ΚΥΡΙΑΚΗ 02 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1129
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
(Απ. Αν: Β΄Κορ. στ΄ 1 - 10 - Λουκ. στ΄ 31– 36)
Κυπριανού ιερομάρτυρος & Ιουστίνης της παρθένου
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἀγάπη.
Πολλές φορὲς ὁ Χριστὸς μᾶς
μιλάει στὸ Εὐαγγέλιο Του γιὰ τὴν
νέα ἐντολὴ ποὺ μᾶς ἔδωσε.
Τί καινούργιο ὑπάρχει σὲ τούτη
τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης;
Εἶναι ἡ ἁγνότητα καὶ ἡ ἀνταμοιβή, δὲν εἶναι κάτι στὸ ὁποῖο ἔχουμε δικαίωμα,
σπουδαιότητα της.
Δὲν εἶναι καινούργιο ὅτι οἱ
ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον· οἱ ἄνθρωποι
πάντοτε ἀγαποῦσαν κάποιους ἄλλους ἀνθρώπους. Αὐτὸ
ποὺ εἶναι καινούργιο σ’ αὐτή τὴν ἐντολὴ εἶναι ν’
ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μας, νὰ
συμμετέχουμε στὴν ἀγάπη Του.
Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀγαπᾶμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἀγαπᾶ
κι’ Ἐκεῖνος, - ποὺ δὲν ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, ποὺ
δὲν ξεχωρίζει ἐκείνους ποὺ εἶναι εὐγνώμονες καὶ
ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀχάριστοι, νὰ μὴν ἀναφέρω ἐκείνους
ποὺ ἴσως γοητεύουν κάποιον.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθιὰ καὶ
ἀγκαλιάζει τὰ πάντα· αὐτὸ ποὺ διαφέρει σ’ αὐτή τὴν
ἀγάπη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ ποιότητα : ὁ Θεός μπορεῖ νὰ
χαίρεται καὶ μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης
Του ἐπάνω στὸν Σταυρό.
Καὶ καλούμαστε νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο· καλούμαστε νὰ
ἀγαπᾶμε χωρὶς διακριση – οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ζοῦν
σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο θὰ ἔλεγαν ὅτι φερόμαστε
ἀδιάκριτα, ἀνόητα, τρελά – καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε
ὁλόψυχα ἐκείνους ποὺ ἔχουν δίκιο καὶ ἐκείνους ποὺ
ἔχουν ἄδικο.
Ἡ διαφορὰ ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἴσως χαιρόμαστε μὲ
τοὺς πρώτους καὶ πληγώνεται ἡ καρδιά μας μὲ τοὺς
δεύτερους, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη μας δὲν πρέπει νὰ παραπαίει.
Ὅλοι γνωρίζουμε πὼς μποροῦμε νὰ ἀγαπᾶμε λίγο
αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶμε φυσικά, καὶ ἀναρωτιόμαστε πῶς
μποροῦμε ἀπὸ τὴν μικρὴ ἀγάπη ποὺ ἔχουμε πρὸς τοὺς
λίγους, νὰ καλλιεργήσουμε μιὰ ἀγάπη μεγαλύτερη, καὶ
ἀγαπώντας ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀξιαγάπητοι, νὰ
ξεκινήσουμε νὰ ἀγαπᾶμε ἐκείνους ποὺ δὲν εἶναι.
Τὸ πρῶτο βῆμα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ
ἀγαπήσουμε ἐκείνους ποὺ ἀγαπᾶμε αὐθόρμητα μ’ ἕνα
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
καινούργιο τρόπο: νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε πάντα, καὶ ὄχι μόνο
τὶς στιγμὲς ποὺ μᾶς εἶναι εὔκολο, νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε δίχως
νὰ περιμένουμε τίποτα ἄλλο παρὰ τὴν χαρὰ νὰ τοὺς
ἀγαπᾶμε καὶ νὰ δεχόμαστε τὴν κάθε ἀγάπη σὲ
ἀπάντηση τῆς δικῆς μας ἀγάπης σὰν ἕνα δῶρο τέλειο,
ἅγιο, ποὺ εἶναι ἕνα θαῦμα, ἀλλὰ ποὺ δὲν εἶναι
ἀλλὰ κάτι ποὺ μᾶς ἔχει δοθεῖ ἐλεύθερα, τέλεια, κάτι ποὺ
γεμίζει τὴν καρδιά μας μὲ θαυμασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη.
Πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀγαπᾶμε χωρὶς νὰ περιμένουμε
ἀνταμοιβή, ἁπλῶς νὰ χαιρόμαστε τὸ θαῦμα τῆς ἀγάπης
ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ χαιρόμαστε ὅταν συμβαίνει κάτι
μὲ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ χαροῦμε καὶ νὰ χαιρόμαστε
ξανὰ ὅταν ἐκεῖνοι ποὺ ἀγαπᾶμε θὰ ἔχουν χάσει τὰ
πάντα ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας, ποὺ θὰ τοὺς ἔχει
τουλάχιστον ἀπομείνει, τουλάχιστον κάτι ποὺ ποτὲ δὲν
θὰ τοὺς τὸ στερήσουμε.
Καὶ πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον
σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου: ὄχι ἁπλῶς νὰ
κάνουμε τὸ καλὸ σὲ κάποιους ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ
σκεφτόμαστε ποιὸ εἶναι ἀληθινὰ καλὸ γιὰ ἕνα πρόσωπο.
Δὲν μιλάω γιὰ τὸν σκληρὸ τρόπο ποὺ συνεχῶς ὁρίζουμε
στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἡ εὐτυχία τους
καὶ τὸ καλὸ τους, καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πιέζουμε, ἤ
ποὺ προσπαθοῦμε νὰ πιέσουμε προκειμένου νὰ εἶναι
εὐτυχισμένοι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς θέλουμε νὰ εἶναι.
Ὄχι· σκέφτομαι κάποιον ἄλλο τρόπο προσεκτικῆς
ἀναζήτησης γιὰ τὸ καλό τους: ποτὲ νὰ μὴν στηρίζουμε
τὴν ἀδυναμία τους ἀφήνοντας τὰ πράγματα νὰ
ἐξελίσσονται ὡς ἔχουν, ποτὲ νὰ μὴν κλείνουμε τὰ μάτια
μας σὲ ὅ,τι εἶναι γι’ αὐτοὺς καταστροφικό, νὰ λέμε τὴν
ἀλήθεια μὲ ἔλεος, νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε ἔτσι ὥστε νὰ
οἰκοδομοῦνται καὶ ὄχι νὰ καταστρέφονται.
Ἄν ξεκινήσουμε νὰ ἀγαπᾶμε καλύτερα ἐκείνους ποὺ
ἀγαπᾶμε αὐθόρμητα καὶ φυσικά, ἡ καρδιὰ μας θὰ γίνει
πιὸ καθαρή, πιὸ ἁγνὴ καὶ πιὸ μεγάλη, καὶ θὰ μάθουμε νὰ
ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους, ἴσως μονάχα ἕνα πρόσωπο,
καὶ μετὰ ἕνα ἄλλο, καὶ ξανὰ ἕνα ἄλλο, μὲ μεγαλύτερο
τίμημα, μὲ μεγαλύτερη ἁγνότητα, μὲ λιγότερο ἐγωϊσμό,
μὲ μιὰ μακρόθυμη καρδιά.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 02 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπὸ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ὁδηγήσει
στὴν ἀγάπη ἐκείνη ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ ἀποκτήσουμε καὶ
νὰ μοιραστοῦμε, μιὰ ἀγάπη ποὺ εἶναι προσφορὰ τοῦ
ἑαυτοῦ μας, ποὺ εἶναι φῶς, χαρά, πίστη, ποὺ εἶναι τὸ
ξεκίνημα τῆς αἰωνιότητας ἐδῶ καὶ τώρα. Ἀμήν.
Anthony Bloom
Υψώνοντας στον Σταυρό την αγαπώσα καρδιά
μας. . .
Ας μην κρίνουμε τους σταυρούς
που κουβαλάνε οι αδερφοί μας.
Δεν ξέρουμε τις αντοχές του
καθενός, ούτε γνωρίζουμε τον
Σταυρό που κουβαλάνε.
Πολλές φορές μας λέει ο άλλος τον πόνο του κι εμείς
απαντάμε : «Δεν πειράζει κι εγώ το πέρασα, δεν είναι
τίποτα!» ή «Έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, δεν τρέχει και
τίποτα!», ή «Δεν αξίζει να στεναχωριέσαι για κάτι
τέτοιο».
