SDSS 1: Wrath

WRATH

Wrath (Latin, ira) can be defined as uncontrolled feelings of anger, rage, and even
hatred. Wrath often reveals itself in the wish to seek vengeance.

• • ─────── •֥‫؂ ע‬Ԁ────── • •

Warning:
Mature Content | R-18 | Spg

This is a work of fiction. Names, businesses, places, events are either the product
of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual
person, living or dead, or actual event are purely coincidental.

• • ─────── •֥‫؂ ע‬Ԁ────── • •

Note:

Grammatical and Typographical errors ahead. I'm always open to constructive

criticism and helpful comments.

Started: January 13 2019

End: January 13 2019

• • ─────── •֥‫؂ ע‬Ԁ────── • •

SaviorKitty
SYNOPSIS

S Y N O P S I S
•••

She left everything five years ago keeping an obscure secret.

And now she came back.

Not as his wife.

But as his personal maid.

For sure,

He will get his revenge.

PROLOGUE
P R O L O G U E
─────•••─────
He walked in the hallway of the building with a smile on his lips, he can't stop
himself from smiling just imagining his beautiful wife, waiting for him in their
home.

He could hardly contain his happiness. His mood lightened up.

Hindi niya alintana ang pagod kahit pa galing pa siya sa isang business meeting sa
Palawan ay pinilit niyang umuwi para sa asawa. He can't let his wife sleep alone.
Sleep without him. Never!

His wife always told him that she loves him. His spirits brightened, happiness
glowed inside him. Sobrang saya niya kahit na walong buwan pa lang silang kasal.

Wala na ata siyang mahihiling pa.

"Love?" He called his wife when he entered the condo.

Silence filled the whole place. Napatingin siya sa salas ng condo na tinitirhan
nila ngunit wala roon ang asawa kaya naman dumeretsyo siya sa kusina dahil baka
nagluluto na ito ng gabihan nila.

Mahilig magluto ang kaniyang asawa, kapag hindi mo ito makita sa salas at kwarto
paniguradong nasa kusina ito. Pero napakunot ang kaniyang nuo ng makitang wala doon
ang asawa.

Napahigpit ang hawak niya sa dalang paper bag na sana'y pasalubong sa asawa. He
can't help but to worry kahit ayaw niyang mag-isip ng masama ay hindi niya maiwasan
kabahan.

This is the first time since they married.

An unsettling feeling began welling inside him. There's was something wrong in the
room-but he couldn't quite tell what it was.

Sa normal na araw ay nandito lang ang asawa niya at sasalubungin siya nito ng
masayang ngiti, mainit na halik at yakap.

"S-Sabrina? Love where are you?" His hand was shaking when he opened their room.

Binalot ng katahimikan ang kwarto na tanging pintig ng puso na lang niya ang tangi
niyang naririnig.

Nang hihinang napaupo siya sa malinis na kama nila. Wala ang asawa, kahit kailan ay
hindi umalis at kung may pupuntahan ito ay magpapaalam ito panigurado. Tatawagan na
niya sana ang numero ng asawa baka naman bumaba lang pero dumako ang kaniyang mata
sa pirasong papel sa kanilang kama.

Nagdilim ang kaniyang mukha at nagtangis ang kaniyang panga.

No she can't do this to me!

Nanginginig ang kamay na dinampot ito at binasa.

'Demitri, don't look for me. Maybe when you read this I'm with the man I truly
love. Pinilit naman kitang mahalin, pinakasalan pa kita. Sinong hindi papayag
magpakasal sa mayaman katulad mo? I tried but I failed. I don't love you Demitri
hindi ko kaya, ni hindi mo nga ako mabigyan ng anak. You're useless monster.
Nasusuka ako sa ugali mo hindi ko maatim na matulog katabi mo, na makipagtalik sa
halimaw na katulad mo. Huwag mo na akong hanapin pa pagod na ako makisama sa'yo. I
don't and never love you! Iba ang mahal ko. Mahal ko si Devon. Bye.'

A great tremor overtook him. A tightening of his throat and a short intake of
breath.

Tumulo na ang luha niya sa nabasa ngayon niya lang naramdaman ang ganitong kasakit
na pakiramdam. Parang kinakapos siya sa hininga. Hindi siya pwedeng magkamali,
sulat kamay iyon ng kaniyang asawa.

Ang babaeng akala niyang tanggap siya sa kabila ng mga kasalanan at pagkukulang
niya ay hindi rin pala totoo sa kaniya.

No. Sabrina... my love. No!

"Fuck! Fucking shit!" sigaw niya at pinagbabalibag ang gamit sa kwarto nila. He
sniffled quietly, tears threatening to spill from his eyes. Streams of tears flowed
faster than his heartbeat.

Nanghihinang napaluhod siya habang patuloy na tumutulo ang luha sa kaniyang mga
mata. Everything crashed into pieces.

Kinuha niya ang malaking larawan nilang mag-asawa noong kinasal sila. Ang ngiti ng
asawa ay akala mong totoo puro pag-papanggap lang pala!

"W-Why?! Saan ako nagkulang? Ha?" pagkaka-usap niya sa larawan animong sasagot
iyon. "D-Dahil ba hindi kita mabigyan ng a-anak?! Putangina!" sigaw niya pagkatapos
ay binasag ang larawan sa sahig.

Ni hindi na niya inisip ang ilang piraso ng basag na salamin na tumama sa kaniya.

Deep emotions stirs with no other outlet but through his long-lasting sobs. Tears
spilt over and flowed down his face like a river escaping a dam. His eyes bleed
with pain. A solemn tear fell down his cheek; his body looked calm compared to how
tangled his mind was.

Pinagsusuntok niya ang unan ng asawa animong doon binubuhos lahat ng sakit na
nararamdaman.

"You will regret this! You will pay for breaking me. For leaving me Sabrina, you
and your man!" buong puot na wika bago humagulgol at isinubsob ang mukha sa unan ng
asawa.

His wife cheating on him and left him broken.

➳➳➳
Chapter 1
C H A P T E R 1
•••

Napabuga ng hangin si Sabrina habang sakay sila ng isang itim na van. Magkasaklob
ang kaniyang mga palad, namamawis na ang mga ito kahit na pilit niyang pinapakalma
ang sarili. Hindi siya pwedeng kabahan dahil kailangan niya ito. She needs this
job.

Lima silang babae na nakabihis pang maid na ngayon ay dadalhin sa isang bahay ng
isang mayaman na negosyante.

Kinakabahan pero gagawin pa rin niya dahil kailangan niyang kumita ng pera. For
money! Yes!

Nang makarating sila sa bahay ay talaga naman natulala siya sa laki nito. Malaki
ang buong bakuran, may fountain sa hindi kalayuan tapos may hardin sa kabilang
banda at may natanaw rin siyang swimming pool.

"Pumasok na kayo." Napatingin siya sa mayordoma na sumalubong sa kanila.

Istrikto ang mukha nito na pinasadahan sila ng tingin.

Pumasok sila sa loob ng bahay, napaka-gara nito at halatang mamahalin lahat ng

gamit kung makabasag siya ng isang pugurina ay siguradong ilang buwan niyang pag
tatrabahuhan iyon para mabayaran. Mas lalo siyang kinabahan, hindi siya dapat
pumalpak dito.

"Iba-iba ang nakatoka sa kusina, sa maglililinis at maglalaba araw-araw. Maingat at

hindi maingay lalo na kapag nandito si Señorito. Kapag nakasira kayo ay syempre
babayadan ninyo. Isang importante pa ay huwag na huwag papasok sa kwarto ng amo
natin at ang kwarto sa itaas sa third floor tanging si Señorito lang ang maaring
pumasok sa dalawang kwarto na iyon kung ayaw niyo matanggal sa trabaho ay sundin
ninyo ang bilin ko, hindi mahirap ang trabaho, may araw rin ng pahinga," titig na
titig si Sabrina sa matabang babae habang paliwanag ito.

Inilibot niya ang kaniyang tingin sa buong lugar para tingnan kung may mga larawan
man lang ang amo nila pero wala ni isa, puro paintings lang ang nakasabit sa puting
pader.

"Tuwing sabado at linggo ay maaari kayong umalis pero dapat hapon ng linggo ay
nandito na kayo," instriktang anito.

Napatango-tango na lang silang lima hindi naman din niya kilala ang mga ito. Ang
iba ay galing sa agency at iba ay nasama lang katulad niya dahil sa kaibigan.

"Dadalhin ko kayo sa maid headquarters ayusin ninyo ang mga gamit doon at bumalik
sa kusina, kailangan ng magluto ng dinner pauwi na si Señorito," wika nito kaya
sumunod sila ng maglakad papunta sa tinutukoy na kwarto.

Pagkarating sa kwarto nilang lima ay hindi mo aakalain na kwarto ito ng katulong

lalo't naka-aircon pa sila at tag-iisa silang higaan.

•••

ILANG oras ang nakalipas at siya ang naataasan magluto ng soup. Mabuti na lang at
mahilig siyang magluto at maglinis hindi siya mahihirapan dito. Malaki rin ang
sweldo nila parang pangtatlong buwan ng sweldo ng karaniwang katulong.

Habang naghahain at wala ang mayordoma ay pasimple silang nagdadaldalan ng mga

kasama niya.

"Balita ko ay masungit daw talaga ang amo natin," ani ng isa. Luminga-linga pa ito
na parang tinitingnan kung may makakarinig.

"Oo nga, biruin mo siya lang mag-isa dito walang ibang kamag-anak," dagdag pa ni
Mia ang kaibigan nag sama sa kaniya rito.

"Anong pangalan ng Amo natin?" tanong ni Sabrina dahil hindi pa sa kanila na sabi
at tanging Señorito lang ang narinig niyang tawag ng mga ito sa amo nila.

Sasagot na sana ang isa ng pumasok ang mayordoma na humahangos pa.

"Pumila kayo, na riyan na ang Señorito," imporma nito.

Sabay-sabay silang napatayo ng tuwid sa isang gilid ng mahabang lamesa. Nakayuko

sila hanggang makarinig ng isang yabag ng sapatos.

Bago sa kaniya ang lahat ng ito kaya hindi niya alam kung paano gagalaw, ginagaya
nalamang niya ang mga galaw ng mga kasamahan. Kung yuyulo ba o tatango.

Tanging paghinga na lamang ni Sabrina ang naririnig niya. Ni hindi niya magawang
magtaas ng tingin sa amo nila. Napakapit siya sa maid dress niya ng maramdaman
umupo na ang amo nila.

Lumangitngit ang upuan nito tanda ng paghila ng upuan.

Narinig niya ang pagtunog ng mga kubiyertos at ang pagsalin ng tubig ng mayordoma.

Sobrang lakas ng kabog ng puso niya dahil siguro sa sobrang katahimikan.

Kaya naman halos mapatalon sila ng bigla nitong nabitawan ang kutsara at biglang
sumigaw na dumagundong sa buong kusina.

"Who made this fucking soup?!" He growled.

Dahilan para mapa-angat ang kaniyang mukha dahil siya ang nagluto nito at kilala
niya ang boses ng amo nila.

Hindi siya pwedeng magkamali.

Ganon na lang ang pagtigas ng katawan niya sa kinakatayuan nang makita ang isang
gwapong lalake nakasuot ng puting long sleeve at nakatupi hanggang siko habang
nakabukas ang dalawang butones sa bandang leeg. Mas lumaki ang katawan nito at mas
nag-matured ang itsura nito.

Idagdag pa ang makapal na kilay at kulay abuhing mata.

Nakakatakot ang pagkuyom ng kamao nito at paggalaw ng panga.

Sabay-sabay tumingin sa kaniya ang ibang katulong at mayordoma bilang sagot sa

tanong ng amo. Parang natatakot ang mga ito sa magagawa ng bagong amo nila sa
kaniya.

Dahil sa pagtingin sa kaniya ng mga kasamahan ay napatingin din ito sa gawi niya.

Nahigit niya ang hininga ng mas makita ang mukha nito at magtama ang kanilang mga
mata.

She saw him stilled.

Bahagyang bumukas din ang mga labi nito animong hindi siya inaasahan makita sa
malaking mansyon na ito. Sobrang lakas ng kabog niya nakatulala sa lalaking may
abuhing mata.

Mula sa galit na mukha nito ay napalitan ng gulat pagkatapos ay bumalik sa galit.

Napakurap-kurap siya.

Hindi niya akalain na ang lalaking akala niyang hindi na niya makikita ay nasa
kaniyang harapan.
Her husband.

