Professional Documents
Culture Documents
Tamil Top 100 Short Stories - Eegarai - Net Part 1 PDF
Tamil Top 100 Short Stories - Eegarai - Net Part 1 PDF
1) காசி பாதசாr
2) ெசல்லம்மாள் புதுைமப்பித்தன்
3) காஞ்சைன புதுைமப்பித்தன்
4) கடவுளும் கந்தசாமிப்பிள்ைளயும் புதுைமப்பித்தன்
5) ெவயிேலாடு ேபாய் ச. தமிழ்ெசல்வன்
6) அழியாச்சுட0 ெமௗனி
7) பிரபஞ்ச கானம் ெமௗனி
8) காட்டில் ஒரு மான் அம்ைப
9) சிவப்பாக உயரமாக மீ ைச வச்சுக்காமல் ஆதவன்
10) மஹாராஜாவின் ரயில் வண்டி அ. முத்துலிங்கம்
11) அக்கினிப்பிரேவசம் ெஜயகாந்தன்
12) நகரம் சுஜாதா
13) ஃபிலிேமாத்ஸவ் சுஜாதா
14) சித்தி மா. அரங்கநாதன்
15) குருபீடம் ெஜயகாந்தன்
16) முன் நிலவும் பின் பனியும் ெஜயகாந்தன்
17) ஒரு இந்நாட்டு மன்ன0 நாஞ்சில் நாடன்
18) கதவு கி. ராஜநாராயணன்
19) மதினிமா0கள் கைத ேகாணங்கி
20) புலிக்கைலஞன் அேசாகமித்திரன்
21) ஒரு அைறயில் இரண்டு நாற்காலிகள் ஆதவன்
22) அம்மா ஒரு ெகாைல ெசய்தாள் அம்ைப
23) காலமும் ஐந்து குழந்ைதகளும் அேசாகமித்திரன்
24) ெட0லின் ச0ட்டும் எட்டு முழேவட்டியும் ஜி. நாகராஜன்
அணிந்த மனித0
25) மருமகள் வாக்கு கிருஷ்ணன் நம்பி
26) பிரயாணம் அேசாகமித்திரன்
27) ஞானப்பால் ந. பிச்சமூ0த்தி
28) பத்மவியூகம் ெஜயேமாகன்
29) பாடலிபுத்திரம் ெஜயேமாகன்
30) ஆண்களின் படித்துைற ேஜ.பி. சாணக்யா
31) கன்னிைம கி. ராஜநாராயணன்
32) ேகாமதி கி. ராஜநாராயணன்
33) பிரசாதம் சுந்தர ராமசாமி
2
34) ரத்னாபாயின் ஆங்கிலம் சுந்தர ராமசாமி
35) விகாசம் சுந்தர ராமசாமி
36) புயல் ேகாபி கிருஷ்ணன்
37) இருளப்ப சாமியும் 21 கிடாயும் ேவல. ராமமூ0த்தி
38) கடிதம் திlப்குமா0
39) நாயனம் ஆ. மாதவன்
40) தக்ைகயின் மீ து நான்கு கண்கள் சா. கந்தசாமி
41) ராஜா வந்திருக்கிறா0 கு. அழகிrசாமி
42) நிைல வண்ணதாசன்
43) தனுைம வண்ணதாசன்
44) ஒரு கப் காப்பி இந்திரா பா0த்தசாரதி
45) ஓடிய கால்கள் ஜி. நாகராஜன்
46) ராஜன் மகள் பா. ெவங்கேடசன்
47) மr என்கிற ஆட்டுக்குட்டி பிரபஞ்சன்
48) பூைனகள் இல்லாத வடு
Y சந்திரா
49) பச்ைசக்கனவு லா ச ரா
50) rதி பூமணி
3
காசி - பாதசாr
ஊrல் நான்கு ேப3 'மைறலூஸ்' என்று கருதும் காசிையப் பற்றி எனக்கு அப்படி நிைனக்க
முடியவில்ைல. எல்ேலாைரயும் ேபால, தனக்கும் இந்த நாக்கு ேபருக்கும் இைடயிலான 'ஷாக்'
அப்ஸா3பைர' பழுது பா3த்து சrயாக ைவத்துக் ெகாள்ளாமல், இவ3கள் உறெவன்று ெமச்சுகிற
பாைதயின் குண்டு குழிகளில் அடிபட்டுக் ெகாண்டிருக்கிறான் என்றுதான் ெசால்லத் ேதான்றுகிறது.
4
''ஆனா முன்னமாதிr என்னப் பிச்சு வசி
H வாந்தியிேல புரட்டி ஆபாசப்படுத்திக்றதில்ேலடா.
கஷ்டப்பட்டு விழுங்கிக்கேறன். அப்பாவுக்காகதான். அவ3 ேபாயிட்டா என்ன ஆேவன்னு புrயைல.
எைத ஆதாரமாக்கி இந்தப் ேபய் மனைச சமாதானமா நடத்தப் ேபாேறன்ேன ெதrயலடா...''
''இல்ேல, டயr மட்டும்தான். கவிைத, கைதன்னு எழுதினா சுய புலம்பலா இருக்குது.'' எதிrல்
நாய் ஒற்ைறக் காைலத் தூக்கி ெபஞ்ச் கால்ேமல் மூத்திரம் அடித்தது. காசியின் வாயில் கால் சிகெரட்
சாம்பலாக நின்றிருந்தது. சற்ேற ெமளனம். '' என்னால், இந்த சிகெரட்ைட விடேவ முடியேல காசி.''
''நானுந்தான்... கூடேவ இந்த மாஸ்ட்ருேபஷைனயும்... எவ்வளவு முயற்சி பண்ணியும் இந்த
ெரண்ைடயும் நிறுத்தேவ முடியேலடா குணா. சிகெரட்டால் எனக்கு ஒண்ணுேமயில்ேல...நிேகாடின்
ெநஞ்சுக்குள்ேள பரவி எதுவும் பண்றதா ெதrயேல... பால் வராத ெமாலக்காம்ைப உறிஞ்சற
மாதிrதான் அது எனக்கு. மாஸ்ட்ருேபஷன்ேலயும் ஒரு விஷயம். பல ேப3 மாதிr ைகெகாண்டு
இல்ேல. தைலயைணைய அைணச்சுட்டு... தாயான முப்பது முப்பத்தஞ்சு வயசுப்
ெபாண்ணுகளத்தான் நிைனவிேல அைடச்ச.'' காசிக்கு இருபத்ெதான்பது தான் வயெதன்று
நிைனக்கிேறன். திடீெரன ேவெறதாவது ெபாதுவாகப் ேபசலாம் என்ற காசி, என்ைனப் பற்றிக்
ேகட்டான். என் அம்மாைவ விசாrத்தான். எனக்கும் அவனுக்கும் பழக்கமான ஒரு சாமியாைரப்
பற்றிக் ேகட்டான். சாமியாேராடு இருந்த அழகான ெபண்ைணப் பற்றிக் ேகட்டான். ''சாமியா3,
ஆ3.எஸ்.எஸ்.ேல பூந்துட்டா3. கா3 எல்லாம் குடுத்திருக்காங்க. அந்த சிஷ்ைய 'ரம்ைப' இப்ப
சத்தியிேல ஒரு துணிக்கைடயிேல ேச3ஸ் ேக3ள்.'' காசி சிகெரட்ைட வசி
H எறிந்தான். புல்லில்
ேலசாக புைக கசிந்தது. நான் மீ ண்டும் ஒரு சிகெரட்டுக்குப் பா3த்ேதன், இல்ைல. எனக்குப் பரபரத்தது.
நானும் கூட காசிையப் ேபால சும்மாத்தான் சிகெரட் குடிக்கிேறன் என்று நிைனக்கிேறன். சில
சமயங்களில் ேதாட்டத்துப் பக்கம் கும்மிருட்டில் நின்று குடிப்ேபன். குடித்த திருப்திேய இருக்காது.
புைகைய ஊதி கண்ணால் பா3ப்பதில்தான் திருப்திேபால இருக்கிறது. காலிப் ெபட்டிைய நசுக்கி
5
தூக்கிப் ேபாட்டான் காசி. ஒண்ணு பத்து என்ேறன்.ேபாேவாமா என்று அைரமனதாகக் ேகட்டான் காசி.
நடந்து ெசன்றேபாது காசிையக் ேகட்ேடன்.
6
நியூட்டன் பற்றி கட்டுைர படித்து ஸ்கூைலேய அறுப்பான் என்றும் ஏேதா ெசால்லியிருக்கிறான்.
எஸ்.எஸ்.எல்.சியில் மிக அதிக மா3க்குகள் வாங்கினான் என்பது எனக்குத் ெதrந்தது
76-இல் காேலஜ் விட்டு ெவளிேய வந்தான். இரண்டு ேபப்ப3கள் ஃெபயில். அப்புறம் அைத
எழுதேவ இல்ைல. ெகாஞ்ச நாட்கள் தபால் மூலம் தமிழ் வழி ஹிந்தி படித்தான். விட்டான். ெகாஞ்ச
நாட்கள் தாய்ெமாழி அபிமானத்தில் ெதலுங்கு. ெதலுங்கு வாத்தியா3 வட்டுப்
H ெபண் தினமும்
காபியில் ெகாஞ்சம் காதல் கலக்கிக் ெகாடுத்தாள். இந்த காலத்தில்தான் வட்டுப்
H பக்கமாயிருந்த ஒரு
இன்ஜHனியrங் கம்ெபனியில் ைடம் கீ ப்பராக ேவைல பா3த்தான். அவன் ஓrடத்தில் ெதாட3ந்து ஒரு
வருஷம் பா3த்த ேவைல. பூப்பந்து விைளயாட்டில் சுமாரான வரன்
H காசி. காேலஜ் நாட்களில் அவன்
ஈடுபட்டிருந்த இரண்டு விஷயங்கள் கவிைதயும், விைளயாட்டும்தான். என்.டீ.சி. மில் ஒன்றில்
விைளயாட்டுத் தகுதியின் ேபrல் ேவைல கிைடத்தது. இந்த ேகைலதான்... இதிலிருந்துதான் 'காசி'
புறப்பட்டான். என்.டீ.சி.மில் ேவைல ஆேற மாதம்தான். மனக் குமட்டல், மன நலத்திற்கு சிகிச்ைச,
அப்ேபாது நான் கடலூrல் அரசு ஊழியன்.
'8எந்த புஸ்தகத்துல படிச்ேச இந்த இங்கிlஷ் வrைய- ெபாறுப்பு பத்தின ேபடித்தனம் சr..
அெதன்னடா சுதந்திரம் பத்தின பயம்? சுதந்திரத்ைதேய தப்பாப் புrஞ்சிக்ேக நH... ேமதாவிங்கற
பிம்பத்ைத வள3த்தி ெவச்சுக்கிட்டு, பிம்பத்ேதாட க3வத்துக்கு பங்கமா இருக்ககுேதா ேவைல
ெசய்யற இடம்? நH முட்டாள்!''
''இல்லடா குணா... எனக்கு வந்து ஜாப் ஒத்து வரைலடா... எந்த ஜாப்புேம ஒத்து வராது.
என்னாேல கடிகார மிரட்டைல சகிக்க முடியேல. தினம் தினம் தினம் ஒேர ேநரத்திேல அத அதச்
ெசயயறது, ெசயற்ைகயா 'டாண்'ணு ஒேர ேநரத்துக்கு எந்திrக்கறது, ெசயற்ைகயா தினமும் ஒேர
ேநரத்ைதப் புடிச்சிட்டு ெவளிக்கு உட்கா3றது, 'கன்' டயத்துக்கு குளியல்... கட்டுப்பாடான தினம் தினம்
தினம் தினம்கள் எனக்கு சலிக்குதுடா... ெவறுத்து, குமட்டி.... இதுக்கு ேமேல ெபாறுப்புன்னா பயம்
ேவேற... அதிகாr உருட்டல்... ஓவ3 ைடம்... அப்பா!
''படுபாவி!''
''ெசால்லு''
7
''எங்காவது காட்டுக்குள்ேள... மைலப்பக்கம் ஓடிப் ேபாயிணணும்''.
''ேபாயி''
''ஆதிவாசிகேளாட ஆதிவாசியாகணும்''
''நல்லாத் தூங்கினியா?''
8
3
காேலஜ் முதல் வருட நாட்களில் கவிைதயுடன் இரண்டு குட்டிக்காதல்கள். ஒரு ெபண் மு.வ.
ரசிைக. 'ெகமிஸ்ட்r' படிப்பு. எதி3வடு.
H துைணப் பாடம் 'கணக்கு' சாக்கில் காசி அடிக்கடி மு.வ.
ரசிைகயிடம் ேபானான். ஒரு முற்பகல் குளிக்கும்ேபாது சுவெரட்டி விட்டு - விரகதாபத்தில் - ெபய3
ெசால்லிக் கத்திவிட்டான். முகத்திேலேய விழிக்க ேவண்டாெமன்று கதைவ அைடத்துக்
ெகாண்டுவிட்டது 'அல்லி'. இன்ெனாரு ெபண்வலிய வந்து இவன் ெநஞ்சில் சாய்ந்தாள்.
ேவைலயில்லாப் பட்டதாrப் ெபண். ேவைல கிைடத்து ெபாள்ளாச்சி ேபாய்விட்டாள். சந்திப்ேப
இல்ைல. கடிதங்களுக்கு பதில் இல்ைல. காசி என்.டீ.சி.மில் ேவைலையத் ெதாைலத்துவிட்டு ஊ3
சுற்றிக் ெகாண்டிருந்த காலத்தில், அப்பா ேஜபியில் பத்து ரூபாய் திருடிக் ெகாண்டு ஒரு நாள்
ெபாள்ளாச்சிக்கு பஸ் ஏறினான். இரண்டு ேரால்டு ேகால்டு காது rங்குகைள வாங்கிக் ெகாண்டு
ேபாய், சாயங்காலம் ேபாஸ்ட் ஆபீஸ் வாசலில் அவைளச் சந்தித்தான். அவள் முகம்
ெகாடுக்கவில்ைல. rங்குகைள நHட்டினான். 'என்ைனப் பா3க்க வராேத! எங்கண்ணாவுக்கு ெலட்ட3
எழுதுேவன். ேவறு ேவைலயில்ைல உனக்கு. ெமன்டல்!' காது அலங்கrப்புகைள சாக்கைடயில்
விசிறிவிட்டு எச்சில் விழுங்கியபடி கூசி நடந்தான் காசி.
9
ஆப்-ைநட் (மில்) ஷிப்ெடன்றால் மூன்று மணிக்கு வடு
H வந்தால், இரண்டு தடைவ உணவு. அப்பா
மில்ைலவிட்டு நின்றதால் ெபற்ற பணம் பாதிக்கு ேமல் கைரந்து விட்டது. மச்சானுக்கு நான்கு
குழந்ைதகளில் இரண்டு ெபண். கூடேவ பராமrப்பாக மூன்று மாடுகள். அவ3 கஷ்டம் அவருக்கு.
மனிதாவிமானத்ைதக் ெகாஞ்சேமனும் பராமrக்க அவ3 உைழப்பின் ஷிப்டில் ேநரம் கிைடக்கேவ
இல்ைல. மச்சானின் நாக்குச் சாட்ைட வச்சு
H தாங்க முடியாமல் உைறத்தேபாது காசி தடுமாறிப்
ேபானான். காசிைய அடக்க முடியாத மச்சானின் ேகாபம், காசியின் அப்பாமீ து, இயலாைமயின்
வடிகாலாக ெமல்ல ெமல்லத் ெதாட்டது. அப்பாவுக்கும் 'சுr3' விழ, சாட்ைடைய ஒரு நாள் எகிறிப்
பிடித்துப் புரட்டிவிட்டான் காசி, விைளவு- தூரத்தில் இந்த ெபrயம்மா வட்டில்
H தஞ்சம். 'ஏ
மச்சான்ேனன்!
ெபrயம்மா வட்டில்
H காசிக்கு நிைலைம முற்றிக்ெகாண்டு வந்தது. மனேநாயாளி ேபால்
நடித்துக் திrத்த காசிக்கு ெமய்யாகேவ ேலசாக மனேநாய் தாக்கியது என்றுதான் நிைனக்கிேறன்.
'ஒரு ைபத்தியக்காரனுக்கும் எனக்கும் என்ன சின்ன வித்தியாசெமன்றால் நான் ைபத்தியமில்ைல
அவ்வளவுதான்' என்று யாேரா ஒரு ேமைலப் ெபய3 ெசான்னதாக ெசால்லித் திrந்த காசியின் சுய
எள்ளைலயும் கடந்து ெமல்லேவ மன ஆேராக்கியம் குைறந்தது. ஆனாலும் அங்ேக வட்டிலிருந்த
H
காலத்தில் நிைறயப் படித்தான் என்று ெதrகிறது. (எனக்கு) புrயாத கவிைதகள் நிைறய எழுதினான்.
நான் பதிேல ேபாடவில்ைல.
10
திடீெரன ஒரு சாயங்காலம் இம்மைலக் கிராமத் ேதாட்டத்திற்கு வந்தான். உடம்பு ஊதிக்
கறுத்து ஆள் பயங்கரமாக இருந்தான். இரண்டாவது நாள் நச்சrக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். யாராவது
ெபாண்ணு ேவண்டும் என்று. ஒரு ெபாண்ேணாட ஒரு நாள் முழுக்க தனியா இருக்கணும். ஏற்பாடு
ெசய் என்று பிடிவாதம். முப்து ைமல்கள் பிரயாணம் ெசய்து அந்த எல்ைலப் புற சின்ன டவுனுக்கு
ெசன்றால் எனக்குத் ெதrந்த ஒரு ெபண் - அவளும் ஊrல் இல்ைல. அந்த சமயத்தில் நானும்
ேவைலயில் இல்ைல. அப்பா திடீெரன இறந்துவிட்டதால், கடலூ3 அரசு ேவைலையவிட்டு இங்ேக
ேதாட்டம் வந்து இரண்டு வருடங்களாகிவிட்டது. அம்மா, தங்ைககளக்குத் துைணயாக
விவசாயத்தில் இறங்கியிருந்ேதன். கூட எல்.ஐ.சி ஏஜண்ட் ேவைல. ஒரு சாமியாருடன் தHவிரப்
பழக்கமாயிருந்தது எனக்கு. எங்கள் கிராமப் பக்கம் சின்ன குடிைச ஒன்றில் இருந்தா3. சீக்கிரேம
ெதrந்தது, கூட அழகான ஒரு சிஷ்ைய என்று. நாங்கள் ெசாந்தக் குடிைசயாக ஆசிரமம் கட்ட
வசூலித்ேதாம். 'விேவகானந்தrன் மறு பிறப்பு' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ட சாமியாருக்கு நான்தான்
பிரதம சிஷ்யன். கீ ழிறங்கி சாமியா3 நகரங்களுக்குப் ேபானா3. கீ 3த்தி பரவியது. இங்கிlஷ் சாமியா3
அவ3. ஃபா3ம3 ைலப்பில் எம்.பி.ஏ,. ஒரு பழம் ெபரும் திைரப்பட அதிபrன் ெநருங்கிய உறவுக்கார3.
மைனவி படிதாண்டிவிட்டாள். புருஷன் வட்ைடேய
H தாண்டி ஆசிரமம் கட்டிக் ெகாண்டுவிட்டா3.
பின்னாளில்தான் எனக்கு எல்லாம் ெதrந்தது.
காசிேய பதில் ெசான்னான். '' இல்ேல சாமி... ஆனா 'கடவுள்'னு ஒருத்த3 இருந்துட்டாக்கூட
பரவால்ேலன்னு படுது சாமி!''
கைடசியில் சாமியா3 ஒேர வrயில் காசிக்கு அருள் வாக்காகத் தH3வு ெசான்னா3. எனக்கு
அதி3ச்சி. ''காசி... உனக்கு ெசக்ஸ்தான் பிரச்ைன... யூ ஹாவ் ெசக்ஸ் வித் ஹ3'' என்று ரம்ைபைய
அைழத்துக் காட்டினா3.
காசி இரண்டு நாட்களாக குழம்பி முடிெவடுக்க முடியாமல் இருந்தான் முடியாது என்று ஒரு
வழியாக முடிவு ெசான்னான். தனக்கு தங்ைகேபால இருப்பதாகவும், தான் ேவண்டுவது தாயான
11
ெபண் என்றும் சாமியாrடேம உளறினான். ''ேநா அத3 ேகா... lவ் ஹிம்... இப்படிேய ெமண்டலா
இருக்க ேவண்டியதுதான். ட்ைரஃபா3 சப்ளிேமஷன் நாட் ஃபா3 ெசண்டிெமண்ட்ஸ் இன்
ெசக்சுவாலிட்டி வித் சாய்ஸ்! ேநத்து குருநாத3கிட்ேட உன்னப் பத்திக் ேகட்ேடன். இன்னும் பத்து
வருஷத்துக்கு உனக்கு ேசாதைனகள் பாக்கின்னா3. ெமாதல்ேல உடம்ேபாட நH இருந்து பழுகணும்''
என்று முகத்துக்கு ேநராக காசியிடம் ெசான்ன சாமி, அவைன ஆசிரமத்திற்குள் அைழத்து வர
ேவண்டாெமன்று என்னிடம் ரகசியமாகச் ெசால்லிவிட்டா3.
காசி கல்யாணம் முடித்து ஒரு மாதம்கூட கூடி வாழவில்ைல. இரண்டாவது மாதம் ஒரு நாள்
மாைலயில் இந்த மைலக்கிராமத்து ேதாட்டத்து வாசலில் வந்து நின்றான். அன்றிரவு முழுவதும்
ஊருக்குள் நாங்கள் இரண்டு ேப3 மட்டுந்தான் தூங்காமல் இருந்திருப்ேபாம். மாப்பிள்ைளக் கைள
அறேவ இல்ைல. முகம் எழுைமச் சாணியில் பிடித்து ைவத்தது மாதிr இருந்தது.
12
ஒத்தயா பயம். தனிைம. வினாடிக எல்லாம் ெசாடக்கு ேபாடுது. என்னால முடியேல.
மறுபடியும் பைழய ேகாளாறு மனசிேல கிளம்பிருச்சுடா குணா. அப்பாகிட்ேட வந்துட்ேடன். அப்பா
மனம் விட்டுப் ேபாச்சு. 'இந்தப் புத்தகெமல்லாம் படிக்காம, இதப் பிrஞ்சு என்னாேல இருக்க
முடியாதுப்பா... என்னாேல அந்த வட்ேல
H சமாளிக்க முடியாதுப்பா... அவங்க ெகளரவத்துக்கு
ஈடுகட்டிப் ேபாக முடியாதுப்பா... எனக்கு பயமா இருக்குது... அங்கிருந்தா நான் தற்ெகாைல
பண்ணக்குேவன்பா' ன்னு கதறிேனன்டா. 'ேபாகப் ேபாக சrயாப் ேபாகும். நH எதாச்சம் ேவைலக்குப்
ேபா முதல்ேல'ன்னு அக்கா அக்ைறயா ெசான்னா...'மூடிட்டுப் ேபா'ன்னு அக்கா ேமேல எrஞ்சு
விழுந்ேதன். 'உன்னப் பாத்துட்டு வந்தா ெகாஞ்சம் மனசு நிம்மதிப்படும்'னு அப்பாகிட்ேட ெசான்ேனன்.
ெமாய் வந்த பணத்திேல நூறு ரூபா தந்து அனுப்புனா3டா''.
ஜி.எச்.சில் இரண்டு வாரங்கள் இருந்தான் காசி. அதி தHவிர சிகிச்ைசப் பிrவில் முதல் வாரம்.
கழுத்தில் ஒரு சின்ன ஆபேர'ன். கால்மாட்டில் ேகஸ் ேநாட்டீஸ். Personality disorder, Affection seeking
phenomenon, Advised psycho therapy.
13
கன்ைற அவிழ்த்துப் பிடித்ேதன். காசியின் மீ தான நிைனவுகள், மூட்டம் கைலயாமல் நடந்து
ெகாண்டிருந்தது.
14
இனிய அதி3ச்சி. எதி3பாராத விதமாக ெபங்களூrல் ஒரு மதுபான 'பாrல்' காசிையச் சந்தித்ேதன்.
சற்ேற இைளத்திருந்தான் காசி. நவன
H ேமாஸ்தrல் உைடயும் தைலவாரலும். கண்ணுக்கு கீ ழ்
கருவைளயங்கள் ெமல்ல ெவளுத்து வருகிறதுேபால.
'அது அது எப்படிேயா அப்படித்தான் அது அது' என்றான் ேவதாந்தி மாதிr. மாைலயில்
ெதாடங்கியது இரவு பத்தைரவைர ேபசிக் ெகாண்டிருந்ேதாம். தனது ஒன்றுவிட்ட அண்ணனிடம்
வட்டிக்கு ெகாஞ்சம் பணம் வாங்கி முதlடு ெசய்திருப்பதாகச் ெசான்னான். கூட இருக்கும் நண்பரும்
நல்ல மாதிr, ெபாருளாதார விஷயத்தில் நிைறய ஒத்துைழக்கிறா3 என்றான். இனி காசி பிைழத்து
விடுவான் என்று வாய்விட்ேட ெசான்ேனன். வாய்விட்டுச் சிrத்தான். 'நாெனங்ேக இங்ேக' என்று
என்ைனக் ேகட்டான். ஆயுள் பாதுகாப்பு இன்சூரன்ஸ் அலுவலக ேவைலயாக என்று நHட்டிச்
ெசான்ேனன். சிrத்தான். 'ேநா ப்ராப்ளம்' என்றான்.
'ேநா ப்ராப்ளம்! இல்லடா குணா.. சமீ பத்தில் 'Confessions of Zeno' னு ஒரு இத்தாலி நாவல்
படிச்ேசன். அதில் 20 பக்கத்துக்கு ெரண்டாவது அத்தியாயம். The Last Cigarette ன்னு. சிகெரட் விடறது
15
பத்தி. விட தH3மானம் ேபாட்டு முடியாம எப்படி எல்லாம் அவஸ்ைதங்கறதப் பத்திேய இருபது
பக்கமும்...''
Introduction
A Business Partnership
Psychoanalysis
இன்ெனாரு குட்டி ெபக் வாங்கினான் காசி. நான் ேபாதுெமன்று விட்ேடன். திடீெரன, தான்
ஒன்றும் முற்றிலும் மாறிவிட்டதாக நான் நிைனத்துவிட ேவண்டாெமன்று சற்ேற ெநகிழ்ச்சியாக,
ேலசாக எச்சrக்ைக விடும் ெதானியிலும், கண்கள் வழியாகவும் ேபசினான் காசி. ஒரு சின்ன
உதாரணம் பா3 என்று விட்டு ெசான்னான். ஆறு மாதங்களுக்கு முன் நடந்ததாம் இது :
16
நிமிடத்தில் காவிய ேசாகம் பட்டுவிடும் காசியின் மனநிைல இன்னும் - குறிப்பாக ெபண்கள்
விஷயத்தில் - மாறேவ இல்ைல என்று நிைனத்துக் ெகாண்ேடன். இந்த ெராமாண்டிக் பா3ைவ ஒரு
ேநாய்க் கூறாகேவ இன்னும் படுகிறது. அவனிடம் எனக்கு. ஆனால் ேவறு நிைனய விஷயங்களில்
குணமாகியிருப்பது ேபச்சினூேட ெதrந்தது. 'ஆைசப் பட்டைத அைடந்த பின்னாலும் ஒரு பள்ளம்
மிச்சமாகி அதில் நலுங்குேம ஒரு ேசாகம் அைத அனுபவித்தால் ெதrயும் ஆைசயின் குணம் என்ன
என்று' - பின்னால் ேபசும்ேபாது எதற்ேகா இப்படி ெசான்னான்.
சமீ பத்தில் திருப்பதி ேபாய் வந்தானாம். ஜாலித் துைணயாக ஒரு நண்பேனாடு ேபானவன்
'கம்ெபனி ேஸக்'குக்கு தானும் ெமாட்ைடயடித்துக் ெகாண்டானாம். கம்ெபனி ேஸக் ஆக ேவறு
ேகாவில்களுக்கும் அப்படிேய ேபாய்விட்டு, திருவண்ணாமைல வந்த ேபாது ராம்சூரத் குமா3
என்ெறாரு ேயாகிையச் சந்தித்ததாகச் ெசான்னான். 'நH கதைவத் தட்டும் விதம் சகிக்கக் கூடியதாக
இல்ைல' என்பைதேய ேகாபம் தணிந்த கைடசியிலும் தனக்கான ஒேர ஆசிச் ெசய்தியாக அவ3
வழங்கி அனுப்பியைதயும் அதில் பூரண அ3த்தமிருப்பதாகவும் ெசான்னான்.
17
ஆனாலும், தனக்கு கல்யாண ஆைச இம்சிக்கிறது இன்னும் என்றான் திடீெரன்று. தனிைம,
துைவத்தல், ேஹாட்டல் இைவகைளயும் திருமணத்திற்கான சாக்குகளில் ஒன்றாக ைவத்து
ேயாசிப்பதில் தவறுண்டா என்று என்னிடம் ஒரு சிறுவன்ேபால ேகட்டான். ைபத்தியக்காரன்! ெபய்த
ெபருமைழவிட்ட சில மாைல ேநரங்களாக, சில நாட்கள் கழிவதிலிருந்து, தன் வாழ்க்ைகக்கு ஊட்டம்
ேசகrத்துக் ெகாள்வதாகக் கூறினான். சில சமயம் ேதசிய ெநடுஞ்சாைலயில் பஸ்ஸில்
ெதாைலதூரம் உட்கா3ந்துெகாண்டு ேபாகும்ேபாது, பஸ்ஸின் rதி கூட்டும் ஓட்ட ேவகத்தின் சங்கீ தச்
சரடில் இைணந்துவிடும் ேபாது வாழ்க்ைகைய ஒரு அற்புதப் பrசாக உண3வதாகவும் ெசான்னான்.
எனக்கும் ேகட்க உற்சாகமாகிவிட்டது. ேபச்ைச நிறுத்திவிட்டு ஃபிைரடு ைரஸ் சாப்பிடுேவாமா என்று
ஆ3வமாகக் ேகட்டான். எனக்கு அவன் ேகட்டவிதம் மிகவும் பிடித்திருந்தது, எனக்கு ஃபிைரடு ைரஸ்
பிடிக்காவிட்டாலும். எவ்வளேவா தான் நிதானப் பட்டிருந்தாலும் சில சமயம் எல்லாம்
ெகாட்டிவிடுகிறது என்றான். தனியைறயில் பின்னிரவில் ேமானத்தில் தனக்கு பிடித்த கவிஞைனப்
படித்துக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாது, வாசலில் கட்டிலிலிருந்து அப்பா அவருக்கான ஏேதா ஒரு ெதானி
ேச3த்து உரத்து ெகாட்டாவி விட்டால் தாங்க முடியவில்ைல. எழுந்து ேபாய் அந்த வாைய அைடத்து
அமுக்கிவிடலாம் ேபாலிருக்கிறது. ஒரு ெகாட்டாவி அந்த மாதிr வந்தால் ேபாதும், அந்தப்
பின்னிரேவ தனக்கு பாழ் என்றும் ெசான்னேபாது சற்ேற ேசா3வாகிவிட்டான். அப்பா இறந்து விட்ட
பின்பும் தான் வாழ்க்ைகையத் ெதாடரலாம் என்பதற்கான நம்பிக்ைக ெமல்லேவ கூடிவருகிறது
என்றான். அடிப்பைட சுபாவமாகேவ 'சுயம் நசித்து' விட்ட நான்ைகந்து நண்ப3கள், எழுத்து, படிப்பு
இெதல்லாம் மட்டுந்தான் இதற்கு அடிப்பைடக் காரணம் என்றான். என்ன இன்னும் ெதாட3ந்து
படித்துக் ெகாண்டிருக்கிறாய்தாேன? என்று ேகட்டுவிட்டு கைடசி 'சிப்'ைபயும் முடித்தான். சிகெரட்
ெபாருத்திக் ெகாண்டான்.
திடீெரன தான் சமீ பத்தில் கண்ட கனவுகைளப் பற்றி ேபச்ைச மைட மாற்றிக் ெகாண்டான்.
அழகான கண்ணாடிக் கிண்ணத்தில் மிதந்த மிளகாய் நHைர சில்வ3 கரண்டியால் கலக்கிக் ெகாண்ேட
ேபசினான். முன்ைனப் ேபால கனவுகள் வந்தாலும், ேநா-ப்ராப்ளம் என்றான். ரமணrன் பரவச முகம்
ஒருமுைற வந்தெதன்றான். ஒரு தடைவ கனவில் கால் ெபருவிரைல பாம்பு கடித்து ரத்தம்
வந்தெதன்றான். ஒரு தடைவ கனவில் கால் ெபருவிரைல பாம்பு கடித்து ரத்தம் வந்துவிட்டதாம்.
பாைடயில் ைவத்து ஒரு கனவில் தன்ைனக் கண்டானாம். தHவிரவாதியாக ேபாlஸாரால்
துரத்தப்பட்டு ஒரு கனவில் ஓடினானாம். ஓrரவு ெநடுஞ்சுவ3 தாண்டி, மைலகள் தாண்டி, விண்ணில்
பறந்து ேபாவது மாதிr, ைககளால் ேபரானந்தமாகக் கைடந்து கைடந்து பறந்துெகாண்ேட
இருந்தானாம். இந்த ஒரு கனவு மட்டும் மீ ண்டும் வராதா என்று ஏக்கப்படுவதாகச் ெசான்னவன்,
அடிக்கடி திரும்பத் திரும்ப வரும் எrச்சலூட்டும் ஒரு கனெவன, பrட்ைசக்குப் படிக்காமேலேய
ேபாய்விட்டு ஹாலில் திணறுவைதச் ெசான்னான்
கனவுகைள நான்கு நாட்களுக்குக் கவனித்து, விடிந்ததும் ஒரு குய3 ரூல்டு ேநாட்டில் எழுதி
ைவக்க ஆரம்பித்தால், ஐந்தாம் நாள் வராெதன்றான். ெதாட3ந்து கவனித்துக் ெகாண்ேட வந்தால்
கனவு புறமுதுகு எடுக்கும் என்றான். மீ றி, நிச்சயம் வராதா என்றால் ெபருவாழ்வின் பல
புதிrகளுக்கும் ேபால இதற்கும் நிச்சயமாகச் ெசால்ல முடியாதுதாேன என்று ேகட்டான்.
கத்தி, கபடாக்கள், முள் கரண்டி அலங்காரமாக சூடு பறக்க ேமைஜக்கு வந்தன ஃபிைரடு ைரஸ்
தட்டுகள். அேநகமாக என் பங்கில் பாதிக்கும் ேமல் காசிதான் சாப்பிட ேவண்டியிருக்கும்.
18
ெசல்லம்மாள் - புதுைமப்பித்தன்
19
பிரமநாயகம் பிள்ைள நான்காவது குழந்ைத. சிறு வயசில் படிப்பில் சற்றுச் சூடிைகயாக
இருந்ததால், மற்றவ3களுக்குக் ைகெயழுத்து வாசிக்கும்வைரயில் ைககாட்டிவிட்டு அவைரப்
படிப்பித்தா3 அவ3 தகப்பனா3. அவருக்கு இருந்த ெபாருள் வசதி, மகன் ஊைரவிட்டு ஐந்நூறு
அறுநூறு ைமல் எட்டி வந்தும், பட்டினி கிடக்காமல் மட்டும் பா3த்துக் ெகாள்ளக் கூடிய
அளவுக்ேக கல்வி வசதி அளித்தது. உற்ற பருவத்தில் பிரமநாயகம் பிள்ைளக்குச் ெசல்லம்மாள்
ைகையப் பிடித்து, அம்மி மிதித்து அருந்ததி பா3க்க ைவக்கும் பாக்கியம் கிைடத்தது.
20
சாப்பிட்டுக் கைளப்பாறும் தருணத்தில் வட்டு
H நைடைய மிதிப்பா3. ெசல்லம்மாள் அன்ைறப்
ெபாழுைதக் கழித்த நிைலதான் அவரது சாப்பாட்டுக்கு மூலாதார வசதி. வரும்ேபாது வடு
H
இருட்டி, ெவளிவாசல் கதவு தாழிடாமல் சாத்திக் கிடந்தது என்றால் அவ3 உள்ேள ெசன்று
கால் முகம் கழுவி அநுட்டானாதிகைள முடித்துக் ெகாண்ட பிற்பாடு அடுப்பு மூட்டினால் தான்
இரு ஜHவன்கள் பசியாறுவதற்கு மா3க்கம் உண்டு. அவ3 வடு
H அைடயும் தருணத்தில் அந்தப்
பிராந்தியத்துக் கைடகள் யாவும் மூடிக் கிடக்குமாைகயால் வட்டில்
H உள்ளைத ைவத்துத்தான்
கழிக்க ேவண்டும். சில சமயங்களில் வட்டில்
H உள்ளது என்பது காலியான பாத்திரங்கள் என்ற
ெபாருட் ெபாலிவுக்குள் பந்தப்பட்டுக் கிடக்கும். அச்சமயங்களிலும் பிள்ைளயவ3களின் நிதானம்
குைலந்துவிடாது. ெவந்நH3 ைவத்தாவது மைனவிக்குக் ெகாடுப்பா3.
21
ெசல்லம்மாள், ேபச்சின் ேபாக்கில், அதாவது முந்திய நாள் இரவு, ெநஞ்சு வலிக்கு
ஒற்றடமிட்டுக்ெகாண்டிருக்கும்ேபாது, "வருகிற ெபாங்கலுக்கு வட்டு
H அrசி சாப்பிடேவணும்.
ஊருக்கு ஒருக்க ேபாய்ப்ேபாட்டு வரலாம்; வரும்ேபாது ெநல்லிக்காய் அைடயும், ஒரு படி
முருக்க வத்தலும் எடுத்துக்கிட்டு வரணும்" என்று ெசால்லி விட்டாள்.
22
3
வட்டில்
H விளக்கில்ைல. 'உறங்கி இருப்பாள். நாளியாகேல...' என நிைனத்துக் ெகாண்ேட
நிைலமாடத்தில் இருந்த ெநருப்புப் ெபட்டிைய எடுத்து அருகிலிருந்த சிமினி விளக்ைக
ஏற்றினா3. அந்த மினுக்கட்டான் பூச்சி இருைளத் திரட்டித் திரட்டிக் காட்டியது. அதன்
மங்கலான ெவளிச்சம் அவரது ஆகிருதிையப் பூதாகாரமாகச் சுவrல் நடமாட ைவத்தது.
23
மயக்கம். மறுபடியும் புைகைய ஊத, முனகி, சிறு குழந்ைத மாதிr அழுதுெகாண்ேட,
"தண்ணி..." என்று ேகட்டாள் ெசல்லம்மாள்.
24
ைவத்தியைரப் ேபாய் அைழத்து வரலாமா என்று நிைனத்தா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள.
'இவைள இப்படிேய தனியாக விட்டுவிட்டு எப்படிப் ேபாவது? ெகாஞ்ச தூரமா?'
25
கண்ைண மூடிச் சில விநாடிகள் கழித்ததும், "உங்கைளத்தாேன; எப்ப வந்திய?
சாப்பிட்டியளா?" என்றாள்.
26
"ஒங்களுக்குத்தான் என்ன, வரவர அசிங்கம் கிசிங்கம் இல்லாெமப்ேபாகுது" என்று
ெசால்லிக் ெகாண்ேட சுருட்டி வாrக் கட்டிக் ெகாண்டு எழுந்தாள். கால் தள்ளாடியது.
"அெத அப்பிடிேய வச்சிறு; ேவெற சூடா இருக்கு; தாேரன்" என்று ேவறு ஒரு
பாத்திரத்தில் இன்னும் ெகாஞ்சம் எடுத்துவந்து தந்தா3.
27
ைவத்தியைனத் ேதடிச் ெசன்ற பிரமநாயகம் பிள்ைள, பஞ்சத்தில் அடிபட்டவன் ேபான்ற
சித்த ைவத்திய சிகாமணி ஒருவைனத் ேதடிப் பிடித்து அைழத்துக் ெகாண்டு வந்தா3.
இருவரும் உள்ேள நுைழந்தேபாது படுக்ைகயில் ெசல்லம்மாைளக் காணவில்ைல.
28
"என்ன, முனுசாமியா! உள்ேள வா. ஏன் வரேலன்னு ேகட்டு விட்டாகளாக்கும். வட்டிேல
H
அம்மாவுக்கு உடம்பு குணமில்ேல; ேநத்துத் தப்பினது மறு பிைழப்பு; நாைளக்கு முடிஞ்சா
வருகிேறன் என்று ெசால்லு. முனிசாமி, நH எனக்கு ஒரு காrயம் ெசய்வாயா? அந்த எதி3ச்
சரகத்திேல ஒரு மாட்டுத் ெதாழுவம் இருக்குது பாரு; அங்ேக பால்கார நாயுடு இருப்பா3. நான்
ெகாஞ்சம் கூப்பிட்ேடன் என்று கூட்டிக்ெகாண்டு வா" என்று அனுப்பினா3.
29
மயங்கிக் கிடந்தாள். ெசத்துப் ேபாய் விடுேவாேமா என்ற பயம் அவளுக்கு ஏற்பட்டது.
ஒவ்ெவாரு சமயங்களில் மூக்கும் ைகயும் குரக்கு வலித்து இழுத்து வாங்க ஆரம்பித்தன.
அவசர அவசரமாக விளக்ைக ஏற்றினா3. ெவந்நHைர எடுத்து வந்து அவள் ேமல் சிதறிக்
கிடந்த குமட்டல்கைளக் கழுவி, அவைளத் தூக்கிவந்து படுக்ைகயில் கிடத்தினா3.
30
ைவத்தியன் ெகாடுத்துவிட்டுச் ெசன்ற ெசந்தூரத்ைதத் ேதனில் குழப்பி நாக்கில்
தடவினா3. மூக்கிலும், கால் ைககளிலும் ைதலத்ைதத் தடவினா3. பிரக்ைஞ வரவில்ைல.
மூச்சு இைழேயாடிக்ெகாண்டிருந்தது. மீ ண்டும் ைதலத்ைதச் சற்றுத் தாராளமாகவிட்டு உடலில்
ேதய்த்து மயக்கம் ெதளிவிக்க முயன்றுெகாண்டிருந்தா3.
அச்சமயம் ெவளிேய ஒரு rக்ஷா வந்து நின்றது. "ஸா3! உள்ேள யா3 இருக்கிறது?"
என்று குரல் ெகாடுத்துக் ெகாண்ேட ைகப்ெபட்டியும் வறுைமயுமாக டாக்ட3 உள்ேள வந்தா3.
ெசல்லம்மாள் தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள்.
31
பிரமநாயகம் பிள்ைள ஓைசப்படாமல் அருகில் வந்து உட்கா3ந்து அவைளேய பா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தா3. ெதாட்டால் விழித்து விடுவாேளா என்ற அச்சம்.
32
"ெவந்நி வயத்ைதப் ெபரட்டும்; இப்பந்தாேன வாந்திெயடுத்தது?" என்றா3. ெமதுவாக அவள்
ைககள் இரண்ைடயும் பிடித்துக் ெகாண்டு முகத்ைதேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3.
ெசல்லம்மாளுக்குக் காைலயிலிருந்த முகப்ெபாலிவு மங்கிவிட்டது. உதடுகள் சற்று நHலம்
பாrத்துவிட்டன. அடிக்கடி வறட்சிையத் தவி3க்க உதட்ைட நக்கிக் ெகாண்டாள்.
"இேதா எடுத்து வாேரன்" என்று உள்ேள ஓடிச் ெசன்றா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள. பால்
திைறந்து ேபாயிருந்தது. அவருக்குத் திக்ெகன்றது. மாடத்திேல உல3ந்துேபான எலுமிச்சம்பழம்
இருந்தது. அைத எடுத்து ெவந்நHrல் பிழிந்து ச3க்கைரயிட்டு அவளருகில் ெகாண்டுவந்து ைவத்துக்
ெகாண்டு உட்கா3ந்தா3. சற்று ேநரம் சூடான பானகத்ைதக் குடிக்கும் பக்குவத்துக்கு ஆற்றினா3.
உடல்தான் இருந்தது.
33
அவரது ெநற்றியின் விய3ைவ அந்த உடலின் கண் இைமயில் ெசாட்டியது.
34
"அம்மா தவறிப் ேபாயிட்டாங்க. நH இந்த ேநாட்ைட வச்சுக்க; ஒரு தந்தி எளுதித் தாேரன்.
அெதக் குடுத்துப்புட்டு, முதலாளி ஐயா வட்டிேல
H ெசால்லு. வரும்ேபாது அம்பட்டனுக்கும்
ெசால்லிவிட்டு வா" என்றா3.
35
காஞ்சைன - புதுைமப்பித்தன்
36
என்றால், இந்த விபத்துக்கைளெயல்லாம் ெபாருட்படுத்தலாமா? உள்ளங்ைகயில் ெகாட்டி
ைவத்திருந்த புைகயிைலையப் பவித்தரமாக வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்ேடன்.
து3நாற்றம் தாங்க முடியவில்ைல, உடல் அழுகி, நாற்றம் எடுத்துப் ேபான பிணம் ேபால;
என்னால் சகிக்க முடியவில்ைல. எனக்குப் புrயவில்ைல. ஜன்னல் வழியாக நாற்றம் வருகிறேதா?
ஊசிக் காற்றுக் கூட இைழயவில்ைலேய! கட்டிைல விட்டு எழுந்திருந்து ஜன்னலில் பக்கம்
நடந்ேதன். இரண்டடி எடுத்து ைவக்கவில்ைல; நாற்றம் அடிேயாடு மைறந்துவிட்டன. என்ன
அதிசயம்! திரும்பவும் கட்டிலுக்கு வந்ேதன். மறுபடியும் நாற்றம். அேத து3க்கந்தம். கட்டிலின்
அடியில் ஏேதனும் ெசத்துக் கிடக்கிறேதா? விளக்ைக ஏற்றிேனன். கட்டிலடியில் தூசிதான் தும்மைல
வருவித்தது. எழுந்து உடம்ைபத் தட்டிக் ெகாண்டு நின்ேறன்.
சற்று ேநரம் ேமாந்து பா3த்துவிட்டு, "ஏேதா ேலசா ஊதுவத்தி மாதிr வாசைன வருது;
எங்காவது ஏற்றி ைவத்திருப்பா3கள்; எனக்கு உறக்கம் வருது; விளக்ைக அைணத்துவிட்டுப்
படுங்கள்" என்றாள்.
37
ேலசாக வட்டிலிருந்த
H ஜன்னல், வாசல், கதவுகள் எல்லாம் படபடெவன்று
அடித்துக்ெகாண்டன. ஒரு வினாடிதான். அப்புறம் நிச்சப்தம். பூகம்பேமா? நட்சத்திர ெவளிச்சத்தில்
பழந்தின்னி ெவௗவால் ஒன்று தன் அகன்ற ேதால் சிறகுகைள விrத்துக் ெகாண்டு பறந்து ெசன்று
எதிrல் உள்ள ேசாைலகளுக்கு அப்பால் மைறந்தது.
"ராத்திr பூராவும் தூங்காேம இவ்வளவு ேநரம் கழித்து எழுந்ததும் அல்லாமல் இப்படி வந்து
உட்கா3ந்து ெகாண்டால் காப்பி என்னத்துக்கு ஆகும்?" என்று என் சகத3மிணி பின்பக்கமாக வந்து
நின்று உருக்கினாள். 'ஐக்கிய நாடுகளின் ஜரூ3 மிகுந்த எதி3 தாக்குதல்கள் தங்குதைடயில்லாமல்
முன்ேனறி வருவதில்' அகப்பட்டுக் ெகாண்ட ஜனநாயகத்திலும் உலக சமாதானத்திலும் உறுதி
பிறழாத நம்பிக்ைக ெகாண்ட எனக்குச் சற்றுச் சிரமமாகத்தான் இருந்தது.
"அது உன் சைமயல் விமrைசயால் வந்த விைன" என்று ஒரு பாrசத் தாக்குதல்
நடத்திவிட்டு எழுந்ேதன்.
38
அப்ேபாது ஒரு பிச்ைசக்காr, அதிலும் வாலிபப் பிச்ைசக்காr, ஏேதா பாட்டுப் பாடியபடி,
"அம்மா, தாேய!" என்று ெசால்லிக் ெகாண்டு வாசற்படியண்ைட வந்து நின்றாள்.
39
"முகத்ைதப் பா3த்தா ஆள் எப்படி என்று ெசால்ல முடியாதா? நH இப்படி உள்ேள வாம்மா"
என்று ேமலுத்தரவு ேபாட்டுக்ெகாண்டு அவைள உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றாள்.
"நH எங்ெகல்லாேமா சுத்தி அலஞ்சு வந்திருக்கிேய; ஒரு கைத ெசால்லு" என்றாள் என்
மைனவி.
40
"ஆமாம். நான் காசி அrத்துவாரம் எல்லா எடத்துக்கும் ேபாயிருக்கிேறன். அங்ேக, காசியில்
ஒரு கைதையக் ேகட்ேடன்; உனக்குச் ெசால்லட்டா?" என்றாள்.
திடீெரன்று ஒரு ேபய்ச் சிrப்பு! ெவடிபடும் அதி3ச்சிேயாடு என் மனைச அப்படிேய கவ்வி
உறிஞ்சியது. அதி3ச்சியில் தைலைய நிமி3த்திேனன். எனது பா3ைவ நிைலக் கண்ணாடியில்
விழுந்தது. அதனுள், ஒரு ேகார உருவம் பல்ைலத் திறந்து உன்மத்த ெவறியில் சிrத்துக்
ெகாண்டிருந்தது. எத்தைனேயா மாதிrயான ேகார உருவங்கைளக் கனவிலும், சிற்பிகளின்
ெசதுக்கிைவத்த கற்பைனகளிலும் பா3த்திருக்கிேறன். ஆனால் இந்த மாதிr ஒரு ேகாரத்ைதக்
கண்டேத இல்ைல. குரூபெமல்லாம் பற்களிலும் கண்களிலுேம ெதறித்தது. முகத்தில் மட்டும் ேமாக
லாகிrைய எழுப்பும் அற்புதமான அைமதி. கண்களிேல ரத்தப் பசி! பற்களிேல சைதையப் பிய்த்துத்
தின்னும் ஆவல். இந்த மங்கலான பிம்பத்துக்குப் பின்னால் அடுப்பு ெநருப்பின் தH நாக்குகள்.
வசமிழந்து அைதேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்ேதன். ேதாற்றம் கணத்தில் மைறந்தது; அடுத்த நிமிஷம்
அந்தப் பிச்ைசக்காrயின் முகேம ெதrந்தது.
41
"உன் ெபய3 என்ன என்று ேகட்க மறந்ேத ேபாயிட்டுேத" என்று மைனவி ேகட்பது எனது
ெசவிப்புலனுக்கு எட்டியது.
சாப்பிட்ேடா ம். தூங்கச் ெசன்ேறாம். நாங்கள் இருவரும் மாடியில் படுத்துக் ெகாண்ேடா ம்.
காஞ்சைன என்பவள் கீ ேழ முன்கூடத்தில் படுத்துக் ெகாண்டாள்.
42
எங்ேகா கதவு கிrச்சிட்டது.
அவளுைடயதுதானா?
43
விடுவிடு என்று மாடிக்குச் ெசன்ேறன்.
அங்ேக அைமதி.
பைழய அைமதி.
மனம் ெதளியவில்ைல.
ஆனால் கீ ேழ!
44
கீ ேழ இறங்கிேனன்.
"என்ன, வரவரத்தான், இப்படித் தூங்கித் ெதாைலக்கிறக; காப்பி ஆறுது!" என்று என் மைனவி
எழுப்பினாள்.
45
இது எந்த விபrதத்தில் ெகாண்டு ேபாய் விடுேமா? ெசால்லவும் முடியாமல் ெமல்லவும்
முடியாமல் திண்டாடிக் ெகாண்டிருந்ேதன். என் மைனவிக்கு அந்தப் புதிய ேவைலக்காr என்ன
ெசாக்குப்ெபாடி ேபாட்டுவிட்டாேளா? அவ3கள் இருவரும் மனசில் துளிக்கூடப் பாரமில்லாமல்
கழித்துவிட்டா3கள்.
"உங்கள் இஷ்டம்" என்று திரும்பிப் படுத்தாள். அவ்வளவுதான். நல்ல தூக்கம்; அது ெவறும்
உறக்கமா?
46
இெதன்ன வாசைன!
பிரக்ைஞ வரேவ, தள்ளாடிக் ெகாண்டு எழுந்து உட்கா3ந்தாள். "ஏேதா ஒன்று என் கழுத்ைதக்
கடித்து ரத்தத்ைத உறிஞ்சின மாதிr இருந்தது" என்றாள் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு.
என் வேட
H கிடுகிடாய்த்துப் ேபாகும்படியான ஓ3 அலறல்! கதவுகள் படபடெவன்று அடித்துக்
ெகாண்டன.
47
அப்புறம் ஓ3 அைமதி. ஒரு சுடுகாட்டு அைமதி.
ெதருவிற்குப் ேபாேனன்.
"அம்மா ெநத்தியிேல இைதப் பூசு. காஞ்சைன இனிேமல் வர மாட்டாள். ேபாய் உடேன பூசு.
அம்மாைவ எளுப்பாேத" என்றான்.
விபூதி சுட்டது.
48
கடவுளும் கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் - புதுைமப்பித்தன்
திடாெரன்று அவருைடய புத்தி பரவசத்தால் மருளும்படித் ேதான்றி, ' 'இந்தா, பிடி வரத்ைத ' '
என்று வற்புறுத்தவில்ைல.
சாடி ேமாதித் தள்ளிக் ெகாண்டு நடமாடும் ஜனக் கூட்டத்திலிருந்து விலகி ெசருப்பு rப்ேப3
ெசய்யும் சக்கிலியன் பக்கமாக இருவரும் ஒதுங்கி நின்றா3கள்.
49
தைலயிேல துளிக்கூடக் கறுப்பில்லாமல நைரத்த சிைக, ேகாதிக் கட்டாமல் சிங்கத்தின்
பிடrமயி3 மாதிr கழுத்தில் விழுந்து சிலி3த்துக்ெகாண்டு நின்றது. கழுத்திேல நட்ட நடுவில் ெபrய
கறுப்பு மறு. கண்ணும் கன்னங்கேரெலன்று, நாலு திைசயிலும் சுழன்று, சுழன்று ெவட்டியது. சில
சமயம் ெவறியனுைடயது ேபாலக் கவிழ்ந்தது. சிrப்பு ?-அந்தச் சிrப்பு, கந்தசாமிப் பிள்ைளையச் சில
சமயம் பயமுறுத்தியது. சில சமயம் குழந்ைதயுைடயைதப் ேபாலக் ெகாஞ்சியது.
' 'இங்ேக ஜலம் கிலம் கிைடக்காது; ேவணுெமன்றால் காப்பி சாப்பிடலாம்; அேதா இருக்கிறது
காப்பி ேஹாட்டல் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'சr, வாருங்கள் ேபாேவாம் ' ' என்றா3, 'பில்ைல நம் தைலயில் கட்டிவிடப் பா3த்தால் ? '
என்ற சந்ேதகம் தட்டியது. 'துணிச்சல் இல்லாதவைரயில் துன்பந்தான் ' என்பது கந்தசாமிப்
பிள்ைளயின் சங்கற்பம்.
' 'சூடா, ஸ்ட்ராங்கா இரண்டு கப் காப்பி! ' ' என்று தைலைய உலுக்கினா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'தமிைழ மறந்துவிடாேத. இரண்டு கப் காப்பிகள் என்று ெசால் ' ' என்றா3 கடவுள்.
' 'அப்படி அல்ல; இரண்டு கப்கள் காப்பி என்று ெசால்ல ேவண்டும் ' ' என்று தமிழ்க்ெகாடி
நாட்டினா3 பிள்ைள
' 'பின்ேன ெபrய ேஹாட்டல் ேகாழிக் குடில் மாதிr இருக்குேமா ? ேகாவில் கட்டுகிறதுேபால
என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாராக்கும்! சுகாதார உத்திேயாகஸ்த3கள் விடமாட்டா3கள் ' ' என்று தமது
ெவற்றிையத் ெதாட3ந்து முடுக்கினா3 பிள்ைள.
' 'அப்படி என்றால்... ? ' ' என்றா3 கடவுள். ேதாற்றாலும் விடவில்ைல. ' 'சுகாதாரம் என்றால்
என்ன என்று ெசால்லும் ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.
50
' 'ஓ! அதுவா ? ேமைஜைய ேலாஷன் ேபாட்டுக் கழுவி, உத்ேயாகஸ்த3கள் அபராதம்
ேபாடாமல் பா3த்துக் ெகாள்வது. பள்ளிக்கூடத்திேல, பrட்ைசயில் ைபயன்கள் ேதாற்றுப்
ேபாவதற்ெகன்று ெசால்லிக் ெகாடுக்கும் ஒரு பாடம்; அதன்படி இந்த ஈ, ெகாசு எல்லாம்
ராக்ஷச3களுக்குச் சமானம். அதிலும் இந்த மாதிr ேஹாட்டல்களுக்குள்ேள வந்துவிட்டால்
ஆபத்துத்தான். உயி3 தப்பாது என்று எழுதியிருக்கிறா3கள் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
அவருக்ேக அதிசயமாக இருந்தது இந்தப் ேபச்சு. நாக்கில் சரஸ்வதி கடாட்சம் ஏற்பட்டு விட்டேதா
என்று சந்ேதகித்தா3.
' 'இேதா இருக்கிறேத! ' ' என்றா3 கடவுள். உதவி ெசய்வதற்காக விரைல நHட்டினா3. அது
பறந்து விட்டது. ஆனால் எச்சில் காப்பி அவ3 விரலில் பட்டது.
' 'என்ன ஐயா, எச்சிைலத் ெதாட்டு விட்டாேர... இந்த ஜலத்ைத எடுத்து ேமைஜக்குக் கீ ேழ
கழுவும் ' ' என்றா3 பிள்ைள.
' 'ஈைய வர விடக்கூடாது, ஆனால் ேமைஜயின் கீ ேழ கழுவ ேவண்டும் என்பது சுகாதாரம் ' '
என்று முனகிக் ெகாண்டா3 கடவுள்.
' 'சிக்கrப் பவுட3 என்றால்... ? ' ' என்று சற்றுச் சந்ேதகத்துடன் தைலைய நிமி3த்தினா3
கடவுள்.
' 'சிக்கrப் பவுட3, காப்பி மாதிrதான் இருக்கும்; ஆனால் காப்பி அல்ல; சில ேப3 ெதய்வத்தின்
ேபைரச் ெசால்லிக் ெகாண்டு ஊைர ஏமாற்றி வருகிற மாதிr ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
51
' 'சில்லைற ேகட்டால் தரமாட்ேடனா ? அதற்காக மூன்றணா பில் எதற்கு ? கண்ைணத்
துைடக்கவா, மனைசத் துைடக்கவா ? ' ' என்றா3 ேஹாட்டல் ெசாந்தக்கார3.
' 'நHங்கள் ெசால்லிவிட்டால் நமக்கும் சrதான்; எனக்குக் கணக்கு வராது ' ' என்றா3 கடவுள்.
' 'கள்ள ேநாட்டு; என்ைன ஏமாற்றப் பா3த்தான்; நான் அவைன ஏமாற்றிவிட்ேடன் ' ' என்றா3
கடவுள். அவருைடய சிrப்பு பயமாக இருந்தது.
' 'சிக்கrப் பவுடருக்கு நH3 உடன்பட்டாரா இல்ைலயா ? அந்த மாதிr இதற்கு நான்
உடன்பட்ேடன் என்று ைவத்துக் ெகாள்ளும். அவனுக்குப் பத்து ரூபாய்தான் ெபrசு; அனால்தான்
அவைன ஏமாற்றும்படி விட்ேடன் ' ' என்றா3 கடவுள்.
வலிய வந்து காப்பி வாங்கிக் ெகாடுத்தவrடம் எப்படி விைட ெபற்றுக் ெகாள்ளுவது என்று
பட்டது கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு.
' 'அது ேவண்டாம்; எனக்குத் தைல சுற்றும்; ெமதுவாக நடந்ேத ேபாய்விடலாம் ' ' என்றா3
கடவுள்.
52
' 'ஐயா, நான் பகெலல்லாம் காலால் நடந்தாச்சு. என்னால் அடி எடுத்து ைவக்க முடியாது;
rக்ஷாவிேல ஏறிப்ேபாகலாேம ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள, ' 'நாம்தான் வழி காட்டுகிேறாேம;
பத்து ரூபாய் ேநாட்ைடக் கிழிக்கக் கூடியவ3 ெகாடுத்தால் என்ன ? ' ' என்பதுதான் அவருைடய கட்சி.
' 'நர வாகனமா ? அதுதான் சிலாக்கியமானது ' ' என்றா3 கடவுள். இரண்டு ேபரும் rக்ஷாவில்
ஏறிக்ெகாண்டா3கள். ' 'சாமி, ெகாஞ்சம் இருங்க; ெவளக்ைக ஏத்திக்கிேறன் ' ' என்றான் rக்ஷாக்காரன்.
கடவுள் சிrத்தா3. பல், இருட்டில் ேமாகனமாக மின்னியது. ' 'நான் யா3 என்பது இருக்கட்டும்,
நHங்கள் யா3 என்பைதச் ெசால்லுங்கேளன் ' ' என்றா3 அவ3.
' 'சித்த ைவத்திய தHபிைக என்ற ைவத்தியப் பத்திrைகையப் பா3த்ததுண்டா ? ' ' என்று
ேகட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'அப்ெபாழுது ைவத்திய சாஸ்திரத்தில் பrச்சயமில்ைல என்று தான் ெகாள்ள ேவண்டும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'பதிேனழு வருஷ இதழ்களா! பதிேனழு பன்னிரண்டு இரு நூற்று நாலு. ' ' கடவுள் மனசு
நடுநடுங்கியது. 'ஒருேவைள கால் வருஷம் ஒருமுைறப் பத்திrைகயாக இருக்கலாம் ' என்ற ஓ3
அற்ப நம்பிக்ைக ேதான்றியது.
' 'தHபிைக மாதம் ஒரு முைறப் பத்திrைக. வருஷ சந்தா உள்நாட்டுக்கு ரூபாய் ஒன்று;
ெவளுநாடு என்றால் இரண்ேட முக்கால்; ஜHவிய சந்தா ரூபாய் 25. நHங்கள் சந்தாதாராகச் ேச3ந்தால்
53
ெராம்பப் பிரேயாஜனம் உண்டு; ேவண்டுமானால் ஒரு வருஷம் உங்களுக்கு அனுப்புகிேறன்.
அப்புறம் ஜHவிய சந்தாைவப் பா3க்கலாம் ' ' என்று கடவுைளச் சந்தாதாரராகச் ேச3க்கவும் முயன்றா3.
' 'உங்கள் ஆயுள்தான். என் ஆயுளும் அல்ல. பத்திrைக ஆயுளும் அல்ல; அது அழியாத
வஸ்து. நான் ேபானாலும் ேவறு ஒருவ3 சித்த ைவத்திய தHபிைகைய நடத்திக் ெகாண்டுதான்
இருப்பா3; அதற்கும் ஏற்பாடு பண்ணியாச்சு ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'என்னடா திரும்பிப் பாக்கிேற ? ேமாட்டா3 வருது ேமாதிக்காேத; ேவகமாகப் ேபா ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'என்ன சாமி, நHங்க என்ன மனுசப்ெபறவியா அல்லது பிசாசுங்களா ? வண்டிேல ஆேள
இல்லாத மாதிr காத்தாட்டம் இருக்கு ' ' என்றான் rக்ஷாக்காரன்.
' 'வாடைகயும் காத்தாட்டேம ேதாணும்படி குடுக்கிேறாம்; நH வண்டிேய இஸ்துக்கினு ேபா ' '
என்று அதட்டினா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
'ஏேதது, மகன் ஓய்கிற வழியாய் காேணாேம ' என்று நிைனத்தா3 கடவுள். ' 'தினம் சராசr
எத்தைன ேபைர ேவட்டு ைவப்பீ3 ? ' ' என்று ேகட்டா3.
54
இல்லாவிட்டால் இந்தப் பதிேனழு வருஷங்களாகப் பத்திrைக நடத்திக் ெகாண்டிருக்க முடியுமா ? ' '
என்று ேகட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'இப்படி உங்கள் ைகையக் காட்டுங்கள், நாடி எப்படி அடிக்கிறது என்று பா3ப்ேபாம் ' ' என்று
கடவுளின் வலது ைகையப் பிடித்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'அது ைவத்தியனுைடய திறைமையப் ெபாறுத்தது ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
நாடிையச் சில விநாடிகள் கவனமாகப் பா3த்தா3. ' 'பித்தம் ஏறி அடிக்கிறது; விஷப்
பிரேயாகமும் பழக்கம் உண்டா ? ' ' என்று ெகாஞ்சம் விநயத்துடன் ேகட்டா3 பிள்ைள.
' 'நH ெகட்டிக்காரன்தான்; ேவறும் எத்தைனேயா உண்டு ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.
' 'அெடெட! அது நம்ம விலாசமாச்ேச; அங்ேக யாைரப் பா3க்க ேவண்டும் ? ' '
' 'சrயாப் ேபாச்சு, ேபாங்க; நான்தான் அது. ெதய்வந்தான் நம்ைம அப்படிச் ேச3த்து
ைவத்திருக்கிறது. தாங்கள் யாேரா ? இனம் ெதrயவில்ைலேய ? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'நானா ? கடவுள்! ' ' என்றா3 சாவகாசமாக, ெமதுவாக. அவ3 வானத்ைதப் பா3த்துக் ெகாண்டு
தாடிைய ெநருடினா3.
' 'பூேலாகத்ைதப் பா3க்க வந்ேதன்; நான் இன்னும் சில நாட்களுக்கு உம்முைடய அதிதி. ' '
' 'அந்த விளக்குப் பக்கத்தில் நிறுத்துடா ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
55
கடவுள் அந்த rக்ஷாக்காரனுக்குப் பளபளப்பான ஒற்ைற ரூபாய் ேநாட்டு ஒன்ைற எடுத்துக்
ெகாடுத்தா3.
' 'நல்லா இருக்கணும் சாமி ' ' என்று உள்ளம் குளிரச் ெசான்னான் rக்ஷாக்காரன்.
' 'என்னடா, ெபrயவைரப் பாத்து நH என்னடா ஆசீ3வாதம் பண்ணுவது ? ' ' என்று அதட்டினா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'அப்படிச் ெசால்லடா அப்பா; இத்தைன நாளா காது குளிர மனசு குளிர இந்த மாதிr ஒரு
வா3த்ைத ேகட்டதில்ைல. அவன் ெசான்னால் என்ன ? ' ' என்றா3 கடவுள்.
' 'அவன்கிட்ட இரண்டணாக் ெகாறச்சுக் குடுத்துப் பா3த்தால் அப்ேபா ெதrயும்! ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'வாடைக வண்டிெய இஸ்துகிட்டு நாள் முச்சூடும் ெவயிலிேல ஓடினாத் ெதrயும். உன்ைன
என்ன ெசால்ல ? கடவுளுக்குக் கண்ணில்ெல; உன்னிேய ெசால்ல வச்சான், என்னிேய ேகக்க
வச்சான் ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட வண்டிைய இழுத்துச் ெசன்றான்.
இருவரும் வட்ைட
H ேநாக்கி நடந்தா3கள்.
வட்டுக்கு
H எதிrல் உள்ள லாந்தல் கம்பத்தின் பக்கத்தில் வந்ததும் கடவுள் நின்றா3.
56
புலித் ேதாலாைடயும், சடா முடியும் மானும் மழுவும், பிைறயுமாகக் கடவுள்
காட்சியளித்தா3. கண்ணிேல மகிழ்ச்சி ெவறி துள்ளியது. உதட்டிேல புன்சிrப்பு.
' 'ஓய் கடவுேள, இந்தா பிடி வரத்ைத என்கிற வித்ைத எல்லாம் எங்கிட்டச் ெசல்லாது. நH
வரத்ைதக் ெகாடுத்துவிட்டு உம் பாட்டுக்குப் ேபாவ3.
H இன்ெனாரு ெதய்வம் வரும், தைலையக்
ெகாடு என்று ேகட்கும். உம்மிடம் வரத்ைத வாங்கிக் ெகாண்டு பிறகு தைலக்கு ஆபத்ைதத் ேதடிக்
ெகாள்ளும் ஏமாந்த ேசாணகிr நான் அல்ல. ஏேதா பூேலாகத்ைதப் பா3க்க வந்தH3; நம்முைடய
அதிதியாக இருக்க ஆைசப்பட்டா3; அதற்கு ஆட்ேசபம் எதுவும் இல்ைல. என்னுடன் பழக
ேவண்டுமானால் மனுஷைனப் ேபால, என்ைனப் ேபால நடந்து ெகாள்ள ேவண்டும்; மனுஷ
அத்துக்குக் கட்டுப்பட்டிருக்க ேவண்டும்; நான் முந்திச் ெசான்னைத மறக்காமல், வட்டுக்கு
H
ஒழுங்காக வாரும் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
கந்தசாமிப் பிள்ைள, வாசலருகில் சற்று நின்றா3. ' 'சாமி, உங்களுக்குப் பரமசிவம் என்று ேப3
ெகாடுக்கவா ? அம்ைமயப்பப் பிள்ைள என்று கூப்பிடவா ? ' ' என்றா3.
' 'அப்ேபா, உங்கைள அப்பா என்று உறவுமுைற ைவத்துக் கூப்பிடுேவன், உடன்பட ேவணும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'அப்பா என்று ேவண்டாமப்பா; ெபrயப்பா என்று கூப்பிடும். அப்ேபாதுதான் என் ெசாத்துக்கு
ஆபத்தில்ைல ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள். பூேலாக வளமுைறப்படி நடப்பது என்று தH3மானித்தபடி
சற்று ஜாக்கிரைதயாக இருந்துெகாள்ள ேவண்டும் என்று பட்டது கடவுளுக்கு.
' 'அப்படி உங்கள் ெசாத்து என்னேவா ? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'பயப்பட ேவண்டாம்; அவ்வளவு ேபராைச நமக்கு இல்ைல ' ' என்று கூறிக்ெகாண்ேட
நைடப்படியில் காைல ைவத்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
வட்டு
H முன் கூடத்தில் ஒரு தகர விளக்கு அவ்விடத்ைதக் ேகாவிலின் க3ப்பக்
கிருகமாக்கியது. அதற்கு அந்தப் புறத்தில் நHண்டு இருண்டு கிடக்கும் பட்டகசாைல. அதற்கப்புறம்
என்னேவா ? ஒரு குழந்ைத, அதற்கு நாலு வயது இருக்கும். மனசிேல இன்பம் பாய்ச்சும் அழகு.
கண்ணிேல எப்ெபாழுது பா3த்தாலும் காரணமற்ற சந்ேதாஷம். பைழய காலத்து ஆசாரப்படி
உச்சியில் குறுக்காக வகிடு எடுத்து முன்னும் பின்னுமாகப் பின்னிய எலிவால் சைட வாைல
57
வைளத்துக் ெகாண்டு நின்றது. முன்புறம் சைடையக் கட்டிய வாைழநா3, கடைமயில் வழுவித்
ெதாங்கி, குழந்ைத குனியும்ேபாெதல்லாம் அதன் கண்ணில் விழுந்து ெதாந்தரவு ெகாடுத்தது.
குழந்ைதயின் ைகயில் ஒரு கrத்துண்டும், ஓ3 ஓட்டுத் துண்டும் இருந்தன. இைடயில்
முழங்காைலக் கட்டிக்ெகாண்டிருக்கும் கிழிசல் சிற்றாைட. குனிந்து தைரயில் ேகாடுேபாட
முயன்று, வாைழநா3 கண்ணில் விழுந்ததனால் நிமி3ந்து நின்று ெகாண்டு இரண்டு ைககளாலும்
வாைழ நாைரப் பிடித்துப் பலங்ெகாண்ட மட்டும் இழுத்தது. அதன் முயற்சி பலிக்கவில்ைல.
வலித்தது. அழுேவாமா, அல்லது இன்னும் ஒரு தடைவ இழுத்துப் பா3ப்ேபாமா என்று அது
த3க்கித்துக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது அப்பா உள்ேள நுைழந்தா3.
' 'அப்பா! ' ' என்ற கூச்சலுடன் கந்தசாமிப் பிள்ைளயின் காைலக் கட்டிக் ெகாண்டது.
அண்ணாந்து பா3த்து ' 'எனக்கு என்னா ெகாண்டாந்ேத ? ' ' என்று ேகட்டது.
' 'ெபாr கடைல உடம்புக்காகாது; இேதா பா3. உனக்கு ஒரு தாத்தாைவக் ெகாண்டு
வந்திருக்கிேறன் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'இதுதான் உம்முைடய குழந்ைதேயா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள். குழந்ைதயின் ேபrல்
விழுந்த கண்கைள மாற்ற முடியவில்ைல அவருக்கு.
' 'ஆைசக்கு என்று காலம் தப்பிப் பிறந்த கருேவப்பிைலக் ெகாழுந்து ' ' என்றா3 கந்தசாமிப்
பிள்ைள.
' 'இப்படி உட்காருங்கள்; இப்ெபா குழாயிேல தண்ண3H வராது; குடத்திேல எடுத்துக் ெகாண்டு
வருகிேறன் ' ' என்று உள்ேள இருட்டில் மைறந்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'வாடியம்மா கருேவப்பிைலக் ெகாழுந்ேத ' ' என்று ைககைள நHட்டினா3 கடவுள். ஒேர
குதியில் அவருைடய மடியில் வந்து ஏறிக் ெகாண்டது குழந்ைத.
58
அது பதிைல எதி3பா3க்கவில்ைல. அதன் கண்களுக்குத் தாத்தாவின் கண்டத்தில் இருந்த
கறுப்பு மறுத்ெதன்பட்டது.
' 'அெதன்ன தாத்தா, கன்னங் கேறலுன்னு நவ்வாப் பழம் மாதிr களுத்திேல இருக்கு ? அைதக்
கடிச்சுத் திங்கணும் ேபாேல இருக்கு ' ' என்று கண்கைளச் சிமிட்டிச் சிமிட்டிப் ேபசிக்ெகாண்டு
மடியில் எழுந்து நின்று கழுத்தில் பூப்ேபான்ற உதடுகைள ைவத்து அழுத்தியது. இளம்பல் கழுத்தில்
கிளுகிளுத்தது. கடவுள் உடேல குளுகுளுத்தது.
' 'ஏன் தாத்தா, களுத்திேல ெநருப்பு கிருப்புப்பட்டு ெபாத்துப் ேபாச்சா ? எனக்கும் இந்தா பாரு ' '
என்று தன் விரல் நுனியில் கன்றிக் கறுத்துப்ேபான ெகாப்புளத்ைதக் காட்டியது.
' 'பாப்பா, அது நாகப்பளந்தாண்டி யம்மா; முந்தி ஒரு தரம் எல்லாரும் ெகாடுத்தாேளன்னு
வாங்கி வாயிேல ேபாட்டுக் ெகாண்ேடன். எனக்குப் பங்கில்லியான்னு களுத்ெதப் புடிச்சுப்புட்டாங்க.
அதிேல இருந்து அது அங்கிேய சிக்கிச்கிச்சு; அது ெகடக்கட்டும். உனக்கு விைளயாடத் ேதாழிப்
பிள்ைளகள் இல்ைலயா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.
' 'வட்டும் கrத்துண்டும் இருக்ேக; நH வட்டாட வருதியா ? ' ' என்று கூப்பிட்டது.
' 'தாத்தா, ேதாத்துப் ேபானிேய ' ' என்று ைக ெகாட்டிச் சிrத்தது குழந்ைத.
' 'ஆட்டம் ெதrயாேம ஆட வரலாமா ? ' ' என்று ைகைய மடக்கிக் ெகாண்டு ேகட்டது
குழந்ைத.
அந்தச் சமயத்தில் ஸ்ரீ கந்தசாமிப் பிள்ைள முன்ேன வர, ஸ்ரீமதி, பின்ேன குடமும் இடுப்புமாக
இருட்டிலிருந்து ெவளுப்பட்டா3கள்.
59
' 'என்னேமா ேதசாந்திrயாகப் ேபாயிட்டதாகச் ெசால்லுவா3கேள, அந்த மாமாவா ? வாருங்க
மாமா, ேசவிக்கிேறன் ' ' என்று குடத்ைத இறக்கி ைவத்து விட்டு விழுந்து நமஸ்கrத்தாள். காது
நிைறந்த பழங்காலப் பாம்படம் கன்னத்தில் இடிபட்டது.
' 'பத்தும் ெபருக்கமுமாகச் சுகமாக வாழேவணும் ' ' என்று ஆசீ3வதித்தா3 கடவுள்.
' 'வாசலில் இருக்கிற அrசி மூட்ைட அப்படிேய ேபாட்டு வச்சிருந்தா ? ' ' என்று
ஞாபகமூட்டினா3 கடவுள்.
' 'பாத்துச் சிrக்கணும், அப்பத்தான் புத்தி வரும் ' ' என்றாள் அம்ைமயா3.
கடவுள் சிrத்தா3.
' 'அந்தச் ெசப்பிடுவித்ைத எல்லாம் கூடாது என்று ெசான்ேனேன ' ' என்றா3 பிள்ைள காேதாடு
காதாக.
' 'நல்ல இளவட்டம்! ' ' என்று சிrத்துக்ெகாண்ேட மூட்ைடைய இடுப்பில் இடுக்கிக்
ெகாண்டா3 கடவுள்:
' 'நH சும்மா இரம்மா; எங்ேக ேபாடனும்ணு ெசால்லுேத ? ' ' என்றா3 கடவுள்.
' 'இந்தக் கூடத்திலிேய ெகடக்கட்டும்; நHங்க இங்ேக சும்மா வச்சிருங்க ' ' என்று வழி
மறித்தாள் காந்திமதியம்மாள்.
60
கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் கடவுளும் சாப்பிட்டு விட்டு வாசல் திண்ைணக்கு வரும்ெபாழுது
இரவு மணி பதிெனான்று.
' 'தாத்தா, நானும் ஒங் கூடத்தான் படுத்துக்குேவன் ' ' என்று ஓடிவந்தது குழந்ைத.
' 'நH அம்ைமெயக் கூப்பிட்டுப் பாயும் தைலயைணயும் எடுத்துப் ேபாடச் ெசால்லு ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'தாத்தாவும் நானும் ெசத்த காேலஜ் உசி3 காேலெஜல்லாம் பா3த்ேதாம் ' ' என்று துள்ளியது
குழந்ைத.
' 'எதற்காக ஓய், ஒரு கட்டடத்ைதக் கட்டி, எலும்ைபயும் ேதாைலயும் ெபாதிந்து ெபாதிந்து
ைவத்திருக்கிறது ? என்ைனக் ேகலி ெசய்ய ேவண்டும் என்ற நிைனப்ேபா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.
குரலில் கடுகடுப்புத் ெதானித்தது.
61
' 'இது யாைர ஏமாற்ற ? யா3 நன்ைமக்கு ? ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.
' 'நHங்கள் இரண்டு ேபரும் ெவயிலில் அைலந்து விட்டு வந்தது ேகாபத்ைத எழுப்புகிறது
ேபாலிருக்கிறது. அதற்காக என்ைன மிரட்டி மடக்கி விட்டதாக நிைனத்துக் ெகாள்ள ேவண்டாம்;
அவசரத்தில் திடுதிப்ெபன்று சாபம் ெகாடுத்தHரானால், இருபத்ைதந்து ரூபாய் வணாக
H நஷ்டமாய்ப்
ேபாகுேம என்பதுதான் என் கவைல ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
குழந்ைத ஒரு லட்ைட எடுத்துச் சற்று ேநரம் ைகயில் ைவத்துக் ெகாண்ேட ேயாசித்தது.
கடவுள் விழுந்து விழுந்து சிrத்தா3. ' 'அவ்வளவும் உனக்ேக உனக்குத்தான் ' ' என்றா3.
' 'அப்புறம் பசிக்காேத! சாப்பிடாட்டா அம்மா அடிப்பாகேள! அப்பா ேலவியம் குடப்பாகேள! '
என்று கவைலப்பட்டது குழந்ைத.
62
' 'தாங்கள் வாங்கிக் ெகாடுத்திருந்தாலும், அது ேஹாட்டல் பட்சணம். ஞாபகம் இருக்கட்டும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
சில விநாடிகள் ெபாறுத்து, ' 'இன்ைறச் ெசலவு ேபாக, அந்த நூறு ரூபாயில் எவ்வளவு மிச்சம்
? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'உமக்கு ரூபாய் இருபத்ைதந்து ேபாகக் ைகயில் ஐம்பது இருக்கிறது ' ' என்று சிrத்தா3
கடவுள்.
' 'நH3 எனக்குப் பிைழக்கிறதற்கா வழி ெசால்லுகிறH3;-அதில் துட்டு வருமா ? ' ' என்று சிrத்தா3
கடவுள்.
63
' 'வாருங்கள், ேபாேவாம் ' ' என்று ஆணியில் கிடந்த ேமல் ேவட்டிைய எடுத்து உதறிப்
ேபாட்டுக் ெகாண்டா3.
' 'அதுதான் உறங்குகிறேத; வருகிற வைரயிலும் உறங்கட்டும் ' ' என்றா3 பிள்ைள.
' 'நான் இவருக்குத் தங்கபஸ்பம் ெசய்து ெகாடுத்து வருகிேறன். நான் ெசான்னால் ேகட்பா3 ' '
என்று விளக்கிக்ெகாண்ேட முன் வராந்தாப் படிக்கட்டுகளில் ஏறினா3 பிள்ைள; இருவரும் பின்
ெதாட3ந்தன3. ேதவியின் ைகயில் ஒரு சிறு மூட்ைட இருந்தது.
' 'சாமி இருக்காங்களா; நான் வந்திருக்ேகன் என்று ெசால்லு ' ' என்று அதிகாரத்ேதாடு
ேவைலக்காரனிடம் ெசான்னா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'உட்காருங்கள், உட்காருங்கள் ' ' என்றா3 திவான் பகதூ3. கந்தசாமிப் பிள்ைள அவரது
நாடிையப் பிடித்துப் பா3த்துக் ெகாண்ேட, ' 'பரவாயில்ைல; சாயங்காலம் பஸ்மத்ைத அனுப்பி
ைவக்கிேறன்; நான் வந்தது இவாைள உங்களுக்குப் பrசயம் பண்ணிைவக்க. இவாள் ெரண்டு ேபரும்
நாட்டிய சாஸ்திர சாகரம். உங்கள் நிருத்திய கலாமண்டலியில், வசதி பண்ணினா ெசளகrயமாக
இருக்கும் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
திவான் பகதூrன் உத்ஸாகம் எல்லாம் ஆைமயின் காலும் தைலயும் ேபால் உள் வாங்கின.
ைககைளக் குவித்து, ஆள்காட்டி விரல்கைளயும் கட்ைட விரல்கைளயும் முைறேய மூக்கிலும்
ேமாவாய்க் கட்ைடயிலுமாக ைவத்துக் ெகாண்டு ' 'உம் ' ', ' 'உம் ' ' என்று தைலைய அைசத்துக்
ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தா3.
' 'இவ3 ெபய3 கூத்தனா3; இந்த அம்மாளின் ெபய3 பா3வதி. இருவரும் தம்பதிகள் ' ' என்று
உறைவச் சற்று விளக்கி ைவத்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'நான் ேகள்விப்பட்டேத இல்ைல; இதற்கு முன் நHங்கள் எங்ேகயாவது ஆடியிருக்கிறH3களா ? '
' என்று ேதவிையப் பா3த்துக் ெகாண்டு கூத்தனாrடம் திவான் பகதூ3 ேகட்டா3.
கடவுளுக்கு வாய் திறக்கச் சந்த3ப்பம் ெகாடுக்காமல், ' 'நாங்கள் ஆடாத இடம் இல்ைல ' '
என்றாள் ேதவி.
64
' 'என்னேவா என் கண்ணில் படவில்ைல. இருக்கட்டும்; அம்மா ெராம்பக் கறுப்பா
இருக்காங்கேள, சதஸிேல ேசாபிக்காேத என்றுதான் ேயாசிக்கிேறன் ' ' என்றா3 வ3ணேபத திவான்
பகதூ3.
' 'ெபண் பா3க்க வந்தHரா, அல்லது நாட்டியம் பா3க்கிறதாக ேயாசைனேயா ? ' ' என்று ேகட்டாள்
ேதவி.
' 'உம்ம மண்டலியுமாச்ச, சுண்ெடலியுமாச்சு! ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட ேதவி
எழுந்திருந்தாள்.
' 'அப்படிக் ேகாவிச்சுக்கப்படாது ' ' என்று ஏக காலத்தில் திவான் பகதூரும் கந்தசாமிப்
பிள்ைளயும் எழுந்திருந்தா3கள்.
' 'சr, பா3க்கிறது; பா3க்கிறதுக்கு என்ன ஆட்ேசபம் ?! ' ' என்று ெசால்லிக்ெகாண்டு சாய்வு
நாற்காலியில் சாய்ந்தா3. ' 'சr, நடக்கட்டும்! ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்டு இைமகைள மூடினா3.
' 'எங்ேக இடம் விசாலமாக இருக்கும் ? ' ' என்று ேதவி எழுந்து நின்று சுற்றுமுற்றும்
பா3த்தாள்.
' 'அந்த நடு ஹாலுக்குள்ேளேய ேபாேவாேம ' ' என்றா3 கடவுள். ' 'சr ' ' என்று உள்ேள ேபாய்க்
கதைவச் சாத்திக் ெகாண்டா3கள். சில விநாடிகளுக்ெகல்லாம் உள்ளிருந்து கணெரன்று
H கம்பீரமான
குரலில் இைச எழுந்தது.
65
கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு ெநஞ்சில் உைதப்பு எடுத்துக் ெகாண்டது. கடவுள் ெகாடுத்த வாக்ைக
மறந்துவிட்டா3 என்று நிைனத்துப் பதறி எழுந்தா3.
கால் மணி ேநரம் கழித்துச் சித்த ைவத்திய தHபிைக ஆபீசில் இரண்டுேப3 உட்கா3ந்துக்
ெகாண்டிருந்தா3கள், ேதவிையத் தவிர. குழந்ைத பாயில் படுத்துத் தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.
' 'உம்ைமப் பா3த்தால் உலகத்ைதப் பா3த்தது ேபால் ' ' என்றா3 கடவுள்.
' 'உங்களிடெமல்லாம் எட்டி நின்று வரம் ெகாடுக்கலாம்; உடன் இருந்து வாழ முடியாது ' '
என்றா3 கடவுள்.
66
' 'உங்கள் வ3க்கேம அதற்குத்தான் லாயக்கு ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
அவருக்குப் பதில் ெசால்ல அங்ேக யாரும் இல்ைல. ேமைஜயின் ேமல் ஜHவிய சந்தா ரூபாய்
இருபத்ைதந்து ேநாட்டாகக் கிடந்தது.
' 'ைகலாசபுரம் பைழய பரமசிவம் பிள்ைள, ஜHவிய சந்தா வரவு ரூபாய் இருபத்ைதந்து ' '
என்று கணக்கில் பதிந்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
' 'தாத்தா ஊருக்குப் ேபாயாச்சா, அப்பா ? ' ' என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட எழுந்து உட்கா3ந்தது
குழந்ைத
67
ெவயிேலாடு ேபாய் – ச. தமிழ்ெசல்வன்
‘‘சr… அப்பன்னா நH சித்த ெவயில் தாழக் கிளம்பி வாறது… தHயாப் ெபாசுக்குற இந்த
ெவயில்ல ஓடியாராட்டா என்ன…’’
68
ெசால்லிவிட்டான். அவ அடிக்கடி ஊருக்கு ஊருக்குன்னு கிளம்பறது அவனுக்கு வள்ளுசாப்
பிடிக்கவில்ைல. அவ ஊரு இந்தா மூணு ைமலுக்குள்ேள இருக்குங்கிறதுக்காக ஒன்ரவாட்டம்
ஊருக்குப் ேபானா எப்படி? அவ ேபாறதப் பத்திகூட ஒண்ணுமில்ல. ேபாற வட்டெமல்லாம்
கைடயிேலருந்து பருப்பு, ெவல்லம் அது இதுன்னு தூக்கிட்டு ேவற ேபாயி3றா. இந்தச் சின்ன ஊ3ேல
ேயவாரம் ஓடுறேத ெபrய பாடா இருக்கு. இப்ப ேகாயில் ெகாைடக்குப் ேபாணுமின்னு நிக்கா என்று
வயிறு எrந்தான். ஆனாலும், ஒேரடியாக அவளிடம் முகத்ைத முறிச்சுப் ேபச அவனுக்கு முடியாது.
அப்பிடி இப்பிடிெயன்று ெரண்டு புலப்பம் புலம்பி அனுப்பி ைவப்பான்.
69
அண்ணங்கிட்ேட, ‘‘கலியாணத்துக்கு ஒரு வாரத்துக்கு முன்னக்கூட்டிேய வந்திரணும்பா. ேகாமதி
கலியாணத்ைத முடிச்சு வச்ச மாதிr ேவைலகைளயும் ெபாறுப்பா இருந்து நHதான் பாத்துக்
கணுமப்பா’’ என்று ேவறு ெசால்லிவிட்டுப் ேபானா3. அவுக அங்கிட்டுப் ேபாகவும் ஆத்தாளிடம் வந்து
அண்ணன் ‘தங்கு தங்’ெகன்று குதித்தான். ‘‘என்னய என்ன சுத்தக் ேகணப்பயனு ெநனச்சுட்டாகளா’’
என்று. ‘ேகாமதி கலியா ணத்துக்கு எல்லா ேவைலகைளயும் இழுத்துப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு
அண்ணன் ெசய்தான்னு ெசான்னா அது நாளக்கி நம்ம தங்கச்சி வந்து வாழப் ேபாற வடு,
H நாம வந்து
ஒத்தாைச ெசய்யாட்டா யாரு ெசய்வா என்று நிைனத்து ெசய்தது. ஆனா, இப்படி நைகநட்டுக்கு
ஆைசப்பட்டு மாமா அந்நியத்தில ேபாவாகன்னு யாரு கண்டது. என்ன மாமானும் மச்சானும்.’ என்று
ெவறுத்துவிட்டது அவனுக்கு.ஆனால், அண்ணன் ஏறிக்ெகாண்டு ேபசியேபாது ஆத்தா பதிலுக்கு
கூப்பாடுதான் ேபாட்டாள்.
70
தன் பிrயமான மச்சானின் கல்யாணம் எப்பிடிெயல்லாம் நடந்திருக்கும் என்று மாrயம்மாள்
தினமும் பலவாறாக தHப்ெபட்டி ஒட்டியபடிக்ேக நிைனத்து நிைனத்துப் பா3ப்பாள்.
‘‘குடும்புடுேறன் மச்சான்’’
71
‘‘மாrயம்மா ேபாயிட்டாளா’’ என்று உள்ேள வந்த மச்சான் அந்த அக்காளிடம்’’ ‘‘காப்பி
குடிச்சிட்டியா ஜானு’’ என்று பிrயமாகக் ேகட்டதும் படக்குனு அந்த அக்கா,
சிறு வயசில் கள்ளிப்பழம் பிடுங்கப் ேபாய் ேநரங்கழித்து வரும்ேபாது வழியில் ேதடி வந்த
மாமாவிடம் மாட்டிக் ெகாண்டு முழித்த தங்கராசின் பாவமான முகம் நிைனப்பில் வந்து
உறுத்தியது. தண்ணிையத் தண்ணிையக் குடித்தும் அடங்காமல் ெநஞ்சு எrகிற மாதிrயிருந்தது.
அந்த அக்காளின் வட்டில்
H நைகநட்டு குைறயாகப் ேபாட்டதுக்காக தங்கராசின் அம்மா ெராம்ப
ெகாடுைமப்படுத்துகிறாளாம் என்று சீனியம்மா ெசான்னதும், அந்த அக்காள் ெகாடும் ெவறுப்பாகப்
ேபசினதும் நிைனப்பில் வந்து இம்ைசப் படுத்தியது.
72
அழியாச்சுட0 - ெமௗனி
ேநற்று முன்தினம் இது நிகழ்ந்தது. மாைல நாலைர மணி சுமாருக்கு நான் அவன் வட்ைட
H
அைடந்ேத.ன். அவன் என் பாலிய சிேநகிதன். நான் ெசன்றேபாது, தன் வட்டின்
H முன் அைறயில்,
அவன் வழக்கம்ேபால் ஒரு நாற்காலியில் அம3ந்திருந்தான். திறந்த ஜன்னலுக்கு எதிேர உட்கா3ந்து
இருந்த அவன் ஏேதா ஆழ்ந்த ேயாசைனயில் இருப்பதாக எண்ணித் திடீெரன உட்புகச் சிறிது
தயங்கினபடிேய ேரழியில் நின்ேறன். என் பக்கம் பாராமேல, என்ைன அவன் உள்ேள அைழத்தது
திடுக்கிடத்தான் ெசய்தது. அவனுைடய அப்ேபாைதத் ேதாற்றமும் ெகாஞ்சம்
ஆச்சrயமளிப்பதாகேவ இருந்தது. உள்ேள ஒேர நாற்காலியும் அதன் அருகில் ஒரு ேமைஜயும்
இருந்தன. மற்றும் எதிrல் வதிப்
H பக்கம் ஜன்னல் திறந்திருந்தது.
`இல்ைல’ என்றான்.
`என்ன?’
என் நண்பன் சிrப்பைத மறந்து விட்டான் என்பதும், எனக்குத் ெதrந்து சமீ ப காலத்தில்
சிrத்தேத இல்ைல என்பதும் உண்ைம. அப்ேபாது அவன் சிrத்ததும் உண3ச்சி இழந்த நைகப்பின்
ஒலியாகத்தான் ேகட்டது. அவன் ேபசின ெதானியும், என்ைனப் பாராது ெவளிேய ெவறித்துப்
பா3க்கும் பா3ைவயும் எனக்கு என்னேவா ேபால் இருந்தன. ேமேல நான் ேயாசிக்க ஆரம்பிக்குமுன்
அவன் ேபச ஆரம்பித்தான். அவன் சமீ ப காலமாக ஒருவித மனிதனாக மாறிவிட்டான்.
`இங்ேக வாப்பா; இங்ேக இப்படி உட்காரு; எதிrேல பா3’ என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட எழுந்து
ேமைஜயின் மீ து அவன் உட்கா3ந்து ெகாண்டான்; நான் நாற்காலியில் அம3ந்ேதன்.
73
கிைளகைள விட்டு ஜிவ்ெவனப் பறந்து ெசன்றன. அதிக ேநரம் அம்மரத்தின் ேதாற்றத்ைதப் பற்றி
நான் ேயாசித்துக் ெகாண்டிருக்கவில்ைல. காைலயிலிருந்து உக்கிரமான ெவய்யிலில் பாதி மூடிய
கண்களுடனும், ெவற்று ெவளிப்பா3ைவயுடனும் கண்ட ேதாற்றங்கள் என் நண்பனுக்கு
எவ்ெவவ்வைக மனக் கிள3ச்சிக்குக் காரணமாயினேவா என்பைத என்னால் அறிந்து ெகாள்ள
முடியவில்ைல.
`ஆம், ஒன்பது வருஷத்துக்கு முன்பு நான் கல்லூr மாணவன். எனக்கு அப்ேபாது வயது
பதிெனட்டு, அக்கால நிகழ்ச்சி ஒன்ேற இன்று காைல முதல் பல்லவியாகப் பலவிதமான
கற்பைனயில் ேதான்றுகிறது. அப்ேபாது நான் பா3ப்பதற்கு எப்படி இருப்ேபன் என்பது உனக்கு
ஞாபகம் இருக்கலாம்...’
`நன்றாக... நH...’
`சr, சr, என் நHண்ட மூக்கு, முகத்திற்கு ெவகு முன்பாக நHண்டு ெசல்லுபவ3கைளத் திருப்பி
இழுப்பது ேபால வைளந்திருக்கும். அதன் கீ ழ் ெமல்லிய உதடுகள் மிருதுவாகப் பளெரன்ற
H பல்
வrைசகைளப் பிற3 கண்கூசச் சிறிது காண்பிக்கும். அப்ேபாதுதான் நான் கிராப் புதிதாகச் ெசய்து
ெகாண்ேடன். நHண்டு கறுத்துத் தைழத்திருந்த என் கூந்தைலப் பறிெகாடுத்ததாகேவ பிற3
நிைனக்கும்படி, படியாத என் முன் குடுமிைய, என் ைகயால் நான் அடிக்கடி தடவிக்ெகாள்ளுேவன்.
74
குறுகுறுெவன்ற கண்கேளாடு என் அழகிேலேய நான் ஈடுபட்டு மதிப்பும் ெகாண்டிருந்ேதன்.
அப்ேபாது என்ைன அேநக3 பா3த்திருக்கலாம். என்ைனப் பற்றிய அவ3களுைடய எண்ணங்கைள
நான் கண்டுெகாள்ளவில்ைல. இப்ேபாேதாெவனின் நான் பா3ப்பது வறட்டுப் பா3ைவதான்.
என்னுைடய கண்கள் வறண்டைவ தாேம! என் அழகு இளைமயிேலேய முடிவைடந்து விட்டது
ேபாலும். ஆனால், என் வாழ்க்ைக இளைமயில் முடியவில்ைலேய. அவளும் என்ைனப் பா3த்தது
உண்டு.’
`அது திருவிழா நாள் அல்ல... அவளும் வந்திருந்தாள். அவள் வருவது எனக்குத் ெதrயாது.
நாம் ேகாவிைல விட்டு ெவளி வந்தேபாது உள்ேள ேபாய்க் ெகாண்டிருந்த அவைள இருவரும்
ேகாவில் வாயிலில் சந்தித்ேதாம். அவளுக்கு அப்ேபாது வயது பதின்மூன்று இருக்கலாம். அவள்
சட்ெடன்று என்ைனத் திரும்பிப் பா3த்தாள். அவள் பா3ைவையத் திருப்பியது நானாக இருக்கலாம்.
ஆனால் திரும்பி, உன்ைனயும் கூட்டிக்ெகாண்டு அவள் பின்ேனாடு உள் ெசல்ல என்ைன இழுத்தது
எது? எனக்குத் ெதrயவில்ைல. அப்ேபாைதய சிறு பிள்ைளத்தனமாக இருக்கலாம். காதல், அது, இது
என்று காரணம் காட்டாேத. காரணமற்றது என்றாலும் மனக்குைறவு உண்டாகிறது. க3வந்தான்
காரணம் என்று ைவத்துக் ெகாள்.
`ஈசுவர சந்நிதியில் நின்று தைல குனிந்து அவள் தியானத்தில் இருந்தாள். அவளுக்குப் பின்
ெவகு சமீ பத்தில் நான் நின்றிருந்ேதன். அவளுைடய கூப்பிய கரங்களின் இைட வழியாகக்
க3ப்பக்கிருகச் சரவிளக்குகள் மங்கி ெவகு தூரத்திற்கு அப்பாேல பிரகாசிப்பதாகக் கண்ேடன். அவன்
கண்கள், விக்கிரகத்திற்குப்பின் ெசன்று வாழ்க்ைகயின் ஆரம்ப இறுதி எல்ைலகைளத் தாண்டி இன்ப
மயத்ைதக் கண்டுகளித்தனேபாலும்! எவ்வளவு ேநரம் அப்படி இருந்தனேவா ெதrயாது. `காலம்’
அவள் உருவில், அந்தச் சந்நிதியில் ஓடாமல் சைமந்து நின்றுவிட்டது.
75
எண்ணிேனன். எதிேர லிங்கத்ைதப் பா3த்தேபாது கீ ற்றுக்குேமேல சந்தனப் ெபாட்டுடன் விபூதி
அணிந்த அந்த விக்கிரகம், உருக்ெகாண்டு புருவஞ் சுழித்துச் சினங்ெகாண்டது. தூணில் ஒன்றி நின்ற
யாளியும் மிகமருண்டு பயந்து ேகாபித்து முகம் சுழித்தது; பின்கால்களில் எழுந்து நின்று
பயமூட்டியது. அவைளப் பா3த்ேதன். அவள் மறுபக்கம் திரும்பி இருந்தாள். பின்னிய ஜைட
பின்ெதாங்க, ெமதுவாகத் தன்ேனாடு வந்தவ3களுடன் ெசன்றாள். நான் அவைளச் சிறிது ெதாட3ந்து
ேநாக்கி நின்ேறன். ஆழ்ந்து அமுங்கிய உலக நிசப்தத்ைதக் குைலக்க அவளுைடய சதங்ைககள்
ஒலிக்கும் ஒலி அவசியம் ேபாலும்! வந்தவ3களுடன் குதூகலமாகப் ேபசி, வா3த்ைதகளாடிக்-
ெகாண்ேட கால் சதங்ைககள் கணெரன்று
H ஒலிக்கப்ேபாய் விட்டாள். சந்நிதியின் ெமௗனம் அவளால்
உண்டான சப்தத்தின் எதிெராலியில் சிைதவுற்றது. ெவௗவால்கள் கிrச்சிட்டுக் ெகாண்டு குறுக்கும்
ெநடுக்குமாகப் பறந்தன.’
என் நண்பனின் பா3ைவ மகத்தானதாக இருந்தது. ஏேதா ஒரு வைகயில், ஒரு ரகசியத்ைத
உண3ந்த அவன் ேபச்சுக்கள் உன்னதமாக என் காதில் ஒலித்துக்-ெகாண்டிருந்தன. ேபச்சினால் தன்
உண3ச்சிகைள ெவளிப்படுத்த முடியாது என நிைனக்கும்ேபாது அவன் சிறிது தயங்கி நிற்பான்.
அப்ேபாது அவன் கண்கள் பிரகாசத்ேதாடு ெஜாலிக்கும்.
`பகல் ேபான்று நிலவு காய்ந்தது. பின் நHண்டு ெதாட3ந்த அவள் நிழேலேபான்று நானும்
அவைளத் ெதாட3ந்ேதன். மூைலத் திருப்பத்திற்குச் சிறிது முன்பு அவள் என்ைனப் பா3க்கத்
திரும்பினாள். நான் ெசான்ன வா3த்ைதகைளத் திருப்பிக்ெகாள்ளும்படிக் ேகட்டுக் ெகஞ்சுவது ேபால
76
அவள் பா3ைவ இருந்தது. அவள் வருத்தத்திலும் வசீகரமாகத் ேதான்றினாள். அருகில் ெநருங்கிய
நான் மறுபடியும் ஒரு தரம் `என்ன ேவண்டுமானாலும் உனக்காக_’ என்று ஆரம்பித்தவன்
முழுவதும் ெசால்லி முடிக்கவில்ைல. நான் திரும்பி ேவகமாக வந்துவிட்ேடன். அவளும் கீ ழ்ப்
பிராகாரத்திற்குச் ெசன்றுவிட்டாள். வில்வ மரத்தடியில் நின்றிருந்த உன்ைன அைடந்ேதன்.
இருவரும் ேபசாது வடு
H ேச3ந்ேதாம்.’
77
நான் பா3த்ேதன். ேமேல உற்று ேநாக்கியேபாது ஐேயா! மற்ெறாரு யாளி ெவகுண்டு குனிந்து
என்ைனப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தது. அவள் பா3க்குமிடத்ைதப் பா3த்து நின்ற என் மனம்
பைதத்துவிட்டது. என்ைன ேநாக்கி ஆைண இடுபவளாகத் ேதான்றினாள். அவள் பா3ைவ என்ைன
ஊடுருவித் துைளத்துச் ெசன்றது. ஒருவன், தன் உள்ளூற உைறந்த ரகசியத்ைத, ஒரு ைபத்தியத்தின்
பகற்கனாவில் பாதி ெசால்லிவிட்டு மைறவது ேபால அவள் பா3ைவ என்ைன விட்டு அகன்றது.
உண3ச்சிகள் எண்ணங்களாக மாறுமுன், அவள் ெசான்னது என்ன என்பைத மனம் புrந்து
ெகாள்ளுமுன், அவள் ேபாய்விட்டாள். குனிந்த என் தைல நிமி3ந்தேபாது அவள் மறுபடியும் என்
பக்கம் திரும்பியைத நான் பா3த்ேதன். ஆழமான இருண்ட சுரங்கத்தினின்றும் இருமணிகள்
மின்னுவதுேபால இரு ெசாட்டுக் கண்ண3H அவள் கண்களினின்றும் உதி3ந்தது.
`அவள் என்ன ெசான்னாள்? அவள் என்ன ெசய்யச் ெசான்னாள்? நான் என்ன ெசய்ய
இருக்கிறது? எல்லாம் ஒரு கனவுதானா? அவள் ேபசவில்ைல. சத்தத்தில் என்ன இருக்கிறது;
ேபச்சில்? உருவில் _ சீ சீ! எல்லாம் அ3த்தமற்றைவ_உண்ைமைய உண3த்த முடியாதைவ; எல்லாம்
இருளைடகின்றன. இறுகிய பிடிப்பிலும் துவண்டு புைக ேபான்று நழுவுகின்றன. ஆனால் எல்லாம்
மாைய என்பைத மட்டும் உண3த்தாது `ேமேல அேதா’ என்று காட்டியும் நாம் பா3த்து அதன் வழிேய
ேபாகத் ெதrந்துெகாள்ளுமுன் மைறயவுந்தான் இந்தச் சுட்டு விரல்கள் இருக்கின்றன. இருண்ட
வழியில் அைடயும் தடுமாற்றத்தில் அகஸ்மாத்தாகத் தாண்டிக் குதித்தாவது சrயான வழிைய
அைடய மாட்ேடாமா என்ற நம்பிக்ைகதான் நமக்கு இருப்பது.
