ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1183
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Λουκιανού πρεσβυτ. Αντιοχείας,
Ευθυμίου οσ νεομ., Βάρσου ομ. Εδέσσης
(Απ. Αν: Τίτου γ΄ 8 - 15 – Λουκ. η΄ 5 - 15 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Παραβολή του σπορέως.
Πόσο οἰκεία, καὶ πόσο ἁπλή μᾶς
φαίνεται ἡ σημερινὴ Παραβολὴ τοῦ
σπόρου καὶ τοῦ σπορέως· καὶ ὅμως
πόσο σχετικὴ εἶναι μέ μᾶς, πόσο
περισσότερο θὰ πρέπει νὰ τὴν
σκεφτοῦμε. Λησμονοῦμε τὴν εἰκόνα
τοῦ σπορέα καὶ τοῦ σπόρου, ὅπως
φαίνεται μέσα ἀπὸ τὴν παραβολή, δὲν
βλέπουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νὰ
περπατάει στοὺς δρόμους καὶ τὰ μονοπάτια τῆς
Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας· καὶ παντοῦ ὅπου πῆγε, οἱ
ἄνθρωποι ἔρχονταν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ἐπειδὴ εἶχαν
ἀκούσει, ὅπως εἶχε ἀκούσει ὁ Τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο
μιλάει ὁ Ἀπόστολος Μάρκος, ὅτι ἦταν Δάσκαλος, ὅτι τὰ
λόγια του ἦταν ἀληθινά, ὅτι ἔφεραν τὴν δύναμη τῆς
ζωῆς.
Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἦρθαν καὶ γέμισαν τοὺς δρόμους καὶ
ἄκουσαν. Κάποιοι ἦταν ἕτοιμοι γιὰ τὸ μήνυμα τῆς
σωτηρίας· κάποιοι ἀγωνιοῦσαν, καὶ ἔκαναν στὸν ἑαυτὸ
τους ἐρωτήσεις ποὺ μέχρι τότε κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ
ἀπαντήσει. Ἀλλὰ ἦλθαν ἄλλοι ἄνθρωποι, ὅπως τόσοι
πολλοὶ ἔρχονται τώρα σ’ ἕναν ἱερέα, σ’ ἕναν
εὐαγγελιστή, σ’ ἕναν ἡγέτη ὁποιασδήποτε παράταξης,
ἦλθαν νὰ δοῦν ἕνα ἄνθρωπο ποὺ κάποιος τοὺς μίλησε γι’
αὐτόν, ν’ ἀκούσουν τί εἶχε νὰ πεῖ. Δὲν ἀπαντοῦσε σὲ
καμία ἀπὸ τὶς ἐρωτήσεις τους, δὲν ἱκανοποιοῦσε καμία
ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τους, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ
δοῦν κάποιον ποὺ ἦταν ξεχωριστός, κάποιον μοναδικὸ
γιὰ τὴν ἐποχή του. Ἄκουσαν τὸν λόγο Του, ἀλλὰ δὲν τὸν
κράτησαν μέσα τους, τὸν βρῆκαν ὄμορφο, ἀληθινὸ –
ἀλλὰ δὲν πῆγαν πιὸ πέρα. Ἄκουσαν λόγια, δὲν ἄκουσαν
τὴν κραυγὴ τῆς ψυχῆς τους ποὺ πεινοῦσε γιὰ λόγο
ἀληθείας.
Ἔτσι ὅταν Ἐκεῖνος εἶχε διαβεῖ, ὅλοι ἐπέστρεψαν στὶς
συνηθισμένες τους ἀσχολίες, στὴν κανονική τους ζωή.
Θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν πάει στὸ σπίτι καὶ νὰ ἔχουν
ἐπαναλάβει αὐτὰ τὰ λόγια, λέγοντας: «Δὲν ἦταν
θαυμάσια; Δὲν μίλησε ὡραία;» – καὶ ἔπειτα ἐπέστρεψαν
στὴν συνηθισμένη, καθημερινὴ ζωή τους…
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Ἄλλοι ποὺ στάθηκαν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, δέχτηκαν τὸ
μήνυμα μὲ συγκίνηση, κάτι ἀναδεύτηκε στὴν καρδιά, στὸ
μυαλό τους, τοὺς ἔδωσε ἀπάντηση σὲ κάτι. Καὶ τὸ
δέχτηκαν, τὸ ἀγκαλίασαν, καὶ ἐπέστρεψαν στὴν οἰκία
τους· ἀλλὰ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν ἦταν πιὰ στὸν δρόμο, τοὺς
κυρίευσαν οἱ ἀνησυχίες τοῦ σπιτιοῦ τους: ὑπῆρχαν τόσα
πράγματα στὴν ζωή τους νὰ κάνουν, νὰ σκεφτοῦν, δὲν
ὑπῆρχε καιρὸς νὰ συλλογιστοῦν ξανὰ καὶ ξανὰ τὰ λόγια
ποὺ εἶχαν ἀκούσει, δὲν ὑπῆρχε καιρὸς νὰ καθίσουν μὲ
ἠρεμία καὶ νὰ φανταστοῦν τὸ πρόσωπο ποὺ εἶχαν δεῖ, νὰ
ξαναθυμηθοῦν τὴν φωνὴ ποὺ εἶχαν ἀκούσει.
Ὑπάρχει ἄλλη μία παραβολὴ ποὺ μιλᾶ γιὰ ἐκείνους ποὺ
εἶχαν κληθεῖ στὸ Γαμήλιο Βασιλικὸ Δεῖπνο: ἄκουσαν τὸ
κάλεσμα, ἤξεραν ὅτι εἶχαν κληθεῖ προσωπικὰ – ἀλλὰ
μπόρεσαν νὰ πᾶνε; Ὁ ἕνας εἶχε ἀγοράσει ἕναν ἀγρό,
ἦταν ριζωμένος σ’ αὐτόν, δεμένος μὲ αὐτόν,
φυλακισμένος· ἄλλοι εἶχαν ἀγοράσει πέντε ζευγάρια
βόδια – ἔπρεπε νὰ τὰ δοκιμάσουν, ἔπρεπε κάτι νὰ κάνουν
στὴ ζωή, ἕνα ἐπάγγελμα, μία ἐργασία- ἢ ἁπλὰ κάτι ποὺ
ἐπειδὴ ἀφορᾶ τὴν προσωπική μας ζωή, ἔχει πολὺ μεγάλη
σημασία, ὅπως ἡ τελευταία περίπτωση ἐκείνου ποὺ εἶχε
παντρευτεῖ- πῶς μποροῦσε νὰ ξοδέψει χρόνο γιὰ κάποιον
ἄλλον;
Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δέχονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ,
ποὺ τὸν δέχονται ἀληθινὰ στὴν καρδιά τους, ἀλλὰ
ὑπάρχουν τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ ἔχουν σημασία –
θὰ τὸ κάνουμε αὔριο, ἤ, ἂν μπορούσαμε μοναχὰ νὰ
ἀλλάζαμε τὸ μήνυμα τοῦ Κυρίου μὲ ἕνα πιὸ ἐφικτό, πιὸ
ἁπλό, νὰ μὴν εἶναι τόσο ἀπόλυτο ὅσο αὐτό.
Καὶ ἔπειτα, ἐκεῖνοι ποὺ δέχονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ,
ὅπως ἡ πλούσια γῆ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ λάβει τὸ μήνυμα
τῆς σωτηρίας, δέχονται τὸν σπόρο καὶ καρποφοροῦν.
Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν ἁπλὰ καλύτεροι ἄνθρωποι,
πιθανὸν δὲν ἦταν καλύτεροι· ἦταν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν
ἕνα ἐρώτημα στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἄνθρωποι ποὺ
εἶχαν καημό, ποὺ ἡ καθημερινὴ ζωὴ τους ἦταν πολὺ
περιορισμένη, μικρή, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν συναίσθηση
ὅτι ἡ ψυχὴ τους εἶναι ἀπέραντη, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ
γεμίσει ἀπὸ τὰ ἀσήμαντα τῆς καθημερινότητας– οὔτε
κἄν ἀπὸ τὰ εὐγενικὰ καὶ καλὰ πράγματα τῆς ζωῆς:
ἀποδέχτηκαν τὸ μήνυμα βαθιὰ μέσα στὴν καρδιά τους,
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ ἔδωσε ἀπάντηση στὶς ἀνάγκες τους, ἡ
ζωὴ τους καρποφόρησε.
