SYNOPSIS

Sarah Catli is a different kind of woman. She's a kind of woman who doesn't need
emotional sentimental crap to be happy. Naka-fucos lang siya sa trabaho niya bilang
isang FBI Agent. Wala siyang pakialam sa mga kalalakihan dahil hindi naman niya
tipo ang mga nanliligaw sa kanya. For her, men are problems and love will give you
heartache.

Enter the man who rattled her peaceful heart, Shannon San Diego, ang lalaking
binuhusan niya ng tubig dahil sa maling akala. He's annoying, arrogant, full of
himself and irritating. He is an INTERPOL Agent who's going to be her partner in
solving a mysterious serial killing.

Magagawa kaya niya ng tama ang trabaho niya kung may isang guwapong lalaki na
palaging nasa tabi niya at nagpapabilis nang tibok ng puso niya o magiging dahilan
ang nararamdaman niya sa binata para manganib ang buhay niya?
PROLOGUE

TEN dead bodies were butchered and scattered in the road like some kind of bullshit
offering. Sarah Catli cannot look at the chopped bodies; it was too much even for
her. Kung sino man ang gumawa nito, nasisiguro niyang wala itong puso at kaluluwa.
Hindi ba nito naisip na may pamilya ang pinatay nito?

"Who you think killed them, Catli?" Tanong ni Hugh Guzman, ang Director ng Interpol
ng bansa.

She stared at the butchered bodies. "I've been a profiler for five years, but this
is my first time seeing such monstrous act. Whoever killed them is a monster. A
monster that needs to be leashed and to be put behind bars."

"Your right. So far, nasa mga sixty na ang napatay niya. Same style of killing. The
killer will butcher them and scattered their bodies in the road for people to see."

"It's like he or she is challenging the police." Aniya. "Sa ginagawa niya, sigurado
akong gusto niyang mapansin siya ng mga pulis. Kailangan ng matigil ito. Pati bata
pinapatay niya."

"By the way, thanks for coming. Alam kong marami kang ginagawa pero salamat at
pinaunlakan mo ang imbitasyon namin." Anito.

She gave him a small smile. "No problem. At hindi ako ang dapat mong pasalamatan
kung hindi ang Director ng FBI. When Interpol Philippines requested for a Profiler,
they were about to send a forensic expert but of course, FBI being the FBI,
nakialam sila at pinadala ako dahil isa daw akong Pilipino. I don't know how they
did it but the Interpol just listened to FBI. Weird."

"We both know that FBI is the shit."

She chuckled and pats Hugh shoulder. "Yeah, they are."

Naglakad siya patungo sa mga nagkalat na katawan at inisa-isang tiningnan iyon.

Nagsuot siya ng rubber gloves at hinawakan ang putol na kamay ng isang bata.
Napailing-iling siya at inilapag iyon. Then she moves to another chopped body of a
woman, more like the head. Hindi niya alam kung nasaan ang katawan nito, maybe
somewhere.

"So? What can you say?" Anang boses sa likuran niya.

Nang lingunin niya kung sino iyon, kumunot ang nuo niya. Wala siyang ideya kung
sino ito.

"Ahm... I don't mean to be rude but who are you?" Tanong niya na kunot pa rin ang
nuo.

"Oh, sorry." Inilahad nito ang kamay. "I'm Jameson Rodriguez. The head of Interpol
Forensic department."

Tinanggal niya ang rubber gloves at tinanggap ang pakikipagkamay nito. "Sarah
Catli. Nice to meet you."

"You too. So, ahm, you're the famous FBI Profiler. So, what can you say about this
killing?" Anito na iminuwestra ang kamay sa mga nagkalat na katawan.

Tumaas ang kilay niya. Parang hindi niya gusto ang tono ng pananalita nito. "Do you
have something against me? Parang hindi ko gusto ang tono ng pananalita mo."

"Of course not, nagtatanong lang."

Sarah wanted to roll her eyes but she stopped herself. "Well..." She trailed and
looked at the bodies. "The bloods are fresh so I'm guessing it's just been an hour
since they were killed and the killer scattered the bodies less an hour ago. Can
you see that?" Aniya sabay turo sa isang putol na paa. "The cut is not fresh like
the others."

"So?"

Nilapitan niya ang putol na paa at sinuot muli ang rubber gloves at pinulot ang paa
at itinaas iyon. "See the cut? Isang hindi matalim na patalim ang ginamit ng
killer. And looked at the skin, it's pale, meaning may katagalan na na pinutol ang
paang ito. Ang the blood, hindi ito katulad ng iba na fresh pa."

Tinuro nito ang dugo sa paa nito na tumutulo pa. "Anong hindi fresh? Tingnan mo nga
oh, tumutulo pa."

She shook her head at his words. "Sorry to inform you, pero ang dugo na nakikita mo
ay hindi galing sa paa na ito. The blood is still alive but looked at the leg; it's
pale at malapit ng kainin ng mga bulate." Ibinigay niya ang paa sa mga taong
nagiipon ng mga katawan na nagkalat at binalingan si Jameson. "May tanong ka pa?"

"Oo." He looked deep into her eyes. "Can you stop this killer?"

She shrugged. "Tingnan natin."

Iniwan na niya ito at nilapitan si Hugh na abala sa telepono. Tumikhim siya para
kunin ang atensiyon nito. Lumingon ito at nang makita siya, agad itong nagpaalam sa
kausap nito sa telepono.

"So, may titirhan ka na ba rito?" Tanong nito sa kanya.

She nodded. "Yeah. Buhay pa rin naman ang family house na iniwan namin nuong nag-
migrate kami sa US. Doon ako titira."

"Okay. Well, yung partner mo ang tinatawagan ko kanina-"

"Wait, partner?" Naguguluhang tanong niya. "I have a partner? I don't understand? I
work alone in a laboratory-"
"You'll be assigned in the field, Catli."

Napanganga siya. "What? But I'm not a field agent."

"You are now. Kailangang nasa field ka. Mas masusubaybayan mo ng mabuti ang killer
na ito kung ikaw mismo ang naghahanap sa kanya. Saka huwag kang mag-alala, isang
magaling na Interpol agent ang partner mo. Isa siya sa pinakamahusay at marami na
siyang natanggap na parangal. I'm sure magkakasundo kayo."

Wala siyang nagawa kung hindi ang tumango nalang. "Okay, sir."

Field huh? Matagal na niyang gustong maging isang field agent pero ayaw ng mga
magulang niya. Lihim siyang napangiti. Why not? Wala naman dito ang mga magulang
niya para pigilan siya? Sana lang maasahan ang partner niya at hindi tatanga-tanga.

CHAPTER 1

SARAH felt something weird when she enters their old house. It's been ten years
since she'd been here. Wala namang nagbago sa bahay nila, maliban sa medyo tumanda
na iyon sa paglipas ng panahon.

Napukaw siya sa kanyang pagmumuni-muni ng tumunog ang cell phone niya. Nang tingnan
niya kung sino iyon, it's her best friend, Katrina Santos. Ito ang nag-iisa niyang
matalik na kaibigan, kahit wala siya sa Pilipinas, hindi naputol ang komunikasyon
nila ni Katrina. Tulad niya mahilig din ito sa action at adventure, kaya naman nang
malaman niyang isa na itong NBI Agent, natuwa siya para rito.

Sinagot niya ang tawag. "Hey, Katrina. How are you?"

"How are you, my ass! Nasaan ka ba ha? I'd been looking for you." Galit na wika
nito sa kabilang linya. "Umuwi ka nga galing US, hindi pa naman kita nakikita.
Gosh, Cat, nasaan ka bang babae ka?"

Mahina siyang tumawa ng marinig ang tawag nito sa kanya. Katrina had this crazy
endearment for her. Dahil daw Catli ang apelyido niya at mukha daw siyang magandang
pusa, Cat nalang ang pangalan niya. That's the time when she started calling her
Bestie form the word beastie.

"Chill, bestie, I'm in my old house. Gusto mo pumunta rito? You can help me clean
up the whole place."

"I'll pass. And don't call me bestie. I'm not a beast." Tinapos nito ang tawag na
hindi man lang nagpapaalam sa kanya.

Napailing-iling nalang siya at ibinalik ang cell phone sa bulsa niya. Hindi pa siya
nakakagalaw sa kinatatayuan niya ng tumunog na naman iyon. Sinagot niya ang tawag.

"Hey, who's this?" Tanong niya sa kabilang linya.

"Sarah, how many times do I have to tell you to always look at the caller ID before
you answer a call?" Boses iyon ng kanyang mahal na ina.

"Hello to you too, mother." Aniya sa sarkastikong boses.

"Cut the sarcasm, Sarah. How are you?"

"I'm fine, mother. Stop worrying about me. I'm already twenty eight years old for
Christ sake."

"Don't use that tone on me young lady! Yes, you are already twenty eight years old
but you are still my daughter and I have the right to worry. Understand?"

She took a deep breath. "Yeah, mother. I have to hang up. Maglilinis pa ako."

"Okay. Call us before dinner."

She rolled her eyes. God! "Yes, mother."

Nang tapusin nito ang tawag, nakahinga siya ng maluwang. Naiirita siya sa palaging
pag-aalala sa kanya ng ina. Naiintindihan niya naman ito pero sobra na. Kapag wala
siya sa bahay halos oras-oras tumatawag ito para kumustahin siya.

Can't she have a break even for a day?

Napamura siya ng tumunog na naman ang cell phone niya.

"I said I'm fine!" Sigaw niya sa nasa kabilang linya.

"Woah, someone is angry." Katrina said in a sing-song voice.

Nang magsalita siya ulit, walang buhay ang boses niya. "Ano ang kailangan mo?"

"Meet me in Sweet bite café. May sasabihin ako sayo at gusto kitang makita."

"I can't. I'm cleaning up, remember?"

"Oh, come on. Please? Ang tagal na nating hindi nagkita, please, can you please
meet me up? Pretty please?"

"I can't." Matigas na wika niya.

Katrina exhaled loudly. "Okay, how about I buy you Chocolate parfait and three
slices of chocolate coated cake. Pupunta ka ba?"

Napabuntong-hininga siya. Naiinis siya sa sarili, kapag pagkain talaga, hindi siya
makatanggi at alam iyon ng Bestie niya. "Fine. I'm coming."

"I knew it!" Katrina said gleefully. "See yah. Bye."

Tinatamad na lumabas siya ng bahay at sumakay sa bago niyang bili na Hammer. She
bought this kind of car because it can drive through any terrain and her mother is
not here. She's sure that her mother won't approve her car at the moment.

Mabilis siyang nagmaneho patungo sa Sweet bite café. Nang makarating doon, agad
siyang pumasok sa nasabing café. Nakita niya si Katrina na sumisimsim ng tubig.
Nilapitan niya ito at umupo sa kaharap nitong upuan.

"Hey." Bati niya rito.

Nagulat siya ng bigla nalang itong tumayo at sinugod siya ng yakap. She hugged her
back.

"I miss you so much, Cat... in a non-lesbian way." Nakangiting sabi nito.

"I miss you too, bestie."

Katrina glared at her. "Don't call me that."

"Then don't call me Cat."

She pouted and went back to her chair. "Kumusta ka na? Bakit ka nga pala nandito?
You didn't tell me why. Nuong nagkausap tayo sa skype, sinabi mo lang na uuwi ka
but you didn't tell me why."

She leaned on her seat. "Sorry, it's confidential."

"Oh." Nasa boses ni Katrina na naintindihan nito ang ibig niyang sabihin. "A
mission huh? Bakit naman ikaw ang ipinadala ng FBI?"

She shrugged. "Because I'm the only Filipino FBI Profiler and the Interpol needs my
expertise."

"Bakit hindi nalang Interpol Profiler ang pinadala nila. I'm sure may maipapadala
naman ang Interpol."

"You know how FBI works, Bestie, they always want the spotlight. And my mission is
the spotlight of the year. Ang maganda lang dito, puwede akong humingi ng tulong sa
FBI anytime na kailangan ko."

"Great. At least, makakatulong naman sila. Anyway, change topic tayo. Meet any
handsome men here?"

Nangalumbaba siya. "Well, aside from dead bodies, nah. At wala akong balak na
makipagkilala sa sino man. I have works to do and you know me when I'm working."

Katrina rolled her eyes at her. "Oh, come on, Cat, kahit papaano bigyan mo naman ng
kulay ang buhay mo."

"Ano naman ang tingin mo sa buhay ko, black and white?" Sarkastikong sabi niya.

"Hindi lang black and white, Cat. Masyadong boring ang buhay mo. Bahay-trabaho
palagi ang drama mo."

"If you have a mother like mine, I'm sure magiging ganoon din ang drama mo."

"Aunt Sydney maybe strict pero hindi ka naman niya pinagbabawalan na lumabas at
magsaya."

"I know but I just don't feel like going out. At saka wala akong time, masyado
akong busy sa trabaho ko. Being a profiler is not a piece of cake."

"I know but you had to have fun sometimes."

She shrugged. "Maybe some other time." Tiningnan niya ito. "E ikaw, kumusta na kayo
ni Chase? Ang iyong lihim na iniirog mula pa nuong tubuan ka ng kalandian?"

Pabiro siya nitong sinuntok na agad naman niyang sinalo ang kamao nito.

"Don't punch me. Hindi pa rin pala nawawala ang habit mong ito. Buti hindi ka pa
naba-blater ng physical injury?"

"Tigilan mo ako Cat. And about Chase, well, hindi ko na siya gusto."

She smirked at her. "Talaga lang ha? So iyang puso mo e sarado na kay Chase? Bakit
parang hindi yata ako naniniwala riyan sa mga pinagsasasabi mo?"
Katrina glared at her. "I'm telling the truth, Cat. I don't feel anything for him
anymore. He's a shameless womanizer and you know how I loathe his kind! And he's a
jerk, so not anymore."

Akmang sasagot siya ng may mahagip ang mga mata niya. Is that Chase? Katrina's
Chase? Mukhang siya nga iyon. Well, mukhang ito nga ang lalaking 'yon. Medyo may
kakaiba lang sa mukha nito pero si Chase talaga iyon e. Kilala niya ang lalaki kasi
naging ka-klase niya ito nuong high school siya. May kasama itong babae at
masinsinan ang mga itong naguusap.

Ibinalik niya ang tingin kay Katrina. "Ano ba ang ginawa sayo ni Chase?"

"Well, hindi ko to sinabi sayo kasi alam kong OA ka kung mag-react. Chase and I
were couple five years ago. Then he just dumped me with no reason whatsoever. I was
hurt, I cried like there's no tomorrow but I already moved on."

Nagpuyos ang kaloban niya sa galit. Ang walang hiyang lalaking 'yon! "Wala siyang
karapatan na gawin 'yon sayo. He's a bastard!"

Galit na inagaw niyang ang tubig na iniinom ni Katrina at naglakad patungo kay
Chase.

"Cat, where the hell are you going with my glass of water?"

Nang makapalapit siya sa lalaki, walang sere-seremonyang ibinuhos niya rito ang
tubig na laman ng baso.

"Bastard!" She hissed at the man.

Malalaki ang mata nito na nagtaas ng tingin. "What the hell is your problem,
woman?!"

"Para iyan sa pananakit mo sa kaibigan ko! Jerk!" Kinuha niya ang baso na puno ng
tubig sa mesa nito at ibinuhos ulit iyon sa lalaki. "Wala kang karapatan na saktan
ang best friend ko. You're such a bastard, Chase."

Nagsalubong ang kilay nito at masama ang tingin na ipinukol sa kanya. "What did you
just say?"

"You're such a bastard-"

"I'm not Chase."

Natigilan siya. "What? Of course, you're Chase."

"Hindi ako si Chase." Tinuyo nito ang basang ulo at mukha gamit ang panyo.

Nilingon niya si Katrina na hindi makapaniwalang nakatingin sa kanya. Ibinalik niya

ang tingin sa lalaki.

"H-Hindi ka si Chase Mint Sandoval?"

He glared at him. "Ano sa tingin mo? Do I look like him?"

"Well, yeah... kinda..."

"I am not Chase! That's an insult." He stands up glared at her dangerously.

"Pagbabayaran mo 'tong ginawa mo sa akin."
She scoffed. "Really? For real? I mean, okay it's my fault because I mistook you
for someone else but pagbabayaran ko ang ginawa ko? I just poured water on you,
what's the big deal?"

"What's the big deal?! I'm wet and all the people in this café are staring at me.
Now tell me that it's no big deal. I'm a very respectable person! How dare you-"

"I'm really sorry, Shannon." Katrina interjected. "Pag pasensiyahan mo na ang best
friend ko."

The guy named Shannon looked at Katrina. "Oh, hello Katrina. Kaibigan mo pala ang
baliw na babaeng ito?"

She gasped. "How dare you call me crazy!"

Akmang sasampalin niya ito ng pigilan siya ni Katrina.

"Yes, sorry, Shannon. Medyo nakainom lang itong kaibigan ko."

He grimaced in disgust. "Ang aga-aga, lasing ka na. What a waste." Binalingan nito
ang babae na kasama. "Let's go, babe."

The woman glared at her then encircled her arms on Shannon's arms. Tumikwas ang
kilay niya. Para itong sawa kong makalingkis sa lalaki. Nakakahiya!

"Ano ba naman, Cat? Alam mo ba kung sino ang binuhusan mo ng tubig? It's none other
than the-"

"Shut it, Katrina. Wala akong pakialam kung sino man siya. Parang binuhusa lang ng
tubig, pagbabayaran ko raw. Bwesit! Sino ba siya sa akala niya?"

"Well, he's Shannon San Diego, the-"

"Not interested."

Bumalik siya sa mesa nila at kinain ang Chocolate Parfait niya. Nasa isip pa rin
niya ang lalaking binuhusan niya ng tubig. Nakakatawa na nakakainis ang lalaking
'yon. Pagbabayaran daw niya. Para namang magkikita pa sila. Sa laki ng Pilipinas,
imposibling mag-krus pa ang landas nilang dalawa kaya safe siya sa paghihiganti
nito.

"Bakit mo ba kasi bihusan si Shannon?"

She puffed a breath. "Kamukha kasi siya ni Chase."

"Of course magkamukha sila. Their cousins."

Inungusan niya ito. "Malay ko ba na hindi siya si Chase."

"Yan kasi, sugod lang ng sugod nang walang kasiguraduhan."

Inirapan niya ito. "Dapat ako ang pinagtatanggol mo dahil ginawa ko iyon para
sayo."

"Sinabi ko bang gawin mo 'yon?" Isinukbit nito ang shoulder bag sa balikat. "Halika
na nga. Tutulungan na kitang maglinis ng bahay mo. Bayad sa ginawa mo."

Napangiti siya sa sinabi nito. "Thanks, Bestie."

"Whatever, Cat."

CHASE was laughing his ass off while looking at his wet clothes. Pasakay na siya sa
kotse niya ng makita niya itong lumabas nang sasakyan nito. Mabuti nalang at may
sariling sasakyan si Tanya, ang girlfriend niya, at nauna na itong umalis sa kanya.

Tinawag niya si Chase para sana kumustahin ang mga magulang nito na sina Tita
Clover at Tito Alexus na nasa Switzerland ngayon kasama ang mga magulang niya at
nagbabakasyon doon. Hindi kasi niya natawagan ang mommy niya para kumustahin ang
mga ito dahil masyado siyang busy.

"Damn, cousin, what the hell happened to you?" Tumatawang tanong ni Chase sa kanya.
"Saan ka nag-swimming?"

He glared at his cousin. "Fuck off!"

Tumawa ito ng malakas. "Para kang basang sisiw. The mighty Shannon looks like shit.
Kapag nakita ito ni Ramzee, siguradong pagtatawanan ka non." Kinuha nito ang
cellphone at kinunan siya ni litrato. "This is going to be hilarious. Ano kaya ang
magiging reaksiyon ng iba pa nating pinsan kapag nakita ito?"

Huminga siya ng malalim at kinalma ang sarili. "Kasalanan mo ito. Alam mo bang basa
ako ngayon kasi pinagkamalan akong ikaw? God! What an insult! Ako, ikaw? Shit!"

Mas lumakas pa lalo ang tawa nito sa sinabi niya. "God! That was funny!
Pinagkamalan kang ako? Palagi naman. Medyo magkamukha kasi tayo. At dapat nga
magpasalamat ka sa akin kasi sa guwapo kong ito, pinagkamalan kang ako? That must
be something."

Shannon wanted to hit his cousin in the face but he stopped himself. That wouldn't
be good for his reputation. He's known of his calm nature. Kanina lang naman siya
nagalit ng sobra dahil sa babaeng 'yon.

"Shut up, Chase."

Akmang papasok na siya sa kotse niya ng may mahagip ang paningin niya. He looked at
the woman stepping out from the café, with Katrina in tow, Chase's ex girlfriend.

Ngumisi siya at tumingin kay Chase. "Look, Chase, the woman that makes you insane.
Katrina Santos. You're still carrying a torch for her, right?"

Nawala ang ngiti ni Chase at tumingin kay Katrina na nakikipag-usap sa babae na

nagbuhos sa kanya ng tubig.

"Who's the girl with her?" Tanong ni Chase.

"Katrina's best friend. Yang babaeng yan ang nagbuhos sa akin ng tubig. She thought
that I was you. What an insult to my ego."

"Best friend? Isa lang naman ang alam kong BFF ni Katrina. At saka bagay lang sayo
ang ginawa niya. Napaka-uptight mo kasi." Kumaway ito kay Katrina. "Katrina, my
labs!"

Nakita niyang tumigil sa pagsasalita si Katrina at walang emosyong tumingin kay

Chase. Kapagkuwan ay nag-bawi ito ng tingin naglakad patungo sa nakaparadang kulay
red na hammer. Nagulat siya ng sumakay sa driver's seat yong babae na nagbuhos sa
kanya ng tubig.

She drives a hammer? What a woman-

"Wow! She drives a hammer. What a cool woman." Puno ng paghanga na sabi ni Chase na
ikitingin niya rito.

"Wala namang cool sa pagda-drive ng Hammer." Ibinalik niya ang tingin sa papaalis
na Hammer. The woman maneuvered the car expertly. It's actually pretty cool.

"Yeah, hindi raw cool, pero ang mata puno ng paghanga." Komento ni Chase.

Agad niyang binawi ang tingin sa babae. "Ano ba ang sinasabi mo?"

"Ewan ko sayo, Shannon. Oo nga at ikaw ang pinaka-matino sa ating magpipinsan pero
kilala kita. You like that woman. It's just a matter of days, makikipaghiwalay ka
kay Tanya. And that woman is stunning. No wonder nakuha niya ang atenisyon mo."

He shook his head. "Masydong malaki ang manila para magkita ulit kami at hindi ko
siya gusto."

"Come on, Shannon, kasama siya ni Katrina, at kilala ko siya."

"So? I'm not interested."

Tuluyan na siyang pumasok sa kotse. Parang may sariling isip ang mga mata niya na
hinanap ang Hammer na sasakyan ng babae. Nakaalis na ba ito?

Ipinilig niya ang ulo. Chase is right, that woman is freaking beautiful. Ano kaya
ang pangalan niya?
CHAPTER 2

NAKAUPO si Sarah sa visitor's chair sa loob ng opisina ni Hugh, ang Director ng

Interpol at hinihintay ang partner daw niya sa hahawakang kaso. Hindi niya alam
kung late ito o talagang maaga lang siyang dumating.

"Magtatagal pa ba siya?" Tanong niya sa Director. "I have to autopsy the body you
found yesterday."

Tumingin ito sa relong pambisig. "Hindi pa naman siya late, medyo napaaga kalang ng
kaunti. Hintayin nalang natin siya."

Huminga siya ng malalim. "Okay, I will."

Pagkaraan ng ilang minuto, bumukas ang pintuan ng opisina ng Director at pumasok

ang isang lalaki na kilalang-kilala niya. Paano naman niya ito makakalimutan? Ito
ang lalaking binuhusan niya ng tubig sa maling akala at pinagbantaan siya.

Don't tell me...

"Ikaw?" Hindi makapaniwalang turo niya sa lalaki sabay tayo mula sa kinauupuan.

"Ikaw din?" Hindi maipinta ang itsura nito habang nakatingin sa kanya.

"Oo ako nga." Nakapamaywang na sabi niya. "Anong ginagawa mo rito?"

"Ikaw, anong ginagawa mo rito?"

"I'm here for a very important meeting." Aniya.

He rolled his eyes at her. "Important? Para sa isang babaeng bigla-bigla nalang
akong binuhusan ng tubig, that's a big word."

"Iniinsulto mo ba ako?" Dinuro niya ito. "Hoy lalaki, kung sino ka man, mali man
ako ng akala pero hindi ako nagsisisi na ginawa ko iyon. Bagay lang iyon sa mga
pangit ang ugaling katulad mo."

"Pangit ang ugaling katulad ko? Miss, you don't know me."

Akmang sasagot siya ng tumikhim si Sir Hugh. Nagkatinginan sila ng lalaki at sabay
na tumingin kay Sir Hugh.

"Sarah Catli, I want you to met your partner, Shannon San Diego." Wika ni Sir
Hugh.

Napanganga siya sa sinabi ni Sir Hugh. What the hell is freaking going on? Sarah
glared at Shannon who's also glaring at her.

"Well, siguro naman alam niyo na kung bakit kayo narito." Paliwanang ni Sir Hugh.
"You are partnered to solve this mysterious serial killing. Sigurado ako na
magkakasundo kayong dalawa kasi pareho kayong magaling sa trabaho." Tumingin ito sa
kanya. "Magaling si Mr. San Deigo at maasahan. Matalino rin siya kaya alam kong
magkakasundo kayo. Sana ang nakita at narinig kung pagbabangayan ninyo kanina ay
hindi na maulit."

Napangiwi siya sa sinabi nito. Magkakasundo? Yeah, right.

HINDI makapaniwala si Shannon habang nakatingin sa babae na nasa harap niya. Hindi
niya akalain na magkikita silang muli. Damn!

"Mr. San Diego. I want you to met, Sarah Catli." Wika ng Interpol Director na
kilala sa tawag na Sir Hugh. "She's an FBI Profiler so treat her well. Okay?"

Napipilitang tumango siya. "Yeah, sure."

Alangan namang maghurumintado siya. Ano naman ngayon kung FBI Profiler siya?
Pakialam ko naman?

"Sige, umalis na kayo sa harapan ko at magtrabaho na. Sumakit ang ulo ko sa sagutan
ninyo."

"Yes, sir." Sabay nilang sabi ni Sarah.

Sabay din silang naglakad ng babae palabas ng opisina ni Sir Hugh. Pagkalabas nila,
masamang tingin ang ipinukol sa kanya ni Sarah.

He frowned at her glaring eyes. "What the hell did I do?"

Tinarayan siya nito. "I can't believe someone like you is an Interpol Agent."

Lumalim ang gatla ng nuo niya. "Are you insulting me?"

Ngumisi ito. "Hindi ba halata?"

Nagmamadaling naglakad ito at iniwan siya. Hindi man lang siya nakasagot sa pang-
iinsulto nito. Sinundan niya ito hanggang sa autopsy room. Tumigil siya sa pagsunod
dito at pinigilan itong makapasok sa loob.

"Anong gagawin mo sa loob?" Tanong niya kay Sarah.

"Diba may patay sa loob ng silid na ito?" Tanong nito sabay turo sa pintuan ng
autopsy room.

Tumango siya. "Yeah."

"Bubuhayin ko siya."

"Really?"

Itinirik nito ang mata. "Note the sarcasm please."

Ipiniksi nito ang braso at pumasok ito sa loob, ihinilamos niya ang kamay sa pisngi
niya. Bwesit naman oh! Sa dinami-rami ng puwedeng maging partner niya sa isang
kaso, ang babaeng yon pa talaga na hindi niya akalaing makikita pa niya.

Napipilitang pumasok siya sa silid na pinasukan nito. Naabutan niya itong nakatayo
malapit sa putol-putol na katawan ng isang lalaki at nakapikit ang mga mata.

Kumunot ang nuo niya. "Sigurado ka bang tama iyang ginagawa mo?"

NAGMULAT ng mata si Sarah at tiningnan ng masama si Shannon. "You just insulted me.
Look here, Mister Shannon San Whatever. Ayokong makipag-away sayo kasi nasa-trabaho
tayo. Pero hintayin mong makalabas tayo sa building na ito, sisiguraduhin kong
magwo-world war III tayong dalawa."

"It's just a harmless question." Anito na nakataas ang kamay na para bang sumusuko.

Inirapan niya ito at ibinalik ang paningin sa pira-pirasong katawan na nasa harap
niya. "Let's work. Lumapit ka rito."

Lumapit naman sa kanya si Shannon at tumingin sa katawan. "Okay. I'm lost. I'm a
field agent at never pa akong nag-autopsy ng isang katawan. Mas lalo namang wala pa
akong na-autopsy na putol-putol na katawan."

"Don't worry, wala naman akong balak na ipa-autopsy sayo ang katawan na yan." Puno
ng sarkasmo ang boses niya. "I just want you to think."

Binalingan siya nito. "Think?"

She nodded. "Yes, think. If you're the killer, what did you do to this body?"

Mataman nitong tinitigan ang katawan at huminga ng malalim. "I don't know. All I
could see is weird lines in the neck, sign of someone choking the victim, then the
long slit wound on the victim's side and the killer chopped him. Other than that,
I'm lost."

Nagsuot siya ng rubber gloves at hinawakan ang tinutukoy nitong weird lines sa
leeg. "Tama ang sinabi mo. These lines are sign of someone choking the victim by
chain. If the killer used rope, then the lines should be straight but look at the
choking lines. It's different. And then the long slit wound on the side of his
body, may rason kung bakit may sugat siya at yon ang aalamin natin."
Hinawakan niya ang putol na ulo ng biktima at inilapit iyon kay Shannon.

"Tingnan mo ito." Aniya sabay turo sa putol na leeg ng biktima. "Hindi pantay ang
pagkakaputol ng leeg niya. I think the killer cut off the head while the victim is
still alive. Makikita mo na hindi lang isang beses na sinubukang putulin ang ulo ng
biktima. The killer maybe used an unsharpened knife or the victim struggled so the
killer was having difficulty of cutting his head off."

"Unsharpened knife? Bakit naman gagamit ng ganoon ang isang killer kung gusto
niyang patayin ang taong ito?"

"To torture him or to make the victim suffer before he dies."

Ngumiwi ito. "That's sick."

"Dapat sanay ka na sa ganito." Ibinalik niya ang ulo at tinakpan ng puting tela ang
putol-putol na katawan.

Huminga ito ng malalim at hinarap siya. "Well ... ito ang unang pagkakataon na may
ganitong uri akong kaso na hinawakan. Usually, rape or drugs and hawak kong kaso.
Hindi kagaya nito."

"Well... wala akong pakialam."

Tinanggal niya ang rubber gloves at itinapon iyon sa pinakamalapit na basurahan

pagkatapos ay lumabas sa silid na iyon habang nasa likod niya si Shannon at
nakasunod sa kanya.

NANG makalabas sila sa Interpol Building, mabilis niyang hinarap si Shannon at

pinandilatan ito. "Wala kang karapatan na insultuhin ako."

"Ha?" Kumunot ang nuo nito kapagkuwan ay naintindihan nito ang sinasabi niya. "That
again? Akala ko ba tapos na ang issue na iyan kanina pa."

"Tapos? Sinabi ko sayong mamaya tayo matutuos sa labas ng building." Aniya.

Itinirik nito ang mga mata. "Please, Sarah, stop being such a girl. It's just an
insult. Deal with it."

Namaywang siya at taas nuong nakipagtitigan dito. "News flash, I'm a girl so I'm
allowed to act like a girl. And don't call me Sarah, masyado kang FC. It's Catli."

Nagsalubong ang kilay nito. "Anong FC?"

"Feeling Close." Sagot niya at naglakad patungo sa Hammer niya.

Hindi pa siya nakakasakay ng unahan siyang sumakay ni Shannon sa driver seat ng

sasakyan niya.

"What the hell are you doing?" Naguguluhang tanong niya.

He shrugged. "I always wanted to drive a Hammer."

"Then buy one." Pilit niya itong pinapaalis mula sa pagkakaupo sa driver seat. "Get
off! Nagugutom na ako kaya umalis ka riyan sa driver seat dahil kakain pa ako kung
hindi ikaw ang gagawin kung mechado!"
"I'll drive you there." He said with a puppy dog face.

Hindi niya alam kung ano ang mayroon sa mga mata nito na nadala siya sa kagustuhan
nito.

"Fine! Pero pagkatapos nito, huwag ka ng magpapakita sa akin."

"But we're partners. We're bound to see each other again."

"Whatever." Itinirik niya ang mga mata at sumakay sa sasakyan niya.

She sits on the passenger seat and it angered her. Bakit ba siya napapayag ng
lalaking 'to ng ganoon-ganoon lang? Nahihiwagaan siya sa sarili.

"Ahm..." Shannon trailed while driving. "Bakit napili mong maging isang Profiler?"

Sumadal siya sa likod ng upuan. "I fell in love."

He looked at her through the review mirror. "Fell in love? May boyfriend ka na
pala."

She smiled to herself. "I fell in love with every action movies I watched."

"Oh. Akala ko may boyfriend ka."

"Yes, may boyfriend ako."

"Oh." Shannon's voice sounds disappointed. "Who?"

"None of your business. At hindi mo naman kilala kaya huwag ka ng magtanong."

Mataray niyang sagot sa lalaki.

"Whew!" He puffed a loud breath. "Bakit ba ang taray mo?"

"Mataray lang ako sa mga mga taong hindi ko gusto."

"Hindi rin naman kita gusto, hindi naman kita tinatarayan."

Sinipa niya ang paa nito na nasa break. "Manahimik ka nga riyan."

Tumawa ito ng mahina. "Bakit naman ako mananahimik? Teka, bakit ka ba nandito sa
Pilipinas kung FBI Profiler ka? Siguro hindi ka magaling kaya tinapon ka nila
rito."

That's it! Sarah heard her patience snap. Ikinuyom niya ang kamao at malakas na
sinuntok si Shannon sa panga. Naramdaman niyang gumiwang ang sasakyan nila pero
hindi niya iyon pinansin. Sinuntok ulit niya ito, sa pagkakataon iyon, sa braso
tumama ang kamao niya.

"Shit! Stop it, Sarah!" Saway nito sa kanya habang abala ito sa pagmamaneho.

"Sino ka para insultuhin ang kakayahan ko? And it's Catli, you jerk! Hindi tayo
close!"

Minasahe nito ang panga na tinamaan ng suntok niya. "Pasalamat ka talaga at hindi
ako pumapatol sa babae. Kung hindi kanina pa kita itinapon palabas ng sasakyan."

Tiningnan niya ito ng masama. "FYI, pag-aari ko ang sasakyan na ito. Ikaw itong
namilit na ipagmaneho ako papunta sa restaurant kung saan ako kakain. Tsupi! Baba!"

Binalingan siya nito at ngumisi. "Nasa high way tayo at bawal tumigil kaya ako ang
magmamaneho sayo patungol sa restaurant sa ayaw at sa gusto mo. Kaya hindi ako
bababa."

Nangigigil na sinuntok niya ito na agad naman nitong nasalag.

"Not this time, kuting. Hindi ko hahayaan na suntukin mo na naman ako."

Inagaw niya ang kamao niya na hawak nito at nalukot ang mukha ng mag sink in sa
utak niya ang sinabi nito. "Anong tawag mo sa akin?"

Shannon chuckled. "Kuting. Diba dahil hindi naman tayo close, Catli ang gusto mong
itawag ko sayo? Well, hindi ko tinatawag sa surname ang mga taong hindi ko ka-
close. Kaya naman mula ngayon, binibinyagan kita. Ikaw na si Cutest Kuting. Ang
pinakamataray at pinaka-maingay na kuting na nakilala ko."

