Άγιοι Κολλυβάδες - Τό Κίνηµα Τῶν Κολλυβάδων, Άγιος Ιωάννης Μαξίµοβιτς

«Ἃγιοι Κολλυβάδες»
Φιλαρέτου Μητροπολίτου τῆ̋

Ρωσικῆ̋ Ἐκκλησία̋ τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋
Ἀρχεπίσκοπο̋ Ἀνδρέα̋ τοῦ Νέου

Ντιβέγιεβο, πρώην π. Ἀνδριανό̋.
Τά "µυστήρια" των αἱρετικῶν

ὑπό πατρό̋ Νικολάου ∆ηµαρᾶ Dr.Jur.
Βαρδακουλᾶ 47 πάρ. 3
Τό κίνηµα τν Κολλυβάδων
30300 Ναύπακτο̋ (κυρίως διδασκαλία τν γίων Νικοδήµου το
γιορείτου καί Μακαρίου το Νοταρ ς συνέχεια
Τηλ.: 2610 341269 καί 2610 334086 τς ερς ρθοδόξου Παραδόσεως)1
Website/ἱστοσελίδα στό διαδίκτυο http://orthway.org
e- mail: dikaio@otenet.gr πνευµατική ζωή !χει συνέχεια.
Τό µυστήριο το Σταυρο
'νεργε(ται καί στήν Παλαιά καί στήν
Καινή ∆ιαθήκη.
Καί στούς Προφτες, στούς
χρόνους τς Παλαις, καί στούς
%ποστόλους, τούς προφτες καί τούς
'γίους τς Καινς ∆ιαθήκης.
Στούς Μεγάλους Πατέρες τς
0κκλησίας καί στούς 1σκητές τς
Α3γύπτου, τς Μεσοποταµίας καί τς
Παλαιστίνης.
Στούς 5συχαστές το6 7γίου
8ρους, τήν περίοδο το6 γίου
Γρηγορίου το Σιναΐτου καί το
Μεγίστου γίου Γρηγορίου το
Παλαµ, /λλά καί στούς κοντύτερα σέ
µς 7γίους, τούς Κολλυβάδες, τούς
2γίους τν νεωτέρων χρόνων.
5 πνευµατική ρθόδοξη χριστια−
νική ζωή συνεχίζεται καί στήν Θηβαΐδα
το6 Βορρ, στό Κίεβο καί στήν 8πτινα,
στίς στέππες τς Ρωσίας, καί παντο6,
@που Aζησαν, µετά τό πλήρωµα τς
Πεντηκοστς, ρθόδοξοι!
%κόµη καί στήν µακρυνή %µερική,
µέ τούς νέους Ρώσους Πατέρες, τς
0κκλησίας τς Ρωσικς ∆ιασπορς, πού
Περιεχόµενα:
Τό κίνηµα τῶν Κολλυβάδων
Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ Μαξίµοβιτ̋.

