2054 ఎ.డి.

ప్ర ప్ంచం.

యున ైటెడ్ స్టే ట్స్ ఆఫ్ ఇండియా.

ఆంధ్ర దేశం.

సమయం 10-55.

* * *
రామారావ్ స్ాా చ్యూ న ుంచి రాజీవ్ అవెనయూ వెైపు వెళుత ుంది భరదవాజ కారు.
 భరదవాజ మనసుంతవ చిరాకుగా వుుంది. అతడి మూడ్ కి సరిపడ్డ ట్టా కారులో

పాట్ వసయ
త ుంది. "కలిమిలేములు... కష్ా స ఖాలు.... కావడిలో కుుండ్లనే

భయమేలోయీ..."

ఎపపట్ి పాట్ అది? అతడ్ు కాూసెట్ తీస కుని చ్యశాడ్ు. దవదవపు

త ుంభ ైసుంవతసరాల కి ితుం పాట్.

అతడ్ు ఛవనెల్ మారాాడ్ు.

"ఆగదయ ఆగద ఈ నిముష్మూ.... ఆగితే స్ాగద ఈ లోకము"

బాలస బరహ్మణ్ూుం- 1981. 'అవున . ఆగద ఈ లోకము ఎవరికోసమూ.'

ఎనభ ై సుంవతసరాల కి ితుం ఘుంట్స్ాల లేకపో తే తెలుగులో

పాట్లేే వన కొనేవారట్. అపపట్లే జనుం పకకన ుంచి రాకెట్ లా దయస కొచ్వాడ్ు

బాలస బరహ్మణ్ూుం. అతడి తరువాత వచిాుంది ఉదిత్ నవరాయణ్. ఆ తరువాత

అనిల్ గోవుంద్. అపపట్ి న ుంచీ మొనన మొననట్ివరకూ అతడ్ు ఏకచ్కాి ధిపతిలా

రాజూమేలాడ్ు. చినన కుద పు.....రామ్ కె. గుంట్ి (పూరిత పేరు కోగుంట్ి రమణ్వర వో,

కొడ్వట్ిగుంట్ి రామారావో) అనే కురివాడ్ు చినన పరయోగుం చ్ేశాడ్ు. ఇళళలోే

ఉపయోగిుంచ్ కొనే పరికరాలు ద వెాన, చీపిరికట్ా , గాే స లో నీళుళ-వీట్ిని

వాదవూలుగా ఉపయోగిుంచి చినన పరయోగుం చ్ేశాడ్ు. ఎనభ ై సుంవతసరాల కి ితుం,

కాసత పురుష్ సారుం మిళితమ ైన స్త ీ కుంఠుం కలిగి ఉషా ఉతప్ ని ఎలా పరజలు వెరి గా

ఆదరిుంచ్వరో, ఆడ్పిలే లా వునవన అతడి నవజూకు కుంఠానిన అుంత వపరీతుంగానయ

ఆమోదిుంచ్వరు. నెలరోజులు తిరిగేసరికి పాట్ల పరపుంచ్వనికి రామేకగుంట్ి

మకుట్ుంలేని మహారాజు అయపో యాడ్ు. తెర మరుగుకు వెళిళపో యే సిి తినీ,

మానసిక వూధనీ తట్టా కోలేక అనిల్ గోవుంద్ ఆతమహ్తూ చ్ేస కునవనడ్ు. ఇదుంతవ

2038లో జరిగిుంది. మారుప సహ్జుం! కానీ దవనిన అుంగీకరిుంచ్ట్ుం కష్ా ుం.

భరదవాజ పరసత తుం ఎద ర్కుంట్టనన పరిసి తి అది. వరుసగా మూడ్ు

నవలలు అతడివ పాే ప్ అయాూయ.

ఆుందరదేశపు మొట్ా మొదట్ి మగ పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ర్ అతడ్ు.

ఇరవెై సుంవతసరాల కి ితుంవరకూ భరదవాజ ఫ్ాూమిలీ పాే నిుంగులో పనిచ్ేసేవాడ్ు.

కరి.శ. 2024లో ఎ.జె.పి. (ఆుంధవర జనతవపారీా ) అధికారుంలోుంచి తపుపకుని యుంగ్

ట్ర్మ్ అధికారుంలోకి వచిా, ఇదద రుకనవన ఎకుకవ పిలే లు వుుండ్కూడ్దని

కుట్టుంబ నియుంతరణ్ని చ్ట్ా బదద ుం చ్ేశాక, ఇక ఆ డిపారుా మ ుంట్ట అవసరుం

లేకపో యుంది. అతడ్ు ఉదయ ూగుంలోుంచి త లగిుంచ్బడి నిరుదయ ూగి అయాూడ్ు.

నిరుదయ ూగి అయాూక ఏుం చ్ెయాూలో తోచ్క రచ్నలు చ్ేపట్ాా డ్ు.

కుట్టుంబ నియుంతరణ్ రుంగుంలో తనకునన అన భవుంతో..... ఒక మతుం వారు

దవనిన అమలు జరిపి, వేర్క మతుం వారు జరపకపో తే భవష్ూతత

త లో వచ్ేా

ద ష్పరిణ్వమాల గురిుంచి నవల వార శాడ్ు. వేరేారు ఆసపతతర లు తిరిగి, ఏ యే

మతుంవారు ఎుంతముంది ఆపరేష్న లు చ్ేయుంచ్ కొననదీ లెకకలు సేకరిుంచ్వడ్ు.

చ్ేయుంచ్ కొనని వారి కొడ్ుకులకి కొడ్ుకులు కొడ్ుకులకి మనవలూ.... ఈ

వరుసన పుట్టా కుుంట్ూ పో తే యాభ ై సుంవతసరాలోే ఏమవుతతుందీ అని ఊహ ుంచి,

చ్దివేవాళళకి ఇదుంతవ నిజమేకదవ అనిపిుంచ్ేలా వార స్ాడ్ు. ఆ పుసత కుం మారెకట్లే

వడ్ుదలయ కొదిద గా వజయవుంతుం కాబో త నన తరుణ్ుంలో పరభుతాుం అతడిని

అరెసా చ్ేసిుంది . దవుంతో సుంచ్లనుం రేగిుంది.

ఇది జరిగిన రెుండ్ు నెలలకి కేస కోరుా కి వచిాుంది. అతడ్ు మతదేాషానిన

రెచ్ాగ్ట్టా పనేమీ చ్ేయలేదనీ, అతని రచ్న రాజ్ూుంగ వరుదద ుం కాదనీ కోరుా

అభిపార యపడి వడ్ుదల చ్ేసిుంది.

సరిగా ా అదే సమయానికి అతడి రెుండయ నవల వడ్ుదలెైుంది . రాక్ హ ల్స లో

వునన ఒక బాూుంకుని భూగరభుంలోుంచి పరవేశుంచి ఎలా ద ుంగతనుం చ్ేయవచ్ోా

వపులీకరిుంచ్ే నవల అది. ఆ నవల రిలీజెైన నవలుగో రోజున ఆ బాూుంక్ ని సరిగా ా

అలాగే లూట్ీ చ్ేశారు. దవుంతో సుంచ్లనుం పార రుంభమ ైుంది.

అదీ పార రుంభుం!

ఆ తరువాత అతడికి ఎద రులేకపో యుంది !

వరుసగా మూడ్ు - నవలుగు అయద నవలలు సకెసస్ అయనయ్. ఇన్

కుంట్ాక్స తట్టా కోవట్ానికి , అతడ్ు మానేజుంగ్ డెైరెకా రుగా ఆుందరదేశపు కార్పరేట్

సెకాా ర్ లో మొట్ా మొదట్ి స్ాహ తీ సుంసి - భరదవాజ అుండ్ కుంపెనీ స్ాి పిుంచ్బడిుంది .
ఒక సెకిట్రీ, డెకాా ఫ్ో న , ఆరుగురు గుమాస్ాత లతో అతడ్ు స్ాహ తవూనిన

'పర ర ఫెష్నలెైజ్' చ్ేశాడ్ు. రచ్యత పేరు మీద కాకుుండవ, కుంపెనీ పేరు మీద

పుసత కాలు రిలీజ్ అవట్ుం పార రుంభమయుంది.

మొదట్ి దెబబ మొనన మొనన.... అుంట్ట 2042 లో తగిలిుంది. బాూట్ పట్టా కుుంట్ట

చ్వలు అమామయలీన వెరె ికికుంచి.... తరువాత వరుసగా ఫెయలయ పనెనుండ్వ

స్ాి నవనికి రిజర్ా డ్ గా తోయబడి, ఆడేవాళళకి డి రుంకులు సపే య్ చ్ేయట్ానికి

నియమిుంపబడ్డ కి ికెట్ ఆట్గాడి మానసిక వూధ వరణ నవతీతుం. అతడి సిి తి అలాగే

వుుంది.

'వరుసగా మూడ్ు.....మూడ్ు ఫెయలూూరుే ' అన కునవనడ్ు తనలో.

కారు వేగుంగా వెళుత ుంది.

ట్ార ఫిక్ సమసూని తట్టా కోలేక ఏ ఆఫ్స లోే పనిచ్ేసే వాళుళ ఆ ఆఫ్స కి రెుండ్ు

కిలోమీట్రే దయరుంలోపలే నివసిుంచ్వలనన రూలు పెట్ా ి న తరువాత వీధ లు చ్వలా

ఖాళీగా వుుంట్టనవనయ.

అతడ్ు తన ఆఫ్స కు చ్ేరుకొనేసరికి 11-15 అయుంది. కారు పార్క చ్ేసి, లిఫ్టా

దగా రికి వచ్వాడ్ు. అతడి ఆఫ్స 13వ అుంతసత లో వుుంది. తలుపులు

మూస కుని 13 అనన బట్న్ నొకాకడ్ు. నెమమదిగా లిఫ్టా పెైకి వెళళట్ుం

పార రుంభిుంచిుంది . అతడ్ు యధవలాపుంగా ట్ి.వ. స్రీన్ వెైపు చ్యశాడ్ు.

వెైర్ లెస్ వీడియో అది. ఏదయ ఇుంగీే ష్త సినిమా వసయ

త ుంది. ఒక నలభ ై అయదేళళ

స్త ీని పదిహేనేళళ కురివాడ్ు బలాతవకరుం చ్ేసత నవనడ్ు. ఆ చితరుం పేరేమిట్ా అని

అతడ్ు ఛవనెల్ తీసి చ్యశాడ్ు.

"రేప్ దెై మదర్"

అుంతలో లిఫ్టా అయదయ అుంతసత లో ఆగిుంది. ఒక లావుపాట్ి వూకిత పరవేశుంచ్వడ్ు.

లిఫ్టా తిరిగి పెైకి కదలట్ుం పార రుంభిుంచిుంది .

భరదవాజ జేబు తడిమి, అుంద లో బాల్ పాయుంట్ పెన్ వుుండ్ట్ుం గమనిుంచి

సుంతృపిత చ్ెుందవడ్ు. అది పెన్ కమ్-ట్ార్ా లెైట్-కమ్-వాచ్-కమ్-కారు తవళుం-కమ్-

లేజర్ బీమ్ పిసా ల్-కమ్-ట్ార నిసష్ా ర్. ఈ రోజులోే అలాట్ి ఆయుధుం లేకుుండవ బయట్

తిరగట్ుం పరమాదకరుం. లిఫ్టా లోే చ్ోరీలు మరీ సరాస్ాధవరణ్ుం అయపో యాయ.

అయతే అదృష్ా వశాతత అపుపడేమీ జరగలేద . ఏడయ అుంతసి లో లావుపాట్ి వూకిత

వెళిళపో యాడ్ు. లిఫ్టా మళీళ బయలేద రిుంది. ట్ి.వ.లో తలిే ని హ్తూ చ్ేసత నవనడ్ు

కొడ్ుకు.

పరజల ట్టసా మారిుందనట్ానికి అదే గురుత . దవదవపు రెుండ్ు వుందల రోజులునుంచి

ఆ చితరుం 'వజయవుంతుంగా' పరదరిశుంచ్బడ్ుత ుంది .

 అతడిలో మ చ్ ాకోవలసిన వష్యుం ఒకట్టననది. సమసూలిన అతడ్ు

చ్రిాుంచ్డ్ు. సమసూకి సమకాలీనతే తపప మరో పార ముఖూత లేదని అతడ్ు

నముమతతనవనడ్ు.

మూడ్ువుందల సుంవతసరాల కి ితుం భరత చ్చిాపో తే భారూని తగుల బ ట్టా వారట్.

రెుండ్ువుందల సుంవతసరాల కి ితుం భరత చ్చిాపో తే బొ ట్టా (అదేదయ స్త ీలకు న ద ట్

చిననమచ్ాలా వుుండేదట్) దవనిన తీసేసేవారట్. వుంద సుంవతసరాల కి ితుం మరీ

చితరుం - అమామయ పెళిళ చ్ేస కొనేట్పుపడ్ు 'కట్ నుం' అని కొుంత డ్బుబ ఇవావలసి

వచ్ేాదట్. ఇవనీన చ్రిత ర పుసత కాలోే చ్ద వుత ుంట్ట అతడికి నవవాసయ
త ుంది. కరి.శ.

2026లో మూడయ పరపుంచ్యుదధ ుం అయాూక స్త ీలలో వవాహ్ుంపట్ే వముఖత,

పెరగట్ుం, తలిే దుండ్ుర లోే కూతతళళకి పెళిళ చ్ెయూకపో తే తపుప అనే భావుం పో వట్ుం

- ఈ రెుండ్ు పరిణ్వమాలోత ఈ వరకట్నుం సమసూ ఊడిా పెట్ా ట కుపో యుంది.

మారుతతనన పరజల ట్టసా కి అన గుణ్ుంగా అతడ్య తన రచ్నలోే మారుప

తీస కొసయ
త నే వునవనడ్ు. అయనవ వరుసగా మూడ్ు నవలలు ఫెయలయాూయ

అుంట్ట.....

ఎకకడయ ఏదయ తపుప జరుగుతతుంది.

ఎకకడ్?
 కొదిద రోజులోే నే 'ఆ తపుప' ఏమిట్ల బ ైట్పడ్బో తోుందని అతడవక్షణ్ుం

వూహ ుంచ్లేద .

లిఫ్టే పదమూడయ అుంతసి లో ఆగిుంది. అతడ్ు ఆలోచ్నే న ుంచి

తేరుకుని తన ఆఫ్స లోకి అడ్ుగుపెట్ా ా డ్ు. అతడ్ు తన పరసనల్ రూమ్
లోకి పరవేసిుంచి కురీాలో కూరోాగానే సెకిట్రీ లోపలి వచిాుంది.

ఆమ పేరు అహ్లూ. వయస ముపెైప ఎనిమిదికి పెైగా వుుంట్టుంది.

42-36-42. ఒకపుపడ్ు అుందుంగా వుుండేదేమో. ఇపుపడ్ు అది లేద గానీ
వెైభవుం కోలోపయన అుందమ ైన కట్ా డవల పూరాపు ఛవయలు అలాగే
వునవనయ. అయనవ అతడికి దవనితో సుంబుంధుంలేద . ఆమ తెలివెైుంది.
తన పన లు చ్కకగా నిరారిత సత ుంది. అతడికి కావలిసుంది అుంతవరకే.

అతడ్ు తన రచ్నలో చ్వలాస్ారుే హీరోలకి అుందమ ైన సెకిట్రీలన

సృష్ిా సయ
త వచ్వాడ్ు. అది చ్దివ, అదుంతవ నిజమని ఎవరనవన అన కుుంట్ట
అుంతకనవన మూరఖతాుం ఇుంకొకట్ి వుుండ్ద . తెలివెైన వాడెవడ్య తన
సెకిట్రీ కుుండ్వలసిన ముఖూ అరహత 'అుందుం' అని అన కోడ్ు.
నెలజీతవనికి సరిపడవ పని రాబట్టా కోవాలన కుుంట్ాడ్ు. అుందుం
ఎకకడ్నవన ద రుకుతతుంది. కాసత తెలివతేట్లుుండి కష్ా పడి పనిచ్ేసేవాళుళ
ద రకరు. స్ాహ తవూనికర, నిజ జీవతవనికర అదే తేడవ, ఆ తేడవని అతడ్ు
ఎపుపడ్య గురుత ుంచ్ కుుంట్ూనే వచ్వాడ్ు. తనే పాఠకుడిగా, తన
వార సినదవనిన బావుననచ్ోట్ ఆనుందిసత య -బావోనిచ్ోట్ వమరిశుంచ్ కుుంట్ూ
వచ్వాడ్ు. ఇుంతకాలుం వరకూ అతడి వజయానికి అదే కారణ్ుం.
ఇనవనళళకి...ఇపుపడ్ు.....పునః ఆలోచిుంచ్ కోవలసిన సిి తి ఏరపడిుంది.

"యస్.యస్.ఎ. వాళళ దగా రునుంచి ఫ్ో న్ వచిాుంది. ఈ రోజు

మధవూహ్నుం రెుండ్ుననరకి కలుస కోవచ్ ానని అపాయుంట్ మ ుంట్
ఇచ్వారు" అుంది సెకిట్రీ లోపలికి వసయ
త .

"గుడ్" అనవనడ్ు. యస్.యస్.ఎ. అుంట్ట సిట్టూయేష్న్ అుండ్ సెైకాలజీ

అనవలిసిస్ ఇన్ సిాట్ూూట్. నలుగురు డవకా రే ూ , ఇదద రు పెదద పెదద మానసిక
వెైదూ నిపుణ్ులూ, లాయరూ
ే , వాూపార వష్యాలోే అన భవుం
వుననవాళళళ కలిసి దవనిన పది సుంవతసరాల కిితుం స్ాి పిుంచ్వరు. పెట్ా ి న
అనతికాలుంలోనే అది చ్వలా పేరు సుంపాదిుంచిుంది. అుంద లో చ్వలా
డిపారుామ ుంట్టలునవనయ. వాూపారుం న ుంచి సెకుసవరకూ,
సెైకాలజీన ుంచి ఆస్ాాా లజీ వరకూ ఏ వూవహారాననయనవ వపులుంగా
వడ్గ్ట్ిా పరిశీలిుంచి, సలహా ఇవాగలరు. ఫ్జు మాతరుం అయద అుంకెలే ో
వుుంట్టుంది. అది అతడికో సమసూ కాద . యస్.యస్.ఎ. న ుంచి అుంత
త ుందరగా అపాయుంట్ మ ుంట్ ద రకడ్ుం అదృష్ా మే!

* * * *

INSTITUTE FOR SITUATION AND SYKOLOGY

ANALYSIS

స్ో లార్ కాుంతి రేడియుం బో రుడమీద పడి అుందుంగా మ రుసయ

త ుంది.
ఒకపుపడ్ు 'సెైకాలజీ' అనన ఇుంగేే ష్త పదపు సెపలిే ుంగ్ 'పి'తో
పార రుంభమయేూదట్. అమ రికన్ ఇుంగీే ష్త వపరీతుంగా వసత రిుంచ్వక బ్రరట్ీష్
ఇుంగీే ష్్ీభావుంతగిాపో యుంది .
"మీరేనవభరదవాజ?" అని అడిగిుంది రిసెపషనిసా .
అతడ్ు తలూపాడ్ు. ఆమ తన హాూుండ్ బాూగ్ లోుంచి ఆట్లగాి ఫ్ పుసత కుం
తీసి ముుంద పెడ్ుత "మీరీ రోజు వస్ాత రని అపాయుంట్ మ ుంట్ చ్వరుా లో
చ్యసి ఇది తెచ్ ాకునవనన " అుంది. ఆమ కుంఠుంలో థ్ిరల్ కొట్టాచిానట్టా
కనబడ్ుత ుంది.
అతడ్ు నవుాత అుంద లో సుంతకుం చ్ేశాడ్ు.
 అుంతలో లోపలునుంచి పిలుపర చిాుంది.

అతడ్ు ఛవుంబర్ లోకి పరవేశుంచ్వడ్ు. యస్.యస్.ఎ. మేనేజుంగ్ డెైరెకా రు

లోపల కూర్ాని వునవనడ్ు.

రెుండ్ు మూడ్ు నిమిషాలపాట్ట మామూలు సుంభాష్ణ్ జరిగాక

వష్యుంలోకి వసయ
త అనవనడ్ు.

"మిసా ర్ భరదవాజ్! మీ అపిే కేష్నయ, మీ సమస్ాూ అుంతవ మా కమిట్ీ

ముుంద పెట్ా ా ము. చ్వలా చితరమ ైన సమసూ మీది. అయనవ దీనిన
పరిష్కరిుంచ్గలమనే మేము అన కుుంట్టనవనము. పరిష్కరిుంచ్ట్ముంట్ట
'తపుప' ఎకకడ్ుుందయ చ్ెపపట్ుం మాతరమే. దవనిన ఎలా సరిచ్ేస కోవచ్ోా
వీలెైనుంతవరకూ సయచిస్ాత ుం. అుంతవరకే మా పని."

భరదవాజ తలూపాడ్ు.

"సమసూని ముుంద ఎనలెైజ్ చ్ెయాూలి. దవనికి తమ తమ రుంగాలోే

నిషాణ తతలెైన నలుగురు మిమమలీన, మీ రచ్నలీన పరిశీలిస్ాత రు. ఒక
డవకా రు మిమమలీన - మీ మనసత తవానీన పరీక్షిస్త ాడ్ు. మరో లిట్రరీ ఎక్స
ఫర్ా పరసత తుం స్ాహ తూుం ఎలావుుందయ పరిశీలిుంచి మాకు నివేదిక
అుందజేస్త ా డ్ు. ఒక స్ో ష్ియాలజసా పూరా రచ్నలకి, ఇపపట్ివాట్ికర తేడవ
గురిుంచి రిపో రుా అుందజేస్త ా డ్ు. ఇదద రు ముగుా రు మన ష్తూలిన
నియమిుంచ్వలి. వీళుళ పరజల అభిరుచి మీద ఇుంట్ిుంట్ికర తిరిగి సరేా
చ్ేయాలి. వాళళ కోసుం పరశననతత రాల పట్ిా క ఒకట్ి తయారుచ్ెయాూలి. చ్వలా
పెదద పని ఇది. మొతత ుం అుంతవ పూరత య, రిపో రుా ఇవాట్ానికి రెుండ్ు
నెలలు పట్ా వచ్ ా. మా ఫ్జు రెుండ్ు లక్షలా యాభ ైవేలు."

భరదవాజ తలూపాడ్ు. ఫ్జు ఎకుకవే. కానీ యస్.యస్.ఎ.

స్ామానూమ ైనది. కాద .

ఎమ్.డి.అనవనడ్ు.

"డవకా ర్ కరరతి మిమమలిన మొదట్ పరిశీలిస్ాత రు. కరరత ి సెైకాలజీలో

పర ర ఫెసర్. స్ో ష్ియాలాజీలో కూడవ పరవేశుం వుుంది. అననట్ూ
ా మీరు మీ
రచ్నలనినట్ినీ రెుండ్ు కాప్లు చ్్పుపన పుంపగలరా?" అని అుంట్ూుండ్గా-

కరరత ి పరవేశుంచ్వడ్ు.

* * * *
 సిాచ్ ఆఫ్ చ్ెయూగానే గది అుంతవ చీకట్ి అయుంది. మర్కట్ి
వెయూగానే బలమ ైన కాుంతికిరణ్ుం వచిా భరదవాజ మొహ్ుంమీద పడిుంది.
అతడ్ు కళుళ చిట్ిే ుంచ్వడ్ు.

కరరత ి లెైట్ట వెలుతతరు సరిచ్ేసత య "మనస పరశాుంతుంగా వుుంచ్ కోుండి.

నేన అడిగే పరశనలకి పెదద గా ఆలోచిుంచ్కుుండవ మనస కు తోచిన
సమాధవనవలు చ్ెపుత పర ుండి" అనవనడ్ు.

భరదవాజ మాట్ాేడ్లేద . కరరతి అతడిని నిదరలోకి పుంపాడ్ు.

తరువాత పరశనలు పార రుంభమయాూయ. మేరు రచ్నలు ఎపుపడ్ు

పార రుంభిుంచ్వరు? మీకు బాగా నచిాన మీ రచ్న ఏమిట్ి? ఇలాుంట్ి
మామూలు పరశనలతో మొదలుపెట్ా ి కిముంగా లోతతకి వెళ్ీళడ్ు.

భరదవాజ కురీాలో ఇబబుందిగా కద లుత "ఒకస్ారి లెైట్ే ట వేస్త ా రా?"

అని అడిగాడ్ు. కరరతి అతడి కోరెకకి ఆశారూపో త వెళిళ అనిన లెైట్ే ట
వేశాడ్ు. గది పరకాశవుంతమ ైుంది.

భరదవాజ ఆ వెలుతతరు భరిుంచ్లేనట్టా కళుళ చిట్ిే సయ

త "మీరు
కోరుకునే పరశాుంతతలోకి నేన వెళళలేక పో తతనవనన డవకార్!
నిజ్యతీగా చ్ెపుదవమన కునవన కూడవ మనస లో .... ఈ సమాధవనుం
కరెకేానవ, మరోస్ారి ఆలోచిుంచి చ్ెపాపలా లాట్ి సుందిగధత కలుగుత ుంది"
అనవనడ్ు.

కరరత ి కొదిద గా దెబబతిననట్టా కనబడవడ డ్ు.

"అవున డవకా ర్! మీ మొదట్ి పరశనగా రచ్నలు ఎపుపడ్ు

పార రుంభిుంచ్వరు? అని అడ్గాానే 'ఈ వష్యుం అపిే కేష్న్ లో వార శాన
కదవ.... అయనవ ఎుంద కు అడ్ుగుతతనవనడ్ు? కేవలుం నన న ట్ార న్స
లోకి పుంపట్ానికే స మా' అన కునవనన ."

కరరత ి నవాాడ్ు.

"మీరు రచ్యత కదవ. దీనికి మీరెలా వవరణ్ ఇస్ాత రు చ్ెపపుండి."

"అన భూతిని అన భవుంచ్ట్ుంకనవన పరిశీలిుంచ్ట్ుం ఎకుకవ

అవట్ుంవలే అన కుుంట్టనవనన ."

"ఇుంకో పరశన" కరరతి మొదలుపెట్ా ా డ్ు.

 "అడ్గుండి డవకా ర్!"

"సెక్స పట్ే మీ పరవరత న, భావాలు ఎలా వుుంట్ాయ?"

భరదవాజ నవాాడ్ు.

"ఎుంద కు నవుాతతనవనరు?"

"మామూలుగానే తేలిక పరశనలతో మొదలుపెట్ా ా రు. అది

పనిచ్ెయూకపో వట్ుంతో ఇపుపడ్ు మొట్ా మొదట్ి పరశనతోనే నవ మనస ని
షాట్ర్ చ్ెయూట్ానికి పరయతినసత నవనరు. అవునవ?"

"పరతీ క్షణ్ుం అవతలివారి మనస లో ఏముుందయ అని ఆలోచిుంచ్ట్ుం

మాని, మీ మనస లోకి మీరు పరవేశస్ాత రా?" ముందలిసత ననట్టా అనవనడ్ు.

"స్ారీ డవకా ర్."

కరరతి మరిుంత ముంద ఇుంజెక్ా చ్ేసత య ుండ్గా భరదవాజకి బాహ్ూ సపృహ్

పూరిత గా పో యుంది. మతత
త గా అతడి పరశనలకి జవాబు చ్ెపపస్ాగాడ్ు.

3
 దాదాప్ట నెల గడిచిుంది.

ఎస్.ఎస్.ఎ. వాళుళ ఏుం చ్ేసత నవనరో అతడికి తెలియద . కరరతి అతడిని

పరీక్షిుంచ్వక ఇుంకో ఇదద రు అతడి దగిా ర మరో కోణ్ుంలో ఇుంట్రూాూ
తీస కునవనరు. అతడి జీవతుంలో ముఖూ సుంఘట్నలు కూడవ వాళుళ
అడిగారు. ఎవరికర తెలియని తన వూకిత గత వష్యాలు కూడవ కరరతి కి
చ్ెపాపడ్తడ్ు.

అలా చ్ెపపట్ుం భరదవాజకి ఇష్ా ుంలేద . కానీ కరరతి అలా అడ్గట్ానికి కారణ్వలు

వవరిుంచ్వక కనిాన్స అయాూడ్ు. రచ్యత మీద గతుం తవలూకు సుంఘట్నలు

పరభావమూ.... అతడి చ్ ట్ూ

ా చ్వలాకాలుంగా పేరుకుని వునవన

వాతవవరణ్మూ.....మనస మీద అన భవాల ముదరలూ....సేనహ తతల

పరభావుం......ఇవనీన సుంయుకత ుంగా కలిసి పనిచ్ేసి అతడి రచ్నని శాసిస్త ా య.

అుంద కే రచ్యత మాట్ి మాట్ికర తన సేనహ తతలిన చ్ ట్ూ

ా వునన వాతవవరణ్వనీన

మారుస్ాత డ్ు.

'ఈ రోజు నేన వారయలేన . నవకు మూడ్ లేద ' అని పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ర్ ఎవరూ

అనరు. అలా అుంట్ట అతడ్ు పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ర్ కానే కాదననమాట్. అవసరుం వసేత

అతడ్ు సినిమా 'కూూ'లో నిలబడి కూడవ వార యగలిగి వుుండవలి.

 ఈ వధమ ైన తవతవకలికమ ైన మూడ్ పరభావుం రచ్యతల మీద

వుుండ్కపో యనవ, దీరఘకాల పరిసి తతల పరభావుం మాతరుం పడితీరుతతుంది.

ఒకొకకకపుపడ్ు తనమీద తనకే జ్లి, సమాజుం మీద కసి, లేదవ ఒక సిదద వ ుంతుంపట్ే

వపరీతమ ైన ఆపాూయత.... ఇలాట్ివ ఏరపడ్తవయ.

భరదవాజ అనవనడ్ు-"ఒకకస్ారి అలాట్ి ఉచ్ ాలోే ఇరుకుకనవనక, రచ్యత

మనస న ుంచి వెలువడే తరుంగాలకర, పాఠకులకి దయరమవుతవడ్ు."

"అవున . రచ్యత తమకి ఒక 'కొతత గా' చ్ెపేపది ఏదీ లేదని పాఠకులు

గిహ ుంచ్వక అతడిని వదిలేస్త ా రు."

"ఇపపట్ి పాఠకులు మరీ సెనిసట్ివ్ అయపో యారు. పూరాకాలుం అలా వుుండేది

కాద . ఒకే వసత వు రకరకాల మూసలోే పో సేత చ్దివేవారు. ఆ రోజులోే ఒకే జేమ్స

బాుండ్ కథ పదహారు సినిమాలుగా వసేత వరగబడి చ్యశారట్. ఇపుపడ్లా కాద .

సయపర్ బాుండ్ చితవర లు రెుండయ చితరుం న ుంచీ ఫెయలయాూయ. రాబో ట్ (మరమనిష్ి)

మీద వచిాన చితవర లనీన వరుసగా పాే ప్ అయాూయ" అనవనడ్ు భరదవాజ.

"ఇుంత జ్గితత గా వునవన మీ ఓట్మికి కారణ్ుం ఏమిట్ి?"

భరదవాజ నవేాశాడ్ు. "అది కన కోకవలసిుంది మీరు."

 కరరత ి కూడవ నవేాసి "నిజమే" అనవనడ్ు.

తరువాత ఇదద రూ భరదవాజ ఆఫ్స కి వెళ్ీళరు.

రచ్నవ వాూసుంగుం మీద రకరకాల పదధ తతలోే తన పెట్ా ట పెట్ా టబడిని అతడ్ు కారోే

ఆ డవకా ర్ కి సయచిుంచ్వడ్ు. తన సిబబుందిని పరిచ్యుం చ్ేశాడ్ు.

చివరికి ఇదద రూ ఒక గది దగా రకు వచ్వాడ్ు. దవనికి తవళుం వేసి వుుంది.

కరరత ి అతడివెైపు పరశానరధ కుంగా చ్యశాడ్ు.

"అది నవ పరసనల్ గది" అనవనడ్ు భరదవాజ. "దయచ్ేసి దవనిన తెరవమని

అడ్గ్దద . నవ రచ్నలకర , దవనికర ఏ సుంబుంధమూ లేదని మాతరుం హామీ

యసత నవనన ."

కరరత ి ఏదయ అడ్గబో య తట్పట్ాయుంచి సరే అననట్టే తలూపి అకకన నుంచి

కదిలాడ్ు. నడ్ుసయ
త "పూరాుం జ్నపద కథలోే రాజకుమారెత రాజకుమారుడితో 'ఏ

గదిలోకెైనవ వెళుళ కానీ ఆ ఒకక గదిలోకి మాతరుం వెళళకు' అనేదట్. అలాుంట్ి గది

కాద కదవ' అనవనడ్ు.

భరదవాజ నవా "కాద ......కాద .....అలాట్ిదేమీ కాద " అనవనడ్ు.

 4

అతడూ, అతడి భారాూ, కూతతరూ డెైనిుంగ్ ట్టబుల్ ముుంద కూరుాని

వునవనరు. అతడి కూతతరికి ఇరవెై నవలుగేళుళుంట్ాయ.

ఏదయ ఎలకాా నిక్ కుంపెనీలో పని చ్ేసత య ుంది . ఆమ ముంచి అమామయ. నెలజీతుం

అుంతవ తీస కొచిా ఇుంట్లే ఇసత ుంది. అతడి కొడ్ుకు కూడవ అతడితోనే వుుంట్ాడ్ు.

చ్వలా తకుకవ కుట్టుంబాలకే ఈ అదృష్ా ుం ద రుకుతతుందని అతడిచ్ేా డిననర్

పారీా లే ో చ్వలాముంది వాళళని పర గుడ్ుతవరు.

అతడి కొడ్ుకులిదద రూ ముంచి కిమశక్షణ్తో పెరిగారు. చిననపపట్ి న ుంచీ

హాసా ల్స లో వుుండ్ట్ుంవలే వారికా శక్షణ్ వచిాుంది .

అయతే పెదద కొడ్ుకు మాతరుం చ్ద వుకొనే రోజులోే ఎుంద కో మానసిక వూధకి

(డిపెరష్న్) గురి అయ డ్రగ్స కి అలవాట్ట పడి ఆతమహ్తూ చ్ేస కునవనడ్ు. ఆ

రోజులోే - అుంట్ట 2025 పార ుంతుంలో ఈ డిపెరష్న్ యువకులోే మహ్మామరిలా

వాూపిుంచి, చ్వలాముంది నలుే లాే మాడిపో యారు. ఈ ఆతమహ్తూలకి కారణ్ుం

అనేాష్ిుంచ్ట్ుం కోసుం పరభుతాుం ఓ కమిట్ీ వేసిుంది . కానీ అుంతలో వాట్ుంతట్ అదే

తగిా పో వట్ుంతో ఆ ఫెైలు మూలపడిుంది. ఇపపట్ికర అది ఎుంద కు జరిగిుందయ ఎవరికి

తెలీద .
 అదే కథ్వుంశుంగా అతడ్ు ఆ రోజులోే వారసిన "నవ హ్తూకి హ్ుంతకుడ్ు" అనన

నవల సయపర్ హ ట్ అయుంది. అతడ్ు వార సిన గ్పప రచ్నలోే అది ఒకట్ి అని

ఇపపట్ికర వమరశకులు చ్ెపుపకుుంట్ారు.

రెుండయ కొడ్ుకు పో లీస్ డిపారుా మ ుంట్ లో ఇన్ సెపకా ర్. అదే ఊరిలో యాభ ై మ ైళళ

దయరుంలో వునన ఒక కాలేజీలో పనిచ్ేసత నవనడ్ు. వదవూరుధ లు ఆయుధవలోత

కాే స లోే కి పరవేశుంచ్కుుండవ వెతికి చ్యసే బాధూత అతడిది. ఏవెైనవ ముఠాలోత

(మాఫియా) వారికి సుంబుంధుం వుుందేమో చ్యడ్వలసిన పనికూడవ అతడిదే

అవట్ుంతో అతడి దినచ్రూ కిమబదద ుంగా వుుండ్ద .

అసలారోజు గ్పపతనుం - కనీసుం ముగుా రు కలిసి భోజనుం చ్ెయూట్ుం! అతడి

భారూ సి.వ.ట్ి. సుంసి లోే పని చ్ేసత య ుంది. దవరుణ్మ ైన నషాా లోత సినీరుంగుం మూతపడే

సిి తిలో సినిమా, ట్ీ.వీ., వీడియో యజమానే కు ఒపపుందుం కుదిరాక, ఒకొకకక

థ్ియేట్ర్ లో ఒకోక సినిమా వేసే పదద తి పో య, అనిన సినిమా హాళళలోే నయ

ఒకరోజు ఒకే సినిమా వేసే పదద తి వచిాుంది. దీనివలే పరతీ హాలోేనయ ఒక పర ర జెకా ర్

పెట్ా ట కోవలసిన అవసరుం లేకుుండవ సరూకూట్ వీడియో దవారా ఒకచ్ోట్ న ుంచ్ే

అనిన సినిమా హాళళకూ చితవర లిన పుంపే వీలు కలిగిుంది. దవుంతో చితర నిరామణ్వల

సుంఖూ బాగా తగిా పో యనవ, పరిశిమ కనీసుం బరతికి బట్ా కట్ా గలిగిుంది.
 "ఎపుపడ్య బో రు సినిమాలే వేస్త ా రేుం మమీమ?" అుంది కూతతరు.

"వాళ్్ళుం తీసేత అవ వెయాూలి. పో ట్ీ తగిాపో యాక తకుకవ ఖరుాతో మరీ

దవరుణ్మ ైన చితవర లు నిరిమసత నవనరు" అుంది తలిే .

భరదవాజ మౌనుంగా వాళళ మాట్లు వుంట్ూ భోజనుం పూరిత చ్ేశాడ్ు.

అతడ్ు తన గదిలోకి వసయ

త వెన కే కూతతరు కూడవ రావట్ుం గమనిుంచ్వడ్ు. ఆగి

ఏమిట్ననట్టే చ్యశాడ్ు.

ఆ అమామయ కొదిద గా తట్పట్ాయుంచి "నవకొకదిద గా డ్బుబ కావాలి" అుంది.

"ఎుంద కు?"

"ఆ ... అబారష న్ కి."

అతడ్ు కాసత షాక్ అయ ఆశారూుంగా "ఎుంద కుంత బాధూతవరహ తుంగా

పరవరిత ుంచ్వవ్?" అడిగాడ్ు ఇుంగీే ష్తలో.

"తన వెసకా మ ైజ్ డ్ అని చ్ెపాపడ్ు. దవుంతో ట్ి.హెచ్.ట్ి. గురిుంచి వతిత డి

చ్ేయలేద " అుంది కూతతరు తుండి రతో.

 అతడ్ు వెుంట్నే మాట్ాే డ్కుుండవ "కొుంచ్ెుం జ్గితత గా వుుండవలి" అనవనడ్ు

నచ్ాచ్ెపుతతననట్టా .

ఆమ తలూపిుంది. మళీళ అతడే - "నే చ్యస్ాత లే . నీకు ఆసపతతర ల గురిుంచి

అుంతగా తెలీద " అనవనడ్ు.

ఆమ మొహ్ుం వపాపరిుంది. ఎుంతయనవ చిననపిలే ! "థ్వుంకూూ డవడీ" అని

వెళిళపో యుంది .

ఆ తరువాత అతడ్ు ఈ వారత భారూకి చ్ెపాపడ్ు. "న వోా రోజు శలవు పెట్ా ా లి.

ఆసపతిరలో వుుండవలిస వసత ుంది కదవ."

"ఈ వారుం వదద . వచ్ేావారుం పెట్ా ట కుుందవుం. ముుంద చ్ెపపకుుండవ శలవు

అడిగితే ఒపుపకోరు. అయనవ *ట్ి.హెచ్.ట్ి. గురిుంచి జ్గితత తీస కోకుుండవ ఇలా

ఎుంద కు చ్ేసిుందట్ా?"

"వాడ్ు ఆపరేట్ెడ్ అని చ్ెపాపడ్ట్."

"ఈ కాలుంలో ఆపరేష్న్ లెవరు చ్ేయుంచ్ కుుంట్టనవనరు?"

"ఇక దవని గురిుంచి తనతో ఏమీ అనకు. అనవసరుంగా ఖరుా పెుంచ్వనని అది
ఇపపట్ికే బాధపడ్ుత వుుండ్వచ్ ా" అనవనడ్ు. అుంతలో ఫ్ో న్ మోో గిుంది.

అట్టనుంచి కొడ్ుకు.

"నవకు కుంగాి ట్స చ్ెపాపలి ఫ్ాదర్."

"ఎుంద కు?"

"ముుంద చ్ెపుప."

"కుంగాి ట్స....... ఎుంద కు?"

ా డెుంట్స లో అుండ్ర్ గ్ి ుండ్ ఆరా నెైజేష్న్ ని పట్టా కునవనన . తారలోనే నవకు
"సయ

మ డ్ల్ కూడవ పరకట్ిుంచ్బో త ుంది డిపారుా మ ుంట్."

"నిజుంగానవ! కుంగాి చ్ ూలేష్న్స మ ై బో య్" సుంతోష్ుంగా అనవనడ్ు భరదవాజ

"ఎకకడ్న ుంచి మాట్ాే డ్ుతతనవనవ్ న వుా?"

____________________________________________________
_________________________________________
* శరీర ఉషోణ గితకుంట్ట తకుకవ ట్ెుంపరేచ్ర్ లోనే వీరూుం సజీవుంగా వుుంట్టుంది.
అుంద కే పురుష్తడి శరీరుం న ుంచి వృష్ణ్వలు కాసత దయరుంగా వుుంట్ాయ. రతికి

ముుంద కొనిన పదద తతల దవారా వాట్ిలో ఉష్ణ ుం కలిగిుంచి సుంతవనోతపతిత ని

అరికట్ా వచ్ ానని కన కుకనవనక కుట్టుంబ నియుంతరణ్ స లభమ ైుంది . అదే ట్ెసా ి కల్

హీట్ిుంగ్ ట్ెకినక్. (ట్ి.హెచ్.ట్ి)

ఆసపతిరన ుంచి ఫ్ాదర్! ఎన్ క్ుంట్ర్ లో కాలికి బులెే ట్ తగిలిుంది. ఆహా! న వేామీ

కుంగారుపడ్నవసరుంలేద . బులెే ట్ లోపల లేద . చినన బాూుండేజీ వేశారు.

నవలా యద గుంట్లు రెసా తీస కుని వెళిళపో వచ్ ానుంట్. అమమకూకడవ చ్ెపపకు.

సేా ష్న్ లో కాసత పన ుంది. అది చ్యస కుని రాతిరకి మామూలుగా ఇుంట్ికి

వచ్ేాస్ాత న . పో తే....ఫ్ాదర్.... ఇపుపడే పో లీస కమీష్నర్....."

ఆ కురివాడ్ు ఇుంకా మాట్ాే డ్ుత వుుండ్గానే, కొడ్ుకు చ్ెపిపన వారత తవలూకు

షాక్ న ుంచి అపపట్ికి తేరుకునన భరదవాజ "న వాుంకేమీ చ్ెపర పదద . నేన

వసత నవనన " అనవనడ్ు.

"న వాలా కుంగారుపడ్తవవని నేనే సాయుంగా ఫ్ో న్ చ్ేశాన . పరమాదమేమీ

లేద . ఇుంకో రెుండ్ు గుంట్లోే ఇకకడ్ునుంచి బయలేద రి పో తవన కూడవ."

"నేన ఇపుపడ్ు నిన న చ్యడ్ట్ానికి వసత ననది నీకు పరమాదుం జరిగిుందని

కాద . ఈ వుంకననవన నీతో ఒకట్ి రెుండ్ు గుంట్లు గడ్పవచ్ ానని. యూ నో మ ై

బో య్? మనిదద రుం ఒకర్నకరు చ్యస కుని పదిహేన రోజులు పెైగా అయుంది" అని

ఫ్ో న్ పెట్ా ట సి బయలుదేరాడ్ు.

 * * * *
అతడ్ు వెళ్్ళసరికి ఆసపతిర బ డ్ మీద వునవనడ్ు కొడ్ుకు. అతడ్ు చ్ెపిపనట్టా

గాయుం పెదద ది కాద .

కురీా లాకుకని సరిగా ా కూరుాుంట్ూ కొడ్ుకు వెైపు పరీక్షగా చ్యశాడ్ు భరదవాజ.

తన రచ్నవ వాూసుంగానికి అతడ్ు పూరిత గా ఆఫ్స నే వనియోగిుంచ్డ్ుం

మొదలుపెట్ా ా క, రాతిరళుళ అకకడే ఆలసూుం అవుత ుంది. పర ర దద ననపూట్ అతడ్ు

లేచ్ేసరికి, కొడ్ుకు బయలుదేరి వెళిళపో తవడ్ు. వరత మాన పరపుంచ్ుంలో ఒకర్నకరు

చ్యస కోని కుట్టుంబ సభుూలు, చ్వలా దగిారవాళళళ - చ్వలాముంది వునవనరు.

అతడ్ు ఒక వధుంగా అదృష్ా వుంతతడ్ు. కనీసుం కొడ్ుకు అతడితో 'కలిసి'

వుుంట్టనవనడ్ు.

"అసలెలా జరిగిుంది ?'

కొడ్ుకు ఏదయ చ్ెపపబో త వుుంట్ట బయట్ అలికిడి వనిపిుంచిుంది . బూట్ే

చ్పుపడ్ు.......

కమీష్నర్ ఆఫ్ పో లీస్ హ్డవవుడిగా లోపలికి వచ్వాడ్ు. ఆరడ్ుగుల ఎతత

త ,

గుబురు మీస్ాలూ......అచ్ ా పో లీస్ాఫ్సర్ లాగానే వునవనడ్ు.

 డిపారుా మ ుంట్ట తవలూకు అతూుంత ఉననతస్ాి య అధికారి తనని చ్యడ్ట్ానికి

సాయుంగా రావట్ుం వలే కలిగే సుంతోష్ుంతో కొడ్ుకు మొహ్ుం వెలిగిపో వట్ానిన

భరదవాజ గురిత ుంచ్వడ్ు.

"బాగా పట్టా కునవనవోయ్ వాళళని. కుంగాి ట్స"

"థ్వుంకూూ...థ్వుంకూూ సర్."

పకకమీద న ుంచి లేవబో త నన అతడిని "కూరోా - కూరోా" అుంట్ూ

వారిుంచ్వడ్ు కమీష్నరు.

"మా ఫ్ాదర్" అని పరిచ్యుం చ్ేశాడ్ు కొడ్ుకు. కమీష్నర్ చ్వలా కాూజువల్ గా

భరదవాజ వెైపు తిరిగాడ్ు. ఇదద రూ కరచ్వలనుం చ్ేస కునవనరు.

"అసలేుం జరిగిుంది?" భరదవాజ అడిగాడ్ు.

"మామూలుగానే సయ
ా డెుంట్స ని ఒకొకకకరీన పరీక్షిుంచి లోపలికి

పుంపుతతనవనన . ఒకడి జేబులో 'డ్రగ్' ద రికిుంది . అయనవ చ్యడ్నట్టా లోపలికి

పుంపి, స్ాయుంతరుం కాలేజీ వదిలాక అతడిని వెుంబడిుంచ్వన . పెదద గా అన భవుం

లేకపో వట్ుంతో స లభుంగా వవరాలు యచ్ేాశాడ్ు. ఒక రిదద రిన ష్ ట్ చ్ేసేసరికి

మిగతవవాళుళ ల ుంగిపో యారు."

"మారాలెస్" అనవనడ్ు కమీష్నర్. అతడ్ు చ్వలా అలపసుంతోష్ిలా కనిపిుంచ్వడ్ు

భరదవాజకి. పో లీస్ డిపారుా మ ుంట్ లో అలా ఎపుపడ్య నవుాత సుంతోష్ుంగా

వుుండేవాళుళ కనిపిుంచ్ట్ుం అరుద .

"వాళుళ నీమీద ఏమీ కసి పెట్ా ట కోరుగా?" అని అడిగాడ్ు కొడ్ుకుని భరదవాజ.

"వాళ్ీళ....?" బ్రగా రగా నవాాడ్ు కమీష్నర్. "కేవలుం పులివనెన మేకలు,

జేబులో కతత
త లూ, పిస్త ో ళళళ వుుంట్ాయగానీ కాసత గ్డ్వయతే పరుగెడ్తవరు."

"చ్ద వుకొనే సయ
ా డెుంట్స కి అసలీ కతత
త లూ, కబురూ
ే ఎుంద కు?" భరదవాజ

సాగతుంగా అనవనడ్ు. "దవనికోసుం పరతి కాలేజీ దగా రా ఒక ఇన్స పెకా ర్ వుుండ్ట్ుం!

ఎలకాా నిక్ కుంపూూట్ర్ తో పరతివాడిని పరీక్షిుంచ్ట్ుం!! మనుం చ్వలా సిగా ు పడవలి......"

"కాలేజీలనినట్ినీ ఊరి చివర దయరుంగా పెట్ా ట సి, కురాి ళళని హాసా ల్స లో వుుంచ్ట్ుం

కుంపలసరీ చ్ేసి, సయ
ా డెుంట్స కర మిగతవ పరపుంచ్వనికర లిుంకు తెగా ్ ట్టా సేత గానీ

లాభుంలేద ."

కమీష్నరు కలిపుంచ్ కుని "అపపట్ి పెరసిడెుంట్ట వరుణ్ గాుంధీ సయచిుంచినట్టా

పదహారో ఏడ్ు న ుంచి పదెద నిమిదయ ఏడ్ు వరకు మిలట్రీలో పనిచ్ేయడ్ుం పరతి
ఒకకరికర తపపనిసరి చ్ేసినవ బావుుండేది. మిలట్రీ జీవతుం మనిష్ిని రాట్టదేలిా

ఎనోన బార ుంతతలిన పో గ్డ్ుతతుంది. ఈ ఫ్ాష్నయస, సయడయ ర్డీ చ్ేష్ా లూ,

పార ుంతీయతతాుం ఇవనీన పో య వశాల దృకపథుం అలవాట్ట అవుతతుంది . నిజమ ైన

కష్ా ముంట్ట ఏమిట్ల తెలియక పో వట్ుంచ్ేత వదవూరుధ లు ఇలా తయారవుతతనవనరని

నవ ఉదేద శూుం" అనవనడ్ు ఆవేశుంగా.

అుంతలో కొడ్ుకు అతడివెైపు తిరిగి "అననట్టా ఫ్ాదర్! ఇదుంతవ తీస కుని

న వవాక రచ్న ఎుంద కు చ్ేయకూడ్దయ?" అనవనడ్ు.

భరదవాజ ఏదయ సమాధవనుం చ్ెపపబో యేట్ుంతలో "మీరు రచ్యతవ?" అని

అడిగాడ్ు కమీష్నర్.

"అవున స్ార్! నవనన పేరు మీరు వనే వుుంట్ారు...భరదవాజ."

అతడి మొహ్ుంలో ఆకసిమకుంగా మారుప వచిాుంది . ఆశారూుం, ఆనుందుం నిుండిన

కుంఠుంతో "వాట్?!" అని అరిచ్వడ్ు.

పో లీస్ కమీష్నర్ కి స్ాహ తవూభిలాష్ వుుండ్ట్ుం ఆశారూకరమే అయనవ

'పులివనెన మేక...పార ుంతీయతతాుం' లాుంట్ి పదవలు ఉపయోగిుంచ్డ్ుంతో అతడికి

తెలుగు బాగా వచ్ాని ఇపుపడ్ు అరధ మయుంది.

 అతడిది మామూలు మ పుపకోలు కాదనీ, నిజుంగానే చ్వలా ఇుంట్రెసా తో తన

రచ్నలు చ్దివేడ్నీ మాట్ల సుందరభుంలో తెలిసిుంది.

మొతత ుంమీద అది చ్వలా గ్పప అన భవుం.

కొుంచ్ెుం సేపు మాట్ాే డేక కమీష్నర్ లేచ్వడ్ు. భరదవాజ కూడవ కొడ్ుకుక చ్ెపిప,

తనయ లేచ్వడ్ు.

"మీరు ఎట్ట?"

భరదవాజ చ్ెపాపడ్ు.

"నేనయ అట్ట! రుండి నవ కారులో వెళదవుం. మీది నవ డెై ీవర్ తీస కొస్ాత డ్ు."

భరదవాజ ఆశారూపో యనవ పెైకి పరకట్ిుంచ్కుుండవ తలూపాడ్ు.

ఇదద రూ కారోే బయలుదేరారు.

"మిసా ర్ భరదవాజ్! మిమమలిన యలా నవతో తీస కురావట్ుంలో ఒక

ముఖయూదేద శూుం వుుంది. మీరీపాట్ికి గిహ ుంచ్ే వుుంట్ారు" డెై ీవ్ చ్ేసత య అనవనడ్ు

కమీష్నర్. అతడ్ు మాట్ాే డ్లేద .

 "మీకు నేనో వష్యుం చ్ెపత ా న , మీరు దవనిన రహ్సూుంగా వుుంచ్వలి."

భరదవాజ వసమయుంగా అతడివెైపు చ్యసి "తపపకుుండవ" అనవనడ్ు.

"పార మిస్!"

అుంత పార మిస్ తీస కుని మరీ చ్ెపేప వష్యుం ఏమిట్ా అన కుుంట్ూ భరదవాజ

తలూపాడ్ు. కమీష్నర్ కొుంచ్ెుంసేపు నిశశబద ుంగా వూరుకుని నెమమదిగా అనవనడ్ు.

"ఫ్ార న్స కర, రషాూకర మధూ చ్రాలు జరుగుతతననట్ూ

ా మీకు తెలుస కదవ?"

"పర దద నేన వారత లే ో చ్యశాన . ఫెయల్ అయాూయట్గా....."

"అవున . అవ ఒక కొలికికరావట్ుంలేద . దవనికి కారణ్ుం మన దేశమే.

ముఖూుంగా శీిలుంక వష్యుంలో...."

భరదవాజ మాట్ాే డ్లేద .

"భారతదేశపు సుంయుకత రాషాాా లనినట్ికర యురేనియుం సరఫరా చ్ేసే ఫ్ాూకా రీ

ఎకకడ్ పెట్ా ా లా అని పాతికేళళ కిితుం 2010లో చ్రా వచిానపుపడ్ు మన

రాష్ా ుంా లోనే దవనిన స్ాిపిుంచ్వలని అన కునవనరు."

"అవున దేశుం నడిబొ డ్ుడ లో వుుంట్టుంది . సముదవర నికి దయరుంగా శతతర భయుం
లేకుుండవ వుుంట్టుంది కాబట్ిా ...." అని అతన ఆగాడ్ు. కమీష్నర్ ఇదుంతవ

ఎుంద కు చ్ెపత ు నవనడయ అరధ ుం కాలేద . రషాూ, ఫ్ార న్స ల మధూ చ్రాలకర భారతదేశపు

అతూుంత పరతిషాా కరమ ైన యురేనియుం ఫ్ాూకా రీకి సుంబుంధుం ఏమిట్ల అతడికి

తెలియలేద . అతడి మనస లో భావుం అరధ ుం చ్ేస కుననట్టా గా కమీష్నర్ అనవనడ్ు

"అదే ఈ రోజు మన ఉనికికి పరమాదుం రాబో తోుంది భరదవాజ్. శీిలుంక వష్యుంలో

మన దేశపు పట్టా దలని కొదిద గా సడ్లిుంచ్ట్ుం కోసుం ఫ్ార న్స మన దేశానిన కాసత

బ దిరిుంచ్దలుాకుుంది . డవనికి రుంగసి లుంగా దేశపు నడిబొ డ్ుడ అయన మన

రాషాాా నిన ఎన నకుుంది . మన యురేనియుం ఫ్ాూకా రీమీద రేపే నయూకిే యర్ బాుంబ్

పరయోగిుంచ్బో త ుంది. వెళిళపో ుండి భరదవాజ్ ఎుంత దయరుం వెళళగలిగితే అుంత

దయరుం వెళిళపో ుండి."

వెన న ఒకకస్ారిగా జలదరిుంచి భరదవాజ నిట్ారుగా అయాూడ్ు. చ్పుపన తలెతిత

కమీష్నర్ వెైపు చ్యశాడ్ు. ఎయర్ కుండిష్న్డ కారులో కూడవ అతడి న ద ట్ిమీద

న ుంచి చ్ెమట్ పాయలా కారుత ుంది.

"ఇది.....ఇదుంతవ నిజమేనవ?" అని అడిగాడ్ు తడవరిన గ్ుంతతతో.

"రషాూ - ఫ్ార న్స చ్రాలు భారత కాలమానుం పరకారుం ఈ రాతిర రెుండ్ు మూడ్ు

గుంట్లకి మధూ ముగుస్ాత య. ఫ్ార న్స వమానవలు ఆ తరువాత ఒక గుంట్లో

బయలుదేరతవయ. రేపర దద నన ఉషో దయానిన చ్యడ్ట్ానికి రాష్ా ుంా లో ఎవరూ

మిగలరు."

"ఇుంత మారణ్హ్ో ముం జరగబో త ుంట్ట ఏమీ పట్ా నట్టా అుందరూ ఇలానే

వునవనరేమిట్ి?"

"ఎవరికర తెలీద భరదవాజ్! కేవలుం పెై స్ాి యలో వునన కొదిద ముంది

పరముఖ లకు తెలుస . వాళ్ళళవరూ పరసత తుం రాష్ా ుంా లో లేరు."

భరదవాజ కళళముుంద ఏదయ మ రిసినట్ూ

ా అయుంది. అవున రాష్ా ా 'వెైస్

పెరసిడెుంట్', సెనేట్ మ ుంబర్స.... అుందరూ ఏదయ ఒక పన లు (కలిపుంచ్ కుని)

ఎకకడెకకడయ వునవనరు. చ్వలా రహ్సూుంగా, చ్వప కిిుంద నీరులా ఈ వారత నెమమదిగా

పాకుతతుందననమాట్.

"మరి అుందరికర చ్ెపిప...." అుంట్ూ ఏదయ అనబో య మధూలో ఆగిపో యాడ్ు. తన

పరశన తనకే అసుంబదద ుంగా అనిపిుంచిుంది. ఈ వారత అుందరికర తెలిసేత రెైళుళ,

వమానవలు, కారూ
ే - అుంతవ అలే కలోే లుం అయపో తతుంది . ఇుంత గ్డ్వ జరిగాక

ఫ్ార న స తన లక్షయూనిన కాసత 'పకకకి' మారుాకోవచ్ ా కూడవ అుంద కే

తెలిసినవాళుళ తెలిసినట్టా ఇకకడ్ునుంచి నిశశబద ుంగా తపుపకోవట్ుం ముంచిది.

"వాళుళ బాుంబ్రుంగ్ చ్ెయూవచ్ ా - చ్ెయూకపో వచ్ ా. కానీ ఈ వారత మీరు

మాతరుం ఎకకడవ అనకుండి. ఎుంత దగా రవాళళకర చ్ెపపకుండి. కేవలుం మీరు - మీ

కుట్టుంబుం కారు వేస కుని వెళిళపర ుండి. ఈ పార మిస్ మీరు నవకు చ్ేశారు."

"అవున " అనవనడ్ు. భరదవాజ. అతడి మనసెకకడయ వుుంది. తనతోపాట్ూ ఏుం

తీస కెళళవచ్ ా....తన కుట్టుంబుం నలుగురూ గాక.....

"ఫ్ార న్స బహ్ుశా 5 మ గాట్స్ బాుంబ్ వేసత ుందని అన కుుంట్టనవనరు.

అుంతకనవన తకుకవే ఉపయోగిుంచ్వచ్ ా కూడవ. మనుం ఎకుకవ పరమాదవనేన

శుంకిసేత ముంచిది. వారత లే ో చ్రాలు ఫలిుంచినట్టా రేడియోలో రాకపో తే వెుంట్నే

బయలేద రాలి. గుంట్కి మూడ్ు కిలోమీట్రుే వేస కునవన తెలే ా రేసరికి వెయూ

కిలోమీట్రుే వెళిళపో వచ్ ా. అది చ్వలన కుుంట్టనవనరు....."

"మీ రెట్టవెైపు వెళుతతనవనరు?"

"ఉతత రుం వెైపు."

"థ్వుంకూూ నవకర వష్యుం చ్ెపిపనుంద కు."

తన కారులో అతడ్ు ఆఫ్స వెైపు బయలేద రాడ్ు. అసలు కమీష్నర్ చ్ెపిపన

వారేత ఒక పెదద బాుంబులా వుుంది. అది వనగానే మనసుంతవ సత బద ుంగా

అయపో యుంది. ఇపుపడిపుపడే తేరుకుని ఆలోచిుంచ్ట్ుం మొదలు పెట్ా ా డ్ు.

అదృష్ా వశాతత
త అతడికి సిి రాసత లు ఏమీలేవు. అలా వునన వాళళ బాధ అరధ ుం

చ్ేస కోగలడ్ు.

నయూకిే యర్ బాుంబ్ పేలితే ఏుం జరుగుతతుందయ అతడికి తెలుస . మూడయ పరపుంచ్

యుదధ ుం కాలుంనవట్ికి అతడ్ు చ్వలా చిననవాడ్ు. అయనవ ఆ జ్ా పకాలనీన అతడి

మనస లో సజీవ సమృతతలుగా చితిరుంపబడివునవనయ. అతడికే కాద . ఆ

తరానికుంతవ అదే మరిాపో లేని ప్డ్కల.

చికాగో నగరుం మీద పరయోగిుంపబడినది 20 మ గా ట్న నల బాుంబు!!!

ఒక వేసవకాలపు ఉదయుం వీధ లనీన కారే తోనయ, మిగతవ వాహ్నవలతోనయ

కికికరిసి వునవనయ. ఫుట్ పాత్ ల మీద జనుం హ్డవవుడిగా నడిచి

వెళుతతనవనరు. జరగబో యే పరమాదుం ఎవరికర తెలిసినట్ూ

ా లేద .

సరిగా ా 11 గుంట్ల 27 నిమిషానికి ఆడ్మ్స పార ుంతుంలో 'లాసెరే ీ ' దగా ర భూమికి

సరిగా ా ఇరవెై అడ్ుగుల ఎతత

త లో ఆ నయూకిే యర్ బాుంబ్ వస్ో ోట్నుం చ్ెుందిుంది.

నిమిష్ుంలో లక్షోవుంతత కాలుంలో అకకడి ట్ెుంపరేచ్రు 150 మిలియన డిగీ ిల ఫ్ారన్

హీట్టకి పెరిగిుంది. (సయరుూడి నడిబొ డ్ుడ న వుుండే ఉషోణ గితకి ఇది నవలుగు రెట్ే ట )

అది పేలిన రెుండ్ు సెకనే కి ఆ పేలుడ్ు తవలూకు చ్పుపడ్ుతో ఆ పరదేశుం

దదద రిలిే ుంది. కానీ దవనిన వనట్ానికి అకకడ్ ఎవరూ లేరు. అుంతకుముుందే
చ్చిాపో యారు. హ రోష్ిమా మీద 1945లో వేసిన బాుంబు కుంట్ట ఈ బాుంబు 1500

రెట్ే ట పెదద ది. అది పడినచ్ోట్ మ ైలు వెడ్లూప, 600 అడ్ుగుల లోత వునన

గ్యూ ఏరపడిుంది. పేలిన బాుంబు భూమీమదకు జ్రుతతననపుపడ్ు ఒక

ముండ్ుతతనన అగినగోళుం దిగుతతననట్ూ

ా అనిపిుంచిుంది. అకకడికి వుందమ ైళళ

దయరుంలో వెళుతతనన వమానుంలోని సిబబుంది ఆ వెలుతతరిన చ్యసి ఆ ఫ్ాే ష్

భరిుంచ్లేక ముుంద అుంధ లయపో యారు. తరువాత రెుండ్ు క్షణ్వలకి

చ్చిాపో యారు.

అుందరికనవన అదృష్ా వుంతతలు చికాగో నగరవాస లు. ఏుం జరిగిుందయ

తెలియకుుండవ, కనీసుం ధాని కూడవ వనిపిుంచ్కముుందే బూడిద కూడవ

మిగలకుుండవ నిష్రీమిుంచ్వరు.

వారితోపాట్ట రెపపపాట్టకనవన తకుకవ కాలుంలో ఆ నగరుంలోని ఆకాశాననుంట్ట

భవనవలూ, రోడ్య
ే , వుంతెనలూ, ఇన ము, ఉకుక వేల వేల ట్న నల మట్ీా అుంతవ

అకకడికకకడే క్షణ్ుంలో 'ఆవర'యపో యాయ. కనీసుం గురుత కూడవ మిగలేే ద .

మొతత ుం మరణ్వల సుంఖూ 160 మిలియన లు వుుంట్టుందని అుంచ్నవ. అది

అమ రికా జనవభాలో మూడయ వుంతత.

సమయానికి యు.యన్.ఒ కలగచ్ేస కోకపో తే భూమీమద మానవ జ్తి

అుంతరిుంచి వుుండేది.

యుదధ ుం ముగిసిన ముపెైప సుంవతసరాలకి అతడ్ు ఆ వసత వు కథ్వుంశుంగా

"మూడయ స్ారి ముంట్లు" అనన నవల వార శాడ్ు. అది ఇుంగీే ష్తలోకి అన వదిుంపబడి ,

మిలియన కాప్లకు పెైగా అముమడ్ు పో యుంది. కానీ ద రదృష్ా వశాతత

అన వాదకుడితో అగిిమ ుంట్టలో ఏదయ లోపుం వుుండ్ట్ుం వలే రావలసిన రాయలీా

రాలేద . అది వేరు సుంగతి.

ఇపుపడ్ు "నవలుగోస్ారి ముంట్లు" అనన నవల వార యట్ానికి తన ుండ్దవ?

అుంత ట్ెనష న్ లోనయ అతడికి నవవాచిాుంది .

ట్ెైమ్ చ్యస కునవనడ్ు.

రెుండ్ు దవట్ిుంది .

ఇుంకా కొదిద గుంట్ల ట్ెైమ్ వుుంది.

సెకూూరిట్ీలని డ్బుబగా మారుాకోవాలి. తవము మొతత ుం నలుగురు

మన ష్తూలు కాక తీస కెళే వలసిన వసత వులనినట్ినీ సరుద కోవాలి.

అతడికి పెదద ట్ెనష న్ గా ఏమీలేద .

 అరధ రాతిరపూట్ కారు ఆపి ఆసిడ్ స్స్ా మొహ్ుంమీద పో స్ాత మని బ దిరిుంచి డ్బుబ

గుుంజేవాళళళ, సరాస్ాధవరణ్మ ైపో యన హెైజ్కిుంగూ, వీట్ితో అన క్షణ్ుం

పార ణ్భయమే. ఈ వధుంగా 'వలస' వెళళట్ుం కూడవ కొతత ఏమీ కాద ..... వేరే భాష్

మాట్ాే డేవాళుళ తమ రాష్ా ుంా లో వుుండ్కూడ్దని ఆుందయ ళన లేవగానే రాష్ా ుంా న ుంచి

సాుంత రాష్ా ుంా వలస.....వదేశీయులిన తరిమికొట్ాా లనన ఉదూముం బయలేద రగానే

దేశుం న ుంచి సాుంత దేశానికి వలస......క్షణ్వలమీద పరిసి తతలోే

మారుపలు......ఇలాట్ి ఇన్ సెకూూరిట్ీ లనినట్ికర జీవతుం అలవాట్ట పడిపో యుంది.

అుంద కే సిి రాసత లని ఎవరూ పెదద గా నిలా చ్ేస కోరు. వాట్ి ధర ఇట్ీవలి కాలుంలో

పడిపో వట్ానికి కారణ్ుం అదే. ఇపుపడ్ు అదే ముంచి జరిగిుంది . అతడికి సిి రాసత లు

లేవు.

అతడ్ు ఇుంట్ికి వచిా భారూకర, కొడ్ుకరక ఫ్ో నే చ్ేశాడ్ు. వష్యమేమిట్ల

వవరిుంచ్లేద గానీ, వాళుళ ఆరిుంట్ికి వచ్ేాట్ట్టా ఏరాపట్ట చ్ేశాడ్ు. కూతతరు

ఇుంట్ిలోనే వుుంది.

తుండి ర మోహ్ుంలో కనబడ్ుత నన అనయహ్ూమ ైన అలజడిని కూతతరు గురిత ుంచి

"ఏమిట్ి నవనవన?" అని అడ్గబో తతుంట్ట ఫ్ో న్ మోో గిుంది. అతడ్ు రిస్వరెతిత "హ్లో"

అనవనడ్ు.
 "మిసా ర్ భరదవాజ్......"

"మాట్ాే డ్ుతతనవనన ."

"మేము హ్ో మ్ ఫర్ ది ఏజ్డ (ముసలివాళళ వసతి గృహ్ుం) న ుంచి

మాట్ాే డ్ుతతనవనుం. మీ తుండి రగారు రామానుంద, నెుం - 64392 అరగుంట్ కి ితుం

మరణ్ ుంచ్వరు." భరదవాజ స్ాి ణ్ువయాూడ్ు. తుండి ర మరణ్ుం షాక్ లా తగిలిుంది .

అుంద లోనయ ఈ సమయుంలో మరణ్ ుంచ్ట్ుం.

అతడికర, అతడి తుండి రకర అుంతగా పరిచ్యుం లేద . చిననపుపడే అతడ్ు మిగతవ

పిలే లాే గా బేబీ సిట్ా ి ుంగ్ సిి తిన ుంచి కేజీలోకి వచ్వాక హాసా ల్ లో చ్ేరిపుంచ్బడవడ డ్ు.

కేవలుం శలవులోే మాతరమే ఇుంట్ికి వచ్ేావాడ్ు. కొుంచ్ెుం వయస్ర చిా తలిే

చ్చిాపో యాక, శలవులోే ఏదయ పార్ా ట్ెైమ్ ఉదయ ూగుం చ్ేస కుుంట్ూ అదికూడవ రావట్ుం

మానేశాడ్ు.

తుండి ర రిట్ెైరయేూ సమయానికి అతడ్ు ఇుంకా రచ్నలోే పూరిత గా సిి రపడ్లేద .

ఆయన వృదవద పూుంలో మాతరుం అపుపడ్పుపడ్ు వెళిళ చ్యసయ

త వుుండేవాడ్ు.

అుంతకనవన పెదద గా వాళళమధూ ఏ సుంబుంధ బాుంధవాూలూ లేవు.

అతడ్ు వాచీ చ్యస కునవనడ్ు. వారత లు రావట్ానికి ఇుంకా మూడ్ు గుంట్లు

ట్ెైమ్ వుుంది.
 ఎలకిా కల్ కి ియేష్న్ (కరెుంట్టదవారా శవానిన బూడిద చ్ెయూట్ుం) వచ్వాక అుంతవ

అరగుంట్లో అయపో తతుంది.

భారూకర, కొడ్ుకరక ఫ్ో న్ చ్ేసి ఈ వారత చ్ెపిప, వాళళని అకకడికి సరాసరి రమమని

కూతతరిన తీస కుని తన బయలేద రాడ్ు.

అది వజట్ిుంగు అవర్స ట్ెైమ్. హ్ో మ్ లో వుననవాళళని బయట్ వాళుళ వచిా

చ్యడ్ట్ానికి రోజుకి రెుండ్ు గుంట్లు కేట్ాయస్ాత రు.

ఇతడి కారు కాుంప ుండ్ లో పరవేశుంచ్గానే మేడ్మీదవ, బాలకనీలోనయ కూరుాని

వునన చ్వలాముంది వృదద లు గబగబా అుంచ్ వదద కు వచిా వుంగి చ్యశారు.

ఒకరిదద రు ముసలివాళుళ కారు చ్పుపడ్ుకి వరుండవలోకి పరుగెతత త కు వచ్వారు

కూడవ.

వచిానది తమ తవలూకువాళుళ కాదని తెలిసి వాళళ మొహాలోే నిరాశ

కొట్టాచిానట్టా కనబడిుంది. అుంతముంది అలా అుంచ్ న నిలబడ్ట్ుం ఏట్ి ఒడ్ుడ న

కొుంగల వరుసని గురుత కు తెసత య ుంది . ఇది సరయన ఉపమానుం కాద . అయనవ

అతడికి అదే గుర్త చిాుంది.

గది బయట్ వరుండవలో తుండి ర శవుం వుుంది.

 "మీరు తీస కువెడ్తవరా? మమమలిన ఫ్ో న్ చ్ెయూముంట్ారా?"

"మీరే ఫ్ో న్ చ్ెయూుండి."

అధికారి ఫ్ో న్ వదద కు నడిచ్వడ్ు. పది నిమిషాల తరువాత వాూన్ వచిాుంది. ఈ

లోపులో భరదవాజ పేపరోే సుంతకుం పెట్ా ి , వాళళకు చ్ెలిే ుంచ్వలసిన బకాయలు

చ్ెలిే ుంచ్వడ్ు. తుండి ర పాతకోట్టే , మిగతవ వసత వులు దవనుం చ్ెయూమని చ్ెపాపడ్ు.

మరణ్వనిన ధృవీకరిసత య ఇచిాన పేపరుే జేబులో పెట్ా ట కునవనడ్ు.

నలుగురు వచిా శవానిన అుంబులెన్స లో ఎకికుంచ్వరు.

వెన కే వీళళ కారు దవనిన అన సరిుంచిుంది .

చినన కాుంప ుండ్ లో వుుంది బుంగళ్ీ - ఎలకిా కల్ కిిమేష్న్ చ్ేసేది.

వాూన్ ఆగగానే నలుగురూ దిగి శవానిన లోపలికి తీస కెళ్ీళరు.

భరదవాజ ఆఫ్స రూములోకి పరవేశుంచ్వడ్ు.

కే ర్క ఒక ఫ్ారుం ఇచిా పూరిత చ్ెయూమనవనడ్ు.

తుండి ర పేరు, వృతిత , వయస , ఏ కారణ్ుంవలే చ్చిాపో యుందీ..... డవకా రు

సరిా ఫికెట్ా ూ మొదలెైన వవరాలనీన వునవనయ. అతడ్ు త ుందర త ుందరగా

పూరిత చ్ేస కుుంట్ూ వచిా ఒక కాలమ్ దగా ర ఆగిపో యాడ్ు. ash అని వుుంది

అకకడ్.

"ఏమిట్ిది?" అని అడిగాడ్ు దవనిన చ్యపిసత య .

"ఆష్ - మీకు శవుం తవలూకు బూడిద కావాలుంట్ట అకకడ్ ట్ిక్ పెట్ా ుండి . అయద

వేల రూపాయలు ఎకుకవ అవుతతుంది ."

"ఇుంతకుముుంద ఇది లేదే" అనవనడ్ు భరదవాజ.

"ఎనిారాన్ మ ుంట్ పర లూూష్న్ ఎరాడికేష్న్ స్ర సెైట్ీ (వాతవవరణ్ుం కాలుష్ూ

నిరోధక సుంసి ) వారు అభూుంతరుం పెట్ా ి న తరాాత ఈ బూడిదని కూడవ ఆవరి

చ్ెయాూలని పరభుతాుం నిబుంధన వధిుంచిుంది."

"బూడిదలో వాతవవరణ్ కాలుష్ూుం ఏముుంట్టుంది ?" అడిగాడ్ు.

"వవరాలు నవకు తెలియవు స్ార్."

"బూడిద కావాలనేవాళుళ కూడవ వుుంట్ారా?"

"కొుంతముంది వుుంట్ారు స్ార్! సెుంట్ిమ ుంట్ గా నదిలో కలుపుతవరట్.

వాళళకోసుం పాతమిష్న వాడవలి. పన న కట్ాా లి. దవనికి అయద ుందలు ఎగస్ాాా ."

భరదవాజ 'యాష్' అననచ్ోట్ అడ్డ ుంగా కొట్టా శాడ్ు.

తరువాత ఇదద రూ ముుంద గదిలోకి వచ్వారు.

అపపట్ికే శవానిన సెా చ్

ా ర్ మీద పడ్ుకోబ ట్ాా రు.

ధవనూుం పో స కునే పెదద గాదెలాట్ి స్ా లు అలెైమరా ఒకట్ి వుుంది. కిిుంది గచ్ ాకి

రెైలుపట్ాా లాే వునవనయ. అవ ఆ బాకుసలోపలికి వునవనయ.

సెా చ్
ా ర్ ఆ పట్ాా ల మీద వుుంది.

కే రుక వచిా శవుం మొహ్ుంమీద ముస గు త లగిుంచ్వడ్ు.

భరదవాజ అడ్ుగు ముుంద కేసి, తుండి ర మొహ్ుంకేసి ఒకస్ారి చ్యసి పకకకి

తపుపకునవనడ్ు. తరువాత అదే వధుంగా సిఅనిక వుందనుం రీతిలో కొడ్ుకు,

కూతతరు భారూ కూడవ అలగే చ్ేశారు.

తరువాత ఆ ఆఫ్స తవలూకు మన ష్తూలు సెా చ్

ా ర్ ని పట్ాా ల మీద ముుంద కు

తోశారు.
 రెైలు గుహ్లోకి పరవేశుంచినట్టా అది ఆ 'ఓవెన్' లోకి పరవేశుంచిుంది.

బ ైట్ తలుపు మూసేసి కే ర్క సిాచ్ వేశాడ్ు.

......స్ స్ స్ మనన ధాని.

రెుండ్ు నిమిషాలు ఆగి తలుపు తెరిచ్వడ్ు.

లోపలునుంచి ఖాళీ సెా చ్

ా ర్ బయట్కొచిాుంది .

పెైనేమీ లేద .

గుడ్డ లు కూడవ మాయమ ై పెైనుంతవ ఖాళీగా వుుంది.

'అయపో యుంద'ననట్ూ
ా కే రుక భరదవాజ వెైపు చ్యశాడ్ు. భరదవాజ తలూపి

గాఢుంగా వశాసిుంచి వెన దిరిగాడ్ు. వెనకే కుట్టుంబుం కూడవ నడిచిుంది. ఒక మనిష్ి

ఆనవాలు కూడవ లేకుుండవ అలా నిశశబద ుంగా......మ కానికల్ గా నిష్రీమిుంచ్ట్ుం

ఎుంత కాదన కునవన వాళళకి అదయ లా వుుంది. వచ్ేాసయ

త ుంట్ట "చ్వలా

అదృష్ా వుంతతలు. ఏ రోగమూ, బాధ లేకుుండవ పో యారు." అుంది అతడి భారూ.

భరదవాజ మాట్ాే డ్లేద .

 "పుట్ిా నవాళుళ పో క తపపద కదవ" అని కూతతరు అననది.

"శమశాన వెైరాగూమా?" చ్ెలెే లిన వెకికరిసత య కొడ్ుకు అనవనడ్ు.

"కాద కిిమేష్న్ వెైరాగూుం" రిట్ారుా ఇచిాుందవ అమామయ.

"ష్..." అని సెైగ చ్ేసిుంది అతడి భారూ. భరదవాజ మౌనుంగా గుంభీరుంగా

వుుండ్ట్ానిన వాళుళ గమనిుంచ్వరు.

అది నిజమే.

కానీ అతడ్లా వుననది తుండి ర మరణ్ుంవలే కాద . పార ణ్వలు గుపెపట్లే పెట్ా ట కుని

దేశుం కాని దేశుం వలస వెళళవలసివసేత - తన కారోే తీస కువెళ్్ళ వసత వులోే

తుండిరకూడవ ఒకడ్ని అరగుంట్ కి ితుం ఆలోచిుంచ్నుంద కు.

అతడు బాలకనీలోకి వచిా నిలబడవడడ్ు. స్ాయుంతరుం అయద ననర

కావవసయ
త ుంది.

ఇుంకా చీకట్ి పడ్లేద .

 .......ఇుంకా చీకట్ి పడ్లేద . ఇుంకా చీకట్ి పడ్లేద .. చీకట్ి చీకట్ి

చీకట్ి.....అతడ్ు తల వదిలిుంచ్వడ్ు.

చ్వలా వచితరమ ైన వాకూుం అది.

"ఇుంకా చీకట్ి పడ్లేద ."

కేవలుం తమ తరానికి మాతరమే తెలుసయ

త ుందీ వాకాూనికి అరధ ుం.

తన రచ్నలోే అపుపడ్పుపడ్య ఉపయోగిుంచ్ే ఈ వాకాూనిన, తన తరువాత

తరుంవాళుళ చ్దివ అరధ ుంకాక తల బరదద లు కొట్టా కుుంట్ారు.

"చీకట్ుంట్ట ఏమిట్ా?" అని.

అతడ్ు త రుప దికుకగా చ్యశాడ్ు.

పశామాన సయరుూడ్ు కృుంగిపో త ుంట్ట , త రుపన ుంచి స్ో లార్ స్ాట్ిలెైట్ పెైకి

వస్ోత ుంది. అది మరో సయరుూడిలా వెలుగుతోుంది. రాతిర పదకొుండ్య పనెనుండ్య

వరకూ అది పరయాణ్ుం చ్ేసి పశామాన అసత మిసత ుంది . అపపట్ిన ుంచీ కేవలుం

నవలుగు గుంట్లపాట్ట మాతరమే చీకట్ి వుుంట్టుంది .

కొుంతకాలానికి అదీ వుుండ్ద .

 సయరుూడి వెలుగుని తనలో భదరపరచ్ కుని, సాయుంపరకాశమ ై వెలిగే స్ో లార్

స్ాట్ిలెైట్ ని రోదస్లోకి పుంపిుంచ్వలనన పరతిపాదన వచిానపుపడ్ు పరపుంచ్ుం

యావతత గగోా లు పెట్ా ి ుంది.

పరకృతి రక్షణ్ సుంసి వాళుళ పరపుంచ్ కోరుా లో దవవా వేశారు కూడవ. పరకృతి

సిదద మ ైన చీకట్ి వెలుగులిన కృతిరముం చ్ేసే అధికారుం మనిష్ికి లేదని.

కానీ వాళుళ ఓడిపో క తపపలేద .

మనిష్ికి రోజుకి నవలా యద గుంట్ల నిదర చ్వలు. కేవలుం చీకట్ి పడ్ట్ుంవలేే

అతడ్ు ఇనిన గుంట్లసేపు వశాి ుంతి తీస కుుంట్టనవనడ్ు. పెరుగుతతనన జనవభాతో

పాట్ట ఉతపతిత పెరగాలుంట్ట చీకట్ిని కాసత తగిా ుంచ్క తపపద . ఇదీ అవతలివాళళ

వాదన. కోరుా కి అుంద లో బలుం కనబడిుంది. సగుం రాతిర వరకూ స్ో లార్ స్ాట్ిలెైట్

ఉపయోగానిన అుంగీకరిసత య తీరుప యచిాుంది . పరజలు కిముంగా ఈ దినచ్రూకి

అలవాట్ట పడవడ రు.

కానీ ఇదీ సరిపో వట్ుం లేద .

పెరుగుతతనన రదీద , పెరిగే జనవభా, పెరగవలసిన ఉతపతిత , ఆఫ్స లోే సి లుం

సమసూ....ఇవనీన మనిష్ిమీద మరిుంత వతిత డి తెసత నవనయ.

 అరధ రాతిర అయేూసరికలాే స్ాట్ిలెైట్ ని మూసెయాూలనన పరతిపాదనని మనిష్ి

పునరాలోచిుంచ్ కోవలసిన పరిసి తి ఏరపడిుంది.

ఈస్ారి పరకృతి రక్షణ్ సమితివాళుళ కూడవ అభూుంతరుం పెట్ా లేద . వాళళకర

తెలుస - ఈ సమసూకి పరిషాకరుం మర్కట్ి లేదని.

పూరిత వెలుగుకి మిగతవ చ్రచ్రాలు ఎలా రియాకుా అవుతవయనన పరిశనధన

పూరిత కాగానే, మరో ఒకట్ి రెుండ్ు సుంవతసరాలోే భూమిన ుంచి సయరుూడికి సరిగా ా

అవతలివెైపు మరో స్ో లార్ స్ాట్ిలెైట్ పరవేశపెట్ా బడ్ుతతుంది .

అపుపడిక ఒక రాతిర అనేది వుుండ్ద .

ఒక ష్ిపా ు జనుం మొదట్ి పనెనుండ్ు గుంట్లూ పగలుగా పన లు చ్ేసేత , ఆ

తరువాత మర్క ష్ిపా ు జనుం నిదరలేచి, అవే ఆఫ్స లోే , అవే సయకళళలోే , అవే

ఆట్సి లాలోే మర్క పనెనుండ్ు గుంట్లు కారూకలాపాలు జరుపుతవరు.

ఒకరికొకరు సుంబుంధుం లేకుుండవ పరపుంచ్ుం అలా రెుండ్ుగా వడిపో తతుంది.

రాతిరళుళ లెైట్ే ట వేస కుని వెలుగు తెచ్ ాకుననట్టా , మనిష్ి నిదరపో యేట్పుపడ్ు

తెరలు దిుంచ్ కుని కృతిరముంగా చీకట్ిని ఏరపరచ్ కోవాలి.

 ఆ రోజు వసేత 'బాగా చీకట్ిపడిుంది ' అనన వాకూుం చ్దివ జనుం అరధ ుంకాక బురి

బదద లు కొట్టా కుుంట్ారు.

ఇప్టుడు తాము 'గోధ్ూళివేళ' అంటే ఏమిటో తెలియక బ్ర ద్ద లు

కొటటేకుంటటన్నటట
ే .

* * * *
జేబులో బాల్ పాయుంట్ట పెన న న ుంచి ఆరు కావవసత ననట్ూ
ా అలారుం

మోో గిుంది.

అతడ్ు లోపలికి నడిచ్వడ్ు.

అన కుననుంత ట్ెనష న్ గా లేకపో వట్ుంతో తనలో తవనే ఆశారూపడవడ డ్ు. బహ్ుశా

దెైనుందిన జీవతుంలో వతిత డ్ులు ఏ పరిసత ి తతలనెైనవ కామ్ గా తీస కొనేట్ట్ూ

ా

చ్ేసత నవనయేమో !

అుంతలో ఆట్లమాట్ిక్ గా సెట్ చ్ేసి ఉుంచిన ట్ి.వ. దవనుంతట్ అదే పార రుంభమయ

వారత లు వనిపిుంచ్స్ాగాయ. "ఆంధ్ర ద్ర్శిని....వార్త లు.....ఫ్ార న్స్కీ, ర్ష్ాాకీ

మధ్ా జర్ుగుతున్న చర్చలు సఫలమయ్యా జాడ ఏదీ కనిప ంచటం

లేద్స. భార్త కాలమాన్ం ప్ర కార్ం సాయంతరం నాలుగశంటికీ చర్చలు

మధ్ాలో ఆగశపో యాయ్."

అతడి మొహ్ుం వవరణ మ ైుంది . 'ఇక బయలుదేరి - పార ణ్వలరచ్ెథ్ిల ఇ పెట్ా ట కుని

బయలుదేరాలి' అన కునవనడ్ు. అుంతలో మరో వాకూుం వనిపిుంచిుంది.

"చ్రాలు ఆగిపో యన అయద నిమిషాలోే రష్ూన్ వమానవలు పారిస్ పట్ా ణ్

శవారే పెై బాుంబ్రుంగ్ జరిపాయ. కొనిన వేలముంది మరణ్ ుంచి వుుంట్ారని అుంచ్నవ.

పరపుంచ్ అద బతవలోే ఒకట్ిగా గురిత ుంపబడిన పారిస్ ట్వర్ కూలిపో యుంది. ఫ్ార ుంక్

ఫరుా లో పరూట్ిసత నన అుంతరాా తీయ శాుంతి సుంఘ కారూదరిశ డవకా ర్ వాలా న్

హ్ుట్ాహ్ుట్ిన జెనీవా పరయాణ్మయాూరు. సకాలుంలో ఆయన తీస కునన

చ్రూలవలే పది నిమిషాల కిితమే 'తవతవకలిక యుదద వరమణ్.....సుంధి'

జరిగిుంది...."

వారత లు వుంట్ూనన కుట్టుంబ సభుూలు నిశశబద ుంగా ఒకరి మొహాలు ఒకరు

చ్యస కునవనరు. భయానికి కూడవ అతీతమ ైన భావుం అది. పూరిత గా భయుం కూడవ

కాద . దిగ్రమ. అది వాళళ మోహ్ుంలో పరస ోట్ిుంచిుంది. మనిష్ి కాలానికి వలువ

ఇవాట్ుం ఎపుపడయ మానేశాడ్ు..... పార ణ్వనికి కూడవనవ?

భరదవాజ స్ో ఫ్ాలో వెనకిక వాలి కళుళ మూస కునవనడ్ు.

 అుంతకనవన ఘోరమ ైన వపతత
త ని వూహ సయ
త వుుండ్ట్ుంవలే అతడికి ఈ వారత

అుంత సుంచ్లనవనిన కలిగిుంచ్లేద . వసత ుందన కునన తతఫ్ాన అన కునన

తీరానిన కాకుుండవ వేరేచ్ ోట్ తవకినట్ూ

ా - పారిస్ ఆహ్ుతి అయుందననమాట్.

అతడ్ు కమీష్నర్ కి ఫ్ో న్ చ్ేశాడ్ు. అట్టనుంచి సుంతోష్ుంగా-

"కథ స ఖాుంతమయుంది. మనుం ఇుంకెకకడికర వెళళనవసరుంలేద . "అనవనడ్ు

కమీష్నరు.

"అది సరే, మీరు నవకు చ్ెపిపన పరకారుం చ్రాలు పూరత యేూసరికి

తెలే వారుతతుంది. బాుంబు వేసేసరికి నవలుగో అయదయ అవుతతుంది ."

"అవున ."

"మీరు చ్ెపిపనట్టా తెలే వారుఝామున కాద , గుంట్ కిితమే.....ఈ వారత లు

వనకుుండవనే...."

అవతలునుంచి కమీష్నర్ ఇబబుందిగా "మేము అన కుననది

తెల్లవారుఝామున అని... ఆ మాతరుం రిస క తీస కోకుుండవ వారత తెలియగానే

పరిగెతత ట్ుం హాస్ాూసపదుం అవదయ" అనవనడ్ు.

 "అవుతతుంది. మీకు మర్కస్ారి థ్వుంక్స!" అని పెట్ా ట శాడ్ు భరదవాజ. రిస క

అనన పదుం చితరుంగా వనిపిుంచిుంది .

వార్త లు వినేవర్కూ వటంటే ర్శస్క్.....ముందే ప్ర్ుగెడితే

హాసాాసుద్ం. అన్సక్షణం పారణభయం. ఏమిటి ప్ర ప్ంచం!

సమయుం ఏడ్ు కావవసయ

త ుంది . స్ో లార్ స్ాట్ిలెైట్ అవట్ుం వలే పట్ా పగలాే

వెలుతతరుగానే వునవన గాలి మాతరుం చ్లే గా వీసయ

త ుంది .

ఇుంతలో లోపలునుంచి భారూ రావట్ుం కనిపిుంచిుంది. ఆమ ముసిముసిగా

నవుాత ుంది. ఎుంద కననట్టా చ్యశాడ్ు. ఆమ లోపలికి చ్యడ్మననట్టా సెైగ

చ్ేసిుంది . అతడ్ు లోపలికి వెళ్ీళడ్ు.

కిట్ికర దగా ర నిలబడి బయట్కు చ్యసత నన కూతతరు అలికిడికి వెన దిరిగిుంది.

ఆమ కళళలో నీళుళనవనయ.

"ఏమ ైుంది?" అని అడిగాడ్ు దగా రికి వెళుత .

"పారిస్ ట్వర్ కూలేాశారట్. ఎనిమిది అద భతవలోే ఒకట్ి పో యుంది" ఆమ

కుంఠుం రుదద మయుంది.

 అతడికి నవవాచిాుంది. దవనిన ఆపుకుుంట్ూ "దవనికి ఏడ్ుసత నవనవా? డయుంట్ బ్ర

సెుంట్ిమ ుంట్ల్...... ఒక ఇన ప కట్ా డ్ుం కూలిపో తే ఏడ్ుస్ాత రా ఎవరెైనవ" అనవనడ్ు.

ఆ అమామయ మాట్ాే డ్లేద .

అతడ్ు బ ైట్కొసయ
త ుంట్ట భారూ ఇుంకా అలానే నవుాత వుుండ్ట్ుం కనిపిుంచిుంది .

కూతతరెైనతే ముందలిుంచ్వడ్ు గానీ భారూ నవాట్ుం చికాకు అనిపిుంచిుంది . ఎుంద కో

తెలీద .

ఇుంతలో లోపల కొడ్ుకు చ్ెలెే లితో అనట్ుం వనిపిుంచిుంది . "మన ష్తూలు పో తేనే

కిిమేష్న్ కి పుంపిుంచ్ేసి ఇుంట్ికి వచ్ేాసత నవనుం. పార ణ్ుంలేని వసత వులు పో తే

ఏడ్వడ్ుం దేనికి?"

ఒకకస్ారిగా గాలి సి ుంభిుంచినట్ూ

ా అతడ్ు ఉకికరి బ్రకికరి అయాూడ్ు. లోపలి

గదిలోుంచి వచిాన ఈ మాట్లకి అతడి భారూ మొహ్ుంలో నవుా మాయమ ైుంది.

ఇదద రూ మొహ్మొహాలు చ్యస కునవనరు. భారాూభరత లకి అది చ్వలా

ఇబబుందికరమ ైన పరిసి తి.

కొడ్ుకు మామూలుగానే ఆ మాట్లు అని వుుండ్వచ్ ా. కానీ తన మనస లో

ఏ మూలో తన తుండి రపట్ే నిరాసకత త బాధపెడ్ుత వుుండి వుుండ్వచ్ ా. బాుంబు

కుంగారోే వచ్వరానిన 'పరకట్ిుంచ్వలనన' సుంగతిని తన మరిాపో యాడ్ు.

 మనిష చనిపో తే అతిథిని ప్ంపన్టట
ే సాగన్ంపట తన్ తర్ం న్సంచి

అంద్మ ైన్ ఒక వససతవట నాశన్మ ైతే కన్ననళలు పెటే టకునే

స్ెంటిమ ంటటలోకి తన్ తర్ువాతి తర్ం వససత ందా?

అస్ాధూుం."

ఇరవెై ఒకట్ల శతవబద ుంలో......సెైన స ఇుంతగా అభివృదిధ చ్ెుందిన ఈ రోజులోే - అది

ఊహ్కుందని వష్యుం.

"మిష్ేర్ భరదవాజ్! మా ఎస్.ఎస్.ఎ. సుంసి స్ాి పిుంచి ఇపపట్ికి పది

సుంవతసరాలు కావస్ోత ుంది. తమ తమ రుంగాలోే నిషాణ తతలెైన గ్పప గ్పప

వాళ్ళళుంతోముంది ఈ సుంసి లో ఉదయ ూగులుగా పారుా ట్ెైుం సలహాదవరులుగా

పనిచ్ేసత నవనరు. వాూపారుం, ఆఫ్స బాధలు, భారాూభరత ల మధూ గ్డ్వలు లాుంట్ి

చినన చినన సమసూలే కాకుుండవ, అుంతరాాతీయ సుంబుంధవలూ, ష్ేరు మారెకట్ూ

ా

వుంట్ి ఎనోన సమసూలకి మేము పరిషాకరాలు చ్ెపాపము. ఇపపట్ివరకూ మేము

ఎపుపడ్య ఓట్మి నెద రోకలేద . ఇనిన సుంవతసరాల తరాాత మొట్ా మొదట్ిస్ారిగా

మీ కేస లో ఎద రోకవలసి వచిాుంది...."

 వుంట్ూనన భరదవాజ ఉలికికపడవడ డ్ు.

"అనినకేస లూ పరిశీలిుంచినట్టా చ్వలా మామూలుగా మీ కేస నీ పరిశీలిుంచ్ట్ుం

మొదలుపెట్ా ా ము. కానీ మేము వూహ ుంచ్ని రిజలుా ్ వసయ

త ుంట్ట కుంగారు వేసిుంది.

ఒక సెపష్లిసా ఇచిాన రిపో రుా కర , మరో నిపుణ్ుడ్ు ఇచిాన రిపో రుా కర అసలు

సుంబుంధుం లేకుుండవ వుుంది. ఈ లోపులో పాఠకులన సరేా చ్ేయట్ానికి

వెళిళనవాళుళ తమ తమ నివేదికలు అుందజేశారు. అది చ్యసేత మాకు పూరిత గా

మతిపో యుంది. పరజలకేుం కావాలో మాకు తెలియలేద . కానీ అసలు వాళళకేుం

కావాలో వాళళకర తెలీద అని మాతరుం నిశాయమ ైుంది . తల కరూ తల క రకుంగా

చ్ెపాపరు. సగట్ట పాఠకుడ్ు ఎవరో నిరణ యుంచ్ట్ానికి మేము చ్ేసిన పరయతవనలనీన

వఫలమయాూయ. దవుంతో పట్టా దల పెరిగి, మరినిన కొతత పదద తతలోే మరిుంతముంది

నిపుణ్ులన ఈ పనికి పరవేశపెట్ా ా ము. దీనివలే మీరు ఇచ్ేా ఫ్జుకనవన మాకయేూ

ఖరుా ఎకుకవ. అయనవ దీనికి వెన కాడ్లేద . దీనోన ఛవలెుంజ్ గా

తీస కునవనము. అయనవ ఫలితుం లేకపో యుంది. వెయూ పేజీల రిపో రా యతే

తయారెైుంది కానీ, పరజల ట్టసా య , మీ ఓట్మికి కారణ్మూ మాకు తెలియద . స్ారీ

భరదవాజ్? ఇదిగో మీ చ్ెకుక మీరు అడవాన్స గా ఇచిానది తిరిగి

యచ్ేాసత నవనము."

భరదవాజ చ్వలాసేపట్ి వరకూ ఏమీ మాట్ాే డ్లేద . మాట్ాే డ్ట్ానికి ఏమీలేద .

ఎస్.ఎస్.ఎ. సుంసి కూడవ దీనికి కారణ్వలు కన కోకలేక పో యుందీ అుంట్ట ఇక

ఎవరూ కన కోకలేరు.

అతడ్ు చ్ెయూస్ాచి చ్ెకుక అుంద కుని లేచి నిలబడవడ డ్ు. అదే చ్ేతత ో ఎమ్.డి.కి

ష్ేక్ హాుండ్ యచ్వాడ్ు.

రెుండ్ు చ్ేతతలూ కోట్ట జేబులో పెట్ా ట కుని అతడ్ు మ ట్టే దిగుత ుంట్ట

పకకన ుంచి 'హ్లోే ' అని వనబడిుంది. తలతిపిప చ్యశాడ్ు.

కరరత ి !