Όλες αυτές είναι λάθος απαντήσεις. Το μόνο που
χρειάζεται ο αδερφός μας εκείνη τη στιγμή είναι η
ενσυναίσθηση. Να σταθείς πλάι του και να του πεις: «Σε
νιώθω. Είμαι εδώ για σένα.» και αυτό αρκεί. Να κάνεις το
πρόβλημά του προσευχή. Να πεις στον Χριστό το
πρόβλημα του αδερφού σου ώστε με αυτόν τον τρόπο να
βιώσεις κάτι ελάχιστο από τον πόνο του. Να σταθείς
δίπλα στον άλλο ως φίλος και όχι να του μιλάς ως
δάσκαλος. Ο άλλος εκείνη την ώρα θέλει μια πατρική
αγκαλιά, όχι συμβουλές και υπεροψίες.
Ας μην σταυρώνουμε άλλους αγαπητοί μου. Κάνουμε τον
Σταυρό μας, αλλά ίσως πολλές φορές να ζητήσουμε τη
σταύρωση του άλλου με τη φράση: «Σταύρωσον,
Σταύρωσον αυτόν!». Ο Σταυρός μας ψιθυρίζει με αγάπη
να ανέβουμε επάνω για τον άλλον με θυσιαστική αγάπη,
όχι να σταυρώσουμε άλλους.
Σταμάτα να ρίχνεις την ευθύνη σε άλλους ή στο
παρελθόν. Σταμάτα τη μουρμούρα. Προχώρα μπροστά,
προσπάθησε να λύσεις το μέσα σου.
Άφησε το παρελθόν και τις κατηγορίες. Πάρε επάνω σου
την ευθύνη. Φταις!!! Για ό,τι έχεις κάνει στη ζωή σου. Ο
καμβάς της ζωής σου είναι η αποτύπωση των επιλογών
σου. Πάρε την ευθύνη και προχώρα. Παραδώσου στην
αγκαλιά του Χριστού και προσπάθησε να λύσεις τις
ενοχές που σε καταδιώκουν.
Και τέλος…
Να έχουμε στις σχέσεις μας αυτό το Σταυρικό πολίτευμα.
Να πεθάνω εγώ για να ζήσει ο άλλος.
Να ανέβω στον Σταυρό για να λυτρωθεί ο άλλος.
Να τον αγαπήσω μέχρι τέλους γι’ αυτό που είναι κι
όποιος Σταυρός κι αν εμφανιστεί θα ανέβω εγώ επάνω.
Από την άλλη αν έχει ο άλλος έναν Σταυρό θα τον
κουβαλήσω εγώ.
Όταν ανεβαίνεις επάνω στον Σταυρό τα καρφιά
συντρίβουν το εγώ.
Αδειάζεις. . . και μένει επάνω το αποτύπωμα της αγάπης.
Στάζει το αίμα από τα καρφιά, αλλά η πηγή είναι η θυσία
της αγάπης και όχι του βασανισμού.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1129
Mην προσπαθήσεις να σηκώσεις τους Σταυρούς σου με
δικές σου δυνάμεις. Θα διαλυθείς. Ζήτα βοήθεια από τον
Χριστό για να λυτρωθείς. Τον Γολγοθά θα τον
περπατήσεις αλλά το φορτίο θα είναι ελαφρύτερο.
Θυμήσου ότι κάθε Σταυρός δεν είναι η καταδίκη σου
αλλά το σκαλοπάτι σου για τη Βασιλεία.
Μην ξεχνάς ότι μετά από κάθε Σταύρωση υπάρχει η
Ανάσταση.
Οπότε σε κάθε σκοτάδι, πόνο και κακό, η Ανάσταση θα
είναι πάντα ο νικητής.
«Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου»
Καλό κουράγιο... Την ευχή του Κυρίου μας.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ανθρώπινη μηδαμινότητα και αδυναμία
Κράτησε μόνιμα μέσα στον νου σου
ότι «είσαι μέσα στις ανομίες από τη
σύλληψή σου και μέσα στις
αμαρτίες κυοφορήθηκες από τη
μητέρα σου» (Ψαλμ. 50:7).
Η ύπαρξή σου είναι συνυφασμένη με την αμαρτία, από
τη στιγμή της συλλήψεώς σου. Γι’ αυτό μη νομίζεις πως
έχεις την παραμικρή αξία. «Εάν κάποιος νομίζει πως
είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, εξαπατά τον εαυτό του»
(Γαλ. 6:3).