Τώρα ἂς τὸ ἐφαρμόσουμε στὴν δική μας ζωή· πόσοι ἀπὸ
ἐμᾶς ἀκοῦν τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, τὰ λόγια τοῦ
κηρύγματος, μελετοῦν βιβλία ἐνδιαφέροντα μὲ βάθος καὶ
τὰ διατηροῦν στὴ μνήμη τους, τὰ χαίρονται- ἀλλὰ μέχρι
ἐκεῖ· μποροῦν νὰ τὰ ἐπαναλάβουν, νὰ τὰ μεταδώσουν
στοὺς ἄλλους,- ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ὅλο.
Καὶ ὑπάρχουν τόσοι πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἔλαβαν τὸ
μήνυμα μὲ ἐνθουσιασμό, μὲ πάθος, γνωρίζοντας ὅτι εἶναι
πράγματι ἡ ἀπάντηση στὴν λαχτάρα, τὴν πείνα, τὸ
μεγαλεῖο ποὺ ὑπάρχει μέσα μας· ἀλλ’ ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι
τόσο σύνθετη, ἔχουμε τόσα πράγματα νὰ κάνουμε! Καὶ σ’
ὅλη τούτη τὴν πολυπλοκότητα καὶ τὸ καθημερινὸ
«γίγνεσθαι», τὰ λόγια ποὺ ἀκούσαμε, παραμερίζονται-
γιὰ μιὰ ἄλλη μέρα, γιὰ μιὰ ἄλλη φορά, ὅταν θὰ εἶμαι
ἀρκετὰ μεγάλος γιὰ νὰ ἔχω ὁποιεσδήποτε ἀνησυχίες:
τότε θὰ μπορῶ νὰ στραφῶ πίσω καὶ νὰ θυμηθῶ ἐκείνη
τὴν λαμπρὴ στιγμὴ ποὺ ἡ ζωὴ ξεδίπλωσε ὅλο τὸ
μεγαλεῖο της..- τὴν κρατῶ στὴν μνήμη μου!
Τί συμβαίνει μέ μᾶς, δεχόμαστε τὸ μήνυμα καὶ αὐτὸ
καρποφορεῖ μέσα μας;
Πῶς μπορεῖ τὸ μήνυμα νὰ μᾶς ἀγγίξει; Θυμᾶμαι ἕναν
Ρῶσο ἱερέα νὰ μοῦ λέει· «μελετῶ καθημερινὰ τὸ
Εὐαγγέλιο καὶ πολὺ σπάνια ἡ ζωή μου ἀνταποκρίνεται σ’
αὐτό. Ἀλλὰ τὸ μελετάω καθημερινὰ γιατί δὲν γνωρίζω
ποτὲ κατὰ πόσο σήμερα, αὔριο ἢ κάποια ἄλλη ἡμέρα θὰ
εἶμαι ἡ ἄγονη πλευρὰ τοῦ δρόμου ἢ τὰ ἀγριόχορτα, κατὰ
πόσο τοῦτος ὁ λόγος θὰ πέσει σὲ ἕνα μικρὸ κομμάτι γῆς
μέσα μου, ἱκανὸ νὰ τὸν δεχτεῖ καὶ νὰ φέρει καρπούς».
Δὲν εἶναι τόσο ἁπλό, τόσο ἐνθαρρυντικό; Ὅλοι μας
βρισκόμαστε καὶ στὶς τρεῖς περιπτώσεις ποὺ
περιγράφονται στὴν παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου· ἀλλὰ
ἐὰν δώσουμε μιὰ εὐκαιρία στὸν Κύριο ποὺ μιλάει, στὸν
Κύριο ποὺ διαβαίνει ἀπὸ τὴν ζωή μας, ποὺ κρούει τὴν
πόρτα τῆς καρδιᾶς μας – ἀπὸ καιρὸ σὲ καιρὸ θὰ δεχτοῦμε
τὸ μήνυμα μὲ χαρά· μὲ τὸν καιρό, θὰ φθάσει στὸ βάθος
τῆς καρδιά μας, στὸν πυρήνα τῆς ζωῆς μας καὶ θὰ εἶναι ἡ
ἀπάντηση ποὺ θὰ τὴν ἀλλάξει.