`அேதா மரத்ைதப் பா3. அதன் விrக்கப்பட்ட ேகாடுகள், அதன் ஒவ்ெவாரு ஜHவ அணுவும்
வான நிறத்தில் கலப்பது ெதrயவில்ைலயா? ெமல்ெலன ஆடும்ேபாது அது வான ெவளியில்
ேதடுகிறது. அது குருட்டுத்தனமாகத்தாேன அங்ேக ேதடுகிறது.....?’
வதியில்
H வந்ததும் உயேர உற்று ேநாக்கிேனன். இரவின் வைளந்த வானத்திேல
கற்பலைகயில் குழந்ைதகள் புள்ளியிட்டதுேபால எண்ணிலா நட்சத்திரங்கள் ெதrந்தன. தத்தம்
பிரகாசத்ைத மினுக்கி மினுக்கி எவ்வளவுதான் ெகாட்டினும், உருகி மடிந்துபடும் அழிேவ கிைடயாது
ேபால அைவகள் ெஜாலித்தன. ேமேல இருப்பைத அறிய முடியாத தள3ச்சியுடன் ஒரு
ெபருமூச்ெசறிந்ேதன். நடந்து நடந்து வட்ைட
H அைடந்ேதன்.
78
பிரபஞ்ச கானம் – ெமௗனி
அவன் அவ்வூ3 வந்து, மூன்று வருஷம் ஆகிறது. வந்த சமயம், ேமல் காற்று நாேள
ஆயினும், அன்ைறய தினம் உலகத்தின் ேவண்டா விருந்தினன் ேபான்று காற்று அலுப்புறச் சலித்து
ரகசியப் புக்கிடமாக, மரக்கிைளகளில் ேபாய் ஓடுங்கியது ேபான்று அம3ந்திருந்தது.
79
உள்ளத்தில் கசிந்த தணலாய் கண்களில் பிரகாசித்து நின்றது. மனது மாறுதைல மிக ேவண்டும்
ேநரத்தில், உலகின் சந்ேதாஷத்ைத விட மனத்ைதத் தாக்கும் துக்கம் ேவெறான்றுமில்ைல என்பைத
அவன் உண3ந்தான்; அவனுக்குச் சந்ேதாஷேம கிைடயாது. ெவறுப்புத்தான் அவன் மனதில்
நிைறந்திருந்தது.
எட்டி, ேமற்கு ெவளியில் ெதrந்த சூrயன், சிவந்து இருந்தது. கவியும் ேமகம், பற்பல வ3ணச்
சித்திரமாக அைதச் சுற்றி அைமந்து, ெமழுகி, ெமழுகி மாறி மாறிப் பல உருவங்கள் ெகாண்டது.
வாய்விrந்து நின்ற ஒரு ேமகக் குைகயின் ேமலிருந்து இறங்கிய நHண்ட ெவண்ைமயான ெதான்று
புகுந்து அதனுடன் கலந்து ஒரு உருக்ெகாள்ளலாயிற்று. மிக அற்புதமான, உன்னத ஜHவிகைளக்
ெகாண்டு... அப்ேபாது உலகமும் மஞ்சள் நிறத்தில் இன்ப வருத்தமயமாகத் ேதான்றிது.
அவன் தைலக்கு ேமேல, சிறிது பின்னால் ஒரு மீ ன் ெகாத்திக் குருவி சிறகடித்துக் குனிந்து
ேநாக்கி நின்றது. திடீெரன்று ஜலத்தில் விழுந்து, ஒரு மீ ைனக் ெகாத்திப் பறந்தது; பக்கத்து
மரக்கிைளயில் உட்கா3ந்தது. குளத்து ேமட்டில், ஒரு குடியானவப் ெபண் சாணம் தட்டிக்
ெகாண்டிருந்தாள். அைத, துைவத்துக் ெகாண்டிருந்த இவள் பா3த்தாள். ''எனக்காகத்தான் அேதா
தட்டிக் ெகாண்டிருப்பது - நன்குல3ந்த பின், அடுக்கடுக்காக -" என்று அவள் பா3த்ததாக எண்ணிய
இவன் ெநஞ்சு உல3ந்தது.
80
விட்டன. அவளுைடய சங்கீ தம் ெவளிவிளக்கம் ெகாள்ளாததனால் இயற்ைகேய ஒருவைகயில்
குைறவுபட்டது ேபாலவும், ெவளியில் மிதப்பது ெவறும் வறட்டுச் சப்தம்தான் என்றும்
எண்ணலானான்.
சுமா3 ஒன்றைர மணி ேநரம் வாசித்தாள். அவ்வளவு ேநரமும் ஒேர வினாடி ேபாலக்
கழிந்துவிட்டது. உலகேம குமுறி சங்கீ த மயமானதாக நிைனத்தான். அவள் வாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத நடுவில் இவன் மனதில் பளெரன்று
H ஒரு எண்ணம் ேதான்றியது. அைத
உதற முடியாத ஓ3 உண்ைமெயன உண3ந்தான். அவள் பாட்டின் பாணியும் அைதப் பலப்படுத்தியது.
இவன் மனத்தில் ஒருவைகப் பயம் ேதான்ற ஆரம்பித்து, உடல் குலுங்கியது. அவள் முடிக்கும்
முன்ேப தன் இதயம் பிளந்துவிடுெமன நிைனத்தான். அவள் வாசிப்பைத நிறுத்திவிட மாட்டாளா
என்று துடித்துக் ெகாண்ேட ேகட்டு நின்றான்.
81
அன்று அவன் கலியாணத்தின், மூன்றாம் நாள், அன்று மாைல நலுங்கு நடந்து
ெகாண்டிருந்தது...
அவள் வட்டின்
H முன் அைற ஜன்னல் மூடி இருந்தது. ெபாருந்தாத கதவுகளின் இைடவழிேய,
உள் ெவளிச்சத்தின் சாய்வு ஒளிேரைக ெதருவிலும், இவன் திண்ைணச் சுவrலும் படிந்திருந்தது.
இவன் உள்ளத்ைதயும் அது சிறிது தடவி மனஆறுதைல அளித்தது. ஒருவைக இன்பம் கண்டான்.
யாேரா குறுக்காக எதி3வட்டின்
H உள்ேள நடப்பதால் அவ்ெவாளி ேரைக நடுநடுேவ மைறந்து ெதrந்து
ெகாண்டிருந்தது. அது இவனுக்கு ெவகுபுதுைமயாகத் ேதான்றியது. அைதேய, குறித்து ேநாக்குவான்.
''ஆம்... அவள், நிதானமற்று, உள்ேள உலாவுகிறாள்... அைடபட்டது, ெவளிேய ேபாக ஆயத்தம்
ெகாள்ளுகிறது...!" ேமேல அவனால் ேயாசிக்க முடியவில்ைல. அவன் மனம் துக்கம் அைடந்தது.
ஆகாயத்தில், இருட்பாய் விrப்பின் நடுநடுேவ ெவளிச்சப்புள்ளி வ3ணந் தHட்டிக் ெகாண்டது ேபான்று
எண்ணிலா நட்சத்திரங்கள் பிரகாசித்தன. அைவ ஆழ்ந்த துக்கத்தில் உதிராது, மடியாது, ஐயமுற்று
வினாவி நிற்பைவ ேபான்று ேதான்றின இவனுக்கு. ''அவளால், பிரபஞ்ச ேஜாதிேய, அழேக,
குன்றிவிட்டதுதான் உண்ைம''. அப்ேபாது துக்க ஓலத்தில் வாைடக் காற்று வசH ஆரம்பித்தது.
எட்டிேபாகும் நrயின் ஊைள, ஒேர இடத்தில் பதிந்து பரவும் பைறச்ேசr நாய்க் குைறப்பு ேபான்ற
மிகக் ேகாரமான, சப்தங்கள்தான் இருள் ெவளியில் மிதந்தன. அவளிடம் அைடபட்ட உன்னத கானம்
ெவளியில் படரும் நாைள ேவண்டிக் கூவும் பிரலாபிப்புப் ேபான்றுதான் அந்தச் சப்தங்கள் அவன்
காதில் விழுந்தன. தூரத்தில் கிழக்கு அடிவானத்திலிருந்து, புைகந்து ேமேலாங்கும் முகில் கூட்டம்.
82
திடீெரன்று ''நான் பாடுகிேறன் - ேகட்க ேவண்டுமா? சr என்றாள் அவள். இவன் மனேதாெவனில்,
நிம்மதியற்று ெவடிக்கும் துக்கத்தில் ஆழ்ந்தது. அவள் விளக்கம் ெகாண்டு விrவுபட
எண்ணிவிட்டாள் ேபாலும்! அவள் பாட ஆரம்பித்தாள்.
அவள் ஒரு மணி ேநரம் பாடினாள். அவளுள் அைடபட்ட சங்கீ தம் விrந்து வியாபகம்
ெகாள்ளலாயிற்று. ெவளி உலகம் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக மாறுதல் அைடந்து ெகாண்டிருந்தது...
83
மாைலயில், ேமற்ேக ேநாக்கும் ேபாது மரங்களின் இைடெவளி வழியாக பரந்த வயல்
வரப்புக்கள் ேந3க்ேகாடு ேபால் மைறந்து ெகாண்டிருந்தன. அைவ விrந்து விrந்து ெசன்று
அடிவானில் கலக்கும். தூரத்து வரப்புக்களில் வள3ந்து நின்ற ெநட்ைடப் பைனமரங்களின் தைலகள்
வாைன முட்டி மைறவது ேபான்று ேதான்றும். "வாழ்க்ைக...? ஒரு உன்னத மனெவழுச்சி..'' அவன்
பா3த்து நின்றான்.
84
காட்டில் ஒரு மான் - அம்ைப
அந்த இரவுகைள மறப்பது கடினம். கைத ேகட்ட இரவுகள். தங்கம் அத்ைததான் கைத
ெசால்வாள். காக்கா-நr, முயல் ஆைம கைதகள் இல்ைல. அவேள இட்டுக் கட்டியைவ.
கவிைதத்துண்டுகள் ேபால சில. முடிவில்லா பாட்டுக்கள் ேபால சில. ஆரம்பம், நடு, முடிவு
என்றில்லாமல் பலவாறு விrயும் கைதகள். சில சமயம், இரவுகளில் பல ேதாற்றங்கைள மனதில்
உண்டாக்கி விடுவாள். அசுர3கள், கடவுள3கள் கூட அவள் கைதகளில் மாறி விடுவா3கள்.
மந்தைரையப்பற்றி உருக்கமாக ெசால்வாள். சூ3ப்பனைக, தாடைக எல்ேலாரும் அரக்கிகளாக
இல்லாமல் உண3ச்சிகளும், உத்ேவகங்களும் ெகாண்டவ3களாக உருமாறுவா3கள்.
காப்பியங்களின் பக்கங்களில் ஒட்டிக்ெகாண்டவ3கைள ெவளிேய ெகாண்டுவருவாள். சிறெகாடிந்த
பறைவகைள வருடும் இதத்ேதாடு அவ3கைள வைரவாள் வா3த்ைதகளில். இரவு ேநரமா, அந்த
பைழய வட்டுக்கூடமா,
H கூடப்படுத்த சித்தி மாமா குழந்ைதகளின் ெநருக்கமா என்னெவன்று
ெதrயவில்ைல. அந்த கைதகள் வண்டின் rங்காரமாய் மனதில் ஒரு மூைலயில் ஒலியுடன்
சுழன்றவாறிருக்கின்றன.
தங்கம் அத்ைத அழகுக் கறுப்பு. நHவி விட்டாற்ேபால் ஒரு சுருக்கமும் இல்லாத முகம்.,
முடியில் நிைறய ெவள்ளி. அத்ைத வட்டில்
H காலால் அழுத்தி இயக்கும் அந்தக் கால
ஹா3ேமானியம் உண்டு. அத்ைததான் வாசிப்பாள். ேதவாரப்பாடல்களிலிருந்து வதனேம
சந்திரபிம்பேமா, வண்ணான் வந்தாேன வைர ெமல்லப்பாடியவாறு வாசிப்பாள். கறுப்பு அலகுகள்
ேபால நHள விரல்கள் ஹா3ேமானியக்கட்ைடகளின் ேமல் கறுத்தப்பட்டாம்பூச்சிகள் மாதிrப்
பறக்கும்.
85
வள்ளி தாவணி ேபாட்டவள். 'அப்படான்னா அவங்க ெபrயவேள ஆகைல ' என்றாள்.
அதன்பின் அத்ைதயின் உடம்ைப உற்றுக் கவனித்ேதாம். 'பூக்காத ' உடம்பு எப்படி இருக்கும்
என்று ஆராய்ந்ேதாம். அவள் உடம்பு எவ்வைகயில் பூரணமைடயவில்ைல என்று ெதrயவில்ைல.
ஈரத்துணியுடன் அத்ைத குளித்துவிட்டு வரும்ேபாது அவள் எல்ேலாைரயும் ேபாலத்தான்
ெதrந்தாள். முடிச்சிட்ட சிவப்பு ரவிக்ைகயும், பச்ைசப் புடைவயும், முடிந்த தைலயுமாய் அவள்
நிற்கும்ேபாது அவள் ேதாற்றம் வித்தியாசமாய்த் ெதrயவில்ைல. பறைவயின் உைடந்த சிறகு
ேபால, அது ெவளிப்பைடயாக ெதrயாத ெபாக்ைகயா என்று புrயவில்ைல.
86
ெவளிேயற்றப்பட்டேபாது. கதவருேக வந்து திரும்பிப் பா3த்த்ேபாது தங்கமத்ைத அம்மாவின்
உப்பிய வயிற்ைற ெமல்ல வருடியபடி இருந்தாள்.
87
குடித்துவிட்டாளாம். முறி மருந்து தந்து எப்படிேயா பிைழக்கைவத்தா3களாம். 'உன் மனசு ேநாக
எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம் ' என்று மாமா கண் கலங்கினாராம். அதன் பின் அத்ைதேய அவருக்கு
ஒரு ெபண்ைணப் பா3த்தாள். அப்படித்தான் ெசங்கமலம் அந்த வட்டுக்கு
H வந்தாள். எல்லாம் வள்ளி
ேசகrத்த தகவல்கள்.
88
நின்று பா3த்துவிட்டு, அருகில் வந்து அம3ந்தாள். காமாட்சியும் ேசாமுவும் ெமல்ல ஊ3ந்து
வந்து அவளின் இரு ெதாைடகளிலும் தைல ைவத்துப்படுத்து அண்ணாந்து அவைளப் பா3த்தன3.
மற்றவ3கள் தைலயைணகளில் ைககைள ஊன்றிக் ெகாண்டன3.
இப்படி இருக்கிறப்ேபா ஒரு மான் கூட்டம் ஒரு நா தண்ணி குடிக்கப் ேபாச்சுது. அதுல ஒரு
மான் தண்ணி வழியா ேபானப்ேபா விலகிப் ேபாயிடிச்சு. திடா3னு அது ேவற காட்டில இருந்திச்சி.
பாைதெயல்லாம் இல்லாத காடு. மரங்கள்ல எல்லாம் அம்பு பாஞ்ச குறி இருந்தது. அந்தக் காட்டில
ஒரு அருவி ேஜான்னு ெகாட்டிச்சு. யாருேம இல்லாத காடு மாதிr விrச்ேசான்னுட்டு இருந்தது.
மானுக்கு ஒடம்பு ெவடெவடன்னு நடுங்கிச்சி. இங்கயும் அங்கயும் அது ஓடிச்சி. அந்த பழகின காடு
மாதிr இது இல்லேயன்னுட்டு அலறிட்ேட துள்ளித் துள்ளிக் காெடல்லாம் திrஞ்சிச்சு.
ராத்திrயாச்சு. மானுக்கு பயம் தாங்கல. அருவிச் சத்தம் அைத பயமுறுத்திச்சு. தூரத்தில ஒரு
ேவடன் ெநருப்ைப மூட்டி அவன் அடிச்ச மிருகத்ைத சுட்டுத் தின்னுட்டு இருந்தான். அந்த
ெநருப்புப்ெபாறி மான் கண்ணுக்குப் பட்டது. அது ஒளிஞ்சிக்கிட்டது. தனியாக் காட்ைடச் சுத்திச்
சுத்திவந்து கைளச்சிப் ேபாய் அது உக்காந்துகிட்டது.
இப்படி ெநறய நாளு அது திrஞ்சுது. ஒரு நா ராத்திr ெபள3ணமி. ெநலா ெவளிச்சம் காட்டில
அடிச்சது. அருவி ெநலா ெவளிச்சத்ைத பூசிக்கிட்டு ேவற மாதிr ரூபத்தில இருந்திச்சு. பயமுறுத்தாத
ரூபம். ெநலா ெவளிச்சம் ெமத்து ெமத்துன்னுட்டு எல்லாத்ைதயும் ெதாட்டுது. திடா3னு
89
மந்திரக்ேகால் பட்டமாதிr அந்த மானுக்கு பயெமல்லாம் ேபாயிடிச்சு. அந்தக் காடு அதுக்கு பிடிச்சுப்
ேபாயிடிச்சு. காட்ேடாட மூைல முடிக்ெகல்லாம் அதுக்கு புrஞ்சிப் ேபாயிட்டது. ேவறு
காடாயிருந்தாலும் இந்தக் காட்டிேலயும் எல்லாம் இருந்துச்சு. அருவி இருந்துச்சு, மரம், ெசடி
எல்லாம் இருந்தது. ெமாள்ள ெமாள்ள மிருகங்க பட்சிக எல்லாம் அது கண்ணுல பட்டுது. ேதன் கூடு
மரத்தில ெதாங்கறது ெதrஞ்சிது. நல்லா பச்சப்பேசலுன்னு புல்லு ெதrஞ்சிது. அந்த புதுக்காட்ேடாட
ரகசியெமல்லாம் அந்த மானுக்கு புrஞ்சிடிச்சு. அதுக்கப்பறமா, பயமில்லாம, அந்த மானு அந்த
காெடல்லாம் சுத்திச்சு. பயெமல்லாம் ேபாயி சாந்தமா ேபாயிடிச்சு '
90
சிவப்பாக உயரமாக மீ ைச வச்சுக்காமல்- அம்ைப
91
'ஓ என் அன்புக்குrயவேன, எங்கிருக்கிறாய் நH ? நான் ேகட்கும் பாடல்கைளக் ேகட்டுக்
ெகாண்டு , படிக்கும் பத்திrைககைளப் படித்துக் ெகாண்டு , நடக்கும் சாைலகளில் நடந்து ெகாண்டு ,
கவனிக்கும் ேபாஸ்ட3கைளக் கவனித்துக் ெகாண்டு பயணம் ெசய்யும் டாக்ஸிகளிலுல், ஆட்ேடா
rக்ஷாக்களிலும் பயணம் ெசய்து ெகாண்டு , ஏறியிறங்கும் படிக்கட்டுகளில் ஏறி இறங்கி,
உபேயாகிக்கும் ேஹ3 ஆயிைலயும், டூத் ேபஸ்ைடயும் உபேயாகித்துக் ெகாண்டு , அருந்தும்
பானங்கைள அருந்திக் ெகாண்டு , என்ைனத் தாக்கும் ஓைச, மணங்களினால் தாக்கப் பட்டு , சிலி3க்க
ைவக்கும் காட்சிகைளக் கண்டு சிலி3ப்பில் ஆழ்ந்து, விய3க்க ைவக்கும் ெவயிலில் விய3த்துக்
ெகாண்டு, விசிறும் ெதன்றலினால் விசிறப்பட்டு, நைனக்கும் மைழயிலும் நிலெவாளியிலும்
நைனந்து ெகாண்டு, பீடித்திருக்கும் இேத கனவுகளினால் பீடிக்கப் பட்டவனாய் எங்கிருக்கிறாய் நH ?
வா, வந்து விடு, ப்ளஸ்
H என்ைன ஆட்ெகாள். என்ைனக் காப்பாற்று, என்ன்ைனச் சுற்றியிருக்கும் இந்த
மனித3களிடமிருந்து, இந்த இடங்களிலுருந்து, இந்தப் ெபாருள்களிலிருந்து, என்னிடமிருந்ேத .. . . '
தினசr காைலயில் பஸ் ஸ்டாண்டில், ஒரரு நHண்ட க்யூவின் மிகச் சிறிய பகுதியாகத்
தன்ைன ஆக்கிக் ெகாள்ளும் கணத்தில் , அவளுைடய இதயத்ைத ஒரு விவrக்க முடியாத
ேசாகமும், தவிப்பும் கவ்விக் ெகாள்ளும் - - 'இேதா மீ ண்டும் இன்ெனாரு நாள், நான் பஸ்
ஸ்டாண்டில் வந்து நிற்கிேறன்; பஸ்ஸில் ஏறிப் ேபாகிேறன். -- சலித்துப்ேபான இேத பைழய
முகங்களுடன் ' என்று அவள் நிைனத்துக் ெகாள்வாள். சாைலயில் படபடெவன விைரயும் கா3கள்
ஸ்கூட்ட3கள், இவற்ைற அவளுைடய பா3ைவ ஆற்றாைமயுடன் துரத்தும். துழாவும். பஸ்ஸில்
ெசல்லும் ேபாது பஸ்ைஸ ஓவ3ேடக் ெசய்து ெகாண்டு ெசல்லும் வாகனங்கைளயும், இந்த
வாகனங்களுக்குள் அம3ந்திருக்கும் மனித3கைளயும், அவளுைடய பா3ைவ நHவும்.; அைணக்கும்.
இந்தக் கா3கள், ஸ்கூட்ட3கள், அேதா அந்தப் ேபா3ட்டிேகாக்கள், பா3க்கிங் லாட்கள், அடுக்கு மாடிக்
கட்டடங்கள், ஜன்னல்கள், - - இைவ உள்ள உலகம் தான் கனவு இைளஞன் வசித்த உலகம். பஸ்
கியூக்களுக்கும் , டிபன் பாக்ஸ்களுக்கும் அப்பாற்பட்ட உலகம். நHண்ட கியூக்களில் கூட்டமான
பஸ்களில் , நிரந்தரமாகச் சிைறயாகிப் ேபான அவைள , அவன் எப்படித்தான் கண்டுெகாள்ளப்
ேபாகிறாேனாெவன்று அவள் ெபருமூச்ெசறிவாள். அவள் ைகயிலிருந்த- -, ேநற்று ஆபிஸ்
கிளப்பிலிருந்து எடுத்து வந்திருந்த - - பத்திrைகயின் பின்னட்ைடயில் , சிகெரட் விளம்பரத்தில் ,
தன்ைனப் ேபான்ற ெபண்ெணாருத்திைய ஒரு ைகயால் அைனத்தவாறு, இன்ெனாரு ைகயில்
சிகெரட்ைட ஒயிலாகப் பிடித்திருக்கும் இைளஞன் கூட ஓரளவு கனவு இைளஞனின் சாயலுள்ளவன்
தான். சிகெரட் ேஷவிங் ேலாஷன், ேஹ3 ஆயில் விளம்பரங்களில் இடம் ெபறும் இந்த இைளஞ3கள்
கூடெவல்லாம் ேபச முடிந்தால் எவ்வளவு நன்றாய் இருக்கும்.! இவ3கள் கனவு இைளஞனின்
நண்ப3களாய்த் தான் இருப்பா3கள். அவனுைடய விலாசம் இவ3களுக்கு நிச்சயம் ெதrந்திருக்கும்.
92
இருத்தைலயும் ேஹாதாைவயும் அடிக்கடி க3வத்துடன் பைறசாற்றும் ெதாைலேபசி ெபாத்
ெபாத்ெதன்று ைவக்கப் படும் திறக்கப் படும் ெரஜிஸ்த3கள், டபால் டபால் என்று திறக்கப் படும் மூடப்
படும் இழுப்பைறகள் , அலமாrகள் , தைரயுடன் உராயும் நாற்காலிக்கால்கள், காற்றில் சுவrல்
உராயும் ஒரு காலண்ட3, ஒரு ேதசப்படம் ஒன்ேறாெடான்று உராயும் ேமாதும், இைணயும் ,
இைணயாத ஒலிகள். . .
குப்புசாமி இன்ெனாரு ரகம். ெசக்ஷனில் 'பத்திrைக கிளப் ' அவ3 தான் நடத்தி வந்தா3. அவேர
கிட்டத்தட்ட ஒரு பத்திrைக மாதிr தான்; சதா ேமட்ட3 ேதடி அைலயும் பத்திrைக. பியூன்
பராங்குசத்தின் சம்சாரத்துக்குக் கால் ேநாெவன்றால் அதற்குப் பrகாரெமன்னெவன்று --
ைஹஸ்கூல் படிப்ைப முடித்து விட்ட கணபதி ராமனின் மகன் ேமற்ெகாண்டு என்ன ெசய்ய
ேவண்டுெமன்று- - அெமச்சூ3 நடிகரான சீனிவாசன் எந்த எந்த ேமநாட்டு நடிக3கைளப்
பின்பற்றலாெமன்று -- அடிக்கடி ேலட்டாக வரும் ேகசவன் தன் தினசr அட்டவைணைய
எப்படிெயல்லாம் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாள்ளலாெமன்று அவ3 ஒவ்ெவாருவருக்கும் வலிய
ஆேலாசைன வழங்குவா3. நHலாவிடமும் அவ3 ேபசுவா3. 'இன்ைறக்கு என்ன சீக்கிரமா வந்துட்ேட
ேபால இருக்ேக! 'என்கிற rதியில் அவ3 அவளிடம் ெவகு ெசளஜன்யத்துடன் ேபச முற்படும் ேபாது
எrச்சல் தான் வரும் . தண்டபாணி ஓ3 அமுக்கு என்றால், குப்புசாமி ஓ3 அதிகப் பிரசங்கி.
93
ஆதிேயாடந்தம் ெசால்லித் தர முற்படுவதும் அவளுக்குப் பிடிக்கவில்ைல. சீனிவாசன் 'மிஸ் நHலா! '
என்று உத்தரவிடும் ேபாெதல்லாம், 'இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமன்ட் ', , 'ைகண்ட்லி ' என்ற ெசாற்கைளப்
பயன் படுத்துவது மrயாைதயாகத் ேதான்றாமல் ஒரு நாசூக்கான ஏளனமாகேவ ேதான்றியது.
ேகசவனுைடய ெபrய மனுஷத் ேதாரைணயும், யாைரயும் லட்சியம் ெசய்யாத (அவள் உட்பட)
அலட்சியப் ேபாக்கும் அவளுக்கு அவன் பால் ெவறுப்ைப ஏற்படுத்தின. பியூன் பராங்குசத்ைதப்
ெபாறுத்தவைரயில் rஜிஸ்த3கைளயும் ஃைபல்கைளயும் , பல சமயங்களில் அவன்
அனாவசியமான ேவகத்துடன் , ஓைசயுடன், தன் ேமைஜ மீ து எறிவதாக அவளுக்குப் பட்டது. சில
சமயங்களில் அவள் வராந்தாவில் நடந்து ெசல்லும் ேபாது , ேவறு பியூன்களிடம் தன்ைனப் பற்றி
மட்டமாக ஏேதா ெசால்லிச் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்ததாகப் பட்டது.
ஒரு நாள் மாைல குப்பு சாமி ேகசவனிடம் ேபசிக் ெகாண்டிருந்த ேபாது அவள் இப்படித்தான்
மூஞ்சிைய அலட்சியமாக ைவத்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.
' உனக்கு எந்த மாதிr ைவஃப் வரணும் என்று ஆைசப் படுகிறாய் ? ' என்று குப்பு சாமி
ேகட்டா3.
'அழகானவளாகவா ? '
94
' ெராம்ப அழகாயிருந்தாலும் அப்புறம் மாேனஜ் பண்றது கஷ்டம் . '
ேகசவன் கட கட ெவன்று சிrத்தான். 'எனக்கு இதிேல உங்களளவு அனுபவம் இல்ைல சா3. '
என்றான். இப்படி அவன் ெசான்னேபாது தன் பக்கம் அவன் பா3ைவ திரும்பியது ேபால நHலாவுக்குத்
ேதான்றியது. இைத ருசுப் படுத்திக் ெகாள்ள அவன் பக்கம் திரும்பவும் தயக்கமாக இருந்தது.
அன்று வட்டுக்குச்
H ெசன்றதும், அவள் முதல் ேவைலயாகத் தன் முகத்ைதக் கண்ணாடியில்
பா3த்துக் ெகாண்டாள் -- ேகசவன் பா3ைவ விழுந்த தன் மாைல ேநரத்து முகம் எப்படி இருந்தது
என்று ெதrந்து ெகாள்வதற்காக. அது கைளத்திருந்தது. விய3த்திருந்தது. சற்ேற புழுதி
படிந்திருந்தது. துடிப்பும் பிரகாசமும் இன்றி மந்தமாக இருந்தது.
ஆனால் மறு நாள் காைல ஆபிஸ்க்குக் கிளம்பும் ேபாது வழக்கத்ைத விட அதிகச்
சிரத்ைதயுடனும் பிரயாைசயுடனும், அவள் தன்ைன அலங்கrத்துக் ெகாண்டாள். ' அவனுக்காக
அல்ல. அவன் மூலம் தன்ைனத் திருப்திப் படுத்திக் ெகாள்வதற்காக. ' என்று அவள் ெசால்லிக்
ெகாண்டாள். ' அவனுைடய அலட்சியத்ைதப் பிளந்து அவைனச் சலனப் படுத்துவதற்காக
அவனுைடய கவனத்ைதக் கவ3ந்து அதன்மூலம் என் ெவற்றிைய ஸ்தாபிப்பதற்காக ' --- இந்தப்
ேபாக்கிrத்தனமான எண்ணம் அவள் முகத்தில் ஒரு புன்னைகைய எழுப்பியது. அன்று பஸ்ஸில்
ெசல்லும் வழிெயல்லாம் அவள் முகத்தில் 'பளிச் பளிச் ' என்று புன்னைக ேரைககள் ேதான்றி
மைறந்த வண்ணம் இருந்தன.
ஆனால், அவன் மட்டம் ேபாடவில்ைல. பத்ேத முக்கால் மணிக்கு வந்தான். தாமதமாக வந்த
குற்ற உண3வினால் பீடிக்கப் பட்டவனாய் அவசர அவசரமாக ஃைபல் கட்டுகைளப் பிrத்து
ேவைலையத் துவக்கினான்.
95
' மிஸ் நHலா ! இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமண்ட் -- ஒரு ெலட்ட3 கம்ேப3 ெசய்யணும் '.
அன்று மாைல கனாட் பிேளஸ் கஃேபயில் நண்ப3களுடன் அம3ந்து காபி அருந்தும் ேபாதும் ,
பிறகு ஒரு எழுபது மி மி . சினிமாத்திேயட்டrல் பானாவிஷன் பிம்பங்கைள 'ஸ்டாrேயாஃேபானிக் '
ஒலிப் பின்னணியில், காணூம் ேபாதும் , ேகசவனின் மனத்தில் திடா3 என்று நHலாவின் உருவம்
ேதான்றிக் ெகாண்டிருந்தது. 'இன்று இவள் ெராம்பவும் அலட்டிக் ெகாள்வது ேபாலிருந்தேத --
என்னிடம் ஏேதேதா ெதrவிக்க முயலுவது ேபாலிருந்தேத -- என் பிரைம தாேனா ? ' என்று அவன்
நிைனத்தான். ஒரு ேவைள இவளுக்கு என்ேமல் காதல் .. . கீ தல் . . . ?
96
ேபஸ்ட் விளம்பரங்களில் சிrக்கும் வனிைதகளில் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் இருந்தது. கனாட் ப்ேளஸ்
வராந்தாக்களில் காணும் சில முகங்கள், சில நைடகள், சில சிrப்புகள், சில அபிநயங்கள், இவற்றில்
ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் இருந்தது. இந்த ெவவ்ேவறு துணுக்குகைளச் ேச3த்துப் பா3த்தால், அவன்
விரும்பியவள் எப்படிப் பட்டவளாக இருப்பாள் என்று ஒரு ேவைள புலப்படக்கூடும். ஆனால், அவன்
இதுவைர இந்த முயற்சியில் ஈடுபடவில்ைல. தன்னுைடய நிச்சயமின்ைம அவனுக்குப்
பிடித்திருந்தது. அந்தந்தக் கணத்தில் ஆங்காங்ேக எதி3ப்படும் அழகுகளில் சுவாதHனமாக லயித்து
ஈடுபட அனுமதித்த அவனுைடய சுேயச்ைசத் தன்ைம அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. ஒரு குறிப்பிட்ட
பிம்பத்துக்கு அடிைமயாகி தன் பா3ைவக்கும் இலக்குகளுக்கும் எல்ைலகள் வகுத்துவிட அவனுக்கு
விருப்பமில்ைல. 'காதெலன்பது வாழ்நாள் முழுவதும் ஒருவன் ஈடுபடும் இைடயறாத ேதடல் '
என்னும் ெராமாண்டிக் ஐடியா அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவனுைடய ெபற்ேறாருக்கு
ேவண்டுமானால் பாட்டுப்பாடத் ெதrந்த ேதாைச அைரக்கத் ெதrந்த எவளாவது ஒருத்தி வந்தால்
ேபாதுமானதாக இருக்கலாம். ஆனால் அவனுக்கு வாழ்க்ைக ெவறும் ேமா3க்குழம்பும் ேதாைசயும்
அல்ல. சீமந்தமும் தாலாட்டும் அல்ல.... இதற்ெகல்லாம் அப்பாற்பட்டது. ேமம்பட்டது. இந்த
ேமம்பட்ட சிகரங்கைள அவன் எட்டமுடியாமேலேய ேபாகலாம் - அது ேவறு விஷயம். ஆனால்
இவற்ைற எட்டக்கூடிய சுதந்திரத்ைத அவன் காப்பாற்றிக் ெகாள்ளேவண்டும். இது அவசியம்.
'மிஸ் நHலா ! என்ைன நHங்கள் காதலிக்கும் பட்சத்தில், பாவம் , உங்கள் ேநரத்ைத வணடித்துக்
H
ெகாண்டிருக்கிறH3கள்! ' என்று அவன் நிைனத்தான்.
97
சாத்தியக் கூறுகளும் ெதளிவாயின. மறு முைற பா3ககத் தூண்டும் பிரமிக்க ைவக்கும் உருவம்
அவளுைடயது. வடிவம் அவளுைடயது. கனவு இைளஞன் அவைள நிச்சயம் தவற விடப்
ேபாவதில்ைல -- எத்தைகய அதி3ஷ்டசாலி அவன்!.
ஆனால், இந்தத் ேதால்வியில் ஒரு கவ3ச்சியும் இருந்தது. ஒரு ம3மமான ஆழமும் அழகும்
இருந்தன. அந்தத் ேதால்விைய ேநருக்குேந3 சந்திக்கவும் பயந்து ெகாண்டு வந்த வழிேய திரும்பிச்
ெசல்லவும் மனம் வராமல், அவன் குழம்பினான்; தவித்தான்.
98
ஒரு நாள் சினிமாத் திேயட்டrல் சிேனகிதிகளுடன் வந்திருந்த நHலாைவப் பா3த்து அவன்
சிrத்தான்; அவளும் சிrத்தாள். அவனுக்கு ைதrயம் வந்தது. ெசக்ஷனில் சிrப்புக்கான
சந்த3ப்பங்கள் வரும்ேபாெதல்லாம் ேவடிக்ைகப்ேபச்சுகளும் கலகலப்பும் ஏற்படும்ேபாெதல்லாம்
அவ3களுைடய பா3ைவகள் ஒன்ைறெயான்று நாடின. அவ3களுைடய புன்னைககள்
ேமாதிக்ெகாண்டன. மின்சார அைல ேபால ஒன்று அவ3களிைடேய எப்ேபாதும் ஓடிக்ெகாண்ேட
இருந்தது. அவள் பா3ைவக்கு ஒரு அ3த்தம்தான் இருக்க முடியும். அவள் புன்னைகக்கு ஒரு
அ3த்தம்தான் இருக்கமுடியும். ஆனாலும் அவனால் ஒரு முடிவுக்கு வரமுடியவில்ைல. பிறகு,
அவன் நிைனத்தான்- இவள் ஏற்ெகனேவ முடிவு ெசய்துவிட்ட பிறகு, நான் ஏன் வணாக
H
ேயாசிக்கேவண்டும் ? எனக்கும் ேச3த்து இவள் முடிவு ெசய்ததாக இருக்கட்டும். இவளுக்கு நான் ஏன்
ஏமாற்றத்ைத அளிக்கேவண்டும் ? ஒரு ெபண்ணின் மனத்திருப்திைய விட என் அழகின் ேதடல்
தானா ெபrது ? ஓ3 உைடந்த இதயத்தின் பாவத்ைத மனச்சாட்சியில் சுமந்து ெகாண்டு குற்றம்
சாட்டும் இரு விழிகைள நிைனவில் சுமந்து ெகாண்டு, எந்த அழைக என்னால் ரசிக்க முடியும் ?
எதில்தான் முழு மனதாக லயித்து ஈடுபட முடியும் ? நான் நன்றாக மாட்டிக்ெகாண்டு விட்ேடன்.
காலியாக நி3மலமாக இருந்த என் மனத்ைத ஒரு குறிப்பிட்ட பிம்பம் பூதாகாரமாக அைடத்துக்
ெகாண்டு விட்டது- இனி ெசய்வதற்கு ஒன்று தான் இருக்கிறது -
'வட்டுக்கா
H ? ' என்றான். அசட்டுக்ேகள்விதான்.
'ஆமாம் '
'ஏன் '
'ப்ளஸ்!
H ' என்று அவன் உண3ச்சி வசப்பட்டவனாய் அவள் ைகையப் பிடித்தான்.
அவ்வளவுதான். ெவடுக்ெகன்ற உதறலுடன் தன் ைகைய விடுவித்துக் ெகாண்டு அவைன ேநாக்கி
ஒரு முைற முைறத்துவிட்டு, அவள் சரசரெவன்று ேவகமாக நடந்தாள்.
99
'சீ! என்ன துணிச்சல்! ' - பஸ் ஸ்டாண்டில் நிற்கும்ேபாது, உைட மாற்றிக்ெகாண்டு ைகயில்
பத்திrக்ைகயுடன் அமரும்ேபாது, அவளுக்கு ேகசவன் ேமல் ேகாபம் ேகாபமாக வந்தது. இடியட்!
என்ன நிைனத்துக்ெகாண்டிருக்கிறான் இவன்! எப்படிப்பட்டவெளன்று நிைனக்கிறான் இவன்
அவைள ? காபி சாப்பிட ேவண்டுமாம், அதுவும் இவனுடன். என்ன ஆைச ? என்ன ... ெகாழுப்பு!
ைகைய ேவறு பிடித்து -
மாைலயில் வட்டில்
H உட்கா3ந்து , ேகசவைனத் தள்ளுபடி ெசய்யக் கூடிய காரணங்கைள
அவள் ேதடிப் பா3த்தாள். ெசக்ஷனில் ேவைல ெசய்யும் பலருள் ஒருவனாக அவைன
அசட்ைடயாகக் கருதி வந்த தன் பைழய மன நிைலைய மீ ண்டும் உருவாக்கிக் ெகாள்ள முயன்றாள்
ஆனால், அதில் அவளால் ெவற்றி ெபற முடிய வில்ைல. ேகசவைன ஒரு தனி மனிதனாக
குறிப்பிட்ட சில இயல்புகளும் ருசிகளும் ேபாக்குகளும் உள்ளவனாக எல்லாவற்றுக்கும் ேமலாக
அவளிடம் சிரத்ைத ெகாண்ட ஒருவனாக, ேபச்சுக்கள், பா3ைவகள் மூலமாக அவளுைடய மனம்
ஒருவிதமாக உருவகப் படுத்தி ைவத்திருந்தத்து. இந்த உருவகத்ைத அவளால் சிைதக்கேவா
100
அழிக்கேவா முடியவில்ைல. முகமற்ற , ெபயரற்ற ,உருவற்ற, ஜனத்திரளில் ஒருவனாக -- அவைள
எந்த விதத்திலும் பாதிக்காதவனாக -- அவைன மீ ண்டும் தூக்கி எறிய முடியவில்ைல.
மறு நாள் ேகசவன் ஆபிசுக்கு வந்தான். ஆனால் அவன் ேகசவனாக இல்ைல. கலப்பாக
இல்ைல. சுற்றுமுற்றும் பா3க்காமல், சிrக்காமல் காrயேம கண்ணாக இருந்தான்.
101
பின்னிருந்த ஏமாற்றத்ைதயும் ேவதைனையயும் ஊகித்துணரும் ேபாது அவளுக்கு அவன் ேமல்
இரக்கமாகவும் இருந்தது. 'சுத்தப் ைபத்தியம் ' என்று அவள் நிைனத்தாள். அவள் நிைல அவனுக்கு
ஏன் புrய மாட்ேடன் என்கிறது ? அவள் ஒரு ெபண். -- விைளவுகைளப் பற்றி சுற்றியுள்ள சமூகத்தின்
பா3ைவையயும் ேபச்சுகைளயும் பற்றி ேயாசிக்க ேவண்டியவள். எவேனா கூப்பிட்டான் என்று
உடேன காபி சாப்பிடப் ேபாக இது என்ன சினிமாவா ? டிராமாவா ?
'நான் முட்டாள் படு முட்டாள் ' என்று அவள் தன்ைனத் தாேன திட்டிக் ெகாண்டாள். ேகசவன்
மீ ைச ைவத்திருந்தான். அதனாெலன்ன ? சுமாரான நிறம் தான். அதனாெலன்ன ? அவன் ேகசவன் --
அவளுக்குப் பrச்சயமானவன். ேமாசமான ைடப் என்று ெசால்ல முடியாதவன்.
102
'உம்! இந்தப் ெபண்கள் ! ' -- காைலயில் பஸ்ஸில் ஆபிைஸ ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்த
ேகசவன் அனுபவபூ3வமாகவும், கைர கண்டவனாகவும், புன்னைக ெசய்து ெகாண்டான். '
இவ3களுக்கு கவனிக்கப் படவும் ேவண்டும் கவனிக்கப் படவும் கூடாது. சலுைககள் எடுத்துக்
ெகாள்ளப்படவும் ேவண்டும்; எடுத்துக் ெகாள்ளப் படவும் கூடாது. காற்றடிக்கவும் ேவண்டும்; புடைவ
பறக்கவும் கூடாது. '
அட்ெடண்டன்ஸ் மா3க் பண்னி விட்டு அவன் தன் இடத்தில் ேபாய் உட்கா3ந்தான். ஃைபல்
ஒன்ைறப் பிrத்தான். ,. ' கிளிங் . .கிளிங்.. ' என்ற வைளயல் ஓைச -- அவன் நிமிரவில்ைல. ' ெபrய
மகாராணி ' என்று நிைனத்தான். இவள் இஷ்டப் படி ேபாடும் விதிகளின் படி நான் விைளயாட
ேவண்டும் ேபாலிருக்கிறது. அவள், அவன் கவனத்ைதக் கவர முயற்சிப்பதும் , அவன் இைத
ெமளனமாக எதி3ப்பதுமாக சில நிமிடங்கள் ஊ3ந்தன. திடா3 என்று பியூன் பாராங்குசம் ைகயில்
ஒரு காப்பித் தம்ளருடன் ெசக்ஷனுக்குள் நுைழந்தான். ஒரு தம்ளைர நHலாவின் ேமைஜ ேமல்
ைவத்தான். இன்ெனான்ைற ேகசவன் ேமைஜ மீ து ைவக்குமாறு அவள் ஜாைட காட்டவும்,
பாராங்குசம் அப்படிேய ெசய்தான்.
' நான் தான் வாங்கி வரச் ெசான்ேனன் ' என்றாள் நHலா. புன்னைகயுடன் , ' யூ ைலக் காபி, ேநா ?
'
ேகசவன் திணறிப் ேபானான் . இப்படி ஒரு சந்த3ப்பத்ைத அவன் எதி3 பா3க்க வில்ைல.
இப்படி நடந்தால் என்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்று கணக்குப் ேபாட்டிருக்கவில்ைல. உஷ்ணமாக
ஏதாவது ெசால்ல ேவண்டும் ேபாலிருந்தது.
அவன் குடிக்கப் ேபாவைத எதி3 பா3த்து நHலா தம்ளைரக் ைகயில் எடுத்து அவனுடன் ேச3ந்து
குடிப்பதற்காகக் காத்திருந்தாள். அவள் விழிகளிலிருந்த நிச்சயமும் நம்பிக்ைகயும்! ேகசவன் தான்
ேதாற்று விட்டைத உண3ந்தான். காப்பிைய அருந்தத் ெதாடங்கினான். அவளிடம் ஏேதேதா ேகாபப்
பட ேவண்டும் விஷயங்கைளத் ெதளிவு படுத்த ேவண்டும் என்று அவன் விஸ்தாரமாக ேயாசித்து
ைவத்திருந்தான். ஆனால் இப்ேபாது எல்லாேம அநாவசியமானதாக, அ3த்தமற்றதாகத் ேதான்றின.
அவள் அருகில் சுமுகமான நிைலயில் இருப்பேத ேபாதும் என்று ேதான்றியது.
103
'காப்பிக்காக தாங்ஸ் ' என்றான் அவன்.
104
மஹாராஜாவின் ரயில் வண்டி – அ. முத்துலிங்கம்
105
எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அைற அவசரமாகத் தயாrக்கப்பட்டது. அலுமாrயும் ேமைசயும் ஒரு
பக்கத்ைத அைடத்தன. நிைறயப் புத்தகங்களும் ெவற்றுப் ெபட்டிகளும் ஒன்றன்ேமல் ஒன்றாக
அடுக்கி ைவக்கப்பட்டிருந்தன. அலுமாrக்குள் அனுமதி கிைடக்காத உடுப்புகள் ெவளிேய
காத்திருந்தன. படுக்ைகயில் விrப்பு கைலயாத ெவள்ைள விrப்பும், அநHதியாக இரண்டு
தைலயைணகளும் கிடந்தன. அந்த அைறையத் ெதாட்டுக்ெகாண்டு மூன்று கதவுகள் ெகாண்ட ஒரு
குளியலைற இருந்தது. மூன்று ேபரு மூன்று வாசல் வழியாக அதற்குள் வரமுடியும். ஆனபடியால்
மிகக் கவனமாக உள்பூட்டுகைளப் ேபாடவும், பிறகு ஞாபகமாகத் திறக்கவும் ெதrந்திருக்க
ேவண்டும். குளியல் ெதாட்டி ெவள்ைள நிறத்தில் இருந்து பழுப்பு நிறமாக மாறுகிறதா அலல்து
பழுப்பு நிறத்தில் இருந்து ெவள்ைள நிறமாக மாறுகிறதா என்பைதச் ெசால்ல முடியவில்ைல. அதில்
நHண்டமுடி ஒன்று தண்ணrல்
H நைனந்து ெநளிந்துேபாய் கிடந்தது. இன்னும் பல ெபண்
சின்னங்களும், அந்தரங்க உள்ளாைடகளும் ஒளிவில்லாமல் ெதாங்கின.
ெமள்ள என்னுைடய கதவு திறக்கும் ஒலி. ஒரு ெமழுகுவ3த்திையப் பிடித்தபடி இந்தப் ெபண்
ெமள்ள நடந்து வந்தாள். வந்தவள் என் பக்கம் திரும்பிப் பாராமல் ேநராக ெபட்டிகள் அடுக்கி
ைவத்திருக்கும் திைசயில் ேபாய் நின்றுெகாண்டு அெமrக்காவின் சுதந்திரச்சிைல ேபால
ெமழுகுவ3த்திைய உய3த்திப் பிடித்தாள். நான் திடீெரன்று எழுந்து உட்கா3ந்ேதன்.
106
“மூன்று நாட்கள் முன்புதான் குட்டி ேபாட்டது. இரண்டு இடம் மாறிவிட்டது. தாய்ப் பூைன
இந்த ஜன்னல் வழியாக வரும், ேபாகும். பா3த்துக் ெகாள்” என்றாள். அதற்கு நான் மறுெமாழி
ெசால்லவில்ைல. காரணம் நான் அப்ேபாது அவளுைடய முதலாவது ேகள்விக்கு எழுத்துக் கூட்டிப்
பதில் தயாrத்துக் ெகாண்டிருந்ததுதான்.
“ஏன் அrஸ்ேடாட்டல்?”
“பதினாலு ெபட்டிகளா?”
107
“வாங்கவில்ைல. ஸ்டுபிட். திருவனந்தபுரம் மகாராஜா இந்த ைலைன என்னுைடய
தாத்தாவுக்கு அவருைடய ேசைவைய ெமச்சி பrசாகக் ெகாடுத்தாராம். அவருக்குப் பிறகு
அப்பாவுக்குக் கிைடத்தது. அவருக்குப் பிறகு அப்பாவுக்குக் கிைடத்தது. அவருக்குப் பிறகு அது
எனக்குத்தான்.”
ெவளி வராந்தாவுக்கு நான் வந்தேபாது அடியில் ஈரமான ஒரு நHளமான கடதாசிப் ைபக்குள்
அவள் ைகைய நுைழத்து ஏேதா ஒன்ைற எடுத்து வாய்க்குள் ேபாட்டு ெமன்று ெகாண்டிருந்தாள்.
அவளுைடய ைக புற்றுக்குள் பாம்பு நுைழவது ேபால உள்ேள ேபாவதும் வருவதுமாக இருந்தது.
ெபய3 ெதrயாத ஒன்று அவள் வாய்க்குள் விழுந்தது.
நானும் அவைளப் ேபால நறுக்ெகன்று கடித்ேதன். பற்கள் எல்லாம் கூசி சிரசில் அடித்தன.
தண்ண3H பல் நHக்கலால் வழிந்து ெவளிேய வந்தது. என்ைனேய சிrப்பாகப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தவள், “உனக்கு ஐஸ் கட்டி சாப்பிட வராது” என்றாள்.
108
அப்ெபாழுது பா3த்து ஜிவ்ெவன்று இைலயான் ஒன்று பறந்து வந்து அவைளேய சுற்றியது.
தானாகேவ பிரகாசம் வசும்
H பச்ைச இைலயான். உருண்ைடக் கண்கள். ேதாள் மூட்டில் இருக்க
முயற்சித்த ேபாது உதறினாள். நான் ெபாறுக்க முடியாமல் ைகைய வசிேனன்.
H நட்டுைவத்த கத்தி
ேபான்ற ேதாள்மூட்டில் ைக பட்டதும் தராசுேபால அது ஒருபக்கம் கீ ேழ ேபானது.
அந்த ஞாயிறு நாலு மணிக்கு நடந்த ேதநH3 ைவபவமும் மறக்க முடியாதது. ெபrய
ஆலாபைனயுடன் இது ெவளித்ேதாட்டத்தில் ஆரம்பமானது. மஞ்சளும் பச்ைசயும் கலந்த ெபrய
பழங்கைளத் தாங்கி நின்ற ஒரு பப்பாளி மரத்தின் கீ ழ் இது நடந்தது. தூரத்ஹ்டில் இரண்டு பைன
மரங்களில் கட்டிய நHளமான மூங்கில்களில் இருந்து வய3 இறங்கி வந்து ேஜா3ஜ் மாஸ்ரருைடய
பிரத்திேயகமான வாசிப்பு அைற ேரடிேயாவுக்குப் ேபானது.
திடீெரன்று ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 மகைளப் பா3த்து கிதா3 வாசிக்கும்படிப் பணித்தா3. ‘ஓ, டாடி’
என்று அவள் அலுத்துவிட்டு, அைதத் தூக்கி வந்தாள். கால்ேமல் கால் ேபாட்டு கிடங்குேபால பதிந்து
கிடக்கும் பிரம்பு நாற்காலியில் அெசௗகrயம் ேதான்ற உட்கா3ந்து கிதாைர மீ ட்டிக் ெகாண்டு
பாடினாள். அவளுைடய ஸ்க3ட் ேமற்பக்கமாக நக3ந்து சூrயன் படாமல் காப்பாற்றப்பட்ட உள்
ெதாைடயின் ெவள்ைளயான பாகத்ைத கண் பா3ைவக்குக் ெகாண்டுவந்தது. ‘என் கண்களில்
நட்சத்திரம் விழ அனுமதிக்காேத’ என்று ெதாடங்கியது அந்த நHண்ட பாடல். Love blooms at night, in day
light it dies (காதல் இரவில் மல3கிறது; பகலில் மடிந்துவிடுகிறது) என்ற வrகள் எனக்காகச்
ேச3க்கப்பட்டது ேபால ேதான்றின. இைசக்கு முற்றிலும் ெபாருத்தமில்லாத ஒரு புறாவின் குரலில்
அவள் பாடியது ஒருவித தைடையயும் காணாமல் ேநராக என் மனதில் ேபாய் இறங்கியது.
109
இழுப்பவ3களுக்கு இைளப்பாறுதல் தருபவேர, எங்கள் பாரங்கைள ேலசானதாக்கும். எங்களுடன்
இன்று ேச3ந்திருக்கும் சிறிய நண்பைர ரட்சிப்பீராக. அவ3 எதி3பா3ப்புகள எல்லாம்
சித்தியைடயட்டும். உம்முைடய மகிைமைய நாம் ஏெறடுத்துச் ெசல்ல ஆசி3வதியும். ஆெமன்.”
110
மறுபடியும் நிசப்தம். சிறிது ேநரம் கழித்து அேத ெபண்குரல் “சr விடுங்கள்” என்றது எrச்சலுடன்.
பிறகு ெவகு ேநரம் காத்திருந்தும் ஒன்றும் ேகட்கவில்ைல.
திரும்பும் வழியிேல அவள் ேபசிய முதல் வா3த்ைத ஞாபகம் வந்தது. ‘பயந்திட்டியா?’ எப்படி
ேயாசித்தும் கைடசி வா3த்ைத நிைனவுக்கு வர மறுத்தது.
111
ெவகு காலம் ெசன்று அவள் ேகரளாவில் இருந்து ேகாைட விடுமுைறைய கழிக்க
வந்திருந்தாள் என்றும், பிறகு படிப்ைபத் ெதாடருவதற்குத் திரும்பப் ேபாய்விட்டாள் என்றும்
ஊகித்துக் ெகாண்ேடன். வழக்கம்ேபால மிகவும் பிந்திேய இந்த ஊகத்ைதயும் ெசய்ேதன்.
112
அக்கினிப்பிரேவசம் - ெஜயகாந்தன்
-வதியின்
H மறுேகாடியில் பஸ் வருகின்ற சப்தம் நற நற ெவன்று ேகட்கிறது.
வதியில்
H ேதங்கி நின்ற மைழ நHைர இருபுறமும் வாr இைறத்துக் ெகாண்டு அந்த ‘டீஸல்
அநாகrகம்’ வந்து நிற்கிறது.
”ைப... ைப”
“s யூ!”
“சீrேயா!”
113
வதியில்
H மைழக் ேகாட்டணிந்த ஒரு ைசக்கிள் rக்ஷாக்காரன் குறுக்ேக வந்து அலட்சியமாக
நின்று விட்ட ஓ3 அநாைத மாட்டுக்காகத் ெதாண்ைட கம்மிப் ேபான மணிைய முழக்கிக் ெகாண்டு
ேவகமாய் வந்தும் அது ஒதுங்காததால் - அங்ேக ெபண்கள் இருப்பைதயும் லட்சியப் படுத்தாது
அசிங்கமாகத் திட்டிக்ெகாண்ேட ெசல்கிறான். அவன் ெவகு தூரம் ெசன்ற பிறகு அவனது வைச
ெமாழிைய ரசித்த ெபண்களின் கும்பல் அைத நிைனத்து நிைனத்துச் சிrத்து அடங்குகிறது.
அதன் பிறகு ெவகு ேநரம் வைர அந்தத் ெதருவில் சுவாரசியம் ஏதுமில்ைல. எrச்சல்
தரத்தக்க அைமதியில் மனம் சலித்துப் ேபான அவ3களின் கால்கள் ஈரத்தில் நின்று நின்று கடுக்க
ஆரம்பித்து விட்டன.
பஸ்ைஸக் காேணாம்!
அந்த அநாைத மாடு மட்டும் இன்னும் நடுத் ெதருவிேலேய நின்றிருக்கிறது; அது காைள
மாடு; கிழ மாடு; ெகாம்புகளில் ஒன்று ெநற்றியின் மீ து விழுந்து ெதாங்குகிறது. மைழ நH3 முதுகின்
மீ து விழுந்து விழுந்து முத்து முத்தாய்த் ெதறித்து, அதன் பழுப்பு நிற வயிற்றின் இரு மருங்கிலும்
கrய ேகாடுகளாய் வழிகிறது. அடிக்கடி அதன் உடலில் ஏேதனும் ஒரு பகுதி - அேநகமாக வலது
ெதாைடக்கு ேமல் பகுதி குளிrல் ெவடெவடத்துச் சிலி3த்துத் துடிக்கிறது.
...வதியின்
H மறு ேகாடியில் பஸ் வருகின்ற சப்தம் நற நறெவன்று ேகட்கிறது.
“ைப... ைப....”
”டாடா!”
கும்பைல ஏற்றிக் ெகாண்டு அந்த பஸ் நக3ந்த பிறகு, பிளாட்பாரத்தில் இரண்டு மாணவிகள்
மட்டுேம நிற்கின்றன3. அதில் ஒருத்தி அந்தச் சிறுமி. மற்ெறாருத்தி ெபrயவள் - இன்ைறய
ெபரும்பாலான சராசr காேலஜ் ரகம். அவள் மட்டுேம குைட ைவத்திருக்கிறாள். அவளது
கருைணயில் அந்தச் சிறுமி ஒதுங்கி நிற்கிறாள். சிறுமிையப் பா3த்தால் கல்லூrயில்
படிப்பவளாகேவ ேதான்றவில்ைல. ைஹஸ்கூல் மாணவி ேபான்ற ேதாற்றம். அவளது
ேதாற்றத்தில் இருந்ேத அவள் வசதி பைடத்த குடும்பப் ெபண் அல்ல என்று ெசால்லிவிட முடியும்.
ஒரு பச்ைச நிறப் பாவாைட, கல3 மாட்ேச இல்லாத... அவள் தாயாrன் புடைவயில் கிழித்த - சாயம்
ேபாய் இன்ன நிறம் என்று ெசால்ல முடியாத ஒருவைக சிவப்பு நிறத் தாவணி. கழுத்தில் நூலில்
114
ேகாத்து ‘பிரஸ் பட்டன்’ ைவத்துத் ைதத்த ஒரு கருப்பு மணிமாைல; காதில் கிளாவ3 வடிவத்தில்
எண்ெணய் இறங்குவதற்காகேவ கல் ைவத்து இைழத்த - அதிலும் ஒரு கல்ைலக் காேணாம் -
கம்மல்... ‘ இந்த முகத்திற்கு நைககேள ேவண்டாம்’ என்பது ேபால் சுட3 விட்டுப் பிரகாசித்துப்
புரண்டு புரண்டு மின்னுகின்ற கைற படியாத குழந்ைதக் கண்கள்...
பஸ் வருகிறது... ஒன்றன் பின் ஒன்றாய் இரண்டு பஸ்கள் வருகின்றன். முதலில் வந்த
பஸ்ஸில் ெபrயவள் ஏறிக் ெகாள்கிறாள்.
“ைப.. ைப!”
“தாங்க் யூ! என் பஸ்ஸும் வந்துடுத்து” என்று கூவியவாறு ெபrயவைள வழி அனுப்பிய
சிறுமி, பின்னால் வந்த பஸ்ஸின் நம்பைரப் பா3த்து ஏமாற்றமைடகிறாள். அவள் முக மாற்றத்ைதக்
கண்ேட இவள் நிற்பது இந்த பஸ்ஸுக்காக அல்ல என்று புrந்து ெகாண்ட டிைரவ3, பஸ்
ஸ்டாண்டில் ேவறு ஆட்களும் இல்லாததால் பஸ்ைஸ நிறுத்தாமேல ஓட்டிச் ெசல்லுகிறான்.
115
அந்தச் சாைலயில் கவிந்திருந்த மரக் கிைளகளிலிருந்து படபடெவன நH3த் துளிகள் விழுகின்றன.
அவள் மரத்ேதாடு ஒட்டி நின்று ெகாள்கிறாள். சிறிேத நின்றிருந்த மைழ திடீெரனக் கடுைமயாகப்
ெபாழிய ஆரம்பிக்கிறது. குறுக்ேக உள்ள சாைலையக் கடந்து மீ ண்டும் கல்லூrக்குள்ேளேய
ஓடிவிட அவள் சாைலயின் இரண்டு பக்கமும் பா3க்கும்ேபாது, அந்தப் ெபrய கா3 அவள் வழியின்
குறுக்ேக ேவகமாய் வந்து அவள் ேமல் உரசுவது ேபால் சடக்ெகன நின்று, நின்ற ேவகத்தில்
முன்னும் பின்னும் அழகாய் அைசகின்றது.
அவள் அந்த அழகிய காைர, பின்னால் இருந்து முன்ேனயுள்ள டிைரவ3 sட் வைர
விழிகைள ஓட்டி ஓரு ஆச்சrயம் ேபாலப் பா3க்கிறாள்.
அந்தக் காைர ஓட்டி வந்த இைளஞன் வசீகரமிக்க புன்னைகேயாடு தனக்கு இடது புறம்
சrந்து படுத்துப் பின் sட்டின் கதைவத் திறக்கின்றான்.
“ப்ளிஸ் ெகட் இன்... ஐ ேகன் டிராப் யூ அட் யுவ3 ப்ேளஸ்” என்று கூறியவாறு, தனது ெபrய
விழிகளால் அவள் அந்தக் காைரப் பா3ப்பேத ேபான்ற ஆச்சrயத்ேதாடு அவன் அவைளப்
பா3க்கிறான்.
”ஓ! இட் இஸ் ஆல் ைரட்.. ெகட் இன்” என்று அவன் அவசரப் படுத்துகிறான். ெகாட்டும்
மைழயில் தயங்கி நிற்கும் அவைளக் ைகையப் பற்றி இழுக்காத குைற...
அவள் ஒரு முைற தன் பின்னால் திரும்பிப் பா3க்கிறாள். மைழக்குப் புகலிடமாய் இருந்த
அந்த மரத்ைத ஒட்டிய வைளைவ இப்ேபாது அந்தக் கிழ மாடு ஆக்கிரமித்துக் ெகாண்டிருக்கிறது.
116
அவளது விழிகள் காருக்குள் அைலகின்றன. காrன் உள்ேள கண்ணுக்குக் குளி3ச்சியாய்
அந்த ெவளிறிய நHல நிறச் சூழல் கனவு மாதிr மயக்குகிறது. இத்தைன ேநரமாய் மைழயின் குளிrல்
நின்றிருந்த உடம்புக்கு, காருக்குள் நிலவிய ெவப்பம் இதமாக இருக்கிறது. இந்தக் கா3 தைரயில்
ஓடுகிற மாதிrேய ெதrயவில்ைல. பூமிக்கு ஓ3 அடி உயரத்தில் நHந்துவது ேபால் இருக்கிறது.
அவள் அந்த ஸ்விட்ைசப் ேபாட்டு அந்த விளக்கு எrகிற அழைக ரசித்து பா3க்கிறாள். பின்ன3
‘பவைரஇ ேவஸ்ட் பண்ணப்படாது’ என்ற சிக்கன உண3ேவாடு விளக்ைக நிறுத்துகிறாள்.
117
ஒரு திருப்பத்தில் அந்தக் கா3 வைளந்து திரும்புைகயில் அவள், ஒரு பக்கம் “அம்மா” என்று
கூவிச் சrய sட்டின் மீ திருந்த புத்தகங்களும் மற்ெறாரு பக்கம் சrந்து, அந்த வட்ட வடிவ
சின்னஞ்சிறு எவ3சில்வ3 டிபன் பாக்ஸும் ஒரு பக்கம் உருள்கிறது.
”என்னடி இது வம்பாப் ேபாச்சு” என்று அவள் தன் ைககைளப் பிைசந்து ெகாண்ட ேபாதிலும்
அவன் தன்ைனப் பா3க்கும்ேபாது அவனது திருப்திக்காகப் புன்னைக பூக்கிறாள்.
இந்த மைழயில் இப்படி ஒரு காrல் பிரயாணம் ெசய்து ெகாண்டிருப்பது அவளுக்கு ஒரு
புதிய அனுபவமானபடியால் அதில் ஒரு குதூகலம் இருந்த ேபாதிலும், அந்தக் காரணம் பற்றிேய
அடிக்கடி ஏேதா ஒரு வைக பீதி உண3ச்சி அவளது அடி வயிற்றில் மூண்டு எழுந்து மா3பில்
என்னேவா ெசய்து ெகாண்டிருக்கிறது.
118
வா3த்ைதகளும் இப்ேபாது அவள் நிைனவுக்கு வருகின்றன: “சமத்தா ஜாக்கிரைதயா வட்டுக்குப்
H
ேபா.”
“ஓ எஸ் திரும்பிடலாம்”
திடீெரன்று கா3 நின்றுவிட்டைதக் கண்டு அவள் பயந்த குரலில் ேகட்கிறாள்: “ஏன் கா3
நின்னுடுத்து? பிேரக் ெடௗனா?”
அவன் அதற்குப் பதில் ெசால்லாமல் இடி இடிப்பது ேபால் சிrக்கிறான். அவள் முகத்ைதப்
பா3ப்பதற்காகக் காrனுள் இருந்த ேரடிேயாவின் ெபாத்தாைன அமுக்குகிறான். ேரடிேயாவில்
இருந்து முதலில் ேலசான ெவளிச்சமும் அைதத் ெதாட3ந்து இைசயும் பிறக்கிறது.
அப்ேபாது ேரடிேயாவிலிருந்து ஒரு ‘ட்ரம்ப்பட்’டின் எக்காள ஒலி நHண்டு விம்மி விம்மி ெவறி
மிகுந்து எழுந்து முழங்குகிறது. அைதத் ெதாட3ந்து படபடெவன்று நாடி துடிப்பதுேபால் அமுத்தலாக
நடுங்கி அதி3கின்ற காங்ேகா ‘ட்ரம்’களின் தாளம்... அவன் விரல்களால் ெசாடுக்குப் ேபாட்டு அந்த
இைசயின் கதிக்ேகற்பக் கழுத்ைத ெவட்டி இழுத்து ரசித்தவாேற அவள் பக்கம் திரும்பி ’உனக்குப்
பிடிக்கிறதா’ என்று ஆங்கிலத்தில் ேகட்கிறான். அவள் இதழ்கள் பிrயாத புன்னைகயால் ‘ஆம்’
என்று ெசால்லித் தைல அைசக்கிறாள்.
119
ேரடிேயாவுக்கு அருேக இருந்த ெபட்டிையத் திறந்து இரண்டு ‘காட்பrஸ்’ சாக்ெலட்டுகைள
எடுத்து ஒன்ைற அவளிடம் தருகிறான் அவன். பின்ன3 அந்த சாக்ெலட்டின் ேமல் சுற்றிய
காகிதத்ைத முழுக்கவும் பிrக்காமல் ஓ3 ஓரமாய்த் திறந்து ஒவ்ெவாரு துண்டாகக் கடித்து
ெமன்றவாறு கால் ேமல் கால் ேபாட்டு அம3ந்து ஒரு ைகயால் கா3 sட்டின் பின்புறம்
ேரடிேயாவிலிரு3ந்து ஒலிக்கும் இைசக்ெகற்பத் தாளமிட்டுக்ெகாண்டு ஹாய்யாக உட்காந்திருக்கும்
அவைன, அவள் தH3க்கமாக அளப்பது மாதிrப் பா3க்கிறாள்.
அவன் அழகாகத்தான் இருக்கிறான். உடைல இறுகக் கவ்விய கபில நிற உைடேயாடு, ‘ஒட்டு
உசரமாய்’. அந்த மங்கிய ஒளியில் அவனது நிறேம ஒரு பிரகாசமாய்த் திகழ்வைதப் பா3க்ைகயில்,
ஒரு ெகாடிய ச3ப்பத்தின் கம்பீர அழேக அவளுக்கு ஞாபகம் வருகிறது. பின்னாலிருந்து
பா3க்ைகயில், அந்தக் ேகாணத்தில் ஓரளேவ ெதrயும் அவனது இடது கண்ணின் விழிக்ேகாணம்
ஒளியுமிழ்ந்து பளபளக்கிறது. எவ்வளவு புயலடித்தாலும் கைலய முடியாத குறுகத் தrத்த கிராப்புச்
சிைகயும் காேதாரத்தில் சற்று அதிகமாகேவ நHண்டு இறங்கிய கrய கிருதாவும் கூட அந்த மங்கிய
ெவளிச்சத்தில் மினுமினுக்கின்ரன. பக்கவாட்டில் இருந்து பா3க்கும்ேபாது அந்த ஒளி வசும்
H
முகத்தில் சின்னதாக ஒரு மீ ைச இருந்தால் நன்றாயிருக்குேம என்று ஒரு விநாடி ேதான்றுகிறது. ஓ!
அந்தப் புருவம்தான் எவ்வளவு தH3மானமாய் அட3ந்து ெசறிந்து வைளந்து இறங்கி, பா3க்கும்ேபாது
பயத்ைத ஏற்படுத்துகிறது! அவன் உட்கா3ந்திருக்கும் sட்டின் ேமல் நHண்டு கிடக்கும் அவனது இடது
கரத்தில் கனத்த தங்கச் சங்கிலியில் பிணிக்கப்பட்ட கடிகாரத்தில் ஏழு மணி ஆவது மின்னி மின்னித்
ெதrகிறது. அவனது நHளமான விரல்கள் இைசக்குத் தாளம் ேபாடுகின்றன. அவது புறங்ைகயில்
ெமாசு ெமாசுெவன்று அட3ந்திருக்கும் இள மயி3 குளி3 காற்றில் சிலி3த்ெதழுகிறது.
காrன் முன்புறக் கதைவ அவன் ேலசாகத் திறந்து பா3க்கும்ேபாது தான், மைழயின் ஓலம்
ேபேராைசயாகக் ேகட்கிறது. அவன் ஒரு ெநாடியில் கதைவத் திறந்து கீ ேழ இறங்கி விட்டான்.
“எங்ேக?” என்று அவள் அவனிடம் பதற்றத்ேதாடு ேகட்டது கதைவ மூடிய பிறேக ெவளிேய
நின்றிருக்கும் அவனது ெசவிகளில் அமுங்கி ஒலிக்கிறது. “எங்ேக ேபாறHங்க?”
“என்ன அது?”
120
“சூயிங்கம்.”
“ேநா!” - அவள் ைகயில் தர மறுத்து அவள் முகத்தருேக ஏந்தி அவள் உதட்டின் மீ து அைதப்
ெபாருத்தி ேலசாக ெநருடுகிறான்.
“டூ யூ ைலக் திஸ் கா3?” - இந்தக் கா3 உனக்குப் பிடித்திருக்கிறதா?” என்று ஆங்கிலத்தில்
ேகட்கிறான். அவனது குரல் மந்த்ரஸ்தாயில் கரகரத்து அந்தரங்கமாய் அவளது ெசவி வழி புகுந்து
அவளுள் எைதேயா சலனப்படுத்துகிறது. தனது சலனத்ைத ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளாமல் ஒரு
புன்னைகயுடன் சமாளித்து அவளும் பதில் ெசால்கிறாள்: “ஓ! இட் இஸ் ைநஸ்.”
“rயலி..?”
“rயலி!”
121
”ம்” விலக இடமில்லாமல் அவள் தனக்குள்ளாகேவ ஒடுங்குவைதக் கண்டு அவன் மீ ண்டும்
சற்ேற விலகுகிறான்.
அவளுக்கு என்ன பதில் ெசால்வது என்று புrயவில்ைல. நாக்கு புரள மறுக்கிறது. அந்தக்
குளிrலும் முகெமல்லாம் விய3த்துத் ேதகம் பதறுகிறது.
ெவளிேய...
“நான் வட்டுக்குப்
H ேபாகணும், ஐேயா! எங்க அம்மா ேதடுவா...”
122
உடலிேலா மனத்திேலா உறுத்துகின்ற ேவதைனயால் தன்ைன மீ றிப் ெபாங்கிப் ெபாங்கி
பிரவகிக்கும் கண்ணைர
H அடக்க முடியாமல் அவனறியாதவாறு அவள் ெமௗனமாக அழுது
ெகாண்டிருக்கிறாள்.
முன்புறக் கதைவத் திறந்து டிைரவ3 சீட்டில் அம3ந்த அவன் ேசறு படிந்த காலணிையக்
கழற்றி எறிகிறான். ேரடிேயாவுக்கருகில் உள்ள அந்தப் ெபட்டிையத் திறந்து அதிலிருந்து ஒரு
சிகெரட்ைட எடுத்துப் பற்ற ைவத்துக் ெகாண்டு, மூசு மூெசன்று புைக விட்டவாறு ‘சூயிங்கம்’ைம
ெமன்று ெகாண்டிருக்கிறான்.
“ேடாண்ட் ஷவ்ட் ைலக் தட்!” அவன் எrச்சல் மிகுந்த குரலில் அவைள எச்சrக்கிறான்.
“கத்தாேத!”
“ப்ளஸ்...
H ேடாண்ட் க்rேயட் sன்ஸ்” என்று அவைளக் ெகஞ்சி ேவண்டிக் ெகாண்டு,
சலிப்ேபாடு காைரத் திருப்புகிறான்...
123
அந்த இருண்ட சாைலயில் கண்கைள கூசைவக்கும் ஒளிைய வாr இைறத்தவாறு உறுமி
விைரந்து ெகாண்டிருக்கிறது கா3.
124
அவளிடம் என்னேவா ேகட்க அவன் உதடுகள் துடிக்கின்றன. “என்ன..” என்ற ஒேர
வா3த்ைதேயாடு அவனது குரல் கம்மி அைடத்துப் ேபாகிறது.
அவளுக்கு முன்னால் அந்தக் கா3 விைரந்து ெசல்ைகயில் காrன் பின்னால் உள்ள அந்தச்
சிவப்பு ெவளிச்சம் ஓடி ஓடி இருளில் கலந்து மைறகிறது.
மைழயில் நைனந்து தைல ஒரு ேகாலம் துணி ஒரு ேகாலமாய் வருகின்ற மகைளப்
பா3ததுேம வயிற்றில் என்னேமா ெசய்தது அவளுக்கு: “என்னடி இது, அலங்ேகாலம்?”
”என்னடி, என்ன நடந்தது? ஏன் இவ்வளவு ேநரம்? அழாமல் ெசால்லு” தன்மீ து விழுந்து
தழுவிக்ெகாண்டு புழுமாதிrத் துடிக்கும் மகளின் ேவதைனக்குக் காரனம் ெதrயாவிட்டாலும், அது
ேவதைன என்ற அளவில் உண3ந்து, அந்த ேவதைனக்குத் தானும் ஆட்பட்டு மனம் கலங்கி அழுது
முந்தாைனேயாடு கண்கைளத் துைடத்தவாறு மகளின் முதுகில் ஆதரேவாடு தட்டிக் ெகாடுத்தாள்:
“ஏண்டி, ஏன் இப்படி அழேற? ெசால்லு”
தாயின் முகத்ைதப் பா3க்க முடியாமல் அவள் ேதாளில் முகம் புைதத்தவாறு அவள் காதில்
மட்டும் விழுகிற மாதிr ெசான்னாள். அழுைக அடங்கி ெமதுவாக ஒலித்த குரலில் அவள் ெசால்ல
ஆரம்பித்த உடேனேய தன்மீ து ஒட்டிக் கிடந்த அவைளப் பிrத்து நிறுத்தி, விலகி நின்று சபிக்கப்பட்ட
ஒரு நHசப் ெபண்ைணப் பா3ப்பதுேபால் அருவருத்து நின்றாள் அம்மா.
125
-அவள் ெசால்லி முடிப்பதற்குள் பா3ைவயில் மின்னல் பூச்சிகள் பறப்பதுேபால் அந்த அைற
அவளது காதிேலா, ெநற்றிப் ெபாருத்திேலா எங்ேகேயா வசமாய் விழுந்தது. கூடத்து மூைலயில்
அவள் சுருண்டு விழ, ைகயில் இருந்த புத்தகங்கள் நாற்புறமும் சிதறி டிபன் பாக்ஸ் கீ ேழ விழுந்து
கணகணத்து உருண்டது.
”சr சr, விடு. இதுக்குப் ேபாய் குழந்ைதேய அடிப்பாேளா?” பின் கட்டு அம்மாளுக்கு விஷயம்
அவ்வளவு சுரத்தாக இல்ைல. ேபாய்விட்டாள்.
‘அப்படிேய ஒரு முறம் ெநருப்ைப அள்ளி வந்து இவள் தைலயில் ெகாட்டினால் என்ன’
என்று ேதான்றிற்று.
-அவள் கண் முன் தHயின் நடுேவ கிடந்து புழுைவப் ேபால் ெநளிந்து கருகிச் சாகும் மகளின்
ேதாற்றம் ெதrந்தது.
‘அப்புறம்? அத்துடன் இந்தக் களங்கம் ேபாய் விடுமா? ஐேயா! மகேள உன்ைன என் ைகயால்
ெகான்ற பின் நான் உயி3 வாழவா?... நானும் என் உயிைரப் ேபாக்கிக் ெகாண்டால்?’
126
‘ம்... அப்புறம்? அத்துடன் இந்தக் களங்கம் ேபாயிடுமா?’ அம்மாவுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல.
மகளின் கூந்தைலப் பற்றி முகத்ைத நிமி3த்தித் தூக்கி நிறுத்தினாள் அம்மா.
நடுக் கூடத்தில் ெதாங்கிய அrக்ேகனின் திrைய உய3த்தி ஒளி கூட்டி அைதக் ைகயில்
எடுத்துக் ெகாண்டு மகளின் அருேக வந்து நின்று அவைளத் தைல முதல் கால்வைர ஒவ்ேவா3
அங்குலமாக உற்று உற்றுப் பா3த்தாள். அந்தப் பா3ைவையத் தாங்க மாட்டாமல் அவள் முகத்ைத
மூடிக் ெகாண்டு “ஐேயா அம்மா! என்ைனப் பா3க்காேதேயன்” என்று முதுகுப் புறத்ைதத் திருப்பிக்
ெகாண்டு சுவrல் முகம் புைதத்து அழுதாள்....
“அட கடவுேள! அந்தப் பாவிக்கு நH தான் கூலி ெகாடுக்கணும்” என்று வாையப் ெபாத்திக்
ெகாண்டு அந்த முகம் ெதrயாத அவைனக் குமுறிச் சபித்தாள் அம்மா. அவைளத் ெதாடுவதற்குத்
தனது ைககள் கூசினாலும், அவைளத் தாேன தHண்டுவதற்குக் கூசி ஒதுக்கினால் அவள் ேவறு எங்ேக
தஞ்சம் புகுவாள் என்று எண்ணிய கருைணயினால் சகித்துக் ெகாண்டு தனது நடுங்கும் ைககளால்
அவைளத் ெதாட்டாள். ‘என் தைலெயழுத்ேத’ என்று ெபருமூச்ெசறிந்தவாறு, இவைளக்
ேகாபிப்பதிேலா தண்டிப்பதிேலா இதற்குப் பrகாரம் காண முடியாது என்று ஆழமாய் உண3ந்து
அவைளக் ைகப்பிடியில் இழுத்துக் ெகாண்டு அrக்ேகன் விளக்குக்டன் பாத்ரூைம ேநாக்கி நடந்தாள்.
பாத்ரூமில் தண்ண3த்
H ெதாட்டியின் அருேக அவைள நிறுத்தி மாடத்தில் விளக்ைக
ைவத்துவிட்டு, தானறிந்த ெதய்வங்கைளெயல்லாம் வழிபட்டு இந்த ஒன்றுமறியாப் ேபைதயின்மீ து
பட்டுவிட்ட கைறையக் கழுவிக் களங்கத்ைதப் ேபாக்குமாறு பிரா3த்தித்துக் ெகாண்டாள் அம்மா.
கண்கைள இறுக மூடிக்ெகாண்டு சிைல மாதிr இருக்கும் மகளிடம் ஒரு வா3த்ைத ேபசாமல்
அவளது ஆைடகைள ெயல்லாம் தாேன கைளந்தாள் அம்மா. இடுப்புக்குக் கீ ழ் வைர பின்னித்
ெதாங்கிய சைடையப் பிrத்து அவளது ெவண்ைமயான முதுைக மைறத்துப் பரத்தி விட்டாள்.
முழங்கால்கைளக் கட்டிக் ெகாண்டு ஒரு யந்திரம் மாதிrக் குறுகி உட்கா3ந்த அவள் தைலயில்
குடம் குடமாய் ெதாட்டியிலிருந்த நHைர எடுத்துக் ெகாட்டினாள். அவள் தைலயில் சீயக்காய்த் தூைள
ைவத்துத் ேதய்த்தவாறு ெமல்லிய குரலில் அம்மா விசாrத்தாள்: “உனக்கு அவைனத்
ெதrயுேமா?...”
“ம்ஹூம்...”
127
’ம்.... வாைழ ஆடினாலும் வாைழக்குச் ேசதம், முள் ஆடினாலும் வாைழக்குத்தான் ேசதம்’ -
என்று ெபாங்கி வந்த ஆேவசம் தணிந்து, ெபண்ணினத்தின் தைல எழுத்ைதேய ேதய்த்து அழிப்பது
ேபால் இன்னும் ஒரு ைக சீயக்காைய ஆவள் தைலயில் ைவத்துப் பரபரெவன்று ேதய்த்தாள்.
ஏேனா அந்தச் சமயம் இவைள இரண்டு வயசுக் குழந்ைதயாக விட்டு இறந்து ேபான தன்
கணவைன நிைனத்துக் ெகாண்டு அழுதாள். ‘அவ3 மட்டும் இருந்தாெரன்றால் - மகராஜன், இந்தக்
ெகாடுைமெயல்லாம் பா3க்காமல் ேபாய்ச் ேச3ந்தாேர?’
“இது யாருக்கும் ெதrயக் கூடாது ெகாழந்ேத! ெதrஞ்சா அேதாட ஒரு குடும்பேம அழிஞ்சு
ேபாகும். நம் வட்டிேலயும்
H ஒரு ெபாண் இருக்ேக, அவளுக்கு இப்படி ஆகி இருந்தா என்ன
பண்ணுேவாம்னு ேயாசிக்கேவ மாட்டா. பரம்பைர துேவஷம் மாதிr குலத்ைதேய பாழ்
பண்ணிடுவா... மத்தவாைளச் ெசால்ேறேன. இன்ெனாருத்தருக்குன்னா என் நாக்ேக இப்படிப்
ேபசுமா? ேவற மாதிrத்தான் ேபசும். எவ்வளவு ேபசி இருக்கு!” என்று புலம்பிக் ெகாண்ேட ெகாடியில்
கிடந்த துண்ைட எடுத்து அவள் தைலையத் துவட்டினாள். தைலைய துவட்டியபின் அவைள முகம்
நிமி3த்திப் பா3த்தாள். கழுவித் துைடத்த பீங்கான் மாதிr வாலிபத்தின் கைறகள் கூடப் படிவதற்கு
வழியில்லாத அந்தக் குழந்ைத முகத்ைதச் சற்று ேநரம் உற்றுப் பா3த்து மகளின் ெநற்றியில்
ஆதரேவாடு முத்தமிட்டாள். “நH சுத்தமாயிட்ேடடி குழந்ேத, சுத்தமாயிட்ேட. உன் ேமேல
ெகாட்டிேனேன அது ஜலமில்ேலடி, ஜலம் இல்ல. ெநருப்புன்னு ெநைனச்சுக்ேகா. உன் ேமேல
இப்ேபா கைறேய இல்ேல. நH பளிங்குடீ. பளிங்கு.. மனசிேல அழுக்கு இருந்தாத்தான்டி அழுக்கு. உம்
மனசு எனக்குத் ெதrயறது. உலகத்துக்குத் ெதrயுேமா? அதுக்காகத்தான் ெசால்ேறன். இது
உலகத்துக்குத் ெதrயேவ கூடாதுன்னு. என்னடீ அப்படிப் பா3க்கேற? ெதrஞ்சுட்டா என்ன
பண்றதுன்னு பா3க்கறியா? என்னடி ெதrயப் ேபாறது? எவேனாடேயா நH கா3ேல வந்ேதன்னுதாேன
ெதrயப் ேபாறது? அதுக்கு ேமேல கண்ணாேல பா3க்காதெதப் ேபசினா அந்த வாையக் கிழிக்க
மாட்டாளா? ம்... ஒண்ணுேம நடக்கேலடி, நடக்கேல! கா3ேல ஏறிண்டு வந்தைத மட்டும் பா3த்துக்
கைத கட்டுவாேளா? அப்பிடிப் பா3த்தா ஊ3ேல எவ்வளேவா ேபரு ேமல கைத கட்ட ஒரு கும்பல்
இருக்கு. அவாேள விடுடி.. உன் நல்லதுக்குத்தான் ெசால்ேறன். உன் மனசிேல ஒரு கைறயுமில்ேல.
நH சுத்தமா இருக்ேகன்னு நHேய நம்பணும்கிறதுக்குச் ெசால்ேறன்டி... நH நம்பு.. நH சுத்தமாயிட்ேட, நான்
ெசால்றது சத்யம், நH சுத்தமாயிட்ேட....? ஆமா - ெதருவிேல நடந்து வரும்ேபாது எத்தைன தட்ைவ
அசிங்கத்ைதக் காலிேல மிதிச்சுடேறாம்... அதுக்காகக் காைலயா ெவட்டிப் ேபாட்டுடேறாம்?
கழுவிட்டு பூைஜ அைறக்குக் கூடப் ேபாேறாேம; சாமி ேவண்டாம்னு ெவரட்டவா ெசய்யறா3 -
எல்லாம் மனசுதான்டி... மனசு சுத்தமா இருக்கணும்... ஒனக்கு அகலிைக கைத ெதrயுேமா?
ராமேராட பாத துளி பட்டு அவ புனிதமாயிட்டாள்ன்னு ெசால்லுவா, ஆனா அவ மனசாேல ெகட்டுப்
ேபாகைல. அதனாேலதான் ராமேராட பாத துளி அவ ேமேல பட்டுது. எதுக்குச் ெசால்ேறன்னா...
வணா
H உன் மனசும் ெகட்டுப் ேபாயிடக் கூடாது பாரு.. ெகட்ட கனவு மாதிr இெத மறந்துடு.. உனக்கு
ஒண்ணுேம நடக்கல்ேல..”
“சூயிங்கம்.”
128
“கருமத்ைதத் துப்பு... சீ! துபுடி. ஒரு தடைவ வாையச் சுத்தமா அலம்பிக் ெகாப்புளிச்சுட்டு வா”
என்று கூறிவிட்டுப் பூைஜ அைறக்குச் ெசன்றாள் அம்மா.
சுவாமி படத்தின் முன்ேன மனம் கசிந்து உருகத் தன்ைன மறந்து சில விநாடிகள் நின்றாள்
அம்மா. பக்கத்தில் வந்து நின்ற மகைள “ெகாழந்ேத, ‘எனக்கு நல்ல வாழ்க்ைகையக் ெகாடு’ன்னு
கடவுைள ேவண்டிக்ேகா. இப்படி எல்லாம் ஆனதுக்கு நானுந்தான் காரணம். வய்சுக்கு அந்த
ெபாண்ைண ெவளிேய அனுப்பறேம, உலகம் ெகட்டுக் ெகடக்ேகன்னு எனக்கும் ேதாணாேம
ேபாச்ேச? என் ெகாழந்ேத காேலஜHக்கும் ேபாறாேளங்கற பூrப்பிேல எனக்கு ஒன்னுேம ேதாணல்ேல.
அதுவுமில்லாம எனக்கு நH இன்னும் ெகாழந்ைத தாேன! ஆனா நH இனிேம உலகத்துக்குக் ெகாழந்ைத
இல்ேலடி! இைத மறந்துடு என்ன, மறந்துடுன்னா ெசான்ேனன்? இல்ேல, இைத மறக்காம இனிேம
நடந்துக்ேகா. யா3கிட்ேடயும் இைதப் பத்திப் ேபசாேத. இந்த ஒரு விஷயத்திேல மட்டும்
ேவண்டியவா, ெநருக்கமானவான்னு கிைடயாது. யா3கிட்ேடயும் இைதச் ெசால்லேலன்னு என்
ைகயில் அடிச்சு சத்தியம் பண்ணு, ம்: ஏேதா தன்னுைடய ரகசியத்ைதக் காப்பாற்றுவதற்கு
வாக்குறுதி ேகட்பதுேபால் அவள் எதிேர ைகேயந்தி நிற்கும் தாயின் ைக மீ து கரத்ைத ைவத்து
இறுகப் பற்றினாள் அவள்: “சத்தியமா யா3கிட்டயும் ெசால்ல மாட்ேடன்...”
அந்தப் ேபைதயின் கண்களில் பூைஜ அைறயில் எrந்த குத்து விளக்குச் சுடrன் பிரைப
மின்னிப் பிரகாசித்தது. அது ெவறும் விளக்கின் நிழலாட்டம் மட்டும் அல்ல. அதிேல முழு
வள3ச்சியுற்ற ெபண்ைமயின் நிைறேவ பிரகாசிப்பைத அந்தத் தாய் கண்டு ெகாண்டாள்.
129
நகரம் - சுஜாதா
---------
“பாண்டிய0களின் இரண்டாம் தைலநகரம் மதுைர. பண்ைடய ேதசப் படங்களில்
‘மட்ரா’ என்று காணப்படுவதும், ஆங்கிலத்தில் ’மதுரா’ என்று ெசால்லப்படுவதும்,
கிேரக்க0களால் ‘ெமேதாரா’ என்று குறிக்கப்படுவதும் இத்தமிழ் மதுைரேயயாம்.”
-கால்டுெவல் ஒப்பிலக்கணம்
நம் கைத இந்த நகரத்துக்கு இன்று வந்திருக்கும் ஒரு ெபண்ைணப் பற்றியது. வள்ளியம்மாள்
தன் மகள் பாப்பாத்தியுடன் மதுைர ெபrயாஸ்பத்திrயில் ஓ.பி. டிபா3ட்ெமண்டின் காrடாrல்
காத்திருந்தாள். முதல் தினம் பாப்பாத்திக்கு சுரம். கிராம ப்ைரமr ெஹல்த் ெசன்ட்டrல் காட்டியதில்
அந்த டாக்ட3 பயங்காட்டி விட்டா3. “உடேன ெபrய ஆஸ்பத்திrக்கு எடுத்துட்டுப் ேபா” என்றா3.
அதிகாைல பஸ் ஏறி...
ெபrய டாக்ட3 அவள் தைலையத் திருப்பிப் பா3த்தா3. கண் இரப்ைபையத் தூக்கிப் பா3த்தா3.
கன்னங்கைள விரலால் அழுத்திப் பா3த்தா3. விரல்களால் மண்ைடேயாட்ைட உண3ந்து பா3த்தா3.
ெபrய டாக்ட3 ேமல்நாட்டில் படித்தவ3. ேபாஸ்ட் கிராஜூேவட் வகுப்புக்கள் எடுப்பவ3. ப்ெராஃபஸ3.
அவைரச் சுற்றிலும் இருந்தவ3கள் அவrன் டாக்ட3 மாணவ3கள்.
130
மூலம் அந்தப் ெபண்ணின் கண்ணுக்குள்ேள பா3த்தா3கள். டா3ச் அடித்து விழிகள் நகருகின்றனவா
என்று ேசாதித்தா3கள். குறிப்புகள் எடுத்துக் ெகாண்டா3கள்.
“இங்ேக வாம்மா. உன் ேப3 என்ன...? ேடய் சாவு கிராக்கி! அந்த rஜிஸ்தைர எடுடா!”
”வள்ளியம்மாஅள்.”
“ேபஷண்ட் ேபரு?”
சீனிவாசன் நிமி3ந்தான்.
“என் மகைளங்க.”
“ேபரு என்ன?”
”வள்ளியம்மாளுங்க.”
131
“பாப்பாத்தி.”
”குளந்ைதங்க?”
அந்தச் சீட்ைடக் ெகாண்டு அவள் எதிேர ெசன்றாள். நாற்காலி காலியாக இருந்தது. அதன்
முதுகில் அழுக்கு இருந்தது. அருேக இருந்தவrடம் சீட்ைடக் காட்டினாள். அவ3 எழுதிக்ெகாண்ேட
சீட்ைட இடது கண்ணின் கால்பாகத்தால் பா3த்தா3. “இரும்மா, அவரு வரட்டும்” என்று காலி
நாற்காலிையக் காட்டினா3. வள்ளியம்மாளுக்குத் திரும்பித் தன் மகளிடம் ெசல்ல ஆவல்
ஏற்பட்டது. அவள் படிக்காத ெநஞ்சில், காத்திருப்பதா.. குழந்ைதயிடம் ேபாவதா என்கிற பிரச்சிைன
உலகளவுக்கு விrந்தது.
“எங்ேகருந்து வந்ேத?”
“மூனாண்டிப்பட்டிங்க!”
132
”உன் புருசனுக்கு என்ன வருமானம்?”
“புருசன் இல்lங்க.”
“மாசங்களா?”
133
அம்மாளுக்கு நாற்பத்தி எட்டாம் நம்பைரக் காட்டுய்யா. இந்த ஆள் பின்னாடிேய ேபா. இவ3
அங்ேகதான் ேபாறா3” என்றான்.
“அட்மிட் பண்றதுக்கு எளுதி இருக்கு. இப்ப இடம் இல்ைல. நாைளக் காைலயிேல சrயா
ஏழைர மணிக்கு வந்துடு. என்ன?”
“எங்கிட்டு வரதுங்க?”
134
“பாப்பாத்தி! பாப்பாத்தி! உன்ைன எங்கிட்டுப் பா3ப்ேபன்? எங்கிட்டுப் ேபாேவன்!” என்று
ேபசிக்ெகாண்ேட நடந்தாள். ஏேதா ஒரு பக்கம் வாசல் ெதrந்தது. ஆஸ்பத்திrைய விட்டு ெவளிேய
ெசல்லும் வாசல். அதன் ேகட்ைடத் திறந்து ெவளிேய மட்டும் ெசல்லவிட்டுக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.
அந்த வாசைலப் பா3த்த ஞாபகம் இருந்தது அவளுக்கு.
“சrயா மூணு மணிக்கு வா. இப்ப எல்லாம் க்ேளாஸ்.” அவனிடம் பத்து நிமிஷம்
மன்றாடினாள். அவன் பாைஷ அவளுக்குப் புrயவில்ைல. தமிழ்தான், அவன் ேகட்டது அவளுக்குப்
புrயவில்ைல. சில்லைறையக் கண்ணில் ஒத்திக்ெகாண்டு யாருக்ேகா அவன் வழி விட்டேபாது
அந்த வழியில் மீ றிக்ெகாண்டு உள்ேள ஓடினாள். தன் மகைள வாr அைணத்துக்ெகாண்டு தனிேய
ெபஞ்சில் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்டு அழுதாள்.
ெபrய டாக்ட3 எம்.டி. மாணவ3களுக்கு வகுப்பு எடுத்து முடித்ததும் ஒரு கப் காப்பி
சாப்பிட்டுவிட்டு வா3டுக்குச் ெசன்றா3. அவருக்குக் காைல பா3த்த ெமனின்ைஜடிஸ் ேகஸ் நன்றாக
ஞாபகம் இருந்தது. B.M.J.யில் சமீ பத்தில் புதிய சில மருந்துகைளப் பற்றி அவ3 படித்திருந்தா3.
“இருக்கிறது டாக்ட3.”
“எங்ேகய்யா! அட்மிட் அட்மிட்னு நHங்க பாட்டுக்கு எழுதிப் புடறHங்க. வா3டிேல நிக்க இடம்
கிைடயாது!”
135
“ஸ்வாமி! சீஃப் ேகக்கறா3?”
“அவருக்குத் ெதrஞ்சவங்களா?”
வள்ளியம்மாளுக்கு மறுநாள் காைல 7-30 வைர தான் என்ன ெசய்யப் ேபாகிேறாம் என்பது
ெதrயவில்ைல. அவளுக்கு ஆஸ்பத்திrயின் சூழ்நிைல மிகவும் அச்சம் தந்தது. அவ3கள் தன்ைனப்
ெபண்ணுடன் இருக்க அனுமதிப்பா3களா என்பது ெதrயவில்ைல. வள்ளியம்மாள் ேயாசித்தாள். தன்
மகள் பாப்பாத்திைய அள்ளி அைணத்துக்ெகாண்டு மா3பின் ேமல் சாய்த்துக்ெகாண்டு, தைல
ேதாளில் சாய, ைககால்கள் ெதாங்க, ஆஸ்பத்திrைய விட்டு ெவளிேய வந்தாள். மஞ்சள் நிற
ைசக்கிள் rக்ஷாவில் ஏறிக்ெகாண்டாள். அவைன பஸ் ஸ்டாண்டுக்குப் ேபாகச் ெசான்னாள்.
136
ஃபிலிேமாத்ஸவ் - சுஜாதா
நம் கைத இவ3கைளப் பற்றி அல்ல. ஒரு சாதாரண பங்களூ3 குடிமகைனப் பற்றியது. ெபய3
நாராயணன். ெதாழில் யஷ்வந்த்புரத்து பிஸ்கட் ஃபாக்டrயில் பாக்கிங்க் ெசக்ஷனில். ஃபிலிம்
விழாவுக்காக ேததி அறிவிக்கப்பட்ட அன்று அதிகாைலயில் ெசன்று வrைசயில் நின்று தலா 11
ரூபாய்க்கு ஏழு டிக்கட் அடங்கிய புத்தகம் ஒன்ைற அடித்துப்பிடித்து வாங்கி வந்துவிட்டான்.
137
ஐந்து தங்ைககள், அைனவரும் வள3ந்து கல்யாணத்திற்குக் காத்திருப்பவ3கள். ஒருத்திக்காவது ஆக
ேவண்டாமா? ெபண்கைளப் பற்றி இயற்ைகயாகேவ நாராயணன் கூச்சப்படுவான். பஸ்
நிைலயத்திேலா, ஃபாக்டrயிேலா அவ3கைள நிமி3ந்து பா3க்க மாட்டான். அவைன பலரும் புத்தன்,
ஞானி என்று அைழப்பா3கள்.
அவன் மன வாழ்க்ைக ேவறு தரத்தது. அதில் அபார அழகு கன்னிய3கள் உலவி அவைனேய
எப்ேபாதும் விரும்பின3. இன்ைறய தமிழ், இந்தி சினிமாவின் அத்தைன கதாநாயகியரும்
நாராயணனுடன் ஒரு தடைவயாவது பக்கத்தில் அம3ந்து தடவிக்ெகாடுத்திருக்கிறா3கள்.
நாராயணன் பா3த்த இரண்டாவது படம் டிராகுலா பற்றியது. படம் முழுவதும் நHல நிறத்தில்
இருந்தது.
138
ெமதுவாக அங்கம் அங்கமாக அந்த நகங்களால் வருடி, அப்புறம்தான் கழுத்திலிருந்து ரத்தம் எடுக்கப்
ேபாகிறது என்று எதி3பா3த்து ஏறக்குைறய நாற்காலியில் சப்பணமிட்டு உட்கா3ந்துெகாண்டான்.
“பிளாக்கில கிைடக்குமா?”
“ஏேதா ஒரு ெமஷின். கிராக்கிங் ெமஷிேனா என்னேவா! ஆனா படு ஹாட்! கியாரண்டி மால்.”
139
இரண்டு வா3த்ைத படிப்பதற்குள் படக் படக் என்று மாறியது. படத்தில் மிக அழகான இரண்டு
ெபண்கள் இருந்தா3கள். இரண்டு ேபரும் ஏராளமாக கவுன் அணிந்து வந்தா3கள். கதாநாயகன்
அண்ணனா, அப்பனா, காதலனா, என்று தH3மானிக்க முடியவில்ைல. கவுன் ேபாட்டிருந்த ெபண்கள்
சாஸ்திரத்துக்கூட அந்த கவுன்கைளக் கழற்றவில்ைல. இண்ட3ெவல் வைர ஒரு பட்டன்? ம்ஹூம்!
படுக்ைகயில் அவ3கள் படுத்ததுேம காமிரா நக3ந்துேபாய் ெதரு, மண், மட்ைட என்ற
புறக்காட்சிகளில் வியாபித்தது. ஒேர ஒரு இடத்தில் சினிமாவுக்குள் சினிமாவாக பாrஸ் நகரத்தின்
எஃபில் டவ3முன் ஒரு ெபண் தன் பாவாைடையக் கழற்றுவதாக ஒரு காட்சி வந்தது. அதாவது வரப்
பா3த்தது. அதற்குள் காமிரா அவசரமாக அந்தக் காட்சிையப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தவன்
முகபாவங்கைளக் காட்டத் தைலப்பட்டது. ெவளிேய வந்தான். கிருஷ்ணப்பா
நின்றுெகாண்டிருந்தான்.
“நH பாக்கைல?”
“நாசமாய்ப் ேபாச்சு. ஒரு எழவும் இல்ைல. படம் முழுக்க குதிைர வண்டி கட்டிகிட்டு ஒரு
ஆள் பயாஸ்ேகாப் ைவச்சுக்கிட்டு ஊ3 ஊராப் ேபாறான்!”
“ெசைமப்படம் வாத்தியாேர.”
நாராயணன் மவுனமானான்.
140
ேவடிக்ைக பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தன3. இன்று இரண்டு காட்சிகள், லிஸ்ஸி, லவினா, ேமானிக்கா,
டிம்பிள்.. நான்கு அபூ3வ ெபண்களின் நடனங்கள்.
அந்த வாசல் இருட்டாக இருந்தது. ெவற்றிைல பாக்குப் ேபாட்டு ‘பதக்’ என்று துப்பிவிட்டு
ஒருத்தன் உள்ேள ெசல்ல, கதவு திறக்கப்பட்டேபாது ெபrசாக சங்கீ தம் ேகட்டு அடங்கியது.
உள்ேள ெசல்ல எத்தைன ரூபாய் ஆகும் என்று யாைரக் ேகட்பது என்று தயங்கினான். அந்த
கூ3க்காைவப் பா3த்த மாதிr இருந்தது. வட்டில்
H வந்து அம்மாவிடம் ெசால்லி விடுவாேனா?
நடந்தான்.
நாராயணன் ேயாசித்தான்.
141
சித்தி – மா. அரங்கநாதன்
அவன் தைலயைசத்தான்.
நான் தரும் முகவrக்குப் ேபா. அந்த ெபrயவேராடு ேபசு. உனக்கு நல்லது கிைடக்கும்.
142
பக்கத்தில் காண விைழந்தா3. "ஏன் இத்தைன நாள்-முன்ேப ஏன் வரவில்ைல" என்று ேகட்கவும்
எண்ணினா3. அவ3களது சம்பாஷைண இயல்பாக எளிதாகவிருந்தது. "நமது நாடு பாழ்பட்டுவிட்ட
நாடு. இைத இைளஞ3கள் தாம் காக்க ேவண்டும்-இல்ைலயா" என்று இைரந்து ேகட்டா3. நடப்பதற்கு
முன்ேப ஓட ஆரம்பித்து விட ேவண்டுெமன்று கூறி சிrப்பு மூட்டப் பா3த்தா3.
143
அன்று அவன் ஓடிய ஓட்டம் ெபாழுது நன்கு விடிந்துவிட்டதாலும் புறநக3ச் சாைலகளில்
நடமாட்டம் ஏற்பட்டதாலும் இருபத்திரண்டு ைமல்களுக்குள் நிறுத்தப்பட ேவண்டியதாயிற்று.
சிலசமயம் ெபrயவ3 மாளிைகயின் ேகட்ைடத் திறந்து, அங்கிருந்து ெதாடங்கிய நைடபாைதயிலும்
ஓட்டம் ெதாடரும். ெநடுஞ்சாைலயில் ஓட முடியாதேபாது அந்த வட்ைடச்
H சுற்றி ஓடுவான். சில
மணி ேநரங் கழித்து ேயாசைனேயாடு ெபrயவ3 ெவளிவந்து அவைன நிறுத்தும்ேபாது தான்
முடியும். ஓட்ட அளைவ நாளறிக்ைகயில் குறித்துக்ெகாண்ேட அவ3 பலவித கணக்குகைளப்
ேபாட்டுப் பா3ப்பைத அவன் காண்பான். தான் ஓடிய ஓட்டம் எவ்வளவு என்று கூட கணக்கு மூலம்
கண்டறிய முடியாதவனிடம் அவ3 விளக்கிச் ெசால்வா3. இத்தைன தூரம் ெதாடர
ேவண்டியதில்ைல என்றும் உலக rக்கா3ைட அவன் ெநடுஞ்சாைலகளிேலேய
முறியடித்துவிட்டான் என்றும் ெசால்லி மகிழ்வா3. அவனுக்கு கீ ழ் நாடுகளில் பயிலும் ேயாகாசனம்
பற்றியும் ெசால்லித் தரேவண்டியதவசியம் என எண்ணினா3. "ேயாகா" என்ற ெபயrல்
ஒருமுகப்படுத்தும் பயிற்சிகள் அந்த நாட்டில் பிரபலமைடய ெதாடங்கியிருந்தன.
"ஒரு மராத்தன் ேதறிவிட்டான்" என்றும் "இந்த நாடு தைல நிமிரும்" என்றும் ஆணித்தரமாக
பத்திrக்ைக நிருப3களிடம் கூறினா3.
144
"எனக்கு ஓட மட்டுேம ெதrயும். அதிேல எனக்கு கிைடப்பதுதான் நான் ஓடுவதற்கு காரணம்.
நான் எனக்காகேவ ஓடுகிேறன். ஓட்டத்தின் சிறப்புத்தான் அதன் காரணம். எனக்கு ேவெறதுவும்
ெதrயாது."