Inirapan niya ito. "Bwesit ka!"

Tumawa lang ito. "Ilang taon ka sa amerika? Buti alam mo pa ang salitang 'bwesit
ka'?"

"Oo naman." Mabilis niyang sagot. "Tamang-tama ang salitang yun para i-describe ka.
Bwesit."

"Ikaw naman si kuting the bitch." Kinindatan siya nito. "See, rhyme. Ako Bwesit
ikaw naman bitch."

Nanggigigil ang kalooban niya pero kailangan niyang kumalma. This is not her.
Parati siyang kalmado pagdating sa trabaho.

Hindi naman ito trabaho e! Isa itong torture!

Biglang tumawa ng malakas si Shanoon na ikinagulat niya. Kunot ang nuong binalingan
niya ang lalaki.

"Anong problema mo?"

Tumigil ito sa pagtawa at matiim siyang tinitigan. "Trust me, my cutest kuting,
masarap ako mag torture. Lalo na kung nakahiga ka at nakapatong ako sayo."

Malakas niyang sinikmura si Shannon dahil sa kabastusang sinabi nito. "Bastos!

Maghanap ka ng ibang babaeng papatungan mo!"

Tumawa na naman ito ng malakas, hindi alintana ang pagsikmura niya rito. "Paano
yan, kuting, ikaw lang ang gusto kong babaeng patungan sa ngayon. What are you
going to do about it?"

Hindi niya pinansin ang sinabi nito dahil siya lang ang makukunsumi. Nakakainis ang
lalaking 'to. Nakakapag-init ng dugo sa sobrang galit.

"Oh, come on." Ang boses ni Shannon. "Hindi mo ako kakausapin?"

Hindi siya kumibo at hindi inalis ang tingin sa dinadaanan nila.

"Fine. Pero kasalanan mo kapag na lock jaw ako." Pananakot nito sa kanya. "Kuting
naman e. Pansinin mo naman ako."
Hindi siya kumibo o umimik.

Akala niya hindi na siya nito guguluhin dahil natahimik na ito ng ilang minuto,
magsasaya na sana siya ng bigla itong kumanta ng wala sa tuno.

"Bubuka si cutest kuting, papasok ako. Boom tiyaya boom tiyaya boom yeye, Boom
tiyaya boom tiyaya boom yeye. Bubuka si Sarah Catli, papasok si Shannon San-"

"Shut the fuck up!" Sigaw niya ng hindi na niya kayang pakinggan ang kanta nito.

Tumawa si Shannon. "Nagsalita ka na rin. Sure, I'll shut up now."

Akmang magsasalita siya ng tumunog ang message alert ng cell phone niya. Tiningnan
niya kung sino ang nag-text. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mata niya at pagtayo
ng balahibo ng batok niya ng mabasa ang text message.

More like an MMS. It's a picture of a butchered cat with a caption, 'Ikaw pala ang
hahawak sa kaso ko, good luck with that, Catli. Kung ayaw mong matulad sa pusang
ito, I suggest bumalik ka na sa amerika.'

Hinamig niya ang sarili at ipinabasa niya kay Shannon ang text message. Napasinghap
siya ng bigla itong may U-turn.

"We're going back to HQ. We're going to track that number." Anito sa seryusong
boses at mabilis na pinaharurot ang Hammer niya pabalik sa Interpol Headquarters.
CHAPTER 3

NAKAPANGALUMBABA si Sarah habang nakatingin sa screen ng cell phone niya. Hindi pa

rin mawala sa isipan niya ang na-receive niyang text galing sa isang anonymous
sender. Nang bumalik sila sa headquarters ni Shannon para sana alamin kung sino ang
nag-text sa kanya, hindi nila nalaman kung sino. They can't trace the number.

Nakakainis mang aminin pero hindi talaga kompleto sa kagamitan ang Interpol dito sa
bansa.

"Bakit parang karga mo yata ang buong mundo sa balikat mo?" Anang boses sa likuran
niya na agad naman niyang nakilala.

"Anong ginagawa mo ritong bwesit ka?" Tanong niya kay Shannon na hindi ito
tinitingnan. "Paano ka nakapasok sa bahay ko?"

"The door isn't lock."

"So?" Nakataas ang kilay na binalingan niya ito. "Hindi porke't hindi naka-lock ang
pinto ay pwede ka ng pumasok. It's still close."

Napakamot ito sa ulo na napailing-iling. "Ang taray mo talaga, kuting."

Inirapan niya ang binata. "Puwede ba, bwesit, lumayas ka sa pamamahay ko. Ano ba
kasi ang ginagawa mo rito?"

Tumabi ito ng upo sa kanya at nangalumbaba rin. "I'm here because I'm bored."

Tumaas ang kilay niya. "You're bored?"

Tumango ito.
"So what does it have to do with me? Feeling FC ka na naman. May I remind you,
hindi tayo close, Mr. San Diego, kaya umalis ka sa pamamahay ko."

Tinitigan siya nito. "Kuting, huwag mo akong tarayan kahit isang minuto lang.
Puwede ba? I'm just bored and I don't know where to go."

"Ahh... so ginawa mong tambayan ang bahay ko?" Tuluyan na niyang hinarap ito.
"Kanino mo ba nakuha ang address ko? Kung sino man yun patay siya sa akin-"

"Sa Director ng Interpol."

Bahagyan siyang napanganga sa narinig. "What?"

"Yeah. He gave it to me." He smirked at her. "Paano ba iyan, kuting, papatayin mo

si Director?"

Inirapan niya ang lalaki. "Umalis ka na, please." Nangalumbaba siya ulit ng may
maalala. "Bakit hindi nalang ang girlfriend mo ang kulitin mo. You're bored? Date
her, have fun with her. Huwag mo akong perwisyuhin."

Ilang minuto itong natahimik bago nagsaita. "Tanya and I broke up."

Mabilis niyang nilingon ang lalaki. "Yung babaeng kasama mo sa café? Hiwalay na
kayo?" Hindi makapaniwalang tanong niya. "Bakit naman?"

Shannon just shrugged. "It's not working out. Saka..." He trailed as he looked deep
into her eyes. "May iba akong gusto."

Sarah rolled her eyes. "Hay naku! Mga lalaki nga naman. Kapag ayaw na sa babae,
ibabasura. Hindi niyo ba naisip na may puso rin naman kaming nasasaktan."

"At may puso rin naman kaming nagmamahal."

Mapakla siyang tumawa. "Nagmamahal, my ass. Kayong mga lalaki ang pagmamahal niyo,
nandiyan sa puson hindi sa puso."

Tumawa ng mahina ang binata. "Kuting, I never thought na bitter ka pagdating sa

usaping 'to."

She hissed at him. "Hindi ako bitter. Nagsasabi lang ako ng totoo." Tumayo siya
mula sa kinauupuang gawa sa kawayan. "Lumayas ka na."

Napailing-iling si Shannon sa uri ng boses na ginamit niya. "Ang sama mo talaga

kuting. Mataray ka na nga, super mean ka pa." Tumayo na rin ito at inayos ang damit
na bahagyang nagusot at hinarap siya.

He stood six-one in height. His shoulders are broad. His body is well toned and he
looks gorgeous in his simple white t-shirt and faded jeans. It's simple yet so
gorgeous looking.

"Aherm! Kuting. Huwag mo naman akong hubaran."

Mariin niyang ipinikit ang mata at kinastigo ang sarili. Bakit ba tinitigan niya ng
matagal ang katawan nito na super matso? "Hindi kita hinuhubaran, pinapalayas
kita." Palusot niya.

Shannon chuckled. "Oh yeah?"

Sinalubong niya ang titig nito. "Oh yeah."

Shannon smiled and walks away. Napatingin siya sa likuran nito. Ano naman kaya ang
pumasok sa utak ng lalaking yun at umalis? Kanina nung pinapalayas niya ito, ayaw
nitong lumayas.

Hindi pa gaanong nakakalayo si Shannonsa kanya ng tumigil ito sa paglalakad at

humarap sa kanya.

He smiled at her. "I'm hungry. Want to eat brunch with me?"

Her forehead knotted. "Ha?" Naguluhan siya sa alok nito. "Bakit naman ako sasamang
kumain sayo?"

May kinuha ito mula sa likuran ng pantalon at itinaas iyon para Makita niya.

"Well, I have your cell phone. I think sapat na ito pang-bargain para samahan mo
akong mag-brunch."

Nangigigil na nag-martsa siya palapit dito. Nakakainis! Bangenge kasi ang utak
niya. Bakit ba hindi niya kinuha ang cell phone niya sa mesa? Hindi niya iyon
puwedeng hayaan sa kamay ni Shannon baka tumawag ang mommy niya at mag-hesterya pa
kapag lalaki ang sumagot.

"Fine. Sasama na!" Akmang aagawin niya ang cellphone na hawak-hawak nito ng mabilis
nitong itinago iyon sa likuran nito. She glared at him. "Give me back my phone!"
Sarah screeched.

"Nah-ah." He grinned. "Not until we eat. Saka ko lang ibabalik sayo ang cell phone
mo."

"Give it back." Aniya sa matigas at nagpipigil sa galit na boses.

Tinawanan lang siya nito. "Nope, kuting, mamaya na. Kain muna tayo."

"I'm not hungry." Aniya at tinangka na namang agawin ang cell phone niya rito na
agad din naman nitong naiiwas.

"Hindi ka gutom-"

Kung puwede lang bugbugin ang bituka niya, ginawa na niya ng bigla iyong tumunog.

Malakas na tumawa si Shannon sa narinig. "Hindi daw gutom, tapos nagaalburuto ang
tiyan." Hinawakan siya nito sa kamay. "Come on. Kain na tayo."

Para siyang robot na sumunod lang kay Shannon. Ang mata niya ay nasa kamay nito na
nakahawak sa kamay niya. Mainit ang pakiramdam ng kamay nito sa kamay niya. Then
comes the tingling sensation coming from somewhere in his hand. Hindi niya alam
kung saan nanggagaling ang sensasyon na iyon.

Nakatingin pa rin siya sa nakahawak nitong kamay hanggang sa pagbuksan siya nito ng
pintuan. Namalayan nalang niya, nasa loob na siya ng sasakyan nito at nagmamaneho
na ito patungo sa restaurant kung saan sila kakain.

WALA pa rin sa sarili si Sarah habang kumakain sila ni Shannon. Parang natuturete
pa rin ang utak niya dahil sa sensasyong naramdaman niya ng hawakan nito ang kamay
niya.
"Kanina ka pa walang imik. Kung alam ko lang na hindi ka magsasalita, e di sana
hindi na kita isinama rito. Dinagdagan mo lang ang boredom ko."

Nag-angat siya ng tingin kay Shannon na matamang nakatingin sa kanya.

"I don't want to eat with you, pero pinilit mo ako. It's not my fault kung bored ka
sa company ko."

Shannon sighed. "Oo na, pinilit na kita."

"Okay."

"Yun lang? Okay? That's it? Hindi ka na magsasalita?"

Hindi siya umimik at inumpisahan ng kainin ang pagkain na nasa plato niya.

"Come on, kuting, magsalita ka naman." Ani ni Shannon.

"Magsasalita lang ako kung may sense ang paguusapan natin." Aniya.

"Sense like?"

"Like our case maybe." She shrugged. "I don't know."

"Oh." May disappointment siyang narinig sa boses nito.

Nang hindi na nagsalita si Shannon, Sarah focused all her attention on the plate in
front of her. Nararamdaman niyang nakatitig sa kanya ni Shannon pero pinagsawalang
bahala niya yun.

"Kuting? Sa tingin mo, sino ang nagpadala ng text sayo?" Tanong sa kanya ni Shannon
pagkalipas ng ilang minuto.

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Don't call me that."

Shannon just grinned. "Come on, Kuting, nagtatanong lang naman ako."

Inungusan niya ito. "Wala ako ngayon sa harap mo kung alam ko kung sino."
Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga at napatingin sa labas ng
restaurant. "All I know is that, he or she, knows that I'm the one handling the
case. Kilala niya ako."

"Kuting, tayong dalawa ang may hawak sa kasong ito. Bakit hindi niya ako tinext,
bakit ikaw pa?"

She glared at him. "Bakit kaya hindi siya ang tanungin mo? Ano naman ang tingin mo
sakin maghuhula? Paano ko naman malalaman yun?"

Shannon chuckled. "Chill lang, kuting. I'm just asking. Saka hindi ka naman diyan
magsasalita kung hindi trabaho ang paguusapan natin."

Napatitig siya sa mukha ng lalaki. "Bakit ba gusto mo akong magsalita? Hindi naman
kagandahan ang boses ko."

Sa halip na sagutin, tinitigan lang siya ni Shannon at nginitian.

Inirapan niya ang lalaki at pinagpatuloy ang pagkain. Sarah wanted to concentrate
on her food, pero nararamdaman niya ang mga mata ni Shannon sa kanya.
"Stop staring at me." Aniya.

"I'm not staring at you."

Nagtaas siya ng tingin at nahuli niya itong nakatingin sa kanya. "Ano naman ang
tawag mo sa ginagawa mo?"

He shrugged. "I'm just looking."

"Looking is the same as staring."

"Nope." Inilagay nito ang siko sa ibabaw ng mesa at bahagyang inilapit ang mukha sa
kanya at matiim siyang tinitigan sa mga mata. "This is staring."

Para siyang nahihipnotismo sa uri ng pagkakatitig nito sa kanya. His eyes were
beautiful. Bigalang bumilis ang tibok ng puso niya. Lihim siyang napalunok at nag-
iwas ng tingin.

Mabilis siyang tumayo. "Uuwi na ako."

"Galit ka?" Nasa boses nito na wala itong pakialam kung galit man siya o hindi.

"Hindi."

Bahagyan siyang napaigtad ng hawakan nito ang kamay niya. "Sit please. I'm bored."

Walang buhay niya itong tiningnan. "Ano naman ang tingin mo sakin? Clown? I am not
your entertainer, Mr. San Diego. Ilang beses ko bang dapat sabihin yun." Ipiniksi
niya ang kamay nito na nakahawak sa kamay niya at mabilis siya naglakas palabas ng
restaurant.

Nasa may pintuan na siya ng may maalala. Shit! Bakit ba palagi niyang nakakalimutan
ang cell phone niya? Sarah exhaled a long breath then turns around. Nakita niya si
Shannon na winawagayway ang cell phone niya habang nakangisi.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at pinagalitan ang sarili. Ano ba naman, Sarah!
Kailan ka pa ba naging makakalimutin?!

Naglakad siya pabalik sa mesa nila ni Shannon at umupo sa bakanteng upuan na

inukupa niya kanina.

She held her open hand at Shannon. "Give me my phone back." Aniya sa mahinahong
boses.

Inilagay nito ang cell phone sa nakalahad niyang palad pero hindi naman nito iyon
binitawan.

"Give me my phone, Mr. San Diego." Ulit niya. Nag-uumpisa ng kumulo ang dugo niya.

Umiling-iling ito. "Ayoko."

She gritted her teeth in annoyance. Kanina pa siya nagtitimpi. Malapit na siyang
sumabog.

"Bakit ba ayaw mong ibigay sa akin ang cell phone ko?" Huminga siya ng malalim para
kontrolin ang inis na nararamdaman. "Sinamahan na kitang kumain. Kaya please lang,
give me back my phone."

Binitawan ni Shannon ang cell phone niya at sumamdal sa likod ng inuukupa nitong
upuan.

"I just want you to stay. Alam ko naman kasing aalis ka kapag ibinalik ko sayo ang
cell phone mo." Anito.

"Mr. San Diego, kung gusto mo lang akong mag-stay para maging taga-aliw mo, I'll
pass. Hindi ako isang entertainer at mas lalong hindi tayo close para aliwin kita.
I just met you few days ago. Mahiya ka naman."

Tumayo siya at taas nuong naglakad palabas ng restaurant habang dala-dala ang cell
phone niya. Nang makakita ng taxi, agad na pinara niya iyon at sumakay at
nagpahatid sa bahay niya.

NANG makarating ang sinasakyang taxi sa bahay niya, binayaran niya ang driver at
mabilis na lumabas. Agad na napansin niya ang isang pamilyar na black sedan. Akala
niya titigil iyon pero nilampasan lang siya nito.

Sinundan ba ako ni Shannon?

Hindi tinted ang sasakyan ng lalaki kaya naman alam niyang ito ang nagmamaneho sa
black sedan na lumampas sa kanya.

Bakit naman kaya? Bago pa sumagot ng kung ano-ano ang isip niya, tumunog ang
message alert ng cell phone niya. Nang tingnan niya kung sino ang nagtext, hindi
naka-rehistro ang number sa contact niya. Kahit kinakabahan na baka isa na naman
iyong pananakot na text, binuksan niya pa rin. Sa halip na matakot, parang may kung
anong kumilit sa puso niya sa nabasa.

'Kuting, sinundan kita baka may mangyaring masama sayo. Don't worry, hindi ako
stalker. BTW, kay Director ko nakuha ang number mo, baka ano na naman ang isipin
mo.

PS: Sorry about your phone.' - Shannon/Bwesit

Hindi niya napigilan ang ngiting kumawala sa mga labi niya. This guy is really
something. He can make her mad and smile in just a matter of minute. Ano kaya
mayroon ang lalaking iyon at ganoon ang epekto nito sa kanya?

Tuluyan na siyang pumasok sa bahay niya at ni-lock ang pinto. Umupo siya sa
mahabang sofa na nasa sala at ni-reply-yan ang lalaki.

'Thanks sa pag-aalala. I'm fine. Galit pa rin ako sayo dahil sa cell phone ko -
Sarah'

Ilang Segundo palang ang lumipas pagkatapos niyang i-send ang reply niya, tumunog
ang message alert ng cell phone niya at napangiti siya sa reply ni Shannon sa
kanya.

'Hindi ako nag-aalala. Ang swerte mo naman. I'm just worried. Sorry na nga diba?
Huwag ka ng magalit. - Shannon (Hindi ako bwesit)

She's chuckling while typing her reply to Shannon's text.

'Haha. Ini-ingles mo lang, bwesit. - Sarah

Akala niya hindi na ito magre-reply dahil ilang minuto na ang lumipas pagkatapos
niyang i-send ang reply niya. Kaya naman ganoon nalamang ang lapad ng ngiti niya ng
tumunog ang cell phone niya at nakitang si Shannon ang nag text.

'Haha, at least, napatawa kita. And don't call me bwesit. Mabait ako. - Shannon

'Para sa akin, ikaw si bwesit. Deal with it. - Sarah'

'Whatever, kuting. Sige, magmamaneho pa ako pauwi sa bahay. Tumigil pa talaga ako
para lang ma-replayan ka. Bye. Have a good night, Kuting. - Shannon'

Hindi na siya nag-reply sa huli nitong text pero hindi pa rin mapuknat ang ngiti sa
mga labi niya. Napailing-iling siya. Bakit ba ganoon ang epekto ng lalaking yun sa
kanya? Hay naku! Ang sakit sa bangs isipin kung bakit. Maglilinis nalang siya ng
bahay, may mapapala pa siya.

CHAPTER 4

HUMAHANGOS na pumasok si Sarah sa opisina ng Interpol Director. Tinawagan siya ni

Shannon para sabihing may lead na sila kung nasaan ang serial killer at gusto ni
Director Hugh na puntahan nila iyon. Isa daw na unknown caller ang tumawag at
nagbigay ng impormasyon. Sana nga totoo iyon.

"Sarah, thanks god you're here." Wika ni Director Hugh. "Have a seat."

Napatingin siya kay Shannon na naka-upo sa visitor's chair at parang may iniisip na
malalim. Umupo siya sa kaharap na upuan ni Shannon.

"May lead na kayo, sir?" Tanong niya. Hindi siya makapaghintay na hulihin ang
criminal na iyon.

Tumango si Director Hugh. "Yes. An unknown caller called us. This could be true or
this could be a trap. I'm sending you two dahil kayo naman ang may hawak ng kasong
iyon." May iniabot itong maliit na papel sa kanila. "Nakasulat diyan ang address.
Go."

Sabay silang tumayo si Shannon at lumabas ng silid ni Director Hugh. Walang imik
silang naglakad ni Shannon patungo sa parking lot. Akmang mag-iiba siya ng
direksiyon dahil nasa kanang bahagi ng parking lot ang Hammer niya nang pigilan
siya sa braso ng lalaki.

Nilingon niya si Shannon. "Bakit?"

"Sa tingin ko isa lang ang dapat nating gamiting sasakyan."

Kumunto ang nuo niya. "What? Isn't it advisable to always have an extra vehicle?
Paano kung nasira yung sayo?"

Nawalan ng imik si Shannon at binitawan siya. "Yeah, okay."

Mas lumalim pa ang pagkakakunot ng nuo niya sa inasal nito. Imposibli namang hindi
nito alam ang sinabi niya tungkol sa sasakyan. Napailing-iling nalang siya. Ang
gulo talaga ng lalaking 'to. Masakita sa bangs!

Mabilis niyang tinungo ang sasakyan ng makita niyang sumakay na si Shannon sa kotse
nito. Mabilis niyang pinaharurut ang Hammer niya at sinundan ang black sedan ni
Shannon.
HUMINGA ng malalim si Sarah bago lumabas ng sasakyan. Napatingin siya sa bahay na
nasa harapan niya. The house looks like it's been abandoned for years.

"Sigurado ka bang ito ang address?" Tanong niya kay Shannon habang ipinapalibot ang
paningin. The house is isolated. Its thirty minutes away from the nearest
baranggay, which is two hours away from the city.

Naglakad palapit sa kanya si Shannon at tumigil sa tabi niya. "Yeah. I'm sure.
Nagtanong-tanong ako sa mga tao roon sa dinaanan nating Baranggay at tinuro nila
tayo rito."

Sarah looked at the house with suspicion. "Don't you find it weird? Sino naman ang
taong tatawag sa atin para lang isumbong na narito ang killer sa bahay na 'to?"
Iminuwetra niya ang dalawang kamay sa bahay na nasa harap nila. "Look at this
house. It's isolated and far away from civilization. Sa tingin mo may maliligaw na
tao rito at magbibigay ng time para tawagan tayo? And where did that person get the
Interpol number?"

"Naisip ko na lahat ng sinabi mo. Actually, kanina pa habang nagmamaneho ako

patungo rito." Hinarap siya nito. "I'm worried, kuting. Bumalik ka na kaya sa
Headquarters at humingi ng backup."

She rolled her eyes. "Bwesit, I'm an FBI Agent. I maybe a desk agent but I'm
trained in combat. I know how to use a gun-" Inilabas niya ang baril na nakasukbit
sa bewang niya. "And I can kill."

"I know that. But, you're a girl-"

"Oh, so you're using the gender card. God, Shannon, matagal ng nawala ang gender
card na yan. Men are women are equal. And you'll need me because we're partners. At
saka sino ka ba para pigilan akong gawin ang trabaho ko?"

Shannon looked away then murmured. "Nag-aalala lang ako sa'yo."

"Ano?"

Ibinalik nito ang tingin sa kanya. "Nothing. Let's go in." Kinasa nito ang baril na
hawak at naglakad palapit sa bahay, siya naman ay nasa likuran nito.

She really hates double standards. Urgh!

Inabot ni Shannon ang door knob at pinihit iyon at mabilis na binuksan ang pintuan.
Sarah rolled her eyes as she looked at Shannon's ready-to-fight posture. Itinulak
niya ang lalaki at nilampasan ito.

"Sarah!" Shannon hissed.

Nakataas ang kilay na nilingon niya ang lalaki. "What?"

"Come back here!"

Itinirik niya ang mga mata. "Shannon, it doesn't take a genius to know that this
house is freaking empty."

"Paano mo naman nasabi yan?" Ibinaba nito ang baril at nilapitan siya. "I'll just
check the second floor. Let's see if this house has an attic ... or a
basement."Akmang pupunta ito sa second floor ng pigilan niya.
"Wait a minute." Aniya ng may mapansing kakaiba sa bahay.

Nilingon siya ni Shannon. "What?"

"The sofa and everything in this house are full of dust. But look at the floor."
Umuklo siya at hinawakan ang sahig. "It's clean."

Napatingin din si Shannon sa sahig at humugot ito ng isang malalim na hininga.

"Well, at least the information is true."

"Well, this could be a trap."

Shannon rolled his eyes. "Ha-ha. Not funny."

"Whatever, bwesit." Aniya at umakyat sa hagdanan. "Check if there's a basement,

I'll check the second floor."

Akala niya makikipag-argumento na naman ito sa kanya pero tumango lang ito at
naglakad patungo sa kung saang parti ng bahay. Siya naman, dahan-dahan siyang
umakyat ng hagdan patungong second floor. The floor creeks every time she steps.

"God. This house is old." Komento niya habang naglalakad patungo sa kwarto na nasa
kanang bahagi ng bahay.

Binuksan niya iyon at hindi na siya nagulat na wala iyong laman. It's full of dust,
from ceiling to floor. Isinara niya ang pintuan at sinunod naman niya ang katabi
nitong silid. Kapareho ng silid na una niyang binuksan, it's full of dust. Isinara
niya ang kuwarto at tinungo naman ang kuwarto na nasa kaliwang bahagi ng bahay.

Kumunot ang nuo niya ng makitang malinis ang sahig sa parting ito ng bahay. Hindi
katulad sa pinanggalingan niya sa halos kainin na nang alikabok ang buong silid.

Inihanda niya ang baril pagkatapos ay mabilis na binuksan ang pintuan ng silid.
Mabilis na ipinalibot niya ang paningin sa kabuunan ng kuwarto. Nagsitaasan ang
balahibo niya ng makitang napaka-linis ng buong silid.

"What the hell?" She whispered.

Inilapag niya ang baril sa night stand at hinugot ang plastic gloves na nasa bulsa
at isinuot iyon. Kinuha niya ang baril at naglakad patungo sa banyo. Bahagyang
nakaawang ang pintuan ng banyo at marahan niyang itinulak ang pinto. Hindi na siya
nagulat ng makitang basa ang tiles ng banyo.

"Basa pa ang tiles. I'm sure kung umalis man siya, hindi pa siya nakakalayo." Aniya
sa sarili.

Binalikan niya ang kama at tinupi ang bed cover. Siguro naman may makukuha silang
DNA sa cover na ito. Mabilis siyang lumabas ng kuwarto at bumaba sa first floor.

"Shannon?" Tawag niya sa pangalan ng binata. Nang walang sumagot tinawag niya ulit
ito. "Shannon? Shannon?" Napasimangot siya. "Saan naman kaya nagsusuot ang lalaking
yun?"

Lumabas siya ng bahay at kinuha ang malaking zip lock at doon inilagay ang bed
cover. Akmang babalik na siya sa bahay ng marinig niya ang boses ni Shannon.

"Kuting, I think you need to see this!" Sigaw nito mula sa kung saan.
Kumunto ang nuo niya. "Where the hell are you?"

"Just follow the sound of my voice, kuting!" Anito at sumigaw ito ng pagkalakas-
lakas.

Sinundan niya kung saan nanggagaling ang boses nito. Nakarating siya sa likod-
bahay. Nakita niya roon si Shannon na nakaupo sa isang malaking tipak na bato at
nakatingin sa malawak na taniman.

"Hey, ano yung kailangan kong makita?" Usisa niya.

Tumayo ang binata at nilapitan ang maliit na barn house. "I didn't find a basement,
but I found a small barn." Binuksan nito ang pintuan ng barn at tinakpan niya ang
ilong sa sobrang baho ng amoy na nanggagaling sa loob ng barn house.

"Shit." Napamura siya ng ma-realize kung ano ang amoy na iyon. "You've got to be
kidding..."

"Nope, I'm not kidding. I found a barn house with lots of rotten dead bodies."
Shannon confirmed her suspicion.

Lumapit siya sa barn house, still covering her nose. Hindi niya kaya ang amoy. Ang
baho masyado.

"How many?" Tanong niya.

"I don't know. Hindi ko mabilang. It's been piled up like garbage."

Pumasok siya sa loob ng barn house, and she was horrified at the sight. Chopped
rotten bodies were piled up. Inu-uod na ang ibang katawan. Ang iba naman ay
halatang malapit ng mabulok. Nag-uumpisa na ring kainin ng uod ang mga iyon.

"God! What kind of person would do this?" Tanong niya sa sarili niya.

"Not a person, more like an animal." Sagot ni Shannon mula sa likuran niya.

Hinawakan siya ni Shannon sa braso at hinila siya palabas ng barn house at isinara
nito iyon.

"I already called Director Hugh. The forensic is on the way."

"Okay."

Sinapo nito ang mukha niya at bigla siyang inatake ng kaba.

"Okay ka lang?" May pag-aalala sa boses nito.

Sinalubong niya ang tingin nito. "Akala ko ba hindi ka nag-aalala sa akin."

Shannon grinned. "Tama, hindi ako nag-aalala sayo. I'm just a little bit worried.
That's all. You look pale."

Napailing-iling siya. A small smile appeared on her lips. Ewan niya talaga sa
lalaking 'to.

"See, you smiled." Mas lumapad pa ang ngiti nito sa mga labi. "Kahapon pa yung joke
ko na yun, napangiti ka pa rin. Ang galing ko talaga." Puri nito sa sarili.

Inirapan niya ito. "Bwesit ka talaga, alam mo ba yun?"

"Nope. Hindi ako bwesit." Anito at pabirong kinurot ang ilong niya. "You have a
nice nose."

Umakyat ang dugo niya patungo sa pisngi niya. Mabilis niyang tinalikuran si Shannon
at napanggap na ini-imbestigahan ang paligid. Bwesit talaga ang lalaking 'to! He
just complemented her for goodness sake! Para namang wala pang lalaki na
nakapagsabi sa kanya na maganda ang ilong niya. That's her best asset, sanay siya
na pinupuri ang ilong niya.

Pero bakit nag-blush siya ng purihin ni Shannon ang ilong niya? Nakakainis naman.

"We should search the whole place. Baka may mga nagkalat pang katawan sa bahay na
ito." Aniya at iniwan nito.

Hindi pa siya nakakalayo ng magsalita si Shannon. "You know, you don't have to hide
your face. I know you're blushing."

Hindi siya nagpahalata na natigilan siya sa sinabi nito. Paano niya nalaman? Well,
Shannon is an Interpol Agent. Of course he can read body language. Urgh!

"I'm not blushing." Kaila niya. Nunkang aamin siya na nagba-blush siya. No freaking
way. Bakit ba naman kasi gustong magparty-party ng mga dugo niya sa pisngi niya?

Bumalik siya sa loob ng bahay at binalikan ang dalawang silid na hindi pa niya
nabubuksan. Sarah put her hand on the door knob then twists it open. The room is
neat. Isasara na sana niya ang pintuan ng silid ng may makita siyang isang maliit
na papel. Pumasok siya sa loob ng kuwarto at pinulot ang maliit na papel na nasa
ibabaw ng bedside table. Nang basahin niya kung ano iyon, bahagyang nanlaki ang mga
mata niya.

It's her personal number. At sa baba niyon ay isang telephone number na hinuha niya
ay numero ng Interpol. So, talagang ito nga ang bahay na inukupa ng serial killer
na gusto nilang huluhin. Pero paano? Sino ang tumawag sa Interpol para ibigay ang
address na ito. Imposibli namang ito mismo ang tumawag sa Interpol-

"It's impossible." Sarah whispered when she thought of something.

"What impossible?"

Napaigtad siya sa gulat ng marinig ang boses ni Shannon. Hinarap niya ang binata.

"The killer. He or she is toying with us. Kung hindi siya ang tumawag sa Interpol,
malamang siya ang nasa likod niyon." Ipinakita niya rito ang nakitang puting papel
kung saan nakasulat ang number niya. "Here. Look at this."

Kinuha ni Shannon ang papel at tiningnan ang numero na naroon.

"This is your number." Anito.

"Ha? P-Paano mo nalaman? I mean, memorize mo ang number ko?"

Nagtaas ng tingin sa kanya si Shannon. "What? No. Of course not!"

Hindi naniniwalang tiningnan niya ito. "Kung ganoon paano mo nalaman na number ko
yan? It only means one thing, Shannon, you know my number-"

"Fine. Fine. I memorized it." Nag-iwas ng tingin si Shannon at napansin niyang

bahagyang namula ang pisngi nito. "Yesterday. While driving home. Wala akong magawa
e. Kaya ... yun ang ginawa ko."

Sarah gaped at Shannon. "For real? You memorized my number?"

"Yeah." He looks agitated. "In case of emergency. You know what I mean?"

Kahit hindi naiintindihan ang ibig nitong sabihin, tumango nalang siya. "Yeah,
sure. Whatever you say."

Nilampasan niya si Shannon at tinungo ang pangatlong silid para buksan iyon. Walang
sere-seremonyang pinihit niya ang door knob at halos mahulog ang panga niya sa
nakita.

"Oh my god..."

"What? What is it?" Naramdaman niya si Shannon sa likuran niya. "Shit!" Pagmumura
nito sa nakita.
CHAPTER 5

"WHAT is that?" Nagugulumihang tanong ni Shannon habang nakatingin sa dingding ng

silid.

Nilapitan ni Sarah ang mga larawan na nakadikit sa dingding at isa-isang tiningnan

iyon. There are more than one hundred photos pinned in the wall, at lahat iyon ay
may X-mark. Alam niyang patay na ang mga nasa larawan, nararamdaman niya iyon.

"Why would he or she keep their photos?" Naguguluhang tanong niya sa sarili. "Anong
ibig sabihin nito?"

"Kuting, I think you need to see those pictures from here." Anang boses ni Shannon
mula sa kanan niya.

Binalingan niya ang binata. "Why?"

Shannon was looking at the photo pinned in the wall like he can't believe what he's
seeing. "I think the killer is trying to create a pyramid photo."

Sa sinabing iyon ni Shannon mabilis na tinungo niya ang kinatatayuan nito at

tiningnan ang mga larawan mula roon. Sarah gaped at the sight. Shannon is right;
the killer is trying to make a pyramid photo of the people he or she killed!

"What is this?" Niyakap ni Sarah ang sarili ng makaramdam ng takot. She can feel
something in this room. "Kung ang killer ang tumawag sa Interpol, anong gusto
niyang ipahiwatig? Anong gusto niyang makita ng mga taga-Interpol?"

Shannon pointed something at the top of the photos. "Sa tingin ko yan ang gusto
niyang ipakita. At hindi sa Interpol, kung hindi sayo, kuting."

Sinundan niya kung saan nakaturo ang kamay nito. Natutop niya ang bibig sa nakita.
Jesus Christ! Kung plano ng killer na takutin siya, yeah, she's really scared.

"I-It couldn't be..." She whispered while slowly walking towards the photo that
Shannon pointed.

Hindi siya kumurap habang nakatingin sa larawan niya na nasa pinakamataas na bahagi
ng Pyramid. Nagsitaasan ang balahibo niya ng mapansing ang larawan nalang niya ang
walang X-mark.
"Mukhang ikaw ang ko-kompleto sa Pyramid photo niya." Komento ni Shannon at tumabi
sa kanya ng tayo. "Ayos ka lang ba? You look pale."

Tiningnan niya ng masama ang binata. "Ikaw kaya makita ang larawan mo kasama ang
may mga X-mark na larawan ng mga taong patay na at ang larawan mo nalang ang walang
X-mark, magbubunyi ka ba sa saya?" Iminuwestra niya ang kamay sa larawan niya.
"This could only mean one thing! I'm next!"