దగా రగా వసయ

త "ఎకకన నుంచి? మా ఎమ్.డి. దగా రునుంచ్వ?" అని అడిగాడ్ు.

"అవున ."

"అుంతవ చ్ెపాపడవ?"

"చ్ెపాపడ్ు."

ఇదద రూ కారువెైపు నడ్ుసత నవనరు.

"కొదిద గా వెైన్ తీస కుుందవమా?"

 "ష్ ూర్."

ఇదద రూ కారోే బయలేద రారు. కరరతి అనవనడ్ు-

"ఈ కనయోూజన్ అుంతవ మా డిపారుా మ ుంట్ వాళుళ ఇుంట్ిుంట్ికర తిరిగి సరేాచ్ేసి

తీస కొచిాన సమాచ్వరుంవలే వచిాుంది. మొతవత నికి తేలిన దేమిట్ుంట్ట , తమకేుం

కావాలో పరజలకే తెలీదని."

"మరి మీరేమన కునవనరు డవకా ర్?"

"వెల్..... ఒక మనసత తా శాసత ీ నిపుణ్ుడిగా నేన గురిత ుంచిుందేమిట్ుంట్ట రచ్యత

పాఠకుల అభిపార యాల మీద, నిదవర ణ్మ ైన కోరెకల మీదవ రచ్నలు చ్ేస్త ా డ్ని. ఒకక

మాట్లో చ్ెపాపలుంట్ట మొగవాళుళ హీరోతో తమని తవము గురిత ుంచ్ కోవట్ుం దవారా,

స్త ీలు హీరోయన్ లో తమ ఊహ్లిన నిక్షిపత ుం చ్ేస కోవట్ుం దవారా రచ్నని

పాపులరెైజ్ చ్ేస్త ా రు."

"డవకార్ ! ఎస్.ఎస్.ఎ. నియమిుంచిన కమిట్ీలో మీరూ ఒక సభుూలే కదవ.....మీ

ఉదేద శూుం ఏమిట్ి?"

కరరత ి ఆ పరశనకి సమాధవనుం చ్ెపపకుుండవ జేబులోుంచి ట్టప్ రికారడ ర్ తీసి, "మీకు

పెుంట్ధవల్ ఇుంజెక్షన్ ఇచ్వాక మనిదద రి మధవూ జరిగిన సుంభాష్ణ్లో ఒక భాగుం

ఇది. వనుండి" అుంట్ూ సిాచ్ నొకాకడ్ు.

గరగర మధూ అతని కుంఠుం వనబడిుంది. "భరదవాజ! మీరు రచ్నలు ఎుంద కు

చ్ేసత నవనరు?"

కాసత మ ైకుంలో తన కుంఠుం నయతిలోుంచి వసయ

త ననట్ూ
ా వుుంది. భరదవాజ ఆసకిత గా

వనవనడ్ు. "ఎుంద కేమిట్ీ? నవ జీవనవదవరుం అుంది."

"మామూలు నవలకర పాపులర్ నవలకర తేడవ ఏమిట్ి?"

"ఉనన పరిసి తతలు వుననట్టా వార సి పాఠకుడి ఆలోచ్నే ని వసత ృతుం చ్ేయట్ుం

దవారా నిరుద ష్ా మ ైన అభిపార యానిన కలుగజేసేది ముంచి నవల. అదే కథలో,

కావలసిన దవనికుంట్ట ఎకుకవ హ ుంస, డవర మా, సెకుస, వపరీతమ ైన అపారాధ లూ

వగెైరా చ్్పిపసేత అది పాపులర్ నవల."

కరరత ి ట్టపురికారడ రు ఆపుచ్ేసత య భరదవాజవెైపు చ్యశాడ్ు.

"ఒక ఫెైలు మూసేసేక ఇక దవని గురిుంచి మాట్ాే డ్ట్ుం మా సుంసి నియమాలకి

నిష్ిదద ుం. అయనవ ఈ కేస వష్యుంలో మీకు మేము ఏ వధమ ైన సుంతృపిత కరమ ైన

సమాధవనమూ చ్ెపపలేద కాబట్ిా మీ గురిుంచి నవ పరిధిలో నేన కన కుకనన ఒక

వష్యానిన చ్ెపాపలన కుుంట్టనవనన . కానీ ఇది కేవలుం నవ వూకిత గత అభిపార యుం

స మా! దీనికర ఎస్.ఎస్.ఎ. కర ఏ సుంబుంధమూ లేద ."

నోట్ి దగా ర పెట్ా ట కోబో తతనన గాే స ని చ్పపన కిిుందపెడ్ుత "తపపకుుండవ

చ్ెపపుండి కరరతీ ? ఐ వల్ బ్ర ఆలేాస్ థ్వూుంక్ ఫుల్ ట్ట యు" అనవనడ్ు.

"ఒక రచ్యత ఎుంద కు వార స్ాత డ్య అనేదవనికి మూడ్ు సమాధవనవలునవనయ.

డ్బుబకోసుం! పాపులారిట్ీ కోసుం! తన అహానిన నిజ్యతీగా సుంతృపిత పరుాకోవట్ుం

కోసుం! భావుకుడెైనవ, వపే వకవ అయనవ, పర ర ఫెష్నల రచ్యతెైనవ ఎవరెైనవ సరే ! ఈ

మూడిుంట్లేనయ ఏ రెుండిుంట్ికెైనవలుంకె కుద రుతతుంది కానీ, మొదట్ి దవనికర

మూడయ దవనికర అసలు పడ్ద . పర ర ఫెష్నల్ రెైట్రయన మీరు కిమకిముంగా మూడయ

అుంశమ ైన మీ 'ఈగో'ని సుంతృపిత పరచ్వలనన అుంశుంవెైపు వెళుతతనవనరు. అుంద కే

మీ రచ్నలు వరుసగా ఫెయల్ అవుతతనవనయ" సయదిపడితే వనబడేట్ుంత

నిశశబద ుం వారిదద రి మధవూ అలుముకుుంది .

భరదవాజ "మీ అభిపార యుం తపేపమో కరరతీ " అనవనడ్ు.

"నేన చ్ెపిపుంది కేవలుం నవ వూకిత గత అభిపార యుం మాతరమే అని చ్ెపాపన కదవ!"

భరదవాజ ఒక నిరణ యానికి వచిానట్టా లేచి నిలబడి "మీరు నవతో వస్ాత రా-

చినన పని వుుంది" అని అడిగాడ్ు.

 కరరత ి వసమయుంగా "ఎకకడికి " అనవనడ్ు.

"మా ఆఫ్స కి."

"దేనికి?"

"చ్ెపత ా న రుండి."

ఇదద రూ ఆఫ్స చ్ేరుకునవనక లిఫ్ుా న ుంచి తన ఆఫ్స వెైపు నడ్ుసయ

త భరదవాజ

అనవనడ్ు. "మీకు అనీన చ్యపిుంచ్వన . ఒకక గది మాతరుం చ్యపిుంచ్లేద .

గురుత ుందవ....? 'జ్నపద కథలలో లాట్ిదికాద గదవ' అని అడిగారు కూడవ."

"అవున ."

భరదవాజ ఆ గది తవళుం తెరుసయ

త "ఇుంతవరకు వచ్వాక ఇక రహ్సూుం ఏముుంది

కరరతి ! చ్యడ్ుండి ఇదే...." అుంట్ూ తలుపులు బారాే తెరిచ్వడ్ు.

లోపల దృశూుం చ్యసిన డవకా ర్ కరరతి అపరయతనుంగా అడ్ుగు వెనకిక వేశాడ్ు.

బిస్స్ యాజీ!!!
 యాజీ గురిుంచి తెలియని వాళుళుండ్రు. పిలే లు హాసా ళళన ుంచి శలవులకు

ఇుంట్ికొచిానపుపడ్ు తలుే లు అతని గురిుంచి వాళళకి కథలు కథలుగా చ్ెపత ా రు.

యువకులు అతడిలా తయారవాాలని కోరుకుుంట్ారు. నిరుదయ ూగులు అతని

సుంసి లోే కనీసుం ఇుంట్రూాూ వచిానవ బావుణ్ుణ అని భావస్ాత రు.

సిాస్ బాూుంకులో అతడి పేరన వుంద మిలియన డవలరుే వునవనయని

కొుందరూ, కాహ్ు
డ , రెుండ ుందల మిలియన డవలరుే అని కొుందరూ పుందెుం

వేస కుుంట్ూ వుుంట్ారు.

అతడి గురిుంచి దినపతిరకలోే వారత పడ్నిరోజు లేద . అతడి ఫ్ో ట్ల లేని వాూపార

పతిరక లేద . అతడ్ు ఈ రాష్ా ుంా లో పుట్ా ట్ుం ఆుందరదేశుం చ్ేస కునన అదృష్ా మని

పెరసిడెుంట్ వ.ఎన్. నుందమూరి తన రేడియో పరసుంగాలలో తరచ్ పరస్త ా వసయ

త

వుుంట్ాడ్ు.

అతడ్ు సపో రుా చ్ేసిన పారీా ఎనినకలలో గెలవక తపపద . అతడి కరుణ్వకట్ాక్షుం

లేకపో తే మూలపడ్కా తపపద .

అతడ్ు ఎకకన నుంచి వచ్వాడయ తెలీద . బ్రజనెస్ పరపుంచ్వనిన దదద రిలేే లా చ్ేశాడ్ు.

2009లో హెయర్ స్ాా పేజ ట్ానిక్ వచిా బారబరే నోట్ ద ముమకొట్ిా ుంది . 2010

వచ్ేాసరికి హెయర్ కట్ిుంగ్ సెలూన్ లు లేకుుండవ పో యాయ. 2119 కలాే

మన ష్తూలు ఒకపుపడ్ు క్షవరుం చ్ేయుంచ్ కునే వారనన సుంగతే పరజలు

మరిాపో యారు. కాసత జుట్టా పెరిగిన తరువాత తమకి కావలసిన ష్ేపు

ఏరపరుాకుని, ఒకకస్ారిగా ఆ ట్ానిక్ వార స కుుంట్ట ఇక మరి పెరిగేది కాద .

చ్చిాపో యే వరకూ అది అుంత సెైజులోనే వుుండేది . బట్ా తల పరసకేత లేద .

మొదట్లే బారబర్స అస్ో సియేష్న్ వాళుళ దీనికి తీవరమ ైన అభూుంతరుం తెలిపారు.

కానీ దవనికి అుంతగా సపో రుా లభిుంచ్లేద . స్ాా పేజ ట్ానిక్ 2020 వచ్ేాసరికి

స ుంతీలా మనిష్ి జీవతుంలో భాగమ ైపో యుంది.

ఇలా పది సుంవతసరాలు గడిచ్వయ.

2030లో యాజీ కొతత పరయోగుం చ్ేశాడ్ు. యాభ ైముంది కురివాళళని ఎన నకొని,

వాళుళ తమ తలలకి ఆ ట్ానిక్ వార స కోకుుండవ వుుండేట్ుంద కు డ్బుబ ఇచ్వాడ్ు.

ఈ లోపులో బారబర్ షాప్ పేట్ెుంట్ ని రిజష్ా ర్ చ్ేయుంచ్వడ్ు. అుంట్ట దేశుంలో ఎవరు

బారబరు షాపు పెట్ా ట కోవాలనవన అతడికి రాయలీా చ్ెలిే ుంచ్వలననమాట్. అపపట్ికి

దేశుంలో ఒకక షాపుకూడవ లేద . 'బారబర్' అనన పదమే డిక్షనరీలోుంచి

త లగిుంచ్బడిుంది. అతడ్ు డ్బ్రబచిాన కురివాళుళ యువకులు అయాూరు. రోజుకో

రకుంగా జుట్టా కతిత రిుంచ్ కుని వీధ లోే తిరగస్ాగారు.

స్ాా పేజ ట్ానిక్ రాయకపో తే జుట్టా పెరుగుతతుందనీ దవనిన ఇష్ా ుం వచిాన ఫ్ాష్న్
లో కతిత రిుంచ్ కోవచ్ ాననే వారత దవవానలుంలా వాూపిుంచిుంది.

క్షణ్క్షణ్వనికి ఫ్ాష్నే మారుతతనన యుగుంలో జుట్టా పెుంచ్ కోవట్ుం కొతత ఫ్ాష్న్

అయుంది. కావలసినపుపడ్ు గుుండ్ు గీయుంచ్ కోవచ్ ా. మళీళ జుట్టా పెరుగుతతుంది

డిజెైన్ మారుాకోవచ్ ా.

రెుండ్ు నెలలు తిరిగేసరికలాే దేశుంనిుండవ తిరిగి హెయర్ కట్ిా ుంగ్ సెలూన్ లు

వెలిసినయ్.

బట్ా తల వుననవాళుళ మేదవవులుగా గురిత ుంపబడ్స్ాగారు. అమామయలు

వాళళని ఫిరఫర్ చ్ేయస్ాగారు. స్ాా పేజ ట్ానిక్ ఉతపతిత దవరులు తమ ఫ్ాూకా రీలు

మూస కోవలసి వచిాుంది.

అయద సుంవతసరాలోే పరతి ముంగలి షాపుకర 0.01 శాతుం రాయలీా చ్్పుపన

యాజీ సుంపాదిుంచినది యాభ ైకోట్ే దవకా వుుంట్టుందని అుంచ్నవ.

ఇుంతకనవన గ్పప వష్యుం అతడ్ు స్ాధిుంచినది మర్కట్ి వుుంది.

పాఠాలు చ్ెపేపవాళుళ పర ర ఫెసరే వుతతనవనరు. 'జ్నపద స్ాహ తూుంలో

బూతతమాట్లు' లాుంట్ి చ్చ్ ా సబా కుా లమీద రీసెరిా చ్ేసిన అడ్డ మ ైన వాళళళ

తమ పేరు ముుంద డవకా ర్ అని తగిలిుంచ్ కుుంట్టనవనరు. వాూపార వేతత లకు మాతరుం
పేరుముుంద అది ఎుంద కు వుుండ్కూడ్ద ?

అతడి వాదన త ుందరోే నే బలుం పుుంజుకుుంది. వాూపారసత లు, పెట్ా ట బడిదవరులు

తలుచ్ కొుంట్ట కొదవేముుంది? పరభుతాుం క్షణ్వలలో ఈ సమసూని గురిత ుంచిుంది .

R.A.P.E. (రాయల్ అకాడ్మీ ఆఫ్ పర ర ఫెష్నల్ ఎుంట్ర్ పెరనయూర్స)స్ాి పిుంచ్బడిుంది.

వాూపార రుంగుంలో వజయాలు స్ాధిుంచినవారు తమ బాలెన్స ష్్ట్స నీ, వజయాల

వవరాలీన పుంపిసేత అకాడ్మీ వాట్ిని పరిశీలిుంచి అతడికి డవకా రేట్ పరస్ాదిసత య ుంది.

త ుందరోే నే 'రేప్' (R.A.P.E.) వదేశాలకు పాకిుంది. వవధ దేశాలు ఈ

అకాడ్మీలని స్ాి పిుంచ్వయ. లయన్ ర్ట్టరియన్ లకనవన ఈ డవకా రేట్

సుంపాదిుంచ్ కోవట్ానికి పరముఖ లు తవపతరయపడ్స్ాగారు. బ్రజనెస్ కి

సుంబుంధిుంచిన మనిష్ి అని తెలిపేది కాబట్ిా ఈ గురిత ుంపు వచిానవాడ్ు, తమ పేరుకి

ముుంద 'బ్రస్స' అని తగిలిుంచ్ కోవచ్ ా.

2020 లో రాయల్ అకాడ్మీ తన మొట్ా మొదట్ి డవకా రేట్ యాజీకి

పరస్ాదిుంచిుంది .

యాజీ-బ్రస్స యాజీ అయాూడ్ు.

* * * *
 ఆ గదిలో అలుంకరణ్ ఆ గదికి హ్ుుందవతనుం తెసత ుందయ , గదివలేే అలుంకరణ్కి

హ్ుుందవతనుం వసత ుందయ తెలియని పరిసి తి.

ఆకిసజనేట్ెడ్ ఎయర్ కుంట్లరలర్ వలే ఆ గది చ్లే గా, హ్ుషారుగా వుుంది.

పదిననర అడ్ుగుల బలే దవనికెద రుగా నవలుగు కురీాలు, బలే కివతలివెైపు

ఎలకాా నిక్స బట్న్స అమరాబడిన కుష్న్ కురీా వునవనయ. బలే మీద వునన

చినన ట్ీ వీ స్రీన్ లో అతడి గది కవతలి వెైపునన ఆఫ్స మొతత ుం కనబడ్ుత ుంది .

అది కాకుుండవ కావాలన కుుంట్ట రకరకాల ఛవనెల్స లో ఒకోక వూకిత ని వడిగా కూడవ

చ్యడ్గలడ్ు అతడ్ు.

గదిలో ఒక మూల గోడ్దగిా ర కృతిరముంగా పెుంచిన గులాబీ మొకకలునవనయ.

మరోవెైపు రాక్ న ుంచి పుసత కాలు కనబడ్ుతతనవనయ.

యాజీ ఆఫ్స లో వుననుంతసేపూ అుందరూ మిష్న్ లులా పని చ్ేస్త ా రు. అలా

అని అతడ్ు కరోకట్కుడ్నికాద , నౌఖరే తో కూడవ చ్వలా సరదవగా వుుంట్ాడ్ు. కానీ

అతడి కళళలోే అదయ లాట్ి తీక్షణ్త వుుంది. మాట్ల కుందనిది. అది వేదుం

చ్దవట్ుంవలే వచిాుందే కావచ్ ా. కోట్టే గడిుంచ్ట్ుంవలే వచిాుందే కావచ్ ా.

అతడి కళళలో తీక్షణ్తే కాక రవాుంత వషాదుంతో కూడిన ఆరద ాత కూడవ వుుంది.

కానీ అది ఎవరికర కనపడ్ద . ఏ ఒుంట్రి స్ాయుంతరమో, చ్ేతిలో హ్ుకాకతో

నలభయూవ అుంతసి బాలకనీలో నిలబడి, భూమి ఆకాశుం కలిసే చ్ోట్టని చ్యసయ
త

జ్ా పకాల ద ుంతరే లోకి వెళిళనపుపడ్ు మాతరుం కళళలోుంచి ఆ దిగులు

బయట్పడ్ుతతుంది . కానీ క్షణ్వలోే సరుద కుని మామూలు మనిష్వుతవడ్ు.

పరసత తుం అతడ్ు తన ఆఫ్స రూమ్ లో కూరుాని వునవనడ్ు. కొతత రకుం వగుా

తయారీ వష్యమ ై ఫ్ార న్స దేశుంతో కుద రుాకునన కాుంట్ార కుా కాపేని

పరిశీలిసత నవనడ్ు. కొుంతకాలుం కిితమే పేలిన బాుంబు, ఎనిన లక్షల ముందిని

చ్ుంపిుందయ ఇుంకా సరిగా ా లెకకతేలలేద కానీ, నిశాయుంగా అతడికి లక్షల నషాా నిన

మాతరుం తీస కురాబో త ుంది . ఫ్ార న స ఈ పరిసి తతలోే అతడితో బ్రజనెస స

చ్ెయూలేద .

దవనివలే అతడికి పెదద గా నష్ా ుంలేద . ఇలాట్ి వపతత

త లు ఎనోన అతడ్ు చ్యసేడ్ు.

అయనవ అతడ్ు ఆలోచిసత ననది అదికాద . చ్ేతిలో కాుంట్ార కుా కాగితవలు

వునవనయనన మాట్టగాని అతడి మనసెకకడయ కాగితుంలో వుుంది.

వెనకిక...ఇుంకా వెనకిక .....సుంవతసరాల....పుష్కరాల వెనకిక వెళిళ.....

అతడి ఆలోచ్నే ని భుంగపరుసయ

త ట్ీవీ స్రీన్ మీద అతడి సెకిట్రీ కనబడిుంది .

సిాచ్ ఆన్ చ్ేసి "ఎస్" అనవనడ్ు.

 "మీరు కన కోకమనన వష్యుం పూరిత గా కన కొకనవనుం స్ార్! అదే .....పరసత తుం

దేశుంలో వునన వాూపార రచ్యతల సుంగతి."

"వెల్" అనవనడ్ు. "పర ర ఫెష్నల్స అకకరలేద . బాగా వార సే ఎవరెైనవ ఫరాాలేద ."

"ఉననవాళళలోే బాగా వార సేది భరదవాజ. అతడ్ు పర ర ఫెష్నల్ రచ్యత కూడవ!

పరసత తుం వునన రచ్యతల...." అుంట్ూనన ఆమ మాట్లు మధూలో ఆపుచ్ేసత య

"మొతత ుం అతడి గురిుంచిన వవరాలనీన వారసి ఫెైలు పుంపు...." అనవనడ్ు.

"అలాగే సర్!"

"ఇుంకా అతడ్ు వారసిన పుసత కాలు ఏమ ైనవ వుుంట్ట పుంపు....."

"ష్ ూర్ సర్!"

గుంట్ తరాాత ఆమ పుసత కాలోే అతడి రూమ్ లో పరవేశుంచిుంది . అనినట్ికనవన

పెైన అతడి లేట్ెసా నవల "నవ భారూ పిరయుడ్ు" అనన పుసత కుం అుందమ ైన గెట్ప్

లో వుుంది.

ఆమ కరధ ుంకానిది ఒకట్ట!!!

కాి ఫు-వగుా వీట్ి గురిుంచి ఎపుపడ్య తల బరదద లు కొట్టా కునే తన పర ర పరయట్రు

ఇపుపడ్ు వుననట్టా ుండి ఈ స్ాహ తూ పరీక్షమీద పడవడ డేమిట్ా? అని! అుంతలో

అతననవనడ్ు.

"ఇతన గాక నీకు తెలిసిన రచ్యతలు ఇుంకెవరనవన వునవనరా? బాగా

వార సేవాళుళ" అని అడిగాడ్ు.

ఆమ ఇబబుందిగా చ్యసయ
త "అుందరూ అన కునేది భరదవాజే ట్ాప్ రెైట్ర్ అని

సర్" అని అుంది. అతడ్ు తల పుంకిసత య "సరేే . నేన అడిగినట్ూ

ా , అతడి గురిుంచి

వవరాలు సేకరిుంచ్ . వవరాలుంట్ట..... ఒక రచ్నకి అతడ్ు ఎుంత డ్బుబ

తీస కుుంట్ాడ్ు? వారయట్ానికి ఎుంతకాలుం పడ్ుతతుంది......వగెైరా! ఈ వవరాలు

సేకరిుంచ్ట్ానికి పెదద కష్ా పడ్నకకరలేదన కుుంట్ా" అనవనడ్ు.

"ఒకకగుంట్ చ్వలు స్ార్...."

అతడ్డిగిన వవరాలనీన సేకరిుంచ్ట్ానికి ఆమ కి అరగుంట్పెైగా పట్ిా ుంది. దవదవపు

నలభ ై ఫ్ో న లూ, పనెనుండ్ు ట్ెలెకుసలూ అయాూక రిపో రుా తయారెైుంది. ఆఖరి

వాకూుంగా 'ఈయన తుండి ర ఈ రోజే పో యారట్!' అని వార సి ముగిుంచిుంది.

అపపట్ికి రాతిర (?) ఎనిమిది కావసయ

త ుంది .

స్ో లార్ శాట్ిలెైట్ సరిగా ా నడినెతిత న వుుండ్ట్ుంవలే వెలుగు తీక్షణ్ుంగా వుుంది.

 ఆమ రిపో రుా కాగితవలు సరిద ఫెైలు తీస కెళిళ అుందజేసిుంది. వాట్ిని అుంద కుని

ట్ెైమ్ చ్యస కుుంట్ూ "ఇుంకా ట్ెైముుందిగా అతడితో వీలెైతే ఈ రాతిరకే అపాయుంట్

మ ుంట్ ఏరాపట్ట చ్ేయ. అతడి తుండి ర ఈ రోజే చ్నిపో యాడ్న కుుంట్ా. వీలవుతతుందయ

లేదయ కన కోక!" అనవనడ్ు.

ఆమ వసమయుంతో అతడివెైపు చ్యసిుంది .

అతడికనీన తెలుస కానీ ఏమీ తెలియనట్ూ

ా సెకిట్రీలకు పన లు

పురమాయస్ాత డ్ు. భరదవాజ గురిుంచి తమని ఫెైలు తయారు చ్ేయమనవనడే గానీ

ఈపాట్ికి అనిన వవరాలూ తనే సేకరిుంచి వుుంట్ాడ్ు. ఒక భరదవాజదే కాద .

మొతత ుం తెలుగులో ఉనన రచ్యత - రచ్యతతర లుందరిదీ ! ఆమ కరధ ుంకానిదలాే గత

సుంవతసరుం న ుంచీ అతడీ వేట్లో ఎుంద కునవనడ్య అననదే.

"కలుస కోవట్ానికి ఏరాపట్టే చ్ేస్త ా వుకదయ" అని అతడ్ు అనట్ుంతో ఆమ

ఆలోచ్నల న ుంచి ఉలికికపడి తెపపరిలిే తలూపి బ ైట్కొచిాుంది.

ఆమ వెళిళపో యనవ తరాాత చ్వలాసేపట్ివరకూ అతడేపనీ చ్ేయకుుండవ అలాగే

కూరుాుండిపో యాడ్ు. మూసిన అతడి కన రెపపలకే మాట్లు వసేత అవ ఒక

అుందమ ైన పేరుని ఉచ్ారిసత య వుుండేవన కుుంట్ా!

 ఆ పేరు "ముందవకిని ".

.........

అతడి సెకిట్రీ తిరిగి వచిా తన స్ట్ే ల కూర్ాని ఫ్ో న తీసి నెుంబరు నొకికుంది.

అట్టనుంచి రెస్ాపన్స రాగానే, "హ్లోే ఎవరు మాట్ాే డ్ుతతనవనరు?" అని ఇుంగీే ష్తలో

అడిగిుంది.

"అహ్లూ సెకిట్రీ ట్ట భరదవాజ"

"నేన బ్రస్సయాజీ ఆఫ్స న ుంచి మాట్ాే డ్ుతతనవనన ."

"చ్ెపపుండి. ఏుం కావాలి?"

"యాజీ భరదవాజన కలుస కోవాలన కుుంట్టనవనరు. ఇపుపడ్ు పది గుంట్లకి

వీలవుతతుందవ?"

అహ్లూ అపాయుంట్ మ ుంట్ ఛవరుా చ్యసి, "ఖాళీగానే వుుంట్ారు రమమనుండి

అుంది.

"నేన మాట్ాే డ్ుతతుంది యాజీ ఆఫ్స న ుంచి" అుందవమ .

 ఒకస్ారి చ్ెపిపనదవనిన ఆమ మళీళ ఎుంద కు తిరిగి చ్ెపుపతతుందయ అరధ ుం కాక

"అయతే....?" అుంది అహ్లూ.

యాజీ న ుంచి ఫ్ో నయ, అపాయుంట్ ముంట్ అనగానే అవతలి వాళుళ ఎగా యట్

అవట్ుం మాతరమే అతడి సెకిట్రీకి తెలుస . దేశపు పెరసిడెుంట్ కూడవ యాజీతో ఒక

స్ాయుంతరుం గడ్పట్ానికి చ్వలా ఉతవసహ్పడ్తవడ్ు. అట్టవుంట్ిది ఈ సెకిట్రీ ఇలా

మాట్ాే డ్ట్ుం ఆశారూుం అనిపిుంచిుంది . "యాజీ ఆయనిన

కలుస కోవాలన కుుంట్టనవనరు" అుంది వస గాా .

"ఆయనకి కలుస కోవాలని వుుంట్ట అయన వస్ాత రు. ఈయనకి కలుస కోవాలని

వుుంట్ట ఈయన వెళతవరు" అుంది అహ్లూ తవప్గా.

"మ ైగాడ్! మీకు బ్రస్సయాజీ అపాయుంట్ మ ుంట్టస గురిుంచి తెలీదవ?"

"తెలీద . నేన ఆయన సెకిట్రీని కాన " అని ఫ్ో న పెట్ా ట సిుంది అహ్లూ.

లోపలికి వెళిళ జరిగినదుంతవ భరదవాజకి చ్ెపద ా మన కుుంది. కానీ ఎుంతో అవసరుం

అయతే తపప ఆమ ఆ గదిలోకి వెళళద .

'వచ్వాక చ్ెపద ా ుంలే' అన కుుంది. తరువాత పని హ్డవవుడిలో పడి ఆ వష్యమే

మరిాపో యుంది. లోపల భరదవాజ డవకా ర్ కరరత ి తో మాట్ాే డ్ుతతనవనడ్ు.

* * * *
"ITS A 12th GENERATION COMPUTER. మేము ఇచిాన ఆరడ ర్ కి

పరతేూకుంగా నిపుణ్ులు తయారుచ్ేసిన కుంపూూట్ర్ ఇది" అనవనడ్ు భరదవాజ.

"ఒక నవల పూరితకాగానే దవనిన ఈ కుంపూూట్ర్ కి ఫ్డ్ చ్ేస్త ాము. ఈ రచ్న

మారెకట్ లోకి వెళితే పరజలు దవని ఎలా ఆదరిస్త ా రూ అననది ముుందే ఈ

కుంపూూట్ర్ మాకు చ్ెపుతతుంది. కావలసినచ్ోట్ ఇుంకా సెక్స గానీ, హ ుంసగానీ

పెట్ా వలసివసేత ఆ వష్యానిన మాకు చ్ెబుతతుంది. మేము చ్ెయూవలసినదలాే

నవలని కుంపూూట్ర్ భాష్లోకి మారిా దీనికి అుందిుంచ్ట్మే ! అుంద కోసుం వదేశాలోే

శక్షణ్ పర ుంది వచిాన నిపుణ్ుడ్ు మాకు వునవనడ్ు."

"ఇలా ఎుంతకాలుం న ుంచి జరుగుత ుంది?"

"చ్ెపాపన గా పది సుంవతసరాలునుంచీ జరుగుతతుంది. మా కుంపూూట్రు

ఎపుపడ్య మమమలిన సరి అయన పుంథ్వలోనే నడిపిుంచిుంది . మారుతతనన పరజల
అభిరుచికి మేము చ్ేయవలసినదలాే కాసత కోడ్ మారాట్మే" అుంట్ూ సిాచ్
నొకాకడ్ు.

కుంపూూట్ర్ స్రీన్ మీద గాి ఫు పడిుంది.

 "గత పది సుంవతసరాలుగా ఎుంతో నిజ్యతీగా పనిచ్ేసిన ఈ మిష్న గత
మూడ్ు నవలల వష్యుంలో ఎుంద కు తపుప అుంకెలిన సయచిుంచిుందయ మాకు
అరధ ుంకావట్ుం లేద . నవ లేట్ెస్ా నవల "నవ భారాూపిరయుడ్ు" సయపర్ సకెసస్
అవుతతుందని ఇది చ్ెపిపుంది. కానీ ఆ పుసత కుం అమమకాలు మరీ నిరాశాజనకుంగా
వునవనయ."

ఇదద రూ గదిలోుంచి బయట్కి వచ్వారు.

"ఇనిన లక్షలు ఇచిా మీ సుంసి ని నవ తరపున నియమిుంచ్ట్ానికి నేనేమీ

తెలివతకుకవ వాడిని కాద డవకా ర్ కరరతి ! మా అుంచ్నవలు తవరుమారెై మా
కుంపూూట్ర్ ఫెయలయన తరువాతే మీ దగా రికి రావట్ుం జరిగిుంది . ఇుంద లో నవ
వూకిత గతమ ైన 'ఈగో' ఏదీ లేద . అుంతవ ఇమ్ పెరసనల్..."

"స్ారీ" అనవనడ్ు కరరతి . "నేన కేవలుం మానసిక శాసత ీవేతత ని మాతరమే. ఎపుపడెైతే
మిష్నే ఇుంద లో పరవేశుంచ్వయో అపపట్ిన ుంచి నవ అవసరుం ఇక వుుండ్ద .
తపుపడ్ు సలహా ఇచిానుంద కు క్షమిుంచ్ుండి."

"దట్ాసల్ రెైట్.....మరికాసత వెైన్ తీస కుుంట్ారా?"

"వదద - థ్వుంక్స వెళతవన ."

ఇదద రూ బయట్కొసయ
త ుంట్ట అహ్లూ లేచి నిలబడిుంది . బ్రస్సయాజీ న ుంచి ఫ్ో న్
వచిానట్టా చ్ెపద ా మన కుుంది. కానీ పకకనెవరో వుుండ్గా ఎుంద కులే అని
వరమిుంచ్ కుుంది.

అదే భరదవాజ జీవతవనిన రక్షిుంచిుంది.

9
కీర్త శ ని దిుంపి భరదవాజ ఇుంట్ికొచ్ేాసరికి రాతిర పనెనుండ్ు కావవసయ
త ుంది . స్ో లార్

శాట్ిలెైట్ పూరిత గా పశామానికి వెళిళపో వట్ుంవలే బాగా చీకట్ి పడిుంది. చ్లి కూడవ
వేసత య ుంది.

అతడ్ు ఇుంట్లే పరవేశుంచ్వడ్ు.

 గాయుంవలే కొడ్ుకు కూడవ ఇుంట్లేనే వునవనడ్ు. కుట్టుంబుం అుంతవ నిదరలో
వుననట్టా ుంది. అతడ్ు పెన్ తో తవళుం తీస కుని లోపల పరవేశుంచి కిచ్ెన్ లోకి
వెళ్ీళడ్ు. నెలరోజుల కిితుం సయపర్ బజ్ర్ న ుంచి తీస కువచిాన అననుం, కుకక
గ్డ్ుగులతో చ్ేసిన కురామలాుంట్ి పదవరధ ుం మాతరుం వునవనయ. అతడ్ు భారూమీద
వస కుకనవనడ్ు. కనీసుం వారానికి ఒకస్ారెైనవ షాపిుంగ్ కి వెళిళ ఆహార పదవరాధ లు
తీస కురమమని చ్వలాస్ారుే చ్ెపాపడ్ు. ఆమ వనద . నెలకొకస్ారి వెళుతతుంది .
మిగతవవ ఫరేే ద కానీ బజ్రు న ుంచి తెచిాన అననుం (ఉడ్కపెట్ా ి న బ్రయూుం)
ఎుంతబాగా స్ల్ చ్ేసినవ నెలరోజుల తరాాతే వేడిచ్ేసేత , రుచిపో య గడిడ లాగా
వుుంట్టుంది . అతడ్ు మిగతవ డ్బాబలు వెతికాడ్ు. అదృష్ా వశాతత 'రీస్' డ్బాబ
ద రికిుంది. అతడి కొడ్ుకిక అదుంట్ట చ్వలా ఇష్ా ుం. కి ిుందట్ి జనమలో అతడ్ు భదవర చ్లుం
అడ్వులోే కోయవాడ్ు అయవుుంట్ాడ్ని ఇుంట్లేవాళుళ ఏడిపిసత య వుుంట్ారు కూడవ.
(వుంద సుంవతసరాల కిితుం అడ్వులోే కోయలు ముంట్పెట్ా ి ఆ ముంట్ దగా రకొచిా
రెకకలు కాలి పడిపో యన పురుగులిన పో గుచ్ేసి , వేయుంచ్ కుని తినేవారట్. ఆ
పురుగులిన ఉస రుే అుంట్ారు) అతడి భారూకి కూడవ ఇష్ా మే కానీ పరకట్ిుంచ్ద .
ఇుంకేమీ లేని సిి తిలో వాట్ినే వెచ్ా చ్ేస కుుందవమని డ్బాబ మూత తెరవబో త
పరీక్షగా చ్యశాడ్ు. ఎక్స పెైరీ డేట్ కోసుం...

వాడ్వలసిన ఆఖరి తవరీఖ అయపో య రెుండ్ు నెలలయుంది. రిస క

తీస కుుందవమన కునవనడ్ు. పూరిత గా పురుగులయతే ఫరాాలేద గానీ, తతమ మద
కూడవ చ్ేరితే నిరేద శుంపబడిన కాలుం పూరత యాూక వష్పూరితుంగా మారుతతుందని
ఎకకడయ చ్దివాడ్ు. రిస క తీస కోదలుాకోలేద . వస రుగా డ్బాబని మూలకు
వసిరేశాడ్ు.
 ఉననదేదయ కాసత తిని, జీరణ ుం కావట్ానికి రోజూ వేస కునే మాతర వేస కోకుుండవ
(తకుకవ తినవనడ్ు కాబట్ిా ) పకక మీద వాలాడ్ు.

చ్వలాసేపట్ివరకూ నిదరపట్ా లేద .

ఆ చీకట్ిలోుంచి - ఆ నిశశబద ుంలోుంచి సననగా ఏదయ శబద ుం వనిపిుంచిుంది . చ్వలా

జ్గితత గా వుంట్టగాని వనిపిుంచ్ని శబద ుం!

అతడ్ు కళుళ వపాపడ్ు.

మళీళ వనిపిుంచిుంది శబద ుం.....దేనోన గీరుతతననట్ూ

ా .

ఒక గెుంతతలో పకకమీద న ుంచి లేచి ముుంద గదిలోకి వచ్వాడ్ు. బయట్

తలుపు సననగా కద లుత ుంది . అతడి గుుండె ఒకక క్షణ్ుం ఆగి కొట్టా కోవట్ుం
పార రుంభిుంచిుంది .

అతడ్ు లోపలికి పరుగెతత త కువెళిళ బాల్ పెన్ తీస కుని ముుంద గదిలోకి
వచ్వాడ్ు. వసయ
త నే ఆ దృశాూనిన చ్యసి సి ుంభిుంచిపో యాడ్ు.

బయట్ తలుపు దగిా ర సననట్ి ముంట్ లోపలికి తోస కువసయ

త ుంది . ఎవరో
బ ైట్టనుంచి వూదినట్టా లోపలికి వెలుగుత ఆరుత వసయ
త ుంది.

అతడ్ు తన కళళన తవనే నమమలేకపో యాడ్ు.

 తన ఇుంట్ి సిుంహ్దవారానిన ఎవరో కాలుసత నవనరు! తవము లోపల వుుండ్గానే
ద ుంగలు ఇుంట్లేకి పరవేశుంచ్ట్ానికి పరయతినసత నవనరు.

తన ఇుంట్ికి హీట్ ష్్ల్డ వుుంది. దవనిన కూడవ కాలేాయగలుగుతతనవనరు వీళుళ!

(బ ైట్న ుంచి రాకెట్ే ట భూమి వాతవవరణ్ుంలోకి పరవేశుంచ్ేట్పుపడ్ు ఆ రాపిడి ముండి
భసముం అయపో కుుండవ వాట్ికి త డిగే త డ్ుగుని హీట్ ష్్ల్డ అుంట్ారు.)

కొుంచ్ెుంసేపు ఏుం చ్ెయూడవనికర తోచ్నివాడిలా అచ్ేతనుంగా, కదలిక లేకుుండవ

అలాగే వుుండిపో యాడ్ు.

లోపల గది కిమకిముంగా వేడెకకట్ుం గమనిుంచ్వడ్ు.

బయట్వాళుళ ఆకరస-ఎసిట్ెలిన్ (3000 డిగీిల వేడిని సృష్ిా ుంచ్ేది) కనవన పెదద

పరికరానిన ఉపయోగిసత నవనరననది తెలుసయ
త ుంది. ఇుంత అధ నవతనమ ైన పరికరుం
ఉపయోగిసత నవనరుంట్ట ...

చ్పుపన ఏదయ స ోరిుంచి కిట్ికర వదద కు పరుగెతత వ డ్ు. తెర కాసత పకకకి త లగిుంచి
కిిుందికి చ్యశాడ్ు.

అతడ్ు గ్ుంతత తడి ఆరిపో యుంది.

కిిుంద రోడ్ుడ మీద రెుండ్ు కారుే నవనయ. హేట్ పెట్ా ట కునన యదద రు వూకుత లు కారే
పకకనే సిగరెట్ే ట కాలుాకుుంట్ూ తవప్గా నిలబడివునవనరు. వాళళని చ్యడ్గానే
తమ ఇుంట్ిమీదకు దుండెతిత ుంది ఎవరో అరధ మ ైుంది.
 మాఫియా!

అుంత చ్లిలోనయ అతడి వళళుంతవ చ్ెమట్పట్ిా ుంది.

తవము చ్వలా చినన వష్యుం అన కొని తీగలాగితే డ ుంక కదిలిుంది . తన కొడ్ుకు

అరెసా చ్ేసిన వదవూరుధ లు పెైకి కనబడినట్టా మామూలు కురివాళుళ కాద . వారి
వెన క 'మాఫియా' వుుంది . ఇపుపడ్ు తన కొడ్ుకు మీద పరతీకారుం తీరుాకోవట్ానికి
వాళుళ వచ్వారు. చ్ేసిన పనికి ఇరవెై నవలుగు గుంట్లలోపు పగ తీరుాకోవట్ానికి
వాళుళ వచ్వారు. చ్ేసిన పనికి ఇరవెై నవలుగు గుంట్లలోపు పగ
తీరుాకోగలిగేవాళుళ నిశాయుంగా మాఫియా గాూుంగే! అుంద లో సుందేహ్ుం లేద .
అుంద నవ ఇుంత అధ నవతనమ ైన పరికరాలిన వాడ్గలిగేవాళుళ ఇుంకెవరూ
అయవుుండ్రు.

అతడ్ు చ్ేష్ా లుడిగినట్టే కాలూ

త నన ఆ తలుపువెైపు చ్యడ్స్ాగాడ్ు.

చ్వలాకాలుం కిితుం 'తవళ్ీలు' అని వుుండేవట్. వాట్ిని ముుంద తలుపుకు

వేస కుని జనుం నిరభయుంగా బ ైట్ికి వెళ్్ళవారట్. మ ట్ల్ ఫ్ో ట్ల వచ్వాక ద ుంగలు

కెమేరాతో తవళ్ీనిన ఫ్ో ట్ల తీసి, దవనికి సరిపో యే తవళుం చ్ెవని క్షణ్వలమీద

అకకడికకకడే తయారుచ్ేసి, ఆ ఇుంట్ి గృహ్సి లకనవన ధీమాగా లోపల పరవేశుంచి

తవప్గా ఇలే ుంతవ దయ చ్ కోవట్ుం మొదలుపెట్ా ా రు. దవుంతో తవళుం కపపలు

తయారుచ్ేసే ఫ్ాూకా రీలు మూతపడవడ య. ఇది జరిగిన రెుండ్ు సుంవతసరాలకి

కెమేరా ఫిల్మ కి అుందని రస్ాయనవనిన కనిపెట్ా ా క మళీళ చ్ెవ అవసరుం లేని తవళుం

కపపలు, నెుంబరిుంగ్ సిసా మ్ వుననవ మారెకట్ లోకి వచ్వాయ. వెుంట్నే వాట్ిని

కరిగిుంచ్డవనికి వీలయేూ 'ఆసిడ్'ని ద ుంగలు కనిపెట్ా ా రు. దవనిన నిరోధిుంచ్డవనికి

'హీట్ ష్్ల్డ ' మారెకట్ లోకి వచిాుంది. సెైన్స నేరాలిన నిరోధిుంచ్డవనికి ఎుంత

స్ాయపడ్ుత ుందయ , పెుంచ్డవనికి కూడవ అుంతే స్ాయపడ్ుత ుంది . ఇపుపడ్ు హీట్

ష్్ల్డ ని కాలాగలిగేదవనిన (అది కిరణ్మా? ముంట్ా?) కూడవ

కన కుకనవనరననమాట్.

గదిలో వేడి మరిుంత ఎకుకవెైుంది. తలుపు ఏ క్షణ్మయనవ వూడిపో యేట్ట్టా

వుుంది.

ఏదయ ఆలోచ్న స ోరిుంచినట్టే అతడ్ు ఫ్ో న్ దగిా రకు పరుగెతత వ డ్ు. చ్కచ్కా

నెుంబరుే నొకిక, "హ్లోే ....పో లీస్ సేా ష్న్?" అనవనడ్ు.

అవతలునుంచి చినన నవుా వనిపిుంచి ఆ తరాాత నిశశబద ుంగా వుుండిపో యుంది.

నిససహాయుంగా ఫ్ో న్ పెట్ా ట శాడ్ు. తన కుంఠుం గమాూనికి చ్ేరకుుండవ రిమోట్

కుంట్లరల్ దవారా వాళుళ అకకడే ఆపుచ్ేశారు. పూరాుంలాగా వెైరే ు వునవన ఫ్ో నే యతే

బాగుుండేదేమో (ఉహ్ూ! కాద . అపుపడ్ు ఫ్ో న్ వెైరే ు కతిత రిుంచ్ేవారట్)

అతడ్ు ఇుంట్ి వెన క భాగానికి వెళిళ అరుదవద మన కునవనడ్ు. కానీ ఎవారూ

బయట్కు రారని తెలుస . ఇుంట్ిముుంద వుననది చ్చిాన శవమ ైనవ, మరీ

వాసనొసత ే తపప పట్ిా ుంచ్ కోరీ జనుం! ఆ మాట్కొసేత పకకఫ్ాే ట్ లో ఎవరునవనరో

తనకిుంతవరకూ తెలీద .

అుంతలో వెనకన ుంచి భుజుంమీద చ్ెయూపడిుంది . అతడ్ు తతర ళిళపడి వెన దిరిగి

చ్యశాడ్ు.

వెన క అతడి కొడ్ుకు వునవనడ్ు.

జరుగుతతననదుంతవ అతడికి తెలిసినట్టా ుంది .

తుండీ రకొడ్ుకులు ఒకర్నకరు నిశశబద ుంగా చ్యస కుుంట్ూ నిలబడవడ రు.

"నేన ... నేన బయట్ికి వెళ్త ీ న " అనవనడ్ు కొడ్ుకు.

భరదవాజ ఉలికికపడవడ డ్ు.

"అవున ఫ్ాదర్! నేన వెళళకపో తే వాళుళ ఎలానయ లోపలికి వచ్ేాస్ాత రు.

జరిగిన హ్తవూకాుండ్కి స్ాక్షులుగా మిమమలీన మిగలారు. వాళళ సుంగతి తెలియని

దేముుంది? నేన వెళితే కనీసుం ఒకరి పార ణ్వలోత సరిపెట్ా ట కుుంట్ారు. మామూలు

వదవూరుద ల వెన క ఇుంత గాూుంగ్ వుననదనన వష్యుం గురిత ుంచ్నపుపడే నేన

తపుపచ్ేశాన ."

భరదవాజ ఏదయ చ్ెపపబో యాడ్ు. అుంతలో లోపలి గుమముం దగా ర చ్పుపడ్యుంది.

అతడి భారాూ, కూతతరూ నిలబడవడ రు. వాళళ మొహాలోే భయాుందయ ళనలు

కొట్టాచిానట్టా కనబడ్ుతతనవనయ. మొతత ుం కుట్టుంబ సభుూలుంతవ ఒకర్నకరు

చ్యస కునవనరు.

కొడ్ుకు కదిలి గుమముంవెైపు వెళళబో యాడ్ు.

"నో...." అుంట్ూ అతడిని ఆపాడ్ు భరదవాజ. "ఏమయతే అది అయుంది. న వుా

లోపలే వుుండ్ు."

"లాజకల్ గా ఆలోచిుంచ్ డవడీ! ఈ సెుంట్ిమ ుంట్స వలే అుందరుం ఛస్ాత ుం. మీరు

ఇరవయూవ శతవబద పు మనిష్ిలా ఆలోచిుంచ్కుండి ."

"న వుా ఏముంట్ావ్?" అననట్టే భారూవెైపు చ్యశాడ్ు. ఆమ భయుంతో

నోట్మాట్ రానట్టే సి ుంభుంలా నిలబడిపో యుంది.

కొడ్ుకు చ్చిాపో వట్ుం ఎలానయ ఖాయమ ైనపుపడ్ు కొడ్ుకుతోపాట్ూ

ఇుంట్ిలిే పాదీ బలిపెట్ా ా లా? సెుంట్ిమ ుంట్ల్ గా ఆలోచిుంచ్కుుండవ కాసత

లా.....జ....క....ల్.....గా ఆలోచిుంచి, తవము లోపలే వుుండి బలిపశువున

బయట్కు పుంపాలా?

అతడికి పరిసి తి ఇరకాట్ుంగానయ, తన మీద తనకే అసహ్ూుం కలిగిుంచ్ేదిగానయ

వుుంది. రేపర దద నన తమ శవాలిన చ్యసి జనుం నవుాకుుంట్ారు. ఒకరు బయట్కెళిళ

ఛసేత పో యేదవనికి , మొతత ుం కుట్టుంబుం అుంతవ మూరుఖ లాే లోపలే వుుండిపో యారట్

అని నవుాకుుంట్ారు. ఇుంత లాజకల్ గా కూడవ ఆలోచిుంచ్లేదేమిట్ా అని

గుసగుసలాడ్ుకుుంట్ారు. లాజక్.... లా... జ...క్.....!ది హెల్ వత్ లాజక్.

అతడి మనస అట్ా డ్ుగున ుంచి ఒక బలీయమ ైన నిరణ యుం ఈ వాదయ పవాదవలిన

అధిగమిసయ
త బయట్కొచిాుంది. కొడ్ుకుని దగిా రకు తీస కుని "ఛసేత అుందరుం చ్దవద ుం"

అనవనడ్ు. అతడి యీ నిరణ యుంతో కొడ్ుకు మొహ్ుంలో వరణ ణ్వతీతమ ైన ఆనుందపు

వీచిక ఒకట్ి క్షణ్కాలుం పరతిబ్రుంబ్రుంచ్ట్ుం అతడ్ు గమనిుంచ్వడ్ు. అది కూడవ లాజక్

కి అుందనిదే.

ఆడ్వాళళని వెన కన ుంచి బయట్కు వెళళట్ానికి ఏమ ైనవ మారాా లు

వునవనయేమో చ్యడ్మని చ్ెపిప తుండీ ర కొడ్ుకులిదద రూ ముుంద గదిలోకి వచ్వారు.

అపపట్ికే ఆ గది చ్వలా వేడెకికపో య వుుంది. బయట్ శతతర వులు చ్వలా తవప్గా,

లోపలివాళుళ తమ సుంగతి తెలిసినవ ఏమీ చ్ెయూలేరననుంత ధీమాగా తమ పని

తవము చ్ేస కుపో తతనవనరు. బో న లో చికుకకునన జుంతతవు దగా రకు వచిానట్టా

వసత నవనరు.
 చినన చ్పుపడ్వడ్ుంతో భరదవాజ తలెతిత చ్యశాడ్ు. తలుపు గడియ కాలూ
త

వూడి కిిుందపడిుంది. అుంత నిశశబద ుంలో ఆ చినన చ్పుపడే ఎుంతో బ్రగా రగా

పరతిధానిుంచిుంది .

ఆయుధవనిన పట్టా కునన భరదవాజ చ్ెయూ సననగా వణ్ కిుంది . ఇుంతలో తలుపు

నెమమదిగా తెరుచ్ కుుంది. మిష్న్ గన్ ఆకారుంలో వునన ఒక ఆయుధుం

తలుపులు తోస కుుంట్ూ లోపలికి వచిాుంది.

10

అహలాతో మాట్ాే డిన తరాాత యాజీ సెకిట్రీ అహ్ుం దెబబతిననది. ఆమ

ఎవరికి ఫ్ో న్ చ్ేసినవ అవతలివాళుళ యాజీన ుంచి ఫ్ో న్ అనగానే కుంగారుపడి

వనమోతతో జవాబు యవాడ్ుం మాతరమే ఆమ కు తెలుస .

అహ్లూ వష్యుంలో ఆమ అుంచ్నవ తవరుమారెైుంది . భరదవాజ సెకిట్రీగానే

కాకుుండవ, వూకిత గతుంగా కూడవ అహ్లూ ఆతమగ్రవుం వునన మనిష్ి.

యాజీ సెకిట్రీ రాతిర పదకొుండిుంట్ికర ఆఫ్స్ కట్టా సి వెళిళపో త యాజీ రూమ్

లోకి వెళిళుంది .
 "భరదవాజ వష్యుం ఏమ ైుంది?" అని అడిగాడ్ు.

"అతడితో అపాయుంట్ మ ుంట్ కష్ా మన కుుంట్ాన స్ార్" అుంది.

"ఏుం? అుంత గ్పపవాడవ అతడ్ు?"

ఈ పరశనలో ఆమ మనస లో ఏ మూలో వునన పరతీకార వాుంఛ కొదిద గా

త ుంగిచ్యసిుంది.

"చ్వలా గరాుంగా సమాధవనుం చ్ెపాపరు. కలుస కోవట్ానికి వీలుపడ్దనవనరు"

అుంది సుంభాష్ణ్కి కొదిద గా రుంగు పులుముత .

"ఎుంద కు అతడికి అుంత గరాుం?"

ఆమ దవనికి సమాధవనుం చ్ెపపలేద .

"సరే! నేన చ్యస కుుంట్ాలే " అనవనడ్ు. ఆమ కి సుంతోష్ుం వేసిుంది. యాజీతో

శతృతాుం అుంట్ట మాట్లు కాద . ఈ దెబబతో ఆ భరదవాజ పని ఫినిష్ అన కుుంది .

దవనేన శాడిజమే అుంట్ారేమో. "రెుండయ రచ్యత కోసుం చ్యదవద ముంట్ారా?" అని

అడిగిుంది.

"ఇుంత రాతిర ఇుంకెుంద కు? రేపు చ్యదవద ుంలే ."

 ఆమ గుడ్ ఈవెనిుంగ్ చ్ెపిప వెళిళపో యుంది. ఆమ పెదవలమీద చిరునవుా

కదలాడ్య
త వుుంది.

కానీ ఆమ కి తెలియని వష్యుం ఒకట్టుంది.

యాజీ ఆఫ్స లో పనిచ్ేసే వారుందరి ఫ్ో నయ

ే ట్టప్ చ్ేయబడ్తవయ. అుందరూ

వెళిళపో యాక అతడ కకడే కూరుాని వాట్ిని వుంట్ాడ్ు. కోట్ే మీద వాూపారుం

చ్ేసేట్పుపడ్ు మాతరుం మ లకువగా వుుండ్ట్ుం తపపద . అుంద లోనయ అతడికి

శతతర వులు జ్సిత .

చ్వలాసేపట్ివరకూ అతడ్ు తన మిగతవ పనే చ్యస కునవనడ్ు.

స్ో లార్ శాట్ిలెైట్ కి ఇుంకా పూరిత అలవాట్టపడ్ని జనుం, పదకొుండిుంట్ికే నిదర

కుపకిమిసత నవనరు. యాజీ లాుంట్ివాళుళ మాతరమే పూరిత గా తమ దినచ్రూని

మారుాకునవనరు.

పనెనుండ్వుత వుుండ్గా అతడ్ు తన పన లు ముగిుంచ్ కుని చివరి అుంశుంగా

ట్టప్ ఆన్ చ్ేశాడ్ు. ఆ రోజు పర దద న నుంచీ తన ఆఫ్స వాళుళ బయట్వాళళతో

మాట్ాే డిన మాట్లు, బయట్న ుండి వచిాన కాల్స లో ముఖూమ ైనవ వరుసగా

వనస్ాగాడ్ు. చివరోే ఇక కట్ెా యూబో త వుుంట్ట తన సెకిట్రీ , భరదవాజ సెకిట్రీ

అయన అహ్లూతో మాట్ాే డిన సుంభాష్ణ్ వనవచిాుంది.

అది వుంట్టననపుపడ్ు అతడి మొహ్ుం పరశాుంతుంగా వుుంది. చివరోే మాతరుం

న ద ట్ిమీద గీత అడ్డ ుంగా ఏరపడిుంది . ఆ గీత రేపర దద నన సెకిట్రీ న ద ట్ి గీతని

తేలుసత ుంది .

అతడ్ు ట్టప్ ఆఫ్ చ్ేశాడ్ు.

లేచి కిిుందకు వచ్వాడ్ు. కారోే కూర్ాని భరదవాజ ఇుంట్ివెైపు పో నిమమనవనడ్ు.

రోడ్ుడ నిరామన ష్ూుంగా వుుంది.

భరదవాజ ఇుంట్ివెైపుకు తిపపబో త డెై ీవర్ చ్ట్టకుకన కారు ఆపుచ్ేశాడ్ు.

అతడ్ు మనస అపాయానిన శుంకిుంచిుంది .

మామూలు వాళుళ ఎవరూ అసలు కలలో కూడవ వూహ ుంచ్లేరు. కానీ

అతడికి ఇవనీన కొట్ిాన పిుండి.

వీధి మూలగా రెుండ్ు కారూ

ే , వాట్ి పకకనే హేట్ట పెట్ా ట కునన ఇదద రు
వూకుత లు సిగరెట్ే ట తవగుత ఏదయ పన ననట్ూ
ా , ఏమీ పనిలేకుుండవ
నిలబడి వుుండ్ట్ుం మా.... ఫి...... యా!
 యాజీ తలెతిత చ్యశాడ్ు. భరదవాజ ఇుంట్లే లెైట్ట వెలుగుత ుంది.

ఈ లోపులో డెై ీవరు తల వెనకికతిపాపడ్ు. ఇదద రూ కళళతోనే

మాట్ాేడ్ుకునవనరు. నిజ్నికి మాట్ాే డ్ుకోవలసినది కూడవ ఏమీలేద .
బ్రస్సయాజీ లాట్ివాడ్ు బాడీగారుడ లేకుుండవ బయట్కు రాడ్ు.
అుంద లోనయ అుంత రాతిరపూట్! పెైకి డెైీవరుగా కనిపిుంచ్ే ఆ మనిష్ి
కాుంతికనవన వేగుంగా ఆయుధవలిన ఉపయోగిుంచ్గలిగే చ్ రుకుదనుం
వుననవాడ్ు. అతడి జీతుం అయదుంకెలే ో వుుంది. వేరే బాడీగారుడ లేకుుండవ
అతడే డెై ీవ్ చ్ేస్త ా డ్ు.

యాజీ న ుంచి సయచ్న అుందగానే డ్రయవరు కారుదిగి భరదవాజ

అపారుామ ుంట్టవెైపు తవప్గా నడిచ్వడ్ు.

దయరుంగా వీధి మలుపులో కారు దగా ర నిలబడి వుననవాళుళ చ్పుపన

సుంసిదద లవట్ానిన అదద ుంలో చ్యశాడ్ు యాజీ. అతని అన మానుం
నిజమ ైుంది.

డెై ీవరు భవనుం లోపలి వెళిళ లిఫ్టా దగా ర నిలబడవడ డ్ు.

 కారు దగా ర వుననవాళుళ సుందిగధుంలో పడ్ట్ానిన యాజీ గమనిుంచ్వడ్ు.
ఫ్ాేట్ లోకి వెళుతతననవాడ్ు ఏ అుంతసి లోకి వెళుతతనవనడయ , ఎవరి
ఇుంట్ికి వెళుతతనవనడయ వాళళకి తెలీద . ఒకవేళ అతడ్ు లిఫ్ుాలో ఆగేది
భరదవాజ ఇుంట్ిముుంద కాకపో తే కుంగారుపడ్ట్ుం అనవసరుం.

యాజీ కూడవ సరిగా ా అలాగే ఆలోచిసత నవనడ్ు. ద ుండ్గులు

దుండెతిత ుంది భరదవాజ మీదకు కాకపో తే వాళళతో అనవసర శతృతాుం
అపరసత తుం.

కారు దగా ర వునన యదద రిలో ఒకడ్ు కారులోుంచి ఒక వసత వు తీసి

నోట్ి దగా ర పెట్ా ట కుని మాట్ాే డ్ట్ుం కారులో కూరుానన యాజీ
గమనిుంచ్వడ్ు. బహ్ుశా భవుంతిలోకి వెళిళన వాళళకి ఎవరో వసత ననట్ూ
ా
వాకరట్ాకర దవారా సుందేశుం అుందిసత ననట్టా నవనడ్ు.

అతడి అుంచ్నవ కరకేా.

భరదవాజ ఇుంట్ి గుమముం ముుంద నిలబడి తవప్గా పనిచ్ేసత నన

వాళళకి ఈ సుంకేతుం అుందిుంది.

అుంతలో లిఫ్ుా పెైకి రావట్ుం కనిపిుంచిుంది.

 వాళుళ జేబులోుంచి చ్పుపన బాల్ పాయుంట్ పెన్స తీశారు. అుంతలో
లిఫ్ుా వచిా ఆగిుంది. అది తవము వునవన అుంతసి కే వచిా ఆగట్ుంతో ఇక
అుంద లోుంచి వచ్ేాది ఎవరెైనసరే-చ్ుంపెయూట్ానికే నిశాయుంచ్ కునవనరు.
మాఫియాకి మన ష్తూలిన చ్ుంపట్ుం ఓ లెకకలోనిది కాద . తవము చ్ేసిన
పనే కి ఎవరినీ స్ాక్షులుగా మిగలారు.

లిఫ్ుా ఆగిన ఒక క్షణ్వనికి తలుపు నెమమదిగా తెరుచ్ కుుంది.

ఎల్.బ్ర.పిసా ల్ నొకకబో యన మాఫియా మనిష్ి ఆశారూుంతో
అవాకకయాూడ్ు.

లిఫ్ుా ఖాళీగా వుుంది. ఖాళీగా పెైకి వచిాన లిఫ్ుతని చ్యడ్గానే గుమముం

దగా ర వునన రెుండయ వూకిత కూడవ అట్ట దృష్ిా మరలాాడ్ు.

వాళుళ చ్ేసిన తపుప అదే!

యాజీ దగా ర డెై ీవరు రూపుంలో పనిచ్ేసత నన గారుడ , గెరిలే ా

పదధ తిలోనయ, అధ నవతనమ ైన వూూహ్లోే నయ ట్ెైీనిుంగ్ అయనవాడ్ు.
కిిుంది అుంతసి లోనేలిఫ్ుా సిాచ్ నొకికతలుపులు మూస కుపో యేలోపులో
దవుంట్లేుంచి బయట్కొచిా మ ట్ే మీద గా పెైకి వచ్వాడ్ు.
 గుమముం దగా ర వునన ఇదద రి దృష్ిా లిఫ్ుామీద వుుండ్గానే అతడ్ు
మ రుపులా పకక మట్ే మీద న ుంచి వరుండవలోకి దయస కొచిా
ఎల్.బ్ర.పిసా ల్ నొకేకడ్ు.

ఆ కిరణ్ుం స్ో కగానే గాూస్ గన్ అతత

త కునన వూకిత వకృతుంగా,
గుుండెలవసేలా కేకపెడ్ుత - ఆకేక గ్ుంతతలో పూరిత కాకముుందే
కాలిబొ గుాలా అయపో యాడ్ు.

అతడ్ు అలా కాలుత ుంట్ట పకకన నన వూకిత కుంగారులో వెనకిక గెుంతవడ్ు.

ఆ గెుంతట్ుంలో వెనకవునవన వరుండవ అదద ుంమీద పది, అది వరగట్ుంతో
పెైన ుంచి కిిుందకు ముదద లా జ్రాడ్ు.

క్షణ్ుంలో రోడ్ుడమీద మాుంసుం ముదద , అుంద లోుంచి వసయ

త నన రకత ుం
మాతరుం మిగిలాయ.

ఇది చ్యసిన యాజీతోపాట్ట, దయరుంగా కారు దగా రునన ఇదద రు

వూకుత లు కూడవ కన న మూసి తెరిచ్ేలోగా అపరమతత
త లయాూరు. యాజీ
మీద అన మానుం వచిా కారులోుంచి హాుండ్ గినేడ్ తీసి అతడి కారు
మీదకు వసిరారు.
 యాజీ కారులో కూరుాని, తనకి రెుండ్ు అడ్ుగుల దయరుంలో బాుంబు
చ్పుపడ్ు కాకుుండవ పేలట్ానిన తవప్గా చ్యశాడ్ు. అట్టవుంట్ివ వుందెైనవ
లోపల కూరుానన వూకిత ని ఏమీ నష్ా పరచ్లేని వధుంగా నిరిముంచ్బడ్డ కారుే
పరపుంచ్ుంలో చ్వలా కొదిద వునవనయ. తమ పరతూరిధది కూడవ అట్టవుంట్ి
వాట్ిలో ఒకట్ని వాళుళ గురిత ుంచ్కపో వట్ుం వాళళ ద రదృష్ా ుం.

వాళళ పనిపూరత యాూక, ఇుంక తన వుంతత అననట్టా యాజీ జేబులోుంచి

ఎ.పి. (ఎయర్ పెై జ
ీ ర్) ష్ ట్ౌట్ తీశాడ్ు. స్ాధవరణ్ పిసా ల్ (16వ
శతవబద ుంలో కన కోకబడినది) పేలిసేత ముంద పేలిన ఆ వతిత డికి, బులెే ట్
ముుంద కు దయస కుపో తతుంది . 21శతవబద ఆరుంభుంలో కన కోకబడిన ఆ
ష్ ట్ౌట్ పేలిసేత గాలి వతిత డికి బులెే ట్ ముుంద కు దయస కుపో య
గమాూనికి తగిలిన తరాాత "అకకడ్" పేలుతతుంది.

అలాగే పేలిుంది కూడవ!

కారుకి తగిలిన ఆ బులెే ట్ పేలగానే - డవలా న్ అట్ామిక్ థ్ియరీ తపుప

అననట్టే ఆ మాఫియా కారు మన ష్తూలోత సహా రెపపపాట్ట కాలుంలో
మాయమ ైపో యుంది. చ్పుపడ్ు లేద కానీ, కాలినపుపడ్ు వచిాన (ఎనరీా )
మాతరుం ఆ సుంద ని క్షణ్ుంపాట్ట పరకాశవుంతుం చ్ేసిుంది. తరువాత చ్యసేత
అకకడేమీ లేద .

వుంద సుంవతసరాల కిితుం అయతే భయుంకరమ ైన చ్పుపళళతోనయ,

ఆరత నవదవలతోనయ దదద రిలిే పో వలసిన ఆ పో రాట్ుం, నిమిష్ుంలో అతూుంత
ఆధ నికమ ైన ఆయుధవలోత అలా ముగిసిుంది.

అదే సమయానికి భరదవాజ బ ైట్కొచ్వాడ్ు. జరిగినదుంతవ నిజమే

అననదవనికి పరతూక్ష తవరాకణ్ుంగా, గుమముంలో మసిబొ గుా లా మరీనవ
శవానిన చ్యసయ
త భరదవాజ అవాకకయన తరుణ్ుంలో వెన కన ుంచి ఒక
కుంఠుం వనిపిుంచిుంది.

"నినన స్ాయుంతరుం నవ సెకిట్రీ నవకు తపుపడ్ు ఇనోరేమష్న్

ఇచిానుంద కు ఈ రోజు పర ర దద నన ఆఫ్స కి వెళళగానే ఆవడ్ని ఉదయ ూగుం
లోుంచి తీసెయాూలన కునవనన . కానీ ఇపుపడవ అభిపార యుం
మారుాకుుంట్టనవనన . నవకాకవలసిన రచ్యతని రక్షిుంచ్ కునే అవకాశుం
నవకు ఈ వధుంగా కలిపుంచినుంద కు ఆమ కి ఒక ఇుంకిిమ ుంట్ ఇచిానవ
తపుపలేద . బ ైదిబై నవ పేరు యాజీ! బ్రస్స యాజీ! గాే డ్ ట్ట మీట్ యు.
ఇలా శవాల మధూ నిలబడి ఉపో దవఘ తుం లేకుుండవ వచిాన పని
చ్ెపుతతననుంద కు ఏమీ అన కోకుండి. అసలు ఈ ఆలోచ్న నవకు
నవలుగురోజుల కిితుం వచిానపపట్ిన ుంచి కాలు నిలవట్ుం లేద . అుంద కే
యలా ఈ అరద రాతిర చ్ెపాపపెట్ా కుుండవ వచిా నేనయ ఈ పో రాట్ుంలో
పాతరధవరునిన కావలసి వచిాుంది. మీరిుంకా షాక్ న ుంచి
తేరుకుననట్టాలేద . ఈ శవాలూ వీట్ి సుంగతి మీ అబాబయకి
వదిలిపెట్ా ుండి . పో లీస్ డిపారుా మ ుంట్ట కదవ. అతడే చ్యస కుుంట్ాడ్ు.
ఇవనీన నవకెలా తెలుస అన కుుంట్టనవనరా? నవకాకవలసిన రచ్యత
ఎవరా అని ఇుంతకాలుం వెతికాక మీరు ద రికారు. మీ గురిుంచి అనిన
వవరాలూ సేకరిుంచ్వన . అుంట్ట ఇపపట్ి రచ్నే కాద .....మీ మొదట్ి
రచ్నయ
ే అవీ చ్దివాక నవకు నిశాయమ ైపో యుంది. నవకు కావలసిన
వధుంగా వార య గలిగేది మీర్కకరే భరదవాజగారూ! మీరు నవకో నవల
వార సిపెట్ా ా లి."

11

"మీర్ు నవ కోసుం ఒక కథ వారయాలి భరదవాజ్! కథ అనట్ుం కనవన

నవల అనట్ుం బావుుంట్టుందేమో!"

ఖరీదెైన హ్ో ట్లవట్ుంచ్ేత జనుం ఎకుకవలేరు.

భరదవాజ నిరాసకత ుంగా వెనకిక వాలేడ్ు. అతడికివనీన మామూలే.

ఎద రుగా వుననవాడ్ు రచ్యత అనగానే తమ కథ వార యమని
చ్వలాముంది అడ్ుగుతవరు. అుంద కే అతడి మాట్లు మామూలుగా
వుంట్ూ డిననర్ తినట్ుంలో మునిగిపో యాడ్ు. నిజ్నికి యాజీ తననయ,
తన కుట్టుంబానీన రక్షిుంచ్వడ్నన కృతజా తతో యీ డిననర్ కి
వపుపకునవనడే తపప లేకపో తే అతనికి చ్చ్ేాట్ుంత పని వుుంది.

అుంతలో యాజీ అనవనడ్ు. "ఒకామ ని పట్టా కోవాలి! ఆమ ఎకకడ్ుుందయ -

ఎలా వుుందయ - ఏమీ తెలీద . యాభ ై సుంవతసరాల కిితుం నవ జీవతుంలో ఒక
ముంచ్ తెరలా పరవేశుంచి వెళిేపో యన ఆమ కి, మీ రచ్న దవారా ఈ
సుంకేతవనిన అుందిుంచ్వలి! ఆమ దవనిన చ్దివ ఆుందరదేశుంలో ఎకకడ్ునవన
తెరలచ్వట్టన ుంచి బయట్కి రావాలి."

కాలిాన నతత గులే లోే ుంచి తవప్గా ఫ్ో రుకతో నతత లిన తీస కుతిుంట్టనన
భరదవాజలో ఆసకిత పెరిగిుంది.

"ఆమ చ్ెకికన ఈ శలపుం యీ రోజున ఎుంత అద బతుంగా తయరెైుందయ

ఆమ చ్యస కోవాలి! ఒకకస్ారి.... నేన మరణ్ ుంచ్ే ముుంద ఒకకస్ారి
ఆమ ఎకకడ్ుుందయ తెలుస కోవాలి. దవనికోసుం పరపుంచ్వనిన జలెే డ్ పట్ిా
అయనవ సరే స్ాధిస్త ా న . దవనికి మీరు స్ాయపడవలి భరదవాజ్! మీరే
స్ాయపడవలి."
 అతడ్ు చిననపిలే ాడిలా మాట్ాే డ్ట్ుం చ్యసి భరదవాజకి నవవాచిాుంది.
వెుంట్నే మాట్ాేడ్లేకపో యాడ్ు. అతడిుంకా షాక్ న ుంచి తేరుకోలేద .

ఇదేమీ పట్ా నట్టా యాజీ అదవదల కిట్ికరలోుంచి బయట్ శూనూుంలోకి

చ్యసయ
త చ్ెపుపకుపో తతనవనడ్ు. "నవ కాళళమీద నేన కాసత నిలద కుకకో
గలిగినపపట్ి న ుంచీ ఆమ ఎకకడ్ుుందయ కలుస కోవాలి అని
పరయతినుంచ్వన భరదవాజ్. లక్షలు పెైగా ఖరుా పెట్ా ా న . అయనవ
కన కోకలేకపో యాన ...."

.....భరదవాజకి ఎనోన అన మానవలు కలిగినవయ్. ఆమ అుంత అుందుంగా

వుుండేదవ? ఆమ కర ఇతడికర సుంబుంధుం ఏమిట్ీ? ఇనిన సుంవతసరాల తరాాత ఆమ ని
ఎుంద కు కలుస కోవాలన కుుంట్టనవనడ్ు?

అదే పరశన అడిగాడ్ు.

మూడ్ న ుంచీ బ ైట్పడి యాజీ నవాాడ్ు. "అుందుం పరసకిత లేద . ఆ మాట్కొసేత

ఆమ నవకనవన ఆరేడేళుళ పెదద ది కూడవ."

భరదవాజ మరిుంత ఆశారూపో య "అయతే ఆమ కి యపుపడ్ు అరవెై పెైగానే

వయస ుంట్టుంది."

"అవున ."
 "మరెుంద కు కలుస కోవట్ుం?"

"మీరుందరూ మరిాపో యనవ, నవకు జ్ా పకుం వునవన ఒక పదుం కోసుం."

"ఏమిట్ది?"

"సెుంట్ిమ ుంట్ట."

స్పకరోే ుంచి వసయ

త నన పాత అయపో వట్ుంతో ఆ హాలులో నిశశబద ుం
అలుముకుుంది. భరదవాజ కళ్ళళతిత అతడివెైపు చ్యశాడ్ు. యాజీ దృష్ిా యుంకా
కిట్ికరలోుంచి బయట్ికే వుుంది. అతడ్ు చ్ెపాపడ్ు.

"కొనవనళళకి ితుం అన కోకుుండవ నవకర ఆలోచ్న వచిాుంది. ఒక నవలాకారుడిచ్ేత

దీనిన కథగా వార యసేత ఆమ చ్ద వుతతుంది కదవ-అని! అపుపడే 'ఎవరు ముంచి
రచ్యత' అని వెతకట్ుం మొదలు పెట్ా ా న . పరథమస్ాి నుంలో మీరు వునవనరని
తెలియగానే మిమమలిన కలుస కోవట్ానికి మనస్ాపుకోలేక అరద రాతిర వచ్ేాశాన ."

"పతిరకలో ఆమ గురిుంచి పరకట్న ఇవవాచ్ ాగా" అనవనడ్ు భరదవాజ.

"ఇవవాచ్ ా. కానీ ఆమ పేరు చ్ెపాపలి. నవ పేరు చ్ెపాపలి. ఆమ మనవలూ,

వుుంట్ట మునిమనవలూ చ్ద వుతవరు. నవ పేరు బయట్ికి వచిాుందుంట్ట పేపరు
వాళళ అభూత కలపనలకి అుంతేవుుండ్ద . అనినట్ికనవన ముఖూుంగా ఒక
అుందమ ైన రహ్స్ాూనిన అుందరితో పుంచ్ కోవట్ుం నవకిష్ా ుం లేద ."

భరదవాజ హ్ుషారుగా "కథ ఇపుపడ్ు చ్ెపత ా రా? తరాాత చ్ెపత ా రా?" అని
అడిగాడ్ు.

"మీరు వుంట్ానుంట్ట ఇపుపడే. కానీ ఇకకడ దద . కారోే అలా తిరుగుత

మాట్ాే డ్ుకుుందవుం పదుండి" అుంట్ూ *EFTS దవారా డ్బుబ చ్ెలిే ుంచి లేచ్వడ్ు.

ఇదద రూ కారోే కూరుానవనక డెై ీవర్ ముుంద స్ట్టకర, వెన క స్ట్టకర మధూవునవన
స్ ుండ్ ఫూ
ూ ఫ్ తెర దిుంచి కారు పో నిచ్వాడ్ు.

రెుండ్ు నిమిషాల తరాాత యాజీ కథ చ్ెపపట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు.

దవదవపు గుంట్సేపు అతడి కథ ఎకకడవ ఆగకుుండవ స్ాగిుంది . మధూలో

అకకడ్కకడవ మాతరుం జ్ా పకాల పుట్లోే కి త ుంగి త ుంగి చ్యడ్ట్ుంకోసుం ఆగాడ్ు.

అుంతసేపూ కారు గమూుం లేకుుండవ నడ్ుసయ

త నే వుుంది. వెన క జరిగే సుంభాష్ణ్
ముుంద డెై ీవర్ కి వనిపిుంచ్ట్ుం లేద .

కథ పూరిత చ్ేసి స్ట్ట వెనకిక వాలుత యాజీ భరదవాజవెైపు 'ఎలా వుుంది'

అననట్ూ
ా చ్యశాడ్ు.

చ్వలాసేపట్ి వరకూ భరదవాజ ఏమీ మాట్ాే డ్కుుండవ, "యాజీ! నినన రాతిర మేరు
మా యుంట్ి గుమముం దగిా ర నిలబడి, వచిాన పనిసయట్ిగా ఏ ఉపో దవఘ తుం లేకుుండవ
ఎలా చ్ెపాపరో నేనయ అలాగే చ్ెపత ా న . మనిష్ి జీవతుంలో సుంఘట్నలకి పాఠకులిన
చ్దివుంచ్ేట్ుంత డవర మా వుుండ్ద " అనవనడ్ు.

"నేన చ్ెపిపన కథ చ్ ట్ూ

ా అుందమ ైన అలిే క పేనట్ుం మీ వుంతత. దవనికి కొనిన
మారుపలూ చ్ేరుపలూ చ్ేరాుండి. ఏది ఏమ ైనవ మనకి కావలిసుంది ఆమ దీనిన
గురిత ుంచ్డ్ుం" అని ఆగి తిరిగి అనవనడ్ు. "మనిష్ి జీవతుంలో అన భవాలకి
అుందమ ైన అలిే కే 'నవల' అని నవ అభిపార యుం."

"కానీ మీ కథ ఎవరు చ్ద వుతవరు?"

"ఈ వయస లో ఆమ చ్దివే ఛవన స నయట్ికి పది మాతరమే. అయనవ మన

పరయతనుం మనుం చ్ెయాూలి. మీరెుంత నిర్మహ్మాట్ుంగా మాట్ాే డ్ుతతనవనరో,

____________________________________________________
______________________________________________
* పది సుంవతసరాల కిితమే CREDIT CARD SYSTEM వసత ుందని ఆరిధ క
శాసత ీవేతత లు వూహ ుంచ్వరు. పరసత తుం చ్వలా ముంది, హెైదరాబాద్ -
వజయవాడ్లాుంట్ి పట్ా ణ్వలోే డ్బుబకి బద లు ఈ కారుడ లు ఉపయోగిుంచ్ట్ుం
అుందరికర తెలుస . ఇలాగే 1995 - 2000 కలాే EFTS (ELECTRONIC
FUND TRANSFER SYSTEM) వచిా కరెనీస ఉపయోగుం పూరిత గా
తగిా పో తతుంది . ఇపుపడ్ు డ్బుబ బద లు DINER CARDS ఎలా
పెట్ా ట కుుంట్టనవనమో అపుపడ్ు పరుసల బద లు ఎలకాా నిక్ ట్ెరిమనల్స పెట్ా ట కుని
బజ్రెళతవుం అననమాట్. కేవలుం పెదద మొతవత లే చ్ెకుకలదవారా చ్ెలిే ుంపబడ్తవయ.
____________________________________________________
_______________________________________________

ననయన అుంత నిర్మహ్మాట్ుంగా మాట్ాే డ్నివాుండి. నేన చ్ెపిపన ఒక మామూలు

స్ాధవరణ్ కథకి పెదద మొతత ుంలో మీకు రాయలీా ఇవాట్ానికి పతిరకలవాళుళ
ఇష్ా పడ్కపో వచ్ ా. నవ వలే మీరు నష్ా పో వట్ుం నవకిష్ా ుం లేద . ఈ కథ
పరచ్ రిుంపబడినవ పరచ్ రిుంచ్కపో యనవ దీనిమీద రాయలీా నేన ఇస్ాత న ."

ఆ మాట్లకి భరదవాజ మొహ్ుం ఎరిబడిుంది. దెబబతిననట్టా "మీరు నన న

అవమానుం చ్ేసత నవనరు" అనవనడ్ు.

"భరదవాజ్! మీ సమయుం వలువయుంది. నవదీ వలువయుందే . అుంద కని

వాూపారుం మాట్ాే డ్ుకుుందవుం. పరచ్ రణ్తో సుంబుంధుం లేకుుండవ మీరు నవకో నవల
వార సివాబో తతనవనరు. చ్ెపపుండి ! దవనికి మీకెుంత సమయుం పడ్ుతతుంది ?"

"మీరు చ్ెపిపన కథ చిననదే కాబట్ిా అయదవరు రోజులు పట్ా వచ్ ా."

యాజీ తలమునకలయేూట్ుంత ఆశారూుంతో "అుంతేనవ.....నేనెకకడయ చ్దివాన .

పుడ్మితలిే ఒక గడిడ పో చ్ని పరసవుంచ్డవనికి ఎుంత కష్ా పడ్ుతతుందయ , ఒక రచ్యత
తన మనస లోని భావానిన బ ైట్ికి తీయట్ానికి అుంత కష్ా పడ్తవడ్ని" అనవనడ్ు.

"నేన కాబట్ిా అయదవరు రోజులు! ఇుంకొకరయతే రాతిర కూరుాని పర ర దద ననకి

వార సిచ్ేాస్ాత రు. ఇకకడ్ కాాలిట్ీకాద ముఖూుం. న వెానిన వేలు వార శావు - నేనెనిన
వేలు వార శానయ అననది."

"దయచ్ేసి ఈ ఒకకస్ారికి అలా వార యకుండి."

"లేద లేద . సినిసయర్ గా వార స్ాత న ."

కారు భరదవాజ ఇుంట్ిముుంద ఆగిుంది.

 "వారుంరోజుల తరువాత కలుస్ాత న గుడ్ నెైట్" అని అతడ్ు కారు దిగబో తతుంట్ట ,
యాజీ అతడి చ్ేతిలో చినన కాగితుం పెట్ా ా డ్ు.

"ఏమిట్ిది?"

"చ్ెకుక డెబబయ అయద వేలకి."

"మ ైగాడ్! దీనిమీద నవ పేరు వార సివుుందే. ఎపుపడ్ు వార శారు? యపపట్ివరకూ
మనుం మాట్ాే డ్ుకుుంట్ూనే వునవనుంగా."

"మీ డిననర్ అయాూక మీకు కథ చ్ెపత ా ననీ, మిమమలిన వార యట్ానికి

ఒపిపస్ాత ననీ నవకు నమమకుం వుుంది భరదవాజ్! మళీళ దీనికోసుం యుంకొుంచ్ెుం
సమయుం వృధవ చ్ేయట్ుం ఎుంద కని ఏకుంగా చ్ెకుక పెట్ా ట కొచ్వాన . రచ్యతలకర,
వాూపారసత లకర ఆ మాతరుం ముుంద చ్యపు వుుండవలి.....ఏముంట్ారు? త ుందరగా
పూరిత చ్ెయూుండి. బ స్ా ఆఫ్ లక్ - గుడ్ నెైట్."

* * *
నవల పూరిత చ్ెయూట్ానికి అతడికి అన కునన దవనికుంట్ట వారుంరోజులు ఎకుకవ
పట్ిా ుంది. ఆ తరువాత యాజీకి ఫ్ో న్ చ్ేసి, ఆ మరుసట్ిరోజు కలుస కునవనడ్ు.

భరదవాజ చ్వలా హ్ుషారుగా వునవనడ్ు. యాజీతో కరచ్వలనుం చ్ేసత య "మనుం

అన కునన దవనికనవన చ్వలా బాగా వచిాుంది. అుంతేకాద . మర్క శుభవారత " అని
కూరుాుంట్ూ అనవనడ్ు.
 "ఏమిట్ీ?"

"దీనిన పరచ్ రిుంచ్ట్ానికి పతిరకాధిపతతలు వపుపకునవనరు" అనవనడ్ు. ఆ

మాట్లోే , 'మీకు డ్బుబ నష్ా ుం ఏదీ లేద స మా' అనన సయచ్న కూడవ వుుంది.
అతడ్ు నిజ్యతీగానే యాజీకి స్ాయుం చ్ేదద వ మన కుుంట్టనవనడ్ు.

"నేనయ చ్వలా ఆతరుంగానే వునవనన . మీకు అభూుంతరుం లేకపో తే యపుపడే

చ్దివేస్త ా న ."

"తపపకుుండవ"

యాజీ ఇుంట్ర్ ట్ి.వ.లో సెకిట్రీకి ఒక గుంట్సేపు డిసా ర్బ చ్ెయ్యూదద ని చ్ెపాపడ్ు.

చ్దవట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు.

దవదవపు పాతిక నిమిషాలు గడిచినయ్.

యాజీ చ్దవట్ుం పూరిత చ్ేసి గాఢుంగా వశాసిసత య వార తపతిరని బలే మీద పెట్ా ా డ్ు.
భరదవాజ ఆతరుంగా అతడి మొహ్ుంలోకి చ్యశాడ్ు.

యాజీ మొహ్ుంలో ఏ భావమూ లేద . లక్ష లాభుం వచిానవ, కోట్ి నష్ా ుం వచిానవ
ఒకేలా వుుండ్ట్ుం యాజీలాట్ి వాళళకి అలవాట్ట. అుంద వలే అతడి అభిపార యుం
తెలియలేద . యాజీ మౌనవనిన భరిుంచ్లేక , భరదవాజ థ్వనే "ఈ నవలపట్ే
మావాళుళ చ్వలా సుంతృపిత వెలిబుచ్వారు. ఇది గ్పపగా సకెసస్ అవుతతుందని మా
కుంపూూట్ర్ కూడవ చ్ెపిపుంది" అనవనడ్ు.

యాజీ మొహ్ుంలో అకస్ామతత

త గా మారుప కనపడిుంది .

"కుంపూూట్రా?" అనవనడ్ు.

భరదవాజ ఇబబుందిగా చ్యసి, "ఒక రచ్న మారెకట్ లోకి వడ్ుదల చ్ేయబో యే

ముుంద అది ఎుంతలా వజయవుంతుం అవుతతుందీ అననది కుంపూూట్ర్ దవారా
కన కుకుంట్ాుం" అనవనడ్ు.

కొుంచ్ెుంసేపు ఆలోచిుంచి యాజీ లేచి "మీ కభూుంతరుం లేకపో తే మీ కుంపూూట్ర్ ని

ఒకస్ారి చ్యదవద మా" అని అడిగాడ్ు
తన కుంపూూట్ర్ ని చ్యపిుంచ్డ్ుం భరదవాజకి ఇష్ా ుం లేద . కొనవనళళ కిితుం కరరతి కి
'....రహ్సూ గది' అని చ్ెపిపుంది ఈ కుంపూూట్ర్ రూమ్ గురిుంచ్ే.

కానీ అతడి కుంఠుంలో కనబడ్ుత నన అన మానవనిన చ్యసి కాదనలేక లేచి

నిలబడి "దవనికేముుంది పదుండి" అనవనడ్ు.

పది నిమిషాలోే ఇదద రూ భరదవాజ ఆఫ్స కు చ్ేరుకునవనరు.

కారోే నే అతడ్ు యాజీకి తమ కుంపూూట్ర్ గురిుంచి అుంతవ వవరిుంచి చ్ెపాపడ్ు.

అకకడికి వెళ్ీళక తన వార సిన పరతిలోని కథని దవనికి ఫ్డ్ చ్ేయట్ుం జరిగిుంది .
అయద నిమిషాలపాట్ట ఈ ఫ్డిుంగ్ జరిగాక తెరమీద రిజలుా పడిుంది. IT WILL
CLICK....SMASHING SUCCESS..... GO AHEAD.
 'చ్యశారా నేన చ్ెపాపన ' అననట్ూ
ా భరదవాజ గరాుంగా యాజీ వెైపు చ్యశాడ్ు.
యాజీ మోహ్ుంలో మాతరుం ఎపపట్ిలాగే ఏ భావమూ లేద . తవప్గా "నేన మీ
కుంపూూట్ర్ ని కొనిన పరశనలు అడ్ుగుదవమని అన కుుంట్టనవనన " అనవనడ్ు.
కొదిద గా ఆశారూపో య, వెుంట్నే సరుద కుని, "తపపకుుండవ" అనవనడ్ు భరదవాజ.

"మీ కుంపూూట్ర్ చ్రిత రని కూడవ చ్ెపుతతుంది కదయ?"

"స్ాహ తవూనికి సుంబుంధిుంచిన దేనెైననవ సరే"

"ఒక హీరో..... అతడికి కానీ, అతడి కుట్టుంబానికిగాని అనవూయుం

జరుగుతతుంది . హీరో భారూని వలన్ ఎతత
త కుపో తవడ్ు. హీరో వలన్ ని వెతతకుకుంట్ూ
బయలుదేరి ఎనోన కషాా లు పడి, చివరికి అతడిని చ్ుంపడ్ుంతో కథ స ఖాుంతుం
అవుతతుంది.....ఇలాుంట్ి కథ్వుంశుంతో ఇపపట్ివరకూ వచిాన గ్పప రచ్న ఏది" అని
అడిగాడ్ు.

భరదవాజకి నవవాచిాుంది. ఈ ట్ెైప్ లో కొనినవేల రచ్నలు వచ్వాయ. ఏదీ

నిలబడ్లేద చ్రిత రలో అయనవ తన మనస లో భావాలు లోపలే దవచ్ కుని
ఎలకాా నిక్ నిపుణ్ుడివెైపు తిరిగి "పగ-కిడవనప్-దేాష్ుం-స ఖాుంతుం" అుంట్ూ
మరికొనిన సయచ్నలు యచ్వాడ్ు. నిపుణ్ుడ్ు చ్కచ్కా కుంపూూట్ర్ కి ఈ
వవరాలనీన ఫ్డ్ చ్ేశాడ్ు. రెుండ్ు నిమిషాలపాట్ూ తెర మీద రకరకాల రుంగుల
గీతలూ ఏరపడి తరువాత అనీన కిే యర్ అయ, తెలే ట్ి తెరమీద ఒక పేరు వచిా
అగిుంది.
 "రామాయణ్ుం"

అని.

భరదవాజకి పర లమారిుంది. ఉకికరిబ్రకికరి అయాూడ్ు. యాజీ ఇదేమీ పట్ా నట్ూ

ా
కుంపూూట్ర్ ని ఇుంకో పరశన అడిగాడ్ు.

"ర్మాన స పదిశాతుం - పగ యాభ ై శాతుం - కరుణ్ అయద శాతుం - బీభతసుం

ముపెైప అయద శాతుం"

ఈస్ారి కుంపూూట్ర్ లో వెుంట్నే సమాధవనుం చ్ెపిపుంది.

"భారతుం"

12
ఆ గదిలో ఎవరూ చ్వలాసేపట్ివరకూ మాట్ాే డ్లేద . ముుంద తేరుకుననది
భరదవాజే .

అతడ్ు యాజీవెైపు తిరిగి "మీరెుంద కు అడిగారివనీన" అనవనడ్ు.

అపపట్ివరకూ సత బద ుంగా వునన నీరు ఒకకస్ారి ఆనకట్ా తెగగానే దయకినట్ూ

ా
యాజీ బరస్ా అయాూడ్ు.

"నవ అన భవాల లేలేత పూలని మాలగా గుచ్ఛమని పదిలుంగా మీకిసేత , దవనిన

మీరెుంత చ్చ్ ాగా, చ్ౌకబారు రచ్నగా చ్ేసి నవకిచ్వారో చ్ెపపట్ానికి ! ఎుంత
వూహ ుంచ్వన మీ కలుంన ుంచి! మీరు చ్ేసిుందేమిట్ి? ఒక చ్వవు, ఒక హ్తూ,
అబాబయకర, అమామయకర మధూ శృుంగారపు సెకుసతో కూడిన రాతిర తవలూకు పది
పేజీల వరణ నవ.....ఇదవ మీకు నేన చ్ెపిపుంది ? అసలు నవదే తపుప! అవున నవదే
తపుప! "నవ భారాూ పిరయుడ్ు' లాుంట్ి రచ్నే న చ్ేసే మీలాుంట్ిరచ్యతలన ఈ
పనికి ఎన నకోవట్మే నేన చ్ేసిన తపుప. పరవహ ుంచ్ే గుంగాఝరి చ్కకలిగిలికి
పులకరిుంచ్ే హ మగిరిలా పాఠకలోకుం ఈ రసరమూ కవతవ హేలలో డయ లలూగుతతుంది
అన కునవనన . అవున . ఏ కథనెైనవ అద భతుంగా, చ్రిత రలో నిలబడిపో యేలా
వార య్యచ్ ా అని నవ అభిపార యుం. బహ్ుశా నవ అభిపార యుం తపపనీ, కుంపూూట్రే
కరెకేా మో అన కుుంట్ట అది కూడవ నవ పక్షమే పలికిుంది. మనిష్ి రస్ాస్ాాదనవ,
రససయోరీత సరాకాల సరాావసి లోే నయ ఒకట్ట అని రామాయణ్ భారతవల ఎుంపిక
దవారా తెలిపిుంది. తపుప దవనిది కాద . మీది! స్ాహ తవూనిన లెకకలోే కి, గూ
ి పులోే కి
మారిాన మీది. ఇుంకెుంద కర రచ్న" అనవనడ్ు ఆవేశుంతో అతని కుంఠుం వణ్ కిుంది .
చ్ేతిలో కాగితవలు నలిపి చిుంపి వేయస్ాగాడ్ు.

"ఏమిట్ి? ఎుం చ్ేసత నవనరు మీరు?" అని అడిగాడ్ు భరదవాజ. ఆవేశుంతో అతడి
మొహ్ుంలోకి రకత ుం జమిమ ఎరిగా మారిుంది. అతడ్ు ఆ సిరీపా ు కి ఎుంతో సమయుం
వెచిాుంచ్వడ్ు. అది అలా నలిగిపో తోుంట్ట ఆవేశుంతో అరుసత నవనడ్ు.

యాజీ అతడి అరుపులిన పట్ిా ుంచ్ కోలేద .

డెబ ైబ అయద వేలిచిా కొన కుకనన సిరీపా ు అతడ్ు అుంట్ిుంచిన మ కనెైజుడ

అగిా పులే వెలుగులో అుంట్టకుని చివరివరకూ కాలి మసి అవుతోుంది .
 * * * *
భరదవాజ మనస కుతకుతవ ఉడ్ుకుత ుంది . రెుండ్ు రోజులపాట్ూ ఏ పనీ
సరిగా ా చ్ెయూలేకపో యాడ్ు. మాట్ిమాట్ికర యాజీయే గురుత రాస్ాగేడ్ు. అతడి
జీవతకాలుంలో రచ్యతగా ఎపుపడ్య ఇుంత అవమానవనిన పర ుందలేద .

రకరకాల ఆలోచ్నలు చ్ ట్టా ముట్టా వ. యాజీ ఆఫ్స కు వెళిే అుందరూ

చ్యసత ుండ్గా చ్ెకుక అతడి మొహాన కొట్ాా లనీ-వగెైరా! కనీ అతడి మనస లో ఏ
మూలో పెరుగుతతనన 'తనదే తపుప' అనన భావుం అతడిని ఆ పని
చ్ెయూనివాలేద . ఆ భావనకి నిరిద ష్ా మ ైన రూపుం లేద .

వారుం రోజులపాట్ూ అతడ్ు ఏుం చ్ెయాూలా అని కొట్టా మిట్టా లాడవడ్ు. చివరకు
యాజీకి పో సా దవారా చ్ెకుక పుంపిుంచ్ేసి గుడ్ బ ై చ్ెపపట్మే ముంచి పదద తి అనన
నిరణ యానికి వచ్వాడ్ు.

అతడ్లా చ్ేసేవాడే-

ఆ వారుం రోజులోే జరిగిన ఒకట్ి రెుండ్ు వష్యాలు అతడి మనస ని

తీవార లోచ్నకి గురిచ్ేసిన తరువాత మర్క సుంఘట్న అతడి నిరణ యానిన పూరిత గా
మారిావేసి వుుండ్కపో తే -

13
ఆఫసససకు వెళ్ీళడేగానీ భరదవాజ ఆలోచ్నే నీన కరరతి మాట్లచ్ ట్ూ
ా
తిరుగుతతనవనయ.

ఆ మరుసట్ిరోజే కూతతరి అబారష న్ ఏరాపట్ట చ్ెయూవలసి వుుంది.

నరిసుంగ్ హ్ో ుంలో అతడ్ు చ్ెకుక వారసయ

త వుుంట్ట, లేడీ డవకా ర్ "అమామయ
పేరుమీదే రూము వుుంచ్ముంట్ారా? పేరు మారుాకుుంట్ారా?" అని అడిగిుంది .

"అదేమిట్ి డవకార్, ఇది స్ామానూమ ైన వష్యుం కదవ! ఇుంద లో రహ్సూుం

ఏముుంది?" అని అడిగాడ్ు.

"అది మన రోజులోే పూరాపు రోజులోే అయతే చ్వలా మామూలుగా గర్ే ఫెరుండ్

కో, సిసా ర్ కో అబారష న్ చ్ేయుంచ్వలోయ్ అని చ్ెపుపకునేవాళళుం. ఈ కాలుంలో
చ్వలాముంది దీనిన చ్వలా సిగా ు పడే అవమానకరమ ైన వష్యుంగా భావసత నవనరు."

తన రచ్నవ వాూసుంగుంలో పడి వాసత వక పరపుంచ్వనికి ఎుంత దయరుంగా

వుుంట్టనవనడయ భరదవాజకి అరధ మ ైుంది .

ఆ రోజు రాతిర డెైనిుంగ్ ట్టబుల్ దగిా ర భారూకర కూతతరికర మరుసట్ి రోజు ఆసపతిరకి
వెళళట్ుం గురిుంచి చ్ెపాపడ్ు. దవని గురిుంచి వాళుళ పెదద ఉతవసహ్ుం చ్యపిుంచ్కుుండవ,
మరో సుంభాష్ణ్లో మునిగిపో యారు. భరదవాజ కొడ్ుకు కూడవ అకకడ్ వునవనడ్ు.

కూతతరి అబారష న్ కనవన ముఖూమ ైన చ్రా అకకడ్ మర్కట్ి జరుగుత ుంది.

ఇుంట్ికి కుంపూూట్ర్ సరీాస్ ఏరాపట్ట చ్ెయాూలా వదవద అనన చ్రా అది. అసలు
వష్యుం ఏమిట్ుంట్ట కూతతరు పనిచ్ేసే ఎలకాా నిక్ కుంపెనీ ఒక కొతత రకుం 'బట్ే ర్' ని
సృష్ిా ుంచిుంది. దవని అమమకాలు పెుంపర ుందిుంచ్ే పథకుం కి ిుంద తమ ఉదయ ూగసత లకి సగుం
ధరకే ఇసయ
త ుంది! తెమమని తలిే - వదద ని కూతతరు.

