ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1116
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Απ. Αν: Ρωμ. ε΄ 1-10 - Ματθ. στ΄ 22 – 33)
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Φως τού σώματος είναι ο οφθαλμός
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ
καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Συναντᾶμε τὸν κόσμο, τὸν
γνωρίζουμε μέσα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις
μας· καὶ μὲ τὶς αἰσθήσεις δὲν ἔχουμε
μόνο ἐπίγνωση τοῦ κόσμου, ἀλλά
ὑπάρχουμε κιόλας σ’ αὐτόν.
Ὅλες οἱ αἰσθήσεις μᾶς φέρνουν σὲ
ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο τῶν πραγμάτων
γύρω μας, ἀλλὰ ἐπίσης μᾶς δημιουργοῦν ἄμεσα
συναισθήματα καὶ ἐντυπώσεις ποὺ κάποιες φορὲς μᾶς
ἀλλοιώνουν πολὺ βαθειά.
Ἡ ὅραση μας, γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶ ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο
Του, εἶναι ὁ μόνος δρόμος ἀπὸ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ
ἔχουμε ἐπίγνωση τοῦ κόσμου μὲ ἠρεμία, μὲ πλήρη
κατάπαυση ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ
ἐπίσης ὑπὸ τὴν προϋπόθεση, ὅπως ὁ Κύριος τὸ θέτει, ὁ
ὀφθαλμὸς μας νὰ εἶναι ἁπλός, νὰ εἶναι φῶς, ποὺ θὰ
ἐπιτρέπει νὰ εἰσέρχεται στὴν συνείδηση μας μόνο τὸ φῶς.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Ἄγγλους συγγραφεῖς μᾶς
δίνει δύο εἰκόνες ποὺ πιστεύω θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ
κατανοήσουμε κάτι ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου·
στὸ μυθιστόρημα του “All Hallows’ Eves”, ὁ Τσάρλς
Οΐλιαμς μᾶς παρουσιάζει μιὰ νέα γυναῖκα ποὺ πεθαίνει
σ’ ἕνα ἀτύχημα, καί τῆς ὁποίας ἡ ψυχὴ σταδιακὰ βρίσκει
τὸν δρόμο πρὸς ἕναν νέο κόσμο.
Βρίσκει τὸν ἑαυτὸ της νὰ στέκεται στίς ὄχθες τοῦ Τάμεση·
κοιτᾶ τὰ νερά, καὶ ξαφνικὰ βλέπει τὰ νερὰ, ὅπως δὲν τὰ
εἶχε δεῖ ποτὲ στὸ παρελθόν, ὅταν ἡ ψυχή της ἦταν ἕνα μὲ
τὸ σῶμα· τότε ἔνοιωθε μιὰν ἀποστροφὴ γιὰ αὺτὰ τὰ
μαῦρα, βρώμικα, γλοιώδη νερά, γιατὶ στὴν φαντασία της
συνδέονταν ἄμεσα μὲ τὶς αἰσθήσεις καὶ τὶς ἐντυπώσεις.
Ἀλλά τώρα ἡ ψυχή της εἶναι ἐλεύθερη ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ
κοιτάζει τὰ νερὰ τοῦ Τάμεση ἐλεύθερα, ὅπως εἶναι, σάν
ἕνα γεγονός· βλέπει τὰ νερὰ σὰν αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ
εἶναι, τὰ νερὰ ἑνὸς ποταμοῦ, ποὺ διασχίζει μιὰ μεγάλη
πόλη, μαζεύοντας ὅλη τὴν βρωμιά της καὶ παρασύροντάς
την μακριά.
