ΚΥΡΙΑΚΗ 04 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1164
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Μάρθας και Μαρίας αδελφών Λαζάρου
(Απ. Αν: Πραξ. Β΄1-11 – Ιωαν. ζ΄ 37 – 52, η΄12)
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
Ποιὰ εἶναι ἡ βλασφημία τοῦ Ἁγ. Πνεύματος;
Διάβασες στὸ Εὐαγγέλιο τοὺς
λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Πᾶσα
ἁμαρτία καὶ βλασφημία
ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ
τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ
ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις…
οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ
μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32). Καὶ ρωτᾶς τί σημαίνει
βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;
Εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ζωῆς, ποὺ
προέρχονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἄπιστος ποὺ μισεῖ καὶ διώκει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ,
βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ αὐτόχειρας ποὺ μισεῖ καὶ ἀφαιρεῖ τὴ ζωή του,
βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐφόσον τὸ Ἅγιο
Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς
ζωῆς.
Στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη γράφεται ὅτι ὁ Χριστὸς τρεῖς
φορὲς ἐπικαλέσθηκε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ σημασία τοῦ
Πνεύματος τῆς Ἀληθείας: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον ὅ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος
ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον
ὑμῖν…» (Ἰωαν. 14, 26) -«ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὅν ἐγὼ
πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς
ἀληθείας…» (Ἰωάν. 15,26)- «ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν
ἀλήθειαν» (Ἰωάν. 16, 13). Ἐκεῖνος, λοιπόν,ποὺ ἀρνεῖται καὶ
χλευάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸν Θεὸ
ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας.
Ρωτᾶς γιατί αὐτὸ τὸ ἁμάρτημα δὲν συγχωρεῖται ἐνῶ κάθε
ἄλλο ἁμάρτημα συγχωρεῖται. Κοίταξε, στὸν Ζακχαῖο
συγχωρέθηκε τὸ ἁμάρτημα τῆς φιλαργυρίας, σὲ
ἁμαρτωλὲς γυναῖκες τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, τοῦ ληστῆ
στὸ σταυρὸ οἱ ληστεῖες καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους πολλὰ
ἄλλα ἁμαρτήματα. Γιατί λοιπὸν νὰ μὴν συγχωρεῖται καὶ
ἡ ἄρνηση, ἡ ἀπιστία, ὁ χλευασμὸς κατὰ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος;
Ἐπειδὴ στὰ μὲν πρῶτα ὑπάρχει ντροπὴ καὶ μετάνοια ἐνῶ
στὸ δεύτερο δὲν ὑπάρχει. Στὰ μὲν πρῶτα, λοιπόν, ὁ
ἄνθρωπος, ἂν καὶ ἁμαρτάνει, διαθέτει ντροπὴ καὶ φόβο
ποὺ τὸν συνδέει μὲ τὸν Θεό, ἐνῶ στὸ δεύτερο ἡ σχέση μὲ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
τὸν Θεὸ διακόπτεται καὶ ὁ ἀσεβὴς ἄνθρωπος
ἀνεπίστρεπτα καὶ ἐντελῶς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό.
Στὰ μὲν ὑπάρχει ἀδυναμία στὸ δὲ ἐμμονή. Στὰ μὲν ἡ
ψυχὴ ταξιδεύει στὸ σκοτάδι καὶ ἀποκαλεῖ τὸ σκοτάδι φῶς.
Στὸ δὲ συμβαίνει ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν ἔχει τὴν παραμικρὴ
διάθεση νὰ σωθεῖ καὶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σώζει
μὲ τὴ βία.
