My Sweetest Enemy(COMPLETED)

--- --- ---

SYNOPSIS
--
SYNOPSIS:
Aso't pusa.
They've been like that for years. Away dito, away doon.
Teasing, bullying and joking around her was his hobby. He loves teasing her
everyday and he loves seeing her being pissed.
And little did she know that it was his only way to get closer to her. He was
caught by her the first time he saw her and he didn't know what to act in front of
her.
Even if he looks weird and crazy in front of her, it doesn't matter. Even if she
sees him as an enemy, it doesn't really matter.
Amber was his sweetest enemy. The "sweetest enemy" who captured his heart and the
"sweetest enemy" who keeps him sane.
And he will keep her for himself, no matter what.
The story of Renz and Amber.
PS: I'll write this after Xander's story.
Thank you so much again IndependentLady143 for the book cover.😘

--- --- ---

Prologue
--
This story is a work of fiction. Any resemblance to persons, living or dead, or
places, events or locales is purely coincidental. The characters are productions of
the author's imagination and are used fictitiously.
MATURED CONTENT.Read at your own risk.
PROLOGUE
"NEW MEMBERS OF PHOENIX?" Kunot-noong tanong ko at sumimsim ng milk tea habang
kausap ko ang leader naming si James.
Inayos ko ang earpiece na nasa kaliwang tenga ko at pinakinggang mabuti ang
sinasabi ni James.
I am aware that we have more three members and James said that he will introduced
them to us tomorrow morning.
Our team, the Phoenix, the group of secret agents under the influence of Smith's
Private Investigation Company or SPIC was made month ago after three years of
training.
Sa ngayon ay pito kaming miyembro ng Phoenix.
Ang leader naming si James Karl Smith and his right hand Edsel Ford. The hacker of
the group, Alexander Kiel Ford followed by Clyde, Rein, Jastin and yours truly,
Renz Anderson. We are all a secret agents.
We save lives and we kill people, only the bad ones. We are trained, well-trained
by the owner of SPIC, Mr. Leandro Smith whose soon to retire and will turned over
the company to his one and only grandson, James Karl Smith.
Mr. Leandro Smith was a retired General in military. He decided to build a private
investigation after he retired to help people who needs protection and justice.
Our true identities are well protected. Some people knew that we are all a secret
agents but they cannot dig any informations about us. It only depends on us if we
want to reveal our identities but as much as possible, we shouldn't reveal it that
easily especially in front of civillian people.
Nagpatango-tango ako habang naglalakad patungo sa lobby ng ospital until James
ended the call.
Tinapon ko sa basurahan ang cup ng milk tea na iniinom at dinukot sa loob ng bulsa
ko ang cellphone at tinawagan ang driver ko.
"You can go home now." Bungad ko nang sagutin nito ang tawag.
"Paano ka uuwi, boss? Hihintayin na kita-"
"Magcocommute ako. Just go home now. Uuwi din ako. Tell Mom and Dad not to worry
about me. Basta't alam nilang hindi ako nagda-drive, they'll fine about that."
Putol ko sa sasabihin nito at pinatay ang tawag.
Napabuntong-hininga ako at ibinalik sa bulsa ko ang cellphone. Muling bumalik sa
alaala ko ang sinabi ng doktor pagkatapos ng check-up ko.
"The pain is unbearable the next time it happened, Mr. Anderson. You should undergo
operation. And you better decide for the operation if you don't want to die. It
will worsen if you shouldn't do the operation. I'm telling you, do it as soon as
possible."
Mapait akong napangiti.
Ano pa ba ang rason para sa operasyon? Pareho lang naman, I'll end up dying and I'd
rather choose that than doing the operation. Tutal, wala din naman akong rason para
manatili sa mundong ito. Pinipili ko lang mabuhay para sa mga magulang ko.
I will just live my life to the fullest with my friends and parents. But I won't do
the operation. This will be my punishment to myself for being an irresponsible
brother.
Tinignan ko ang camera na nakasukbit sa leeg ko at hinanap ang litrato ng bunso
kong kapatid doon. Matagal kong pinagmasdan ang nakangiting mukha nito na ako mismo
ang nag litrato noong nabubuhay pa ito.
"Kung hindi lang sana kita pinayagang umalis noon, buhay ka pa sana hanggang
ngayon." Malungkot na usal ko.
"Just wait for me there, brother. I'll come to you soon. Just wait for me." I said
and smiled bitterly.
Kahit hindi ako sinisisi ng mga magulang ko sa pagkamatay ng kapatid ko, galit pa
din ako sa sarili ko. And I really can't forgive myself for being irresponsible. I
would never ever forgive myself.
That's why I decided for myself not to undergo any operations. And I'm keeping this
secret from my friends and most especially from my parents. I don't want them to
worry about me.
Pinapakita ko sa lahat na masaya ako but I know to myself that it was just to make
myself sane. My conscience was eating me everyday but I have to show them that I am
okay even if I'm not.
Muli akong napabuntong-hininga at wala sa sariling naglakad sa loob ng ospital. At
napunta ang mga paa ko sa hospital room ng mga cancer patients na mga bata.
Nakasuot ng face mask ang mga ito at halos kalbo na ang iba.
At nakakatuwang pakinggan ang mga tawa nila habang nakikipaglaro sa isang lalaki na
naroroon.
Sinuyod ko ng tingin ang lalaki. He's wearing an army printed pants with black
combat boots. And on top he's wearing a loose navy green t-shirt. Nakatupi ang
manggas ng damit nito sa bandang braso. And he is wearing a black bull cap. Tagong-
tago ang buhok nito dahil sa suot nito
Napakunot ang noo ko. For a man like him,masyado itong payat sa paningin ko.
Pinagmasdan kong mabuti ang mukha nito at napangisi ako nang may ma-realized.
That long eyelashes, that pointed nose, that red lips and that rosy cheeks, it was
all belong for a woman.
So, this person is a She. This person in front of me is a woman.
A tomboy, perhaps?
Wala sa sariling inangat ko ang camera. And right there and then, my own camera
captured that beautiful smile.
Ilang beses ko pa itong kinuhanan ng litrato habang nakikipaglaro ito sa mga bata
hanggang sa magpaalam na ito. And I don't know why I followed her. I really did my
best not to get caught by her.
She was walking and I followed her. Mukhang gustong-gusto nitong naglalakad sa
kadiliman ng gabi.
Isn't she scared? Kahit mukhang lalaki itong kumilos, wala itong kalaban-laban
kapag may magtangkang pagsamantalaan ito because she's still a woman.
Kung sana ay malapit lang ako sa babae, I really want to take off her cap. I'm just
curious what she would look like without that. I can see that her hair was long and
she wasn't just exposing it.
This urge of touching her kills me big time. Gusto ko itong mapagmasdan sa
malapitan which is not me. I've never been like this before to a woman.
And to think that this woman is not my cup of tea. Mas gusto ko ang mga babaeng
mahinhin ang kilos. Hindi katulad nito na sa mga kilos pa lang ay halata ng
magaspang.
Nakita ko itong lumiko sa kaliwang kanto. Sa hindi matao at madilim. And I'm
worried. This woman is really brave. Hindi ba talaga ito natatakot na baka may
gagawa ng masama dito?
I'm torn between following her more or just to walk away from her. But I'm worried
so I chose to follow her, then.
Pumasok ako sa kanto kung saan ito lumiko at malakas akong napamura nang bumagsak
ang likod ko sa matigas na pader.
And before I knew it, the woman I followed was aiming her pocket knife straight on
my throat.
I was stunned not because I'm shock but because she looks cool.
"Who are you? And why are you following me?" Matigas ang boses na tanong nito.
Fuck! That voice wasn't sweet but it turns me on.
Bahagya kong hinawakan ang pocket knife na nakatutok sa lalamunan ko at mas lalo
nito iyong iniumang, just enough to make me bleed a little.
"One wrong move and I'll kill you." She warned.
She's really cool.
I smiled at her, ignoring the knife that was aiming at me.
Napatitig ako sa mukha nito. Talaga ngang maganda ito sa malapitan. Even if it was
dark, I can still see her face clearly. Salamat sa poste malapit sa amin at
natitigan ko ng mabuti ang mukha nito.
She's beautiful. So beautiful. And I can't help but to stared at her lips.
Mas lalong nasugatan ang leeg ko dahil bahagya nitong idiniin ang pocket knife
nito.
"I'm asking you again. Who are you?" Mariing tanong nito.
"I'm not a bad person if that's what you think." I responded.
Natigilan ito at napatitig sa akin at kapagkuwan ay ibinaba nito ang pocket knife.
Bahagya itong lumayo sa akin at nag-iwas ng tingin.
"Huwag mo akong susundan kung ayaw mong bumaon ang patalim ko sa'yo." Mariing usal
nito.
I chuckled.
Her amber eyes stared at me at naningkit ang mga iyon. Naaaliw akong titigan ang
mga mata nito.
Her amber eyes, it was very rare and unique. She was the first time I saw having
this kind of eyes.
"You know what? May patalim din ako. At kaya niyang bumaon sa kaloob-looban mo." I
winked and smiled at her playfully.
Mas lalong naningkit ang mga mata nito at akmang susugurin ako nang inunahan ko
ito.
Mahigpit kong hinawakan ang mga kamay nito at maingat ko itong isinandal sa pader.
I winked at her and she stilled when I kissed her on the lips. Dampi lang iyon pero
para akong nakuryente ng ilang boltahe dahil sa ginawa ko.
Damn! Her lips feels so soft against mine!
I immediately pulled away even if I don't want to.
At ang malakas na suntok sa panga ko ang sumalubong sa akin mula sa babae.
Fuck! Ang lakas ng suntok nito!
"Fuck you! Ninakaw mo ang unang halik ko!" Hindik na sigaw nito. Galit na galit ang
mukha nito.
She looks cute even if she was angry.
Pinunasan ko ang dugo sa gilid ng labi ko.
"Kaya ko ring nakawin ang unang gabi mo." Pilyong usal ko at ngumisi.
Malakas itong nagmura at kapagkuwan ay kinuha ang pocket knife sa bulsa nito.
Kaagad akong tumakbo papalayo sa babae at nag flying kiss.
"I'll see you again. Thank you for the kiss. That was so delicious!" Natatawang
usal ko at muli itong kinindatan.
"Huwag na huwag kang magpapakita ulit sa akin at pagsisisihan mo ang gagawin ko!"
Galit na sigaw nito.
I just laughed and I promise to myself that I'll find her. Kung hindi lang umilaw
ang suot kong relo ay hindi ako aalis sa harapan ng babae.
Red light from my watch means that the Phoenix have an emergency mission for
tonight.
Duty first before pleasure but I will definitely see her again no matter what.
***
"ANONG NANGYARI sa panga mo? Hindi ka naman napuruhan sa misyon natin kagabi."
Nagtatakang tanong ni Jastin at umupo sa tabi ko.
I just smiled at him. Alam kong namamaga iyon, nakita ko na kaninang umaga habang
naliligo ako.
At muling pumasok sa isip ko ang babaeng may kagagawan ng pasang iyon sa panga ko
and I can't help but to smile. I really have to see her again. There's something on
her that caught my attention.
Nagtipon-tipon kaming lahat sa meeting room dahil ito ang araw na makikilala namin
ang mga bagong miyembro ng team namin.
And I heard that one of them was James's bestfriend.
Napalingon kaming lahat at pareho kaming tumayo ni Jastin mula sa pagkakaupo nang
makitang pumasok si James kasunod ang tatlong babae.
The three beautiful women caught our attention but my eyes focus on one woman with
amber eyes.
That amber eyes that I've stared last night. That beautiful face and those soft
lips.
It was her.
"What a small world." I murmured and I grinned.
The woman looked at me with seriousness in her eyes. She smiled and walked towards
me.
At hindi ko napaghandaan ang sunod na ginawa nito.
She kicked my balls!
"Fuck!" I cursed.
Namilipit ako sa sakit at nang tinignan ko ang babae ay nakangisi na ito.
"I told you not to appear in front of me again. This is really a small world and
that serves you right." She said and smiled at me.
A very fake smile.
The men looked at me. Nagtatanong ang mga mata.
Umayos ako ng tayo at tumikhim.
"That was sweet of her." Nakangiwing usal ko at binalingan ang babae.
"So, you're one of the new members. What was your name?" I asked.
Tumikhim ito bago nagsalita.
"Amber." Tipid na sagot nito.
What a nice name. Bagay na bagay sa mga mata nito at sa personality nito. Cool.
Nagpatango-tango ako at kinuha ang palad nito para kamayan ito kahit hindi naman
ito nakikipagkamay.
"My name is Renz. And nice to meet you. Again. At ikaw pala si Amber." Mataman ko
itong tinitigan.
"Amber-bihag sa puso ko." I playfully said and winked at her.
She looked at me flatly. Tila hindi ito makapaniwalang nag eexist ang isang taong
katulad ko sa mundo.
Napailing ito.
"You're crazy. Ang sarap butasin ng ulo mo." She murmured.
Lumapit ako sa dalaga at inilapit ang bibig ko sa tenga nito.
"Mas masarap kung ang ulo ko ang bubutas sa'yo." Mahinang bulong ko na ikinasinghap
nito.
Muli ay nakatanggap ako ng suntok mula sa dalaga.
At pagkatapos ng araw na iyon, she treat me like her enemy. We treated each other
like enemies.
Aso at pusa sa paningin ng mga kaibigan namin.
Looks like that I'll gonna enjoy my life here on earth before I die because of this
woman.
And she's my sweetest enemy.
To be continued...
Take time to read.👇👇
AUTHOR'S NOTE:
Para po hindi kayo maguluhan or baka may naguguluhan. Sa chapter pong ito, James is
still single here. And as for Edsel and Xander, they haven't found their destiny
yet. Single din silang pareho. Hindi pa nag eexist sa chapter na ito ang mga asawa
ng magpinsang Ford.
This is partly the past of all members of Phoenix. Kung paano silang nabuo at
nagkakilala. Even Prince, Ethan and Sharmaine don't exist in this chapter. Ito din
ang unang araw na nagkakilala sina Renz at Amber.
Hope naiintindihan niyo? Sa mga hindi pa nabasa ang story ni James, Edsel and
Xander, alam kong maguguluhan kayo kaya iyon po muna basahin niyo bago ito. Salamat
po. And enjoy reading.😘

--- --- ---

Chapter 1
--
CHAPTER 1
"BABE!"
Malakas akong napabuntong-hininga nang marinig ang boses na iyon.
"Mag-uumpisa na naman ang nakakairitang araw ko." Gigil na usal ko sa sarili.
"Babe!"
Hindi ko pinansin ang lalaking umpisa pa lang ay binubwesit na ang buhay ko. At
panghabang buhay na yata itong buwesit sa buhay ko.
Hanggang ngayon ay gigil na gigil pa rin ako kapag naaalala ang pagnakaw nito ng
halik sa akin ilang taon na ang nakakaraan.
At ang masaklap pa, kasama ko ito sa trabaho. Saklap talaga ng buhay.
Renz Anderson was really a pest in my life. Peste na masarap tirisin at durugin.
Ang sarap nitong...
"Masarap talaga ako, babe." Naramdaman ko ang pag-akbay nito sa akin at kapagkuwan
ay matunog akong hinalikan sa pisngi.
Did I say it out loud again?
"Yes, you did." He said as if he was reading my mind.
Inalis ko ang kamay nitong nakaakbay sa akin at akmang sisipain ko ito nang patakbo
itong lumayo sa akin.
Pangiti-ngiti ito habang nakatingin sa akin at kumindat pa.
"Goodmorning, babe! I love you!" Malakas na sigaw nito.
Pinaikot ko ang mga mata ko. Buong araw na naman akong bubuwesitin ng lalaking ito.
Napailing ako at dumiretso sa loob ng elevator. At ang inaasahan kong  titigilan na
ako nito ay hindi nangyari.
Pasara na ang elevator nang pinigilan nito iyon at diretsong pumasok at tumabi sa
akin.
Napabuntong-hininga ako.
"Stop pestering me just for today, Renz. Please lang. I'm really not feeling well
today." Mahinang pakiusap ko.
At bahagya akong napasinghap nang bigla nitong hawakan ang noo ko. Napaatras ako sa
pagkabigla pero kaagad ako nitong kinabig sa likod dahilan para bahagyang magdikit
ang katawan namin.
"Are you sick?" He suddenly asked.
Naamoy ko ang mabangong hininga nito dahil sa sobrang lapit ng mukha nito sa akin.
At napakunot ang noo ko nang matunugan ang pag-aalala sa boses nito.
"You're too close." Taas ang kilay na sambit ko.
Hindi ako makahinga ng maayos dahil sa sobrang lapit nito.
Nakita kong nagpakurap-kurap ito at kapagkuwan ay bigla akong binitawan na tila ba
napapaso ito.
"Tinatanong lang kita." Kaagad na depensa nito.
"At kailangang malapit ka sa akin kapag nagtatanong?" Sarkastikong tanong ko.
He tsked.
"May sakit ka ba?" Muling tanong nito.
"Ano namang pakialam mo?" Pabalang na tugon ko.
"Ambe-"
"Tumahimik ka nga. Naiirita ako sa boses mo." Putol ko sa sasabihin nito.
"Bakit ang suplada mo?" Naiiritang tanong nito.
Nginisihan ko ito.
"Hindi ako magiging mabait sa isang katulad mo."
Napahawak ito sa dibdib nito at umaktong nasasaktan ito.
"You're so mean. Lagi mo akong sinusungitan. Wala naman akong ginawang kasala-"
"Baka nakakalimutan mong ninakaw mo ang unang halik ko?"
Inisang hakbang nito ang pagitan namin at napasinghap ako nang lumapit ang mga labi
nito sa labi ko. Ilang dangkal na lang at mahahalikan na ako nito sa maling kilos
ko lang.
"I'll return the kiss that I've steal from you, then." He said and smiled.
Akmang hahalikan na ako nito nang sinipa ko ang tuhod nito dahilan para mapaatras
ito at napaluhod sa sahig ng elevator.
"Fuck! Amber! Walang duda, lalaki ka talaga!" Hiyaw nito at hinawakan ang nasaktang
tuhod nito.
Nginisihan ko ito at kaagad na lumabas ng elevator nang bumukas iyon. Iniwan ko ito
at dali-daling naglakad papalayo sa binata.
"Anong nangyari sa'yo?" Kaagad na tanong ni Krystal nang makasalubong ko ito.
"H-Ha? Bakit?" Inosenteng tanong ko.
Tinuro nito ang pisngi ko.
"Namumula ka." Anito.
Kaagad kong hinawakan ang magkabilang pisngi ko at ramdam ko ang init niyon.
"Are you blushing, Amber?" Nakangising tanong ni Krystal.
"At bakit naman ako magba-blush?" Kunot noong tanong ko.
Ngumuso ito na tila may tinuturo. Lumingon ako at nakita ko si Renz na paika-ikang
lumabas ng elevator.
"Binubwesit ka na naman ba o pinapakilig ka?" May nakakalokong ngiti sa mga labing
sambit ni Krsytal.
Napailing ako at tinalikuran ito. Dumiretso ako sa comfort room at kapagkuwan ay
tinitigan ang sarili ko sa salamin.
Mahina kong sinampal-sampal ang pisngi ko.
"Naiinis ka, Amber. Naiinis ka, okay? Naiinis ka lang." Pangungumbinsi ko sa
sarili.
Ang mabilis na pagtibok ng puso ko at ang kabang nararamdaman ko kanina sa loob ng
elevator, inis lang lahat ng iyon.
Tama, inis lang para sa lalaking iyon.
***
NAMIMILIPIT AKO SA SAKIT at naikagat ko ang ibabang labi.
Habang tumatagal ay mas lalong sumasama ang pakiramdam ko.
Lumabas ako mula sa comfort room ng opisina ni James. Kasalukuyan kaming
nagtitipon-tipon dahil pinag-uusapan naming lahat ang nalalapit na kasal ni Edsel.
Wala ito ngayon dahil abala sa pag-aasikaso ng nalalapit na kasal nito kay
Christine.
Hindi sinasadyang napatingin ako kay Renz at nakita ko ang pagkunot ng noo nito
habang nakatingin sa akin.
Sinimangutan ko ito at kapagkuwan ay umupo sa tabi ni Krystal at Princess.
Medyo natagalan kami sa pag-uusap at pigil na pigil ko ang sariling mapangiwi sa
tuwing mararamdaman ang pagkirot ng puson ko.
Nakahinga ako ng maluwag nang matapos. I'm really not comfortable right now.
Nagpaalam kami sa isa't-isa at nagsiuwian na din ang mga kasama ko. Dali-dali akong
lumabas para kaagad akong makauwi o kahit makabili man lang ng kailangan ko.
Pero ganoon na lang ang pagkadismaya ko nang makitang malakas ang buhos ng ulan sa
labas. Hindi ako makalabas dahil sa lakas ng ulan at lalong hindi ako makapag-
drive.
Napalingon ako sa tabi ko nang may tumabi sa akin.
It was Renz.
"Patilahin mo muna ang ulan bago ka umuwi." Anito at namulsa.
Ang mga mata nito ay nakatingin sa labas. Napabuntong-hininga ako at hindi na
umimik pa. Wala akong lakas para makipagsagutan ngayon sa binata.
Napangiwi ako nang muling maramdaman ang kirot sa puson ko. Ramdam ko na din ang
malamig na pawis ko.
I heard Renz sighed.
"Anong araw ngayon?" Kapagkuwan ay tanong nito.
Nagtataka man ako sa tanong nito ay sinagot ko pa rin iyon.
"28, why?"
Tumingin ito sa akin ng mataman at nagpatango-tango.
"Now I know why." Usal nito.
Kumunot ang noo ko sa sinabi nito at nabigla nang pinunasan nito ang pawis sa noo
ko gamit ang panyo nito.
"Kahit kilos lalaki ka, babae ka pa din. You have your period right now, right?
You're suffering from your dysmenorrhea and it happens every month. And it proves
that you're still a woman." He chuckled and held me by my hand.
Hinila ako nito patungo sa lobby at pinaupo sa malambot na upuan. Manghang tinignan
ko ito.
"P-Paano mo nalaman na-"
"Maybe I am pestering you everyday, Amber. But I am observant. Especially when it
comes to you." Usal nito at inayos ang ilang hibla ng buhok ko na kumakalat sa
mukha ko.
"Wait me here. I'll buy you something. I know you, hindi ka girl scout katulad ng
ibang babae." Naiiling na usal nito.
Napakagat labi ako nang makaalis ito. Sa lahat ba naman ng puwedeng makakaalam ng
araw ng dalaw ko si Renz pa?
Shit! Nakakahiya!
At bakit nito alam na every 28th of the month akong may dalaw?
Bumalik sa isip ko ang sinabi nito.
"Maybe I am pestering you everyday, Amber. But I am observant. Especially when it
comes to you."
Napailing-iling ako at tinapik ang dibdib ko.
"No. Pigilan mo, Amber. Please, pigilan mo. Nakaya mo ng ilang taon, kayanin mo
pa." Mahinang usal ko sa sarili.
Pilit kong pinapakalma ang tibok ng puso ko at pilit na inaalis sa isip ko ang
taong dahilan kung bakit nagkakaganito ako.
I shouldn't feel like this when I know that it will hurt me at the end of the day.
Not him. Not ever.
To be continued...
A/N: Sorry,bitin na naman mga bebe. Ehehe.
Goodnight, everyone.😘😍