1
Ε3σήγηση το6 Eκδότου στήν µερίδα γιά τά διακόσια
Ἡ ἁγιότητα του Ἁγἰου Ἰωάννου τοῦ χρόνια 1πό τήν κοίµηση το6 7γίου Νικοδήµου το6
7γιορείτου πού διοργανώθηκε στήν Πάτρα 1πό τήν ερά
Μαξίµοβιτ̋ καί τοῦ Ἁγίου Μητρόπολη %χαΐας
φέρνουν µαζί τους, Eξορισµένοι 1πό τήν πάντα + ,κουσα παρά του Πατρός µου
πατρίδα τους, τήν 7γία Ρωσία, τήν 0γνώρισα µ2ν. οχ µε2ς µε 0ξελέξασθε,
παράδοση τν Πατέρων τς 8πτινα τά λλ’ 0γώ 0ξελεξάµην µ'ς καί θηκα
τελευταGα χρόνια, µέ τίς µεγάλες µ'ς να µε2ς πάγητε καί καρπόν
µορφές τς Ρωσικς ρθόδοξης φέρητε, καί 5 καρπός µέν6, να, *,τι 7ν
πνευµατικότητος τν γίων 3ωάννη α8τήσητε τόν πατέρα, 0ν τ9 :νόµατί µου
Μαξίµοβιτς, γίου Φιλαρέτου καί το δ9 µ2ν. τατα 0ντέλοµαι µ2ν, να
διορατικο 6ρχιεπισκόπου 6νδρέα το γαπ'τε λλήλους».
Νέου Ντιβέγιεβο, πού µεταλαµπά−
δευσαν τήν ρθόδοξη πίστη στόν νέο D Μέγας /πόστολος Παλος
κόσµο. Eπίσης διδάσκει @τι «<κάστου τό ργον
φανερόν γενήσεται. = γάρ =µέρα
H Σταυρός, βέβαια, δέν εIναι δηλώσει, *τι 0ν πυρί ποκαλύπτεται, καί
κυρίως τά διάφορα προβλήµατα καί οJ <κάστου τό ργον 5πο2όν 0στιν τό πρ
δοκιµασίες, πού 1ντιµετωπίζει K ατό δοκιµάσει, ε" τινος τό #ργον µενε,
καθένας στήν ζωή του, @πως νοµίζουν οJ % πωκοδόµησεν, µισθόν λήψεται. ε(
πολλοί. τινος τό ργον κατακαήσεται, ζηµιω−
Ε8ναι 9 :κούσιος Σταυρός πού θήσεται, ατός δέ σωθήσεται ?ς διά
/ναλαµβάνει 9 καθένας γιά νά πυρός».
/πελευθερωθε( /πό τόν διάβολο καί Στήν περιγραφή τς κολάσεως
τήν 2µαρτία, µέ τήν τήρηση µέχρι χρησιµοποιο6νται οJ 1ντιθέσεις "πρ"
θανάτου τ;ς <πακο;ς στό θέληµα το καί "σκότος", διότι 1ντιστοιχο6ν µέ τό
Θεο, µέ τήν 9ποία φθάνει µέσ? τ;ς "φς" καί τόν "γνόφο", Qτοι τήν φωτεινή
καθάρσεως καί το φωτισµο στήν νεφέλη Q τόν λαµπρινόν γνόφον, πού
Θέωση. Eπισκιάζει καί φωτίζει Rπερνοητς
ΑLτό ζητάει K Κύριος Mησο6ς 1πό αLτούς πού δέχονται τήν 1ποκάλυψη,
τόν καθένα 1πό Eµς! " στις θέλει δηλ. τούς δοξασµένους Q Θεουµένους.
πίσω µου λθεν, παρνησάσθω %κριβς, @πως δόξα το6 Θεο6
αυτόν καί ράτω τόν σταυρόν ατο στήν Eµπειρία τήν 1ποκαλυπτική τν
καί κολουθείτω µοι"! προφητν, τν 1ποστόλων καί τν
'γίων Eµφανίζεται ς "φς" καί
Μέ τήν δική του βούληση κάθε "γνόφος", ς φωτεινή νεφέλη, πού τούς
πιστός πρέπει καί αLτός νά σταυρωθεG περιβάλλει καί τούς φωτίζει Aσωθεν καί
Nκουσίως, @πως σταυρώθηκε K Χριστός ταυτόχρονα Rπερβαίνει κάθε α3σθητό
µας, διότι µόνον µέ αLτή τήν Nκούσια κατηγόρηµα, Aτσι καί στούς κολαζό−
σταύρωση EπιτελεGται @ µέθεξη στό µενους Tδια δόξα καί τό Tδιο φς,
µυστήριο το Σταυρο, πού µετα− Eµφανίζεται φωτεινή νεφέλη ς "πρ
µορφώνει τόν Cνθρωπο σέ φίλο το καταναλίσκον" καί "σκότος 'ξώτερον"
Θεο καί Θεόν κατά χάριν. καί "τόπος βασάνων" ς "καπνός
/στραπτόµενος" στούς µή κεκαθαρ−
H Κύριος σαφς διδάσκει γιά τήν µένους καί τελείους 1κόµη πιστούς.
Θέωση καί γιά τό µυστήριο το6 H 1ναβαλλόµενος τό 1πρόσιτον
Σταυρο6, στό KποGο βασίζεται φιλία φς ς Jµάτιον Θεός διαιρεGται
το6 Θεο6: 1διαιρέτως Eν διαιρετοGς καί µερίζεται
«µείζονα ταύτης γάπην οδείς 1µερίστως Eν µεριστοGς.
χει, να τήν ψυχήν ατο θ πέρ τ"ν Στήν Θεία ΕLχαριστία φανερώ−
φίλων ατο... µ'ς δέ ε(ρηκα φίλους *τι νεται κατ’ Eξοχήν αLτό τό Μυστήριο καί
2
K Χριστός µας ς "µελιζόµενος καί µή λέγω µ'ς δούλους, *τι 5 δολος οκ
διαιρούµενος", "0σθιόµενος καί µή οCδεν τί ποιε2 ατο 5 κύριος. µ'ς δέ
δαπανώµενος"! ε(ρηκα φίλους..."
ΟJ δέ µετέχοντες Xφείλουν νά 5 φιλία αLτή κατορθώνεται µέ τήν
προσέρχονται µέ συντριβή καρδίας, Χάρη το6 Θεο6 καί τήν συνέργια το6
ταπείνωση, νηστεία καί 1διάλειπτη 1νθρώπου µέ τήν καταλλαγή το6
προσευχή, γιά νά µήν κοινωνήσουν ε3ς 1νθρώπου πρός τόν Θεό, µέσ] το6
κρίµα καί κατάκριµα. µυστηρίου το6 Σταυρο6 καί τς
∆ιότι @λοι µέν κοινωνο6ν 1πό τό %ναστάσεως. ΟJ %πόστολοι Aγιναν φίλοι
Tδιο Ποτήριο, Yλλοι @µως ε3ς φωτισµόν το6 Χριστο6 µάλιστα πρό τς Σταυρικς
καί 'γιασµόν ψυχς καί σώµατος καί θυσίας στόν Γολγοθ, γιατί σήκωσαν
Yλλοι ε3ς κρίµα καί κατάκριµα! τόν σταυρόν τους καί 1κολούθησαν τόν
Χριστόν. Χωρίς αLτό τό µυστήριο δέν
5 δύναµις, λοιπόν, το6 Σταυρο6 εIναι δυνατή καταλλαγή πρός τόν
καί τς %ναστάσεως εIναι διαιρουµένη Θεόν. _ποµένως στό κέντρο τς ερς
1διαιρέτως καί κατ’ /ξίαν µετεχοµένη Παραδόσεως βρίσκονται οJ θεούµενοι
/γάπη το Θεο, Kποία EνεργεG πρό Προφτες, %πόστολοι, καί `γιοι φίλοι
το6 τόν κόσµον εIναι παρά τZ ΘεZ, το6 Χριστο6 καί αLτόπτες µάρτυρες τς
στήν δηµιουργία καί στήν κυβέρνηση Θεότητος ΑLτο6, οJ µετασχόντες καί
το6 κόσµου, πρό τς Eµφανίσεως το6 µετέχοντες το6 µυστηρίου το6 Σταυρο6
νόµου το6 Μωϋσέως, µετά τόν νόµον, καί τς %ναστάσεως καί µεταβάλλοντος
πρό τς Eνσαρκώσεως, στήν Eναν− αLτούς σέ φίλους το6 Θεο6.
θρώπηση, πρό τς σταυρικς θυσίας, ΓιαLτό 1γωνίσθηκαν καί οK Iγιοι
στήν σταυρική θυσία καί µετά τήν Κολλυβάδες, οJ συνεχιστές αLτς τς
σταυρική θυσία. Καθιστ δέ τήν ρθοδόξου Παραδόσεως σέ χρόνια
σταυρική θυσία, Gτοι τήν δύναµη τ;ς δύσκολα γιά τό Γένος καί τήν 0θνική
/ναστάσεως, παροσα καί 'νεργοσα µας στορία, νά φέρουν τούς πιστούς
στήν Θεία ΕHχαριστία καί στά Iγια στήν 1ληθινή κοινωνία µέ τήν 0κκλησία,
µυστήρια. ∆ηλ. µέ τά Iγια µυστήρια τό Σµα το6 Χριστο6!
'νεργε( τήν κάθαρση, τόν φωτισµό καί Νά τούς Nνώνουν συνεχς µέ τήν
τήν θέωση. 1κατάλυτη δύναµη το6 Σώµατος καί το6
5 θέωση, Q θεοπτία, Q θέα τς Αaµατος το6 Χριστο6 µας, τονίζοντας,
δόξης Q τς Θεότητος, Q τς Βασιλείας κατ’ Eξοχήν οJ κορυφαGοι τν
το6 Χριστο6, προϋποθέτει µία ριζική Κολλυβάδων, 9 Iγιος Νικόδηµος καί 9
1λλαγή τς πνευµατικς καταστάσεως Iγιος Μακάριος 9 Νοταρς, τήν
το6 1νθρώπου. ΕLαγγελική α3ώνια 1λήθεια το6 Κυρίου
%πό δο6λος, µισθωτός Q καί µας @τι: "5σάκις 7ν 0σθίετε τόν Dρτον
Eχθρός, πρέπει νά µεταβληθε( 9 τοτον καί τό ποτήριον τοτο πίνετε,
Cνθρωπος σέ φίλον το Θεο! τόν 0µόν θάνατον 5µολογε2τε καί τήν
Τό @τι φιλία αLτή µέ τόν Θεόν 0µήν νάστασιν καταγγέλλετε ".
δέν εIναι κατά κόσµον φαίνεται σαφς Το6το καταδεικνύεται στό περί−
1πό τό γεγονός @τι µετά µακράν φηµο Aργο τους "Περί τBς συχνBς Θείας
συναναστροφήν καί µόλις πρό τς Μεταλήψεως".
σταυρώσεως, κατά τόν Μυστικόν
∆εGπνον, K Χριστός µας εIπε στούς ΟJ κορυφαGοι αLτοί δύο Κολ−
%ποστόλους: "µε2ς φίλοι µου 0στε, 0άν λυβάδες Πατέρες εIναι EκεGνοι πού
ποιBτε * 0γώ 0ντέλλοµαι µ2ν, οκέτι Eντρύφησαν στήν διδασκαλία το6
3
Eξόχου Πατρός τς 0κκλησίας το6 'νεργουµένη νοερά προσευχή,
γίου Γρηγορίου το Παλαµ, σέ συνδυασµό µέ τήν 'ξαίσια πνευµα−
διδασκαλία το6 Kποίου περί τς νοερς τική του φύση καί τήν Cκρα Mθική
προσευχς, ς Kδο6 πρός τόν φωτισµό καθαρότητα το βίου του, ε8ναι τά
καί τήν Θέωση περιελήφθη καί στήν στοιχε(α 'κε(να πού θεµελιώνουν τήν
"Φιλοκαλία". καταπληκτική του πνευµατική γνώση.
D Iγιος Νικόδηµος παρεκλήθη eχει φθάσει καί 9 Nσιος
1πό τόν 6θανάσιον τόν Πάριον καί τόν Νικόδηµος τό στάδιον τς Θεώσεως µέ
µητροπολίτην 5λιουπόλεως νά φροντί− τούς 1νυπέρβλητους 1σκητικούς του
σει τά συγγράµµατα το6 γίου Γρη− 1γνες, τίς συνεχεGς 1γρυπνίες, τίς
γορίου το Παλαµ πρός Aκδοση, τά χαµαικοιτίες, τήν 1χώριστη σύντροφό
KποGα σύναξε 1πό τίς βιβλιοθκες το6 του νηστεία καί τήν 1διάλειπτη
7γίου 8ρους καί 1πό Yλλα µέρη τς καρδιακή προσευχή, τήν Kποία διδάσκει
_λλάδος "σχολιάσας ατά µετά µεγάλης καί παραδίδει καί σέ Yλλους Πατέρες,
0πιµελείας <λληνιστί, καί ε8ς τρε2ς κοινωνν συνεχς τν %χράντων το6
τόµους διαιρέσας..." @πως σηµειώνει K Χριστο6 Μυστηρίων!
Στέφανος Σκούρτης.
Συγγράφει καί Yλλα περίφηµα
0ξέδωσαν µέ τόν Iγιο Μακάριο Aργα, @πως τό " Lξοµολογητάριο", µετά
τήν "Φιλοκαλία", βιβλίο πού 1ποτελεG τήν τήν περάτωση τς Eργασίας του
βαθύτερη Aκφραση τς 'γιότητος τν " Iπαντα τά συγγράµµατα το
Πατέρων τς 0κκλησίας. γίου Συµεών το Νέου Θεολόγου",
Στόν Iγιο Νικόδηµο 1νέθεσε 9 κατά προτροπήν καί πάλιν το γίου
Θεοφόρος Μακάριος νά 1ποκαθάρει τό Μακαρίου το Νοταρ.
χειρόγραφο 1πό τά σφάλµατα, νά Στό Eξοµολογητάριο 1ποδεικνύ−
Nτοιµάσει τόν πρόλογο καί τούς εται µέγας ψυχολόγος, κήρυξ µετανοίας
συνοπτικούς Βίους τν συγγραφέων καί ποταµός στίς γνώσεις περί Eπιτιµίων
Πατέρων. καί κανόνων, 3ατρός µοναζόντων, λαϊκν
Πλήρης 1ρετν καί σοφίας 9 καί ερωµένων Eµπειρότατος, ς
Iγιος Νικόδηµος 1πεδύθη σέ Rπερ− 1δελφός, ς πατήρ, ς υJός,
βολικούς κόπους, µέραν καί νύκτα. διαλεγόµενος µέ πολλή πειθώ καί
Μένει Aκπληκτος κανείς γιά τήν Eπιχειρηµατολογία 3σχυρότατη µέ τόν
Eµπιστοσύνην το6 γίου Μακαρίου Πνευµατικό Q τόν µετανο6ντα, @ταν
πρός τόν Iγιον Νικόδηµον, στόν 1πευθύνεται χωριστά σέ αLτούς!
9πο(ον διαβλέπει τόν νέον µεγάλον 0πελήφθη τς Nτοιµασίας το6
διδάσκαλον τ;ς Lκκλησίας, 1φο6 1πό Θεοτοκαρίου, Qτοι το6 στεφάνου τς
νεαρς λικίας γνωρίζει @λες τίς φάσεις %ειπαρθένου µέ 62 Rµνολογικούς
το6 πνευµατικο6 βίου, τήν κλίµακα τς Κανόνες πρός τήν Rπεραγία Θεοτόκο
1ναβάσεως µέ τήν νοερά προσευχή καί 1πό 22 Jερούς καί θεσπέσιους
τήν φυλακή το6 νοός. µελωδούς!
Το6το διαφαίνεται πάντοτε, @ταν iλην του τήν ρθόδοξη πνευµα−
KµιλεG καί γράφει K θεGος Πατήρ, ς τικότητα 1ποµάξας Eν τc θείd του ψυχc
γεγευµένος 1πό τό θεGον ποτήριον τν 9 Iγιος Νικόδηµος, Aµαθε τήν θεωρία
πνευµατικν µυστηρίων καί τν µυστι− διά τς πράξεως καί Aγινε καί αLτός
κν Eνεργειν το6 7γίου Πνεύµατος Eν σκε6ος Eκλογς το6 7γίου Πνεύµατος.
τc καρδίd του. Τό Yρωµα τς θείας γνώσεως τς
Eνθέου καρδίας του Eξεκένωσε στό
4
1ριστούργηµά του "Συµβουλευτικόν οκ εCπεν καταλλάξετε <αυτο2ς τόν
'γχειρίδιον", Aργο δηµιουργηθέν Eκ το6 Θεόν, ο γάρ κενος στιν *
µηδενός, 1πό τό 1πόσταγµα τς χθραίνων, λλ’ -µες. Θεός γάρ
καρδίας του. οδέποτε χθραίνει".
eτσι RµνεGται 1πό τήν 0κκλησία H Θεός γίνεται Eχθρός καί
ς κορυφαGος 1ντιπρόσωπος καί τν κολαστική δύναµη µόνον Eξ Eπόψεως
Yλλων Κολλυβάδων Πατέρων, πού τν 1ντιτιθεµένων κατά τς 1γάπης το6
1πολαµβάνουν τς 3δίας τιµς, ?ς Θεο6 κατά τήν δική τους βούληση.
ρετ"ν φηγητής καί θεηγόρος, πού Γιά τόν λόγο αLτό K Yνθρωπος
µς παρέθηκε σωτηρίας διδάγµατα, καί kχι K Θεός καταλλάσσεται διά το6
βίου καθαρότητος διεκφαίνων τήν µυστηρίου το6 Σταυρο6, µέ τήν διαρκ
λλαµψιν τ9 πλούτH τ"ν 0νθέων του δηλ. Yσκηση, τήν νηστεία, τήν µετάνοια,
λόγων, δι’ Iν ?ς φ"ς τ9 κόσµH τά δάκρυα καί τήν 1διάλειπτη καρδιακή
λαµψεν. προσευχή, τς Kποίας θαυµαστοί
διδάσκαλοι Rπάρχουν @λοι οJ Κολ−
Μέ τά Aργα του καί τήν ζωή του 9 λυβάδες Πατέρες.
θεοφόρος Πατήρ Iγιος Νικόδηµος, ΑLτό τό πνε6µα φέρνουν στήν
@πως καί οJ Yλλοι θεηγόροι Κολλυβάδες πατρίδα µας µέσα στούς χρόνους τς
Πατέρες, 1γωνίζονται, µένοντες πιστοί σκλαβις καί δίνουν τήν Eλπίδα,
στήν ερά Παράδοση, ς δέκτες, Eµπνέουν καί καλλιεργο6ν τήν προσ−
φύλακες, µεταδότες, προφτες, 1πό− δοκία τς %ναστάσεως, φέρνοντας τήν
στολοι καί `γιοι φίλοι το6 Χριστο6, πού 1σκητικοπνευµατικήν Eµπειρία το6
δέχονται, φυλάττουν καί µεταδίδουν τό 7γιωνύµου 8ρους, τ;ς Cλλης βιωτ;ς
µυστήριον το6 Σταυρο6 καί τς τ;ς αPωνίου τήν /παρχήν, µέχρι σέ µς,
%ναστάσεως! Μέσ] δέ το6 Μυστηρίου διωκόµενοι καί κατοικο6ντες στά νησιά
αLτο6 1ποκαλύπτεται στούς 1γωνιστές το6 Α3γαίου 1ρχικά!
καί K Πατήρ, διά το6 Eνσαρκωθέντος Καί στή συνέχεια σέ @λη τήν
Λόγου Eν Πνεύµατι 7γί]. _λλάδα!
5 ζωή, τό Aργο καί διδασκαλία ΠεριφανεGς νεώτεροι Eκπρόσωποι
τν Κολλυβάδων Πατέρων µς Kδηγο6ν τς Κολλυβαδικς 'γιαστικς παρα−
στό νά Eννοήσουµε πς θά 'πιτύχουµε δόσεως εIναι καί 9 Iγιος Παχώµιος τς
τήν καταλλαγή µας πρός τόν Θεόν. Χίου, 9 ∆ιονύσιος 9 νέος Κοινο−
Μέ τόν τρόπο τς ζως τους, τήν βιάρχης, 9 Iγιος Νεκτάριος, K
διαρκ παραίτηση 1πό τόν πηλό, τά φιλακόλουθος καί καθηµερινά Jερουρ−
Aργα τς σάρκας, καί τά κάτω, νά µς γν παπα−Νικόλας K Πλανς2. Στήν
1νεβάσουν καί µς στά Yνω, τά ραGα, Ρωσία οJ θεοφόροι Πατέρες καί
τά πνευµατικά, στά θεοφιλ, στά σεµνά! στάρετς τς 8πτινα, 6µβρόσιος,
Θέλουν νά µς ε3σαγάγουν στά `για Μακάριος, 3ωσήφ, 6νατόλιος, 6ντώ−
τν 7γίων, @που ε3σλθαν καί αLτοί! νιος, Λεωνίδας, Βαρσανούφιος, Ζαχα−
iπου θά δο6µε τόν Θεόν ς φς! ρίας καί Νεκτάριος.
∆ιότι, καί κατά τούς Κολλυβάδες
Πατέρες, K Θεός οLδέποτε παύει νά 2
Κοιµήθηκε τό 1933, πρίν βγο6ν οJ `γιοι
εIναι καί στούς Eχθρούς αLτο6 φίλος %ρχιερεGς στόν %γνα. Λειτουργο6σε στήν 1ρχή
κατά τήν 3δίαν ΑLτο6 1γάπην, @πως µέ τό Παλαιό 5µερολόγιο καί γιαLτό τόν δίωξαν.
Τόν 1νέκριναν καί τόν Eπιτίµησαν στήν
Nρµηνεύει καί 9 Iγιος 3ωάννης 9
καινοτόµο %ρχιεπισκοπή. Κρατο6σε τήν τάξη
Χρυσόστοµος τόν 6πόστολον Παλον τν 7γίων Πατέρων καί εIχε 1ξιωθεG
@ταν γράφει: "καταλλάγητε τ9 Θε9. καί Rπερβολικν πνευµατικν 1ντιλήψεων καί
Θεοφανειν.
5
Καί συνεχιστές αLτν εIναι οJ Q oς οJ πρόσκαιρα γνισµένοι, @πως οJ
µακάριοι Πατέρες τν Ρώσων τς Eπί Μωϋσέως Mσραηλίτες, πού βλέπουν
∆ιασπορς, µεγάλοι βιαστές τς τό Wρος καπνιζόµενον καί κατα−
φύσεως, Yνθρωποι 1γάπης Θεο6 καί στραπτόµενον, σειόµενον /πό τίς
προσευχς, 6ρχιεπίσκοπος 3ωάννης βροντές, πού τούς /πειλε( 1λλά καί
Μαξίµοβιτς, Μητροπολίτης Φιλάρετος πού ταυτόχρονα θαυµάζουν τά γινόµενα
καί 9 6ρχιεπίσκοπος 6νδρέας (πρώην Eπάνω σ’ αLτό!
π. 6νδριανός) το Νέου Ντιβέγιεβο. Ε8ναι οK µή δυνάµενοι 'πί τό
Συνδέουµε καί τούς Πατέρες τς Wρος Σιν /νιέναι κατά τόν Iγιον
8πτινα ς φορεGς τς Κολλυβαδικς Γρηγόριον τόν Θεολόγον!
Παραδόσεως, γιατί 1πό τόν 7γιορείτη 0µεGς, τό µικρόν ποίµνιον, περί
Iγιο Παΐσιο τόν Βελιτσκόφσκι πραν το6 Kποίου K Κύριος εIπεν @τι µGν
τήν Φιλοκαλία, διά το6 'γίου Μακαρίου Eδόθη βασιλεία τν οLρανν, µετά
το Νοταρ καί το γίου Νικοδήµου, τν γίων Θεοφόρων Κολλυβάδων
πού τήν µετέφρασε (9 Iγιος Παΐσιος) Πατέρων µας, µετά το6 Μωϋσέως το
στά Ρωσικά! Θεόπτου, µέ τόν Yλίαν τόν Θεσβίτην,
iσοι δέν δέχονται ς βάση καί µέ τούς 1γαπηµένους µαθητές, µετά το6
προϋπόθεση τς θεολογίας τούς Πέτρου, το 3ωάννου καί το 3ακώβου,
θεουµένους 7γίους, δέν µπορο6ν νά θά 1ναβαίνουµε συνεχς ε3ς τό 8ρος,
γνωρίσουν τόν Χριστόν, οnτε γνωρίζουν τό πνευµατικό Σιν καί τό πνευµατικό
τί εIναι Προφήτης καί τί %πόστολος. ΟJ Θαβώρ, Eπειδή γνωρίζουµε Eµπειρικά,
Προτεστάντες πού τούς 1πορρίπτουν πολυµερς καί πολυτρόπως, καί 1δια−
καί οJ Παπικοί πού 1γνοο6ν τήν Θέωση, λείπτως, µέσ] το6 µυστηρίου το6
καί στή συνέχεια οJ Νεοηµερολογίτες Σταυρο6 καί τς %ναστάσεως τόν Θεόν
καί οJ Ο3κουµενιστές, πού 1λλοίωσαν ς φς καί ζωή καί δέν θά δο6µε ΑLτόν
τήν Πίστη βρίσκονται 1ποκοµµένοι 1πό ποτέ ς π6ρ καί σκότος Eξώτερον!
τήν 'λυσίδα τς ερς Παραδόσεως καί ΑLτή εIναι παρακαταθήκη καί
τς %ποστολικς ∆ιαδοχς καί Eκτός ερά Παράδοσις τς 0κκλησίας µας.
τς 1ληθείας, 'φ’ Vσον @ Θέωση τν H χρος τς καθαρτικς, φω−
Θεουµένων ε8ναι @ µόνη /πλανής καί τιστικς καί Θεωτικς Eνεργείας το6
/λάθητη γέφυρα τν πιστν πρός τόν Θεο6! ΦορεGς αLτς τς 1σκητικο−
Χριστόν καί γιά συµµετοχή στήν ∆όξα πνευµατικς ζως εIναι οJ pγιοι
καί τήν Βασιλεία Του! Κολλυβάδες.
Καί συνεχιστές τους EµεGς...
Nσοι µείνουν !ξω /πό τήν 0µεGς εTµαστε οJ Aσχατοι καί
2γιαστική παράδοση τν Κολλυβάδων, περιλειπόµενοι, οJ νέοι Κολλυβάδες, οJ
πού ε8ναι @ παράδοση το γίου παλαιοηµερολογίτες το6 πνεύµατος καί
Γρηγορίου το Παλαµ, τν ∆αµα− τς Eνθέου ζως, µις ζως πού @ποιος
σκηνν, τν Βασιλείων, τν Χρυσο− δέν τήν γεύθηκε, µένει µακριά 1πό τό
στόµων, τν Γρηγορίων, καί τν µυστήριον πού συντελεGται στόν κόσµο,
Μάρκων τν ΕHγενικν, εIναι τό µυστήριον τς Eντός µν βασιλείας,
καταδικασµένοι νά µείνουν Eγκλω− πού δέν Aρχεται µετά παρατηρήσεως
βισµένοι στήν µικρότητά τους καί στά 1λλά EνεργεGται καί φανερώνεται στό
1σφυκτικά @ρια τς θλιβερς ταµεGον µν!
θνητότητός τους.
ΕIναι ς οJ νεκροί πνευµατικά πού Σίγουρο εIναι @τι @λοι, βέβαια, θά
θάπτουν συνεχς τούς Nαυτν νεκρούς, φθάσουν στήν Eπίγνωση τς 1ληθείας,
6
τς φανερώσεως το6 Χριστο6 Eν δόξq, τελευταία̋ δεκάρα̋, προκειµένου νά
1λλά δέν θά µετέχουν @λοι. ἀποκτήσουν τό πολύτιµο αὐτό
%ντιθέτως δέ θά κολάζονται 1πό µαργαριτάρι, τό ἀτίµητο πετράδι, τή
τήν θέα το6 1κτίστου φωτός−πυρός Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά εἶναι τόσο
α3ωνίως, @σοι δέν βίωσαν τήν χονδροειδή̋ ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου
Κολλυβαδική παράδοση καί ζωή, πού µετά τήν πτώση, ὥστε ξεχνάει πολύ
εIναι Tδια συχαστική παράδοση καί εὔκολα, ὥστε νά µεταστρέφεται ἡ
ζωή το6 γίου Γρηγορίου το Παλαµ, γνώµη του γρηγορότερα καί ἀπό τόν
το γίου Γρηγορίου το Σιναΐτη, το πιό ἀσταθῆ ἄνεµο... Ἄ̋ θυµηθοῦµε
γίου Συµεών το Νέου Θεολόγου, τόν παλαιό Ἰσραήλ. Ἀκόµα εἶχε στό
τν Μεγάλων Πατέρων τ;ς Lκκλησίας στόµα του τήν Θἐκή, οὐρανόσταλτη
µας, τν γίων 6ποστόλων, ΑHτο το
τροφή, τό µάννα, καί λησµόνησε τόν
Κυρίου µας 3ησο Χριστο, Vτι Χριστός
Θεό πού τόν ἔσωσε, καί στράφηκε
9 αHτός καί χθές καί σήµερον καί εPς
τούς αPώνας! 6µην!
στήν ἀπάτη τῶν εἰδώλων καί στήν
καταφρόνηση τοῦ Σωτῆρα του. Τότε,
ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, τού̋ ἐπανέφερε,
ὅπω̋ τά νήπια, µέ τιµωρίε̋ πού
φάνταζαν σκληρέ̋ καί ἀβάσταχτε̋,
Ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ ἦσαν ὅµω̋ σωτήριε̋.
Μαξίµοβιτ̋, ὁ Ἄνθρωπο̋ Σήµερα, στόν Νέο Ἰσραήλ τῆ̋
τοῦ Θεοῦ Χάριτο̋, ἡ ἀγάπη καί ἠ ἔγνοια τοῦ
ὑπό τοῦ ἀδελφοῦ Πέτρου Κουτσούκου, Θεοῦ γιά τήν Σωτηρία µα̋,
καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστηµίου Πατρῶν ἐκδηλώνεται µέ τήν φανέρωση Ἁγίων.
Ἀνθρώπων ὅµοιων καθ' ὅλα µέ µᾶ̋,
Ἡ φανέρωση Ἁγίων σέ ἀλλά τῶν ὁποίων ἡ ἀγαθή προαίρεση,
ὁποιαδήποτε ἐποχή εἶναι ἡ φανέρωση τού̋ ἔκαµε δοχεῖα καθαρά πού
τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ στον κόσµο. δέχτηκαν καί χώρεσαν τήν Χάρη τοῦ
Εἶναι ἡ φανέρωση τῆ̋ Χάρη̋ τοῦ Θεοῦ, πού ἔρχεται νά γεµίσει τά
Παναγίου Πνεύµατο̋ ἐν ὧ τά πάντα καθαρά δοχεῖα, χωρί̋ τσιγγουνιέ̋ καί
ζῆ καί κινεῖται. Ἡ φανέρωση τῶν περιορισµού̋.
Ἁγίων εἶναι δωρεά τῆ̋ Χάριτο̋ τοῦ Ἡ Χάρη αὐτή, εἶναι δυνατή
Παναγάθου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖο̋ γιά νά ἐνέργεια, ἡ ὁποία ἀλλάζει τά ὑλικά µέ
µήν χαθῆ καµµία ψυχή, δέν ἐφείσθη τρόπο πού ὅποιο̋ τά βλέπει, νά µήν
τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ Υἱοῦ, ὁ ὁποῖο̋ ἦλθε ἀναγνωρίζει τά ὑλικά καθ’ ἑαυτά
στή γῆ, σέ ὅλα ὅµοιό̋ µα̋, ἐκτό̋ τῆ̋ ἀλλά τόν ∆ηµιουργό τῆ̋ Ἐνέργεια̋,
ἁµαρτία̋ µα̋, καί θανατώθηκε µε πού τά µετασχηµάτισε. Τό σίδερο,
µαρτυρικό θάνατο πάνω στόν Σταυρό εἶναι ἕνα σκοτεινο κοµµάτι ὕλη̋,
γιά τήν σωτηρία µα̋! Καί ὅποιοι καί βαρύ, µαυρειδερό. Ὅταν, ὅµω̋
ὅσοι πίστεψαν σ’ Αὐτόν πῆραν πυρακτωθεῖ σέ µιά ἠλεκτροκάµινο,
ἀµύθητα δῶρα, πῆραν τήν ἐξουσία νά δέν µπορεῖ̋ κἄν νά τό κοιτάξη̋,
γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ, Θεοί κατά χρειάζεσαι εἰδικά γυαλιά, γιατί
Χάρη! Ἀνήκουστη ἡ τιµή, ξεφεύγει τά λάµπει σάν τόν ἥλιο, καί τό φῶ̋ πού
ὅρια τοῦ ἀνθρώπινου µυαλοῦ αὐτό τό ἐκπέµπει εἶναι τόσο λαµπρό καί
χάρισµα! Καί ὅσοι τό κατάλαβαν, ἀνάλαφρο, πού νοµίζει̋ πώ̋ δέν
πολιτεύθηκαν σάν ἔξυπνοι ἔµποροι βλέπει̋ κάτι ὑλικό µά κάτι πού εἶναι
καί πούλησαν ὅλο του̋ τό βιό̋ µέχρι ἕτοιµο να ἐξἁλωθῆ. ∆έν εἶναι πιά τό
7
σίδερο τό βαρύ µαῦρο κοµµάτι, ἀλλά Κάποια ἐποχή, ὁ Βλαντίκα
ἕνα φωτεινό, ἀκτινοβόλο ρευστό. Ἰωάννη̋ ὑπηρετοῦσε στὴν ἐπισκοπὴ
Ἀντικρύζοντά̋ το, δέν σκέφτεσαι τήν τοῦ Σέρβου ἱεράρχη, Νικολάου
βαρύτητα τῆ̋ ὕλη̋ ἀλλά τήν δύναµη (Βελιµίροβιτ̋) τῆ̋ Ὀχρίδα̋, [δια-
µετασχηµατισµοῦ τῆ̋ ἐνέργεια̋! Οἱ κηρύχθηκε πρόσφατα ἡ Ἁγιότητά
αἰσθήσει̋ σου µένουν καθηλωµένε̋ του], ὁ ὁποῖο̋ ἀπεκαλεῖτο: «Ὁ Σέρβο̋
στήν καταλυτική δύναµη τῆ̋ Χρυσόστοµο̋».
ἐνέργεια̋. Αὐτὸ̋ ὁ ἀρχιποιµένα̋, γνωστὸ̋
Ἀνάλογο εἶναι καί τό δῶρο τῆ̋ σὲ ὁλόκληρο τὸν Ὀρθόδοξο κόσµο,
παρουσία̋ τῶν Ἁγίων στόν κόσµο εἶχε τὴ µεγαλύτερη ἐκτίµηση γιὰ τὸν
µα̋. Ἰδιαίτερα στί̋ µέρε̋ µα̋, µέρε̋ Βλαντίκα. Ἔγραψε, πὼ̋ ἀκόµη καὶ
λήθη̋ καί ἀποστασία̋ ἀπό τό τότε, ὁ πατήρ Ἰωάννη̋, θεράπευσε
Σωτήριο Θέληµα τοῦ Θεοῦ, µέρε̋ πολλοὺ̋ ἀρρώστου̋, τοὺ̋ ὁποίου̋
κατά τί̋ ὁποῖε̋ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐπισκέφτηκε µὲ τὸ εἰκόνισµα τοῦ
ἐπιλέξει νά πορεύονται σύµφωνα µέ Ἁγίου Ναοὺµ τῆ̋ Ὀχρίδα̋… Σὲ µιὰ
τά θελήµατα τῶν καρδιῶν αὐτῶν, ἡ Σερβίδα κοπέλα, ἡ ὁποία ρώτησε σ'
παρουσία καί ἡ φανέρωση Ἁγίων ἕνα γράµµα τη̋: «Γιατί δὲν ὑπάρχουν
µορφῶν εἶναι ἡ ἀγαπητική φανέρωση ἅγιοι σήµερα;» ὁ Ἐπίσκοπο̋ Νικό-
τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖο̋, λαο̋ ἀπάντησε γραπτά: «Μά, φυσικὰ
χρησιµοποιεῖ τήν µορφή, τό στόµα,
τήν βιοτή τῶν Ἁγίων γιά νά δηλώση καὶ ὑπάρχουν καλή µου!» καὶ τόνισε
µέ ἠχηρή σιωπή, τήν παντοτεινή τὸ παράδειγµα τοῦ ἀσκητικοῦ ἀγῶνα
παρουσία Του στό χῶρο καί στό τοῦ Βλαντίκα Ἰωάννη.
χρόνο. Ἡ παρουσίαση, λοιπόν, τοῦ
Γιά τόν λόγο αὐτό εἶναι βίου καί τοῦ βιώµατο̋ τῶν Ἁγίων, δέν
ἰδιαίτερα σηµαντική ἡ φανέρωση στί̋ εἶναι µόνο ἀπόδοση ὀφειλόµενη̋