"నీ ఓట్ట ఎవరికి నవనవన?" కూతతరు అడిగిుంది.

"అది కొుంట్ట ఇుంట్లే సగుం పని తగిా పో తతుంది" అనవనడ్ు భరదవాజ. భరత మాట్లకి
తలిే కూతతరువెైపు సగరాుంగా చ్యసిుంది. కూతతరు నిససహాయుంగా అననవెైపు
తిరిగి "న వుా?" అుంది.

భోజనుం ముగిుంచి లేసత య "మీర్క అనవసరమ ైన వూరధ మ ైన వష్యుం గురిుంచి

ఇుంతసేపు చ్రిాుంచ్ కుుంట్టనవనరని నవ వుదేద శూుం" అనవనడ్ు కొడ్ుకు.

"అుంట్ట" అుంది తలిే కోపుంగా.

"ఎయర్ కుండిష్నిుంగ్ చ్ేసినట్ూ

ా మనిుంట్ిని పూరిత గా కుంపూూట్రెైజ్ చ్ేసే పరసకేత
లేద ."

"ఎుంద కు?"

"ఎుంద కా" అుంట్ూ అతడ్ు వస రుగా వెనకిక తిరిగాడ్ు. "ఇదిగో ఇది చ్ద వు
నవనవన! ఇుంద కు" అుంట్ూ ఒక కాయతుం తుండి రకి ఇచ్వాడ్ు. కుంపెనీ వాళుళ
ఇచిాన అడ్ార్ ట్ెైజ్ మ ుంట్ తవలూకు కాగితుం అది.
 మీ స్టవలో మేము

"ఇక మీరు ఏ వష్యుంలోనయ దిగులు చ్ెుందనకకరేే ద . మీ దినచ్రూ తవలూకు

బాధూత మేము తీస కుుంట్ాము. మరుసట్ిరోజు మీ పనే నీన మా కుంపూూట్ర్
నిరణ యసత ుంది. పర ర దద నన ఎనినుంట్ికి లేపాలో దవనికి తెలుస . రాతిర మీరు
పకకమీద అట్ూ యట్ూ ద రుే త కలత నిదరపో య వుుంట్ట మా బ డ్ మోష్న్
సెనవసర్ దవనిన గురిత ుంచి ఒక ఇరవెై నిమిషాలపాట్ట ఎకుకవ నిదరపో నిసత ుంది కూడవ!
ఆ రోజు చ్ెయూవలసిన పనే ని బట్ిా , కావలసిన శకిత కోసుం పర దద నన ఎనిన కాలరీల
ట్ిఫిన్ తినవలో అది చ్ెబుతతుంది . మీకు జయూతిష్ూుం మీద నమమకుం వుుంట్ట
మరుసట్ిరోజు రాహ్ు కాలానిన, వరాా ూనిన కూడవ లెకకలోకి తీస కొని మరీ
దినచ్రూ పాే న్ చ్ేసత ుంది. మీరు ఆ రోజు చ్ేయవలసిన పన లనిబట్ిా పర ర దద న
లేవగానే ఆ మూడ్ కి సరిపో యే మూూజక్ వనిపిుంచ్ట్ుంతో దవని పని
మొదలవుతతుంది . బయట్ ట్ెుంపరేచ్ర్ బట్ిా ఎుంత వేడినీళళతో మీరు స్ాననుంచ్ేసత ే
బావుుంట్టుందయ అది తయారుచ్ేసే ఉుంచ్ తతుంది. మీరు వెళళబో యే పరదేశానిన,
మీరు కలవబో యే మన ష్తలిన దృష్ిా లో వుుంచ్ కొని మీ ద సత లిన అదే సెలకుా
చ్ేసి పెడ్ుతతుంది . బయట్ చ్లిగావునవన, వరష ుం వచ్ేా సయచ్నలునవన దవనిన
గిహ ుంచి మీకు కోట్ట వేస కొమమని సలహా ఇసత ుంది. మీ ఇుంట్లే చినన ఎలకాా నిక్
రోడ్ుడ ఏరాపట్ట చ్ేస కొుంట్ట , (అది కూడవ మేమే అమరిాపెడ్తవుం) ఇక లేవగానే బ డ్
కాఫ్, పేసా అమరిాన బరష్ష అనీన మీ పడ్క దగా రకే వస్ాత య. ఇక భోజనుం
వష్యానికి వసేత మీ భారూ కూడవ గురుత ుంచ్ కోలేని వధుంగా గత వారుంరోజులుగా
మీరేుం తినవనరో గురుత ుంచ్ కొని మళీళ అదే కూర ఆ రోజు రాకుుండవ జ్గితత
తీస కుుంట్టుంది. మా కుంపూూట్రోే 'వెయట్ సెనిసుంగ్ సేకల్' బరువునిబట్ిా మీ
అభిరుచ్ లిన కన గ్ుంట్టుంది . ఉదవహ్రణ్కి గత రెుండ్ు నెలలుగా నతత ల కూర
వుండిన రోజు మీరు ఎకుకవ ఆహ్రుం వదిలిపెడ్ుత వుుంట్ట దవని మ మరీలో అది
రికారడ య తరాాత భవష్ూతత
త లో ఆ కూరని మీకు వడిడ ుంచ్ద . మీరు స్ాయుంతరుం
రాగానే అలసిపో య నిస్ాతా ణ్గా పకకమీద వాలిపో తే ట్ీ ఇసత ుంది. లేదయ హ్ుషారుగా
కురీాలో కూరుాుంట్ట 'డి రుంక్' ఇసత ుంది.

మీతోపాటే వటంటటంది.

మీ భార్ాకనాన ఎకు్వగా మిమమలిన అర్ధ ం చేససకుంటటంది .

నేడే మీ ఇంటిని కంప్యాటర్ెైజ్ చేససక ండి. సర్వతార మేము మీ స్టవకి

స్ ద్ద ం."

భరదవాజ చ్దివ తలెతిత "బానే వుుందే" అనవనడ్ు.

"అదీ అలా చ్ెపపుండి" అుంది భారూ.

"బావుుందవ" కోపుంగా అనవనడ్ు కొడ్ుకు. "ఇక మనుం మనుంగా బరతకట్ుం

ఎుంద కు? మనుం ఎుం చ్ేయాలో అదే చ్ెబుతతుంది. భారూని ఎపుపడ్ు కలవాలో అదే
నిరణ యసత ుంది. మనకాక్* ఎుంతసేపు పెనిట్ట రట్ అవాాలో అది సయచిసత ుంది.
మరికొుంచ్ెుం స్ాాతుంతరూుం ఇసేత 'న వుా అలసిపో యావు నీ పనికూడవ నేన చ్ేస్త ా న '
అని పకకకి తోసేసత ుంది. ఇపపట్ికే మనుం మర మన ష్తల మయపో యాుం. ఈ
కుంపూూట్ర్స ఇుంట్లే పెట్ా ట కుుంట్ట ఇక లేచి తిరగట్ుం ఎుంద కు? లోపలి బయట్ికర
రెుండ్ు గ్ట్ాా లు పెట్ా ట కొని జీవతముంతవ పకకమీద గడిపెయ్యూచ్ ా. దీనిన నేన
పూరిత గా వూతిరేకిసత నవనన ."

భరదవాజ వనట్ుంలేద . కొడ్ుకులో ఒక కొతత కోణ్వనిన చ్యసత నవనడ్ు. భారూకర,

తనకూ, తమ తరానికి అుందని ఒక కొతత రూపానిన గమనిసత నవనడ్ు.

అతడిలో ఎకకడయ ఏదయ కద లుత ుంది.

ఆ రాతిర కూతతరితో జరిగిన సుంభాష్ణ్తో అది కే యమాక్స కి వచిాుంది.

........

14

ఎంద్సక అతడికి మ లకువ వచిాుంది. లేచి, తెర త లగిుంచ్ కుని పకక గదిలోకి
వెళ్ీళడ్ు. పకకమీద కూతతరు ఏడ్ుసయ
త కనపడిుంది.

అతడ్ు ఆశారూుంతో "ఏమ ైుంది?" అనడిగాడ్ు.

ఆమ వెుంట్నే జవాబు చ్ెపపలేద . కొదిద గా రెట్ా ి ుంచి అడిగిన తరాగాత అననది

"రేపే కదవ నవనవన అబారష న ."

"అవున ."
____________________________________________________
_____________________________________________
* తలిే దుండ్ుర ల దగా ర పిలే లు సెక్స గురిుంచి భవష్ూతత
త లో ఏ వధమ ైన
తట్పట్ాయుంపూ లేకుుండవ మాట్ాే డ్ుకుుంట్ారని అుంచ్నవ.- రచ్యత
____________________________________________________
_____________________________________________

"కొదిద కొదిద గా పార ణ్వలిన కూడ్గట్టాకొని నెమమది నెమమదిగా కదలట్ానికి

పరయతినుంచ్ే ఒక చినన జీవని కతత
త లతో చినవనభిననుం చ్ేసేది రేపే కదయ?"

అతడ్ు షాక్ తగిలినట్టా అలాగే వుుండిపో యాడ్ు. ఆమ అననది. "మేము చ్ేసిన

పాపానికి ఆ పాపని ఖుండ్ ఖుండవలుగా కోసి డెై ీనేజలోకి తోసేది రేపే కదయ?"

అతన ముందలిసత ననట్టా "మరీ అుంత సెుంట్ిమ ుంట్ల్ అవకు" అనవనడ్ు.

"సెుం.....ట్ి....మ ుం....ట్.....ల్. హ్ూ! సెుంట్ిమ ుంట్ల్! ఆ పదవనికి అరధ ుం కూడవ

తెలుస్ా నవనవన మనకి" అుంది.

అతడికి కొదిద గా కోపుం వచిాుంది. "మరి ఆలాుంట్పుపడ్ు బాధపడ్ట్ుం దేనికి?"

అనవనడ్ు.

"ఒక జీవని నిషాకరణ్ుంగా చ్ుంపుతతననుంద కు."

అతడ్ు ఆమ దగా రగా వెళ్ీళడ్ు. "పో నీ ఆ ఎుంబ్రరయోని ట్ూూబ్ లో

పెుంచ్ దవమా? దవనికెైతే ఇుంకో నెల ఆగాలి. కానీ తరాాత మళీళ ఆ పాప
ఎకకడ్వుుందయ అని నీ మనస ప్కుతే అది నీ వెైవాహ క జీవతవనేన
దెబబతీసత ుందమామ" అని అనవనడ్ు లాలనగా.

"అబబ! ఎుంత మ కానికల్ ఈజీ స్ర లూూష్న్ చ్ెపాపవు నవనవన! పిుండవనిన తీసి
ట్ూూబ్ లో పెుంచితే 'కననకడ్ుపు' అనట్ానికి వీలుుండ్దనవ?" అుంది వూుంగూుంగా.
అతడికరస్ారి నిజుంగా కోపుం వచిాుంది.

"మరి అపుపడ్ు అుంతగా కళుళ మూస కు పరవరిత ుంచి ఇపుపడ్ు తీరిగా ా

బాధపడ్ట్ుం దేనికి?" అనవనడ్ు.

"కళుళ మూస కునవ? నేనవ....? హ్ూూఁ....లేద నవనవన. సెక్స ఎకుకవెై నేనీ

పని చ్ేయలేద . కొదిద గా పేరమకోసుం తపిుంచ్ే తరుణ్ుంలో ఆ కురివాడ్ు ఆపాూయతని
చ్యపిుంచ్వడ్ు. పేరమతోపాట్ూ సెకూస కన నమూసి తెరచ్ేట్ుంతలో
అయపో యుందుంతే . నీకు తెలుస్ా నవనవన? నవ యీ ఇరవెై రెుండేళళ వయస లో
నన న 'అమామ' అని మొదట్ిస్ారి న వుా పిలిచిుంది ఇపుపడే.... క్షణ్ుం కి ితమే."

ఒక బలమ ైన కెరట్ుం వచిా ముఖానికి తగిలినట్ూ

ా అతడ్ు కుంపిుంచి పో య
కష్ా ుంమీద సరుద కుని, "అతడెవరో చ్ెపుప వవాహానికి పరయతినదవద ుం" అనవనడ్ు.

ఆమ కళళనీళళతో నవాుంది.

"ఒక కూతతరు 'నేన కాలు జ్రాననన' వెుంట్నే తుండి ర అడ్గవలసిన మొదట్ి

పరశన నవనవన ఇది! ఇనవనళళకి ఇపుపడ్ు అడిగావు. నీకు జ్ా పకుం వుుందవ -
అపుపడ్ు న వేాుం అనవనవో? 'ఆసపతతర ల వష్యుం నీకు అుంతగా లేద . నేన
చ్యస కుుంట్ాుంలే ' అని. ఇుంకో పరశనకూడవ అడిగావు -'ఎుంద కుంత
బాధూతవరహ తుంగా పరవరిత ుంచ్వవ్' అని....నేనేమీ బాధూతవరహ తుంగా పరవరిత ుంచ్లేద
నవనవన - కాసత పేరమకోసుం నేన చ్ెలిే ుంచిన "ధర" అది నేనే కాద నవనవన.... నీ పెదద
కొడ్ుకూ రెుండయ కొడ్ుకూ......ఈ తరుం మొతత ుం పేరమకోసుం తపిుంచిపో తోుంది . నీ
పెదద కొడ్ుకు చ్చిాపో తే 'నవ హ్తూకి హ్ుంతకుడ్ు' అనన సయపర్ హ ట్ నవల
వార శావేతపప దవని వెన క వునవన కారణ్ుం గిహ ుంచ్లేకపో యావు. అుంతముంది
యువతీ యువకులు వరుసగా ఆతమహ్తూ చ్ేస కోవట్ానికి కారణ్ుం మీరు
అన కునన దేదీకాద నవనవన. పేరమ రాహతూుం. అవున పేరమ రాహ తూుం నీ చినన
కొడ్ుకుక కావలిసుంది అలసిపో తే ముంచి మూూజక్ వనిపిుంచ్ే కుంపూూట్ర్ కాద
నవనవన, సాయుంగా కాఫ్ పట్టా కొచ్ేా తలిే ! ఏ క్షణ్ుం ఏ బాుంబు పేలుతతుందయ , ఏ
మూలన ుంచి ఎవరు వచిా దయ పిడీ చ్ేస్త ా రో, మనుం ముసలివాళళుం అయతే మన
కొడ్ుకులు తమతో పాట్ూ మనని వుుంచ్ కుుంట్ారో లేక 'హ్ో ుం ఫర్ ది ఏజ్డ 'లో
చ్ేరిపస్ాత రో అనన భయుంతో ఈ తరుం వణ్ కిపో త ుంది. చివరికి మనుం చ్చిాపో తే,
మన బూడిదని తీస కుుంట్ారో లేదయ కూడవ మనకి అన మానమే. మనలెనవరు
రక్షిస్త ా రు? ఎవరు? ఎవరు?"

గాఢమ ైన నిశశబద ుంలోుంచి చ్వలాసేపట్ికి తేరుకుని అతడ్ు నెమమదిగా కదిలి

కూతతరు తలమీద చ్ెయూ వేశాడ్ు. "నీ సమసూని నేన పరిష్కరిస్త ా నమామ! అది
చ్వలా చినన సమసూ ఒక కురివాడిని ఒపిపుంచ్ట్ుం ఎుంతసేపు? కానీ న వుా నవకు
చ్ేసిన సయుం మాతరుం గ్పపది! ఎుంతో పెదద సమసూలోపడి కొట్టా మిట్ాా డ్ుతతనన
నవకు పరిషాకరుం ద రికిుంది " అని అకకన నుంచి కదిలాడ్ు.

మరుసట్ిరోజు పర ర దద నేన అతడ్ు యాజీని కలుస కుని "మీ కథని మళీళ నేన
వార యబో తతనవనన " అని చ్ెపాపడ్ు.

ఊహ ుంచ్ని వధుంగా భరదవాజ వచిా అలా మాట్ాే డినవ కూడవ యాజీలో

మారేపమీ కనపడ్లేద . "ఎుంద కు మీ నిరణ యుం మారుాకుుంట్టనవనరు?" అని
మాతరుం అడిగాడ్ు.

"మారుతతనన కాలుంలో మనిష్ికర మనిష్ికర మధూన నన సుంబుంధవలలో వచిాన

మారుప గురిుంచిన ఒక గ్పప సతూుం నవకు నినన బో ధపడిుంది. అసలే సెకూస,
హ ుంస్ా, నయూట్ార న్ బాుంబుల పార ణ్భయుం, ఉడ్కబ ట్ీా డ్బాబలో స్ల్ చ్ేసిన అననుం,
మ కానికల్ లెైఫ్ లతో అన క్షణ్ుం వసిగిపో యన ఈ తరానికి కావలిసుంది 'రేప్ దెై
మదరూ', 'నవ హ్తూకి హ్ుంతకుడ్య' కాదేమో అనిపిసత య ుంది . మీ కథని అుంద కే
తిరిగి వార యాలన కునవనన . అదయ అద భతమ ైన కావూుం అవుతతుందని హామీ
యవాలేన గానీ, ఈ తరానికి తెలియని వష్యాలతో వార దవద మన కుుంట్టనవనన "
అుంట్ూ లేచ్వడ్ు. లేసత య అనవనడ్ు -"బహ్ుశా ఇదే నవ ఆఖరి నవల అవుతతుంది.
ఈ రచ్న కూడవ ఫెయల్ అయతే నేన మారెకట్ లో మరి వుుండ్నని నవకు
తెలుస . అయనవ కూడవ మామూలు నవలా లక్షణ్వలనీన వదిలిపెట్ా ి దీనిన
వార దవద మన కుము
ా నవనన . రచ్యతగా నేన సరానవశనమ ైన సరే"

యాజీ లేసత య "అలా అవధవనే ఆశదవద ుం" అనవనడ్ు.

"నేన వెళ్ే ల స్ాత న . ఆరెనలే తరాాత కనిపిస్త ా న "

"ఆరెనలాే ?" ఆశారూుంగా అడిగాడ్ు యాజీ.

 "ఒక ఆవేశుం తలిే గరభుంలో సుంపూరణ తవానిన సుంతరిుంచ్ కోవట్ానికి పట్టా కలుం
ఆరెనలే యతే, మరో ఆవేశుం కవ మనస లో కమనీయ కలపనగా
రూపుదిదద కోవడవనికి ఆరెనలుే కూడవ ఒకొకకకస్ారి సరిపో కపో వచ్ ా. పుడ్మితలిే
గడిడ పో చ్ని పరసవుంచ్డవనికి ఎుంతకాలుం పడ్ుతతుందయ తెలీద గాని, నిశాయుంగా మా
రచ్యతలాే రాతిరకి కూరుాని పర ర దద నకలాే వసరిా ుంచ్ేది మాతరుం కాద ....."

యాజీ చిరునవుాతో తలూపాడ్ు.

"అుంతేకాద . ఇది వార యట్ానికి కొుంతకాలుంపాట్ట ఎకకడికయనవ

వెళిే పో దవమన కుుంట్టనవనన ."

"ఎకకడికి?"

"ఏదయనవ పరశాుంతమ ైన సి లానికి..... పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ర్ అనేవాడ్ు బస్ స్ాా ప్

లోనయనవ నిలబడి వార యగలిగి వుుండవలి అని అపుపడ్ు నేన అన కునేవాడిని
కానీ అలా ఏ సపుందనవ లేకుుండవ వారయట్ుం దేనికనవన హీనమో నవ కిపుపడ్ు
అరధ మ ైుంది ."

"దేనికనవన హీనుం భరదవాజ్?"

"రేప్ దెై మదర్ - కనవన."

బులెే ట్ లా వచిాన ఆ సమాధవనవనికి యాజీ వెుంట్నే మాట్ాే డ్లేకపో యాడ్ు.

అతడి మోహ్ుంలో ఒక అనయహ్ూమ ైన సుంతృపిత మాతరుం కనిపిుంచిుంది .
 అదే సుంతృపిత తో యాజీ వుంగి డవర యరులోుంచి ఒక పుసత కాల కట్ా తీసి అతడి
ముుంద పెడ్ుత , "రచ్న మొదలు పెట్ా బో యేముుంద ఇవ చ్దవుండి. ఉతేత జుం
వసత ుంది" అనవనడ్ు.

"ఎవరివ ఇవ?"

"వుంద సుంవతసరాల కిితుం ముగుా రు గ్పప కవులుుండేవారు. వశానవథ

సతూనవరాయణ్, దేవులపలిే కృష్ణ శాసిత ీ, జుంధవూల పాపయూశాసిత ీ
అని.......భజుంతీరగాళళళ, భజనపరులూ లేక ఆ రోజులోే వాళే కి రావలసినుంత
పరచ్వరుం రాలేద గానీ, కలుం గడిచ్ేకొదీద కడిగిన ముతవూలాే మాలాట్ివాళళ
హ్ృదయాలోే నిలిచిపో యారు. వాళళ రచ్నలు యవ!" అుంట్ూ పాకెట్ ఇచ్వాడ్ు.

పుసత కాలు అుంద కుుంట్ూ భరదవాజ "ఇదేమిట్ి - ఈ పాూకెట్ మీద నవ పేరు

వార శారు? నేన మళీళ తిరిగి వస్ాత నని మీకు తెలుస్ా?" అని అడిగాడ్ు అమితమ ైన
ఆశారూుంతో.

"పెైకి ఎుంత మ ట్ీరియసిా క్ గా కనపడినవ, రచ్యత మనస లో ఏమూలో

ఆరదాతవ, సపుందనవ వుుండితీరాలి. నవ మాట్లు మీ మనస లో ఎకకడయ దేనోన కదలిా
మిమమలిన పునర్ ఆలోచిుంచ్ కునేలా చ్ేస్త ా యని నవకు నమమకుం వుుంది.
రచ్యతలకర, వాూపారసి లకర ఆ మాతరుం దయరదృష్ిా వుుండవలి కదవ" అుంట్ూ
నవాాడ్ు.

భరదవాజ లేసత య "వుంద సుంవతసరాలు వెనకెకళిళ వార సేత , పాఠకులు

రచ్యతతోపాట్ట వెనకిక వెళళలేక ఉకికరిబ్రకికరి అవుతవరేమో చ్యడవలి"
అనవనడ్ు.

"వుంద సుంవతసరాలు ముుంద కెళితే అలా అవుతవరేమో కానీ, వెనకిక

స లభుంగానే వెళతవరు. అయనవ మీరిది వార సత ననది నవ కోసుం....పాఠకుల కోసుం
కాద ."

"ఉహ్ూ నేన ఇది వార సత ననది మీ కోసమూ, పాఠకుల కోసమూ కాద ."

"మరి?"

"నవ కోసుం...."

15

కొదిద రోజులోే రచ్న పూరత యుంది. అన కునన దవనికనవన త ుందరగానే అలా

అని అతడ్ు కష్ా పడ్లేదని కాద .

నిజ్నికి ఈ రచ్న అతడ్ు చ్ేసే మామూలు రచ్నల సెైజులో పదయ వుంతత కూడవ
రాలేద . అయనవ దీనికి మామూలుకుంట్ట వుందరెట్ే ట ఎకుకవ కష్ా పడవడ డ్ు. అసలే
అలవాట్టలేని పరకి య. దవనికితోడ్ు భావుకతాుం..... అలవాట్టలేని
స నినతతాుం.... పర ుందికెైన ఘరష ణ్.....

అపుపడ్పుపడ్ు జుట్టా ప్కుకనేవాడ్ు. వార సయ

త వార సయ
త పెన న వసిరేసేవాడ్ు.
పిచిావాడిగా శూనూుంలోకి ..... తనకి తెలియని..... తన ఊహ ుంచ్ని పరపుంచ్ుంలోకి
వెళిే ..... గుంట్ల తరబడి చ్యసయ
త కూరుానేవాడ్ు. కానీ నేలని తవుాత ుంట్ట
జలపడవడ క నీళుళ ఒకకస్ారిగా పరవహ ుంచినట్ూ
ా ఒకస్ారి మొదలుపెట్ా ా క యక అది
ఆగలేద .

కొదిద రోజుల తరాాత వార తపతిరని తీస కొచిా యాజీ కిచ్వాడ్ు.

"అపుపడే అయపో యుందవ?"

భరదవాజ మాట్ాే డ్లేద .

రచ్న చ్ేసత ననుంతసేపూ, మళీళ అది పూరిత అయాూక మరికొుంత కాలమూ,

రచ్యతమీద ఆ రచ్న తవలూకు పరభావుం కాస్ోత కూస్ోత పడి తీరుతతుంది. పరసత తుం
ఈ రచ్న పూరిత చ్ేశాక కలిగిన సుంతృపిత అతడికి ఋష్తవానిన ఆపాదిుంచిుంది .

అుంద కే తన వారసినదవనిన యాజీ చ్ద వుతతననుంతసేపూ అతడ్ు ఏ వధమ ైన

ఉదేాగానీన (పూరాుంలాగా) పర ుందలేద . ఒకే వేదవుంతిలా నిరిాకారుంగా
కూరుాుండిపో యాడ్ుంతే !

యాజీ చ్దవట్ుం పూరిత చ్ేసి తలెతత వ డ్ు.

అతడి కళళనిుండవ నీళుళనవనయ! ఎుంతో చ్లిుంచిపో యనట్ూ

ా చ్వలాసేపు అలాగే
కూరుాుండిపో యాడ్ు. తరాాత లేచివచిా భరదవాజ చ్ేతతలు పట్టా కుని, "ఇదే.....
ఇదే నవకు కావాలిసుంది" అనవనడ్ు ఆవేశుం, ఆనుందుం నిుండిన సారుంతో.
 తన పని అయపో యనట్ూ
ా భరదవాజ తలూపి లేచి నిలబడి, జేబులోుంచి
చ్ెకుకతీసి బలే మీద పెట్ా ా డ్ు.

"ఏమిట్ిది భరదవాజ్?"

"మీరిచిాన చ్ెకుక నవకు చ్వలా సుంతృపిత గా వుుంది యాజీ! అది చ్వలు.....పో తే

ఈ రచ్నకి కమరిష యల్ వలువలేద . నవ మూలాన మీకు నష్ా ుం రావట్ుం నవ
కిష్ా ుంలేద . నవకు మిగిలిన సుంతృపేత చ్వలు. మీది మీరు తీస కోుండి ."

"నవనెసన్స" అనవనడ్ు యాజీ "ఎవరనవనరు దీనికి వలువలేదని?"

"మీకు చ్యపిుంచ్ట్ానికి ముుందే ఈ పరతిని దవదవపు అనిన పతిరకలకర

చ్యపిుంచ్వన బ్రస్సయాజీ! కొుంతముంది నవకు మతిపో యుందననట్ూ
ా చ్యశారు.
మరికొుందరు మొహ్ుంమీదే నవాారు. పాపులారిట్ీ తగిా పో యాక పెరెారషన్
పార రుంభమయుందవ అని మర్కరు అడిగారు. చివరికి నవ రచ్నలిన వెనెాుంట్నే
వేస కునే పతిరకాధిపతి కూడవ దీనిన పరచ్ రిుంచ్డవనికి వపుపకోలేద ."

"ఎవరు?"

భరదవాజ చ్ెపాపడ్ు.

యాజీ ఇుంట్ర్ కమ్ లో సెకెిట్ీ రని పిలిచి, ఆ పతిరకాఫ్స కు ఫ్ో న్ చ్ెయూమని

చ్ెపాపడ్ు.

మిగతవ వాళళయతే ఏమన నోగాని, యాజీ సాయుంగా మాట్ాే డేసరికి ఆ పతిరక

ఎమ్.డి. మొహ్మాట్ుంగా "నవకు తెలీద యాజీ! ఇలాట్ివనీన ఎడిట్ర్
చ్యస కుుంట్ాడ్ు"అనవనడ్ు.

"అతడిని ఒకకస్ారి నవ దగిా రకి పుంపిుంచ్ుండి."

అయద నిమిషాలోే పతిరక తవలూకు ఎడిట్రూ, సరుకూలేష్న్ మానేజరూ

యాజీ ఆఫ్స కి వచ్వారు. వాళళ మొహాలు ధ మధ మలాడ్ుతతనవనయ. కేవలుం
ఎమ్.డి. చ్ెపపబట్ిా వచ్వామనన వస గు వాళళలో సపష్ా ుంగా కనబడ్ుత ుంది.

"దీనిన ఎుంద కు వేస కోరు?" అని అడిగాడ్ు యాజీ.

"స్ాధవరణ్ుంగా మేము కారణ్వలు చ్ెపపుం...." అనవనడ్ు ఎడిట్ర్ వూుంగూుంగా "కానీ
మీరు అడ్ుగుతతనవనరని చ్ెబుతతనుం ఇది రోమన ల కాలుం నవట్ి రచ్నలా వుుంది.
అసలు చ్ద వుత ుంట్ట మాకే మతిపో యుంది."

"అుంత నిశాయుంగా ఎలా చ్ెపపగలరు?"

"మేము చ్ెపపలేద యాజీ! మా కుంపూూట్ర్ చ్ెపిపుంది " అనవనడ్ు సరుకూలేష్న్

మానేజర్ కలిపుంచ్ కుని.

"నేన మీ ఫ్డిుంగ్ న చ్యడవలన కుుంట్టనవనన ."

"ఎపుపడ్ు?"

"ఇపుపడే.... వెుంట్నే..."
 వాళుళ పతిరక ఆఫ్స కు చ్ేరుకునవనరు. ఇుంతసేపు, ఇుంత వాగిావాదుం
జరుగుతతనవన భరదవాజ మౌనుంగా పేరక్షకుడిలా వుుండిపో యాడ్ు. వీట్నినట్ికర
అతడిపుపడ్ు అతీతతడిలా వునవనడ్ు. జరిగేది నిరిే పత ుంగా చ్యసత నవనడ్ుంతే యాజీ
మాతరుం గాయుం తగిలిన శవుంగిలా వునవనడ్ు.

పది నిముషాలోే ఆ రచ్నని కుంపూూట్ర్ కి ఫ్డ్ చ్ెయూట్ుం జరిగిుంది. రకరకాల

రుంగుల లెైట్ే ట - సిాచ్ ఆఫ్ అుండ్ ఆన్ లు... ఆ తరువాత కుంపూూట్ర్ తన
నిరణ యానిన తెలిపిుంది.

DEVASTAIKG... UTTERFLOP....DON'T PUBLISH...

FOOLISH...

ఎడిట్ర్ యాజీవెైపు గరాుంగా చ్యశాడ్ు. యాజీ మాట్ాే డ్కపో యేసరికి

గాయుంమీద కారుం జలుే తతననట్ూ
ా "ఈ కాలుం కురివాళే కి కావలసిుంది బూజుపట్ిా న
బొ దిద ుంకల పచ్ాళుళ కావుండి" అనవనడ్ు.

అపపట్ికి తన ఆలోచ్న పూరత యనట్ూ

ా యాజీ తవప్గా, "మీ పతిరకలో ఫుల్ పేజీ
అడ్ారాయజ్ మ ుంట్టకి ఎుంత ఖరావుతతుంది?" అని అడిగాడ్ు.

అసుంబదద మ ైన ఈ పరశనకి వాళళ మొహాలు తెలే బడవడ య. ఎడిట్ర్ జవాబు

చ్ెపాపడ్ు.

యాజీ గుంభీరుంగా అనవనడ్ు - "వచ్ేావారుం న ుంచీ మీ పతిరకలో వారానికి కొనిన

పేజీల చ్్పుపన నేన అడ్ార్ ట్ెైజుంగ్ బుక్ చ్ేస కుుంట్టనవనన . మీరే రకుంగా
స్రియల్ వేస్త ా రో అదే వధుంగా నవ రచ్యత నవల మీ పతిరకలో స్రియల్ గా
వసత ుంది. నవ యష్ా ుం వచిాన రీతిలో నేన పరచ్ రిుంచ్ కుుంట్ాన ."

వాళిళుంకా షాక్ న ుంచి తేరుకోలేద . యాజీ బయట్ికి నడిచ్వడ్ు. అుంతవ

చ్యసత నన భరదవాజ మోహ్ుంలో సుంతృపిత తో కూడిన సననట్ి చిరునవుా
కదలాడిుంది. వాళళని వదిలేసి తనయ బయట్ికి నడిచ్వడ్ు.

"మన నవలకి పేరేుం పెడ్దవుం?"

భరదవాజ కొుంచ్ెుంసేపు ఆలోచిుంచి "వయస ఉతపలమాల" అనవనడ్ు.

"నవల వార సిన భావుకతాుం న ుంచి మీరిుంకా తేరుకోలేదన కుుంట్ా ఈ కథ

కేవలుం ఒక కురివాడి వయస కి సుంబుంధిుంచినది కాద . ర్మాన్స వుననమాట్
నిజమే. కాని అుంతకనవన అుంతరాాహ ని అయన వేదవుంతుం వుుంది. ఆ రెుండ్య
కలిసినట్టా ఏదయనవ పెడేత బావుుంట్టుంది."

"...ఆనుందయ బరహ్మ" వెుంట్నే అనవనడ్ు భరదవాజ.

యాజీ కళుళ సుంభరముంతో పెదద వయాూయ. 'గుడ్' అనవనడ్ు.

ఆ తరువాత వారుం న ుంచి వమల్, పాుండ్స వారి పరకట్నలాే భరదవాజ స్రియల్

పార రుంభమయుంది .

ఆన్ందో బ్రహమ
 గోధ్ూళి వేళ :

కాన్న మాసం ప్టష్ామి కావటంతో, ప్చచ గుర్ాా ల వజీర్ుడు కాసత

ప్శ్చచమానికి వ ళళగానే, ప్లచటి న్నహార్శక ప్ంటవలతి మీద్ పెైటగా
జార్చటానికి పొ గమంచసగా మార్శ హడావటడిగా ఆయతత మవటత ంది.
గోదార్శ మాతర ం ఏవీఁ తెలియని న్ంగనాచిలా, అసలు పాప కొండల ద్గగ ర్
అలిగశన్ ఆడప్డుచస ఈవిడేనా అన్నటట
ే గోవటలా మంద్ంగా
సాగశపో తుంది.

పడ్వవచిా ఒడ్ుడ న ఆగగానే స్ో మయాజ చ్ెుంగున కిిుందికి గెుంతవడ్ు. చ్ేతిలో

పుసత కాలు బురదలో జ్రకుుండవ ర్ముమలకి హ్తత
త కుని వెన దిరిగి సేనహ తతలకి
చ్ేయ వూపేడ్ు.

పసిడి కినెనరవీణ్ గాలి తీగలమీద పెైదలి కోడ్లు స తవరుంగా మీట్ితే, కోసిన

పెైరుణ్ మిగిలిన కొమమలు ఊగుత తలలూపుతతనవనయ.

"ఇుంత ఆలసూమయుందేరా?"

"రాజముండి ర న ుంచి ఆట్గాళుళ వచ్వారు తవతయాూ! వాళళకర మాకూ పో ట్ీ....."

"ఎవరు గెలాారాి ?"

 స్ో మయాజీ తలెతిత తవతయూవెైపు చ్యసి నవాాడ్ు. ఎతిత న తలపెై వుంపులో
'ఇుంకెవరు' అనన సమాధవనుం వుుంది. బ్రగిుంచిన చిరునవుాలో 'దవనికి నేనే
కారణ్మనన వష్యుం నీకు తెలీదవ?' అనన దబాయుంపు వుుంది.

తవతయూతోపాట్ూ గోదవవరీ అరధ ుం చ్ేస కుననట్టా ుంది . నవాుంది.

చ్వలాముందికి నోరే ు ుంట్ాయ. లోపల చ్ెపపట్ానికేమీ వుుండ్ద . కొుందరికి

చ్ెపపట్ానికి చ్వలా వునవన వపపట్ానికి నోరుుండ్ద . గోదవరి అలాట్ిది. యాజులుతో
మాతరుం మాట్ాే డ్ుతతుంది . ఊరుంతవ నిద రోయాక అతడ కకడే వెళిళ గట్టా న
కూరుాుంట్ాడ్ు.

ఎనెననిన కబురే నీ -

పలాట్ి గరిక పరకలిన మునిపుంట్ కొరికి కొరికి అలసిన లేడిపిలే తన దగా రకు
చ్ెుంగు చ్ెుంగున వచిాన వెైనుం న ుంచీ - పదివేల నయరే పెైసలు తకుకవెైన కారణ్ుంగా
అతత ఆరడి భరిుంచ్లేక తనలో ఐకూమ ైన కొతత కోడ్లి కాళళ పారాణ్ ఎరుపు కనీనట్ి
కథ వరకూ అది చ్ెపేపది.

మోకాళళమీద తల ఆన ాకుని అతడ్ు నిశశబద ుంగా వనేవాడ్ు. చ్ెకికలి తడిసిన

కనీనట్ిని చ్యసి నొచ్ ాకుని మాట్ మారేాది. వరాష కాలుం రాగానే తన ఎరి
పట్టా చీర కట్టా కుని భదవర ది ర రామయూని కాళుళ కడిగి పరామరిశుంచి రావట్ానికి
కొుండ్ ఎకకడ్ుం పార రుంభిుంచ్గానే, జనుం ఎలా గుంగ వెరెికిక పారిపో యుందీ చ్ెపిప
నవాుంచ్ేది ...
 "ఏరా! ఆలోచ్నేే నవ- ఎకకవా?" సెైకిలు పట్టా కుని అడిగాడ్ు తవతయూ.

స్ో మయాజ తల అడ్డ ుంగా వూపుత "ఊహ్ూూఁ లేద తవతయాూ! ఈ రోజు నేన
త కుకతవన " అనవనడ్ు.

పకకన పిడ్ుగుపడినవ అుంత ఆశారూుం కలిగి వుుండ్కపో వున . "....న వుా

త కుకతవవా?"

"ఆహా! నినెనకికుంచ్ కుని."

"మతిపో యుందేమిట్ార నీకు?"

"అుందరూ నవుాతతనవనరు తవతయాూ! గోదవరి రేవు వరకు న వుా పరతి రోజూ

సెైకిలు తీస కువస్ాత వని .... నేనేుం చిననపిలే ా డినవ? ఆట్సి లుంలో బుంతితోపాట్ూ
ఇట్టన ుంచి అట్ట చివరకు నవలుగుస్ారుే పరుగెతిత నుంత దయరుం వుుండ్ద మన
ఊరు ఈ మాతరతుం దయరుం నేన నడిచి రాలేనవ?"

"నీ మొహ్ుం అనిన కోి స ల దయరుం నడ్ుసయ

త వస్ాత వట్ార ."

"నడ్వనేే గానీ, న వుా మాతరుం పరతిరోజూ ఇుంతదయరుం రావట్ుం దేనికి? నేనే

ఇకకడ్ ఒ సెైకిలు తీస కుని వచ్ేాస్ాత గా."

"న వాా! ఇుంకా నయుం ఒకవెైపు వస రుగాలి, మరోవెైపు గోదవరి మధూలో

ఇరుకాట్ి దవరి..... మాట్లు చ్వలుగానీ.... ఎకుక"
 సమిష్ిా కుట్టుంబుంలా అకకడివరకూ జీవనదిలా వచిాన గోదవవరి, సాుంత ఆసిి
జమ చ్ేస కునే తవపతరయుంతో వడిపో యన అననదముమలాే , సముదవర నికి కలిసే
త ుందరోే పాయలు పాయలుగా వడిపో తతుంది. మధూలో చినన చినన దీవులు.
నవలా యద దీవులకో పాఠశాల. ఆపెైన చ్దవాలుంట్ట దయరుం పో వాలిసుందే. అదెద
సెైకిళుళుంట్ాయ. అయతే ఏ అుంగడిలో తీస కుుంట్ట అకకడే తిరిగి
యవానకకరలేద . రేవులో తీస కుని పలెే లోే యవవాచ్ ా.

"ఊూఁ... ఎకకరా."

'నేన పెదద వాడి నయాూనని యుంకా ఎపుపడ్ు తెలుస కుుంట్ావ్ తవతయాూ'

అన కుుంట్ూనే స్ో మయాజులు ఎకిక ముుంద కూరుానవనడ్ు.

మనవడి మనస గిహ ుంచినట్ూ

ా ఆయన నవాాడ్ు.

"ఒరేయ్ అుంతట్ా ఉరుకులు పరుగులోత పరవహ ుంచ్ే గోదవరి అకకడికొచ్ేాసరికి

అుంత నెమమదిగా ఎుంద కుుందుంట్ావ్. అకకడ్ దవని మనస లో కలమష్ుం
పరవేశుంచిుందననమాట్. దవనేన స డిగుుండ్ుం అుంట్ారు."

ఇదుంతవ ఎుంద కు చ్ెపుతతనవనడయ తెలియక ముుంద కూరుానన స్ో మయాజ

వెనకిక తలెతిత తవతయూ మొహ్ుంలోకి చ్యశాడ్ు.

"ఆళుళ నిన న చ్యసి నవాట్ుం లేద రా అబీబ! ఏడ్ుసత నవనరు. నీ కుననట్ూ

ా
తమకర ఓ తవతయూ లేనుంద కు మనస లోనే ఏడ్ుసత నవనరు. తవతయేూూఁవట్టే .
ఇపుడిపుడ్ు కననతుండ్ుర లే కొడ్ుకిక ఏడెనిమిదేళుళ వచ్ేాసరికి ముంచి చ్ద వుల
పేరుతో దయరుంగా తోలేసత నవనరట్. పరపుంచ్ుం మారిపో తోుందిరా చినవన. ఇకకడ్ పరశన
న వుా త కుకకుుంట్ూ రాగలవా లేవా అననది కాద . న వవాచ్ేా పడ్వ కోసుం
ఎద రు చ్యడ్ట్ానికి రేవులో ఒకరునవనరననది ! అదీ తృపిత . రావట్ుంలో
నవకూ.....నన న చ్యడ్ట్ుంలో నీకూ అుంద కోసమే ఇుంతదయరుం రావట్ుం"
అనవనడ్ు.

ఎుంద కో తెలీద గానీ స్ో మయాజ కుంట్ నీరు తిరిగిుంది . తవతయేూ రాకపో తే
బో సిపో యే రేవుని ఊహ ుంచ్ కునో, పరపుంచ్ుం రేవులో తనని ఒుంట్రిగా పడ్వలో
వదిలేసి వెళిళపో యన తలిే దుండ్ుర లని తలుాకునో....

అవఘళిుంచ్ే ఆలోచ్నే ని తపిపుంచ్ట్ుం కోసుం, "ఈ రోజేమయుందయ తెలుస్ా

తవతయాూ" అని అడిగాడ్ు.

"ఏమయుందిరా?"

"పాఠుం చ్ెబుత మా అయూవారు, తెలుగున నవచ్న స్ో మనవథ ని మిుంచిన

కవ లేరనవనరు. చిఒవారికి పో తన కూడవ - సతూభామ నరకాస రునితో పో రాడే
ఘట్ా ుంలో 'ఆరి జూచ్ న్ హ్రిజూచ్ ' అనన స్ో మనవథ ని పదూుం చ్యసి, పేరరితతడెై
'.....పరుజూచ్ న్ నరుచ్యచ్ ' అనన పదూుం వార శాడ్ట్!"

"అయతే ఏమయుందిరా?"

"నేన లేచి, తెలుగునవ పో తనని మిుంచిన కవ లేడ్నీ, నవచ్న న ుంచి అతడ్ు

పేరరణ్ పర ుందినవ, యుదద ఘట్ా ుంలో కూడవ శృుంగారానిన వరిణ ుంచ్ట్ుం తగదనీ, అది
నవచ్న చ్ేశాడ్నీ అనవనన . తపాప తవతయాూ?"

ఆయన మాట్ాే డ్లేద ఆలోచ్నలో పడవడ డ్ు.

"చ్యచ్ కము అుంట్ట స్త ీ సి నవగిమే కదవ. యుదధ ుం చ్ేసేట్పుపడ్ు ఆ హ్డవవుడిలో

పెైట్ త లగిుంచి అని వార య్యచ్ ా. అుంతవరకూ ఫరాాలేద కానీ 'ముందవర
కేసరమాలా మకరుంద బ్రుంద సలిలసదూుంబు లుందుంబులెై పరవహ ుంచినవ' అని
వార యట్ుం ఎుంద కు చ్ెపుప? అుంద లోనయ చ్యచ్ కములని చ్ెపిప.....నిశాయుంగా
ఈ వష్యుంలో నవచ్న తపుపచ్ేశాడ్ుంట్ాన . న వేాముంట్ావ్ తవతయాూ?"

"నవచ్న గ్పో ప, పో తన గ్పో ప అలా వుుంచ్ గానీ ఈ రోజు న ుంచీ మాతరుం న వుా
నవ పకకలో పడ్ుకోవట్ానికి వీలులేద రా అబీబ"

స్ో మయాజ ఉలికికపడి "ఎుంద కు తవతయాూ" అని అడిగాడ్ు.

"నేన త కుకత ుంట్ట ఇుంతకాలుం సెైకిల్ ఎకకట్ానికి మొహ్మాట్పడ్నిధి ,

ఇపుపడ్ు పడవడ వుంట్ట అరధ ుంకాలేద గానీ, ఈ మాట్లోత తెలుసయ
త ుందిరా, నీకిక
ఒుంట్రిగా పడ్ుకునే వయస్ర చిాుందని...."

"నిజుంగానే అుంట్టనవనవా తవతయాూ."

"మాట్వరసకెైనవ నవ మాట్ పర లుే పో వట్ుం ఎపుపడెైనవ చ్యశావట్ార ."

స్ో మయాజ బ్రకకమొహ్ుం పెట్ా ట కు కూరుానవనడ్ు. మాట్ుంట్ట మాట్ట మరి.

"పో నీ ఈ ఒకక రాతిరకర పడ్ుకుుంట్ాన తవతయాూ" బరతిమాలినట్ూ
ా అడిగాడ్ు.
ఆయనకర జ్లేసిుంది. "సరేే , రేపు సుంకాి ుంతి న ుంచీ వేరే.... ఇదే ఆఖరి రాతిర
సరేనవ!"

స్ో మయాజ మొహ్ుం వపాపరిుంది. కొుంతలో కొుంత నయుం.

సతూభామ చ్యచ్ కుం ఇుంత పని చ్ేసత ుందన కోలేద .

"ఒరేయ్ యాజులూ! న వుా వేదుం చ్ద వుతే పకక ఊరు వనపడ్ుతతుంది .

కాలితో బుంతిని తుంతే గోదవవరి అవతలికెళిళ పడ్ుతతుంది. ఇుంతవాడివ ,
రాతరయేూసరికి చిననపిలే ా డిలా నవ పకకలో దయరతవవేమిట్ార ? రేపర దద న నేన
లుంగరెతత ే సేత ఏమవుతవవు?"

స్ో మయాజులు చ్పుపన వెన దిరిగి నోట్ికి చ్ెయూ అడ్ుడ పెడ్ుత - "అలా
అనకు తవతయాూ, తధవసత దేవతలుుంట్ారట్" అనవనడ్ు.

"దేవతల సుంగతి దేముడెరుగుగానీ ముుంద కళళకి చ్ెయూ అడ్ుడ తియూ,

లేకపో తే సెైకిలు తిననగా గోదవవరిలోకే ... అుంద లోని యకకడే స డిగుుండ్ుం
వుుంది."

నవలోర జుల కిితమే కరణ్ుంగారి ఆవుని లోపలి లాగేసిన స డి, పెైకి నిరమలుంగా
వుుంది.

యాజీ వళుళ ఎుంద కో అపరయతనుంగా జలదరిుంచిుంది.

అుంతలో వారి వాహ్నుం గాి ముంలో పరవేశుంచిుంది .

 చినన ఊరది. అుందరికర అుందరూ తెలిసేట్ుంత చిననది.

ఊరులోకి పరవేశసయ
త ుంట్ట ముుంద ఆహాానిుంచ్ేది మరి ిచ్ెట్ా ట ! ఊడ్లు స్ాచ్ కుని,
మరో ఊరుంత వుుంట్టుందది. ఎనోన తరాలిన చ్యసిుంది. మన ష్తూలపట్ే దయతో
గాుంభీరాూనీన, వాళళ పిలే చ్ేష్ా లిన చ్యసి మౌనవనీన ఆశియుంచిన మునిలా
వుుంట్టుందది . ఎుంత గాల చిానవ కదలద . ఆకులు మాతరుం మన ష్తూలాే
గలగలముంట్ూుంట్ాయ. ఊరుంతవ గోల గోలగా వుుంట్టుంది. అకకడికొచ్ేాసరికి
మాతరుం ఒకకస్ారిగా పరశాుంతుంగా అయపో తతుంది. అదేుం చితరమో ఆకుల కదలికా,
పక్షుల కిలకిలా కూడవ నిశశబాద నికే దయ హ్దుం చ్ేసత య వుుంట్ాయ.

చినన పిలే లు గోళీలూ, గ్డ్ే కాపరుే గోట్ీబ్రళళలూ అకకడ్ ఆడ్ుకుుంట్ారు.

అకకడ్ చ్పాా మీద అషాాచ్ెమామ కూడవ వుుంది.

ఆ రోజు మాతరుం అకకడయ నలుగురు చ్ేరారు. తలలకి అదయ రకమ ైన ట్లప్లు

పెట్ా ట కునవనరు. పట్నుం న ుంచి వచ్వారుట్. దవరి వెడ్లుప చ్ేయట్ానికి ఊడ్లు
కొట్ిా సత నవనరు.

దవనిన చ్యసి ఆయన ఆగారు. మొహ్ుం వెలుగో, అది సుంధూ ఎరుపో గాని
క్షణ్కాలుం మ రిసిుంది .

ఊరు పరవేశుంచ్వరు.

కాలువ పకకనే లుంకుంత యలుే అది. ఆయన ముగుా రు తముమళళళ ఆయనతో

వుుంట్ారు. వీరుగాక ఆరుగురు కూతతళుళ. అుందరికర పెళిళళళయనయ్.
ఇదద రలుే ళుళ అకకడే వుుండి పర లుం చ్యస కుుంట్ూ వుుంట్ారు. మిగతవవారు
గోదవవరికి అవతల పట్నుంలో వుుంట్ారు. ఆయనకర ఒకడే కొడ్ుకు. పో యాడ్ు. ఆ
కొడ్ుకు ఏకెైక సుంతవనుం స్ో మయాజ. తలీే తుండి రలేనివాడ్ు. అతడికి తవతయేూ
తలేే తుండిరగా పెుంచ్ తతనవనడ్ు.

ఆ ఇుంట్లే పదిహేన , ఇరవెై వసత రే కనవన తకుకవ ఎపుపడ్య లేవలేద . పుండ్గ్సేత

సరేసరి. స్ో మయాజకి మరీ ఉతవసహ్ుం అుందరూ వస్ాత రు పరతి యలూ
ే ఒక గుడి
అవుతతుంది. పెదద తనుంతో పెదద కక, చిరునవుాతో చిననకక, మూతి బ్రగిుంపు కొతత
అలుే డ్య, ముహ్ూరాత నికి ముపెైప రోజుల ముుందే పాతలుే డ్ు, అట్ా హాసుంతో
అతత యూలు, ముందహాసుంతో మామయూలూ, పర ట్ిా పరికిణ్ీలూ, పర ట్ిా
రెైకలూ.....పుండ్గ్సేత ఇలే ుంతవ జ్తర. ఇుంట్ిఇలాే లికి గద ల మధూ యాతర.

సెైకిలు మీద న ుంచి దిగుతతనన స్ో మయాజని చ్యసి పెదద కకయూ రెుండయ
కూతతరు ఓణ్ీ చ్ెరగు అడ్ుడ పెట్ా ట కుని నవాాపుకుుంది. స్ో మయాజకి రోష్ుం
వచిాుంది. కాని ఆఖరి రోజే కదవ అని ఓరుాకునవనడ్ు. రేపట్టనుంచీ తనే
త కుకతవడ్ు అనన ధీమాతో మేనకోడ్లిన చ్యసి వెకికరిుంచ్వడ్ు.

అుంతలో "నీ కోసుం పుంతతలుగారు కబురు పుంపారు తవతయాూ" అని చ్ెపిపుంది

ఆ అమామయ.

"ఎుంద కట్?"

"ఏమో తెలీద ."

 భోజనవలయాూక ఆయన బయలుదేరాడ్ు. ఊరికిుంకా వీధి దీపాలు రాలేద .
మసకచీకట్లే దవరి పాములా మ రుసయ
త ుంది .

"తవతయాూ, రేపట్టనుంచీ ఇలా న వెాకకడికి వెళితే అకకడికి రాన . ఇది కూడవ

గురుత ుంచ్ కో" హెచ్ారిుందవడ్ు మనవడ్ు.

"ఎుంద కురా?"

"ఈ రోజు ఎవరో తెలుగువాచ్కుం అట్ా వెన క వార శారు - తవతయూ తోక -అని."

"ఎవరాి ?"

"మహాలక్షో - చిట్ిా తలోే ...."

చిట్ిా తలిే రెుండయ అకకయూ మూడ్ు కూతతరు. మహాలక్షిమ వరసకి పినిన

అవుతతుంది కానీ, వయస లో రెుండ్ు సుంవతసరాలు మాతరమే పెదద ది.

"ఎవరో కన కోకలేకపో యావురా!"

"ఎలా తవతయాూ?"

"నిజుంగా న వుా తవతయూ తోకవే అయతే- ఇుంతకాలుంగా తవతయూ చ్ెపిపుంది

జీరణ ుం చ్ేస కుుంట్ూ వసయ
త ుంట్ట , ఆ మాతరుం తెలివతేట్లు నీకు ఈపాట్ికి అబ్రబ
వుుండవలే ...."
 స్ో మయాజ దెబబతిననట్ూ
ా చ్యశాడ్ు.

ఇుంతలో పుంతతలుగారిలే ు దగిా రపడిుంది.

ఆయనకర పక్షవాతుం వచిా రెుండ్ు నెలలయుంది . ఇుంకా ముంచ్వనపడి వునవనడ్ు.

వాళిళదద రూ ముంచి సేనహ తతలు.

వచిానవారిని చ్యసి పుంతతలుగారు లేవబో త ుంట్ట ఆయన వారిుంచి పకకమీదే

కూరుాుంట్ూ, మీద ఆపాూయుంగా చ్ేయవేసి "ఎలా వుుందిరా" అని అడిగాడ్ు.

"వచ్ేా పార ణ్ుం - పో యే పార ణ్ుం.....ఆరే దీపానిన ఎవరాపగలరాి "

గుమముం వెన క ముసలావడ్ పెైట్ నోట్ే ల కుకుకకుని ఏడ్ుపు ఆపుకోవట్ానిన

స్ో మయాజ గమనిుంచ్వడ్ు. ఆ కురివాడికి ఈ దృశూుం ఇబబుందికరుంగా వుుంది.
అుంతలో తవతయూ "అలా అనకురా. ఆచ్వరుూల చిా ముందివాట్ుం లేదయ"
అనవనడ్ు.

"శరీరానికేసే ముంద సుంగతి అలా వుుంచ్ . ఇుంకో సుంగతి నీతో మాట్ాే డ్ట్ానికి
పిలిచ్వన ."

"చ్ెపపరా - ఏమ ైుంది?"

పకకమీద కష్ా ుంగా అట్టనుంచి ఇట్ట కద లుత ఏదయ చ్ెపపడవనికి ఉద ూకుత డెై
మళీళ తట్పట్ాయుంచ్వడ్ు. తవతయూ రెట్ా ి ుంచి అడిగాక చ్ెపాపడ్ు.
 "కృష్తణ డి సుంగతి నీకు తెలుస గా మా చిననమమ పో యాక మా ఇుంట్లేనే
వుుంట్ూ వచ్వాడ్ు. నవకు కాసత వయస మళ్ీళక ఆ దేవాలయుంలో అరానలూ
అభిష్ేకాలూ వాడే చ్యసత నవనడ్ు."

"అవున "

'తరతరాలన ుంచీ ఆ గుడిమీద వచ్ేాదవనేన తిుంట్టనవనుం. నీకు తెలియని

దేముుంది? దేముడిని అభిష్ేకుం చ్ేసే ఆసిి హ్కుకమీద రాతకోత లేముుంట్ాయ?'

వుంట్టనన శని తలిదద రూ ఉలికికపడవడ రు.

"అసలేమయుందిరా?"

పుంతతలుగారు చ్ెపపలేకపో యారు.

తలుపు చ్వట్టన ుంచి రుదద కుంఠుంతో ముసలావడ్ అుంది. "సుంవతసరుం న ుంచి ఆ

చినన గుడి తవలూకూ పూజ్ అరానవ కృష్తణ డే చ్యస కుుంట్టనవనడ్ు బాబూ.
కొుంతకాలుం బాగానే వునవనడ్ు. ఇదిగో ఈయన ఇలా ముంచ్వన పడ్గానే సణ్ుగుడ్ు
పార రుంభమ ైుంది. పరతిదవనికి వస కోకవట్మే. మొనన చివరికి చ్ెపేపశాడ్ు.
భారూతోసహా వెళిే పో తవనని-"

స్ో మయాజ తలతిపిప తవతయూ మొహ్ుంలోకి చ్యశాడ్ు. ఆయన మొహ్ుంమీద

హ్రికేన్ లాుంతరు వెలుతతరు ఆగి ఆగి పడ్ుతతుంది . ఎుంద కో తెలియద గానీ, ఆ
కురివాడికి భీష్తమడ్ు గుర్త చ్వాడ్ు. ఆ పో లికకి అరధ ుం లేద . అయనవ ఆ క్షణ్ుం
అతడే గుర్త చ్వాడ్ు. అతడికెుంద కో వళుళ జలదరిుంచిుంది . తవతయూ వదిలే
ఊపిరిలోుంచి వేల వేలముంది సెైనికులు పుట్టా కొచిా వీరవహారుం చ్ేసత నన భావన
కలిగిుంది. ఈ లోపులో ముసలాయన అనవనడ్ు-

"నేన హ్కుకల గురిుంచి మాట్ాే డ్ట్ుం లేద రా - వాడి సుంపాదన మీద మాకేమీ
హ్కుకలేద . కానీ ఈ వయస లో ముసలివాళళని పర మముంట్ట ఎకకడికి పో తవుం?"

ఆయన పూరిత గా వనలేద . లేసత య "కృష్తణ డ్ునవనడవ?" అని అడిగాడ్ు ఆ

గ్ుంతతకి పాక కూడవ వణ్ కినట్ా యుంది . లోపలెవరో కదిలారు. బహ్ుశా కృష్తణ డి
భారేూమో.

"లేద రా అయనవ నిన న పిలిచి ఇలా చ్ెపిపుంచ్వమని వాడేమయనవ

అన కుుంట్ాడేమో బాధవ భయమే తపప ఇది హ్కుకలకోసుం..." మాట్
పూరిత కాకుుండవనే బయట్ గుమముం దగిా ర అలికిడి అయుంది. అపుపడే
వచిానట్టా నవనడ్ు కృష్తణ డ్ు.

లోపలికి పరవేశుంచి, అతిథ లిన చ్యసి అపరయతనుంగా అడ్ుగు వెనకికవేశాడ్ు.

"కృషాణ ! ఇట్టరా" శాసిసత య ఆయన పెరట్లేకి వెళ్ీళడ్ు. తట్పట్ాయసయ

త కృష్తణ డ్ు
కూడవ వెన కే.

పదినిమిషాలపాట్ూ అతూుంత ద రే భమ ైన ఆ నిశశబద ుంలో, ముసలి

దుంపతతలతోపాట్ట స్ో మయాజ ఒకకడే ఆ గదిలో మిగిలాడ్ు.
 ఆ తరువాత ఆయన తిరిగి వచ్వాడ్ు. "పద" అని స్ో మయాజతో అని గుమముం
దగిా ర ఆగి సేనహ తతడితో అనవనడ్ు. "నేన చ్ేయవలసినదుంతవ చ్ేశానవర . మాట్ట
వేదమ ైతే వాడిని మారుసత ుంది. లేకుుంట్ట శాపమ ై దహ సత ుంది" అని జవాబుకోసుం
చ్యడ్కుుండవ స్ాగిపో యాడ్ు.

ఆ రాతరుంతవ ఆయన మౌనుంగా, గుంభీరుంగా వుుండ్ట్ుం స్ో మయాజ

గమనిుంచ్వడ్ు. ఒక చినన వష్యుంపట్ే ఆయనుంత తీవరుంగా మారట్ుం ఆ కురివాడికి
ఆశారూుం అనిపిుంచిుంది . అతడికో ముఖూ వష్యుం - ఆయనకి చ్ెపపవలసిుంది -
మనస లో ద లుసయ
త వుుంది. రాతిర పకకలో పడ్ుకునవనక మాతరుం ఇక
ఆపుకోలేకపో యాడ్ు. నెమమదిగా "నవ పుసత కుంలో తవతయూ తోక అని వార సిుందెవరో
కన కుకనవనన తవతయాూ" అనవనడ్ు.

ఆయన మొహ్ుంలో వసమయుం కనపడిుంది . "ఎవరాి ?" అని అడిగాడ్ు.

"చిననతత యూ"

"ఎలా కన కుకనవనవు?"

"పర రపాట్టన వదిలేసినట్ూ

ా మధూగదిలో పుసత కానిన వదిలేశాన . ఎవరూ
పట్ిా ుంచ్ కోలేద . కానీ చిననతత యూకి మాతరుం తిరిగి అది అకకడెుంద కు వచిాుందవ
అని అన మానుం వచిాుంది . తీసి, తన వార సిుంది మరోస్ారి చ్యస కుుంది. మళీళ
ఏమీ ఎరగనట్ూ
ా పెట్ా ట సిుంది. అుంతవ నేన చ్వట్టన ుంచి చ్యసేత నే వునవనన ."
 ఆయన అభినుందిసత ననట్ూ
ా భుజుం తట్ిా నవాాడ్ు. స్ాయుంతరుం న ుంచి వునన
గాుంభీరూుం పో యుంది. దవుంతో స్ో మయాజకి ధెైరూుం వచిాుంది.

"తవతయాూ" అనవనడ్ు. ఆయన మనవడివెైపు చ్యశాడ్ు.

"కృష్తణ డిని తిట్ాా వా?" మనస లో మ ద లుత నన సుందేహానిన

బయట్పెట్ా ా డ్ు.

"వాడిని తిట్ా ట్ానికి మనకేుం హ్కుక వుుందిరా? హ్కుకల పరసకిత వసేత

పుంతతలుగారిని పో ష్ిుంచ్వలసిన బాధూత కూడవ అతడికి లేద . తన కష్ా ఫలితవనిన
తవనే అన భవుంచ్వచ్ ా. కానీ..... కానీ" ఆయన ఆగి అనవనడ్ు-

"మనిష్ికర మనిష్ికర మధూ హ్కుకలూ బాధూతలూ - ఇవేనవ వుుండేవ ! ఇుంకేవీ

లేవా? అతడ్ు నన న పో ష్ిుంచ్వడ్ు కాబట్ిా నేన అతడిని పో ష్ిుంచ్వలి.
ఇుంతేనవ.....మా తరుంలో మేమ పుపడ్య ఇలా అన కోలేద రా. అపపట్ికి ఇుంకా
సాతుంతరుం రాలేద . యుదధ ుంవలే పెరిగిపో తతనన ధరల కవెైపు, 'నవ' అనేవారు లేని
నలుగురుం అననదముమలుం మరోవెైపు. అుందరుం చిననవాళళమే మా చినవనయనే
మమమలిన పో ష్ిుంచ్వడ్ు. ఇపుపడ్ు గుళళకి పాతవర లూ, హామీలూ ఎలా లేవో ఆ
కాలుంలో అలా ఇళళకి కూడవ లేవు. అయనవ మోసుం చ్ేయాలనన ఆలోచ్నే ఎవరికర
కలిగేదికాద . పెదద యాూక ఆయన మా అగిహారుం, పర లాలు మాకిచ్వాడ్ు. ఇపుపడ్ు
ఆయన మనవలెవరో, మా పిలే లెవరో కూడవ తెలియకుుండవ అుందరుం
కలిసిపో లేదయ! ఏ నవూయుం, ఏ చ్ట్ా ుం, ఏ బాధూతవ, ఏ హ్కుక-ఏదిరా మనిష్ిని
కలిపేది? కేవలుం మానవతాుం..... అది..... అదేరా ముఖూుం."
 కాలువగట్టా మీదన ుంచి వసయ
త నన చ్లే గాలికి కదిలే కొబబరాకు కూడవ తన
అలే రి చ్ేష్ా లాపి ఆయన మాట్లు వననది. స్ో మయాజ కన లు మూస కుని నిదర
కుపకిమిుంచ్వడ్ు.

ఎుంతో సమయుం గడిచి వుుండ్ద . మగతనిదర పట్ిా వుుంట్టుందుంతే . అకస్ామతత

త గా
మ లకువ వచిాుంది . పకకన తవతయూ లేడ్ు.

స్ో మయాజ కళుళ తతడ్ుచ్ కుుంట్ూ గదిలోుంచి బయట్కు వచ్వాడ్ు.

మధూగదిలో పిలే లు నిదరపో తతనవనరు. ఒకరిదద రు పెదద లుకూడవ.

సిుంహ్దవారుం తెరిచి వుుంది. అతడ్ు బయట్ికి వచ్వాడ్ు. ఎతత రుగుల మీదకు

వాలిన చ్యరు.

అరుగుమీద వునన పెదద చ్ేతతల కురీాలో ఆయన కూర్ాని వునవనడ్ు.

ఆయన పరకకన చ్ేతతలు కట్టాకుని నిలబడి వునవనడ్ు కృష్తణ డ్ు.

స్ో మయాజ ఊహ ుంచ్ని దృశూుం అది.

"ఇుంతకర ఇపుపడ్ు పరమాదమేమీ లేద కద రా! అలాుంట్ిదేమ ైనవ వుుంట్ట చ్ెపుప

ఇపుపడే వస్ాత న " తవతయూ కుంఠుంలో కుంగారు ధానిుంచిుంది.

"లేద లేద . వెుంట్నే మేము బయట్కు తీయట్ుంవలే బరతికిుంది బాబుగారూ.

నన న క్షమిుంచినట్టే చ్ెపపట్ానికి మేరు రేపర దద న రుండి ! లేకపో తే రేపర దద న మళీళ
దయకుతతుంది."
 "అయతే ఇుంతకర న వాా ముసలి దుంపతతలిన కుంట్ికి రెపపలా చ్యస కుుంట్ా
నుంట్టననది వాళళ మీద పేరమతోనవ? నీ భారూ నయతిలో దయకినుంద కా?"

"అది ఎపపట్ిన ుంచ్ో నన న స్ాధిసత య నే వుుంది బాబూ నేనే వననట్ూ

ా పరవరిత సత య
వచ్వాన . ఈ రోజు మీ మాట్లోత దవని వాదన మరిుంత బలుం పుుంజుకుుంది . మీ
చివరి మాట్లకి బాగా బ దిరిపో యుంది కూడవ! మీ కాళుళ పట్టా కుని పార ధేయపడి
అయనవ మీ శాపానిన ఉపసుంహ్రిుంచ్ కోకపో తే సరానవశనుం అయపో తవముంది."

"శాపమా! అుంతుంత పెదద మాట్లెుంద కురా ఏదయ నిన న ముందలిుంచ్ట్ానికే

అనవననే తపప నవకా అధికారుం ఏముుంది?"

"లేద బాబూ! మీ మాట్లు నవలో పరివరత న తెచ్వాయననుంత పెదద మాట్లు

ఉపయోగిుంచ్న కానీ, నవలోనే ఏ మూలో మనస లో నవ పరవరత నపట్ే రవాుంత
ఏహ్ూభావుం కలుగుత వచిాుంది. అదిపుపడ్ు మీ మాట్లతో పూరిత గా పరక్షయళన
మయుంది."

"వెళిళరా! రేపర దద ణ్ వచిా చ్యస్ాత లే."

"ముంచిది బాబూ" అతడ్ు వెళిళపో యాడ్ు.

ఆయన కురీాలోుంచి లేసత య వెన క మసక చీకట్లే నిలుాని వునన మనవడిని

చ్యసి క్షణ్ుం మాతరుం వసమయుం చ్ెుంది అుంతలోనే సరుద కుుంట్ూ "ఇుంత చ్లిగా వుుంట్ట
బయట్కెుంద కు వచ్వావురా పద పద" అుంట్ూ త ుందరచ్ేశాడ్ు.
 స్ో మయాజ వెుంట్నే కదలేే ద . లోపలికి వెళ్ీళక కూడవ ఒకే అన మానుం అతడి
మనస ని త లిచ్ేసత య వచిాుంది. పడ్ుకునవనక అదే అడిగాడ్ు. "నీ మాట్లకి అుంత
శకిత ఎలా వచిాుంది తవతయాూ?" అని.

ఆయన నవాాడ్ు. "నవ మాట్లోే శకేత మీలేద రా. కృష్తణ డ్ు ఈతరుం మనిష్ి
యుగసుంధిలో వునవనడ్ు. ఇుంకా పూరిత గా స్ాారధ ుంవెైపు వెళిే పో లేద . అట్ూ ఇట్ూ
వూగుతతనన తవర స ని నవ మాట్లు తిరిగి యధవస్ాి నవనికి తోసినయుంతే-"

స్ో మయాజకి ఆయన మాట్లు సగుం అరధ మయనవ. సగుం కాలేద . వాట్ినే
మననుం చ్ేస కుుంట్ూ కళుళ మూస కోబో తతుంట్ట ఆయన అనవనడ్ు.

"అుందరుం ఒకట్ి అనన మా తరుం న ుంచీ - 'నేనయ నవ కుట్టుంబుం ఒకట్ి' అనన

ఆలోచ్నవెైపు వెళుతతనవనడవర మనిష్ి చ్వలా భయుంకరమ ైన ఆలోచ్న యది"

"తనయ - తన కుట్టుంబుం అనన ఆలోచ్నలో తపేపముుంది తవతయాూ?"

"అకకడితో ఆగద రా అది. కొుంతకాలానికి 'నేనే నేనొకకనేన, అనన ఆలోచ్నకి

అది దవరితీసత ుంది . కేవలుం అవసరాలే ముఖూమవుతవయ. మారుతతనన
స్ామాజక పరిసి తతలోే తన తలిే దుండ్ుర లు ముసలివాళుళ కాగానే మూట్కట్ిా
అనవధవశిమానికి తోలేస్త ా డ్ు. భవష్ూతత
త లో జరిగేదదే ."

2
ప్ర త ాష్ం, ఆ ర్ోజు సంకాా ంతి.
 భూదేవ కొతత పెళిళకూతతరెైతే బుంతిపూలు పస పు! మిరపపుంట్ కుుంకుమా!!

గరిక పో చ్లమీద రాతిర తవలూకు నీట్ి చ్ కకలు ముంచిముతవూలాే

మ రుసత నవనయ. సుంకాి ుంతి అవట్ుంవలే మామూలుకనవన ఊరు త ుందరగా
మేల కుంది. ఆడ్పిలేలు పో ట్ీపడి వేసిన ముగుా లు వీధిలోకి వాూపిుంచి వునవనయ.

అపపట్ిదవకా రుంకెలు వేసిన చ్లి, తనే మూడ్ుంకెవేసి డ ుంకదవరి బట్ిా ుంది. గెలిాన
రాజులా ఆమని, సరాాుంగ భూష్ితయ ై రావట్ానికి తయారవుత ుంది.

గోవు పేడ్తో చ్ేసిన గ్బ్రబళళమీద అుందుంగా పస పుబొ ట్టా పెట్ా ి - పిుండి, కూర
కొనలూ, తుంగేడ్ు పూలూ సరిద , మీదే రేగుపళుళ పో సి, పదవరేళళ పడ్ుచ్ పిలే లు
పరికిణ్ీ గలగలలు వెన క వాదూ సుంగీతవలుగా శబద ుం చ్ేసత య ుంట్ట లయబదద ుంగా
తిరుగుత పాడ్ుతతనవనరు.

"స బీబ గ్బ బమామ స బబణ్ణ వాావే

తవమర పువాుంట్ి తముమణ్ణ వాావే .
చ్వముంతి పువాుంట్ి చ్ెలెే లినవాావే -"

మనస లో అసలు పాట్ అదికాదట్. ఎవరో కవ అనవనడ్ు - ముసి ముసి

నవుాలోత రవాుంత కుంఠుం తగిా ుంచి లోలోపల పాడే పాట్ వేరే ఇుంకొకట్ట్.

మొగలి పువాుంట్ి మొగుణ్ణ వాావే...

గుమమడి పువాుంట్ి కొడ్ుకునివాావే.
 అదట్ అసలు కోరిక ! పుండ్కొకచిాన కూతతళళళ, అలుే ళళళ, పిలే ా మేకా
మొతత ుం యుంట్ిలిే పాది కోసుం తెలే ా రే లేచి వుంట్ మొదలు పెట్ా ి న అమమకర, నిదరలేచీ
పకకమీద న ుంచి ఇుంకా లేవని నవననకర వనపడ్కుుండవ, తమలో తవమే మోచ్ేతత ో
పర డ్ుచ్ కుుంట్ూ గుసగుస నవుాలమధూ పాడే అసలు పాట్ అదట్.

ఊరికి ఇట్టనుంచి బుడ్బుకకలవాడ్ు డ్మరుకానీన, అట్టనుంచి జుంగుందేవర

గుంట్నీ పట్టా కుని బయలేద రారు. అనవనళళళ ఏమయాూరో గానీ బాలసుంతతవాడ్ు,
పెదద మాలవాడ్ు కూడవ దరశనమిసత నవనరు. పెదద ె దద వాడ్ు బకక చికికన గుంగిరెదద కి
వీలెైనుంతలో అలుంకరణ్ చ్ేసి ఇుంట్ిుంట్ిముుందయ ఆపి నమస్ాకరుం చ్ేయసత నవనడ్ు.
పకూకళ్ళళ జరిగే పర ట్టా ళళ పుందేనికి కురికారు అపుపడే బయలేద రుతతనవనరు.
కోడిపుందేలు సరేసరి.

అపపట్ికే ఆలసూమయపో యుందని ఆయన వడివడిగా నడ్ుసత నవనడ్ు. ఆయన

కద లూ
త ుంట్ట వరణ్వ తరుంగిణ్ీ దరవకసార నయతన కమలకషాయ
గుంధము.....పరత ూష్ పవనవుంకురములు పెైకొన వేళ - అనన పరవరాఖూవరణ న
గుర్త సత ుంది. అయతే ఆయన పరసత తుం భాషాపరశేష్భోగి ! అుందవనికి వారస డ్ు
మాతరుం వెన క నడ్ుసయ
త నన స్ో మయాజ. అతడ్ు మకరాుంక శశాుంక మనోజా మూరిత
ఇుంకా కురివాడ్ు! అలేఖూ తనయవలాస డ్వట్ానికి మరి నవలుగయదేళుళ
పడ్ుతతుంది . అయనవ అపుపడే అమామయలు గ్బ్రబళుళ సరేద మిష్మీద,
ముుంద నన ముసలాయన గమనిుంచ్కుుండవ వెన కన నన ఆ కురాి డిని ఓరగా
చ్యసత నవనరు.
 ఇదద రూ ఊరి పర లిమేరల కొచ్వారు. వారి ఇుంట్ి న ుంచి అరగుంట్ నడ్క. దయరుంలో
వుుంది గోదవరి. అకకడ్ పడ్వల రేవు లేద . స్ాననవల రేవు ఉుంది. కానీ జనుం
అుంతదయరుం వెళే రు. సననట్ి పాయ ఊరిలోకి వసత ుంది. గోచీలు కట్టా కుని
కురివాళుళ ఆ పాయలోకి దయకుతవరు. అకకడ్ అుంతవ కుంగారు. ఆయన
కదినచ్ాద . అుంద కే దయరుం వెళ్త ీ డ్ు.

ఊరు రాతగానే పర లాలు కోసిన మళళలో ఒక గితత తోక పెైకెతిత పరుగెడ్ుత ుంది.
కుందిచ్ేలు కోతకి సిదద మయాూయ. పరిగలేరుకోవట్ానికి అపుపడే పర లాలోే కి చ్ేరారు
కొుందరు.

"ఈ రోజు కూడవ బడి వుుందిరా?"

"ఉుంది తవతయాూ!"

"సుంకాి ుంతి పూట్ బడి ఏమిట్ార ?"

"ఈస్ారి మొదట్ిస్ి ా నుం మాకే రావాలని మావాళుళ చ్వలా పట్టా దలగా

వునవనరు తవతయాూ అుంద లోనయ మా అయూవారికి ఈ దేముళళ మీదవ,
పుండ్గలమీదవ నమమకుం లేద " అుంట్ూ ఆయన మొహ్ుంలోకి చ్యశాడ్ు. అయతే
ఆ మోహ్ుంలో తిరస్ాకరుం ఏదీ కనపడ్లేద .

"తనమీద తవన నమమకుం పెుంచ్ కునన మనిష్ికి దేముడి అవవరుం లేద రా

అబీబ. అయతే మీ అయూవారు అుంత ధీశాలా? లేక పిడివాదుంతో తరకుంచ్ేసే
మూరుఖ డవ?"
 స్ో మయాజ తబ్రబబ ైభ ఆయనవెైపు చ్యశాడ్ు. నవలుగు వేదవలీన నలిగులిపట్ిా న
ఈ నలిమేలి ద ర ఏ గ్పప హేతతవాదికర తీసిపో డ్ు. అలా అని తన నమమకాలోత
అవతలివారిని నొపిపుంచ్డ్ు.

ఇుంతలో రేవు దగిా రపడిుంది.

రేవులో మరికొుందరు స్ాననుం చ్ేసత నవనరు. స్ో మయాజ మితతర లు కూడవ

వునవనరు అుంద లో.

ఆ రోజు గోదవవరి కాసత అలిగినట్టా ుంది. వడివడిగా పరవహ సయ

త ుంది.

గోదవవరిని చ్యసేత అతడికి తన తలిే గుర్త సత ుంది. అతడికి తలిే గురిుంచి ఏమీ
తెలీద . అుంతవ చ్ెపిపుంది తవతయేూ ఆయన చ్ెపిపనదవనిన బట్ిా ఆమ ఒక
అద భతమ ైన వూకిత అయ వుుండవలని తోసత ుంది . ఆమ న ుంచి దయరమయాూక
పిననమమలోే , అకకయూలోే అమమని చ్యస కోవాలని అతడ్ు చ్వలా
పరయతినుంచ్వడ్ు. ఒకకరూ సరిరాలేద . చివరికి తన తవతయూలోనే తలిే ని
కన గునవనడ్ు.

మోకాలి లోతతకి దిగాడవయన. దయ సిలిలోకి తీస కునన నీట్ిలో సయరుూడ్ు

పరతిబ్రుంబ్రసయ
త వుుండ్గా అనవనడ్ు -

"సుంకాి ుంతిలో వశేష్మేమీ లేద రా మకరరాశలోకి సయరుూడ్ు

పరవేసిుంచ్ట్ుంలోనయ వశేష్మేమీ లేద . కానీ కాసిని తిుండిగిుంజలకోసుం చ్ెట్ా ట కోక
పక్షిగా వెళిళన కొడ్ుకులూ ఆడ్పిలే లయన ఈడ్పిలే లూ, వాళళ కొడ్ుకులూ
అుందరూ కలవట్ుంలో వశేష్ుం వుుంది. ఆదిరా పుండ్గుంట్ట! ఒక పుండ్గ వెళళగానే
మరో పుండ్గకోసుం ఎద రు చ్యడ్ట్ుంలో తృపిత వుుంది. అదే లేకపో తే రోజులు
నిస్ాసరుంగా, మనకర, పశువులకర తేడవ లేకుుండవ గడిచిపో తవయ. "మనిష్ి బరతతకే
ఒక పుండ్గ అని నిరూపిుంచ్ట్ుం కోసమే పుండ్ుగ" అుంట్ూ చ్ెపిప ఆయన నీళళలో
మునిగాడ్ు.

స్ో మయాజ చ్ేష్ా లుడిగి నిలబడవడ డ్ు.

అధూయనుం చ్ేయాలుంట్ట మనిష్ి జీవతుం కనవన గ్పప వేదుం లేద .

అుంతలో నీళళ అడ్ుగున ఏదయ ముసలిలా పట్టా కుననట్ా య, ఆలోచ్నలోుంచి

తెపపరిలిే స్ో మయాజ కి ిుందకి చ్యశాడ్ు. అతడి మితతర డ్ు పెైకి వసయ
త నవేాడ్ు.

స్ో మయాజ వెళిే వాళళతో కలిశాడ్ు. మరో గుంట్వరకు అతడికి ఆట్వడ్ుపు.

సేనహ తతలతో కలిసి దయరుంగా వెళిే ఈత కొట్ా స్ాగాడ్ు. ఆ పరదేశుంలో పరతి

అుంగుళమూ వారికి పరిచితమే. మునకలువేసత య పెైకి తేలుత నీళుళ
జలుే కుుంట్టనవనరు. సయరాూభిముఖుంగా నిలబడివునన ఆయనకి ధవూనభుంగుం
కలిగిుంచ్కుుండవ. "ఒరేయ్! అకకడ్వరకూ వెళిే వదవద మా." అవతలి తీరానిన
చ్యపిసత య అనవనడయ సేనహ తతడ్ు.

"అబో బ నేన రాలేన బాబూ" అుందరిలోకర బలహీనుంగా వునన రాముడ్ు

అనేసరికి అుందరూ నవాారు. గోదవరి అవతలిగట్టా న తట్ిా తిరిగి రావట్ుం మాట్లు
కాద . ఎుంతో బలుం వుుండవలి. నడి గోదవరి చ్ేరాక - సమన దయరుంలో వునవన
ఇరుగట్ే నీ చ్యసి మనోసి యరూుం కోలోపకుుండవ వుుండవలి.

చివరికి పుందెుం వేస కుని నలుగురు బయలేద రారు.

ముుంద స్ో మయాజులే వునవనడ్ు. బుంతవట్ ఆడి ఆడి బలమ కికన కాళళతో,
నీట్ిని తోస కుుంట్ూ స్ాగిపో యాడ్ు. అవతలి తీరుం చ్ేరట్ానికి అరగుంట్కి కాసత
ఎకుకవయుంది . మిగిలినవారు ఇుంకా వుందబారల దయరుంలోనే వునవనరు.
గట్టా నితట్ిా తిరిగి వెనకిక పరయాణ్ ుంచ్వడ్ు. అయద నిమిషాలు వచ్వాక కాళళకి
ఏదయ చ్ ట్టా కుననట్ా యుంది.

గోదవవరిలో పాములు కొతత కాద . చ్ ట్టా కోగానే కాలు వదిలిసేత , అసలే

పార ణ్భయుంతో కొట్టా కుపో త నన పాము చ్ట్టకుకన కాట్ట వేసత ుంది. దవనుంతట్
అది త లగిపో వాలిసుందే . కానీ నడిసముదరుంలో ద రికిన ఆధవరానిన అుంత తేలిగాా
వద లుకుుంట్టుందవ అది.

కాళుళ కదపకుుండవ అతడ్ు నీతి అడ్ుకిక దిగిపో యాడ్ు.

అుంద లో త ుంభ ై శాతుం నీట్ిపాములే అయవుుంట్ాయ. అవ ఎకుకవసేపు

వుుండ్వు. వెుంట్నే వెళిే పో తవయ. అయనవ అవ కాలిని చ్ ట్టా కోగానే భయుంతో
పార ణ్వలు పో యనవారునవనరు.

నీట్ి పామ ైతే, అది వుుండ్దలుాకుుంట్ట మనతోపాట్ట ఎుంతసేపెైనవ వుుంట్టుంది.

మిగతవవెైతే మనుం కదలకాపో తే, లోపల ఎకుకవసేపు వుుండ్లేక కాళళన వదిలేసి
వెళిళపో తవయ. అలా వెళళకపో తే అవ నీతిపాములని తేలుాకుని, కొుంచ్ెుంసేపు
అయాూకా మనమే వదిలిుంచి వేయవచ్ ా. నీళళలో తరుచ్ ఈదేవాళళకి ఈ
వష్యుం తపపనిసరిగా తెలిసి వుుండవలి.

అయతే అతన చ్ేసిన తపుప ఒకట్టననది. చ్ేతతల స్ాయుంతో తల నీట్ిపెైనే

వుుంచి కాళళని కదపకుుండవ వుుంట్ట లోపలి పాము వెళిళపో వున . కానీ యువరకత ుం
అుంత భయుంలోనయ మనస లో ఏమూలో రవాుంత స్ాహ్సుం చ్ెయాూలనే
పో ర తవసహానిన కలిగిుంచిుంది. నీట్ి అడ్ుకుకవెళ్ీళడ్ు. కిిుంది అడ్ుగు కాలికి తగిలాక,
కళుళ వపిప చ్యడ్ట్ానికి పరయతినుంచ్వడ్ు. కానీ నీళళలో ఏమీ కనబడ్లేద .
అుంతలో కాళళ దగిా ర పాము కి ిుంద ఉకికరిబ్రకికరిగా కదలట్ుం తెలుసయ
త ుంది. కొదిద
క్షణ్వల తరువాత అది కాలిని వదిలేసి వెళిే పో యుంది.

స్ో మయాజ లోలోపలే గరాుంగా నవుాకునవనడ్ు. ఈ వష్యుం మితతర లకర,

తవతయూకర చ్ెపత ే ఎలా వుుంట్టుందయ అతడ్పుపడే ఊహ ుంచ్డ్ుం మొదలు పెట్ా ా డ్ు.
రెుండ్ు చ్ేతతలూ రెకకలాే చ్వపి నీట్ిపెైకి రావట్ానికి కాళళతో కి ిుంద భూమిని
తనవనడ్ు.

కానీ కొదిద గా పెైకి రాగానే వూహ ుంచ్ని

రీతిలో ఒక కెరట్ుం అతడిని బలుంగా పకకకి తోసిుంది. అతడ్ు ఆశారూపడవడ డ్ు.
సముదరుంలోనే అుంతరాాహ న లు వుుంట్ాయని చ్దివాడ్ు. కానీ, నద లోే
ముఖూుంగా గోదవవరిలో నీతి అడ్ుగున ఈ పరవాహానిన చ్యడ్ట్ుం కొతత !

ఆశారూపడ్ుత నే అతడ్ు మరిుంత వేగుంగా పెైకి రావట్ానికి పరయతినుంచ్వడ్ు.

కానీ అతడిని బయట్ికి తోసేసిన కెరట్ుం తిరిగి లోపలికి లాకుకుంది. బలుంగా
బయట్ికి రావట్ానికి పరయతనుం చ్ేస్ాడ్ు.

సఫలీకృతతడ్ు అయాూడ్ు కూడవ.

తల నీట్ిపెైకి రాగానే గుుండెలినుండవ వూపిరి తీస కుని ఒడ్ుడ వెైపు చ్యసి

ఉలికికపడవడ డ్ు.

పరవాహ్ుంలో పడి తన తనవాళళన ుంచీ రేవున ుంచీ కూతవేట్ట కనవన ఎకుకవ

దయరుంలోకి వచ్ేాశాడ్ు ఊహ్ూ.... రాలేద .....తోసివేయబడవడ డ్ు.

అతడ్ు తిరిగి రేవువెైపు ఈదబో త ుంట్ట మళీళ అదే పరవాహ్ుం అతడిని బలుంగా
తనలోకి ఈడ్ుాకోవట్ుం పార రుంభిుంచిుంది. అపుపడ్ు చ్యశాడ్ు తన వెన కవునన
స డిగుుండవలిన! సరీగా ా నలుగు గజ్ల దయరుంలో చినన చినన గడిడ పరకలూ,
తతకూక, గుుండ్రుంగా తిరుగుత దవుంట్లే లీనమయపో తతనవనయ. అుంత దగా రగా
స డ్ులు తిరుగుతతనన ఆ నీట్ిని చ్యడ్గానే అుంత ధెైరూవుంతతడికర గుుండె
ఝలుే ముంది. బలవుంతతడ్ు కాబట్ిా సరిపో యుంది. మర్కరెైతే ఈపాట్ికి లాగేసేదే .
అతడ్ు దవనినుంచి దయరుం రావడవనికి కాళుళ వదిలిసయ
త పకకకి గెుంతవడ్ు. బహ్ుశా
అదే అతడ్ు చ్ేసిన తపేపమో! ఆ గెుంతట్ుంలో కాళుళ స డిలోకి పరవేశుంచ్వయ.
అుంతే! తిరుగుతతనన చ్కిుంలోకి చ్ెరకుగడ్ పరవేశుంచ్గానే అది లోపలి లాకొకననట్ూ
ా
ఆ స డిగుుండ్ుం అతడిని లాకొకుంది. అుంతట్ి శరీరము చినన చ్ేపపిలే లాగా లోపలికి
వెళిళపో యుంది .
 వధి లాగానే స డి కూడవ మనిష్ితో ఆడ్ుకుుంట్టుంది. వెుంట్నే చ్ుంపద .
బయట్కు తోసత ుంది . వెుంట్నే లోపలకు లాకుకుంట్టుంది . లేగ దయడ్లు
చికుకకుననపుపడ్ు మరీ భయుంకరుంగా వుుంట్టుంది . నవలుగు కాళళళ నీట్ిపెైకి
వచిా గిరుి న తిరుగుతవయ. గిలగిలా కొట్టా కునేలోపులో మునిగిపో తవయ.

స్ో మయాజ సిి తి దవదవపు అలాగే వుుంది. అతడి శకిత పూరిత గా నశసయ
త ుంది.

అపపట్ికే అతడ్ు స డి మధూలో చికుకపడ్ట్ానిన రేవు దగా ర మన ష్తూలు

చ్యశారు. కొుందరు హాహాకారాలు చ్ేశారు. ఈ లోపులో ఒడ్ుడ కు చ్ేరుకునన
మితతర లు ఆ పరదేశుం దగా రికి రావట్ుం కోసుం రేవు అుంచ్ నే పరుగెతత త కు రాస్ాగారు.
నీళళలో దయకే పరయతనుం మాతరుం ఎవరూ చ్ేయలేద . గోదవవరీ తీరుంలో వునవన
పసిపిలే వాడికి కూడవ స డిగుుండ్ుం ఎుంత పరమాదమ ైనదయ తెలుస .
పో యే పార ణ్ుం తెలుసయ
త ుంది స్ో మయాజకి ! అపపట్ికే రెుండ్ుమూడ్ు గుట్కలు నీరు
మిుంగాడ్ు. చ్ేతతలు వూపట్ుం మానేశాడ్ు. నీరు ఎలా తిపిపతే అలా
తిరుగుతతనవనడ్ు. ఇుంతలో తల నీట్ిపెైకి ఒకస్ారి వచిాుంది ... ఆఖరిస్ారి
పరపుంచ్వనిన చ్యడ్ట్ానికా అననట్టా కన లు వపాపడ్ు. ఆ క్షణ్కాలుంలోనే అతడి
కన నలు వస్ాత రితమయాూయ.

ఒక చ్ేపలాగా, ఒక పరభుంజనుంగా వసత నవనడ్ు తవతయూ. ఆ వయస లో కూడవ

ఆయన శరీరపు తవకిడికి గోదవవరే బ దిరి దవరి ఇసత ననట్టే వుుంది. రణ్రుంగుంలో
కురువృదద డిలా వునవనడ్ు. అసత ీుంలా వసత నవనడ్ు.

దికుకలు పికకట్ిలేే లా 'వదద ' అని అరవబో యాడ్ు స్ో మయాజ. అుంతలో మళీళ
తల నీతి అడ్ుకికవెళిే పో యుంది . అుంతలోనే అకకడ్ రెుండ్ు చ్ేతతలు బలుంగా
అతడిని పట్టా కునవనయ. వాట్ికి ఆ శకిత ఎలా వచిాుందయ తెలీద . అతడిని బ ైట్
పరవాహ్ుంలోకి వసిరేశాయ. ఆయన తన శరీరానేన బో ట్టగా నిలబ ట్ిా , దవని
ఆధవరుంగా తన మన వాడ్ు పట్టా చికికుంచ్ కోవట్ానికి తోడ్పడవడ డ్ు. ఆ నీళళలోే
కావలిసుంది అలాుంట్ి గట్ిా ఆధవరమే. దవని స్ాయుంతో అతడి శరీరుం కాసత ఆగగానే,
తిరుగుతతనన చ్కిుంన ుంచి బ ైట్పడినట్ూ
ా వస రుగా మామూలు పరవాహ్ుంలోకి
వచిాపడవడ డ్ు. అతడికి సపృహ్ తపిపుంది . అుంతలో మరో సేనహ తతడ్ు తనని ఒడ్ుడ కి
లాగట్ుం లీలగా తెలిసిుంది.

నీళుళ కకికుంచిన అయద నిమిషాలకి అతడికి మ లకువ వచిాుంది . కళుళ వపిప

చ్యశాడ్ు. పకకన ఒకరిదద రు మితతర లు వునవనరు. చ్వలాముంది ఇుంకా ఒడ్ుడ నే
నిలబడి గోదవరికేసే చ్యసయ
త వుుండ్ట్ుంతో చినన అన మానుం పార రుంభమ ై, క్షణ్వలోే
అది కరాళ రకకసి అయ, చ్పుపన లేచి కూరుానవనడ్ు. కదిలే స డి కళళలోనే
తిరిగిుంది. పారే గోదవరి పరుగాపి వణ్ కేలా, పకకన కొుండ్లు పరుగులు తీసేలా
"తవతయాూ" అని అరిచ్వడ్ు.

ఉతత ర్ాయణ ఆగమన్మే సంకాా ంతి. ప్టటటేకకెైనా మర్ణానికెైనా అది

శుభప్ర ద్ం. అంప్శయా మీద్ భీష్ుమడు అప్ుటివర్కూ అంద్సకే
ఆగాడు.

3
 తాపో ప్శమనార్ధ ం
ప పాసో ప్శమనార్ధ ం
క్షుద్సప్శమనార్ద ం

పార ణ్వవస్ాన కాలుంలో పుంచ్భూతవలూ వేరేారు పార ుంతవలోే వుుంట్ాయట్. ఒకట్ి

పార ణ్ుం పో యన సి లుంలో, మర్కట్ి శమశానమున, ఒకట్ి కరత యుంద , ఒకట్ి
బార హ్మణ్ునియుంద , కాకి రూపుంలో ఒకట్ి వుుంట్ాయ.

'నవ శరీరుం ఏమయపో యుంది' అనే చిుంతతో ఎవరు కనిపిసత ే వారిని

ఆశియుంచ్ట్ానికి ఆతమ పరయతినసత ుంది. కరమవలన దవనికి వముకిత లభిసత ుంది .

అపరాహ్నవేళ.

వేదయ కత ముంతవర లోత చ్ేసిన హ్ో ముం తవలూకు నిపుపని కుుండ్లో వేస కుని అతడ్ు
ముుంద కు నడ్ుసత నవనడ్ు. వెన కే తవతయూ. 'ఇుంతవరకూ తవతయేూ ముుంద
వుుండేవాడ్ు, ఇుంకన ుంచీ న వేా నడ్వాలి స మా' అనన సిి తికి పార రుంభుం అది.

శమశానుం దగిార శవుం ఆగిుంది.

శాుంతి జరిగాక దక్షిణ్ దికుకగా పడ్ుకోబ ట్ాా రు.

పట్ెా ముంచ్ుం మీద పడ్ుకుననట్టా ఠీవీగా పడ్ుకునవనడ్ు. ఒకొకకకరే చ్యసి

వెళుతతనవనరు. అుందరిలోకి గుుండెలవసేలా ఏడ్ుసత ననది కృష్తణ డ్ు. అతడిని
పట్టా కోవట్ుం నలుగురికి కూడవ స్ాధూుం కాలేద .
 ఏమీ లేనిది స్ో మయాజకొకకడికే ! ఏమీ లేకపో వట్ుం పరిపూరణ మ ైన వషాదవనికి
ఉచ్ాస్ాి య. అది శమశాన వెైరాగూుం కాద . వెైరాగూుం వేరు, వేదవుంతుం వేరు. ఈ
మామూలు పరపుంచ్వనిన వదిలి తవతయూతో అతడ్య అపికి వెళిళపో యాడ్ు. అతడి
కన నలోే నీరు కూడవ లేద . చ్యసే వారికి ఇతడేమి జడ్ుడవ? అననట్టా వునవనడ్ు.
అదే సత బద తతో శవానికి చివరి నమస్ాకరుం పెట్ా ా డ్ు.

కాట్ి కాపరి కరి అుందిుంచ్వడ్ు.

తలీే తుండీ ర పో యన పిలే వాడికి గోరుముదద లు తినిపిుంచ్ట్ానికి తవతయూ స్ాచిన

చ్ెయూ గుర్త చిాుంది.

అుంజలి ఘట్ిుంచి ముంతరమేదయ అనమనవనడ్ు శాి దధ కుడ్ు. తవతయూ నేరిపన

ముంతరపుష్పుంతో పవతరత నవపాదిుంచ్ కునన పెదవులు ఆ ముంతరుం చ్దవట్ానికి
వణ్ కాయ.

చితి నట్ిుంచ్మనవనడ్ు కాపరి. ఏ వళ్ళళ కూరుాని పలక పట్టా కునవనడయ , ఆ

వుంట్ిని నిరాద క్షిణ్ూుంగా తగులబ ట్ా డవనికి ఓనమాలు దిదద ి న వేళుళ
నిరాకరిసత నవనయ.

కుుండ్లో నీళుళ తీస కుని చితి చ్ ట్ూ

ా మూడ్ు పరదక్షిణ్లు చ్ేయుంచ్వడ్ు
బాపడ్ు. శవుడి గుడిలో 'భకిత కర, పార రాధ నకర' తేడవ చ్ెపుత తవతయూ చ్ేయుంచిన
పరదక్షిణ్లు గుర్త చిా కాళుళ తడ్బడవడ య.
 ఒకొకకకమలుపుకర ఒకొకక రుంధరుం చ్ేయసయ
త , మూడయ మలుపులో కుుండ్ని
బరదద లు కొట్ిా ుంచ్వడ్ు కరమకుడ్ు. తరాాత వెనకిక చ్యడ్కుుండవ వెళిే పర మమనవనడ్ు.
చ్యపునెైతే మరలుాకుని వెళిే పో వచ్ ాగానీ, వెుంట్ాడే జ్ా పకాలు అుంత త ుందరగా
వద లుతవయా!

ఇుంట్ికి వచ్వాడ్ు. మొగవారుంతవ ఇుంకా కాట్ి దగా రే వునవనరు. వచిాన

కురివాడికి స్ాన భూతి చ్ెపపడవనికి ఆడ్వాళుళ తిరిగి గ్లుే న ఏడ్వట్ుం
పార రుంభిుంచ్వరు. అతడికి ద ఃఖుం రాలేద . బాధని మరిాపో వడవనికి ద ఃఖమే
సరిపో తే పరపుంచ్ుంలో అుందరూ ద ఃఖుం దవారా ఆనుందవనిన పర ుంది వుుండేవారు.

