112.

PASIVAN POKRET – IZVODI SE:

a) kod mišićne inaktivnosti,
b) nedovoljne mišićne aktivnosti

113. PASIVAN POKRET IZOVODI SPOLJNA SILA:

a) ruke terapeuta
b) mehaničke naprave
c) sila zemljine teže
d) pacijent sam (zdravim ekstremitetom)

114. INDIKACIJE ZA IZVOĐENJE PASIVNIH POKRETA - PP:

a) oduzetost mišića
b) ostećenje CNS –gubitak senzomotorne kontrole
c) patološki povišen tonus mišića
d) kontrakture zglobova i mišića
e) jaki bolovi
f) komatozni pacijenti
g) teški respiratorni i KV bolesnici

115. EFEKTI UPOTREBE PASIVNIH POKRETA:

a) očuvanje fiziološkog obima pokreta zglobova
b) očuvanje dužine mišića
c) povećanje obima pokreta zglobova
d) sprečavanje i sanacija adhezija zglobova
e) poboljšanje cirkulacije krvi i limfe
f) poboljšanje metabolizma i trofike
g) očuvanje memorije pokreta
h) stimulacija refleksa i nastajanje aktivnog pokreta
i) snižavanje povišenog tonusa – relaksacija
j) demonstriranje i učenje pokreta
k) procena obima pokreta
l) procena mišićnog tonusa

116. PASIVAN POKRET, ON:

a) ne sprečava atrofiju mišića
b) ne povećava snagu i izdržljivost mišića
c) ne povećava cirkulaciju kao aktivan pokret

117. IZVOĐENJE POKRETA ZGLOBA KROZ PUN OBIM POKRETA:

AMPLITUDE ZAVISE OD:
a) forme zglobne površine
b) elastičnost kontraktilnih struktura
c) elastičnost nekontraktilnih struktura

118. VRSTE ZGLOBOVA:

1.Sinovijalni zglobovi
a) velika amplituda pokreta
 b) manje zglobne površine
c) dugački ligamenti
2.Fibrozni zglobovi
a) nepokretni ili blago pokretni zglobovi
b) stabilnost, povećana frikcija u zglobu
c) uniaksijalni zglob, veća zglobna površina
d) ligamenti kraći- 1.veća stabilnost – manja mobilnost zgloba

119. FAKTORI KOJI UTIČU NA POKRETLJIVOST ZGLOBOVA:

a) fiziološka starost (degenerativne promene)
b) hormonalne promene – utiču na elastičnost
c) dnevne promene pokretljivosti
d) zagrevanje zglobova

120.TEHNIKE IZVOĐENJA PASIVNOG POKRETA – VRSTE PP

a) pp za očuvanje obima pokreta zgloba i dužine mišića
b) pasivno – relaksirajući pokret
c) pasivni pokret sa voljim učešćem – intencioni pokret
d) pasivno istezanje mekih tkiva (pasivno – forsirani pokret)
e) pasivna mobilizacija zglobova
f) manuelna masaža

121. ELEMENTI PASIVNOG POKRETA:

a) početni položaj pacijenta
b) početni položaj tretiranog segmenta
c) fiksacija susednih segmenata
d) položaj terapeuta
e) izbor tehnike izvođenja pasivnog pokreta
f) obim terapijskog pokreta
g) brzina izvođenja i broj pokreta
h) primena stimulacije i facilitacije neuromišićne aktivnosti
i) primena inhibicije neuromišićne aut. – inhibicija- relaksacija
j) priprema za saradnju, komunikacija, nalog pacijentu
k) karakter pokreta

122. PP ZA OČUVANJE FIZIOLOŠKOG OBIMA POKRETA U

ZGLOBOVIMA
a) sprečava kočenje zglobova – nastajanje kontraktura
b) sprečava skraćivanje vezivnog tkiva i pojavu adhezija
c) pospešuje lučenje sinovijalne tečnosti
d) održava glatkoću i debljinu zglobne hrskavice
e) sprečava gubitak motorne šeme

123. CILJ OVIH VEŽBI:

-očuvanje ekstenzbilnosti mekih tkiva
- očuvanje fizioloških i mehaničkih svojstava zglobova
124. POČETNI POLOŽAJ ZA OČUVANJE FIZIOLOŠKOG OBIMA
POKRETA U ZGLOBOVIMA (ležeći, retko sedeći)
125. TEHNIKE IZVOĐENJA:
a) osteokinetički pokreti ( u frontalnog ravni – abdukcija, addukcija, lat fleksija
u sagitalnog ravni – fleksija, ekstenzija
u transverzalnoj ravni (rotacija)
b) artrokinematički pokreti – trakcija, aproksimacija, klizanje, uvrtanje, torzio
To su pokreti za očuvanje dužine mišića

126. PASIVNO-RELAKSIRAJUĆI POKRET – CILJ:

a) postizanje relaksacije
b)snižavanje patološki povišenog tonusa
c) snižavanje hipertonusa kod bolnih stanja, psihičkih stanja

127. OVAJ POKRET SE RADI BEZ voljnog učešća pacijenta

128. HIPERTONUS ONEMOGUĆAVA:

a) započinjanje pokreta
b) glatko izvođenje pokreta u punom obimu,
c) nastaje diskoordinacija pokreta

129. ELEMENTI PASIVNO-RELAKSIRAJUĆEG POKRETA:

a) Početni položaj pacijenta (relaksirajući ili pasivan)
b) početni položaj segmenta – položaj sa najnižim tonusom
c) Fiksacija susednog segmenta (bliže zglobu)
d) Potpora (ruka terapeuta, topla, postvljena široko)
e) Verbalna komunikacija (opustite se, dozvolite da ja vodim pokret)

130. TEHNIKA IZVOĐENJA PASIVNO-RELAKSIRAJUĆEG POKRETA:

a) rade se svi pokreti u zglobu
b) naročito cirkumdukcija dovodi do brže relaksacije
c) ne raditi brze pokrete – pojačavaju spazam
d) lagan ritam (vreme izvođenja i vraćanja, nema pauze i zadržavanja)
e) ekstremitet oscilira oko ravnotežnog položaja
f) adaptacija zglobnih receptora na kontinuirane draži
g) kod bola ove oscilacije imaju inhibitorni efekat
h) naglo i preveliko istezanje mišića – pojačava tonus (stimulacija mišićnog vretena)
i) strah od bola izaziva protektivni spazam

131. OSNOVI POSTIZANJA RELAKSACIJE:

a) umirujuća atmosfera, glas terapeuta, sigurna ruka
b) adaptacija kinestetičkih receptora na kontinuirane draži
c) ritmično – oscilirajuće, sporo izvođenje
d) distrakcija zglobne površine- inhibitorni efekat na percepciju bola
e) ponavljanje stimuliše mehanoreceptore koji blokiraju nocioreceptore
f) ove draži inhibiraju vestibularni sistem i retikularnu formaciju (ritmično – polagano ponavljanje
pokreta)

132. PRINCIPI IZVOĐENJA PRP-a

a) pacijent treba voljno relaksirati
b) udoban početni položaj
c) poverenje i stabilnost terapeutra
d) Fiksacija – proksimalno segment je fiksiran bliže zglobu - ne dozvoliti kompenzatorni pokret
e) Rasterećenje – rasteretiti deo koji se pokreće
f) Trakcija – razdvaja zglobne površine i smanjenje intraartikularne frikcije (trenja)
g) Obim
- pokret se izvodi do obima koji dozvoljava patološko stanje zgloba- do normalnog obima
- nema pojačanja bolova i spazma mišića
- brzina pokreta ujednačena, sporija, ritmična