Magsasalita sana si Shannon ng may marinig silang ingay na nanggagaling sa likod-

bahay. Nagkatinginan sila at mabilis na tumakbo patungo sa likod-bahay. Habang
tumatakbo, kinuha niya ang baril na naka-sukbit sa holster niya na nasa bewang at
kinasa iyon. Nakita niyang iyon din ang ginawa ni Shannon. Dalawang baril nga lang
ang hawak nito.

Shannon motioned her to stop when they were about to reach the backyard. Ihinanda
niya ang sarili at itinutok ang baril sa maliit na barn house kung saan
nanggagaling ang ingay na narinig nila.

Parang pusa na walang ingay na naglakad si Shannon palapit sa kanang bahagi ng

pintuan ng barn, siya naman ay dahan-dahang naglakad patungo sa kaliwang bahagi ng
pintuan. When Shannon nodded, sabay nilang tinulak ang pintuan at tinutok ang baril
sa lalaking nakatalikod na naka-suot ng lab coat.

"Freeze! Interpol!"

"Freeze! FBI!"

Shannon and Kreiya shared a look. Mukhang hindi nagtugma ang sinabi nilang dalawa.

"I'm Jameson Rodriguez! The head of Interpol forensic department!" Nanginginig na

sigaw ng lalaki pagkatapos ay itinaas ang dalawang kamay.

Nanghihinang ibinaba ni Sarah ang baril at sininyasan niya si Shannon na ibaba ang
baril.

"Sorry. We thought you're the killer." Paliwanag ni Sarah kay Jameson.

Masama ang tingin ang ipinukol ni Jameson kay Sarah ng humarap ito sa kanila ni
Shannon.

"You could've killed me!" Sigaw ni Jameson sa kanya. "Basta-basta lang kasi kayong
pumapasok ng hindi manlang nagsasabi."

"Alang naman kumatok kami bago pumasok tapos hintayin naming na pagbuksan kami ng
killer." Sarkastikong wika ni Shannon kay Jameson. "We thought you're the killer,
malay ba namin na ikaw pala yun. We're just doing our job, Dr. Rodriguez."

Iningusan nito si Shannon. "Still it was a reckless move! You could have give me a
heart attack-"

Sarah pointed the gun at Jameson with a grim expression on her face. "If you don't
shut up, talagang ipuputok ko to sa bunganga mo. We already explain, kung hindi mo
iyon maintindihan, then it's your fault, not ours. And you're too young to have a
heart attack, huwag kang excited." Pagkasabi niyon ay umalis siya sa barn dahil
hindi na niya kaya pang tiisin ang amoy ng mga nabubulok na patay na katawan.

Naramdaman ni Sarah na may sumusunod sa kanya at hindi na niya kailangang lumingon

para malaman kung sino iyon. She knew that it's Shannon.
"Kuting, bakit mo naman tinakot si Dr. Rodriguez?" Tanong ni Shannon ng maabutan
siya nito na pasakay sa Hammer niya.

"Nakakainis kasi siya. I was still in shock then he won't stop talking even after
we explained. Nakakapag-init ng dugo." Sagot niya ng hindi manlang ito tinitingnan.

"Natakot mo yata yung tao."

Magkasalubong ang kilay na hinarap niya ang binata na nakatayo sa labas ng driver
seat. "Why is he there in the first place?"

"He's the head of the forensic department. Siguro pinauna na siya rito ni Director
Hugh."

She rolled her eyes. "Kung hindi siya pakalat-kalat e di sana hindi siya natatakot
ngayon."

"Hindi pa rin iyon sapat na rason para tutukan mo siya ng baril. Paano kung kasuhan
ka ni Dr. Rodriguez? Anong isasagot mo sa korte, iyang rason mo?"

Naiinis na bumaba siya sa sasakyan at hinarap si Shannon.

"Ano bang pakialam mo sa akin? You don't what I feel, Shannon! I was scared when I
saw my picture on the top of the photo pyramid! I was scared but I have to keep
myself together because I am an agent! A scared agent is a dead agent they say,
kaya naman narito ako ngayon sa harapan mo at nilalabanan ang takot na unti-unting
kumakain sa'kin. I don't care what Jameson will do. I don't care if he sues me for
pointing my gun at him. All care about is protecting myself from that psychopath
killer. Kung tama ang hinala natin at ako ang bubuo sa photo pyramid niya, ngayon
palang, pro-protektahan ko na ang sarili ko. Hindi ko siya hahayaang patayin ako.
Over my dead body!"

Kung hindi niya naramdaman ang luhang namamalisbis sa pisngi niya, hindi malalaman
ni Sarah na umiiyak na pala siya.

"Ano naman ang tingin mo sa'kin?" Shannon dried her tears. "I'm your partner. And I
promise you, hindi ko hahayaan ang killer na yun na patayin ka. Over my dead body
too. Para over our two dead bodies na."

Sarah's lips cracked a smile. "Stop joking around."

Pabirong pinisil ni Shannon ang tungki ng ilong niya. "Kuting, huwag ka ng umiyak
ha? Hindi ako sanay na makita kang luhaan. Alam ko naman kasing isa kang matapang
na babae, huwag kang magpapa-apekto sa killer na yun. Narito naman ako. Libreng
pagnasaan mo."

Her nose crinkled at what Shannon said. "Puwede ba, Shannon. Huwag kang masyadong
mahangin. Baka matangay ako sa kahanginan mo."

Shannon grinned at her. "Sorry. Talagang kasapi na sa mahangin organization ang

lahat ng lalaki sa pamilya namin. Kahit nga mga babae, kasapi rin."

Napailing-iling nalang siya. "Ewan ko sayong bwesit ka."

He chuckled. "Wala ka ng masabi, no? Palagi talaga kitang talo sa asaran."

Inirapan niya ito. "Ewan ko sa'yo."

Malakas na tumawa si Shannon na agad namang naputol ng makarinig ng busina ng
sasakyan. Nang tingnan nila kung saan nanggaling yun, nakita nila ang limang
sasakyan na papalapit sa kanila.

Lumabas sa unang sasakyan na pumarada si Director Hugh at nilapitan sila.

"What's the report, Agent San Diego, Agent Catli."

"Sir, positive, this house is the killer's liar." Sagot ni Shannon. "We will let
the forensic do their job."

Tumango-tango si Director Hugh. "Okay. I want to see your report tomorrow morning
in my desk. Understand?"

"Yes, sir." Sabay na sagot nila Shannon.

"Good." Iniwan na sila ni Director Hugh at naglakad papasok sa bahay.

Sarah leaned on her car hood then crossed her arms over her chest. She looked at
the house then to Shannon. "You think we can catch the killer because he or she
kills me?"

Nilingon siya ni Shannon. "Oo naman." Tumabi ito sa kanya at sumadal sa hood ng
sasakyan niya. "Diba, nangako ako na hindi ka niya masasaktan?"

"Hindi nga ba?" Her voice was full of doubt.

"Oo naman. Ako pa. Ako yata si Shannon-"

"Stop, please, stop. Umaataki na naman ang kahanginan mo."

"Kuting, masanay ka na sa'kin. Partners tayo."

Inirapan niya ang binata. "Hindi ako masasanay sa kahanginan mo, bwesit."

"Heto na naman po tayo. Back to calling me 'bwesit' again."

Naiiling na iniwan niya si Shannon at naglakad patungo sa bahay. Kailangan niyang

makalakap ng impormasyon tungkol sa killer na 'to. Hindi niya hahayaang patayin
siya nito ng walang kalaban-laban.

NASA sweet bite café si Sarah at hinihintay ang pagdating ni Katrina. Napagusapan
nila kagabi na magkita ngayon kasi matagal na daw silang hindi nagkikita. Ayaw sana
niyang makipagkita rito dahil marami siyang ginagawa pero isang oras lang naman daw
kaya pumayag siya.

"Hey, Cat." Bati sa kanya ni Katrina ng dumating ito at umupo sa kaharap niyang
upuan. "You're early."

She sighed. "And you're late."

Tumingin sa relong pambisig si Katrina. "Nah. Nine A.M. ang usapan natin, it's just
eight fifty five in the morning. I'm five minutes early, Cat."

"Whatever." Sarah sip the coffee that she ordered then looked at Katrina. "Ano ba
ang sasabihin mo sa akin at kailangan pang magkita tayo? Hindi ba puwedeng i-text
mo nalang sa'kin?"
Inagaw ni Katrina ang tasa ng kape na hawak niya at ininom iyon. "Gusto lang kitang
kumustahin. At hello! Hindi mo nga nire-reply-yan ang mga text ko tapos ang lakas
ng loob mong sabihin sa akin na i-text ka nalang."

"Sorry." Hingi niya ng tawad sa kaibigan. "Busy lang talaga ako these past few
days."

"Forgiven." Nakangiting wika ni Katrina. "Pero please lang, kapag kinukumusta kita,
mag reply ka naman. Para malaman kung humihinga ka pa. Sa trabaho natin, hindi na
ako magtaka kung ngayon huminga ka, bukas tigok ka na. "

Napatawa siya sa sinabi nito. "Opo, magri-reply na po ako."

"Good. Anyway-" Napatigil sa pagsasalita si Katrina at nasa mukha nito ang

pagkairita habang nakatingin sa pintuan ng café.

Sinundan niya ang tingin nito at nakita niya si Shannon at si... Chase? Hmm.
Magkamukha ito at si Shannon. No wonder pinagkamalan niya si Shannon na si Chase.

Ibinalik niya ang tingin kay Katrina na masama pa rin ang tingin kay Chase.

"Bestie, akala ko ba move on ka na kay Chase? Bakit parang apektado ka pa rin sa

presensiya niya?" Tanong niya sa kaibigan.

Humugot ito ng isang malalim na hininga at ibinalik ang atensiyon sa kanya. "Cat,
wala na akong pakialam kay Chase. Hindi ako maaapektuhan kahit mamatay pa siya
ngayon sa harapan ko."

Sarah gave her friend and arched look. "Oh yeah?"

Inirapan siya nito. "Oo nga. I'm telling the truth. Wala na akong pakialam sa
kanya."

"Okay. Sabi mo e." Aniya para hindi na humaba ang usapan nila.

Lumapit si Shannon at Chase sa table nila at nakita niyang nanigas sa kinauupuan si

Katrina. Alam niyang may nararamdaman pa rin ito para kay Chase, masyado lang
siguro itong nasaktan sa ginawa ng binata.

"Hey, girls." Nakangiting bati sa kanila ni Chase pagkatapos ay matiim nitong

tinitigan si Katrina. "Hey, Kat my labs."

Hindi manlang nagpaalam sa kanya si Katrina at bigla nalang umalis sa mesa nila at
lumabas ng café. Naiwan siyang nagulat sa ginawa nito. What the heck is wrong with
that woman? Akala ko ba wala na...

Nang tingnan niya si Chase wala na roon ang binata at hinahabol na si Katrina.
Nagkatinginan sila ni Shannon. Ilang minuto ang katahimikan na namayani sa kanilang
dalawa bago siya nagsalita.

"Upo ka." Siya ang unang bumasag sa katahimikan.

"Thanks." Umupo ito sa inukupang upuan ni Katrina. "Kumusta?"

Marahan siyang napangiti sa pangungumusta nito. "Bwesit, kahahatid mo lang sa akin

kaninang madaling araw. Tapos kung maka-kumusta ka parang isang taon tayong hindi
nagkita."
Napakamot ng batok ang binata. "Sorry. Wala lang akong ibang maisip na sabihin
sayo."

She clucked her tongue. "It's okay. Wala rin akong ibang maisip na sabihin sa'yo."

Namayani na naman ang katahimikan sa kanilang dalawa. Si Shannon abala sa pagbabasa

ng menu ng café na para bang kinakabisa ang nakasulat doon, siya naman inabala niya
ang sarili sa pag-inom ng kape.

Napatingin siya kay Shannon ng may kinuha ito mula sa bulsa sa suot nitong leather
jacket at iniabot sa kanya.

"Nakita ko sa bahay." Anito ng hindi niya tinanggap ang M&M na binibigay nito.
"Tanggapin mo na, wala namang kumakain niyan sa bahay."

Naglalaway na tiningnan niya ang M&M. "Kung walang kumakain niyan sa bahay niyo,
bakit mayroon kayo niyan?"

Shannon exhaled a long breath then looked at her in the eyes. "Fine, you got me. I
bought this on my way here. Idadaan ko sana sa bahay mo pagkatapos kung mag-kape
rito sa café, pero narito ka naman so... here. Accept it."

Hindi pa rin niya tinanggap ang binibigay nitong M&M. "Bakit mo naman ako binilhan
niyan?"

"Because it's M&M." Sagot nito na para bang kaya niyon sagutin lahat ng katanungan
sa mundo. "Everyone likes M&M. At saka, you're a girl. Girls like chocolate."

"Stereo typing?"

Kanina pa niya gustong tanggapin ang M&M na binibigay nito pero nag-i-enjoy pa
siyang makita ang uneasiness sa mukha nito kapag tinatanong niya tungkol sa M&M.

"Of course not! I just thought that you'll like it and all but if you don't-"

Mabilis na kinuha niya ang M&M na iniabot nito sa kanya. "Shut up, Shannon."
Binuksan niya ang M&M at tumayo. "Thanks sa M&M. Good morning and have a blessed
breakfast."

Bago siya tumaliko at umalis, kinindatan niya si Shannon na napamaang sa ginawa

niya. Malapad ang ngiti sa mga labi ni Sarah habang naglalakad palabas ng café.
Napurnada nga ang tulog niya, pero maganda naman ang kilabasan ng umaga niya.
Thanks to Shannon's M&M.

CHAPTER 6

HINDI maintindihan ni Sarah ang sarili habang nasa elevator patungo sa floor kung
nasaan ang condo unit ni Shannon. Hindi niya maintindihan kung bakit kinakabahan
siya samantalang trabaho naman ang pinunta niya rito. Dala-dala niya ang forensic
report sa mga katawan na nakita nila sa barn house. Naisip niyang mas makabubuti
kung pag-aaralan nila iyon sa condo ni Shannon at hindi sa bahay niya, kaya naman
kinuha niya kay Director Hugh ang address ng binata.

Nang nasa labas na siya ng unit ni Shannon mas domoble pa ang kabang nararamdaman.
Naiinis na kinapa niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya at marahang tinampal
iyon.
"Tumahimik ka nga! Bakit ba ang ingay mo!" Naiinis na pagkausap niya sa dibdib na
alam naman niyang hindi sasagot.

Kinalma niya ang sarili at pinindot ang door bell. Ilang minuto ang lumipas bago
bumukas ang pintuan at iniluwa ang nakatapi lang na tuwalya na si Shannon.

Umawang ang labi niya ng makita ang matitipunong dibdib ni Shannon. Mabilis siyang
nag-iwas ng tingin bago pa nito mahalata na pinagnanasaan niya ito. My gash! Bakit
naman kasi ang aga-aga nakahubad na 'to?

"Magsuot ka nga ng damit." Aniya at pumasok sa unit nito na para bang pag-aari niya
iyon.

"Anong ginagawa mo rito sa condo ko?" Isinara nito ang pintuan at naglakad sinundan
siya sa nagsisilbing sala ng condo nito.

Umupo siya sa pang-isahang sofa at nag-taas ng tingin sa binata. Nilaban niya ang
sarili na hindi tumingin sa matitipunong dibdib nito.

"Bwesit..." Ipinakita niya ang apat na folder na hawak. "Ito ang report ng forensic
department, kailangan nating pag-aralan ito at napagdesisyunan kong dito natin pag-
aralan sa bahay mo."

Inayos ni Shannon ang pagkakatapi ng tuwalya nito sa bewang. "Sure. Magbibihis lang
ako."

"Ay, kahit hindi." Natutop niya ang bibig ng ma-realize kung anong sinabi niya. "Oh
god! Sorry. Sige, magbihis ka na." Namumulang pagtataboy niya sa binata.

Marahang tumawa si Shannon at umupo sa mahabang sofa na katabi lang ng inuupuan

niya.

"Sure, hindi ako magbibihis." Nakangising wika nito. "Ano ba ang report na iyan?"

"Sa ano..." Her eyes stared on his chest, then drop to his abdomen. Napakurap-kurap
siya at nagtaas ng tingin sa mukha ni Shannon na nakangisi. Mukhang alam nito ang
kahalayang tumatakbo sa isip niya. "Forensic report! Yun na nga yun!"

"Chill." Shannon chuckled. "Okay, forensic report. And then?"

"It's about the decaying bodies we found and..." Hindi na naman niya natapos ang
sasabihin dahil naglakbay na naman ang mga mata niya patungo sa mga pandesal nito.

"Eyes up here, cutest kuting. I know my eight pack abs is breath taking pero puwede
mamaya mo na ako pagnasaan? Trabaho muna tayo."

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa tinuran nito. Marahas niyang ipinilig
ang ulo para magising ang mahalay niyang isip.

Tiningnan niya ng masama si Shannon. "Magbihis ka kasi!"

"So nadi-distract ka sa mala-diyos kong katawan?"

Kinuha niya ang throw pillow at malakas na binato iyon sa binata. "Maghunos dili
kang bwesit ka! Anong mala-diyos na katawan? Mahiya ka nga!" Kinuha niya ang throw
pillow na nasa isang sofa at ibinato pa iyon dito. "Magdamit ka nga!"

Tatawa-tawang sinasalag ni Shannon ang mga throw pillow na binabato niya rito. Mas
nadadagdagan pa ang inis niya dahil sa tawa nito. Nang wala na siyang makitang
throw pillow, bumalik siya sa sofa at umupo na parang walang nangyari.

"Are you done?" Anito ng wala ng thow pillow na tumama rito.

Inirapan niya ito. "Hindi ako makikipagusap sayo hangga't hindi ka nagdadamit."
Matigas niyang sabi.

Shannon chuckled then get up. "Oo na. Inaasar lang naman kita e. Magdadamit na po,
kamahalan."

"Good. Long sleeve at pantalon ang suotin mo. Ayokong may nakikita ni kaunti sa
balat mo."

Shannon gaped at her. "Baka naman gusto mo mag gloves at mag-medyas pa ako para
wala kang makita na balat ko?"

"Sure. Mag-maskara ka na rin. Para wala talaga akong nakikitang bwesit."

"Are you freaking serious?!"

Pinakawahan ni Sarah ang tawa na kanina pa niya pinipigilan. "Just kidding. Sige,
magbihis ka na."

Tiningnan siya ng masama ni Shannon at para itong bata na nagma-martsang iniwan

siya sa sala. Napailing-iling nalang si Sarah sa inakto ng binata. Ang hilig mang-
asar pero kapag ito naman ang inaasar, ang daling mapikon.

Tinanggal niya ang black high heel na suot at minasahe ang paa niya na nananakit.
Kaya ayaw niyang nagsusuot ng high heel e! Sumasakit ang paa niya! Kung hindi lang
ito kailangan, nunkang magsuot siya ng high heels! Ipinatong niya ang paa sa round
table at hinintay na bumalik si Shannon.

"At home na at home ka ah. Nahiya naman ako." Komento ni Shannon ng bumalik ito sa
sala at nakita ang posisyon niya.

Inirapan niya ito at sumandal sa likod ng sofa. "Pakialam mo. E sa gusto kong
ipatong ang paa ko. Sue me!"

Shannon shook his head in disbelief. "Ikaw na ang makapal ang mukha." Anito at
iniwan na naman siya sa sala.

"Hoy! Saan ka pupunta?" Sigaw niya rito.

"Stop shouting, kuting. Ikukuha lang kita ng maiinom!" Balik sigaw nito sa kanya.

"Okay! Makakain na rin kung mayroon. Nagugutom ako!"

Hindi sumagot si Shannon kaya hindi alam ni Sarah kung narinig siya nito. Pero
mukha namang narinig nito ang sinabi niya dahil nang bumalik ito sa sala may dala
itong tray na ang laman ay pineapple juice, three slices of different flavored
cakes and then fried rice with bacon, hotdog and egg. Her mouth watered for a
taste!

"Tira ko, hindi naman ito marumi kaya ipapakain ko 'to sayo." Anito.

Akmang aayos siya ng upo ng pigilan siya ni Shannon.

"Huwag kang gagalaw kung hindi, hindi ko ito ibibigay sayo." Pananakot nito sa
kanya.

At dahil nga pagkain ang pinaguusapan, sinunod niya ang bwesit na lalaking 'to.

Shannon smiled when she listened to him. Umupo ito sa mahabang sofa at inilapag ang
tray sa round table. "Good. Mabuti at nakinig ka." Binuhat nito ang paa niya at
ipinatong iyon sa hita nito.

"Anong ginagawa mo?" Gulat na tanong niya rito ng umpisahan nitong masahiin ang paa
niya.

"I'm massaging your feet." Sagot nito na parang wala lang ang ginagawa nito. "Ano
ba sa tingin mo?"

"H-Hindi mo naman kailangang gawin yun." Aagawin niya sana ang paa pero pinigilan
siya nito. "S-Shannon, bitawan mo nga ang paa ko." Nahihiyang aniya.

Maliban sa Mommy niya, wala pang nagmasahe sa paa niya, si Shannon palang. Nahihiya
siya baka may-amoy ang paa niya. Sana naman walang amoy kasi mas dobling kahihiyan
yun.

"Mamasahiin lang kita tapos uumpisahan na nating pag-aralan ang forensic report na
iyan. Okay?" Nakangiting sabi ni Shannon habang nakatutok ang mata sa paa niya.

"Okay." Wala siyang ibang masabi kung hindi iyon.

Napaka-ipokrita niya kung sasabihin niyang hindi niya gusto ang pagmamasahe ni
Shannon sa paa niya. It feels good kaya naman kahit nahihiya, hinayaan nalang niya
itong masahiin siya.

After ten minutes of massaging her in silence, inilapag ni Shannon ang paa niya sa
sahig.

Nagtaas ito ng tingin mula sa paa niya at sa mukha niya. "Okay na ang paa mo?"

Kagat-labing tumango siya. "Yeah. It feels good."

"Great." Nakangiting wika nito at saka kinuha ang high heel shoes niya at itinapon
yun sa kung saan. "From now on, huwag ka ng magsusuot ng mga high heels kung hindi
naman kaya ng paa mo. Mag high-heel ka lang kapag nasa office ka, pero ngayon na
nasa field tayo. Wear something comfortable."

Sarah looked at Shannon; disbelief was visible on her eyes. "Ayos lang sayo na
hindi ako naka-high heel?"

"Bakit parang gulat na gulat ka?" Natatawang usisa ni Shannon sa kanya.

"Nasanay lang kasi ako na naka-high heel sa kahit saan ako magpunta. At saka akala
ko ba men like women in high heels. Exemption ka ba roon?"

"Men like women in high heels?" Ulit nito sa sinabi niya at marahang tumawa.
"Kuting, men like women because of their personality and attitude not because they
wear high heeled shoes. Yes, we like women wearing high heeled shoes because it
shows that their strong and ready for anything you throw at them, pero hindi naman
iyon ang batayan para magustuhan namin ang isang babae. As for me, kahit siguro
naka-tsinelas lang kapag tumibok ang puso ko para sa kanya, mamahalin ko siya."

She looked at him, amazed at what he said. "Hindi ko akalain na may side ka pala na
ganito. Hindi ko tuloy alam ang dapat kung itawag sayo, sweet guy or hopeless
romantic guy?"

Shannon smiled then reached for the spoon. "Parang hindi gusto ng tenga ko ang
hopeless romantic guy." He took a spoon fool of fried rice then put the spoon over
her mouth. "Masarap pakinggan ang sweet guy. Iyon nalang ang itawag mo sa'kin."

Sa halip na ibuka ang bibig para tanggapin ang pagkain na iniumang sa kanya ni
Shannon, Sarah was just staring at the spoon full of fried rice. Then her gaze move
to Shannon who's looking at her expectantly.

"Eat." Anito habang matamang nakatingin sa kanya.

Slowly, her lips parted then took the spoonful of fried rice. Shannon smiled widely
then used the fork to bring the hotdog over her mouth. Kinagat niya iyon ng walang
pag aalinlangan at dahan-dahang nginuya ang kinakain.

Is he like this to all women? Hindi napigilang tanong niya sa sarili. Ito ang side
ni Shannon na hindi niya alam. Who knew that this annoying guy have a sweet side?
Hindi na siya magtaka kung maraming mahumaling dito. Noon para sa kanya, ang
pagpapasubo ng pagkain ay katamaran, pero ng si Shannon ang nagsubo sa kanya,
parang may kung anong paru-paru sa puso niya na kinikilit iyon.

"Sorry if you find this awkward." Anito habang patuloy siyang sinusubuan ng
pagkain. "Sanay lang ako na sinusubuan ang nag-iisa kong pinsang babae."

"Pinsan nga lang ba?" Hindi niya napigilan ang bibig na magsalita ng ganoon.
Napakagat labi nalang siya ng balingan siya ni Shannon at matamang tinitigan.

After a minute of looking at her, a smile slowly appeared on his lips. "Actually,
ikaw ang kauna-unang babaeng sinubuan ko. Other than my cousin, Yannah."

"I feel special." Sarkastikong aniya.

Shannon chuckled. "You should be, kuting. Kasi hindi ko susubuan ang babaeng hindi
ko gusto."

Parang nakikipagkarera ang puso niya sa sobrang bilis ng tibok niyon dahil sa
sinabi nito. Tinitigan niya ito para alamin kung nagbibiro lang ito o inaasar na
naman siya pero wala siyang nakitang emosyon sa mukha nito maliban sa ngiti na
nakapaskil sa mga labi nito habang nakamasid sa kanya.

"Shannon, tigilan mo ako sa mga pahaging na yan." Saway niya sa binata para hindi
na ito umulit.

"Why? Masama ba-"

Nabitin ang sasabihin ni Shannon ng biglang bumukas ang pintuan ng condo unit nito
at pumasok ang limang nag gwa-guwapuhang kalalakihan.

"Hello, our dear cousin! What are you up to today-" Nabitin ang sasabihin nung
lalaking na may kulay gray na mata ng makita siya. "Oh... what do we have here? A
woman in Shannon's condo unit, that's a first."

The five men shared a look.

Si Chase ang bumasag sa katahimikan na namayani ng ilang segundo.

"Hello, Sarah. Kumusta?" Feeling close lang kung maka-kumusta ang loko-loko.

"Oh, so Sarah is your name." The guy with light brown eyes smiled sweetly at her.
"Hello, beautiful lady. My name is Cade Garcia, at your service."

"Shut up, Cade. Hindi niya kailangan ang serbisyo mo." Walang emosyong wika ni
Shannon.

Ngisi lang ang isinagot ni Cade kay Shannon.

Naamoy kaagad ni Sarah na babaero ang Cade na 'to sa uri palang ng pagsasalita
nito.

"Hi, I'm Sarah Catli. I'm not in need of your service."

Naghagalpakan ng tawa ang apat na kalalakihan at napasimangot naman si Cade at

masamang tumingin sa kanya. "Puwede naman sana 'nice to meet you' nalang, bakit'
not in need of your service' pa?" Naghihimutok na tanong nito.

"Kasi hindi ko naman talaga kailangan ang kahit na anong serbisyo na inaalok mo."
Sagot niya na mas ikinatawa pa ng apat na kalalakihan. Si Shannon naman ay
pinipigil ang tawa.

"Burn, cousin! Burn!" Malakas ang tawa na sabi ni Chase kay Cade na ikinangiti
niya. "Nice one, Sarah." Anito ni Chase sa kanya kapagkuwan.

She smiled at Chase. "Thanks."

Ang sumunod na nagpakilala sa kanya ay yung may kulay gray na mata.

"Hello, Sarah. I'm Zelott Storm. Nice to meet you."

Bahagyang nanlaki ang mga mata niya ng marinig ang apelyido nito. "How are you
related to Lancelott Storm, the famous photographer in Asia?"

Zelott smile proudly. "He's my father."

"Wow!" She exclaimed. "That's awesome. I wish I could meet your father someday."
Excited na aniya.

Tumingin si Zelott kay Shannon at sa kanya. "Sure, why not. Kapag hindi na busy si
Daddy."

Napakunot ang nuo niya. "Bakit ka tumingin kay Shannon bago mo ka nagsalita?"

"Ahm..." Zelott was lost for words. Sa halip sa sagutin siya nito ay iniwan sila
nito sa sala at pumunta sa kung saan.

"Anong problema nun?" Naguguluhang tanong niya. "Nagtatanong lang naman ako."

"Tinakot mo yata." Natatawang sabi ni Cade.

Napailing-iling siya. "I don't think so. Umiiwas lang iyon sa tanong ko."

"Halata nga." Wika ng lalaki na may kulay berdeng mata. "Hey, I'm Zygy Garcia. Nice
to meet you."

"Hi, I'm Sarah Catli. Nice to meet you too."

Zygy smiled at her and Sarah swears that his face is familiar. Parang nakita na
niya ito pero hindi lang niya maalala kung saan.

"Have we met before?" Tanong niya kay Zygy.

Zygy shook his head then smile. "Nope. I'm pretty sure I won't forget a pretty
woman like you."

Binato ito ng throw pillow ni Shannon. "Shut the fuvk up, Zygy. Stop smiling at
her!"

Natatawang binalingan ni Zygy si Shannon. "Why, Shan? Natatakot ka na maagaw ko?"

Masama ang tingin na ipinukol ni Shannon sa pinsan nitong si Zygy. "Get out of my
house."

Tawa lang ang isinagot ni Zygy sa sinabi ni Shannon.

Napaigtad si Sarah ng may biglang tumabi sa kanya. "Hi, I'm Ramzee San Diego. Ako
ang pinaka-guwapo sa aming magpipinsan kaya iwan mo na iyang si Shannon, sa akin ka
nalang."

Napasinghap si Sarah sa gulat ng biglang dinamba ni Shannon si Ramzee at sabay ang

dalawa na humalik sa sahig.

"Hey!" Itinulak ni Ramzee si Shannon na nakadagan dito. "Kagagaling ko lang sa

therapy ko babalian mo na naman ako ng buto."

Tumayo si Shannon at tiningnan ng masama ang mga pinsan nito. "Umalis nga kayo sa
bahay ko. May gagawin pa kami ni Sarah."

Nagkatinginan ang magpipinsan sa sinabi ni Shannon. Namula siya ng ma-realize kung

ano ang iniisip ng mga ito. Sweet jesus!

"Mali ang iniisip niyo." Mabilis sa sabi ni Sarah.

"Oh. Okay." Maikling sabi ni Cade at nauna na itong lumabas ng unit ni Shannon.

Sumunod dito sila Chase, Zygy, Zelott na may dala-dalang pagkain at si Ramzee na
bahagyang umiika-ika. Bago makalabas ang mga ito, lumingon si Chase at ngumisi.

"Good luck sa gagawin niyo, Sarah." Kinindatan siya ni Chase bago ito umalis at
isinara ang pinto.

Napamaang si Sarah sa nakasarang pinto at dahan-dahang tumingin kay Shannon. "Ano

sa tingin mo ang iniisip nilang gagawin natin?"

Umupo si Shannon at sinalubong ang tingin niya. "Huwag mo ng alamin. Baka ma-heart
attack ka."

Napanganga si Sarah. "A-Ano ba kasi ang iniisip nila?"

Hinawakan siya ni Shannon sa kamay at hinila siya pa-upo sa tabi nito. "Just eat,
kuting. Magta-trabaho pa tayo."

Walang nagawa si Sarah kung hindi sundin si Shannon. Pero mamaya, pagkatapos nilang
mag-trabaho hindi niya ito tatantanan hangga't hindi nito sinasabi sa kanya ang
iniisip ng mga pinsan nito.
CHAPTER 7

PAGKATAPOS siyang subuan ng pagkain ni Shannon, nilinis nito ang round table at
inilagay doon ang apat na folder na report ng forensic department. Kailangan nilang
pag-aralan iyon para mahanap nila ang killer.

Sarah opened the first folder and she was welcomed by the sight of different photos
of men and women. Kinuha ni Shannon ang mga larawan na nasa folder at isa-isang
tiningnan iyon.

"Ito yung mga larawan na nakadikit sa dingding." Ani ni Shannon. "We already
established the idea that you're next on his or her list. So ang aalamin natin
ngayon ay kung ano ang gender ng killer. Mas madali nating mahuhili ang killer kung
alam natin kung babae ba siya o lalaki."

Sarah nodded in agreement then opened the second folder. Binasa niya ang nakasulat
sa bondpaper. Kumunot ang nuo niya ng may mapansing kakaiba.

"Hey, bwesit?"

"Yeah?" Sagot ni Shannon na abala sa pagtingin sa mga litrato.

"Pakinggan mo 'to." Aniya at inumpisahang basahin ang report ni Dr. Rodriguez.

"Each body that was recovered in the barn was missing an internal organ or some
body parts."

"Missing?" Kunot ang nuong tumingin sa kisame si Shannon na parang nag-iisip. "The
killer took the missing organs or body part as a trophy, I guess. A price maybe?"

"Just like hunting animals." She said. "May itinatago kang parti ng katawan ng
hayop bilang patunay na may napatay kang ganoong hayop."

"So what are you saying? Na hayop ang tingin ng killer na ito sa mga tao?"

"There's a possibility." Aniya at ipinagpatuloy ang pagbabasa ng report. "There

are twenty-seven decaying dead bodies. Ten of them were killed five months ago, six
were killed three months ago and eleven were killed just a month ago. The forensic
department cannot distinguish the cause of their deaths because their bodies are
already decaying. And as for the other bodies, it is now under the forensic
examination and is waiting for further analysis."

Shannon heave a deep sighed. "Ano ba ang ginagawa ng mga forensic na yan? Gagawa
sila ng report ng hindi naman pala tapos ang pag-i-examine sa mga katawan." Tumayo
ito at ihinalamos ang kamay sa mukha at nagtatanong ang matang tumingin sa kanya.
"Can you examine the decaying bodies? Can you distinguish the cause of death? Kung
mahihintay tayo sa kanila, mamumuti ang mata natin sa kahihintay sa wala.
Napakabagal nilang kumilos."

Sarah took a deep breath. "Kapag naagnas na ang katawan, mahirap na talaga yang i-
examine. Ang kaya ko lang i-examine ay ang ngipin, kuko at buto. But that would
mean crossing the forensic line. It's their job to examine dead bodies. Labas na
tayo roon."

"It's our job too to catch the killer. Kung hindi nila bibilisan ang trabaho nila,
tatanga lang tayo sa isang tabi at walang magagawa."

Ibinalik niya ang atensiyon sa binabasa. "The forensic team found out that some of
the bodies suffered multiple stabs in stomach and chest. Some of them were tortured
by cutting their limbs. The forensic team identified some of the bodies and we
found out that the age bracket of the dead bodies is from twenty to twenty-eight.
Fourteen male and thirteen female."

Tumigil siya sa pagbabasa at nagtaas ng tingin kay Shannon. "Thirteen female,

bwesit. I think I'll be the fourteenth."

"No." Marahang umiling ang binata. "I won't let him... or her."

Inilapag niya ang folder sa round table at sumandal sa likod ng sofa. "Kung ako ang
susunod, malaki ang posibilidad na mahuli natin siya. I'll be the bait-"

"No!" Shannon cut off her words. "It's too risky, kuting. Baka kung ano ang
mangyari sayo. Mag-isip nalang tayo ng ibang paraan para mahuli ang killer.
Mamamatay muna ako bago kita gawing pa-in."

Sarah rolled her eyes but deep inside, she's squealing. God! This guy is really
something.

Kinuha niya ang pangatlong folder at binuksan iyon. It's full of pictures of the
killer's house. Inisa-isang tiningnan niya iyon. A particular photo caught her
eyes. Tumayo siya at lumapit kay Shannon para ipakita yun.

"Look at this." Aniya sabay turo sa sahig ng kitchen na nasa larawan. "Medyo mas
mataas ang bahaging ito ng sahig. It could be a hidden door to the basement or
something."