* * * *
పదిరోజులపాట్ూ అతడ్ు ఎవరితోనయ మాట్ాే డ్లేద . తుంతత మాతరుం చ్ేశాడ్ు.
అసిి కలు ఏరాడ్ు. బూడిద నీట్ిలో కలిపాడ్ు. అసిి కలు ఏరుతతననపుపడ్ు మాతరుం
కాసత ద ఃఖుం వచిాుంది . ఏ వే రళళయతే తన జుట్టా లోకి పేరమగా దయరి శరస సని
దగిా రగా లాకొకని ముదిద డ్ుకొనేవో, ఆ వే రళళ ఎముకలిన ఏరట్ుం!

పదయ రోజున నగన పరచ్వాదనుం చ్ేసి, వస్ాతా నీన, గ్డ్ుగునీ, పాద కలనీ దవనుం
చ్ేశాడ్ు. పిుండ్ పరధవనవనికెై అననుం వుండవడ్ు. కుుండ్ పగలగ్ట్ిా న రాయమీద పేరతని
ఆవాహ్న చ్ేసి న వుాల నీళుళ వదిలాడ్ు. తరాాత అనవననిన అకకడ్ పెట్ా ా డ్ు.

ఎుంతకర కాకి రాలేద .

ఎనెననోన చ్ెపాపరు.
 లాభుం లేకపో యుంది.

చివరికి పుంతతలుగారు స్ో మయాజ భుజుం మీద చ్ేయవేసి, "ఈ కురివాడి

సుంగతి న వుా దిగులు పడ్కు. ఇుందరు బావలు, చినవనననలు వునవనరు. వీరు
కుంట్ికి రెపపలా చ్యస కుుంట్ారు" అనవనడ్ు.

కాకెైతే వచిాుంది కానీ ముట్ా లేద .

ఉననవారుంతవ స్ో మయాజ మా వాడ్ని ముకత కుంఠుంతో అనవనడ్ు. అపుపడ్ు

వచ్వాయ కావుకావుముంట్ూ మరికొనిన కాకులు. కన నమూసి తెరిచ్ేట్ుంతలో
పిుండవనిన ఖాళీ చ్ేశాయ.

చ్నిపో యనవాళుళ నడిచ్ే దయ వలో కృష్ణ పక్షుం ఒక రాతిర - శుకే పక్షుం ఒక పగలు
మనకి నెల అుంట్ట, వాళే కి ఒకరోజు ఈ వధుంగా పనెనుండ్ు రోజులపాట్ట నడ్ుసయ
త నే
వుుంట్ారు. అుంద కే ఏడవదిపాట్ూ భోజనుం పెట్ా ా లి. ఏడవది కొకస్ారి తదిద నుం మొతత ుం
16 మాసికాలు.

అడిగి తెలుస కునేట్ుంద కు పుంతతలుగార్కరే వునవనరు.

"స్ాామీ" అనవనడ్ు స్ో మయాజ కరమకి ముుంద రోజున. "-మా అయూవారికి

దేముడ్ుంట్ట నమమకుం లేదనన రోజున కూడవ తవతయూకి కోపుం రాలేద . అుంతట్ి
హేతతవాది ఆయన! మరి అట్టవుంట్పుపడ్ు వుననదయ లేదయ తెలియని ఆతమకోసుం
ఇనిన తుంతత లెుంద కు?"
 "ఇకకడ్ పరశన దేముడ్ునవనడవ, ఆతమ వుననదవ అని కాద నవయనవ! సుంతృపిత
వుననదవ లేదవ అని ఈ శరీరానిన ఒక పార ణ్ుం తన స ఖద ఃఖాలకు కొనిన
సుంవతసరాలపాట్ూ ఉపయోగిుంచ్ కుుంది . పార ణ్ుం పో యన వాడ్ు నిననట్ివరకూ
నవతో వుననవాడ్ు. ఆ శరీరానికి కాసత అయనవ వలువ ఇవాాలి కదవ! మనతో
కలిసి కొుంతకాలుం జీవుంచిన ఆతమని అపుపడ్పుపడ్ు గురుత చ్ేస కోవాలి కదవ!
ఉదవహ్రణ్కి, ఒక పెదద మనిష్ికి మనమొక పూలదుండ్ వేస్త ాము. అతడ్ు దవనిన
తనతోపాట్ూ తీస కువెళళడ్ు. కాని దుండ్ వేసిన మనని ఆదరభావుంతో చ్యసి
అకకడ్ పెడితే మనకో తృపిత . అదే మనుం చ్యసయ
త వుుండ్గా చ్ెతత కుుండీలో వేసత ే
మనకెలా వుుంట్టుంది? 'రేపు అది వాడిపో యన తరాాత చ్ేరేది అకకడికే కదవ'
అననది పిడివాదుం, మన మితతర డ్ు, మనతో ఈ పార పుంచిక స ఖద ఃఖాలన
ఇుంతకాలుం పుంచ్ కుననవాడ్ు పో తే, కనీసుం సుంవతసరానికి ఒకస్ారి అయనవ
అతడిని తలుాకోట్ానికే ఏ శిదద వ లు, తదిద నవలు! అవే లేనిరోజున ఈ దహ్నుం ఖరుా
మాతరుం ఎుంద కు? చ్వవగానే బయట్ దవరిపకకన పడేసత ే పరభుతామే
తీస కుపో తతుంది కదవ!

అంద్ర్ూ అలా ప్డెయాటం పారర్ంభంచిన్ ర్ోజున్ వటిని కాలచటానికి

యంతార లు కన్సక ్బ్డినా మన్ం ఆశచర్ాప్డన్వసర్ంలేద్స."

ప్దో ర్ోజు అయాూక బుంధ వులు బట్ా లు సరుద కోవట్ుం పార రుంభిుంచ్వరు. ఉనన
మనిష్ి పో యన వష్యుం అపుడ్పుదే మరిాపో తతనవనరు. కబురుే
పార రుంభమయాూయ. పిలే ల అలే రి సరేసరి. హాస్ో ూకుత లు కూడవ మొదలయాూయ.
 గాజులు బరదద లు కొట్ా డవనికి భారూ లేద . బాధపడే కొడ్ుకు చ్వలా కాలుం కి ితమే
పో యాడ్ు. స్ో మయాజ చిననవాడ్ు. ఇుంకెవరునవనరు?

అకస్ామతత
త గా అకకడి కెవరయనవ తెలియనివారు వసేత వారికి అది పదయ రోజు
కరోక, పదిముంది చ్ేరిన పుండ్గో అరధ ుంకాద . అలావుుంది అకకడ్ పరిసి తి.
కొుంతముంది పెళిే సుంబుంధవల గురిుంచి చ్రిాసత నవనరు. వీరేనవ మొనన గుుండెలు
బాద కుని ఏడిాుంది అనన అన మానుం వసత ుంది.

స్ో మయాజ ఏడ్వలేద . అతడి కుంట్ నీట్ిచ్ కక రాలలేద . కానీ

గురుత తెచ్ ాకునేవాడ్ు. ఇది రోజుల బాధ కాద . నెలల తరబడి, సుంవతసరాల
తరబడి వుుండేబాధ. ముుంద తకుకవ వుుండి తరాాత ఎకుకవయేూ బాధే నిజమ ైన
బాధ. పర ర దద ననపూట్ నీడ్లా తకుకవయేూది బాధ కాద .

అతడికి రాతిరళుళ నిదరపట్టా ది కాద . అపుపడ్పుపడ్ు పకకగద లోే ుంచి పెదద ల

గుసగుస వనిపిుంచ్ేది.

చివరికి పదకొుండయ రోజు అది బరదద లెై బ ైట్పడిుంది .

"వెళిే నవయన ఏమీ చ్ెపపకుుండవ వెళిే పో యాడ్ు. రాతకోతలు అసలే లేవు.

ఉననది పర లమూ, ఇలూ
ే ఎుం చ్ేదద వ ుం?" అని అడిగాడ్ు పెదద లుే డ్ు. చ్వలా
మామూలుగా, ఇది స్ాధవరణ్మ ైన వష్యుంలా.

మామూలుగా మాట్ాే డ్ుతతనన వాళళుందరూ ఒకకస్ారిగా మౌనుం వహ ుంచ్వరు.

కానీ ఆ పరసకిత వచ్ేాసరికి ఉదేాగుం కనబడిుంది.
 "చ్ెట్ా ుంత పెదద మనిష్ే వెళిే పో యనపుపడ్ు, ఈ చినన ఆసి లు లెకక ఏమిట్ి
నవయనవ" అనవనడ్ు మూడయ అలుే డి తుండి ర. ఈ మూడయ అలుే డే పరసత తుం అకకడ్
వుుండి పర లుం వష్యాలు చ్యసత నవనడ్ు. ఏదీ నిశాయమవకుుండవ ఇపపట్ిలాగే
స్ాగిపో తే అతడ్ు ఆ పర లానిన చ్యస కుుంట్ూ వుుండిపో వచ్ ా నెమమదిగా భుకత ుం
చ్ేయవచ్ ా.

"అయనవ పదయ రోజునే చ్రా ఏమిట్ి?" అనవనడ్ు రెుండయ అలుే డ్ు అతడ్ు కూడవ
మూడయ వాడితో కలిసి గాి ముంలోనే వుుంట్ాడ్ు. నిజ్నికి వారిదద రూ ఎనిమిదయ రోజు
రాతే ర ఈ వష్యుం గురిుంచి మాట్ాే డ్ుకుని, ద నేనవాడిదే భూమి అనన నిరణ యానికి
వచ్వారు.

"అవున ఇవనీన ఇపుపడే చ్రిాసేత ఆయన ఆతమ క్షోబ్రసత ుంది......" అనవనడ్ు

రెుండయ అలుే డి తుండి ర. అుందరూ ఆయన మాట్వెైపు మొగా ట్ుం చ్యసి నవలుగోవాడ్ు
కదిలాడ్ు. అుందరోే కి అతడే తెలివెైనవాడ్ు. ఎకకడయ దయర పరదేశుంలో వుుంట్ాడ్ు.
ఎుంత ద రికితే అుంత వభజుంచి పట్టా కుపో దవమని చ్యసత నవనడ్ు. దీనికోసుం మళీళ
ఇుంతదయరుం రావట్ుం ఇష్ా ుంలేద . ఇపుపడ్ు తన మాట్ాే డ్కపో తే ఈ వూవహారుం ఈ
రోజు తేలిపో ద బరహామసత ీుం వేశాడ్ు.

"ఇుంట్ికర, పర లానికర పతవర లు లేవని మీరే అుంట్టనవనరాయ . ఉనన ఒకక

వారస డ్య స్ో మయాజే ! ఆడ్పిలే లు ఎలాగో సరుద కుపో వచ్ ా. తలీే తుండీ ర లేని
కురివాడ్ు ఏదయ ఒక పతరుం వార సి అతడి కిచ్ేాసేత సరిపో తతుంది ".
 తన మాట్లు అకకడి వారిమీద పిడ్ుగుపాట్టలా పనిచ్ేస్త ా య అని అతడికి
తెలుస . దవుంతో వాళుళ తమ నిరణ యాలిన మారుాకుని వీలెైనుంత త ుందరగా
పుంపకాలు మొదలుపెడ్తవరని అన కునవనడ్ు. అయతే తనకనవన
తెలివయనవారు అకకడ్ునవనరని అతడ్ు వూహ ుంచ్లేద . ఆ తెలివెైనది అతడి పెదద
వదిన. స్ో మయాజ పెదద కకయూ.

"ఏుం నవయనవ, నీ కూతతరు భరమరానిన గానీ స్ో ముడికిచిా

చ్ేదద వ మన కుుంట్టనవనవా?" అుంది. అుందరూ ఘొలుే న నవాారు. కథ అట్ట
తిరిగేసరికి అతడినోరు మూతపడిుంది .

స్ో మయాజ ఇదుంతవ చ్యసత నవనడ్ు. మొట్ా మొదట్ిస్ారి మన ష్తూలోే పల

వుుండే మరో మన ష్తలిన చ్యసత నవనడ్ు వీరేనవ తవతయూ వసయ
త ుంట్ట తలుపు
పకకన ఒదిగి ఒదిగి నిలబడినవారు? వీరేనవ తవతయూ ముుంద తలెతత ట్ానికి
కూడవ భయపడినవారు? అతడికి కాకులు జ్ా పకుం వచిానవయ్. పిుండవనిన చిదరుం
చ్ేసి తినన కాకులు.

కృష్తణ డ్ు రవాుంత స్ాారధ పూరితతడ్యేూసరికే తవతయూ ఆ రోజు అుంత

బాధపడవడ డే ! ఈ రోజు ఈ తన మన ష్తూలిన గమనిుంచి ఆయన ఆతమ ఎుంత
క్షోభిసత ుందయ !!

ఆయన ఆ రోజు చ్ెపిపన మాట్లు నిజమే.

ఆయన (మొదట్ి) తరుం తముమళళ కోసుం కూడవ తవూగుం చ్ేసిుంది. కృష్తణ డి

(రెుండయ ) తరుం 'తన కుట్టుంబుం' వరకూ వచిా యుగసుంధిలో ఆగిుంది. ఈ (మూడయ )
తరుం పకకవాడి ఆసిి కూడవ కబళిుంచ్వలానే పరయతనుంలో ఉుంది.

అతన ఆలోచ్నలోే వుుండ్గానే ఆఖరి అలుే డ్ు కదిలాడ్ు. "స్ో మునిన

మాతోపాట్ట తీస కుపో తవము" అనవనడ్ు. అకకడ్ సయదిపడితే వనిపిుంచ్ేట్ుంత
నిశశబద ుం వాూపిుంచిుంది.

"అవున , ఎలాగూ వచ్ేా సుంవతసరుంతో అతని చ్ద వు ఇకకడ్ అయపో తతుంది.

పెై చ్ద వులకి వేరే పట్నుం పో వట్ుం ఎుంద కు? మాతో వచ్ేాస్ాత డ్ు. ఇక ఆసిి
అుంట్ారా? అది అతగాడ్ు పెదద యాూక చ్యస కుుందవుం" అనవనడ్ు. అతగాడ్ు అుంత
అలా ముుంద కొచ్ేాసరికి అుందరూ తవతవకలికుంగా పట్టా సడ్లిుంచ్ కునవనరు.

రెుండయ కూతతరు కలిపుంచ్ కుని, "పుండ్గలకర పబాబలకర అుందరూ ఇకకడికి

రావవచ్ ా. పురుళళ ఖరుా ఎలాగూ పరతీ సుంవతసరమూ వుుండ్నే వుుంట్టుంది"
అుంది ఆ ఖరుాలనీన మేమే భరిస్త ా ుం అననట్టా ధానిసయ
త .

"స్ో ముడి ఖరుా నిమితత ుం మేము పరతీనెలా ఒ పాతిక పుంపిస్త ా ము

అననయూగారూ" అనవనడ్ు రెుండయ అలుే డ్ు పెదదవాడితో.

అుందరూ త ుందర త ుందరగా తమ తమకి వచ్ేా లాభనషాా ల గురిుంచి

ఆలోచిుంచ్వరు. దీనికి ఒపుపకునవనరు.

స్ో మయాజ కేవలుం శని తే అయాూడ్ు. పలెే ని వదిలిపో వట్ుం అతడికి ఇష్ా ుంలేద .
కానీ ఎవరూ అతడి అభిపార యుం అడ్గలేద .
 ఆ రోజు కూడవ అతినికి నిదర పట్ా లేద . పకకగదిలో చినన అకకయూ భరత తో
మాట్ాే డే మాట్లు వనపడవడ య.

"అసలే పట్నుంలో మనకి ఖరుాలు ఎకుకవుంట్ట, మళీళ వీడిని

తీస కుపో దవముంట్ారేమిట్ుండీ ...."

బావగారి నవూా వనిపిుంచిుంది. "పిచిా మొహ్మా! చ్ుంట్ిని బడికి

తీస కువెళళట్ుం న ుంచీ కూరగాయలు తేవట్ుం వరకూ ఒక కురాి డ్ుుంట్ట
బావుుండ్ునని పరతిరోజూ స్ాధిుంచ్ేదవనివగా! నీ తముమడ్ు నీకు ఆ పాట్ి స్ాయుం
చ్ేయడ్య...."

భరత తెలివకి అబుబరపో యనట్టా ఆమ కొదిద సేపు మాట్ాే డ్లేద . కొుంచ్ెుం సేపట్ికి
తేరుకుని "మరీ పాతిక రూపాయలేమిట్ుండీ బ్రచ్ామేసినట్ూ
ా .....కనీసుం యాభ ై
అడ్గాలిసుంది" అుంది.

స్ో మయాజ అకకడిన ుంచి కదిలాడ్ు. అతనిలో కోి ధమూ, ఉకోి ష్మూ, వూధ,
బాధలాుంట్ి భావాలేమీ లేవు.

చిరునవుాతో చిననకకయూ.....పెదద తనుంతో పెదద కకయూ.....ముగధ గా మూడయ

వదిన.....అుందరూ వస్ాత రట్ పుండ్కిక ఏ కవ వార శాడిది? ఓ భావకుడవ, నీ అుంత
మూరుఖ డ్ు ఈ పరపుంచ్ుంలో మర్కడ్ు వుుండ్డయ యీ.

పిలే గోదవవరి అతడిని నిశశబద ుంగా ఓదవరిాుంది. మలెే పుందిరి అతడికా ఆఖరి
రాతిర వీడయ కలు యచిాుంది.

ఎదద ల బుండి కిరుి న కదిలిుంది.

ఇరుగమమలు, పర రుగమమలు అతడి నిష్రీమణ్వనిన చ్యసత నవనరు.

ఇుంట్ి ఎతత రుగులు - ఇుంట్ిముుంద ఆట్సి లుం .... అనినట్ికర చ్యపులోత నే

వీడయ కలు చ్ెపాపడ్ు.

బుండి కదిలిుంది.

ఊరు దవట్టత ుంట్ట కృష్తణ డ్ు ర్పుపకుుంట్ూ వచ్వాడ్ు. పుంచ్ె అుంచ్ న ుంచి పది
రూపాయలు తీసి అతని చ్ేతిలో పెట్ా ా డ్ు. "ఊరుకాని ఊరు వెళుతతనవనవు, ఇుంతే
వుుంది. తీస కో" అని కోరాడ్ు.

తవతయూ పో యనపుపడ్ు రాలేద . దహ్నుం చ్ేసత య ుంట్ట రాలేద .

ఇపుపడ చిానయ్ కనీనళుే . తవతయూ కృష్తణ డి మనస లో నవట్ిన బీజుం అుంత
త ుందరగా మహావృక్షమ ై ఫలిసయ
త ుంట్ట వచిానయ్ కనీనళుే .

బుండి కదిలిుంది.

కాలువ పకకన ుంచి కొతత గా వేసిన దవరిలో పయనిసయ

త ుంది.

ఊరిని వదిలిుంది.
 పెైరే మధూగా స్ాగుతతుంది.

అదే ఆఖరుస్ారి అననట్టే తలెతిత పలెే ని చ్యశాడ్ు స్ో మయాజ.

దవరి వెడ్లుప చ్ేయట్ుం కోసుం వూడ్లు కొట్టా సిన మరిిచ్ెట్ా ట బో సిగా

కళ్ీవహీనుంగా కనబడ్ుత ుంది .

ఊర్ంతటికీ ఆశాయమిచిచన్ చెటే ట ఊర్ోుయ్, ఊర్శి తావనిన

కూలోుయ్, కాసత ఓదార్ుు క సం చూససత న్నటట
ే వటంది.

5
నదీ పరవాహాన హాయగా ఈద కుపో తతనన చ్ేప పర రపాట్టన ఒడ్ుడ న పడితే ఎలా
వుుంట్టుందయ అలా వుుంది స్ో మయాజ సిి తి. నీరు ఎట్టవెైపున ుందయ చ్ేపకి తెలీద .
ఇస కలో ఎగిరెగిరి పడ్ుతతుంది. గిలగిలా కొట్టా కుుంట్టుంది.
ఆ కొతత వాతవవరణ్ుంలోనే స్ో మయాజ కూడవ అలాగే ఇమడ్లేక
కొట్టా కుుంట్టనవనడ్ు.

ఇకకడ్ మన ష్తూలు ఎపుపడ్య హ్డవవుడిగా పరిగెడత వ రు. ఆపాూయతలు

వుుండ్వని కాద . కానీ చిరునవుా వెన క కృతిరముంగా కనబడ్ుతతుంది. పలకరిుంపు
వెన క పరోక్షుంగా నొసట్ి వరుపు కనబడ్ుతతుంది.

స్ో మయాజులిన తీస కుని వచిాన బావగారి పేరు రుంగారావు. అతడెపుపడ్య

సహ్జుంగా నవాడ్ు. 'నీ కోసుం నవుాతతనవనన స మా' అననట్టా వుుంట్టుంది
అతని నవుా. అతడి కిదద రు పిలే లు. వీరుగాక వధవపపగారు వుుంది . ఆమ ని
చ్యడ్గానే స్ో మయాజకి ముంచి అభిపార యుం కలిగిుంది. అతనిలాగే ఆమ కూడవ
మరెకకడవ చ్ోట్ట ద రకక ఈ గూట్ికి వచిా చ్ేరిుంది. ఆమ పేరు దమయుంతి. ఆ
ఇుంట్ిలో ఒక వుంట్మనిష్ి స్ాి యలో చ్యడ్బడ్ుత ుంది . ఆపాూయత, బుంధ తాుం
పేరుతో గుపెపడ్ు తిుండి పెడితే అుంతపని చ్ేసేవారు పట్నుంలో ద రకట్ుం కష్ా ుం.
నవలుగిళళ చ్వవడి అది. కుడివెైపు ఇుంట్ిలో రుంగారావు. మరో అననగారూ వారి
కుట్టుంబుం వుుంట్టుంది . వారిది గుంపెడ్ు సుంతవనుం. భారూ పర రపాట్టన ఈ లోకానికి
వచిానట్ూ
ా , ఎపుపడ్ు పెై లోకానికి వెళిళపో దవమా అననట్టా వుుంట్టుంది . ఆమ
వయస కూడవ పెదద దికాద . అయనవ స్త ీ తవలూకు స నినతతాపు భావానిన
పురుష్తలోే పో గ్ట్ా ట్ానికి కుంకణ్ుం కట్టా కుననట్టా పరవరిత సత య వుుంట్టుంది . నడి
లోగిలిలో కూరుాని పేల ద వెానతో జుట్టా గీరుత , ఒకొకకక పేన ని పట్ిా కసిగా
చ్ుంపుతతుంది . ఉతికిన లుంగాలు గుమముం పకకనే ఆరేసత ుంది. అనినట్ికనవన
ఘోరమ ైనది మర్కట్ి వుననది. ఎపుపడ్య ముకుకనో, పళళనో, చ్ెవునో వరుసగా
వేలు, సయది, పులే తో గెలుకుత వుుంట్టుంది. అలవాట్యన వాళళకు ఆహద
కొతత గా కనిపిుంచ్ద . కానీ కాసత పరీక్షగా చ్యసేత మరి ఆమ న ుంచి
పారిపో వాలనిపిసత ుంది . స్త ీలలో కూడవ ఇుంత అనయహ్ూమ ైన పదవరాధ లుుంట్ాయా
అనిపిసత ుంది.

ఈమ పెదద కుమారుడ్ు రాజ్. అతడ్ు ఏడయ తరగతి ఎనిన సుంవతసరాలునుంచీ

చ్ద వుతతనవనడయ అతనికే తెలీద . ఆ ఇుంట్ికి - ఒకక ఇుంట్ి కనేమిట్ి - ఆ పేట్కే
అతడ్ు నవయకుడ్ు. ఎనెననోన పనే అవనీన ముగిుంచ్ కుని రాతిర ఏ పదిుంట్ికో
ఇుంట్ికి చ్ేరుకుుంట్ాడ్ు. మళీళ పర ర దద నేన బయలేద రతవడ్ు. స్ాయుంతరుంపూట్ వీధి
మొదలులో నలుగురు అయద గురు సేనహ తతలతో నిలబడి, దవదవపు మూడ్ు
గుంట్లు చ్రిాస్ాతడ్ు. చ్రాలుంట్ట రాజకరయాలూ, స్ాహ తూమూకాద
వడ్ుదలవబో యే చితరుంలో అభిమాన నవయకుడి యుదవద లన ుంచీ పకకపేట్
ర్డీలతో పో రాట్ాల వరకూ ఆ చ్రాలోే పరముఖుంగా చ్ోట్ట చ్ేస కుుంట్ాయ.

అతడి చ్ెలెే లు వెైదేహ ఆమ కూడవ చ్ద వుత ననది. అదే వీధిలో వునన ఒక
కురి రచ్యత పేరమలో ఆమ తలమునకలయేూట్ుంతగా మునిగి వుననది. ఆ
రచ్యత ఈమ మీద గేయాలలిే పతిరకలకి పుంపిసత య ుంట్ాడ్ు. అవ కిముం
తపపకుుండవ తిరిగి వసయ
త వుుంట్ాయ. తన పేరయసి పాదపదవమలకి వాట్ిని అరిపసయ
త
వుుంట్ాడ్ు.

ఆ ఇుంట్లే మూడయ భాగుం ఈ అననదముమల నవయనగారిది. ఎవరికరవారు

వడిపో యన తరువాత ఆయన ఆ భాగుంలో వుుంట్టనవనడ్ు. భారూ పో యాక
వుంట్రివాడ్యాూడ్ు. స్త ీలతో కూరుాని వుంట్ిుంట్లే కబురుే చ్ెపపట్ుం ఆయన
అలవాట్ట. పలెే ట్ూరోే తవతయూ గుంభీరతాపు నీడ్లో స్త ీ అుంట్ట రవాుంత
మొహ్మాట్ానిన, స్త ీ పట్ే గ్రవానీన నేరుాకునన స్ో మయాజకి ఈ తవతగారు ఒక
అరధ ుంకాని పరహేళికగానే మిగిలారు.

ఇక నవలుగోభాగుం.

మిగిలిన మూడ్ు భాగాలకుంట్ట అది వలక్షణ్మ ైనది. పెైగా దవనికి మధూ లోగిలి
గుుండవ వెళ్్ళ అవసరుం లేకుుండవ అట్టనుంచి బయట్కు దవరి వుుంది. గచ్ ా
నవపరాయతో చ్ేసినది . అదెద కూడవ ఎకుకవే వసత ుంది. ఆ అదెద న ఇదద రు
కొడ్ుకులూ, ఆ తుండీ ర సమానుంగా పుంచ్ కుుంట్ారు. కొడ్ుకు లిదద రికర వేరేారు
ఉదయ ూగాలూ, సుంపాదనలూ వునవన అది పూరీాకుల ఆసిి కాబట్ిా రెుండ ుంతతలు
తవము తీస కుుంట్ారు. ముసలాయనకి మూడయ వుంతత మాతరుం హ్కుక భుకత ుంగా
ఇస్ాత రు. మానవతాుం న ుంచి నవూయుం వడిపడి చ్ట్ా ుం రూపేణ్వ జనవనిన
కిమకిముంగా ఆకిమిుంచ్ కుుంట్టనన రోజులివ. అుందరూ కలిసే వుుంట్ారు. కలిసే
మాట్ాే డ్ుకుుంట్ారు. కానీ మానసికుంగా వడివడిగా వుుంట్ారు. అుంతే తేడవ. ఆ
ఇుంట్ి భాగాలోే నే వారి మనస సలో కూడవ గద లు.

ఆ భాగుం ఖాళీ అయ నెలరోజులు కావవసత ననది. ఇుంకా ఎవరూ రాలేద .

ఆ ఇుంట్ికి ముుంద వెైపున జ్గాలేద కానీ వెన క పెరడ్ు వుుంది. అకకడే

స్ాననవల గది, చికుకడ్ుపాద లు వునవనయ. అవతలవెైపు స్ాననవల గదిగోడ్
పడిపో య వుుంది. దవని గోడ్ ఎవరు కట్ిా ుంచ్వలా అననది పెదద సమసూ. అయతే
అట్టవెైపు గోడ్ కాబట్ిా , వెుంట్నే వచ్ేా పరమాదుం లేద కాబట్ిా , రాబో యే అదెద తో
దవనిన బాగుచ్ేయదవడ మని ఎవరికర వారు వూరుకునవనరు.

ఇవీ ఆ ఇుంట్ి సుంగతీ - ఆ ఇుంట్ిలో వునన వూకుత ల సుంగతీ......

* * * *
మధవూహ్నుం రెుండ్ుగుంట్లకర - ఎుండ్ పెళ పెళ కాసత ుండ్గా గురిబబుండి వచిా
ఇుంట్ిముుంద ఆగిుంది . చిననకక, బావా దిగారు. స్ామానే లోపలికి వెళ్ీళయ.
'ఊరుకో అమామ - ఊరుకో ఏడిసేత పో యనవారు వస్ాత రా' అని ఆవడ్ చిననకకని
ఓదవరిాుంది . ఆ తరువాత ఇదద రూ కబురే లో పడవడ రు.

అుందరికనవన చివరన ఆ ఇుంట్ిలో పరవేశుంచినవాడ్ు స్ో మయాజ అతడి నెవరూ

లోపలికి పిలవలేద . చిననకక ఏడేా నిమితత ుం బ్రరబ్రరా లోపలికి పో యుంది.
స్ామాన లు సరీగా వునవనయో లేదయ చ్యస కునే హ్డవవుడిలో బావ వునవనడ్ు.

స్ో మయాజ బ్రకుకబ్రకుకముంట్ూ లోపలికి పరవేశుంచ్వడ్ు. ఆ రోజు ఆదివారుం

అవట్ుంతో అుందరూ ఇుంట్లేనే వునవనరు. రుంగారావు చినన కొడ్ుకూ,
కూతతరూ....అతడి అనన రాజ్, వెైదేహ ....అుంతముంది జనుం, అతడ్ు
పరవేశుంచ్గానే ఒకకస్ారి తలతిపిప చ్యశారు. అనిన చ్యపుల త పుల నెద రోకలేక
అపరయతనుంగా అడ్ుగు వెనకిక వేశాడ్ు.

రాజ్ లేసత య "ఎవరు కావాలి?" అని అడిగాడ్ు.

"మా తముమడ్ు రాజ్" అుంది చిననకక పరిచ్యుం చ్ేసత ననట్టా , "మేుం

తీస కొచ్వాుం. మాతోనే వుుంట్ాడ్ు" అని, స్ో మయాజవెైపు తిరిగి "లోపలికి రారా.
పరాయవాడిలా అకకడ్ నిలబడిపో యావేమిట్ి ?" అుంది. అతనికి కొతత గా వుుంది.
రుంగారావు పిలే లకి మాతరుం మర్క జతగాడ్ు చ్ేరట్ుం హ్ుషారుగా వుుంది.

"ఆ గదిలో నీ స్ామానే పెట్ా ట కో" అనవనడ్ు రుంగారావు.

పెదద స్ామానేే మీ లేవు. నవలుగు జతల బట్ా లు, సుంచి, కొనిన పుసత కాలు.
అుంతే. వాట్ిని పట్టాకుని స్ో మయాజ ఆ గదిలోకి వెళ్ీళడ్ు. అట్క మీద వునన
చ్ెతత స్ామానయ, కాగితవల తడీ కలిసి అకకడ్ అదయ రకమ ైన వాసన వసయ
త ుంది. ఒక
మూలగా రెుండ్ు పెదద ముంచ్వలాే గా వునవనయ. ముంచ్వనికర, గోడ్కర మధూ పాత
పతిరకల కట్ా వుుంది.

వశాలమ ైన గోదవవరి తినెనలాుంట్ి ఇుంట్ిన ుంచి ఇరుకు కాలువలోకి వచిాన

అన భూతి.

అతడితోపాట్ట ఆ గదిలోకి పరవేశుంచిన రాజ్ "నీ పేరేమిట్ార ?" అని అడిగాడ్ు.

మొదట్ి పరశనలోనే తన ఆధికూతని నిరూపిుంచ్ కోవట్ానికి చ్ేసిన పరయతనుం
కనపడిుంది.

"స్ో స..... స్ో స..... స్ో మయాజ."

"ఏుం చ్ద వుకునవనవ్?"

స్ో మయాజ తడ్బడ్ుత చ్ెపాపడ్ు.

"ఎకకడ్?"

"అగ్..... అగ్.... అగిహారుం పాఠశాల."

రాజ్ అతడివెైపు పరీక్షగా చ్యసయ

త "నీకు సతవత ?" అని అడిగాడ్ు.

"లేే .... లేే ద " మరిుంత తడ్బడవడ డ్ు స్ో మయాజ.

"లేకపర వట్ మేమిట్ి? నీకు నతేత ఏదీ అన చ్యదవద ుం వష్ాకేసన డ్ు......"

 స్ో మయాజ మాట్ాే డ్లేద . అతడి మొహ్ుం ఎరిగా మారిుంది.

"అనయ" అనవనడ్ు చిననకక కొడ్ుకు చ్్కాకపట్ిా గుుంజుత .

పిలే లుందరూ తనవెైపే చ్యసయ

త వుుండ్డ్ుంతో స్ో మయాజ నోరు తెరిచ్వడ్ు. మాట్
తడ్బడ్కుుండవ వుుండ్ట్ానికి శాయశకుత లా పరయతినుంచ్వడ్ు. మనస మీద మరిుంత
వతిత డి ఎకుకవెైుంది. నవలుక నిరాకరిుంచిుంది.

"వష్ాక్.....క్.....సేన డ్ు" అనవనడ్ు. అుందరూ ఘొలుే న నవాారు. రాజ్

పకకగదిలోకి త ుంగిచ్యసయ
త "పినీన నీ తముమడికి నతేత వ్" అని అరిచ్వడ్ు.

ఆ తరువాత స్ో మయాజ దవనిన పో గ్ట్టా కోవట్ానికి చ్వలా పరయతినుంచ్వడ్ు.

కానీ అది వచిాుందనన భావుం మానసిక వూధకి గురిచ్ేసి, మరిుంత మాట్
తడ్బడేట్ా ూ చ్ేసిుంది .

ఆ వధుంగా అతడికి శాశాతుంగా నతిత వచిాుంది.

* * * *
స్ో మయాజ ఆ ఇుంట్ికి రావట్ుంతో చ్వలాముందికి చినన చినన బాధలు
తపిపనయ్. ముఖూుంగా రుంగారావు పెదద ననగారికి పర ర దద నేన లేచ్ే బాధ తపిపుంది.
తెలే వారకుుండవనే వెళ్ీళలి. లేకపో తే పాలు ద రకవు.

స్ో మయాజకి అది అలవాట్ట. నవలుగుననరకే లేచి వెళిళ పాలు

తీస కొచ్ేావాడ్ు. అుంతకుముుంద అపుపడ్పుపడ్ు ఆయన ఆలసూుంగా వెళితే అవ
అయపో యేవ. స్ో మయాజ వచ్వాక ఆ ఇుంట్ిలిే పాదీ మరెపుపడ్య పాలురాక
బాధపడ్లేద .

అయదిుంట్ికలాే పాలు తీస కొచిా ఇచిా, తరువాత పెరట్లే ఎుండ్ు కట్ెా లతో
పర యూ వెలిగిుంచి నీళుళ పెట్ా ట వాడ్ు. కాగు వేడెకేకసరికి గుంట్ పట్టా ది. అపపట్ికి
తెలే వారేది. రుంగారావు అననగారికి ఎుంత వేసవకాలమ ైనవ వేనీనళుళ కావాలి.
రాజ్, వెైదేహ ల సుంగతి సరేసరి. స్ో మయాజ తెలే వారేన లేచి ఈ పని చ్ెయూట్ుం
ఆడ్వాళళకి కూడవ ఎుంతో తెరిపినిచిాుంది . అుంతకుముుందెైతే స్ాననవలు
పూరత యేూసరికి ఎనిమిదయేూది.

దమయుంతి మాతరుం దీనికి అభూుంతరుం చ్ెపిపుంది. "నేనెలాగూ లేస్త ా గా

బాబూ, న వెాుంద కు?" అుంది.

"నవ కలవాట్టనుండి. మా ఊరోే అయతే ఇుంతకనవన పర ర దద నేన

లేచ్ేవాళళుం."

ఆమ మరి రెట్ా ి ుంచ్లేద . నిజ్నికి ఆమ రాతిర పడ్ుకునేసరికి

పదకొుండ్ు దవట్టది. అుందరి భోజనవలు అయేూక తన తిని, అుంట్ట
ే కడిగి
పడ్ుకొనేసరికి అరధ రాతిర కావవచ్ేాది. మళీళ పర ర దద నేన నవలుగిుంట్ికర
లేవాలుంట్ట నరకుం కనపడేది. స్ో మయాజ వచిా ఆ వధుంగా ఆమ న
రక్షిుంచ్వడ్ు. మొదట్లే ఆమ కూడవ అతడితోపాట్ట లేచ్ేది. తరువాత
కిమకిముంగా మాన కుుంది. ఆమ కష్ా ుం తెలిసిన స్ో మయాజ ఆమ న
దవనికి బలవుంతుంగా వపిపుంచ్వడ్ు.

స్ాననవలయాూక అతడ్ు సెైకిలుమీద చిననకక కొడ్ుకుని వెనకాల,

కూతతరిన ముుందయ ఎకికుంచ్ కుని బడివదద దిుంపేవాడ్ు. అకకడ్న ుంచి
కూరగాయలు కొని తీస కొచ్ేావాడ్ు.

అతడిమీద ఒకొకకక పనీ, అది చ్వలా మామూలుగా జరిగిపో యనట్ూ

ా
వచిాపడిుంది. అతడ్ు దేనీన కాదనకుుండవ స్ాకరిుంచ్వడ్ు. అతడి
కపుపడ్పుపడ్ు కడ్ుపునొపిప వచ్ేాది. అది చ్వలా కాలుం న ుంచీ వుుంది.
పలెే లో ధనాుంతరి యచిాన ముంద తో తగా లేద . నెలకో రెుండ్ు నెలలకో
ఒకస్ారి వచ్ేాది. ఒకట్ి రెుండ్ు గుంట్లు మనిష్ి వలవల లాడిపో యేవాడ్ు.
తరువాత సరుద కునేది.

ఈ ఊరు వచ్వాక, భోజన కిముం మారుప వలే ఈ మధూ తరుచ్

వస్ోత ుంది. చ్ ట్ూ
ా అుందరూ గాఢనిదరలో వుుండేవారు. అతడ్ు కడ్ుపు
పట్టా కొని మూలిగేవాడ్ు. కుంట్ిన ుంచి ధవరాపాతుంగా నీరు కారేది. మరీ
బాధ ఎకుకవయతే పరకకవారికి నిదవర భుంగుం కాకుుండవ వుుండ్ట్ుం కోసుం
పెరట్ి తలుపు తీస కుని చీకట్లేకి వెళ్్ళవాడ్ు. బ్రగా రగా రోదిుంచ్ేవాడ్ు.

'తవతయాూ! తవతయాూ!' అని.

 * * * *

అతడవ ఊరు వచిాన పదిరోజులకు రుంగారావు అతడిని తీస కుని

సయకలుకి వెళ్ీళడ్ు. ఆ రోజు జీతుం కట్ిా చ్ేరిపుంచి, తనపని పూరత యనట్టా
సెైకిలేస కుని వెళిళపో యాడ్ు.

గుమాస్ాత జీతుం కట్ిాన రస్ద స్ో మయాజకిసత య 'అదిగో! అలా తిననగా

వెళుళ. ఆ చివరి గదే నీ తరగతి' అనవనడ్ు స్ో మయాజ బ ద రుత చివరి
గది దగా ర ఆగాడ్ు.

లోపల తెలుగు తరగతి జరుగుత వుుంది.

పాఠుం చ్ెపేపవాడ్ు మాతరుం ఆుంగే ఉపనవూసకుడిలా వునవనడ్ు. గుమముం

దగా ర నీడ్ పడ్ట్ుంతో అతడి వాక్రవాహానికి ఆనకట్ా పడిుంది. తలతిపిప
స్ో మయాజని చ్యసి, "మిట్ా మధవూహ్నుం ఇపుపడ్ు తీరికెైుందవ మీకు
తరగతికి రావట్ానికి" అనవనడ్ు వూుంగూుంగా.

"నే .... నే...."

"ఏమిట్ి నెననెననెన" తరగతి ఘొలుే ముంది.

 "నేన ఈ రోజే చ్ెా.... చ్ేరుతతనవనన ."

"ఓహ్ో ! అయతే పుసత కాలేవ?"

స్ో మయాజ ఖాళీ చ్ేతతలవెైపు చ్యస కునవనడ్ు. రెుండ్ు మూడయర జులలో

కొుందవమని రుంగారావు చ్ెపాపడ్ు.

"సరే లోపలికి రా."

స్ో మయాజ చివరన వెళిళ కూరుానవనడ్ు. మళీళ పాఠుం మొదలెైుంది.

తరగతి ముుంద బ ుంచీలోే చిననవాళుళ, బాగా చ్దివేవాళుళ

కూరుాుంట్ారు. చ్ద వుమీద అుంత ఆసకిత లేనివారు వెనక చ్ేరతవరు.
స్ో మయాజ పకకన కూరుాని వుననవాడ్ు రమేష్. ఆ పాఠశాల ఫుట్
బాల్ జట్టా కి నవయకుడ్ు. గళళచ్్కాక వేస కుని ర్డీలా వునవనడ్ు.
కేవలుం ఫుట్ బాల్ జట్టా కే కాద . అకకడ్ కురివాళళుందరికర నవయకుడ్ు
అతడి పకకన స్ో మయాజ తోడేలు పకకన కుుందేలులా వునవనడ్ు.

"ఏ ఊరు న ుంచి వచ్వావ్ రా?"

 పకకన ుంచి వచిాన పరశనకి ఉలికికపడి మాస్ాా రు చ్ెపత ు నన పాఠానికి
అడ్ుడ రాకుుండవ స్ో మయాజ సారుం తగిా ుంచి సమాధవనుం యచ్వాడ్ు.

"పేరు?"

"స్ో మయాజ."

కిస కుకన నవాాడ్ు రమేష్. అుందరూ ఒకకస్ారిగా వెన దిరిగి

చ్యశారు. మాస్ాా రు చ్ెపత ు నన పాఠుం ఆపుచ్ేసి "ఎవరదీ" అనవనరు.

ఎవరూ మాట్ాేడ్లేద .

"రమేష్!"

రమేష్ నిలబడి క్షణ్ుం కూడవ తడ్ుముకోకుుండవ "ఇతనేనుండి"

అనవనడ్ు. ఊహ ుంచ్ని ఈ పరిణ్వమానికి స్ో మయాజ బ్రకకచ్చిాపో య,
తనయ లేచి నిలబడి "నేన కాదుండి" అనవనడ్ు.

ఆయన ఇదద రివెైపు అన మానుంగా చ్యశాడ్ు. స్ో మయాజ ధెైరూుం

తెచ్ ాకుని "ఇతన నవ పేరు అడిగాడ్ుండి. స్ో మయాజ అని చ్ెపాపన .
అుంద కు గట్ిా గా నవాాడ్ు" అనవనడ్ు.

"సరే కూరోా."

ఇదద రూ కూరోాబో యారు.

"న వుా కాద రమేష్. ఈ కాే స అయేూవరకూ అలాగే లేచి నిలబడి

వుుండ్ు."

రమేష్ లేసత య స్ో మయాజవెైపు చ్యశాడ్ు. కలుగులో దయరిన ఎలుక

వెైపు బయట్కి రాకపో తవవా అననట్టా చ్యసిన పిలిే చ్యపులా వుుంది అది.

ఆ వధుంగా అతడ్ు మొదట్ిరోజే అకకడ్ పెదద వాళుళగా పేరు

మోసినవాళళకర, ఫుట్ బాల్ జట్టా నవయకుడికర శతతర వు అయాూడ్ు.

అతడి ద రదృష్ా ుం అకకడితో ఆగలేద .

ఆ తరువాత కాే స లెకకల మాస్ాా రిది. ఆయనే కాేస ట్ీచ్ర్ కూడవ.

ఆయన కాే స కొసేత లెకకలు తపప మిగతవ వష్యాలనీన

మాట్ాేడ్తవడ్ు. అుంద లో సగుం తన గురిుంచి వుుంట్టుంది. మిగతవ సగుం
తన వుంశుం గురిుంచి వుుంట్టుంది. ఆ రోజు కూడవ అదే వధుంగా జరిగిుంది.

తన తవతగారు ఆస వుగా ఎలా కవతాుం చ్ెపేపవారో వరిణ సత నవనడ్ు

ఆయన. ఆయన చ్ెపేప దవనిమీద ఉతవసహ్ుం లేకపో యనవ, కాే స ట్ీచ్రు
కాబట్ిా నిశశబద ుంగా వుంట్టనవనరు పిలే లు.

"ఒకరోజు జమీుందవరుగారు మా తవతగారిన అపపట్ికపుపడ్ు పదూుం

చ్ెపపమనవనరట్! ఆయన మామూలు పదూుం కాకుుండవ పదహారు
పాదవలునన పదూుం చ్దివారుట్. దవుంతో జమీుందవరు దవదవపు
మూరాబో యాడ్ు. తెలుగులో ఇపపట్ికర - ఎపపట్ికర అదే పెదద పదూుం. మా
వుంశమే అట్టవుంట్ిది."

స్ో మయాజ ఇబబుందిగా కదిలేడ్ు. అది ఆయన దృష్ిా లో పడ్డ ది.

ఈ లోపులో కిిుందన ుంచి రమేష్ తన కాలుస్ాచి వేళళమధూ వునన

సయదితో అతడి పాదవనిన గట్ిా గా నొకాకడ్ు. "స్..." అనవనడ్ు స్ో మయాజ
బాధగా.

లెకకల మాస్ాారు తన తవతగారి ఔననతూ పరసుంగుం ఆపి, "లే....."

అనవనడ్ు. స్ో మయాజ లేచి నిలబడవడ డ్ు.
 "ఇుందవకట్ిన ుంచీ చ్యసత నవనన . ఎుంద కు అలా మ లికలు
తిరుగుతతనవనవ్? కిిుందేమ ైనవ నలుేలు కుడ్ుతతనవనయా?"

పిలే లు నవేారు.

"ఏుం, చ్ెపపవేుం?"

స్ో మయాజ రమేష్ వెైపు చ్యసేడ్ు. అతడ్ు ముసిముసిగా

నవుాతతనవనడ్ు చ్ెపేత జ్గితత అననట్టా .

"బ ుంచీ ఎకుక"

"ఆ.....ఆ.... అది కాదుండీ."

"మరేమిట్ుండీ" వెకికరిసత ననట్ూ

ా అనవనడ్ు మాస్ాా రు.

"తె.....తె..... తెలుగున పదహారు పాదవలుననదే పెదద పదూుం కాదుండీ!

అుంతకనవన పెదద ది నవ ఎరుకలో ఒకట్టననది. అ......అ.....అలే స్ాని
పెదద న సుంస రుతవణ్ పద నవలుగు, అచ్ా తెలుగునవ పద నవలుగు
పాదవలతో ఒక ఉతపలమాలిక నవస వుగా చ్.....చ్.....చ్దివ
గుండ్పెుండేరానికి అరుహ డ్యాూడ్ు. మీ తవతగారి పదూుంకనవన అదే పెదద ది."

మాస్ాా రు దెబబతిని, వెుంట్నే సరుద కుుంట్ూ "నీ మొహ్ుం నీకు తెలీద

కూరోా" అనవనడ్ు దబాయసత ననట్టా .

"అవున మాస్ాా రూ" అనవనడ్ు స్ో మయాజ.

"పెదద తెలిసినవాడిలా మాట్ాేడ్కు."

"నవన....నవనకు తెలుసుండీ."

కాేస లో పిలే లముుంద అతడి నెలాగెైనవ ఓడిుంచ్వలని "ఓరి నతిత

వెధవా - తెలిసేత చ్ెపుప చ్యదవద ుం" అనవనడ్ు.

స్ో మయాజ చ్ేతతలు కట్టా కుని గబగబా చ్ెపాపడ్ు.

"పూత మ రుుంగులుుం బసరుపూపబ డ్ుంగులు

చ్యపునట్ిా వా.....వా.....
కెైతలు జగుా నిగుా నెనగావాలె - గముమన గముమనన్ వలెన్
..... అచ్ా తెనా లీ రీతిగ ..... సుం..... సుం......
 సుంసకృతుంబు పచ్రిుంచిన పట్టా న భారతీ వధయ
ట్ీ తపనీయగ గరభనికట్ీ .....

.............
పాత స ధవ పరపూర బహ్ుభుంగ ఘుముం ఘుమ ఘుమఘుమారభట్ల
.....మృదుంగాతత దేహ త తత హ త హాధితదుంధ ణ్ుధవణ్ు-ధిుంధిుం-
ధిుంధిమీ....మధ దరవ గోఘృతపాయస పస్ా.
రాతిరస పరస్ార రుచిర పరతిముంబుగ స్ారెస్ారెకున్."

గదిలో సయదిపడితే వనిపిుంచ్ేట్ుంత నిశశబద ుం వాూపిుంచిుంది . మాస్ాా రు ఏదయ

అనబో య, ఏమీ అనలేక "సరేే కూరోా" అనవనడ్ు. ఆయన మొహ్ుంలో మాతరుం
'న వుా నవకు గురుత నవనవ్ స మా' అనన భావుం కనపడ్ుత ుంది.

* * * *

పెైకి కనపడ్ద , పరదరిశుంచ్డ్ుగానీ స్ో మయాజ శరీరుం ఆజ్న భాహ్ుడిగా

పెరగట్ానికి ఆయతత మవుతతననది .

కావలిసన కళ్్ళ కావాలిసన వాట్ిని గమనిసయ

త వుుంట్ాయ.

పెై సుంఘట్న జరిగినరోజు, తరువాతి తరగతతలు లేకపో వడ్ుంవలే అతడ్ు

త ుందరగా ఇుంట్ికి వచ్వాడ్ు.
 అపపట్ికే వేసవకాలుం పరవేశసయ
త వుుంది.

అతడ్ు స్ాననుం చ్ేదద వ మని పెరట్లేకి వెళ్ీళడ్ు. తతవాాలు గోడ్మీద వేసేత అదే
బ ైట్వారికి గురుత .

అతడ్ు బట్ా లువపిప స్ాననుం చ్ేయట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు.

అుంతలో చ్ేతిమీద తతవాాలు వేస కుని వెైదేహ పెరట్లేకి వచిాుంది . సననగా

కూనిరాగుం తీసయ
త కూలిన గోడ్వెైపున ుంచి లోపలి పరవేశుంచ్బో య, లోపలునన
స్ో మయాజని చ్యసి నవలికకరుాకుని వెన దిరిగిుంది.

అతడ్ు సిగా ు తో కుుంచిుంచ్ కుపో యాడ్ు. అతడ్పుపడ్ు నగనుంగా వునవనడ్ు.

ఆమ తనని చ్యడ్గానే చ్పుపణ్ చ్లిుంచ్ట్ుంలోగానీ వెన దిరగట్ుంలోగానీ

తతత రపాట్ట లేద . పెైగా కళళలోే సననట్ి నవుా కనబడిుంది కూడవ తన లోపల
వుననట్ూ
ా నిజుంగా ఆమ కు తెలీదనే అతన అన కునవనడ్ు. ఆ తరువాత దవని
గురిుంచి మరి ఆలోచిుంచ్లేద .

కాని ఆమ ఆలోచిసయ
త వుుందనన వష్యుం అతడి వూహ్కుందనిది.

అతడ్ు స్ాననుం పూరిత చ్ేసి బయట్కి వసయ

త వుుంట్ట పెరట్ిగుమముం దగిా ర ఆమ
నిలబడి వుుంది.
 "త ట్ిా లో నీళే నీన ఖాళీ చ్ేశావా - కొదిదగానెైనవ వుుంచ్వవా" అుంది. ఆమ కళళలోే
చిరునవుా అలాగే వుుంది.

"తోడిపెట్ా నవ?" అని అడిగాడ్ు.

"ఊూఁ...."

అతడ్ు నయతిలో చ్ేద వేసత య ుంట్ట ఆమ అతడినే చ్యసయ

త నిలబడిుంది.

మగవాడి ప్ర తీ విజయం వ న్సకా ఒక స్సత ీ వటంటటంద్ంటార్ు. అది

నిజమో కాదో తెలీద్స కాన్న మగవాడి ప్ర తీ అప్జయం ముంద్ూ మాతర ం
ఒక స్సత ీ తప్ుక వటంటటంది.

సో మయాజి ఇుంట్ికి బడి చ్వలా దయరుం. దవదవపు అరగుంట్ నడ్క. పర ర దద నన

ఎనిమిదిుంట్ికలాే బయలేద రేవాడ్ు. త మిమదిుంట్ికర బడి. అది రెుండిుంట్ివరకూ స్ాగేది.
ఇుంట్ికొచ్ేాసరికి రెుండ్ుననర అయేూది.

అుందరూ తినగా మిగిలిన భోజనుం చ్ేసేవాడ్ు.

 పలెే లో సెైకిలు పెదద బావ తీస కునవనడ్ు. ఇకకడిది రుంగారావుది . నడిచివెళిే
రావట్ుం అతడికి ఒక సమసూ అవలేద . అుంతకనవన ఎకుకవ పనే చ్ేసేవాడ్ు
పలెే లో. తిుండి దగా రే సమసూ వచ్ేాది. ఎద గుతతనన వయస . దవనికితోడ్ు
పర ర దద న నుంచి కాలుతతనన కడ్ుపు. కుంచ్ుంముుంద కూరుాుంట్ట సగుం కడ్ుపు
నిుండ్గానే గినెన ఖాళీ అయేూది.

దమయుంతి ఆరద ామ ైన కళళతో చ్యసేది. ఆమ మట్టకు ఏుం చ్ెయూగలద ?

అతడ్ు వచిాన కొతత లో కాసత ఎకుకవ బ్రయూుం ఎసట్లే పో సిుంది . అననుం మిగిలేసరికి
మరదలు "అదేమిట్మామ? పట్నుంలో ఖరుా సుంగతి నీకు తెలీదయ! కాసత పిడికిలి
జ్గితత గా చ్యస కో" అని అనవూపదేశుంగా హెచ్ారిుంచిుంది. ఎపుపడ్య వుంట్ిుంట్లేనే
తచ్ాట్ాే డే రుంగారావు తుండి ర "ఏమ ైుందేమ ైుంది" అన కుుంట్ూ వచిా, వష్యుం వని
తన కూతతరిన ముందలిుంచ్వడ్ు.

"కోడ్లు పిలే ముంచిది కాబట్ిా సరిపో యుందే. నిన న కళళలో పెట్ా ట కుని
చ్యస కుుంట్ూుంది. జ్గితత గా వుుండ్ు. ద బారా చ్ెయూకు" అుంట్ూ కూతతరిన తిట్ిా
మ చ్ ాకోలు కోసుం చినన కోడ్లువెైపు చ్యశాడ్ు.

దమయుంతికి కళళలో నీరు తిరిగిుంది. లోపలి వష్యాలు తెలియని వాళళయతే

ఈ ఆపాూయతకి 'ఆహ్ో ఓహ్ో ' అన కుుంట్ారు. తియూట్ి మాట్ అదిద కతిత తో కోయట్ుం
వీళళకే స్ాధూమవుతతుంది . ఒక తుండి ర, తన కూతతరిన, రెకకలు వరిగిన పక్షిలా
తిరిగివచిాన దవనిని, తనిుంట్ిలో వుుంచ్ కుని పో ష్ిుంచ్వలసిుందిపో య కొడ్ుకు
యుంట్ిలో వుంట్మనిష్ిని చ్ేశాడ్ు. అయనవ కూడవ ఆపాూయతల నవచ్ కి ిుంద ఈ
భయుంకర సతవూలని ఎవరూ బ ైట్పడ్నివారు.

ఆ తరువాతెపుపడ్య ఆమ మరో పిడికెడ్ు బ్రయూుం ఎకుకవ వెయూట్ానికి

సిదద పడ్లేద . మరీ ఆకలిగా వునన రోజున స్ో మయాజ ఆపుకోలేక అడిగాడ్ు.
"కొుంచ్ెుం ఎకుకవ వుండ్కూడ్దవ" అని ఆమ మొహ్ుం తిపుపకుని, "సరుద కోవాలి
బాబూ" అుంది. అతనేదయ అనబో య వూరుకునవనడ్ు. మన ష్తూలూ -
మనసత తవాలూ -పరిసి తతలూ ఇపుపడిపుపడే అతడికి అరధ మవుతతనవనయ.

ఆకలి వరకూ ఫరాాలేద . కానీ కడ్ుపునొపిప తరచ్ వసయ

త ుంది. పట్నుం బ్రయూుం
ఆలు పడ్ట్ుంలేద . ఒకరోజెుంద కో రుంగారావుకి సగుం నిదరలో మ లకువ వచిా
పెరట్ి తలుపు తీసి వుుండ్ట్ుం చ్యసి బయట్కు వచిా, దయరుంగా స్ాననవలు
గదిపకక రాతిమీద కడ్ుపు పట్టా కుని మ లికలు తిరుగుతతనన స్ో మయాజని
చ్యసి "ఏమ ైుందిరా" అని అడిగాడ్ు. గతకొదిద కాలుంలో ఆ మాతరుం ఆపాూయతకు
కూడవ నోచ్ కొని స్ో మయాజ బావురు మని ఏడేాశాడ్ు.

ఆ మరుసట్ిరోజు పర ర దద నన ఇుంట్లే చినన సభ తీరిుంది . "మేుం

చ్చిాపో యామన కునవనవ్ రా. అుంత నొపిప పెట్ా ట కుని చ్ెపపకపో తే ఎలా?" అుంది
చిననకక దవదవపు కనీనళుే పెట్ా ట కుని వచిాన కొతత లో చ్ెపత ే "కాసత వాము తినరా
పో తతుంది" అనన చిననకక!!

ఆ స్ాయుంతరుం స్ో మయాజ ఆసపతిరకి వెళ్ీళడ్ు. ఆ డవకా రు రుంగారావు

సేనహ తతడే వెైదూశాసత ీజుా ల మీద అపనమమకానిన పో గ్ట్ా ట్ానికా అననట్టా
ఎపుపడ్య నవుాత వుుంట్ాడవయన. కళళలో దయ కనబడ్ుత ుంది.

స్ో మయాజని దవదవపు అరగుంట్ పరీక్షిుంచి "ఏమీ లేదయ య్ కొనిన ముంద లు

వార సిస్త ా న . మాతరలు కూడవ వాడ్ుండి. ఒకట్ి రెుండ్ు నెలలోే తగిా పో తతుంది"
అనవనడ్ు కాగితుం మీద వార సయ
త .

పాత సేనహ తతడితో కాసేపు మాట్ాే డ్ట్ానికి ఆగిపో త "న వుా వెళళరా, నేన
తీస కొస్ాత న లే " అనవనడ్ు రుంగారావు స్ో మయాజ ఇుంట్ికి వచ్ేాశాడ్ు.

రాతిర రుంగారావు ఇుంట్ికి రాగానే ముంద తెచ్వారా అని భారూ అడిగిుంది .

వశాలుంగా నవుాత "వాణ్ న బాగా తిట్ాా న లే. ముంద లు 'వార సి' ఇవాడ్ుం
ఏమిట్ని ఏుం? నవకా మాతరుం చ్న వులేదయ....? వెుంట్నే లోపలికి వెళిళ
బీరువాలోుంచి తీసి ఇచ్వాడ్ు" మనముంట్ట ఏమన కునవనవ్ - అననట్ూ
ా భారూవెైపు
చ్యసయ
త ఎరిముంద నన స్స్ా, మాతరల పర ట్ే ుం అుందిుంచ్వడ్ు.

"ఒరేయ్ నవయనవ ఇదిగో తీస కోరా, మీ బావగారు తెచ్వారు" అని పిలిాుంది

ఆవడ్. లోపలునుంచి స్ో మయాజ వచ్వాడ్ు. "సేనహ తతలుంట్ట అలా వుుండవలుండీ"
అుంట్ూుంది ఆమ భరత తో. స్ో మయాజ పర ట్ే మూ, స్స్ా తీస కుని లోపలికి
వెళుత ుంట్ట, "ఈ రోజున ుంచీ వాడ్రా బాబూ అశిదద చ్ేయకు. పరీక్షలు
దగిా రకొసత నవనయ" అుంది ఆపాూయుంగా.
 ఎరిముంద నోట్ినుంతవ చ్ేద చ్ేసిుంది. గూట్లేపెట్ా ి పర ట్ే ుం వపిప
మాతరవేస కోబో త అన మానుం వచిా మీద పేరు చ్యశాడ్ు. అతడ్ు అుంత
తెలియనివాడేమీ కాద . మామూలు ఒళుళ నొపుపలూ, జారానికి ధరామస పతిరలో
యచ్ేా మాతరలవ. బయట్యతే అయద పెైసలు ఖరీద చ్ేస్త ా య. ఆసపతిరలో
అయతే ఊరికే ఇస్ాత రు.

* * * *

రుంగారావు ప్నవసి కాద కానీ అదయ తరహా మనిష్ి తనవాళళకి బాగానే

పెడ్తవడ్ు. వసయ
త వసయ
త స్ాయుంతరపూపట్ పళళళ, ఫలాలు తీస కొస్ాత డ్ు.
ఇుంట్ిలిే పాదికర పెడ్తవడ్ు. మళీళ అుంద లో మినహాయుంపులూ, దవచ్ కోవట్ాలూ
ఏమీ వుుండ్వు. ఉననట్టా ుండి అతడికి తన డ్బుబ అనవసరుంగా ఖరుా
పెడ్ుతతనవననని జ్ాపకుం వసత ుంది. అదిగో - అపుపడే ఇలా పరవరిత సత య వుుంట్ాడ్ు.

అలా పరవరిత ుంచిన వష్యాలోే పుసత కాలు కూడవ వునవనయ. చ్ేరి

నెలరోజులయనవ పుసత కాలు కొని పెట్ా లేద . రుంగారావు ఉదేద శూుం ఆ పుసత కాలకయేూ
ఖరుా 'పలెే వాళ్్ళ' భరిుంచ్వలని!

` రోజులు అలాగే గడ్ుసత నవనయ. "రోడ్ుడ పకకన సగుం ధరకే అముమతవరు. వెళిే
చ్యడ్కూడ్దయ" అనేవాడ్ు అపుపడ్పుపడ్ు.

ఈ అవకాశానిన లెకకల మాస్ాా రు చ్వలా బాగా ఉపయోగిుంచ్ కునవనరు. "ఏదిరా

నీ పుసత కుం?" అని నిలదీశాడ్ు.

"నే....నే.....నేనిుంకా కొ..... కొనలేదుండీ"

"వెనకిక వెళిళ నిలబడ్రా నతిత వెధవా ? పుసత కుం కొనేవరకూ అలాగే

నిలబడ్ుత వుుండ్ు" అనవనడవయన.

ఆ రోజున ుంచీ అది నియముం అయుంది.

పరతిరోజూ మాస్ాా రు కాే స లోకి రాగానే యాభ ైజతల కళళళ అపహాసూుంగా

నవుాత అతడివెైపు చ్యసేవ. అతడ్ు మౌనుంగా లేచి వెనకిక వెళిళ
నిలబడేవాడ్ు. ఇలాగే రోజులు గడ్ుసత నవనయ.

ఒకరోజు భోజనుం చ్ేసత య ుండ్గా అతడికో అన మానుం వచిాుంది. అుంతకుముుంద

అతడికోసుం అయదవరు గరిట్ెల అననుం వుుండేది. ఇపుపడ్ు మరో గుపెపడ్ు పకకన
వుుంట్లుంది. అయనవ అదికాద అతడి కొచిాన అన మానుం.

పరతిరోజూ అుంతే ఎలా మిగిలి వుుంట్టుందవ అని!

ఒకరోజు ఒకరు ఎకుకవ తినవచ్ ా ఒకరు తకుకవ తినవచ్ ా పరతిరోజూ

తనకోసుం 'అుంతే' అననుం ఎలా మిగిలి వుుంట్టుంది?

అదే అడిగాడ్ు.
 ఆమ నవాుంది.

"ముుంద నీ కోసుం కాసత తీసి వుుంచి, మిగతవది నేన తిుంట్టనవనన బాబూ"

అుంది. అతడి అన మానుం తీరలేద . "ఒకరోజు కూరలు బావుుండి అుంతవ కాసత కాసత
ఎకుకవ తిుంట్ట....." అనవనడ్ు అమాయకుంగా.

ఆమ న ుంచి జవాబు రాకపో యేసరికి తలెతిత చ్యసేడ్ు. ఆమ మొహ్ుంలో

నవుాలేద . జవాబు అరధ మ ైుంది. అతడి కుంట్ిని సననట్ి నీట్ి పర ర కమేమసిుంది.
చ్ేతిలో ముదద అలానే వుుంచ్ కుని "ఎపపట్ికెైనవ నీ ఋణ్ుం తీరుాకుుంట్ాన పినీన.
న వుా దయతో వసిరిన ఈ మ తతకులకు బద లుగా నేన పెదద వాననయాూక
బుంగారు అతతకులు అదద లేనేమోగానీ నిశాయుంగా న వుా కాలు కదపకుుండవ
అనీన అమరుస్ాత న ." అన కునవనడ్ు.

కానీ అలా జరగలేద .

ఆ రాతే ర ఆమ వెళిళపో యుంది.

వెళిళపో వట్ుం ఒకక స్ో మయాజకే తెలుస .

ఆ రాతిర ఎుంద కో అతడికి అకస్ామతత

త గా మ లకువ వచిాుంది. బ ైట్ అలికిడి
వనిపిుంచిుంది . తలుపు తీసి వుుంది. అతడ్ు అన మానుంగా బ ైట్కి వెళ్ీళడ్ు.
 చినన చ్ేతి సుంచితో - తలనిుండవ ముస గు కపుపకొని ఆమ బ ైట్కి వెళత ళ ుంది.
వీధిలో రాఘవరావు నిలబడి వునవనడ్ు. అతడ్ు రెనెనలే కి ితుం వరకూ అదే
సుంద లో వుుండేవాడ్ు. నెమమదసత డ్ు తవలూకా కచ్ేరిలో పని చ్ేసత నవనడ్ు.
రెనెనలే కి ితుం అకకడిన ుంచి బదిలీ అయుంది.

గుమామనికి ఆన కుని నిలబడవడ డ్ు స్ో మయాజ. అతడేమీ మాట్ాే డ్లేద .

కదలేే ద . అతడి కిదుంతవ ఏదయ కలలాగా వుుంది. కన లని నమమలేక పో తతనవనడ్ు.
అననపూరణ మమలాట్ి పినిన 'లేచిపో వట్ుం.....'

వెన క చ్పుపడ్ు వనిపిుంచి ఆమ తల తిపిప చ్యసిుంది . వెన కన నన

స్ో మయాజని చ్యసి ఆమ బ దరేే ద . భయుంతో వణ్కలేద . చ్ేతిసుంచి పకకన
రాఘవరావుకి అుందిుంచి వెన తిరిగిుంది . ఆమ బాధూత అపుపడే తనది
అయపో యనట్ూ
ా అతడ్ు దవనిన పట్టా కుని నిలబడవడ డ్ు. ఆమ నెమమదిగా
స్ో మయాజ దగా రకు వచిాుంది. మౌనుం సేనవధిపతిగా నిశశబద ుం రాజూమేలిుంది .
దవనిన చ్ేదిసత య ఆమ అననది. "వెళత ు నవనన బాబూ" అని.

అతడ్ు సమాధవనుం చ్ెపపలేద . అతడికేదయ కసిగా, ఎవరిమీదయ ఉకోి ష్ుంగా

వుుంది.

"నవమీద నీకు చ్వలా కోపుంగా వుుందికదయ. అసహ్ూుంగా కూడవ వుుండి

వుుండ్వచ్ ా. అవునవ!"
 దవనికి కూడవ అతన మాట్ాే డ్లేద . ఆమ దగిా రగా వచిా అతడి చ్ బుకుం
పట్టా కుని మొహ్ుం పెైకెతిత , "నవ వెైపున ుంచి ఆలోచిుంచ్ నవయనవ" అుంది.

"సమాజమూ, కట్టా బాట్ూ

ే లాుంట్ి పెదద మాట్లు వాడ్న . నవకునన ఆలోచ్నవ
పరిధిలో నేన ఆలోచిుంచిన దేమిట్ుంట్ట - ఎుంతకాలుం ఇలా వుంట్లు చ్ేస కుుంట్ూ
బరతకన ? ఎుంతకాలుం పనిమనిష్ిగా పనిచ్ెయూన ? చినన సుంద కనపడితేనే
పుంజరుం న ుంచి చిలుక ఎగిరిపో వట్ానికి పరయతినసత ుందే ! అుంతకనవన నవ సిి తి ఏ
వధుంగా గ్పపది? అతడ్ు ముంచివాడ్ు. నన న మోసుం చ్ెయూడ్ు. చ్ేసేడే అన కో,
ణ్ అజీవఒతుం కుకకలు చిుంపిన వసత రి అవుతతుంది. కానీ నవ వుంట్లే జవసతవాలు
పో యన రోజు ఇకకడవ అదే అవుతతుంది ! ఇుంతకనవన అదే ముంచిదికదవ."

పరాతపు అడ్ుగున ముంచ్ కరిగితే పెైన శఖరుం కదిలినట్ూ

ా అతడి మనస
కద లూ
త ుంది. ఆ అట్ా డ్ుగు పర రలోే ుంచి తవతయూ సమృతి బ ైట్పడిుంది. ఒక సుంకాి ుంతి
రోజు, తన మాస్ాారుకి దేవుడ్నవన పుండ్గలనవన నమమకుం లేదని తన
అననపుపడ్ు ఆయన అనన మాట్లు గుర్త చిానయ్! '....మనిష్ి తనమీద తవన
నమమకుం పెుంచ్ కుని దేవుణ్ణ కాదుంట్ట తపుప లేద బాబూ, కానీ హేతతవు
లేకుుండవ పిడివాదుంతో వాదిుంచ్ే మనిష్ి మాతరుం మూరుఖ డ్ు.'

ఒకకస్ారి అతడి ఆలోచ్న ఆ తరకుంలోకి వెళ్్ళసరికి , ఆమ తనకి అననుం పెట్ా ి న

పినినలాగానే కనబడిుంది. 'లేచిపో వట్ుం' అనన పదవనికి పరతవూమానయుంగా 'మరో
గూడ్ు కట్టా కోవట్ుం' అనన పదుం వచిాుంది.
 తేట్పడిన మొహ్ుంతో "వెళిళరా పినీన" అనవనడ్ు నిరమలుంగా.

ఆమ వసమయుంగా అతడి మొహ్ుంలోకి చ్యసిుంది.

"నవ.....నవకూ పే....పెదద పెదద మాట్లురావు పినీన. నవకు తెలిసిన

పరపుంచ్మలాే తవతయూ ఒకకడే. ఇపుపడే తవ.....తవ...తవతయూ వుుంట్ట ఏమి
చ్ేసేవాడ్ు. అదే, అలాగే ఆలోచిస్ాత న నేనెపుపడ్య! వేదవేదవుంగాలూ చ్దివన
పుండితతడవయన. ష్డిాధ వేదవుంతవాది ! మతవలిన పుకికట్ పట్ిా న వాడ్ు. ఆయన
ఏమిచ్ేసి వుుండేవాడ్ు? ఈ ఇుం.....ఇుంట్ిలోనే పెళిే చ్ేసి వుుండేవాడ్ు. అుంతేకానీ
స్ాుంపరదవయమూ, న ద ట్ి గీతవ అని గోలచ్ేసి వుుండేవాడ్ు కాద . ఆయన
దగా రునుంచి అుంతవ నేరుాకోలేద పినీన నేన ! 'అ ఆ' లు మాతరుం నేరిప, ఏదయ
పన ననట్ూ
ా వెళిళపో యాడవయన. నేన నేరుాకునన కొదిద లో నవకు
అరధ మ ైనదేమిట్ుంట్ట వదూకుంట్ట జ్ా నుం గ్పపది. స్ాుంపరదవయుం ముంచిదే కానీ
హేతతవుకనవన గ్పపది కాద ..... వెళిళరా పినీన....."

ఆమ కదిలిపో యుంది. పెదద వాడ్య వుుంట్ట కాళళకి నమసకరిుంచ్ేదే , కనీనళళతో,

తేలిక మనస తో ఆమ వెన దిరిగిుంది .

అతడ్లాగే నిలబడి వునవనడ్ు.

వాళుళ చీకట్ిలో కలిసిపో యారు.

 * * * *

అతడ్నన మాట్లు నిజమే! లత పూరిత గా అలుే కోకముుందే చ్ెట్ా ట కొట్టా సినట్టా

అతడికి పూరిత గా వూకిత తాుం రాకముుందే తవతయూ వెళిళపో యాడ్ు. కానీ వరత మాన
పరపుంచ్ుంలో మిగతవవారితో పో ట్ీచ్ేయట్ానికి ఆ 'అ ఆ' లు చ్వలు. ఇపపట్ి
వారుందరూ కేవలుం మిడిమిడి చ్ద వులోత కృతిరముంగా పరకాశసత నవనరు. అతడితో
సరిరారు.

కానీ పరసత తుం అతడ్ు మసిపట్ిా న నిపుపలా వునవనడ్ు. రోజులు గడ్ుసత నన

కొదీద ఆ మసి మరిుంత ఎకుకవ అవుత ుందేకాని తగా ట్ుంలేద . అతడి వయస
అలాట్ిది. పదహారేళళ వయస స్త ీకి చ్ెడ్డ దుంట్ారు. కానీ పురుష్తడికి అుంతకనవన
చ్ెడ్డ ది. ఆ వయస లోనే వూకిత తాుం ఒక రూపు దవలుాకోవట్ుం పార రుంభమవుతతుంది.
కాలిన ఇన ము ఏ పో తలో పో సేత ఆ రూపు దవలిానట్టా , వూకిత తాుం ఒక ఆకారుం
పర ుందట్ానికి ఆతృతపడ్ుత వుుంట్టుంది. వూసనుం పాములా పకకనే
పర ుంచివుుంట్టుంది . మిగతవవారి కనవన తన తకుకవ అనన నయూనతవభావానిన
కురివాడ్ు పో గ్ట్టా కోవడవనికర వూసనవనిన ఆహాానిస్ాత డ్ు. అది అలవాట్ట రూపుంలో
నుంగనవచిలా వచిా తరాాత అసలు రూపుం చ్యపిసత ుంది .

దమయుంతి వెళిళపో యన రాతిర-మామూలుగానే తెలే వారిుంది. చిననకకకాసత

ఆలసూుంగా లేసత ుంది. లేచిన అయద నిమిషాలకి ఆమ కి ఏదయ అన మానుం
వచిాుంది. భరత ని లేపిుంది. ఇదద రూ వెతికారు. అుంతలో రెుండ్ు మూడ్ు చీరెలు కూడవ
లేని సుంగతి వెలే డ్యుంది. దవుంతో అన మానుం దృఢమ ైుంది.

పెదద కకరాగాలు పెట్ా ి ుంది. ముసలాయన కాలు కాలిన పిలిే లా ఈ ఇుంట్ిలోుంచి ఆ

ఇుంట్ిలోకి, అట్టనుంచి ఇట్ూ తిరిగాడ్ు. రుంగారావు అనన గారు కతిత పుచ్ ాకుని
చ్ుంపేస్త ా నని బయలేద రాడ్ు.

వెతకట్ుం మొదలు పెట్ా ా రు. కానీ ఎకకడ్ని వెతతకుతవరు? ఎవరికర రాఘవరావు

మీద అన మానుం రాలేద . అతన రెనెనలే కి ితమే వెళిళపో యనవాడ్ు. గుంట్లో ఈ
వారత వీధుంతవ పాకిుంది.

ఆ తరాాత దమయుంతి కథ రకరకాల నోళళలో రకరకాలుగా రుంగుకు

దిదద కుుంది . మ రక వీధిలో చ్యశామని ఒకరుంట్ట, కాద ఇస క వీధిలో చ్యశామని
మర్కరనవనరు. సమాజపు కట్టా బాట్ే ని దవట్ిన స్త ీ భవష్ూతత
త ఎలా వుుండవలని
తవము మనస లో కోరుకుుంట్టనవనరో - అనిన రకాలుగా ఆమ హీనసిి తిని
వూహ ుంచి సుంతృపిత పడవడ రు.

ఇుంత జరుగుతతనవన స్ో మయాజ నోరు వపపకుుండవ ఒక పేరక్షకుడిలా చ్యసయ

త
వుుండిపో యాడ్ు. ఆమ కేమీ జరగదని అతడికి నమమకముుంది . ఆమ అుందిుంచిన
చ్ేతి సుంచిని రాఘవరావు ఎుంత అపురూపుంగా పట్టా కునవనడయ అతడ్ు బాగా
చ్యశాడ్ు.

* * * *
 దమయుంతి వెళిే పో యన పరభావుం ఆ ఇుంట్ిమీద చ్వలా కనపడిుంది. పని ఒతిత డి
అుంతవ చిననకక మీద పడిుంది. అుంద లో సగుం స్ో మయాజ మీదికి జ్రిుంది. ఒక
రకుంగా చ్ెపాపలుంట్ట తనే మీద వేస కునవనడ్ు. దవుంతో చ్దవట్ానికి అసలు
సమయముుండేది కాద . అపపట్ి వరకూ అతడ్ు ఇుంకా పుసత కాలు కొనలేద . పెదద
పరీక్షలు దగిా ర పడ్ుతతనవనయ.

దమయుంతి వెళిళపో యన తరాాత వెైదేహ కూడవ వీళళ గదిలోనే పడ్ుకునేది.

అుంతకుముుంద రాజ్, స్ో మయాజ బ ైట్ వస్ారాకునన గదిలో పడ్ుకుుంట్ట, వెైదేహ ,
దమయుంతి పకకగదిలో పడ్ుకునేవారు. ఆమ లేక పో యేసరికి వెైదేహ తనకి
భయముంట్ూ అనన గది వస్ారాలో పకక వేస కుుంది. స్ో మయాజ లోపలి గదిలో
చ్ద వుకుని, పడ్ుకోవట్ానికి వస్ారాలోకి వచ్ేావాడ్ు. వేసవకాలుం అపుపడే
పరతవపుం చ్యపిసత య ుంది .

రాజ్ త ుందరగా పడ్ుకునేవాడ్ు. స్ో మయాజ మాతరుం పలెే అలవాట్ట పో లేద .

పదకొుండ్ు దవట్ితేగాని నిదరపట్టా ది కాద . రాజ్ నిదరపో యాక అతని పుసత కాలు
తీస కుని, మిగతవవారికి నిదవర భుంగుం కలిగిుంచ్కుుండవ లోపల దీపుం పెట్ా ట కుని
చ్దివేవాడ్ు. పదకొుండ్ు కొట్ాా క వచిా వీళళ గదిలో పడ్ుకునేవాడ్ు.

ఇలా రెుండ్ు రోజులు గడిచ్వయ.

ఆ రోజు కూడవ అతడ్ు మామూలుగానే లోపల చ్ద వుకుని ఈ గదిలోకి

వచ్వాడ్ు. పకకవేస కుని పడ్ుకోబో త ఆగాడ్ు.
 ఆ ఇుంట్ిలో అుందరూ నేలమీదే పడ్ుకుుంట్ారు. రుంగారావూ, చిననకకపిలే లోత
లోపల. ఈ గదిలో వీళుళ.

మధూలో రాజ్, అట్టవెైపు వెైదేహ వునవనరు. వస్ారా చ్యరు చివరునుంచి

వెనెనల వెైదేహ మీద పడ్ుత ుంది. ఆమ కాసత పకకకి తిరిగి పడ్ుకుని వుుండ్డ్ుంతో
భుజుం పకకకి దిగి, మ డ్కిిుంద రేఖ నిలువుగా కనపడ్ుతోుంది. అుంద లోనయ ఆమ
కొుంచ్ెుం పుష్ిా గా వుుంట్టుంది. చ్ెుంపలూ, బుగా లూ ఆరోగూుంతో బలుంగా వుుంట్ాయ.

స్ో మయాజ తలదిుండ్ు మధూకి మడిచి ఎతత

త గా పెట్ా ట కుని పడ్ుకునవనడ్ు.
రాజ్ మీదన ుంచి అతనికి ఆమ కనిపిసత య ుంది .

అుంతలో ఆమ నిదరలో కదిలి వెలే కిలా తిరిగిుంది. పెైట్ మరికాసత పకకకి

త లగిుంది . మేడ్లో వుంట్ిపేట్ గ్లుస ఆమ తీసే శాాసవలే పెైకి కిిుందకర
కద లుత ుంది. అతన కనవనరపకుుండవ చ్యసత నవనడ్ు.

చ్యసయ
త నే వునవనడ్ు.

అుంతలో, ముంద దట్ా ుంగా కూరి వతిత వెలిగిసేత పేలినట్టా అతని శరీరుం
కుంపిుంచిుంది. ఒకకస్ారిగా ఎనోన ఏళుళ పెదద వాడినయాూననన భావన కలిగిుంది.
దిుండ్ులో మొహ్ుం దవచ్ కునవనడ్ు. వళళుంతవ చ్ెమట్ పట్ిా ుంది. యుదధ ుం చ్ేసే
సతూభామ వరణ న గుర్త చిాుంది. దవుంతో తవతయూ గుర్త చ్వాడ్ు.
 తవతయూ గురుత రాగానే పవతరత గుర్త చిాుంది. నియముం గుర్త చిాుంది .
సిగా ు పడవడ డ్ు. ద ఃఖుం వచిాుంది. వరద తగిా న గోదవవరి అయాూడ్ు.

కానీ ఎుంతసేపు?

ఒకక రాతిర మాతరమే.

మరుసట్ిరోజు మళీళ మామూలే.

ఇలా నవలుగు రోజులు గడిచ్వక ఒక రాతిర వెైదేహ అతనిన పట్టా కుుంది . ఆమ

కెుంద కో మ లకువ వచిా అతడిని చ్యసి చ్పుపన తిరిగి కన లు మూస కుుంది.
అతడ్ు అది చ్యడ్లేద . ఆమ మాతరుం తన అనన వెన కన ుంచి చ్యసత నన
స్ో మయాజని గమనిుంచిుంది.

తనలో తవనేనవుాకుుంది . కాసత గరాుం కూడవ కలిగిుంది. అతడిని ఏడిపిుంచ్వలనన

బుదిద పుట్ిా ుంది. కవాుంచ్వలనన కోరెకకూడవ.....! నిదరలోనే వళుళ వరుచ్ కుుంట్ూ,
ఎడ్మకాలి మోకాలి దగా ర కుడి బొ ట్నవేలుతో స తవరుంగా గోకుకుంట్ూ పకకకి
తిరిగిుంది. దవుంతో కడ్ుపు దగా ర వుంపు మరిుంత పరస ోట్మయుంది.

ఆమ పకికుంట్ి చ్ుందవర నిన గాఢుంగా పేరమిసత నన మాట్ నిజుం. అది అలౌకిక

పేరమ. దవనెనవరూ వడ్దీయలేరు. కానీ అతనిన పరతిరోజూ కలుస కోవట్ుం
కుదరద కదవ! అుంద కని కేవలుం సరదవ! పేరమ కానపుపడ్ు తపుపలేద కదవ!

స్త ీ ఆతమవుంచ్న చ్ేస కోవట్ుం పార రుంభిసేత తన తరఫున ుంచి చ్వలా బలుంగా
వాదనని నిరిముంచ్ కుుంట్టుంది . అవసరుంవసేత రాళళని మగవాడి మీదికి వెుంట్నే
తోసెయూట్ానికి వీలుగా కోట్ కట్టా కుుంట్టుంది .

స్ో మయాజకి మాతరుం నిదరలేని రాతతర లు ఎకుకవయాూయ.

ఇది ఇలా వుుండ్గా ఒకరోజు ఒక సుంఘట్న జరిగిుంది.

పరతీ తరగతిలోనయ రెుండ్ు వరాా లుుంట్ాయ. ఇదద రు నవయకులు వుుంట్ారు.

కురివాళుళ వీరి చ్ ట్ూ
ా చ్ేరి భకిత భావుంతో కొలుసయ
త వుుంట్ారు. ఒక వరాానికి రమేష్
నవయకుడ్ు. ఫుట్ బాల్ జట్టా కి కూడవ అతడే నవయకుడ్ు కాబట్ీా , గతుంలో ఒకట్ల
రెుండయ దౌరా నవూలు చ్ేశాడ్ు కాబట్ీా చ్వలా ముంది వదవూరుధ లు అతని చ్ ట్ూ
ా చ్ేరుత
వుుంట్ారు.

రెుండయ జట్టా కి నవయకుడ్ు పరభాకర్. ఇతడ్య ఎతత

త గా, బలుంగానే వుుంట్ాడ్ు. ఈ
ఇదద రికర మధూ పచ్ాగడిడ వేసేత భగుా ముంట్టుంది . ఆ సుంవతసరమే ఆ తరగతి
పరతినిధిగా రమేష్ తో పో ట్ీచ్ేసి అతడ్ు ఓడిపో యాడ్ు.

అమాయకుంగా వునవన బలుంగా కనపడ్ుతతనన స్ో మయాజని తన వెైపు

తిపుపకోవట్ానికి పరభాకర్ పరయతినుంచ్వడ్ు.
 ఒకరోజు స్ాయుంతరుం బడి వదిలాక స్ో మయాజని ఆట్సి లుం దగా ర
పట్టా కునవనడ్ు. అపపట్ికే స్ో మయాజ తనయ ఆడ్తవనని అడిగితే, వీలేే ద
పర మమనవనడ్ు రమేష్.

"నవ.....నవకూ కాసత ఆట్ వచ్ాుండీ."

"ఇదేుం పలెే లో చ్ేపలు పట్ా ట్ుం కాద . ఫుట్ బాల్" అనవనడ్ు రమేష్, చ్ ట్ూ
ా
వుననవాళుళ నవాారు.

మిగతవ ఏదెైనవ అయతే స్ో మయాజ ఊరుకునేవాడే కానీ తన పార ణ్పరదమ ైన

ఆట్, తనకి పార వీణ్ూుం వునన ఆట్. "ఒకకస్ారి చ్యడ్ుండి. బాగాలేకపో తే నేనే
వె.....వెళిళపో తవన " అనవనడ్ు.

"వెా.....వెా.....వెళిళపో తవవా" అనవనడెవడయ .

మళీళ అుందరూ నవాారు.

"ఒరేయ్ నతీత - ఇట్ార " రమేష్ పిలిచ్వడ్ు.

స్ో మయాజ దగా రగా వెళ్ీళడ్ు.

 "వెనెనలలో వనెనలు చిుందే అన నల మిన నన కనన నవ కన నలే
కన లు......ఏదీ అన ? మొదట్ిస్ారే సరిగా ా అనగలిగితే నిన న చ్ేరుాకుుంట్ాన ."

స్ో మయాజకి కళళనీళుళ తిరిగాయ. ఇుంతకనవన ఘోరమ ైన అవమానుం

అతడెపుపడ్య పర ుందలేద . రోష్ుం వచిాుంది. ఇుంత చినన వాకూుం ఆనలేనవ అనన
త ుందరలో అనబో యాడ్ు. "వెనెనలలో వనెన.....నెన.... నెన...." గ్లుే న నవుాల
మధూ అతడి మాట్ కలిసిపో యుంది .

నతిత వాడికి "న" పలకద .

తల వుంచ్ కుని, అకకడ్న ుంచి వచ్ేాసి, దయరుంగా కూరుాని ఆడే వాళళని

చ్యడ్స్ాగాడ్ు. మనస దిగులుతో నిుండిుంది.

సరీగా ా అదే సమయానికి సేనహ తతలోత అకకడికి వచ్వాడ్ు పరభాకర్. ఏుం

జరిగిుందని అడిగాడ్ు. ఈ మధూకాలుంలో ఎవరూ స్ో మయాజతో ఆ మాతరుం
ఆపాూయుంగా మాట్ాే డ్లేద . అతడ్ు చ్ెపాపడ్ు. పరభాకర్ ఆ మాట్లకి రెచిాపో య-

'ఈ ఆట్టుం వాడి బాబుగాడి స్ర మామ? నిన న చ్ేరిపుంచ్ే బాధూత నవది" అనవనడ్ు.
స్ో మయాజ కృతజా తవ పూరాకుంగా అతడివెైపు చ్యశాడ్ు.

"ఇుంకా ఇకకడెుంద కు? రేపర దద నన చ్యస కుుందవుంలే . రేపు కాే స్ కి రాగానే డి రల్
మాషాా రు దగా రకు వెళదవుం."
 స్ో మయాజ లేచి వాళళతో నడ్వస్ాగాడ్ు. ఇనవనళళకి నలుగురి మధవూ కలిసి
నడ్ుసయ
త ుంట్ట మనసుంతవ అదయ లాుంట్ి తృపిత నిుండిుంది . తన ఒుంట్రి కాదనన
భావనతో అతడ్ు పర ుంగిపో యాడ్ు.

వాళుళ ఆరుగురూ, అతడితో కలిసి ఏడ్ుగురు, ఒక సేనహ తతడి ఇుంట్ికి

వెళ్ీళరు. ఆ వయస లో అలాట్ి పరతీ గుుంపులోనయ ఒకరుుంట్ారు. కాసత డ్బుబనన
తుండిర, వడిగా ఒక గదివునన ఇలుే వుుంట్టుంది . అకకడ్ చ్ేరతవరు సేనహ తతలు.
ఆదివారుం అయతే పర ర దద న నుంచీ స్ాయుంతరుం వరకూ అదే కూడ్లి. ఎనోన కబురుే .
అరధ ుం లేనివ. కొి తత గా ఏదయనవ చితరుం వడ్ుదలయతే మధవూహ్నమే దవనికి
వురుకులూ పరుగులూ ఇలాట్ి గది లేకపో తే నవలుగు దవరుల కూడ్లిలో ఒక
మూల సెైకిళుళ వేస కొని నిలబడి దవరినపో యే అమామయలన చ్యసయ
త కబురుే
చ్ెపుపకోవట్ుం మొదట్లే స్ో మయాజకి ఇదుంతవ చితరుంగా వుుండేది . ఇపుపడ్ు
అతడ్య ఒకడ్యాూడ్ు.

గదిలోకి రాగానే పరభాకర్ సిగరెట్ తీసి పరదీప్ కి యచ్వాడ్ు. స్ో మయాజ

గుుండెలు వడివడిగా కొట్టా కునవనయ. అతడెపుపడ్య కాలాలేద . కానీ ఇపుపడ్ు
కాదుంట్ట బావోదేమో చిననవాడ్ని చ్ెపిప నవుాతవరేమో.

అతడవ భావాలతో కొట్టా మిట్టా లాడ్ుత పరదీప్ వెైపు చ్యశాడ్ు. అయతే పరదీప్
అతడికి దవనిన అుందిుంచ్ే పరయతనుం చ్ేయకుుండవ వేళళమధూ దవనిన న లుముత
లోపలునుంచి పర గాకు బయట్కి తీయస్ాగాడ్ు.
 తరువాత మరో పర ట్ే ుం వపిప అుంద లో వునన గడిడ లాట్ి దవనిన ఆ కాగితపు
గ్ట్ా ుంలో కూరాడ్ు. అయద నిమిషాలోే మరో కొతత సిగరెట్ తయారయుంది.
స్ో మయాజ కళుళ వస్ాపరితుం చ్ేస కుని చ్యసయ
త నవనడ్ు. దవనిన వెలిగిుంచి, ఒకరి
తరాాత ఒకరు ప్లాస్ాగారు. అతడి వుంతత వచిాుంది . కాదుంట్ట
ఎవరేమన కుుంట్ారో అనన బ ద రు ఒకవెైపు, వాళళన ుంచి వెలివేస్త ా రేమో అనన
భయుం మరోవెైపు.

చివరికి అతడి వుంతత వచిాుంది. తట్పట్ాయుంచ్వడ్ు.

అతడి ఇబబుంది గిహ ుంచి "ఎపుపడ్య తవగలేదవ?" అని అడిగాడ్ు పరభాకర్.

లేదననట్ూ
ా తల అడ్డ ుంగా వూపాడ్ు స్ో మయాజ.

"మామూలుది?"

"లేద "

పరకకకురివాళుళ ముసిముసిగా నవాారు. స్ో మయాజ తల కొట్టా సినట్ా యుంది.

బాలాూనికర, యవానవనికర మధూ అడ్ుడ గోడ్ని కూలాట్ానికి వూసనుం ఆయుధుంలా
కనపడ్ుత ుంది . చిననపపట్టనుంచీ రకత ుంలో జీరిణ ుంచ్ కుపో యన సుంస్ాకరుం.
తవతయూ నీరుపో సి పెుంచినది దవనిన అుంద కోట్ానికి తట్పట్ాయుంపజేసత య ుంది .
 అతడి ఇబబుంది గిహ ుంచినట్ూ
ా పరభాకర్ "పో నేే రా" అనవనడ్ు.

స్ో మయాజ తేలిగాా ఊపిరి ప్లుాకునవనడ్ు.

ఆ తరువాత రెుండ్ు రోజులకి అతడ్ు రమేష్ ఫుట్ బాల్ జట్టాలో

చ్ేరుాకోబడవడ డ్ు.

చ్వలా గమమతత
త గా జరిగిుంది . పరభాకర్ స్ో మయాజని తన జట్టా లో
కలుపుకోవట్ానికి పరయతినుంచ్ట్ానిన రమేష్ గమనిుంచ్వడ్ు. స్ో మయాజ అట్ట
వెళళడ్ుం యష్ా ుంలేద . అుంద కానీ పనెనుండయ ఆట్గాడిగా తన జట్టా లో
చ్ేరుాకునవనడ్ు.

అపుపడ్ు బడిలో తరగతతల మధూ పో ట్ీలు జరుగుతతనవనయ పరతీ

సుంవతసరమూ అది ఆనవాయతీ రమేష్ వునన తరగతి ఎలాగూ గెలవట్ుం
ఖాయుం.

ఆ రోజే ఆఖరి పో ట్ీ - రమేష్ తరగతి వాళళకర, పరకక తరగతి వాళళకర.

గెలిచిన వాళళకి కపుప యవాబడ్ుతతుంది. రమేష్ వునవన జట్టా గెలుసత ుందని

అుందరికర తెలుస . ఇుంకో నవలా యద గుంట్లోే ఆట్ పార రుంభుం కాబో త వుుందనగా
ఒక ఆట్గాడికి కడ్ుపునొపిప వచిా స్ో మయాజ ఆట్లో చ్ేరుాకోబడవడ డ్ు.
స్ో మయాజ సుంతోష్ుంతో తబ్రబబబయాూడ్ు. ఇదుంతవ తనే స్ాధిుంచినట్టా పరభాకర్
గరాుంగా చ్యశాడ్ు. స్ో మయాజ దవనిన పట్ిా ుంచ్ కోలేద . అతడికి కావలిసుంది
జట్టా లో చ్ేరుాకోబడ్ట్ుం అుంతే.

స్ాయుంతరుం అయదిుంట్ికి పో ట్ీ పార రుంభమయుంది . ఆఖరి పో ట్ీ కాబట్ిా

చ్వలాముంది చ్ేరారు. పరధవనోపాధవూయుడ్ు కూడవ వునవనడ్ు.

రమేష్ చ్వలా హ్ుషారుగా వునవనడ్ు. అుంతముంది ముుంద తన పార వీణ్ూత

మరోస్ారి నిరూపిుంచ్ కునే అవకాశుం వచిాుంది . స్ో మయాజ కూడవ ఆనుందుంగా
వునవనడ్ు గానీ అతడికి బాగా నిదర వసయ
త ుంది . కి ితుం రోజు రాతిర అతడ్ు సినిమాకు
వెళ్ీళడ్ు.

..... వెైదేహ కి సినిమా పిచిా ఎకుకవ వుుంది. చిననకకతో కలిసి తరచ్య

చ్యసేది. దమయుంతి వెళిళపో యాక చిననకకకి ఇుంట్లే పని ఎకుకవెై , ఈ మధూ
ఆమ కి వెళళట్ుం కుదరట్ుంలేద . వెైదేహ తలిే దగా ర గారాలు పో యుంది . అననని
బరతిమాలిుంది. అతడ్య సినిమాలు బాగా చ్యస్ాత డ్ు. కానీ చ్ెలెే లితో వెళళట్ుం
నవమోష్ి నిర్మహ్మాట్ుంగా రాననేశాడ్ు.

ఇక మిగిలిుంది స్ో మయాజ. వెైదేహ తలిే ఒక క్షణ్ుం ఆలోచిుంచిుంది .

చిననవాడేకదవ అని సరిపెట్ా ట కుుంది.

మధవూహ్నుం ఆట్కి బయలేద రారు యదద రూ. ఆమ డ్బుబలిచిాుంది. అతడ్ు

ముుంద నడ్ుసత ుంట్ట ఆమ వెన క అన సరిుంచిుంది . గులాబ్రరుంగు పరికిణ్ీ మీద
తెలే ఓణ్ీ వేస కుుంది ఆమ . వాళుళ కూరుానన నవలుగయద నిమిషాలకి చితరుం
పార రుంభమయుంది .

ఆమ పకకన అుంత దగిా రగా కూరోావట్ుం అతడికి ఇబబుందిగా వుుంది. అలా అని
ఆమ ఏమీ చ్్రవగా పరవరిత ుంచ్లేద . ఒదిద గాా కురీా అట్టవెైపు కోడ్ుకి ఆన కుని
కూరుాుంది. మధూలో ఆమ ఏమ ైనవ మాట్ాే డ్ుతతుందేమో అన కునవనడ్ు. కానీ
ఆమ మౌనుంగానే వుుంది. ఆ మౌనుం అతడికి అరధ ుంగాకుుండవ వుుంది . కొతత గా కూడవ
వుుంది. ఇుంట్లే బాగానే మాట్ాే డేది.

ఆ కొతత దనుం ఒకవెైపు అతడిలో కుత హ్లానిన రేపిుంది - మరోవెైపు ఆమ కి

నవుా వస్ోత ుంది.

వశాి ుంతి అయ చితరుం పూరిత కావవసత నన తరుణ్ుంలో ఆమ కదిలి, ఇట్టవెైపుకి

వచిాుంది. ఆ జరగట్ుంలో కిిుందన ఆమ కాలు అతడికి తగిలిుంది. ఆమ వెనకిక
తీస కునే పరయతనుం ఏమీ చ్ేయలేద . ఇదద రూ చ్వలాసేపు అలానే
వుుండిపో యారు. అతడి వేళళ చివరే కి ఆమ పాదుం అల తగులూ
త నే వుుంది.