Κι ἐπειδὴ δὲν νοιώθει πιὰ τὴν φυσικὴ ἀποστροφὴ τοῦ
σώματος ποὺ εἶχε πρίν, οὔτε τῆς φαντασίας, ἡ ψυχὴ της,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
μέσα ἀπὸ τὴν ἀδιαφάνεια αὐτῶν τῶν νερῶν, μπορεῖ νὰ
δεῖ σὲ αὐτὰ ἕνα νέο, ἀκόμα πιὸ καινούργιο βάθος· πιὸ
βαθειὰ ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἐπιφανειακὴ πυκνότητα,
ἀνακαλύπτει ἕνα στρῶμα καθαρότερου νεροῦ, μιά
ἡμιδιαφάνεια, καὶ πιὸ βαθιὰ – ἕνα διάφανο στρῶμα καὶ
στὸν πυρήνα αὐτῶν τῶν νερῶν ποὺ διασχίζουν τὴν
μεγάλη πόλη- κι αὐτή ἡ πόλη καλεῖται νὰ ὀνομαστεῖ μιὰ
μέρα ἡ π ό λ η τοῦ Θεοῦ – βλέπει ἕνα ρεῦμα ἀπὸ
ἀπίστευτα λαμπερὰ νερά· τὸ νερὸ τῆς αἰώνιας ζωῆς, τὸ
ἀρχέγονο νερὸ τῆς δημιουργίας, τὸ νερὸ γιὰ τὸ ὁποῖο
μίλησε ὁ Χριστός στὴν Σαμαρείτιδα.
Ἐπειδή ἦταν ἐλεύθερη ἀπό κάθε προσωπικὴ ἀπέχθεια
καὶ ἀντίδραση, ἡ νεκρὴ γυναῖκα μπόρεσε νὰ δεῖ μέσα ἀπὸ
τὸ ἐπιφανειακὸ σκοτάδι, τὰ αὐξανόμενα στρώματα
φωτός.
Ἐπειδὴ ἐμπλεκόμαστε συνεχῶς σὲ καταστάσεις ποὺ
ἔχουν σὰν κέντρο τὸν ἑαυτό μας, καταφέρνουμε νὰ
βλέπουμε μέσα ἀπὸ ἐπίπεδα φωτός, ἕνα σκοτάδι, τὸ
ὁποῖο κάποιες φορές δημιουργοῦμε ἤ φανταζόμαστε·
ἐπειδὴ τὸ βλέμμα μας εἶναι σκοτεινό, βλέπουμε σκοτάδι
καὶ εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ δοῦμε τὸ βάθος, τὴν διαύγεια καὶ
τὴν λάμψη.
Μιάν ἄλλη εἰκόνα ποὺ βρίσκουμε στὸ ἴδιο βιβλίο εἶναι
ἀκόμα πιὸ τραγική.
Αὐτὴ ἡ νέα γυναῖκα βλέπει τὸν ἑαυτὸ της νὰ βρίσκεται σὲ
μιὰ ἀπὸ τὶς μεγάλες γέφυρες· ξέρει ὅτι αὐτὴ ἡ γέφυρα δὲν
μπορεῖ νὰ εἶναι ἄδεια, ὅτι ἄνθρωποι περπατοῦν,
λεωφορεῖα τρέχουν, ὑπάρχει ζωή τριγύρω, κι ὅμως δὲν
βλέπει καὶ δὲν ἀντιλαμβάνεται τίποτα, ἐπειδὴ ἔχει
χωριστεῖ ἀπὸ τό σῶμα της.
Μπορεῖ τώρα νὰ δεῖ μόνο ἐκεῖνα τὰ πράγματα, κι
ἐκεῖνους τοὺς ἀνθρώπους μὲ τοὺς ὁποίους συνδεόταν
ἀγαπητικά, κι ἐπειδὴ δὲν εἶχε ἀγαπήσει παρά μόνο τὸν
ἄνδρα της, εἶναι τυφλὴ σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο γύρω της,
ὑπάρχει μονάχα ἕνα κενό, τίποτα.
Καὶ μόνο ὅταν σταδιακὰ ἀποκτᾶ ἐπίγνωση, μέσα ἀπὸ τὴ
μικρὴ ἀγάπη ποὺ εἶχε στὴ ζωή της καὶ μέσα ἀπὸ τὴ σχέση
μὲ τὴ μοναδική της ἀγάπη, ὅσο μικρὴ κι ἄν ἦταν, τῆς
σχέσης της μὲ ἄλλα πρόσωπα καὶ πράγματα ποὺ τῆς
ἦταν ἀγαπητά, ἀρχίζει να βλέπει.