"Demitri..." bulong niya na parang bumara sa kaniyang lalamunan.

•••
Chapter 2

C H A P T E R 2
•••

Palakad-lakad si Sabrina sa kwarto ng mga maid habang kagat-kagat niya ang daliri,
sobra siyang kinakabahan. Hindi niya lubos maisip na ang huling taong gusto niyang
makita ay ang amo pa niya!

Nice!

Gusto niyang umalis o tumakbo palayo sa mala-palasyong bahay na ito pero hindi
pwede, bukod sa nangangailan siya ng pera ay mahihirapan na ulit siya makahanap ng
susunod na trabaho at ayaw niyang magutom ang mga umaasa sa kaniya.

Kagat-labi niya habang naalala ang pangyayari sa kusina kanina.

Hindi niya alam kung magpapasalamat siya ng bigla na lang tumayo si Demitri ng
makita siya at malalaking hakbang na lumabas sa kusina. Hindi niya alam kung saan
pumunta ang lalaki, doon lang sila nakahinga ng mga kapwa katulong sobrang nakaka-
intimida kasi ito.

Kahit siya ay sobrang nagulat sa itsura nito, oo at gwapo ito noon pa man pero
masasabi ni Sabrina na mas nadagdagan ang kakisigan nito. Mas naging matured ito sa
lahat ng aspeto.

Pinagalitan rin siya ng mayordoma dahil baka hindi raw nagustuhan ng amo nila ang
niluto niya. Paano kaya nalaman ni Demitri na luto niya iyon? Naaalala pa rin ba
nito ang lasa kung paano siya magluto?

Noon kasi ay kahit ilang buwan lang silang nagsama bilang mag-asawa ay araw-araw
naman niya itong pinagsisilbihan.

Pinilig niya ang ulo para alisin ang ala-ala na iyon, dapat ay hindi na niya
naiisip ang mga bagay na matagal na taon ang nakalipas.

Limang taon na simula ng umalis siya sa puder nito. Ni hindi nga niya alam kung
anong nangyari rito pagka-tapos ng araw na iyon at wala siyang lakas ng loob na
alamin dahil siya naman ang may kasalanan.

It's her fault, she left him.

Kahit kabado ay lumabas siya sa silid dahil nauuhaw na siya at nagugutom hindi kasi
siya nakakain kanina dahil sobrang kaba na naramdaman niya.

Madilim na ang buong bahay, kagat labing naglakad siya papunta sa kusina.
Pagkapasok niya doon ay hindi pa rin niya binuksan ang ilaw ayaw niyang makagawa ng
ingay o ano mang dahilan para magising ang iba.

Dahan-dahan niyang binuksan ang ref. Agad dumapo ang mata niya sa fried chicken na
nandon at agad niya iyon kinuha alam niyang iyon ang ulam nilang katulong kanina.

Napabuntong-hininga siya.

"Si Devon kaya kumain na?" mahinang bulong niya.

Sumasakit ang puso niya kung maiisip na hinihintay siya ng lalaki paniguradong
hinahanap na siya nito.

Pero kailangan niya magtrabaho dahil wala na silang pera.

"So you're with that fucking guy until now."

Halos mapatalon siya sa gulat ng marinig ang baritong boses na iyon. Agad na
hinanap ng kaniyang mata kung saan niya narinig ang walang buhay na boses na iyon
pero nakakapag-bigay sa kaniya ng takot at kilabot.

Ibang iba na ito sa dating Demitri na iniwan niya.

Halos hindi siya makahinga ng makita si Demitri sa isang gilid sa dilim na parte ng
kusina, habang kampanteng nakaupo sa inu-upuan nito kanina at umiinom ng alak na
kulay pula. Pinapaikot-ikot nito ang alak sa baso habang nakatingin sa kaniya na
puno ng galit ang mga mata.

"D-Dem..." nanginig siya.

"Don't call me like that!" He growled. Matigas na anito at tumayo kaya bahagya
siyang napaatras.

Hanggang maramdaman niya ang malamig na pinto ng ref sa kaniyang likod. Kahit
madilim ay kitang-kita niya ang galit sa mata ng asawa.

Nagbabaga ito sa galit at pagkamuhi kahit na ang mukha nito ay blanko ang mata nito
ay tanging galit ang nakikita niya.

Siguro nga ay hindi sila nagkasama ng matagal pero kasal pa rin sila kilalang-
kilala niya ito.

"So from the chef you became a maid. What a nice!" may panunuyang wika ng lalaki.

Dati siyang Chef sa isang restaurant bago sila nagkakilala. Naikuyom niya ang kamao
habang titig na titig sa mukha ni Demitri ilang dangkal na lang ang layo sa kaniya.

Gusto niya itong yakapin at humingi ng tawad pero hindi niya magawa. Gusto niyang
lumuhod dito at sabihin ang lahat pero hindi niya maibukas ang kaniyang bibig.

"Are you happy?" malamig na bulong nito sa kaniya kaya napakurap-kurap siya.

Hindi na niya napigilan ang luha na tumulo sa kaniyang pisngi.

Pag ba niyakap niya ito itutulak ba siya? Gusto niyang pigilan ang sarili sa bugso
ng damdamin pero parang may sariling buhay ang katawan niya.

She looked up at him bago dahan-dahan humakbang papalapit sa asawa.

She hugged him tight, isinubsob ang mukha sa matipunong dibdib nito, gusto niyang
umiyak ng malakas pero tanging hikbi ang lumabas sa bibig niya. Gusto niyang
magsumbong dito sa lahat ng nangyari.

Naramdaman naman niyang natigilan ang asawa animong hindi inaasahan ang ginawa
niya. Hindi niya ito pinansin kahit ngayon lang ay pag bibigyan niya ang sarili.

"Mi dispiace, Demitri mi dispiace," bulong niya.

Hindi ito nagsalita ng ilang segundo.

Pagak itong tumawa at inalis ang kamay niyang nakayakap dito. Agad niyang pinunasan
ang luha para hindi nito makita iyon.

He looked at her like she made him disgusted.

"Don't touch me!" madiin wika nito sa mismong mukha niya.

She bit her lower lip alam niyang hindi nito naintindihan ang kaniyang sinabi kahit
naman noon hindi nito naiintindihan.

Ang laki ng pinagbago nito mula sa pisikal pati pag-uugali kung dati ay nakakatakot
na ito ay ngayon ay mas nadagdagan pa.

Nagbababa siya ng tingin dito dahil nanliliit siya. Mas lalong sumikip ang kaniyang
puso ng makita ang suot niyang pang-maid.

"Why are you here? After five years of hiding. Bigla kang lilitaw at yayakapin
ako?" puno ng disgusto ang boses nito.

"Wala na bang pera iyong lalake mo at nagtatrabaho ka bilang katulong ko ngayon?

How Ironic huh?" may panunuyang usal ng asawa at ngumisi.

Parang nanuyo ang kaniyang lalamunan dahil sa sinabi nito. Naalala niya ang dahilan
ng pag-alis niya.

Kung sasabihin ba niya ang lahat dito ngayon may mababago ba? Maniniwala ba si
Demitri? Alam niyang nasaktan niya ito at pinagsisisihan niya ang araw na iyon pero
alam niyang tama lang ang ginawa niya. Sa nakikita niya ngayon kay Demitri alam
niyang kahit papaano ay may magandang kinahantungan ang ginawa niyang desisyon
noon.

Ang pinaka mahirap na desisyon na ginawa niya sa kaniyang buhay.

"I will make your life a hell," banta nito at hinawakan ng madiin ang kaniyang
braso habang blanko ang mukha.

Marahas siya nitong binitawan bago siya talikudan at iwan sa kusina.

Duon na sunod-sunod na tumulo ang luha niya at napatakip ng sariling bibig.

Her husband, Demitri hates her.

Galit ang kaniyang asawa dahil sa ginawa niya pero alam niyang hindi na mababago
ngayon ang ginawa niyang desisyon limang taon na ang nakalipas.

"Nabuhay na ako sa impyerno Dem. Limang taon. Limang taon akong nakulong sa
impyerno. H'wag mo na akong ibalik doon," mahinang aniya at napahikbi.
•••
Chapter 3
C H A P T E R 3
•••

Napabuntong-hininga si Sabrina at napatigil sa pagwawalis ng mga dahon nahulog mula

sa malaking puno sa hardin. She clearly remember what exactly happened last night.

Nakita niya ang asawa na matagal na niyang hindi nakikita dapat ay matuwa siya kung
nasa ibang pagkakataon lang sila pero hindi, para silang pinaglalaruan ng tadhana.

Ito mismo ang gumawa ng paraan upang magtagpo sila.

Halos wala rin siyang tulog dahil sa tuwing ipipikit niya ang kaniyang mata ay ang
galit na mukha ni Demitri ang nakikita niya.

She saw how he hated her, she felt him stilled when she hugged him. Siguro ay puno
ng disgusto ito sa kaniya.

Mapait siyang napangiti. Who would accept her after what she did? Bakit naman siya
umaasa na pag nakita siya nito ay sasalubungin siya nito ng yakap at halik.

Marahan niyang pinunasan ang luha na tumulo na pala sa kaniyang mata bago
napatingin sa malaking bahay. She can't imagine Demitri will be like this. This
kind of wealth alam niya noon na mayaman ito pero hindi niya inaasahan na mala-
palasyo ang ipapatayo nitong bahay.

How about his condo?

Nuong nagsasama kasi sila ay sa condo muna sila dahil sabi nito ay pinapagawa pa
ang bahay nila. Hindi na niya iyon nakita dahil nga umalis siya.

Ito kaya 'yong pinagawa ni Demitri? Pero imposibile iyon paniguradong hindi doon
titira si Dem kung nagkataon baka ibinenta na nito ang pinagawa nitong bahay para
sa kaniya.

Nagbaba siya ng tingin sa mga dahon na nagsisimula na naman kumalat. Katulad ng

pagkatao niya, limang taon niya itong inipon pero nang makita niya ang lalaki ay
para itong hinangin at nagsi-sabog. Ganon ang pakiramdam niya kagabi.

Nagpapasalamat na lang siya ng magising siya kaninang umaga ay wala na ito. Hindi
na siya nagtanong pa sa mga kasama kahit ang mayordoma.

Napatingin siya sa gilid niya ng may nagsalita.

"Rina, pinapatawag ka ni Manang, magpapatulong ata sayo sa itaas," ani ni Bel isa
sa mga kasamahan niyang katulong. Rina ang pakilala niya sa mga ito iyon na kasi
ang ginagamit niya simula noon.

Bukod sa kanilang limang dumating kahapon ay may sampo pa palang katulong pero
hindi raw lahat ay naglalagi dito. Pumupunta-punta lang daw dito ang mga ito pag-
ipapalinis ang buong bahay.

"Sige tapusin ko lang ito." Nakangiting usal niya ibinalik naman nito ang ngiti
bago pumasok.

Mabilis niyang tinapos ang winawalis bago pumasok sa bahay at hinanap ang babae.
"Manang, ano po iyon?" magalang na tanong sa mayordoma.

"Samahan mo ako maglinis ng library iha," anito.

Napatingin siya sa mga kasamahan ang iba ay naglilinis abala sa mga kaniya-kaniyang
ginagawa.

"Sige po Manang," ani Sabrina.

•••

"Grabe naman 'to!" Halos mapanganga si Sabrina nang makita ang library sa bahay ni
Demitri. Pakiramdam niya ay maliligaw siya rito kung iiwan siya ni Manang.

Ilang oras silang nagpupunas ng mga istante ng magpaalam si Manang para sabihan ang
ilang kasamahang katulong sa ibaba na magluto na ng tanghalian.

Nagpupunas siya ng isang lamesa doon at inaayos ang mga papeles sa itaas ng lamesa
ng bumukas ang pinto. Hindi niya ito binalingan ng tingin sa pag-aakalang ang
Mayordoma ito.

Kasabay naman ay ang pagtunog ng kaniyang cellphone. Tumingin siya sa pinto pero
wala doon ang Mayordoma baka lumabas ulit ito kaya naman sinagot niya ang tawag
dahil alam niyang importante iyon.

She felt happy when she saw Devon's name on the screen.

"Hello?"

"Hello Sab?" napabuntong-hininga siya ng ang kaibigan na si Chester ang sumagot

nito.

"Kamusta Chest? Ayos lang ba diyan?" tanong niya at napatingin sa bintana.