--- --- ---

Chapter 2
--
CHAPTER 2
NAPAKAMOT AKO SA ULO nang makapasok sa convenience store na malapit sa building ng
SPIC.
"Good evening, Sir! Ano pong gusto niyo? May hinahanap ka po?" Tanong sa akin ng
cashier na naroroon.
Napangiwi ako.
"Paano ko ba itatanong 'to?" Mahinang usal ko.
"Sir?" Untag sa akin ng cashier.
Tumikhim ako at alanganing ngumiti.
"I'm looking for a sanitary napkin. Do you have one?" I asked and the cashier smile
widely.
"Para po sa girlfriend mo?" Mapanukso ang tanong nito.
Napamot ako sa ulo.
"And do you have... Ahm, what do you call this?" I was embarrased and I can't look
straight at the cashier. "She's having a dysmenorrhea now and s-she needs ahm..."
The cashier chuckled and leave the counter.
"Ito po ang kailangan niyo, Sir." Anito nang makabalik sa counter.
Tinignan ko iyon at nakita ko ang isang pack ng sanitary napkin at ang isa ay hindi
ko alam kung ano.
Hinawakan ko iyon at inosenteng sinuri.
"What's this?" Curious na tanong ko.
Natatawa na napapailing ang cashier.
"Heating pad po 'yan para sa girlfriend mo, Sir. Makakatulong po iyan para sa
menstrual cramps niya. Ilagay mo lang po sa lower abdominal niya tapos makakatulong
na po 'yan para mabawasan at mawala ang sakit." Natatawang paliwanag nito.
"Oh, is that it?" Usal ko na hindi naitago ang pagkamangha sa boses.
Tinignan ko ang cashier.
"Marami ba kayong stocks? Bibilhin ko lahat." Diretsong sambit ko na mas lalong
ikinatawa nito.
"Sorry po pero nag-iisa na lang 'yan." Anito.
"Oh. Maghahanap na lang ako. She needs that because she's in pain every month."
Naiiling na usal ko at kumuha ako ng pera sa pitaka.
"Bakit Sir, wala po bang nangyayari sa inyo ng girlfriend mo?" Natigil ang akmang
pag-abot ko ng pera sa cashier sa tanong nito.
"What do you mean?" Kunot noong tanong ko.
Ngumiti ang cashier.
"Ayon po kasi sa eksperto, ang sex daw ay nakakatulong sa pagkawala ng dysmenorrhea
ng isang babae. Dapat active sa sex lagi. Proven and tested po sa akin, Sir. Ewan
ko lang po sa iba kung effective. Try niyo po sa girlfriend mo. Baka sakali
makatulong." Humagikhik ito.
Muli akong napakamot sa ulo.
"Kung makikipag-sex ako sa kanya baka maputulan naman ako ng kaligayahan. Mas
lalaki pa sa'kin 'yon. Nakakatakot ang babaeng 'yon kung alam mo lang." Nakangiwing
usal ko.
Tumawa ito at napailing.
Ako naman ay binayaran na ang pakay ko at nagpasalamat sa cashier. Patakbo akong
bumalik sa loob ng SPIC at dumiretso sa lobby kung saan ko iniwan si Amber.
Medyo basa na ang suot ko dahil sa ulan pero hindi na mahalaga iyon. I just really
don't want to see Amber in pain. Kahit palagi ko itong iniinis, alam ko sa sarili
ko na mahalaga ito sa akin kahit hindi nito iyon nakikita.
Kaagad kong nilapitan ang dalaga at naaawa ako sa hitsura nito.
She's pale.
Naramdaman ko ang pagkagulat nito nang binuhat ko ito.
"T-Teka, Renz. Saan mo ako dadalhin? Ibaba mo ako!" Hindi ako tumugon at dumiretso
ako sa loob ng sarili kong opisina.
Nang makapasok ay kaagad kong binuksan ang maliit na silid kung saan paminsan-
minsan ay ginagawa kong pahingaan sa loob ng opisina ko.
Maingat ko itong pinahiga sa maliit at malambot na kama.
Kinuha ko sa loob ng plastic ang heating pad at kapagkuwan ay tinaas ko ang
laylayan ng suot na pang itaas ni Amber.
Nanlaki ang mga mata nito.
"Anong-"
"Stay still." Putol ko sa sasabihin nito at binuksan ko ang butones at zipper ng
suot nitong cargo pants.
"Renz!" Akmang babangon ito pero pinigilan ko ito.
"Kalma ka lang." Natatawang usal ko.
Pinanlakihan ako nito ng mga mata.
"Kalma? Alam mo ba 'yang ginagawa mo sa'kin? O bobo ka lang talaga?" Singhal nito.
Pinaseryoso ko ang mukha ko at pinaigting ang mga panga ko.
"Oo ako na ang pinakabobo sa buhay mo." Seryosong sambit ko na ikinatigil nito.
Napabuntong-hininga ako at muling nagsalita.
"Ako ang nag-iisang... Bobo-o sa buhay mo." Ngumisi ako at kininditan ito.
Napaawang naman ang mga labi nito at kapagkuwan ay malakas nitong hinampas ang
braso ko.
"Baliw ka talagang gago ka." Gigil na sambit nito.
"Baliw naman talaga ako sa'yo, babe." Hindi nawala ang ngisi ko.
"Tigilan mo nga ako sa kaka-babe mo!" Nalukot na ang mukha nito.
Naaaliw na tinignan ko ang mukha nito. Gustong-gusto ko kapag naiinis ito.
Mas gugustuhin ko ng naiinis ito kaysa sa nakikita ko itong nakangiti dahil
paniguradong mababaliw na naman itong puso ko kapag nakita ko ang mga ngiti nito.
"Huwag kang malikot, okay?" Usal ko at kapagkuwan ay dinikit ko sa puson nito ang
heating pad na hawak ko.
Nakikita ko ang pamumula nito. Ramdam ko ang hiya nito dahil sa ginawa ko.
"Ako na." Anito at tinapik ang kamay ko na nasa puson nito.
Matamis ko itong nginitian.
"Naiilang ka ba, babe?" Mapanuksong tanong ko.
"Bakit naman ako maiilang?" Pasupladang usal nito.
"Kasi naiinlove ka na sa'kin?" I chuckled.
Binigyan ako nito ng pekeng ngiti.
"In your dreams." She said and rolled her eyes at me.
I chuckled.
"In my dreams? Pwede rin. And speaking of dreams,alam mo bang nanaginip ako kagabi,
babe?"
"Ano namang pakialam ko sa panaginip mo?"
Nginisihan ko ito.
"Pakinggan mo kasi ako, babe." Usal ko at prenteng umupo sa tabi nito.
Hindi ito umimik pero nagpatuloy ako sa pagsasalita.
"Ganito 'yon. Nanaginip kasi ako kagabi. Tumalon daw ako sa building tapos..."
Mataman ko itong tinitigan. "Nahulog ako sa'yo." Dugtong ko at muli itong
kinindatan.
'Nahulog ako sa'yo pero hindi mo sinalo.'
Malakas itong napabuntong-hininga na parang sumusuko na sa akin.
Inayos nito ang cargo pants nito na binuksan ko at kapagkuwan ay bumangon.
"Ayos ka na ba?" Kaagad na tanong ko.
Ngumiwi ito.
"Medyo. But thanks." Usal nito.
"You're always welcome, babe. Basta ikaw. Mahal na mahal kita, eh." Ngumisi ako.
"Mahalin mo mukha mo." Naiiritang tugon nito.
"Oo naman, babe. Mahal na mahal ko mukha ko lalo pa at ito ang magiging kamukha ng
mini-Amber natin." Muli ko itong kinindatan.
Akmang hahampasin ako nito nang mabilis akong nakalayo at tumawa ng malakas.
"Kailan ka ba titino, Renz?" Naiiling na tanong nito.
"Matino naman ako, babe." Reklamo ko.
"Saan banda?" Taas ang kilay na tanong nito.
"Mula ulo sa itaas hanggang ulo sa ibaba." Nakangising tugon ko.
Nakita ko ang pagpipigil nito sa sarili. Sa ekspresyon ng mukha nito ay parang
gustong-gusto na ako nitong tirisin.
"Saksakin na lang kaya kita?" Inis na usal nito.
Mas lalong lumapad ang pagngisi ko.
"Gusto ko 'yan, babe. Sasaksakin mo ako. Sasaksakin kita. Saksakan tayo. Sherep
sherep." Usal ko at humalakhak.
Naiiling na bumaba ito mula sa maliit na kama.
"Uuwi ka na ba?" Tanong ko.
"Oo. Hindi ko masikmura 'yang pagmumukha mo kaya aalis na ako."
Mahina akong natawa at kapagkuwan ay inabot ko ang plastic sa dalaga.
"Ano 'yan?" Kunot noong tanong nito.
"Ahm, sanitary napkin?" Napakamot sa ulong tugon ko.
Muling nalukot ang ilong nito.
"Anong gagawin ko diyan?"
"Seriously, Amber? Ano bang ginagawa dito? Alangan naman ako gagamit?" Sarkastikong
sambit ko at kapagkuwan ay kunwaring inipit ko ang buhok sa tenga ko.
"Hindi pa naman aketch jokla, besh." Usal ko at nag boses bakla.
Napasabunot ito sa sariling buhok at hinablot ang plastic mula sa akin.
"Uuwi na ako." Anito at akmang lalabas nang magsalita ako.
"Ihahatid na kita." Alok ko.
Tinaasan ako nito ng kilay.
"Ikaw magda-drive?" Natigilan ako sa tanong nito.
Napakamot ako sa ulo. Sa lahat ng misyon namin, lalo na kapag ito ang kasama ko,
she was the one who always drive.
"You know that I can't-
"I know. You have a vehophobia." She said and looked at me in the eyes.
"Don't worry, I'll be fine. Thank you. And by the way, we're not still friends even
if you helped me." Usal nito at lumabas na ng opisina ko.
Napapangiti na napapailing ako.
"Amber." Sambit ko sa hangin.
"Bago pa man kita nakilala, gusto ko ng mawala sa mundong ito. At ngayong nakilala
ko ang isang tulad mo, habang tumatagal natatakot ako. Natatakot na ako." Bulong ko
sa sarili at mapait na ngumiti.
Napabuntong-hininga ako at tumingala.
Things are getting complicated. And the clock is ticking.
And I should not hold back anymore.
I should confess to her as soon as possible. I should confess to her that I really
like her. No, scratch that.
I'm inlove.
I'm inlove with Amber from the first time I saw her and I can't help it.
It isn't too late to confess, right? I still have time. A short period of time in
order for me to confess my feelings towards her.
To be continued...
A/N: Pasensya sa late update. Busy lang po talaga. Hope you do understand. God
bless.😘😍

