Τι προτείνει η δίαιτα που βασίζεται στην

ομάδα αίματος
Η δίαιτα του Peter D' Adamo και του πατέρα του James, που βασίζεται σε μια
ανατρεπτική προσέγγιση της διατροφής, υποστηρίζει ότι μια τροφή μπορεί να
παχαίνει ή να αδυνατίζει ανάλογα με την ομάδα αίματος.
Πρόκειται για θεωρία που βασίζεται στην ύπαρξη των λεκτινών, ουσίες που
εμφανίζουν ειδική δράση όταν έρθουν σε επαφή με το αίμα μιας
συγκεκριμένης ομάδας. Όταν φάτε μια τροφή που περιέχει λεκτίνες
ασύμβατες με το αντιγόνο της ομάδας αίματός σας, μπορούν να
επιβραδύνουν το μεταβολισμό των τροφών, με αποτέλεσμα να μην καίγονται
αποτελεσματικά οι θερμίδες.
Επίσης οι λεκτίνες μπορεί να επεμβαίνουν στην πεπτική διαδικασία, να
διαταράσσουν την ορμονική ισορροπία και να προκαλούν διαταραχές του
θυρεοειδούς ή ποικίλα άλλα προβλήματα.
Ποιες είναι οι τροφές που μεταβολίζονται καλύτερα ανάλογα με την ομάδα
αίματος, σύμφωνα με τον δρ. Ντ' 'Aνταμο

Οι καλές, κακές και ουδέτερες τροφές για την ομάδα αίματος ΑΒ

Κρέας
Καλό: Αρνί, γαλοπούλα, κουνέλι.
Κακό: Βοδινό, ελάφι, ζαρκάδι, κοτόπουλο, μοσχάρι, μπέικον, πάπια, χοιρινό.
Ουδέτερο: Συκώτι, φασιανός.
Θαλασσινά
Καλά: Βακαλάος, λούτσος, πέρκα, σαρδέλες, σκουμπρί, σφυρίδα, τόνος.
Κακά: Αντζούγια, αστακό, καπνιστό σολομό, καραβίδες, λαβράκι.
Ουδέτερα: Αθερίνα, γαρίδες, γλώσσα, καβούρι, καλαμάρι, μύδια, ξιφίας,
ρέγκα, σολομός, χαβιάρι, χτένια, στρείδια, χταπόδι.
Γαλακτοκομικά και αυγά
Καλά: Γιαούρτι, κατσικίσιο γάλα και τυρί, κότατζ, μοτσαρέλα, ρικότα, φέτα.
Κακά: Βούτυρο, γάλα πλήρες, ροκφόρ, καμαμπέρ, μπρι, παρμεζάνα,
προβολόνε.
Ουδέτερα: Γάλα, γραβιέρα, γκούντα, έμενταλ, ένταμ, τσένταρ, τυρί σόγιας.

Λίπη και έλαια

Καλά: Ελαιόλαδο.
Κακά: Βαμβακέλαιο, ηλιέλαιο, καλαμποκέλαιο, σουσαμέλαιο.
Ουδέτερα: Λινέλαιο, μουρουνέλαιο.
Ξηροί καρποί και σπόροι
Καλοί: Καρύδια, κάστανα, φυστίκια.
Κακοί: Ηλιόσποροι, σουσάμι, φουντούκια.
Ουδέτεροι: Αμύγδαλα, μακαντάμια, κουκουνάρι, φιστίκια Αιγίνης, κάσιους.
Όσπρια
Καλά: Φακές, φασόλια κόκκινα.
Κακά: Ρεβίθια, φάβα, φασόλια μαύρα και μαυρομάτικα.
Ουδέτερα: Κουκιά, μπιζέλια, φασολάκια.
Δημητριακά
Καλά: Αλεύρι βρώμης, δημητριακά ρυζιού, κεχρί.
Κακά: Καλαμποκάλευρο, κορνφλέικς, φαγόπυρο.
Ουδέτερα: Κρέμα ρυζάλευρου, κρέμα σιτάλευρου, κριθάρι, νιφάδες σόγιας,
σιτάρι σε μορφή φιδέ, φαρίνα, φύτρο σιταριού.
Λαχανικά
Καλά: Αγγούρια, γλυκοπατάτες, κουνουπίδι, μελιτζάνες, μπρόκολο, παντζάρια,
σέλινο, σκόρδο.
Κακά: Αβοκάντο, αγκινάρες, καλαμπόκι, πιπεριές.
Ουδέτερα: Αντίδια, ελιές, καρότα, κολοκύθα, κολοκυθάκια, κρεμμύδια, λάχανο,
μανιτάρια, ραντίτσιο, iceberg, μπάμιες, ντομάτες, πατάτες, πράσα, ρόκα,
σπανάκι.
Φρούτα
Καλά: Ακτινίδια, ανανάς, κεράσια, λεμόνια, δαμάσκηνα, σταφύλια, σύκα.
Κακά: Ινδική καρύδα, μπανάνες, μάνγκο, πορτοκάλια, ρόδι.
Ουδέτερα: Αχλάδια, βερίκοκα, καρπούζι, μανταρίνια, μήλα, νεκταρίνια,
ροδάκινα, φράουλες.
Ποτά
Καλά: Καφές, πράσινο τσάι.
Κακά: Αναψυκτικά, αποσταγμένα οινοπνευματώδη, τσάι.
Ουδέτερα: Ανθρακούχο νερό, κρασί, μπύρα, σόδα.

