ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Κασσώπη, ένας θησαυρός γεμάτος μαγεία

Μ.Καραμάνη
Μ. Κολιάκη
Β. Μαμουλής

Ιωάννινα

2018-2019
Πριν πολλά πολλά χρόνια,
στην αρχαία Κασσώπη,
μια μαγευτική περιοχή
στις υπώρειες της
οροσειράς του Ζαλόγγου,
ζούσαν νεράιδες, που
κανένας άνθρωπος δεν
μπορούσε να τις δει! Οι νεράιδες αυτές ήταν υπερφυσικά μικροσκοπικά
πλάσματα με ανθρώπινη μορφή, που στην πλάτη τους είχαν φτερά
εύθραυστα σαν της πεταλούδας. Ήταν ψηλές με μακριά πράσινα μαλλιά,
λαμπερά γαλανά μάτια και συχνά φορούσαν πολλά κοσμήματα στα χέρια,
στο λαιμό και στα πόδια. Τους άρεσε να περνούν την ώρα τους στο θέατρο
της Κασσώπης, στις νότιες πλαγιές της βορειοδυτικής ακρόπολης, στο
υψηλότερο τμήμα της πόλης καθώς και κάτω από καρυδιές ή συκιές.

Ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό, οι νεράιδες ξύπνησαν αρκετά

κουρασμένες. Λίγες ώρες μόνο μπόρεσαν να ξεκουράσουν το λεπτεπίλεπτο
σώμα τους, αφού το προηγούμενο βράδυ καθάριζαν το τεράστιο θέατρο
της πόλης. Ξαφνικά άκουσαν έναν τρομακτικό βουητό. Στα επόμενα
ελάχιστα δευτερόλεπτα το έδαφος άρχισε
να σείεται. Οι νεράιδες, όπως εξάλλου και
οι κάτοικοι της Κασσώπης, ανησύχησαν
πολύ. Ένας ισχυρότατος σεισμός
ταρακούνησε τη γύρω περιοχή και ένα
σύννεφο σκόνης κάλυψε την πόλη. Οι
ζημιές ήταν μεγάλες.

2
Γεμάτες αγωνία για την τύχη του αγαπημένου τους θεάτρου, οι νεράιδες
πέταξαν με όση δύναμη είχαν τα φτερά του. Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν
αποκαρδιωτικό. Τεράστιοι κορμοί δένδρων είχαν καταπλακώσει τα εδώλια
του θεάτρου και είχαν προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στον χώρο. Δεν
πίστευαν ότι, μέσα σε λίγες μόλις στιγμές, είχε σχεδόν γκρεμιστεί ένα από
τα πιο όμορφα και μεγάλα θέατρα σε όλο τον πλανήτη. Εκείνο το βράδυ ο
ύπνος τους στοιχειώθηκε από φοβερούς εφιάλτες.

Την επόμενη μέρα

οι νεράιδες πήραν,
από πολύ νωρίς,
τον δρόμο για το
θέατρο. Εκεί τους
περίμενε μια
έκπληξη. Μπουλντόζες, μεγάλοι γερανοί και άλλα ανυψωτικά μηχανήματα
πάλευαν να απομακρύνουν ό,τι είχε προκαλέσει την καταστροφή. Οι
εργάτες συναρμολογούσαν τις σπασμένες πλίνθους και επιδιόρθωναν κάθε
τραυματισμένο εδώλιο. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν χαρά. Όταν όμως
παρατήρησαν καλύτερα το εργοτάξιο που είχαν μπροστά τους, κατάλαβαν
ότι οι άνθρωποι, βιάζονταν να τελειώσουν και δεν πρόσεχαν όσο έπρεπε.
Παρατήρησαν επίσης ότι τα υλικά που χρησιμοποιούσαν κάθε άλλα παρά
καλής ποιότητας ήταν. Ό,τι έκαναν δεν ήταν από αγάπη αλλά από ανάγκη ή
υποχρέωση. Η απογοήτευσή τους ήταν μεγάλη.