--- --- ---

Chapter 3
--
CHAPTER 3
NAPASIMANGOT AKO nang marinig ang pag click ng camera.
"Will you please stop doing that?" Inis na pigil ko kay Renz.
Kanina pa ito kuha ng kuha ng litrato sa akin gamit ang camera nito.
Renz was a professional photographer and I don't know his reason why he stopped
being a photographer.
Kung naglilitrato man ito ay para na lamang nito iyong ginagawang hobby. Marahil ay
gusto na lang nitong mag focus sa pagiging agent nito.
He's really good on taking pictures. Minsan ko na ding nakita ang mga larawang kuha
nito at napakaganda ng anggulo ng mga iyon.
At si Renz ang lalaking ayaw na ayaw na pinapakialaman ang mga personal na gamit
nito. Lalo na ang personal camera nito. Minsan ay gusto kong isipin na may tinatago
ito sa loob ng camera nito na ayaw ipakita sa amin.
Nginisihan lang ako ng binata at kapagkuwan ay tinutok nito ang camera sa bagong
kasal na sina Christine at Edsel.
Kasalukuyan kaming nasa reception ng bagong kasal. Tiningnan ko ang bagong kasal at
kapagkuwan ay napangiti.
Masaya ako para sa kaibigan naming si Edsel. Sa wakas ay natagpuan na nito ang
makakasama nito sa habangbuhay kahit pa naging bulag ito noon sa katotohanan.
Pinagsisihan nito iyon at hindi sinukuan ang mahal nito.
Sumunod ito sa yapak ni James at Princess na naunang nangako sa harap ng Diyos at
ng altar. Masaya na ang mga ito sa isa't-isa.
And I can't believe that they are now married. Parang kailan lang ay single pa
kaming lahat. Sino ba ang susunod sa amin?
Pinaikot ko ang paningin sa buong paligid. I saw Xander sitting there. Mukhang
problemado ito dahil kanina pa ito nananahimik at malalim ang iniisip kahit pa ito
na ang nakasalo ng bouquet ni Christine.
Sunod kong tinignan ang mag ex na sina Rein at Sharmaine. Wala ba silang balak
magkaayos? Halata namang mahal pa nila ang isa't-isa. And same with Jastin and
Krystal.
Jastin is really persistent and he keeps ignoring Krystal. Alam kong gustong-gusto
ito ni Krystal pero para sa akin ay mas makakabubuti ng tigilan na ni Krystal ang
pagkagusto kay Jastin dahil paulit-ulit lang itong nasasaktan lalo pa at kabilaan
ang mga babae ni Jastin. He's a playboy, after all.
Pero hindi ko rin masisisi si Krystal, hindi naman kasi matuturuan ang puso natin
kung sino ang taong mamahalin natin.
Wala sa sariling napatingin ako kay Renz at napabuntong-hininga. Kahit ano pa ang
iniisip ko at kahit kanino pa ako nakatingin, sa huli ay ito pa rin ang hinahanap
ng mga mata ko.
"Iniisip mo ba ako, babe?" Napakurap-kurap ako at hindi ko namalayang nakatingin na
pala ito sa akin.
Nakatutok ang camera nito sa akin at may ngiti sa mga labi nito.
"Asa ka." Sambit ko at naglakad.
Nilampasan ko ito at nagpaalam sa bagong kasal na mauuna na akong uuwi. Hindi kasi
ako komportable sa suot ko. Isa ako sa mga maid of honor ni Christine at naiinis na
ako sa suot ko.
"Congratulations again and best wishes." Matamis kong nginitian ang mga ito. Umusal
ng pasasalamat ang mag-asawa at halata ang kasiyahan sa kanilang mga mata.
"Uuwi ka na ba?" Tanong ni Renz.
Kumunot ang noo ko nang makita ko ito sa labas.
"Uuwi ka na din?" Balik tanong ko.
Tumango ito.
"Sabay ka na sa'kin. Nandito na ang driver ko. Alam kong wala kang dalang kotse."
Anito at naunang naglakad patungo sa kotse nito.
Nagkibit-balikat ako at sumunod. Wala naman sigurong masama kung sasabay ako sa
kanya, hindi ba? Para hindi na ako mag taxi pauwi sa bahay namin.
Pinagbuksan ako nito ng pinto at kaagad akong pumasok. Ang buong akala ko ay sa
harap ito uupo pero nabigla ako nang tumabi ito sa akin.
"Tara na, Manong." Utos nito sa driver.
Napansin ko ang pananahimik nito habang nasa biyahe kami. Hindi ako nito kinukulit
o iniinis katulad ng madalas nitong ginagawa. Madalang sa patak ng ulan lang nito
iyon ginagawa.
"Okay ka lang ba?" Hindi ko mapigilang itanong at pilit tinatago ang pag-aalala sa
boses ko.
He looks tired. Ni minsan ay hindi ko pa ito nakikitang ganito. Nasanay ako sa Renz
na hyper at hindi nauubusan ng sasabihin.
Bahagya itong ngumiti habang nakasandal sa headrest ng kotse habang nakapikit.
"Nag-aalala ka ba, babe?" Tanong nito.
Napansin ko na pinipilit nitong pinapasigla ang boses nito na mas lalong
pinagtataka ko.
"Napagod ka ba sa kakasayaw ng Buwan kanina?" Biro ko.
Sumayaw ang mga ito ng kantang Buwan sa reception kanina kasama ang groom na si
Edsel. At si Renz ang pinaka-hyper. Gumiling pa nga ito sa mismong harapan ko.
Bigay na bigay ito to the point na gustong-gusto ko na itong sipain kanina sa
reception.
Sa halip na sagutin ako ay bigla itong humiga sa balikat ko.
"Let's just stay this way please, Amber? Kahit ngayon lang. Please? Pagbigyan mo
ako. Huwag muna tayong mag-away ngayon." Pakiusap nito dahilan para matigilan ako
nang akma kong ilalayo ang ulo nito na nakahiga sa balikat ko.
Is he not feeling well? He sounds weak.
Pasimple kong hinawakan ang noo nito. Wala naman itong lagnat.
"Okay ka lang ba talaga?" Tanong ko. Hindi ko na naitago ang pag-aalala sa boses
ko.
Tumango ito bilang tugon habang nakapikit ito.
"Masakit lang ang ulo ko. It sometimes happened, don't worry. It will gone soon."
Anito at mas isiniksik ang sarili sa akin.
Parang may sariling isip ang kamay ko at marahan kong hinaplos ang ulo nito.
"That feels better. Just keep doing that." He murmured.
Naikagat ko ng ibabang labi ko.
"Ngayon lang to, ha? Magkaaway pa rin tayo." Mahinang usal ko.
He chuckled.
"I know but thank you, my sweetest enemy." He said and he opened his eyes.
Tumingala ito at nagsalubong ang mga mata namin.
Napatitig ako sa brown na mga mata nito at bumaba ang tingin ko sa matangos na
ilong nito hanggang sa mga labi nito.
"Stop staring,Amber." Saway nito at mariing pumikit.
"You're making it hard for me." Bulong nito.
"H-Ha?" Tanong ko.
Sobrang hina ng boses nito kaya hindi ko ito masyadong narinig.
"Sabi ko ang guwapo ko." Anito at mahinang tumawa.
Sumimangot ako. Parang hindi naman ganoon ang pagkakarinig ko.
Nakarating kami sa building kung nasaan ang condo unit nito.
"Ayos ka na ba?" Tanong ko.
Umiling ito.
"Masakit pa din ulo ko." Parang batang sambit nito.
Tila ito bata na naghahanap ng lambing mula sa ina nito.
Napabuntong hininga ako at kapagkuwan ay nilingon ko ang driver nito.
"Manong, salamat po. Puwede ka ng umuwi. Ako na po bahala kay Renz." Nakangiting
sabi ko sa driver ni Renz.
"Ayos lang po, Ma'am? Ihahatid ko na po-"
"Magta-taxi na lang po ako mamaya pag-uwi ko. Umuwi na po kayo,Manong. Malalim na
ang gabi."Sambit ko.
"Amber, I'm okay. Magpahatid ka na kay Manong. Kaya ko ang sari-"
"You look pale kaya paano kang hindi, okay?" Putol ko sasabihin nito at binuksan
ang pinto ng kotse.
Inalalayan ko itong lumabas.
"Amber, umuwi ka na. Kaya ko talaga sarili ko." Reklamo nito pero hindi ako
nakinig.
He sighed in frustration.
"Hindi naman ako imbalido." Reklamo nito.
"Akala ko ba ayaw mong mag-away tayo ngayon?" Nameywang ako.
Napatitig ito sa akin at kapagkuwan ay napailing na tila sumusuko.
"Masakit lang naman ulo ko." Anito at napakamot sa ulo.
"Kahit na." Hindi ako nagpatalo at kapagkuwan ay hinila ko ito hanggang sa
makarating kami sa elevator.
Nang makapasok ay pinindot ko ang 28th floor. Alam ko na ang floor ng condo nito
dahil paminsan-minsan ay pumupunta kaming mga Phoenix doon.
Actually, this is my first time that I'll go to his condo without the presence of
Phoenix.
Pareho kaming tahimik habang gumagana ang elevator. Tumikhim ako. Hindi talaga ako
sanay na tahimik ito.
"Ahm, Renz. Wala bang tao doon sa condo mo? I mean, noong minsan kasi naabutan ko
si-"
"Si Addy? Don't think about her. Hindi ko naman talaga siya dinadala sa condo ko.
Noong minsang nakita mo siya,napadaan lang siya doon. Sandali lang naman siya."
Kaagad na paliwanag nito na tila ba responsibilidad talaga nitong magpaliwanag sa
akin.
"I'm just asking. You don't have to explain like that." Natatawang sambit ko.
Hindi lingid sa kaalaman ko ang relasyon nito kay Addy. She's not his official
girlfriend. In short, she was his fuck buddy.
Ipinagkibit balikat ko na lang iyon. Pero minsan ay hindi ko iyon maintindihan.
Bakit pumapayag ang dalawang tao na maging magpartner sa kama ng walang pagmamahal
na nararamdaman? Dahil ba sa tawag ng laman? Naiintindihan ko lalo pa at lalaki ito
na may pangangailangan pero sadyang nakakapagtaka lang talaga.
"Pumayag ka na kasing ikama kita at ng hindi ko hanapin sa iba." Anito at ngumisi.
"Nakakatawa 'yon?" Tinaasan ko ito ng kilay.
Napakamot ito sa ulo.
"Bakit ba hindi umeepekto mga banat ko sa'yo?" Reklamo nito.
"Dahil wala kang epekto sa'kin." Diretsong sabi ko.
Napahawak ito sa dibdib nito.
"You're hurting me, babe." Anito at umaktong nasasaktan.
Napailing ako at naunang lumabas nang bumukas ang elevator.
Sumunod ito sa akin at pinindot ang passcode ng pinto nito.
Nang makapasok kami sa loob ay kaagad na sumalubong sa akin ang mabangong amoy.
'Amoy Renz'
It was masculine and a natural scent.
Dumiretso ako sa kusina nito at binuksan ang ref. Nagsalin ako ang tubig sa baso at
lumapit sa binata.
"Inumin mo 'yan. You really not look good." Naiiling na sambit ko at inabot ang
baso sa binata.
Tinanggap nito iyon at ngumiti.
"Concern ka ba sa'kin,babe? Sige ka, maiinlove ka niyan." Pilyong usal nito.
Napabuntong-hininga ako.
Kinuha ko ang baso nito nang matapos nitong uminom at bumalik sa kusina.
"Gusto mo bang magbihis?" Bahagya akong napapitlag nang marinig itong nagsalita
mula sa likod ko.
Nilingon ko ito at nakita kong nakasandal ito sa hamba ng pinto ng kusina nito
habang nakapamulsa.
"Bakit may damit pambabae ka ba dito?" Taas-kilay na tanong ko.
"Bakit babae ka ba?" Natatawang balik tanong nito.
I rolled my eyes at him and he chuckled.
"Seriously, bakit sumama ka dito? Aren't you scared on me, Amber?" Anito at
naglakad papalapit sa akin.
Napaatras ako nang makita ang kaseryosohan sa mukha nito hanggang sa mapasandal ako
sa ref.
"Bakit naman ako matatakot sa'yo?" Matapang na tanong ko.
"Lalaki ako at babae ka. Hindi ka natatakot na baka gagawa ako ng masama?" Anito at
inilapit ang mukha sa akin.
Sinalubong ko ang mga mata nitong titig na titig sa akin.
"Kaya kong protektahan ang sarili ko, alam na alam mo 'yan." Tugon ko.
He smirked at me.
"Not on me, babe. Sa ating dalawa, alam mo kung ano ang kaya kong gawin." Inilapit
nito ang bibig sa tenga ko at napasinghap ako nang maramdaman ang dila nito doon.
Mabilis na kumilos ang mga kamay ko at akmang susuntukin ito nang mabilis nitong
pigilan ang mga iyon. Tila inaasahan na nito ang gagawin ko.
Kumilos ang mga paa ko para sipain ito pero mabilis ako nitong kinabig at natagpuan
ko na lang ang sarili ko na nakasandal sa matigas at malamig na pader.
"Sa susunod, huwag kang basta-bastang sumasama sa akin, Amber. Not in this private
room. Hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin sa'yo." May pagbabanta sa boses
nito.
Napalunok ako at napatitig sa napakaseryosong mukha nito.
"I was just concerned about you, Renz. Masama ba 'yon? Kahit araw-araw tayong nag-
aasaran at nag-aaway magkakaibigan pa din tayo. Masama bang isipin ang kalagayan
mo?" Usal ko at bahagya ko itong itinulak.
Inignora ko ang malakas na pagtibok ng puso ko.
Napabuntong-hininga ito.
"Just don't do it again, please. I'm really doing my best not to do those things
that you wouldn't like." May frustrasyon sa boses na sambit nito.
Ano bang mga pinagsasabi nito?
"Hindi kita maintindihan." Usal ko at kumunot ang noo.
"Kasi manhid ka kaya hindi mo talaga maintindihan." Bulong nito na hindi ko na
naman narinig.
"Umuwi ka na, Amber. Okay na ako. Salamat sa concern mo. Tatawag ako ng taxi para
makauwi ka na. I'll make sure that you'll go home safe and-"
"Malalim na ang gabi. Dito na ako matutulog." Usal ko na ikinalaki ng mga mata
nito.
"What did you say?"
"Sabi ko dito ako matutu-"
"Are you crazy?!" Tumaas ang boses nito na ikinabigla ko.
"Are you shouting at me?"
"For God's sake, Amber! Papatayin mo ba ako? Bakit dito ka matutulog?" Tila gulat
na gulat ito.
"Dito naman kami natutulog kapag minsan, hindi ba?" Nagtatakang tanong ko.
"Oo pero tayong dalawa lang ang nandito. Aren't you really scared on me?"
"Well, I trust you. Hindi ka naman gagawa ng masama, right?" Usal ko at nginitian
ito. "So, I will be sleeping here. Sa ayaw at sa gusto mo."
"Alam mo ba 'yang pinagsasabi mo? Sigurado ka? I mean, puwede ko namang pabalikin
si Manong dito para sunduin ka. Para makauwi ka." Tila natatarantang sambit nito.
"Dito nga ako matutu-"
"Fuck, Amber! Hindi mo naiintindihan!" Sigaw nito.
"Teka nga! Kanina mo pa ako sinisigawan! Ano ba ang hindi ko naiintindihan?
Ipaliwanag mo nga sa aki-"
Nagulat ako nang inisang hakbang nito ang pagitan naming dalawa at muli ako nitong
isinandal sa pader.
"Fuck this! Kung hindi mo naiintindihan, puwes ipapaintindi ko sa'yo." Mariing usal
nito at nanlaki ang mga mata ko nang sakupin nito ang mga labi ko at buong alab
akong hinalikan.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 4
--
CHAPTER 4
HINDI AKO nakakilos at napapikit.
Naging blangko ang pag-iisip ko.
Basta ko na lang naramdaman ang paggalaw ng labi ni Renz at pilit na naghahanap ng
daan ang dila nito papasok sa loob ng bibig ko.
Napaawang ang mga labi ko dahilan para magtagumpay itong ipasok ang dila nito. Mas
naging mapusok ang paghalik nito sa akin. Marahan nitong kinagat ang ibabang labi
ko at sinisipsip.
Nilaro-laro ng dila nito ang dila ko at may kung anong nagtulak sa akin na gayahin
ang ginagawa nito. I responded to his hot kisses. Nawala sa isip ko kung ano ang
magiging kahihinatnan nito.
Bumaba ang mga kamay nito sa bewang ko at mas lalong idinikit ang katawan sa akin.
Naramdaman ko ang pagbukol ng nasa pagitan ng mga hita nito at nakaramdam ako ng
init ng katawan dahil doon.
Mas lalo nitong pinalalim ang halik. Hindi ko alam kung paanong halik ang itutugon
ko. Ito unang beses na may humalik sa akin sa ganitong paraan.
Mas lalo ako nitong idiniin sa pader at mas naramdaman ko ang naninigas na alaga
nito. Ramdam na ramdam ko iyon dahil sa manipis na gown ko.
Hindi ko napigilan at kumawala ang mahinang ungol mula sa bibig ko.
Renz cursed and he pulled away from me.
Mataman itong tumitig sa akin. Madilim ang hitsura nito. Tumingala ito at mariing
pumikit. Base sa hitsura nito ay tila ito nahihirapan at nagpipigil.
Nang magmulat ito ng mga mata ay nakita ko ang matinding pagnanasa doon. O guni-
guni ko lamang iyon?
Napahawak ako sa dibdib ko at pilit pinapakalma ang malakas na pagtibok niyon.
"Y-You..." Hindi ko matuloy ang sasabihin ko at ramdam ko ang pag-init ng mukha ko.
Sigurado ay pulang-pula na ako sa paningin nito.
"Did you get me now, Amber?" Seryosong tanong nito.
Napalunok ako at tumango.
"N-Naiintindihan ko. Lalaki ka at babae ako. May pangangailangan ka. P-Pero
pinagnanasaan mo ba ako?" Diretsong tanong ko.
Tumitig ito sa akin.
"Hindi." Tipid na sagot nito.
Natahimik ako at muling napalunok. Sabi ko nga, guni-guni ko lang ang nakikita kong
pagnanasa sa mga mata nito kanina. Bakit naman ako nito pagnanasaan? Mas nag eenjoy
pa nga ito sa pang-aasar sa'kin.
Napabuntong-hininga ito.
"But I won't say sorry for the kiss." Usal nito.
"I'll let you sleep here. Doon ka sa kabilang kuwarto. Doon naman ako sa kuwarto
ko." Anito at naglakad.
Nilampasan ako nito at nang makabalik ay may dala na itong damit.
"Magbihis ka na." Utos nito at umiwas ng tingin sa akin.
"Don't kiss me like that again. Tatamaan ka na sa'kin." Nakasamingot na usal ko.
He chuckled.
"I can't promise that." He shrugged his shoulders.
Pinanlakihan ko ito ng mga mata.
"Gago ka ba? Akala ko ba wala kang pagnanasa sa'kin?" Nameywang ako.
Bumaba ang tingin nito sa pagitan ng mga hita nito. Sumunod ang tingin ko doon pero
gusto kong pagsisihang tumingim ako doon.
"Kayang magsinungaling ng bibig ko. Pero ang alaga ko, hindi." Nakangisi ito nang
muling magtama ang mga mata namin.
"Bastos." Usal ko at nakasimangot na naglakad papasok sa kuwarto nito at isinara
iyon.
Ang bilis pa rin ng tahip ng puso ko. Pati yata puson ko.
Damn! Kasalanan ng Renz na 'yon! At bakit hindi ko man lang siya itinulak?
Anong tawag doon? Karupukan? Marupok ako? Hindi maaari! Hinding-hindi ko na
hahayaang mangyari ulit ang bagay na iyon!
At ayokong isipin na pinagnanasaan ako nito dahil gusto ako nito. Pinagnanasaan ako
nito kasi babae ako. Tama. Ganoon na nga.
How dare him? Kahit kilos lalaki ako paminsan-minsan,may asim naman ako bilang
babae. Makakatikim talaga ang lalaking 'yon sa akin. Humanda siya!
Teka lang. Bakit ba naiinis ako? Dahil ba tumigil siya sa paghalik sa akin? Dahil
sa sinabi nitong hindi ako nito pinagnanasaan? O dahil sa wala akong epekto sa
pagkatao nito?
Nakasimangot na tinignan ko ang damit na binigay nito sa akin. T-shirt iyon atsaka
makapal na pajama. May kasama ding boxer shorts.
Marahil pinagliitan na nito iyon. Nagkibit balikat ako. Choosy pa ba ako?
Atleast,may isusuot ako.
Hinubad ko ang suot kong wedge sandals at gown. Hinubad ko lahat ng saplot ko at
pinatong iyon sa malapad na kama. Dumiretso ako sa bathroom. Naisipan kong mag
shower dahil kating-kati ako.
Nang makapasok sa bathroom ni Renz ay halos panlalaki ang mga gamit doon. Ano pa
nga ba ang maaasahan ko? Pero ginamit ko pa rin ang mga iyon. Mula sa sabon
hanggang sa shampoo nito.
Hindi ko tuloy maiwasan ang mapangiti kasi mangangamoy Renz ako pagkatapos nito.
Napawi ang mga ngiti ko at paulit-ulit na umiling. Bakit ako napapangiti?
Napabuntong-hininga ako at kapagkuwan ay tinapos na ang pagligo.
Binalot ko ang katawan ko ng tuwalya at saktong nasa pagpihit na ako ng door knob
ng banyo nang bumukas iyon.
Nagulat ako at napasigaw nang makita si Renz. Maging ito ay nagulat din.
Sa sobrang pagkabigla ko ay nadulas ako at natanggal ang tuwalya sa katawan ko.
Bumagsak ang puwet ko sa tile na sahig at napadaing ako sa sakit.
Kaagad akong dinaluhan ni Renz at mabilis na binuhat. Panay ang daing ko habang
pinapahiga ako ni Renz sa malambot na kama.
"Okay ka lang ba? Saan ang masakit?" Nag-aalalang tanong ni Renz at kaagad na
ininspeksyon ang katawan ko.
At parehong nanlaki ang mga mata namin nang mahawakan nito ang dibdib ko. Mismong
dalawang dibdib ko!
"Putangina ka, Renz! Nakahubad ako! Gago ka!" Malakas na sigaw ko.
"Fuck! I'm sorry! Fuck this!" Natatarantang sambit nito at kaagad na binalot ng
makapal na kumot ang katawan ko.
"Hinawakan mo ang boobs ko!" Histerikal na sigaw ko.
"Hindi ko sinasadya! Malaki naman kaya ayos lang. Huwag mong ikahiya!" Anito at
napangiwi nang ma-realized ang lumabas mula sa mga bibig nito.
"Bastos ka talagang gago ka! Manyakis ka! Ugh!" Gigil na sigaw ko at akmang
babangon ako nang bigla itong umalis sa kama para makalayo sa akin.
"Bakit ba kasi nandito ka? Sabi ko sa kabilang kuwarto ka, hindi dito!" Hinihingal
na usal nito.
Natigilan naman ako at napakurap.
"Eh sa hindi ko narinig!" Kaagad na dahilan ko.
Hindi ko naman talaga narinig. At hindi ko alam kung bakit hindi ko narinig o baka
hindi ko lang naintindhan.
Napasabunot ito sa sarili nitong buhok.
"Fuck! This is hell! Fuck it!" Malutong itong nagmumura habang pabalik-balik na
naglalakad sa harapan ko habang nakasabunot sa buhok nito.
"Bakit mura ka ng mura? Hindi ko nga sabi narini-"
"Fuck, Amber! You really have no idea what I'm feeling right now! I'm having a hard
on because of you! Fuck!" Hindi ito mapakali.
"Manyakis ka talaga!"
"Sa'yo lang naman!"
"Basta manyakis ka!"
Napabuntong-hininga ito at tumalikod.
"Magbihis ka na. I'll check you later baka nabalian ka ng buto. Basta magbihis ka
muna." Anito at naglakad papasok ng banyo.
"T-Teka, maliligo ka? Huwag ka dito! Doon ka sa kabilang kuwarto!"
Lumingon ito sa akin.
"Kailangan kong makapag-release agad at hindi na ako aabot sa kabilang kuwarto.
Kung hindi ko ilalabas 'to baka sa loob mo babaon." Sambit nito na ikinalaki ng mga
mata ko.
Ano daw? Release? Babaon?
Anong ibig nitong sabihin? Mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang ma-realized ang
ibig nitong sabihin.
"Hoy, Renz! Huwag kang bastos! Nandito ako! Gago ka! Napakamanyakis mo talaga!"
Sigaw ko pero tuluyan na itong nakapasok ng banyo at ilang sandali lang ay narinig
ko ang sarap na sarap na ungol nito.
Ramdam ko ang pamumula ko. Pinilit kong tumayo at nagbihis. Kaagad akong lumabas at
pumasok sa kabilang kuwarto at nag lock ng pinto.
Pabagsak akong humiga sa kama at nagtakip ng unan. Pilit kong inaalis sa utak ko
ang paghawak nito sa dibdib ko at ang ungol nito sa loob ng banyo.
"Bastos talaga. Ugh!" Gigil na sigaw ko.
Sana pala umuwi na lang ako. Ano ba kasi ang pumasok sa kukote ko at pinili kong
matulog dito?
Ilang minuto akong nakahiga doon at ilang sandali lang ay narinig kong may kumatok
mula sa labas ng pinto.
Hindi ko iyon pinansin.
"Amber, let me in. Okay ka lang ba? Walang masakit sa'yo?" Tanong nito mula sa
labas.
"I'm okay! Lumayas kang bastos ka! Huwag kang pumasok dito!" Sigaw ko.
Narinig ko ang mahinang pagtawa nito.
"I'm sorry. Kailangan ko lang talagang ilabas. Lalaki lang ako at nakuntento sa
sariling sikap. Ayoko naman kasing ibaon sa'yo baka masarapan ka." Natatawang usal
nito.
Napasimangot ako. Gago talaga. Ito ang lalaking kilala ko na walang ka filter-
filter sa bibig.
Bakit ba hindi pa ako nasanay? Likas na ang pagiging bastos at pagiging manyakis
nito. Pinakamaharot na lalaki si Renz. Proven and tested.
Napabuntong-hininga ako at bumangon. Binuksan ko ang pinto at hinarap ito.
"I'm okay. Matutulog na ako kaya goodnight." Kaagad na bungad ko at akmang isasara
ang pinto nang pigilan nito iyon.
Napatili ako nang buhatin ako nito at pabagsak itong humiga sa malambot na kama
kasama ako.
"Renz, ano ba?!" Reklamo ko.
Mahina lang itong natawa at patagilid akong niyakap.
"Let me sleep here, please? Tabi tayo, ha? Please. Pretty please?" Para itong engot
na nagpapa-cute sa harapan ko.
"Pangako. Magbe-behave ako. Magbe-behave din si junior ko." Anito at humagikhik.
Akmang itutulak ko ito nang muli itong magsalita.
"Masakit pa din ulo ko. I just want to sleep with you tonight." Anito.
Ngumisi ako.
"Saang ulo ba ang masakit? Sa itaas ba o sa ibaba?" Pilyang tanong ko.
Napasimangot ito.
"Huwag mo akong uunahan, Amber. Pagsisisihan mo ang gagawin ko sa'yo."
Tinaasan ko ito ng kilay.
"Sino ba ang nauna? Ikaw, hindi ba? At ngayong ako ang nagsasalita, ayaw mo? Ikaw
nga 'yong walang filter ang bibig at puro kabastusan." Hindi makapaniwalang usal
ko.
Napailing na lang ito.
"Matulog na lang tayo. Behave ako, promise." Anito at isinubsob nito ang mukha ko
sa matitipunong dibdib nito.
Pilit kong inaalis ang mukha ko sa dibdib nito at nang magtagumpay ay kaagad kong
inabot ang ulo nito at marahan iyong hinilot.
"Sabi mo masakit ulo mo. Hihilutin ko lang and try to sleep." Usal ko.
Sumilay ang ngiti sa mga labi nito at umusal ng pasasalamat.
Siniksik nito ang katawan sa akin at hinayaan ko na lang. Magbe-behave naman daw
ito kaya hahayaan ko na muna sa ngayon.
Patuloy kong hinihilot ang ulo nito hanggang sa makita kong malalim na ang paghinga
nito. Nakatulog na ito.
Napangiti ako nang mapagmasdan ang mukha nito. Mukha itong anghel kapag tulog pero
kapag gising naman sobrang kulit, bastos at manyakis.
Ito ang unang pagkakataon na napagmasdan kong mabuti ang mukha nito. Noon pa man ay
alam kong guwapo na si Renz pero mas gumaguwapo pala ito kapag nasa malapitan.
Napatitig ako sa mga labi nito at pumasok sa isip ko ang halik nito kanina.
Napakurap-kurap ako at pilit na inaalis sa isip ko ang halik na pinagsaluhan namin.
It was just nothing. That kiss was just nothing for Renz.
Napabuntong-hininga ako at ipinikit ang mga mata. Hinayaan ko ang sarili na lamunin
ako ng antok na nararamdaman.
Hindi ko alam kung totoo pa ba iyon o nasa panaginip ko na lang dahil naramdaman ko
ang malambot na labi na dumampi sa mga labi ko. At narinig ko ang mahinang
pagbulong mula sa malambing at baritong boses ng isang lalaki.
"I love you, Amber."
That made me smile. Isa iyon sa pinakamagandang panaginip ko.
To be continued...
A/N: Still recovering from the accident yesterday. Bed rest ako this week. Try ko
pong makapag update as long as kaya ko. Enjoy reading.
Mag-iingat po ang lahat and God bless.