145
குருபீ டம் - ெஜயகாந்தன்
அவன் ெதருவில் நடந்தேபாது வதிேய
H நாற்றமடித்தது. அவன் பிச்ைசக்காகேவா அல்லது
ேவடிக்ைக பா3ப்பதற்காகேவா சந்ைதத்திடலில் திrந்து ெகாண்டிருந்தேபாது அவைனப் பா3த்த
மாத்திரத்தில் எல்ேலாருேம அருவருத்து விரட்டினா3கள். அவைன விரட்டுவதற்காகேவ சிலேப3
ஏேதா பாவ காrயத்ைதச் ெசய்கிற மாதிr அவனுக்குப் பிச்ைசயிட்டா3கள். அவன்
ஆஸ்பத்திrயிலிருந்து வந்திருப்பதாகச் சில ேப3 ேபசிக்ெகாண்டா3கள். அவன் ைபத்தியக்கார
ஆஸ்பத்திrயிலிருந்து ெவளிேயற்றப்பட்டவெனன்றும் சில3 ெசான்னா3கள்.
146
மகிழ்ச்சியில் தனது குைறபட்டுப்ேபான விரல்கைளக் காட்டித் தான் ஒரு ேநாயாளி என்று அவள்
சிrத்தாள். அதற்காக அருவருப்புக் ெகாள்கிற உண3ச்சிகூட இல்லாமல் அவன் மழுங்கிப்
ேபாயிருந்தான். எனேவ, இவள் இவனுக்குப் பயந்துெகாண்டு இரண்டு நாட்களாக இந்தப் பக்கேம
திரும்பவில்ைல. இவன் அவைளத் ேதடிக்ெகாண்டு ேநற்று இரெவல்லாம் சினிமாக் ெகாட்டைக
அருேகயும், சந்ைதப்ேபட்ைடயிலும், ஊrன் ெதருக்களிலும் கா3த்திைக மாதத்து நாய் மாதிr
அைலந்தான்.
147
அவன் ஒரு ைகயால் கண்ைணக் கசக்கிக் ெகாண்ேட இன்ெனாரு ைகயால், தைலமாட்டில்
ேசகrத்து ைவத்திருந்த துண்டு பீடிகளில் ஒன்ைற எடுத்தான். பீடிையப் பற்ற ைவத்து அவன்
புைகைய ஊதிய ேபாது அவனது அைரக் கண் பா3ைவயில் மிக அருகாைமயில் யாேரா
நின்றிருக்கிற மாதிr முகம் மட்டும் ெதrந்தது. புைகைய விலக்கிக் கண்கைளத் திறந்து பா3த்தான்.
எதிேர ஒருவன் ைககைள கூப்பி, உடல் முழுவதும் குறுகி, இவைன வணங்கி வழிபடுகிற
மாதிr நின்றிருந்தான். இவனுக்குச் சந்ேதகமாகித் தனக்குப் பின்னால் ஏேதனும் சாமி சிைலேயா,
சித்திரேமா இந்தச் சுவrல் இருக்கிறதா என்று திரும்பிப் பா3த்து நக3ந்து உட்கா3ந்தான். இவனது
இந்தச் ெசய்ைகயில் ஏேதா ஒரு அrய ெபாருைளச் சங்ேகதமாகப் புrந்துெகாண்டு வந்தவன்
ெமய்சிலி3த்து ெநக்குருகி நின்றான்.
" இவன் எதற்குத் தன்ைன வந்து கும்பிட்டுக் ெகாண்டு நிற்கிறான் - ைபத்தியேமா ? " என்று
நிைனத்து உள்சிrப்புடன் -
" என்னாய்யா இங்ேக வந்து கும்பிடேற ? இது ேகாயிலு இல்ேல - சத்திரம். என்ைனச்
சாமியா3 கீ மியா3னு ெநனச்சுக்கிட்டியா ? நான் பிச்ைசக்காரன் ..." என்றான் திண்ைணயிலிருந்தவன்.
" ஓ !.. ேகாயிெலன்று எதுவுேம இல்ைல.. எல்லாம் சத்திரங்கேள ! சாமியா3கள் என்று யாருமில்ைல.
எல்லாரும் பிச்ைசக்கார3கேள ! " என்று அவன் ெசான்னைத உபேதச ெமாழிகள் மாதிr இலக்கண
அலங்காரத்ேதாடு திரும்பத் திரும்பச் ெசால்லிப் புதிய புதிய அ3த்தங்கள் கண்டான் ெதருவில்
நின்றவன்.
148
சற்று ேநரத்தில் சீடன் டீயும் பீடியும் வாங்கி வந்து நிேவதனம் மாதிr இரண்டு ைககளிலும்
ஏந்திக் ெகாண்டு குருவின் எதிேர நின்றான்.
இந்த வா3த்ைதகைளக் ேகட்டு இரண்டு ைகயிலும் டீையயும் பீடிையயும் ஏந்தி இருந்த சீடன்
அவைனக் கரங்கூப்பி வணங்க முடியாமல் பா3ைவயாலும் முகபாவத்தாலும் தன் பணிைவக்
காட்டினான்.
" நH யாரு ? எந்த ஊரு ? ேபரு என்ன? நH எங்ேக வந்ேத? நான்தான் குருன்னு உனக்கு எப்படி
ெதrஞ்சது ? ... டீ ஆறிப் ேபாச்சில்ேல ? குடு " என்று டீைய வாங்கிக் குடித்துக் ெகாண்ேட சீடன்
ெசால்கிற பதிைல ெமத்தனமாகத் தைலைய ஆட்டியவாேற ேகட்டான்.
" குருேவ... நான் ஒரு அனாைத. அேதா இருக்கிறேத முருகன் ேகாயில், அங்ேக ஒரு
மடப்பள்ளி இருக்குது. அங்ேக தண்ணி எைறச்சுக் ெகாண்டு வ3ற ேவைல. மடப்பள்ளியிேல
இருக்கிற ஐயிரு மூணு ேவைளயும் சாப்பாடு ேபாட்டுச் ெசலவுக்கு நாலணா தினம் குடுக்கிறாரு.
எனக்கு வாழ்க்ைக ெவறுத்துப் ேபாச்சு. இந்த வாழ்க்ைகக்கு அ3த்தமில்ேலன்னு ெதrஞ்சும்
உடம்ைபச் சுமந்துகிட்டுத் திrயற சுைமையத் தாங்க முடியேல.. துன்பத்துக்ெகல்லாம் பற்று தான்
காரணம்னு எல்லாரும் ெசால்றாங்க. எனக்கு ஒரு விதப் பற்றும் இல்ேல... ஆனாலும் நான்
துன்பப்படேறன்... என்ன வழியிேல மீ ட்சின்னு எனக்குத் ெதrயேல... ேநத்து என் கனவிேல நHங்க
பிரசன்னமாகி, ’ இந்தச் சத்திரந்தான் குருபீடம், அங்ேக வா ’ ன்னு எனக்குக் கட்டைள இட்டீங்க
குருேவ ! நHங்க இெதல்லாம் ேகட்கிறதனாேல ெசால்ேறன். தாங்கள் அறியாததா ?
விடியற்காைலயிேலருந்து சந்நிதானத்திேல காத்துக்கிட்டிருந்ேதன். என் பாக்கியம் தங்கள்
கடாட்சம் கிட்டியது.... "
" ம்...ம்... " என்று மீ ைசைய ெநருடிக்ெகாண்ேட அவன் கூறுவைதக் ேகட்ட குரு, காலியான
தம்ளைர அவனிடம் நHட்டினான்.
149
lைலயாக அைமயும் என்று நிைனத்ேத அவன் சிrத்தான். அந்தச் சிrப்பினால் சீடன் பதில்
ெசால்லச் சற்றுத் தயங்கி நின்றான்.
" சr, உன் ேபரு என்னான்னு நH ெசால்ல ேவண்டாம். நான் குரு. நH சிஷ்யன் ... எனக்குப் ேபரு
குரு; உனக்குப் ேபரு ச .யன். நHதான் என்ைன ’ குருேவ குருேவ ’ ன்னு கூப்பிட ஆரம்பிச்சுட்ேட....
நானும் உன்ைன ’ சிஷ்யா சிஷ்யா ’ ன்னு கூப்பிடேறன்... என்னா ? சrதானா ? ..." என்று
ேபசிக்ெகாண்ேட இருந்தான் குரு.
உச்சியில் ெவயில் வருகிற வைர - குருவுக்குப் பசி எடுக்கும்வைர - அவ3கள் ஆற்றில் நHந்திக்
குளித்தா3கள்.
150
அன்றும் அதற்கு மறுதினமும் அதன் பிறகு ஒவ்ெவாரு நாளும் இேத மாதிr காைலயில்
டீயும் பீடியும் வாங்கித் தந்து, குளிப்பாட்டி, மத்தியானம் உணவு பைடத்து, அவைனத் தனிைமயில்
விடாமலும், அவன் ெதருவில் அைலயாமலும் இந்தச் சீடன் எப்ேபாதும் அவன் கூடேவ இருந்தான்.
சில3 குருைவ அைடயாளம் கண்டு ெகாண்டு இவன் யாேரா ஒரு சித்தன் என்று அப்ேபாேத
நிைனத்ததாகவும், அப்படிப்பட்டவ3கள் இப்படிெயல்லாம் கந்தலுடுத்தி, அழுக்கு சுமந்து, எச்சில்
ெபாறுக்கித் திrவா3கள் என்றும் தன்ைனப் பற்றி இவனுக்குத் ெதrயாத ஒன்ைறத் ெதrவித்தா3கள்.
அைதத் ெதrந்து ெகாள்வதற்ேக ஒருவருக்குப் பக்குவம் ேவண்டுெமன்றும், அந்தப் பக்குவம் இந்தச்
சீடனுக்கு இருப்பதாகவும் கூறிச் சீடைனப் புகழ்ந்தா3கள். அதில் சில3, இப்படிெயல்லாம்
ெதrயாமல் இந்தச் சித்த புருஷைன ஏசி விரட்டியடித்ததற்காக இப்ேபாது பயமைடந்து இவனிடம்
மானசீகமாவும், கீ ேழ விழுந்து பணிந்தும் மன்னிப்பு ேவண்டினா3கள்.
ஒரு நாள் இரவு குருவுக்குத் தூக்கம் வரவில்ைல. அவன் எது எது பற்றிேயா ேயாசித்துக்
ெகாண்டிருந்தான். அதாவது, அந்தச் சிஷ்யேனாடு ேபசுகிற மாதிrத் தனக்குள்ேள
ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.
151
சீடைன வணங்குவதற்காகக் காத்திருந்தான். மானசீகமாய் வணங்கினான். அவன் வந்தவுடன்
சாஷ்டாங்கமாய் அவன் பாதங்களில் தான் விழப்ேபாவைத எண்ணி ெமய்சிலி3த்தான். ஆனால்,
அந்தச் சிஷ்யன் வரேவ இல்ைல. இந்தக் குரு அந்த மடப்பள்ளிக்கு - தன்ைன ரசவாதம் ெசய்து
மாற்றிவிட்ட சீடைனத் ேதடி ஓடினான்.
சந்ைதத் திடலிலும் ஊrன் ெதருக்களிலும் சீடனாகி வந்த அந்த குருைவத் ேதடித் திrந்தான்
இவன். சீடைனக் காேணாம். இவன் சிrத்தான். ேதடுவைத விட்டு விட்டான்.
152
முன் நிலவும் பின் பனியும் - ெஜயகாந்தன்
153
"என்னேவா அழியணும்னு இருந்த ெசாத்து அவன் மூலமா அழிந்து ேபாச்சு... அந்த
வருத்தத்திேல அவன் ேபாயிட்டான்... அவன் ஓடிட்டான்னு உனக்கு ஏன் வருத்தம்?... நான் தாேன
என் மவனா வள3த்ேதன், அவைன!... வள3த்தவேன அந்நியமாய்ப் ேபாயிட்டான், அவனுக்கு... நான்
தாேன உன் பிள்ைள... நHயும் அண்ணியுமாத்தாேன அப்பனும் ஆத்தாளுமா இருந்து என்ைன
வளத்தHங்க?... என்ைன வளத்தவனுமா எனக்கு அந்நியமாகணும்? என் ெசாத்து உன் ெசாத்து
இல்லியா?... என் ெசாந்தம் உன் ெசாந்தம் இல்லியா?..." என்ெறல்லாம் ஊைரக் கூட்டி நியாயம்
ேகட்டா3 சின்னக் ேகானா3.
அந்த வரு.ேம தஞ்சாவூrல் ெபண் பா3த்து, சபாபதிக்குக் கல்யாணம் நடந்தது. அதன் பிறகு
சபாபதி வருஷத்திற்கு ஒருமுைற தன் மைனவியுடன் வந்து கிழவைரக் கண்டு ெசல்வது
வழக்கமாகி விட்டது.
154
ேநாக்கி வாகாகி நிமிரும்; இருளடித்த பா3ைவயில் ஒளி வசும்
H புைகமண்டலெமான்று உருவாகி
அதில் பாபுவின் ேதாற்றம்... ெகாஞ்சும் மழைலயுடன், குலுங்கும் சிrப்புடன், குளி3ந்த
ஸ்பrசத்துடன் ெதrயும்... அந்த உருவம் கனவில் வருவதுேபால் அவrடம் தாவிவரும்...
எத்தைனேயா முைற தன்ைன மறந்த லயத்தில் கிழவ3 ைககைள நHட்டிக்ெகாண்டு "பாபூ..." என்று
துள்ளி நிமி3ந்து விடுவா3... பிறகு அது உண்ைமயல்ல; கண்ணில் ெதrயும் மாயத்ேதாற்றம் என்று
உண3ைகயில் இைம விளிம்பில் பனித்த நHரும், இதழ்களில் வைளந்து துடிக்கும்
புன்முறுவலுமாய்த் தைல குனிந்து விடுவா3. தனிைமயில் குடிைசயில் யதா3த்த உண்ைமயாய்
பாபுேவாடு கழிக்கும் ஒரு மாதம் தவிர... அதற்கு முன்னும் பின்னுமான மாதங்கள் அவருக்கு
இப்படித்தான்... இந்த லயத்தில்தான் கழிகின்றன.
அது சr, அவ3தான் பாபுைவப் பா3த்தேத இல்ைலேய? அவ3 கண்களில் அவன் உருவம்
ெதrவெதப்படி?
பாபுைவப் ேபால் சுத்தமாய் உைட உடுத்தி, காலில் ஷூ அணிந்து, ஒரு பக்கம் அைமதியாய்
உட்கா3ந்திருக்க இங்ேக இருக்கும் இந்தப் பிள்ைளகளுக்குத் ெதrயுமா? ஊஹூம், ெதrயேவ
ெதrயாதாம். கிழவ3 அப்படித்தான் ெசால்லுவா3. தன் குடிைசக்கு மட்டும் அவைனத் தனிேய
அைழத்து வருவா3. பின்னால் வரும் மற்ற குழந்ைதகைளப் ’ேபா ேபா’ என்று விரட்டிவிட்டு,
பாபுைவ நாற்காலியில் உட்காரைவத்து, அவன் காலடியில் அம3ந்து, வாதுைம, கல்கண்டு, முந்திrப்
பருப்பு ேபான்றவற்ைற- ஒரு டப்பியில் அவனுக்காகச் ேச3த்து ைவத்திருக்கும் தின்பண்டங்கைளத்
தந்து, பாைஷ ெதrயாத அவனிடம் ேபசி, அவன் ேபசுவைதயும் ரசிப்பா3 கிழவ3.
155
அவைரத்தான் ’ தாதா தாதா’ன்னு கூப்பிட்டுப் பழகிப்ேபாயிட்டான்... அவருக்கும் பாபுைவப்
பா3க்காம இருக்க முடியாது. ஊருக்குப் புறப்படும்ேபாது, ’சீக்கிரம் வந்துடுங்க’ன்னு ஒரு பத்து
தடைவக்கு ேமேல ெசால்லிட்டாரு, அந்த ச3தா3 தாத்தா" -என்று அவள் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும்
ேபாது, கிழவருக்குத் தனக்குச் ெசாந்தமான ேபரக் குழந்ைதைய எவேனா ைவத்துக்ெகாண்டு,
நாெளல்லாம் ெகாஞ்சி விைளயாடி, தன்ைனயும் விட அதிக ெநருக்கமாகி, அவன் பாைஷையக்
கற்றுக் ெகாடுத்து, தன்னால் தன் ேபரனுடன் ேபசமுடியாமல் ஆக்கிவிட்ட அந்த முகமறியா ச3தா3
கிழவன் மீ து எrச்சல் எrச்சலாய் வந்தது. ஒரு ஏக்கப் ெபருமூச்சு விட்டா3... அந்தப் ெபருமூச்சில்-
வருஷத்தில் பதிேனாரு மாதம் பாபுேவாடு ெகாஞ்சுவதற்கு ச3தா3 கிழவனுக்கு வழி இருந்த
ேபாதிலும், வருஷத்திற்ெகாருமுைற ஒரு மாதம் அவேனாடு கழிக்கத் தனக்கு வாய்ப்பிருக்கிறேத,
இதுேவ ேபாதும் என்ற திருப்தி உண3வும் இருந்தது. ஒவ்ெவாரு தடைவ பாபு வந்து
ெசல்லும்ேபாதும், அவனுக்கு ஒரு வயது கூடுகிறது என்ற மகிழ்ச்சியும், தனக்கு ஒரு வயது கழிந்து
ேபாகிறது என்ற வருத்தமும் கிழவருக்கு ெநஞ்ைச அைடக்கும்.
ேகானா3 வட்டுக்கு
H எதிrல் ஒரு ராந்தல் கம்பம் உண்டு.
156
எதி3 வட்டுக்
H கூைரகளின் மீ து ேலசான பனிமூட்டமும் நிலா ெவளிச்சமும் குழம்பிக்
ெகாண்டிருக்கிறது. பின் பனிக் காலமானதால் பனிப் படலமிருந்தேபாதிலும், குளிrன் ெகாடுைம
இன்னும் ஆரம்பமாகவில்ைல. ெதருவில் அங்ெகான்றும் இங்ெகான்றுமாக ஆள் நடமாட்டம்
காண்கிறது.
தம்ைபயா- சின்னக் ேகானாrன் ெசத்துப் ேபான ஒேர மகள், அவ3 வசம் ஒப்புவித்து
விட்டுப்ேபான, ேசாகமும் ஆறுதலும் கலந்த அவள் நிைனவு! தாயில்லாக் குழந்ைத என்பதனால்,
குடும்பத்திலுள்ள எல்ேலாrன் அன்புக்கும் பாத்திரமாயிருந்தான் தம்ைபயா. அவனும் மற்றக்
குழந்ைதகள் ேபால் அல்லாமல் அறிவும் அடக்கமும் ெகாண்டு விளங்கினான். ஆனால், ெபrய
ேகானாருக்ேகா, சின்னக் ேகானாrன் ேபரப் பிள்ைளகளில் ஒருவனாய்த்தான் அவனும்
ேதான்றினான். அவருக்கு அவருைடய பாபுதான் ஒசத்தி!
"பயமில்ேலடா... மrயாைத!?
157
"நாைளக்குத்தாேன சபாபதி மாமா வாராங்க. அவங்க வந்தப்புறம் பாபுேவாட
ெவைளயாடுேவன்!" என்று உற்சாகமாய்ச் ெசான்னான் தம்ைபயா.
கிழவ3 முகம் நிமி3த்தித் தம்ைபயாவுக்கு ேநேர விழி திறந்து பா3த்தா3. அவ3 அணிந்திருந்த
அலுமினியப் பிேரமில் பதித்திருந்த தடித்த கண்ணாடியினூேட அவரது கண்களும், இைம
ேராமங்களும் மிகப் ெபrயதாய்த் ெதrந்தன தம்ைபயாவுக்கு. அந்தக் கண்ணாடியின் பலேன
அவ்வளவுதான் என்று ெசால்லிவிட முடியாது. அந்தக் கண்ணாடியும் இல்லாவிட்டால், இருளில்
எrயும் ெநருப்ைபேயா, ெவளிச்சத்தில் நிழலுருவாய்த் ெதrயும் உருவங்கைளேயா கூட அவரால்
காணா இயலாது ேபாய்விடும்.
158
தூரத்தில் இருக்கும் பாபுைவத்தான் கண்டா3 கிழவ3. அவரது இைமகள் படபடத்து மூடித் திறந்தன.
மீ ண்டும் ெதrந்த அந்த உருவத்ைதக் கண்டு அவ3 வியந்தா3.
"குருடரான பக்த ேசதா தம்பூைர மீ ட்டிக் ெகாண்டு பாடும்ேபாது அவரது இைசயில் கட்டுண்ட
பரந்தாமன் பாலகிரு.ணன் வடிவமாய் அவ3 அறியாமல் அவெரதிேர அம3ந்து ேகட்பானாேம, அந்த
மாய lைலக் கைத அவ3 நிைனவுக்கு வர, கிழவrன் உதடுகளில் மந்த.¡.மான ஒரு புன்னைக
தவழ்ந்தது. "பாபூ!"
"பின்ேன ஏன் தாத்தா நH இந்த ேநரத்திேல முந்திrக் ெகாட்ைட சுடேற?" - என்று வதங்கிய
குரலில் ேகட்டான் தம்ைபயா.
159
"ஏந்தாத்தா! இைதெயல்லாம் நH பாபுவுக்காகன்னு பாத்துப் பாத்துப் ெபாறுக்கி ெவச்சியா?
எல்லாம் ெபrசு ெபrசா இருக்ேக?"
160
"விடியக் காலம்பர வண்டிக்கு நான் இருட்ேடாட எந்திrச்சுப் ேபாேவேன... நH எந்திருப்பியா?
இருட்டிேல எனக்குப் பழக்கம். தடவிக்கிட்ேட ேபாயிடுேவன்... உன்ேன எப்படி கூட்டிக்கிட்டுப்
ேபாறது?..." என்று தயங்கினா3 கிழவ3.
"நH கூட எதுக்கு தாத்தா இருட்டிேல ேபாவணும்? ராந்தல் ெவளக்ேக ெகாளுத்தி என் ைகயிேல
குடு. நான் ெவளக்ேக எடுத்துக்கிட்டு முன்னாேல நடக்கிேறன்... நH என் ைகெயப் பிடிச்சிக்கிட்டு
வந்துடு..." என்று மாற்று ேயாசைன கூறினான் தம்ைபயா.
"ஆ! ெகட்டிக்காரன் தான்டா நH... சr, அப்ப ேநரத்ேதாட ேபாய்ப் படு! விடிய காைலயிேல வந்து
எழுப்பேறன்."
"அங்ேக ேதடுவாங்கேள."
நடுச் சாமம் கழிந்து, முதல் ேகாழி கூவியவுடேன ெபrய ேகானா3 ரயிலடிக்குப் புறப்பட
ஆயத்தமாகித் தம்ைபயாைவயும் எழுப்பினா3. தம்ைபயா குதூகலத்துடன் கண் விழித்துக் கயிற்றுக்
கட்டிலிலிருந்து துள்ளி எழுந்து, "ஏந் தாத்தா, நாழியாயிடுச்சா?" என்று கண்கைளக் கசக்கிக்
ெகாண்டான்.
161
சற்று ேநரத்திற்ெகல்லாம் தபதபெவன தண்ண3H இைரகின்ற சப்தத்ேதாடு, அடிவயிற்றில்
மூண்ட கிளுகிளுப்புண3வாலும் குளிராலும் தம்ைபயா ேபாடும் கூக்குரைலக் ேகட்டுக் கிழவ3
வாய்க்குள் சிrத்துக் ெகாண்டா3.
"தனது ேபரைனப் பா3க்க இந்தக் குளிrல் தான் ேபாவதுதான் சr. இவனும் ஏன் இத்தைன
சிரமத்துடன் தன்ேனாடு வருகிறான்" என்று நிைனத்தா3 கிழவ3. அைத அவ3 அவனிடம்
ேகட்டேபாது அவன் உண்ைமைய ஒளிக்காமல் கூறினான். "எனக்கும் பாபுைவத்தான் பா3க்கணும்...
ஆனா, நான் ெரயிைலப் பா3த்தேத இல்ேல தாத்தா... அதுக்காகத்தான் வ3ேரன். அேதாட கண்ணு
ெதrயாத நH இருட்டிேல கஷ்டப்படுவிேய, உனக்கும் ெதாைணயா இருக்கலாம்னுதான் வ3ேரன்..."
அந்த ெநடிய சாைலயில் இரண்டு ைமல் தூரம் நடந்த பின், ரயில் வருவதற்கு ஒரு மணி
ேநரத்திற்கு முன்பாகேவ, இருள் விலகுவதற்குள்ளாக, அவ3கள் இருவரும் அந்தச் சிறிய ரயில்ேவ
.ேட.ைன வந்தைடந்தன3.
அவ3கள் வந்த ேநரத்தில் ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனில் ஒரு .ஜHவன் இல்ைல. ’ேஹா’ ெவன்ற
தனிைமயும், பனி கவிந்த விடியற்காைல இருளும், இதுவைர பா3த்திராத அந்தப் பிரேதசமும்
தம்ைபயாவுக்கு மனத்துள் ஒரு திகிைலக் கிளப்பிற்று. அவன் தாத்தாவின் ைககைள இறுகப் பற்றிக்
ெகாண்டான். அவ3கள் இருவரும் ஸ்ேடஷனுக்குள் கிடந்த ஒரு ெபஞ்சின் மீ து முழங்கால்கைளக்
162
கட்டிக்ெகாண்டு அம3ந்தன3. கிழவ3 குளிருக்கு இதமாய் இடுப்பு ேவட்டிைய அவிழ்த்து உடல்
முழுவதும் ேபா3த்திக் ெகாண்டா3. சட்ைடயில்லாத உடம்பு எவ்வளவு ேநரம் குளிைரத் தாங்கும்?
ெவகு ேநரத்துக்குப் பின் ேபா3ட்ட3 வந்து மணியடித்தான்.
-இந்தப் பனியிலும் குளிrலும், பாசம் என்ற ெநருப்பில் குளி3 காய்ந்து ெகாண்டு, ஒரு
குருட்டுக் கிழவன் தனக்காக வந்து நிற்பான் என்று அவனுக்குத் ெதrயுமா?
ஒரு நிமிஷம் தனது குருட்டு விழிகளால் தன் பாபுைவக் காணவும், ஒரு தடைவ அந்தப்
பிஞ்சு விரல்கைள ஸ்பrசித்து இன்பமைடயவும், இந்தத் தடைவ தனக்குக் ெகாடுத்து ைவக்க
வில்ைல என்று நிைனத்த மாத்திரத்தில், அந்த ஏமாற்றத்ைதத் தாங்க முடியாமல், கிழவrன்
கண்கள் கலங்கின. ரயில் முழுவதும் கத்திப் பா3த்துவிட்டு ஓடிவந்த தம்ைபயா, ரயிைலப் பா3த்த
மகிழ்ச்சிையயும் துறந்து, கிழவrன் ைகையப் பிடித்துக் ெகாண்டு பrதாபமாய் நின்றான். கிழவ3
வானத்ைதப் பா3த்தவாறு "பாபூ" ெவன்று சற்று உரத்த குரலில் உண3ச்சி வசப்பட்டுக் கூவிவிட்டா3.
163
அப்ேபாது இஞ்சினுக்குப் பக்கத்திலிருந்து ஓ3 இரண்டாம் வகுப்புப் ெபட்டியின் திறந்த
ஜன்னலிலிருந்து ஓ3 அழகிய குழந்ைத முகம் எட்டிப் பா3த்துப் ெபrய ேகானாைரத் "தாதா" ெவன்று
அைழத்தது.
கிழவ3 டப்பிையத் திறந்து "உனக்குப் பிடிக்குேம முந்திrப் பருப்பு" என்று திறந்து காட்டினா3.
குழந்ைத முந்திrப் பருப்ைபக் கண்டதும் டப்பியில் ைகவிட்டு அள்ளினான்.
"சபாபதி தூங்கறானா மீ னா? எழுந்ததும் ெசால்லு" என்று கிழவ3 கூறியது அவ3கள் காதில்
விழுந்திருக்காது.
164
ஒரு இந்நாட்டு மன்ன0 – நாஞ்சில் நாடன்
அவன் ெபய3 என்ன என்று யாருக்கும் ெதrயாது! “ைவத்தியன்’ என்ற ெபயராேலேய சிறுவ3 முதல்
ெபrயவ3 வைர அவைன அைழத்தா3கள். ஒருேவைள வாக்காள3 பட்டியலில் பா3த்தால்
ெதrயலாம். அவன் ெபயைரக் கண்டுபிடிக்கும் சிரமம் ேமற்ெகாள்ளாமல் ெசத்துப்ேபான
ெகாம்ைபயாத்ேதவ3 சா3பிேலா, அல்லது நாடு விட்டுப் ேபான நல்லத்தம்பிக் ேகானா3 சா3பிேலா
தான் அவன் ஓட்டுப் ேபாட்டிருக்கிறான். ஆனால் இப்ேபாது ஊராட்சித் தைலவ3 ேத3தலில் இது
சாத்தியமில்ைல. ‘உருைள’ சின்னமுைடய உைமெயாரு பாகன் பிள்ைளயும், ‘பூசணிக்காய்’ சின்னம்
ெபற்ற பூதலிங்கம் பிள்ைளயும் உள்ளூ3க்கார3கள். எனேவ கள்ளேவாட்டுப் ேபாட - அதுவும்
எல்ேலாருக்கும் ெதrந்த அவைனக் ெகாண்டு - யாரும் துணியவில்ைல. ேத3தல் சந்தடிகளில் ஊேர
அல்ேலாலகல்ேலாலப் படும் ேவைளயில் தான் ஒரு புறெவட்டாகிப் ேபானதில் ைவத்தியனுக்கு
மிகுந்த மன வருத்தம் உண்டு. இது வைரயில்லாமல், தன் ஜனநாயக உrைம
புறக்கணிக்கப்படுவதில் ஒரு எrச்சல்.
165
மருமக்கள் வழி, ைசவ3கள் (இந்த ைவப்புமுைற மக்கள் ெதாைக விகிதத்ைத அடிப்பைடயாகக்
ெகாண்டேத அல்லாமல், உய3வு தாழ்வு என்ற நிைலைய உள்ளடக்கியதல்ல என்று ெதண்டனிட்டுச்
ெசால்லிக் ெகாள்கிேறன்). ‘கிராமம்’ என்றும் ’பிராமணக்குடி’ என்றும் அைழக்கப்படுகிற
‘எவ்வுயி3க்கும் ெசந்தண்ைம பூண்ெடாழுகும்’ வடுகள்
H ஏழு. பூணூல் ேபாட்டவ3கள் எல்ேலாரும்
‘ஐய3கள்’ என்ற நிைனப்ேப ேவளாள3களிடம் ஏகேபாகமாக இருப்பதால், அங்கும் என்ன வாழுகிறது
என்று ெதrயாமல், அவ3கள் ’ஒற்றுைம’யின் ேமல் ஏகப் ெபாறாைம. இது தவிர இந்து சமய
ஒற்றுைமக்கு எடுத்துக்காட்டு ேபால -நாடா3, ேதவ3, வண்ணா3, நாவித3 என்று பல பகுப்புக்கும்
ஆட்பட்ட இந்துக்களும் அங்ேக உண்டு.
166
சுக்குக்காப்பிக் கைடயும் ெவற்றிைலபாக்கு முதல் ‘டாம் டாம்’ டானிக் ஈறாக விற்கும் பலசரக்குக்
கைடயும் ஏெழட்டுத் ெதன்னந்ேதாப்புகளும் இருபது களங்களும் சுற்றிலும் நஞ்ைச நிலங்களும்
அங்ேக உண்டு. மனிதைனத் தவிர, பிற தாவர சங்கமச் ெசாத்துக்களுக்கு ஓட்டுrைம இல்லாது
ேபானது கூட ஒரு ெசௗகrயம்தான். இல்ைலெயன்றால், இந்த இரண்டு ேபைர அண்டிப் பிைழக்கும்
மனித3களுக்கு ஏற்பட்ட த3மசங்கடங்கள் அவற்றுக்கும் ஏற்பட்டிருக்கும்.
167
ேசருேம! தன்மூைளையக் கசக்கி, இந்தப் பாடுபட்டுக் கண்டுபிடித்த வாக்காளைர, மாற்றுக்
கட்சிக்காரனும் கைரக்க ஆரம்பித்தால்?
மணி ஒன்பைதத் தாண்டி விட்டதால் அவன் உறங்கி இருக்கவும் கூடும். ஆனால் சற்று
ேநரத்திற்ெகாரு முைற, நானும் இருக்கிேறன் என்ற காட்டிக் ெகாண்டிருக்கும் இருமல். மூைலைய
ெநருங்கி நின்றுெகாண்டு அங்குமிங்கும் பா3த்தான் மாணிக்கம். ஆள் நடமாட்டம் இல்ைல. நாைள
ேத3தல் என்ற மும்முரத்தில் ஊ3 பரபரத்துக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது, இந்த ஒதுங்கிய மூைலக்கு யா3
வரப் ேபாகிறா3கள்?
”ைவத்தியா.. ஏ ைவத்தியா....!”
168
அவன் என்ன ேகட்கிறான் என்பது மாணிக்கத்துக்குப் புrந்தது. மற்ற சமயமாக இருந்தால், இந்தக்
ேகள்விக்குப் பதில் ேவறு விதமாக இருக்கும். ஆனால் இன்று அந்த ஓட்டின் கனம் என்ன என்று
அவனுக்குத் ெதrயும். ஆைகயால் அைமதியாகச் ெசான்னான்.
ைவத்தியனுக்கு ெநஞ்சில் திகில் ெசல்லrத்தது. இந்த அ3த்த ராத்திrயில் தன்ைன எழுப்பி ஒன்று
ேகட்க ேவண்டுமானால்....
”உமக்கு யாரு ெசால்lட்டா...? நாேன அயத்துப் ேபானதுல்லா.. இப்ப என்ன வந்திட்டு அதுக்கு..?”
169
மச்சினனும் மச்சினனும் இண்ைணக்கு அடிச்சுக்கிடுவாங்க.... நாைளக்கு நானும் நHயும் ேசாடி,
கைடக்குப் ேபாலாம் வாடிண்ணூ கழுத்ைதக் ெகட்டிக்கிட்டு அழுவாங்க... நமக்கு என்னத்துக்கு
இந்தப் ெபால்லாப்புண்ணுதாலா சலம்பாமல் கிடக்ேகன். இப்பம் நம்ம ேபரும் லிஸ்டிேல இருக்கா?
ெதrயாமப் ேபாச்ேச இதுநாள் வைர..”
ைவத்தியன் தந்த உறுதியில் மனம் மகிழ்ந்து தன் சாதைனைய நிைனத்து மா3பு விம்ம,
பூசணிக்காய் வட்ைட
H ேநாக்கி நடந்தான் மாணிக்கம்.
இட்டிலிக் ெகாப்பைரகள் கிடார அடுப்பில் ஏற்றப்பட்டு விட்டதால் ‘ெகா3’ என்ற சீரான இைரச்சல்.
சின்னம் பூசணிக்காய் ஆனபடியால், பூசணிக்காய் சாம்பாருக்காக அrந்து பைனேயாைலப் பாய்மீ து
குவிக்கப்பட்டிருந்தது. இைலக்கட்டுகள் இடத்ைத அைடத்துக்ெகாண்டு கிடந்தன. பாத்திர பண்ட
வைகயறாக்களின் முனகல். ெசயித்தால் வட்டுக்ெகாரு
H பூசணிக்காய் பrசாக விளம்புவதற்காக
ஐந்து மூட்ைடகள் சாய்ப்பில் அடுக்கி ைவக்கப்பட்டிருந்தது.
170
சந்ைதயில் பூசணிக்காய்க்கு ஏகக் கிராக்கி. அடுத்த முைற ஊராட்சித் ேத3தைலக் கணக்காக்கி,
அதற்குத் ேதாதாக ேமலாய்ச்சி ேகாணம் முழுவதும் பூச்ணிக்ெகாடு ேபாடப்ேபாவதாக அவ்வூ3
பண்ைணயா3 ஒருவ3 தH3மாணித்திருப்பதாகத் தகவல்.
இதில் ஒரு அதிசயம் என்னெவன்றால், அங்ேக ெமாத்த ஓட்டுக்கேள இரு நூற்று எழுபது. நூறு
சதமானம் வாக்களிப்பு நடந்தாலும், இருநூற்ெறழுபது வாக்காள3களுக்கும் ெமாத்தம் பதினாறு வில்
வண்டிகளும் நான்கு வாடைகக் கா3களும். அது மட்டுமல்ல வாக்ெகடுப்பு நடக்கப் ேபாகும் அரசின3
ஆரம்பப் பள்ளி, ஊrல் எந்த மூைலயில் இருந்து நடந்தாலும் அைர ப3லாங்குதான். ஆனாலும்
முடிசூடா மன்ன3கைள நடத்தியா ெகாண்டுெசல்வது?
171
டாக்ஸி சவாr, சில3 பிடிவாதமாக வில் வண்டியில் ஏற மறுத்து, காrல்தான் ேபாேவன் என்றா3கள்.
ேத3தல்கள் இல்லாவிட்டால் இைதெயல்லாம் எப்படித்தான் அனுபவிப்பது?
”நாறப்பய புள்ைளக்கு என்ன ைதrயம் இருந்தா இண்ைணக்கு உள்ளூ3 எலக்ஷன்ேல கள்ள ஓட்டுப்
ேபாட வரும்...ம்...வரட்டும்.”
கறுவினா3 உருைள.
172
”ெகழட்டு வாணாேல! என்ன ெகாள்ைள எளகீ ட்டு உனக்கு? எங்ேக சுடுகாட்டுக்கா ஓடுேக...?”
173
”இருக்கு ேபாத்திேயா.. இன்னா நHேர பாருேம...”
அவன் நHட்டிய சீட்ைட வாங்கிப் பா3த்த உருைளக்கு ெகாஞ்சம் மைலப்பு. அவ3 மைலப்பைதக்
கண்ட பூசணிக்காய் முகத்தில் மூரல் முறுவல்.
உருைளயின் ஐயம் தHரவில்ைல. வாக்காள3 பட்டியைல வாங்கிப் பா3த்தா3. அவ3 முகத்தில் சிறிய
திைகப்பு. சற்று ேநரத்தில் ஏளனப் புன்னைகெயான்று விrந்தது.
”என்னது? ெபாம்பிைளயா?”
”பின்ேன என்ன? நல்லாக் கண்ைண முழிச்சிப்பாரு.. அது நம்ம ெகாழும்புப் பிள்ைள பாட்டாக்கு
அக்காயில்லா... அவ ெசத்து வருஷம் பத்தாச்ேச.... ஓட்டா ேபாட வந்ேத ஓட்டு... ெவறுவாக்கட்ட
மூதி.. ேபா அந்தாேல ஒழிஞ்சு....”
174
கதவு – கி. ராஜநாராயணன்
பக்கத்து வட்டுக்
H குழந்ைதகளும் ஆரவாரத்ேதாடு கலந்து ெகாண்டா3கள்.
“எந்த ஊருக்கு ேவணும்? ஏய் இந்த மாதிr இடிச்சி தள்ளினா என்ன அ3த்தம்? அப்புறம் நான்
விைளயாட்டுக்கு வர மாட்ேடன்”
175
அது பைழய காலத்துக் காைர வடு.
H ெபrய ஒேர கதவாகப் ேபாட்டிருந்தது. அதில் வசித்து
வந்தவ3கள் முன்பு வசதி உள்ளவ3களாக வாழ்ந்தவ3கள். இப்ெபாழுது ெராம்பவும் ெநாடித்துப் ேபாய்
விட்டா3கள். அந்த வட்டிலுள்ள
H ெபண் குழந்ைதகளில் மூத்ததிற்கு எட்டு வயது இருக்கும்.
இன்ெனான்று ைகக்குழந்ைத.
அம்மா காட்டுக்கு ேவைல ெசய்யப் ேபாய் விடுவாள். அப்பா மணி முத்தாறில் கூலி ேவைல
ெசய்யப் ேபாய்விட்டா3. லட்சுமியும் சீனிவாசனும் ைகக்குழந்ைதைய அம்மா காட்டிலிருந்து வரும்
வைர ைவத்துக் ெகாண்டு கதேவாடு விைளயாடிக் ெகாண்டிருப்பா3கள்.
ஒருநாள் ெதருவில் ஒரு தHப்ெபட்டிப் படம் ஒன்ைற லட்சுமி கண்ெடடுத்தாள். படத்தில் ஒரு
நாய் இருந்தது. அழுக்காக இருந்ததால் படத்தில் எச்சிைலத் துப்பி தன் பாவாைடயால் துைடத்தாள்.
இதனால் சில இடங்களில் இருந்த அழுக்கு படம் பூராவும் பரவிற்று. ஆனால் லட்சுமிக்கு மிகவும்
திருப்தி, படம் சுத்தமாகிவிட்டெதன்று.
லட்சுமி வட்டுக்கு
H வந்தேபாது சீனிவாசன் நாடிையத் தாங்கிக் ெகாண்டு வாசல் படிக்கட்டில்
உட்கா3ந்திருந்தான். அவைனக் கண்டதும் லட்சுமி படத்ைதப் பின்புறமாக மைறத்துக் ெகாண்டு,
“ேடய் நா என்ன ெகாண்டு வந்திருக்ேகன் ெசால்லு பாப்ேபாம்” என்றாள்
“ெசால்ேலன் பாப்ேபாம்”
“எனக்குத் ெதrயாது”
176
“அக்கா, அக்கா, எனக்குத் தரமாட்டியா?” என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட இறங்கி வந்தான்
சீனிவாசன். ‘முடியாது’ என்ற பாவைனயில் தைலைய அைசத்து படத்ைத ேமேல தூக்கிப் பிடித்தாள்.
சீனிவாசன் சுற்றிச் சுற்றி வந்தான். “ம்ஹும், முடியாது. மாட்ேடன்... நான் எவ்ேளா கஷ்டப்பட்டு ேதடி
எடுத்துக் ெகாண்டு வந்திருக்ேகன் ெதrயுமா?” என்றாள்.
“பா3த்துட்டுக் ெகாடுத்துறனும்”
“சr”
“கிழிக்கப்படாது”
“சr சr”
“ேடய், உள்ளப் ேபாய் ெகாஞ்சம் கம்மஞ்ேசாறு ெகாண்டா, இந்தப் படத்ைத நம்ம கதவிேல
ஒட்டணும்” என்றாள்.
177
2.
“ஊருக்குப் ேபாயிருக்காக”
“உங்க அம்மா?”
“காட்டுக்கு ேபாயிருக்காக”
“வந்தா தH3ைவய ெகாண்டு வந்து ேபாடச் ெசால்லு, தைலயாrத் ேதவரு வந்து ேதடீட்டு
ேபானாருன்னு ெசால்லு”
“ஐயா, அவரு ஊrேல இல்ைல. மணி முத்தாறு ேபாயி அஞ்சு மாசமாச்சி. ஒரு தகவைலயும்
காேணாம். மூணு வருஷமா மைழ தண்ணி இல்லேய. நாங்க என்னத்ைத ெவச்சு உங்களுக்கு தH3ைவ
178
பாக்கிையக் ெகாடுப்ேபாம்? ஏேதா காட்டிேல ேபாய் கூலி ேவைல ெசய்து இந்தக் ெகாளந்ைதங்கள
காப்பாத்ரேத ெபrய காrயம். உங்களுக்குத் ெதrயாததா?” என்றாள்.
“நாங்கள் என்ன ெசய்ய முடியும்மா இதுக்கு? இந்த வருஷம் எப்படியாவது கண்டிப்பா தH3ைவ
ேபாட்டுறனும். அப்புறம் எங்க ேமல சைடச்சிப் புண்ணியம் இல்ைல.” என்று ெசால்லிவிட்டுப் ேபாய்
விட்டான்.
3.
அவ3கள் வட்டுக்குத்
H திரும்பி வரும் ேபாது லட்சுமி வாசல்படியில் உட்கா3ந்து அழுது
ெகாண்டிருந்தாள். எல்ேலாரும் அரவம் ெசய்யாமல் அவளுக்குப் பக்கத்தில் வந்து உட்கா3ந்து
ெகாண்டன3. ஒருவரும் ஒன்றும் ேபசவில்ைல. சீனிவாசனும் முகத்ைத வருத்தமாக ைவத்துக்
ெகாண்டான். இப்படி ெவகுேநரம் அவ3களால் இருக்க முடியவில்ைல. தற்ெசயலாக ஒரு ெபண்,
“நான் வட்டுக்குப்
H ேபாேறன்” என்று எழுந்தாள். உடேன எல்ேலாரும் அங்கிருந்து புறப்பட்டுப்
ேபாய்விட்டா3கள். லட்சுமியும் சீனிவாசனும் மாத்திரம் அங்கிருந்தா3கள். ெவகுேநரம் அவ3களும்
ஒருவருக்ெகாருவ3 ேபசவில்ைல.
179
ைகக்குழந்ைத அழும் குரல் ேகட்கேவ லட்சுமி உள்ேள திரும்பினாள். இதற்குள் சீனிவாசன்
அக்குழந்ைதைய எடுத்துக் ெகாள்ளப் ேபானான். குழந்ைதையத் ெதாட்டதும் ைகையப் பின்னுக்கு
இழுத்தான். அக்காைவப் பா3த்தான். லட்சுமியும் பா3த்தாள்.
“பாப்பாைவ ெதாட்டுப் பாரு அக்கா; உடம்பு சுடுது” என்றான். லட்சுமி ெதாட்டுப் பா3த்தாள்;
அனலாகத் தகித்தது.
4.
180
“அக்கா எனக்கு சீக்கிரம் கஞ்சி ஊத்து, பசிக்கி; சாப்பிட்டு இந்த படத்ைத ஒட்டனும்”
‘ஆம்’ என்ற முைறயில் தைலயைசத்து விட்டு, “நான் ெவளிக்குப் ேபாயிருந்ேதன். ஏேதா நாய்
வந்து எல்லாக் கஞ்சிையயும் குடித்து விட்டுப் ேபாய்விட்டது தம்பி... கதவு இல்ைலேய” என்றாள்
துக்கமும் ஏக்கமும் ெதானிக்க. தன்னுைடய தாய் பசிேயாடு காட்டிலிருந்து வருவாேள என்று
நிைனத்து உருகினாள் லட்சுமி.
சீனிவாசன் முகத்தில் ஆவல் துடிக்க, ேமல்மூச்சு கீ ழ்மூச்சு வாங்க ஓடி வந்தான். “அக்கா
அக்கா நம்ம பள்ளிக் கூடத்துக்கு பக்கத்திேல சாவ்டி இருக்கு பாரு.. அதுக்கு பின்புறம் நம்ம வட்டு
H
கதவு இருக்கக்கா! கண்ணாேல நான் பா3த்ேதன்” என்றான்.
உண்ைம தான். அேத கதவு சாத்தப்பட்டு இருந்தது. தூரத்திலிருந்ேத தங்கள் நண்பைன இனம்
கண்டு ெகாண்டா3கள் அச்சிறுவ3கள். பக்கத்தில் யாராவது இருக்கிறா3களா என்று சுற்றும் முற்றும்
பா3த்தா3கள். ஒருவரும் இல்ைல.
181
அவ3களுக்கு உண்டான ஆனந்தத்ைதச் ெசால்ல முடியாது.
182
மதினிமா0கள் கைத - ேகாணங்கி
உடேன அைடயாளம் கண்டு விட்டான். சந்ேதகமில்லாமல்; இவன் ேகட்ட அேத குரல்; அேத
சிrப்பு. வியாபாரம் ஆனாலும் ஆகாவிட்டாலும் சலிப்பில்லாத அேத ேபச்சு. ஆவுடத்தங்க மதினியா.
அவன் வந்த ரயில் இன்னும் புைக விட்டபடி புறப்படத் தயாராய் – ஜன்னேலாரம் ேபாய்
நின்று பூக்ெகாடுக்கிற, நஞ்சி நறுங்கிப் ேபான ஆவுடத்தங்க மதினிையப் பா3த்தான். கூைட நிைறயப்
பூப்பந்தங்கேளாடு வந்திருந்தாள். பூ வாடாமலிருக்க ஈரத்துணியால் சுற்றியிருந்தாள் அைத.
183
பஸ் புறப்பட்டது. ஒேர சீரானச் சத்தத்துடன் குலுங்கா நைடயுடன் நக3ந்து ெகாண்டிருந்தது
பஸ். மதிப்பு மிகுந்தவற்ைற எல்லாம் நிைனவுப்படுத்திக் ெகாள்ளும் இைசெயன சத்தம் வரும்.
காற்று கூட ெசாந்தமானதாய் வசும்,
H சட்ைடயின் ேமல் பட்டன்கைள எல்லாம் கழட்டி விடவும்
பனியனில்லாத உடம்புக்குள் புகுந்து அைணத்துக்ெகாண்ட காற்ேறாடு கிசுகிசுத்தான். ஜன்னலுக்கு
ெவளியில் பஜாrல் யாராவது தட்டுப்படுகிறா3களா என்று முழித்து முழித்துப் பா3த்துக் ெகாண்ேட
வந்தான். திரும்பவும் ரயில்பாைத வந்தது. ெவறுமேன ஆளற்றுக் கிடந்த ஸ்ேடஷனில் சிெமண்டு
ேபாட்ட ஆசனங்கள் பrதாபத்துடன் உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தன. ரயில்ேவ ேகட்ைடக் கடந்து
வண்டி ேமற்காகத் திரும்பி சாத்தூrன் கைடசி எல்ைலயில் நின்றது. அங்ெகாரு வட்டில்
H யாேரா
ெசத்துப் ேபானதற்காகக் கூடி ஒப்பாr ைவத்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள். பஸ்ஸில் வந்த ெபண்கள்
இங்கிருந்து அழுது ெகாண்ேட படியிறங்கிப் ேபாகவும் பஸ் அரண்டு ேபாய் நின்றது.
ெசத்த வட்டு
H ேமளக்கார3கள் மாறி மாறித் தட்டும் ரண்டாங்கு ேமளத்துடன் உள்ளடங்கி
வரும் துக்கத்ைத உண3ந்தான். முதி3ந்த வயதுைடய ெபrயாள் உருமிையத் ேதய்க்கிற ேதய்ப்பில்
வருகிற அமுத்தலான ஊைமக் குரல் அடிெநஞ்சுக்குள் இறங்கி விம்மியது. அந்த இைசஞ3கள்
ஒட்டுெமாத்த துக்கத்தின் சாரத்ைதப் பிழிந்து ெகாண்டிருப்பதாய் உண3ந்தான். யாராலும் தH3க்க
முடியாத கஷ்டங்கைளெயல்லாம் அடிவயிற்றிலிருந்து எடுத்து ஊதிக் ெகாண்டிருந்த
நாயனக்காரrன் ஊதல், ேபாகிற பஸ்ேஸாடு ெவளியில் வந்து ெகாண்டிருந்தது.
184
பண்டார வட்டு
H மதினிமா3கெளல்லாம் மஞ்ச மசால் அைரத்து ைவத்து ெரடியாகக்
காத்திருப்பா3கள். 'ெகாழுந்தன் வருகிறாரா ….' என்று அடிக்ெகாருதரம் குட்டக்கத்திrக்கா
மதினிையத் தூதனுப்பித் தகவல் ேகட்டுக் ெகாள்வா3கள். தண்ணிக்குள் நHந்தித் திrயும் மீ னாக
இவன் ெதருெவல்லாம் சைமஞ்சு நிற்கும் மதினிமா3 பிrயத்தில் நHந்திச் ெசன்றான். ஒரு மீ ைனக்
கண்டதுேபால எல்லாரும் சந்ேதாஷப்பட்டா3கள்.
கீ காட்டுக்கறுப்பாய் 'கேர3 ….' ெரன்ற கறுப்பு ஒட்டிக் ெகாள்ள 'அய்ேயா … மயின H ….. கிட்ட
வராேத…… வராேத …..' என்று சுப்பு மதினிைய விட்டுத் தப்பி ஓடினான். பைனேயறி நாடா3 வட்டு
H
சுப்பு மதினிக்கும், ெபாஷ்பத்துக்கும் இவன் ேமல் ெகாள்ைளப் பிrயம். 'நாங்க ெரண்டு ேபருேம
ெசம்புகத்ைதேய கட்டிக் கிடப் ேபாேறாம் ……' என்று ஒத்ைதக் காலில் நின்று முரண்டு
பண்ணுவைதப் பா3த்து இவன், நிசத்துக்ேக அழுதபடி, 'மாட்ேடம்…. மாட்ேடம்….. மாட்டம் ேபா.'
என்று தூக்கி எறிந்து ேபசினான். உடேன அவ3கள் ேஜாடிக் குரலில் 'கலகலகல ….' ெவனச் சிrத்து
விடவும் ஓட்டமாய் ஓடி மைறவான் ெசம்பகம்.
185
நாைளக்குக் கல்யாணமாகிப் ேபாற காளியம்மா மதினி கூட வைளயல் குலுங்க இவன்
கன்னத்ைதக் கிள்ளி விட்டு ஏச்சங்காட்டுவாள். இந்தக் காளியம்மா மதினிக்குச் சிறுசில் இவைனத்
தூக்கி வள3த்த ெபருைமக்காக இவன் குண்டிச் சிரங்ெகல்லாம் அவள் இடுப்புக்குப் பரவி அவளும்
சிரங்கு பத்தியாய் தண்ணிக்குடம் பிடிக்க முடியாமல் இடுப்ைபக் ேகாணிக்ேகாணி நடந்து ேபானாள்.
இப்ேபாதும் சிரங்குத் தடம் அவள் இடுப்பில் இருக்கும்.
'அட ேபாட்டீ… குட்டச்சீ' என்று முணுமுணுத்தபடி இவன் மூக்குக்கு ேமேல ேகாபம் வரும்.
அவள் உடேன அழுது விடுவாள். 'மயினி ….. மயினி….. அழுவாத மயின H ……' 'உம் …' ெமன்று
முகங்ேகாணி நிற்கும் குட்டக்கத்திrக்காைவச் சமாதானப்படுத்த கைடசியில் இவன்
கிச்சனங்காட்டவும்தான் அவள் உதட்டிலிருந்து முத்து உதிரும், சிrப்பு வரும்.
'இந்தா வந்துட்டன் இந்தா வந்துட்டன்' என்று எழுந்து வந்து பrமாறுவாள் குருவு மதினி.
186
மாப்ைளயா வாங்க….! ' என்று எல்லாரும் ேகலி பண்ணிச் சிrத்து அனுப்பினா3கள்.
மைலயாளத்துக்குக் கிட்ெடேய இருக்கும் அந்த ஊrல் நாலு மாசம் மதினிேயாடு இருந்தான்.
அப்பெவல்லாம் இவள் காட்டிய நம்பேவ முடியாத பாசத்தால் இவன் ஒருச்சாண் வள3ந்து கூட
விட்டான். சுகமாகி வரும்ேபாது அய்யாவுக்கு ேவட்டியும் இவனுக்குக் கட்டம் ேபாட்ட சட்ைடயும்,
ஊதா டவுசரும் எடுத்துக் ெகாடுத்துக் கூட்டி வந்தாள். குருவு மதினிக்கு எத்தைனேயா வயசான
பின்னும் கல்யாணம் நடக்கவில்ைல. குருவு மதினிக்குக் கல்யாணமானால் ஊைரவிட்டுப்
ேபாய்விடுவாேளா என்று பயமாக இருக்கும். 'மயினி …. மயினி …..நH வாக்கப்பட்டுப் ேபாயிருவியா
….. மயின H ….' என்பான் .' என் ராசா ெசம்புகத்ைதக் ெகட்டிக்கிடத்தான் ஆண்டவன் எழுதியிருக்கான்
புள்ேள ….! ' என்றாள்.ெமய்யாகேவ அவள் ெசால்ைல மனசில் இருத்தி ைவத்துக் ெகாண்டான்
ெசம்பகம்.
187
கrக்ேகாடுகளும், சித்திரங்களும் வைரயப்பட்டிருந்தன. தண்ணrல்லாத
H ஆத்தில்
தாகெமடுத்தவ3கள் ஊத்துத் ேதாண்டிக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.
பாலம் கடந்து ேமட்டில் ஏறியதும் ஊ3, ெதrந்துவிட்டது. உள்ேள ெநஞ்சு 'திக்கு… திக்….'
ெகன்று அடித்துக்ெகாள்ள ஊைர ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்தான் ெசம்பகம். தூரத்தில் ெதrயும்
காளியங்ேகாயிலும் பள்ளிக்கூடத்துக் ேகாட்டச்சுவரும் இவைன அைழப்பது ேபாலிருந்தது.
188
கூட்டத்துக்குள் இவன் இருந்தான். சிறுவ3களும் ெபrயவ3களும் இவைனப் பா3த்து சலசலத்துக்
ெகாண்டா3கள். 'என்ன ேவணும்' ெமன்ற ைசைகயால் இவைன அந்நியமாக்கினா3கள்.
189
புலிக்கைலஞன் - அேசாகமித்திரன்
190
''என்னப்பா ேவணும்?'' என்று ச3மா ேகட்டா3. ச3மா ஒரு காலத்தில் டிெரளச3
அணிந்தவராகேவதான் காணப்படுவா3. ேபாlஸ் சப்இன்ஸ்ெபக்டராக ேவைல பா3த்தவ3. நாடகம்,
கைதகள் எழுதி பிரசுரம் ெசய்து ெபய3 வாங்கி, எங்கள் ஸ்டுடிேயாவின் கைத இலாகாவில் ஒரு
புள்ளியாகிவிட்டிருந்தா3. தங்கமான பைழய நாட்களில் எங்கள் முதலாளிையத் தன்னுைடய
ேமாட்டா3 ைசக்கிள் பிலியனில் ஏற்றிக் ெகாண்டு ெவளிப்புறக் காட்சிகள் எடுக்கக்கூடிய
இடங்கைளத் ேத3ந்ெதடுத்திருக்கிறா3. இப்ேபாது ேவஷ்டி அணிந்து, புைகயிைல ேபாடுவதில்
மிகவும் பழக்கப்பட்டுவிட்டா3. அவ3 எழுந்து நின்றால் கழுத்துக்குக் கீ ழ் இருேதாள்பட்ைடயும்
சச்சதுரமாக இறங்குவதுதான் அவ3 ஒரு காலத்தில் ேதகப்பயிற்சி அைமத்துக் ெகாடுத்த உடற்பாங்கு
ெகாண்டவ3 என்பைதக் காண்பித்தது.
சிறு அைற. சிறிதும் ெபrதுமாகப் பழங்காலத்து ேமைஜகள் மூன்று. ெபrய ேமைஜ பின்னால்
உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்த ச3மாதான் அந்த அைறக்குச் சபாநாயகெரனக் ெகாள்ளேவண்டும்.
நாங்கள் உட்கா3ந்திருந்த நாற்காலிகைளத் தவிர இன்னும் ஒன்று அதிகப்படியாக இருந்தது.
எங்களுைடயது எல்லாேம ெவவ்ேவறு விதமான பழங்கால நாற்காலிகள். அதிகப்படியான
நாற்காலியில் ஒரு கால் குட்ைட. யா3 வந்து அதில் உட்கா3ந்தாலும் ஒருபுறம் சாய்ந்து, அதில்
உட்கா3ந்தவைர ஒரு கணம் வயிற்ைறக் கலக்கச் ெசய்யும். வந்தவன் அந்த நாற்காலியின் முதுகுப்
புறத்ைதப் பிடித்துக் ெகாண்டு நின்றான்.
''சனிக்கிழைம வட்டுக்கு
H வந்ேதனுங்க'' என்று அவன் ெசான்னான்.
191
''நH வந்திருந்தயா?''
''யாரு ெவள்ைள?''
''யாரு ெசான்னாரு''
192
''நான் ெவள்ைளகிட்ேட ெசால்லியனுப்பேறன்'' என்று ச3மா ெசான்னா3. நாங்கள்
சாய்ந்துெகாண்ேடாம். ேபட்டி முடிந்துவிட்டது.
”உனக்கு என்ன ேரால்பா தர முடியும்? அேதா காஸ்டிங் அசிஸ்ெடண்ட் இருக்காரு. அவ3 கிட்ேட
எல்லா விவரமும் தந்துட்டுப் ேபா.”
ஆனால் அவன் என் பக்கம் திரும்பவில்ைல. அந்த மூவrல் ச3மாதான் மிக முக்கியமானவ3 என்று
அவன் தH3மானமாக இருந்தான்.
”நHச்சலா?” என்று அந்த ஆள் திரும்பக் ேகட்டான். பிறகு “ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் ெதrயுங்க” என்றான்.
”ெகாஞ்செமல்லாம் ெதrஞ்சாப் ேபாறாது. ஒரு ஆளு ேமேலந்து ஆத்துேல பாய்ஞ்சு நHஞ்சிப் ேபாற
மாதிr ஒரு சீன் எடுக்க ேவண்டியிருக்கும். அதுக்கு நH ேபாறாது.”
193
”எனக்கு டக3 பாயிட் வரும்க. என் ேபேர டக3 பாயிட் காத3தானுங்க.”
”புலி ேவஷக்காரனா நH? புலி ேவஷெமல்லாம் சினிமாவுக்கு எதுக்கப்பா? புலி ேவஷமா? சr, சr
ெவள்ைள வரட்டும். ஏதாவது சான்ஸ் இருந்தா கட்டாயம் ெசால்லி அனுப்பேறன்.”
”நான் ெராம்ப நல்லா டக3 பாயிட் பண்ணுேவங்க. நிஜப் புலி மாதிrேய இருக்கும்.”
194
”ஏன் ஒவ்ெவாரு ெமாகரத்துக்ேகா ரம்ஜானுக்ேகா ெதருவில் புலி ேவஷம் நிைறயப் ேபாறேத.”
”நம்பளது ேவறு மாதிrங்க. நிஜப்புலி மாதிrேய இருக்கும்.” அவன் எங்கிருந்ேதா ஒரு புலித்
தைலைய எடுத்தான். அப்ேபாதுதான் அவன் ஒரு துணிப்ைபைய எடுத்து வந்திருந்தது ெதrந்தது.
புலித்தைல என்பது தைலயின் ெவளித்ேதால் மட்டும். அைத அவன் ஒரு ெநாடியில் தன் தைலயில்
அணிந்து ெகாண்டு முகவாய்க்கட்ைட அருேக அந்தப் புலித்தைல முகமூடிேயாடு இழுத்துவிட்டுக்
ெகாண்டான். அவன் ெசாந்தக் கண்கேளாடு ஒரு சிறுத்ைதயின் முகம் உைடயவனாக மாறினான்.
அைறைய ஒரு விநாடி அங்குமிங்கும் பா3த்துக் ெகாண்டான்.
அவன் நான்கு கால் பாய்ச்சலில் என் ேமைஜ மீ து தாவினான். கண் இைமக்கும் ேநரத்தில் ச3மா
ேமைஜ மீ து பாய்ந்தான். ச3மா ேமைஜ மீ தும் தாறுமாறாகப் பல காகிதங்கள், புத்தகங்கள்,
ெவற்றிைலப் ெபாட்டலம் முதலியன சிதறி இருந்தன. ஒன்றின் மீ தும்கூட அவன் கால்கள்
படவில்ைல. அவன் ச3மா ேமைஜமீ து பதுங்கி ச3மாைவப் பா3த்து மீ ண்டுெமாருமுைற குைல
நடுங்க ைவக்கும் முைறயில் க3ஜித்தான். அங்கிருந்து அப்படிேய உயர ேமேல பாய்ந்தான். நாங்கள்
எல்ேலாரும் “ஓ!” என்று கத்திவிட்ேடாம்.
195
அது பழங்காலத்துக் கட்டடம். சுவrல் ெநடுக சுமா3 பத்தடி உயரத்தில் இரண்டங்கலத்திற்கு
விளிம்பு மாதிr இருந்தது. ஒரு பக்கச் சுவrல் அந்த விளிம்புக்குச் சிறிது உயரத்தில் ஒரு ஒற்ைறக்
கம்பி ேபாட்ட ஜன்னல், ெவண்டிேலட்டராக இருந்தது. அதில் ஏகமாகப் புழுதி, அழுக்கு, ஒட்டைட
படிந்து இருந்தது.
அவன் நான்கு கால்கைளயும் ைவத்து ஆளுயரத்திற்கும் ேமல் எகிறி, எங்கள் தைலக்கு ேமல் அந்த
ஈரங்குலச் சுவ3 விளிம்பில் ஒரு கணம் தன்ைனப் ெபாருத்திக்ெகாண்டான். பிறகு ைககளால்
ெவண்டிேலட்ட3 கம்பிையப் பிடித்துக் ெகாண்டு மீ ண்டும் புலி ேபால க3ஜித்தான்.
”பத்திரம்பா, பத்திரம்பா!” என்று ச3மா கத்தினா3. அந்த உயரத்தில் அவன் முகத்துக்கு ேநேர கூைர
மின்சார விசிறி பிசாசாகச் சுற்றிக்ெகாண்டிருந்தது. அவனுக்கும் அந்த விசிறிப் பட்ைடகளுக்கும்
நடுேவ சில அங்குலங்கள் கூட இருக்காது.
”நான் கட்டாயம் ஏதாவது பா3க்கேறம்பா” என்று ச3மா ெசான்னா3. அவ3 குரல் மிகவும்
மாறியிருந்தது. அவன் ைகையக் குவித்து கும்பிட்டான்.
196
”நH எங்ேகயிருக்ேக?” என்று ச3மா ேகட்டா3. அவன் மீ 3சாகிப் ேபட்ைட என்று ெசால்லி, ஒரு எண்,
சந்தின் ெபய3 ெசான்னான். நான் குறித்துக்ெகாண்ேடன்; அவன் தயங்கி, “ஆனா எவ்வளவு நாள்
அங்ேக இருப்ேபன்னு ெதrயாதுங்க” என்றான்.
ச3மா அவ3 ேஜபியில் ைகைய விட்டா3. நாங்களும் உடேன எங்கள் ைபகளில் துளாவிேனாம்.
சில்லைர எல்லாம் ேச3ந்து இரண்டு ரூபாயிருக்க்கும். ச3மா, “இந்தா இைதக் ெகாண்டு ேபாய்
முதல்ேல காண்டீனுக்குப் ேபாய் நன்னாச் சாப்பிடு” என்றா3.
197
”ஏதாவது ேரால் வாங்கித் தாங்க ஐயா” என்று அழுதுெகாண்ேட அவன் ெசான்னான்.
அவன், “ேவண்டாங்க. நான் ேபாய்ச் சாப்பிடேறங்க. நான் ேபாய்ச் சாப்பிடேறங்க” என்றான். பிறகு
மீ ண்டும் எங்களுக்குக் கும்பிடு ேபாட்டுவிட்டு ெவளிேய ேபானான்.
ஆனால் அவ3 ெவறுமேன இருந்துவிடவில்ைல. இரு வாரங்கள் கழித்து மீ ண்டும் கைத இலாகா
கூடியேபாது கதாநாயகன் புலி ேவஷமணிந்து எதிrக் ேகாட்ைடக்குள் நுைழவதாகப்
படெமடுக்கலாம் என்று சம்மதம் ெபற்றுவிட்டா3. புலியாட்டமாகக் காண்பிக்கும்ேபாது
கதாநாயகனுக்குப் பதில் காத3 ‘டூப்’ ெசய்யலாம். அவனுக்கு ஒரு நூறு ரூபாயாவது வாங்கித்
தரலாம்.
நான் காதருக்குக் கடிதம் ேபாட்ேடன். நான்கு நாட்களில் வழக்கம்ேபால அக்கடிதம் திரும்பி வந்தது,
விலாசதார3 இல்ைலெயன்று.
198
ச3மா ெவள்ைளைய அைழத்துக்ெகாண்டு காதைரத் ேதடினா3. நாங்களும் எங்ெகங்ேகா
விசாrத்துத் ேதடிேனாம். கதாநாயகன் எதிrக் ேகாட்ைடக்குள் நுைழயும் காட்சி எடுக்கப்பட
ேவண்டிய நாள் ெநருங்கிக்ெகாண்ேட வந்தது. காத3 கிைடக்கவில்ைல.
199
ஒரு அைறயில் இரண்டு நாற்காலிகள் - ஆதவன்
அவ3 அவசரமாக ஒரு ஃைபைல எடுத்துப் பிrத்து ைவத்துக் ெகாண்டா3. அது அவ3
ஏற்கனேவ பா3த்து முடித்து, பியூன் எடுத்துச் ெசல்வதற்காக டிேரயில் ைவத்திருந்த ஃைபல்,
இருந்தாலும் அைத மறுபடி எடுத்துப் பிrத்து ைவத்துக்ெகாண்டு, ேபனாைவத் திறந்து வலது
ைகயில் பிடித்துக்ெகாண்டு, சற்று முன் தான் எழுதிய ேநாட்ைட அணுஅணுவாகச் சrபா3த்தா3.
ெதளிவில்லாதனவாகத் ேதான்றிய i-க்கள் ேமலுள்ள புள்ளிகள், t-க்களின் ேமல் குறுக்காகக்
கிழிக்கப்படும் ேகாடுகள், ஃபுல் ஸ்டாப்புகள், கமாக்கள், எல்லாவற்றிலும் ேபனாைவ மறுபடி
பிரேயாகித்து ஸ்பஷ்டமாக்கினா3. ஆங்காங்ேக சில புதிய கமாக்கைளச் ேச3த்தா3. ஒரு o, a ேபால
இருந்தது. அைதயும் சrபா3க்கத் ெதாடங்கினா3. அப்ேபாதுதான் திடுெமன அக3வாலின் குரல்
ஒலித்தது.
‘ெராம்ப பிசியா?’
’ம்ம்’ என்றவாறு அவ3 ேவறு ஏதாவது 'a' 'o' ேபாலேவா அல்லது 'o' 'a' ேபாலேவா, 'u' 'v'
ேபாலேவ, 'n' 'r' ேபாலேவா, எழுதப்பட்டிருக்கிறதா என்றுத் ேதடத்ெதாடங்கினா3.
200
அக3வாலின் நாற்காலி கிrச்ெசன்று பின்புறம் நகரும் ஓைசயும் இழுப்பைற மூடப்படும்
ஓைசயும் ேகட்டன. ‘ஃைபவ் மினிட்ஸில் வருகிேறன்’ என்று அவrடம் ெசால்லி விட்டு, அவன்
அைறக்கு ெவளிேய ெசன்றான்.
201
ைகலாசம் தன்ைனயுமறியாமல் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு விட்டிருக்க ேவண்டும். சில
விநாடிகளுக்குப் பிறகு மறுபடி கண்கைளத் திறந்தேபாது, எதிேர அவருைடய நண்பன் ராமு
புன்னைகயுடன் நின்று ெகாண்டிருப்பைதப் பா3த்தா3. ‘ஹேலா! நH எப்படா வந்ேத?’ என்றா
ஆச்சrயத்துடன். ராமு பம்பாயில் ேவைலயிருந்தான்.
202
‘ஓ, ேநா! ஹH இஸ் இன் பாம்ேப’ என்ற ைகலாசம், ெதாட3ந்து அவசரமாக, ‘அச்சா அக3வால்,
இவருக்கு rச3வ் ேபங்கில் இருக்கிற என்னுைடய ஒரு நண்பைரப் பா3க்கணுமாம்.... ேசா இவைர
அங்ேக அைழத்துப் ேபாகிேறன்... எக்ஸ்க்யூஸ் மீ ஃபா3 லஞ்ச்’ என்றா3.
‘ேபாரா?’
203
வித்தியாசமும் ஏற்பட்டிருக்க முடியாது, பா3க்கப் ேபானால் ‘கைதெயழுதும் வண்
H
ேவைலெயல்லாம் எதற்கு ைவத்துக் ெகாள்கிறாய், அது ஒரு கால விரயம்’ என்கிற rதியில்தான்
அவன் ேபசுவான். ‘நHெயல்லாம் என்னத்ைத எழுதுகிறாய், ெஹரால்ட் ராபின்ஸ், இ3விங் வாலஸ்
இவங்கெளல்லாம் எவ்வளவு ேஜாராக எழுதுகிறான்கள், அப்படியல்லவா எழுத ேவண்டும்’ என்பான்.
அவருைடய எழுத்து முயற்சிகள் பற்றிய அவனுைடய இந்த அலட்சிய பாவத்துக்கு அப்பாற்பட்டும்
அவ3களிைடேய அrயெதாரு நட்பு நிலவியது. தம் சின்னஞ்சிறு அங்க அைசவுகைளயும் முகச்
சுளிப்புகைளயும்கூட அவ3கள் பரஸ்பரம் மிகச் சrயாகப் புrந்து ெகாண்டு இன்பமயமானெதாரு
அன்னிேயான்யத்தில் திைளத்தா3கள். இல்ைல, அவருைடய எழுத்துக்கும் இந்த நட்புக்கும்
சம்பந்தேம இல்ைல. ைகலாசத்துக்கு ராமுைவ அப்படிேய இறுகத் தழுவிக் ெகாள்ளலாம்
ேபாலிருந்தது.
‘ஆமாம், ேபான தடைவ நான் வந்தேபாது நH மட்டும் தாேன ரூமிேல தனியா இருந்ேத?’
என்றான் ராமு.
204
‘அக3வாலா?’
‘ஆமாம் யு.பி.க்காரன்...’
‘புrகிறது.’
205
’ேநா ேநா - ப்ளஸ்
H ப்ெராsட், இட்ஸ் ெவr இன்ட்ரஸ்டிங்.’
ராமு சிrத்தான்.
’இது சிrக்கும் விஷயமல்ல’ என்று ைகலாசம் ஒரு கணம் முகத்ைத சீrயஸாக ைவத்துக்
ெகாண்டிருந்துவிட்டு, பிறகு தானும் சிrத்தா3.
206
‘உனக்கு இந்த மாதிrயான அனுபவம் ஒன்றும் ஏற்பட்டதில்ைலயா?’ என்றா3 ைகலாசம்’
‘வாஸ்தவம்.’
207
‘ஒருத்தனுடன் ஒத்துப்ேபாக முடியவில்ைலெயன்றால் நி3த்தாட்சண்யமாக அவைன
ஒதுக்கிவிட ேவண்டியதுதான். இட்ஸ் ெவr சிம்பிள். அவன் உன்னுைடய நட்புக்காக ஏங்குவதாக
உனக்குத் ேதான்றியது. நH அவனுைடய முயற்சிகளுக்கு வைளந்து ெகாடுத்தாய், ஓ.ேக. ஆனால்
சீக்கிரேம அத்தைகய ஒரு நட்பு ஏற்படுவதற்குத் ேதைவயான அடிப்பைடகள் இல்ைலெயன்று
ெதrந்து ேபாயிற்று. ேஸா, அப்படித் ெதrந்த உடேனேய அவைன அவாய்ட் பண்ண
ேவண்டியதுதாேன, இதிேல என்ன பிரச்ைனன்னு எனக்குப் புrயைல.’
‘அப்படி அவைன நான் அவாய்ட் பண்ணிண்ண்டுதான் இருக்ேகன். ஆனால் இது ஒரு குற்ற
உண3ச்சிையத் தருகிறது...’
‘என் முடிவுகள் தவறாயிருக்குேமான்னு எனக்ேக என் ேமேல எப்பவும் ஒரு சந்ேதகம். ஒரு
ேவைள என்னிடமிருந்த ஏேதா குைறபாடுகள் காரணமாகவும் எங்கள் நட்பு
ேதால்வியைடந்திருக்கலாேமா, அப்படியானால் அந்தக் குைறபாடுகைளத் ெதrந்து ெகாள்ள
ேவண்டாமா என்று ஓ3 ஆ3வம்..”
208
‘நH இந்தியில் ஏதாவது ேபச முயன்றால் அவனுக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷமாக இருக்கிறது.
இந்திப்படம் ஏதாவெதான்ைறப் பா3த்து அைதப் பற்றி அவனிடம் ச3ச்ைச ெசய்தாேலா,
சந்ேதகங்கைளத் ெதளிவுபடுத்திக் ெகாள்ள முயன்றாேலா, அவன் ஜன்ம சாபல்யமைடந்தது ேபாலப்
பரவசமைடந்து ேபாகிறான்’
’ஆமாம், ஆமாம்.’
‘ெசால்லு, ெசால்லு.’
‘விஷயத்துக்கு வா/’
209
’யூ மீ ன்...’
‘பேல, ேபஷ்.’
210
தானும் ேவஷமணிய ேவண்டிய பrதாபம். அவ3களிைடேய இல்லாத ெபாதுவான இைழகளுக்காக
வண்
H ேதடல்... இந்த ராமு ஒரு யு.பி.வாலாவாக இருந்திருக்கக் கூடாதா? அப்ேபாது அவ3 அவன்பால்
எழும் ேநச உண3வுகள் குறித்து இந்த அளவு குற்ற உண3ச்சி ெகாள்ள ேவண்டியதில்ைல.
‘ம், ம்’ என்று ைகலாசம் தைலையப் பலமாக ஆட்டி ஆேமாதித்தா3. வாய்க்குள் ெவற்றிைல
எச்சில் ஊறத் ெதாடங்கியிருந்ததால் ேபச முடியவில்ைல.
‘என்ன?’
‘இது சாதாரணப் ெபாது அறிவு’ என்றான் ராமு. ‘ெபரும்பாலும் இந்த டாபிக்ைகப் பற்றி
ஃப்rயாகப் ேபச முடியாத ஒரு நி3ப்பந்தேம உறவுகைள இறுக்கமானதாகச் ெசய்கிறது. ஏன், ஒரு
அப்பாவுக்கும் பிள்ைளக்குமிைடேய கூட...’
211
’நாங்கள் ெபண்கைளப் பற்றியும் ேபசாமலில்ைல. ‘ ைகலாசம். உதட்ைடப் பிதுக்கினா3. ‘ ஒரு
பயனுமில்ைல.’
‘ேவடிக்ைகதான்.’
‘நHதான் குழப்புகிறாய்.’
212
சந்ேதகப்படச் ெசய்வதில் தான் நான் ெவற்றியைடகிேறன். இது கைடசியில் ேடஸ்ைடப் ெபாறுத்த
விஷயம்தாேனா, என்னேவா.’
‘இது சீrயஸாக எடுத்துக் ெகாள்ள ேவண்டிய விஷயம் ராமு. சில மனித3கள் என்னதான்
முயன்றாலும் ஒருவேராெடாருவ3 ஒத்துப்ேபாக முடியாெதன்ற உண்ைமையத் திடீெரன்று ஒரு
ஞாேனாதயம் ேபால நான் உண3ந்திருக்கிேறன். இது எவ்வளவு து3ப்பாக்கியமான விஷயம், இந்த
அக3வால், பாவம், எங்களிைடேய ேதாழைம உருவாக ேவண்டும், அது பலப்பட ேவண்டும் என்று
எவ்வளவு முயலுகிறான். ெபாதுவான இைழகைளத் ேதடியவாறு இருக்கிறான். தனக்கு சாம்பா3
ெராம்பப் பிடிக்குெமன்கிறான். தன் வட்டிலும்
H ெராட்டிையவிடச் சாதம்தான் அதிகம்
சாப்பிடுவா3கெளன்கிறான். திருவள்ளுவrலிருந்து ராஜாஜி வைரயில் பல ெதன்னிந்திய அறிஞ3கள்
தன்ைனக் கவ3ந்திருப்பதாகச் ெசால்கிறான். பிறகு இந்தி ஆசிrய3கள், அறிஞ3கள் சிலrன்
கருத்துக்கைள எனக்குக் கூறி, என்னிடம் பதில் மrயாைதைய எதி3பா3க்கிறான். ஏேதா
பள்ளிக்கூடத்தில் இருப்பது ேபாலேவா, ேதசிய ஒருைமப்பாட்டுக்கான பrசு ெபற முயன்று
ெகாண்டிருக்கும் ஒரு படத்தில் நடிப்பது ேபாலேவா ஒரு சங்கடமான உண3வு எனக்கு ஏற்படுகிறது.
நான் பா3த்திருந்த சில பைழய இந்திப் படங்கைள ஒரு நாள் ெதrயாத்தனமாக அவனிடம் புகழ்ந்து
ேபசிவிட்ேடன். அதிலிருந்து இந்திப் படங்கைளப் பற்றிய தன் அறிைவெயல்லாம் வலுக்கட்டாயமாக
என் ேமல் திணிக்கத் ெதாடங்கியிருக்கிறான். அவனுைடய ேதடல் என்ன, அவன் என்ன
யாசிக்கிறான் என்பெதான்றும் எனக்குப் புrயவில்ைல. ஒருேவைள அடிப்பைடயாக அவன் ஒரு
ஹிந்தி ஃபனாடிக்காக இருக்கலாம். அைதத் தனக்குத்தாேன தவெறன்று நிரூபித்துக் ெகாள்வதற்காக
ஓ3 ஆேவசத்துடன் என்னுடன் தன்ைனப் பிைணத்துக் ெகாள்கிறான் ேபாலும்.... அேத சமயத்தில் தன்
213
மனத்தின் ெகாச்ைசயான தஞ்சங்கைள முழுவதும் திரஸ்கrக்கவும் அவனால் முடியவில்ைல
ேபாலும்... எப்படியிருந்தாலும், இதுேவ அவனுைடய முயற்சியாயிருக்கும் பட்சத்தில், அவனுடன்
நான் ஒத்துைழப்பதுதான் ெபாறுப்பான ெசயலாகும். இல்ைலயா? ஆனால் இந்தப் பளுைவ என்னால்
தாங்க முடியவில்ைல. எனக்கு ஒரு கட்டத்துக்குப் பிறகு, ‘டு ெஹல் வித் அக3வால், டு ெஹல் வித்
எவ்rதிங்க்’ என்று ேதான்றுகிறது.’
‘விடைலன்னா விட்டுடு...’
‘நH சுலபமா ெசால்லிடேற... ஹவ் இஸ் இட் பாஸிபிள்? என்கூடப் ேபசாேதன்னு ெசால்ல
முடியுமா?’
214
‘ஆனா, ேபசாமல் இருக்கிறது ஸ்ட்ெரயினாக இருப்பது ேபாலேவ ேபசுவது
ஸ்ட்ெரயினாகத்தான் இருக்கிறது. அழும் குழந்ைதைய சிrக்க ைவப்பதற்காக அதற்கு
உற்சாகமூட்டும் ேசட்ைடகள் காட்டுவது ேபால, அவனுடன் ேபசும்ேபாது என்ைனயுமறியாமல் நான்
ஏேதேதா ேவஷமணிய ேநருகிறது. எழுத்ைத ஒரு ஹாபியாக ைவத்துக் ெகாண்டிருக்கும்
எழுத்தாளனாக, என் இனத்ைதப் பற்றிய பிறருைடய சிrப்பில் கலந்து ெகாள்ளும் மனவிடுதைல
ெபற்ற மதராஸியாக, பிற மாநிலத்தவருைடய இயல்புகள், பழக்கங்கள் ஆகியவற்றில்
ஆ3வமுள்ளவனாக, என் ெமாழியின் ெதான்ைமையயும் வளத்ைதயும் பற்றிய அவனுைடய
புகழுைரகைள ஏற்றுக்ெகாண்டு, அேத சமயத்தில் ெமாழி ெவறிய3கைளக் கண்டிப்பவனாக.. இப்படிப்
பல ேமேலாட்டமான ேவஷங்கள், இவற்றின் எதிெராலியாக அவன் அணியும் இைணயான
ேவஷங்கள். அவன் எப்ேபாதும் என் ஆழங்கைளத் ெதாடுவதில்ைல. அவனுக்ேகா எனக்குத் ெதrந்த
வைரயில், ஆழங்கேள இல்ைல. இந்த நிைலைமைய, ேவஷங்களின் மூலேம ஒருவைரெயாருவ3
ெதாட முடிவைத, அவனும் உணராமலில்ைல. எவ்வளவுக்ெகவ்வளவு ஒரு நாள் ெநருங்கிப் ேபச
முயல்கிேறாேமா, அவ்வளவுக்கவ்வளவு அதற்கடுத்த நாள் ஒருவ3 முகத்ைத ஒருவ3 பா3த்துக்
ெகாள்ளேவ சங்கடப்படுகிேறாம்.’
215
‘வடிகட்டின முட்டாள்’ என்று கடிகாரத்ைதப் பா3த்த ராமு, ‘ைம காட்! மணி
ரண்டாகிவிட்டேத!’ என்று கூவினான். ‘உன் ராமாயணத்ைதக் ேகட்டு ேநரம் ேபானேத
ெதrயவில்ைல. உத்திேயாகபவன்ேல ஒரு ஆைளப் பா3க்கணும் எனக்கு’ என்று சாைலயில் வந்த
ஓ3 ஆட்ேடாைவக் ைக காட்டி நிறுத்தினான்.
‘ஒரு கண்டிஷன்.’
‘என்ன?’
‘மாட்ேடன், ஐ பிராமிஸ்.’
‘என்ன?’
216
அசடு வழிஞ்சுண்டு, என் ைவஃைப சிrக்க ைவக்கறதுக்கக என்ெனன்னேவா ேஜாக்ஸ் அடிச்சுண்டு...
இட் ஆல்ேமாஸ்ட் லுக்ட் ஆஸ் இஃப் ஹH வாஸ் இன்ஃபாச்சுேவட்டட் வித் ெஹ3!”
’ெசான்ேனன், ஆனால்...’
217
‘இன்ஃபாக்ட், அக3வாலுடன் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாண்டு ேபாவது உங்கைளப் ேபான்ற
ஒருவருக்குச் சிரமமாயிருக்குெமன்று நான்கூட எச்சrத்ேதன். ஆனால் நHங்கள், இல்ைலயில்ைல,
நான் யாருடன் ேவண்டுமானாலும் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாள்ள முடியும் என்கிறH3கள்.’
218
அம்மா ஒரு ெகாைல ெசய்தாள் - அம்ைப
219
விலகியிருந்த தைலப்பினூேட ஊக்குகள் அவிழ்ந்த ரவிக்ைக அடிேய பச்ைச நரம்ேபாடிய
ெவேளெரன்ற மா3பகங்கள் ெதrகின்றன. எங்கிருந்ேதா பறந்து வந்து அங்ேக நின்ற அக்கினியின்
ெபண்ணாய் அவள் ேதான்றுகிறாள். அவள் அம்மாவா? அம்மா தானா?
"காளி காளி மகா காளி பத்ர காளி நேமாஸ்துேத" என்ற ஸ்ேலாகம் ஏன் நிைனவிற்கு
வருகிறது?
"அம்மா.."
வட்டில்
H ேஹாமம் நடக்கிறது. அம்மாவின் உதட்டின் சிவப்பாேலா, குங்குமத்தின்
தHட்சண்யத்தாேலா ெகாழுந்து விட்ெடrயும் ஜ்வாைலயின் பிம்பம் அவளாகப் படுகிறது. "அக்னிேய
ஸ்வாஆஆஹா.." என்று ஸ்வாஹாைவ நHட்டி முழக்கி ெநருப்பில் ெநய்ைய ஊற்றுகிறா3கள். அந்த
"ஸ்வாஹாஆ.." வின்ேபாது பா3ைவ ெநருப்பின் மீ தும் அம்மாவின் மீ தும் ேபாகிறது.
சிrப்பு.
220
நிகழ்ச்சிகளில் ஒரு சம்பந்தமுமில்ைல. அம்மா தான் அவற்றின் ராணி. அசுத்தங்கைள
எrத்துச் சுத்திகrக்கும் ெநருப்பு அவள். ஒரு சிrப்பில் மனத்தில் ேகாடானுேகாடி அழகுகைளத்
ேதாரணமாட ைவப்பவள் அவள். சிருஷ்டி க3த்தா. அவள் மடியில் தைல ைவத்துப் படுக்கும் ேபாது
நHண்ட ெமல்லிய தண்ெணன்ற விரல்களால் தடவி, "உனக்கு டான்ஸ் கத்துத் தரப் ேபாெறன். நல்ல
வாகான உடம்பு" என்ேறா, "என்ன அட3த்தியடி மயி3" என்ேறா ச3வ சாதாரணமான ஒன்ைறத் தான்
ெசால்வாள். ஆனால் மனத்தில் குல்ெலன்று எதுேவா மலரும்.
அம்மா மடியில் படுக்கும் மாைல ேவைள ஒன்றில் எங்ேகா படித்த வrகள் திடீெரன்று
நிைனவுவர அம்மாைவக் ேகட்கிேறன்.
ெமளனம்.
நHண்டேநர ெமளனம்.
திடீெரன்று ெசால்கிறாள்.
221
சித்தி ெபண் ராதுைவப் ெபண் பா3க்க வருகிறா3களாம். அம்மா ேபாய் விடுகிறாள் அங்ேக.
அந்த முக்கியமான நாளில் அம்மா இல்ைல. கல்யாணி தான் தHபாவளி அன்று எண்ெணய் ேதய்த்துத்
தைல மயிைர அலசி விடுகிறாள். குளியலைறயின் ஜன்னல் வழியாக இருள் கைலயாத வானம்
ெதrகிறது.
222
அப்பா அப்படிச் ெசால்லும் ேபாது சில சமயம் கூடத்தில் ஹா ெவன்று ெதாங்கும் கண்ணாடி
முன் நின்றுெகாண்டு பா3ப்ேபன். அம்மா, காதில் "எத்தைன அழகு நH" என்று கிசுகிசுப்பைதப் ேபால்
இருக்கும்.
சரளா வட்டில்
H உள்ள கண்ணாடிப் ெபட்டியில் உள்ள மீ ன் மாதிr வழுக்கிக் ெகாண்டு
ேபாகிறது பாவாைட. ெவல்ெவட் சட்ைட. ெபாட்டு இட்டுக் ெகாண்டு அப்பா முன் ேபாகிேறன்.
223
கல்யாணியின் பா3ைவ, பூக்குடைலையக் கூட வாங்காமல் அவள் உள்ேள ஓடியது
எல்லாமாக மனத்தில் கம்பளிப் பூச்சி ெநளிகிறது. ஸாடின் பாவாைடையப் பா3க்கிேறன். ெவல்ெவட்
சட்ைடையத் தடவிப் பா3க்கிேறன். ஒன்றும் ஆகவில்ைலேய?
பாட்டி ெசான்னது ஒன்றும் புrயவில்ைல. என் உண3வு தான் எைதேயா புrந்து ெகாண்டு
பயத்தில் சில்லிட்டேத ஒழிய அறிவுக்கு ஒன்றும் எட்டவில்ைல. மனத்தின் ஆழத்திலிருந்து ஆறாத
தாகமாய்க் கிளம்பிய ஒேர ஒரு அைழப்பு... "அம்மா"..
224
இப்ேபாதும் எங்ேகேயா காணாமல் ேபாய் விட்டைதப் ேபால அடித்துக் ெகாள்கிறது. கீ ேழ
உட்கா3ந்து முட்டங்காலில் தைல பதித்து அழுகிேறன். எதுேவா முடிந்து விட்டது ேபால்
ேதான்றுகிறது. திேயட்டrல் 'சுபம்' காட்டிய பிறகு எழுந்து ெவளிேய வருவைதப் ேபால், எைதேயா
விட்டுவிட்டு வந்தாற் ேபால் ேதான்றுகிறது. அந்தச் சமயத்தில் உலக சrத்திரத்தில் எனக்கு
ஒருத்திக்கு மட்டுேம அந்த துக்கம் சம்பவித்தது ேபால் படுகிறது. அத்தைன துக்கங்கைளயும்
ெவல்ெவட் சட்ைட அணிந்த ெமல்லிய ேதாள்கள் ேமல் சுைமயாய்த் தாங்குவது ேபால் அழுகிேறன்.
இருவருமாக இருந்த மாைல ேவைளகளில் அம்மா இது பற்றி ஏன் ெசால்லவில்ைல என்று
நிைனக்கிேறன். மனத்ைத வியாபித்த உண3வு பயம் மட்டுேம. புதுச் சூழ்நிைலயில் புது
மனித3களிைடேய உண்டாகும் சாதாரண பயம் அல்ல. பாம்ைபக் கண்டு அலறும் மிரளலில் அரண்டு
ேபாய் வாயைடத்துப் ேபாகும் பைதப்பு. மன மூைலகளிெலல்லாம் பயம் சிலந்தி வைலகளாகத்
ெதாங்குகிறது.
அம்மா ேதைவ. இருட்ைடக் கண்டு பயந்ததும் அைணத்து ஆறுதல் ெசால்வது ேபால், இந்த
பயத்திலிருந்து மீ ள அம்மா ேவண்டும் என்று மனம் ஏங்குகிறது. அம்மா ஜில்ெலன்று கரத்ைதத்
ேதாளில் ைவத்து, "இதுவும் ஒரு அழகுதான்" என்கக் கூடாதா?
"எழுந்திேரண்டீ ப்ளஸ்..
H எத்தைன நாழிடீ அழுவாய்?" என்னுடன் கூட உட்கா3ந்து தானும்
ஒரு குரல் அழுத கல்யாணி ெகஞ்சுகிறாள்.
"அம்மா.."
225
"அம்மாதான் அடுத்த வாரம் வராேள. இப்ேபா தான் இைதப் பற்றி ெலட்ட3 ேபாட்ேடன்.
ராதுவுக்குப் ெபண் பா3க்கிறது எல்லாம் முடிஞ்சப்புறம் வருவா. இப்ேபா நH எழுந்திருடீ. சுத்த
தைலேவதைன." கல்யாணிக்கு ேகாபம் வர ஆரம்பிக்கிறது.
"எல்லாம் அம்மா வந்தப்புறம் தான் மாமி. இது அடங்காப் பிடாr. அம்மா ெசான்னால் தான்
ேகட்கும்"
226
"இனிேம எல்லாம் சrயாப் ேபாய்டுவா. இனிேம அடக்க ஒடுக்கம் வந்துடும்"
அப்பா ேபான பிறகு கதைவச் சாத்துகிேறன். ஷிம்மீ ைஸக் கழற்றிப் ேபாடுகிேறன். கறுப்பு
உடம்ைப கண்ணாடி பிரதிபலிக்கிறது. முகத்ைத விடச் சற்ேற நிறம் மட்டமான ேதாள்கள், ைககள்,
மா3பு, இைட, ெமன்ைமயான துைடகளின் ேமல் ைக ஓடுகிறது. நான் அேத ெபண் இல்ைலயா?
அம்மா என்ன ெசால்லப் ேபாகிறாள்?
227
"ஒன்னும் ெசால்லேவண்டாம். சும்மா இரு"
அன்று மிஸ்.lலா ேமனன் திட்டு பற்றிக் கூட மனம் பயப்படவில்ைல. இப்ேபாது எனக்கு
ஆகியிருக்கும் ஒன்ைறவிட ேவறு எதுவும் எப்ேபாதும் என்ைன பாதிக்காது என்று படுகிறது.
மரத்தடிேய உட்கா3ந்து வழக்கம் ேபால எனிட் ப்ைளடன் படிப்பதில்ைல. கீ ேழ ெவட்டப்பட்டிருந்த
குழியில் உதி3ந்தவாறிருக்கும் பழுத்த இைலகளிடம் நான் ேகட்கிேறன். "எனக்கு என்ன தான் ஆகித்
ெதாைலந்து விட்டது?"
228
நான் யாருேம இல்லாமல் இருப்பது ேபால் உண3கிேறன். ேதாட்டக்காரன் எழுப்பியபின்
ெமல்ல வட்டுக்குப்
H ேபாகிேறன்.
"தனியாவா?"
"உம்"
229
கல்யாணி ேமேல வருகிறாள்.
"வருத்தப்படறா பாவம்"
230
ேபாகிறாள் ெமல்ல என்று அவள் முகத்ைதேய பா3க்கிேறன். வாைழத்தண்டு ேபால் நHண்ட
கரங்களால் அவள் என்ைன அைணக்கப் ேபாகிறாள். நான் அழப் ேபாகிேறன் உரக்க. அம்மாவின்
கூந்தலில் விரல்கைளத் துைளத்துப் ெபருத்த ேகவல்களுடன் அழப் ேபாகிேறன்.
அம்மா என்ைனப் பா3க்கிறாள். நான் ஒரு கணம் அவள் கண்முன் ராதுவாய் மாறுகிேறனா
என்று ெதrயவில்ைல.
"உனக்கு இந்த இழவுக்கு என்னடீ அவசரம்? இதுேவற இனிேம ஒரு பாரம்" சுளெரன்று
H
ேகள்வி.
231
காலமும் ஐந்து குழந்ைதகளும் - அேசாகமித்திரன்
232
ஐந்து குழந்ைதகள் ஒேர சமயத்தில் ஒேர இடத்தில் எப்படித் தூங்க முடியும்? குழந்ைதகைளக்
ெகான்று கிடத்தி விட்டா3களா? ஐேயா! இன்று ெகான்று கிடத்திவிட்டால் நாைள? இல்ைல
குழந்ைதகைள எப்படிேயா தூங்கப்பண்ணி விட்டா3கள். மயக்க மருந்து ெகாடுத்திருப்பா3கள்.
ஆமாம், அதுதான். குழந்ைதகள் நாக்கில் மாசிக்காைய அைரத்துத் தடவிவிட்டிருப்பா3கள். பாவம்,
குழந்ைதகள்.
இப்ேபாது ெரயில் நிைலயத்தில் டிக்ெகட் ெகாடுக்கும் இடத்தில் ஏகக் கூட்டம். கியூ வrைச.
எல்லாரும் வrைசயாகேவ வந்து டிக்ெகட் வாங்கிக்ெகாண்டு சில்லைற சrயாக இருக்கிறதா என்று
சr பா3த்துப் ேபாக ேவண்டிய நி3ப்பந்தம். ெரயிைலப் பிடிக்க ேவண்டாெமன்றால் கியூ வrைசயில்
ஒழுங்காக நின்று, டிக்ெகட் வாங்கிச் சில்லைற சrபா3த்துக் ெகாண்டு ேபாகலாம். ஒன்றுேம ெசய்ய
ேவண்டாெமன்றால் எல்லாச் சட்ட திட்டங்கைளயும் ஒழுங்காக அநுசrத்துப்ேபாய் நல்ல
பிள்ைளயாகப் பட்டினி கிடந்து சாகலாம். அந்த நைடபாைதப் பிச்ைசக்காரக் குழந்ைதகள்ேபால.
அந்தக் குழந்ைதகள் சாகாமல் இருக்க ேவண்டும். பிச்ைச வாங்கிச் ேசகrத்துக் ெகாண்டிருக்கும்
233
அந்த ஆண் ெபண் இருவரும் அந்தக் குழந்ைதகளின் அப்பா அம்மாவாக இருக்க ேவண்டும். அப்படி
இல்லாமலும் இருக்கலாம். பிச்ைசக்கார3களுக்கு அப்பா ஏது? அம்மா ஏது? அப்பா அம்மா
இல்லாமலும் இந்த உலகத்தில் இருக்க முடியுமா? அந்தக் குழந்ைதகளுக்கு அவ3கள் அப்பா அம்மா
இல்ைல. எங்ெகங்ேகேயா கிடந்த ஐந்து குழந்ைதகைளச் ேச3த்து மயக்க மருந்து ெகாடுத்து
நைடபாைதயில் கிடத்தி அவ3கள் பிச்ைச எடுத்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். அந்தக் குழந்ைதகளுக்கும்
தின்ன ஏதாவது ெகாடுப்பா3களா? ெகாடுக்க ேவண்டும். அப்படித் தின்னக் ெகாடுக்காமல் எத்தைனக்
குழந்ைதகள் அப்படி மயக்கத்திேலேய ெசத்துப் ேபாய்விடுகின்றனேவா? அப்பா அம்மா இருந்து
இேதா இவன் மயக்கம்ேபாடாமல் பிச்ைசக்காகக் காத்திருக்கிறான். பிச்ைசயில் ஒரு கூட்டந்தான்,
இேதா இந்த டிக்ெகட் ெகாடுக்கும் இடத்தில் நின்று ெகாண்டிருப்பது. ெரயில் கிளம்ப இன்னும் ஓrரு
நிமிஷம் இருக்கும்.
234
ேபாய்விட்டது. அவன் அந்த ெரயில் இரண்டுந்தான். இப்ேபாது நிச்சயம் ஓடிப்ேபாய்ப்
பிடித்துவிடலாம். ஆனால் ெபrய முட்டுக்கட்ைடயாக ஒரு ெபrய உருவம் எதிேர நிற்கிறது. கடவுள்.
“அந்த ெரயிைலயா?”
”ேவைல கிைடத்துவிடுமா?”
“நான் என்ன ஜாதியாக இருந்தால் என்ன? நான் ஒரு சடங்கு, க3மம் ெசய்வதில்ைல. ெபrதாக
மீ ைச வள3த்துக்ெகாண்டிருக்கிேறன். ேஹாட்டலில் ெசன்று எந்த மிருகத்தின் இைறச்சி
ெகாடுத்தாலும் தின்கிேறன். சாராயம் குடிக்கிேறன். எனக்கு ஜாதி கிைடயாது. தள்ளிப் ேபாங்கள்!
தள்ளிப் ேபாங்கள்!”
“நH உனக்கு ஜாதி இல்ைல என்பதற்காக அவ3கள் உனக்கு ஜாதி இல்ைல என்று நிைனக்கப்
ேபாகிறா3களா?”
235
மீ ண்டும் ஒற்ைறச் சிறகு, ேஹால்டான். அலுமினியத் தம்ள3. இந்தச் சனியன் அலுமினியத்
தம்ளைர ேவறு இடத்தில் திணித்திருந்தால் என்ன> இப்ேபாது ேநரமில்ைல. இந்தத் தம்ளேர எதற்கு?
தண்ண3H குடிப்பதற்கு அல்ல; நாைள ஓrடத்தில் உட்கா3ந்து ஒழுங்காக சவரம்
ெசய்துக்ெகாள்வதற்குத்தான். எது எப்படிப் ேபானாலும் இண்ட3வியூவுக்கு முகச் சவரம்
ெசய்துெகாண்டு ேபாக ேவண்டும்! இந்தக் கடவுளுக்குத் ெதrயுேமா எனக்கு ேவைல
கிைடக்காெதன்று?
“நானா உன்ைன வண்டி பின்னால் ஓடச் ெசான்ேனன்? ஒரு பத்து நிமிஷம் முன்னதாகேவ
கிளம்பியிருக்கக் கூடாது?”
இரண்டு முைற கடவுள் தrசனம் ஆயிற்று. ேநருக்கு ேநராக. எத்தைன பக்த3கள், எவ்வளவு
முனிவ3கள் எவ்வளவு ஆண்டுக்காலம் எப்படிெயல்லாம் படாதபாடு பட்டிருக்கிறா3கள்! இல்லாத
236
தியாகங்கள் புrந்திருக்கிறா3கள்! புதுைமப்பித்தனாவது வட்டுக்கு
H அைழத்துப் ேபாய் ஒரு ேவைளச்
ேசாறு ேபாட்டா3. நாேனா தள்ளிப் ேபாகச் ெசால்லிவிட்ேடன். கடவுள் என்றால் என்ன என்று
ெதrந்தால்தாேன?
இப்படி ஓடி ஓடியும் ஐந்து நிமிஷப் பத்து நிமிஷக் கால தாமதத்தில் எவ்வளேவா
தவறிப்ேபாயிருக்கிறது. தவறிப் ேபாவதற்ெகன்ேற திட்டமிட்டு காrயங்கைளத் தாமதமாகச் ெசய்ய
ஆரம்பித்து அப்புறம் இல்லாத ஓட்டம் ஓடி, கைடசியில் என்ன ஓடினாலும் முடியாது என்று ஆகும்
ேபாது, “பா3! என் துரதி3ஷ்டம்! பா3, என் தைலெயழுத்து!” என்று ெசால்லச் ெசௗகrயமாக
இருக்காது?
237
இவ்வளவு வா3த்ைதகேள சாத்தியம் என்ற காலவைரக்கு உட்பட்டைவ. ஆனால் மணிக்கணக்கில்
எண்ணங்கைள ஓடவிட்டுக் ெகாண்டிருக்கிேறன்! கடவுைளக்கூடக் ெகாண்டு வந்துவிட்ேடன்!
கடவுள் காலத்துக்கு உட்பட்டவரா?
கடவுள் என்றால் என்ன? என் மனப் பிராந்தி. கடவுைளப் பா3த்தவ3 யா3? அவருக்கு என்ன
அைடயாளம் கூற முடியும்? அவ3 என்னும்ேபாேத கடவுள் ஏேதா ஆண் பால் ேபால ஆகிவிட்டது.
கடவுள் ஆண் பாலா? ஐந்து குழந்ைதகள் மயக்க மருந்து ெகாடுக்கப்பட்ட குழந்ைதகளுக்குக் காலம்
நின்றுவிட்டது. நான் ஓடிக்ெகாண்டிருக்கிேறன். ெரயில் பக்கத்திேலேய ஓடிக்ெகாண்டிருக்கிேறன்.
என்ன? எங்ேக ெரயில்? எங்ேக ெரயில்?
238
ெட0லின் ஷ0ட்டும் எட்டு முழ ேவட்டியும் அணிந்த மனித0 -
ஜி. நாகராஜன்
239
மீ ண்டும் கழிையக் ெகாண்டு கயிற்ைற வைளயத்தின் உள்ேள ெசலுத்தும் முயற்சியில்
ஈடுபட்டாள். ேதாள்பட்ைடகளில் ேநாவு எடுத்தது. முகத்தில் விய3ைவ அரும்பி, ெநற்றி விய3ைவ
ஜவ்வாதுப் ெபாட்ைடக் கைரத்து வழிந்தது. ேதவயாைனக்கு ஒரு ேயாசைன வந்தது. அவசர
அவசரமாகக் கழிையயும் கயிற்ைறயும் தைரயில் ேபாட்டுவிட்டுக் கீ ேழ ஓடிவந்தாள். புழக்கைடயில்
ஒரு சன்னலருேக கிடந்த அைரயடி நHளமான துருப்பிடித்த ஆணிெயான்ைறக் கண்டுபிடித்தாள்.