చితరుం పూరత యాూక రిక్షయలో ఇుంట్ికి బయలుదేరారు. ఒక అమామయని ఆన కుని

అల కూరోావట్ుం అతడికి కొతత అన భూతి మోకాలిపెై భాగుం న ుంచి శరీరానికి
శరీరుం రాపిడి తగులూ
త నే వుుంది. రిక్షయ కుద పులోే పడినపుపడ్ు మరీ సిలుక ఓణ్ీ
పూతరేకులా వుుంది.
 వెైదేహ కి ఈ దవగుడ్ుమూతలు చ్వలా బాగునవనయ. చ్ుందరుం ఇుంత ఒదిద కతో
ఎపుపడ్య పరవరిత ుంచ్లేద . తనే చ్్రవ తీస కునేవాడ్ు. ఇష్ా పడిన ఆడ్దవనికి
మొగవాడి పిరికితనుం సరదవ అయన తెగిుంపునిసత ుంది. తనే మొగవాడ్య చ్్రవ
తీస కుని దయ బూచ్ లాడ్ుతతుంది . ఇుంతసేపు చ్యసిుంది . అతడికి ధెైరూుం లేదని
తెలుస కుుంది. చ్ెయూ వెనకిక వేసి, కుద పులిన తట్టా కోవట్ుం కోసుం ఇన ప
చ్ట్ార నిన పట్టా కుని సిి మితుంగా కూరుాుంది. అలా కూరోావట్ుంలో ఆమ సి నవగిుం
అతడి భుజ్నికి తగులుత ుంది. నేత చీర మడ్తపెట్ా ి నొకికన అన భూతి.

స్ో మయాజ కుదిుంచ్ కుపో యాడ్ు. అతడికి ధెైరూుం లేదని కాద . కాలికి పాము
చ్ ట్టా కునవన బ దరని కురివాడ్ు అతడ్ు స్త ీ పాముకనవన భయుంకరమ ైనదని కాద
అతడ్ు బ ద రుతతననది. తరతరాల సుంస్ాకరుం అతడిని ఆపుతతననది. ఆమ కి ఆ
వష్యుం తెలియక భయమన కుుంట్టననది . ఏది ఏమ ైనవ ఆ అన భవుం అతడిని
ఉదిాగుననిన చ్ేసిుంది . ఆ రాతిర అసలు నిదరపో లేద అతడ్ు.

అుంద కే మరుసట్ి రోజు ఆట్సి లుంలో అతడ్ు త లుతతనవనడ్ు.

మర్క ఇబబుంది కూడవ వచిాుంది.

అతడ్ు ఎపుపడ్య కుడివెైపే ఆడ్తవడ్ు. కుడికాలితో అతడ్ు బుంతిని ఒక

ఆయుధుంగా మలచ్గలడ్ు. కానీ అతడిని, అపుపడ్ు దవనికి వూతిరేక స్ాి నుంలో
నియమిుంచ్వడ్ు రమేష్, ఆ వష్యుం చ్ెపుదవమన కునవనడ్ు గానీ, అసలు తనకొక
స్ాి నుం ఇవాట్మే గ్పప వష్యుం. అట్టవుంట్ిది మళీళ ఇట్టవుంట్ి కోరెకలు కోరితే
ఏమయనవ అుంట్ాడేమో అన కుని భయపడవడ డ్ు.

ఆట్ మొదలయుంది. పార రుంభమ ైన పదయ నిమిష్ుంలో అన కుననట్టా రమేష్

గోలుకొట్ాా డ్ు. అవతలివారు కూడవ అుంత తోసివేయదగిన వారేమీ కాద .
అరగుంట్లో వాళళళ ఒక గోలు చ్ేశారు. ఇరుపక్షయలు పో ట్ీపడి ఆడ్ుతతనవనయ.
స్ో మయాజ శరీరుం అుంతగా స్ాాధీనుంలో లేద . అయనవ ఏదయ ఆడ్ుతతనవనడ్ు.
అదృష్ా వశాతత
త బుంతి అతడి దగా రికి రావట్ుం లేద . అతడి కన లముుంద నిదరట
నట్ిసత య అట్ూ ఇట్ూ వతిత గిలుతతనన ఒక స్త ీ భుంగిమే కనిపిస్త ో ుంది.

ఆట్ పూరిత కావవసయ

త ుంది. రెుండ్ు జట్టే సమానుంగానే వునవనయ. రమేష్ ఎుంత
పట్టా దలగా బుంతిని అట్టవెైపు తీస కెళిళనవ, అకకడ్ పరతూరుధ లు తమ శబ్రరానిన
వేయకళళతో కాపు కాసత నవనరు.

ఆట్ అయపో వట్ానికి ఇుంకా అయద నిమిషాలు మాతరమే వుుంది . అుంతలో

బుంతి గాలిలో ఇట్టవెైపు దయస కువచిాుంది. పరతూరిధ దవనిన తీస కువసత నవనడ్ు.
స్ో మయాజ తపప ఆపట్ానికి మరెవరూ లేరు. పరతూరిధ మరిుంత దగిా రగా వచ్వాడ్ు.
స్ో మయాజలో ఉదేాగుం ఎకుకవయుంది. రకత ుం వడివడిగా పరవహ ుంచ్స్ాగిుంది .
ఇుంతసేపట్ికి బుంతి తన దగా రికి వసయ
త ుంది !

...... ఇుంతలో వెన కన ుంచి తమ జట్టా గోలుకరపరు, దయస కు వసయ

త నన
బుంతిని ఆపట్ుంకోసుం తన పకకన ుంచి ముుంద కు వెళిళపో యాడ్ు. పరతూరిధ అతడిని
కూడవ తపిపుంచి బుంతిని కొట్ాా డ్ు. బుంతి బాణ్ుంలా దయస కు రావట్ుం మాతరమే
స్ో మయాజకి కనిపిుంచిుంది . తన బాధూత తెలిసిుంది. వసయ
త నన బుంతికి కాలు
అడ్ుడ పెట్ా ా డ్ు.

అుంత ఘోరమ ైన తపుప అతడ్ు జీవతుంలో ఎపుపడ్య చ్ేసి వుుండ్దేమో !

నిజ్నికి ఆ బుంతి గమూుం తపిప పకకకి వెళుత ుంది . స్ో మయాజ కాలు
అడ్ుడ పెట్ా ట్ుంతో గోలులోకి వెళిళపో యుంది.

క్షణ్ుంపాట్ూ జట్టా లో సభుూలుందరూ స్ాి ణ్ువులయపో యారు. పరతూరుధ లు

గాలిలోకి చ్ేతతలు వస రుత , గెుంతతత ఒకర్నకారు క్గలిుంచ్ కుుంట్టనవనరు.
మరో అయద నిమిషాలోే ఆట్ పూరత యుంది. అవతలి జట్టా 2 - 1 గోలులతో
గెలిచిుంది .

ఏదయ మ ైకుం దిగిపో తతననట్టా అనిపిుంచిుంది స్ో మయాజకి. తన తపుప

అరద మ ైుంది . అతడ్ు అకకడ్ వుుండ్లేకపో యాడ్ు. ఆట్ పూరిత కాగానే అుందరు
ఆట్గాళళతోపాట్ూ అట్టవెైపు వెళళకుుండవ గట్టా ఎకిక జనుంలో కలిసిపో యాడ్ు.
అతనిని గురుత పట్ిా నవాళుళ గేలిచ్ేసత నవనరు. ముసి ముసి నవుాలతో రహ్సూుంగా
మాట్ాే డ్ుకుుంట్టనవనరు. వేలెతిత చ్యపుతతనవనరు.

అతడ్ు తల వుంచ్ కుని ఇుంట్ికి వచ్ేాశాడ్ు. ఎవరితోనయ మాట్ాే డ్లేద .

చిననకక పకకభాగుం కడిగిసత య ుంది. ఆ భాగుంలోకి ఆ రోజే ఎవరో దిగుతవరట్.

అతడ్ు యుంట్ికి వచిాన అయద నిముషాలకి బయట్న ుంచి పిలుపు

వనిపిుంచిుంది . నలుగురు కురివాళుళ సెైకిళుళ వేస కుని నిలబడి వునవనరు.

"నిన న రమేష్ రమముంట్టనవనడ్ు" అనవనరు.

"ఎకకడ్ునవనడ్ు?"

"అదిగో"

వీధి మొదలులో మరో ఆరుగురు నిలబడి వునవనరు ఇట్ట చ్యసత నవనరు.

స్ో మయాజ బ్రకుకబ్రకుకముంట్ూ వారితో అట్టవెైపుకి నడిచ్వడ్ు. రెుండ్ు నిమిషాలోే
అకకడికి చ్ేరుకునవనరు. అుంతముంది కురివాళళని అకకడ్ ఎపుపడ్య చ్యడ్ని జనుం
వుంతగా అట్ట చ్యస కుుంట్ూ స్ాగిపో తతనవనరు.

స్ో మయాజ వెళిళ రమేష్ ముుంద నిలబడవడ డ్ు. రమేష్ ఏమీ మాట్ాే డ్లేద .
ఒకే ఒక పరశన వేశాడ్ు.

"నీ కసలు ఫుట్ బాల్ వచ్వా?"

నిుండ్ు నిశశబద ుంలో సరుి న బాణ్ుం వచిానట్ూ

ా అతడి నోట్ిన ుంచి పరశన వచిాుంది.
స్ో మయాజ ఏదయ మాట్ాే డ్బో యాడ్ు. శబద ుం వచిాుంది కానీ మాట్రాలేద .
గ్ణ్ గాడ్ు.
 "ఏుం... చ్ెపపవేుం?"

"వా ... వ..... వచ్ ా."

అుంతే! ఫేట్ మని గూబమీద దెబబపడిుంది. అుంద కు సుంసిదద డ్ుగా లేని

స్ో మయాజ రోడ్ుడ మీదకు వెళిళపడవడ డ్ు. లేవబో త ుంట్ట కాలువచిా తగిలిుంది.
మళీళ పడవడ డ్ు.

రమేష్ పిచిావాడిలా వునవనడ్ు. ఇుంతవరకూ ఓట్మి తెలీద అతడికి. ఆ కసిని

స్ో మయాజ మీద పరదరిశసత నవనడ్ు. రోడ్ుడ పరకకన కాలువపెైన సిమ ుంట్ట చ్పాా మీద
కూరుానన కురివాళుళ ఎవరూ లేవలేద . అుంద లో రాజ్ కూడవ వునవనడ్ు.

దవరిన పో యేవారు కూడవ చ్ోదవూనిన చ్యసయ

త నిలబడవడ రే తపప అుంతముంది
కురివాళళని చ్యసి, అదేమిట్ని అడ్గలేద , కొట్ిా నచ్ోట్ కొట్ా కుుండవ రమేష్ అతడిని
చితకబాద తతనవనడ్ు. స్ో మయాజ బట్ా లు రుంగు మారాయ. మోచ్ేతతలు
డయ కుకపో యాయ. ఆఖరి దెబబగా పిడికిలి బ్రగిుంచి డ కకలోే కొట్ాా డ్ు. పాత
కడ్ుపునొపిప ఉపెపనలా ఉధృతుంగా వచిాుంది . ముుంద కు త లి కాలువలో
పడవడ డ్ు. నలే ట్ి బురద మొహానిన కపేపసిుంది. అలా ఎుంతసేపు వునవనడయ అతనికే
తెలీద . క్షణ్ుం యుగుంలా గడిచిుంది.

రమేష్ సేనహ తతలోత కలసి వెళిళపో యాడ్ు.

దయరుంగా వీధి చివర జరుగుతతనన గ్డ్వకి చిననకక ఎుంద కో త ుంగిచ్యసి,

తముమనిన గురిత ుంచి కెవుాన కేకేసిుంది . బావగారు బయట్ికి పరిగెతత త కు వచ్ేాసరికే
అుంతవ అయపో యుంది . ఒకవేళ అలా అవకపో యనవ ఆయన అుంతవ అయేూవరకూ
ఆగేవాడ్ు అుంతకనవన ఏమీ చ్ేసేవాడ్ు కాడ్ు.

మొహ్ుంనిుండవ నలే ట్ి బురదతో, చిరిగిన బట్ా లతో అతడ్ు తల వుంచ్ కుని
ఆయన రెకకపట్టా కోగా, త లుత నడ్ుచ్ కుుంట్ూ ఇుంట్ివెైపు వెళళట్ానిన ఆ
వీధిలో పరతీ గడ్పా చ్యసిుంది . కుత హ్లమూ, చిరు నవూా పరతీ మొహ్ుంలోనయ
త ుంగిచ్యసిుంది. ఈ అవమానుం తనకే జరిగినట్టా రాజ్, దవనిన
కపిపపుచ్ ాకోవట్ానికి రమేష్ కర తనకర వునన సేనహ్ుం గురిుంచి చ్ెపుత ,
స్ో మయాజ ఏదయ ఘోరమ ైన తపుప చ్ేసే వుుంట్ాడ్నీ, లేకపో తే రమేష్ లాుంట్ివాడ్ు
ఈ వధుంగా తీవరమ ైన చ్రూ తీస కోడ్నీ అకకడివారికి తనకు స్ాధూమ ైనుంత పరిధిలో
సతవూనికి అసతవూనిన జయడిసత య వవరిసత నవనడ్ు.

లోపలికి రాగానే స్ో మయాజని చిననకక స్ాననవల గదిలోకి తీస కెళిళుంది.

శాపనవరాధ లు పెడ్ుత స్ాననుం చ్ేయుంచిుంది. అశకుత డెైనట్టే స్ో మయాజ ఏ పనీ
చ్ేయలేకపో తతనవనడ్ు. చినన పిలే లిదద రూ భయుం భయుంగా చ్యసత నవనరు.

అతడికి తనమీద తనకే జ్లి వేసిుంది. రేపు అుందరిముుందయ ఎలా తలెతత త కు

తిరగట్ుం అని కాద అతడ్ు ఆలోచిసత ననది ! ఎట్టవుంట్ి వాడిని ఎలా
అయపో యానవ అని.....ఈ స్ో మయాజేనవ ఒకపుపడ్ు వాకాకస్ాోలిత సజూ
కారిమకుడ్ు? ఇతడేనవ పేరుంఖతకట్ాక్షయుంచ్లద ూతిజ్లుడ్ు? ఇతడేనవ గోదవవరిని
పదిబారలోే ఈదినవాడ్ు?
 ......స్ాననుం పూరత యుంది.

ఇలే ుంతవ నిశశబద ుంగా వుుంది.

ఆ నిశశబాద నిన అతడ్ు భరిుంచ్లేకపో తతనవనడ్ు. రహ్సూుంగా ఏ మూలన ుంచ్ో

ఎవరో త ుంగిచ్యసి నవుాతతనన గుసగుస ధాని! ఇక అకకడ్ వుుండ్లేకపో యాడ్ు.

బయట్ికి నడిచ్వడ్ు.

అదృష్ా వశాతత
త బ ైట్ బాగా చీకట్ిపడిుంది . అతడి నెవరూ గురిత ుంచ్లేద . నడిచి
నడిచి అతడ్ు పరదీపు ఇలుే చ్ేరుకునవనడ్ు.

పరభాకర్ మితరబృుందుం అకకడే వునవనరు. రమేష్ ఓడిపో యన సుంగతి వారికి

ఆనుందవనెన కలుగచ్ేసిుంది. స్ో మయాజని అతడ్ు కొట్ిా న సుంగతి వారికి తెలీద .
అతడ్ు చ్ెపపలేద కూడవ! వెళిళ వాళళమధూ మౌనుంగా కూరుానవనడ్ు. అతడి
పరపుంచ్ుం అతడిది. వాళ్్ళదయ వడ్ుదల కాబో యే చితరుం గురిుంచి
మాట్ాే డ్ుకుుంట్టనవనరు. అతడికి కావలిసుందీ అదే. తననెవరూ పరతేూకుంగా
గురిత ుంచ్క పో వట్ుం!.....అవమానుం పర ుందిన మనిష్ికి తన గురిుంచి ఎవరూ
మాట్ాే డ్క పో వట్ుంకనవన కావలిసన వష్యుం ఇుంకొకట్ి లేద .

అదే జరుగుత ుంది అకకడ్.

 అుంతలో అతడి వుంతత వచిాుంది. పకకవాడ్ు సిగరెట్ దముమతీసి అతడికి
అుందిుంచ్వడ్ు. సుంశయుంచ్కుుండవ అతడ్ు దవనిన తీస కుని బలుంగా ప్లాాడ్ు.
గుంజ్యపర గ లోపలికి పరవేశుంచి మ దడ్ు పర రలోే సత బద తని ఒకకస్ారిగా వడ్గ్ట్ిా ుంది .
ఏదయ తెలియని హ్ుషార్చిాుంది .

అతడ్ు అలా కాలాట్ానిన మొదట్ిస్ారి గమనిుంచినవాడ్ు పరభాకర్. "అరే, అట్ట

చ్యడ్ుండవర " అనవనడ్ు. అుందరూ ఒకకస్ారిగా తలతిపిప స్ో మయాజ వెైపు
చ్యశారు. అతడ్ు నవాాడ్ు. అపపట్ికే అతడికి సారాా రోహ్ణ్ చ్ేసిన భావుం
కలుగుతతుంది. అుందరూ అతడిని అభినుందిుంచ్వరు. అసలు కొతేత లేకుుండవ ఏ మాతరుం
దగా కుుండవ తవగ గలుగుతతననుంద కు పర గిడవరు.

ఆ సమయుంలో అతడికి కావలిసుంది ఆ పర గడేత . ఈ వజయుం అతడిని అుందలుం

ఎకికస్ోత ుంది కృతిరమ వజయుం - నిజమ ైన వజయానికనవన త ుందరగా వసత ుంది. కోట్
కట్ా ట్ానికెైతే సుంవతసరాల తరబడి కష్ా పడవలి. పడ్గ్ట్ా ట్ానికి చినన యుదధ ుం
చ్వలు. కృతిరమ గెలుపు అలాట్ిది .

అతడ్ు గెలిచ్వడ్ు.

రెుండ్ు గుంట్ల తరువాత అతడ్ు త లుకుుంట్ూ ఇుంట్ికి బయలేద రాడ్ు.

మ దడ్ుంతవ సి బద ుంగా వుుంది.
 ముుంద తలుపు తీసేవుుంది. తోస కుని లోపలికి పరవేశుంచ్వడ్ు. చిననకక
లోపలుుంది. పిలే లు పెరట్లే వునవనరు.

అతడ్ు మధూ లోగిలిలోకి వచ్వాడ్ు. పెైకపుప లేకపో వట్ుంతో పెైన ఆకాశుం

కనబడ్ుత ుంది . మూడ్ువెైపులా మూడ్ు భాగాలు. ఎపుపడ్య మూసి వుుండే
నవలుగో భాగుం ఈస్ారి తెరిచి వుుంది.

లోపల స్ామానే సరుద కుుంట్టనన ఆమ , అలికిడికి తలతిపిప చ్యసిుంది . ఆమ కి

పాతికేళుళుంట్ాయ. వాలుజడ్ భుజుంమీదన ుంచి ముుంద కు పడ్ుత ుంది. జుట్టా కి
ద ముమ అుంట్ి వుుంది.

అతడ్ు శలాపరతిమ ై అలానే నిలబడి వునవనడ్ు. క్షణ్ుంపాట్ూ తన కళళని తవనే

నమమలేకపో యాడ్ు. గుంజ్య మతత
త లో ఒకట్ి రెుండ్ుగా కనపడ్ట్ుం సహ్జమే
కానీ తన ఎద రుగా వునన మూరిత వేయ మూరుత లెై భాసిసత య ుంది .

అతడ్లా నిలబడి వుుండ్ట్ుం చ్యసి, అతడ్ు ఏదయ పనిమీద వచిాన వాడెై

వుుంట్ాడ్ని, సరద ట్ుం మధూలో ఆపి గుమముం దగిా రకొచిా "ఎవరు కావాలి?" అని
ఆమ అడిగిుంది . బ్రగిుంచి కట్ిా న వీణ్ తీగెమీద చిట్ికెన వేలి నఖ పుంచ్మమ ైన
సవాడి. అతడ్ు మాట్ాే డ్లేద .

ఇుంతలో లోపలునుంచి చిననకకవసయ

త , రాయలా నిలబడివునన తముమణ్ణ చ్యసి
అుంది "అలా నిలబడిపో యావేమిట్ార , వీళ్్ళ మనిుంట్లే దిగిుంది . ఆయనేదయ ఆఫ్స లో
పనిచ్ేస్త ా రు. ఈమ పేరు - అదేమిట్ుండీ! ఎనినస్ారుే అన కునవన నోట్ే ల ఆడ్ుతతుంది
కానీ గురుత కురాద - భలే కొతత పేరు - ఏమిట్ది?"

"ముందవకిని" అుంట్ూ ఆమ మరిుంత వెలుగులోకి వచిాుంది.

అతడ్ు వనట్ుంలేద . చ్యరు సుంద లోే ుంచి చ్ుందరకిరణ్ుం ఆమ మీద ఎరిగా

పడ్ుత ుంది. గరుతముంతతని రెకకలు ఎరుపు. సయరుూడ్ు కుి ుంగుత ుంట్ట సముదరుం
ఎరుపు. అతడికి వస చ్రిత ర గుర్త చిాుంది.

తెర కొదిద కొదిద గా కి ిుందికి దిగుతతుందట్. ముుంద నవయక నొసలి పెైభాగాన కట్ిా న
మౌకిత క పట్ాా కనపడ్ుతతుందట్. తరువాత కన లు కనబడ్తవయట్. ఆ పిమమట్
ముఖముంతవ కనబడ్ుతతుందట్. తెలుగు-సుంసకృత స్ాహ తవూలోే యుంత గ్పప
చ్ుందయ ర దయ వరణ న నభూతో నభవష్ూతి అుంట్ారు. ఆమ చీకట్ిన ుంచి వెలుగులోకి
వసయ
త ుంట్ట అతడికి అదే గుర్త చిాుంది.

ఆమ అతడిని చ్యసి పలకరిుంపుగా నవాుంది.

అతడ్ు నవుా కూడవ మరిచి చ్యసత నవనడ్ు. ఆమ అుందవనిన కాద . కళళని....

వాట్ిలో అతూద భతమ ైన అుందుంకనవన అతీతమ ైన ఆరద ాత వుుంది. కరుణ్ వుుంది.

అవ దయని వరిష సత నవనయ.
 ఆూఁ..... గుర్త చిాుంది.

ఇవే కళుళ తవతయూకి వుుండేవ. అవీ యలాగే ఆపాూయతని వరిష ుంచ్ేవ.

ఆ ఆలోచ్న రాగానే అతడ్ు ముగుధ డెై ఆమ వెైపు మరిుంత ఉతతసకుంగా చ్యశాడ్ు.

ఆమ న ుంచి తనలోకి ఏదయ పరవహ సత నన అన భూతి..... తవతయూ న ుంచి

తనకేదయ అుంద తతనన సుంకేతుం.

అట్ా డ్ుగు అగాధవలోే వుననవాడిని పెైకి లాగట్ానికి సారా ుం న ుంచి వచిాన శకిత
మ ట్టే మ ట్టే గా మారి ముుంద నిలబడిుంది .

ఆ రాతిర అతడ్ు దిుండ్ులో తలదవచ్ కుని పడ్ుకునవనడ్ు తలిే వడిలో పిలే ా డ్ు
తల దవచ్ కుననట్ూ
ా ! మనస చ్ ట్ూ
ా ఒక అుందమ ైన భావుం ముగధ మ ైన భావుం
ముగధ మ ైన పరిమళుంలా ఆవరిుంచ్ కుని వుుంది.

రెుండ్డ్ుగుల దయరుంలో వునన వెైదేహ ఎుంత కదిలి సవాడిచ్ేసినవ, అతడ్ు తన

వూహ్లోే నే వుుండి కదలేే ద .

కాముం కనవన పేరమ గ్పపదుంట్ారు వజుా లు.

పేరమకి పరాకాష్ా కాముం అుంట్ారు అన భవజుా లు.

 ఉకికరిబ్రకికరి అయేూట్ుంత వశాజనీయమ ైన పేరమలో అతడ్ు
కొట్టా కుపో తతనవనడ్ు. అతడెకకడ్ తేలతవడయ కాలమే నిరణ యుంచ్వలి.

అది -

పటరమా! కామమా ? అనినటిన్నమించిన్ వేదాంతమా ?

* * * *

కాళుళ పెైకి తనినపెట్ా ి రివాలిాుంగ్ చ్ెయర్ లో కూర్ాని తవప్గా పతిరక

తిరగేసత నన సరుకూలేష్న్ మానేజర్ చివరోే 'సమాపత ుం' అనన పదుం చ్యసి ఎగిరి
పడవడ డ్ు. అపుపడే వచిాుంది అతడి చ్ేతిలోకి కొతత సుంచిక.

ఇుంట్ర్ కమ్ నొకిక అడ్ార్ ట్ెైజ్ మేనేజరుతో 'హ్లోే ' అని చ్ెవులు
అదిరిపో యేలా అరిచ్వడ్ు.

"ఏమిట్ి? ఏమ ైుంది?"

"డవమిట్! ఈ అడ్ార్ ట్ెైజ్ మ ుంట్ చ్యశారా."

"ఏది?"
 "ఆనుందయ బరహ్మ ఈ వారుంతో పూరత యుంది."

"అవున . కాుంట్ార కుా పూరత యుంది."

"ది హెల్ వత్ ఇట్. వెుంట్నే మీరు ఎడిట్ర్ రూుంకి రుండి కిాక్."

ముగుా రూ ఎడిట్ర్ రూమ్ లో సమావేశమయాూరు.

"నవకు మాట్ మాతరుం చ్ెపపకుుండవ దీనెనలా ఆపుచ్ేశారు?" అని సరుకూలేష్న్

మానేజర్ అడిగాడ్ు.

"దీనిన పరకట్న రూపుంలో ఇసత నవనడ్ు యాజీ. అతడికి తన ఇష్ా ుం

వచిానపుపడ్ు ఆపుచ్ేసే హ్కుకవుుంది" అనవనడ్ు అడ్ార్ ట్ెైజ్ మ ుంట్ మానేజరు.

ట్ెనీనస్ పేరక్షకుడిల ఇదద రివెైపూ చ్యసత నవనడ్ు ఎడిట్ర్.

"పూరిత గా మునిగిపో తవుం. యూ నో ది సరుకూలేష్న్?" అుంట్ూ కాగితవలు

తీశాడ్ు. "పరజలు వెరె ికికపో తతనవనరు. వృదద ల సుంగతి అలా వుుంచ్ుండి . యువతీ
యువకులు కూడవ వపరీతుంగా అభిమానిసత నవనరు. ఏదయ వుుంది ఇుంద లో
ఏమిట్ల నవకు తెలియట్ుం లేద . అయనవ ఇపుపడ్ు మనుం ఇకకడ్ మీట్యుంది
ఇుంద లో ఏముుందవ అని చ్రిాుంచ్ట్ుం కోసుం కాద . దీనిన ఎలాగెైనవ కొనస్ాగిుంచ్వలి.
ఇలాుంట్ి అవకాశుం మనకి మళీళ రాద ."

"మనుం మానేజుంగ్ డెైరెకా ర్ తో ఒకస్ారి మాట్ాే డితే ముంచిదేమో...." అుంట్ూ

ఎడిట్ర్ అతడి దగిా ర అపాయుంట్ మ ుంట్ తీస కునవనడ్ు ముగుా రూ ఆ గదిలోకి
వెళ్ీళరు.

ఎడిట్ర్ జరిగినదుంతవ చ్ెపాపడ్ు.

"ఇపుపడే స్ాుంసకృతిక వూవహారాల శాఖ న ుంచి నవకు ఫ్ో న్ వచిాుంది . పాత

పరతతలు ఒకొకకక కాప్ పుంపమనవనరు. ఎుంద కా అన కుుంట్టనవనన .
ఇదననమాట్ సుంగతి" అనవనడ్ు ఎమ్.డి.

"ఇుంతకాలుం మన పతిరక కేవలుం సెక్స-థ్ి రల్ ఓరియ ుంట్ెడ్ గా నడిచిుంది.

నిర్మహ్మాట్ుంగా చ్ెపాపలుంట్ట కాసత వయస పెైబడ్డ వాళుళ, దీనిన ఇుంట్లే
వుుంచ్ కోవట్ానికే ఇష్ా పడేవాళుళ కాద . అట్టవుంట్ిది ఇపుపడ్ు దేశుంలో వునవన
'హ్ో మ్ ఫర్ ది ఏజ్డ ' అనీన మనకి చ్ుందవలు పుంపినవయ్. ఇక కురివాళళయతే మన
పతిరకని చ్ేతత ో పట్టాకోవట్మే కలార్ సిుంబల్ గా భావసత నవనరు. అది ఫ్ాష్న్
అయపో యుంది. ఇలాుంట్ి అవకాశుం మళీళ మనకి రాద ."

ఎమ్.డి. యాజీకి ఫ్ో న్ చ్ేశాడ్ు. అట్టనుంచి అతడ్ు రిస్వర్ ఎతత గానే కుంఠుంలో
చిరునవుా తెచ్ ాకుుంట్ూ "హ్లో యాజీ?" అనవనడ్ు.
 "స్పకిుంగ్"

"ఏమిట్ీ మీ పరకట్న పూరత యపో యుందవ?"

"ఆూఁ అయపో యుంది."

"అదేమిట్ి యాజీ?"

"అవున మీ పతిరకలో పరకట్నకి అయేూ ఖరుా చ్వలా ఎకుకవగా వుుంది.

"అదేమిట్ి యాజీ! మనుం మనుం ఒకట్ి మీకుంతగా కావాలుంట్ట ఫేరగా వేదద వ ుం."

"థ్వుంకూూ కానీ భరదవాజ ఇక వార యనుంట్టనవనడే . అుంతవ అతడే

చ్యస కుుంట్టనవనడ్ు."

ఎమ్.డి. గతతకుకమనవనడ్ు. సరియ ైన చ్ోట్ దెబబ కొట్ాా డ్ు యాజీ.

అుంతకుముుంద నవల పరచ్ రణ్ నిమితత ుం తనకి ఫ్ో న్ చ్ేసేత 'నవకు తెలీద , అుంతవ
ఎడిట్రే చ్యస కుుంట్టనవనడ్ు' అనన దవనికి రిట్ారుా .

దిగివచిానట్టా "యాజీ! మనుం సేనహ తతలుం మీకు తెలియనిదేముుంది? ఆ

పరకట్న ఇుంకా కొుంతకాలుం కొనస్ాగట్ుం కావాలి డవనికి అతడిని వపిపుంచ్ుండి ."
 "భరదవాజ పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ర్! అదీగాక దెబబతిని వునవనడ్ు. మామూలుగా
వపుపకోడేమో!"

"మరేుం కావాలి?"

"కనీసుం లక్షయ యాభ ై వేలు."

ఎమ్.డి. గాే స లో నీళుళ గడ్గడవ తవగేశాడ్ు.

"అుంతేకాద ఇుంకొకట్ి కూడవ చ్ెయాూలి" యాజీ అుంతలో అనవనడ్ు.

"ఏమిట్ది?"

"ఇుంతకాలుం పరకట్నల రూపుంలో మీ పతిరక నవ న ుంచి వసయలు చ్ేసిన డ్బుబ

తిరిగి యవాట్ుం."

ఎమ్.డి. తట్పట్ాయుంచి "సరే" అనవనడ్ు.

ప్క్మీద్ పడ్ుకుని, తలకిిుంద రెుండ్ు చ్ేతతలూ పెట్ా టకుని పెై కపుపకేసి

చ్యసత నవనడ్ు స్ో మయాజ. ముదర శవాసనమ ైనదే తపప నిదర దయరమయుంది.
అపురూపమయన అన భూతితో మనస లో ఆలోచ్న ఆరుదర పురుగెైుంది . దవనికి
కారణ్ుం ఆ రోజు జరిగిన సుంఘట్న.

అపపట్ికే ముందవకినీ వాళుళ ఆ ఇుంట్ చ్ేరి నవలుగు రోజులు కావవసత ుంది .

ఇుంతవరకూ అతడెపుపడ్య ఆమ కుంఠుం వనలేద . ఆడ్వాళుళ మౌనుంలో అుంత
అుందవనిన సుంతరిుంచ్ కోగలరని అతడ్ు అపుపడే తెలుస కునవనడ్ు. ఆమ భరత
ఎపుపడయ కానీ త ుందరగా ఇుంట్ికి రాడ్ు. అతడ్ు వచ్ేాసరికి పదకొుండ్ు దవట్టత
వుుంట్టుంది . అపపట్ివరకూ వారి ఇుంట్ివెైపు భాగుంలో దీపుం వెలుగుత నే
వుుంట్టుంది . ఆమ ఏుం చ్ద వుతతుందయ అతనికెైతే తెలీద . కానీ నీడ్ భుంగిమని బట్ిా
చ్ద వుత ుందని మాతరుం తెలుసత ుంది. అుంతలో భరత వస్ాత డ్ు. ఇదద రి మధవూ
కాసత ుంత సుంభాష్ణ్ జరుగుతతుంది . అతడ చ్ేా వరకూ ఆమ భోజనుం చ్ెయూద .
తీరా వచ్వాక, అతడ్ు బ ైట్చ్ేసి వచ్వానుంట్ాడ్న కుుంట్ా - ఆమ ఒకకతే కుంచ్ుం
పెట్ా ట కుుంట్టుంది . మరి పది నిమిషాల తరువాత ఆ దీపుం కూడవ ఆరిపో తతుంది .
స్ో మయాజ చ్ ట్ూ
ా నిశశబద ుంగా చీకట్ి పరుచ్ కుుంట్టుంది. వరుండవలోకి త ుంగిచ్యసే
పిలే తిమ మర మాతరుం మిగిలి పలకరిసత ుంది.

స్ో మయాజ స్ాధవరణ్ుంగా ముుందే లేస్త ా డ్ు. కానీ అదేుం చితరమో .....అతడ్ు
లేచ్ేట్పపట్ికే ఇుంట్ిముుంద కళ్ీళపి జలిే వుుంట్టుంది . ఆకాశ మారాా న పో త
పో త ఏ అపసరస్ో - యదేమిట్ి ఈ ముుంగిలి యలా ఖాళీగా వుుంది - అని ఆగి
పెట్ా ి నట్టా ముగుా లు తీరిా వుుంట్ాయ.

మూడ్ు రోజులు అలాగే గడిచ్వయ.

 అతడవ రోజున రవాుంత ముుందే లేచ్వడ్ు. ఆమ ముగుా వేసత య ుంది.

ఆ దృశూుం మనోహ్రమ ైుంది. పాతసమృతతల అుంతరుంగ దవారాలిన తెరిచ్ేది. ఆమ

అలా వుంగి ముగేా సత య వుుంట్ట అతడికి గోదవవరి గుర్త చిాుంది. అుంద లో శృుంగారుం
లేద . పవతరత వుుంది. చ్యసేత సయరోూదయాన గోదవవరినీ , మిట్ా మధవూహ్నుం
పిలే కాలువనీ, స్ాయుంసుంధూలో సముదవర నేన చ్యడవలి. చిరుతరగల పడివరిగే
ఎరుపు కెరట్ాల ఉదయపు గోదవవరి, పిలే కాలువలో అయతే ముండ్ుట్ెుండ్లో
ఈతకొట్టా పశువుల కాపరూ
ే , ఇక సముదరతీరాన స్ాయుంతరమయతే దయరాన
భూమీ ఆకాశుం కలిసేచ్ ోట్ సముదర స్ాననవనికి దిగే మేఘాలు... పర డ్ుగాా పాకే
నీడ్ల మధూ కదిలే చ్ేయీ, చ్ేతివేళళ సుంద లోే ుంచి జ్రిపడే ముగూ
ా - తరళ
స్ దవమనీ కరదీపికా కాుంతి వనీల గగనవన మ రిసినట్టా ఆమ వేళళమధూ నవట్ూుం
ఆడే సయరూ కిరణ్ుం -

ఆమ అతడిని చ్యసి పలకరిుంపుగా నవాుంది.

అతడ్ు నవాలేద .

తన గీసిన కానవాస మీద తడి ఆరని గీతలిన ఒక చితరకారుడ్ు అపురూపుంగా

ఎలా చ్యస కుుంట్ాడయ అలా చ్యసత నవనడ్ు.

అతడ్ు చిననవాడేమీ కాద . పరబుంధవలని చ్దివనవాడ్ు. ఆమని తదేకుంగా

చ్యసత నవనడ్ు.

అతడి దృష్ిా పథకుంలో కాళిదవస గబగబ పరుగెతత త కు వచ్వాడ్ు. 'అయోూ- నవ

శకుుంతల తన కలువ కన నలని ఈమ కిచ్ేాసిుందే' అని వాపో యాడ్ు. ముకుక
తిమమన తల గోకుకుంట్ూ, పారిజ్తవపహ్రణ్ుంలో తన వరిణ ుంచిన సతూభామ ఠీవ
అుంతవ పెైట్ బ్రగిుంచి ముగేా సత య నన ఈ ముదద ల గుమమకెలా వచిాుందవ అని
ఆలోచ్నలో పడవడ డ్ు. శీినవథ డ్ు సరేసరి. 'దమయుంతి కొకకదవనికే వుుండ్వలసిన
పర ుంకుం ఈమ కెలా యచ్వావు' అని బరహ్మనే నిలదీశాడ్ు. పాపుం మరాూదసత డ్ు
అలే స్ాని పెదద నొకకడే, పెదద వాడ్ు కదవ మరో వరూధినిలే అని సరిపెట్ా ట కునవనడ్ు.
కుమార సుంభవకరాత , పరభావతీ పరద ూమన కవీ నోట్మాట్ రాక నిలబడవడ రు.

అనీన కలగలుపెైన ఆలోచ్నే తో స్ో మయాజ శలాపరతిమే అయాూడ్ు.

అుంతలో ముగుా గినెన పట్టా కుని ఆమ దగా రగా వచిాుంది. "ఏుం? ఈ రోజు అుంత
త ుందరగా లేచ్వవేుం?" అని పలకరిుంపుగా అడిగిుంది . ఉలికికపడవడ డ్ు. మాట్
తడ్బడిుంది . "ఏమ్... ఏమ్.... ఏమీలేద " అనవనడ్ు.

అని, అతడ్ు తల వుంచ్ కుని లోపలికి వెళిళపో యాడ్ు. ఆ రోజు పాఠాలు కూడవ
సరిగా ా తలకెకకలేద . పర ర దద నన లేచి చ్ేద నయతిలో వదిలేశాడ్ు. కాే స లో లెకక
తపుప చ్ేశాడ్ు.

ఆ మధవూహ్నుం అతడ్ు వచ్ేాట్పపట్ికి నడి లోగిలిలో బ్రయూుం ఏరుతతనవనరు

ఆమే, చిననకాక, ఆమే అతడిని తలెతిత చ్యసిుంది . మళీళ అదే చిరునవుా
అననపూరణ లా.

"మీ తముమడ్ు ఎకుకవ మాట్ాే డ్డవ?"

"వాడవ! వాడి మొహ్ుం వాడికి నతిత ."

లోపల బలే మీద పుసత కాలు పెడ్ుత వుుంట్ట జ్రిన కనీనట్ిచ్ కక పుసత కుం
అుంచ్ పెైన ఆరదా ుంగా తడిపిుంది.

అుంతలో ఆమ అనట్ుం వనిపిుంచిుంది . "చిననపపట్ిన ుంచీ వుుందవ?" అని.

"లేదమామ! మొదట్లే బాగానే వుుండేవాడ్ు. ఈ మధేూ వచిాుంది."

"మధూలో వచిాుంది మధూలో పో వట్ుం స లభమేనే ఒక ఇుంగీే ష్త కథ వుుంది

తెలీదయ" అుంట్ూ పేరు చ్ెపిపుంది.

"మాకేుం తెలుసమామ! మేము నీలాగా చ్ద వుకునవనమా పాడవ" అుంది

చిననకక.

తన ఓట్మిని కూడవ ఎద ట్ివూకిత తపుపగా మారాగలిగే నేరుపని భగవుంతతడ్ు

ఆమ కి పుట్టా కతోనే యచిానట్టా నవనడ్ు.
 ముందవకిని నవుాత నే "వాకుకవెుండి అయతే, మౌనుం బుంగారుం" అనన కథ
అది. ఇదద రు సేనహతతలుుంట్ారు. ఒకరు గ్పప వకత . మర్కరికి నతిత . ఆ నతిత వాడ్ు
ఎలాగయనవ మాట్ాే డవలన కుుంట్ాడ్ు. చివరికి ఒక సముదరుం ముుంద నిలబడి,
నోట్ే ల గులకరాళళని పెట్ా ట కుని పరయతనుం చ్ేస్త ా డ్ు. ఎనోన రోజుల కఠోరదీక్షతో
అతడికి నతిత పో తతుంది . కానీ దవనితోపాట్ట ఒక సతూుం కూడవ అరధ మవుతతుంది.
'మాట్'కి వలువననది లేదని....నతిత పో యాక కూడవ నోట్ే లుంచి రాళళని తీయడ్ు.
నిుండ్ు గోదవవరిలా గుంభీరతని సుంతరిుంచ్ కుుంట్ాడ్ు" అుంది.

స్ో మయాజలో ఏదయ ఫెడేలున కదిలిుంది. ఆమ గోదవవరిని ఉపమనుంగా వాడ్ట్ుం

అపురూపుం అనిపిుంచిుంది. అదే క్షణ్వన అతడికో దృశూుం కనబడిుంది. ఏడ్ు గురాి లు
పూనిాన రథ్వనెనకిక తవతయూ మేఘాల మధూ చ్ెరనకోలా చ్ెళుళమనిపిసత య
వేగుంగా ఇట్ట స్ాగివసత నవనడ్ు. మేఘాలు చ్ెలే ా చ్ెద రవుతతనవనయ. ఏ
వాయువులెైతే పరాతవలీన మేఘాలీన కదిలిస్ాత యో, ఏ వాయువులెైతే ఝుంఝా
మారుతవలెై సముదవర నిన అలే కలోే లుం చ్ేస్త ా యో అట్ిా గాలులు కూడవ ఆగి,
తమకుంట్ట వేగుంగా ముుంద కద లూ
త నన తవతయూని చ్యసత నవనయ.
"పరయతినుంచ్రా నతిత పో తతుంది" అని తవతయూ అుంట్టనవనడ్ు. ఆకారుం ఆయనది
సారుం ఆమ ది.

ఆ రాతిర అతడికి నిదరపట్ా లేద .

ఆ రాతిర ఆమ కూడవ నిదరపో లేద . అయతే ఆమ వూధలు వేరు. అరగుంట్ కి ితమే

ఆమ భరత వచ్వాడ్ు. మౌనుంగా లేచి తలుపు తీసిుంది. అతడ్ు ఆపాూయుంగా "ఇుంకా
నిదరపో లేదవ?" అని అడిగాడ్ు. ఆలాసూుంగా వచిాన పరతి రాతీర తలుపు తీయగానే
నవుాతో అడిగే మొదట్ి పరశేన అది. ఆమ డవనికి జవాబు చ్ెపపద . పరకకకి త లగి,
అతడ్ు చ్్కాక వపుపత ుంట్ట "భోజనుం చ్ేస్త ా రా" అని అడ్ుగుతతుంది. "అరె బయట్ట
చ్ేసి వచ్వానే. అయనవ నీకెనినస్ారుే చ్ెపాపన ముందవకినీ , నవకోసుం ఎద రు
చ్యడ్వదద ని" అని ముందలిుంచి పెరట్లేకి వెళ్త ీ డ్ు. ఆమ నిరిే పత ుంగా వుంట్ిుంట్లేకి వెళిళ
కుంచ్వలు తీసేసి వసత ుంది. ఆపాట్ికే అతడ్ు మొహ్ుం కడ్ుకుకని వచిా పడ్ుకుని
వుుంట్ాడ్ు. ఆమ కూడవ మ నయ వాలుసత ుంది . మొహానెైతే నీళళతో కడ్గగలిగాడ్ు
గానీ, అతడితోపాట్ట వచిా గదిలో వాూపిుంచిన సత బద తని ఎలా పారదయ ర లగలడ్ు?

అతడ్ు చ్వలా ముంచివాడ్ు. తనని పలెే తత

త మాట్ అనడ్ు. నొపిపుంచ్డ్ు. కానీ
అతడి లోకుం అతడిది. అవతలివారూ ఒక మనిష్ేననీ, వారికర కొనిన
కోరెకలుుంట్ాయనీ గురిత ుంచ్డ్ు. ఆదివారుం వసేత చ్వలా పర ర దద నేన వెళిళపో తవడ్ు.
డ్బుబ వచిాన రోజు రారాజే ! నవుాత వస్ాత డ్ు. భారూ కోసుం పళుళ తెస్త ా డ్ు.
పో యనరోజు చికాకు తెచ్ ాకోడ్ు. కోపుం పరదరిశుంచ్డ్ు. దిగులుగా వుుంట్ాడ్ు.
స్ాన భూతితో గమనిుంచ్ట్ుం తపప ఆమ ఏమీ చ్ెయూద - చ్ెయూలేద .

ఆమ కి సుంబుంధిుంచినుంతవరకూ అతడి చిరునవుాకర, ఆ దిగులుకర మధూ తేడవ

లేద .

వేల వేల సెైనికులు ఏళే తరబడి కట్ిా న కోట్నెైనవ బరదద లుకొట్ా ట్ానికి మర
ఫిరుంగులునవనయ కానీ, భారాూభరత ల మనస ల మధూ సననట్ి పర రలు ఒకస్ారి
ఏరపడితే వాట్ిని చీలాట్ానికి ఏ శకిత వుుంది. ఆ శూనూతనీ ఏ స ననమూ ఇస కా
పూడ్ాగలద ?

వాళుళ పెైకి మామూలుగానే వుుంట్ారు. మిగతవ అుందరికుంట్ట కాస్ోత కూస్ోత

అనోూనూుంగా వుుంట్ారు కూడవ. కానీ ఈ మనస ల మధూ దయరమే రోజు రోజుకర
ఎకుకవవుత ుంది . న వుా నన న అరధ ుం చ్ేస కోలేదనేది ఆమ ఇదుంతవ మొదట్లే
ఎవరిన ఎవరు అరధ ుం చ్ేస కోవాలా అనన సుందిగధ ుంలో చ్వల ఏళుళ గడిచి
పో యనయ్. అదృష్ా వశాతత పిలే ా పాపా లేరు. ఇపుపడీక ఆ ఘరష ణ్ లేద . అుంతవ
నిరిే పత ుంగా జరిగిపో త వుుంట్టుంది. తినట్ుం, పడ్ుకోవట్ుం, లేవట్ుం, శారీరక
వాుంఛలు తీరుాకోవట్ుం.....

.... అతడికి పరాయ స్త ీ వాుంఛ లేద . బజ్రు స్త ీల జయలికి అసలు పో డ్ు.
పెళళయన చ్వలాకాలుం వరకూ మాతరుం 'న వాుంకా చ్వలా నేరుాకోవాలి ముందవకినీ '
అనేవాడ్ు. పెళళయన కొతత లో ఆమ నిజుంగానే భయపడేది . నెల రోజుల వరకు
అయతే అసలు తన పరిపూరణ మ ైన స్త ీనేనవ? లేక ఏదయనవ లోపుం వుుందవ అనన
అన మానుం కలుగుత వుుండేది . కొుంతకాలానికి అది సరుద కుుంది (ఇపుపడ్ది
తలుాకుుంట్టనే నవవాసత ుంది) మొగవాడికి మరిుంకా ఏుం కావాలో ఆమ కి
తెలియలేద . తరువాత ఆ సమసూ మూలబడిుంది . పకక యాుంతిరకమ ైుంది .

పరతి వష్యుంలోనయ 'యాుంతిరకతే' ఆమ ని బాధపెడ్ుత ుంది . ఉననట్టా ుండి ఏమీ

లేకపో వట్ుం. అుంతవ శూనూుం. అనీన వుుండి ఏమీ లేకపో వట్ుం. ఏదయ వెలితి.

ఈ జీవతుం ఎుంద కు ఇుంత నిరీారూమ ైపో యుందయ ఆమ కి అరధ ుం కావట్ుంలేద .

 ఆమ తుండి ర పురోహ తతడ్ు. ఆధ నిక భావాలోత కూతతరిన చ్దివుంచ్వడ్ు.
చ్ద వుంట్ట ఒక బడిలో చ్దివుంది మాతరమే కాద . ఆ యుగుంలో అపపట్ి స్త ీలకనవన
ఎనోన చ్దివుంది . అదే వచిాుంది చికుక.

ఇది మళ్ీళ మర్క యుగసుంధి. అపపట్ివరకూ స్త ీ అజ్ా నుంవలే పరతిదవనీన 'తన
ఖరమ' అన కుని సుంతృపిత పడేది . పో తే ఇపుపడిపుపడే స్త ీ కూడవ చ్దవట్ుం
పార రుంభిుంచిుంది . ఆమ పరపుంచ్వనిన తెలుస కోవట్ుం పార రుంభిుంచ్గానే పురుష్తడ్ు
తన అసుంతృపిత ని రకరకాలుగా పరకట్ిుంచ్ట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు. స్త ీ తన ద సిి తిని
చ్ద వువలే గురిత ుంచ్ గలిగిుంది. ఆలోచిుంచ్ట్ుం నేరుాకుుంది. అదే యుగసుంధి. ఆ
యుగసుంధికి ఆమ మొదట్ితరుం పరతినిధి అవట్ుం ఆమ ద రదృష్ా ుం అజ్ా నుం
ఇచిాన సుంతృపిత , మనిష్ికి జ్ా నుం ఇవాద .

తమకనవన ముుంద తరుం స్త ీలే అదృష్ా వుంతతలని ఆమ చ్వలాస్ారుే

అన కునేది. వారికి ఈ సుంఘరష ణ్ లేద . తలవుంచ్ కుని పలే కరలో కూర్ాని
వెళిళపో యేవారు. పలెే న ుంచి వచిా స్ో మయాజ పట్నుంలో ఇమడ్లేక పో యనట్టా -
ఈ తరుంన ుంచి వెళిళ ఆ తరుంలో ఇమడ్లేకపో తోుంది ఆమ .

అననట్టా ఆమ కి పాడ్ట్ుం వచ్ ా. ఆమ నిస్ాసరమ ైన జీవతుంలో అది

కొుంతవరకూ తోడ్పడిుంది. తరువాత దవనిన వదిలిపెట్ా ి ుంది. స్ాయుం సుంధూలో ఆమ
పాడ్ుత ుంట్ట ఆమ తుండి ర వస్ారాలో పడ్క కురీాలో కూరుాని, కళళమీద చ్ేతతలు
అడ్డ ుంగా పెట్ా ట కుని వనేవాడ్ు. జయదేవుని అష్ా పది న ుంచి అననమాచ్వరుూల వారి
కరరత నల వరకూ ఆమ పాడేది.

ఇపుపడ్ు కూడవ ఆమ పాడ్ుత ుంది . కానీ ఆ పాట్ వుంట్ిుంట్ి గోడ్ల మధవూ,

గినెనల చ్పుపళళ మధూ నిక్షిపత మ ైపో త ుంది .

ఆమ కిపుపడ్ు ఒకట్ట కోరిక. ఒక బ్రడ్డ ని కనవలని.

ఆ బ్రడ్డ ని తీరిాదిదద వ లి. మొగవాడ్ుంట్ట ఎలా వుుండవలో ఈ లోకానికి చ్ెపాపలి. ఆ

కురివాడ్ు సకల వదవూ పారుంగతతడ్ు అవనీ కాకపో నీ, ఆజ్న బాహ్ువు అవనీ
కాకపో నీ - మగవాడ్వాాలి!! ఒక తలిే కి కొడ్ుగాా , ఒక స్త ీకి భరత గా, ఒక కొడ్ుకిక
తుండిరగా సుంపూరణ తవానిన సుంతరిుంచ్ కోవాలి. ఇవే ఆలోచ్నే తో ఆమ కెపుపడ్య తన
వూహ్లోే ఒక రూపుం కదలాడేది .

అపుపడ్పుపడ్ు తన కోరెకని తలుచ్ కుుంట్ట ఆమ కి నవుాకూడవ వచ్ేాది. మళీళ

అుంతలోనే ఆ కోరెక తిరిగి బలీయమయేూది .

ఆ రాతిర ఆమ ఇలాుంట్ి ఆలోచ్నలతోనే తల తిపిప భరత వెైపు చ్యసిుంది . హ్రికెన్

లాుంతరు వెలుతతరోే అతడి మొహ్ుం మీద వెలుగు మసగాా పడ్ుతోుంది . వెళిళ
అతడిని లేపుదవమనన కోరిక కలిగిుంది. లేపి అనీన మాట్ాే డవలనిపిుంచిుంది . 'మనుం
ఎుంద కు ఇలా సతరుంలో బాట్స్ారులాే బరతతకుతతనవనుం? మనకేమయుంది?
ఎుంద కిుంత నిస్ాసరుం? కొుంచ్ెుంసేపు మాట్ాే డ్ుకుుందవుం...' అని అడ్గాలనిపిుంచిుంది .
అతడ్ు అతడేుం చ్ేస్త ా డయ తెలుస్ా? ముుంద కళుళ న లుముకుుంట్ాడ్ు. తరువాత
ఇది కలా నిజమా అననట్టా తనవెైపు ఆశారూుంగా చ్యస్ాత డ్ు. 'నీకేమ ైనవ
మతిపో యుందవ పడ్ుకో' అుంట్ాడ్ు. పెైగా భయపడ్ుతతుందేమోనని దగిా రకి తీస కుని
మరీ పడ్ుకుుంట్ాడ్ు.

ఆమ కి నవవాచిాుంది . నవుాత నే పకకకి వతిత గిలే బో య ఆగిుంది. ఆమ చ్ెవులోే

ఏదయ ధాని వనపడిుంది . మరిుంత శిదద గా వననది. ఈస్ారి పరస ోట్ుంగా వనవచిాుంది .

"యో అక్షిణ్ే... కిియా... ముతదవూుం...

వధ ుంద.... యువనవగ్౦....
.....సహ్ూఃసమాన"

గాలితోపాట్ట అలలు అలలుగా లేచి వసయ

త ుంది సారుం. ఆమ చ్పుపన లేచి
కూతతాుంది. పెైన ద పపట్ి తీసి కిిుంద కాలు పెట్ా ి ుంది.

ఆమ భరత నిదరలో అట్ట వతిత గిలే ా డ్ు. వసత నన సారుం ఆగలేద .

"అహ్రనహ ుం పరాతే శశియాణ్ుం తాషాసెైమ వజరుం

సాయుం తతక్ష వాశాి ఇపదేనవః...."

ఎవరు ఋగేాదుం చ్ద వుతతనవనరు.

వేదయ చ్వాట్నతో ఇుంద ర నిన సత తిసత నవనరు.

 ఆ సారుం పరస ోట్ుంగా వుుంది. హ మాలయాలోే ుంచి దిగుత ననపుపడ్ు అలక్
నుందవదేవ చ్ేసే సవాడిలా వుుంది. గుంగాఝరీ పరవహ్ుంలా వుుంది.

ఆమ చ్పుపన తలుపు తీస కుని పెరట్లే అడ్ుగు పెట్ా బో య అకకడే

ఆగిపో యుంది .

ఆ కురివాడ్ు అట్టవెైపు తిరిగి వునవనడ్ు. చ్ుంద ర ణ్ణ చ్యసయ

త వునవనడ్ు. తనలో
తవనే, తనని తవనే పరీక్షిుంచ్ కుుంట్టననట్టా వేదుం వలిే సత నవనడ్ు. మేఘము,
వరషము, భూమి, నక్షతరము, గాలి, ఆకాశము, నది, నిరీనధీ అనీన కుంపిుంచ్ేలా
గ్ుంతత రవళిసత నవనడ్ు.

ఆమ చ్ేష్ా లు దకిక అలాగే నిలబడి వుుంది. ఆ దృశూుం ఆమ కి మనోహ్రుంగా

కనపడిుంది. ఒక చ్ుందరకిరణ్ుం అతడి మీదకి జ్లువారుత ుంది . ఒక శరనేమఘుం
అతడిని అభిష్ికతు డిని చ్ేయట్ానికి ఆయతత మవుత ుంది .

అలికిడికి అతడ్ు వెన తిరిగాడ్ు. ఆమ న చ్యసి ఆశారూపో లేద . బ దరలేద .

తవప్గా దగిా రకొచిా, తలెతిత అనవనడ్ు.

"నవకు నతిత పో యుంది."

ఆమ మాట్ాే డ్లేద . ఆశారూుంతో అతడిని చ్యసయ

త వుుండిపో యుంది .
 "నేన దవనిన జయుంచ్వన . ఏుం? నమమకుం కుదరట్ుం లేదవ?"

ఆమ దవనికి సమాధవనుం చ్ెపపలేద .

అతడి అహ్ుం దెబబతిననది ఆమ మౌనవనిన అతడ్ు వేరేలా అరధ ుం

చ్ేస కునవనడ్ు. కొదిద గా ఆవేశుం మిళితమ ై సారుంతో అతడ్నవనడ్ు.

"నతిత వాడికి 'క్ష' అనే అక్షరుం పలకద . 'ధ' పలకద అలాగే - ప- దగిా ర
తడ్బడ్తడ్ు. మీకిుంకా అపనమమకముుంట్ట ఇదిగో వనుండి" అుంట్ూ ఆ మూడ్ు
అక్షరాలీన మూడ్ు పాదవలోే మరీ మరీ పేరిా అపపట్ికపుపడ్ు ఒక పదవూనిన
ఆస వుగా చ్దివాడ్ు అతడి నోట్ిన ుంచి వచిాన ఆ సారుం ఒక శారూ
ద లమ ై
వలసిలిే ుంది.

"రక్షయ రక్ష కట్ాక్ష వీక్షణ్! స రారాత్ భహ్ూరక్ష! శీి

వక్షోజ్గి స గుంధ బుంధ ర లసదవాక్షయ! సరోజ్క్ష! నీ
యక్షీణ్వ వూయ భవూ సవూ భరితవూ శాి వూ కావూ పిరయా
స్ాక్షయతవకరము లివా శాుంభన సుంరుంభ గుంగారబట్టల్."

అని తల వుంచ్ కుని లోపలికి వెళిళపో యాడ్ు. ఆమ నిశేాష్తా రాలెై అలాగే

నిలబడిపో యుంది .

ఆరు నెలలపాట్ూ ఘనీభవుంచిన హ మసముదరుం కొదిద గా సయరూరశమ తవకగానే

నెమమది నెమమదిగా కరిగి, ఎలా ముందవకిని (ముందవకిని అుంట్ట నెమమదిగా
పరవాహ ుంచ్ నది ) అవుతతుందయ - అలా ఆమ మనస లో ఒక లాలితూమ ైన
అన భూతి కదిలి, మనసుంతవ పరవహ ుంచిుంది. వళుళ అపరయతనుంగా
జలదరిుంచిుంది.

సో మయాజి మామూలుగా మాట్ాే డ్గలుగుతతనన సుంగతి ఎవరూ

గురిత ుంచ్లేద . తపుపని వెుంట్నే పట్టా కోవట్ానికి ఆతరపడే జనుం ఒపుపని అుంత
త ుందరగా వపుపకోరు. ఇది లోక సహ్జుం.

స్ో మయాజ కూడవ, ఈ వష్యుం అుందరికర తెలియాలని పెదద గా

కుత హ్లపడ్లేద . అతడిపుపడ్ు ఈ మామూలు కోరెకలకనవన పెదద బాధలో
వునవనడ్ు. ఒక అద భతమ ైన పరవాహ్ుంలో కొట్టా కుపో తతనవనడ్ు. మునకే
ఆనుందుంగా వుుంది.

వచిాన రెుండయ ర జులోే నే ముందవకిని ఇుంట్ివారితో కలిసిపో యుంది. అలా అని

గుంట్లు తరబడి వచిా కూరుాుంట్టుందని కాద . అవసరమ ైన చినన పన లకోసుం
బ రుకు లేకుుండవ లోపలికి వచ్ేాసేపాట్ి చ్న వు వచిాుంది. పని అవగానే
వెళిళపో తతుంది . ఆమ వచిానపుపడ్ు స్ో మయాజ నిట్ారుగా అవుతవడ్ు. ఆమ వెైపే
కళళపపగిుంచి చ్యస్ాత డ్ు. ఆమ మాట్ాే డ్ుత మాట్ాే డ్ుత యదవలాపుంగా చ్యసేత ,
చ్ట్టకుకన కళుళ తిపుపకుుంట్ాడ్ు. ఇద క అనిరాచ్నీయమ ైన అద భతమ ైన
అపురూపమ ైన బాధ.

అతడికి అనినట్ిమీదవ హ తవుపో యుంది. ఎపుడ్య ఏదయ గా వుుండ్ట్ుం

పార రుంభమ ైుంది. నిససహాయమ ైన ఒుంట్రితనుం ఆవరిుంచినట్టా దిగులుగా ఉుండేది.
ఎవరెైనవ పలుకరిసేత చ్వలు - కళళ వెుంట్ నీరు వచ్ేాది. ఎుంద కో అతడికే
అరధ మయేూది కాద . ఇదివరకు అతడికి పరపుంచ్ుంమీద వాుంఛ వుుండేది. ఇపుపడ్ు
పో యుంది.

రాతిర మూడిుంట్ికే మ లకువ వచ్ేాసేది . ఆమ వచిా ముగుా వేసత ుందనన

ఆలోచ్నలతో అలాగే కళుళ పతిత కాయలు చ్ేస కుని ఆ చీకట్ిలో, చ్లిగాలిలో
గుమముంవెైపు చ్యసేవాడ్ు. ఆ గుమముం కొనిన యుగాలు గడిచ్ే వరకూ
మూసేవుుండేది . ఈ లోపులో కాసత నిదర వచ్ేాది. మళీళ అుంతలోనే ఉలికిపాట్టతో
మ లకువ వచ్ేాది. ఏవేవో ఆలోచ్నే అతడ్ు తన ఆలోచ్నల పరపుంచ్ుంలో వుుండ్గా
కిరుి మని చ్పుపడ్యేూది సరేాుంది రయాలూ ఒకకస్ారిగా ఉతేత జతుంకాగా, అతడ్ు
చ్పుపన అట్ట దృష్ిా నిలిపేవాడ్ు. ఆమ ముగుా గినెన పట్టా కుని బయట్కు వచ్ేాది.
వెన కే కాళిదవస , భాన డ్ు, చ్ేమకూర కవీ -

తన మ లకువగా వునవననని తెలియకుుండవ అలాగే ముుంద వరుండవలో

పడ్ుకుని ఆమ ముగెా యూట్ుం చ్యసయ
త వుుండేవాడ్ు.

అతడితో వచిాన చికేకమిట్ుంట్ట వయస కనవన ముుందే అతడ్ు ఎదిగాడ్ు.

పరబుంధవలు చ్దవట్ుంవలే వచిాన చికుక అది. ఒకక పరబుంధవలనేమిట్ి? వాలీమకి
మాతరుం తకుకవవాడవ ఏమిట్ి? వసుంత ఋతతవుని అతడ్ు వరిణ ుంచినట్టా ఎవరూ
వరిణ ుంచ్లేద . అుంద లో కిష్ికుంధకాుండ్లో స్తవ వయోగుంలో రాముని
బాధ.....చ్ుంచ్చ్ాుందరకర సపరశ హ్రోష నీమలిత.... అనవనడ్ు. నవయకుడ్ు చ్ెయూ
పట్టా కోగానే హ్రష పులకిత అయన నవయక, రతి నిమితత ుం తనకు తవనే వస్ాతా లిన
జ్రేాసినట్ూ
ా ఆకాశుం మేఘాలిన వదలిా నిరమలమ ైుందట్. 'దరసయనిత శరననధూః'
అనవనడ్ు. 'పిరయునితో మొట్ా మొదట్ి సుంగముంలో యువతతలు సిగా ు వలే
నిదవనుంగా......పిరయుని పో ర తవసహ్ుంవలే తపపనిసరెై...... తమ జఘనములన
కొదిద కొదిద గా వెలిచ్ేసినట్ూ
ా - శరదృతతవులో నద లు మ లే మ లే గా ఇస క తినెనలిన
బహ రా తుం చ్ేసత ననవ' అని వార శాడ్ు.

ఇవనీన అతడ్ు చ్దివాడ్ు. భోజనుం చ్ేసి, నిలువెతత త పుందిరి ముంచ్ుంమీద

దిళళకి ఆన కుని, తవతయూ ఒకొకకక తమలపాకూ వేస కుుంట్ూుంట్ట అతడ్ు చ్దివ
వనిపిుంచ్ేవాడ్ు. కొనిన అరధ మయేూవ. కొనిన అరధ మయేూవ కావు. జఘనము అుంట్ట
తెలిసేది వెలి చ్ేయట్ుం ఎుంద కో తెలిసేది కాద . ఎపుపడయ చివరికి నోరు జ్రి,
సతూభామ సి నవగిుం గురిుంచి అడిగి చీవాట్టే తినన వష్యుం వదితమే కదవ.

ఇపుపడిక వయస కూడవ దయ హ్దుం చ్ేయట్ుం పార రుంభిుంచిుంది. అతడి శరీరుం

మేఘమ ై వరిష ుంచ్ట్ుం పార రుంభమ ై అపపట్ికి నెలరోజులు కావవసయ
త ుంది.

వాళుళ ఆ భాగుంలో దిగిన కొనిన రోజులకి అతడికి ఆమ తో మామూలుగా

మాట్ాే డే వీలు కలిగిుంది. చిననకక పకికుంట్ికి వెళిళ కాసత నెయూ తెమమని చ్ెపిపుంది.
 గుుండెలు వడిగా కొట్టా కుుంట్ూ వుుండ్గా అతన గుమముంలో అడ్ుగుపెట్ా ా డ్ు.
ఆమ పాదవలకి పస పు రాస కుుంట్ూుంది. అతడిని చ్యసి కుచిాళుళ కి ిుందకి
వదిలేసి ఏమిట్ననట్టా చ్యసిుంది.

"కొ.... కొదిద గా నెయూ కావాలుంది చిననకక"

ఆమ పస పు గినెన పకకనపెట్ా ి లోపలి వెళిళ నెయూ తీస కువచిా ఇచిాుంది.

అతన అుంద కుని వెన తిరిగి వెళళబో త వుుండ్గా "నతిత పో యుందనవనవ్, మాట్
ఇుంకా తడ్బడ్ుత వుుందే" అుంది చిరునవుాతో అతడ్ు సిగా ుపడవడ డ్ు. ఎలాగో నోరు
పెగులుాకుని "ఇది సిగా ు కాద " అనవనడ్ు.

"మరేమిట్ల?"

"బ రుకు."

తిరిగి ఆమ నవాుంది. అతడ్ు గుమముం వరకూ వెళిళ ఆగి, ఎనవనళళ న ుంచ్ో అదే
సమసూగా కొట్టా మిట్టా లాడ్ుతతనన వాడిలా, "నేన .....మిమమలిన....మిమమలిన
'న వుా' అనొచ్ ానవ" అనవనడ్ు.

ఊహ ుంచ్ని ఈ పరశనకి ఆమ వసత బో య, అుంతలోనే తేరుకుని నవేాసయ

త 'అలాగే
పిలువు అయనవ న వాసలు ఎపుపడ్య మాట్ాే డ్వు కదవ. ఏుం పిలుస్ాత వు?" అని
అడిగిుంది.
 తన తకుకవ మాట్ాే డ్తవననన వష్యుం ఈమ గమనిసయ
త ుంది అనన సుంగతి
అతనికి సుంతోషానినచిాుంది . తలవుంచ్ కుని మరేమీ మాట్ాే డ్కుుండవ అకకడ్
న ుంచి వెళిళపో యాడ్ు. అతనికి శఖరుం ఎకికనుంత ఆనుందుంగా వుుంది.

ఆ మరుసట్ి రోజు పర ర దద న ఆమ ముగేాసత య ుండ్గా లేచి ద పపట్ి తీసి పకకనపెట్ా ి

బయట్కు వచ్వాడ్ు. అలికిడికి ఆమ తలతిపిప ఇతడిని చ్యసిుంది. అయతే ఏమీ
ఆశారూపో లేద . "ముగుా బావుుందవ?" అని అడిగిుంది జడ్ వెనకుక వేస కుుంట్ూ.

"ఊూఁ"

రకరకాల కోణ్వలోే చ్యసయ

త దవనికి మ రుగులు దిదద ట్ుం పార రుంభిుంచిుంది.

అతన మ ట్ే మీద కూరుానవనడ్ు.

వేసవ వచిానవ ఇుంకా తెలే వారుఝాము చ్లి పూరిత గా పో లేద . త రుప

ఎరిబారట్ానికి చ్వలా సమయముుంది. పుట్ిా రెుండ్ు రోజులు కాని లేడిపిలే తలిే
పకకలో ఒదిగా ా పడ్ుకుననట్ూ
ా , సృష్ిా స ష్తపాత వసి లో వుుంది . దయరుంగా
వేపచ్ెట్ా ట మీద ఒక పక్షి, నిదరలోనే రెకకల కస్ారి ట్పట్పా కొట్టా కొని మళ్ీళ
పడ్ుకుుంది. ఆమ ముగేా సయ
త వుుంట్ట అతన అలా వళ్ళళ చ్ేతతలు పెట్ా ట కుని
మ ట్ే మీద కూరుాని చ్యసయ
త వుుండ్ట్ుం దివూమయన దృశూుం.
 ఆ తరువాత అలా ఎనోన రాతతర లు అలా గడిచ్వయ. ఎకుకవ మాట్లు కూడవ
వుుండేవకావు. ఆమ ముగుా వేయట్ుం పూరిత చ్ేసి, చ్ెవుల మీదకి జ్రిన
ముుంగురులిన అరచ్ేతితో వెన కవెైపు పెైకి తోస కుుంట్ూ అలసట్తో అతనివెైపు
చ్యసి నవేాది. అతన అభినుందిసత ననట్ూ
ా చ్యసేవాడ్ు - అుంతే.

ఒకరోజు అతన రాలేద .

ఆమ కాసిుంతసేపు అతని కోసుం చ్యసిుంది .

అతనిుంకా లేవలేద . రాతరుంతవ నిదరలేనివాడ్ు తెలే వారుఝామునే ఎలా

వళుళమరచి నిదరపో తవడయ అలా పడ్ుకుుండిపో యాడ్ు. దవనికి కారణ్ముుంది.

రాతరుంతవ చ్వలా సేపట్ివరకూ రోదిసత య నే వునవనడ్ు.

అతడిని ఆ సుంవతసరుం పరీక్షలకి పుంపిుంచ్నని లెకకల మాస్ాా రు ఆ కి ితుంరోజే

చ్ెపాపడ్ు. మొదట్ిరోజు అలే స్ాని పదూుం చ్ెపిప ఆయన వుంశ గ్రవుం ముంట్
కలిపినపపట్ిన ుంచీ ఆయనకి ముంట్గానే వుుంది. అుంద కే పుసత కుం తీస కురాని
నెపుంమీద వెన క న ుంచ్ోబ ట్ా డ్ుం మొదలుపెట్ా ా డ్ు. కొుంతకాలానికి అదీ
పాతబడిుంది. తన రాగానే స్ో మయాజ లేచి వెనకిక వెళిళ నిుంచ్ోవట్ుం అతనికి
శక్షగాకాక, తనకే అవమానకరుంగా వుననట్టే తోచిుంది.

"ఎనిన రోజులు అలా పశువులా నిలబడ్తవవురా వెధవా? సిగా ు లేదయ....?"

అనవనడ్ు. స్ో మయాజ మాట్ాే డ్లేద . దవుంతో ఆయన అహ్ుం దెబబతిననది.
పరధవనోపాధవూయుడి దగా రకు తీస కువెళిళ 'ఇతగాడ్ు ఇుంత వరకూ పాఠూపుసత కాలే
కొనలేద . ఇలాుంట్ివాళుళ మరికొుందరుుంట్ట మన సయకలు న ుంచి ఉతీత రుణ లయేూ
వాళళ శాతుం తగిా పో తతుంది. ఇపపట్ి వరకూ మనకి వునన ముంచి పేరు పో తతుంది'
అనవనడ్ు.

"పెదద పరీక్షలు ఇుంత దగా రికి వచ్ేావరకూ పుసత కాలే కొనలేదవ?" అుంట్ూ
ఆశారూపో యాడవయన. ఆయన చ్వలా ముంచివాడ్ు. కానీ ఎుంతో ముఖూమ ైన
వష్యమ ైతే తపప తన నిరణ యుం తీస కోడ్ు. కిిుందివాళళకే వదిలేస్త ా డ్ు. ఒకస్ారి
నిరణ యుం తీస కుుంట్ట మాతరుం మారుాకోడ్ు. ఇుంతలో కాే స ట్ీచ్రు అనవనడ్ు -
"ఇతన చ్ేరి రెుండ్ు నెలలు అయుంది. ఏదయ పలెే న ుంచి వచ్వాడ్ు మన స్ాి యకి
అుంద కోలేకపో తతనవనడ్ు."

"ఒక సయకలున ుంచి ఇుంకొక డవనికి వచ్ేావాళళతో ఇదే చికుక అుంద లో

పలెే ట్ూళళన ుంచి వసేత ఇక చ్ెపపనకకరేే ద ."

"ఎుంద కు రావలిస వచిాుంది?" ఆయన అడిగాడ్ు.

"మా తవతయూ చ్నిపో యాడ్ు స్ార్. కుట్టుంబుం వచిాననమ ై...." ఆపెైన

మాట్ాే డ్లేద . అసలు వచిాననుం అననమాట్ ఉపయోగిుంచ్ట్ానికే అతనికి అదయ లా
వుుంది.

పరధవనోపాధవూయుడికి జ్లేసిుంది. "చ్యడ్వోయ్! న వుా పుసత కాలు కొనక,

స్ాి యీ పెుంచ్ కోకపో తే పరీక్షకి పుంపిుంచి ఏుం లాభుం? ఇపపట్ివరకూ మా సయకలు
న ుంచి వెళిళనవాళుళ నయరుశాతుం ఉతీత రుణ లు అవుత వచ్వారు" అనవనడ్ు.

"నేన బాగా చ్ద వుతన మాస్ాా రూ" అనవనడ్ు రుదద మ ైన కుంఠుంతో అతనికి
ఎనోన చ్ెపాపలని వుుంది కానీ చ్ెపపలేకపో తతనవనడ్ు.

వాళిళదద రూ ఎకుకవ మాట్ాే డ్ుకుుంట్ట పరమాదమని లెకకల మాస్ాా రు మధూలో

కలిపుంచ్ కుని "ఏుం చ్ద వుతవవోయ్? ఏుం చ్ద వుతవవ్? పుసత కాలు లేకుుండవ
ఇనవనళళన ుంచి నిరే క్షూుంగా వసత ననవాడివ నీకు చ్ద వుంట్ట ఏుం లక్షూుం
వుుంట్టుంది ?" అుంట్ూ ఆయనవెైపు తిరిగి "ఒకట్ి రెుండయ ర జులోే పుసత కాలు కొని, మన
స్ాి యకి రాకపో తే అతనిన పరీక్షలకి పుంపర దద స్ార్" అనవనడ్ు.

"అలాగే" అనవనడ్ు పరదవనోపాధవూయుడ్ు.

ఆయన వజయగరాుంతో చ్యసయ

త వుుండ్గా కళళనీళళతో స్ో మయాజ బయట్కు
వచ్ేాశాడ్ు.

ఆ రాతరుంతవ అతడ్ు ఏడ్ుసయ

త నే వునవనడ్ు. అతడ్ు అపపట్ివరకూ
అన భవుంచిన కషాా లు చిననవ. కానీ ఇది భవష్ూతత
త ని నవశనుం చ్ేసే సమసూ.
అసలు ఏుం జరుగుతతుందయ తలుచ్ కుుంట్టనే అతడికి ద ఃఖుం వసయ
త ుంది.

ఇుంట్ికి వచిా పుసత కాలు కావాలనన సుంగతి రుంగారావుకి చ్ెపాపడ్ు.

 "నెలాఖరోే ఎలా కొుంట్ారా? తరాాత చ్యదవద ుంలే."

"అదికాద ఎలుే ుండికి పుసత కాలు గానీ తీస కురాకపో తే..." అుంట్ూ
చ్ెపపబో యాడ్ు. కానీ రుంగారావు పూరిత గా వనలేద . అుంతకుముుంద నెల పలెే
న ుంచి స్ో మయాజ పో ష్ణ్ నిమితత ుం పుంపిస్త ా ననన డ్బుబ రాలేద . అుంద కే
చిట్పట్లాడ్ుతతనవనడ్ు. ముుందే చ్ెపిపనట్టా అతన డ్బుబ దగా ర చ్వలా నికకచిా
మనిష్ి.

"పరీక్షకి పుంపిుంచ్కపో తే వచ్ేా ఏడవది వెళద ు గానేే వోయ్! ఇపుపడ్ు

మునిగిపో యుందేముుంది ? అయనవ వాళళననది నిజమే. రెుండ్ు నెలలలో ఎలా
అుంద కోగలవు?"

ఈ మాట్లతో స్ో మయాజ ఆఖరి ఆశ కూడవ తెగిపో యుంది. అుంద కే రాతరుంతవ

ఏడ్ుసయ
త నే వునవనడ్ు. మరుసట్ి రోజు పర ర దద నన చిననకకమాట్లకి తెలివ
వచిాుంది. "ఏమిట్ార స్ో మూ! బారెడ్ు పర ర దెద కికుంది, ఇుంకా లేవలేదవ? అకకడ్
పాలయపో తవయరా! మనుం లేమని తెలిసేత నీళుళ కలిపేస్త ా డ్ు" అుంట్ూ
మొదలుపెట్ా ి ుంది .

స్ో మయాజ ఆదరాబాదరా లేచి పరుగెతత వ డ్ు.

చిననకక అరుపులిన ముందవకిని వుంట్ూనే వుుంది. తెలే వారుఝామున అతడ్ు

రానుంద కు ఆమ వసమయుం చ్ెుందిుంది . అతడ్ు ఆలసూుంగా లేవట్ుంతో వుంట్లే
బాగాలేదేమో అన కుుంది. అతడ్ు పాలకోసుం వెళుత వుుంట్ట వుంట్ిుంట్లే
పనిచ్ేస కుుంట్ూ కిట్ికరలోుంచి బయట్కు చ్యసిుంది . అతడి కళుళ
వుబ్రభవునవనయ.

ఆమ కి కారణ్ుం తెలియలేద . ఆ రోజు అతడ్ు సయకలుకి వెళే లేద . వెళిళకూడవ

లాభుం ఏమిట్ని అన కునవనడ్ు. పరధవనోపాధవూయుడి గదిలో జెైరా ి న సుంభాష్ణ్
అుంతవ మాస్ాా రు మళీళ తరగతిలో చ్ెబుతవడ్ు. మళీళ నవుాలు.

పదిుంట్ికి రుంగారావూ, పిలే లూ వెళిళపో యారు. "న వుా వెళళవేమిరా?" అని

చిననకక అడిగిుంది . అతడేదయ గ్ణ్ గాడ్ు. ఆమ దవనిన అుంతగా పట్ిా ుంచ్ కోలేద .

ఆ రోజు మధవూహ్నుం వరకూ అతడ్ు లోపలునుంచి బయట్కి రాలేద .

స్ాయుంతరమవుతతుండ్గా అతడ్ు పెరట్ిలోుంచి వసయ
త ుంట్ట ముందవకిని ఎద రయుంది.

"ఏుం లేద " అనేసి వెళిళపో యాడ్ు. కానీ లోపల ఎకుకవసేపు

వుుండ్లేకపో యాడ్ు. మళీళ ఆమ దగిా రకు వెళ్ీళలననతలపు రెపరెపా
కొట్టా కోస్ాగిుంది మనస లో బాధ ఎవరికనవన చ్ెపేత గానీ వుుండ్లేని సిి తి. తిరిగి వాళళ
భాగుంవెైపు వెళ్ీళడ్ు.

అట్టవెైపు తిరిగి ఆమ కిట్ికరలోుంచి బ ైట్ వీధిలో వునన కొళ్ీయనీ, పకకన నన

బ్రుందెలిన చ్యసయ
త కాగితుం మీద గీస్త ో ుంది., నీడ్ పడ్ట్ుంతో వెనకిక తిరిగి
"రా......రా.....! ఇదిగో చ్యడ్ు. చ్వలాకాలుం తరాాత మళీళ గీయట్ుం
మొదలుపెట్ా ా న . ఎలా వుుంది?" అననది నిజ్నికి అది చ్వలా త ుందరగా గీసినదే
అయనవ బయట్ దృశూుం యధవతధుంగా ముది రుంచ్బడి వుుంది. మామూలు
సమయుంలో అయతే వపాపరిన కళళతో చ్యసేవాడే కానీ పరసత తుం అతడ్ు ఈ
సమసూతోనే సతమతమవుతతనవనడ్ు. పేరమగానీ, స్ ుందరూుం గానీ, కోరికగానీ-ఈ
పరపుంచ్ుంలో ఏదీ గానీ అతడికి తన చ్ద వుకనవన ఎకుకవ ఆనుందవనిన
యవాలేవు. ఆ వష్యుం మాతరుం నిజుం. అతడి గమూుం వేరు. అుంతవరకూ వసేత
ఎద రుగా వునన ఆమ కూడవ అతడి దృష్ిా పథుంలో పరసత తుం లేద . అతడి ఊహ్లోే
ఇపుపడ్ు ఒక కురివాడ్ు, భుజ్నికి చ్ేతిసుంచి తగిలిుంచ్ కుని కాే స గదిలో న ుంచి
బ ైట్కు తోసివేయబడ్ుతతనవనడ్ు. అదే దృశూుం కన లు మూస కునవన తెరిచినవ
కనపడ్ుత ుంది . అుంతలో ఆమ నిష్ా రుంగా "ఇదేమిట్ి - అుంత ముంచి బొ మమ వేసి
చ్యపిుంచినవ ఏమీ అనవ్?" అని కాగితుం పకకన బలే మీద పెట్ా ి వెన దిరుగుత
అతడిుంకా మౌనుంగానే వుుండ్ట్ుం చ్యసి - "పర దద నేన అడ్ుగుదవమన కునవనన -
ఏుం వుంట్లే బావోలేదవ?" అుంది.

అతడ్ు దవనికి కూడవ సమాధవనుం చ్ెపపకపో యేసరికి న ద ట్ిమీద చ్ెయూవేసి

"చ్లే గానే వుుందే" అుంది. అదే ఆమ అతడిని మొదట్ిస్ారి సపరిశుంచ్ట్ుం. దిగుంతవల
ముందహాస మలీే నవలతవుంతవల మాలికలలిే , దయా శశర స ధవభరిత కట్ాక్షే
క్షణ్ముల జలిే ..... నవరుపో సిన ముుంగిట్ే ల.....గనేనరు పూసిన వాకిట్ే ల....పనీనరు
చ్లిే న లోగిట్ే ల ఇుంపెై కృష్ణ శాసిత ీ కలుంలో ఇుంకెై ... స్ర ుంపెై.... పులకరిుంపెై ఆ
పలకరిుంపు జలదరిుంపెై వళళుంతవ పాకిుంది.
 జరిగిుంది అతడ్ు చ్ెపాపడ్ు.

* * * *

మాషాా రు పాఠుం మానేసి తన వుంశుం గురిుంచి చ్ెపుతతనవనడ్ు. "అపుపడ్ు మా

నవయనగారి తవతగారు - అుంట్ట మా ముతవత తగారనన మాట్, ఆయన తతపాకి
పట్టా కు నిలుానవనరట్. బహ్ుశా ఆయన అకకడ్ునవనడ్ని తెలుస కుుందయ ఏమో
పులి ఆ ఛవయలకే రాలేదట్ రాతరుంతవ...." చ్ెపుపకుపో తతనన లెకకల మాషాా రు
ఆగాడ్ు. స్ో మయాజ గుమముం దగిా ర నిలబడి వునవనడ్ు.

"కాే స మొదలెై అయద నిమిషాలు గడిచిుంది. ఇపుపడవ మహాశయా మీరు

రావట్ుం?"

"అయద నిముషాలు ముుందే వచ్వాన మాస్ాా రూ పది నిముషాలు పెదద

మాస్ాా రు ఆపుచ్ేశారు. వెరసి అయద నిమిషాలు ఆలసూమయుంది."

వెన క బ ుంచీలోే ఎవరో కిస కుకన నవాారు. మాస్ాా రి మొహ్ుం ఎరిబడిుంది .

నవానవ వాడిని ఏమీ చ్ేయలేక, ఆ కోపుం స్ో మయాజ మీద చ్యపిసత య "ఈ
సుంవతసరుం ఎలాగూ వదద న కునవనుంగా, మళీళ ఎుంద కొచ్వారు?" అనవనడ్ు
వెట్కారుంగా.

"పుసత కుం తెచ్వాన మాస్ాా రూ. ఆ వష్యుం మాట్ాే డ్ుత వుుంట్టనే

ఆలసూమయుంది" అనవనడ్ు అమాయకుంగా కానీ ఆ అమాయకతాుం వెనకాల "ఈ
వష్యుం పెదద వ యనతో మాట్ాే డేశాన స మా" అనన సయచ్న వుుంది, అతడ్ుంత
తవప్గా అలా అనేసరికి ఆయనకి మతిపో య మరిుంత కోపుం హెచిాుంది. కానీ అతడి
దగిా ర తరగతి వాచ్కాలు గానీ, గణ్ తవలు గానీ లేకపో వట్ుంతో తనని ఆట్
పట్ిా సత నవనడే అన కుని, "ఏదిరా పుసత కుం" అని గదిద ుంచ్వడ్ు. స్ో మయాజ తవప్గా
లోపలికి వచిా చ్ేతిలో పుసత కుం బలే మీద పడేశాడ్ు కాసత నిరే క్షూుంగా వసరట్ుంవలే
అది పడ్గానే బలే మీద చ్కిుంలా తిరిగిుంది.

అుంత పర డ్ుగాా వునన పుసత కుం - అదేమిట్ా అని ఆయన తీసి చ్యశాడ్ు. మధూకి
కుట్ిా వునన తెలే కాగితవల పుసత కుం మీద గణ్ తశాసత ీుం మొదట్ి పాఠుం న ుంచి చివర
పాఠుం వరకూ ఎవరో ఇదద రు రాతరుంతవ కూరుాని పిరుంట్ట పుసత కానిన యధవతధుంగా
తిరిగి వార సినట్టా వుుంది.

అుంద లో ఒక చ్ేతి వార త స్త ీదిలా వుుంది.

* * * *

స రభి కుంపెనీవాళుళ వరివగా నవట్కాలాడే రోజులవ, ఆ ఊరికి పదిమ ైళళ

దయరుంలో పెై డేరాలు దిుంపి పలెే లో ఆడ్ుతతనవనరు, రుంగారావు పెదద ననగారికి
నవట్కాల పిచిా వుుంది , ఆయన యవానుంలో వుుండ్గా ఒక నట్ీమణ్ ని
కొుంతకాలుం చ్ేరతీశాడ్ు, తరువాత భారూ తరపు బుంధ వులు వచిా నిలదీశాక
ఆవడ్ని, ఆవడ్తోపాట్ట నవట్కాలనీ వదిలేశాడ్ు. ఆడ్ట్ముంట్ట వదిలేశాడ్ు కాని
చ్యడ్డ్ుం వదిలెయూలేద . ఇపపట్ికర ముంచి నవట్కుం ఎకకడ్ునవన వెళతవడ్ు.
అయతే అతడితో ఒక చికుకననది . తోడ్ు కావాలి, ఈస్ారి స రభి నవట్కానికి
స్ో మయాజని తీస కెళ్ీళడ్ు.

ఆ రోజులోే నవట్కాలు రాతిర పదిుంట్ికర మొదలయేూవ. పూరత యేూ సరికి మూడ్ు

కొట్టా ది. జనవలు బళే మీదవ, గడిడ వామి పకకనవ పడ్ుకుని నిదరపో యేవారు.
పిలే లయతే మొదట్ి నవలుగు వరుసలోే కూరుాని మొదట్ి రుంగుం కాగానే
ఒకరిమీద ఒకరుపడి అలాగే పడ్ుకుని నిదరపో యేవారు. చ్వలాముంది నవట్కుం
పూరిత కాగానే బళే మీద బయలేద రి పర లుంపన లు సమయానికి సాుంత ఊరు
చ్ేరుకునేవారు, నవట్కుం దళుం వచిాుందుంట్ట ఊరు ఊరుంతవ హ్ుషారే.
అపుపడ్పుపడ్ు సరకస కూడవ వసయ
త వుుంట్టుంది అపుపడ్యతే యక గోల
చ్ెపపనకకరలేద . ఒుంట్ెన చ్యశామని ఒకడ్ు....ఏన గు స్ాననుం చ్ేయట్ుం
చ్యశామని ఒకడ్ు....! ఒక కురివాడ్ు ధెైరూుంచ్ేసి వెళిళ సిుంహాలని గుుండ్రుంగా
నిలబ ట్ిా నమస్ాకరుం చ్ేయుంచ్ే రిుంగుమాస్ాా ర్ తో "మీరే ఊరిన ుంచి వచ్వారని"
అడిగి సమాధవనుం పర ుందినుంద కు సుంవతసరుం పాట్ూ వాడిని ఆ గాి ముంలో
అుందరూ గ్పపగా చ్యశారు. సరకస వాడితో మాట్ాే డిన వాడితో సేనహ్ుం చ్ేస కునే
నిమితత ుం కురివాళళుంతవ తహ్ తహ్ లాడవరు.

ఇలా వుుండేవ అకకడి పరదరసనలు అయతే యువకులకి మాతరుం ఈ

సరకస లూ, నవట్కాలూ కనవన జ్తర్ే సేత నే ఎకుకవ హ్ుషారు దవనికి వారికునన
కారణ్వలు వేరే.

ఏది ఏమ ైతేనేుం ఎనిమిదిననరకి బావమరుద లిదద రూ సెైకిలేస కుని

బయలేద రారు. దవదవపు గుంట్ పరయాణ్ుం. మధూలో కృష్ణ రాయపురుం దగిా ర రెుండ్ు
మిఠాయ కిళీళలు కట్ిా ుంచ్వడ్ు ఆయన స్ో మయాజకి ఒకట్ిచిా బలవుంతవన
వేయుంచ్వడ్ు.

వాళుళ పలెే కి చ్ేరుకునేసరికి పది కావవసత ుంది . తరువాత పావుగుంట్కి నవట్కుం

మొదలయుంది. కృష్తణ డ్ు అదృశూమవట్ుం, నవరద డ్ు మేఘాలోే ుంచి దిగి రావట్ుం
అద భతుంగా వుుండి అుందరూ చ్పపట్టే కొట్ాా రు. స్ో మయాజ బావగారికయతే పాత
నవట్కాల మితతర లు ద రికారు. ఒక అపపట్ి కబురుే ఎపపట్ికర తేలలేద . నవట్కుం
పూరత యాూక పాతమితతర లిన వదలలేక "పర ర దద నేన వెళదవుం లేరా" అనవనడ్ు
స్ో మయాజతో.

"అవున ఇుంత రాతిరపూట్ సెైకిల మీద అుంత దయరుం పరయాణ్ుం ముంచిది కాద "
అని మితతర లు వతవత స పలికారు.

స్ో మయాజ గుుండెలే ో రాయ పడిుంది.

పాత మితతర లు సుంభాష్ణ్లో పడవడ రు.

అతడ్ు కాసేపు ఇట్ూ అట్ూ తచ్వాడవడ్ు. బావగారు అరుగుమీద నన పాత

ముంచ్ుం చ్యపిుంచి, "అకకడ్ పడ్ుకోరా! పర ర దద నన లేపుతవలే" అనవనడ్ు.

"కాద నేన వెళతవన " తట్పట్ాయసయ

త అనవనడ్ు స్ో మయాజ.
 "ఇుంత రాతవర ."

"నవట్కుం చ్యడ్ట్ానికి మా సేనహ తతలు కూడవ వచ్వారు. అుందరుం కలిసి

వెళదవముంట్టనవనరు" అని అబదద మాడవడ్ు చ్పుపన.

"సరేే , వెళుళ."

వడ్ుదలయన ఖెైదీలా స్ో మయాజ బయట్కొచ్వాడ్ు. రాతిర మూడ్యుంది.

ఆకాశుం నిరమలుంగా వుుంది. వెళళవలసిన తన ఊరు పది మ ైళళ దయరుంలో ఉుంది.
నడ్వట్ుం మొదలుపెట్ా ా డ్ు. సమయుం గుర్త చిా పరుగెతత వ డ్ు. అలసట్టచిానపుపడ్ు
ఆగాడ్ు. మళీళ నడిచ్వడ్ు. బలుంగా వూపిరి తీస కుని తిరిగి పరుగెతత వ డ్ు.
సమయుం ఎుంతయుందయ తెలీద . ఆలసూుం అవుతవనేమో అనన భయుం ఒకవెైపు.

ఇుంట్ికి చ్ేరుకునేసరికి తెలతెల వారుత ుంది. తలుపులు యుంకా మూసి

ఉుండ్ట్ుం చ్యసి తేలిగాా వూపిరి ప్లుాకుని "అమమయూ" అన కునవనడ్ు. కషాా నికి
ఫలితుం దకికుంది. అుంతలో ముందవకిని తలుపు తీస కుని మామూలుగా బయట్కు
వచిాుంది. పరతి రోజులాగే మ ట్ే మీద కూరుాని ఆమ ముగెా యూట్ుం చ్యసయ
త
మాట్ాే డ్స్ాగాడ్ు. (తన రోపపట్ుం ఆమ గురిత ుంచ్కుుండవ వుుండ్ట్ానికి పరయతనుం
చ్ేసత య )

జీవతుంలో ఒకస్ారెైనవ పేరమిుంచిన వారి సుంగతి తీస కుుంట్ట - ఆ త లిపేరమ ఇుంత

బలుంగా వుుండ్కపో తే, యుంత బలీయమ ైన సుంఘట్న వారి జీవతుంలో ఒకట్నవన
వుుండ్కపో తే అది త లిపేరమ కాద భరమ. పేరమ అనే భరమ.

ఇది ఇకకడితో ఆగలేద .

రుంగారావు పెదద ననగారు మరుసట్ిరోజు పర ర దద నన వచిా నవట్కుం గురిుంచి

రకరకాల వశేే ష్ణ్లతో చ్ెపాపడ్ు. దవనితో ఉతవసహ్ుం వచిా ముందవకినిని ఆమ భరత
"ఈరోజు మనుం వెళదవమా" అని అడిగాడ్ు అతడ్ు స్ాధవరణ్ుంగా ఎపుపడ్య అలా
అడ్గడ్ు. ముందవకిని ఉతవసహ్ుంగా "అలాగే" అుంది. "కానీ అుంతదయరుం ఎలా
వెళతవుం?"

"జట్ాక మాట్ాే డ్ుకుుందవుం-రానయ పో నయ."

ఆ స్ాయుంతరుం ఆరిుంట్ికి ఆమ తయారు కావవచిాుంది. బొ ట్టా పెట్ా ట కుుంట్ూుంట్ట

స్ో మయాజ మౌనుంగా నిలబడి వునవనడ్ు. ఆమ కాట్టక దిదద కుుంట్ూ "ఏమిట్ి ఈ
వేళ అదయ లా వునవనవ్" అుంది. ఏుం లేదనవనడ్ు. చ్వలాముంది ఆడ్వాళళలా కాట్టక
అుంట్ిన వేలిని అదద ుం పకకగోడ్కే వార సేయకుుండవ ఆమ గుడ్డ తో అదద కుుంట్ూ "ఏుం
లేకపో వట్ుం ఏమిట్ి? పరపుంచ్వనిన పో గ్ట్టాకునన వాడి ఫ్ో జులో వుుంట్టనయ" అుంట్ూ
నవాుంది.

"ఈ రోజు న వుా వెళ్ే ల దద "

 ఉననట్టా ుండి అతడ్లా అనేసరికి ఆమ మొహ్ుంలో నవుా మాయమ ైుంది. తల
తిపిప చ్యసయ
త వననది అరధ ుంకాక "ఏమిట్ి? అుంది. అతడ్ు తిరిగి మాట్ాే డ్లేద .

"ఏమనవన వపపడ్ు" అని అడిగిుంది .

ఏముంట్ాడ్ు? న వుా ఇుంకొకరితో మాట్ాే డితేనె నవమనస వలవల

లాడ్ుతతుందని చ్ెపుతవడవ? న వుా ఇుంకొకరితో వుననపుపడ్ు - అది స్త ీ గానీ,
పురుష్తడ్ుగానీ-న వుా వాళళతో మామూలుగా నవానవ కూడవ నేనది
భరిుంచ్లేనని చ్ెపుతవడవ? ఏమీ చ్ెపపలేడ్ు అుంద కే-

"మళీళ ఎపుపడ స్ాత రు?" అని మాట్ మారిా అడిగాడ్ు.

"అరద రాతిర తిరుగు పరయాణ్ుం పరమాదుం అుంట్టనవనరు. అుంద కని రేపర దద నేన."

అుంతలో ఆమ భరత వచిా "త ుందరగా" అని హ్డవవుడి చ్ేశాడ్ు, అతడితో

స్ో మయాజీకి చ్న వులేద - కాసత జుంకు - అుంట్ట భయుంకాద మాట్లోే చ్ెపపలేని
దయరుం!

అరగుంట్ తరాాత వాళుళ వెళిళపో యారు.

శూనూుం మిగిలిుంది . ఎవరితోనయ మాట్ాే డవలనిపిుంచ్లేద . ఒుంట్రిగా, దిగులుగా

అలా వుుండిపో యాడ్ు. ఆ రాతిర అతడ్ు నిదరపో లేద . మధూలో గ్డ్వుుంది.
అయతేనేుం.....పకక గదిలో ఆమ లేదనన భావుం చ్వలు నిదర పారదయ ర లట్ానికి.
వెళిళనవాళుళ తమ అభిపార యానిన మారుాకుని ఏ అరధ రాతోర తిరిగి
వచ్ేాస్ాత రేమోనని రాతరుంతవ చ్యశాడ్ు. గుట్కపడ్ని అన భూతి కృష్ణ రాయపురుం
దగిా ర ఆమ భరత ఆమ కి కిళీళ కొనిచిానట్ూ
ా -నవుాత మాట్ాే డినట్ూ
ా -వాళిళదద రూ
సరదవగా కబురుే చ్ెపుపకుుంట్టననట్ూ
ా -

పర ర దద నన ఏడిుంట్ికి జట్ాక తిరిగి వచ్ేావరకూ అతడీ వూధతోనే

కొట్టా మిట్టా లాడవడ్ు. రెుండయ ర జులకుగానీ పూరిత గా తేరుకోలేద .

