GENTLEMAN series 5: Tobias Alejandro

by Dehittaileen

He killed himself. He died after he choose to live in hell , after his wife died in
the car accident kasama ang anak nilang hindi pa man nito naiisilang. They both
died---on the spot. Ang dating masayang si'ya ay nawala. Ang dating makulit at
palabirong si'ya ay naglaho na. Because after he woke up in his undying nightmare,
everything has changed. Everything made trouble.

Hindi niya lubos maisip na bakit kailangan niyang masaktan at parusahan kung ang
ginawa lang naman niya ay magmahal at mangarap. Ang mahalin ang asawa niya at
pangaraping makasama ito habambuhay.

But, not all fairytale have happy ending. By looking at him right now. Walang
makakapagsabi kung kailan gagaling ang sakit na binigay ng kahapon sa kanya. At
pait ng pag iisa.

Pero sadyang binibiro parin si'ya ng tadhana, a woman named Edizel invading his
wrecked life after he saw her. Pagkatapos niyang makita kung paano ito kumapit sa
talim ng patalim para lamang mabuhay.

At tuluyan nang nagulo ang mundo niya nang marealize niya that the woman he lusting
for--owned a face who same as his late wife.

May kaya pa bang ipagbiro sa kanya ang panahon?

Taon na ang binilang simula nang masaktan si'ya. At alam niyang mamatay si'yang
iisa lang ang tinitibok ng puso niya. His wife.

So he guessed, He don't deserve another Pain.

=================

GENTLEMAN Series 5: Tobias Alejandro

All right reserved. No part of this book may be reproduced, stored in a retrieval
system or transmitted in any form by any means electronics, mechanical,photo-
copying, recording or otherwise, except being extracts for the purpose of reviews
without written permission of the author.

©TobiasAlejandro2016

Dehittaileen
GENTLEMAN series 5: Tobias Alejandro

He killed his self. He died after he choose to live in hell. After his wife died in
the car accident kasama ang anak nilang hindi pa man nito naiisilang. They both
died---on the spot. Ang dating masayang si'ya ay nawala. Ang dating makulit at
palabirong si'ya ay naglaho na. Because after he woke up in his undying nightmare,
everything has changed. Everything made trouble.

Hindi niya lubos maisip na bakit kailangan niyang masaktan at parusahan kung ang
ginawa lang naman niya ay magmahal at mangarap. Ang mahalin ang asawa niya at
pangaraping makasama ito habambuhay.

But, not all fairytale have happy ending. By looking at him right now.

Walang makakapagsabi kung kailan gagaling ang sakit na binigay ng kahapon sa kanya.
At pait ng pag iisa.

Pero sadyang binibiro parin si'ya ng tadhana, a woman named Edizel invading his
wrecked life after he saw her. Pagkatapos niyang makita kung

paano ito kumapit sa talim ng patalim para lamang mabuhay.

At tuluyang nagulo ang mundo niya nang marealize niya that the woman he lusting for
---owned a face who same as his late wife.

May kaya pa bang ipagbiro ang panahon sa kanya?

Taon na nag binilang simula nang masaktan si'ya at alam niyang mamamtay si'yang
iisa lang ang tinitibok ng puso niya. His wife.

So he guessed, he don't deserve another pain.

--------

Add this to your library to get more updates.

Advance Merry Christmas.

=================

Prologue

He drove fast. Excited na siyang umuwi. He even ditched his friends para lang umuwi
ng maaga. He was very excited to see his beautiful wife.

Second anniversary nila ngayon. And his lovely wife set a dinner sa bahay nila. A
very intimate dinner na sila lang dalawa. His wife is such a homebody person.
Magaling magluto. Magaling mag ayos ng bahay. At higit sa lahat, masarap mag alaga.

Kontento na siya sa buhay na ito ang kasama. Sa buhay na ito ang katabi niya bago
matulog at ito rin ang nakikita niya sa pagmulat niya ng mga mata. He never been
fond of romance before. For him, relationship is a kind of a dual obligation.
Nariyan dapat na mabilis kang magtransformed. From a businessman to a very loving
boyfriend. Hindi siya ganoon noon. But cupid shuffle his life. Cupid played their
fate.

It's such a whirlwind romance na nauwi sa kasalan. Nauwi lahat sa mabilisang plano.
All the unplanned decision made him a happy man now. A very happy married man now.
Kaya sinong magsasabing hindi siya masaya? Hell! No! Wala na ngang paglagyan ng
ngiti niya. Sinulyapan niya ang bungkos nang bulaklak sa passenger seat. His wife
loves American Roses. Kaya inutusan pa niya ang sekretarya niya na magpadeliver ng
mga imported na bulaklak.

He smile like an idiot after he remembered their last conversation.

Pangga umuwi ka ng maaga ha.. Maghahanda

ako ng dinner. His wife said over the phone. Kahit gaano karami ang naging trabaho
niya. Basta tumawag ang asawa niya ay naiibsan agad ang pagod niya.

Pangga.. Why don't we have dinner sa isang resto. Doon sa paborito mo.. Suggestion
niya. Kaysa naman mapagod ka pagluluto.

Nahimigan niya ang pagtawa nito. Pangga, alam mo naman na hindi ako mahilig kumain
sa labas hindi ba? Saka may sorpresa ako sayo. At gusto kong ibigay 'yon sayo dito

mismo sa bahay natin.

Kunwaring napaisip siya. Maybe she prepared something special. Mahilig ito sa mga
sorpresa. Maybe she made a new painting again. Natatawa siya kapag niloloko niya
ang asawa niya. Ang master bedroom kasi ay nagmumukha nang museum sa dami ng art
paintings nito. Natutuwa sana siya, kaya lang iisang mukha lang ang naroroon. Ang
mukha niya! Lagi siya nitong ipinipinta.
Nakailang busina na siya pero walang nagbubukas ng gate. Day off ba ng mga
kasambahay ngayon? Wala siyang pagpilian kung di ang bumaba ng sasakyan at buksan
ang gate.

Mabilis siyang bumalik sa loob ng kanyang sasakyan at inabante ito papasok.

Kadiliman ang sumalubong sa kanya. Pasado alas sais na ng gabi. Teka! Black out ba?

Nasagot ang tanong niya nang aninagin niya ang ilang malalaking bahay na malapit sa
kanila. May mga ilaw iyon. Pero bahay lang nila ang tila isang haunted house sa
sobrang dilim.

Binuksan

niya ang main light nang buksan niya ang pintuan. Bumaha ng liwanag sa paligid.
Napangiti siya nang makita niya ang nagkalat na rose petals sa sahig. Nasasamyo din
niya ang pinaghalong amoy ng bulaklak at ang mabangong amoy ng pagkain.

Excitement burned his eyes. Lalo na nang makita niya ang ayos ng dinning table
nila. Halatang pinaghirapan ng asawa niya ang lahat ng ito. Mula sa mga bulaklak
hanggang sa pagkain na nakahain sa mesa.

Lumapit siya sa lamesa at isa isang tinignan ang mga pagkain na naroon. All foods
has Tofu. Alam na alam ng misis niya na paborito niya ang tofu. At kumakain lang
siya niyon kung ang magluluto ay ito.
Akma siyang tatalikod nang mapansin niya ang maliit na kahon sa tabi ng pinggan.
Parang kahon ng kwintas o bracelet.

Dala ng kuryosidad. He opened the box. Nagmalabis ang luha sa kanyang mga mata nang
makita niya ang isang pregnancy test doon. May dalawang linyang pula. Mag kakaanak
na kami? Parang gusto niyang sampal sampalin ang sarili dahil doon.

Dalawang taon silang naghintay para magkaanak. Salamat sa Diyos at dininig na ang
panalangin nila. Mabilis siyang tumakbo paakyat sa silid nila dahil nasisiguro
niyang naroon ang asawa niya. Pero bago pa siya makahakbang papauntang hagdan ay
tumunog ang land-line phone nila.

He immediately went back to the living room and answer the call. Good evening. Mr.
Alejandro?

Boses lalaki ang bumungad sa kanya. Yes speaking? Kunot noong tanong niya. Kung
tungkol sa trabaho ito. Wala siyang ganang malaman. Mas sabik siyang makita ang
asawa niya.

Mr. Alejandro, this is Police officer from District two. Nakita po namin ang
sasakyan ng asawa niyo na si Mrs. Alejandro. And we found out na sakay po niyon ang
misis niyo. And I'm sorry Mr. Alejandro. Patay na po ang sakay ng sasakyan. Parang
isang malamig na kamay na dumakot sa puso niya ang sinabi nito. Sasakyan ng asawa
niya? Naririto ang asawa niya s abahay. Baka may nagcarnap ng sasakyan nila. Marami
pang sinabi ang pulis pero binitawan niya ang telepono. Mabilis siyang umakyat sa
silid nila at hinanap ang asawa. Peeo bigo siya.
Walang bakas nito ang makakapagsabing naroroon ito. Ang personal bag nito ay wala
din doon. Kaya natitiyak niyang umalis ito. Pero saan ka pupunta?

Inabot ng kaba ang puso niya. Ang telepono nila ay ring ng ring. Ang mobile phone
naman niya'y ganoon din pero namamanhid siya. Paano kung totoo ang sinabi ng pulis.

No! Buhay ang asawa ko! Buntis ang asawa ko! Magkakaanak na kami!

To be continued...
-----

Umpisa na po ng kwento ni Tobias. Sana magustuhan niyo rin po..

Happy reading

Ai:)

=================

Chapter One

1 2 3... He counts as he tried to open and closes his eyes again. 1 2 3... He wants
to suppress this unbearable pain.

Four fucking years. Fucking four years of living like a sunless. Happy fourths
anniversary pangga... He murmured while holding her picture.

Apat na taon na simula ng magunaw ang mundo niya. At sa bawat araw na lumilipas,
nothing has changed. He remained for what he are.

Kung may nabago man. Iyon ay ang katotohanan na mas maging manhid na siya. That he
don't want to see the light again. Pangga.. I missed you.. Bulong niya. If she
could hear his voice. Sana kausapin siya nito. Explain to him why she had to leave
so early..

Kung bakit kailangan nitong mawala ng ganoong kabilis lang. Is he not enough para
malaman nito that happiness can be found in his arms?

Four years ago, when the police investigator confirmed na sakay ng sumabog na
sasakyan ang asawa niya. Natagpuan sa sasakyan ang bag nito. May mga bagay na hindi
maidentify. Pero malinaw na singsing nito ang naroroon. Their wedding ring.

He was still in denial. Ayaw niyang tanggapin na wala na ito. Paulit ulit niyang
sinasabi sa isip niya. Na buhay pa ito. Papalakihin pa nila ang anak nila.
Your unfair pangga... Namaluktot siya sa kama at niyakap ang sarili. Ganito siya
tuwing wedding anniversary nila.

Because, he don't have any reason to celebrate dahil ang wedding anniversary nila
ay death anniversary din ng mag ina niya. His wife died with their unborn child.

Ang katotohanang mag isa siya

ay parang pumapatay sa kanya ng ilang ulit. That in every second of the hour was
made him more numb. Pero kahit namamanhid na siya bakit naroroon pa rin ang pait at
sakit?

Kanina pa nagwawala ang aparato. But he doesn't give any damn. Darn it! I'm fucking
tired! He cussed as he let his tears flowing down in his cheeks. Hinayaan niyang
lunurin siya ng sariling mga luha. Hinayaan niyang mabasa ang tuyong tuyong
pakiramdam niya.

Ipinikit niya nang mariin ang mga mata, nagbabaka sakaling aagawin ng antok ang
hapdi na kanyang nadarama. But he failed. Dahil iisang mukha lang ang nakikita niya
sa kadilimang kinasasadlakan niya. I love you pangga...

Nakarinig siya ng pagbukas ng pinto at ang sunod sunod na pagsinghap. Pero nanatili
siya sa kanyang posisyon. He don't want any presence coming from anybody. Oh My
God! Toby!

Maya maya'y lumapit na ang yabag. Nasa tabi na ng kama niya. Pero hindi man lamang
siya nagabalang magmulat ng mga mata kahit gising na gising naman ang diwa niya.
What are you doing Toby? Magpapakamatay ka ba? Sermon ng bisita niya. Alam niya ang
tinutukoy nito. Inside the room, ay nagkalat ang basyo ng alak. Alam niya kung
naririto ang asawa niya. Magagalit ka pangga pag uminom ako. But you weren't here
to nagged me. Please come back. He don't drink before. Even cigarettes. Pero
ginagawa na niya iyon ngayon. My Goodness Toby! Sinabi
ng house keeper mo na hindi ka raw kuma---.

Shut up Cleo! Biglang sigaw niya na ikinagitla nito. Cleo was his sister in law.
Kapatid ng asawa niya. Stop nagging me! Stop acting as if you're my wife! As if
you're her! Bumakas sa magandang mukha nito ang gulat sa mga sinabi niya.

Alam ng mga kaibigan niya na ayaw na ayaw niya ng bisita lalo pa't ganitong
panahon. But Cleo was far different. Kung kailan gusto niyang mapagisa saka naman
ito lilitaw na parang kabute.

Instead of shouting him in return like what she always does. Isa isa nitong pinulot
ang mga kalat niya. Ate zel wouldn't love to see you like that. Magagalit siya
kapag makalat ang kwarto niyo. Can't you see? Mukha nang ghost house ang bahay na
ito. Mahinang sabi nito. Sinusundan niya ang bawat kilos nito. She knew where to
put everything. Ganitong ganito ang asawa niya. She's very dedicated housewife.
Masinop. Kahit kaliit liitang dumi nakikita niya. Na labis nitong kinaiirita kapag
nakakita siya ng isang dumi man lamang.

Get out! He said in a very small Cold voice.

Tumalim ang mga mata nito sa kanya. Akala mo ba ikaw lang ang nagluluksa? Sa tingin
mo ba matutuwa siya kapag nakita niya how miserable are you? Hindi----.

I said shut up! Tumayo siya sa kama at hinila ito palabas ng silid. Wala kayong
alam sa nararamdaman ko! Kaya tumahimik ka! Get out!
May ilang butil ng luha ang dumaloy sa mga mata nito pero walang katumbas ang sakit
na nararamdaman niya sa nararamdaman nito. O kahit nino man. Dahil di lang ang anak
at asawa niya ang nawala.. Pati ang pag asa kong mabuhay. Nawala na. You took
everything away from me. You took everything with you. Mahal na mahal kita pangga.

To be continued...

=================

Chapter Two

He silently praying that she will come. After his two weeks expedition. He met her.
Nakasama niya noon sa cruise ship. His carribean experience turned very well. Akala
niya mabobored lang siya. Pero hindi pala.

One broken heart found another broken heart. Pareho pala sila ng pinagdaanan. And
when his eyes straightly looking at the entrance door. There she is, naglalakad
papasok.

Halos higitin niya ang hininga. Akala niya ay makakalimutan nito ang huli nilang
naging pag uusap noon sa eroplano. Bago sila maghiwalay noon ng destinasyon
pagkabalik ng pilipinas, sinabi miya dito na kung pwede silang lumabas. On the same
date of his birthday.

Hindi nga siya nabigo. She come! The maitrè d guide her papunta sa pwesto niya.
Nanlalamig

na ang mga kamay niya dahil sa nerbiyos. This is the first time that he actually
have a date. A real date. H-Hi.. Nahihiyang bati niya nang sa wakas ay makalapit na
ito sa kanya. She get even more lovelier than the last six days he saw her.
Napaigtad pa siya ng humalik ito sa pisngi niya. Hello.. Sorry nalate ako.. Ang
dami kasing pasyente sa clinic kanina. Hinging paumanhin nito. Iginaya niya ito
upuan na katapat ng sa kanya at sa hinila upang makaupo ito.

It's okay.. Karadating ko lang din naman. He lied. Pero ang totoo doon na siya
muntik tubuan ng ugat dahil sa nerbiyos.

Her simplicity is beauty. Wala miski

kahit anong nakapahid dito. Simpleng nakaponytail lang ang alon alon nitong buhok.
Mukha itong isang OJT trainee sa isang kompanya. Hindi mo nga iisipin na isa pala
siyang registered veterinarian. She's only wearing a simple white polo shirt. And a
tight fitting jeans with a ballerina shoes in her feet.

Wari'y naramdaman nito ang pagoobserba niya. I'm sorry kung hindi na ko nakapag
ayos.. Baka kasi mas mainip ka lalo.. Nahihiyang sabi nito.

It's okay Zel.. You're more beautiful just like that. Sinserong pahayag niya.
Nakatingin lanh siya dito. Kung maaari nga hindi niya ito hihiwalayan ng tingin.

Zel? May bahagyang gulat na sabi nito. Your the second person na tumawag

sakin na Zel. My dad always did. Special daw ako kaya zel ang tawag niya.

Ewan niya pero kinikilig siya dahil sa sinabi nito. He felt somehow special dahil
lang sa tinawag niya ito sa espesyal na paraan. Shall we eat? Yaya niya upang itago
ang kilig na nadarama niya.

Totoong masama na ang tama niya. Aaminin niya, he always found his self smiling
crazily. Minsan pa nga kahit oras ng trabaho ay pangiti ngiti siya. And no oner
will believe na ang brokenhearted na gaya niya ay sumakay lang ng barko pagbalik
sobrang saya na! Sure! Nakangiting saad nito na halos ikahulog niya sa upuan. That
precious smile.

It takes a few days before bago

niya unang nasilayan ang napakagandang ngiti nito. Alam mo kanina ko pa napapansin
na panay ang ngiti mo. Pinagtatawanano ba 'ko? Sabi nito habang kumakain na sila.
Ikaw? Pagtatawanan ko? Bakit naman? Hindi ka naman clown diba? It's actually a
joke. Hindi pa kasi niya kayang aminin dito ang gusto niyang sabihin.

Pilosopo ka talaga.. Saka sinabayan nito ng mabining pagtawa. He really love her
smile. Ang ngiti nito na kakaiba. Na para bang kayang alisin ang lahat ng problema.
All his worries are easily disappear everytime she smile at him.

It's like that her smile has a magic to control and manipulate his emotions and
feelings.

Natatakot siya. What if hindi na niya kayang pigilan ang nararamdaman niya? What
if?

I like you.. Zel.. It almost a whisper pero sapat na iyon para marinig ng kanyang
kaharap.

And when he saw her face... She's blushing!

To be continued...
=================

Chapter Three

He saw her. He saw her passed through over his sight. Or was she only crossed his
mind because he been thinking about her for almost a week after he celebrate their
wedding anniversary?

But he can't not mistaken. Nakita niya siya. Nakita niya ang asawa niya. Iginala pa
niya ang paningin. The crowd was like a river of a drunk people. What he would
expect? Isa itong high end disco bar. But it's more than like that. Sa itaas nito
ay ang eve's garden. Isang exclusive Men's club na pag aari niya. But not anymore,
dahil hindi nalang siya ang nagmamay ari niyon. Kasosyo na niya sa negosyo ang
kaibigang si Abel.

This is how he wants to waste his time. Baka kasi sa tulong nito ay makaahon siya
sa hirap at sakit na dinadanas niya. Mula sa glass balcony sa taas. Mula sa open
deck. Iginala pa niya ang paningin. And he suddenly felt cold when he actually saw
a pair of beautiful eyes that directly staring at him. Zel...

Mabilis siyang napatayo sa kinauupuan. Lalo pa't nanatiling nakatingin ito sa

kanya. Buhay ka? My wife... He was not hallucinating anymore. Asawa nga niya ang
nakikita niya at hindi siya maaring magkamali.

Mabilis siyang bumaba sa balcony at iniwan ang assistant niya na panay remind ng
mga businesses niya. Humalo siya sa kumpol ng mga kabataan at ilang taong nasa
dance floor.
Nang makarating siya sa kinatatayuan nito kanina ay wala na siyang inabutan. As if
she vanished into the thin air so easy. Na nawala ito sa simpleng buga ng usok ng
sigarilyo.

Luminga linga

siya sa paligid. Umaasa siya na makikita niya ito. Pero bigong bigo siya. Even her
shadow disappeared like she was a phantom in the middle of the dark night. Where
did you go? Nakita kita.. Wife please come back.. Come back home...

Hanggang sa naging mas maharot ang tugtog ay hindi na niya natanaw pa ang asawa
niya. Natanaw niya ang isang unipormadong crew. Sinenyasan niya itong lumapit.

Sir A! It's Alejandro for them. Kaya lamang nasanay na silang tawagin siyang A.

Humalukipkip siya at nagtanong dito. Did you saw a girl standing right here! Kani-
kanina lang. With the same outfit as yours.. He said. Natatandaan niyang nakasuot
ito ng itim na tight pants at puting polo shirt na may label ng bar.

Luminga linga ang crew. Sir? Sa dami po ng tao. Parang hindi ko po napansin. Nasa
bar counter po kasi ako nakaassign.
Tumingin pa siya sa paligid. Bakit ba ang bilis nawala niyon? Sir? May problema po
ba? May atraso po ba sa inyo 'yung taong hinahanap niyo?

I'm looking for my wife. And i saw her here! He said. Nakita niya ang pagkunot ng
noo ng empleyada niya.

Naalala niya. Alam nga pala ng mga ito na may asawa na siya pero hindi pa minsan
nakikita ng mga ito si zel. Ang alam lang nila ay patay na siya.

Binakasan ng gulat sa mga mata nito. Wari'y iniisip na baka nasisiraan na siya ng
ulo. Pero hindi siya nababaliw. Totoo ang nakita niya.

Ang kailangan lang niyang malaman ay kung bakit naroroon ito. Bakit kamukhang
kamukha mo ang asawa ko. Masagot lang ang mga tanong niya ay saka lamang
matatahimik ang puso't isip niya.

Natanaw niya si Troy papalapit sa kanya. Ang kanyang assistant. Mr. A! Nakalimutan
ko pong sabi----.

Set my meeting here tomorrow after the closing. Gusto kong makilala ang mga bagong
hired na tao. He said before he went back to his place.
Binalewala niya ang ingay ng paligid. Tanging ang isip at puso lang niya ang
naririnig niyang naguusap.

I miss you pangga... Take me with you please...

To be continued...

---------

Sorry for the short update. I have a very long busy day. At hindi ko po naasikaso
itong UD ko.

Advance Merry Christmas everyone!

=================
Chapter Four

Sumubo ng kanin si Edizel habang nakikinig kay Vina. May sinasabi kay ito sa kanya.
Pero wala doon ang isip niya. Naiwan sa lalaking nakatingin sa kanya kanina habang
nagseserve siya ng alak.

Hoy! Nakikinig ka ba? Sabay tapik nito sa kanya. Nasa employees area sila at
nakabreak. Crew/waitress siya dito sa isang hig end disco bar. Mayayaman at
kilalang mga personalidad lang ang nakakapasok dito. Ubod yaman din naman daw kasi
ng may ari nito.

H-Ha? Ano bang sinasabi mo? Tanong niya nang mapatingin siya dito.

Ayon! Hindi ka nga nakikinig. Kanina pa ako salita ng salita dito. E nilipad na
pala papuntang Atlantika ang isip mo. Palatak nito sa kanya. Hindi kasi niya
maiwasang isipin ang lalaki kanina. Nasa deck kasi ito. Boss at mga kaibigan lang
ng may ari ang alam niyang maaring pumunta doon. Bago kasi ang mukha ng lalaki
kanina. Si troy na assistant ng big boss nila ang madalas niyang makita o mas
tamang sabihin na ito ang nakikipag usap palagi sa kanila.

Pribadong tao daw kasi ang may ari nitong H'Our Disco Bar. Ang sabi ko... May
meeting daw bukas. Nakita ko si Mr.

A kanina. At alam mo ba siya mismo ang nagsabi kay Troy na gusto niyang makilala
ang lahat ng nagtatrabaho dito.

Patuloy siyang ngumuya. Dalawang linggo pa lang siyang naguumpisa dito. Dati siyang
fast food crew. Pero hindi siya nagtagal doon dahil sa manyakis niyang manager.
Na lantaran ang pambabastos sa kanya. Na ultimo kahit oras ng trabaho ay gumagawa
ng paraan para mamolestiyahan siya. Wala namang maniwala sa kanya na ganoon
kabastos ang mnager niya dahil nobya pala nito ang anak ng boss nila! Pero maaga
sana ako bukas. Ihahatid ko pa si---.

Sandali lang naman 'yon edy at saka required na umattend tayo doon. Sabi ng
kaibigan niya. Sa unang mga naging linggo niya dito ay si vina ang unang naging
malapit sa kanya. Sa katunayan ito ang pinakamalapit sa kaibigan niya dito.

Napabugtong hininga siya. Ano naman kayang nakain ni Mr. A at nagabala pang
magpameeting 'e diba si troy naman ang laging gumagawa 'non? Aniya niya. Kapag may
gustong ipaabot ang boss nila ay si Troy ang laging naharap sa kanila.

Nagkibit balikat si Vina. Ewan ko. Baka nababagot na siya sa ginagawa niya.

Tumango tango siya. Gagahulin siya sa oras. Lalabas siya dito ng alas siyete ng
umaga. Tapos ihahatid pa niya si Uno. Magtatampo na naman iyon sa kanya kapag hindi
niya ito inihatid. Nangako pa naman siya.

Malungkot siyang napangalumbaba. Hoy! Ano na namang dinadrama mo Edy? Untag ni Vina
saka uminom ng tubig. Iniisip mo si Mr. A no? Wag kang matakot di naman tayo
kakainin 'non.

Natatandaan niya kasing maraming bulong bulungan na masungit na boss daw si Mr. A.
Na palasigaw, na konting pagkakamali lang daw ay sinesesanti na nito.
Hindi naman daw ganoon ang boss nila noon. Nagbago na lang daw ito bigla. Sabagay
lahat naman ng tao ay nagbabago. Wala naman kasing permanente. Walang nagtatagal. O
mas tamang sabihing walang forever.

Tayo na! Baka makita pa tayo ni Juana dito. Sabihin nagtsitsismisan lang tayo.
Sabay tayo niya. Ang tinutukoy niya ay ang head nila na ubod ng sungit. Na nang
masaboy yata ng kasungitan sa mundo ay nasalo nitong lahat.

Sus! Keber ko ba 'dyan kay Juana! Napaka"ewan". Alam mo tatandang dalaga ang
babaing 'yon. Sabi nito na napilitan paring tumayo. Sa tagal 'non dito. Kahit isang
customer walang kumausap doon! Mabuti ka pa nga at lapitin ng customer.

Ewan ba niya, kapag may mga lalaki silang customer. Laging nirerequest na siya ang
magserve ng drinks sa mga ito. Pumapayag naman siya dahil wala siyang nakikitang
masama. Isa pa, mas madalas na kabataan ang customer nila. Mga nasa disiotso
pataas.

Masaya naman siya sa trabaho niya. Kahit pa mababa ang sinusweldo niya. Ayos lang
basta makatakas lang siya sa manyakis niyang manager!
To be continued...

-------

Happy reading :)

=================

Chapter Five

Good Morning Sir! Sabay sabay na bati ng mahigit labing anim na empleyado nila.
Humalukipkip siya at inisa isa ang mukha ng mga ito.

Where's the newly hired? He asked Troy his assistant. Nabanggit ni Troy sa kanya na
maraming bagong pasok na empleyado. Pero bakit mukhang kakaunti pa rin ang nasa
harapan niya?

Sasagot na sana si Troy nang mula sa kung saan ay may babaing sumulpot. Sorry po!
Late ako!
Lahat ng mga empleyadong nakapila sa harapan niya ay nilingon ito at kasama na
siya. He almost lost his mind when he finally saw her face in daylight.

And he couldn't moved his feet nor his hands. Para silang naparalisa ng ganoon
kabilis lang. Even his eyes, ni hindi man laang kumukurap. All he could see was..
My wife..

Ano ka ba? Saan ka ba nanggaling bakit ngayon ka lang? He heard the woman he asked
last night. Kausap nito ang asawa niya.

She apologetically smiled at her. Pasensya na. Kausap ko kasi si uno sa locker
room. Hinihintay na niya ako.

Okay! Everyone! I want all of you to meet our big boss.. Mr. A! Troy introduced him
to them. Pero wala talaga siyang masabi. Nanatili siyang nakapako sa kinatatayuan.

More than

four years. Four years of suffering and experiencing the pain and heartache. Paano
na ganoon kabilis lang na tila tuod siya. Isa isang nagpakilala ang mga empleyado
sa kanya.

Some of them are really annoyed him. May mga papansin. Pero wala doon ang isip
niya. It's somewhere flew away. Until she spoke.

Good morning sir! I'm Edy. Kakahired ko lang po two weeks ago. And ako po'y----.

No way in hell that he will going to let her leave his sight now. He immediately
grabbed her and hugging her so tight. I miss you pangga... Hinayaan niyang yakap
yakap niya ito. Ibinuhos niyaa ng lahat ng emosyon niya sa yakap na iyon. I thought
you were really dead! Thanks God! You're alive!

S-Sir--. Gusto nitong kumawala sa mga bisig niya. Pero hindi niya ito hinayaan.
Ninamnam niya ang sarap na yakap ito. Ang pait at pangungulila na dahil sa
pagkawala nito sa kanya.

He cupped her face when he finally let her go. Pangga.. Ako ito.. Ang asawa mo! But
her eyes made so much confusion. Nagtataka! At higit sa lahat ay nagulat. Alright!
Nakakagulat nga. And even him was so shocked upon seeing her right now.

S-sir! Nagkakamali po kayo! Hindi po ako ang asawa niyo. Napapailing iling siya sa
sinasabi nito.

Why she acting

like that? Acting like she doesn't know him? Pangga.. It's me. Toby! Zel please..
Don't do this to me.. His plea began a cry.
She stepped backward. Dumistansya ito sa kanya at saka lumingon sa mga kapwa
kasamahan na nanlalaki din ang mga mata sa kanila. Silence are there. May mga
matang nagtatanong. Everyone was waiting for the another words. And even him.

Bakit itinatanggi siya nito? Did the four years of being away to him make her
memories easily fade away? Sir! Nagkakamali po kayo! Hindi po zel ang pangalan ko.
At hindi rin po ako ang asawa niyo. She said with full of conviction. Na parang
siguradong sigurado ito. But how? When it was first written that she is not his
wife anymore?

Her face. Her voice. Paano na hindi ito ang asawa niya? Patay na siya Tobias!
Matagal na.

No! Asawa mo ko. Can't you remember? Ako ito.. Your husband. Pagpupumilit niya.
Sinubukan pa niya itong lapitan pero umatras ulit ito. Kinabakasan na niya ng takot
ang mga mata nito.

Pinigilan na siya ni Troy nang akmang lalapit pa muli siya. Hinawakan siya nito sa
braso. I'm sorry Ms. Elago. Hinging paumanhin ni Troy. Everyone! You may leave now!

/>

Pumiksi siya kay Troy. Nakita niyang lumabas na ng employees exit ang asawa niya.
Pero hindi siya hinayaan ni Troy na humabol dito. Masamang mga tingin ang ipinukol
niya dito. How dare you? She's my wife! Hindi mo ba nakikita 'yon? Asik niya.
Napahilamos ito sa mukha. Wake up! Wake up! Patay na siya! Matagal na! Can't you
just move on?

Hindi na niya napigilan ang pagdapo ng mga kamao sa mukha nito. Move on? My wife
was standing right in front of me. Tapos sasabihin mong patay na siya!

Because she is! Hindi siya ang asawa mo! She's not ate Edizel! She's not your wife
kuya! He shouted at him. Sandaling natahimik siya. His brother Troy knew how he
suffered a lot. Wake up kuya! Hindi na maganda ang ginagawa mo! Yes! I met her
before. Our newly hired. Napagkamalan kong si ate Edizel siya. But she's not!
Magkamukha lang sila. But they're both different. This is the reason why his
brother choose to stay beside him. Napapariwara na daw kasi siya. Patay na siya.
Patay na ang asawa mo. Sana matanggap mo na 'yon. Patahimikin mo na siya.

I can't. Bulong niya habang nakayuko. Hindi niya kayang tanggapin na wala na ito.
Hindi niya kaya. Paano naman ako? Paano ako matatahimik... I only have her..

Naramdaman niya ang pagdantay ng kamay nito s abalikat niya. You still have me. You
still have your family. Your friends. Kung hahayaan mo lang kaming gamutin ang
sugat mo. It will be healed. Just accept the fact that she weren't get back. Na
wala na siya.

It's easy to say. But how?

To be continued...

--------

Do you believe in reincarnation? Na sinasabing mabubuhay kang muli sa katauhan ng

iba? Na makikilala mo ulit ang mga taong nakilala mo noon sa panahon mo? Na
makakasalamuha mo ulit ang mga taong naging kaibigan mo, pamilya, minahal,
sinaktan, pinaasa, iniwan at maging ang mga inutangan mo?

Na yung mga binully mo ay makikilala mo ulit? Na yung mga crush mo noon ay

makakasalamuha mo ulit. Kahit yung bungal bungal na may crush sayo noong highschool
ay poging pogi na ngayon? Hahaha kidding..

Anyways, sorry sa super delay update. I'm kinda super busy dahil magki-Christmas
na. Napakahirap humabol ng oras. Lalo pa't punuan sa mga malls at tiangge. Pasensya
na po ulit..
P. S

namamasko po. hehehe

happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Six

Okay kalang ba? Nanginginig ka. Vina helped her to get up. Napaupo siya sa isang
plant box sa harap ng bar. Naninikip din ang dibdib niya.

Kanina habang patuloy siyang hinahawakan ni Mr. A. Nanunumbalik sa alaala niya ang
kamanyakan ng dating boss niya. Kaya takot na takot siya kanina. Okay na ko Vina.
Salamat. Mahinang sabi niya saka sabay silang naglakad.

Grabe! Kamukha mo siguro ang namatay na asawa ni Mr. A kaya ganoon nalang yung
reaksyon niya. Biglang bulaslas ni vina habang nakatayo sila sa kanto malapit sa
shed para maghintay ng pampasaherong jeep.

Namatay? Namatay na pala ang asawa ng boss nila. Naalala niya tuloy ang sinabi ni
Mr. A nang makita siya.

I thought you were really dead! Thanks God! You're alive!

Hindi na kasi niya iyon napagtuunan ng pansin dahil natatakot siya dito. Oo. Bali-
balitang namatay ang asawa niya habang buntis sa panganay nila. Ang saklap no? Pero
kahit minsan ay hindi namin nakita ang asawa ni sir. Hindi naman kasi iyon napunta
doon e. Pagkukwento ni vina.

Nakaramdam

siya ng awa para sa boss nila. Totoong mahirap mawalan ng minamahal. At kasama din
siya sa nawalang iyon. Kailan ba namatay ang asawa ni Mr. A? Tanong niya.
Naiintriga kasi siya.

Si sir Troy ang nakakaalam ng lahat ng iyan. Hindi naman kasi basta basta
nagpapakalat ng impormasyon si Mr. A tungkol sa buhay niya. Pero ang alam ko.. Four
years ago lang itinayo yung bar. Sabay silang sumakay ng jeep nang may huminto sa
harapan nila. At tsaka first time ko nga lang nakita si Mr. A! Ang gwapo pala
talaga niya! Tila isang teenager na kinikilig si vina.

May papisil pisil pa ito sa sariling pisngi. Miski siya ay napahawak din sa
sariling pisngi. Hindi ba't kanina lamang ay hawak din ng boss nila iyon? At damang
dama niya ang init ng palad nito hanggang ngayon.

Maswerte ka ngang bruha ka! Biruin mo.. Hindi lang basta hawak ang nakuha mo kay
Mr. A.. Niyakap ka pa! Sintemyento nito.

Napailing iling nalang siya. Hindi naman kasi niya gusto ang nangyari. Kahit nga
siya'y nabigla rin. Kinakabahan na tuloy ako. Napagawi muli ang mukha ni vina sa
kanya matapos iabot ang bayad nila.
Bakit naman? Hindi mo naman kilala si Mr. A diba? Takang tanong nito.

Paano kung ipilit na naman niya sakin na ako ang a-asawa niya? Hindi ko alam ang
gagawin ko. Napayuko nalang siya. Dapat na din ba siyang magresign? Kaya lang paano
si uno at ang mga pangangailangan nila sa bahay?