--- --- ---

Chapter 5
--
CHAPTER 5
Another update for you.💛 Enjoy.😘
NAALIMPUNGATAN ako at kaagad na napakunot ang noo nang makitang wala na si Renz sa
tabi ko.
Did he go back to his room?
Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ang oras. Alas tres pa lang ng madaling
araw.
Bumaba ako mula sa kama at tinungo ang kusina para uminom ng tubig.
Pero kaagad akong natigil sa paglalakad nang makita si Renz sa salas. Hawak-hawak
nito ang ulo nito at dumadaing ito.
"R-Renz." Tawag ko sa binata.
Kaagad akong nilukob ng kaba na hindi ko maintindihan. Humakbang ako para lapitan
ito pero umangat ang isang kamay nito, pinapatigil ako sa paglapit dito.
"O-Okay ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ko.
Umungol ito bilang sagot. Pinapahiwatig na maayos lang ito.
Pero nag-aalala pa rin ako. Base sa daing nito kanina, tila nasasaktan ito ng
sobra.
I tooked one step and he spoke.
"Don't come near me." Pigil nito sa akin.
"P-Pero-"
"I'm okay, Amber. Go back to your room." Mariing utos nito.
"Renz, I just want to check if-"
"I said, I'm okay! Mahirap bang intindihin 'yon?" Sigaw nito.
Natigilan ako. Ito ang unang pagkakataon na sinigawan ako nito. Nasaan na ang
makulit na Renz? Ano ba ang nangyayari sa lalaking ito?
"R-Renz."
Malakas itong napabuntong-hininga at tumayo mula sa sofa.
"Go back to sleep." He coldly said and walked towards his room.
Naiwan akong nakatulala at nakaawang ang mga labi.
Wala sa sariling napahawak ako sa dibdib ko. He was so cold and it bothers me. He's
not the Renz that I used to know.
Mas gusto kong bastos, manyakis at makulit ito. I don't like the cold him. I don't
want him to treat me like this. Mas gusto kong nakikita ang mga ngisi at kindat
nito. Mas gusto ko ang mga kalokohan nito.
Naglakad ako at tinungo ang kuwarto nito. Wala akong pakialam kahit magalit pa ito.
Hindi ako mapakali hangga't hindi ko nasisiguradong maayos lang ito.
Binuksan ko ang pinto, thankful that it wasn't locked. Nakita ko itong nakasandal
sa headboard ng kama nito at mariing nakapikit.
Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata at kapagkuwan ay kinuotan ako ng noo.
"Amber, I told you I'm-" Hindi ko ito binigyan ng pagkakataon na matapos sa gusto
nitong sabihin.
Inilang hakbang ko ang pagitan namin at kaagad kong ikinulong ang pisngi nito sa
mga palad ko.
"Fuck you for making me worried like this." I murmured.
Walang sere-seremonyang ginawaran ko ito ng halik sa mga labi. Naramdaman kong
natigilan ito and I was about to pull away when he pulled me closer and he deepened
the kiss.
We kissed deeply. He sucked my lower lip and he played with my tongue. Our saliva
are joining together and we both moaned. Or it was just me who moaned?
Naramdaman kong pinahiga ako nito sa kama at pumaibabaw ito sa akin. Nararamdaman
ko sa puson ko ang naninigas na pagkalalaki nito.
He pulled away from our kiss and he looked at me with so much desire in his eyes.
"You were the best medicine but I don't want to take you yet." He huskily said and
he rolled us over.
Ako na ngayon ang nakapatong sa matigas na katawan nito.
"Who says that I want you to take me? Nag-alala lang ako sa'yo." Kaagad na
paliwanag ko at ibinaon ko ang mukha sa dibdib nito.
I was embarassed. Why did I kissed him in the first place? Dala ba ng pag-aalala ko
kaya ganoon?
"I understand, Amber. I truly understand. But what you did, do you really think
I'll let anyone do that things to you? Never. So from now on, expect me to be over-
protective on you. Akin ka lang. Sa akin lang ang halik mo. Sa akin ang lahat ng
sa'yo, naiintindihan mo?" His voice was territorial.
Pinapahiwatig nito na ito lang ang may karapatan sa akin.
Hindi ko pinansin ang sinabi nito. Dala lang siguro ng sakit ng ulo nito kaya
nakakapagsalita ito ng ganito.
Alam ko na bukas o sa makalawa ay babalik na naman kami sa dati. Aso't-pusa. At ang
mga ginagawa namin ngayon ay sadyang hindi kapani-paniwala. So why don't take take
the opportunity? Habang medyo matino pa itong nakakausap.
Umangat ang tingin ko at nagpantay ang mukha namin. Hinaplos ko ang ulo nito.
"Masakit pa ba ang ulo mo?" Tanong ko.
Mataman itong tumitig sa akin.
"Masakit ang ulo ko sa ibaba. Maybe I'll masturbate again in the bathroom?" He
playfully grinned at me.
"Alam mo ang sarap sunugin 'yang bibig mo." Usal ko at inirapan ko ito.
"Kasalanan mo. You kissed me first. Panagutan mo ang sakit ng puson ko."
Nakasimangot na usal nito.
Mahina akong natawa.
"That was your punishment for acting cold on me earlier." Nakangising usal ko.
"Fuck. It was a good punishment. Should I treat you cold everyday in order for you
to punish me with your kiss?" He asked and smiled.
"Ayos lang sa'yo kahit laging masakit puson mo?" I asked, challenging him.
"Alam ko naman na balang araw bibigay ka din sa akin, babe. Saan ka pa ba mapupunta
kung hindi sa aking kama." Sambit nito at kumindat.
"Bastos ka talaga." Muli ko itong inirapan.
"Mahal ka naman." Muli itong kumindat.
Napailing na lang ako at nahiga sa dibdib nito.
"Ayos ka na ba talaga?" Inaantok na tanong ko at pumikit.
"Hinalikan mo ba naman ako, paano ako hindi magiging maayos?" Tugon nito at
pinulupot ang mga braso nito sa katawan ko para yakapin ako.
"I like the sight of you while you're on top of me." He whispered.
Tumango ako. I like it, too. Lulubusin ko na. Habang nakakapag-usap pa kami ng
matino.
"Let me sleep on top of you, please." I lazily said.
What we are doing right now, it feels natural. Parang matagal na naming ginagawa
ito kahit hindi naman. Komportable ako sa pagdikit ng katawan namin na tila ba
hindi kami mga aso't-pusa kapag kaharap na namin ang mga kaibigan.
"Of course, babe. I'll let you do that until my last breath." Mahinang usal nito,
may kalungkutan sa boses.
I ignored it and I let myself sleep. Naramdaman ko pa ang mas mahigpit na pagyakap
nito sa akin.
***
NAPABUNTONG-HININGA ako at kapagkuwan ay mariing pumikit.
It's been three weeks since it happened in my condo. That kiss I shared with Amber,
that moment when I touched her breasts accidentally and that moment when I let her
sleep on top of me.
Pabalik-balik iyon sa isip ko at pinapainit niyon ang pakiramdam ko.
Muli akong napabuntong hininga at hinugot ang cellphone mula sa bulsa ko. I dialed
Addy's number, my long time fuck buddy, and in just two rings she answered my call.
She was just one call away and she know what will she do next everytime I call her.
"Hey, baby. Missed me?" She said with her most seductive voice.
"Let's fuck. Same hotel. Same room." I said and ended the call.
Sinuot ko ang coat ko at tinungo ang kotse. Naghihintay ang driver ko doon at
kaagad kong sinabi ang address.
Nang makarating sa hotel ay naroon na si Addy, wearing her sexy lingerie.
She smiled when she saw me. Lumapit ito sa akin at akmang hahalikan ako sa mga labi
nang iniwas ko ang mukha ko.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga nito at hinaplos nito ang pisngi ko.
"You're using me again to fulfill your fantasy with that woman." Usal nito.
I looked at her.
"She's not just a woman, Addy. She's the one who owned my heart and all." I
seriously said.
"Okay. Okay. I'm sorry. Ikaw naman, hindi ka na mabiro. Hayaan mong painitin kita,
okay?" Anito at inumpisahang hubarin ang suot kong coat.
Hinayaan ko itong hubarin lahat ng suot ko hanggang sa kahuli-hulihang saplot ko at
kapagkuwan ay lumuhod ito sa harapan ko.
Kaagad nitong ipinasok sa loob ng bibig nito ang matigas na sandata ko dahilan para
mapatingala ako at mariing pumikit.
Umungol ako habang sarap na sarap sa ginagawa nito at mariin kong sinabunutan ang
buhok nito.
I need this. I really need this in order for me to forget my desire on her for a
while. But I failed.
Paulit-ulit lang itong pumapasok sa isipan ko. Tanging mukha lang nito ang nakikita
ko.
I groaned in pleasure and I was thinking for only one woman.
Iniisip ko na ito ang nakaluhod ngayon sa harapan ko habang sinusubo nito ang
sandata ko.
Pinatigil ko si Addy sa ginagawa nito dahilan para magreklamo ito. Hinila ko ito
patungo sa pader at pinatalikod ko ito.
Alam na nito ang gagawin ko kaya bahagya nitong ibinuka ang mga hati at tinutok ang
pang-upo nito sa akin.
I pulled down her lingerie and slid my length inside her ass. She screamed in
pleasure as I gave her an anal sex.
I groaned as I keep thrusting in and out.
"Fuck!" I cursed.
Ramdam ko na malapit na ako at mas lalo kong binilisan ang pagbayo sa babae.
Naramdaman ko ang paninigas ko at isinigaw ko ang isang pangalan.
"Amber." Mariin akong pumikit at hinugot ang kahabaan ko.
Nilabas ko lahat ng katas ko at kapagkuwan ay hinihingal na nagmulat ng mga mata.
Patuloy si Addy sa pagpapaligaya sa akin hanggang sa pareho kaming mapagod.
Hindi kami nagtagal at kaagad na naligo at nagbihis at kapagkuwan ay lumabas na ng
hotel room.
"Next time ulit, baby." Masayang usal nito at hinalikan ako sa pisngi habang nasa
lobby kami.
Gustuhin ko mang iwasan iyon ay hindi ko na nagawa.
I hate PDA. And I only liked it if Addy was Amber but she's not.
Akmang magsasalita ako nang may nahagip ang mga mata ko.
It was Amber talking with the receptionist. She was smiling and it looks like that
the receptionist was her friend.
Kaagad akong kumilos para sana hindi ako nito makita but I was too late. Lumingon
ito sa akin at nagsalubong ang mga mata namin.
Lumipat ang mga mata nito sa katabi ko at kapagkuwan ay nag-iwas ito ng tingin. I
saw something in her eyes pero hindi ko alam kung anong klaseng emosyon iyon.
Tila nagpaalam na ito sa kausap nito at nagmamadali ang mga kilos na lumabas ng
hotel.
Lihim akong napamura sa sarili.
Bakit kinakabahan ako sa nakikita kong emosyon sa mga mata nito?
Fuck!
To be continued...

--- --- ---

Chapter 6
--
CHAPTER 6
"HOY, AMBER! Naririnig mo ba ako?" Napakurap ako at napatingin kay Sharmaine.
"H-Ha? May sinasabi ka ba?"
Napailing ito at mataman akong tinitigan.
"Napapansin ko isang linggo ka ng tahimik. Hindi na rin kayo masyadong
nagbabangayan ni Renz. Nag-away ba kayo?" Kumunot ang noo ko sa tanong nito.
"Bakit naman kami mag-aaway?" Balik tanong ko.
Napakamot ito sa sa sariling ulo.
"Sabagay, since the first day I met you all nag-aaway na talaga kayong dalawa."
Nakangiwing usal nito.
"Kayo din naman ni Rein, ah?" Tinaasan ko ito ng kilay.
"Don't mention him. Gago 'yon. Walang pakiramdam." Kaagad itong sumimangot.
Mahina akong natawa. I still remember the first day that Sharmaine introduced
herself as one of the Phoenix.
Isa ito sa tumulong sa amin noon para mahuli si Raymond Tan na mayroong pagnanasa
sa asawa ni James na si Princess.
At nang araw na iyon ay nadagdagan kami ng tatlong miyembro. Si Sharmaine na akala
namin ay first love ni James noon at pinagselosan ng sobra ni Princess. Si Prince,
ang panganay na kapatid ni Princess at si Ethan na bodyguard ni Raymond Tan noon na
akala namin ay kalaban pero isa palang kakampi at naging espiya lamang para
mapakulong si Raymond Tan.
And there's Ryder na muling bumalik sa Phoenix after his operation. Noong unang
araw na pinakilala ako sa lahat ng Phoenix ay wala si Ryder dahil iyon ang panahon
na kamamatay lang ng asawa nito, mismong pagkatapos ng kasal ng mga ito.
And I wonder if Ryder had totally moved on. Napakatagal ng panahon na nawala ang
asawa nito at inaamin ko na sa lahat ng Phoenix, ito 'yong taong mailap sa lahat at
masungit din. Namana yata ang kasungitan sa leader naming si James na nagbago lang
dahil kay Princess.
"So, ano na? May nangyari ba? Akala mo ba hindi ko napapansin na parang iniiwasan
mo si Renz?" Taas ang kilay na tanong ni Sharmaine.
Nag-iwas ako ng tingin.
"Bakit ko naman siya iiwasan?"
"Kaya nga tinatanong kita, gaga. Ang astig mong babae pero slow ka." Muli akong
tumingin kay Sharmaine at pinanlakihan ko ito ng mga mata.
"Sakit mong magsalita, ah? Suntukan na lang tayo, gusto mo?" Paghahamon ko.
Mahina itong natawa.
"Eh sa slow ka naman talaga. Sa sobrang slow mo hindi mo napapansin may gusto na
pala 'yong tao sa'yo." Kinuotan ko ito ng noo.
"Anong ibig mong sabihin?"
"Kita mo? Napaka-slow talaga." Napailing ito.
"Sharmaine, I'm asking you." Pangungulit ko.
"Bahala ka nga. Magpaload ka muna para malakas data mo para naman hindi ka
loading." Sarkastikong usal nito at naglakad papalayo sa akin.
Napailing na lang ako at malakas akong napasigaw nang pagpihit ko ay nakita ko si
Renz. Sobrang lapit ng mukha nito sa akin.
Napahawak ako sa dibdib ko at bahagyang napaatras.
"Anong ginagawa mo diyan? Nakakagulat kang gago ka!" Kaagad na usal ko.
Namulsa ito at mataman akong tinitigan. Hindi ito nagsalita. Basta lang ako nitong
tinitigan.
"Anong tinitingin-tingin mo?" Nakataas ang kilay na tanong ko.
Hindi pa rin ito nagsalita. Titig na titig lang talaga ito sa akin.
Napailing ako.
"Bahala ka nga sa buhay mo." Usal ko at tinalikuran ito.
Pero pa man ako makahakbang ay kaagad na ako nitong hinawakan sa kamay at hinila.
"Hoy! Saan mo ako dadalhin?" Tanong ko at pilit na inaalis ang kamay nito.
Pero dahil mas malakas ito sa akin ay nagpahila na lang ako ng tuluyan. Pumasok
kami sa elevator at nakita kong pinindot nito ang pinaka top floor ng SPIC.
Dadalhin ako nito sa rooftop? Bakit? Ihuhulog ako nito mula doon? Okay. I'm
exaggerated.
Napatingin ako sa mga kamay namin. Hindi nito binitawan ang kamay ko hanggang sa
makaabot kami sa rooftop ng building.
"Bakit mo ako dinala dito?" Kaagad na tanong ko.
Binitawan nito ang kamay ko.
"Tell me, bakit iniiwasan mo ako?"
Tinaasan ko ito ng kilay.
"Hindi kita iniiwasan. Bakit naman kita iiwasan?"
Napabuntong hininga ito.
"I don't know. You tell me." He said and looked at me straight in the eyes.
"Wala akong dahilan para iwasan ka." Sambit ko.
"Wala nga ba?"
"Wala nga."
He sighed.
"And here I thought that you just got jealous." Mahinang bulong nito sa sarili at
narinig ko iyon.
"Teka lang! Hindi ako nagseselos! Bakit naman ako magseselos?" Kaagad na depensa
ko.
"Dahil hindi mo na ako kinakausap simula nong nakita mo kami ni Addy doon sa
hotel."
"Ano namang pakialam ko sa inyong dalawa? Hindi ba puwedeng busy lang ako kaya
hindi kita kinakausap?"
"Amber, kahit gaano ka pa ka-busy noon kinakausap mo pa din ako." He said in
frustration.
"Hindi ako nagseselos." Mariing usal ko, naiinis.
"Okay. Okay. Hindi ka nagseselos but I promise I'll stop seeing her again."
Malumanay ang boses nito.
Muling tumaas ang kilay ko.
"Talaga lang, ha?"
Tumango ito at tinaas pa ang kanang kamay na tila nanunumpa.
"I won't see her again. Promise. Basta huwag ka lang magselos." Usal nito at tila
nakikiusap ang mga mata.
Sinimangutan ko ito.
"Hindi nga sabi ako nagseselos. Bakit mo ba sinasabi sa'kin 'yan? Hindi mo naman
ako girlfriend."
"Puwede namang maging girlfriend na kita ngayon." Anito at ngumisi.
"Asa ka pa." Usal ko at tumalikod.
Kasabay ng pagtalikod na iyon ay ang pagkawala ng ngiti sa mga labi ko. At bakit
nga ba nakangiti ako? Dahil ba sa sinabi nito na hindi na ito makikipagkita sa
babaeng 'yon?
'Nababaliw ka na, Amber.'
Nakailang hakbang na ako nang tinawag ako ni Renz. Tumigil ako sa paglalakad at
nilingon ko ito.
"Namiss kita. Bati na tayo, ha? Huwag mo na akong iiwasan. Mas okay na 'yong
inaaway mo ako." Anito at ngumiti.
Hindi ako sumagot pero tinanguan ko ito. Mas lalong lumapad ang ngiti nito at
kapagkuwan ay nilapitan ako.
Bigla ako nitong inakbayan.
"Huwag ka ng magselos, okay?"
"I'm not jealous nga. Ang kulit mo." Inis na usal ko at tinanggal ko ang kamay
nitong naka-akbay sa akin.
Muli kaming bumalik sa loob ng elevator at panay ang pangungulit nito sa akin.
Kinikiliti pa ako sa tagiliran.
"Tigil-tigilan mo ako, Renz. Tatamaan ka talaga sa'kin." Pagbabanta ko.
"Ayos lang, babe. May tama naman na ako sa'yo." Ngumiti ito at kumindat.
Napabuntong-hininga ako. Bakit ba napakadali lang para sa binatang ito na magbiro
ng ganoon?
Deep inside me, hinihiling ko na sana hindi biro ang lahat para kay Renz. Oo
inaamin ko, nagselos talaga ako noong nakita ko ito na kasama nito si Addy sa
hotel.
Napadaan lang ako doon dahil kinausap ko ang kaibigan ko na isa sa mga receptionist
ng hotel. And I remembered how my heart hurt when I saw him with Addy.
It was always like that. Paulit-ulit kong sinasabi na wala akong pakialam pero alam
ko sa sarili ko na apektado ako. At wala akong balak na ipaalam iyon kay Renz dahil
natatakot ako na baka pagtawanan lang ako nito.
Takot ako sa rejection. Takot akong sumubok at mas lalong takot ako na walang
katugon itong nararamdaman ko kay Renz lalo pa't biro lang ang lahat para sa
binata.
Bumukas ang elevator at nauna akong lumabas.
"Amber." Tawag ni Renz sa akin.
Nilingon ko ito.
"Bakit?"
Napakamot ito sa ulo na tila nag-aalangan kung itutuloy ba nito ang sasabihin.
"Gusto mo bang uminom mamayang gabi?" Tanong nito.
"Kasama ang mga Phoenix?"
"No. Just the two of us. If that's okay with you."
Sandali akong napaisip. Wala namang masama kung kaming dalawa lang, hindi ba?
Tumango ako.
"Okay." Tipid na sagot ko dahilan para mapangiti ito.
May nakita akong kislap sa mga mata nito na ipinagsawalang bahala ko na lang.
"See you later, then." He said and walked towards his office.
Wala sa sariling napangiti ako sa kaisipang makakasama ko ito.
"Gusto lang ba kita, Renz? O mahal na kita?" Mahinang tanong ko sa sarili.
Naglakad ako patungo sa opisina ko at ilang oras ang nagdaan ay hindi ko
namamalayang gabi na pala. Dali-dali kong inayos ang mga gamit ko at pumunta pa ng
banyo para ayusin ang sarili ko.
Naglagay ako ng konting polbo sa mukha at akmang maglalagay ako ng lip tint sa labi
ko nang matigilan ako.
Napakurap-kurap ako sa harap ng malaking salamin at kapagkuwan ay napailing. Bakit
ba ako nagpapaganda? Hindi naman kami magde-date ni Renz.
Naiiling na binalik ko sa bag ang lip tint ko at lumabas. Nang makarating ako sa
parking lot ay nakita ko na si Renz na naghihintay doon. Nakaupo ito sa hood ng
kotse nito.
"Ikaw magda-drive?" Taas ang kilay na tanong ko.
Bumaba ito mula sa hood ng kotse nito.
"My driver is here. He can drive for-"
"Kotse ko na lang kaya gamitin natin? Ako ang magmamaneho. Para hindi na maghintay
'yong driver mo." Suhestisyon ko.
"Okay lang sa'yo?" Nag-aalangang tanong nito.
"Oo naman. Let's go." Sabi ko at naglakad patungo sa kotse ko.
Akmang bubuksan ko ang pinto ng kotse sa driver's seat nang binuksan iyon ni Renz.
Nilingon ko ito at nakita ko na naman ang mga ngiti nito.
"Salamat." Usal ko at kaagad na nag-iwas ng tingin.
Nakita ko itong umikot patungo sa shotgun seat at pumasok.
"Why can't you drive anymore, anyway?" Tanong ko habang nasa biyahe na kami.
"I had an accident before." Tipid na sagot nito.
Kaya naman pala may vehophobia ito. Alam kong may trauma ito sa pagda-drive pero
ngayon ko lang nalaman na naaksidente pala ito noon.
Gusto ko pa sanang tanungin ito tungkol sa aksidenteng nangyari noon pero
nararamdaman ko na parang ayaw nito iyong pag-usapan.
Nakarating kami sa bar na sinasabi ni Renz kanina. Tumingin ako sa labas at alam
kong hindi basta-bastang bar iyon. Ang alam ko ay isa ito sa pinakasikat na bar sa
bansa at pinakamahal.
Bumaba si Renz at mabilis nitong binuksan ang pinto sa tabi ko.
Gentleman naman pala. Binatang minsan ay maginoo pero madalas naman ay bastos.
Iginaya ako nito papasok at kaagad kaming inasikaso ng mga tauhan doon.
"Huwag kang magpakalasing, ha?" Usal ko.
"Don't worry. Strong 'to." Mayabang na sambit nito na ikinailing ko.
Nag-inuman kami at nakakapagtaka na hindi man lang ako naiilang dahil ito lang ang
kasama ko. Nagkuwentuhan kami ng kung anu-ano hanggang sa may lumapit na lalaki sa
amin na halos kaedad lang ni Renz.
Magkakilala ang dalawa at pinakilala ito ni Renz at nalaman kong pinsan nito ang
lalaki sa mother side.
Inanyayahan namin itong umupo sa table namin.
"Ranzall is a mayor." Bulong ni Renz sa akin.
Namilog ang mga mata ko.
"Talaga?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Ngumiti si Renz at tumango.
"Wow. Parang ang bata pa niya para maging mayor." Namamanghang sambit ko.
Kaya pala nagtataka ako dahil marami itong bodyguards na nakabantay.
"Type mo?" Himig nagseselos si Renz.
Seryoso itong nakatingin sa akin. Mahina ko itong hinampas sa braso.
"Hindi. May asawa na 'yong tao." Naiiling na sambit ko.
Hindi ko naman talaga gusto ang pinsan nito kahit guwapo pa ito. Itong katabi ko
lang naman ang gusto ko.
"So, what's the score between you? Girlfriend mo ba siya, Renz?" Tanong ng pinsan
nito.
Akmang sasagot ako nang inakbayan ako ni Renz. Hinayaan ko ito dahil nakakaramdam
na ako ng pagkahilo. Ang dami na rin naming nainom.
"Hindi. Pero siya ang mapapangasawa ko. Soon." Makahulugang tugon ni Renz.
Hindi ko pinansin ang sinabi nito at mahina na lang akong natawa. Tumungga ako ng
alak.
"Babe, dahan-dahan lang." Bulong ni Renz sa akin.
Nananayo ang mga balahibo ko dahil ramdam ko ang init ng hininga nito sa tenga ko.
Nilingon ko ito at nakita kong namumungay na ang mga mata nito. Mukhang pareho na
kaming lasing.
Pinulupot nito ang mga braso sa bewang ko at hinalikan ako sa noo, sa tungki ng
ilong ko at sa mga labi. Ni wala itong pakialam kahit kaharap namin ang pinsan
nito.
"Marry me,Amber." Anas nito.
Mahina akong natawa at dala siguro ng kalasingan ay napatango ako. May sinasabi pa
ako pero hindi ko na maintindihan ang lumalabas mula sa bibig ko.
Hindi ko na alam ang sunod na nangyari. May naririnig akong nagsasalita at
tumatango lang ako. Hanggang sa kusang gumalaw ang kamay ko sa harap ng isang
malapad na papel.
Hilong-hilo na ako at nagpatianod nang may bumuhat sa akin at lumapat ang likod ko
sa malambot na kama. Isa siguro ito sa VIP rooms ng bar na kinaroroonan namin.
Ipinikit ko ang mata at napangiti nang maramdaman kong may yumakap sa akin at
masuyo akong hinalikan sa noo.
"You're mine now. And I'm not planning to let you go no matter what." Someone
whispered and I just smiled.
Hinayaan ko ang sariling makatulog.
At nang magising ay napadaing ako sa sakit ng ulo ko. Nagmulat ako ng mga mata at
nagpakurap-kurap nang makitang hindi pamilyar sa akin ang kuwartong kinaroroonan
ko.
Lumingon ako sa tabi ko at napabalikwas ng bangon. Malakas akong napasigaw dahilan
para papungas-pungas na nagising si Renz na katabi ko. Kaagad itong bumangon at
nagkatinginan kaming dalawa.
"Anong nangyari?" Sabay na tanong namin.
Tinignan ko ang sarili ko at nakahinga ako nang maluwag nang makita ang sarili na
may mga saplot pa. Maging si Renz ay ganoon pa din ang suot katulad ng kahapon.
Pero kaagad din akong natigilan at nanlaki ang mga mata nang unti-unting bumalik sa
alaala ko ang mga nangyari kagabi.
"No. No. It can't be." Kinakabahang usal ko.
Muli kaming nagkatinginan ni Renz at litong-lito din ang ekspresyon ng mukha nito.
At doon ko napagtanto na pareho kami ng iniisip.
Napaawang ang mga labi ko nang maalala ang isang eksena.
Si Renz at ako. Kaharap ang mayor nitong pinsan. May pinirmahan kaming papel at
pagkatapos...
"Did we just got married?!" Pasigaw na tanong ko.
Unti-unting tumango si Renz at napasabunot sa sarili nitong buhok.
"K-Kinasal tayo." Usal nito.
At pakiramdam ko ay binuhusan ako ng napakalamig na tubig.
Si Renz at ako? Kinasal?
Kasal na kami?!
This is bullshit!
To be continued...
A/N: Hahaha. Okay. Natatawa lang ako.😂😂