Αὐτός δὲν εἶναι κι ὁ τρόπος πού ζοῦμε;
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Ζοῦμε μέσα στὸ φῶς καὶ δὲν βλέπουμε τίποτα παρὰ σκιές
ποὺ διαβαίνουν ἤ τὸ κενό· πόσες φορὲς ἕνας ἄνθρωπος
περνᾶ ἀπὸ τὴ ζωή μας χωρὶς ν’ ἀφήσει κανένα ἴχνος;
Περνᾶ ἀπαρατήρητος, παρόλο ποὺ ἔχει μιὰ ἀνάγκη, ἤ
μιά ὀμορφιά ποὺ λάμπει· ἀλλὰ ἐπειδή δὲν εἶχε σχὲση μὲ
μᾶς, ἡ καρδιά μας δεν βρῆκε κάτι γιὰ ν’ ἀνταποκριθεῖ, κι
ἐμεῖς εἴμαστε σὲ μιὰ ἐρημιά, ἀκόμα κι ὅταν μᾶς
περιβάλλει πλοῦτος.
Αὐτὸ φαίνεται καὶ στὸν τρόπο ποὺ κοιτᾶμε, δὲν βλέπουμε
τίποτα, γιατὶ μόνο ἡ ἀγάπη μᾶς ἀποκαλύπτει τὰ
πράγματα· καὶ πάλι μποροῦμε νὰ βλέπουμε μ’ ἕνα
σκοτεινὸ καὶ ἁμαρτωλὸ τρόπο· πόσο συχνὰ δίνουμε κακὴ
ἑρμηνεία σ΄ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε;
Ἀντί νὰ τὰ δοῦμε ὅπως εἶναι, τὰ ἐξετάζουμε μὲ γνώμονα
τὴν σκοτεινὴ ψυχὴ μας καὶ τὴ διεστραμμένη ἐμπειρία
μας. Πόσο συχνά παρερμηνεύουμε τὶς πράξεις καὶ τὰ
λόγια τῶν ἀνθρώπων, γιατὶ τὰ βλέπουμε μὲ ματιὰ ποὺ
εἶναι ἤδη σκοτεινή.
Ὅμως, τὰ λόγια τοῦ Κυρίου σήμερα μᾶς καλοῦν νὰ
δείξουμε μιὰ στάση ἐξαιρετικὰ προσεκτική ὡς πρὸς τὸν
τρόπο ποὺ κοιτάζουμε καὶ βλέπουμε.
Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι ἄν δὲν βλέπουμε τίποτα, αὐτὸ
προέρχεται πολὺ συχνὰ ἀπὸ τὴν τυφλότητα μας, ἄν
βλέπουμε κακό, αὐτό ὀφείλεται στὸ σκοτάδι μέσα μας, ἄν
νοιώθουμε μιάν ἀποστροφή ἀπέναντι σὲ πράγματα,
συμβαίνει συχνά λόγω τοῦ τρόπου πού ἑστιάζουμε τὴ
ζωὴ μας γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ δὲν μποροῦμε νὰ
δοῦμε μὲ ἠρεμία, μὲ καθαρότητα καρδιᾶς.
Γιατὶ τελικά, δὲν βλέπουμε μόνο μὲ τὰ μάτια μας ποὺ
μεταφέρουν ἐντυπώσεις, βλέπουμε ἐπίσης καὶ μὲ τὴν
καρδιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν Θεὸ μόνο ὅταν εἶναι
καθαρή, κι ὄχι μόνο τὸν Θεὸ στὴν μυστηριακή Του
ὕπαρξη, ἀλλά τὸν Θεό μέσα ἀπὸ τὴν χάρη καὶ τὴν
ὀμορφιὰ καὶ τὴν εὐλογία.
Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος λέει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει
καθαρὴ ματιὰ καὶ καθαρὴ καρδιὰ δὲν βλέπει πλέον τὸ
σκοτάδι στὸν κόσμο, γιατὶ αὐτὸ τὸ σκοτάδι
ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὴν λάμψη τῆς θείας Χάριτος ποὺ
ἐνεργεῖ καὶ ἀναπαύεται σ’ ὅλα τὰ πράγματα, ὅσο
σκοτεινὰ κι ἄν φαίνονται.
Ἄς πάρουμε τουλάχιστον αὐτὸ τὸ μάθημα ἀπὸ τὸ
Εὐαγγέλιο.
Ἄς φροντίζουμε νὰ βλέπουμε μὲ καθαρότητα, νὰ
ἑρμηνεύουμε μὲ καθαρότητα καρδιᾶς καὶ νὰ ἐνεργοῦμε
μέ ἀγάπη μέσα μας, καὶ τότε θὰ εἴμαστε ἱκανοί νὰ
διακρίνουμε ἐλεύθερα τὴν διαύγεια καί τὴν λαμπρότητα
τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὴν ἀγαπήσουμε, νὰ τὴν
ὑπηρετήσουμε, καὶ νὰ βρισκόμαστε στὸν τόπο ποὺ μᾶς
παραχώρησε ὁ Κύριος, εὐλογώντας στό ὄνομα Του,
πιστεύοντας, ἐλπίζοντας, δίχως ποτὲ νὰ σταματήσουμε ν’
ἀγαπᾶμε, ἀκόμα κι ὅταν ἀγάπη σημαίνει νὰ θυσιάζουμε
τὴν ζωή μας, εἴτε τὴ ζωὴ τοῦ παλαιοῦ Ἀδὰμ ποὺ πρέπει
νὰ πεθάνει γιὰ νὰ ζήσει ὁ νέος Ἀδάμ, ἤ διαφορετικὰ, τὴ
ζωή τοῦ Νέου Ἀδάμ ποὺ δίνει τὴ ζωή του γιὰ νὰ μπορέσει
ὁ κόσμος καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νὰ ζήσουν.
Ἀμήν.
† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1116
Όταν ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, να
δεχόμαστε και τις ταπεινώσεις
– Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να
αποκτήσω ταπείνωση; – Πώς αποκτά
ταπείνωση κανείς; Όταν του λένε μια
κουβέντα, να λέει δύο; Να μη σηκώνει
μύγα στο σπαθί του;
Ευλογημένη, όταν σου δίνεται ευκαιρία
για ταπείνωση, να δέχεσαι την ταπείνωση. Έτσι
αποκτιέται η ταπείνωση.
Το φάρμακο το δικό σου είναι να κινείσαι απλά, ταπεινά,
να δέχεσαι όπως η γη και την βροχή και το χαλάζι και τα
σκουπίδια και τα φτυσίματα, εάν θέλεις να ελευθερωθείς
από τα πάθη σου.
Οι εξωτερικές ταπεινώσεις βοηθούν τον άνθρωπο να
ελευθερωθεί πολύ γρήγορα από τον παλιό εαυτό του,
όταν τις δέχεται. – Εγώ, Γέροντα, έχω ανάγκη από πολλή
ταπείνωση.
– Να πας να αγοράσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που
πουλούν την ταπείνωση και μάλιστα δωρεάν, αρκεί να
την θέλεις…
– Ποιοι είναι αυτοί, Γέροντα;
– Είναι οι άνθρωποι που, όταν δεν έχουν καλή
πνευματική κατάσταση, φέρονται αδιάκριτα και με την
συμπεριφορά τους μας ταπεινώνουν. Η ταπείνωση δεν
αγοράζεται από τον μπακάλη όπως τα ψώνια.
Όταν λέμε: « δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν
θα πάρει την σέσουλα και θ’ αρχίσει: «πάρε ένα κιλό
ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό
εσύ», αλλά θα επιτρέψει να έρθει λ.χ. κάποιος άνθρωπος
αδιάκριτος να μας φερθεί σκληρά ή θα πάρει από άλλον
την Χάρη Του και θα έρθει να μας βρίσει.