µέρε̋ µα̋, τήν ἐποχή τῆ̋ ἔκρηξη̋ τῆ̋ τιµῆ̋, ἀλλά καί ζῶσα διδασκαλία γιά
τεχνολογικῆ̋ προόδου, Ἁγίων ὅσου̋ ἔχουν ἀγωνία γιά τήν σωτηρία
µορφῶν, ὅπω̋ αὐτή τοῦ Ἁγίου τῆ̋ ἀθάνατη̋ ψυχῆ̋ του̋, καί
Ἰωάννου Μαξίµοβιτ̋, Ἀρχιεπισκό- ταυτόχρονα καµπάνα ἀφύπνιση̋ γιά
που Σαγκάη̋ καί Ἁγίου Φραγκίσκου ὅσου̋ ἔχουν ξεχασθεῖ στή ραθυµία
τῶν ΗΠΑ, ὁ ὁποῖο̋ κοιµήθηκε τό τήν πνευµατική καί ἔχουν ὐπο-
1966 καί τοῦ ὁποίου ἡ Ἁγιότητα καταστήσει τήν πραγµατική διδα-
διακηρύχθηκε ἐπίσηµα τό 1994, µετά σκαλία µέ τήν διδασκαλία τῶν
τήν ἀνακοµιδή τῶν ἄφθορων καί δεκτῶν τῆ̋ τηλεόραση̋...
εὐδιαζόντων λειψάνων Του, ἐνῶ τό Ἡ ἐποχή µα̋, εἶναι ἐποχή
φέρετρο, τά ἄµφια, σταυροί, εὐαγ- σύγχυση̋, ἀκόµα καί σέ θέµατα τά
γέλιο εἶχαν πλήρω̋ διαβρωθεῖ καί ὁποῖα ἀφοροῦν στήν Ἐκκλησία.
ἦσαν σέ ἀποσύνθεση. Ἠχηρή ἀλλά Πολλοί λένε σήµερα: " Ἐδῶ
πάντα διακριτική ὑπόµνηση γιά τήν εἶναι ὁ Χριστό̋, ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστό̋.
παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάµεσά µα̋. Ἐδῶ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἐκεῖ εἶναι ἡ
Ὅποιο̋ ἀρνεῖται τήν παρουσία ἁγίων Ὀρθοδοξία." Καί ἡ σύγχυση κραται-
στί̋ µέρε̋ µα̋, ἀρνεῖται τήν ἴδια τήν
παρουσία τοῦ Θεοῦ! οῦται, ἰδιαίτερα ὅταν οἰ ὑποδείξει̋
συνοδεύονται ἀπό ποκιλόµορφε̋
πιέσει̋. Στί̋ περιπτώσει̋ αὐτέ̋, τό
8
παράδειγµα τῶν Ἁγίων καί µάλιστα νὰ µεταναστεύσει στὸ Βελιγράδι.
τοῦ Ἁγίου Βλαντίκα Ἰωάννου, Ἐκεῖ ὁ Μιχαήλ, πουλώντα̋ ἐφ-
συγχρόνου Ἁγίου, λειτουργεῖ ὅπω̋ ἡ ηµερίδε̋ γιὰ νὰ συντηρηθεῖ,
πυξίδα στή σκοτεινή καί φουρτουνι- σπούδασε θεολογία, παίρνοντα̋ τὸ
ασµένη θάλασσα. Ἄ̋ προσεγγίσουµε, πτυχίο του τὸ 1925.
λοιπόν, µέ δέο̋ καί κατάνυξη τόν βίο Τὸ 1924 χειροθετήθηκε ἀνα-
τοῦ Ἁγίου. γνώστη̋, τὸ 1926 ἐκάρη µοναχὸ̋ καὶ
πῆρε τὸ ὄνοµα Ἰωάννη̋, γιὰ νὰ
Γεννήθηκε στὶ̋ 4 Ἰουνίου τοῦ τιµήσει τὸν συγγενή του, τὸν ἅγιο
1896 στὸ χωριὸ Ἀντάµοβκα, τῆ̋ Ἰωάννη µητροπολίτη τοῦ Τοµπόλσκ,
ἐπαρχία̋ Χαρκὼβ τῆ̋ Οὐκρανία̋, καὶ στὶ̋ 21 Νοεµβρίου, ἑορτὴ τῶν
σχετικὰ κοντὰ µὲ τὸ Κίεβο. Ἡ Εἰσοδίων τῆ̋ Παναγία̋ µα̋ χειρο-
οἰκογένειά του ἦταν ἀριστοκρατική. τονήθηκε ἱερεύ̋. ∆ιετέλεσε καθηγητὴ̋
Ὁ πατέρα̋ του Μπόρι̋ ὑπῆρξε τῶν θρησκευτικῶν στὸ Σερβικὸ
στρατάρχη̋, ὁ θεῖο̋ τοῦ πρύτανι̋ τοῦ κρατικὸ Λύκειο (1925-1927) καὶ
πανεπιστηµίου τοῦ Κιέβου, καὶ ἕνα̋ καθηγητὴ̋ στὴν ἱερατικὴ σχολὴ τοῦ
ἄλλο̋ συγγενή̋ του̋ ἦταν ὁ ἅγιο̋ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὸ
Ἰωάννη̋, Μητροπολίτη̋ τοῦ Τοµ- Μοναστήρι (1929-1934). Ἐκεῖ τελοῦσε
πόλσκ. λειτουργίε̋ στὰ ἑλληνικὰ γιὰ τοὺ̋
Ὅταν βαπτίσθηκε πῆρε τὸ Ἕλληνε̋ τῆ̋ περιοχῆ̋, ποὺ τὸν
ὄνοµα Μιχαήλ. Μικρὸ̋ ἦταν ἐκτιµοῦσαν ἰδιαιτέρω̋. Ἐπίσκοπο̋
φιλάσθενο̋ καὶ ἔτρωγε λίγο. Τὴν Ἀχρίδα̋ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ὁ
δευτεροβάθµια ἐκπαίδευσή του τὴν λόγιο̋ καὶ εὐσεβέστατο̋ ἐπίσκοπο̋
πῆρε στὴ στρατιωτικὴ ἀκαδηµία τῆ̋ Νικόλαο̋ Βελιµήροβιτ̋, «ὁ Χρυσό-
Πολτάβα̋ (1907-1914). Στη συνέχεια, στοµο̋ τῶν Σέρβων», ὁ ὁποῖο̋
σπούδασε στὸ πανεπιστήµιο τοῦ ἐκτιµοῦσε καὶ ἀγαποῦσε τὸν νεαρὸ
Χαρκὼβ νοµικὴ καὶ ἔπειτα διορί- ἱεροµόναχο. Συχνὰ ἔλεγε· «Ἂν
στηκε στὸ περιφερειακὸ δικαστήριο ἐπιθυµεῖτε νὰ γνωρίσετε ἕνα ζωντανὸ
τοῦ Χαρκώβ. Ὅταν σπούδαζε στὸ ἅγιο, δὲν ἔχετε παρὰ νὰ πᾶτε στὴν
Χαρκώβ, πρότυπό του καὶ ἴνδαλµά
του ἦταν ὁ ἀρχιεπίσκοπο̋ Μελέτιο̋ Βιτὼλ γιὰ νὰ συναντήσετε τὸν
Λεόντοβιτ̋, ὁ ὁποῖο̋ διακρινόταν γιὰ πατέρα Ἰωάννη».
τὴν ἀσκητικότητά του καὶ µάλιστα Ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ λειτουρ-
γιὰ τὸ κατόρθωµά του νὰ µὴ κοιµᾶται γοῦσε κάθε µέρα καὶ ἔτρωγε µία
τὴ νύχτα καὶ νὰ περνᾷ ὧρε̋ φορά, στὶ̋ 11 τὸ βράδι. Κατὰ τὴν
ὁλόκληρε̋ ἀκίνητο̋ µὲ τὰ χέρια ὄρθια διάρκεια τῆ̋ πρώτη̋ καὶ τῆ̋
καὶ προσευχόµενο̋. Κοιµήθηκε τὸ τελευταία̋ βδοµάδα̋ τῆ̋ Σαρακοστῆ̋
1841, γνωρίζοντα̋ ἐκ τῶν προτέρων δὲν ἔτρωγε τίποτα ἀπολύτω̋, καὶ τὴν
τὴν ἡµέρα καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου ὑπόλοιπη νηστεία, ὅπω̋ καὶ στὴ
του καὶ τὰ λείψανά του φυλάσσοταν νηστεία τῶν Χριστουγέννων, ἔτρωγε
κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα τοῦ µόνο πρόσφορο. Τὸ ἴδιο αὐστηρὰ
µοναστηριοῦ τῆ̋ ἁγία̋ Σκέπη̋. νήστευε κάθε ἑβδοµάδα, Παρασκευὴ
Τὸ 1921, λόγῳ τοῦ ἐµφυλίου καὶ Σάββατο, πρὶν τὴ λειτουργία τῆ̋
πολέµου ποὺ ἐπικράτησε στὴ Ρωσία, Κυριακῆ̋!
µετὰ τὴν ἐπανάσταση τῶν Μπολσε- Φοροῦσε πέδιλα ἢ παντόφλε̋
βίκων, ἡ οἰκογένειά του ἀναγκάσθηκε χωρὶ̋ κάλτσε̋, ἀνεξάρτητα ἀπὸ
9
καιρικὲ̋ συνθῆκε̋ καὶ ἐποχέ̋, καὶ παρόµοιο πρόβληµα, καὶ ὅµω̋,
πολλὲ̋ φορὲ̋ περπατοῦσε ξυπόλητο̋ ἐξελέγη ἀρχηγὸ̋ τοῦ Ἰσραήλ.
καὶ λειτουργοῦσε, ἀκόµη καὶ ὡ̋ ἐπί- Ὁ ἀρχιεπίσκοπο̋ τοῦ Χαρκὼβ
σκοπο̋, πρᾶγµα γιὰ τὸ ὁποῖο δέχθηκε Ἀντώνιο̋, µία ἀπὸ τὶ̋ µεγαλύτερε̋
ἄγριε̋ ἐπικρίσει̋. Ἔµενε ξυπόλητο̋, µορφὲ̋ τῆ̋ ρωσικῆ̋ Ἐκκλησία̋ τὴν
γιατί συνήθιζε νὰ χαρίζει τὰ πέδιλά ἐποχὴ ἐκείνη, (µετέπειτα µητρο-
του σὲ κάποιο φτωχὸ ποὺ δὲν εἶχε ἢ πολίτη̋ Κιέβου καὶ Γαλικία̋, πρῶτο̋
καὶ γιὰ ἄσκηση, µιµούµενο̋ τοὺ̋ του πατριαρχικοῦ θρόνου τῆ̋ Ρωσία̋
κατὰ Χριστὸν σαλού̋. καὶ πρόεδρο̋ τῆ̋ ρωσικῆ̋ Ἐκκλησία̋
Οἱ µαθητὲ̋ τῆ̋ ἱερατικῆ̋ σχολῆ̋ τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋), ὁ ὁποῖο̋ εἶχε ὑπὸ τὴν
τοῦ Μοναστηρίου, στὴν περίοδο τῶν προστασία καὶ καθοδήγησή του τὸν
διακοπῶν του̋, δὲν µιλοῦσαν γιὰ Ἰωάννη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ σπούδαζε
τίποτα ἄλλο στοὺ̋ δικού̋ του̋ παρὰ στὸ Χαρκώβ, σὲ γράµµα του πρὸ̋ τὸν
γιὰ τὸν ἰδιόρρυθµο καὶ κατὰ Χριστὸν ἀρχιεπίσκοπο ∆ηµήτριο τῆ̋ Ἄπω
Σαλὸ ἱεροµόναχο πατέρα Ἰωάννη. Ἀνατολῆ̋ ἀρνεῖται τὴν πρόσκληση ν’
Ὁ ἐπιφανὴ̋ καὶ λόγιο̋ ἐπί- ἀποσυρθεῖ στὴν Κίνα καὶ γράφει:
σκοπο̋ Κάλλιστο̋ Γουέαρ, Ἄγγλο̋ «Στὴ δική µου θέση, σὰν τὴν ψυχή
προσήλυτο̋ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκ- µου, σὰν τὴν καρδιά µου, σᾶ̋ στέλνω
κλησία, ὅταν ρωτήθηκε κάποτε, ποιὲ̋ τὸν Βλαντίκα Ἰωάννη. Αὐτὸ̋ ὁ
µορφὲ̋ τὸν ἐντυπωσίασαν στὴν
Ὀρθοδοξία, ἀνάµεσα στὰ ἐλάχιστα µικροκαµωµένο̋ εὔθραυστο̋ ἄνθρω-
ἄτοµα ποὺ ἀνέφερε ἦταν καὶ τὸ πο̋, ποὺ φαίνεται σὰν παιδί, εἶναι
ὄνοµα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου στὴν πραγµατικότητα ἕνα θαῦµα τῆ̋
Μαξίµοβιτ̋. ἀσκητικῆ̋ σταθερότητα̋ καὶ αὐστη-
Κάποιο̋ παπικό̋ κληρικό̋, ρότητα̋, σὲ µιὰ ἐποχὴ ποὺ τὴν ζωή
ἀπευθυνόµενο̋ σέ νέου̋ ἀνθρώπου̋,
τού̋ εἶπε: "Ζητᾶτε ἀποδείξει̋, µα̋ τὴν διακρίνει ἡ ἀπόλυτη
λέγοντα̋ πώ̋ σήµερα δέν ὑπάρχουν πνευµατικὴ ἐξασθένηση».
οὔτε Ἅγιοι, οὔτε καί γίνονται Στὴν Σαγγάη, δηµιουργεῖ ὀρφα-
νοτροφεῖο καὶ στέγη γιὰ παιδιὰ
θαύµατα. Τί τί̋ θέλετε ὅµω̋ τί̋ φτωχῶν οἰκογενειῶν, ποὺ τὸ ἀφιέ-
θεωρητικέ̋ ἀποδείξει̋, τήν στιγµή ρωσε στὸν ἅγιο Τύχωνα τοῦ
κατά τήν ὁποία, στού̋ δρόµου̋ τοῦ Ζαντόσκ. Συνολικὰ τὰ παιδιὰ ποὺ
Παρισιοῦ κυκλοφορεῖ ἕνα̋ ζωντανό̋ φιλοξενηθήκανε στὸ ἵδρυµα ἔφθασαν
Ἅγιο̋, ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ ὁ τὰ 3.500.
Ὅταν ἔφθασαν στὴ Σαγγάη οἱ
ἀνυπόδητο̋!" κοµµουνιστέ̋, ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋
Τὸ 1934 (28 Μα˙ου) χειροτο- µετέφερε ἀρχικὰ τὰ παιδιὰ στὶ̋
νεῖται ἐπίσκοπο̋ Σαγγάη̋ στὴ Κίνα. Φιλιππίνε̋ καὶ ἔπειτα στὸ Σὰν
Προσπάθησε ν’ ἀποφύγει τὴν Φραντσίσκο τῆ̋ Ἀµερικῆ̋. Τὸ ἴδιο
χειροτονία αὐτή, ἐπικαλούµενο̋ ἕνα ἔκανε καὶ γιὰ τὸ ὑπόλοιπο ποίµνιό
φυσικὸ πρόβληµα ποὺ εἶχε µὲ τὴν του.
ἄρθρωση στὴν ὁµιλία του. Οἱ Καὶ σὰν ἐπίσκοπο̋ ὁ Ἰωάννη̋
ἐπίσκοποι ὅµω̋, ἦσαν ἀνυποχώρητοι, τελοῦσε ὅλε̋ τὶ̋ ἀκολουθίε̋ καθ-
ἐπικαλούµενοι, ὅτι καὶ ὁ Μωυσῆ̋ εἶχε ηµερινά. Λειτουργοῦσε ἐπίση̋ καθ-
ηµερινὰ ὁπουδήποτε καὶ ἂν
10
βρισκόταν, εἴτε σὲ τραῖνο, εἴτε σὲ ΗΠΑ, σέ µιά κοινωνία µέ ἐξαιρετική
πλοῖο, εἴτε σὲ νοσοκοµεῖο. Ὅταν ἦταν δύναµη ἀφοµοίωση̋ καί θρησκευ-
ἄρρωστο̋ καὶ δὲν µποροῦσε νὰ τικοῦ ἀποχρωµατισµοῦ.
λειτουργήσει µόνο̋ του, καλοῦσε ἕνα Ἀγωνιζόταν κατὰ τῶν µικτῶν
ἱερέα στὸ δωµάτιό του νὰ γάµων, κατὰ τῆ̋ ἀλλαγῆ̋ τῶν
λειτουργήσει. Ρωσικῶν ὀνοµάτων σὲ ξένα, κατὰ
Ὁ Βλαντίκα Ἰωάννη̋ προσ- τοῦ συνεορτασµοῦ τῶν Χριστουγέν-
ευχόταν διαρκῶ̋, προσευχόταν νων µαζὶ µὲ ἀλλόθρησκου̋.
παντοῦ. Ὁ νεαρὸ̋ καὶ µὲ τὶ̋ ἴδιε̋ Ἡ ἐξουσία τοῦ Βλαντίκα καὶ ἡ
πνευµατικὲ̋ διαθέσει̋ ἱεροµόναχο̋ προσωπικὴ του ἔγνοια γιὰ τὴν
Μεθόδιο̋ ἔγραψε, πολὺ εὔστοχα, ἐνῶ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν στὴν Ἀµερική,
βρισκόταν στὸ Χάρµπιν: ἔπεισαν ἐµᾶ̋ τοὺ̋ γονεῖ̋, γράφουν
«Ὅλοι µα̋ ‘ἀρχίζουµε’ νὰ κάποιοι ἀπό τό ποίµνιό του, ὅτι θὰ
προσευχόµαστε, µὰ ὁ Βλαντίκα µᾶ̋ καθοδηγοῦσε καὶ θὰ µᾶ̋
Ἰωάννη̋ δὲν χρειάζεται νὰ ἀρχίσει. διόρθωνε. Συνήθιζε νὰ µᾶ̋ λέει:
«Ἐπειδὴ ζοῦµε σὲ ἐλεύθερη χώρα, θὰ
Πάντοτε βρίσκεται σὲ µιὰ κατάσταση
πρέπει νὰ ἐκµεταλλευτοῦµε ἰδιαίτερα
προσευχῆ̋…»
τὴν ἐλευθερία τῆ̋ θρησκεία̋ καὶ νὰ
Ἐπισκεπτόταν ἀσθενεῖ̋ καθ-
ηµερινῶ̋. Τοὺ̋ ἐξοµολογοῦσε καὶ µὴν ἐγκαταλείψουµε οὔτε νὰ ἀλ-
τοὺ̋ κοινωνοῦσε. Ἂν ἡ κατάσταση λάξουµε τὶ̋ παραδόσει̋ µα̋».
τοῦ ἀσθενοῦ̋ ἦταν σοβαρή, ὁ ἅγιο̋ Ἡ ἐπιρροὴ τοῦ Ἁγίου στήν
περνοῦσε ὧρε̋ ἀτέλειωτε̋ δίπλα του, κοινωνική ζωή τῶν Ρώσων Ὀρθο-
προσευχόµενο̋ γονατιστὸ̋! Καὶ ἡ δόξων τοῦ ποιµνίου του, φάνηκε
προσευχὴ του αὐτὴ πολλὲ̋ φορὲ̋ ὅταν τὰ παιδιὰ ζήτησαν ἀπὸ τὸν
ἔφερνε τὸ θαῦµα. Εἶχε χάρισµα νὰ Ἅγιο Βασίλη νὰ τοὺ̋ φέρει τὰ δῶρα
ἐπικοινωνεῖ µὲ τοὺ̋ διανοητικὰ του̋ στὶ̋ 7 Ἰανουαρίου, (25
ἀνάπηρου̋ καὶ τοὺ̋ δαιµονισµένου̋. ∆εκεµβρίου µὲ τὸ Ὀρθόδοξο
Ἦταν ἐπίµονο̋ ὄχι µόνο στὶ̋ Ἡµερολόγιο), καὶ ὄχι στὶ̋ 25
προσευχέ̋ του, ἀλλὰ καὶ στὰ ∆εκεµβρίου µὲ τὸ πολιτικὸ ἡµερο-
αἰτήµατά του πρὸ̋ τὶ̋ ἀρχὲ̋ καὶ τὶ̋ λόγιο.
ἐξουσίε̋, γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἐνοριτῶν Μετὰ τὴν µεταφορὰ τοῦ
του καὶ γενικὰ τῶν συνανθρώπων ποιµνίου του ἀπὸ τὴν Κίνα στὴν
του. Ἀµερική, οἱ Ρώσοι ἐπίσκοποι τῆ̋
Παρέµεινε µέρε̋ ὁλόκληρε̋ ∆ιασπορᾶ̋, τὸ 1951, τὸν στέλνουν
στὴν Οὐάσιγκτον, στὴν αἴθουσα στὴν ἐπισκοπὴ Παρισίου καὶ
ἀναµονῆ̋ τοῦ Ὑπουργείου Ἐξω- Βρυξελλῶν ποὺ περιλάµβανε ὅλη τὴν
τερικῶν ὑποθέσεων, µέχρι νὰ πάρει ∆υτικὴ Εὐρώπη. Ὅπου πήγαινε ὁ
τὴν ἄδεια εἰσόδου χιλιάδων Ρώσων Ἰωάννη̋ δὲν ἐνδιαφερόταν µόνο γιὰ
προσφύγων ἀπὸ τὴν Κίνα, συµπερι- τοὺ̋ Ρώσου̋ ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺ̋
λαµβανοµένων καὶ τῶν ἀρρώστων, ντόπιου̋ ὀρθοδόξου̋. Τελοῦσε
γεγονὸ̋ ποὺ κανεὶ̋ ἄλλο̋ δὲν τὸ εἶχε λειτουργίε̋ στὰ Ὀλλανδικὰ καὶ στὰ
κατορθώσει νωρίτερα. Γαλλικὰ, ὅπω̋ παλαιότερα λειτουρ-
Ἡ ἔγνοια τοῦ Βλαντίκα γιὰ τὸ γοῦσε στὰ Ἑλληνικά, στὰ Κινεζικὰ
ποίµνιό του δὲν ἔπαψε οὔτε καί τά καὶ στὰ Ἀγγλικά. Θεωρεῖται ὁ
µετέπειτα χρόνια πού βρέθηκε στί̋ ἱδρυτὴ̋ τῆ̋ σύγχρονη̋ Ὀρθόδοξη̋
11
Ὁλλανδικῆ̋ Ἐκκλησία̋. Ἐνδιαφέρ- ἀναφερόµενο̋ στό καινοτόµο Πατρι-
θηκε νὰ γνωρίσουν ὅλοι οἱ αρχεῖο τῆ̋ Κωνσταντινούπολη̋:
Ὀρθόδοξοι του̋ Ἁγίου̋ τη̋ ∆υτικῆ̋
Εὐρώπη̋, ποὺ εἶχαν ζήσει πρὶν ἀπὸ τὸ «Ἡ ἀπώλεια τοῦ ἠθικοῦ κύρου̋
σχίσµα (1054) καί πού, λόγῳ τῆ̋
ἐπικρατήσεω̋ τοῦ παπισµοῦ µετ- Τό ήθικό κῦρο̋ τῶν Πατριαρ-
έπειτα, παρέµεναν ἄγνωστοι στὴν χῶν Κωνσταντινουπόλεω̋ ἔχει
οἰκουµενικὴ Ὀρθοδοξία. κατρακυλήσει πολύ χαµηλά, λόγῳ τῆ̋
Ὁ Βλαντίκα Ἰωάννη̋ ἐπισκε-
πτόταν κάποτε ἐκκλησίε̋ ἄλλων ἔλλειψη̋ σταθερότητα̋ στά Ἐκ-
δογµάτων, στί̋ ὁποῖε̋ ὑπῆρχαν κλησιαστικά πράγµατα. Ὁ Πατριάρ-
ἀκόµα ψήγµατα τῆ̋ Χάρη̋ τῆ̋ χη̋ Μελέτιο̋ ὁ τέταρτο̋,
Ὀρθοδοξία̋, λόγω τῆ̋ παρουσία̋ (Μεταξάκη̋), διωργάνωσε µέ τή
λειψάνων Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι συµµετοχή διάφορων ἐκκλησιῶν
ἀνακηρύχθηκαν πρὶν ἀπὸ τὸ Σχίσµα
τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ ″Πανορθόδοξο συνέδριο″, στό ὁποῖο
Βλαντίκα Ἰωάννη̋ λοιπόν, κάποτε ἀποφασίσθηκε ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου
παρακινηµένο̋ ἀπό ἄλλου̋, ἡµερολογίου. Ἡ ἀπόφαση αὐτή, ἡ
ἐπισκέφθηκε τό Ἀββαεῖο τοῦ ὁποία ἀπό λίγε̋ µόνον ἐκκλησίε̋
Οὐέστµινστερ, τό ὁποῖο σώθηκε ἀνεγνωρίσθη, εἰσήγαγε ἕνα φοβερό
θαυµατουργικὰ, παρὰ τὶ̋ κατα-
στροφὲ̋ ποὺ προξένησε ὁ Ἐρρίκο̋ ὁ σχίσµα µεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων
Ὄγδοο̋, καὶ συνέχισε νὰ λειτουργεῖ Χριστιανῶν. Ὁ Πατριάρχη̋ Γρηγό-
ὡ̋ ναό̋. Σήµερα, ὅµω̋, ἔχει χάσει πιὰ ριο̋ ο 7ο̋ ἀνεγνώρισε τήν ἀπόφαση
τὴν ἁγιότητα ποὺ εἶχε κάποτε ὡ̋ τῆ̋ ζώσα̋ Ἐκκλησία̋, (σηµ.: Τήν
ἀρχαία ἐκκλησία. Τώρα, ἁπλὰ τὸ ἔφτιαξαν οἱ µπολσεβίκοι, ἄθεοι
βλέπουµε σὰν ἕνα ἀπό τά ἀξιοθέατα κοµµουνιστέ̋ γιά νά ἔχουν Ἐκκλησία
τοῦ Λονδίνου. ὑποχείριο.), σύµφωνα µέ τήν ὁποία
Πῆγε, λοιπόν, καὶ ὁ Βλαντίκα καθαιρέθηκε ὁ Πατριάρχη̋ τῆ̋
νὰ τὸ δεῖ, καὶ ἀφοῦ ἔµεινε γιὰ λίγη
ὥρα, ἀποχώρησε, λέγοντα̋: «∆ὲν Ρωσία̋ Τύχων, (Ἅγιο̋, µάρτυρα̋),
ὑπάρχει Χάρη ἐδῶ». τόν ὁποῖο µάλιστα ἡ ἴδια ἡ Σύνοδο̋
Ὁ Ἅγιο̋ διατηροῦσε, λόγῳ καί τῆ̋ Κωνσταντινουπόλεω̋ εἶχε χαρα-
τοῦ ἀσκητικοῦ του βιώµατο̋ ἐγρή- κτηρίσει ὡ̋ Ὁµολογητή. Καί σάν νά
γορση καί ἐπί τῶν τεκταινοµένων µήν ἔφτανε αὐτό, στή συνέχεια τό
στήν Ἐκκλησία. ∆έν ἔµεινε, λοιπόν, Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεω̋,
ἀδιάφορο̋ καί γιά το ἑορτολογικό ἀπεκατέστησε τήν Ἐκκλησιαστική
σχίσµα τό ὁποῖο ἐπεβλήθη µέ δόλο
καί βία, ἀπό δράκα Μασώνων κοινωνία µέ τή ζῶσα έκκλησία, τήν
Ἱεραρχῶν, µέ κύριο ὑποκινητή τόν ὁποία καί συνεχίζει µέχρι σήµερα.
Μελέτιο Μεταξάκη. Ἔγραφε, ἔτσι, σέ Ἐν περιλήψει, τό Οἰκουµενικό
ἔκθεσή του προ̋ τήν σύνοδο τῶν Πατριαρχεῖο προσπαθεῖ νά τά ἔχει
ἐπισκόπων τῆ̋ Ὑπερορίου Ρωσικῆ̋ καλά µέ ὅλο σχεδόν τόν κόσµο,
Ἐκκλησία̋, στή Σερβία τό 1938,
ἐπεκτείνοντα̋ τήν διακαιοδοσία του
12
ὅπου µπορεῖ, ἔχοντα̋ ἔτσι τήν ὑψηλή στήν Κίνα. Ἡ προσήλωση τοῦ Ἁγίου
ἐποπτεία καί ἐξασφαλίζοντα̋ κάποια στί̋ Παραδόσει̋ τοῦ κόστισαν, ἀλλά
ἔσοδα, (σηµ.: ∆εν φαίνεται νά ἔχει ἦταν πάντα καί ἕνα ζωντανό
παράδειγµα εὐθύνη̋ γιά τού̋
ἀλλάξει τίποτε καί σήµερα, ἕναν συγχρόνου̋ του ἀλλά καί γιά τού̋
αἰῶνα µετά...). Ἔχοντα̋ ἀπωλέσει σηµερινού̋ Χριστιανού̋.
τήν σηµασία του ὡ̋ στῦλο̋ καί
ἑδραίωµα τῆ̋ Ἀληθεία̋, ἔχοντα̋ Ἀξίζει νά ἀναφέρουµε ὅτι, ὁ
καταστεῖ πηγή διαιρέσεων τό ἴδιο, Βλαντίκα ἄρχιζε κάθε γράµµα του
µὲ τὸ σηµεῖο ἑνὸ̋ περίτεχνου Σταυροῦ
ἐνῶ διακατέχεται ἀπό µανία κυριαρ-
τοῦ Σωτῆρο̋, τὸν ἴδιο Σταυρὸ ποὺ
χία̋ καί ἐξουσία̋, ἀποτελεῖ οἰκτρό τόσο ἀγαποῦσε.
θέαµα, τό ὁποῖο φέρνει στή µνήµη τί̋ Ἔβαζε ἡµεροµηνίε̋ στὰ γράµ-
χειρότερε̋ περιόδου̋ στήν ἱστορία µατὰ του σύµφωνα µὲ τὸ Ὀρθόδοξο
τοῦ Θρόνου τῆ̋ Κωνσταντινου- ἡµερολόγιο, ἀγνοῶντα̋ ἐξ ὁλοκλήρου
πόλεω̋». τὸ πολιτικὸ ἡµερολόγιο, ἐνῶ ἔγραφε
ἀποκλειστικὰ χρησιµοποιῶντα̋ τοὺ̋
παλιοὺ̋ ὀρθογραφικοὺ̋ κανόνε̋. Τὶ̋
Μετά τήν κοίµηση τοῦ εὐχὲ̋ γιὰ τὶ̋ ὀνοµαστικὲ̋ ἑορτὲ̋
Μητροπολίτου Μελετίου καί τό τέλο̋ πιστῶν τὶ̋ ἔστελνε πάντοτε ἀκριβῶ̋
τοῡ πολέµου τό 1945, τό πατριαρχεῖο τὴν ἡµέρα τῆ̋ µνήµη̋ τοῦ Ἁγίου καὶ
Μόσχα̋, ἄσκησε πιέσει̋ καί µέσῳ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο πάντοτε τὶ̋
διπλωµατικῶν διαύλων, στού̋ Ρώ- λάµβαναν µὲ µερικὲ̋ ἡµέρε̋
σου̋ κληρικού̋, νά µνηµονεύουν τόν καθυστέρηση. Ὁ Ἅγιο̋ δὲν ἐπέτρεπε
νέο Πατριάρχη Μόσχα̋, Ἀλέξιο Ι. Ὁ
οὔτε ἕνα τόσο ἀσήµαντο «λάθο̋»,
Ἀλέξιο̋ διαδέχθηκε τόν Σέργιο, ὁ ὁ- ὅπω̋ τὸ νὰ στείλη εὐχὲ̋ πρὶν τὴν
ποῖο̋ τό 1927, εἶχε κηρύξει τήν ἴδια τὴν ἑορτή!
συνεργασία µέ τό ἄθεο καθεστώ̋ τῶν Μιά σύγχρονη, Ὀρθόδοξη Χριστιανή
Μπολσεβίκων καί τήν ὑποταγή τῆ̋ ἀπό τι̋ ΗΠΑ, γράφει: «Μόλι̋
ἐκκλησία̋ στό ἄθεο καθεστώ̋. Στήν
Ἄπω Ἀνατολή, ὅλοι σχεδόν οἱ µετακόµισα στὸ Ἴρι, γιὰ νὰ γίνω
ἐπίσκοποι ὑποτάχθηκαν στόν νέο µέλο̋ τῆ̋ ἐκεῖ δραστήρια̋ παλαιο-
Πατριάρχη. Ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋, ηµερολογίτικη̋ ἐνορία̋, ἄκουσα µιὰ
ἀρνήθηκε κάτι τέτοιο πάρά τί̋ ἱστορία ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο ∆ανιήλ,
ἀπειλέ̋ τοῦ ἐπικυρίαρχου Ἀρχι- τὴν ὁποία µπορεῖτε νὰ ἐλέγξετε ἂν
επισκόπου, Βίκτωρα. Οἱ ἀπειλέ̋,
βέβαια, ὑλοποιήθηκαν µέ τήν κήρυξη θέλετε, ὥστε νὰ βεβαιωθῆτε γιὰ τὴν
τοῦ Ἁγίου ὡ̋ σχισµατικοῦ, ἀπό τό ἀκρίβειά τη̋. Ὅταν ἀκόµη σπούδαζε
σοβιετοκρατούµενο πατριαρχεῖο Μό- στὴν ἱεραποστολὴ καὶ σκεπτόταν τὸ
σχα̋. Ἡ Σύνοδο̋ τῆ̋ Ὑπερορίου µέλλον του, ζήτησε τὴν εὐχὴ τοῦ
Ρωσικῆ̋ Ἐκκλησία̋, µετά ἀπό λίγο, Βλαντίκα Ἰωάννη καὶ ἑνὸ̋ ἄλλου
τόν ἐξέλεξε Ἀρχιεπίσκοπο µέ ἄµεση
ὑπαγωγή στή Σύνοδο. Οἱ Κινεζικέ̋ ἱεράρχη, (ἴσω̋ ἦταν ὁ Μητροπολίτη̋
ἀρχέ̋, ἀνεγνώρισαν τόν Ἀρχι- Φιλάρετο̋), γιὰ νὰ γίνει ἱερέα̋ µὲ τὸ
επίσκοπο Ἰωάννη ὡ̋ κεφαλή τῆ̋ Παλαιὸ Ἡµερολόγιο. Ὁ Βλαντίκα
Ρωσσικῆ̋ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία̋ Ἰωάννη̋ ἔδωσε τὴν εὐχή του καὶ τοῦ
13
εἶπε: «Νὰ µείνει̋ µὲ τὸ Παλαιὸ πρόλογο ἔκδοση̋ ὁµιλιῶν τοῦ Ἁγίου
Ἡµερολόγιο. Οἱ πιστοὶ του Ἰωάννη, ὅτι ὁ Ἅγιο̋ ἀπέφευγε στά
χρειάζονται τὴν προστασία σου». γραπτά του νά ἐµπλέκεται στήν
Φυσικά, ὁ ἐπίσκοπο̋ ∆ανιὴλ ἐπη- ἀνταλλαγή ἐπιχειρηµάτων καί σέ
ρέασε σηµαντικὰ τὴν ἀπόφαση τῆ̋ ἀπολογητικέ̋ συγγραφέ̋, στί̋ ὀποῖε̋
ἕνωση̋ τῶν πιστῶν τοῦ Παλαιοῦ διέπρεπε ὁ µέντορά̋ του, Μητρο-
Ἡµερολογίου µὲ Νεοηµερολογίτε̋, πολίτη̋ Ἀντώνιο̋. Στά γραπτά του,
κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆ̋ Ρωσικῆ̋ δέν ἀντέκρουε, ἁπλᾶ παρουσίαζε τήν
Ὀρθόδοξη̋ Ἐκκλησία̋ τῆ̋ ∆ια- Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ὅταν ὑπῆρχε
σπορᾶ̋ καὶ τελικὰ χειροτονήθηκε ἀνάγκη ἀναίρεση̋ πλανῶν, ὅπω̋ ἡ
ἐπίσκοπο̋ τοῦ Παλαιοῦ Ἡµερολο- Θεοσοφία τοῦ Σ. Μπουλγκάκωφ, τά
γίου, µὲ ἕδρα του τὸ Ἴρι. Μπορεῖ γραπτά του, δέν περιεῖχαν τόσο
λοιπὸν κανεὶ̋ νὰ διακρίνη ἀκόµα καὶ ἐπιχειρηµατολογία, ὅσο τήν δύναµη
ἐδῶ τὴν εὐλογία καὶ τὴν καθοδήγηση τῆ̋ Πατερικῆ̋ σοφία̋ καί διδα-
τοῦ Βλαντίκα Ἰωάννη. σκαλία̋
Ὅπω̋ φάνηκε καί ἀπό τά ∆έν ἀπευθύνοταν στήν ἀκαδη-
προαναφερθέντα, ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ µἀκή θεολογία, ἀλλά στήν ἀνόθευτη
εἶχε ἐκδηλώσει µὲ παρρησία καὶ Ὀρθόδοξη συνείδηση. ∆έν κήρυττε
δυναµικότητα τὴν ἀντίθεσή του τόσο «ἐπιστροφή στού̋ πατέρε̋», ἐπειδή
ἔναντι τῆ̋ ἡµερολογιακῆ̋ καινο- ἁπλᾶ, ὁ ἴδιο̋ ἦταν φορέα̋ αὐτῆ̋ τῆ̋
τοµία̋ τοῦ 1924, ὅσο καὶ ἔναντι τῆ̋ Παράδοση̋ τήν ὁποία µέ τήν σειρά
ἐκκλησιολογικῆ̋ αἱρέσεω̋ τοῦ του κατέθετε, παρέδιδε στήν
Οἰκουµενισµοῦ. Μὲ τὰ γραπτὰ καὶ σύγχρονη Ὀρθοδοξία.
προφορικά του κηρύγµατα ἐγκωµίαζε Ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ ἦταν, ἐκτό̋
τοὺ̋ ἀναριθµήτου̋ Νεοµάρτυρα̋ τῆ̋ ἀπό φιλακόλουθο̋ καί ἀκριβή̋
Ρωσικῆ̋ ᾿Εκκλησία̋, ἡ µαρτυρία τῶν τηρητή̋ τῶν πατρώων παραδόσεων,
ὁποίων ἀποτελεῖ τὸ συγκλο- πάντοτε µε διάκριση γιά τού̋ ἄλλου̋,
νιστικότερο πνευµατικὸ γεγονὸ̋ τοῦ ἀλλά µέ µεγάλη αὐστηρότητα γιά τόν
εἰκοστοῦ αἰῶνο̋. ᾿Αλλὰ καὶ ἑαυτό του. Ἡ τήρηση τῆ̋ ἀκρίβεια̋
ἐπαινοῦσε καὶ ἐξέφραζε τὴν στά θέµατα τῆ̋ Πίστη̋ καί τῆ̋ κατά
συµπάθεια καὶ ὑποστήριξή του πρὸ̋ Χριστόν Ζωῆ̋ φαίνεται καί ἀπό το
ὅλου̋ ἐκείνου̋ τοὺ̋ ᾿Ορθοδόξου̋, ἑξῆ̋ χαρακτηριστικό ἀπόσπασµα ἀπό
ἰδίω̋ τῆ̋ ῾Ελλάδο̋, οἱ ὁποῖοι γιὰ τὴν ὁµιλία τοῦ Ἁγίου, στήν ὁποία
ἐµµονή του̋ στὸ Πάτριο ᾿Εκ- ἀναφέρεται στήν µεγάλη ἀνάγκη τῶν
κλησιαστικὸ ῾Ηµερολόγιο ὑπέφεραν ὀρθοδόξων γιά πνευµατική ἐγρή-
τὰ πάνδεινα ἀπὸ τοὺ̋ καινοτόµου̋ γορση:
καὶ Οἰκουµενιστά̋. ∆έν θά πρέπει δέ
νά λησµονοῦµε, ὅτι συνήργησε καί "Τήρησε σθεναρά τήν πνευµα-
στί̋ χειροτονίε̋ τῶν ἐπισκόπων τῆ̋ τική ἐπιφυλακή, ἐπειδή δέν γνωρίζει̋
Ἐκκλησία̋ µα̋, προτρέποντα̋ καί πότε θά σέ καλέσει ὁ Κύριο̋ κοντά
ὑποστηρίζοντα̋ πρό̋ τοῦτο τόν Του. Κατά τήν ἐπίγειο ζωή σου, νά
Ἀρχιεπίσκοπο Χιλῆ̋ κυρό Λεόντιο, ὁ
ὁποῖο̋ ἦλθε στήν Ἑλλάδα γιά τόν εἶσαι ἕτοιµο̋ ἀνά πάσα στιγµή νά
σκοπό αυτό. Τοῦ δώσει̋ λογαριασµό. Πρόσεχε νά
Θά πρέπει νά σηµειωθεῖ, ὅτι ὁ π. µήν σέ πιάσει στά δίχτυα του ὁ
Σεραφείµ Ρόουζ, σηµειώνει στόν
14
ἐχθρό̋, ἤ νά σέ ξεγελάσει, προ- µπορέσω νά ἀντισταθῶ στά ἀµέτρητα
καλώντα̋ σε νά πέσει̋ σέ πειρασµό. ξελογιάσµατα καί τού̋ πειρασµού̋;»
Καθηµερινά, ἐξέταζε τήν συνείδησή
σου, δοκίµαζε τήν καθαρότητα τῶν Ὁ βασιλιά̋ τότε διέταξε νά τοῦ
φέρουν ἕνα δοχεῖο γεµάτο λάδι, καί
λογισµῶν σου, τί̋ προθέσει̋ σου."
εἶπε στόν γιό του: «Πάρε αὐτό τό
Κάποτε, ἦταν ἕνα̋ βασιλιά̋, ὁ δοχεῖο, καί µετάφερέ το στά χέρια
ὁποῖο̋ εἶχε ἕνα γιό πονηρό. Ἔχοντα̋ σου, διασχίζοντα̋ ὅλου̋ του̋
χάσει κάθε ἐλπίδα γιά ἀλλαγή πρό̋ δρόµου̋ τῆ̋ πόλεω̋. Θά σέ
τό καλύτερο, ὁ πατέρα̋ καταδίκασε ἀκολουθοῦν δύο στρατιῶτε̋ µέ
τόν γιό του σέ θάνατο. Τοῦ ἔδωσε κοφτερά σπαθιά. Ἐάν χυθεῖ ἔστω καί
ἕνα µήνα περιθώριο γιά νά προ-
ετοιµαστεῖ. µία σταγόνα ἀπό τό λάδι, θά σέ
ἀποκεφαλίσουν.»
Πέρασε ὁ µήνα̋, καί ὁ πατέρα̋
ζήτησε νά παρουσιασθεῖ ὁ γιό̋ του. Ὁ γιό̋ ὑπάκουσε. Μέ
Πρό̋ µεγάλη του ἔκπληξη, παρα- ἀνάλαφρα, προσεκτικά βήµατα,
τήρησε πώ̋ ὁ νεαρό̋ ἦταν αἰσθητά διέσχισε ὅλου̋ του̋ δρόµου̋ τῆ̋
ἀλλαγµένο̋: τό πρόσωπό του ἦταν πόλεω̋, µέ τού̋ στρατιῶτε̋ νά τόν
ἀδύνατο καί χλωµό, καί ὁλόκληρο τό συνοδεύουν συνεχῶ̋, καί δέν τοῦ
κορµί του ἔµοιαζε νά εἶχε ὑποφέρει. χύθηκε οὔτε µία σταγόνα.
«Πῶ̋ καί σοῦ συνέβη τέτοια Ὅταν ἐπέστρεψε στό κάστρο, ὁ