--- --- ---

Chapter 7
--
CHAPTER 7
"WHAT?!" Halos tumalsik ang laway ko habang kaharap ko si Ranzall na pinsan ni
Renz.
Nasa loob kami ng opisina nito. Dali-dali naming tinungo ang munisipyo para
mapigilan ang registration ng marriage contract na pinirmahan namin kagabi.
"I'm sorry pero naka-process na. You two are legally married now. Nakarehistro na
at walang magagawa ang pagiging mayor ko dahil nasa record na iyon ng NSO."
Paliwanag nito.
Napasabunot ako sa buhok ko.
"Pero bakit ang bilis naman yata?" Nahahapong tanong ko.
Ayaw mag sink-in sa utak ko na sa isang gabi lang ay ikinasal na ako.
At kay Renz pa!
"One day process lang ang pagrehistro ng marriage contracts dito sa munisipyo ko."
Anito at makahulugang tumingin kay Renz.
"Late na kayo nakapunta. Kung mas maaga lang sana kayong pumunta ay baka napigilan
pa ang pagrehistro ng kasal niyo. I'm so sorry." Hinging paumanhin nito at muling
tumingin sa akin.
"And you are both desperate to get married last night." May nakakalokong ngiti sa
mga labi nito.
Napahilot ako sa sentido at tinignan ng masama si Renz na prenteng nakasandal sa
pader at nakapamulsa. Blangko ang eskpresyon nito.
"This is your fault." Akusa ko.
Tinaasan ako nito ng kilay.
"As long as I remembered,we both agreed to that marriage." He said and walked
towards me.
"Kung hindi mo ako niyayang magpakasal, hindi mangyayari iyon. For God's sake,
Renz. I was drunk!" Mariing usal ko.
Lumapit ito at nakipagtitigan sa akin.
"I was drunk, too. Pareho tayong lasing at hindi alam ang mga pinaggagawa natin."
Usal nito.
I sighed in frustration.
"I have to file an annul-"
"No, I won't allow you to do that." Putol nito sa sasabihin ko.
Nanlaki ang mga mata ko.
"Anong sinabi mo?" Pakiramdam ko ay nabibingi ako sa narinig.
"I won't allow you to file an annulment." Kaswal na usal nito.
Narinig ko ang pagpalatak ni Ranzall.
"Pwede ba? Kagabi pa kayo mga aso't-pusa kahit pa noong kinasal ko kayo. Lumabas
kayo dito sa opisina ko at sa bahay niyo ayusin iyang problema niyong mag-asa-"
"Hindi ko siya asawa!" Mabilis na putol ko sa sasabihin nito.
Napailing ito.
"As you can see, I am a mayor and I have full of responsibilities so please, get
out of here." Pagtataboy nito sa amin at tinignan si Renz.
"Ilabas mo na dito ang asawa mo at ayusin niyo ang problema niyo." Utos nito sa
pinsan.
"Hindi ko nga sabi siya asa-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang hinila ako
ni Renz papalabas ng opisina ng pinsan nito.
Nakarating kami sa parking lot at kaagad kong inalis ang kamay nitong nakahawak sa
braso ko.
"I will file an annulment. Hindi maaari ito. Aksidente ang nangyari at pareho
nating hindi ginusto ang nangyari." Kaagad na paliwanag ko.
"I told you, I won't allow you to file an anullment." Mariing usal nito.
Napaawang ang mga labi ko.
"Nababaliw ka na ba? Alam mo ba ang mga pinagsasabi mo? Renz, kasal tayo! Kinasal
ka sa babaeng hindi mo naman gus-" Natigilan ako nang makitang nabubuwal ito.
Mabilis ang mga kilos na inalalayan ko ito. Kaagad akong nakaramdam ng pag-aalala.
"Okay ka lang ba?" Tanong ko.
Napahawak ito sa ulo nito.
"Nahihilo lang ako. H-Hang over." Usal nito at yumakap sa akin.
"Let's not talk about the marriage, please. Pag-usapan natin 'yan sa susunod na
araw. Please, Amber." Mahinang pakiusap nito.
Napalunok ako at tumango.
"O-Okay." Usal ko at tinawag ang driver nito.
Nagpatulong akong alalayan ang binata papasok sa kotse nito. Dumiretso kami sa
condo nito at pinagpahinga ko ito sa kuwarto nito.
Pinakialaman ko ang kusina nito at nagluto ng soup na makakatulong para sa hang
over nito.
Habang nagluluto ay naguguluhan ako. Paanong nangyaring naikasal ako kay Renz? Ang
natatandaan ko ay inalok ako nito ng kasal at kaagad naman akong pumayag. Dala nga
lang ba ng kalasingan o dala ng damdamin ko?
'Dala ng damdamin mo. You're inlove with him, remember?'
Napabuntong-hininga ako. Tuluyan kong inaamin sa sarili ko na mahal ko ito. Na
higit pa sa pagkagusto ang nararamdaman ko para dito. Ni hindi ko alam kung paano
at kailan nag-umpisa ang lahat.
Tinuring ko itong kaaway at kinakainisan noong umpisa pero nagising na lang akong
isang umaga na may damdamin ng umuusbong sa puso ko. Damdamin para kay Renz.
Muli akong napabuntong-hininga at tinapos ko ang niluluto at nagsalin sa isang
bowl.
Nagtataka ako sa madalas na pagsakit ng ulo ni Renz. O dahil nagkakataon lang
palagi?
Pumasok ako sa loob ng kuwarto nito dala ang maliit na tray na may soup. Nagdala na
rin ako ng isang basong tubig at gamot para sa sakit ng ulo nito.
Naabutan ko itong nakasandal sa headboard ng kama nito.
"Humigop ka muna ng sabaw." Usal ko at umupo sa tabi nito.
Pinatong ko sa bedside table ang tray na dala ko.
Tumingin ito sa akin at hindi umimik. Seryoso ang mukha nito.
"I'm sorry about what happened." Anito at hinawakan ang mga kamay ko.
"Magagawan naman natin ng paraan. Hindi natin gusto ang isa't-isa at mabilis lang
ang process ng annulment kung walang lalaban na isa sa ati-"
"I have a proposal." Anito at humigpit ang pagkakahawak sa akin.
Kumunot ang noo ko.
"A proposal?" Nagtatakang tanong ko.
Tumango ito at mataman akong tinitigan sa mga mata.
"Be my wife for a year. Live with me for a year. No, make it two years." Diretsong
usal nito. Tila desperado ito.
Mahina akong natawa. Nababaliw na ba ito?
"Renz,nababaliw ka na ba?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Mahina akong natawa pero natigil ako nang makitang nanatili ang kaseryosohan sa
mukha nito at tumiim ang bagang nito.
"I'm serious, Amber."
Dahan-dahan kong inagaw ang mga kamay kong hawak nito.
"B-Bakit ganyan ang proposal mo?" Tanong ko.
Hindi ito umimik at nanatiling nakatitig sa akin.
Tumayo ako.
"Nababaliw ka na talaga." Kinakabahang usal ko.
Bumaba ito mula sa kama at hinarap ako. Bahagya naman akong napaatras.
"Nababaliw na nga siguro ako." Anito at unti-unting lumapit sa akin.
Unti-unti naman akong napaatras hanggang sa napansandal ang likod ko sa matigas na
pader ng kuwarto nito.
Napalunok ako at nakipagtitigan sa binata. Mata sa mata.
"Nababaliw ako sa'yo, Amber. Nababaliw ako sa pagiging manhid mo. Nababaliw ako sa
nararamdaman ko. Gusto kong sumabog. Bakit mo ba ginagawa sa'kin 'to?" Anito at
ikinulong ako sa pamamagitan ng paglapat ng mga palad nito sa pader.
Ang lapit ng mukha nito sa akin.
"A-Ano b-bang m-mga p-pinagsasabi mo?" Nauutal na tanong ko.
"Kasal ka na sa akin. At sa tingin mo ba basta-basta na lang kitang papakawalan?
Hindi ka basta-basta makakatakas sa akin, Amber. Papahirapan muna kita bago ka
makatakas sa akin. Nakadikit na ang apelyido ko sa'yo. Parusa ko 'yan sa pagiging
manhid mo." Mariing usal nito.
Ano ba ang nangyayari sa lalaking ito? Lasing pa ba siya?
At ako? Manhid? Paanong naging manhid? Hindi ko ito naiintindihan.
Bahagya ko itong itinulak.
"Renz, sa ayaw at sa gusto mo maghihiwalay tayo. Ipapawalang-bisa ko ang kasal
natin. Hindi dapat nangyari iyon. Mali ang lahat ng-"
"Sa ayaw at sa gusto mo, magiging asawa kita. Period." Pinal na sabi nito at iniwan
akong nakaawang ang mga labi sa loob ng kuwarto nito.
Nagbibiro lang ito, hindi ba? Inaatake lang ito ng kabaliwan nito. Nagbibiro lang
talaga ito, hindi ba?
Napasabunot ako sa buhok ko at hindi ko alam ang gagawin ko. Ano ba itong napasukan
ko?
To be continued...