Maisip pa lamang niya ang mga mahal niya. Nawawala lahat ng tamang pagiisip niya.
Dahil susugal siya para sa pamilya. Mahirap man o madali.

Relax ka lang. Nabigla lang iyong si Mr. A. Saka malabong ikaw ang asawa noon.
Sabay tingin sa kanya mula ulo hanggang paa.

Kinunutan niya ito ng noo. Bakit pangit ba siya? Oh! Bakit?

Napakasimple mo kasi. At saka naniniwala ako na sa gwapong iyon ni Mr. A.. Sus edi
sosyal ang asawa noon. Palatak ni vina. Na sinabayan pa ng pailing iling.

Sabagay tama ito. Napakasimple niya kompara sa mga babaing sosyal at anak mayaman.
Kaya napakaimposible. Dahil isa pa, hinding hindi niya kayang pagtaksilan ang----
asawa niya.
To be continued...

=================

Chapter Seven

Nasa maliit pa lamang siya ng bakuran nila ay nakakaamoy na siya ng gaas. Mabilis
siyang tumakbo patungo sa likod bahay. Di nga siya nagkamali. Doon niya naaamoy ang
gaas.

Nay! Tawag niya nang makita itong nagsisindi ng uling sa kanilang kalang abo.

Nariyan ka na pala! Gagawa ako ng almusal mo. Sabi nito saka muling bumalik sa
ginagawa. Pero inagaw niya ang pagsisindi nito.

Nay diba ang bilin ko sa inyo ay pumirmi lang kayo sa loob ng bahay. Bakit kayo
nagluluto? Alam niyo namang bawal ang usok sa inyo. May ashma kasi ito kaya
iniiwasan nilang makakalanghap ito ng usok.

Anak, alam kong pagod kana sa trabaho. Gusto ko sana ay makakain ka muna bago
matulog.
Nay! Diba ang bilin ko sa inyo ay wag niyo nang aalalahanin ang mga bagay na 'yan?
At saka nakabili naman po ako ng lutong ulam at kanin doon

sa kanto. Kaya di na niyo kailangan gawin yan. Aniya at saka inakay ito sa loob ng
bahay.

Ayoko lang naman isipin mong pabigat na ako. Nakakahiya na kasi sayo. Sabi nito
nang maiupo niya sa silyang kawayan. Nilagyan niya ng maliit na unan ang likod nito
upang di mahirapan sa pagsandal at maging komportable ito.

Ano ka ba nay? Pamilya kita. Pamilya ko kayo ni uno. Kaya hindi ka pabigat.
Inabutan niya ito ng tubig. Ay si uno nga po pala?

Kasama na ni nica. Dinaaanan dito kanina. Wala ka pa kasi. Akala ko nama'y

nagovertime ka. Malungkot na napatango na lamang siya.

Paniguradong nagtatampo na naman si uno sa kanya. Sinabi pa naman nito kagabi na

kung maaari ay maaga siyang umuwi. Nagpatawag po kasi ng biglaang meeting ang boss
namin kaya nalate po ako ng uwi.

Bumawi ka na lamang sa ibang araw. Maiintindihan naman niya iyon. Tumango

na lamang siya sa sinabi nito.

Malaki na ang pagkukulang niya kay uno. Sa kanyang anak. Madalas kasi ay uuwi siya
pagod na o kaya nama'y antok na antok na siya.
Napabugtong hininga na lamang siya. Kung naririto lamang sana ang asawa niya. Kung
buhay lang sana ito. Hindi nito hahayaan na magtrabaho siya para lamang mabuhay
sila.

Ito ang gagawa ng paraan para sa kanila. Simula ng mamatay si Joaquin. Siya na ang
tumaguyod sa kanilang pamilya. Hindi na niya inihiwalay sa kanilang mag ina ang
nanay tinay niya. Ina ni Joaquin. Biyenan nman niya.

Bukod kasi sa may iniinda itong karamdaman. Wala naman itong maaari pang tuluyan
maliban sa kanilang mag ina. Wala naman kasing ibang kapatid ang asawa niya.
Alangan namang pabayaan pa niya ang matanda.

Matapos pakainin at painumin ng gamot ang kanyang ina. Pumasok siya sa silid nilang
mag ina. Inayos niya ang ilang naiwang damit sa di kalakihang katre at saka siya
nagbihis ng pantulog.

Mamayang alas sais ay may pasok ulit siya. Namimiss na niya si uno. Hindi na niya
ito nakakatabi pag tulog. Minsan lang kasi sa isang linggo ang rest day niya.

Minsan natatapat pa sa araw na may pasok ang anak niya. Napagawi ang mga mata niya
sa litrato nilang mag anak. Bagong panganak lamang siya noon kay uno. Buhay pa si
Joaquin.
Dalawang taon pa lamang silang mag asawa ni Joaquin nang mawala ito. Nanghihinayang
lamang siya sapagkat hindi nito nakitang lumaki si uno.

Matutuwa siguro ito kapag nalaman nitong napakatalino ng anak nila. Hinawakan niya
ang litrato at saka inilapit sa kanyang dibdib. Ngayon niya nainintindihan ang
pangungulila ng boss niya sa asawa nito.

Dahil maski siya ay nawalan din. Nawalan din siya ng katuwang at kabiyak. Pumatak
ang isang butil ng luha sa kanyang pisngi. Miss na miss na kita asawa ko...

To be continued...

--------
Natatawa ako sa predictions ng iba tungkol sa asawa ni Tobias. Hehehe.. May iba na,
baka daw may amnesia lang siya o kaya ay may nagsabi na baka reincarnated ni edy
ang asawa ni Tobias. Nakakaenjoy magbasa ng messages nila...

Sana nageenjoy kayo sa kwentong ito. Happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Eight

Pagkagaling sa H'our Disco bar dumeretso naman siya sa opisina niya. He has a lot
of business to attend too. Pero hindi pa rin mawala sa isip niya ang mga nangyari
kanina. Her face and even how she speaks. Ang asawa niya ang nakikita niya.

He pulled out his leather wallet from his pocket. Binuklat niya iyon at saka
tumambad sa kanya ang mukha ng kanyang asawa.

Bakit ba ang hirap hirap mag move on? Bakit lahat sila ang sinasabi dapat ay
tanggapin na niya. Na wala na talaga. Pero bakit hindi niya kaya?

Para namang tukso na naririnig niya ang mobile mp3 ng secretary niya. Dinig na
dinig niya sa loob ng opisina niya ang tugtog na nanggagaling doon.

She's always on my mind

From the time I wake up,

Till I close my eyes.

She's everywhere I go

She's all I know.

Pangga... He murmured softly. Hinaplos niya ang litrato nito. It's so hard to
accept that what you always dreamed are never meant to happen in reality.

And though she's so far away,

It just keeps getting stronger everyday

And even now she's gone

I'm still holding on

I may not be a perfect Woman. A perfect wife. But i can be a perfect one as much as
i could. Yung gigising ka na ako ang kasama mo. Na yung matutulog tayo ng sabay.
Mangangarap nang magkasama. Those are

dreams that we've both dreaming before. But now, iisa na tayo. Alam ko nothing will
set us apart. Whatever may come to our way. We both face it together... This Woman
is extraordinary. Hindi mali ang mahalin niya ito. At lalong hindi mali ang
mangarap na ito ang kasama niya.

So tell me, where do I start

'Coz it's breakin' my heart

Don't wanna let her go

Maybe my love will come back someday

Only heaven knows

And maybe our hearts will find a way

But only heaven knows

And all I can do is hope & pray

'Coz heaven knows.

He found himself lying on the mud ground. Hindi totoo 'yan! Buhay ang asawa ko!
Sumasabay sa hinagpis niya ang walang patid na ulan. Some rescuers was still under
the deep cliff kung saan nangyari ang matinding pagsabog.

This is just a dream. Magigising din siya. And once that he woke up again. Mukha ng
asawa niya ang makikita niya. Smiling at him. Habang masayang ibabalita na
magkakaanak na sila. The fruit of their love are inside her womb. Growing there.

My friends keep telling me

That if you really

love her,

You've gotta set her free

And if she returns in time

I'll know she's mine

A-Anong nangyayari? A-Anong nangyayari? He hysterically asked. Nakita niya na

inaangat na ang nagkalasog lasog na sasakyan. Bahagya pang umuusok iyon.

May ilang canine unit na nagkalat sa paligid. Helping to recover some link. Until
the police investigator hand him a small ziplock bag. A-Ano ito?
Nakuha po namin yan sa mismong driver seat Mr. Alejandro. Mukhang sa asawa niyo po
'yan. He narrowed his eyes and he inspected the bag. Naroon ang gold band wedding
ring ng asawa niya. Same as his. N-No...

Tinignan niya ang paligid. Buhay pa siya. Diba? Diba? His eyes are clouded with
tears. Unti unting gumuguho ang pag asa na baka buhay pa ang asawa niya.

Saan ba siya nagkamali? Mali bang mangarap na maging masaya? Masaya sa piling ng
taong mahal niya? Mali bang humangad

ng ligaya na hindi kailangang masaktan at mahirapan? May mga nakita pang gamit ng
asawa niya sa loob ng sasakyan. Isa na ang nasirang damit ng asawa niya na may
bahid pa ng dugo.

Tumingala siya sa langit. Humihingi siya ng tulong pero miski yata ang kalangitan
ay tinalikuran siya. Dahil walang sing dilim iyon. Parang ang buhay niya. Dumilim
na rin. Ang pag asa na sana ay sasaya pa siya. Ay parang tubig na inanod ng amalkas
na alon.

But tell me, where do I start

'Coz it's breakin' my heart

Don't wanna let her go

He blinked his eyes and rest his back to his chair. Unfair. Napakaunfair. Why he
needs to suffer like this? Ang natatandaan lang niya, wala siyang inagrabyadong tao
miski isa. Kaya bakit ipinaranas sa kanya ang ganitong bagay?
That song reminds him more of his saddened memories. Naikuyom niya ang mga kamao.
Walang taong makakapagsabi s akanya na dapat na siyang lumimot. Dahil hindi niya
kayang gawin. Because everytime he closes his eyes. Iisang mukha lang ang lagi
niyang nakikita. Mga mukhang kahit sa sulok ng isip niya ay nakapinta na. Pangga...

Hindi na niya namalayang lumuluha na pala siya. Masakit pala talaga. Masakit ang
maiwan ng hindi inaasahan. At lalong mas masakit umasa at patuloy na maniwalang may
pag asa pa. That everything will be fine. Na darating ang araw na gigising siya at
makikita niya ang asawa niya nakangiti habang karga karga ang anak nila.

That perfect dream will remain a dream.

'Coz heaven knows

Why I live in despair

'Coz wide awake or dreamin',

I know she's never there

And all the time I act so brave,

I'm shakin' inside

Why does it hurt me so?

Heaven knows... Heaven knows.

To be continued...

-----

Nararamdaman ko ang sakit na nararamdaman ni Toby. Kaya kapag pinapakinggan ko ang

kantang yan! Hndi lang iisang beses akong naiiyak..

Hindi ko kayo gustong idisappoint pero tingin ko pamilyar na kayo sa plot ng

kwentong ito. Kaya pasensya na po sa mga nagsasabing "luma ang plot" hindi ko kayo
pinipilit basahin ito. Marami akong mga mali. At marami akong mga pangit na gawa.
Kaya naiintindihan ko kayo. Sana rin maintindihan niyo ako..

Merry Christmas.

Happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Nine
Nay! Nakangiting sinalubong ni Edy ang anak na si uno. Nakasakbit sa likod nito ang
maliit na back pack.

Alas kwatro na ng hapon, handa na rin siya para pumasok sa trabaho. Nay! Nang
makalapit ang apat na taong gulang niyang anak ay mabilis itong yumakap aa kanya.
Bakit ngayon lang po kayo? Sabi niyo po ihahatid niyo ako sa iskol. Kinabakasan
niya ng lungkot ang tinig nito.

Alam niyang nagtatampo ito sa kanya. Pagpasensyahan mo na si nanay anak ha!

Tinanghali ako ng uwi kanina e. Kinarga niya ito. Nakita naman niya si nica ang
dalagitang kasama ng anak niya. Nica salamat ha. Ngumiti sa kanya ang dalagita. Ang
Day care center na pinapasukan ni uno ay katabi lang mismo nang national high
school na pinapasukan nito.

Kapitbahay nila ito kaya kapag papasok ito at wala pa siya. Isinasabay na nito si
uno sa pagpasok. Wala po 'yun ate. Mauna na po ako. Paalam nito at saka umalis na.

Iniupo naman niya si uno sa kawayan na upuan sa loob ng bahay nang makapasok sila.
Aalis po ba kayo ulit? Malungkot na tanong ng kanyang anak. Lumamlam ang mga mata
nito. Mga mata na katatakutan mong makitang umiiyak.

Lumingon muna siya sa kanyang biyenan na nakaupo din sa tabi nila. A-Anak kailangan
magtrabaho ni nanay hindi ba? At saka paano mabibili

ni nanay ang gusto mong laruan sa pasko kung hindi ako magtatrabaho. Paliwanag niya
sa bata.

Alam niyang sa edad ni uno. Dapat ay naalalayan niya ito araw araw. Pero palagi
kasing wala. At kung nasa bahay man siya. Kapag wala siyang pasok. Pero kulang pa
ang isang buong araw para punan niya ang ilang pagkukulang sa anak. Pero 'nay..
Bahagyang humikbi ito. Oh! Diba big boy kana? Bakit may luha? Humihikbing pinahid
nito ang luha sa mata.

Kasi po aalis na naman kayo. Nalulungkot na niyakap niya ito. Ito ang dahilan bakit
hindi niya tanggapin ang alok ng ina ni nica na nasa Dubai upang magtrabahong
domestic helper doon. Natatakot kasi na baka hindi kayanin ng anak niya ang malayo
sa kanya.

Ito pa nga lang na dito siya sa maynila nagtatrabaho ay hindi na niya alam kung
paano. Doon pa kaya sa dagat ang layo. Inayos niya ang buhok nito. Kakaiba ang
buhok ni uno. Na kapag hinawi mo ay hindi pantay ang kulay. Madilaw dilaw na mapula
pula ang dulo ng buhok nito mula sa anit. At ang kalahati ay itim na. Sabi ni
Joaquin noon, pinaglilihian daw niya noon ay isang artista na hindi naman niya
matandaan kung sino.

Ang tanging natatandaan lang niya ay mahilig siyang kumain ng tempura at sushi. Na
labis na kinakaangal ng asawa niya dahil pagkaing mayaman daw iyon. Agahan niyo po
ang balik

nanay ha! Kasi bukas na po ang Christmas party namin. Sabi ng bata. Nakangiti
siyang tumango. Bukas na nga pala ang party sa school ng mga ito. May ilang regalo
naman siyang nabalot na.

Noong nakaraang linggo ay bumili siya ng ilang bagay na mapapakinabangan ng mga

bata. Dumayo pa siya ng divisoria para lang makamura. Pero ang nagiisang regalong
gusto ng anak niya ay hindi pa niya nabibili. Masyado kasing mahal. Sa tingin niya
ay isang buwang sahod niya ang katumbas na halaga ng laruang gusto nito.

At iyon ang pinagiipunan niya. Oo anak, sasamahan ka ni nanay bukas. At saka day
off ni nanay kinabukasan kaya okay lang na magkasama tayo maghapon.

Nagliwanag ang mga mata nito. Talaga po nanay? Yehey! Mahigpit ulit siyang niyakap
nito at saka pinugpog ng halik. 'Nay pwede po ba tayong mamasyal bukas pagkatapos
ng Christmas party? Isama po natin si lola.

Nako apo. Kayo na lamang ng nanay mo. Dito na lamang ako magpapahinga. Mabilis na
apela ng matanda. Tamang tama at sweldo niya bukas. Sana lang ay hindi malaki ang
kakaltasin sa sweldo niya ngayon.

Napatingin siya sa lumang relo sa kamay. Anak aalis na si nanay. Baka mahuli

ako. Trapik kasi ngayon. Hinalikan niya ito sa noo. Nagluto si nanay ng maruya.
Magmerienda kana ha.

Tango ng tango si uno. Maswerte siya na may anak siyang gaya nito. Muling yumakap
ito sa kanya at bumulong. Mahal po kita nanay.. Napapikit siya dahil doon. Ninamnam
niya ang higpit ng yakap nito.

I love you... Hindi niya alam pero sandali siyang natigilan dahil tila may isang
tinig siyang narinig mula sa kabilang bahagi ng isip niya. Ikinibit balikat na
lamang niya iyon.
Mas mahal na mahal ka ni nanay.. Sabi niya.

To be continued...

-------

Muli, inihihingi ko po ng pasensya sa inyo kung sa bawat chapter na binabasa niyo

ay nakakakita kayo ng grammatical errors, misspelled, typo error. Aaminin ko po sa
inyo. Hindi ako magaling dyan. At lalong hindi po ako nageedit. Kapag po sinubukan
kong mag edit. Inaabot na po ako ng tamad at panis pero hindi parin ako tapos.
Kapag po kasi tapos ko na pong isulat, deretso publish na ko. Wala nang preview
preview. Napakatamad ko po kasi.. Kung anong bilis ng update.. Kasing bagal naman
po ako ng pagong magedit. Ang isang chapter po sakin ay halos tatlo o apat na araw
bago ko maayos. Kaya sana maunawaan niyo po. Kung hindi niyo po maintindihan... Wag
niyo nalang pong basahin.. Ayoko na mastress kayo o makunsumi sa kakabasa na puro
naman mali..
Gusto ko rin po ihingi ng pasensya kung bakit ubod tagal ng ud. Unang una, marami
po akong trabahong inaasikaso kaya nawawalan po ako ng oras. Pangalawa, tinatamad
po akong isulat ang kwentong ito. Hindi ko alam kung bakit, pero nawawalan ako ng
gana. Sa katunayan, buo na ito sa isip ko e. Isusulat nalang. Kaya lang kapag
nagtatype na ko. Inaabot ako ng tamad.. Kung ihohold ko naman ito. Mabibitin naman
kayo. At saka baka mapagiwanan. Kaya pasensya na kayo kung hindi ito umabot o aabot
sa expectations niyo. Dahil aaminin ko... Wala po akong ganang isulat si Tobias..

Maraming salamat po.

Ai:)

=================

Chapter Ten

Palinga linga siya sa paligid. Naguumpisa nang umingay ang lugar. May mga
magkakapareha na ang may kanya kanyang mundo. Hindi niya alam pero may mga
partikular na pares ng mga mata ang hinahanap niya pero hindi niya makita.

Hoy! Nagitla siya. Ano ka ba Vina? Papatayin mo ba ako? Sabi niya nang makita ito.

Sino ba kasi ang hinahanap mo? At parang kanina ka pa hindi makinali. Dinaig mo pa
ang pusang hindi mapaanak ah! May inabot itong dalawang bote ng beer sa kanya.
Iabot mo yan doon sa lalaking nakagray. Kanina ka pa nirerequest noon. Sinundan
niya ang tingin nito.

Nagtama ang mga mata nila noong lalaking sinasabi nito. Mukha namang harmless ang
lalaki. Sa katunayan, mukha siyang binatilyo lang. Nilapitan niya ito at inabot ang
beer. Sir here's your order. Nginitian niya ito gaya ng lagi niyang ginagawa.
Nahihiyang ngumiti ito pabalik. Napakunot noo tuloy siya. Ito pa talaga ang
mahihiya? Ah! Sir? Do you need anything?

A-Ah.. Wala na.. Halos pabulong lang nitong sabi. Natatawa tuloy siya. Tatalikod na
sana siya nang magsalita itong muli.

Miss.. Sandali lang. Nagtatakang nilingon niya itong muli. At kagaya kanina, parang
hindi ito mapakali. May problema po ba? Mahinahon niyang tanong.

/>

Napahawak ito sa sariling tenga. A-Ano.. Ah.. Ano po kasi.. Paano ba ito? Nagtataka
na talaga siya sa kinikilos nito.

Sir, pasensya na po. Pero marami pa akong dapat gawin---.

Sandali lang po ito.. Please po. Ano kasi e.. Lalo siyang napantastikuhan nang
isubo nito ang isang daliri at saka kagatin ang dulo ng kuko. Bakla siya! Pasensya
na po ate.. Pero.. Yun kasing mga.. Mga..

Mga ano? Bahagya na siyang naiirita dito. Marami pa siyang trabaho. At wala siyang
oras para makipagkwentuhan.
May dare po kasi sila sakin. Sabay lingon nito sa kumpol ng mga binatang gaya nito
na nasa kabilang lamesa di kalayuan sa kanila. Sinabi nila na... na bakla daw ako.

Lihim siyang natawa. Di pa ba halata? Ayokong malaman nila na bakla ako.. Kaya..
Kaya sinabi ko sa kanila na crush po kita..

Ha? Gulat na tugon niya. At isinangkalan pa siya ng baklitang ito!

Pasensya na po talaga. Hindi ko kasi naisip na lalo nila akong hindi titigilan sa
kakakulit. Hindi nila pwedeng malaman na bakla ako.. Papatayin ako ng kuya ko.
Bakas sa mukha nito ang takot. Sayang ang gwapo pa naman nito iyon pala berde ang
dugo nito.

Ano pa ba ang gusto ng mga kaibigan mo?anong dare nila sayo? Aniya. Wala naman
palang dahilan para mainis siya.

Gusto nilang patunayan kong hindi ako bakla. Tanungin ko daw po ang tunay niyong
pangalan. Bahagya siyang nagulat. Mahigpit na pinagbabawal sa bar ang pagbibigay ng
tunay na pangalan ng bawat empleyado doon. Pagbibigay sa kahit na sinong customer.
Nagulat pa siya ng bigla nitong hawakan ang kamay niya. Please po.. Ate ayoko lang
malaman ng kuya ko na kagaya din niya ang type ko..

Bakas sa mukha nito ang pagmamakaawa. Pero mahigpit na ipinagbabawal talaga ang
ganoon. Miski nga ang makipag usap sa customer ng matagal lalo na kung oras ng
trabaho. Bakit kasi hindi mo nalang aminin sa kanila ang totoo. Para hindi kana
gumagawa ng kwento. Pero sige..

Okay lang sa inyo? Manghang tanong nto. Pangalan lang naman ang gusto hindi ba?
Wala namang masama doon. Tumango sabay lahad ng kamay dito.

I'm Edizel...

To be continued...

=================

Chapter Eleven

He saw her standing right there. Doon sa tabi ng kalsada. Nakatayo ito doon na tila
may hinihintay. Nanatiling nakatuon ang mga mata niya dito. Wala talaga siyang
mahanap na dahilan para hindi niya isiping ito ang asawa niya.
Wala siya buong gabi sa bar. Kinailangan niyang asikasuhin ang ibang nabinbin
niyang trabaho. Si Troy naman ang palaging tumitingin sa ibang negosyo niya.
Mahusay ang kapatid niyang iyon. Nakikitaan niya na magiging mahusay na businessman
ito pagtumagal.

Nang makita niyang tila naiinip na ito at akmang aalis na sa kinatatayuan. Mabilis
siyang bumaba ng sasakyan niya at hinabol ito. Sandali.. Sabay hagip niya sa isang
braso nito.

Nakaramdam siya ng kakaibang kiliti. Pamilyar na pamilyar.

Alam mo ba pangga kung paano ko nasabing ikaw na ang para sakin? Sabi ng asawa niya
habang nakaunan sa isang braso niya. Inamoy amoy naman niya ang buhok nito at saka
nakangiting nagtanong.

Sige.. Paano? Naaliw na tanong niya. One month. One month after they're both
exchanged bows sa harap ng mga pamilya nila at ilang mga mahal sa buhay. One month
of having a beautiful life. With her.

Nagtataka na

tinignan niya ito. Pinagsalikop nito ang mga palad nila. Ito.. Ani nito nang
higpitan ang hawak doon. Whenever you touch me. May kiliti. May spark akong
nararamdaman. Don't you feel that too? Pinakiramdaman niya ang sinasabi nitong
kiliti.

May parang kuryenteng nanulay sa mga ugat niya patungo sa kanyang puso. I do..
Matamis itong ngumiti sa kanya.

Ganyan ang nararamdaman ko sayo. That's why i know that I'm belong to you.
Mr. A! Narinig niyang sabi ni edy na ngayon ay nakatingin sa kanya. Mabilis niyang
ibinaling ang ulo. Bitiwan niyo po ako.. Tila nakuryenteng binitiwan niya ito.

Weird.. I only felt that in one Woman. Pero bakit siya? Kinurap kurap niya ang mga
mata. Can we talk? Aniya.

Nagsalubong ang kilay nito. P-Para saan po? Bakas sa mukha nito ang kaba.
Sisesantihin niyo na po ba ako?

Simpleng pag iling lang ang ginawa niya. Hangga't maaari ayaw niyang pangunahan

siya ng nararamdaman niya. Paano kung tama sila na baka nagkataon lang ang lahat.
Na baka kaya nasasabi niyang ito ang asawa niya ay dahil nangungulila siya at
hanggang ngayon ay hindi pa rin niya natatanggap ang katotohanan.

No.. Hindi kita sisesantihin. G-Gusto lang kitang makausap. Nagpalinga linga ito sa
paligid.

Tumingin ito sa relong pambisig. Pasensya na po Mr. A kailangan ko nang umalis.

Malibis itong pumara ng dyip matapos makitang may paparating.

Muli niyang hinagip ang braso nito. Hey! I.. I can take you home..

Tipid naman itong ngumiti sa kanya. Salamat nalang po Mr. A pero mukhang hindi
magugustuhan ng anak ko na may makikira siyang lalaki na maghahatid sakin.

Anak? May anak na ito? Tila parang gulat na gulat pa siya. At hindi makapaniwala.
What do you expect? Na single ito?
Pinakatitigan niya ang mukha nito. Ano nga bang dahilan niya bakit gusto niya itong
makausap? Mukhang wala naman siyang maisip na sasabihin. Ano bang gusto mong
itanong? Na bakit kamukha siya ng asawa mo?

Humimpil na ang dyip na pinara nito kaya ito na ang kusang nagtanggal ng kamay niya
sa braso nito. At nang tuluyan itong tumalikod sa kanya.

Kakaibang damdamin ang muli nitong pinukaw sa kanya. He felt something ---strange.

At alam niya na kung saan man siya dalhin nang nararamdaman niya ay siya ang may
kasalanan. Dahil binubuhay niya ang isang patay sa katauhan ng isang nabubuhay.

To be continued...
--------

Dadaan po ang Christmas. Hindi po ako sigurado kung may update sa susunod na mga
araw. Until 26th of December perhaps. Maglalamyerda muna ako. Hehehe

Have a Merry merry Christmas..

Happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Twelve

Masaya ka ba? Nakangiting tanong niya sa anak na hawak hawak niya sa kamay habang
naglalakad sila sa loob ng mall.

Opo nanay.. May mga nakuha po kasi akong gift. Nakangiti ding tugon nito na halata
naman sa mukhang napakasaya.

Dahil lang doon? Hindi kaba masaya kasi narito si nanay? Kunwari ay tampo niya.
Huminto ito nang paglalakad at saka yumakap sa binti niya. Syempre po. Unang una
kayo sa dahilan.. Si nanay talaga oh! Natatawang kinarga niya ito. Sinong hindi
magiisip na isang apat na taong gulang na bata ay kausap niya na parang isang
binata na!
Pagkatapos ng Christmas party. Niyaya niya ito. Balak niyang ipasyal sa mall ang
anak niya. Bibihira lang kasi ito mamasyal. Mabuti na lamang at buo ang sweldong
nakuha niya kanina. At bukod doon, nagbigay ng bonus ang boss nila. Sayang nga lang
at hindi siya umabot sa thirteen month pay. Malaking bagay din iyon sa pamilya
nila. Gusto mo na bang kumain? Tanong niya habang patuloy pa rin sila sa
paglilibot. Gamit ang bonus niya. Iyon ang ibibili niya ng laruang gustong gusto
nito.

Busog pa po ako 'nay. Tanggi nito. Kita niya na palinga linga sa paligid ang anak.

May gusto ka bang bilhin? Tanong naman niya. Umiling

muli ito. Alam niyang may gusto ito kaya lang ay nahihiyang sabihin.

Maya maya'y pilit itong nagpababa sa kanya. Saka masayang tumakbo papalapit sa
isang establisimento. Uno sandali!

Nang makalapit ito doon. Bumalik ito sa kanya at saka hinila siya sa mga kamay. Nay
dito po! Dito po 'nay!

Sandali lang anak! Ang bilis mo naman tumakbo. Reklamo niya nang huminto sila. Pero
kita naman sa mga mata ng anak niya ang pagningning niyon.
Kid-zoon-a.. Dahan dahang basa ng anak niya sa pangalan ng establisimento. 'Nay ito
po yung sinasabi ng klasmeyt ko na madalas nilang puntahan. Nay gusto ko po dito.
Pagyayaya ng bata. Sinilip niya ang loob. Napakaraming bata ang mga naglalaro.

May mini firehouse, doctors clinic, market, bangko at kung ano ano pa. May mga
swing din. Napakaraming obstacles din na tiyak na gustong gusto ng mga bata. Ang
ilang nanay at yaya nama'y prenteng nakaupo sa mga couches na naroroon sa isang
tabi. Mukhang safe ang lugar. Air-conditioned din.

Ngumiti siya sa anak niya. Hanggang sa may lumapit na unipormadong staff. Ma'am
magreregister po ba kayo?

Tumingin muna siya kay uno. Oo.. Narinig pa niya ang pag- yehey nito. Halatang
masayang masaya. This way ma'am. Pila po kasi ng on going yung kinatatayuan niyo.
Tumango lang siya at humingi ng paumanhin. May ibinigay itong registration form sa
kanya. Pakifill up nalang po dito ma'am. May mga itinuro itong linya sa kanya na
doon magsusulat.

Habang hawak niya sa isang kamay si uno. Mabilis niyang nilagyan ng mga detalye ang
papel na inabot sa kanya. Nang matapos ay iniabot niya ito sa staff na lumapit sa
kanila. Masayang masaya naman si uno. Ngayon lang kasi niya ito nadala sa ganitong
palaruan.
Noon kasi, sa sobrang dami niyang trabaho. Nakakalimutan na niyang may anak nga
pala siyang hinihintay lagi ang oras niya. Anak na laging umaasa na magkakaroon
sila ng libre oras na magkasama.

May mga pagkakataon na sa tulog na ito kung darating siya. Kaya minsan naisip niya,
kung di lang sana maagang nawala ang tatay nito sa kanila. Hindi niya sana
kailangan makipagpatintero ng oras dito. At hindi sana kailangang mahati ang
panahon niya. Pero sa ngayon magtitiis muna sila. Para din naman dito ang laha ng
ginagawa niya.

Dahil ang magulang, hindi sumusukat ng oras o panahon na nagsasakripisyo siya.

Bagkus, ginagawa niya iyon hindi dahil obligasyon niya bilang magulang kung di
sadyang mahal na mahal lamang niya ang kanyang anak.

Nay, salamat po. Narinig niyang sabi ni uno. Yumukod siya at pumantay dito. Salamat
para saan? Nakangiting hinawi niya ang buhok nito.

Salamat po kasi kasama ko kayo... I love you nanay. Ngayon lang niya mas naunawaan
kung gaano katindi ang pagkasabik ng sarili niyang anak sa kanya. Nang yakapin siya
nito. Nagulap ang kanyang mga mata.

Ito nalang ang kaisa isang yaman na mayroon siya. Mas mahal na mahal ka ni nanay...
To be continued...

=================

Chapter Thirteen

Nay naiihi na po ako... Nakahawak si uno sa ilalim ng zipper ng suot nitong khaki
pants.

Nagpalinga linga naman siya sa paligid. Naghahanap ng signage na nagtuturo kung

nasaan ang comfort room. Pagkalabas nila ng kidzoona ay balak na sana nilang kumain
bago umuwi.

Bandang kaliwa nang makita niya ang arrow patungong CR. Halika anak.. Inakay niya
si uno papasok sa Men's room. Pasok kana sa loob.

Wag mo na po akong samahan nanay. Kaya ko na po. Malaki na talaga ang anak niya.
Napangiti siya. Oh! Siya lakad na para makakain na tayo.

Sinundan niya ito nang tingin. Nanatili siyang nakatayo sa labas ng Men's room.
Sobrang saya ng anak niya.
Alam niyo po nanay. Ang dami kong nakilalang bagong friends doon sa loob. Pagbibida
ni uno habang pinupunasan niya ito ng pawis. Mabuti na lamang talaga at naisipan
niyang baunan ito ng extra T-shirt. Pwede po ba tayo ulit bumalik dito?

Ngumiti siya. Oo

naman. Basta day off ni nanay. Palagi na tayong mamasyal. Pangako niya. Hindi niya
gustong lalaki ang anak niya na laging nasa isip na wala siyang oras dito.

Talaga po? Salamat nanay!

Matalinong bata si uno. Alam niya ang mga bagay na nangyayari sa paligid niya. Alam
niya kung kailan dapat matuwa at mainis. Muli siyang napangiti nang maaalala ang
asawa. Masaya siya na kahit papaano ay may iniwan ito sa kanya. Na may bagay na
ibinigay ito bago man lamang nawala sa kanya.

Isang bangko sa loob ng mall sa pasay ang pinasok ng mga manloloob. Sinasabing
grupo ng isang kilalang malaking sindikato ang sinabing suspek. Nakatutok ang mga
mata niya sa telebisyon habang pinapatulog ang dalawang taong gulang na anak na si
uno.
Hija,

hindi ba't d'yan sa bangkong yan nagtatrabaho ang asawa mo? Narinig niyang tanong
ng kanyang biyenan na nakatayo sa bukana ng salas at may hawak na sibuyas at
kutsilyo. Oho! Nay... Naguumpisa nang bundulin ng kakaibang takot ang puso niya.

... Isa sa mga naging hostage ng naturang grupo ay ang general manager ng bangko.
Pero ganoon pa man nagawa pa rin nilang makipagpalitan ng putok sa mga pulis...

Tatlo sa mga sindikato ay sugatan. At sa kasamaang palad ay binawian ng buhay ang

nakaduty'ing security guard. Napagalamang

si Joaquin Elago ang kasama sa namatay...

Parang nauupos na kandilang napaupo siya habang hinehele ang anak. Parang---parang
napakasamang panaginip lang. Diyos ko! Ang anak ko! Noon lang niya napansin ang
biyenan na napaupo sa sahig dahil sa tindi ng gulat sa napanood na balita.

Ang hirap paniwalaan na nasa balita ang mister
ito. Bago ito pumasok sa trabaho ay nagusap pa
mangibang bansa. Ano't heto ang balitang iyan?
ang pangalan ng asawa niya at sasabihing patay
pa dapat.
niya. Kanina lamang ay kausap niya
sila tungkol sa plano nitong
Ano't biglang lalabas sa telebisyon
na? Kalokohan! Bata pa si uno. Hindi

Saka lang niya namalayang unti unti nang natulo ang luha niya. Nakatutok pa rin ang
mga mata niya sa telebisyon. Nagiging blanko ang isip niya. Kung hindi pa umiyak
ang bata sa bisig niya ay hindi pa niya mapupunang natitigilan pala siya. Na halos
naipit na ang anak niya dahil sa higpit ng yakap niya dito. Ang iyak nito ay
sinabayan pa ng palahaw ng kanyang biyenan.
Edizel? Bumalik sa huwisyo ang isip niya nang marinig ang tinig na iyon. Nag angat
siya ng tingin at saka sinalubong ang nanlalaking mga mata nang babaing nasa
harapan niya. B-Buhay ka? Bakas sa mukha nito ang gulat lalo na nang masusing
pinakatitigan ang kanyang mukha.

Hindi niya alam pero pamilyar ang mukhang iyon sa kanya. Parang kilala niya. Hindi
nga lamang niya matandaan kung saan at paano niya ito nakilala. Pero iisa lang ang
alam niya. Kilala niya ito. Bumaba ang tingin nito sa kabuuan niya. I-I thought you
were d-death----.