Kinuha ni Shannon ang larawan sa kanya at matamang tinitigan iyon. "Tama ka. Did
the forensic open the hidden door?"

Binalikan niya ang folder at tiningnan kung may larawan doon sa basement pero wala
siyang nakita. Inisa-isa naman niyang basahin ang mga report ng forensic pero wala
siyang nabasang basement ni isa.

Ibinalik niya ang atensiyon kay Shannon. "Nope. No picture of basement. No reports
about basement."

Kumunot ang nuo ng binata. "Imposibli namang hindi ito mapansin ng forensic team.
Kinunan nga nila ng litrato e."

Inagaw ni Sarah ang larawan kay Shannon at inilagay iyon sa bulsa.

"Let's go. Bumalik tayo sa bahay na yun. Mas makabubuting tayong dalawa ang mag-
imbestiga sa halip na i-asa natin 'to sa forensic team. Ang dami nating katanungan
na wala rito sa report nila."

Shannon nodded. "Okay. Dito ka lang, may kukunin lang ako sa kuwarto ko." Anito at
iniwan siya sa sala.

Inayos niya ang report at ibinalik ang lahat sa folder. Hinintay niya na bumalik si
Shannon.

Pagkalipas ng ilang minuto bumalik si Shannon na may hawak na baril sa kaliwang

kamay at pambabaeng rubber shoes sa kanan. Kumunot ang nuo niya habang nakatingin
sa rubber shoes, may lalong lumalim ang gatla ng nuo niya ng iabot nito sa kanya
iyon.

"Oh, yan ang gamitin mo, huwag yang high heeled shoes mo. Binili ko yan sa pinsan
kung babae nuong birthday niya pero hindi naman niya gusto ang rubber shoes kaya
hindi tinanggap. Sayo na." Anito.

Nang hindi niya tinanggap ang rubber shoes, inilapag nito ang baril sa round table
at umuklo sa harapan niya. Akmang i-iiwas niya ang paa ng hawakan nito iyon at
sapilitang isinuot ang rubber shoes sa paa niya.

"Stilled." Matigas ang boses na utos nito at isinuot ang isa pa sa kanan niyang
paa.

Nagharakiri ang puso niya habang nakatingin kay Shannon na abala sa pagsusuot ng
sapatos sa paa niya. Sheet naman oh!

Shannon smiled as he looked at the rubber shoes she's wearing. "Great, same size
lang pala kayo ni Yannah." Anito at tumayo sabay kuha ng baril nito. "Come on. Para
hindi tayo gabihin sa daan pauwi."

Kinuha niya ang folder sa round table at tumayo na rin. The rubber shoes felt good.
She felt comfortable. Gusto niyang magpasalamat sa binata pero hindi niya maibuka
ang bibig at parang nawala ang dila niya kaya naman hindi nalang siya nagpasalamat.

Nauna siyang lumabas sa unit nito at sumunod ito sa kanya pagkatapos i-lock ang
pinto. Sabay silang naglakad patungo sa elevator.

NAPAGDESISYUNAN nila ni Shannon na ang sasakyan nalang niya ang gamitin. At

napagdesisyunan din niyang siya ang magmamaneho pero syempre pa, kailan ba hinayaan
ng mga lalaki na maburo ang mga ito sa passenger seat at mag mukhang mahina?

"Look, kuting, mas mapapabilis tayo kung ako ang magmamaneho." Wika ni Shannon
sabay hawak ng monabela.

Tinabig niya ang kamay nito palayo monabela. "Ikaw na bwesit ka, huwag mo ngang
mahawak-hawakan ang monabela ng sasakyan ko." Aniya at inirapan ito.

"Kuting, umalis ka na riyan sa driver seat ng makaalis na tayo. Gagabihin tayo sa

daan." Hinawakan na naman nito ang monabela.

Tinabig na naman niya ulit ang kamay nito. "Bwesit, sasakyan ko 'to. Kung gusto
mong magmaneho, gamitin mo ang sasakyan mo."

Naiinis at nanggigigil na sumakay si Shannon sa passenger seat. Sarah smirked at

Shannon. He glared at her then looked away. Alam niyang hindi ito magsasalita at
hindi siya kakausapin dahil nakabusangot ang mukha nito pero kailangan niya ng
makakausap kung balak niyang magmaneho na hindi nala-lock jaw.

Binuhay niya ang makina ng sasakyan. "Bwesit, bakit hindi nalang ang sasakyan mo
ang ginamit mo kung gusto mong magmaneho?" Tanong niya rito, inaasahan na niyang
hindi ito sasagot pero nagulat siya ng magsalita ang binata.

"Dahil ayokong mag-isa ka." Anito at binalingan siya. "Diba nangako ako na hindi
ko hahayaang mapatay ka ng killer na iyon? Anytime, puwede ka niyang patayin kaya
kailangan kasama mo ako palagi. Even if it crushed my ego to sit in the passenger
seat, I won't mind, as long as I can protect you."

Sa sobrang bilis ng tibok ng puso ni Sarah, hindi niya namalayang naapakan pala
niya ang selenyador. Napamulagat siya at mabilis na inapakan ang break. Napasubsub
sila ni Shannon sa dashboard.
"So much for protecting you." Komento ni Shannon at umayos ng upo. "Hindi ka nga
mapapatay nang Killer, ikaw naman ang papatay sa sarili mo."

Inirapan niya ang lalaki. "Heh! Tumahimik ka nga riyan. Kasalan mo 'to e. May mga
pa-sweet-sweet words ka pa kasing nalalaman, yun tuloy, naturete ang utak ko at
nag-panic ang puso ko."

Sinapo niya ang bibig ng maintindihan ng lubusan ang mga salita na lumabas sa bibig
niya. Holy freaking shit! Gulat na bumaling sa kanya si Shannon. Double... no! Make
that triple holy freaking shit!

"Pakiulit ng sinabi mo." Anito na bakas sa mukha gulat.

Nag-iwas siya ng tingin at pinausad ang sasakyan nila. Umakto siyang hindi ito
narinig dahil ayaw niyang ulitin ang sinabi niya. Isa iyong kahangalan ng bibig
niya. Hindi kasi siya nag-iisip bago magsalita, yun tuloy, sa kanya pa mismo
nalaman nito na may gusto siya rito.

Nakakahiya ka talaga, Sarah Catli. Magpakain ka nalang sa pusa! Ani nang maliit na
tinig na iyon sa isang bahagi ng isip niya.

Ipinilig niya ang ulo. Bakit naman ako magpapakain? Makapal naman ang mukha ko e!
kaya ko ang kahihiyang 'to.

Oo nga pala. Makapal ang mukha mo. Sagot nang isang bahagi ng isip niya.

"Are you talking to yourself?" Shannon asked in bewilderment.

Tumingin siya rito at mabilis ding ibinalik ang atensiyon sa kalsada. "Paano mo
naman nasabi na kausap ko ang sarili ko?"

"Because you're making faces while driving. Hindi yun normal. Kaya naman naisip ko
na nakikipag-argumento ka sa kung sino man diyan sa isip mo. Tama ako no?"

Inirapan niya ito. "Heh! Tigilan mo ako."

Tumawa ng malakas si Shannon. "Tama nga ako." Mas lumakas pa ang tawa nito.

"Tigilan mo nga akong bwesit ka!" Napipikon na sabi niya.

"Okay... okay." Tumigil na ito sa pagtawag. "Puwede mo bang ulitin yung sinabi mo
kanina? Utak at puso lang ang narinig ko e. I wasn't paying attention. Iniisip ko
kasi kung sino ang killer."

Nag-init ang pisngi niya ng banggitin nito ang salitang utak at puso. Gosh! Buti
naman at hindi niya narinig lahat ng sinabi ko. Puwede na siyang mag-party party.

"Damn, kuting, napa-cute mo pala kapag nagba-blush." Tudyo ni Shannon sa kanya.

Mabilis na dumapo ang kamay niya sa pisngi niya at marahang tinampal iyon. "I'm not
blushing, bwesit!"

"Of course, you are." Hinawakan nito ang pisngi niya at hinaplos iyon. "Ang pula
nga oh. Huwag mong sabihin blush on lang iyan dahil halata namang hindi ka nagmi-
make up."

Iniiwas niya ang pisngi sa kamay nito dahil hindi siya makapa-concentrate sa
pagmamaneho. Hawak palang nito natuturete na ang utak niya. Ano ba ang nangyayari
sa kanya? Sobra naman yata itong pagkagusto niya sa binata. Kung sampling crush
lang 'to e di sana hindi naman ganito kalala ang reaksiyon niya sa mga ginagawa
nito.

Oo, may crush siya sa bwesit na 'to na katabi niya. Hindi niya alam kung paano at
bakit siya may crush dito. Basta naramdaman nalang niya na bumibilis ang tibo ng
puso niya sa tuwing may ginagawa ito na sa tingin niya ay sweet. Pero naroon pa rin
ang inis na nararamdaman niya para rito dahil hindi niya matanggap na may gusto
siya sa bwesit na 'to.

"Huwag mong hawakan ang pisngi ko, marumi iyang kamay mo." Aniya habang nakatutok
ang mata sa daan.

Ilang minuto ang lumipas bago ito nagsalita. "May alcohol ka ba?"

Kumunot ang nuo niya. "Alcohol?"

"Yeah."

"Mayroon. Nasa compartment. Kunin mo nalang." Aniya.

Mula sa gilid ng mga mata niya, nakita niyang binuksan ni Shannon ang compartment
at kinuha roon ang alcohol. Pagkatapos nitong mag-alcohol, ibinalik nito iyon,
kapagkuwan ay humarap ito sa kanya at hinawakan ang pisngi niya.

Mabilis na iniiwas niya ang pisngi. "Ano ba, bwesit! Huwag mo nga akong hawakan!"

Hindi ito nakinig at hinawakan na naman ang pisngi niya. "Nag-alcohol na ako, ano
pa ang idadahilan mo para hindi ko hawakan ang pisngi mo?"

Natigilan siya at tiningnan ang binata sa review mirror. Nagtama ang mga mata nila.
Agad siyang nag-iwas ng tingin dahil bigla na namang bumilis ang tibok ng puso
niya.

"Huwag mo akong titigan." Utos niya sa binata.

Marahang tumawa si Shannon. "Wow. Kailangan ko rin bang alcohol-lan ang mata ko
para lang matitigan ka?"

Itinigil niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at humarap sa binata.

"Ikaw na ang mag-drive. Tinatamad ako. Gusto kong matulog." Aniya na hindi
makatingin dito.

Walang imik na bumaba ng sasakyan si Shannon at pumalibot patungo sa driver's seat,

siya naman ay nag-transfer sa passenger seat. Bago pa makasakay si Shannon,
sumandal siya sa likod ng upuan at ipinikit ang mata at umaktong natutulog. Habang
nakapikit ang mga mata, naramdaman ni Sarah na gumalaw ang sasakyan nila.

Mapapanggap ako na tulog hanggang makarating kami roon, para hindi na umepal itong
puso ko. Nakakainis na. Ilang minuto na rin siyang nagpapanggap na tulog ng
magsalita si Shannon.

"Natuturete rin ang puso ko, hindi lang halata." Anito.

Ano raw? Hindi siya makapag-react dahil nagpapanggap siyang tulog. Bwesit naman oh!
CHAPTER 8

NAGISING si Sarah ng maramdamang may marahang tumatampal sa pisngi niya. Hindi niya
namalaya na nakatulog pala siya. When she opened her eyes, ang mukha kaagad ni
Shannon ang nakita niya. His face was so close to hers that she can smell his minty
breath. Her heart instantly hammered inside her chest.

"Nandito na tayo." Anito.

"O-Okay." Hinintay niyang dumistansiya ito sa kanya pero hindi ito gumalaw. "Well?
Can you please move away? Hindi ako makagalaw."

Hindi gumalaw si Shannon at patuloy lang na tinitigan siya. Naguumpisa na namang

tumibok ng mabilis ang puso niya at naiinis siya. Heto na naman ang puso niya!
Nakakainis na!

Tinulak niya ito sa dibdib palayo sa kanya pero hindi manlang ito natinag. "Please,
Shannon! Lumayo ka nga sa'kin!"

Bahagyang lumaki ang mga mata nito na para bang may sinabi siyang nakakagulat.

"You called me by my name. Mukhang galit ka na nga." Nginisihan siya nito at lumayo
sa kanya.

Nakahinga siya ng maluwang ng lumayo ito. Medyo kumalma na rin ang puso niya sa
wakas. Tumingin siya sa labas at nakita niya ang bahay na iimbistigahan nila.
Kinuha niya ang baril sa compartment at ikinasa iyon. Bumaba siya nang sasakyan ng
makitang bumaba si Shannon.

"Huwag kang hihiwalay sa'kin, kuting." Wika ni Shannon at naglakad ito patungo sa
bahay habang siya ay nasa likuran nito na para bang pino-protektahan siya nito.

Sarah rolled her eyes. "Whatever you say, bwesit."

Nang pihitin ni Shannon ang door knob, nagkatinginan sila dahil hindi iyon naka-
lock. Itinulak nang binata ang pintuan ng bahay at sabay silang pumasok.

"Hindi ba ni-lock ng Interpol ang bahay na 'to?" Usisa niya sa binata habang
ipinapalibot ang paningin sa kabuunan ng bahay. Malibas sa malinis na kapaligiran,
wala namang nagbago sa loob ng bahay.

"Ang forensic team ang huling lumabas sa bahay na 'to. Tatanungin natin sila
pagbalik natin sa HQ." Hinawakan ni Shannon ang kamay. "Kailangan kitang hawakan
para hindi ako mag-alala sayo."

May humaplos sa puso niya sa tinuran nito. Shannon and his sweetness. Urgh!

"I'll be okay, bwesit. I can protect myself." Sabi niya pero hindi niya inagaw ang
kamay na hawak ni Shannon. Masarap kahawak kamay ang binata. It feels warm and
amazing.

Magkahawak-kamay silang naglakad patungo sa kusina kung saan naroon ang nakita nila
sa larawan na sa tingin nila ay pintuan patungong basement. Umuklo si Shannon
habang hawak-hawak pa rin ang kamay niya at kinapa nito ang sahig. May nakapa itong
maliit na door handle.

Kunot ang nuong nagtaas ng tingin sa kanya ang binata. "Napaka-imposible talaga na
hindi ito mapansin ng Forensic. This door is too visible."

She nodded in agreement. "Oo nga. Bakit kaya wala ito sa report nila pero kinunan
naman ng larawan? Nakapagtataka."

Hinawakan ni Shannon ang door handle at binuksan iyon. Nagsitaasan ang mga balahibo
niya ng makitang may hagdanan iyon pababa. Shannon stands up then looked at her.

"Mag-ingat ka, okay?" Anito at nauna itong bumaba sa hagdanan habang hawak pa rin
ang kamay niya.

Hindi niya ito sinagot at sumunod dito pagbaba sa hagdan. Tumaas ang kilay niya ng
makitang malaki at maliwanag ang basement. Mayroon itong malaking mesa sa gitna at
napakalinis niyon. Sa likod niyon ay may tatlong malalaking freezer.

Kumawala si Sarah sa pagkakahawak ni Shannon at nilapitan niya ang Freezer. Bakit

parang may masama siyang pakiramdam sa freezer na 'to? Malakas ang pwersa na
ibinigay niya pata mabuksan ang freezer at muntik na siyang mabuwal sa pagkakatayo
ng makita ang lama niyon.

She felt like vomiting as her eyes settled on different internal organs and body
parts.

"Bwesit, look at this." Tawag niya sa pansin ni Shannon na abala sa pagkapa ng

dingding at naghahanap ng secret door. "I think alam ko na kung nasaan ang mga
nawawalang parte ng katawan ng mga biktima."

Mabilis na lumapit sa kanya si Shannon at tiningnan ang laman ng freezer. Sinapo

nito ang bibig at mukhang masusuka habang nakatingin sa mga putol na paa, baga,
kidney, puso at iba't-iba pang parte ng katawan.

"Mukhang inabandona ang bahay na 'to pero may kuryente pa rin." Anito at isinara
ang freezer at nilapitan ang isa pang freezer. "We have to get a hold of this house
billing statement. Malalaman natin doon kung sino ang may-ari ng bahay na 'to. That
will lead us to the killer."

"Paano kung umuupa lang pala ang killer sa bahay na 'to?"

Tumingin sa kanya si Shannon. "We will find out."

Niyakap niya ang sarili ng makaramdam ng panlalamig. "Babalik muna ako sa sasakyan.
May camera ako roon, kunan natin ito ng litrato bago tayo tumawag sa Forensic."

Bakas sa mukha ni Shannon na hindi nito nagustuhan ang sinabi niya pero huminga ito
ng malalim at lumapit sa kanya at hinawakan ang braso niya.

"Mag-ingat ka, okay? This house still creeps me out. May pakiramdam ako na pabalik-
balik lang ang killer sa bahay na 'to. Ayokong may mangyaring masama sa'yo." Anito
na titig na titig sa mukha niya.

She rolled her eyes. "Ano naman ang tingin mo sa akin? Imbalido? Bwesit, kaya kung
protektahan ang sarili ko. So stop worrying about me. At kapag may nagtangka sa
buhay ko, promise, sisigaw ako ng pagkalakas-lakas para marinig mo na
nangangailangan ako ng tulong."

Natatawang pinisil nito ang baba niya. "Alam ko na kaya mong protektahan ang sarili
mo, pero hindi ko naman maiwasan na mag-alala sayo."

Tiningnan niya ito sa mga mata. "Bakit ka ba nag-aalala sa akin. You just meet me
two weeks ago. Wala naman akong ginawa para maging close tayo para mag-alala ka sa
akin tulad ng pag-aalala mo ngayon. Why, Shannon? Why are you so worried about me?"

Nag-iwas ng tingin ang binata. "Basta, mag-ingat ka. Sumigaw ka kapag may nakita
kang kahina-hinala."
Hinawakan niya ang pisngi nito at pinilit ito na tumingin sa kanya. "Shannon,
sagutin mo ako. Bakit ba ganoon nalang ang pag-aalala mo sa'kin?"

Hindi nga ito ang-iwas ng tingin pero tinalikuran naman siya. "Mag-ingat ka. Call
me when you need me, okay?"

Masama na tingin ang ipinukol ni Sarah sa likod ni Shannon. Hmp! Sasagutin lang
naman kung bakit nag-aalala ito para sa kanya, ang arte pa, ayaw sumagot!
Nakakainis! Wala naman sigurong mawawala kung sumagot ito.

Nagma-martsang lumabas siya ng basement. Ang bwesit na lalaking yun!

Nakakapanggigil!

Nang makalabas siya ng bahay, tinakbo niya ang destansiya patungo sa sasakyan niya.
Binuksan niya ang driver seat at akmang bubuksan niya ang compartment para kunin
doon ang camera ng may humawak sa braso niya at malakas na isinadlak siya sa upuan
ng sasakyan pagkatapos ay mabilis na itinali nito ang kamay niya. Nagpumiglas siya
sa pagkakahawak pero malakas ito at hindi siya makagalaw.

"Bitawan mo ako!" Sigaw niya. "Bastard! Let me go!"

"Silence!" He hissed.

Napamulagat siya. Lalaki ang boses nito. Ito ba ang killer? Sa isiping iyon, para
siyang baliw na nagpupumiglas sa pagkakasadlak nito sa kanya sa upuan. Pilit din
niyang sinisipa ang nasa likuran pero hindi ito maabot ng paa niya. Wala siyang
magawa kung hindi ipikit ang mga mata at magdasal na sana may makakita sa kanya-

Oh my god! Si Shannon!

"Shanno-"

Naputol ang pagtawag niya sa pangalan ni Shannon ng maramdaman niyang may itinusok
na kung ano ang lalaki sa leeg niya.

"Anong tinusok mo sa akin?" Nanginginig ang boses na tanong niya.

Lumapit ang labi nito sa tenga niya at bumulong sa kanya. "Secret."

Magpupumiglas sana siya ng maramdamang nanghihina ang katawan niya. Nagdidilim na

rin ang paningin niya at parang kinakapos siya ng hininga.

"A-Anong-" Hindi niya natapos ang sasabihin dahil bigla nalang nawalan siya ng
malay.

SAMPUNG minuto na ang lumipas pero hindi pa bumabalik si Sarah. Panay ang tingin ni
Shannon sa pintuan ng basement para alamin kung nakabalik na ito pero ni yabag wala
siyang marinig.

Nabalot ng kaba ang puso niya. Nag-uumpisa nang mag-isip ng kung ano-anong negatibo
ang utak niya. Hindi siya mapakali kaya naman lumabas siya sa basement at lakad-
takbo ang ginawa para mabilis na makalabas ng bahay.

Nasa pintuan palang siya ng bahay, nakita agad niya ang nakahandusay na katawan ni
Sarah sa lupa. Fear sipped through him. No! Mabilis pa sa kidlat na nilapitan niya
ito at pinangko ang dalaga. He put Sarah on the passenger seat then put her
seatbelt on. Umikot siya sa driver seat at nagmamadaling pinaharurot ang sasakyan
patungo sa pinakamalapit na hospital.

Puno ng pag-aalala na binalingan niya si Sarah. "Kuting, please, gumising ka. Ayoko
pang mawalan ng kuting. Ikaw pa naman ang cutest kuting na nakilala ko."

NANGHIHINA si Sarah nang magmulat ng mga mata. White walls welcomed her sight. She
was about to move her body when she heard a distant voices. Nakilala niya ang isa
na si Shanno ang isa naman, hindi pamilyar sa kanya.

Ipinikit niya ang mga mata at nakinig sa usapan ng mga ito.

"Mr. San Deigo, kailangang manatili ang pasyente nang mga ilang araw para
masubaybayan namin ang epekto ng tranquilizer sa katawan niya. Usually, mga two to
three days puwede na kayong umuwi, but for the mean time, dito muna ang pasyente."

She frowned. Tranquilizer? Iyon ang itinurok sa kanya ng lalaki? Hinilot niya ang
nuo na biglang sumakit. Urgh! Ang pinaka-ayaw pa naman niya ay kapag masakit ang
ulo niya.

Ilang minuto ang lumipas, pumasok si Shannon sa kuwarto at nasa mukha nito na
parang pinagsakluban ito ng langit at lupa.

"Hoy, bwesit." Her voice came out raspy.

Shannon's eyes widen when he saw her then he quickly went to her side.

"Kuting, are you okay? How are you feeling? Do you want something? Are you hungry?
Are you well? Is there anything that you need?" Sunod-sunod na tanong sa kanya ni
Shannon.

Marahang napatawa si Sarah. "I'm fine."

Shannon sits on the space beside her. "Alam mo bang pinag-alala mo ako?"

Parang may humaplos sa puso ni Sarah sa sinabi ng binata. "Sorry. Hindi ko na-"

Nagulat siya ng bigla nalang siya nitong yakapin ng mahigpit. Napalunok siya ng
maramdamang tumama ang hininga nito sa leeg niya. Nagsitaasan ang balahibo niya.

"S-Shannon, a-ano ba ang ginagawa mo?" Mabilis ang tibok ng puso niya at natatakot
siya na baka marinig iyon ng binata dahil halos nakadagan na ito sa kanya.

"I was so worried, kuting." His voice was somewhat trembling. "I'm sorry hindi kita
na-protektahan tulad ng pangako ko. Sorry I wasn't there when you need me. I'm
sorry I didn't go with you. I'm sorry-"

Parang may sariling isip ang braso niya na niyakap ang binata. "Shh. Hindi mo naman
kasalanan yun. We were both caught off guard and it's no once fault."

Nagtaas ito ng ulo at muntik na siyang mapasinghap ng makitang ilang dangkal nalang
ang layo ng labi nito sa labi niya. Nang bumaba ang tingin ni Shannon sa mga labi
niya, nag-init ang pisngi niya.

"S-Shannon, l-lumayo ka nga sa a-akin-"

Nanlaki ang mga mata niya ng makitang inilapit nito sa mukha sa mukha niya.
"S-Shannon-"

Naputol ang sasabihin niya ng lumapat ang labi nito sa mga labi niya, para siyang
robot na walang battery na nakahiga lang sa kama at hindi makagalaw. Shannon's lips
move against her and butterflies erupted inside her. Her stomach and feet tingled
in stranger sensation. Sarah felt like she's in heaven as she savored Shannon's
lips on her. She was about to kiss him back when a nurse barge in.

"Ma'am, time for your medicine- Ay! Sorry ho!"

Mabilis na naghiwalay ang mga labi nila ni Shannon.

"Naku, ma'am. Sorry ho. Hindi ko ho alam na-"

"It's okay." Putol ni Shannon sa sasabihin ng nurse. "Sige, painumin mo na siya ng

gamot."

Iyon lang at mabilis itong lumabas ng silid niya at naiwan siyang pulang-pula ang
pisngi dahil sa nangyari.

CHAPTER 9

INILAPAG ni Shannon ang tray na puno ng pagkain sa maliit na mesa na katabi ng kama
ni Sarah. Magdadalawang araw na sila sa Hospital pero hindi pa rin sila nag-uusap.
Kung hindi importante and pag-uusapan nila, hindi umiimik si Shannon.

After the kiss, Shannon becomes aloof. Parang ayaw siya nitong makausap o makita.
She wasn't the one who initiated the kiss, for crying out loud! Gusto niya itong
makausap pero ayaw naman niya mauna baka ano pa ang isipin nito.

Naiirita na ipinikit niya ang mga mata at nagpanggap na natutulog. Iyon ang Gawain
niya sa dalawang araw na pamamalagi niya rito sa Hospital. Kung ayaw siya nitong
maka-usap, e di huwag!

Ilang minuto lang ang lumipas mula ng ipinikit ang mga mata, iminulat niya iyon
dahil hindi na niya kayang manahimik pa. Hindi siya sanay na tahimik ito! At saka
ang dami niyang gustong itanong na nangangailangan ng sagot.

"Shannon, we need to talk." Aniya at umupo sa ibabaw ng kama. "Marami tayong dapat
pag-usapan."

Nakita niyang natigilan ang binata kapagkuwan ay tumingin sa kanya. "If it's about
the kiss-"

"What?! No!" Mabilis na pigil niya sa iba pa nitong sasabihin. "It wasn't about the
kiss. The kiss was nothing. I was thinking about the case. It boggles my mind kung
bakit hindi pa niya ako pinatay kong nawalan ako ng malay. He can do whatever he
want with me pero bakit wala siyang ginawa?"

Laglag ang balikat na tumingin si Shannon sa kisame at huminga ng malalim na parang

bang pinapakalma ang sarili kapagkuwan ay ibinalik ang tingin sa kanya.

"Hindi ko alam. It could be a warning or something."

"Bakit naman hindi mo alam?" Hindi makapaniwalang usisa niya rito. "Ikaw ang
nakakita sakin na nakahandusay sa lupa. May nakita ka bang note o sulat na
nagsasabi kong ano ang gusto niya iparating? May napansin ka bang kakaiba? May
nakita ka bang tao na kahina-hinala na puwede nating pagtanungan? May-"

"Shut up!"

Napaigtad siya sa lakas ng boses nito. "Nagtatanong lang naman ako, e." Aniya sa
kalmadong boses.

Hinilamos nito ang kamay sa mukha at halata ang frustrasyon na nararamdaman nito.
"May nakita ba akong note o sulat na nagsasabi kong ano ang gusto niya iparating?
Hindi ko alam. May napansin ba akong kakaiba? Hindi ko alam. May nakita ba akong
tao na kahina-hinala na puwede nating pagtanungan? Hindi ko alam." Tinitigan siya
nito sa mga mata at mapaklang tumawa. "Alam mo ba kung bakit wala akong alam? Kasi
ang nasa-utak ko lang ng makita kitang naka-handusay sa lupa ay ang madala ka sa
Hospital at magmulat ka ng mata. Wala akong pakialam sa paligid ko. Wala akong
pakialam kong may tao ba maliban sa'tin. Wala akong pakialam kung may sulat man na
iniwan. Nang makita kitang nakahandusay sa lupa, nawala lahat ng yun. I wasn't
Agent San Diego anymore, I was just Shannon. The guy who got really scared because
he though he's not going to see his kuting again."

"Shannon..."

Sarah's heart was beating so fast, at may parti sa puso niya na umasa. Umasa na
kahit papaano, may nararamdaman ang binata para sa kanya. Pero mahirap ang umasa
lalong lalo na na wala namang ipinapakita si Shannon para umasa siya. Well, hindi
naman basihan ang halik na namagitan sa kanila para sabihing may gusto na sa kanya
si Shannon.

Kinastigo ni Sarah ang sarili. Masakit umasa at mabigo.

"Sorry kung natakot ka dahil sa'kin." Aniya habang nakatingin sa mata nito. "Hindi
ko alam. Hindi ko naman kasi akalain na mag-aalala ka ng ganoon sa'kin." Walang
buhay siyang tumawa. "Hindi lang maarok ng isip ko kung bakit ganoon nalang kung
mag-alala ka sa'kin. You just meet me, Shannon, kaya naman hindi ko naisip na
maapektuhan ka ng ganito. I'm just your partner in this case, after this, babalik
din ako sa US at malamang hindi na ako bumalik dito."

Nawalan ng emosyon ang mukha ni Shannon. "Sorry, nakalimutan kong partner lang pala
kita at aalis ka rin pagkatapos ng kaso na 'to. Sorry kung nawala sa isip ko yun.
Baliw naman kasi itong puso ko, yung aalis pa ang nagustuhan." He chuckled
humorlessly. "I'm not sorry about the kiss though, I'm just sorry because I assumed
too much. Akala ko nagustuhan mo ang halik na pinagsaluhan natin, sorry at naabala
ko pa yata ang labi mo para sa isang halik na wala naman palang halaga sa'yo.
Sorry."

Bago pa siya maka-react sa pinagsasasabi nito, mabilis na iniwan siya ng binata sa

kuwarto.

Alam niyang nasaktan niya si Shannon, pero hindi niya napigilan ang ngiting
kumawala sa mga labi niya. Who would have thought na gusto siya ni Shannon? Akala
niya wala lang ang ipinapakita nitong sweetness paminsan-minsan, pero nagkamali
siya. Tama lang pala ang assumption ng puso niya. May gusto sa kanya ang binata at
gusto niyang magtititili sa kilig na nararamdaman.

Oo, magsaya ka na. Dahil pagkatapos nang kaso na 'to, babalik ka sa US at iiwan mo
rin siya. Kaya kung ako sa'yo, huwag mo ng paasahin si Shannon. Kawawa naman yung
lalaki. Iiwan mo rin naman. Ani nang maliit na tinig na iyon sa isang bahagi ng
isip niya.
 Unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi sa sinabing iyon ng isip niya. Tama ang
maliit na tinig na iyon, aalis din siya at masasaktan lang niya si Shannon.
Papaasahin lang niya ang binata at ayaw niyang gawin iyon dito. Hindi siya
papayagan ng pamilya niya na manatili sa Pilipinas at ayaw din naman niyang
mapalayo sa pamilya niya.

Her heart tightened painfully. A lone tear escape her eyes. Sarah wiped it away and
squeezed her eyes shut to stop another tear from falling.

Don't cry... Don't cry... Matapang ka, Sarah. Matapang ka, Sarah Catli. Pagkausap
niya sa sarili. Pareho lang kayong masasaktan. Kaya huwag nalang. Rein your heart,
Sarah. It's for your own sake and his.

Kinalma niya ang sarili at patagilid na humiga sa kama. Pinigilan niya ang sarili
na hindi umiyak. Hindi siya iiyak. Hindi...

"SALAMAT po, Doctor." Nakangiting sabi ni Sarah sa Doctor na nag-asikaso sa kanya

ng tatlong araw.

"You're welcome, Miss Catli." Nakangiting sabi ng Doctor. "Rest well, Miss."

Sarah nodded then walks towards Shannon's car. Hinihintay siya ng binata sa loob ng
sasakyan nito. Huminga siya ng malalim bago sumakay sa Black Sedan ni Shannon.

Sa huling araw niya sa Hospital, umakto sila ni Shannon na parang walang nangyari,
They acted normal. They talk about the case and nothing else. Nami-miss niya ang
pagbabangayan nila pero alam niyang hindi iyon makabubuti para sa kanila.

"Let's go." Aniya sa binata at tumingin sa labas ng sasakyan.

Naramdaman niyang umusog ang sasakyan nito. She sighed then leaned on her seat.
Tatlong araw ang nasayang dahil sa pagkaka-Hospital niya. Tatlong araw ang nasayang
dahil sa kanya. She have to solve this case as quickly as she can, para makauwi na
siya sa US. Ayaw niyang tumagal pa ang pagiging mag-partner nila ni Shannon, pareho
lang sila mato-torture na dalawa.

"Tinawagan ko ang Forensic team kagabe." Sabi ni Shannon. "Pinakuha ko ang freezer
na nakita natin sa basement nung bahay. Pinalagyan ko rin ng CCTV para malaman
natin kung bumalak ulit ang killer."

Tango lang ang itinugon niya sa sinabi nito.

"At saka, sabi ni Director Hugh, mag-ingat ka raw kasi halata namang warning ang
ginawa sayo."

Tumango ulit siya.

"Tapos sabi ni Director Hugh, hindi kita iwanan at kailangan kasama mo ako twenty-
four-seven."

Sarah stilled at what she heard. Magkasama twenty four-seven? Is cupid trying to
torture them?

Sa unang pagkakataon mula ng sumakay siya sa kotse ni Shannon, nilingon niya ang
binata. "Bakit kailangang kasama pa kita?"

"Because your life is in danger." Simpling sagot nito at itinigil ang sasakyan sa
labas ng bahay niya at tinitigan siya. "Bakit? Ayaw mo ba akong makasama? No
worries, hindi mo mapapansing naroon ako sa bahay mo. Kailangan lang talaga and its
Director's order. Alam mo naman sigurong hindi ako puwedeng humindi."

Tumango siya. "Okay."

Binuksan niya ang passenger seat at lumabas ng sasakyan nito. Nagtuloy-tuloy siya
sa loob ng bahay. Naramdaman niyang sumunod sa kaniya si Shannon pero hindi niya
ito binigyang pansin. Kung makakasama niya ito twenty four-seven, kailangan na
niyang turuan ang sarili na hindi ito pansinin.

WALANG imik si Sarah habang kasalong naghahapunan si Shannon. Ito ang nagluto ng
ulam nila at siya naman ang nag-saing.

"Okay na ba ang pakiramdam mo?" Si Shannon ang unang bumasag sa katahimikan.

Tumango siya. "Oo. Okay na ako."

"Good. Magpahinga ka ngayong gabi. Bukas, may pupuntahan tayong crime scene.
Actually, nangyari ang pagpatay kahapon pa pero hindi muna nila ginalaw ang bahay
para sa'tin, ang katawan lang ang dinala nila sa laboratory. Tatlo ang namatay,
dalawang babae at isang lalaki. I won't explain detail by detail because it's
gruesome. Gusto ko lang ipaalam sa'yo."

Tumango na naman siya. "Okay."

Shannon exhaled a long frustrated breath. "Wala ka na ba talagang ibang sasabihin

kung hindi okay?"

Nagtaas siya ng tingin dito. "Ano ba ang gusto mong sabihin ko?"

Walang buhay ang mga mata nito na sinulubong ang tingin niya. "Wala."

"Okay." Ibinalik niya ang atensiyon sa pagkain.

Pagkatapos nilang kumain, maghuhugas sana si Sarah pero pinigilan siya ni Shannon.

"Don't. Ako nalang. Magpahinga ka na." Anito at inagaw ang pinggan na binabanlawan
niya.

Hindi na siya nakipag-argumento at tinungo ang silid para magpahinga.