Ἑπομένως, ἂς ἀκοῦμε μέρα μὲ τὴ μέρα τὰ λόγια τοῦ
Εὐαγγελίου· ἂς ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τῆς συνείδησής μας, ἂς
ἀκοῦμε τί μᾶς λέει ὁ βαθύτερος ἐαυτός μας γιὰ τὴν ζωή,
τὴν ἀλήθεια, τὴν πραγματικότητα· καὶ ἀπὸ καιρὸ σὲ
καιρό, θὰ ἔχουμε τὸ γόνιμο ἔδαφος ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ
φέρει καρπούς.
Αὐτὴ ἡ παραβολή, ἡ τόσο ἁπλή, ἡ τόσο ξεκάθαρη, ἂν
μοναχὰ τὴν ἐφαρμόσουμε, μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ ξεκίνημα
μιᾶς νέας ζωῆς. Ἀμήν.
† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom
Θεολογικές σταγόνες. . .
Πολλά θέματα δεν
χρειάζεται να τα λύσεις,
απλά τα αφήνεις και
προχωράς. Είναι πολλά
προβλήματα στη ζωή μας με
τα οποία δεν χρειάζεται καν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1183
ν’ ασχοληθούμε.
Ας τ’ αφήσουμε στο Θεό και ας συνεχίσουμε.
Ο χρόνος σε κάποιες περιπτώσεις είναι θεραπευτικός,
ενώ σε άλλες επιτρέπει τις μεταστάσεις. Αν αφήσεις τα
πάθη στο έλεος του χρόνου θα σε καταστρέψουν.
Κάποιες όμως συμπεριφορές ανθρώπων και κάποιες
καταστάσεις θεραπεύονται αν απλά τις αφήσεις.
Μην πεις, μην συμβουλέψεις, μην κάνεις παρατήρηση αν
ο άλλος δεν σε ρωτήσει.
Να κάνεις προσευχή να του δημιουργηθεί το ερώτημα για
να προχωρήσει.
Αν ορμήσεις να μιλήσεις και να διορθώσεις κάποιον, στη
χειρότερη θα σου επιτεθεί, στην καλύτερη μέσα του θα σε
θεωρήσει ότι πας να το παίξεις δάσκαλος και θα
πικραθεί. Άφησέ τον, κάνε προσευχή και άφησε τον
Χριστό να κάνει «τη δουλειά» που χρειάζεται για τον
κάθε άνθρωπο.
Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε το εξής δίλλημα: «Να
μείνω ή να φύγω;».
Βάλε χρονικά περιθώρια και πάρε αποφάσεις. Ό,τι
αφήνεις στο χάος και στην αοριστολογία, είναι στην
ουσία τροφή στον πονηρό και θα σε κρατάει αιχμάλωτο
και αναποφάσιστο μέχρι να μαραζώσεις σωματικά και
πνευματικά.
Υπάρχει κάτι που βλέπει μέσα μας μόνο ο Θεός. Εμείς
δεν μπορούμε να το δούμε. Οι Άγιοι το έβλεπαν. Αν
κάποιος αγιάσει θα το δει. Είναι αυτό το ευλογημένο,
αγιασμένο, δωρούμενο βρέφος του βαθύτερου
πλασμένου εαυτού.
Όταν χωριστεί η ψυχή από το σώμα, θα μας παραλάβει ο
Χριστός, όπως το βρέφος που η μάνα παίρνει στην
αγκαλιά της μετά τη γέννα. . .
Υπέροχη «μέρα». Θα αναφωνήσει ο Κύριος «Παιδί μου!»
εμείς θα Τον αναγνωρίσουμε;
π. Σπυρίδων Σκουτής
Τα παιδιά και οι Άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο,
εμείς οι άλλοι είμαστε επαναστάτες.
Μη διώχνετε το Θεό από τα
παιδιά σας.