Έτσι θα δοκιμασθούμε και θα εργασθούμε, εάν θέλουμε
να αποκτήσουμε την ταπείνωση. Αλλά εμείς δεν
σκεφτόμαστε ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνει ο αδερφός μας
κακός, για να βοηθηθούμε εμείς, και θυμώνουμε με τον
αδελφό.
Και, ενώ ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, δεν δεχόμαστε
τις ευκαιρίες που μας στέλνει, για να ταπεινωθούμε,
αλλά δυσανασχετούμε. Κανονικά θα έπρεπε να
χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που μας ταπεινώνει,
γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας.
Όποιος ζητάει στην προσευχή του ταπείνωση από τον
Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο
Θεός, για να τον ταπεινώσει, δεν ξέρει τι ζητάει.
Όταν ήμουν στην μονή Στομίου, ήταν κάτω στην Κόνιτσα
ένας παπάς που με αγαπούσε από λαϊκό ακόμη. Μια
Κυριακή είχα κατεβεί να λειτουργηθώ στην Κόνιτσα.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Την στιγμή που
έμπαινα, όπως συνήθιζα, στο Ιερό, είπα μέσα μου: «Θεέ
μου, βάλε όλους αυτούς τους πιστούς στον Παράδεισο κι
εμένα, αν θέλεις, βάλε με σε μια ακρούλα».
Όταν πλησίασε η ώρα της Θείας Κοινωνίας ενώ αυτός ο
παπάς πάντα με κοινωνούσε μέσα στο Ιερό, γύρισε προς
το μέρος μου και φώναξε δυνατά: «Βγες από το Ιερό να
κοινωνήσεις απ’ έξω τελευταίος, γιατί είσαι ανάξιος».
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Βγήκα έξω, χωρίς να πω τίποτε. Πήγα στο αναλόγιο και
άρχισα να διαβάζω την ακολουθία της Θείας
Μεταλήψεως. Ύστερα, καθώς πήγαινα τελευταίος να
κοινωνήσω, είπα μέσα μου: «Ο παπάς φωτίσθηκε από τον
Θεό και μου αποκάλυψε ποιος είμαι.
Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με, το κτήνος». Μόλις
κοινώνησα, αισθάνθηκα μέσα μου μεγάλη γλυκύτητα.
Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία, με πλησιάζει ο παπάς
συντετριμμένος: «Συγχώρεσέ με! μου λέει. Πώς το έκανα
αυτό!
Εγώ μπροστά σου δεν έβαζα ούτε τα παιδιά μου ούτε την
παπαδιά, ούτε τον εαυτό μου. Τι ήταν αυτό που έπαθα!».
Έπεφτε κάτω, μου έβαζε μετάνοια. Μου ζητούσε
συγνώμη, προσπαθούσε να μου φιλήσει τα χέρια. «Παπά
μου, του λέω, μη στενοχωριέσαι.
Δεν φταις εσύ˙ εγώ φταίω.
Σε χρησιμοποίησε ο Θεός εκείνη την στιγμή, για να
δοκιμάσει εμένα». Ο παπάς δεν μπορούσε να καταλάβει
τι του έλεγα και τελικά, νομίζω, δεν τον έπεισα. Όλα
αυτά έγιναν εξαιτίας της προσευχής που είχα κάνει.
Κι εσείς, όταν βλέπετε μία αδελφή να παραφέρεται και
να σας μιλάει άσχημα, να ξέρετε ότι τις περισσότερες
φορές η αιτία είναι η προσευχή που κάνετε.
Επειδή δηλαδή ζητάτε από τον Θεό να σας δώσει
ταπείνωση, αγάπη, κ.λπ., παίρνει ο Θεός για λίγο την
Χάρη Του από την αδερφή και σας ταπεινώνει και σας
στενοχωρεί.