--- --- ---

Chapter 8
--
CHAPTER 8
"HOY! SINABI KO NA SA'YO! I won't live with you! Bakit ba ang kulit mo?" Inis na
sambit ko nang mapagbuksan ko ng pinto ang empaktong si Renz.
Nabigla ako nang pumunta ito sa condo ko at dahil sanay ito sa teritoryo ko, dire-
diretso ito sa loob ng kuwarto ko at kinuha ang travelling bag ko.
Binuksan nito ang cabinet at kapagkuwan ay kinuha lahat ng damit ko doon.
"Renz, nakikinig ka ba?" Tanong ko habang pinipigilan ko ito sa pag empake ng mga
gamit ko.
Napabuntong-hininga ako nang makitang hindi ito umiimik at patuloy lang ito sa
ginagawa.
Napailing ako. Nababaliw na talaga ito. Ano bang gusto nito? Maglaro kami?
Magbahay-bahayan? Magiging asawa ako nito ng dalawang taon?
Ano ito sinuswerte? Hindi ako makakapayag!
"Okay. Papayag na ako." Ang rupok mo, Amber!
Natigilan ito sa ginagawa at napatingin sa akin.
Naikagat ko ang ibabang labi ko. Bakit hindi nakikiayon ang puso at lalo na ang
bibig ko sa iniisip ko?
Napabuntong-hininga ako at nameywang.
"Papayag ako pero sabihin mo muna sa akin kung bakit ayaw mong mapawalang bisa ang
kasal-kasalan natin? Bakit gusto mo akong maging asawa ng isa o dalawang taon?
Bakit?" Sunud-sunod na tanong ko.
Binitawan nito ang damit ko na hawak nito at lumapit sa akin.
"Let's just say that life is short and I want to spend my life with you until my
last breath." Kumunot ang noo ko sa sinabi nito.
"Bakit? Mamamatay ka na ba?" Tinaasan ko ito ng kilay.
Ngumiti ito at nag-iwas ng tingin sa akin.
"We'll never know." Nagkibit-balikat ito.
"Papayag na ako. Pero sa isang kondisyon." Muli itong tumingin sa akin.
"What is it?"
"Don't tell to others that we are married. Walang dapat makakaalam nito kung hindi
tayong dalawa lang at ang pinsan mo. Lalo na ang Phoenix. Ayokong malaman nila
ito." Mataman itong tumitig sa akin at kapagkuwan ay tumango.
"Deal. Meron pa?"
Naikagat ko ang ibabang labi ko.
"W-Walang s-sex b-betwee-"
"Hindi ko maipapangako 'yan, Amber." Ngumisi ito.
Pinanlakihan ko ito ng mga mata.
"Hindi ako papayag! Kahit kasal tayo hindi pwede! Ni hindi na nga kita pinipilit
kung ano ang rason mo sa kabaliwang ito. Pagbibigyan kitang maging asawa mo dahil
pareho tayong nagkamali dito." At pinagbibigyan ko ang puso ko. Tangina!
Itinaas nito ang dalawang kamay na tila sumusuko.
"Easy. Masyado namang mainitin ang ulo ng asawa ko." Natatawang sambit nito.
"Gago ka talaga!"
"Guwapo talaga ako." Anito at kumindat.
Napailing ako at akmang aalis sa harapan nito nang hinawakan ako nito sa batok at
kapagkuwan ay sinakop nito ng halik ang labi ko.
Nanlaki ang mga mata ko at pinagsusuntok ko ito sa dibdib pero hindi ito
nagpapatinag. Patuloy ito sa paghalik sa akin at mas lalo akong hinapit sa beywang
dahilan para mas mapadikit ako sa katawan nito.
Wala sa sariling napayakap ang mga braso ko sa batok nito at pumikit. Tinugon ko
ang halik nito na mas lalo nitong pinalalim.
Mas lalo ako nitong dinikit sa katawan nito dahilan para maramdaman ko ang
namumukol nitong alaga sa pagitan ng mga hita nito.
Napaungol ako nang maglakbay ang kamay nito sa katawan ko hanggang sa pumasok iyon
sa suot kong blouse at sinakop ng malapad na palad nito ang isa sa malulusog na
dibdib ko.
"R-Renz." Ungol ko sa pangalan nito nang bumaba ang mga labi nito patungo sa leeg
ko.
Napatingala ako at ramdam ko ang pananayo ng mga balahibo sa batok ko nang dilaan
nito ang leeg ko.
Bakit sa halip na itulak ko ito ay nagugustuhan ko ang ginagawa nito?
Ang katawan ko ay naghahanap ng mas higit pa. Nag-iinit at nasasabik sa bawat
haplos nito.
At ramdam ko ang pagkabasa ng pagkababae ko dahil sa ginagawa nito. It was the
first time that I felt like this. May bagay na gustong-gusto kong abutin sa
pamamagitan ng lalaking ito na nasa harapan ko.
Parang gusto kong sumabog na tanging ito lang ang makakatulong para mapagtagumpayan
iyon.
Alam kong nawawala na ako sa sarili ko. At alam ko na anumang sandali ay mabibigay
ko ang bagay na pinaka-iniingatan ko sa tanang buhay ko.
But Renz pulled away from me. Hinihingal ito at maging ako ay hinihingal din.
"Fuck!" Renz cursed.
Mabilis kong inayos ang blouse ko na bahagyang umangat at kinagat ko ang ibabang
labi.
"Fuck! Fuck! Fuck!" Tuloy-tuloy ang pagmumura ni Renz.
"Ano ba? Bakit ka mura ng mura?!" Singhal ko.
"Fuck, Amber! Sinong hindi makakapagmura sa nangyari? Tinatayuan ako! Fuck!"
Diretsong sambit nito.
Nanlaki ang mga mata ko. Wala talagang filter ang bibig nito!
"Malibog ka talagang gago ka! Sa salita man at sa gawa!" Muling singhal ko.
"Anong magagawa ko eh sa nalilibugan ako sa-" Mabilis ko itong nilapitan at
tinakpan ang bibig nito.
Ang init na ng pisngi ko dahil sa kahihiyan at dinadagdagan pa ng walang prenong
bibig nito!
Hinawakan nito ang kamay kong nakatakip sa bibig nito at nanlaki ang mga mata ko
nang ipinasok nito ang hintuturo ko sa loob ng bibig nito.
"Renz!" Sigaw ko at akmang babawiin ang kamay nang sipsipin nito ang daliri ko na
nasa loob ng bibig nito.
Mataman itong nakatitig sa akin habang ginagawa nito iyon.
Sobrang init na ng mukha ko at apektadong-apektado ako sa ginagawa nito!
Nakahinga ako ng maluwag nang binitawan nito ang kamay ko at nakita ko ang
nakakalokong ngiti nito.
"You like it?" May panunukso sa boses nito.
Ikinuyom ko ang mga kamao at akmang susuntukin ko ito nang hinawakan nito ang
magkabilang braso ko para pigilan ako.
"Mamaya na tayo mag wrestling, babe." Anito at inilapit ang bibig nito sa tenga ko.
"Kapag nasa kama na tayo." Bulong nito.
Akmang sisipain ko ito nang lumayo ito sa akin at tumawa. At talagang nag eenjoy pa
ito!
"I'll wait for you outside, babe." Kumindat ito bago lumabas ng kuwarto ko.
Gigil na inayos ko ang mga gamit ko. Tama ba talaga itong gagawin ko? Magsasama
kami sa iisang bubong? Bahala na. Oras na rin siguro para pagbigyan ko ang sarili
ko. Sasakyan ko ang kabaliwan nito at tutugunin ko ang kagustuhan ng puso ko.
At ibibigay mo din ba ang katawan mo? Kasama iyon sa responsibilidad bilang asawa,
hindi ba? Pero hindi! Hindi kami totoong mag-asawa!
Napailing ako. Hindi ko dapat ibigay ang sarili ko. Hindi!
'Huwag ka ng marupok please, Amber.'
Parang baliw na kinakausap ko ang sarili. Bahala na.
Basta ayoko pa ring tanggapin na asawa ko na ito. Sa papel lang iyon. Oo tama, sa
papel lang.
Nang makarating sa parking lot ay nagtatalo pa rin ang isip at puso ko kung tama ba
itong gagawin ko.
Kinuha ni Renz ang travelling bag sa akin at inabot iyon sa driver nito. Kaagad
naman iyong nilagay ng driver nito sa back compartment at si Renz ay pinagbuksan
ako ng pinto sa backseat.
"Uwi na tayo, asawa ko." Nakakaloko ang ngiti nito.
Inirapan ko ito.
"Huwag na huwag mong ipagsasabi sa mga kaibigan natin 'to. Malilintikan ka sa'kin."
Babala ko habang nasa biyahe na kami.
Nasa tabi ko ito at ang loko ay pangiti-ngiti lang. Baliw talaga.
"Saan mo gustong mag dinner, asawa ko?" Tanong nito.
Kinuotan ko ito ng noo.
"Hindi mo ako asawa." Mariing usal ko.
"Kasal tayo kaya asawa kita." Anito at ngumisi.
"Sa papel lang." Usal ko at napabuntong-hininga.
"Sa papel man 'yan, asawa pa din kita." Sambit nito at dumukwang sa akin. "Pati sa
kama magiging asawa kita." Kumindat ito.
Peke akong ngumiti.
"Baka gusto mong sakalin kita sa kama?" Tinaasan ko ito ng kilay.
Mahina itong natawa at bigla akong dinampian ng mabilis na halik sa mga labi.
Sinimangutan ko ito nang makalayo sa akin. Tatawa-tawa lang ang loko at tila
siyang-siya dahil nakaisa ito.
"Isa pang halik sa akin, sasabog 'yang bibig mo. Pati dila mo puputulin ko."
Pagbabanta ko.
Sa halip na matakot ay ngumisi lang ito.
"Babe, hindi ka pa nga nadadala ng dila ko sa langit puputulin mo na agad?" Anito
at naaaliw na tinitigan ako.
Malakas akong napabuntong-hininga at sumandal sa headrest ng upuan. Pumikit ako.
Nakakapagod makipag argumento sa lalaking ito.
Nagmulat lang ako ng mga mata nang maramdamang tumigil ang kotse. Nang tumingin ako
sa labas ay nakita ko ang isang sikat na chinese restaurant.
"Dito na tayo mag dinner. Off ng cook ko sa condo so we have no foods to eat
there." Paliwanag nito at lumabas.
Pinagbuksan ako nito ng pinto. Walang imik na lumabas ako at sabay kaming pumasok
ng restaurant.
Kaagad kaming inasikaso ng staff doon. Habang hinihintay ang order namin ay
nagpaalam akong mag C.R.
Nang matapos ay lumabas ako at natigilan sa paglalakad nang makita si Renz na
papasok sa Men's room. May sumunod dito at napataas ang isang kilay ko nang
mapagsino iyon.
Si Addy.
"Honey." Masayang bati ng babae kay Renz at malapad ang mga ngiti nito.
Nilingon ito ni Renz at nakita ko ang pagkunot ng noo nito.
"Add-"
Hindi nito natapos ang sasabihin dahil itinulak ito ni Addy papasok sa men's room
at napakurap-kurap ako sa bilis ng pangyayari.
Ang tanging narinig ko na lang ay ang pag-lock ng pinto ng men's room at ang
kaluskos mula sa loob niyon.
Napahawak ako sa dibdib ko at ramdam ko ang pagkirot niyon. Naikuyom ko ang mga
kamao ko at tila nagdilim ang paningin ko.
'Kalma, Amber.'
Naglakad ako papalayo sa men's room at nakailang hakbang na ako nang tumigil ako sa
paglalakad.
Mas lalo kong ikinuyom ang mga kamao ko at pumihit ako pabalik. Naglakad ako
pabalik sa men's room at buong lakas na sinipa ko ang pinto niyon.
Nakita ko ang pagkabigla sa mukha ni Renz at ang pagngisi ni Addy.
"Oppps. May istorbo." Humagikhik ito.
Sinuyod ko ng tingin si Renz. Bahagyang nakabukas ang ilang butones ng suot nitong
long-sleeve shirt.
"A-Ambe-"
"Did she kissed you?" Diretsong tanong ko.
"H-Ha?" Tila naguluhan ito sa tanong ko.
"I am asking you if she kissed you." Mariing usal ko.
Mabilis itong umiling.
"Good." Sambit ko at naglakad papalapit dito.
Naramdaman ko ang paninigas nito nang walang sere-seremonyang sinakop ko ng halik
ang mga labi nito.
Napakurap-kurap ito nang maghiwalay ang mga labi namin.
"Asawa kita at wala kang karapatang magpalandi sa iba." Mariing usal ko at tinignan
ng masama si Addy.
"At ikaw na malanding babae ka, sa susunod na lalandiin mo ang asawa ko, susunugin
ko ng nagbabagang plantsa iyang makapal na pagmumukha mo." Tiim ang bagang na
sambit ko at tinalikuran ang mga ito.
Diretso akong lumabas ng restaurant at hindi pinansin ang pagtawag ni Renz sa
pangalan ko.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 9
--
CHAPTER 9
Short update only. Enjoy reading! 😘
"AMBER!"
Diretso akong naglalakad at hindi pinapakinggan ang lalaking kanina pa sunod ng
sunod sa akin.
"Babe naman! Will you please listen to me?" Patuloy nito at hinawakan ako sa braso.
Napabuntong-hininga ako at tumigil sa paglalakad. Bumaba ang tingin ko sa kamay
nitong nakahawak sa braso ko.
"Kapag hindi mo ako binitawan, sasaksakin kita." Mariing usal ko at sinalubong ang
tingin nito.
"Sige, magsaksakan na lang tayo. Mas mahaba at matulis ang patalim ko. Naninigas
pa. Kaya mo ba?" Nakangising saad nito.
Nababanaag ko ang pagka-aliw sa mukha nito.
"At natutuwa ka pa talaga? Ikaw na nga itong nakikipaglandian sa ibang babae,
natutuwa ka pang gago ka?" Singhal ko.
Napangiwi ito.
"That's why you have to listen to me. I have an explanation. Tinulak niya ako sa
loob ng banyo at hindi ko inaasahan 'yon." Paliwanag nito.
Tinaasan ko ito ng kilay.
"At kung hindi ako pumasok, anong gagawin niyo? Gagawa kayo ng milagro?"
"Babe, I tried to pushed her. Sakto namang pumasok ka noong tinutulak ko siya.
Hindi mo ba nakita? Promise, tinulak ko siya. Maniwala ka naman, babe. Please?"
Tila isa itong engot na nagpapa-cute sa harapan ko.
Hindi ko tuloy alam kong mas maiinis ba ako o matatawa sa lalaking ito.
Napailing na lang ako at kapagkuwan ay tinalikuran ito.
"Nagseselos ka ba?" Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang tanong nito.
Nilingon ko ito. Hindi ito umalis sa puwesto nito. Kung saan ko ito iniwan ay
naroroon pa rin ito.
"I'm asking you, Amber. Nagseselos ka ba?" Bakas ang kaseryosohan sa mukha nito.
Napatitig ako sa mga mata nito.
"Just take one step forward and I'll take that as an answer, Amber." He said and I
can see the emotions that was written in his eyes.
Iba-ibang emosyon na ang iba ay hindi ko kayang pangalanan. Naghihintay ito sa kung
anong gagawin ko.
"If I do that, what will you do?" I asked.
Umigting ang mga panga nito.
"Amber-"
"Stop asking like you care, Renz. Hindi mo alam ang nararamdaman ko." Mariing usal
ko.
"Amber-"
"Kung bibiruin mo na naman ako, tumigil ka na dahi-"
"Listen to me, Amber." Pinutol nito ang sasabihin ko. "Hindi mo din alam ang
nararamdaman ko. Please, kahit isang beses lang. Kahit isang beses lang pwede bang
makiramdam ka naman? Ang manhid mo kasi, eh." Tila hirap na hirap na usal nito.
Kinuotan ko ito ng noo. Naglakad ito papalapit sa akin.
"Hindi mo ba talaga nararamdaman? Sobrang manhid ka ba talaga? Hindi mo ba
naririnig ang tibok ng puso ko?" Hinawakan nito ang kamay ko at itinapat iyon sa
puso nito.
"Hindi mo ba nakikita, nararamdaman at naririnig na ikaw ang tinitibok nito?"
Mahinang usal nito.
Natigilan ako at halos mabingi sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko sa sinabi nito.
Bigla kong binawi ang kamay ko at bahagyang napaatras. Nakita ko ang pagguhit ng
sakit sa mga mata nito dahil sa ginawa ko.
"Amber Patterson, mahal kita." Puno ng sinseridad ang boses na sambit nito.
Tila nabibingi ako dahil sa narinig. Totoo ito, hindi ba? Hindi ito panaginip,
hindi ba?
Nagpakurap-kurap ako at napalunok. At nang makabawi ay mapait akong ngumiti.
"Alam mo ang hirap sa'yo, Renz? Ginagawa mong biro ang lahat. Kung binibiro mo ako,
hindi ka na nakakatuwa. Huwag na huwag kang magbibiro ng-"
"Tangina, Amber! 'Yan din ang mahirap sa'yo dahil iniisip mong biro lang ang
lahat!" Nagulat ako sa pagtaas ng boses nito.
"Bakit mo ako sinisigawan?!" Pasigaw din na tanong ko.
"Dahil ang manhid mo!" Mas lalong tumaas ang boses nito. "Sobrang manhid mo! Wala
kang pakiramdam at sawang-sawa na akong itago 'tong nararamdaman ko!"
"Huwag mo akong sisigawan!"
"Mahal kita! Hindi mo ba naririnig 'yon? Mahal kita, Amber! Tanginang buhay naman
'to! Mahal na mahal kita kahit manhid ka!"
Naikagat ko ang ibabang labi ko.
"Kailangan mo ba talaga akong sigawan?" Naiiyak na tanong ko.
"Oo, para dinig na dinig mo kung gaano kita kamaha-"
"Mahal din naman kitang gago ka!" Sigaw ko at pareho kaming natigilan.
Hindi ito nakapagsalita at ako naman ay napahikbi.
"Pasensya na kung manhid ako! Ikaw naman kasi dinadaan mo sa biro ang lahat, gago
ka! At tangina mo din! Mahal din kita, tangina ka!"
Nagpakurap-kurap ito at bumuka ang bibig nito pero kaagad din namang itinikom. Tila
hindi nito alam ang sasabihin.
Ilang sandali lang ay tumalikod ito. Akala ko ay maglalakad ito papalayo sa akin
pero nabigla ako nang pumihit ito paharap at biglang kinuha ang kamay ko para
muling itinapat iyon sa puso nito.
"Did you feel that? Tangina, Amber. Ang lakas ng tibok ng puso ko! Naririnig mo ba?
Nararamdaman mo ba? Fuck!" Tila natataranta ito at bahagya pang hinihingal.
Nag-aalala ako dahil nakikita kong pinagpapawisan ito.
"Okay ka la-"
"Fuck, Amber! Hihimatayin yata ako. Tangina talaga!" Anito at bigla akong siniil ng
halik sa mga labi.
Napasinghap ako sa ginawa nito at nang makabawi ay kaagad kong tinugon ang mapusok
na halik nito.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay pareho kaming hinihingal at nagkatitigan.
Walang nagsalita sa amin at tanging mga mata lang namin ang nag-uusap.
And I can't believe that it's really possible to see that emotion in his eyes. It
was full love, respect, longing and I saw a glimpse of sadness. But why?
Hindi na ako nabigyan ng pagkakataon na magtanong dahil hinila ako nito patungo sa
kotse nito.
Nagpatianod ako hanggang sa nasa biyahe na kami at ang driver nito ang nasa
driver's seat.
Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kamay ko na tila ba kapag binitawan ako nito ay
kaagad akong maglalaho. Tila takot ito na mawala ako sa tabi nito.
Nang makarating sa loob ng condo nito ay sabay kaming pumasok. Pareho naming
hinarap ang isa't-isa at walang sere-seremonyang siniil ulit ako nito ng halik sa
mga labi.
"Mahal na mahal kita, Amber. You are mine. It was you and always be you. You are
just mine. Only mine." He murmured between our kisses.
"Mahal din kita, Renz." Anas ko.
Pinaghiwalay nito ang mga labi namin at tinitigan ako ng may pagnanasa sa mga mata.
"Now,let me claim what's mine. I am your husband, anyway." He huskily said and
carried me towards his room.
Nagpaubaya ako at wala ni anumang reklamo na namuntawi mula sa bibig ko. Nagpaubaya
ako lalo na nang maingat ako nitong pinahiga sa malambot na kama at inumpisahan
nitong hubarin ang ibang kasuotan ko.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 10
--
CHAPTER 10
PUNO NG PAGNANASA ang nababanaag ko sa mga mata ni Renz habang titig na titig ito
sa akin. Bumaba ang tingin nito sa dibdib ko.
Awtomatikong tinakpan ko ang mga iyon gamit ang mga kamay ko kahit may suot pa
akong bra. Bukod sa nag-iinit ang buong katawan ko ay mainit na din ang buong mukha
ko dahil sa klase ng pagtitig nito.
Tila anumang sandali ay kakainin ako nito.
Nag-iwas ako ng tingin at narinig ko ang mahinang pagtawa nito.
Muling bumalik ang tingin ko dito at sinamaan ko ito ng tingin.
"Don't look at me like that." Saway ko.
"Bawal bang titigan ang asawa ko?" May lambing sa tonong tanong nito at hinaplos
ang pisngi ko.
Bahagya akong nabigla nang pinabangon ako nito at walang imik na isinuot sa akin
ang hinubad nitong pang-itaas ko.
"R-Renz-"
"Ssshhh." Dumukwang ito at hinalikan ako sa noo. "I know that I am your husband
pero ayokong biglain ka." Masuyong usal nito at tinitigan ako sa mga mata.
Sinalubong ko ang titig nito at kapagkuwan ay napangiti. Sa sinabi nito ay tila
napanatag ako. Nakikita ko ang respeto sa mga mata nito.
"I don't know what to say." Usal ko.
He chuckled.
Kinabig ako nito at ikinulong sa mga bisig nito.
"Sabihin mo lang sa akin na mahal ko ako ay sapat na, Amber." Anito.
Naikagat ko ang ibabang labi ko at napangiti.
"Mahal kita, Renz." Usal ko.
Inilayo ko ang katawan dito nang maramdaman ang paninigas ng katawan nito.
"Okay ka lang ba?" Natatawang tanong ko.
"Fuck! Your I love you was enough to make me cum, babe." Diretsong usal nito.
Mahina kong tinampal ang walang prenong bibig nito.
"Ang bastos mo talagang magsalita." Napapailing na sambit ko.
Muli itong tumawa ng mahina at kapagkuwan ay inabot ang cellphone nito. May kung
anong pinindot ito doon at nang matapos ay muli akong tinignan.
Hinawakan ako nito sa bewang at walang kahirap-hirap na pinaupo ako sa hita nito.
Nakaharap ako dito.
"There." Anito at dinampian ako ng magaang halik sa mga labi.
Akmang magsasalita ako nang maramdaman ang namumukol sa pagitan ng mga hita nito.
Tinignan ko ito at ngumiti lang ito.
"Don't mind my junior. Kanina pa naninigas, nagpipigil lang." Anito at mahinang
tumawa.
"Bakit kasi pinigilan mo?" Diretsong tanong ko.
Nakita ko ang pagkabigla sa mukha nito.
"Fuck, Amber. Don't say that. Dahan-dahan lang sa pananalita mo at baka hindi ako
makapagpigil, babaunan kita. Sagad na sagad pa." Muli kong tinampal ng mahina ang