Nagsalubong ang mga kilay niya. Kilala niya nga talaga ito. Hindi lang niya maisip
kung paano.. K-Kilala kita...

To be continued...
--------

Merry Christmas everyone!

=================

Chapter Fourteen

Sinalubong niya ang tingin nito. Totoong pamilyar ang mukha nito. Hindi lang talaga
niya matandaan kung saan at paano niya ito nakilala.

Maging ito rin ay nakatitig sa kanya. Sinusuri ang bawat anggulo ng mukha niya.
Lalo niyang nasiguro na kilala niya ito sapagkat tinawag siya nito sa sarili niyang
pangalan. 'Nay! Naramdaman na lamang niya na nasa gilid niya si uno.

A-Anak mo? Biglang tanong ng babae sa harapan niya. Nagaalangan kung tatango siya o
hindi. Sa huli ay nagsabi na rin siya ng totoo. O-Oo..

Oh God! Narinig niyang bulaslas nito. Naguguluhan siya sa inaakto nito. Bakit ba
kung umakto at magtanong ito ay parang kilalang kilala siya. Sa hitsura naman nito
na mukhang sosyal at mayaman ay imposibleng naging kaibigan niya ito. Bakit ba kasi
hindi niya matandaan kung paano niya ito nakilala.

Panay naman ang hila ni uno sa laylayan ng suot niyang shirt. Nanatili kasi ang mga
mata niya sa babae. Pilit niyang inaalala kung saan niya ito nakilala. Nanay!
Nanay!

Bumaba ang tingin niya kay uno. Nagugutom ka na ba? Tara kakain na tayo. Yaya niya
sa bata.

Pero hinila muli siya nito. Sandali po nanay. Nagtatakang tinignan niya ito. Hindi
niyo po ba siya nakikilala? Sabay lingon sa babaing magpahanggang ngayon ay nasa
harapan parin nila.

Doon pilit niya muling inalala ang hitsura nito. Siya po yung nasa TV nanay! Siya
po yung magaling kumanta! Bulaslas ng anak niya.

Nagliwanag ang mga mata niya. Oo natatandaan ko na siya! Si Penelope o mas kilalang
Penny. Oo nga! Tanda ko na! Natutuwang bulaslas niya.

Ang babae naman ay tila sandaling natigilan. Kaya pala pamilyar ang mukha nito sa
kanya ay dahil isang sikat na singer ang nasa harapan niya. Kaya pala halos itago
na nito ang mukha sa makapal na salaming kulay itim. Buka sara ang labi nito dahil
marahil sa gulat. I have to go. Maybe i mistaken you from someone i know. Sabi nito
saka muling ibinalik ang pagkakasuot ng salamin sa mga mata.
Teka! Sandali lang po. Sabay hawak niya sa braso nito. Idol na idol ka kasi ni
nanay baka pwedeng----.

Don't touch me! Totoong nagulat siya sa biglang pagbabago ng tinig nito. Naroroon
ang iritasyon. Mabilis niyang binitiwan ang brasong hawak hawak niya.

Pasensya na p-po. Walang lingon likod na umalis ito sa harapan niya. Hihingi lang
sana siya ng autograph para sana sa biyenan niya. Kaya lang masungit pala iyon.

Sayang. Mukha pa namang mabait iyon kapag nasa harapan ng camera. Lalo na kapag
interview niya. Hindi naman niya kasalanan na nakilala niya ito. Unang una ito ang
unang lumapit sa kanya at hindi siya. Kung hindi pa dahil sa anak niya ay hindi
niya ito makikilala.

Ganito pala talaga siguro kapag dumaan na sa Cesarean operation, nagiging

makakalimutin na. May mga bagay kasi na bigla ay nakakalimutan na niya.

Inakay na lamang niya si uno. Ikakain na lamang nila ito. Nanay, bakit po kilala
kayo noong artista? Kaibigan niyo po ba siya?

Kilala mo ba siya? Kilala mo ba siya? Sunod sunod ang tila mga naging tanong sa
isip niya. May mga boses na tila bumunulong sa kanya. Mga piping tinig na hindi
niya maunawaan kung saan nagmumula.

Meet my lovely wife, Edizel. She smiled to her husband. Everytime he introduced
her, palaging may ganoong adjective. Nahihiya kasi siya kapag may mga----.

Nay? May sakit po ba kayo? Bumaliksa dati ang takbo ng isip niya nang marinig ang
boses ng kanyang anak.

H-Hi anak, nahihilo lang si nanay. Ang dami kasing tao dito. Sinabayan niya ng
iling. Totoong marami kasing tao.

Pilit niyang iniwaksi sa isip ang mga bagay na hindi naman siya pamilyar pero tila
alam na alam niya. May mga bagay siya na dapat unahin kaysa ang mag isip ng kung
ano ano.

Nanaginip ka lang ng gising...

To be continued...

=================

Chapter Fifteen

He watched her from a far. Mabilis ang kilos nito. Marami na kasing tao. Mostly
are, some teenage group. Mga kabataang ang hanap ay mga party.

Hindi niya ugaling manatili sa bar kapag mga ganitong oras. Pero simula nang
makilala niya ang babaing siyang-siya ng asawa niya, inisang lagok niya ang alak na
nasa baso niya.

Nakausap niya ang kanyang ina kanina. Pinapakiusapan siya nitong magbakasyon muna.
Sinabi ni Troy sa mga magulang nila ang nangyayari sa kanya.

Mahabang diskusyunan ang nangyari sa pagitan nila ng kanyang ina. Maybe he really
need a break. Baka kapag nagpaka layo layo siya'y maging maayos din siya.

Papatayo na siya sa inuupuan niya nang magring naman ang cellphone niyang
nakapatong sa lamesang nasa harapan niya.
What? He immediately asked nang sagutin niya ang tawag. He heard some random voices
at the background. Kilala niya ang mga boses na 'yon.

We're on our way there bud.. Fuck! Mambubwiset na naman ang mga kaibigan niya.
Magsasalita pa sana siya nang mamatay na ang tawag.

Mabilis niyang isinilid sa bulsa ang cellphone at bumama sa deck. Kuya! Narinig
niyang sabi ni troy nang makitang nagmamadali siya. Kapag sila lang dalawa ay kuya
ang tawag nito sa kanya. Saan ka pupunta? Puna nito.

Sa kabila lang ako. Aniya rito. When he said "kabila" ang eve's garden ang
tinutukoy niya. Dahil alam niyang doon balak magpakasasa ng mga kaibigan niya.

Anong gagawin mo 'don? Sabi mo uuwi kana? Nakasunod pa rin si Troy sa kanya kahit
paakyat na siya sa back stairs na deretso sa VIP room nila.

Tumawag si Abel. Papunta na sila. And I'm very sure na doon nila balak lumangoy.
Napangisi siya. Baliw ang mga kaibigan niya. At alam niya na kapag kompleto ang mga
ito, nasisiguro niyang hindi lang basta party ang gusto ng mga ito na mangyari.
Tinapik siya ni troy sa balikat at saka iniwan na siya. Nagtuloy tuloy naman siya
sa pagakyat.

Hoy! Ano na naman 'yang nililinga linga mp d'yan? Napaigtad naman si edy nang
marinig ang boses ni vina sa likuran niya.

W-Wala.. Lahat nalang napapansin mo. Sabi niya. Nilampasan niya ito pero sinundan
din siya. Ilang oras nalang mag aa-out na siya. Under time siya ngayon dahil
nilalagnat si uno nang umalis siya kanina. Hindi kasi siya mapakali. Kaya gustong
gusto na niyang umuwi.

Pumasok siya sa service area pero hinagip nito ang braso niya. Ano bang nangyayari
sayong babae ka? Para kang pusang di mapaanak sa ginagawa mo.

Bumugtong hininga siya. Nilalagnat kasi si uno nang umalis

ako ng bahay kanina. Nagaalala lang ako kung kamusta na siya.

Nagiba ang mukha nito. Bahagyang tumamlay. Naku kawawa naman ang baby mo. E paano?
Uuwi kana ba mamaya? Tanong nito.

Yun ang isa pang problema niya. Hindi pa niya nakakausap si sir Troy. May problema?
Takang tanong ni vina.
Hindi ko pa kasi nakakausap si Sir Troy. Hindi ko alam kung papayag siyang mag
under time ako. Sabi niya. Ibinaba niya ang tray na hawak sa stainless counter at
saka sumandal doon.

Humarap si vina sa kanya. Nakita ko si Mr. A kanina. Bakit hindi ka nalang sa kanya
mag paalam. I'm sure papayag iyon.

Nagrigodon ang tibok ng puso niya nang marinig ang sinabi nito. Nakita nga din niya
si Mr. A kanina. At hindi siya magkaintindihan sa ginagawa dahil ramdam niya palagi
ang pagsunod ng mga mata nito sa bawat kilos niya.

Hindi niya alam pero bakit parang gusto lagi niyang nakadistansya siya sa boss
niya. Hindi naman ito mukhang manyakis o masamang tao. Dahil ilang beses ka na
niyang naiipagkamali sa asawa niya.

Buti pa ako nalang ang mag sabi kay Mr. A. Sure akong pagbibigyan ka non. Naging
maagap naman niyang hinawakan sa braso ito. Bumakas ang gulat sa mga mata nito.

Wag!
To be continued...

--------

Ola!

How's your Christmas? Sana masaya kayo sa last Christmas niyo.

Sorry kung matagal bago ulit nagkaroon ng update. Sinulit ko kasi ang holiday e.
Pasensya na po ulit.

Alam ko naiinip na kayo sa story na ito. Kapit lang mga besss.. Hehehe.. Uusad din
po tayo.

Happy reading.
Ai:)

=================

Chapter Sixteen

Naiinip na siya sa kahihintay ng dadaang pampasaherong dyip. May dumadaan man kaya
lang punong puno na. Kung magtataxi naman kasi siya, nasisiguro niyang malaki ang
babayaran niya. Isa pa nagtitipid siya, lalo pa't dadaan ang bagong taon. Kailangan
kahit papaano ay may nakahanda silang pagkain para sa média noche.

Mabuti na lamang at pumayag si Sir Troy na mag under time siya. Pinilit pa rin niya
kahit nakausap na niya si nica na okay naman na si uno. Pero gusto pa rin niyang
makasiguro.

Nagaalala parin kasi siya. Hindi siya sanay na nagkakasakit ang kanyang anak. Halos
pasado ala-una na ngadaling araw. Pero hindi pa rin siya nakakasakay.

Kung babalik naman siya sa bar, medyo malayo layo na ang lalakarin niya. Nasa
mismong shed kasi siya. Ilang bloke ang layo sa bar. Mga pribadong establisimento
ang katabi noon kaya lang ay pawang mga sarado na.

Kinipkip niya ang maliit na shoulder bag at saka mas hinapit ang itim na jacket sa
katawan. Nanunuot sa balat niya ang hangin na galing sa paligid.

Nangangalay na rin siya sa kakatayo. Bawat dyip na parahin niya ay laging puno.
Alangan namang sumabit siya? Hindi na kakayanin ng nangangatog niyang tuhod.

Inilabas niya ang cellphone na nasa loob ng bag at nagbaka sakaling makakatawag kay
vina upang sabihing nasa labas pa rin siya pero mabili namang namatay ang cellphone
niya. Kainis! Ngayon pa 'ko nalowbat. Palatak niya. Ibinalik niyang muli ang
cellphone sa bulsa ng kanyang bag.

Doon na lamang siya marahil maghihintay sa tapat ng bar. Kahit na siguro taxi.

Sasakay na siya. Basta makauwi lang siya.

Tutal marami namang nagaabang na taxi doon dahil sa mga pasahero na lalabas galing
bar.

Humakbang siya pabalik. Pero hindi pa siya nakakalayo sa waiting shed ng isang
motor naman ang humarang sa daraanan niya.

Nahintatakutang napahinto siya. 'Akina ang bag mo! Biglang utos ng lalaking angkas
ng motor.

Hinigpitan niya ang sakbit sa bag. Pampacheck up ni uno ang perang natitira sa
kanya. Natatakot na umatras siya. W-Wag... Po.. Halos bulong lang niyang sabi.

Miss.. Wag mo ba kaming pahirapan. Ibigay mo na yang bag mo. Sabi naman ng lalaking
siyang nasa unahan.

Tatlong beses siyang umiling. Sa pagatras niya saka naman mabilis na bumaba sa
motorsiklo ang lalaking nakaangkas doon.
Bago pa man siya makatakbo ay nahablot na nito ang braso niya. Saan ka pupunta ha?
Halos dumiin na sa kanya ang katawan nito dahil sa lakas ng pagkakahila sa kanya.

Pilit na hinihila ng lalaki ang bag niya na nakasabit parin sa balikat niya. Pero
hindi siya natinag. Sinubukan niyang lumaban. Putang in* hablutin mo na 'yan!
Aabutan tayo dito ng parak! Sigaw ng lalaking siyang nakasakay sa motorsiklo.

Bitiwan mo ko! Madiing saad niya sa lalaking mahigpit na nakahawak sa braso niya.
Maawa ka sakin please. May sakit ang anak ko...

Galit

na binalingan siyang muli ng lalaki. Wala akong pakialam sa anak mo!

Please... Buntis ako.. Maawa ka sa anak ko.. Her eyes are swollen already. It
clouded with tears and fear. Hindi niya gustong mamatay sa ganitong paraan. Her
husband must have known about her pregnancy. Ang pamilyang pangarap nila.

Wala akong pakialam sa anak mo! I don't care kung buntis ka! Papatayin kita! Kitang
kita niya sa mga mata nito ang galit at poot sa kanya.

Nagtiwala siya. Ibinigay niya lahat. Pinagkatiwala niya ang lahat dito. At ano ang
isinukli sa kanya? Katraydoran at pagtataksil? He will going to kill you sa oras na
malaman niya ang ginagawa mo! At ang ginawa mo sakin! Pinalakas niya ang loob sa
kabila ng takot na nadarama. She neeed to be strong. Para sa anak niya. Iluluwal pa
niya ito ng ligtas.

Humalakhak ito na parang baliw. Do you think maiisip niya na may alam ako dito? Sa
tingin mo ba ay bubuhayin pa kita pagkatapos nito? She almost lost her breath nang
maramdaman niya ang pagdaloy ng mainit na likido sa pagitan ng mga hita niya. Ang
baby ko! Sumibol ang takot sa kanya. Patuloy ang pagdaloy ng masaganang dugo..

Goodbye dear...

Wag kang lalapit! Natatakot na sigaw niya nang may mga brasong pilit na niyayakap
siya. Nanlalabo na ang paningin niya dahil sa masaganang luhang dumadaloy sa mga
mata niya.

Pilit siyang pinapakalma ng taong gusto siyang yakapin. Takot na takot siya. Bakit
parang nangyari na sa nakaraan niya ang lahat? Maaawa ka---maawa ka sa a-anak ko.
Mahinang bulong niya.

Ssshhh... Hush now sweetheart.. I'm here. Nakulong siya sa matitigas na bisig. Kusa
niyang ipinikit ang mga mata. Ngunit bago pa siya tuluyang lamunin ng kadiliman
naririnig pa niya nag sirena ng pulisya.
Ligtas na 'ko.

To be continued...

=================

Chapter Seventeen

Wag! Napabalikwas siya ng bangon. Panaginip. Mga masasamang panaginip na laging

dinadalaw ang alaala niya. Mga panaginip na hindi niya alam bakit siya o anong
ginagawa sa kanya.

Sinubukan niyang burahin sa isip niya ang lahat. Ang mga nakakatakot at
nakakapanlambot na mga pangyayari. Papatayin niya 'ko. Bulong niya. Takot na takot
siya.

Bumangon siya mula sa napakalambot na kama at saka iginala ang paningin. Nasaan
ako? Bumaha ng takot sa isip at puso niya. Paano kung? Kung hindi talaga siya
totoong nakaligtas?

Simple lang ang silid. Walang kahit na anong disenyo. Maliban sa LED TV na nasa
dingding. Isang personal computer malapit sa bintana at isang leather couch. Si
uno! Kailangan ko nang umuwi! Mabilis siyang bumaba sa kama kahit nangangatog pa
ang mga tuhod niya. Pero hindi pa siya nakakaisang hakbang nang bumukas ang
pintuan.

Your awake! Natigalgal siya nang makita si Mr. A sa harapan niya. Kung ganoon,
hindi nga siya nananaginip nang makita niya itong dumarating upang iligtas siya sa
kamay ng mga masasamang loob.

Mr. A! Dahan dahan itong lumapit sa kanya at ibinaba ang tray ng pagkain sa ibabaw
ng kama. I know your hungry. I cook for you. Tara kain kana.. Wala siyang maaring
sabihin. Nauutal siya sa hindi malamang dahilan.

Nahihiya siya dahil sa kabila ng mga pagiwas niya dito, ito pa rin pala sa bandang
huli ang magliligtas sa kanya. Anong oras na po? Wala sasariling naitanong niya.
Nasisiguro niyang umaga na.

At alam niyang nag aalala na si uno sa kanya.

It's nine already. Mahaba ang naging tulog mo. Dinala kita dito sa condo ko. Kasi
ito ang pinakamalapit. Besides, hindi ko alam kung saan kita iuuwe. And about those
snatchers. Nasa kulungan na sila. Nagsampa na rin ako ng kaso against them. So you
don't have anything to worry about. Mahabang paliwanag nito sa kanya. Siya nama'y
natulala. Hindi niya alam na gagawin nito sa kanya ang mga ganoon bagay.

Nagyuko siya ng ulo. Marami pong salamat.. Hindi niya kaya g tumingin dito ng
deretso. Kahit pa sabihing utang na niya ngayon dito ang buhay niya.
Eyes up Woman! Mariing utos nito. Hindi ako sanay makipagusap sa taong hindi
nakatingin sakin.

Dahan dahan naman niyang iniangat ang ulo at doon nasalubong niya ang tingin nito.
Mga tingin may pagaalala. S-Sorry... Hinging paumanhin niya na kahit ang totoo'y
hindi niya alam kung para saan ba iyon.

Forgiven. Sabi ng binata at saka iginaya siya sa kama. Eat up! Alam kong gutom na
gutom kana. Sandaling natigilan siya. Kung kakain siya, lalo lamang siyang
magtatagal. Kailangan na niyang umalis.

S-Salamat nalang po. Pero kailangan ko nang u-umuwi. Kumunot ang noo nito. Saka
huminga ng malalalim.

Kumain ka muna, then I'll take you home. I want to make sure that your safe. Halo
halong kiliti ang naramdaman niya dahil sa sinabi nito. Is he concerned? Ipinilig
niya ang ulo.

Natural lang naman sigurong maging concerned ito lalo pa't ito ang nagligtas sa
kanya. Anong ginagawa mo doon sa lugar na 'yon ng ganoong oras? You should be at
work by that time right?
Sunod sunod ang paglunok niya. Mukhang hindi yata nito alam ang pag-a-undertime
niya. N-Nagpaalam po ako.. Kay Sir Troy.. K-Kung pwede mag-undertime.

At pinayagan ka niya? He is so irresponsible. Paano kung hindi pala ako lumabas

para hanapin k---. Sandaling huminto ito. Tama ba ang narinig niya? Hinanap siya
nito? Pero bakit? Paano kung h-hindi ako napagawi doon?

I'm sorry po ulit... K-Kailangan ko na pong umuwi. May sakit ang anak ko. Nang
maisip si uno ay saka muling tulo ang mga luha niya. Kung hindi pala siya nito
iniligtas, hindi na pala niya makikita ang anak niya.

Baka hindi na niya ito makakasama. Dahan dahan itong tumabi sa kanya at saka
isinandig siya sa matigas nitong dibdib. Walang pagprotestang hinayaan niyang muli
siyang makulong sa mga bisig na iyon. She felt safe and secured.

It feels like home.

To be continued...

=================

Chapter Eighteen

Sir hindi niyo na po sana ako hinatid. Edy keep on murmuring while his eyes are
focused on the road. He insists na ihatid ito. Ayaw man niyang aminin pero
natatakot siya na baka mapahamak ulit ito.

Nasa pangalawang eskenita na sila nang pigilan na siya nito. Sir dito na lang po.
Awat nito sa kanya. Inihinto niya ang sasakyan. Dito na ba ang bahay niyo? Luminga
linga siya sa paligid. The congested area are far from the place that he imagining
in his mind. Iniisip niya na sa isang maayos na urban area ito na nakatira. Pero
salungat sa inaasahan niya.

Nagkalat ang mga batang kalye, mga tsismosang kapitbahay those cricket's love to
spread gossip. Mga taong ginawa nang hanapbuhay ang pagkwentuhan ang buhay ng ibang
tao.

What makes his brows moving? 'Yung mga kalalakihang tambay na bote ng alak ang nasa
harapan sa almusal! Ganyan ba sila araw araw? Wala sa sariling tanong niya.

Alin po sir? Narinig niyang tanong dun nito. Somehow, he felt worried again. Paano
nito nalalampasan ang ganoon buhay araw araw? Ang tumira sa tabing estero at
mamuhay kasama ang mga taong tinalikuran na ng siyudad?

Itimuro niya ang mga lasing na nagiinuman. Those drunk man. Aniya niya.
Nakita niya ang pagak nitong pagtawa. Normal na buhay na 'yan dito Sir. Araw araw
alak na ang dumadaloy sa mga ugat nila. At yang mga kumpulan ng mga babae na yan?
Sabay

turo sa mga babaing nasa tabi ng water pump na kanya kanyang paglalaba. Pero
sinasabayan naman ng tsismisan at hagikgikan. Yan na ang buhay nila. Nakakaawa ay
ang mga anak nila. Napapabayaan dahil sa pansariling interest ng mga magulang nila.
Kung mayaman lang ako.. Ako na mismo ang mag aalaga sa kanila. Ipagpapatayo ko sila
ng sarii nilang bahay. Yung may mga helper na magaalalaga sa kanila.

He suddenly get froze after he heard what she said. The familiar tightness in his
heart came unexpectedly.

I want to provide those street children their own home. Yung may mga magaalaga sa
kanila. Unlike their parents na walang alam kung hindi magsugal at tumambay. His
wife said while her beautiful eyes settled to those street children. Traffic kasi
at nakahinto ang sasakyan.

Alam niyang maawain ang asawa niya. Napakalambot ng puso para sa iba. Lalo na sa
mahihirap.

Hindi lang dalawa o tatlo ang charity institution na tinutulungan nito. Sa

katunayan, nagpatayo na ito ng sarili nitong bahay ampunan. Pangga, why don't you
let their parents to prove themselves? Baka naman hinahanap din sila ng mga
magulang nila.

I doubt it! Mabilis na sabi nito. His wife ia a very argumentative person. Kapag
alam niyang nasa tama siya she won't let you to win against her. Pinagtatrabaho
sila ng mga magulang nila! Look at them! Sabay turo sa mga bata. Ang papayat!
Halatang kulang sa nutrisyon. Kahit umuulan sige sila sa panghihingi tapos ano?
Yung mga magulang nila? Instead of providing foods

for their children mas pinipili pang magsugal. Madali talagang uminit ang ulo ng
asawa niya kapag nakakakita siya ng mga ganyang bata. Mga nanghihingi sa kalsada
para lang may maipakain sa mga magulang. Akala ko mahirap ang magpalaki ng mga
anak. Mas mahirap palang magpalaki ng magulang!
He grabbed her hand and squeezed it. Relax pangga. Don't worry i will asked Troy
kung anong magagawa natin sa kanila. Paano natin sila matutulungan. Her eyes
glisten in excitement.

I know pangga.. That we always have the same heart. Sabi nito. Masuyong hinaplos
nito ang pisngi niya. Hindi ako nagkamali nang ikaw ang piliin ko. I love you
pangga...

He lowered down his head and he gently kissing her parted lips. I love you more
pangga...

Sir! Sir! Napaigtad siya ang tampalin siya ni edy sa pisngi. Natulala kayo!

Ibinukas sara niya ang mga mata. How come na pati ang pangarap ay iisa ang mayroon
sila? Two different woman have all the same things. Mas lalong gumugulo ang isip
niya. Mas lalo siyang nahihirapang alamin kung tama ba ang lahat ng ito.

Hinawakan niya ang palad nitong nasa pisngi pa din niya. Nakita niya ang panlalaki
ng mga mata nito at ang tangkang paghila sa kamay nitong hawak hawak niya. S-Sir!
Tinawid niya ang distansya nila at lumapit ng bahagya dito. Kita niya ang
pagkataranta at takot sa mga mata nito. He need to do this. Dahil hindi siya
matatahimik hangga't hindi niya nalalaman ang totoo. And the only thing para
malaman ang totoo ay ang...

To be continued...

-------

Last update for today. Happy reading.

=================

Chapter Nineteen

Kumakabog ang dibdib niya sa dahan dahang paglapit nito sa kanya. Ang distansya
nila ay tila gahibla nalang. Mahigpit pa rin nitong hawak ang kamay niya. Parang
nahihipnotismong tinitigan niya ang mga mata nito.
Sarili niya ang una niyang nakikita. Takot na takot at kinakabahan. Pero habang
matagal siyang nakatitig ibang mukha na ang nakikita niya.

Mabilis niyang ipinilig ang ulo. S-Sir bitiwan niyo po ako. Pagpalag niya. Pero
nanatiling hawak pa rin nito ang kamay niya. Hindi naman siya nasasaktan. Para nang
napakasarap manatiling hawak siya nito.

Pero hindi maaari. Alam niyang may kakaibang damdamin ang sumisibol sa puso niya
para dito. Pero hanggang doon lamang iyon. Hindi maaaring lumalim pa.

Mahal... Ang aga mong gumising. Diba mamaya pa namang alas diyes ang duty mo? Aniya
sa mister na nakita niyang nagkakape na sa hapag. Sekyu ito sa isang bangko. Tuwing
umaga ang duty nito na umaabot hanggang alas dos ng hapon. Kung minsan kapag may
Overtime ay inaabot hanggang alas sais ng gabi. Madalas kasi ay mag overtime ito.
Pambili daw ng diaper at gatas. Ayaw kasi siya nito payagan magtrabaho. Ito daw

ang padre de pamilya kaya ito daw dapat ang nagtataguyod sa kanila.

Tumayo ito at saka siya niyakap ng mahigpit. Ngingiti ngiting tinapik niya ito sa
braso. Naiipit ang bata. Aniya dito.

P-Pasensya na mahal.. Kinuha nito sa mga braso niya ang kulang kulang dalawang taon
na anak nila. Uno.. Papasok muna si tatay ha! Ikaw muna ang bahala kay nanay. Wag
mo siyang papaligawan habang wala si tatay. Pagkausap nito sa bata. Na para namang
naintindihan ng bata dahil panay ang tawa nito sa ama.

Siraulo ka talaga! Anong ligaw ligaw ang sinasabi

mo? Tawa tawa niyang sabi. Nilapitan niya ito sabay baba ng scramble egg na mabilis
niyang niluto. Paborito nitong palaman iyon sa tinapay.

Aba! Ubod ganda ng misis ko! Baka mamaya may mga umaakyat na ng ligaw dito. Yari
sila kay uno.. Diba anak? Tumawa muli ang bata. Para talaga silang
nagkakaintindihan.

Naku! Kayo talagang mag ama. Siya! Tayo'y kumain na. Dadalhin ko pa sa center si
uno mamaya.. Umupo ang mister niya at saka naman siya tumabi. Si uno nama'y hindi
na bumitiw sa ama. Oh! Ba't ganyan ka makatingin? Puna niya nang matapos siyang
sumubo ng kanin ay nakatingin parin ito sa kanya.

Hinawakan

nito ang isa niyang kamay at saka pinisil. May mga maling bagay akong nagawa sayo.
May mga pagkakataon na nauubusan kana ng pasensya sakin. Pero sana lagi mong
tatandaan na mahal na mahal kita. Na hindi magbabago ang lahat kahit---.

Bakit mo sinasabi 'yan? Salubong na kilay na tanong niya. Kung magsalita kasi ito
akala mo'y nagpapaalam na sa kanya.
Pagak itong natawa. Mahal.. Gusto ko lang naman ipaalala sayo. Ayokong makalimutan
mo na ginagawa ko ang lahat dahil mahal kita. Kayo ng anak natin. Ani nito sabay
halik sa noo ni uno.

Pinahid niya ang luhang umalpas sa mga

mata niya. Alam ko namang mahal na mahal mo kami. Kaya nga nagpapasalamat ako
sayo...

Dinala nito sa mga labi nito ang palad niyang hawak nito. Mawala man ako sayo..
Babalik at babalik ako. Babantayan ko kayong dalawa ng anak natin.

Tinapik niya ito sa braso. Kung mag salita ka parang iiwan mo na kami a!

Mabilis niyang pinahid ang luha. Your crying! I'm sorry! Narinig niyang sabi ni Mr.
A

Mabilis nitong binitiwan ang palad niya at saka naman niya pinahid ng luha ang mga
mata. H-Hindi lang kayo ang nawalan.. Kumunot ang noo nito. Maging ako rin. Kaya
sana wag kayong malito samin ng asawa niyo... Dahil gaya niyo----namatayan din ako.
Pilit na sumisiksik sa alaala niya ang huling umaga na nakasalo niya si Joaquin sa
almusal. Kung paano nito paulit ulit na sinabing mahal siya nito. Kaya pala, dahil
iyon na ang huling beses na makakasama niya ito. Na iyon na ang huling pagkakataon
na kakargahin nito ang anak nila. Kaya kung ipinagkakamali niyo ako sa asawa niyo.
Nagkakamali po kayo.. Dahil nasisiguro kong magkaibang magkaiba kami.
Isinukbit niya ang bag at saka hinawakan ang panara ng pinto at binuksan iyon.
Akmang bababa na siya ng sasakyan ng hagipin nito ang braso niya.

I'm sorry...

To be continued...

=================

Chapter Twenty

Alam niya pagkatapos ng mga nangyari, alam niyang iniiwasan siya ni edy. She is
avoiding him like he has a virus. That she is susceptible in any kind of disease.

Ilang araw na ring ginagawa niyang opisina ang lugar na ito. Si Troy ang hinahayaan
niyang pumunta sa mga meetings niya as his representative. Ito na rin ang madalas
nasa opisina niya.

Daig pa niya ang isang stalker na bantay sarado ito. Pagkatapos niya kasi itong
ihatid, naging mailap na ito sa kanya. Kapag makakasalubong siya'y mabilis itong
nagyuyuko ng ulo.
Para naman siyang tanga na paulit ulit na hinuhuli ang mga mata nito pero kahit sa
malayuan ay talagang iniiwasan siya. What did you do to me?

May isang linggo nang pinagaaralan ni edy ang bago niyang position. Sa wine and
beverage na kasi siya nakaassigned pero di bilang server. Kung di bilang bagong
encoder at labeler. Noong una ay nagulat siya, pero mariing sinabi ni Sir Troy na
karapat dapat siya doon. Nireview daw kasi nito ang resume niya at ang kanyang
credentials. Base daw kasi sa skills niya may experience siya sa encoding.

May mga ilang nagtaas ng kilay at may ilan naman natuwa para sa promotion niya.
Hindi na niya tinanggihan dahil malaking bagay iyon sa kanya. Maliit nalang ang
kakainin niyon oras para sa quality time nilang mag ina.

Pero sa isang banda, iniisip niyang baka may kinalaman si Mr. A dito. Kaya lang ng
tanungin naman niya si sir Troy sinabi nitong nagiging professional lang ang boss
nila.

Pagkatapos ng

ngakaraang inventory, siya na ang bahalang magencode ng mga data na binigay ng

sales nila. At siya naman din ang bahalang magtransfer nito kay sir Troy para sa
approval bago ibigay sa book keeper at itransfer sa accounting.

Tumawag siya sa Marketing para itanong kung nasaan si Sir Troy. Pero sinabi lang ng
nakausap niyang babae na umattend daw ng conference iyon.

Pero nagbilin naman po si Sir Troy na kung pwede ay personal niyo nalang pong
dalhin ang report sa opisina niya. At pagdating na lamang daw po niya aayusin. Ani
ng babae sa kabilang linya. Closing na ng bar. Pero ngayon siya pumasok. Nabago na
kasi ang working schedule niya. Kung dati fixed time lagi ngayon ay compressed na.
May eight hours workin time siya na iba ibang shift. May six am till two pm, two pm
till ten pm at ten pm till six in the morning. So far, laging napupunta sa six to
two pm ang schedule niya. Kaya nasusundo niya si uno sa school tuwing hapon.

Sige, dadaan ako d'yan mamaya. Yun lang at binaba na niya ang telepono.

Tumulong muna siya sa ibang mga gagawin bago niya inihanda ang dapat dalhin.

Ito ang unang beses na tutungtong siya sa Alejandro building kaya kinakabahan siya.
Paano kung makita ko siya dito? Abot abot ang dasal niya na sana ay di niya
makasalubong si Mr. A hindi

niya kasi alam ang sasabihin niya matapos niyang pagsalitaan ito ng ganoon noong
nakaraan. Pakiramdam niya kasi ay wala siyang utang na loob. Siya na nga ang
niligtas nito.

Inihakbang niya ang mga paa nang makarating sa lobby. Inayos din niya ang
pagkakalagay ng headband sa buhok at saka lumakad papasok.

May ilang ang mga mata ay tila mga gulat na gulat at ang iba nama'y kung makangiti
akala mo'y magkakakilala sila.

Kakaibang gaan ng pakiramdam ang sumalubong sa kanya sa loob. Na para bang sanay na
sanay na ang presensya niya doon. Sorry ma'am, for finalizing na po pala ang
inventory na ito. Hindi na po ito mahihintay ni sir Troy. Three days pa po bago
siya makabalik. Sabi ng babae na nakausap niya sa telepono kanina. Sandali po,
tatawag ako kay Sir A.
Sa bilis nitong magsalita hindi na siya nakasinggit pa. Mabilis itong nagdial sa
telepono at may kinausap siya nama'y tila nababato na sa pagkakatayo.

Mabilis din itong bumaling sa kanya nang matapos makipag usap. Sabi po ni Sir A
pakidala nalang daw po iyan sa kanya. Natigalgal siya.

H-Ha? Miss baka pwedeng iwanan ko nalang ito. Aniya niya. Iniiwasan nga niya pero
bakit itinutulak pa siya doon ng tadhana.

Pasensya na talaga ma'am. Maaantala po yan kung iiwanan niyo pa. Isa pa ang mga
ganyang documents po ay hindi namin idinadaan sa Messenger dahil confidential po
yan. Paliwanag ng babae. May iniabot itong kapirasong papel sa kanya. Yan po ang
address ng condo ni sir. Puntahan niyo nalang po siya.

Nagaalinlangan kung tatanggapin ba niya o hindi ang papel. Pero sa huli ay kinuha
din niya. Huminga siya ng malalim bago inihakbang muli ang mga paa.

Kaya mo 'yan!

To be continued...
=================

Chapter Twenty one

Pamilyar siya sa building na hinintuan ng taxi na sinakyan niya. Dito siya dinala
noon ni Mr. A.

Kaya tanda niya ang lahat ng dinadaanan niya. Humakbang siya sa elevator at saka
pinindot ang floor ni Mr. A.

Hinawakan niya ang panyo na galing sa kanyang bulsa. Namamasa kasi ang mga palad
niya.

Nang makarating sa floor kung saan naroroon ang unit ni Mr. A. Mabilis niyang inisa
isa ang mga pinto doon.

Sa may dulong pasilyo niya nakita ang unit. Naiisa lang ito doon. Nagpalipat lipat
ang tingin niya sa pinto at sa numerong nakasulat sa papel na hawak niya. Baka kasi
nagkakamali lang siya.

Iniangat niya ang kamao at saka kumatok. Mr. A? Mr. A? Pero wala pa ring nagbubukas
ng pinto. Baka umalis. Sa isip isip niya. Pero alam naman niya na darating ako
hindi ba? Siya pa nga ang nagpapunta sakin dito. Pagkausap niya sa sarili.