µεταµόρφωση, γιέ µου;», ρώτησε ὁ πατέρα̋ τόν ρώτησε: «Γιέ µου, τί
πατέρα̋. πρόσεξε̋ καθώ̋ τριγυρνοῦσε̋ µέσα
στού̋ δρόµου̋ τῆ̋ πόλεω̋;»
«Πατέρα µου καί κύριέ µου,»
ἀπάντησε ὁ γιό̋, «πῶ̋ εἶναι δυνατόν «∆έν πρόσεξα τίποτε!»
νά µήν ἔχω ἀλλάξει, ἀφοῦ ἡ κάθε
µέρα µέ ἔφερνε πιό κοντά στόν «Τί ἐννοεῖ̋, ‘τίποτε’;» τόν ρώτησε ὁ
θάνατο;» βασιλιά̋. «Σήµερα ἦταν µεγάλη
γιορτή - σίγουρα θά εἶδε̋ τού̋
«Καλῶ̋, παιδί µου», παρατήρησε ὁ πάγκου̋ πού ἦταν φορτωµένοι µέ
βασιλιά̋. «Ἐπειδή προφανῶ̋ ἔχει̋ πολλέ̋ πραµάτειε̋, τόσε̋ ἅµαξε̋,
ἔρθει στά συγκαλά σου, θά σέ τόσου̋ ἀνθρώπου̋, ζῶα…»
συγχωρήσω. Ὅµω̋, θά χρειαστεῖ νά
τηρήσει̋ αὐτή τήν διάθεση ἐπι- «∆έν εἶδα τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά», εἶπε
φυλακῆ̋ τῆ̋ ψυχῆ̋ σου, γιά τήν ὁ γιό̋. «Ὅλη ἡ προσοχή µου ἦταν
ὑπόλοιπη ζωή σου.» στραµµένη στό λάδι µέσα στό δοχεῖο.
Φοβήθηκα µήν τυχόν µοῦ χυθεῖ µιά
«Πατέρα µου,» ἀπάντησε ὁ γιό̋, σταγόνα καί ἔτσι χάσω τή ζωή µου.»
«αὐτό εἶναι ἀδύνατο. Πῶ̋ θά
15
«Πολύ σωστή ἡ παρατήρησή σου», Ἐκκλησία̋, ἀλλὰ αὐτοὺ̋ ποὺ τοὺ̋
εἶπε ὁ βασιλιά̋. «Κράτα λοιπόν αὐτό ἐπιτρέπουν νὰ ζοῦν ὅπω̋ θέλουν, νὰ
τό µάθηµα κατά νοῦ, γιά τήν σκέπτωνται ὅ,τι θέλουν, νὰ βάζουν τὸ
δικό του̋ θέληµα πάνω ἀπὸ τὸ
ὑπόλοιπη ζωή σου. Νά τηρεῖ̋ τήν πνεῦµα τῆ̋ Ἐκκλησία̋, τὸ πνεῦµα
ἴδια ἐπιφυλακή γιά τήν ψυχή µέσα ποὺ ἔδωσε ὁ ἴδιο̋ ὁ Κύριο̋ ὁ Θεὸ̋
σου, ὅπω̋ ἔκανε̋ σήµερα γιά τό λάδι καὶ προσκαλοῦν καὶ ἄλλου̋ νὰ τοὺ̋
µέσα στό δοχεῖο. Νά στρέφει̋ τού̋ ἀκολουθήσουν στὸν ἴδιο δρόµο.
λογισµού̋ σου µακριά ἀπό ἐκεῖνα Μπορεῖ νὰ τύχει, ἀδελφοί µου,
νὰ ξαναπεράσετε σύντοµα ἀπὸ
πού γρήγορα παρέρχονται, καί νά ταραγ-µένου̋ καιροὺ̋ καὶ µερικοὶ
τού̋ προσηλώνει̋ σέ ἐκεῖνα πού εἶναι ἀπὸ ἐσᾶ̋ θὰ κληθῆτε νὰ
αἰώνια. Θά εἶσαι ἀκολουθούµενο̋, ἀκολουθήσετε τὸ δρόµο τῆ̋ ἄρνηση̋
ὄχι ἀπό ὁπλισµένου̋ στρατιῶτε̋, αὐτῶν τῶν ἱερῶν νόµων καὶ τῆ̋
ἀλλά ἀπό τόν θάνατο, στόν ὁποῖον ἡ ὑποταγῆ̋ σὲ νόµου̋ τῆ̋ ἁπλῆ̋
ἀνθρώπινη̋ ἐξουσία̋. Προσέξτε αὐτὸ
κάθε µέρα µᾶ̋ φέρνει πιό κοντά. Νά τὸ δρόµο! Προσέξτε τὸ δρόµο ποὺ
προσέχει̋ πάρα πολύ νά φυλᾶ̋ τήν ἀκολούθησε ὁ ληστὴ̋ στὰ ἀριστερά,
ψυχή σου ἀπό ὅλου̋ του̋ κατα- γιατί κάτω ἀπὸ τὸ βάρο̋ τῆ̋
στροφικού̋ πειρασµού̋.» Ὁ γιό̋ βλασφηµία̋, κάτω ἀπὸ τὸ βάρο̋ τοῦ
ὑπάκουσε τόν πατέρα, καί ἔζησε µίσου̋ του γιὰ τὸ Χριστὸ, πῆγε στὴν
ἔκτοτε εὐτυχή̋. αἰώνια καταδίκη. Αὐτοὶ ποὺ
ἀπεχθάνονται τοὺ̋ νόµου̋ τῆ̋
Σέ ἄλλη πάλι ὀµιλία του, τήν Ἐκκλησία̋, ἀπεχθάνονται τὸν Ἴδιο
Κυριακή τῆ̋ Ὀρθοδοξία̋, ἔλεγε στού̋ τὸ Χριστό, ὁ ὁποῖο̋ εἶναι ἡ Κεφαλὴ
ἀκροατέ̋ του ὁ Ἅγιο̋: τῆ̋ Ἐκκλησία̋, ἀφοῦ οἱ νόµοι τῆ̋
Ἐκκλησία̋ δόθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο
Οἱ νόµοι τῆ̋ Ἐκκλησία̋ τοῦ Πνεῦµα µέσῳ τῶν Ἀποστόλων. Καὶ οἱ
Χριστοῦ εἶναι ἀδιαπραγµάτευτοι. νόµοι τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν
Ἕνα̋ Χριστιανὸ̋ πρέπει νὰ στηρίζονται στοὺ̋ ἴδιου̋ νόµου̋ καὶ
ὑποτάσσεται σὲ αὐτοὺ̋, ἄσχετα ἀπό κανόνε̋ τῆ̋ Ἁγία̋ Ἐκκλησία̋. Ἂ̋ µὴ
τὴ γνώµη τῶν ἄλλων, ἄσχετα ἀπὸ τὸ νοµίζουµε τοὺ̋ ἑαυτού̋ µα̋
πῶ̋ βλέπει ἡ κοινωνία αὐτοὺ̋ τοὺ̋ σοφώτερου̋ ἀπὸ τοὺ̋ ἁγίου̋ καὶ τοὺ̋
νόµου̋, θετικὰ ἢ ἀρνητικά. Ὅσοι ἱεράρχε̋, ποὺ καθιέρωσαν τοὺ̋
εἶναι πιστοὶ στὸ Χριστό, Τὸν ἐκκλησιαστικοὺ̋ κανόνε̋. Ἂ̋ µὴν
ἀκολουθοῦν στὸ δρόµο ποὺ χάραξαν φανταζώµαστε πὼ̋ εἴµαστε µεγάλοι
αὐτοὶ οἱ νόµοι, αὐτὲ̋ οἱ ὁδηγίε̋, οἱ σοφοί. Ἂ̋ ἀνακράξουµε ταπεινά,
ὁποῖε̋ φυλάσσονται µὲ µεγάλη µαζὶ µὲ τὸ σοφὸ ληστὴ: «Μνήσθητί
εὐλάβεια ἀπὸ τὴν Ἁγία µα̋ µου Κύριε ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου!» (Ἀπό
Ἐκκλησία. Αὐτοὶ ποὺ ἐπιθυµοῦν ὁµιλία τοῦ Ἁγίου τήν Κυριακή τῆ̋ Ὀρθοδοξία̋).
ἄχρηστε̋ ἀνέσει̋ καὶ ἀπολαύσει̋ σ’ Τὸ 1962, χιλιάδε̋ Ρῶσοι τοῦ
αὐτὸν τὸν πρόσκαιρο κόσµο – ὁ Σὰν Φρανσίσκο ποὺ γνώριζαν τὸν
ὁποῖο̋ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ χαθεῖ- ἅγιο Ἰωάννη ἀπὸ τὴ Σαγγάη ζητοῦν
αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι προτιµᾶνε ἄλλου̋ νὰ σταλεῖ ὡ̋ ἀρχιεπίσκοπο̋ στὸ Σὰν
νόµου̋, ὄχι τοὺ̋ νόµου̋ τῆ̋ Φρανσίσκο, γιὰ νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ
16
προβλήµατα ποὺ δηµιουργήθηκαν µὲ ἱερέα̋ αὐτό̋, πέθαινε ἀπὸ καρκίνο, ὁ
τὴν παραίτηση -γιὰ λόγου̋ ὑγεία̋- Ἅγιο̋ ὄντω̋ Ἰωάννη̋, πῆγε καὶ τὸν
τοῦ ἀρχιεπισκόπου Τύχωνο̋. Ἡ Ἱερὰ βρῆκε γιὰ νὰ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ τὶ̋
Σύνοδο̋ τῶν Ρώσων τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋ ἁµαρτίε̋ του καὶ πέτυχε νὰ µετα-
ἀνταποκρίνεται στὸ αἴτηµα τῶν νοήσει.
πιστῶν, καὶ ὁ Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ φθάνει Τό 1964, ὁλοκληρώθηκε ἡ
ἐκεῖ στὶ̋ 21 Νοεµβρίου τοῦ 1962, κατασκευή τῆ̋ µεγαλύτερη̋
ἡµέρα τῆ̋ ἑορτῆ̋ τῶν Εἰσοδίων τῆ̋ Ὀρθόδοξη̋ Ἐκκλησία̋ τῆ̋ Ὑπερ-
Θεοτόκου, καὶ 28 χρόνια µετὰ τὴν όρια̋ Ρωσικῆ̋ Ἐκκλησία̋, τῆ̋
ἄφιξή του στὴ Σαγγάη ποὺ ἔγινε Πάντων Θλιβοµένων Χαρᾶ̋, τήν
ἐπίση̋ ἡµέρα τῶν Εἰσοδίων. Ἡµέρα ὁποία στολίζουν πέντε χρυσίζοντε̋
τῶν Εἰσοδίων χειροτονήθηκε καὶ τρούλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀστράφτουν
ἱερεὺ̋, ὅπω̋ ἤδη προαναφέραµε. Καὶ µεγαλόπρεπα καί µαγνητίζουν τά
στὴ Σαγγάη καὶ στὸ Σὰν Φρανσίσκο βλέµµατα ὅσων εἰσπλέουν στόν
ὑπῆρχε ἕνα̋ µισοκτισµένο̋ ναὸ̋, ποὺ κόλπο τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου στι̋
ἀδυνατοῦσε νὰ ὁλοκληρωθεῖ λόγῳ ΗΠΑ. Τήν καθορισµένη ἡµέρα
διασπάσεω̋ τῆ̋ ἐκκλησιαστικῆ̋ κοι- ἀνάρτηση̋ τῶν Σταυρῶν στού̋
νότητα̋. Καὶ στὶ̋ δυὸ περιπτώσει̋, τρούλλου̋, ἡ τελετή κινδύνευε νά
πέτυχε τὴν εἰρήνευση τῶν κοινοτήτων µαταιωθῆ λόγῳ τῶν ἰσχυρῶν
καὶ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν ναῶν, βροχοπτώσεων. Ὁ Ἅγιο̋ χωρί̋
συνεχίζοντα̋ τὴν ἴδια ἁγία ζωὴ καὶ κανένα δισταγµό µπῆκε µπροστά καί
ποιµαντικὴ δράση. ξεκίνησε τήν λιτανεία καί τί̋
Κι ὅµω̋, αὐτὸν τὸν ἅγιο, ψαλµωδίε̋ στού̋ πληµµυρισµένου̋
ἀσκητή, ἀκτήµονα ἐπίσκοπο, κάποιοι δρόµου̋ τοῦ Σάν Φρανσίσκο. Μόλι̋
τοῦ ἐνοριακοῦ συµβουλίου τὸν ξεκίνησε ἡ ποµπή, ἡ βροχόπτωση
κατηγό-ρησαν ὅτι εἶχε καταχραστεῖ σταµάτησε καί ἡ τελετή συνεχίστηκε
χρήµατα τῆ̋ ἐνορία̋. Ἔγινε δηµόσιο ἀπρόσκοπτα. Κατά τήν τοποθέτηση
δικαστήριο καὶ ἀποδείχθηκε ἡ τοῦ µεγάλου Σταυροῦ στόν κεντρικό
ἀλήθεια. Ὁ Ἅγιο̋, µὲ σιγουριὰ καὶ τροῦλο, ξεπρόβαλε ἀπό τα πυκνά
πίστη στὸ Θεὸ, ἀντιµετώπισε τὶ̋ σύννεφα ὁ ἥλιο̋, ἐνῶ ἕνα περιστέρι
συκοφαντίε̋ χωρὶ̋ νὰ κρίνει κανένα, ἦρθε καί κάθισε στόν Σταυρό, πού
ἀτάραχα καὶ µὲ γαλήνη. Ὅταν τόν στραφτάλιζε στί̋ ἀκτίνε̋ τοῦ ἥλιου.
ρωτοῦσαν, ποιό̋ εὐθύνεται γιά τήν Τό θέαµα τῆ̋ ὕψωση̋ τοῦ Σταυροῦ,
φαγωµάρα καί τήν ἄσχηµη κατά- σύµβολου τῆ̋ νίκη̋ τοῦ Χριστοῦ, ὁ
σταση πού εἶχε δηµιουργηθεῖ, ὁποῖο̋ ἔλαµπε στόν οὐρανό τοῦ Σάν
ἀπαντοῦσε κοφτά ἀλλά καί Φρανσίσκο, τῆ̋ σύγχρονη̋ Βαβυ-
διδακτικά: Ὁ διάβολο̋! Καὶ παλαι- λώνα̋, ὅπου λατρεύεται ἀνοιχτά ὁ
ότερα, στὴν Σαγγάη ἐπιχείρησαν δυὸ σατανᾶ̋, ἦταν καί τό ἐπιστέγασµα
φορὲ̋ νὰ τὸν δηλητηριάσουν. Μία καί ἡ δικαίωση τῶν ἀγώνων τῆ̋
ρίχνοντα̋ δηλητήριο στὸ φαγητό του ἐπίγεια̋ ζωῆ̋ τοῦ Ἁγίου.
καὶ µία ρίχνοντα̋ δηλητήριο στὸν Κοιµήθηκε ἐν Κυρίῳ στὸ Σηάτλ
οἶνο τῆ̋ ἁγία̋ προθέσεω̋! Τὴν (2-7-1966). Γνώριζε ἐκ τῶν προτέρων
δεύτερη δηλητηρίαση τὴν ἐπιχείρησε τὴν ἡµέρα τοῦ θανάτου του. Τάφηκε
…ἱερεύ̋, ὁ ὁποῖο̋ ἀργότερα στὸ Σὰν στὸ καθεδρικὸ ναό τοῦ Σὰν
Φρανσίσκο ἔγραφε συνεχῶ̋ ἄρθρα Φρανσίσκο, ποὺ ὁ ἴδιο̋ ὁλοκλήρωσε.
ἐναντίον του. Ὅταν ἀργότερα, ὁ Ἡ ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων του ἔγινε
17
τὸ 1993 καὶ τὸ σῶµα του εὑρέθηκε αὐτὸ καὶ προέτρεπε τὰ πνευµατικά
ἄφθαρτο καὶ παραµένει ἔτσι. Ἡ του τέκνα νὰ εὑρίσκωνται σὲ συνεχῆ
ἐπίσηµη ἀναγνώρισή του ὡ̋ Ἁγίου ἐγρήγορση καὶ νὰ ἀγωνίζωνται
ἀπὸ τὴ σύνοδο τῶν Ρώσων ἐπισκόπων ἀνυποχώρητα γιὰ τὴν µαρτυρία τῆ̋
τη̋ ∆ιασπορᾶ̋ ἔγινε στὶ̋ 2-7-1994, ᾿Αληθεία̋ καὶ τὴν µοναδικότητα τῆ̋
τὴν ἡµέρα τῆ̋ κοιµήσεώ̋ του. Ἔκτοτε ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησία̋. Πράγµατι,
πλῆθο̋ κόσµου ἀπ’ ὅλε̋ τὶ̋ χῶρε̋ τῆ̋ λοιπόν, µεγαλύτερο δῶρο τοῦ Κυρίου
γῆ̋ ἐπισκέπτεται τὸ λείψανό του, τὸ µα̋ πρὸ̋ τὸν ἄνθρωπο τῆ̋ τραγικῆ̋
προσκυνᾷ καὶ ζητᾷ τὴ µεσιτεία του ἐποχῆ̋ µα̋ δὲν θὰ µποροῦσε νὰ
καὶ τὴν εὐλογία του. ὑπάρξει ἀπὸ τοὺ̋ συγχρόνου̋ ῾Αγίου̋
Τὸ γεγονὸ̋ πὼ̋ τὰ λείψανα τοῦ καὶ τὰ ἄφθαρτα ἱερὰ Λείψανά του̋!...
Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννη βρέθηκαν Ὁ πάντοτε ζῶν, Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋
ἄφθαρτα, καὶ ἡ ἐπίσηµη ἁγιοποίησή Ἀρχιεπίσκοπο̋ Σαγκάη̋ καί Σάν
του, ἁπλὰ ἐπιβεβαιώνει τὴ γνώµη Φρανσίσκο ἄ̋ εἶναι µεσίτη̋ µα̋
χιλιάδων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι τὸν πρό̋ τήν Κυρία Θεοτόκο καί πρό̋
εὐλαβοῦνται ὡ̋ ἅγιο. (Ἡ ἴδια ἡ τού̋ Ἁγίου̋ Πάντα̋, νά µᾶ̋
πράξη τῆ̋ ἁγιοποίηση̋, ὅπω̋ ἔγραψε χαρίζεται Πνεῦµα Ὁµολογία̋ καί
καὶ ὁ ἴδιο̋ ὁ Ἀρχιεπίσκοπο̋ Ἰωάννη̋, συµπόρευση̋ «σὺν πᾶσι τοῖ̋
δὲν τὸν καθιστᾶ ἅγιο. Ἁπλὰ ῾Αγίοι̋»! (᾿Εφεσ. γ´ 18)...Ἀµήν!
ἐπιβεβαιώνει τὴν ἁγιότητά του: «Οἱ
δίκαιοι γίνονται ἅγιοι ὄχι µέ κάποια
ἀπόφαση τῶν γή̓νων ἐκκλησι- Ἡ ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Μαξίµοβιτ̋
αστικῶν ἀρχῶν, ἀλλὰ διά τοῦ ἐλέου̋ ὑπό π. Νικολάου ∆ηµαρᾶ
καὶ τῆ̋ Χάριτο̋ τοῦ Θεοῦ»).
Μεγάλο µέρο̋ τῶν πιστῶν οἱ ὁποῖοι %πό τήν παράθεση το6 βίου καί τς
εὐλαβοῦνται ἰδιαιτέρω̋ τόν Ἅγιο διδασκαλίας το6 γίου 3ωάννου το
Ἰωάννη- δὲν εἶναι µονάχα Ρῶσοι Μαξίµοβιτς δέν µένει καµµία 1µφιβολία
γιά τήν 'γιότητά του. Περισσότερα
ἀλλὰ καὶ Ἀµερικανοί, Σέρβοι,
µπορεG νά διαβάσει K 1ναγνώστης στό
Ἕλληνε̋, Γάλλοι καὶ ἄλλοι-
βιβλίο πού Aχει Eκδόσει Eνορία µας
γνώρισαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἰωάννη τν 7γίων Πάντων, στήν Πάτρα:
µετὰ τὸ θάνατό του. Ἄλλοι πάλι τόν " D Iγιος 3ωάννης 9 Μαξίµοβιτς 9
γνώρισαν µέσα ἀπὸ τήν προσωπικὴ Θαυµατουργός", 2004, (ερός Ναός
ἐµπειρία τῆ̋ δύναµη̋ τῆ̋ προσευχῆ̋ 7γίων Πάντων, ΠλατεGα Μαρούδα,
του. Εἶναι αὐτονόητο, λοιπόν, τό ὅτι Πάροδος Καρατζ, 26336 Πάτρα, τηλ.:
ἡ εὐλάβεια πρό̋ τό πρόσωπο τοῦ 2610−341269).
Ἁγίου Ἰωάννη, συνοδεύεται καί ἀπό tστόσο Xφείλεται µία 1πάντηση σέ
τήν ἐπιθυµία νὰ µάθη κανεὶ̋ ὅσο τὸ κάποιους πού 1µφισβητο6ν τήν 'γιότητά
δυνατὸν περισσότερα γι’ αὐτὸν τὸν του µέ βάση συγκεκριµένες θέσεις καί
ἐκλεκτὸ τοῦ Θεοῦ. Eνέργειες το6 7γίου.
Ὁ ῞Αγιο̋ ᾿Ιωάννη̋, ὡ̋ γνήσιο̋
φορέα̋ καὶ ἐκφραστὴ̋ τῆ̋ D Iγιος uταν καί διά Χριστόν
᾿Ορθοδόξου Πίστεω̋ καὶ Ζωῆ̋, Σαλός καί γιαLτό πολλές Eνέργειές του
ἐβίωνε ἔντονα τὴν αἴσθησι τῆ̋ δέν uταν κατανοητές 1πό τούς κατά
κορυφουµένη̋ ᾿Αποστασία̋, τῆ̋ κόσµον "γνωστικούς".
συγχύσεω̋ τῶν ἐσχάτων καιρῶν, γι᾿
18
∆ιαπνεόταν δέ 1πό θερµότατο ζλο Rπαγορεύονταν 1πό τήν Rπέρµετρη
γιά τήν Jεραποστολή καί γιαLτό δέν 1γάπη του γιά τήν Jεραποστολή, @πως
Eφείδετο κόπων καί θυσιν "να τούς καί οJ Eνέργειές του νά 1ναδείξει τούς
πάντας ε8ς Χριστόν κερδίσ6!" 7γίους τς ∆υτικς ΕLρώπης πρό το6
ΕIχε συζητήσει µέ τόν Πρω− Σχίσµατος, πού εIχαν ξεχασθεG µετά τήν
θιεράρχη τς Ρωσικς 0κκλησίας τς πτώση το6 Παπισµο6 καί τν Λατίνων
∆ιασπορς Μητροπολίτη 6ναστάσιο 1πό τήν ρθοδοξία!4
καί τόν εIχε πείσει, καί στήν συνέχεια %κόµη καί Yν θεωρήσουµε EµεGς οJ
Eξασφάλισε τήν Yδεια τς Συνόδου, νά ''γνωστικοί" τν Eσχάτων χρόνων, µέ
δεχθο6ν στίς τάξεις τς Ρωσικς βάση τά δικά µας κριτήρια τς σήµερον,
0κκλησίας τόν π. Εnγραφο Κοβαλέφσκι ς "σφάλµα" τήν Eνέργεια αLτή το6
1πό τό Παρίσι. Ζητήθηκε νά RπαχθεG γίου 3ωάννου το Μαξίµοβιτς, 9
γαλλική 0κκλησία κατευθεGαν στόν Iγιος Γρηγόριος 9 Θεολόγος, στόν
Μητροπολίτη καί 9 6ναστάσιος 0πιτάφιόν ε3ς τόν Μέγαν Βασίλειον µς
συµφώνησε. 5 γαλλική 0κκλησία εIχε διδάσκει @τι:
ρθόδοξες − Χριστιανικές ρίζες, 1ρχαιό− " /πτεται γάρ ο τ0ν πολλ0ν
τερες καί 1πό αLτές τς ρωσικς µόνον, λλά καί τ0ν ρίστων * µ0µος,
0κκλησίας. 1ς µόνον 2ν ε3ναι το Θεο τό
Μερικοί, βέβαια, Jεράρχες 1ντέ− παντελ0ς 2πταιστον καί ναλοίωτον
δρασαν, καί γιαLτό πολέµησαν στήν πάθεσι".5
συνέχεια τόν Iγιο, @ταν EκεGνος µαζί µέ D Iγιος δέν ε8ναι /λάθητος.
τόν 6ρχιεπίσκοπο Χιλ;ς Θεόφιλο %ρκεG νά θυµηθο6µε τήν Aριδα
3ονέσκο χειροτόνησαν ς Eπίσκοπο µεταξύ το6 γίου 3ωάννου το
Γαλλίας τό π. Εnγραφο Κοβαλέφσκι, πού Χρυσοστόµου καί το6 γίου Lπιφανίου
το6 Aδωσε τό kνοµα το6 1γαπηµένου Κύπρου, τήν µεγάλη διαµάχη µεταξύ
του 'γίου, 3ωάννου τ;ς Κρονστάνδης, το6 Μεγάλου Φωτίου καί το6 γίου
@ταν πρίν τήν Eπισκοπική χειροτονία 3γνατίου στήν Κωνσταντινούπολη καί
τόν Aκειρε µοναχό. Τόν Aντυσε µέ τό τήν 1µφισβήτηση γιά πολλά χρόνια τς
ράσο καί τό µοναχικό κουκούλι το6 'γιότητος το6 Χρυσορρήµονος Πατρός
προηγούµενου 'γίου Jεράρχου το6 Σάν 1πό τόν Μέγαν Κύριλλον, Πατριάρχην
Φραντσίσκο /ρχιεπικόπου Τύχωνος, %λεξανδρείας.
πού εIχε κατανοήσει καί Rποστηρίξει τό ΟLδείς εIναι 1ναµάρτητος, @πως
γαλλικό Eγχείρηµα. µς διδάσκει K xδιος K Κύριος στό
D 6ρχιεπίσκοπος 3ωάννης τέλεσε ΕLαγγέλιον. Οnτε K `γιος!
τήν Θεία Λειτουργία το γίου `γιος, κατά τόν Iγιον 3σαάκ τόν
Γερµανο τν Παρισίων3 στά γαλλικά, Σρον, σηµαίνει "πορεία ψυχBς συνεχ"ς
κατά τό παλαιό τυπικό τς ∆υτικς
0κκλησίας, µαζί µέ τόν γαλλικό κλρο, 4
iπως 1ποδείχθηκε, K Eπίσκοπος Mωάννης
καί στήν συνέχεια Aλαβε χώρα Κοβαλέφσκι uταν περισσότερο φιλόσοφος καί
διανοούµενος παρά Eραστής τς θεολογίας καί
Eπισκοπική χειροτονία.
τς ρθοδοξίας καί εIχε καί κάποιες περίεργες
ΑLτό ξένισε καί προκάλεσε 3δέες. eµεινε Eπί πλέον καί µακρυά 1πό κάθε
1ντιδράσεις, @πως uταν φυσικό, καί καθοδήγηση, @ταν 9 Iγιος 3ωάννης Yφησε τό
γιαLτό κατακρίθηκε 9 Iγιος 3ωάννης. Παρίσι καί 1νέλαβε τήν Eπισκοπή το6 Σάν
tστόσο @λες οJ 1ποφάσεις του Φραντσίσκο. Τήν χειροτονία του τήν 1πεκήρυξε
K νέος Eπίσκοπος τς ∆υτικς ΕLρώπης καί
1ρνήθηκε κάθε Eπαφή µέ τήν γαλλική 0κκλησία.
3
D Iγιος Γερµανός τν Παρισίων εIναι Καί Yλλοι Eπικεφαλς τοπικν Eκκλησιν
µεγάλος `γιος τς Nνωµένης Μις 0κκλησίας Aστειλαν παρόµοιες δηλώσεις.
5
τν πρώτων α3ώνων. Λόγοι, ΕΠΕ, 6, 178.
19