Μη φροντίζετε μόνο να
διατηρείτε το σώμα των παιδιών
σας ασφαλές γιατί ακόμα και οι
αλεπούδες το ίδιο κάνουν για τα
μικρά τους. Αλλά βασικά ενδιαφερθείτε για την
παρουσία του Θεού στη ζωή των παιδιών σας.
Εάν εσείς ενδιαφέρεστε για την παρουσία του Θεού,
Εκείνος θα φρόντισει για όλα τα υπόλοιπα. Και ό,τι εσείς
συσσωρεύετε με πόνο και κόπο για τα παιδιά σας Εκείνος
τους τα παρέχει άνετα και ταχύτατα. (Ματθ 6: 33).
Μη διώχνετε το Θεό από τα παιδιά σας, γιατί θα τους
στερήσετε την ειρήνη, την ευτυχία, την υγεία και την
ευημερία τους.
Σε ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει το Θεό, και
ολόκληρο τον κόσμο να τους αφήσετε, είναι σαν να τον
αφήνετε σε πεινασμένους που θα τον καταβροχθίσουν
ολόκληρο και ακόμη θα πεινούν και θα πεθάνουν από
την πείνα.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Πολλές φορές κάνετε το παν για να εξασφαλίσετε ένα
κομμάτι ψωμί για τα παιδιά σας αλλά αδιαφορείτε
τελείως έστω και για την παραμικρή ποσότητα τροφής
της ψυχής και της συνειδήσεώς τους. Μόνο μ᾽ αυτή την
τροφή εξασφαλίζετε απόλυτα το μέλλον των παιδιών
σας και εσείς ελκύετε την ευλογία του Θεού.
Ο Βασιλιάς Θεός εμπιστεύεται τα παιδιά Του στην
κηδεμονία σας. Θα ανταμείψει δε βασιλικά εκείνους που
αληθινά προστατεύουν την «πριγκιπική γενιά» και δεν
σβήνουν με τον τρόπο τους το Όνομα του Πατέρα από τη
μνήμη των παιδιών Του.
Μέσω των παιδιών Του ο Βασιλιάς παρακολουθεί εσάς
που τα φροντίζετε και περιμένει την ανταπόκρισή σας.
Αν η απάντησή σας είναι «νεκρή» αυτό θα σημαίνει ότι
φροντίζετε…. πτώματα!
Τα παιδιά – πολύτιμες ύπαρξεις για το Θεό – μαζί με τους
αγίους είναι στραμμένα απόλυτα και ειλικρινά προς το
Θεό… Τα παιδιά και οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο.
Εμείς οι άλλοι είμαστε επαναστάτες….
Πρόσεχε ψυχή μου, πρόσεχε και μην κάνεις λάθη.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
«Να λέμε λίγα λόγια και καλά!»
«Να λέμε λίγα λόγια και καλά. Και να
προσπαθήσουμε τη σιωπή. Χωρίς σιωπή
δεν προχωράει η αρετή. Χωρίς σιωπή
δεν αποκτιέται η προσευχή. Με τις
κουβέντες, με τις κρίσεις και τις
κατακρίσεις γίνεται το μυαλό μας
αλλοπρόσαλλο…
Να αποκτήσετε τη σιωπή. Την
εποικοδομητική σιωπή. Να σκέφτεσθε
τη ζωή του Χριστού, πώς ζούσε ο Χριστός, πώς
συμπεριφερόταν!» (Γερόντισσα Θεοσέμνη, Ι. Μ.
Χρυσοπηγής Χανίων).
Η μακαριστή Γερόντισσα της Ι. Μ. Χρυσοπηγής Χανίων
(1938-2000), η οποία «γεννήθηκε και μεγάλωσε στη
Λάρισα, σπούδασε στην Αθήνα, έγινε μοναχή στα
Μετέωρα, ανέλαβε την ηγουμενία της Ιεράς Μονής της
Χρυσοπηγής στα Χανιά και εκοιμήθη εν Κυρίω εκεί» (Καθ.