ఆ తరాాత చినన పరీక్షలు పార రుంభుం అయాూయ. పెదద పరీక్షలకి వెళళబో యే

వాళళని తపప స్ాధవరణ్ుంగా ఎవరినీ ఆపరు. స్ో మయాజకి కూడవ నలభ ై యాభ ైలు
వచిానవయ.

తీస కొచిా ముందవకినికి చ్యపిుంచ్వడ్ు.

"నీ మీద చ్న వు లేద గానీ లేకపో తే ఏుంచ్ేసి వుుండేదవనోన తెలుస్ా?"

"ఏుంచ్ేసి వుుండేదవనివ?" నవుాత తలెగరేసి అడిగాడ్ు.

"చ్ెుంప పగులగ్ట్ిా వుుండేదవనిన ఉపుప పాతర వేయుంచ్ేదవనిన."

కమీాతో కొట్ిా నట్ా య నవుా మాయమ ైుంది . చ్ేతిలో మారుకల కాగితుం అతడి
మీదకు వసిరికొడ్య
త "సిగా ు లేదయ! పేరు స్ో మయాజ పెైగా ఏకసుంథ్వగాి హ .
మారుకలు మాతరుం నలభ ై దవట్వు" అుంది అతడి మొహ్ుం వవరణ మయుంది.

ఆమ మొహ్ుం రుధిర వరణ పు సయరుూడిలా వుుంది. తరా ని చ్యపిసత య "నిన న

చ్యసత ుంట్ట నవకు అసహ్ూమేసత ుంది. చ్ద వుకునే వాడికి చ్ద వు తపప మరేుం
వాూపకుం వుుంట్టుంది? అలాట్ి చ్ద వులోనే ఇుంత నిరరధ కామిన వాడివ యక
జీవతుంలో ఏుం రాణ్స్ాత వ్? ఛీ.... నీ కోసమా నేన రాతరుంతవ కూరుాని వేళుళ
అరిగిపో యేలా ట్ెకుటటబుక్స వార సిుంది . నీ భావ కోసమా వెనెనలోే కూరుాని నేన
ఎనెననోన ఆలోచిుంచిుంది? నవకే సిగా ే సత య ుంది . వెళుళ! తెలే వారుఝామున ఆడవళళ
దగిా ర కూరుాని కబురుే చ్ెపపట్ుం మానేసి ఇపపట్ిన ుంచ్యనవ చ్దవట్ుం
పార రుంభిుంచ్ ...."

మానసికుంగా అుంత దెబబ అతనెపుపడ్ు తినలేద . శారీరకుంగా అతడి తవతయూ

ఒకే ఒకస్ారి అతడిని కొట్ాా డ్ు. ఒకస్ారి లెకకలోే నయట్ికి త ుంభ ై ఆరు వచిానపుడ్ు
ఉరుకులూ పరుగులూ మీద వచిా ఆనుందుంగా చ్ెపాపడ్ు. అపుపడ్ు "ముంచిదిరా
అబాబయ్! మొదట్ి మారుక నీదేనవ?" అని అడిగాడవయన.

"కాద తవతయాూ! కరణ్ుంగారి అబాబయకి వచిాుంది."

అతడి మాట్ పూరిత కాలేద చ్ెుంప చ్ెళుళముంది. ఆ వేగానికి వెళిళ గోడ్ దగిా ర
పడవడ డ్ు. అపపట్ికే చ్ెుంప వాచిపో యుంది. తవతయూ అుంత ఉగుి డ్వట్ుం జనమలో
చ్యడ్లేద . "నవ మనవడ్ునన తరగతిలో మొదట్ి మారుక ఇుంకొకడికి వచిా, ఆ
సుంబరుం ఆ ఇుంట్ిలో జరుగుతతుందవ?" అుంట్ూ ఆవేశుంతో ర్పుపత అకకన నుంచి
వెళిళపో యాడ్ు.

కాని ఆయన సుంగతి వేరు. సరాాధికారాలూ వుననవాడ్ు. ఈమ కేుం అధికారుం

వుననది? అసలు తన కాబట్ిా యనిన మారుకలయనవ వచిానయ్.
పాఠూపుసత కాలు కూడవ లేకుుండవ రెుండ్ు నెలలోే నలభ ై, యాభ ైలు రావట్ుం అుంట్ట
స్ామానూమ ైన వష్యుం కాద . అది గురిత ుంచ్కుుండవ ఇనిన మాట్లుంట్టుందే?

అతడికి కోపుం వచిాుంది. కానీ ఉకోి ష్ుం కూడవ వరకిత గా యుంట్ిలోకి

వెళిళపో యాడ్ు.

చిననకక లోపలెకకడయ పని చ్ేస కుుంట్ూ వుుంది. "కొుంచ్ెుం ఇది స్ాయుంపట్టా నవ

ఒకకదవనికర దిుంపట్ుం చ్ేతకావట్ుంలేద " అనన మాట్లు వనిపిుంచి తలతిపిప
చ్యశాడ్ు. అట్క దగా రికి బలే లాకొకని దవనిమీద నిలబడి వుుంది వెైదేహ చ్ేతతలు
పెైకెతిత , పెైన ుంచి ఆవకాయ జ్డీ దిుంపట్ానికి పరయతినసయ
త ుంది. ఆ భుంగిమ
ఎవరినెైనవ చ్లిుంపజేసత ుంది.

అతడ్ు ఆమ దగా రికి వెళిళ దిగుతతుందేమో అని చ్యశాడ్ు కానీ తన ఒకకతెత కర

స్ాధూుం కాదననట్ూ
ా ఆమ అలాగే నిలబడి వుుంది. అతడ్య బలే ఎకాకడ్ు.
చ్ెరోవెైపునవ ఇదద రూ చ్ేతతలు వేసి దిుంపట్ానికి పరయతినుంచ్వరు ఆమ వెైపున ుంచి
ఎుంతకి జ్డీ లేవక పో యేసరికి అతడవమ వెైపు చ్యశాడ్ు. పెదవలు బ్రగిుంచి
నవుాత ుంది. ఆమ శరీరుం తవలూకు ముఖూమ ైన అవయవాలనీన తనకి
తగులుతతనవనయని అపుపడే అతడికి తెలిసిుంది. అపరయతనుంగా కాసత దగిా రకి
జరిగాడ్ు.

ఇుంతలో ఆమ రహ్సూుంగా చ్ెపిపుంది. "రాతిర రమణ్ పెళిళకి పకకవీధికి అుందరూ

వెళుతతనవనరు. పరీక్షలని నేన వుుండిపో తవన . న వూా ఆగిపో ...." అని ఆగి
".....ఈ రాతిరకి రెుండిుంట్ికర పెళిే " అుంది.

మామూలు సమయాలోే అయతే తట్పట్ాయుంచ్ేవాడే యుకాత యుకాత లు కూడవ

ఆలోచిుంచ్ేవాడేమోకాని ఇపుపడ్ు ముందవకిని మీద కసిగావుుంది. సరే అననట్ూ
ా
తలూపేడ్ు.

* * * *

రాతిర పదయుంది.

చిననకాక వాళళళ అుందరూ భోజనవనికి అకకడికే వెళ్ే ీ రు. ముందవకిని కూడవ

వెళళలేద , కానీ అతడ్ు పదిుంట్ికలాే నిదరపో యాడ్ు. రుంగారావు పదకొుండిుంట్ికర
వచ్వాడ్ు. "అుందరూ ఎరాి ?" అని అడిగాడ్ు. పెళిళకెళ్ీళరని చ్ెపత ే నవలికకరుాకుని
"అరె-ననయన రమమని చ్ెపాపరే" అని స్ో మయాజ వెైపు తిరిగి "న వూా రారా"
అనవనడ్ు.

కొుంచ్ెుం తట్పట్ాయుంచి అతడ్య బయలేద రాడ్ు. లెైట్ట వెలుతతరోే పుసత కుం

చ్ద వుత నన వెైదేహ మొహ్ుంలో ఏ భావమూ కనపడ్లేద . తలెతిత కూడవ
చ్యడ్లేద .

వీళుళ వెళ్్ళసరికి ముహ్ూరత ుం దగిా ర పడ్ుత ుంది .

ఆ ఆవరణ్లోకి పరవేశుంచ్గానే స్ో మయాజ ఆశారూపో యాడ్ు. అతడి మనస లో

పరవేశుంచిన ఒకే ఒక పరశన "-ఇదేుం పెళిళ" అని.

ఇరవెై గజ్ల షామియానవ వేశారు. మేకులు దిగా ్ ట్ిా తవళుళ కట్ాా రు. ఓ యాభ ై
రేకుల కురీాలు వేశారు. అరుగుమీద ముండ్పుం వెల వెలబో త ుంది. అుందరూ
ఇుంకా తిుండి యావలోనే వునవనరు. కుంచ్వలు పట్టా కుని నిలబడి తిుంట్టనవనరు.
కొుంతముంది బలే దగిా ర తిుండి లాకోకవట్ుం కోసుం గుుంపుగా చ్ేరారు. పెళిళకి కావలిసన
ఒక ముఖూమ ైనది - అకకడ్ లేద ......'కళ'.

తమిుంట్లే జరిగిన ఆఖరి పెళిళ పెదద కక చిననకూతతరుది ఇుంకా కళళకు కట్ిా నట్టా
వుుంది. పదిరోజులముుందే హ్డవవుడి మొదలయేూది. పాలు పితికే వాడికూకడవ
హ్డవవుడే. గుమామలకి మామిడవకుల తోరణ్వలు, ముుంగిట్ే ల ముగుా ల
ఆభరణ్వలు....ఇక ఆడ్వాళళకయతే చ్ెపపకకరేే ద , చ్ేతినిుండవ పనే, కుంద లు,
పస పు, మిన ములు, దుంపుళళళ, జలెే ళళళ.....కబురూ
ే , కాకరకాయలు!
గుమమడికాయ వుండ దద ని సరస్ాలాడే బావగారుే , బజ్రోే ముంచి ఆనపకాయలే
ద రకట్ుంలేదనీ ఎద రుదెబబ తీసే మరదళుళ -

మనస సలోే కలమష్ుం వుుండేది కాద కాబట్ిా హాయగా మాట్ాే డ్ుకునేవారు. ఇక

పిలే ల సుంగతయతే చ్ెపపనే అకకరేే ద . కొబబరాకులు, కట్ిా న సి ుంభాల చ్ ట్ూ
ా
పరుగులోత ఆట్లు - 'ఎుంతవాడివెైపో యావురా వెుంకట్ార వూ' అని కళుళ పెదద వ
చ్ేస కుని చ్యసే బామమలు- 'ఏవేూఁ ఇుంకా ఏ వశేష్మూ లేదవ' అని మనవరాలిన
పలకరిుంచ్ే అమమమమలూ-ఏరీ వీళళుంతవ?

పెళిళకి రెుండయ ర జుల ముుందరే గదిలో చ్ేరి పేకాట్ మొదలుపెట్ా ట పెదద ననయూలూ,
చ్ ట్ా కాలుసయ
త పెళిే పుందిరి కిిుంద కూరుాని తమ పరిధిలో రాజకరయాలు చ్రిాుంచ్ే
పెదద మావయూలూ...ఏరి వీళళుంతవ? పలే కర ఎలాగూ లేద . మూడయ ర జుల ముుందే
మోో గవలసిన ముంగళవాయదవూలేవ? జీవతపు ఒక అపూరామ ైన అన భూతిని
పదిలుంగా దవచ్ కోవట్ానికి పెళిే కూతతరికర, కొడ్ుకరక మనుం యసత నన అన భవుం
ఏమిట్ి? ఇదవ?? ఇదేనవ??? వెలసిపో యన షామియానవ, ముంతవర లు
మరిాపో యన బార హ్మ డ్య-అసలిది మాతరుం ఎుంద కు? ఒక కాగితుం మీద ఇదద రికర
పెళిే జరిగినట్ూ
ా వార సిసత ే పో లా....? ఏమో ఇుంకొనవనళళకి అదే జరుగుతతుందేమో ఈ
యాుంతిరకమ ైన జీవతుంలో ఈ మాతరుం సమయుం కూడవ వృధవ పరాట్ుం ఎుంద కని
మనిష్ి అన కుననరోజు, పెళిళ లేకుుండవ కేవలుం కలిసి వుుండ్ట్మే
జరుగుతతుందేమో.

అతడి మనస వకలమయుంది. అకకడ్ వుుండ్లేకపో యాడ్ు. ఇుంట్ికి తిరిగి

వచ్వాడ్ు. చితరమేమిట్ుంట్ట ఇలుే చ్ేరుకునేవరకూ అతనికి వెై దేహ సుంగతే
గురుత లేద . అతనిన జ్గితత గా గమనిసేత ఒక వష్యుం బో ధపడ్ుతతుంది . అతడ్ు
అన భవుం కోసుం తహ్తహ్లాడ్ట్ుంలేద . వయస కర మనస కర మధూ
కొట్టా మిట్టా లాడ్ుతతనవనడ్ు. తనకేది కావాలో నిరణ యుంచ్ కోలేకపో తతనవనడ్ు.
స్ాుంపరదవయానికర -ఆధ నిక సుంస రుతికర మధూ కాలి బుంతి ఆపుతతనవనడ్ు.

తలుపు కొట్ిా న స్ో మయాజని చ్యసి వెైదేహ నవాుంది. "ఇక రావేమో

అన కునవనన " అుంది. అతడ్ు మాట్ాే డ్లేద .

"పెళిే మొదలెైుందవ?"

"ఇుంకా ఒక గుంట్ పడ్ుతతుందన కుుంట్ాన ."

కొుంచ్ెుం నిశశబద ుం. అతడేమ ైనవ అుంట్ాడేమో అన కుుంది. అతడ్ు

మాట్ాే డ్కపో యేసరికి తనే "పెరట్లే కూరుాుంధవమా" అుంది. మగవాడ్ు స్త ల
ీ ా
బ్రడియపడితే స్త ీ మగవాడ్వుతతుంది .

అతడ్ు అనూమనస కడెై కూరుానవనడ్ు. మనసికకడ్లేద . ఏదయ వూధ.

రస్ాస్ాాదన సమయుంలో కూడవ వూధ వుుంట్టుందవ? తనకు తవన పేరక్షకుడెైతే
వుుంట్టుంది . ఆ పేరక్షకుడ్ు బయట్వారికి కనబడ్డ్ు. తనే కనపడ్తవడ్ు.
అుంతరాక్షువవుతవడ్ు.

"ఎపుపడ్య న వుా అదయ లా వుుంట్ావేుం?"

"ఎలా వుుంట్ాన ?"

 "ఏదయ పో గ్ట్టా కుననవాడిలా."

అతన జవాబు చ్ెపపలేద .

"నీకు జయూతిష్ూుం వచ్వా?"

"ఉహ్ూూఁ రాద ?"

"ఛీ! నీ కసలు ఏమీ తెలీద ."

"ఏుం తెలీద ?"

"అమామయలతో ఏుం మాట్ాే డవలో తెలీద ."

.............

"ఏవెైనవ కబురుే చ్ెపుప."

"ఏుం చ్ెపపన ."

"అదికూడవ నేనే చ్ెపాపలా?"

"......అయతే చ్ెపత ా న .... వుంట్ావా..... ఏుం చ్ెపపన .....ఊూఁ......శీిహ్రష నెైష్ధుం

గురిుంచి చ్ెపపనవ......"

"బాబో య్! పురాణ్వలు వదద ."

"మరేుం చ్ెపపన ?"

"శృుంగారుం గురిుంచి చ్ెపుప."

"పెదద మావయూ పాడిుంచ్ేవాడ్ు- ఆ పాట్ చ్ెపపనవ-జ్నపదుం."

"చ్ెపుప."

"చ్ుందమామోయ్- చ్ుందమామా.....వాడిపికకలూ సననుం-మావోూఁమావూఁ.....

వాడి భుజమే వుననది భూచ్కి గ్ుంగళి- అది పదిగళుళ భూమిపెై పరిచినవ
చ్వలమమమావోూఁమావాూఁ.....నడ్ుుంకాడ్ వుననది పచ్ాలా పిడిబాకు.....అది
ఎదలోనవ నవట్ినవ చ్వలమామ.....మావోూఁమావాూఁ"

వెైదేహ పడిపడి నవాుంది . అతడి చ్ేతిని చ్ేతతలలోకి తీస కుుంట్ూ- "అమోమ

ఏమో అన కునవనన . చ్వలా తెలుసే" అుంది. అతడి కడ్ుపులోుంచి సననట్ి నొపిప
గుుండెలే ో కి ఎగజమిముంది -క్షణ్ుం సేపే. అుంతలో సరుద కుుంది . అతడ్య నవాాడ్ు.
నిజ్నికి అుంద లో అుంత నవవాచ్ేాది ఏముుందయ అతనికి తెలీద . ఏదయ వుుందని
తెలుసుంతే ! ఆమ తో మాట్ాే డవలుంట్ట ఆ స్ాి యకి దిగి మాట్ాే డవలని మాతరుం
తెలిసిుంది. శీినవథ డి గురిుంచీ, శీిహ్రష నెైష్ధుం గురిుంచీ మాతరుం కాద . ఆస్ాి యకి దిగి
మాట్ాే డ్ట్ుం ఇబబుందికరుంగా ఉుంది. అయనవ ఆమ ని వద లుకోవాలని లేద .
చీకట్ిరాతిర ఆమ స్ామీపూుం వయస కు మాతరమే తెలిసిన ఏదయ సుంతృపిత నిసయ
త ుంది .
అది మనస కు తెలియట్ుంలేద .

"నిజుంగా నీకు జయూతిష్ూుం తెలీదవ?"

"ఉహ్ూ"

"అయతే నేనే చ్ెబుతవన . చ్ెయూ యవుా" అుంట్ూ చ్్రవగా అతని

చ్ెయూ తీస కుని వడిలో పెట్ా ట కుని నవుాత అతనివెైపు చ్యసిుంది.
అతని వళళుంతవ చ్ెమట్లు పట్ిా ుంది. శరీరుం సననగా వణ్ుకుత ుంది.
అుంతవ నిశశబద ుంగా వుుంది. దయరుంగా పెళిళవారి ఇుంట్ి న ుంచి వాదూ ధాని
వనిపిసత ుంది. అుంతే రాజ్ ఎకకడయ నిదరపో తతనవనడ్ు. ఆమ పరికిణ్ీ
మ తత దనుం అరచ్ేతి వెనకవెైపు న ననగా తగులుత ుంది. ఆ క్షణ్ుం అతన
అుంతవ మరిాపో యాడ్ు. వరణ నీయవసత వే తిరగబడి వరిణ ుంచినట్టా అనవనడయ
కవ. అతని తెలియనితనుం ఆమ కి హ్ుషారునిసయ
త ుంది.

"నీ చ్ేతతలెుంత బలుంగా వుుంట్ాయబాబ?"

...........
 ఆమ చ్ేతిని చ్ెుంపకి ఆనిుంచ్ కుుంది. అపుపడే వచిాుంది నొపిప బాణ్ుం
వదిలినట్టా , కడ్ుపులోుంచి గుుండెలే ో కి పాకిుంది, 'అమామ' అన కుుంట్ూ
ముుంద కు వుంగాడ్ు.

"ఏమ ైుంది?"

"క......కడ్ుపులో నొపిప."

ఆమ కుంగారుపడిుంది. ఈ సమయుంలో అలతి ఉపదరవుం

తెచిాపెట్ా ి నుంద కు అతనివెైపు వస గాా చ్యసి "వాముతేనవ" అని
అడిగిుంది.

"వదద అదే తగిా పో తతుంది" కడ్ుపు పట్టా కుని అనవనడ్ు. మరిక ఏమి
చ్ేయాలో తోచ్నట్టా అతనివెైపే చ్యసయ
త వుుండిపో యుంది. అతన
మ లికలు తిరుగుతతనవనడ్ు. ఆమ కి భయుం వేసిుంది. అుంతలో దయరుంగా
ఎవరో వసత నన ధాని ఆమ నిలబడిుంది.

"న వుా వెళుళ వెైదేహ - ఇది మామూలే కాసేపట్ికి అదే

తగిాపో తతుందిలే-"పలే మధూ బాధని నొకికపడ్ుత అనవనడ్ు.
 ఆమ ఆమాట్ కోసమే ఎద రు చ్యసత ననట్ట
ే , "ఎవరో
వసత ననట్టా నవనరు మరీ అవసరమ ైతే పిలువు" అనేసి వెళిళపో యుంది.
బాధ తోడ్ుగా అతన ఒకకడే మిగిలాడ్ు. ఇుంతకుముుంద ఎననడ్య
ఇుంత నొపిప రాలేద . కళుళ మసకలు కముమతతనవనయ. పూరాుం
అయతే పెరట్లే, అదేరాయమీద కూరుాని తనని తవనే
ఓదవరుాకునేవాడ్ు. ఇపుపడిక ఇుంట్లే కూడవ ఎవరూ లేరు. అతడికి
ద ఃఖుం వసయ
త ుంది. ఆపుకోగలగట్ానికి అతని వయసెుంతని?

అుంతలో కెరట్ుంలా మళీళ నొపిప వచిాుంది. ముుంద కు త లాడ్ు.

సరిగా ా అపుపడే
ఒక చ్ెయూ వచిా అతడిని పడ్కుుండవ ఆపిుంది. వశాానిన స్ాకిన చ్ెయూ.
పరపుంచ్వనిన శాసిుంచ్ే చ్యపు కరుణ్ని వరిష ుంచ్ే కళుళ దయనిుండిన సపరశ.

అతన తలెతిత చ్యశాడ్ు. నొపిపవలన వచిాన నీట్ితో కన చ్యపు

మసకబారిుంది. అయనవ చ్యపుని పో లుాకోగలిగాడ్ు. అతని పెదవలు
కదిలి ఏదయ సుంశయానిన వెలిబుచ్ాబో యనయ్. అవసరమ ైనపుపడ్ు
పేరమని పరదరిశుంచ్ట్ుం కోసుం పరపుంచ్వనెైననవ ఎదిరిుంచ్వలననట్టా ఆమ
వేళుళ అతనిన స తవరుంగా ఆపినయ్. చ్ేతతలు తలని దయగా వడిలోకి
తీస కునవనయ. పెరట్లే అకకడే అలాగే ఎవరనవన చ్యస్ాత రనన
భయుంకూడవ లేకుుండవ.

పరపుంచ్వనిన జయుంచినుంత నిరీభతి, నిశాుంత! పురుష్తడ్ు మరీ ఏకాకి

అయనపుపడ్ు తనని తవన దవచ్ కుని ఓదవరుాకోవట్ానికి స్త ీ చీరె
చ్ెరుగు ముడ్తలిన సృష్ిా ుంచ్వడ్న కుుంట్ా దేవుడ్ు.

బాధలినుంచీ-ఈ పరపుంచ్పు సుంకరరణ ధాన లన ుంచీ, కదిలే నవచ్

మొకకలాేట్ి ఆలోచ్నవల న ుంచీ వముకిత .....ఓ స్త ీ న వుా తలిే వా-చ్ెలిేవా?
అకకవా? పేరయసివా? ఎవరెైతేనేుం - నవకర మాతరుం ఓదవరూప, చ్ేయూతవ
ఇవుా చ్వలు. నవ ఊపిరితో పరపుంచ్వనిన నిలుపుతవన . వెలిగే నవ వేళళ
కొి వవాతత
త లతో ఈ తిమిస్ాుందరకారానిన పారదయర లుతవన .

"ఎపపట్ిన ుంచి వసయ

త ుంది నొపిప?"

"ఈ మధేూ అపుపడ్పుపడ్ు."

"మరి ముంద వేస కోలేదవ?"

అతనికి తన బావగారు చ్ేసిన పని గుర్త చిాుంది. కడ్ుపునొపిప

మాతరలకి బద లు చ్ౌకరకుం తలనొపిప మాతరలు తెచిా ఇవాట్ుం గురిుంచి
ఆమ కు చ్ెపాపడ్ు. ఆమ సి బుద రాలెై వననది కానీ ఏమీ మాట్ాేడ్లేద . ఆ
వష్యుం అకకడితో ఆగిపో యుంది .

మరి నవలుగు రోజులు గడిచినయ్!

దమయుంతి వెళిళపో యాక చిననకకకి వస గు ఎకుకవెైుంది. పని

ఎకుకవ అవట్ుంతో పరతీ చినన దవనికి చిరాకు పడ్స్ాగిుంది. స్ో మయాజ
సయకలున ుంచి వచ్ేాసరికి మధవూహ్నుం ఒుంట్ిగుంట్ అయేూది. అపపట్ి
వరకూ ఇుంట్ిడ్ు చ్వకిరీ చ్ేసి ఆవడ్ వస్ారాలో చ్వపవేస కుని
కున కుతీసేది. అతడే వుంట్ిుంట్లేకి వెళిళ తన అదృషాానిన
పరిశీలిుంచ్ కునేవాడ్ు. ఒకోకరోజు బాగానే వుుండేది. ఒకోకరోజు మాతరుం
నవలుగెైద గరిట్ల కనవన ఎకుకవ అననుం వుుండేదికాద .

ఆ రోజు మరీ తకుకవ వుుంది.

నిజ్నికి ఆ రోజు అతడ్ు చ్వలా ఆకలిమీద నవనడ్ు.

దవదవపు ఖాళీగా వునన గినెనన చ్యసేత .....కాలితో తనవనలననుంత

ఉకోిష్ుం వచిాుంది. నిససహాయతతో కూడిన ద ఃఖుం వచిాుంది. అననుం
తినకుుండ్ బయట్కు వచ్ేాశాడ్ు. చిననకక నిదరపో త ుంది.
 ముందవకినీ వాళళ భాగుంముుంద తలుపులేసే వుుంది. అతడ్ు లోపలి
వెళ్ీళడ్ు. ముంచ్ుంమీద కూరుాని ముందవకిని ఏదయ అలుే త ుంది.
"ఏమిట్లా వునవనవు?" అని అడిగిుంది.

అతడ్ు వెుంట్నే సమాధవనుం చ్ెపపలేద .

'ఏుం మాట్ాేడ్వేుం?"

అతడ్ు కొదిదసేపు ఆగి, నెమమదిగా "నవకు ఆకలేసత య ుంది" అనవనడ్ు.

ఆమ చ్ేతిలో గుడ్డ జ్రవడిచి లేచి దగా రకొచిా "ఏమిట్ీ" అుంది
అరధ ుంకానట్ూ
ా .

"నవకు కడ్ుపునిుండవ అననుం కావాలి. నిుండవ కడ్ుపునిుండవ" అనవనడ్ు.

నిససహాయుంగా అరుసత ననట్ూ
ా కిిుంది పెదవని పుంట్ితో నొకికపట్ిా ద ఃఖుం
బ ైట్పడ్కుుండవ పరయతినసత నవన అది కనపడ్ుత నే వుుంది.

"అదేమిట్ి! ఇుంట్లేలేదవ" ఆమ వసమయుంగా అడిగిుంది.

"లేద వుుండ్ద ఏరోజూ వుుండ్ద " కసిగా అనవనడ్ు.

 ఆమ మరిుంత దగా రగా వచిా "అసలేమ ైుంది?" అనడిగిుంది.

దమయుంతి వుననపపట్ిన ుంచీ ఇపపట్ివరకూ జరిగిన దవని గురిుంచీ,

మారుతతనన పరిసి తతల గురిుంచీ చ్ెపుపకుుంట్ూ వచ్వాడ్ు. అుంతవ చ్ెపిప,
"ఈ రోజు మరీ తకుకవ వుుంది" అనవనడ్ు గాదా దికమ ైన సారుంతో.

"ఎనవనళళన ుంచీ జరుగుతతుందిలా?"

చ్ెపాపడ్ు.

"మరేుం చ్ేసేవాడివ?"

"అలాగే అరాధకలితో పడ్ుకునేవాడిని ."

"నీ కెనేనళుళ?"

సుంబుంధుంలేని ఆ పరశనకి అతడ్ు వసమయుం చ్ెుంది సమాధవనుం

చ్ెపాపడ్ు. ఆమ అతడివెైపు స్ాలోచ్నగా చ్యసయ
త "ఎుంద కు నీమీద
నీకిుంత జ్లి?" అుంది.

అతడ్ు చ్కితతడ్యాూడ్ు. ఆమ మాట్లు అరధ ుంకాలేద . అుంతలో ఆమ

అననది -

"నవకు భోజనుంలేద అని న వానగానే నేన కనీనళుే పెట్ా ట కుని 'రా-

మా ఇుంట్లే చ్ేదద య వుగాని' అుంట్ానన కునవనవా? మనస కరిగిపో య
కనీనళళతో వసత రేసి వడిడ ుంచి న వుా తిుంట్ూుంట్ట జ్లితో గుమామనికి
జ్రబడి నిలబడి చ్యసయ
త వుుంట్ానన కునవనవా? ఏమీ చ్ెయూన ,
ఎుంద కు చ్ెయాూలి. వాళ్ళళుంత పెడ్ుతతనవనరననది కాద పరశన - కాసత
ఆకలెైతే రెుండ్ు అరట్ిపళుళ కొన కోకలేవూ? డ్బుబలేే వు అనకు. అుంద కే
నీ వయసెుంత అని అడిగాన . ఈ వయస లో నీ అుంతట్ నీకు అరట్ి
పళుళ కొన కోకగలిగే శకిత వుుందని నేన నముమతతనవనన . అుంతేకాని
ఎవరో నవకేదయ చ్ేయలేదని కుమిలిపో వట్ుం కాద ."

అతడ్ు వస్ాపరితమ ైన కన లతో ఆమ వెైపు చ్యశాడ్ు. మధవూహ్నపు

ట్ెుండ్ ఆమ మొహ్ుంమీద పడ్ుత ుంది. "స్ో మయాజీ! చ్వలా కాలుంన ుంచి
నిన న గమనిసయ
త వసత నవనన . నీ కళళలో అదయ లాట్ి కసివుుంది. ఈ
పరపుంచ్ుంమీదవ మన ష్తూలమీదవ దేాష్ుం నీలో రోజురోజుకి
పెరుగుతతననట్ూ
ా నవకు తోసత ుంది. నీవు ఏమ ైనవ అన కో అది అుంత
ముంచిదికాద స మా".

అతడ్ు వభార ుంతతడెై ఆమ వెైపు చ్యశాడ్ు. చ్వలా కొతత కోణ్ుం అది.

సమసూని కొతత కోణ్ుంలోుంచి వశేే ష్ిుంచి చ్యపే వాసత వుం అది. అయనవ
అతడ్ు తల అడ్డ ుంగా వూపుత , "నీకు తెలీద . నీకు తెలీద " అనవనడ్ు.
".....తవతయూ వుననపుపడ్ు వీళళుంతవ ఎలా వుుండేవారో నీకు తెలీద .
నిజ్నికి తన నవకు చిననతత అవుతతుంది. కానీ చిననకక అనే
పిలిచ్ేవాడిని. అుంతలా కలిసిపో య వుుండేవాళళుం. కానీ-కానీ ఇదేమిట్ి?"
అతడి గ్ుంతత తడ్బడిుంది. "ఎుంద కు ....యలా జరుగుతతుంది? ఎుంద కు
మన ష్తూలు యలా మారిపో యారు?"

"మారిపో వట్ానికి వాళళకి హ్కుక వుుందనీ ఎుంద కు మారిపో యారని

పరశనుంచ్ే అధికారుం నీకులేద . నేన చ్ెపేపది అదే! నీ చ్ేతగానితనవనికి
అవతలి వాళ్్ళదయ చ్ేసత నవనరనీ, అుంద కే న వాలా అయపో యావాణ్ీ
సమరిధ ుంచ్ కోవట్ుం మొదలుపెడ్తవవో, అపపట్టనుంచ్ే న వుా జడ్ుడివ
అవట్ుం పార రుంభిస్ాత వు. ఇుంకేమీ చ్ెయూలేవు. ఇది నీ ఒకక వష్యుంలోనే
కాద . పరపుంచ్ుంలో అుందరికి వరిత సత యుంది. నీ ఉనికికి అన గుణ్ుంగా నీ
సిదద వ ుంతవనిన నిరిముంచ్ కుని, అదే గ్పపదనన భరమలో మునిగిపో కు.
యుదధ ుం చ్ెయూ స్ో మయాజీ! యుదధ ుం చ్ెయూ! అపుపడ్ు నీ మీద
జ్లిపో తతుంది. అదీ వేదవుంతుం అుంట్ట! ఆశావాదుంలోుంచి వచ్ేాది వేదవుంతుం!
నిరాశావాదుంలోుంచి వచ్ేాది శమశాన వెైరాగూుం!! రెుండిుంట్ికర తేడవ వేదవలు
చ్దివన వాడిని-నీకు నేన చ్ెపపగలిగేపాట్ిదవనిన కాన ."
అతడ్ు తల వుంచ్ కుని అకకన నుంచి వెళిళపో యాడ్ు. మాట్ాే డ్లేద .
మాట్లు రెట్ా ి ుంచ్లేద . అతడ్ు తన మాట్లని ఎలా తీస కునవనడయ
ఏమన కునవనడయ అని ఆ తరాాత రవాుంత బాధపడిుంది.

రెుండ్ు రోజులపాట్ూ అతన కనపడ్లేద . ఎపుపడ్ు ఇుంట్ికి

వసత నవనడయ తెలీద . ఎపుపడ్ు వెళుతతనవనడయ తెలీద . పరీక్షలు
దగిా రపడ్ుతతనవనయ. కాబట్ిా చ్దవట్ుం మాతరుం చ్ద వుతతనవనడ్ు. ఎలా
సుంపాదిుంచ్వలా అననది పరశన, రకరకాలుగా ఆలోచిుంచ్ట్ుం మాతరుం
స్ాగిుంచ్వడ్ు కానీ, ఏమీ పాలుపో లేద . ఆ సుందిగధుంలోనే
పరీక్షలయపో యనవయ. ఎలా వార శాడ్నన పరశేనలేద . పరథమ శేిణ్
తపపద కానీ యపుపడ్ు సమసూ పరీక్షలుంత చిననది కాద . జీవతుం
అుంత పెదద ది. దీనిన ఎద రోకవాలి? అతడ్ు పట్టా దలతో వునవనడ్ు.
శలవులిచ్వారు. కానీ అతడ్ు మనస కి మాతరుం వశాి ుంతి లేద .
ఆలోచ్న.....ఆలోచ్న.....ఆలోచ్న.

చివరికి ఒక రోజు అది పర గముంచ్ లా వడిపో యుంది.

చ్వలా రోజుల తరువాత ఆమ ఇుంట్ిభాగుంలోకి అడ్ుగుపెట్ా ాడ్ు. "ఏుం

చ్ేశావ్?" అని అడిగిుంది. నవుానీ, ఆనుందవనీన దవచ్ కునవనడ్ు. "కూలీ
కడ్ుపునొపిప కదవ" అనవనడ్ు.

"మరి?"

"చ్వలా రోజులు ఆలోచిుంచ్వన . జబారుే తిరిగాన . ఇనవనళళకి కాసత

స లభమ ైన పని కనపడిుంది."

"ఏమిట్ి?"

"రోడ్ుడ పకకన ుండి పో తతుంట్ట ఒక ముసలాడ్ు కనపడవడ డ్ు. వాడికి

బడీడ లేద . రోడ్ుడ పరకకనే కూరుాని క్షురకరమ చ్ేసత నవనడ్ు. ఒక అరగుంట్
సేపు గమనిుంచ్వన . స లభమే అనిపిుంచిుంది. ఎుంద కలా నిలబడవడ వని
అడిగాడ్ు. నవ మనస లో మాట్ చ్ెపాపన . నవకేదెైనవ పిచ్ెాకికుందవ
అననట్టా చ్యశాడ్ు. నచ్ాచ్ెపాపన . మొదట్లే వపుపకోలేద . రెుండ్ు
గుంట్లు బరతిమాలాక కతెత రా, ద వెానవ చ్ేతికిచ్వాడ్ు. అుంతలో ఒక
కురివాడ్ు - పాపుం ఎవరో అభాగుూడ్ు వచిా ప్ట్మీద కూరుానవనడ్ు.
అన కుుంట్ాుం గానీ అదీ కష్ా మ ైన కళ్్ స మా పో తే అదృష్ా మేమిట్ుంట్ట
మనుం ఏుం చ్ేసినవ వాడికి కనపడ్ద . అదద ుం ఇవాుంకదవ రోడ్ుడ పకకన
కూరుాని చ్ేయుంచ్ కునేవాడి షో కుకి అదద ుం వవకట్ి కావాలా అని
దబాయుంచ్వచ్ ా. పాపుం.....తలవుంచ్ కుని జుట్టా నవ కపపగిుంచి
కూరుానవనడ్ు. అరగుంట్లో పూరిత చ్ేశాన . మరీ అుంత సిగా ుపడేలా ఏమీ
రాలెదన కో ముసలోడ్ు కూడవ సుంతోష్ిుంచ్వడ్ు. రెుండ్ు మూడ్ు తలల
అన భవుం వచ్ేాసరికి మ లకువలు తెలిసినవయ. వారితో సమానుం
అయపో యాన . నేనిలా స్ాయుం చ్ెయూట్ుం వాడికర సుంతోష్ుంగానే
వుననట్టా ుంది. చివరి కిదద రుం ఒక వూవహారుంలోకి వచ్వాుం. పర దద నన
పదిుంట్ివరకూ అతడ్ు కూరుానేట్ట్టా - తరువాత మధవూహ్నుం నేన
వెళళగానే కతెత రా, ద వెానవ నవకిచిా వాడ్ు వెళిళపో య తిరిగి స్ాయుంతరుం
అయదిుంట్ికర వచ్ేాట్ట్ూ
ా ....! అవ నవకిచిానుంద కు బద లుగా రోజుకి
అరధ రూపాయ అదెద నేన అతడికి చ్ెలిే ుంచ్ేట్ట్ూ
ా ! ఈ శలవులు పూరత యేూ
సరికి ఖరుాలు పో నయ బాగానే మిగిలేట్ట్ూ
ా వుుంది. అపుపడిక యలా
మధవూహ్నుం పూట్ రాబడి తకుకవగా వుుండే సమయాలోే ఖాళీగా
కూరోావట్ుంకనవన నేన ఒక కతెత ర కొన కోకవచ్ ా. స్ాయుంతరుం సయకలు
న ుంచి - ఓ అపుపడ్ు సయకలు కాద కాలేజీ వుుంట్టుంది కదయ - కాలేజీ
న ుంచి వసయ
త వసయ
త ఓ అరగుంట్ల గుంట్ల కూరుాుంట్ట అయదవరు
రూపాయలు సుంపాదిుంచ్వచ్ ా. నవకెుంతో ఆశారూుంగా వుుంది. నమమశకూుం
కాకుుండవ వుుంది. ఇదుంత స లభమో అనిపిసత ుంది. దిగితే గానీ లోతత
తెలీదనన స్ామ తలో తపుప కనిపిసత ుంది. పార రుంబ్రసేత ఏ పని అయనవ
స లభమే అవుతతుంది. చ్యసయ
త వుుండ్ు పదిరోజులు తిరిగేసరికలాే ఎుంత
పార వీణ్ూత సుంపాదిస్త ానో..." అుంట్ూ వెన కన ుంచి చ్ేతతలు ముుంద కు
తీశాడ్ు. అతడి కుంఠుంలో మారుప కనపడిుంది. స్ాుందరత నిుండిన సారుంతో
ముందరమ ైన కుంఠుంతో అనవనడ్ు - "ఒకపుపడ్ు ఇవే నవకు గగన
కుస మాలు అయాూయ. నవ ఆకలే నవకు సమసూ అయ, న వాననట్ట
ే
తపపుంతవ ఎద ట్ి వాళళమీదకు తోసేయుంచిుంది. ఇపుపడ్ు నన న నేన
గెలిచ్వన ! నవ యీ మొట్ా మొదట్ి వజయానిన పుంచ్ కోవట్ుం కోసుం -
నవతోపాట్ూ నీకూ.... ఇదిగో తీస కో" అుంట్ూ దయ సిలి ముుంద కు స్ాచ్ేడ్ు.

అుంద లో రెుండ్రట్ి పళుళనవనయ్!

ఆమ వాట్ివుంక చ్యడ్ట్ుంలేద . అతడివెైపు చ్యస్ోత ుంది! కుంట్ికి నీట్ి

పర ర అడ్ుడ గా నిలవడ్ుంతో ఆ మసక పర రలలోుంచి అతడ్ు అసపష్ా ుంగా
కనపడ్ుతతనవనడ్ు. బలిచ్కివరిత ఎద ట్ నిలబడి మూడయ కాలు ఎకకడ్
పెట్ా న అని ధీమాగా అడ్ుగుత నన వామన డిలా ఇుంతిుంతెై,
వట్టడిుంతయై వశావాూపత మ ై పో యనట్ూ
ా కనపడ్ుతతనవనడ్ు. అపుపడ్ు
అతడిలో ములోేకాలూ కనిపిుంచినవయ పరజ్పతతలూ, ధన జులూ,
దేవతలు, అనిలానల పరభుర తతలూ, సపత సముదవర లూ, కులగిరులూ -
అనీన ఆ మూరిత లో గోచ్రిుంచినవ. అతడి తవతయూ అతడికి జ్తక
కరామద లు నిరారిత ుంచి ఉపనయనుం చ్ేసి వుుండ్వచ్ ాగాక! వేదస్ారానిన
నయరిపో సి వుుండ చ్ ాగాక జీవత స్ారానిన నయరిపో సిుంది మాతరుం
ఆమ యే. ఇక అతడిని ఎవరూ ఆపలేరు. ఎడవరిలో పడేసినవ ఖరూ
ా రానిన
పుండిస్త ా డ్ు. ఆమ అతడివెైపు ఆపాూయుంగా చ్యసిుంది. ఆ క్షణ్ుం అతడి
వూకితతాుం ఎుంతో పెరిగిపో యనట్టా అనిపిుంచిుంది ! కానీ వట్టడెుంతెైనవ ఆమ
ముుంద చిననవాడే అమాయకమ ైన నవుాతో, ఒక చ్ేతిలో కముండ్లుం,
మరో చ్ేతిలో జుంకతోలు పట్టా కుని నిలబడ్డ పిలే వాడ్ు -ముదద సత నవనడ్ు.

అతడికేమివాగలద ? వరచ్ేలుంబులో, మాడ్లో, ఫలములో,

వనూుంబులో, గోవులో, హ్రులో, రతనములో, రథములో - ఉహ్ూూఁ-
ఇవేమీ ఇవాలేక ఆపుకోలేని ఆపాూయతతో అతడి మొహానిన దగిా రగా
లాకొకని బుగా లమీద గట్ిా గా ముదద పెట్ా ట కుుంది. ఆ పెదవుల తడి అతడి
చ్ెకికలిమీద ఉుంగరుంలా గుుండ్రుంగా అుంట్ిుంది.

అతడ్ు చ్పుపన లోపలికి పరుగెతత వ డ్ు. కొదిద సేపట్ివరకూ ఏుం

చ్ెయాూలో తోచ్లేద . అదద ుంలో చ్యస కునవనడ్ు. ఆమ పెదవలు ఇుంకా
అకకడే వుననట్టా చ్లే గా వుుంది. వేళళతో స తవరుంగా అకకడ్ రాసేడ్ు.
గుుండెని ముంచ్ మధూలో పెట్ా ి నట్ూ
ా , శరీరుం ఘనీభవుంచినట్ూ
ా వుుంది.
కళుళ మూస కునవనడ్ు. కళుళ తెరిచ్వడ్ు. మళీళ మూస కునవనడ్ు.
కూరుాుంట్ట లేచి తిరగాలనిపిసత ుంది. తిరుగుత ుంట్ట
కూరోావాలనిపిసత ుంది . మాట్ిమాట్ికర అదద ుంలో చ్యస కోవాలనిపిసత ుంది .
 కారే రాజులు రాజూముల్ గలుగవే.... వారేరీ సిరి మూట్గట్టా కుని
పో వుంజ్లిరే? మనసెైన ఒక మగువ బుగా పెై ముదిదవా, ఆ అన భూతి
చ్వలదే అవనిపెై జీవుంప -

దవదవపు అరగుంట్ అలా గడిచిుంది. గుుండె వేగుం తగా లేద . కాళుళ

వణ్కట్ుం తగా లేద . ఆగలేద . రకత పరసరణ్ుం తగా లేద . కన రెపప
లలాే డ్ట్ుం తగా లేద .

అతడ్ు మరి ఇుంట్లే ఆగలేక బయట్కు నడిచ్వడ్ు. వీధిలోకి అడ్ుగు

పెట్ా ా డ్ు. నవలుగిళుళ దవట్ాక చ్ుందరుం అతడిని ఆపుచ్ేశాడ్ు.

"ఏమిట్ీ మధూ ఎకకడవ కనబడ్ట్ుం లేద " లోపలికి తీస కువెళత ళ

అడిగాడ్ు చ్ుందరుం.

"పరీక్షలు కదవ"

"ఏముంట్టుంది ఆవడ్?"

"ఎవరు?"
 "అదేనోయ్ మీ పకకభాగుంలో దిగిుంది - ముందవకిని."

స్ో మయాజ మాట్ాేడ్లేద .

"మీరిదద రూ ముంచి సేనహ తతలట్గా - వెైదేహ చ్ెపిపుందిలే."

ఆమ తనని గమనిసత ుందనన మాట్ అన కునవనడ్ు.

"ముందవకిని బాగా చ్ద వుకుననదట్ కదవ"

"ఏమో నవకు తెలీద ."

చ్ుందరుం బలే మీద న ుంచి కాగితవలు తీసి కవరులో పెట్ా ి అతికిసత య

"ఇవగో ఇవ నేన వార సినవ. ఆమ కిచిా, చ్దివ అభిపారయుం చ్ెపపమన .
లేకపో తే చ్దివన తరువాత నేనే వచిా సాయుంగా తిరిగి తీస కుుంట్ానేే "
అనవనడ్ు.

స్ో మయాజ ఏమీ ఎద రు చ్ెపపలేకపో యాడ్ు. అతడికి ఎవరితోనయ

ఎకుకవ పరిచ్యుం లేద . కాదుంట్ట ఏమన కుుంట్ాడయ అన కుని అతడ్ు ఆ
కాగితవనిన తీస కుని బయట్ికి వచ్ేాసేడ్ు.
 వచిా ముందవకిని కిచ్వాడ్ు.

ఆమ వసమయుంతో కవరు వపిప కాగితవలు తీసిుంది. మొదట్ి రెుండ్ు

పుంకుతలూ చ్దివుంది. అుంతలో తలెతిత తనవెైపే చ్యసత నన స్ో మయాజతో
"సరేే, ఇక న వెాళుళ" అుంది.

అతడ్ు కాసత ఆశాభుంగుం చ్ెుందవడ్ు.

ఆమ మామూలుగా "సరే" అనకుుండవ, తనతో కలిసి ఆ వష్యుం

చ్రిాసత ుందన కునవనడ్ు. ఆమ ఆ కాగితుంలో ఏముుందయ చ్ెపపకపో వడ్ుం
తనన ుంచి ఒక రహ్సూుం దవయడ్ుంలా అనిపిుంచిుంది. అది అతడికి బాధ
కలిగిుంది. ఈ మధూ అతనికి తన చ్ేసిన పరతి పనీ ఆమ కి
చ్ెపాపలనిపిస్త ో ుంది. అలాగే ఆమ చ్ేసిన పరతి పనీ తనకి చ్ెపితే
బావునననిపిస్త ో ుంది. ఆరాధన స్ాి యన ుంచి మనిష్ి పేరమస్ాి యకి
వెళిళనపుపడే ఈ సిితి వసత ుంది. ఆ సిి తిలోనే అతడ్ు "పెదవ అుంచ్ న
నిశశబద ుం...." అని ఒక కవతకూడవ వార స కునవనడ్ు.

రెుండ్ు రోజులు గడిచినయ్!

ఆ రోజే అతడికి ఒక వష్యుం తెలిసిుంది. ఈ వేసవ సెలవులోే జలాే

స్ాి యలో ఫుట్ బాల్ పో ట్ీలు జరుగుతతనవనయ. ఈ పో ట్ీలే ో ఆ జలాే లో
వునన అనిన పాఠశాలలూ పాలా ుంట్ాయ. తమ సయకలు తరపున రమేష్
నవయకతాుంలో సయకలు జట్టా , మరి పది పదిహేన రోజులోే జలాే
కేుందవర నికి బయలేద రబో త ుంది. చ్వలా పరతిషాా కరమ ైన పో ట్ీలు ఇవ.
అుంద లో పాలా ుంట్ట తరాాత కాలేజీ చ్ద వులకి ఉపయోగపడ్ుతతుంది.
ఇక కాలేజీపెై చ్ద వు వుుండ్దేమో అనన భయుం ముుంద వుుండేది.
ఇపుపడ్ు లేద . అుంతేకాద . ఇపుపడ్ు అతడి పేరన కొుంత డ్బుబ కూడవ
వుుంది.

మొహ్మాట్ానిన చ్ుంపుకుని వెళిళ అతడ్ు జట్టా నవయకుడెైన రమేష్ ని అడిగాడ్ు.

అతడికి సిగా ు గానే వుుంది . కొనిన రోజుల కి ితుం జరిగిన పో ట్ీలో తన ఏ స్ాి యలో
తన పార వీణ్వూనిన చ్యపిుంచ్వడయ అతడిుంకా మరిాపో లేద . అుంద కే కాసత
మొహ్మాట్పడ్ుత నే వెళిళ అడిగాడ్ు.

మితతర లతో కబురుే చ్ెపుతతనన రమేష్ అతడ్ు అడ్ుగుతతననది అరధ ుంకానట్టా

ఒక క్షణ్ుం చ్యసి 'థయ' అని మొహ్ుం మీద తతుంపరుే పడేలా ఉమేమశాడ్ు.
పకకన నన వాళుళ నవాారు.

స్ో మయాజ మొహ్ుం అవమానుంతో కుందిపో యుంది . రమేష్ మామూలుగా చ్ెపిప

వుుంట్ట ఏమ ై వుుండేదయ కానీ, ఇపుపడ్ు ఇలా పరవరిత ుంచ్ట్ుం అతడి అహానిన
దెబబతీసిుంది.
 గుడ్ే నీరు కకుకకుని వెన దిరగడవనికి అతడ్ు మునపట్ి స్ో మయాజ కాడ్ు.
లాగి పెట్ా ి రమేష్ చ్ెుంపమీద కొట్ాా డ్ు.

కొనిన నెలల కిితుం తనని రమేష్ మురికాకలువలో పడేసి కొట్ిా న వష్యుం పరతి
అుంశమూ దృశూుంతో సహా అతనికి గురుత ుంది. అుంతకి అుంతవ బద లు
తీరుాకోదలచ్ కునవనడ్ు.

మొదట్ి దెబబకి రమేష్ వెళిళ ఇస కలో పడవడ డ్ు. ఆపడవనికి వచిాన ఇదద రు
సేనహ తతల గడవడ లు పగిలిపో యనవయ్. ఇుంతలో రమేష్ లేచి తిరిగి మీదకు
వచ్వాడ్ు. స్ో మయాజ అతడి మ డ్ పట్టా కుని ముుంద కు వుంగి మోకాలితో
కొట్ాా డ్ు. అతడ్ు వెళిళ రోడ్ుడ పకకన పడవడ డ్ు. ఇదద రూ వగరుసత నవనరు. రమేష్ ని
అతడ్ు ఆ రోజు వదిలిపెట్ా దలుాకోలేద . వీధిలో అుందరూ చ్యసయ
త వుుండ్గా తనకి
చ్ేసిన అవమానవనికి పరతీకారుం యది.

చిననకక తిడ్ుత తనకి స్ాననుం చ్ేయుంచ్డ్ుం, తన వెళిళ గుంజ్య సిగరెట్

తవగడ్ుం తలుాకొనన కొదీద అతడిలో ఆవేశుం పెరిగిపో తోుంది . దవుంతోపాట్ూ జలమూ
హెచ్ ాతోుంది. నిజ్నికి మామూలు పరిసి తతలోే అయతే రమేష్ అతడికనవన
బలవుంతతడ్ు. ఈ గ్డ్వకి దయరుం న ుంచి పరిగెతత త కొసత నవనరు కొుందరు. వాళుళ
వచ్ేాలోపులో చివరిదెబబ తీశాడ్ు. రమేష్ వెళిళ నీట్ి గుుంట్లో పడవడ డ్ు. వగరుసయ
త
లేచి "ఒరేయ్ నీమీద ఇుంతకిుంతవ పగ తీరుాకుుంట్ానవర " అనవనడ్ు.
 "నీ మొహ్ుం" అుంట్ూ వెన దిరిగాడ్ు స్ో మయాజ. చ్్కాక అకకడ్కకడవ చిరిగి,
జుట్టా చ్ెదిరిపో య వచిాన స్ో మయాజని గుమముంలోనే చ్యసి ముందవకిని
గాభరాపడి "ఏమ ైుంది" అని అడిగిుంది. స్ో మయాజ నవేాసి "ఏమీ లేద " అని
లోపలికి వెళిళపో యాడ్ు. కానీ ఆమ వదిలిపెట్ా లేద . స్ాననుం చ్ేసివచ్వాక తిరిగి
అడిగిుంది. అతడ్ు జరిగినదుంతవ చ్ెపాపడ్ు. చ్ెపిప -

"జట్టా లో నేనయ వుుంట్ాననన ఆశ ఇుంతకు ముుంద కాస్ోత కూస్ోత వుుండేది.

ఇపుపడిక రమేష్ వుుండ్గా ఇక నేనవ సయకలోే ఫుట్ బాల్ ఆడ్ట్ుం అనే మాట్ కలే "
అనవనడ్ు. అని "ఇుంతకిుంతవ పగ తీరుాకుుంట్ాడ్ట్. ఎట్ాే తీరుాకుుంట్ాడయ నేన
చ్యస్ాత న " సవాల్ చ్ేసత ననట్టా అనవనడ్ు.

"పగ తీరుాకోవడ్ముంట్ట ఒకరికొకరు వీధినపడి కొట్టా కోవట్ుం కాద ఎతత

త కు పెై
ఎతత
త వేసి పరతూరిధ ని చితత
త చ్ేయడ్ుం! తెలివతేట్లోత దెబబకొట్ాా లి."

"ఏుం చ్ేదద వ ుం?"

"అది నవకేుం తెలుస ? అయనవ పరతీదీ నేనే చ్ెపాపలా యేమిట్ి? న వేా

ఆలోచిుంచ్ ఏుం చ్ేయాలో."

అతడ కరోజుపాట్ట ఆలోచిుంచ్వడ్ు. ఏమీ తోచ్లేద . రెుండయ రోజు కూడవ

ఆలోచిుంచ్వడ్ు.
 జట్టా ఎుంపికచ్ేసే రోజు దగిా రపడిుంది . అది దగిా రయేూ కొదీద అతనికి మరిుంత
కుంగారు హెచిాుంది. తనే వెళిళ డి రలే ు మాస్ాా రిని అడిగ్దవద మన కొనవనడ్ు. ఇసేత
యస్ాత డ్ు- లేకపో తే లేద .

తనకి వచిాన ఈ ఆలోచ్నని ముందవకినికి చ్ెపుదవమని ఆ భాగుంవెైపు

వెళ్ీళడ్ు. తలుపు దగా రగా వేసి వుుండ్ట్ుంతో ఆగాడ్ు. అుంతలో లోపల న ుంచి
మాట్లు వనిపిుంచ్వయ.

తలుపుల మధూ న ుంచి లోపలి దృశూుం కనబడ్ుత ుంది.

రోమన్ రాజుల కాలుంలో సెైనికుడ్ు కూరుాననట్టే మోకాళళమీద కూరుాని

వునవనడ్ు చ్ుందరుం. చ్ేతతలు స్ాచి 'న వుా నవ దేవతవ' అుంట్టనవనడ్ు.

స్ో మయాజ మరిుంత లోపలికి త ుంగిచ్యడ్ట్ానికి పరయతనుం చ్ేశాడ్ు. కానీ ఆమ

గోచ్రమనలేద . కుంఠుం మాతరుం వనపడిుంది . "నిజమా చ్ుందరుం" అని.

"నిజుం ముందవకినీ ! అసలు గత రెుండ్ు నెలలుగా నవ మనస లో భావాలిన

నీకెలా తెలపాలా అని మధనపడ్ుత వచ్వాన . చివరికి గేయ రూపుంలో అలిే
పతిరకకి పుంపినట్టే పుంపి నీ అభిపార యుం తెలుస కోవాలనే ఆ కురివాడికిచ్వాన ."

"కురివాడ్ు" అుంట్ట తనే అని గిహ ుంచ్వడ్ు స్ో మయాజ ఈ లోపులో ఆమ

"అయతే నేన దేవతనే నుంట్ావ్." అుంది.
 "నవ మనస లో జరిగే పరతి ఊహ్కర, పరతి కలపనకర, పరతి రచ్నకర న వేా
వూపిరివ. నవకేమనిపిసత ుందయ తెలుస్ా?"

"ఏమనిపిసత ుంది చ్ుందరుం?"

"నీ వళ్ళళ తలపెట్ా ట కుని నవ బాధ మరిాపో వాలని."

"ఎపపట్ిన ుంచి? గత రెుండ్ు నెలల న ుంచ్వ?"

అుంద లో శేే ష్ అరధ ుంకాక "అవున " అనవనడ్ు. "నీకు తెలీద ముందవకినీ.
నవకెనిన బాధలునవనయో."

"నిజమా చ్ుందరుం?"

"అవున ముందవకినీ ! ఏ అరధ రాతోర మ లకువ వసత ుంది. మరి నిదర పట్ా ద .
మనస బాధగా మూలుగుతతుంది . ఆపాూయతతో స్ాచిన రెుండ్ు చ్ేతతల మధూ సేద
తీరాలనిపిసత ుంది. ఇనవనళళళ తపిుంచిపో యాన ముందవకినీ ఇనవనళళళ రవాుంత
పేరమకోసుం."

"నీకేుం కావాలి చ్ుందరుం! కాసత అరధ మయేూట్ట్టే చ్ెపుప?"

 "నవకు సేనహ్ుం కావాలి ముందవకినీ !"

"దవనికేుం? అపుపడ్పుపడ్ు వచిాపో త ుండ్ు. అభూుంతరమేముుంది ?"

"నవకు తెలుస నీ మనస . నవ వూపిరి నిుండవ...."

'గత రెుండ్ు నెలలునుంచీ నీ వూపిరి నేనేగానీ, అుంతకు ముుందెవరు చ్ుందరుం?'

వెుంట్నే జవాబు రాలేద . "న వేా నవ మొదట్ి సపుందనని ముందవకినీ, నీ

గురిుంచి నవకేమీ తెలియనకకరేే దని చ్యడ్గానే అనిపుంచిుంది ."

"ఏమని? మనది జనమజనమల అన బుంధమనవ?"

'సరిగా ా చ్ెపాపవు నీ చ్ెయూ ఇలా యవుా మన సేనహ్ుం ఎననట్ికర వాడిపో దని'

అుంట్ూ స్ాచ్వడ్ు.

ఆమ తవప్గా "మొదట్ిన ుంచీ నేన నీలో గమనిుంచిుంది ఒకట్ట చ్ుందరుం" అననది.

"ఏమిట్ీ?"

"ఆతమవుంచ్న."

ఆ క్షణ్ుంలో చ్ుందరుం ముఖుం ఎలావుుందయ చ్యడవలని స్ో మయాజ చ్వలా

ఉతవసహ్పడవడ డ్ు. కానీ తలుపు కాసేత తెరచివుుంది. అుంతలో ఆమ కుంఠుం
వనిపిుంచిుంది .

"రెుండ్ు ఆతమవుంచ్నలు కలిసేత పేరమ అుంట్ారనన స్ామ త నీలాుంట్ి వారిన ుంచ్ే

పుట్ిా ుందన కుుంట్ాన . బహ్ుశా నవ స్ాి నుంలో ఇుంకే పదిహేనేళళ అమామయో వుుంట్ట
నీ బాధల ఉపశమనవనికి కావలిసన స్ాన భూతి యచిా తవన నవశనమ ై
వుుండేదేమో ! సేనహ్ుం పేరిట్ పరమాణ్వలు చ్ేస కోవడ్ుం పేరుతో చ్ేయీ చ్ేయీ కలిసి
మొదలయన ఈ సపరశ. ఆ తరువాత తవదవతమూత పేరుతో చ్ెయూ చ్ెకికలి
చ్ేరుాకోవడ్ుంతో పరిణ్వముం చ్ెుంది ఎకకడికి దవరితీసత ుందయ , తీయాలని న వుా
అన కుుంట్టనవనవో నవకు తెలుస . న వుా నవ ముుంద ఇలా మోకాళళ మీద
కూరుాని "నిన న నేన పేరమిసత నవనన " అనకుుండవ 'నీ పట్ే ఆకరష ణ్తో నిన న
వాుంచిసత నవనన ' అని వుుంట్ట కనీసుం నీ నిజ్యతీ కయనవ సుంతోష్ిుంచి
వుుండేదవనేనమో! ఇుంకెపుపడ్య ఎవరి ఒళ్ళే నయ తల పెట్ా టకుని ఏడ్వడవనికి
పరయతినుంచ్క. స్త ీ గురిుంచి నీకేమీ తెలియద చ్ుందరుం! ఒక ధీరోదవతత
త డ్ు తన దగా ర
చ్ుంట్ిపిలే ా డ్యనుంద కు స్త ీ సుంబరపడ్ుతతుందే తపప, నీలా బలహీనతకి
స కుమారతాుం ముస గు వేస కునే వాడిని కాద . మానసికుంగా పరిణ్తి చ్ెుందని
ఆడ్పిలే లు నీ మాట్లకి స లభుంగా మోసపో తవరు. వెళిళ అకకడ్ పరయతనుం చ్ెయూ
అననట్టే ఇవగో నీ అముది రత రచ్నే . ఇక వెళుళ."

జేవురిుంచిన మొహ్ుంతో బయట్కు వచిాన చ్ుందరుం, బయట్ట నిలబడివునవన

స్ో మయాజని చ్యసి మరిుంత కలతపడి అకకడి న ుంచి వడివడిగా వెళిళపో యాడ్ు.
 స్ో మయాజ లోపల ముందవకిని దగా రగా వెళళలేద . బయట్ పెరట్లే కెళ్ీళడ్ు.

ఒుంట్రిగా వుుండవలనిపుంచిుంది .

ఆ క్షణ్మే అతనికి ఒక గ్పప వష్యుం అరధ మ ైుంది.

తన ఎుంతో మానసికుంగా వూధ చ్ెుంది, ఆ వూధలోుంచి సపుందన పర ుంది

అనవలన కునన ఒక మాట్ని - ఒక వాకాూనిన- ఒక భావానిన - మరో మగవాడ్ు
చ్వల మామూలుగా, స్త ీతో అదేదయ వాూపారుం చ్ేసినట్టే అనేసత నవనడ్ు.

ఇక ఆ మాట్లకి వలువేముుంది?

అతన గదిలోకి వెళిళ తన పెట్ా ె లోన ుంచి ఒక కాగితవనిన తీస కునవనడ్ు.

చ్ ట్ూ
ా అుందమ ైన లతలతో మధూలో చినన గేయుం. ఎనవనళళ తపనతో భాష్గా
మారిా, పదవల స్ారాలుగా పేరిా కూరిా వార స కుననది .

"పెదవ అుంచ్ న పేరుకునన నిశశబద ుం అుందుంగా చ్ెదిరేవేళ-

తీరుం చ్ేరిన ఆనుందవనిన తన తరగల
తరుంగిణ్ీ నృతూుంతో మాతరమే చ్యసి
తరుంగుం మాయమవుతతుందెుంద కని?
కన రెపప పరదవల చ్వట్టన ుంచి వచ్ేా సుందేశుం
మనస చ్ేరేలోపులో సుందేహ్మవుతతుం దెుంద కని?
 నవ కలలకి కథ్వవసత వా! నీ కెలా చ్ెపపన ?
నీ ముుంగురుల కదలికలో నవకు పరపుంచ్ుం కనబడ్ుతతుందని!
నీ కన రెపపల చ్పుపళళలో నవకు వేదుం వనపడ్ుతతుందని!"

చ్వలాస్ారుే అతన దవనిన చ్యస కుని 'ఎుంత గ్పపగా వార శానవ!' అని తనలో తనే
పర ుంగిపో యేవాడ్ు. ఇపుపడ్ు అవే వాకాూలు ఎుంతో నిసేత జుంగా కనపడ్ుతతనవనయ.
తన పేరమని చ్ెపపడవనికి ఈ మాట్లు సరిపో వు. చ్ుందరుం లాుంట్ివాడ్ు ఇలాుంట్ి
వాట్ిని రోజుకి పది అలిే ఒకేస్ారి పదిముందికి యవాగలడ్ు. ఈ కవులూ,
కళ్ీకారులూ కలిసి మాట్ల వలువని తగిా ుంచ్ేసత నవనరు. ఒక మనస లో భావానిన
ఇుంతకనవన నిజ్యతీగా చ్ెపపలేని మాట్లెుంద కు? ఒకపుపడ్ు అన కునేవాడ్ు
వాూస డ్ు-భాన డ్ు-శీినవథ డ్య-వీళుళ గ్పప కవులని, ఉహ్ూ కాద . వీరెవరూ
పేరమని మాట్లోే కి అన వదిుంచ్లేరు. అసలు పేర-మ అనన రెుండ్క్షరాలు కూడవ
పేరమకి అరధ ుం చ్ెపపలేవు.

అతన కాగితవనిన చినన చినన ముకకలుగా చ్ేసి నీళళలో వదలస్ాగాడ్ు. అవ

పడ్వలాే వెళిళపో త వుుంట్ట ద ఃఖుం వచిాుంది. అుంతలో ఆమ మాట్లు కూడవ
గురుత వచ్వాయ. అవున . ఏడ్ుపు ధీరోదవతత త కాద . స్ాధిుంచ్వలసిుంది చ్వలా
వుుంది. ఆమ ముుంద వీరుడిలా నిలబడవలుంట్ట ముుంద రమేష్ ని
స్ాధిుంచ్వలి...ఎలా?

రమేష్, చ్ుందరుం, లెకకల మాస్ాా రూ, రాజ్, డి రలే ు మా....అుందరూ ఒకకట్ట.

అతనికి చ్పుపన ఒక ఆలోచ్న స ోరిుంచిుంది. లేచ్వడ్ు.

 * * * *

"ఏమిట్ీ?"

"అవున న వేా నవతో రావాలి."

"నేనవ! ఎుంద కు?"

"నేనేుం అడిగితే అది చ్ేస్త ా ననవనవ్"

"కానీ...." అుంది ముందవకిని.

"కానీ లేద . అరధ ణ్వ లేద . న వుా వసత నవనవుంతే."

దవరోే ఆమ కు చ్ెపపవలసిుంది చ్ెపాపడ్ు. ఆమ ఒక క్షణ్ుం తెలే బో య అుంతలోనే

సరుద కుుంది.

.... శలవు అవడ్ుం వలే సయకలు ఆవరణ్ అుంతవ ఖాళీగా వుుంది ఒకరిదద రు
ట్ీచ్రుే కనపడవడ రు.

ఇదద రూ వరుండవలో న ుంచి లోపలికి నడిచ్వరు.

 తెలే కాగితుం మీద రూళుళ గీసత నన డి రలే ు మాస్ాా రు గుమముం దగా ర పడిన నీడ్ని
చ్యసి తలెతిత ఆశారూుం దవచ్ కుని "లోపలికి రుండి" అనవనడ్ు మరాూదగా వాళుళ
వచిా కూరుానవనక "ఏమిట్ిలా వచ్వారు?" అని అడిగాడ్ు.

"కొనిన నెలల కిితుం ఇుంకో సయకలు న ుంచి మావాడ్ు ఇకకడ్కు వచ్వాడ్ుండీ.

చ్వలా ముంచి ఆట్గాడ్ు. జట్టా లో అతడిని ఎుంపిక చ్ేయలేదట్. చ్వలా
బాధపడ్ుతతనవనడ్ు" నవట్కరయుంగా అుంది.

మాస్ాా రు స్ో మయాజకేసి చ్యసయ

త "కి ిుందట్ిస్ారి ఆట్ న వేాదయ పాడ్ు చ్ేశావుట్
కదవ!" అనవనడ్ు గురుత తెచ్ ాకోవట్ానికి పరయతనుం చ్ేసత య .

"ఆ రోజునేదయ పర రపాట్ట జరిగిపో యుంది మాస్ాా రూ!"

"ఆమ వుుండ్బట్ిా అలా మరాూదగా మాట్ాే డ్ుతతనవనడ్ు కానీ, స్ో మయాజ

ఒకకడే అయతే పర మమనేవాడ్ు.

"అవకాశుం ఇవాడవనికి ఇదేుం తరగతికర తరగతికర మధూ పో ట్ీలన కునవనవా

అబాబయ్! జలాే స్ాియ పో ట్ీలు."

"పో నీ ముుంద కస్ారి చ్యసి, నచిాతేనే జట్టా లో చ్ేరుాకోుండి " అుందవమ

అభూరిద సత ననట్టే .
 "చ్యడ్ట్ానికి ఇుంకే రకమ ైన పో ట్ీలుకానీ, ఆట్లు కానీ లేవు. పది రోజులోే
జట్టా బయలేద రుతతుంది."

"మీకర ఆతల సుంగతి బాగా తెలుస . అతగాడి వదూని పరీక్షిుంచ్వలుంట్ట డవనికి

పో ట్ీయే కావాలా ఏమిట్ి? మీరే ఒకస్ారి చ్యడ్ుండి. మీకు సుంతృపిత కరుంగా లేకపో తే
అతడే వరమిుంచ్ కుుంట్ాడ్ు."

"ఎలా?" అని అడిగాడ్ు "నేనొకకనేన ఎలా చ్యడ్ట్ుం?"

"మీరే ఏదెైనవ పో ట్ీ పెట్ా ుండి."

ఆయన కొుంచ్ెుంసేపు కనవనరపకుుండవ స్ో మయాజవెైపు చ్యసి, ఏదయ ఆలోచ్న

స ోరిుంచినట్టే లేచి "నవతో రా" అనవనడ్ు. స్ామాన లు భదరపరిచ్ే గది తవళుం తీసి
అుంద లోన ుంచి ఒక కాలి బుంతిని బయట్కు తీసి "పద" అనవనడ్ు.

ఆయనవ ఒకపుపడ్ు గ్పప ఆట్గాడే ! ముందవకిని దయరుంగా నిలబడిుంది. ఇదద రూ

ఆట్సి లుంలోకి వెళ్ీళరు. ఆయన గోలుకి ముుంద నన పెనవలీా స్ాపట్ దగా ర బుంతిని
పెట్ా ి వెళిళ గోలు మధూ నిలబడి 'కొట్టా ' అననట్టా సెైగచ్ేశాడ్ు.

స్ో మయాజ కదలేే ద . అతని మొహ్ుంలో ఏ భావమూ లేద . ఆమ అతడివెైపు

'ఇుంకా ఆలసూుం ఎుంద కు' అననట్టే చ్యసిుంది. గోలు మధూలో మాస్ాా రు ఎద రు
చ్యసత నవనడ్ు.
 స్ో మయాజ అకకడ్ునన బుంతిని పట్టా కుని వెనకిక వెళిళ, సరీగా ా ఆట్సి లుం
మధూలో ... ఆట్ పార రుంభమయేూట్పుపడ్ు బుంతిని మొట్ా మొదట్ ఎకకడ్ పెడ్తవరో
అకకడ్ పెట్ా ా డ్ు. తరాాత పది అడ్ుగులు వెనకిక వెళిళ కొట్ా డవనికి సిదద మయాూడ్ు.

మాస్ాా రికి ఒకకక్షణ్ుం అతని ఉదేద శూుం అరధ ుంకాలేద . అయాూక నిట్ారుగా
నిలబడవడ డ్ు. 'ఈ కురివాడికి మతిపో యుందవ ఏమిట్ి' అన కుుంట్ూ.

అుంతలో స్ో మయాజ బాణ్ుంలా వచిా బుంతిని కొట్ాా డ్ు. అది ఎగిరి వాలుగా
గోడ్వెైపుకి రాస్ాగిుంది . చ్వలాదయరుం న ుండి వసయ
త వుుండ్ట్ుం వలన మాస్ాా రుకి
అది బాగా కనపడ్ుత ుంది. రెుండ్ు అడ్ుగులు ముుంద కేసి దవనిన పట్టా కోవట్ానికి
ఆయన సుంసిదద డ్యాూడ్ు.

నిజ్నికి బుంతి గోలు సత ుంభుం పకకగా పో తతుంది. అసలు స్ో మయాజ బుంతిని
పట్టా కుని అుంతదయరుం వెళిళనపుపడే ఆయన దవనిన తేలికగా తీస కునవనడ్ు.
ఇపుపడ్ు మరిుంత తేలిగాా దవనివెైపుకి జరిగాడ్ు. అదే అతన చ్ేసిన తపుప.
అపపట్ి వరకూ గాలిలో ఒక మూలగా వెళుతతనన బుంతి, భూమీమద పడ్గానే
మ రుపులా పకకకి తిరిగిుంది . కి ికెట్ లో అయతే దీనిన "సిపన్" అుంట్ారు. పార ుంతీయ
బుంతవట్లో "సయరుషాట్" అుంట్ారు.

బుంతిని చ్వలా మామూలుగా కొట్ిా న భావుం అవతలివారికి కలిగిసత య , ఇలా

గిరుి న తిపపగల అతూుంత గ్పప పార వీణ్ూుం, ఈ పలెే ట్ూరి కురివాడికి వుుంట్టుందని
మాస్ాా రు వూహ ుంచ్లేద . ఆయనకి మతిపో యుంది . ఈ లోపులో బుంతి గోలు
మధూకి దయస కుపో యుంది. జరిగిుంది తెలుస కోవడవనికి ఆయనకర రెుండ్ు
నిముషాలు పట్ిా ుంది.

ఆ మరుసట్ిరోజే అతడ్ు జట్టా లో చ్ేరుాకోబడవడ డ్ు.

"ఏదీ న్న చెయ్ా ఇలా య్వటవ" అన్నదామ .

"ఎుంద కు?"

"చ్ెపుతవగా. యవుా."

అతన చ్ెయూ అుందిుంచ్వడ్ు.

"నీకు జయూతిష్ూుం చ్ెపపనవ" నవుాత అుంది.

మలెే పూల చ్ెుండ్ుతో ఎవరో చ్ెళుళన కొట్ిా నట్ా యుంది. న ద ట్ చిరు చ్ెమట్
పట్ిా ుంది.

వెైదేహ తో ఆ రాతిర జరిగిన సుంభాష్ణ్ గుర్త చిాుంది.

 'నీకేమీ తెలియద బాబూ' అని వెైదేహ అనట్ుం.... వయస లో వునవన
అబాబయగానీ, అమామయగానే జయూతిష్ూుం చ్ెబుతవనుంట్ట దవని అరధ మేమిట్ల తనకి
తరాాత అరధ ుం అవట్ుం....

ఆమ అతఃది మొహ్ుంలోకి చ్యసయ

త "న వుా చ్వలా గ్పపవాడివ అవుతవవు
నిజుంగా చ్వలా... ... ..." అుంది.

అతన వనట్ుం లేద . ఆమ న చ్యసత నవనడ్ు. గుుండ్రట్ి మొహ్ుం. ఆరోగూుంతో

ఎరిబడిన పెదవులు, గెడ్డ ుం పకకన చినన పుట్టా మచ్ా. నవేా కళుళ, వెలుగుతో
మ రిసే పెదవుల మీద తడి.....

"ఏుం మాట్ాే డ్వేుం?"

"ఏుం మాట్ాే డ్న ?"

"అుంత గ్పపవాడివ ఎలా అవుతవనయ అని అడ్గవేుం."

"ఎలా అవుతవన ?"

"మీ మాస్ాా రి దగా రికి నీతోపాట్ట నన న తీస కువెళ్ీళలి అనన ఆలోచ్న

వచిాుందీ అుంట్ట అది నీ అభివృదిద కి గురుత . అవతలివారి బలహీనతల మీద
ఆడ్ుకునే తెలివతేట్లు.."

అతన ఆమ నే చ్యసత నవనడ్ు.

"ఇపుపడ్ు చ్ేసేత చ్ేశావు కానీ ఇుంకెపుపడ్య చ్ెయూకు. అసలు అకకడే

తిడ్దవమన కునవనన . కానీ ఎలాగయనవ జట్టా లో చ్ేరాలనన నీ ఆరాట్ుం చ్యసి
వూరుకునవనన " కోపానిన అభినయసయ
త అుంది. తన చ్ేయ ఇుంకా ఆమ చ్ేతిలో
వుుండ్ట్ానిన అతన గమనిసత నవనడ్ు.

అతని చ్ెయూ సననగా కుంపిసత ుంది.

"నేన జట్టాలో చ్ేరానననమాట్ నిజమేగానీ మాట్ నిలబ ట్ా లేన ."

"ఏుం, ఏమామ!"

"రమేష్ ని పిలిచి మాస్ాా రీ మాట్ చ్ెపపగానే కలుే తవగిన కోతి అయాూడ్ు. కానీ
చ్ేరుాకోక తపపలేద . లెఫ్టా స్ాా పర్ యసత నవనడ్ు. అుంట్ట గోలు దగా రగా ఎడ్మవెైపు
వుుండేవాడ్ననమాట్. అవతలి గోలు దగా రికి వెళ్్ళ అవకాశుం వుుండ్ద .
అనినట్ికనవన ముఖూమయన వష్యుం ఏమిట్ుంట్ట - నవకు ఎడ్మకాలుతో ఆడ్ట్ుం
అసలు రాద ."

"పట్టా దల వుుంట్ట బొ ట్నవేలితో ఆడ్వచ్ ా. ఇదిగో ఈ గీత చ్యడ్ు" అుంట్ూ

చిట్ికెనవేలు కిిుంద కుండ్రానిన లోపలికి వతిత , ఏరపడిన గీతని చ్యపిసత య "ఈ గీత
ఇలా నిలువునవ వుుంది. కాబట్ిా న వోా పెదద ఆట్గాడివ అవుతవవు" అుంది. ఆమ
వెళుళ తన చ్ేతిని అలా మ తత గా వతత డ్ుం అతనికి అపురూపమయన అన భూతిని
పరస్ాదిసత నవనయ.

"జీవతుం గీతవ, హ్ృదయుం గీతవ వుుంట్ాయగానీ అరచ్ేతిలో ఆట్గాడ్యేూ

గీతలుుండ్వు."

"ఉుండ్వా.... పో నీలే అయతే."

"అహ్ - ఇుంకేమయనవ చ్ెపుప"

"ఇుంకానవ- ఇుంకేుం చ్ెపపన ?"

"ఎలుే ుండి నవ పుట్ిా నరోజు. దవనికేుం బహ్ుమతి యసత నవనవు?"

"అబబ! అవనీన ఈ జయూతిష్ూుంలో తెలియవు బాబూ! అననట్టా ఎలుే ుండే నీ

పుట్ిా నరోజ్?"

"అవున - ఏుం?"

"అవతలి ఎలుే ుండి నవ పుట్ిా నరోజు."

 "భలే! నవకనవన ఒక రోజు చిననదవనివననమాట్."

"ఇుంకా నయుం."

"నీకేుం కావాలి పుట్ిా నరోజుకి ?"

"ఏమిస్ాత వ్?"

"నీకేుం కావాలో చ్ెపుప."

'ఎవరూ ఊహ ుంచ్నుంతట్ి పెదద వాడివ అయాూక అపుపడ్ు వచిా అడ్ుగుతవన లే .

అలా అవడ్మే కావాలి పరసత తవనికి.'

"నేన పెదద వానేన కావాలుంట్ట పర డ్ుగు చ్యస కుుందవమా!"

"అబబ! ఆ వష్యానిన వదిలిపెట్ా ట ."

"మరి చ్ెపుప అయతే."

"ఏుం చ్ెపపన ?"

"నవకెవరుంట్ట ఎకుకవ యష్ా ుం."

 "అవనీన ఈ జయూతిష్ూుంలో తెలియవు అని చ్ెపాపన గా."

"మరి తెలిసేవేమిట్ి?"

"నీ గురిుంచి అడ్ుగు."

'నేన .... నేన .... నేన ."

"ఊూఁ....నేన ."

"ధీరోదవతత
త నిన అవుతవనవ?"

"ధీరో.... ఓ అదవ" అని ఆమ చ్ుందరుం గుర్త చిా నవాస్ాగిుంది. పచ్ాట్ి మ దకిిుంద

నలే ట్ి పూసమీద పడిన తెలే ట్ి కిరణ్ుం, ఆమ నవుాకి ఏడ్ు రుంగులెై చ్ెదరస్ాగిుంది .
ఆమ నవాాపకుుండవ అుంది- "తపపకుుండవ అవుతవవు. పో తే సరిగా ా పట్ాా లమీద
పెట్ా ా లుంతే ."

తన చ్ేతిని పట్టాకునన ఆమ చ్ేతిని రెుండయ చ్ేతత ో సపృశుంచ్వడ్ు. ఎపుపడ్య లేని

వధుంగా ఈస్ారి ఆమ స్ామీపూుం కొతత గా వుుంది. ఆమ వేళళతో చిననపిలే ా డిలా
ఆడ్ుకుుంట్టనవనడ్ు. ఆమ శరీరుం మీద న ుండి వచ్ేా పరిమళుం అతడిని వవశుడిని
చ్ేసత య ుంది.
 అతడ్ు ముుంద కు జరిగాడ్ు.

అతడి ముుంద వశామూ, గోళ్ీలూ, నక్షతవర లూ, పరపుంచ్మూ, సరామూ గిరుి న

తిరుగుతతనవనయ. అతడ్ు పెైకి పో తతనవనడ్ు. శుంఖుంలాుంట్ి మ డ్, న న పెైన
గెడ్డ మూ, పలాట్ి చ్ెకికలీ.

"యాజీ!" అతడ్ు ఆగలేద .

భుజ్ల మీదన ుండి వేసిన చ్ేతతలు జడ్ కి ిుందన ుంచి మ డ్ పెైకి వెళ్ీళయ.
బొ ట్నవేరలితో బుగా లిన నొకికపట్ిా న వేళళతో తలని బలుంగా పెైకెతిత ముుంద కు
వుంగుత ఆమ మొహ్ుంలోకి చ్యశాడ్ు.

ఒక ముండ్ుతతనన అగిన గోళుం స్ామీపూుంలో ముంట్లు నవలకలు స్ాచి

ఎగజమిమనట్టే ... 'న వేానవ, నిజుంగా న వేానవ' అని ఆ నమమలేని కళుళ
అడ్ుగుతతననట్టే .....అతడి మనస ఆమ చ్యపుచ్ేత సపాట్మ ై ఘరట్ా
నిఘట్ిా తమ ైుంది.

పెన గాలి తవకిడికి అపుపడే చిగురువేసి పెరుగుతతనన లేలేత లతవ కదిలి

కుంపిుంచినట్టే ఆమ అట్ట తిరిగి, కిట్ికర రెకకమీద చ్ెయూవేసి మోచ్ేతిపెైన తల
దవచ్ కుుంది . ఆమ రోదిసత య ుందయ లేదయ చ్ెపపట్ుం కష్ా ుం. కానీ రోదనకనవన
భయుంకరమ ైన నిశశబద ుం అతడిని కదిలిుంచి వేసత య ుంది.
 అతడ్ు చ్ేష్ా లుడిగి నిలబడవడ డ్ు. మనస ఆలోచిుంచ్ట్ుం మానేసిుంది . అది
కోపమా - తనమీద తనకే అసహ్ూమా? లేక ఆనుందమా? ఏవీకాద . అనినట్ికనవన
అతీతమయన సి బద త. గ్ుంతతలో ద ఃఖుం అడ్ుడ పడ్డ ట్ూ
ా వుుంది. నవలుగు గోడ్లూ
అకకడిన ుంచి పరిపో వాలనన భావుం తీవరమవుత ుంది . ఆమ మౌన రోదన రుంపమ ై
అతడి హ్ృదయానిన పరపరా కోసయ
త ుంది. తల వుంచ్ కుని అకకడిన ుంచి
కదిలిపో యాడ్ు.

కాలుం గురిుంచిన పరసకిత వసేత ఇరవెై నవలుగు గుంట్లు గడిచినయ్. స్ో మయాజీ
ఈ ఇరవెై నవలుగు గుంట్లూ మన నతతనన పామలేే ఒక మూలే
కూరుాుండిపో యాడ్ు. ఎవరితోనయ మాట్ాే డ్లేద . పెరట్లేకి వెళ్త ీ డ్ు......బయట్కు
వస్ాత డ్ు...మళీళ పెరట్లేకి వెళతవడ్ు.... అకకడవ వుుండ్లేడ్ు. కాలుగాలిన పిలిే వలె
తిరుగుతవడ్ు. బయట్కు వెళ్ీళలుంట్ట భయుం. ముందవకిని కనపడ్ుతతుందేమోననన
భయుం. ఉహ్ూ భయుం కాద . బ్రడియుం.

ఆమ కొట్ిా నవ బావున న. తిట్ిా నవ బావున న. ఈ నిశశబద ుం భయపెడ్ుతతుంది.

తనమీద తనకి నమమకుం పో యుంది. ఏ పనిచ్ేసినవ నిరాసకత తే. ఆకలి లేద ,
నిదరరాద . ఊరికే తల గట్ిా గా వదిలిుంచి దీననుంతవ మరిాపో వాలనన కోరెక. కాలుం
వెనకిక జరిగి నిననట్ి న ుంచి మళీళ తిరిగి పార రుంభుం అయతే బావుణ్ుణ అనన భావుం
మాట్ిమాట్ికర కలుగుత ుంది.

"నవ తపుపలేద . నవ తపుపలేద " అన కొనవనడ్ు కొుంచ్ెుంసేపు. "అవున నవ

తపేపుం వుుంది' అని సమరిధ ుంచ్ కో చ్యసేడ్ు. కానీ ఆలోచ్న ఎకకడ్
పార రుంభమయనవ చివరికి 'నినన' దగా రకొచిా ఆగిపో తతుంది . కిట్ికర రెకక దగిా ర ఆమ
అట్ట తిరిగి నిలబడి మొహానిన దవచ్ కునే దృశూుం దగిా రకి వచిా ఆగి మనస వరిగి
వకలమవుతోుంది . బురద నీట్ిని కుద పూతే అడ్ుగున ుంచి మురికి నలే గా పెైకి
వచిానట్టే , ఆ భావుం దగిా రే బాధ పునరావృతమవుతోుంది . ఏుం చ్ేసినవ ఆ ఆలోచ్నే
ఏదయ జీరణ ుంకాని అన భూతి.

ఆ రాతిర కూడవ అతడ్ు మామూలుగా వరుండవలో పడ్ుకునవనడ్ు. తలకిిుంద

చ్ేతతలు పెట్ా ట కొని పెై కపుపకేసి చ్యసయ
త వెలే కిలా.....నిదరరాని కళళతో వూధనిుండిన
మనస తో.

పది... పదకొుండ్ు... పదకొుండ్ుననర.

బయట్ ఏదయ అలికిడి అయూుంది. ఏదయ ఘరష ణ్.

అతడ్ు చ్పుపన లేచి కూరుానవనడ్ు. బయట్ మళీళ చ్పుపడ్ు అయూుంది.

స్ో మయాజ తలుపు తీస కుని బయట్కు వచ్వాడ్ు.

మసక చీకట్లే బయట్ దృశూుం క్షణ్ుంపాట్ట అరధ ుంకాలేద .

ముందవకిని భరత చ్ేతతలోే చ్ుందరుం గిుంజుకుుంట్టనవనడ్ు. తలుపు తెరచ్ కునన

శబాద నికి భరత తలెతిత చ్యశాడ్ు. అదే అదన గా చ్ుందరుం అతడి చ్ేతతలోే ుంచి
తపిపుంచ్ కొని పరుగెతత త కుుంట్ూ వెళిళపో యాడ్ు. ముందవకిని భరత అతడిని తిరిగి
పట్టా కునే పరయతనుం చ్ేయలేద . ర్పుపత నిలబడవడ డ్ు.

స్ో మయాజ అతడి దగా రకు వెళ్ీళడ్ు. వాళిళదద రికర మధూ అుంతగా పరిచ్యుం
లేద . అతడి పేరు స బాబరావు.

"ఏమ ైుంది ?" అని అడిగాడ్ు స్ో మయాజ.

"నేన వచ్ేాట్పపట్ికి యదిగో ఈ ఎద ట్ి గోడ్ దగిా ర నిలబడి వునవనడ్ు. నవకు

అన మానుం వేసిుంది. చ్పుపడ్ు కాకుుండవ దగిా రకి వచిా చ్యతతన కదవ, నవ
అన మానుం నిజమే అయుంది. ఇదిగో దీనిన ఇకకడ్ వదిలేసి పరుగెతత బో యాడ్ు.
కాసిని నీళుళ బాలిాతో పట్ార . ఎవరికర నిదవర భుంగుం కలిగిుంచ్కు."

"నీళ్ీళ౧ ఎుంద కు?"

అుంట్ూ స్ో మయాజ ఏదయ పరశనుంచ్బో య మనస మారుాకుని లోపలికి

వెళ్ీళడ్ు. నిదరపో తతనన వాళళకి మ లకువ రాకుుండవ బాలీాతో నీళుళ పట్ిా
తీస కొచ్వాడ్ు ఈ లోపులో స బాబరావు ఓ పాత చీపురుకట్ా సుంపాదిుంచ్వడ్ు.

"ఎవరెైనవ చ్యసేత బాగోద . లేవకముుందే కడిగేయాలి."

బాలీాని ఎద రిుంట్ి గోడ్ దగా రగా పెడ్ుత , ఆ మాట్లకి తలెతిత చ్యసిన

స్ో మయాజ మసక చీకట్లే ఆ గోడ్మీద అక్షరాలిన చ్యసి మిన న వరిగి
మీదపడ్డ ట్టా కుంపిుంచిపో యాడ్ు.

"ఒకే గూటి ప్క్షుల విహార్లీల

మందాకిన్న సో మయాజుల మద్న్కీ ాడ"

-అని వుుందికకడ్.

అతడ క శలాపరతిమ ై, స బాబరావు చ్ేసేపనే ని చ్యసయ

త చ్ేష్ా లుడిగి నిలబడవడ డ్ు.
చ్ేయ కదపాలనవన శకిత చ్వలడ్ుం లేద . మ దడ్ుని ఐస ముకకల మధూ వుుంచినట్టా
వుుంది.

స బాబరావు గోడ్మీద నీళుళ జలుే త "ద ుంగనవయాలు. నేన ఈ రోజు త ుందరగా

రాబట్ిా సరిపో యుంది. లేకపో తే చీకట్లే నేనయ చ్యసేవాణ్ న కాద . పర దద ననకి
అుందరి కళళలోనయ పడి వుుండేది . ఈ లోకులకేముుంది - కాకులు. ఇదద రు
సేనహ్ుంగా వుుంట్ట ఓరాలేరు" అనవనడ్ు. "పెైగా ఒకే గూట్ి పక్షులట్ త ుంగిచ్యశాడ్ు
కాబో లు... వీడి మొహానికి కవతాుం ఒకట్ి."

స్ో మయాజకి ఏడ్ుపు వస్ోత ుంది. వెకిక వెకిక ఏడ్వాలనన కోరెక పెరుగుత ుంది .
ఆపుకోలేకపో తతనవనడ్ు. ఈలోపులో స బాబరావు గోడ్ మీద నీళుళ జలిే , చ్ెుంబు
కిిుందపెట్ా ి చీపురుకట్ా తో తతడ్ుసయ
త "ఈ రోజు కూడవ ఆలసూమ ై వుుండేది. కానీ
ఆట్లో డ్బుబలు బాగా వచ్వాయ. దవుంతో లేచిపో యాన . పేకాడేవాడ్ు ఎవడ్య
అలాుంట్పుపడ్ు నిభాయుంచ్ కోలేడ్ు. వచిాుందుంతవ పో యేవరకూ ఆడ్తవడ్ు. కానీ
నేనలా కాద . అుంద కే లేచిపో యాన . వచ్ేాసరికి ఇదిగో వీడీపని చ్ేసత య
కనబడవడ డ్ు. అననట్టా వీడికర నీకూ ఏమనవన గ్డ్వుుందవ?.... వెధవ! చిననపిలే ా డి
జీవతుం నవశనుం చ్ేసత నవననని కూడవ ఆలోచిుంచ్లేదన కుుంట్ా" అనవనడ్ు.

నేన చిననపిలే ా నవన! నేన ... నే ...న .

"అదేమిట్ి అలా నిలబడిపో యావు. కాసత స్ాయుంపట్ా వోయ్ - కాసత నీ పేరనవన

చ్ెరుపుకో" అవతలునుంచి హాసూుంగా అనవనడ్ు స బాబరావు. ఒకోకమాట్ా బాణ్ుంలా
వచిా తగులుత ుంది స్ో మయాజకి. చ్ెుంపమీద జలజలా కారే నీట్ిని భుజుం చివరే
తతడ్ుచ్ కుని, వుంగి గుడ్డ తీస కుని తతడ్వస్ాగాడ్ు. గోడ్మీద రాతదేముుంది
తతడిసత ే పో తతుంది!

"ఎుంద కు న వాలా వునవనవ్! మళీళ ఆ చ్ుందరగాడ్ు ఏమనవన చ్ేస్త ా డ్నవ!

అలాుంట్ి భయుం ఏమీ పెట్ా ట కోకు ఇపుపడ్ుంట్ట పేకాట్లో పడి యలా అయపో యాన
గాని ఒకపుపడ్ు నేన పెదద ఆట్గాడిన, ఎడ్మకాలోత ఒక "కిక్" యచ్వాడ్ుంట్ట వెళిళ
"గోలు" లో పడ్తవడ్ు. ఇపుపడిపుపడే య ుంతో బ దిరిపో యాడ్ు, ఇుంకేమీ చ్ేయడేే
తపుప చ్ేసిన వాడికి ఆ మాతరుం పిరికితనుం వుుంట్టుంది. నీకేుం భయుం? న వుా
ధెైరూుంగా వుుండ్ు."

అక్షరాలు పూరితగా చ్ెరిగిపో యనయ్. కాసత రుంగుమాతరుం మిగిలిపో యుంది.

స బాబరావు చీపురుకట్ా దయరుంగా వసిరేసత య "రేపర దద నన ఏమ ైనవ వెలుగులో
కనబడ్ుతతుందేమో! మళీళ ఒకస్ారి చ్యడవలి. అుంత త ుందరగా నేన లేవలేన కానీ
కాసత న వేా ముుంద లేచి చ్యడ్ు. ఏమ ైనవ వుుంట్ట తతడిచ్ెయూ అననట్టా ఈ సుంగతి
య వరికర చ్ెపపకు. మా ఆవడ్ కూకడవ దవని మనస అసలే స నినతుం న వూా
మనస లో ఏమీ పెట్ా ట కోకు. మామూలుగా వచిాపో త వుుండ్ు. ఈ
కుకకలకేముుంది ? అరుసయ
త నే వుుంట్ాయ. అననట్టే న వుా ఏకసుంథ్వగాి హ వట్గా
తన చ్ెపుత వుుంట్టుంది. దీనిన న వుా కూడవ పూరిత గా మరిాపో -" అనవనడ్ు.

కుంట్ికి అడ్ుడ గా ఏరపడిన నీతి పర రలోే ుంచి అతడి ఆకారుం అసపష్ా ుంగా
కనబడ్ుత ుంది . అతడ్ు వెళిళపో తతనవనడ్ు. వెళిళ తలుపు తట్ాా డ్ు. లోపలునుంచి
వచిా ముందవకిని తలుపు తీసిుంది. ఇదద రూ లోపలికి వెళ్ీళరు. తలుపు
మూస కుపో యుంది .

చ్ ట్ూ
ా చీకట్ి మిగిలిుంది.

కాళీళడ్ుాకుుంట్ూ లోపలికి వెళిళ తిరిగి పకకమీద పడ్ుకునవనడ్ు. జరిగిుందుంతవ

ఏదయ కలలాగా వుుంది.

అతడేగాని ఆ రాతిర ఆ వార తలిన చ్యడ్కపో యవుుంట్ట పర ర దద నన కలాే ఏమ ై

వుుండేది ? ..... తలుాకుుంట్టనే ఒళుళ జలదరిసత ుంది . అతడికి నిదరపట్ా లేద . అట్ూ
ఇట్ూ పర రుే తతనవనడ్ు. రేపు తన పుట్ిా నరోజు రేపట్ిన ుంచీ కొతత సుంవతసరుం మరో
ఏడ్ు వయస పెరిగిుంది .

వెనకిక తిరిగి చ్యస కుుంట్ట -

 ఎుంత వూధవభరితమయన సుంవతసరుం ఇది ! తవతయూ మరణ్ుం - - తన ఈ
పట్నుంలో వచిా పడ్డ్ుం - - ఇకకడ్ యమడ్లేకపో వట్ుం - - ఆఖరికి ఈ చివరిరోజు
తన ఏకెైన హ తోభిలాష్ితో యలా పరవరిత ుంచ్డ్ుం.

ఈ పుట్ిా నరోజు ఇుంత హీనమ ైన పరిసి తతలోే వసయ

త ుందేమిట్ి ...ఇపుపడే ఇలా
వుుంట్ట ఇక ముుంద ముుంద ఎలా వుుంట్టుంది? కి ితుం సుంవతసరుం యదే రోజు
య ుంత గ్పపగా పార రుంభమయూుంది . తవతయూ దగా రుుండి తలస్ాననుం చ్ేయుంచ్వడ్ు.
కొతత బట్ా లు కుట్ిా ుంచ్వడ్ు. ఆ రోజు ఇుంట్ిలో ఒక పుండ్గలా జరిగిుంది ! అుంత
శుభపరదుంగా జరిగిన ఆ సుంవతసరమే అల గడిసత ే - ఈస్ారి మరెనిన కషాా లు
తీస కురాబో తతుందయ ఈ పుట్ిా నరోజు.