"Ayos lang kami Sab nakarating ka ba sa trabaho mo ng maayos? Mabait ba ang Amo mo?
Baka pinagmamaltratuhan ka diyan!" buong pag-aalala ng kaibigan kaya napangiti siya
kung alam lang nito kung sino ang amo niya baka sunduin pa siya nito.

"I'm fine Chest," aniya at napabuntong hinga ulit "Kamusta si Devon?" parang mag
kumurot sa puso niya.

She heard him tsked.

"Devon is devastated, hinahanap ka niya noong nagising siya kanina. Aba't gusto ba
naman lumabas sa ospital at hanapin ka." Nakagat niya ang ibabang labi. Isa ito sa
dahilan kung bakit kailangan niyang kumita ng pera "He cried," duktong nito.

Sumisikip ang dibdib niya habang naiisip ang itsura nito habang sumisigaw at
tinatawag ang pangalan niya.

"Ikaw na muna ang bahala kay Devon. Sabihin mo babalik ako kailangan ko lang talaga
gawin ito alam mo naman 'di ba? Kahit ilang buwan lang para maka-ipon ako tapos
babalik na ako," aniya at narinig pa niyang bumuntong-hininga ang kaibigan.

"Hindi mo naman kailangan gawin ito," wika nito at alam na alam na nakanguso na ang
kaibigan.

"I need to do this Chester. Devon is my responsibility you know that hindi ko siya
pwedeng iwan ng ganon na lang, even my life," aniya at nangilid ang kaniyang luha.
She missed him so much.

"Hay nako! Basta magtext ka ha? Sige na patayin ko na hindi ako naka-unli e.
Balitaan na lang kita pag gumising ulit si Devon. I'll tell him that I called you,"
anito at napatango naman siya kahit hindi nito nakikita.

Napatitig siya sa screen ng cellphone kahit patay na ang tawag.

"You're doing all of this because of that bastard." Halos mahigit niya ang hininga
ng biglang may nagsalita.

Ganon na lang ang panlalaki ng kaniyang mata at napatingin sa madilim na parte ng

library at lumabas doon si Demitri. He's jaw tightened but his face is still calm
and blank.

Natulos siya sa kaniyang kinakatayuan habang palapit ito. Nakabulsa ang kamay nito
pero alam niyang nakakuyom iyon.

Alam niya kung kailan galit ang asawa. Like now, his ears turn into red. Iyon ang
palatandaan niya paggalit ito namumula ang tainga nito.

"Kaya ka pumasok bilang katulong para ipagamot ang lalaki mo? Pity," anito sa
kaniya at pinasadahan pa siya ng nanunuyang tingin.

Hindi siya nakasagot dahil sa sinabi nito.

"You deserve that," sabi nito at blanko na ulit ang mukha.

Basta nakatingin lang siya sa gwapong mukha nito habang ang mga kaniyang kamay ay
nanginginig na.

"Leave. My. House. Now!" mariin usal nito sa kaniya dahilan para manlaki ang
kaniyang mata.

No... She can't leave... Hindi pwede!

"Demitri, please..." aniya kahit kumakabog ng sobrang lakas ang dibdib. Hindi nga
niya alam ano bang dapat sabihin.

Hindi ito nagsalita, madilim ang mukhang tinitigan lang siya nito.

"Huwag mo akong paalisin kailangan ko talaga ng trabaho. Please." Tuluyan ng tumulo

ang luha niya.

Sa iisipin mawawalan siya ng trabaho ay hindi ganon kadali humanap ng kapalit.

Hindi siya pwedeng mawalan ng pera ngayon lalo't may nalalapit na operasyon si
Devon. Hindi siya pwedeng basta umalis.

"Please, kailangan ko ito! Gagawin ko lahat," buong pagmamaka-awang wika niya at

unti-unti siyang lumuhod sa harap nito.

Her pride? Wala na siyang pakielam doon.

Kita niyang mas nagdilim ang mukha ni Demitri sa ginawa niyang pagluhod. Wala na
siyang maisip na paraan kung ito lang ang paraan ay gagawin niya kahit halikan pa
ang paa ng asawa.

"You're begging for him? That's it? Bakit mamamatay na ba iyang lalake mo?" anito
at sinuklay ang sariling buhok animong hindi makapaniwala sa pinag-gagawa niya.

Napahagulgol siya dahil sa sinabi nito. Narinig niya ang malalim na buntong-hininga
nito.

"Three months..." anito kaya napa-angat siya ng tingin at nabuhayan ng loob. "After
three months aalis ka na. You'll be out of my life." Parang hindi siya makahinga sa
sinabi nito.

Out of his life?

Talaga bang wala ng pag-asang patawarin siya nito?

Ayaw niyang tumango hindi rin siya makatayo. Nakaluhod pa rin siya sa harap nito at
nakatingala. She saw how he clenched his jaw.

"Three months. I'll accept you as my maid but after that you will sign the papers
at wala kang makukuhang kahit katiting na pera mula sa akin lalong hindi ka na
magpapakita rito," malamig na sabi nito na para bang wala lang dito ang sinabi
samantalang siya ay halos durugin na ang puso niya.

"P-Papers?" mayroon ng ideya sa isip niya pero ayaw niyang isipin iyon. Pero nang
sumagot ito ay tuluyan nadurog ang pag-asa na iyon.

"Annulment papers."

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi nito. Noon ay naisip na niya
ito paniguradong hihiwalayan siya nito oras na makita siya. Ine-expect na niya iyon
pero ang sakit pala.

Gusto niyang humagulgol pero tahimik na tumutulo ang luha niya.

Tuluyan na itong tumalikod habang nakaluhod pa rin siya. Binuksan nito ang pinto at
bago lumabas ay humarap ulit ito sa kaniya.

"You were my Queen but you choose to be like this. Iniwan mo ang kaharian ko para
sa kahirapan? Maybe this is your karma. This is your worst nightmare. Nagsisimula
pa lang ako, slut like you doesn't deserve any respect," halos natulala siya sa
sinabi nito.

Nakatitig siya habang tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha at pinapakinggan ang sinabi
nito.

She deserves this pain.

"For me, Sabrina my queen was died five years ago," buong puot na usal ng asawa
bago siya iwan sa kwartong iyon.

Kumawala ng hikbing kanina pa niya pinipigilan habang nakaluhod at patuloy na

lumuluha.

Sinapo niya ang kaniyang dibdib, sobrang sakit nito parang pinipiga.

"You can do it heart. Para kay Devon, para kay Demitri, para sa kanila," bulong
niya bago punasan ang luha.

Three months, then she will never be Mrs. Sabrina Flavier.

**
Chapter 4

C H A P T E R 4
-----•••-----

"Rina kumain kana." napatingin si Sabrina sa kaibigan na si Mia na nagsama sa

kaniya dito sa mansyon.

Napakurap-kurap siya bago napatingin sa mga katulong na kasamahan niya sa lamesa.

Ang iba ay nag kukwentuhan habang kumakain kaya hindi siya napansin ng mga ito na
nakatulala lang sa pinggan niya.

Bumaba ang kaniyang mata sa ulam na adobo na luto niya. Kumain na kaya si Devon?

Hanggang ngayon ay umuulit-ulit pa rin sa kaniyang tainga ang pinag-usapan nila ng

asawa nitong umaga. Simula non ay hindi na niya ito muling nakita hanggang ngayon
na naghahapunan na sila.

Napatingin ulit siya kay Mia ng hawakan nito ang kaniyang kamay.

"Ayos ka lang ba talaga?" nag-aalalang tanong nito kaya napabuntong hininga siya.

"Ayos lang ako Mia siguro masama lang ang pakiramdam ko." mahinang aniya at tipid
itong nginitian.

"Kumain kana. Kailangan mo maging malakas para makapagtrabaho ka ng maayos."

paalala nito sa kaniya kaya mabilis siyang tumango.

"I miss Devon." pag-amin niya rito. She saw her smirked tapos ay napailing iling.

"Natural lang iyon na namiss mo siya naiintindihan kita roon. Pero isipin mo din
ang sarili mo sa tingin mo matutuwa si Devon pag nakita kang malungkot?" Dahil sa
sinabi ng kaibigan ay agad niya naimagin ang mukha ng lalaki.

Agad siyang napangiti ng maimagine ang nakasimangot nitong mukha tuwing nagtatampo.

"I don't want him to be upset." iyon lang ang tangi niyang nasabi bago magsimulang
kumaen.

•••

Nan mas lumalim ang gabi ay isa-isa ng nakatulog ang mga kasama niya at ganon din
siya dahil siguro sa sobrang pagod.

Nagising si Sabrina nang may maramdaman mainitin na malambot na bagay na tumatama

sa kaniyang leeg.

Marahan niyang binuksan ang kaniyang mata at ganon nalang ang kaniyang pag singhap
ng makita sa dilim ang isang anino na nakasubsob sa leeg niya at dinadampi-dampian
siya ng halik doon.

Sisigawan na sana siya pero isang malaking palad ang tumakip sa kaniyang bibig.

"Try to shout and I'll punish you."

Nahigit niya ang hininga ng marinig ang boses ni Demitri nakadukwang sa kaniya.
Nanlalaking mata niyang sumulyap sa mga kasamahang katulong.
Nakahinga siya ng maluwag ng makitang tulog na tulog ang mga ito.

Anong ginagawa ni Demitri sa maids headquarters? Bakit siya nito hinahalikan sa

leeg?

Sobrang lakas ng kabog ng kaniyang dibdib.

"Go to my room." bulong ulit nito pero rinig na rinig niya ang pagbabanta sa boses
nito tapos ay umalis sa kaniyang ibabaw at tahimik na lumabas doon.

Hindi niya alam kung ilang segundo siyang nakatulala sa madilim na kwarto bago
kusang tumayo siya at marahan humakbang palabas ng kwarto upang hindi magising ang
mga kasamahan.

Napalunok siya habang tinatahak ang mahabang hagdan paakyat sa kwarto ni Demitri,
hindi niya alam kung bakit siya nito pinapapunta doon pero kahit anong sabihin ng
isip niya na huwag pumunta ay nakita nalang niya ang sariling nasa harap na nang
pinto ng lalaki.

Dahan-dahan niya itong binuksan. A dark room filled to her eyes napakurap-kurap
siya ng at napatili ng may isang bisig ang humawak sa kaniyang braso at isinandal
siya sa pinto dahilan para magsara ito.

"D-Demitri.." utal na tawag niya sa asawa.

He lowered his face beside her ears. She can feel his hot breath down to her back
parang kusang dumaloy sa likod niya ang kiliting iyon dahil sa hininga nito.

He's drunk?

"I gave you a chance to run but you choose to stay. Now, I'll make sure you will
pay." His voice is rough puno ng galit ang bawat salita nito habang bumubulong sa
kaniya.

Nanginginig ang kamay niya.

Humakbang si Demitri sa kaniya tapos ay umupo ito sa gilid ng kama tapos ay

tumingin sa kaniya habang blanko ang mukha.

Natulos siya sa kinakatayuan ng magsalita ang binata.

"Strip." utos nito sa kaniya.

Her jaw dropped because of what he said. Napakurap-kurap siya kasunod ng sabay-
sabay na paglunok.

Napailing-iling siya hindi niya alam kung anong pumasok sa kukute nito habang
nakatingin sa kaniya.

"I want you naked now!" mas madiin usal nito dahilan para manlaki ang mata niya.

She can't see any guilt in his gray eyes. It's more hatred.

"N-No.." aniya tapos ay hahakbang na sana palabas ng kwarto ng magsalita ulit si

Demitri na nakapag patiggil ng kaniyang hininga.

"Don't you dare turn your back to me. I said strip for me." anito parang tuta
siyang inuutusan.
Hindi naman mahirap ang pinapagawa nito sa kaniya na maghubad siya dahil nakita na
rin ng lalaki ang kaniyang katawan noon pero iba na ngayon. She can't let him see
her body.

"Go strip or i will kill your Devon." banta nito sa kaniya.

Hindi makapaniwalang napatingin siya dito.

"No, you can't do that!" paksi niya sa lalake pero ngumisi lang si Demitri.

"Try me, Sab. Try me. Hindi ko lang papatayin ang lalake mo I will make sure that
you will suffer too." anito tapos ay tumayo mula sa pagkakaupo sa kama.

Napahikbi siya ng ito mismo ang pumunit ng suot niyang manipis na daster pang
tulog.

Napahagulgol si Sabrina ng mahina ng mahulog ang suot niyang damit sa sahig habang
iniisip niya ang sinabi ni Demitri kanina. No.. He can't kill my Devon.