Μία ἄλλη βλασφημία πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἔχθρα
πρὸς τὴ ζωὴ καὶ ἡ ἀφαίρεση τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ χορηγός τῆς ζωῆς,
δωρητὴς τῆς ζωῆς. Ἔτσι ὅταν ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει ζωὴ
ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀλλὰ ἀγνοεῖ ἀπὸ ποῦ ἔλαβε τοῦτο
τὸ δῶρο μὴ εὐχαριστώντας τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ τοῦ
συγχωρεθεῖ. Ἀκόμα καὶ κάποιος ποὺ γνωρίζει ἀπὸ ποῦ
ἔλαβε τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ παρόλα αὐτὰ δὲν
εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ τοῦ συγχωρεθεῖ. Ἀλλὰ
ὅταν κάποιος λαμβάνει ζωὴ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μὲ
περιφρόνηση τὴν πετᾶ, αὐτὸς δὲν πρόκειται νὰ
συγχωρεθεῖ.
Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ πρέπει πρὶν ἀπ’ ὅλα νὰ
καταλάβουμε τί σημαίνει συγχώρεση. Συγχώρεση τοῦ
ἁμαρτωλοῦ σημαίνει νὰ τοῦ ἐπιστραφεῖ πλήρως ἡ ζωή.
Ἀλλὰ ὅταν κάποιος δὲν θέλει τὴ ζωὴ πολὺ δὲ
περισσότερο τὴ μισεῖ καὶ τὴν ἀρνεῖται, ὁ Θεὸς δὲν ἔχει τί
ἄλλο νὰ τοῦ δώσει. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν διαγράφει ἀπὸ τὸ
βιβλίο τῆς ζωῆς.
Προσευχήσου στὸν Θεὸ νὰ φυλᾶ ἐσένα καὶ τοὺς οἰκείους
σου ἀπὸ ἀσυγχώρητα ἁμαρτήματα καὶ νὰ σταματᾶ τὸν
ἀνόητο ξεσηκωμὸ τοῦ δημιουργήματος ἐνάντια στὸν
Δημιουργό του.
Ἀπὸ τὸν Θεὸ ὑγεία καὶ ἔλεος!
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, από τό
βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται…»
“Εκτροχιασμένες” επιλογές . . .
Οι περισσότεροι κάνουν
επιλογές χωρίς να γνωρίζουν
κατά βάθος γιατί τις κάνουν.
Αν τους ρωτήσεις γιατί
παντρεύτηκαν και ιδιαίτερα
γιατί τον συγκεκριμένο άνθρωπο, δεν θα ξέρουν να σου
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 04 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
απαντήσουν. Αν σου απαντήσουν η απάντηση θα είναι
πολύ ρηχή. Αν τους ρωτήσεις γιατί έκαναν παιδιά ή τον
γνώμονα με τον οποίο αποφάσισαν, πάλι θα λάβεις μια
παρόμοια απάντηση. Δεν θα ξεχάσω πόσες φορές όταν
βάπτιζα παιδάκια τα κοιτούσα στα μάτια και έλεγα από
μέσα μου «που έμπλεξες κακόμοιρο παιδάκι», γιατί είχα
μιλήσει στους γονείς πριν το Μυστήριο και μερικοί ήταν
κυριολεκτικά σε άλλο κόσμο. Πόσες φορές ακούμπησα τα
στέφανα σε ζευγάρια που στην ουσία απεχθάνονταν τον
Χριστό αλλά έπρεπε να πάνε στην Εκκλησία για να μην
χαλάσουνε το χατίρι των παππουδογιαγιάδων αλλά και
για να πάρουνε μια αόρατη ευλογία έτσι για το καλό
όπως θεωρούσαν.
Έστω και μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία, ελπίζουμε να
φωτιστούν οι άνθρωποι. Θέλουμε έναν άνθρωπο να
περάσουμε καλά στην επίγεια ζωή μας ή κάποιον ώστε
να πάμε μαζί του στην αιωνιότητα; Οι επιλογές μας με
ποια προοπτική είναι εμποτισμένες;
Έχουμε έλλειψη συνειδητότητας στη ζωή μας. Κάνουμε
επιλογές ό,τι να΄ναι με βιασύνη και προχειρότητα.
