Professional Documents
Culture Documents
พยัญชนะไทย ๔๔ ตัว
ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง
จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ
ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต
ถ ท ธ น บ ป ผ
ฝ พ ฟ ภ ม ย ร
ล ว ศ ษ ส ห ฬ
อ ฮ
แบบฝึ กหัดที่ ๒
หน้ า ๒
สิ่งใดในโลกล้วน อนิจจัง
คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้
ถือเอาติดตัวตรัง ตรึงแน่น อยู่นา
ตามแต่บุญบาปแล้ ก่อเกื้อรักษา
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๔
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๕
คนไทยเป็นผู้ที่โชคดีที่มีภาษาของตนเอง
และมีอักษรไทยเป็นตัวอักษรประจาชาติ อันเป็น
มรดกล้าค่าที่บรรพบุรุษได้สร้างไว้ ซึ่งเป็นเครื่อง
แสดงว่าไทยเราเป็นชาติที่มีวัฒนธรรมสูงส่งมา
แต่โบราณกาล และยั่งยืนมาจนปัจจุบัน
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๖
เพลงชาติไทย
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดารงคงไว้ได้ทั้งมวล
ด้วยไทยล้วนหมาย รักสามัคคี
ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด
เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี
เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัย ชโย
______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________
หน้ า ๗
เพลงสรรเสริญพระบารมี
ข้าวรพุทธเจ้า เอามโนและศิระกราน
นบพระภูมิบาล บุญดิเรก
เอกบรมจักริน พระสยามินทร์
พระยศยิ่งยง เย็นศิระเพราะพระบริบาล
ผลพระคุณ ธ รักษา ปวงประชาเป็นสุขศานต์
ขอบันดาล ธ ประสงค์ใด
จงสฤษดิ์ดัง หวังวรหฤทัย
ดุจถวายชัย ชโย
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
หน้ า ๘
กลอนดอกสร้อย
ร่วมเอ๋ยร่วมใจ จักทาสิ่งใดก็สมหมาย
ถึงมีอุปสรรคมากมาย แพ้พ่ายแรงรักสามัคคี
ดูปลวกที่สร้างจอมปลวก พร้อมพวกแข็งขันขมันขมี
ทีละน้อยค่อยเสริมเพิ่มทวี ผลดีจึงเด่นเห็นเอย
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๙
“ประเพณีทั้งหลายย่อมมีประโยชน์ในการดาเนิน
ชีวิตของแต่ละคน เรามีประเพณีของชาติไทยเป็นสมบัติ
เราควรจะยินดีอย่างยิ่งและช่วยกันส่งเสริมรักษาไว้
เพื่อความเจริญก้าวหน้าของประเทศ”
(พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ใน
พิธีพระราชทานปริญญาบัตรของ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ๒๑
เมษายน ๒๕๐๓)
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๐
“การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจาเป็นก็ต้อง
ปิด ว่าที่จริงแล้วคนโดยมาก ไม่ค่อยชอบปิดทองหลัง
พระกันนัก เพราะนึกว่าไม่มีใครเห็น แต่ถา้ ทุกคนพา
กันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย
พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้”
(พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ใน
พิธีพระราชทานปริญญาบัตรของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ๒๕
กรกฎาคม ๒๕๐๖)
__________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
____________________________________________________________________________
หน้ า ๑๑
“ุความรู้จักอดทนและอดกลั้น ไม่ยอมตัวยอมใจให้
วู่วามไปตามเหตุการณ์ตามอคติและอารมณ์ที่ชอบใจ
หรือไม่ชอบใจนั้น ทาให้เกิดมีการยั้งคิดและธรรมดา
คนเรา เมื่อยั้งคิดได้แล้ว ย่อมมีโอกาสที่จะพิจารณา
เรื่องที่ทา คาที่พูด ทบทวนดูใหม่ได้อีกคารบหนึ่ง การ
พิจารณาทบทวนเรือ่ งใดๆใหม่ ย่อมจะช่วยให้มองเห็น
ละเอียดชัดเจนขึ้น ทาให้เกิดความเข้าใจอันกระจ่างสว่าง
ไสวขึ้น...”