bibig nito.
Akmang magsasalita pa ako nang tumunog ang door bell. Kaagad akong umalis sa hita
nito.
"May bisita ka yata." Sambit ko.
Ngumiti ito at bumaba sa kama.
"Baka 'yong delivery boy. Nag order akong makakain natin." Anito at kumindat.
Ngumiti ako at tumango nang magpaalam itong lumabas. Malapit na ito sa pinto nang
tumigil ito at nilingon ako.
"Amber." Tawag nito sa pangalan ko.
"Yes?"
"Ti amo. Aishiteru. SaranghaeI love you. Mahal na mahal kita. Todo-todo." Hirit
nito na ikinangiti ko.
"Baliw ka talaga. Alis na." Natatawang pagtataboy ko.
Ngumiti ito at napakamot sa ulo.
"Parang ayokong umalis sa harapan mo. Natatakot ako na baka mawala ka na lang bigla
pagkabalik ko dito." Nakangiwing sambit nito.
Mahina akong natawa at bumaba mula sa kama. Nilapitan ko ito.
"Alam mo bang parang mas babae ka pa sa'kin?" Tanong ko.
Malambing nitong ipinulupot ang mga braso nito sa bewang ko.
"Ibig sabihin ako ang mabubuntis sa atin pagkatapos nating mag-"
Dumukwang ako at hinalikan ko ito sa labi.
"Tama na 'yang kamanyakan mo." Sambit ko at nagpakurap-kurap ito.
"D-Did you just kissed me?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
Ngumiti ako at naunang naglakad papalabas. Ako na rin ang nagbukas ng pinto.
Sinadya kong liitan ang pagkabukas niyon.
Nakita ko ang delivery man na may dalang pizza at milk tea na nasa plastic.
"Delivery po para kay Renz Anderson." Nakangiting bungad ng lalaki.
"Ah, yes. I am his wife. Puwedeng ako na lang ang pipirma? Naliligo pa kasi ang
asawa ko." Sambit ko at pinalambing ang boses.
"Wala pong problema, Ma'am." Anito at nang maayos na ang lahat ay nagpaalam na ito.
Sinara ko ang pinto at nakita ko si Renz na nakasandal sa pader habang naka-krus
ang mga braso nito sa dibdib nito. May nakakalokong ngiti sa mga labi nito.
"What?" Tinaasan ko ito ng kilay.
"Asawa? Naliligo? That was cool and it was so sweet." He murmured.
"Asawa mo naman talaga ako, hindi ba?" May pagmamalaki sa boses ko.
Mahina itong tumawa at lumapit sa akin.
Mahina nitong pinisil ang pisngi ko.
"Ang cute mo, babe." Usal nito at inilapit ang bibig sa tenga ko. "Ang sarap mong
buntisin." Bulong nito.
"Saksakin na lang kaya kita, ano?"
Ngumiti lang ito.
"Paano ba 'yan, babe? Ako ang may panaksak sa'ting dalawa. Huwag kang mag-alala,
ibabaon ko at isasagad pa." Kumindat ito.
Napailing na lang ako nang kinuha nito mula sa akin ang pizza at milk tea. Hinila
ako nito patungo sa sofa.
Binuksan nito ang pizza at pareho kaming naupo sa malambot nitong sofa.
Nabigla pa ako nang bigla na naman ako nitong hinawakan sa bewang at muling pinaupo
sa hita nito.
"Renz, paano ako makakakain niyan?" Reklamo ko.
"Ako na lang isubo mo, ay este! Ako na lang magsusubo sa'yo, babe." Anito at
sinubuan nga ako ng loko.
Wala akong magawa at kumagat na lang sa pizza na iniumang nito sa bibig ko.
"Masarap?" Tanong nito.
Tumango ako bilang tugon habang ngumunguya.
Nang hindi ako makuntento sa sinusubo nito ay kumuha pa ako ng isang slice at
kinain iyon.
Kalahati pa lang ang nakain ko na nasa bibig ko ay kumagat na si Renz sa pizza na
kinakain ko at nagkatitigan kaming dalawa. Halos maduling ako sa sobrang lapit ng
mukha namin.
Kinain nito ng buo ang natitirang pizza na nasa bibig ko hanggang sa lumapat ang
labi nito sa labi ko.
"Ito ang pinakamasarap na pizza na natikman ko sa buong buhay ko." Anito at
pinalalim ang halik.
Buong puso kong tinugon ang halik nito at bahagya akong napaungol nang sipsipin
nito ang ibabang labi ko.
"Don't moan, babe." Saway nito at pinaglayo ang mga labi namin.
Nakita ko na naman ang matinding pagnanasa sa mga mata nito.
"I'm sorry." Hinging paumanhin ko na ikinatawa nito.
"Mas lalo akong tinatayuan sa ungol mo." Natatawang paliwanag nito.
"Puwede mo namang ipasok sa akin habang matigas at tumatayo pa." Hinaluan ko ng
konting landi ang boses ko.
Napaawang naman ang mga labi nito.
"Babe naman." Tila nagrereklamo ito at alam ko na ilang sandali lang ay hindi na
ito makapagtimpi.
I'm willing and ready to give myself to him. Lalo na at alam ko sa sarili ko na
mahal ko ito. At higit sa lahat ay mahal ako nito.
Hindi man namin napag-usapan pa ang tungkol sa pag-amin ng nararamdaman namin para
sa isa't-isa ay alam kong sinsero ito sa sinabi nitong mahal ako nito.
"I'm really trying hard to hold back dahil ayokong biglain ka lalo pa at-"
Hindi nito natapos ang sasabihin nito nang bigla akong gumalaw.
Sinadya kong igiling ang katawan ko dahilan para masagi ang sensitibong parte ng
katawan nito na alam kong kanina pa tigas na tigas.
"Ambe- Fuck!" Bigla itong napamura nang inalis ko ang butones at binuksan ko ang
zipper ng suot nitong pantalon.
Napalunok ako nang kusa nitong inilabas ang alaga nito at gusto kong pagsisihan ang
kapangahasang ginawa ko.
"Y-You're s-so b-big. K-Kakasya b-ba s-sa'kin 'yan?" Nauutal at nanlalaki ang mga
matang usal ko.
Ngumisi ito at kapagkuwan ay tumayo kasama ako. Binuhat ako nito ng walang kahirap-
hirap at dumiretso sa kuwarto at pinahiga ako sa kama.
"You're a naughty wife. And I will punish you for that." Paos ang boses na sambit
nito at hinubad lahat ng saplot nito.
Kitang-kita ko ang matitipunong katawan nito nang tuluyan itong nahubad lahat ng
saplot nito. Napakaganda ng katawan nito. Kitang-kita sa abs nito na inaalagaan
nitong mabuti ang pangangatawan nito.
Pakiramdam ko tuloy ay naglalaway ako, pati na rin ang sa pagitan ng mga hita ko at
pumipintig iyon. Tila nasasabik ako sa kung anuman ang gagawin ni Renz ngayong
gabi.
Napalunok na lang ako nang bumaba ang tingin ko sa pagkalalaki nito. Nagmamalaki
ang alaga nito. Tigas na tigas at tayong-tayo iyon. He was really so big and long.
Pumaibabaw ito sa akin at mapusok akong hinalikan. Dinidiin nito ang sarili sa
akin, sinasadyang ipadama ang matigas na sandata nito.
And tonight, I will be giving my all to him. My heart, my soul and my body. Lahat
ng iyon ay para lang kay Renz.
Para lang sa asawa ko.
To be continued...
A/N: BITIN.😂😂 Balakayojan.😂😂
Goodnight.😘😘😘
--- --- ---
Chapter 11
--
CHAPTER 11
WARNING: A VERY MATURED CONTENT.
PAKIRAMDAM KO ay tinutupok ako ng lumalagablab na apoy. Ang mga haplos ni Renz ay
mas lalong dumadagdag sa init na nararamdaman ko.
Nagawa nitong hubarin lahat ng saplot ko at ngayon ay pareho naming pinagsawa ang
mga mata sa hubo't-hubad naming katawan.
Napaungol ako nang abutin ni Renz ang malulusog na dibdib ko at marahan iyong
pinisil.
Alam ko na wala ng makakapigil pa sa aming dalawa. Ang pagnanasa sa mga mata nito
ay katumbas ng pagnanasa na nakikita nito sa mga mata ko.
"Y-You won't hurt me, right?" Kinakabahang tanong ko.
May pagnanasa sa mga mata nito ay nahaluan ng pagkaaliw.
"Why are you asking that?" Masuyong tanong nito habang patuloy na pinipisil ang
dibdib ko.
Napapaliyad ako dahil doon. Mas lalo kong naramdaman ang init ng mga palad nito.
"Si Princess kasi. Noong minsan kinuwento niya sa akin na marami daw siyang pasa
noong nag ano sila ni Phyton. Ganoon ba talaga dapat ka-wild kapag nag aano?"
Inosenteng tanong ko.
Mahina itong tumawa at kapagkuwan ay isinubsob nito ang mukha sa leeg ko. Yumugyog
ang balikat nito, nagpapahiwatig na pigil na pigil nito ang pagtawa ng malakas.
"Renz naman. Pinagtatawanan mo ako." Nakasimagot na reklamo ko.
"Sobrang cute mo lang kasi. I'm sorry." Anito at napasinghap ako nang bahagya
nitong sinipsip ang leeg ko.
"Renz, anong-"
"It's babe. Call me babe, okay?" Anito at pinatakan ako ng magaang halik sa mga
labi.
"Now, let me hear my wife calling me babe." He sweetly demanded and he waited for
me to speak.
"Ang demanding." Reklamo ko.
"Babe, sige na. Please?" Parang batang pakiusap nito.
Napailing ako at inabot ko ang labi nito para halikan.
"I love you, babe." Usal ko nang maghiwalay ang mga labi namin.
Tinitigan ako nito ng mabuti at mas lalong nadagdagan ang pagnanasa sa mga mata
nito.
"Fuck. Hinding-hindi na talaga kita papakawalan, Amber." Paos ang boses na sambit
nito at mapusok akong hinalikan.
Buong puso kong tinugon ang halik nito. We kissed like our life depends on it. He
kissed me deeply and he played with my tongue.
"I love you, Amber. I love you so much." He murmured between our kisses and before
I could response, his lips moved down to my neck.
Dinilaan nito ang leeg ko at bahagyang sinisipsip habang pinipisil nito ang
malulusog na dibdib ko.
Mas lalong bumaba ang mga labi nito hanggang sa naramdaman ko ang mainit na bibig
nito na isinubo ang isa sa mga nipples ko. Napaliyad ako at kumawala ang ungol mula
sa bibig ko.
I know that this is my first time and it excites me big time. Nasasabik ako sa mga
kaya pang gawin ni Renz sa katawan ko.
Mas lalo akong napaungol nang sipsipin nito ang nipple ko at isinubo nito ang isa
pa. Pinagsawaan nito ang mga iyon. Kinagat-kagat, sinisipsip at kapagkuwan ay
dinidilaan.
And I know that I want more of this. I want more of him. Masyado na akong nag-aapoy
sa pagnanasa dahil sa pagroromansa nito sa katawan ko.
"R-Renz." Tawag ko sa pangalan nito nang tinigilan nito ang malulusog na dibdib ko.
Mas lalong bumaba ang mukha nito at hinalikan ang makinis, malambot at flat na
tiyan ko.
"W-Wait." Pigil ko nang makitang mas bumababa ang mukha nito.
Umangat ang mukha nito at tumingin sa akin.
"H-Hindi pa ako naliligo." Nahihiyang sambit ko.
Ngumiti ito at kitang-kita ko ang pinaghalong aliw at pagnanasa sa mga mata nito.
Gumalaw ito hanggang sa magpantay ang mukha naming dalawa.
"My precious Amber. Gusto mo talaga akong nabibitin." Usal nito at hinalikan ako sa
labi.
Napapikit ako sa ginawa nito.
Habang tinutugon ko ang halik nito ay naramdaman ko ang pag-angat ko sa ere.
Napamulat ako ng mga mata at nakita kong buhat-buhat ako nito.
Pinaglayo nito ang mga labi namin at nginitian ako.
"Let's have a shower." He said and winked at me.
Napangiti na lang ako habang buhat-buhat ako nito patungo sa bathroom.
Nang makarating doon ay kaagad nitong binuksan ang shower at binaba ako.
Nagkatitigan kaming dalawa habang umaagos ang tubig sa katawan namin. Pareho kaming
ngumiti at inabot ang labi ng isa't-isa.
Hindi na yata kami magsasawang halikan ang isa't-isa. Tila pareho kaming sabik na
sabik at mas lalong ginagatungan ang apoy na pareho naming inumpisahang sindihan.
Naramdaman ko ang paglapat ng malambot at madulas na bagay sa katawan ko. Sabon
iyon na hawak-hawak ni Renz. Habang mapusok kaming naghahalikan ay sinasabon nito
ang buong katawan ko.
Pinaglayo nito ang mga labi namin at pinihit ako nito patalikod. Nagsalubong ang
mga mata namin sa harap ng malaking salamin sa banyo nito.
Kitang-kita ko ang matinding pagnanasa sa mga mata nito habang sinasabon ang
maselang parte ng katawan ko. Medyo nabigla ako sa ginawa nito. Ito lang ang
tanging lalaki na hinayaan kong hawakan ako sa katawan, lalo na sa maseselang
parte.
Naikagat ko ang ibabang labi ko nang binitawan nito ang sabon na hawak at walang
sabi-sabing ipinasok ang gitnang daliri nito sa hiwa ko. Awtomatikong naghiwalay
ang mga hita ko at napangiwi dahil sa konting kirot na nararamdaman.
"You okay, babe?" Paos ang boses na tanong nito.
Hindi naghihiwalay ang mga mata namin na nagtititigan sa harap ng salamin. Nasa
likod ko ito at ang isang kamay nito ay nakahawak sa isang dibdib ko at ang isang
kamay naman ay nasa pagkababae ko.
"I-It was painful." I responded.
"Kapalit niyan ay sarap, babe." Pilyong usal nito at napaawang ang mga labi ko nang
inumpisahan nitong isagad ang isang daliri nito sa loob ko.
Napaungol ako nang maglabas-masok ang daliri nito sa loob ko at mas lalong
nadadagdagan ang pagnanasang nararamdaman ko.
"R-Renz, babe! Ohhh!" Hindi ko mapigilan ang pagsigaw at ang malakas na pag-ungol
dahil sa sarap na nararamdaman ko.
Si Renz ay patuloy sa pagtitig sa akin sa salamin. Tila kinakabisado nito ang bawat
ekpresyon sa mukha ko.
"You're so fucking beautiful while you moaned, babe. Very beautiful." He said with
his dirty mouth.
Hindi ko iyon pinansin dahil sa sarap na nararamdaman ko. Patuloy ang paghugot at
pagbaon ng daliri nito sa loob ko.
Pabilis ng pabilis iyon hanggang sa maramdaman ko ang tensyon sa puson ko. Tila
gusto niyong kumawala. Nakakakiliti at gustong-gusto ng lumabas.
"R-Renz, I think I'm c-comin-"
"Just come for me, babe." He huskily said and he buried his finger deeply.
Muling kumawala ang ungol mula sa bibig ko at hinayaang lumabas ang kanina pang
namumuong tensyon sa puson ko.
Hinugot ni Renz ang daliri nito mula sa loob ko at muli akong pinihit papaharap
dito. Mariin ako nitong siniil ng halik sa mga labi.
"Nag-uumpisa pa lang ako, babe." Mahinang usal nito at pinaupo ako sa nakasarang
toilet bowl.
Lumuhod ito sa harapan ko at pinaghiwalay ang mga hita ko.
"A-Anong- Ohhh!" Napatingala ako nang bumaba ang mukha nito sa pagkababae ko at
dinilaan nito iyon.
Napasabunot ako sa buhok nito.
"Renz!" Ungol ko nang inumpisahan nitong sipsipin ang pinakamaselang parte ng
katawan ko.
Sinisipsip, kinakain at dinidilaan. At halos tumirik ang mga ko dahil sa ginagawa
nito. Tila hindi pa ito nakukuntento, ipinatong nito ang mga hita ko sa magkabilang
balikat nito at mas lalong binilisan ang paggalaw ng dila nito.
Kumakawala ang malalakas na ungol mula sa bibig ko habang nilalaro at sinisipsip
nito ang hiyas ko.
He gripped my hips and pressed me harder to his mouth. Kinakagat-kagat nito ang
labi ng pagkababae ko at halos mapaos ako sa pagsigaw dahil sa pagsundot ng mainit
at mamasa-masang dila nito sa bukana ng pagkababae ko.
Malakas akong napasabunot sa buhok nito at kusang gumalaw ang balakang ko para
salubungin ang paghagod ng labi at dila nito sa pagkababae ko.
Nakakabaliw ang ginagawa nito at hindi ko akalain na ang isang Renz Anderson ang
gagawa nito sa katawan at buong pagkatao ko.
Muli akong sumabog at nanghihinang ibinaba ang mga hita ko. Hinalikan ako ni Renz
sa noo, sa pisngi at sa gilid ng labi ko.
"Kaya pa, babe? Hindi pa talaga ako tapos. Hindi ko pa napapakita sa'yo ang buong
performance ko." Pilyong usal nito.
Wala sa sariling dumampi ang hintuturo ko sa labi nito at hinaplos iyon.
"Your mouth and your tongue, bakit ang galing mo?" Wala sa sariling tanong ko.
Mahina itong natawa at muling inabot ang labi ko. He kissed me deeply and he
pressed my body to him.
Naglakbay ang mga kamay nito at hinaplos ang iba't-ibang parte ng katawan ko.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay malamlam ang mga mata nitong tinitigan ako.
"Alam mo bang ang tagal kong pinangarap 'to? Ang tagal-tagal kitang pinagnanasaan,
babe. Noon ay nasa imahinasyon lang kita at ngayon ay abot kamay ko na ang lahat-
lahat sa'yo. At ipinapangako ko na lahat ng nasa imahinasyon ko ay gagawin ko.
Mahal na mahal kita, Amber." Madamdaming usal nito.
"Ano ba 'yong mga nasa imahinasyon mo?" Nakangiting tanong ko.
"Kasama na doon ang paulit-ulit mong pagsigaw sa pangalan ko. At ang pag-ungol mo
pati na rin ang pagmamakaawa mo ng sige pa." Pilyong tugon nito.
Mahina akong natawa.
Hinalikan nito ang noo ko at inalalayan akong tumayo. Muli kaming bumalik sa shower
at pinaliguan ang isa't-isa.
Napangiti ako nang may naisip na kapilyahan sa utak ko. Kinuha ko ang sabon mula
mga kamay ni Renz. Walang sabi-sabing hinawakan ko ang pagkalalaki nito at sinabon
iyon. Bahagya pa akong napalunok dahil halos hindi magkasya ang sandata nito sa
palad ko.
He was so huge and long.
"Fuck, Amber!" Malakas itong napamura nang binitawan ko ang sabon at dahan-dahang
itinaas-baba ang kamay ko sa tigas na tigas na sandata nito.
"You like it?" Pilyang tanong ko.
Nagbabaga ang mga titig nito sa akin at inumpisahan kong binilisan ang pagtaas baba
ng palad ko sa pagkalalaki nito.
Inalis nito ang kamay ko doon at bigla akong binuhat. And before I knew it,
nakahiga na ako sa kama at muli na naman akong pinaligaya ni Renz.
Ang ulo nito ay nasa pagitan na ng mga hita ko at kinakain ako ng buong-buo. Tila
wala itong balak na tigilan ako.
"Ohhhh, Renz! Babe!" True to his words, paulit-ulit ako nitong pinapasigaw.
At hindi ko na rin mabilang kung ilang beses akong sumabog. Nanginginig na ang mga
hita ko hanggang sa nakita ko ang pagluhod ni Renz.
Alam ko na ang gagawin nito pero hindi ko mapigilan ang pagsigaw nang maramdaman
ang kirot, hapdi at sakit sa loob ko nang ipinasok nito ang sandata nito sa loob
ko.
At bakit pakiramdam ko ay kalahati pa lang iyon?
Naramdaman ko ang pag-agos ng isang butil ng luha sa pisngi ko.
Renz immediately kissed me on my lips.
"You okay, babe? Do you want me to pull away?" He worriedly asked and kissed me
again and again on my lips as if it can help to eased the pain inside me.
Naikagat ko ang ibabang labi ko at umiling. Sa halip ay niyakap ko ito at idiniin
ko ito sa katawan ko dahilan para mas mapabaon ito sa loob ko.
"What the fuck, Amber!" Nabigla ito sa ginawa ko.
Napadaing ako sa sakit. Tama nga ang hinala ko, kalahati pa lang ang kanina. At
ngayon ay ramdam kong sagad na sagad ito sa loob ko.
Pero alam kong ilang sandali lang ay mawawala din ang sakit. Sarap na nga daw
pagkatapos ng sakit.
"Ambe-"
"Mahal na mahal kita." Mahinang usal ko.
Mula iyon sa puso ko na tinago ko ng matagal na panahon. At ngayon ay hindi na ako
matatakot na sabihin sa mismong harapan nito kung gaano ko ito kamahal.
I will keep this man and I will give my everything.
"Fuck. I love you so fucking much, babe." He said and he move on top if me.
Dahan-dahan ang paggalaw nito na tila ba ingat na ingat ito. He was trying his best
to be gentle and seconds later, ang sakit ay napalitan ng kakaibang sarap.
Umulos ito at habang tumatagal ay bumibilis iyon. Pareho kaming umuungol at
sinisigaw ang pangalan ng isa't-isa.
Pabilis ng pabilis ang pag-ulos ni Renz sa ibabaw ko. Pareho kaming pawisan at
hinihingal.
"I love you. I love you so much, my Amber." Madamdaming usal nito habang umuulos.
Mas isinagad at mas ibinaon nito ang pagkalalaki sa loob ko. Bumabaon ang mahabang
kuko ko sa bawat pagbaon nito at wala itong pakialam kahit nasasaktan ko na ito.
Hanggang sa pareho naming naabot ang rurok ng kaligayahan. Sumabog ito sa loob ko.
"I love you." Bulong nito at bumagsak sa tabi ko.
Kaagad ako nitong ikinulong sa mga braso nito at kinumutan ang katawan namin.
"Babe." Tawag nito sa pangalan ko.
"Hmm?"
"Mahal na mahal kita. Palagi mong tatandaan 'yan, ha?" Anito at masuyo akong
hinalikan sa noo.
"Opo." Nakangiting sagot ko at isiniksik ang katawan ko dito.
"You really belong here in my arms, babe. I love you." He said and smiled.
What a sweet guy. And I promise that I will really keep this man no matter what.
Wala na dapat kaming itago pa sa isa't-isa. Nagkaaminan na at nangangako ako na
wala na akong ililihim pa mula dito. At sana ito ay wala ding ililihim sa akin.
Nanatili kaming magkayakap at parehong may ngiti sa mga labi.
"I love you so much, babe. Masaya na akong mawawala sa mundong ito. Thank you,
babe. Thank you so much." Narinig kong bulong nito bago ako hilahin ng antok ko.
To be continued...
A/N: Bukas pa dapat update ko kaso hindi ko kayo matiis.😂😘
Shout out to all Phoenixians! 😘😍 Lab na lab ko kayo.😘😘