Βλέπουμε τον θάνατο να μας κυνηγάει με τη χατζάρα
σαν σε εφιάλτη κι εμείς προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι
μπορούμε και γρήγορα πριν μας πιάσει. Τον Χριστό από
την άλλη, τον έχουμε μόνο για να μας δίνει υγεία στην
εδώ ζωή και να μας ικανοποιεί κάποια επίγεια θελήματα
ώστε να γίνουμε καλύτεροι από τον διπλανό μας. Πιέσεις
παντού και όλα αυτά βγαίνουν σε ψυχοσωματικά
προβλήματα. Στο καλό που θα συμβεί στον άλλον λέμε:
«Γιατί αυτός και όχι εγώ» και στο άσχημο που θα μας
συμβεί: «Γιατί εγώ και όχι αυτός». Όλα για να μην
τραυματιστεί η εδώ ζωούλα μας, να μην χαλάσει το
ψεύτικο όνειρο που έχουμε πλάσει μέσα μας και θέλουμε
να το δούμε να παίρνει σάρκα και οστά με όποιον τρόπο.
Οι περισσότεροι είμαστε θύματα των λανθασμένων
επιλογών μας, αλλά έχουμε βρει καλύτερη λύση, να τα
ρίχνουμε στο Θεό αντί να πάρουμε την ευθύνη και να
πούμε ότι τα κάναμε μαντάρα, μήπως και οδηγηθούμε
στη μετάνοια.
Και μετά διαβάζεις στο Ευαγγέλιο που ο άλλος δεν είχε
βρει άνθρωπο 38 χρόνια να τον ρίξει στην κολυμβήθρα
αλλά ευτυχώς στο τέλος βρήκε τον Χριστό.
Εμείς θα ζήσουμε μια ζωή ποιος ξέρει ίσως μέχρι τα 70 ή
80 και ζήτημα είναι να βρούμε έναν άνθρωπο να πούμε
δυο κουβέντες ώστε να αναπαυτεί η ψυχούλα μας και
φυσικά να βάλουμε τον Χριστό στην καρδιά μας.
Δύσκολο να βρεις έναν αληθινό φίλο, πόσο μάλλον να
βρεις έναν άνθρωπο του Θεού να ζήσεις μαζί του για
πάντα.
Τελικά αυτή η εν Χριστώ ζωή θα είναι ένα μοναχικό αλλά
ευλογημένο ταξίδι, όντας τραυματισμένος, πονεμένος
και σταυρωμένος για την αγάπη του Χριστού, μέσα σε
έναν κόσμο που ζει στον κόσμο του.
Τουλάχιστον ξέρουμε Ποιος μας περιμένει μετά το τάφο
και αυτό γεμίζει την εσωτερική μας μοναξιά με φως και
πληρότητα.
Καλές αντοχές, αναβάσεις και επιλογές ….
π. Σπυρίδων Σκουτής
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1164
Τα φάρμακα της πρόνοιας του Θεού.
Η ασθένεια και η θλίψη είναι το
κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας
του Θεού για να φέρει τον άνθρωπο
κοντά Του και να αυξήσει την αρετή
του.
Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο
Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε
που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός
άνθρωπος και ευσεβής, αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν
ονομαστός. Από τη στιγμή όμως δοκιμάστηκε και
πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και
πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και
απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμά του είναι
φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που
δοκιμάζεται.
Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ
περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το
αποτέλεσμα ήταν να τον κάνει άγιο και να του δώσει
πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά
απ’ ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα
ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο· να
προσαρμόζεται και ν’ ακουμπάει σ’ αυτό το παράδειγμα
και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: «Ως έδοξε τω
Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα του Κυρίου
ευλογημένον».
Σκύβει το κεφάλι και λέει: ο Θεός έδωσε, ο Θεός το πήρε.
Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο Θεός δεν μου το
έδωσε; Το πήρε. Πού είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί
τί γίνεται; Αναπαύεται εκεί…
Πίσω από κάθε δοκιμασία κρύβεται το θέλημα του Θεού
και η ωφέλεια, την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό
να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την
γνωρίζει. Έχουμε τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά.