Nakita niyang natigilan si Demitri ng makita ang dibdib niya natatakpan ng bra alam
niyang hindi dahil sa dibdib niya kundi dahil sa tattoo niya.

Her tattoo from her upper breast down to her tummy. Rosas ang tattoo niya doon
pababa sa tiyan niya tapos ang kasunod ay sa kaniyang hita isang lettra ang
nakasukat doon.

Letter 'D'

Kita niyang hinagod ni Demitri ang katawan niyang napapalibutan ng tattoo. She saw
an unfamiliar emotion to his eyes tapos bigla rin nawala.

"So this is your lover influences to you?" tukoy nito sa mga tattoo niya.

"Such a bitch." bulong nito tapos ay hinubad ang pantalon.

Ganon nalang ang pag-awang ng kaniyang bibig kasabay ng pagsirit ng sakit sa

kaniyang buhok ng hilahin ito ni Demitri at itulak siya paluhod.

"Stop acting like a saint. We both know how slut you are. How many guys fucked your
slutty mouth huh?" tanong ng asawa habang madilim ang mukha.

"No..No.. Demitri huwag ganito!" hikbi niya at pilit hinahawakan ang buhok dahil
masakit sa pagkakasabunot ng lalake.

"I will pay you." anito para bang ginawa siyang bayaran babaeng parausan.

Mariin siyang napapikit at napahikbi ng makitang inilabas nito ang pagkalalake

tapos ay itinaas baba nito iyon sa sariling palad habang nakaluhod pa rin siya.

"Suck me." utos nito sa kaniya at inilapit ang balakang sa kaniyang bibig.

Umiling-iling siya.

Hindi ganito si Demitri, he's always gentle when they made love.

Ito ba ang kabayaran ng ginawa niya noon?

Tiningnan niya si Demitri naka tiim.bagang ito habang nakatingin sa kaniya na

nakaluhod umiling iling siya.

"Don't do this Dem. You're not like this." bulong niya pero ngumisi ito.

"You made the devil changed love." anito sa kaniya gamit ang tawag nito sakaniya
dati.

"Open your mouth." anito tapos ay puwersahan hinawakan ang kaniyang panga dahilan
upang napanganga siya.

Walang sali-salita ipinasok ni Demitri ang umiigting na pagkalalaki sa kaniyang

bibig. Halos maduwal siya sa haba nito at laki mariin siyang pumikit kasunod ng
pag-agos ng kaniyang luha sa pisngi niya.

"I-I c-c-cant akk! Hmp!" aniya habang habang ni Demitri ang buhok niya at gumagalaw
ang balakang nito.

She looked up at him with teary eyes. Nakatingala si Demitri habang bahagyang
nakaawang ang bibig at nakapikit rinig na rinig niya ang mahihinang mura nito
habang binababoy siya.

"I know you can take all of it.. I want to hear you gag on my c-ck. Fuck." ungol
nito at mas lalong bumilis ang kadyot sa bibig niya.

Faster and rough.

Parang wala itong pakielam kahit halos hindi na siya makahinga sa ginagawa nito.

"Fuck! Ahh! Yeah bitch suck me. Fuck your mouth!"

This is not her husband. His a monster. No guilt. No emotion.

• Don't forget to vote and leave a comments •

Chapter 5

C H A P T E R 5
-----•••-----

Dahan-dahang iminulat ni Sabrina ang kaniyang mata. Hilam at namamaga ang kaniyang
mata alam na alam niya iyon. The memories of last night flash to her mind.

Kung paano siya babuyin ng sarili niyang asawa. He fucked her mouth hanggang hindi
ito magsawa. Kahit anong pag mamakaawa niya dito upang tumigil ay hindi nito
ginawa.

He looked at her with full of disgust. Parang isang kasalanan ang makita siya nito.

Hanggang madaling araw ay ginalaw siya nito pero hindi siya nito ginalaw sa ibabang
parte tanging ang bibig lamang niya ang pinag sawaan nito.

Ramdam niya ang isang butil ng luha na umagos sa kaniyang pisngi na agad din niyang
pinahid.

"Ouch."

Mapaigik siya ng mapadiin ang pagpunas niya sa pisngi. Marahan niyang sinapo ang
panga na mahigpit na hawak ng asawa kahapon. He's rough parang wala itong pakielam
kahit hindi siya makahinga.

Mariin siyang napapikit para pigilan ang emosyon.

Alam naman niyang magiging ganito ang trato sa kaniya ng asawa pag balik niya. Alam
niyang walang kapatawaran ang pag-iwan dito pero kung ibabalik man ang nakaraan at
papapiliin ulit siya hindi siya magdadalawang isip na iwan ulit ito dahil iyon ang
alam niyang makakabuti.

Tumayo siya mula sa pagkakahiga sa sahig ng kwarto. Hindi niya alam kung nasaan
siyang kwarto baka isa sa mga guest room dahil pagkatapos ni Demitri sa kaniya
kagabi ay pinalabas agad siya nito ng kwarto at mabilis siyang tumakbo sa sobrang
awa sa sarili hindi niya alam kung asan siyang kwarto pumasok.

Nakabra't panty pa rin siyang nagtungo sa banyo doon para linisin ang katawan.

Napatitig siya sa repleksyon sa isang full body mirror. Maga ang kaniyang pisngi
tapos may mga pasa rin siya sa braso at namumula pa rin ang kaniyang tuhod dahil sa
pagluhod.

Mapait siyang napangiti ang mga tattoo sa katawan at naalala kung paano niya ito
nakuha.

Tumapat siya sa shower doon habang umaagos ang tubig sa katawan ay sunod sunod na
pagtulo ng kaniyang luha.

"Nag m-mahal lang ako. Minahal k-ko lang siya." Humihikbing aniya sa ilalim ng
shower.

•••

"Mia? Manang?" tawag ni Sabrina sa mga kasamahan pagpunta niya ng kusina.

Hindi niya alam kung ilang oras siyang umiyak sa banyo. Pagkatapos at nakarobang
pumunta siya sa head quarters para magbihis.

Sampong minuto na siyang naglilibot mula sa kwarto ng maid hanggang kusina para
hanapin ang ibang tao pero wala siyang makita.

"Manang?" tawag ulit niya sa mayordoma pero walang sumasagot.

Nasaan na kaya sila? Hindi pa naman sabado kaya malabong umalis ang mga ito.

Pipihit na sana siya paalis sa kusina ng pumasok si Demitri na basang basa ang
katawan kitang-kita niya ito dahil wala itong pang itaas na saplot tanging sweater
pants ang suot nito habang nagpupunas ng towel sa ulo.

Parang kidlat na bumalik sakaniya ang ginawa ng asawa kagabi kaya parang nagbara
ang kaniyang lalamunan.

Tapos ay nag-iwas tingin siya habang ang mga kamay ay nanginginig sa pinaghalong
galit at kaba.

He looked at her with a bored eyes.

Bumaba ang mata nito sa kaniyang panga. Nakakita siya ng kakaibang emosyon doon.
He's worried pero bigla rin iyon nawala ng kumurap ito.
Nag-aalala siya? Sakanya? O baka naman guni-guni lang niya iyon.

"Prepare my brunch." halos mapatalon siya sa gulat ng magsalita ito.

"N-Nasan s-sila ma-manang?" imbes na sumunod ay iyon ang tinanong niya. Nakita
niyang pagkairita ng mukha ni Demitri animong naiinis itong naririnig ang utal
niyang salita.

"I send them in a vacation." malamig na anito tapos umupo sa isang upuan doon na
lagi nitong pinupwestuhan.

Siya naman ay napaawang ang labi at nanlalaki ang mata. No way! He send the maids
away? Ano 'yon siya nalang ang natira sa malaking bahay na ito? Sila nalang dalawa?

"B-Bakit--A-Anong--"

"Shut the fuck up and cook!" inis na usal nito at tinapunan siya ng matalim na
tingin.

Napabuntong hininga siya bago tumalikod upang gawin ang utos nito. Mukhang galing
si Demitri sa pag jogging. Hindi niya alam kung nagbago na ba ang gusto ng asawa sa
pagkain pero naisipan niyang gawan ito ng almusal na lagi niyang ginagawa noon.

Fried rice. Bacon. Egg. Hotdog. Fish fillet. Ham. Hot coffee.

"Kain kana." mababang boses niya pagkatapos ilagay ang kape sa gilid nito.

Nanginginig ang kamay niya habang inilalapag ito ramdam na ramdam niya ang tingin
ni Demitri simula pa kaninang nagluluto siya kaya hindi niya alam ang gagawin.

"Amore.." mahinang bulong niya ng makita ang daliri ng asawa sa itaas ng mesa.

Parang may sumakal sa puso niya ng makitang hindi na nito suot ang wedding ring
nila.

Bakit nga ba siya umaasa na pagkatapos niyang umalis ay isusuot pa rin nito ang
tanda ng pagmamahalan nila noon?

Nagtaas ng tingin si Demitri sa kaniya blanko ang mukha nito animong naiinip sa
bagal niyang paghain.

"Ahm. S-Sabi ko Kape." nag-iwas tingin si Sabrina.

Tumuwid siya ng tayo tapos pasimple niyang tinago ang kamay para hindi makita ni
Demitri ang kaniyang daliri na hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang wedding ring.

Naikuyom niya ang kamao ng magsimulang kumain si Demitri. Gusto niyang ngumawa at
suntukin ito dahil hindi nito suot ang singsing nila pero anong magagawa niya? Kung
dati ay pag umiyak siya ay agad itong matataranta ay iba na ngayon baka matawa pa
ito pag nakita siyang umiiyak.

"What the fuck is this?!" agad bumalik siya sa hisyo at huminto ang nagbabadya
niyang pag-iyak ng biglang sumigaw si Demitri.

Pinagtutumba nito ang pinggan at kape pati na rin ang iba niyang niluto dahilan
para mahulog ang mga ito sa sahig.

Parang may bumara sa lalamunan niya at isang pitik nalang ay tutulo na ang luha
niya ng makita ang mga pinag hirapan na nasa sahig na.

"Sayang ang ibabayad ko sa'yo. Wala ka pa rin kwentang magluto." inis na anito sa
kaniya kitang kita niya ang pag igting ng panga.

Napatitig siya sa abong mata ng asawa. Yung mata na kung tumingin sa kaniya noon ay
puro pag mamahal. Hindi kagaya ngayon na puro galit ang nakikita niya.

Wala pa rin kwentang magluto?

Parang isang kutsilyong paulit-ulit siyang sinasaksak sa sinabe ng lalake. Ibig

sabihin noon pa man ayaw na nito ng luto niya?

So what happened with his 'You're the best cook ever wife. I love you.' iyon ang
lagi nitong sinasabe noon pag nagluluto siya.

Nanginginig ang kaniyang labi.

"Kneel."

Napaawang ang labi niya sa sinabi ni Demitri.

"Kneel and clean this mess using your dirty mouth." utos nito habang blanko ang
mukha.

Napatulala siya doon.

Hindi siya gumalaw.

"I said fucking kneel or i should fire you?" He growls.

Napayuko si Sabrina kasunod ng pagtulo ng kaniyang luha ang dahan-dahan niyang

pagluhod sa harap ng asawa.

• Don't forget to leave a votes and comments •

Chapter 6

C H A P T E R 6
-----•••-----

Parang walang buhay na nakaluhod si Sabrina habang nakatulala sa mga niluto niyang
nakakakalat sa kusina.

Unti-unting naninikip ang kaniyang dibdib. Talaga bang gagawin ito ng asawa sa
kaniya? Bakit ba siya umaasa na mahalaga pa siya dito? Isa nalamang siyang
katulong.

Mariin siyang napapikit hindi siya pwedeng mawalan ng trabaho. Kailangan niya ng
pera para sa operasyon ni Devon. Hindi niya kakayanin kung mawala ito sa kaniya.

Tumaas ang kaniyang tingin kay Demitri na nakatayo lamang doon.

Nagtatangis ang bagang nito habang nakatingin sa kaniya na nakaluhod. Hindi niya
alam bakit ito nagagalit sa kaniya ng ganon.
"You are willing to kneel para lang hindi kita sesantihin?" He smirked "Because of
that man?" ani Demitri tapos ay nagdilim na naman ang mukha nito.

Hindi siya tumango kahit totoo naman ang sinabi nito. Handa siyang gawin ang lahat
wala na siyang paki kung wala ng matirang pride para sa sarili niya. Ang kailangan
niya ngayon ay pera dahil may nakaalalay sa kaniya ang buhay nito.