Έτσι σας δίνεται η ευκαιρία να δώσετε εξετάσεις στην
ταπείνωση, στην αγάπη. Αν ταπεινωθείτε, θα
ωφεληθείτε.
Όσο για την αδερφή, θα λάβει διπλή την Χάρη του Θεού
και γιατί της πήρε ο Θεός την Χάρη, για να δοκιμάσει
εσάς, και γιατί ταπεινώθηκε με το σφάλμα της και
ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Οπότε και εσείς
εργάζεσθε στην ταπείνωση και εκείνη γίνεται καλύτερη.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΠΆΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007
Μην φοβάσαι να ζήσεις αυτό που αξίζεις.....
Με ρώτησες γιατί τόσα χρόνια
δεν έβλεπες.
Που ήταν όλες αυτές οι αλήθειες
που πλέον ξεκάθαρα κοιτάς;
Γιατί τόσα χρόνια ζούσες στο
ψέμα, την παγωνιά και την
θλίψη, την μοναξιά και τον φόβο; Γιατί επέτρεπες να
πληγώνεσαι και να χρησιμοποιείσαι; Γιατί επέτρεπες να
στήνουν πάνω στο κορμί των ονείρων σου εφιάλτες;
Δίκες στημένες του αθώου Χριστού της ψυχής σου;
-Αντέχεις να ακούσεις την αλήθεια; Θες να μείνεις γυμνή
από τα ψέματα σου;
-Ναι, πλέον ναι. Γυμνή από κάθε ψέμα για μια νέα
γέννα.
-Τότε μάθε, ότι ποτέ δεν ήταν αλλιώς η πραγματικότητα
σου. Γιατί όλα αυτά που πλέον βλέπεις και
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1116
συνειδητοποιείς ήταν πάντα αρνητικά παρόν στην ζωή
σου. Εσύ έλειπες. Εσύ δεν ήσουν ο εαυτός σου. Χαμένη
από το κέντρο και την αλήθεια σου. Ασύνδετη από την
Εικόνα του Θεού μέσα σου ζητούσες το λίγο και μίζερο
αντί το μεγάλο και θαυμαστό. Κοιτούσες αλλά δεν
έβλεπες, ζούσες αλλά δεν υπήρχες. Η ζωή κυλούσε αλλά
εσύ δεν έρεες. Είχες μείνει στην ασφάλεια του λιμανιού,
αλλά είχες χάσεις το ταξίδι. Σάπιζες σε νερά που είχαν
αρχίσει να μυρίζουν από την ακινησία.
Φόβοι και ενοχές, πρέπει και μη, συμβάσεις και ψέματα
νεκρώνουν την ζωή που κουβαλάμε μέσα μας,
ακυρώνουν τις δυνάμεις και δυνατότητες μας, μικραίνουν
τα χαρίσματα και ικανότητες μας.
Δεν είμαστε ανίκανοι, φοβισμένοι είμαστε.
Δεν είμαστε μικροί, το μεγαλείο μας φοβόμαστε.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά για μετάνοια. Για αλλαγές.
Αρκεί να τις πιστέψεις. Αρκεί να τις θελήσεις. Ο Θεός μας
λέει, «ζήτησε μου αυτό που θέλεις και θα στο δώσω….»
Αλλά να ξέρεις τι είναι αυτό που στα αλήθεια χρειάζεσαι.
Ξεκάθαρα, δυνατά, ικανά. Πείτε μου θέλω να αλλάξω,
θέλω να ζήσω, θέλω να χαρώ και ευτυχήσω. Θα είμαι εδώ
μαζί σας.
Μην ζητάς λίγα και μίζερα, ζήτα από τον Θεό, από τον
εαυτό σου και τους τους άλλους αυτό που αξίζεις. Κι αυτό
που αξίζεις μην ξεχνάς ότι εσύ το ορίζεις.