Όπως και με τους αγίους Ανδρόνικο και Αθανασία. Αυτοί
ήταν ανδρόγυνο· και ήταν χρυσοχόος ο Ανδρόνικος με
πολύ πλούτο. Το ένα μέρος του κέρδους έτρεφε την
οικογένειά του. Το άλλο μέρος του κέρδους το έδινε στους
φτωχούς και το υπόλοιπο μέρος του κέρδους το έδινε
άτοκα στους ανθρώπους που δεν είχαν χρήματα. Είχαν
δύο χαριτωμένα παιδάκια. Και μια μέρα από μία
αρρώστια πέθαναν και τα δύο. Πηγαίνουν και τα θάβουν
και οι δύο. Η Αθανασία η καημένη πάνω στον τάφο
έκλαιγε, έκλαιγε, έκλαιγε. Και ο Ανδρόνικος έκλαιγε και
αυτός. Είδε και απόειδε, τράβηξε για το σπίτι. Έμεινε η
καημένη η Αθανασία και έκλαιγε πάνω στον τάφο: «Τα
παιδιά μου» και «τα παιδιά μου», και κόντευε να
βασιλέψει ο ήλιος και να κλείσει το νεκροταφείο.
Για μια στιγμή, επάνω στη θλίψη της και στη
στεναχώρια της, βλέπει και έρχεται ένα μοναχός και της
λέει: «Κυρά μου, γιατί κλαις;»
«Πώς να μην κλαίω πάτερ;» (Αυτή νόμιζε πως ήταν ο
παπάς του νεκροταφείου).
«Έθαψα τα παιδιά μου, τους δύο αγγέλους μου, τους
έβαλα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ και ο άνδρας μου
εντελώς μόνοι. Δεν έχουμε δροσιά καθόλου».
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 04 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Της λέει: «Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους
αγγέλους. Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και
συ κλαις, παιδί μου; Κρίμα, είσαι και χριστιανή».
«Ώστε ζουν τα παιδιά μου; Είναι άγγελοι;»
«Βεβαίως είναι άγγελοι τα παιδιά σου».
Ήτανε ο Άγιος της εκκλησίας εκεί. Τελικά έγιναν
μοναχοί ο Ανδρόνικος και η Αθανασία και αγίασαν…
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Παραινέσεις πατρικές
Αγάπη και εμπιστοσύνη μεταξύ γονέων και
παιδιών.
Είναι πολύ έντονη η ερημιά και η
μοναξιά που βιώνει ο σημερινός
άνθρωπος, ακόμη κι αυτός ο
χριστιανός, μέσα στην πολυάριθμη
έρημο της σύγχρονης
ανταγωνιστικής κοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει, επειδή
έφυγε από το θεμέλιό του, που είναι το να έχει κοινωνία
με τον Θεό εν Πνεύματι Αγίω.
Καθώς όμως τα πάντα έχουν εκφυλιστεί και δεν έμεινε
τίποτε γνήσιο και καθαρό – ως εκ τούτου όλοι λίγο πολύ
είμαστε βεβαρημένοι ψυχολογικά – και αυτή η αληθινή
αγάπη, που θα μπορούσε να είναι το μοναδικό εφόδιο στο
πολύπλευρο και πολύμοχθο έργο των γονέων,
μορφωμένων και μη, έγινε το πιο δυσεύρετο ή καλύτερα,
ανεύρετο αγαθό.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη να γνωρίζουμε κάποια βασικά
πράγματα μέσα από τις ανθρώπινες γνώσεις, για να
βοηθηθούμε όλοι μας στην καλύτερη εκπλήρωση της
αποστολής μας, όπου μας έταξε τον καθένα ο Θεός.
Και επειδή ο λόγος βαραίνει περισσότερο τους
χριστιανούς γονείς, το πρώτο που πρέπει να γνωρίζουν
είναι ότι είναι ανάγκη να γνωρίσουν πρώτα οι ίδιοι τον
εαυτό τους, για να μπορέσουν στη συνέχεια να
γνωρίσουν και τα παιδιά τους. Να μπορέσουν δηλαδή να
γνωρίσουν τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών.