"Nagsisisi ka ba ngayon na sumama ka sa hampas lupa na iyon at iniwan ako?" tumawa

ng pagak si Demitri habang nakapamulsa sa kaniyang harap. "Alam kong hindi pa ako
ganon kayaman noon. Nagsisimula palang lumago ang kumpaniya ko that's why you left
me right?" anito buong puot ang bawat salitang binibitawan. "Or because I can't
give you a child?" anito habang nagdidilim ang mukha at matalim ang tingin sa
kaniya.

She bit her lower lip tapos ay yumuko siya.

"You are nothing but a slut fucking liar bitch!" He snorted.

Sobrang sakit palang marinig iyon galing sa asawa niya kung noon ay naiisip na
niyang sasabihin iyon ng asawa mas masakit palang marinig iyon sa mismong bibig
nito.

"Clean the floor using your mouth." ulit nito sa utos kanina.

Mariin siyang pumikit at dahan-dahan ibinaba ang mukha upang ilapit sa sahig.

Kung malilinis ba niya ang sahig gamit ang bibig mapapatawad na ba siya ng asawa
niya? Mawawala na ba ang galit nito sa mata tuwing titingin sa kaniya?

Pero bago pa lumapat ang kaniyang labi sa sahig ay narinig niya ang yabag ni
Demitri palabas ng kusina. Doon na niya hindi napigilan hindi mapahagulgol at
sinapo ang mukha. She can't live like this. Para siyang pinapatay araw-araw na
ganito ang trato ng lalake.

Nilinis niya ang kusina pero hindi na gamit ang kaniyang bibig tutal umalis naman
na si Demitri at pumasok sa kwarto sa third floor simula kanina ay hindi pa ito
bumababa.

Ngayon ay naglilinis siya ng sala mabuti at hindi naman ganon kadumi.

Hindi alam ni Sabrina kung kailan babalik ang ibang katulong at kung ano ang
pinaplano ni Demitri sa kaniya pero isa lang ang alam ni Sabrina.

Maghihiganti ito sa kaniya.

Habang naglilinis ay tumunog ang kaniyang cellphone. Mula sa pagkunot ng kaniyang

nuo at sakit ng puso niya dahil sa asawa ay bigla siyang napangiti ng makita ang
pangalan ni Devon sa screen.

Agad niya itong sinagot sa masiglang boses.

"Hey baby." She giggled.

Narinig niyany bumuntong hininga ang nasa kabilang linya.

"Where are you?" napakagat ang kaniyang labi ng marinig ang boses nito malamig at
paos.

"Ahm. Naghahanap ako ng pera don't worry babalik ako diyan. Please baby makinig ka
naman sa mga Doctor." aniya sa lalake.

Naiimagine niya ang mukha nitong nakanguso.

"Don't leave me." anito pagkatapos ng ilang segundo. Nakagat niya ang ibabang labi.

"Y-Yes. I won't leave you." aniya at nanginginig ang ibabang labi niya gusto niyang
umiyak at tumakbo na papunta sa ospital at yakapin ito pero hindi niya magawa.

"I love you." narinig niyang bulong nito.

"I love you too, Devon." nakangiti pero malungkot na aniya tapos ay namatay na ang
tawag.

Ibubulsa na sana ni Sabrina ang kaniyang cellphone ng mula sa likudan niya ay may
umagaw nito sa kaniya.

Ganon nalang ang gulat niya ng makita si Demitri na galit ang mukha habang mahigpit
ang hawak sa kaniyang cellphone nanginginig ang panga nito.

"Akin na yan!" giit niya at pilit iniaabot ang cellphone hindi siya pwedeng mawalan
ng komunikasyon dito.

"Why would I let you? Narito ka sa bahay ko. You should follow my rules." anito
tapos ay walang sabi sabing binalibag nito ang cellphone niya sa pader dahilan ng
pag awang ng kaniyang labi.

"And my rules is no cellphone. Oras ng trabaho hindi ko kailangan ng kalandian mo."

anito sa malamig na boses.

Para siyang natulala ng makita ang pira-pirasong bahagi ng cellphone niya. Agad
niyang nabitawan ang pang vacuum at malalaking humakbang at lumuhod sa cellphone
niya.

Nanuyo ang kaniyang lalamunan ng makitang basag na ang screen nito.

No... Her Devon.. Siguradong mag aalala ito pag hindi siya natawagan.

"No..No..No.." aniya at pilit binubuhay ang cellphone pero sira na talaga.

Parang binuhusan siya ng malamig na tubig nanuyo ang lalamunan niya at pinukol ng
masamang tingin si Demitri.

"Anong ginawa mo?!" sigaw niya.

Kahit pilitin niyang kumalma ay hindi niya magawa. Nang gagalaiti siya sa galit.

Tinaasan siya ng kilay ng lalaki animong nanibago ito ng sumigaw siya. Ito ang
unang beses na sinigawan niya ang asawa simula pa noon.

"Don't raise your voice woman." anito tapos hinawakan siya sa braso upang tumayo
siya.

Sinalubong niya ang mata nito kita niya ang galit dito pero nagpupuyos din ng galit
ang kaniyang dibdib.

"Oo. Katulong mo ako dito pero wala kang karapatan na sirain ang gamit ko!" sigaw
niya.
Magsasalita pa sana siya ng biglang sakupin ng lalake ang kaniyang labi. He kissed
her rough and punishing parang hinalikan siya nito para tumahimik siya.

Mariin siyang napapikit ng hawakan ni Demitri ang kaniyang magkabilang pisngi

dahilan para mapaawang ang kaniyang labi.

Kinuha ng binata ang pagkakataon na iyon para ipasok ang dila nito sa kaniyang
loob.

"Hmpp!"

Ipit siyang napaungol ng sipsipin ng lalaki ang kaniyang dila. Imbes na itulak nito
ay napahawak siya sa mga braso nito.

She want to pushed Demitri away pero hindi iyon ang sinisigaw ng kaniyang katawan.

She missed him. Her husband.

Humigpit ang kapit niya sa braso nito ng pisilin nito ang kanan niyang dibdib.

Tumigil ang lalake sa paghalik sa kaniya tapos ay dahan dahan bumaba ang kamay
nitong humigpit sa kapit sa mga braso nito.

Akala niya ay magagalit ito dahil hinawakan niya ito.

Pero nakatitig ito sa kaniyang daliri.

Napatigil ang kaniyang hininga ng makita kung ano ang tinitingnan ng lalake.

"Your ring.." bulong nito.

Nakagat niya ang ibabang labi. Yes. She's wearing her ring hanggang ngayon. Their
wedding ring.

• Don't forget to vote and leave a comments •

Chapter 7

C H A P T E R 7
-----•••------

Ang sunod na namalayaan niya ay nakasandal na siya sa isang pinto habang

hinahalikan ni Demitri. Hindi niya alam paano siya nakapunta dito basta ang
natatandaan niya ay pinangko siya ng lalake tapos ay hinalikan.

Halik na sabik na sabik. Hindi katulad kanina ay sabik ito animong ang tagal nitong
hinihintay na mahagkan siya.

Sabrina unconciously snaked her arms beneath his shirt, amazed at how his flat
stomach greeted her palms. Ramdam niya din ang mga mainit at malaking kamay nito
unti unti na din pumasok sa blouse na suot niya.

Napadaing siya ng maramdaman ang palad nito sa kaniyang dibdib.

Ni hindi niya naramdaman na binuhat siya nito basta ang sunod niyang namalayan ay
nakahiga na siya sa isang malambot na kama. He pulled away from her a
little,namumungay na ang mata ng binata, He pulled off his shirt in a hurry before
throwing it to the ground.

The moment her eyes traveled onto his broad shoulders, his toned chest, and his
tanned skin that was glistening in the light of the room.

Demitri bent down again and kissed her lips, tasting the sweetness of her mouth in
a daze.

He placed a soft kiss at the corner of her lips as his fingers trailed down her
side, tickling her sensitive skin at the process. Dahan dahan tinanggal ng binata
ang pagkakabutones ng blouse niya habang dinadampi dampian nito ng halik ang
kaniyang leeg.

Napapadaing siya ng mahina tuwing mararamdaman ang dila nito sa kaniyang leeg. Ang
sunod niyang namalayan ay wala na siyang kahit isang samplot.

Miss na miss na niya ang asawa. Miss na miss na niya ang mga haplos nito at mga
halik.

Pinagapang ng binata ang palad nito sa dibdib niya papunta sa puson at sa

kaselanan. He caressed her tattoo. She let out an audible gasp when she felt his
fingers grazing over her hot flesh, teasing her ever so slightly as her eyes rolled
at the back of her head. It felt good. Too good.

Pinapanuod lang siya ni Demitri habang pinapaikot nito ang daliri sa kaniyang
basang pagkababae, liking the face she made whenever he grazed on the right spots.
It was an expression of pure pleasure; her eyes closed, her back arched upwards,
her mouth gasping from his touch, her head turning from left to right whenever he
pressed into the wetness of her body. He knew how good this made her feel.

"Masarap ba?" He whispered so huskily by her ear, biting her neck softly as his
fingers pushed further more into her. "Sabihin mo Sab nasasarapan ka ba?"

"H-Hmm" ungol lang ang naisagot ni Sabrina kahit anong pigil niya ay wala siyang
magawa kusang bumibigay ang katawan pagdating sa lalaki.

He pulled away from her for a moment, making her open her eyes at the emptiness on
her body and found him unbuckling his pants. Nanginginig ang mga kamay nito habang
nag huhubad at taimtim na nakatingin sakaniya.

May hinding mapangalanang emosyon siyang nakikit sa mga mata nito.

He looked so wonderful, yet he was shown as a man, a strong and masculine man that
made her realize she was actually scared by the look of lust in his eyes.

He looked like a beast.

Dumagan ulit ito sakaniya bago siya halikan ulit sa labi. A passionate kiss.

She sighed in pleasure when his manhood touched her flesh, teasing her.

"Dem.." namamaos na ani Sabrina wala ng pagtutol sakaniya. Ibibigay niya ang
pagkababae sa lalaking nakadagan sa kaniya ngayon. Sa kaniyang asawa.

"I'm not going to be rough on you like I used to be, If that's what you want." He
assured her with a smile.

Her heart jumped because of his smile. Limang taon na simula ng makita niya iyon.
Mabilis siya nitong hinalikan ulit sa labi bago niya naramdaman ang isang matigas
na bagay na tumututok sa bukana niya.

He leaned his forehead onto hers and watched her face as he slowly slipped inside
her. Napakapit siya sa balikat nito. Habang nakakagat sa sarili niyang labi.

Ang sakit.

Parang birhen ulit siya sa tagal ba naman ng huling makasiping niya ang asawa.

"O-Ohhh... Teka!" aniya at sumunod naman ang binata kalahati palang sila.

Dumilat si Sabrina dahilan para magtama ang mata nila ni Demitri na nakaigting ang
panga animong pigil na pigil sa emosyon.

"Okay na---aww." Hindi pa naman niya natatapos ang sasabihin ay umulos na ito
papasok.

He was fully inside her. Parang mas lumaki at humaba pa ata ang asawa niya kumpara
noon kaya siguro namamaga ang panga niya.

Mahapdi at parang binabatak ang luob niya ngunit nawawala ang atensyon niya duon ng
simulan ulit siyang halikan ng binata habang minamasahe nito ang kaniyang dibdib.

She moaned loudly as she felt him moving his hips back and forth,

"Ang sikip mo. Dammit! " he managed to whisper softly. Paniguradong nasa isip kasi
ng asawa ay nagpapagalaw siya sa ibang lalake. Pero hindi niya iyon gagawin. "Fuck
ang sarap mo parin ang sikip." He growls.

"Ohh. D-Demitri bilisan mo pa!"

He growled deeply when he thrust into her the way she wanted him to be. Their
breaths were out of control.

He thrust faster inside her wet wall.

He could feel her walls tightening around him and he was also aware that he was as
ready as she was. He bit her bottom lip before stroking her face slowly. "Open your
eyes Sab."

Nang hihina ang mata niya ay dumilat padin siya.

"Look at me, I want you to look at me for the climax." He said in a low growl as
she wrapped her legs around him even tighter.

"Ahh. Ahh. Ahh. Dem." halinghing niya.

"Fuck tight." Mura nito bago lamasin ang kanan niyang dibdib.

Kasunod noon ang sunod sunod na mura ni Demitri at halinghing ni Sabrina bago sila
sabay na labasan.