Αν. Κεσελόπουλος), υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος,
κυριολεκτικά «ένας μεγάλος αδάμαντας και θησαυρός
που έδωσε ο Κύριος στην Εκκλησία.. και που η εκδημία
της θεωρείται πλούτος και ευλογία για όλη την
Εκκλησία» (πρώην Αρχιεπ. Κρήτης Ειρηναίος). Στην
πραγματικότητα η Γερόντισσα, που απαρχής της ζωής
της ήταν στραμμένη ψυχή τε και σώματι προς την αγάπη
του Κυρίου, ήταν μία αληθινή μοναχή που αγωνίστηκε
όσο ο Κύριος επέτρεψε να ζήσει στον κόσμο τούτο να
τηρεί τις άγιες εντολές Του. Διότι αυτό είναι μοναχός, ο
αφιερωμένος στον Θεό άνθρωπος: εκείνος που έχει
επιλέξει με τη χάρη του Θεού να ζει αταλάντευτα την
ευαγγελική ζωή. Και η αγιασμένη αυτή Γερόντισσα
αποτελούσε ένα ενσαρκωμένο Ευαγγέλιο. Δεν ήταν
πρώτιστα τα λόγια της – αυτά τα εξέφερε όταν και όπου
έπρεπε με μεγάλη φειδώ – αλλά ήταν η ζωή της που την
καθιστούσε το «κέντρο» των ανθρώπων που την
περιέβαλαν: τις αδελφές μοναχές που την ακολουθούσαν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1183
αλλά και πολύ κόσμο που την επισκεπτόταν στη Μονή
της μετανοίας της, όπου βρέθηκε.
Κι όταν λέμε ότι ήταν το «κέντρο» σημαίνει ότι
λειτουργούσε ως θεϊκός μαγνήτης για να παραπέμπει
αδιάκοπα στον μόνο Λυτρωτή και Σωτήρα των
ανθρώπων, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τον Ιησού Χριστό με
άλλα λόγια ζούσε η Γερόντισσα Θεοσέμνη, οπότε και
Αυτόν δακτυλοδεικτούσε έργω και λόγω. Κι εκείνο που
ιδιαιτέρως φανερώνουν τα παραπάνω λόγια της είναι
βεβαίως η αγάπη της προς τον Χριστό που εκφραζόταν
ως αγάπη πάντοτε προς τους συνανθρώπους της, αλλά
και το ησυχαστικό της πνεύμα, που κύριο γνώρισμά του
έχει τη σιωπή. Το λέει ξεκάθαρα: όταν σκέφτεται κανείς
τον Χριστό και προσπαθεί να ζήσει σαν Εκείνον
χαρακτηρίζεται από την αρετή της σιωπής.
Ακούγεται παράδοξος ο λόγος της σε μία εποχή που ο
πληθωρισμός ακριβώς του λόγου θεωρείται από τους
περισσοτέρους ως δεδομένη και υγιής κατάσταση. Μα
τούτο δεν είναι σωστό, τονίζει η Γερόντισσα. Γιατί; Διότι
«με τις κουβέντες, με τις κρίσεις και τις κατακρίσεις
γίνεται το μυαλό μας αλλοπρόσαλλο!» Αλλοπρόσαλλη
δεν είναι πράγματι η εποχή μας; Τίποτε δεν είναι
σταθερό που να θεωρείται ως αξία ακατάλυτη. Η
μετανεωτεριστική μάλιστα εποχή στην οποία έχουμε
εισέλθει, αυτό προβάλλει και εξαγγέλλει: ότι πέραν του
ιδίου του ατόμου που μπορεί να αυτοκαθορίζεται και να
καθορίζει και τις αξίες τις δικές του και του κόσμου δεν
υφίσταται τίποτε άλλο. Ο Θεός, ο κατ’ εικόνα Θεού
πλασμένος άνθρωπος, η αγαπητική θυσιαστική κοινωνία
με τον συνάνθρωπο, ένα πλαίσιο ζωής που σέβεται τη
ζωή και όλη τη δημιουργία είναι «αξίες» που εκφράζουν
τον «παλαιό» άνθρωπο, τις κοινωνίες που είναι
«παρωχημένες», που συνιστούν τροχοπέδη για την
«πρόοδο» του ανθρώπου. Και το αποτέλεσμα; Να
θεωρείται ο «προοδευτικός» αυτός άνθρωπος
«ελεύθερος» ευρισκόμενος αλυσοδεμένος με όλες τις
αλυσίδες των παθών του και του Πονηρού ασφαλώς
διαβόλου που τα υποκινεί. Δεν χρειάζονται αποδείξεις
για το τραγικό αποτέλεσμα: το ζει καθένας που μπαίνει
στη διαδικασία να λέει πολλά, να κρίνει τους πάντες και
τα πάντα, να κατακρίνει με το παραμικρό τους
συνανθρώπους του, πλην βεβαίως του ίδιου του… εαυτού
του! Και έρχεται η στιγμή που τελικώς νιώθει άδειος,
κενός, σαν να αίρεται από τον εσωτερικό του κόσμο κάθε
ικμάδα ζωής – σαν το χώμα που ξεραίνεται και γίνεται
πέτρα, μία ζωή χωρίς ζωή!