Muli siyang kumatok. Pero nanatiling sarado ang pinto. Dahan dahan niyang inilapit
ang tenga sa pinto upang pakinggan kung may tao ba pero noon lang niya napansin na
nakapinid ang pinto. Bukas! Bulaslas niya sa isip niya.

Nagdadalawang isip siya kung papasok ba siya o hihintayin ito sa labas. Pero sa
hulinay dahan dahan siyang humakbang papasok. Malamig na paligid ang sumalubong sa
kanya.
Napahawak tuloy siya sa kanyang mga braso. Grabe mag-aircon ang taong ito.
Magpapakamatay sa lamig. Humakbang pa siya papasok. Napakadilim ng paligid

dahil sarado ang lahat ng bintana. Nakasara din ang mga blinds.

Iginala niya ang paningin sa madilim na paligid. Napakasimple lang ng loob. May
isang sofa at center table. LED TV na nakasabit sa pader. Dual speaker at DVD
player. Wala kang makikitang kahit na ano maliban sa mga libro na nasa isang gilid.
Mahilig pala siyang magbasa.

Naaliw na tinignan niya ang bawat libro. Mga research books ang mga iyon.
Nakakatuwang isipin na pareho silang mahilig magbasa ng libro. Kahit nga ang anak
niyang si uno ay napakamahilig din magbasa. Marahil ay sa kanya talaga nagmana.
Tamad naman kasi si Joaquin na magbasa.

Bahagya naman niyang hinawi ang makapal na kurtina sa tapat ng sofa. Pumasok ang
mainit na sinag ng araw mula sa labas. Bampira lang ang alam kong takot sa araw.
Pati pala ang boss ko takot din. Hinayaan niyang nasiwang ang kurtina. Masyadong
madilim ang kabahayanan dahil walang tumatanglaw na liwanag.

Iginala niyang muli ang mga mata sa paligid. At noon lang niya napansin ang
nagkalat na damit sa sahig. Kanino ang mga ito? Iniangat niya isa isa. Long sleeve
polo at slack pants. Nasa sahig din ang sinturon at necktie. Napakaburara pala ng
boss ko.

Dinampot niya ang mga iyon at saka itinupi't nilagay sa isang tabi. Pati ang medyas
at leather shoes na nakita niya na nakakalat din. Dinaig pa ng boss niya ang sawa
dahil sa mga nakakalat na hinubad.
Umikot siya sa may bar counter sa bandang kusina. Kahit doon ay madilim din, basta
lang nakapatong ang isang leather bag doon. Parang nagmamadaling ipatong.

Sa pagtalikod niya, may naaninag siyang liwanag sa dulong kusina. Doon din niya
naririnig ang lagaslas ng tubig. Iyon marahil ang banyo.

Bahagya siyang humakbang patungo doon. Sir? Sir? Pero walang sumasagot sa kanya.

Nanindig ang mga balahibo niya. Parang ngayon na niya gustong lumabas ng unit at
magtatakbo pauwi. Paano kung naliligo pala ang boss niya? Nakakahiya!

Parang may sariling isip ang mga paa niya na humakbang pa papalapit at sa paglapit
niya ay abot abot ang kabog ng kanyang dibdib.

Kung ano ano na kasing pumapasok sa isip niya. Mga scenario na hindi tamang isipin
niya. Pero hindi niya maiwasan lalo pa't hindi niya nakikita si Mr. A.

Pero mas lalong kumabog iyon ng makarinig siya ng sunod sunod na pag ungol. Ungol
na nagmumula sa loob ng banyo!

Oohhh!..
To be continued...

-------

Mukhang iba ang mapuputukan sa bagong taon. Hahaha

Happy 2017!

=================

Chapter Twenty Two

Sir! Halos atakihin siya sa puso nang makita itong namamaluktot sa ilalim ng
rumaragasang tubig sa ilalim ng shower. Tanging boxer short lang ang suot nito.

At ito rin ang naririnig niyang umuungol. Dali dali siyang lumapit dito at pinatay
ang shower. Sir! Diyos ko! Ano bang nangyari sa inyo? Natatarantang hinawakan niya
ito sa kamay at akmang itatayo ngunit para siyang napasong muntik mabitiwan ito.
Mainit. N-Nilalagnat kayo!

Sinalat niya ang leeg at noo nito. Gayon na lamang ang kaba at takot niya dahil
inaapoy ito ng lagnat. Kaya pala umuumgol ito. Basang basa ito dahil sa bukas na
shower. Marahil ay maliligo sana ito kaya lamang ay hindi kinaya ng katawan.
Itinayo niya ito. Hindi niya ininda ang bigat ng katawan. Inakay niya ito palabas
ng banyonat dinala sa salas. Dahan daha naman niyang inihiga ito doon. Hapong
hapong binitiwan niya. Para siyang hilaw na isda na biglang nasunog dahil sa init
ng katawan nito.

Mabilis ang mga kilos na bumalik siya sa loob ng banyo at naghanap ng tuwalya.
Nakita niya sa tabi ng lavatory ang maliit na cabinet. May mgaputing bathroom towel
ang nakarolyo sa loob niyon. Kumuha siya ng isa at saka bumalik sa salas.

Kung paano niya ito natagpuan sa banyo ganoon pa din ang hitsura nito ngayon.
Namamaluktot. Sir! Nangangatal na rin ito sa lamig. Hinanap niya ang remote ng air
conditioner at saka pinatay iyon.

Bago niya muling nilapitan ang lalaki.

Tinuyo niya ang basang basa nitong katawan gamit ang tuwalyang nakuha niya sa
banyo. P-Pangga... Nakapikit ang mga mata nito pero pabaling baling ang ulo.

Tumitig siya sa mukha nito. Bakit ba ramdam na ramdam ko ang sakit na nararamdaman
mo? Pinunasan niya ang mukha nito. Nakakunot ang makakapal nitong kilay. Ang labi
nitong bahagyang kumikibot kibot na tila may sinasabi siya.

Please ---stay.. Pangga.. Bulong ito ng bulong. Iniisip siguro nito na asawa nito
ngayon ang nasa harapan niya. Damang dama niya ang bigat sa dibdib. Wala namang
dahilan para maapektuhan siya pero kabaliktaran ang nararamadaman niya. Naroroon
ang lahat ng sakit.

Hindi niya namalayang may luha na palang tumulo sa mga mata niya. Pinawi niya iyon
at saka itinuloy ang pagpupunas dito. Dinadaig ng singaw ng init ng katawan nito
ang mga tubig na unti unting natutuyo sa balat nito.

Bahagyang nagmulat ang mga mata nito. P-Pangga... Wala sa sariling ngumiti siya
dito. Kaya naman bahagya siyang nagulat nang umangat ang isa nitong palad at
haplusin ang mukha niya.

Banayad nitong hinaplos ang pisngi niya. Nakadama siya ng pamilyar na kiliti. Na
hindi niya maipaliwanag kung bakit. Napapikit naman siya dahil doon. Your back..
Your here! Bulong lang nito iyon

pero parang malakas na tinig iyon sa pandinig niya. Ang tagal kitang hinintay... I-
I don't believed that you we're died then. I missed you pangga... Nakita niya ang
pagtulo ng luha sa mga mata nito. Alam niyang nasasabi nito ang lahat ng iyon dahil
may sakit ito.

Nakikita nito ang sarili nitong asawa sa katauhan niya. Awang awa siya dito.
Nakikita niya ang sarili niya dito noon. Noong hindi pa niya matanggap na wala na
si Joaquin.

Patuloy niya itong pinunasan. Habang hawak naman ng dalawa nitong kamay ang isa
niyang palad. Na para bang mawawala siya anumang oras. Wag kang aalis... Tuluyan
nang pumikit ang mga mata nito. At nang makita niyang tulog na ito. Dahan dahan
siyang tumayo sa pagkakaupo at naghanap ng maiipalit sa suot nitong boxer at damit.
Kumuha na din siya ng palanggana at alcohol. Nagpainit din siya ng tubig at
binatuan niya ng malamig. Kailangan bumaba ng lagnat nito. Siya kasi ang natatakot
para dito.

Bigla naman siyang nataranta nang biglang kaligkigin ito ng ginaw. Binalot na niya
ito ng makapal na comforter at sinuutan ng medyas pero ginaw na ginaw parin. Diyos
ko! Paano ba ito? Tarantang tanong niya. Hindi niya alam kung tatawag na ba siya ng
ambulansya o ano.

P-Pangga... Pati boses nito ay nanginginig din. Naalala niya si uno noong
magkasakit.

Nanay giniginaw po ako... Hinila nito ang kumot at saka niyakap ang sarili. Mabilis
siyang humiga sa tabi nito at niyakap ito.

Nandito na si nanay..

Ssshhh.. Andito na ko.. Tumabi siya dito at niyakap ng mahigpit. Doon man lamang ay
mabawasan ang ginaw na nararamdaman nito. Hindi kita iiwan..pangako.. Bulong niya
sa ulo nito. Hinayaan niyang makatulog ito sa mga bisig niya.

Hindi niya alam pero gusto niya itong alagaan.

To be continued...

-----

#IputokSaLabasWagSaLoob

#Putok2017

#BabalaBawalMagPaputok

Oha! May sakit naman pala e! Kung ano ano kasing kahalayan ang iniisip niyo.
Hahahaha.. Porke't naungol may milagro agad? Di ba pwdeng kinukumbolsyon lang?

I don't know when will i post the next chapter. Maybe January na po..

Happy new year sa lahat. Ingat sa pagpapaputok! Bawal nga pala ang fire crackers...
Hehehe.. Tama na tayo sa torotot!

Happy reading.

Ai:)

=================
Chapter Twenty Three

Here. Take this.. Para mas maging okay ka na. Inabot niya dito ang hawak na tableta
at saka kinuha ang basong may lamang tubig. We can still celebrate our wedding
anniversary nang hindi ka nagkakasakit. Tignan mo tuloy nangyari sayo. Nilagnat ka.
Sermon niya sa asawa habang nakasandal sa kama at bahagyang nakapikit.

Nilagnat ito dahil naulanan kahapon. Sinurpresa kasi siya nito para sa first
wedding anniversary nila. Anappreciate naman niya ang ginawa nito pero hindi naman
niya gustong magkasakit ito para lang pasayahin siya. You know that i will do
everything for you. Right? Kaya sorry kung naging epic fail ang sorpresa ko.. He
said softly. Hinawakan nito ang isa niyang palad at saka dahan dahan inilapit sa

labi nito. Mahal na mahal kita. And i can't afford to see you cry and worried.

He is the sweetest Man ever. Paanong hindi siya mahuhulog sa gaya nito? Sa isang
lalaking ang turing sa kanya'y isang mamahaling bato na kailangang ingatan at
alagaan? I love you too pangga...

Napabalikwas siya nang bangon ng sa wakas ay lumitaw ang mga mukha ng taong nasa
panaginip niya. Isinara niyang muli ang mga mata sa pag asang mabubura iyon sa isip
niya. Pero naroroon pa rin. Na para bang totoong totoo.

Pangga? Saan nga ba niya narinig iyon? Binigkas niya kasi yon sa panaginip niya. At
kung bigkasin niya'y parang bihasang bihasa siya. Hinawakan niya ang ulo at saka
inalog iyon. Nababaliw kana edizel! Nasisiraan kana ng bait!

Umupo siya ng ayos at saka inilibot ang mga mata sa paligid. Nasaan ako? Ang
natatandaan niya'y nakatulog siya sa sofa. Sofa? Si Mr. A! Piping bulaslas niya.

May sakit ito. Kaya paanong napunta siya sa kama? Nilingon niya ang bedside table
kung saan naroon ang isang digital clock. Alas siyete na ng gabi? Para siyang
parrot na paulit

ulit. Dali dali siyang bumangon at lumabas ng silid.

Hindi niya nakita si Mr. A sa sofa. Nakatiklop na din ang comforter na ginamit niya
dito. Nakatayo lang siya sa gitna ng salas ng makaamoy siya ng mabangong bawang.
May nagluluto?

Humakbang siya papunta sa kusina. At gayon na lamang ang gulat niya nang makita si
Mr. A na may suot na apron at nasa harapan ng gas range. Kung kumilos ito ay parang
hindi nagkasakit. Nagkasakit? Teka! Hindi pa siya magaling!

Mr. A! Dali dali niyang nilapitan ito at inagaw dito ang sandok na hawak. Anong
ginagawa niyo? Mabibinat kayo niyan.

Gising ka na pala. Sabi nito na parang hindi narinig ang sinabi niya. I cooked our
dinner. Alam kong gutom kana. Nilingon nito ang kawaling nasa kalan. Seryoso? Fried
rice sa gabi? Iyon ang naaamoy niyang bawang. Kaya pala, nagluto ito ng fried rice.
Sana ginising niyo ako. Kaya ko namang gawin 'yan. Aniya at saka naghanap ng
lalagyan na pagsasalinan ng kanin.

Inilagay niya iyon sa lamesa. Para namang alam nito ang nasa isip niya dahil
mabilis itong nagpaliwanag nang makita niya kung anong ulam ang nasa mesa. I'm
sorry, hindi pa kasi nakakapaggrocery ang house keeper ko.. Kaya 'yan lang ang
nailuto ko. Muntik na siyang matawa. Literal na pang almusal ang nakahain sa mesa.
Pritong itlog, longganisa at ginisang corned beef.

Inakay

na niya ito paupo. Okay na yan Sir. Ang mahalaga makakain kayo at makainom na ng
gamot. Sinalat niya ang noo nito. Hindi na kayo gaanong mainit. Tumalab na ang
paracetamol na ipinainom ko sa inyo.

Magaling kasi ang doctor na nag alaga sakin. Seryosong sabi nito habang nakatitig
sa kanya. Uminit ang pisngi niya dahil sa sinabi nito.

Nahihiyang ibinaling niya sa iba ang tingin. Kumain na kayo sir.

One favor Edizel. Sandaling nanigas siya dahil sa pagbigkas nito sa buong pangalan
niya. Tumingin siya dito. Stop calling me Sir or Mr. A. Just tobias.
Lumunok muna siya. May biglang sumingit sa isip niya.

I'd rather call you Toby. She giggled. Feeling ko kasi nagbabasa ako ng bible
whenever i say your weird name.

S-Sige Sir----err.. Toby. Namilog ang mga mata nito pero sandali lang. Nasundan
agad iyon ng isang napakatamis na ngiti.

Nilagyan niya ng sinangag at ulam ang plato nito. Kain kana.. Kinuha nito ang
kubyertos at saka kumain.

Siya nama'y nagpalinga linga may hinahanap ang mga mata niya. You need something?

Bahagya lang siyang tumango. Nang makita niya ang lalagyan ng mga condiments ay
mabilis niyang kinuha ang bote ng pinakurat na nakita niya. Masarap kasi ang
pagkakatimpla ng sukang iyon.

Bumalik siya sa upuan niya at saka nilagyan ng suka ang longganisa. Paborito ng
asawa ko 'yan. Longganisa na sinawsaw sa suka.

Wala siyang naramdaman na pait sa sinabi nito. Bagkus, ngumiti lang siya. Pareho
pala kami ng asawa mo... Paborito ko rin kasi ito.
To be continued...

----------

Hindi ko kayo matiis. Promise last update na muna ito. Next year na ulit. Baka ang
paputok ni tobias ay di makasabay sa new year mamaya...

Happy reading..

Ai:)

=================

Chapter Twenty Four

Pasensya na pero kailangan ko nang umalis. Gabi na kasi at saka mukhang kaya mo na.
Mabilis na sabi niya nang matapos niyang hugasan ang pinagkainan nila.

Aalis? Para namang takang taka pa ito na aalis na siya. Nilampasan niya ito at
kinuha ang bag niya. Oo, baka kasi nagaalala na si nanay at ang anak ko.
Sabi mo hindi ko na ako iiwan. Natigalgal siya sa sinabi nito. Natatandaan niyang
ibinulong lang niya ito dito pero bakit parang alam na alam nito? Narinig ba nito
iyon.

Lumunok siya. S-Sinabi ko lang 'yon dahil kinukumbolsyon ka. Mataas ang lagnat mo.
Pagpapalusot naman niya.

So dapat pala laging mataas ang lagnat ko para hindi mo ako iwan. Nagsalubong ang
mga tingin nila.

Dapat po pala nanay lagi akong mag lagnat para nasa tabi ko kayo. Sabi ni umo sabay
siksik sa dibdib niya.

Loko kang bata ka! Mas gusto mo pang mag alala lagi si

nanay kapag may sakit ka. Natatawa siya sa pagbibiro ni uno.

Siraulo ka ba? Hindi ako doktor para gamutin ka kapag may sakit ka. Sita niya dito.
Ngumiti lang ito sa kanya.

Binibiro lang kita. Pikunin ka rin pala. Sabi nito habang nakatawa sa kanya. Wait
me here. Magpapalit lang ako then i will take you home.

H-Hindi na----.

No! I insist. Nawala na ito sa paningin niya dahil mabilis itong pumasok sa silid
na inokopa niya kanina.
Habang wala pa ito ay nagtext siya kay nica na ipasabi sa biyenan niya na pauwi na
siya. Mabilis namang nagreply ito sa kanya.

Nasa bahay po namin ngayon si uno. Hinihintay po kayo.

Pagkabasa na pagkabasa niya ay mabilis niyang idinayal ang numero ni nica at

tinawagan ito. Hello ate edy.. Ito po si uno.

Nay! Nakarinig siya ng hikbi sa kabilang linya.

Anak! Pauwi na si nanay. Aniya dito. Bakit po ang tagal niyo? Sabi niyo po mabilis
lang ang uwi niyo? Nahimigan niya ng pagtatampo sa boses nito.

Nag isip muna siya ng magandang

sasabihin dito. Hindi naman niya pwedeng sabihin ditong kasama niya ang boss niya.
M-May tinapos lang na trabaho si nanay. Pero pauwi na ko ha! Saka lang ito tumahan
nang sabihin niya iyon.

Nang makapagpaalam sa bata'y ibinaba na niya ang tawag. Anak mo? Nagitla siya nang
marinig ang boses ni Tobias sa likuran niya.

A-Ah.. Oo si u-uno.. Hinihintay na niya ako. Sabi niya. Isinilid niya sa bag niya
ang cellphone at saka inayos ang pagkakasakbit sa balikat niya.
Your Son is very protective to you. Narinig niyang sabi nito habang magkapanabay
silang naglalakad palabas ng unit.

Hindi kasi siya sanay na mawalay sakin. Ako nalang kasi ang magulang niya. Sabi
niya sa mababang tinig. Hindi niya alam kung saan niya nakukuha ang tapang na
magkwento dito samantalang estranghero parin naman sila sa isat isa.

Pinindot nito ang elevator at bumukas iyon. Where his father anyway? Interesado
nitong tanong.

Tumingin siya sa repleksyon niya sa haraoan ng saradong pinto ng elevator. Patay na

siya. Dalawang taon na ang nakakaraan.

I'm sorry.. Hindi ko alam. Tumingin siya dito. Kung ganoon hindi ito nagbabasa ng
mga resume nila. Nakalagay doon sa civil status niya ay widowed.

Tumahimik nalang siya hanggang

sa nakasakay na sila sa sasakyan nito. Hindi na niya kailangan ituro dito dahil
alam naman na nito ang daan patungo sa kanila.

Nang makarating sa huling eskenita ay ipinara niya ang sasakyan. Dito nalang ako..
Mahihirapan ang sasakyan mo kung tutuloy pa sa looban. Aniya at akmang bubuksan ang
pinto.
So let me walk with you. Mabilis itong bumaba sa driver seat at pinagbuksan siya.
Kapag may nakakita sa kanyang tsismosang kapitbahay. Nasisiguro niyang laman siya
ng tsismisan bukas.

Hindi na siya umapela pa dahil alam niyang hindi naman din ito makikinig sa kanya.
Ipagpipilitan pa rin nito ang gusto. Saan ba banda ang inyo? Tanong nito habang
naglalakad sila sa makipot na kalye. May ilang mga lasing parin ang naroroon.

Oy! Edy! Happy new year! Bati sa kanya ng isang tambay na lasing. Si mang teban.
Yung sapatero na lagi niyang pinagpapagawaan ng sapatos ni uno tuwing masisira.
Happy New year din po mang teban. Lasing na naman kayo. Tinawanan lang siya ng
matanda. Nagpapainit lang, outshide---de kulambo ako ngayon ay! Aba kay gwapo naman
pala ng shota mo! Bago pa humaba ang usapan ay nagpaalam na siya.

Kilala mo 'yon? Kunot noong tanong ni Tobias sa kanya.

Ay oo.. Pero mabait 'yon lasenggo nga lang. Ngiti ngiting sabi niya. Nagulat pa
siya nang hawakan siya nito sa braso.

Pwede ko kayo bigyan ng maayos na bahay kung gusto mo. Malayo sa ganito. Malayo sa
mga ganyang tao. I can provide you and your son---.

Bakit? Putol niya sa sinasabi nito. Kahit siya ay biglang nagulat sa mga inaalok
nito. Sasagot pa sana ito ng humahagos na tumakbo patungo sa kanya si uno.
Nay!

To be continued...

=================

Chapter Twenty Five

Nay! His chest hammered by the way his heart beat fast. Kakaibang pagtibok ng puso
ang naramdaman niya when he saw her son.

Para siyang naestatwa. I saw myself. Para siyang tumingin sa salamin twenty eight
years ago noong apat na taong gulang pa lamang siya. Pinaglalaruan ba siya ng
panahon? Sa unang tingin ay aakalain mong siya iyon. Pero kapag tinitigan mo siya
ng matagal mukha na ng ina nito ang makikita mo.

But the fact that they both have the same hair makes him wonder even more.
Impossible. Nababaliw kana Alejandro! He can't be your Son! Nababaliw kana.
Toby! Bahagya siyang nagulat nang marinig niya ang boses ni edy. Lumingom siya
dito.. Siya nga pala, ang anak ko si uno. Anak ito naman ang boss ko si Mr. A.

The child smile at him. Naglahad ito ng kamay sa kanya. Hello po. Salamat po at
hinatid niyo si nanay. Marami pa. Naman pong bad sa daan.

Hindi nga siya nagkamali. Sobrang protective ng batang ito sa kanyang ina. I
starting to like you boy! Gumanti siya ng ngiti dito. Don't worry big boy.. Araw
araw ko nang ihahatid ang nanay mo pauwi.

Tobias! Nanlalaking mga matang sinuway siya ng ina nito.

Ang bata nama'y bakas ang saya sa mga mata. Talaga po? Salamat po.. Buti nalang po

mabait kayo.

Hinaplos niya ang buhok nito. If my wife and my child we're here. Ganito siguro
kami. He forced to smile despite the fact na unti unti na naman siyang nilulunod ng
kamiserablehan.

Another year will come. At sasalubungin na naman niya ang bagong taon na mag isa.
Why don't you invite them to celebrate the new year with you? Nabuhayan siya dahil
doon. Bakit nga ba hindi? That will be fun! Iyon ay kung papayag ang mga ito.
Bumaling siya kay edy. Dito ba kayo magbabagong taon? Simpleng tanong lang niya.

Tumango ito. Oo, wala naman kaming ibang kamag anak na pwedeng puntahan. Isa pa
normal na bagong taon lang naman ang mayroon kami.

Tumango tango siya. May naiisip na siyang ideya upang makasama ito sa bagong taon.
At sana lang ay hindi sya tanggihan.

After four years, ngayon lang ulit siya nakaramdam ng ganito. Pero Nay di po ba
sabi niyo manonood tayo ng sine. Narinig niyang sabi ng anak nitong si uno.

Oo anak. Pero kinabukasan pa 'yon. Sagot ng ina nito. Tumingin muli ito sa kanya.
Pasok na kami sa loob. Gabing gabi na kasi. At umuwi ka na rin. Baka mabinat kapa.
Bagong taon na bukas.

Nahimigan niya ng panenermon

ang bises nito. He only smile at her. Happy New year.

Dumukwang siya upang sana ay gawaran ito ng halik sa pisngi nang pigilan siya ng
anak nito. Akala ko po ba boss kayo ni nanay? Bakit niyo po siya hahalikan? This
kid is too smart! Mukhang mahihirapan siya kapag kaharap ito.
Big boy, it's just a.. a.. Ano.. Ahm.. A friendly kiss. Wala siyang maapuhap na
sabihin sa bata. Masyadong matalino ito.

Friendly kiss? E diba nga po boss niya kayo? E bakit friendly friendly agad? Bakas
sa tinig nito ang kainosentihan. Sasagot sana siya nang awatin na sila ni edy na
ngiti ngiti sa kanya.

Uno tama na 'yan. Pumasok kana sa loob at mahamog na baka sipunin ka pa. Dagli ding
umalis ang bata. At ikaw, lakad na. Baka mamaya mabinat ka pa konsensya ko pa.
Pagtataboy nito sa kanya.

Natutuwa talaga siya sa pagtataray nito sa kanya. It's like, that he went back to
the time he used to be. Opo.. Aalis na. Goodnight and advance happy new year.
Dudukwang muli sana siya nang makarinig siya ng tinig mula sa loob ng bahay.

Bawal 'yan! Natatawang itinaboy siya ni edy. Lakad na.. Baka mapikon si uno sayo.

Tinanaw niya ang bintana. At saka siya kumaway. Bye General! Nginusuan lang siya ng
bata na kinaaliw naman niya.

Perfect...
To be continued...

------

#PutukanNa

Pasensya na... Hehehe gusto talaga ni Tobias na humabol este sumabay sa putukan..
Makulit e..

Bumabalik ang enthusiasm ko sa pagsusulat.. Maybe dahil magbabagong taon na..

Happy reading..

Ai:)

=================

Chapter Twenty Six

Four! Three! Two! One! Happy New year! Humalik si Uno sa kanya bago bumaling sa
lola nito. Ito ang pinakamasigla sa lahat. Nagtatalon pa ito habang pinapatunog ang
torotot na hawak niya.

Happy new year 'nay! Bati naman niya sa kanyang biyenan saka ito niyakap. Happy new
year din sayo anak. Ngumiti ito kapagkuwa'y bumaling naman kay uno. Happy new year
sayo apo. Nagmano si uno dito.

Niyakag na niyang kumain ang mga ito. Nagluto siya ng konting pagsasalu saluhan.
May mga prutas siyang binili pa niya sa baclaran. Nagkanya kanya na silang upo sa
hapag.

Paborito ni uno ang spaghetti kaya nagluto siya niyon. Ginawa talaga niyang
espesyal iyon dahil alam niyang gustong gusto ng anak niya. May ilang bilog na
pagkain pa sila na ang sabi'y mabisang pampaswerte sa pagpasok ng bagong taon.

Magana na silang kumakain habang panay parin ang ingay sa labas. May mga pasaway
paring nagpapaputok sa kabila ng pagbabawal niyon.

Akmang susubo siya nang pagkain ng makarinig sila ng tatlong sunod sunod na katok
sa pinto. Nagkatinginan silang tatlo. Nanay ako na po. Mabilis na tumayo si uno
para buksan ang pinto. Mister A na boss ni nanay! Narinig niyang tinig ni uno.

Nabitin sa ere ang kutsarang hawak niya. Sino daw iyon sabi ng anak mo? Tanong ng
kanyang biyenan na gaya niya'y natigilan din.

Magandang gabi po! Noon niya narinig ang tinig nito sa likuran niya. Tinignan niya
ang kanyang biyenan.

At nang lumingon siya. Ang nakangiti nitong mukha ang sumalubong sa kanya. Bumaba
ang tingin niya sa mga

kamay nito. May mga papel bags itong hawak. May mga pangalan ng mga restaurant kaya
alam niyang pagkain iyon.

'Nay inimbita niyo po ba siya dito? Napalingon siya kay uno na nakatayo pala sa
tabi ni Tobias.
Bumuka sara lang ang bibig niya dahil sa tanong ni uno. Saka naman sumabat ang
biyenan niya na nakatayo na rin gaya niya. Teka hijo.. Bakit ka ba naparito? Sinuri
nito ang hitsura ni Tobias. Tinignan muna siya ng lalaki bago ngumiti sa biyenan
niya.

Magandang gabi po sa inyo. Ahm.. Nagdala po ako ng konting pagkain. Happy new year
po. Kakaiba ang ngiti nito. Mga ngiting walang pwedeng itago.

Mister A na boss ni nanay.. Pagtawag pansin ni uno kay Tobias. Na agad naman
nilingon ng lalaki. Wala ka po bang bahay at nandito ka samin? Hindi ka po ba
natakot maglakad sa labas? Maraming nagpapaputok doon.

Magiliw na ngumiti si Tobias. To your first question, i have my own house. Kaya
lang walang tao doon ngayon e. Nasa abroad ang mommy at daddy ko. And sa pangalawa
mo naman tanong, no! I'm not afraid.

Akmang magtatanong pa si uno ng suwayin na niya ito. Uno.. Tapusin mo na ang

pagkain mo. Masamang pinaghihintay ang pagkain. Mabilis naman umupo muli sa hapag
si uno.

Ang biyenan naman niya'y inanyayahan si Tobias. Oh! Siya hijo, pumarito kana.
Pasensya ka na nga lang sa aming handa.
Pakiramdam niya ay sumikip ang bahay nila dahil sa presensya ni Tobias doon. Kating
kati na siyang tanungin ito pero hindi niya magawa.

Ano na lamang ang sasabihin ng biyenan niya gayong naririto ito sa mismong bahay
nila? Baka isipin nito'y may ginagawa siyang hindi maganda.

Mister A na boss ni nanay, masarap po itong dala niyong cake.. Sabi ni uno habang
nilalantakan ang chocolate cake na dala ni Tobias. May nakasulat pa doong Happy new
year.

I baked it for you uno. Narinig niyang sabi nito. Ginawa ko 'yan kanina bago ako
nagpunta dito.

Talaga po? Marunong kayo magluto? Manghang manghang sabi ni uno. Si naany din po
magaling magluto. Diba 'Nay?

H-Ha? Noon lang tila nagulat siya.

Sabi ng anak mo, magaling ka daw magluto. Tatlong magkakasunod na lunok ang
ginagawa niya dahil nakatitig ngayon ito sa kanya. Amoy na amoy niya ang hininga
nito dahil nakaupo ito sa tabi niya.

Na para bang konting galaw lang ay magkakabungguan na ang mga mukha nila.
Mister A na boss ni nanay! Magagalit ako sayo kung di mo ikukurap yang mga mata mo!
Kanina ka pa nakatitig kay nanay! Uminit ang pisngi miya dahil sa sinabi ni uno.

Nakalimutan niyang nakain nga pala sila. At nang tignan niya ang kanyang anak,
salubong ang mga kilay nito at mukha naman ng kanyang biyenan ay puno ng
pagtatanong.

To be continued...

=================

Chapter Twenty Seven

Salamat... Usal niya nang maihatid niya sa tarangkahan ng bahay si Tobias. Pasado
alas tres na ng madaling araw. At hupa na ang ingay sa paligid. Tulog na din ang
anak niya at ang kanyang biyenan.

Your welcome. I'm happy na hinayaan mo akong makiselebra sa inyo. Sabi nito. Wala
naman na rin siyang nagawa nang manatili na ito. Isa pa ito ang mismong sagot sa
mga tanong ng kanyang biyenan.

Pinagkrus niya ang mga braso sa dibdib. Bakit ka nga ba dito nagbagong taon? Hindi
na niya napigilang magtanong. Kating kati na siya kanina pa na itanong iyon.
Tipid itong ngumiti sa kanya. Ngiti na bihira niyang makita o mas madaling sabihing
ngayon lang niya nakita. Bahagya pa itong lumapit sa kanya. At ikinagulat naman
niya lalo na ng tumaas ang kamay nito papunta sa kanyang mukha.

Ang akala niya'y hahaplusin nito ang pisngi niya iyon pala'y hahawiin lang nito ang
ilang hibla ng buhok na tumatabing sa mukha niya. Libo libong pagpipigil ang hinawa
niya upang wag mapapikit dahil sa kakaibang pakiramdam ng dahil lang sa ginawa ni
Tobias sa kanya. Mas maganda ka kapag nakalugay ang buhok mo.

Alam niyang nagkulay makopa ang pisngi niya dahil sa papuri nito. Salamat na lamang
at madilim. Madilim. Kaya paano niya nasabing mas maganda ako

kapag nakalugay? Bolero!

H-Hindi mo sinagot ang tanong ko. Ganting saad na lamang niya sa sinabi nito. Ayaw
niyang patulan ang pakikipagbolahan dito dahil ano mang oras ay maaaring may
makakita sa kanila at baka kung ano ang isipin. Isa pa, kahit matagal na siyang
biyuda masama pa ring tignan na sa mismong labas ng bahay nila'y nakikipag usap at
bolahan siya sa iba.

Humalukipkip ito. I don't know. Basta ang alam ko lang... I want to know you
better.

Dahil curious ka. Mabilis niyang tugon. Oo nga't kahit siya'y nabibigla sa
mabilisang paglapit nito sa kanya. Kahit batid niya na kamukha daw niya ang namatay
nitong asawa. Iniisip mo pa rin bang baka ako ang asawa mo? Deretsahang tanong
niya.

Umangat ang ulo nito upang tumingala. Tumanaw ito sa malawak na kalangitan at
sinilip ang nagtatagong buwan sa maulap na dilim. Maybe yes, maybe no... I can't
help thinking you and her. It's too much coincidence na marami kayong bagay na
pagkakapareho.

Nanatili itong nakatingala. May mga tao na nagkakataong nagkakapareho pero hindi
ibig sabihin niyon ay iisa na sila.
Yah! I know.. I know.. Kaya nga sinusubukan kong isipin na baka nagkataon lang ang
lahat. Besides, she's already four years gone.

Matagal na panahon na. And maybe she's already in there... Utinuro nito ang isa sa
pinakamaningning na bituin sa kalangitan. Watching me every night and day.

Paano nakakasurvive ang ganitong klase ng tao? Na nabubuhay sa ganitong panahon.

Kung siya marahil ang nasa kalagayan nito.. Baka manghina na siya at hilingin na
kunin na rin siya ng Panginoon.

Kung nasaan man siya ngayon, sigurado akong binabantayan ka lang niya. Tinitignan
kung masaya ka ba. Bumaba ang mga mata nito sa kanya.

If that happens. Ako mismo ang magsasabi sa kanya. Gusto niyang mag iwas ng tingin
dahil pakiramdam niya'y matutunaw siya dahil sa mga titig nito.

M-Magsasabi ng ano? Hindi niya maiwasang kabahan. Ang mga titig nito na tila
tumutunaw sa kanya.

That i already found my happiness now... Mabilis na sagot nito kasabay ng malalim
na paghinga niya.

Nag iwas siya ng tingin dito. Hangga't maaari iiwasan niyang mahulog dito. Ano
namang masama? Biyuda ka. Biyudo siya. Aba! Perfect partner kayo! Agad niyang
sinuway ang makulit niyang pag iisip.

Kahit kailan, hindi niya hihilingin na mahulog ng tuluyan dito. Dahil sa oras na
mahulog siya. Baka hindi na siya makaahon pang muli. Lakad na. Umalis kana. Umagang

umaga na. Pagtataboy niya dito. Itinulak pa niya ito. Inaantok na rin kasi siya. At
saka baka magising si uno na wala siya sa tabi nito.
Humarap ito sa kanya at sinalubong ang mga tingin niya. Hindi mo na ko iiwasan ha?
Because if you do.. Ako ang gagawa ng paraan para mapansin mo.

Hindi niya napigilang ngumiti. KSP ka pala kung ganoon.

KSP? Kunot noong tanong nito. Kulang sa pansin. Mabilis naman sagot niya. Ngumiti
ito ng pagkatamis tamis.

Akala ko naman ay, Kyut at Sobrang Pogi. Nahampas niya ito sa braso.

Ang kapal! Itinulak na niya ito lalo. Baka kasi kung saan pa mapunta ang usapan
nila. Bye na..

Lumabas ang pantay pantay na mga ngipin nito dahil sa pagngiti sa kanya. Goodbye...

Ngumiti siya. At nang isasara na niya ang tarangkahan nila. Muli ay malapit na
naman ito sa kanya. At natagpuan na lamang niya ang sarili niya sa loob ng bisig
nito habang kulong kulong sya doon. At magkalapat ang mga labi nila!