Ramdam na ramdam niya ang katas ng asawa sa kaniyang loob.

Hinihingal na umalis si Demitri sa itaas niya at nahiga sa tabi niya ang mukha nito
ay isiniksinik sa leeg niya.
He want to cuddle parang may humaplos sa kaniyang puso ng humigpit ang kayap nito
sa kaniya.

Nanghihinang pumikit siya kaya hindi na niya narinig pa ang bulong ng lalake.

"I wont let you hurt me again. Sab. This time ikaw naman ang iiyak." anito.

• Don't forget to vote and leave a comments •

Chapter 8

C H A P T E R 8
-----•••-----

Nagising si Sabrina na may maramdaman na nakatingin sa kaniya kaya agad siyang

napadilat.

Agad tumama ang mata niya sa abuhing mata ni Demitri na nakatayo sa gilid ng kama
nito. Bumalik kaagad sa kaniyang ala-ala ang mainit na pagsasalo nila kagabe.

Hindi lang isang beses siyang inangkin ng lalake dahil nagising ulit siya na
umiindayog na ito sa ibabaw niya.

Pagkatapos non ay nasundan pa ng isa at isa pa at isa. Kaagad na mula ang kaniyang
pisngi at nagbaba ng tingin.

Bakit ba hindi niya napigilan ang sarili? Kaunting haplos at halik lang nito ay
natatameme na siya at kusang bumibigay.

"Get up we have a sched." malamig ang boses nito.

Dahan-dahan siyang umupo at agad binalot ang hubad niyang katawan sa puting kumot.
Agad nanuot sa kaniyang ilong ang amoy ng asawa.

Napatingin siya dito nakapamulsa ito habang nakasuot ng pormal na damit. Nagulat pa
siya ng sabihin na may pupuntahan sila.

Saan naman kaya?

She can't help but to smile ng lumabas ang lalake sa kwarto at iwan siya.

Nakita niya ang isang black fitted gown na nakalagay sa itaas ng kama at black
stiletto. Hindi niya maiwasan hindi mapangiti. Tuluyan na kaya siyang nakapasok
ulit sa puso ng asawa? Wala na ba ang galit nito sa kaniya? Napatawad na ba siya
nito?

They made love last night ramdam niya iyon sa bawat haplos nito sa kaniya.

Magaan ang loob niyang tumayo at pumasok sa banyo. She can't help to sing while
cleaning herself inayusan niya rin ang sarili mabuti at kumpleto naman ang gamit.

Nang matapos siyang mag-ayos ay napatitig siya sa repleksyon niya sa salamin.

Mapait siyang napangiti kailan nga ba siya nakasuot ng ganitong damit?

Halos hindi na niya matandaan kung kailan siya nakapag-ayos ng ganito. Paniguradong
pag nakita siya ni Devon ay sasabihin nitong maganda siya.
Bumukas ang pinto at agad siyang napaharap kay Demitri nakita niyang bahagya itong
natigilan ng makita siya.

She smiled genuinely.

Hindi man niya aminin sa sarili ngunit umaasa siya na sana ay mapatawad siya nito
sa pang-iiwan niya noon.

Hindi niya alam kung makakapag paliwanag pa siya pero isa lang ang alam niya
sisiguraduhin niyang hindi mawawala si Devon dahil sa sakit nito. Pag katapos
nitong magpagamot ay doon siya magpapaliwanag sa asawa kung ano ba ang totoong
nangyare.

"Let's go?" anito kaya tumango siya.

Hindi niya alam kung ngingiti o yuyuko ng akayin siya ni Demitri palabas ng mansyon
habang nakahawak ito sa kaniyang balakang.

Padilim na ang buong paligid hindi niya alam na ginabi na sila. Sigurado naman
siyang tanghali na rin siya nagising dahil nga pinuyat siya nito kagabi.

She's excited.

Hindi niya alam kung saan sila pupunta pero sana ay maging maayos ang gabi na ito.

Tahimik ang buong biyahe nila. Hindi niya alam kung bakit tahimik lang si Demitri
habang nag dadrive animong pinag-iispan nito ang isang bagay.

Minsan ay nakikita niya mula sa gilid ng kaniyang mata na sumusulyap ito sa kaniya
tapos ay ibabalik ang atensyon sa kalsada.

Hindi nagtagal ay nakarating sila sa isang kilalang hotel. Agad kumalabog ang
kaniyang puso ng makita ang magagarang kotse na nakaparada doon.

Bumaba sila ni Demitri pansin niya ang blankong mukha nito simula pa kanina mukhang
malalim ang iniisip nito.

She touched him sa bandang siko para kunin ang atensyon nito mukha naman nakuha
niya ang atensyon nito dahil tumingin si Demitri sa gawi niya.

"May problema ka?" kinakabahan siyang magtanong ayaw niyang sirain ang gabi na ito
baka bigla nalang siyang bulyawan ng lalake.

Umiling ang lalake bago sila pumasok sa loob.

Mariin siyang pumikit kasabay ng pagliwanag ng paligid. Tumambad sa kanila ang

magandang hall na pinag gaganapan ng formal party na ito. Hindi alam ni Sabrina
kung para saan iyon basta sumama lang siya kay Demetri.

Nakahawak siya sa braso ni Demitri.

Ganon nalang ang pagkalabog ng kaniyang puso ng makita ang ilang kilalang tao. Mula
sa mga dating kaibigan, kasama sa school noon at pati ang ilang kamag-anak ni
Demitri ay nandoon.

Mas lalo siyang nanliit ng makita ang panunuyang tingin sa kaniya ng mga tao. Mas
lalong sumabog ang kaba sa kaniyang puso ng biglang inalis ni Demitri ang
pagkakahawak niya sa braso nito at lumapit ito sa isang kamag anak at nakipag
batian doon.

Sabrina looked down.

Gusto niyang tumakbo palabas sa event na ito gusto niyang magpaliwanag sa lahag ng
kakilala dahil alam niyang alam ng mga itong iniwan niya si Demitri para sa ibang
lalake.

Naninikip ang puso niya habang padami ng padami ang mga matang nakatingin sa kaniya
rinig na rinig niya ang mga bulungan ng mga ito animong talagang pinaparinig pa sa
kaniya.

Natulos lang siya sa kinakatayuan habang pilit hinahanap ng mata si Demitri pero
masaya itong nakikipag apiran sa ilang kaibigan.

Sinama ba siya ng lalake para gawin katawanan dito? Sinadya ba ng lalake na ipahiya
siya sa lahat ng tao?

"Ang kapal naman ng mukha niyang magpakita pa rito."

"She's a bitch."

"Mukhang pera paniguradong wala ng pera ang lalake niya kaya lumitaw siya ulit."

"Demitri is happy now. Bakit bamalik pa iyang hitad na iyan?"

"I can't believe she's really here eh?"

Gusto niyang takpan ang tainga para hindi marinig ang mga sinasabi ng mga ito.

Demitri is happy without her.

Parang may sumaksak sa lalamunan niya lalo ng makita ang asawa na masayang
nakikipag kwentuhan mas lalo siyang nagimbal ng may lumapit na babae kay Demitri.

She remember her.

Siya iyong kinakapatid ni Demitri na may gusto sa asawa niya noon pa man. Gusto
niyang tumabok papalapit sa mga ito at magwala pero nakatayo lamang siya doon
habang kinukutya at pinagtatawanan ng ibang tao na walang alam kundi manira.

Nanuyo ang lalamunan niya ng ipalupot ng babae ang braso nito sa leeg ng asawa at
halikan ito sa labi.

She closed her eyes intently ayaw niyang makita kung ano man kababuyan ang ginagawa
ni Demitri sa mismong harap niya.

She wants to remember Demitri as a loving husband.

Nang idilat niya ang mata ay nasa stage na ang dalawa malawak ang ngiti ng babae
--- She's Selena iyon ang natatandaan niyang pangalan nito.

Nakakapit ito sa braso ni Demitri.

Nang magtama ang mata nila ng asawa ay sinugurado niyang makikita nito ang sakit na
bumalatay sa buo niyang pagkatao.

Mabilis ang pagtaas baba ng kaniyang balikat dahil sa paghinga. Gusto niyang
tumakbo papunta sa stage at agawin si Demitri pero wala siyang nagawa kundi titigan
ang gwapong mukha nito.

Her husband.

Napahugot siya ng hininga ng magsalita si Selena.

"We invited you all here to announce a very important event to our life." maarteng
usal nito tapos ay nakita niyang ngumiti ito sa kaniya animong inaasar pa siya
samantalang ang mata niya ay nakatutok lang kay Demitri na pinagmamasdan din ang
pagbabago ng mukha niya dahil sa emosyon.

"We gladly announce to you that me and Demitri will be marry three months from now.
I will be Mrs. Flavier." masayang pahayag ng babae.

Kasunod ng malakas na sigawan at tuwa sa paligid ay pag-agos ng luha sa kaniyang

mata.

She saw Demitri stilled still looking at her crying face.

Mapait siyang napangiti.

This is what you want Demitri? Ito ba ang gusto mo ang makita akong nahihirapan?
Ang makita kung paano ako lumubog.

Sinalubong niya ang abuhing mata nito.

Tuloy-tuloy na umagos ang kaniyang luha. Kaya pala siya pinapunta rito ng lalake
para ipamukha sa kaniya na wala na siyang parte sa buhay nito at may iba na itong
mahal.

She step back still looking at him.

Nakita niyang rumagasa ang emosyon sa mukha ni Demitri ng humakbang na siya paatras
pero nakatutok pa rin ang mata niya rito habang umiiyak siya.

"I'm letting you go.. Love." She murmured before turning back.

• Don't forget to votes and leave a comments •

Chapter 9

C H A P T E R 9
-----•••-----

Mabilis na humakbang si Sabrina para makalabas na sa lugar na iyon. Tama na ang

kagagahan niya. Oo nga't nagkamali siya pero hindi ibig sabihin non ay deserve na
niya lahat ng sakit na ito.

She needs Devon's hug.

Gusto nalang niya umuwe. Gusto niya itong puntahan sa ospital at iyon ang gagawin
niya pero nakakailang hakbang palang niya at nasa gitna pa rin siya ng madaming tao
ng may humigit sa kaniyang braso.

"Sabrina." kusang lumapat ang palad niya sa pisngi ni Demitri.

Nagngingitngit sa galit ang kaniyang kalooban habang nakatingin dito wala na siyang
pakielam kung pinag-titinginan pa sila o kung marinig ng lahat ang totoo pagod na
siyang magmukhang masama sa harap ng iba.

"A-Are you happy now Demitri? Masaya ka naba?!" sigaw niya na dumagundong sa buong
lugar.

Lahat ay natahimik alam niyang lahat ng mata ay nakatingin sa kanila habang siya ay
patuloy ang pag-agos ng luha sa magkabilang pisngi.

Sinampal niya ulit ito sa kabilang pisngi kita niyang nagtangis na ang bagang ng
lalake.

"Para 'yan sa kagaguhan mo!" singhal niya dito. "Do you think I deserve this kind
of pain? Dahil ba sinaktan kita ay may karapatan ka na rin na saktan ako? Ganon ba
'yon Demitri?" buo ng hinanakit na aniya na rinig ng lahat.

"You cheated on me." Iyon ang lumabas sa bibig ni Demitri.

Pagak siyang tumawa pero walang buhay. Gusto na niyang matapos ang lahat ng
kasinungalingan na ito. Sobra na ang sakit.

"Cheated? How you sure that I'm cheating on you? Huh?" panghahamon niya dito.

"Y-You left a letter. Sumama ka sa ibang lalake mo! Iniwan mo ako! You're a slut, a
gold digger!" sigaw pabalik ni Demitri sa kaniya puno ng galit.

Mariin siyang napapikit.

Maybe this is the right time to tell everyone her obscure secret.

"I hate you Dem. Galit ako sa'yo masiyado kang makasarili. Do you even know what I
felt?" madamdamin usal niya at hindi na nag abalang punasan pa ang luha dahil
mababasa lang din naman iyon ulit.

"I don't care----"

"Yes. That's it! You never care to me Demitri, alam ko iyon. Wala ka ng pakielam
sakin." aniya tapos at huminga ng malalim.

"Gusto mong malaman kung bakit ako biglang nawala noon? B-Baka hindi mo kayanin at
sarili mo mismo kamuhian mo pag nalaman mo ang dahilan ko." aniya.

Tumulo ang luha niya habang inaalala ang mga nakaraan habang nakatitig lang sa
kaniya ang asawa.