133. EFEKTI KORIŠĆENJA PPR-a

a) prevencija nastanka adhezija i kontraktura zglobova
b) očuvanje šeme pokreta (stimulacija kinestetičkih receptora)
c) prevencija skraćivanja mišića
d) PRP se koristi pri učenju pokreta
e) cirkulatorni efekat
f) delovanje na tečnost u zglobu i oko zgloba
g) relaksacija (kontinurani, blagi pokreti)

134. AKSCESORNI POKRETI:

a) pokreti malih amplituda
b) održavanje mobilnosti zglobova
c) prevencija bola
d) poboljšavaju ishranu zgloba
e) dovode do relaksacije i fiksacije zgloba

135. PASIVNO-INTENCIONI POKRET – KORISTI SE KOD:

a) kod oduzetosti mišića
b) kod gubitka senzomotorne kontrole

137. PASIVNO-INTENCIONI POKRET – CILJ PRIMENE:

a) stimulacija neuromišićne aktivnosti (tonus - kontrakcije)
b) učenje i reedukacija pokreta

138. ELEMENTI PASIVNO-INTENCIONOG POKRETA - POČETNI

POLOŽAJ:
a) mišić istegnut, bez dejstva gravitacije
b) kontrolisan pokret (viđen od terapeuta I pacijenta)
c) povoljan ugao delovanja mišića

139. ELEMENTI PASIVNO-INTENCIONOG POKRETA –

OBJAŠENJENJE I DEMONSTRIRANJE OBRASCA POKRETA:
a) terapeut demonstrira pokret
b) pacijent učestvuje voljno, svesno
c) održavanje nametnutnog položaja (statičke kontrakcija)
d) padanje ekstremiteta (ekscentrična kontrakcija)
e) izvođenje pokreta (koncetrična kontrakcija)

140. TEHNIKE IZVOĐENJA PASIVNO-INTENCIONOG POKRETA:

a) terapeut podstiče pacijenta da aktivno učestvuje
b) terapeut izvodi pokret prateći ga verbalno
Voljna saradnja pacijenta
- zamišljanje pokreta (intencija – namera )
- eksteroceptivna stimulacija
- proprioceptivna stimulacija
Primena tehnika NMF
- pasivno – intencioni pokret prelazi u aktivno – potpomognut pokret

141. PASIVNO ISTEZANJE MEKIH TKIVA – INDIKACIJE:

a) izduživanje patološki skraćenih mekih tkiva zgloba
b) nastaje povećanje pokreta zgloba
c) uspostavljanje normalnog pokreta zgloba

142. PASIVNO ISTEZANJE MEKIH TKIVA – INDIKACIJE:

a) kontrakture, ožiljci, athezije (skraćenje mišića, ligamenata, kože)
b) ograničenost dužine mekih tkiva dovodi do strukturalnog deformiteta
c) dovode do slabosti mišića antagonista (oni se izdužuju)
d) otežane aktivnosti svakodnevnog života

143. PASIVNO ISTEZANJE MEKIH TKIVA – KONTRAINDIKACIJE:

a) sveže frakture
b) akutno zapaljenje zgloba
c) jak bol
d) hematom i drugi znaci sveže traume
e) kod kontraktura paralitičnih ekstremiteta

144. PASIVNE VEŽBE ZA ISTEZANJE SE IZVODE PREKO: patološkog

ograničenja

145. TEHNIKE IZVOĐENJA PASIVNOG ISTEZANJE MEKIH TKIVA:

a) pripreme tkiva (parafin, topla voda, krioterapija, pendularni pokreti, relaksacija)
b) istezanje rukom terapeuta
c) smer istezanja određen vrstom kontrakture
d) obim istezanja je preko mogućeg obima
e) obavezna je relaksacija
f) intenzitet sile istezanje ne sme biti veliki
g) radi se prolongirano istezanje silom niskog intenziteta
h) mišići se adaptiraju bez bola na novu dužinu
i) istezanje traje 15 – 30 sec do 60 sec
j) istezanje vezivnog tkiva (sila niskog intenziteta 2,5 – 7,5 kg)
k) uvodne toplotne procedure
l) led ne dovodi do povećanja ekstenzibilnosti
m) istezanje vezivnog tkiva 15 – 30 min nekoliko dana, nedeljno
n) istezanje poliartikularnih mišića preko distalnog pripoja
o) obavezna relaksacija
146. OPREZ KOD ISTEZANJA:
a) sila istezanja se ne sme koristiti preko fiziološkog obima pokreta
b) kod težeg preloma obavezna je fiksacija kosti
c) opreznost kod osteoporoze, dugog ležanja, starosti i edema tkiva, bolesti
d) oprez kod skraćenih i slabih mišića
e) izbegavati nastajanje zaštićenog refleksnog mehanizma (spazam mišića)

147. MOBILIZACIJA ZGLOBOVCA – CILJ IZVOĐENJA:

a) pasivna terapijska tehnika sa ciljem očuvanja ili obnove pokretljivosti zglobova
b) regulisanje patoloških izmenjenog tonusa
c) smanjenje bola

148. TEHNIKE MOBILIZACIJE ZGLOBOVA:

a) Olabavljena zglobna kapsula:
- položaj zgloba kod odmora
- koristi se za tehinike mobilizacije
b) Blokiran zglob – zglobna kapsula
- zategnuta zglobna kapsula
- ne može se testirati i mobilisati zglob
- koristi se za stabilizaciju ili fiksaciju zgloba

149. MOBILIZACIJA ZGLOBOVA KORISTI: male, ponavljajuće, ritmične,

oscilatorne, kontinuirane lokalizovane pokrete

150. EFEKTI PRIMENE TEHNIKE MOBILIZACIJE ZGLOBOVA:

a) stimulacija lučenja i kretanja sinovijalne tečnosti
b) poboljšanje istezanja zgloba
c) sprečavanje atrofije zglobne hrskavice
d) održavanje ekstenzibilnosti artikularnog i periartikularnog tkiva
e) obnova pune pokretljivosti zgloba
f) stimulisanje mišićnog tonusa ili postizanje relaksacije
g) smanjenje bola

151. KONTRAINDIKACIJE ZA PRIMENU MOBILIZACIJE ZGLOBOVA:

a) bolesti kostiju, malignitet
b) totalna artroplastika zglobova
c) nesanirani prelomi
d) jaki bolovi
e) hipermobilnost susednih zglobova
f) zapaljenje sa otokom zgloba