Μην δέχεσαι τίποτε λιγότερο από εκείνο που ο Θεός
θέλησε για σενα. Ο Θεός σου έδωσε τεράστια αξία μην
πουλιέσαι εσύ για ένα ξεροκόμματο. Μια θεσούλα, μια
σχεσούλα, μια προσευχούλα, μια βολτούλα, μια
παρεούλα. Ότι κάνεις να είναι όμορφο, δυνατό και
χαρούμενο. Να δίνεις και να λαμβάνεις. Να χαίρεσαι
αυτό που κάνεις και σε αυτό που είσαι, είτε είναι δουλειά
ή σχέση, επαφή με τον Θεό, τους άλλους τον εαυτό σου.
Να είσαι ερωτευμένη με την ζωή και τα δώρα της. Με τις
στιγμές και τα λεπτά της ύπαρξης σου, με τις χαρές και
τις χάρες του Θεού.
Δεν είναι ανάγκη να είναι όλα τέλεια για να είναι
πανέμορφα. Δεν είναι ανάγκη να είναι τέλεια για να
είναι χαρούμενα κι ευλογημένα. Δεν ζητάμε την
τελειότητα, αλλά την χαρά και την ευλογία. Την
δοξολογία και ευχαριστία του Θεού για όλα τα δώρα Του
ακόμη κι εκείνα που απ φόβο ακόμη δεν ανοίξαμε.
Αξίζεις. Ζήτα από το Θεό και την ζωή αυτό που έχει
ετοιμάσει για σένα. Αξίζεις πολλά περισσότερα από
εκείνα που σου έδωσαν, ζήτα από το Θεό αυτά που σου
στέρησαν, και ζήσε με ευγνωμοσύνη εκείνα που θα σου
δώσει.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
Ο Θεός είναι τόσο κοντά μας που πολύ συχνά
σκοντάφτουμε επάνω Του
Όσο εμείς θα ψάχνουμε κάπου μακριά, σε
τόμους υψηλής θεολογίας, σε
δυσπρόσιτους ουρανούς και φιλοσοφικούς
στοχασμούς τόσο ο Θεός θα κρύβεται στα
απλά, τα ελάχιστα, τα μικρά, τα
καθημερινά.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Στο πρωινό χαμόγελο, στο παιδικό το πρόσωπο, στο
βιβλίο που διαβάζεις, στον άνθρωπο σου π’ αγκαλιάζεις.
Στη ματιά ενθάρρυνσης που ανταλλάζεις με τον αδερφό
σου και η κουβέντα από καρδιάς με τη συνάδελφο σου.
Στο αηδόνι της αυλής που κελαηδά, στη μουσική στο
ράδιο που παίζει και σ’ όλη την ύπαρξη σου με τρόπο
μυστήριο μιλά.
Στο ευωδιαστό λουλούδι που μυρίζεις και στο βρεφικό
χεράκι που με συγκίνηση και δέος, αγγίζεις.
Ας μη ψάχνουμε λοιπόν στον ουρανό τον μυστήριο Άλλο,
γιατί έχει ήδη φανερωθεί σε όλη την πλάση, μέσα απ’ τον
πλησίον, τον ελάχιστο αδερφό, τον άλλον.
Ο Θεός είναι τόσο κοντά μας που πολύ συχνά
σκοντάφτουμε επάνω Του. Μια ανάσα μακριά μας κι
εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι. Όπως πολύ χαριτωμένα
έλεγε ο π. Δημήτριος Στανιλοάε, πολλές φορές ο Θεός
κοιμάται στο ίδιο το κρεββάτι μας.
Αλέξης Αλεξάνδρου
Ο Θεός δεν υπάρχει, ο Θεός είναι!
«Εγώ ειμί ο Ων». Το βλέπετε
γραμμένο στην εικόνα του
Χριστού;
Τι θα πει «Εγώ ειμί ο Ων»; «Εγώ
είμαι Αυτός που είναι». Αυτό
προσδιορίζει τον Θεό: Είναι!
Τι θα πει υπάρχω; «Άρχω κάτω από κάποιον άλλον».
Ε λοιπόν, ο Θεός δεν υπάρχει, ο Θεός είναι!
