Below is the winning piece in the latest contest sa UP Creative writing contest.

Its been 4 months since i saw him and talagang namimiss ko na siya... pero what can i
do? it seems that i have loved the wrong person.... but still the pain keeps on hurting me
and kung walang magbibigay ng gamot para dito sa nararamdaman ko.... baka
mamatay na ako....

to give you a background about my life, everthing seems to be fine except dun sa time
na dumating na sa buhay ko yung hinayupak na lalake na yon.... hehehehe.... kung
curious kayo about dun sa guy... bestfriend ko po yon kaso lang iba na ang nangyari as
time passes by.....

classmate ko sya nung highschool. pards pa nga ang tawagan namen.... o db ang
sweet? di na ako iba sa kanya and ganon na ren sya sa aken.... kung di nga lang ako
naging babae baka naiuwi na ako nun sa bahay nila and baka lahat ng gawaing pang
brusko eh ipagawa na nun sa ken eh..... pero cyempre mukha pa ren naman akong
babae noh!!

highskul cyempre may pr om.... wala cyang date, wla ren ako.... i know that he wanted
to invite me to be his date pero ang ogag nga kasi nun kaya the last minute tsaka lang
sya nag-ask. he went to our house... nakamotor po sya and medyo pawisan pero
infairness.... mabango pa ren....

he ask my permission to see my dress for the prom.... cyempre para maloka sya sa
aken at may konting surprise... i refuse.... o sige, medyo na frustrate sya pero hindi yon
naging hadlang para invite nya ko.... sa ganda ko na to..... cyempre ang dami munang
pa-echeng.... hanggang sa tanungin nya ako kung may date na ba me.... e kung di ba
naman siya abnormal eh.... papayag ba akong makipagdate sa iba eh sya lang ang
gusto ko.... lam mo yon... sarap sampalin.... so in short, papilit pa ba ako? syempre.....

the night of my life came, i was so pretty sabi ng nang-uuto kong nanay... pero naniwala
lang ako nang sya na ang nagsabi.... blush ako ever.... kahit alam kong maganda ako
since birth (hehehehe) iba pa ren yung sa kanya galing diba?

we enjoyed that night and lalo ko lang napatunayan sa sarili ko na mahal ko na pala
ang hinayupak na bestfrend ko......

syempre ano pa ba ang sunod na event sa prom kundi ang graduation na db? the night
before the graduation, we talked on the phone na para bang it would be the last time na
maririnig namen ang boses ng isat-isa..... ive waited for the moment na mabanggit nya
na may feelings din sya and hindi naman ako nagkamali.... tinanong nya ako kung may
possibilty daw na maging kame.... i know na maiinis kayo sa ken dahil alam nyo ba ang
sagot ko? ah, eh.... hindi pwede kase bestfrends tayo eh.... yung mga anak na lang
naten yung ipag- partner naten.... sa isip-isip ko.... ang tanga! pano ko nasabi ang
ganong words? pero wala na
akong magagawa..... alam namang bawiin ko pa eh di nahuli naman ako db? pe ro ang
tanga ko talga....

cyempre college na.... im so proud to say na napunta naman ako sa magandang school
and take note... pare ho kame ng skul..... ano to? kailangan bang ituloy ang naudlot na
pagmamahalan namen?.... hehehe....
nagkaboyfriend ako for a year and a half.... minahal ko sya pero there are these
conflicts and problems na di na kayang ayusin.... in short.... nagbreak kame.....

i guess god meant that to happen kasi yon din yung time na nagkita kame ng bestfrend
ko..... sa sobrang miss namen ang isa't isa.... sabay na kameng umuwi, kumain,
pumasok..... im happy pero parang lalo ko lang pinahirapan ang sarili ko dahil my
feelings for that guy grows each and everytime that we are together... buti na lang
magaling akong magtago at magpigil.... hehehe.... bilib kayo noh?.....