'Nay!
To be continued...

-------

Ang haba na pero parang wala pa kong nakikitang liwanag sa ginagawa ko. Hehehe..

Pwede pong humingi ng pabor?

Wag niyo po ako tawaging otor, author, Ms. Author, ate author, Ms. A o kung ano
pang katawagan. Ms. Writer etc. Hindi po ako author. At lalong hindi po ako writer.
Isa lamang po akong ordinaryong babae na kagaya niyo. Isang babae na may malikot na
imahinasyon. Iba po ang depinisyon ng writer at author para sakin.. Kapag sinabing
author or writer ibig sabihin manunulat ka na nakakapaglimbag na ng aklat o mayroon
nang aklat. Nakaimprenta ang pangalan mo na katibayang ikaw ang nagsulat. Sa kaso
ko po, wala akong libro.. Masaya na po akong tawagin niyong Ai or Ate Ai.

Yun lamang po at maraming salamat.

Happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Twenty Eight

Natapos na lahat lahat ang pinapanood nilang mag ina pero sadyang hindi niya
naunawaan ang palabas. Okupado kasi ang isip niya. At iyon ay dahil sa halik na
iginawad ni Tobias sa kanya.

Na kung hindi pa nila narinig ang iyak ni uno sa loob ng bahay ay hindi pa sila
maghihiwalay. Napahawak siya sa batok niya ng maaalala niya ang nangyaring iyon.
Mabuti na lamang talaga at hindi naisipan ng anak niya na lumabas ng pintuan.
Naalala niya ang huling sinabi ng anak niya.

Nay may gusto po ba sa inyo yung bosss niyo? Napahinto siya sa paglalakad nang
marinig niya ang sinabi ni uno.

Saan mo napulot ang tanong na iyan? Alam iyang matalino ito. Pero imposible na sa
edad nito'y maisip na niya ang ganoong bagay. Kay lola po. Nagtatanong siya. Kasi
ang bait bait po ng boss niyo satin e. Inosenteng paglalahad ng anak niya.

Hindi na siya magtataka kung maisip iyon ng biyenan niya. Ito ang unang pagkakataon
na may lalaking

dumalaw sa kanila. At may lalaki silang nakasalamuha maliban sa namatay niyang

asawa. Yumuko siya at pumantay sa anak. Makinig ka kay nanay anak... Siya at ako ay
magkaibigan lang. Naiintindiham mo? Magkaibigan lang kami.

Tumango tango ang anak niya na wari'y nauunawaan ang lahat.

Magkaibigan lang.

Magkaibigan lang...
Hoy! Napabalikwas ang isip niya nang makita si vina na nakatayo sa harapan niya.
Ito ang unang pagkakataon na sabay na ulit sila ng oras ng trabaho. Nagkaroon kasi
ng rotation noong nakaraang araw.

Papatayin mo ba ako sa gulat? Sita niya. Tumabi ito sa pagkakatayo niya. Alam mo
ikaw.. Naglilihim ka na sakin e.

Naglilihim ng ano? Matagal na rin niyang kaibigan ito kaya kahit papaano ay
nagtitiwala siya dito.

Sus! Maang maangan. Naglilihim kana sakin. Tumaas ang isa nitong kilay.

Alam mo ikaw, hindi kita maintindihan. Bahala ka nga

d'yan. Kinipkip niya ang hawak na clipboard at saka akmang tatalikuran ito.
Pero mabilis siya nitong napigilan. Ayun oh! Kanina ka pa tinitignan habang tulala
ka naman d'yan. Sinundan niya ang tinuturo nito. At halos mahigit niya ang hininga
nang makitang nakatitig sa kanya si Tobias.

Uminit ang pisngi niya dahil sa biglang pagkindat nito sa kanya na hindi lamang
siya ang nakakita kung di si vina rin. Sabi ko na nga ba.. May something sa inyong
dalawa e. Palatak nito sa kanya. Hinila niya ito sa tagong bahagi ng bar.

Ano ka ba vina. Mamaya may makarinig sayo baka kung ano ang isipin. Mahihiyang sabi
niya. Masama pa rin isipin ang ganoong bagay. Oh! Eh! Ano naman? Wala naman kayong
sabit pareho ah! Maganda ka naman! Di ka naman mukhang basura. Gusto niyang matuwa
sa sinasabi nito pero may hindi tama. Hindi tama na magisip siya ng mas malalim pa
sa kung ano ang ugnayan nila ni Tobias ngayon.

Marahil biyuda at biyudo nga ito. Pero hindi ibig sabihin niyon ay tama na
pantasyahin niya ito.

Edi umamin ka nga! May gusto ka

sa boss mo! Pang aasar ng kabilang bahagi ng isip niya.

Mamaya na nga natin pag usapan yan. Ikain nalang natin ito. Tinalikuran niya ito
pero hinabol pa rin siya.
Hindi kita titigilan hangga't di ka nagsasabi ng totoo. Madiing saad nito.

Totoong ano? Wala naman akong aaminin sayo dahil wala naman akong tinatago.
Nayayamot na sagot niya. Sa totoo lang hindi naan niya talaga alam kung paano
sagutin ang tanong nito kaya hangga't maaari iiwasan na laang niya.

Eh! Bakit ganoon makatingin sayo yun? May pakindat kindat pa. Infairness bagay
kayo. Sinagi nito ang balikat niya sabay ngisi.

Magtigil ka nga vina. Magkaibigan lang kami kung yun ang gusto mong malaman.
Pananaway niya. Tara na. Gutom lang yan.

Uy! Umiiwas... Narinig pa niya ang pagtawa nito. Napapailing na lamang siya. Pero
sa kabilang banda.. Bakit kinikilig siya sa panunukso ni vina?

Nakadalawang hikab na si edy pero wala pa ring dyip na humihinto sa harapan niya.
May dumaan man. Laging puno na. Pasado alas otso na ng umaga at antok na antok na
siya.
Sumandal siya sa poste ng may itim na sasakyan ang huminto sa harapan niya. Hop in.
Ihahatid na kita. Nanlalaking mga mata na nakatingin siya kay Tobias.

Nakangiti ito sa kanya ng ubod tamis. Bakas sa mukha nito na bago itong ligo dahil
makinig at halatang basa pa ang buhok. Akala ko umuwi na siya.

Hindi na. Magtataxi nalang ako. Tanggi niya. Nakakahiya naman at isa pa ayaw niyang
lumawak ang espekulasyon ng biyenan niya ukol dito kung makikita itong muli. I
insist. Kaya sumakay kana. Rush hour ngayon kaya traffic. Baka tanghali kana
makauwi. Tama ito. Baka tanghali pa siya makarating sa kanila. Isa pa wala talagang
dumadaan ma sasakyan na kakasya siya. Sasakay ka ba o bubuhatin kita papasok dito.

Wala na siyang nagawa kung di pumayag. Sumakay siya sasakyan nito. Pagkatapos
niyang ikabit ang seatbelt ay bahagya siyang napaigtad ng hawakan nito ang kaliwang
kamay niya at pisilin ang kanyang palad.

I miss you...
To be continued...

-------

Sorry kung binura ko po ung una. Putol putol po kasi. Hindi ko alam kung bakit.

=================

Chapter Twenty Nine

Unti unting nabubuhay ang takot sa puso niya dahil sa nakikitang mga taong sunod
sunod na nagtatakbuhan palabas ng compound nila. May ilang tila mga galit at ang
iba nama'y umiiyak.

Anong nangyayari? Narinig niyang tanong ni Tobias. Hindi makapasok ang sasakyan
nito sa eskinita dahil may ilang road barrier na nakalagay doon. Idagdag pa ang mga
barb wire na nakabakod din.

Si uno! Mabilis na bumaba siya sa sasakyan at sinalubong ang mga tao. Si tobias
naman ay mabilis ding humabol sa kanya.
Edizel! Edizel! Sa wakas ay inabutan din siya nito. Sandali nga!

Pumiksi siya. Si nanay at si uno

Baka napapaano na sila. Sumidhi ang takot sa kanya. May ilang kababaihan silang
nakasalubong.

Aling trining! Aling trining! Tawag niya sa ginang na humahagos. May bitbit itong
ilang bag. Ito ang ina ni nica. Nang sa wakas ay lumingon ito. Mabilis niya itong
nilapitan. Ano ho bang nangyayari? May sunog ho ba?

Naku edizel mabuti at narito kana. Yong nanay mo nagmamatigas pa doon. Ayaw paring
umalis. Sabi ng ginang. May ilang humahagos din.

Naguguluhan siya. Bakit ho ba?

Hindi mo pa ba alam? Ngayon na ang demolisyon! Ang buong akala ng lahat ay may
isang buwan

pa tayong palugit. Pero hindi pala pumayag ang may ari ng lupa. Inamin naman ni
kapitan na may mali siya dahil hindi niya tayong lahat na abisuhan na lumikas pero
matigas ang may ari. Kailangang kailangan na daw ang lupa. At isa pa----. Hindi na
niya tinapos ang iba pang sinasabi nito. Sinalubong niya ang tila dagat na mga
taong lumalabas sa maliit na eskinita.

Mas natatakot siya sa kapakanan ng pamilya niya. Mabilis din namang nakahabol si
Tobias sa kanya na para bang may magnet ito na kayang abutan siya. May mga
demolition team ang inabutan niyang ginigiba na ang ilang karatig bahay nila.
Napatakbo siya sa bahay nila. Nay! Uno!

Sa ilang paulit ulit na tawag saka niya nakita amg kanyang biyenan na nanatiling
nakaupo sa kawayang silya. Nilapitan niya ito. 'Nay!

Edy! Yumakap ito sa kanya habang umiiyak. Sisirain na nila ang bahay natin.
Hinaplos niya ang likod nito. Ssshh.. Tahan na 'nay. Luminga siya sa paligid. Si
uno ho?

Suminghot muna ito bago sumagot sa kanya. Hindi niya makita ang kanyang anak. Nasa
eskwela na. Mabuti na lamang at nakapasok na ang batang 'yon bago pa nagkagulo

dito kanina.

Nakahinga siya ng maluwag. Saan tayo titira? Ito nalang ang natitirang alaala ng
anak ko. Muli na namang umiyak ang matanda.

Kahit siya ay napapaisip din. Heto nga't puyat pa siya. Ang gusto lang niya'y
makatulog pero mukhang mapapaaga ang paghahanap niya ng malilipatan ngayon.

You can stay in my condo---for the meantime. Napagawi ang mga mata niya kay Tobias
na tahimik palang nakikinig sa kanya.

Hindi. Agad niyang sagot. Kumunot ang noo nito. Ayaw kong maabala ka namin. At isa
pa saan ka titira?

May bahay ako. Doon nalang muna ako while your family are..i mean habang nasa condo
pa kayo. Gustuhin man niyang sunggaban ang alok nito pero hindi niya maisip kung
tama iyon. Ayaw niyang maging pasanin sila nito.
Ayoko Tobias. Ayokong maabala ka namin. Isa pa, sobra sobra na kung pati iyon
ay----.

Hindi pang aabala ang tawag doon. Call it a business. I know iniisip mong maghanap
ng mauupahang bahay. Bakit hindi nalang sakin? At least alam kong safe kayo.
Namamangha siya sa mga binibigkas nito. Papaupahan nito sa kanya nag condo nito?

Sa isang mayaman na gaya nito, para saan

pa na paupahan nito sa gaya niyang maliit lang ang kinikita ang isang exclusive
condo unit? Nakakahiya Tobias. Ayokong isipin mong sinasamantala ko ang kabaitan
mo.

Well hindi ganoon ang iniisip ko. Seryosong pahayag nito. Isipin mo na lang ang
pamilya mo. Your son. Parang may mahika ang mga salita nito at iniimagine niya ang
pamilya niya.

Alam niyang mahihirapan na naman sila. Lalo na ang anak niya. Ang biyenan naman
niya'y may sakit pa. May punto naman si Tobias. Pero parang hindi parin tama.

Bitbit ang ilang gamit, partikular na ang mga damit nila. Bumiyahe sila patungo sa
bago nilang lilipatan. Sa condo ni Tobias. Wala na rin naman siyang ibang
pagpipilian kung di ang pumayag.

Inabutan sila ng notice of destruction ng mga opisyal na siyang kasama sa

demolition. Ang mga ilang kasangkapan nila ay ipinakuha na lamang ni Tobias sa
ilang tauhan nito.
There's a two bedroom here. Si nanay Marta pwede niyang ioccupy ang isa. And you
and your son. Pwede kayo doon sa room ko. Nagpapaliwanag si tobias pero parang wala
siyang maintindihan.

Pakiramdam talaga niya ay may hindi tama. Kahit pa sabihing pumayag itong umupa
sila ng renta. Hey! Your not listening.

H-Ha? Napatingin siya dito. Hindi na niya namalayang

sila na lamang palang dalawa ang nasa gitna ng salas. Si nanay? Hinanap ng mga mata
niya ang biyenan.

She's already in there. Sabay turo sa silid sa bandang kaliwa niya. Pagod na pagod
daw siya at gusto na niyang magpahinga.

Tumango lang siya. Tahimik siyang napaupo sa sofa. Sumunod naman ito sa kanya at
saka tumabi. Sobra sobra na ang naitulong mo. Makakabayad pa kaya ako? Wala sa
sariling naitanong niya.

Banayad nitong hinawakan ang isang palad niya. I'm not asking anything in return.
Nang tulungan ko kayo bukal 'yon sa loob ko. Kaya wag mong isipin kung paano ka
makakabayad.

Pero hindi ko maiwasan. Sobra sobra na kasi. Hayaan mo babayaran kita sa oras na
maipon ko ang dalawang buwan kong sahod. Determinadong sabi niya. Totoong nahihiya
siya dito.
Sumeryoso ang mukha nito. Okay deal. Payag ako. You will pay me.

Napalunok siya. Diyos ko wag naman sana malaking halaga ang hiningiin niya. M-
Magkano? Bahagya pa siyang nautal sa pagtatanong niya.

Umisod pa ito ng bahagya para mas magkalapit sila. pakiramdam niya ay nararamdaman
nito ang mabilis na tibok ng puso niya. sisingilin kita sa lahat ng tulong na
ibinigay ko. kung iyon ang gusto mo. at uumpisahan mo nang magbayad ngayon.

Lalo siyang kinabahan sa mga pinagsasabi nito. Paano kung paghubarin pala niya ako?
Diyos ko hindi ko kaya 'yon!

Hinawi nito ang ilang hibla ng buhok niya na siyang tumatabing sa kanyang mukha.
Palagi ka lang ngumiti. At bayad kana.

To be continued...
---------

Sorry for the late update. May ginawa po kasi akong short story at ipinasa ko ang
manuscript. Rush po kasi dahil deadline na bukas..

Sana lang sulit ang ipinagpuyat ko doon. Pero determinado pa rin ako mapublish at
hindi ipopost ko siya dito para naman mabasa niyo rin.

First time kong sumulat ng short story kaya kinakabahan ako kung papasa ba yun sa
evaluation... Pray nalang siguro..

Anyway, happy reading..

Ai:)

=================

Chapter Thirty

Araw ng linggo at saktong walang pasok sa trabaho si Edy. Gusto niyang makasama ang
anak niya ngayon. Balak sana nilang kumain sa labas pero umagang umaga kanina ng
dumating si Tobias.

May dala itong malaking kahon ng pizza na labis namang kinatuwa ni uno. May mga
dala din itong mga DVD's at sabay na nanuod ang dalawa.

Ang kanya namang biyenan ay nagpaalam na sisimba muna. Nabuburyo na daw kasi siya
na laging nakakulong sa loob ng bahay. Pumayag naman siya, kasi alam niyang
malulungkot pa rin ito magpahanggang ngayon. Hindi kasi nito matanggap na ang
lupa't bahay na minahal nito sa loob ng maraming taon ay wawasakin lamang ng
ganoon.

Isa pa, marami silang alaala sa naiwan nilang tirahan. Iyon marahil ang dahilan
bakit nagiging tahimik si nanay marta nitong mga nakakaraang araw. Binitbit niya
ang tray na may lamang juice at saka tumabi kay uno na busy ang mga mata sa
pagtutok sa screen.

Inumin mo muna ito. Inabutan niya si Tobias ng isang baso na may lamang orange
juice. Thank you. Sabi nito saka ininom ang juice na binigay niya.

Masyado mong pinagbibigyan si uno. Baka masanay yan. Aniya habang nakatingin dito.
Ngumiti lang ito sa kanya.

Anong ngini-ngiti ngiti mo?

Ikaw kasi... Masyado kang kabado lagi. Wala namang mababago even if i spoiled your
son. Napapansin niya panay na yata anh

hawak nito sa kamay niya. Pakiramdam tuloy niya ay magkakakalyo na ang mga palad
nila pareho. Minsan nga naisip niya, wag na kaya siyang maghugas ng kamay. Baka
kasi mapasma siya dahil palaging hawak ni Tobias.

Binawi niya ang palad at saka nilagyan niya ng towel ang likod ni uno. Ayoko lang
naman na isipin mong sinasamantala ka namin.

There we go again. Same old topic. Muli nitong kinuha ang kamay niya at bahagyang
pinisil. I don't care kung sinasamantala niyo ako o hindi. What i care about is..
I'm happy to see the both of you happy.

Parang kiniliti ang puso niya dahil sa sinabi nito. Unti unti ay nalulunod na siya
sa mga kabutihang pinapakita at ginagawa nito. Natatakot siya na baka isang araw ay
magising nalang siya na hawak na nito ang buong puso niya.

Walang sila, pero bakit kung kumilos silang dalawa ay parang sila? Ipinilig niya
ang ulo. By the way, susunduin ko kayo bukas dito.

H-Ha? Bakit? May pasok ako bukas. Sabi niya. Saan naman sila pupunta? Wala kasing
pasok si uno dahil may sakit daw ang teacher nito. Siya nama'y may pasok sa
trabaho.

You can have a leave tomorrow. May pupuntahan tayo. Gaya ni uno. Nakatutok din ang
mga mata nito sa telebisyon. Isang Disney movie. Finding Dory? Para kang bata. Pero
bagkus na sagutin siya'y sabay pang tumawa ang dalawa dahil sa palabas.

Maya maya'y sandaling huminto ang palabas. Ipinause pala ni uno. Nanay sabi po pala
ni Tito Toby aalis tayo bukas. Masiglang sabi ni uno. Kung dati ay Mister A na boss
ni nanay ang tawag

niya kay Tobias ngayon ay tito Toby na.

Tinignan niya si tobias. Sumusubo ito ng pizza. So you have to sleep early tonight
uno. Para may energy ka bukas. It will be very fun!

Ay opo! Maaga naman po ako lagi matulog. Masayang sagot ni uno kay Tobias.

Teka! Teka! Ano bang pinaguusapan niyo? Kung mag usap kayo parang planado na ang
lahat ah! Nakakunot noong tanong niya. Naguguluhan kasi siya sa dalawa.

Kumandong si uno kay Tobias at muling pinindot ang play button ng remote control at
saka nanuod muli. Birthday ng anak ng kaibigan ko bukas. It's a children's party
kaya naisip kong isama kayo ni uno bukas. Besides, wala naman siyang pasok hindi
ba?

Pero may trabaho ako. Hindi ko naman pwedeng pabayaan 'yon. Apela niya. Nasasanay
na ang dalawang ito na nagdedesisyon agad.

As your boss. I'm forcing you to have a leave of absence tomorrow. Huminga nalang
siya ng malalim. Kapag ganitong may pa-boss boss na ito. Wala na siyang magagawa
kung hindi ang pumayag. Ano ba naman ang pagtanggi niya? Isa lamang naman siyang
empleyado at ito ang boss.

Anong oras mo kami susunduin? Nakasimangot niyang tanong. Naiinis kasi siya.
Naiinis siya dahil ang dali siyang mapapayag nito.

Before lunch. Afternoon pa naman ang party. Nang lumingon siya dito para muling
magtanong. Nakita niyang nakahilig sa dibdib nito si uno at nakatutok ang mga mata
nilang dalawa sa telebisyon.

Alam niyang nagigig sobrang malapit na ng dalawa. At natatakot siya para sa anak
niya. Paano nalang kung mag sawa na si Tobias dito? Bata pa si uno, kapag napalapit
siya sa isang tao hahanap hanapin niya ito. At hindi niya gustong masaktan ang anak
niya.

Hindi niya gustong masaktan ito dahil lang sa naghahanap ito ng ama. At natagpuan
ito niyon sa katauhan ni Tobias. Sa isang bata na kagaya ni uno. Normal sa gaya
niya ang maghanap ng pagkalinga ng isamg ama lalo pa't lalaki ito.

Ibigay man ng isang ina ang lahat. May isang bagay pa din sa buhay ng isang bata
ang hindi mapupunan na tanging isang ama lang ang makakapagbigay.

Hindi niya namalayang may isang butil ng luha na pala ang umalpas sa mga mata niya.
Mabilis niyang pinahid iyon bago pa makita ng mga ito.

Dahan dahan siyang tumayo at binitbit ang mga basong walang laman. Dinala niya iyon
sa kusina. Mula doon ay tinanaw niya ang dalawa. Maswerte ang babaing muling
mamahalin ni Tobias. Dahil ngayon palang ay nakikita niya na magiging mabuti itong
ama. Kung sakaling mag asawa itong muli.

Akmang tatalikod na siya para hugasan ang mga baso nang may mapansin siya.
Napatitig pa siya mg husto sa dalawang nanonood at napasinghap siya ng matanto
niyang tama siya.

Paanong pareho sila?

To be continued...
=================

Chapter Thirty One

Niyuko niya ang sarili bago ipinasyang bumaba ng sasakyan. Isang simpleng dark blue
cotton blouse ang suot niya na tinernuhan niya ng puting pants.

Lumingon siya sa mga ilang bisita na nakakasabay nila. Pawang magagara pati ang
kasuotan nila. Pakiramdam niyang para siyang basahan kung itatabi sa kanila.

Relax, mas maganda ka pa rin sa kanila. Tipid lang niyang nginitian si Tobias dahil
sa sinabi nito. Nasa party sila ngayon ng kaibigan nito first birthday daw ng anak
ng kaibigan nito.

Sa bakuran pa lamang ng bahay ay marami nang batang nagtatakbuhan may mga hawak na
lobo. Si uno ay agad na may nakilalang bata at sumama para makipaglaro. Ayaw sana
niyang payagan na makihalubilo ito pero pinigilan siya ni Tobias. Wag daw niyang
bawalan ang batang maranasan na makipaglaro sa iba.

Sinalubong sila ng host ng party. Brad! Isang matangkad na lalaki ang may kargang
cute na cute na batang lalaki ang lumapit sa kanila at niyakap si Tobias. Finally!
Akala ko hindi ka makakarating.

Pwede ba naman 'yon. It's dex special day. Narinig niyang sabi ni Tobias. At nang
gumawi ang mga mata ng lalaki sa kanya ay gayon na lamang ang panlalaki.

Gayon din ang babaing katabi nito na kakasunod lamang. Oh God!

Hindi niya alam kung ngingiti ba siya sa mga ito o ano. Totoo bang malaki ang
pagkakahawig nila ng namatay na asawa ni Tobias para pati ang mga ito ay magulat
din. Tila naramdaman ni Tobias na may kakaiba
sa paligid kaya mabilis itong umakbay sa kanya at saka siya pinakilala sa mga ito.
Lex, Daphne... Siya si edy.. Bumaling si Tobias sa kaniya. Sila ang mga magulang
nitong si dex. The birthday celebrant.

Ang babaing sinabing Daphne ang pangalan ang naunang makahuma sa dalawa. Hi edy..
It's nice to finally meet you. Nagulat siya ng yakapin siya nito. Totoo ang mga
ngiting nakikita niya dito kaya ngumiti din siya.

Ang nagngangalang lex naman ay nakatulala pa rin. Na kung hindi pa ito siniko ng
asawa nito ay hindi pa kikilos. H-Hi.. Hi.. Welcome to my son first birthday.

Hindi na niya inawat si Tobias ng hawakan siya nito sa palad. Sinabi ni lex na
dumating na raw ang ibangga kaibigan ni Tobias kaya nauna silang maglakad na
dalawa. Nahuhuli ang mag asawa kaya narinig pa niya ang bulungan ng dalawa.

How come that she exactly looks like Edizel? Narinig niya sabi ng nagngangalang
lex. Paano nga bang magkamukha sila? May kakambal ba siya na hindi niya nalalaman?

Maraming mga matang nakasunod ang tingin sa kanila. Kaya hindi niya maiwasang
magyuko ng ulo. Mali na sumama silang mag ina dito. Dapat ay hindi siya pumayag.
Pero hindi naman niya kayang tanggihan si Tobias.

Sa grupo ng mga kaibigan ni Tobias. Nakilala na niya ang mga ito. Si John na pinsan
pala ni Lex kasama ang asawang si Amanda. Si Cain at ang asawa nitong si Gen.
Kapatid pala ni Cain si Abel na bali-balitang

bagong may ari ng Eve's Garden. Kagaya ng mga nauna ay may asawa na rin pala ito.
Nakilala din niya ang ibang mga kaibigan ni Tobias na pawang mga bachelor's pa.
Nakasanayan na niya ang mga paminsan minsan ay panlalaki ng kanilang mga mata sa
tuwing siya'y magsasalita.

Si uno naman ay masayang masaya dahil napakaraming bata ang nakakalaro nito.
Maraming mga palaro na walang inurungang sinalihan lahat ni uno. Natutuwa naman
siya at nag eenjoy ito.

Si Tobias naman ay hindi umalis sa tabi niya. Okay kalang ba? Bahagyang pinisil ni
Tobias ang isang palad niya.

Bahagya lang din siyang tumango. Iba na ang nararamdaman niya. Mas malalim na sa
akala niya'y pangkaibigan lang.

Napaka-ideal na lalaki ni Tobias. Sa katunayan, nadagdagan lalo ang paghanga niya

dito dahil sa mga pinapakita nitong pakilitungo kay uno. Isang lalaking napakahaba
ng pasensya kahit maraming tanong si uno.

Kanina habang nagpaparty game ang lahat. Nilapitan ito ni uno at sinabing sasali
silang dalawa.

Okay Kids, Go to your dad at isama niyo sila dito sa gitna. Maglalaro tayo! Sabi ng
emcee habang hawak ang mikropono. Malungkot na bumalik si uno sa tabi nilang dalawa
ni Tobias.

Okay lang 'yan

anak. Pwede ka namang sumali sa ibanh game diba? Sabi niya sa anak at saka hinaplos
ito sa ulo.

You can join uno. Sasamahan kita. Nagningning ang mga mata ni uno. Talaga po?
Magpapanggap ka pong tatay ko?

Nakangiting ginulo ni Tobias ang buhok ni uno. Bakit ayaw mo ba?

Labis niyang kinagulat ang biglang pagtalon ni uno pababa sa kandungan niya at
papalapit kay tobias. Niyakap nito ang lalaki. Maraming salamat po tito toby.

Ipinilig niya ang ulo. Masayang masaya si uno. Sa katunayan nanalo ang team nila ni
tobias kaya mayroon na siya ng helicopter RC na siyang gustong gusto nito.
Nagkataong iyon pala ang premyo. Masasabi niyang matalino ang anak niya.

Nanalo sila sa pinoy henyo kanina. Para bang iisa ang isip ng dalawa dahil hindi
man lamang yata sila pinawisan.

Napangito siya. Alam mo kinakabahan na ko sayo. Nilingon niya si Tobias. Titig na

titig kasi ito sa kanya. Bakit naman? Inosenteng tanong niya.

Panay kasi ang ngiti mo. Nahampas niya ito sa braso. Iniisip mo bang nababaliw na
ko? Ang sama mo!

Yumakap ito sa kanya at isinubsob ang mukha sa balikat niya. Oo. Iniisip kong baliw
kana. Na baliw kana sakin.
Kapal mo!

To be continued...

--------

Kahit tapos na ang bagong taon. May magtatangka paring magpaputok! ABANGAN! Hehehe

=================

Chapter Thirty Two

He smiled when he saw her laughing with his friends wives. Kung kanina ay wala
itong kaimik imik ngayon nama'y bakas na sa mukha nito na komportable na ito sa
paligid niya. This is what he want, making her happy most of the time. Pero bakit
nga ba? Hindi rin niya alam.

Basta ang alam niya, that he felt something special towards her. Aaminin niya,
nakakatulog na siya ng maayos ngayon, masigla at masaya. And it's because of her.
May mga bagay itong biglang binago sa kanya sa mabilisang panahon.

You're in love. He look at his side. Katabi na pala niya si Lex at inabutan siya ng
isang beer.

Paano mo nasabi? He asked, instead. Tinungga niya ang beer na nasa bote. Lex
laughed a bit.

The way how you look at her... Kompirmado in love ka. And you wouldn't bring her
here kung hindi siya espesyal sayo. Tama ito. Hindi niya dadalhin si edy dito kung
wala siyang ibang dahilan. Naramdaman niya ang pagtapik nito sa balikat niya. Don't
worry dude. We won't judge you. In fact, masaya kami that you finally move on.

Nakamove on na nga ba talaga siya? Kapag kasama niya si edy. Hindi ang asawa niya
ang nakikita niya even if they have the same face. Ang lagi niyang nakikita is a
very strong woman who willing to give everything to her love ones. Thanks Lex..

Welcome! Itinaas nito ang hawak na bote. Cheers!

Cheers! Inakbayan pa siya nito habang pareho silang nakangiti.

One more thing dude.. Sure ka

bang hindi mo nabuntis 'yang si edy? Nagtatakang tumingin siya dito.

What do you mean? Kakakilala pa lang niya dito. At hindi si edy ang tipo ng babaing
sasama kung kani kanino.

Hindi mo ba napapansin? Para kayong pinagbiyak na bunga ni uno. Unang tingin pa nga
lang akala na namin anak mo e! Impossible. Kumabog ng mabilis ang puso niya. Parang
may mga kabayong biglang naghabulan dahil sa nakakagulantang na kulog.

Napatitig siya kay uno na abalang naglalaro sa isang tabi kasama ang ialng bata.
Matagal na niyang napapansin ang mga pagkakapareho niya. But, like what edy said
before. May mga taong minsan talaga'y di sinasadyang nagkakapareho.

Don't you think it's too much coincidence? Bigla ay naitanong niya. Pero nanatiling
nakatutok ang mga mata niya kay uno.

I don't know dude.. Why don't you ask Gen? Mabilis na gumawi muli ang mga mata niya
dito. Nagtatanong.

Gen was his friend way back in highschool. Naging magkaklase sila noon sa Florida.
At ngayon nga ay asawa na ito ng isa sa mga kaibigan niya. Ano namang kinalaman ni
Gen dito?

Ask her help. Kung ang kaso nga ng kapatid niya ay nalutas niya. Kaso pa kaya ng
asawa mo. Makahulugang saad nito sa kanya.

Stop talking in puzzle Lex. Hindi kita naiintindihan. Naroon ako sa crime scene ng
ikompirma ng mga pulis na p-patay na ang asawa ko.

Pero wala silang pinakitang bangkay sayo! You mourning for nothing Toby! Litrato
lang ang ipinagluluksa mo. He felt a sudden pain. Tama ang kaibigan niya. That day
was a nightmare. Pero hindi na niya gustong balikan. So what are you implying to
say? Na posibleng buhay pa ang asawa ko?
Nagkibit balikat si lex. I don't know. Maybe yes, maybe no. Kung ako sayo kausapin
mo si Gen. Ask her kung may magagawa siya.

Papatayin ako ni Cain kapag hinayaan kong makialam ang asawa niya dito. Alam mo
kung gaano ka-alaga 'yon sa asawa niya. Besides, Gen was already pregnant I'm sure
hindi hahayaan ni Cain na mangyari ang gusto ko. Mahabang sabi niya. Alam niyang
kapag sinabi niya ito kay Gen hindi magaatubili ang kaibigan niya na tulungan siya.
Kakalkalin nito ang kaso ng asawa niya. Pero hindi naman niya gustong mapahamak
ito.

It's up to you dude. Suggestion lang naman ang sinasabi ko. Should he consider his
suggestion? Paano kung dalhin pala siya niyon sa ibang resulta?

Nang makita

niyang tumayo si edy sa kinauupuan para lapitan si uno na abala sa pakikipaglalaro,

ihahakbang sana niya ang mga paa ng makitang may papalapit sa kanila.

Oh! Oh! Narinig niyang huni ni Lex.

Hi Lex! Hi Toby!

Tumikom ang mga labi niya. What are you doing here Penny? He asked. Hindi na siya
nagulat ng bigla itong yumakap at humalik sa pisngi niya.
Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. I went to your place pero isang matandang babae
lang ang nakita ko. So doon naman ako sa bahay mo pumunta luckily i saw Tad. And he
said na narito ka nga daw. Tad is his friend too. Kapitbahay niya ito. Fuck you
Taddeos!

Napakadaldal talaga ng isang iyon. Madali lang naman kasing hanapin kung nasaan
siya. Ang bahay niya'y ilang bloke lang ang layo sa bahay ni Lex at ang bahay naman
ni Taddeos ay mismong nasa harapan ng bahay niya. What do you want? Malamig na
tugon niya.

Hindi niya makakalimutan ang mga araw na lantaran nitong sinasabi sa kanya na mahal
siya nito sa kabila ng katotohanang kaibigan nito ang asawa niya. Minsan pa nitong
inialok ang sarili sa kanya kahit pa maging kabit ang kalabasan nito.

But he love his wife. Kaya paano niya gagawin ang gusto nito? Dad invited you to
our house next week. Anniversary nila ni mommy.

I won't come. Just tell to your dad and mom happy anniversary. Lalampasan na lang
sana niya ito pero hinabol naman siya.

But i already said that you'll come. Mabilis ding sagot nito. Naningkit ang mga
mata niya.

Edi bawiin mo ang sinabi mo. You know that I am a very busy Man! Hindi ko
obligasyon na pati ang gusto mo ay susundin ko! Wala na ang asawa ko para pagbigyan
kita sa lahat ng kapritsuhan mo! Sing lamig ng yelo ang tinig niya. Her eyes
widened in disbelief. Yeah! Di ba kapani paniwala?

W-What she have that i don't? Her voice broke. Kumikislap din ang mga mata nito
dahil sa nagbabadyang luha.

He was about to speak when. T-Tobias...

To be continued...

----------

Dalawang klaseng putukan ang nagbabadyang maganap. Kung ano 'yun? Abangan! Hehehe

Happy reading.

Ai:)
=================

Chapter Thirty Three

K-Kiss me.. Kiss me please... It was her. Pakiramdam kasi niya ay lumilipad ang
kanyang isip. Her arms crossed around Tobias nape.

Edy lasing ka lang. C'mon we're going home now. She felt his arms on her waist.
Pero nagpumiglas siya.

Bakit di mo ko halikan? Bakit.. Bakit.. Bakit 'yung singer na 'yon hinalikan mo?
Hindi niya alam kung saan niya kinukuha ang mga salitang lumalabas sa bibig niya.

Basta ang natatandaan lang niya. Nagpaalam si Lex at Daphne sa kanya na kung pwede
ay mag overnight si uno sa bahay ng mga ito. Na sinang ayunan naman niya agad.
Maybe because she trusts them so much.

At ang mga kasunod nalang niyon ay ng yakagin siya ng mga babaing mag inom. Hindi
naman literal na paglalasing pero kakaiba ang epekto ng alak sa kanya. Lalo na ng
makita niya kung paano lumingkis ang artistang iyon kay Tobias. Ang arte arte! Peke
naman ang kilay! Hindi niya alam na kakilala pala iyin ni Tobias.

Naramdaman niya ang pag akay ni Tobias sa kanya. Saan ba tayo pupunta? Her eyes
were tightly close. Nakasubsob ang mukha niya sa leeg nito. Amoy barbeque ka..
Hmm..parang ang sarap kainin.

Stop it edy! Saway ni Tobias sa kanya. She was sniffing his scent. And she likes
it. Inaamoy ko lang naman. Bakit kapag ako bawal? Kapag

ang malanding artista na yon pwede? She is being very talkative. Para bang walang
preno ang bibig niya at nasasabi niya lahat.