చ్వలా రోజుల తరాాత అతడికి తవతయూ గుర్త చ్వాడ్ు. ఈ మధూ ముందవకిని

నీడ్లో ఆ వూధ అుంతగా తెలియలేద . మళీళ ఈ రోజు ఇనవనళళకి గుర్త సత నవనడ్ు
తవతయూ... తవతయాూ... నేనీ యబబుందిలోుంచి బయట్కు
రావాలన కుుంట్టనవనన తవతయాూ... ఎలా...? నవకాకసత ఓదవరుప కావాలి.
ముందవకిని ఒడికోసుం చ్ుందరుం అడిగిన ఓదవరుప కాద , సపరశకి అతీతమ ైన తీరుప.
ఆ మాట్కొసేత మనస కనవన అతీతమ ైన ఓదవరుప అవున తవతయూ! ఒక
వశాజనీయమ ైన సతూుం యపుపడే నవకు అరధ ుం అయుంది. పేరమ ఇుందరధన స స
అయతే అుంద లో మొదట్ి ఆరు రుంగులు ఆకరష ణ్, అవగాహ్న, క్షమ, తవదవతమూత,
సపరశ, కాముం ఆఖరిదీ , ఏడయ దీ అనినట్ికనవన పార ముఖూమయనదీ "ఓదవరుప"
ఎవరివలన నీ స ఖుం రెట్ా ి ుంపు అగునో, ఎవరివలన ద ఃఖుం సగమగునో అట్ిా వారితో
నీకుననది పేరమ. ఈ నిజుం ఒక రెుండ్ు రోజులు ముుంద తెలిసివుుంట్ట
ఎుంతబావుణ్ుణ . ఇపుపడ్ు నేనేుం చ్ెయూన ? ఎలా ఈ కాలానిన వెనకిక జరిపి ఆ
సాచ్ాదనవనిన తిరిగి నిరిముంచ్న ?

ఆలోచ్నలతోనే కలత నిదరపట్ిా ుంది . ఎుంతోసేపు కాలేద . ఒక గుంట్ గడిచి

వుుంట్టుందేమో ! అుంతలోనే తెలే వారిుంది . ఇుంకా యుంట్లే ఎవరూ లేవలేద . త రుప
అపుపడే కాసత ఎరిబడ్ుతోుంది. అతన కళుళ వపాపడ్ు. దయరుంగా య కకడయ త లికోడి
కూసయ
త ుంది. నిననట్ిరోజు య ుండ్ తవకిడిన ుంచి రాతిర తవలూకు చ్లివలే భూమి బాగా
చ్లే బడిుంది.

అతడ్ు వెలే కిలా పడ్ుకుని వునవనడ్ు. కళుళ వపిప నిదరలేచ్వడ్ు.

కళుళ నెమమదిగా వపుపత ుంట్ట పదవల మధూన ుంచి - కాసత దయరుంగా ఒక

గుుండ్రట్ి వసత వు కనబడిుంది. అపుపడ్పుపడే ఆకాశుం మీద న ుంచి వీసత నన ఎరిట్ి
వెలుగుకి సముదర గరభుంలోుంచి లేసత నన సయరుూడిలా అది గోచ్రమవుత ుంది.
అతడికి ముుంద అరధ ుం కాలేద . లేచి కూరుష నవనడ్ు. ఒక క్షణ్ుం తన కళళని తవనే
నమమలేకపో యాడ్ు.

సరికొతత రిబబన తో కట్ిా న పాకెట్ా ట ...దవనిపెై ఎరిట్ి కాగితుం లేత వెలుగులో

నిగనిగా మ రుసత ుంది . చ్పుపన వుంగి దవనిన చ్ేతతలోే కి తీస కునవనడ్ు.

దవనిమీద ముతవూలాే ుంట్ి అక్షరాలోత వార సి వుుంది -

 "జనమదిన శుభాకాుంక్షలోత - ముందవకిని " అని.

అది చ్దివ అతడ్ు ఆనుందుంతో కేక పెట్ా ా లన కునవనడ్ు. నవట్ూుం

చ్ెయాూలన కునవనడ్ు. నవాాలన కునవనడ్ు. ఆనుందుంతో ఏడ్వాలన కునవనడ్ు.
కానీ తమ తమ సుంతోష్ుంలో వునవన జ్ా నేుంది రయాలేవీ అతడితో సహ్కరిుంచ్లేద .
ముందవకిని తనని క్షమిుంచిుంది అనన ఆనుందుం అతడిని నేలమీద
నిలువనీయలేద .

మనస గురిుంచి కవతాుం చ్ెపపట్ుంలో తెలుగున పెదద న మిుంచిన కవ లేడ్ు.

కాని ఒక చ్ోట్ మాతరుం భట్టా మూరిత అతడిని మిుంచిపో యాడ్ు. "పే వమాన కెైరవ
చ్వమాన రజము మ ైనుంట్ దెవురు...." అనవనడ్ు వస చ్రిత రలో. కన లన ుంచి
కారే నీట్ిని పదమముందలి మకరుందపు పుపర పడితో తతడ్ుచ్ కోవాలనే కోరెక అట్
అది. ద ఃఖానికి, మితిమీరిన స ఖానికి తేడవ లేకపో వట్మట్ ఆ సిి తి!! అుంత గ్పప
వరణ న చ్ేసిన భట్టా మూరిత కూడవ ఆ క్షణ్ుం స్ో మయాజ ఆనుందవనిన
వరిణ ుంచ్లేడ్న కుుంట్ా.

అతడ్ు దవనిన వపపబో త ుంట్ట అపుపడే తలుపు తీసిన చిననకక బయట్కు

వసయ
త "అదేమిట్ార స్ో మూ ఇుంకా అలాగే వునవనవూ ఈ వేళ నీ పుట్ిా నరోజు కదవ!
తలుంట్ట పో స కోవా ఏమిట్ి?" అుంది త ుందర పెడ్ుత .

అతడికి తల మునలకలయేూట్ుంత ఆశారూుం వేసిుంది. చిననకకఅుంత

ఆపాూయుంగా మాట్ాే డ్ట్ుం!
 ఆ రోజు చిననకకసాయుంగా తలుంట్టపో సిుంది. పాయసుం కూడవ వుండిుంది.
రుంగారావు కూడవ ఎుంతో పేరమగా మాట్ాే డవడ్ు. పెదద బావగారు (మావయూ)
బజ్రుకి తీస కెళ్ీళడ్ు. కాబో యే అలుే డిన ముంచిచ్ేస కోవట్ుం గురిుంచి సరస్ాలు
ఆడవరు కూడవ అతడికా మాట్లు అదయ లా వునవన ఎకుకవ సిగా ే వేసిుంది.
మొతత ుంమీద ఇుంట్లే వచిాన మారుప అతడిని సుంతోష్ుంతో ముుంచ్ెతిత ుంది. మళీళ
పలెే ట్ూరి వాతవవరణ్ుం తిరిగి వచిానట్ూ
ా వుుంది. అుంత శుభపరదుంగా మొదలెైన ఈ
సుంవతసరుం మరెనిన శుభాలిన తెసత ుందయ అని సుంబరపడవడ డ్ు.

మధవూహాననికి అతడికి తీరిక ద రికిుంది . ఎుంత వీలు చ్ేస కుుందవమన కునవన

అపపట్ివరకూ సమయుం చికకలేద . ఇట్ిలిే పాదీ అతడితో ఎననడ్య లేనుంత
సఖూతతో మాట్ాే డ్ుత వునవన అతడి మనస మాతరుం వేరేచ్ ోట్ వుుంది. వీలు
ద రకగానే అకకడికి వెళ్ీళడ్ు. ఆమ ఉతత రమేదయ వార స్ోత ుంది . అలికిడికి ఆమ
కదలేే ద . అతడ్ు వెళిళ ఆమ ముుంద నిలబడవడ డ్ు.

"న వాచిాుందేమిట్ల ఇుంకా చ్దవలేద . ముుంద కృతజా తలు చ్ెపుపకుుందవమని

వచ్వాన " అనవనడ్ు. "న వుా ఇచిాుంది డెైరీ కదయ!"

కానీ ఆమ నిరిే పత ుంగా కళ్ళళతిత చ్యసి, తిరిగి తలదిుంచ్ కుని "నేన

మాట్ాే డ్దలుాకోలేద " అుంది.

ఈ కోపుం కృతిరమమని తెలుస కునన వాడిలా నవా, "ఎపపట్ి వరకూ" అని

అడిగాడ్ు. అుంతలోనే తన ఊహ్ తపపని అతడికి తెలిసిపో యుంది. ఆమ
నిసేత జమయన మొహ్ుంలో కాఠినూత కొట్ా వచిానట్టే కనపడ్ుత ుంది.

"ఎపపట్ికర ." అుంది.

అతడ్ు ఆమ వెైపు అయోమయుంగా చ్యశాడ్ు. ఈ వాసత వానిన అరధ ుం

చ్ేస కోవడవనికి కొుంతసేపు పట్ిా ుంది.

"నేన అన కునన దవనికనవన న వుా పెదద వాడివెై పో యావు స్ో మయాజీ!

పుట్ిా నరోజున నీ మనస నొపిపుంచ్ట్ుం య ుంద కని......అుంద నవ ఆ బహ్ుమతి
నీకేమయనవ పనికివసత ుందేమోనని యచ్వానే తపప నీతో ఇక మాట్ాే డ్న " అని
ఆమ అుంట్ూ వుుంది. ఒకొకకకమాట్ గుుండెలే ో సయద లాే తగులుత ుంది.

అతడి కళళలో నీళుళ తిరిగాయ. "నేన .....నేన " అనవనడ్ు తడ్బడ్ుత ఆ

తరువాత ఏుం మాట్ాే డవలో తెలియద . ఆమ తలెతిత చ్యసిుంది . అయనవ ఆమ
మొహ్ుంలో ఏ భావమూ లేద . ఇదద రి మధూ నిశశబద ుం క్షణ్వలిన యుగాలిన
చ్ేస కుని నడిచిుంది. అది భయుంకరమ ై అతడిని బాధ పెట్ా ి ుంది . "నేన .... నేన
చ్చిాపో తవన " అనవనడ్ు బ దిరిసత ననట్టే .

ఆమ నెమమదిగా "చ్ుందరమూ ఈ మాట్ట అనవనడ్ు" అననది. చ్ెళుళన

చ్రిచినట్ా య, అతడ్ు పిచ్ెాకికనవాడిలా తల కొట్టా కుుంట్ూ, "చ్ుందరమూ నేనయ
ఒకట్టనవ ఏమిట్ి?" అని అరిచ్వడ్ు ఉకోి ష్ుంతో.
 "కాదవ ఏమిట్ి?"

అతడ్ు ఏమీ చ్ేయలేక మరిుంత వెరి వాడిలా తన అరచ్ేతిలో మరో అరచ్ేతి

పిడికిలిని కొట్టా కుుంట్ూ "అమామ! అమామ!" అనవనడ్ు చ్చిాపో యన తలిే ని
తలుాకుని వెకుకత అతడి కుంఠుంలోుంచి నిజ్యతీ ఆ రూపుంలో బయట్కి
వచిాుంది. ఎట్టవుంట్ి హ్ృదయానెైననవ కదిలిుంచ్ేట్ుంత ఆరదాతతో
హ్ృదయవదవరకుంగా వుుంది ఆ పిలుపు. అతడి ఆ సిి తి చ్యసి ఆమ
కరిగిపో యుంది. చ్ేతిలో కాగితుం జ్రిపో యుంది.

ఆమ ముుంద చ్ేతతలు స్ాచిుందయ , అతడే ముుంద కు వచ్వాడయ తెలియద కానీ,

ఆమ ఎదలో అతడ్ు ఒదిగిపో యాడ్ు. 'పేరమ' ఉదే రకపు సిి తిని దవట్ిపో యనపుపడ్ు,
శాుంతికర అశాుంతికర తేడవ లేకపో యనపుపడ్ు, శాాస ఆగిపో యనపుపడ్ు, దేవా!
నినన రాతిర పకకమీద వాడిపో యన పూలని ఈ పర ర దద నన పూడిాపారేసే నీ
చ్ేతతలు... ఇుంత క్షణ్భుంగురాలయన ఈ మన ష్తూల జీవతవలోే ఇుంత
ఆనుందవనీన, వషాదవనీన ఎుంద కు కూరి వుుంచ్వవు? మహాతవమ! స ఖానికర
వషాదవనికర అతీతమయన మౌనవనిన, శాుంతిని, బరహ్మపరమ ైన ఆనుందవనిన నవకు
శాశాతుంగా ఎుంద కు పరస్ాదిుంచ్వు? వషాదుంలో నవకు ఆనుందుం లభిసయ
త ుందని
తెలిసి, వషాదుం న ుంచి కూడవ నన న వేరుచ్ేయకు. ఓ పరమాతవమ! ఈ క్షణ్మే
నవకో సతూుం తెలిసిుంది . వేదవుంతమే ఋష్ూతామ ైతే ఆనుందమే బరహ్మతాము ఓ
శాుంతి శాశుంతి-శాశుంతిః-

10
 అతడవమ డెైరీలు చ్దవట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు.

21 శ్ాా వణము

వర్ాా కాలం వచేచస్ ంది. చ్యరుమీదన ుంచి కారే వరష పు ధవరలిన అరుగుమీద
మోకాళళపెై కూరుాని చ్యసయ
త వుుండ్ట్ుం గ్పప అన భూతి పట్టా చీర కొస అుంచ్ లిన
తడ్ుపుకుుంట్ూ, వరష ుం నీళళలో హ్డవవుడిగా నడ్ుసయ
త నోములకి పిలిచ్ే
పేరుంట్ాళుళ, మ ట్ే పకకన ుంచి పరవహ ుంచ్ే నీట్ిలో కాగితుం పడ్వలిన వదిలే
పిలే కారూ, శాి వణ్మాసుం వచిాుందుంట్టనే హ్డవవుడి. ఆరుదర పురుగుల గురిుంచి
వరిణ ుంచిుంది కిష్ికుంధకాుండ్లో వాలీమకి కదయ..... పచ్ాట్ి పెైరు భూదేవ చీరయతే,
అకకడ్కకడ్ ఆరుదర పురుగులు చీర అుంచ్ మీద నక్షతవర లాే వునవనయట్.
వాలీమకిలాుంట్ి పెదద తవతయూ వుుంట్ట బావున న అనన కోరెక ఎుంద కో ఈ మధూ
చ్వలాస్ారుే కలుగుతతుంది. అరధ ుంకాని కోరిక. నవవాసయ
త ుంది.

వరషుం ఆగగానే మళీళ ర్ద మొదలెైుంది. తవరురోడ్ుడ వేసత నవనరట్. 'తడిసిన

మట్ిా వాసన ఇక వుుండ్ద కాబో లు' అని నేనుంట్ట 'ఇవేుం పో యేకాలుం ఆలోచ్నలే
పిలే ా ' అుంట్టుంది అమమ ఊళ్ళే కి నవగరికత కొుండ్చిలువలా పరవేశస్ోత ుంది .

బ ైట్ వరష ుం మళీళ కురుసయ

త ుంది. చీకట్లే ఊరుంతవ నిదరోయాక, ఇలా హ్రికెన్
లాుంతరు వెలుతతరోే కిట్ికర పకకన కూరుాని డెైరీ వార స కోవట్ుం ఎుంతో ఇష్ా ుంగా
వుుంట్టుంది . మరిాపో యన వష్యుం ఏదయ ఉననట్టా ుండి జ్ా పకుం వచిానట్టా ట్పట్పా
నవలుగు చిన కులిన రాలుస్ాత య మేఘాలు. మళీళ నిశశబద ుం. సననగా గాలి
వీసత ుంది. మేమూ నీతోపాట్ట మేల కని వునవనుం స మా అననట్టే ఆకులు శబద ుం
చ్ేస్త ా య. అన భవుంచ్దలుాకుుంట్ట జీవతుం అుంత గ్పపదీ , సేనహ్ుం
చ్ేయదలుాకుుంట్ట పరకృతి అుంత ముంచిదీ వేర్కట్ి లేద కాబో లు. ఎగిరేపక్షి , కదిలే
ఆకు, లేచ్ే కెరట్ుం-పరతి దవుంట్లేనయ నవకు అుందమే కనబడ్ుతోుంది . మొనన బుందరు
మామయ్యూచిా "ఈ పిలే పిచిాది" అని ఒక యోగూతవ పతరుం ఇచిా వెళ్ీళడ్ు.
నవకయతే ఈ పరపుంచ్మే పిచిాగా కనబడ్ుతతుంది. లేకపో తే ఇుంత అుందమ ైన రాతిర
ఇుంతముంది మన ష్తూలు నిదరలోనే కాలుం గడ్ుపుతవరా?

లోపలునుంచి నవనన దగుా ఆగి ఆగి వనపడ్ుత ుంది. నవననని చ్యసత ుంట్ట
జ్లేసత ుంది . పాడెైపో తతనన ఆరోగాూనిన పెైకి కనపడ్నివాకుుండవ చ్ేసే పరయతనుంలో
ఆయనీ మధూ వఫలమవుతతనవనడ్ు. అమమని చ్యసత ుంట్ట కోపుం కూడవ వసయ
త ుంది.
తన జీవతకాలుంలో ఒకకస్ారెైనవ నవననని అరధ ుం చ్ేస కోవడవనికి పరయతినుంచ్దేుం ?
నవనన లాుంట్ివాడ్ు భరత గా వచిానుంద కు మళీళ ఏడ్ువారాల నోములు చ్ేయాలి.
అసలెైతే... ఉహ్ు.... నేనిలా వార స కోకూడ్ద . ఎవరెైనవ చ్దివతే బావోద .

16 భాద్ర ప్ద్ము

ఈ రోజు నవనన మామూలుగానే దగా ర కూరుాని పాడ్మనవనడ్ు. "మరుగేలరా

ఓ రాఘవా" అని పాడ్ుతతుంట్ట నవనన ఎుంద కో పరీక్షగా ననేన చ్యసత నవనడ్ు.
కారణ్ుం అరధ ుం కాలేద . కానీ తరువాత అయుంది. పట్టా చీరతో తీయుంచ్ కునన
ఫ్ో ట్లలు ఒఅకిత రెుండ్ు అదృశూమవట్ుం, నేన వెళళగానే ఇుంట్లేవాళుళ మాట్లు
ఆపుచ్ేయడ్ుం ఇదుంతవ చ్యసత ుంట్ట ఏదయ కుట్ర పన నతతననట్టా ుంది .

నవనన దగా రికి వెళిళ ఎలాగో పార ణ్ుం ఉగా పట్టా కుని చ్ెపేపశాన . ఆయన
కుంగారుపడి 'ఏమామ ఏమిట్ీ కారణ్ుం' అనవనడ్ు. నవకేుం చ్ెపాపలో తెలియలేద .
తలవుంచ్ కుని 'నేన పెళిళ చ్ేస కోన నవనవన!" అనవనన . ఆయన నవాాడ్ు.
"పరతి ఆడ్పిలే ా మొదట్లే అలానే అుంట్టుందమామ' అనవనడ్ు. నవకు కోపుం వచిాుంది.
'నేన పరతి ఆడ్పిలేలాుంట్ిదవనిన కాద నవనవన!" అుందవమన కునవనన . 'పరతి
ఆడ్పిలే ా అలానే అన కుుంట్టుందమామ' అుంట్ాడ్ని భయుంవేసి వూరుకునవనన . నవ
మొహ్ుంలో బహ్ుశా ఏదయ తట్పట్ాయుంపు గమనిుంచి వుుంట్ాడ్న కుుంట్ా.
'ఏమిట్మామ' అనవనడ్ు. "నేన .... నే...న వెళిళపో తే నినెనవరు చ్యస కుుంట్ారు
నవనవన? నీకెవరూ పాట్లు పాడి వనిపిుంచ్రు తెలుస్ా?" అనవనన . నవనన నన న
దగా రకు తీస ఉని ఏడవాడ్ు. అదే మొదట్ిస్ారి, చివరిస్ారి నవనన ఏడ్వగా
చ్యడ్ట్ుం ఇనవనళళ బాధుంతవ యపుపడ్ు బయట్కొచిానట్టే ుంది . అమమమీద భలే
కోపుం వచిాుంది.

14 కార్తత కము

వసుంతుం తరువాత అుంత పరశసత మ ైనది శరదృతతవు అుంట్ారు. కానీ నవకెుంద కో

హేముంతుం నచ్ ాతతుంది . హేముంతుం వసయ
త ుందుంట్టనే గమమతత
త గా వుుంట్టుంది .
కిరణ్వలు ముంచ్ లో తడ్ుసయ
త పరసరిుంచ్ట్ుం వలన ఉదయసయ
త నన సయరుూడ్ు
చ్ుంద ర డిలా వుుంట్ాడ్ు. చ్ెట్ా ట మీద పువుా వుుండ్ద . కానీ రాతరుంతవ కురిసిన
ముంచ్ బ్రుంద వులు పువుాలాే మ రుసయ
త వుుంట్ాయ. తెలే వారుఝామునే గుడికి
వెళిళ నిదరగనేనరు చ్ెట్ా ట పకకన ుండి మ ట్టే దిగి పరికిణ్ీ కుచిాళుళ పెైకెతిత కోనేట్ిలో
కాలుుంచితే - జలుే మని లాగేసత ుంది చ్లే ట్ి నీరు. నవనన తిడ్తవడ్ు. జలుబు
చ్ేసత ుందుంట్ాడ్ు. పిచిా నవనన! చితరమేమిట్ుంట్ట నవననని చ్యసి నేనెుంత
జ్లిపడ్తవవో, నన న చ్యసి నవనవన అుంత జ్లిపడ్తవడ్ు. 'ఏ ఇుంట్ కాలు
పెడ్ుతతుందయ - ఎలా బరతతకుతతుందయ ' అని ఈ మధూ మాట్ిమాట్ికర అుంట్టనవనడ్ు.
ఇుంతకర ఏుం వార సత నవనన ? హేముంతము గురిుంచి కదయ!

గుడి కొలన లో ఒకక పదముం కూడవ లేద . పదముం అనగానే ననెనచ్ోడ్ుడ్ు

గుర్త స్ాత డ్ు. అుందరూ కాళిదవస అుంట్ారు కానీ, కుమారా సుంభవుంలో
ననెనచ్ోడ్ుడ్ు ఎుంత బాగా వరిణ ుంచ్వడ్ు? చ్లే ని కొలన లో పారాతి మ డ్లోతత దిగి
దీరఘమ ైన తపస స చ్ేసత య ుంట్ట, తల మాతరుం పెైకి కనపడ్ుత వుుందట్. హేముంతుం
అవడ్ుంవలన చ్లికి పదవమల జ్తి అుంతవ నశుంచిుందట్. ఆ వుంశానిన నిలపడ్ుం
కోసుం ఈ ఒకక పదమమూ నిలిచిుందవ అననట్టే వుుందట్ నీతి మీద ఆమ ముఖము.
ఎుంత గ్పప వరణ న.... నవననతో అుంట్ట "చ్యసేవా అమామ! ఆ రోజులోే భరత ల కోసుం
ముంచ్ నీట్ిలో దిగి తపస స చ్ేసేవాళుళ మీరేమో అసలు పెళిళచ్యపులే
వదద ుంట్టనవనరు" అని ఎగతవళి చ్ేశాడ్ు. భలే సిగా ే సిుంది.

హేముంతుం మరిుంత వజుర ుంభిుంచి వెళిళపో యుంది. శశరుం పరభావుంతో చ్ెట్ే ట

అపుపడే ఆకులు రాలుసత నవనయ. రాబో యే ఒక అతూద భత ఋతతవు కోసుం
పరకృతి అుంతవ ఎద రుచ్యసత ననట్టే వుుంది. అవున రాబో యేది వసుంతుం కదయ!

నవకెుంద కో ఒక పో లిక గుర్త స్ోత ుంది. ఈ ముకుళిుంచ్ కుపో యన చ్ెట్ే ట , ఈ

సి బద మయన వాతవవరణ్ుం, వసుంతుం కోసుం మౌనుంగా ఎద రుచ్యసయ
త వునన
లతలూ, చ్ెట్ే ూ , పక్షి, పులుగూ....హేముంతుం న ుంచి వసుంతవనికి పరయాణ్ ుంచ్ే ఈ
పరకృతి అుంతవ రవాుంత సిగా ు పడ్ుత 'ఈ' ఇుంట్ిన ుంచి 'ఆ' ఇుంట్ికి వెళళడవనికి
ఆయతత మయేూ పదహారేళళ ఆడ్పిలే లా లేదయ!

.... .... ....

అతడ చ్వాడ్ు. ముంచి ఫుట్ బాల్ ఆట్గాడ్ట్. బుంతిలాగే వునవనడ్ు. ఛవ - అలా

అనకూడ్ద . బానే వునవనడ్ు. పేరే బాగోలేద - స బాబరావట్. అయనవ
ఫరాాలేద . రాముడ్ు పేరెుం బావుుంది? స్త యష్ా పడ్లేదయ!

24 వ ైశ్ాఖము

వసుంతుం వచ్ేాసిుంది.

మీనము పో య మేష్ము రావడ్ుంతో వసుంతుం పార రుంభమవుతతుందుంట్ారు.

మీనుం మనమధ ని (వసుంతతని) వాహ్నుం కదవ అది(మీనుం) వెళిళపో యనవ ఇతడ్ు
(వసుంతతడ్ు) ఎుంద కు వుుండిపో వట్ుం? ఓహ్ో ! అరధ మ ైుంది అగిన దేవుడి వాహ్నుం
మేష్ుంకదయ! వరహ్ుం కూడవ అగేనగా! ఏ రాయ అయతేనేుం
పళళళడ్గ్ట్టా కోవడవనికి .

నవనన అననది నిజమే ముుంద వదద న కునవన మహారాజశీి స బాబరావుగారు ఈ

మధూ ఎుంద కో మరీ మరీ గుర్త సత నవనరు.
 .... .... ....

ఈ రోజే ఆ ఊరి న ుంచి ముహ్ూరత ుం కోసుం ఎవరో వారత తీస కొచ్వారు. అతడ్ు
వెళుత ుంట్ట "నీకాకబో యే ఆయనకి ఏదెైనవ కబురు పుంపిస్త ా వా అమామ?"
అడిగాడ్ు నవనన అుందరూ నవాారు సిగా ుతో లోపలికి పరుగెతత వ న . ఏమని కబురు
పుంపన ?

న వుా వచ్ేా దవరుంతవ-

పరతి గడిడ పరక చివరా దీపాలు వెలిగిుంచి
నీ గురిుంచి చ్యసయ
త వుుంట్ాన మితరమా
రా వచ్ెాయూ.
పచిాక కొసళుళ నీ లేలేత పాదవలిన
కఠినుంగా చీలుస్ాత యేమోనని
నవ రకత ుంతో మ తత గా అదిద వుుంచ్వన .
రా మితరమా... వచ్ెాయూ...

నవకేుం సిగా ు గా లేద తిరిగి చ్ద వుకుుంట్ూుంట్ట నవుా కూడవ రావట్ుంలేద . ఏుం
తపేపమిట్మామ? ఒక చినన ఇుంట్ిని మేుం యదద రుం కూడి కట్టా కుుంట్ాుం డవనికి నేన
రాణ్ ని, అతడ్ు రాజు! ఎనోన చ్రిాస్ాత ుం కొట్టా కుుంట్ాుం తిట్టా కుుంట్ాుం నవుాకుుంట్ాుం
మీకెుంద కు?
 14జేాష్ే ము

ఏమిట్ిది - ఏుం జరిగిుంది ?

నవ జీవతుంలో గీ ిష్ముం ఎుంద కిుంత తీవరుంగా, నిరాద క్షిణ్ూుంగా పరవేశుంచిుంది ?

ఎననన కునవనన ? ఎనిన వూహ ుంచ్ కునవనన ?

పెళళయన యనేనళళ తరువాత మళీళ వెన దిరిగి చ్యస కుుంట్ట

స్ాధిుంచిుందేమిట్ి? కారులు, కిరులు, కాసరములు య ుండ్కి తవళలేక బురదలో
పర రిే నట్టే పాత జ్ా పకాలు మాతరుం మిగిలినవ.

ఎుంద కిలా జరుగుత ుంది? మేమిదద రుం ఒకకస్ారయనవ కూరుాని మా

మనస లో ఏముుందయ ఒకరికొకరుం ఎుంద కు చ్ెపుపకోము? ఏదయ యబబుందిగా
వుుంట్టుంది . మనస కు సుంబుంధిుంచిన ఇబబుంది. రోజులు నిస్ాసరుంగా
గడిచిపో తతనన భావన లేవడ్ుం - వుండ్ుకోవడ్ుం - తినడ్ుం - ఇుంతేనవ? .... బహ్ుశ!
నేన ఎకుకవగా వూహ ుంచ్ కొనవననేమో? లేద లేద ఏుం? ఒక చినన పర దరిుంట్ిని
అుందుంగా నిరిముంచ్ కోవడ్ుంలో తపేపముుంది ? ఇతడెుంద కు నవతో సహ్కరిుంచ్డ్ు?
ఏ మధూ ఇుంట్ికి ఆలసూుంగా వసత నవనడ్ు కూడవ. యాుంతిరకమ ైన జీవతుం న ుండి
బయట్పడ్ట్ుం అుంట్ట వూసనవనికి అుంకిత మవడ్మూ...! ఇుంద లో నవ తపేపుం
వుుంది? స్త ీలో ఆనుందుం ద రకని మొగవాడ్ు మరో అలవాట్టలో ఆనుందవనిన
వెతతకుకుంట్ాడ్ట్. నేనేుం చ్ేసేత నవ తపేపమీ వుుండ్కుుండవ వుుంట్టుంది?
 మేమిదద రుం కలిసి బయట్కు వెళిళ ఎుంతకాలమయూుంది ? అుంత వరకూ
య ుంద కు? ఒక అణ్వ మలెే పూలు ఆయనుంతట్ ఆయన కొని తెచిా
ఎుంతకాలమయూుంది?

ఇకకడ్ సమసూ మలెే పూలూ, కొని తేవడ్ుం - ఇదికాద . న వుా నవకు

బయట్కూడవ జ్ా పకుం వునవనవు స మా! అనన వష్యానిన స నినతుంగా
పరకట్ిుంచ్డ్ుం. ఎపుపడ్య రాయలా వుుండే దేవుడ్ు ఒకకరోజు హ్ఠాతత
త గా ఓ
గుపెపడ్ు మలెే పూలు ఇుంట్ికి పట్టా కొసేత నిశాయుంగా ఆ రాతిర మనస లోని కోరిక
వజుర ుంభిుంచ్దవ! ఇుంత చినన వష్యుం తెలుస కోడెుంద కు మొగవాడ్ు? పెైగా నీకేుం
తెలీదుంట్ాడ్ు - తనకు మహా తెలిసినట్టే .

నవకు ఒకట్నిపిసత ుంది. ఒకపుపడ్ు ఆడ్పిలే లు ఉమమడి కుట్టుంబాలోే కోడ్ళుళ

అయేూవారు. ఊపిరి సలపని పనితో సతమతమయేూవారు. ఆలోచ్నకే తీరిక
వుుండేదికాద . ఇపుపడ్ు సాుంత కాపురాలు వచ్వాయ. ఇరవెై ఏళుళ వచ్ేావరకూ
చ్ద వు, చ్ద వు పూరత యాూక పెళిళ.... పిలే లూ.... వాళళకు ఎనిమిది, పది
సుంవతసరాలు వచ్ేావరకూ హ్డవవుడి , ఆ తరాాత ఒకకస్ారిగా ద రికే "తీరిక" ఈ
తీరిక అతూుంత పరమాదకరమ ైుందన కుుంట్ాన . అపపట్ివరకూ జలపాతుంలా
పరవహ ుంచిన జీవతుం ఏమీ తోచ్నట్టే ఆగిపో తతుంది.

నిజమేనవ! నిజుంగా ఇదేనవ! ఇదే సమసూ అయతే ఒక చ్కకట్ి చితరుం గీసత ే

సమయుం గడిచిపో తతుందే ...! అకకడ్ సమసూ పేరమ, అభిమానుం వీట్ి గురిుంచి....
 29 కార్తత కము

ఈ మధూ నవనన మాట్ిమాట్ికర గుర్తసత నవనడ్ు. ఈ పరపుంచ్ుంలో యమడ్లేక

వెళిళపో యన నవనన. రవాుంత పేరమకోసుం అలమట్ిుంచిపో యన నవనన. నవకొక
కొడ్ుకు పుడితే వాడికి నవనన పేరు పెట్ా ట కోన . పేరు కాద ముఖూుం. నవననలా
తయారుచ్ేయాలి. తరువాత కోడ్లిన దగిార కూరోాపెట్ా ట కుని వాడి అలవాట్టే మిట్ల,
అభిరుచ్ లేమిట్ల చ్ెపత ా న . అరధ ుం చ్ేస కోవడ్ుంలో ఎుంత ఆనుందముుందయ కళ్ీళరా
చ్యపిస్త ా న . (ఇదేమిట్ి ... అపుపడే నవలో వృదవద పూపు ఆలోచ్నలు వసత నవనయ?)

ఒక వష్యుం అరధ మౌతోుంది . నవననకి పేరమ యవాలేని అమమ నవ న ుంచి

పేరమని తీస కోలేని నవ భరాత , అుంతవ కలసి నన న భవష్ూతత
త లో మిగిలి వునన ఒకే
ఒక ఆశ (సుంతవనుం) వెైపు ఆలోచిుంచ్ేలా చ్ేసత నవనరు అన కుుంట్ాన . అవున !
అదే నిజుం లేకపో తే ఈ నిస్ాసరమయన జీవతుం గురిుంచి ఇుంత ఎకుకవగా ఏ మధూ
ఆలోచ్నలు చ్ెలరేగవు.

16 వ ైశ్ాఖము

కొతత ఇుంట్ికి మారి ఒకరోజు అయుంది. చ్వలా గమమతత యన కుట్టుంబుం తుండిర ఒక

భాగుంలో, ఇదద రు కొడ్ుకులూ చ్ెరో భాగుంలో.....

ఇలుే బాగానే వుుంది. నవలుగిళళ లోగిలి, వెన క పెరడ్ు.

 ఇలుే సరుద కోవట్ానికి గుంట్ పట్ిా ుంది. పెదద గా స్ామాన లు ఏమునవనయని? ఈ
లోపులో అయద నిముషాలపాట్ట వరష ుం వచిా వెలిసిుంది .

శరదృతతవు వసయ
త ుందుంట్టనే పరకృతి అుంతవ ఒక అద భతమ ైన అన భవుంకోసుం
ఎద రుచ్యసత ననట్టా ుంట్టుంది . చ్కివాకాలు, నిరమలాకాశుం, తెలే మేఘాలు,
వెగిసపూలు, కాుంచ్న కుస మాలు, ముంకెనలు....అుంద కేనేమో"
శారదవరాతతర లజాల లసతవత రక హార పుంకుత లు" అనవనడ్ు నననయూ. నవనన
వుననపుపడ్ు వెనెనలోే కారీత క భోజనవల కెళ్్ళవాళళుం. మనిష్ికర మనిష్ికర
మధూ....వాళ్ళళుంత ఆతీమయులెైనవ కానీ అన బుంధవనిన పెుంచ్ేవ యవే ! కోడ్లు,
అలుే డ్య, పెదద తవత - ఎవరయనవ సరే, అుందరూ కలిసి పో వడవనికే కదవ ఈ కారీత క
భోజనవలు, శాి వణ్మాస నోములూ.....కాలుం కిమకిముంగా కొుండ్ చిలువలా
స్ాుంపరదవయానిన మిుంగేసత య ుంది .

ఇలుే సరుద కునవనక ఏుం చ్ేయాలో తోచ్లేద . చ్ ట్టా పకకల వాళళుంతవ కొతత
శీిహ్రష నెైష్ధుం మరోమారు చ్దివాన . పకకమీద వెలే కిలా పడ్ుకుని గుుండెలమీద
అుంత పెదద పుసత కుం పెట్ా ట కుని చ్దవడ్ుం (అుంద లోనయ శీిహ్రష నెైష్ధుం) చిలిపి
అన భవుం!

నలుడికర , దమయుంతికర మధూ "సిగా ు " అనే నది పరవహ సయ

త వుుందట్. అతడిని
చ్ేరాలుంట్ట ఆమ దవనిన దవట్క తపపలేద . ఏుం చ్ేసత ుంది పాపుం? ఈత రానివాడ్ు
కుుండ్లన కట్టా కుని నదిని దవట్ినట్టే - తన ర్ముమలుంద య్వనుంవలే
నయతనుంగా యేరపడ్ుతతనన కుుంభముల జుంట్ స్ాయముతో లజా అనే నదీ
మారాా నిన దవట్ి అతడి హ్ృదయ స్ామాో జ్ూనిన అధిష్ా ి ుంచిుందట్. ఎుంత గ్పప
పో లిక? ఎుంతో స నిశతమయన పరిశీలనవ దృష్ిా , ఊహ్ వుుంట్ట కాని ఈ వరణ న
చ్ేయడ్ుం కవకి స్ాధూుం కాద . స్ాహ తీ పరపుంచ్ుంలో ఇుంకా మర్క ఒక శీిహ్రుష డ్ు,
ఒక శీినవథ డ్ు ఎుంద కు పుట్ా లేద ?

17 వ ైశ్ాఖము

కొతత ఇుంట్ిలో చ్ేరి ఒకరోజు గడిచిుంది. ఈ రోజు పార రుంభమే అదయ లా వుుంది. ఏదయ
జరగబో త ుందని మనస పదే పదే చ్ెబుత ుంది . ఏుం జరుగుతతుంది ? అవే
మేఘాలు, అదే ఆకాశుం! ఇుంకేుం జరిగుతతుంది? ఆయన త ుందరగా ఇుంట్ికి
వస్ాత రా? లేక ఆలసూుంగా వచిానవ ఆనుందుంగా వచిా 'ఈ రోజు పేకాట్లో చ్వలా
డ్బుబ వచిాుంది. రేపు ఎట్నవన బయట్కు వెళదవుం' అుంట్ారా! రెుండిుంట్ిలోనయ
అద భతమ ైన ఆనుందుం ఏదీ లేదే! మనిష్ి ఆనుందవనికర, వచ్వరానికర కారణ్ుం
పేకాట్లో గెలవడ్ుం, ఓడ్ట్ుం లాుంట్ి చినన వష్యాలవడ్ుం ఎుంత ద రదృష్ా ుం.

అయనవ ఏదయ జరగాబో త ుంది ! మనస పదే పదే చ్ెబుత ుంది.

అన కుననట్టే జరిగిుంది.

అతడిని చ్యశాన .
 ఆ కురివాడ్ు -

ఆకాశుం మీద న ుంచి దేవతలు సముదరుంలోకి తవడ్ుకట్ిా అమృతవనిన పెైకి

లాగుత ుంట్ట వచిాన చ్ుంద ర డిలా వునవనడ్ు. కానీ ఆ లేత కళళలో ఏదయ ఆరిత
సపష్ా ుంగా కనిపిుంచిుంది ఎుంద కో!

.......

అన మానుం నిజమ ైుంది.

మాట్ వరుసకి నతిత గురిుంచిన కథ చ్ెపుతే రాతరుంతవ మేల కని దవనిన స్ాధన
చ్ేసినట్టే నవనడ్ు. అశువుగా పదూుం చ్ెపాపడ్ు. వెనెనలోే అతడ్లా నిలబడి పదూుం
చ్ెపుత ుంట్ట ఎుంద కో తెలీద గానీ నవనన గుర్త చ్వాడ్ు. సుందేహ్ుం లేద . ఇతగాడయ
వజ్ా నఖని. కానీ ఎుంద కో పట్ాా లు తపుపతతనన బుండిలా తోసయ
త ుంది. ఎవరో కవ
అనవనడ్ు - 'ఇది వరకు లోకుం మీద రోష్ుంతో కూడిన యేదయ వాుంఛ వుుండేది .
ఇపుపడ్ు దవనిమీద కూడవ నిరాసకత త' అని....అతడి సిితి కూడవ అలానే
వుననట్టా ుంది. ఆ కళళలో సుంపూరణ మ ైన వజ్ా నుంతోపాట్ూ లీలగా, ఇపుపడిపుపడే
తయారవుతతనన నిరే క్షూుం, ఈ పరపుంచ్ుం పట్ే రాక్షసతాుం త ుంగిచ్యసత నవనయ. అవే
పెరుగుతే ఎుంత కష్ా ుం! ఆూఁ! ఇపుపడ్ు గుర్త చిాుంది . నవనన పో యన కొతత లో నవ
అనేవారు లేక, వుననవారెవారూ మనస కి దగా రకాలేక , నవకూ పరపుంచ్ుం ఇుంత
నిరాసకత ుంగానే తోచిుంది . ఒుంట్రితనుం ఎుంత భయుంకరమ ైనది ! ఎడవరిలో పరయాణ్ుం
చ్ేసే ఒుంట్రి వాడికి ఒుంట్ె కూడవ సేనహ తతడ్వుతతుందట్! ఆ మాట్లలో ఎుంత
అరధ ముుంది! ఇతగాడికి అుందరూ వునవనరే. అయనవ ఎుంద కిుంత ఒుంట్రితనుం?

నతిత పో య పదూుం పూరత వగానే, అతడ్ు గరాుంగా చ్యసిన చ్యపులో పరపుంచ్వనిన

గెలిచిన ధికాకరుం చ్యసి నవవాచిాుంది .

దయరుంగా ఎవరో పాడ్ుకుుంట్ూ వెళుతతనవనరు.

"కన గ్ుంట్ిని ... శీిరాముని .... కన గ్ుంట్ిని

ఇనకులముంద ఇుంపుగాన పుట్ిా -
ఇలలోనయ స్తవనవయకుని
నేడ్ు కన గ్ుంట్ినీ...."

ఎుంత ముంచి తవూగయూ కరరత న. ఈ మామూలు జీవతుంలో తవూగయూ కరరత నలు

వనడ్ుం కాసత ఓదవరుప. ఎుంత తవదవతమూతతో పాడ్ుకుుంట్ూ వెళుతతనవనడయ ఆ
దవనయూ. నవ కనిపిసత ుంది -అరిపుంచ్ కోవట్ుంలో వుననుంత ఆనుందుం
మరెుంద లోనయ లేదని. అుంద కే క్షేత రయూ న ుంచి రామదవస వరకూ ఒక మూరిత ని
ఊహ ుంచ్ కుని 'మువాగోపాలా!' అనో - 'రామా!' అనో పలవరిసత య ఆ
తవదవతమూతలో సుంతృపిత పర ుందవరు అన కుుంట్ాన .

ఈ మన ష్తలిన పేరమిుంచ్డ్ుం కనవన ఊహాజనితమ ైన కలపననీ, పరకృతినీ,

పార ణ్ుంలేని వసత వులీన పేరమిుంచ్డ్ుం నయుం. పేరముంట్ట దేముని ముుంద నిశశబద
ధవూనుంలో కూడవ అతడ్ు నీ జ్ా పకాలలో నిలిచి వుుండవలట్. సముదరపు చ్ెరో రెుండ్ు
అుంచ్ ల చివర నిలబడవడ ఈ దరి న ుంచి ఆ దరికి పరవహ ుంచ్ే తరుంగాలాే ఒకళళ
సమృతతలు ఒకరికి చ్ేరాలట్. అదట్ పేరముంట్ట. ఇదుంతవ స్ాధూుంకాద కాబట్ిా "నిది
చ్వల స ఖమా-రాముని సనినధి చ్వల స ఖమా" అుంట్ూ వాపో యాడ్ు తవూగయూ
తవతయూ.

.....

ఈ రోజు వెైదేహ అదయ రకుం కొతత బట్ా లు కట్టా కొుంది. కొుంతకాలానికి అమామయలు
ఓణ్ీలు, పరికిణ్ీలు, ముదద బుంతి పూలూ అనీన మరిాపో తవరన కొుంట్ా. పస పు
సుంగతి సరేసరి. స్త ీ స్త ీతాుం న ుండి వడివడి ఆకారుంలో పురుష్తడికి దగిా రయ అతడి
ఆరాధన న ుంచి దయరమవుతోుంది .

........

ఈ రోజు మనసుంతవ ఎుంద కో అదయ లా వుుంది. (మరీ వషాదుంగా వుననపుపడ్ు నీ

మనస వెైపు చ్యడ్ు. ఒకపుపడ్ు అమితమయన సుంతోష్ుం ఇచిానదే కదవ
ముందవకినీ) ఆ స్ాియలో ఆలోచిుంచ్ట్ుం స్ాధూమేనవ! ఆనుందుం పెై ముస గు తీసేత
కనబడేది వషాదమట్. అుంద కే అనవనరు - వషాదవుంత ఆనుందయ బరహ్మ అని.

.......

నే చ్ెపపలేదయ మళీళ ఈవేళ మనస్ానుందుంగా వుుంది. ఒకోకరోజు ఒకోకలా

వుుంట్టుంది . లేచిన వేళ్ీ వశేష్మన కుుంట్ా.

నోట్ిమీద ఈ రోజెుంద కో మాట్ిమాట్ికర తవళళపాక అననమాచ్వరుూలవారి

"వరహ్పు రాజదె వడిదికి రాగా" అనన కరరత న కదలాడ్ుత ుంది . పిుంగళి సయరన,
ముకుక తిమమనన వీళళ సుంగతి వదిలేదద వ ుం. ఒక కావుంట్ి పాపరాజు, ఒక కాస ల
పురుషో తత ముడ్ు, ఒక శీిపాద కృష్ణ మూరిత శాసిత ీ, తిరపురనేని రామస్ాామి, వేలూరి
శవరామశాసిత ీ, ఒక దీపాల పిచ్ాయూశాసిత ీ, వేర్క వశానవథ సతూనవరాయణ్వారూ
ఎవరూ మళీళ పుట్ా రేుం? వెలవెలబో తతనన తెలుగుతలిే న ద ట్ కుుంకుమ
దిదద రేుం?

నోట్ిమీద ఇుంకా "వరహ్పు రాజదె" కద లుత నే వుుంది. అరద రాతిర ఆయన

దగిా రకు తీస కొబో తే అుంత నిశశబద ుంలో వదద నవనడ్ు. ఎుంద కనవనడ్ు. 'కురు చిరు
కడ్ు నిడ్ు శబద ముల రడ్ల కచ్ ా పరమగునపుపడ్ు దిారుకత ట్కారమగున "
అనవనన . ఆయనకర అరధ ుంకాలేద .

.... స్త ీని పరకృతితో పో లిాన కవ ఎవరోగానీ చ్వలా గ్పపగా పో లాాడ్ు. 'బాలూుం
హేముంతుం - కాసత వయస రాగానే పెళళనే వసుంతుం కోసుం ఎద రుచ్యసే శశరుం -
పెళళయాూక గీ ిష్ముం అట్.'

అుంద కేనేమో ఈ మన ష్తూలుంతవ ఇుంత నిస్ాసరుంగా జీవతుం గడ్ుపుతతనవనరు.

వీళళకి ఆనుందవనిన ఇవాడ్ుం తెలీద . తీస కోవడ్ుం అుంతకనవన తెలీద . ఒక ముంచి
భావానిన ఆస్ాాదిుంచ్రు. ఒక ముంచి పరబుంధవనిన చ్దవరు. వాసక సజా నకి
వపరలబద కి తేడవ తెలియద .

ఇలాట్ి శలలాే ట్ి మన ష్తూల మధూన ుంచి, అన భూతి రాహ తూమనే పరాతవల
మధూలోుంచి, నిరాసకత లోయలోే ుంచి, నిశశబద పు అడ్వులోే ుంచి ముందవకిని
పరవహ సత ుంది. ఏ స్ాగర సుంగమానికి?

నవనన బాగా గుర్త సత నవనడ్ు.

.....

ఈ రోజు అతడిని చ్యసేత జ్లేసిుంది . ఇుంట్లే సరిగా అననుం కూడవ పెట్ా లేద . ఒక
క్షణ్ుం తలిే పేరమ చివుకుకముంది . కానీ స్ాన భూతి కిది సమయుం కాద . ఒకస్ారి
అది చ్యపిసేత మనస మళీళ మళీళ మరీ మరీ దవనేన కోరుతతుంది . అుంద కే కాసత
కఠినుంగా వుుండవలిస వసత ుంది.

.... నిజమే చ్వలా మామూలుగా కనిపుంచ్ే ఈ రాయ- దీనిన చ్ెకికతే ముంచి

శలపమవుతతుంది. ఈరోజే తెలిసిుంది.

'ప్ట్వేసి అననుం వడిడ స్ాత నన కునవనవా! ఇుంత వయస వచిాుంది కష్ా పడి
న వుా సుంపాదిుంచ్ కోలేవూ!' అనవనన . పాపుం ఒకకక్షణ్ుం పాట్ూ ఆ లేత మొహ్ుం
వాడిపో యుంది. అుంతలోనే ఎుంత రోష్మనీ! అట్ాే గే బయట్కు వెళిళపో యాడ్ు.
ఎపుపడయ తిరిగి వచ్వాడ్ు. దవరి పకకన కూరుాని క్షురకరమ చ్ేశాడ్ట్. ఆ డ్బుబలు
తీస కుని వచిా చ్యపిుంచ్వడ్ు. రవాుంత రోష్ుంతో, కాసత ఠీవతో గరాుంగా అతడ్ు
అలా నిలబడి చ్ేయస్ాచి డ్బుబలిన చ్యపిుంచి, 'ఇపుపడేముంట్ావ్' అని నిలదీసి
అడిగినపుపడ్ు నీకేమని అనిపిుంచిుంది ముందవకినీ? నీకు తెలీద పిచిాపిలే ా ! నే
చ్ెబుతవన వన . కననడ్గ్ళ రాగుంలో దీశాది తవళుం వనిపుంచిుంది .

స్ర గస .... జూ....డ్.... తరమా!

చిరునవుాలు, ముుంగురులు - మరి కన నల తేట్ ల
వరతవూగరాజ - వుందనీయ! ఇట్టవుంట్ి
స్ర ... గ.... స ..... జూ..... డ్..... త.... ర.... మా

అనిపిుంచిుంది.

చ్పుపన దగిా రకి తీస కుని ముదద పెట్ా ట కునవనన .

16 ఆష్ాఢము

ఇది నిజుంగా జరిగిుందవ? లేక నవ ఊహా?

ఎుంత పని జరిగిుంది?

అతడ్ు నవ భుజ్లమీద చ్ేతతలు వేసి దగా రకు లాకుకననక్షణ్ుం-ఈ పరపుంచ్ుం

భస్మపట్లమ ై పో లేదెుంద కని! లిపత మాతరుం - లిపత మాతర మయతేనేుం ఈ తన వు
వణ్ కిుందెుంద కని! ఎుంద కు జరిగిుందిలా?

ఎుంద కు చ్ేశాన నేనిదుంతవ? ఎుంద కు అతడితోపాట్ూ కూర్ాని పుసత కాలు

వార శాన . ఎుంద కు అతడిని క్షణ్ క్షణ్ుం తీరిాదిదద త వచ్వాన . నవ స్ామీపూుంలో
అతడిలో ఈ రకమ ైన భావాలు చ్ెలరేగుతతనవనయని ఛవయా మాతరుంగానెైనవ నేన
గిహ ుంచ్లేకపో వడ్ుం నవ తపేపనవ? ఇనిన వాకాూలు చ్దివ, ఇనిన మనో వశేే ష్ణ్వల
గురిుంచి ఆలోచిుంచి చివరికి ఒక చినన మనస గురిుంచిబ ఆలోచిుంచ్లేకపో యానే .
ఒక లేలేత మనస లో ఉవెాతత
త న లేచిపడే కడ్లి తరుంగాల ఘోష్ని
వనలేకపో యానే .

ఇదుంతవ తపేపనవ?

ముందవకినీ ! గుుండెల మీద చ్ెయూ వేస కొని చ్ెపుప. అతడిని చ్యసిన మొదట్ి
క్షణ్ుం నీకేమనిపిుంచిుంది?

అపుపడేమీ అనిపిుంచ్వలేద . కానీ కాలుం గడ్ుసత ననకొదీద అతడిని

పేరమిుంచ్స్ాగాన . అతడిలో.... అతడిలో నవకు నవ....నన కనబడ్స్ాగాడ్ు.

భాదరపద మాస్ారుంభాన వీధి అరుగుమీద కూరుాని చ్యరుమీద న ుండి పడే

వరష పు చిన కులిన చ్యసయ
త నేన వూహ ుంచ్ కొనన ఒక స్ ుందరూమూరిత నీ , వవాహ్ుం
దవారా నేన కోలోపయన నవనననీ అతడిలో పరతిషాా పిుంచ్ కుుందవమన కునవనన .
ఒక రాతిని ఎన నకుని దవనిన చ్ెకేకకొదీద కొతత అుందవలిన సుంతరిుంచ్ కుుంట్టనన ఆ
శలాపనిన చ్యసి తన ఎుంపికకు తవన మురిసిపో యన శలిపలా మురిసిపో యాన .

వయస్ర చ్ేా వరకూ ఇుంట్లే అమమనీ నవనననీ చ్యసి, పేరమరాహ తూుంవలే నవ భరత
అలా కాకూడ్దన కునవనన . కానీ నవ వరకూ వచ్ేాసరికి, స్త ీ ఎుంత అుందిుంచినవ
భరత తీస కోడ్ని గిహ ుంచి ఓడిపో యానన కునవనన . మళీళ ఇనవనళళకి ఇతడిని
చ్యసి

ఇతడికి కాబో యే భారూ

ఎవరో నవలాట్ి ఒక అమామయ

ఎపుపడయ ఎకకడయ భవష్ూతత

త లో ఒక శాి వణ్ శుకివారపు పేరుంట్ుంలో గెడ్డ ుం
మోకాళళమీద ఆనిా కూరుాని కలలోే కి జ్రిపో యన ఒక కనెనపిలే వశాాస్ానీన,
అభిరుచ్ లీన భస్మపట్లుం చ్ేసే మొగవాడ్ు, ఈ పరపుంచ్ుం న ుంచి కనీసుం ఒకరనవన
తగాా లని ఆశుంచి నడ్ుము కట్ాా న . మూరీత భవుంచిన వూకిత తాుంతో, ఆడ్దవనిన అరధ ుం
చ్ేస కునే ఆరద ాతతో, ఆతమ వశాాసుంతో, అనుంతవనుంతమ ైన ఆతీమయతతో, దవనిన
ఆపాూయుంగా పరదరిశుంచ్గలిగే కళళతో, ఒక సుంపూరణ మ ైన మొగవాడ్ు
తయారవాాలని ఆశుంచ్ట్ుం తపాప! తపేపనవ?

ఒక మందాకినికి అతడు కొడుకు అవావలన్న, ఒక మందాకినికి

అతడు భర్త అవావలని, ఒక మందాకినికి అతడు తండిర అవావలన్న
క ర్ుకుంటే -
 అది తపాప... తపేపనవ!

క్షీరస్ాగరుం న ుండి రెుండ్ు దివూమ ైన చ్ేతతలు పెైకి లేచి స వరణ కలశుంతో

అమృతవనిన అుందిుంచినట్టే , ఒక ముందవకినికి యతడిని తీరిాదిదద ి
అుందిదద వ మన కుుంట్ట , అుంద లో నవ స్ాారధ ుం వుననదవ! ఇదుంతవ న వెాుంద కు
చ్ేశావూ అుంట్ట-

మరిిచ్ెట్ా ట కి ిుంద మేకలిన మేపుత కూరుానే గ్లే పిలే వాడ్ు ఎుంద కు

పిలే నగోి వ వూద తవడ్ు చ్ెైత ర మాసపు రాతిర నెమమదిగా వచ్ ాకునే లేలేత పువుా
అలా పుష్ిపుంచి ఏుం చ్ేసత ుంది? తన తయారుచ్ేసిన కాగితుం పడ్వ పరవాహ్ుంలో
ఒడిద డ్ుకులిన అధిగమిసయ
త ఠీవగా స్ాగిపో త ుంట్ట చ్యసే పిలే వాడి కళళలో
ఆనుందవనికి అరధ ుం ఏముుందుంట్ట....ఏముుంది?

ఇుంత తరికుంచినవ-

మనస చీకట్ి కోణ్వన వీణ్ య తీగలపెై అపశృతి కుంపనవనిన పుట్ిా ుంచినట్టే

మ డ్పెై పాకిన చ్ేతివెళుళ....ర్ముమల మధూ చ్ుంట్ిపిలే తల తగిలిన
అన భూతి....భరేత చ్ుంట్ివాడెై సత నవూనిన అడిగిన కొుంట్ె కోరెక !

పరభో! నన న నేన సమరిపుంచ్ కుుందవమని వచిాన క్షణ్ుం నన న నేన

పారేస కుని వెతతకోకవడ్ుంలో ఒక జీవతకాలుం ఆలసూమయుంది. క్షమిుంచ్ .
గడిచిన కాలుం గురుతతలుగా మిగిలిాన అన భవుం మచ్ాలిన చ్ెరిపి వేయలేమని
తెలిసినవ, ఆ వషాదమే ఆనుందమ ై, వేదవుంతమ ై, బరహ్మమ ై మిగులుతోుంది.

ఇపుపడేుం చ్ేయాలి?

ఈ పుసత కాలే అతడికిసత ే .....

అవున అది ముంచి పని.

వనగలిగితే మనస పుట్ల మధూ నిశశబద ుం పుంకుత లు వనిపిుంచ్ే రాగాల కనవన

శాి వూమయనది మర్కట్ి ఏది వుుంట్టుంది?

అతడికి పుసత కాలనిస్ాత న . జీరాడే కుచిాళుళ పెైకెతిత , పారే గోదవరి పాయలో

పాదవలిన తడ్ుపుకుుంట్ూుంట్ట రాధవ మనోహ్ర పూలలోే పరతిబ్రుంబ్రుంచ్ే
సాచ్ాదనుం....అదీ కావాలిసుంది. సముదరుం మీదన ుంచి వచ్ేా వేసవగాడ్ుప
మామిడితోట్ చ్ేరి వసుంతమ ైనట్టా , గీ ిష్మకాలపు అన భవుం హేముంతపు తతషార
కిరణ్మనీ! అదీ నేన కోరుకునేది.

ఒకపుపడ్ు అనగలిగేదవనిన ఏుం! స్ో మయాజీ అరధ మ ైుందవ? అని ఇపుపడవ

అధికారుం లేద . పెదద వాడ్ు అయపో యాడ్ు కాబట్ిా ఆ చ్్రవా లేద . అయనవ
స్ాహ్సుం చ్ేసి అుంట్ాన .

'మితరమా! అరధ మ ైుందవ?' అని.

 * * * *

ఆఖరి వాకూుం పూరిత చ్ేసి అతడ్ు తల పెైకెతత వ డ్ు. చ్దవడ్ుంలోనే రాతరుంతవ

గడిచిపో యనట్టా ుంది. గుడిడ దీపుం మసకబారిుంది. త రుపరేఖ వచ్ ాకుుంది .
అయనవ అతడి కదుంతవ ఏమీ తెలియడ్ుంలేద . కుంట్ికి నీట్ిపర ర అడ్ుడ గా వుుంది.

అతడి లేత చ్ెకికళుళ, ఒకవెైపు కినెనరస్ానికి మరోవెైపు నవగావళికి

నెలవులయాూయ.

లేచి బయట్కొచ్వాడ్ు.

అదే పరత ూష్ుం. అదే ముందవకిని. అవే వే రళుళ. అదే ముగుా . అదే సయరూకిరణ్ుం.

వుంగి మోకాళళమీద కూరుానవనడ్ు.

నిశశబద ుం మాట్ాే డినుంత గ్పపగా శబద ుం మాట్ాే డ్లేద .

అలికిడికి తలెతిత ుంది. అతడిని చ్యసిుంది .

ఆ రోజు ఆమ పుట్ిా నరోజు.

ఆ రోజు ఆమ తో మాట్ాే డ్బో యే మొట్ా మొదట్ి మాట్ని....పశాాతవత పమూ

క్షమిుంచ్ కోవడ్ములాుంట్ి వూరధ పదవలతో నిరీారూుం చ్ేయదలుాకోలేద .
అుంద లోనయ శుభపరదమ ైన పార తఃకాల పరభాత సమయాన హ మాలయాలోే
గుంగానది పుట్ిా న వేళ.....

"ఈ రోజు నీ పుట్ిా న రోజు ముందవకినీ ! ఏుం కావలి? నీకు నేనేమి యవాగలన ?"
అనవనడ్ు.

- నవకిుంత యచిాన నీకు నేనేమి ఇవాగలన అన కునవనడయ , నవదుంట్ూ

ఏమీలేని నేన నీకేమి ఇవాగలన అన కునవనడయ , అతడి మనస లోని భావుం
అతడికే అరధ ుంకాలేద . కాని అతడి మనస ఆమ కి అరధ మ ై ఆమ మోముపెై
సాచ్ామ ైన నవుా వెలిసిుంది.

ఏదయ అనబో యుంది . అుంతలోనే, అుంతకి ితుంరోజు 'నేన నీతో మాట్ాే డ్న స మా'
అని చ్ేసిన బ దిరిుంపు గుర్త చిానట్టా ుంది. పెదవులు బ్రగిుంచిుంది. నిశశబద ుం ఇదద రి
మధవూ పరణ శాల కట్ా గా, మూతి బ్రగిుంపులో చిరునవుా దవచిపెట్ా ి వే రళళ మధూ
ముగుా తో గచ్ ా మీద చ్ెుంగలా పూలాే ుంట్ి అుందమ ైన అక్షరాలిన జ్రిాుంది . తన
జనమదిన కాన కగా అతడి ఉననతి కోసుం దేముని చ్ేసిన పార రద నో లేక అది తన
అభిలాష్గా అతడి న ుంచ్ే ఆశుంచిుందయ తెలీద గానీ గచ్ ామీద పిుండితో ఒకోక
అక్షరమే ముగుా లా వార సిుంది.

"న .....వుా... గెలవాలి.....ఒకోక.....గోలు.....కొ.....ట్టా.....కుుం ....ట్ూ...."

 ఆమ వార యట్ుం ఇుంకా పూరిత కాలేద . అతడ్ు హ్ుషారుగా లేచి "ఇుంత చినన
కోరికా" అనవనడ్ు.

అది చ్వలా పెదద కోరిక అవబో త వుుందని అతడికా క్షణ్ుం తెలీద .

11

ఆటసథ లం చ్ ట్ూ
ా జనుం కిట్కిట్ లాడ్ుతతనవనరు. ఆ రోజు కరిడయ తసవానికి

ముగిుంపు ఆఖరిపో ట్ీ. ఆట్సి లుం గీత అవతల జనుం బారులుగా నిలబడివునవనరు.
జలాే రెవెనయూ అధికారి ముఖూ అతిధిగా వచ్ేాశాడ్ు. అుంతవ హ్డవవుడిగా వుుంది.
ఆట్సి లానికి నవలుగు గజ్ల అవతల వేసిన బలే మీద పెదద కపుప ఎుండ్లో
మిలమిలా మ రుసయ
త ుంది.

రెఫ్ర నోట్ిన ుంచి గట్ిా గా వజల్ వనిపిుంచిుంది. రమేష్ వాళళ సయకలు జట్టా
ఒకవెైపు న ుంచీ, ఆ ఊరి సయకలు జట్టా మరోవెైపు న ుంచీ ఆట్సి లుంలోకి దిగాయ.
తన వూరి జట్టా కి మదద తతనిసయ
త జనుం పెదద ఎతత
త న చ్పపట్టే కొడ్ుత వుుండ్గా
రెుండ్ు జట్ే ఆట్గాళళళ సి లుం మధూకి చ్ేరుకునవనరు. ఆట్గాళుళ తమ తమ
స్ాి నవలోే నిలుానవనరు.

స్ో మయాజ మాతరుం గీత అవతల, మోకాళళ మీద కూరుాని వునవనడ్ు.

గోదవలోకి దిగిన వస్ాత ద లిన కాలు వరిగినవాడ్ు చ్యసత ననట్టా నిససహాయుంగా
చ్యసత నవనడ్ు.
 అతడవ పో ట్ీలో పాలా నడ్ుం లేద . ఆ మాట్కొసేత అుంతకుముుంద పది
రోజులునుంచీ జరిగిన ఏ పో ట్ీలోనయ అతడ్ు ఇుంతవరకూ పాలా నలేద .

రమేష్ అతడి మీద చ్వలా తీయగా కసి తీరుాకునవనడ్ు.

స్ో మయాజని జట్టా లో చ్ేరిాన ముసలి డి రలే ు మాస్ాా రు జట్టా తోపాట్ూ పో ట్ీలు
జరిగే పట్ా ణ్వనికి రాలేద . వేసవ శలవులకు వెళిళపో యాడ్ు. ఇుంకొక మాస్ాా రు
వచ్వాడ్ు. ఆఖరి నిముష్ుంలో తనని తీసేశారని తెలిసి స్ో మయాజ మాస్ాా రి గదికి
పరుగెతత త కు వెళ్ీళడ్ు.

"డిరలే ు మాస్ాా రు నవ ఆట్ చ్యసిన తరువాతే నన న జట్టా లో చ్ేరిపుంచ్వరు స్ార్!

ఆఖరి క్షణ్ుంలో ఇలా తీసెయూట్ుం అనవూయుం" అనవనడ్ు. కనీనళుే ఒకకట్ట
తరువాయ అతడికి.

రమేష్ కలిపుంచ్ కుని "అవున స్ార్ మాస్ాా రు మాస్ాా రు చ్ెపాపరు కదవ అని
ముుంద ఇదవద మన కునవనన . ఉనన వాళళుందరిలోనయ కాసత బలహీనమయనది
మధ సయదన్ ఒకకడే . అతడిని తీసేసి ఇతడిని పెడ్దవమన కునవనన . కానీ
ఇతగాడికి ఎడ్మకాలితో ఆడ్ట్మే రాద . మధ యే నయుం... ...." అనవనడ్ు.

"ఎడ్మవెైపు కాద నేన కుడివెైపు ఆడ్గలన " గ్ుంతతలో ద ఃఖుం

అడ్ుడ పడ్ుత వుుంట్ట ఉకోి ష్ుంగా అరిచ్వడ్ు స్ో మయాజ.
 రమేష్ కిదుంతవ సరదవగా వుుంది. సరిగా ా ఇట్టవుంట్ి అవకాశుం కోసమే
చ్యసత నవనడ్ు. స్ో మయాజ మొహ్ుం చ్యసత ననకొదీద అతడికి పట్ా లేని ఆనుందుంగా
వుుంది. మాస్ాా రివెైపు తిరిగి "కుడివెైపు ఆడ్గలిగితే వాళళుందరూ మన సయకలు
జట్టా లో నవలుగెైద సుంవతసరాలన ుంచీ ఆడ్ుతతనన వాళ్్ళ సర్. ఆఖరి క్షణ్ుంలో
వాళళని తీసేసి కొతత వాళళని పెట్ా డ్ుం అుంత బావోదేమో....!" నమోత నట్ిసత య
అనవనడ్ు.

స్ో మయాజ పరిసి తి ఇరకాట్ుంలో పడిుంది. పూరిత గా వెళళకపో తే వేరు. దవని

సుంగతి మరిాపో వచ్ ా కానీ ఇపుపడ్ు వాళళతో వుుండవలి. పరతి రోజూ వాళుళ ఆ
దినుం తవలూకు ఆట్ సుంగతి మాట్ాే డ్ుకుుంట్ూ వుుంట్ట శని తలా వుంట్ూ వుుండవలి.
నిజమ ైన ఆట్గాడికి ఇుంతకనవన నరకుం ఇుంకొకట్ి వుుండ్ద .

అయనవ అతడ్ు స్ాధన మానలేద . దీని గురిుంచి తెలియాలుంట్ట పదిరోజులు

వెనకిక వెళ్ీళలి.

ఆ రోజు స్ాయుంతరుం సయకలు జట్టా పో ట్ీల కోసుం మరికొుంచ్ెుంసేపట్లే

బయలేద రబో త వుుంది . బస స తయారుగా వుుంది. స్ో మయాజ భుజుం
వెనకన ుంచి చ్ెయూపడిుంది. తిరిగి చ్యశాడ్ు.

స బాబరావు!
 చ్వలా దయరుంన ుంచి పరుగెతత త కు వసయ
త ననట్టే ర్పుపతతనవనడ్ు. "అమమయూ!
మీరు బయలేద రి వెళిళపో య వుుంట్ారన కొనవనన " అనవనడ్ు. అతనలా రావడ్ుం
స్ో మయాజకి ఆశారూుంగా వుుంది. "కుడికాలితో ఆడే వారికర, ఎడ్మకాలితో
ఆడేవారికర చ్వలా చినన తేడవ! కుడికాలితో ఆడేవాళుళ బొ ట్నవేలి పకక ఎముక
పెైభాగుంతో కొడ్తవరు! ఈ కాసత తేడవ తెలుసేత చ్వలు...."

స్ో మయాజ వసమయుంగా చ్యశాడ్ు.

"నిన న లెఫ్టా స్ాా పర్ గా తీస కునవనరట్గా?"

"ఇుంకా తీస కోలేద . తీస కుుంట్ట మాతరుం ఆ స్ాి నుంలోకి తీస కుుంట్ారు."

"అుంద కే" అుంట్ూ స బాబరావు చ్ేతతలు స్ాచ్వడ్ు. అతని చ్ేతిలో ఫుట్ బాల్
వుుంది. స్ో మయాజ సి బుద డ్యాూడ్ు. స బాబరావు చ్ెపపట్ుం మొదలు పెట్ా ా డ్ు.

కురివాళుళ జట్టా లు జట్టా లుగా చ్ేరి మాట్ాే డ్ుకుుంట్టనవనరు. బస స

పకకన ుంచి ఖాళీ సి లుంలోకి నడిచ్వరు యదద రూ అతని భుజుం మీద చ్ేయ వేశాడ్ు
స బాబరావు. "ఒకపుపడ్ు రాష్ా స్
ా ి ా యలో ఆడేవాడిని నేన ఇుంకొదిద గా స్ాధనచ్ేసి
వుుంట్ట ఎలా వుుండేదయ కానీ - అదే సమయుంలో పెళళయుంది. దవుంతోపాట్ట
ఉదయ ూగుంలో బదిలీలు - ప్ా - భవష్ూతత
త సమూలుంగా నవశనమయుంది . అుంతవ,
అుంతవ అయపో యుంది .....తనది తపుపలేదన కో....కానీ ఒకస్ారి ఆ తేడవ వచ్వాక
ఇక అది అుంతే."
 స్ో మయాజ మాట్ాేడ్లేద . ఆకాశుంలో రెుండ్ు కొుంగలు పడ్మట్ి
దికుకగా ఎగురుత పో తతనవనయ.

"....ఆ కసి దేనిమీద తీరుాకోవాలో తెలియలేద .....పేకాట్

అలవాట్యుంది....! చ్ెపాపన కదవ కసి అని...." నవాాడ్ు.

స్ో మయాజ తలెతిత చ్యశాడ్ు. అతనికి అరధ ుం కాలేద . మనిష్ి

ఓడిపో వడ్ుం గురిుంచీ, ఆ ఓట్మి తవలూకు నెైరాశాూనినుంచి వముకిత
పర ుందట్ుం కోసుం ఒక వూసనవనిన ఆశియుంచ్డ్ుం గురిుంచీ తెలుస కొనేట్ుంత
లోకజ్ానుం అతనికి లేద . అతడేదయ అనబో యేట్ుంతలో స బాబరావు
అతనికి బుంతి నుందిసత య "తీస కో" అనవనడ్ు. "చ్వలాకాలుం న ుంచీ
మూలపడి వుుంది. దీనిన ఎవరడిగినవ యవాలేద . ఒకపుపడ్ు నవ
పారణ్ుంలో పార ణ్ుం యది. పెళళయేూుంతవరకూ భారూ కనవన ఎకుకవగా నవతో
కలిసిపో యుంది. ఒక రాతరనీ లేద . పగలనీ లేద . వయసయ
మీరిపో యుంది. కానీ ఎకకడవ వదిలి పెట్ా కు. పాడ్యపో యుంది కదవ అని
పారెయూకు."

స్ో మయాజ దవనిన గట్ిా గా పట్టా కునవనడ్ు. ఆ దగా రగా

తీస కోవట్ుంలోనే ఒక రకమ ైన ఆతీమయత కనబడ్ుత ుంది.
 "ఇుంతకాలుం న ుంచీ ఒకే ఇుంట్ిలో వుుంట్ూ కూడవ న వూా ఫుట్ బాల్
ఆడ్తవవని నవకు తెలియద . తెలిస ుంట్ట ముుంద న ుంచ్ే మ లుకువలు
చ్ెపిప వుుండేవాణ్ణ ."

"ఎడ్మవెైపు న ుండి ఆడే అవసరుం నవకు యుంతకాలుం రాలేద .

కేవలుం నన న ఇబబుందిలో పెట్ా డవనికే యలా చ్ేస్ారు" అనవనడ్ు
స్ో మయాజ.

"అవునట్ ముందవకిని చ్ెపిపుంది. తనే పుంపిుంచిుంది. ఇుంతకాలుం నోరు

వపిప 'ఇది కావాలీ' అని అడ్గలేద . అుంద లోనయ ఈ రోజు తన పుట్ిా న
రోజు" నవాాడ్ు స బాబరావు. "న వేాుం కుంగారుపడ్కు. స్ాధన వుుంట్ట
వాళళుందరీన కొట్ా వచ్ ా....."

స్ో మయాజ వనడ్ుం లేద . అుంతకుముుంద వాకాూనిన, "నవ పార ణ్ుం

కనవన ఎకుకవగా చ్యస కునవన నీ బుంతిని" అననమాట్ని సమనాయ
పరుచ్ కొని - ఏదయ చ్ెపపలేని ఉదిాగనతతో, కృతజా తవ భావుంతో
వూగిపో యాడ్ు.

"మళీళ తిరిగి ఎపుపడ స్ాతవ్?"

 "పుండ్ుగరోజు ఆఖరిపో ట్ీ."

"పుండ్ుగ రోజ్?"

"అవున ఏుం?"

"అదే రోజున మా పేకాట్ వుుంది. పెదద ఎతత

త లో..."

"ఎడ్మకాలితో ఒక మాదిరిగా ఆడ్గలగాలీ అుంట్ట ఎుంతకాలుం

పడ్ుతతుంది?" మాట్ మారిా అడిగాడ్ు.

"బాగా రావడవనికి - అుంట్ట న వాపుపడ్ు కుడికాలితో ఎలా

ఆడ్ుతతనవనవ్ అలా ఆడ్ట్ానికి అయతే ఆరెనలుే పట్ా వచ్ ా. అలా
కాకుుండవ మీ సయకలు జట్టా స్ాి యీ అుంట్ట ఒకట్ి రెుండ్ు నెలలు చ్వలు."

"ఒకట్ి రెుండ్ు నెలలు" మనస లో అన కునవనడ్ు. "....రోజుకు ఎనిన

గుంట్లు స్ాధన చ్ేసేత " అని అడిగాడ్ు.

స బాబరావు అతనివెైపు వచితరుంగా చ్యసి "ఎనేనమిట్ి? రోజుకు రెుండ్ు

మూడ్ు గుంట్లు-" అనవనడ్ు.
 "రోజుకి రెుండ్ు గుంట్లు చ్ేసేత రెుండ్ు నెలలు పడ్ుతతుంది. పదహారు చ్ేసేత
వారుం చ్వలుగా!"

మొదట్ స బాబరావుకి అరధ ుంకాలేద . అరధ మవగానే ఒక

అన భవజుా డ్యన కరిడవకారుడ్ు, అపుపడే కొతత గా పరవేశసత ననవాడిని
తీస కుననట్టే అతడిని దగా రకు తీస కునవనడ్ు. అుంతలో బస స దగా ర
న ుంచి పిలుపు వనబడిుంది.

* * * *

పెదద చ్పుపడ్ుతో హ్రష ధవానవలు వనపడ్ట్ుంతో ఆలోచ్నల న ుంచి

వడివడి చ్యశాడ్ు. స్ాి నిక సయకలు జట్టా గోలు కొట్ిా ుంది. ఆ వూరి జనుం
చ్పపట్టే కొడ్ుతతనవనరు. ఆ రోజే ఆఖరిపో ట్ీ.

ఒకవెైపు న ుంచి రమేష్ సయకలు జట్టా , మరోవెైపు న ుంచి స్ాి నిక

సయకలు జట్టా గెలుచ్ కుుంట్ూ పెైకి వసత నవనయ. ఇది ఫెైనలుస.

జలాే స్ాి య పాఠశాల పో ట్ీలే ో ఒక గమమతత

త వుుంది. పలెే ట్ూళళ
న ుంచి వచిాన సయకలు జట్టా లో పెదద చ్ెపుపకోదగా ఆట్గాళుళ వుుండ్రు.
కేవలుం పో ట్ీలో పాలా నవలి కాబట్ిా వాళుళ వసయ
త వుుంట్ారు. మొతత ుం మీద
జలాే లో నవలుగో అయదయ ముంచి జట్టాలుుంట్ాయ. "ముంచి" అుంట్ట
అుందరూ పెదద ఆట్గాళళని కాద . రమేష్ లాుంట్ి వాళుళ ఇదద రో ముగుా రో
వుుంట్ారు. వాళుళ మిగతవ పిలే లిన వేస కొని గోల్స కొడ్ుత వుుంట్ారు.
అలాగే అపపట్ివరకూ కొట్టా కుుంట్ూ వచ్వారు కూడవ.

జలాే కేుందరపు స్ాినిక జట్టా నిజుంగా బలమ ైుంది. రమేష్ లాుంట్ి వాళుళ
అుంద లో ఆరుగురుదవకా వునవనరు. పెైగా ఆ జట్టా నవయకుడ్ు
ఆరడ్ుగుల ఎతత
త లో బలుంగా వునవనడ్ు. అతడెకకడ్ న ుంచి బతి
అుంద కునవన గోలు వరకూ తెసత నవనడ్ు. ఆట్ పార రుంభమయన మొదట్ి
అయద నిమిషాలోే నే ఒక గోలు కొట్ాా రు అవతలివాళుళ.

స్ో మయాజ అలాగే నిశాలుంగా కూరుాని చ్యసత నవనడ్ు.

పదిరోజులునుంచీ అతడ్లా చ్యసయ
త నే వునవనడ్ు. అతనికి పరవేశుం
ద రకలేద . పరతిస్ారీ రమేష్ వాళళ జట్టా గెలుసయ
త రావట్ుంతో అతడి
గురిుంచి దవదవపు అుందరూ పూరిత గా మరిాపో యారు.

కానీ అతడ్ు మాతరుం తన గురిుంచి మరిాపో లేద .

ఆ ఊరికి రాగానే వారికి వదవూరుధ ల హాసా ల్ ని వసతిగా యచ్వారు.

దిగిన మరుక్షణ్మే అతన బుంతిని పట్టా కుని పకకనే వునన ఆట్
సి లానికి వెళిళపో యాడ్ు. అపపట్ిన ుంచీ పార రుంభమయుంది స్ాధన.

తమ తమ హ్డవవుడిలో వునన మిగతవ వాళ్ళళవరూ అతడిని

పట్ిా ుంచ్ కోలేద . కానీ లేకపో తే అతన తెలేవారుఝామున నవలుగిుంట్ికర
వెళిళపో వట్ుం తెలిసి వుుండేది. అలసిపో యేవరకూ ఆడేవాడ్ు. రాళుళ,
రపపలు, గడిడ, మ ైదవనుం - ఏదీ చ్యస కోకుుండవ గుంట్లతరబడి
పరిగెతేత వాడ్ు. అతడి కాళళమధూ బుంతి ఒక ఆట్ బొ మమ అయుంది.
గోలుని పరిమాణ్ుం కనవన చిననదిచ్ేసి మధూలో రాళుళ పెట్ా ి , ఆ చినన
సుంద లోుంచి కూడవ కొట్ా డ్ుం స్ాధన చ్ేశాడ్ు. ఒకట్ని లేద . అతనికి
అతనే గురువు. జుట్టా న ుంచి కారే చ్ెమట్, కాలివేళళమధూ న ుంచి కారే
రకత ుం - ఏదీ అతడిని వెనకిక లాగలేద . అలసిపో య కళుళ మూస కుుంట్ట,
ముగుా తో "న వుా గెలవాలి.....ఒకోకగోలు కొట్టా కుుంట్ూ" అనన అక్షరాలే
కనపడేవ. అతన ఆ ఊరు చ్ేరుకునన నవలుగు రోజులకి గజుం
ఎడ్మునన రాళళమధూ న ుంచి రెుండ్ు వుందల గజ్ల దయరుంలో నిలబడి
ఎడ్మకాలుతో బాలుని సరిగా ా కొట్ా గలిగే స్ాియకి వచ్వాడ్ు.

ఇుంత చ్ేసినవ అదృష్ా ుం అతనివెైపు చ్యడ్లేద . తన స్ామరధ ూుం

పరదరిశుంచ్ే అవకాశుం అతనికి రాలేద . అపపట్ివరకూ వాళళ జట్టా చినన
చినన వాళళనుందరినీ కొట్టా కుుంట్ూ వసయ
త ుంది. ఆఖరి పో ట్ీకి ముుంద
పో ట్ీలో మాతరుం కాసత తవకిడి ఎద రెైుంది. కాని దవనిన సముం
చ్ేయగలిగారు.

ఈ ఆఖరి పో ట్ీలో మాతరుం మొతత ుం అుంతవ తలకిిుంద లయేూట్ట్టా

వుుంది.

అనినట్ికనవన ఎకుకవెైుంది జనుం గోల. తమ ఊరి వాళుళ ఎపుపడ్యతే

పరతూరుధల జట్టా ని నలుే లాే నలిపేసత నవనరో ఇక వాళళ ఆనుందవనికి
పట్ా పగాాలేే వు. అుంద లోనయ బుంతి వాళళ కెపా ె న కి ద రికితే చ్వలు గోల
మొదలెైపో తతుంది . అతడ్ు దవనిన పట్టా కొని ముుంద కు కద లుత ుంట్ట
గోలు దగా రవుతతనన జలపాతుంలా ఆ గోల కిమ కిముంగా కొదీద
ఎకుకవయేూది. గోలులోకి బుంతి వెళళడ్ుంతో చ్పపట్ే తో సమాపత మయేూది.

అరగుంట్ గడిచిుంది. అపపట్ికి స్ాి నిక జట్టా మూడ్ు గోలులు కొట్ిా ుంది.
రమేష్ ఎుంత పరయతినుంచినవ ఏమీ చ్ేయలేకపో తతనవనడ్ు. నలభ ై
అయద నిమిషాలు అయాూయ. పది నిమిషాలు పాట్ట వశాి ుంతి
ద రికిుంది.

రమేష్ వాళళ జట్టా బయట్కు వసయ

త ుంట్ట జనుం ఎగతవళిగా ఈలలు
వేయస్ాగారు. రమేష్ తపుప చ్ేశాడ్నన సుంగతి స్ో మయాజకి తెలుస .
మొదట్ వాలుగాలి తీస కోకుుండవ ఎద రుగాలి తీస కునవనడ్ు. ధవుంతో
అవతలి జట్టా బాదేసిుంది. ఇక ఈ దెబబన ుంచి తేరుకోవడ్ుం దవదవపు
అస్ాధూుం.

వశాి ుంతి అయన తరువాత ఆట్ తిరిగి పార రుంభమ ైుంది. పార రుంభమయన
అయదయ నిమిష్ుంలో గోలు చ్ేశారు పరతూరుధ లు. నవలుగో గోలు.

దవదవపు ఆట్ వదిలేస కునవనరు రమేష్ వాళుళ అవతలి జట్టా

నవయకుడికి గానీ బుంతి ద రికితే గ్రవుంగా పరకకకి త లగి దవరి యవాట్ుం
ముంచిదనే అభిపారయానికి దవదవపు వచ్ేాశారు.

సరిగా ా ఆ సమయుంలో జరిగిుంది ఆ సుంఘట్న.

ఏ అవకాశుం కోసుం స్ో మయాజ ఈ పదిరోజులు ఎద రుచ్యశాడయ -

ఎనిన నిశశబద పు అరధ రాతతర లు మౌనుంగా దేవుడిని "ఒకకస్ారి.... ఒకకస్ారి
అవకాశుం యపిపుంచ్ స్ాామీ" అని పార రిధ ుంచ్వడయ తెలియద కానీ, అది ఆ
క్షణ్ుం మధ సయధన్ కాలు బ ణ్కడ్ుం దవారా వచిాుంది. నిజ్నికి అతడ్ు
చ్వలా అరభకుడ్ు. ఏదయ కొుంత కాలుం ఆ స్ాి నుంలో నిలబడ్ుత వచ్వాడే
తపప ఇుంత వతిత డిని తట్టా కోలేడ్ు. అుంద కే కాలు బణ్ కిన నెపుం మీద
బయట్కు వచ్ేాశాడ్ు. అలా స్ో మయాజకి అవకాశుం ద రికిుంది.
 ఎడ్మవెైపు గోలు దగా ర లెఫ్టా స్ాా పర్ స్ాినుంలో నిలబడి వునవనడ్ు
మామూలుగా.

ఆట్ తిరిగి పార రుంభమయూుంది. ఇుంకా ముఫెైో నిముషాలు వుుంది ఆట్

పూరత వడవనికి.
మళీళ బుంతి అవతలి జట్టా కెపా ె న కి ద రికిుంది. దవుంతో తిరిగి జనుంలో గోల
పార రుంభమ ై, అతడ్ు గోలు దగా రికి చ్ేరుతతనన కొదీద ఎకుకవ అవస్ాగిుంది . అతడ్ు
రమేష్ ని తపిపుంచి ముుంద కు స్ాగడ్ుంతో జనుం అమిోుంత గట్ిా గా ఈలలు
వేయస్ాగారు. రమేష్ ని దవట్ితే ఇక దవదవపు అయపో యనట్టా ఇుంకొకకరే
అడ్ుడ వునవనరు. అతడ్ు చ్వలా చ్ రుగాా బుంతిని గోలు దగా రికి తీస కువచిా ఎడ్ుం
న ుంచి కొట్ా బో యాడ్ు. అతడి కళళముుంద చినన మ రుపు మ రిసినట్ా యుంది.
ఎద రుగా వచిాన కురివాడ్ు మ రుపులా అతని కాళళ మధూన ుంచి బుంతిని
తపిపుంచ్డ్మూ, మళీళ వెనకిక కొట్ెా యూడ్మూ అుంతవ లిపత పాట్టలో
జరిగిపో యుంది.

ఒక క్షణ్ుంపాట్ట అవతలి జట్టా నవయకుడ్ు తన కళళని తవనే

నమమలేకపో యాడ్ు. ఆట్ పార రుంభమయన ఈ గుంట్లో 'బుంతిని' అవతలి జట్టా
ఆపుచ్ేయడ్మనేది జరిగితే ఇదే మొదట్ిస్ారి.

అపపట్ివరాకూ కేకలు పెడ్ుతతనన జనుం కూడవ ఒకకస్ారి గోల ఆపుచ్ేశారు.

అపపట్ివరకూ గుంట్ట పెట్ా ట కుని కూరుానన రమేష్ వాళళ డి రలే ు మాస్ాా రి
మొహ్ుంలో కాసత చిరునవుా త ుంగిచ్యసిుంది .

అవతలి జట్టా కెపా ె న ఎద ట్ి 'కురివాడి' వెైపు పరిశీలనగా చ్యశాడ్ు. అపుపడే

ఆట్సి లుంలోకి దిగిన పనెనుండ్వవాడ్ు. ఎవరికో దెబబ తగిలితే ఆ స్ాి నుంలోకి
వచ్వాడ్ు. 'అదననమాట్ సుంగతి' ఇపుపడే బరిలో దిగాడ్ు కాబట్ిా కాసత చ్ రుగాా
వునవనడ్ు అన కునవనడ్ు.

బుంతి మళీళ వెనకిక వెళిళపో యుంది.

అయద నిమిషాల తరాాత మళీళ ఇట్ట రాస్ాగిుంది. స్ో మయాజ డవనికి

అడ్ుడ పడి, రెైట్ ఫ్ారార్డ అయన రమేష్ కి అుందిుంచ్వడ్ు. అతడ్ు దవనిన
'తీస కోవట్మూ' అుంతలోనే పరతూరిధ ఒకడ్ు అతనినుంచి దవనిన తపిపుంచ్డ్మూ
జరిగిపో యనయ్.

మూడయ స్ారి బుంతి తన దగా రికి వచిానపుపడ్ు ఇక ఎవరికర అుందిుంచ్ే పరసకిత

పెట్ా ట కోలేద . లెఫ్టా స్ాా పర్ స్ాి నుం న ుంచి నెమమదిగా కదిలాడ్ు. ముుంద లెైన
ఆట్గాళళని తపిపుంచ్వడ్ు. "హాఫ్స" మధూలోుంచి బాణ్ుంలా దయస కుపో యాడ్ు. ఆట్
పార రుంభమయన ఇుంతసేపట్ికి అదే మొదట్ిస్ారి బుంతి అుంతవరకూ వెళే డ్ముంట్ూ
జరగట్ుం. కుడికాలితో ముుంద కు తోసినట్టా నట్ిుంచి ఎడ్మకాలితో వెనకిక
త కకడ్ుం దవారా పరతూరిధ లెఫ్టా బాూక్ కి మతిపో యేట్ట్టే చ్ేసి, అతడవ దిగ్రమ న ుంచి
తేరుకోకముుందే బుంతిని బలుంగా కొట్ాా డ్ు. గాలికనవన వేగుంగా అది గోలువెైపు
దయస కుపో వడ్మూ, గోలుకి పది అడ్ుగుల ముుంద పడ్ట్మూ, పడ్గానే
గోలులోకి పో వట్మూ అుంతవ కన నమూసి తెరిచ్ేట్ుంతలో జరిగిపో యాయ.

మొదట్ి గోలు. జనుంలో కొదిద ముంది మాతరుం చ్పపట్టే కొట్ాా రు. ఎకుకవముంది
తమ ఊరి స్ాి నిక జట్టా ని బలపరిచ్ేవారే .

స్ో మయాజ ఆట్లో నేరపరితనవనిన గమనిుంచ్వడ్ు అవతలి జట్టా కెపా ె న .

పనెనుండయ ఆట్గాడ్ు కదవ అని ముుంద కాసత నిరే క్షూుంగా వునవనడ్ు. ఇపుపడ్ు
పరతూక్షుంగా చ్యశాడ్ు. అతడి కళుళ తిరిగిపో యాయ. అతడి అన మానుం
ధృవపరుాకొనే లోపులో రెుండయ గోలు అవట్ుం కూడవ జరిగిపో యుంది !

వెుంట్నే ఇదద రు ఆట్గాళళని స్ో మయాజ చ్ెరోపకకన నియమిుంచ్వడ్ు. వారి పని

అతడికి బుంతి ద రకుకుండవ చ్యడ్ట్మే. స్ో మయాజ ఎట్టవెళ్త ్ అట్ట కవచ్ుంలా
అతడిని అన సరిసత నవనరు. ఇక ఎట్టవెైపూ గోలు కాలేద . కానీ సమయుం
అయపో స్ాగిుంది . అపపట్ికి స్ో కరు 4-2 లో వుుంది.

స్ో మయాజ తన కిరువెైపులా అుంట్ిపెట్ా ట కునన ఇదద రు పరతూరుధ లీన చ్యశాడ్ు.

గుుండెలినుండవ ఊపిరి ప్లుాకుని పరిగెతత ట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు. పరతూరుద లకి
మతిపో యుంది. బుంతి లేకుుండవ ఊరికే అతడ్ు ఈ చివరిన ుండి ఆ చివరికి
పరిగెతత త తతనవనడ్ు. కొుంచ్ెుంసేపు అతడిని అన సరిుంచ్వరు. అయద నిమిషాలోే
అలసిపో యారు. వాళుళ కాసత వెన క పడ్గానే బుంతి అుంద కుని వెళిళ - గోలుచ్ేసి
వచ్వాడ్ు. స్ో కరు 4 - 3 కి చ్ేరిుంది.
 ఈస్ారి జనుంలో నిజుంగా ఉతవసహ్ుం పెరిగిుంది .

ఆట్ పూరత వట్ానికి ఇుంకా సమయుం పదిహేన నిమిషాలు మాతరమే వుుంది.

ఎలాగెైనవ ఈ సమయానిన వృధవచ్ేసేత చ్వలు. ఇది గిహ ుంచ్వరు అవతలవాళుళ.
తమలో తవమే ఆడ్ుకోస్ాగారు. స్ో మయాజ తన రెైట్ హాఫ్ దగా రికి వెళిళ ఏదయ
మాట్ాే డవడ్ు. అతడ్ు ముుంద కు స్ాగాడ్ు. బుంతిని వెనకిక కొట్ాా డ్ు. స్ో మయాజ
దవనిన అుంద కుని అతడి స్ాయుంతో ముుంద కు వెళ్ీళడ్ు.

దవదవపు ఆరుగురు ఆట్గాళుళ అతడిని ఎద ర్కనవనరు. అయనవ అతడి కాళళ

మధూ బుంతి మ రుపులా తిరుగుత ుంది . తవతయూ కాలుంన ుంచీ ఆడ్ుతతనన
అన భవుం, స బాబరావు చ్ెపిపన మ లకువ, ఈ పదిరోజులూ నిదవర హారాలు మాని
చ్ేసిన స్ాధన అతడికి స్ాయుం చ్ేసత నవనయ. అుందరీన తపిపుంచ్ కు వెళిళ ఇుంకో
గోలు చ్ేశాడ్ు.

స్ో కరు సముం అనగానే ఒకకస్ారి ఆనకట్ా తెగినట్టా జనుంలో చ్పపట్టే

మొదలయాూయ. ఇుంతసేపట్ివరకూ చితత
త చితత
త గా ఓడిపో తతనన జట్టా
ఉననట్టా ుండి వజుర ుంభిుంచ్ేసరికి కోడిపుందెుం కనవన ఎకుకవ హ్ుషారుగా అలకరి
చ్ేయస్ాగారు. డి రలే ు మాస్ాా రయతే , తనే స్ో మయాజని తీసేసిుంది అనన వష్యుం
కూడవ మరిాపో య చిననపిలే డిలా గాలిలో చ్ేతతలు స్ాచి అరవస్ాగాడ్ు.

ఆట్ పూరత వడవనికి పది నిమిషాలు సమయుం మిగిలివుుంది. రమేష్ జట్టా లో

ఆట్గాళళుందరూ ఆశారూ సిి తిలోుంచి బయట్కు వచ్వారు. వాళళకి అరధ మయుంది.
ఒకట్ట తమలోకి కొతత నీరు పరవేశుంచిుంది . అది ఉధృతుంగా వుుంది. తవము
చ్ేయవలసిుందలాే ఒకట్ట - ఎలాగయనవ స్ో మయాజకి బుంతి అుందిుంచ్డ్ుం.
ఇుంతవరకూ వాళళకి స్ో మయాజ ఆట్ తెలియద . ఉననట్టా ుండి తమ తరపున ఒక
ఆట్గాడ్ు పరవేశుంచి వీరవహారుం చ్ేయడ్ుం రెట్ా ి ుంచిన ఉతవసహానిన ఇచిాుంది.

అవతలి జట్టా కూడవ ఈ వష్యానిన గిహ ుంచిుంది. దవదవపు అయద గురు

ఆట్గాళుళ స్ో మయాజ చ్ ట్ూ
ా వలయుంగా ఏరపడవడ రు. ఈ ఆఖరి పది నిమిషాలూ
పార ణ్ుం పో యనవ సరే అతడికి బుంతి అుందనివాకూడ్దని దృఢనిశాయుంతో
వునవనరు. ఆట్ అుంతవ ఒక స్ో మయాజ చ్ ట్ూ
ా కేుందీ రకృతమయుంది.

సరిగా ా ఆ సమయుంలో తిరిగి అతడికి బుంతి ద రికిుంది. దవనిన అుంద కుని

ముుంద కు పరుగెతత స్ాగాడ్ు. అతడితోపాట్ట సమాుంతరుంగా గోలు వరకూ రమేష్
వసత నవనడ్ు. అయతే ముుందుంత స లభుం కావడ్ుం లేద . ఈస్ారి చ్ ట్ూ
ా
పరతూరుధ లునవనరు. గోలు ఇుంకాసత దయరుంలో వుుండ్గా బుంతిని రమేష్ కి అుందిుంచి
తన ముుంద కురికాడ్ు స్ో మయాజ. అదే వేగుంతో అతడ్ు తిరిగి వెనకిక అుందిసత ే
తన సయట్ిగా గోలులోకి కొట్ా వచ్ ా. ఇదీ స్ో మయాజ అభిపార యుం. కానీ రమేష్
అుంతరుంగుం అతడికి తెలియద . తన జట్టా ఓడిపో యనవ ఫరాాలేద . స్ో మయాజకి
వసత నన పేరు సహ ుంచ్లేకపో యాడ్ు. క్షణ్ుంలో స్ాారధ ుం అతడిన పూరిత గా
ఆకిమిుంచ్ కుుంది. స్ో మయాజకి తిరిగి బుంతి అుందివాకుుండవ తనే కొతత బో యాడ్ు.

అదే సమయానికి, బుంతి తిరిగి తన వదద కు వసత ుందనన ఉదేద శూుంతో స్ో మయాజ
ముుంద కు వుంగాడ్ు. ఎలాగయనవ బుంతిని గోలులోకి వెళళకుుండవ చ్ేయాలని
అవతలి జట్టా కెపా ె న్ గాలిలోకి ఎగరడ్ుం, అతడ్ు అన కుననట్టే బుంతి రాకపో వడ్ుం,
రమేష్ దవనిన సరిగా కొట్ా లేక పకకకి వెళిళపో వడ్ుం ఒకేస్ారి జరిగాయ. గాలిలోకి
ఎగిరిన పరతూరిధ కాలు అుంత వేగుంతోనయ వచిా స్ో మయాజ గుుండెలమీద ధడవలున
తగిలిుంది. మోకాలు గెడడ వ నికి తగలడ్ుంతో నవలుక తెగినోరుంతవ రకత సికత మయుంది.
గుుండెలు పట్టా కుని పో యనట్ా య మోకాళళ మీద పడిపో యాడ్ు.

జనుంలో హాహాకారాలు చ్ెలరేగాయ. చ్ెయాూలని చ్ేశారో యాదృచిాకమో

తెలియనట్టా అవతలి జట్టా కెపా ె నయ, రమేష్ ఇదద రూ మామూలుగా
వుుండిపో యారు.

స్ో మయాజకి సపృహ్ తపిపుంది.

* * * *

"మొతత ుం రెుండ్ువేలు పో యాయ" అనవనడ్ు స బాబరావు పేక పడేసత య .

"......పుండ్ుగపూట్ ఏమీ బావోలేద ."

"సేా కు పెుంచ్ దవుం" అనవనడ కడ్ు. ".... ఇలా ఎుంతసేపు ఆడినవ యుంతే."