Sarah lie on her bed and close her eyes then wait for sleepiness to come. After ten
minutes or so, naiinis na bumangon si Sarah at lumabas ng silid niya. Kahit anong
pilit niya, hindi siya makatulog. Naabutan niya si Shannon na nasa sala at nanunuod
ng TV. Walang ingay na tumabi siya rito ng upo sa mahabang sofa.

He was watching National Geographic Channel. Hmm. Akala ko naman anong kababalaghan
ang pinapanuod ng lalaking 'to. Umayos siya ng upo at itinutok ang mata sa screen
ng TV. Sarah was enjoying watching how the earth was made in Nat Geo when Shannon
turns off the TV.

Napasimangot siya. "Bakit mo pinatay? I was watching! Buksan mo ulit!"

"Kuti-" Tumikhim ito at hindi itinuloy ang pagtawag sa kanya ng kuting. "Sarah, ano
ba ang hindi mo naintindihan sa sinabi ko kanina? I told you to rest and here you
are, watching TV and stressing yourself. Magpahinga ka na. Please lang, marami pa
tayong gagawin bukas."

Her heart clenched in pain when he called her Sarah. Hindi na kuting ang tawag nito
sa kanya. Oo nga at naiinis siya sa tawag na iyon sa kanya ng binata pero gusto
niyang marinig na tawagin siya nitong kuting. Maliban sa iyon ang nakasanayan niya,
pakiramdam din niya may special bond sila ni Shannon dahil doon.

Akmang tatayo ito at iiwan siya ng pigilan niya ito sa kamay.

"H-Huwag ka munang umalis, puwede? Ayokong mag-isa. Hindi pa ako inaantok." Aniya
sa mahinang boses. Nahihiya siya sa hiling niya na manatili muna ito at samahan
siya sa sala. Pero yun ang gusto ng puso at isip niya.

Nilingon siya ni Shannon at matiim na tinitigan, kapagkuwan ay bumalik ito sa

pagkakaupo. Binigyan nito ng ilang dangkal na distansiya ang mga katawan nila at
sumandal ito sa likod ng upuan at ipinikit ang mga mata.

Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pagkakaupo sa sofa at walang ingay na naglakad

patungo sa harapan nito. Sarah leaned and stared at Shannon's handsome face. Ang
guwapong mukha na binuhusan niya ng tubig. She smiled at the memory. That's the
first time she saw him and she can still remember his reaction and his anger
towards her. It's ashamed she can't see his face anymore when she returned to the
US. Puwede kaya siyang humingi ng litrato nito?

Tumaas ang kamay niya para sana haplusin ang mukha nito pero mabilis niyang ibinaba
iyon ng bigla nalang bumukas ang mata nito at nagtama ang mga mata nila.

"Anong ginagawa mo?" Tanong nito sa kanya habang nakasandal pa rin ito sa likod ng
sofa.

Nag-init ang pisngi niya. "H-hindi ah! M-May dumi lang sa mukha mo! Wala akong
ginawa no!"

Tumaas ang gilid ng labi nito na para bang pinipigilan nito ang mapangiti.

"Chill, Sarah, wala naman akong sinasabi na may ginagawa ka. Nagtatanong lang ako
kung may ginagawa ka. Magkaiba iyon."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Pareho rin yun! Wala naman akong ginagawa
ah!" Panay ang deny niya at may palagay siya na alam ni Shannon ang gagawin sana
niya kung hindi ito nagmulat ng mata. Epal naman kasi itong kamay niya e!

"Okay. Don't shout. Wala ka ng ginagawa."

Inirapan niya ang binata. "Heh! You still think otherwise."

Slowly, his lips formed a smile. A smile she missed for three days! Sinong mag-
aakala na mami-miss niya ang ngiti nito. Palagi nalang kasi itong seryuso nuong mga
nakaraang araw, hindi niya ito nakitang ngumiti.

"You know me very, Sarah."

Napasimangot siya at umupo sa tabi nito. Magkadikit na magkadikit ang tagiliran

nila. Naramdaman niyang natigilan si Shannon pero hindi niya iyon binigyan pansin.
Huminga siya ng malalim at ihinilig ang ulo sa balikat ng binata. She felt him
stilled, again.

"S-Sarah, I think you should go to your room." His voice sounds hoarse.
Hindi siya nakinig dito at mas humilig pang lalo sa binata. She closed her eyes
then quietly waits for sleepiness to take her to oblivion.

"Sarah, I really think you should-"

"I like it better when you call me Kuting." She said in a very sleepy voice.
"Kuting and bwesit. Perfect tandem, don't you think so?"

Sarah felt sleepiness pulling her to oblivion. But before it can fully take her,
she heard Shannon said, "Yes, kuting, I think so too."

CHAPTER 10

SARAH wakes up on her bed the next morning. Her eyebrow knotted then it slowly
disappeared when she remembered what happened last night. Nakatulog siya habang
nakahilig sa balikat ni Shannon. He must have brought her to her room after she
fell asleep.

Malapad ang ngiti na bumangon siya sa kama at inayos ang sarili. She took a bath
then put a simple jeans and a simple v-cut tee-shirt. Akmang isusuot sana niya ang
black high heeled shoes ng maalala niya ang sinabi ni Shannon.

'Wear something comfortable.'

Ibinalik niya sa lalagyan ang high heeled shoes at kinuha roon ang kulay black na
converse niya at isinuot iyon.

Magaan ang katawan na lumabas siya ng kuwarto at bumaba sa sala. Nang hindi roon
nakita si Shannon, naglakad siya patungo sa kusina kung saan naabutan niya si
Shannon na nagka-kape.

Shannon's eyes widen a bit when she entered the kitchen. Sarah saw his eyes
lingered on her waist, down to her legs onto her shoes.

"Good morning." Masiglang bati niya rito at naglakad patungo sa coffee maker para
mag-timpla ng kape.

"Good...morning." He cleared his throat. "You look nice. The converse suits you
very well."

"Thank you." Aniya habang abala sa pagti-timpla ng kape. "By the way, anong oras
tayo pupunta sa crime scene na sinasabi mo kagabi sa'kin?"

"Well, after breakfast kung okay lang sa'yo."

Kumuha siya ng cup sa cupboard at isinalin doon ang kape na tinimpla niya,
pagkatapos ay umupo siya sa island counter na nakaharap dito.

"Okay lang naman sa'kin." Aniya at kinuha ang tasa at sumimsim ng kape. "Ang aga mo
yatang gumising." Pag-iiba niya sa usapan.

"Yeah." Inilapag nito ang tasa sa ibabaw ng mesa at inilagay ang dalawang kamay sa
baba nito at tumingin sa kanya. "Hindi ako nakatulog e."

"Bakit naman?" Kunot ang nuong tanong niya. "Hindi mo ba nagustuhan ang kuwarto mo?
Puwede ka namang mag-transfer ng room kung gusto mo. May lima pang vacant na room
sa bahay na 'to. Pick one kung saan ka komportabli."

"Hindi naman sa hindi ko nagustuhan. It's just that, I miss my cat. I want to
cuddle her but I can't."

"You have a cat?" Gulat na tanong niya. "Bakit hindi ko siya nakita nuong pumunta
ako sa condo mo?"

He shrugged. "Masakit kasi ang paa niya nung pumunta ka sa bahay kaya hindi mo siya
nakitang pakalat-kalat."

"Ganoon ba?"

"Yep."

"Sorry, hindi mo siya puwedeng dalhin dito. I'm allergic to cat's fur." She felt
sad for him. "Kung gusto mo, bisitahin mo nalang siya araw-araw."

Shannon smiled. The smile that says, I know something that you don't.

"Don't worry araw-araw ko siyang nakikita." Anito na may mysteryusong ngiti sa mga
labi. "By the way, about doon sa offer mo na mag-change ng room, puwede ba? Can I
move to another room?"

Tumango siya. "Sure. Bakit naman hindi. Saan mo gusto?"

He looked at her, his eyes twinkling with unknown emotion. "Can I have the room
next to yours?"

Her heart instantly hammered inside her chest. The room next to hers? Is he kidding
her or something?

"Nakita ko kasi kagabi na bakante ang kuwarto na katabi nang kuwarto mo."
Pagpapatuloy nito ng hindi siya magsalita. "I just thought na mas maganda yun dahil
malapit ako sa'yo. Madali kitang mapo-protektahan kapag doon ako sa kuwarto na
iyon."

Mapo-protektahan? Paano naman ang puso niya? Tiyak na manganganib iyon.

"Pero kung ayaw mo, okay lang sa'kin. It's your decision." Anito ng hindi parin
siya nagsalita.

She wet her lips using her tongue. "It's okay. You can have the room next to mine."
Sarah subtlety put her hand over her chest to calm her rapidly beating heart. "Mas
mabuti nga yun siguro para sa proteksiyon ko."

Shannon smiled then finished his coffee. After he put the cup on the sink, he walks
towards her. Kakakalma palang ng puso niya, heto na naman at parang nakikipagkarera
siya sa sobrang bilis niyon dahil lang sa lumapit sa kanya ang binata.

This heart of mine is crazy! Crazy for this guy in front of her. Urgh!

Kinuha ni Shannon ang tasa na hawak niya na may kalahati pang laman na kape.
"Malamig na itong kape mo, hindi mo pa rin iniinom. Panay lang ang simsim mo
samantalang malamig na 'to." Inilapit ng binata ang tasa sa bibig niya. "Here,
drink it. Marami pa tayong gagawin."

Her hands gripped the hem of her shirt to hide her slightly trembling and sweaty
hands.
"Come on. Malamig na 'to." Shannon urged her to drink the coffee.

Slowly, her lips parted then leaned in to drink the coffee. Habang umiinom ng kape,
nakatingin si Shannon sa gilid ng labi niya. Ipinikit nalang niya ang mga mata para
pakalmahin ang puso niya na nagha-harakiri.

"Done." Anito ng maubos niya ang kape at inilagay ang tasa sa lababo. "Come on. Ang
sasakyan ko ang gamitin natin patungo sa crime scene."

Nauna itong lumabas sa kanya, samantalang siya ay naiwang nanlalamig ang kamay sa
sobrang kaba na naramdaman.

Sarah expelled a long and loud breath before she gets off from the island counter
then walk after Shannon.

PAGPASOK nila sa bahay na pinangyarihan ng krimen, agad na naamoy ni Sarah ang

malansang amoy ng dugo. Akmang pupunta siya sa ikalawang palapag nang bahay ng
pigilan siya ni Shannon sa braso.

"No. Hindi ako papayag na mawala ka sa paningin ko." Mariing sabi nito sabay hawak
sa kamay niya.

Walang nagawa si Sarah kung hindi ang manatili sa tabi ni Shannon. Ayaw din niyang
manganib na naman ang buhay niya. Ayaw niyang maburo na naman sa Hospital at walang
magawa.

Habang hawak ang kamay niya, naglakad si Shannon patungo sa isang kuwarto kung saan
nangyari ang krimen. Dry bloods were scattered everywhere, from the ceiling to the
walls.

"God! Who would do this?" She said, horrified.

"Let's find out who." Ani ni Shannon.

"Okay. Let's do it." Aniya sa seryusong boses.

Shannon let go of her hand and let her do her job.

LAHAT ng ebidensiya na nalakap nila sa crime scene ay dinala nila sa Interpol

Laboratory kung saan naabutan nila si Dr. Rodriguez na nagta-trabaho.

"Hey, Dr. Rodriguez." Bati ni Shannon sa lalaki na abala sa pagtinging sa

microscope.

Nagtaas nang tingin ang lalaki mula sa microscope at tinanguan si Shannon. "Hello
to you too, Agent San Diego. Ano ang kailangan niyo rito sa laboratory ko?"

Ipinakita niya rito ang malaking ziplock na dala. "We're here to examine these."

Ibinalik ng Doctor ang tingin sa microscope. "Okay. Ilagay niyo lang diyan."

Itinirik niya ang mga mata. "Doctor, I think you didn't hear me right. Sabi ko,
nandito kami para i-examine 'to, hindi para ipa-examine ito sayo. Magkaiba yun."
Walang emosyon ang mukha nitong ng mag-angat ng tingin sa kanya. "Agent, Catli.
Mag-ingat ka sa pananalita mo. Baka bumisita ka na naman ulit sa Hospital."

Natigilan siya sa sinabi nito pero agad din naman siyang nakabawi.

"Huwag mo akong takutin, Doctor." She smirked at him. "Kapag nangyari yon ikaw lang
naman ang nagsabi niyon sa akin. Kaya mag-ingat din kayo, baka sa susunod sa
kulungan na ang maging laboratory niyo."

Masamang tingin ang ipinukol nito sa kanya na tinaasan lang niya ng kilay.

"At saka, kulang ang report na isinumiti mo kay Director Hugh. Ang daming
katanungan na hindi masagot." Dagdag pa niya.

Lumapit sa kanya si Dr. Rodriguez at tumigil lang ito sa paglapit sa kanya ng ilang
dangkal nalang ang layo nito sa kanya.

"Anong gusto mong palabasin? Na hindi ko ginagawa ng maayos ang trabaho ko?" Anito
sa matigas na boses.

"Ikaw ang nagsabi niyan, hindi ako." Aniya na nakataas ang gilid ng labi.

Sasagot sana si Dr. Rodriguez ng humarang si Shannon sa gitna nila.

"Tama na. Dapat magtulungan tayo para ma-resolba ang kaso na 'to." Shannon said,
and then gives her a warning look. "Magtrabaho na tayo."

Masama ang mukha na lumabas si Dr. Rodriguez sa laboratory. Walang imik na

nilampasan niya si Shannon para umpisahan ang pag-examine sa mga nalakap nilang
puwede maging ebidensiya para mahanap ang killer.

"SO, WHAT did you find?" Tanong ni Shannon sa kanya pagkatapos niyang i-examine ang
mga ebidensiya na dala nila.

"Nothing much." She answered with a shrugged. "Wala namang kakaiba sa mga ini-
examine ko, no fingerprints. Pero lumabas sa DNA examination na ang dugo na
nagkalat sa dingding, sa sahig at sa kisame ay pagmamay-ari ng dalawang babae at
dalawang lalaki. Hindi ko lang matukoy kung sino-sino iyon."

"Dalawang lalaki?" Kunot ang nuong tanong ni Shannon. "Sarah, isang lalaki lang ang
namatay at dalawang babae. Nasa autopsy room ang mga katawan nila. Kaya imposibli
iyang sinasabi mo na may isa pang lalaki."

Sarah's forehead knotted while thinking. Then it hit her. "Yung isang lalaki, it
could be the killer. Isa sa mga biktima o silang tatlo ay nanlaban at nasugatan ang
killer. Iyon lang ang eksplinasyon."

Tumango-tango si Shannon. "You're right. Iyon lang talaga ang eksplinasyon."

"Yes, para patunayan nating tama ako. Pumunta ka sa autopsy room at hingin mo ang
DNA copy ng mga biktima. I'm sure mayroon sila nun." Utos niya sa binata na agad
namang tumalima.

Pagkaraan ng ilang minuto, bumalik si Shannon dala-dalang tatlong maliliit na flat

glass. Mabilis na kinuha niya iyon sa binata at inilagay sa DNA scanner. Tumingin
siya sa screen ng computer at hinintay ang result ng scan.
When Sarah heard the computer bleep, she narrowed her eyes on the monitor. "Nag-
match ang tatlong DNA na nakuha natin sa crime scene at sa DNA copy na dala mo.
Ibig sabihin, ang ikalawang lalaki ay ang killer. Pero bakit papatayin ng lalaking
ito ang mga biktima? Ano ba ang-"

A man in his mid-twenties barged into the laboratory while catching his breath
cutting Sarah's words.

"Agent Catli?" Tumingin ang lalaki sa kanya kapagkuwan ay tumingin kay Shannon.
"Agent San Diego?"

"Yes?" Sabay silang sumagot ni Shannon.

"Finally!" He exclaimed. "I found you two. I'd been looking all over for you!"

Nagkatinginan sila ni Shannon.

"Why are you looking for us?" Usisa ni Shannon sa matigas na boses.

Lumapit ito sa kanila, habol pa rin nito ang hininga. "I'm Charles Lorenzo. I'm
part of Intelligence division and I have a report for you. So, here we go." Humugot
ito ng malalim na hininga. "I found-"

"Wait." Pigil niya kay Charles. "How accurate is your data? Paano kami makakasiguro
na tama ang impormasyon mo?"

"Just hear me out. Then you decide if you'll believe me or not. And really? I'm
part of the Intelligence Division and you still doubt me?"

Nagkatinginan sila ni Shannon. She gave him a questioning look.

Shannon nodded then looked at Charles. "Okay. Spill everything you found."

Charles grinned then shows them the picture of the killer's house. "This house was
owned by Jonathan and Girly De Vera. They have a daughter named Gretchen and she's
nine years old. Three years ago, they moved out to the city leaving the house. Then
I get a hold of the house electric bill, and the house bill for every month is
always in between three to four thousand pesos after they left. Take note, only one
man is renting that house and he can consume that much electricity for only a
month? That's too much!"

"A man rent the house?" Ulit niya sa sinabi nito. "Sino? Nalaman mo ba ang
pangalan? May address ka ba sa De Vera Family. We have to ask them who rent the
house."

Charles smile sadly. "You can't."

Shannon frowned. "Why?"

"They were killed two days ago."

Napaawang ang labi niya ng ma-realize kung sino ang tinutukoy nito. "Yung tatlong
katawan na nasa autopsy room ngayon, are they the De Vera Family that you were
talking about?"

Charles nodded. "Yes. The house owner is dead and the investigation is now dead end
too."

Marahas siyang umiling. "No. Hindi dead end ang investigasyon natin." Itinuro niya
ang DNA na hindi nag-match sa tatlong DNA na ini-scan niya. "Kaya mo bang alamin
kung kanino ang DNA na yun?"

Charles shook his head. "That's impossible, Agent Catli. I can trace a fingerprint
but a DNA? That would be impossible."

Hinilot ni Sarah ang nuo na naguumpisa na namang sumakit. "Charles is right." Aniya
kay Shannon. "Dead end tayo."

Shannon holds her hand then squeezed it. "Mahahanap din natin ang killer."

"Ahmm... Can I have a copy of that man's DNA?" Mahinang boses na wika ni Charles.
"Susubukan kong hanapan siya ng ka-match na DNA sa mga private Hospitals at private
clinic na tumatanggap ng DNA testing."

"Sure." Walang pag-aalinlangang sagot niya at ibinigay ang copy ng DNA ng

pinaghihinalaan nilang killer kay Charles. "Call us kapag may nahanap ka." Inabot
niya sa lalaki ang calling card niya. "Hihintayin namin ang tawag mo."

Charles nodded then exited the Laboratory. Naiwan sila ni Shannon na magkahawak
kamay.

Mabilis na inagaw niya ang kamay na hawak ni Shannon. "Let's go grab something to
eat." Aniya sa binata.

Shannon sighed then answered. "Sure."

CHAPTER 11

IT'S BEEN three days since Sarah last talk to Charles. She hadn't heard from him
since then. Kailangan niyang malaman kung mayroon bang nag-match na DNA sa mga
Private clinics and Hospitals na tumatanggap ng DNA testing. Hinihintay niya ang
tawag nito pero wala siyang balita sa lalaki.

Siguro abala lang yung sa ginagawa. Pagkausap niya sa sarili.

"Are you waiting for Charles to call?" Anang boses ni Shannon mula sa kaharap
niyang upuan. Magkasalo silang kumakain at mukhang napansin nitong lumilipad na
naman ang isipan niya sa kung saan. "Sarah, tatawag din yun kapag may nalaman
siyang impormasyon. He's working in Interpol-"

"That's it!" She fist punch in the air. "Charles is working in the Interpol. I'm
sure may number sa kanya ang head ng intelligence division." Sarah smiled
gleefully. "Bilisin mong kumain."Ani niya kay Shannon na nakapangalumbaba at
nakatitig sa kanya. Kinunotan niya ito ng nuo. "Bakit ka nakatingin sa akin ng
ganyan?"

Humugot ito ng isang malalim na buntong hininga. "For three days that I'd been here
in your house, wala ka ng inisip kung hindi ang trabaho mo. Hindi na ako magtaka
kung may nakasulat diyan sa nuo mo na 'Interpol 24/7'. Hindi mo ba naisip na
magpahinga kahit sandali man lang? Yes, you are a law enforcer, but law enforcers
are humans too and they need to rest. Even criminals rest." Tumayo ito mula sa
pagkakaupo at naglakad patungo sa likuran niya.

She felt his hands on her shoulder and her heart beat instantly speed up. Lihim
siyang napalunok at kinontrol ang kabang nararamdaman. But her heart is as stubborn
as a mule. It didn't listen to her of course.

"Sarah," Shannon's voice was like a whisper of a calm wind in the sky. "Just for a
day, forget about your job and do things you never thought you'll do, or you never
thought you could." She gasped when she felt a breath on her left ear. "One day,
Sarah. One day with me. How's that sound?"

Her mouth is open but there's no words coming out. Hindi siya makapagsalita dahil
nararamdaman niya ang hininga nito sa batok niya. Sarah jumped a little when she
felt a light caress of something soft and warm on her nape.

"What is that?" She asked, agitated on her seat.

Shannon chuckled and she felt his breath on her nape and it sent Goosebumps all
over her body. "Relax, Sarah. It's just my lips."

Napamulagat siya at mabilis na tumayo at humarap sa binata. "Bakit mo ba hinalikan

ang batok ko?" Pulang-pula ang pisngi na tanong niya.

Shannon gave her a mouth-watering smile. "Is it forbidden to kiss your nape? Sorry,
I can't resist."

Hindi siya nakapagsalita at nakatingin lang siya sa mukha nito na nakangiti pa rin.
Damn this man for being so freaking handsome and looks like he knew the effect of
his mouth-watering smile on women. On her.

"Sarah?" He snapped his fingers in front of her face. "Earth to Sarah. Hello?
Nandiyan ka pa ba? Hinalikan lang kita sa batok hindi ka na gumalaw diyan."

Maraming beses siyang napakurap-kurap at napailing-iling siya. Shucks! Nakakahiya

siya! Bakit ba siya natulala sa ngiti nito. It's not her first time seeing him
smile but his smile seconds ago... it's very different from his usual smile.

She cleared her throat. "Ano nga yung sabi mo?" Tanong niya rito habang hindi
makatingin dito.

Shannon chuckled lightly. "I'm asking you to rest for a day, let's do something fun
together."

"Like a date?" Kung gaano kabilis niya sinabi iyon ganoon din niya kabilis na
natutop ang bibig niya. Shit! Bakit ba hindi siya nag-iisip bago magsalita. Ano
nalang ang iisipin nito? "I-I mean... n-not d-date-date, just you know- just, going
out and... ahm-"

Tumawa ng mahina ang binata at inilapat ang hintuturo nito sa labi niya para
patigilin siya sa pagsasalita. "Yes, like a date. If that's what you prefer instead
of a friendly date."

Ang sarap guntingin ng bibig niya! "Friendly date is good."

"But date is better." Nakangiting ani nito.

Napatingin siya rito. "Saan mo naman ako dadalhin if ever na pumayag ako na makipag
date slash friendly date sa'yo?"

Shannon shrugged. "Kahit saan mo gusto. I'm sure sa tagal mong nawala sa Pilipinas,
marami ka ng hindi alam tungkol sa bansa mo. How about I tour you around? Let's see
if I have a future as a tour guide."
Napangiti siya sa tinuran nito. "A tour guide, huh? Baka i-tour mo ako sa maling
dereksiyon."

"Ito-tour kita sa dereksiyon patungo sa puso ko." Anito at kinindatan siya.

Kung gawa ang puso niya sa balloon, kanina pa iyon pumutok sa sobrang kilig na
nararamdaman, samahan mo pa ng mabilis na pagtibok ng puso niya.

Marahang sinuntok niya ito sa tiyan at napa-aray ito. "Huwag mo nga akong
binibiro."

"Hindi naman kita binibiro." Wika nito na sapo-sapo ang tiyan na marahan niyang
sinuntok. "Totoo ang sinabi ko, if you give me a chance, I'll tour you to my heart
where there's a special place for you only."

Inirapan niya ito at humakbang palayo rito. "Sige, magbibihis lang ako para sa date
slash friendly date na alok mo." Tinuro niya ang kinainan niya na nakakalat sa
mesa. "Pakihugasan mo nalang, tutal naman makaka-date mo ako, siguradong hindi pa
sapat ang paghuhugas sa kinainan ko bilang kabayaran mo sa date natin."

Nasa pintuan na siya ng komedor at palabas na ng marinig niyang nagsalita si

Shannon.

"I'll wash the dishes. I'll clean the house. I'll do the chores. I'll cook for you.
I will tend your garden. I will wash your clothes and I'll do anything and
everything you want ... All I ask in return is for your heart to be mine."

Napatigil siya sa paglalakad sa narinig. Nilingon niya ang binata at nakita niyang
nililinis nito ang mesa na kinainan nila na parang walang nangyari, na para bang
wala itong sinabi.

"Did you say something?" Tanong niya kay Shannon, naninigurado siya kung nagsalita
ba ito o guni-guni lang niya iyong narinig.

Binalingan siya ng binata. "Yeah. I ask for your heart to be mine; in return I'll
do anything you want, pero wala naman akong narinig na tugon mula sayo kaya next
time nalang ako ulit magtatanong. Maghuhugas muna ako."

Hindi siya nakasagot sa sinabi nito, basta nakatingin lang siya kay Shannon na
nakatingin sa mga mata niya. May kakaibang kislap ang mga mata nito at hindi niya
alam kung ano ang tawag sa emosyong nasa mata nito.

Ibinalik nito ang atensiyon sa mesa. "Sige na, magbihis ka na. Ako, hindi na
kailangan baka pagkaguluhan ako sa pupuntahan natin. Sa guwapo kong ito, hindi
nakapagtataka."

Itinirik niya ang mga mata sa huling sinabi nito. "Ang hangin." Komento niya bago
siya tuluyang lumabas ng komedor at tinungo ang silid para magbihis.

NAKAHALUKIPKIP si Sarah habang nakatingin sa estatwa ni Rizal. Tiningnan niya ng

masama si Shanon. "Really, Shannon? Sa karami-rami ng puwede mong ipakita sa akin
bilang tour guide ko 'raw' ay talagang dito mo ako dinala sa Luneta park. I don't
have anything against Jose Rizal because he's our hero, pero Shannon naman, ito na
yata ang pinakamatandang tanawin ng bansa. Dalhin mo ako roon sa tourist spot na
itinayo nuong umalis ako ng bansa. Sa tingin mo naman hindi pa ako nakapunta rito
sa Luneta Park? Anong tingin mo sa'kin? Taga-bundok?" Mahabang sentimyento niya.
"Ang dami mong reklamo." Hinawakan ni Shannon ang kamay niya at hinila patungo sa
black sedan nito. "Halika, isasama kita sa Manila Zoo. Siguro naman may mga hayop
na nadi-discover palang nung umalis ka ng bansa."

Pinandilatan niya ito. "Shannon, may Zoo sa US. Lahat na yata ng hayop e naroon
na."

"Wala silang kalabaw doon."

Nanggigigil na hinarap niya ito. " Kung kalabaw ang balak mo ipakita sa akin sa
Zoo. Salamat nalang! Mas matanda pa nga yata iyan sa kanuno-nunoan ko! Sana hindi
nalang ako sumama sa date na 'to! Walang kwenta! Sinayang mo lang ang oras ko!"

Pinandilatan din siya nito at hinaklit ang braso niya. "Malay ko ba sa mga tourist-
tourist spot na yan! Ngayon lang naman ako hindi nag-focus sa trabaho ko bilang
agent! Ngayon lang ako mamamasyal na hindi ako pinilipit at ako mismo ang nag-aya!
Gusto lang kitang makasama kaya naman sinuhestiyon kung maging tour guide mo!"
Nalaglag ang balikat nito at tiningnan siya sa mga mata at ng magsalita ito ulit,
mahina na ang boses nito. "Sorry kung wala akong alam na magandang tanawin. Ang
gusto ko lang naman, kumain tayo, mamasyal, magkahawak kamay na maglalakd sa bay
walk habang pinapanuod ang sunset. I read those in a women's magazine, kaya iyon
ang gusto kong gawin sa araw na 'to. But I can see that you're not that kind of
woman. You like adrenaline rush and not mushy stuff. I read lots of magazines about
women and there's nothing in the magazine that says 'Women like guns'. It's always
'Women like flowers and chocolates' and I have this gut feeling that you'll
appreciate it more if I gave you a gun instead of flowers and chocolates."

Parang may humaplos sa puso niya sa mga sinabi nito. Shannon's is right; she's not
the kind of women who like mushy stuff. Yes, sweet and romantic gestures can make
her heart float in the sky full of floating clouds in the shape of heart but she
can appreciate it more if someone gives her gun and bullets, instead of flowers and
chocolates. Well, except for chocolate.

She chuckled to herself. Maybe she's still a one hundred percent female, kasi
gustong-gusto niya ang chocolate.

"What's with the chuckle?" Shannon asked her in a curious voice.

"I was just thinking of something. But yeah, I'm not that kind of woman. I don't
need sentimental crap to be happy, Shannon. Give me a gun and a bullet and I'll be
showering you with kisses from head to toe."

"I have a gun and a bullet in the glove compartment of my car. Gusto mo? I can give
it to you." Inuumang nito ang labi sa kanya. "I'm ready for my kisses now."

Inirapan niya ang binata. "You and your hormones." She clucked her tongue then went
to his car.

"So, where do you want to go?" Usisa sa kanya ni Shannon ng makapasok na ito sa
kotse nito. "Ayoko ng magdesisyun kong saan tayo pupunta."

She tapped her chin with her finger then snaps her fingers when she thought of
something. "How about bungee jumping? Parasailing? Rock climbing? Surf boarding?
Sky diving? Saan mayroon niyan dito?"

Nakita niyang napailing-iling si Shannon.

"What?" Naguguluhang usisa niya rito.

"Nothing. Kung alam ko lang na iyon ang mga gusto mo, kanina pa kita dinala sa AJE
sports and recreation Club."

Kumunot ang nuo niya. "Ano 'yon?"

"AJE sports and recreation Club offers extraordinary sports and recreations like
rock climbing, bungee jumping and everything that gets your adrenaline pumping like
crazy."

She was amazed by this club. Parang gusto niyang pumunta roon at mag parasailing!
"Dadalhin mo ba ako roon ngayong alam mo na ang gusto ko?" Excited na tanong niya.

Shannon nodded. "Yeah, sure. Pero mag-ingat ka roon, maraming mga pakalat-kalat sa
Club na mga halang ang bituka. Baka mapagdiskitahan ka."

Nagtaas siya ng noo at ipinakita rito ang seryuso niyang mukha kabang nagta-trabaho
o nasa misyon siya. "Huwag lang silang magkakamali at makukulong sila ng wala sa
oras."

Tumawa si Shannon. "Good, keep that serious face of yours para matakot sila.
Magkakaroon pa ako ng kaagaw kapag nagkataon." Shannon murmured the last part so
she didn't know if she heard him right.

"Anong sabi mo?" Usisa niya rito. "Magkakaroon ka pa ng... what? Magkakaroon ka pa
ng ano?"

Hindi sumagot si Shannon at tumingin lang sa dinadaanan nila. Sarah rolled her
eyes. Mga kalalakihan nga naman, ang hirap intindihin!

Tumingin siya sa labas ng bintana at nakatingin lang sa dinadaanan nila ng basagin

ni Shannon ang katahimikan sa loob ng kotse nito.

"Sarah?"

Hindi niya ito tiningnan ng sumagot siya. "Yeah?"

Ilang minuto ang lumipas bago ito nagsalita. "Can I call you kuting again? I miss
calling you kuting." Anito sa parang malungkot na boses.

Tiningnan niya ang mukha ni Shannon. Wala siyang makita na emosyon sa mukha nito.
"Bakit mo naman ako gustong tawaging kuting. I'm not a cat, Shannon."

"Of course you're a cat." Binuntutan pa nito ng mahinang tawa ang sinabi. "Because
you are my cat. At ayokong may ibang tao na mag may-ari sa pusa ko. My cat is mine
and mine alone."

Napaawang ang labi niya. Hindi man direkta na sinabi nito pero sa mga salita nito
para sinabi na rin nitong ayaw nito na mag may-ari sa kanyang iba. Ayaw nito na may
kaagaw sa kanya. Ang puso niya ay tumalon at nag cha-cha sa sobrang kilig na
nararamdaman pero pinanatili niya ang poker face niya.

Nang hindi siya magsalita, nagpatuloy si Shannon sa pagsasalita.

"You can call me 'bwesit' again, even if it wound my ego. Ayos lang sa akin, basta
ipangako mo na akin lang ang pusa ko."

Inirapan niya ito at tumingin ulit sa labas ng bintana para itago ang malapad na
ngiti sa mga labi niya.
"Ewan ko sayong bwesit ka." Wika niya kapagkuwan ay may narinig siyang malakas na
tunog na para bang may isang matigas na bagaw na tumama sa kung saan. Nilingon niya
si Shannon. "Ano yun?"

He bit her lower lip and it's the sexiest thing in the world. It's like a cute and
sweet seduction as Shannon looks at her while biting her lip.

Shannon gave her a timid smile that looks cute on him. "Sorry, I fist pumped in the
air when you called me bwesit. Tumama yung kamao ko sa bubong ng kotse ko."

Napatawa siya ng malakas sa sinabi nito. "Ikaw na Shannon, ikaw na talaga."

"Ako na ang ano?" Naguguluhang usisa nito sa kanya.

"Nothing." Tumawa na naman siya at masama ang ipinukol na tingin sa kanya ni

Shannon.

"Stop laughing."

Bumungisngis siya. "Sorry, I can't stop."

Naputol ang bungisngis niya ng may tumama sa bintana ng sasakyan. Nang tingnan niya
kung ano iyon, nasapo niya ang leeg sa sobrang gulat.

She saw a man with a mask on, he's in the driver seat and he's holding a gun and
it's pointed at her. She looked horrified when she saw the man pull the trigger.
Napaigtad siya ng tumama ang bala sa bintana ng sasakyan ni Shannon pero para lang
iyong bola na nag-bounce. The bullet can't penetrate the car window!

"This car is bulletproof." Anang boses ni Shannon at mas binilisan pa ang

pagpapatakbo ng sasakyan.

Siya naman ay kinabisa ang plate number ng sasakyan mula sa backseat bago pa ito
makaliko sa nilampasan nilang kanto para tumakas.

Shannon hissed under his breath. "Shit! Mukhang hindi tayo matutuloy sa AJE sports
and recreation Club." He expertly turned the vehicle to the other lane, and then
Shannon started driving towards Interpol Headquarters.

Sarah gritted her teeth. "Urgh! Sometimes, I hate being an Agent. And this is one
of those times."

"Let's have a date again tomorrow kuting, yeah?"

Binalingan niya ang binata at napangiti siya sa gitna ng tensiyong nararamdaman

nilang pareho. "Sure, bwesit. Date tomorrow in AJE sports and recreation Club."

"Bakit parang natatakot ako na dalhin ka sa AJE sports and recreation Club? Well,
hindi ko naman sila hahayaan na agawin ang pusa ko."

Inirapan nalang niya ito kahit sumasayaw na naman ng rumba ang puso niya. Kailangan
niyang mag-fucos sa kasong hawak nila. Saka na itong pagsasayaw ng puso niya na
alam niyang masasaktan lang siya sa bandang huli. Pero ito namang si puso, willing
mag-sayaw ng walang partner.