She smiled bitterly bago haplusin ang mukha ni Demitri na namula dahil sinampal
niya.

"My husband.." bulong niya tapos ibinaba ang kamay. "Wala kang ideya kung ano ang
pinag daanan ko ng limang taon. Kung sa tingin mo ay impyerno ang dinanas mo sa
loob ng magara mong mansyon. Bakit hindi mo ako tanungin kung anong pakiramdam na
tumira sa loob ng kulungan?" aniya kasunod ng paghikbi.

Nakita niyang napaawang ang labi ni Demitri. Horror written on his face.

"You---in jail--when--how--I mean---" hindi nito na tuloy ang sasabihin ng

magsalita siya ulit.

Gusto na niyang matapos ito kaagad para tumigil na ang kirot sa kaniyang puso.
"Galing tayong Maldrid noon for your business meeting lagi mo akong kasama.
Hanggang sa may inattendan kang meeting at nalasing kayo. Dumating ka sa hotel
natin sa Maldrid na sobrang lasing ka. Ang buong akala ko ay ayos lang lahat at
normal na lasing ka lang dahil nagcelebrate kayo ng mga kabusiness mo.." tumigil
siya sa pagkukwento at mariin pumikit bago salubungin ang mata ng lalake "Ayos ang
lahat hanggang makauwe tayo sa Pilipinas. Pero nabago iyon ng pumunta ka sa palawan
habang wala ka ay may dumating na madaming lalake na nakaitim hinahanap ka nila.
The old man.." inaalala niya ang nakakatakot na mukha ng lalake.

"Sabi ng matanda na nasagasaan mo ang anak niya sa Maldrid at namatay ito after
three days at iyon ay yung araw na lasing ka." tuloy tuloy ang pag agos ng luha
niya "huhulihin ka nila at ikukulong para akong mababaliw noon hindi ko alam kung
sasabihin ko sa'yo o ano. Then, I made a decision. I offered myself to paid for
your freedom." napahikbi siya.

"Kakasimula palang ng kompaniya mo noon at hindi ko kayang bumagsak ang

pinaghirapan mo at nang magulang mo. Alam ko sa panahon na iyon na uunlad ka pa na
madami ka pang mararating. I choose what I think is right. Sumama ako sa kanila
kapalit ng pagtahimik nila ay ako ang ipapakulong nila." paliwanag niya.

Narinig niya ang pagsinghap ng karamihan.

"Pinalabas kong sumama ako sa ibang lalake para hindi ako ipahanap. I was devasted
that time. Nakulong ako sa Maldrid at alam mo ang masakit ginawa ko iyon para sa
isang lalakeng alam kong kakamuhian ako. Do you even know what I feel that time?
Nagmakaawa ako sakaniya para ako nalang ang huliin. Hindi ko alam kung dapat ko
bang ipagpasalamat na pumayag sila sa gusto ko." kumawala ang hikbi sa kaniyang
bibig "I was alone. Wala akong kakilala doon pero tiniis ko para s-sayo iniisip ko
nalang na para sa'yo lahat iyon. Alam kong galit ka sakin but can you blame me? I'm
inlove with my husband hindi kita kayang makitang lumubog ng ganon lang. I
sacrificed my freedom for you." tuloy tuloy na tumulo ang luha niya habang
sumisikip ang dibdib niya sa mga pinagtatapat.

"Alam mo yung masakit Demitri? Alam mo yung ibabalita ng kaibigan ko na ang asawa
ko sa Pilipinas ay may k-kasintahan na? Chester told me." aniya. Si Chester ay
baklang kaibigan niya nuong highschool pa. Kilala I to ni Demitri. Ito lang ang
nakakaalam na nakulong siya tumatawag siya rito nuong nasa Maldrid siya pag
pinayagan siya kaya ng bumalik sa pilipinas ay ito ang nakasama niya.

"Three months pagkatapos kong makulong ay nabalitang may girlfriend ka na. Who
cheated? Sige ipaalala mo sakin?" tiningnan niya ang asawa na bahagyang nakaawang
ang bibig habang nakatingin sa kaniya. Wala na siyang pake sa ibang tao nakatingin
sa kanila.

"Kinaya ko lahat ng iyon Dem. Kahit mahirap kinaya ko. Alam mo kung bakit?"
siguradong rinig na rinig ang hinanakit sa puso niya "Kinaya ko kasi may bata sa
sinapupunan ko non. I was pregnant that time. A-Alam mo ba kung gaano kahirap
magbuntis sa loob ng kulungan? Ha? Yung may gusto akong kainin pero hindi ko
makuha. Yung may gusto akong puntahan pero hindi ko magawa. Alam mo yung masakit?
Yung lumaki si Devon sa loob ng kulungan." napahagulgol na siya sa naalala.

"I gave birth to Devon sa loob ng kulungan alam mo yon? Wala akong asawa doon? Wala
akong masasabihan na masakit na nahihirapan na ako." Narinig niya ang pagsinghap ng
ibang tao ang ilan ay umiiyak na rin.

Mapait siyang napangiti.

"Pinalabas ko lang na sumama ako sa ibang lalake, I used Devon name. Dahil sa
tingin ko iyon yung tama. Kung ibabalik man ang nakaraan gagawin at gagawin ko pa
rin iyon. I will sacrifice myself for you again and again that's how I love you,
moron!" aniya at napahikbi.

"I need money kaya ako nagtatrabaho. After four years nakalaya ako hindi ko alam
kung paano pero pinatawad ako ng matandang lalaki sabi umuwe na ako. Kasama ko si
Devon umuwe kami sa Pinas. Bakit hindi ako bumalik sa'yo? Paano ako babalik kung
alam kong hindi na ako ang kailangan mo?"

"D-Devon is sick mahina ang resistensya niya. Nagkulang ako habang pinagbubuntis ko
siya. Kaya kailangan ko ng pera." pag amin niya.

Pinunasan niya ang luha.

Humakbang si Demitri para lumapit sa kaniya pero umatras siya.

Humahagulgol na si Demitri sa harap niya. Wala na itong paki kung may makita sa
pag-iyak nito. Kahit may sumasakal sa puso niya makita ang asawa na humahagulgol ay
pinatatag niya ang sarili. Kailangan niyang maging matigas.

"I didn't k-know." umiling-iling ito habang umiiyak. "Hindi ko alam Sab. I'm sorry,
sorry, love sorry." paulit-ulit na anito tapos unti-unting lumuhod sa harap niya
habang umiiyak.

Umiling-iling siya habang umiiyak din.

"Is my tears enough for your forgiveness Demitri? Masaya ka naba nakikita akong
nahihirapan?" Humakbang ulit siya paatras.

"No. No. Love No. I'm sorry. Please."

"Do I deserve your wrath Demitri? Because I'm tired now. This slut, gold digger
bitch is finally stepping out of your life."

Mabilis na tumalikod si Sabrina kasunod ng sunod sunod na pagtulo ng luha ay parang

kutsilyong sumasaksak sa kaniyang puso lalo ng marinig niyang humahagulgol si
Demitri sa harap ng madaming tao habang nakaluhod.

For the last time, she turned to look her husband.

Nakita niyang nakaluhod ito habang humahagulgol at paulit ulit na tinatawag ang
pangalan niya at sinusuntok ang sahig.

Goodbye love..

• Don't forget to vote and leave a comments •

Chapter 10

C H A P T E R 10
-----•••-----
"Mom, I told you I can eat alone." hindi maiwasan ni Sabrina hindi mapangiti sa
sinabi ni Devon.

He's acting like an old guy.

Hindi ito nag-baby talk kung makakausap mo ito ay matatas na itong magsalita
despite of his age. Apat na taon palang ito pero kung umasta ay akala mong twenty
years old na.

"Oh come on baby, don't you miss mommy?" nagpaawa pa siya rito pero nakita lang
niya napanguso si Devon.

Nanggigigil na niyakap at hinalikan niya ang anak. Mabuti na lang at bumuti na ang
lagay nito. Dalawang linggo na rin simula ng naoperahan ito sa bituka at salamat sa
Diyos at mabuti na ang lagay ng anak.

Sandaling natahimik ang anak tapos ay tumingin sa nakasarang pinto ng ospital bago
bumalik ang tingin sa kaniya.

"Bakit po hindi mo siya kausapin? Daddy needs hug and kiss too." napalunok siya sa
sinabi ng anak tapos nagbaba ng tingin bago bumuntong hininga.

"Are you not mad? Sa daddy mo?" balik tanong niya sa anak.

Nagkibit balikat si Devon animong matanda na ito tapos umayos ng pagkakaupo.

"Mom, sabi mo nga po matutong magpatawad. May nagawa kang mali, may nagawa rin mali
si daddy." anito.

Unti-unting sumilay ang ngiti sa kaniyang labi ng matitigan ang anak kamukhang
kamuka ito ni Demitri kahit nga ang pagsasalita nito ay parang ang mata nito.

"Go mom, daddy needs love." ani ng anak tapos bahagya pa siyang tinulak.

Napapailing na lumabas siya sa kwarto nito.

Agad sumikip ang kaniyang dibdib ng makita ang isang lalake nakaupo sa sahig at
nakasandal sa pader ng ospital habang nakadukmo sa tuhod. Si Demitri, simula nuong
event simula nung pinagtapat niya ang lahat dito ay akala niyang titigil na ito
pero hindi ito tumigil.

Isang buwan na ang nakaraan.

Hindi pa niya ito ulit nakakausap. Tinanggap niya ang offer nitong operahan ang
anak at ito ang magbabayad ng lahat. Sino siya para tumanggi kung para naman sa
anak niya ay gagawin niya.

Halos dito na rin ata nakatira si Demitri sa ospital hindi na siya nagtaka na
nahanap sila nito. Hindi ito umalis at lagi lang nakaabang sa labas ng kwarto ng
anak.

Sigurado siyang pumapasok ito sa kwarto pagtulog sila ni Devon. Dahil nuong
nakaraan araw ay naalimpungatan siyang may humalik sa kaniyang labi. Tapos laging
bukang bibig ng anak ang ama. Paniguradong nag-uusap na ang dalawa habang tulog
siya.

Hindi naman sa ayaw niya o tinatanggalan niya ito ng karapatan sa anak dahil kahit
baliktarin pa ang mundo asawa pa rin niya ito at si Demitri pa rin ang ama ng anak
niya.
Hindi man niya aminin pero hindi nawala sa puso niya ang pagmamahal sa lalake. Noon
pa man mapang hanggang ngayon ay ito lang ang lalakeng minahal niya.

Unti-unti siyang lumuhod para pantayan ito dahil nakadukmo ito ay hindi niya makita
ang mukha nito pero rinig na rinig niya ang binubulong nito habang tulog.

"No--love--no--so---rry." mahinang anito.

Napabuntong hininga siya bago ito tapikin sa braso.

"Demitri wake up." aniya.

Isang tapik pa ay nag-angat ito ng tingin. Hindi na siya nagulat na makita ang
magulong buhok nito tapos ay maitim ang ilalim ng mata at mapula rin ang mata
animong kahit anong oras ay iiyak ito.

Napalunok siya ng makitang nagulat ito ng makita siya tapos ay napaigtad pa si

Demitri at umayos ng upo.

"Love." mariin siyang napapikit ng tawagin siya nito.

Tumingin siya kay Demitri.

"Bakit ka nandito?" tanong niya sa kalmadong boses.

"I ahm--I'm sorry g-gusto ko lang kayong bantayan." pahina ng pahina ang boses nito
tapos ay yumuko.

Tumayo siya tapos ay inilahad ang kamay sa asawa.

Gulat na napatingin si Demitri sa kaniyang kanang kamay na nakalahad sa harap nito.

"Bakit ka nandito sa labas? Bakit hindi ka pumasok? Come on. Our son wants to see
you." malambing na aniya.

Parang may humaplos sa puso siya ng may nakitang luhang tumulo sa mata ni Demitri
tapos iniabot ang kamay niya para makatayo at mahigpit siyang niyakap animong ayaw
siya nitong pakawalan ulit.

Nakahinga siya ng maluwag at parang nabunutan siya ng tinik ng maramdaman ang

mainit na katawan ni Demitri na bumalot sa maliit niyang katawan.

She hugged him back.

Hinimas himas niya ang likod nito para pakalmahin dahil naririnig niya umiiyak ito
habang nakasubsob sa kaniyany balikat at leeg.