Ομάδα αίματος "ΑΒ":

Εστιάστε την διατροφή σας σε τροφές που περιλαμβάνουν τόφου, θαλασσινά,
γαλακτοκομικά και πράσινα λαχανικά. Οι άνθρωποι με ομάδα αίματος τύπου
ΑΒ τείνουν να έχουν χαμηλά επίπεδα οξέων του στομάχου. Αποφύγετε την
καφεΐνη, το αλκοόλ και τα καπνιστά ή παστά κρέατα.

Η άλλη πλευρά
Στον αντίποδα ωστόσο υπάρχουν οι διαιτολόγοι που υποστηρίζουν ότι μια
τέτοια διατροφή δεν μπορεί να εφαρμοστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί
είναι πολύ περιοριστική και δεν περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά
συστατικά εφόσον αποκλείονται ορισμένα τρόφιμα. Και προτείνουν να
ακολουθούμε μια σωστή διατροφή ισορροπημένη σε θρεπτικές ουσίες και
προσαρμοσμένη στις δικές μας ανάγκες, ώστε να παραμείνουμε υγιείς, να
χάσουμε το περιττό λίπος και κυρίως να αποκτήσουμε σωστές διατροφικές
συνήθειες προκειμένου να διατηρήσουμε το βάρος μας και μετά την απώλεια
των περιττών κιλών.
Κατά καιρούς, διάφορες ανατρεπτικές θεωρίες γύρω από την διατροφή
έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, αναζητώντας τους επίδοξους
εφαρμοστές, που μελλοντικά θα υποστηρίξουν και θα προωθήσουν τη
συγκεκριμένη θεωρία. Μια από τις ευρύτατα διαδεδομένες θεωρίες της
οποίας βιβλία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, είναι αυτή του
Peter D'adamo, που πηγάζει από την ιστορία της εξέλιξης του
ανθρώπινου είδους και υποστηρίζει ότι οι διατροφικές μας απαιτήσεις,
καθορίζονται σε μέγιστο βαθμό από την ομάδα αίματος μας. Υπό αυτό το
πρίσμα ο D'adamo ισχυρίζεται πως τα άτομα που ανήκουν στην ομάδα
αίματος Ο για παράδειγμα , πρέπει να σιτίζονται με βάση το κρέας και να
αποφεύγουν τροφές όπως τα όσπρια. Η θεωρία λοιπόν αυτή παρόλο που
βρήκε πολλούς υποστηρικτές, παρουσιάζει πολλά επιστημονικά κενά και
ατεκμηρίωτες επισημάνσεις, οδηγώντας μας στο σημείο να
συμπεράνουμε πως δεν πρέπει εύκολα και αβίαστα να αποδεχόμαστε
κάθε καινούρια τακτική, ιδιαίτερα δε όταν αυτή ανατρέπει δεδομένα
χρόνιων επιστημονικών ερευνών, όπως το μοντέλο της Μεσογειακής
διατροφής. Και το λέμε αυτό διότι σύμφωνα με αυτή την θεωρία, το
μεγαλύτερο ποσοστό του γενικού πληθυσμού (που είναι αυτό με ομάδα
αίματος Ο) οδηγείται στην αντίληψη ότι το Μεσογειακό μοντέλο
διατροφής, που προτείνει το κρέας λίγες φορές το μήνα, είναι
ακατάλληλο διατροφικό σχήμα και πως στην διατροφή τους πρέπει να
έχουν συχνά το κρέας, παρόλο που εκατοντάδες επιστημονικά
τεκμηριωμένες μελέτες υποδεικνύουν, πως η συχνή κατανάλωση κρέατος
είναι άμεσα συνδεδεμένη με πολλές μορφές καρκίνου αλλά και με άλλα
χρόνια εκφυλιστικά νοσήματα.