And the most annoying part. Her heart wanted Shannon and Shannon only. Kahit pa nga
alam niyang aalis din siya pagkatapos ng kasong ito, alam niyang hindi na niya
mapipigilan pa ang puso niya na tumitibok para sa binata.
CHAPTER 12

ANG plate number ng sasakyan na bumaril sa kotse ni Shannon ay pagmamay-ari ni

Henry Gonzalo. Magsasaya sana si Sarah dahil may lead na naman sila pero nalaman
niyang tatlong buwan ng patay si Henry.

"Kung patay na siya, bakit pakalat-kalat pa rin ang sasakyan niya?" Naiinis na
tanong ni Sarah kay Shannon na nakaharap sa computer at ngasi-search tungkol kay
Henry. "The driver could be a relative or a family friend perhaps."

Shannon looked up at her. "Henry Gonzalo has no relative. No wife. No children. He

lives alone."

She heaved a deep sighed then sit beside Shannon. She rests her head on Shannon's
shoulder. "Kung ganoon, may nagnakaw ng sasakyan niya?"

"Nope. He was one of the serial killer victims. His body was found two and a half
month ago."

Gulat na nagtaas siya ng ulo kay Shannon. "What?"

"The killer must have taken the car and used it for himself. That's the only
explanation."

Sinapo ni Sarah ang ulo. "Another lead then another dead end!" Naiinis na tumayo
siya at namaywang. "Sino ba kasi ang killer na yun? Kapag nalaman ko kung sino iyon
talagang ilulublob ko siya sa asido na puno ng piranha!"

She heard Shannon chuckled. She glared at him. "Anong tinawa-tawa mo riyan?"

Shannon grinned. "Asido na puno ng piranha?" He chuckled. "Saan kaya niyan mayroon?
Piranha's are deadly, but against Asido? Pupusta ako sa asido."

Inirapan niya 'to. "Huwag mo akong inisin, Bwesit. Kanina pa ako naiinis kaya huwag
mo ng dagdagan pa."

Mahinang tumawa si Shannon. "Hindi naman kita inaasar e. Nagsasabi lang ako ng
totoo."

Hindi niya pinansin ang sinabi nito at lumabas ng Tech room at tinungo sa
Intelligence division department. Narito lang naman siya, pupunatahan niya si
Charles. Gusto niyang malaman kung mayroon ng impormasyon itong nalakap.

Sarah heard footsteps behind her. When she turned to see who it is, she saw
Shannon.

"Grabe ka talaga kuting. Bigla ka nalang nang iiwan ng hindi nagpapaalam." Wika
nito sa nagtatampong boses.

Iningusan niya ito. "Puwede ba, bwesit, may importante pa akong gagawin."

"I'm your partner, dapat magkasama tayo palagi." Pakli nito.

She just rolled her eyes at him. "Whatever you say, bwesit."

Pagkapasok nila ni Shannon sa Intelligence Division department, naglakad siya

patungo sa lalaki na napakaraming files ang kaharap. He's wearing glasses and was
busy reading some files.
"Excuse me." Aniya.

Mabilis na nilingon siya ng lalaki at parang nagpapanic ito na ibinalik ang files
at tumayo para batiin siya. "Hi, good morning."

Nagkatinginan sila ni Shannon.

Ibinalik niya ang tingin sa lalaki. "Pumasok ba si Charles Lorenzo?" Tanong niya.

Umiling-iling ito.

"Oh, okay lang ba na hingin ko ang number niya? I'm Agent Sarah Catli." Tinuro niya
si Shannon. "And this is Agent Shannon San Diego. We gave DNA sample to Charles and
we want to know if he already found a DNA that matches the DNA we gave him."

Umiling ulit ito.

She sighed. Naguumpisa na siyang mainis. "Look, we need his number pronto-"

"Walang Charles Lorenzo na nagta-trabaho rito."

Napakunot ang nuo niya pagkatapos ay tumawa ng walang buhay. "Kung wala e sino
naman ang lalaki na nakausap naming sa Forensic Laboratory three days ago?"

Umiling na naman ito. "Walang Charles dito. Kahit tanungin niyo pa si Boss."

"No. May Charles dito. I'm sure of it-"

Shannon covers her mouth. "Stop it, kuting. Umalis na tayo."

Napilitang maglakad si Saraha palabas ng Intelligence division. Pagkalabas nila,

hinarap niya si Shannon.

"Anong ibig sabihin nun? Imposibling walang Charles Lorenzo na nagta-trabaho sa

Intelligence division. Diba, nakita mo siya. Tell me na hindi ko lang siya guni-
guni." Puno ng katanungan ang isip niya.

"I saw him too, kuting. Kung walang Charles na nagta-trabaho rito sa Interpol, sino
ang lalaking yun? Iyon ang dapat nating isipin. Paano siya nakapasok? Paano niya
nalaman ang mga bagay na iyon na sinabi niya sa'tin?"

"Shit!" Napamura siya ng may maalala. "Binigay ko sa kanya ang DNA sample ng
pinaghihinalaan nating killer!" Nasapo niya ang ulo. "Shit! Shit! Shit!"

"Wala ka bang copy ng DNA na yun?"

Napatigil siya sa pagmumura ng maalala na may itinago pala siyang kopya ng DNA.

She bit her lower lip. "Mayroon."

Shannon rolled his eyes then holds her hand. "Yun naman pala e. Halika, puntahan
natin ang bahay ni Henry Gonzalo. Kung sino man ang Charles na yun, malalaman din
natin. For the mean time, imbestagan muna natin ang bahay ni Henry."

Tumango siya. "Okay."

"HERE we are. Henry Gonzalo's house." Wika ni Shannon ng itigil nito ang kotse sa
harap ng isang kulay gray na house na mukhang desenti naman tingnan.

Sabay silang lumabas ng sasakyan at magkatabing naglakad patungo sa bahay. Shannon

was the one who knocked on the door just in case there's someone in the house. Wala
silang search warrant kaya hindi sila basta-basta puwedeng pumasok.

"May tao kaya?" Tanong niya sa binata na panay ang katok.

Shannon shrugged then knocked again. "I don't know. But according to that red
blinking color, mukhang may tao pa." Tinuro nito ang kontador na nasa taas ng
pintuan.

Tiningnan niya iyon at tama ito, gumagana pa nga ang kontador. Someone is in the
house and they're going to find out who it is.

Shannon and Sarah stilled when they heard the sound of door knob opening.
Nagkatinginan sila at parehong hinintay kung sino ang magbubukas.

Alam ni Sarah na bakas sa mukha nila ni Shannon ang gulat ng makita kung sino ang
nasa loob ng bahay.

"Dr. Jameson Rodriguez?" Paninigurado niya sa nakikita.

"Yes, ako nga. Anong ginagawa niyo rito sa bahay ko?" Tanong nito sa kanila.

"Nandito kami para imbistagan ang bahay na 'to." Aniya ng makabawi sa pagkagulat.
"And since ikaw na pala ang may-ari ng bahay na 'to, puwede ba naming malaman kung
kanino mo nabili ang bahay na 'to? At kung kailan mo binili?"

Nagsalubong ang kilay ng Doctor. "Bakit niyo ako tinatanong? Mukha ba akong
suspect?"

Pinigilan ni Sarah ang sarili na bulyawan ito. "Hindi, Dr. Rodriguez. May kailangan
lang kaming malaman tungkol sa bahay na ito kaya nagtatanong kami."

"Wala akong alam."

Akmang pagsasarhan sila nito ng pinto ng iharang ni Shannon ang kamay. She saw how
Shannon face contorted in pain when Dr. Rodriguez tried to close the door multiple
times while Shannon's hand was still on the door.

"Stop it!" She shouted then pushed the door open causing Dr. Rodriguez to fall on
his butt.

Mabilis na hinawakan ni Sarah ang kamay ni Shannon at para siyang maiiyak ng makita
ang hitsura nun.

"Oh my god! Are you okay?" Nanginginig ang boses na tanong niya. "Bakit naman kasi
hindi mo tinulak yung pinto? You could have saved your hand." Nanlilisik ang matang
tiningnan niya si Dr. Rodriguez. "What's wrong with you? Nakita mo ng naipit mo
yung kamay ni Shannon, pero hindi ka parin tumigil!"

Tumayo si Dr. Rodriguez na parang wala lang nangyari. "Kasalanan naman niya kung
bakit siya naipit."

"It was your fault!" She hissed at him.

"Stop it, Sarah." Saway sa kanya ni Shannon. "Halika na. Umalis na tayo." Hinawakan
nito ang braso niya gamit ang isa nitong kamay na hindi nasaktan at hinila siya
pabalik sa kotse nito.

Sarah look back to glare at Dr. Rodriguez then stilled at what she saw. Nagtaasan
ang balahibo niya sa batok habang nakatingin sa mukha ng Doctor. He had a smile on
his lips while looking at Shannon's swollen hand.

Her blood boiled at what she saw. Inagaw niya ang kamay niya na hawak ni Shannon at
binalikan si Dr. Rodriguez.

"Sarah!" Narinig niyang sigaw ni Shannon pero hindi niya ito pinansin.

"You're a bastard!" Wika niya kay Dr. Rodriguez pagkatapos ay hinawakan niya ng
door knob at malakas na itinulak niya ang pintuan para tamaan ang mukha nito.

She smiled in satisfaction when she saw Dr. Rodriguez nose bleed. She smirked at
her. "That's for Shannon's hand."

His jaw tightened. "You're going to pay for that, Agent Catli." He said her name as
if it's disgusting.

She just rolled her eyes then walked back to Shannon who was waiting for her with a
worried expression on his face.

"Hindi mo dapat ginawa yun." Wika ni Shannon sa kanya ng makalapit siya rito. "What
if he sue-"

"E di kasuhan niya ako." Pagtataray niya. "Pakialam ko naman sa kanya." Tiningnan
niya ang kamay ni Shannon at hinawakan iyon. "Tama lang sa kanya ang ginawa ko,
tingnan mo ang ginawa niya sa kamay mo."

Inagaw nito ang kamay sa pagkakahawak niya at itinago yun sa likuran nito. "Okay
lang ako, kuting." Inakbayan siya nito. "Just promise me na hindi ka maglalapit kay
Dr. Rodriguez, okay?"

Kunot ang nuong tiningnan niya si Shannon. "Bakit naman?"

"Basta. Ayokong lumalapit o nakikipag-away ka sa kanya."

"Okay." Humilig siya sa balikat ng binata. "Pero kapag nilapitan niya ako, talagang
makakatikim siya sa'kin."

Shannon chuckled then faced her. "Mag-ingat ka palagi, okay?"

She looked at his eyes and smiled. "Sure. Ikaw din."

Tumango ito at binuksan ang pintuan ng passenger seat at inabot sa kanya ang susi
ng sasakyan. "Ikaw muna ang magmaneho. It's obvious that I can't." Anito at
pinakita ang kamay nito na pulang-pula na.

Tinanggap niya ang susi. "I'm going to drive you to the Hospital."

"No." Pigil sa kanya ng binata. "Just drive me home, kuting."

"Pero-"

"Please, kuting." He gave her a cute smile that makes her heart swell. "At mas
magiging madali ang pag galing ng kamay ko kapag ikaw ang gagamot sa'kin."
Umingos siya."Yeah, yeah, ginawa mo pa akong manggagamot. I don't have any
knowledge in medical-"

"Okay lang yun. Just kiss it and I'm sure the pain will instantly go away."

Her face heat up. "Ayoko nga!"

Tumawa si Shannon. "Just kidding, kuting. Namula ka naman bigla."

Inirapan niya ito. "Ewan ko sa'yo!"

Naglakad siya patungo sa driver seat at sumakay. She put her seat belt on then she
looked at Shannon na kapapasok lang sa sasaknyan. "Wear your seatbelt." Aniya rito.

"I can't. Masakit ang isa kong kamay." Anito at sumimangot na parang bata.

Sarah rolled her eyes then leaned in to Shannon to put his seatbelt on. She was
about to pulled away when Shannon snake his unharmed arm around her waist.

"S-Shannon."

"Hug me, kuting." He said in a low voice that makes her heart beat rapidly.

Sarah obliged. Sarah sighed in contentment as she embraced Shannon. Napakainit ng

katawan nito at napakasarap niyon sa pakiramdam. She wanted to hug him for
enternity but she knew she can't. Hindi niya magagawang yakapin ito ng ganoon
katagal dahil aalis din siya. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at mas hinigpitan
pa ang yakap sa binata. Parang may kamay na pumupiga sa puso niya habang iniisip
niya na aalis din siya.

Shannon's head was resting on her shoulder for a minute then he pulled away. Their
eyes meet and Shannon smiled cheekily. It's the first time he smiled like that.

"Thank you, kuting. I'm fine now." Anito at pinakawalan siya.

Mabilis pa rin ang tibok ng puso niya ng umayos siya ng upo at binuhay ang makina
ng sasakyan.

On the way to Shannon's condo unit, panay ang turo ni Shannon kung saan siya dadaan
at liliko. Nang makarating sila sa condo nito agad siyang lumabas ng sasakyan para
tulungang makababa si Shannon sa sasakyan.

Pagkababa nito, sabay silang naglakad patungo sa elevator.

"Kuting, gagamutin mo ako diba?" May paglalambing sa boses ni Shannon.

Nilingon niya ito. "Hindi ako nurse."

"Kuting naman e. Hindi ka ba naawa sa'kin?" Niyakap siya nito mula sa likuran at
agad nagharakiri ang puso niya.

"B-Bitawan mo nga ako, Shannon." Aniya at pilit na kumakawala sa pagkakayakap nito.

"Shannon, ano ba. Hindi ko mabuksan ang pintuan ng condo unit mo."

Mas hinigpitan pa nito ang pagkakayakap sa kanya. "Please, kuting?"

Pilit na kumakawala si Sarah. "Please, Shannon, bitawan mo ako."

"Ayoko." He put his chin on her shoulder. "Sabihin mo munang gagamutin mo ako,
ipagluluto at hindi mo ako iiwan. Saka kita pakakawalan."

"O-Oo na." Nauutal at napipilitang sabi niya. "Pakawalan mo na ako."

Shannon kissed her on the cheek then let go of her. Nagmamadali siyang binuksan ang
unit nito. Pagkapasok nila, ini-lock ni Sarah ang pinto at tiningnan si Shannon.

"Anong gagawin ko sa kamay mo?" Usisa niya sa binata. "Ahm, should I get a warm
water or ice or anything to heal it?"

Shannon sits on the long couch. "Nothing. It will heal by itself."

Kumunot ang nuo niya. "Pero sabi mo kanina ako ang gagamot. Tapos nagpapaluto ka sa
akin ng pagkain, I'm telling you I'm not a good cook."

"I was just kidding."

Masamang tingin ang ipinukol niya sa lalaki. "Nag-alala pa talaga ako sayo!
Bwesit!"

Shannon chuckled then pats the space beside him. "Upo ka rito."

Hindi siya sumunod at humalukipkip siya. "Ayoko nga. Kanina mo pa ako niloloko e.
Kanina mo pa ako pinag-aalala ng sobra. Nakakainis ka na!"

His face saddened. "Sorry. Masarap kasi sa pakiramdam na nilalambing ka, na

niyayakap ka. Sorry at mukhang sumobra yata ako."

A pang of pain hit her heart as she looked at his sad face. Urgh! Bakit ba ayaw
niyang nalulungkot ito? Nilapitan niya ito at umupo sa tabi nito.

"Masakit pa ba ang kamay mo?" Tinitigan niya ang namamaga nitong kamay. "Dalhin na
kaya kita sa Hospital." Nag-aalalang sabi niya.

"I'm fine." Wika ni Shannon. "Mawawala rin 'to bukas."

Hinawakan niya ang nasaktan nitong kamay it marahang hinaplos iyon. "Hindi ka kasi
nag-iingat e. Naipit ka tuloy. Sa susunod, mag-iingat ka na kasi wala ka ng kuting
na mag-aalaga sa'yo."

She felt Shannon stilled. "So, aalis ka talaga pagkatapos ng kasong 'to?"

Humilig siya sa balikat ni Shannon. "Oo. Kailangan e."

"Babalik ka pa ba?"

She slightly shook her head. "Hindi na siguro. Hindi ako papayagan ni mommy na
manatili rito sa Pilipinas at ayoko rin namang iwan ang mga magulang ko sa US."

"So... iiwan mo talaga ko? Parang wala lang nangyari?"

She felt a lumped on her throat. "Oo, parang ganoon na nga."

"Ganoon pala." Humarap sa kanya si Shannon at sinapo ang pisngi niya. "Iiwan mo
pala ako pagkatapos ng kasong 'to. Nakakainis naman, kung kailan hulog na hulog na
ako saka ka naman aalis. Kaya naman tatanungin na kita, bago ka pa umalis, bago mo
ako iwan..." He trailed then put his forehead againt hers. "Kuting, would you like
be my girlfriend?"
Umawang ang labi niya sa sobrang gulat. Sarah just sat there ... stunned. She can't
talk. She can't move.

Then Shannon added. "Oh, before you answer that, I just want to tell you that I'm
in love with you, kuting."
CHAPTER 13

HINDI parin makagalaw si Sarah sa kinauupuan kahit ilang minuto na ang lumipas mula
ng magtapat si Shannon. Nakatanga pa rin siya habang nakatingin sa mukha nito.

"I-ah..."

Shannon chuckled lightly. "Chill, kuting, hindi naman kita papatayin kung hindi mo
ako sasagutin. Breath, my kuting, breath."

Humugot siya ng malalim na hininga para pakalmahin ang puso niya na nag haharakiri.

"Shannon..." Sarah breathes out. "I-I don't know what to say."

"Say yes."

Marahan siyang umiling. "I don't want to hurt you, Shannon. May I remind you that
I'll leave after this case? Masasaktan lang kita."

Shannon smiled but it didn't reach his eyes. "Ngayon palang, sinasaktan mo na ako.
At tsaka alam ko naman na aalis ka, hindi mo ako masasaktan. Mahal kita e, wala
akong pakialam sa ibang bagay."

Nawalan siya ng imik sa sinabi nito. Nag-iwas siya ng tingin at kinagat ang pang-
ibabang labi. Bakit ba napakahirap ang magmahal?

"Kuting, mahal mo ba ako?" Kapagkuwan ay tanong sa kanya ni Shannon ng hindi siya

magsalita.

Ibinalik niya ang tingin sa binata. "Shannon, ayokong mahain ka."

Nagdilim ang mukha ni Shannon. "I'm in love with you! I fvcking understand that
you'll leave but I don't fvcking care! Ano pa ba ang kailangan mo para sabihin mong
mahal mo rin ako?" Biglang lumakas ang boses nito na ikinaigtad niya. Hinawakan
nito ang magkabilang balikat niya. "I love you, what more do you want me to say to
you for you accept my love? Nararamdaman ko, kuting, nararamdaman kong mahal mo rin
ako. Please, just tell me already! Huwag na tayong maglaro!"

She gave him a dagger look. "You think I'm playing games with you?" She puffed a
breath. "Shannon, I don't want you to get hurt. Yes, I love you! Yes, I'm in love
with you! Are you happy? Well, I'm not! I'll leave soon and I don't want you to get
hurt because of me! I love you, dammit! Please, understand me! My heart tightened
every time-"

He crashed his lips on hers, stopping her words. Sarah was stunned for a minute
then she kiss him back. She put all her love for him in the kiss they were sharing.

Shannon was the first one to pull away.

He looked at her in the eyes. "I love you, Sarah. I don't care kung masasaktan ako
sa bandang huli. Wala kong pakialam kung iiwan mo rin ako. Wala akong pakialam kung
pagkatapos ng misyon na ito ay mawawala ka na sa akin. Isang bagay lang ang may
pakialam ako ngayon, iyon ay ang marinig mula sayo na mahal mo rin ako."

Mariin niyang ipinikit ang mga mata para pigilan ang luha na gustong kumawala sa
mga mata niya.

When she opened her eyes, she smiled at the man who's not afraid to love her even
if he's going to lose her in the future. "I love you, Shannon. I love you so much
that it hurts me to think that we will part soon. Iyon ang dahilan kung bakit
ayokong maging girlfriend mo, sasaktan lang natin ang mga sarili natin." Hinaplos
niya ang pisngi nito. "But when I see the braveness in your eyes when you tell me
you love me, my heart becomes brave too. When you love someone, you have to be
brave, because love is a risk. A risk that someone has to take in order to be with
someone she loves." She chuckled. "I'll risk being hurt just to be with you. I know
I'll get hurt when I leave, but who cares, I'm freaking in love with you, bwesit."

Shannon chuckled and cupped her cheeks. His face was full of happiness. His eyes
were shining like a star in the sky. Sarah can feel her heart soaring.

"You won't regret being with me, kuting." Wika ni Shannon at sinakop ang mga labi
niya.

Alam ni Sarah na hindi niya pagsisisihan ang desisyon. Magiging masaya siya kay
Shannon at alam niyang magiging masaya rin ang binata sa piling niya.

HINDI pa nag-iisang oras mula ng maging magkasintahan sila ni Shannon, nag-aaway na

silang dalawa.

"Bwesit ka talaga!" Sigaw niya rito.

Shannon rolled his eyes. "Kuting, hindi ako buwesit. Dito nalang kasi tayo sa condo
ko. Ayokong pumunta sa bahay mo. Ang laki e, mas okay rito, mapo-protektahan kita
kasi maliit lang ang condo ko."

"No!" She shook her head. "Gusto ko ng umuwi sa bahay ko! I want to sleep there and
not here!" Sigaw niya sa kasintahan.

"Why the hell not?!" Balik na sigaw sa kanya ni Shannon. "My condo is safe."

She glared at him. "Gago ka pala e! Ano naman ang tingin mo sa bahay ko? My house
is safe. Very safe!"

"No. kung gusto mong umuwi, umuwi ka nang mag-isa. Mag-taxi ka. You can't use my
car. I forbid it."

Inirapan niya at at nagma-martsang naglakad papunta sa pintuan ng condo nito.

Akmang bubuksan na niya ang pintaun ng magsalita si Shannon.

"Please stay." Malumanay ang boses nito. "Just for the night, bukas babalik tayo sa
bahay mo. But for now, can you please stay here? Sa bahay mo, ang daming kuwarto,
I'm sure hindi kita makakasama sa isang silid. Dito, isa lang ang kuwarto ko."

Hinarap niya ito ng nakataas ang kilay. "So, dahil lang pala sa kahalayan mo kaya
nakikipag-away ka sa akin?"

Shannon gave her a sly smile. "I want to cuddle with you. Kung kahalayan yun, so be
it. Gusto lang kitang makasama."
Inilagay niya ang dalawang kamay sa beywang. "Bwesit, kapag may ginawa kang hindi
maganda. Tatadtarin kita." Pananakot niya rito. "Kaya kung ako sa'yo, rendahan mo
iyang kamay mo."

Shannon grinned. "I can't promise that."

Sarah matched his grin. "Or I could sleep on the couch."

Umawang ang labi ni Shannon sa tinuran niya. "You wouldn't..."

She smirked. "Shannon, kaya kong matulog sa couch para lang makalayo sa mahahahalay
mong kamay."

He pouted like a kid. "Hindi na. Para naman kaya kitang bastusin. Well, ibang
usapan na kung ikaw ang mag-aya-"

Mabilis na binuksan niya ang pintuan ng condo nito at lumabas pero hindi naman siya
umalis. Titingnan lang niya kung hahabulin siya nito. At tama nga siya, a minute
after she step out from his unit, bumukas ulit iyon at nasa mukha nito na handa
siyang habulin.

Nang makita siya ni Shannon sa labas ng unit nito na nakasandal sa pader, natigilan
ito at napatingin sa kanya.

"Akala ko umalis ka." Anito at nilapitan siya.

She smiled. "Nope. Tinamad ako e."

Ipinalibot nito ang braso sa beywang niya. "Oo na, you will sleep in the bed, ako
sa couch."

Pinigil niya ang ngiti na gustong kumawala sa mga labi niya. "Talaga? That's good.
Kasi hindi ako tatabi sayo sa pagtulog."

Parang hinang-hina si Shannon na tumango. "Okay. Halika na."

Hinawakan nito ang kamay niya at hinila siya pabalik sa unit nito. Tumigil ito sa
paghila sa kanya nang nasa loob na sila ng kuwarto nito.

"Matulog na tayo." Anito sa kanya na nakangiti.

Inirapan niya ito. "Bwesit, nakangiti pa si Haring araw. Mahiya ka naman."

Sumimangot ito. "Kuting naman e." Parang bata na nagmamaktol ito. "Puwede namang
matulog kahit may araw pa. Parang siesta."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Siesta? Shannon, may kaso pa tayong dapat tapusin. Sa
ibang araw nalang ang siesta na 'to."

Shannon sat on the bed, looking disappointed. "Okay. Let's finish this case para
makauwi ka na sa US. Para iwan mo na ako." May pagtatampo sa boses nito.

She rolled her eyes then enveloped him in a hug. "Nagtampo ang buwesit ko. Oo na,
sige na, magsi-siesta na tayo."

Nagtaas ng tingin si Shannon, may malapad na ngiti sa mga labi nito. "Talaga?"

She nodded. "Sure."

Sarah lay on the bed. "Come here, lay beside me." She said to Shannon who's looking
at her with baffled expression on his face.

"Tatabi ako sayo?" His voice was somewhat stunned.

She nooded. "Yeah, sure. Hindi naman kaya ng konsensya ko na patulugin ka sa sofa."
She patted the space beside her. "Come on. Tabi ka na sa akin."

Dahan-dahang tumabi sa kanya si Shannon na para bang sinusubukan kung nagbibiro

lang siya. Ipinulupot niya ang braso sa beywang nito at niyakap ang binata ng
makahiga ito.

"Let's cuddle." Aniya na nangingiti.

Shannon exhaled loudly. "I will need a cold shower after this."

Sarah chuckled silently. Cold shower, huh? Mas hinigpitan niya ang pagkakayakap sa
kasintahan.

NAGISING si Sarah sa ingay na nanggagaling sa labas. It sounded like a telephone

ringing. Bumangon siya at tinungo ang nag-iingay na aparato na nasa sala.

Sinagot niya ang tawag. "Hello? Who's this?"

"Agent Catli?" Gulat na tanong ng nasa kabilang minya. Mukhang hindi nito inaasahan
na siya ang sasagot. At tinawag siya nitong Agent, siguro isa ito sa mga tauhan ng
Interpol. "This is Dr. Rodriguez of Forensic department."

"Yes, may kailangan ka?" Aniya sa walang emosyong boses. Nang sabihin nito kung
sino ito, nawalan na siya ng gana makipag-usap dito.

"Oo, alam ko na kung saan nagtatago ang killer." Mabilis na wika ni Dr. Rodriguez.

Nabuhay kaagad ang lahat ng cells niya sa katawan. "Saan?"

"May impormasyon akong natanggap na nasa isang bahay sa Baranggay San Martin. Kung
gusto mo, dadalhin kita roon. Dadaanan kita sa labas ng condo ni Agent San Diego.
Bilisan mo! Kailangan natin siyang abutan! Sinabihan ko na si Director Hugh,
susunod nalang sila sa'tin." Tinapos nito ang tawag na hindi nagpapaalam.

Nagmamadali siyang bumalik sa kuwarto ni Shannon para gisingin ito. Akmang

hahawakan niya ang braso nito para gisingin ng dumako ang tingin niya sa namamaga
nitong kamay.

Dahan-dahan siyang humakbang palayo rito. Kapag isinama niya ito, siguradong mas
masasaktan lang ito lalo. Mas makabubuti na maiwan nalang ito. Hindi pa naman
confirm na naroon nga ang killer. Tatawagan nalang niya ito kung talagang naroon
nga ang killer sa bahay na tinutukoy ni Dr. Rodriguez.

Kinuha niya ang baril na nakalagay sa holster at isinukbit iyon sa beywang niya.
Pagkatapos ay nag-iwan ng mensahe sa maliit na papel.

Nagmamadaling lumabas siya sa unit ni Shannon at bumaba sa ground floor. Agad

niyang nakita si Dr. Rodriguez na naghihintay sa kanya sa labas ng sasakyan nito.

"Dr. Rodriguez, saan ang bahay na tinutukoy mo?" Tanong kaagad niya ng makalapit
siya rito.
Dr. Rodriguez opened the passenger door. "Halika, sasamahan na kita. Tapos tawagan
mo nalang si Agent San Diego kapag na confirm natin na totoo ang impormasyon na
nakarating sa'kin."

Tumango siya at sumakay sa sasakyan nito. Isinuot niya ang seat belt at hinintay na
makasakay si Dr. Rodriguez.

IPINARADA ni Dr. Rodriguez ang sasakyan sa labas ng bahay ni Henry Gonzalo na

binili raw nito. Kumunot ang nuo ni Sarah. Anong ginagawa nila rito?

Bumaling siya kay Dr. Rodriguez. "Anong ginagawin natin dito?"

"My kukunin lang ako tapos tutuloy na tayo." Sagot nito at pinatay ang makina ng
kotse.

Napatingin siya sa ignition at ibinalik ang tingin dito. "Sino pala ang nagbigay
sa'yo ng impormasyon?" Nag-uumpisa na siyang kabahan sa hindi malamang kadahilanan.

Tiningnan siya ni Dr. Rodriguez. "Kay Charles Lorenzo."

Bahagyang nanlaki ang mga mata niya sa sagot nito. Nakaramdam siya ng kakaiba.
Kinapa niya ang door handle ng sasakyan pero ng buksan niya iyon ay hindi bumukas.
She tried three times, but the door didn't open.

Dr. Rodriguez grinned; it sent Goosebumps all over her body.

"The door is lock, Agent Catli." Ngumisi ito.

Akmang aatakihin niya ito ng bumukas ang pinto ng passenger seat at hinawakan ng
kung sino man ang nagbukas ang buhok niya at hinila siya. Napaigik siya sa sakit na
naramdaman ng hilain siya nito sa pamamagitan ng buhok niya.

"Where are you going, Agent Catli?" Anang boses ng lalaking may hawak sa buhok
niya.

Tiningnan niya kung sino iyon. Her eyes widen. "Charles Lorenzo?" She can't believe
what she's seeing.

He grinned. "Yeah, baby, it me. Surprise!"

"Ikaw ang killer?"

"More like accomplice." He pointed his fore finger on Dr. Rodriguez. "He's the one
you're looking for." Tumawa ito ng malakas. "Surprise again!"

Naramdaman niyang may kumuha sa baril niya sa bewang, nang tingnan niya kung sino
iyon, walang iba kung hindi si Dr. Rodriguez.

"Bitawan mo ang baril ko!" Sigaw niya rito.

He chuckled darkly at her. "Shh. Huwag kang maingay, baka patahimikin kita gamit
ang baril mo."

Tumahimik siya pero nanlilisik ang mga mata niya habang nakatingin rito.

"Our plan was to torture and kill Agent Shannon San Diego, but since you're already
here, ikaw muna ang uunahin naming pagkatapos si San Diego na ang isusunod namin."

Nagtawanan ang dalawang lalaki. Ipinikit niya ang mga mata at umusal ng panalangin.
Naramdaman niyang hinila siya ni Charles palabas ng sasakyan. Wala itong pakialam
kung tumama man ang mukha niya sa pintuan o kung dumapa man siya sa semento.

Akmang tatayo siya at susuntukin si Charles ng may humataw sa kanya sa likod.

CHAPTER 14

HINDI mapakali si Shannon mula ng mabasa niya sulat ni Sarah sa isang maliit na
papel. Sobrang kaba ang nararamdama niya lalo na ng mabanggit nito sa sulat ang
pangalang Dr. Rodriguez.

Hindi ko akalain na ganito siya kaaga gagalaw. At si Sarah pa ang inuna niya! Huwag
lang siyang magkakamali!

Pumasok siya sa opisina ng Director Hugh na walang pasabi. Naabutan niya ito na
nagbabasa ng libro. Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito.

Nag-angat ito ng tingin. "Agent San Diego, what are you doing here in my office
unannounced?"

"Itigil na natin 'to. We both know who the killer is-"

"But we have no proof that it's him." Putol nito sa sasabihin niya. "Puro lang tayo
haka-haka. Kailangan mayroon tayong ebidensiya laban sa kanya-"

"Agent Sarah Catli is with him. It's been six hours since they left my condo unit.
Tinanong ko ang guard ng condominium at ipinakita niya sa akin ang footage kung
saan papasok si Sarah sa sasakyan ng hayop na 'yon. I got a bad feeling about
this."

Matiim siya nitong tinitigan. "Is it really a bad feeling or is it your feelings
for Sarah talking?"

Natigilan siya at napatitig sa Director ng Interpol. Wala siyang maisagot dito.

Director Hugh smile. "It's okay. Don't answer me, it's personal."

Umupo siya sa visitor chair at pinagsiklop ang kamay. "Sarah is my girlfriend,

Director." Pag-amin niya rito. "Yes, I'm worried about her that's why I want us to
capture the killer immediately. I know my emotion is taking over my better judgment
but please, Sir, we have to find Sarah." Nagmamakaawa na aniya.

Ilang minutong hindi kumibo si Director Hugh. Nakatingin lang ito sa kanya na para
bang binabasa nito ang saloobin niya. Mukhang nabasa nito ang gusto nitong mabasa
dahil tumango ito.

"Okay, Agent San Diego. I'm going to send a search party to look for Agent Catli."
Wika nito na ikinahinga niya ng maluwang.

Shannon smile widely. "Thank you, Sir." He said, his voice was full of gratitude.

"I'm doing this for a reason, Agent San Diego." Anito sa matigas na boses. "Matagal
ng under surveillance si Dr. Rodriguez, wala lang tayong mabigat na ebidensiya para
madiin siya. Ikaw ang pinahawak ko sa kasong ito dahil alam kong makakaya mo siyang
ipakulong. Pero sa nakikita ko ngayon, nagdududa na ako kung kaya mo ba. Alam kong
nag-aalala ka kay Agent Catli, pero huwag mong kalilimutan na trabaho muna bago
pag-ibig. I will send a search party, sasama ka sa kanila at kapag nahanap mo sila,
siguraduhin mong may maibibigay ka sa akin na ebidensiya bago mo iligtas si Agent
Catli. Ayokong mabulilyaso ang kasong ito dahil lang sa'yo, Agent San Diego."

Tumango si Shannon. Alam niya ang responsabilidad niya bilang Agent ng Interpol.
Hindi niya ito bibiguin pero hindi rin niya hahayaang mapahamak ang kuting niya.
Ito ang unang beses na tumibok ang puso niya para sa isang babae at hindi niya
hahayaang mawala sa kanya ang babaeng pinakamamahal.

NAGMULAT ng mata si Sarah at nagulat siya sa bumulaga sa kanya. Nasa isang silid
siya na walang laman kung hindi ang larawan niya na nakadikit sa dingding na nasa
harapan niya. Nakatali siya sa isang silya at kahit anong gawin niya, hindi siya
makawala sa pagkakatali.

Hinanap ng mata niya ang mga walang hiya. Nakita niya si Charles na naka-upo sa
isang silya hindi kalayuan sa kanya at puno ng pagnanasa ang mga mata nito habang
nakatingin sa kanya. Gusto niyang magtago sa uri ng pagkakatitig nito sa kanya pero
hindi naman niya iyong magawa.

"Gising ka na pala, Agent Catli." Anang boses ni Dr. Rodriguez na kapapasok lang sa
silid.

"Pakawalan mo ako!" Sigaw niya rito.

Dr. Rodriguez tsked three times. "Bakit ko naman gagawin iyon, Agent Catli?"
Natigilan ito na para bang may naisip. "Do you mind if I call you, Sarah?"

Marahas siyang umiling at nanlilisik ang mata tinitigan ang kaharap. "Huwag mo
akong tawaging Sarah."