µετανοούσης καί διά κρείττονα Μ. Βασίλειον στά χρόνια τν
βιαζοµένης". Στήν πορεία πρός τήν πανίσχυρων Πνευµατοµάχων!
Θέωση Rπάρχουν πτώσεις καί 5 1γάπη το6 γίου 3ωάννου το
Xλισθήµατα, 1κόµη καί στό πεδίο τς Μαξίµοβιτς γιά τήν Jεραποστολή
διδασκαλίας καί τς συγγραφς! Nρµηνεύεται 1πό τήν σταθερή θέση του
ΑLτό τό Eπισηµαίνει K σοφότερος νά σπέρνει τόν σπόρον το6 ΕLαγγελίου
Πατέρας τς 0κκλησίας µας 9 Μέγας καί τς ρθοδοξίας παντο6, 1φήνοντας
Φώτιος σέ µία σηµαντική 0πιστολή τόν θερισµό στό Θεό καί στούς Eργάτες
του: " 5πιλείψει µε - -µέρα, τούς
6
του!
2νδρας παριθµούµενον, ο7ς, τ8 µέν ΕIναι στό χέρι το6 καθενός στή
τ0ν πατέρων τιµ8 σεµνύνοµεν, ν ο9ς συνέχεια νά EργαστεG στόν %µπελνα
δέ τ:ς ληθείας παρηνέχθησαν ο το6 Κυρίου!
µιµούµεθα". %κόµη καί K γραπτός λόγος Nνός
5 ποιµαντική 1νάγκη, Jστορική µεµονωµένου Πατρός τς 0κκλησίας δέν
συγκυρία, τό δύσκολο τν περιστάσεων Eπέχει θέση δόγµατος, γιατί κανένας
1λλά πρό πάντων Aλλειψη δικς µας `γιος ποτέ στήν ρθοδοξία δέν
πνευµατικς γνώσεως καί 'γιότητος διεκδίκησε τό 1λάθητο! 5 πίστις τς
εIναι λόγοι πού EµεGς δέν κατανοο6µε 0κκλησίας διαµορφώνεται µέσα 1πό τίς
πολλές 1πό τίς Eνέργειες τν 'γίων τίς θέσεις τς Ο3κουµενικς Συνόδου, πού
περισσότερες φορές. Eπέχει πρόσωπον 0κκλησίας.
%λλά καί κατά τόν Μέγαν Φώτιον: `ρθόδοξο ε8ναι V,τι πάντοτε,
"Πόσαι περιστάσεις πραγµάτων παντο καί <πό πάντων 'πιστεύθη!
πολλούς ξεβιάζοντο, τά µέν παρα− /λήθεια ταυτίζεται µέ τήν
φθέγξασθαι, τά δέ πρός οAκονοµίαν `ρθοδοξία καί βρίσκεται στήν
εAπεν, τά δέ καί τ0ν πειθούντων συµφωνία τν γίων Πατέρων, στό
παναστάντων, τά δέ καί γνοίB ο9α δή λεγόµενο consensus Patrum!
περιολισθήσασιν νθρώπινα;"7
Ἡ Ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου
∆ηλαδή, κατά τόν Μέγαν Μητροπολίτου Φιλαρέτου,
]εράρχην, οJ δυσκολίες τν κατα− Προέδρου τῆ̋ Ρωσικῆ̋
στάσεων, 1νάγκαζαν τούς Πατέρες Ἐκκλησία̋ τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋
µερικά πράγµατα νά τά λέγουν ὑπό πατρό̋ Νικολάου ∆ηµαρᾶ
διαφορετικά, Yλλα νά τά Eκφράζουν µέ
τρόπον συγκαταβατικό καί µέ πνε6µα Εἶχε κατηγορηθεῖ στό παρελθόν ἡ
Ρωσική Σύνοδο̋ τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋ γιά µία
ο3κονοµίας, Yλλα νά τά λένε ἐγκύκλιο πού εἶχε ἐκδώσει σχετικά µέ τήν
συνεσκιασµένα, oστε νά µήν Eξ− ἁγιοποίηση τοῦ βασιλέω̋ τῆ̋ Ἀγγλία̋
εγείρονται οJ αJρετικοί, πού πολλές Ἐδουάρδου, πού φέρεται ὡ̋ µάρτυ̋, καί ὅτι
φορές κυριαρχο6σαν στήν 0κκλησία καί τάχα ὁ µεγάλο̋ καί πολύ̋ Ἅγιο̋ Φιλάρετο̋
θά Eξαφάνιζαν τούς ρθοδόξους, @πως ὑπέγραψε µία ἐγκύκλιο πού ἀναγνωρίζει τό
σηµειώνει 9 Iγιος Νικόδηµος καί φιλιόκβε!
διδάσκει 9 Iγιος Ταράσιος, πρόεδρος Σέ καµµία περίπτωση, ὅπω̋ θά
τ;ς γίας Ζ΄ ΟPκουµενικ;ς Συνόδου! ἀποδειχθεῖ, οὔτε ἡ Σύνοδο̋ τῶν Ρώσων τῆ̋
∆ιασπορᾶ̋ οὔτε πολύ περισσότερο ὁ Ἅγιο̋
ΑLτό τό διδασκόµαστε 1πό τά πρακτικά
Φιλάρετο̋ δέν ἀποδέχονται τό Φιλιόκβε!
τς Ζ΄ Ο3κουµενικς, 1λλά καί 1πό τόν
Ἡ Ἐγκύκλιο̋ τῆ̋ Ρωσικῆ̋ Συνόδου
6
Βλ. στόν "Τόµο Χαρς", τς ∆ωδεκαβίβλου το6 τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋ ἔχει ὡ̋ ἑξῆ̋:
∆οσιθέου εροσολύµων, σελ. 251−252.
7
Μ. Φωτίου, 0πιστολή, @.π. σελ. 252.
20
"20 Ἰουλίου / 2 Αὐγούστου 1984 Ἐκκλησία̋ ἐκτό̋ Ρωσία̋, ὑψίστη̋
διοικητικῆ̋ αὐθεντία̋ τῆ̋ Ἐκκλησία̋ ἡµῶν.
Πρό̋ ὅσου̋ ἐνδιαφέρονται. Ἐσχάτω̋ ὑπεβλήθησαν ὡρισµέναι ἐπιστολαί
Τήν προσοχήν τοῦ Προέδρου καί τῶν µελῶν εἰ̋ τήν Σύνοδον ὑπό προσώπων ἐλπισάντων
τῆ̋ Συνόδου τῶν ἐπισκόπων ἐπέσυρε τό νά πείσουν τήν Σύνοδον νά ἀνακαλέση τήν
γεγονό̋ ὅτι γίνονται ἀκόµη ἀνακοινώσει̋ ἀπόφασίν τη̋, τήν ἀναγνωρίζουσαν τήν
ὑπό µεµονωµένων κληρικῶν καί λἀκῶν τη̋ ἁγιότητα τοῦ ἁγίου Ἐδουάρδου καί τήν
Ἐκκλησία̋ ἡµῶν, εἰ̋ βάρο̋ τῆ̋ αὐθεντία̋ αὐθεντικότητα τῶν λειψάνων αὐτοῦ καί νά
τῆ̋ Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων, ἀπο- µαταιώση τήν ὁσονούπω µετακοµιδήν των.
σκοποῦσαι νά ἀποδείξουν ὅτι ὁ φορεύ̋ τοῦ Γνωστόν ἔστω ὅτι, ἐξετάσασα τά̋
θείου Πάθου̋ ἅγιο̋ Ἐδουάρδο̋, ὁ µάρτυ̋, ὑποβληθεῖσα̋ αὐτῇ ἐπιστολά̋, ἡ Σύνοδο̋
ὁ βασιλεύ̋ τῆ̋ Ἀγγλία̋, δέν εἶναι ἅγιο̋ τη̋ οὐδέν εὗρεν τό οὐσιῶδε̋, ὥστε νά
Παγκοσµίου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία̋ τοῦ δικαιολογεῖται ἡ µαταίωσι̋ τῆ̋
Χριστοῦ καί ὅτι τά λείψανα τοῦ Ἁγίου παραδόσεω̋ τῶν ἁγίων λειψάνων τοῦ
Ἐδουάρδου, τά ὁποῖα πρόκειται µεγαλο- Ἁγίου Ἐδουάρδου εἰ̋ αὐτήν, οὐδέν τό
πρεπῶ̋ νά ἀποδοθοῦν εἰ̋ τήν Ἐκκλησίαν δυνάµενον νά ὑποχρεώση αὐτήν νά
ἡµῶν, εἶναι νόθα καί ἀνάξια τιµητικῆ̋ ἐπανεκτιµήση τήν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου
προσκυνήσεω̋ ὑπό τῶν πιστῶν. Ἐδουάρδου.
Γνωστόν ἔστω τοῖ̋ πᾶσι, ὅτι τοιοῦτοι ∆ιετυπώθη ἡ ἄποψι̋ ὅτι ὁ Ἅγιο̋
µεµονωµένοι κληρικοί καί λἀκοί, οἵτινε̋ Ἐδουάρδο̋ δέν δύναται νά θεωρηθῆ ἅγιο̋
διασπείρουν τοιαύτα̋ συκοφαντία̋ κατά ἕνεκα τοῦ ὅτι ἡ προσθήκη τοῦ Φιλιόκβε
ἑνό̋ ἁγίου τοῦ Θεοῦ δέν ὁµιλοῦν µέ τήν εἶχεν ἤδη εἰσαχθῆ εἰ̋ τό Σύµβολον τῆ̋
αὐθεντικήν φωνήν τῆ̋ Ὀρθοδόξου Πίστεω̋ ἐν Ἀγγλίᾳ κατά τήν ἐποχήν του.
Ἐκκλησία̋, ἀλλά ἁπλῶ̋ ἐκφράζουν Τό νά ὑποστηρίζη τι̋ τοιαύτην ἄποψιν
προσωπικά̋ των γνώµα̋, αἵτινε̋ εἴµεθα εἶναι ἀντίθετον πρό̋ τά̋ ἐκπεφρασµένα̋
πεπεισµένοι, ὅτι δέν θεµελιοῦνται ἐπί τῶν γνώµα̋ τῶν µεγάλων Πατέρων τῆ̋
γεγονότων αὐτοῦ τοῦ ζητήµατο̋, ἀλλά Ἐκκλησία̋, οἱ ὁποῖοι ἀνήρεσαν τό
µᾶλλον ἐπί προσωπικῆ̋ προκαταλήψεω̋ Φιλιόκβε, δηλονότι τοῦ σεπτοῦ Μαξίµου
καί νοσηρῆ̋ βουλήσεω̋. τοῦ Ὁµολογητοῦ καί τοῦ ἁγίου Ἱεράρχου
Ἡ Σύνοδο̋ τῶν ἐπισκόπων ἔχουσα ἐξετάσει Φωτίου Πατριάρχου Κ/Πόλεω̋. Προσέτι ἡ
τά εἰ̋ τήν διάθεσίν τη̋ τεκµήρια τοῦ δικαιοσύνη ἀπαιτεῖ, ὅπω̋ καί πολλοί ἄλλοι
ζητήµατο̋ µετά προσοχῆ̋, ἰδιαζόντω̋ τήν ἅγιοι, οἵτινε̋ ἐπρέσβευον ἀνεπιγνώστω̋
ἰατροδικαστικήν Ἔκθεσιν ἐπί τῶν τήν αὐτήν προσθήκην εἰ̋ τό Σύµβολο τῆ̋
λειψάνων, πραγµατοποιηθεῖσαν τό 1970, Πίστεω̋, νά ἀπαλειφθοῦν ἐπίση̋ ἐκ τοῦ
ὑπό τοῦ διακεκριµένου ∆ρ. Τόµα̋ Στώουελ, Ἁγιολογίου ἡµῶν, ὡ̋ π.χ. οἱ ἅγιοι
παγκοσµίου φήµη̋ εἰδικοῦ ὀστεολόγου, Βιασεσλαῦο̋ καί Λουντµίλλα τῆ̋ Τσεχία̋,
κατέληξεν ἐπισήµω̋ νά ἀναγνωρίση ὅτι ἡ ὁ ἅγιο̋ Μαρτίνο̋ ὁ Ὁµολογητή̋, Πάπα̋
ὡ̋ ἄνω ὀστεολογική ἐξέτασι̋ συνιστᾶ Ρώµη̋ κλπ.
ἀναµφισβήτητον ἐπιβεβαίωσιν τῆ̋ ταυτό- Ἀµφότερα τά σώµατα, ἡ Σύνοδο̋ καί τό
τητο̋ καί αὐθεντικότητο̋ τῶν λειψάνων, τά Συµβούλιον τῶν ἐπισκόπων ἐξήτασαν τό
ὁποῖα παραδίδονται εἰ̋ τήν Ἐκκλησίαν θέµα τοῦ Φιλιόκβε µετά προσοχῆ̋ ἐν σχέσει
ἡµῶν. πρό̋ τήν περίπτωσιν τοῦ Ἁγίου
Ἡ ἀπόφασι̋ αὕτη ἐπανεξετάσθη ἐπισήµω̋ Ἐδουάρδου, καί ἐν ὄψει τῶν ἐκπεφρα-
καί ἐπεκυρώθη ὑπό τῆ̋ Συνόδου τῶν σµένων γνωµῶν τῶν Πατέρων τῆ̋
Ἐπισκόπων τῆ̋ Ρωσικῆ̋ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία̋, κατέληξαν ὅτι αὐτό (τό
21
Φιλιόκβε) δέν ἀποτελεῖ ἐµπόδιον κατά τήν Φιλάρετο̋ ὑπῆρξε θεούµενο̋ καί ἅγιο̋ δέν
ἐποχήν τοῦ Ἁγίου Ἐδουάρδου, διά νά εὐσταθεῖ."
ἐπιτύχη εἷ̋ χριστιανό̋ τήν ἁγιότητα.
Ὅσοι ἀντιτίθενται εἰ̋ τήν ὑποδοχήν τῶν Ἀντιθέτω̋ µέ αὐτά πού γράφονται
ἁγίων λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἐδουάρδου καί παραπάνω ἡ Σύνοδο̋ δέν κηρύσσει σέ
εἰ̋ αὐτήν ταύτην τήν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου, καµµία περίπτωση ὅτι:
"τό Φιλιόκβε δέν ἀποτελεῖ ἐµπόδιο γιά τή
καλῶ̋ θά πράξουν ἄν ἀναλογισθοῦν ὅτι
σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου",
ἀντιτίθενται εἰ̋ αὐτήν ταύτην τήν χάριν
ὅπω̋ στρεβλώνεται ἡ ἀλήθεια, γιά νά
τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ, ἁµάρτηµα διά τό κατηγορηθεῖ καί ὁ Ἅγιο̋ Φιλάρετο̋ καί νά
ὁποῖον ἀναµφιβόλω̋ ἡ πνευµατική ποινή πληγεῖ ἡ Ἁγιότητά του (!)
δέν θά εἶναι ἀµελητέα. ἀλλά γράφουν ἐπί λέξει:
Ἔκκλησιν ποιούµεθα πρό̋ ἅπαντα τά "ἐν ὄψει τῶν ἐκπεφρασµένων γνωµῶν τῶν
πιστά τέκνα τῆ̋ Ρωσικῆ̋ Ὀρθοδόξου Πατέρων τῆ̋ Ἐκκλησία̋, κατέληξαν ὅτι
Ἐκκλησία̋ ἐκτό̋ Ρωσία̋, νά ἔχουν αὐτό (τό Φιλιόκβε) δέν ἀποτελεῖ ἐµπόδιον
ἐµπιστοσύνην εἰ̋ τήν ἀπόφασιν τοῦ κατά τήν ἐποχήν τοῦ Ἁγίου Ἐδουάρδου,
Συµβουλίου καί τῆ̋ Συνόδου τῶν διά νά ἐπιτύχη εἰ̋ χριστιανό̋ τήν
ἐπισκόπων, εἰ̋ τήν ἁρµοδιότητα τῆ̋ ὁποία̋ ἁγιότητα."
ἔγκεινται τοιαῦτα σοβαρά ἐκκλησιαστικά Ὑπάρχει, λοιπόν, τεράστια διαφορά
ζητήµατα καί οὐχί εἰ̋ τήν ἁρµοδιότητα ἀπό τό νά διακηρύξει̋, ὅπω̋ κατηγο-
ροῦνται οἱ Ρῶσοι ὅτι τάχα ἔκαναν
ἀπληροφορήτων κληρικῶν καί λἀκῶν. ὑπογράφοντα̋ µία ἐγκύκλιο, στήν ὁποία
δέν περιέχεται πουθενά ἡ φράση:
Μητροπολίτη̋ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ "τό Φιλιόκβε δέν ἀποτελεῖ ἐµπόδιο γιά τή
Πρόεδρο̋ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου"
Ἐπίσκοπο̋ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ἀπό τό νά διακηρύξουν:
Γραµµατεύ̋" "ὅτι αὐτό (τό Φιλιόκβε) δέν ἀποτελεῖ
ἐµπόδιον κατά τήν ἐποχήν τοῦ Ἁγίου
Γράφουν κάποιοι σχετικά καί Ἐδουάρδου, διά νά ἐπιτύχη εἷ̋ χριστιανό̋
κατηγορώντα̋ τόν Ἅγιον Φιλάρετον καί
τήν ἁγιότητα".
τήν Σύνοδον τῶν Ρώσων τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋:
"Στήν Ἐγκύκλιο αὐτή ὁ Φιλάρετο̋ Γιατί ἀκριβῶ̋, ὅπω̋ ἐξηγεῖται στήν
ἐγκύκλιο τῆ̋ Συνόδου πολλοί ἄλλοι ἅγιοι
ὑποστηρίζει ὅτι τό Φιλιόκβε δέν ἀποτελεῖ ἐπρέσβευον ἀνεπιγνώστω̋ τήν αὐτήν
ἐµπόδιο γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, προσθήκην εἰ̋ τό Σύµβολον τῆ̋ Πίστεω̋:
ἄποψη σαφῶ̋ ἀντίθετη πρό̋ τά ὅσα
διδάσκουν οἱ Πατέρε̋! Καί τό ἀκόµη "Προσέτι ἡ δικαιοσύνη ἀπαιτεῖ, ὅπω̋ καί
χειρότερο, ὁ Φιλάρετο̋ µέ τή Σύνοδό του, πολλοί ἄλλοι ἅγιοι, οἵτινε̋ ἐπρέσβευον
συκοφαντοῦν τού̋ Πατέρε̋, τού̋ ὁποίου̋ ἀνεπιγνώστω̋ τήν αὐτήν προσθήκην εἰ̋ τό
ἐµφανίζουν ὅτι δῆθεν συµφωνοῦν µαζί του̋! Σύµβολο τῆ̋ Πίστεω̋, νά ἀπαλειφθοῦν
Οἱ ἀπόψει̋ αὐτέ̋ τῆ̋ Ρωσικῆ̋ Συνόδου τῆ̋ ἐπίση̋ ἐκ τοῦ Ἁγιολογίου ἡµῶν, ὡ̋ π.χ. οἱ
∆ιασπορᾶ̋ καθιστοῦν τήν Σύνοδο ἅγιοι Βιασεσλαῦο̋ καί Λουντµίλλα τῆ̋
ΑΙΡΕΤΙΚΗ, τά µέλη τῆ̋ Ἐκκλησία̋ αὐτῆ̋ Τσεχία̋, ὁ ἅγιο̋ Μαρτίνο̋ ὁ Ὁµολογητή̋,
ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι δυνατόν Πάπα̋ Ρώµη̋ κλπ."
ποτέ, ὄχι µόνον νά εἶναι ἅγιοι τῆ̋ Οὔτε, λοιπόν, οἱ ἀπόψει̋ τῆ̋ Ρωσικῆ̋
Συνόδου τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋ καθιστοῦν τήν
Ἐκκλησία̋, ἀλλά οὔτε νά σωθοῦν. Ὡ̋ ἐκ
Σύνοδο αἱρετική (!), οὔτε τά µέλη τῆ̋
τούτου, ἡ ἄποψη ὅτι ὁ Μητροπολίτη̋ Ἐκκλησία̋ αὐτῆ̋ αἱρετικού̋ (!), οὔτε εἶναι
δυνατόν νά ἀµφισβητηθεῖ ἡ ἁγιότητα τοῦ
Ἁγίου Φιλαρέτου, τοῦ ὁποίου τό λείψανο
22
βγῆκε ἀδιάφθορο καί αὐτό, µετά ἐκεῖνο τοῦ ἀποφανθεῖ συνοδικά καί ἡ Ἐκκλησία, στήν
ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Μαξίµοβιτ̋, καί ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδον τοῦ 1722,
Ἅγιο̋ θαυµατουργεῖ ἤδη παγκοσµίω̋, τού̋ ὁποίου̋ ὑπερασπίζεται στήν Ἐγκύκλιό
ἀφοῦ ζῶντα̋ θεαρέστω̋ καί ἀσκητικά καί τη̋ πρό̋ τού̋ Ὀρθοδόξου̋ Ἀντιοχεῖ̋:
πρῶτο̋, µέ τήν Σύνοδό του, ἐξεφώνησε τό "∆εύτερον προστρέχουσιν (οἱ Λατῖνοι) εἰ̋
ἀνάθεµα κατά τοῦ Οἰκουµενισµοῦ τό 1983! τού̋ ∆υτικού̋ διδασκάλου̋ τῆ̋ Ἐκκλησία̋,
Ἀλλά καί κατά τόν Μέγαν Φώτιον: Αὐγουστῖνον, Ἱερώνυµον, προβάλλοντέ̋
"Πόσαι περιστάσει̋ πραγµάτων πολλού̋
του̋ ὡ̋ ὁµολογοῦντα̋ τό Πνεῦµα ἐκ τοῦ
ἐξεβιάζοντο, τά µέν παραφθέγξασθαι, τά δέ
Υἱοῦ ἐκπορευόµενον. Ἀλλά περί τούτων
πρό̋ οἰκονοµίαν εἰπεῖν, τά δέ καί τῶν
εἴποµεν καί ἀνωτέρω, ὅτι ἤ τά χαρίσµατα
ἀπειθούντων ἐπαναστάντων, τά δέ καί
ἐννοοῦσι τοῦ Πνεύµατο̋, τά ὁποῖα κοινῶ̋
ἀγνοίᾳ οἷα δή περιολισθήσασιν ἀνθρώ-
πινα;" πέµπονται εἰ̋ τήν κτίσιν καί παρά τῶν
∆ηλ. ἡ ποιµαντική ἀνάγκη, ἡ ἱστορική τριῶν ὑποστάσεων, ἤ διά νά δείξουν τό
συγκυρία, τό δύσκολο τῶν περιστάσεων ὁµοούσιον τοῦ Πνεύµατο̋ καί Υἱοῦ, εἶπον
ἀλλά πρό πάντων ἡ ἔλλειψη δικῆ̋ µα̋ τό Πνεῦµα ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι, οὐ
πνευµατικῆ̋ γνώσεω̋ καί ἁγιότητο̋ εἶναι µήν δέ ἐννόουν τό αἴτιον τοῦ Πνεύµατο̋
λόγοι πού ἐµεῖ̋ δέν κατανοοῦµε πολλέ̋
ἀπό τί̋ ἐνέργειε̋ τῶν Ἁγίων Πατέρων τί̋ τόν Υἱόν. Καί µάλιστα ἀναγκαζόµενοι νά
περισσότερε̋ φορέ̋. διαλέγωνται ἀγωνιστικῶ̋ πρό̋ τού̋ κατ’
ἐκεῖνον τόν καιρόν αἱρετικού̋, λέγοντε̋ τό
Κατηγορεῖται ἐπίση̋ ἡ Σύνοδο̋ τῶν Πνεῦµα κτίσµα καί γέννηµα τοῦ Υἱοῦ,
Ρώσων τῆ̋ ∆ιασπορᾶ̋ γιά τήν ἀνακήρυξη εἶπον νά ἐκπορεύεται καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, διά
τοῦ Ἐδουάρδου ὡ̋ ἁγίου, λόγῳ τοῦ
µαρτυρίου του: νά συστήσουν τήν ὁµοουσίοτητα αὐτοῦ
"Οὔτε κατά διάνοια µπορεῖ ἕνα̋ Ὀρθόδοξο̋ πρό̋ τόν Υἱόν. Ὥστε ἀγωνιστικῶ̋, ὡ̋
νά θεωρήσει ὅτι ὁ Ἀγγλοσάξονα̋ βασιλιά̋ εἴποµεν, ἔλεγον τοῦτο, καί ὄχι δογµατικῶ̋.
τῆ̋ Ἀγγλία̋ εἶναι ἅγιο̋ τη̋ Ὀρθόδοξη̋ Καί µάρτυ̋ εἰ̋ τοῦτο ὁ προρρηθεί̋
Ἐκκλησία̋! Ὁ λόγο̋ εἶναι ἁπλοῦ̋: ΄Ἦταν Μάξιµο̋ (ὁ Ὁµολογητή̋). Πλήν ἔστω καθ’
µέλο̋ αἱρετικῆ̋ Ἐκκλησία̋, τῆ̋ Ἀγγλο- ὑπόθεσιν, ὅτι ἐκεῖνοι οἱ δυτικοί
σαξονικῆ̋, πού τήν ἐποχή ἐκείνη εἶχε διδάσκαλοι νά ἐννόουν τό Πνεῦµα ἐκ τοῦ
ἀποδεχθεῖ τήν αἵρεση τοῦ Φιλιόκβε, πού Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι ὑποστατικῶ̋, καθώ̋ οἱ
δίδασκαν οἱ Φράγκοι ἐπηρεασµένοι ἀπό Λατῖνοι λέγουσι, δέν εἶναι πρέπον οὔτε
τόν Αὐγουστῖνο. Ἦταν δηλαδή ΑΙΡΕ- δίκαιον νά ἀκολουθήσωµεν γνώµην ἑνό̋ ἤ
ΤΙΚΟΣ! Οὔτε µάρτυρα̋ µπορεῖ νά εἶναι, δύο Πατέρων, ἀλλά νά προτιµήσωµεν τήν
γιατί δέν µαρτύρησε γιά τήν Πίστη τοῦ θείαν Γραφήν, τά̋ ἁγία̋ Συνόδου̋ καί
Χριστοῦ." τού̋ θεοφόρου̋ Πατέρα̋ τῆ̋ Ἐκκλησία̋,
Ἐδῶ νά σηµειωθεῖ ὅτι οἱ Ρῶσοι ἐκ συµφώνου λέγοντα̋ πάντα̋, ἐκ τοῦ
ἐξέτασαν τό θέµα ἐπισταµένω̋ καί Πατρό̋ µόνου ἐκπορεύεσθαι καί ἔχειν τό
ἀπεφάνθησαν περί τῆ̋ ἁγιότητο̋ τοῦ εἶναι τῆ̋ ὑποστάσεω̋ τό Πνεῦµα τό ἅγιον,
Ἐδουάρδου. Ἀλλά καί ἄν ἔγινε ἐσφαλµένη καί αὐτού̋ πιστεύωµεν."
ἐκτίµηση, πρέπει νά ἔχουµε ὑπ’ ὄψιν µα̋ τό (Συνεχίζεται)
τοῦ Μεγάλου Φωτίου: " Ἐπιλείψει µε ἡ Θεοφόροι Διδάσκαλοι
ἡµέρα, τού̋ ἄνδρα̋ ἀπαριθµούµενον, οὕ̋,
τῇ µέν τῶν πατέρων τιµῇ σεµνύνοµεν, ἐν καί ἀσκητές Πατέρες
οἷ̋ δέ τῆ̋ ἀληθεία̋ παρηνέχθησαν οὐ Στίς ἐκδόσεις τῶν τελευταίων τευχῶν
µιµούµεθα". τῶν "Ἁγίων Κολλυβάδων", περιλάβαμε, -
ὅπως καί στό μέλλον θά κάνουμε- καί βίους,