one morning, im so busy preparing my project that would be pass on that same day....
alam kong dumating na sya at nasa likuran ko na ang mokong pero dahil sobrang
pressure sa project.... gusto ko man syang dambahan... cyempre mamayang gabi na
lang di ba? hehehe.... di ko sya masyadong napansin.....

may inabot syang sulat sa aken and he asked if i could join him sa lunch.... i said yes....
then, alis na cya.... alam naman kc nyang im busy.....

when i was about to enter the room, somebody bumped me and my precious project
fell... gusto ko mang magalet... what can i do db? instead i ask my prof to give me
another chance to do my project.... naalala ko si mokong.... the lunch date.... kinuha ko
ang cell ko to text him that i cant come to our meeting.... e kaso.... pag tinamaan k nga
naman ng malas.... check operator service daw.... i tried to look for friends or other
kakilala pero malas that day talaga....

and so i took my lunch all by my self.... naalala ko yung letter.... hinanap ko sa bag...
WALA !!!! bumalik me sa corridor praying na andon pa yung sulat.... wala ren.... god!
why? minsan lang magbigay ng sulat yon.... nawala pa.... dont know how to tell him
about the letter....

and so days and weeks passed, pag nagkikita kame... di nya ako pinapansin... ako, i
tried to talk to him pero alam kong may kasalanan ako pero ganon ba kalaki ang
nagawa kong di pagpunta at ganon na lang ang iwas nya?... sige... hinayaan ko na
lang....

months na ang binilang... i heard that he was dating a girl from the same school that we
are in... masakit.... na sa iba ko pa narinig na sila na.... mas masakit na wala na akong
halaga sa kanya.....

basta... ilang araw din yon na ganon ang nararamdaman ko.... weeks.... months....
gagraduate na po ako.... i wonder what's instore for me in my last day in school.... and
so i thought na puntahan yung favorite hang out namen.... when i was about to get near
the place.... i saw him... with the girl.... umiiyak ang bruha but i cant hear what they are
talking about.... so ive decided to get out of that place before my tears burst out.... and
then a common frend ang sumalubong sa aken.... saying na buntis ang girl....
syempre.... durog na durog ang puso ko.... kung kaya nyo lang ma-imagine yung
naramdaman ko.....

the night of that same day.... naloka ang lola nyo.... nagparamdam ang mokong
pagkaraan ng pagkatagal-tagal na panahon... i thought it was something good for me...
for us.... pero i was wrong.... so wrong..... he gave me a wedding invitation and isa ako
sa bridesmaids..... the girl... she was waiting in the car.... o db? dati
motor lang ngaun... car na....

and so the wedding came.... maganda po ako nun.... sabi ng nanay ko pero wala ng
nagsecond the motion eh.... so naniwala na lang ako sa nanay ko.... then, there was
this professor who came to see me.... he handed over a letter with my name carefully
printed on the enveloped.... he said that he looked for the owner of that letter kaso lang
po malaki po ang skul namin kaya mahirap magkahanapan db? and so nung nakita
nya ang name ko sa invitation, he decided to bring the letter thinking that it could save
souls... daw....

and so i was about to open the letter when the priest ask kung sino daw ang tututol...
dedma ako.... alam namang manggulo pa ko noh....

binasa ko na ang letter..... nakakatouch po talaga.... he opened up his feelings for

me.... hoping na meron din daw akong feelings for him.... he ask that i f i will show up to
our hang - out the next day after he gave his letter, then it means that i also have
feelings for him and that he would love me for the rest of our
lives.... but if i wont.... then he will never open that topic again.... he pleaded to me na
sana pumunta ako... ...

if only i have that letter.... if only i knew about it.... kung di lang ako clumsy and carelss
to keep that letter... things would be diffrent.... if only.....

and so i heard the priest announced the couple as husband and wife.... ang sakit......

picture taking..... gusto mang sumabog ng nararamdaman ko.... as you know....

magaling akong magpigil.... pero masakit po talaga.... sobra......

after the picture taking...... niyakap ako ng bestfrend ko.... ang higpit.... and teary eyed
nyang cnabi na....

i still love you.......