152. TEHNIKE MOBILIZACIJE ZGLOBOVA:

a) Graduirane oscilatorne tehnike
I stepen- ritmične oscilacije male amplitude na početku obima pokreta
II stepen- ritmične oscilacije velike amp. u slobodnom obimu- ne izvode se do kraja obima
III stepen- ritmične oscilacije velike amp. izvode se do kraja mogućeg obima pokreta
IV stepen- ritmične oscilacije male amplitude, izvode se na kraju mogućeg pokreta
Upotreba :
I i II stepen se koriste kod ograničenja pokreta kod bola
III i IV stepen – koriste se kod manervi istezanja
Tehnike : artrokinetički i osteokinetički pokreti
2-3 oscilatorna pokreta u sec, trajanje oscilatornog pokreta 1-2 min

b) Kontinurane translatorne tehnike

I stepen – trakcija zgloba male amplitude koliko dozvoljava zglobna kapsula
II stepen – trakcija ili klizanje dovoljno da se tkivo oko zgloba zategne
III stepen – trakcija ili klizanje dovoljno velikog oblika u istezanju zglobne kapsule
Upotreba :
I stepen trakcija – kada se izvode svi pokreti klizanja
II stepen trakcija – služi za određivanje osetljivosti bola
III stepen trakcija – istezanje zglobne strukture i povećanje obima okreta zgloba
Distrakcija – povećava opštu pokretljivost
Klizanje – povećava pokret u specifičnom smeru
Tehnike primene i doziranje :
- za bolne zglobove primenjuje se intermitentna distrakcija 10 sec, sa nekoliko sec odmora
- kod ograničenja obima pokreta (min sila istezanja 6 sec – delimično opuštanje, zatim se ponavlja)

153. TEHNIKE PASIVNE MANUELNE MOBILIZACIJE:

a) mali, ritmično – ciklični, oscilatorni, lokalizovani POKRETI
b) akcesorni ili funkcionalni pokreti koje izvodi terapeut
c) izvodi u granicama dozvoljenog obima nežno ili intenzivno

154. POKRETLJIVOST U ZGLOBOVIMA MOŽE BITI:

1.Normalna-fiziološka pokretljivost
2.smanjena-kontraktura
3.potpuna nepokretnost-ankiloza
4.Hiruško ukočenje zgloba-artrodeza
5.Povećana pokretljivost-hiperpokretljivost zgloba
6.konstitucionalna i patološka pokretljivost

155. UZROCI KONTRAKTURA ILI HIPERPOKRETLJIVOSTI ZGLOBA:

1. Destrukcija zgloba I tkiva oko zgloba(zapaljenski, degenerativni procesi, trauma
2. Promene mesta zglobnih tela
3. Disbalans antagonističkih mišića u snazi, tonusu, dužini
4. Ožiljne promene na koži i mišićima
5. Mišićne i druge adhezije

156. Kontraktura mišića nastaje usled poremećaja

1. neuromišićne funkcije-inaktivitet, paraliza, hipertonija, flakcidnost, bol
2. Inaktivitet-imobilizacija
3. Trauma, otok, bol

157. PROCENA KONTRAKTURE

1. Čitanje medicinske dokumentacije
2. Inspekcija-posmatranje položaja zgloba
3. Palpacija-tetiva, kože, ligamenata
4. Merenje obima pokreta u zglobu-meri se na dve nedelje
5. Instrumentalno merenje I testiranje, poređenje sa standardom ili kontralateralnom stranom
6. Procena aktivne I pasivne pokretljivosti
7. Postavljanje dijagnoze kontrakture-kada je nastala, koliko traje
8. Procena elastičnosti periartikularnih struktura
9. Procena bola-spontan bol, bol u toku vežbi, u kom pokretu
10. Otok-meri se obim ekstremiteta, karakter otoka
11. Utvrđivanje koja tkiva dovode do kontrakture-etiologija kontrakture
12. Određuje se tip kontrakture
13. Utvrditi da li pacijent nosi pomagalo-ortozu

158. PODELA KONTRAKTURA - Prema vrsti oštećenih tkiva:

1. Dezmogene
2. Miogene
3. Artrogene
4. Tendogene
5. Dermogene

159. PODELA KONTRAKTURA PREMA OGRANIČENOM POKRETU:

1. Fleksione
2. Ekstenzione
3. Abdukcione
4. Adukcione
5. Rotatorne
160. PODELA KONTRAKTURA PREMA ETIOLOGIJI NASTANKA:
1.Postraumatske
2.Postimobilizacione

161. NAJČEŠĆI UZROCI NASTANKA KONTRAKTURA:

1.Mirovanje
2.Destrukcija tkiva
3.Ožiljne promene
4.Bol
5.Adhezije
6.Promene tonusa I snage mišića

162. KONTRAINDIKACIJE ZA RAZRADU KONTRAKTURA:

1.Bakterijska infekcija zgloba
2.Koštane prepreke u blizini zgloba
3.Reumatska destrukcija zgloba
4.Malignitet I fragilne kosti
5.Nekonsolidovan kalus

163. METODE PREVENCIJE NASTANKA KONTRAKTURA

ZGLOBOVA:
1. POZICIONIRANJE-korektivni položaj
2. PASIVNE VEŽBE ZA OČUVANJE FIZIOLOŠKOG OBIMA POKRETA
3. AKTIVNE VEŽBE ZA OČUVANJE FIZIOLOŠKOG OBIMA POKRETA
4. STATIČKE KONTRAKCIJE
5. BANDAŽIRANJE
6. KOREKTIVNA POMAGALA
7. MANŽETNE

164. METODE KOREKCIJE KONTRAKTURA:

1.Pripremne procedure
2.Pasivne metode
3.Aktivne metode

165. PRIPREMNE PROCEDURE:

1. Zagrevanje tkiva-toplotne procedure: parafin, IR, topla voda
2.Opuštanje tkiva
Masaža, pasivno relaksirajući pokreti
Tehnike relaksacije –kontrastna, recipročna, sugestivna metoda
Serija aktivnih pokreta

166. PASIVNE METODE

1. Pasivno istezanje mekih tkiva
2. Dejstvo gravitacije
3. Položaj suprotan gravitaciji
4. Postavljanje džakčića sa peskom
5. Ekstenzione naprave
6. Automobilizacija-težinom lela
7. Mobilizacija
8. Transverzalna frikcija mišića, tetiva I ligamenata

167. AKTIVNE METODE

1. aktivnošću mišića razrada kontrakture kod inaktiviteta
2. Aktivnošći mišića antagonoste
3. Aktivno-potpomognute vežbe
4. Pendularne vežbe
5. Suspenzija
6. Hidrokineziterapija
7. Neuromuskularna facilitacija
8. Korektivni položaj
168. METODOLOGIJA MOBILIZACIJE ZGLOBOVA KOD MIŠIĆNO-
SKELETNIH DISFUNKCIJA
Terapijski pokret ima sledeću funkciju:
1. Obezboljavanje
2. Bolja funkcionalnost ograničenog –bezbolnog zgloba
3. Povećanje ograničene pokretljivosti zgloba -eliminacija bola
4. Repozicija oštećenih struktura
5. Održavanje i poboljšanje mišićne snage

169. TRETMAN UKOČENIH ZGLOBOVA

1. terapeut izvodi oscilirajuće pokrete kroz malu amplitudu 2min
2. izvođenje akcesornih pokreta-snažno istežući pokreti male amplitude
3. uvođenje fizioloških pokreta-ponavljanje 3-4 puta
4. kod jačeg ograničenja pokreta rade se artrokinematički I osteokinematički pokreti

170. TRETMAN UKOČENOG I BOLNOG ZGLOBA

1. Prvo se rešava bol a zatim ukočenost
2. Bol se smanjuje prilagođavanjem opterećenja zgloba
3. Pokret zaustaviti blizu granice bola
4. Rešavanje smanjenja obima pokreta - vežbe istezanja