Μην περιμένεις να νικήσεις με τις δικές σου δυνάμεις την
αμαρτία. Γιατί από τη γέννησή σου έχεις τεθεί κάτω από
τον ζυγό της, είσαι δούλος της. Θα ελευθερωθείς απ’
αυτήν μόνο αν η χάρη του Θεού σε ενισχύσει.
Και αυτήν ακόμη την καλή προαίρεση πρέπει να την
διεγείρει μέσα σου ο Κύριος με τη χάρη Του. Αν η πηγή
δεν αναβλύσει νερό, το ποτάμι στερεύει. Αν η θεία χάρη
δεν ενεργήσει, ο άνθρωπος πνευματικά στερεύει.
Ο Κύριος είναι η κληματαριά. Εσύ το κλαδί. Όσο είσαι
ενωμένος με την κληματαριά, θα καρποφορείς καρπούς
αγαθούς. Όταν αποκοπείς από τον Κύριο θα ξεραθείς και
θα λιώσεις. «Όπως το κλαδί δεν μπορεί να καρποφορήσει
από μόνο του, αν δεν είναι ενωμένο με την κληματαριά,
το ίδιο κι εσείς αν δεν μείνετε ενωμένοι μαζί μου.
Εγώ είμαι η κληματαριά, εσείς τα κλαδιά. Εκείνος που
μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του, αυτός δίνει
άφθονο καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε
τίποτε» (Ιω. 15:4-5), λέει ο Κύριος.
Κανένα καλό δεν μπορεί να είναι καλό εάν δεν γίνεται
με τον Θεό και για τον Θεό.
Κανένα καλό δεν γίνεται χωρίς τη βοήθεια του Θεού και
κανένα κακό χωρίς την ανοχή του.
Όλα Εκείνος τα έπλασε και όλα Εκείνος τα κυβερνά. Ο
Θεός, βέβαια, δεν είναι βοηθός του κακού αλλά του
καλού. Παραχωρεί όμως και ανέχεται να κάνουμε το
κακό γιατί σέβεται το αυτεξούσιό μας.
Άλλοτε, κατά την πάνσοφη κρίση Του, εμποδίζει την
τέλεση του κακού, άλλοτε συμπαρίσταται στο καλό και
άλλοτε εμποδίζει και αυτό το καλό, ώστε και στις δυο
περιπτώσεις, και στο κακό και στο καλό, να δοκιμαστεί η
ελεύθερη θέληση του ανθρώπου και να φανεί η ισχύς και
η εξουσία του εν Τριάδι Θεού. Διότι μ’ αυτό τον τρόπο ο
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 02 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
άνθρωπος συναισθάνεται την αδυναμία του και
καταφεύγει σ’ Εκείνον για βοήθεια. Αποφεύγει έτσι την
αυτοπεποίθηση και ταπεινώνεται.
«Αν ο Κύριος δεν οικοδομήσει το σπίτι, μάταια
κουράζονται οι οικοδόμοι· αν ο Κύριος δεν φυλάξει την
πόλη, μάταια αγρυπνά ο φρουρός της» (Ψαλμ. 126:1). Ν’
αγωνίζεσαι και ν’ αγρυπνείς για το καλό, αλλά χωρίς να
στηρίζεσαι στον εαυτό σου.
Να προσεύχεσαι ακατάπαυστα και με επιμονή στον Θεό
και να ζητάς τη βοήθεια Του. Όλα τα έργα μας δεν
εξαρτώνται τόσο από μας, όσο από το έλεος του Θεού.
Και δεν έχουν καμιά αξία, όσο κι αν εμείς τα θεωρούμε
σπουδαία, αν δεν τα καταξιώσει η ευλογία και η έγκριση
του Θεού.
«Κάθε καλή προσφορά και κάθε τέλειο δώρο έρχεται από
ψηλά, από τον δημιουργό των ουράνιων σωμάτων» (Ιακ.
1:17). Για να είσαι ταπεινός, κατανόησε την αδυναμία σου.
Όλα είναι του Θεού. Όλα έγιναν από τον Θεό. Όλα
ξεκινούν και όλα τελειώνουν στον Θεό. Όλοι οι κόποι σου
χωρίς τη βοήθεια της χάρης του Θεού είναι ιστός
αράχνης.