"ఉనన డ్బబుంతవ కొట్టా శారు. నవ దగా ర ఏమీలేద ."

 "ఇుంట్ికెళిళ తీస కురా."

"ఇుంట్లేనయ లేద ."

"మరేుం చ్ేస్త ా వు?లేచిపో తవవా?"

స బాబరావు కొుంచ్ెుంసేపు ఆలోచిుంచి లేసత య "మీరు ఆడ్ుత వుుండ్ుండి !

నేనిపుపడే వస్ాత న " అని బయట్కు నడిచ్వడ్ు.

* * * *

పది నిమిషాల అుంతరాయుం తరువాత అట్ తిరిగి పార రుంభమ ైుంది.

పూరత వడవనికి ఇుంకా ఏడ్య నిమిషాలు వుుంది.

మాస్ాా రు పకకనే స్ో మయాజ స్ర మమసిలిే పడివునవనడ్ు. అతడి సిి తి

అుంతబావోలేద . నోట్ి న ుంచి రకత ుం రావట్మయతే కట్ిా ుంది కానీ ర్ముమలోే నొపిప
అలానే వుుంది.కదిలితే ఎకుకవ అవుతోుంది.

ఆట్సి లుంలో రమేష్ వాళళ జట్టా పరిసి తి కూడవ అలానే వుుంది. భీష్తమడ్ు
అసత న
ీ వూసుం చ్ేసిన తరువాత వజుర ుంభిుంచిన శతతర సెైనూుంలా పరతూరుధ లు
రెచిాపో యారు. బుంతి ఇవతల గోలు దగా రే ఆడ్స్ాగిుంది. దవదవపు పది ముంది
ఆట్గాళుళ గోలు దగా ర కోట్ కట్ిా నవ ఆపడ్ుం కష్ా మవుత ుంది . ఏ క్షణ్వనయనవ
గోలు అయేూలా వుుంది .
ఒక నిశాయానికి వచిానట్టా స్ో మయాజ లేచ్వడ్ు. "మధ సయదనిన వెనకిక
పిలిపిుంచ్ుండి మాస్ాా రు! నేన వెళతవన " అనవనడ్ు. తన చ్ెవులిన నమమలేనట్టా
మాస్ాా రు అతడివెైపు చ్యసి "న వాా! ఈ సిి తిలోనవ?" అనవనడ్ు.

"ఆలసూుం చ్ేయకుండి మాస్ాారూ! సమయుం మిుంచిపో తతుంది ."

అుంతలో పరతూరిధ కొట్ిా న బుంతి గోలుకి వెుంట్టర కవాసి దయరుం న ుంచి

తపిపపో యుంది . జనుం చ్పుపడ్ు కూడవ చ్ేయకుుండవ మరిాపో య చ్యసత నవనరు.

బుంతితోపాట్ట స్ో మయాజ కూడవ ఆట్సి లుంలోకి పరవేశుంచ్వడ్ు. తన శరీరమూ,

దవని బాధవ అనీన ఆ క్షణ్ుంలో మరిాపో యాడ్ు. అతడి కన ల ముుంద ముగుా తో
ముందవకిని వార సిన రుంగవలిే కలు - ముతవూలాే ుంట్ి అక్షరాలెై మ రుసత నవనయ.
'న వుా....గెలవాలి.... ఒకోక గోలూ కొట్టా కుుంట్ూ....'

"నవకొదిద గా శకిత నివుా ముందవకినీ !" అన కునవనడ్ు. అన కుుంట్ూ ఆట్సి లుంలో

అడ్ుగుపెట్ా ా డ్ు. ఆ క్షణ్ుం అతడ్ు స్ో మయాజలా లేడ్ు. అభిమన ూడిలా
వునవనడ్ు. హేరుంభోననత శూరపకరణ వవరహీీ కారియ ై శ ైలకనవూ రాజననవ
ఫ్ాలముండ్ల వభుగన కరిడ్య ై మోో గపో యన ధన వుని వరిచ్ే శీిరామచ్ుంద ర డిలా
వునవనడ్ు.
 * * * *

"ఎుంత తెచ్వావు?"

"అయద వేలు."

అకకడ్ునన వారుందరిలో ఒకకస్ారిగా కలవరుం రేగిుంది.

"సేా కు పెుంచ్ దవమా" అనవనడ కడ్ు.

"మరుంద కేగా ఇుంత తెచిాుంది ! ఈ రోజుతో అట్ల ఇట్ల తేలిపో వాలి" కూరుాుంట్ూ
అనవనడ్ు స బాబరావు.

* * * *

ఆట్ పూరత వడవనికి ఇుంకా రెుండ్ు నిమిషాలు వుుంది.

ఈస్ారి రమేష్ కూడవ అతడికి స్ాయుం చ్ేశాడ్ు.

రెుండ్ు జట్టా ల ఆట్గాళుళ కొదమసిుంహాలాే వునవనరు. కాలిన పెనుం మీద

గిుంజలా బుంతి ఎగిరెగిరి పడ్ుతోుంది.

సరాసకుత లూ కేుందీ రకరిుంచి బుంతినుంద కుని పరుగెతత స్ాగాడ్ు అతడ్ు. రాజు

వెుంట్ సెైనూుం కదిలినట్టే , అతని జట్టా తవలూకు ఆట్గాళళుందరూ అతడిని
అన సరిుంచ్స్ాగారు. ఈ కాలున ుంచి ఆ కాలుకర - ఈ మనిష్ి న ుంచి ఆ మనిష్ికర
బుంతి నిరఘర ఝరీ పరవాహ్పు తరుంగుంలా కదలస్ాగిుంది. ఆట్ సి లపు సగభాగానికి
రాగానే ఎద ట్ి ఆట్గాళుళ కోట్లా నిలబడవడ రు. పార ణ్ుం పో యనవ ఇక ముుంద కు
రానివాుం అననట్టే . ఆట్ "డవర " అయతేవాళళకి లాభుం.

కుడికాలి కిిుంద బుంతిని నిలబ ట్ిా గుుండెలినుండవ గాలి ప్లుాకునవనడ్ు.

స్ో మయాజ నెలరోజుల కిితుం ఇదే సిితిలో తన పార వీణ్ూుం నిరూపిుంచ్ కోవలసి
వచిాుంది.

ఆ సుంఘట్న గుర్త చిాుంది .

గోలు మధూలో డి రలే ు మాస్ాా రు వుంగ్ని నిలోావడ్ుం కనిపిుంచిుంది. కాసత

దయరుంగా ముందవకిని నవుాత నిలుాని వుుంది. మిగతవ మన ష్తూలూ,
ఆట్గాళళళ అుంతవ మాయమ ైపో యారు. తనేుం చ్ేస్త ా డవ అననట్టా ముందవకిని
చ్యసత ుంది.

ముందవకిని .... ముందవకిని చ్యసయ

త వుుంది.

అతడ్ు ఒకక అడ్ుగు వెనకిక వేసి బుంతిని స్ాచి కొట్ాా డ్ు.

తతపాకి గుుండ్ు శబద ుం వనగానే గాలిలోకి లేచిన పావురుంలా బుంతి గాలిలోకి

లేచిుంది. మేఘానిన అుంద కోవట్ానికా అననట్టా ఆకాశుంలో పయనిుంచి కిిుందికి
జ్రస్ాగిుంది.

"ఇతడికేమ ైనవ మతిపో యుందవ" అన కునవనడ్ు అవతలి జట్టా కెపా ె న .

అుంతదయరుం న ుంచి బథ్ిని కొట్ిా న స్ో మయాజని చ్యసయ
త గోలుకరపరూ అలాగే
అన కుని బుంతిని అుంద కోవట్ానికి ముుంద కు వచ్వాడ్ు.

భగీరధ డి వెన క హ్ొయలు పో త నెమమదిగా గుంగానది కిిుందికి దిగినట్ూ

ా
బుంతి నేలమీద పడి, ఆ పడీపడ్ట్ుంతోనే మలుపు తిరిగి గోలులోకి
దయస కుపో యుంది. దిగ్రమ చ్ెుందిన గోలు కరపరుకు క్షణ్ుంపాట్ూ ఏుం జరిగిుందీ
అరధ ుంకాలేద .

ఆట్ సమయుం పూరత యనట్ూ

ా ఈల మోో గట్ుం, జనుం కట్ా లు తెుంచ్ కుననట్ూ
ా
పరుగెతత త కు రావట్ుం ఒకేస్ారి జరిగాయ.

* * * *

అదే రాతిర ఒుంట్ిగుంట్కి...

తలుపు చ్పుపడ్వగానే తీసిన ముందవకిని, ఎద రుగా నిలుచ్ నన భరత

మొహానిన చ్యసి ఆశారూపో య, కుంగారూ భయుం మిళితమయన సారుంతో
"ఏమ ైుందుండీ ?" అుంది బేలగా.
 "అయపో యుంది ముందవకినీ సరానవశనుం అయపో యాుం డ్బుబపో యుంది.
రేపట్ిన ుంచీ ఉదయ ూగుం లేద " అనవనడ్ు స బాబరావు లోపలి రావట్ానికి కూడవ శకిత
లేనట్ూ
ా అకకడే కూలబడిపో త .

12

అతడు దిగేసర్శకి రాతిర రెుండ్యుంది. ఆ కిితుం రోజు స్ాయుంతరమే బహ్ుమతి

పరధవనుం జరిగిుంది. అతడికో పరతేూక బహ్ుమతి నిచ్వారు కూడవ.

చినన కపుప.

అది కాద ముఖూుం. పరశుంసలు. కళ్ీకారుడికర, కరిడవకారుడికర ఆహద ముఖూుం!

త లకరి జలుే లా అవ అతడిని తడిపాయ.

భోజనవలయాూక, ఆ రోజు రాతే ర తిరిగి బయలేద రారు. వచ్ేాసరికి రెుండ్యుంది.

సయకలు దగా ర వాహ్నుం ఆగిుంది. ఎవరిళళకు వాళుళ బయలేద రారు.

అతడ్ు ఇుంట్ికి వచిా తలుపు తట్ాా డ్ు. చిననకక నిదరకళళతో వచిా తీసిుంది.
"ఏమిరా ఏమ ైుంది? గెలాారా?" అని అడిగిుంది . గెలిానట్టా చ్ెపాపడ్ు.

"లోపల పడ్ుకుుంట్ావా? పకక బ ైట్ వేస కుుంట్ావా?"

 "బ ైట్ట" ఆవడ్ పకక తీస కొచిా బయట్వేసి తలుపేస కుుంది .

అతడ్ు పుంపు దగా ర మొహ్ుం కడ్ుకుకని బట్ా లు మారుాకుని పడ్ుకునవనడ్ు.

నిదరరాలేద . అరద రాతిర ఎవరికర నిదవర భుంగుం కలిగిుంచ్కుుండవ తన పకకని చ్యరున ుంచి
కాసత బయట్కు లాకుకని మళీళ పడ్ుకునవనడ్ు.

వేసవకాలుం అవట్ుం వలే ఆకాశుం నిరమలుంగా వుుంది. నక్షతవర లు పరకాశవుంతుంగా

వునవనయ. వెలే కిలా పడ్ుకుని చ్యసయ
త ుంట్ట అవ మీదకు రాలుతతననట్ూ
ా వుుంది.
చ్వలా చితరమ ైన అన భూతి. అతడి పెదవులమీద ఎుంద కో మాట్ిమాట్ికర
చిరునవుా త ుంగిచ్యసత ుంది . తలతిపిప మూసి వునన తలుపుల వుంక చ్యశాడ్ు.

ఆ తలుపులు తెరుచ్ కోవాలుంట్ట ఇుంకో మూడ్ు గుంట్లాగాలి! తన వజయానిన

కథలుగా వరిణ ుంచ్వలుంట్ట మరో మూడ్ు గుంట్లాగాలి!! అతడి మనస
వుుండ్బట్ా ట్ుంలేద . ఆ క్షణ్మే వెళిళ తలుపు తట్ిా చ్ెపాపలనన కోరెకని
బలవుంతుంగా అణ్చ్ కునవనడ్ు. ఎుంతో దగిా రగా వుుండి, ఎుంతో దయరుంగా
వుుండ్వలసి రావడ్ుం ఎుంత ద రే భుం. కి ితుం రోజు స్ాయుంతరమే తమ ఆట్ల ఆఖరి
రోజు అని తెలుస . ఆమ ఆలోచిుంచి వుుంట్టుందవ? తమ గెలుపుని వూహ ుంచి
వుుంట్టుందవ?

ఊరిన ుంచి తనీ అరధ రాతిర ఇుంట్ికి వచ్ేాస్ాత నుంట్ట మేల కని వుుండేదవ? ఏమో .....
రేపు అడ్గాలి.
 ఈ వధమ ైన ఆలోచ్నలతో అతడికి నిదరపట్ా లేద .

అతడికి తెలీద - ఆరుగజ్ల అవతల, మూసివునన తలుపుల వెన క ఆ

దుంపతతలు తమ జీవతవనిన ఎలా పునర్ నిరిముంచ్ కోవాలా అనన వేదనతో,
ఆలోచ్నతో నిుండవ మునిగి వునవనరని.

... ... ...

మరో గుంట్ గడిచిుంది.

అతడికి ఆ రోజు నిదర దయరమయుంది. ఎపుపడ్ు తెలే వారుతతుందవ అనన

త ుందరలో - అశాుంతిగా పకకమీద అట్ూ ఇట్ూ పర రే స్ాగాడ్ు. అుంతలో
లోపలునుంచి మాట్లు వనిపిుంచ్స్ాగాయ. అయతే అవ కుడివెైపు భాగుంన ుంచి
వచ్వాయ. రుంగారావు పెదద నన వాళళ భాగుంన ుంచి.

"మనుం త ుందరపడి వుుంట్ట పెదద పార ణ్వనికి మోసుం వచ్ేాదట్ుండీ..." భారూ.

"అుంద కేగదే ఎవరికర చ్ెపర పదద ననది -" రుంగారావు పెదద నన.

"నేనయతే ఎవరికర చ్ెపపలేద లెుండి . కానీ ఇుంకో రెుండ్ు మూడ్ు నెలలాగితే

అుందరికర తెలుసత ుంది ."
 "అుంతవరకూ రానిస్ాత మట్ట పిచిా మొహ్వాూఁ! అన కుననది అన కుననట్ూ
ా
జరిగితే అసలు ఏ గ్డ్వా వుుండ్ద ..."

అసపష్ా ుంగా బావుుండి మరీ అయదయ నెలలోనో ఆరో నెలలోనే బయట్ పడ్కుుండవ
త ుందరగా తెలిసిుంది ! నవకు అపుపడే అన మానుం వచిాుందుండీ నిలదీసి అడిగినవ
చ్ెపపలేద ."

"అుంద కేగా ఒళుళ చీరేసిుంది ."

"మీరు కలిపుంచ్ కోబట్టా తెలిసిుంది. ఈ లోపులో ఆ చ్ుందరుంగాడేమో గది ఖాళీ చ్ేసి

వెళిళపో యాడ్ు."

స్ో మయాజ సి బుద డ్యాూడ్ు. చ్ుందరుం గురిుంచిన వారత తో కాద . వెైదేహ గరభుం
గురిుంచి కూడవ కాద .....మారుతతనన నెైతిక వలువల పట్ే మనిష్ి పరవరత న
గురిుంచి.

కొనేనళళకిితుం పలెే లో జరిగిన సుంఘట్న గుర్త చిాుంది . తవతయూ సేనహ తతడే

ఆయన పుండ్ు ముసలి ప రోహ తూుం చ్ేసేవాడ్ు. ఆయన మనవరాలు చిట్ిా తలిే కి
పద నవలుగేళుళ. ఒక అరధ రాతిర కబుర్చిాుంది ....పార ణ్వయాముం దవారా ఆయన
పార ణ్వలు వదిలాడ్ని. ఆయన బాధ లోకుం ఏమన కుుంట్టుందయ అని కాద .
మనవరాలు తపుప చ్ేసిుందని కూడవ కాద . తన వధి తవన
నిరారిత ుంచ్లేకపో యనుంద కు! ఇది జరిగిన అయదవరు రోజులకి తెలిసిుంది -
చిట్ిా తలిే తపేపమీలేదనీ, రావచ్ెట్ా ట దగిా ర అలే రి కురివాడెవడయ వాట్టస కుని
ముదద పెట్ా ట కోగా అదే కడ్ుపన కొని భయపడిపో యుందని....
దవని అజ్ా నవనికి అమమలకకలు చ్వట్టగా నవుాకునవనరు. తవతయూ మాతరుం
చ్వలాకాలుం వరకు మనిష్ి కాలేకపో యాడ్ు. సేనహ తతడి మరణ్ుం ఆయనిన బాగా
కృుంగదీసిుంది .

ఇపుపడ్ుంతగా ఈ వెైదేహ ని కొడ్ుతతనన ఈ తలిే దుండ్ుర లకు తెలీదవ? నిజుంగా

ఒక తలిే , కూతతరి మనస లో భావాలు పడిగట్ా దలుాకుుంట్ట పసిగట్ా లేదవ? చీకట్ి
పడినవేళ ఆలసూుంగా రావట్ుం గమనిుంచ్లేదవ? ఏ ఒకక రోజనవన ఈ తలిే , తన
కూతతరు ఏుం చ్ద వుతతుందవ అని పాఠూ పుసత కాలు తీసి చ్యసేత అుంద లోుంచి ఒక
పేరమలేఖ జ్రిపడి వుుండేదేమో? పేరమలేఖ కాదికకడ్ ముఖూుం. కూతతరు చ్ద వు
ఎుంతవరకూ వచిాుందయ ఒకస్ారి అయనవ తెలుస కునే తీరిక ఏ తలిే కుుంది ? గుడెడ దద
చ్ేలో పడ్డ ట్ూ
ా చ్ద వు పిలే లకర, ఆఫ్స తుండి రకర, వుంట్ిలే ూ , తలిే కర ! ఇదిగో
ఇలాట్ిదేదెైనవ జరిగినపుపడ్ు తపపుంతవ అవతలి వాళళ మీదకు తోసేసి శక్షిసత య
వుుంట్ారు. తన తపుపకి తనని తవన శక్షిుంచ్ కునే సిి తిన ుంచి, అవతలివాళళని
శక్షిుంచ్ే సిి తికి వచ్వాడ్ు మనిష్ి భవష్ూతత
త లో ఇక ఇది కూడవ వుుండ్ద . తుండి ర
దగా రకు కూతతరు వెళిళ "నవనవన! నవకు కొదిద గా డ్బుబ కావాలి. మూడయ నెల అని
అన మానుం. మళీళ వాయదవల పదద తి మీద తీరేాస్ాత లే" అనవన
ఆశారూపో నకకరలేద . నవారు ముంచ్వనిన సరిగా ా బ్రగిుంచ్కపో తే రోజురోజుకర దవని
బుంధవలు ఎలా వద లవుతవయో, కాలుం గడిచ్ేకొదిద మనిష్ికర, మనిష్ికర మధూ
సుంబుంధవలు అలా వద లవుతతనవనయ. కొుంతకాలుం పో యాక తుండి ర, కొడ్ుకు,
కూతతళుళ వడివడిగా వుుంట్ారు. మరికొుంతకాలుం పో యాక భారాూ-భరత -వవాహ్ుం-
సహ్జీవనుం అనన అన బుంధుం కూడవ వుుండ్ద .

ఆలోచ్నలతోనే అతడికి మగతగా నిదరపట్ిా ుంది . మ లకువ వచ్ేాసరికి బాగా

పర దెద కికుంది. తెలే వారుఝామున లేవనుంద కు అతడ్ు కాసత బాధపడవడ డ్ు.

- ఎలా తెలిసిుందయ గానీ అతడి వష్యుం గురిుంచి ఇుంట్లే తెలిసిుంది . అుందరూ

అతడి చ్ ట్ూ
ా చ్ేరారు. ఎపుపడ్య అతడితో ఎకుకవగా మాట్ాే డ్ని రాజ్ కూడవ
అభినుందిుంచ్వడ్ు.

ఎనిమిది అవుత వుుండ్గా అతడ్ు ముందవకినీ వాళళ భాగుంలోకి పరవేశుంచ్వడ్ు.

తలుపు తోస కుని లోపలికి వెళ్ీళడ్ు. స బాబరావు లేడ్ు. ముందవకిని లోపల
స్ాననుం చ్ేసత య ుంది.

అతడ్ు ఆమ కోసుం వేచి వునవనడ్ు. స్ాననవల గదిలోుంచి సబుబ న రుగు

కలిసిన నీళుళ బయట్ికి వసత నవనయ. వాట్ిని చ్యసయ
త కూరుానవనడ్ు. అయద
నిముషాలోే ఆమ బయట్కు వచిాుంది. తడి జుట్టా న భుజుంమీద న ుంచి
ముుంద కు వేస కుని తతవాాలుతో తడి వదిలిసయ
త అదే సాచ్ామ ైన నవుాతో,
"ఎలా జరిగిుంది పో ట్ీ" అని అడిగిుంది.

అతడేదయ అనబో త వుుంట్ట, తలుపు తోస కుని స బాబరావు లోపలికి

వచ్వాడ్ు. అపపట్ికే ఎుండ్ బాగా రావట్ుంవలే అతడి న ద ట్ిమీద చ్ెమట్
మ రుసయ
త ుంది. ఆమ అతడివెైపు తిరిగి "ఎుంత వచిాుందుండీ" అననది.
 "రెుండ్ువేలు-"

"మనుం బయలేద రధవమా?"

"ఈపాట్ికి ఆఫ్స తెరిచి వుుంట్ారు."

"ఫరవాలేదుండీ . ఒకక నిముష్ుం" అని ఆమ అదద ుంవెైపు తిరిగి

బొ ట్టా పెట్ా ట కుుంట్ూ స్ో మయాజతో - "మేమొక గుంట్లో వస్ాత ము" అుంది.
పేరక్షకుడిలా చ్యసత నన అతడికి వాళళ మాట్లు అరధ ుంకాలేద . అుంతలో ఆమ
ముుంగురులు చ్ేవ వెనకిక తీస కుుంట్ూ, అదద ుం పకకగూట్లేుంచి ఒక వసత వు తీసి
అతడికి అుందిసత య "ఇదేమిట్ి ఇది మరిాపో యారు" అుంది.

స బాబరావు దవనిన అుంద కోలేద . ఆమ వెైపే చ్యసత నవనడ్ు. అతడి మోహ్ుంలో

ఒక అపూరామ ైన ఉదేాగభావానిన గమనిుంచ్వడ్ు స్ో మయాజ. అతడికి
ఆశారూుంగా వుుంది. అతడి ముుందెననడ్య ఆ భారాూభరత లు ఇుంతసేపు
మాట్ాే డ్ుకోలేద . ముందవకిని తన భరత ముుంద ఇుంత చిరునవుాతో ఎననడ్య
పరకాశుంచ్లేద .

ఆమ చ్ేతిలోది ఆమ భరత చ్ేతిలోకి జ్రుత వుుండ్గా దవనిన అతడ్ు చ్యశాడ్ు.

ముంగళసయతరుం !
 ఆమ స్ాననుంచ్ేసి వసత ననపుపడే మ డ్లో అది లేకపో వట్ానిన అతడ్ు
గమనిుంచ్వడ్ు. తీసి పకకన పెట్ా ి ుందేమో అన కునవనడ్ు. కానీ ఇది....

అతడి మొహ్ుంలోని భావాలిన చ్ద వుతతననట్టా ఆమ నవా "మనిష్ినీ

మనిష్ినీ కలపడవనికే ముంగళ సయతరమయన పక్షుంలో, మనస నీ మనస నీ దగా ర
చ్ేయట్ానికి ఉపయోగపడ్ని దవని అవసరుం ఏముుంది ....? ఎలా వుుంది
స్ో మయాజీ ఈ వాకూుం? చ్ుందరమే గానీ వుుండి వుుంట్ట ఈ వాకాూనిన చ్ౌరూుంచ్ేసి
వార స కునేవాడ్ు కదయ" అుంది. ఆమ ఎుంద కో వాతవవరణ్వనిన తేలిక చ్ేయట్ానికి
పరయతినసయ
త ననదని మాతరుం అరధ మ ైుంది .

అుంతలో బయట్ బుండి వచిా ఆగిన చ్పుపడ్యుంది. ఊరున ుంచి పెదద తత ,

మామయూ, పిలే లూ వచ్వారు.

ఇలే ుంతవ ఒకకస్ారిగా హ్డవవుడిగా మారిుంది. మధవూహ్నుం అయేూసరికి రెైలే ో

చిననబాబాయ, "అబబ రెైలు గుంట్లు అలేసుం బాబూ. వళళుంతవ హ్ూనుం
అయపో యుంది" అుంట్ూ పినీనదిగారు ఒకకస్ారిగా ఇుంతముంది ఎుంద కు దిగారో
స్ో మయాజకి అరధ ుం కాలేద .

ముందవకిని వాళుళ యుంకా ఇుంట్ికి తిరిగి రాలేద .

"ఏరా, నీకేదయ బహ్ుమతి వచిాుందట్గా" పెదద మామయూ అడిగాడ్ు.

 "అవున మామయూ" అనవనడ్ు స్ో మయాజ.

అుందరూ మధూగదిలో కూరుాని వునవనరు. పినిన ఒక మూల బ డిడ ుంగుమీద

పరయాణ్పు బడ్లికతో పడ్ుకుని వుుంది. బడ్లిక శరీరానికే గానీ నోట్ికి లేద .
మాట్ాే డ్ుత నే వుుంది . రాజ్ కూడవ అకకడే వునవనడ్ు. పిలే లు ఒక మూల చ్ేరి
అషాా చ్ెమామ ఆడ్ుతతనవనరు. వెైదేహ అకకడ్ లేద .

పెదద తత రుంగారావుతో, "అయనవ అదేమిట్ార రుంగా - అనీన త ుందరగా మీలో మీరే

ఆలోచిుంచ్ కుని ఉతత రాలు వార సేసి వుననపళ్ీన రమముంట్ట ఎలా? కాసత ముుంద
వార య్యదయ
ద " అుంది.

"ఏదయ అలా అయపో యుంది " నసిగాడ్ు రుంగారావు ఈ లోపులో స్ో మయాజ
లేచి తన బహ్ుమతి తెచిా చ్యపిుంచ్వడ్ు. అమదరూ దవనిన చ్వలాసేపు చ్యశారు-
పర గిడవరు.

"పలెే న ుంచి యుంకా ఎవరూ రాలేదేుం?"

"ఈ రోజు స్ాయుంతరుం బయలేద రతవరన కుుంట్ా."

చిననకక కళళ నీళుళ పెట్ా ట కుుంట్ూ, "నవనేన వుుంట్ట మేత సుంబరపడేవాడయ ,

ఆయనపో గానే అుందరమూ వడిపో యనట్ా యుంది" అుంది. ఉననట్టా ుండి
మనస మీద దెబబకొట్ిా వాతవవరణ్వనిన సుంతోష్ుంన ుంచి ఏడ్ుపు వెైపు
మారాగలగట్ుం ఒకక ఆడ్వాళళకే స్ాధూుం అన కునవనడ్ు స్ో మయాజ. తన
జ్ా పకాలోత , తన ఊహ్లోే తన పరతీ చ్ేతలోే కదలాడే తవతయూ - ఆయన గురిుంచి
ఇుంతవరకూ ఒకకస్ారి కూడవ బహ రుంగుంగా ఏడ్వలేద తన . (కాని ఒకక క్షణ్ుం
కూడవ మరిాపో లేద .) పెైట్కొుంగుతో యుంతలా కళుళ వతత
త కుుంట్టనన ఈ చిననకక
రోజుకి ఎనినస్ారుే తలుచ్ కుుంట్ూ ఉుందయ ఆయనిన? ఎవరెైనవ మనస లోకి
త ుంగిచ్యసి చ్ెపపగలిగితే బావున న!

"అయనవ వరహీనుం అవదట్ార రుంగా" అుంది పెదద తత సయ

ి లకాయానిన చ్వపమీద
ఇట్టన ుంచి అట్ట కదిలిసయ
త ...

"నవ మొహ్ుం, వరహీనమేమిట్ి? దవనికుంట్ట వీడ్ు సుంవతసరుం పెదద ే గా! అయనవ

పకకపకకన నిలబడితే చ్కకని జయడీ అవుతతుంది . వయసుంట్ట తకుకవగానీ మన
స్ో ముడ్ు పాతికేళళ వాడిలాగా కనపడ్తవడ్ు. అుంద లోనయ ఆ బుంతవట్
మొదలెట్ా ా క మరీ బావునవనడ్ు. నవ దిష్ా ే తగులుత ుంది ...." అుంది రుంగారావు
వదిన.

ఆ సమయానికి చినన పిలే లకి గవాలుందిుంచ్ట్ానికి వుంగుతతనవనడ్ు

స్ో మయాజ. అసపష్ా మ ైన అన మానుం అతడిని అకకడే ఆపిుంది.

"అయనవ ఈ పని ఎపుపడయ చ్ేయవలసిుంది. మా తరుంలో ఆడ్పిలే ని ఇుంత

వయస వచ్ేావరకూ ఇుంట్లే వుుంచ్ కోవట్ుం ఎరగుం బాబూ నవకయన ఎనిమిదయ
ఏట్నే అయుంది పెళిళ అయనవ వెైదేహని ఇుంత వయస వచ్ేావరకూ ఇుంట్లే
వుుంచ్ట్ుం ఏమిట్ి - ఎద రుగా కురివానిన పెట్ా ట కుని..."

అతడ్ు వనట్ుం లేద . వననది చ్వలు. సముదరపు మధూలో స డిగాలి ఏరపడితే

నలువెైపులా న ుంచీ ఉధృతమ ైన కెరట్ాలు వచిా నిలువెతత త తవకిడితో ఢీకొననట్ూ
ా
వలవలలాడవడ్ు. కరణ మున పడిన మాట్ కరిణ కయ ై, కరణ జలూకమ ై మనస ని
కరణ ముచ్ేసిుంది.అతడ్ు నిశేాష్తా డెై వాళళనే చ్యడ్స్ాగాడ్ు.
"-పరధవనవనికి ఎవరు కూరుాుంట్ారు ప్ట్లమీద-"
ఇుంద లో ఎుంతముందికి తెలుస వెైదేహ పరసత త పరిసి తి! తెలిస్ ఏమీ తెలియని
మన ష్తూలాే ఇుంద లో ఎుంతముంది నవట్కమాడ్ుతతనవనరు? ఇుంద లో ఎవరు
తనవాళుళ? ఎవరు పరాయవాళుళ?

అతడికి మొతత ుం మానవజ్తి మీదనే అసహ్ూుం పుట్ిా ుంది. ఎలుగెతిత

అరవాలనిపిుంచిుంది . వెైదేహ సుంగతి గ్ుంతత చిుంచ్ కుని ఈ లోకానికి
వెలే డిుంచ్వలనిపిుంచిుంది . వెైదేహీ ! వెైదేహీ !! వెై... దే....హీ !!
అుంతలో అనిపిుంచిుంది-తనకి ఆ హ్కేకముుందని.

అతడికి తవతయూ నేరిపన సుంస్ాకరుం వెన నతట్ిా హెచ్ారిుంచిుంది ....అవున !

తనకి ఎుంత అనవూయుం జరిగినవ ఒక అమామయ గురిుంచి చ్ెడ్ుగా పరపుంచ్వనికి చ్వట్ట
హ్కేకముుంది? జయూతి.... అతడి మనస లో పరకాశుంచ్స్ాగిుంది ! అది సుంస్ాకరానికి
సుంబుంధిుంచిన జయూతి తవతయూ వెలిగిుంచిన జయూతి! అది లిుంగమ ై, మహ్రిే ుంగమ ై
అుంతరుంగపు లోగిలిలో ముంచి - మానవతల సుంగమమ ై భాసిుంచ్స్ాగిుంది .
అనవధగా ఒకరిుంట్ికర వచిానపుపడ్ు అతడి కళళలో ఈ పరపుంచ్ుంమీద ఒక రకమ ైన
నిరాశతో కూడిన కసి కనిపిుంచిుంది . దవనిన గురిత ుంచి, దవని తపిపుంచ్ట్ుం కోసుం ఒక
స్త ీ అతడిని చ్ేరదీసి, అతనిలోని శకిత ని బయట్కు తీసిుంది. ఆ శకిత తో అతడ్ు
మాస్ాా రీన, రమేష్ ని, తన ఆకలినీ - ఇలా ఒకొకకక శతతర వునీ జయుంచ్ కుుంట్ూ
వచ్వాడ్ు.

ఇప్టుడు గెలవాలన్న తప్న్ని కూడా జయ్ంచాడు.

తన గెలుపు ఇుంకొకరికి చ్ెడ్డ పేరు తెచ్ేాలాట్ిదయతే ఆ చ్ెడ్డ పేరేదయ తనమీదే

ఎుంద కు వేస కోకూడ్ద ?

పరిపూరణ వూకిత తవానికి అది పరాకాష్ా ! దవనిని స్ాధిుంచిన వూకిత ని ఏ శకరత ఏమీ
చ్ేయలేద . ఒక స్త ీ అతనికి మ ట్టా గా నిలబడిుంది. అది ఎకిక అతన అుందని
శఖరాలకి వెళిళపో యాడ్ు.

కానీ ఒకరికనవన ఈ వష్యుం చ్ెపాపలి! ఒకరనవన తనని నమామలి.

ఈ పరపుంచ్ుం అుంతవ నీకు ఎద రు తిరిగినపుపడ్ు, నిన న ఎవరూ నమమనపుడ్ు

ఈ వశాల పరపుంచ్ుంలో ఒకరికనవన నీ బాధ వెలే డిుంచ్ కోవాలనీ, కనీసుం ఒకరి
దగా రనవన ఓదవరుప పర ుంది నీ నిజ్యతీ నిరూపిుంచ్ కోవాలనీ నీకుుంట్ట -ఆ ఒకకరూ
నమిమతే చ్వలు. పరపుంచ్ుం అుంతవ నమమకపో యనవ ఫరాాలేద అని నీకనిపిసత ే
వాళుళ వనవన వనకపో యనవ, కనీసుం అలాుంట్ివారు ఒకరునవనరని న వుా
అన కుుంట్ట....

- వారిని న వుా పేరమిసత నవనవననమాట్!

....

అతడ్ు ఆ స్ాయుంతరమే ముందవకినిని కలుస కునవనడ్ు.

13

"వ ళిళపో సో మయాజీ! న వుా ఇకకన నుంచి వెుంట్నే వెళిళపో ...."

అతడ్ు వసమయుంతో తలెతిత చ్యశాడ్ు. ఆమ మొహ్ుంలో ఏ భావమూ లేద .

అదే సాచ్ామ ైన చిరునవుా!

"అవున స్ో మయాజ....పిడికెడ్ు అననుం కోసుం ఇకకడ్ వుుండే అవసరుం నీకు

లేద నీ మనస ని వీళుళ త ట్టే పర డ్ుసయ
త నే వుుంట్ారు. అుంద లోనయ ఈ
వవాహ్ుం జరకకపో తే ఇుంకా బాధపెడ్తవరు. అుంద కే వెళిళపో ఈ పరపుంచ్ుంలో
ఎకకడెైనవ బరతకగలిగే స్ామరధ ూుం నీకు వుననదని నేన అన కుుంట్టనవనన .
అుంతేకాద ఇుంతకనవన బాగా బరతకగలవాణ్ీ , ఇుంతకనవన గ్పప భవష్ూతత
త బయట్
పరపుంచ్ుంలోకి వెళిళపో తేనే నీకుుంట్టుందనీ నేన అన కుుంట్టనవనన ."
 అతన మాట్ాే డ్లేద . తల వుంచ్ కుని కి ిుందికి చ్యసత నవనడ్ు.

"చ్ుందరుం ఎలాగూ లేడ్ు కాబట్ిా , ఈ తపుప నీ మీదే తోయబడ్ుతతుంది. తమ

కూతతరిన అమాయకురాలిగా చితీరకరిుంచ్ట్ుం కోసుం, ఒకే ఇుంట్లే వుుంట్ూ ఏమీ
తెలియని ఒక అమామయని మోసుం చ్ేసిన వాడిగా నీ మీద నేరుం మోపవచ్ ా ఆ
తలిే దుండ్ుర లు! కానీ నీ మనస కి నిజుం తెలుస . మనస కొకకదవనికే న వుా
జవాబుదవరుడివ ."

'న వుా నముమతవవా ముందవకినీ ...? నవకేమీ తెలియద . న వుా

నముమతవవా?"

పిచిావాడవ! అననట్టే నవాుందవమ . ఆ ఒకక నవుాలో అతనికి అుంతవ అరధ మ ై

మనస తేలికపడిుంది. "నేన వెళిళపో తే ... నేన ....వెళిళపో తే..." అతన చ్ెపపలేక
తడ్బడవడ డ్ు. అతడి తడ్బాట్టని వేరే వధుంగా అరధ ుం చ్ేస కుని ఆమ అననది-

"ఉుండి ఏుం చ్ేస్త ావు స్ో మయాజీ? చ్ేస కోనుంట్ట మరిుంత హీనుంగా చ్యస్ాత రు.
చ్ేస కాకపో తే ఎుంద కో కారణ్ుం చ్ెపాపలి. ఆ కారణ్ుం నీకు తెలిసిుందని గురిత సేత ఇుంకా
హీనుంగా చ్యస్ాత రు. ఎలాగెైనవ కష్ా మే-"

తన కారణ్ుం అది కాదననట్టా అతన తల అడ్డ ుంగా వూపి, "నేన వెళిళపో తే

నిన న ఎలా చ్యడ్గలన ముందవకినీ !" అనవనడ్ు.
 అతని మాట్లోే 'నిన న రోజూ చ్యసయ
త వుుండ్ట్ుం కోసుం ఎనిన కషాా లుపడ్ుత
అయనవ సరే ఇకకడే వుుండిపో గలన ' అనన అరధ ుం ధానిసయ
త ుంది.

ఆమ సి బుద రాలెై అుంతలో వెుంట్నే తేరుకుని నవాుంది.

"మేమూ ఈ రాతే ర వెళిళపో తతనవనుం స్ో మయాజీ.....ఇలుే ఖాళీచ్ేసి " అుంది.

మేరు పరాతుం బరదద లెైనట్టా అనిపిుంచిుంది.

అతడ్ు చివుకుకన తలెతత వ డ్ు. "ఎుంద కు?" అనవనడ్ు కుంపిసత నన సారుంతో

ఆమ చ్ెపపట్ుం పార రుంభిుంచిుంది .

* * * *

తలుపు కొట్ిా న చ్పుపడ్వగానే, తీసిన ముందవకిని ఎద రుగా నిలుానన భరత

మొహానిన చ్యసి ఆశారూపో య కుంగారు, భయుం మిళితమ ైన సారుంతో
"ఏమ ైుందుండీ ?" అని అడిగిుంది.

"అయపో యుంది ముందవకినీ, సరానవశనుం అయపో యాుం డ్బుబపో యుంది.

రేపట్ిన ుంచీ ఉదయ ూగుం లేద " అనవనడ్ు స బాబరావు లోపలికి రావట్ానికి కూడవ
శకిత లేనట్ూ
ా అకకడే కూలబడిపో త .
 ఆమ అతడి పకకగా వెళిళ కూరుాుంది. అతడి చ్ేతిని తన చ్ేతిలోకి తీస కుుంట్ూ
అన నయుంగా, "అసలేుం జరిగిుందుండీ-" అని అడిగిుంది. అతడ్ు జవాబు
చ్ెపపలేద . ఆమ ఒడిలో తలదవచ్ కుని ఆ చీకట్లే అలా సి బద ుంగా వుుండిపో యాడ్ు.
ఆమ కూడవ అతడికి భుంగుం కలిగిుంచ్లేద . జట్టా లోకి వే రళుళ జొనిపి
ఓదవరుసత ననట్టా రాసయ
త వుుండిపో యుంది . తలుపుతీసి వుుందనీ, ఎవరెైనవ
చ్యస్ాత రనే ఆలోచ్న కూడవ లేకుుండవ ఆ భారాూభరత లు అలానే చ్వలాసేపు
ఒకరిన ుండి ఒకరు భాషాశబద రహ తమ ైన దగిా రతనవనిన పర ుంద త అలానే
వుుండిపో యారు.

కొుంచ్ెుంసేపట్ికి అతన తేరుకుని తలెతిత అుంతవ చ్ెపపట్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు. అుంతవ

చ్ెపిప, "ఆఫ్స డ్బుబ ముందవకినీ అది. పర దద ననకలాే పెట్ా ె యాూలి. లేకపో తే
పో లీస లు వచిా అరెసా చ్ేస్త ా రు" అనవనడ్ు.

"పెట్ా ట దవద ముండీ ఇుంట్లే కొదిద గా డ్బుబ వుుంది. కొనిన అవసరమ ైన వసత వులు
అమేమదవద ుం, కాసత బుంగారుం.....ఇదిగో ఈ ముంగళ సయతరుం ఇది అమిమతే వెయూదవకా
వసత ుంది."

"ముం....దవ....కి....నీ."

"అవునుండీ ! ఆ మాట్కొసేత అనినట్ికనవన అవసరమ ైన వసత వు అదే" అుంది

నవుాత ఒకకస్ారిగా వూధ చ్ ట్టా ముట్ిా నట్టా అతడవమ చ్ేతతలు తీస కుని
చ్ెుంపల కానిుంచ్ కుుంట్ూ "అుంతమాట్ అనకు" అనవనడ్ు. ఆ మాట్ అరధ మ ైనట్టా -
రుదద మ ైన కుంఠుంతో-

ముంచ్ కరిగితే ముందవకిని అవుతతుంది. గోడ్ల అుంచ్ వరిగితే దయరుం

దగిా రవుతతుంది.

ఆ రాతిర సుంభాష్ణ్ వాళళ మధూ దయరానిన తగిా ుంచిుంది .

వేల వేల సెైనికులు వుందల వుందల సుంవతసరాలు కష్ా పడి కట్ిా న కోట్ని
పడ్గ్ట్ా ట్ానికెైతే మర ఫిరుంగులు కావాలి కానీ, మనస కర మనస కర మధూ పర రలిన
పో గ్ట్ా ట్ానికి మాట్లు చ్వలు.

అవున ... సాచ్మ ైన మాట్లు గుుండె లోతతలినుంచి వచిాన తీయట్ి మాట్లు

ఆ పరత ూష్వేళ ఆ మాట్లే దయరానిన తగిా ుంచి వుంతెన కట్ాా య.

* * * *

మరుసట్ి రోజు పర ర దద నన డ్బుబ పట్టాకుని వాళళ ఆఫ్స కి వెళ్ీళరు. అపపట్ికే

ఈ వారత అధికారులకి తెలిసిపో యుంది. పో లీస లకి తెలిపారు.

సరాసరి పెై అధికారి దగా రికి వెళ్ీళరు. ఏదీ దవచ్లేద . అుంతవ చ్ెపాపరు. చ్ెపిప
డ్బుబ అుందిుంచ్వరు. ఆయన ముసలాయన. కాసత జ్లి వుననవాడ్ు. అుంతవ వని
"నేన చ్ేయగల స్ాయుం ఒకట్టనమామ! డ్బుబ కట్టా రు కాబట్ిా కేస
ఉపసుంహ్రిుంచ్ కుుంట్ాము. ఉదయ ూగుంలో మాతరుం కొనస్ాగిుంచ్లేము" అనవనడ్ు.
ఆయనకర నమస్ాకరుం చ్ేసిుంది . పెదద బరువు దిగిపో యనట్ా యుంది.

"అది చ్వలుండి, కృతజా తలు" అుంట్ూ ఆమ వెన దిరిగిుంది .

"ఎలా ముందవకినీ? ఎలా? ఎకకడికి వెళతవమిపుడ్ు? మన భవష్ూతత

త ఎలా
గడ్ుసత ుంది? రేపెలా తెలే వారుతతుంది ముందవకినీ ?" అనవనడ్ు.

"ఈ రోజుకనవన ఆనుందుంగానే తెలే వారుతతుందుండీ ! అది మాతరుం నిశాయుంగా

చ్ెపపగలన ! .... మన పలెే కు వెళిళపో దవముండీ . నవనన వదిలేసిన ఇలుే ఆ గోదవరి
ఒడ్ుడ న అలానే వుుంది. ఏదయ పని చ్ేస కుుంట్ట రోజు గడ్వకపో ద . ఆ మాతరుం
సరుద కోలేమా?"

"ముందవకినీ - నేనొకట్ి అడ్ుగుతవన చ్ెపుతవవా?"

"అడ్గుండి-"

"ఏమీ అన కోకూడ్ద స మా."

"అయోూ! నేనేమన కుుంట్ానుండీ -"

"ఇుంత సాచ్ాుంగా ఎలా నవాగలుగుతతనవనవు ముందవకినీ న వుా? ఇనిన

కషాా లోే కూడవ ఇుంత మామూలుగా ఎలా వుుండ్గలుగుతతనవనవు?"

ఆమ మౌనుం వహ ుంచిుంది. నెమమదిగా కళ్ళళతిత అతడివెైపు చ్యసిుంది. ఏుం

చ్ెపుతతుంది ? ఓడిపో తతనన ఒక కురివాడిని డి రలే ు మాస్ాా రి దగా రికి తీస కు
వెళళట్ుంలో వచ్ేా ఆనుందుం, డ్బుబ పో గ్ట్టా కునన మరో కురాి డిని ఆఫ్స కి తీస కు
వెళళడ్ుంలో వసత ుందని చ్ెపుతతుందవ? అదుంతవ చ్ెపపడ్ుం యష్ా ుం లేక, మామూలు
భాష్లో "ఉదయ ూగుం పో యుందనన వచ్వరుంకనవన మన ఊరు వెళిళపో తతనవనమనన
ఆనుందమే ఎకుకవగా వుుందుండీ ! కొబబరాకూ, న లకముంచ్ుం.... మీరూ....నేనయ
....అది చ్వలుండీ ! అుంద కే ఈ ఆనుందుం" అుంది అతడి మొహ్ుంలోకి చ్యసయ
త .
నవ దయ సిలిలో వుననదుంతవ నీకిచ్వాన . ఖాళీ అయన నవ చ్ేతతలిన చ్యస కుని
అమితమ ైన ఆనుందుంతో కనీనళుే వసత ననవ. పరభూ.....! ఈ నీట్ిచ్ కకపెై మ రిసే
ఆకాశదీపపు వశేే ష్ణ్వనిన శాశాతుం చ్ెయూ.

14

విశ్ాఖప్టే ణం న ుంచి వచ్ేా రెైలు రాతిర మూడిుంట్ికి.

ఇుంట్లే అుందరూ నిదరపో తతనవనరు.

అతన స్ామాన లు సరుద కునవనడ్ు. స్ామానే ుంట్ట పెదద వసత వులేమీ లేవు.
తవతయూ ఫ్ో ట్ల, రెుండ్ు మూడ్ు జతల బట్ా లు.
 పుసత కాలు తీస కు వెళళట్ుం లేద . జీవతుం అనే పాఠశాలలో యక ముుంద
వాట్ి అవసరుం వుుండ్ద .

అతఃది మనస భారుంగా వుుంది. ఇుంట్లేుంచి వెళిళపో తతననుంద కు కాద ,

కొనవనళళపాట్ట ముందవకినిని చ్యడ్ట్ానికి వీలుకాదని అదే రాతిర వాళుళకూడవ ఆ
ఇుంట్ిన ుంచి బయట్కు వచ్ేాసత ననుంద కు సుంతోష్ుంగా కూడవ వుుంది.

"ఆ తెలే వారుఝామునే ఇలుే ఖాళీ చ్ేసత నవనమని" వాళుళ రుంగారావుతో

చ్ెపాపరు.

వెళ్్ళముుంద చివరిస్ారి ఆమ న మరోస్ారి చ్యడవలని అనిపిుంచిుంది. అుంట్ట

మళీళ కలవరని కాద , కానీ ఇుంకొకస్ారి చ్యసేత అదయ తృపిత ! తన కాళళమీద తవన
నిలబడ్గలిగే చినన ఉదయ ూగుం ద రికాక, తిరిగివచిా ఆ వష్యుం చ్ెపుతవననవనడ్ు.
దవనికి రెుండ్ు మూడ్ు నెలలు పట్ా వచ్ ా. ఇుంత ఆలస్ాూనికి ముుంద మరోస్ారి
ఆమ న చ్యడవలనన కోరెక!

ముందవకిని యచిాన కవరు పెట్ా ె లో పెట్ా ట కునవనడ్ు. తన దగిా రకు రావాలుంట్ట ఏ

ఊరిలో దిగి, ఏ రేవు ఎకాకలో వవరుంగా చిరునవమా వార సి కవరులో పెట్ా ి
యచిాుందవమ .

అతడ్ు పెట్ా ె పట్టా కుని మధూగదిలోకి వచ్వాడ్ు. వచిాన బుంధ వు లుందరూ

గాఢమ ైన నిదరలో వునవనరు. అతడ్ు ఏ మాతరుం సవాడి చ్ేయకుుండవ తలుపుతీసి
పెట్ా ె తోసహా బయట్ికి వచ్వాడ్ు. ముుంద ముుంగిలిలోకి రాగానే చ్లే ట్ిగాలి
ఒకకస్ారి చ్ ట్టా ముట్ిా ుంది .

యధవలాపుంగా అట్ట చ్యసిన అతడి కళుళ ఆనుందపు పర తిత ళుళ అయనవ.

శరత్ కాలారుంభపు వెనెనలోే - గుమముం దగిా ర ముందవకిని నిలుచ్ ని వుననది.

అతడి నిష్రీమణ్వనికి వీడయ కలు చ్ెపపడవనికే అననట్టా అతడ్ు ఎపుపడ్ు వెళతవడయ
తెలియక ఆ రాతరుంతవ అకకడే నిలుాని వుననట్టా ుంది . పాల వెనెనల ఆమ తెలే ట్ి
మోముపెై మీగడ్ తరకలా మరుసయ
త ుంది.

తనకోసమే ఆమ అలా వేచివుననది అనన వూహ్తో అతడికి ద ఃఖుం వచిాుంది.

ఆనుందుం ఎకుకవెైతే వచ్ేా ద ఃఖుం అది.

వాళ్ళళకుకవ మాట్ాే డ్ుకోలేద . ఎవరికెైనవ నిదవర భుంగుం అవుతతుందేమో అనన

భయుం కాద . మనస ని మాట్లోే కి మారుాకోలేని ఆశకత త.

ఆమ ఒకకక్షణ్ుం ఆగమననట్టా లోపలికి వెళిళ పాకెట్ా ట ఒకట్ి తీస కుని వచిా

యచిాుంది. ఆమ డెైరీలు అవ.....'వీట్ితో సయోరిత పర ుందవలి స మా' అననట్టా ుంది ఆ
బహ్ుమానుం. వణ్ కే చ్ేతతలతో అతడ్ు వాట్ిని అుంద కునవనడ్ు. ఆ డెైరీలే ో పరతి
వాకూమూ అతడికి కుంఠసి మే. అయనవ వాట్ిని పార ణ్ుంకనవన ఎకుకవగా
ఆపాూయుంగా గుుండెలకి హ్తత
త కునవనడ్ు.
 "మళీళ త ుందరోే వస్ాత న " నెమమదిగా అనవనడ్ు.

ఆమ మాట్ాే డ్లేద .

ఆకాశుం పకకమీద వెనెనల పూలు జలుే కుని రాతిరని అన భవుంచిన చ్ుంద ర డ్ు
కూడవ నిష్రీమణ్వనికి ఆయతత మవుతతనవనడ్ు. భూమి చ్ ట్ూ
ా దయ మతెర కట్ిా నట్ూ
ా
వుుంది వెనెనల.

"వెళిళ వస్ాత న " అుంట్ూ అడ్ుగు ముుంద కు వేశాడ్ు. తలుపు తీస కుని
బయట్కు రాబో త చివరిస్ారి ఆమ వెైపు చ్యశాడ్ు. చ్యరునీడ్లో ఆమ మొహ్ుం
అసపష్ా ుంగా కనిపిసత య ుంది. ఆమ ముుంద కు వసత ుందేమో, చివరిస్ారి చిరునవుాతో
వీడయ కలు ఇసత ుందేమో అని ఒక క్షణ్ుం వేచివునవనడ్ు.

ఆమ రాలేద . శలలా అకకడే నిలబడి వుుంది. అతడ్ు రవాుంత ఆశాభుంగుం

చ్ెుంది, ఇది తవతవకలికమే కదవ అననట్ూ
ా సరిద చ్ెపుపకుని, అడ్ుగువేశాడ్ు.

అట్ట అతడ్ు కదలగానే ఆమ చ్పుపన తలుపు దగిా రకొచిాుంది . వశాల

వశాుంలోకి ఒుంట్రిగా స్ాగిపో తతన అతడిని కన లారా చ్యసిుంది. అతడ్ు చీకట్ిలో
కలిసిపో యే వరకూ అలా చ్యసయ
త నే వుుంది.

ఓ చ్ుంద ర డవ! వష్ుంతో కలిసి పుట్ిా న న వుా వష్ుం తవగిన వాడి నెతిత
నలుంకరిుంచి, తిరిగి ఆ జట్టా పాయలోే వష్సరాపల మధూ నెలవునన న వుా- నీ
న ుండి ఇుంతకనవన మేలు ఏుం ఆశస్ాత ుంలే? ఓ చ్ుంద ర డవ! నీ వెలుగులో నవ చ్ెకికలిపెై
నిలిచిన కనీనట్ి చ్ కక చివరిస్ారి మ రిసి, ఆ మ రుపు అతడిని కరత వూ వముఖ నిన
చ్ేసి, తిరిగి వెనకిక రపిపసత ుందేమో అనన భయమే లేకపో తే... ఈ రాతిర న వుా
ఇుంత వెలుగుని కురిపిుంచ్వకుుండవ వుుండివుుంట్ట ఒకస్ారి అతడి చ్ేతతలిన సపృశుంచి,
చివరి వీడయ కలు చ్ెపిప వుుండేదవనిన.

* * * *

రెైలు గుంట్ ఆలసూుంగా వచిాుంది.

ఈ గుంట్సేపూ అతడ్ు ఒక రేకుల ష్ెడ్డ ు వెన క చీకట్లే బ్రతతకుక

బ్రతతకుకముంట్ూ గడిపాడ్ు. అపపట్ివరకూ లేని భయుం-ఇుంట్లే ఎవరెైనవ లేచి తన
లేకపో వట్ుం చ్యసి, క్షణ్వలోే వారత పాకి, తనని వెతతకుకుంట్ూ వస్ాత రేమోననన
భయుం.

తనని ఆపుచ్ెయూగలరని కాద . తన ఎుంద కు వెళిళపో తతనవనడయ కారణ్ుం

చ్ెపాపలి. అదే యష్ా ుం లేద .

అతడ్ు వెనకిక వాలి కళుళ మూస కునవనడ్ు.

ఎకకడికి వెళ్ీళలి అనన పరశన లేద . వెళిళ ఏుం చ్ేయాలి అనన సమస్ాూ లేద .
తన రెుండ్ు చ్ేతతలూ చ్వలు. కడ్ుపునిుండవ తిుండిని ఎలాగెైనవ సుంపాదిుంచ్గలవు
అవ! ఆ నమమకుం వుుంది.

ఏదయ గూడ్ుసబుండి గోదవవరి వుంతెనమీద శబద ుం చ్ేస కుుంట్ూ చీకట్లే పాములా

కద లూ
త వసయ
త ుంది.

దయరుంగా ట్ీ బడీడ దగా ర అపుపడే నిదరలేచిన కూలీ ట్ీ తవగట్ుం పూరిత చ్ేసి బీడీ
వెలిగిుంచ్ కునవనడ్ు. అతడి పకకనే ఒక కుకక తోకాడిుంచ్ కుుంట్ూ నిలబడి వుుంది.
సిమ ుంట్ట బలే మీద ముస గుపెట్ా ి పడ్ుకునన వూకిత , నిదరలోనే ఇట్టనుంచి అట్ట
కదిలాడ్ు.

నవలుగుగుంట్లా పది నిమిషాలకి అతడెకకవలసిన రెైలు వచిాుంది . ఎకుకవ

జనుం లేరు. అతడ్ు ఎకిక ఒక మూలగా కూరుానవనడ్ు. పెట్ా ె ఖాళీగా వుుంది.
రెుండ్ు మూడ్ు వరుసల అవతల ఎవడయ ఒక ముసలి తవత కిట్ికర దగా రగా కూరుాని
బయట్ చీకట్ిలోకి చ్యసత నవనడ్ు. మరెవరో నిదరలోనే దగుా తతనవనరు. కి ిుంద ట్ీ
కురివాడ్ు అరుచ్ కుుంట్ూ వెళిళపో తతనవనడ్ు.

పది నిమిషాల తఃరువాత రెైలు భారుంగా కూతపెట్ా ి కదిలిుంది. గోదవవరి పెైన

పో తోుంది.

అతడి పెదవులమీద ఎుంద కో చిరునవుా లాసూుం చ్ేసిుంది. వశాలమ ైన

ఆకాశుంలో రెకకలు వపుపకుని ఎగిరే హ్ుంస తవలూకు సేాచ్ా అతడి మనస ని
సుంతోష్ుంతో ముుంచ్ తోుంది.
 చ్ేతిలో పుసత కాలవెైపు చ్యస కునవనడ్ు. వాట్ిలే ో ుంచి యధవలాపుంగా ఒక
పుసత కుం తీసి వపాపడ్ు. అవే ముతవూలాే ుంట్ి అక్షరాలు....

"....ముుంద శీిరాముడ్ు శవ ధనస సని ఎతత నేలేకపో యాడ్ట్! దయరుంగా

స్త నిుండ్ు పూలజడ్తో కూరుాని వుుండ్ట్ుం చ్యసి, దీనేన ఎతత లేకపో యన

వాణ్ న రేపు ఆ జడ్ని ఎలా పకకకి త లగిుంచ్గలన అన కుని, అలా

అన కోగానే ధనస సని అవలీలగా ఎతిత వేశాడ్ట్....."

చ్ద వుత ుంట్ట అతడి పెదవులమీద మరోస్ారి చిరునవుా లాసూుం చ్ేసిుంది.

మొగవాడికి స్త ీ ఎుంత సయోరిత నిసత ుందయ ఇుంతకనవన స నినతుంగా ఎవరూ చ్ెపిప
వుుండ్రు. కాగితుం తిపాపడ్ు.

".... హ మాలయాలు అుంచ్ లోే పెరిగే చ్ెట్ే నడిగి కుుంచ్ెలు తెస్త ా న .

రుంగులు అరువమమని ఇుందరధన స స నడ్ుగుతవన . వాట్ి మిశిముం

ఎలాగో చ్ెపపమని సయరూకిరణ్వనిన బరతిమాలతవన . నవ హ్ృదయుం

కాగితుం మీద మీ పట్ే పేరమని చితీరకరిుంచ్ట్ానికి ఇుంకా ఏుం చ్ెయాూలో

 చ్ెపపుండి స బాబరావుగారూ..."

చ్దివ ఫకాలున నవాాడ్ు. కిట్ికరలోుంచి బయట్కు చ్యసత నన తవత తల తిపిప

చితరుంగా చ్యశాడ్ు. రెైలు ఇుంకా వుంతెనమీద శబద ుం చ్ేస కుుంట్ూ నడ్ుసయ
త నే వుుంది.
అతడవ పుసత కుం తీసి పకకన పెట్ా ా డ్ు. ఆఖరి పుసత కుం తీస కునవనడ్ు.

"...చ్వలా ముంది స్త ీలు జడ్ులుగా, జీవచ్ావాలుగా రాతిరళళని నిరే క్షూుం

చ్ేసత నవనరని భరత లు వాపో త వుుంట్ారు.... కాని రోజులు తరబడి, సుంవతసరాల
తరబడి గూడ్ు కట్టా కుపో యన నిరిే పత తే సివుంగిలాట్ి స్త ీని మన న తినన పాములా
చ్ేసత ుందని వారూహ ుంచ్రు."
అతడ్ు పెదవుల మీద చిరునవుా మాయమ ైుంది. మనస లో ఏమూలో సననట్ి
బాధ లేద ముందవకినీ అుందరూ అలాకాద కనీసుం నీ సేనహ్ుంలో నేన కాద . స్త ీ
య్యకక పరిపూరణ త తవలూకు రహ్సూుం నవకు అరధ మ ైుంది.

అతడ్ు కిట్ికరలోుంచి బయట్ చీకట్ిలోకి ఒకమారు చ్యశాడ్ు. రెైలు వుంతెన

దవట్డ్ుం పూరిత చ్ేసిుంది . వేగుం తగిా ుంచి నెమమదిగా వచిా ఆగిుంది.

అతడ్ు ఆ ఆఖరి డెైరీ, ఆఖరి పేజీ తిపాపడ్ు. ఆఖరి వాకూుం -

త
"-వసయ వెళిళపో తవవనే వషాదవనిన తెస్త ా వు; వెళత ళ వెళిళపో యాననే
 వషాదవనిన మిగులుస్ాత వు! పేరమా.....న వాుంతవ వషాదమే పాషాణ్మా!"

ఆ వాకూుంతో ఒక వెలే ు వలా జ్ా పకాలు అతడిని చ్ ట్టా ముట్ిా నయ్. అపపట్ికే
వడిపో య ఎుంతో కాలమ ైన భావన కలిగిుంది. చ్యడవలనన తపన ఎకుకవెైుంది. తనకి
తవనే సరిద చ్ెపుపకునవనడ్ు.

ఇుంకెుంత? కొదిద కాలుంలో తన నిలద కుకకుుంట్ాడ్ు. అపుపడ్ు వెళిళ

అభినుందనలు పర ుంద తవడ్ు.

- రెైలు కూత పెట్ా ి ుంది.

కిట్ికరలో న ుంచి బయట్ పచ్ాలెైట్ట కనబడ్ుత ుంది .

అతడ్ు పుసత కాలు వరసగా సరిద కవరు చ్ేతిలోకి తీస కునవనడ్ు.

రెైలు మరోస్ారి కూతపెట్ా ి నెమమదిగా కదిలిుంది.

అతడ్ు కవరు వపిప లోపల కాగితవనిన తీశాడ్ు. నవలుగుపదవలు....

ఆమ చిరునవమా - కాగితుం వెన కవెైపు న ుంచి అక్షరాలు కనబడ్ుతతనవనయ.

తవత దగుా తతనవనడ్ు. రెైలు నెమమదిగా వేగుం పుుంజుకుుంట్ూుంది.

 అతడ్ు కాగితుం తిపిప చ్యశాడ్ు. అుంతే -

కద లూ
త నన రెైలు తిరగబడిపో యనట్టా , గోదవవరి గట్టా దవట్ి పర ుంగి
ముుంచ్ెతిత నట్టా , మన న - మిన న ఏకమ ైనట్టా కుంపిుంచిపో యాడ్ు.

అుంద లో చిరునవమా లేద . నవలుగే వాకాూలునవనయ. "న -వుా-గెలవాలి-

ఒకోక గోలు కొట్టా కుుంట్ూ..."

"ఏదయ పర రపాట్ట జరిగిుంది -! ఏదయ పర రపాట్ట! చిరునవమా లేద ! చిరునవమా

లేద ."

జువాలా అతడ్ు లేచ్వడ్ు. పరభుంజనుంలా దవారుం దగా రకు పరుగెతత వ డ్ు. నిదరలోకి
అపుపడే జ్రుకుుంట్టనన తవత అలికిడికి కళుళ వపిప, వేగుంగా వెళుతతనన
రెైలులోుంచి కిిుందకి దయకబో తతనన కురివాడిని చ్యసి గట్ిా గా అరవబో యాడ్ు.
అతడి కేక గ్ుంతతలోనే వుుండిపో యుంది . స్ో మయాజ కి ిుందకి దయకేసేడ్ు. అపపట్ికే
రెైలు ఫ్ాే ట్ ఫ్ాుం దవట్టత ుంది .

అతడ్ు బో రాే పడి, అదే వేగుంతో మళీళ లేచ్వడ్ు.

వెళిళపో త నన రెైలులో వసత వుల గురిుంచి పట్ిా ుంచ్ కోలేద . అసలు దేని
గురిుంచీ ఆలోచిుంచ్లేద . పరుగెతత డ్ుం పార రుంభిుంచ్వడ్ు.
 సమయుం నవలుగునవనర అవవాసయ
త ుంది . వాళుళ బయలేద రేది అయదిుంట్ికి .

అతడ్ు వేగుం హెచిాుంచ్వడ్ు. ఫ్ాే ట్ ఫ్ాుం అట్టవెైపు దిగాడ్ు. రెైలు కట్ా వెుంట్ట
పరుగెతత స్ాగాడ్ు. ఊపిరి అుందట్ుం లేద . పట్ాా ల పకకన నన కుంకరరాళుళ
అరికాళళకి గాయాలు చ్ేసత నవనయ. అయనవ ఆగలేద . ఏ శకరత తనని
ఆపలేదననట్ూ
ా గాలిలా పరిగెతత స్ాగాడ్ు.

వుంతెన పార రుంభమయుంది . కి ిుంద గోదవవరి నిుండ్ుగా పారుత ుంది.

వుంతెన పట్ాా ల మధూ న నన రేకు మేధవ అడ్ుగుపెట్ా ా డ్ు.

నిదరకు జయగుతతనన కాపలాదవరు ఆ చ్పుపడికి కళుళ తెరచి చ్పుపన లేచి

"ఏయ్! ఆగు!" అని అరిచ్వడ్ు. అతడి కాళళకిుంద రేకు ధడ్ ధడవ చ్పుపడ్ు
చ్ేసత య ుంది. పర డ్వెైన వుంతెన రెుండయ చివర చీకట్లే కలిసి పో యుంది. అుంతతలేని
పరయాణ్వనిన సయచిసయ
త ుంది.

ఎద రుగా గూడ్ుస వసయ

త ుంది. అతడ్ు సి ుంభానిన ఆన కొని ర్పుపత
నిలబడవడ డ్ు. వుంతెన కదిలిపో తతనన శబద ుంతో అది తనని దవట్టకుపో యన తరాాత
తిరిగి పరుగెతత స్ాగాడ్ు.

దవదవపు అరగుంట్ పట్ిా ుంది - నిుండ్ు గోదవవరిని దవట్ట్ానికి .

 వుంతెన పూరత వగానే చ్ెుంగున పకకకి గెుంతి రెైలుకట్ా దిగాడ్ు. పది అడ్ుగులు
వేయగానే తవరురోడ్ుడ వచిాుంది. తిరిగి పరుగెతత వ డ్ు. మలుపు తిరిగి గోదవవరి
పకకనే పరిగెతత స్ాగాడ్ు. వుంద గజ్ల దయరుంలో కనపడ్ుత ుంది -

కోట్ి లిుంగాల రేవు!

ఊరినీ నదినీ వేరుచ్ేసత య ఎతత యన గట్టా

పరాతవరోహ్ణ్ చ్ేసత ననవాడిలా దవనిని ఎకాకడ్ు.

అతడ్ు అుంచ్ పెైకి వసత ుంట్ట కిమకిముంగా అవతలిగట్టా మధూలో నిుండ్ు

గోదవవరి, ఇవతలి అుంచ్ న వునన పడ్వలూ గోచ్రమవస్ాగాయ. అతడ్ు పూరిత గా
పెైకి ఎకకగానే కనపడిుంది వాళుళనన పడ్వ! మిగతవవాట్ికి కాసత ఎడ్ుంగా,
వడివడినట్ూ
ా వునన పడ్వ! అుంద లో వారి స్ామాన లునవనయ. మధూలో
కూరుాని వునవనరు వారిదద రూ!

అతడ్ు అడ్ుగు ముుంద కేసి ముపిపరిగ్నన ఆనుందుంతో కేక

పెట్ా ా లన కునవనడ్ు. వారిని ఆపాలన కునవనడ్ు. జరిగిన పర రపాట్ట
చ్ెపాపలన కునవనడ్ు.

ఎలుగెతిత అరవబో య ఆగిపో యాడ్ు.

 ముందవకిని బతవత యపుండ్ు వలిచి త నలు భరత నోట్ికి అుందిసత య ుంది. సరాుం
కోలోపయనవాడిలా అతడ్ు ఆమ కి బలహీనుంగా ఆన కుని ఆమ అుందిసత య ుంట్ట
తిుంట్టనవనడ్ు.

ఆ దృశూుం ఎుంతో మనోహ్రుంగా వుుంది.

ఆకాశానిన వరాష లు సాచ్ాుంగా కడిగివేయగా, నీల వరణ ుంగా పరకాశుంచ్ే

శారదవకాశుం, శరత్ కాలపు వెనెనలోత నిుండ్ుగా పరవహ ుంచ్ే గోదవవరి, ఆగోదవవరిలో
ఒక పడ్వ, పడ్వలో ఒక దుంపతతల జుంట్... ఒకర్నకరు పరసపరుం
ఓదవరుాకుుంట్ూ....నీకు నేన నవననని చ్ెపుపకుుంట్ూ....

-వాళళ మధూకు వెళళట్ానికి తనకేుం హ్కుకవుుంది? వాళిళదద రూ భారాూభరత లు

ఒకరికొకరు - తనెవరు వాళళ మధూ?

ఆ ఆలోచ్న రాగానే అతడికి అడ్ుగు ముుంద కు పడ్లేద . అుంతలో తన చ్రూని

తవన సమరిధ ుంచ్ కునే ఆలోచ్న మర్కకట్ి వచిాుంది. అనిన భాష్లోే నయ ఏకవచ్న
బహ్ువచ్నవలే వునవనయ. కేవలుం సుంసకృతుంలోనే ఏక, దిా
బహ్ువచ్నవలునవనయ. మాతవ, మాతర్, మాతరః - అమమ, ఇదద రు అమమలు,
పెకుకముంది అమమలు.... రెుండయ అమమ ముందవకిని.

అుంతేనవ - నిజుంగా అుంతేనవ?

 అుంతే అయతే, పర ర దద నన స్ాననవల గది న ుంచి వసయ
త నన సబుబ నీట్ిని చ్యసయ
త
ఉతేత జుం ఎుంద కు పర ుందవడ్ు?

ఆ ఆలోచ్నలో మనస ని ఎద రుదెబబ తీసేసరికి వణ్ కిపో యాడ్ు. కాళిదవస

గుర్త చ్వాడ్ు.

'మాత-మారకతశాూమా - మాతుంగీ - మధ శాలినీ-' అనన కాళిదవస , స్త ీలో,

ముఖూుంగా ఆదిశకరత లో కూడవ యనిన కోణ్వలు చ్యడ్గలిగినవాడ్ు.

అతడికో రహ్సూుం బో ధపడిుంది .

ముందవకిని ఎలా తనలో అుందరినీ చ్యస కోవాలన కుుందయ తనయ ఆమ లో అనీన

చ్యస కోవాలన కునవనడ్ు. కానీ ఆమ పరాధీన.

ఒకపుపడ్ు తనే వధుంగా నిససహాయసిి తిలో వునవనడయ , ఒకక ఓదవరుప కోసుం

ఎలా అలమట్ిుంచిపో యాడయ అలాట్ి సిి తిలో ఆమ భరత వునవనడ్ు.

తనకనవన ఆమ అవసరుం అతడికే ఎకుకవ వుుంది.

అతడ్ు నెమమదిగా పిడికిలి వపాపడ్ు.

చ్ేతిలో ఆమ వార సిచిాన కాగితుం.

 "న్సవటవ గెలవాలి - ఒక ్ గోలు కొటటేకుంటట .... జీవితం అనే కాళీ
బ్ంతాటలో..." వాకూుం పూరత యుంది.

వచ్లితతడెై అతడ్ు కన నలు న లుపుకుని మళీళ చ్యశాడ్ు. ఆ రాతిర

ముగుా వేసత ననపుపడ్ు త ుందరపడి పూరిత గా చ్దవలేద . కాగితుం మీద కూడవ అవే
వార సిుంది అన కునవనడ్ు. ఇపుపడీ చివరి వాకూుం ఆమ కోరెకని పూరిత గా తెలిపిుంది .
ఫుట్ బాల్ చ్వలా చిననవష్యుం. జీవతుం చ్వలా పెదద వష్యుం. అుంద లో గెలవాలి.
అదీ ఆమ కోరిక. త ుందరపడి పూరిత గా చ్దవకపో వట్ుం తన తపుప.

అయనవ ఇది వార సిచిాుందీ అుంట్ట...

చిరునవమా ఇవాట్ుం లేదనన సుంగతి ఆమ కి పూరిత గా తెలుసననమాట్ !!!

ఆ ఆలోచ్న అతడిని కొుంచ్ెుం బాధపెట్ా ి ుంది. కానీ కొదిద సేపే.

ఎద ట్ి దృశూుం మరిుంత మనోహ్రుంగా వుుంది.

అతడ్య - ఆమ !

చ్ ట్ా పు చ్యపుగానెైనవ తన వారి మధూకు వెళళలేడ్ు. వెళితే మనస మూల

ఎకకడయ - తన అవసరుం అతడికి మరి లేదనన సుంగతి ఆమ తనకనవన ముుంద గా
గురిత ుంచిుంది. తన ఇుంకా కురివాడే. అుంద కే ఆలసూుంగా గురిత ుంచ్వడ్ు.

- అతడ్ు కనవనరపకుుండవ చ్యసత నవనడ్ు.

పడ్వ నడిపేవాడ్ు హ్రికేన్ లాుంతరు తెరచ్వప కొయూకి తగిలిుంచి లుంగరుతవడ్ు

వపుపతతనవనడ్ు. ఏట్ి పదవ సరుంగు పాత గిరికరలలో వరిగి పడ్ుతతనన కెరట్ుం
తవలూకు శబద ుం.

వెళిళపో తతనన పడ్వ.

ఎంత అద్సుతంగా నా జీవితంలో ప్ర వేశ్చంచావట మందాకిన్న న్సవటవ -

ఎంత హఠాతు
త గా వ ళిళపో తునానవట!

కాస్ ంత చిర్ున్వటవ, కాస్ ని కన్ననళలు , ఇదేనా వడో ్లు అంటే...

కాద . ముందవకిని తనతోనే వుుంట్టుంది ! కొుండ్లోే ఉరికినవ, కోనలోే నిుండినవ,

ఆకాశ గుంగతో హ్స్ాత లు కలిపినవ, శుంఖాలు పూరిుంచి శుంకరాభరణ్
రాగాలాపకుంఠియ ైనవ తనని వీడిపో ద . తనకి సయోరిత నిసయ
త తనతో పాట్ట
స్ాగిపో తతుంది.

మళీళ ఎపుపడయ .... ఎకకడయ -

 నవ మనస నవ వయస ని గెలవాగలిగిుందనన నమమకుం కుదిరాక నవ కోరిక
పునీతమయాూక ఆ వేదవుంతపుట్ుంచ్ చివర, జీవతుం పశామాది రన కుి ుంగిపో యే
తరుణ్వన నిన న కలుస కుుంట్ాన . న వుా వెలిగిుంచిన చిరుజయూతి ఎుంత
అఖుండ్మ ై వెలుగుతతుందయ చ్యపిుంచ్ట్ానికి మాతరమే కలుస కుుంట్ాన . కృతజా త
తపప మరేదీ లేని నిుండ్ు మనస తో నేకు అుంజలి అరిపస్ాత న -

అలా అన కుుంట్ూ గట్టా దిగిపో యాడ్ు...

ఇది జరిగిన ఇరవెై నిముషాలు తరువాత మళీళ అదే వుంతెనమీద రెైలే ో అతడ్ు
తిరిగి పరయాణ్ుం చ్ేసత య వెళిళపో తతనవనడ్ు. కిట్ికరకి తల ఆనిా నదివెైపు
చ్యసత నవనడ్ు. కిిుంద నది.... వెనెనలోే కెరట్ాలు... శబద ుం చ్ేస కుుంట్ూ రెైలు
గోదవవరిని దవట్టత ుంది. అతడ్ు కన రెపపలిన కూడవ కదపట్ుం లేద .

కళళనిుండవ నీళుళననవ.

'కనీనరా! కి ిుందికి జ్రకే !! ఋతతవు కాని ఋతతవులో గోదవవరికి

వరద చిాుందేమిట్ా అని పరజలు భయపడ్తవరే !!!'

.... అతడ్ు గట్ిా గా కళుళ మూస కునవనడ్ు.

***
ఉప్సంహార్ం

ఇట్స వాజెస్ెుకాే కుాలర్ సకె్స్క!

ఎవరూ ఊహ ుంచ్ని రీతిలో భరదవాజ రచ్న సుంచ్లనవనిన రేపిుంది.

ఆ నవల పేరుతో సిా కకర్స మారెకట్ కి వచిానయ్. 2054 సుంవతసరపు బ స్ా

సెలే ర్స లిస్ా లో ఆ నవల సుంయుకత భారత రికారుడ లనినట్ినీ అధిగమిుంచిుంది. స్ాా క్
ఎకేసుంజ లో భరదవాజ నవలలిన డిసా ి బ
ా ూూట్ చ్ేసే కుంపెనీ ష్ేరే వలువ రెట్ా ి ుంపు
అయుంది. అుంతవరకూ ఎుంద కు? ఈ సుంచ్లనవనికి పరాకాష్ా ఏమిట్ుంట్ట ఒక
యూనివరిశట్ీ వాళుళ "ఫస్ా లవ్" అనే వష్యుం మీద సెమినవర్ ఏరాపట్ట
చ్ేయట్ుం.

'ఒకపుపడ్ు యువతీయువకులు అుంత అపురూపుంగా పేరమిుంచ్ కునే వారట్.

మనిష్ి మనిష్ికర మధూ ఇుంత స నినతమ ైన సుంబుంధవలు వుుండేవట్, అనన
వష్యుం ఇరవెై ఒకట్ల శతవబద పు సగభాగుంలో పరతి ఒకకరికర చ్రానీయాుంశుం
అయుంది.

తోలు పట్ాక మణ్కట్టా కు కట్టా కుని తిరగట్ుం, భుజ్లవరకూ జుట్టా పెుంచ్ కుని
తిరగట్ుం ఒకపపట్ి ఫ్ాష్నే ఇపుపడ్ు గెడ్డ ుం పెుంచ్ కుని ఒక పరబుంధ కావాూనిన
చ్ేతిలో పట్టా కు తిరగట్ుం ఫ్ాష్నయుంది.

భరదవాజ ఆశారూపో యాడ్ు. అతడ్ు వార సత ననపుపడ్ు గానీ, వార యట్ుం పూరిత
చ్ేశాకగానీ ఈ నవల ఇుంత సకెసస్ అవుతతుందని కలలో కూడవ వూహ ుంచ్లేద .
మరో చితరమ ైన వష్యుం ఏమిట్ుంట్ట అతడి కూతతరి బో య్ ఫెరుండ్ సెుంట్ిమ ుంట్ ని
కూడవ అది తవకిుంది. ఆ కథ స ఖాుంతమ ైుంది. అది వేరే సుంగతి.

హ్ో మ్ ఫర్ ది ఏజ్డ (ముసలివాళళ వసతి గృహ్ుం)లో ఈ పుసత కుం మరో బ ైబ్రల్
అయుంది. కొడ్ుకులూ, కూతతళళళ తవమ తుండ్ుర లకు ఈ పుసత కానిన బహ్ుమతిగా
ఇవాట్ుం మొదలుపెట్ా ా రు. మొతత ుం మీద ఇరవెై ఒకట్ల శతవబద పు మన ష్తూల
యాుంతిరకమ ైన జీవతుంలో "ఆనుందయ బరహ్మ" ఒక కుద పు కుదిపిుంది.

"మరీ ఇుంత కేిజ్?" అనవనడ్ు భరదవాజ యాజీని కలుస కుననపుపడ్ు. "ఈ

తరుంలో కూడవ ఆపాూయథ్వలపట్ే ఇుంత ఇష్ా ుం వుుండ్ట్ుం వచితరమే."

"ఇదుంతవ కే ిజ్ అని నేన అన కోవట్ుం లేద . ఏ తరుం మనిష్ికయనవ,

పేరమిుంచ్వలనీ, పేరమిుంచ్బడవలనీ కోరెక వుుంట్టుంది."

"ఈ తరానిన చ్యసేత నవకలా అనిపిుంచ్ట్ుం లేద ."

"నవ మాట్లని రుజువు చ్ేసే వష్యుం ఒకట్ి చ్ెపపనవ?"

"ఏమిట్ి?"

"పరపుంచ్ుం ఇుంత వేగానిన సుంతరిుంచ్ కుుంది . అుంతవ కుంపూూట్రెైజ్

అయపో యుంది. మనిష్ి యాుంతిరకమయాూడ్ు ... కానీ స్ాహతూుం ఒకకట్ీ మాతరుం
మారలేద (ఎుంద కు? మీలాుంట్ి రచ్యతలూ, పబ్రే ష్రూ
ే ఇుంకా వునవనరు
ఎుంద కు? పుసత కాలు ఇుంకా పరచ్ రితమవుత నే వునవనయ - ఎుంద కు?"

భరదవాజ జవాబు చ్ెపపలేకపో యాడ్ు.

యాజీ అనవనడ్ు, "ఎుంద కుంట్ట .... మనిష్ి ఈ కాలుంలో కూడవ తన మనస లో

ఒక భాగానిన ఆపాూయత కోసుం అట్టా పెట్ా ట కునవనడ్ననమాట్! స్ాహ తూమూ,
ఫిక్షనయ చ్దవట్ుం దవారా ఆ వలువలిన సుంతృపిత పరుసత నవనడ్ననమాట్. అుంద కే
మిగతవ పరపుంచ్ుం అుంతవ వేగుం పుుంజుకునవన గతసమృతి మాతరుం నిలిచిపో యుంది.
సరిగా ా దవనిన సపుందిుంపచ్ేసేట్ట్టా వార యట్ుం కోసమే నీతో నవల తిరగ
వార యుంచిుంది. ఇది పరచ్ రణ్ అవాకముుందే సయపర్ సకెసక్ అవుతతుందని నవకు
తెలుస ."

"ఇుంత బాగా పాఠకుల పల్స తెలుస కుననవాళుళ మీరు, మా లెైన్ లోకి వచిా
వుుంట్ట నెుంబర్ వన్ రచ్యత అయవుుండేవారు. ఎుంద కు రాలేద ?"

"మీరే అనవనరు రచ్యత మూడ్ు కారణ్వలవలే వార స్ాత డ్ని 1) ఈగో సుంతృపిత -
ఇుంత సుంసకృతవనిన చ్దివన నవకు పాఠకుల స్ాి యలో రచ్నలు చ్ేయట్ుం వలే
ఈగో సుంతృపిత రాద . 2) పాపులారిట్ీ - సరికల్స వేరవచ్ ాగాని నీకనవన నవకు
నిశాయుంగా ఎకుకవ పాపులారిట్ీ వుుంది. 3) డ్బుబ - ఒక నవల వార సేత నీకెుంత
డ్బుబ వసత ుందయ , అుంతే డ్బుబ నవకు బీసెుంట్ రోడ్ుడ జుంక్షన్ లోనో, రామకృషాణ బీచ్
లోనో ముంగలిషాపు పెట్ా ట కుుంట్ట వసత ుంది."

భరదవాజ నవాస్ాగాడ్ు. తరువాత అడిగాడ్ు - "అవునిుంతకర మన అడ్ారా యజ్

మ ుంట్ ఏమ ైుంది?"

"అనినుంట్ిలోనయ రావట్ుం పార రుంభమయుందిగా - న వుా చ్యడ్లేదవ?" అుంట్ూ

పేపరు ముుంద కు తోశాడ్ు.

మందాకిన్న-

ఇనానళళ తర్ువాత, ఇనేనళళ తర్ువాత ఒక్సార్శ నిన్సన

చూడాలన్సకుంటటనానన్స. న్సవటవ క ర్ుకున్న సాథనానికి ఎదిగాన్నే
ఊహతో ఈ న్వల వార య్ంచాన్స. ఎక్డునానవ్ మందాకిన్న? న్న
చేతులోత న్సవటవ తీర్శచదిద్ద స కున్న ఈ బ్ొ మమని సవయంగా
చూససక వాలని ఒక్సార్ెైనా న్నకు అనిప ంచలేద్ూ! వ ంటనే వార య్.

-నీ యాజీ

"పో స్ా బాక్స నెుంబరు ఇచ్వాము. అుంతేకాద , అడిగితే ఫ్ో న్ నెుంబర్ కూడవ
యవామని చ్ెపాపము."

"బ స్ా ఆఫ్ లక్" అనవనడ్ు భరదవాజ లేసత య . ".... నేన వెళ్ే ల స్ాత న ."

అతడితోపాట్ట గుమముంవదద కు నడ్ుసయ

త యాజీ "తరువాత ఏుం వార సత నవనరు
భరదవాజ్! మీ తరువాత రచ్న ఏమిట్ి?" అని అడిగాడ్ు ఆపాూయుంగా.
 భరదవాజ వెుంట్నే జవాబు చ్ెపపలేద . తరువాత నెమమదిగా "నేన
వార యలేన " అనవనడ్ు.

యాజీ ఆశారూుంతో "అదేుం" అనవనడ్ు.

మళీళ మౌనుం. ఆ మౌనుంలోుంచి ఏదయ లోకుంలో వుననట్టా అతడి కుంఠుం

వనిపిుంచిుంది . "నవ రచ్నలోే చ్వలాస్ారుే పరసవవేదన అనన పదవనిన ఉపయోగిసత య
వచ్వాన నేన . నిజుంగా అదేమిట్ల యపుపడే తెలిసిుంది నవకు. నవకు పూరిత గా
తెలియని పరపుంచ్ుం అది. పరతీ భావుంలోన ఒక పార స, పరతి వాకూుంలోనయ ఒక
లయ- ఇలా ఒక శలపుంలా దీనిన చ్ెకుకకుుంట్ూ వచ్వాన . ఇది- ఇదుంతవ మీకు
స్ో ాతకరష లా కనపడ్ుత ుందవ?"

"లేద - లేద అరధ ుం చ్ేస కోగలన చ్ెపపుండి."

"ఇది వార సత ననుంతకాలుం రాతిరళుళ నవకు నిదరలేద . ఏ అరధ రాతోర హ్ఠాతత

త గా
మ లకువ వచిా పకకమీద లేచి కూరుానేవాడిని. నవ భారాూ పిలే లయతే నవకు
పిచ్ెాకికుందనే అన కునవనరు. ఇదుంతవ చ్ెపపట్ానికి హాస్ాూసపదుంగా వుుంట్టుంది.
కొదిద ముందికే అరధ మవుతతుంది. వార సయ
త వార సయ
త జుట్టా ప్కుకనేవాడిని . కలుం
వసిరేసేవాడిని. అపరయతనుంగా కళుళ నీళళతో నిుండిపో యేవ . లేచి పచ్వరుే
చ్ేసేవాడిని . ఆవేశుం తగేా వరకూ అరచ్ేతతలోే మొహ్ుం దవచ్ కుని అలాగే
వుుండిపో యేవాణ్ న. ఇుంత చ్ేసినవ ఒక అన మానుం ప్కుత నే వుుండేది.
దీనినపరజలు ఎలా రిస్వ్ చ్ేస కుుంట్ారా అని. అపుపడే నవకో సతూుం బో ధపడిుంది.
ఒక క్షేతరయూ, ఒక రామదవస , ఒక పో తన- ఎవరికోసుం రచ్నలు చ్ేశారో, ఏ
ఆతమసుంతృపిత కోసుం గానుం చ్ేశారో - అదీ కావలిసుంది. ఈ పరపుంచ్ుం కోసుం కాద ! నవ
కోసుం నేన - అదీ ఈగో స్ాట్ిస్ ఫ్ాక్షన్ అుంట్ట....!! ఒకస్ారి ఈ అవగాహ్న వచ్వాక
పర ర ఫెష్నల్ రెైట్ిుంగ్ కి గుడ్ బ ై చ్ెపాపలిసుందేగా ఈ రచ్న చ్ేశాక పరతి మనిష్ిలోనయ
నవకో స బాబరావు కనపడ్స్ాగాడ్ు. రచ్నవ వాూసుంగుంలో పడి నేనయ, డ్బుబ
సుంపాదనలో పడి మీరూ, మనుందరుం స బాబరావులమే. ఇపుపడ్ు నవ ఇన్
హెబ్రష్న్స పో యాయ. ఇది పూరత యేూసరికి నేన భవబుంధవలన ుంచి
వముకుత ననయాూన ...."

యాజీ జవాబు చ్ెపపలేద . అరధ ుం చ్ేస కుుంట్టననట్టా చ్ేయస్ాచ్వడ్ు.

* * * *
రెుండయర జుల తరాాత భరదవాజ ఛవుంబర్ లోకి అహ్లూ హ్డవవుడిగా వచిాుంది. అతి
కష్ా ుంమీద తనని తవన కుంట్లరలు చ్ేస కుుంట్టననట్టా కనపడిుంది.

"ఇది - ఇది చ్యశారా?"

"చ్యశాన . ఈ పరకట్న పేపరోే వచిా అపుపడే మూడ్ు రోజులు అయుందిగా?"

"నేనీ రోజు చ్యశాన ."

".... చ్ెపుప" అనవనడ్ు - అయతే ఏమిట్ి అననట్టా .

"నవకర నవల పట్ే కొనిన అన మానవలునవనయ." అననదవమ .

 "ఏమిట్ి" నవుాత అడిగాడ్ు.

"ఈ పరకట్న యచిాన యాజీకి పరసత తుం అరవెై సుంవతసరాలు అన కుుందవుం.

అుంట్ట ఈ కథ కర ి.శ. 2000 సుంవతసరుంలో జరిగి వుుండవలి. అపపట్ికి కొబబరాకులూ
- కుందపదవూలూ లేవు."

భరదవాజ ఇబబుందిగా "అవున కొుంత రసరమూతన చ్ేరాట్ుం కోసుం ఆ బాూక్

డవర ప్ తీస కునవనన " అనవనడ్ు.

"అుంట్ట నిజుంగా స్ో మయాజకి పరబుంధవలతో పరిచ్యుం లేదవ?"

"ఉుండి వుుండ్కపో వచ్ ా."

"అతని పేరు మారాారా?"

"మారాాన ."

"ముందవకిని అసలు పేరు ముందవకిని కాద ."

"అయ వుుండ్వచ్ ా."

ఆమ గుుండెలినుండవ గాలి ప్లుాకుని కళ్ళళతిత పెై కపుపకేసి చ్యసి చ్యసి

నెమమదిగా గాలి వదిలి, ఒక రహ్సూుం చ్ెపుతతననట్ూ
ా "నేనే...." అుంది.

భరదవాజ అదిరిపడవడ డ్ు.

 ఆమ అతడిని పట్ిా ుంచ్ కోలేద . ఏదయ స్ాాపినక జగతత
త లో వుననట్టా - "పవన్
కుమార్ అని మా ఎద రిుంట్లే వుుండేవాడ్ు. అతడే... అతడే ఈ పరకట్న ఇచిా
వుుంట్ాడ్ు" అననది.

భరదవాజకి తెరలు తెరలుగా నవుా వసయ

త ుంది. ఆమ వెళిళపో యాక యాజీకి
ఫ్ో న చ్ేసి, "ఈ నవల సకెసస్ కి కారణ్ుం నవకు అరధ మ ైుంది" అనవనడ్ు - ఇుంకా
నవుాత .

కానీ అవతలునుంచి దవనిన అుంతగా పట్ిా ుంచ్ కోకుుండవ- "భరదవాజ్! న వుా

అరెా ుంట్టగా రాగలవా?" అనవనడ్ు అతని గ్ుంతతలో ఆతృత ధానిసత ుంది. భరదవాజ
ఏదయ అడ్గబో త వుుంట్ట ఫ్ో న కట్ అయుంది.

స్ో లార్ కారు అతడిని సరిగా ా అయద నిమిషాలోే అకకడికి చ్ేరిాుంది. తలుపు
తెరుచ్ కుని లోపలికి పరవేశసయ
త "ఏమిట్ి అుంత అరెా ుంట్టగా రమమనవనరు?" అని
అడిగాడ్ు.

యాజీ వెుంట్నే జవాబు చ్ెపపలేద . అతని మొహ్ుం బాే ుంక్ గా వుుంది.

నెమమదిగా కళుళ దిుంచ్వడ్ు. అతడి చ్యపు పరసరిుంచిన చ్ోట్ికి భరదవాజ కూడవ
దృష్ిా మరలాాడ్ు. అకకడ్ దృశూుం చ్యసి షాక్ తగిలినట్ా యుంది.

గుట్ా లు గుట్ా లుగా ఉతత రాలు పడివునవనయ.

 వెన కన ుంచి యాజీ అనవనడ్ు- "ఇవ ఈ రోజు ఉతత రాలు. దవదవపు
మూడ్ువేలు. ఇనేన ఉతత రాలు నినన కూడవ వచిానయ్. ఇక ఫ్ో న్ కాల్స అయతే
లెకేకలేద . 'హ్లో ఆతవమరామ్' అనీ- 'హ్లో - స భాష్' అనీ-ఇలా...ముందవకినిని
కన కోకవట్ానికి మనుం వేసిన పాే న్ ఇుంత ఘోరుంగా దెబబతిుంట్టుంది అని కలలో
కూడవ ఊహ ుంచ్లేద " దిగులుగా ధానిుంచిుంది అతడి కుంఠుం.

"ఐ యామ్ స్ారీ...." అనవనడ్ు భరదవాజ. "పరతివాళళళ తమ జీవతుంలో ఎకకడయ

ఒకచ్ోట్ పేరమని ఐడెుంట్ిఫెై చ్ేస కోవట్ుం వలే వచిాన చికుక ఇది."

ఇదద రూ తమ తమ ఆలోచ్నే తో కొుంచ్ెుంసేపు మౌనుంగా వునవనరు. దవనిన

భుంగపరుసయ
త యాజీ - "ఆనవడ్ు కాళిదవస మేఘుంతో సుందేశుం పుంపాడ్ు. అది
వెళళవలసిన చ్ోట్ికి వెళిళ, కేవలుం చ్ెపపవలసిన వారికి చ్ెపపట్ానికే
ఉదేద శుంపబడిుంది. కానీ నీ నవల చ్ేరవలసిన వారికి తపప అుందరికర చ్ేరుతోుంది
అకకడ్ వచిాుంది చికుక" అుంట్ూ నవాాడ్ు.

భరదవాజ నవాలేద . యాజీ నవుాలో ఎుంత వషాదుం వుుందయ అతడ్ు

ఊహ ుంచ్గలడ్ు.

"వెళ్లళస్ాత న ...."

"ముంచిది"
 భరదవాజ గుమముంవెైపు కదలబో త ుంట్ట తలుపు తోస కుని సెకిట్రీ లోపలికి
వచిాుంది. "ఇుంట్ర్ కమ్ పనిచ్ేయట్ుం లేద స్ార్. మీకు మళీళ ఫ్ో న ...." అుంది
స్ాన భూతిగా.

"మ ైగాడ్...." వస గాా అని, "న వేా ఎవరో పేరు కన కుకని నవకు ఇవుా. ఆమ
పేరు చ్ెబ్రతే ఆమ - కాదయ అవునో నేన చ్ెపుతవన " అనవనడ్ు.

"ఆగు" అనవనడ్ు భరదవాజ. సెకిట్రీ ఆశారూపడ్ుత ఆగిుంది. అతడ్ు

యాజీవెైపు తిరిగి, "నేనొక మాట్ చ్ెపపనవ" అనవనడ్ు. "ఏమీ అన కోకూడ్ద ."

యాజీ వసమయుంతో "చ్ెపపడవనికేముుంది" అనవనడ్ు.

"ముందవకిని ఏమని ఊహ సత ుందయ తెలుస్ా?"

అతడ్ు తెలే బో య, "ఏమని ఊహ సత ుంది ?" అనవనడ్ు.

"ఈ సెకిట్రీలూ వాళళళ మధూలో వుుండ్రనీ, ఈ పరకట్న ఇచ్వాక వచ్ేా పరతి

ఫ్ో న్ కాల్ కోసమూ మీరే ఆశతో, సహ్నుంతో, ఓరుపతో వేచి రిస్వ్ చ్ేస కుుంట్ారనీ-
మధూలో ఆ మాతరుం ఆలస్ాూనికి కూడవ ఇష్ా పడ్నుంత ఆతృతతో వేచి వుుంట్ారనీ
అన కుుంట్టుంది."
 యాజీ వభార ుంతతడెై అతడివెైపు చ్యశాడ్ు.

తన పాతరలతో ఎుంతో సనినహ తూుం వుుంట్ట తపప రచ్యతకి ఈ గుుండె

లోతతలోే కి వెళిళ వశేే ష్ిుంచ్ే శకిత వుుండ్ద .

సెకిట్రీవెైపు తిరిగి "కనెక్షన్ ఇవుా" అనవనడ్ు.

ఆమ వెళిళుంది .

ఆ నిశశబద ుంలోుంచి హ్ఠాతత

త గా భరదవాజ, "మీకు దేవుడి మీద నమమకుం
వుుందవ?" అని అడిగాడ్ు.

"లేద నవ మీద నవకుుంది ." అనవనడ్ు యాజీ.

భరదవాజ రెట్ా ి ుంచ్లేద . అతడికర, తనకుుందయ లేదయ తెలీద . కానీ ఆ క్షణ్ుం మాతరుం
మనసయోరిత గా దేముడిని పార రిధ ుంచ్స్ాగాడ్ు తన మితతర డి కోసుం.

అుంతలో ఫ్ో న్ మోో గిుంది.

అతడ్ు కళుళ వపాపడ్ు.

ఎద రుగా యాజీ ఫ్ో న్ ఎతత ట్ుం కనిపిసత య ుంది.

 భరదవాజ అతడినే చ్యసత నవనడ్ు.

అతడి మోహ్ుంలో కొదిద మారుప.....చ్ేతి మధూలో బ్రగుస కునన

రిస్వర్.....ఎకకడయ స దయర తీరాలునుంచి తీగెల మీద కుంపానవలు పరకుంపనవలుగా
వసత నన సారుం....వయస ఏ మాతరమూ పరభావుం చ్యపిుంచ్లేని మృద మధ ర
నవదుం.

"స్ో .....మూ.....! న ..... వేా.....నవ?"

ఇదద రూ ఒకకస్ారిగా బలే మీదకి వుంగట్ుంతో అది కదిలిపో యుంది. అయనవ వారు
దవనిన పట్ిా ుంచ్ కోలేద . యాజీకనవన ఎకుకవగా తన పో గ్ట్టాకుననదే ద రికినుంత
సుంతోష్ుం భరదవాజ మొహ్ుంలో నవట్ూుం చ్ేసిుంది . ఇక యాజీ అయతే-

A Good Writers is he, Who Stops where

there is nothing further to
convey for him.
 ? ?????????? ???
??38

Next

Pre

Prev