171. TRETMAN BOLA I ZAŠTITNOG SPAZMA

1. U tretmanu treba prvo rešiti bol
2. Zglob se pokreće do fiziološkog obima gde se javlja zaštitni spazam
3. Rade se mali pasivni pokreti istezanja kombinovani sa relaksacijom
4. Oscilirajući pokreti-ujednačeni, pravilni
5. Bolna stanja zahtevaju smanjenje intenziteta pokreta I vremena trajanja tretmana
6. Kod mobilizacije-radi se 20sec-10min, najčešće 3-4min

172. HIPERELASTIČNOST
1. Hiperelastičan zglob ne treba tretirati pasivno
2. Hiperelastičan zglob uzrokuje bolove-rade se nežni pasivni pokreti
3. Izbegavati jače tehnike istezanja-provociraju bolove I hiperelastičnost
4. Vežbama obezbediti stabilnost zgloba- tehnika ritmične stabilizacije
5. Ojačati odgovarajuću muskulaturu: izometrijskim ili dinamičkim kontrakcijama
6. Radi se imobilizacija-dolazi do skraćivanja periartikularnih struktura
7. Primena korektivnih pomagala-prevencija provokacije hiperelastičnosti

173.TEHNIKE MANUELNE MOBILIZACIJE LOKALNO CILJANIH

MEKOTKIVNIH STRUKTURA
Tu spadaju: tetive, ovojnice tetiva, ligamenti i mišići
Manuelna mobilizacija podrazumeva pomeranje mekog tkiva po drugim bliskim tkivima

174. TERAPIJSKI POSTUPCI MANUELNE MOBILIZACIJE SU:

1.KLASIČNA MASAŽA
pasivna mobilizacija mišića poboljšava cirkulaciju i tonus
Istezanjem mekih tkiva-longitudinalno I poprečno opuštaju se I relaksiraju omotači mišića-vezivna tkiva-
MOBILIZACIJA FASCIJA
2.DUBOKA FRIKCIONA MASAŽA
Masiraju se dublji slojevi oko zglobova
Longitudinalna frikcija- longitudinalna primena sile paralelno na mekotkivna vlakna
Transverzalna frikcija-masaža -nastaje lokalna hiperemija, analgezija
Prevencija stvaranja I saniranja ožiljnih tkiva

175. OSNOVNE KARAKTERISTIKE MIŠIĆA SU:

1. Snaga
2. Izdržljivost
3. Brzina
4. Kontraktilnost
Snaga mišića je Sila koju mišić razvije tokom težnje da približi svoje pripoje
Max efikasna mišićna sila koja se ispolji aktivno u specifičnom pokretu
Mišić čuva svoju snagu ako aktivira mišić 30% od max snage dnevno

176. SNAGA MIŠIĆA ZAVISI OD:

1.Veličine tela mišića- poprečnog preseka mišića-broj akt. motornih jedinica
2.Broja i debljine mišićnih vlakana

177. SNAGA MIŠIĆA ZAVISI OD:

1. Neurofiziolokih faktora
2. Mišićnih faktora
3. Mehaničkih faktora
4. Psiholoških faktora

178. STEPEN NAPETOSTI MIŠIĆA JE ODREĐEN:

1.Brojem impulsa koji dolaze iz motoneurona prednjih rogova KM
2.Reaktivnost mišića-mišićna kontrakcija

179. REAKTIVNOST MIŠIĆA – MIŠIĆNA KONTRAKCIJA ZAVISI OD:

1.Veličine mišićnog tela 2. Broj aktiviranih motornih jedinica
3.Stepen izduženosti 4.Stepen zagrejanosti
5.Stepen zamorenosti 6.Stepen utreniranosti

179. VEŽBAMA SNAGE KOD MIŠIĆA SE POVEĆAVA:

1. Skeletna mišićna masa-poprečni presek mišića
2. Sposobnost generisanja sile
3. Metabolički kapacitet
4. Fleksibilnost tkiva
5. Smanjuje se mogućnost povređivanja

180. KONCENTRIČNA KONTRAKCIJA:

Započinjanje pokreta zahteva mišićni rad za istezanje elastičnih komponenti tetiva
Potrebna je veća napetost mišića u početku nego za nastavak kontrakcije
Koncentričan rad mišića-mišići postaju kraći I deblji
181. EKSCENTRIČNO IZDUŽIVANJE MIŠIĆA:
Predstavlja kontrolu pokreta I savladavanje zemljine teže
Elastične komponente mišića I tetiva se izdužuju
Ovaj rad dovodi do stvaranja tanjih I dužih mišića
Potrebno je ¼ mišićne snage za ove kontrakcije
Potrebna je koncentracija pri radu I mogu dovesti do pojave BOLA

182. RECIPROČNO IZDUŽIVANJE I SKRAĆIVANJE MIŠIĆA:

Agonisti-skraćivanje-koncentrična kontrakcija
Antagononisti-izduživanje-ekscentrična kontrakcija
Agonisti-izduživanje / Antagonisti-skraćivanje
Ovi nevoljni procesi doprinose pojavi relaksacije I toniziranja mišića
Reciproočne aktivnosti mišića su uvek aktivan rad mišića
Izotonični mišićni rad se primenjuje kada treba ojačati fazične mišiće
Tada im povećavamo izdržljivost, snagu, brzinu I cirkulaciju

183. IZOMETRIJSKI MIŠIĆNI RAD

Ovaj vid mišićne napetosti je najekonomičniji
Brzo dolazi do pojave Zamora-zadržavanje cirkulacije u mišićima
Kompresija malih KS mišića-kontinuirana intramuskularna tenzija
Ove vežbe mogu dati ubrzanje pulsa I povećanje KP
Izometrijske vežbe povećavaju mišićnu snagu toničnih mišića
Ove vežbe obezbeđuju povećanje stabilnosti zglobova-segmenata

184. IZOKINETIČKI PROGRAMI

Kontrolisani pokreti segmenata tela konstantnom brzinom
Karakteristike vežbi:
Pokret je dinamičan kroz dostupan obim
Brzina pokreta se može namestiti kroz čitav obim
Otpor kroz obim je varijabilan
Mišićna snaga se precizno meri
Motivacija korisnika je dobra
Nedostatak - nisu terapijski pokreti - svakodnevni pokreti

185. PAD SNAGE MIŠIĆA JE POSLEDICA:

1. INAKTIVITETA
Nestajanje glikogena u mišiću
2. PREKID NERVNE PROVODLJIVOSTI
Mišić posle godinu dana denervacije degeneriše-gubi kontraktilna svojstva za sva vremena
3. OBOLJENJA MIŠIĆA
Distrofije, miopatije-mišić gubi svojstvo primanja n impulsa I kontrahovanja
4. OBOLJENJA I POVREDE CNS
Hiper-hipotonija

186. PROCENA MIŠIĆNE SNAGE:

 Manuelno-mišićni test(ocene od 0-5)
  Dinamometrijski metod ( 10RM, 6RM, 1RM)
10RM-max opterećenje koje mišić može da savlada kroz 10 dinamičkih ili statičkih kontrakcija
U zadnja 2-3 pokreta se primećuje lokalni zamor mišića
Primer: M kvadriceps u 10RM
Savlađuje 20-30 kontrakcija-20sec