Σύμφωνα δε πάντα με την θεωρία περί διατροφής και ομάδας αίματος,

τα όσπρια μπορεί να προκαλέσουν δυσμενέστατες επιπτώσεις στο μυικό
ιστό των ατόμων με ομάδα αίματος Ο, μέσω κάποιων πρωτεινικών
μορίων που εμπεριέχουν και είναι γνωστά με το όνομα λεκτίνες. Οι
λεκτίνες πράγματι υφίστανται στην πλειονότητα των φυτικών τροφών
(ιδιαίτερα στα όσπρια) και εμφανίζουν ισχυρή αλλεργιογόννο δράση που
έχει πιστοποιηθεί μέσω ερευνών εδώ και χρόνια. Όμως δεν πρέπει να
ξεχνάμε πως το μούλιασμα των οσπρίων (που όλοι κάνουν πριν τα
μαγειρέψουν) καταστρέφει τα 2/3 των λεκτινών τους, ενώ η περαιτέρω
μαγειρική τους παρασκευή με βρασμό, "εξουδετερώνει" κάθε ίχνος
λεκτίνης που έχει μείνει. Από την άλλη μεριά αν τα όσα ισχυρίζεται η
θεωρία σχετικά με την κατανάλωση των οσπρίων και την ομάδα αίματος
Ο είναι βάσιμα, γιατί δεν παρουσιάζεται ως στοιχείο τεκμηρίωσης μια
μυική βιοψία (μέθοδος που χρησιμοποιείται ευρύτατα σήμερα σε πολλές
έρευνες) που να δείχνει τις πιθανές μυικές αλλοιώσεις που συνεπάγεται
η κατανάλωση οσπρίων από άτομα ομάδας αίματος Ο?

Σε άλλο σημείο η θεωρία και πάλι στέκεται στον αέρα, όταν υποστηρίζει
πως τα άτομα με ομάδα αίματος Ο έχουν την τάση να μην παράγουν
αρκετό ιώδιο. Ως γνωστόν όμως, το ιώδιο δεν παράγεται από τον
οργανισμό του ανθρώπου αλλά το λαμβάνουμε κυρίως μέσω της
διατροφής μας.
Η θεωρία υποστηρίζει ακόμα, πως τα γαλακτοκομικά δεν αποτελούν
κατάλληλη επιλογή σίτησης για άτομα με ομάδα αίματος Α. Πως μπορεί
όμως κάτι τέτοιο να τεκμηριωθεί και να οφείλεται πράγματι στις
λεκτίνες, όταν γνωρίζουμε πως ένα ποσοστό 10-12% των ατόμων της
Καυκάσιας φυλής θα ανακουφιστεί ούτως ή άλλως από την διακοπή των
γαλακτοκομικών, ασχέτως ομάδας αίματος, μια και παρουσιάζει
δυσανεξία στη λακτόζη? Και βέβαια να τονίσουμε εδώ ότι σε άλλες φυλές
το ποσοστό εμφάνισης δυσανεξίας στη λακτόζη ξεπερνά το 80%!!

Η βασικότερη λοιπόν αμφισβήτηση που εκφράζει το σύνολο της

επιστημονικής κοινότητας απέναντι σε αυτή τη θεωρία, δεν αφορά απλά
τις λεκτίνες, που πράγματι υπάρχουν στην πλειονότητα των τροφών και
σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα έχουν συσχετισθεί και με την
συχνότητα εμφάνισης ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη και
ρευματοειδούς αρθρίτιδας (μέσω συγκεκριμένων ανοσοβιολογικών
μηχανισμών), αλλά το αν και κατά πόσο η δράση αυτών των ουσιών
σχετίζεται και διαφοροποιείται ανάλογα με την ομάδα αίματος μας.
Αλλωστε ας μην ξεχνάμε πως ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι πάντα
έρμαιο των λεκτινών, αλλά όταν χρειάζεται προβάλλει ισχυρότατη
άμυνα δεσμεύοντας αυτές τις ουσίες, με την βοήθεια συγκεκριμένων
ολιγοσακχαριτών.

Ίσως όμως η ισχυρότερη απόδειξη, του ότι θεωρίες τέτοιου τύπου,

πρέπει να φιλτράρονται καλύτερα πριν δουν το φως της δημοσιότητας,
να έρχεται μέσα από την απλή σκέψη που πρώτος ο ιδρυτής του
τμήματος Διατροφής της σχολής Δημόσιας υγείας του Χάρβαρντ
Frederick Stare εξέφρασε, λέγοντας πως αν μια τέτοια θεωρία έκρυβε
αλήθειες, η ανθρώπινη φυλή (από την στιγμή που εδώ και χιλιάδες
χρόνια δεν ακολουθεί τις διατροφικές "οδηγίες" αυτής της θεωρίας) θα
έπρεπε να είχε εξαφανισθεί, μέσω ανεπανόρθωτων επιπλοκών που θα
συνεπάγετο η οφειλόμενη στις λεκτίνες, συγκόλληση των ερυθρών
αιμοσφαιρίων!!!