And as soon as Tobias surrender her to the passenger seat. Narinig niyang nagsalita
ito. You don't need to be jealous. Ayoko lang na ikaw ang unang papapak sakin. I
want to be first.

She giggled. Para saan ba at tuwang tuwa siya sa mga nangyayari? Uwi na tayo..
Sumandal siya sa balikat nito at ipinikit anv mga mata.

Naramdaman niya ang pag usad ng sasakyan ngunit hindi pa tumatagal ang mga mata
niya sa pagkakapikit ng maramdaman niyang huminto sila. Nandito na agad tayo?
Nagteleport ba tayo? Isa na ba tayong mga sang 'gre? Naglalaho? Kahit sobra ang
kadaldalan niya wala siyang naririnig na inis kay Tobias.

No.. Nandito tayo sa bahay ko. Bukas na kita ihahatid. Kapag tino na ang isip mo.
He guided her inside the house. Pinilit talaga niyang imulat ang mga mata.

The huge house lighten with the bright lights. Kahit sa nanlalabong paningin, kita
niya ang pamilyaridad sa buong lugar. Everything seems like a dream. Yung mga
panaginip niya na lagi siyang dinadalaw sa dilim.

Lumapat ang katawan niya sa malambot na sofa. Stay here! Igagawa kita ng kape. She
nodded. But her mind says otherwise. Pag kaalis
ni Tobias ay dahan dahan siyang tumayo. Na kahit malabo ang paningin niya ay parang
kabisado niya ang bawat hakbang niya. That her every steps seems so familiar.

Inakyat niya ang makintab na hagdan. Even the parquet floor ay parang pamilyar na
pamilyar sa kanya. Na tuwang tuwa pa siyang makitang napakakintab nito. Nang
makaakyat siya sa pangalawang palapag. Nasaan ba talaga ako? She stupidly asked.
Nasa bahay nga pala siya ni Tobias. Pero hindi iyon ang ibig niyang sabihin. Nasaan
ba talaga siya? Bakit pamilyar ang lahat ng nakikita niya?

Hinawakan niya ang knob ng unang pinto sa pasilyo. Nahigit niya ang hininga dahil
miski ang amoy ng lugar ay kilalang kilala niya.

Kahit madilim ang buong silid ay parang matagal na siyang nakarating doon dahil
alam ng mga paa niya kung saan siya hahakbang. Until she saw the huge bed in the
middle of the room.

She saw a blurred picture of a Man and Woman who both lying on the mattress
--naked. She felt a sudden heat. The familiar heat that lingering all over her. Ang
init...

The picture moves. Until she saw herself making out with someone. At siyang siya
siya sa nakikita. Parang ang saya saya ng dalawa habang nagtatalik. That they
consumed all the night to fill the room of their love and desire.
As if she were watching a love scene in one of the hottest romantic movies. Isa isa
niyang inalis ang kanyang mga kasuotan. She want to feel pleasure. Same as her
dream vision. Kagaya ng mga bagay na

bigla ay nakikita niya.

She removed her panty. At nang humakbang siya pauna. Edy!

The strong baritone voice filled the room. Nakita niya si Tobias na nakatayo sa
pinto. Hawak ang isang tasa na marahil ay may lamang kape.

Malinaw na sa kanya. Siya at ito ang nakikita ng panaginip niya. That they're both
naked. Kissing and savoring each taste. What are you doing here? He asked.

She stepped forward. Not minding her nudity. Waiting.. Hinihintay kita. Nakita niya
ang sunod sunod na paglunok nito. She gently bite her lower lip and stepped closer
to him.

Siya na ang kusang nagsampay ng braso niya sa balikat nito. Make love to me...
Please. Hindi niya alam kung paano niya nasabi iyon. Ang alam lang niya. Her heart
was dominating her mind and body. Na para silang mga tupa na sumusunod sa utos ng
Panginoon.

Lalaki lang ito. Kaya hindi na siya nagtataka bakit tumutugon ito ngayon s amga
halik niya. The kiss their share were like a dream. Dream come true. She groaned in
pleasure when she felt his fingers running down to her wetness. Ooohh! T-Tob---
ahhh..
He pinned her to the wall and kissed her torridly. Na ginantihan naman niya.
Hinalik halikan nito ang baba niya, patungo sa leeg at pababa sa punong dibdib
niya. The electrifying sensation are too much to bare. To much to handle the yield
of desire. He kissed her nipples. Bite it. Aahh!

He parted her legs. I want to feel you.. He was about to slipped his finger inside

when the flashes of nightmare rushing through her mind.

Ang kaninang sarap na nararamdaman niya ay nabahiran ng takot. Takot na biglang

umalipin sa kanya.

Wag! Maawa ka sakin please... Her voice were shaking. Takot na takot siya.
Please... Please..

Nakangisi ito sa kanya habang isa isang inaalis ang suot na damit. Napasiksik siya
sa isang sulok ng sasakyan at saka tahimik na nagdasal. Matagal na akong takam na
takam sayo alam mo ba 'yon?

M-Maawa ka sakin please.. Nang makalapit ito sa kanya ay halos masuka siya.

Tila isang hayok na hayok ito sa laman ng sunggaban ang hita niya at kalugarin
iyon. Lumapat ang labi nito doon na labis niyang ikinanginig. Huwag!
Huwag! Sigaw niya. Huwag! Huwag please.. Buntis ako! Papatayin ka ng asawa ko! She
close her eyes.

Mga natatarantang braso ang mabilis na dumalo sa kanya. Edy! Edy! Pilit siya nitong
pinapakalma sa kabila ng pagpupumiglas niya.

At sa huling pagpiglas niya. Kusang dumilim ang lahat sa kanya.

To be continued...

---------

Ano ba 'yan? Akala ko may paputok. Hehehe

P. S

unedited

Happy reading.

Happy Monday.

Ai:)

=================

Chapter Thirty Four

How is she? Tanong niya kay Daphne ng sabayan niya ito papalabas ng silid.

She's okay now. Pahinga lang ang kailangan niya. Sobrang pagod niya siguro. Sabi
nito. Takot na talot siya kanina kaya imbes na dalhin agad ito sa ospital,
tinawagan niya ang bahay nina lex para papintahin ang asawa nito sa bahay niya.
Doctor si Daphne kaya kahit papaano ay makakatulong ito.

Pagbaba nila ng hagdan ay nakaupo sa salas si lex. May hawak na tasa ng kape. Agad
itong tumayo pagkakita kay Daphne. Anong nangyari? Agad na tanong nito.
Okay na siya. Nagpapahinga na. Hintayin nalang natin siyang magising. But for now,
kailangan ko nang umuwi. Baka magising si Dex. Masama ang tingin nito kay lex.

Oh bakit? Nagtatakang tanong ni lex sa asawa. Iniwan mo ang bata sa bahay. Paano
kung magising iyon? Dali dali kasing sumunod si lex sa kanila. Napakaseloso talaga
ng gagong 'to! Akala mo naman ay aagawin ko ang asawa niya. Lihim siyang natawa.

Hindi na nagpahatid si Daphne. Tutal ilang bloke lang naman ang layo ng bahay ng
mga ito sa bahay niya. Si Lex naman ay nanatili sa tabi niya. Parang naghihintay ng
sunod niyang sasabihin. What happened

dude?

Sabi na nga ba niya at di nito mapipigilang magtanong. Bumugtong hininga siya at

saka inalala ang nangyari kanina. Takot na takot siya. I don't know why. Parang..
Parang may kinatatakutan siya.

Tumango tango si lex. Ano bang dahilan bakit siya natakot? Tinakot mo ba?

Nakangisi ito. Masama ang mga tingin ipinukol niya dito. He don't want to share to
him what happened between edy and him earlier. Tama na ang malaman nitong ganoon
ang naganap. But the intimate moment? No way!

You wouldn't want to know. He said. Naktingin pa rin siya dito ng masama.
Tumaas ang dalawang kamay nito. Hey! Relax! Parang balak mo kong talupan ng buhay
ah! Maawa ka sa kambal ko at kay dex lalo na sa maganda kong misis. Inalis niya ang
tingin dito. Umupo siya sa sofa at inihilamos ang dalawang palad sa mukha.

Nakapagdesisyon ka na ba? Muling tanong ni Lex. Umupo ito sa katapat niyang upuan.

Tungkol saan? May business proposal ba ito sa kanya? Nakalimutan na yata niya.

Tungkol sa kaso ng asawa mo. Bakit di mo subukang ipahalukay. I know dahil sa

nangyari

kay edy ngayon, may mga bagay na ang tumatakbo sa isip mo. Remember this dude,
hindi masama ang gagawin mo. Hahanapin mo lang ang katotohanan. Kita niya ang
determinasyon sa pamumungkahi nito.

How sure are you na may foul play sa nangyari four years ago? Ang totoo niyan. Mas
lalong gumulo ang isip niya. Malaki nga ba talaga ang tsansa na buhay ang asawa ko
at nasa katauhan siya ni edy?

Hindi rin naman ako sigurado. But come to think of it. Si edy. Kamukhang kamukha ni
Edizel and aside from that pareho din sila ng pangalan. Next si uno, can't you see?
Kamukhang kamukha mo! And how old is he? Four? Same year after your wife died.
Hindi ba't sobra sobrang nagkataon lang ang lahat? And you know what my wife said?
Kahit sa pakikipag usap ay parehong pareho sila ng asawa mo. Ipinikit niya ang mga
mata.
Napansin ko na ang lahat mg 'yan. Pero may asawa na si edy! Kagaya ko namatayan din
siya! Kaya paano mangyayari

na baka asawa ko siya? Napailing nalang si lex.

Pare, walang bangkay na ipinakita sayo ang mga pulis. Speculation lang nila na baka
kinain na ng mga mababangis na hayop ang katawan ng asawa mo. Pero i know that
place... Doon kumunot ang noo niya.

Nang sumabog ang sasakyan ng asawa niya. Bumagsak iyon sa isang malawak na bangin.
Mga malalaking puno at bato ang naroroon. What do you mean?

Tumayo ito at tumalikod sa kanya. Saka muling humarap. Walang mababangis na hayop
doon because i own that forest. I'm sorry. Hindi ko agad nasabi sayo. Nasa Winnipeg
ako ng mabalitaan ko ang nangyari sayo. Ang bangin na kinabagsakan ng kotse ng
asawa mo at sakop ng lupang kinalalagyan ng rest house ko. And that time, katiwala
ko lang ang nasa rest house.

Napatayo siya sa narinig. B-Bakit ngayon mo lang sinabi?

Hindi na nag abala ang mga pulis na alamin ang kabuuan ng lugar. Nalaman ko lang
'yon ng bumalik ako. Sinabi ng katiwala ko na may aksidenteng nangyari

sa lugar. Hanggang sa nasabi niyang... May nakita nga daw siyang babae.. Duguan at
parang walang buhay..

E-Edizel... Naibulong niya. Kaya ba ganoon na lang ang kompiyansa nito na baka
buhay ang asawa niya?
Gusto man daw niyang iligtas ay hindi na niya nagawa. Natatakot daw kasi siya,
buhat buhat ng isang lalaking may hawak na baril ang babaeng duguan. At nasisiguro
niya na doon sa sumabog nasasakyan galing ang mga iyon. Pagkukwento ni lex sa
kanya. Kung ganoon?

Nasaan na ang katiwalang sinasabi mo? Gusto ko siyang makausap. Naikuyom niya ang
kamao. Bakit nga ba hindi niya naisip ang lahat ng iyon? Bakit nga ba sumuko siya
agad?

Because you're already inlove in someone else now..

Patay na siya. Sabi ng asawa niya. Diabetes ang kinamatay niya. Komplikasyon. Kaya
gustuhin ko man na ipakausap siya sayo ay hindi na pwede. So i suggest ipahalukay
mo muli ang kaso ni Edizel. Malakas ang kutob kong buhay pa siya. Tumango tango
siya.

Wala pala siyang dapat ikagalit sa kaibigan. Tinutulungan pa siya nito. I will.
Kakausapin ko si Gen, maybe she can recommend me to someone like her. Hindi kasi
ako sigurado kung matutulungan ako ni Gen, baka pugutan ako ng ulo ni Cain kapag
nagkataon. You know how possessive he is.

Tumawa si lex. Parang ikaw.

Magsalita! Parang siya hindi. E mabilis ka pa nga sa alas kwatrong nakatakbo dito.
Pinandilatan siya nito ng mata. Guilty.
Ayoko lang ng may kahati ako. Seryosong pahayag nito. Akin lang ang asawa ko!

Malakas siyang napatawa. Oo the legal husband.

To be continued...

=================

Chapter Thirty Five

Nakangiting ibinaba niya ang telepono. She talked to her husband, sinabi niya na
maaga itong umuwi dahil may surpresa siya. Nangako naman ito.

She happily went back to the kitchen at inayos ang ilang pagkain at saka ipinuwesto
sa lamesa. A very private and intimate candlelight dinner. At bukod doon may isa pa
siyang surpresa. Finally after two years of being married to Tobias Alejandro.
Magkakaanak na sila. She was now bearing their first baby.

Galing siya sa ospital kanina. Kaya tuwang tuwa siya na sumakto sa anniversary
nilang mag asawa. She's humming while placing all the utensils in the table when
the doorbell rang.

Inakala niyang iyan na 'yung cake na ipinadeliver niya kaya mabilis siyang lumabas.
Rico!

Nakatayo si Rico sa labas ng gate. Halata ang pagmamadali. Kailangan mong sumama
sakin ngayon Edizel!

Ha? Bakit? Si Rico ay boyfriend ng kaibigan niyang si penny.

Nagpalinga linga ito sa paligid. Tumawag si Penny sakin. Naaksidente daw sila.
Kasama ang kapatid mo.

Nang marinig ang salitang kapatid ay agad na bumundol ang takot sa puso niya. Anong
nangyari kay Cleo? Nasaan sila?

Nasa ospital na sila. Pinatawagan ka sakin ni penny dahil malubha daw ang lagay ni
Cleo. Natatarantang tumakbo siya papasok ng bahay. Kinuha niya ang shoulder bag
niya.

Hinanap niya ang cellphone. Akmang magdadial siya ng pigilan siya ni Rico. Tara na
Edizel. Baka mamaya ano

na nangyari sa kanila.

Sandali lang tatawagan ko lang sina mommy at daddy. Kailangan nilang malaman ang
nangyari kay Cleo. Bunsong kapatid niya si Cleo at ano mang mangyari dito ay
nasisiguro niyang ikakaguho nila.

Hinawkan siya ni Rico sa kamay. Natawagan na sila ng ospital. On the way na sila.
She felt relief. Kung gayon posible na baka magkasabay sabay sila.

Binuksan nito ang gate ng bahay at inilabas naman niya ang sasakyan. Hindi marunong
magdrive si Rico kaya siya ang magmamaneho. Sasakay na sana ito ng may sumulpot
namang lalaki. Ma'am! Ma'am Edizel! Bumaba ng motorsiklo si Joaquin at mabilis na
lumapit sa kaniya.

Anong kailangan

mo Joaquin? Nagmamadali ako. Dati nilang security guard ito sa bahay. Pero dahil
malapit ito sa kanya naging ugat ito ng pagseselos ni Tobias. Kaya wala siyang
mapagpilian kung di sabihin sa service agency nito na ilipat ito ng destination.
Naging kaibigan na rin naman niya ito kaya hindi niya matiis na hindi tulungan.
Inirekomenda niya ito sa banko na pagaari ng dati niyang kaklase. Mabuti nalang at
pumayag ang agency sa suhesyon niya. Pwede ba kitang makausap? Tanong nito ng may
pag aalangan.

Lumingon siya kay Rico na nakaupo na ngayon sa passenger seat. Pasensya na Joaquin.
Saka na tayo mag usap. My sister need me. Nasa ospital siya. And i can't stand here
while she's there. Good bye.

Pinaharurot niya ang sasakyan. Kabadong kabado siya. Nakatutok ang mga mata niya sa
daan. Nasa

highway na sila ng maalala niyang saan ospital nga ba sila pupunta? Kaya nilingon
niya si Rico para tanungin ito. Gayon nalang ang gulat niya dahil may nakatutok na
baril sa kanya. R-Rico? A-Anong ibig sabihin nito?

Ngumisi ito ng nakakaloko sa kanya. Surprise! Saka lumapit na ng kaunti. Ang bango
mo talaga! Kaya hindi ko masisi si Alejandro kung bakit patay na patay sayo. At si
Penny na inggit na inggit naman sayo!

Nagrambulan sa takot at kaba ang puso niya. Bakit nga ba siya nagpadala dito. Ibaba
mo ang baril mo. Mariing utos niya. Bagkus na makinig sa kanya ay idiniin

nito ang baril sa ulo niya.

Agad na pumasok sa isip niya ang batang nasa sinapupunan niya. Baka mapahamak ito.
Ihinto mo ang sasakyan.

Hindi niya pwedeng ihinto doon ang sasakyan. Talahiban iyon at walang sasakyang
dumadaan. Hindi na kasi niya namalayan kung nasaan na sila dahil sa takot. Ihinto
mo! Wala siyang nagawa kung di huminto. Hindi niya ipakikipagsapalaran ang buhay ng
anak niya.

Nang huminto siya. Mabilis nitong tinanggal ang suot na seatbelt at lumapit ng
husto s akanya. Inamoy amoy siya. Mabilis niya itong itinulak. Hayop ka!
Ipakukulong kitang hayop ka! May luhang tumulo sa mga mata niya.
Lalaban siya. Hindi niya hahayaang babuyin siya ng lalaking ito.

Tumawa ito. Sa tingin mo? Aabot ka pa sa pulisya pagkatapos kitang patayin?

Patayin? B-Bakit? Bakit mo ito gagawin sakin? Wala siyang matandaang kasalanan niya
dito. Naging maayos ang pakikitingo niya.

Si Penny ang makakasagot niyan sayo. Pero sa ngayon pagsasawaan muna kita. Kung ako
ang tatanungin ayaw naman talaga kitang patayin. Mas gusto kong nakatali ka sa
ibabaw ng kama ko habang walang saplot kahit isa. Nanindig ang mga balahibo niya
dahil sa sinabi

nito. Hindi niya akalain na may itinatago pala itong kasamaan.

Dahan dahan itong lumapit s akanya.

Wag! Maawa ka sakin please... Her voice were shaking. Takot na takot siya.
Please... Please..

Nakangisi ito sa kanya habang isa isang inaalis ang suot na damit. Napasiksik siya
sa isang sulok ng sasakyan at saka tahimik na nagdasal. Matagal na akong takam na
takam sayo alam mo ba 'yon?

M-Maawa ka sakin please.. Nang makalapit ito sa kanya ay halos masuka siya.

Tila isang hayok na hayok ito sa laman ng sunggaban ang hita niya at kalugarin
iyon. Lumapat ang labi nito doon na labis niyang ikinanginig. Huwag!

gumapang pa ang halik nito sa gitnang hita niya na halos ikahimatay na niya.
nakatutok ang baril nito sa kanya. pero hindi siya papayag na sa ganitong paraan
siya mamatay.
habang para itong hayok na hayop. inabante niya ng mabilis ang sasakyan. at
pinaharurot iyon. pero sa di inaasahan, mula sa blind curve ay isang humaharurot
naman na sasakyan ang makakasalubong niya. Kumanan siya pero huli na, nagdere
deretso ang sasakyan sa matarik at malalom na bangin.

mabilis niyang sina po ang tiyan at ipinagdasal na maayos ang bata doon. Na ligtas
ito.

To be continued...

----------

#IsagadAngRebelasyon

=================

Chapter Thirty Six

Napabalikwas siya ng bangon. Parang agos ng tubig sa bilis ang pagragasa ng lahat
sa kanya. Ang dinner, doorbell, si Rico, baril at ang pagsabog. Parang lumang
eksena sa isang pelikula na nagpabalik balik ito sa isip niya.

Napadaing siya sa sakit nang biglang kumirot ang sentido niya. Ahhh! Ipinikit niya
muli ang mga mata niya. At lalong naging malinaw ang lahat sa kanya.

Luminga siya sa paligid. Ang kwarto. Ang silid nilang mag asawa. Naaalala na niya.
That's why she felt the familiarity. Bahay nila ito.

Mabilis na nagmalabis ang luha s amga mata niya. Pangga. Sandaling inuusal niya
iyon.

Bakit apat na taon ang inabot bago maging malinaw ang lahat sa kanya? Why she let
all these nightmare ruined her life? Their marriage life?

Napatingin siya sa pinto. At iniluwa niyon ang asawa niya. Mabilis itong lumapit sa
kanya. Edy! Dinampot nito ang baso na may laman tubig at inabot sa kanya. Inumin mo
muna ito.

Parang dinudurog ang puso niya. I missed you pangga. Gusto niyang isigaw dito iyon.
Gusto niyang yakapin ito. Pero paano? Matagal na siya nitong ipinagluksa. Matagal
na siya nitong nakalimutan. Kamusta kana? Maayos ba ang pakiramdam mo?

Parang may biking ang lalamunan niya. Hindi niya magawang mag salita. Ano ang
sasabihin niya dito? Buhay ako pangga. Buhay ako. Kami ng anak natin. She can't
open

her lips. There's no words coming to her mind.

Parang may pumipigil sa kanya na sabihin ang lahat dito. Awang awang tumitig siya
sa mga mata nito. May isang taong pumasok sa isip niya.

Aalis na ko. Dali dali siyang bumaba sa kama. Kailangan niyang magmadali. She needs
to make everything clear. Ngayong malinaw na sa kanya kung sino siya, she won't let
the past ruined their lives again. At sa pagkakataong ito hindi nalang sarili niya
ang iisipin niya.
Pati ang anak niya. Si uno. Mas mahalaga kaysa sa buhay niya ang buhay ng anak
niya. Sayang at hindi ko pa siya maipakilala sayo. I'm sorry pangga.

Teka! Are you sure you're okay now? Sinundan siya ni Tobias hanggang sa makalabas
siya ng silid. Parang may pakpak ang mga paa niya sa bilis ng kanyang lakad.

Ayos lang ako. S-Salamat. Papara na siya ng taxi ng pigilan siya nito. Ihahatid na
kita. Pero kinalas niya ang kamay nito sa kamay niya. Hindi na! Hindi na kailangan.
Salamata nalang. I'm so sorry.

Ibayong pagpipigil ang ginawa niya upang wag itong yakapin. Gustong gusto niyang
sugurin ito ng yakap. Pawiin ang apat na taong pangumgulila nito sa kanya. But she
hold herself. Aayusin muna niya ang lahat. Because they will not have their own
happiness kung nariyan lang sa paligid ang banta sa buhay nila.

Hindi na siya nito napigilan ng sumakay na siya sa taxi. Isang tao ang kailangan
muna niyang kausapin. Si nanay Marta.

Pakiramdam niya ay aalpas ang puso niya

sa sobrang kaba. Tatlong doorbell bago bumukas ang unit. Edy! Susmeng bata ka!
Pinagalala mo 'ko! Nasaan ang apo ko? Para namang kinurot ang puso niya. Tama na
pagkatiwalaan niya si Daphne at Lex dahil kilalang kilala naman niya ang mga ito.
She's sure that they will take care of her son.

Hindi siya sumagot. Bagkus nagtuloy tuloy siya sa loob ng unit. Bakit hindi mo
kasama si uno?

Paano ako napunta sa inyo? Instead, she asked. Sinalubong niya ang mga tingin nito.
Gaya niya'y nagtatanong din ang mga mata nito. Alam ko na ang totoo. Naalala ko na.
Hindi niya napigilan ang pagtulo ng mga luha sa kanyang mga mata.

Nag iwas ito ng tingin at saka tumingala. P-Patawad...

Tumulo ang masasaganang luha sa kanya. Paano nagawa ng mga ito na itago sa kanya
ang lahat? Paanong naisip nilang magsinungaling sa kanya? Apat na taon. Apat na
taon siyang nabuhay sa kasinungalingan. M-Marahil ay oanahon na nga para malaman mo
ang totoo...

Pinahid niya ng marahas ang luhang nagsisitulo sa kanya. The pain is unbearable. N-
Nagkaroon ka ng amnesia... Isang gabi ay...

Por dios por santo! Joaquin anong ginawa mo? Natatarantang lumapit si aling marta
sa anak na si

Joaquin na basang basa ng ulan habang may kargang isang walang malay na babae!

'Nay saka na 'yang tanong niyo. Tulungan niyo muna ako. Dali dali nitong iniupo sa
kawayang upuan ang babae. May mga sugat ito. At miski sa ulo'y mayroon din. Ang ina
ni Joaquin ang nagbihis sa babae. Ginamot ang mga sugat at binendahan. Magsalita ka
Joaquin! Sino ang babaing 'yan? May galit at mariing tanong ng kanyang ina.

Inihilamos niya ang palad sa mukha. Siya si Mrs. Alejandro. Tumingin si Joaquin sa
ina. 'Nay hindi ko alam ang gagawin ko. May mga taong gusto siyang patayin.

Diyos na mahabagin! Napahawak sa dibdib ang ginang dahil sa sinabi

ng anak. Alam mo ba ang maaari mong kahantungan dito ha? Makukulong ka kapag
nalaman ng mga Alejandro na nasa yo ang babaing iyan. Posibleng pagbintangan ka
nila! Anak naman! Hindi kana ba nagiisip?kailangan natin siyang dalhin sa otoridad.

Pinigilan ni Joaquin ang ina. 'Nay hindi! Hindi ko siya dadalhin doon. Mas
manganganib ang buhay niya kapag dinala ko siya doon. Isa pa kailangan pa niyang
magpagaling.

Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Anak! May asawa ang babaing 'yan! At nasisiguro ko
na sa

mga oras na ito ay hinahanap na siya ng pamilya niya. Napaupo ang ina ni Joaquin sa
kawayamg bangko.

Lumapit siya at tinuptop ang palad nito. Nang sundan ko siya kanina. Alam kong may
masama nang mangyayari sa kanya. Hindu nga ako nagkamali. Gusto siyang patayin ni
Rico.

R-Rico? Naguguluhang tanong ng ginang. Marahil nagtataka ito kung bakit kilala niya
ang mga binanggit.

Oo 'nay. Boyfriend siya ng kaibigan ni Ma'am Edizel. At base sa mga nangyari

kanina. Alam kong malaki ang kinalaman ni ma'am penny dito. Nakita ko siya. Nakita
ko sila. Nakita ko kung paano

nila inihulog itong si ma'am edizel sa bangin. Napatiim bagang siya. Habang
inaalala niya ang mga nangyari kani kanina lang.

Diyos ko! Sino ang mga walang pusong taong 'yon na gugustuhing mamatay ang isang
pobreng babaing ito? Kinabakasan niya ng awa ang hitsura ng kanyang ina.

Maswerte siya at nagpagulong gulong siya sa madamong bangin kanina. Walang mga
malalaking bato o matutulis na kahoy. Dahil kung mayroon man naniniwala akong hindi
siya bubuhayin ng mga
iyon. Hindi ko man alam ang motibo nila. Pero nasisiguro kong mas magiging ligtas
siya kung malalaman ng lahat na patay na siya. Lumapit siya sa walang malay na
babae. Hinaplos niya ang noo nitong may mga bakas pa ng dugo. Lalayo tayo 'Nay.
Mangingibang bayan tayo. Aalis muna tayo pansamantala dito.

P-Pero saan tayo pupunta? Bahay natin ito. Hindi natin kailangan umalis.
Naguguluhang saad ng matanda.

Babalik din tayo 'nay. Pahuhupain ko lang ang balita tungkol sa kanya. Saka
sinulyapan ang babae.

Pero may pamilya 'yan anak. Mas kaya siyang alagaan ng pamilya niya. Apela

pa muli ng ina. Alam niyang natatakot ito. Pero buo na ang desisyon niya.

Alam ko 'nay. Pero gagawin ko ito para iligtas siya. At magiging ligtas lang siya
kung mananatili siya sa'atin. Sabi niya. Lumakad siya sa bintana at isa isang
isinara iyon. Magempake na kayo 'nay. Kapag nagising siya ay saka tayo aalis.

Lumapit si nanay marta sa kanya. Sanay hindi mo pagsisihan ang naging pagpapasya mo
anak. Alam kong gusto mo lang tumulong kaya lang natatakot ako para sayo. Anak kita
kaya normal na maramdaman ko ito. Matigas na pader ang babanggain mo sa oras na
malaman nila ang totoo. At ayokong makitang nasa loob ka ng rehas ng dahil lang sa
pagliligtas sa kanya. Tumango lang si Joaquin sa ina. Sisiguruhin niyang hindi
mangyayari iyon.

Mamatay muna siya bago muling masaktan ang babaing lihim niyang minamahal...

Anak patawarin mo si Joaquin.. Patawarin mo siya. Masaganang luha ang nanulay sa

mga mata ni nanay marta at ang puso ni edizel ay tila winasarak sa sakit na
nakikita niya.
Dapat pa pala niyang ipagpasalamat kay Joaquin ang lahat...

To be continued...

=================

Chapter Thirty Seven

Dahan dahan niyang inihakbang ang mga paa. Her feet were trembling. Her fingers
were shaking. Lumapit siya sa front desk, nakatingin ang mga taong nakakasalubong
niya sa loob ng lobby. Nasa mga mata ng mga ito ang gulat at pagtataka.

Ang receptionist na nakatanga sa kanya ay mabilis na itinikom ang bibig at

dumeretso ng tingin sa kanya. Y-Yes? Ma'am?

S-Si Mr. Torres? Nandyan ba? Hindi niya alam kung paano niya nagawang bigkasin ang
pangalan na iyon.

Nagsalubong ang mga kilay ng babae. Marahil ay nagtataka ito kung bakit hinahanap
niya ang presidente ng kompanya. Any appointment ma'am?

Umiling siya. But i need to talk to him. Kailangan kong makausap ang tatay ko!
Gusto niyang isigaw iyon sa mukha ng babaing kaharap pero hindi niya magawa.

Pero umiling lang ang babae. I'm sorry ma'am pero hindi kita pwedeng papasukin. Mr.
Torres is a very busy Man at kung wala ka naman pong appointment i guess he won't
entertain you. At saka------.
Ang dami pang sinasabi. Mabilis siyang tumakbo sa loob at humarap sa express
elevator. Siya ang gagawa ng paraan. Narinig pa niya ang pagsigaw ng receptionist
at ang pagtawag nito ng security.

Humugot siya ng malalim na paghinga habang lulan ng elevator. And when the elevator
reached the presidential floor, mabilis siyang lumabas at binaybay ang daan patungo
sa opisina ng presidente.

Bakante ang lamesang inookupa ng sekretarya. Minsan na niyang naging pwesto iyon.
Ang maging sekretarya ng ama. Doon sa posisyong iyon nagsimula ang lahat sa kanya.
Hanggang sa dumaan ang mga panahon at nabigyan siya ng mga promotion.

Binuksan niya ang glass panel door. She heavily sighed when she already in front of
the brass door. She made a two knocks before the door opened.

Jesus! Bulaslas ng babaing nasa harapan niya. Nakasuot ito ng corporate office
uniform. May mga hawak na folder at titig na titig sa kanya.

Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata. Ang laki mo na. Ang babae sa harapan
niya ay parang itinulos sa pagkakatayo. Nang humakbang siya ay saka lamang kumurap
kurap ang mga mata nito. P-Patay kana... Diba? Sa wakas ay nagsalita din ito.

Gusto niya itong sugurin ng yakap. It's m-me.. Cleo.

Cleo's eyes are widen in horror. Alam niyang hindi ito naniniwala sa kanya. Hindi!
Hindi! She saw how she shake her head and glanced at her again. P-Patay kana e!
Tumulo isa isa ang mga luha nito.

Nanginginig ang mga kamay. Marahil ay dahil sa takot. Iniisip nito siguro na baka
isa siyang multo. You haven't changed at all. Takot ka pa rin sa multo. Lihim
siyang natawa dahil sa naisip. Hindi na niya napigilan ang sariling yakapin ito.

Buhay ako... Hindi totoong namatay ako. She whispered while caressing her back.
Naramdaman niya ang paninigas nito.
Hinigpitan niya ang pagkakayakap

dito. Gusto niyang iparamdam dito na heto siya, buhay at humihinga. Naalala mo
noong mg bata tayo. Nagpunta tayo sa rest house nina lola at lolo sa batangas. Ang
sabi mo pa, it's look like a haunted house kasi sinaunang bahay. Tawa ng tawa sina
daddy sayo. And when you turn seven sabi ng teacher mo draw your dream and you drew
Power Ranger Megafource aat ng tanungin ka ng teacher mo kung bakit iyon ang
idinorawing mo ang sagot mo, because i want to be power ranger someday. Doon palang
kinabahan na si mommy at daddy na baka lesbian ka. Because you've loved playing
male toys. And you also one of the boys. Pilit pa niyang inaalala ang mga
magagandang nangyarinsa kanila noon. Partikular dito. Those memories are still
intact. Para iyong mga pelikula na patuloy na nagpeplayback sa isip niya.

Urging her to tell and share everything. And when you reached at fifteen. Umuwi
kang iyak ng iyak. We were panicked and worried. Hindi ka lumabas ng kwarto mo. And
we found out the reason why.. You have your first menstruation. Tumawa siya nang
maalala kung paano ito iyak ng iyak noon. At----.

Stop!

Narinig niyang pagpipigil nito s akanya. Kumalas siya ng pagkakayakap dito. Puno ng
luha ang mga mata nito. Namula ang ilong dahil sa pinipigil na pah iyak. Hindi pa
rin siya naniniwala. Napayuko siya. Balit nga ba sinubukan pa niya?

Nakalimutan na siya ng lahat. Akala niya maibabalik pa niya sa dati ang lahat
knowing that she already remember everything. I'm sorry. I didn't mean to.. to
ruined yo---.

A-Ate Zel.. Cleo hugged her. Umiyak ito ng umiyak sa balikat niya. Naniwala ito.
I'm sorry.. I'm sorry if i doubted you. Naniwala kaming lahat na wala kana. Sumuko
kaming hanapin ka.

Ssshhh.. Narito na ko. Hinaplos niya ng hinaplos ang buhok nito. I'm sorry kung
ngayon lang ako nakabalik. I'm sorry kung nagluksa kayo.
Kumalas siya muli ng yakap dito sinapo niya ang mukha nito. I'm so sorry. Hinawakan
ni cleo ang mga kamay niya.

Ano bang nangyari sayo ate? Apat na taon kaming naniwalang wala kana. Si mommy
she's been hospitalized for several times after you died on that accident. Umahon
ang kaba sa kanya. Naisip niya bigla ang mga magulang nila. Bihira nang pumasok
dito s a opisina si daddy. Ikaw daw kasi ang naaalala

niya. You been working for him for so many years. Kapag may mga papers na kailangan
niyang basahin. I'm the one who read it for him. And.. And.. Si kuya toby.. He
suffered most. Napabayaan na niya ang sarili niya. Lahat ng tao itinataboy niya.
Even his employees said na naging inconsiderate and ruthless siya. Siya ang
pinakanaapektuhan sa lahat.. He---.

Nagkita na kami. Hindi na niya kaya pang marinig ang lahat ng naging paghihirap ng
mga taong naiwanan niya. Lalo na ang asawa niyang matagal na niyang nakasama pero
hindi nila alam parehong iisa lang ang hinahanap nila. Naawa siya para kay Tobias.
Ipinaglululsa nito ang taong buhay pa.

Nanlaki ang mga mata ni Cleo. What do you mean? Itinago ka ba ni kuya toby samin?
Kunot noong tanong nito.

Umiling siya. Hindi.. Nagkaroon ako ng a-amnesia.. And ngayon lang bumalik ang
alaala ko.. Nakasama ko na siya bago pa man bumalik ang alaala ko.

Oh God! Ikinuwento niya ang lahat ng nangyari. Wala siyang itinira miski isa.
Karapatang malaman nito ang katotohanan.
Magbabayad si ate penny sa ginawa niya sayo...

To be continued...

--------

Sa nagtatanong kung malapit na bang matapos. Opo. Malapit na kaya kapit lang po.