அைத எடுத்துக்ெகாண்டு மாடியைறக்கு வந்தாள். ஆணியின் நடுவில் கயிற்றின் ஒரு நுனிைய
இறுகக் கட்டினாள். அவள் இழுத்த இழுப்பில் கயிறு ைகைய அறுத்துவிட்டது. வலி ெபாறுக்காமல்
ைகயில் எச்சிைலத் துப்பிவிட்டு, அதன் மீ து ஊதிக்ெகாண்டாள். கட்டிலின் மீ து நின்றுெகாண்டு
கழியின் உதவியால் ஆணிைய இரும்பு வைளயத்துக்குள் ெசலுத்த முயன்றாள். ஆணி கழி நுனியில்
ஸ்திரமாக அைமயாமல் ெபாத்துப் ெபாத்ெதன்று கீ ேழ விழுந்தது. ஒரு நிமிஷம் இைளப்பாறிவிட்டு,
ைக நடுக்கத்ைதயும் சrபடுத்திக்ெகாண்டாள். பிறகு ஆணிைய இரும்பு வைளயத்துக்குள் ெசலுத்தும்
முயற்சியில் ஈடுபட்டாள். ஆணியின் ஒரு பாதி வைளயத்துக்குள் நுைழந்தாலும், மறு பாதி
நுைழவைதக் கயிற்றின் முடிச்சு தைட ெசய்தது. கயிற்றின் கனமும் ஆணி வைளயத்துக்குள்
ெசல்வைதத் தடுத்தது. கயிறு நHளமான கயிறு. அவ்வளவு நHளம் கூடாெதன்று ேதவயாைனக்குப்
பட்டது. கயிற்ைறப் ேபாதுமான அளவுக்கு ெவட்டக் கத்தி எங்கு கிைடக்கும் என்று ேயாசித்தாள்.
வட்டில்
H கத்தி ஒன்றும் கிைடயாது. பிேளடு? அதுவும் இல்ைல. ேதவயாைனக்கு அடுப்பங்கைர
அrவாள்மைன நிைனவுக்கு வந்தது. குதித்துத் கீ ேழ ெசன்று அrவாள்மைணைய எடுத்து வந்தாள்.
கட்டிலின் விளிம்பில் நின்றுெகாண்டு, தன் கழுத்துக்கும் இரும்பு வைளயத்துக்கும் உள்ள
இைடெவளிையயும், சுறுக்கு விட ேவண்டிய நHளத்ைதயும் உத்ேதசமாகக் கயிற்ைறத் துண்டிக்க
ேவண்டும் என்று தH3மானித்தாள். நல்ல ேவைளயாக அrவாள்மைண சற்றுப் பதமாகேவ
இருந்ததால் , கயிற்ைற நறுக்குவதில் சிரமம் இல்ைல. மற்ெறாரு ேயாசைனயும் ேதவயாைனக்கு
வந்தது. அrவாள்மைணையக் ெகாண்ேட கழியின் ஒரு நுனிைய சிறிதளவுக்கு இரண்டாக
வகுத்துக்ெகாண்டாள். இப்ேபாது கயிற்று நுனிையக் கழிநுனியில் இருந்த பிளவில் கவ்வைவத்துக்
கயிறு கீ ேழ நழுவாதவாறு கழிைய உய3த்த முடிந்தது. இவ்வாறு ஆணிைய வைளயத்துக்குள்
ெசலுத்தி, ஆணி வைளயத்ைதக் குறுக்காக அழுத்திக்ெகாண்டிருக்க, கயிறு ேந3ச்ெசங்குத்தாகத்
ெதாங்குமாறு ெசய்தாள். கட்டிலின் விளிம்பில் நின்றுெகாண்டு கயிற்றின் நுனிப்புறம் தைல
ெசல்லுமளவுக்கு ஒரு வைளயம் ெசய்து சுறுக்கு முடிச்சுப் ேபாடப் பா3த்தாள் ேதவயாைன. சுறுக்கு
முடிச்சும் சrயாக விழவில்ைல. அவளுக்கு இதிெலல்லாம் அனுபவம் ேபாதாது. இரண்டு மூன்று
ேதால்விகளுக்குப் பிறகு, ஒருவாறாக முடிச்சு சrயாக விழுந்தது. அப்ேபாது கீ ழ்க் கதைவ யாேரா
தட்டும் சத்தம் ேகட்டது. ேதவயாைன சற்றுத் தயங்கினாள். கீ ேழ கதைவத் தட்டும் சத்தம்
பலப்பட்டது. 'இப்ேபாது இதுக்கு என்ன அவசரம்?' என்று நிைனத்தவள் ேபால், ேதவயாைன கீ ேழ
ஓடிச்ெசன்று, ேசைல முந்தாைனயால் முகத்ைத ஒற்றிவிட்டு ஆைடகைளயும் சr ெசய்தவாேற
ெவளிக் கதைவத் திறந்தாள்.
240
''கதெவத் ெதறக்க இந்ேநரமா?'' என்றான் அத்தான்.
241
''இப்படி உட்காருங்க'' என்றாள் அவள்.
''இல்ேல, அந்த ேரழி ஓரத்துேல ஒரு நாற்காலி இருக்ேக, அைத எடுத்திட்டு வா'' என்றா3
அவ3. அவள் சிrத்தாள்.
242
''ஆமா, அப்படித்தான் வச்சிக்கேயன்'' என்றா3 அவ3.
''நிைறய இருக்கு.''
''அப்ப?''
''ெதாட்டுப் பா3க்கலாம்.''
243
''ெதாட்டா நH சும்மா இருக்கணுேம!'' என்றா3.
ெவளிக்கதவு தட்டும் சத்தம் ேகட்டது. அவள் எழுந்திருக்க முடியாது ேபால் தவித்தாள். அவ3
நிதானமாக எழுந்து கதைவத் திறந்தா3. கதைவத் தட்டியது அத்தான்தான். அத்தான் அவைர எதுவும்
ேகட்குமுன் அவ3 ைபயிலிருந்து எைதேயா எடுத்து அத்தானிடம் ெகாடுக்க வந்தா3.
244
''இங்ேக இருக்ேகன்'' என்கிறா3 அவ3.
245
''அதான் நHங்க ெமாதல்ேல கூட்டியாந்தHங்கேள, அவருதான்.''
''அப்ப, அந்த ெட3லின் சட்ைடக்காரேர நHங்க கூட்டியாரைலயா? அவ3 கூட ஒரு டாக்ட3
வந்தாராேம; நHங்க கூட டாக்குட்டேர ேவேற வட்டுக்குக்
H கூட்டிப் ேபான Hங்கேள?''
''டாக்டரா? அவ3 யாரு டாக்குட்டரு? ஒனக்கு என்ன புத்தி தடுமாறிடுச்சா, இல்ேல கதெவத்
ெதறந்து ேபாட்டுக்கிட்டு கனவு கண்டிட்டிருந்தயா?''
''ெகாஞ்சம் நHளமா முடி வச்சிருந்தா3. நHலெநற ெட3லின் சட்ைடயும் எட்டு ெமாள ேவட்டியும்
கட்டிருந்தாரு. ஆனா என்ெனத் ெதாட்டுக்கக் கூட இல்ேல'' என்றுவிட்டு ேதவயாைன சிrத்தாள்.
246
''ேதவு, சும்மா உளறாேத. நான் ெதருவுக்கு வரும்ேபாெத மணி ஒம்பதுக்கு ேமேல ஆயிrச்ேச.
அந்த சாயபுப் ைபயேன மட்டுந்தாேன இன்ைனக்கு நா கூட்டியாந்தேத. அதுக்கு முன்னாடி யாெரக்
கூட்டியாந்ேதன்?''
247
மருமகள் வாக்கு – கிருஷ்ணன் நம்பி
248
ருக்மிணிக்கு பால் கறக்கவும் ெதrயும். பால் கறந்தால் ெநஞ்சு வலிக்கும் என்று பக்கத்து
வட்டுப்
H ெபண்கள் ெசால்வதுண்டு. ஆனால் பலரும் ேபசுவா3கள்; ஒன்ைறயும் காதில்
ேபாட்டுக்ெகாள்ளக்கூடாது, பதில் ேபசவும் கூடாது. ஏன் யாrடமும் எதுவுேம ேபசாமலிருப்பது
ெராம்ப ெராம்ப உத்தமம். நாம் உண்டு, நம் காrயம் உண்டு என்று இருந்துவிட ேவண்டும். இப்படி,
மருமகள் வந்த அன்ேற மாமியா3 புத்திமதிகள் கூறியாகிவிட்டது. ேமலும், கல்யாணத்துக்கு முன்ேப
ருக்மிணிக்கு ேலசாக மா3வலியும் இைறப்பும் உண்டு. டாக்ட3கள் அவைளப் பrேசாதித்திருந்தால்
`டிராபிகல் ஈஸ்ேனாபீலியா’ என்றிருப்பா3கள். ஆனால் ஏன் அப்படிப் பrேசாதிக்க ேவண்டும்?
ைவத்தியம் ெசய்கிேறன் என்று வருகிறவ3கள் பணத்துக்காக என்ன ேவண்டுமானாலும்
ெசய்வா3கள். அவ3களுக்குக் காசு ஒன்றுதான் குறி. மீ னாட்சி அம்மாளுக்குத் ெதrயாதா? அவள்
வயசு என்ன? அநுபவம் என்ன? ஒரு குழந்ைத பிறந்துவிட்டால் எல்லாம் சrயாகப் ேபாய்விடும்
என்று ெசால்லி விட்டாள். அவள் மட்டுமல்ல; டாக்டrடம் ேபாவதற்கு இங்கு யாரும் சாகக்
கிடக்கவில்ைலேய?
249
அவைள விரட்டிக்ெகாண்டு பின்னால் ஓடிய ெபண்கள் இப்ேபாது ஓய்ந்து, `இந்தப் ெபண் வாயில்லாப்
பூச்சி’ என்று ஒதுங்கிக்ெகாண்டு விட்டா3கள்.
250
சுருக்கற நியாயம் ஒனக்கும் எங்க மாமியாருக்கும் மாத்ரம் ெகைடயாதா ெசால்லு!’’ என்று அதன்
முதுகில் தட்டுவாள் ருக்மிணி. அவளுக்குச் சிrப்புச் சிrப்பாய் வரும். அதன் கழுத்துத் ெதாங்கு
சைதையத் தடவிக் ெகாடுப்பதில் அவளுக்குத் தனியான ஆனந்தம், அதற்கும் இது பிடிக்கும்.
முகத்ைத இவள் பக்கமாகத் திருப்பி இவள்ேமல் ஒட்டிக்ெகாள்ளப் பா3க்கும். ``நான் இன்னிக்கு
ஓட்டுப் ேபாடப் ேபாேறன். ஒனக்கு அந்த ஒபத்ரவம் ஒண்ணும் ெகைடயாது. நான் ஆருக்குப்
ேபாடணும் நH ெசால்லு. ெசல்லுவியா? நH ஆருக்குப் ேபாடச் ெசால்றேயா அவாளுக்குப் ேபாடேறன்.
ஒனக்குப் பூைன பிடிக்குேமா? கிளி பிடிக்குேமா? ெசால்லு, எனக்கு ஆரப் பிடிக்குேமா அவாைளத்தான்
ஒனக்கும் பிடிக்கும், இல்ைலயா? ெநஜமாச் ெசால்ேறன், எனக்குக் கிளிையத்தான் பிடிக்கும். கிளி
பச்சப்பேசல்னு எம்பிட்டு அழகா இருக்கு! அதுமாதிr பறக்கணும்னு எனக்கு ெராம்ப ஆைச.
பூைனயும் எனக்குப் பிடிக்கும். ஆனா, அைதவிடக் கிளிையப் பிடிக்கும். ஆனா பூைனக்குக்
கிைளையக் கண்டாேல ஆகாது.’’
251
அள்ளிக் ெகாண்டுேபாய்ச் சாணிக் குண்டில் ேபாட்டுவிட்டு வந்தாள். புல்தைரயில் ைகையத்
துைடத்துவிட்டு, மிகுந்திருந்த தண்ணருடன்
H வாளிையயும் குடத்ைதயும் எடுத்துக்ெகாண்டு
அங்கிருந்து நக3ந்தாள். பசு அவைள நிமி3ந்து பா3த்து, `ம்மா’ என்று கத்திற்று. ``ேபாேறன், ேபாய்
ஓட்டுப் ேபாட்டுட்டு வந்து கன்னுக்குட்டிையக் குடிக்க விடேறன். மணி மூணுகூட இருக்காேத.
அதுக்குள்ள ஒனக்கு அவசரமா?’’ பால் கட்டி மடி புைடத்துக் காம்புகள் ெதறித்து நின்றன.
252
மனசுக்கு ெவகு இதமாக இருப்பதாய் அவள் உண3ந்தாள். கண்ணில் பட்டெதல்லாம் அவைளக்
குதூகலப்படுத்திற்று. `இன்னிக்கு மாதிr என்னிக்காவது நான் சந்ேதாஷமா இருந்திருக்ேகனா?’
என்று அவள் தன்ைனத்தாேன ேகட்டுக் ெகாண்டாள். ஆ! அேதா அனிசமரம்! ஒரு ேகாடியில், ஒரு
கிணற்றடியில் ஒற்ைறப்பட்டு அது நிற்கிறது. அது அனிச மரந்தானா? ஆம், சந்ேதகேம இல்ைல.
ேவம்பனூrல்தான் முதல் முதலாக அவள் அனிசமரத்ைதப் பா3த்தாள். அதற்குப் பின் இத்தைன
வருஷங்களில் ேவறு எங்குேம அவள் பா3க்கவில்ைல. உலகத்தில் ஒேர ஒரு அனிசமரந்தான்
உண்டு; அது ேவம்பனூ3 ேதவசகாயம் ஆரம்பப் பாடசாைலக் காம்பவுண்டுக்குள் இருக்கிறது என்று
உறுதிப்படுத்திக் ெகாண்டிருந்தவள் இவ்வூrல் இன்ெனான்ைறக் கண்டதும் அதிசயப்பட்டுப்
ேபானாள். ஒருகால் அந்த மரேம இடம் ெபய3ந்து இங்ேக வந்துவிட்டதா? ஆ! எவ்வளவு பழங்கள்!
ருக்மிணிக்கு ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்ைல. அனிசமரம், அனிசமரம் என்று உரக்கக் கத்த
ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. அனிசம்பழம் தின்று எவ்வளவு காலமாகிவிட்டது! அதன் ருசிேய தனி!
253
ருக்மிணி அன்றுவைர கியூ வrைசகைளக் கண்டவள் இல்ைல. இது அவளுக்குப்
புதுைமயாகவும் ஒரு நல்ல ஏற்பாடாகவும் ெதrந்தது. ெரயில் மாதிr நHளமாக இருந்த வrைச
இப்ேபாது குறுகிப் ேபாய்விட்டேத! ஆண்கள் ஏெழட்டுப் ேபேர நின்றன3. சாவடி அவள் பக்கம்
ேவகமாக வந்துெகாண்டிருந்தது. அவளுக்கு முன்னால் எட்ெடான்பது ேப3 ெபண்கள். தான்
அைறக்குள் பிரேவசித்ததும் ேவற்று ஆண்களின் அருகாைம அவளுக்குக் கூச்சத்ைதயும் ஒருவைக
மனக்கிள3ச்சிையயும் உண்டு பண்ணிற்று. யாைரயும் நிமி3ந்து பாராமல், சுற்றியிருப்பவற்ைற
மனசில் கனவுச் சித்திரமாக எண்ணிக்ெகாண்டு முன் நக3ந்தாள்.
இளம் கறுப்பாய் மயி3 இன்றிக் ெகாழுெகாழுெவன இரு ைககள், ஒரு நHள் சதுர ேமைசயின்
ேமல் காகித அடுக்குகள், சிவப்பு, மஞ்சள் ேபனா ெபன்சில்களுக்கிைடேய இயங்க, அவளுக்கு ஒரு
ெவள்ைளச் சீட்டு நHட்டப்பட்டது. யா3 யாருைடயேவா கால்கள் குறுக்கும் ெநடுக்குமாய்க்
ேகாடுகளிட்டன. ஒரு நாணயம் தைரயில் விழுந்த சத்தம் காதில் விழுந்தது. கைடசியில் ஒரு
ஸ்கிrன் மைறப்புக்குள் எப்படிேயா தான் வந்துவிட்டைத ருக்மிணி உண3ந்தாள். அவளுக்குப்
பின்னால் திைரக்கு ெவளிேய ஒரு ெபண் சிrப்ெபாலி ெதறித்து, ெநாடியில் அடங்கிற்று. ருக்குவின்
ெநஞ்சு படபடெவன அடித்துக் ெகாண்டது. ெபாறுக்க முடியாதபடி மூத்திரம் முட்டிற்று. `ஸ்வாமி.
என்ன அவஸ்ைத இது!’ பற்கள் அழுந்தின. `ஐேயா, பால் கறக்க ேநரமாயிருக்குேம’ என்ற நிைனவு
வர மடியில் பால் முட்டித் ெதறிக்க மருகும் பசுவும், கட்டிலிருந்து தாவித் தவிக்கும் அதன் கன்றும்
`ம்மாம்மா’ என்று அவள் ெசவிகளில்அலறிப் புைடக்கலாயின. அவள் உடம்பு இப்படிப்
பதறுவாேனன்? மாரும் ேலசாக வலிக்கிறது. ஆ, கிளி! கிளிக்கு எதிேர முத்திைர ெநருங்கிவிட்டது.
இப்ேபாது ஒரு ைக ருக்மிணியின் ைகையப் பற்றவும், திடுக்கிட்டு, `யாரது?’ என்று அவள் திரும்பிப்
பா3த்தாள். யாரும் அங்கில்ைல. ஆனால், அவள் ைகைய ேவெறாரு ைக இறுகப் பற்றியிருந்தது
என்னேவா நிஜந்தான். ெபண் ைகதான். ேவறு யாருைடய ைகயும் அல்ல; மாமியா3 மீ னாட்சி
அம்மாளின் ைகதான். கிளிக்கு ேந3 எதிராக இருந்த அவள் ைகைய, பூைனக்கு ேநராக மாமியா3 ைக
நக3த்தவும், பளிச்ெசன்று அங்கு முத்திைர விழுந்துவிட்டது. ஆ! ருக்மணியின் வாக்கு பூைனக்கு!
ஆம், பூைனக்கு!
254
பிரயாணம் - அேசாகமித்திரன்
மீ ண்டும் முனகல் ஒலி ேகட்டுத் திரும்பிப் பா3த்ேதன். என் குருேதவrன் கண்கள் ெபாறுக்க
முடியாத வலியினால் இடுங்கியிருந்தன. அவைரப் படுக்க ைவத்து நான் இழுத்து வந்த நHளப் பலைக
நைனந்திருந்தது. ஒேர எட்டில் அவrடம் ெசன்ேறன். “இனிேமலும் முடியாது” என்றா3. நான்
சுற்றுமுற்றும் பா3த்ேதன். அந்த ேநரத்தில் ஆகாயத்தில் ஒரு ெவள்ைளக் கீ றல் கூட இல்ைல.
ஆனால் கண்ணுக்ெகட்டிய தூரம் வைர பரந்துகிடந்த மைலச்சாரைலச் சிறுசிறு ேமகங்கள்
அைணத்தபடி இருந்தன. நாங்கள் நடந்து வந்த மைல விளிம்பு அந்த இடத்தில் ெசங்குத்தாகப் பல
நூறு அடிகள் இறங்கி, அடியில் ஒரு ஓைடையத் ெதாட்டது. தண்ண3H ேதங்கும் குட்ைடேபால அந்த
இடத்தில் ஓைட இருந்தாலும் சற்ேற தள்ளி, அதுேவ ஆேவசத்துடன் பாைறகள் மீ து ேமாதிப்
பள்ளத்தில் பாய்ந்து ெகாண்டிருந்தது. இந்தப் பக்கத்தில் மைல உய3ந்து ெகாண்டிருந்தது. நாங்கள்
வந்த விளிம்பு ஓரமாக இன்னும் பத்துப் பன்னிரண்டு ைமல் ேபானால் ஒரு கணவாய் வரும்.
அதற்குப்பிறகு சிறு புத3களால் நிைறந்த ஒரு சமெவளிப் பிரேதசம். அது ஒரு காட்ைட எட்டிக்
கைரந்து விடும். அந்தக் காட்ைடத் தாண்டியவுடன் ஒரு சிற்றாறு. அதன் அக்கைரயில்தான் முதன்
முதலாக மனித வாைட வசும்
H ஒரு கிராமம் - ஹrராம்புகூ3. ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு
ஹrராம்புகூைரத் தாண்டி நானும் குருேதவரும் நைடப் பயணமாக எங்கள் ஆசிரமத்திற்கு வந்து
ேசர இரண்டு பகல் ெபாழுதுகள் தான் ேதைவப்பட்டன. இப்ேபாது மைலயிலிருந்து பாதி
இறங்குவதற்குள் ஒரு பகல் ேபாய்விட்டது. அைர மணி ேநரத்தில் இருட்டிவிடும்.
255
ேச3த்ேதன். கஞ்சி தயாராயிற்று. எrந்துெகாண்டிருந்த தகரப் ெபட்டிைய அதன் மூடி ெகாண்டு
மூடிேனன். ெநருப்பு அைணந்து சிறிது மட்டும் வந்தது. கஞ்சிையப் பாத்திரத்தில் கலக்கிேய ஆற
ைவத்ேதன். ெபாறுத்துக்ெகாள்ளக்கூடிய சூடு என்று ேதான்றியேபாது என் குருேதவrன் தைலைய
ெமதுவாக என் மடிேமல் ஏற்றி ைவத்துக்ெகாண்டு, கஞ்சிைய அவருக்குப் புகட்டலாேனன். இரண்டு
வாய் குடித்ததும் அவ3 ‘ேபாதும்’ என்றா3. அவருக்குச் சிறிது ெதம்பு வந்திருந்த மாதிr இருந்தது.
மிச்சமிருந்த கஞ்சிைய நான் குடித்ேதன். பாத்திரத்ைதக் கழுவாமல் ஒரு துணி ெகாண்டு துைடத்து
ைவத்ேதன். தண்ண3H ‘பாட்டி’லில் சிறிதுதான் தண்ண3H இருந்தது. நான் கீ ேழ இறங்கி ஓைடயில்
தண்ண3H பிடித்துவர அடுத்த நாள் காைலயில்தான் முடியும்.
256
ேமல் வராது. எங்கள் ஆசிரமத்திலிருந்து வருடத்திற்கு இரண்டு மூன்று முைற அத்யாவசியத்
ேதைவகளுக்காக ஹrராம்புகூருக்கு நாங்கள் வந்து ேபாகும் ேபாெதல்லாம் பிரயாணத்திற்கு அந்த
அளவு கட்ைடக்குேமல் எடுத்துக்ெகாள்வதில்ைல. ஆனால் இம்முைற அது ேபாதேவ ேபாதாது
என்று எனக்குத் ெதrந்துவிட்டது.
நான் பிடுங்கி வந்த குச்சிகளில் ஒரு ைகப்பிடியில் அடங்குபைவைய எடுத்து ஒரு சிறு
கூடாரம் மாதிrத் தைரயில் ெபாருத்தி ைவத்ேதன். என் குருேதவrன் கால் பக்கமாகத்தான்
ைவத்ேதன். அந்தப் பிரேதசத்தில் பறைவகேள கிைடயாது. காற்று மிகவும் ேலசாக
வசிக்ெகாண்டிருந்தாலும்
H மைலச்சாரலில் ேமாதிப் பிரதிபலிக்க ேவண்டியிருந்ததால் ‘கும்’ெமன்ற
ஒலி ெதாட3ந்து ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தது. பல நூறு அடிகள் கீ ேழ, குைறந்தது அைர ைமலுக்கப்பால்
பிரவாகமாக மாறும் ஓைட, ெதாட3ந்து இைரச்சல் எழுப்பிக்ெகாண்டிருந்தது. இந்தச் சப்தங்களும்,
என் குருேதவrன் மூச்சுத் திணறலும் தவிர ேவறு எதுவும் என் காது ேகட்க அங்கிருக்கவில்ைல.
ஒரு விறகு பற்றிக்ெகாண்டு எrந்தது. நான் பாய்ந்து ெசன்று அைதக் ைகயில் எடுத்து
மூன்று, நான்கு வச்சுகளில்
H ஜூவாைல விட்டு எrவைத அைணத்து அது ெவறும் தணலாக
எrயும்படி ெசய்ேதன். ஒரு விறகு மட்டும் அதிகமாகப் புைகந்து ெகாண்டிருந்தது. அைதத் தைரயில்
ஒருமுைற தட்டிவிட்டுப் புரட்டி ைவத்ேதன். புைக சிறிது கைரந்தது. நான் என் குருேதவrன்
பக்கத்தில் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்ேடன். பின்ன3 எழுந்து எங்களிடமிருந்த நHண்ட மூங்கில் கழிைய
என் பக்கத்தில் எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அம3ந்ேதன். எல்லாப் பக்கத்திலும் உைறந்துேபான
ேபரைலகள்ேபால் மைலச் சிகரங்கள் அந்த இருளிலும் கரும் நிழல்களாகக் கண்ணுக்குத் ெதrந்தன.
ெபாழுது விடிய இருக்கும் இன்னும் பல மணி ேநரத்துக்கு அவற்ைறத்தான் நான் பா3த்துக்ெகாண்டு
இருக்க ேவண்டும். அைமதியாக உட்கா3ந்துெகாண்ேட இருந்ததில் நான் எனக்குள்ேள
விrந்துெகாண்டிருக்கும் உண3வு ஏற்பட ஆரம்பித்தது. ஆசிரமக் குடிைசக்குள் என் குருேதவ3 எந்த
வித உடல் இட3ப்பாடும் இல்லாமல் படுத்திருக்கும் ேவைளகளில் நான் ஒவ்ெவாரு நாளும் ெவட்ட
ெவளியில் உட்கா3ந்து, இந்த விசால உண3ைவக் காத்திருந்து வரவைழத்துக்ெகாள்ேவன். இப்ேபாது
என்னிச்ைசயின்றி அந்த விசால உண3வு வர ஆரம்பித்ததும் அைத அகற்றிவிட ேவண்டுேம என்ற
கவைல வந்தது. அந்ேநரம் தூரத்தில் இரு மைலச் சிகரங்கள் அைசந்து என் திைசயில் குவிந்து
வருவதுேபால் இருந்தது. என் அடிவயிற்றில் திடீெரன்று பயம் எழுந்தது. உடேன மன லயம்
கைலந்துேபாயிற்று. மைலச் சிகரங்கைளப் பா3ப்பைத விட்டு ஆகாயத்ைதப் பா3த்ேதன்.
தாறுமாறாகச் சிதறிக் கிடப்பதுப்ேபால் இருந்த நட்சத்திரங்கள் சீக்கிரத்தில் தனித்தனிக்
கூட்டங்களாக் கண்ணுக்குத் ெதrய ஆரம்பித்தன. முதலில் அந்த உருவங்களுக்கு என் மனம்
257
கற்பிக்கும்படியான ேதாற்றம் ஒன்றும் ேதான்றவில்ைல. ஆனால் அது மாறி ஒவ்ெவாரு நட்சத்திரக்
குவியலும் ெவவ்ேவறு விதமான ைக கால்கைள நHட்டிக் ெகாண்டு ெவறியுடன் பறந்து ெசல்லும்
உருவங்களாகக் காண ஆரம்பித்தன. கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு மூச்சு விடுவதுகூட ஒரு தாள
லயத்துடன்தான் வந்து ெகாண்டிருந்தது. அதன் மீ து மனத்ைதச் ெசலுத்தியேபாதும் என் நிைனவுப்
பிரக்ைஞ அமிழ்ந்து என்ைன உறக்கத்துக்குக் ெகாண்டு ெசல்வைத உண3ந்ேதன். அைதத் தடுத்துக்
கண்கைளத் திறந்துெகாண்டு நட்சத்திரங்கைளப் பா3த்ேதன். நட்சத்திரங்கள் ெவவ்ேவறு கூட்டமாகப்
பிrந்து உருவங்களாக மாறும் தருணத்தில் மைலச் சிகரங்கைள ேநாக்கிேனன். என்ைன அறியாமல்
என் கவனம் என் குருேதவrன் சுவாச ஒலியில் மீ ண்டும் லயிக்க ஆரம்பித்த ேபாது எழுந்திருந்து
உட்கா3ந்ேதன். நான் எக்காரணம் ெகாண்டும் அன்றிரவு என் நிைனைவ இழக்கக் கூடாது.
மைலையத் தாண்டி, சமெவளிையத் தாண்டி, வனத்ைதத் தாண்டி, ஆற்ைறத் தாண்டி,
ஹrராம்புகூைர அைடந்ேத தHரேவண்டும். என் குருேதவருக்கு ைவத்திய உதவி கிட்டும்படி ெசய்ய
ேவண்டும். பனி இறங்க ஆரம்பித்தது. நான் எங்களிடம் மிகுதியிருந்த ஒேர பழந்துண்ைடத்
தைலேயாடு ேபா3த்திக் ெகாண்டு ஒரு ெதாைடைய இன்ெனாரு ெதாைட மீ து இறக்கி
ைவத்துக்ெகாண்டு உட்கா3ந்ேதன்.
258
சிறிது கிழிந்திருந்தது. நான் ஓrரு நிமிஷங்கள் தாமதித்திருந்தால்கூட அந்த ஓநாய் கம்பளப் ைபைய
இன்னமும் கிழித்து என் குருேதவrன் காைலக் கவ்வியிருக்கும்.
259
நிைனக்கும்படியான ேதாற்றம். ஒரு பழந்துணிையக் கிழித்து அவருைடய கால் கட்ைட
விரல்கைளச் ேச3த்துக் கட்டிேனன். அேத ேபால் ைககள் இரண்ைடயும் பிைணத்ேதன். ஒற்ைற
ேவஷ்டி ெகாண்ேட அவைரத் தைல முதல் கால்வைர சுற்றி, கம்பளப் ைபக்குள் நுைழத்து, ைபயின்
வாைய இழுத்துக் கட்டிேனன். ெமதுவாகத் தணல் எrயும்படி ெசய்துெகாண்டு ெபாழுது
விடிவதற்காகக் காத்திருந்ேதன். முழங்கால்களுக்கிைடயில் தைலையப் புைதத்துக்ெகாண்டு
உட்கா3ந்திருந்ேதன். கிழக்கு வானத்தில் ெவளி3ச்சாயம் ேதான்றுவதற்குள் என்ைனச் சுற்றி
இரண்டங்குல உயரத்திற்குப் பனி உதி3ந்திருந்தது. அந்த அைர ெவளிச்சத்தில் நான் மீ ண்டும் என்
குருேதவ3 கிடந்த பலைகைய இழுத்து நடக்க ஆரம்பித்தேபாது பின்னால் ஒரு முைற பா3த்ததில்
தூரத்தில் ஒரு உருவம் அைசவைத உணர முடிந்தது. நான் இரண்டாம் முைற திரும்பிப்
பா3த்தேபாதும் அது அேத தூரத்தில் வந்துெகாண்டிருந்தது. இம்முைற அந்த ஓநாய் முனகிற்று.
260
நடப்பெதன்றில்லாமல் நக3வதற்ேக மிகுந்த பிரயாைச எடுத்துக்ெகாள்ள ேவண்டியிருந்தது. என்
கண் முன்னால் ஆயிரக்கணக்கான பூச்சிகள் பறப்பதுேபாலத் ெதrய ஆரம்பித்துவிட்டது. இன்னமும்
இரண்டு மணி ேநரப் பிரயாணம் இருந்தது. நிமிஷங்கள் ெசல்லச் ெசல்ல ெவளிச்சம் மைறவதற்குள்
நான் மைலப் பிரேதசத்ைதக் கடந்துவிடுேவன் என்ற நம்பிக்ைக குைறந்து ெகாண்ேட வந்தது.
இன்ெனாரு இரவு பனி விழும் மைலகளுக்கிைடயில் நான் தங்க ேவண்டும். பகலில் என்
கண்களுக்கு ஒன்றும் படவில்ைல. ஆனால் அந்த உண3வு என்னுடன் இருந்துெகாண்ேடயிருந்தது.
அந்த ஓநாய் என்னுைடய ஒவ்ெவாரு அைசைவயும் அறியும். அது வரும்ேபாது தனியாக வராது.
261
பின்னங்கால்களுக்கிைடயில் ெபாருத்தி ைவத்துக்ெகாண்டு எங்கைளச் சுற்றின. நான் என்
குருேதவrன் தைலப் பக்கமாக நின்று ெகாண்டு, நாற்புறமும் மாறி மாறி என் ெகாள்ளிக்கட்ைடைய
ஆட்டியவண்ணம் இருந்ேதன். பகெலல்லாம் ஓநாய்கைளக் கண்ெணதிேர பாராமல், ஆனால் அைவ
எங்கைளத் தாக்க எங்ேகா தூரத்தில் பின்ெதாட3ந்து வருகின்றன என்ற உண3ேவ என்ைனப் ெபரும்
பீதியில் விைறப்பாக இருக்கச் ெசய்தது. இப்ேபாது அவற்ைற ேநேர கண்டவுடன் என் ஆழ்ந்த
அைமதி ஏற்பட்டது. அந்ேநரத்தில் எனக்குச் சிந்தைனகேள அவ்வப்ேபாது எழாமல் ேபாவைதயும்
உண3ந்ேதன்.
262
சுற்றிேனன். ஒவ்ெவாரு முைற என் கழி எைதயாவது தாக்கும்ேபாது என் ேதாள் பட்ைட
விண்டுவிடுவது ேபால நான் எதிரடி உணர முடிந்தது.
இப்ேபாது ஓநாய்கள் என் மீ தும் இரண்டு மூன்றாகத் தாக்கின. அந்த ேநரத்தில் எங்களுக்குள்
இருேள நிலவாதது ேபால் இருந்தது. என் ரத்தமும் ஓநாய்களின் ரத்தமும் தHப்பற்றி ெவடித்த வாணம்
ேபால் எங்கள் ேமேலேய சிதறி, சுற்றுப்புறெமல்லாம் சிதறி விழுந்தன.
263
நான் மீ ண்டும் விழித்துக்ெகாண்டேபாது என் மீ து ேலசான பனிப்ேபா3ைவ இருந்தது.
காைலச் சூrயனின் ஒளிக்கதி3கள் ேநரடியாக என் கண்கைளத் தாக்கின. அப்படிேய படுத்திருந்தவன்
ஒரு குலுக்கலுடன் எழுந்ேதன். பஞ்சுேபாலப் பனி சிதறிற்று. நான் கிடந்த இடத்திலிருந்து சற்றுத்
தள்ளியிருந்த பள்ளத்தில் எட்டிப் பா3த்ேதன். விளிம்பு ஓரமாக இறங்கி, ஓட்டமும் நைடயுமாகப்
பள்ளத்தின் அடிைய அைடந்ேதன். ஓநாய்கள் என் குருேதவrன் வயிற்றுப் பாகத்ைதக் குதறித்
தள்ளியிருந்தன. தைலையேய காேணாம். உடெலல்லாம் இரத்தம் ெவளிப்பட்டு
உைறந்திருந்ததுேபால இருந்தது. ைகக் கட்ைட விரல்கைளக் கட்டியிருந்த துணி அறுபட்டுக்
கிடந்தது. ஒரு ஓநாயின் கால் அதன் ேதாள்பட்ைடேயாடு பிய்த்து எடுக்கப்பட்டு, என் குருேதவrன்
வலது ைகப்பிடியில் இருந்தது.
264
ஞானப்பால் – ந. பிச்சமூ0த்தி
265
“சைமயல் ஆன பிறகு சாப்பிடலாம். இப்ேபாது எங்ேக இருந்து எங்ேக ேபாறHங்க?”
வந்த புதிதில் எல்லாேம நன்றாக இருந்தன. ஒரு கவளம் ேகட்ட ஆளுக்கு இரண்டு
ேவைளயும் மூன்று கவளமும் கிைடத்துவிட்டால் மனம் துள்ளாதா? பாத்திரங்கள்
கr ேபாகத்ேதய்க்கப்ெபற்றுப் பளபளப்பாக இருந்தன. முனகாத நல்ல ஆள் கிைடப்பது
ஒரு வாய்ப்புத்தான். “சத்திரத்து ேவைலக்குத்தான் புைணயாம்! காத்தான்
சாமான் தூக்க்கும் கூலிக்காரனல்லவாம்!” என்ன லூட்டி அடித்துக்
ெகாண்டிருந்தான்! அப்பாடா என்றிருந்த தவசிப்பிள்ைளக்கு தினம்
சாப்பிட்டுவிட்டுச் சத்திரத்துத் திண்ைணயில் லிங்கங்கட்டி படுத்துக்
ெகாண்டேபாது , ஆயாடீ என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட ஆறுதலாகப் படுத்துக்ெகாண்டான்
தவசிப்பிள்ைள.
266
ஆமாம்! இந்தக் கிrையகைள லிங்கங் கட்டி அலட்சியப்படுத்துவதில்ைல. அதற்கு
ேமல் படிப்பு கிடிப்பு என்று லிங்கங்க் கட்டி ெதாந்தரெவதுவும்
பட்டுக்ெகாள்வதில்ைல “ஒருகால் சிவசிதம்பரம் என்று ெசான்னால் இருக்காது
ஊழ்விைனேய” என்று மட்டும், ேபச்சு நடுவில் புகுத்துவான. அைத நம்பினானா
இல்ைலயா என்று ேகட்டால் அவனுக்ேக ெசால்லத்ெதrயாது. லிங்கங் கட்டி ெவள்ைள
ேவட்டிப் பண்டாரமானேபாது சமய அறிவு ஒன்ைறயும் சம்பாதித்துக் ெகாள்ளவில்ைல.
லிங்கத்ைதக் கயிற்றில் கட்டிக் கழுத்தில் மாட்டிக்ெகாண்டு ெசய்யேவண்டிய
காrயங்கைள எல்லாம் ெசால்லிக்ெகாடுத்துவிட்டு, பசுபதியும் பரந்த உலகமும்
இருக்குமட்டும் கவைலயில்ைல, கிழக்ேக ேபா என்றா3கள்.அன்று முதல் ெசான்னபடி
ெசய்து ெகாண்டு வந்தாேன ஒழிய, தன் கிrையகைளயும் மனத்ைதயும்
பிைணக்கேவண்டுெமன்று அவனுக்கு ேதான்றியதில்ைல இரண்டும் ஒன்றிய ெசயல்ெநறி
காணேவண்டும் என்று துடித்ததில்ைல.
267
லிங்கங் கட்டிக்குக் காசு ேச3ந்துேபாய்விட்ட்ெதன்று எப்படிேயா
தவசிப்பிள்ைள கணக்குப் பண்ணிவிட்டான். அைத எப்படியாவது கைரத்துவிட
ேவண்டுெமன்ற விஷம எண்ணம் அவனுக்கு வந்து விட்டது.
”பண்டாரமாச்ேச!”
”அப்படின்னா, ெதாடுப்புக்கூட?”
“பத்திரமா இருக்குங்க”
“பின்ேன எறிஞ்சிடலாமா?’
”ஓ!”
“ஆமாம்”
268
“இைதக் கவுத்தாேல கட்டிப் ேபாட்டுக்கிட்டுக் கிடக்கிறிேய! இருக்கிற
பணத்துக்குப் பவுைனக் கிவுைன வாங்கிச் ெசயின் பண்ணி லிங்கத்ைத அதில்
ேகாத்துப்பிேடன். கழுத்துக்கும் அழகாயிருக்கும். லிங்கமும்
பா3ைவயாயிருக்கும். திருக்குளத்திேல திருநHறும் தங்கச் ெசயின்
லிங்கமுமாகக் கிழக்ேக சூrயைனப் பா3த்துக்ெகாண்டு நிக்கறைதப் பா3த்தால்
அசல் சிவப்பழம்பாங்க . நல்லா இருக்குேம?”
”இல்ைல , இல்ேல”.
“முக்கால்பவுனிேலருந்து ெசய்யலாம்.”
“அதுக்குக் குைறஞ்சி?”
“கூலி?”
269
“அதானய்யா - சின்னச் ெசயினுக்குப் ெபrய கூலி, ெபrய ெசயினுக்கு சின்னக்கூலி. ெபrய
ெசயினாேவ லிங்கத்துக்குப் பண்ணிக் கட்டிக்கிேயன்?”
திரும்பி வந்தான்.
270
“பாத்திரம் எல்லாம் விளக்கணுேம?”
“பின்ேன?”
”ஆமாம்”
“எங்ேக?”
“ஏமாந்து ேபாயிட்ேடன்”
271
”எப்படிப் ேபாச்சு?”
”அதாங்க ஞானப்பால்”
“ மாங்காய்ப் பாலுண்டு
மைலேமலிருப்ேபா3க்குத்
ேதங்காய்ப்ப்பால் ஏதுக்கடீ- குதம்பாய்”
272
“என்ன பாக்குறHங்க பண்டாரம்” என்று திண்ைணயில் இருந்தவ3கள் விசாrத்தா3கள்.
”அப்புறம்?”
“நான் ேபாேறன்”
“எங்ேக?”
“இப்படிேய நHளமா”
273
பத்மவியூகம் - ெஜயேமாகன்
274
“ஸ்ேததவனத்திலிருந்து பட்டத்துராணியும் பிறரும் ேநராக கங்ைகக் கைரக்ேக வந்து
விடுவா3களாம்.”
“அண்ணா எங்கிருக்கிறா3?”
275
நான் ேகட்க ேவண்டிய அடுத்த ேகள்விக்காகத் தாதி காத்திருந்தாள்.
“அவ3?”
276
அவன் நடக்கத் ெதாடங்கிய நாள்முதல் ெதாடங்கிய அவஸ்ைத அது. சாளரத்தில் ஏறி, பரணில்
ெதாற்றி, ெதாங்கியபடி வrட்டலறும்.
H ஏணியில் ஏறி உச்சிப்படியில் நின்று சிrக்கும். பலாமரத்துக்
கிைளகளின் நுனியில் ெதாங்கி ஆடி அடுத்தக் கிைளக்குச் ெசல்வான். ெதன்ைன மரத்திலிருந்து
கங்ைக நHrல் தைலகுப்புறக் குதிப்பான். குதிைர மீ தம3ந்து நHேராைடகைளப் பறந்து தாண்டுவான்.
வாைளச் சுழற்றி ேமேல வசி
H கீ ேழ நின்று பிடிப்பான். மதம் பிடித்த யாைனைய அடக்கி ஏறி
அம3வான. “அபிமன்யு, அபிமன்யு கவனம் கவனம்!” இதுேவ என் தாரக மந்திரமாக ஆயிற்று.
ேவகம்தான் எப்ேபாதும். எந்த நிமிடமும் மூடப்பட்ட கதவுகைள உைதத்துத் திறக்கத் துடிப்பவைனப்
ேபால. “அவசரப்படாேத அபிமன்யு” என்று எத்தைன தடைவ கண்ணருடன்
H மன்றாடியிருப்ேபன்.
உதிரம் வழிய வந்து நிற்பான். எலும்பு உைடந்து படுத்துக் கிடப்பான். என் குழந்ைதக்குத்
ெதrந்திருந்தா இவ்வளவுதான் தன் நாட்கள் என்று? அய்ேயா, என் ெசல்வத்ைத நான் கண்ணாரப்
பா3க்கேவயில்ைலேய. மா3ேபாடைணத்து திருப்தி வர முத்தமிட்டதில்ைலேய. இந்த
ஆபகரணங்கள், பட்டாைடகள், மகாராணிப்பட்டம் எல்லாவற்ைறயும் வசிவிட்டு
H என்
குழந்ைதயுடன் பத்து நாள் எங்காவது இருக்கிேறன். அட3ந்த காட்டில் ஒரு குடிலில். அவனுக்குப்
பாத ேசைவ ெசய்கிேறன். அவன் தூங்க், விழித்திருந்து கண் நிைறய அவைனப் பா3க்கிேறன். அவன்
என்ைன அம்மா என்று அைழப்பைத மீ ண்டும் ேகட்டால் ேபாது. ஆைச தHர ஆயிரம் முைற கூப்பிடச்
ெசால்லிக் ேகட்டால் ேபாதும். பிறகு அவைனக் ெகாண்டு ெசல்லட்டும். இல்ைல; அவனுக்குப் பதில்
நான் வருகிேறன். ேபாதும் இனி எனக்கு இங்கு எதுவும் மிச்சமில்ைல.
“ேத3 வந்துவிட்டது. மகாராணி” என்று தாதி வந்து ெசான்னாள். நான் எழுந்து ெமல்ல
வாசைல ேநாக்கி நடந்ேதன்.
277
காற்று ேவகமைடயும்ேபாெதல்லாம் எண்ணங்கள் பிய்ந்து ரதத்திலிருந்து பறந்து
பின்ேனாக்கிச் ெசல்வதாகப் பட்டது. ெமல்ல முகத்திலைறயும் காற்றின் ேவகத்தில் ெதrயும்
ரதேவகம் மட்டும் மனதில் எஞ்சியது. தைரயில் கால்படாத குதிைர ேபால மனம் அந்த ரதத்துடன்
ேச3ந்து ஓடியது. காலமும் இடமும் கைரந்து ேபாய் எங்கு ேவண்டுமானாலும் நான் ெசல்ல முடியும்
என்று பட்டது. என் உடலின் எைட குைறந்தது. என் தைசகள் ெமன்ைமயும் இறுக்கமும் ெகாண்டன.
என் சிrப்பில் அதி3வும் குரலில் குைழவும் ஏறியது. அப்ேபாதுதான் நான் சுபத்திைர என்று
உண3ந்ேதன். ஆம், நான் அணிந்திருப்பது ஒரு ேவடம். இந்த கனத்த உடல் ஓ3 ஆைட, இைதக்
கழற்றி வசிவிட்டால்
H நான் சிற்ேறாைடகள் மீ து ரதத்துடன் ேச3ந்து பறக்கும் சுபத்திைர. இரு
ைககளிலும் வாேளந்தி இருவrடம் ேபாrடும் யாதவ இளவரசி. ைரவத மைலயின் கிr பூைஜயன்று
ேதாழிகளுடன் மதுவருந்திவிட்டு கும்மாளமிடுபவள். ெவறிெகாண்டு புரவிமீ ேதறி உருளும்
பாைறகள் நிரம்பிய மைலச்சrவில் காற்றாக இறங்குபவள். இது எல்லாம் கனவு.
விழித்துக்ெகாண்டால் நான் துவாரைகயில் என் அைறயில் இருப்ேபன். சுத3ைமயும் கிrைஜயும்
பக்கத்து அைறயிலிருந்து வருவா3கள். வாட்ேபா3 கற்றுத் தந்த அக்ரூக3 தாத்தா, பிrயத்துடன் கைத
ெசால்லும் சாத்யகி மாமா, கண்டிப்பான சாம்பன் மாமா.... எப்ேபாதும்கூட இருக்கும் ேதாழனாக
அண்னா. குறும்பும் முரட்டுத்தனமும் பாசமும் நிரம்பியவன். எைத ேவண்டுமானாலும்
ெசய்யக்கூடிய மதிநுட்பம் வாய்த்தவன். அண்ணா, நHதான் எப்படி மாறிவிட்டாய், உன் கண்களில்
மாறாமல் ெதrந்த அந்தக் குறும்பு எங்ேக?
ரதம் குலுங்கியது. பிறகு மீ ண்டும் ேவகம் எடுத்தது. இேத ேபான்ற ஒரு மத்ஸ்ய ரதத்தில்
தான் துவாரைகைய விட்டு வந்ேதன். ரதத்திற்குள் ைகயில் நாேணற்றப்பட்ட வில்லுடன் அன்று
சற்றும் அறிந்திராத, எனக்கு மாறாக புதிராகத் ேதான்றிய, மாவரன்
H இருந்தான். பின்னால்
அக்ரூகrன் தைலைமயில் யாதவப் பைட துரத்தி வந்தது. அம்புகள் சிறு பறைவகள்ேபால வந்து
தைரயிறங்கின. ரதத்தில் நாெணாலியின் டங்காரம். குறிதவறாத அம்புகள் பட்டு யாதவ3கள் குதிைர
மீ திருந்து பாைறகள் நிரம்பிய மண்ணில் விழுந்து அலறின3. மனதில் கனிெவறி ஏறியபடிேய
வந்தது. கிrபூைஜயின்ேபாது மதுவின் ேபாைத தைலையக் கிறங்க ைவக்கும். அது ேமலும் ேமலும்
என்று குதிைரையத் தூண்டச் ெசய்யும். இப்ேபாது மது இல்ைல. ஆனால் மனதில் பலமடங்கு
ேபாைத. நாேணற்றும் கரங்களில் புரளும் தைசகைள ஓரக்கண்ணால் பா3த்ேதன். மயி3 அட3ந்த
கrய மா3பு. மான் ேதால் சரடால் கட்டப்பட்டு, காற்றில் பறக்கும் சுருண்ட காகபட்சக் குழல்.
சல்லடத்தின் இறுக்கத்தில் இறுகி இறங்கிய வயிறு. ேவகம் ேவகம் என்று ஆத்மா துடிதுடித்தது.
முடிவற்று திைசெவளியில் அப்படிேய ஊடுருவியபடி இருக்கேவண்டும் ேபாலிருந்தது.
278
தியானத்திலம3ந்த ெபரும்பாைறகள். பசும்காடுகள் மண்டிய மைலச்சrவுகள். மைலச்சிகரஙக்ளும்
வானும் ெமௗனமாகக் கைரந்து ஒன்றாகும் இளநHலம். யாதவநிலத்தின் நாற்புறமும் திறந்த
மண்ணில் வாழ்ந்து பழகிய நான் மைலகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சிைறயாகேவ அந்தப் புதிய ேதசத்ைத
உண3ந்ேதன். அங்கு குதிைரமீ து ஏறி முடிவற்றுப் பாய்ந்து ெசல்ல முடியாது. முதல் முைறயாக
அச்சம் உள் மனதில் தைலகாட்டியது.
279
அவ3 பிடி தள3ந்தது. முகம் ெவளிறியது. எழுந்து அம3ந்தா3. தைல குனிந்தபடி, “எனக்கும்
அவைள நிைனத்தால் அச்சமாகத்தான் இருக்கிறது” என்றா3. “ஒரு கணம் கங்ைகேபால
அரவைணப்பாள். மறுகணம் பாம்பு ேபாலிருப்பாள்.”
என் மனம் இறுகியது. பிறகு ெநகிழ்ந்தது. இந்த ஜகப் புரட்டனுக்குள் இருக்கும் அஞ்சிய
குழந்ைதைய இேதா நான் கண்டுெகாண்டிருக்கிேறன். அவ3 தைலைய என் மா3ேபாடைணத்தபடி,
“கவைலப்படாதH3கள்” என்ேறன். மனைதக் கருைண நHராட்டிய ேபாதிலும் உள்ளூர ஒரு
ெவற்றிக்களிப்புதான் இருந்தது.
“ஏற்றுக்ெகாள்ளவில்ைலெயன்றால்?”
கங்ைக நH3 கலங்கலாகச் சுழித்துச் ெசன்றது. அதன் கைரகளில் உயரமற்ற புத3 மரங்கள்
அட3ந்திருந்தன. கைரேயாரமாக ெசந்நிற உத்தrயம் ேபாலப் பாைத கிடந்தது. புரவிகளின் பாதங்கள்
புழுதிமீ து ஓைசயின்றிப் படிய, நHrல் மிதப்பதுேபால ரதம் நக3ந்தது. திைரைய விலக்கிப்
பா3த்தபடிேய வந்ேதன். இருள் இன்னும் பிrயவில்ைல. ஆயினும் கூட்டம் நிைறயேவ இருந்தது.
மரத்தடிகளில் மூட்ைட முடிச்சுகளுடன் வேயாதிக3கள் அம3ந்திருந்தன3. சற்று தள்ளி முகத்திைர
280
ேபாட்டபடி, கூட்டம் கூட்டமாகப் ெபண்கள். ஊேட குழந்ைதகள் விைளயாடின. மாட்டு வண்டிகள்
அவிழ்த்துப் ேபாடப்பட்டிருந்தன. மாடுகள் மணி குலுங்கத் தைலயாட்டியபடி, அைச
ேபாட்டுக்ெகாண்டு படுத்துக்கிடந்தன. கங்ைக நHrன்மீ து மட்டும் ஒளி சற்று அதிகமாக இருந்தது.
அதன் ெசந்நிற ஆழத்திற்குள் எங்ேகா இருந்து ஏேதா ஒளிவிடுவது ேபாலிருந்தது. படித்துைறகளில்
புேராகித3கள் நிரம்பியிருந்தன3. கட்டுக் கட்டாகத் த3ப்ைப கிடந்தது. ெவண்கலப் பாத்திரங்கள்
கங்ைகயின் அைலபாயும் ஒளிைய ெமௗனமாகப் பிரதிபலித்தபடி காத்து நின்றன. கங்ைகயின்
கைரேயாரமாக நHலமும் சிவப்பும் ெவள்ைளயுமாக நH3ப்பூக்கள் இைலப் பரப்புடன் ேச3ந்து
ெநளிந்தன.
281
என் ப3ணசாைல முன் ரதம் நின்றது. இறங்கிக்ெகாண்ேடன். என்ைனப் பா3த்ததும் ெபரும்
அழுைகேயாைசகள் ேகட்டன. என் தைலைய அைல வந்து முட்டியது. என் வயிறு அதி3ந்து
ெகாண்டிருந்தது. ஆனால் திடமான காலடிகளுடன் நடந்ேதன். ப3ணசாைலக்குள் அரசகுலப்
ெபண்கள், யா3 யா3 என்று பா3க்கவில்ைல. விதைவகளுக்குப் ெபய3 எதற்கு? அைடயாளம் எதற்கு?
அவ3கள் சிைத காத்திருக்கும் ‘ெவறும் சடலங்கள்’. ஒருேவைள இதுேவ அவ3கள் இறுதியாகப்
பா3க்கும் ெவளியுலகாக இருக்கக்கூடும். குழந்ைதகேள, வாைனயும் மரக்கூட்டங்கைளயும்
மல3கைளயும் நன்றாகப் பா3த்துக் ெகாள்ளுங்கள். திருப்தியாக கங்ைகயில் நHராடுங்கள்.
282
ஏறிட்டுப் பா3த்துப் ேபச அவரால் முடியாது. என் முன் நிற்கும்ேபாது அவ3 உடெலங்கும் ஒரு சிறு
தவிப்பு அைலயும். அந்தத் தாழ்வுண3வு ேகாபமாக, மூ3க்கமாக ெவளிப்படவும் கூடும். ஆனால்
என்னால் ஏன் இன்னமும் அவைர அலட்சியம் ெசய்ய முடியவில்ைல? எத்தைன முயன்றும்
அவைரப் பற்றி எண்ணாமல் ஒரு ெபாழுதுகூடத் தாண்டுவதில்ைலேய. அவ3 மீ து என்னுள்
இன்னும் காதல் மிஞ்சியுள்ளதா என்ன? காதலா? அது ெவறும் அைறக்கூவல். அவ3 உள் மனதின்
அச்சம் ெதrயவந்த கணேம அது அைணந்து ேபாயிற்று. அவ3 ெபண்கைள உடலாக மட்டும்
ைகயாளும்ேபாதுதான் தன்னம்பிக்ைகேயாடு இருக்க முடியும். அவ3 ைகயில் துவண்டு நிமி3ந்து,
சரம்சரமாக எய்யும் காண்டீபேம அவ3 வrத்துக் ெகாண்ட பாவைனத்ேதாழி ேபாலும். அவ3
திறைமெயல்லாம் உள்ளூர ஓடும் ெவறுைமயின் ேவகம் ேபாலும். ெபண்களின் உடல் வழியாக
அவ3 ேதடுவது யாைர? காண்டீவமாக மாறித் தன் உடலின் ஒரு உறுப்பாக இைணந்து ெகாள்ளும்
ஒருத்திையயா?
தாதி என்ைனச் ேசாைலக்குள் கூட்டிச் ெசன்றாள். பசுைமயான மரங்கள் அட3ந்து நிற்க ஊேட
பாைத ெநளிந்து ெசன்றது. பாைறெயான்றில் அண்ணாவும் வியாச மகrஷியும் அம3ந்திருந்தன3.
வியாச3 என் ெநற்றிமயிைர வருடினா3. “நான் என்ன ெசால்ல இருக்கிறது குழந்ைத? அழுது
அழுதுதான் உன் மனம் ஆறேவண்டும்” என்றா3.
283
“இெதல்லாம் எதற்காக தாத்தா? யாருைடய லாபத்திற்காக? இந்த கங்ைகக்கைர முழுக்க...”
“என் அபிமன்யு.. என் தங்கம்.. அவன் தைல பிளந்து.. என்னால் மறக்கேவ முடியவில்ைல
தாத்தா...”
284
“என் குழந்ைத எப்படி இறந்தான்? அவன் என் கருவில் இருந்த ேபாது பத்மவியூகத்தில்
நுைழயும் வழிைய இவ3 கற்றுத் தந்தா3. ெவளிேயறும் வழிையக் கூறாமேலேய விட்டுவிட்டா3.
எங்கும் எதிலும் முட்டி ேமாதி நுைழபவனாக, ெவளிேயறும் வழி ெதrயாதவனாக, அவன்
வள3ந்தான். ஏன் என் குழந்ைதக்கு அவன் பிறந்து வள3ந்து களம் காணும் தினம் வைர இவ3
ெவளிேயறும் வழிையச் ெசால்லித் தரவில்ைல? சதி. ேவறு என்ன? இவருக்கு பந்தமில்ைல.
பாசமில்ைல. த3மம் என அவ3 நம்பும் ஒன்ைற நிைறேவற்றுவது தவிர ேவறு எந்த ேநாக்கமும்
இல்ைல.”
“ஆம், எல்லாம் என் தத்துவம்தான்” என்றா3 அண்ணா என்னிடம். “ஆனால் என் மனைத
ஆற்றும் வலிைம அவற்றுக்கு இல்ைல. அபிமன்யு என் குழந்ைத. பாதி நாள் துவாரைகயில்
ருக்மிணியும் சத்யபாைமயும் அவைன வள3த்தா3கள். என் பிள்ைளக்கலிையத் தH3க்க வந்த ெதய்வ
285
அருளாக அவைன எண்ணிேனன். இந்த மா3பிலும் ேதாளிலும் ேபாட்டு அவைன வள3த்ேதன்.
காடுகள் ேதாறும் அைழத்துச் ெசன்று அவனுக்கு வித்ைதகள் கற்றுத்தந்ேதன்....”
என் மனம் பகீ rட்டது. “தாத்தா, அப்படியானால் என் குழந்ைதக்கு அடுத்த பிறவியிலும் இேத
விதியின் மிச்சம்தானா உள்ளது?” என்ேறன்.
“இருக்கக்கூடும்; யாரறிவா3...?”
“இது என்ன ேபச்சு குழந்ைத? நமது மகனாக அவன் விதி முடிந்தது. இனி நம் கடன் அவன்
நிைனைவ நம் மனதிலும் வம்சத்திலும் நட்டு ைவப்பது மட்டுேம...”
286
“குழந்ைத, நH உண3ந்துதான் ேபசுகிறாயா?”
நான் பாய்ந்து எழுந்ேதன். “இனி உங்களிடம் ேகட்க எனக்கு எதுவும் இல்ைல, இப்ேபாேத
நHங்கள் உதவ ேவண்டும். இல்ைலேயல் இப்ேபாேத இங்ேகேய கங்ைகயில் குதித்து உயி3விடுேவன்.
இனி எனக்கு எதுவும் மிச்சமில்ைல...”
287
காைல ேபாலேவ இருந்தது. வானம் முழுக்க ேமகங்கள். மஞ்சன மரத்தடியில் அவ3 நின்றிருந்தா3.
அவைர அணுக அணுக என் மனம் எrச்சலைடந்தது. ஆனால் உடலில் ஒரு கிள3ச்சி இருந்தது. அது
இம்ைசக்கான ஆ3வம். அவைரக் குத்திப் புண்படுத்தி, அவ3 சுருண்டு திரும்புவைதக் கண்டு
குற்றவுண3வு ெகாள்ளும்ேபாதுதான் அது தணியும். அவ3 கண்கைள உற்றுப் பா3த்தபடி “என்ன?”
என்ேறன்.
“ஆம்” என்றா3.
அவருைடய பலவனமான
H இடத்தில் நான் ேபாட்ட அடி அது. அவ3 ெநற்றியில் நரம்பு
அைசந்தது. கண்கள் சுருங்கி இம்ைச ெதrந்தது. என் மனம் உள்ளூர கும்மாளமிட்டது. ேமலும்
ேமலும் என்று தாவியது.
நான் தைலயைசத்ேதன்.
288
“சற்று பிந்தட்டும்.”
“ஆம்.”
“எதற்கு?”
நான் அவ3 கண்கைளப் பா3த்ேதன். “அபிமன்யு என் மகன். அவனுக்கு எப்படிச் ெசய்ய
ேவண்டும் என நான் அறிேவன்.”
அவ3 ேகாபம் முகத்தில் ெநளிந்தது. உரத்த குரலில், “அவன் என் மகன் இல்ைலயா? எனக்கு
மட்டும் துயரமில்ைலயா?” என்றா3.
289
“நH என்ைன ஏளனம் ெசய்கிறாய். உனக்கு மட்டும் ேபrழப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது என்று கற்பைன
ெசய்து ெகாள்கிறாய். உன்ைன முக்கியமானவளாகப் பிறrடம் காட்டிக்ெகாள்ள இந்த துக்க
ேவடத்ைத மிைகப்படுத்திக்ெகாள்கிறாய்...”
“அவைரப் பா3த்ேதேன.”
“நான் வருகிேறன்” என்று அவ3 நடந்தா3. என் உடல் தள3ந்தது. சன்னதம் விளகிய
குறிெசால்லி ேபால சக்தியைனத்தும் ஒழுகி மைறய, தள்ளாடிேனன். தண்ண3H குடிக்க ேவண்டும்
ேபாலிருந்தது. ஆனால் மீ ண்டும் என் ப3ணசாைலக்குப் ேபாகத் ேதான்றவில்ைல. இடுங்கின
அைறகளில் துயரம் ேதங்கிக் கிடக்கிறது. திறந்த ெவளிகளில் மனம் சற்று சுதந்திரம் ெகாள்வது
ேபாலப் பட்டது. ேசாைல வழியாக நடந்ேதன். மீ ண்டும் அேத பாைறைய அைடந்ேதன். அங்கு
அண்ணா அம3ந்திருப்பைதப் பா3த்ேதன். அவைர அங்கு உள்ளூர எதி3பா3த்ததனால்தான்
வந்திருக்கிேறன் என்று அறிந்ேதன். என்னால் அவைரத் தவி3க்க இயல்வில்ைல. அவ3 இல்லாமல்
என் மனேம இல்ைல ேபாலும். அவரது தைலயணியின் மீ திருந்த மயிற்பீலிக் கண் என்ைனப்
பா3த்தது. மனம் சற்று அைமதியைடந்தது. மயிற்பீலிைய எங்கு கண்டாலும் மனம் சற்ரு
அைமதிெகாள்கிறது. துைணைய உண3கிறது. அபிமன்யு குழந்ைதயாக இருந்தேபாது ஒரு முைற
அவன் ெகாண்ைடயில் மயிற்பீலிைய அணிவித்ேதன். அைதப் பா3த்ததும் அவ3 முகம்தான் எப்படிச்
சிவந்து பழுத்தது. ெதாண்ைட புைடக்க உறுமியப்டி அைதப் பிய்த்து வசினா3.
H “ெகாஞ்சிக் குலாவி
குழந்ைதைய அலியாகவா ஆக்குகிறாய்? பீலியும் மலரும்...” என்று கத்தினா3. ஆங்காரமும்
ஏமாற்றமுமாக, “பீலி சூடியவ3கெளல்லாம் அலிகள் என்கிறH3களா?” என்ேறன். ைகைய ஓங்கியபடி
வந்தா3. “நல்லது. ைக எதற்கு, காண்டீவத்ைதேய எடுங்கள். அதுதான் புருஷ லட்சணம்” என்ேறன்.
கதைவ ஓங்கி உைதத்தபடி அந்தப்புரத்ைத விட்டு ெவளிேயறினா3. ெவளிேய புரவிமீ து சம்மட்டி
விழும் ஒலி ேகட்டது. அது கைனத்துக் கூவியபடி கல்தளத்தில் தடதடத்து ஓடியது.
290
“இன்னும் வரவில்ைல. காத்திருந்து காத்திருந்து ெபாறுைம ேபாகிறது.”
“வருவா3.”
“பாவம்” என்றா3.
291
”இல்ைல”
292
படித்துைறகளில் புேராகித3கள் அம3ந்திருந்தன3. த3ப்ைபப் புல்லும் பிண்டங்களும் சிதறிக்
கிடந்தன. அமாத்ய3 ெஸௗனக3 எழுந்து வந்து அண்ணாைவ வணங்கினா3. “இப்ேபாதுதான்
முடிந்தது” என்றா3.
293
வணக்கம் ெசய்ேதன். அவ3 என் தைலையத் ெதாட்டு ஆசியளித்தா3. அவ3 கரஙக்ைள என் கண்கள்
அணுகுவைதத் தடுக்க முடியவில்ைல. பழுதைடந்த நகங்கள் விகாரமாக இருந்தன.
“ேபாதும், ேபாதும்”
294
“எங்ேக? எந்த வயிற்றில்?” என்று ைக கூப்பியபடி பதறிேனன்.
“அது ெதrயாது. மனிதனா மிருகமா பறைவயா புழுவா என்று கூடக் கூற முடியாது.”
“இேதா பா3.”
தாமைரப்பூவின் மகரந்தப் பீடத்தில் இரு சிறு ெவண் புழுக்கள் ெநளிந்தன ெமல்லிய நுனி
துடிக்க அைவ நHந்தி நக3ந்தன.
“இது என் மாயக்காட்சி. உன் மகன் இருக்கும் கரு இந்த மல3. இதிெலான்று உன் மகன். நH
அவனிடம் ேபசு. ஆனால் இந்த தாமைர கூம்பிவிட்டால் பிறகு எதுவும் ெசய்ய முடியாது.”
295
”ேபசு ேபசு” என்றா3 rஷி.
அந்தச் சிறு புழு அைசவற்று நின்றது. பிறகு அதன் தைல என்ைன ேநாக்கி உய3ந்தது. சிவந்த
புள்ளிகள்ேபால அதன் கண்கைளக் கண்ேடன். என்ைனப் பா3க்கிறானா? என்ைன அவன் ஞாபகம்
ைவத்திருக்கிறானா? என் மனம் களிப்பில் விம்மியது.
திடீெரன்று அந்த மற்ற புழுைவப் பா3த்ேதன். “குருநாதேர இது யா3? அவனுைடய இரட்ைடச்
சேகாதரன் யா3?”
296
என் ெதாண்ைட கரகரத்தது. அடுத்தபிறவியில் என்ன நிகழப்ேபாகிறது? “அபிமன்யு! அது
ேகாசல மன்னன் பிருகத்பாலன். உன்னால் ெகால்லப்பட்டவன். உன் இரட்ைடச் சேகாதரன் உன்
எதிr. மகேன, கவனமாக இரு...”
rஷி எழுந்து விட்டா3. அவ3 பாதங்கைளப் பற்றிக் ெகாண்ேடன். அவ3 உதறிவிட்டு நடந்தா3.
அப்படிேய படிகளில் அம3ந்து முழங்காலில் முகம் புைதத்துக் கதறிக் கதறி அழுேதன்.
ேதாள்களில் கரம் பட்டது. அண்ணாவின் கரம் அது என்று ெதrந்தது. அைத நான்
விரும்பிேனன் என்று அறிந்ேதன். “அண்ணா! அபிமன்யு, என் குழந்ைத...”
297
“என் குழந்ைதக்கு அவன் விதியிலிருந்து மீ ளும் வழி ெதrயவில்ைலேய...”
“அண்ணா, என் குழந்ைதயின் விதி என்ன? அடுத்த பிறவியில் அவனுக்கு என்ன ேநrடும்?”
“எப்படி?” என்ேறன் அவைரத் ெதாட3ந்து ஓடியபடி. அண்ணா பதில் ேபசாமல் நடந்தா3. ஒரு
மின்னல் வாைனயும் மண்ைணயும் ஒளியால் நிரப்பியது. பின் அைனத்தும் ேச3ந்து நடுங்க
இடிேயாைசகள் ெவடித்து அதி3ந்தன. அதன் எதிெராலிைய ெவகுேநரம் என்னுள் ேகட்ேடன். என்
உடைலக் கைரத்து விடுவதுேபால மைழ ெகாட்டிக் ெகாண்டிருந்தது. மைழயின் அட3ந்த திைரக்குள்
அண்ணா ெசன்று மைறந்தா3.
298
பாடலிபுத்திரம் - ெஜயேமாகன்
கி.மு. 493இல் சிேரணிக வம்சத்ைதச் சா3ந்தவனாகிய அஜாத சத்ரு தன் தந்ைதயும் மகத
மன்னனுமாகிய பிம்பிசாரைன ைகது ெசய்து சிைறயிலிட்டான். பிம்பிசாரன் அந்தப்புரத்தில்,
நாயகியrல் ஒருத்திையக் கூடியபடி இருந்த ேநரம், திட்டமிட்டிருந்தபடி அஜாதசத்ரு தன்
வர3களுடன்
H நுைழந்தான். மஞ்சத்தில் நி3வாணமாக இருந்த பிம்பிசாரைண அப்படிேய தூக்கி
ைககைளப் பின்னால் முறுக்கி அவன் உத்தrயத்தினாேலேய கட்டி வர3களிடம்
H ஒப்பைடத்தான்.
ேபாகத்தின் தாளத்தில் சுயமிழந்து விட்டிருந்த மன்னன் காலடிேயாைசகைளக் ேகட்கச் சற்று பிந்தி
விட்டிருந்தான். தூரத்தில் உைடகளுடன் கழட்டி ைவக்கப்பட்டிருந்த உைடவாைள எடுக்க
முடியவில்ைல. அந்த நாயகி அங்ேகேய ெவட்டி சாய்க்கப் பட்டாள். பிம்பிசாரன் அந்தப்புறத்தில்
நHண்ட புறச்சுற்றுப் பாைத வழியாக இட்டுச் ெசல்லப்பட்டான். அது கூதி3காலம். கல்லாலான
அரண்மைனச் சுவ3களும் தைரயும் குளி3ந்து விைறத்திருந்தன. உள்ளிழுத்த மூச்சுக் காற்று
மா3புக்குள் உைறந்து பனிக்கட்டியாகி, ெமல்ல உருகி, நரம்புகள் வழியாகப் பரவி, உடெலங்கும்
நிைறவைத பிம்பிசாரன் உண3ந்தான். பிடrயும், மா3பும் சிலி3த்து உடல் குலுங்கிக்
ெகாண்டிருந்தான். விைரப்படங்காத ஆண்குறி காற்றில் துழவித் தவித்தது. அந்தப்புரத்தின் படிகளில்
இறங்கி சுரங்கப் பாைதயின் வாசைல அைடந்ததும் பிம்பிசாரன் திரும்பிப் பா3த்தான். ஒளி
ஈரம்ேபால மின்னிய இைலகைள ெமல்ல அைசத்தபடி நந்தவனத்து மரங்களும், சாம்பல் நிறத்தில்
ெமல்லிய ஒளியுடன் விrந்திருந்த வானமும், அரண்மைனக் ேகாபுர முகடுகளின் ஆழ்ந்த
மவுனமும் அவைன ஒரு கணம் பரவசப்படுத்தின. அம்மகிழ்ச்சிைய விேனாதமாக உண3ந்து
அவேன திடுக்கிட்டான். ஆழ்ந்த ெபருமூச்சுடன் படியிறங்கினான்.
299
வாள் நுனிகளால் தள்ளப்பட்டு பிம்பிசாரன் சுரங்கத்திற்குள் நுைழந்தான். நைரத்த தாடி பறக்க,
கட்டப்படாத தைலமயி3 பிடrயில் புரண்டு அைலயடிக்க, தள்ளாடி நடந்தான். அவன் முன் அஜாத
சத்ருவின் பாதங்கள் வலுவாக மண்ைண மிதித்து நக3ந்தன. இருட்டு மணமாகவும், ெதாடு
உண3வாகவும், நிசப்தமாகவும் மாறி, மனைத நிைறத்தது. காவல3கள் ஒலியாக மாறினா3கள்.
பின்பு கைரந்து மைறந்தா3கள். பிறகு எதுவும் ஊடுருவாத தனிைமயில் பிம்பிசாரன் நடந்து
ெகாண்டிருந்தான். பாைதெயங்கும் கால்கைள விைறக்கச் ெசய்யும் ஈரம் நிைறந்திருந்தது.
இருளுக்கு கண் பழகியேபாது சுரங்கச் சுவ3கள் கசிந்து ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டான். அைவ ெமல்ல
சுருங்கி விrந்தபடி இருந்தன. அது ரத்தம். சிறிய நHேராைடயாக மாறி அது அவன் கால்கைளப் பற்றிக்
ெகாண்டது. சுவ3 வைளவுகைள ேமாதி கிளுகிளுத்தபடி விலகிச் ெசன்றது. எங்ேகா ெவகு ஆழத்தில்
ேபெராலியுடன் அருவியாக விழுந்து ெகாண்டிருந்தது.
அஜாத சத்ருவின் முடிசூட்டு விழாவிலும் வானவ3 மல3 மாr ெசாrந்தன3. அவன் தன் தந்ைதயின்
ேதவியைரத் துரத்திவிட்டு அந்தப்புரத்ைத தன் ேதவியரால் நிரப்பினான். ஆனால் கூடலின்ேபாது
எப்ேபாதும் கவசத்துடனும் வாளுடனும் இருந்தான். இரும்பின் குளுைம ெபண்கைள உைறய
ைவத்து விட்டிருந்தது. ஆழத்தில் அவள் உடல் சைதகளும், மிக அந்தரஙகமான தருணத்தில் அவள்
ெசால்லும் ெபாருளற்றா வா3த்ைதயும்கூட சில்லிட்டிருந்தன. பனிக்கட்டிப் பரப்ைபப் பிளந்து,
காட்டுப் ெபாய்ைகயில் நHராடி எழும் உண3ேவ அஜாத சத்ரு எப்ேபாதும் அைடந்தான். பின்பு
அப்ெபண்ணின் அடிவயிற்றில் காது ெபாருத்தி அச்சத்துடன் உற்றுக் ேகட்பான். உைடவாளால்
அவைளப் பிளந்து ேபாட்ட பிறகுதான் மீ ள்வான். அவள் கண்கள்கூட மட்கிப்ேபாய் ெவட்டுபவனுக்கு
அந்த ஆதி மகா உவைகையச் சற்றும் அளிக்காதைவயாக ஆகிவிட்டிருக்கும். இரெவல்லாம்
அல்லித் தடாகத்தில் தன் வாைளக் கழுவியபடி இருப்பான். அதன் ஆணிப் ெபாருத்துகளிலும், சித்திர
ேவைலகளிலும், உைறந்த ரத்தத்ைதச் சுரண்டிக் கழுவுைகயில் எப்ேபாதாவது தைலையத்
தூக்கினால் விrந்த வானம் நHதானா என்று வினவும்.
300
தன் பாதத் தடங்கைள இைடவாளால் கீ றி அழித்துவிட ேவண்டுெமன்பதில் அஜாதசத்ரு எப்ேபாதும்
கவனமாக இருந்தான். ஒவ்ெவாரு முைறயும் அவன் ஆண்ைம நுைழந்து மீ ண்ட வழியில் அது
நுைழந்து ெசன்றது. உதிரம் பட்டு அது ஒளி ெபற ஆரம்பித்தது. அவன் இைடயில் அது ஒரு மின்னல்
துண்டாகக் கிடந்தது. அவன் உடலில் அது ெசவ்ெவாளி பிரதிபலித்தது. அவன் அrயைணைய
ெநருப்பு ேபால சுடர ைவத்தது. வாள் அவைன இட்டுச் ெசன்றது. பாயும் குதிைரக்கு வழிகாட்டியபடி
காற்ைற ெமல்லக் கிழித்தபடி அது முன்னகரும்ேபாது பயத்துடனும், ஆ3வத்துடனும் அைதத்
ெதாடரும் ெவரும் உடலாக அஜாத சத்ரு ஆனான். ேகாசலத்தில் பிரேசனஜித்தின் தைலைய
மண்ணில் உருட்டிய பின்பு வாள் உடைலச் சிலுப்பி ரத்த மணிகைள உதறியேபாது
முதன்முைறயாக அஜாத சத்ரு அைதக் கண்டு அஞ்சினான். கூrய ராவால் ரத்தத்ைதச் சுழட்டி
நக்கியபடி வாள் ெமல்ல ெநளிந்தது. அதிலிருந்து ெசாட்டும் துளிகள் வறண்ட மண்ணில் இதழ்
விrக்கும் அழைகக் கண்டு அஜாத சத்ரு கண்கைள மூடிக் ெகாண்டான். லிச்சாவி வம்சத்துக்
குழந்ைதகளின் ரத்தம் ேதங்கிய குட்ைடயில் தன் ைகையவிட்டு குதித்து பாய்ந்து, வாைளமீ ன்
ேபால மினுங்கியபடி, வால் துடிக்க, உடல் ெநளித்துத் திைளக்கும் தன் வாைளப் பா3த்தபடி
அஜாதசத்ரு நடுங்கினான். பின்பு திரும்பி ஓடினான். சாம்ராஜ்யப் பைடப்புகைளயும் ெவற்றிக் ெகாடி
பறக்கும் ெகாத்தளங்கைளயும் விட்டு விலகி காட்டுக்குள் நுைழந்தான். அங்கு தன்ைன உண3ந்த
மறுகண தாங்க முடியாத பீதிக்கு ஆளானான். நிைனவு ெதrந்த நாள் முதல் ெவறும் ைககளுடன்
வாழ்ந்து அறிந்ததில்ைல. ைககளின் எல்லா ெசயல்பாட்டுக்கும் வாள் ேதைவப்பட்டது. ஆபாசமான
சைதத் ெதாங்கலாக தன் ேதாள்களின் மீ து கனத்த கரங்கைளப் பா3த்து அஜாத சத்ரு அழுதான்.
திரும்பி வந்து தன் வாள்முன் மண்டியிட்டான்.
சிேரணிய வம்சத்து அஜாத சத்ரு ேகாட்ைடகைளக் கட்டினான். ராஜகிருக நகைர வைளத்து அவன்
கட்டிய பாடலிகாமம் என்ற மாெபரும் மதில் அதற்குள் மவுனத்ைத நிரப்பியது. பல்லாயிரம்
ெதாண்ைடகேளா முரசுகேளா கிழிக்க முடியாத மவுனம். அதன் நடுேவ தன் அரண்மைன
உப்பrைகயில் வாளுடன் அஜாதசத்ரு தனித்திருந்தான். நிறம் பழுத்து முதி3ந்த வாள் அவன்
மடிமீ திருந்து தவழ்ந்து ேதாளில் ஊ3ந்து ஏறியது. ேசாம்பலுடன் சறுக்கி முதுைக வைளத்தது. அந்த
நிலவில் அஜாத சத்ரு எrந்து ெகாண்டிருந்தான். இரும்புக் கவசத்தின் உள்ேள அவன் தைசகள்
உருகிக் ெகாண்டிருந்தன. புரண்டு புரண்டு படுத்தபின் விடிகாைலயில் தன்மீ து பரவிய தூக்கத்தின்
ஆழத்திலும் அந்நிலெவாளிேய நிரம்பியிருப்பைத அஜாத சத்ரு கண்டான். இதமான ெதன்றலில்
அவன் உடலில் ெவம்ைம அவிந்தது. மனம் இனம்புrயாத உவைகயிலும் எதி3பா3ப்பிலும் தவிக்க
அவன் ஒரு வாசல் முன் நின்றிருந்தான். நைரத்த தாடி வழியாகக் கண்ண3H மவுனமாகக் ெகாட்டிக்
ெகாண்டிருந்தது. கதவு ஓைசயின்றித் திறந்தது. ஒளிரும் சிறுவாளுடன் அங்ேக நின்றிருந்த
ெபான்னுடைல அஜாத சத்ரு பரவசத்தால் விம்மியபடி பா3த்தான். அது வாளல்ல தாைழப்பூ மடல்
என்று கண்டான். தனைனக் ைகது ெசய்து கூட்டிச் ெசல்லும் அப்பிஞ்சுப் பாதங்கைள எக்களிப்புடன்
பின்ெதாட3ந்தான். மல3 உதி3வது ேபான்று அப்பாதங்கள் அழுந்தி ெசன்ற மண்மீ து தன் கால்கைள
ைவக்கும் ேபாெதல்லாம் உடல் புல்லrக்க நடுங்கினான். சிறு ெதாந்தி ததும்ப ெமல்லிய ேதாள்கள்
குைழய தள்ளாடும் நைட அவைன இட்டுச் ெசன்றது. நHrன் ஒளிப்பிரதிபலிப்பு அைலயடிக்கும்
சுவ3கள் ெகாண்ட குைகப் பாைதயில் நடந்தான். சுவ3கள் ெநகிழ்ந்து வழியும் ஈரம் உடைலத்
தழுவிக் குளி3வித்தது. எல்லா பாரங்கைளயும் இழந்து காற்றில் மலrதழ்ேபால் ெசன்று
ெகாண்டிருந்தான்.
301
பதறிய குரலில் ஏேதா புலம்பியபடி அஜாத சத்ரு விழித்துக் ெகாண்டான். அந்தப்புரத்து அைறகள்
வழியாக ஓடினான். தன் மகைனத் தனக்குக் காட்டும்படி ெகஞ்சினான். ெபண் முகங்கள் எல்லாம்
சைதப் பதுைமகளாக மாறின. சுவ3கள் உைறந்திருந்தன. அம்மவுனத்ைதத் தாங்க முடியாமல் என்
மகன் என் மகன் என்று அழுதான். கற்சுவ3 ெநகிழ்ந்த வழியினூேட வந்த முதிய தாதி அஞ்சிய
முகத்துடன் தன் மகைன அவனிடம் காட்டினாள். ேபாைதயின் கணெமான்றில் தவறிவிட்டிருந்த
வள் விழித்துக்ெகாண்டு சுருண்டு எழுந்து தைலதூக்கியது. அவன் அைதத் தன் வலக்ைகயால்
பற்றினான். அவன் ைகையச் சுற்றி இறுக்கித் துடித்தது. அழுக்குத் துணிச் சுருளின் உள்ெள சிறு
பாதங்கள் கட்ைடவிரல் ெநளிய உைதத்தன. அஜாத சத்ரு குனிந்த அந்த முகத்ைதப் பா3த்தான்.
உதயபத்தன் சிrத்தான். என்ேறா மறந்த இனிய கனவு ஒன்று மீ ண்டது ேபால அஜாதசத்ரு
மனமுருகினான். உதயபத்தன் மீ து கண்ண3த்
H துளிகள் உதி3ந்தன. வள் அஜாதசத்ருைவ
முறுக்கியது. அதன் எைட அவன் கால்கைள மடங்க ைவத்தது. அவன் தைசகளும் நரம்புகளும்
ெதறித்தன. அவன் அைத உருவி தன் மகனின் முஷ்டி சுருண்ட சிறு ைககளில் ைவத்தான். காந்தள்
மல3 ேபால அது அங்கிருந்தது. அதன் கீ ழ் தன் தைலையக் காட்டியபடி அஜாதசத்ரு மண்டியிட்டான்.
அன்றிரவுதான் அவன் மீ ண்டும் முழுைமயான தூக்கத்ைத அைடந்தான்.
302
ஆண்களின் படித்துைற – ேஜ.பி. சாணக்யா
303
ஆண்கள் பல் துலக்குகிறா3கள். ெபருமூச்சுவிடுகிறா3கள். அதன் பின் அவள் சிறிது ேநரம் கழித்து
நHராட வருகிறாள். லலிதா அைரப் புடைவ கட்டிக்ெகாண்டு ைதயல் பள்ளிக்குப் புறப்பட்டுப்
ேபாகிறாள். ஆண்களின் ைசக்கிளில் அவள் உந்தி ஏறும்ேபாது எதி3 வட்டுக்
H கிழவன் தினமும்
பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான். அவளது முன்ெதாைட அந்ேநரத்தில் பளிச்சிடுவைத அவன் அதHத
விருப்பத்துடன் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான். லலிதா ெபண்கள் ஓட்டும் ைசக்கிள் வாங்கிவிட
ேவண்டுெமன்றுதான் ஆைசப்பட்டாள். அது முடியாமல் குைறந்த விைலக்குக் கிைடக்கிறெதன்றூ
அன்னம்தான் இந்த ைசக்கிைள வாங்கிப் ேபாட்டாள். அது தன் அம்மாவுக்காகத்தான்
அவ்விைலக்குக் கிைடத்திருக்கிறெதன்று அவளுக்குத் ெதrயும்.
304
*********
புழுதி வயல்களில் அவன் கால்கள் தறிெகட்டு ஓடி வந்தன. அவன் நிைனப்பில் அன்னத்தின்
கட்டியைணப்புகள் ெதrந்தன. மூச்சும் விய3ைவயும் ெபருகின. குறி குறுகுறுப்புடன் மிதக்கத்
ெதாடங்கிவிட்டது. அவள் கூலி வாங்கத்தான் அங்கு ேபாகிறாள் என்று யூகித்துக்ெகாண்டான்.
ஆட்கள் எதுவும் தட்டுப்படாத பட்சத்தில் அவைளக் கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட ேவண்டும் என்று
நிைனத்தான். இத்தைன நாளும் அவன் அப்படி நடந்துெகாண்டதில்ைல. ஆனால் அவனால்
இனிேமலும் அைத மைறக்க முடியாது என்று எண்ணியிருந்தான். அவள் வட்டுப்
H பக்கம் ெசல்ல
மிகுந்த கூச்சமாக இருந்தது. அேதாடு ஊrல் அவைனக் கிண்டலடித்ேத சாகடித்துவிடுவா3கள்
என்று காரணம் ைவத்திருந்தான்.
305
”வறியா?” என்றான்.
306
அவேன ெபாருத்திக் ெகாண்டு இயங்கத் ெதாடங்கினான். குறி இறுக்கத்ைத விரும்பித் தள3வாக
அணுக விடாமல் ேலசாகத் ெதாைடகைள இைணத்து அவள் இறுக்கம் காட்டினாள். அவன் குறி
அழுத்தத்துடனும் இறுக்கத்துடனும் ெசல்வைத இருவரும் உண3ந்தா3கள். அவன் அவள்
மா3புகைளப் பா3த்தவாேற இயங்கினான். நான்ைகந்து உந்தல்களிேலேய உச்சம் வந்தவனாய்த்
தடுமாறி அவள் ேமல் கவிழ்ந்தான். அவள் யூகித்தது சrதான் என்றாலும், “இதுதான் முதல்
தடைவயா?” என்றாள். அவன் சிrத்துக் ெகாண்ேட இைசவாய்த் தைலயாட்டினான். “ெபாய்
ெசால்லாேத” என்றாள். அவள் தைலயில் அடித்துச் சத்தியம் ெசய்தான். “இன்ெனாரு முைற
ேவண்டுமானால் ெசய்துெகாள். இனிேமல் வரக் கூடாது” என்றாள். அவன் ேபாதும் என்று கூறிக்
கூச்சத்துடன் ெநளிந்தான். சில வினாடிகளில் அவைனச் சட்ெடன ேமேலற்றி இயங்கக் கூட்டினாள்.
ஆேவசப்பட்ட இயக்கத்தில் உற்சாகமாய் இயங்கினான். அவள் அவன் உடைலப் பிடித்து நிதானமாக
இயக்கத்ைதச் சீராக்கினாள். அவனும் அவ்வாேற இயங்கினான். இருவருக்குமான திருப்தியில்
இருவரும் கட்டிப் பிடித்துக்ெகாண்டா3கள். டிங்கு பாவம். அவனுக்குத் திருமணம் ஆகும்வைர ேவறு
எந்தப் ெபண்தான் அவைன விரும்பிப் புண3ச்சியில் ேச3த்துக் ெகாள்வாள் என்று நிைனத்தாள்.
இைத அவனும் இரண்டாம் உடலுறவின் ேபாது உண3ந்திருந்தான்.
307
அவைள அறியாமேலேய அவன் இருப்பு அவைளப் பrேசாதிப்பதுேபாலேவ அவன் நிைனவு
அவ்விடத்ைத நிரப்பிக் ெகாண்டு நிற்கிறது. அவனால்தான் அவள் ைசக்கிளில் வடுவந்து
H
இறங்காமல் பாலத்தின் அம்முைனயிேலேய இறங்கிக் ெகாள்கிறாள். திறந்த வட்டின்
H ெவறுைம
அம்மாைவ நிைனவுக்குக் ெகாண்டுவந்து அலுப்ேபற்றுகிறது. கதைவத் திறந்து ேபாட்டுச் சிறிது
ேநரம் படிக்கட்டிேலேய உட்கா3ந்திருக்கிறாள். ேராட்டில் ஒரு புல்லட்டில் நான்கு ேப3
ெநருக்கியடித்துச் ெசல்கிறா3கள் படபடக்கும் சப்தத்துடன். அவளுக்குச் ெசல்வத்தின் ஞாபகம்
வருகிறது. ெசல்வத்தின் புல்லட் நிறம் கறுப்பு. அருகிலுள்ள டவுனில் எலக்ட்rக்கல் கைட
ைவத்திருக்கிறான். அவைளப் பா3க்க அடிக்கடி பகிரங்கமாக வட்டுக்கு
H
வந்துேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறான். அவன் தன்ைனத் திருமணம் ெசய்துெகாள்ளும் கற்பைனக்குள்
அவைள வள3த்துவிட்டிருக்கிறான். பூசிய முகமும் வடிவமான உடலும் ஆண் துைணயற்ற வடும்
H
அவனது ‘காதைல’ப் ெபருக்கிக்ெகாண்டிருக்கின்றன. அன்னம் எச்சrக்கவும் இல்ைல.
ஊக்கப்படுத்தவுமில்ைல. அவ்விஷயம் அதன் ேபாக்கின் ேபாய்ச்ேசரட்டுெமன விட்டுவிட்டாள்.
இவ்விஷயத்தில் முடிவுகள் விருப்பமான கற்பைனகளில் ேமாதிச் சுழலும்ேபாெதல்லாம்
கைடசியாக அவளது சாம3த்தியம் என்று விட்டுவிடுகிறாள்.
308
பா3க்க ைவப்பதும் அைனவைரயும் தங்கள் காதலின் சாட்சியங்களாக
ஆக்கிக்ெகாண்டிருப்பதும்தான்.
309
அழுவதுேபால், “இதுக்குதான் நான் வ3ேலன்னது” என்று அழுதான். அவள் வாய்விட்டுச்
சிrத்துக்ெகாண்டிருந்தாள்.
310
அது அவள் பருவத்ைதயும் பழைசயும் மறக்கடித்துக்ெகாண்டிருந்தது. அவருக்கு அவள் மீ திருந்த
ஏக்கங்கைளெயல்லாம் கடந்த காலத்திலிருந்து எடுத்துப் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தா3. அவளது
மா3புகைளக் காண்பிக்கச் ெசான்னா3. அவள் மனம் திறந்த புன்னைகயுடன் காண்பித்து அவ3
ரசிப்பைத ரசித்தாள். ஆைசயுடன் தடவிப் பிடித்தா3. அவ3 கடக்கும்ேபாெதல்லாம் அவள்
அண்ணாந்து தைல சிலுப்பிக் ேகசத்ைதக் ேகாதிக்ெகாள்வதுேபாலேவா எதன் ெபாருட்ேடா
ைககைள எப்படியாவது தைலப்பக்கம் ெசலுத்திேயா தனது முைலகளின் நிைலத்தன்ைமையக்
காட்டிக் ெகாண்டிருப்பதாக அவ3 கூறினா3. அவள் சிrத்தபடி ஆமாம் என்றாள். “எல்ேலாரும்
பா3க்கிறா3கள். நHங்கள் மட்டுெமன்ன?” என்றாள். அவ3 ெவகு ேநரம் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்தா3.
குறும்பு ெசய்த ெபண்ைணப்ேபால் உட்கா3ந்திருந்தாள். அவள் மளிைகச் சாமான்கள் எைதயும்
வாங்கிக்ெகாள்ளவில்ைல என்பைத இரண்டு நாள் கழித்துத்தான் ெதrந்துெகாண்டா3. அவைளக்
கூப்பிட்டுப் பணம் ெகாடுத்தா3. ைகப்பிடியில் நூறு ரூபாய்த் தாள்கள் சுருட்டிக்ெகாண்டு நின்றன.
அவள் ெநல் அைரப்பதற்கு ஐந்து ரூபாய் சில்லைற ேகட்டாள். அவ3 ேவறு சில்லைற
இல்ைலெயன்று நூறு ரூபாயாவது எடுத்துக்ெகாள் என்றா3. அவள் பிடிவாதமாக நின்று ஐந்து
ரூபாய்ச் சில்லைற வாங்கிக்ெகாண்டு காதல் பா3ைவ பா3த்துக்ெகாண்டு ெசன்றாள்.
311
ஒற்ைறப் பைனமர வைளவிலிருந்து தூரத்தில் ெதrயும் வடுகளின்
H கூட்டம் அவளது
வட்ைட
H அவளுக்கு ஞாபகப்படுத்துகிறது. வட்ைட
H ெமழுக ேவண்டும். அழுக்குத் துணிகள்
ேச3ந்துவிட்டன. இன்று எல்லாவற்ைறயும் துைவத்துப்ேபாட்டு விட ேவண்டும். ெவண்ணிறத்தில்
சாம்பல் புள்ளிகளும் கறுப்பு பா3டருமான ேசைலைய மட்டும் இஸ்திr ெசய்து ைவத்துக்ெகாள்ள
ேவண்டும். விேசஷ ஆைட அது மட்டும்தான். ெசல்வம் வாங்கிக் ெகாடுத்தது. அவ்வாைட
வாங்கியளித்த தினமும் ெசல்வத்தின் சிrப்பும் அவளுக்குச் சந்ேதாஷத்ைதத் தருகின்றன.
எப்ேபாதும் அந்நிைனவு அவளது திருமணத்தில் ெசன்று ேமாதி நிற்கிறது. அவன் அந்த ெவண்ணிற
நாய்க்குட்டி ேபாலேவ அவைளப் பின்பற்றிக் ெகாஞ்சி விைளயாடியபடி வந்துெகாண்டிருக்கிறான்.
பைழய ைதயல் மிஷின் ஒன்று விைலக்கு வருவைத இன்றாவது ெசல்வத்திடம் ெசால்லிவிட
ேவண்டும். அது மட்டும் அவன் வாங்கிக் ெகாடுத்தால் ேபாதும். ‘ஓவ3லாக்’ மிஷிைனத் தாேன
சம்பாதித்து வாங்கிக் ெகாள்ள முடியுெமன்று நிைனக்கிறாள். அம்மா எதுவும் ேபசாது வட்டுேவைல
H
பா3த்துக்ெகாண்டு தனக்கு உதவியாய் இருந்தால் ேபாதும்.
312
நிைனத்துக்ெகாண்டாள். அவைளப் பின்புறமாகச் ேச3த்து அைணத்து, “இந்த மாசத்தில எங்க வட்ல
H
ெசால்லி ஏற்பாடு பண்ேறன்” என்கிறான். அவள் திரும்பி அவ்ன் கண்கைளத் ேதடிப் பா3க்கிறாள்.
அவன் சிrக்கிறான். அவைனக் கட்டிக் ெகாள்கிறாள். அவைளத் தHண்டியபடி அவன் உடல் உறுப்புகள்
உயி3 முைளத்து அைலந்தபடி பரபரக்கின்றன. அவளுக்கு அதன் தHவிரம் ெதrகிறது. அவள் உடல்
பதறுவைத அறிகிறாள். ஆண் பிடி. துவள்கிறது உடல். விட்டுவிடுவாெனன உடல்
குறுக்கிக்ெகாள்கிறான். மிருகம் விழித்தது ேபால் அவன் ெசயலில் மீ ண்டும் மூ3க்கம் கூடுகிறது.
சைதையப் பற்றிப் பிைசயும் அழுத்தத்தில் வலி ஏறுகிறது. அவள் கண்களாலும் கரங்களாலும்
தடுத்துக் ெகஞ்சுகிறாள். அவன் எைதயும் ெபாருட்படுத்தாது திறக்க முடியாமல் மூடியிருக்கும்
பண்டத்ைதப் பிrத்துத் தின்னும் மூ3க்கத்தில் அவைளப் புரட்டுகிறான். காட்டுச் ெசடிகளும்
தனிைமயும் அவ3கள் ேபாராட்டத்ைதப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கின்றன. அவள் திமிறி ெவளிேயற
நிைனக்கிறாள். ஆண் பலம். ெவளிேயற முடியாத வைளயத்துக்குள் நுைழந்துவிட்டதுேபால அவள்
உடல் திமிறுகிறது மீ ண்டும் மீ ண்டும். சட்ெடன முைளத்த தHவிரம் அவைள அவனிடமிருந்து
பிrத்துவிடுகிறது. உதறித் தள்ளி விலகிப் பாைதயில் ஓடி நின்றுெகாள்கிறாள், உைடகைளச் சr
ெசய்தபடி. அவன் அவைளக் காட்டினுள் அைழக்கிறான். அவள் உருண்டு கிடக்கும் ேசாற்று
வாளிையக் ேகட்கிறாள். அவன் எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அவைளக் ெகஞ்சுகிறான். அவள்
பாைதைய முன்னும் பின்னும் பா3த்து மனித அரவத்திற்கு அஞ்சிக் ேகட்கிறாள். அவன்
பிடிவாதமாகக் காட்டினுள் அைழத்தபடிேய இருக்க அவள் அலுத்து நடக்கத் ெதாடங்கினாள். அவன்
வாளிையக் ெகாடுப்பதாக மீ ண்டும் மீ ண்டும் கூப்பிடுகிறான். திரும்பிப் பா3த்தால் ஒேர
ஒருமுைறெயனக் ெகஞ்சுகிறான்.
313
அன்னம் ெசல்வத்ேதாடு ேபசியபடி வடு
H வருவைதப் பா3க்கிறாள் லலிதா. அவன் சிrப்பான்
என்று எதி3பா3த்தாள். காதேலாடும் குறும்ேபாடும் அவைனப் பா3த்தாள். அவன் அவள் அங்கு
இருப்பதாகேவ கண்டுெகாள்ளாமல் நின்றுெகாண்டிருந்தான். அன்னம் அவைன வட்டுக்குள்
H
அைழத்தாள். லலிதா எழுந்து வழிவிட, ெசல்வம் உள்ேள ெசன்று ஸ்டூலில் உட்கா3ந்துெகாண்டான்.
லலிதாவுக்குத் தன் ேகாபத்ைதக் காட்ட ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. உள்ேள ெசன்று துணிகைள
வாrக்ெகாண்டு படித்துைறக்கு வந்து விட்டாள்.
314
என்பது மகளிடம் கூறிவிட முடியாத தைடயாக நின்றுெகாண்டிருந்தது. இவள் எதுவும் ேபசாது
துணி அலசிக்ெகாண்டிருந்தாள். அவள் படிக்கட்டு ஏறி வட்டுக்குள்
H ெசன்றுவிட்டாள்.
படித்துைறயில் யாேரா துணி தப்பும் ஓைசயும் காறிச் சளி துப்பும் ஓைசயும் மாறி மாறிக்
ேகட்கின்றன. நHrல் குதித்ெதழும்பும் நHரடிப்புச் சத்தம் வட்ைட
H நிரப்புவதுேபால்
வந்துெகாண்டிருந்தது. ெமல்ல எழுந்து படித்துைறச் சத்தங்களுக்கு நடுேவ அம்மாவின்
பழஞ்ேசைல ஒன்ைற எடுத்து ஸ்டூல் ேமல் ஏறி கழியில் சுருக்கிட்டாள். ஆண் துைணயற்ற
அவ்வட்டின்
H தனிைமைய உைடப்பதாகேவா மறந்துவிடுவதாகேவா தன்ைன ஏேதா ஒரு புள்ளியில்
அலட்சியமாக சமன்ெசய்துெகாண்டாள். அவ்வூ3 ஏேதா ஓ3 ஓரவஞ்சைன நHதிையப் புகட்டுவதான
எண்ணம் அவள் ெசயைலத் தHவிரப்படுத்தியது. கழுத்ைதச் சுருக்கில் நுைழத்து உடல் எைடையச்
ேசைல முடிப்புக்குள் ெமல்லத் தக்கைவத்துத் ெதாங்கிப் பா3த்தாள். சில வினாடிகள் ஸ்டூலில்
ஆதரவாகக் கண் மூடி நின்றுெகாண்டிருந்தாள். கடந்துெகாண்டிருந்த வினாடிகளில் ஒன்றில்
சட்ெடன ஸ்டூைலக் கால்களால் தள்ளிவிட்டாள். சாவின் கணத்ைத உண3ந்தவளாய் அவள் ைககள்
ேமேல ெசல்லப் பரபரத்தன. அவள் கழுத்து இறுகுமுன் யாேரா கதவு திறந்து கத்திக் கூப்பாடு
ேபாடுவதுேபாலும் அவள் கால்கள் பிடித்து உய3த்தப்பட்டுக் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவது ேபாலும்
தாமதமான எண்ணங்கள் வந்துேபாயின. இன்னும் சில வினாடிகளில் கதவு தட்டப்படப்ேபாகிறது
என்று தH3மானமாக நம்பிக்ெகாண்டு சமனமில்லாமல் ெதாங்கிச் சுழன்றுெகாண்டிருந்தாள். கண்கள்
மிரள் நH3 ேகா3த்துக்ெகாண்டது. வாழ்நாளில் அனுபவித்திராத இருமல் எழும்பித் ெதாண்ைடைய
அைடத்தது. தனக்குள் எழும் குறட்ைடச் சத்தம்ேபால் ெதrயும் குரல் குழறியது. அவளது மங்கலான
315
கற்பைனயில் எல்ேலாரும் அவளுக்காக அழுது ெகாண்டிருந்தா3கள். அன்னத்ைதக்
கrத்துக்ெகாட்டினா3கள். ெசல்வம் மூைலயில் நின்று அழுதுெகாண்டிருந்தான். கறுப்ேபறிய கூைர
அவள் விழிகைளயும் துருத்தி ெவளிவரும் நாைவயும் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தது. கைடசியாக
கூைரயிலிருந்து கீ ேழ விழுந்து கிடக்கும் ஸ்டூைலப் பா3க்க முயற்சித்தாள். மீ ண்டும் ைககைள
ேமலுய3த்திப் பிடி தள3த்திக் ெகாண்டுவர எண்ணியேபாது ஏேதா ஓ3 அைடயாளமற்ற ெகௗரவம்
அவைளத் தடுத்துக்ெகாண்டிருந்தது.
________________
(1) ஒரு ேபாகம் முடிந்த கரும்பு வயல்கள் அடுத்த முைற தாமாகேவ முைளப்பது.
316
கன்னிைம – கி. ராஜநாராயணன்
317
ேவைலக்கார3களுக்கு மட்டுமில்ைல, பிச்ைசக்கார3களுக்குக்கூட நாச்சியாரம்மா என்றால்
‘குலெதய்வம்’தான். அவளுக்கு என்னேவா அப்படி அடுத்தவ3களுக்குப் பைடத்துப் பைடத்து
அவ3கள் உண்டு பசி ஆறுவைதப் பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பதில் ஒரு ேதவ திருப்தி.
318
விளக்கின் ஒளியில்தான் அவள் எவ்வளவு அழகாகப் பிரகாசிக்கிறாள். அழகுக்கும்
விளக்கின் ஒளிக்கும் ஏேதா சம்பந்தம் இருக்கிறது. கறிக்கு உப்ைபப்ேபால் அழகுக்கும் அதி ருசி
கூட்டுகிறதுேபாலும் விளக்கு.
319
‘காடாய்’ ெவடித்துக் கிடந்தது; பச்ைச வானத்தில் நட்சத்திரங்கைளப்ேபாேல. ரங்ைகயா தன்
மடியிலிருந்த கம்பரக் கத்தியால் கருைவக் குச்சிையச் சீவி, பல் ேதய்க்கத் தனக்கு ஒன்று
ைவத்துக்ெகாண்டு எனக்கு ஒன்று ெகாடுத்தான். ேபாக இன்ெனான்று தயா3 ெசய்து
ைவத்துக்ெகாண்டான்!
********
320
பா3த்ேதாம் யாவரும். அவன் என்ைன மட்டிலும் ‘ராஜா, இங்ேக வா’ என்று தனியாகக் கூப்பிட்டு
விஷயத்ைதச் ெசான்னான்.
321
பதித்துக்ெகாண்டு பீச்சித் துப்புவா3. அது கம்மந்தட்ைடகைளெயல்லாம் தாண்டித் தூரப்ேபாய்
விழும்.
********
322
நான் நாச்சியாரம்மாைவக் கல்யாணம் ெசய்து அைடந்து ெகாண்ேடன். ஆனால்
அவளிடமிருந்து எைதேயா பிrத்துவிட்ேடன்.
323
கல்யாணத்துக்கு முன் நாச்சியாரு, நின்ற கண்ணிப்பிள்ைள ேசகrத்து ெமத்ைதகள்,
தைலயைணகள் ைதப்பாள். ெமத்ைத உைறகளிலும் தைலயைண உைறகளிலும் பட்டு நூலால்
ேவைலப்பாடுகள் ெசய்வாள். அவள் தனியாக உட்கா3ந்துெகாண்டு நிம்மதியாகவும் நிதானமாகவும்
ேயாசித்து ேயாசித்துச் ெசய்யும் அந்தப் பின்னல் ேவைலகளில், தன் கன்னிப் பருவத்தின்
எண்ணங்கைளயும் கனவுகைளயுேம அதில் பதித்துப் பின்னுவதுேபால் ேதான்றும். இைடயிைடேய
அவளுக்குள் அவளாகேவ குறுநைக ெசய்து ெகாள்வாள். சில சமயம் ேவைலையப் பாதியில்
நிறுத்திவிட்டுப் பா3ைவ எந்தப் ெபாருள்ேபrலும் படியாமல் ‘பா3த்து’க்ெகாண்ேட இருப்பாள்.