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________
หน้ า ๑๒
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๓
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๔
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๕
ปลาร้าพันห่อด้วย ใบคา
ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง
คือคนหมู่ไปหา คบเพื่อน พาลนา
ได้แต่ร้ายร้ายฟฺุง เฟื่องให้เสียพงศ์
หมายความว่า การคบคนชั่วหรือคนพาล
ย่อมนามาซึ่งความมัวหมอง ตรงกับสานวน “คบพาล
พาลพาไปหาผิด”
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๖
ใบพ้อพันห่อหุ้ม กฤษณา
หอมระรวยรสพา เพริศด้วย
คือคนเสพเสน่หา นักปราชญ์
ความสุขซาบฤาม้วย ดุจไม้กลิ่นหอม
หมายความว่า การคบคนดีย่อมนาซึ่งความสุข
และชื่อเสียง ตรงกับสานวน “คบบัณฑิต บัณฑิตพาไป
หาผล”
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๗
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๘
แม่ ก.กา
แม่ไก่อยู่ในตะกร้า ไข่ไข่มาสี่ห้าใบ
อีแม่กาก็มาไล่ อีแม่ไก่ไล่ตกี า
หมาใหญ่ก็ไล่เห่า หมูในเล้าแลดูหมา
ปูแสมแลปูนา กะปูม้าปูทะเล
เต่านาแลเต่าดา อยู่ในน้ากะจระเข้
ปลาทูอยู่ทะเล ปลาขี้เหร่ไม่สู้ดี
(ประถม ก กา. ฉบับหอสมุดแห่งชาติ)
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๑๙
มาตราตัวสะกด
มาตราตัวสะกด เขากาหนดไว้แปดแม่
ควรรู้ให้แม่นแท้ ทั้งแปดแม่เรียงลาดับ
แม่กง จงจาไว้ ลิงว่องไวย่างสาทับ
เก่ง ร้อง กลอง กากับ ตัวสะกดนั้นคือ ง งู
(ที่มาจากหนังสือเรียนชุด "ภาษาเพื่อชีวิต"
ภาษาพาที ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔)
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๐
________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๑
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๒
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๓
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๔
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๕
“การไหว้ เป็นมารยาทไทยที่สืบทอดกันมาช้านาน
การไหว้เป็นการแสดงถึงความมีสัมมาคารวะ และการ
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ซึ่งเป็นการแสดงออกถึง
ความหมายเพื่อการทักทาย การขอบคุณ การขอโทษ
หรือการกล่าวลา โดยยกมือสองข้างประณม นิ้วชิดกัน
ปลายนิ้วจรดกัน ยกมือขึ้นในระดับต่าง ๆ ตามฐานะ
ของบุคคล”
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________
หน้ า ๒๖
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๒๗
“อากาศยามเช้าในสวนของคฤหาสน์บดินทราช...
ดูสดใส ผีเสื้อแสนสวย กรีดปีกระยับในสายแดดอ่อน
ยามเช้า จากดอกหนึ่งไปที่ดอกไม้นานาพันธุอ์ ีกหลายๆ
ดอก สีของกุหลาบปักกิ่ง...แดงสดสว่างจ้าตัดกับสี
เขียวสดของสนามหญ้า ประกายของน้าค้างต้องแดด
วาววับราวกับอัญมณีเรีย่ รายอยูบ่ นพื้นสนาม”
(ซอยเดียวกัน ของ วาณิช จรุงกิจอนันต์)
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๒๙
“เมื่อลูกต้องการสอบไล่เป็นขุนนาง ลูกก็จะต้อง
ตั้งความปรารถนาไว้ดุจรากแก้วของต้นไม้ แน่วแน่ที่ทา
ความดีไม่ท้อถ้อย สั่งสมความดีงามให้ได้ทุกวัน ลด
ความถือดีอวดดีให้หมดสิ้นไป สร้างอนาคตด้วยตัวลูก
เอง ชะตาชีวิตจะทาอะไรได้ ขอให้ลูกเพียรพยายาม
ต่อไปเถิด ความสาเร็จย่อมรอลูกอยู่แล้วแน่นอน”
(โอวาทสี่ของท่านเหลียวฟาน : เจือจันทร์ อัชพรรณ)
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
หน้ า ๓๐
“อานาจความสัตย์เป็นอานาจที่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่
เพียงแต่จบั หัวใจคนแม้แต่สัตว์กย็ ังมีความรู้สึกในความ
สัตย์ซื่อ ดังม้าของกวนอู เมื่อกวนอูตาย มันก็ไม่
ยอมกินหญ้ากินน้า และตายตามเจ้าของไปในไม่ช้า
ไม่ยอมให้หลังของมันสัมผัสกับผูอ้ ื่นนอกจากนายของ
มัน”
(สามก๊ก : เจ้าพระยาพระคลังหน)
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________