"Sarah it is." Dr. Rodriguez grinned then looked at Charles who's still looking at
her lustfully. "Anak, ano ang gusto mong gawin sa kanya?"

Anak? Tumawa siya ng mapakla. "So mag-ama pala kayo. Nakakatawa naman. Pinatunayan
niyo ang kasabihang kung ano ang puno, siya rin ang bunga."

Kasing bilis ng kidlat na lumapit sa kanya si Charles at marahas na hinawakan ang

buhok niya. Napaigik siya ng malakas na hinila nito ang buhok niya.

Her eyes watered. "B-Bitawan mo ako!"

Ngumisi ito sa kanya. "Unang beses palang kitang makita sa Laboratory ni Daddy,
nagandahan na ako sa'yo. Kaya naman maaasahan mong gagamitin ko ang katawan mo
hangga't gusto ko." Hinaplos nito ang mayayaman niyang dibdib sa labas ng suot
niyang blouse. "Napakasarap mo sigurong sumigaw, Sarah. I'm looking forward to it."

Her jaw tightened. "Hayop ka! Ano ba ang nakuha mo nuong binigyan mo kami ng
impormasyon?"

Charles grinned evilly. "Oh, nothing. Nakakatawa lang kasing makita ang mga
Interpol Agent na nahihibang sa kaiisip kung sino ang killer. Mas nakakatuwang
pagmasdan ang mga katulad niyong ginagawa ang lahat para madakip kami pero wala
namang nangyayari." Malakas itong tumawa. "Siguro hindi mo naisip na kami ang
killer, no?"

Nanlilisik ang matang dinuraan niya si Charles. Parang demonsyong namula ang mukha
nito at malakas na sinuntok siya sa mukha. Napakurap-kurap siya ng bahagyang
nagdilim ang paningin niya dahil sa suntok nito.

"Masakit ba, Sarah?" Tanong ni Charles na binuntutan pa ng malakas na tawa.

"Masakita ba? Ha?"

Sinuntok siya nito ulit sa mukha at naramdaman niyang namanhid ang buong mukha
niya. Hindi pa siya nakakabawi sa suntok nito, may tumama na namang suntok sa bibig
niya. Naramdaman niyang pumutok ang labi niya at may dumaloy doon na maiinit na
likido.

"Ahh. You're bleeding." Anang boses ni Dr. Rodriguez na puno ng kasiyahan. "What a
wonderful sight."

"Very beautiful sight, Dad." Sang-ayon ni Charles sa ama.

Hindi maramdaman ni Sarah ang pisngi. Pakiramdam niya ay namamaga iyon. Akamang
imumulat niya ang mga mata ng may tumama na namang kamao sa mukha niya. Napaigik
siya at lumupaypay ang ulo niya. May humawak sa baba niya at naramdaman niyang may
malamig na bagay na tumampal-tampal sa pisngi niya.

"Do you what this is?" Boses iyon ni Dr. Rodriguez.

Gusto niyang sumagot pero wala siyang lakas na ibuka ang bibig niya. Hinintay
nalang niya na sabihin nito kung ano iyon. Hindi niya rin maimulat ang mata niya.

"Ang hina mo pala, Sarah. Akala ko naman malakas ka." Boses iyon ni Charles.

Tumawa si Dr. Rodriguez. "Akala ko rin malakas siya, anak. Kaya nga gusto ko siya
para sa'yo. Pero mahina pala."

"Maganda naman siya, Daddy. Sigurado akong mag-i-enjoy ako sa kanya." Sagot ni
Charles.

Iyon ang nauulinagan niyang pag-uusap ng mag-ama. Nagsitaasan ang mga balahibo niya
habang iniisip ang gagawin sa kanya ni Charles. Wala siyang kalaban-laban sa
gagawin nito. Mahina siya at walang Shannon na magliligtas sa kanya.

Her heart ached at the thought of Shannon. Alam niyang masasaktan ito kapag nalaman
nito ang nangyari sa kanya. Kahit masakit ang iniinda niya ngayon, nagpapasalamat
siya na hindi si Shannon ang narito sa posisyon niya. Hindi niya kakayanin na
mawala si Shannon sa kanya. Baka mabaliw siya. Mahal na mahal niya ang kasintahan
at hindi niya gustong may mangyaring masama rito.

"Hindi ka ba sasagot, Sarah?" Tinampal ulit nito ang pisngi niya gamit ang malamig
na bagay na iyon.

Tumawa si Dr. Rodriguez at sinagot ang sariling katanungan. "Isa itong kutsilyo.
Ang kutsilyong ito ang gagamitin ko para mapasigaw ka ng pagkaganda-gandang
sonata."

Mas dumoble pa ang takot na nararamdaman niya sa kaalamang kutsilyo ang tinatampal
nito sa pisngi niya. Kahit anong oras, kaya siya nitong saktan at wala siyang
kalaban-laban.

A lone tear fall from her eyes. She felt a finger dry her tear.

"Aw. Huwag kang umiyak." Charles cooed her like her cared, and then he whispered.
"Hindi naman ito masakit."
The tip of the knife touches her neck. Nanginginig ang buong katawan niya habang
hinihintay na saksakin siya sa leeg. Her lips were trembling and tears flow from
her eyes. Nanginginig siya sa takot.

Habang nakatutok sa leeg niya ang kutsilyo, pumasok sa isip niya ang ala-ala niya
na kasama si Shannon. Parang video na nag-reply sa utak niya ang una nilang
pagkikita ni Shannon. She remembered pouring him water then seeing him again in
Director Hugh's office. His annoying but funny song that he sang for her in the
car. His worried face when she was in the Hospital. Their first kiss. His
confession. Cuddling with him in his bed.

The more memories that flashed through her mind, the more she doesn't want to die.
She doesn't want to leave Shannon. But what can I do to get out of her? Nothing!

Sarah was thinking of ways on how she can escape when suddenly, a tortured scream
echoed in the room. It was later that Sarah realize that it was her scream. Then
she heard a gleeful laughs.

"Masakit ba ang pagkakasaksak ko sa'yo?" Anang boses. "Nasobrahan ba?"

Everything vanished when she heard that voice. Sinaksak siya! Pain. Fear. More
pain.

Sa sobrang sakit na nararamdaman, wala na siyang marinig na kahit na ano. It seems

that her ears stop working. Nakatuon ang isip niya sa tiyan niya na halos mamilipit
siya sa sobrang sakit. Parang pinupunit ang kalamnan niya at wala siyang magawa
kung hindi indahin iyon.

Sarah can feel a hot liquid flowing from her stomach down to her thigh. Her heart
hammered inside her chest. What the...Blood! Is that her blood?

As her blood flow down to her thigh, her remaining strength is fading. She can feel
it; the blood loss is slowly taking her strength.

She was still recovering from her stab wound in the stomach when she felt the tip
of the knife being embedded on her leg, and then the knife traveled down to her
feet, tearing her skin apart. She screamed and screamed and screamed as pain sipped
through her being.

Sarah was losing her consciousness. The pain is unbearable. She can't scream enough
to express how much pain she was in. She's also losing too much blood and she can
feel her body weakening.

"Does it hurt?" She heard a voice asked. Hindi niya matukoy kung sino iyon.

Hindi niya alam kung gumalaw ang ulo niya para tumango. She wanted to scream for
help. She wanted for someone to save her. She wanted to see Shannon. But Sarah
already made peace with the fact that she can't have everything she wanted.

May tumampal sa pisngi niya. "Aw. Huwag ka munang mawawalan ng malay. Nag-uumpisa
palang kami."

Sarah felt the tip of the knife on her arm. Inataki ng takot ang buong pagkatao
niya. Alam niyang gagawin nito sa braso niya ang ginawa sa paa niya. Then seconds
later, a searing pain ripped through her arm. She can't do anything but scream and
wiggle on her seat as she felt the excruciating pain on her arm.

Natumba ang silya na inuupuan niya at tumama ang may sugat niyang braso. Mas
dumoble pa ang sakit na naramdaman niya dahil sa pagka-ipit ng sugat niya. Hindi
niya maampat ang luha na namamalisbis sa pisngi niya. Hindi niya kaya ang sakit na
nararamdaman!

And then she felt them kicking her like there's no tomorrow. Panay ang igik ni
Sarah habang sinisipa siya. Walang parte ng katawan niya na hindi tumama ang mga
paa ni Charles at Dr. Rodriguez. Ilang beses na may tumama na sipa sa mukha niya.
Nalalasahan na niya ang dugo sa bibig niya at wala na siyang lakas para sumalag sa
mga sipa nito. Basta nasa sahig lang siya, nakatagilid ng higa habang naka-tali pa
rin sa silya at walang tigil na sinisipa ng mga kampon ni Satanas. Naririnig niya
ang halakhak ng mga ito sa tuwing umiigik siya.

Ayaw niyang umiyak, ayaw niyang ipakita sa mga ito na mahina siya pero hindi niya
mapigilan. Hindi tumigil ang luha niya hanggang sa nawalan siya ng malay sa sobrang
sakit na nararamdaman.

IT'S BEEN three days since Shannon and the search party started searching for
Sarah. Hindi nila mahanap ang dalaga at para nang mababaliw si Shannon sa pag-
aalala. Ayaw niyang isipin na may nangyaring masama sa dalaga pero iyon palagi ang
pumapasok sa isip niya.

He wanted to think of her radiant smile and feisty mouth but every time he closed
his eyes, all he could see is Sarah's dead body.

He hadn't eaten nor bath for almost two days. Naka-fucos ang isip niya sa
paghahanap kay Sarah. Pumunta na siya sa simbahan at nagmakaawa sa panginoon na
sana bigyan siya ng ideya kung nasaan ang babaeng pinakamamahal niya pero wala pa
rin.

"Shan, magpahinga ka nga muna." Wika ni Chase ng minsang bisitahin siya nito sa
condo unit niya kasama ang iba niyang pinsan.

Hindi niya ito pinansin at tinunga ang bote ng alak. Napa-ubo siya ng bigla nalang
agawin sa kanya ni Zygy ang bote.

"Give me that!" Aniya sabay abot ng bote.

"Fvck it, Shan!" Inilayo ni Zygy sa kanya ang bote. "Stop this. Masyado kang na
aapektuhan dahil lang sa babaeng iyon. Ano naman ngayon kung mamatay siya? Marami
pang babae riyan!"

Mabilis na dumapo ang kamao niya sa mukha ni Zygy. "Mahal ko ang babaeng yun!"
Sigaw niya at parang hinang-hina na umupo sa sofa.

Nakita niyang dinaluhan ni Cade si Zygy na nasa sahig.

"Shan naman. You don't have to punch him." Galit na wika ni Cade sa kanya habang
tinutulungan si Zygy na makatayo. "We understood how much pain-"

"No you don't!" Sigaw niya at inilagay ang kamay sa mga mata niya para hindi ng mga
ito makita ang panunubig niyon. "You can't feel my pain! You can see the pain I'm
feeling, but you don't feel it! It's tearing me apart thinking that she might be
hurt and I'm not there. It's killing me because every time I close my eyes, all I
could see is Sarah's unconscious body! I'm scared!" His lips trembled. "I'm scared
to lose her. I don't know what I'll do. I'm scared. I'm scared. I'm fvcking
scared!"
Shannon's shoulder trembled as he cried. "It's killing me inside." He whispered.
"My heart is being cut into two. I can't lose the woman I ever love. I can't lose
Sarah. I will make a deal with the devil just to know where she is. I will let the
devil tortured my soul in hell just so I can save her! I will sell my soul to the
devil just so I can see her! That's how much I love her!"

Someone patted her shoulder. "If that's so, then pull yourself together." Zygy
said. "Find her. You're an Interpol Agent. Use it to your advantage."

Nag-angat siya ng tingin. Hindi niya itinago ang luha na nasa mga mata niya. "I
can't find her." Wika niya na umiiling-iling pa.

Ramzee chuckled like he doesn't care that he cried. "Couz, ano naman ang tingin mo
sa amin? Hindi naman kami u-upo lang at panunuorin kang sunugin ang atay mo."
Ramzee pulled out his phone from his pocket then put it over his ear. "Hello,
Zelott? Can you use your men in Arm Forces to look for Shan's girlfriend that went
missing a week ago?" Tumigil ito sa pagsasalita at hinitay ang sagot ng pinsan
nila. After a second, Ramzee grinned. "Great."

Zygy looked at Cade. "Ikaw, may maitutulong ba iyang mga tao mo sa Air Force? Hindi
ba ikaw ang Master Sergeant ng Philippine Air Force? Can you help Shan?"

Cade ginned. "Sure. No problem. One call from me and the Air Force will aid Shan."

Shannon was able to manage a small smile. His cousins' gave him hope. Shannon can
feel it, with the help of his cousins', mahahanap niya si Sarah. Sana nga lang
walang nangyaring masama rito, kung mayroon, makakapatay talaga siya ng tao.
CHAPTER 15

DALAWANG araw ang lumipas na walang kain at tulog si Shannon. He, his cousins' and
his cousins' men never stopped looking for Sarah. Hindi sila titigil hangga't hindi
nila nakikita ang babaeng pinakamamahal niya.

"Wala pa bang balita sa mga sundalo mo, Zelott?" Shannon asked, a little bit
impatient. "Wala pa ring mahanap ang mga tauhan ko sa Interpol."

Zelott shook his head. "Wala pa. As of now, wala pa kaming impormasyon kung nasaan
si Sarah."

His heart tightened inside his chest.

Shannon took a deep breath. "Okay. Just tell me if your men found her or found
anything suspicious."

Nanghihinang bumalik siya sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan niya at tumingin sa

kalangitan.

Nagtulong-tulong na ang Arm Forces, Air Force at Interpol pero hindi pa rin nila
mahanap si Sarah. Hindi na niya alam ang gagawin niya kapag lumipas pa ang araw na
'to na hindi nila mahanap si Sarah. Every day, the pain in his heart increased. His
heart yeared for Sarah.

Pain. Fear. Love. Madness. Anger. Halo-halo ang emosyong nararamdaman niya. Hindi
niya alam na kaya pala niyang maramdaman iyon ng sabay-sabay.

Lumapit sa kanya si Zelott habang may kausap ito sa cell phone. "Ask him. I'll put
you on speaker." Anito sa kausap sa cell phone.
Inilagay ni Zelott ang cell phone sa gitna nila. "May itatanong daw sayo ang isa
kong tauhan na nasa field at naghahanap kay Sarah."

"Fvck shit ka talaga, Zelott. Hindi mo ako tauhan. Baliw! Ang taas ng pangarap mo.
By the way, I'm Vincent Van Gogh. Nice to meet you." Anang boses sa cell phone.

He frowned at the phone. "Vincent Van Gogh? Like the famous painter?"

"Yeah. My mother thinks it's awesome to name me Vincent because our last name
happens to be Van Gogh. Well, it's not awesome. Good thing I'm handsome. 'Yon
nalang ang panlaban ko kay Vincent Van Gogh the famous painter." Tumikhim ito.
"Anyway, Shannon ... is it okay if I call you Shanon? Ah, okay. May tanong ako.
Sigurado ka bang si Dr. Rodriguez lang ang killer? Kasi nasa labas ako ngayon ng
bahay ni Dr. Rodriguez na pag-aari ng namatay na si Henry Gonzalo at nakita kong
may pumasok na lalaki sa garahe ng bahay, siguro nasa mga mid-twenties ang edad
niya. Inilabas niya ang sasakyan ni Dr. Rodriguez at umalis. Is it just me, or I
smell something fishy about that guy?"

Kumunot ang nuo niya habang iniisip kung sino ang tinutukoy nito. "Can you please
describe him?"

"Ahm, I'm kind of far away from the house and I forgot to use my telescope. But I'm
sure he's not Dr. Rodriguez. Trust me on that one." Sagot ng lalaki sa kabilang
linya.

"Wala akong alam na accomplice ni Dr. Rodriguez. All I know is that he works alone.
I guess. I'm not sure. Pero sundan mo pa rin ang sasakyan. It might lead us to Dr.
Rodriguez lair."

"I'm already following the car."

"Thank you."

"No problem, amigo."

Inilagay ni Zelott ang cell phone sa tainga nito. "Gago, German ka, hindi ka
Spanish."

Hindi na niya narinig ang sagot ni Vincent dahil hindi na naka-loud speaker ang
cell phone ni Zelott.

"Tatawagan daw tayo ni Vincent mamaya kapag na-confirm niya kung saan patungo ang
sasakyan ni Dr. Rodriguez." Sabi ni Zelott sa kanya.

Shannon gave Zelott a small smile. "Thank you, cousin."

Zelott patted his shoulder. "Relax. Sarah is fine."

Hindi siya umimik dahil alam niyang hindi okay si Sarah. Hindi magiging okay si
Sarah sa kamay ni Dr. Rodriguez. Ayaw niyang isipin kung ano ang ginagawa ng mga
hayop na yun sa girlfriend niya. Kapag nahuli niya ang mga ito, pagbabayaran nga
mga ito ang lahat ng kahayupang ginawa.

HINDI mapakali si Shannon habang nasa biyahe sila patungo sa Sitio Balud. Sabi ni
Zelott, ang pinsan niyang sundalo, naroon daw sa sityong iyon si Sarah according
kay Vincent. Nabuhay ang pag-asa niya sa impormasyong iyon, pero habang papunta
roon, halos sumabog ang dibdib niya sa kabang nararamdaman.

Shannon exhaled loudly. "Sana okay lang si Sarah."

"Chill lang cousin, puwede?" Wika ni Cade na nasa driver seat at nagmamaneho.

"Easy for you to say." He mumbled under his breath. "How can I chill? Sige nga,
enlighten me."

Cade rolled his eyes at him. "Cousin, when Zelott gave me the coordinates of where
Sarah is being held, the air force automatically get ready and just waiting for my
signal. You see? Kahit pa gaano ka brutal iyang killer na iyon, sigurado naman
akong wala siyang panama sa mga Jet fighters ng Pilipinas."

Kahit papaano kumalma siya sa sinabi ni Cade. Walang nangyaring masama kay Sarah.
Okay lang siya. Kumbensi niya sa sarili.

The car stopped abruptly. Napasubsub silang lahat sa walang sere-seremonyang

biglang pag-apak ni Cade sa break ng sasakyan.

Shannon glared at Cade. "Puwede bang magdahan-dahan ka naman? Gusto ko pang makita
si Sarah."

Cade didn't heed him any attention. He was just looking in front of the car,
stunned. Sinundan niya ang tingin nito at napamaang siya sa nakita.

"I thought sitio Balud is a place." Anang boses ni Zelott na nasa back seat at
mukhang nagulat din sa nasa harapan nila.

Cade exhaled loudly. "Whew. So sitio balud is a cemetery?"

"It looks like it." Binalingan niya si Zelott. "Are you sure ito ang lugar na
sinabi ni Vincent?"

Zelott nodded. "Yep. I'm sure." Binuksan nito ang pintuan sa backseat at lumabas.

Shannon steps out from the car, sumunod si Cade sa kanya.

"This is a big cemetery." Komento ni Zelott.

"Oo nga." Cade agreed. "Wala naman akong bahay na nakikita. Baka rito nakalibing si
Sarah."

Shannon's jaw tightened. Gusto niyang suntukin ang pinsan pero dahil tinutulungan
siya nito, pinigilan niya ang sarili. Pero hindi pinigilan ni Zelott ang kamao nito
na tumama sa braso ni Cade.

"Shut up, man. You're so insensitive." Wika ni Zelott at pinandilatan si Cade.

"What? Totoo naman kasi ang sinabi ko." Dipensa niya sa sarili. "Malay natin. It's
been five days since Sarah was taken by Dr. Rodriguez. Baka umasa tayo na buhay pa
siya kung patay naman pala. And this is a cemetery for crying out loud. What do you
want me to think? Na nasa carrocel si Sarah at nagha-happy-happy?"

Hindi niya pinansin ang mga ito at nag-umpisa ng maglakad. Hindi pa siya nakakalayo
ng may lumabas na lalaki galing sa masukal na kagubatan na katabi ng semeteryo.

Mabilis na hinugot niya ang baril at itinutuk iyon sa lalaki na nakasuot ng

hanggang tuhod na black leather coat.
"Put your hands in the air!" Sigaw niya sa lalaki.

The man instantly halts on his steps then put his hands in the air. "Do I look like
a criminal to you? Thanks a lot, man." His voice was full of sarcasm.

"Put your gun down, Shan." Boses iyon ni Zelott. "That's Vincent Van Gogh."

He heard Cade chuckled. "You're named after the famous Dutch painter?" Nilapitan
nito si Vincent at nakipagkamay. "Cool. We should be friends. My name is Cade, one
word, four letters, simple name, but hell yeah, I rock that name."

Napailing-iling nalang siya sa pinagsasabi ni Cade at ibinalik ang baril sa holster

na nasa beywang niya.

"Well, my name is Vincent Van Gogh. That's all." Wika ni Vincent at nakipagkamay
kay Cade.

Nilapitan niya si Vincent. "Hey. Are you sure this is the place?" Puno ng pagdududa
na tanong niya.

"Yes, I'm sure. Nilibot ko na ang buong lugar." Sabi ni Vincent. "I found a shed
near the river on the west. And Dr. Rodriguez car is park in the woods. South from
here."

"Lead the way to the shed." Aniya.

Vincent sighed. "Look, Shannon, let's just wait for the Arm forces to get here.
Hindi ka puwedeng basta-basta nalang sumugud doon."

Umakyat ang dugo niya sa ulo dahil sa sinabi nito. Maghintay? Na naman?

"I can't wait for the army to get here." He gritted his teeth to stop himself from
shouting. "That's all I did for five days! Waiting and waiting and waiting! Ngayong
abo't kamay ko na si Sarah, hindi na ako maghihintay. Naroon sa shed na iyon ang
babaeng mahal na mahal ko. Who knows what he did to her. Ayoko nang patagalin si
Sarah sa kamay ng mga hayop na yun."

Vincent took a deep breath then started walking towards the forest. "Come on,
people. I'll lead the way."

Nagmamadali siyang sumunod kay Vincent. His heart was beating so fast as he walked
towards the shed where Sarah is being held.

SARAH was lying on the floor covered in her own blood. She can't move. Her body
felt so numb. Last night she felt her rib breaking. Ang dami ng ginawa sa kanya ng
mga hayop na iyon at wala siyang lakas kung hindi indahin ang sakit na pinaparanas
ng mga ito sa kanya.

Wala na siyang boses para sumigaw kapag nasasaktan. Putok na ang mga labi niya at
hindi na niya kayang ibuka iyon. Tanging luha nalang ang hindi nuubos sa kanya.
Kapag may ginagawa ang mga ito sa kanya, wala na siyang pakialam, wala na siyang
nararamdaman. Pagkatapos ng ilang minuto na pangto-torture ng mga ito sa kanya,
palagi siyang nawawalan ng malay.

At paggigising niya, uulutin na naman ng mga ito ang pag-torture sa kanya.

Ang pinagpapasalamat lang niya ay hindi siya ginahasa ni Charles. Iyon nalang ang
pinagdarasal niya sa panginoon. Kapag ang bagay na iyon ang nawala sa kanya, hindi
na niya kayang harapin pa si Shannon.

Shannon...

Walang oras na gising siya na hindi sumagi sa isip niya ang binata. Sigurado siyang
hinahanap siya nito. Hindi niya alam kung ilaw araw na siyang narito sa bahay na
ito. Ang alam lang niya, para siyag nasa-impyerno sa bawat sandali na narito siya.

"Aw... you're awake again." Boses iyon ni Charles.

At least, gumagana pa ang taenga niya. Ang mata niya, hindi na niya maimulat dahil
pinagsusuntok iyon at halos lumuwa na ang mga mata niya at masakit iyon kapag
sinusubukan niyang imulat.

"Want to play?" Anang boses ni Charles. "Well, it's been five days since we took
you-"

Oh mu god! Five days? Five freaking days!

"- I think it's time for me to play with you."

Sa utak niya nagpupumiglas siya habang hinuhubaran siya ni Charles pero alam niyang
hindi gumagalaw ang katawan niya. Namamalisbis ang luha niya sa pisngi niya.

Please! God! Don't! Maawa ka naman sa'kin!

She heard clothes ripping then cold air touched her naked body. Tears were flowing
from her check and she can hear her pleading murmurs.

Charles touched her breast. Her body trembled in fear. No! No! Please god! No!
Please! I beg you! No!

"S-S-S-Shan-nnon..." She called out his name for the first time. Shannon, please
save me! Hindi ko na kaya. Please, Shannon! Anyone! Please!

And for the first time in forever, god answered her prayer.

"Freeze! Hands on the back of your head!"

SHANNON'S heart was ripped from his chest and it's like someone stomped it on the
floor as he looked at Sarah. Halos hindi na niya nakilala ito. Her face was
swollen, her lips were bleeding, her arms and legs have multiple cuts and she's
covered in blood.

He gritted his teeth. What happened? Anong ginawa nila sa'yo? Nanghihina ang mga
tuhod niya habang nakatingin kay Sarah. Pinupunit ang puso niya habang nakatingin
sa babaeng pinakamamahal niya na parang wala ng buhay.

Shannon glared at Charles and Dr. Rodriguez. "What did you do to her?!" Itinutok
niya ang baril sa mga ito. "Get away from Sarah!"

Dr. Rodriguez grinned evilly. "Nakita mo rin kami Agent San Diego. After five
days."

Nanginginig ang kamay niya sa sobrang galit habang nakatutok ang baril niya sa
dalawang hayop na nasa harap niya.

"Mga hayop kayo! Lumayo kayo kay Sarah o babarilin ko kayo!"

Charles twirls the knife he's holding. "Ano naman ang magagawa mo? Nariyan ka,
dalawang metro ang layo kay Sarah samantalang ako, isang dangkal lang." The tip of
the knife touches Sarah's neck and she saw her trembled. Oh God! "Put the gun down,
Agent San Diego or I will embed this on Sarah's neck."

Binalot ng takot ang puso niya pero hindi niya ibinaba ang baril na hawak. "Ibaba
mo iyang kutsilyo at hindi kita babarilin."

Ngumisi si Dr. Rodriguez. "Sige anak, saksakin mo na si Sarah."

Anak? Tumawa siya ng nakaka-insulto. "Mag-ama kayo? No wonder pareho kayong mga
hayop!"

Ngumisi lang si Charles. "Oo nga. Hayop kami. Ano naman ngayon?"

Shannon heard a shuffling sound beside him. Bahagyang tiningnan niya iyon at nakita
niyang nakahanda si Cade na umataki.

Ibinaba niya ang baril at umaktong nanghihina. "Pakawalan niyo na si Sarah. I'll do
anything you want."

Humalakhak si Dr. Rodriguez. "That's right, Agent San Diego. Now, lumabas kayo sa
bahay na 'to."

"Lalabas?" Ngumiti siya. "I don't think so." Mabilis na binato niya ang baril sa
ulo ni Dr. Rodriguez at napangisi siya ng makitang tinamaan ito at dumugo ang gilid
ng nuo nito.

Mukhang nagulat si Charles dahil hindi ito nakagalaw at sinamantala niya iyon para
atakihin ito. Tumama ang kuyom niyang kamao sa mukha nito at nagpakawala siya ng
malakas na sipa at tumama iyon sa leeg nito. Bumagsak ang katawan nito sa sahig at
ng makitang hinang-hina ito, mabilis na pinosasan niya ang lalaki.

Lumapit sa kanya si Vincent. "Ako na ang bahala sa kanya. Asikasuhin mo ang babaeng
mahal mo." Wika nito sa kanya at hinawakan ang nakaposas na kamay ni Charles.

"Salamat." Aniya.

Bumaling siya kay Dr. Rodriguez at nakita niyang naka posas na ito at hinihila ito
ni Cade at Zelott palabas ng bahay. Nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin
sa kanya.

Bumaling ang mga mata niya sa katawan ni Sarah. Mabilis niyang nilapitan ang dalaga
na nakahiga sa sahig at parang hindi na ito humihinga. "Sarah? Kuting? Wake up.
Narito na ako. Kuting?" Nagmamakaawa ang boses niya habang nakaluhod sa tabi ng
katawan ni Sarah.

He cradled Sarah in his arms lovingly. "Sarah? Please, gumising ka na. Please.
Hindi ko kayang mawala ka."

"S-Sh-Shan-n-no-n."

Parang may bumara sa puso niya ng marinig niya ang pangalan niya na binanggit nito.
She's alive! "It's okay, kuting. I'm here. I found you."
Nakita niyang namalisbis ang luha nito mula sa mga mata. He embraced her with so
much love and he hoped that her kuting can feel it. "Shh! It's okay. I'm here. I
love you so much; No one is going to hurt you now." He said, cooing her, hugging
her with so much love.

"Aww. Isn't that sweet? Hugging her... kissing her...." A taunting voice said
behind her. "I hug and kiss her too."

Shannon blood boils. He glared at Charles who's already in handcuffs. "How can you
do this to her?"

Charles shrugged. "No reason." Humagikhik ito na para bang nakakatawa ang ginawa
nito. "My father and I just like women who think their strong enough against the
power of men." Humagihik ulit ito. "Well, I have to give it to Sarah, siya lang ang
tumagal ng limang araw. Yung iba, dalawang araw lang. Malakas siya." Anito na
tinutukoy si Sarah. "Kaya nga gusto ko siya."

Hindi niya pinansin ang sinabi nito dahil ayaw niyang makapatay ng tao. Kahit pa
gustong-gusto niya itong tadtarin ng bala, hindi niya iyon magagawa. It's against
the law to kill, even if he or she is a criminal.

Pinangko niya si Sarah at akmang lalabas na ng marinig ulit niya ang boses ni
Charles.

"While you're busy looking for her, I was torturing her. Making her scream in pure
agony. And I enjoyed it. I enjoyed her scream of pain. I enjoyed stabbing her. I
enjoyed beating her. I enjoyed slashing her skin. I enjoyed making her bleed. My
father and I enjoyed your precious little Sarah. Sayang nga lang dumating ka. I was
about to fvck her."

Something inside him exploded. Nagdilim ang paningin niya sa mga pinagsasasabi
nito. Shannon turned around to Charles who's grinning like a disciples of Satan in
hell.

Lumapit siya kay Cade. "Could you hold Sarah for me?"

Cade hurriedly took Sarah from his arms while looking at him with bewildered
expression on his face.

"Shan, anong gagawin mo?" Kinakabang tanong sa kanya ni Zelott na nakabalik nap ala
sa loob ng bahay.

Hindi niya ito sinagot at hinarap si Charles. His fury is so palpable he can feel
it surrounding his better judgment. "You know what, I was just going to let you rot
in jail but after what you said, I don't think I can. Jail is for rotten criminals.
You and your father, you two are not criminals; jail would be a paradise for you
two." He draws his gun on the holster and pointed it at Charles.

Charles face paled. "You won't shoot me-"

A gunshot echoed in the room. "I just did."

"Hell, Shan! I think you killed him!" Cade exclaimed.

"Fvck him. I will gladly shoot him again. And again. And again." Mahinahong wika
niya at ibinalik ang baril sa holster.

Nilapitan niya si Cade at kinuha si Sarah. Bago siya lumabas ng bahay, tiningnan
niya isa-isa ang tatlong kasama niya.
"Wala kayong nakita." Wika niya sa walang emosyong boses.

Zelott grinned. "He deserves that shot in the head."

Cade shrugged. "I didn't hear or see anything."

Tiningnan niya si Vincent na nakatingin sa walang buhay na katawan ni Charles.

"Vincent?" Tawag niya sa pangalan nito para kuhanin ang atenisyon nito.

Binalingan siya ng lalaki. "He had a knife, he tried to kill you and Sarah, he
fought and you shoot him. The end."

Shannon nodded; his heart was full of gratitude for this man.

"Ililibre kita sa Mang Inasal. Yung unlimited rice." Natatawang biro niya.

Vincent pumped his fist on the air gleefully like nothing happened. "That's what
I'm talking about!"

Shannon shook his head then get out from the house with Sarah on his arms.
CHAPTER 16

IT'S BEEN a week since Shannon brought Sarah to the Hospital. The Doctor's were
horrified when they saw Sarah. Nagpapasalamat siya sa panginoon at sa mga Doctor na
nag-alaga kay Sarah dahil sa mga ito, alam niyang magigising ulit ang dalaga. Medyo
matatagalan nga lang.

Sa araw-araw na nagdaan at nakikita niya si Sarah sa ICU na marami ang nakakabit na

tubo sa katawan nito, umiiyak at nabibiyak ang puso niya. Sinisisi niya ang sarili
dahil kung naging maingat lang siya, hindi sana nangyari ito sa babaeng mahal niya.

He dried his teary eyes using the back of his hand. I'm so sorry, kuting. It was my
fault. I'm so sorry.

"Agent San Diego, nandito na sila." Anang boses ni Director Hugh.

He looked up at Director Hugh and managed a small smile. Tumayo siya at hinubad ang
lab coat na suot. "Okay."

Sabay silang lumabas ni Director Hugh at nabalot ng takot ang puso niya ng makita
ang ama ni Sarah. Para siyang bumalik sa pagiging teenager. Naramdaman niyang
nanlalamig siya at namamawis ang kamay niya.

Shannon looked at Sarah's father then extends his hand. "Hi, I'm Agent Shannon San
Diego, I'm Sarah's partner and I'm also her boyfriend."

Naningkit ang mga mata ng ama ni Sarah. "A boyfriend, huh?"

Tumango siya at hindi nag-iwas ng tingin, kahit iyon ang gusto niyang gawin.
Sarah's father is so intimidating. "I'm sorry about what happened to Sarah. It was
my fault."

"Your fault? How is it your fault?" Tanong ng ama ni Sarah.

"I'm here partner. I wasn't able to protect her. I wasn't able to save her sooner.
I wasn't able to guard her. I failed as an Agent and as a boyfriend. If you punch
me now, I'll accept it. If you kick me, I'll accept it. Just please, don't ask me
to stay away from you daughter. Don't ask me to stop loving her because my heart
will wither if you asked me those. I'm lost without her." Shannon knew that his
eyes were watering but he doesn't care. He just looked at Sarah' parents and let
them see in his eyes how much he loves their daughter.

After a long minute, Sarah's father opened his mouth. "I'm Sean, Sarah's father and
this is my wife, Sarah's mother, Sophia. And we believe that it's not your fault."
Tinanggap nito ang pakikipagkamay niya. "Don't worry, we won't ask you to stop
loving our daughter."

He squeezed his eyes shut and his heart swell. Thanks god! "Thank you, Sir. Thank
you ma'am."

Sarah's father managed a smile but it didn't reach his eyes. "Call us Uncle Sean
and Aunt Sophia."

Shannon nodded. His heart is jumping up and down in so much happiness that they
seem to like him for their daughter.

"Thank you." He said, his voice was full of gratitude.

Uncle Sean nodded. "Can we see our daughter?"

Tumango siya. "Of course."

Shannon went to the nurse station and asks for two lab coats. Bumalik siya sa mga
magulang ni Sarah at ibinigay niya ang lab coats sa mga ito.

"Wear it. Kailangan nakasuot tayo ng ganyan para hayaan nila tayong makapasok sa
ICU." Aniya.

Isinuot ng mga ito ang lab coat at ganoon din ang ginawa niya, pagkatapos ay sabay-
sabay silang pumasok sa ICU. Humagulhol kaagad ng iyak si Aunt Sophia ng makita ang
kalagayan ni Sarah at nakita niyang nanubig ang mga mata ni Uncle Sean. Tinitigan
niya ang dalaga at siya man ay naiiyak din. Ipinikit niya ang mga mata at
naramdaman niyang may mainit na likido na pumatak sa pisngi niya. Mabilis niyang
pinahid iyon.