அப்புறம் நHண்ட ஒரு ெபருமூச்சு விட்டுவிட்டு மீ ண்டும் ைதயலில் மூழ்குவாள்.
324
ஒற்றிக்ெகாண்டு அைத எடுத்து ஜன்னலில் ைவத்தாள். பின்பு லஜ்ைஜேயாடு சிrத்துத்
தைலகவிந்துெகாண்ேட, நழுவும் மா3பு ேசைலைய வலதுைகயினால் மா3ேபாடு ஒட்ட
ைவத்துக்ெகாண்டு ெமதுவாக அந்த இடத்ைத விட்டு நழுவினாள்.
********
கணக்கில் ஒரு ஐந்து ரூபாய் ெசாச்சம் உைதத்தது. அந்த ரூபாய்க்கான கணக்கு என்ன என்று
என்னிடம் ேகட்டாள்.
325
’எல்லாத்ைதயும் எடுத்துைவ
326
ேகாமதி – கி. ராஜநாராயணன்
327
இவனுக்கு ஒேர ஒரு கைல அற்புதமாகக் ைகவந்திருந்தது. சைமயல் பண்ணுவதில்
இவனுக்கு நிக3 இவேனதான். விருந்து நாட்களில் ேகாமதி ேகாமதி என்று இவனுக்கு ஏகப்பட்ட
கிராக்கி.
*********
சுேலா சிrத்தாள். சிrத்துவிட்டு, “இேதா - இது ஐநூறு ரூபாய் விைல - “ அவள் வாயிலிருந்து
ஒரு மதுரமான வாைட வசியது.
H
328
சுேலா மீ ண்டும் சிrத்தாள். ெபண்ைமக்ேக உrய நாணம் கலந்த சப்தமில்லாத குமிழ்ச் சிrப்பு
வந்து அவைளக் குலுக்கியது.
329
இளப்பம் ஓரளவு நHங்கியது. அவைன பrவாகவும் இரங்கத்தக்க ஒரு ஜHவனாகவும், தங்கேளாடு,
தங்கள் இனத்ேதாடு ேச3ந்த ஒரு ஆத்மாவாகவும் நடத்தினா3கள்.
”ேகாமதி”
*********
330
“கருப்பும் சிகப்புமாய் - நான்
கலந்துடுத்தும் நாைளயிேல
ேச3ந்துடுத்தும் நாைளயிேல
நிரந்துடுத்தும் நாைளயிேல
கழுத்திலிட்டுப் ேபானியேள
கழுத்ைத அறுக்காேதா
இடுப்ைப முறிக்காேதா”
“ேசாளம் இடிக்ைகயிேல
கருவைளவி ேசதமாகும்.......”
*********
331
அதிகாைலயில் பரபரப்பாகவும் உற்சாகமாகவும் ேகாமதி ேவைல ெசய்துெகாண்டு
இருந்தான். ெபண்கள் குளிக்கும் அைறகளில் ெகாண்டுேபாய் ெவந்நH3 ெராப்புவதும், ேசாப்புகளும்
துவாைலகைளக் ெகாண்டு ெகாடுப்பதும் அவ3களுக்கு முதுகு ேதய்த்துவிடுவதுமாக வழக்கமான
ேவைலகளில் பம்பரமாகச் சுழன்றுெகாண்டிருந்தான். அவனுைடய சுதாrப்புக்கு இன்று ஒரு
காரணமுண்டு. சுேலாவின் அண்ணன் ரகு பட்டணத்திலிருந்து இன்று மாைல lவுக்கு வருகிறான்.
தன் அண்ணைனப் பற்றி சுேலா ேகாமதியிடம் பல சந்த3ப்பங்களில் ெசால்லக் ேகட்டிருக்கிறான்...
அவருக்கு என்ெனன்ன சைமயல் வைககள் பிடிக்கும் என்ெறல்லாம் ேகட்டுத்
ெதrந்துெகாண்டிருந்தான் ேகாமதி.
332
தைலயிலுள்ள பூைவ சrப்படுத்திக் ெகாண்டான். பால் டம்ளைர ஒரு தட்டில் எடுத்துக் ெகாண்டு
மாடிைய ேநாக்கி இப்ெபாழுதுதான் புதுப்ெபண் முதல் இரவுக்குப் ேபாகிறைதப்ேபால் அடிேமல்
அடிைவத்து ஏறிச் ெசன்றான். தட்ேடாடு ைக நடுங்கியதால் எங்ேக பால் ெகாட்டி விடுேமா என்று
நிைனத்து தம்ளைர ஒரு ைகயால் பிடித்துக்ெகாண்ேட ேபானான்.
333
*********
*********
334
அந்த ஜன்னல் வழியாய்க் குளிப்பைறக்குள் திருட்டுத்தனமாக ேவறு எைதேயா பா3ப்பதுேபால்
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ேகாமதி, சுேலா இந்த நாடகத்ைதெயல்லாம் ஒன்று விடாமல்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தாள். அவளால் சிrப்ைப அடக்க முடியவில்ைல. கண்களில் பிதுங்கும்
கண்ணைரத்
H துைடத்துக் ெகாண்ேட அப்பால் ேபாய்விட்டாள்.
*********
*********
335
இரவுச் சாப்பாடு முடிந்தது. வழக்கம்ேபால் ேகாமதி ரகுவுக்கு பால் எடுத்துக்ெகாண்டு
ேபானான். ரகு தனியாக உட்கா3ந்து ஏேதா எழுதிக்ெகாண்டிருந்தான். பக்கத்தில் ெகாண்டு வந்து
ைவத்துவிட்டு எதிேரயுள்ள கண்ணாடியில் தன் முகத்ைத இப்படியும் அப்படியுமாக ஒரு தடைவ
பா3த்துக்ெகாண்டான். மீ ண்டும் பக்கத்தில் வந்து உராய்ந்துெகாண்டு “பாைலச் சாப்பிடுங்ேகான்னா;
ஆறிப்ேபாகிறது” என்று ெகாஞ்சலாகச் ெசான்னான். ெசான்னேதாடு அவன் நின்றிருந்தாலும்
ரகுவிற்கு ேகாபம் வந்திருக்காது; நாடிைய ேவறு ெதாட்டுத் தாங்கினான். ரகு ேபனாைவ
எறிந்துவிட்டு அப்படிேய ேகாமதியின் ெசவிட்டில் ஓங்கி ஒரு அைற விட்டான். இைத ேகாமதி
எதி3பா3க்கவில்ைல. கன்னத்ைதக் ைகயால் ெபாத்திக்ெகாண்டு ரகுைவப் பா3த்து சிrக்க
முயன்றான்; சிrக்கமுடியவில்ைல. பீதியும் சிrப்பும் மாறிமாறி முகத்தில் ேதான்றி இறுதியில் பீதி
முற்றி பயங்கரமாக முகம் மாறியது. இது ரகுவுக்கு இன்னும் ஆேவசத்ைத உண்டு பண்ணியது. தன்
வலது காைல உய3த்தி ஓங்கி அவன் ெநஞ்சில் உைதத்துத் தள்ளினான்.
“ேகாமதி! ேயய் ேகாமதி; கதைவத் திற” என்று அன்ேபாடு ேகட்டான். ேகாமதியும் கதைவத்
திறந்தான். தைலவிrேகாலமாக கண்கள் வங்கப்
H பா3க்கப் பாவமாக இருந்தான்.
336
“இந்தா இைத ைவத்துக்ெகாள்” என்று அந்தப் ெபாட்டலத்ைத ேகாமதியிடம் ெகாடுத்தான்
ரகு. அைத தைலகுனிந்தவாேற ெமௗனமாக வாங்கிக்ெகாண்டான். “அதில் என்ன இருக்கிறது என்று
பா3!”
337
எதிேரயுள்ள ஜன்னல் வழியாக இப்ெபாழுது நன்றாகப் பா3க்க முடிந்தது சுேலாவால்.
அைடயாளம் கண்டுெகாண்டாள். ேசைலயுடுத்திக்ெகாண்டிருந்த அது ேவறு யாருமில்ைல.
ேகாமதிதான்!
338
பிரசாதம் – சுந்தர ராமசாமி
339
ஆனால் ெபான்னம்ைம ேபாட்ட திட்டெமல்லாம் நிைறேவறுவதற்கு இன்னும் ஐந்து ரூபாய்
ேவண்டும். ஐம்பது ரூபாய் ெசலவாகும். ஆனால் ெபான்னம்ைம அவனிடம் ஐந்து ரூபாய்தான்
ேகட்டாள். துணிமணி கடனாக வாங்கிக் ெகாண்டு வந்துவிட்டாள். அைத இரேவாடு இரவாகத்
ைதக்கவும் ெகாடுத்து விட்டாள். சீட்டுப் பணம் பிடித்து குழந்ைதக்கு மாைல வாங்கி விட்டாள். பால்
விற்று அைதயும் அைடத்து விடுவாள். பிறந்தநாைள ஒட்டிய சில்லைறச் ெசலவுக்காகத்தான் அவள்
பணம் ேகட்டாள். ஐந்து ரூபாய்க் காசு. வட்டில்
H காலணா கிைடயாது. காலணா என்றால் காலணா
கிைடயாது. அன்று ேததி இருபத்ைதந்து.
அவன் பா3ைவ தாழ்ந்து பறக்கும் பருந்தின் நிழல் மாதிr ஓடிற்று. நHளமாக ஓடிற்று. வட்டம்
ேபாட்டது. குறுக்கும் மறுக்கும் பாய்ந்தது.
‘ஒன்றும்’ அகப்படவில்ைல.
ச3வஸில்
H புகுந்த பின்பு இன்றுேபால ஒருநாளும் விடிந்ததில்ைல. யா3 முகத்தில்
விழித்ேதாெமன்று ேயாசித்தான். கண் விழித்ததும் எதிேர சுவ3க் கண்ணாடியில் தன் முகம்
ெதrந்தது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. சிrத்துக்ெகாண்டான்.
340
ெபாழுது ேபாய்க்ெகாண்ேட இருந்தது. ‘ஒன்றும்’ அகப்படாமேலேய ெபாழுது
ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தது.
341
அந்தி மயங்குகிற சமயம் ‘கூல்டிrங்’ கைடயில் ‘ஸ்பிrட்’ வியாபாரம் ஆரம்பமாகும்.
மதுவிலக்கு அமுலிலிருக்கும் பிராந்தியம் இது. கைடயின் வாசலில் ேபாய் நின்றுவிட்டால் ேபாதும்.
மாதாந்திரப்படி ைகயில் விழுந்துவிடும். பிறந்தநாைள ஜமாய்த்து விடலாம்.
சந்திலிருந்து ஒரு குதிைர வண்டி திரும்பி ெமயின் ரஸ்தாவில் ஏறிற்று. சாரதி சிறுபயல்.
மீ ைச முைளக்காத பயல். அவனும் விளக்ேகற்றி ைவத்திருக்கிறான்!
“ேலய், நிறுத்து.”
குதிைர நின்றது.
“ஒங்கப்பன் எங்கேல?”
“வரேல.”
“ஏனாம்?”
”படுத்திருக்காரு/”
342
“என்ன ெகாள்ேள?”
‘வவுத்ெத வலி.”
“எட்டணா எடு.”
“என்னாது?”
“எட்டணா எடுேல.”
“ஒம்மாண இல்ைல.”
“ேமாைறையப் பாரு. ஓடுெல ஓடு. குதிைர வண்டி வச்சிருக்கான் குதிைர வண்டி. மனுசனாப்
ெபாறந்தவன் இதிேல ஏறுவானாேல.”
குதிைர நக3ந்தது.
343
அப்ெபாழுது தபால் நிைலயத்ைத ேநாக்கி ஒரு கனமான உருவம் வருவது ெதrந்தது.
எங்ேகா பா3த்த முகம் ேபாலிருந்தது. கிருஷ்ணன் ேகாயில் அ3ச்சகேரா?
அ3ச்சக3 ைகயில் ஒரு நHள உைற. எழுந்து பின்னால் ெசன்றான். அ3ச்சக3 தபால்
ெபட்டியருேக ெசன்று விட்டா3.
“ேவய்?”
சட்ெடன்று திரும்பினா3.
“இங்ேக வாரும்.”
”ேபாடாெம வாரும்.”
344
அ3ச்சக3 முன்னால் வந்து நின்றா3.
“அெதன்னது ைகயிேல?”
“கவ3.”
“என்ன கவரு?”
“ெகாண்டாரும் பாப்பம்.”
345
“இந்தக் கவ3 உம்ம ைகயிேல எப்படி சிக்கிச்சு?”
“வாயிேல ெகாளுக்கட்ைடேயா?”
அதற்கும் பதிலில்ைல.
“நான் ெசால்றெத ெகாஞ்சம் ெபrய மனஸு பண்ணி தயவாக் ேகக்கணும். எனக்குப் ேபாராத
காலம். இல்ைலன்னா...”
“எனக்குப் ேபாராத காலம். இல்ெலன்னா இந்த ஸந்தி ேவைளயிேல, நட்ட நடுக்க ஏேதா
திருடன் மாதிr, ஏேதா ெகாள்ைளக்காரன் மாதிr, ரவுடி மாதிr, ேஜப்படிக்காரன் மாதிr...”
346
”அட சட்! விசயத்ைத கக்கித் ெதாைலயுேம. இளு இளுன்னு இளுக்கான் மனிசன்.”
“ேபாற வளியில இந்தக் கவ3 ேராட்டிேல படுத்துக்கிட்டு, அ3ச்சகேர வாரும் வாரும்னு கூவி
அளச்சதாக்கும்!”
“நான் ெசால்றத ெகாஞ்சம் ெபrய மனஸு பண்ணி தயவாக் ேகக்கணும். ெதாங்கற தபால்
ெபட்டியிேல இந்தக் கா3ெட ேபாடப் ேபாேனன். ேபாட முடியெல.”
“ைக சுளிக்கிடிச்ேசாவ்?”
“அட...டா...டா!”
“இந்தக் கா3ெட ஆனமட்டும் உள்ேள தள்ளிப் பா3த்ேதன். தள்ளித் தள்ளிப் பா3த்ேதன். உள்ேள
ேபாகமாட்ேடன்னு ெசால்லிடுத்து.”
“ெசால்லும் ெசால்லும்”
347
“ெதாங்கற தபால் ெபட்டி வாய் நுனியிேல அப்படிேய ெரண்டு விரெல மட்டும் உள்ேள விட்டு
நHளக்கவெர ெவளியிேல எடுத்ேதன்.”
“அபார மூெள!”
”ெதாங்கற தபால் ெபட்டி வாயிெல ெரண்டு விரல் மட்டும் விட்டுக் கவைர ெவளியிெல
எடுத்து, கா3ைடயும் கவைரயும் ேசத்துப் ேபாடப் பாத்ேதன். முடியெல.”
“முடியாது முடியாது.”
“தள்ளித் தள்ளிப் பா3த்ேதன். கவ3 மடிஞ்சு மடிஞ்சு வாெய அடச்சது. என்ன ேசறதுனு
ெதrயெல. திருதிருன்னு விழிக்கேறன். ேமைலயும் கீ ைழயும் பாக்கேறன். முன்னும் பின்னும்
ேபாகெல எனக்கு. என்னடா ேசறதுன்னு ேயாசிச்ேசன். சr, அந்த நதHக்கிருஷ்ணன் விட்ட வழின்னு
மனெச ேதத்திண்டு, ெபrய தபாலாபீஸிெல ெகாண்டு வந்து ேசத்துப்புடறதுன்னு தH3மானம்
பண்ணிண்டு வேறன்.”
348
அ3ச்சக3 எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழின் ைககைளப் பிடித்துக் ெகாண்டு ெகஞ்சினா3.
அவ3 அைடந்த கலவரம் ேபச்சில் ெதrந்தது. ஸ்பrசத்தில் ெதrந்தது. முகத்தில் பிேரதக்கைள
தட்டிவிட்டது.
”நான் ெபாய் ெசால்லெல; நான் ஒரு தப்பும் பண்ணெல. நான் ெசால்றது சத்தியம்.
நதHக்கிருஷ்ணன் ேகாவில் மூலவிக்கிரகம் சாட்சியாச் ெசால்ேறன். நான் ெசால்றது ெபாய்யானா,
சுவாமி சும்மாவிடாது. கண்ெணப் புடுங்கிப்புடும். ைகெயயும் காைலயும் முடக்கிப்புடும்.”
349
ஆனால் வாையத் திறந்தாேல முதுகில் அைற விழுேமா என்று பயந்தா3. ேமலும்
அவருக்குத் ெதாண்ைடைய அைடத்தது. நிமிஷத்திற்கு நிமிஷம் வயிற்றிலிருந்து கனமான ஏேதா
ஒன்று ேமெலழும்பி ெநஞ்ைசக் கைடந்தது. துக்கத்ைத விழுங்கி விழுங்கிப் பா3த்தா3. ேராட்டிேலேய
அழுதுவிடுேவாேமாெவன்று பயந்தா3.
சிறிதுதூரம் ெசன்றதும் நின்றா3 அ3ச்சக3. ெதரு விளக்கின் ஒளி அவ3 முகத்தில் விழுந்தது.
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அவ3 முகத்ைதப் பா3த்தான். கண்கள் சிவந்திருந்தன. அ3ச்சக3
துண்டால் மூக்ைகத் துைடத்துக்ெகாண்டு ெசான்னா3:
“நான் என்ன ேவய் ெசய்ய முடியும்? நான் என் டியூட்டிெய கெரக்டா பாக்கிற மனுஷன்.”
“இன்ஸ்ெபக்ட3 விட்டுடுவாேரா?”
350
”என்னது?”
351
“என்னது?”
“ெஹட் கான்ஸ்டபிள்.”
”எஸ். ஸி. முன்னாெல ேபாய் இளிக்கணும். அதிேலயும் ெபrய சீண்ட்றம் புடிச்ச மனிசன்
அவன். உடேன ெகாம்புெல ஏறிடுவான். கால் ேமேல காெலப் ேபாட்டுக்கிடுவான்.”
“அது சrதான் ேவய். உம்ம வயித்திேல மண்ணடிக்கணுங்கற ஐடியா ெகடயாது எனக்கு. எச்.
ஸி. ஒரு மாதிr ஆளு. ஈவு இரக்கம் அவன் ேபான வளியிேல கிைடயாது. ேமலும் ெபrய
துட்டுப்பிடுங்கி.”
”என்னது?”
352
“என்ன ெகாடுக்கணும்?”
“அஞ்சா? பத்தா?”
“பத்து ரூபாயா!”
“ஏன் ேவய்?”
353
“இப்ேபா யாரு ேவய் தரணும்னு களுத்ெதப்புடிக்கா? யாேரா லஞ்சம் புடுங்குதாப்ெல படுதHேர.
துrசமா நடவும். இன்ஸ்ெபக்ட3 வட்டுக்குப்
H ேபாகுதுக்கு முன்னாடி ேபாயுடணும். ெகாஞ்சம்
கஷாயம் குடிச்சாத்தான் உடம்புக்கு சrப்பட்டு வரும் உமக்கு.”
”என்ன ெதrயுது?”
354
“ஏனாம்?”
“நH3 ெசால்றது சr. என்ெனக் காப்பாத்தணுங்கற ெநனப்பு ெராம்ப இருக்கு உமக்கு. அந்த
எச்.ஸி.தான் ெபrய ேபராைசக்காரனா இருக்கான். அவன் ேபராைசக்காரனா இருக்கட்டும். நான்
அஷ்டதrத்திரமா இருக்கணுேமா?”
355
“அப்பம் ஒரு காrயம் ெசய்வமா?” என்று ேகட்டான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.
“என்ன?”
356
“என்ன ேசறது? அப்படித்தான் என்ென வச்சிருக்கான் அவன்.”
357
“ஒண்ணுமில்ெல. என் ெகாளந்ெதக்குப் ெபாறந்த நாளு நாைளக்கு. பூைச கீ ைச பண்ணி
ெகாண்டாடணும்னு ெசால்லுது அது. அதுதான் இவrட்ேட ேகட்டுக்கிட்ேட வாேறன். சாமான் கீ மான்
வாங்கணுங்காரு. ஆனா பணத்துக்கு எங்ேக ேபாகுது?”
“இந்தாரும் ஓய், ெகாஞ்சம் நில்லும். என்ன இது? நடுேராட்டிெல நிக்கவச்சுட்டு நH3 பாட்டுக்குக்
கம்பிெய நHட்டேறேர?”
“வட்ெடப்
H பாத்துப் ேபாமய்யா. ேபாட்டு பிராணென வாங்குதHேர.”
358
அ3ச்சகரும் இைமக்காமல் பா3த்தா3. அவருக்கு சற்று பயமாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் அேத
சமயத்தில் அடக்க முடியாத சிrப்பும் வந்தது. இேலசான புன்னைக உதட்டில் ெநளிந்தது. அ3ச்சக3
சிrப்ைப அடக்குவைதயும் அவ3 உதட்டில் சிrப்பு பீறிட்டு வழிவைதயும் கவனித்தான்
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு. சிrப்புப் ெபாத்துக் ெகாண்டு வந்தது அவனுக்கு.
“வட்டுக்குப்
H ேபாம். நானும் வட்டுக்குத்தான்
H ேபாேறன்.” குரல் மிக அைமதியாக இருந்தது.
அ3ச்சக3 அவன் முகத்ைதப் பா3த்தா3. சற்று முன்னால், அவ3 முன் நின்ற ஆள் மாதிrேய இல்ைல.
“நானும் அந்தப் பக்கம்தாேன ேபாகணும். ேச3ந்ேத ேபாறது” என்று கூட நடந்தா3 அ3ச்சக3.
“ஆமாம், அந்த ஆசாமீ ட்ேட ஏேதா ெஜன்ம நக்ஷத்திரம்னு ெசான்ன Hேர. வாஸ்தவம் தானா?
இல்ெல எங்கிட்ெடக் காட்டின டிராமாவுக்கு மிச்சேமா?” என்று ேகட்டா3 அ3ச்சக3.
“என்ன ெகாழந்ேத?”
“ெபாம்புெளப் புள்ேள.”
“தைலச்சனா?”
359
“ஆமா, கலியாணம் முடிஞ்சு பதிெனாண்ணு வருசமாவுது.”
“ஓேஹா, ேபெரன்ன?”
”கண்ணம்மா.”
“வட்டுக்காr
H எைத எைதேயா ெசய்யணும்னு ெசால்லுதா. நான்தான்
இளுத்துக்கிட்டிருக்ேகன்.”
360
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு வாய்விட்டுச் சிrத்தான். “ஒரு பயலும் ைகயிெல சிக்கெல.
நாயா அலஞ்சு பா3த்ேதன். பிறந்தநாள் அயிட்டம் ேவேற மனசிேல உறுத்திட்டு இருந்தது.
அ3ச்சகரானா அ3ச்சக3னு பாத்ேதன். ைகெய விrச்சுட்டீேர! ெபால்லாத கட்ைடதாய்யா நHரு.”
“என்ன ெசய்யுது சாமீ ? இந்த சாண் வயத்துக்காகத் தாேன இந்த எளெவல்லாம். இல்லாட்டி
மூக்ெகப் பிடிச்சுக்கிட்டு உக்காந்திரலாேம.”
361
“பாத்துப் ேபாடும். யாராவது காக்கிச் சட்ைடக்காரன் வந்து புடிச்சுக்கப் ேபாறான். யா3
வட்டிெல
H ேநாவு எடுத்திருக்ேகா?” என்றா3 அ3ச்சக3.
362
“என்ன ெசய்யுதுனு விளங்ெகெல. அதுக்கு முகத்திேல ேபாய் முளிக்கேவ ெவக்கமாயிருக்கு.
ஆயிரம் ெநனப்பு ெநனச்சுக்கிட்டு இருக்கும். சr, நான் வாேறன்” என்று ெசால்லிவிட்டு நடந்தான்
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.
வந்தான்.
“நிச்சயமா தந்துடுேதன்.”
“கண்டிப்பாத் தந்துடணும்.”
363
“தந்துடுேதன்.”
இருவரும் சிrத்துக்ெகாண்டா3கள்.
364
ரத்னாபாயின் ஆங்கிலம் – சுந்தர ராமசாமி
365
அக்காவும் தங்ைகயும் மாறி மாறித் ேதாற்றுக் ெகாண்டிருந்தா3கள். “அவமானம்.. அவமானம்” என்று
ரத்னாபாய் ஆங்கிலத்தில் முணுமுணுத்தாள், “என் குழந்ைதகளா இைவ? இல்ைல. இல்லேவ
இல்ைல. ஜாண்சனின் குழந்ைதகள். ேவட்ைடக்காரனின் குழந்ைதகள். வலிக்கிற பல்ைல,
ஊசிேபாட்டு உண3வு இழக்கச் ெசய்யாமல், வலிேயாடு பிடுங்குகிறவனின் குழந்ைதகள்.
அவனுைடய சதா ரத்தச் சிவப்ேபறிய கண்களும், முரட்டுக் ைககளு, ைககளிலும் மா3பிலும் கரடிக்கு
முைளத்திருப்பதுேபால் கருமயிறும்.... கடவுேள, ஏன் என் மனத்தில் வைசையப் புகுத்துகிறாய்?”
என்று வாய்விட்டு அரற்றினாள் ரத்னாபாய். ஏன் இவ்வாறு துரதி3ஷ்டம் பிடித்துப்ேபாேனன்? அம்மா
ெசால்வாள் உலகம் வயிெறrந்துவிட்டது என்று...
366
முரட்டுத்தனத்தால் சூைறயாடப்பட்டு விட்டதா?’ கதைவத் திறந்து பா3க்கிறேபாது கிழவ3 அங்கு
நின்று ெகாண்டிருந்தால், தனது காrயங்கள் சுமாரான ெவற்றிக்குத் திரும்பும் என்றும்,
அப்படியில்லாத வைரயிலும் இப்ேபாது இருப்பதுேபாலேவ இருக்கும் எனவும் கற்பைன ெசய்து
ெகாண்டு கதைவத் திறந்தாள். கிழவ3 இருந்த இடத்திேலேய உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தா3.
ரத்னாபாய் மீ ண்டும் உள்ேள நுைழந்து, “நான் ெசால்வது காதில் விழுகிறதா?” என்று உரக்கக்
கத்தினாள். மீ ண்டும் முனகல் ேகட்டது. முகம் ேலசாகத் திரும்பியதும் கைடவாயில் எச்சில்
வழிவது ெதrந்தது. “மிருகம். மிருகம். மிருகத்திலும் ேகவலம்” என்று அவள் வாய்
முணுமுணுத்தது. சிறு சுவ3 அலமாrையத் திறந்து இரண்டு மாத்திைரகைள ஒரு புட்டியிலிருந்து
எடுத்துக்ெகாண்டு கிழவ3 முன்னால் வந்தாள். “இைத விழுங்கிவிட்டு உட்கா3ந்து இரும்” என்று
ெசால்லிவிட்டுப் படியிறங்கிக் கீ ேழ வந்தாள்.
367
எங்கள் ஊrல் அந்தக் காலத்திலிருந்த ெபrய வட்டுப்
H பிள்ைளகளில் அேநக3 அவளுக்குக் காதல்
கடிதங்கள் எழுதியிருக்கிறா3கள். ரத்னாபாய் ஒரு ஆங்கிலப் பிrைய என்ற ெசய்தி அப்ேபாேத
அடிபட்டுக் ெகாண்டிருந்ததால், ஒவ்ெவாருவரும் தங்களுக்குத் ெதrந்த கடுைமயான ஆங்கில
வா3த்ைதகைள எல்லாம் தாங்கள் எழுதிய காதல் கடிதங்களில் திணித்து, அதற்குேமல் தங்களுக்குத்
ெதrந்த ஆங்கிலக் கவிைதகைளயும் ேச3த்திருந்தா3கள். இவ்வாறு காதல் கடிதங்கைள எழுதியுள்ள
ைபயன்களின் எந்தப் ைபயைனத் ேத3ந்ெதடுப்பது புத்திசாலித்தனமானது என மீ ராபாய் டீச்ச3 தனது
மனத்தில் ஓயாமல் கணக்கு ேபாட்டு வந்தாள். அவள் மனத்தில் தன் ெபண்ணுக்குத் ெதrயாத ெபrய
பிரச்சிைனயாக இது வள3ந்து வந்திருந்தது. நாள் ேபாகப்ேபாக இந்தப் பிரச்சிைனயின் தHவிர நிைல
தள3ந்தது. இதற்குக் காரணம், ரத்னாபாய்க்குக் காதல் கடிதங்கள் எழுதிய ைபயன்களில் அேநக3
தங்கள் படிப்ைப முடித்துக்ெகாண்டு தங்கள் மாமன் மகைளேயா அல்லது அத்ைத ெபண்ைணேயா
அல்லது தாய் தகப்பன் ேதடிச் ேச3த்த ேவறு உறவுப்ெபண்ைணேயா கட்டிக்ெகாண்டு பம்பாய்,
கல்கத்தா என்று மைறந்தா3கள். இந்த இைளஞ3களில் யாைரயாவது, விடுமுைற நாட்களில் எங்கள்
ஊ3 திரும்பும்ேபாது மைனவி சகிதம் மீ ராபாய் டீச்ச3 பா3த்துவிட்டால், அன்று இரவு ரத்னாவிடம்,
“அந்த மயில் வட்டுக்கார3
H பிள்ைள அவன் ெபண்டாட்டிையக் கூட்டிக்ெகாண்டு ேபாகிறான்,
பா3த்ேதன். இைதவிட அவன் ஒரு கருங்குரங்ைகக் கட்டிக்ெகாண்டிருக்கலாம்! ெவட்கம் ெகட்ட
பயல்” என்று திட்டுவாள். “அம்மா, அவ3 ெபண்டாட்டி எப்படி இருந்தால் நமக்கு என்ன? எனக்கு வம்பு
பிடிக்காது” என்பாள் ரத்னாபாய். “உன் புத்திக்குத்தான் யாரும் உன்ைனக் கட்டிக்ெகாள்ள
வரவில்ைல” என்று ெகாதிப்பாள் தாயா3. “அது உன்னுைடய பிரச்சிைன அல்ல; என்னுைடயது”
என்று ஆங்கிலத்தில் பதில் ெசால்லுவாள் ரத்னாபாய்.
368
அேநகமாக ஒவ்ெவாரு நாளும் ரத்னாபாய் பள்ளிக்கூடம் ேபாகும் வழியில் ஜாண்சைனப்
பா3ப்பது வழக்கம். பல் ஆஸ்பத்திr முன்னால் லுங்கிையக் கட்டிக்ெகாண்டு அவன் சந்ேதாஷமாக
நின்றுக் ெகாண்டிருப்பான். காைலயில் அவள் பள்ளிக்குப் ேபாகும்ேபாது, அவன் தன்னுைடய
பைழய மாடல் குட்டிக்காைரக் கிளப்ப முயன்று ெகாண்டிருப்பான். நாைலந்து கூலிச் சிறுவ3கள்
பின்னாலிருந்து தள்ளுவா3கள். கா3 கிளம்பியது அத்தைன சிறுவ3களும் கா3 கதைவத்
திறந்துெகாண்டு உள்ேள சாடி ஏறி விழுவா3கள். கா3 ஒரு ரவுண்டு சுற்றிவிட்டு வந்து ஆஸ்பத்திr
முன் நிற்கும். “அந்தச் ெசய்ைக - அதில் நான் கண்ட எளிைம - அந்த ஏைழச் சிறுவ3களும் உங்கைள
அன்னிேயான்னியமாக பாவித்த விதம் - அதற்காக உங்கைள ேநசித்ேதன்” என்று ஆங்கிலத்தில்,
திருமணம் முடிந்த அன்று இரவு ஜாண்சனிடம் ெசான்னாள் ரத்னாபாய். “உன்ைனவிடவும் அழகாக
இருக்கிறது உன் ஆங்கிலம்” என்றான் ஜாண்சன்.
369
“உண்ைமயில் அப்படி எழுதியிருக்க ேவண்டிய அவசியமில்ைல. அதிலும் என் அருைம அம்புவுக்கு”
என்று ரத்னாபாய் மனதிற்குள் ெசால்லிக்ெகாண்டாள். அகஸ்மாத்தாய்ப் படிக்க ேந3ந்தது அந்த
ஆங்கிலக் கவிைதைய. அற்புதமான கவிைத. ஒவ்ெவாரு வா3த்ைதயும் ைவரத்ேதாட்டில் கற்கள்
பதித்த மாதிr இருந்தது. அதில் சில வா3த்ைதகள் ரத்னாவிடம் ஏேதா விதமான மயக்கத்ைத
ஏற்படுத்திற்று. அந்த வா3த்ைதகைளப் பயன்படுத்தி ஒரு பட்டாைடைய வருணித்தால் வ3ணைன
மிக அற்புதமாய் அைமயும் என்று அவளுக்குத் ேதான்றிற்று. அந்த வருணைனைய அன்ேற -
அப்ேபாேத - அம்புவுக்கு எழுதுவைத அவளால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்ைல. “ெபால்லாத
ெபாறிதான் அது” என்று ரத்னாபாய் முணுமுணுத்தாள். “அது சr, எடுக்காத ேசைலைய எடுத்ததாக
நான் ஏன் ெசால்லுகிேறன். எதற்காக? ரத்னா, ெசால்லு, எதற்காக?” என்று ரத்னா ேகட்டுக்ெகாண்டாள்.
ேசைலகைள கவுண்டrல் பரப்பிவிட்டா3கள். “எைதத் ேத3ந்ெதடுப்பது? அம்பு, உனக்கு எது பிடிக்கும்?
உன் சிேநகிதிகளுக்கு எது பிடிக்கும்? உன் சிேநகிதி ஆங்கிலத்தில் ஒரு ேமைத; ஒப்புக்ெகாள்கிேறாம்.
ஆனால் புடைவ ேத3ந்ெதடுப்பதில் அவள் ஒரு அசடு என்று அவ3கள் உன்னிடம் ெசால்லும்படி
ஆகுமா? அல்லது ஆங்கிலத்தில் ெவளிப்பட்ட ருசி புடைவத் ேத3வில் அழுத்தம் ெபறுகிறது
என்பா3களா? பின்வாக்கியத்ைத அவ3கள் ெசால்லேவண்டுெமனில் நான் ேத3ந்ெதடுக்க ேவண்டிய
ேசைல எது? எனக்கு ஏன் இன்று ஆங்கில வா3த்ைதகள் அதி அற்புதமாய் ஓடிவருகின்றன?
அம்புவுக்கு ஒரு நHண்ட கடிதம் எழுதுவதற்கான ேவைள ெநருங்கிவிட்டதா?” மூன்று ேசைலகைளத்
ேத3ந்ெதடுத்தாள் ரத்னாபாய். புதன்கிழைம காைலயில் மீ திப்பணம் தந்து எடுத்துக்ெகாள்வதாய்க்
கைடமுதலாளியிடம் ெசால்லி, சிறிது முன்பணமும் ெகாடுத்துவிட்டு ெவளிேயறினாள்.
அன்று இரவு ரத்னாபாய் அம்புவுக்கு ஒரு நHண்ட கடிதம் எழுதினாள். அதன் கைடசி பாராவில்
“ேசைலகள் எடுத்து அனுப்பி விட்ேடன். உனக்கும் உன் சிேநகிதிகளுக்கும். நHயும் உன் சிேநகிதிகளும்
அைதக் கட்டிக்ெகாண்டு கல்லூr முன்னால் (அதன் ெவளிச்சுவ3, கல்லால் எழுப்பப்பட்டது)
நிற்பதாய் கற்பைனயும் பண்ணியாயிற்று. ஒன்று ெசால்லி விடுகிேறன். நH உன் ேசைலக்குப் பணம்
அனுப்பினால் எனக்குக் ெகட்ட ேகாபம் வரும். எனக்குத் தரேவண்டியது உன் புைகப்படம், அந்தப்
புடைவயில். ஐேயா! என் சிேநகிதிக்கு என்னால் நஷ்டம் என்று இைளத்துப்ேபாய்விடாேத. இங்கு
பிள்ைளகள் ேதாற்றுக்ெகாண்டுதான் இருக்கிறா3கள். பல்வலிக்கும் குைறவில்ைல” என்று
எழுதியிருந்தாள்.
370
விகாசம் – சுந்தர ராமசாமி
371
”ேடய், குளிச்சு சாப்பிட்டுட்டு ஆைனப்பாலம் ேபா” என்றா3 அப்பா. “ேபாய் ராவுத்தைரக்
ைகேயாட கைடக்குக் கூட்டிக்ெகாண்டு வந்துடு. நான் ேபாய் வண்டி அனுப்பேறன்” என்றா3.
நான் அப்பா முகத்ைதயும் அம்மா முகத்ைதயும் மாறி மாறிப் பா3த்ேதன். கைடயில் முன்
தினம் ராவுத்தருக்கும் அப்பாவுக்கும் நடந்த ேமாதைலப்பற்றி அம்மாவிடம் ெசால்லியிருந்ேதன்.
“அவ3 இல்லாம உங்களுக்கு முடியுமா முடியாதா?” என்று ேகட்டாள் அம்மா. “எத்தைன
வருஷமாச்சு இந்தக் கூத்து” என்றாள். “விலகறதும் ேசத்துக்கறதும்” என்றாள்.
அப்பாவின் முகம் சிவந்தது. ேமலும் சிவந்தால் மூக்கு நுனியில் ரத்தம் கசிந்துவிடும் என்று
ேதான்றிற்று.
372
பா3த்து, “முன் ேகாபேம அவ3 என்றால் எப்படி சாந்தம் ெகாள்ள முடியும்?” என்று ேகட்ேடன். அம்மா
சிrத்தாள். மறுகணம் சடக்ெகன்று முகத்ைதக் கடுைமயாக்கிக்ெகாண்டு, “ெராம்ப இலட்சணம்தான்.
புத்தியுள்ள பிள்ைள என்றால் ராவுத்தைரக் கூட்டிக் ெகாண்டு கைடக்குப் ேபா” என்றாள்.
தன்ெநஞ்சின் மீ து வலது ைகைய ைவத்துக்ெகாண்டு “அவ3 என்ன ேபசியிருந்தாலும் அதற்காக நான்
வருத்தப்படேறன்னு ெசால்லு” என்றாள்.
373
இருக்கும் திைசையப் பா3த்து ராவுத்த3 கும்பிடுவது வழக்கம். அன்று அவ3 விைட ெபற்றுக்
ெகாள்ளவில்ைல. அதாவது விைடெபற்றுக் ெகாண்டுவிட்டா3.
374
“இன்னிக்கு என்ன, ேவட்டி கட்டிக்கிட்டாப்ல!” என்றா3.
“ேதாணிச்சு” என்ேறன்.
“என்ன கைர?”
“குண்டஞ்சி.”
”அப்படிேயதான்” என்ேறன்.
375
“அம்மா உங்கைளக் கைடக்குக் கூட்டிண்டு ேபாகச் ெசான்னா. அப்பா ஏதாவது முன்பின்னா
ேபசியிருந்தாலும் அதுக்காக அம்மா வருத்தப்படறதாகச் ெசால்லச் ெசான்னா. தப்பா
எடுத்துக்கப்படாதாம். தட்டப்படாதுன்னும் ெசான்னா” என்ேறன்.
அந்த வருடம் ஓணம் விற்பைன நன்றாக இருந்தது. படு உற்சாகமாக இருந்தா3 ராவுத்த3.
தன்ைனச் சுற்றி முண்டி ேமாதும் கைடப் ைபயன்கைள எப்ேபாதும்ேபால் அனாயாசமாகச்
சமாளித்தா3. அபிமன்யு தன்னந்தனியாகப் ேபாrட்டது ேபால் இருந்தது. துணியின் அளவும்
விைலயும் காதில் விழுந்த மறுகணம் விைட ெசால்கிறது வாய். என்ன ெபாறி மூைளக்குள்
இருந்தேதா அந்த ெதய்வத்துக்குத்தான் ெவளிச்சம். விைட ெசால்ல ஒரு கணம்கூடத்
ேதைவயில்லாத அந்தப் ெபாறி என்ன ெபாறிேயா? பதினாறு அயிட்டங்களுக்குப் ெபருக்கி
வrைசயாக விைட ெசால்லி விட்டு, “அயிட்டம் பதினாறு, கூட்டுத்ெதாைக ரூபா 1414, ைபசா 25”
என்று கூறும் அந்தப் ெபாறிைய மனித மூைள என்று எப்படிச் ெசால்ல முடியும்? அவ்வளவும்
கரும்பலைகயில் எழுதிப்ேபாட்டிருந்தால்கூடப் பா3த்துக்கூட்ட எனக்கு அைர மணி ேநரம் பிடிக்கும்.
இங்ேகா விைட மின்னல் அடிக்கிறது. ஒரு பிசகு விழுந்ததில்ைல அன்று வைரயிலும்.
ஒரு நாள் ஓ3 ஒற்ைறக்காைள வண்டி கைட முன்னால் வந்து நின்றது. முன்னும் பின்னும்
ெவள்ைளப் படுதா ேபாட்டு மூடிக் கட்டிய வண்டி. வண்டிக்குள் இருந்து ‘ஓ’ெவன்று ெபண்களின்
ஓலம். குஞ்சு குளுவான்களின் கத்தல்கள்.
ராவுத்தrன் வடு
H ஏலத்திற்கு வந்து விட்டதாம்! சாமான்கைளத் தூக்கி ெவளிேய
வசுகிறானாம்
H அமீ னா.
376
“எனக்கு என்ன ெசய்யணும்னு ெதrயலிேய, ஆண்டவ” என்று கதறினா3 ராவுத்த3.
குழந்ைத மாதிr அழத் ெதாடங்கி விட்டா3. அப்படி அவ3 அழுது ெகாண்டிருந்தேபாது, கைடச்
சிப்பந்தி ேகாலப்பன் பில்லுடன் வந்து, “13 ரூபா 45 ைபசா; 45 மீ ட்ட3 70 ெசன்டி மீ ட்ட3” என்றான்.
அழுைகைய நிறுத்தி விட்டு “எழுதிக்ேகா, 614 ரூபா 66 ைபசா” என்றா3 ராவுத்த3. இப்படிச்
ெசால்லிவிட்டு அப்பா இருந்த கல்லாப் ெபட்டி பக்கம் திரும்பி, “ஐயா, வட்டியும் முதலுமா ஐயாயிரம்
ரூபாய்க்கு ேமல் ேகா3ட்டிேல கட்டணுேம.... நான் எங்ேக ேபாேவன் பணத்துக்கு” என்று கதறினா3.
377
“புத்தி ேமாசம் ேபாயிட்ேடன் ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3 இரு ைககைளயும் கூப்பியபடி.
“மிஷினா?”
நான் காகிதத்ைத எடுத்துப் ெபருக்கிப் பா3த்ேதன். “விைட சrதான் அம்மா” என்று கத்திேனன்.
நான் அன்று பூராவும் அைத ைவத்து அைளந்து ெகாண்ேட இருந்ேதன். இரவு தூங்கும்ேபாது
கூட பக்கத்தில் ைவத்துக் ெகாண்டு தூங்கிேனன். ஆகக் கஷ்டமான கணக்குகைள எல்லாம் அதற்குப்
ேபாட்ேடன். ஒவ்ெவான்றுக்கும் விைட சrயாகச் ெசால்லிற்று அது. ேகாமதி ெசான்னது நிைனவுக்கு
வந்தது. ‘தாத்தா எப்படி நிமிட்ல ேபாடறHங்க கணக்ைக?’ என்று ேகட்டதாம் ேகாமதி. ‘மூைளயில்
378
மூணு நரம்பு அதிகப்படியாக இருக்கு’ என்றாராம் ராவுத்த3. அந்த அதிகப்படியான நரம்புகள் எப்படி
இந்த மிஷினுக்குள் வந்தன? ஆச்சrயத்ைத என்னால் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல.
ேகாமதியிடம் ெகாண்டுேபாய்க் காட்டிேனன். ேகாமதியும் மாறிமாறிக் கணக்குப் ேபாட்டுப் பா3த்தது.
“எனக்கும் சrயா வருேத” என்றது. “தாத்தாைவ விட இது ெபால்லாதது” என்றது.
379
நைடப்பிணம் ேபால் ஒவ்ெவாரு நாளும் ராவுத்த3 கைடக்கு வந்து ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தா3.
சிrப்பு, சந்ேதாஷம், இடக்கு, கிண்டல், குத்தல் எல்லாம் அவைரவிட்டு உதி3ந்து ேபாய் விட்டிருந்தன.
குரல் இறங்கிப் ேபாய்விட்டது. உடம்புகூட சற்று இைளத்ததுேபால் இருந்தது.
“பத்து மீ ட்ட3 ெகாடுத்திருக்ேக. பத்து ரூபாய் ேபாயிருக்குேம. ஐய3 முதல அள்ளித் ெதருவுல
ெகாட்டவா வந்திருக்ேக?” என்று அதட்டினா3 ராவுத்த3.
380
“ஒரு ஞாபகம்தான் ஐயா” என்றா3.
“4 ரூபா 10 ைபசா.”
381
“ஐேயா, கட்டலிேய!” என்று ெசான்ன அப்பா, “ேகாலப்பா” என்று கூப்பிட்டா3.
“ஒவ்ெவாருத்தருக்கும் ஒரு குரல் இருக்கு. ஒரு மணம் இருக்கு. இன்னிக்கு அவன் குரலும்
இல்ேல, மணமும் இல்ேல.” இப்படிச் ெசால்லிவிட்டு, “முருகா” என்று கூப்பிட்டா3 அவ3.
முருகன் வந்தான்.
“ஐயா, பத்து ேவஷ்டிக்கு விைல ேபாட்டு வச்சீங்க. ஏளு ேவட்டிதாேன வித்திருக்கு. மீ தி மூணு
இருக்கணுமில்ேல?” என்றா3.
382
அன்று மாைல பில்ேபாடும் பகுதியிலிருந்து அப்பாவின் பக்கம் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்டா3
ராவுத்த3.
“வாங்கேறன்” என்றா3.
383
கைடச் சிப்பந்திகள் ஒவ்ெவாருவராகக் கைலந்து ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தா3கள்.
384
புயல் – ேகாபி கிருஷ்ணன்
385
வட்டின்
H மிக அருகாைமயில் வந்ததும் ேநற்று நடந்த ஒரு சம்பவம் நிைனவுக்கு வந்தது.
அவன் வட்டுக்கு
H நான்கு வடு
H தள்ளி ஒரு வட்டின்
H முன் கிட்டத்தட்டத் ெதருவின் முழு
அகலத்ைதயும் அைடத்தபடி ஒரு ெபrய ேகாலத்ைத ஒரு ெபண்மணி ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள்
லயித்து. ஏகநாத் கவனமாகக் ேகாலக்ேகாடுகள், புள்ளிகள் முதலியைவகைளத் தவி3த்து,
ஏடாகூடமாகக் கால் ைவத்ததில் கீ ேழ சாயப்ேபாய், ஒருவாறு சுதாrத்துக்ெகாண்டு, ேகாலத்தின்
ேமல் கால் பாவாமல் சிரத்ைதயுடன் தாண்டி நடந்து கடந்தான்.
386
ஸிந்தியா: “டாடீ, எனக்கு இன்னா ெகாண்டாந்ேத?” “ஒனக்காடா கண்ணா, ஒரு மத்திெர,
ஒனக்கு ெஜாரமில்ெல? அப்பறம் ஒரு சாக்கெலட்” “இன்னா டாடீ எனக்கு ஸ்வட்டு,
H இன்ெனக்கி
எனக்கு ெப3த் ேடவா?” அவளுக்கு எப்ெபாழுதாவது அrதாக இனிப்பு ெகாண்டு ெகாடுக்கும்
சமயெமல்லாம் அவள் ேகட்கும் ேகள்வி. சாக்கெலட்ைட இரண்டு விள்ளல் கடித்துவிட்டு ஸிந்தியா
வாந்தி எடுத்துவிட்டாள். “இப்ெபா ஸ்வட்
H ஒண்ணு இல்ேலன்னு இங்ெக யா3 அழுதா?” ேஸானா
ெவடித்தாள். “என்ன நடந்திச்சு, ெசால்லு. காப்பி ேபாடு. சாப்பிட்டிட்ேட ேகக்கேறன்.” “ஒங்களுக்குக்
காப்பிதான் முக்கியம். என்ேனாட அவஸ்ெதெயப் பத்தி ஒங்களுக்ெகன்ன அக்கைற?” வாந்திைய
வாருகாலால் தண்ண3விட்டுக்
H கழுவிக்ெகாண்ேட ேஸானா எrந்து விழுந்தாள். “சr, காப்பிகூட
அப்புறம் ேபாட்டுக்கலாம். விஷயத்ெதச் ெசால்லு. ேதவதூதன் ஒண்ட்ேட வழியிேல சந்திச்சுப் ேபசி
ஆசிெயல்லாம் வழங்கிட்டுப் ேபானான்ற அற்புத நிகழ்ச்சிெயலாம் நH ெசால்லப் ேபாறதில்ெல. அல்ப
விஷயம் ஏதாவது ெசால்லப் ேபாேற. அதுக்கு ஏன் இவ்வளவு எrச்சல்? ெசால்ேலன்.”
387
“ஓ, அந்தக் கண்றாவி ேவெற நடக்கணும்ன்னு ஒங்களுக்கு ஆைசேயா?”
“நH இண்ெணக்கி நல்ல மூட்ெல இல்ேல. ெகாஞ்சம் தண்ணி சாப்பிட்டு அைமதியா இரு.”
388
ஒங்க வட்டுக்காரரு
H இப்ேபா வந்தா நம்மைள என்னன்னு ெநைனச்சிக்கிருவாரு?’ன்னு ெசால்லிட்ேட
எழுந்தது. குமுதினிப் ெபாண்ணு கன்னத்ெதத் தட்டிக் ெகாடுத்துட்ேட ஏறக்கட்னது. அந்தப் ெபாண்ணு
ெசால்றது, அந்த மனுஷன் நல்லவனாம். குடிச்சுட்டு வந்ததுனாெல இப்படி நடந்துக்கிட்டதாம்.”
389
இருளப்ப சாமியும் 21 கிடாயும் – ேவல. ராமமூ0த்தி
390
அதுதான் குடிதண்ண3.
H யாரும் கால், முகம் கழுவக் கூடாது. கட்டு ெசட்டான ஊ3. களவுக்கு
இடங்ெகாடுக்காத ஊ3.
391
இைடயிேல ெரண்டுமூணு ஓைடக்காடு. முழங்காலுக்கு வண்டல் இறக்கியது.
ெசருப்புகைளக் ைகயில் எடுத்துக் ெகாண்டு ஓைடகைளக் கடந்தா3கள்.
392
எல்லா ஆடுகளும் படுத்துக்கிடந்தன. ஒரு ஆடு ‘பு3333.... 3....3...’ எனத் தும்மியது.
ெதன்ேகாடியில் ஒரு கயிற்றுக்கட்டில். உள்ளங்கால் முதல் உச்சந்தைல வைர ெதrயாமல்
ேபா3த்திக்ெகாண்டு கிைடக்காரன் படுத்திருந்தான். கட்டிலில் ஒரு ேவல்கம்பு சாத்தி இருந்தது.
கட்டிலுக்கடியில் நாய். சுருட்டிப்படுத்திருந்தது.
‘ேநய் படுத்திருக்கு.”
393
கால்கைள உதறிய சத்தந்தான் ேலசாய் ேகட்டது. கத்த முடியவில்ைல. ைகக்கு இரண்டு கால்கைளப்
பிடித்துத் தூக்கி, துண்ைடப் ேபா3த்துவைதப் ேபால் ேதாளில் ேபாட்டா3கள்.
கீ ேழ குதித்த கிடாய், ‘ம் ேம... ேம... ேமம்... ய்..’ என்று கத்தித் தH3த்து விட்டது.
394
ஹூ...ஹூெவனக் கூச்சல்.
சுந்தரத் ேதவருக்கு மூச்சு இைரத்தது. எல்ேலாரும் ேவல் கம்பு இருந்த வலது ைகயில்
ெசருப்ைபக் கழற்றி எடுத்துக்ெகாண்டு ஓட்டெமடுத்தா3கள்.
395
“ேவய் ரா... ேவய் ரா...”
396
சனம் ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.
397
கிழக்ேக இருந்து முருேகசத் ேதவ3 வந்தா3.
“எப்ேபா வந்தHங்கப்பூ...?”
398
”இப்ேபாதான் மாமா.”
399
முருேகசத் ேதவ3 கன்னத்தில் கிடந்த தழும்ைபத் தடவிக்ெகாண்ேட “என்னது..!
கிடாக்குட்டிைய ெவைலக்கு வாங்கப்ேபானாரா? ைபத்தியக்காரப் பிள்ைளக. நம்ம வட்டுப்
H
பிள்ைளக்கு சப்-இன்ஸ்ெபக்ட3 உத்திேயாகம் ெகடச்சிருக்கு. நம்ம சனெமல்லாம் ேச3ந்து
ெகாண்டாட ேவண்டாமா? நம்ம குலெதய்வம் இருளப்பனுக்கு நாைளக் காைலயிேல ஒரு கிடாய்
இல்ேல.. இருபத்திேயாரு கிடாய் ெவட்டுப்படுது.” என்றவ3 திண்ைணயில் இருந்த எல்ேலாைரயும்
பா3த்து “ஏய்...ய்... வட்டு
H வட்டுக்கு
H ஒரு கிடாையப் பிடிச்சுக் ெகாண்டு வந்து இங்ேக கட்டுங்கடா”
என்று உத்தரவிட்டா3.
400
கடிதம் - திlப்குமா0
ெபாதுவாக மிட்டு மாமா எழுதும் கடிதங் கள் சுவாரஸ்யமாக இருக்காது. ஆனால், வயது
காரணமாக மிட்டு மாமாவின் ைகவிரல்கள் நடுக்கம் கண்டுவிட்டதால் அவருக்கு மாதம் ஓrரு
கடிதங்கள் எழுதித்தர நான் ஒப்புக்ெகாண்டிருந்ேதன். தவிர, இந்தக் கடிதங்கள் மிக அந்தரங்க மான
தஸ்தாேவஜுகள் என்பதாலும் அவற்ைற நான் மட்டுேம ைகயாள நியமிக்கப் பட்ேடன். விைளவாக,
மிட்டு மாமாவுக்கும் எனக்கும் இைடேய ஒரு கனவானுக்கும் அவனது ஆைசநாயகிக்கும் இைடேய
ஏற்படக்கூடியைதப் ேபான்ற சின்னச்சின்ன ரகசியங்கள் இைழந்த ஒரு அந்நிேயான் னியம்
உருவாகியிருந்தது.
நான் ெசன்ற ேபாது மிட்டு மாமா ெபrய திண்டில் தைல சாய்த்துப் படுத்திருந்தா3. கால்கள்
பாலித்தHன் ைபகளில் உைறந்து இரு சிறு மூட்ைடகளாக ஒரு சிறிய தைலயைணேமல் கிடந்தன.
என்ைனப் பா3த்ததும், ''வாடா, பயில்வான்'' என்று அன்புடன் அைழத்தா3. மிட்டு மாமாவுக்கு வயது
70 இருக்கும். ெபrய கண்கள், ஒட்டிய கன்னங்கள், அட3த்தியான புருவம், நHண்ட மூக்கு, ெமலிந்த
ேதகம், கத3 முண்டு, கத3 பனியன், ைநந்து ேபான பூணூல், மிட்டு மாமாவின் மைனவி ஜமுனா மாமி
இறந்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. கட்டடத்தின் பின்புறம் இருந்த மகன்கள் மற்றும் மருமகள்
கேளாடு அவருக்கு ஒத்துவரவில்ைல. ெதருைவப் பா3த்த மாதிr இருந்த இந்த முன் அைறக்கு
அவைர ஒதுக்கிவிட்டிருந் தா3கள்.
401
ெசன்ைன சவுக்கா3ேபட்ைடவாசி மற்றும் தங்களின் ஷட்டக3 மிட்டுவின் வணக்கங் கைள
ஏற்றுக்ெகாள்ள ேவண்டுகிேறன். இங்கு நாங்கள் எல்ேலாரும் மகிழ்ச்சியும் சந்ேதாஷமுமாக
இருக்கிேறாம். அேதேபால், உங்கள் குடும்பத்தாரும் மகிழ்ச்சியும் சந்ேதாஷமுமாக இருக்கிறH3கள்
என்பது குறித்த சமாச்சாரத்ைதத் ெதrவிக்க ேவண்டுகிேறன்.
ெசன்ற மாதம் நHங்கள் தயவு ெசய்து அனுப்பிய பணத்தால் நான் ேநற்று முன்தினம் வைர,
ராவண ஐய3 ெதருவில் உள்ள குஜராத் சகாய ஆஸ்பத்திrக்குப் ேபாய் என் கால்களுக்கு மருந்தும்
கட்டும் ேபாட்டு வந்து ெகாண்டிருந்ேதன். பிரதி மாதமும் 3ஆம் ேததி வரும் சரும ேநாய் நிபுண3
டாக்ட3 தாமைரக்கண்ணன் அவ3களுக்குப் பதிலாக இந்த மாதம் புதிதாக ஒரு டாக்ட3 வந்திருந்தான்.
அவன் ெபய3 சனத்குமா3 ெஜயின். மா3வாடி.
402
கட்டுக்கூட ஒருநாள் விட்டு ஒருநாள் மாற்றினால் ேபாதும் என்று ெசால்லி விட்டான்.
அrப்ைபயும் நH3 வடிவைதயும் இன்னும் ஆறு மாதத்தில் நிச்சயம் குணப் படுத்திவிட முடியும் என்று
கூறியிருக்கிறான். உங்களுக்குத் ெதrயும். சிகிச்ைச என்ன ேவா இலவசம்தான். ஆனால், rக்ஷாவில்
தாேன ேபாக ேவண்டியிருக்கிறது. rக்ஷாக் காரன் காத்தவராயன்தான் என்ைனக் ைகத்தாங்கலாகப்
பிடித்து அைழத்துச் ெசல்கிறான். ேபாய் வருவதற்கு இரண்டு ரூபாய் என்று ேபசிைவத்திருக்கிேறன்.
ெசன்ற வாரத்ேதாடு பணம் தH3ந்து விட்டதால் அவன் என்ைன இப்ேபாது கடனுக்குத்தான் அைழத்துச்
ெசல்கிறான். அவனுக்கு நான் 6 ரூ. பாக்கி, காத்தவ ராயனின் அம்மாவுக்கு உடம்பு சrயில்ைல என்று
காைலயில்தான் தகவல் வந்தது. எனேவ காத்தவராயன் ெசங்கல்பட்டுக்குப் ேபாயிருக்கிறான்.
அவன் எப்ேபாது திரும்பிவருவான் என்பது ெசால்வதற் கில்ைல. மாற்று ஏற்பாடு ெசய்துெகாண்டு
விடலாம்தான். ஆனால் காத்தவராயன் ேபால வருமா? தவிர, புதிய rக்ஷாக் காரனுக்குக் ெகாடுக்கப்
பணம்?
403
கவ3ன3 என்றதும் ஞாபகம் வருகிறது. பிரபுதாஸ் பட்வாr நம் ஸ்ரீநாத்ஜியின் ேகாவிலுக்கு
வந்திருந்தா3. என்ன எளிைம! என்ன எளிைம! நம் நாத்தியின் முன் தைலகுனிந்து வணக்கம்
ெதrவித்துவிட்டுப் ேபானா3. அவ3 ெசான்னா3: எங்களுக்கு இந்திராகாந்தி ேமல் எந்தக் ேகாபமும்
இல்ைல. அந்தம் மாவுக்கு எப்பவுேம ெகாஞ்சம் வம்பு
H ஜாஸ்திதான்.
இந்த இடத்தில் நான் குறுக்கிட்டுக் ேகட்ேடன் - ''மாமா, இரண்டாம் நம்ப3 என்று எழுத
ேவண்டுமா? கண்ஷியாம் மாமாவுக்கு ரஜினி என்றாேல புrயுேம!''
''வட்டில்
H ேதங்காய் எண்ெணய் தH3ந்து விட்டது. இவன் தண்ணைர
H விட்டுத் தைலையச்
சீவிக்ெகாண்டு ேபாகிறான். மூத்தவனும் சின்னவனும் சிகெரட்டுக்கும் பீடாவுக்கும்
ெசலவழிக்கிறா3கேள ஒழிய எண்ெணய் வாங்கித்தர மாட்ேடெனன் கிறா3கள். வட்டில்
H இப்ேபாது
எல்ேலாரும் தினமும் தைலகுளித்து, எண்ெணய் ேபாடுவைத மாைலவைர ஒத்திப் ேபாட்டு விட்டுச்
சமாளித்துவிடுகிறா3கள். எண் ெணய் ேபாடாமல் என் முன்வழுக்ைக காய்ந்து தைலேய எrகிற
மாதிr இருக் கிறது. என் ெகாஞ்சநஞ்ச முடியும் ேதங்காய் நா3 மாதிr சிலுப்பிக்ெகாண்டு நிற்கிறது.
முகத்ைதக் கண்ணாடியில் பா3க்கேவ பயமாக இருக்கிறது...''
நான் மாமாவின் தைலையப் பா3த்து அவ3 எழுதச் ெசான்னைத உறுதி ெசய்த ெகாண்ேடன்.
404
உங்களுக்குத் ெதrயும், என்னிடம் ெசாத்து ஒன்றும் கிைடயாது. நான் ெவறும் 'டண்-டண்
ேகாபால் (ெசல்லாக்காசு, ஓட்டாண்டி) தான். உங்கள் சேகாதr, அதாவது என் மைனவி, இறந்தேபாது
அவளுைடய டாகு3ஜிக்களின் ேசைவையத் ெதாட3ந்து ெசய்ய நான் ஏற்றுக் ெகாண்ேடன் என்பைத
நHங்கள் அறிவ3கள்.
H என் இறப்புக்கு முன்பாக, இந்த விக்கிரகங்கைள நான் உங்களிடம் தந்துவிட
விரும்புகிேறன். இந்த விக்கிரகங்கள் எங்கள் குடும்பத்தில் வழிவழியாக இருந்து வருபைவ. என்
அம்மா (அதற்கு முன் என் பாட்டி) அதிகாைலயில் எழுந்து குளித்து முழுகிவிட்டு, ெவறும் வயிற்றில்
இந்த விக்கிரகங்களுக்குப் பூைஜ ெசய்துவிட்டுத்தான் பச்ைசத் தண்ண3கூடக்
H குடிப்பாள். அவளுக்குப்
பிறகு உங்கள் சேகாதrயும் அப்படிேய ெசய்து வந்தாள். உங்கள் சேகாதr ேபானபின் நான்தான் ஏேதா
முடிந்தவைர ெசய்துவருகிேறன். நான் தினம் குளிக்க முடிவதில்ைல என்பைதத் தாங்கள்
அறிவ3கள்.
H கால்கட்டு மாற்றும் அன்றுதான் குளிக்க முடிகிறது. அதனால் ஒருநாள் விட்டு ஒருநாள்
தான் பூைஜ ெசய்கிேறன். எனக்கு வருத்தெமல்லாம், சுப தினங்களில்கூட இந்த விக்கிரகங்களுக்குச்
சrயான ைநேவத்தியம் பைடக்க முடிவ தில்ைல என்பதுதான். தினம் பதிேனாரு மணிக்கு எனக்கு
வரும் உணைவதான் (மூன்று சப்பாத்திகளும் ெகாஞ்சம் சாதமும்) சம3ப்பிக்க ேவண்டியுள்ளது.
மாைலயில் அம்பிஸ் கேபயிலிருந்து வரும் இரண்டு இட்டிலியும் ஒரு வைடயும்தான். கடவுள்
இைத ஏற்றுக்ெகாள்வா3 என்றுதான் நம்புகிேறன். எல்லாவற்றுற்கும் சிரத்ைததான் முக்கியம்.
இதனால், வட்டில்
H ேபய் பிசாசுகளின் நடமாட்டம் இருக்காது என்பேதாடு சுபிட்ச மும்
ஏற்படும்.
405
நான் ெசத்துப்ேபாகத் தயாராக இருக்கி ேறன் என்பது தங்களுக்குப் புrந்து ேபாயிருக்கும்.
ஆனால், சாவு எப்படி, எங்கிருந்து வரும் என்பதுதான் எனக்குப் புலப்படவில்ைல. நாம் வலியப் ேபாய்
நின்றாலும் இந்தப் ப்ருத்வியில் நம் பிரயாணம் முடியும் வைர, சாவு நம்ைம அரவைணத்துக்
ெகாள்ளாது என்பைதத் தாங்கள் அறிவ3கள்.
H ெசன்ற வாரம், பட்டம் விட்டுக் ெகாண்டிருந்த
ஜHவன்லாலின் எட்டு வயது மகன் இரண்டாவது மாடியிலிருந்து தவறி விழுந்துவிட்டான். அவன்
அதி3ஷ்டம், அந்த ேநரம் பா3த்து, அழுக்குத் துணி களடங்கிய ெபாதிேயாடு ேபாய்ெகாண் டிருந்த
'ஏகாம்பேரஸ்வர3 பின்ெமன்' காரனின் கழுைதேமல் ெசால்லி ைவத்தாற் ேபால் குறி தவறாமல்
விழுந்து தப்பித்தான். ஒரு கீ றல் இல்ைல, ஒரு காயம் இல்ைல. இடறி விழுந்ததில்
கழுைதக்குத்தான் பாவம், பின்னங்கால் முறிந்துவிட்டது. ஜHவன்லாைல உங்களுக்குத் ெதrயும்.
மகாக் கஞ்சன். கழுைதயின் சிகிச்ைசக்கு ஒரு ைபசாக்கூடத் தரமாட்ேடன என்று கூறிவிட்டான்.
கழுைதைய rக்ஷாவில் ைவத்து மாட்டாஸ் பத்திrக்குக் ெகாண்டு ேபாவதற்கு அவனிட மிருந்து
மூன்று ரூபாைய வாங்குவதற்குள், ேபாதும் ேபாதுெமன்றாகிவிட்டது.
406
ெகாஞ்சம் தண்ண3H விட்டு அதில் பிளாஸ்டிக் தாமைரகைள மிதக்கவிட்டிருக்கிறா3கள்.
ெதப்பக்குளத்ைதச் சுற்றியிருந்த காவிப் பட்ைட அடித்த சுவைர இடித்துவிட்டு மாடிக் கட்டிடம் கட்டி
எவ3சில்வ3 பாத்திரக் கைடக்கார3களுக்கு வாடைகக்கு விட்டு விட்டா3கள். ராவண ஐய3
ெதருவிலுள்ள பள்ளிக்கூட மணிக்கூண்டு இப்ேபாது ெதrவதில்ைல. ேகாவில் பிரகாரத் தூண்களில்
ைமக்குகைளப் ெபாருத்தி ெமல்லிைச பஜைனகள் ெசய்கிறா3கள். அப்பழுக்கற்ற குஜராத்திகள்
புழங்கிய ெதருக்களில் இப்ேபாது பாத்திரக் கைட மா3வாடிகள் நிரம்பி வழிகிறா3கள். அக்ரகாரத்தின்
பைழய அைமப்ைப நிைனவுபடுத்தும் வைகயில் ேகாயில் அரச மரம் மட்டும்தான் இருக்கிறது.
இன்னும் நிழல் தருகிறது. அந்த நிழைல உண3ந்து அனுபவிக்கும் மனித3கள் மைறந்து விட்டா3கள்.
அந்த அரச மரம் முன்பு தந்த ஆசுவாசம் இப்ேபாது காணாமல் ேபாய் விட்டது. கிழக்குக் ேகாடியில்
என் தங்ைக நாத்தி ெபஹ்ன் இருக்கும் கட்டடத்ைதயும் விைல ேபசிவிட்டா3கள் அறுபது லட்சத்
துக்கு. இதனால், முப்பது குடும்பங்கள் ெதருவில் நிற்கப்ேபாகின்றன. கூடு கைலத்து விரட்டப்பட்ட
பறைவகள்ேபால அவ3கள் பிrயக் காத்திருக்கிறா3கள். சூழல் மாறிவிடப் ேபாகிறது. வாழ்க்ைகக்கு
அ3த்தேம சூழலில்தான் இருக்கிறது. சூழல் ேபானால் வாழ்க்ைகேய ேபாய்விடும்.
இப்படிக்கு,
(மிட்டு)
பி.கு: உங்களுக்கு வசதிப்படுெமன்றால், ஒரு 100 ரூபாய் M.O. மூலம் அனுப்பி ைவக்க
ேவண்டுகிேறன் - மிட்டு.''
407
தாள்கைள ஒழுங்குபடுத்தி அந்த நHண்ட கடிதத்ைத மடித்துக் ெகாண்ேடன். வழக்கம் ேபால்
மிட்டு மாமா தனது பூணூலில் ெதாங்கிய சின்னச் சாவிையக் ெகாண்டு தன் தகர கஜானாைவத்
திறந்து ஒரு ெபrய உைறையயும் தபால் தைலகைளயும் ெகாடுத்தா3. முகவr எழுதி எடுத்துக்
ெகாண்டதும் கூறினா3 ''ேசாம்பல்பட்டுக் கடிதத்ைதக் கண்ட தபால் ெபட்டியில் ேபாட்டுவிடாேத.
ேநராக பா3க் டவுன் ேபாஸ்ட் ஆபீசுக்ேக ேபாய்விடு. ேபாட்ட பின் எனக்கு வந்து சமாச்சாரமும்
ெசால்லிவிடு.'' பிறகு ''இைத நH ைவத்துக் ெகாள்'' என்று ஒரு 50 காசு நாணயத்ைதக் ெகாடுத்தா3. நான்
கிளம்பிேனன்.
மூன்று நான்கு நாட்கள் கழித்து இரவு எட்டு மணிக்குத் தந்தி மூலம் ெசய்தி வந்தது. நான்
மிட்டு மாமாவுக்குத் தாக்கல் ெசால்ல ஓடிேனன்.
மிட்டு மாமா அய3ந்து தூங்கிக் ெகாண் டிருந்தா3. நான் அவரது ேதாைள உலுக்கி
எழுப்பிேனன்.
''என்னடா விஷயம்?''
''என்ன ஆயிற்று?''
408
மிட்டு மாமா தன் கால்கைளேய ெவறித்துப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்துவிட்டு நHண்ட
ெமளனத்திற்குப் பின் தத்துவா3த்தமாகக் கூறினா3: ''ேபாகிறவ3கள் ேபாய்ச்ேச3ந்து விடுவா3கள்.
ஆனால், இருக்கிறவ3களுக்கு ேவறு வழி இல்ைல. அவ3கள் இருந்துதான் ஆக ேவண்டும்.''
409
நாயனம் – ஆ. மாதவன்
410
“வடிேவலும் சின்னண்ணணும் ேபாயிருக்கிறாங்க. ேமலாத்தூrேல இன்னிக்கு ஆம்புட்றது
கஸ்டம் . அல்லாம், முத்துபட்டி திருவிழாவுக்குப் ேபாயிருப்பாங்க.”
411
தட்றாம்பட்டி ேபாய் ஆைள இட்டுக் ெகாண்டுவர இன்னும் ஒரு மணிேயா , ஒன்றைர மணிேயா
ேநரமாகலாம், கும்பலின் முகம் சுணங்கியது.
412
இதற்குள்ளியும் பாைட தயாராகி , உடம்பு சிவப்புப் பட்டு மூடிக்ெகாண்டு , நHட்டி நிமி3ந்து-
பந்தலில் தயாராகி இருந்தது. நH3மாைலக்குப் ேபான புத்திர3கள் இரண்டு ேபரும், மைழயில்
குளித்துத் தைலேமல் ெவண்கல ஏனத்ைதச் சுமந்து ெகாண்டு, பிணத்தின் தைலமாட்டில் வந்து,
முக்காடிட்ட முண்டச்சி ேபால நின்றா3கள்.
413
எல்லாரது முகங்களும் ெதளிவைடந்தன. இடுப்பு ேவஷ்டிைய முறுக்கிக்ெகாண்டு,
முண்டாைசச் சr ெசய்துெகாண்டு எல்லாரும் எழுந்து தயாராகி நின்றன3. சில ஆண் பிள்ைளகள்
உள்ேள ெபண்களிடம் ேபாய் விைட ெபற்று வந்தன3. உள்ேள விட்டிருந்த அழுைக ‘யங்கப்ேபா’
என்று பின்னும் ஈனமாக எழுந்தது.
எல்ேலாரும் பா3த்தா3கள்.
காய்ந்து ேபான மூங்கில் குழாய் ேபால, சாம்பல் பூத்த நாயனத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு , மாறு
கண்ணும் குட்ைடக் கிராப்பும், காவி ேமலாப்புமாக, ஒரு குட்ைட ஆசாமி, ‘இவனா?’ என்று
கருவுவதற்குள் , ‘இவனாவது அந்த ேநரத்தில் வந்து ெதாைலஞ்சாேன’ என்ற சமாதானம் ,
எல்லாருக்கும் ெவறுப்ைப மிஞ்சி எட்டிப் பா3த்தது. தவுல்காரன், அடுப்படி, தவசிப்பிள்ைள மாதிr
ேவ3க்க விறுவிறுக்க , ‘ஐேயா’ என்ற பா3ைவயில், முன்னால் வரமாட்ேடன் என்று பின்னால்
நின்றான்.
414
“ெபாறப்படுங்கப்பா. தூக்கு” என்ற கட்டைள பிறந்ததும் தாறுடுத்த நால்வரும் பாைடயின்
பக்கம் வந்தா3கள். உள்ேளயிருந்து ெபண்கள், முட்டிக்ெகாண்டு தைலவிr ேகாலமாக
ஓடிவந்தா3கள். “ெயங்கெள உட்டுட்டுப் ேபாறHங்கேள?” என்று கதறல் சகதியும் அதுவமாகக்
கிடந்ததினால் விழுந்து அழுவதற்கு எல்லாரும் தயங்கினா3கள். ெபண் மட்டும். ‘ங்கப்ேபா எனக்கினி
யாருருக்கா” என்று பாைடயின் கால்மாட்டில் வந்து விழுந்தாள்.
‘பீப்பீ..பீ..பீ’
415
பின்னும் , ‘பீ..ப்பீ..பீ..பீ!
இன்னும், பீ..ப்பீ..பீ..பீ..’
அவ்வளவுதான்!
416
தைலயாr, நாயனக்காரன் பிடrயில் இைமக்கும் ேநரத்தில் ஒரு ெமாத்து. ஆற்றில் துணி
துைவப்பது மாதிr ஒரு சத்தம். நாயனத்ைத அப்படிேய இழுத்துப் பறித்து கால் மூட்டின் ேமல்
ைவத்து , இரண்டு ைககளாஅலும், ‘சடக்’ இரண்டு துண்டு ! புது ெவள்ளமாகச் சலசலத்து ஓடிக்
ெகாண்டிருந்த ஆற்றின் இருட்டில் நாயனத் துண்டுகள் ேபாய் விழுந்தன.
417
தக்ைகயின் மீ து நான்கு கண்கள் – சா. கந்தசாமி
நான்காம் தடைவயாக, "எேல ராமு" என்று அவ3 குரல் பலமாகக் ேகட்டேபாது, "இப்பத்தான்
ெவளிேய ேபானான்" என்று அவ3 மைனவி உள்ேளயிருந்து பதிலளித்தாள்.
ராமு ெவற்றிைல இடித்துத் தரும் ேநரம் அது. இரண்டு மூன்று வருடமாக அவன்தான்
ெவற்றிைல இடித்துத் தருகிறான். அேநகமாக அதில் மாறுதல் ஏற்படவில்ைல.
அவனிடம் தன் ெபrய ைகைய அகல விrத்துக் காட்டி மாணிக்கம் ெகக்ெகக்ெகக்க ெவன்று
சிrத்தா3.
418
ஒரு பகல் ெபாழுது முழுவதும் சின்ன தூண்டிைலத் தாத்தா கூடேவ ேபாட்டு ஒரு மீ னும்
கிைடக்காமற்ேபாகேவ அவனுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. தாத்தாைவ ேநாக்கித் திரும்பினான்.
அவ3 பா3ைவ தக்ைகயின் மீ து இருந்தது.
419
மீ ைசைய ஒரு விரலால் தள்ளிவிட்டுக் ெகாள்வா3. முகம் மலரும். நைரேயாடிய மீ ைச ஒரு
பக்கமாக ஒதுங்க சிறு புன்சிrப்பு ஒன்று ெவளிப்படும். பதற்றமில்லாமலும் ஆ3பாட்டமின்றியும்
ேநராகத் தூண்டிைல இழுப்பா3. மீ ன் துடிதுடித்து ேமேல வரும் அேநக சந்த3பங்களில் தைலக்கு
ேமேல வந்த மீ ன் ஆட்டத்தாலும் உலுப்பளாலும் தப்பித்துக்ெகாண்டு ேபாவதுண்டு.
ராமு தண்ணருக்குள்ேளேய
H தூண்டிைலச் ெசாடுக்கி வலது பக்கமாக இழுத்தான். ஒரு ெபrய
மயிைல துடிதுடித்துக் கைரக்கு வந்தது.
420
"நHதான் பிடிச்சியா?" என்று ேகட்டுக் ெகாண்டு தாத்தா அருகில் வந்தா3. தாத்தாவின்
ேகள்விக்குப் பதில் அளிக்கவில்ைல. குனிந்தபடிேய தன் ேவைலையச் ெசய்து ெகாண்டிருந்தான்.
"ெபrய தூண்டிக்காரனாயிட்ேட நH " மாணிக்கம் அவன் தைல மீ து ைக ைவத்தா3.
421
ராமு தற்ெபருைம அடிக்கும் தாத்தாைவ ஓரக்கண்ணால் பா3த்தான்.
அவ3 கண்கள் வசதியான இடத்ைதத் ேதடின. புன்ன மரச் சrவில் நின்று ைகயிற்ைற
வி3விெரன்று இழுத்தா3. இரண்டு பாகம் தைடயின்றி வந்த மீ ன் உள்ளுக்குல்லிருந்து வாலால்
தண்ணைரப்
H படாெரன்று அடித்தது. மாணிக்கம் கயிற்ைறத் தளரவிட்டு முழு பலத்ேதாடு இழுத்தா3.
ேமேல வந்த மீ ன் திடீெரன்று தாவிக் குதித்தது. தண்ணைரக்
H கலக்கியது. கயிறு அறுந்துேபாக
மாணிக்கம் சறுக்கிக்ெகாண்ேட குளத்தில் ேபாய் விழுந்தா3.
422
ராமு ஓடிவந்து தாத்தாைவத் தூக்கினான். கணுக்காலுக்குக் கீ ேழயிருந்து வழிந்த
இரத்தத்ைதத் துைடத்துவிட்டான்.
"எதுக்காக இங்ேகேய நிக்கேற?" என்று உறுமினா3. அவ3 குரல் திடீெரன்று உய3ந்தது. அவன்
சற்று ஒதுங்கி தாத்தாைவக் கைடக் கண்ணால் பா3த்தான்.
423
மாணிக்கம் நின்றா3. அவ3 பா3ைவ இறந்த ெகாண்ைடகைள விழுங்கும் வாைள மீ து
தH3க்கமாக விழுந்தது. சற்று ேநரம் இங்ேகேய வாைள இருக்கும். இப்ெபாழுதுதான் ேவட்ைடையத்
துவக்கியிருக்கிறது. பசியாற ேவட்ைடைய முடித்துக்ெகாண்டு புறப்படுவதற்கு ேநரமாகலாம்.
நHrன் ஒரு சுழிப்பு. எங்கிருந்ேதா ஒரு ெபrய ெகாண்ைட குறுக்காக எழும்பிப் பாய்ந்தது. ஈட்டி
அதன் ெசதில்கைளப் பிய்த்துக்ெகாண்டு ெசன்றது. எல்லாம் ஒரு நிமிஷத்தில் வணாகிவிட்டது.
H அவ3
நிைனத்தது மாதிr ஒன்றும் நடக்கவில்ைல. குளத்தில் இறங்கி ஈட்டிையத் ேதடி எடுத்துக்ெகாண்டு
கைரக்கு வந்தா3.
424
அவன் ெமளனமாக இருந்தான்.
425
தூண்டில் விழுந்ததும் நH3 ெபrதாகச் சுழிந்தது. வாைள மீ ன் உல்லாசமாக விைளயாடியது.
மாணிக்கம் மீ ைசைய ஒரு பக்கமாகத் தடவி விட்டுக்ெகாண்டு புளிய மரத்தில் நன்றாகச் சாய்ந்தா3.
மீ ன் வாலால் தண்ணைர
H அடித்த்தது. ேமேல வந்து வாையத் திறந்து மூச்சுவிட்டது.
ேவகமாகக் கீ ேழ அமுங்கியது. சரசரெவன்று நH3க்குமிழிகள் ேதான்றின. மீ ன் கிழக்ேக ெசன்றது.
426
மாணிக்கம் ேசா3ேவாடு எழுந்து வட்டிற்குச்
H ெசன்றா3. ராமு கண்ணிையச் சrபா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தான்.அைதப் பா3த்தவுடன் "எேல எப்ப ெசான்ன ேவைல. இப்பத்தான் ெசய்யிறியா?"
என்று உறுமினா3.
"எதுக்கு அவைனப் ேபாட்டு இப்படி ெரண்டு நாளாக் ெகால்றHங்க" என்று ேகட்டாள் அவன்
மைனவி.
427
"நல்லா ெகால்லு. எங்க ெரண்டு ேபைரயும் தின்னுப்புட்டு நடுச்சந்தியிேல நில்லு." என்று
ஒவ்ேவா3 அடிக்கும் ெசால்லி அழுதாள்.
"வாைய மூடு."
"ேபா உள்ேள."
428
மகைளப் பற்றிக் கவி புைனந்து அரற்றிக் ெகாண்டிருந்தாள் அவ3 மைனவி. தான் உயிருக்கு
உயிராக ேநசித்த மகளின் நற்பண்புகள் விவrக்கப் படுைகயில் அவரால் தாள முடியவில்ைல.
ெமல்ல எழுந்து நடக்கலானா3. கால்கள் குளத்ைத ேநாக்கிச் ெசன்றன.
குளம் அைமதியாக இருந்தது. தூண்டில் அருகில் ெசன்று பா3த்தா3. தக்ைக மட்டுேம குதி
ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. தன்னுைடய பழக்கத்திற்கு மாறாகத் தூண்டிைல எடுத்துக் ெகாண்டு
ேபாய் கிழக்ேக வசினா3.
H அது ராமு இடம். அங்கதான் அவன் தூண்டில் ேபாடுவான். அவன்
அதி3ஷ்டத்ைதச் ேசாதித்துப் பா3ப்பது மாதிrத் தூண்டிைல வசிவிட்டுக்
H கைரேயறினா3.
429
முன்னிரவு. தூண்டிைல வசியதும்
H வாைள மாட்டிக் ெகாள்கிறது. கயிற்ைற பரபர என்று
இழுக்கிறா3. தடங்கலின்றி மீ ன் வந்து ெகாண்டிருந்தது. ஒேர ஆனந்தம். கைரக்கு வந்து மீ ன்
தண்ணருக்குள்
H தாவிக் குதிக்கிறது. மாணிக்கம் எம்பி மீ ன் மீ து உட்கா3ந்து ெகாள்கிறா3. கீ ேழ கீ ேழ
என்று பாதாளத்திற்கு மீ ன் ெசல்கிறது. மூச்சு திணறுகிறது. தாள முடியவில்ைல. 'ஹா' என்று
அலறுகிறா3. எல்லாம் கனவு என்றதும் மனதில் திருப்தி உண்டாகிறது. அப்புறம் படுக்க
முடியவில்ைல. தைலயைணையச் சுவrல் சா3த்தி, அதில் சாய்ந்துெகாண்டு சுருட்டி புைகத்தா3.
ேகாழிகள் கூவின.
430
ராஜா வந்திருக்கிறா0 – கு. அழகிrசாமி
எனக்கு சில்க் சட்ைட இருக்ேக! உனக்கு இருக்கா! என்று ெகட்டிக்காரத் தனமாகக் ேகட்டான்
ராமசாமி.
431
வாத்தியா3 வந்ததும் இவருைடய ேபாட்டியும் நின்றுவிட்டது. கைடசியில், சாயங்காலம்
பள்ளிக்கூடம் விட்டு ெவளிேய வந்த பிறகு, ஒரு ேவப்பமரத்தின் அடியில் நின்று இருவரும் அந்தப்
ேபாட்டிைய நடத்தினா3கள்.
அவள், ேரைக சாஸ்திrயிடம் காட்டுவது ேபாலக் ைகைய ைவத்துக் ெகாண்டு, "ஐேயா! சில்க்
சட்ைட எதுக்காம்? ஹூம், ேலசாச் சருகு மாதிr இருக்கும். சீக்கிரம் கிழிஞ்சி ேபாகும்.
(ெசல்ைலயாவின் சட்ைடையக் காட்டி) இதுதான் கனமாயிருக்கு. ெராம்ப நாைளக்குக் கிழியாேம
இருக்கும். நல்லாப்பாரு!" என்று மிகமிகப் பrகாசமாகச் ெசால்லிவிட்டு ெசல்ைலயாவின் பக்கத்தில்
வந்து நின்றாள்.
432
மங்கம்மாள் ெசல்ைலயாவின் சட்ைடையப் பிடித்துக்ெகாண்டு, அவைன ஒட்டி உரசி நின்று
ெகாண்டாள். நடக்கும் ேபாதும் அப்படிேய நடந்து வந்தாள். அவள் மனதிற்குள்ேள ஒரு ெபருமிதம்.
433
ராமசாமியின் வடு
H முதலாவதாக வந்தது. 'தப்பித்ேதாம் பிைழத்ேதாம்’ என்று வட்டுக்குள்ேள
H
பாய்ந்தான் ராமசாமி. உடேன, வதியில்
H நின்ற அந்த மூவரும், "ேதாத்ேதா நாேய!" என்று திரும்பத்
திரும்பச் ெசால்லிக் ெகாண்டும், ைகயால் ெசாடுக்குப் ேபாட்டுக்ெகாண்டும் நின்றா3கள்.
அப்ேபாது வட்டுக்குள்ளிருந்து
H ஒரு மீ ைசக்காரன் தைலப்பாக் கட்டுடன் ெவளிேய வந்தான்.
அவன் ராமசாமியின் வட்டு
H ேவைலக்கார3களில் ஒருவன். குழந்ைதகள் மூவரும் கிழிந்துேபான
அழுக்குத் துணியுடனும், பரட்ைடத் தைலயுடனும் ெதருவில் நின்று, ஒேர குரலில் "ேதாத்ேதா
நாேய!" என்று ெசால்வைதப் பா3த்து, "சீ, கழுைதகளா! ேபாறHகளா, எண்ணமும் ேவணுமா?" என்று
அதட்டினான். மூன்று ேபரும் நாலுகால் பாய்ச்சலில் ஓடிவிட்டா3கள். அவ3கள் ேபான பிறகு,
"பிச்ைசக்காரக் கழுைத! ேதாத்ேதா!... நாேய!...கழுைத! என்று தனக்குத் தாேன ஏகத்தாளமாச்
ெசால்லிக் ெகாண்டு, தன ேவைலையக் கவனிக்கப் ேபானான்.
குனிந்து வாசல் ெதளித்துக் ெகாண்டிருந்த தாய் ெசல்லமாக, "ஐேயா!... இது என்னடா இது!"
என்று முகத்ைதச் சுளித்துக் ெகாண்டு அழுவது ேபாலச் சிrத்தாள்! அம்மா 'அழுவ'ைதக் கண்டு
மங்கம்மாளுக்கு அடக்க முடியாதபடி சிrப்பு வந்தது.
"ஐயா வந்துட்டாரா அம்மா?" என்று தம்ைபயா ேகட்டான். அப்பாைவத் தான் ஐயா என்று அந்த
கிராமத்துப் பிள்ைளகள் குறிப்பிடிவா3கள்.
434
"நிஜம்ம்ம்மா தான்!" என்று ெசான்னாள் தாயம்மாள். அப்புறம் சிrத்தாள்.
தாயம்மாள் வட்டிற்குள்
H நுைழந்தாள். மூைளயிலிருந்த ஒரு ஜாதிக்காய்ப் ெபாட்டிையச்
சுட்டிக்காட்டி, "அந்தப் ெபட்டிையத் திறந்து பாரு மங்கம்மா" என்றாள்.
435
துண்ைடத் தவிர மற்ற உருப்படிகள் இன்னின்னாருக்குத்தான் என்று குழந்ைதகேள பங்கு
ேபாட்டுவிட்டா3கள். துண்டுயாைரச் ேசருவது என்று ெதrயவில்ைல உடேன ெசல்ைலயா
ேகட்டான்: "துண்டு யாருக்கும்மா?"
436
சாப்பாடு முடிந்தது. ராப் பாடம் படிக்க மாடக்குழியில் இருந்த அகல் விளக்ைகத்
தூண்டிவிட்டுக் ெகாண்டு அதன் முன்னால் மூன்று ெபரும் உட்கா3ந்தா3கள்.
437
மூன்று எச்சில் இைலகள். கிராமத்தில் ெவண்கலக் கும்பாவில் சாப்பிடாமல், இல்ைல ேபாட்டுச்
சாப்பிடுகிற வடு
H ராமசாமியின் வடுதான்.
H அந்த வட்டின்
H வாசலிலிருந்துதான் அந்த எச்சில்
இைலகைள எடுத்துக் ெகாண்டு வந்து, அவற்றில் ஒட்டிக் ெகாண்டிருந்த பருக்ைககைளயும் கr
வைககைளயும் எடுத்து வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தான்.
"உங்க வட்டுக்குப்
H ேபாேயன்" என்றான் தம்ைபயா.
438
மைழ 'சட சட' ெவன்று ெபய்ய ஆரம்பித்துவிட்டது.
அவ்வளவுதான், திடீெரன்று மைட திறந்த மாதிr 'ேகா' ெவன்று அழுது விட்டான். விஷயம்
என்னெவன்று ெதrயாமல் பைதபைதப்புடன் ஓடி வந்தாள் தாயம்மாள்.
439
"ஏண்டா அழுகிேற? சும்மா இரு. அவைன என்ன ெசான்னங்க
H நHங்க? என்று தன்
குழந்ைதகைளக் ேகட்டாள்.
440
"உனக்குத் தாய் தகப்பன் இல்ைலயா?"
"இல்ைல"
"எப்ேபா, தம்பி?"
"இல்ைல"
"தங்கச்சியும் இல்ைலயா?"
"இல்ைல"
441
"கழுகுமைலக்குப் ேபாேறன்."
442
எங்ேகா தூரத்தில், ஒரு வட்டில்
H சீனிெவடி ெவடிக்கும் சப்தம் ேகட்டது. தHபாவளி
மறுநாளானாலும், யாேரா ஒரு துருதுருத்த ைபயன் அப்ெபாழுேத (ேவட்டுப்) ேபாட
ஆரம்பித்துவிட்டான்.
"நம்ம கிட்ட அதுக்ெகல்லாம் பணம் ஏது மங்கம்மா? ராமசாமி பணக்காரன். அவனுக்குச் சr,
எவ்வளவு ேவட்டுன்னாலும் ேபாடுவான்."
443
ேபாலேவ ேபசினாள். ஒரு நHண்ட ெபருமூச்சுடன், "மங்கம்மாள்!... நH கூட ஒரு நாள் சாப்பாடு
இல்லாெம பள்ளிக்கூடம் ேபானிேய கண்ணு. உன் வயித்துக்குக் கூட அன்னிக்கு ஒருவாய்க் கூளு
ெகைடக்கல்ைலேய! (அவளுக்குக் கண்ண3H வந்துவிட்டது.) சாப்பாட்டுக்ேக கஷ்டப்படும் ேபாது நH
மத்தாப்புக் ேகக்கலாமா, கண்ணு? ேபசாமப் படுத்துத் தூங்கு" என்று ேதற்றினாள். மங்கம்மாைளப்
பrேவாடு தடவிக் ெகாடுத்தாள்.
444
மங்கம்மாைளப் பா3த்து, 'சr, படுத்துக்ேகா காைலயிேல எப்படியும் வாங்கித் தாேரன்" என்று
ெசால்லி அவைள உறங்கப் பண்ணுவதற்கு முயன்றாள்.
"மங்கம்மா!"
445
தாயம்மாள் எழுந்து விளக்ைக ஏற்றினாள். பைழய படியும் மைழ பிடித்து விடக்கூடாேத
என்று அவளுக்கு பயம். அதனால் குழந்ைதகைள எழுப்பி, விறுவிறு என்று குளிப்பாட்டிவிட்டு, மற்ற
ேவைலகைள கவனிக்கலாம் என்று திட்டம் ெசய்தாள். குழந்ைதகளுக்குப் படுக்ைகைய விட்டு
எழுந்திருக்க மனமில்ைல. கைடசியில் முனகிக் ெகாண்டும், புரண்டு படுத்துக்ெகாண்டும்
ஒருவழியாக எழுந்து விட்டா3கள். அவள் ஒவ்ெவாரு குழந்ைதயாக எண்ெணய் ேதய்த்து விட்டாள்.
ஆனால் ராஜா மட்டும் எண்ெணய் ேதய்த்துக் ெகாள்ள முடியாது என்று ெசால்லித் தூரத்தில் ேபாய்
உட்கா3ந்து ெகாண்டான். தHபாவளிக்கு எண்ெணய் ேதய்த்துக் குளிக்காவிட்டால் ேதாஷம் என்று
ெசான்னாள். ராஜாவுக்ேகா என்ன ெசான்னாலும் காதில் ஏறவில்ைல.
"ஊஹும்."
ராஜா எழுந்து வந்து மைணயில் உட்கா3ந்தான். "அது தான் நல்ல பிள்ைளக்கு அைடயாளம்.
ஒரு பிள்ைளக்குத் ேதச்சி, ஒரு பிள்ைளக்கு ேதக்காமல் விடலாமா? என் பிள்ைள குட்டியும் நல்லா
இருக்கனுமில்லப்பா!..." என்று மற்றவ3களுக்குச் ெசால்லுவது ேபாலத் தனக்குத் தாேன
ெசால்லிக்ெகாண்ேட எண்ெணய் ேதய்த்தாள். 'தாயில்லாக் குழந்ைதன்னா இந்தக் ேகாலம் தான்.
நான் மூணாம் வருஷம் காய்ச்சேலாட படுத்திருன்ேதேன, அப்ேபா கண்ைண மூடியிருந்தா என்
குழந்ைதகளுக்கும் இந்தக் கதிதாேன? அதுகளும் ெதருவிேல நின்னிருக்கும்.' - இப்படி
என்ெனன்னேவா மனதுக்குள் நிைனத்துக் ெகாண்டு அவசர அவசரமாகக் குழந்ைதகைளக்
குளிப்பாட்டினாள். ஆனால், தாயம்மாள் பயபத்திரமாகச் சீயக்காய்த் தூைளப் ேபாட்டுத் ேதய்த்த
ேபாதிலும், ராஜா பல தடைவகள் 'ஐேயா, ஐேயா' என்று அழுதுவிட்டான். அவன்
அழும்ேபாெதல்லாம் அவள் 'இன்னிக்ேகாட உன் சிரங்கு குணமாயிரும்' என்று மட்டும் மாறி மாறிச்
ெசால்லிக்ெகாண்ேட இருந்தாள்.
446
'யாேரா எவேரா? மைழன்னு வந்து வட்டிேல
H ஒதுங்கிட்டான். அவைனப் ேபாகச் ெசால்ல
முடியுமா! அவன் வந்த ேநரம், தHபாவளியாப் ேபாச்சு. குழந்ைதகளுக்குள்ேள வஞ்சம் ெசய்யலாமா?
பா3க்கிறவுகளுக்கு நான் ெசய்யறெதல்லாம் ேகலியாயிருக்கும். அவுக ேகலி ெசய்தாச் ெசய்துட்டுப்
ேபாகட்டும். எனக்கும் என் குழந்ைதகளுக்கும் பகவான் துைண ெசய்வான்."
447
"என்ைனச் ேசாதிக்கத்தான் வந்திருக்ேகடா நH" என்று மனக் கசப்புடன் ெசால்வது ேபாலச்
ெசான்னாள் தாயம்மாள். ஆனால், அவளுக்கும் மனக் கசப்புக்கும் ெவகுதூரம். மனதுக்குள் ஏற்பட்ட
சிக்கல்கைள விடுவிக்கேவ இப்படிப்பட்ட ஒரு வாசகத்ைத அவள் தூக்கிப் ேபாட்டாேள ஒழிய அவள்
ெசாற்களில் மனக்கசப்பின் நிழல் கூடப் படியவில்ைல.
"தம்ைபயா!"
"என்னம்மா!"
448
"ஹூம், ராஜாவுக்கு அந்தத் துண்ைட எடுத்துக்குடு."
வட்டு
H முற்றத்தில் காைலெவயில் அடித்துக் ெகாண்டிருந்தது. அந்தப் ெபான்ெனாளியில்
மஞ்சள் பூசிய முகத்துடன் புத்தாைட தrத்துக்ெகாண்டு நிற்கும் மங்கம்மாள், அப்ேபாது எைதேயா
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். ஈரம் காய்வதற்கா இருக்கமில்லாதத் 'ெதாள ெதாள' என்று சைட ேபாடப்
பட்டிருந்ததால், கூந்தல், இரண்டு காதுகைளயும், கன்னங்களில் பாதிையயும் மைறத்துக்
ெகாண்டிருந்தது. பரவலாகக் கிடக்கும். கூந்தலின் நடுேவ இளங்காற்றுப் புகுந்து சிலுசிலுக்கும்
ேபாது, சுகமும் கூச்சமும் தாங்க முடியாமல் சிrத்துக் ெகாண்ேட இைமகைளக் குவித்தாள்
மங்கம்மாள்.
"எங்க வட்டுக்கு
H ராஜா வந்திருக்கா3!"
449
ெசான்னதற்குப் பதில் ெசால்லி அவனுைடய 'ெபருைம'ைய மட்டம் தட்டேவண்டும் என்று அவள்
மனம் துடித்தது.
அதனால் ஒரு அைர அடி முன்னாள் நக3ந்து வந்து நின்றாள். யாெதாரு திைகப்பும்,
தயக்கமும் இல்லாமல் ராமசாமிையப் பா3த்து, ேரைக சாஸ்திrயிடம் காட்டுவது ேபாலக் ைகைய
ைவத்துக் ெகாண்டு, மிக மிக ஏளனமாகச் ெசான்னாள்.
450
நிைல - வண்ணதாசன்
‘வட்ைடப்
H பா3த்துக்ேகா.’ என்று ெசால்லிவிட்டு எல்ேலாரும் புறப்பட்டு ேபாகும்ேபாது ேகாமு
ேகட்டாள்.
451
அழிக்கதைவத் திறந்து அந்தப் பச்ைச ெவட்டுத்துணிைய எடுத்து வரலாம். பச்ைச என்றால் திக்குப்
பச்ைசயில்ைல; ேலஸ் பச்ைச. புல் முைளத்த மாதிr. ேவப்பங்காய் மாதிr. ஈர விறகுக்குத் ெதாலி
உrத்த மாதிr.
கதைவத் திறந்து ெகாண்டு ேபாகலாம் என்றால்ம் கதவு சத்தம் ேபாடும். ெபrய கதைவவிட
இந்த அழிக்கதவு டங்டங்ெகன்று குதித்துக் ெகாண்ேட ேபாகும் சத்தத்தில் கட்டிலில் சீக்காய்ப்
படுத்திருக்கிற ெபrய ஆச்சி முழித்துவிடக் கூடாது. அந்த ஆச்சி முழித்தால் ெபrய ெதாந்தரவாகப்
ேபாகும். ேபச்சு ெகாடுத்துக் ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டும். ‘தண்ணி எடுத்துட்டியா? ெகாடியில் கிடந்த
துணிைய உள்ேள எடுத்துப் ேபாட்டியா? இன்ைறக்கு விளக்குப்பூைசக்குப் பூக்காரன் சரம் ெகாண்டு
வந்து ைவத்தானா? அம்மாகுட்டி சாணி தட்ட வரக்காணுேம, ஏன்? ேதாைசக்கு எவ்வளவு அைரக்கப்
ேபாட்டிருக்கிறது? ெபௗ3ணமி என்ன ேததியில் வருகிறது? எதி3த்த வட்டில்
H ஆள் நடமாடுகிற
மாதிrச் சத்தம் ேகட்கிறேத, யா3 வந்திருக்கா?’ ஆச்சியின் ஒவ்ெவாரு ேகள்விக்கும் பதில் ெசால்ல
ஆரம்பித்தால் விடிந்து ேபாகும். ேமலும் ேகாமுவுக்கு ஆச்சி ேகட்கிற எல்லாக் ேகள்விகளுக்கும்
எப்படிப் பதில் ெசால்லத் ெதrயும்?
ேகாமுவுக்கு வட்ைட
H விடவும் இந்தத் ேதாட்டம் பிடித்திருந்தது. ஒடுக்கமான இந்த
இடத்துக்குள்ேளேய சின்னச் சின்னதாக ஒரு கருேவப்பிைல மரம், முருங்ைக மரம், தங்க அரளிமரம்
மூன்றும் இருந்தது. ெபrதாக வளராமல், ஆள் உயரத்துக்கு ேமேல ேபாகாமல், வள3கிற பிள்ைளகள்
மாதிr அைவ இருந்தன. அசலூrல் இருந்து விருந்தாட்கள் வந்தேபாது, ேகாமுவும் வந்திருந்த சிறு
பிள்ைளகளும் தங்கரளிப் பூைவயும் கருேவப்பிைலப் பழத்ைதயும் ெகாண்டுதான் வடு
H ைவத்து
விைளயாடினா3கள்.
452
ேகாமு இங்ேக ேவைலக்கு வரும்ேபாது கன்றுக்குட்டி ெராம்பச் சிறுசாக இருந்தது. பால்
குடித்து விட்டு அது ஆளில்லாத ேதாட்டத்தில் காைல உதறி உதறித் துள்ளிெகாண்டு ஓடுவைதயும்,
மறுபடியும் அம்மா ஞாபகம் வந்துேபால், ெதாழுவுக்கு ஓடிவந்து மடுைவச் சுைவப்பைதயும் அடுத்த
நிமிஷம் வாைலத் தூக்கிக் ெகாண்டு ஓடுவைதயும் பா3க்கப் பா3க்க ஆைசயாக இருக்கும். அப்ேபாது
இருந்த ெசவைல நிறம் ேபாய் ேராமம் எல்லாம் உதி3ந்து ஜாைட, குணம் எல்லாம் இப்ேபாது
மாறிவிட்டது. நிைறயக் கள்ளத்தனமும் வந்து விட்டது. ஆள் வருகிற சத்தம் ேகட்டால் பசுவுக்கு
அந்தப்புறம்ேபாய் அழிப்பக்கம் நின்றுெகாள்கிறது. இழுத்துக் கட்ட முடியவில்ைல. ெசக்கு மாதிr
அைசயாமல் நிற்கிறது. என்ைறக்கு அது கயிைற அத்துக் ெகாண்டு ேபாய்ப் பாைலக் குடித்து,
ேகாமுவுக்கு ஏச்சு வாங்கிக் ெகாடுக்கப் ேபாகிறேதா, ெதrயவில்ைல.
ேகாமு, காைல மிதித்து விடுேமா என்கிற பயத்துடன், கயிைற நHளமாகத் தள்ளிப் பிடித்து
இழுத்துக் ெகாண்டு ெதாழுவில் இன்ெனாரு பக்கத்தில் கட்டினதும், அது முட்டவருவது ேபால் அவள்
பக்கம் வந்து முழங்ைகப் பக்கம் நக்கிக் ெகாடுக்க ஆரம்பித்தது. கருநHலமான அந்த வழுவழுப்பான
நாக்கு படப்படக் ேகாமுவின் ைகயில் கூச்செமடுத்தது. அது இன்ைறக்கு அவளிடம் ெராம்பப்
பிrயமாக நடந்து ெகாண்டது ேபால் இருந்தது. ெகாம்பு முைளக்கப் ேபாவது ேபால் புைடத்த
தைலையச் ெசாறிந்தபடி, இன்ெனாரு ைகையக் கழுத்தில் ேபாட்டு ‘லட்சுமீ ய்’ என்று அவேள
ெசல்லமாக ஒரு ெபயைரச் ெசால்லிக் கூப்பிட்டுக் ெகாண்டு கட்டிக் ெகாண்டாள். கன்றுக்குட்டி
சட்ெடன்று தைலைய உலுக்கிப் பிடுங்கிக் ெகாண்டேபாது ஒன்று இரண்டு மூன்று என்று ெதாட3ந்து
ேவட்டுச்சத்தம் ேகட்டது.
453
OOO
OOO
454
ேகாமு நைடயில் உட்கா3ந்திருக்கும் ேபாேத ைபயப் ைபய இருட்டி விட்டது. எப்படி இருட்டு
வந்தது என்ேற ெதrயவில்ைல. ேதேராட்டமும் இன்ைறக்குத்தான். ெபௗ3ணமியும்
இன்ைறக்குத்தான். நல்லேவைள, இரண்டும் ஒேர நாளில் வந்தது. இல்லாவிட்டால் இரண்டு
நாளுக்கு முந்தின ராத்திrயும் வடு
H ெமழுக ேவண்டும். அடுப்படி கழுவ ேவண்டும். எல்லா3
சாப்பாடும் முடிந்து அடுப்படி கழுவுவதற்குள், தூக்கம் தூக்கமாய் வரும். குழாயில் தண்ண3H
வரவில்ைல என்றால் ைபப்பில் ேவறு தண்ண3H அடிக்க ேவண்டும்.