187. METODE OPŠTE KINEZITERAPIJE ZA JAČANJE MIŠIĆNE

SNAGE
 Početni položaj segmenta
 Početni položaj susednih segmenata
 Amplitude pokreta
 Promena stepena delovanja sile teže
 Ocena dobijena po MMT-određivanje opterećenja
 Opterećenje za ½ ocene manje od vrednosti MMT
 Opravdano je na 10-15 pokreta pojava lokalnog Zamora
 Zamor posle par pokreta-loše opšte zdravstveno stanje
 Dobro odrediti pauzu između pokreta
 Ako je mišić sposoban da održi max snagu 20sec-uzima se 20-40% vremenskog interval od 20sec
za terapiju
 Do ocene 3-pauza je duplo duža od kontrakcije
 Ocene 3, 3+, 4-pauza je jednaka kontrakciji
 Ocene 4+,5-pauza je duplo kraća od kontrakcije

188. JAČANJE MIŠIĆNE SNAGE KOD IZRAZITIH SLABOSTI -

FLAKCIDITET
Snaga kontrakcije mišića zavisi od broja aktiviranih motornih jedinica od alfa motorne ćelije
Slabost mišića nastaje kod oštećenja motornih nerava
Inervisani mišić se kontrahuje na zahtevanu aktivnost
Denervisani mišić se kontrahuje na EKSPONENCIJALNU STRUJU
Ekscentrične sile su jače od koncentričnih
Tretman započeti zahtevom da pacijent kontroliše spuštanje ekstremiteta
Kasnije uključiti druge kontrakcije-izometrijske I koncentrične
Koristiti facilitacione tehnike(reflex na istezanje, brzo glađenje
Kratkotrajna aplikacija leda-stimulativni efekat
Kod pojave pokreta raditi aktivno-potpomognute vežbe
Kod pojave jače kontrakcije raditi vežbe sa otporom-stimulativni efekat
Moramo znati raspored rada pacijenta zbog pojave Zamora I usklađivanja doze vežbe

189. METODE OPŠTE KINEZITERAPIJE ZA JAČANJE MIŠIĆNE

SNAGE KOD IZRAZITIH SLABOSTI - FLAKCIDITET
 Pasivno-intencione vežbe( ocena 0)
 Aktivno-potpomognute vežbe uz razne stimulacije
 Reflex na istezanje, lupkanje, recipročna inervacija, istezanje
 Slobodne aktivne vežbe
 Aktivne vežbe sa dopunskim otporom
 Hidrokineziterapija
190. MIŠIĆNA IZDRŽLJIVOST PREDSTAVLJA: sposobnost mišića ili grupe mišića
da izdrži kontrakciju ili aktivnost za duži vremenski period

191. MIŠIĆNA IZDRŽLJIVOST ZAVISI OD:

1.Snage mišića I njihovih lokalizovanih rezervi
2.Kapaciteta cirkulatornog I respiratornog sistema
3.Kompozicije tipa uključenih vlakana

192. TIPOVI MIŠIĆNE IZDRŽLJIVOSTI:

1. Mišićna - lokalna izdržljivost
Veći broj ponavljanja mišićnih kontrakcija kroz duži vremenski period
Sposobnost mišića da izvede ponavljajuće kontrakcije
2. Kardiovaskularna - opšta izdržljivost
Dugotrajno vršenje nekog rada-otpornost organizma na zamor
3. Apsolutna mišićna izdržljivost – AMI
Sposobnost održavanja submax sile za vreme rada

193. FIZIOLOŠKI FAKTORI ZA POVEĆANJE IZDRŽLJIVOSTI SU:

1.Snaga mišića
2.Zalihe energije
3.Stanje intramuskularne cirkulacije
4.Tip mišićnih vlakana
5.Enzimi
6.Količina mioglobulina
7.Psihološki faktori-motivacija

194. BRZINA POKRETA JE: sposobnost da se pokret izvede za najkraće vreme u datim
uslovima

195.EKSPLOZIVNU SNAGU DAJE: kombinacija sile I brzine daje

196. PROCENA BRZINE SE VRŠI APARATOM: reakciometar.

Sprava meri brzinu reagovanja na zvučne I optićke signale

197. ZAMOR JE: otežanost-nesposobnost da se održi određena sila.

198. PODELA ZAMORA:

 OPŠTI ZAMOR
 MIŠIĆNI ZAMOR

199. OPŠTI ZAMOR

Narušeni mehanizmi homeostaze
Ne može da se održi intenzitet I trajanje vežbi
 Objektivni znaci:
smanjenje brzine-tačnosti-koordinacije pokreta
nastajanje opšteg Zamora zavisi od trajanja I intenziteta vežbi
 Subjektivne smetnje:
 blag osećaj umora-iscrpljenost
 Objektivni znaci:
povećanje pulsa, KP, promene u brzini I ritmu disanja
znojenje
200. MIŠIĆNI ZAMOR
 Predstavlja smanjenje mišićnog rada na isti stimulus
 Praćen je subjektivnim simptomima: mišićna napetost, bol
 Objektivni znaci: smanjenje brzine I poremećaj ritma vežbi
 Poremećaj preciznosti izvođenja vežbi
 Kod statičkih kontrakcija nastaje poremećaj cirkulacije
 Kod dinamičkih kontrakcija nastaju metaboličke promene-smanjenje K, glikogena
 Nastaje nagomilavanje mlečne kiseline

201. PODELA MIŠIĆNOG ZAMORA: u zavisnosti od veličine mišićnih grupa uključenih

u rad može biti: lokalni, opšti.

202. LOKALNI MIŠIĆNI ZAMOR

 Tranzitorno smanjenje odgovora mišića na ponavljane stimulacije
 Smanjenje amplitude mišićne kontrakcije
 Javlja se kod dinamičkih I statitčkih kontrakcija
 Kod vežbi sa velikim opterećenjem
 Vežbe sa manjim opterećem u dužem vremenu
 Javlja se bol I spazam mišića
 Obim pokreta u zglobu se smanjuje

203. OPŠTI MIŠIĆNI ZAMOR

Smanjenje odgovora osobe usled dugotrajne fizičke aktivnosti-hod, trčanje
Zamor nastaje usled:
1.Smanjenja nivoa šećera u krvi
2.manjenja zaliha glikogena u mišiću I slezini
3.Nakupljanje K-više kod starijih osoba
204. PREMOR – PREOPTEREĆENJE JE: Privremeno ili trajno gubljenje snage

205. JAVLJA SE KOD: neadekvatno doziranih vežbi

206. FAKTORI I PRAVILA O KOJIMA TREBA VODITI RAČUNA U

PROGRAMU VEŽBI POVEĆANJA SNAGE, IZDRŽLJIVOSTI I BRZINE
1. Elementi doziranja
2. Program vežbi prilagoditi pacijentu
3. Koristiti sve programe vežbi
4. Bol, otok
5. Pratiti disanje I KVS
6. Izvršiti zaštitu povređenih delova tela
7. Uvek zagrevanje ili hlađenje pre I posle opterećenja
8. Kontrola doziranog opterećenja
207. KARAKTERISTIKE KOORDINIRANOG POKRETA –
PODRAZUMEVA:
- skladan, svrsishodan pokret
- pokret izveden sa najmanjim naporom
- voljni pokret
- dužim ponavljanjem – nastaje automatski pokret

208. KARAKTERISTIKE KOORDINIRANOG POKRETA:

- tačna brzina pokreta – ritam pokreta
- rastajanje i pravac pokreta – šema pokreta
- tačna mišićna tenzija pri pokretu
- tačan sinergistički sklad
- dobar balans antagonističkih mišića
- održavanje posture