Γιά δέ τού̋ ∆υτικού̋ Πατέρε̋
διδασκαλίες καί περιστατικά ἀπό τήν ζωή
Αὐγουστῖνον καί Ἱερώνυµον ἔχει
τῶν Θεοφόρων Διδασκάλων καί τῶν
23
ἀσκητῶν Πατέρων μας, γιατί πολύ Ἦταν ἕνας ἀσκητής πού ζοῦσε ὡς
ὀφελοῦνται οἱ ἀναγνῶστες μας, ὅπως μᾶς ἱερέας μέσα στόν κόσμο καί τόν
δήλωσαν καί μᾶς ζήτησαν. διακονοῦσε ἡ πρεσβυτέρα του.
Ἡ ἀγάπη γιά τήν πνευματική ζωή Τό διορατικό χάρισμα τοῦ γέροντά
θερμαίνεται ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀσκητικῶν
του, στάρετς Νεκταρίου, εἶχε περάσει
καί θαυματουργικῶν κατορθωμάτων τῶν
τώρα σ’ αὐτόν.
Ἁγίων μας.
Κυττάζοντας κάποιον πού ἔβλεπε
γιά πρώτη φορά τοῦ ἔλεγε κάτι πού εἶχε
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπο̋ Ἀνδρέα̋
τεράστια ἐπίδραση στόν ἴδιο, ἀλλά πού οἱ
τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο,
ἄλλοι δέν τό καταλάβαιναν!
πρώην π. Ἀνδριανό̋
Ἀπό τό Σπρίνγκ Βάλεϊ μέχρι τό
Πιστός μαθητής τοῦ γέροντος
μικρό μοναστηράκι, ὅπου ἡσύχαζε,
Νεκταρίου, τοῦ τελευταίου μαρτυρικοῦ
χρειαζόταν νά περπατήσει κανείς μία
στάρετς τῆς Ὄπτινα, ὑπῆρξε ὁ π.
περίπου ὥρα μέσα ἀπό τήν πόλη, γιά νά
Ἀνδριανός, μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος
φτάσει κοντά στό τοπικό ἀεροδρόμιο.
Ἀνδρέας τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο.
Ἐκεῖ, ἀπέναντι, βρισκόταν τό μοναστήρι
Σέ προχωρημένη ἡλικία μέ τήν
τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο.
πρεσβυτέρα του εἶχαν ἱδρύσει τήν
Ὅταν ἔφτασα ἐκεῖ μοῦ ἄνοιξε μιά
γυναικεία μονή τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο.
ἡλικιωμένη ἀλλά δυναμική κυρία, ἡ
Ἦταν ὁ γέροντας τῆς κοινότητας τῶν
πρεσβυτέρα τοῦ π. Ἀνδριανοῦ, πού τόν
λαϊκῶν πού εἶχαν συσπειρωθεῖ γύρω του.
κάλεσε νά μέ δεῖ.
Στόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ξεπροβάλλοντας ὁ γέροντας μοῦ
σκοτώθηκε μπροστά στά μάτια του ὁ
ζήτησε νά τόν ἀκολουθήσω στό μικρό
γυιός του ἀπό μία βόμβα,
δωμάτιό του, ἕνα γραφεῖο μέ χαμηλό
τραυματίζοντάς τον θανάσιμα στό
ταβάνι καί ἀτμόσφαιρα πολύ ζεστή καί
κεφάλι.
ἄνετη. Κάθισα σέ μιά καρέκλα
Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τότε μεγάλο
κυττάζοντας μπροστά μου ἕνα ὄμορφο
πόνο καί μέ τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία πού
μικρό εἰκονοστάσι μέ πολλές εἰκόνες καί
καί ὁ ἴδιος εἶχε, ἔγινε μεγάλος
ἕνα ἀναμμένο καντήλι.
παρηγορητής τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς μέ
Ὁ γέροντας ἦταν ψηλός καί
τήν σοφία πού ἀπέκτησε μέσα ἀπό τόν
ἐμφανίσιμος, μέ φωτεινά γαλάζια μάτια
πόνο. Πλῆθος ἀνθρώπων συγκεντρώ-
πού ἀκτινοβολοῦσαν τήν Θεία Χάρη. Ἡ
νονταν γύρω του καί εὕρισκαν ἀνάπαυση
ὅλη του ἐμφάνιση ἦταν ἔντονα σοβαρή
κοντά του.
ἀλλά μέ ἀπέραντη στοργή καί ἀγάπη
Ὁ τρόπος ζωῆς του ἦταν ὑπο-
πού καθρεφτιζόταν στό πρόσωπό του.
δειγματικός!
Τούς τοίχους τοῦ κελλιοῦ του
Μέ κέντρο τήν Θεία Λειτουργία, τίς
κοσμοῦσαν τά προτραῖτα τῶν γερόντων
Ὀρθόδοξες ἀκολουθίες τῆς ἐκκλησίας
τῆς Ὄπτινα.
του, τήν ἐξομολόγηση καί τήν ἀδιάλειπτη
Συζητώντας μαζί του, ξαφνικά μέ
προσευχή, θυσίαζε καθημερινά τήν ζωή
ρώτησε ἄν εἶχα διαπράξει κάποια
του γιά τό ποίμνιό του.
συγκεκριμένη ἁμαρτία! Ἔμεινα
ἐμβρόντητος ἀπό τήν ἐξαιρετική του
24
διορατικότητα. Μέ πλησίασε περισ- "Ἡ ψυχή μας, τόνισε ὁ π. Ἀνδριανός,
σότερο, κύτταξε ἐπίμονα μέσα στά μάτια πρέπει νά κρατήσει τό φῶς τῆς γνώσεως
μου καί ξεδίπλωσε πτυχές τοῦ ἑαυτοῦ τοῦ Θεοῦ, νά προσέχει νά φυλάγεται ἀπό
μου πού οὔτε ὁ ἴδιος γνώριζα! διάφορες ἀνεπιθύμητες κινήσεις πού
Ἦταν γεμᾶτος καλωσύνη καί μπορεῖ νά συσκοτίσουν ἤ νά σβήσουν τό
πειστικά καλοπροαίρετος, ἕνας πατέρας Φῶς "τό ὁποῖον ἦλθεν εἰς τόν κόσμον
πού ἐνδιαφερόταν γιαὐτό πού εἶσαι καί ἁμαρτωλούς σῶσαι" ( Α΄ Τιμοθ. 1, 15).
πού δέν προσπαθεῖ νά σέ βάλει σέ Πόσο σημαντική εἶναι ἡ φυλακή τῶν
κάποιο καλούπι. αἰσθήσεών μας, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες
Ὅπως εἶναι φυσικό ἔκλαψα, ὄχι ἀντιλαμβανόμαστε καί κατανοοῦμε τήν
ὅμως ἐπειδή ἄγγιξε τήν καρδιά μου, ζωή, ἡ ἀγάπη μας γιά τήν Πηγή αὐτῆς
πρᾶγμα πού συνέβη, ἀλλά ἐπειδή εἶχα ὀφείλει νά εἶναι ἁγνή ἐνώπιον Ἐκείνου,
βρεῖ κάτι ὑπέροχο, κάτι γιά τό ὁποῖο ἡ ὥστε νά μποροῦμε καλύτερα ν’ ἀκοῦμε τή
ψυχή μου διψοῦσε τόσα πολλά χρόνια. φωνή Του στήν καρδιά μας, στό κέντρο τῆς
Πολλά ἐρωτήματα πού μέ Θεοδώρητης ζωῆς μας. Ἡ διαδικασία
βασάνιζαν ἀπό καιρό λύθηκαν μέ δυό ἐξαγνισμοῦ, ἡ συνεχής κάθαρση τῶν
λόγια του, πού ἦταν οἱ ἀρχές τῆς αἰσθήσεών μας, εἶναι κάτι ἀπαραίτητο γιά
πνευματικῆς ζωῆς. νά διατηρηθεῖ τό ἐντός μας Φῶς
Μού ἔδωσε ἀπαντήσεις γιά τό τί ἀναμμένο, τό Φῶς ἐκεῖνο πού μᾶς φωτίζει.
εἶναι κακό. "Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι". Τό Φῶς αὐτό
Μοῦ εἶπε ὅτι ὁ σκοπός τῆς εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ..."
πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου σ’ Ὁ π. Ἀνδριανός σηκώθηκε ὄρθιος. Ἡ
αὐτόν τόν κόσμο ἐμπερικλείεται στόν θεϊκή ἔμπνευση ἦταν ζωγραφισμένη στό
καθημερινό κύκλο τῶν ἐκκλησιαστι- πρόσωπό του!
κῶν Ἀκολουθιῶν, ὅτι οἱ εἰκόνες τῶν Σχεδόν ψιθυριστά, μέ κάλεσε νά τόν
ἁγίων εἶναι παράθυρα στόν Παράδεισο ἀκολουθήσω.
καί μποροῦμε νά δοῦμε μέσα ἀπό αὐτά, Πίσω του ἦταν μία πόρτα πού
ἄν γνωρίσουμε τούς ἁγίους, ὅτι ἡ ὁδηγοῦσε στό γραφεῖο του ἤ, τό
ζωγραφική, ἡ μουσική καί οἱ ἄλλες πιθανότερο, στό χῶρο προσευχῆς του.
τέχνες εἶναι τρόποι γιά νά Καθώς τήν ἄνοιξε ἔνοιωσα ὅτι ἔμπαινα
προσεγγίσουμε τό Θεό ὡς Δημιουργό, ὅτι στά "ἅγια τῶν ἁγίων" του, κι ἐκεῖνος
ἡ σχέση τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογένειας καταδέχθηκε νά με ἀφήσει νά περάσω
συνδέεται μέ τό μυστήριο τῆς γνωριμίας μέσα. Ἀκριβῶς μπροστά μας ἦταν ἡ
μέ τόν Θεό. Μοῦ ἐξήγησε ἐπίσης, τί γωνιά πού προσευχόταν, γεμάτη μέ
σημαίνει ἀρετή καί τί θεολογία, ἀλλά καί πολλές εἰκόνες κάθε μεγέθους καί
ποιό εἶναι τό καθῆκον μας ἀπέναντι στήν σχήματος, καί ἀναλόγια μέ ἀνοιγμένα
κοινωνία, ἀπέναντι στήν Ἀμερική τήν βιβλία ἐπάνω τους, ὅπως τό Ψαλτήριο κ.
ὁποία ἀγαποῦσε. Πάνω ἀπ’ ὅλα ἄ.
ἐξέφρασε τόν ἐνθουσιασμό του γιά τούς Πάνω ἀπ’ αὐτό τό σημεῖο ἦταν
Γέροντες τῆς Ὄπτινα, τά πρόσωπα τῶν ἀναρτημένη μιά μαυρόασπρη φωτο-
ὁποίων ἀκτινοβολοῦσαν στούς τοίχους γραφία μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ σέ
γύρω μου. φυσικό μέγεθος, ἀντίγραφο τοῦ
25
διάσημου ζωγραφικοῦ ἔργου τοῦ Ἀλεξανδρεία̋, ὅτι ἐφρόνει τά τοῦ
Βάσνετσοφ, ἡ ὁποία δέσποζε σέ ὅλο τό «Ἀρείου». ∆ηλαδή ἐπίστευε καί
δωμάτιο. Ἀπεικόνιζε ἐξαιρετικά ρεαλι- ἐκήρυττεν αἵρεσιν καταδεδικα-
στικά τόν Χριστό μας μέ ἀκάνθινο σµένην παρά δύο Οἰκουµενικῶν
στεφάνι, κάτισχνο, ἀληθῶς πάσχοντα
Συνόδων τῆ̋ ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουµε-
καί μέ διαπεραστικό βλέμμα. Αὐτό ἦταν
νικῆ̋ Συνόδου καί τῆ̋ ἐν
τό κλειδί γιά τόν π. Ἀνδριανό! Σέ τοῦτο
τό ἅγιο Πρόσωπο ἀποτυπωνόταν τό Κωνσταντινουπόλει Β΄ Οἰκουµενικῆ̋
Μαρτύριο. Συνόδου. Καί ὅµω̋, τά ὑπό τοῦ
Ὅμως γιατί; Νεστορίου τελούµενα µυστήρια
Δέν μέ ἱκανοποιοῦσε ποτέ ἡ ἐθεωρήθησαν µή ἄκυρα, µέχρι τῆ̋
ἐξήγηση τοῦ μαρτυρίου: καθαιρέσεω̋ αὐτοῦ παρά τῆ̋
Γιατί ἦταν ἀπαραίτητο νά Γ΄Οἰκουµενικῆ̋ Συνόδου. ∆ιό «τῶν
ἐξακολουθοῦμε νά ὑποφέρουμε, ἀφοῦ ὑπ’ αὐτοῦ χειροτονηθέντων» πρό
Χριστός μας εἶχε νικήσει τόν πόνο καί
ταύτη̋ τῆ̋ καθαιρέσεω̋, οὐδεί̋
τόν θάνατο; Ἄν ἡ πίστη μας καί ἡ
ἀφοσίωσή μας σ’ Αὐτόν μᾶς ὑπόσχεται
«καθήρηται (ἔχει καθαιρεθῆ)», λέγει
αἰώνια εὐτυχία, τότε γιά ποιό λόγο ὁ Μ. Φώτιο̋.»
πρέπει ἀκόμα νά βασανιζόμαστε ἐδῶ στή Ἀπό αὐτό συνάγεται ἄραγε τό
γῆ, ὅπως στόν καιρό τῆς Παλαιᾶς συµπέρασµα ὅτι ἡ Ἐκκλησία
Διαθήκης; ἀναγνωρίζει τά µυστήρια τῶν
(Συνεχίζεται...)
κοινωνούντων µέ κεκριµένου̋ αἱρε-
τικού̋;
Κάθε ἄλλο!
Κατ’ ἀρχά̋ ὁ Μέγα̋ Φώτιο̋
Περί τῶν αἱρετικῶν λέγει ὅτι ἐφρόνησεν τά τοῦ Ἀρείου ὁ
καί τῶν "µυστηρίων" Νεστόριο̋, καί ὄχι ὅτι κοινώνησε µέ
τῶν τελουµένων ὑπ’ αὐτῶν τού̋ κεκριµένου̋ ἀπό τήν Α΄
Οἰκουµενικήν Σύνοδον Ἀρειανού̋,
Λίαν ἀγαπητέ µοι π. Χρυσό- ὅπω̋ κάνουν σήµερα οἱ Νεο-
στοµε! ηµερολογίτε̋, πού κοινωνοῦν πλήρω̋
Χαῖρε ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ σέ ὅλο τό φάσµα τῆ̋ νοούµενη̋
πάντοτε! κοινωνία̋ καί σέ κάθε εὐκαιρία µέ
Σχετικά µέ τά «µυστήρια» πού τού̋ ἀπό αἰῶνε̋ κεκριµένου̋ ἀπό
τελεῖ ὁ πεσών σέ κεκριµένη αἵρεση, τά πλῆθο̋ Συνόδου̋ καί ἀπό τού̋
πράγµατα δέν εἶναι ἔτσι, ὅπω̋ τά Ἁγίου̋ Πατέρε̋ αἱρετικού̋, τού̋
παρουσιάζουν οἱ πατέρε̋ τῆ̋ Μονῆ̋ Λατίνου̋ καί τού̋ Μονοφυσίτε̋,
Κυπριανοῦ καί ὁ καλό̋, κατά τά λειτουργικά, συµπροσευχητικά, µέ
ἄλλα, κακοιµηµένο̋ ἤδη θεολόγο̋, κοινέ̋ δηλώσει̋ καί κοινέ̋
Ἀριστοτέλη̋ ∆ελήµπαση̋ στήν «Καλή συµφωνίε̋, πανηγυρικά καί δηµόσια!
Ὁµολογία», σελ. 5. Καί γιά ἄλλη αἰτία καθαιρέθηκε
Ἀναφέρεται στό ὡ̋ ἄνω τεῦχο̋ κυρίω̋ ὁ Νεστόριο̋, γιά τό ὅτι δηλ.
συγκεκριµένα ὅτι: «Νεστόριο̋ κατηγ- δίδασκε τήν αἵρεση ὅτι ἦταν αὐστηρά
χωρισµένε̋ οἱ δύο φύσει̋ τοῦ Κυρίου,
γέλετο ὑπό τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου
26
τό ἀντίθετο δηλ. ἀπό αὐτό πού Χάρι̋ του στά τελούµενα ὑπ’ αὐτοῦ
κήρυξαν ὁ ∆ιόσκουρο̋ καί ὁ Εὐτυχή̋ µυστήρια;
ἀργότερα, πού συνέχεαν πλήρω̋ τί̋ Ἐκεῖ ὅπου λειτουργοῦν αἱρε-
δύο φύσει̋ τοῦ Κυρίου, τήν τικοί Οἰκουµενιστέ̋, πού βασφηµοῦν
ἀνθρώπινη µέ τήν Θἐκή. συνεχῶ̋ τό Πανάγιο Πνεῦµα καί τό
Γιά τόν λόγο αὐτό ὀνόµαζε ὁ ἔργο του, τήν Ἐκκλησία, εἶναι
Νεστόριο̋ καί τήν Παναγία µα̋ δυνατόν νά ἐπιφοιτᾶ ἡ Χάρι̋ τοῦ
Χριστοστόκον καί ὄχι Θεοτόκον. Ἁγίου Πνεύµατο̋;
∆εύτερον καί σηµαντικότερον Ἀφοῦ οἱ Οἰκουµενιστέ̋ διδά-
εἶναι ἡ ἐπισήµανση πού ἔκανα σέ τρία σκουν µέ ἔργα καί µέ λόγια ὅτι
ἀπό τά προηγούµενα τεύχη ὅτι δηλ. ὑπάρχουν πολλοί δρόµοι γιά τήν
ἄν καί ἡ Ἐκκλησία δέχθηκε τού̋ ὑπ’ σωτηρία καί τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ,
αὐτοῦ χειροτονηθέντε̋, δέν σηµαίνει καί σέ ἀντίθεση µέ τό Εὐαγγέλιο ὅτι
ὅτι ἀναγνωρίζει τά µυστήρια πού δέν εἶναι µοναδικό̋ ὁ δρόµο̋ τοῦ
τελοῦν οἱ αἱρετικοί καί οὔτε κάτι Χριστοῦ µα̋ γιά τόν Παράδεισο!
τέτοιο µπορεῖ νά ἰσχύει διηνεκῶ̋! Ὅταν διδάσκουν ὅτι ὁ Χριστό̋ µα̋
Εἶναι δυνατόν ἡ Ἐκκλησία νά εἶναι µία ὁδό̋ καί ὅτι δέν εἶναι ὅµω̋
µήν ἀναγνωρίσει κανέναν ἀπό τού̋ Η Ο∆ΟΣ, εἶναι δυνατόν ἐκεῖ νά
Νεοηµερολογίτε̋ Λατινόφρονε̋ καί ἐπενεργεῖ τό Ἅγιον Πνεῦµα, ὅταν
τού̋ Οἰκουµενιστέ̋ τοῦ νῦν αἰῶνο̋, ἐκστοµίζονται τέτοιε̋ βλασφηµίε̋;
ὅπω̋ πολλέ̋ φορέ̋ ἔκανε στό Ὅταν κηρύσσει ὁ Ἴδιο̋ ὁ
παρελθόν! Κύριο̋ ὅτι οὐδεί̋ ἔρχεται πρό̋ τόν
Ἀπό τού̋ ἰδίου̋ αἱρετικού̋, Πατέρα εἰµή διά τοῦ Υἱοῦ!
ἄλλου̋ ἄλλοτε ἀνεγνώρισε καί Ἀδελφέ µου π. Χρυσόστοµε!
ἄλλου̋ ὄχι, ὅπω̋ ἔγινε γιά Ὁ αἱρετικό̋, ἔστω καί µέ µία
παράδειγµα στήν Σύνοδο τῆ̋ φράση, ἐκτοξεύει συνεχῶ̋ βλασφηµία
Καρχηδόνο̋! κατά τοῦ Θεοῦ.
Καί ὅπω̋ σέ πολλά µέρη τοῦ Πῶ̋ εἶναι δυνατόν, λοιπόν, νά
Ἱεροῦ Πηδαλίου σηµειώνει ὁ Ἅγιο̋ µετέχουν οἱ Νεοηµερολογίτε̋ µέ τόν
Νικόδηµο̋, δέχθηκε ἐκείνου̋ ἐκ τῶν Πάπα σέ οὐνιτικέ̋ λειτουργίε̋, ἀφοῦ
αἱρετικῶν πού ἦταν ὀρθά µέ τί̋ αἱρέσει̋ του̋ οἱ Παπικοί, µέ τό
βαπτισµένοι. Πού κρατοῦσαν δηλ. τό πρωτεῖο, τό ἀλάθητο τήν ἄσπιλη
Ὀρθόδοξο βάπτισµα, τί̋ τρεῖ̋ πλήρει̋ σύλληψη, τό φιλιόκβε, τήν κτιστή
καταδύσει̋ καί ἀναδύσει̋ στό χάρη καί πλῆθο̋ ἄλλων βλασφηµιῶν
Ὄνοµα τῆ̋ Ὑπερουσίου καί Ἁγία̋ βλασφηµοῦν συνεχῶ̋ τόν Θεό, καί νά
Τριάδο̋! µπορεῖ ἀκόµη κάποιο̋ νά ἰσχυρισθεῖ
ὅτι ἔχουν θεία χάρη καί µυστήρια,
Ἀ̋ ἐξετάσουµε στή συνέχεια τί ἀφοῦ, κοινωνῶντα̋ µέ τού̋ παπικού̋,
συµβαίνει µέ τήν καινοφανῆ αἵρεση. βλασφηµοῦν καί οἱ ἴδιοι τό Ἅγιον
Ὅταν πρωτοκηρυχθεῖ αἵρεση, οἱ Πνεῦµα;
αἱρετικοί καί ὅσοι τού̋ ἀκολουθοῦν Πῶ̋ εἶναι δυνατόν νά µετέχουν
τελοῦν µυστήρια; σέ πανθρησκειακέ̋ συµπροσευχέ̋ οἱ
Ὀφείλουµε νά ἐρωτήσουµε καί Νεοηµερολογίτε̋ καί οἱ Οἰκου-
'µεῖ̋: εἶναι δυνατόν νά βλασφηµεῖται µενιστέ̋, µέ τού̋ Παγανιστέ̋, τού̋
τό Ἅγιον Πνεῦµα ἀπό ἕναν αἱρετικό Εἰδωλολάτρε̋, τού̋ Μωαµεθανού̋,
καί νά ἐπενεργεῖ παρ' ὅλα αὐτά ἡ τού̋ Ἑβραίου̋ καί τού̋ Βουδιστέ̋
27
καί νά τού̋ ἀναγνωρίζουµε ἀκόµη σήµερον, πού παρόµοιοί του̋ δέν
σωστικά µυστήρια καί θεία χάρη! ἀνεφάνησαν ποτέ στό παρελθόν στήν
Αὐτά ὅλα συνιστοῦν ἐκτόξευση ἱστορία τη̋!
φοβερῶν βλασφηµιῶν κατά τοῦ Θεοῦ. ∆έν µπορεῖ νά σφετερίζεται
Ἐµεῖ̋ µέ τού̋ λόγου̋ τῶν κανεί̋ τί̋ ἀποφάσει̋ Μεγάλη̋
Πατέρων µα̋ καί τῶν Ἁγίων µα̋ µελλοντικῆ̋ Συνόδου, ἀµνηστεύοντα̋
ὑµνολογοῦµε τόν Θεόν! τού̋ αἱρετικού̋. Λέγοντα̋ δηλ. καί
Ἐκεῖνοι µέ τά λόγια τῶν Παπῶν κηρύσσοντα̋ ἀδιακρίτω̋ ὅτι ὅσα
καί τῶν ψευδοσυνόδων του̋ βλασφη- µυστήρια τελοῦν οἱ Οἰκουµενιστέ̋
µοῦν συνεχῶ̋ τόν Θεό. καί οἱ Νεοηµερολογίτε̋ εἶναι τάχα
Κάθε αἱρετική παρέκκλιση εἶναι ἰσχυρά.
βλασφηµία κατά τοῦ Θεοῦ, γιαὐτό οἱ Οἱ αἱρετικοί εἶναι ἐκτό̋
Ἅγιοι Πατέρε̋ τρέµουν κυριο- Ἐκκλησία̋!
λεκτικά, ὅταν ἀκοῦνε τά λόγια τῶν Αὐτή εἶναι ἡ κρυστάλλινη
αἱρετικῶν. διδασκαλία τῆ̋ Ἐκκλησία̋ µα̋. ∆έν
Οἱ Νεοηµερολογίτε̋ καί οἱ Οἰκο- ἔχουν Θεία χάρη καί Μυστήρια!
µενιστέ̋ ἔχουν φθάσει σέ τέτοια Αὐτό τό τονίζει καί ὁ Ἅγιο̋
ἀναισθησία, ὥστε νά ἀκοῦνε συνεχῶ̋ Νικόδηµο̋ στό κείµενο πού ἐπι-
νά βλασφηµεῖται ὁ Θεό̋ καί νά µή συνάπτω καί πάλι στήν παροῦσα
τού̋ ἐνδιαφέρει πλέον καθόλου, ἀπάντησή µου καί πρέπει νά τό
ἀδιαφορώντα̋ γιά τού̋ ποιµένε̋ του̋ µελετήσεις µέ προσοχή:
πού ἐκστοµίζουν ἀνήκουστε̋ βλα- "Καθώ̋ καί ἡ Οἰκουµενική β΄ τινῶν
σφηµίε̋! αἱρετικῶν δι’ οἰκονοµίαν ἐδέχθη τό
Ἔχει ἐπέλθει πλήρη̋ ἐξοικείωσή βάπτισµα, ὡ̋ προείποµεν. Ὅθεν ὡ̋ µή ὅρον
του̋ µέ τήν αἵρεση καί ἡ ἰσοπέδωση τήν τοιαύτην καιρικήν καί περιστατικήν
τῶν πάντων εἶναι γεγονό̋ ἀναµφι- οἰκονοµίαν ποιησαµένη, οὐκ ἐναντιοῦται
σβήτητο. εἰ̋ τόν παρόντα Ἀποστολικόν Κανόνα. Καί
Αὐτό εἶναι θάνατο̋ πνευµατικό̋, γάρ καί ὁ Πατριάρχη̋ Ἀνατόλιο̋ ὑπό τοῦ
νάρκωση πνευµατική καί νέκρωση αἱρετικοῦ ∆ιοσκόρου καί τῆ̋ περί αὐτόν
τῶν Ὀρθοδόξων αἰσθητηρίων.8 αἱρετικῆ̋ συνόδου ἐχειροτονήθη, καί ὁ
ἅγιο̋ Μελέτιο̋ ὁ Ἀντιοχεία̋ ὑπό