இந்த வட்டு
H நைடயில் ேகாமு இப்படித் தனியாக வாசலில் உட்கா3ந்தேத இல்ைல. இன்னும்
ஏழு மணி ஆகாத இருட்டுக்குள் உட்கா3ந்திருப்பது கூடப் பயமாக இருந்தது. நிலாெவளிச்சம்
இருக்கிறது என்றாலும் இப்படி யா3 ஒத்ைதயில் இருக்க முடியும்? இவள் உட்கா3ந்திருந்த நைடைய
ஒட்டி இவள் ஆவிச் ேச3த்துக் கட்டுவதற்குக் கஷ்டப்படுகிற மாதிr வழுவழு என்று ெரண்டு
மரத்தூண் இருந்தன. அந்த ெரண்டின் நிழலும் வாசல் பக்கம் ெரண்டு பள்ளம் ேதாண்டிக் ேகாமுைவ
நடுவில் உட்கா3த்தினது ேபால விழுந்திருந்தன. எதி3த்தவட்டிலும்
H நான்கு கல்தூண்கள் ஊதாவாகக்
கல3 அடிக்கப்பட்டு நின்றன. இப்படி உயரம் உயரமாக இருட்டுக்குள் அவைளச் சுற்றி இருக்கிற
தூண்கள் ஒரு பயங்கரமான பிராணி பின்னங்கால்கைள ஊன்றி நடந்து வருவது மாதிr நிற்கிறதாகப்
பட்டது. அந்த இடத்ைதவிட்டுக் ெகாஞ்சம் அைசந்தால்கூட எல்லாம் ேச3ந்து ஒேர கவ்வாகக் கவ்வி
அவைளப் பிடித்துக் ெகாள்ளும் என்று ேதான்றியது. உள்ேள கட்டிலில் சீக்காகப் படுத்திருக்கிற
ெபrய ஆச்சியுடன் ேபசுவது ஒன்றுதான் வழி.
455
ேகாமுவுக்கு ஆச்சியின் வா3த்ைதகள் ேமற்ெகாண்டும் சந்ேதாஷம் ெகாடுத்தன. ‘ஆச்சி,
குடிக்கறதுக்கு ெவன்னிகின்னி ேவணுமா?’ என்று ேகட்டாள். ‘இப்ேபா ஒண்ணும் ேவண்டாம்!’ என்று
ஆச்சி ெசால்லியும் ேகாமுவுக்குச் சமாதானம் ஆகவில்ைல. ‘ேபாய்ட்டு வா, ேபாய்ப் பா3த்துட்டு வா’
என்று உத்தரவு மாதிr ஆச்சி திரும்பத் திரும்பச் ெசான்னது ேகாமுவுக்குப் புல்லrத்தது. ஆச்சி ேபச்சு
ெகாடுக்காமல் படுத்துக் ெகாண்டது ேகாமுவுக்குச் சங்கடமாக இருந்தது. ேகாமு ெமலிந்து
நHண்டிருக்கிற ெபrய ஆச்சியின் கால்கைள ெமதுவாக ஒத்தடம் ெகாடுக்கிறது மாதிrப் பிடித்துவிட
ஆரம்பித்தாள்.
இந்த வட்டு
H வாசலில் முடுக்குப் பக்கம் இருக்கிற கல்ைல ஒட்டித்தான் எப்ேபாதும் அவன்
நிற்பான். அழிக்கதவு வழியாக முகத்ைதப் புைதத்துக் ேகாமு பா3த்தேபாது, அவன் அங்ேகதான்
நின்றிருந்தான். யாருேம இல்லாத வாசலில் இன்னும் அந்தத் தூண்கள் கால்கள் தூக்கிப் பயம் காட்ட,
தாயக்கட்டத்தில் மைல ஏறின காய் மாதிr அவன் மிட்டாய்த்தட்டும் விளக்கு ெவளிச்சமுமாக
நின்றான். ேகாமுவுக்கு ேராஸ் ேராஸான கம்மாளிக்ெகாட்ைட வாங்கலாமா என்றிருந்தது.
அவளுக்கு நாலணா திருவிழாத்துட்டுக் ெகாடுத்திருக்கிறா3கள். ‘ெசலவழிச்சிராேத,
அவ்வளவுத்ைதயும்!’ என்று எச்சrக்ைக பண்ணிேய ெகாடுத்திருக்கிறா3கள். ஐந்து ைபசாவுக்கு
வாங்கினால் கூட ஐந்து ெகாட்ைட ெகாடுப்பான். ‘வாங்கிச் சாப்பிடலாமா?’ ேகாமுவுக்கு என்ன
ெசய்வது என்று ஓடவில்ைல. உள்ேள ெதாட்டிக்கட்டு மாடக்குழிக்குப் ேபாய், அந்த முழு
நாலணாைவ மனேச இல்லாமல் எடுத்துக் ெகாண்டு வந்தேபாது அவைன வாசலில் காேணாம்.
முடுக்கு வழிேய சத்தம் மாத்திரம் கிருகிருெவன்று ெதருைவப் பா3க்கப் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தது.
ேபானதுகூட நல்லதுக்குத்தான். இல்லாவிட்டால் எல்லாம் ெசலவழிந்திருக்கும். சில்லைர
மாற்றிவிட்டால் ைகயில் துட்டுத் தங்காது.
456
எல்ேலாரும் ெராம்பச் சந்ேதாஷமாக வந்தா3கள். கூட்டத்துக்குள் ஒருத்தருக்ெகாருத்த3
ேபசுவதற்காகச் சத்தமாகப் ேபச ஆரம்பித்து, அப்படிேய வட்டுக்கு
H வந்த பிறகும் ேபசிக்ெகாண்டும்
வந்தா3கள். தனித்தனியாய்ப் ேபான எதி3த்த வட்டுக்கார3கள்கூட
H இருட்டுக்குள் ஒருத்தருக்கு
ஒருத்த3 துைண என்று ேச3ந்து வந்தா3கள். எல்ேலா3 வட்டிலும்
H ஒேர சமயத்தில் ைலட் ேபாட்டுக்
ெகாண்டதால் வாசேல ெவளிச்சமாகி விட்டது. பலூன் ெமாரெமாரப்பு, ஊதல் சத்தம் எல்லாம்
ேகாமுைவத் தாண்டிப் ேபாயின.
ேத3 ஒேர நாளில் இந்த வருசம் நிைலக்கு (நிைலயத்துக்கு) வந்துவிட்டதாம். இப்படித் ேத3
ஒேர நாளில் ஓடி நிைலக்கு நின்று ஒன்பது வருஷம் ஆயிற்றாம். கூட்டமானால் ெசால்லி
முடியாதாம். பள்ளும் பைறயுமாகக் கீ ழ்ச்சாதிச் சனக்கூட்டம் இந்தத் தடைவ ஜாஸ்தியாம்.
நகரக்கூட ‘இங்க அங்க’ இடமில்ைலயாம். லாலா-சத்திரமுக்கில் இருந்து ராயல் டாக்கீ ஸ் முக்கு
வைர ேத3 பச்ைசப்பிள்ைள மாதிr குடுகுடுெவன்று ஒேர ஓட்டமாக ஓடியதாம். ெதப்பக் குளத்ெதரு
அம்பி மாமா வட்டுத்தட்ேடாட்டியில்
H நின்று பா3த்தா3களாம். ேத3 அைசந்து வ3ர மாதிr என்கிறது
சrயாகத் தான் இருக்கிறதாம். அவ்வளவு அழகாம் அது.
வட்டுக்குள்
H நுைழவதற்கு முன் ேத3 பா3த்தவ3களில் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தேர மாறி மாறி
இவ்வளைவயும் ேபசிவிட்டு நைட ஏறினா3கள். நைட ஏறும் சமயம் ேகாமு சிrத்துக் ெகாண்ேட
ைகப்பிள்ைளைய வாங்கின ெபாழுது -
457
OOO
458
தனுைம - வண்ணதாசன்
ஒரு வைகயில் மகிழ்ச்சி. தன்னுைடய பலகீ னமான காைல இழுத்து இழுத்து, ஒரு அழகான
ேசாகமாக அவள் இத்தைன தூரமும் நடந்து வர ேவண்டும். முன்புேபால் இவனுைடய காேலஜ்
வாசேலாடு நின்று ேபாகிற டவுன் பஸ்ஸிற்காக, அவளுைடய குைறயின் தாழ்வுடன்
எல்ேலாருடனும் காத்திருக்க ேவண்டாம். இனிேமல் ேநருக்கு ேந3 பா3க்க முடியாது.
459
ஞானப்பன் யேதச்ைசயாக அன்று ஆ3பேனஜிற்குப் படிக்க வந்திருந்தான். படித்து
முடித்துவிட்டு ஹாஸ்டலுக்குத் திரும்புகிற ேவைளயில் பீடி ேதைவயாக இருந்தது. ெகாஞ்ச ேநரம்
நின்று ெகாண்டிருந்தான். சின்ன ேவப்பங்கன்றுக்குக் கீ ேழ டய3 ேபாட்ட ெமாட்ைடவண்டியின்
ேநாக்காலில் ’உட்கா3ந்து, பள்ளிக்கூடக்கட்டிடத்திற்கு முன்னால் உள்ள ெகாடிக்கம்பத்ைதப்
பா3ப்பது ேபால் பா3ைவ.
460
ஞானப்பனுக்கு உடம்பு அதிரும். இன்று குைறவாக, இவைனப்ேபால இங்ேக படிக்க வருகிற ேவறு
சிலருக்கும் அவளுைடய திேரகத்தின் முறுக்கம் ரசித்தது.
ஞானப்பனுக்கு தனுவின் நிைனவு மாத்திரம் ஒரு நH3ப்பூைவப் ேபால அலம்பி அலம்பி அவள்
முகம் நிற்க மற்றைவெயல்லாம் நHேராட்டத்ேதாடு விைரந்து ஒதுங்கின. ெடய்ஸி வாத்திச்சி நதியில்
மிதந்த ெசம்பருத்திப் பூவாய், அள்ளுகிற குடத்தில் புகுந்துவிட, விரைல முட்டி முட்டி விலகிக்
ெகாண்டிருக்கிறாள். அவைளப் ேபான வருஷத்தில் இருந்ேத அவனுக்குத் ெதrயும்.
“எனக்குத் ெதrயும்”
461
ஞானப்பனுக்கு ேவறு எந்த கிறிஸ்தவ கீ தங்களும் நிைனவுக்கு வரவில்ைல. எல்லா
கிறிஸ்தவ கீ தங்களும் ஒேர ராக வடிவுதான் என்ற நிைனப்ைப அவனுக்கு உண்டாக்கின. “எல்லாம்
ஏசுேவ எனக்ெகல்லாம் ஏசுேவ” பாடலின் முதலிரு வrகளின் தடத்ைதேய மீ ண்டும் மீ ண்டும்
வாசித்தான். ைபயன்கள் அடுத்த வrகைளப் பாடினேபாது அவனுக்குச் சிலி3த்தது.
வாரத்துக்கு ஒரு நாள் வருகிற கிழட்டு நாவிதனுக்குத் தன் பிடrையக் குனிந்து, முகம்
ெதrயா அம்மாவின் முகம் நிைனத்து அழுதுெகாண்டிருக்கிற ைபயனின் ேசாகம்ேபால -
462
ெடய்ஸி வாத்திச்சியின் பா3ைவையப் ேபாலேவ, ைசக்கிளில் ேபாகிற ஒரு இங்கிlஷ்காரப்
ெபண்ைணயும் ஞானப்பன் சகித்துக் ெகாள்ள ேவண்டியதிருந்தது. அவைள அேநகமாக lவு
நாட்களில் காைலயிேலேய இரண்டு தடைவ பா3த்துவிடலாம்.
ஒரு தகர டின்னில், வrைசயாக நிற்கிற ேவப்பமரங்களின் பழம் உதிர உதிரப் ெபாறுக்குகிற
ைபயன்கைளக் கூப்பிட்டால் ேபசப்ேபாவதில்ைல. அவ3களுக்கு ஃபுட்பால் ேகால்ேபாஸ்டின்
அைடயாளமாக நிறுத்தியிருக்கிற பனங்கட்ைடயில் இருந்துெகாண்டு காகங்கள் இரண்டு மூன்றான
ெகாத்தாக இட்ட ேவப்பங்ெகாட்ைட எச்சத்ைதச் ேசகrக்கிற சந்ேதாஷம் இவனுடன் ேபசுவதில்
இருக்காது.
463
காட்டித் திrகிற தாராக் ேகாழிகைள, ேபாவ், ேபாவ், என்று முன்ைனப் ேபாலக் கூப்பிடவும்
ேதான்றவில்ைல. ‘ஐயா’க்கைளப் ேபால எல்லாவற்றிலிருந்தும் ஒதுங்கிவிட்டால் ேபாதும் என
ஞானப்பனுக்குத் ேதான்றியது. அவன் வகுப்பில், கல்லூrயில் இேதேபால ெவள்ைள முழுக்ைகச்
சட்ைட, ேவஷ்டியுடன் இங்ேகயிருந்து படிக்கிறவ3கள் இருக்கிறா3கள். அவ3களும் அனாைதகள்
தானா? தனுக்குள் எதி3ப்படாமல் இருந்த ெபாழுைதவிடத் தான் இப்ேபாது அனாைதயா?
ஞானப்பனுக்கு மனதுள் குைமந்து வந்தது.
உருண்டு வந்து கால் பக்கம் விழுந்த பந்ைத எடுப்பதற்கு வந்த ைபயைனத் தடுத்து, பந்ேதாடு
ைமதான விளிம்புக்கு வந்து உைதத்தேபாது, அது தூரமில்லாமல் உயரமாக எவ்வி, நHலத்ைத
அண்ணாந்து பா3க்க ைவத்துக் கீ ழிறங்கியது. கீ ழிறங்கின பின்னும் ஞானப்பனுக்குப் பா3ைவ
நHலமாக நின்றது.
464
புத்தகத்துக்கிைடயில் நHலப்பூைவத் தகடாக மல3த்திப் பா3த்தபடி மூடினான். படிக்க
ேவண்டும். ேவகமாக நிழல் பம்மிக் ெகாண்டிருந்தது. கிணற்றடியில் முகத்ைத அலம்பி,
பள்ளிக்கூடத்துப் பின்பக்க வராண்டாச் சுவrல் சாய்ந்துெகாண்டு வாய்விட்டுப் படிக்க ஆரம்பித்தான்.
மற்ற அைமதியிலிருந்து மீ ள அவனுக்குச் சத்தம் ேதைவயாக இருந்தது.
465
ரஸ்தாவில் ஓடத்ைதப் ேபால தண்ணைரச்
H சுருட்டி எறிந்தபடி பஸ் வந்து நின்றது. சா3ப்புகள்
ேபாட்டு மூடின பஸ் டாப்பின் பக்கவாட்டு ஓைடகளிலிருந்து குலுங்கித் தண்ண3H ெகாட்டியது. பஸ்
திரும்பி நின்றதும் ெடய்ஸி வாத்திச்சி அவசரமாக ஓடினாள். ‘தனுைவப் ேபால் அல்லாமல்
முதி3ந்து முற்றலாக இருக்கிற ெடய்ஸி வாத்திச்சி இவ்வளவு புறக்கணிப்பாகக்கூட நின்று ெசல்ல
முடியுமா?’ - ஞானப்பனுக்கு ேயாசைன. சிறு குரலில் ஆட்டுக் குட்டி கத்திய படி, சுவrல் ஏறி நின்றது.
“நாற்காலி ேவணுமா?”
466
“இல்ைல ேவண்டாம். ேநரமாச்சு. ேபாக ேவண்டியதுதான்.”
467
ஒரு கப் காப்பி – இந்திரா பா0த்தசாரதி
468
ெகாண்டிருந்தேபாது, பாட்டி கண்கைளத் திறந்து மிரள மிரளப் பா3த்தாள். அவ்வளவுதான், வந்த
யமன் பயந்துேபாய் ஓடி விட்டான். பிராயச்சித்தத்துக்குக் கிைடத்த பணம் ெவற்றிைல சீவல்
வாங்கத்தான் சrயாக இருந்தது.
ராஜா மாதிr இருக்கிறான் என்பதற்காக அவனுக்கு ராஜப்பா என்று ேப3 ைவத்தா3கள். சின்ன
வயசில் ராஜா மாதிrதான் இருந்தான். சாப்பிடுவதற்குச் சம்பாதிக்கேவண்டுெமன்ற விவரேம
அவனுக்கு அப்ேபாது ெதrயாது. பள்ளிக்கூடத்தில் ஒழுங்காகப் படித்திருந்தால், எமைன நம்பி
வாழ்க்ைக நடத்த ேவண்டிய அவசியமிருந்திருக்காது. அல்லது, ஆரம்பத்திலிருந்ேத ஒழுங்காக
அத்தியயமாவது ெசய்திருக்கலாம். வடக்ேக ைவதHக3களுக்கு ஏகப்பட்ட கிராக்கி என்று
தில்லியிலிருந்து வந்த அந்த நாச்சியா3ேகாயில் ைபயன் ெசான்னான். பிராமணணாய்ப்
பிறந்துவிட்டு, மந்திரமும் ெதrயாது. ேவறு எந்தத் ெதாழிலுக்கும் லாயக்கில்ைல என்றால்
தன்ைனப் ேபால் வயிற்ைற மூலதனமாகக் ெகாண்டு வாழ்வைதத் தவிர, ேவறு வழி என்ன
இருக்கிறது.
469
இது இப்ெபாழுைதயப் பிரச்ைனயல்ல. இப்ெபாழுைதயப் பிரச்ைன அவன் காப்பி குடித்தாக
ேவண்டும். ேநற்ேற அவன் மைனவி ெசால்லிவிட்டாள்: ‘காப்பிப் ெபாடி கிைடயாது. காசு ெகாண்டு
வந்தா காப்பி. இல்லாட்டா தH3த்தத்ைதக் குடிச்சுட்டு சும்மா கிடங்ேகா. நான் வடு
H வடா
H ேபாய்க் கடன்
வாங்கத் தயாரா இல்ேல.’
ராஜப்பா வட்டுக்குள்
H நுைழந்தான். கூடத்தில் அவன் தம்பி ெபஞ்சில்
உட்கா3ந்துெகாண்டிருந்தான். ைகயில் தினசrத்தாள். அவன் அருகில் ஆவி பறக்கும் காப்பி.
தினசrத் தாளில் லயித்திருந்த பா3ைவைய விலக்கி, ஒரு விநாடிகாலம் அண்ணைன அவன் உற்றுப்
பா3த்தான். காைலயில் எழுந்ததும் காப்பி குடிக்காமல் அண்ணன் எவ்வளவு கஷ்டப்படுவான் என்பது
அவனுக்குத் ெதrயாத விஷயமல்ல. அவன் என்ன நிைனத்துக் ெகாண்டாேனா, திடீெரன்று எழுந்து
உள்ேள ெசன்றான். ஒரு ேவைள மைனவியிடம் இது பற்றி மன்றாடச் ெசன்றிருக்கலாம். ெவகு
ேநரம் ெவளியில் வராமல் இருந்துவிட்டானானால், அவன் சிபாrசு பலனளிக்காமல் ேபாய்விட்டது
என்று அ3த்தம். அவள் ெதய்வாதHனமாகக் காப்பி ெகாடுக்கச் சம்மதித்துவிட்டால் தம்பி என்ன
ெசய்வான் என்பது ஒரு சுவாரசியமான விஷயம். அவன் கூடத்துக்கு வந்து ெபஞ்சில் உட்கா3ந்து
ெகாண்டு சற்று ஓங்கிய குரலில், ‘டீ, ராஜப்பாவுக்குக் காப்பி ெகாண்டா!’ என்று ெசால்லுவான். அவன்
ெசால்கிறபடி மைனவி ேகட்கிறாளாம்.
470
‘அபிராமி ஆத்திேலேய? ஸ்மா3த்தப் ெபாண்ணுக்குன்னா ெகாடுப்பா?’
‘எதுக்காக?’
‘ைவேதகி எங்ேக?’
471
‘குழந்ைததாேன, ‘நானும் ேபாேறம்மா’ன்னா. காய்கறி திருத்திக் ெகாடுத்தா, அபிராமி மாமி
சாதம் ேபாட மாட்டாளா?’
‘கயிறு எங்ேகடி?’
472
‘விசாrச்சுட்டியா?’
‘ஆமாம். வடு
H வடா
H ேபாய் ‘உங்காத்திேல எப்ேபா சிரா3த்தம்’னு விசாrச்ேசன். ேகக்கறைதப்
பாரு. அன்னிக்குக் குப்பு வாத்தியா3 வந்தா3, ெசான்னா3.’
473
‘என்ன தளிைக?’ என்று ேகட்டான் ராஜப்பா.
474
ஊ3ப் ெபருமாளுக்கு காப்பி குடிக்கும் ஒரு நாச்சியா3 இருந்திருந்தால், எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்?
ேகாயிலில் தினம் காப்பிப் பிரசாதம் கிைடத்திருக்கும்.
ராஜப்பா வட்ைடவிட்டு
H ெவளியில் வந்து ெதருவின் இரு திைசகளிலும் ேநாக்கினான்.
காப்பிக்கு வழி உண்டா என்பதுதான் அவனுைடய மகத்தான பிரச்ைன.
பஸ் ஸ்டாண்டில் நல்ல கூட்டம். கல்யாண நாளில்ைல. இத்தைன ேப3 எங்கு வருகிறா3கள்.
எங்கு ேபாகிறா3கள் என்று ேதான்றியது ராஜப்பாவுக்கு.
475
‘என்னடா மணிக்கம், ஊருக்குப் புதுசுன்னு ஏமாத்தப் பாக்கறியா? டஜன் ஒரு ரூபாய்னு
சிrப்பா சிrக்கறது பழம்’ என்று கைடக்காரனிடம் ெசால்லிவிட்டுக் கணவைனப் பா3த்துப் புன்னைக
ெசய்தான் ராஜப்பா.
‘ராஜப்பா.’
476
‘கெரக்ட். டில்லியிேல இருக்ேகன். இவதான் என் ஆம்பைடயா, சேராஜா. அது கிடக்கட்டும்,
என்னடா ‘நHங்க’ ேபாட்டுப் ேபசேற? வருஷம் ேபானாலும் சிேநகிதம் ேபாயிடுமா?’
477
தங்கியிருப்ேபேன. இந்தாய்யா கைடக்காரேர! ெரண்டு டஜன் பழம் எடு. உன்னாேலதான் நம்ம
பைழய சிேநகிதைனப் பா3க்கக் ெகாடுத்து வச்சுது’ என்று ேபசிக்ெகாண்ேட ேபானான் அனந்து.
அைறக்குச் ெசன்றதும் ராஜப்பா ேகட்டான்: ‘நH எப்படி இந்த ஊ3ப் பக்கம் வந்ேத?’
478
’பாத்தியாடி? பால்கூடக் குடிக்க மாட்ேடங்கிறான். அந்தக் காலத்து ராஜப்பாவான்னு இருக்கு.
ேவதம் படிச்சா என்ன கட்டுப்பாடு வந்துடறது பாத்தியா? ராஜப்பா, உன் மாதிr அத்தியயானம்
பண்ணவாைளப் பாத்தா, கால்ேல விழுந்து ேசவிக்கணும் ேபாலிருக்குடா. நிஜமாச் ெசால்ேறன்.
சமஸ்கிருத மந்திரத்ைதப் படிச்சவா ெசால்லிக் ேகக்கணும்னு எனக்குக் ெகாள்ைள ஆைச.
டில்லியிேல பள்ளிக்கூடத்திேல ஒரு சமஸ்கிருத வாத்தியா3 இருக்கா3. நம்மடவ3. ஸ்ரீநிவாச
வரதன்னு ேபரு. மந்திரம் ெசான்னா3னா கண3னு
H இருக்கும். அவைர அடிக்கடி ஆத்துக்கு வரச்
ெசால்லி, புருஷ சூக்தம் ெசால்லச் ெசால்ேவன். ஒரு தடைவக்குப் பத்து ரூபா தட்சிைண, சாப்பாடு.
அவருக்குக் கனகாபிேஷகம் ெசய்யலாம், நியாயமா பாக்கப் ேபானா. ஆனா என்னாேல முடிஞ்சது
இவ்வளவுதான். ெதாழிலுக்காக நாம எவ்வளேவா தப்புகாrயம் பண்ேறாம். அதுவும் நாம
எவ்வளேவா தப்புகாrயம் பண்ேறாம். அதுவும் என் மாதிr ெதாழில்ேல இருந்தா ேகக்க ேவணாம்.
இதுக்கு உன் மாதிr ேவதம் படிச்சவாைளக் கூப்பிட்டு கவுரவம் பண்றது ஒரு வைகயான
பிராயச்சித்தம்னு ேவணுமானலும் வச்சுக்ேகா.’
479
‘இது டில்லியில்ேலடி, ெதrஞ்சுக்ேகா! டில்லியிேலதான் ஒத்தருக்கு சாப்பாடுன்னாலும்
அைர வயத்துச் சாப்பாடு. இங்ெகல்லாம், கூட ெரண்டு ேப3 சாப்பிடறதுக்குத் தயாரா சைமச்சி
வச்சிருப்பா. என் ஊைரப்பத்தி எனக்குத் ெதrயாதா? உன்ைன எதுக்காகக் கூட்டிண்டு வந்ேதன்
ெதrயுமா? என் ஊ3 ெபருைமையக் காட்டத்தான். சின்ன வயசிேல, இவாத்திேல எத்தைன தடைவ
சாப்பிட்டிருக்ேகன் ெதrயுமா? இவேனாட அம்மா ஒரு ஊறுகா ேபாடுவா, அதுக்குப் ேப3 என்னடா
ராஜப்பா? எஸ். மாகாளிக்கிழங்கு. மூட்ைடப் பூச்சி வாசைனயா இருக்குேம. வாயிேல ேபாட்டா என்ன
ருசியா இருக்கும் ெதrயுமா? உங்கப்பா ெபrய சாப்பாட்டுப் பிrய3. பக்த3னு ெசால்லணும்,
அப்படித்தாேன?’
480
‘ெசால்லாம ெகாள்ளாம சாப்பிடப் ேபாக ேவண்டாம். ேபாய் பாத்துட்டு வருேவாம்.
ேவணும்னா, காப்பி குடிச்சிட்டு....’
481
ஓடிய கால்கள் – ஜி. நாகராஜன்
சூrய ஒளி ஒரு ரூபாய் அளவுக்கு வட்ட வடிவில் உடலின் ைகைய எட்டியது. அதன்
இயக்கத்தில் ஒரு விைளயாட்டுத் தன்ைம இருந்தாலும், அதன் முகத்தில் ெசம்ைம, தாமிரத்
தகடுேபால் தகித்தது. உடல் கழுத்ைத அைசத்தது; கண்கைள விழித்தது. ஒரு ெபருமூச்சு உடைலக்
குலுக்கிற்று. நா வறண்டது. ‘தண்ண3!’
H உடல் கத்திவிட்டது. உடல் அவனாயிற்று.
482
ேபாlஸ் ஸ்ேடஷனில் இருந்த ெடலிேபான் மணி அடிக்கடும் ேபாlஸ்கார3 ஃேபானுக்கு
ஓடினா3. சிறிது ேநரம் ஏேதா ேபச்சு. பிறகு ேபாlஸ்கார3 ஒரு பீடிையப் பற்ற ைவத்துக்ெகாண்டு
நாற்காலியில். “அய்யா, ெகாஞ்சம் தண்ணி தாங்ைகய்யா. தவிச்சு சாகணும்னு
ெநைனச்சிருக்கீ ங்களா?”
மனிதனுக்கு சுருக்ெகன்றது. அவன் ஒரு ைகதி. தப்பி ஓட முயன்ற ைகதி. சட்ட ஒழுங்கு
சக்திகேளாடு அவன் ேமாதினான். ேபாதுமான சுதந்திரம் இல்லாமல் அதன் விைளவு இது. நா வறட்சி
மறந்துவிட்டது. நிைனவு ேவைல ெசய்தது. காைல ஒன்பது மணியிலிருந்து பத்து மணிக்குள் நடந்த
விபrதம். இரவிேலேய அவைன ஆஸ்பத்திrக்குக் கூட்டிச் ெசன்று, டாக்ட3 ச3ட்டிபிேகட் எடுத்து
லாக்கப்புக்குக் ெகாண்டு வந்துவிட்டா3கள். காைல எட்டு எட்டைரக்குத்தான் எழுந்திருப்பான். சுமா3
பத்துப் பன்னிெரண்டு ைகதிகேளாடு அவனும் ஒருவனாய் ேபாlஸ் ஸ்ேடஷனின் பின்புறத்தில் ஒரு
தாழ்வாரத்தில் இருந்தைத உண3ந்தான். அவ3கள் எல்லாரும் ஏற்கனேவ விழித்துக்ெகாண்டு
விட்டவ3கள். ஸ்ேடஷனுக்குள் ஏெழட்டு ேபாlஸ்கார3கள் நடமாடிக்ெகாண்டிருந்தன3. அவ3களில்
இருப்பவ3 ெவளிேய ேபாவதும், ெவளியிலிருந்து புதுப் ேபாlஸ்கார3கள் வருவதும், உைடகள்
மாற்றிக்ெகாள்வதும், பீடி சிகெரட் பிடிப்பதும், சமயங்களில் கலகலப்பாகவும், சமயங்களில் ஏதாவது
ஒன்ைறக் கடிந்தும், ெபாதுவாக உரக்கப் ேபசியவ3களாகவும் சிrத்தவ3களாகவும் இருந்தன3. அவன்
தன்ைனச் சுற்றியிருந்த ைகதிகைளப் பா3த்தேபாது அவ3கள் அைனவருேம தமக்குள்ேளா,
ெவளியிலிருந்து வந்தவ3கேளாேடா, ேபாlஸ் அதிகாrகேளாேடா ேபசியவண்ணமும்
சமயங்களில் த3க்கித்தவண்ணமும் இருந்தன3. தாழ்வாரத்தில் இருந்த ெபrய ெதாட்டி நிைறய
தண்ண3H இருந்ததாலும், அதில் ெதாட3ந்து தண்ண3H ைபப்புகளின் வழிேய
ெகாட்டிக்ெகாண்டிருந்தாலும், ைகதிகளும் ேபாlஸ்காரரும் சற்றுச் சிறுக விலகி நின்று பல்
விளக்குவதும், கழுவுவதும், பலகாரங்கள் உண்டுவிட்டு வாய் கழுவிக்ெகாள்வதுமாய் இருந்தன3.
அவனுக்கு அவ3கள் மீ து சற்றுப் ெபாறாைம ஏற்பட்டது. ஆனால் அது இன்னும் தணியாத
ேபாைதயின் விைளவு. இயற்ைகயில் அவனுக்குப் ெபாறுைம கிைடயாது. தrத்திருத்தலுக்கு,
அவைனப் ெபாறுத்தமட்டில் அது ஒரு அவசியப் பண்பு அல்ல. தாழ்வாரத்தில் ஒரு ேவயப்பட்டிருந்த
பகுதியில் ஒரு சுவேராரம் சுருண்டு கிடந்த அவன் எழுந்து உட்கா3ந்ததும் விருட்ெடன்று எழுந்து
தாழ்வாரத்ைதயும், ேபாlஸ் ஸ்ேடஷைனயும் பிrக்கும் நிைலக்கு வந்து நின்றான். ெவளிேய
கலகலப்பான நகரம், கலகலப்பாக ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது. அவன் நிைலையக் கடந்து
483
ஸ்ேடஷனுக்குள் காெலடுத்து ைவத்தான். காலி கிளாஸ் டம்ள3கைளக் ெகாண்ட ேதநH3 ஏந்தேலாடு
ஒரு சிறுவன் அவைன இடித்துக்ெகாண்டு ேபாlஸ் ஸ்ேடஷைனக் கடந்து ெவளிேய ெசன்றான்.
சிறுவனுைடய கால்கைளேய அவனுைடய கால்களும் பின்பற்றிச் ெசன்றன. அவைனேயா
சிறுவைனேயா யாரும் தடுக்கவில்ைல. B-4 காவல் நிைலயத்ைத விட்டு அவன் தப்பி விட்டான்.
சிறுவயதில் கள்ளத்தனமாகக் கருைதக் கசக்கி மடியில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு, ஏதாவது சிறு ஓைச
ேகட்டாலும், அந்தப்புறம் இந்தப்புறம் திரும்பாது காற்ைறக் கிழித்துக்ெகாண்டு ெசல்லும் அம்பு ேபால
ஓட்டம் என்று ெசால்ல முடியாதபடி ேவகமாக நடப்பாேன அப்படிேய நடந்தான். பிறகு...? ஒரு ைக
அவன் ேதாைளப் பற்றியது, அவன் ஓடியது, ஒரு லாrயில் முட்டிக்ெகாண்டது, பிடிபட்டது,
உைதபட்டது, கட்டுப்பட்டது, ஸ்ேடஷனுக்கு இழுத்து வரப்பட்டது, லத்தியால், ெபல்ட்டால், பூட்ஸ்
காலால் ைநயப் புைடக்கப்பட்டது. இறுதியில் அவன் பிடிபட்டிருக்காவிட்டால் ேவைல
இழந்திருக்கக்கூடிய இரண்டு ேபாlஸ்கார3கள் மல்லாந்து கிடந்த அவைன முழங்கால்களில்
லத்திகளால் தாக்கியது. அத்தைனயும் அவனது நிைனவு எல்ைலக்கு ெவளிேயேய நின்றுெகாண்டு
உள்ேள வர இடம் இல்லாததுேபால் தவித்தது.
484
“நH ஒண்ணு சந்தானம். பயெல நல்லா ெநறுக்கிப் ேபாட்டாங்க. சாவக் ெகடக்கறான். தண்ணி
தண்ணனு
H அல3றான்.”
485
பக்கவாட்டில் சலனமின்றி ேநராக நக3ந்தது. ‘டூ நாட் சிக்ஸ்” அந்த உடல் கிடக்கும் நிைலயும்,
திைசயும் ஏேதா முக்கியத்துவம் ெபற்றிருப்பதுேபால பா3த்தா3. அைமதியாக அவ3, உடைல
ஒருமுைற சுற்றி வந்தவண்ணேம தன்னுைடய கூ3ைமயான பா3ைவயால் அதன் பல
பாகங்கைளயும் உற்று ேநாக்கினா3. பிறகு தன் ேவைலைய கவனிக்க ஆரம்பித்தா3.
486
ராஜன் மகள் – பா. ெவங்கேடசன்
487
என்று பிற்காலத்தில் ஏசப்பட்ட என் முதிமுப்பாட்டனா3தான் ஆழ்ந்து அகண்ட அக்கானகத்தின்
மூச்சும் இருளும் என்றது ஒரு கைத. சிதறிக் கிடந்த கைதகைள ஒன்று ேச3த்து அழிந்து ேபான
பைழய நகரத்ைதத் தங்கள் ஞாபகங்களில் மீ ண்டும் அதன் பூ3வ குடிகள் கட்டிக்ெகாள்கிறா3கள்.
488
ைமயப் பகுதியிலிருந்த அரண்மைனகூட இந்தப் பதின்மூன்றாம் தைலமுைற ராஜனால் அேத
இடத்தில் கம்பீரமாக வள3ந்து ஓங்கியிருந்த முதி3ந்த கடம்ப விருட்செமான்ைற அழித்து அதன்
உச்சிக் கிைளயில் பிறந்ததிலிருந்து வசித்துக் ெகாண்டிருந்த புலிைய விரட்டிவிட்டு அந்த இடத்தின்
ேமல் கட்டப்பட்டதுதான் என்பா3கள். வனேவட்ைடயின்ேபாது ேபா3க்கள வியூகத்ைதயும்
ேபா3க்களத்தில் வன ேவட்ைடயின் தந்திரத்ைதயும் பயன்படுத்தி ெவல்லத் ெதrந்த மதியூகிகள்
நிைறந்த காலமாக அது இருந்தது. இப்படி ஒரு தைலமுைறயில் நாட்டில் நிலவிய
காலநிைலகைளயும் கூட இன்ெனாரு தைலமுைறயின் ஆட்சியின்ேபாது காண முடிவதில்ைல
என்று ெபாதுவாக நம்பப்பட்டு வந்தது (ஆனால் இருபத்து மூன்றாம் தைலமுைறயில் மூன்றடுக்கு
அரண்மைனயில் ேமல்மாடியில் அைமக்கப்பட்டிருந்த பாதுகாப்பான படுக்ைகயைறயில் மிகச்
சுவாதHனமாக பல தைலமுைறக் காலம் நடமாடி வந்த கிழட்டுப் புலி அந்த நம்பிக்ைகைய
அைசத்துவிட்டுப் ேபானது).
489
முதி3முப்பாட்டனா3 பிரகடனப்படுத்தினா3. ேமலும் நாவிதனுக்குள் அங்க சாஸ்திரத்ைதயும் மனித
உடலின் சீேதாஷ்ணத்ைதயும் பற்றின ஞானம் இயல்பாகேவ படிந்து கிடக்கிறது. ேராமம் என்பது
உடலுக்கு ெவளிேய ஓடும் நரம்பு என்பைத அறிவு அறிந்துெகாள்ளும் முன்ேப சவரம் புrயும் ைககள்
அறிந்துெகாண்டிருக்கின்றன என்றும் சிைரத்துக் ெகாள்பவrன் உடல் தவி3க்க ேவண்டிய
விஷமயி3க் கற்ைறகைள உடேலாடு ஒட்டி வளர ேவண்டிய நன்மயி3ப் படுைகயினுள்ளிருந்து
ேதடிப் பிடித்துக் கைளயும் நாவிதனின் பிரயத்தனமானது உபநிஷத்துகளிலிருந்து உலகசாரத்ைதத்
ேதடும் பண்டிதனுக்கு எந்த விதத்திலும் குைறந்ததல்ல என்றும் என் முதி3 முப்பாட்டனா3 மக்கைள
அறியச் ெசய்ததிலிருந்து முடிைய மழித்துக்ெகாள்வதும் அதன் ெபாருட்டு நாவித3களின் வட்டு
H
வாசல்களில் ெநடுேநரமாகத் தவங்கிடப்பதும் பைழய நகரத்தில் பிறrடம் ெபருைமேயாடு
பகி3ந்துெகாள்ளும் விஷயங்களில் ஒன்றாகிப்ேபானது. காங்ைக ேநாயால்
அவதிப்பட்டுக்ெகாண்டிருந்தவ3கள் தங்களின் கழுத்தும் முதுகும் காற்றின் திைசயில் நன்றாகத்
திறந்திருக்கும்படி தைலமுடிையச் சிைகயாகக் குறுக்கிக்ெகாண்டு ெசன்றா3கள். குளி3க்
காய்ச்சலாம் நடுங்கிக்ெகாண்டிருந்த ேநாயாளிகள் அைதக் கூந்தலாக நHட்டி ேமனிைய
மூடிக்ெகாண்டா3கள். ஞானத்ைதக் கவ3ந்து ெசல்லும் மாைல ேவைளகளின் அரக்க3களிடமிருந்து
தங்கைளக் காப்பாற்றிக் ெகாள்ள விரும்பிய கல்விமான்கள் தைலநரம்புகளைனத்ைதயும் ேராம
இைழகளால் பின்புறமாகக் கட்டி இழுத்து நுனியில் பதினாறு பிrக்குடுமியாக முடிச்சிட்டுத் தரும்படி
நாவித3கைள ேவண்டி நின்றா3கள். சம்ேபாக சுகம் அனுபவிக்க முடியாமல் அல்லலுற்ற ஆண்கள்
தைலமுடிையத் தள3த்தி ஈரம் ெசாட்டிக்ெகாண்ேட இருக்கும் சைடயாக அைத மாற்றிக்ெகாண்டு
திருப்தியுடன் திரும்பினா3கள். இல்லற சந்நியாசிகளாக இருக்கப் பிrயப்பட்டவ3களுக்ேகாெவனில்
இதற்கு ேந3மாறாக நுனியில் பட்டுத்துணியால் மைறத்துக் கட்டப்பட்டிருக்குமாறு நாவித3கள்
பின்னல்கைள உருவாக்கி அனுப்பி ைவத்தா3கள். இல்லறத்ைதத் துறந்து காட்ைட ேநாக்கிச் ெசன்ற
துறவிகள்கூடத் தங்கைள மழித்துக்ெகாள்ள மறுத்து முகெமங்கும் ேராமக் கற்ைறகைளக் காடாக
வளரும்படி விட்டு ைவத்ததன் மூலம் தங்கைளயுமறியாமேலேய வதனாலங்கார சூசிைகயின்
எட்டாம் அங்கத்ைத ஏற்றுக்ெகாண்டவ3களானா3கள். கன்னங்களிலும் ேமலுதட்டின் ேமலும்
முகவாயிலும் கவனமாகச் ெசதுக்கப்பட்ட மயி3ப்படுைககள் பைழய நகரத்தின் ஆண்கள் அத்தைன
ேபைரயும் அழகானவ3களாயும் ஆேராக்கியமானவ3களாயும் ஆக்கி ைவத்திருந்ததால்
சுயம்வரங்கள் ெபருங்குழப்பத்தில் முடிந்தன. வாயிலிருந்து து3மணம் வசும்
H ஆண்கைளேயா
நHெராழுகும் மூக்ைகஉைடய ஆண்கைளேயா அவச்ெசாற்கைள அள்ளி வசும்
H ஆண் குரல்கைளேயா
அங்ேக பிற ேதசத்தவ3கள் எவராலும் பா3க்க முடியவில்ைல என்று எங்களின் வம்சாவளிக்
கைதகள் ெசால்கின்றன. மட்டுமல்ல. ெபண்கள் நாவித3கைள நாடும் வழக்கேமா அல்லது ெபண்
நாவித3கேளா புழக்கத்தில் இல்லாத பைழய நகரத்தில் ெவளிேய ெதrயும் அங்கங்களால்
புருஷ3களின் லட்சணமும் மைறத்து ைவக்கப்படும் அங்கங்களால் ஸ்திrகளின் ெசௗந்த3யமும்
பிற3 கண்படத் துலங்கும் எனும் சாமுத்rகா லட்சண விதிக்ேகற்ப ஆண்களின் முகத்தில் வளரும்
ேராமக் கற்ைறகளுக்கு இைணயான சக்திையயும் வனப்ைபயும் கூடுதலாக ேநாய் தH3க்கும்
மகத்துவத்ைதயும் ெபண்களின் புஜங்களினடியிலும் பத்மத்திலும், அரும்பும் ேராம இைழகள்
ெகாண்டிருப்பதால் அவ3கள் அைத அலட்சியப் படுத்தலாகாது என்னும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன்
ேபாதைன இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற ராஜதானியின் ெபண்மக்களின் அறிவில் பிரகாசித்துக்
490
ெகாண்டிருந்தது. புருஷனின் கண்களுக்கும் பரபுருஷ3களின் ஊகத்துக்கும் மட்டுேம வசப்படும்
ெபண்களின் பவித்திரமான மைறவிடங்கைளச் ெசதுக்கி அலங்கrத்துப் பராமrக்கும் ெபாறுப்பு
ெபண்ணுக்கு மட்டுமல்லாமல் ஆணுக்கும் உண்டு என்று என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிவித்தேபாது
அது ஆண்களிைடேய பகிரங்கமான ெபரும் எதி3ப்ைபயும் ெபண்களிடமிருந்து ரகசியமான
ஆசி3வாதத்ைதயும் ெபற்றுக்ெகாண்டது. இவ்விதமான பிரச்சாரங்கைள நிறுத்திக்ெகாள்ளச்
ெசால்லி அவைர அரசைவ நி3பந்தித்தேபாது உபாத்தியாய3களும் புேராகித3களுங்கூட ரகசியமான
பல தருணங்களில் தத்தமது இல்லத்தரசிகளின் நாவித3களாகச் ெசயல்படுவதுண்டு என்கிற
உண்ைமைய என் முதி3முப்பாட்டனா3 ைதrயமாகப் ெபாது அரங்கில் எடுத்துச் ெசால்லி
கல்விக்கூடங்கள் மற்றும் ேகாவில்களின் பைகையயும் சம்பாதித்துக்ெகாண்டா3. (பின்னாளில்
இவ்வரங்குகளின் பாத்தியக்கார3கள்தான் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் புகைழ அபவாதம் எனும்
ெகாடிய ெநருப்பு கவ்வி விழுங்கத் துவங்கிய காலத்தில் அது அைணந்து விடாமல் அவைர முழுக்க
எrத்துப் ெபாசுக்கி விடும் வண்ணம் ெநய் வா3த்து உதவினா3கள்). மறுபுறம் இந்தவிதமான
அலங்காரச் சூகங்கைளெயல்லாம் பைறப் ெபண்களும் அறியும்படி பகிரங்கமாக என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ெசால்லிக்ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டும் அதன் விைளவாகத் தங்கள்
கணவன்மாrன் அைலபாயும் மனங்கைள நிைனத்தும் உய3குடிப் ெபண்கள் ேவறு திகிலுற்றுப்
ேபாயிருந்தா3கள். அவ3கள் தங்கள் நாபியிலிருந்து பத்மம் வைர பட3ந்து ெபாலிந்திருக்கும் அட3ந்த
ேராமப் படுைகைய அஞ்சனக்ேகாட்ைடப் ேபால ெமல்லிதானதாகத் திருத்தி வைரந்து ெகாள்ளட்டும்
என்று கூறி அவ3கள் இழந்து ேபாயிருந்த நிம்மதிைய அவ3களுக்ேக திரும்ப அளித்தா3 என்
முதி3முப்பாட்டனா3. ேமலும் மனம் விரும்பாத ஆணுக்குப் பலவந்தமாக மணமுடித்து
ைவக்கப்பட்ட ெபண்கள் ேயானிமுடிைய இைழக்கப்பட்ட மரத்தினின்று சிதறும் கீ ற்றுகைளப்
ேபால்ச் சுருள் வடிவினதாக ெசதுக்கிக்ெகாள்ளட்டும். விரும்பும் ஆைணேய துைணவனாகப் ெபற
விரும்பும் யுவதிகள் நிதம்பத்தின் ேமற்குழைல மீ ன் வடிவத்தில் வைரந்துெகாள்ளட்டும். குழந்ைதப்
ேபறு அைடயாதிருக்கும் மங்ைகய3 புஜத்தினடியிலும் ெதாைடகளின் நடுவிலும் மைழக்குப் பின்
புதிதாக வள3ந்திருக்கும் புற்படுைகையப் ேபால மிருதுவாகவும் எப்ேபாதும் ஈரமாகவும்
இருக்கும்படி மயி3க்கற்ைறைய மிகச் சிறிதாகக் கத்தrத்துக்ெகாள்ளட்டும் பரபுருஷைனக் கூட
விரும்பும் ெபண்கள் கழுத்திற்குக் கீ ழ் எங்குேம ேராமமில்லாதபடி தன் உடைலக் கூழாங்கல்ைலப்
ேபால மருவற்றதாக மழித்துக்ெகாள்ளட்டும். ஒரு சிறுமியின் தைலமுடி அப்பருவத்தின்
இயல்பாகிய மணல் தன்ைமயிலிருந்து ெவள்ளிக் கம்பிகளின் தன்ைமக்கு மாறுவைதத்
ெதாட்டுண3ந்து அவள் ருதுெவய்தப் ேபாகும் பருவம் ெநருங்கி விட்டைதச் ெசால்லும் நாவிதைன
அறிந்த தாய்மா3கள் தங்கள் ெபண்மக்கள் விரும்பத்தகாத சூழலில் ருதுரத்தம் ெவளிப்பட்டு
அவமானப்படப் ேபாவைதத் தவி3த்துக்ெகாள்ளட்டும்.
491
பைழய சாஸ்திரங்கள் நாவித3களுக்கு எதிரானைவ என்று என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிவித்ததன்
ேபrல் அைவ யாராலும் படிக்கப் படக்கூடாெதன்று இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற
அரசாங்கத்தால் தைட ெசய்யப்பட்டன. அவ்விதமான ஓைலச் சுவடிகள் சில இடங்களில்
ெபண்களால் உைல நHருக்காகத் தH ைவத்துக் ெகாளுத்தப்பட்டன என்றும் ெசால்வதுண்டு. இப்படி என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் வரவால் நாவித3கள் பல புதிய சலுைககைளயும் ெபருைமகைளயும்
முக்கியத்துவத்ைதயும் நிைறய ெசல்வத்ைதயும் ஈட்டிக்ெகாண்டிருந்தேபாது என்
முதி3முப்பாட்டனா3 மயி3க் கண்களின் வழிேய சுரக்கும் விய3ைவ நHைரக் கட்டுப்படுத்துவதன்
மூலம் அந்நHrன் மணத்தால் எழுப்பப்படும் கனவுகைள மாற்றியைமக்க முடியுமா என்பது குறித்த
முடிவற்ற ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்தா3. ஏற்கனேவ பிற3 உறக்கத்துக்குள் ஊடுருவும் கைலையக்
கற்றுக்ெகாள்ள அவ3 தன் காைளப் பருவம் முழுவைதயும் ெசலவழித்திருந்தாெரன்று கூறுவா3கள்.
அப்பருவம் பூராவிலும் அவ3 ஒரு ேகரள நம்பூதிrயின் வாத்ஸல்யத்ைதப் ெபற்ற சீடராக இருந்தா3.
பிறப்பால் நாவிதரான என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் குலத்திற்கு மறுக்கப்பட்டிருந்த
சாஸ்திரங்கைளக் கற்றுக்ெகாடுக்கெவன்று வ3ணேபதங்கைளத் துறந்த ஒரு ஆசாைனத் ேதடித் தன்
குரல் உைடந்த காலந்ெதாட்டுச் சில வருடங்கள் வைர அவமானங்களுக்கும் தவறுகளுக்கும்
பயங்களுக்குமிைடேய அைலந்து திrந்து கைடசியில் அேபத ஞானத்ைதப் புrந்து ெகாள்ளாத
மனிதப் பிறவிகளால் ைபத்தியக்காரெனன்று ேகலி ெசய்யப்பட்டு நகரத்ைத விட்டு ெவளிேயறி
மரங்களுக்குள் தன்ைன மைறத்தபடி வாழ்ந்து ெகாண்டிருந்த நம்பூதிr ஒருவைரக் கண்டுபிடித்து
அவrடம் ஏற்கனேவ சீட3களாயிருந்த இரண்டு பிராமண யுவன்கேளாடு ேச3ந்து மூன்றாவது
சீடரானா3. இந்த இருவrல் முதலாமவ3 ஒளிையயும் மணத்ைதயும் ெகாண்டு பா3க்க முடியாத
வஸ்துக்களின் நிைறையயும் எைடையயும் கணித்துச் ெசால்லும் ஆற்றல் வாய்ந்தவ3.
இரண்டாமவ3 நக3ந்துெகாண்டிருக்கும் ஒரு ெபாருளின் ேவகத்ைதயும் திைசையயும் ெகாண்டு அது
முன்பு என்னவாக இருந்தெதன்பைதயும் பின்பு என்னவாக மாறுவதற்காக அப்படி
நக3ந்துெகாண்டிருக்கிறது என்பைதயும் அவதானித்து விட வல்லவ3. எனினும்கூட பிற
மனித3களின் கனவுகைளப் பா3க்கும் கைல காட்ைட விட்டு ெவளிேயற முடியாமல் நான்கு
ேப3களுக்கு மட்டுேம ெதrந்த ரகசியமாக தன் அதிசயங்கைள அறியக் காட்டிக்ெகாண்டிருக்குமாறு
விதிக்கப்பட்டு விட்ட அவலத்ைத எண்ணிக் கலங்கிக்ெகாண்டிருந்த என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஞானி
எனப் புகழும் அந்த நம்பூதிr கைடசியில் உய3குலத்தில் பிறந்த தன் ெபண்ைணப் பிறப்பால்
நாவிதரான என் முதி3முப்பாட்டனாருக்ேக திருமணம் ெசய்து ெகாடுத்து விட்டுத் துயரச் சகதிக்குள்
தன்ைன உயிேராடு புைதத்துக்ெகாண்டு மாண்டுேபாக முடிவு ெசய்த தருணத்தில் பிற3 கனவுகைளப்
பா3க்கும் கைலைய அறிந்தவராக உலகிேலேய என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஒருவ3 மட்டுேம
எஞ்சியிருந்தா3. அேதாடு கூட கனவுகேளாடு ெநருங்கிய சம்பந்தமுள்ளைவெயன்று கூறப்பட்ட
வ3மக் கைலையயும் வடெமாழிையயும் அவ3 கசடறக் கற்றுத் ேத3ந்தா3. மற்ற இருவrல் ஒருவ3
தன் மற்ற இரு சகாக்கேளாடும் அதுவைரயில் கற்ற வித்ைதையப் பக்குவம் அைடயும் முன்ேப
பrட்ைச ெசய்து பா3க்க எண்ணி குருவிற்குத் ெதrயாமல் காட்ைட விட்டு ெவளிேயறி நகரத்திற்குச்
ெசன்று விைளயாட்டாக ஒரு ேநாயாளியின் கனவிற்குள் பிரேவசிக்க முைனந்தேபாது
ேநாய்க்கூறுகைள உண்டாக்கும் ெகட்ட கனவுகளின் து3நாற்றத்திலும் சுழலிழுப்பினுள்ளும் சிக்கி
அதன் உக்கிரத்ைதத் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியாமல் புத்திேபதலித்துப் ேபாய் அைறையவிட்டு
492
ெவளிேய வந்ததும் அந்த அைற இருந்த நான்கடுக்கு மாளிைகயின் நான்காவது அடுக்கிலிருந்து
கீ ேழ குதித்துத் தற்ெகாைல ெசய்துெகாண்டுவிட்டா3. இன்ெனாரு சீடரும் அேதேபான்ற பக்குவமற்ற
பலவனமான
H மேனா திடத்தால் அேத விதமான பாதிப்புக்கு உள்ளாகி நிைலகுைலந்து சாமியாராக
புண்ணிய பூமியாம் காசிக்கு ஓடிப் ேபாய்விட்டா3. அங்ேக கனவுகள் அண்ட முடியாத காசியின்
அட3ந்த வனப் பகுதிகளுக்குள் என்றுேம ெவளிவர முடியாதபடி அவ3 தன்ைன சிைறப்படுத்திக்
ெகாண்டுவிட்டதாக அவைரப் பற்றின ெசய்திகள் காற்றில் உலவின. ஆனால் என்
முதி3முப்பாட்டனாேரா வருடங்களுக்குப் பிறகு தன் சகாைவ ேவெறா3 அசம்பாவிதமான இடத்தில்
தன் மதியின்ைமயால் வலியப் ேபாய்ச் சந்தித்து அதன் மூலமாகத் தன் வழ்ச்சிையயும்
H
ேதடிக்ெகாண்டா3.
493
சாதாரணக் காட்சியாக்கிவிட விரும்புவதில்ைல. அவ3கைளப் ேபாலேவ என்
முதி3முப்பாட்டனாரும் பல ஆச்ச3யமான வித்ைதகளில் ேத3ந்தவெரன்ற மதிப்ைப நிரம்பப்
ெபற்றிருந்தாேரெயாழிய அவற்ைறப் பிற3 முன் ேதைவயற்ற சந்த3ப்பங்களில் ேகளிக்ைகக்
கூத்தாக நிகழ்த்திக் காட்டிப் புகழ் சம்பாதிக்க முைனந்தேதயில்ைல. அவருக்குள் கனன்று
ெகாண்டிருத அவருைடய வித்ைதகளின் மங்காத தழல் அவ3 முகத்தில் எதிெராளித்த ஜாஜ்
வல்யேம அவருக்குப் ேபாதுமான கீ 3த்திையப் ெபற்றுத் தர வல்லதாய் இருந்தது. எைதயும்
எங்ேகயும் நிகழ்த்திக் காட்டி நிரூபிக்க முயலாமல் அைறக்குள்ேளேய தன்ைனப் பூட்டிக்ெகாண்டு
காலங்கழிக்கும் ஒரு நாவிதனுக்கு அரசைவயில் எப்படி இடம் இருக்க முடியுெமன பிற
ஞானவான்கள் ேகள்வி எழுப்பியேபாது ராஜன் ெசான்னான்: ஒரு சிறந்த வாள் வரனுக்கு
H சமாதானம்
கசப்பான காலமாயிருக்க முடியாது. ஒரு நல்ல மருத்துவனுக்கு ஆேராக்கியமான மக்கள்
எதிrகளாயிருக்க முடியாது. எந்தச் சிறந்த கல்விமானும் தன் வித்ைதையப் பிரேயாகித்துக்
குணப்படுத்தும் அளவுக்கு துக்ககரமான ஸ்திதியில் சகமனிதன் வழ்ந்துவிடக்
H கூடாெதன்ேற
விரும்புவான். அேத சமயத்தில் அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிைலைய எப்ேபாதும் எதி3பா3த்துத் தன்
வித்ைத துருப்பிடித்து விடாதபடி அைதத் தHட்டிக் ெகாண்ேடயுமிருப்பான். அப்ைபயா (அதுதான் என்
முதி3 முப்பாட்டனாrன் ெபய3) இந்த அரசைவயில் எப்ேபாதும் இருந்துெகாண்ேடயிருக்க
ேவண்டுெமன்பதல்ல என் ஆைச. மாறாக அவ3 ேதைவப்படும் அபூ3வமான தருணெமான்றில் அவ3
நமக்குக் கிைடக்காத அrய ெபாருளாக இந்நகரத்திலிருந்து ெதாைலந்து ேபாய்விடக் கூடாது. அவ3
நம் அரசைவயில் இருப்பதால் ெபருைம அவருக்கல்ல நமக்குத்தான் என்று நான் உங்களுக்குச்
ெசால்கிேறன். உண்ைமயில் வித்ைதகைள அவ3 ெவளிக்காட்ட முடியாத வண்ணம்
ஆேராக்கியமான ராஜ்ஜியெமான்ைற நான் பrபாலித்துக்ெகாண்டிருக்கிேறெனன்பதுதான்
அவேராடுகூட என்ைனயும் ெபருைமெகாள்ளச் ெசய்து ெகாண்டிருக்கிறது.
494
அைலக்கழிக்கப்பட்டுவிட்டா3. பிற3 அனுமதியின்றி அவ3களுைடய தூக்கத்துக்குள் நுைழந்து
கனவுகைளப் பா3ப்பது கன்னக்ேகால் ைவத்துத் திருடுவதற்குச் சமமான குற்றம் என்று அவ3 என்
முதி3முப்பாட்டனாைர எச்சrத்தா3. என் முதி3முப்பாட்டனாrன் மீ திருந்த அளவு கடந்த அன்பால்
அவைர அம்முைற மன்னித்துத் தன் சீடராக ெதாடந்து நHடிக்கும் வாய்ப்ைபயும் அளித்தாெரன்று
கூறுவ3. ஆனால் பல வருடங்கள் கழித்து ேவகத்தின் சுழல்ெவளியாகிய காைளப் பருவம் முடிந்து
விேவகத்தின் நந்தவனமாகிய நடுப்பிராயத்திற்குள் பிரேவசித்த காலத்தில் மதிையக் ெகடுத்த
ஆைசயால் உந்தப்பட்டு குருவின் எச்சrக்ைகைய மறந்து தன் வித்ைதைய என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3 மைனவியும் குருவின் மகளுமான என் முதி3முப்பாட்டியின்
தூக்கத்தினுள் அவரறியாமல் பிரேயாகித்துப் பா3த்தேபாது குருவின் எச்சrக்ைக சாபமாக மாறி
அவrடமிருந்து கைலைய அவ3 முற்றாக மறந்து ேபாகும்படி பறித்துக் ெகாண்டுவிட்டது. அந்த
நான்காவது பிரேயாகேம என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் இளைம முழுவதும் கற்றுத் ேத3ந்த
அபூ3வமான வித்ைதயின் கைடசி பிரேயாகமாகவும் அைமய விதிக்கப்பட்டுவிட்டது. தன்ைனத்
தHராத பழிக்கும் அவமானத்திற்கும் ஆளாக்கவிருக்கும் நான்காவது பிரேயாகத்ைத ேநாக்கி தான்
விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் விதி தன்ைன உந்திவிடப்ேபாகிறது என்பைத மூன்றாவது
பிரேயாகத்தின்ேபாேத என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிந்து ெகாண்டு விட்டேதாடல்லாமல் அைதப்
பலேப3 அறிய பகிரங்கமாகச் ெசால்லியும் ைவத்தா3. ேவடிக்ைக என்னெவன்றால் பல
வருடங்களுக்கு முன்ேப அழிவுகளுக்கு வித்திட்டுவிட்ட என் முதி3முப்பாட்டனாrன் அந்த
துரதி3ஷ்டம் பிடித்த மூன்றாவது பிரேயாகம் அவ3 அைதப் பிரேயாகித்த காலத்தில் அழிவின்
சமிக்ைஞ சற்றுமின்றி அவருக்கு உள்ளூrல் மட்டுமல்லாது கடல் கடந்த நாடுகளிலும் ெபரும்
புகைழ ஈட்டிக் ெகாடுப்பதாகத்தான் வந்தைமந்தது. காரணம் அந்தச் சந்த3ப்பத்தில் என் முதி3
முப்பாட்டனா3 கற்றுக்ெகாண்டிருந்த வித்ைதயின் மகத்துவம் மட்டுமல்லாது அவருைடய புத்தி
சாது3யமும் ஊகிக்கும் திறைமயும்கூட பளெரன
H ெவளிப்பட்டன. கடல் கடந்த நாடுகளிலிருந்தும்
அவருக்கு சீட3களாகும் விருப்பத்துடன் ஆயிரக்கணக்கானவ3கள் அவ3 காலடியில் வந்து
விழும்படியாக அந்தச் சம்பவம் அைமந்துவிட்டது. ஆனால் என் முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3கள்
யாைரயும் தன் சீட3களாக வrத்துக்ெகாள்ள முன்வரவில்ைல. அந்தக் கைலயில் தான் இன்னும்
பூரணத்துவம் ெபறவில்ைல என்று அவ3 நிைனத்தேத அதற்குக் காரணம். பிறருைடய கனவுகைள
ெவறும் பா3ைவயாளனாக எட்டி நின்று பா3த்துக் ெகாண்டிருக்கும் அளேவாடு அவ3 அப்ேபாது
திருப்தி அைடயாதவராக இருந்தா3. அவ3களின் தூக்கத்துள் மட்டுமல்லாமல் கனவுகளுக்குள்ளும்
ஊடுருவி அந்த உலகின் விேனாதங்கைளத் தன் விருப்பத்துக்ேகற்ப கட்டுப்படுத்தும் அளவுக்குத் தன்
வித்ைதயில் முன்ேனற அவ3 விரும்பினா3. அந்த எல்ைலைய அவருைடய ஆசானான ேகரள
நம்பூதிrயும் ெதாட்டிருக்கவில்ைல. எனேவ அைத அைடந்த பிறேக அந்தக் கைலையப் பிறருக்கு
உபேதசிக்கும் தகுதி தனக்குக் ைககூடுெமன்று அவ3 மனதில் வrந்துெகாண்டிருந்தா3.
அதனால்தான் அவ3 ராஜனுக்கும் முக்கியஸ்த3களுக்கும் மழிக்கச் ெசல்லும் ேநரங்கைளத் தவிர
பிற சமயங்களில் தன் வாrசுகைளத் தன் மைனவியின் ெபாறுப்பில் விட்டுவிட்டு அைறக்கு
ெவளிேய எல்லா வசதிகைளயும் ெசய்து ெகாடுத்துவிட்டு அைறயினுள்ேளேய எந்ேநரமும் தன்ைன
அைடத்துக்ெகாண்டவராகவும் அைதப் பற்றி ேமலும் ேமலும் ஆராய்ச்சிகள் ெசய்துெகாண்ேட
இருப்பவராகவும் இருந்தா3. மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறகு அவருைடய புற இருப்பில்
495
மாற்றம் ஏற்பட்டேதெயாழிய வித்ைத ேமல் அவருக்கிருந்த அவளற்ற ேவட்ைகைய அபrமிதமான
ெசல்வமும் புகழும் குைறக்கேவா மாற்றேவா முடியேவ இல்ைல. ெஜகப் பிரசித்தமான இந்த
மூன்றாவது பிரேயாகத்ைத சாத்தியமாக்கியெதன்ற ெபருைமைய ராஜன் மகளின் விேனாதமான
ேநாய் ெபற்றுக் ெகாண்டது. அந்த ேநாேயா இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற ராஜனின்
மனக்குைறயிலிருந்து துவங்கியது.
496
அவனுைடய யாக முயற்சிகளின் விய3த்தத்துக்கு ஒரு காரணம் என்றும் ெசால்லுபவ3கள்
இருந்தா3கள். ராஜனின் மனக்குைறைய ஈடு ெசய்யும் வண்ணம் ஓேரா3 சமயம் அப்படிக்
குைறப்பட்டுக் ெகாண்டேத மதியீனம் என்று அவ3 உவைகேயாடு சலித்துக் ெகாள்ளும் வைகயில்
அந்தப் ெபண் ராஜன் பயிற்றுவிக்கச் ெசய்த சாஸ்திரங்கள் அைனத்ைதயும் பிரமாதமாகக் கற்றுத்
ேத3ந்தாள். அந்தக் காலத்தில் அவைளப் ேபால ஆட்சிக் கைலையயும் ேபா3 சாஸ்திரங்கைளயும்
கற்றுத் ேத3ந்த மானுடப் பிறவிகள் உலகத்திேலேய ேவெறங்கும் இருக்கவில்ைலெயன்பா3கள்.
அந்தப் ெபண் என் முதி3முப்பாட்டனாrடத்தில் வ3மக் கைலையக் கற்றுக் ெகாள்ள
ஏற்பாடாகியிருந்தது. வ3மக்கைல துருத்திய ஸ்தனங்களும் அடங்கிய குறியும் ெகாண்ட ெபண்
பிறப்புக்கு ஏற்ற கைலயல்ல என்றும் அதன் நுணுக்கங்கள் பிற ேபா3 சாஸ்திரங்கைளப் ேபாலல்லாது
ெபண் பைடப்புக்கு ேநெரதிரான அடங்கிய மா3பும் துருத்திய குறியும் ெகாண்ட ஆண் உடலின்
அைசவுகளுக்கும் பிரேயாகத்துக்குெமன்ேற ெபாருத்தி வரும்படி அைமயப்ெபற்றைவெயன்றும்
கூறி என் முதி3முப்பாட்டனா3 அைத அந்தப் ெபண்ணுக்குக் கற்றுத்தர முதலில் மறுத்துவிட்டா3.
ஆனாலும் ராஜனின் வற்புறுத்தலும் அந்தப் ெபண்ணின் அடங்காத ஆ3வமும் அவற்ைற
அவமானப்படுத்தலாகாெதன்னும் கசிைவ அவருள் கீ றி விட்டுவிட்டது. ேவெறாரு காரணமும்
அதற்கு இருந்தது. ருதுெவய்திய பிறகு முதன்முதலாக ராஜன் மகள் தன்முன் சிஷ்ையயாகும்
ஆ3வத்து என் முதி3முப்பாட்டனா3 குறிப்பிடும் அந்த ேநாய் ராஜன் மகள் தன் திருமண வயைத
எட்டிய ேபாது ஒரு விபrதமான ஆைசயாக அவளிடமிருந்து ெவளிப்பட்டது. ஏற்கெனேவ ஆண்
வாrசு ஏக்கத்தால் ெநாந்து ேபாயிருந்த சமஸ்தானாதிபதி அவளுைடய ஆைசையக் ேகட்டு
இடியுண்ட நாகம் ேபாலாகிவிட்டான். அவைன உடல் ேநாய் பற்றிக் ெகாண்டது முதன்முதலாக
அப்ேபாதுதான். அந்தச் சமயங்களில் ராஜனின் மைனவிதான் மிகுந்த ைதrயத்ேதாடும்
சமேயாசிதத்ேதாடும் ெசயல்பட்டு ராஜ்ஜிய பrபாலனத்ைதயும் குடும்பப் பிரச்ைனகைளயும்
சமாளித்து வந்தாள். உண்ைமயில் ெபண்ணின் திருமணப் ேபச்ைச முதலில் துவக்கிைவத்தவள்
ராஜனின் மைனவிதான். பதினான்காம் வயது நடந்து ெகாண்டிருந்தேபாது ஆட்சிக் கைலயிலும்
ேபா3க்கைலயிலும் உலக நடப்புகளிலும் ராஜனின் ெபண் கற்றுக்ெகாள்ளக் கூடிய பாடெமன்று இனி
எதுவும் இல்ைலெயன்றாகிவிட்டபடியால் அவளுக்குத் திருமணம் ெசய்து ைவத்துவிடுவெதன்று
அந்த அம்ைமயா3 விரும்பினா3. ராஜன் கூட தன் ெபண்ணின் திருமண விஷயமாக முதலில்
யாெதாரு முடிைவயும் எடுக்கும் விருப்பம் இல்லாமலிருந்தான். இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்கு
இைணயான ைதrயமும் சாதூ3யமும் அருளப்ெபற்ற அவனுைடய ெபண்ணும் தன் திருமணத்தில்
ஆ3வமில்லாதவளாகேவ தன்ைனக் காட்டிக் ெகாண்டிருந்தாள். அந்த நிைலயில் ராஜனின்
மைனவிேய இருவrடமும் ேபசி ஒரு ெபண் திருமணம் ஆகாமல் தன் பதிைனந்தாம் பிராயத்ைதத்
தாண்டுவது குலநாசத்ைத விைளவிக்கும் என்பைதயும் எடுத்துக் கூறி இருவைரயும் சம்மதிக்க
ைவத்தாள். தன் ெபண்ணின் கணவனால் ராஜ குடும்பத்தின் ேகாத்திரம் துண்டிக்கப்படக் கூடுெமன்று
அந்த விஷயத்ைதப் பற்றிப் ேபசேவ பயந்துெகாண்டிருந்த ராஜனும் அைதவிடப் ெபrய பாவம் ஒரு
ெபண்ணுக்கு ேமாட்சத்துக்கு ஒப்பான கன்னி கழியும் சடங்ைகத் தடுத்து நிறுத்துவெதன்று அறிந்து
தன்ைனச் சமாதானப்படுத்திக்ெகாண்டான். ராஜனின் ெபண்ணும் தன் திருமண ஏற்பாட்டுக்குத்
தைடேயதும் கூறவில்ைல. ஆனால் தனக்கு வாய்க்கப் ேபாகிற கணவன் குரூபியாகவும்
ேராகியாகவும் இருக்க ேவண்டுெமன்று அவள் நிபந்தைன விதித்தாள். மதி நுட்பத்திலும்
497
மேனாதிடத்திலும் இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்கு இைணயான ஆற்றல் வாய்க்கப் ெபற்றப் ெபண் ஏன்
இப்படிப் ேபசுகிறாள் என்பது யாருக்குேம புrயவில்ைல. இதுதான் ராஜன் மகைள பீடித்த
விேனாதமான ேநாய். அவேளா பிரமாதமான அழகி. அவளுைடய பச்ைசெயாளி உமிழும் கண்களின்
ெஜாலிப்பு வ3மக்கைலயின் அடிப்பைடையத் தக3த்துவிட்டெதன்று என் முதி3முப்பாட்டனா3
புகழ்ந்து ேபசுகிறா3. ராஜ்ய பrபாலனம் மீ தான ேநரடிப் பயிற்சிக்காக அவள் தன் தந்ைதயுடன்
நாட்டின் பல பகுதிகளுக்குப் பயணம் ேபாவதுண்டு. அந்தக் காலங்களில் அவள் உடலின்
வாசைனயும் தண்ைமயும் காற்றில் கலந்துவிட்டால் அந்தக் காற்று நாட்டின் எந்தப் பகுதிகளில்
பட்டுப் பரவுகின்றேதா அந்தப் பகுதிகள் மைழ இல்லாமேலேய முப்ேபாக விைளச்சலுக்கு மூன்று
வருடங்கள் தாக்குப்பிடிக்க வல்லைவயாக மாறின என்பா3கள். அந்தப் ெபண்ணின் திருவுருவத்ைத
வைரய முடியாெதன்று அரண்மைனக்கு வருைக தந்த உலகின் தைல சிறந்த ைசத்rகனும்
ைகவிrத்து விட்டபடியால் அவளுைடய உருவப்படம் எைதயும் அரண்மைனச் சுவ3களில் மாட்டி
ைவக்க முடியவில்ைல. பின்னாளில் நிைலைம சகஜமாகி யாவும் சுபமாக முடிந்த பிறகு
அவளுக்குத் தகுந்த வரைனத் ேதடி பல ேதசங்களுக்குப் புறப்பட்டுப் ேபான தூதுவ3கள் தங்கள்
ைகயில் அவளின் பா3ைவெயாளிையயும் குரைலயும் சிமிழ்களில் அைடத்து எடுத்துச்
ெசன்றதாகவும் ெசால்லுவா3கள். அந்தப் ெபண்ணின் அழைகச் ெசால்லும் எந்த வசனமும்
மிைகப்படுத்தப்பட்டது அல்ல. ராஜனின் ெபண்ணுக்கு இைணேதடி பதினாறு திைசகளுக்கு
அனுப்பப்பட்டவ3கள் அவ்வாறு அனுப்பப்படும்முன் அரண்மைனயின் தைலசிறந்த
கவிஞ3களிடமும் உபன்யாசக3களிடமும் அவள் அழைக எடுத்து ெசால்லப் பயிற்சி
ெபற்றுக்ெகாண்டா3கள். வ3ணைனகளிலும் கட்டுக்கைதகளிலும் கலந்து காலத்ைத ஊடுருவி
வள3ந்து பிரகாசித்துக் ெகாண்ேடயிருக்கிறது அவள் அழகு. அப்படிப்பட்ட அழகுள்ள ராஜனின் மகள்
தனக்கு வாய்க்கவிருக்கும் கணவன் ேராகியாகவும் குரூபியாகவும் இருக்க ேவண்டுெமன்று ஏன்
விரும்புகிறாள் என்று ராஜனின் மைனவி சகல சாஸ்திர பண்டித3களுடன் கூடி விவாதித்தாள்.
ராஜேனா வைளசலுற்ற ேகாத்திரமாகவாவது வளரும் வாய்ப்புப் ெபற்றிருந்த பைழய நகரத்தின்
ராஜ்ஜிய பrபாலனம் வாrேசயின்றி துண்டிக்கப்படப்ேபாகிறது என்று தன் ேநாய்ப் படுக்ைகயில்
புரண்டு சதாச3வகாலமும் புலம்பிக் ெகாண்ேடயிருந்தான். துவக்கத்தில் தன் ெபண்ணின்
விேனாதமான ஆைசைய ராஜனின் மைனவி சட்ைட ெசய்யவில்ைல. யவ்வனத்தில் புத்தம் புதிய
ரத்தம் பிறrடம் அதி3ைவயும் கவனக்குவிப்ைபயும் ஏற்படுத்தும் ெசயல்கைளச் ெசய்ய விைழவது
சகஜம் என்று அவள் அைத ஒதுக்கிவிட்டாள். நான்காவது தடைவயாக திருமணப் ேபச்ைச எடுத்த
ேபாதும் அந்தப் ெபண் தன் நிபந்தைனைய மாற்றமின்றி முன்ைவக்க முைனந்ததால் அவள்
நடவடிக்ைககைளக் கண்காணிக்க ஆட்கைள நியமித்து ைவத்தாள். அரண்மைனயின் உச்சி
அடுக்கிலிருந்த தன் படுக்ைகயைறக்குள் துயிலப் ேபாகும் ேநரம் வைர ராஜன் மகள் தHவிரமாக
கண்காணிக்கப்பட்டாள். படுக்ைகயைறயின் பக்கத்து அைறயில் அவளுக்குத் துைணயாகப்
படுத்துக்ெகாள்ளும் ேதாழியும்கூட அந்நிய ஆடவ3 யாைரயும் நிசியின் எந்தச் சாமத்திலும்
பா3க்கவில்ைலெயன்று சத்தியம் ெசய்தாள். எனேவ திருமணத்ைத ஒத்திப்ேபாடும் ரகசியம் எதுவும்
தன் ெபண்ணின் ஆபத்தான பருவத்ைதப் பாதிக்கவில்ைலெயன்று ராஜனின் மைனவி தன்ைனத்
ேதற்றிக்ெகாண்டாள். ஆனால் அது உறுதிப்பட்டதும் அவளுக்கும் ராஜனின் ேநாய் தன்ைனத்
ெதாற்றிக்ெகாள்ளலாெமன்ற பயம் வந்துவிட்டது. பதிேனாறாவது தடைவயாக திருமணப் ேபச்ைச
498
எடுத்தப் ேபாதும் நம் ேபரழகி சற்றும் இரக்கமின்றி தன் நிபந்தைனைய முன் ைவக்க முற்பட்ட ேபாது
ேநாய்ப் படுக்ைகயில் முனகிக்ெகாண்டிருந்த ராஜன் ெவளிேய ஓடி வந்து அவளுைடய கழுத்ைத
ெநrத்துக் ெகான்றுவிட எத்தனித்தான். தான் குற்றம் ெசய்யாதவெளன்றும் குரூபியும் ேராகியுமான
எந்த ஆைணத் தன் ெபற்ேறா3கள் ைக காட்டினாலும் அவைனத் தன் கணவெனன்று
வrத்துக்ெகாள்ளத் தயாராக தான் இருப்பதாகவும் அழகான ஆண்கைளக் கண்டால் ஏேனா
காரணமற்ற ஒரு குமட்டல் தன் வயிற்றிலிருந்து கட்டுப்படுத்த முடியாதபடி பீறிட்டு
எழுகிறெதன்றும் அதன் காரணம் தனக்ேக ெதrயவில்ைல என்றும் அந்தப் ெபண் ெசால்லி அழுதாள்.
தான் கதியற்றப் ெபண்ணாகி விட்டதாகக் கூறி கண்ண3H விட்டாள். ராஜ பரம்பைரயின்
இருபத்துமூன்று தைலமுைறகளில் அப்படிக் கண்ண3H விட்டு அழுதவ3 யாரும் இல்ைல. விஷயம்
அவளுக்கு மிகப் பிrயமான ஒேர ஆண்மகனான என் முதி3முப்பாட்டனாrன் காைத எட்டுவதற்கு
முன் ராஜனின் மைனவி தன்னாலான எல்லா உபாயங்கைளயும் ெசய்து பா3த்துவிட்டிருந்தாள்.
அந்தப் ெபண் பிறந்த நட்சத்திரமும் புஷ்பவதியான நட்சத்திரமும் மறுபடி புரட்டி பா3த்துக்
கணிக்கப்பட்டன. அற்புதமான அவள் ஜாதகத்தில் ேதாஷெமன்று ஒரு வழிப்ேபாக்கன்
ெசால்லிவிட்டாலும் உடேன எப்ேபாதும் எrந்துெகாண்டிருந்த புத்திரகாேமஷ்டி யாக ெநருப்ேபாடு
ேதாஷ நிவ3த்திக்கான யாக ெநருப்பும் மூட்டப்பட்டு ெகாழுந்து விட்ெடrயத் துவங்கியது.
புறவயமாக அவள் உடலில் ேநாயின் எந்த அைடயாளத்ைதயும் காண முடியாமலும் நிதம்பத்தின்
ேராமச் சுழிகளினுள் ெவண்ணிறமாய் அது உைறந்திருந்தைத ஊகித்தறியும்
திறனற்றவ3களாயுமிருந்த பல ேதசங்களிலிருந்து வரவைழக்கப்பட்ட ைவத்திய3கள் யாவரும்
ைகவிrத்த பிறகு கைடசியாக அைனவரும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் உதவிைய நாடி
வருவதற்குள் ராஜன் மைனவி பயந்தபடிேய ெபண்ணின் பதிைனந்தாம் பிராயம் முடிந்துவிட்டது.
499
உடேன புறப்பட்டு வர உவைகேயாடு ஒத்துக்ெகாண்டா3. அப்படிப் புறப்பட்டுச் ெசன்ற அவ3 ராஜன்
மகளின் படுக்ைகயைறயிலிருந்து அவளின் து3கனவுக்குக் காரணமான புலிைய விரட்டியடித்த
கைடசி நாைளயும் ேச3த்து ெமாத்தம் அறுபத்ெதட்டு நாட்கள் அவளுக்கு ைவத்தியம் ெசய்தா3 என்று
ெசால்லப்படுகிறது. வருடங்களுக்கு முன் அந்தப் ெபண் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கணத்திேலேய
அவைளத் துன்புறுத்தப் ேபாகும் ேநாையக் கண்டுெகாண்டுவிட்டிருந்தாரானாலுங்கூட எவ்வளவு
காத்திரமான ேநாயாயிருந்தாலும் அது அமி3தத்ைத உடேன ருசிக்கத் தகுதியற்றது எனும் ைவத்திய
சாஸ்திர விதிப்படி என் முதி3முப்பாட்டனா3 சம்பிரதாயமான முதல் வழியிலிருந்ேத தன்
ைவத்தியத்ைதத் துவக்கினா3. அவருைடய பிரேயாகத்தால் அதுேவ பலனளித்துவிடுெமன்றும்
அைனவரும் எதி3பா3த்தா3கள். முதல்வழி என்பது ஒரு ேநாயாளியின் உடலினுள் தங்கி
ேநாய்க்கிருமிகைள உற்பத்தி ெசய்யும் து3மணத்தின் மூன்று வைககளில் மிகச் சாதாரணமான
முதல் வைகைய அணுகும் ைவத்திய முைறயாகும். இைதத் தூயைவத்தியப் பிரேயாகம்
என்பா3கள். இந்த முதல் வைகயில் ேநாயாளியின் நாக்கானது உடல் உறுப்புகளின் வழியாக
ஊடுருவி உள்ேள ஆக்கிரமித்திருக்கும் து3மணத்தால் கட்டுப்படுத்தப் படுகிறது. மைழயில்
நைனவதால் குளி3 சுரம் கண்டு பிதற்றும் ேநாயாளிகள் இந்த வைகயில் அடங்குவ3. இது ஒரு
சாதாரண உதாரணம். இவ்வைகயிேலேய அைடயாளம் காண முடியாத ேநாய்க் கிருமிகள்
ேநாயாளியின் குரலுக்குள் புகுந்து ெசய்யும் மாயங்கள் பல்லாயிரக்கணக்கானைவ உண்டு.
இவற்றுக்கான ைவத்தியத்தில் அபூ3வ மூலிைககளின் பிரேயாகமும் சில சமயம் ேநாயாளிக்கு
பதிலாக மூலிைககைளச் சைவத்துச் சாப்பிடும் ைவத்தியrன் மூச்சுக்காற்ைற ேநாய்வாய்ப்பட்டவ3
சுவாசித்தலும் முக்கியப் பங்காற்றுகின்றன. ராஜனின் ெபண்ணுக்கு இவ்வைக ைவத்தியம்தான்
முதலில் ெகாடுக்கப்பட்டது. ஆண்களுக்ேக உrய வ3மக் கைலைய வலுக்காட்டாயமாக விரும்பிக்
கற்றுக்ெகாண்ட காலத்தில் அதன் அடவுகேளாடு ஒத்துப் ேபாகாத ெபண்ணுடலின் ெமன்நரம்பு
ஏேதனும் பிறழ்ந்து நிைனப்பதற்கு ேந3மாறான வா3த்ைதகைள அவளுக்குள்ளிருந்து
கிளப்பிவிடுகிறேதா என்கிற சந்ேதகத்தில் அைத முயன்று பா3த்தா3 என் முதி3முப்பாட்டனா3.
இவ்வைக ைவத்தியம் முப்பத்து மூன்று நாட்கள் ெதாட3ந்து நடந்தது. ராஜன் ெபண்ணின் விேனாத
வா3த்ைதகள் முதல் வைக து3மணத்தால் விைளந்தைவயல்ல என்று முடிவான பிறகு
இரண்டாவது வைகயான ஞாபகத்திலிருந்து குரைலத் தாக்கும் கிருமிகள் அவைளப் பீடித்திருக்கக்
கூடுெமன்ற கணிப்பின் ேபrல் மூன்று நாட்கள் இைடெவளிக்குப் பிறகு அதற்கான ைவத்தியம்
துவங்கியது.
500
இவ்வைக ேநாய்கைள உண்டாக்கும் கிருமிகள்தான் ஞாபகத்தின் ேநாய்க்கிருமிகள் என்று
அைழக்கப்படுகின்றன. இைவ ேநாயாளியின் அறிைவ ஒரு ெகட்டியான நH3 வைளயம் ேபாலச்
சுற்றிச் சூழ்ந்து ெகாள்கின்றன. இம்மாதிr ஞாபகத்தின் வைளயத்துக்குள் சிக்கிக் ெகாண்ட
ேநாயாளியின் குரல் மூலமாக உடனடியாகவும் பிறகு புறத் ேதாற்றத்தினூடு ெகாஞ்சம்
ெகாஞ்சமாகவும் அந்தக் கிருமிகள் தன்னுைடய பைழய திட வடிைவ அைடந்து விடுகின்றன.
அதாவது ஞாபகமாய் உட்புகுந்த கிருமிகள் மீ ண்டும் கடந்த காலத்ைத ேநாயாளியின் கண்முன்ேன
நிகழ்த்தத் துவங்கிவிடுகின்றன. நிகழ்காலத்ைதப் பா3ைவயிலிருந்து மைறத்து விடுகின்றன.
ஞாபகத்தின் ேநாய்க் கிருமிகள் உட்புகும் வழிகைளயும் அவற்றின் ேபாக்குகைளயும் அவற்ேறாடு
மயி3க்கண்களுக்கு உள்ள ெதாட3ைபயும் அறிந்தவரும் ேத3ந்த நாவிதருமான என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ராஜன் மகளின் கூந்தலின் நுனிப் பகுதிையயும் காது மடல்களின் மைறவில்
சுருண்டு ெகாண்டிருக்கும் மயி3க்கற்ைறகைளயும் இடது புறங்ைகயின் ேமல் அரும்பியிருந்த
ேராமத்தூவிகைளயும் கத்தrத்து எடுத்துவிட்டா3. சில உக்கிரமான ரகசிய மந்திர உச்சாடனங்கள்
மூலமாகவும் அபூ3வச் ெசடி வைககைள எrப்பதாலுண்டாகும் ெநடியின் மூலமாகவும்
ேநாயாளியின் அறிைவச் சுற்றி வைளத்துக்ெகாண்டிருக்கும் ஞாபக வைளயத்ைதக் கைரக்க
ேவண்டியிருக்கிறது. சில கடினமான ைவத்திய முைறகளின் பிரேயாகமும் ேதைவப்படலாம்.
ஆனால் ராஜன் ெபண்ணுக்கு ஏற்பட்டிருந்தது அவ்வைக ேநாயல்ல என்பது துவக்கத்திலிருந்ேத என்
முதி3முப்பாட்டனாருக்குத் ெதrய வந்திருந்ததால் கடினமான வழிகைள அவ3
முயற்சிக்கவில்ைல. சந்ேதக நிவ3த்திக்காக சில பrட்சா3த்த முைறகைளக் ைகயாண்டு பா3த்து
ஞாபகத்தின் ேநாய்க்கிருமிகள் இருக்கும் தடயம் எதுவும் இல்ைலஎய்ன்பைதத்
ெதrந்துெகாண்டபின் அவ3 அந்தப் ெபண்ணின் கனவுகைள பா3த்தறிவைதத் தவிர ேவறு
வழியில்ைல என்னும் முடிவுக்கு வந்தா3. இரண்டாம் வைக ைவத்தியத்தில் ேமலும் இருபத்திரண்டு
நாட்கள் கடந்து ேபாயிருந்தன. முதல் இரண்டு வைகப் பrேசாதைனகளால் மிகவும் கைளத்துப்
ேபாயிருந்த ெபண் மீ ண்டும் தன் இயல்பான கனவுகைளக் காணத் துவங்கும் திடம் ெபறுவதற்கு ஒரு
வார காலமாகும் என்றும் அந்த ஏழு நாட்களுக்குள் தன்ைனயும் ஆயத்தப்படுத்திக்ெகாள்ள
அவகாசம் ேதைவப்படுகிறெதன்றும் கூறி ஐம்பத்ெதட்டு நாட்களுக்குப் பிறகு என்
முதி3முப்பாட்டனா3 தன் தனியைறக்குத் திரும்பி வந்தா3. அந்த ஒரு வார காலமும் அவ3 பித்துப்
பிடித்தவ3 ேபால நடந்து ெகாண்டா3 என்று அவ3 மைனவி தன் வாrசுகள் மூலமாக எங்களுக்குச்
ெசால்கிறா3. அந்த ஒரு வாரகாலமும் அவ3 பித்துப்பிடித்தவ3 ேபாலேவதான் நடந்துெகாண்டா3.
அரண்மைனயிலிருந்து திரும்பி வந்த அன்று தன் தனியைறக்குள் நுைழந்தவ3 மறுபடி எட்டாம் நாள்
அரண்மைனக்குக் கிளம்பிச் ெசல்லும் வைர தன் அைறைய விட்டு ெவளிேய வரேவயில்ைல.
சாப்பிடேவா நித்ய கடன்கைள நிைறேவற்றிக் ெகாள்ளேவா முைனயவும் இல்ைல. நான்
அைறயினுள் நுைழவைத அவ3 தடுக்கவில்ைல. ஆனால் ஒரு வாரகாலத்தில் ஒேர ஒரு
ேகள்விையத் தவிர ேவெறைதயும் அவ3 என்னிடம் ேகட்கவில்ைல. அவ3 தான் கற்ற ஏடுகைள
மீ ண்டும் முதலிலிருந்து படிக்கத் துவங்கியிருந்தா3. அைவ பரண்களிலிருந்து சிறு தூரலாய்
எந்ேநரமும் அவ3ேமல் உதி3ந்த வண்ணேம இருந்தன. அவேரா மைழயிலும் பனியிலும் சதா
நைனந்து வாடுபவ3 ேபால அதன் ெபாழிவில் நடுங்கிக் ெகாண்ேடயிருந்தா3. யா3 யாருைடய
கனவுகைள எந்தச் சூழ்நிைலயிலும் பா3க்கக் கூடாது என்கிற பாடப்பகுதியின் பக்கங்கைள அவ3
501
விடாமல் திரும்பத் திரும்பப் புரட்டிப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தா3. அவ3 நடவடிக்ைககள் எனக்கு ஒேர
சமயத்தில் அரண்மைன விதூஷகைனயும் அரச குருைவயும் நிைனவுக்குக் ெகாண்டு வந்தன. அவ3
தன் அைறக்குள்ேளேய அந்த ஏழு நாட்களுக்குள் குறுக்கும் ெநடுக்குமாக மூவாயிரம் ேயாசைன
தூரம் நடந்திருப்பா3. ஏழாயிரம் தடைவகளாவது குறிப்பிட்ட அந்தப் பாடப் பகுதிையப் படித்திருப்பா3.
எனினும் யவ்வனப் பருவத்திலிருக்கும் ஒரு கன்னிப் ெபண்ணின் கனவுகைளப் பா3க்கலாமா
கூடாதா என்பது பற்றி அவரால் ெதளிவான ஒரு முடிவுக்கு வர முடியவில்ைல. கைடசியில் தன்
கல்வியின் ெபருைமயிலும் தன் ேமதைமயின் ஆழத்திலுேம நம்பிக்ைகயற்றுப் ேபானவராக அவ3
அந்தக் ேகள்விைய படிப்பறிவற்ற என்னிடம் ேகட்கும் அளவுக்கு பrதாபத்துக்குrயவராக
ஆகிவிட்டா3. அதனால் தன் பாண்டித்யத்தின் தூய்ைம ெகட்டு விடுெமன்று அவ3 மிகவும்
பயந்துேபாயிருந்தா3. சம்ேபாகத்துக்கு ஒப்பான ரகசியத் தன்ைமயும் ேவகமும் வாசைனயுமுைடய
ஒரு யவ்வனப் ெபண்ணின் கனவுகைள அவள் சம்மதமிருந்தாலும் ைவத்தியத்தின்
ெபாருட்ேடெயன்றாலும் பா3ப்பது சாஸ்திர நியதிக்குட்பட்டதுதானா என்று ேகட்டு அவ3 ஒரு
குழந்ைதையப் ேபால் என் முன் கதறியழுதேபாது பத்து இளம் ெபண்களுக்கு முன் நி3வாணமாக
நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டுவிட்டைதப் ேபால அவருைடய ஆஜானுபாகுவான உடல் இரண்டடி
உயரமாகக் குறுகிப் ேபாயிருந்தைதப் பா3த்ேதன். ஆனால் அந்தக் ேகள்விக்கு என்னாலும் பதில்
ெசால்ல முடியவில்ைல. கைடசி வைர அந்தக் குழப்பத்துடேனேயதான் அவ3 அரண்மைனக்குப்
புறப்பட்டு ெசன்றா3. அந்த வித்ைதையக் கற்றுக்ெகாண்டேத குற்றெமன்று முதன் முதலாக அன்று
அவ3 தன்ைனேய சபித்துக்ெகாண்டைதயும் நான் ேகட்ேடன். ெதய்வத்ைதத் ெதாழுது சமாதானப்
படுத்திக் ெகாள்வைதத் தவிர ேவெறந்த வழியும் எங்களுக்குத் ெதrயவில்ைல.
502
பின்ேனயும் படுத்துக்ெகாள்ளக் கழிந்தது. மறுநாள் காைல படுக்ைகயைறயிலிருந்து ராஜனின் ெபண்
விழித்ெதழும் முன்ேப எழுந்து ெவளிேய வந்துவிட்ட என் முதி3முப்பாட்டனா3 ைவத்தியம்
முடிந்துவிட்டெதன்று அறிவித்தா3. அவருைடய அற்புதத்ைத ேநrல் பா3த்து அறிவதற்ெகன்று
கடல் கடந்தும் வந்திருந்த ஆ3வல3கள் அவ3 முகத்ைத முன்ெனப்ேபாதும் பா3த்துப்
பழகியிராததால் ேபருவைகேயாடு ெவடித்துச் சிதறிய அவ3 சிrப்பின் மின்னல் தாக்கி கண்கைள
இழந்து நாடு திரும்பினா3கள். மூன்றாம் நாள் காைலயில் அப்படி ெவளிேய வந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ராஜன் மைனவியிடம் புலி ேவட்ைடக்கான பாதி ஆயத்தங்கேளாடு ஒரு
இருபது ேப3 மூன்றாம் நாள் இரவு தன்ேனாடு ராஜன் ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் தங்க
அனுமதித்து விட்டால் மருந்தும் தயாராகி விடுெமன்றும் கூறினா3. திருமணமாகாத ெபண்ணின்
படுக்ைகயைறயினுள் அந்நிய ஆண்கள் நுைழவது ேகாத்திரம் பிறழ்வைத விடப் ெபrய
பாவெமன்று ராஜன் புலம்பினான். பின்னாளில் என் முதி3முப்பாட்டனாைர அடிேயாடு ெவறுக்கத்
தைலப்பட்ட ராஜன் மைனவிேயா அந்த ேநரத்தில் தன் ெபண்ணின் ேநாய் தHர எதுவும் ெசய்வதற்கு
ஆயத்தமாக இருந்தாள். ேமலும் பாவ நிவ3த்திெயன்று ராஜைன திருப்தி ெசய்வதற்காக ெபண்ணின்
தகப்பனும் அன்று இரவு ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் தங்கிக்ெகாள்ளலாெமன்றும் முடிவு
ெசய்யப்பட்டது. ஆக ராஜன் மகளின் ேநாய் கூட இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்குச் சமமான வல்லைம
உைடயதாய் இருந்தெதன்று பாரம்ப3யக் கைதகள் அவைளப் பற்றி ேவடிக்ைகயாய்
குறிப்பிடுவதுண்டு. ைவத்தியம் முடிவைடந்து என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் குடியிருப்புக்குக்
கிளம்ப அனுமதி ேகாr ராஜன் முன் நின்றேபாது இரண்டு நாட்கள் அைறக்குள் நடந்தது என்ன
என்பைத அைனவருக்கும் ெதrயச் ெசால்லுமாறு ராஜன் மைனவி அவைர ேவண்டிக்ெகாண்டாள்.
அது தன் கடைமெயன்பைத ஒத்துக்ெகாண்ட என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஆனால் ைவத்தியம் பூரண
பலனளித்திருக்கிறதா என்பைதப் பா3க்கும் முன் அதன் வழிமுைறகைள விவrப்பது வித்ைதயின்
த3மமாகாது என்பதால் அவ3கைளச் சில தினங்கள் ெபாறுத்திருக்கும்படி ேவண்டிக்ெகாண்டு தன்
இருப்பிடம் வந்து ேச3ந்தா3. படுக்ைகயைறக்குள்ளிருந்து ெவளிப்பட்ட புலிையப் பா3த்து நHயா என்று
ேகட்டு மயங்கி விழுந்த ராஜனின் ெபண் அதி3ச்சியிலிருந்தும் தன் கனவுகளிலிருந்தும் விடுபட்டு
மீ ண்டும் தன் பைழய ெபாலிைவ எட்டி விட்டாெளன்பைத எழுபத்தியிரண்டாம் நாள்
பத்ெதான்பதாவது தடைவயாக அவளுைடய திருமணத்ைதப் பற்றி அவள் தாய் ேபசியேபாது
அழகிய ஆண்கைளப் பற்றி அப்படி ெவளிப்பைடயாகப் ேபசும் ேநரங்களில் தன்ைன ெவட்கமும்
சந்ேதாஷமும் பிடித்தாட்டுவதாக அவள் கூறியதாக ராஜன் மைனவி மூலமாகத் ெதrந்துெகாண்ட
பிறேக தன் வித்ைதயும் யூகமும் தக்க பலைன அளித்துவிட்டன என்று திருப்தியைடந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 நடந்த நிகழ்ச்சிகைள அரண்மைனயும் நாடும் அறியச் ெசால்வதற்கு
ஒத்துக்ெகாண்டு மீ ண்டும் அரண்மைனக்கு மrயாைதகளுடன் அைழத்து வரப்பட்டு உrய
ஆசனத்தில் அம3த்தப்பட்டா3. அதற்கு முன்பாகேவ என் முதி3முப்பாட்டனாrன் ைவத்தியம்
முடிவுற்ற மூன்றாம் நாளிரவில் ராஜன் தன் மைனவியிடமும் இன்னும் சில நாட்களில்
ெகாைலவாளுக்கு இைரயாகி மாளவிருக்கிற இருபது ேவட3குல ஆண்கள் தங்கள்
மைனவிகளிடமும் உறவின3களிடமும் அண்ைட அயலா3களிடமும் அந்த இரவின் வியத்தகு
அனுபவத்ைதக் கூறி அதற்கு முந்ைதய இரண்டு நாட்களின் நிகழ்ச்சிகைளக் ேகட்டறியும்
ஆ3வத்ைதப் ேபரவாவாக வள3த்துவிட்டிருந்தா3கள். அவ3கள் தங்கள் கற்பைனக்கும் கைத
503
ெசால்லும் திறைமக்கும் ேகட்பவ3களின் ஆ3வத்துக்கும் ஏற்பக் கூட்டியும் குைறத்தும்
வ3ணைனகளால் அலங்கrத்தும் தங்கள் அனுபவங்கைளச் ெசால்லியேபாது ஒேர அனுபவம்
தனித்தனிக் கைதகளாக உருவம் ெபற்று அந்த நாளிலிருந்ேத இருபது இரவுகளில் இருபது
சாமான்ய3களின் சாகஸங்கெளன்ற வாய்ெமாழிக் கூட்டுக் கைதப்பாடலாக நாட்டு மக்களிைடேய
புழங்கிப் பரவத் துவங்கியது. ஒவ்ெவாரு கைதயிலும் அைதச் ெசான்னவனின் ரகசிய
ஆைசகளுக்ேகற்ப அந்த இரவின் ஒவ்ெவாரு அம்சம் பிரதானமாக ெவளித் துலங்கியது. ஒரு
கைதயில் ராஜன் மகள் அதன் கதாநாயகியாக இருந்தாெளன்றால் இன்ெனாரு கைதயில் அவைளப்
பற்றின பிரஸ்தாபேம இல்லாதிருந்தது. அதற்குப் பதிலாக ெகாம்பிைசக் கருவிெயான்றின்
துைளைய மாந்தளிெரன நிைனத்து அதிேலேய துயின்று இைசயாய் மாறிப் பறந்துேபான
ெபான்வண்டு ஒன்று கைதயின் பிரதானமான பாத்திரமாய் மாறியது. இன்ெனாரு கைதயில் அைத
ெகாம்பிைச கடும் புலிெயான்ைறக் காற்று ெவளியில் வைரந்து அதற்கு உயி3 தந்தது. புதிதாகத்
திருமணம் ெசய்து ெகாண்ட ேவடெனாருவன் முழவிைசயின் உச்சபட்ச அதி3வினூேட கிள3ந்த தன்
புதுமைனவியின் ஸ்பrசவுண3வு பீறிடச் ெசய்த சுக்கிலத்தின் கைதைய அவளுடன் தனிேய ேபசிப்
பகி3ந்துெகாண்டான். ராஜனின் அரண்மைன ஒரு ேவடன் கைதயில் ெபருங்காடாக மாறியது. அதில்
அவன் துரத்திய விலங்கு பூவுலகிெலங்கும் காணக் கிைடக்காத ெபான்னிறப் புள்ளிகைளத் தன்
உடலிலும் ேகட்கக் கிைடக்காத துயரத்ைதத் தன் குரலிலும் ெகாண்டிருந்தது. அவன் அைத
அம்ெபறிந்து ெகால்வதற்குப் பதிலாக பூ3வ ெஜன்மத்தில் அது தானாகவும் தான் அதுவாகவும்
இருந்த கைதைய உரக்கக் கூறித் தன் இடுப்பில் கனன்றுெகாண்டிருந்த காயத்ைதக் காட்டிக்
ெகான்றான். இறந்தபின் அந்த விேனாத விலங்கு ராஜனாய் மாறியது. வனம் மீ ண்டும்
அரண்மைனயாகவும் நிஜ ராஜன் தானாகவும் மாற அவன் தன் வடு
H வந்து ேச3ந்தான். நிைறந்த
மக்கட் ெசல்வத்ைதப் ெபற்றிருந்த முதிய ேவடெனாருவனின் கைதயில் இளவரசியின்
படுக்ைகயைறைய நிைறத்து வழிந்த இைசயாய் அவனுைடய ெபண்மக்கள் மாறிப்
பறந்துெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3களுக்கான இைணயிைசையத் ேதடிச் ெசல்ல அவ3களுைடய
சேகாதர3கள் படுக்ைகயைற விதானத்ைதத் தங்கள் தகப்பனின் தைலைமயில் முழவினால்
பறித்ெதறிந்தா3கள். ெபண்மக்களுக்கான யுவன்கள் அவ3கைளத் ேதடி ெவகு விைரவிேலேய வர
இருக்கிறா3கள். சில கைதகளில் ெநளியும் பாம்புகைள சைடயாக அள்ளிப் ேபாட்டுக்ெகாண்ட
கடவுள் ஒருவ3 அந்த இரைவ பிரபஞ்சத்தின் கால ெவளியிலிருந்து தனிேய பிrத்து மீ ண்டும்
உலகின் முதல் நானாகப் பைடக்கிறா3. அவ3 என் முதி3முப்பாட்டனாராகேவ இருக்க ேவண்டும்.
ஏெனனில் அந்தக் கடவுள் வேயாதிகமற்றவராக இருந்தா3. ேவறு சில கைதகளில் மைழக்
காலத்தின் ெமன்ேசாகத்ைத கடுங்ேகாைடயிலும் உருவாக்கும் மந்திரக்காரனாக ராஜனும்
காற்றுருவமான ேதவைதயாக ராஜனின் மகளும் ேதான்றி அைலகிறா3கள். பின்னாளில் இந்தக்
கைதகள் யாராலும் பாடப்படக் கூடாெதன்று அரசாைணயால் (ராஜனின்
விருப்பத்திற்ெகதிராகத்தான்) தைட ெசய்யப்பட்ட ேபாது அைத மீ றிப் பாடுபவ3களின் ேமல் ெகாைல
வாளுக்கு இைரயாகி மாண்ட இருபது ேவட3குல ஆண்களின் ஆவிகள் கவிந்து
அரண்மைனவாசிகளின் கண்களுக்குத் தட்டுப்படா வண்ணம் அவ3களின் உருவங்கைள மாயமாய்
மைறத்துவிடத் துவங்கியதால் நகரத்தின் ேமல் வசும்
H காற்றில் எப்ேபாதும் கலந்து
ஒலித்துக்ெகாண்ேடயிருந்த பாடுேவா3 புலப்படாத அந்த மாயப் பாடல் வrகைள எப்படி
504
அழிப்பெதன்று ெதrயாமல் கைடசியில் அவற்ைறக் குழப்பி அைலக்கழிக்கும் தந்திரத்துடன்
அரண்மைனக் கவிஞ3கைளக் ெகாண்டு அேத வாய்ெமாழிக் கைதகளின் இருபது வர3கைளயும்
H அரச
வம்சத்தின் இருபது தைலமுைற மன்ன3களாகவும் அவ3கள் பங்ேகற்ற அந்த ஒற்ைற இரைவ
ெநடிய கால இைடெவளிகளால் பிrக்கப்பட்ட இருபது தைலமுைறகளின் தனித்தனி
இரவுகளாகவும் தனித்தனி ராஜன்களின் சாகஸங்களாகவும் மாற்றி சமஸ்தானத்தின்
அதிகாரபூ3வமான பாடற்ச் சுவடியாக்கி ேகாவில்களிலும் ெபாது மண்டபங்களிலும் உரக்கப்
படிப்பதற்கு ராஜன் மைனவி ஏற்பாடு ெசய்தாள். இரண்டு விதமாகச் ெசால்லப்படும் இப்படிப்பட்ட
ஒற்ைறக் கைதகளுக்கு எனேவ பைழய நகரத்தில் பஞ்சேம இல்லாதிருந்தது. இது ஒரு புறமிருக்க,
என் முதி3முப்பாட்டாrன் ஏற்பாட்டின்படி இருபது ேவட3களுடன் அந்த இரவின் நிகழ்வுகளில் பங்கு
ெகாண்ட ராஜன் தன் மைனவிக்குச் ெசால்லியதாகச் ெசால்லும் கைத இப்படியாக இருக்கிறது:
505
பாடல் ெதாகுதிகள். இந்த ேவட்டுவ ஜாதி ஆண்களில் இருபது ேப3கைளத்தான் நம் அரண்மைன
நாவிதரும் மகா ஞானியுமான அப்ைபயா அன்று இரவு நம் ெபண்ணின் படுக்ைகயைற வாசலில்
பின்னிரவில் மூன்றாம் ஜாமம் துவங்கும் வைர நிறுத்தி ைவத்திருந்தா3. அவ3கேளாடு ேச3ந்து
நானும் ெவளியிேலேய நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டிருந்ேதன். ராஜன் என்கிற மrயாைதைய அப்ைபயா
எனக்குக் ெகாடுக்கவில்ைல என்கிற ஆதங்கம் அப்ேபாது என் மனைத முள்ளாகக் குத்திக்
கிழித்துக்ெகாண்டிருந்தெதன்பது உண்ைமதான். அைத நான் ெவட்கத்ேதாடு ஒத்துக்ெகாள்கிேறன்.