Δεν είναι σχήμα λόγου, είναι μια τρομακτική αλήθεια
αυτή. Επειδή ο Θεός είναι, γιʼαυτό εγώ μπορώ να
υπάρχω. Αν ο Θεός «δεν είναι» τότε κι εγώ είμαι ένα «μη
ον» ή αν θέλετε- έστω και αν σοκάρει- ένα σκουπίδι.
Γιατί εγώ δεν μπορώ να «είμαι»; Γιατί υπάρχει ο θάνατος.
Ποιό είναι το μέλλον του ανθρώπου χωρίς τον Θεό;
Θα μεταβληθεί σε ένα ψόφιο κουφάρι· κι αυτοί που τον
αγαπάμε ακόμα, θα τρέξουμε να τον θάψουμε γρήγορα
γιατί θα βρωμάει.
Άρα το μέλλον χωρίς τον Θεό είναι η σκουπιδοποίηση
μας. Αυτή είναι η αξία μας.
Κι εκείνοι που αρνούνται τον Χριστό, δεν κατάλαβαν ότι
αρνούνται τον ίδιο τον εαυτό τους»
Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
Κάθε άνθρωπος σ’ αυτή τη γη είναι άρρωστος
Κάθε άνθρωπος σ’ αυτή τη γη είναι άρρωστος. Έχει τον
πυρετό της αμαρτίας, την τύφλωση της αμαρτίας.
Η μανία της αμαρτίας τον καταβάλλει.
Η αμαρτία όμως έχει σαν στοιχείο της την κακία και την
υπερηφάνεια. Γι’ αυτό και τον άνθρωπο που υποφέρει,
που είναι άρρωστος από την αμαρτία, πρέπει να τον
αντιμετωπίζουμε με καλοσύνη και αγάπη.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Εγώ τον σταυρό μου θα τον φέρω πάντοτε.
«Εγώ τον σταυρό μου θα τον φέρω πάντοτε. Κι αν δεν
μπορώ να τον φερνω, τουλάχιστον θα τον σερνω. Γιατί
δεν θέλω να τον χάσω. Θέλω να βρω το έλεος του
Χριστού και τη σωτηρία και τη βασιλεία Του».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1116
Το να μεγαλώνεις τα παιδιά…
Το να μεγαλώνεις παιδιά, είναι σαν
να ταξιδεύεις.
Σαν να ταξιδεύεις στο δρόμο.
Με αυτοκίνητο.
Και να οδηγείς εσύ…
Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός.
Πρέπει τα μάτια σου και η προσοχή
σου όλη, να είναι στραμμένη συνεχώς στο δρόμο.
Να μην το πας πολύ αργά – πρέπει άλλωστε κάποια
στιγμή να φτάσεις- να μην βιάζεσαι όμως και από την
άλλη.
Πρέπει να προσέχεις να μην πατήσεις τις γραμμές στα
δεξιά, ούτε και στα αριστερά, αλλά να προσπαθείς να
μένεις πάντοτε στο κέντρο.
Πρέπει να φροντίζεις να γεμίζεις που και που το
ρεζερβουάρ. Θα ‘ναι κρίμα να μείνεις στου πουθενά τη
μέση…
Να σου πω όμως και κάτι;
Σε κανένα ταξίδι, δεν πάνε όλα τέλεια.
Όλο και θα παίξει η ταχύτητα, όλο και θα ξεφύγεις και
θα πατήσεις και καμιά γραμμή στην άκρη, όλο και
κάποια μικροβλάβη θα σου βγει, όλο και θα φτάνεις στο
βενζινάδικο με το λαμπάκι αναμμένο και τη ψυχή στο
στόμα.
Για αυτό, με των παιδιών σου το μεγάλωμα, μην
μαστιγώνεσαι στο παραμικρό σου λάθος…
Κοίτα να τα αγαπάς, πρόσεχε όσο πιο πολύ μπορείς και
φρόντισε τη διαδρομή να απολαύσεις…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος Μ.Sc.
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