Dahil birthday ko bukas.. 'yan ang blowout ko sa inyo. Hehehe.

For those who interested to join in our group game. May pagame po ako bukas sa gp.
Don't worry may prize po ito. Everyone is welcome to join.

Happy reading.
Ai:)

=================

Chapter Thirty Eight

Napaupo siya sa silyang nasa harapan niya matapos iabot ng doctor ang resulta ng
DNA na ipinagawa niya.

Positive Mr. Alejandro. Nagmatch ang DNA niya sa DNA ng asawa niyo. Napapikit siya
dahil sa sinabi ng doktor.

Makailang ulit niyang pinakatitigan ang final impression ng Doctor sa baba ng

papel. Maliwanag na positive ang nakasulat doon. Ninety-nine point nine percent.

Pangga... Kaya pala ganoon nalang ang pagmamalasakit niya dito. Kaya pala ganoon
nalang ang pagaalalaga niya. Because she's my wife.

Pero paanong hindi siya kilala ng asawa niya? Paanong hindi siya natatandaan?
Posible ba ang sinabi ni Lex na baka may amnesia ito?

Amnesia? Ulit niya sa salitang binigkas ni lex habang nakaupo silang dalawa sa
komedor ng bahay ng mga ito.

Humigop muna ito ng kape. Posible dude. Well itinanong ko yan kay misis kagabi. May
tinatawag silang long term memory loss.

Long term memory loss? Para siyang parrot na inuulit ulit ang sinasabi nito. Anong
klaseng
sakit 'yon?

Based sa study. Tumatagal daw ang ganoong klaseng memory loss ng buwan o taon. And
maybe ganoon ang nangyari sa kanya. He sighed. Kaya ba minsan may mga outburst si
edy na hindi niya maintindihan? Dahil ba may amnesia siya? Why don't you try to
have some test?

A test? What test? Tanong muli niya. Magagamot ba ang amnesia kung sakali?

A DNA test. DNA. Parang may mga ilaw ng bumbilya ang biglang nagpaliwanag sa isip
niya. Bakit nga ba hindi niya subukan? Kapag nagmatch ang DNA ni edy sa DNA sample
ng asawa mo. Kompirmado. She's your wife. Ang kailangan mo lang ngayon ay makakuha
ng materials na magagamit sa test.

Sinunod niya ang sinabi ni lex. Nagbaka sakali siyang tama ang hinala nito. Na baka
nga. Salamat Doc. Tumayo na siya at saka ibinalik sa loob ng envelop ang papel na
hawak.

Walang anuman Mr. Alejandro. Ngumiti ang matandang doctor sa kanya. Lumabas siya ng
klinika nito at dumeretso sa parking lot. I need to see my wife.

Ngayong alam na niya ang totoo. Wala nang dahilan para lumayo ito sa kanya. He dial
lex residential number. Dalawang ring bago may sumagot sa kabilang linya.

Hello? Boses bata. Agad nangilid ang luha sa mga mata niya. Hindi na niya kailangan
magtanong kung anak ba niya si uno dahil nasisiguro niyang anak niya ito. Kung
paaanong nakasisiguro na siya ngayon na asawa nga niya si edy.

It's me. Simpleng saad niya. Hindi siya makapagsalita. Gusto niyang sabihin sa bata
na siya ang ama nito pero ayaw niyang pangunahan ang asawa niya. Kung kinakailangan
niyang maghintay pa ng ilang taon para lang maaalala siya nito gagawin niya.

Tito Toby! Bumaha ng tuwa sa tinig ng bata. Si Nanay po? Susunduin na po ba niya
ako? Uuwi na po ba kami? Pinahid niya ang luha dahil sa sunod sunod na pagtatanong
ni uno sa kanya.

B-Baka mamaya. Kapag.. Kapag.. Nagkita na kami. Maikling paliwanag niya. Kailangan
muna niyang makausap si Edy. If she needs a medical attention dadalhin

niya ito sa pinakamagaling neurologist. Apat na taon ang pinaghintay niya.

Nagluksa at nangulila. Nabuhay siya sa loob ng apat na taong parang patay. Walang
buhay. Kaya hindi na niya hahayaan na mawalay pang muli silang mag ina sa kanya.
Ganoon po ba? Excited na po kasi akong makita si nanay. Marami po akong ikukwento
sa kanya. Napuno ng saya muli ang tinig nito.

Kung maaari lang na lumabas ito sa telepono at yayakapin niya. Mahigpit na

mahigpit. Pupunan niya ang apat na taong wala siya sa tabi nito. Mga taon na
inakala nitong wala siya. Pero may tumayong ama para sa kanya. Gusto niyang
makaramdam ng inggit para sa lalaking naging ama ni uno sa ilang panahon.
Mga panahon na sana ay siya 'yon. Na sana siya ang umaalalay kay edy kapag babangom
ito sa hating gabi. Siya ang kumukuha ng mga pagkaing gusto nito dahil sa
paglilihi. At higit sa lahat siya ang ansa tabi nito habang isinisilang ang anak
nila.

Siya sana ang taong iyon kung hindi lamang nawala ang asawa niya sa kanyang
feeling. All his regrets are drowning him in sadness. Na para bang kulang ang isang
araw para ibigay ang lahat ng oras niya ng dahil sa pagkukulang niya bilang ama at
asawa.

G-Gusto mo bang sunduin kita mamaya? Pinigil niyang napahikbi. Bilang isang ama.
Kailangan ng isang anak ng matibay at malakas na tatay. At iyon ang bagay na maaari
niyang ibigay.

Saan po tayo pupunta? Gusto ko po kasi si nanay ang susundo sakin. Napangiti siya.
Mahal na mahal ni uno ang ina. Masaya siya na kahit apat na taong wala siya sa
buhay nito. May magulang pa rin na nagmahal ay nagalaga dito.

Ipapasyal kita. Gusto mo ba 'yon? Hindi na nito kailangan sumagot dahil base sa
sayang naririnig siya dito ay tuwang tuwang sumasang ayon sa gusto niya.
Mahal na mahal ka ni tatay. Anak.

To be continued...

--------

Not all Father's are like Tobias. May mga ama na, kahit ilang dekada nang nawalay
sa pamilya o mga anak. Para paring walang pakialam. Siguro kung ang lahat ng tatay
ay gaya ni Tobias, wala na sigurong mga kabataan ang napapariwara ang landas.

Happy reading.
Ai:)

=================

Chapter Thirty Nine

Inihatid muna ni Tobias si uno sa bahay Nila. Masyadong napagod ang bata dahil sa
ginawa nilang pamamasyal. Bonding with his son makes him feel like a better Man. A
family Man. Like what he used to dream before. Like what he always imagining
before. Like how he always thinking whenever he was alone. They went in different
places like, theme park, museum and water park. Parang kulang ang buong araw para
libutin nila ang mga lugar na pwede nilang puntahan.

Hapon na pero hindi pa rin bumabalik si edy. He tried to call her phone several
times pero palaging unattended. Hindi pa sila muling nakakapagusap. Umaasa siya na
bago dumilim ay magkakausap sila. Na maiipaliwanag niya dito ang lahat.

Nasasabik na siyang makita ito. God knows how he suffered so much. Ang mga maling
paniniwala na halos sumira sa kanilang lahat. Na halos ikaguho niya.

Hinaplos niya ang wedding photo nilang mag asawa na nakapatong sa coffee table na
nasa salas. Kaya ba kahit minsan ay hindi niya naisip na alisin ang lahat ng
litrato nito sa loob ng bahay nila? That he preserved everything left para sa
pagbabalik niya.

Ibinalik niya sa dating posisyon ang litrato nang magvibrate ang cellphone na nasa
loob ng kanyang bulsa. Mama?

Nakadama siya ng pag asa. Naging masasakitin ang mother-in-law niya simula ng
pagkamatay ng asawa niya. Parang gustong gusto na niyang ibalita dito ang lahat
para naman lumakas na itong muli.

Ang balita niya'y nasa ospital na naman ito. His papa Ernest delivered him the news
four days ago. 'Ma! How are you?

Narinig niya ang pag ubo nito sa kabilang linya. I'm okay now

Son.. Maybe tomorrow or the next day madischarge na 'ko.

That's good to hear 'Ma! Masayang saad niya. Kailangan ay makita na niya si edy
para maipakilala na niya ito sa tinay nitong pamilya. Bakit nga po pala kayo
napatawag? Nagtatakang tanong niya. Usually si papa Ernest ang natawag sa kanya
para mangamusta. O kaya nama'y siya ang tatawag.

Can you visit me now? Napatingin siya sa itaas ng hagdan. Natutulog pa si uno.
Paano siya aalis? Hindi niya maaaring iwan ang bata.

B-But Ma.. Paano nga ba?

Konting oras lang 'anak. May sasabihin lang ako sayo. Narinig pa niyang sabi nito.
Maybe he will asked lex to look afte his son. O kaya ay si Tad na nasa tapat lang
naman ng bahay nila.

Alright 'Ma. I'll be there. Nagpasalamat pa ito sa kanya bago nawala sa kabilang
linya. Umakyat siya sa silid ng anak at tahimik na nilapitan ito. Tulog na tulog si
uno. Tinext na niya si lex. Sinabi niya an tignan tignan si uno. Even his other
friend Tad, may pagkaweirdo iyon pero hindi naman siya matitiis ng kaibigan.

Kinumutan at hinalikan muna niya sa noo ang bata bago siya lumabas ng silid. Dahan
dahan niyang isinara ang pinto sa takot na baka magising ito. Sisiguraduhin niya na
maiibigay niya sa kanyang anak ang pamilyang pangarap nito.

Kinse minutos bago nakarating sa ospital si tobias. Lumapit siya sa information

desk at tinanong ang nurse na naroon. Excuse me Miss. Saan ang kwarto ni Mrs. Nimfa

Torres?

Tinignan ng nurse ang data sa computer na nasa harapan nito. Sixth floor Sir. Room
Six one seven. Ngumiti siya sa nurse at lumakad na siya papunta sa elevator.
Minutes after bago niya narating ang sixth floor. Hinanap niya ang numero ng
kwartong sinabi ng nurse sa kanya.

Hindi naman siya nahirapan dahil nasa bandang bukana lamang iyon. Dalawang
magkasunod na katok bago bumukas ang pinto at nabungaran niya ang sister in law
niya na si Cleo. Kuya!

Tipid siyang ngumiti. Ang huling naging paguusap nila ay noong ipagtabuyan niya ito
ng dalawin siya. Nahihiya siyang humarap dito pagkatapos ng mga masasakit na
salitang sinabi niya.

Hindi niya alam kung anong mukha ang ihaharap niya dito. Naging mabuting sister in
law ito sa kanya. Sa katunayan, lagi itong nakaalalay sa kanilang mag asawa kahit
noon pa man.

Naku kuya Toby siguradong maguguatuhan ni ate 'yan! Ikaw pa ba? Natatawang ginulo
niya ang buhok ni Cleo. Ito ang kasama niyang mamili ngga bulaklak na ibibigay niya
sa kanyang misis. Birthday kasi nito at gusto niyang sorpresahin.

Sigurado ka? Hindi mo ko binobola? May pagdududang tinignan niya ito. Pero binibiro

lang naman niya ito. Alam naman niya na kasangga niya ito.
Humarap ito sa kanya. Ito bang mukhang ganito ang magaling mambola? Itinuro nito
ang mukha. Ang ganda ko namang mambobola.

Napahagalpak siya ng tawa. Nagmana ka nga sa ate mo.

Pareho kaming maganda. Dugsong nito sa sinasabi niya. Tinawanan nalang niya ito at
niyakag na palabas ng flower shop.

H-Hi.. Tipid niyang sabi. Nahihiya siyang kausapin ito. Sa kabila ng mga nagawa
niya.

Pasok ka kuya. Kanina ka pa hinihintay ni mommy. Niluwagan nito ang bukas sa pinto.
Wala siya kahit na anong anrinig mula dito. Bagkus nginitiam lang siya.

Dahan dahan siyang pumasok. Nakita niya ang biyenan na nakahiga sa gitnang kama.
Ma?

Dahan dahan itong nagmulat ng mga mata. Ngumiti sa kanya nang makita siya. Mabilis
naman siyang

lumaoit at ginawaran ito ng halik sa noo. Kamusta na kayo?

Ngumiti ito sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay. Okay lang ako hijo. Masaya ako
na nakadalaw ka.
Nahiyang napayuko siya. I'm sorry 'Ma kung ngayon lang kita nadalaw---.

Sshh.. Naiintindihan ko. Hindi mo kailangan humingi ng sorry. Umabot sa mga mata
ang ngiti nito sa kanya. Pero may isang bagay siyang napansin dito. Namumugto ang
mga mata nito. Parang kakaiyak lang.

May nangyari ba na hindi niya alam? Kaya ba siya nito pinatawag? Ginapgap nito ang
mga palad niya. Apat na taon ka nang nahihirapan. Apat na taon ka nang nag iisa.
Alam kong masakit na masakit na.

'Ma.. Suway niya. Ano bang sinasabi niyo? Malubha ba ang sakit niyo? Tumingin siya
kay Cleo. Where's the doctor cleo? Kakausapin ko.

Hijo hindi. Hindi mo kailangan tumawag ng doctor. Para sayo talaga ang mga gusto
kong sabihin. May mga butil ng luha ang tumulo s amga mata nito. Nang ipakilala ka
sa amin noon ni Edizel. Bukas kamay ka na naming

tinanggap para sa kanya. Mahal na mahal ka ng anak ko. Tumango tango siya. Alam
niya iyon. Alam na alam. Nang magpakasal kayo, sinabi ko i can have my rest now.
Nasa mabuting mga kamay na ang anak ko. Nang mahalin mo ang anak ko. Buong pamilya
namin ang minahal mo. At nagpapasalamat ako sayo para doon.

Hindi na niya napigilang mapaluha. Hindi nito kailangan ipaalala sa kanya ang lahat
ng iyon. 'Ma.. Nang mahalin ko ang anak niyo. Nang piliin ko siyang mahalin. Kasama
kayong buong pamilya niya sa pinili ko. You don't have to thanked me. You don't
have to say sorry. And you don't have to say anything. Dahil kusa kong ibinigay ang
lahat. Because, i will never be a good Man kung hindi dahil sa anak niyo. Unti
unting pumiyok ito. Nagkusa na siyang punasan ang mga luha sa mata nito.
May kailangan kang malaman.

May kailangan po kayong malaman.

Natihilan silang pareho dahil

sa sabay na pagsasalita. Sabik na siyang ibalita sa mga ito na buhay ang asawa
niya. Tinanguan niya ito at sinabing mauna na itong magsalita. Kung ano man ang
sasabihin nito ay handa siyang makinig.

Mahal na mahal ka ng anak ko... At mahal na mahal ko rin siya. And she's here.

Mula sa nakapinid na pinto sa loob ng silid. Lumabas ang babaing laman ng isip niya
umaga't gabi. Ang babaing kabuuan ng pangarap niya. The woman who owns his heart.
The mother of his child. The woman who he marry before. And the wan he always
loved.

Pangga....
To be continued...

----------

Before this day ends. Gusto ko pong pasalamatan ang mga taong bumati at patuloy na
bumati sa akin ngayong birthday ko. Those people na inabangan ang araw na ito.
Especially sa mga kaibigan ko na nagadvance greetings pa. Thank you sa inyo. Lalo
na rins a mga readers ko na araw araw ay pinapatawa ako sa mga feedbacks at
comments nila.

Second, gusto ko ring pasalamatan ang mga taong patuloy na sinusubaybayan ang mga
kwentong sinusulat ko. Super naiinspire niyo ako. Kaya po ako ginaganahan magsulat
ay dahil alam kong sa kabila ng mga nagsasabing hindi maganda ay may mga tao pa rin
akong napapasaya. Maraming salamat sa inyo.

Malapit na po tayo sa dulo. Sorry kung hindi kinaya ng story na isingit ang bs.
Hayaan niyo baka magagawan ko ng paraan. Sa nagtatanong kung bakit ako nagsusulat e
hindi naman daw erotic ang sinusulat ko. Hindi basehan ng isang magandang nobela
ang dami ng sex scene, love scene o kung ano man. Hindi porn book ang isinusulat
ko. Ang mahalaga sa isang nobela ay naroroon ang puso. Puso na alam mong doon
nanggaling ang lahat ng isinulat mo at hindi ninakaw o kinuha sa iba. Mahalagang
alam mong kunin ang damdamin ng ibang mambabasa. Dahil sila ang magpapasaya sa
kwentong nililikha ng bawat manunulat.

Happy reading.

Ai:)
=================

Chapter Forty

He gulped. His eyes settled to those greeny eyes. Her heart shaped face. Her proud
nose and her kissable lips. Sandaling huminto ang oras para sa kanya. Mga oras na
matagal na niyang hiniling.

He can't wait any longer. Siya ang kusang lumapit dito. Inihanda na niya ang sarili
niya kung magtatanong ito. Bagkus, I'm sorry pangga.. I'm sorry.. Mas lalong dumami
ang gitla sa noo niya..

Deretso niyang tinignan ang mga mata nitong puno ng luha. N-Naalala mo na 'ko?

Lumuluhang tumango ito. Jesus! Without any words. Without any questions and without
any reasons. Kinulong niya ito sa mga bisig niya. He hugged her so tight na para
bang kayang gamutin ang apat na taong paghihirap. Na para bang kayang pawiin ang
apat na taong pagdurusa. I'm sorry kung matagal bago ko naaalala ang lahat. I'm
sorry ---.

Ssshhh.. Ako ang dapat magsorry. Because I'm weak! I'm useless. Sumuko agad ako. Na
hindi ko inisip ang mga posibilidad. I'm sorry pangga. Hinayaan niyang tumulo ang
kanyang mga luha. Minsan hindi nakakahiyang umiyak ang isang lalaki. A Man who cry,
doesn't mean that he is weak and gay. Sometimes, mas masarap ilabas ang
nararamdaman kung iiyak mo. At kaya siya umiiyak ngayo. Dahil masaya siya. That
finally, the answer for his prayers ay nasa harapan na niya mismo. Kayakap.

/>

Bumitaw ang kanyang asawa sa kanya. Hinaplos nito ang mukha niya. Napapikit siya.
Namiss niya ang ganito. Yung oras oras ay nakikita niya ito. Hindi na siya
matatakot gumisinhg sa umaga na baka wala ito sa tabi niya. Because, she is already
here! In blood and flesh!
Ginapgap niya ang kamay nito at inilabas ang kwintas na nasa leeg. Nakapasok ito sa
loob ng damit niya kaya hindi makikita. Ang singsing ko! Narinig niyang bulaslas ng
asawa.

Ginawa niyang pendant iyon. Kahit minsan ay hindi sumagi sa isip niya ang alisin
man lang iyon sa leeg niya. Believe when i say na hindi ko ito tinangkang alisin sa
katawan ko kahit sa paliligo o pagtulog. Because i always want to feel you right
beside me. Yung pakiramd na kahit hindi ako sigurado pero alam kong nasa tabi lang
kita. That you always look after me. Na nasa tabi lang kita! Nagbabantay. Inalis
niya ang singsing sa necklace. Dahan dahan niya itong isinuot sa palasingsingan
nito.

Humihikbi ang asawa niya habang isinusuot niya ang wedding ring nito na kapareha ng
sa kanya. You deserve more than this ring. Pero hindi ko aalisin yan sayo. Because
you're the right Woman na nakalaang magsuot niyan. Dinampian niya ng halik ang
likod ng palad nito. Muli siya nitong niyakap.

Salamat sa

Diyos dahil nabigyan pa ko ng pagkakataong makita ka ulit ngayon. Makasama at higit

sa lahat ay maalala. Nagpapasalamat ako kay nanay Marta at kay Joaquin dahil
inalagaan nila a---. Pinutol niya ang sinasabi nito dahil sa pamilyar na pangalang
binaggit nito.

Joaquin? Parang may kilala siyang Joaquin. Hinaplos ng asawa niya ang kanyang
pisngi. Si Joaquin ang nagligtas sa akin noon. Siya ang nagligtas sa amin ng anak
mo. Base sa mga sinasabi nito. Parang kilala na niya si Joaquin.

At habang patuloy nitong ikinukwento sa kanya ang lahat. Parang pinipiga ang puso
niya s agalit. Galit na unti unting tumutupok s akanya. Na unti unting nagliliyab.
I'm going to kill her! Galit na saad niya.
Niyakap siya ng kanyang asawa. We file a case against her. Hinihintay lang namin
ang warrant of arrest na ibababa ng korte. And hopefully within this day or
Tomorrow ay may resulta na. Gusto kong masorpresa siya sa biglang paghuli ng mga
pulis sa kanya. Gusto kong pagbayaran niya ang ginawa niya sakin. Ang ginawa niyang
pagsira sa buhay natin.

/>

Kinulong niya ito sa mga bisig niya. 'Yan din ang gusto ko. I want her to rot in
jail. I want to see her behind bars. Kasama ang mga kriminal na gaya niya. Nagtagis
ang bagang niya. He trusts her kahit pa alam niyang may kakaiba dito. He let her
passing in and out of their house. Even in their lives. At ito ang mapapala nila?
Ang gaguhin at pagtangkaan ng masama ang mga buhay nila?

Nagpunta na dito si attorney Baltimore. Gagawin daw niya ang lahat ng makakaya niya
para matapos ang kasong ito. Even me, gustong gusto ko siyang makulong. Sabat ng
kanyang mother in law. Humiwalay ang kanyang asawa sa kanya at nilapitan ang ina.

Mom, wag kanang mag alala. We can handle this. Isa pa di ka ba excited na makilala
ang una mong apo. Agad niyang nakita ang pagliwanag sa mukha ng kanyang biyenan.

Bakit nga ba wala dito ang apo ko. I can't believe na lola na ako. Na may aalagaan
na akong paslit mula ngayon. He smile. Ganito pala ang pakiramdam na mayroon ka
nang buong pamilya na ipapagmalaki.

Bumaling ang kanyang misis sa kanya. Si uno.. Pinuntahan mo ba siya kay na lex?

Tumango siya. Yes, actually namasyal kami kanina.

Sobrang saya niya. Kaya hayon nakatulog sa pagod.

Bumaha ng pagaalala sa mukha ng kanyang asawa. Kaya agad na sinundan niya ang
sinasabi. Don't worry naroroon naman si lex or si Tad. Sinabi kong samahan muna si
uno habang wala pa tayo.

Thank you. Ngumiti ito sa kanya. Lumapit siya dito. Kulang pa 'yong ginawa ko para
makabawi sa inyo. Mahal na ma----.

Ate! Kuya! Sabay silang napabaling kay Cleo na galing pala sa labas. Nasa kamay pa
nito ang cellphone na hawak.

Cleo bakit? May balita na ba? Masayang tanong ng kanyang asawa.

Nakita niya ang panandaliang pagguhit ng takot sa mga mata nito. Si ate penny.
Hindi totoong lumabas siya ng bansa. Kakatawag lang ng airlines at sinabi nilang
pinull out daw ang flight niya kanina. Narito lang siya ate. And maybe she's
somewhere near us!

Nagkatinginan silang mag asawa. Diyos ko! Kung ganoon. Hindi pala tayo safe.
Knowing na alam na niyang hinahanao siya ng mga pulis. Bulaslas ng ginang.

Bumalatay ang takot sa mukha ng kanyang asawa. Bakas ang pag aalala. Na kahit siya
ay ganoon din. And the police got a report mula sa station malapit sa subdivision
niyo.

What do you mean? Natatakot na tanong niya.

May nareport na nakitang pumasok ang sasakyan ni ate penny sa subdivision niyo.
Maybe she's there kuya! Napahagulgol ang biyenan niya. Samantalang nang tumingin
siya sa kanyang asawa ay blanko ang mukha nito. Pero may mga luhang isa isang
tutulo doon.

Si uno...

To be continued...

------

Keep on reading..

=================

Chapter Forty One

Tulalang napatitig si Edizel sa kawalan. May dalawang oras na silang naghihintay

pero wala pa ring lead ang pulisya kung saan naroroon si penny.
Nang mabalitaan nila na nagpunta sa subdivision kung nasaan ang bahay nila si
penny. Dali dali silang umuwing mag asawa. Nadatnan nila si Taddeos na walang
malay. At nawawala ang anak nila. Sa tulong ng CCTV cameras nakitang sapilitang
isinakay ni penny si uno. Halos madurog ang puso niya.

Halos mapatay naman ni Tobias sa suntok si Tad kung hindi pa umawat ang mga
kaibigan nito. Siya nama'y walang masabi. Tahimik lang na nilibot niya ang paningin
sa kabuuan ng bahay. Umasa siyang makikita doon ang anak niya pero hindi pala.

May balita na ba? 'sing lamig ng yelong tanong niya kay Tobias. Ayaw niya itong
sisihin sa nangyayari pero bakit parang ang bigat bigat sa dibdib na isiping iniwan
nito ang anak nila. Wala naman itong kasalanan. Hindi kasalanan na nakuha ang anak
nila ng hindi nila namamalayan.

Umiling ito. Dahil doon, may mga luhang sunod sunod na umalpas sa mga mata niya.
Lumapit si Tobias sa kanya at hinawakan ang kamay niya pero agad din siyang umatras
palayo . I'm sorry pangga.. Miski ito ay lumuluha din.

Pinahid niya ang mga luha niya. B-Bakit ganoon? Ang hirap hirap maging m-masaya...
O-Okay lang kung ako e.. Pero hindi ang anak ko..

Sshh.. Lumapit ito sa kanya. Pilit siyang niyayakap kahit nagpupumiglas siya.
Ibalik mo ang anak ko! Ibalik mo! Masaganang mga luhang ang

tumulo sa mga mata niya.

Unfair pero mas masakit ang dinadala niya. Ang mawalay sa anak niya ang
pinakamasakit na pwede niyang maramdaman pero ang malaman na nasa panganib ito sa
kabila ng murang edad nito. Iyon ang unti unting pumapatay sa kanya ngayon. Walang
kasing sakit sa isang ina na malamang nasa peligro ang buhay ng anak niya at wala
siyang magawa para iligtas ito. Gumawa ka ng paraan please. Parang awa mo na. I-
Ikamamatay ko kung mapapahamak si uno. Hilam ng mga luha ang kanyang mga mata.
Tumango tango ito. Gagawin ko ang lahat. Pangako. Hindi niya alam kung ano nang
nangyayari sa anak niya. Naiyak na ba ito. Takot na takot. Alam niya hinahanap na
siya nito. Alam niyang sa mga sandaking ito baka sinasaktan na ni penny ang anak
niya.

Naikuyom niya ang kanyang kamao. Isinusumpa niya, kapag may nangyaring masama sa
anak niya hindi niya mapapatawad si Penny.

Napalingon silang pareho ng may pulis na lumapit sa kanila. Inspector Vargas.

Nakipagkamay ang pulis sa kanila.

Siya na ang unang nasalita. Kamusta sir? Nakita na po ba si penny? Ang anak ko?
Nasaan siya? Sunod sunod na tanong niya.

We do everything we can Mrs. Alejandro. Ani ng pulis. Nakatanggap kami ng report

mula sa station one sa muntinlupa. Nakita sa CCTV footage

ang sasakyan ng suspek. Pagbabalita ng pulis.

Natrace na ba kung saan siya papunta? Tanong ng asawa niya. Hindi siya mapakali.
Paano kung saktan ni penny ang anak niya?

Chief! Sundan na natin sila. Baka hindi pa sila nakakalayo. Natatarantang sabi
niya. Hindi siya matatahimik hangga't wala siyang ginagawa para iligtas si uno.
Kumalma po kayo Mrs. Alejandro. Ginagawa naman po namin ang lahat para mahanap
sila. Sa ngayon on going ang search operation para sa suspek at anak niyo. May mga
stand by police deputy tayong nakabantay sa mga gasoline station at toll way.
Nagpalagay na rin kami ng check point sa mga barangay na sakop ng huling location
kung saan nakita ang sasakyan ng suspek. Hopefully bago mag umaga ay mahahanap
natin sila. Mahabang paliwanag ng pulis. Pero ina siya. Hindi basta bastang tao ang
hinahanap niya. Anak niya ang nawawala.

Make it quick chief! Gawin niyo ang lahat. Sabi ng asawa niya. But make sure na
hindi masasaktan ang anak namin. Alam niyang mahal ni Tobias ang

anak nila. Unfair na nagagalit siya at pati dito ay ganoon ang nararamdaman niya.
Pero kapag anak na ng isang ina ang nasa alanganin. Gagawin ng isang ina ang lahat.
Kahit pa isugal niya ang sarili niyang buhay.

Makakaasa kayo Mr. Alejandro pero sa ngayon, mas mabuting manatili kayo dito.
Naniniwala kaming tatawag ang suspek ano mang oras. Tumango tango si Tobias. Kami
na pong bahalang makipag coordinate na ibang station para sa ibang balita.

Napaupo siya sa upuang nasa salas. Ang hirap hirap tanggapin. Bata pa si uno para
maranasan niya ito. Ang makaranas siya ng ganitong karahasan.

Patalikod na si Inspector Vargas nang may pumasok ding isa pang pulis. Any update?
Tanong agad ni Inspector Vargas sa pulis.

Sir, may report na pong nakuha. Nalocate na po sa gps ang location ng suspek at ang
anak nina Mr. And Mrs. Alejandro. Sabi ng pulis.
Napatayo siya dahil sa narinig. Nasaan ang anak ko? Pinigilan siya ni Tobias.
Pinapakalma siya nito.

Kakapasok palang po nila ng Sta. Rosa property sa Laguna. We also coordinate to

Sta. Rosa police department doon Sir. Sa ngayon naroroon na po ang ialng

police team para sundan ang mga nauna. Tumingin siya kay Tobias.

Kagaya niya ay nakatitig din ito sa kanya. Sasama ako. Please. Pasamahin mo 'ko. I
want to see our son. Please... Pagmamakaawa niya. Hindi niya kayang maupo sa isang
tabi na walang ginagawa.

Pero ipangako mong hindi ka mawawala sa paningin ko. Ginapgap nito ang palad niya.
At saka pinahid ang mga luhang isa isang tumutulo sa kanyang pisngi. Promise me na
hindi ka gagawa ng isang bagay na ikakapahamak mo. Please promise me. Dahil ayokong
mawala ka ulit sakin.

Umiling siya. Hindi ko maiipangako 'yan sayo. Dahil ina ako. At bilang isang ina,
handa akong ipagpalit ang sarili kong buhay para lang sa anak ko. Sana maintindihan
mo.

At bilang isang ama at asawa, asawang matagal nang naghihintay. Hindi ko hahayaan
na masaktan ka o ang anak natin. Kaya please. Let the police do their job. Dahil
baka ikamatay ko na kung mawawala ka pa ulit.
Love is surrendering. Love is difficult. Ganyan ang pag ibig na mayroon sila. Hard
and patience. Sana lang ang lahat ng sakripisyo nila ay may patunguhan. Sana lang..

Sana lang...

To be continued...

---------

Hold on guys.. Were nearly end.

=================
Chapter Forty Two

Nasa vicinity pa rin ng Laguna ang Red dot na sinusundan nila. Iyon ang GPS alert
na nakuha nila. Tinatambol ng kaba ang dibdib niya. Nakasunod sa mobile police
vehicle ang sasakyang sinasakyan nilang mag asawa.

Palipat lipat ang mga mata niya sa daan at sa monitor. Gusto niyang makakita ang
lahat. Naramdaman niya ang paghawak ni Tobias sa isang kamay niya. Nang tumingin
siya dito ay pagak itong napangiti. Everything will be alright. I promise.

Tinitigan niya ito at saka muling tumingin sa daan. Don't make a promise... Baka
mas masaktan lang ako.

Hindi nalang ito umimik pa. Alam niyang nasasaktan na ito sa ginagawa niya. Pero
masisisi ba siya? Buhay ng anak niya ang nakataya dito. Buhay na matagal niyang
iningatan at inalagaan. At hindi niya kakayanin kung hanggang dito nalang ang
lahat.

Tumitig nalang siya sa daan. Pagkalampas nila ng Sta. Rosa proper ay pumasok ang
sasakyan sa Canlubang tollgate. Napakunot noo siya. Tinitigan niya ang red dot na
sinusundan nila. Pamilyar ang ruta na tinatahak niyon. Mula SLEX sa Canlubang exit.
Pumasok ang red dot sa kanto ng San jose hospital. Alam niya ang lugar na iyon.
Natatandaan niya iyon.

Mas lalong lumukso ang takot sa puso niya. Kung gayon, doon mo balak gawan ng
masama ang anak ko sa lugar kung saan muntikan mo na kong pinatay. Naikuyom niya
ang mga kamao. Hindi maaari ito.

In her blurry vision nakikita niya ang

dilim ng paligid. Ang mga ilaw sa poste at ang mga nagmamadaling sasakyan sa kalye.
The only thing she remembered was, when Rico point her a gun. Hanggang sa muntikan
na silang mabangga, nahulog sa bangin ang sasakyan. And when she crawled out the
car. Dumating si---penny. Ang akala niya'y ililigtas siya nito pero nagkakamali
siya. Halos mawalan an siya ng ulirat habang patuloy siyang sinasampal nito.
Napapadaing siya sa sakit.

She looks like a mentally ill. Namumula ang mga mata. Dahil sa pagod at mga sakit
na natamo niya. Pakaladkad na lamang siyang binuhat ni rico at isinakay sa bagong
sasakyan di kalayuan sa bangin. Nahihilo siya pero malinaw sa isip niyang
bumibiyahe sila.

Sa

buong durasyon ng biyahe. Pinilit niyang makita ang paligid. That's the only thing
she could do para makagawa siya ng paraang kung paano makakatakas. It's not only
her life were at risk now, miski ang buhay ng batang nasa sinapupunan niya.

Nasa south na sila. Dahil nakita niya ang arko ng isang lugar sa Laguna. Sa dilim
ng paligid. Idinalangin niya na sana may isang taong makapuna o makaamoy ng
panganib na siyang kinasusuungan niya.

Hanggang sa wakas ay huminto na ang sasakyan. Labas! Sigaw ni rico sa kanya. Kahit
nanlalabo ang paningin pilit niyang inaninag ang paligid. Isang madilim at
matalahib na lugar. Tanging huni lamang ng mga kuliglig at mga pang gabing nilalang
ang naririnig sa

paligid.

Humarap si penny sa kanya. At buong pagkamunghi niya itong tinignan. Wala kang
kasing sama. Nagtiwala ako----.
Shut up will you! Nanlilisik ang mga mata nito. Wala akong panahon pakinggan ang
mga panunumbat mo! Dahil wala ka sana sa sitwasyong ito kung nakinig ka sakin! Puno
ng poot ang tinig nito.

Napaatras siya ng kunin nito ang hawak na baril ni Rico at itutok sa kanya.
Makasarili ka! Madamot ka! Nasa'yo na nga ang lahat! Pero nakukulangan ka parin!
Parang lason ang bawat salitang lumalabas

sa labi nito.

Napailing siya. Hindi totoo 'yan. Wala kaming naging pagkukulang sayo!

Simungaling ka! Sinungaling ka! Hindi ito dapat nangyayari sa kanila. They're more
than a family. Pinapasok nila ito sa bahay nila. Miski sa sarili nilang buhay.

Kung may dapat mang makaligtas dito iyon ay ang anak niya. Hindi ito dapat mawala.
Please Penny... Kung may mga bagay man akong nagawa sayo na hindi ko alam. Tigilan
na natin ito. Please..

Tumawa lang ito. Do you think madadala mo ako sa delayed tactics mo? Baliw ka kung
iniisip mo 'yon! It's all set then. Mamatay ka dito at walang makakapagligtas

sayo!

Please... Buntis ako.. Maawa ka sa anak ko.. Her eyes are swollen already. It
clouded with tears and fear. Hindi niya gustong mamatay sa ganitong paraan. Her
husband must have known about her pregnancy. Ang pamilyang pangarap nila.
Wala akong pakialam sa anak mo! I don't care kung buntis ka! Papatayin kita! Kitang
kita niya sa mga mata nito ang galit at poot sa kanya.