அப்ைபயா மாத்திரம் இளவரசி படுக்ைகயைறக்குள் நுைழந்தேபாது அவளுடேனேய தானும் உள்ேள
நுைழந்துெகாண்டுவிட்டா3. நுைழந்துெகாண்டுவிட்டா3 என்று ெசால்வைத விட நுைழந்து தன்ைன
மைறத்துக்ெகாண்டு விட்டாெரன்று ெசால்வேத ெபாருத்தமாக இருக்கும். ேசடிப்ெபண் வழக்கமாகப்
படுத்துக்ெகாள்ளக் கூடிய இளவரசியின் படுக்ைகயைறைய ஒட்டினாற் ேபாலிருக்கும்
இைணப்பைறயின் படுக்ைகயில் தான் படுத்திருப்பது ேபாலத் ேதாற்றம் தரும்படி
தைலயைணகைள ைவத்து ஒரு உருவத்ைத உண்டு பண்ணிவிட்டு மீ ண்டும் ெவளிேய வந்து அவ3
இளவரசியின் படுக்ைகயருேக அம3ந்து ெகாண்டதாக அைனத்தும் முடிந்த பிறகு என்னிடம்
கூறினா3. பின்னிரவின் மூன்றாம் ஜாமம் துவங்கும்ேபாது அதற்கான மணி நகrன் ைமயத்தில்
அடிபடும் சத்தம் ேகட்டவுடன் கூட்டிைசைய ஒலித்தபடி உட்புறம் தாளிடப்படாத படுக்ைகயைறக்
கதைவ திறந்து ெகாண்டு அவ3கள் உள்ேள நுைழந்து ஒலிப்பைத நிறுத்தி விடாமல் இைணப்பைற
வாசைல ஒட்டி இடது புற ஓரமாக நின்று ெகாள்ள ேவண்டுெமன்பது அப்ைபயாவின் கட்டைள.
இரவின் அைமதிேயாடும் ஒரு மிருகத்தின் இதயத்துடிப்ேபாடும் ஒேர சமயத்தில் இையந்து
ேபாகும்படியாக கூட்டிைச ெவளிப்பட்டுக் ெகாண்டிருக்க ேவண்டுெமன்றும் அவ3 வற்புறுத்திச்
ெசால்லியிருந்தா3. அைறக்கு ெவளிேய காத்துக் ெகாண்டிருந்தவ3கள் அைனவரும் அந்த ேநரத்தில்
அடங்கிய குரலில் நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி என்கிற பாடலின் வrகைளப் பாடிப் பழகியும்
வாத்தியங்களின் சுதிையத் தHட்டியும் மிகத் தHவிரமாக பயிற்சி ெசய்துெகாண்ேட இருந்தா3கள்.
அப்ைபயாவின் திட்டம் எவ்வளவு ேயாசித்துப் பா3த்தாலும் என் ஊகத்திற்கு அப்பாற்பட்டதாக
இருந்ததால் ேயாசிப்பைத விட்டு விட்டு ேவட3களின் பாடல் பயிற்சியின் மீ து என் கவனத்ைதப்
பதித்தபடி நான் ெபாழுைதக் கழித்துக் ெகாண்டிருந்ேதன். முன்பு பல தடைவகள் புலி ேவட்ைடக்காக
அவ3களுடன் நான் வனப் பகுதிகளுக்கு ெசன்றிருக்கிேறன். ெவறும் ஊைள ஒலிகைளயும் புrயாத
வா3த்ைதக் கண்ணிகைளக் ெகாண்ட பாடல் வrகைளயும் எழுப்புவதல்லாமல் அவ3கள் இைத
இத்தைன சிரமெமடுத்துக் ெகாண்டு பயிற்சி ெசய்வா3கெளன்பது எனக்குத் ெதrயேவ ெதrயாது. புலி
இருக்குமிடத்ைதச் சுற்றி அைரவட்டமாக ெதாைலவில் சூழ்ந்து ெகாண்டு அவ3கள்
ஒலிெயழுப்பும்ேபாது என் கவனெமல்லாம் மைறவிடத்திலிருந்து புலி பாயவிருக்கும் திைசயின்
மீ தும் தருணத்தின் மீ தும் பதிந்து கிடக்கும். ெவட்டெவளியில் காrயா3த்தமாக ெவளிப்பட்டு பிறகு
காற்ேறாடு கலந்து ேபாகும் ஒரு முரட்டு ஒலித் ெதாகுப்பு என்கிற எண்ணத்தால் நான் ஒருேபாதும்
அந்த இைசக்கு அதிக முக்கியத்துவம் ெகாடுத்துக் கவனித்துக் ேகட்டதில்ைல. அது எவ்வளவு
மகத்தான தவறு என்பைத நான் உண3ந்து ெகாள்ளும் சந்த3ப்பமும் அந்த இரவில் எனக்குக்
கிட்டியது. யஜூ3 ேவதத்தின் ேவட்ைடக்கான உச்சாடனங்கள் ராண Hஅவ3களுைடய ஊைளகளிலும்
சீழ்க்ைககளிலும் ெகாம்புக் கருவிகளினுள்ளும் ஏற்கனேவ ஒளிந்து ெகாண்டிருந்தது. சிறுெநருப்பில்
வாட்டப்பட்டு விைரப்ேபறிக் ெகாண்டிருந்த அந்தக் கருவிகளுக்குள்ளிருந்து அவ்வப்ேபாது
506
ஒத்திைகயாக அதி3ந்து ெகாண்டிருந்தது நம் ெபண் தன் அரங்ேகற்றத்தின்ேபாது வாசித்த
யாழிைசையப் ேபால மனைதத் துயரத்தில் ேதாய்க்கும் சங்கீ தமில்ைல. மாறாக அரவின்
விஷத்ைதப் ேபால அைதத் தன் ெசவியால் தHண்டியவனுைடய புலன்களின் நிறத்ைத கணப்
ெபாழுதில் மாற்றுவது. இடிைய ஊட்டி விட்டைதப் ேபாலக் ேகட்பனுக்குள்ளிருக்கும் ராஜஸத்ைதப்
பிழிந்ெதடுப்பதாக இருக்கும் அந்த விேனாதமான சங்கீ தம். அந்த இைசக்குச் ெசவிமடுக்கும் கம்பீரம்
மிருகங்களுக்கும் அசுர3களுக்கும்தான் வாய்க்கக் கூடுெமன்று யாேரனும் ெசான்னால் அைத
உண்ைமெயன்று நH நம்பலாம்.
507
ெசல்லத் துடித்தன. நான் ஓடிப் ேபாய் இளவரசின் படுக்ைகயருேக ெசன்று கட்டிலின் கால்கைள என்
வலது காலால் சுற்றி வைளத்தபடி நின்றுெகாண்ேடன். அவ்வளவுதான் என்னால் ெசய்ய முடிந்தது.
கனவிலும் நிைனத்துப் பா3த்திராத அந்த மேகான்னதமான கூட்டிைச விைளவித்த ஆனந்தமும்
சன்னதமும் அளவு கடந்த பீதியும் என்ைன என்னிலிருந்ேத பிrத்துக் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக
மீ ளமுடியாத ெதாைலவுக்குள் உந்திக் ெகாண்டு ெசன்றன. ஒளியாகவும் வாசைனயாகவும்
ஒலியாகவும் என்னுள் இறங்கிக் ெகாண்ேடயிருந்த இைச என்ைன நHந்தத் ெதrயாமல் தண்ணrல்
H
விழுந்தவைனப் ேபால புரட்டி எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. அந்த நிைல ேமலும் ெகாஞ்ச ேநரம்
நHடித்திருந்திருக்குேமயானால் ராண H இந்தக் கைதைய இங்ேக உனக்குச் ெசால்ல இப்ேபாது நான்
இருந்திருக்க மாட்ேடன். விrசல் காணத் துவங்கியிருந்த அைறயின் விதானம் வழிேய ெநருப்பின்
நாக்ைகப் ேபால லாவகத்துடனும் விருப்பத்துடனும் நான் இந்தப் பூதவுடலுடேன வானேமகிப்
ேபாயிருந்திருப்ேபன். என் உடைல என் கட்டுப்பாட்டுக்குள் ைவத்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல
என்கிற ெவட்கம் ேவறு அப்ேபாது என்ைனப் பிடுங்கி எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. ஏெனன்றால் ஒலிப்
பிரவாகத்தின் அந்தப் பாய்ச்சலில் ஒரு துரும்பு ேபால அங்ேக அப்படி அைலக்கழிக்கப்பட்டுக்
ெகாண்டிருந்தவன் அப்ேபாது நான் மட்டும்தான். அைற முழுவைதயும் தைலகீ ழாக மாற்றிப்
ேபாட்டிருந்த அந்த மாெபரும் பாடல் அைத இைசத்துக்ெகாண்டிருந்தவ3கைளயும்
அப்ைபயாைவயும் நம் ெபண்ைணயும் ஒரு சிறிதும் பாதிக்கவில்ைல. வாசித்துக்ெகாண்டிருந்த
இருபது ேபைரயும் கண்டு நான் ஆச்சrயப்படவில்ைல. இைணப்பைற வாசலின் ெவளிப்புறமாக
இடதுபுறச் சுவற்றில் வrைசயாகவும் இைசக்க வசதியாகவும் சாய்ந்து முதுைகப் பதித்தபடி
அவ3கள் தங்கள் கடைமைய சrவரச் ெசய்துெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3கேள அந்த அற்புதத்தின்
சிருஷ்டிக3த்தாக்கள். வண்ணமயமான இைசக் ேகாளங்களின் குதூகலமும் ெபருக்கமும் சாவும்
மறுபிறப்பும் அவ3களின் விரல் நுனியின் அைசவில்தான் நிைலெகாண்டிருந்தது. ஆகேவ அவ3கள்
தாங்கேள வண்ணப்பந்துகளாக மாறும் வண்ணம் இைசயினுள் தங்கைள இழந்து விட முடியாது.
அப்ைபயாைவக் கண்டும் நான் ஆச்ச3யப் படவில்ைல. அவ3 நம் ெபண் மல3ந்திருந்த
சப்பரமஞ்சத்தின் மறுபுற விளிம்பில் ைகைய ஊன்றியபடி இைணப்பைற வாசைல ஊடுருவிய
பா3ைவயுடன் அைசயாமல் நின்று ெகாண்டிருந்தா3. அவேர அந்த மந்திர இைசப்பின் காரண க3த்தா.
அைத விஞ்சும் எண்ணற்ற விேனாதங்கைளப் பா3த்தவ3. சாதிப்பவ3. சுழன்று ெகாண்டிருந்த
சூழலுக்குள் விழுந்து விடாமல் அவரால் தன்ைன எப்ேபாதும் பிrத்ேத நிறுத்திக் ெகாண்டுவிட
முடியுெமன்பது எதி3பா3க்கக்கூடிய ஒன்றுதான்.
508
நிைலயிலுமாகச் சிக்கித் திணறிக் ெகாண்டிருந்ேதன். அவள் அப்ேபாது என்ைனயும்
அப்ைபயாைவயும் ஒரு ெபாருட்டாக மதித்து எழுந்து நின்று மrயாைத ெகாடுக்கவில்ைல. எங்கள்
பக்கம் முகத்ைதத் திருப்பவும் இல்ைல. ெசால்லப்ேபானால் நாங்களும் வாத்தியக் குழுவும் அங்ேக
நின்று ெகாண்டிருந்த பிரக்ைஞேய அவளுக்கு இல்ைல. அைறைய நிரப்பித் ததும்பிக் ெகாண்டிருந்த
இைசத் துகள்களின் புண3ச்சிேயாடும் வண்ணக் ேகாளங்களின் பிறப்ேபாடும் அவற்றின்
அைலேவாடும் குதூகலத்ேதாடும் அவளுைடய விழிகள் மட்டும் நிைல ெகாள்ளாமல் ேமாதியும்
பிறந்தும் அைலந்தும் துடித்துக் ெகாண்டிருந்தன. ஒரு சாதாரண மானுடப் பிறவியால் தாள முடியாத
ஆனந்தப் ெபாழிைவ ெவகு சாதாரணமாக ெமன்று தின்றுெகாண்டிருந்த நம் ெபண்ணின்
அசாத்தியமான முகப்ெபாலிைவக் கண்டு ெபரும் பீதி என்ைனப் பீடித்துக் ெகாண்டு விட்டது.
நக3வலத்திற்கு அல்லாமல் ேவட்ைடக்ெகன்று நான் அவைள ஒரு ேபாதும் கானகத்தின் பக்கம்
அைழத்துச் ெசன்றேத கிைடயாது. சிறுெபண் வனவிலங்குகளின் உக்கிரத்ைதயும் உடல்
மணத்ைதயும் ேநrல் பா3த்து அனுபவிக்கும் மனப் பக்குவம் அவளுக்கு இன்னும் ைககூடியிருக்காது
என்பது என் எண்ணம். அற்புதமான அந்த இரவுக்குப் பிறகும் இப்ேபாது இைத உனக்குச்
ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் இந்தக் கணம் வைரக்கும் இந்த எண்ணத்ைத என்னால் மாற்றிக் ெகாள்ள
முடியவில்ைல. ேவட்ைடயின் ேபாது மட்டுேம இைசக்கப்படும் நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி
முதலிய பாடல்களின் ெதாகுப்ைப அவள் அதற்கு முன்பு ேகட்டிருக்க வாய்ப்ேப இல்ைல. ஆனால்
அவேளா ஒவ்ெவாரு நாளும் தன் படுக்ைகயைறயில் ேவட்ைட இைச நிகழ்ச்சி ஒன்ைறத் தனக்ெகன
நிகழ்ந்த ஏற்பாடு ெசய்துெகாண்டு அைத எப்ேபாதும் அனுபவித்துக் ெகாண்டிருப்பவைளப் ேபான்ற
இைசவுடனும் பழக்கச் சாயலுடனும் காணப்பட்டாள். இதன் ம3மத்ைத அப்ைபயாவால் மட்டும்
தான் விளக்க முடியும். அவள் உயிருடன்தான் இருக்கிறாளா என்கிற ெபருத்த சந்ேதகம் என்னுள்
சாைரப்பாம்பு ேபால வழுக்கிக் ெகாண்டிறங்கி வயிற்றில் சுருண்டு வாைலயடித்தது. குழப்பமான
இந்த உண3வுகளிலிருந்து நான் விடுபட்டு நிதானித்துக்ெகாள்ளும் முன்ேப அந்த அதிசய
நாடகத்தின் அடுத்த காட்சியும் துவங்கிவிட்டது. இைணப்பைற வாசலில் ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்த
திைரச் சீைலையப் பிளந்துெகாண்டு ெவளிேய வந்தது ஒரு வrப்புலி. அது படுக்ைகயைறச்
சுவற்றின் ஓரமாகேவ ெமதுவாக நடந்து அங்கிருந்த ெபாருட்கைள ஊடுறுவிக் கடந்து ெசன்று
அைறயின் சாளரத்ைத அைடந்தது. சாளரத்தின் வழியாக அதன் ெவளிப்புறமிக்க ேவப்பமரத்தின்
உச்சிக் கிைளக்குத் தாவி பிற கிைளகளின் வழியாக மரத்திலிருந்து கீ ழிறங்கி நிலெவாளியில்
மிதப்பைதப் ேபால் நந்தவனப் புற்களின் ேமலாகப் பாரவி விைரந்து காணாமல் ேபானது. புலி எங்கள்
கண்களில் ெதன்பட்ட முதல் வினாடியிலிருந்து துவங்கி அறுபது விநாடிகள் அவகாசத்திற்குள் இது
நடந்து முடிந்துவிட்டது. அேதாடு அந்த இரவின் விேனாத நிகழ்ச்சிகளும் முடிவுக்கு வந்து விட்டன.
பிறகு இைசப்பவ3கள் இைசப்பைத நிறுத்திக்ெகாள்ளும்படி அப்ைபயா ைகைய உய3த்திச்
ைசைகயால் அறிவித்தா3. ெபருகிக் ெகாண்டிருந்த சங்கீ தம் நின்றுேபானதும் அைறயினுள்
பிரகாசித்துக் ெகாண்டிருந்த வண்ணக் ேகாளங்கள் உைடந்து கைரந்தன. அைறயும் பிற
ெபாருட்களும் தத்தம் இயல்பான உருவத்திற்கு மிக ேவகமாகச் சுருங்கி மீ ண்டன. இைமக்கும்
ேநரத்துக்குள் நான் கண்ெணதிேர கண்டு ெகாண்டிருந்த அற்புதங்களைனத்தும் என்றும் அங்ேக
நடந்திருக்கேவ இல்ைல என்பைதப் ேபால அைறயின் சாதாரணத்துவம் திரும்பியிருந்தது. புலி
தாவிச் ெசன்ற சாளரத்தின் வழியாக அப்ேபாது மிகச் சுகந்தமான காற்று அைனத்தும் சுபமாக
509
முடிந்தைத அறிவிக்கும் விதத்தில் உள்ேள நுைழந்தது. நாங்கள் அைனவரும் மயங்கிப்
படுக்ைகயில் துவண்டு விழுந்திருந்த நம் ெபண்ைணச் சுற்றிச் சூழ்ந்துெகாண்ேடாம். இைணப்பைற
வாசலில் புலி ெவளிப்பட்ட தருணமானது எனக்களித்த அதி3ச்சியிலிருந்து நான் அப்ேபாதும்
இப்ேபாதும் மீ ண்டும் வந்து விடவில்ைல. உண்ைமையச் ெசால்லுவதானால் சற்றும் எதி3பாராத
நம்பற்கrய அதுேபான்ற சூழலிலிருந்து புலி ஒன்று ெவளிப்படப் ேபாவைத அங்ேக வாசித்துக்
ெகாண்டிருந்த ேவட்ைடக்கார3கேள எதி3பா3க்கவில்ைல. அது எங்கள் கண் முன்ேன ேதான்றிய
கணத்தில் அதி3ச்சியால் இைசயில் லயப்பிசகு ஏற்பட்டு விடும் அபாயத்ைதத் தவி3க்க அவ3கள்
கடும் முயற்சி எடுத்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். இைசயின் கண்ணிகள் இயல்பாகப் பிrந்து தளர
இருக்கும் தருணத்தில் அதன் ஒழுங்கு கைலவது ெவளிேய வந்து நிற்கும் புலியின் இதயத்துடிப்ைப
நிறுத்திவிடும் என்று அவ3கள் முன்னிலும் பிரமாதமாக வாசித்ததில் இைச அதன் உச்சக் கட்டத்ைத
அப்ேபாது எட்டியிருந்தது. அப்ைபயாைவப் பற்றி நான் ெசால்ல ேவண்டியதில்ைல. அவ3 முகத்தில்
எதி3பாராத எைதயும் அங்ேக காணும் சலனம் ஒரு சிறிதும் ஏற்பட்டிருக்கவில்ைல. புலி
அைறவாசலில் ெதன்பட்ட கணத்தில் அவ3 தன் பா3ைவைய நம் ெபண்ணின் ேமல் பதிய
ைவத்திருப்பைதக் கண்ேடன். ஒரு கடும் வனவிலங்ைக முன்ெனப்ேபாதும் ேநருக்குேந3
சந்தித்திராத நம் ெபண் புலிையப் பா3த்ததும் வrட்டு
H ஆதரவாகப் பற்றுவதற்காக என் ைககைள
அவள் ேதாள்களுக்கு நக3த்திேனன். அப்ைபயா அைதத் தன் கண்ணைசப்பால் தடுத்து
நிறுத்திவிட்டா3. பிறகு நான் பதற்றமைடயத் ேதைவயில்ைல என்று ெசால்வைதப் ேபான்ற
பாவைனயில் அவ3 என்ைனப் பா3த்துச் சிrக்கவும் ெசய்தா3.
பிறகுதான் ராண H நம் ெபண் புலிையப் பா3த்து முன்ேப அறிமுகமான பாவமும் அளவற்ற
துயரமும் நிைறந்த முகத்துடன் நHயா என்று தாழ்ந்த குரலில் ேகட்டாள். அப்ேபாது
முழங்கிக்ெகாண்டிருந்த இைசத் துடிப்பின் அத்தைன ஆரவாரத்திற்கிைடயிலும் அந்த
வா3த்ைதகைளத் ெதளிவாகக் ேகட்க முடிந்தது. என்னால் என் காதுகைள நம்ப முடியவில்ைல. ஒரு
மனிதனிடம் ேபசுவது ேபால அத்தைன சுவாதHனமாக நம் ெபண் என் கண் முன்ேன ஒரு மிருகத்திடம்
ேபசுவைத என்னால் நம்பாமலும் இருக்க முடியவில்ைல. இளவரசி அந்தக் ேகள்விையக்
ேகட்டபிறகு சாளரத்ைத ேநாக்கிப் புலி ெசல்லுவைதேய ெதாட3ந்து ெவறித்துப் பா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தாள். நான் ேமற்ெகாண்டு புலி நம் ெபண்ணிடம் மனிதனின் ெமாழியில் ேபசக்
கூடுெமன்றும் எதி3 பா3த்துக்ெகாண்டு நின்றிருந்ேதன். ஆனால் அற்புதங்களின் இருப்பு
திேரதாயுகத்ேதாடு தH3ந்து ேபாய்விட்டபடியால் அதி3ஷ்டவசமாகேவா துரதி3ஷ்டவசமாகேவா நான்
எதி3பா3த்தபடி எதுவும் நடந்து என் இதயத்துடிப்ைப நிறுத்தி விடவில்ைல. புலி கண்களிலிருந்து
மைறந்த பிறகு நம் ெபண் தன் கண்கைள திருப்தியுடன் மூடிக் ெகாண்டு மிக அைமதியுடனும்
ேசா3வுடனும் பூமாைலயின் நளினத்ேதாடு படுக்ைகயில் சாய்ந்தாள். அப்ைபயா அவளுக்கு
மயக்கத்துக்குrய சாதாரண சிகிச்ைசைய அளித்து முடித்த பின் நாங்கள் படுக்ைகயைறைய விட்டு
ெவளிேய வந்ேதாம் என்று தன் கைதைய முடித்தா3 ராஜன். இவ்விதமாகேவ அந்த இரவின்
சம்பவங்கள் ேமலும் இருபது வைகயான கைதகளாக ேவட3களின் மூலமாகவும் விrந்து
பரவியதால் என் முதி3 முப்பாட்டனா3 எழுபத்ைதந்தாம் நாள் அரண்மைனக்குத் திரும்பி வந்தேபாது
510
தாங்கமுடியாத ஜனக் கூட்டம் அரண்மைன வாயிைல ெநருக்கியடித்துக்ெகாண்டிருந்ததாகக் கூறக்
ேகட்டிருக்கிேறன். மூன்று நாட்களுக்கு முன்ேப அவ3 அரண்மைனக்கு வருைக தரப் ேபாகும்
நாைளக் ேகட்டுத் ெதrந்துெகாண்ட அண்ைட சமஸ்தானவாசிகள் கட்டுச் ேசாற்று மூட்ைடகளுடன்
மாட்டு வண்டிகளில் சாrசாrயாக வந்து சமஸ்தானத்தின் சாைலகைளயும் விடுதிகைளயும்
ேதாட்டங்கைளயும் நிரப்பி விட்டா3களாம். ேமலும் ஏழு நாட்களுக்கு முன்பாகேவ அயல்
ேதசங்களிலிருந்து கைழக் கூத்தாடிகளும் வியாபாrகளும் நடன நாட்டியக் கைல வல்லுன3களும்
ேவசிகளும் உள்ளூ3 பிச்ைசக்காrகளும் வந்து ராஜதானிைய ஆக்கிரமித்துக்ெகாண்டிருந்தா3களாம்.
எங்கும் எந்த ேநரத்திலும் சூrயனின் பிரகாசத்ைத விஞ்சும் வண்ண விளக்குகள்
பிரகாசித்துக்ெகாண்ேடயிருந்ததால் அந்தக் காலங்களில் எந்த கவிஞனும் நிலைவப் பா3த்து
கவிைத எழுத முடியாமல் ேபாய் விட்டெதன்றும் அதனால் அவ்வளவு அமளிக்கிைடயில்
கவியரங்கங்கள் மாத்திரேம ெவறிச்ேசாடிப் ேபாயிருந்தன என்றும் என் பாட்டனா3 தான்
ேகள்விப்பட்டைத மிைகயின்றி எங்களுக்குச் ெசால்லுவா3. தன் மகள் குணமைடந்தைதக்
ெகாண்டாடும் விதத்திலும் பிற ேதசத்தின் ராஜகுமார3கைள அரண்மைனக்கு அைழக்கும்
விதத்திலும் வந்து குவிந்த ஜனங்கைள ெகௗரவிக்கும் விதத்திலும் ராஜகுடும்பத்தின் சா3பாக
பலவிதமான ேகளிக்ைக நிகழ்ச்சிகளும் தினசr அன்னதானமும் பிரத்ேயக விடுதியுபசாரங்களும்
ஏற்பாடு ெசய்யப்பட்டிருந்தன. இத்தைன ேகளிக்ைககளிலும் பங்குெகாள்ள என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் மைலயாள ேதசத்து மைனவியும் அவ3தம் இரண்டு ஆண் மக்களும் ஒரு
ெபண்ணும் ஆக நால்வரும் சிறப்பு விருந்தின3களாக அரண்மைனக்கு அைழக்கப்பட்டிருந்தா3கள்.
(இந்தப் ெபண்தான் வருடங்களுக்குப் பிறகு ெசாந்த ேதசத்துக்கு திருப்பியனுப்பட்ட என் முதி3
முப்பாட்டனாrன் மைனவியுடன் கூடேவ அனுப்பப்பட்டவள். பிறகு சாகும் வைர அவ3
அவ3களிருவைரயும் பா3க்கவுமில்ைல ேகள்விப்படவுமில்ைல. ஆண் வாrசுகள் இருவரும் வம்ச
விருத்திக்காகவும் கல்வி கற்றுக் ெகாள்ளும் ெபாருட்டாகவும் அவருடேன தங்கி வள3ந்து
வந்தா3கள். ஆனால் அதற்குள் சனியின் ேந3 பா3ைவயில் சிக்கிக் ெகாண்டுவிட்ட என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் வழ்ச்சி
H துவங்கி விட அவருைடய வித்ைதகள் கற்றுக் ெகாடுக்கப்படாமல்
மறதியால் பாழைடந்து ேபானதால் அவ3களும் கீ ழ்நிைலக்குத் தள்ளப்பட்டா3கள். இவ்விதமாக
ஆக்கப்பட்ட அந்த பrதாபத்துக்குrய மக்களின் வாrசுகளாகிய நாங்களும் சூட்சுமங்கைள இழந்து
ெவறுேம மயிைரச் சிைரத்துக்ெகாண்டிருப்பெதன்கிறதாகேவ ஆகிப்ேபான நாவிதத்ைதக்
காலப்ேபாக்கில் ைகவிட்டுவிட்டு கூலிக்குக் கைத ெசால்லுபவ3களாக வனத்தினுள் எங்கைள
மைறத்துக்ெகாண்டு வாழ விதிக்கப்பட்டு விட்ேடாம். இத்தைன ேகாலாகலத்திற்கிைடயிலும்
அமளிக்கிைடயிலும் தன் கணவ3 அேத பைழய நடுக்கத்துடன் தன் ஏடுகைளப் புரட்டிப் புரட்டிப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பைதத் தவிர ேவெறதிலும் பங்ேகற்கவில்ைல என்று அவ3 மைனவி ெசால்லி
ஆச்ச3யப்பட்டுக் ெகாண்ேடயிருந்தாராம். கைர கடந்த அந்தக் ேகளிக்ைக நாட்களின் உண்ைமயான
கதாநாயகன் தாேன எனும் அகம்பாவத்தூசி அவ3 உைடயின் நுனியிலும் ஒட்டிக்ெகாள்ளாதைத
அவ3 மிகப் ெபருைமயாகச் ெசால்லிச் ெசால்லி ஆனந்தப்பட்டிருக்கிறா3. இவ்வாறாக அைனவரும்
இரண்டு நாளிரவுகளின் கைதையக் ேகட்க ெவகு ஆ3வத்துடன் அரண்மைன ைமதானத்தில் வந்து
குழுமியிருந்த காலத்தில் ராஜனின் ெபண்ணும் தனக்கு என்ன நடந்தது என்பைதத் ெதrந்து ெகாள்ள
மிக ஆ3வமாக இருந்தாள். அவளிடம் ராஜனும் ராஜன் மைனவியும் எவ்வளவு துருவிக் ேகட்ட
511
ேபாதிலும் அவளால் எைதயும் நிைனவுக்குக் ெகாண்டு வர முடியவில்ைல. அழகிய ஆண் மக்களின்
உருவம் முன்பு தந்து ெகாண்டிருந்த அருவருப்பு உண3ைவ இப்ேபாது தரவில்ைல என்பைத
மட்டுேம அவளால் நிைனவில் ைவத்துக்ெகாள்ள முடிந்திருந்தது. எனேவ நடந்தவற்ைறச்
ெசால்லும் ெபாருட்டு என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் அைறயிலிருந்து ெவளிப்பட்டு மீ ண்டும்
அரண்மைன வளாகத்துக்கு விஜயம் ெசய்து நாளன்று எல்லாருடனும் ேச3ந்து அைதக் ேகட்க
வசதியாக ராஜனின் ெபண்ணுக்கும் தனி இருக்ைக ேபாடப்பட்டிருந்தது. அது என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் இருக்ைகக்கு நான்கடி தாழ்வான உயரத்தில் அைமக்கப்பட்டிருந்த பீடத்தில்
இருந்தது. ராஜனின் மைனவிக்கும் ராஜனுக்கும் அவ3 இருக்ைகக்குச் சமமான மட்டத்தில்
ஆசனங்கள் அைமக்கப்பட்டிருந்தன. அரண்மைன ைவத்திய3 உட்பட மற்றவ3களுக்கு மூன்றடி
தாழ்ந்த பீடங்களில் இருக்ைககள் வrைசயாக அைமக்கப்பட்டிருந்தன. இவ்வைக மrயாைத ெவகு
அபூ3வமாகேவ ராஜ குடும்பத்தவரால் யாருக்கும் ெகாடுக்கப்படுவது வழக்கம். ெபாதுஜனங்கள்
அரண்மைன ைமதானத்தில் அைமக்கப்பட்டிருந்த திண்டுகளிலும் தைரயிலும் மரங்களின் ேமலும்
சிைலகளின் ேமலும் அம3ந்து ெகாள்ளச் சுதந்திரம் ெகாடுக்கப்பட்டிருந்தது. அவ3கள் ஆனந்த
மிகுதியால் உண3ச்சிவசப்பட்டு சின்னாபின்னப்படுத்தி ைவத்து விட்டுப் ேபான கைலப்
ெபாருள்கைளயும் அலங்காரச் ெசடி வைககைளயும் புற்றைரையயும் மறுபடி சீ3 ெசய்ய
ெதாண்ணூற்றாறு நாட்களும் இருநூற்று முப்பது ஆட்களும் ேதைவப்பட்டெதன்பா3கள்.
இவ்விதமாக துவங்கும் முன்ேப அகிலம் முழுவைதயும் தன் வசம் ஈ3த்தெதன்கிற ெபருைமயுைடய
அந்த இரவின் கைதைய என் முதி3முப்பாட்டனா3 இரண்டு பகுதிகளாகப் பிrத்து இரண்டு
இரவுகளில் ெசால்லிப் ேபாயிருக்கிறாெரன்று கைதகள் குறிப்பிடுகின்றன. அவருைடய வித்ைதயில்
அவருக்கிருந்த ேமதைம ஓrரவிலும் அவருைடய சமேயாசிதமும் நுண்ணறிவும் இரண்டாம்
இரவிலும் அந்தக் கைதகளின் வழிேய ெவளிப்படுகின்றன என்கின்றன அைவ. ேவறு சில கைதகள்
அவ3 ெசால்லத் துவங்கிய நாழிைகயின் ேமல் காலம் நகராது நின்று ேபானதால் துவங்கிய
நாழிைகயிேலேய கைத முடிந்து ேபாய்விட்டதாகச் ெசால்லுகின்றன. அவ3 ெசால்லத்
துவங்கும்ேபாது ேமற்கு ேநாக்கிச் சrந்து ெகாண்டிருந்த பூரண சந்திரன் அந்த நிைலயிேலேய
இரண்டு நாட்களும் உைறந்து ெதாங்கிக்ெகாண்டிருந்தைதப் பற்றி அைவ குறிப்பிடுகின்றன. அவ3
ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது அங்ேக நுைழந்து வசிக்ெகாண்டிருந்த
H காற்று மீ ண்டு ெவளிேய
ெசல்லாமல் அங்ேகேய சிக்கிச் சுழன்று ெகாண்டிருந்தது. அவ3 ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது அங்ேக
குழுமியிருந்த ஒவ்ெவாருவrன் மனத்திலிருந்தும் துரத்தியடிக்கப்பட்ட ேவறு சிந்தைனகள் அவ3
கைதைய முடிக்கும் வைர நுைழய முடியேவயில்ைல. எனேவ முதல்நாள் இரவின் முதல்
ஜாமத்தின் முதல் வினாடியில் துவங்கப்பட்ட அவ3 கைத முடிந்தேபாது இரவும் முதல் ஜாமத்தின்
முதல் வினாடிையத் தாண்டாமல் நின்று ெகாண்டிருப்பைத அவ3கள் கண்டா3கள்.
உட்சுவாசத்திற்கும் ெவளிச்சுவாசத்திற்கும் இைடப்பட்ட கால அவகாசத்திற்குள் மிகப் ெபrய
அசம்பாவிதங்கைளயும் து3மரணங்கைளயும் நிகழ்த்தி முடித்துவிட்ட அந்த மிக நHண்ட அல்லது
மிகச் சிறிய கைதைய அன்று வர முடியாமல் ேபான ெதாைல தூர உறவின3களுக்கு அன்று
வந்திருந்தவ3கள் பின்னாளில் திரும்பச் ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது முகமனிேலேய இரண்டு
இரவுகைளக் கழித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள் என்கின்றன அந்த ேவறு சில கைதகள்.
512
என் முதி3முப்பாட்டனா3 ெசால்கிறா3: ராஜ குடும்பத்தின் வாrைச என் என் வித்ைதயால்
காப்பாற்றிேனெனன்று அைனவரும் எனக்கு நன்றி கூறவும் பாராட்டவும் என்ைனத் ேதடி வந்த
வண்ணம் இருக்கிறா3கள். உண்ைமயில் உபேயாகப்படுத்தாமல் துருப்பிடித்துப் ேபாகவிருந்த என்
ஏட்டுக் கல்விைய ஒரு முைற தHட்டிப்பா3க்க வாய்ப்பளித்து அதற்குப் புதிய ெபாலிைவத் தந்த
அைனவருக்கும் நான்தான் நன்றி கூறக் கடைமப்பட்டிருக்கிேறன். பிற3 தூக்கத்தினுள் புகுந்து
அவ3களுைடய கனவுகைளப் பா3க்கும் அதிசயமான என் கைல ராஜ குடும்பத்தின் வாrைச அதன்
முடிவிலிருந்து காப்பாற்ற உபேயாகப்பட்டது என்று எண்ணும் ேபாது நான் கற்ற வித்ைதயின்
முழுப்பலைன அைடந்ததாக நிைனத்துப் ெபருைமப்படுகின்ேறன். என் ேபச்சில் பலருக்கு ெவறுப்பும்
ைவத்திய முைறயில் சந்ேதகமும் இருந்து வந்தேபாதிலும் அவற்ைறெயல்லாம் ெபாருட்படுத்தாது
என் பிரேயாகத்தில் முழு நம்பிக்ைக ைவத்து எனக்குப் பூரண சுதந்திரம் அளித்து ஒத்துைழத்த
ராஜனின் துைணவி யாைரயும் இந்தச் சமயத்தில் வாழ்த்தி அவ3 ஆக்ைஞப்படி நடந்தவற்ைறச்
ெசால்லத் துவங்குகிேறன். ராஜனின் ெபண்ைணப் பீடித்திருந்த விேனாதமான ேநாய் ெவறும்
து3கனவுகளின் ேசஷ்ைடகளால் மாத்திரம் விைளந்தது அல்ல. ஒரு ஆேராக்கியமான மனைதயும்
ேதகத்ைதயும் ெகட்ட கனவுகள் பயமுறுத்த முடியுேம தவிர உருக்குைலத்துவிட முடியாெதன்று
ைவத்திய மாந்திrக சாஸ்திரங்கள் ெசால்லுகின்றன. யதா3த்தத்தின் லயப் பிறழ்வால்
பாதிக்கப்பட்ட மனைதேயா உடைலேயா மட்டுேம து3ெசாப்பனங்கள் அவற்றின் பலவனமான
H
நிைலைய பயன்படுத்திக் ெகாண்டு ஆக்கிரமித்துக் ெகாள்ள முடியும். ராஜனின் ெபண் ஒேர
சமயத்தில் ெகட்ட கனெவான்றாலும் (அைதக் ெகட்ட கனெவன்று எப்படி ெசால்லுவது.) அந்தக்
கனேவாடு அதிசயக்கத்தக்க விதத்தில் இையந்து ேபான புற யதா3த்த விேனாதெமான்றாலும்
பீடிக்கப்பட்டு ேநாயுற்றுப் ேபானாள். விேனாதத்திற்குக் காரணம் அவள் புறத்ேத கண்ட அந்த
யதா3த்தம் இன்ெனாரு உயிrன் கனவாக இருந்தது என்பதுதான். இைத நான் கண்டு பிடிக்க
ேந3ந்ததும் ஒரு தற்ெசயலான சம்பவேம. அதற்காகக் கடவுளுக்கு நன்றி கூற ேவண்டும்.
ஏெனன்றால் அைத நான் கண்டுபிடித்திருக்காவிட்டால் கனவுகளுக்குள் ஊடுருவி அைதக்
ைகபற்றும் பூ3ணத்துவத்ைத இன்னும் எட்டிவிட முடியாமல் திணறிக் ெகாண்டிருக்கும் என்
குைறப்பட்ட கல்வி ஞானத்ைத மட்டும் ைவத்துக்ெகாண்டு ராஜன் மகைள என்னால்
குணப்படுத்தியிருக்க முடியாது. உண்ைமயில் அவைளப் பீடித்திருந்த ேநாைய ேநாய் என்று
ெசால்லுவேத தவறு. அது எதி3கால நிகழ்ெவான்றின் சூசக ெவளிப்பாடு. அந்த சமிக்ைஞயின்
அ3த்தத்ைதக் கண்டு ெகாள்ள என்னால் முடியவில்ைல. அது ராஜ குடும்பத்தின் விதிேயாடு
ெதாட3புள்ளதாக இருக்கலாம். அைத ேவறு யாரும் கூட கண்டு ெசால்ல ஆகாது என்ேற
மனப்பூ3வமாக நான் நம்புகிேறன். இைதப்பற்றி நான் ேமற்ெகாண்டு ேவேறதும் ெதrவிக்க
விரும்பவில்ைல. நாம் நடந்த நிகழ்ச்சிகளுக்குச் ெசல்லலாம். (இவ்வாறாக என் முதி3முப்பாட்டனா3
தான் கண்டுெகாண்ட தவி3க்க முடியாத தன்னுைடய தைலெயழுத்ைதயும் தன் நாட்டின்
விதிையயும் மக்களிடமும் ராஜனிடமும் ெகாண்டிருந்த வாஞ்ைசயால் ெசால்லாமல் விட்டா3).
513
ராஜன் ெபண்ணின் கனவுகைளக் கண்டுணர நான் ெசன்ற இரவு என்னுள் இருந்த
நடுக்கத்ைதயும் தயக்கத்ைதயும் என் மைனவிேய நன்கறிவாள். யவ்வனப் ெபண்ெணாருத்தியின்
கனவுகைள ைவத்தியன் உள்பட யாருேம பா3ப்பைதப் பற்றி நான் படித்த சாஸ்திரங்கள் எதுவுேம
குறிப்பிடவில்ைல. ெபண்களின் கனவுகள் பற்றி அைனத்துக் கைல சாஸ்திரங்களுேம ெமௗனம்
சாதிக்கின்றன என்பைத நான் திடுக்கிடும் விதத்தில் இந்தச் சந்த3ப்பத்தில்தான் அறிந்துெகாள்ள
ேந3ந்தது. அந்த வைகயில் வித்ைதகள் குைறப்பட்டைவெயன்று கூறுவதில் எனக்குத் தயக்கம்
எதுவும் இல்ைல. அந்த அனுபவத்தால் இனி எனக்கு விதிக்கப்படவிருக்கும் நற்பலேனா அன்றி
ெகட்டபலேனா அந்தக் குைறைய நிவ3த்திக்கும் பாடமாக அவற்றில் ேச3க்கப்பட
ேவண்டியதாயிருக்கும். ரகசியமானைவ. அவள் கன்னித்தன்ைமையப் ேபாலேவ அவளுக்கு மட்டும்
ெசாந்தமானைவ. நம்பமுடியாத அளவுக்கு அதிசயத் தன்ைமயும் வண்ணங்களும் சுகந்தமும்
ெகாண்டைவ. அவற்ைற இரண்டாம் மனித3 குறிப்பாக ஒரு ஆண் காண அனுமதி கிைடயாெதன்ற
இன்னமும் நான் நம்புகிேறன். என்றாலும் சந்த3ப்பவசத்தால் ராஜன் ெபண்ணின் கனைவ நானும்
காணும் வாய்ப்பு எனக்கு விதிக்கப்பட்டது. இப்ேபாது அேத ேபால மற்ெறாரு சந்த3ப்பவசத்தால்
அைத ெவளிேய ெசால்ல ேவண்டிய கட்டாயமும் ேந3ந்து விட்டது. இந்தப் ெபண்ைணப் ேபான்ற
இன்ெனாரு ெபண் இந்த உலகத்தில் எங்ேகனும் அேதவித ேநாயால் துன்புற்றுக்ெகாண்டிருந்தால்
அவளுக்கும் ைவத்திய சாஸ்திரத்தில் சில திருத்தங்களுக்கும் இது உபேயாகப்படட்டும் என்கிற தூய
எண்ணத்துடேனேய இன்று நான் இைத பகிரங்கமாக ெவளிேய என்ைனச் சூழ்ந்துெகாள்ள நான்
மனப்பூ3வமாகேவ அனுமதிக்கிேறன். கடவுள் என்ைன மன்னிக்கட்டும்.
514
அரண்மைனையப் ேபாலப் பத்து மடங்கு ெபrதான அளவில் பிரம்மாண்டமானதாக விசாலித்து
விட்டது. ராஜன் மகளின் சப்பர மஞ்சேமா ஒரு அஸ்வரதம் இரண்டு நாட்கள் ஓடிக் கடக்கும்
அளவுக்கு விrந்து மல3ந்து கிடந்தது. படுக்ைகயைறயின் விதானத்தின் வழியாக ேமகங்களும்
நட்சத்திரங்களும் வானத்தின் ஒரு ேகாடியிலிருந்து இன்ெனாரு ேகாடிக்குத் தங்கள் பயணத்ைதத்
ெதாட3ந்தன. அைறயின் ெபாருட்களில் ெசதுக்கப்பட்டிருந்த ேவைலப்பாடுகள் ஒவ்ெவான்றுேம
தனித்தனிப் ெபாருட்களால் பrமாணம் ெபற்றன. உள்ேள வள3க்கப்பட்டிருந்த மல3கள் விrத்த
மணம் கனைவத் தாண்டி ெவளிேயயும் சுழன்று அடித்தது. ஒவ்ெவாரு நுண்ணியதுகளும்
பன்மடங்காக வள3ந்து ேபானதால் அவற்றின் இயற்ைகயான வண்ணங்கள் சூrயனின்
பிரகாசத்ைதப் ேபால ெவம்ைமயும் ெஜாலிப்பும் ெபற்று அைறைய வண்ணங்களாலும் அங்ேக
சுற்றித் திrந்த இருவைரயும் விய3ைவயாலும் குளிப்பாட்டின. இத்தைகய அற்புதமான கனவுலைக
சிருஷ்டித்துக் ெகாண்டும் ராஜனின் ெபண் அைறெயங்கிலும் சிருங்கார ரசம் ததும்பும் பாடல்
வrகைள முணுமுணுத்த வண்ணம் தன் நண்பனுடன் அந்தர ெவளியில் பறந்தபடிக்கும்
உல்லாசமாக வைளய வந்து ெகாண்டிருந்தாள். அவனுைடய புைக வடிவம் இந்தப் ெபண்ணுக்கு
எந்த விதத்திலும் ஒரு குைறயாகப் படவில்ைல. அவள் அவைன உடேலாடும் உதிரத்ேதாடும்
உண்ைமயான மனிதைன தழுவிக் ெகாள்வது ேபாலேவ தழுவிக்ெகாண்டாள். அவைன
முத்தமிடுவது ேபாலேவ உதடுகளிலும் மா3பிலும் நாபியிலும் நாபியின் கீ ழும் முத்தமிட்டான்.
அவ3களிருவரும் என் காதுகள் கூசும்படியான கனிந்த அந்தரங்க வா3த்ைதகைளத் தங்களுக்குள்
பrமாறிக் களிப்புடன் ெகாஞ்சிக் ெகாண்டா3கள். வண்ணங்களும் மணமும் சிrப்ெபாலியும் ஒன்றறக்
கலந்த ஆைடயணிகளின் அைலவும் உலகத்ைதேய துயிலிலிருந்து எழுப்பி விடும் ஆரவாரத்
தன்ைமயும் அப்பழுக்கற்ற தூய்ைமயும் ெகாண்டு இலங்கின. ஆண்டவேன வா3த்ைதகளால்
அசுத்தப்படுத்தக் கூடாத இந்தப் பrசுத்தமான காட்சிகைள ெவளிேய ெசால்லும் து3பாக்கியம்
எனக்கு என் வித்ைதயால் வாய்த்தேத.
515
அணுகினாள். ராஜகுமாrயின் கண்கள் அளவு கடந்த அைமதியிலும் ஆனந்தத்திலும்
எதி3பா3ப்பிலும் கசிந்த கண்ணருடன்
H மூடியிருந்தன. அப்ேபாதுதான் சைபேயாேர ெநஞ்ைசப்
பிளக்கும் அந்தக் ெகாடூரமான சம்பவம் நிகழ்ந்தது. தினமும் ராஜனின் ெபண்ைண அவள்
ஞாபகமின்றிேய வாட்டி வைதத்துக் ெகாண்டிருந்த துயர சம்பவம் நடந்ேத விட்டது. அவள் முகத்ைத
மிக அருேக ெநருங்கி வந்த அவளுைடய நண்பன் திடீெரன்று அவள் முகத்தில் காறியுமிழ்ந்தான்.
ஒரு ெநாடிக்குள் பின் அவனுைடய புைகயுருவம் மிக ேவகமாகச் சிதிலமைடந்து கைலந்து மைறந்து
ேபானது. அவனுைடய ரத்தமும் சைதயுமற்ற ேபரழகு முகத்திலிருந்து ெவளிேய ெதறித்த எச்சில்
ெகட்ட கனவில் து3மணத்ைத அைற முழுக்க விசிறியடித்தபடி கூெழாத்த ெவண் திரவமாக ராஜன்
ெபண்ணின் முகத்திலிருந்து வழிந்துெகாண்டிருந்தது. அவள் பீதியிலும் அருவருப்பிலும்
துயரத்திலும் அலறியபடி உறக்கத்திலிருந்து திடுக்கிட்டு விழித்துக்ெகாண்டாள். அன்று இரவு
மட்டுமல்ல. ஒவ்ெவாரு இரவிலும் அவள் கனவு இந்தவிதமாகேவ முடிந்து
ேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறது என்பைத நான் மறுநாளிரவு சrயாகேவ யூகித்தறிந்ேதன். அலறியபடி
விழித்துக்ெகாள்ளும் பrதாபத்திற்குrய ராஜன் மகேளா விழிப்பின் பலவந்தத்தில் தான் சற்றுமுன்
என்ன கனவு கண்ேடாெமன்பைத ஒவ்ெவாரு நாளிரவும் மறந்து ேபாய்க் ெகாண்டுமிருந்தாள்.
இதனால் முதல் நாளிரவு அவள் முகத்தில் துப்பிய அவளுைடய நண்பனும் மறு நாளிரவு ெவகு
சகஜமாக அவளுடன் விைளயாட வருவதும் துேவஷமின்றி அவள் அவைனத் தன்னுடன்
விைளயாட அனுமதிப்பதும் விைளயாட்டின் முடிவில் அவள் முகத்தில் அவன் துப்பிவிட்டுப்
ேபாவதும் ெதாட3ந்து நடந்துெகாண்ேட இருந்திருக்கிறது. அவள் கனவு முழுவதும் மறந்து கைலந்து
ேபாகும்படியான அசாத்தியமான ேவகத்துடனும் ஈட்டியின் முைனையப் ேபால மிகக் கூ3ைமயாகத்
தாக்கும் படியும் ஒவ்ேவா3 நாளிரவும் அவன் அவள் முகத்தில் துப்பிக் ெகாண்ேட இருந்திருக்கிறான்.
இந்த அதி3ச்சி மட்டும் ஒரு கசடாக ஆழ்மனதில் படிந்து ேபாய் அழகிய ஆண்கைளக் காணும்
ேபாெதல்லாம் ஏற்படும் பயமாகவும் அருவருப்பாகவும் இந்த அழகிய ெபண்ணின் மனைத
சின்னாபின்னப்படுத்திவிட்டது. ராஜன் மகளுக்குத் தன் விேனாத நடத்ைதயின் காரணம்
இதுதாெனன்பது ெதrயவில்ைலெயன்றால் எனக்ேகா மறுநாளிரவுவைர அவளுைடய நண்பன்
அப்படி நடந்து ெகாள்வதன் காரணம் ெதrயவில்ைல. ஆனால் அைதக் கண்டுபிடித்து விட
முடியுெமன்கிற நம்பிக்ைகையத் தூண்டும் விதமாக அன்று இரேவ நான் ஒரு ரகசியத்ைத ராஜன்
ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் கண்டுபிடித்ேதன். உறக்கத்திலிருந்து அதி3ச்சியுடன் விழிப்புக்
கண்டவுடேனேய தான் கண்ட கனைவ மறந்துேபாய்க் ெகாண்டிருந்தாெளன்று ெசான்ேனனல்லவா.
எனேவ அவைள மறுபடி தூங்கச் ெசய்ய எனக்கு அதிக அவகாசம் ேதைவப்படவில்ைல. அவள் ெவகு
சாதாரணமாகேவ சற்று ேநரம் என்னுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்து விட்டுத் தூங்கிப்ேபானாள். ேபச்சில்
கூட அவள் கண்ட கனவின் சாயல் படிந்திருக்கவில்ைல. எனேவ நானும் அந்தக் கனைவப் பற்றி
ேவப்ப மணத்ேதாடு கூடிய இரவுக் காற்று அைறக்குள் நுைழந்த ேபாேத நான் அந்த அைறயின்
சாளரம் திறந்திருப்பைத உண3ந்ேதன். எப்ேபாதுேம அந்தச் சாளரம் திறந்த நிைலயில்தான்
இருக்குெமன்று நான் பின்ன3 என் சிஷ்ையயிடேம ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாண்ேடன். இருந்தும்
சாளரம் அப்படித் திறந்திருக்கிறெதன்பது கடவுள் எைதேயா சூசகமாக அறிவிக்க
முயலுகிறாெரன்கிற உண3ைவ எனக்குத் தந்தது. நான் அன்று ராஜன் ெபண்ணின்
படுக்ைகயைறயில் ேபாடப்பட்டிருந்த நHண்ட இருக்ைககளில் ஒன்றிேலேய படுத்து இரைவக் கழிக்க
516
முடியுெமன்று ெசால்லியிருந்ேதன். இரவு கைலவதற்கு அப்ேபாது ெநடு ேநரமிருந்தது. நான் எழுந்து
சாளரத்தின் அருேக ெசன்ேறன். சாளரத்தின் மிக அருேக படுக்ைகயைறைய அரண்மைனத்
ேதாட்டத்தில் வள3ந்திருக்கும் ேவப்ப மரத்தின் உச்சிக் கிைள தைழத்து ெநருங்கியிருக்கிறது.
ஈட்டிகளால் அைமக்கப்பட்ட பன்னிெரண்டடி உயரமான ேவலியில் நம்பிக்ைக ைவத்து காவல3கள்
குைறக்கபட்டிருந்த அந்தப் பகுதியில் அரண்மைனத் ேதாட்டத்தின் புல் ெவளியிலிருந்து புறப்பட்டு
இரண்டு காலடிச் சுவடுகள் மரத்தின் மீ ேதறி உச்சிக் கிைளைய அைடந்து சாளரத்தின் வழிேய
ராஜனின் மகளின் படுக்ைகயைறக்குள் தாவியிருப்பைதக் கண்ேடன். அைவ பிறகு அைறயின்
சுவேராரமாகேவ பதுங்கிப் பதுங்கி நடந்து அங்ேக நிறுத்தப்பட்டிருந்த ெபாருட்கைள அைவ இங்ேக
இல்லாதனேவ ேபால் ஊடுருவிக் கடந்து ராஜன் ெபண்ணின் ேதாழி படுத்திருக்கும்
இைணப்பைறக்குள் நுைழந்து மைறவைதயும் கண்ேடன். இளவரசியின் கனவு நண்பன் அவள்
முகத்தில் காறியுமிழும் காரணத்ைத கண்டுபிடித்து விட முடியுெமன்கிற நம்பிக்ைக என்னுள்
உதயமாயிற்று.
517
தனக்கு இைழக்கப்பட்ட அநHதிையப் பத்ெதான்பது நாட்களுக்குப் பிறகு தன் மனமதிர அந்த அப்பாவிச்
ேசடிப்ெபண் ெதrந்துெகாண்டேபாது என் முதி3முப்பாட்டனா3 முதல் நாளிரவில் முடிக்கக் கூடாத
இடத்தில் கைதைய முடித்ததுதான் தன்ைன நி3கதியாக்கியெதன்று அவைர மனதாரச் சபித்துவிட்டு
ராஜன் ெபண்ணின் படுக்ைகயைறச் சாளரத்திலிருந்து புலி பாய்ந்த அேத வழியாக நந்தவனக்
குத்தHட்டி ேவலியின் ேமல் பாய்ந்து தன் உயிைர இருபதாம் நாள் மாய்த்துக்ெகாண்டு விட்டாள். இது
ஒருபுறமிருக்க முதல் நாளிரவு கைத முடிந்த பிறகு அரண்மைனக்குத் திரும்பி வந்த ராஜன்
மைனவியும் ஒரு ெபண்ணின் தாப ரசம் ததும்பும் கனவுகைள அவள் ெபற்ேறா3களின்
முன்னிைலயில் ஒரு ெபரும் ஜனத்திரேள அறிய பகிரங்கமாக வ3ணித்த என்
முதி3முப்பாட்டனாைர ெவறுத்து அவைரத் தன் வாயாரச் சபித்துக்ெகாண்டிருந்தாள். ஆண்களின்
உலகில் ஒரு ெபண்ணின் மனம் என்பது அவள் தகப்பனாலும் அவளுைடய உடல் என்பது பிற எல்லா
ஆண்களாலும் கற்பைனயால் சிருஷ்டித்துக்ெகாள்ளப்படுகிற வஸ்துக்கள் என்னும் வழக்குச்
ெசால்ைல நிைனத்து அவள் அன்றிரவு தூங்காமலும் தவித்தாள். தன் ெபண்ணின் மூடிய
கண்களினுள் பிரவகித்துக் ெகாண்டிருந்த சிருங்காரக் கனவு அவள் நாசி நுனியில் மலராகவும்
உதடுகளின் ஓரங்களில் புன்னைகயாகவும் கன்னங்களில் சிவந்த வண்ணமாகவும் முைலக்
காம்புகளில் கடினமான முத்தாகவும் பிரதிபலிப்பைதயும் அவள் தன் கற்பைனயில் கண்டு
பீதியைடந்தாள். பா3ப்பவைரப் பரவசப்படுத்தும் அந்த உடல் மாற்றங்கைள இருபத்தியிரண்டு
ஆண்கள் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள் என்பைத அவளால் நிைனத்துப் பா3க்கேவ முடியவில்ைல.
ராஜைன அவள் தன் ெவறுப்பிலிருந்து அவன் தன் ெபண்ணின் தகப்பன் என்கிற முைறயில்
ஒதுக்கிைவத்தாள். ராஜைனயும் என் முதி3முப்பாட்டனாைரயும் தவி3த்த பிற இருபது
ேவட3கைளயும் மன்னிப்பதற்கு அவளுக்கு எந்த காரணம் எதுவும் கிைடக்கவில்ைலயாதலால்
படுக்ைகயைறக்குள் நுைழந்து நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி என்கிற பாடைல இைசத்த அந்த
இருபது ஆண்களின் தைலகைள உடேன வாளால் சீவிக் ெகாய்துவிடும்படி ராஜனுக்குத்
ெதrவிக்காமல் ரகசியமாகத் தன் சிப்பாய்களுக்கு ஆைணயிட்டாள். அதன்படி அந்த ேவட3கள்
அன்றிரேவ ெகாைலக்களத்திற்கு இரண்டாம் ேபரறியாமல் வரவைழக்கப்பட்டு ெவட்டிக்
ெகால்லப்பட்டுவிட்டா3கள். ஈடாக வழங்கப்பட்ட ெபரும் ெசல்வத்தினடியிலும் ராஜ விசுவாசத்தின்
சுைமயிலும் சிக்குண்டு அவ3களுைடய குடும்பத்தினrன் கண்களும் நாவுகளும் நசுங்கிப்
ேபாய்விட்டன. இந்தக் ெகாைலகளுக்குப் பிறேக அரண்மைனயில் ராஜன் ெபண்ணின் திருமணம்
உள்பட பல காrயங்களின் வrைசயும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் கீ 3த்தியும் தைலெதறிக்கும்
ேவகத்தில் உச்சிைய ேநாக்கிப் பாய்ந்து ெசன்றன என்று ெசால்வா3கள். ஆனால் அப்பழுக்கற்ற ஒரு
ெபண் அநியாயமாக நி3கதியாக்கப்பட்டாள் என்கிற விஷயத்ைதயும் தன் கவைல தHர இைசத்த
இருபது ேவட3கள் ெகால்லப்பட்ட ெசய்திையயும் பல நாட்கள் கழித்ேத ெதrந்து ெகாண்ட ராஜன்
பிரகாசிக்கும் தன் அதிகாரத்தின் நிழலில் நடந்து ேபான பிசகுகளுக்குத் தாேன ெபாறுப்ேபற்றுக்
ெகாண்டு என்ெறன்றுேம எழுந்திருக்க முடியாத ேநாயில் வழ்ந்து
H படுத்த படுக்ைகயாகி விட்டான்.
என் முதி3முப்பாட்டனாைரப் ெபாறுத்தவைரயில் அந்த இரவிேலேய இருபது ேவட3களுடன்
ேச3த்து அவைரயும் அவள் ெகான்றுவிடத் துடித்ததாக வருடங்கள் கழித்து அவ3 அரண்மைன
வளாகத்ைத விட்டு ெவளிேய துரத்தப்பட்ட அன்று எக்காளத்துடன் உரக்கச் ெசால்லிச்
சிrத்தாெளன்கிறது ஒரு கைத. ஆனால் கைதையக் ேகட்டு விட்டு வந்த இரவில் அவருைடய
518
ஆளுைமயும் ஞானமும் ெபருைமயும் இவற்றுக்கு ேமலாக நன்றியுண3சிச்யும் அவைரக் ெகால்லும்
அவாவிலிருந்து ராஜன் மைனவிையப் பிrத்து அப்புறப்படுத்தி ைவத்தன. இளம்ெபண்ணின்
கனவுகைளக் கூச்சமில்லாமல் பா3த்தேதாடல்லாமல் அைத ெவளிேய ெசான்னவன் அந்தக்
கனவுகளின் நிைனவால் தாேன சாவான் எனும் மூதுைரைய எண்ணி அவள் தன்ைனச்
சமாதானப்படுத்திக்ெகாண்டான். அந்த மூதுைர துரதி3ஷ்டவசமாக உண்ைமயாகவும் இருந்தது.
விதி ராஜன் மகளின் இைட ெநகிழ்ந்து ஸ்தனங்கள் சrந்த துயில் நிைலைய என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் மனக்கண் முன் திரும்பத் திரும்பக் காட்டி அவைர ரகசியமாகப் பல நாட்கள்
அைலக்கழித்து வந்தது. ேபதங்கைளத் துறந்துவிட்ட தன் மனம் சிருங்கார உண3வுகளால்
கைறப்பட்டுக்ெகாண்டிருந்த பாவத்திலிருந்து தப்பித்துக்ெகாள்ளும் வண்ணம் இளைமயிேலேய
தன்ைனச் சாவு அைணத்துக் ெகாள்வைத அவ3 மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறகு அந்த
நாட்களில் எதி3பா3த்து ஏங்கிக் ெகாண்டிருந்தா3. மாறாக தான் ஒரு சாட்சியாக நின்று கண்ட ராஜன்
மகலின் கனவும் அவளின் உறக்கமும் அவ3 உள்ளத்தில் விைதத்த விஷ விைதேயா அழியாமல்
ராஜன் மைனவியின் விருப்பப்படியும் அவ3 விருப்பத்திற்கு மாறாகவும் வள3ந்தபடிேய
தானிருந்தது. ராஜன் மகள் தன் ேநாய் தH3ந்து அழகும் ஆேராக்கியமும் ெகாண்ட அரசகுமாரனுக்கு
மணமுடிக்கப்பட்டு புகுந்த வடு
H ெசன்று பல காலங்களுக்குப் பிறகும் மக்கள் அவைளக் கிட்டத்தட்ட
மறந்ேத ேபான பிறகும் அவளுைடய கனைவக் கண்டதன் பாதிப்பால் விரக ேநாயுற்று அைலந்த என்
முதி3 முப்பாட்டனா3 (மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறேக ெதrந்து ெகாண்ட) ெபண்களின்
கனவுகள் புருஷ3களால் பா3க்கப்படக் கூடாதைவ என்று அறிவுறுத்தும் ெசாப்பன சாஸ்திரத்தின்
கைடசி அங்கத்ைத மறந்துேபாய் அப்படிப் பா3ைவயின் கைற படாதைவயானதினாேலேய அைவ
மூப்ைபத் தவி3த்து நித்திய ெசௗந்த3யத்ைதப் ெபற்றிருக்க ஆசி3வதிக்கப் பட்டைவ என்று
எடுத்தியம்பும் பகுதிைய மட்டும் நிைனவில் ெகாண்டவராய் பைழய நகரத்தின் ெபருைமமிகு
ெபண்மணியாக மதிக்கப் பட்டுக்ெகாண்டிருந்த தன் மைனவியின் இளைம ததும்பும் கனவிற்குள்
அவளறியாமல் புகுந்து பா3க்கும் கீ ழான மனநிைலக்குத் தள்ளப்பட்டு விட்டா3. சாஸ்திரத்தின்
விதிகேளா குருவிற்கு அளித்த வாக்குறுதிேயா நிைனவிற்கு வராத வண்ணம் விதி அவ3
ஞானத்ைதக் கட்டிப்ேபாட்டுவிட்டது. மைனவியான அந்தப் ேபrளம்ெபண்ணின் கனவில் அவ3
எதி3பா3த்த படிேய அவைள இறுக்கமும் மத3ப்பும் நறுமணமும் ததும்பும் தன் குருவின் மகளாக
திருமணத்திற்கு முன்பிருந்த பைழய யவ்வன ஸ்திrயாகக் கண்டு ஞானவான்கள்
உதாசீனப்படுத்தும் சிருங்கார உண3வால் புளகாங்கிதமைடந்தா3. அந்தக் கணத்திேலேய
விேராதித்துக்ெகாள்ளப்பட்ட சாஸ்திரங்களின் ேகாபமும் வஞ்சிக்கப்பட்ட குருவின் சாபமும் அேத
கனவில் அவ3 கண்முன் ேவறு இரண்டு ைபசாசக் காட்சிகைளயும் உருவாக்கி விட்டது. ஒன்றில்
யவ்வனம் ததும்பி நிற்கும் தன் மைனவியின் முன் அவள் புறங்ைகயால் அலட்சியப்படுத்தி
ஒதுக்கும்படி நடுப்பிராயத்ைத முழுவதுமாகத் தாண்டியிராத என் முதி3முப்பாட்டனா3 தாெனாரு
நைரகூடி முதி3ந்த கிழவனாகத் தள்ளாடியபடி நின்றிருக்கக் கண்டு அதி3ந்து ேபானா3.
இரண்டாவதும் குருதிையச் சில்லிட ைவத்ததுமான காட்சியில் பல வருடங்களுக்கு முன்
ேநாயாளியின் து3கனவால் நிைலகுைலந்து ேபாய் தன்ைன இவ்வுலகின் கண்களிலிருந்து
காணாமல் ேபாக்கிக்ெகாண்டு விட்டவெரன்று நம்பப்பட்ட அவருைடய பால்யகால நண்ப3 தன்
ஒளிவிடத்திலிருந்து காைளப் பருவம் சற்றும் தளராத உடற்கட்ேடாடு குருவின் மகளின் முன்
519
ேதான்றினா3கள். சுருட்டி இழுக்கும் சாவின் படிக்கட்டுகளில் ஒருபுறம் தள்ளாடியபடி தான்
ஏறிக்ெகாண்டிருக்க அேத படிக்கட்டுகைளப் படுக்ைகயாக்கி அவ3களிருவரும் பூரண
நி3வாணிகளாய் அதன் மீ து சல்லாபித்து விைளயாடுவைதச் சாபத்தால் வலுக்கட்டாயமாகத்
திறக்கப்பட்ட கண்களால் பா3த்த என் முதி3முப்பாட்டனாrன் நிைனவிலிருந்து அவ3 கற்ற வித்ைத
முழுவதும் அந்தக் கணத்திேலேய மறந்து ேபாய்விட்டது. அதற்குப் பிறகு அவரும் அைத ெவளியில்
எங்கும் ேதடி ெமனக்ெகடவில்ைல. அவருக்குள் ெஜாலித்துக் ெகாண்டிருந்த கைலயின் பிரகாசம்
அைணந்து ேபானதால் அவ3 முகம் எrந்தவிந்த விறகுக்கட்ைடையப் ேபாலக் கருத்துப் ெபாடிந்து
ேபாய்விட்டது. அவ3 தனக்குத்தாேன மழித்துக் ெகாள்வைத நிறுத்தி தைலயிலும் முகவாயிலும்
தாறு மாறாக வள3ந்த மயி3க்கற்ைறகளில் அைட எனப்படும் து3முடிச்சுகள் உருவாகிப் ெபருக
அனுமதித்துவிட்டா3. அப்படிெயாரு வழ்ச்சிைய
H எதி3பா3த்திருந்த அவருைடய எதிrகளும் அவ3
பசுைவப் புண3ந்தவ3 என்றும் சாஸ்திர விேராதி என்றும் இருபது அப்பாவிகளின் மரணத்திற்குக்
காரணமாயிருந்தவ3 என்றும் மைனவிையப் பிறந்த வட்டிற்குத்
H திரும்ப விரட்டியடித்தவ3 என்றும்
அஞ்ஞானப் பீைடயால் பீடிக்கப்பட்டு விட்டவ3 என்றும் பலமாகப் பிரச்சாரங்கள் ெசய்து அவைரத்
தHராத பழிக்குள் தள்ளி அரண்மைனைய விட்டு ெவளிேயற்றிக் காட்டிற்குள் துரத்தி விட்டா3கள்.
அவருைடய இரண்டு ஆண் வாrசுகைள ஆதரவற்றவ3களாக்கி அவருடன் கூடேவ துரத்தி
விட்டா3கள். மறந்து ேபான தன் வித்ைதைய அவ3களுக்குக் கடத்த முடியாமல் என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3கைள அஞ்ஞானிகளாக்கினா3. ஒரு காலத்தில் ெபண்களுக்கான
ேவதமாயிருந்த அவருைடய ேபாதைனகளடங்கிய ஓைலச் சுவடிகள் முழுவைதயும் ேதடி எடுத்துத்
தடயமில்லாமல் மடாதிபதிகள் அவற்ைற அழித்ெதாழித்தா3கள். ெபண்கைள மீ ண்டும்
புஜங்களடியிலும் ேயானியிலும் மழித்துக்ெகாள்ளாத காடாக ேராமம் வள3க்கச் ெசய்து
து3மணத்தால் அவ3கைள எப்ேபாதும் குற்ற உண3வுக்குள்ளானவ3களாக ஆக்கித் தங்கள்
ஆளுைமயின் கீ ழ் அடிைமப் படுத்திக் ெகாண்டா3கள் து3கனவுகளால் அவதிப்பட்டவ3கைல
ஈவிரக்கமின்றிக் கண்கைளப் பறித்துவிட்டுக் ெகான்றா3கள். நாவித3கைளக் கைடச்
சாதியினெரன்று பிரகடனப்படுத்தி மயானபூமியின் அருேக எப்ேபாதும் பிணங்கள் ேவகும்
நாற்றத்ைதச் சுவாசித்துக்ெகாண்டிருக்குமாறு நகரத்தின் ைமயப்பகுதியிலிருந்து பிrத்துக்
குடியம3த்தினா3கள். மகளின் ெபாருட்டாக இருபது அப்பாவிகைளத் தன் மைனவி ெகான்ற
பாவத்ைத வலிந்து தான் ஏற்றுக் ெகாண்டு ெவகுகாலத்திற்கு முன்ேப ேநாய்ப் படுக்ைகயில்
வழ்ந்துவிட்ட
H ேபாதிலும் மனந் தளராது தன் ெபண்ணின் உதவியுடன் உத்தமமான முைறயில்
ராஜ்ஜிய பrபாலனம் ெசய்து வந்த ராஜன் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் ெசய்ைகையயும் அதன்
விைளவுகைளயும் ேகள்விப்பட்டு நடப்பவற்ைறத் தடுக்கும் வைக ெதrயாமல் மரணப்
படுக்ைகக்குத் தன்னுடைல மாற்றிக் ெகாண்டு நாட்கைள எண்ணவாரம்பித்து விட்டு நாட்டின்
நி3வாக இயந்திரத்ைத நிறுத்தி விட்டான். மகைள மணந்து அந்நகரத்தின் ராஜவாrசாக வந்த
ராஜனின் மருமகேனா ஏழ்ைம உருவாக்கும் மூ3க்க3கைளக் கைர ேச3ப்பைதவிடக் கடினம்
தறிெகட்டைலயும் அறிவாளிகைளத் திருத்திச் சீ3ெசய்வெதன்று கூறி ராஜன் மகள் எவ்வளேவா
மன்றாடியும் ேகட்காமல் ெமதுெமதுவாக பைழய நகரத்ைதக் ைகவிட்டுவிட்டான். வருடங்கள்
உருண்டேபாது காட்ைடயழித்து நி3மாணிக்கப்பட்ட பைழய நகரத்தின் சுவ3களுக்குள் அதுகாறும்
தங்கைள மைறத்தபடி காத்திருந்த விருட்சங்களும் விலங்குகளும் ெவளிப்பட்டு மனித3கைள
520
ேவட்ைடயாடத் துவங்கின. விைரவிேலேய பிரபஞ்சத்தின் சுழற்சி விதிக்ேகற்ப மரங்களுக்குள்
சுவ3கள் மைறந்து ெகாள்ள இந்தப் புதிய நகரம் அப்ேபாது அழித்த அட3ந்த வனம் அங்ேக தன்ைன
ஸ்தாபித்துக் ெகாண்டது. புத்திவன3களாகி
H நி3கதியாக மயான பூமியில் அைலந்து திrந்த என்
முப்பாட்டன்கள் நகரம் காடாகியேபாது விலங்குகேளாடு விலங்குகளாகத் திrயும் ேவட3களாக
மாறித் தங்கைளச் சாவிலிருந்து காத்துக்ெகாண்டன3. வாrசுகைளயும் விலங்குகளாக காட்டிேலேய
வள3த்ெதடுத்தன3.
521
நுைழவதும் ெவளிேயறுவதும் மற்றும் உருவாவதும் மைறவதுமான காட்சிகைளத் தவிர யதா3த்த
உலகின் ேமல்கீ ழ் மற்றும் பக்கவாட்டு இயக்கங்கள் விலங்குகளின் கனவுகளில்
தட்டுப்படுவதில்ைல. ேமலும் தன் பா3ைவயால் இப்பிரபஞ்சத்ைதத் தன் பிறப்புக்கு முந்ைதய
ஞாபகங்கேளாடும் இைனத்துவிடும் ஒரு மிருகம் கருப்ைபயின் நிணக்கசேடாடும் வாசைனேயாடும்
உதி3ந்து முதலில் விழுந்த இடத்ைதத் தன் சாவிற்குப் பிறகும் மறந்து ேபாவதில்ைல.
விலங்குகளின் இந்த கனவுலகம்தான் சாஸ்திரங்களில் ேதவ3களின் உலகமாக விவrக்கப்படுகிறது.
ஏன் அங்ேக கடவுள3கள் இைமப்பதில்ைல. ஏன் ேதவ3களுக்கு பசியும் தாகமும் கிைடயாது. ஏன்
அங்கு ேபாய்ச் ேச3ந்த பிது3க்கள் உறங்குவதில்ைல. ஏெனனில் இருக்கிேறாம் என்பைத
ஸ்தூலமாகக் காட்டும் யதா3த்தத்திலிருந்து விலகி அரூப உலைக ேநாக்கிப் ேபாய் விட்ட
ேதவ3களுக்கு அவ3கள் இருப்பின் மீ து அவ3களுக்ேக சந்ேதகம் வந்து விடாதிருக்கும் ெபாருட்டாக
பரந்தாமனால் சிருஷ்டிக்கப் பட்ட ேதவருலகம் என்னும் இடேம அவ3களின் உணவாகவும் நHராகவும்
உறக்கமாகவும் பா3ைவயாகவும் காலமாகவும் சுவாசமாகவும் ஆகி விடுகிறது. உலகின் எந்த
மூைலயிலும் பயிலப்படும் எந்த வித்ைதயின் சாரமாகவும் இருக்கும் இந்த ரகசியத்ைத
அனுபவித்துத் ெதrந்துெகாள்ள நான் எடுத்துக்ெகாண்ட பிரயத்தனங்கள் வலியும் விேனாதமும்
நிைறந்தைவ. ராஜன் மகளின் படுக்ைகயைறயில் பத்து தைலமுைறக் காலம் ேதங்கிக் கிடந்த
அந்தக் கிழட்டுப்புலியின் ேசாகத்ைத இந்தப் பிரபஞ்ச விதிையப் புrந்து ெகாண்டவ3களால்தான் அது
ஒரு அற்புதேமா அன்றி ஒரு ம3மேமா அல்ல மாறாக யதா3த்தம்தான் என்றும் நம்ப முடியுமாதலால்
ராஜன் மகளின் கனவின் கைதைய ேமேல ெதாடரும் முன் மிருகங்களின் கனவுகைளப் பற்றி
உங்களுக்கு நான் ெசால்லியாக ேவண்டியிருக்கிறது. என் குருகுல வாசத்தின் சவால் நிைறந்த ஒரு
பகுதிக் கைதைய உங்களுக்குச் ெசால்லவும் இந்தச் சந்த3ப்பத்ைத நான் பயன்படுத்திக் ெகாள்கிேறன்.
இந்தக் கைத நான் பிற3 தூக்கத்தினுள் ஊடுருவி அவ3கள் கனவுகைளப் பா3க்கும் வித்ைதயில்
பாண்டித்யம் ெபற்றவெனன்று என் குருவால் ஆசீ3வதிக்கப்பட்ட கைத. உங்களுடன் ேச3ந்து இந்தக்
கைதைய ேகட்டுக் ெகாண்டிருக்கும் இந்த மங்ைகைய ெவற்றியின் பrசாக நான் மணம் புrந்து
ெகாண்ட கைத. என்ைனப் பண்டிதனாக்கிய என் ெபருைமமிகு ஆசானின் அளவிட முடியாத
ெபருைமகைளப் பற்றிச் ெசால்லும் கைதயும் கூட.
522
எல்ைலையப் பrட்சித்துக்ெகாள்ள விரும்பும் யாரும் இதனாேலேய மிருகங்களின் கனவுகளுக்குள்
புகுந்து அவற்றின் பா3ைவ வழிேய பிரபஞ்ச யதா3தத்ைதக் கண்டு வர ேவண்டுெமன்கிற விதிைய
கனவறியும் சாஸ்திரம் வற்புறுத்தும். அது மிகவும் கடினமான பrட்ைசயாகவும் இருக்கும். இந்தப்
பrட்ைசக்குள் பிரேவசிக்க விரும்புபவன் மூன்று நிைலகளில் அைதக் கடந்து வர ேவண்டியிருக்கும்.
முதல் நிைலயில் அவன் மிருகங்கள் தங்கள் கனவுகளில் என்ன காண்கின்றன என்பைத அறிந்து வர
ேவண்டும். இரண்டாம் நிைலயில் அந்தக் கனவுகளில் ேதான்றும் காட்சிகளின் அைசவுகளின்
இயல்ைப அவன் அவதானிப்பான். மூன்றாவதும் இறுதியானதும் மிகக் கடினமானதுமான
நிைலெயன்பது மிருகங்கள் தங்கள் கனவுகளில் இந்தப் பிரபஞ்சத்ைத என்னவாகப் பா3க்கின்றன
என்பைத அறிந்து ேத3வது. ேசாதைனக்காக என்வசம் ஒப்பைடக்கப்பட்ட ஒரு பசுமாட்டின்
கனவுகளுக்குள் புகுந்து அைத அறியும் பrட்ைசயில் என் குருவின் ஆக்ைஞப்படி நான்
பிரேவசித்தேபாது பாைஷயாலான யதா3த்தத்ைத அந்த விலங்கு மீ ண்டும் எப்படி பாைஷயற்ற தூய
ெபாருளாக மாற்றித் தன் கனவில் காண்கிறது எனும் அறிதலின் ஆரம்பக் கட்டத்ைதத் தாண்டேவ
எனக்கு நூற்ெறண்பது நாட்கள் பிடித்தன என்றால் பா3த்துக் ெகாள்ளுங்கள். ெபாருளின் மீ து சுமத்தப்
பட்டிருக்கும் வா3த்ைதகள் கழன்று ெகாள்ளும் தருணங்களில் அப்ெபாருளிலிருந்து முன்பு
பிrக்கப்பட்டு ஞாபகமாக மாற்றப் பட்டிருக்கும். ஒளியும் மணமும் மீ ண்டும் அப்ெபாருைள வந்து
ேச3ந்து ெகாள்கின்றன. பசுமாட்டின் கனவுகளூேட அந்தக் கனவுகளின் சுழலுக்குள்ளும்
அட3த்திக்குள்ளும் சிக்கிக் ெகாண்டு மூச்சைடத்து இறந்து ேபாய் விடாமல் ஒரு குளி3 பருவம்
முழுவதும் மிகக் கடினமான பிரயாணத்ைத ேமற்ெகாண்ட பிறகு அந்தக் கனவுகள் தூயெதன்று
உணரும்படியான ஆனால் குழப்பமான நிறங்கைளயும் கலைவயான மணங்கைளயும்
ெகாண்டிருப்பதாக என் குருவிடம் வந்து கூறியேபாது நான் பrட்ைசயின் முதல் நிைலைய
ெவற்றிகரமாகக் கடந்து வந்து விட்டதாகக் கூறி அவ3 ைவத்திய சாைலக் கட்டிடத்தின் நான்காம்
அடுக்கிலிருந்து முன்பு குதித்துத் தன்ைன மாய்த்துக்ெகாண்ட முதல் சீடனின் நிைனவில் துயரக்
கண்ண3H ெபருக்கியபடி என்ைன அைணத்துக் ெகாண்டா3. பிறகு அவ3 தன் ெபண்ைண ேநாக்கித்
திரும்பி இனி அவள் என்முன் வரும் ேவைளகளில் தன் ஸ்தனங்கைளத் துணியால்
மைறத்துக்ெகாள்ள ேவண்டுெமனவும் ஆைணயிட்டா3. இறுதிப் பrட்ைசயின் முதல் கட்டத்ைத
நான் பூ3த்தி ெசய்தேபாது ெபௗ3ணமி நிலவு தன் முழு ஆகிருதியுடன் கிழக்குத் திைசயில்
ெவளிப்பட ஏழு நாட்கள் மீ தமிருந்தன. எனக்கு இரண்டு நாட்கள் ஓய்வளிக்கப்பட்டது. இைதயடுத்த
ஐந்து நாட்கள் முழு உபவாச விரதெமான்ைற என் குருவின் ஆக்ைஞப்படி நான் ேமற்ெகாண்ேடன்.
பிறகு என் பrட்ைசயில் இரண்டாம் நிைலயில் ேத3ச்சியுறும் ெபாருட்டாக ெபௗ3ணமியன்று
மீ ண்டும் பசுமாட்டின் கனவுகளுக்குள் என்ைனப் புகுத்திக் ெகாண்ேடன்.
523
மிகவும் ஆச்ச3யகரமான சாையகைளக் ெகாண்டது. கனவுலகின் காலக்கிரமும் இடக்கிரமும்
யதா3த்த உலகின் காலக்கிரமத்திலிருந்து இடக்கிரமத்திலிருந்தும் மிகவும் வித்தியாசப்
பட்டிருக்கின்றன. ஏெனனின் அங்ேக ெபாருள்கள் யதா3த்த உலகில் மனிதன் வா3த்ைதகளால்
அ3த்தங்கைள உருவாக்குகின்றான். அ3த்தங்கள் காரணங்கைள உருவாக்குகின்றன. காரணங்கள்
ஸ்தூலப் ெபாருள்கைள உண்டாக்குகின்றன. விைளவுகள் மீ ண்டும் காரணங்கைள உருவாக்கும்
அ3த்தங்கைள உருவாக்கும் வா3த்ைதகைளப் பிறப்பிக்கின்றன. ஒரு ெபாருள் இவ்வாறாக
இன்ெனாரு ெபாருேளாடு அதன் பக்கவாட்டிலும் ேமலுங்கீ ழும் காரணத்தாலும் விைளவாலும்
சங்கிலி ேபால இைணக்கப்பட்டிருப்பதால் இவ்வுலகக் காட்சிகள் கிைடக்ேகாட்டிலும் மற்றும்
ேமலும் கீ ழுமாக நக3ந்து ெகாண்டிருப்பதாக மனித3களாகிய நம் பா3ைவக்குப் படுகிறது.
பிரபஞ்சத்ைதக் கனவாகக் கண்டுெகாண்டிருக்கும் மிருகங்களின் பா3ைவயிேலா இவ்வுலகம்
வலமிருந்து இடமாகேவா இடமிருந்து வலமாகேவா அல்லது ேமலிருந்து கீ ழாகேவா கீ ழிருந்து
ேமலாகேவா நக3வதாக இருப்பதில்ைல. மனித முகத்ைதப் ேபாலத் தட்ைடயாகவன்றி
முன்ேனாக்கிக் குவிந்து கீ ழ்ேநாக்கி இறங்கும் கூம்பு வடிவினதாக மிருகங்களின் முகத்ைத
வடிவைமத்த கடவுளின் கருைணயும் முன்ேபாசைனயும் இைதச் ெசால்லும்ேபாது என் நிைனவிற்கு
வந்து கண்களில் நH3 கசியச் ெசய்கிறது. ஏெனனில் ஒரு காட்சிைய ஒேர சமயத்தில் இரு
கண்களாலும் ஒரு ேசரப் பா3க்க வாய்ப்பாக தட்ைடயான முகவைமப்ைபக் ெகாண்ட மனிதனுக்கு
அறிதைலக் குழப்பும் இருேவறு காட்சிகைள ஒேர சமயத்தில் பா3த்தாக ேவண்டிய சிரமம்
கிைடயாது. ஏெனனில் ஒரு சமயத்தில் ஒரு காட்சிெயன்பேத அறிதலின் அடிப்பைடயாக
இருக்கிறது. ஆனால் முகத்தின் இருபுறமும் சrந்த விழிகளால் தனித்தனியாக இருேவறு
காட்சிகைள ஒேர சமயத்தில் பா3க்கும் மிருகங்களால் அவற்ைற இைணத்துப்
புrந்துெகாள்வெதன்பது முடியாததாக இருக்கிறது. இதனால் அவற்றால் பாைஷைய உருவாக்க
முடிவதுமில்ைல. ஏெனனில் ஒரு சமயத்தில் பல காட்சிகள் என்பேத வா3த்ைதகளற்ற பா3த்தலின்
அடிப்பைடயாக இருக்கிறது. முகத்தின் வலப்புறம் ேதான்றிய ஒரு காட்சி ேசாதைனக்காக என் வசம்
ஒப்பைடக்கப்பட்ட பசுமாட்டின் இடதுபுறத்திற்கு நக3ந்த ேபாது வலப்புறம் அந்தக் காட்சி விட்டுச்
ெசன்ற ெவளியில் இன்ெனாரு காட்சி ேதான்றியைதயும் அேதசமயத்தில் முகத்தின் இடப்புறம்
ஏற்கனேவ பசு பா3த்துக்ெகாண்டிருந்த காட்சியின் ேமல் வலப்பக்கத்தில் மைறந்த காட்சி வந்து
அம3ந்து ெகாண்டைதயும் நான் என் பrட்ைசயின் இரண்டாம் நிைலயில் கண்டு ெகாண்ேடன்.
குழப்பமான நிறங்களாகவும் வாசைனகளாகவும் உருவாகும் மிருகங்களின் கனவுகளில் காட்சிகள்
யதா3த்த உலகில் ேபாலன்றி உள்ளிருந்து ேமெலழும்பித் ேதான்றுவதும் ெவளியிலிருந்து உள்ேள
பதுங்கி மைறவதுமாகேவ அைசகின்றன என்பைதயும் அதன் காரணங்கைள நான் இப்ேபாது
உங்களுக்குச் ெசான்ன விதமாகப் புrந்துெகாண்டைதயும் அறுபது நாட்கள் கடும் பிரயாைசக்குப்
பிறகு பசுவின் கனவிலிருந்து ெவளிேயறி குருகுலத்ைத அைடந்த அன்று என் ஆசானிடம் ெசான்ன
ேபாது நான் என் ேத3வின் இரண்டாம் நிைலையயும் ெவற்றிகரமாகக் கடந்து வந்துவிட்டதாகக்
காசியின் அட3ந்த வனங்கைள ேநாக்கி ஓடிப் ேபாய்விட்ட தன் இரண்டாம் சீடனின் நிைனவு
கண்களில் கண்ணைரப்
H ெபருக்க அவ3 கூறினா3. ஆைடகளால் மைறக்கப்படாத அங்கங்கைள
ஆபரணங்களால் மைறத்த பின்ேப இனி என் முன்ேன ேதான்ற ேவண்டுெமன அப்ேபாேத தன்
மகளுக்கு அன்புக் கட்டைளயிட்டா3.
524
முடிவானதும் மிகக் கடினமானதுமான பrட்ைசயின் மூன்றாம் நிைலக்கு என்ைனத் தயா3
ெசய்து ெகாள்வதற்காக பிறகு அவ3 எனக்கு ேமலும் பத்து தினங்கள் ஓய்வளித்தா3. என் குருகுல
வாசத்தில் அதுவைர அனுபவித்ேத அறியாத பலவைக பதா3த்தங்கைள நான் அந்தக்
காலகட்டத்தில் உண்டு மகிழ்ந்ேதன். நறுமணமிக்க மூலிைககைளக் கலந்து தயாrக்கப்பட்ட
பானகங்கைள ெதாட3ந்து எனக்கு அளிக்க என் குரு ஏற்பாடு ெசய்திருந்தா3. அைவ என் உடைல
குளி3ந்ததாகவும் நாட்கணக்காகத் ெதாட3ந்த உறக்கத்தில் ஆழ்ந்து ேபாகுமளவிற்கு
அலுப்புள்ளதாகவும் உறங்கும்ேபாது உைடகள் அலங்ேகாலமாகக் கைலந்து விலகிக் கிடக்கும்படி
மண் தைரயில் புரண்டு ெகாண்டிராத வண்ணம் அைத மரக்கட்ைட ேபால உண3வற்றதாகவும்
ஆக்கின. இவற்ைறெயல்லாம் அன்று என் குருவின் மகளாக இருந்த இேதா இங்ேக என் அருேக
அம3ந்திருக்கும் என் மைனவியின் ைகயால் என் ெபற்றுக்ெகாண்டதானது கிள3ச்சியூட்டும்
கனவுகள் என்னுள்ளிருந்து விழித்ெதழும் வண்ணம் என்ைன இன்னும் நHண்ட விச்ராந்தியான
உறக்கத்தில் ஆழ்த்தி ைவத்திருந்தது. பrட்ைசயின் இரண்டாம் நிைலயில் நான் பிசகின்றி ெவற்றி
ெபற்றதன் நிமித்தமாகேவ இத்தைகய உபசாரங்கள் எனக்களிக்கப் படுவதாக அப்ேபாது நான் எண்ணி
இறுமாந்திருந்ேதன். ஆனால் அைவ யாவும் பலியாட்டின் மீ து ேபா3த்தப் படும் புதிய
வஸ்திரங்கைளயும் வாசைனத் திரவியங்கைளயும் பூமாைலகைளயும் ேபால தந்திரத்தின்
மணத்ைதத் தம்முள் புைதத்துக் ெகாண்டிருந்தன என்பைதப் பின்னால்தான் ெதrந்துெகாண்ேடன்.
அதற்கு கட்டியங்கூறும் வைகயில் பrட்ைசயின் மூன்றாம் நிைலக்கு நான் தயாரான அன்று என்
குரு எனக்குச் ெசான்ன அறிவுைரகைளயும் பrட்ைசயின் வழிமுைறகைளயும் ேகட்ட என் உதிரம்
அச்சத்தால் உைறந்துேபாய்விட்டது. ெபரும் பீதி என்ைன ஆட்ெகாண்டது. பrட்ைசயின் முதல்
இரண்டு நிைலகைளயும் ேபால இந்த மூன்றாம் நிைல பrட்ைசக்கு உட்படுத்தப்படும் மிருகத்தின்
வயிற்றில் அதன் இைர ஜHரணமாகிக் ெகாண்டிருக்கும் மந்தமான உறக்க நிைலயில்
பிரேயாகித்தறிவது அல்ல என்று என் குரு என்னிடம் ெசான்னா3. ேமலும் என் பிrயத்திற்குrய
மாணவேன மிருகங்கள் தங்கள் கனவில் என்ன காண்கின்றன என்பைதயும் காட்சிகள் அந்தக்
கனவில் எப்படிப் பிறந்து மைறகின்றன என்பைதயும் கசடறக் கண்டுெகாண்ட நH இப்ேபாது
அக்கனவுகளின் அ3த்தத்ைத மனிதனின் ெமாழியில் அறிந்துெகாள்ள இருக்கிறாய். வா3த்ைதகளற்ற
மிருகங்களின் கனவுலைக வா3த்ைதகளாக மாற்றி அவற்ைற சாஸ்திரங்களாக்கி நம் முன்ேனா3
நமக்குத் தந்தைதப் ேபால இனி வரும் சந்ததிகளுக்கு நH தர ேவண்டிய ெபாறுப்பு இப்ேபாது உன் தைல
மீ து சுமத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பைத அறிந்துெகாள். மிருகங்கள் நாம் காண்பது ேபால உறக்கத்தில்
மட்டுேம கனவுகைள உருவாக்கிக் ெகாள்வதில்ைல. அைவ தம் அன்றாட வாழ்வின் பிரத்ேயக
கணங்கள் ஒவ்ெவான்றிலும் சிறுசிறு தற்காலிக உறக்கங்கைள அவ்வப்ேபாது ேமற்ெகாண்டு
அந்தந்தக் கணங்களுக்குrய உலைக கனவாகக் கண்டு மகிழும் வல்லைம பைடத்தைவ. எனேவ
ஐந்தறிவு மிருகத்தின் கனவுகைள அறியும் விதமாக இனி நHயும் உனது ஆறாவது அறிைவ
அவ்வப்ேபாது இழக்கக் கடவாய். அவ்வுயி3 புழங்கும் இடங்களினூடும் பா3க்கும் காட்சிகளினூடும்
ெசல்லும் பிரேதசங்களினூடும் உண்ணும் உணவினூடும் தrக்கும் கலவியினூடும் நHயும் கலந்து
ேபாகக் கடவாய். கணத்திற்குக் கணம் கனவுகைள உருவாக்கி அவற்ைற இப்பிரபஞ்சமாக உலாவ
விடும் மிருகங்களின் பா3ைவயில் இப்பிரபஞ்சம் என்னவாக இருக்கிறது என்பைத அப்ேபாது நH
525
ெதrந்துெகாள்வாய். ேத3வின் முதல் நிைலயில் நH கண்ட குழப்பமான நிறங்கைள
வா3த்ைதகளாகவும் வாசனாதிகைள உச்சாடனங்களாகவும் மாற்றிக்ெகாண்டுவிட்டதாகத்
திருப்தியைடயும் நாளில் நH என்ைன மீ ண்டும் வந்து சந்திப்பாய்.
என் ஆசான் நான் இரண்டு நிைலகளில் பrட்ைசக்கு உட்படுத்திய அந்தப் பசுைவேய பிறகு
அதன் ெசாந்தக்காரrடமிருந்து விைல ெகாடுத்து வாங்கி அதன் மூக்கணாங்கயிற்ைறயும் ெகாம்புப்
பூண்கைளயும் முகப்பட்ைடையயும் ேமல் வஸ்திரத்ைதயும் எடுத்து விட்டு ெநற்றித் திலகத்ைதயும்
உடல் ேமல் இடப்பட்டிருந்த அலங்கார வண்ணக் ேகாலங்கைளயும் அழித்துவிட்டு அைதப் பூரண
நி3வாணியாக்கி எனக்கு முன்ேன நடந்து ெசல்லும்படி அனுப்பி ைவத்தா3. பிறகு என்ைனயும் என்
உைடகளைனத்ைதயும் கைளந்து விட்டுப் புறப்படும்படி அவ3 கட்டைளயிட்டேபாது நான்
திடுக்கிட்டு ெகௗபீனத்ைத மட்டுமாவது தrத்துக்ெகாள்ள என்ைன அனுமதிக்கும்படி அவைர
மன்றாடிேனன். முதலில் பிடிவாதமாக அைத மறுத்து விட்ட அந்தத் திrகால ஞானி பிறகு
ேவதைனயுடன் சில வா3த்ைதகைள முனகிக் ெகாண்ேட ெகௗபீனத்துடன் ெசல்ல என்ன
அனுமதித்தா3. அன்றுமுதல் நான் பசுவின் பின்னால் அதன் நிழைலப் ேபால் அைலயத்
துவங்கிேனன். ஒரு கிழைமயல்ல ஒரு பருவமல்ல சைபேயாேர ேகாைடயின் இரண்டு முழுச்
சுழற்சிகள் என்ைனத் தன்னிச்ைசயாக வனாந்திரங்களுக்குள்ளும் நக3புறங்களுக்குள்
நH3நிைலகளின் ஆழங்களினூடாகவும் வயல் வரப்புகளினூடாகவும் விேசஷ காலங்களில் தங்களது
இல்லங்களுக்குள் அைத அனுமதித்து ெவல்லமும் அrசியும் ேதங்காய்க் கீ ற்றுகளும் தின்னக்
ெகாடுத்துத் தங்களது சுபிட்சத்ைதப் ெபருக்கிக் ெகாண்ட மனித3களின் தந்திரங்களினூடாகவும்
அைலக்கழித்த அந்த ெவண்பசுவின் பின்ேன நான் அைதத் தவிர ேவறு யாெதாரு பந்தமும்
அற்றவனாகச் சுற்றித் திrந்ேதன். அது தன் உணைவ அைச ேபாடும் ேபாது அதன் கனவுகளுக்குள்
புகுந்து பருவச் சுழற்றிகள் ெவட்டிக்ெகாள்ளும் காலத்ேத ெதறிக்கும் சீதளப் ெபாறிகளின்
உக்கிரத்திலிருந்து என்ைனக் காத்துக் ெகாண்ேடன். அந்தக் காலம் முழுவதும் நான் உண்ணவும்
உறங்கவும் இல்ைல. என்னுைடய ஓய்வுக் காலங்கள் என நான் மகிழ்ந்து
அனுபவித்துக்ெகாண்டிருந்த பrட்ைசக்கு முந்தின காலகட்டத்தில் என் குருவின் மகளும் இன்று என்
மைனவியுமான இந்தப் ெபண் எனக்களித்த நறுமணம் கமழும் மூலிைகப் பானங்களால் என்ைனக்
கவிந்துெகாண்டிருந்த தூக்கமும் பசியும் பrட்ைசக் காலத்தில் என் இைமகைளயும் வயிற்ைறயும்
காவு ெகாள்ளேவ அப்ேபாது எனக்கு மருந்தாகப் புகட்டப்பட்டைவ என்பைத நான் ெதrந்து
ெகாண்ேடன். நான் பின்ெதாட3ந்து ெகாண்டிருந்த பசுேவா என்ைனப் பற்றின பிரக்ைஞேய
இல்லாததாக ஒரு ேபாதும் என்ைனத் திரும்பிப் பா3க்காது தனக்கு விருப்பப்பட்ட இடங்களில்
இருந்தும் படுத்தும் விழுந்தும் புரண்டும் ஓய்ெவடுத்துக்ெகாண்டது. கண்கைளத் திறந்தபடி
உறங்கியது. மைறப்புகள் ஏதுமற்ற தன் தூய நி3வாணம் முழுவதும் அமிழும்படி நH3நிைலகளில்
மூழ்கி எழுந்தும் மண்ணால் தன்ைன மூடிக்ெகாண்டும் பிறகு அைத உதி3த்து
ெவளிப்படுத்திக்ெகாண்டும் புளகாங்கிதமைடந்தது. குளி3பருவத்தில் ெவளிச் சுவாசத்ைதத்
தன்னுடல் ேமல் ெசலுத்தித் தகிப்ைபத் தக்க ைவத்துக்ெகாண்டது. ேகாைடப் பருவத்தில் உட்சுவாசம்
இறங்கும் வழிைய நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்திக் காற்ைறக் குளிரச் ெசய்து தன்னுள் ெசலுத்திக்
526
ெகாண்டு மிகுதி ெவப்பத்ைத உடைலச் சிலி3த்து ெவளிேய சிதறடித்தது. மனிதப் பிறவியால்
சாதிக்கவியலாத பசுவின் இவ்விதமான ெசய்ைககள் என் அறிைவக் ேகலி ெசய்து என்ைனத்
ெதாட3ந்து அவமானப்படுத்திக்ெகாண்ேடயிருந்ததால் விைரவில் பrட்ைசைய முடித்துக்ெகாண்டு
இருப்பிடம் திரும்பும் ஏக்கம் என்ைன அrக்கத் துவங்கி விட்டது (ேமலும் குருமகளின் நிைனவு
நானறியாமல் என்னுள் இடந்திரும்பும் அவாைவக் ெகாழுந்து விட்ெடrயச்
ெசய்துெகாண்டிருந்தெதன்பைத திருமணத்திற்குப் பிறேக அறிந்துெகாண்ேடன்.). எனேவ பசுவின்
ெசயல்களுக்கு அவசர அவசரமாக வா3த்ைதயுருக் ெகாடுத்துப் பrட்ைசைய வலுக்கட்டாயமாக
அதன் முடிவிற்குக் ெகாண்டு வரும் மதிெகட்ட ெசய்ைகையச் ெசய்யவும் நான் துணிந்ேதன்.
நி3வாணமாகத் திrயும் பசுவின் கண்முன் கனவாகத் ெதrயும் ெவல்லமும் அrசியும் ேதங்காயும்
புல்லும் ைவக்ேகாலும் மட்டுமல்லாது காற்றும் சீேதாஷ்ணமும் காட்சிகளுேமகூட உணவாகேவ
ெதrகின்றன என்று நான் எண்ணத் தைலப்பட்ேடன். அது தன் முன் எதி3படும் எந்தப் ெபாருைளயும்
முக3ந்து பா3த்தும் நக்கிப் பா3த்துேம அைடயாளங் கண்டுெகாள்வதாகேவ பrட்ைசக் காலத்தின்
முதல் வசந்தத்தின் ேபாது எனக்குத் ேதான்றியது. நான் என் முன்ேன ெசன்ற பசுைவப் பிடித்து அதன்
நாசித் துவாரங்களில் கயிற்ைறச் ெசலுத்தி இறுக்கி அதன் முடிச்ைச பிடித்தபடி திமிருடன் அதன்
முன்பாக நடந்து ெசன்று என் குருைவ அைடந்ேதன். ெபரும் தவைறச் ெசய்கிேறன் என்பைத
எனக்குக் காட்டாது அப்ேபாது வயதும் என் கண்கைளக் கட்டிவிட்டது. மிருகங்கள் இந்த உலைகத்
தங்கள் உணவாகக் காண்பதாகவும் எந்தப் ெபாருைளயும் அவற்றின் கனவுகள் ருசியாகேவ
காட்டுவதாகவும் அவrடம் இறுமாப்புடன் அறிவித்ேதன். அப்படி அறிவித்த கணத்தில் என் குருவின்
கண்கள் இருண்டு குழியில் விழுந்து அவ3 உடலும் தன்னிைல தவறி அவ3 என்ைன வரேவற்ற
முன்முற்றத்தின் ேகாலமிட்ட தைரயிேலேய மூ3ச்ைசயுற்று விழுந்தேபாதுதான்
அவசரப்பட்டுவிட்ேடன் என்பைத நான் ெதrந்து ெகாள்ள சந்த3ப்பம் வாய்த்தது. என் ேதால்வி என்
ஆசாைன மரணத்தில் ெகாண்டு ேச3த்துவிடும் அளவு விஷமுள்ளது என்பைத அறிந்த மாத்திரத்தில்
நான் என்ைனேய ெவறுக்கத் துவங்கிேனன். குருவின் மகளும் பின்னாளில் எனக்கு மைனவியுமாய்
ஆன இந்தப் ெபண் தன் தகப்பைனத் ேதடி வாசலுக்கு வருவதற்கு முன் நான் பசுவின் மூக்ைகப்
பிைணந்திருந்த கயிற்ைறயும் ெகௗபீனத்ைதயும் கழற்றி நான் வந்து ேபானதன் அைடயாளமாக
நிலத்தில் வசிெயறிந்துவிட்டு
H பதிலுக்கு என் குருவின் மூ3ச்ைச ெதளிவதற்குள் நான் ெவற்றியுடன்
திரும்பி விடும் பிரதிக்ைஞைய என்னுடன் எடுத்துக்ெகாண்டு சற்றும் தாமதிக்காமல் அங்கிருந்து
ெவளிேயறிேனன்.