Να ακούσουν με προθυμία και κατανόηση τα
προβλήματά τους, να εκμαιεύσουν τους μυστικούς
πόθους και καημούς τους, να αφουγκραστούν τους
κρυφούς αναστεναγμούς τους, να ακούσουν τα δίκαια και
άδικα παράπονά τους, να μοιραστούν τις αγωνίες τους
και τις όποιες άλλες ανησυχίες τους.
Δεν μπορεί μια μητέρα, ένας γονέας που δεν ξεπέρασε
τον εαυτό του, που δεν λυτρώθηκε από τις δικές του
εσωτερικές παγίδες, να μεταδώσει βίωμα αληθινό στο
παιδί του. Και το πρώτο βίωμα που πρέπει, ειδικότερα η
μητέρα, να μεταδώσει στο παιδί της, είναι το βίωμα της
εμπιστοσύνης, που ταυτίζεται ασφαλώς και με το βίωμα
της ασφάλειας.
Το παιδί πρέπει να έχει τόση εμπιστοσύνη στη μητέρα
του, στον πατέρα του, ώστε να ξέρει πως ό,τι είπε ο
πατέρας, η μητέρα, αυτό είναι και δεν είναι τίποτε άλλο.
Αυτό δίνει και την αληθινή ξενοιασιά στο παιδί.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια της αληθινής εμπιστοσύνης
έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να βλέπουν τα παιδιά
ότι η μαμά, ό,τι κι αν συμβεί, δεν τα χάνει. Ό,τι κι αν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1164
συμβεί, είναι αισιόδοξη, δεν απογοητεύεται, δεν χάνει την
ψυχραιμία της.
Ό,τι κι αν συμβεί, είναι χαρούμενη, σαν να έχει
συνάντηση με τον Χριστό. Αυτά όλα επηρεάζουν το παιδί·
δεν είναι αστεία.
Πόσο θα αναπαύονται τα παιδιά, όταν μια μάνα που
κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι, ανά πάσα στιγμή εμπνέει
αυτή την ουράνια προστασία στα παιδιά· εμπνέει έτσι η
ζωή της, που νιώθουν επάνω τους την ομπρέλα των
γονέων, που είναι βασικά η ομπρέλα του Θεού!
Είναι, νομίζω, σε όλους εμφανές ότι το στοιχείο αυτό, της
αλληλοεμπιστοσύνης, λείπει σε σημαντικό βαθμό από τη
σύγχρονη οικογένεια. Και, όπως τα μελέτησαν οι ειδικοί,
από τη στιγμή που το παιδί χάνει την εμπιστοσύνη του
στη μητέρα του, στον πατέρα του, αρχίζει να κρύβεται, να
δικαιολογείται, και, το χειρότερο, να απομονώνεται· και
ζει μια ορφάνια.
Πρέπει να ξέρουν οι γονείς ότι τροφή του παιδιού είναι
αυτή η εμπιστοσύνη, αυτή η πολύ στενή σχέση με τους
γονείς. Τροφή του παιδιού είναι το να μπορεί να ανοίξει
την καρδιά του στη μάνα του και στον πατέρα του και να
πει ελεύθερα αυτό που έχει να πει.
Έλειψε αυτό; Ορφάνεψε το παιδί, άσχετα αν ο πατέρας
τού κουβαλάει όλα τα καλούδια του κόσμου.
Αναλογισθήκαμε άραγε πόσα παιδιά με μητέρα και
πατέρα μεγαλώνουν σαν ορφανά; Πόσα δράματα
δημιουργούνται στην ψυχή αυτών των παιδιών, πόσο
άσχημα μεγαλώνουν και πόσο άσχημα εξελίσσονται!
Γερόντισσα Φιλοθέη, απόσπασμα ομιλίας με θέμα «Η
οικογένεια στον 21ο αιώνα» Ι. Ησυχαστηρίου “Το Γενέσιον
της Θεοτόκου”
Αυτό που βιώνουμε στη Θεία Λειτουργία.