Κι εσύ, σε σύγκριση με το μεγαλείο του Θεού, μια μικρή
αράχνη. Ένα πλάσμα ασήμαντο. Αν μάλιστα δεν έχεις
ταπείνωση, είσαι ακόμη πιο ασήμαντος, ένα μηδέν.
Να θυμάσαι: Από την προκοπή σου στην ταπείνωση
εξαρτάται η πρόοδός σου σε κάθε άλλη αρετή και η
επιτυχία κάθε καλού έργου σου.
Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ, από το βιβλίο: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ
ΑΛΦΑΒΗΤΟ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2013
Τι είναι και τι δεν είναι σταυρός στην οικογένεια
Πιστεύετε ότι χρειάζεται κάποιος να
σταυρωθεί, να σταυρώνεται
καθημερινά μέσα στο γάμο, μέσα
στην κοινωνία, μέσα στην ιστορία
περιμένοντας την ανάστασή του ή
προς το τέλος της ζωής, στη μετά
θάνατον ζωή;
Εγώ θα ήθελα να μεταθέσω λίγο το κέντρο βάρους της
ενδιαφέρουσας ερωτήσεώς σας, από το πότε έρχεται η
ανάσταση στο πώς νοούμε τη Σταύρωση.
Θα πάω πιο πριν, διότι η εμπειρία μου είναι ότι γίνεται
πολύ κακή χρήση της έννοιας και του όρου της
Σταυρώσεως και του Σταυρού μέσα στις οικογένειες. Ας
μη ξεχνάμε από πού δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, τη
δανειστήκαμε από το Σταυρό του Χριστού, ο οποίος
αποτελεί το πρότυπο του πάθους και του πόνου ενός
απολύτως αναμάρτητου, δηλαδή απολύτως αναίτιου γι’
αυτό που του συνέβαινε.
Θεωρώ λοιπόν ότι μπορεί να χρησιμοποιεί τον όρο
Σταυρός κάποιος για μια κατάσταση και να πει “είναι ο
Σταυρός μου” όταν ο ίδιος είναι απολύτως αμέτοχος και
αναίτιος σ’ αυτό που του συμβαίνει.
Το να πεθάνει ξαφνικά ο σύντροφος είναι σταυρός, ή
όταν αρρωστήσει βαριά, πράγμα που θα επιβαρύνει και
τον άλλο επίσης, είναι σταυρός για τον άλλον ή
αντίστοιχες καταστάσεις με τα παιδιά κτλ ή με την
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1129
προσωπική μας υγεία ή ένα άλλο θέμα σοβαρό της ζωής
μας.
Το να ονομάζουμε όμως σταυρό, όπως συμβαίνει
συνήθως, μια κατάσταση κακής συμπεριφοράς του
συζύγου ή της συζύγου στην οποία εγώ έχω το 50 ή 60 ή
70%, συμμετέχω σ’ αυτή και υποδαυλίζω αυτή την
κατάσταση, αυτό όχι απλώς είναι λάθος αλλά είναι και
βεβήλωση της έννοιας του Σταυρού.
Η πείρα στις σχέσεις των ζευγαριών δείχνει ότι είμαστε
σε πολύ μεγάλο βαθμό υπαίτιοι για την κακή
συμπεριφορά του άλλου, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Είναι αυτό που έχω πει για την κρίση στο γάμο, όπου ο
άλλος γίνεται ο εχθρός μας και του τα φορτώνουμε όλα.
“Αυτός είναι έτσι, καλά έχω κι εγώ κάτι λίγο, αλλά αυτός
ο άνθρωπος είναι προβληματικός, είναι και από το
χαρακτήρα του” και μπορεί η δική μου τάση να είναι
τέτοια που να τον εξοργίζει τον άλλο, να τον πνίγει, να
τον φέρνει σε αδιέξοδα και αντιδρά με τον τρόπο που
έμαθε να αντιδρά, με φωνές, με θυμό, με βρισιές κτλ.
Λοιπόν, είναι μεγάλο το θέμα για να το αναλύσουμε
τώρα με παραδείγματα, πώς μπορεί εμείς να συντελούμε
στην κατάσταση του άλλου, αλλά απλώς το λέω για να
το κρατήσουμε.