Και το τραγικό αποτέλεσμα δεν έχει μόνο εγκόσμιες
διαστάσεις˙ προσδιορίζει και την ίδια την αιώνια ζωή, η
οποία εκκινά από εδώ και εκτείνεται χωρίς τέλος
μετέπειτα. Ο ίδιος ο Κύριος το αποσαφήνισε με τον
καθαρότερο τρόπο: «Για κάθε αργό λόγο που θα πείτε,
(και αργός λόγος είναι κάθε λόγος που δεν εκφράζει τη
σχέση με τον Θεό), θα δώσετε λόγο κατά την ημέρα της
κρίσεως. Διότι από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα
λόγια σου θα κατακριθείς». Κι αυτό συμβαίνει διότι ο
λόγος του ανθρώπου, προφορικός ή γραπτός, εκφράζει
τον ενδιάθετο λεγόμενο εσωτερικό λόγο του ανθρώπου
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
που βγαίνει ατόφιος μέσα από την καρδιά του. Ό,τι
κυριαρχεί στην καρδιά αυτό και εκφέρει ο λόγος. Καθαρή
η καρδιά; Καθαρά και σωστά και μετρημένα και τα λόγια!
Βρόμικη η καρδιά από το πλήρωμα του εγωισμού και των
παθών; Βρόμικα και τα λόγια, προσβλητικά, χλευαστικά
και ειρωνικά, ή έστω και ανούσια. Κι αυτά τα βρόμικα
λόγια όχι μόνο φανερώνουν την ακάθαρτη καρδιά αλλά
και, κατά τη Γερόντισσα, δημιουργούν τις συνθήκες για
να επιτείνεται το αλλοπρόσαλλο της βρομιάς της.
«Να προσπαθήσουμε τη σιωπή», συνιστά η Γερόντισσα
που βασίζεται στον βιβλιοπατερικό λόγο αλλά και στην
ίδια την αγιασμένη εμπειρία της. «Να αποκτήσουμε τη
σιωπή». Γιατί η σιωπή αποτελεί το μέσον προκειμένου να
προχωρήσουμε στην αρετή, ιδίως δε να μπορούμε να
προσευχηθούμε. Το συνιστά μεταξύ των άλλων και ο
μέγας ασκητικός διδάσκαλος όσιος Ιωάννης της
Κλίμακος: «Η προσευχή είναι η μητέρα της προσευχής».
Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η προσευχή είναι η κατεξοχήν
ένδειξη της αγάπης προς τον Θεό, η πολυλογία και η
αργολογία φανερώνουν την ανυπαρξία της αγάπης
αυτής. Το λέει και ο ίδιος ο λαός μας: «Τα πολλά λόγια
είναι φτώχεια». Η δε Παλαιά Διαθήκη τονίζει: «Από την
πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία». Η Γερόντισσα
όμως διακριτικά συμπληρώνει: Όχι οποιαδήποτε άσκηση
σιωπής, αλλά η εποικοδομητική σιωπή γίνεται φορέας
της χάρης του Θεού – ό,τι λέει και ο ίδιος της Κλίμακος
άγιος με τον όρο «σιωπή εν γνώσει». Γιατί μπορεί κανείς
να σιωπά και να… αμαρτάνει! Πώς; Για να μην εκτεθεί
απλώς σε ένα περιβάλλον που βλέπει ότι δεν τον…
παίρνει να μιλάει, συνεπώς από λόγους κενοδοξίας ασκεί
τη σιωπή˙ όπως μπορεί να μη μιλάει γιατί κρατάει…
μούτρα, όπως λέμε, από έναν εγωισμό δηλαδή που θέλει
έντονα να δείξει το έλλειμμα της αγάπης του προς
κάποιον συνάνθρωπό του. «Γιατί με αποφεύγεις και δεν
απαντάς στα μηνύματά μου;» ρώτησε κάποιος έναν
θεωρούμενο φίλο του. «Γιατί θέλω να σου δείξω ότι δεν
σε θέλω στη ζωή μου και με ενοχλεί η παρουσία σου»
απάντησε εκείνος πειραγμένος.