Η κατάσταση στην Κασσώπη πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Με την

καταστροφή των σημαντικότερων κτιρίων της πόλης από τον σεισμό, η
οικονομική δραστηριότητα υποχώρησε και το βιοτικό επίπεδο των

3
πολιτών έπεσε. Έτσι πολλοί πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς. Η Κασσώπη
φαινόταν άδεια χωρίς τις
δυνατές και χαρούμενες
φωνές των μικρών παιδιών,
χωρίς τους χαμογελαστούς
της κατοίκους και κυρίως
χωρίς εκείνο το πανέμορφο
θέατρο, το θέατρο που όλοι
είχαν αγαπήσει.

Οι νεράιδες, βλέποντας το κακό που χτύπησε την πόλη, αποφάσισαν να

δράσουν. Η απόφασή τους αυτή ενισχύθηκε και από ένα γεγονός που
έζησαν εκείνη τη μέρα του Μάρτη. Μια οικογένεια με τα παιδιά της
ετοιμαζόταν να ξενιτευτεί. Ένα από αυτά, με τα μάτια της ψυχούλας του,
είδε τις νεράιδες και φώναξε:
- Κυρίες, κάνετε κάτι να μη φύγουμε, σας παρακαλώ…
Η μητέρα τράβηξε το παιδί απότομα από το χέρι, λέγοντας του να μην
παραμιλάει και να βοηθήσει στις προετοιμασίες. Οι νεράιδες είδαν την
έκφραση απογοήτευσης στο πρόσωπο του και ένιωσαν ότι έπρεπε να
κάνουν κάτι. Όταν η ανοικοδόμηση του θεάτρου ολοκληρώθηκε και οι
εργάτες έφυγαν, οι νεράιδες αποφάσισαν να το γκρεμίσουν και να το
ξανακτίσουν. Αυτή τη φορά με καλά υλικά και πολλή αγάπη. Το ίδιο θα
επιχειρούσαν και για άλλα κτίρια της πόλης. Ἠλπιζαν ότι θα έκαναν τους
κατοίκους της Κασσώπης να πιστέψουν ότι όλα μπορούσαν να γίνουν όπως
πριν. Ἐτσι αυτοί που είχαν φύγει, θα είχαν κάθε λόγο να επιστρέψουν και
αυτοί που ετοιμάζονταν να ξενιτευτούν, θα άλλαζαν γνώμη. Αργά το βράδυ,
λοιπόν, και ενώ οι λιγοστοί κάτοικοι της πόλης κοιμόντουσαν, πέσανε με τα

4
μούτρα στη δουλειά. Δούλεψαν σκληρά. Στο τέλος, όχι μόνο έδωσαν ζωή
στο κατεστραμμένο θέατρο, αλλά και σε πολλά άλλα κτίρια της πόλης.

Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου είχαν ήδη αρχίσει να ξεπροβάλουν, δίνοντας

ένα υπέροχο χρώμα στον ουρανό. Οι νεράιδες ένιωθαν κουρασμένες, μα η
ευχαρίστηση και η ικανοποίηση εξανέμισαν την κούρασή τους. Τα είχαν
καταφέρει!
Το νέο δεν άργησε να διαδοθεί
παντού. Όλοι έτρεξαν να θαυμάσουν
τη νέα Κασσώπη. Το θαύμα έκανε και
πολλούς ξενιτεμένους Κασσωπαίους,
τις επόμενες μέρες, να επιστρέψουν
στην πατρίδα. Αλλά και οι ξένοι που
επισκέπτονταν την πόλη έμεναν
εκστατικοί μπροστά στην ομορφιά
αυτής της ευλογημένης πόλης, τα
δημόσια κτίρια της, τη βόρεια Στοά της Αγοράς, το Πρυτανείο, το Ωδείο,
τους βωμούς της Αφροδίτης και του Απόλλωνα, αλλά και τα πολυγωνικά
της τείχη και τις ιδιωτικές κατοικίες. Οι νεράιδες είχαν πετύχει τον σκοπό
τους. Η πόλη αναγεννήθηκε από τις στάχτες της και χάρισε στους
κατοίκους της χαρά και ευημερία.