"Sino ang gumawa nito?" Tanong sa kanya ng ama ni Sarah. Puno ng galit ang boses
nito.

"There are two of them." Sagot niya. "The one is already dead and the other one is
in jail."

"Good. Dapat lang ang nangyari sa kanilang dalawa. How can they do this to my
daughter?!" Pain and anger is visible on Uncle Sean's voice.

Napatungo siya dahil inataki na naman siya ng kanyang konsensiya. Kasalanan talaga
niya ang lahat ng 'to.

"Dadalhin namin si Sarah sa US. Mas magagamot siya roon kaysa rito." Anang boses ng
ina ni Sarah na ikinalaki ng mata niya.

Gulat na gulat siya at kinain ng takot ang puso niya pero hindi siya makapag-react.
Dahil kahit sa sarili niya, alam niyang mas mapapabilis ang paggaling ni Sarah doon
sa US.

"Pasensiya ka na, Shannon." Wika ni Uncle Sean habang nakatingin sa kanya. "Alam
kong pareho nating gustong gumaling si Sarah. You can come with us. Tiyak na
magiging masaya si Sarah kapag nagising siya at naroon ka."

Kahit labag sa kalooban niya at kahit parang pinipira-piraso ang puso niya, tumango
siya. "Two weeks from now, there's a trial. Kailangang naroon ako. Hindi ako
puwedeng mawala. Kailangan gawin ko ang lahat para mapakulong ko ng pang habang-
buhay ang hayop na iyon na gumawa nito kay Sarah."

Tumango ito. "If that is so, then we will give you our address. Kapag okay na ang
lahat dito, puntahan mo kami."

Marahan siyang tumango. "Okay po. Salamat."

Niyakap ni Uncle Sean ang asawa at inakay ito palabas ng ICU. Bago ang mga ito
makalabas, nilingon siya nito. "Aasikasuhin ko ang pag-alis namin kasama si Sarah.
Baka bukas na ang alis namin kapag naayos ko ngayong araw."

Tumango siya ulit.

"Okay. Aalis na kami." Lumabas ang mga ito sa ICU at naiwan siyang nag-iisa kasama
ang babaeng mahal na mahal niya na mawawala sa kanya.

Naninikip ang puso niya ng lapitan niya si Sarah na wala paring malay sa mga
nangyayari sa paligid nito. He sat on the space beside her and holds her hand.

He brings her hand over his lips and kissed it. "I love you so much, kuting.
Hahayaan kitang umalis na hindi ako kasama kasi may gagawin pa ako. Pero pangako
ko, susunod ako. Hindi ko hahayaang magkalayo tayo ng matagal. Hindi ko hahayaang
lumayo ang kuting ko. Basta magising ka ha? Gusto ko sa muli nating pagkikita, may
ngiti ka na sa mga labi. Gusto ko nang marinig ang boses mo..." Gumaralgal ang
boses niya. "G-Gusto ko ng marinig ang tawa mo. God, Sarah, I wanted to hear you
say you love me too." Tuluyan nang nalaglag ang luha niya. "I can do anything. I
can move heaven and earth just to see you open your eyes again and smile at me. I
will endure being away from you as long as it's for your own good. I love you,
Sarah. I never love a woman as much as I love you." Hinalikan niya ulit ang kamay
nito at marahang pinisil iyon. "Wait for me, okay? Just wait for me, I promise;
I'll be with you as soon as I can."

Shannon put Sarah's hand on the space beside her then stands up. He looked at the
woman he loves one more time then left the room with his heart being cut in half.
CHAPTER 17

"SARAH, baby, breakfast is ready." Anang boses ng ina niya mula sa labas ng kuwarto
niya. "Come on, baby. Iinom ka pa ng gamot mo. The Doctor said it's necessary. It's
your medication after what happened."

Nagpakawala siya ng buntong hininga at nanatiling tahimik. Wala siyang gana kumain
at ayaw niyang gumalaw mula sa pagkakahiga niya sa kama. She'd been like this ever
since she was release from the Hospital two months ago.

After she saw dismissed from the Hospital, FBI gave her three months break. Kung
ang mga magulang lang niya ang masusunod, ayaw na ng mga ito na bumalik siya bilang
FBI Agent, pero iyon ang gusto niya. Even after what happened to her, still, she
wanted to be an Agent. Isang madugong argumento ang nangyari bago niya napapayag
ang mga magulang na hayaan nalang siya sa gusto niyang gawin.

Naalala pa niya nuong unang beses siyang nagmulat ng mga mata. Si Shannon kaagad
ang hinanap niya. Her parents told her that Shannon will be with her soon. May
importante lang daw itong inaasikaso. So she waited... and waited... and waited for
nearly three months. Kahit anino ni Shannon, hindi niya nakita. She wanted to call
him but she stopped herself. Oo nga at mahal na mahal niya si Shannon pero ayaw
niyang siya ang maunang tumawag.

Ang dami niyang katanungan. Hindi ba ito nag-aalala sa kanya? May pakialam ba ito
sa kanya? Mahal pa ba siya nito? Minahal ba talaga siya nito? Kung ganoon bakit
wala ito sa tabi niya kung kailan kailangan na kailangan niya ito. Napakaraming
bakit ang nasa isip niya at hindi niya iyon mailabas. Napakagulo ng isip niya.

"Sarah. Please, eat. Your body needs nourishment." Mukhang hindi na nakatiis ang
ina at pumasok na sa silid niya.

"I'm not hungry, mom." Aniya habang nakatitig sa kisame.

"No. Kakain ka. Iinom ka pa ng gamot mo-"

"Mom, I'm fine. It's been more than two months. Hindi ko na kailangan mag-take ng
medicine. Babalik na ako sa trabaho ko next week. Okay na ako. The doctor already
gave me permission to start working."

"But the Doctor still wants you to take your meds." Nasa boses ng ina niya na nag-
uumpisa na itong magalit.

"Mom, I'm okay."

"No! Kakain ka and that's final! Or else, I will ground you!" Galit na sigaw nito.
Mukhang hindi na ito nakapagtimpi.

She looked at her mother's furious face. "Mom, I'm great. I'm fine. I'm okay. Ano
pa ba ang gusto mong sabihin ko para mapanatag iyang loob mo?"

Her mother sits on the space beside her. Her voice softened. "Baby, I'm your
mother. I'm worried about your well-being. Just please, pagbigyan mo na ako. I love
you so much."

Natunaw ang puso niya sa sinabi ng ina. She gets up then hugged her mother. "I'm
sorry I worried you. Oo na, huwag ka ng mag-drama, kakain na ako."

Umaliwalas bigla ang mukha ng ina niya. "Great. Come on! Hihintayin ka namin ng
Daddy mo sa hapag-kainan." Then her mother pinched her nose playfully. "And please,
take a bath. You stink."

Sarah chuckled and looked at her mother retreating back. Ilang minuto pa siyang
nakatanga lang sa kawalan bago siya bumangon sa kama at naligo.

After cleaning herself, she went to the dining room. Habang naglalakad patungo
roon, nadaanan niya ang telepono nila. Napatigil siya sa paglalakad at matagal na
tinitigan ang telepono. Pagkalipas ng ilang minuto, kusang gumalaw ang kamay niya
at idinial ang numero ni Shannon.

When Shannon's phone ring, doon lang siya natauhan. Akmang ibababa na niya ang
telepono ng may sumagot sa tawag niya.

"Hello, who's this?"

Nanikip ang dibdib ni Sarah ng marinig ang boses ng isang babae sa kabilang linya.
Ayaw niyang mag-assumed pero personal number ni Shannon ang tinawagan niya.
"Look, just state whoever you are because Shannon and I are going to shopping. It's
my birthday and he owes me a pair of stiletto." Maarting wika ng babae sa kabilang
linya.

Tinutop niya ang bibig para hindi marinig ng nasa kabilang linya ang munting hikbi
na hindi niya napigilang lumabas sa bibig niya.

Ibababa na sana niya ang telepono ng marinig niya ang pamilyar na boses ni Shannon.
Paano ba niya makakalimutan ang boses nito na palagi niyang naririnig nuong nasa
Hospital pa siya at puro kadiliman ang nakapalibot sa kanya.

"Yanz, sino ang kausap mo sa phone ko? Are you using my number again to prank
someone?" Anang boses ni Shannon.

"Oh, no dear Shannon. It was just a wrong number." Sagot ng babae.

Nag-uunahang namalisbis ang luha sa pisngi niya. Nanghihinang ibinaba niya ang
telepono at tahimik na umiyak. She was covering her mouth so her parents wouldn't
hear her sobbing.

"Baby, why are you sitting on the floor?" Anang boses ng mommy niya mula sa likuran
niya.

Mabilis na pinahid niya ang luha. "I'll be outside for a minute, mom." Garalgal ang
boses na wika niya at mabilis na tumakbo palabas ng bahay.

She can hear her mom calling her name but she didn't stop running. Her cheeks were
damped, her eyes were read and her heart was being ripped apart into tiny pieces.
Nang makitang nasa park na siya, tumigil siya sa pagtakbo at umupo sa isang bench.
Sinapo niya ang mukha at ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman sa pamamagitan
ng pag-iyak.

Sarah was crying silently when she heard a very familiar voice.

"Sarah? What the hell happened to you?"

She look up and saw Iuhence, ang kapit bahay nilang half-filipino, half-Aussie na
may-ari ng isa sa pinaka-malaking shipping line sa Asia at US. He was her crush
before she meets Shannon and she admitted it to Iuhence. But now, looking at
Iuhence handsome face, wala na siyang nararamdaman ni katiting na paghanga rito.

Mabilis na pinahid niya ang luha na nagkalat sa pisngi niya. "Nothing happened."
Pagkakaila niya.

He rolled his eyes at her. "I actually run after you. I was about to do my morning
walk when I heard your mom shouting your name. Then I saw you running like a mad
woman. I was worried about you so... here I am."

Noon, baka kinilig na siya sa sinabi nito pero ngayon, wala siyang maramdaman.

"Nothing happened." Ulit niya at tumayo mula sa pagkakaupo sa bench.

Naglakad siya palayo rito. Naramdaman niyang sinundan siya nito kaya naman hinarap
niya ang lalaki.

"I'm fine, Iuhence. Don't worry." Aniya at pilit na ngumiti rito.

Iuhence hand reached for her cheeks making her jump a little. "Who made you cry?"
He dried her tears using his fingers. "Whoever he is, he's an asshole for making
you cry."

Tinabig niya ang kamay nito. "No one made me cry. Lalaki lang ba ang dahilan para
umiyak ang isang babae?"

He shook his head. "No. But the pain in your eyes was enough for me to know that
the reason why you cried was a man." Then Iuhence chuckled lightly. "Mukhang
nabawasan na ang admirer ko. Too bad, iyong maganda pa ang nabawas."

Inirapan niya ito at nagpatuloy sa paglalakad. Nakakailang hakbang palang siya ng

magsalita na naman si Iuhence.

"Sino ba ang nagpa-iyak sayo? Ipapabugbug ko siya pagbalik ko sa pilipinas next

week."

Hindi niya ito pinansin at tuloy-tuloy lang siya sa paglalakad.

"I mean it, Sarah. Just tell me who he is. How dare he hurt one of my admirers?"
Iuhence feigned the anger on his voice. "Just give me a name, Sarah. I will
assassinate him. Promise!"

She abruptly turns around making Iuhence halt on his steps.

"Iuhence, stop bothering me. I'm fine. Ano ba ang makukuha mo kung ipapabugbug mo
at ipapa-assassinate mo si Shannon?"

"Ah." Iuhence eye brow shot up. "So I was right, the reason behind your tears was a
man. And nothing really, wala nama akong makukuha. I just don't want to see you
cry. Masayahin ang Sarah na nakilala ko."

She rolled her eyes. "Tantanan mo ako, Iuhence."

"Okay. Tatantanan na kita pero ngiti ka muna."

She gave him a fake smile. "There, now stop bothering me."

"You have to smile genuinely not fake. Now..." He grinned widely. "Smile, Sarah."

She forced a smile and Iuhence nose crinkled.

"What kind of smile is that?" He said while giving her an arched look.

Sarah just shrugged then continued waking towards her house. Nang nasa labas na
siya sa pintuan ng bahay niya, she look back at Iuhence and smile at him.

"Thank you for trying to cheer me up." Aniya.

Iuhence smiled back. "No problem. Just smile. Napakaraming tao sa mundo na mas
malaki pa ang problema kaysa sa'yo at nakangiti pa rin sila. May mga batang walang
makain pero nakangiti pa rin sila. Napakaraming bata sa orphanage na pinatayo ko na
walang mga magulang pero nakangiti pa rin sila. You should smile too. Alam kong
nasasaktan ka at sino ba ako para sabihing ngumiti ka, pero sana makinig ka sa'kin.
Smile. God gives boon to a person who smiles."

Hindi na nagtaka si Sarah kung bakit naging crush niya ito noon. Hindi lang ito
basta mayaman, may puso ito para sa taong mahihirap at iyon ang mas hinahangaan
niya rito.

Sarah smiled at him once again and then she entered their house. Agad siyang
niyakap ng ina na nakabantay pala sa sala.

"Saan ka ba nagpunta? Bakit ba bigla ka nalang tumakbo?" Puno ng pag-aalala na

tanong ng ina niya at sinapo ang pisngi niya. "Umiyak ka ba?"

She shrugged. "No, mom. I didn't. Napuwing lang ako nung tumatakbo ako kanina."
Pagkakaila niya. "Can I eat in my room?" Pakli niya. "Medyo masama ang pakiramdam
ko e."

Nagaalangang tumango ang mommy niya. "Oo naman. Dadalhin ko nalang ang agahan mo sa
kuwarto mo."

She smiled at her mother then she went to her room.

Pagkasara niya sa pintuan ng silid, dumaos-dus siya ng upo. Ngayong wala ng Iuhence
na umaaliw sa kanya, bumalik ang sakit na naramdaman niya kanina. Ipinikit niya ang
mga mata ng maramdaman niyang nanunubig na naman iyon. Sinapo niya ang puso na
naninikip.

"Paano mo nagawa sa'kin 'to? Sana sinabihan mo man lang ako." Pagkausap niya kay
Shannon na para bang nasa harapan niya ito. "Pinaasa mo ako na susundan mo ako.
Sana hindi mo nalang ako pinaasa. Sana hindi ako umasa. Hindi sana ako nasasaktan
ng ganito."

Sarah's shoulder was shaking as she sobbed silently. Her heart was in so much pain.
It was bleeding and it hurts so much. This is the first time she cried a river for
a man. Well, maybe because it her first time falling in love.

CHAPTER 18

KARARATING lang si Sarah galing sa trabaho at nasa labas pa lang siya bahay nila,
naririnig na niya ang masayang tawanan mula sa loob. Kunot ang nuong pumasok siya
at naabutan ang mga magulang na masayang nakikipag-kuwentuhan kay...nanlaki ang mga
mata niya ng mapagsino ang kausap ng mga ito.

What is he doing here? Tanong niya sa sarili ng makita si Shannon na kausap ng mga
magulang niya.

"Anong ginagawa mo rito?" Her voice has no emotion whatsoever.

Shannon seems taken aback by her nonchalant voice but after a second, he smiled.
"I'm here for you, Kuting."

She chuckled humorlessly. "Is that the joke of the day?" Her voice was full of
sarcasm. "Because I'm not laughing."

Masamang tingin ang ipinukol sa kanya ng ama. "Sarah. Respect our guest. Ikaw ang
pinunta niya rito."

Tiningnan lang niya ang Daddy niya at walang pakialam na nilampasan ang mga ito at
tinungo ang silid niya. Itinapon niya ang bag sa kama at hinubad ang holster na
nasa beywang niya. Akmang huhubarin niya ang pang-itaas na damit ng biglang bumukas
ang pinto ng kuwarto niya at pumasok si Shannon.

Mabis na inayos niya ang damit at walang emosyong hinarap si Shannon. "Get out,
please."
"Why are you being like this, Kuting?" Nasa mukha nito na wala itong ideya kung
bakit ganoon niya ito kung tratuhin. "I came here for you at ito ang isasalubong mo
sa'kin? Did something happen in your medication that you're acting this way?"

She took a deep breath to calm her heart. "Shannon, nothing happened. Can't you
see?" Ibinuka niya ang braso para ipakita na okay siya. "I'm fine. I'm healthy and
I'm happy. Now, please do me a favor and get out of my room."

Shannon was looking at her; confusion was visible on his beautiful eyes. "Bakit mo
ba ako tinutulak palayo. Don't you love me anymore? Is this a joke because it's not
funny, Kuting."

"Stop calling me that!" Hindi napigilang sigaw niya. Kanina pa niya pinipigilan ang
sarili na hindi sumigaw. "Don't call me that again, Shannon. Matagal ko ng tinapos
ang relasyon natin kaya naman umalis ka na sa silid ko."

Nanlaki ang mga mata nito. "What?! Stop playing games with me, Sarah. This is not
funny."

"I'm not kidding, Shannon. Umalis ka na. You're not needed here. I don't need you.
We're done. I don't love you anymore." She lied.

"Just like that?" He asked, bewildered.

"Yes. Just like that."

Walang buhay na tumawa si Shannon. "Hindi ka manlang ba magpapaliwanag kung bakit

hindi mo na ako mahal?"

"Magpapaliwanag?" Inisang hakbang niya ang pagitan nilang dalawa at galit na

sinalubong niya ang tingin nito. "Ikaw, hindi ka ba magpapaliwanag kung bakit
pinaasa mo ako? I can't believe you did that to me. I deserve an explanation too,
Shannon." A tear fall down to her cheek and she quickly wipe it away. "You didn't
visit me in the Hospital. You know our address but you never came. Nag-effort pa
ako na ipa-roaming ang cell phone ko kasi iniisip ko na baka tumawag ka. I waited
and waited and waited for you to call, for you visit me, for you to come. But you
didn't! Now, you're asking me to explain why I don't love you anymore? Shannon,
it's self-explanatory. Now, get out of my room!"

Shannon grabbed her arm and pulled her closer to him. "You think that's enough
reason for you to stop loving me?! You must be kidding. I was busy with Dr.
Rodriguez trial! And I was busy trying to defend myself in court!"

"Please, Shannon, stop lying to me!" She shouted. "Hindi aabot ng tatlong buwan ang
kaso ni Dr. Rodriguez. You have all the evidence against him."

"Dr. Rodriguez' lawyer file a revocation of my Interpol badge. I was busy trying to
prove that I'm Innocent. Which I'm not. Do you know how hard it is to act like I'm
innocent in front of my colleagues, my friend, my family and my parents which I'm
not but I have to be in order to be with you? I wanted to tell the court that I'm
guilty. I should've been convicted. But I was thinking of you, I was thinking of my
promise to you!"

"Bakit ka naman makukulong?" Naguguluhang tanong niya.

Nag-iwas ito ng tingin na para bang nahihiya ito. "I shoot Charles. I killed him."

Napanganga siya sa sinabi nito. Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan niya habang
nakatingin sa mukha ni Shannon.

"You... killed him?" She whispered.

He nodded. "I was mad. When he elaborated to me how he tortured you. I just lost
it." Shannon's eyes watered. "I killed him. When I saw you in that shed, you look
like hell! Then Charles started talking about how he torture and I snapped! I shoot
him in the head. And I didn't regret it one bit. I will gladly kill him again and
again if given a chance."

She reached for Shannon's face and wiped away the tear that rolled down to his
cheek. "I'm sorry. Hindi ko alam. Sana man lang tumawag ka para sabihin sa akin ang
nangyari."

"Hindi ako tumawag para sabihin sa'yo dahil alam kong mag-aalala ka. You're still
healing at ayokong mabinat ka. I always talk to your dad though. Palagi kong
tinatanong kung ayos lang ba ang lagay mo, kung kumakain ka ba ng tama. Kung
iniinom mo ba ang mga gamot mo. I may not be with you physically, but emotionally,
I'm always with you, Sarah. And if the reason why you don't love me anymore is
because of not being with you when you needed me the most, I'm sorry. I can't turn
back the time." Binitawan nito ang braso niya na hawak nito at umatras. "Masaya ako
na okay ka na." Shannon smiled but it never reached his eyes. "I love you, kuting.
Always remember that even if you don't love me anymore."

Akmang tatalikuran na siya nito ng magsalita siya.

"I lied." Aniya at humarap ulit ito sa kanya. "I called you because I can't take it
anymore and I miss you so freaking much." Tears started to fall from her eyes. "I
called you then a woman answered your phone. My heart ached in an unexplainable
pain. It hurt so much, Shannon. Ngayon sabihin mo sa'kin, dapat pa ba kitang
mahalin? If you love me, like you're saying, who's that woman?"

Shannon actually smiled. He freaking smiled!

Pinahid niya ang luha sa pisngi niya. "What are you smiling for?!"

"Isang babae lang ang humawak sa cell phone ko." Anito na may malapad na ngiti sa
mga labi.

"You called her, Yanz." The green monster was eating her heart. "It sounds sweet
and I don't care!"

Shannon chuckled and encircled her in a hug. "God! I thought you already find
someone new!" He embrace her so tight, she can't breathe. "I love you so much,
kuting. I love you so much."

He was about to kiss her when she pushed him. "Hep! Hep! Sino ang babaeng 'yon?
Bakit siya ang sumagot sa tawag ko? Tapos magsha-shopping daw kayo. Alam mo ba ang
sakit na pinaranas-"

"Yanz is my cousin. Nai-kwento ko na siya sa'yo noon. I called her Yanz, short for
Yannah."

Umawang ang labi niya sa nalaman. "A-Ano?"

"Yanz is my cousin." Ulit nito. "It was her birthday two weeks ago. Iyon ang
dahilan lung bakit hindi kaagad ako nakapunta rito. Ayaw kasi niya akong payagang
umalis hangga't hindi pa tapos ang kaarawan niya."
Hindi makapaniwalang napaatras siya at napa-upo sa kama niya. His cousin? God! This
is embarrassing! Nasapo niya ang nuo. Nagselos ako sa pinsa niya? Umiyak siya ng
dahil sa pinsan nito? She even told him she doesn't love him anymore because of her
and then, pinsan pala nito ang babaeng yun?

"Kuting, ayos ka lang?" Puno ng pag-aalala ang boses ni Shannon.

"Hindi ako okay." Tumayo siya at hinarap si Shannon. "Akala ko niloko mo ako. I
doubted you. I didn't trust you and I'm so ashamed of myself. I should've known
that you love and only me and-"

"Shh... Stop." Shannon cupped her face. "You can make it up to me. Hindi naman ako
galit dahil wala kang tiwala sa akin. Medyo nagtatampo lang ako." He kissed the tip
of her nose. "Pero madali lang naman makabawi sa'kin. Simple lang ang kaligayahan
ko."

"Ano naman?" She asked.

"Ikaw." He smiled lovingly at her. "Ikaw ang kaligayahan ko, Kuting."

Napabungisngis siya sa sinabi nito. "Kahit kailan talaga, Shannon, napaka-corny

mo."

Ngumisi si Shannon. "Corny lang naman ako kapag ikaw ang kaharap ko. Natuturete na
nga ang puso ko, kumo-corny pa itong bibig ko. Yan ang epekto mo sa'kin, kuting."

Napailing-iling siya at niyakap ang binata. "I'm sorry, Shannon. I promise I'll
make it up to you."

Shannon pulled away from her embrace then dropped three sweet kisses on her lips.
"I love you, kuting. I understand if you doubted me. You have all the reason to.
Pero please lang, huwag mo ng uulitin na sabihing hindi mo na ako mahal. Parang
pinupunit ang puso ko sa sakit."

"Promise, hindi na."

He smiled. "Good."

"I really wanted to start making it up to you but I really want to know what
happened after I was taken. Si daddy ayaw magsalita. I want to know."

Bakas sa mukha ni Shannon ang pag-aalala. "Are you sure?"

She nodded. "Yes. I want to know."

"Okay." He took a deep breath then started talking about what happened.

SARAH'S eyes held fury as she looked at Shannon. "You knew he was the killer but
you didn't tell me?!"

"I'm sorry." His voice was full of guilt.

"So what does it make me then? A fvcking bait?!"

"No, of course not." Pagkakaila nito. "We are not sure and we were happy that FBI
sent an agent to help us. Hindi ko naman alam na babae pala ang ipinadala ng FBI.
At hindi ko alam na mangyayari yun. I'm sorry, kung na-protektahan lang kita ng
mabuti, e di sana hindi nangyari yun sa'yo. Kung alam ko lang na mababaliw ako
kapag nawala, sana-"

"Sana hindi mo nalang ako ipinain?" Pagtatapos niya sa sasabihin nito. "Pasalamat
ka talagang lalaki ka dahil mahal kita, kung hindi kanina pa kita pinalayas sa
bahay namin."

Napakamot ito sa batok. "Sorry na."

"Sorry ka diyan." Inirapan niya ito. "Pagkatapos mo akong mahanap, binaril mo si

Charles, pinakulong mo si Dr. Rodriguez, kinasuhan ka niya dahil sa pagpatay mo sa
anak niya pero na acquit ka. Tapos ngayon, tatlong buwan kang suspendido sa trabaho
dahil sa kasong isinampa sa'yo ng hayop na yun? Pero diba, na-acquit ka naman?"

Tumango si Shannon. "Yeah, pero kinasuhan pa rin daw ako. Kaya naman tatlong buwan
kang magsasawa sa guwapo kong pagmumukha."

She rolled her eyes. "Umaataki na naman ang kahanginan mo, bwesit."

Shannon smiled then hugged her from behind. "I love you, kuting." Ihinilig nito ang
ulo sa balikat niya at mas humigpit pa ang yakap nito sa kanya. "I love you so
much, kuting ko."

Napangiti si Sarah dahil sa paglalambing sa kanya ng binata. "I love you too,
bwesit."

Shannon chuckled. "So, babawi ka na sa'kin?"

"Asa ka naman. Pagkatapos kong malaman na pinain mo ako, gusto mo pang bumawi ako
sa'yo. Ang swerte mo, 'no?" Sarkastikong sabi niya.

"Kuting naman e. Sorry na, diba? Hindi na mauulit."

"Malamang! Kasi kapag pinain mo pa ako ulit, asahan mo, wala ka ng tatawaging
kuting. Bwesit!" Binaklas niya braso nito na nakayakap sa kanya at nalakad palabas
ng pintuan. "Come on, bwesit. Let's go on a date." Biglang nag-iba ang timbre ng
boses niya. From angry to calm and she saw how Shannon's eyebrow arched.

Tumawa si Shannon. "Is this your way of making it up to me? Asking me on a date?"

Hinarap niya ito. "Nope. It's my way of saying I miss you and I want to be with
you. Yung making up na iyan, mamaya ng gabi iyan. Kapag pinayagan kang matulog ni
Daddy sa kuwarto ko, saka ako babawi sa'yo." She winked at him and left her room
giggling to herself when she saw Shannon's mouth hang open.

Men!
CHAPTER 19

NASA park sila ni Shannon at nakahiga sa Picnic Blanket na nakalatag sa Bermuda

grass. Magkatabi sila at magkahawak kamay habang nakatingin sa maaliwalas na
kalangitan.

"Kuting?"

"Yeah?"

"Anong balak mo sa'ting dalawa?"

Napatingin siya sa mukha nito. "Anong ibig mong sabihin?"

"Well, I'll be here for the next three months, but I won't be here forever." Wika
ni Shannon at tiningnan siya. "Are you staying here? Alam kung hindi mo kayang iwan
ang mga magulang mo. I'm just asking kung anong balak mo. Are we going to part
ways? Kasi kung tatanungin mo ako, ayokong magkalayo tayo."

Ibinalik niya ang tingin sa kalangitan. "Shannon, distant relationship is never a

good thing."

"I'm not suggesting that."

"Honestly, I don't know."

Niyakap siya ni Shannon at hinalikan siya sa pisngi. Nabalot sila ng katahimikan.

Walang nagsalita sa kanilang kanilang dalawa. Nanatili siyang nakatingin sa
kalangitan at si Shannon naman ay nakayakap sa kanya at nakahilig ang ulo sa
balikat niya.

Sarah was enjoying the peaceful breeze of air when suddenly, Shannon asked.

"Will you marry me, kuting?"

Sarah froze in shock. She opened her mouth to talk but no word comes out.

Shannon sat up then leaned in to her. Sarah can smell Shannon's minty breath and
his lips were so close to hers, it's making her heart beat rapidly.

"S-Shannon..."

He smiled and moved his face closer to hers. "I know that you're not the kind of
girl who needs sentimental crap to be happy. Sinabi mo na yun sa akin at isinaulo
ko yun. That's why I'm here, asking you to marry me. No flowers. No expensive date.
No champagne. No sweet nothings. Just simply me, Shannon San Diego, the man who
loves you very much."

Her face broke into smile. Her heart was soaring in the sky as she looked at the
man she loves.

"Wala ka man lang bang singsing diyan?" Nakangiting tanong niya.

Shannon shook his head. "Wala. As I said, it's just me."

Napailing-iling na ipinalibot niya ang braso sa leeg ni Shannon at pinakatitigan

ang binata. "Why would I say yes? Please, do enlighten me, bwesit."

"Well..." Shannon trailed while caressing her face. "We will be together for as
long as god allowed us to be. We will have our cute little Shannon and Sarah
running around the house. You will have a full access to my very hot body. You will
be Mrs. Sarah San Diego. At aabutan tayo ng gabi kapag inisa-isa ko ang rason kung
bakit 'oo' dapat ang sagot mo."

Sarah grinned. "You know, I have one reason why I should say yes that you forgot to
mention."

Shannon looked confused. "And that is?"

"I love you."

Shannon's eyes glisten in happiness. "And I love you too."

Their lips meet and Sarah sighed in contentment. When Shannon pulled away, he
grinned happily at her. "So, is that a yes?"

Sarah nodded. "Yes. I will marry you."

Shannon stands up and twirled around like an insane person. She just looked at him,
laughing.

"Para kang baliw, Shannon." Natatawang ani niya.

Tumigil sa pag-ikot si Shannon at idinipa ang dalawang braso at sumigaw ng malakas.

"I love Sarah Catli! She said yes! She's going to be my wife!"

Mabilis na tumayo siya at tinakpan niya ang bibig nito. "Huwag ka ngang sumigaw!"
Saway niya rito. "Nakakabulahaw ka."

Shannon faced her; his face was full of happiness. His eyes were twinkling like a
star shining in the night sky.

"I want the world to know that you're mine."

She rolled her eyes. "Sa'yo naman talaga ako e. Kaya tumigil ka na riyan sa
kasisigaw. Para kang baliw."

Ngumisi lang si Shannon at niyakap siya ng mahigpit. "Masaya lang ako."

She hugged him back. "Masaya rin naman ako pero hindi ako sumisigaw."

Shannon pulled away and kissed her on the lips. "I love you so much."

"I love you too, bwesit."

PAGKAUWI nila sa bahay, kumunot ang nuo ni Sarah ng makitang napakadilim ng

paligid. Binalingan niya si Shannon na nasa tabi niya pero hindi niya makita ang
mukha nito.

"Bakit madilim?" Tanong niya.

"Malay ko." Sagot ni Shannon. "Baka umalis ang mga magulang mo."

"Baka nga. Dito ka lang, bubuksan ko ang ilaw." Naglakad siya patungo sa light
switch. Buti nalang at alam niya kung nasaan iyon.

Pagkabukas niya ng ilaw, napasinghap siya ng tumambad sa kanya ang mga magulang na
nakangiting nakatingin sa kanya. Katabi ng mga ito ang isang lalaki at isang babae
na medyo kamukha ni Shannon.

She looked at her parents, confused. "Why are the lights off?" Tanong niya sa mga
ito.

It was her mother who answered. "We wanted to surprise you."

"Surprise me? How?"

Her mom looked at Shannon first then looked at her father. Tumayo ang daddy niya
mula sa pagkakaupo sa mahabang sofa at may ibinigay sa kanya.

"Shannon gave it to me instead of giving it you. He thought of asking me first,

before asking you. He's a good man, Sarah. I trust him to take care of you. Hindi
ko ito trabaho bilang isang ama pero gusto ni Shannon na ako ang magbihay sayo
nito."

Sarah stared at the small white velvet box. Slowly, her hand inched closer to the
box. Nang mahawakan niya iyon, dahan-dahan niyang binuksan ang box. Napakagat labi
siya ng makita ang isang simpling diamond ring. Kinuha niya ang singsing at
pinakatitigan iyon. Kapagkuwan ay tumingin siya kay Shannon na walang imik na
nakatayo hindi kalayuan at nakatitig sa kanya.

Shannon smiled. "You already said yes earlier. Sige na, isuot mo na. Para maging
formal na ang proposal ko." Naglakad ito palapit sa kanya at tumigil sa harap niya.
"I ask your father to give that to you. Kanina pa ako kinakabahan baka hindi niya
ibigay sa'yo, ibig sabihin hindi niya ako gusto maging asawa mo. Pero nang makita
kong ibinigay niya sa'yo, I was happy." Tumingin ito sa magkatabing lalaki at babae
na medyo may edad na at ngumiti. "Hindi naman pala nasayang ang pagpunta nila Mommy
at Daddy para mamanhikan."

Parang wala sa sariling tinitigan niya ang singsing. Kumunot ang nuo niya ng may
mapansing nakasulat sa ring band. She narrowed her eyes on the ring band and her
heart swell inside her chest.

There were encrypted words in the ring band and it reads; Bwesit loves Kuting.

She put the ring on her finger and hugged Shannon tightly. "Akala ko ba walang
sentimental crap?"

Shannon pulled away from her embrace then looked at her lovingly. "I love you,
kuting. Hindi ko maiiwasan na hindi gumawa ng sentimental crap para maipakita ko
sa'yo kung gaano kita kamahal. Gusto kong maging masaya ka. Kasi mahal na mahal
kita."

They looked at each other lovingly but it was cut off short when Shannon's father
cleared his throat.

"So... kailan kami magkaka-apo? Sabi ni balae Sean ay magkatabi kayong natulog
kagabi. Buntis ka na ba, Sarah?"

Nagtawanan ang mga magulang nila na ikinapula ng pisngi niya. Pakiramdam niya
parang napakainit ng mukha niya.

"H-Hindi ho. W-wala naman pong nangyari sa'min kagabe." Nauutal at hiyang-hiya na
sagot niya.

"Dad naman!" Parang nagmamaktol na wika ni Shannon. "That's a very personal

question."

"Shannon, nagtatanong lang naman ako. Wala namang masama kung magkaka-apo na kami.
We're all excited to have a small baby running around." Nanunudyong sabi ng ama ni
Shannon.

"Rann! Stop it. You're making Sarah blush." Saway ng asawa nito.

"Baby cakes, I just want to have a grand-child as soon as possible. Si Shannon lang
ang naka natin. Kailangang malaman natin kung baog ba siya o hindi para makagawa
tayo ng panibago."

Shannon's mother rolled her eyes at her husband then looked at her. "Sorry about my
husband. Talagang ganyan na ang ugaling niya. Masasanay ka rin." Tumayo ito at
lumapit sa kanya. "Call me mom from now on. Welcome to the family, Sarah."

Sarah smiled. "Thanks you... mom."

Pinagsiklop ni Shannon ang kamay nila at pinisil iyon. Then he whispered over her
ear, "I will devour you later, kuting. Okay naman pala na mabuntis kita kahit hindi
pa tayo kasal."

Binatukan niya ito. "Baliw! Bwesit ka talagang lalaki ka!"

Thanks for reading. I hope you enjoy reading as much as I enjoy writing Shannon's
and Sarah's love story. Have a good day and God bless. - C.C.

**********************************
CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1
----------------------------------

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

COPYRIGHT 2013
**********************************