Ἀρειανῶν, κατά τόν Σωζόµενον, βιβλ. δ΄,
Ὑπάρχουν, λοιπόν, καί πολλοί κεφ. κη΄. Καί ἄλλοι πολλοί ὑπό αἱρετικῶν
ἄλλοι σοβαρότατοι λόγοι σήµερα, ἐχειροτονήθησαν, καί µετά ταῦτα, ὑπό τῶν
πού διαφοροποιοῦν ἐπίση̋ τήν στάση ὀρθοδόξων ἐδέχθησαν (ἔγιναν δεκτοί).
τῶν Πατέρων διαχρονικά.
Ἀλλά σπάνια τά τοιαῦτα καί κατά
Ὅσου̋ δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία, περίστασιν, κανονικῆ̋ ἀκριβεία̋ λειπό-
τού̋ δέχθηκε σέ Οἰκουµενική καί µενα, οὐ νόµο̋ δέ Ἐκκλησία̋ τό κατά
Μεγάλη Σύνοδο. περίστασιν γινόµενον καί τό σπάνιον, κατά
Τού̋ δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία! τε τόν ιζ΄ τῆ̋ α΄ καί β΄ καί τόν Θεολόγον
Οὔτε µπορεῖ κανεί̋ νά προ- Γρηγόριον, καί τήν β΄ πρᾶξιν τῆ̋ ἐν τῇ ἁγίᾳ
δικάζει, τί θά κάνει ἡ Ἐκκλησία µέ Σοφίᾳ συνόδου, καί τό νοµικόν ἐκεῖνο τό
τού̋ φοβερού̋ αἱρετικού̋ τῆ̋
8
Σύγκρινε: Πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, «Ὁ Ἅγιο̋
Γρηγόριο̋ Παλαµᾶ̋, Πατέρα̋ τῆ̋ Θ΄ Οἰκουµενικῆ̋
Συνόδου», Ἅγια Μετέωρα, 2009, σελ. 17.
28
λέγον: Τό, παρά Κανόνα̋, οὐχ ἕλκεται πρό̋ ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου πρό̋
ὑπόδειγµα." 9 Ρουφινιανόν ἐσφαλµένα.11
Σάββα̋ ὁ ἡγούµενο̋ τοῦ Στουδίου
ὑποστήριζε, µέ βάση αὐτή τήν ἐπιστολή, ὅτι
Κατά δέ τήν Ζ΄ Οἰκουµενικήν ὅλοι δέν πρέπει νά γίνονται δεκτοί, ὅσοι ἔχουν
οἱ εἰκονοµάχοι ἦσαν ἐκτό̋ Ἐκκλησία̋! χειροτονηθεῖ ἀπό τού̋ αἱρετικού̋.
Τά πρακτικά τῆ̋ Ζ΄ Οἰκουµενικῆ̋ Ὁ Ἅγιο̋ Ταράσιο̋ ἀντέτεινε, ὅτι ὁ
εἶναι πολύ διαφωτστικά. Μέγα̋ Ἀθανάσιο̋ δέν τό εἶπε γενικῶ̋ γιά
Ἔγιναν ὅλοι, ὅσοι ἔγιναν δεκτοί, µέ ὅλου̋, ὅσοι χειροτονήθηκαν ἀπό
µετάνοια καί ὁµολογία τῆ̋ Ὀρθοδόξου αἱρετικού̋, ὅτι δέν πρέπει νά γίνονται
Πίστεω̋, καί κατ’ οἰκονοµίαν, καί ὄχι κατ’ δεκτοί, ἀλλά γιά τού̋ πρωτάρχα̋ τῶν
ἀκρίβειαν ἀπό τήν Οἰκουµενικήν Σύνοδον αἱρετικῶν καί τού̋ πρὀσταµένου̋ τῆ̋
πού ἐπέχει πρόσωπον Ἐκκλησία̋!
ἀσεβεία̋.
Καί αὐτού̋, βέβαια, ἄν µετανοήσουν,
Οἱ αἱρετικοί δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία,
ὀφείλει ἡ ἐκκλησία νά τού̋ συγχωρήσει,
ἀλλά εἶναι συναγωγή πονηρευοµένων.
ἀλλά τού̋ καθαιρεῖ ἀπό τό ἀξίωµα τῆ̋
Κατά τόν Μέγαν Φώτιον, "Μία ἐστίν ἱερωσύνη̋. Ὅσοι δέν ἀνῆκαν στού̋
ἡ τοῦ Χριστοῦ Καθολική καί Ἀποστολική πρὀσταµένου̋ τῆ̋ ἀσεβεία̋, καί πολύ
Ἐκκλησία, οὐ πλείου̋ οὐδέ δύο· συναγωγαί περισσότερο, ἐπειδή αὐτοί ἐβιάσθηκαν νά
πονηρευοµένων εἰσί τά παρά ταύτην ἀκολουθήσουν τού̋ αἱρετικού̋, αὐτού̋
συνέδρια καί σύνοδο̋ ἀθετούντων· οὕτω τού̋ συγχώρησε ἡ ἁγία Ζ΄ Οἰκουµενική
φρονοῦµεν οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί, οὕτω Σύνοδο̋ καί τού̋ δέχθηκε ὡ̋ ἱερεῖ̋, ὅπω̋
πιστεύοµεν, οὕτω κηρύττοµεν".10 ἦταν πρῶτα, γιά ἕναν ἀκόµη λόγο, ὅτι
Καί, ἑποµένω̋, ἔξω τῆ̋ Ἐκκλησία̋ ἔφεραν ὡ̋ ἐπαρκῆ δικαιολογία, τό ὅτι δέν
δέν ὑπάρχει σωρηρία. ἔγιναν στήν πραγµατικότητα ἀσεβεῖ̋, ἀλλά
ἀντιθέτω̋ προτίµησαν νά µείνουν στί̋
Ὅπω̋ διαπιστώνουµε ἀπό τήν Ἁγίαν θέσει̋ του̋ καί νά ὑποστοῦν βία, νά
Ζ΄ Οἰκουµενικήν Σύνοδον, εἶναι, ὡστόσο, βαστάσουν τό βάρο̋ τῶν αἱρετικῶν, γιά νά
πολύ εὔκολο νά παρερµηνεύσει κάποιο̋ τά µήν ἀπωλεσθεῖ τό ποίµνιό του̋, ἄν παίρναν
πατερικά κείµενα. Πολλέ̋ φορέ̋ διορθώνει τήν θέση του̋ κάποιοι ἄλλοι ἀσεβέστατοι
ὁ πολύ̋ Ἅγιο̋ Ταράσιο̋ τού̋ µοναχού̋, πού θά διέφθειραν ἐντελῶ̋ τί̋ Ἐκκλησίε̋
πού κατανοοῦν, γιά παράδειγµα, τήν Β΄ τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία (πάντα) στήν Σύνοδο
τῆ̋ Καρθαγένη̋ δέχθηκε τόσου̋ µόνον
9
Ὁ Ἅγιο̋, ὅπω̋ εἴδαµε, ἀναφέρεται καί στί̋ κληρικού̋ στήν Ἀφρική ἀπό αὐτού̋ πού
χειροτονίε̋ τῶν αἱρετικῶν εἰκονοµάχων πού ἔγιναν εἶχαν πέσει στήν αἵρεση, ὅσου̋ χρειάσθηκε,
δεκτοί ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουµενικήν Σύνοδον: λόγῳ τῆ̋ µεγάλη̋ ἀνάγκη̋ πού ὑπῆρχε ἐκεῖ
"Πάντω̋ δέν δέχθηκε τού̋ πρωτάρχα̋ τῆ̋ ("ταὔτόν εἰπεῖν ἐδέχθησαν, (ἔγιναν δεκτοί),
αἱρέσεω̋ καί τού̋ ἐµπαθῶ̋ ἐγκειµένου̋ καί µή "οἰκονοµικῶ̋ καί ἐξ ἀνάγκη̋" κατά τόν
γνησίω̋ καί ἀληθῶ̋ µετανοοῦντε̋, ὅπω̋ εἶπε ὁ
Θεῖο̋ Ταράσιο̋. ∆έχθηκε ἐκείνου̋ πού ἀκολούθησαν
Ἅγιον Νικόδηµον.
τού̋ πρωτάρχα̋ τῶν αἱρέσεων καί πού µετανόησαν
Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Σύνοδο̋ πού
εἰλικρινά, -(σχετικά µέ ὅλα αὐτά γράφει ὁ Ἅγιο̋
ἔγινε στήν Ἰταλία δέν δέχθηκε τί̋
στήν ἑρµηνεία του στήν ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου
χειροτονίε̋ του̋, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε ἀνάγκη,
Ἀθανασίου πρό̋ Ρουφινιανόν)-, καί ἐκείνου̋ πού κατά τόν ΟΖ΄ τῆ̋ ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου.
χειροτονήθηκαν ἀπό τού̋ αἱρετικού̋ Εἰκονοµάχου̋ Ἐπίση̋, εἶναι σηµαντικὸ αὐτό που
δέν ἀναχειροτόνησε, ἀφοῦ ὁµολόγησαν τήν διδάσκει ὁ Μέγα̋ Βασίλειο̋ καί γιά τού̋
Ὀρθοδοξία, ὅπω̋ φαίνεται ἀπό τήν α΄ πράξη τῆ̋ Ζ΄ καινοφανεῖ̋ αἱρετικού̋.
Οἰκουνενικῆ̋." Ὅλα τὰ σχετικὰ, δηλ. τά περί
Ἐπίση̋ κάποιων αἱρετικῶν δέχθηκε τό αἱρετικῶν, ὅπω̋ στήν περίπτωση τοῦ
βάπτισµα δι᾽ οἰκονοµίαν, ὅπω̋ σηµειώνει ὁ Ἅγιο̋. Οἰκουµενισµοῦ, (ἄν γίνει δεκτή ἡ διάκριση
Τήν περιστατική καί καιρική οἰκονοµία δέν τά
ἔκανε ὅρον ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουµενική.
11
Ἱερόν Πηδάλιον Ἁγίου Νικοδήµου, ἔκδ. 1908, σελ.
10
Ἐπιστολή 284, Κατά τῆ̋ Θεοπασχιτῶν αἱρέσεω̋. 559 ἑπ.
29
περί κεκριµένη̋ καί ἀκρίτου αἱρέσεω̋ καί γιά τὰ συντελούµενα ἀκατονόµαστα
τῆ̋ διαφορετικῆ̋ ἀντιµετωπίσεω̋ τῶν πνευµατικὰ ἐγκλήµατα, πού συνοψίζονται
κεκριµένων ἀπό τού̋ µή κεκριµένου̋ στήν συνεχόµενη τῶν αἱρετικῶν ψευδο-
αἱρετικού̋), ἰσχύουν γιά τοὺ̋ πρώτου̋ ποιµένων βλασφηµία πρό̋ τό Ἅγιον
αἱρεσιάρχε̋, πού εἶχαν τὴν χειροτονία ἀπὸ Πνεῦµα, πού δέν θά συγχωρεθεῖ, κατά τόν
τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπό τοὺ̋ Ὀρθοδόξου̋ Κύριόν µα̋, εἰ̋ τόν αἰῶνα.
ἐπισκόπου̋ (Α΄Κανών τοῦ Μ. Βασιλείου).
Οἱ ἀπὸ αὐτοὺ̋ τοὺ̋ αἱρεσιάρχε̋ Οἱ ἀµετανόητοι, λοιπόν, καί ἐπί
χειροτονούµενοι στήν συνέχεια, στεροῦνται, πολλέ̋ δεκαετίε̋ αἱρετικοί καί διῶκτε̋ τῶν
κατὰ τὸν Μέγαν Ἱεράρχην, ἀποστολικῆ̋ Ὀρθοδόξων, τῆ̋ Ἱερᾶ̋ Μονῆ̋ Ἐσφιγµένου
διαδοχῆ̋, ἀλλά εἶναι δυνατόν νά γίνουν καί τῶν Ζηλωτῶν Πατέρων στό Ἅγιον
δεκτοί ἤ µή ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἐάν Ὄρο̋, στήν Ἁγίαν Ρωσίαν, καί στί̋ ἄλλε̋
µετανοήσουν καί ὁµολογήσουν τήν σλαυικέ̋ χῶρε̋, στήν Ἑλλάδα µα̋ καί ἀνά
Ὀρθοδοξία, ὅπω̋ βλέπουµε στήν Ἁγία Ζ΄ τόν κόσµον ὅλον, δέν ἔχουν ἱερωσύνη καί
Οἰκουµενικήν Σύνοδον καί στά πρακτικά µυστήρια.
τη̋.
Σηµαντικὸ εἶναι ἐπίση̋ νά Οἱ Νεοηµερολογίτε̋ καί οἱ Οἰκου-
συνειδητοποιηθεῖ, ἀπό τού̋ πλανωµένου̋ µενιστέ̋ δέχονται ὡ̋ ἁγίου̋, τού̋ "ἁγίου̋"
καί στήν αἵρεση εὑρισκοµένου̋ ἀδελφού̋ τη̋ Νέα̋ Ἐποχῆ̋, τόν µάγο Πορφύριο καί
µα̋ Νεοηµερολογίτε̋, ὅτι ἡ Σύνοδο̋, τὰ τόν πλανεµένο Πα˙σιο!
παλαιότερα χρόνια, εἶχε καί τὴν βασική Γιά τό θέµα ἔχουµε γράψει διεξοδικά
ἀποστολὴ νά διαφωτίσει τὸν λαὸ περὶ τῆ̋ στό παρελθόν καί θά ἐπανέλθουµε µέ
κηρυσσοµένη̋ αἱρέσεω̋, καί νά κατα- νεότερο τεῦχο̋ καί νέα στοιχεῖα πού ἔχουν
στήσει φανερό, ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοί καί συγκεντρωθεῖ.
νά τού̋ ἀποκόψει.
Ὁ λαὸ̋ δέν εἶχε τὴν δυνατότητα, Τό κείµενο τοῦ ΙΕ΄ Ἱεροῦ Κανόνα
ἰδιαίτερα σέ ἀποµακρυσµένα µέρη, νά τῆ̋ ΑΒ΄ Ἱερᾶ̋ Συνόδου, πού ἀναφέρεται σέ
πληροφορηθεῖ, τί γινόταν, ἀλλά οὔτε εἶχε ἐκείνου̋ πού χωρίζονται ἀπό τού̋
καί τί̋ γνώσει̋ νά µελετήσει καί νά Προέδρου̋ του̋ πρό συνοδικῆ̋ διαγνώµη̋,
διακρίνει τί̋ ἐνδοχριστιανικέ̋, πάντω̋, σέ περιπτώσει̋ κατά τί̋ ὁποῖε̋ κηρύσσεται
αἱρέσει̋. ὑπ’ αὐτῶν δηµοσίω̋ αἵρεση, ὄχι µόνον
Σήµερα ὅλοι, ἄµεσα καὶ ἀναµ- δικαιολογεῖ ἀλλά καί ἐπιβάλλει τήν
φισβήτητα βλέπουν καί ἀκούουν στί̋ ἀποτείχιση τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων ἀπό
τηλεοράσει̋ καί στά ραδιόφωνα, διαβάζουν τού̋ ψευδεπισκόπου̋, πού δηµόσια κηρύσ-
σὲ ἐφηµερίδε̋, σὲ ἄπειρα περιοδικὰ µὲ σουν αἵρεση.
πλῆθο̋ φωτογραφιῶν, πληροφοροῦνται ἀπό Τό δεύτερο µέρο̋ τοῦ κανόνο̋
τό διαδίκτυο καί τόν ἠλεκτρονικό τύπο τὴν τονίζει ὅτι οἱ ἀποτειχιζόµενοι "οὐ γάρ
παγκόσµια προδοσία, τὰ οὐνιτικὰ δηλ.
συλλείτουργα µέ τού̋ Λατίνου̋ τῶν ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί
Βαρθολοµαίων καὶ τῶν ἄλλων Φαναριωτῶν, ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί οὐ
ἀλλά καὶ τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Σλαύων σχίσµατι τήν ἕνωσιν τῆ̋ ἐκκλησία̋
Νεοηµερολογιτῶν καί Νεοπαλαιοηµερο- κατέτεµον, ἀλλά σχισµάτων καί µερισµῶν
λογιτῶν, τί̋ ἄπειρε̋ καί καθηµερινέ̋ τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι."
δηµόσιε̋ συµπροσευχέ̋ καί ἐκδηλώσει̋ µέ
τού̋ παγανιστέ̋ καί εἰδωλολάτρε̋, Οἱ Νεοηµερολογίτε̋-Οἰκουµενιστέ̋,
µωαµεθανού̋, βουδιστέ̋ καί ἰνδουιστέ̋ τῶν µέχρι σήµερα, βυθίζονται ὅλο καί
νεκρῶν πνευµατικά ψευδοποιµένων τοῦ περισσότερο στήν αἵρεση καί ὄχι µόνον δέν
Νεοηµερολογιτικοῦ - Οἰκουµενισµοῦ. ἔχουν καµµία πρόθεση µεταµελεία̋, ἀλλά
Γιά τὰ πασίδηλα, λοιπόν, καί τά ἀντίθετα διώκουν τού̋ Γνησίου̋
ἀναµφισβήτητητα δέν διατάσσεται ἀπό- Ὀρθοδόξου̋ Χριστιανού̋ κατά τόν
δειξη οὔτε κἄν στά πολιτικὰ δικαστήρια. σκληρότερο τρόπο, ἰδιαίτερα στό Ἅγιον
Πόσο µᾶλλον στά πνευµατικά πράγµατα, Ὄρο̋.
πού εἶναι πολύ αὐστηρότερα τὰ κριτήρια, Ἐδῶ πρέπει κυρίω̋ νά σηµειωθοῦν οἱ
διωγµοί στό Ἅγιον Ὄρο̋ τῶν ζηλωτῶν
30
Πατέρων καί κατ’ ἐξοχήν τῆ̋ Ἱερᾶ̋ Μονῆ̋ στήν Ἀφρική, δέν ἔγιναν ὅλοι οἱ
Ἐσφιγµένου. αἱρετικοί δεκτοί.
Τῶν Πατέρων αὐτῶν ἀποφασίσθηκε
ἡ ἀπέλαση ἀπό τό Μοναστήρι του̋ καί
καταδικάζονται µέσα στόν εἰκοστό αἰῶνα, Ἡ ἀποστασία στί̋ ἡµέρε̋ µα̋
ἀποκλεισµένοι ἀπό ξηρᾶ̋ καί ἀπό προχωράει µέ γεωµετρική πρόοδο,
θαλάσση̋, στόν διά τῆ̋ ἀσιτία̋ θάνατο. καί ἀνάλογα κρίνονται τά πράγµατα.
Πολλοί ἀπό τού̋ Πατέρε̋ κατα- Πολλοί, δυστυχῶ̋, οὐνιτίζουν
δικάσθηκαν καί σέ φυλάκιση! καί µέσα στόν χῶρο τῆ̋ Ὀρθοδοξία̋.
Ἐνῶ τού̋ ἔχει ἀπαγορευθεῖ ἡ
ἐπικοινωνία µέ τόν ἔξω κόσµο, τό νά
∆έν εἴµαστε σήµερα, 86 χρόνια
φιλοξενοῦν προσκυνητέ̋ καί νά ἀν- µετά, ἀκόµα ... στό σχίσµα τοῦ Νέου
εφοδιάζονται µέ τρόφιµα καί ὅλα τά Ἡµερολογίου...
ἀναγκαῖα. Ἔχουν γίνει µέχρι σήµερα
Πολλοί ἀπό τού̋ ἀσθενεῖ̋ γέροντε̋ σηµεῖα καί τέρατα!
πεθαίνουν ἀδιάγνωστοι στό νοσοκοµεῖο τῆ̋
Μονῆ̋. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία
Σέ πολλά µέρη τῆ̋ Ἑλλάδο̋, ἀκόµα
καί σήµερα, διώκονται Ὀρθόδοξοι, (παλαιο- καί Καθολική.
ηµερολογίτε̋), ἐπίσκοποι καί ἱερεῖ̋ ἀπό Ἡ Ὀρθόδοξη!
τού̋ Νεοηµερολογίτε̋ ἐπισκόπου̋, καί δέν Οἱ Οἰκουµενιστέ̋, οἱ Νεο-
ἐπιτρέπεται στού̋ Ὀρθοδόξου̋ νά χτίσουν ηµερολογίτε̋, οἱ Λατινόφρονε̋ καί
Ναού̋ ἤ σύρονται στά δικαστήρια πολλοί οἱ ἑνούµενοι µέ αὐτού̋ καί µέ τού̋
Ὀρθόδοξοι λευίτε̋ ἐπί ἀντιποιήσει ἀρχῆ̋. Μονοφυσίτε̋ δέν εἶναι ἐκκλησία.
Εἶναι ἐκτό̋ Ἐκκλησία̋.
Ἡ ἀπόφαση τῆ̋ Μεγάλη̋ Συνόδου
πού ἐλήφθη στό παρελθόν, ὑπό τήν
Αὐτό διδάσκουν ὅλοι οἱ
προεδρία τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Πατέρε̋ γιά τού̋ αἱρετικού̋.
Φιλαρέτου, περί ἀναθεµατισµοῦ τῆ̋
αἱρέσεω̋ τοῦ Οἰκουµενισµοῦ µεταξύ τῶν Ὁ Ἅγιο̋ Φιλάρετο̋ µέ τήν
ἄλλων περιέχει τά ἑξῆ̋: Σύνοδό του, τό 1983, ἀναθεµατίζει
"∆ιά ταῦτα, τοῖ̋ ἐν γνώσει καί ὅσου̋ ἐπιχειροῦν νά ἀθωώσουν
κοινωνοῦσι τοῖ̋ προειρηµένοι̋ αἱρετικοῖ̋, τού̋ δυσεβεῖ̋ αἱρετικού̋ Οἰκου-
ἤ ὑποστηρίζουσι, διαδίδουσι, ἤ ὑπερα-
σπίζουσι τήν νεοφανῆ αὐτῶν αἵρεσιν τοῦ
µενιστέ̋.
Οἰκουµενισµοῦ: Ἀνάθεµα". Ἔτσι καί ἐµει̋ ὀφείλουµε νά
ἀναθεµατίζουµε τού̋ αἱρετικού̋, καί
νά τού̋ θεωροῦµε ὡ̋ ἐχθρού̋ τῆ̋
Οὔτε, λοιπόν, αὐθαίρετα οὔτε Παναγία̋ µα̋ καί τοῦ Υἱοῦ τη̋, ἐκτό̋
παράδοξα εἶναι τά συµπεράσµατά τῆ̋ Ἁγία̋ Ἐκκλησία̋ καί τῆ̋
µα̋, σχετικά µέ τήν ἀποδοχή ἤ µή τῶν φιλτάτη̋ Ὀρθοδοξία̋, γιά νά µήν
αἱρετικῶν, ἀλλά στηρίζονται στήν πιάσει καί µᾶ̋ τό µέγα αὐτό ἀνάθεµα!
πράξη τῆ̋ Ἐκκλησία̋, στί̋ ἀποφάσει̋
τῶν Οἰκουµενικῶν Συνόδων καί στί̋ Ὅταν ὁ Ἅγιο̋ Νικόδηµο̋ στό Ἱερόν
ἑρµηνεῖε̋ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅπω̋ Πιδάλιον µιλάει γιά αἱρετικού̋, κάνει
ἄραγε διάκριση µεταξύ κεκριµένων καί
τεκµηριώνονται µέ µύριε̋ Πατερικέ̋ ἀκρίτων γιά παράδειγµα στόν ΞΗ΄
καί Συνοδικέ̋ παραποµπέ̋ στί̋ Ἀποστολικόν Κανόνα;
σχετικέ̋ µα̋ ἐργασίε̋. Ὀνοµάζει αἱρετικού̋ τού̋
Στήν Σύνοδο τῆ̋ Καρθαγένη̋, Εἰκονοµάχου̋ πρίν τήν Ζ΄ Οἰκουµενικήν!
ὅπω̋ ἀνέφερα, σχετικά µέ τού̋ ἱερεῖ̋ "Καί ἡ Οἰκουµενική δέ ζ΄ σύνοδο̋, εἰ καί
καί τού̋ ἐπισκόπου̋ στήν Ἰταλία καί ἐδέχθη τά̋ χειροτονία̋ τῶν αἱρετικῶν
31
Εἰκονοµάχων (οὐχί ὅµω̋ τῶν πρωτάρχων Ἅγιοι, µετενόησαν εἰλικρινῶ̋ καί
τῆ̋ αἱρέσεω̋, καί τῶν ἐµπαθῶ̋ ἐγκειµένων ἀκολούθησαν τήν Ὀρθοδοξίαν: "καί ἄλλοι
καί µή γνησίω̋ καί ἀληθῶ̋ µετανοούντων, πολλοί ὑπό αἱρετικῶν ἐχειροτονήθησαν καί
ὡ̋ εἶπεν ὁ θεῖο̋ Ταράσιο̋...", ἀλλά τῶν µετά ταῦτα, ὑπό τῶν ὀρθοδόξων ἐδέχθησαν"
ἀκολουθησάντων τοῖ̋ πρωτάρχαι̋ καί (ἔγιναν δεκτοί).
ἀληθῶ̋ καί γνησίω̋ µετανοούντων. ... καί Ἀλλά σπάνια τά τοιαῦτα καί κατά
τού̋ παρ’ αὐτῶν χειροτονηθέντα̋, πάλιν δέν περίστασιν,(!) κανονικῆ̋ ἀκρι-βεία̋
ἀνεχειροτόνησεν ὀρθοδοξήσαντα̋ καθώ̋ λειπόµενα, οὐ νόµο̋ δέ Ἐκκλησία̋ τό κατά
φαίνεται ἐν τῇ α΄ πράξει αὐτῆ̋, ἀλλά τοῦτο περίστασιν γινόµενον καί τό σπάνιον, κατά
οἰκονοµικῶ̋ ἐποίησε διά τό πολύ πλῆθο̋
ὁποῦ τότε ἐπεπόλαζε τῶν Εἰκονοµάχων." τε τόν ιζ΄ τῆ̋ α΄καί β΄ καί τόν Θεολόγον
Τί βλέπουµε, λοιπόν, στό κείµενο τοῦ Γρηγόριον, καί τήν β΄ πρᾶξιν τῆ̋ ἐν τῇ ἁγία
Ἁγίου Νικοδήµου; Σοφία συνόδου, καί τό νοµικόν ἐκεῖνο τό
α. Ὅτι ὀνοµάζει αἱρετικού̋ τού̋ λέγον: Τό, παρά Κανόνα̋, οὐχ ἕλκεται πρό̋
Εἰκονοµάχου̋, χωρί̋ νά κάνει διάκριση ὑπόδειγµα."
µεταξύ κεκριµένων καί ἀκρίτων αἱρετικῶν
(δέν εἶχε γίνει ἀκόµη ἡ Ζ΄ Οἰκουµενική
Σύνοδο̋), καί (Συνεχίζεται).
β. Ὅτι σύµφωνα µέ τήν Ζ΄
Οἰκουµενικήν καί τήν ἑρµηνεία τοῦ Ἁγίου
Νικοδήµου, θά ἔπρεπε οἱ Εἰκονοµάχοι νά
χειροτονηθοῦν καί πάλι, -(ἦσαν δηλ.
ἀνίεροι),- ἀλλά αὐτό δέν ἔγινε γιά λόγου̋
οἰκονοµία̋, ἐπειδή τότε ἦταν µεγάλο τό
πλῆθο̋ τῶν Εἰκονοµάχων!12
Τό ἴδιο σηµειώνει καί λίγο πιό κάτω