209. KARAKTERISTIKE DISKOORDINIRANOG POKRTETA

Nastaje kod oštećenja CNS
- 1.nezgrapan
- 2.neujednačen
- 3.neprecizan
- 4.neefikasan pokret

210. REFLEKSNI POKRET JE: vid aktivno – nevoljnog pokreta

211. AUTOATSKI POKRET NASTAJE: ponavljanjem šema pokreta

212. REFLEKS NA ISTEZANJE DAJE: stalnu napetost mišića (mišićni tonus)

213. REFLEKSNI POKRET SE OBAVLJA: kada je voljni pokret neefikasan ili

nedovoljan
 oštećenje perifernog motornog neurona
 oštećenje centralnog motornog neurona

214. UZROCI DISKOORDINACIJE POKRETA

 mišićna slabost
 bol, zamor
 poremećaj tonusa
 kontrakture ili hiperpokret zglobova
 asimetrija tela – inegalitet
 amputacija
 strah i nesigurnost
 cerebelarna oštećenja
 povrede, oboljenja mozga i bazalnih ganglija
 poremećaj senzibiliteta
 oštećenja puteva kičmene moždine
 nedostatak senzora (sluh, vid)
 povrede donjeg motornog neurona – periferni nerv
215. ZNACI DISKOORDINACIJE POKRETA
 nepravilan odnos segementa
 narušena simetričnost u držanju tela (poremećaj statičke posture)
 neadekvatna brzina, snaga, obim i smer pokreta
 nedostatak voljne kontrole pokreta
 poremećaj redosleda mišićne aktivnosti
 poremećaj fizioloških sinergija
 pojava patoloških sinergija
 poremećaj ravnoteže

216. FIZIOTERAPEUTSKA PROCENA DISKOORDINACIJE POKRETA

 upoznavanje sa medicinskom dokumentacijom
 utvrđivanje koje su funkcije diskoordinirane
 otkrivanje i objetivizacija uzroka diskoordinacije
- ravnoteža - manuelni mišićni test
- čula, senzibilitet - merenje obima pokreta u zglobu
- selektivni pokreti - merenje obima i dužine ekstremiteta
- deformiteti , bol - mišićni tonus, psihičke funkcije

217. SPECIJALNI TESTOVI KOORDINACIJE POKRETA:

 ekstenzija glave, trupa i ekstremiteta
 proba prst-nos, peta-koleno
 crtanje kruga nogom
 puzanje, klečenje, stajanje, hod
 manipulacija prstima šake
 održavanje antigravitacionih položaja

218. METODOLOŠKI I PEDAGOŠKI PRINCIPI ZA POSTIZANJE

KOORDINACIJE POKRETA:
1. odrediti koje aktivnosti uvežbavati
2. odrediti metode koje deluju na uzrok diskoordinacije u cilju eliminisanja ili ublažavanja njihovih
uticaja
- smanjenje povišenog tonusa
- povećanje obima pokreta u zglobovima
- jačanje paralitičnih mišića
3. odabrati pomagala – ortoze
4. uvežbavati element po element
5. spajati uvežbane elemente u celini (složenu kordinisanu radnju)

219. STADIJUMI KOORDINACIJE POKRETA:

 1. Stadijum mobilnosti
- sposobnosti započinjanja pokreta
 - povećanje obima pokreta u zglobovima
cilj: - mobilnost zglobova
- iniciranje pokreta
 2. Stadijum stabilnosti
o razvijanje sposobnosti održavanja položaja
o pravljenje mosta, plivanje, položaj na boku
cilj: tonično održavanje položaja
 3. Stadijum kontrolisane mobilnosti
- sposobnost pacijenta da samostalno zauzme položaj
- ljuljanje na šakama, kolenima, klackanje u sedećem položaju
 4. Stadijum veština
- najviši nivo motorne funkcije
- kretanje van osnovnog položaja

220. FRENKELOVE VEŽBE:

1. Rade se kod gubitka aferentnih informacija
2. Namenjene vežbe za uspostavljanje voljne kontrole pokreta
3. Koriste se drugi vidovi, senzornih polja – sluh, vid, dodir
4. vežbe u ležećem, stojećem i sedećem položaju
5. Radi se ponavljanje, progresija vežbi – promenom brzine, obima, kompleksnosti vežbi

221. DEFINICIJA MIŠIĆNOG TONUSA: mišićni tonus predstavlja napetost mišića,

osećaj jedrine mišića pri dodiru; mišićni tonus je laka napetost mišića za vreme mirovanja

222.MIŠIĆNI TONUS JE REZULTAT:

a. rezultat pasivne elastičnosti mišića
b. elastičnost fibroznog, nekontraktilnog tkiva (tetiva, fascije)

223. DEVIJACIJA MIŠIĆNOG TONUSA MOŽE BITI: atonija, hipotonija,

hipertonija i rigor.

224. ATONIJA: - prekid refleksnog luka

- lezija, paralize PMN (perifernog motornog neurona )
- atonija dovodi do atrofije mišića – fibroze

225. HIPOTONIJA: -snižen mišićni tonus

- 1. povrede senzo – motornog puta (oštećenje refleksnog luka)
- 2.oštećenje CNS – snižen tonus proksimalnih mišića
- otežano sedenje i stajanje
- oštećen duboki senzibilitet
- smanjen otpor na pasivan pokret
- mišići slabiji
- atrofija mišića
- poremećaj cirkulacije
- abnormalan položaj ekstremiteta

226.HIPERTONIJA – povišen tonus mišića

nastaje kod – oštećenja CMN (bolesi i povrede mozga)
c. oštećenje ekstrapirimidalnog sistema
d. bol
e. psihički razlozi

227. RIGOR:
- ekstrapiramidalna hipertonija
- fenomen peroreza
- spastične kontrakcije nemaju voljnu kontrolu

228. RELAKSACIJA JE:

– stanje snižene kontrakcije mišića
- stanje mirovanja
- nema mišićnih kontrakcija

229. FIZIOLOŠKI OČUVAN MIŠIĆ POSEDUJE: punoću pri dodiru – turgor – tenzija

230. PROCENA MIŠIĆNOG TONUSA:

1. elektromiografija
2. otpor na pasivan pokret (brzim i naglim pokretima – kvalitet tonusa)
3. analiza položaja segmenta – kombinuje se sa pasivnim pokretom
4. antagonistički pokret
5. palpacija

231. PREGLEDOM SE UTVRĐUJE:

 kvalitet pokreta koje pacijent izvodi
 posturalne položaje – posturalni deficit
 patološke sinergije
 stepen abnormalnosti tonusa

232. CILJ KINEZITERAPIJE KOD POREMEĆAJA TONUSA MIŠIĆA:

1.normalizacija abnormalnog tonusa
2.reedukacija simetričnih – normalnih šema
3.uvežbavanje funkcionalnih sposobnosti
4.tehnike u okviru modela PNF sa naglaskom na rotacione pokrete

233. OPŠTA RELAKSACIJA:

1.kontrastni metod
2.recipročni metod
3.hidroterapija
4.suspenzija
5.autosugestija i sugestija

234. PRINCIPI LOKALNE I OPŠTE RELAKSACIJE:

 siguran i udoban položaj
 mirna – odmarajuća atmosfera
 tiha muzika
  tamna prostorija
 značaj vida, sluha, emotivno stanje pacijenta
 značajna uloga terapeuta