Nagtiwala siya. Ibinigay niya lahat. Pinagkatiwala niya ang lahat dito. At ano ang
isinukli sa kanya? Katraydoran at pagtataksil? He will going to kill you sa oras na
malaman niya ang ginagawa mo! At ang ginawa mo sakin! Pinalakas niya ang loob sa
kabila ng takot na nadarama. She

neeed to be strong. Para sa anak niya. Iluluwal pa niya ito ng ligtas.

Humalakhak ito na parang baliw. Do you think maiisip niya na may alam ako dito? Sa
tingin mo ba ay bubuhayin pa kita pagkatapos nito? She almost lost her breath nang
maramdaman niya ang pagdaloy ng mainit na likido sa pagitan ng mga hita niya. Ang
baby ko! Sumibol ang takot sa kanya. Patuloy ang pagdaloy ng masaganang dugo..

At sa patuloy niyang pag atras ay ang matarik na bangin na pala ang naghihintay sa
kanya.

Goodbye dear...

Ihinto mo ang sasakyan! Agad na utos niya. Ihinto mo!

Hey! Ano bang nangyayari? Kunot noong tanong nito. Tumingin siya ditong hilam ng
luha ang mga mata. Alam ko kungbsaan niya dadalhin si uno. Papatayin niya ang anak
natin kung saan dapat doon niya ako papatayin.

Naestatwa ito. Halatang gulat na gulat. Magmadali na tayo. Delikado ang lagay ng
anak natin sa kamay ni penny. Mapapahamak siya.

Mabilis nitong pinausad ang sasakyan at tinawagan ang mga nauunang pulis. Sana lang
ay hindi pa huli ang lahat. Sana lang..

To be continued...

=================

Chapter Forty Three

'Nay! Nanay! Sa sigaw palang ni uno ay para nang hinihiwa ang puso niya. Nakatayo
ito sa bukana ng talahiban habang nasa tabi nito si penny at nakatutok sa anak niya
ang baril na hawak nito.

Diyos ko! Nasa mukha ng anak niya ang takot. At damang dama niya 'yon. Hindi nga
siya nagkamali nang isipin niya na sito posibleng dalhin ni penny ang anak nila.

Naireport na ng mga otoridad na mismong malapit sa location ni penny ay nahuli ng

Calamba district jail si Rico. Marahil ay tinawagan ito ni penny upang pumunta
doon. Sa kasamaang palad ay nahuli naman ng mga pulis.

Pinagpapawisan siya ng malamig. Ang dibdib niya ay tinatambol sa takot na may

kasamang kaba. Mahigpit ang pagkakakapit niya sa braso ni Tobias. Nasa likuran siya
nito.

Ang mga pulis ay nakaabang na rin sa mga likuran nila. Bawat tiktak ng relo ay
nagbabadya ng di maipaliwanag na kaba sa kanya. Mga kabang nagiging takot. Nanay!
Unti unting pinupunit ang puso niya dahil sa mga pagpalahaw ni uno.

A-Ang anak natin... Garalgal na boses niya. Halos dumiin na sa balat ni Tobias ang
mga kuko niya dahil sa higpit ng pagkakakapit niya.

Tumingin si Tobias sa kanya. Tikom ang bagang nito. Halatang tinitimpi ang galit.
Ililigtas natin siya. Magtiwala ka lang.

Hilam ang mga mata ng luha na tumango siya. Lalong humigpit ang hawak niya dito ng
lumakas pa ng tuluyan ang pag iyak ni uno. Nang bumaling siya doon, halos panawan
na siya ng ulirat ng idiin ni Penny

ang baril sa ulo ng anak nila. H-Huwag!

Ang sigaw niya'y tila nagiging bulong nalang dahil para itong walang naririnig.
Sabi ko na nga ba't tama ako. Unang pagkikita palang ulit natin alam ko----.

What do you want? It was her husband. Madilim ang mga mata nito. Matigas ang tinig.

Agad na nagbago ang ekspresyon ni penny. Paano kung sabihin ko sayong ikaw. Ikaw
ang gusto ko. Papakawalan ka ba ng asawa mo? Umiling siya. Hindi siya pwedeng
mamili sa dalawa. Parehong mahalaga ang mag ama niya sa kanya.
T-Tigilan na natin ito. Please.. Maawa ka sa anak ko. Mas lalong idiniin ni penny
ang baril. Napatingin siya sa likuran nila. Kinasa ng mga pulis ang mga baril nila.
Mas lalo siyanh nahintatakutan. H-Huwag! Huwag kayong magpapaputok! Ang anak ko!

Men! Hold your fire! Ani ni Inspector Vargas. Delikado ang bawat kilos ng lahat.
Isang maling galaw lang ay buhay ng isang inosenteng bata ang nakataya.

Bumaling siyang muli kay penny. Desidido na siya. Ililigtas niya ang buhay ng anak
niya. Sakin ka galit hindi ba? Ako nalang ang patayin mo basta pakawalan mo lang
ang

anak ko.

Pangga! Nanlalaking mga matang sabi ni Tobias sa kanya. Ito ang tama. Malungkot
ngunit determinado niyang saad. Hindi matatapos ito hangga't hindi niya nakukuha
ang gusto niya. Umiling iling ang asawa niya.

Hindi! May paraan pa. Sabi ng asawa niya. Umiling siya dito. Wala nang paraan.
Buhay ng anak natin ang nakataya dito. Maatim ba natin na mapahamak siya?

Nanay! Muling pumalahaw si uno. Anak ko...

Nakikiusap na tinignan niya si penny. Nakikiusap ako sayo. Pakawalan mo na ang anak
ko. Ako naman ang kailangan mo hindi ba? Sakin ka galit. Sakin mo gustong gumanti
hindi ba? Ako nalang...

Bahagya siyang napaatras ng tinutok nito ang baril na hawak sa kanya. Ngayon mo
sinasabi yan! Ngayon kung kailang huli na! Madamot ka! Makasarili ka! Dahil sa
pagiging maramot mo namatay ang anak ko! Anak sana namin ng asawa mo! Napaatras
siya. Nanlamig ang kanyang katawan. Nang lumingon siya kay Tobias, gulat at
pagkabigla ang makikita sa mga mata nito.
Asawa ko siya. Hindi ko siya maaaring ipaubaya

sayo dahil lang sa buntis ka! Ganting sigaw niya. Sa kanya nito isinisisi ang
pagkamataya ng sanggol sa sinapupunan nito noon.

Pero una siyang naging akin! Pangalawa ka lang! Matigas na sabi nito.

Oh my God! Edizel... If you saw his face! Gosh! Ang gwapo! She rolled her eyes.
Wala nang naging bukam bibig si penny kung hindi ang lalaking may ari daw ng hotel
kung saan ito naging guest para sa isang party. Sikat na singer ito kaya kung saan
saan nakakarating.

Buti pa ito. Samantalang siya. Ito sugatan ang puso. Wasak na wasak. Siya nga pala.
Tinanggap ko yung bakasyon na binigay sakin nila daddy. Ikaw na muna ang bahalang
tumingin tingin kay cleo. Alam mo naman ang batang 'yon. Magkakasama kasi silang
tatlo sa iisang

condo.

Asus.. Wala 'yon. Tama lang na magbakasyon ka. Para kahit paaano ay makalimot ka.
Penny was always her very supportive friend.

Weeks after, nasa cruise pa rin siya ng makatanggap siya ng tawag mula kay penny.
Buntis ako. Umiiyak na sabi nito.

Nagulat siya. Dama niya ang takot na nararamdaman nito. S-Sino ang ama? Wala pa
siyanhg nababalitaan na nobyo nito maliban sa lalaking madalas ikwento nito sa
kanya. Hindi ko na siya nakita ulit. Ang sabi ng sekretarya niya nagbakasyon daw.

Sshhh.. Wag ka nang umiyak. Pagbalik ko hahanapin natin siya. Ano bang pangalan
niya? Tutulungan niya ito sa abot ng kanyang

makakaya.

Saan ko hahagilapin ang isang Tobias Alejandro? Mukhang hindi naman siya seryoso
noong makilala niya ako. Halos matunaw siya dahil sa pangalang binaggit nito.

Iginigiit nito na unang naging dito ang asawa niya. Oo at inilihim niya ang nalaman
niya. Hindi niya kasi gustong masira ang magandang samahan nilang mag asawa. Kaya
ng bumalik sa buhay niya si Penny akala niya'y natanggap na nito ang lahat. P-
please... Wala silang kasalanan dito.. Wag sila..

Sana ikaw nalang ang namatay. Sana ikaw nalang. Bilang isang ina. Dama niya ang
sakit na nararamdaman ni penny. Pero hindi tama na gumanti ito sa paraang
makakasakit ng inosentemg bata. Dahan dahan itong napapaupo sa lupa habang tuloy
tuloy na tumuto ang mga luha. Dahil doon ay nabitawan nito si uno kaya mabilis na
tumakbo ang bata sa kanila.

Nanay... Niyakap niya agad si uno. Sshh.. Narito na si nanay.

Sana ikaw nalang ang namatay! Nang tumingi siya kay penny. Poot at galit ang
mababasa sa mga mata nito. Mahigpit niyang kinulong sa mga bisig niya ang anak.
Nahintatakutan siya ng umangat ang braso nito at itinutok sa kanilang mag ina ang
baril.

Sa takot ay napapilit siya at hinintay ang pagputok niyon. Nagulantang silang mag
ina sa dalawang malakas na pagputok. Ng imulat niya ang mga mata.

Mukha ni Tobias ang nabungaran niya. Is this how love works? Sacrificing? Hinaplos
niya ang mukha ng asawa. At nang bumaba ang isang palad niya sa likuran nito ay
halos panawan siya ng ulirat. Mainit at bumubulwak ang dugo mula sa likuran nito!
Sinalo nito ang bala na para sa kanya! Tobias! Pangga! Unti unting pumipikit ang
mga mata nito.

Ngunit bago pa tuluyang pumikit ang mga mata nito ay nginitian pa siya. D-don't
cry.. I love y-you.. Pangga...

No...
To be continued...

--------

I hate to do this.. Pero wala talagang poreber..

=================

Chapter Forty Four

No.. No.. Hold on pangga.. Mahigpit niyang pinagsalikop ang mga palad at saka panay
ang usal ng panalangin habang nakaupo siya sa labas ng operating room.

Sinalo ni Tobias ang bala na dapat ay para sa kanya. Binuwis nito ang buhay para
lang sa kanya. Tama si penny, maramot siya. Dahil hinayaan niyang may masaktang iba
ng dahil sa kanya. Pinahid niya ang mga luha at saka pilit na tuimingala. Ilaw ng
kisame ang nakikita niya. Malabo.. Parang ang pag asang natitira sa kanya. Dahil
halos may tatlong oras na sa loob ng operating room ang asawa niya.
Natawagan na rin niya ang mga pamilya nila. Si uno ay ipinahatid muna niya sa mga
pulis papunta sa mga magulang niya. Pagod na rin ang bata. Pero sasailalim muna ito
sa psychological examination. Para matest kung natrauma ba ito o hindi. Si Penny
naman ay biglang nagiiyak ng malamang nabaril nito si Tobias. Sigaw ng sigaw. Sa
ngayon, ay under observation ito ng ilang mga doktor. Gusto nilang malaman kung may
deperensya ba ito sa pagiisip.

Inisip lang naman niya ang kapakanan ng pamilya nila noon kaya inilihim niya kay
Tobias na nabuntis nito si penny bago pa man sila nagkakilala. Hindi nagtaksil o
ano pa man ang asawa niya. Alam niyang wala itong pagtingin kay Penny. Nagkataon
lang marahil na tao din ito, natutukso. Iyon marahil ang pilit na sinasabi ni penny
na unang naging kanya ang asawa niya. Pero hindi siya gusto! Hindi siya mahal!

Sinisisi siya nito sa pagkawala ng anak nito. Isinisi nito ang lahat sa kanya. Kaya
hindi niya matanggap na humantong sa ganito ang lahat. Hindi niya lubos na maisip
na ganito ang kahihinatnan ng lahat.

Lumaban ka pangga.. Para sa amin ng anak mo... Garalgal na bulong niya. All she
could think is him. Fighting for his family. For his life. Mali ba na nakaalala pa
siya? Mali ba na nagkitang muli sila? Because if it is yes. Handa siyang bumalik sa
panahon na kahit ang pangalan nito ay hindi niya kilala basta ligtas lamang ito.

A-Ate.. Nag angat siya ng tingin. Napatakbo siya ng makita niya si Cleo kasama si
Troy at ang mga in laws niya. Sshhh.. Hinaplos nito ang likod niya uoang siya'y
tumahan. Kilala ko si kuya Toby. Hindi 'yon madaling sumuko. Trust him.

Litong lito na siya. Napapagod na rin siya. Magpahinga ka muna. You look tired. Si
Troy. Awa ang nababasa niya sa mga mata nito. Gayun din ang mga magulang ng asawa
niya. Ang biyenan niyang babae ay panay ang iyak. Naaawa siya sa mga taong
nagmamahal sa asawa niya. Nasasaktan pati sila.
Kapag pala mahal mo ang isang tao, may mga bagay kang gagawin para patunayan 'yon.
Hilingin man niya o hindi. Ay gagawin mo pa rin. Minsan, nakakatanga rin pala.
Bakit mo ibubuwis ang buhay mo kung ikakamatay mo lang? Kasi nga mahal mo. Kasi nga
mahalaga sayo.

Love is unselfish. Walang pakialam sa sarili. As long as you can provide the love
that your love ones need. Walang masasaktan. Walang mahihirapan. Naisip niya bigla
si uno. How can she tell him na may

tatay pa ito? Na may buong pamilyang naghihintay para dito? He is too young to
handle all these troubles. Kasama na ang nangyayari sa asawa niya. Kaya iniisip
niya, paano niya ipapaliwanag sa mura nitong pagiisip ang lahat? Without hurting
him. She know, masasaktan at masasaktan ito once he know the truth. Especially,
Tobias whose still inside the operating room.

Diyos ko! Iligtas niyo po ang asawa ko. Iligtas niyo po siya. Kailangan pa namin
siya ng anak namin. She silently prayed. Sana lang ay naririnig ng Diyos ang
panalangin niya. Sana lang ay gising Ito sa mga oras na ito.

Until the operating room door opened. Lumabas ang isang doktor. Mabilis silang
lumapit lahat. Iisa ang tanong.

Okay na po ang pasyente. Natanggal na namin ang dalawnag balang tumama sa kanya.
Good thing that those bullets ay sa buto tumama. Though mahirap iyon pero mas
mabuti kaysa sa ugat niya. For now, wala pa siyang malay. We will find him a room
for recovery. Nakahinga siya ng maluwag dahil sa sinabi ng doktor.

K-Kailan po siya magigising? Promise, she try her very best to calm her voice.
Don't worry misis. He'll be fine. Maybe later, tomorrow, the next day or weeks. No
definite time Mrs. Alejandro. What important now is, he's safe. Tinapik siya sa
balikat ng doktor bago ito umalis. Tama, ang mahalaga ay ligtas na ito.

Magigising din si kuya ate. Wag ka nang masyadong mag alala. Niyakap siya nito ng
mahigpit.

Hindi ko maiwasan. Hangga't di ko nakikita ang pagdilat ng mga mata niya. I'm still
worried. Hindi ko kakayanin kung mawawala siya sakin. Humihikbing sabi niya.

Babawi pa siya dito. Babawi pa siya sa apat na taon nilang pagkakawalay. Haharapin
pa nila ang buhay na mag kasama at bubuo pa sila ng malaki at masayang pamilya.
That they will reach their dreams together. Kasama ang mga mahal nila sa buhay.

Marami pa silang plano. Kaya hindi pa dapat ngayon. Saka na kapag parehong maputi
na ang buhok nila.

To be continued...
=================

Chapter Forty Five

A gently squeezing on her hand ang nagpagising sa kanya. Napamulat siya ng mga
mata. Naalala niyang nakasubsob nga pala siya sa gilid ng hospital bed ni Tobias.
May isang linggo na itong tulog. Di pa rin nagigising.

She look at her hand. Gayon na lamang ang gulat niya ng may isang palad ang
pumipisil doon. T-Tobias?

She looked at his face. Bukas na ang mga mata nito pero nanatiling tikom ang bibig.
She immediately alarm the red button up in his bed. Para may doktor na dumating.
Pangga? Ako ito.. Kamusta ang pakiramdam mo. Instead of answering her. Umikot sa
paligid ang mga mata nito. Wari'y sinusuri ang lahat. Nasa ospital ka. Noon lamang
bumalik sa kanya ang paningin nito. May mga nurse na pumasok sa silid. Tumabi muna
siya sa isang tabi at pinanood ang mga nangyayari.

Maya maya'y isa isa na rin silang lumabas. She slowly went back to his side.
Hinawakan niya ang isa nitong palad. Thank you. Dahil bumalik kana. Masaya ako na
ligtas ka.

Sino ka? Halos mayanig siya matapos marinig ang unang katagang sinabi nito.

Bakit? Hindi ba ito nakakaalala? Hinigpitan niya ang kapit dito. Ako ito.. Ang a-
asawa mo..

Sino ka? Mas lalong naturete siya. Bakit ganoon? Wala namang nabanggit ang doktor
sa kanya na posibleng maging ganito ito. Ikaw ba ang babaing mahal na mahal ko?

Ikaw ba ang babaing makakasama ko habangbuhay? Ikaw ba ang babaing ina ng magiging
mga anak ko pa? Isa isang tumulo ang mga luha niya. Kinabahan siya. Akala niya ay
totoo ang naiisip niya. Sshh.. Don't cry. Nasasaktan ako.
Ikaw kasi e. Binibiro mo ako. Napanguso siya. Hinalikan nito ang isang palad niya.

Nang sabihin kong mahal kita. Inihanda ko na ang sarili ko sa lahat. My love for
you was a kind of love that willing take it all. Kahit walang kapalit. Isa isa
niyang pinahid pa ang mga luha. Totoo nga siya.

Pero alam mo rin naman na mahal na mahal kita. It will be unfair kung sasabihin
kong ikaw ang buhay ko. Natawa ito. Because you're the half of me. Half of my life
was yours.

Sumilay sa labi nito ang isang ngiti. And the half of my heart was yours too...
Pagpasenyahan mo na nga lang at under maintenance pa. Natawa siya sa biro nito.
Minsan na kasi itong nasira. Luckily bumalik na 'yong maintenance official na
laging gumagamot sa sugat at tumahati sa bawat punit nito. And i thank her for
everything she did. Because, she gives me an another reason to smile, laugh, and
wake up everyday. She gives

me a new hope. A hope that will make me survive in every inch of pain. In every
possible way. Napaluha siyang muli dahil sa sinabi nito. Akala niya talaga ay wala
nang pag asawa. I was sleeping when i saw you. Crying in the edge of the dark room.
Calling my name and begging me to come back. Iyon ang naging lakas ko para lumaban.
Because i don't wanna hurt you again. I don't want to see you crying. Dahil sa
bawat butil ng luha na tumutulo sa mga mata mo. Para iyong maliliit na pakong
tumutusok sa puso ko. I followed the light above me. Someone telling me na sundan
ko iyon. Na doon kita makikita. And when i reached the light. I saw you. Sleeping
right beside me. Doon palang alam ko ng nakabalik na ako. That i finally got
home... niyakap niya ito ng mahigpit na mahigpit.

Gumanti naman ito ng yakap sa kanya. Mahal na mahal kita pangga. At hindi ako
mapapagod iparamdam iyin sayo. Kahit pa wala na tayong ngipin at kalbo na ako.

She hugged him so tight. Mas mahal kita pangga. Natatakot ako na baka hindi kana
bumalik. That you finally choose to stay there kung saan sa
tingin mo ay ligtas ka. Akala ko hindi kana babalik dahil napapagod kana..

Shh.. That won't be happen. Hangga't natibok ang puso ko at pangalan mo ang
nakaukit dito. Itinuro nito ang dibdib. Hindi mangyayari ang lahat ng sinasabi mo.
Dahil mas mahalagang makasama kita. Kayo ni uno. Luminga ito sa paligid. Nasaan si
uno?

Humiwalay siya ng yakap dito. Parating na sila. Araw ng dalaw nila sayo kaya
natitiyak kong masusurpresa sila kapag nakita ka.

Alam na niya? Bakas sa mukha nito ang pag aalala.

Tumango siya. I already explained it to him. At gaya mo, matalino ang anak natin.
He already understand everything. At sabik na sabik na siyang mayakap ka. Ngumiti
ito. Bakas sa mukha ang sobrang saya.

Mahal na mahal ko kayo... Akmang yayakapin niya muli ito ng bumukas ang pinto. At
mga pared ng paa ang ang mamadaling pumasok.

Tatay! Mabilis na tumakbo si uno sa ama. She saw how Tobias face Drew a happy
smile. Mahigpit na nakayakap si uno.

Masaya siya na maayos na ang lahat. May pamilya silang kayang harapin ang kahit na
anong pagsubok basta magkakasama. Sometimes she wondering, ano nga bang halaga ng
pagsasakripisyo kung nasasaktan ka. At kagaya ng mga nangyari sa kanila. It's love.
Love that rule everything. Basta gagamitin mo lang sa tama and everything will fall
into places.

There's no reason to cry now. But there's a lot of reasons to smile and be happy.

The End.

=================

Epilogue

Fuck! I'm nearly come... She hold the edge of the bathroom sink as his husband
thrusts his big and huge dick inside her wet core.

Ohh! Make it fast. Malapit na 'ko. Ang isa niyang kamay ay nakakapit sa pang upo
niya at pilit na ibubuka ang biyak doon para mas makapasok pa ito ng husto
samantalang ang isa nama'y nakakapit sa sink. Dama niya ang pawis sa dibdib ng
asawa na dumidikit sa likuran niya habang bumabayo ito. Aahh! More! More! Nakagat
niya ang pang ibabang labi when he thrusts deeper.

His hands traveling to her breast and kneading it. Agad na nagreact ang nipples
niya. As if it was asking for the full attention. Ibinangon siya ng asawa mula sa
pagkakayuko sa sink at isinandal sa katawan nito. Hia lips kissing her bare neck
and gently bite it. Ohhh! No kiss marks please...

Why not? Your my wife. Sabi nito habang patuloy sa mabilis na pagbayo sa likuran
niya. Napapikit siya dahil sa sensasyong nadarama. Because they might see that!
Anong sasabihin ng paring haharap satin mamaya?

That we enjoyed our early honeymoon. Napadaing siya sa sarap ng lapirutin nito ang
isang utong niya habang kagat kagat ang leeg niya. Oohh! Im cumming..

Cum with me pangga.. And she did. She spread her legs more. Until she felt his cum
inside her center. His hot semen filled her womb. Kakaibang kiliti ang naramdaman
niya.

Mabilis silang napahiwalay sa isa't

isa ng marinig nila ang mga nagmamadaling yabag sa labas ng bathroom. Oh my God!
Anong oras na!

Nagmamadaling itinaas niya ang panty at izinipper ang gown na nahubad sa kanya. Can
you help me to zipped this? Ng tignan niya ang asawa ay nakatitig ito s akanya
habang nakangisi.

Anong tinatawa tawa mo dyan? Kasalanan mo ito e. Nakakahiya sa mga bisita. Paninisi
niya. Ngayon ang renewal of vows nila. At dahil sa init na hindi napigilan ay
humantong sila sa ganito.

Because you're more than beautiful without that dress. Namula siya sa sinabi nito.
Humarap siya sa salamin. Ganoon na lang ang panghihilakbot niya dahil tadtad ng
kiss marks ang leeg at dibdib niya. Tube gown ang suot niya kaya kitang kita ang
mga namumulang kiss marks. Nahampas niya sa braso ang asawa.
Kasalanan mo ito! Ano nalang ang sasabihin ng mga tao? That we had sex inside this
bathroom kaya hindi nila tayo ma----. Lumapat ang labi nito sa labi niya. Gumanti
siya sa halik na iginawad nito.

Hindi tayo nagsex okay! Keep that in mind. No more sex.. We had making love. Para
siyang kinilig bigla dahil sa sinabi nito. At ng maalala niyang hubad pa pala ito
ay siya na ang dumampot ng mga damit nito. Magbihis kana. Baka mamaya may pumasok
dito nakakahiya.

Isa isa nitong isinuot ang mga damit. Napapasunod naman siya

ng tingin sa bawat galaw nito. After his recovery mabilis nilang plinano na
magrenew sila ng vows nila. Tutal naman daw, hindi pa sila nakakasal sa simbahan.
Only Civil. At ngayon nga ang araw na iyon. Pero mukhang nauna pa ang honeymoon.
Nakakahiya talaga.

Mabilis siyang hinapit nito sa beywang at ginawaran ng halik sa labi. Wag kanang
maglipstick ha! Mas maganda ka pa sa ganyan. Nabura na ang lipstick niya dahil sa
nangyari sa kanila. Pakiramdam niya ay nagmukha silang mga bagong gising.

Shall we? Kumapit siya sa braso nito. Hindi siya magkandaugaga sa pagtatakip sa
leeg niya. Mabuti nalang at nakalugay ang buhok niya.

Tatay! Nanay! Sabay silang napalingon ni Tobias ng makita si uno na cute na cute sa
suot na barong tagalog. Saan po kayo galing? Marami ba pong tao dun sa garden.
Hinahanap na po kayo ni lolo at lola. Nagkatinginan silang mag asawa.

Sorry anak. May nahuli kasi si daddy na sawa doon sa room ni nanay. Kaya nagtagal
kami. Nanlaki ang mga mata niya sa paliwanag nito sa anak.
May ahas po dito sa hotel? Ibinalik na po ba sa zoo yung ahas? Inosenteng tanong ni
uno.

Kinarga ito ni Tobias habang nakaakbay naman sa kanya. Oo. Magaling pala si nanay
mo magtago ng ahas. Alam mo bang isang dakot lang ang ginawa ni nanay? Nahuli niya
agad! Pulang pula na siya sa kahihiyang tinatamo.

Talaga po nanay? Tuwang tuwang baling ni uno s akanya. Ang galing niyo naman po
nanay.

At ang galing din ni nanay magpaamo ng ahas. Nagtawanan ang mag ama niya. Lihim
niyang ipinagdasal na sana ay hindi manahin ni uno ang kakulitan ni Tobias at ang
kamanyakan na rin. Dahil mapuputulan talaga ng sawa ang asawa niya kapag nagkataon.

Ngumiti nalang siya dahil sa naging takbo ng usapan ng dalawa.

-------

©TobiasAlejandro2017

Dehittaileen
Maraming salamuch po sa mga sumubaybay ng kwento nila. Abot abot ang pasasalamat ko
sa inyo. Lalo na sa mga nagsasabing gusto nilang makita si Tobias sa libro. Hayaan
niyo po. Baka bumaitbsi tadhana at mahawakan na natin siya.

I will post the next series. Si matteo. Sana magustuhan niyo rin siya. Thia will be
a another journey for us. Samahan natin si kees at matteo sa makulit at nakakaloko
nilang kwento..

Again, maraming salamat po..

Ai:)

=================

Special Chapter: Deep Oceanic Sea

Tobias! Aahh! Halos mapunit na ang leeg niya sa ginawang pagsigaw pero parang bingi
ang asawa niya. Napahawak siya sa railings ng roof deck. Nalibot na niya ang buong
yate pero hindi niya makita ang kanyang mag ama. Masakit na masakit na ang tiyan
niya.

At nararamdaman niya na anumang oras ay lalabas ang bata sa sinapupunan niya. Dama
niya ang unti unting pag agos ng mainit na likido sa binti at hita niya. Nanlaki
ang mga mata niya. My water broke! Bulaslas niya. Tobias! Letse ka! Nasaan ka na
ba? Manganganak na ko! Halos mamaos na siya kakasigaw hangganh sa nakarinig siya ng
mga paghampas ng alon. Nang dumungaw siya sa railings ay nakita niya ang kanyang
mag ama na paakyat sa yate.

Pangga! Dali dali siyang dinaluhan nito at iniupo. Bakas pa sa mukha nito ang takot
at kaba. Manganganak ka na ba? Nagtatanong sa hinaplos ang kanyang tiyan. Pero
napahiyaw lang siya.
You moron! Bakit mo ko iniwan dito mag isa! Lalabas na ang bata! Natatarantang
nagpalakad lakad ito at saka binalingan si uno. Big boy! Call tito lex. Sabihin mo
na manganganak na si nanay.

Masakit na masakit na ang tiyan niya. Pakiramdam niya ay hinahati siya sa dalawa.
Aahhh! The baby.. Inalalayan siya ni Tobias pahiga sa recliner chair at saka
itinaas ang laylayan ng suot

niyang summer dress. W-What are you doing? Ibinaba nito ang panty niya at sinipat
ang baba niya. Kahit mag asawa na sila ay parang hindi pa rin siya sanay na
sinisipat nito ang pagkababae niya lalo pa kung umaga!

I'm checking the baby. Ibinuka nito ang mga hita niya at saka hinaplos ang maumbok
niyang tiyan. God! Nakikita ko na siya!

Aahh! Lalabas na talaga! Napapasipol siya sa hapdi at sakit. Parang may mga
sariling isip ang laman loob niya at humahawi iyon ng kusa upang sumayaw sayaw ang
bata sa tiyan niya.

Push pangga! Push! Utos ng asawa niya habang hinahaplos ang tiyan niya. The head!

Naramdaman niya ang paglabas ng ulo ng bata sa bukana niya. Umire pa siya ng ubod
lakas bago parang isang ilog na umagos ang tubig mula sa talon. Aaahhhh! Habol niya
ang paghinga ng sa wakas ay naramdaman niya ang magaang pakiramdam. Nakalabas ang
bata. A-Ang baby? Kinakabahan niyang tanong. They don't have any idea kung lalaki
ba o babae ang magiging anak nila. They're staying in the yacht for almost five
months already. Bumili ng yate si Tobias dahil gusto daw nitong mamasyal sila sa
dagat. Because she can't able to sail in the cruise ship. Nagtiis muna sila sa
yate.
And in her ninth months she didn't expect na dito siya aabutin ng paglalabor. Ang
usapan nila ni Tobias na dadaong na sila upang makapaghanda pa. The OB said within
this week ay lalabas ang bata.

/>

Idinapa ni Tobias sa dibsib niya ang sanggol. A bouncing baby boy. Kita niya ang
pagkislap ng luha sa mga mata ng asawa niya. He came... He muttered softly. Ngumiti
siya at saka nilapatan ng halik sa noo ang batang humihikbi matapos umiyak ng
buhatin ni Tobias. He look like---us.. Ani nito habang titig na titig sa anak nila.

Noon naman dumating si uno. Nanay! Tatay! Mabilis itong lumapit sa kanya. Ang pogi
naman po niya. Mana sakin. May pagmamalaki sa tinig ni uno.

Big boy! Parang kay tatay nagmana ang baby brother mo. Napakunot noo siya sa tonong
ginamit ni Tobias sa anak.

Tatay.. Sakin po siya nagmana. Kasi pareho kaming gwapo diba 'Nay. Natatawang
hinalikan niya si uno sa pisngi.

Gwapo naman kayong tatlo nila tatay. Sa kanya kayo nagmana e. Ngmuso si uno. Kay
tatay lang? Di ba pwedeng sa inyo din po?

Matalino nga ito. Oo sa amin dalawa.

Yey! Narinig mo 'yon Dos? Nagmana daw tayong dalawa kay nanay at tatay. Masayang
pagkausap ni uno sa kapatid.

Nagkatinginan silang mag asawa. At sabay nagsalita. Dos?

Bakit Dos? Sabi ni Tobias. Miski siya ay nagtataka din.

Ngumiti si uno. Labas ang mga ngipin. Diba po ako si Unofre o uno. Siya naman po si
Dos. Deep oceanic sea.

Sabay silang nagtawanan dalawa dahil sa binuong pangalan ni uno. Oo nga naman may
sense ang sinabi nito. Naaliw na ginulo ni Tobias ang buhok ni uno. Where did you
learned that big boy?

Tatay uso na po ang internet ngayon. At saka isa pa. Nasa gitna po tayo ng dagat!
In her logical mind. Hindi niya lubos maisip na maiisip ni uno ang ganoon bagay.
Hello Dos.. Ako ang kuya mo.. Si kuya uno.

Bumulong si tobias sa kanya. Tamang tama. Sundam na natin si Dos. Tapos pangalanan
naman nating Tres.. Theresa Reshelle. Kung babae.. Pero naniniwala akong babae ang
susunod. Magaling kaya akong umasinta ng----. Tinampal niya ang bibig nito.

Tres ka d'yan. Ikaw ang te-tres-in ko dahil sa mga kalokohan mo. Alam mong
naririnig ka ng anak natin. Suway niya sa makulit niyanh asawa. Pero gusto niya ang
ideya na may anak silang babae.

Okay lang po nanay. Masaya nga pong maging tatlo na kami. Narinig nilang sabi ni
uno habang nilalaro si dos.

Nagkatinginan silang dalawa. Iba ang lawak ng isip ni uno. Okay tres! Here we
come...

----------

Promise last na po ito.. Si matteo nman po ang abangan natin. Hehehe..

Natatawa ako kay uno. Ang galing niya.. Naisip niya ung pangalan na un. Good job
uno!

Alam ko inisip niyo ang weird ko talaga magbigay ng names. This is me. Weird.
Hehehe.. Doon nga po pala sa mga message na hindi ko nasasagot pa. Wag po kayong
mag alala. Binabasa ko po. Di lang po ako agad makareply. Pasensya na po..

Salamuch po sa walang sawang pagmamahal.

Ai:)
=================

ADVISORY

Good Day Readers,

Everyone one of us are asking for the next update para sa kwentong ito. Sasagutin
ko na po ang mga tanong niyo. Starting today, i won't be updating any of my
stories. My apology po... Alam ko malulungkot kayo.. Hindi muna ako maguud not
until masettle ang issue tungkol sa TRUYENFUN.

Once na masettle na ng mga wattpad ambassadors, i will deleted all my stories na

nasa profile ko. Maghihintay lang po ako ng confirmation mula sa kanila.
Pansamantala muna po. I will repost it once na maclear na lahat.

Sa magtatanong bakit ko po gagawin ito. May isang certain site po na kumukuha ng

soft copies sa mga wattpad stories. And sadly, isa po ako sa mga naging biktima.
Seven of my stories ay nasa site. Including po ito.

Paalala: HINDI PO AKO NAMIMIGAY NG SOFT COPIES. CALL ME MADAMOT. BUT YES! I'AM.
KASI PINAGHIRAPAN KO PO ITONG LAHAT.

MAGING MAPANURI PO TAYO. KUNG MAY MAKIKITA KAYONG KATULAD NG MGA STORY NG MGA
AUTHOR NA BINABASA NIYO SA KAHIT NA ANONG SITE. PLEASE IPAGBIGAY ALAM NIYO PO SA
KINAUUKULAN. IYON LAMANG PO ANG MABIBIGAY NIYONG TULONG PARA SA LAHAT. WAG PO
NATING TANGKILIKIN ANG MGA SITE NA NAGPOPOST NG NOBELA NG KAHIT NA SINONG AUTHOR.
AT INUULIT KO PO, HINDI AKO NAMIGAY NG SOFT COPIES KAYA NAKIKIUSAP PO AKO SA INYO.
LIBRE KO PONG IPINABABASA DITO SA WATTPADA NG MGA GAWA KO. DITO NA LAMANG PO TAYO.

nakakalungkot lang na ang mga bagay na pinaghirapan mo ay walang kahirap hirap na

nakukuha ng iba. Kaya pasensya na po kayo kung may magiging epekto ito sa inyo. Sa
akin din po ay malaki ang epekto. Kasi gusto ko pa kayong pasayahin.

I'll be back soon as i can. At makakapagbasa na po ulit tayo. I promise!

Again, I'm sorry guys. Sana maunawaan niyo po ako. God bless and Have a good day.

sincerely apologize,

Ai:)

P. S

I'm looking for a admin and moderators para po sa Group page na ginawa ko. Kung may
interesado po.. At willing ikaw ang hinahanap ko! Hehehe.. Thank you..