Η εποικοδομητική λοιπόν και εν γνώσει σιωπή είναι η
σώζουσα. Δηλαδή αυτή που περιορίζει τα λόγια γιατί
αυξάνει τον διάλογο με τον Θεό. «Ο φίλος της σιωπής
προσεγγίζει τον Θεό και συνομιλώντας μυστικά μαζί Του
φωτίζεται από Αυτόν» (όσιος Ιωάννης Κλίμακος). Κι αυτό
σημαίνει ότι επειδή είναι εποικοδομητική η σιωπή αυτή
λειτουργεί με διάκριση – γνωρίζει ο ασκών αυτήν πότε θα
τη σταματήσει και πότε θα τη συνεχίσει. Γιατί
φωτισμένος από τον Θεό αισθάνεται ότι κάποιες φορές ο
λόγος του μπορεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, να
τον νουθετήσει, να τον παρηγορήσει. «Μίλα διά τον Θεόν,
σιώπα διά τον Θεόν» ακούμε τον λόγο και των οσίων
αββάδων του Γεροντικού, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η
σιωπή συνιστά ένα από τα σπουδαιότερα αγωνίσματα
της ασκητικής τους ζωής.
Ο καθηγητής Κεσελόπουλος συνοψίζοντας θα πει
εμπνευσμένα για την αγία Γερόντισσα Θεοσέμνη:
«Ήξερε να μεταμορφώνει τη σιωπή σε ησυχαστικό λόγο
και τον λόγο σε έλλογη και άναρθρη σιωπή. Δίδασκε
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1183
περισσότερο με την ησυχία και τη σιωπή του
παραδείγματός της. Και όταν, ακόμα, σε κάποια
περίσταση ήταν ανάγκη να εκφράσει τον λογισμό της, ο
οποιοσδήποτε λόγος της είχε γνησιότητα, γιατί είχε
αντίκρυσμα στη σιωπή της. Μπορούσε να επικοινωνεί με
τους ανθρώπους χωρίς πολλά λόγια, γιατί γνώριζε να
επικοινωνεί ουσιαστικά διά της προσευχής με τον Χριστό,
που είναι ο Λόγος ο από σιγής προελθών. Έμαθε να
εναποθέτει εαυτήν και αλλήλους και πάσαν την ζωήν
ημών Χριστώ τω Θεώ».
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης
Άραγε…τι μπορεί να σημαίνει Κυριακή ;
Για κάποιους Κυριακή
σημαίνει δικαίωμα
ανάπαυσης…
Για άλλους, ευκαιρία
εκδρομής…
Όμως Κυριακή σημαίνει…
λαχτάρα!
Ναι..! Λαχτάρα να σταθώ στην κοινή προσευχή και να
βρεθώ κοντά Του!!! Ν’ αφήσω το πνεύμα μου να στραφεί
μόνο προς Αυτόν!!!
Και έχω κατάλληλο “ένδυμα” να Τον δεχθώ μέσα μου…
Να πλημμυρίσει τα σωθικά μου η Θεότητα…
Έτσι θα πάρουν νόημα και όλες οι υπόλοιπες ημέρες της
εβδομάδος και θα είναι λαμπρές, αφού θα έχουν πάρει
από την λαμπρότητα της ημέρας του Κυρίου.
Καλή σας Κυριακή !
από ιστοσελίδα askitikon
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