235. DEFINICIJA POSTURE JE: realtivna usklađenost delova tela u antigravitacionom

položaju
1. relativna ispravljenost delova tela
2. jednog u odnosu na drugi deo tela
3. u odnosu na povšinu oslonca
- Postura – stav tela – način nošenja tela

236. PODELA POSTURE:

A. Pasivna postura – bez mišićne aktivnosti (ležanje - spavanje)
B. Aktivna postura – nastaje usled mišićne aktivnosti ( kontrakcija mišića – koordinacija miš. kontrakcija)
C. Statička postura – statička stabilizacija zglobova (suprostavljanje sili zemljine teže)
D. Dinamička postura – aktivna postura koja daje bazu pokreta ( postura se modifikuje i prilagođava)

237. POSTURA JE REZULTAT: neuromišićne koordinacije mišićne kontrakcije.

238. POSTURALNI MEHANIZMI – TRI VRSTE SILA:

1) Gravitacione sile
2) Sila reakcije podloge
3) Balansne sile

239. ANTIGRAVITACIONI MIŠIĆI:

- suprostavljaju se dejstvu gravitacije
- imaju Ekstenzionu funkciju – tonični mišići
- daju pravilno držanje tela
- aktivne komponente – deluju preko mišića
- pasivne komponente – deluju preko ligamentarnog aparata i koštano – zglobnog sistema

240. KOD MIŠIĆNOG DIZBALANSA DOAZI DO:

1. promena dužine – snage mišića
2. nastajanje posturalnih poremećaja
3. nastajanje mišićno – skeletnog bola

241. DOBRA POSTURA:

- optimalna pozicija mišićno – skeletnog sistema
- sa minimumom mišićnog rada
- estetski zadovoljavajuća
- dinamička postura – stalno prilagođavanje izvođenjem aktivnih pokreta
- postura govori o samopoštovanju i raspoloženju
242. LOŠA POSTURA:
- nepravilno držanje tela
- neefikasno izbalansirani odnosi segmenta tela
- u antigravitacionim pozicijama potreban je dodatni mišićni rad
- loša postura
- estetski nezadovoljavajuća
- nastaje napetost mišića
- brz zamor mišića

243. ANALIZA POSTURALNIH DEFICITA:

1) subjektivni podaci (razgovor sa pacijentom)
2) objetivna procena (istorija bolesti, pregled)
3) posmatranje – evidentiranje – palpacija
- funkcionalni poremećaji
- strukturalne promene
-
244. POSMATRANJE POSTURALNOG STAVA:
1) spreda
2) otpozadi
- kroz forntalnu ravan - kroz sagitalnu ravan - u supiniranom (rasteretnom pložaju)

245. TIPOVI PATOLOŠKIH POSTURA:

- 1.glava nagnuta napred
- 2.njihajuća postura
- 3.lordotična postura
- 4.kifotična postura
- 5.postura pravih leđa
- 6.skoliotična postura
246. KINEZITRETMAN POSTURALNIH DEFICITA:
- prvo treba rešiti uzrok primarnog započinjanja posturalnog poremećaja
1. rešavanje razlike u dužini DE
2. mišićni disbalans (najvažniji )
3. neadekvatna mobilnost zglobova

247. KINEZITERAPIJSKI PROGRAM POSTURALNIH DEFICITA:

1) vežbe istezanja skraćenih mišića
2) vežbe jačanja mišića trupa (izometrijske vežbe)
3) vežbe korekcije – samokorekcija držanja tela
- vežbe pred ogledalom
- vežbe na lopti
4) edukacija
5) slobodne aktivne vežbe

248. DEFINICIJA BALANSA JE posobnost tela da održi težište iznad površine oslonca u
različitim antigravitacionim uslovima

250. UZROCI OŠTEĆENJA BALANSA:

1) oštećenje vestibularne funkcije
2) oštećenje vida, propriocepcije
3) oštećenje mišićne snage, izdržljivosti
4) oštećenje pokretljivosti zglobova

251. STRATEGIJE BALANSA – VRSTE BALANSA:

1) Statički balans – posturalna stabilnost
2) Dinamički balans – sposobnost tranzicije (promene položaja)

252. UKLJUČIVANJE MUSKULATURE RADI PONOVNOG

USPOSTAVLJANJA STABILNOSTI:
1. anterioposteriorna aktivnost (iskorak)
2. mediolateralna aktivnost (pokret skočnog zgloba)
3. multidirekciona aktivnost (sinergistički obrasci)

253. BALANSNE REAKCIJE:

1) očekivane – preventivne
- dešava se pre destabilizacije
- priprema za destabilizaciju
2) voljno kontrolisane
- na osnovu prethodnih iskustava
3) automatske
- kod neočekivane destabilnosti
- odgovor bez voljne kontrole

254. REGULACIJA BALANSA – TRI SENZORNA SISTEMA:

1. Vizuelni
2. Vestibularni (registruje položaj glave – statički; linearno i ugaono pomeranje glave)
3. Somatosenzorni sistem (sa površine na kojima stojim , sedimo i ležimo)

255. OGRANIČENJE STABILNOSTI JE: ograničenje tela da se pomera u različitim

pravcima bez kompenzatornih pokreta (pad, iskorak)

256. PROCENA BALANSA:

1) Rombergov test sa otovorenim ili zatvorenim očima
2) Funkcionalni test dosezanja
3) Stajanje na jednoj nozi sa rukama prekrštenim na grudima
4) Tandem hod (hod po ravnoj liniji)

257. BRZINA – ORIJENTACIONA PROCENA BALANSA:

1) Normalan obrazac pokreta
2) Nedostajući neki elemetni pokreta
3) Nedostajući svi elementi pokreta
4) Obrazac pokreta suprotan normalnom pokretu
258. KINEZITRETMAN BALANSNIH SMETNIH – OPŠTI CILJEVI
Opšto ciljevi:
- korekcija privremenih smetnji
- prevencija sekundarnih oštećenja
- uvežbavanje kompenzatornih supstitucionih mehanizama

259. KINEZITRETMAN BALANSNIH SMETNIH – KONTROLA TEŽIŠTA

TELA: Kontrola težišta tela (kompenzatorna strategija)
- vežbe simetrije tela
- vežbe stabilnosti položaja u simetriji
- pacijent pronalazi srednju liniju
- malo pomeranje težišta na stabilnoj površini

260. KINEZITRETMAN KONTROLE TEŽIŠTA TELA – BALANSA

TELA:
1. Zauzimanje početnog pložaja sa većom površinom oslonca i nižim ležištem
2. Smanjivanje površine oslonca
3. Raditi vežbe bez pomoći ruku (ispružene ruke, ruke pored tela, prekrštene ruke)
4. Promene zadataka (hod)
5. Otežavanje zadataka smanjivanjem površine oslonca
6. Hod po ravnoj liniji – okretanje
7. Oslonac na laktove – transferi
8. Zauzimanje sedećeg, četvoronožnog, klečećeg položaja
9. Transfer težine
10. Zauzimanje stojećeg položaja
11. Prenošenje težine na jednu nogu
12. Balans sa otvorenim i zatvorenim očima
13. Koristiti pomagala (dasku za ravnotežu , stepenice, lopte, strunjače)
14. Sedenje sa prekrštenim nogama
15. Hod po ravnoj liniji
16. Rade se vežbe balansa pod voljnom kotrolom
- izvođenje iz ravnotežnog položaja
- vežbe guranja u stranu
- vežbanje sprečavanja padanja
261. KARAKTERISTIKE EFIKASNOG HODA:
1. promena pravca hoda unapred – unatrag, u stranu
2. savlađivanje prepreka pri hodu
3. hod na stepenicama
4. spuštanje i ustajanje sa podloge
5. rad je automatska radnja
6. hod podrazumeva posturalna prilagođavanja