Μην είμαστε εύκολοι να ονομάζουμε κάτι Σταυρό. Από
τη στιγμή που θα αφαιρέσουμε μερικές τέτοιες
περιπτώσεις, δεν μιλάμε συνακόλουθα για Ανάσταση ή
μιλάμε αλλά αν μεταθέσουμε εκεί την έννοια του
Σταυρού τότε ξέρετε ποιος είναι ο Σταυρός μας;
Ο Σταυρός μας είναι να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε
εμείς τι μας συμβαίνει, ο Σταυρός είναι να διορθώσουμε
εμείς το χαρακτήρα μας. Εκεί ταιριάζει με την έννοια του
Σταυρού περισσότερο γιατί τον χαρακτήρα μας δεν τον
δημιουργήσαμε εμείς, αλλά τότε όμως αλλάζει το κέντρο
βάρους και δεν λέμε “ο Σταυρός μου είναι ο σύντροφός
μου”, λέμε “ο Σταυρός μου είμαι εγώ, μ’ αυτά που έχω, τα
κουσούρια που έχω”.
Οι άγιοι αυτό το φρόνημα είχαν. Οι άγιοι είχαν τη
νοοτροπία ότι ζουν μέσα στον παράδεισο και ότι μόνο
αυτοί είναι το πρόβλημα, μόνο αυτοί έχουνε πάνω τους
αμαρτίες και πάθη. Απέχουμε εμείς απ’ αυτό, αλλά
τουλάχιστον ας μην χρησιμοποιούμε τη λέξη Σταυρός σ’
αυτές τις περιπτώσεις.
Εάν δούμε σαν Σταυρό αυτά τα ζητήματα τότε θα
ακολουθήσει Ανάσταση οπωσδήποτε και η Ανάσταση
μπορεί να μην έχει τη μορφή μιας θεαματικής αλλαγής
στο χαρακτήρα ή στις σχέσεις του ζευγαριού, που καμιά
φορά την έχει κι αυτή τη μορφή, αλλά μπορεί να είναι
αυτή η ήρεμη και διαρκής γλυκιά παρηγοριά και βοήθεια
και στήριξη που η χάρη του Θεού στέλνει.
π. Βασίλειος Θερμός
Θλίψεις… μην αποκάμεις, μην ολιγοψυχείς, μην
απελπίζεσαι…
Τώρα που ήλθαν οι πολλές θλίψεις πάνω
σου, μην αποκάμεις, μην ολιγοψυχείς,
μην απελπίζεσαι, αλλά σήκω πάνω,
ανορθώσου, και προπαντός ήλπισε, γιατί
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 02 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
στον καιρό του πόνου η προσευχή σου γίνεται
περισσότερο αγία και η ευλογία του Θεού μεγαλύτερη.
Είτε λοιπόν οι θλίψεις προέρχονται από την αδικία και
την πονηριά των συνανθρώπων που μας περιβάλλουν,
είτε προέρχονται από την κακία των δαιμόνων, είτε από
τα δικά μας λάθη και τον δικό μας κακό χαρακτήρα, από
τις αδυναμίες και τα πάθη μας, εμείς θα γονατίζουμε και
θα προσευχόμαστε.
Θα φωνάξουμε παρακαλώντας τον Θεό να μας
επισκιάσει, να μας σκεπάσει με τη Χάρη Του, να μας
λυτρώσει και να μας ελεήσει…
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Εμπιστεύσου τον Χριστό.
Ο Πέτρος, μόλις έχει βγει από μια
ολονύκτια πάλη με την θάλασσα. Δεν
έχει πιάσει τίποτα. Τα δίχτυα είναι άδεια
από ψάρια (Λουκ. ε΄ 1–11). Κουρασμένος
σωματικά απογοητευμένος ψυχικά.
Και τότε ο Χριστός του λέει: «ρίξε και
πάλι τα δίχτυα στην θάλασσα...». Παίζει με το νου του
Πέτρου, τον προκαλεί, σκληρά τον δοκιμάζει. "Τι μου
λες;", λέει ο Πέτρος, "Όλη νύχτα πάλευα με την θάλασσα
και δεν έπιασα ούτε ένα ψάρι και τώρα μου λες πάλι να
ρίξω τα δίχτυα; Πάλι να προσπαθήσω; Κουράστηκα να
προσπαθώ...."