Από αυτό που βιώνουμε στη Θεία
Λειτουργία, μπορούμε να
καταλάβουμε, το τι θέση θα έχουμε
στην αιωνιότητα, για το αν δηλ.
κάνουμε ή όχι για τον παράδεισο!
Είναι μια προσωπική συνάντηση με το Χριστό τετ α τετ.
Ό,τι νιώθουμε μέσα στην Εκκλησία κατά τη Θεία
Λειτουργία, έτσι θα νιώσουμε και κατά την Δευτέρα
παρουσία, στην οποία ο Χριστός θα μας κρίνει όλους.
Όταν κανείς αισθάνεται ωραία, μέσα στη Θεία
Λειτουργία, τότε προγεύεται σαν σπερματική Χάρη, την
πραγματική Βασιλεία του Ουρανού μέσα του.
Γι' αυτό θα πρέπει να συγκεντρώσουμε τους λογισμούς
μας και τον νου μας στη Θεία Λειτουργία.
Όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία, ο ίδιος ο Χριστός
Λειτουργεί, δανειζόμενος το στόμα και το σώμα του
εκάστοτε ιερέως! Ο Χριστός είναι ο προσφέρων και ο
προσφερόμενος. Δεν θυσιάζει ο παπάς τον Χριστό, αλλά
ο Χριστός αυτοθυσιάζεται.
Δεν Λειτουργεί ο παπάς με την βοήθεια του Χριστού,
αλλά ο Χριστός Λειτουργεί με την βοήθεια του παπά.
Η Θεία Λειτουργία γίνεται εις ανάμνηση της Γεννήσεως,
Σταυρώσεως, Αναστάσεως και Αναλήψεως του Κυρίου...
+Αρχιμ. Εφραίμ, Δικαίος Ι. Σκήτης Απ. Ανδρέα, Αγίου Όρους
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 04 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Μήπως θα ήταν καλύτερα να φύγω;
Να μένεις εκεί που έχεις χώρο να
πετάς και κανείς δεν θα κόψει τα
φτερά σου. Τα πουλιά με τα
φτερά τους, δεν μπορούν μόνο να
απολαμβάνουν μακρινά ταξίδια,
αλλά μπορούν και να φεύγουν και από τόπους που
πληγώνονται.
Κάποιες φορές το να φεύγεις δεν είναι δειλία αλλά
ανδρεία και δύναμη. Μια ηρωική έξοδος από το σκοτάδι
στο φως. Πολλές φορές η υπομονή μπορεί να σε σκοτώσει
ή να γίνει καρκίνωμα αντί για θεραπεία. Τα πάντα
θέλουν διάγνωση και αξιολόγηση σύμφωνα με τις
δυνάμεις και τις δυνατότητές μας, αλλά με το βλέμμα
στα έσχατα και στη Βασιλεία του Θεού. Όχι όλα για το
εδώ και το τώρα, αλλά όλα να ξεκινάνε από εδώ με
πορεία προς στην αιωνιότητα.
Μπορεί λοιπόν να χρειαστεί να φύγεις, όχι όμως για να
σώσεις, με την εγωιστική έννοια, το τομάρι σου, αλλά για
να σώσεις την ψυχή σου και να μην τραυματιστούν και
άλλοι. Μια φυγή για να σταματήσει το κακό.
Αν είσαι σε κατάσταση που μπορείς να αλλάξεις την
πυξίδα, με τη δύναμη του Θεού πάντα, κάτσε, αλλιώς όλα
θα οδηγηθούν στον γκρεμό.
Η υπομονή δεν είναι μια ξερή εντολή, διότι να θυμάσαι,
δεν έχουν όλα τα σακιά το ίδιο βάρος ούτε όλες οι πλάτες
αντέχουν τα ίδια κιλά. Αν κάνεις υπομονή ενώ δεν είσαι
καλά και πιέζεσαι, θα διαλυθείς. Οι Άγιοι δεν κάνουν
υπομονή για να αγιάσουν. Είναι Άγιοι και κάνουν
υπομονή. Υπάρχει μεγάλη διαφορά σε αυτό.