ὁ Ἅγιο̋ Νικόδηµο̋ στήν ἑρµηνεία του στόν
ΞΗ΄ Ἀποστολικόν ὅταν λέγει: "Καθώ̋ καί ἡ
Οἰκουµενική β΄ τινῶν αἱρετικῶν δι’
οἰκονοµίαν ἐδέχθη τό βάπτισµα, ὡ̋
προείποµεν."
Κάποιων δηλ. αἱρετικῶν δέχθηκε τό
βάπτισµα, ὄχι ὅλων, καί αὐτό τό ἔκανε κατ’
οἰκονοµίαν ἡ β΄ Οἰκουµενική.
Καί ὁ Πατριάρχη̋ Ἀνατόλιο̋ καί ὁ
Ἅγιο̋ Μελέτιο̋ ὁ Ἀντιοχεία̋
χειροτονήθηκαν ἀπό αἱρετικού̋, ἀπό τόν
∆ιόσκορον ὁ πρῶτο̋ καί ἀπό τού̋
Ἀρειανού̋ ὁ δεύτερο̋. Καί αὐτέ̋ οἱ
χειροτονίε̋ ἔγιναν δεκτέ̋ κατ’ οἰκονοµίαν
ἀπό τήν ∆΄ καί τήν Α΄ Οἰκουµενικήν
Σύνοδον.
∆ηλ. κατ’ ἀκρίβειαν οἱ αἱρετικοί δέν
γίνονται δεκτοί.
Στί̋ συγκεκριµένε̋ περιπτώσει̋
ἔγιναν δεκτοί ἀπό τού̋ Πατέρε̋, γιατί ἦταν
12
"τοῦτο οἰκονοµικῶ̋ ἐποίησε (δέν τού̋
ἀναχειροτόνησε δηλ.) διά τό πολύ πλῆθο̋ ὁποῦ τότε
ἐπεπόλαζε τῶν Εἰκονοµάχων."
32

Άγιοι Κολλυβάδες - Τό Κίνηµα Τῶν Κολλυβάδων, Άγιος Ιωάννης Μαξίµοβιτς

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Άγιοι Κολλυβάδες - Τό Κίνηµα Τῶν Κολλυβάδων, Άγιος Ιωάννης Μαξίµοβιτς

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

«Ἃγιοι Κολλυβάδες»

Φιλαρέτου Μητροπολίτου τῆ̋

Ἀρχεπίσκοπο̋ Ἀνδρέα̋ τοῦ Νέου

Τά "µυστήρια" των αἱρετικῶν

Ἅγιο̋ Ἰωάννη̋ Μαξίµοβιτ̋.

«Πῶ̋ καί σοῦ συνέβη τέτοια Ὅταν ἐπέστρεψε στό κάστρο, ὁ

Τό ἴδιο σηµειώνει καί λίγο πιό κάτω

You might also like