Ο Χριστός επιμένει "Άκουσε με, εμπιστεύσουμε και ρίξε
ξανά τα δίχτυα.... Προσπάθησε ξανά...
Τόλμησε να πιστέψεις στο ακατόρθωτο...". Είναι σαν να
του λέει: "μπορείς να σπάσεις τα δεσμά του νου; Να
πιστέψεις πέρα από αυτό που βλέπεις κι αντιλαμβάνεσαι
ως ορθό και σωστό;
Μπορείς να αφεθείς και να εμπιστευτείς αυτό που
ξεπερνάει τις δικές σου πεποιθήσεις, αντιλήψεις, σκέψεις,
φοβίες και ανασφάλειες;
Μπορείς να αφεθείς στο θαύμα;" Μη ακούς το νου που
λέει "δεν γίνεται, δεν μπορείς...."
Πες "μπορώ, θέλω, αξίζω τα δώρα του Θεού".
Τι σημαίνει αφήνομαι στο θαύμα; Σημαίνει ότι ανοίγω
την πόρτα σε εκείνο που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι μπορεί
να συμβεί στην ζωή μου.
Το θαύμα δεν είναι θέαμα αλλά θέα στο κόσμο του Θεού,
γεμάτο εκπλήξεις, θαυμαστά σημεία και παράδοξα
φαινόμενα που κάνουν "πλάκα" την μετρήσιμη λογική
μας. Ο νους δεν ξέρει, μονάχα η καρδιά γνωρίζει.
Ο Πέτρος θα κάνει το άλμα της πίστης. Θα το εμπιστευτεί
και θα ρίξει τα δίχτυα ξανά στην θάλασσα. Και τότε τι
συμβαίνει; Τα δίχτυα σχίζονται από το πλήθος των
ιχθύων.
Αυτό συμβαίνει όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό. Όταν δεν
καταργείς το μυαλό σου αλλά ξεπερνάς τα σύνορα του
νου σου και φωνάζεις φτου ξελευθερία στα όνειρα σου.
Όταν επιτρέπεις στον Θεό να ονειρεύεται μέσα σου, τότε
της ζωής σου τα «δίχτυα» γεμίζουν χαρά κι ευλογίες.
Εμπιστεύσου τον Χριστό, άκουσε την φωνή μέσα σου που
σου λέει ".....κι αν όλα μοιάζουν ότι τελείωσαν μην το
πιστέψεις, εσύ κάθε μέρα να ξεκινάς από την αρχή.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1129
Ρίξε το δίχτυ στην θάλασσα της ζωής κι ο Θεός θα στο
γεμίσει ευλογίες...".
π. Λίβυος
Χορτάσαμε από λόγια
Σε ακούω να λες, ‘’…να αλλάξει ο
άντρας μου, να αλλάξει η γυναίκα
μου, να αλλάξει το παιδί μου, να
αλλάξουν οι άνθρωποι όλοι που με
περιβάλλουν’’.
Και πέφτεις, και θλίβεσαι και παραπονιέσαι, και
απογοητεύεσαι, γιατί εσύ όλο τους μιλάς, όλο τους λες,
όλο το παλεύεις, και αυτοί όλοι τίποτα… Χαμπάρι.
Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Να το ξέρεις. Από λόγια
όλοι είναι χορτασμένοι… Παραδείγματα θέλουνε.
Παραδείγματα.
Η ύπαρξή σου όλη, να γίνει τέτοια που να αλλοιώσει τον
άλλον. Η ζωή σου, η στάση, ο λόγος σου, ο τρόπος που
αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες. Γίνε παράδειγμα. Δείξε το
δρόμο. Και άσε τον άλλον ελεύθερο. Είτε είναι το παιδί
σου, είτε ο άντρας σου, είτε ό φίλος, είτε ο οποιοσδήποτε
δικός σου.
Γίνε παράδειγμα και άστον ελεύθερο. Ελεύθερο να κάνει
ότι θέλει. Εδώ είναι η μαγκιά. Αυτό είναι το δύσκολο. Μην
μιλάς τζάμπα και γκρινιάζεις.
Γίνε παράδειγμα…
Άλλωστε, αν το παράδειγμά δεν είναι αρκετό, να είσαι
σίγουρος πως κανένα κήρυγμα, καμία γκρίνια, καμία
συμβουλή, δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει τον άλλον να
αλλάξει.
Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης Ψυχολόγος M.Sc.
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