527
சமயத்தில் அவ்வுலகிற்கு ெவளிேய இருந்து அைத அறியும் வா3த்ைதகைளயும் மனிதெனன்கிற
பிரக்ைஞயுடன் நான் சிருஷ்டித்துக் ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டியிருந்தது. உண்ைமயான பrட்ைச
இப்ேபாதுதான் துவங்குகிறது என்பைத என் முழு நி3வாணம் எனக்கு உணரக் காட்டியது. முன்பு
ெகௗபீனத்ைத அவிழ்க்க மறுத்தேபாது என் ஆசான் முணுமுணுத்த வா3த்ைதகைளயும் அப்ேபாது
என்னால் ெதளிவாகக் ேகட்க முடிந்தது. மிருகங்களின் கனவுகளில் பிரபஞ்சம் குழப்பமான
நிறங்களிலும் மணங்களிலும் காணக் கிைடக்கிறது என்பைத நான் என் முதல் பrட்ைசயில்
அறிந்ேதெனன்று ெசான்ேனனல்லவா. இப்ேபாது அைவ குறிப்பிட்ட தருணங்களில் சில குறிப்பிட்ட
நிறங்களும் வாசைனயும் ெகாள்வைத என்னால் கண்டுெகாள்ள முடிந்தது. பசு தன் உணைவ
ெமல்லும் ேபாது அதன் கனவுகள் சிவந்ததும் இருண்டதுமான நிறத்ைதக் ெகாள்வைத நானும் ஒரு
விலங்காக என் கனவில் காணுமளவிற்கு சின்னாட்களில் முன்ேனறிேனன். கண்கள் முழுகும்
வைரயில் முகத்ைத நHrல் அமிழ்த்தி அது நHரருந்தும் ேபாதும் காற்றிற்கு எதிராக முகத்ைத நிமி3த்தி
சுவாசத்ைத அது சுத்தம் ெசய்து ெகாள்ளும் ேபாதும் மைழயாலும் மட்கிய ெபாருள்களாலும் சிறு
பூச்சியினங்களாலும் புரட்டப்பட்ட ேசற்றில் தன்னுடைல வழ்த்திக்ெகாள்ளும்
H ேபாதும்
உண்ணிகைள ெகாத்திப் பிடுங்கச் சிறு பறைவகளுக்குத் தன் உடைலக் ெகாடுக்கும் ேபாதும் பசுவின்
கண்களில் இவ்வுலகம் சிவந்து இருண்ட நிறங் ெகாள்வதாகேவ இருந்தது. இேதாடு கூட என் வியப்பு
அதிகrக்கும்ைபட்யாக அந்தக் கனவுகளிலிருந்து ஆசுவாசங் ெகாள்ளச் ெசய்யும் கதகதப்பான
சீேதாஷ்ணம் ஒன்று ெவளிக் கிளம்பிக் ெகாண்டிருப்பைதயும் நான் அனுபவித்ேதன். அந்தச்
சீேதாஷ்ணம் இவ்வுலகின் எந்த மூைலயிலும் ேகட்கக் கிைடக்காத கனத்த அைமதிைய என்
காதுகளில் ஒலித்துக் ெகாண்டிருந்தது. ேமலும் அது எனக்கு ஏற்கனேவ பrச்சயப்பட்ட ஒன்றாகவும்
சாபத்தால் என் நிைனவிலிருந்து பிறகு அகன்று மைறந்து ேபானதாகவும் ேதான்றி என்ைன
வைதத்தது. மிருகங்கள் இப்பிரபஞ்சத்ைத என்னவாகத் தங்கள் கனவில்
கண்டுெகாண்டிருக்கின்றனேவா அைத நான் வா3த்ைதகளாக அறிந்துெகாண்ேடதான்
இருக்கிேறெனன்பது விலங்ேகாடு விலங்காய் மாறிப் ேபாயிருந்த எனக்குத் ெதrந்தது. பாைஷக்குள்
பிடிபடும் வண்ணம் அந்தக் கனைவ அறியத் தரும் ஒரு உபகரணத்ைத நான் எப்படியும்
கண்டுபிடித்துவிடுேவன் என்று நம்பிேனன். அந்தச் சந்த3ப்பமும் விைரவிேலேய வாய்க்கத்தான்
ெசய்தது. ஆனால் நடந்தது என்னெவன்றால் அந்த உபகரணம் தான் தன் கருவியாக என்ைனத் தன்
வழியில் கண்டுபிடித்தது. என்ைனக் கண்டுபிடித்த அந்த உபகரணம் பத்தினிப் ெபண்ணின்
விழிகைளெயாக்கும் கருத்த நிறமுள்ள ஒரு காைளமாடு. ஊெரன்ேறா நகரெமன்ேறா அைடயாளம்
புலப்படாத ஒரு பிரேதசத்தின் வழிேய நானும் என் முன்ேன வழக்கம் ேபாலப் பசுவும் நடந்து
ெசன்றுெகாண்டிருந்த ேபாது திடீெரன எங்களிருவருக்கும் நடுேவ பருத்த உருவமும் திரண்டு
மத3த்த இரட்ைடத் திமில்களும் உய3ந்து வாைனக் கிழித்துக்ெகாண்டிருந்த ெகாம்புகளும் பரந்த
ெதாைடகளும் சிவந்த கண்களும் உமிழ்நH3 ெபருகி வடிந்து ெகாண்டிருந்த வாயுமாக அந்தக் காைள
ேதான்றியது. நான் என்ைன நிதானித்துக்ெகாள்வதற்குள் பசுைவ என் பா3ைவயிலிருந்து மைறந்து
நின்ற அந்தப் பிரம்மாண்டமான ஆண் மிருகம் விைரத்து நHண்டிருந்த தன் பிறப்புறுப்பால் என்ைனத்
ெதாட்டுத் தாக்கி அப்பால் தள்ளி விட்டது. பிறகு இடிெயான்று மரத்தின் மீ து வழ்வது
H ேபால அது
பசுவின் ேமல் தன் முன்கால்கைள ஏற்றி வழ்த்தி
H அைதத் தனது உடலுக்குள்ளாக இழுத்தது.
கண்மூடித் திறப்பதற்குள் இைவயாவும் நடந்து முடிந்துவிட்டன. பசுவின் உடல் சுருங்கித்
528
தன்னிச்ைசயாகக் காைளயின் கால்களின் நடுேவ பதுங்கிக் ெகாள்வைதயும் அதன் கனவுகள்
ெவகுேவகமாக ெசந்நிற இருைளத் தHட்டுவைதயும் நான் விழுந்த நிைலயிேலேய கண்ேடன். அதன்
பின்புறத்தின் மீ து ஏறி நின்று ெகாண்டிருந்த காைலயின் கண்களிலிருந்தும் அேத ெசவ்விருட்டு
நிறக் கனவு பீறிட்டு ெவளியில் சிதறிக்ெகாண்டிருந்தது. இப்ேபாதும் அந்தக் கனவுக்குள்ளிருந்து
எனக்குப் பழக்கப்பட்டு மறந்து ேபான தட்பெவப்பம் என்ேமல் கவிந்தது. குருைவ மூ3ச்ைசயைடயச்
ெசய்த என் வயதின் மமைதைய ெவன்று அப்ேபாது ெபாறுைமயாய் நிகழ்பைவகைளப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பவனாய் மட்டுேம நான் விழுந்து கிடந்ேதன். இதன் பயனாக என்ைனப்
பசுவிடமிருந்து பிrக்கும் வண்ணம் நடுேவ புகுந்தெதன்று எண்ணியதால் ஒரு கணம் என்
ேகாபத்திற்கு இலக்கான காைள உண்ைமயில் ெவற்றியுடன் என்ைனப் பிைணக்கும்
கண்ணியாகேவ அப்படி நிற்கக் கடவுளால் அனுப்பப்பட்டது என்பைத நான் சற்று ேநரத்தில்
கண்ணருடன்
H ெதrந்து ெகாண்ேடன். விலகி ெநருங்குவதாக அல்லாமல் அமிழ்ந்து ெவளிப்படும்
இயல்பினதான மிருகங்களின் கனவுலகேம உண்ைமயான பிரபஞ்செமன்று பைற சாற்றும்படியாக
அவ்வுலகிற்குrய ெசங்குத்தான அைசைவ லயப்பிசகின்றி பசுவின் பின்புறத்தில் நிகழ்த்திக்
ெகாண்டிருந்த காைள ெநடுேநரம் கழித்து மீ ண்டும் தன் பளுைவத் தைரயதிரும் வண்ணம் கீ ேழ
இறக்கிய பின்பு ெசந்நிறம் நH3த்துப் பைழய ஸ்திதிைய அைடந்திருந்த தன் கண்கைளத் திருப்பி
என்ைனக் கனிவுடன் பா3த்தது. அப்ேபாது என் பயணக்காலம் முழுவதிலும் என்ைனத் திரும்பிேய
பா3த்திராத அந்த ெவண்ணிறப் பசுவும் முதன் முைறயாக அன்பின் நH3 ததும்பும் விழிகேளாடு
என்ைனப் பா3த்தது. அது தன் இடத்திேலேய அைசயாது பின்னும் நின்றிருக்க காைள என்னருேக
வந்து படுத்துக் கிடந்த என்ேமல் தன் கதகதப்பான சுவாசத்ைதப் பாய்ச்சியும் உடல் முழுவைதயும்
தன் நாக்கால் சுழற்றி நக்கியும் என்ேனாடு வா3த்ைதகளற்ற உலைகச் ேச3ந்த பிரகிருதியின் பாவ
பாைஷயில் ேபசியது. பிறகு அது ேதான்றியைதப் ேபாலேவ உட்சுருங்கிக் காற்று ெவளியில்
மைறந்துேபானது. அதன் ேபச்ைச அறிவு புrந்துெகாள்ளும் முன்ேப உடல் புrந்து ெகாண்டதன்
அைடயாளமாக என் லிங்கம் என்னிலிருந்து புறப்பட்டு என் யத்தனமின்றிேய பசுைவ ேநாக்கி
நHண்டது. அந்த அளவில் நான் மிகப் ெபரும் உவைகயுடன் கதறியழுதபடி எழுந்து எனக்குத் தன்
பின்புறத்ைத மலத்திவாேற காத்துக் ெகாண்டிருந்த பசுைவ ேநாக்கிப் பாய்ந்ேதன். அதன் முதுகின்
ேமல் என் ைககைள ஊன்றி எழும்பிக் காைளயின் மதநH3 வடிந்து ெகாண்டிருந்த புைழயினுள் என்
லிங்கத்ைத நுைழத்ேதன். அது என் ஆகிருதியிடமிருந்து விடுபட்டதான தன்னிச்ைசயுடன் என்
ெமாத்த உயரத்ைதயும்விடக் கூடுதல் நHளங்ெகாண்டதாக பசுவின் உடலினுள் அதன் தைசையயும்
திசுக்கைளயும் நிணத்ைதயும் குருதிையயும் ெமன்நரம்புகைளயும் தHண்டி வழுக்கியபடி வள3ந்தது.
மிருகங்கள் தங்கள் உடலின் ஒவ்ெவாரு மயிக்கண்களாலும் எப்ேபாதும் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கும்
இப்பிரபஞ்சத்தின் உண்ைமயான ேதாற்றத்ைத இறுதியில் பசுவின் உடலினுள் என் லிங்கத்தின்
கண்களால் இவ்வாறாக நான் தrசித்ேதன். விலங்குகளின் கனவுகள் முழுவதிலும் நிைறந்து
கனவாகேவ ஆகியிருக்கும் இருண்டு சிவந்த நிறமும் சீேதாஷ்ணமும் கிறக்கமூட்டும் மணமும்
நHrனுள் ஆழ்ந்தைதப் ேபான்ற நிசப்தமும் உண்ைமயில் ெபண் விலங்கின் கருவைறேய என்னுள்
உண்ைம தாங்கெவாணாத பரவசத்திற்கிைடயில் அப்ேபாது என் ெநற்றிப்ெபாட்டில் ெவடித்தது.
பசுவின் கனவுகளூடு பயணப்பட்ட வழியில் நானும் அவ்வப்ெபாழுது நான் ஜனித்த இடத்ைதத் தான்
இப்பிரபஞ்சமாக கண்டிருக்கிேறெனன்னும் ெதளிவும் என் அறிவு ெவடித்த ெவளியில் சிதறியது.
529
மனிதன் வா3த்ைதகளால் தன்னிடமிருந்து பிrத்துத் தனியானதாக உருவாக்கிக்ெகாண்ட
உலகத்தில் உேலாக அரண்மைனகைளயும் ஓைலக் குடிைசகைளயும் ஓட்டுவடுகைளயும்
H
ேதாற்கூடாரங்கைளயும் எழுப்பித் தைலமுைறகளின் ஞாபகத்திலிருந்து ெதாைலந்துேபான தன்
பிறப்பிடத்ைதப் ேபாலி ெசய்து திருப்திப்பட்டுக்ெகாண்டிருக்க விலங்குகள் பிரபஞ்சம் முழுவைதயும்
தங்களின் பிறப்பிடமாகப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கின்றன என்பைத நான் பசுவினுள்
துடித்துக்ெகாண்டிருந்த என் ஞானக்கண்ணால் கண்ேடன். இப்படி ஒேரசமயத்தில் திடீெரன நான்
ெபற்ற ஞாேனாயத்தால் மகிழ்ச்சியும் அேத சமயத்தில் திடீெரன நான் ெபற்ற ஞாேனாதயத்தால்
மகிழ்ச்சியும் அேத சமயத்தில் மனித3களின் மைடைமைய எண்ணி அளவிலாத் துக்கமும்
ேமலிட்டவனாக ெபண் மிருகத்தின் கருவைறயிலிருந்து என்ைனப் பிrத்துக்ெகாள்ள மனமின்றி
ெநடுேநரம் அதனுள் என்ைன லிங்கமாக மாற்றிக்ெகாண்டவனாய் ேதாய்ந்து கிடந்ேதன். அப்ேபாது
நாங்கள் எங்கள் பயணத்ைத முடித்துக்ெகாண்டு வந்த வழிேய திரும்பும் காலம் கனிந்தது. இம்முைற
பசு தன் மகத்துவத்ைதக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு ஒரு சாதாரண விலங்காக எனக்குப் பின்ேன
என்ைன வாத்ஸல்யத்துடன் தன் நாவால் நக்கியபடி பின் ெதாட3ந்து வந்து என்ைனப்
ெபருைமப்படுத்தியது.
குருகுலத்தின் வாசலில் நான் காலடி எடுத்து ைவத்த கணத்திேலேய தன் நHண்ட மூ3ச்ைச
ெதளிந்து எழுந்த என் ஆசான் வாசலுக்கு ஓேடாடியும் வந்து என்ைன வரேவற்றா3. என் உடல்
முழுவதிலும் படிந்திருந்த சகதிையயும் என் மீ திருந்து புறப்பட்டு திைசகைள
நைனத்துக்ெகாண்டிருந்த நிணத்தின் வாசைனையயும் தளராது விைரத்த நிைலயிேலேய இருந்த
லிங்கத்ைதயும் எனக்குப் பின்ேன பசு நின்றுெகாண்டிருந்தைதயும் பா3த்த கணத்திேலேய நான்
பrட்ைசயில் ெவன்றுவிட்ேடெனன்று உரக்க அறிவித்த அந்த ஞானி என்ைனத் தன்னுடலுடன் ஆரத்
தழுவிக்ெகாண்டா3. என்ைன உள்ேள வரும்படி அைழத்தா3. அவருைடய மகளும் சற்று ேநரத்தில்
எனக்கு மைனவியாகப் ேபாகிறவளுமான இங்ேக என்னருேக அம3ந்திருக்கும் இந்தப் ெபண்
உள்ேளயிருப்பைதயும் நான் அம்மணமாக இருப்பைதயும் எண்ணிப் பா3த்து நான் உள்ேள நுைழயத்
தயங்கிய ேபாது யாசகைனத் தவிர ேவறு யாருக்கும் வாசலில் நிற்க ைவத்து
வஸ்திரமளிப்பெதன்பது அப்படி அளித்தவைர நரகத்தில் ெகாண்டு ேச3க்கும் பாவ காrயமாகப்
ேபாகும் என்னும் சாஸ்திர விதிைய எனக்கு ஞாபகப்படுத்திய க்ரூ ெசான்னா3. ேமலும் வள3ந்த
மனிதைனத் தவிர ேவெறந்த உயிrன் நி3வாணமும் ஒரு ெபண்ைண ெவட்கமைடயச்
ெசய்வதில்ைல. அவிழ்த்த உன் ஆைடகைளத் திரும்பத் ெதாடும் கணம் வைர நHயும் மனிதனில்ைல.
குருவின் இந்த ெமாழிகளால் நான் ைதrயமுற்றவனாக உள்ேள நுைழந்து குருவின் ெபண்ணிடம்
லஜ்ைஜப் படாமல் வஸ்திரங்கள் வாங்கிக்ெகாண்டு குளித்து முடித்து ஆகாரமுண்டு கைளப்பு
நHங்கியவனாக என் குருவின் முன் தாழ்ந்த ஆசனத்தில் உட்காரப் ேபாகும் ேபாது அவ3 என்ைனத்
தடுத்து நிறுத்தித் தனக்குச் சமமாக இடப்பட்டிருந்த ஆசனத்தில் என்ைன அமரச் ெசய்து ைகயில்
தாம்பூலத்ைதயும் ேதங்காையயும் ெபாதிந்து அதன்மீ து நHைர வா3த்து தன் ெபண்ைண எனக்கு
ெவற்றியின் பrசாக அளிப்பதாக அறிவித்தா3. பிறகு தன் காது குளிர என் பிரயாண அனுபவங்கைளச்
ெசால்லும்படி என்ைனக் ேகட்டுக் ெகாண்டா3. என்ைனத் தன் மாப்பிள்ைளயாக அவ3 அறிவித்த
530
கணத்திேலேய தன்ைன என் முன் காட்டிக்ெகாள்வைதத் தவி3த்து விட்ட ெவட்கத்தால் சிவந்து
தகித்துக்ெகாண்டிருந்த முகத்ைதயுைடய இந்தப் ெபண்ணும் கதவுகளுக்குப் பின்னிருந்தபடிேய என்
பிரயாண அனுபவங்கைளக் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தாள். பசுவின் பின்ேன புறப்பட்ட முதல்
தினத்திலிருந்து பசு பின் ெதாடரத் திரும்பி வந்த கைடசி தினம் வைரயில் எனக்ேகற்பட்ட விசித்திர
அனுபவங்கைள விலாவrயமாகச் ெசால்லி என் குருவின் காதுகைளயும் மனைதயும்
குளி3வித்ேதன் என்று தனது பால்யகால நிைனவுகைளயும் சாதைனகைளயும் இவ்விதமாகத் தன்
கைத மூலம் நிைனவு கூ3ந்த என் முதி3முப்பாட்டனா3 ெதாட3ந்து ேபசுகிறா3; கனவு என்கிற
அதிசயமான உலகிற்கு ச3வசாதாரணமாகச் ெசன்று வர ஆசீ3வதிக்கப்பட்ட விலங்குகளில்
மனிதைனத் தவிர பிற யாவுேம பிரபஞ்சத்ைதத் தங்களுைடய இருப்பிடமாகேவ (அதாவது
பிறப்பிடமாகேவ) காண்கின்றன என்பைதத் ெதrந்து ெகாண்ட எனக்கு சில ேவைளகளில்
சுயநலமும் மமைதயும் மிக்க மனிதப் பிறவிகளால் இந்த இருப்பிடங்கள் மிருகங்களிடமிருந்து
பலவந்தமாகப் பறித்துக்ெகாள்ளப்பட்டு அைவ விரட்டியடிக்கப்படும்ேபாது ெபாதுவாக என்ன
நடக்கிறெதன்பைதத் ெதrந்து ெகாள்ள ேவண்டுெமன்று ேதான்றவில்ைல. அதற்குள் என்
குருகுலவாசம் முடிந்து என் மைனவியுடன் இந்த நகரம் ேநாக்கி வந்துவிட்ேடன். எந்தக் கல்வியும்
குைறபாடுள்ளதாக முடிந்து ேபாக இப்படி பூ3த்தி ெசய்யப்படாமல் கவனத்திலிருந்து விடுபட்டுப்
ேபாகும் ேகள்விகேள காரணமாக அைமந்துவிடுகின்றன. என் மனதில் ஒருேபாதும் நான்
ேகட்டுக்ெகாண்டிராத இந்தக் ேகள்விக்கான பதிைல அைத அப்படி இத்தைனக் காலமும்
ெபாருட்படுத்தாதிருந்துவிட்டைத நிைனத்து நான் ெவட்கத்தில் புழுங்கிச் சாகும் வணம் ராஜன்
மகளின் படுக்ைகயைறயிலிருந்து ெபற்ேறெனன்பதுதான் நான் ெசால்லிக்ெகாண்டு வரும் இந்தக்
கைத. அந்த வைகயில் கனவுகளின் மீ தான என் இரண்டாம் பிரேயாகத்தில் என்ைனயுமறியாமல்
மீ ந்து ேபான ேதடலின் ெதாட3ச்சியாகவும் இந்தக் கைத அைமகிறது. அப்படியானால் என்
பrட்ைசயில் நான் கடந்து ெசல்ல ேவண்டிய நிைல இன்ெனான்றும் இருக்கிறது. எனில் அது என்
குருைவயும் நான் கடந்து ெசல்ல என்ைன நி3பந்திப்பது அல்லவா, கவனக்குைறவால் நாம்
கற்றுக்ெகாள்ளத் தவறிவிட்ட பாடங்கைளயும் எழுதத் தவறிவிட்ட பrட்ைசகைளயும் காலம்தான்
எப்படி எதி3பாராத இடங்களிலிருந்து எதி3பாராத நப3கள் மூலமாக நமக்கு அறியக் ெகாடுத்து
விடுகிறது.
531
மூ3க்கத்ைதயும் புழுபூச்சிகளின் இயக்கங்கைளயும் தாவரங்களின் சுவாசத்ைதயும் கூட
கட்டுப்படுத்தும் ேபரழகும் ஒளியும் ெகாண்டது. உயிரற்ற ஜடப் ெபாருட்களின் நிைலையக் கூட
கட்டுப்படுத்தும் கைல அவள் கூடப் பிறந்த அதிசயமாக இருக்கிறது. அவள் என்னிடம்
வ3மக்கைலைய பயின்றுெகாண்டிருந்த காலகட்டத்தில் ஒரு நாள் தன் பா3ைவயின் மகத்துவச்
ெசாடுக்கால் கடிைகயின் மணற் ெபாழிைவத் தடுத்து நிறுத்தி விட்டாள். அன்று என் நித்ய
கடைமகளும் உணவு ேவைளயும் படிக்கும் ஏடுகளின் அளவும் உறக்க அளவும் தைலகீ ழாக மாறிப்
ேபாய்விட்டன. இந்த நகரத்திலும் பிற ேதசங்கெளதிலும் அவளுைடய பிரகாசத்திற்கு நிகராக
ெஜாலிக்கும் ஆண்மகன் எங்குேம கிைடயாெதன்று நான் நிச்சயமாகச் ெசால்லுேவன். இத்தைகய
அபூ3வப் ெபண்ணுக்குள்ளும் கூட அவைளயுமறியாமல் வாட்டிக்ெகாண்டிருந்த ஏக்கம் ஒன்று
இருந்து வந்தது. இத்தைன திறைமகள் வாய்க்கப் ெபற்றவளாக தான் இருந்தும் நிகrல்ைலெயன்று
அைனவராலும் ேபாற்றிப் புகழப்படுகிறவளாக தான் இருந்தும்கூட தகப்பன் தன் சுக்கிலத்தின்
இன்ெனாரு துளிக்கு இவள் ஈடானவள் அல்ல என்கிற எண்ணத்தினாலன்ேறா ஆண்வாrசு ேவண்டி
ெதாட3ந்து யாகங்கள் ெசய்துவருகிறாெரன்கிற எண்ணம் அந்தப் ெபண்ணின் மனைத
அவைளயுமறியாமேலேய வாட்டி வைதத்துக் ெகாண்டிருந்தது. இருபத்திரண்டு ராஜன்களுக்குrய
கல்விையத் தன் யவ்வனப் பருவத்துக்குள் கைரத்துக்குடித்திருந்த அவளுக்ேகா தன் மனைத
அrத்துக்ெகாண்டிருந்த குைற இன்னெதன்று ெதளிவாக விளங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல.
ெபண்ணால் சாதிக்க முடியாத ஏேதா ஒன்று ஆண் பிறப்பிடம் விஞ்சி நிற்கிறெதன்பதாக ஒரு பிரைம
அவைள முழுவதும் ஆட் ெகாண்டுவிட்டது. இந்தப் பிரைம இரவுகளில் தூக்கத்தினுள்
தூக்கமின்ைமயாகவும் பகல்களில் வித்ைதகளினுள் மயக்கமாகவும் மாறி அவைள அைலக்கழித்து
வந்தது. கிட்டத்தட்ட இேத சமயத்தில்தான் யவ்வனமும் ராஜன் மகளின் கன்னியுண3வுகைள
உண்ைமயில் துயரம் மிக்கதும் கிலிெகாள்ளச் ெசய்வதுமான ஒரு காட்சிைய முன்னிறுத்தி
மல3த்திவிட்டது. இதில் வியப்பைடய ஏதுமில்ைல. ஒரு கன்னிப் ெபண்ணின் இைண ேதடும்
உண3வுகள் எப்ேபாது எங்ேக யாரால் அல்லது எதால் தட்டி எழுப்பப்படும் என்பைத யாராலும்
ெசால்ல முடியாெதன்கிறது காம சாஸ்திரம். ஒரு பூவின் விகசிப்பு அல்லது ெதன்றலின் வருடல்
அல்லது இரவின் தனிைம அல்லது யாழின் இைசெயாலி அல்லது ஒரு சக ெபண்ணின் ஸ்பrசம்
ேபாதும் இைவகளல்லது ஒரு சிறு பறைவயின் மரணம் ேநாயால் ெபாலிவிழந்த உடல் கண்ண3H
குமுறும் கண்கள் என்று இைவகூட ஒரு புஷ்பவதியின் இைண ேதடும் ேவட்ைக அவளுக்குள்
கிளந்ெதழக் காரணமாய் அைமந்து விடக்கூடும். யவ்வனம் என்பது ஒரு பருவமாக மட்டுமன்றி
அந்தக் காலத்தில் அவளுைடய பா3ைவயாகவும் அைமந்துவிடுகிறது. அது அவைளத் தHண்டும்
எைதயும் ஆண் தன்ைம உைடயதாக மாற்றிக் காட்டி அவைல மகிழ்விக்கிறது. ேமலும்
கனவுகளுக்குச் சற்றும் குைறயாத விேனாதத் தன்ைமையயும் புதி3க் குணத்ைதயும் யதா3த்தத்தில்
ஏற்றி விைளயாடிக்ெகாண்ேட இருக்கிறது. இதனால் யவ்வன ஸ்தHrகளுக்கு கண்ெணதிேர நிகழக்
கண்ட உண்ைம சிலசமயம் கனவின் மிச்சமாகவும் கனவின் விேனாதம் பல சமயங்களில்
கண்ெணதிேர நடந்த உண்ைம ேபாலவும் எண்ணிக் குழம்பும் மயக்கம் உண்டாகிறது. ராஜனின் ெபண்
விஷயத்திலும் ஒரு நம்பற்கrய நிஜம் கனவுக்கு ஒப்பான புைகப் பrமாணத்துடன் நிகழ்ந்து
அவைளக் குழப்பிவிட்டுவிட்டது. இது மாதிrயான நிஜம் லட்சத்தில் ஒரு ெபண்ணின் கண்முன்
லட்சத்தில் ஒரு தடைவதான் ேதான்ற முடியும். ஆக தகப்பனின் யாகங்களால் விைளந்த
532
வியாகூலமும் யவ்வனப் பருவத்தின் இைண ேதடும் விருப்பமும் பல மாதங்களுக்கு முன்பு ஒரு
நாள் இரவு கண்ட காட்சியால் ஒன்ேறாெடான்று கலந்து குழம்பிப் ேபாய்விட்டன என்பதுதான் ராஜன்
மகைளப் பற்றிக் ெகாண்ட விேனாதமான ேநாய். அந்தக் காட்சிைய அவள் பா3த்தது தூக்கமும்
விழிப்புமற்ற மயக்க நிைலயில் ஒேர ஒரு நாள் இரவில்தான், ஆனால் அது நடந்து
ெகாண்டிருந்தேதா ராஜ குடும்பத்தின் பல தைலமுைறக் காலமாக. அதன் பன்னிெரண்டாம்
தைலமுைறயில் அது ச3வசாதாரண காட்சியாக இருந்தது. பதின்மூன்றாம் தைலமுைறயின்
துவக்கத்தில் அது அrதான காட்சியாகி அத்தைலமுைறயின் முடிவுக்குள் எங்கும் காணேவ
முடியாத காட்சியாகி மைறந்து ேபானது. அதற்குப் பிறகு அது இந்நகரத்தின் ஞாபகத்திலிருந்து
வழக்ெகாழிந்து ேபான பண்ைடய கைதயாக மாறிவிட்டது. அதன் வாசைனேயா தைலமுைறகைளக்
கடந்து வந்துெகாண்டிருந்தது. ராஜ குடும்பத்தின் ேகாத்திரக் கண்ணிையப் ேபாலவும் அதன்
குருதிேயாட்டத்ைதப் ேபாலவும் அந்த வாசைன ஒவ்ெவாரு காலகட்டத்தினூடாகவும் ரகசியமாகக்
கடத்தப்பட்டுக்ெகாண்ேட வந்தது. ராஜதானியின் அத்தைன ெதருக்களிலும் யா3 கண்களுக்கும்
புலப்படாத புைக வடிவமாக அந்தக் கைத - புலியும் முயலும் ஒேர நH3ச்சுைனயில் அருகருேக நH3
அருந்தி மக்கேளாடு மக்களாகக் கலந்து வாழ்ந்து வந்த அந்தப் பண்ைடய கைத - நகரத்தின்
புழுதிேயாடு புழுதியாகச் சுழன்று சுவ3கெளங்கும் பட3ந்து ஊடுருவி நிற்கிறது. அது ேவெறங்கும்
ேபாகவும் முடியாது. என்பதுதான் உண்ைம. பதின்மூன்றாம் தைலமுைறக்கு முன்பு வைர பிரசித்தி
ெபற்றதாயிருந்த பிற தைலமுைறகளின் ரகசியமாம் அந்த அபூ3வக் காட்சிையத்தான் பல
மாதங்களுக்கு முன் ஓrரவில் இளவரசி தன் தூக்கக் கலக்கத்தில் கண்டாள். ஆம். அவள் கண்டது
கானகத்தின் விைரக்கும் குளிrல் மரத்துப் ேபான ஞாபகங்களின் ேதாலுக்கு இதம் ேதடி திறந்திருந்த
சாளரத்தின் வழிேய தினமும் உள்ேள குதித்து பதின்மூன்றாம் தைலமுைறயில் படுக்ைகயைறயாக
மாற்றப்பட்ட தன் பைழய கடம்ப விருட்சத்தின் உச்சிக்கிைளயில் மாய உருவமாகத் தன்ைன
மைறத்துக்ெகாண்டு மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்து வந்த ஒரு காட்டு மிருகத்தின் ஆத்மாைவ தன் கானக
வாழ்வின் நிைனவுகைள உட்ெகாண்ேட உயி3த்துக்ெகாண்டிருந்த அது ஒரு கிழட்டு வrப்புலி. பத்து
தைலமுைறக் காலமாக அங்ேக துயின்ற எவருைடய கண்கைளயும் உறுத்தாமல் யாருைடய
கனவுகளுக்கும் காரணமாகாமல் அவ3களின் இைணப்பைறக் கட்டிலுக்கடியில் பூ3வ
வாசைனயுடன் தன் இரவுகைளக் கழித்துக்ெகாண்டிருந்தது. அந்த கைதப்புலி. மதுரமான ெதன்றலின்
வடிவத்தில் அைத முதன்முதலில் பா3த்தவள் ராஜனின் ெபண் தான். அது முக்தியுறும் காலம்
அப்ேபாதுதான் கனிந்தது என்பதும் ராஜன் மகளின் கண்களிலிருந்து எதுவும் தப்ப முடியாது
என்பதும்தான் அதற்குக் காரணம். பா3ைவயால் ஜடப் ெபாருள்கைளக் கூட வசியம் ெசய்யும்
அற்புதப்ெபண் அவள். இரவுகளின் நிழலாகவும் பகல்களில் புழுதியாகவும் இந்நகரத்தின்
ெதருக்களில் திrந்து பதின்மூன்றாம் தைலமுைற நிைனவுகளின் எச்சமாக உயி3 வாழ்ந்து
ெகாண்டிருந்த கைதப் புலியின் புைக வடிவம் அவள் கண்களுக்குப் புலப்படும்படித் தன் ரகசியத்ைத
இழந்து ேபானெதன்பதில் ஆச்ச3யப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்ைல. அந்தப் புலி இனித் திரும்பி அந்தப்
படுக்ைகயைறக்கு வரப் ேபாவதுமில்ைல. அைமதியுறாமல் அைலந்து ெகாண்டிருந்த அதன் ஆயுள்
ராஜனின் ெபண்ணின் பா3ைவயில் உைறந்து உைடந்து விட்டது. தைலமுைறக் காலங்களாக அது
ெபறக் காத்திருந்த முக்தி அதற்கு இந்ேநரம் கிட்டியிருக்கும். அரண்மைனப்
படுக்ைகயைறயிலிருந்து விரட்டப்பட்ட மூன்றாம் நாள் பின்னிரவின் உைறய ைவக்கும் குளிருக்கு
533
தைலமுைறக் காலங்களாகப் பழக்கப் பட்டிராத அந்தக் கைதப்புலியின் ஆத்ம நாளங்கள் சுருங்கி
இறுகி அதன் ஞாபகத் துடிப்ைபக் கவ்விப் பிடித்து இயங்க விடாமல் நிறுத்தியிருக்கும். ஆனால்
சைபேயாேர கிழட்டுவrப்புலி ஒன்றல்ல. இன்னும் ஓராயிரம் காட்டு விலங்குகள் இந்த
ராஜ்ஜியெமங்கும் சாமான்ய3களின் சுவாசத்தில் கைதகளாக மனித3கேளாடு மனித3களாகப்
புழங்கிய ெபான்னான நாட்களின் வாசத்ைத விட்டகல முடியாமல் புைக வடிவமும் பாகு ேபால்
இனித்த மனதும் ெகாண்டைவகளாகச் சுற்றியைலந்து ெகாண்டிருக்கின்றன. இந்நகரத்ைதத் தங்கள்
கனவுகளில் உருவாக்கிச் சுழற்றிக்ெகாண்டிருக்கின்றன. இன்று இைத இங்ேக
ெசவிமடுத்துக்ெகாண்டிருப்ேபாைரயும் அவ3களின் மூதாைதய3கைளயும் இனி பிறக்கப் ேபாகும்
வாrசுகைளயும் தங்களின் பளிங்கு விழிகளால் ஆ3வத்துடனும் வாஞ்ைசயுடனும் ஏக்கத்துடனும்
உற்றுப் பா3த்தபடி படுக்ைகயைறச் சுவ3களுக்குள் தங்கைள மைறத்துக் ெகாண்டிருக்கின்றன.
அவற்ைறத் தூல உருவமாகக் கண்டு அவற்றுக்கு முக்தியளிக்கும் பா3ைவெயாளி ெகாண்ட ெபண்
மகவுகள் இந்த ராஜ்ஜியம் எங்கிலும் பிறந்து ெசழிக்கட்டும் என்று ராஜன் முன்னிைலயிேலேய நான்
ஆண்டவைனப் பிரா3த்திக்கிேறன்.
534
ேதாழிப் ெபண்ணின் கட்டிலுக்கடியில் தன்ைனக் குறுக்கிக்ெகாண்டு நித்திைர ெசய்யும் வழக்கம்
உைடயது அந்த மாயப்புலி. அன்றும் அதுேவ நடந்தது. தன் இைணக்காகக் கண்கைள மூடியபடிேய
சயனித்திருந்த ராஜனின் ெபண்ணும் சற்று ேநரத்தில் அந்த அைமதியுடேனேய உறங்கிப்
ேபாய்விட்டாள். ராஜனின் ெபண் அைரகுைறத் தூக்கத்தில் கண்ட காட்சி ஒரு வரேவற்பைறக்
காட்சியின் சாதாரணத்துவத்துடன் அவள் மூைளயின் ஞாபகப் ெபாறியிலிருந்து நழுவி
கனவுகளுக்குள் இறங்கிவிட்டது. அேதசமயம் திருப்திப்படுத்தப்படாத விரகம் முழுவதுமாக
விழித்துக்ெகாண்டுவிட்டது. முற்றிலும் விழிப்பு நிைலயில் அைமதியுறாத புலியின் ஆன்மாைவ
அவள் கண்டிருப்பாேளயானால் மீ ண்டும் கண்கைளத் திறந்து அைதத் ேதடியிருப்பாள். முற்றிலும்
விழிப்பு நிைலயிலிருக்கும் ஒரு மனித உயிrன் பா3ைவயில் படாமல் பரம்பைரகைளத் தாண்டிய
அந்தப் புலிேயகூட ஒருேவைள ெதாட3ந்து தன் இருப்ைபக் கைதகளில் மட்டுேம உறுதி ெசய்தபடி
இன்றும் அேத அைறயில் பிறரறியா வண்ணம் துன்புறும் ஆன்மாவாகத் தன்ைன
நHடித்துக்ெகாண்டிருக்கும். ராஜன் ெபண்ணின் விேனாதக் கனவுக்குக் காரணமான அந்நிகழ்ச்சியும்
அவள் பிரக்ைஞயின் ேமல் மட்டத்திேலேய உைடந்து சிதறியிருக்கும். இன்று இந்தக் கைதக்கும் என்
கீ 3த்திக்கும் சந்த3ப்பேம கிைடத்திருக்காது. அல்லது குைறந்தபட்சம் மறுநாள் காைலயில்
சாளரத்தின் கீ ேழ தைரயில் ஊ3ந்து ெசல்லும் இரண்டு காலடிச் சுவடுகைள அவள்
பா3த்திருக்காவிட்டாலாவது எல்லா யவ்வன ஸ்தHrகளின் கனவுகைளயும் ேபால அவள் கனவும்
தன்ைனச் சல்லாபிக்கும் ஆண் இைணக்குக் காத்திருக்கும் ேவட்ைகயுடனாவது முடிந்திருக்கும்.
ஆனால் முக்தி ேவண்டி தைலமுைறக் காலங்களாக அைலந்து ெகாண்டிருந்த வனவிலங்கின்
ஆன்மாைவ அைமதிப்படுத்தும்படி விதி அவளுக்குக் கட்டைளயிட்டிருந்ததால் மறுநாள் காைலயில்
படுக்ைகயைறயின் உள்பக்கத்தில் சாளரத்தின் கீ ேழ தைரயில் மனிதப் பா3ைவ பட்ட
கணத்திலிருந்ேத தன் எைடையயும் நிழைலயும் திரும்பப் ெபறத் துவங்கி விட்ட புலியின் ஒரு
ஜைதக் காலடிச் சுவடுகைள ராஜன் மகள் பா3த்தாள்.
535
பின்கால்களின் இரண்டு தடங்கள் மட்டுேமதான் எப்ேபாதும் பிற3 கண்களுக்குக் காணக் கிைடக்கும்.
அப்படிக் காணக் கிைடத்த ஒரு ஜைதக் காலடிச் சுவடுகளால்தான் ராஜனின் ெபண் ெவகுவாக
ஈ3க்கப்பட்டாள். ஆம் ஈ3க்கத்தான் பட்டாள். அவள் அவற்ைறக் கண்டு குழம்பிப்ேபாகவில்ைல.
அதி3ச்சியைடயவில்ைல. நழுவிக் கனவுகளுக்குள் இறங்கிவிட்ட முந்ைதய இரவின் காட்சிைய
அந்தச் சுவடுகள் அவள் நிைனவுக்கு மறுபடி ெகாண்டு வரவுமில்ைல. அது மனிதக் காலடிச்சுவடுகள்
இல்ைலெயன்பது அவளுக்குத் ெதrந்திருந்தது. ஆனால் முன்ெனப்ேபாதும் வனவிலங்குகைள
அவள் ேநrல் கண்டவளில்ைலயாதலால் வட்ட வடிவமான கால் தடங்கைள இன்னெதன்று
அவளால் விளங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. அைவ சுவற்றின் ஓரமாகப் பயணப்பட்ட விதம்
மட்டுேம அந்தப் ேபைதப் ெபண்ைண வியப்பிலாழ்த்தி அவள் கவனத்ைதச் சுண்டி இழுக்கப்
ேபாதுமானதாயிருந்தது. அந்தக் காலடிச் சுவடுகள் எந்தக் காரணத்துக்காகவும் அைறச் சுவற்றின்
அண்ைமைய விட்டு அப்பால் நக3ந்து ெசல்லவில்ைலெயன்பேத அவள் வியப்புக்குக் காரணம்.
அதன் வழியில் சுவேராரமாகக் குறுக்ேக நின்ற ஆளுயர அலங்காரப் பூக்குவைளயின் உட்பக்கத்
தைரயில் அந்தச் சுவடுகள் பதிந்திருந்தன. ராஜன் மகள் தினமும் பா3த்துச் சிங்காrத்துக்ெகாள்ளும்
பளிங்கு ஆடியின் வட்டப் பரப்பின் நடுவில் சுவாசக் காற்றின் ஈரம் உலராத ஆவி அதன் இரண்டு
பக்கங்களிலும் படிந்திருந்தது. ெபrய சிமிழ்களுக்குள் ஏற்றி ைவக்கப்பட்டிருந்த இரவு விளக்கின்
ேமல்நுனி இைணப்பைறயிருந்த திைச ேநாக்கிேய குவித்து அழுத்தப்பட்டிருந்தது. எந்தப்
ெபாருைளயும் ஒரு தைடெயன்று மதிக்காது அவற்ைற ஊடுருவிக் கிடக்கும் அதிசயிக்கத்தக்க
சுவடுகைளப் பதிக்கும் பாதங்கள் யாருக்குச் ெசாந்தமானதாயிருக்க முடியும். காற்ைறயும்
ஒளிையயும் தவிர ேவறு யாருக்கு இப்படித் தன் அைறயினுள் உலாவிச் ெசல்லும் ைதrயமும்
லாவகமும் ைகவர முடியும். ெதன்றேலா அல்லது நிலேவாதான் தன் அைறயினுள் அன்று இரவு
அப்படி நடந்து ேபாயிருக்க ேவண்டுெமன்று ராஜனின் ெபண் நிைனத்துக்ெகாண்டுவிட்டாள். அந்த
அளவில் அவளுைடய பருவம் நிஜத்தில் அவள் கண்ட காலடிச் சுவடுகளுக்ேகற்ப பிரகிருதியின்
அம்சங்கைளக் குைழத்து ஒரு ேபரழகனின் உருவத்ைத வைரந்து அவைன அவள் கனவுகளில்
நடமாடவும் அனுமதித்துவிட்டது. அவன் தன்ைனக் கூடாமல் விலகிப் ேபானதற்கான ஒரு
காரணத்ைதயும் அவள் ஆழ்மனம் கற்பித்துக்ெகாண்டுவிட்டது. அவள் துயரத்தின் பளுவும்
தாபத்தின் ெவம்ைமயும் பீறிடும் சில பாடல் வrகைள இயற்றியிருக்கிறாள். அந்தப் பாடல் வrகள்
கால்சுவடுகைளப் பா3த்த கணத்திேலேய ராஜன் மகளின் மனதில் எழுந்திருக்க ேவண்டும்.
விேனாதச் சுவடுகைளப் பா3த்த மாத்திரத்தில் பயந்துேபாய் அலறி மற்றவ3கைளயும்
கலவரப்படுத்தாமல் அவற்ைற ஆராயப் புகுந்தது அவளுைடய பிறவி விேவகத்தின் சிறப்ைபக்
காட்டுகிறெதன்றால் அவற்றால் ஈ3க்கப்பட்டு அவள் உடேன இயற்றிய பாடல் வrகேளா
வித்ைதகளில் அவளுக்கிருந்த பாண்டித்யத்ைதக் காட்டுகிறது. தான் இயற்றிய வrகளின் சந்த
நயத்திலும் கற்பைன வளத்திலும் தாேன ஈ3க்கப்பட்ட ராஜனின் ெபண் பிறகு எப்ேபாதுேம அவற்ைற
முணுமுணுத்துக்ெகாண்டிருக்கத் தைலப்பட்டாள். இைத நான் எப்படி அறிந்ேதெனன்றால் என்னிடம்
வித்ைத கற்றுக்ெகாள்ள வந்த நாட்களிலும்கூட அந்தப் பாடல் வrகள் அவள் பிரயாைசயின்றிேய
அவள் வாயிலிருந்து ெபருகி வழிந்துெகாண்டிருந்தைத நான் கண்டிருக்கிேறன். ஆனால் அது
அவைள பீடித்திருந்த விேனாத ேநாயின் ெவளிப்பாேட என்பைத அப்ேபாது நானும்
அறிந்ேதனில்ைல. தான் இயற்றிய பாடல் வrகைளத் தன் குரலாேலேய பாடித் தன்
536
ெசவிகளாேலேய நுக3ந்து அவற்ைறேய உண்ைமெயன நிைனக்கும் பிரைம வயப்பட்டு அைவ தன்
கனவுகள் வைர புைரேயாடும்படி விட்டு விட்டதானது அனுபவத்தாலன்றி ெவறும் ஏட்டுப்படிப்பால்
பக்குவப்படுத்த முடியாத அவளுைடய பதின்பருவத்தின் பலவனத்தால்
H விைளந்தது. தாேன
நி3மாணித்த கனவுலகில் தன் நண்பேனாடு கூடி விைளயாடிக் களித்துக்ெகாண்டிருந்த
ேநரங்களிலும் இந்தப் பாடலின் வrகள் பின்னணியாக அவள் நாபியிலிருந்து ஒலித்தபடிேய
இருப்பைத நான் முதல் நாளிரவு ேகட்ேடன். தூங்கும் ேவைளகளில் ராஜனின் ெபண் முணுமுணுத்த
பாடல் வrகைள விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்த கனவுப்ெபண் தன் ெசவிகளால் நுக3ந்தவாேற
இருக்கும்படியானது. திரும்பத் திரும்ப பாடப்பட்ட இந்த வrகள்தான் ெபண்ைமயின் இயல்பான
தவிப்ைபச் சிறிதுசிறிதாக ஒரு விேனாதமான ேநாயாக மாற்றி விட்டன.
ெயன்ப ெததனால்
ஒளியின் சுவாசமாய்
நானில்ைலெயன்பது
ெமதனால்.
அதனால்
இந்த இரெவன்ைன
ேமலும் அதனால்
ேராகியிடம் மல3களுடன்
537
ேநாையயும் விட்டுச் ெசல்லும்
538
முதி3முப்பாட்டனாrன் துயரம் ேதாய்ந்த முணுமுணுப்ைப பலகாத தூரம் பரந்திருந்த
ஜனசமுத்திரத்தின் கைடசி மனிதனுங்கூட ெதளிவாகக் ேகட்டாெனன்கிறது கைத: இருபத்திரண்டு
ஆண்கைள ஈடு ெசய்யும் வலிைமயும் ேபரழகும் ைதrயமும் கவ்வி ஞானமும் ெகாண்ட ஒரு
யவ்வனப் ெபண் தாெனாரு குரூபிையேயா ேராகிையேயா ேச3வதற்ேக தகுதியானவள் என்று
நம்பும் விேனாத ேநாய் பீடித்தைலந்த பrதாபத்ைதப் பிரபஞ்சத்ைதக் கருவைறயாகத் தங்கள்
கனவில் கண்டு அதனுள் தங்கைளப் பாதுகாப்பாகச் சுருட்டிக்ெகாண்டிருக்க விரும்பும்
விலங்குகளின் அைமதியுறாத ஆவிகள் ெவட்டப்பட்ட விருட்சங்களின் இறந்து ேபான காற்ைறச்
சுமந்தபடி அைலந்து திrயும் ெதருக்கைளயுைடய இந்த நகரத்ைதத் தவிர ேவெறது உருவாகியிருக்க
முடியும்.
539
மr என்கிற ஆட்டுக்குட்டி - பிரபஞ்சன்
"தமிழ் சா3… அந்த அற்புத மrக்கு டி.சி ெகாடுத்து அனுப்பிடலாம்னு ேயாசிக்கேறன்." என்றா3
எச்.எம்.
தினத்தாைள மடித்து ைவத்து விட்டு, அந்த அற்புத மrயின் முகத்ைத மனசுக்கு ெகாண்டுவர
முயற்சித்ேதன். வந்துவிட்டாள். எப்ேபாதும் சுயிங்கம் ெமல்லுகிற, அப்படி ெமல்லுவதன் மூலமாக
இந்தப் பள்ளிக்கூடம், அதன் ஆசிrய3கள், மாணவ3கள், மாணவிகள், சட்டதிட்டங்கள், ஒழுங்கு
விதிகள் எல்லாவற்ைறயும் அலட்சியப்படுத்துகிற, 'நான் உங்கைளெயல்லாம் ஒரு ெபாருட்டாகேவ
நிைனக்கிறதில்ைல. நHங்கெளல்லாம் எனக்கு ப்பூ…' என்கிற முகபாவமும் திமி3த்தனமும் ெகாண்ட
ஒரு சண்ைடக்கார மாணவி என் நிைனவுக்கு வந்தாள். எனக்கும் அவள் மாணவி தான்.
"உம். நHேர ெசால்கிறH3 பாரும்." என்று ெசால்லிவிட்டு இரண்டாள் ேச3ந்து தூக்க ேவண்டிய
வருைகப் பதிவு rஜிஸ்டைரயும், இன்னும் இரண்டு மூன்று ஃைபைலயும் தூக்கி என் முன் ேபாட்டா3.
540
"பாரும். நHேர பாரும். ேபான ஆறு மாச காலத்திேல எண்ணிப் பன்னிரண்ேட நாள் தான்
ஸ்கூலுக்கு வந்திருக்கிறாள். வட்டுக்கும்
H மாசம் ஒரு கடிதம் எழுதிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டுதான்
இருக்ேகன். ஒரு பூச்சி, புழு இப்படி எட்டிப் பா3த்து, அந்த கடுதாசிேபாட்ட கம்மனாட்டி யாருன்னு
ேகட்டுச்சா? ஊகூம். ச3தான் ேபாடா நHயுமாச்சு உன் கடுதாசியுமாச்சுன்னு இருக்கா அவள். சr
ஏதாச்சும் ெமடிக்கல் ச3டிபிேகட் ேகட்டு வாங்கிச்ேச3த்துக்கலாம்னா, வந்தால்ல ேதவலாம். நம்ம
டி.இ.ஓ மாதிrயில்ல ஸ்கூலுக்கு இஷ்டப்பட்டால் வருகிறாள். வந்தாலும் ஸ்டூடண்ட் மாதிrயா
வ3றாள்? ேச…ேச…ேச… என் வாயாேல அத எப்படிச் ெசால்றது? ஒரு பிரஞ்சு ைசக்கிள்ேள,
கன்னுக்குட்டி ேமேல உட்கா3ந்து வ3ற மாதிr பாண்ட் ேபாட்டுக் ெகாண்டு வ3றாள்.
பாண்டுங்காணும்… பாண்ட்! என்ன மாதிr பாண்ட்டுங்கறH3? அப்படிேய 'சிக்'குன்னு பிடிச்சிக்கிட்டு,
ேபாட்ேடாவுக்கு சட்டம் ேபாட்ட மாதிr, அதது பட்பட்டுன்னு ெதறிச்சுடுேமான்னு நமக்ெகல்லாம்
பீதிைய ஏற்படுத்தற மாதிr டிரஸ் பண்ணிட்டு வ3றாள். சட்ைட ேபாடறாேள, ேமேல
என்னத்துகுங்காணும் இரண்டு பட்டைன அவுத்துவிட்டுட்டு வ3றது? அது ேமேல சீயான்பாம்பு
மாதிr ஒரு ெசயின். காத்தாடி வால் மாதிr அது அங்கிட்டும் இங்கிட்டும் வைளஞ்சு வைளஞ்சு
ஆடறது. கூட இத்தினி பசங்க படிக்கறாங்கேளன்னு ெகாஞ்சமாச்சும் உடம்பிேல ெவக்கம் ேவணாம்?
இந்த இழெவடுத்த ஸ்கூல்ேல ஒரு யூனிபா3ம், ஒரு ஒழுங்கு, ஒரு மண்ணாங்கட்டி, ஒரு
ெதருப்புழுதி ஒன்றும் கிைடயாது. எனக்கு ெதrயுங்காணும்… நH3 அைதெயல்லாம் ரசிச்சிருப்பீ3!"
"சா3…"
"ஓய் சும்மா இருங்காணும். நாப்பது வருஷம் இதுல குப்ைப ெகாட்டியாச்சு. ஐ ேநா ஹ்யூமன்
ைசக்காலஜி மிஸ்டல் டமிள்! தமிழ்சா3, எனக்கு மனத்தத்துவம் ெதrயும்பா. உமக்கு என்ன வயசு?"
"இருபத்ெதான்பது சா3!"
"என் ச3வேஸ
H நாற்பது வருஷம்."
541
ஒரு நாள் ேபானாப் ேபாவுதுன்னு நம்ம ேமேல இரக்கப்பட்டு ஸ்கூலுக்கு வந்தாேள அப்ேபா, அவள்
ஒரு நாள்ேல, ஆறு மணி ேநரத்துக்குள்ளாேற-ஹா3ட்லி ஸிக்ஸ் அவ3ஸ் சா3- என்ன என்ன பண்ணி
இருக்காள் ெதrயுமா? யாேரா நாலு தடிக்கழுைதகேளாட - நHங்கள்ளாம் ெராம்ப ெகௗரவமா
ெசால்லிப்ேபேள பிரண்ட்ஸ் அப்படீன்னு - நாலு தடிக்கழுைதங்கேளாட ஸ்கூல் வாசல்ேல சிrச்சு
ேபசிட்டு இருந்திருக்காள். நம்ம ஹிஸ்டr மகாேதவன் இருக்ேக… அது ஒரு அசடு. நம்ம ஸ்கூல்
வாசல்ேல, நம்ம ஸ்டூடண்ட் இப்படி மிஸ்பிேஹவ் பண்ணறாேளன்னு அவ கிட்ட ேபாய் "இப்படி
எல்லாம் பண்ணக்கூடாது அற்புத மr, உள்ள வான்னு கூப்பிட்டு இருக்கான். அவள் என்ன
ெசான்னாள் ெதrயுமா?
"ெசால்லுங்க சா3"
542
”சா3... உங்க ெபாண்டாட்டிேயாட நHங்க படுக்கறது இல்ைலயான்னு ேகட்டுவிட்டாள். பாவம்!
நம்ம பி.டி. பத்மநாபன் lவு ேபாட்டு விட்டு ேபாய்விட்டான். முடியாதுப்பா முடியாது. நானும் நாலு
ெபத்தவன். இந்த ராட்சஸ ெஜன்மங்கைளெயல்லாம் வச்சிக்கிட்டு, இரத்தக் ெகாதிப்ைப
வாங்கிக்கிட்டு அல்லாட முடியாதுப்பா. அந்தக் கழுைதையத் ெதாைலச்சுத் தைலமுழுகிட
ேவண்டியதுதான்.”
***
நமக்ெகதுக்கு என்று என்னால் இருந்து விட முடியாது. அது என் சுபாவமும் இல்ைல.
அத்ேதாடு, அந்த மr என்ற ஆட்டுக்குட்டி, ஒரு சின்னப்ெபண். அப்படி என்ன ெபரும் பாவங்கைளப்
பண்ணிவிட்டாள்? அப்படிேயதான் இருக்கட்டுேம. அதற்காக அவைளக் கல்ெலறிந்து ெகால்ல நான்
என்ன அப்பழுக்கற்ற ேயாக்கியன்?
என் வட்டுக்கு
H ெராம்ப தூரத்தில் இல்ைல அவள் வடு.
H ரயில் நிைலயத்துக்கு எதிேர இருந்த
வrைச வடுகளில்,
H திண்ைண ைவத்த, முன்பகுதி ஓடு ேபாட்டு, பின் பகுதி ஒட்டிய பழங்காலத்து வடு
H
அவளுைடயது. விளக்கு ைவத்த ேநரம். திண்ைண புழுதி படிந்து, ெபருக்கி வாரப்படாமல் கிடந்தது.
543
உள்ேள விைல மதிப்புள்ள நாற்காலிகள் ேசாபாக்கள் இருந்தன. ஆனாலும் எந்த ஒழுங்கும் இன்றிக்
கல்யாண வடு
H மாதிr இைரந்து கிடந்தன.
“மr,” என்று நான் குரல் ெகாடுத்ேதன். மூன்று முைற அைழத்தபிறகுதான், “யாரு?” என்று
ஒரு குரல் உள்ளிருந்து வந்தது. கைலந்த தைலயும், தூங்கி எழுந்த உைடச் சுருக்கங்கேளாடும்,
சட்ைடயும் ைகலியுமாக ெவளிப்பட்டாள் மr.
544
“வடா
H சா3 இது....? வடுன்னா
H அப்பா, அம்மா இருக்கணும். அப்பா எப்பேவா ேபாயிட்டா3.
ேபாயிட்டாருன்னா ெசத்துப் ேபாயிடேல. எங்கைள விட்டு விட்டு ேபாயிட்டா3. அம்மா என்ைனச்
சுத்தமாக விட்டுடைல. அப்பப்ேபா நாங்க சந்திக்கிேறாம். சமயத்திேல இரண்டு நாளுக்கு ஒரு முைற
நாங்க பா3த்துக்ெகாண்டால் அது அதிகம். அதனால்தான் இது வடான்ேனன்.
H எனக்கு ஏேதா
லாட்ஜிேல தங்கற மாதிr ேதாணுது.”
”சாப்பாெடல்லாம் எப்படியம்மா?”
545
“நான் யாருக்காக சா3 படிக்கணும்?”
“உனக்காக,”
“ப்ச்!” என்றாள் அவள். இதற்கு ேமல் எதுவும் ேபசக்கூடாது என்று எனக்குத் ேதான்றியது.
“வா.”
அப்ேபாதுதான் பூத்த ஒரு பூ மாதிr, மைழயில் நைனந்த சாைல ஓரத்து மரம் மாதிr, ஓைடக்
கூழாங்கல் மாதிr, ெவளிப்பட்டாள் மr. ேபண்ட்தான் ேபாட்டிருந்தாள். சட்ைடைய டக்
பண்ணியிருந்தாள். அழகாகேவ இருந்தது அந்த உைட. உடம்புக்குச் ெசௗகrயமானதும்,
ெபாருத்தமானதும்தாேன உைட.
546
“ஸ்மா3ட்!” என்ேறன்.
நான் நடுவிலும், இரண்டு புறமும் இருவருமாக, நாங்கள் நடந்ேத ெகாஞ்ச தூரத்தில் இருந்த
கடற்கைரைய அைடந்ேதாம்.
“இருக்கட்டுங்க்கா.”
547
சாம்பாரும் கத்தrக்காய் கறியும்தான். மத்தியானம் வறுத்த ெநத்திலிக் கருவாடு இருந்தது.
*****
“ஏம்மா... ைசக்கிள்ேள ஊைரச் சுற்றுகிற ெபண் நH. இங்ேக இவளுக்கு ெவங்காயம் நறுக்கித்
த3றிேயா?” என்ேறன்.
“இதுதான் சா3 த்rல்லிங்கா இருக்கு. கண்ணிேல நH3 சுரக்கச் சுரக்க ெவங்காயம் நறுக்கிறது
பயங்கரமான எக்ஸ்பீrயன்ஸ்.” என்றாள். ஐேயா இந்தப் பயங்கரேம!
“சத்தியமாகக் கிைடயாது.”
548
ெகாஞ்ச ேநரம் அைமதியாக இருந்துவிட்டு அவள் ெசான்னாள்.
“ஏன் சா3 - ெகட்டுப் ேபானவள்னு எல்ேலாரும் ெசால்கிற என்ைன எதுக்கு உங்க வட்டிேல
H
ேச3த்து, ேசாறும் ேபாடறHங்க?”
சிrப்புத்தான் வந்தது.
549
“உனக்ேக அது ேதாணனும்னுதாேன நான் காத்திருக்ேகன். அதனாேல என்ன? ஒன்றும்
முழுகிப் ேபாய்விடவில்ைல. இன்ைனக்குப்புதுசா ஆரம்பிப்ேபாம். இன்ைனக்குத்தான் ெடன்த்
கிளாஸ்ேல நH ேச3ந்தன்னு வச்சுக்க. நாைளயிேல3ந்து நாம் ஸ்கூலுக்குப் ேபாேறாம்.” என்ேறன்.
550
பூைனகள் இல்லாத வடு
Y - சந்திரா
551
அழகாயிருந்தது. ேமளக்கார3கள் காருக்கு முன்னால் நின்று வாசிப்ைப ஆரம்பித்தா3கள். ‘ெசவ்வந்தி
பூ முடிச்ச சின்னக்கா’ பாட்டு ஒலிெபருக்கியில் வாசிப்ைப மீ றி ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. திடீெரன்று
ஒலிெபருக்கியின் சத்தம் நின்றுவிட்டது.
552
யூனிபா3ம் ேபாட்டிருந்தாள். அவள் ஆம்பளப் ைபயன் சட்ைட ேபாட்டிருந்தது எனக்கு எrச்சலாக
இருந்தது. இப்படி இவள் சட்ைட ேபாட்டுக்ெகாண்டு அைலந்தால், ஊrல் யா3தான் என்ைன
ஆம்பைளயாக மதிப்பா3கள். அதுவும் கூடப்படிக்கும் இந்துமதி நான் ஆம்பளப் ைபயன் என்பைத
ெகாஞ்சம்கூட மதிக்காமல் சண்ைட வரும்ேபாெதல்லாம் என் ேமல் உட்கா3ந்து முதுகில்
குத்துகிறாள். அவளுடன் சண்ைட ேபாட தினமும் ெகாஞ்சம் அதிகமாக சாப்பிட ேவண்டியிருக்கிறது.
அதற்கும் ெகாஞ்ச காலமாக வட்டில்
H வழியில்லாமல் ேபாய்விட்டது. ராத்திr விைளயாடும்ேபாது
அவள் என்ைன அடித்ததும் வட்டுக்கு
H வந்து சாப்பிட்டு விட்டு வரமாகிப்
H ேபாய் அடிக்கலாம் என்றால்
அம்மா ேசாத்து பாத்திரத்ைதெயல்லாம் கழுவி ைவத்திருக்கிறது. ெபrயப்பா வட்டுக்குப்
H ேபாய்
அrசியும் பருப்பும் வாங்கும் நாளிலிருந்து இப்படித்தான் வட்டில்
H மறுேசாறு சாப்பிட முடியாமல்
ேபாய்விடுகிறது. தினமும் ஒரு படி அrசி என்று கணக்கு ைவத்துதான் ெகாடுக்கிறா3 ெபrயப்பா.
553
ஊrல் எங்கள் வட்ைட
H ‘ேகாவில் வடு’
H என்றுதான் கூப்பிடுவா3கள். துட்டு ெபருத்திருந்த
காலத்தில் என்ேனாட தாத்தா வட்ேடாடு
H சிவன் ேகாயிைல கட்டி ைவத்திருந்தா3. ேகாவில் வாசல்
வடக்குத் ெதருவிலும் வட்டு
H வாசல் கிழக்குத் ெதருவிலும் இருக்கும். இப்படி இரண்டு ெதருக்கைளக்
ெகாண்ட ஒரு ெசவ்வக வடிவைமப்பில் இருந்தது எங்கள் வடு.
H வட்டின்
H நடுவில் நான்கு பக்கமும்
ஓடுகள் ேமய்ந்த முற்றம் இருந்தது. முற்றத்தின் ேமற்கு பக்கம் இரண்டு அைறகளும், முற்றத்தின்
கிழக்குப் பக்கம் இரண்டு அைறகளும் இருந்தன. ஒவ்ெவாரு அைறக்கு முன்னால் வராண்டாைவப்
ேபான்று ெகாஞ்சம் இடம் காலியாக இருக்கும். ஒவ்ெவாரு முற்றமும் தனித்தனி வடு
H ேபாலிருக்கும்.
ெதற்கு முற்றத்திைன ெதாட3ந்து ஒரு படுக்ைக அைறயும், ஒரு நHண்ட வராண்டாவும்,
தானியங்கைள அைடத்து ைவக்க மரத்தால் ஆன ேசந்தியும், அதைனத்தாண்டி கைடசியாக
சைமயலைறயும் இருக்கும். வடக்கு முற்றம் அைறகளற்று வாசைலக் ெகாண்டிருந்தது.
இதிலிருந்து இருபதடி தூரத்தில் சிவன் ேகாவிலும் கிணறும் இருந்தது. சிவன்தான் பிரதான கடவுள்
என்றாலும் பிள்ைளயா3, நந்தி, முருகன் எல்லாேம ேச3ந்திருந்தது. வட்டு
H ேகாவில் என்பதால்
எப்ேபாதாவது வரும் ஒன்றிரண்டு ஊ3க்கார3கைளத் தவிர யாரும் எங்கள் ேகாவிலுக்கு
வருவதில்ைல. வட்டில்
H ேகாவில் கட்டியிருந்ததுதான் எங்களின் எல்லா துன்பத்திற்கும் காரணம்
என்று ஊ3க்கார3கள் ேபசிக்ெகாண்டா3கள். எங்கள் ேகாவிலில் நந்தி மட்டும் எனக்கு
விருப்பமானதாக இருந்தது. வட்டில்
H அப்பா இல்லாத ேநரத்தில் அம்மா வட்டுக்குள்
H ேவைல
பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாது யாருக்கும் ெதrயாமல் நந்தியில் சவாr ெசய்ேவன். அப்பாேவாடு
பூைஜ ெசய்துெகாண்டிருக்கும் ேபாது “என் ேமல் சவாr ெசஞ்சைத உங்கப்பாகிட்ட ெசால்லிடவா”
என்பைதப் ேபால் நந்தி பா3ப்பதாகத் ேதான்றும். பா3ைவைய நந்தி பக்கத்திலிருந்து திருப்பிக்
ெகாள்ேவன். அதுமட்டும் அப்பாவுக்கு ெதrந்தால் என்ைனக் ெகான்ேற விடுவா3.
554
இைளஞ3கேளாடு ெதப்பக்குளத்துப் படிக்கட்டில் உட்கா3ந்து கைதப் ேபசிக்ெகாண்டிருப்பா3.
வாரத்திற்கு இரண்டு நாள் இவ3 வக்கிைலப் ேபாய் பா3க்கும் நாளில் ஏேதா மிகப்ெபரும் பிரச்ைன
முடிக்கப்படாமல் ெகட்டுப்ேபாய் கிடப்பில் கிடக்கிறது என்பைதப் ேபால ராத்திr பதிெனாரு
மணிவைர அவசரமாகப் ேபசிக்ெகாண்டிருப்பா3கள். அப்பா ேபசிப் ேபசி ஓய்ந்து ெகாண்டிருந்தா3. பீடி,
சிகெரட், சீட்டு இப்படி எந்த ெகட்ட பழக்கமும் இல்ைல. நிைறயப் ேபசுவா3. நிைறய டீ சாப்பிடுவா3.
அதுவும் ஓசி டீ என்ற ேபச்சுக்ேக இடமில்ைல. நான் எப்படிப்பட்ட குடும்பத்து ஆளு ஒருத்தன்கிட்ட
ஓசி டீ குடிக்கிறதா என்று குடும்பப் ெபருைம ேபசி அடுத்தவனுக்க்கு டீ வாங்கித் தருவாேர தவிர
அவ3 யாrடமும் ஓசி டீ குடிக்கமாட்டா3. ெபrயப்பாவிற்குத் ெதrயாமல் ெபrயம்மா ெகாடுக்கும்
சில்லைறப் பணத்ைத வட்டு
H ேமற்ெசலவுக்குப் ேபாக மிச்சத்ைத அம்மா அப்பாவுக்கு ெகாடுக்கும்.
அப்பா வட்டுக்கு
H ேலட்டாக வரும் ராத்திrகளில் நாங்கள் முற்றத்தில் பாைய விrத்து
வrைசயாகப் படுத்திருப்ேபாம். அப்ேபாெதல்லாம் யாருைடயேதா ேபால அம்மா தன்னுைடய
கைதைய எங்களிடம் ெசால்லும். அம்மாவின் ஜாக்ெகட் பின்ைன ேநாண்டியபடி வயிற்றுச் சூட்டின்
ெவதுெவதுப்பில் படுத்தபடி கைதையக் ேகட்டுக் ெகாண்டிருப்ேபன். அம்மாவின் ஜாக்ெகட் பின்ைன
ேநாண்டும் பழக்கம் ெவகு நாட்களாக என்ைனவிட்டுப் ேபாகவில்ைல. அக்காக்களும் அண்ணனும்
என்ைன ஓயாமல் கிண்டல் ெசய்த பின்புதான் அதைனக் ைகவிட்ேடன்.
எங்கள் வட்டில்
H வறுைம இருந்தாலும் அம்மாவும் நாங்களும் நண்ப3கைளப் ேபால்
விைளயாடிக்ெகாண்டிருந்ேதாம். எது வாங்கிச் சாப்பிட்டாலும் அம்மாவுக்கும் ேச3த்து ஐந்து
555
பங்காக்கி சாப்பிடுேவாம். நான் என்ேனாட பங்ைகச் சீக்கிரம் சாப்பிட்டு விடுேவன். அம்மா எப்ேபாதும்
தன் பங்ைக கைடசியில்தான் சாப்பிடும். அது எனக்கு ெகாடுப்பதற்காகத்தான். “சீக்கிரம் சாப்பிடும்மா.
இவன் உன் பங்ைக பிடுங்கிக்குவான்” என்று அண்ணன் என் பங்கு இருக்கும் ைகைய
பிடித்துக்ெகாள்வான். “சின்ன ைபயன் அவனுக்கு ஆைசயா இருக்கும்ல, இனிேமல் நான் சாப்பிட்டு
என்ன ஆகப்ேபாகுது” என்று தன் பங்கில் பாதிைய அம்மா ெகாடுத்துவிடும். எனக்கு விவரம் ெதrயத்
ெதrய என் பங்ைக கைடசியாக சாப்பிட்ேடன். திருடன் ேபாlஸ் விைளயாட்டு, தாயம், ஒளிந்து
விைளயாடுவது என்று விைளயாடித் தH3க்காத தனது இளைமக் காலத்ைதெயல்லாம் அம்மா
சrக்குச் சமமாக எங்கேளாடு பகி3ந்து ெகாண்டது.
எங்கள் வட்டில்
H இருக்கும் பழங்காலத்துப் ெபாருள்களில் எனக்குப் பிடித்தமானது ெவண்கல
அன்னபட்சி விளக்குதான். பம்பரம் மாதிrயான குடுைவ அைமப்பில் இருக்கும் நடுப்பகுதி.
கீ ழ்பகுதியில் இருக்கும் திrேபாட்ட விளக்கு நடுப்பகுதிேயாடு திருகு ேபாட்டு இைணந்திருக்கும்.
ெவண்கலத்தின் அன்னபட்சி உருவம் ெசய்யப்பட்டு அது குடுைவயின் ேமல்பகுதியில் அழகுக்காக
ெபாருத்தப்பட்டிருக்கும். இதுவும் நடுப்பகுதிேயாடு திருகு ேபாட்டு இைணந்திருக்கும். அன்ன
பட்சிையயும், விளக்ைகயும் நடுப்பகுதியிலிருந்து தனித்தனிேய கழற்றி எடுத்துவிடலாம். விளக்குப்
பகுதிையத் திருகி எடுத்துக் குடுைவயில் எண்ைணய் ஊற்றி, பின் விளக்ைக மாட்டினால்,
குடுைவயிலிருந்து எண்ைணய் வழிந்து விளக்கில் விழும். அன்னப்பட்சிக்கு ேமேல ெகாக்கிைய
அைர அடி நHளத்திற்கு ெசயின் ேபால ெசய்து முற்றத்துச் சுவrல் மாட்டியிருப்பா3கள்.
556
வட்டில்
H யாரும் இல்லாத நாட்களில் எங்களுக்கு விைளயாட ஏதாவது பழங்காலத்துப்
ெபாருள்கள் ஒளிந்து கிடக்கின்றதா என்று வட்ைட
H நானும் அண்ணனும் சல்லைட ேபாட்டுத்
ேதடிக்ெகாண்டிருப்ேபாம். அப்படித்தான் தானிய ேசந்திக்குப் ேபாகும் ெமச்சு படிக்குக் கீ ேழ தூசி
படிந்து கிடந்த பைழய ெதாட்டில், துருப்பிடித்த இரும்புச் சாமான்கைள ெவளிேய எடுத்துவிட்டு
அங்ேக ேதடியேபாது மரப்பலைக ஒன்று தைரேயாடு தைரயாக ேச3ந்திருந்தது. மரப்பலைகைய
தனிேய எடுத்துப் பா3த்தால் சதுரமான குழி ஒன்று தைரக்கு அடியில் ஓடியது. யாருக்கும் ெதrயாத
வட்டின்
H பாதாள அைறைய கண்டுபிடித்துவிட்டதாக நானும் அண்ணனும் குதியாட்டம் ேபாட்ேடாம்.
இருண்ட குழி ஆழமாகி உள்ேள இழுத்துக்ெகாண்டால் என்ன ெசய்வது என்று ேயாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத அப்பா வரும் அரவம் ேகட்க எல்லாவற்ைறயும் பைழயபடி மூடிவிட்ேடாம்.
ராத்திr வட்டில்
H எல்ேலாரும் தூங்கிய பின் நானும் அண்ணனும் குசுகுசுெவன்று இைதப்பற்றிேய
ேபசிக்ெகாண்டிருந்ேதாம். ஆளரவமற்ற இன்ெனாருநாள் அண்ணன் ேபட்டrைலட்ைட உள்ேள
அடிக்க நான் குழிக்குள் இறங்கிேனன். அது என் உயரத்திற்கும் ெகாஞ்சம் குைறவாகேவ இருந்தது.
அந்த குழிக்குள் ஒரு பழங்காலத்து இரும்பு ெபட்டி புைதக்கப்பட்டிருந்தது. அைத முழுவதுமாக
துழாவித் ேதடிேனன். ஒரு பித்தைள ெசம்பு, குழந்ைதக்கு பால் புகட்டும் சங்கு, களிமண்ணில்
ெசய்யப்பட்ட ஏேதா சாமியின் உருவம் தவிர காலியாகத்தான் கிடந்தது ெபட்டி. ஏமாற்றம் ெபாங்க
பித்தைளச் ெசம்ைப மட்டும் எடுத்துக்ெகாண்டு ெவளிேயறிேனன். கடகடெவன்று ெசம்புக்குள் ஏேதா
சத்தம் வந்தது. ெசம்ைப கவிழ்த்துப் பா3த்தால் பைழய தாயத்து, பைழய நாணயம், அப்புறம் முடிந்த
துணி ஒன்றும் இருந்தது. முடிச்ைச அவிழ்த்துப் பா3த்தால் சரஸ்வதி படம் ேபாட்ட ஒரு
ெவள்ளிக்காசும் ஒரு தங்கக்காசு மின்னிக் ெகாண்டிருந்தது. ஓடிப்ேபாய் அம்மாவிடம் ெகாடுத்ேதாம்.
எல்லாச் ெசாத்தும் திரும்பி வந்தைதப் ேபால அம்மா சந்ேதாசப்பட்டது. தங்கக்காசும் கிைடத்தபின்
எல்ேலாருக்கும் ெதrயும்படிேய வட்ைட
H ேநாண்ட ஆ3மபித்ேதாம். அதற்குபின் ஒரு பித்தைளக்காசு
கூட எங்கள் ைகக்குச் சிக்கவில்ைல. ஆனால் அம்மா மறுபடியும் தாத்தாவின் ெசல்வச் ெசழிப்ைபப்
பற்றி கைத ெசால்ல அது ஆதாரமாய் அைமந்துவிட்டது. அப்ேபாெதல்லாம் தாத்தாவிடம் ெபட்டி
ெபட்டியாக ெவள்ளிக்காசு இருக்குமாம். மாதம் ஒரு முைற ெபௗ3ணமி ெவளிச்சத்தில்
ெவள்ளிக்காைசெயல்லாம் காயப்ேபாடுவாராம். பளெரன்று
H மின்னும் நிலா ெவளிச்சம் பட்டால்
ெவள்ளி கறுத்துப்ேபாகாமல் பளபளெவன்று அப்படிேய இருக்குமாம். அம்மா இப்படி கைத
ெசால்லிேய தன்ைனத்தாேன திருப்திப்படுத்திக்ெகாண்டது.
557
குைறந்தபட்ச வட்டு
H வாடைகயிலும், ஒத்தி கிைடத்த வரன்கட்ைட வயைல அம்மா அப்படி இப்படி
என்று பணத்ைதச் ேச3த்து ைவத்து திருப்பி அைத வாரத்திற்கு விட்டதில் கிைடத்த ெநல்லும்
எங்களின் வருச சாப்பாட்டுக்குச் சrயாகப் ேபாய்விட்டது.
558
வாடைகக்கு விட முடிவு ெசய்தா3. இரண்டு சைமயலைறையக் கட்டி இரண்டு குடும்பங்கைள
வாடைகக்கு அம3த்தினா3. ஒவ்ெவாரு வட்டுக்கும்
H நானுறு, நானுறு என்று எந்நூறு கிைடத்தது.
வட்டின்
H நிதிநிைலைமக்கு அது உதவியாகத்தானிருந்தது. ஆனால் நாங்கள் எங்கள் முற்றத்ைத
இழந்திருந்ேதாம். அதற்குப் பின் எங்கள் முற்றத்து விைளயாட்டுகளும் ேபச்சுக்களும் அம்மா
ெசால்லும் கைதகளும் எங்கைள விட்டுப் ேபாயிருந்தது. ெதற்கு முற்றத்திைனத் தாண்டியிருக்கும்
பகுதியில் நாங்கள் குடியிருந்ேதாம். ெசல்வி அக்காவும் சாந்தி அக்காவும் அைறயினுள் ேபாய்
ஓயாமல் படித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். அண்ணன் வராண்டாவில் உட்கா3ந்து
படித்துக்ெகாண்டிருந்தான். எல்ேலாரும் தனித்தனி தHவுகளாக படிப்பில் மூழ்கிவிட்டா3கள். நான்
நன்றாகப் படிக்கவில்ைல உருப்படாமல் ேபாகப் ேபாகிேறன் என்று அப்பா வழக்கம்ேபால என்ைனத்
திட்டிக் ெகாண்டிருந்தா3.
தண்ணrல்லாமல்
H வற்றிக் கிடக்கும் காலங்களில் நண்ப3கேளாடு ேச3ந்து
ெதப்பக்குளத்திற்குள் கிrக்ெகட் விைளயாடிக்ெகாண்டும், தண்ண3H நிைறந்திருக்கும் காலங்களில்
படிக்கட்டில் உட்கா3ந்து கைத ேபசிக்ெகாண்டும் இருந்தேபாது எங்கள் வட்டுக்கு
H ஒரு சாம்பல் பூைன
வந்தது. எங்கள் பக்கத்து வட்டுக்கு
H குடிவந்திருந்த சாம்ேவல் பாதிrயா3 வட்டு
H பூைனதான் அது.
சாயங்கால ேவைலயில் ெஜபக் கூட்டம் நடந்தது அந்த வட்டில்.
H ெஜபக்கூட்டம் நடக்கும் ேபாது
உருகி உருகி மன்னிப்பு ேகட்கும் வயிறு கனத்த மனிதrன் கால்களுக்கிைடேய பூைன ஓடி அவைர
559
ரத்தம் பrய பிராண்டி விட்டது. பாதிrயாருக்கு ேகாபம் ெபாத்துக்ெகாண்டுவர சாம்பல் பூைனைய
ைகயிலிருந்த ெஜபக்கட்ைடயால் அடித்து விலகி ஓடச் ெசய்தா3. பூைன ெபருங்கத்தலாக தன்
எதி3ப்ைப ெதrவித்துவிட்டு எங்கள் வட்டு
H மதில்களில் நடக்க ஆரம்பித்தது. பாதிrயாrன்
ெஜபக்கூட்டதிலிருந்து தப்பி வந்த பூைனக்கு அப்பாவின் கந்தசஷ்டி கவசம் பாடாய்படுத்தியது.
முற்றத்தின் ஆள் நடமாட்டம் பூைனக்கு மிகவும் ேவதைனையத் தந்து சுதந்திரமற்ற ஒரு
இருப்பிடத்தில் அல்லாடிக்ெகாண்டிருந்தது.
வட்டில்
H கிடந்த சிதிலமைடந்த ெபாருள்களால் விடு பூச்சி பல்லி பாம்பு பூரான் எலிகளின்
வசிப்பிடமாகிப் ேபானது. முற்றத்தில் அப்பளக் கம்ெபனிக்கார3கள் தினம் ஒரு பாம்ைப அடித்துக்
ெகான்றா3கள். நான் படுத்திருந்த பாய்க்கு கீ ேழ பாம்ைப பா3த்தபின் வெடல்லாம்
H பாம்பாகி எங்கள்
காலடியில் ஊ3வதாகத் ேதான்றியது. ெவளியாட்கைள வட்டுக்கு
H குடிைவத்து வடு
H சுத்தமில்லாமல்
ேபானது சாமிக்குப் பிடிக்காமல் இப்படி பாம்பாக வட்டில்
H ெநளிகிறது என்று, அப்பா முற்றத்தில்
குடிேயறிய வாடைகக்கார3கைள ெவளிேயற்றினா3. வட்டில்
H ேதைவயில்லாமல் கிடந்த
ெபாருள்கைளெயல்லாம் தூக்கி வசிெயறிந்தா3.
H வட்ைடச்
H சுத்தம் ெசய்யும்ேபாது இரண்டு பாம்புகள்
அப்பாவின் ைகக்குச் சிக்காமல் ேகாவில் பக்கம் ஊ3ந்து ஒளிந்துெகாண்டது. எங்கள் முற்றம் திரும்ப
கிைடத்தது. ஆனால் அதில் பைழய சந்ேதாசம் இல்ைல. அம்மா கைத ெசால்வைத நிறுத்திவிட்டது.
முன்புேபால் முற்றத்தில் பாய்விrத்து வrைசயாக படுத்துறங்குவதில்ைல. அக்காக்கள் கல்லூrப்
படிப்பிைன முடித்து விட்டு உள் அைறேய கதிெயன்று ஏதாவது கவ3ெமண்ட் பrட்ைசக்கு
படித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். நானும் கல்லூrயில் முதல் வருடம் ேச3ந்துவிட்டாலும் இன்னும்
மனதளவில் அன்ைபத் ேதடும் சிறுவனாகேவ இருந்ேதன். வட்டில்
H எல்ேலாரும் என்ைன ஒரு
இைளஞைனப் ேபாலேவ நடத்தினா3கள். அப்பா இப்ேபாது எதற்காகவும் ைக ஓங்குவதில்ைல.
மடியில் சாய்த்துக்ெகாள்ளும் அம்மாவின் ஸ்பrசத்ைத இழந்ேதன். எல்ேலாரும் என்னிலிருந்து
தூரமாகிப் ேபானா3கள். பிடி நழுவிப்ேபான அம்மாவின் ைககைள இறுகப் பற்றிக்ெகாண்ேடன்.
சைமக்கும்ேபாெதல்லாம் அம்மாவுக்கு உதவிெசய்து சிேநகிதத்ைத வள3த்துக்ெகாண்டிருந்ேதன்.
அம்மாவின் பா3ைவயில் படெவன்ேற ஓயாமல் தடுக்கி தடுக்கி விழுந்ேதன். நான் ஒவ்ெவாரு
முைறயும் தடுக்கி விழப்ேபாகும் ேவைளயில் ‘ேடய் ெசந்திலு பாத்துடா’ என்று அம்மா பதறித்
துடிக்கும்ேபாது அம்மாவிற்கு என் ேமல்தான் அதிக பாசம் என்று நிைனத்துக்ெகாள்ேவன். ஒரு
நாளும் அம்மாைவவிட்டு பிrந்திருக்க முடியாது என்று ேதான்றியது. ‘ஏண்டா எப்பப்பாரு
அம்மாைவ பயமுறுத்துற’ என்று சீனி அண்ணன் என்ைனத் திட்டியது. அண்ணனும் என்ைனப்
ேபாலேவ அம்மாவின் ேமல் யாரும் அறியாத தனிப் பிrயத்ைத ைவத்திருந்தது.
560
நடக்குெமன்று யாருக்குேம நம்பிக்ைகயில்ைல. சாந்தி அக்கா மூைலயில் உட்கா3ந்து அழுது
ெகாண்டிருந்தது. கட்டிக் ெகாள்வதற்கு நல்ல ேசைலகூட இல்ைல அப்புறம் நைகக்கு எங்ேக
ேபாவது. இப்ேபாது அம்மா ெபrயப்பா வட்டிற்குப்
H ேபானது. நைகேயாடு திரும்பி வந்து சாந்தி அக்கா
கழுத்தில் பத்துபவுன் ெபருமானமுள்ள நைகயும் மீ தி நைகைய ெசல்வி அக்கா கழுத்திலும்
ேபாட்டது. ெபrயப்பாவிற்கு ேகாவில் கட்டி கும்பிடலாம் என்று ெசல்வி அக்காவும் நானும் ேபசிக்
ெகாண்ேடாம். எல்லாம் ெதrந்தைதப் ேபால சீனி அண்ணன் ேபசாமல் இருந்தது. என்ைனவிட
அண்ணனிடம்தான் அம்மா இன்னும் ரகசியப் பகி3விைன ெகாண்டிருந்தது. அம்மா வாய்திறந்து
“இது நம்மேளாட நைகதாண்டா” என்றது. ஒன்றும் புrயாமல் அம்மாைவேய
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்ேதன். “நம்ம ெசாத்து ேகா3ட்டு ேகஸுன்னு ேபாயிட்டிருந்தப்ப ெபrயப்பா
ஜவுளிக்கைடயிலும் ெபருத்த நஷ்டமா ேபாச்சு. தன்ேனாட நைககைள குடுத்தும் பணம் பத்தலன்னு
அக்கா எங்கிட்ட வந்து நைகைய ெகாடு ெதாழில் விருத்தியானதும் திருப்பி தந்தி3ேறன்னு ேகட்டுச்சு.
நம்ம வட்லயும்
H இருக்கிற ெபாருெளல்லாம் அழிஞ்சுகிட்ேட ேபாகுது அதாவது
மிஞ்சட்டுேமன்னுதான் அைத கணக்குல ைவக்காம விட்டுட்ேடன். ெபrயப்பா நைகைய திருப்பி
குடுக்கிேறனு ெசான்னப்பல்லாம் ேவணான்னுட்ேடன். அதுக்கு வட்டி மாதிrதான் தினம் தினம்
சாப்பாட்டுக்கு அrசி ெகாடுத்தாங்க” என்றதும் எனக்கு கண்ண3H மிதந்து ெகாண்டு அம்மாவின் ேமல்
ேகாபமாக வந்தது. ஒவ்ெவாரு நாளும் ஒரு பிச்ைசக்காரைனப் ேபால அவங்க வட்டு
H வாசற்படியில்
ெவட்கம் பிய்த்து தின்னக் கூனிக் குறுகி நின்று அrசிைய வாங்கி வந்திருக்கிேறன். அதுவும்
ெபrயப்பா ைபயனுடன் கூட விைளயாடும்ேபாது நான் ெஜயித்தாலும் அவனுக்கு விட்டுக் ெகாடுக்க
ேவண்டியிருந்தது. இல்ைலெயன்றால் ‘நாைளக்கு எங்க வட்டுக்கு
H அrசி வாங்க வாடி எங்கப்பாகிட்ட
ெசால்லிக் குடுக்க விடாம ெசய்யிேறன்’ என்பான். அம்மா என்ைனப் பழிவாங்கிவிட்டதாக ெமாட்ைட
மாடியில் தனிைமயில் அழுதுகிடந்ேதன். ‘ேடய் இைதப் ேபாய் ெபrய விசயமா ெநைனச்சுக்கிட்டு’
என்று எல்ேலாரும் என்ைன சமாதானம் ெசய்தா3கள். அம்மாைவத் தவிர யாரும் என் வலி
அறியாதவ3களாக இருந்தா3கள். அம்மா மட்டும் என் ைககைள பிடித்துக் ெகஞ்சியது.
561
எங்கள் முற்றத்து ெவளியில் நடந்து திrந்தது. பூைனயின் ெபாருட்டு நானும் அம்மாவும் பைழயபடி
சிேநகிதமாேனாம். சாம்பல் பூைனையயும் அதன் குட்டிகைளயும் பற்றி வாய் ஓயாது அம்மா ேபசிக்
ெகாண்டிருந்தது. இரண்டு பூைனகைள நாய் கவ்விக்ெகாண்டு ேபானதும் சாம்பல் பூைன
ெவறிெகாண்டு, என்ன ெசய்தும் வட்டில்
H ெபருகிக்கிடந்த எலிகைள துப்புரவாக வட்டிலிருந்து
H
அடித்துத் துரத்தியது.
கறுப்பி, சிவப்பி, ெபான்னி, என்று ஒவ்ெவாரு பூைனக்கும் ஒரு ெபய3 ைவத்து நானும்
அம்மாவும் கூப்பிட்ேடாம். சாம்பல் பூைனைய மட்டும் ெபrய பூைன என்ேறாம். “ேடய் இந்த
கறுப்பிக்கு எவ்வளவு திமிரு பாருடா நான் வச்ச ேசாைற சாப்பிடாம அப்படிேய வச்சிருக்கு,
கறுப்பியும் சிவப்பியும் சண்ைட ேபாட்டுச்சுடா...” தினமும் நான் கல்லூrயிலிருந்து திரும்பும்ேபாது
இப்படி பூைனகைளப் பற்றிய கைதகைள மட்டுேம ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தது அம்மா. நானும்
பதிலுக்கு “இந்த கறுப்பி அப்படியா ெசஞ்சுச்சு? நான் கவனிச்சிக்கிேறன்” என்ேபன். ெபான்னி
யாருக்கும் ெதrயாமல் காணாமல் ேபான அன்று அம்மா சாப்பிடாமல் தூங்கியது. பிள்ைளப் பாசம்
ேபால பூைன பாசமும் அம்மாவிற்கு ஒட்டிக் ெகாண்டது. ேசட்ைட ெசய்யும் சிறுவைன
கண்ெணதிrேலேய ைவத்திருப்பது ேபால கறுப்பி பின்னாடியும் சிவப்பி பின்னாடியும் அம்மா
அைலந்துெகாண்டிருந்தது. எங்கம்மாவின் குழந்ைதகைளப் ேபால கறுப்பியும், சிவப்பியும் அம்மா
மடியில் படுத்துறங்கியது. கறுப்பி பாைல மட்டும் விரும்பி சாப்பிடும். மற்ற ெபாருள்கைள ேமாந்து
கூட பா3க்காது. சிவப்பி எது ெகாடுத்தாலும் சாப்பிட்டுக் ெகாள்ளும். சாந்தி அக்கா பிரசவத்துக்கு
அம்மா ேபாயிருந்த ேநரத்தில் கறுப்பியும் ஒரு நாள் காணாமல் ேபானாள். அக்கா வட்டில்
H இருந்த
அம்மாவிடம் இைத நான் ெதrயப்படுத்தவில்ைல. வட்டுக்குத்
H திரும்பிய அம்மா நான் கறுப்பிக்கு
பால் ஊற்றாததால்தான் அது வட்ைடவிட்டு
H ஓடிப்ேபானது என்று என்ேமல்
குைறப்பட்டுக்ெகாண்டது. தான் ஆைசப்படும் அைனத்தும் இப்படி பாதியிேலேய முறிந்து ேபாகும்
துரதிருஷ்டத்ைத நிைனத்துப் ெபருங் கவைல ெகாண்டது அம்மா.
562
எலிகைள ேவட்ைடயாடி ஓய்ந்த ெபrய பூைன தானிய ேசந்தியில் ெசத்து கிடந்தது பற்றியும்
அைத புைதத்த அன்று என் ேமல் வசிய
H பூைன வாசைனப் பற்றியும் அம்மாவிடம் ெசால்லவில்ைல.
முற்றத்து வட்ைட
H அைடத்து ேபாட்டுவிட்டு நானும் அப்பாவும் சிவகங்ைகக்கு ேபான பின்பும் அம்மா
‘ெபrய பூைன எப்படியிருக்கு’ என்று ேகட்கவில்ைல. அதற்கு ேமல் பூைனயின் ெதாட3பாக எந்த
ெகட்ட ெசய்திையயும் அம்மா அறிய விரும்பாமல் இருந்தது. அப்பாதான் ேபாகிற ேபாக்கில் ‘நம்ம
ெபrய பூைனயும் ெசத்து ேபாச்சில்ல’ என்றா3. அம்மா எதுவுேம காதில் விழாதது மாதிr நடந்து
ெகாண்டது. நானும், அம்மாவும், ெசல்வி அக்காவும், சாந்தி அக்காவும், சீனி அண்ணனும் ேச3ந்து
படுத்துறங்கிய முற்றம் இன்று பூைனகளும் இல்லாமல் யாருமற்று ெவறுைமயாகி தனித்துக்
கிடக்கிறது என்பைத அம்மாவுக்கு எப்படிச் ெசால்வது.
563
பச்ைசக்கனவு – லா ச ரா
உடல் ேமல் உேராமம் அட3ந்தது ேபான்று, பசும் புற்றைர ேபா3த்து நின்ற நான்கு மண்
குன்றுகள். அைவ நடுவில் தாமைர இைலகளும் ெகாடிகளும் ெநருங்கிப் பட3ந்த ஒரு குளம்,
சில்லிட்ட தண்ணrல்
H காைல நைனத்துக் ெகாண்டு அண்ணாந்து படுத்திருந்தான். ைகக்ெகட்டிய
தூரத்தில் பச்ைசக் கத்தாைழயும் அதன் பக்கத்தில் சப்பாத்திப் புதரும், ேமல், ஒரு பச்ைச வண்டு
rங்காrத்துக் ெகாண்ேட வந்து ேமாதிற்று... “ராமா ராமா ராமா, இன்னிக்ெகன்ன உங்களுக்கு?
இப்ேபாத்தான் கூடத்தில் உட்கார ைவத்துவிட்டுப் ேபாேனன். மறுபடியும் ெவய்யிலிேல குந்திக்
ெகாண்டிருக்கிறH3கேள! உங்களுக்ெகன்ன நிலாக்காயறதா?”
”நிலா” என்றதும் மற்றும் ஒரு நிைனவு எழுந்தது. நடு நிலவில் வாசலில் கயிற்றுக் கட்டிலில்
காத்துக்ெகாண்டு படுத்திருக்ைகயில், காத்திருந்த ைகப்பிடி அவன் ைகேமல் விழுவதும், ெதருவின்
திருப்பத்தில் நான்கு மண் குன்றுகளின் நடுவில் ேதங்கிய குளத்திற்கு அைழத்துச் ெசன்ற
எத்தைனேயா முைறகளும், பாதத்தினடியில் ெதருவின் ெபாடி மண் பதிவதும், பச்ைசயாைட
காற்றில் ‘படபட’ என்று அடித்துக்ெகாண்டு அவன்ேமல் ேமாதுவதும் இப்ெபாழுது ேபாலிருந்தது.
“நிலவு பச்ைசதாேன?”
“முழு ெவள்ைளயா?”
564
அது ேவண்டுமானால் ெவண்பச்ைசயாகயிருக்கட்டும். ஆனால் அவன் அைத முழுப்
பச்ைசயாய்ப் பாவிக்கச் சற்று இடங்ெகாடுத்தாலும் ேபாதும்.
கசக்கிப் பிழிந்த இைலச்சாறு ேபால், நிலவு குன்றுகளின் மீ தும், புற்றைர மீ தும், தாமைர
வாவியின் ேமலும் பச்ைசேயாடு பச்ைசயாய் வழிவதாக நிைனத்துக்ெகாள்வதில் ஒரு திருப்தி, அந்த
நிைனவில் சற்று ேநரம் திைளத்துக் ெகாண்டிருந்துவிட்டு,
”முழு ெவளுப்பா?”
“முழு ெவளுப்பு....”
565
அவன் மைனவி கண்ைணச் சிமிட்டும் சிமிட்டலில், ரப்ைபகள் எகிறிவிடும்ேபால் துடித்தன.
“என்ன இது?”
“என்ன?”
566
மூடறவைர, சகலத்துக்கும் ைக பிடித்ேத ெகாண்டு ேபாய் விட ேவண்டியிருக்கிறது. இத்தைன
சிசுருைஷயின் நடுவில் இத்தைனயும் ேபாறாது ேபால் ேவைளயில் பாதி ேநரம் ஊைம, வாையத்
திறந்தால் நிலா பச்ைசயாயிருக்கா? ெவயில் பச்ைசயாயிருக்கான்னு தத்துப்பித்ெதன்று
ைகக்குழந்ைத மாதிr ேகள்வி...”
அவைனேய அள்ளி உண்ணும், பசுைம நிைறந்து, தாமைரக் குளம் ேபான்ற கண்கள் இைவ.
“பச்ைசக்குழந்ைத? பச்ைசக்குழந்ைத!!...”
567
உட்கார ைவத்து அதி3ச்சியில் ஆடும் ஊஞ்சலுடன் மனைதயும் அைசயவிட்டுக்ெகாண்டு,
பச்ைசையப் பற்றி எடுத்த எண்ணத்ைதத் ெதாடர முயன்றான்.
568
விைளயாட்டு யா3 ெசால்லிக் ெகாடுத்தா, நம்ம சம்பந்திக்காரன்தாேன! ெபண்ைணத் தள்ளி
ைவச்ேசாம் என்கிற வயிற்ெறrச்சலில் என்ன ேவணுமானாலும் ெசய்வான் அவன், மாப்பிள்ைளயும்
சrயான பித்துக்ெகாள்ளி - ெசால்லு - நிஜத்ைதச் ெசால்லு - குட்டிச்சுவேர! என்ன பாவத்ைதப்
பண்ணிேனேனா!-”
பாபம் பச்ைசயாயிருக்காேத?
அழகுப் பச்ைசயழகு!
ஏேதா, ஒரு சமயமில்லாவிட்டால் ஒரு சமயம் எrச்சல் வந்தாலும் அவரால் ஒரு சமயமும்
ஒரு விதமான துன்பமுமில்ைல. கண் அவிந்தது முதல் ஒரு விதத்தில் வள3ச்சி நின்று விட்டது
ேபாலும். எல்ேலாைரப் ேபால, கண்ணால் உலைகக் கண்டு அதனுடன் மூப்பைடயும் அநுபவம்
அவருக்கில்ைல. அதனாேலேய அவ3 ேகள்விகளும் ெசயல்களும் சில சமயங்களில், சமயமற்று
சலிப்ைப விைளவித்தன.
569
கண்ணிருந்தாேல ெபாழுது ேபாக மாட்ேடன்கிறது. இவருக்குப் பா3ைவயில்லாமல்,
ேபச்சுமில்லாமல் எப்படிப் ெபாழுது ேபாகிறது?
”ஊஹூம்.”
“கீ ச் - கீ ச் -”
“கீ ச் - கீ ச் - கீ ச்”
570
கிளி, ‘பச்ைசக்’கிளி.
ெமதுவாய், “ேகாபமா?”
”நான் ேநற்றிரவு ஒரு கனாக்கண்ேடன். உன் ேமல் ேகாபமில்ைலெயன்றால் நம்பு, தப்பு என்
ேமல்.”
“அேடயப்பா, ெராம்ப ெராம்பக் ேகாவம் ேபால இருக்கு! எனக்குப் புகலிடம் ஏது? உங்களுக்ேக
ெதrயும். நானும் தம்பியும் அனாைதெயன்று.”
571
“அந்த ஒேர காரணத்தால் உன்ைன நான் கலியாணம் பண்ணிக்ெகாண்டது தப்புத்தாேன!
எனக்கு ஆதரைவ முக்கியமாய் நிைனத்து உன்ைன மணந்தது உன்ைன ஏமாற்றியது ேபால் தாேன!
உனக்குத் திக்கில்லாதைத என் ெசௗகrயத்திற்காக உபேயாகித்துக் ெகாண்டுவிட்ேடன். ஆனால்
நானும் திக்கில்லாதவன்தான், அதனால் என் காrயம் எனக்ேக ெதrயவில்ைல.”
572
அப்பாவுக்கு சம்பந்திேமல் குேராதம் பிறந்துவிட்டது. தன் அவசரத்துக்குத் தகுந்தாப்ேபால்,
தன்ைனச் சம்பந்தி ஏமாற்றிவிட்டதாக எண்ணிக்ெகாண்டு விட்டா3. சீ3வrைசெயல்லாம் அப்படிேய
திருப்பினா3. ெபண்ேணா, ெபண் வட்டாேரா
H தன் வாசல் படி மிதிக்கக்கூடாது என்று தH3த்துச்
ெசால்லிவிட்டா3. எங்கப்பா முரடு, கிராமத்துக்குப் ெபrய மனுஷன் என்றும் ெபய3. அப்புறம்
ேகட்பாேனன்!
நான் -
573
ஒருநாள் பகல் பன்னிரண்டு மணிக்கு மண்ைடையப் பிளக்கும் ெவய்யிலில் அங்கு
உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்ேதன்.
யாரது? என் ேமல் ஒரு ைக பட்டது. முரட்டுத்தனமாய் அக்ைகையப் பற்றி இழுத்ேதன். அவள்
சாயும் கனம் தாங்காது அப்படிேய நான் சாய்ந்ேதன். பிடித்திழுத்த ேவகத்தில் நிைலயிழந்து அவள்
என் ேமல் விழுந்தாள். ஒரு ெபரும் மூ3ச்ைச எங்களிருவ3 நிைனைவயும் அடித்துச் ெசன்றது.
எனக்கு அப்ெபாழுது வயது பதிெனட்டா?
அன்று முதல் நாங்கள் என்ெனன்ன ேபசிேனாம்? என்ன ேபச முடியும்? ேபச என்ன
இருக்கிறது? எங்கள் பச்ைச நரம்பில் துடிக்கும் ரத்தத்தின் படபடப்புத்தான் எங்கள் பாைஷ. நான்தான்
பச்ைச பச்ைசயாய் ெசால்கிேறேன! எனக்கு இஷ்டமானெதல்லாம் பச்ைசயாய்க் காண விரும்பும்
ஒரு இஷ்டத்தில், அன்று முதல் அவளுடன் கழித்த ேவைளகெளல்லாம் பச்ைசயாயின. பச்ைசப்
பகல், பச்ைசயிரவுகள்.
574
நடக்கிறேத, என்ன ெசால்கிறாய்? என்று அவள் உருவம் என் மனதில் பச்ைசயாய் எழுந்து
அவள் ஊைம வாய் என்ைனக் ேகட்கிறது.
பின் ேந3ந்த நனவின் முந்ைதய இரவு இப்ெபாழுது என் முன் எழுகிறது. சித்திைரயின்
சந்திrைகயாம் - ெராம்ப உசத்தியாேம? அப்படித்தானா?
நிலவின் ஒளி கூட கண்ணு உறுத்துேமா? ஏெனனில் என் ைமேமல் இரண்டு ெசாட்டுக்கள்
கண்ண3H உதி3ந்தன. என் ைககள் அவள் கண்கைளத் ேதடின. அவள் என் ைககைளப் பற்றித் தன்
வயிற்றில் ைவத்துக் ெகாண்டாள். அவள் பச்ைச வயிறு ஏன் ெகாதித்தேதா? என் ேமல் சாய்ந்திருந்த
அவளுடல் விம்மிக் குலுங்கிற்று. அவைளவிட நான் து3ப்பாக்கியசாலியா? என்ைனவிட அவளா?
யாரு அறிவா3? ஏேனா?
575
”சமாசாரம் ேகட்டிேயா? உன் நாட்டுப் ெபண் திடீ3னு ெசத்துப்ேபாயிட்டாளாம்” அப்பா
ேமல்துண்டு ேபாட்டுக்ெகாள்ளவும் மறந்து அவசரமாய் அவ3களுடன் ஓடினா3.
576
குைறக்க யா3 என்ன ெசய்துவிட்டா3கள்? ெசத்த பிறகு அவள் தைலயில் பூச்சூடா விட்டால்
பரவாயில்ைல. உயி3 நிைலயின் ஒேர மூச்சுப்ேபான்ற அம்மூன்று மாதப் பச்ைசக் கனவின் மிச்சம் -
நான்தான்.
“நான் - நான் -”
”பச்ைச.”
577
rதி - பூமணி
அப்படிேய முடிவாயிற்று.
“ஆரு படிக்கிறவனா?”
578
ேராட்ேடாரம் சில ேதாட்டப் பசப்புக்கைளத் தவிர எட்டாக் ைக வைரயில் ஒேர கrசல் விrப்புத்தான்
கருகிக் கிடந்தது.
“இங்க திருப்பீட்டு வந்து என்ன ெசய்ய. ஆட்டுக்கு வகுறு ெநறஞ்சா ேபாகும். அந்தானக்கி
சில்லாங் காட்டுக்குப் ேபாேவாம்.”
579
“அங்க பாரு மழ தண்ணியில்லாம ெமாச்சி கூடபட்டுப் ேபாயிக் ெகடக்குது.”
“எேலய் ேபாயும் ேபாயும் அதுலயா ைக நHட்டப் ேபாற. அவரு ஒரு பிசினாறி. கண்டாச்சுன்னா
அலறHட்டு வருவாரு கடமாங்ெகாளவி மாதிr.”
580
சின்னவன் சுதாrத்துச் ெசான்னான்.
”நாலாச்சு.”
“அப்ப ெகாத்தப் பருத்தி ெகடந்தா ெபறக்கீ ட்டு வா. நான் ெரண்டு சீனிக்கல்லு பாத்துட்டு
வாெறன். சிக்கிமுக்கி தட்டுேவாம்.”
581
‘அது எங்கப் ேபாகப்ேபாகுது இந்த ெவயில்ல.”
582
உழவு கட்டிக்குள் விழுந்தடித்து ஓடி சின்னவைனச் சாட்ைடயால் விளாசினா3. அவன்
கூப்பாடு ேபாட்டுக்ெகாண்டு ஓட்டம் பிடித்தான். அதுக்குேமல் அவரால் பின் ெதாடர முடியவில்ைல.
மிச்சக் ேகாவத்ைத கண்டனமாக்கி ைவது தH3த்துக்ெகாண்டா3.
“ெபலமாப் பட்ருச்ேசாடா?”
583
குறண்டிச் ெசடிகளில் சில்லான் அடித்துவிட்டு அவ3கள் லாத்தலாய்ப் ேபானா3கள்.
“ஒங்க அண்ணன் எதுக்குடா ெராம்ப நாளா இங்க வந்து ெகடக்கான் படிப்ப வுட்டுட்டு.”
“ஒங்க வட்ேடாரம்
H பிச்ைசயா குடும்பத்ேதாட எங்கேயா ேபாயிட்டானாமில்லடா?”
584
கமைல மாடுகள் கக்கிய நுைரக்குமிழ்கள் பறந்தவண்ணமிருந்தன. கமைலயடித்த கிழவ3
கூைனக்ெகாருக்க கிணற்றுக்குள் எட்டிப் பா3த்துக்ெகாண்டா3. ஒரு கூைன தண்ண3H ஊற்ற மாட்டு
வாைலப் பிடித்துக்ெகாண்டு ெராம்ப தூரம் வடத்தில் உட்கார ேவண்டியிருந்தது.
”ேராட்டு ேமலயா?”
”எனக்குத் தண்ணித் தவிக்குது. இது ெவறுஞ் சவருத் தண்ணி. வாயில் வய்க்க முடியல.”
585
“தாயக் கழிச்சாலும் தண்ணியக் கழிக்கப்புடாதுேல.”
“அந்தா வாகமரத்ேதாரம் கரண்டுக் ெகணறு இருக்குது பாரு அங்க ேபாயிக் குடிச்சிட்டு வா.
நாங்க இப்படிேய ஒத்தக் கைடக்குப் ேபாேறாம்.”
”ெபறகு?”
586