262. BAZIČNI PARAMETRI NORMALNOG HODA:

1) centar gravitacije – najpouzdaniji parametar praćenja
2) manja odstupanja težišta od linije hod - hod manje naporan
- efikasan
 - estetski zadovoljan
3) za vreme hoda veći broj mišića se kontrahuje ekscentrično – usporavaju efekte gravitacije
4) ciklus hoda – period između istostranih kontakata stopala
5) faza oslonca – konakt stopala sa podlogom 40% noseća noga / 10% obe / 60% ciklusa hoda
6) faza njihanja – klaćenja – odsustvo kontakta 40% ciklusa hoda

263. PRPCENA NORMALNOG HODA – PRAĆENJE:

1) stabilnost u fazi oslonca na jednu ili obe noge (prvi deo faze oslonca)
2) efikasnost transfera težine (sa jedne na drugu nogu)
3) alternativni transfer težine i pomeranje tela (faza njihanja)

264. MIŠIĆNA AKTIVNOST ZA VREME NORMALNOG HODA:

1. Mišići fleksori i ekstenzori trupa
- oni stabilizuju trup, daje oslonac miš. kuka
- abdom. mišići i ekstenzori leđa – stabilizuju trup
- ekstenzori trupa – aktivni pri osloncu petom
- abdom. mišići – započinju fazu njihanja
2. Ekstenzori kuka
- najaktivniji u fazi njihanja
- spuštaju podignutu nogu
- amortizuju udar petom
- m.gluteus max – odiže petu od podloge
3. Abduktori kuka
- stabilizuju karlicu u frontalnoj ravni
- sprečavaju pad karlice u fazi njihanja
- aktivni u početku faze oslonca
4. m. kvadriceps i mišići zadnje lože natkolenice
najaktivniji – kroz faze njihanja
- početak faze oslonca
- na kraju oslonca se uključuje m. rectus femoris i m. iliopsoas – započinje njihanje noge
5. Dorzalni fleksori stopala
- funkcionišu za vreme faze njihanja
- dižu stopalo do neutralnog položaja
- ekscentričnom kontrakcijom- spuštaju prednji deo stopala
6. Plantarni fleksori stopala
- uključuju se po spuštanju stopala
- stabilizuju skočni zglob
- podižu petu

265. ZA USPEŠAN STOJEĆI STAV POTREBNO JE:

1. adekvatan obim pokreta kuka, kolena i sinergija zglobova
2. adekvatna mišićna snaga donjih ekstremiteta
3. zadovoljavajući tajming kontrakcija i relaksacija

266. ZA USPEŠAN STOJEĆI STAV GLEDA SE:

- širina i površina oslonca hoda
- abdukcija i addukcija i cirkumdukcija kuka
- stabilnost kolena i stopala
267. KINEMATIČKA ANALIZA HODA PODRAZUMEVA:
1) Tip, obim, pravac pokreta
2) Pomeranje pri hodu
3) Šeme hoda
4) Devijacije pri hodu

268. KINETIČKA ANALIZA HODA PODRAZUMEVA:

1. Praćenje energetskog utroška tokom hoda
2. Neuromuskularne disfunkcije troše više O2 za vreme hoda

269. PATOLOŠKI HOD NASTAJE KOD: mišićno – skeletnog poremećaja, devijacija

normalnog hoda
- razdvojiti primarne uzroke patološkog hoda od kompenzatornih mehanizama

270. VRSTE PATOLOŠKOG HODA:

1. antalgičan hod
2. Trendelburgov hod

272. ANTALGIČAN HOD, TU DOLAZI DO:

1. unilateralan bol u zglobu
2. lat. pomeranje trupa u pravcu zdravog ekstremiteta

273. TRENDELBURGOV HOD, TU DOLAZI DO: slabosti abduktora kuka – pad

karlice na suprotnu stranu od oštećene

274. POMAGALA ZA HOD – INDIKACIJE ZA UPOTRETBU

POMAGALA:
1. poremećaj, balans hoda
2. poremećaj zglobova – nestabilnost
3. prelom u sanaciji
4) bol, zamor, slabost mukulature

275. POMAGALA ZA HOD SLUŽE ZA: potpuno – delimično eliminisanje opterećenja

donjih ekstremiteta, transmisija opterećenja – prenosi se na gornje ekstremitete i podlogu.

276. VRSTE POMAGALA:

1. štapovi
2. podlakatne štake
3. podpazušne štake
4. hodalice

277. ŠTAPOVI POSTOJE SA: jednom, tri i četiri tačke oslonca

278. OSLONAC NA ŠTAPU:
1) poboljšavaju balans hoda
2) obezbeđuju rasterećenje pri hodu
3) proširuje površinu oslonca
279. NOSI SE U: suprotnoj ruci od oštećene noge
280. ŠTAKE MOGU BITI:
1) podlakatne
2) podpazušne štake

281. INDIKACIJE ZA UPOTREBU ŠTAKA:

- poboljšavaju balans hoda
- smanjuju opterećenje donjih ekstremiteta (potpuno ili delimično)
- povećavaju površinu oslonca
- poboljšavaju lateralnu stabilnost
- transfer težine tela preko gornjih ekstremiteta

282. PODPAZUŠNE ŠTAKE:

- veća površina oslonca
- veća lateralna stabilnost
- veće oslanjanje na štake (kontrola pl. brahialisa)
- 5 cm kreće od visine aksile
- 40 cm kraće od visine osobe

283. PODLAKATNE ŠTAKE:

- manje lateralne stabilnost
- lakše za hod na manjem prostoru, za hod na stepenicama.

284. HOD SA ŠTAKAMA – VRSTE HODA:

1. Trotaktni hod – jedna noga se ne opterećuje
2. Hod sa delimičnim opterećenjem – modifikovan trotaktni hod
3. Četvorotaktni hod – spor, stabilan
4. Dvotaktni hod

285. OBUKA HODA SA ŠTAKAMA:

1) težina tela treba da je na štakama (ne u pazušnoj jami)
2) zadržati široku površinu oslonca (štake 10 cm napred i sa strane stopala)
3) stopala i štake nesmeju biti u istoj liniji
4) uspravno držanje glave
286. HODALICE KORISTE SE KOD: lošeg balansa pri hodu

287. INDIKACIJE ZA PRIMENU:

- daju najveću stabilnost
- široka površina oslonca
- pogodna za gerijatrijsku populaciju
- ne mogu se koristiti za hod na stepenicama

288. HOD NA STEPENICAMA:

1) Hod sa štapom
- penjanje (zdrava noga – štap – bolesna noga)
- silaženje (bolesna noga i štap – zdrava noga)
2) Hod sa štakama
- penjanje (podiže zdravu nogu – štake – bolna noga)
- silaženje (bolesna noga – štake – zdrava noga)