"I'm so sorry, Sab. Hindi ko alam. I'm an asshole for making you suffer. Napaka
laki kong tanga dapat hinanap kita. Dapat inalam ko ang totoo." anito tapos ay
naramdaman niyang nababasa na ang damit niya sa balikat "Sorry. I don't know what
to do. Nagalit ako sa'yo dahil akala ko iniwan mo ako at pinagpalit sa iba. Sorry.
But I promise over my dead body hindi ako nag girlfriend. Wala akong ibang babae
love." anito kaya napakunot ang nuo niya.

Nag-angat ng ulo si Demitri at sinapo ang mukha niya.

"Hindi ako nambabae. I'm always a loyal husband kahit alam kong nanlalake ka noon.
Oo may lumalapit sakin pero wala akong pinatulan. Believe me or not I was celibate
for five years. Mas gugustuhin kong magsarili kaysa kumama ng iba maliban sa asawa
ko." anito.

Kahit parang may sumabog sa puso niya sa kasiyahan ay nagdududa pa rin siya. Alam
niyang mahal siya ni Demitri pero kaya ba nitong matagalan iyon ng limang taon?

"N-Nung party. Nakita ko. Nakita kong hinalikan ka ni S-Selena."

Tipid na ngumiti si Demitri na nakapagpabilis ng puso niya.

"I'm sorry for that party, wala akong balak na ganon. Oo pumunta ako don dahil sabi
ni Selena may iaannounce siya. She tried to kissed me. Yes! Pero pumikit ka love.
Nakita mo bang inilayo ko ang mukha ko? Nakita mo ba nung tumanggi ako. I was
shocked too nung sinabi niya magpapakasal kami. Baliw siya ni hindi ko nga yon
kinakausap kahit maghuhubad yon sa harap ko ikaw lang. Kaya hindi ako nakapagsalita
noon. Kaya hindi ako nakagalaw because I saw you crying parang may sumuntok sakin
ng makita kitang nasasaktan." tumulo ang luha niya sa ipinagtapat ng lalake.

Unti-unting sumilay ang ngiti niya.

"Totoo? Ako lang?" aniya.

Pinugpog ng halik ng lalake ang mukha niya. Simula sa nuo hanggang tungki ng ilong
tapos mga pisngi at labi.

"God, I missed you love. Hindi mo alam gaano kita kamahal." madamdamin usal ng
lalake at mahigpit siyang niyakap.

"I miss you too Dem."

Humiwalay si Demitri tapos ay parang may kinapa-kapa.

Napaawang ang labi niya ng makita ang box na may singsing.

"Anong---"

Hindi na niya natuloy ang sasabihin ng biglang lumuhod si Demitri. Hindi niya alam
kung matatawa siya dahil hindi luhod pang propose ang ginawa nito kundi parang
luhod ng humihingi ng tawad.

Nagmalabis ang kaniyang luha at bahagya siyang napatawa ng hindi pa mabuksan ni

Demitri ang box.

"Ahm-- I don't know why I bought this ring two years after you left. Sabi ko sa
sarili ko galit ako sa'yo. Na masama kang babae pero sa huli natatangpuan ko ang
sarili kong minamahal ka pa ng husto. Hindi ko alam kung babalik ka sakin pero
binili ko ito kung sakaling bumalik ka at humingi ng tawad sa akala kong panlalaki
mo sabi ko non papatawadin kita at papakasalan ulit kita. Ganon kita kamahal
Sabrina. Even I said hurtful words kabaliktaran iyon sa gusto ko. Nasaktan lang
ako. But gusto kong itama ang lahat ngayon. Love, magsimula ulit tayo. Please marry
me again. Without lies, wrath, hatred and betrayal be my Mrs. Flavier again? Love
me again Sabrina." Madamdamin usal ni Demitri.

Umiiyak na inilahad niya ang kamay.

"I always love you Demitri. Simula noon hanggang ngayon. I'm always your Mrs.
Flavier. Yes! I will marry you." aniya.

Sinuot ni Demitri ang singsing bago tumayo at halikan siya sa labi ng buong
pagmamahal na agad naman niyang tinugunan.

Napatigil lang sila ng may mga pumalakpak.

Nakita nila ang ibang pasyenteng nakatingin na sakanila, nurse at doctor. Pati si
Devon na nakasilip sa pinto nito na malawak ang ngiti.

"Finally!!" sigaw ng anak at tumakbo sa kanila.

Natatawang naiiyak si Demitri kinarga ang anak at niyakap tapos ay hinalikan siya
sa nuo habang yakap naman niya gamit ang isang kamay.

"God, I love you both." ani Demitri.

"I love you daddy." sagot naman ni Devon halata ang galak sa mukha.

She smiled.

"I love you Love.

• Don't forget to vote• and leave a comment

Special Chapter

S P E C I A L C H A P T E R
-----•••-----

Nakatingin si Sabrina sa buong kwarto. Naaalala pa niya noon sinabihan sila ng

mayordoma na huwag papasok sa kwarto na ito sa third floor ngayon alam na niya kung
bakit.

Hindi niya maiwasan mapangiti ng pasadahan ang mga paingtings na gawa ng asawa.

Iba't ibang laki ito pero isa-isa lang ang mga nasa paintings.

Siya.

Demitri told her about the paintings tuwing namimiss daw siya ng asawa ay
iginuguhit siya nito. Kaya naman halos mapuno na ang buong kwarto. Ibig sabihin ay
lagi siyang miss ng asawa hindi niya maiwasan hindi mapangiti.

Nang makuntento ay lumabas siya doon at bumaba sa sala kung nasaan ang mga anak
niya.

Mas lumawak ang ngisi niya ng makita ang ang dalawang anak na naglalaro sa carpet.
--- Si Denver at Dexter.

Limang taon na ang mga ito.

Napatingin siya sa panganay niyang si Devon na nakaheadset na pumasok sa bahay

habang nakasukbit ang bag sa balikat.

He immediately open his arms para salubungin siya ng yakap.

"Mom, I miss you." ani ng anak at hinalikan siya sa nuo.

Napangisi siya ang laki na ng baby niya noon. Sa edad na labing walo ay mas
matangkad na ang anak sa kaniya.
"I miss you too son. Kamusta pambabae este pag-aaral?" aniya.

Devon rolled his eyes.

"Mom, wala akong oras sa pambabae na iyan. Study first." anito kaya tinaasan niya
ito ng kilay.

"Weh? Sabihin mo na kasi anak kung bakla ka okay lang na--"

"Mom!" pinanlakihan siya ng anak ng mata kaya natawa siya "I'm not. Hindi ko palang
siguro nakikita yung babae para sakin. Kayo nga ni Dad Twenty one na si Dad nung
nakilala ka niya. I'm still young." anito

"Oo na sige na na magbihis ka na at mag miryenda. Where's Deign?" kunot nuong

tanong niya.

Tinuro ng anak ang pinto tapos ay mabilis siyang hinalikan sa nuo bago pumunta sa
kambal na kapatid at ginulo ang mga buhok nito at hinalikan sa buhok bago mabilis
na umakyat sa itaas.

Sakto naman bumukas ang pinto at pumasok ang anak niyang si Deign na nakasimangot
habang madaming bitbit na paper bag.

"Aahhh! Mom. I need help!" anito kaya natatawang sinalubong niya ito at kinuha ang
ilang bag at inilapag.

"What happened? Ano ba iyan?" tanong niya.

Nakasimangot na nagtali ng buhok si Deign. Ang unica ija nila. She's thirteen teen
years old.

Lumapit ito sa kaniya tapos ay hinalikan siya sa pisngi.

"Si Kuya Devon, nag-aya siyang magmall after class pumayag ako tapos ang dami
niyang biniling books at kung ano ano akala mony gagawing library ang kwarto
inilibre niya naman niya ako pero pagdating sa labas kanina ako ang pinagbuhat niya
lahat. Ahh! I hate him. Hindi gentle man." ingit ng anak kaya pinisil niya ang
pisngi nito.

"Stop pouting babygirl. Sige na magbihis ka na at magmiryenda hayaan mo

pagsasabihan ko si kuya mo." Tumango si Deign.

Lumapit ito sa nakakabatang kapatid at hinalikan sa nga pisngi bago umakyat sa

itaas.

She's happy and contented.

Sinong mag-aakalang makakaapat pa siyang anak. Akala nga nila ay hindi na

masusundan si Deign pero nung walong taon gulang na ito ay nabuntis siya ulit at
kambal pa.

Speaking of pagbubuntis.

Nasaan na ba ang magaling na lalake na bumubuntis sa kaniya?

Napabuntong hininga siya tapos ay nilapitan ang anak na naglalaro.

"Hey babies. Kamusta naman?" aniya na pumukaw sa mga anak.

"Mommy!" sabay sigaw ng dalawa at malambing na niyakap siya sa leeg hindi katulad
ni Devon nuong bata pa. Ang dalawa ay malambing.

Ilang minuto pa siyang nakipaglaro sa anak hanggang inutusan niya ang isang
katulong na paliguan ang mga ito.

Habang nasa sala at nililigpit ang mga laruan na kakalat ay bumukas ang pinto kahit
hindi siya lumingon ay alam niya amoy palang nito.

Napangiti siya ng may yumakap sakaniya galing sa likod tapos ay naglalambing na

hinalikan ang kaniyang balikat.

"Hey love. I'm home." bulong nito tapos ay hinalikan ulit ang balikat niya.

Humarap siya sa asawa na nakaformal attire galing sa opisina.

Ipinalupot niya ang braso sa beywang nito habang nakatingala sa gwapong mukha ni
Demitri.

"Hey. Kamusta naman ang asawa ko pagod ka?" malambing na aniya at dinampian ng
halik ang asawa sa labi.

Ramdam niyang nangingiti ang asawa habang hinahalikan niya.

"Aw, namiss ako ng misis ko." ani Demitri na ikinatawa niya.

Masuyong sinuklay ni Demitri ang buhok niya at hinalikan sa nuo.

Parang may humaplos sa puso niya sa mga simpleng galaw ng asawa. Simula noon
hanggang ngayon. Nagpakasal ulit sila ng gumaling si Devon noon. Si Selena naman ay
tumira na sa america. Mabuti nalang talaga at hindi na nang gulo ang babaeng iyon.

"Nasan ang mga bata?" tanong ng asawa habang nasa ganon posisyon pa rin sila.

"Nasa itaas nagbibihis tapos yung kambal naliligo buong araw kasi naglaro."
paliwanag niya tapos ay inihilig ang ulo sa dibdib ng asawa.

Naramdaman niyang hinalikan siya nito sa nuo.

"I will call mom sabihin ko doon muna ang mga bata kahit isang linggo." ani ng
asawa nag angat siya ng tingin dito.

"Ha? Bakit?"

Ngumisi ang asawa.

"My nephew called me, remember Reagan? Iyong may-ari ng isla. He offered me a one
week vacation to his island." kumindat pa ang asawa.

Kilala niya ang pamangkin ng asawa na iyon. Katulad ng asawa ay mayaman din iyon.

Napaawang ang labi niya nanuyo ang lalamunan. Isang linggo sila doon?

"Anong gagawin natin doon?" Tanong niya.

Masuyong hinaplos ni Demitri ang pisngi siya.

"We will make another baby." anito dahilan ng pagsinghap siya.

Natawa ang asawa ng makita ang panlalaki ng kaniyang mata.

"Why? Come on love limang taon na sina Dexter at Denver." anito na natatawa.

"Umayos ka Demitri!" banta niya sa asawa pero tumawa lang ito tapos inilabas ang
cellphone habang nakamaang lang siya.

"Hello Mom?---Diyan muna ang mga anak ko---No ofcourse walang problema---May
gagawin lang kami ng asawa ko---Haha. Yes mom---Okay thanks." pagkapatay ng tawag
ay ngumisi ito sa kaniya.

"Ready yourself Love." anito tapos ay kumindat.

Natatawang napailing nalang siya bago yakapin ang asawa.

"I love you Demitri."

"Damn good, because I love you so damn much too." anito tapos ay hinalikan siya sa
labi.

Kiss with full of love.

A smile appears to her lips.

Sabi nga nila, your life is like a play with several acts. Some of the characters
who enter have short roles to play, others, much larger. Some are villains and
others are good guys. But all of them are necessary, otherwise they wouldn't be in
the play. Embrace them all, and move on to the next act.

There's one thing she is sure.

Demitri's love for her prevails his wrath.

• THE END •
~ Thank you for reading Wrath, the first series of the Seven deadly sins. Wait for
the next sin. God bless ~