Η φυγή δεν είναι πάντα δειλία. Σε περίπτωση πυρκαγιάς
αν δεν μπορείς να σβήσεις τη φωτιά, θα πρέπει να
φύγεις, αλλιώς θα καείς.
Και τι να κάνω; Κάνε το προσευχή και πήγαινε το
πρόβλημα στον Χριστό όχι για να βρεθεί απαραίτητα
λύση, αλλά για να βγάλεις τα διαμάντια που κρύβει μέσα
του το πρόβλημα.
Ο Χριστός δεν ήρθε για να μας λύσει τα προβλήματά μας,
αλλά για να Τον ψάξουμε μέσα στα προβλήματα. Να Τον
αναζητήσουμε και να σχετιστούμε μαζί Του μέσα από τις
κραυγές τις αγωνίας και του πόνου. Να βρούμε το
καντηλάκι του Χριστού μέσα στα σκοτάδια των
δυσκολιών μας.
Το ποιόν θα αναζητήσεις στο πρόβλημα είναι απόδειξη
για το πώς βλέπεις το πρόβλημα. Δεν έχουν όλα τα
προβλήματα λύσεις, έχουν όμως μαθήματα. Και πολλά
μαθήματα θα σου πουν να αλλάξεις δρόμο. Και τότε το
πρόβλημα γίνεται ευεργεσία, αρκεί να το δεις έτσι μέσα
από την προοπτική της Βασιλείας του Θεού.
Σε πολλά προβλήματα ίσως χρειαστεί να φύγουμε, να
σιωπήσουμε, να υπομένουμε, να τρέξουμε μακριά. Ό,τι
δεν λύνεται, είτε κόβεται, είτε απλά πάει στην άκρη και
συνεχίζουμε να προχωράμε.
Ένα πινέλο στον καμβά ξεκινάει την διαδρομή του
εμποτισμένο με χρώμα και κάνει ελιγμούς, όχι για να
διαγράψει τα προηγούμενα βήματα, αλλά με σκοπό να
δημιουργήσει κάτι νέο, κάτι καινούργιο, κάτι όμορφο.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1164
Το πότε θα περιμένεις και το πότε θα φύγεις δεν είναι
ερωτήσεις με μια απάντηση. Η απάντηση σε κάθε
ερώτηση είναι απόσταγμα μετά από διάγνωση, διάκριση
και προσευχή. Όχι όμως για να γίνει το δικό μου θέλημα,
διότι μπορεί να μην με συμφέρει. Να γίνει το θέλημα του
Θεού στη ζωή μου, ανοίγοντας τη ζωή μου στη δική Του
ζωή. Καλές αποφάσεις.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Όλα εκείνα τα μικρά
Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν.
Μικρές συνήθειες, απλές, καθημερινές, που μέρα με τη
μέρα όμως, σε πάνε όλο και πιο μπροστά.
Μικρές κινήσεις, στους ανθρώπους σου, που δείχνουν το
ενδιαφέρον σου για αυτούς.
Μικρές λέξεις… Εύκολες. Που κρύβουν μέσα τους όμως
μεγαλείο… ‘’Σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, μου λείπεις και
συγγνώμη’’.
Μικρές προσπάθειες. Που στο τέλος πάντοτε γεννάνε
πράγματα μεγάλα.
Υπάρχουν όμως και εκείνα τα μικρά που καταστρέφουν.
Μικρά πάθη που δεν ξερίζωσες όσο ακόμα ήταν στην
αρχή και τώρα γίνανε μεγάλα.
Μικρές λέξεις που πληγώνουνε, και που καρφώνονται
στην καρδιά του άλλου σαν μαχαίρι. ”Η γλώσσα κόκαλα
δεν έχει…”.
Μικρές προσπάθειες που ποτέ δεν έκανες. Μικρά
βήματα, που ποτέ σου δεν περπάτησες.
Μικρά λάθη που δεν φρόντισες να διορθώσεις και
μεγάλωσαν και γίνανε τέρατα και φάγανε μαζί και σένα
και όλους αυτούς που αγαπάς.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