--- --- ---

Chapter 12
--
CHAPTER 12
"MAHAL NA MAHAL KITA, asawa ko." Nagising ako sa malambing na boses na iyon.
Nagmulat ako ng mga mata at sumalubong sa akin ang guwapong mukha ni Renz. Titig na
titig ito sa akin at may magandang ngiti sa mga labi.
"Goodmorning, babe." Nakangiting bati nito.
Nagpakurap-kurap ako at kapagkuwan ay napangiti. Totoo talaga ang lahat pero
napakahirap paniwalaan.
"Sana ay hindi na matapos ang lahat ng ito." Nakangiting usal ko at dumukwang para
dampian ng halik ang mga labi nito.
I smiled when I felt him stiffened. Tila hindi nito inaasahan na gagawin ko ang
bagay na iyon.
"Goodmorning too, babe." I said when I pulled away from our kiss.
"Fuck. Mamamatay na yata ako sa sobrang kilig." Usal nito na ikinatawa ko.
Mas lalo akong natawa nang makitang namumula ito. Isinubsob nito ang mukha sa leeg
ko.
"Damn! Kinikilig ako, babe." Usal nito habang nakasubsob ang mukha sa leeg ko.
Pilit kong inaalis ang mukha nito sa leeg ko at natatawang tinitigan ko ito.
"Fuck! Kinikilig ako! Nakakahiya!" Pulang-pula ang mukha nito at hindi makatingin
ng maayos sa akin.
Hinuli ko ang mukha nito at ikinulong iyon sa mga palad ko.
He looks so cute.
Muli akong dumukwang at mariin ko itong hinalikan sa mga labi. Kaagad nitong
tinugon ang halik ko at narinig ko ang mahinang pagmura nito.
And before I knew it, my body stiffened when he slid his length inside me.
"Renz!" Nabibiglang usal ko at mahigpit akong napahawak sa magkabilang balikat
nito.
"I'm sorry. Isang halik mo lang libog na libog na ako, babe." Anito at umulos sa
ibabaw ko.
Napakapilyo talaga nito.
Sinalubong ko ang bawat ulos nito. Masakit ang nasa pagitan ng mga hita ko pero mas
nangingibabaw ang sarap na pinaparanas nito sa akin.
Pabiling-biling ako sa higaan at bumaon ang aking kuko sa balikat nito. Naghalo ang
ungol naming dalawa habang inaangkin ako nito.
Habang inaangkin ako nito ay titig na titig ito sa akin. Puno ng pagmamahal,
pagnanasa at paghanga ang mga titig nito.
"I love you." Pareho kaming napangiti nang sabay naming sambitin ang mga katagang
iyon.
"Gaano mo ako kamahal?" Tanong nito at mas ibinaon ang sandata nito sa loob ko.
Napaungol ako sa sarap.
"S-Sobrang mahal." Tugon ko na ikinangiti nito.
"Mas mahal kita ng higit pa sa sobra, Amber ko. Sobrang mahal na mahal. Mas higit
pa sa salitang mahal." Madamdaming usal nito.
I smiled at him. I still can't believe that Renz was saying these words in front of
me. I can feel and I can see how much he loves me.
Alam kong tila napakabilis ng lahat. Wala pa kaming napag-uusapan pero ramdam na
ramdam ko ang sinseridad sa bawat katagang lumalabas mula sa bibig nito.
"Mahal na mahal din kita, Renz." Usal ko.
Iginalaw ko ang katawan ko at pinagpalit ang puwesto namin. Napangiti ito at mas
nag-apoy ang mga mata nito nang ito na ang nakahiga sa kama at ako ang nasa ibabaw
nito.
"Let me ride you." Pilyang usal ko.
"But you're still sore, babe." Worried filled in his eyes.
"I can managed, babe. Strong 'to. Pinasukan mo na kaya lubusin na natin."
Nakangising usal ko at kininditan ito.
"Fuck. You look so hot, babe." Sambit nito na ikinatawa naming pareho.
Inumpisahan kong itaas-baba ang katawan ko habang nasa loob ko ang mainit na
pagkalalaki nito. Sagad na sagad ang sandata nito sa kaibuturan ko. Naikagat ko ang
ibabang labi ko dahil sa kiliting nararamdaman ko.
Hinawakan nito ang beywang ko at inalalayan ako sa pagtaas-baba ng katawan ko
habang nakaupo ako sa pagkalalaki nito.
"Oh yeah! Fuck, Amber!" Malutong itong nagmura at umuungol.
Mas lalo kong binilisan ang paggalaw ko sa ibabaw nito. Iginiling ko ang katawan ko
dahilan para mas malakas itong mapaungol.
Naramdaman ko ang paninigas ng katawan nito at inaasahan kong sasabog na ito pero
nagkakamali ako.
He switched us over. I was lying on the bed again while he was on top of me.
Marahas ako nitong inangkin. Ibinaon nito at mas isinagad pa. Tila wala na itong
kontrol sa sarili dahil sa mabilis na pag-angkin nito sa akin.
Ilang ulos lang ay pareho naming naabot ang rurok ng kaligayahan.
"I love you." Hinihingal na usal nito at hinalikan ako sa mga labi.
Tinugon ko iyon ng buong puso. Kinagat-kagat nito ang ibabang labi ko na tila ba
gigil na gigil ito.
Hinugot nito ang pagkalalaki mula sa loob ko at humiga sa tabi ko. Napapakagat ako
sa ibabang labi ko dahil ramdam kong pumipintig ang nasa pagitan ng mga hita ko
dahil sa kakatapos na pagtatalik naming dalawa.
Tumagilid ito ng higa at kapagkuwan ay ikinulong ako sa mga braso nito.
"Babe." Tawag nito sa akin.
"Hmm?" Tugon ko.
"Bakit?" Tanong nito.
Kumunot ang noo ko at gumalaw para salubungin ang mga mata nito.
"Anong bakit?" Nagtatakang tanong ko.
"I mean, bakit minahal mo ako? Paano at saan nag-umpisa ang lahat? Kasi ako aaminin
ko sa'yo, I was really attracted on you the first time I saw you in that hospital.
Kaya nga sinundan kita at doon kita unang hinalikan. Doon din ako nakatikim ng
unang sapak mula sa'yo." Natawa ako sa huling sinabi nito and at the same time ay
nasiyahan sa inamin nito.
"Ganyan na ba talaga ako kaganda sa paningin mo para ma-attract ka sa'kin sa unang
sulyap pa lang?" I teased him.
At ang loko, tumango naman.
"Maganda ka naman talaga. Hot pa at napatunayan kong masarap ka." Pilyong tugon
nito.
Napailing na lang ako at napangiti sa sinabi nito. Tumikhim ako. Hindi inaalis ang
tingin ko sa mga mata nito.
"I don't know how and why I fell in love with you. It just happened so fast. At
first, I was really pissed because of you. And you know the reason why. Pero sa
paglipas ng mga araw, buwan at taon ay nagising na lang ako bigla na ikaw na ang
nilalaman ng puso ko. Na hinahanap-hanap kita kahit minsan ay naiinis ako sa'yo
dahil sa sobrang kaingayan mo at pagiging baliw mo." Mahaba at naiiling na sambit
ko.
Niyakap ako nito sa beywang.
"I was a coward. Dinadaan ko sa biro ang lahat dahil alam kong sa ganoong paraan
lang kita makakausap. I was scared, too. Takot ako sa nararamdaman ko dahil iniisip
ko na hindi mo ako gusto. But I was wrong. Pareho lang pala tayo ng nararamdaman at
sa tingin ko ay pareho lang tayong naging manhid. Masyado lang tayong abala sa
laging pagtatalo natin at bangayan. But believe me,Amber. Mahal na mahal kita at
patuloy na mamahalin hanggang sa huling hininga ko at maging sa kabilang buhay pa."
Hinaplos nito ang pisngi ko.
Titig na titig kami sa isa't-isa.
"Kahit anong mangyari, don't leave by my side, okay? I know that we got married
accidentally but let's work this out. Let's make our marriage meaningful until it
last, Amber. Can you do that? Can you promise me that you'll stay with me until my
last breath?" He seriously asked.
Napakunot ang noo ko.
"Bakit parang nagpapaalam ka, Renz?" Hindi ko mapigilang itanong.
Naging malikot ang mga mata nito na tila ba may iniiwasan ito. Hindi ko iyon
pinansin at sa halip hinaplos ko ang pisngi nito.
"Kahit hindi mo itanong, I'll stay by your side, Renz. Ngayon pa ba na pareho pala
tayo ng nararamdaman para sa isa't-isa?" Tila nakahinga ito ng maluwag dahil sa
sinabi ko.
"Thank you so much, babe." Usal nito at hinalikan ako sa noo.
Nakangiting isiniksik ko ang katawan sa katawan nito. And it feels really good
being close to him like this.
Hinahaplos-haplos nito ang buhok ko at panay ang bulong nito kung gaano ako nito
kamahal.
Kung panaginip man ang lahat ng ito, sana ay hindi na ako magising pa. Ang marinig
mula sa bibig nito kung gaano ako nito kamahal ay napakasarap sa pandinig at sa
pakiramdam.
And I will keep him. I will keep my Renz. Magtutulungan kami para gawing masaya at
matiwasay ang pagiging mag-asawa naming dalawa.
To be continued...
A/N: I will update again tomorrow. Nasa Pangasinan ako and busy sa pagpapalaro sa
group kanina kaya late na ako nakapag-update.😂 May kadugtong pa sana 'yan kaso sa
next chapter na lang kasi super antok na po.😂
Goodnight, everyone.😘😘

--- --- ---

Chapter 13
--
CHAPTER 13
"S-SANDALI. Renz, ano ba? Baka madapa ako." Reklamo ko habang nakapuwesto ito sa
likod ko at inalalayan akong maglakad.
Hindi ko alam kung saan ako nito dinala. Basta't tinakpan lang nito ng manipis na
tela ang mga mata ko dahil may surpresa daw ito sa akin.
"Hahayaan ba naman kitang madapa, babe? Kung madapa ka man, nandito ako para
saluhin ka. Hinding-hindi ko hahayaang iba ang makakasalo sa'yo." Sambit nito na
ikinangiti ko.
Kahit kailan talaga may laman ang mga salita nito.
"Malapit na tayo." Anito.
Ilang sandali lang ay pinatigil ako nito sa paglalakad.
"Ready?" He asked.
I smiled. Nakaka-excite kung anuman itong supresa niya daw para sa akin.
"Ready." Tugon ko.
Tinanggal nito ang takip sa mata ko at nagpakurap-kurap ako dahil nakakasilaw ang
paligid at medyo malabo ang paningin ko.
Nang malinaw na ang paningin ko ay sumalubong sa akin ang isang malaking bahay.
Moderno ang desinyo niyon at napakaganda.
Napakunot ang noo ko at napatingin ako kay Renz.
"This is-"
"That will be our home from now on, babe. Diyan tayo bubuo ng pamilya. Ikaw, ako at
ang magiging mga anak natin." Anito at niyakap ako mula sa likod.
Hindi ako nakapagsalita at napatingin sa malaking bahay na nasa harapan ko.
"I-I'm speechless." Usal ko.
Pinaghandaan talaga nito ang bahay namin. Kaya pala sa ilang buwan na nagsasama
kami bilang mag-asawa ay lagi itong abala at palaging may kausap sa cellphone nito.
Marahil ay ito ang inaasikaso nito.
Our home. Dito kami bubuo ng pamilya. Nakakatunaw ng puso.
"Don't speak, then. Just let me feel your love for me and it's enough for me. I
love you, babe." Madamdaming usal nito.
Pumihit ako paharap sa asawa ko at siniil ko ito ng halik sa mga labi. Pumulupot
ang mga braso nito sa beywang ko at mapusok na tinugon ang halik ko.
"God, I want to make love to you right now." He murmured between our kisses. His
voice was husky.
Mas hinapit ako nito sa katawan nito. Naramdaman ko ang naninigas na pagkalalaki
nito.
He was always like this. Just one kiss from me, nabubuhay na agad ito. Nag-iinit
ang katawan na madalas ay napupunta sa mainit na pagtatalik. Ang pagnanasa nito sa
akin ay hindi nawawala. And we are just the same. Ito lang ang lalaking nagdala sa
akin sa ibang dimensyon.
He pulled from our kiss and he looked at me intently.
"I will fuck you senselessly later." Punong-puno ng pagnanasa ang mga mta nito.
Bahagya kong tinampal ang labi nito.
"You and your mouth." Naiiling na sambit ko.
He just smiled.
"My mouth can brought you to heaven, babe." He winked at me.
I rolled my eyes at him. Renz was a man who really have no filter.
Hinapit ako nito sa beywang at hinalikan ang gilid ng labi ko.
"Halika na sa loob, babe. Para makita mo ang kabuuan ng bahay. Next week ay puwede
na tayong lumipat dito." Anito at inakbayan ako.
Sabay kaming pumasok sa bahay at ipinakita nito sa akin ang garahe. May naka-park
na bagong kotse doon. Kulay pula iyon at kumikinang pa.
"That's yours." Bigla akong napatingin sa asawa ko.
"Renz, you don't have to do this. May kotse naman ako at-"
"I am your husband at hayaan mo ako kung ano ang gusto kong ibigay sa'yo, okay?"
Malambing na sambit nito at mahinang pinisil ang ilong ko.
Napatango na lang ako sa sinabi nito. Sa ilang buwan na kasama ko ito ay unti-unti
ko itong nakikilala. Renz was a bully and sometimes crazy but he was the sweetest,
the most responsible, and the most caring man that I've ever known.
He is the man who likes pampering and spoiling me. And I am really grateful that I
have him. I couldn't ask anymore. With him, everything is almost perfect and I wish
that it will never end.
Kung mawala ito sa buhay ko, siguro ay hinding-hindi ko kakayanin.
Malambing akong humilig sa matigas na dibdib nito. Awtomatiko naman ako nitong
niyakap.
"Thank you so much, babe. Salamat sa lahat." Sambit ko.
Renz chuckled.
"Ako dapat ang magpasalamat sa'yo, Amber. Ikaw ang rason ko kung bakit ginusto kong
lumaban. Lalaban ako kahit anong mangyari." Mahinang usal nito.
Tinignan ko ito at buong pagmamahal na hinaplos ang pisngi nito. Nawala sa isip ang
mga katagang binitawan nito.
"Mahal na mahal kita." Madamdaming usal ko na ikinangiti nito.
"Mas mahal na mahal kita, babe." Nakangiting tugon nito.
"Mas mahal na mahal na mahal kita." Muling usal ko.
"Mas sobrang mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal
kita. I love you so much, babe. I love you three million times." He winked at me.
Napailing na lang ako. Ayaw talaga nitong magpatalo.
Magkahawak kamay na pumasok kami sa loob ng bahay at ipinakita nito ang kabuuan
niyon. There are five bedrooms and one master bedroom for us. Napakalawak sa loob
at mukhang plano nitong bumuo ng malawakang pamilya.
Nang maikot namin ang kabuuan ng bahay ay napagdesisyunan naming dumiretso sa cafe
ng asawa ni Edsel na si Christine. Napag-usapan naming doon magkita-kita para pag-
usapan ang namomroblemang si Xander dahil hirap na hirap itong hanapin ang
kasintahan nitong si Roxanne.
Xander was good in tracking people but with Roxanne, he can't do anything. Alam
naming lahat na katumbas lang ni Roxanne ang kakayahan ni Xander pagdating sa
teknolohiya. Nahanap nito ang katapat nito.
Nalaman namin na kasalanan ni Xander kaya nawala si Roxanne sa piling nito. And
this is his karma, I think. Hindi naman kasi tama ang ginawa nito.
But we will still support him, lalo pa at nakikita namin na halos mabaliw na ito
and it can lead him to depression. I know that at the end of the day,magiging
maayos din ang lahat. Just like how James and Princess, Edsel and Christine fixed
everything. Kung kayo ay kayo talaga.
Talagang sinusubukan lang ng panahon at ng pagkakataon ang relasyon ng bawat isa.
Kahit kami ni Renz ay alam kong madami pa kaming pagsubok na pagdadaanan. Pero
naniniwala ako na pareho naming haharapin iyon.
"Babe." Tawag ko sa asawa ko nang nasa biyahe na kami. Nakapikit ito at bahagyang
nakakunot ang noo na tila may iniinda.
Nasa backseat kami pareho at ang driver nito ang nagmamaneho. Napamulat ito ng mga
mata at kaagad na ngumiti sa akin.
"Yes, babe?"
Hinalikan ko ito sa gilid ng labi nito.
"Okay ka lang ba? You don't look good. May masakit ba sa'yo?" Nag-aalalang tanong
ko.
Napansin ko kasi na bigla itong tumahimik. Madalas ko iyong napapansin kapag
magkasama kami. Bigla itong tatahimik na tila may dinaramdam.
"I'm okay, babe. Masakit lang ulo ko." Kibit-balikat na tugon nito.
"Magpacheck-up ka na kaya? Laging sumasakit ang-"
"Babe, I'm okay." Mariing usal nito.
Medyo nabigla ako sa kaseryosohan ng boses nito.
"I'm just worried." Nakasimangot na usal ko.
Napabuntong hininga ito at kinabig ako sa beywang. Humilig ito sa balikat ko.
"Don't worry about me,hmm? I'm okay." Malambing ang boses na sambit nito.
Hinaplos ko ang buhok nito.
"Sigurado ka, ha? I love you." Usal ko at hinalikan ko ang ulo nito.
"I love you more and more, babe." Sambit nito.
Nakarating kami sa cafe. Nandoon na ang ibang mga kasamahan namin. Kaagad na nag
order si Renz ng milk tea para sa akin. Alam nitong paborito ko iyon.
"How was Xander?" Narinig kong tanong ni James kay Edsel habang nakaupo kaming
lahat sa iisang mesa.
"Gusto na yatang manirahan sa mental. Ayaw niyang lumabas sa bahay niya." Naiiling
na tugon ni Edsel. Bakas ang pag-aalala sa boses nito.
"We'll help him. Just let him be for now." Sabi ni James at tumingin sa akin.
"May hindi kayo sinasabi sa akin." Seryoso itong tumingin sa akin na tila binabasa
ako.
Bigla akong nakaramdam ng kaba. Hanggang ngayon ay walang nalalaman ang mga ito
tungkol sa amin ni Renz.
"Ano naman 'yon?" Patay malisyang tanong ko.
Sumimsim si James sa kape nito at makahulugang ngumiti. At sa ngiti nitong iyon ay
alam kong may nalalaman na ito. At hindi na ako magtataka pa. He is James Karl
Smith, anyway.
Napatingin ako kay Princess at nakangiti din ito. Maging ang iba pa naming
kasamahan ay makahulugang tumingin sa amin ni Renz.
Lihim na lang akong napabuntong-hininga. Alam kong hinihintay na lang ng mga ito na
manggaling mismo sa amin ni Renz ang gustong marinig ng mga ito.
Ayoko din namang pangunahan si Renz dahil sa umpisa pa lang ay ako na ang humingi
ng pabor na huwag ipaalam sa mga kaibigan namin ang tungkol sa relasyon namin. Pero
kung sasabihin nito, ayos lang talaga sa akin.
Bahagya akong napapitlag nang bigla akong inakbayan ni Renz at seryosong tinignan
ang mga kasamahan namin.
"Alam kong nakakahalata na kayo pero tama kayo. Amber and I, we are in a
relationship. No, scratch that. We are not just a couple. We are married." May
pagmamalaki sa boses na usal nito.
Gusto kong matawa nang makitang napaawang ang mga labi ni Krystal at Sharmaine. Si
Prince naman ay biglang nabitawan ang hawak na kutsara habang kumakain ng cake. Si
Ethan at Clyde ay nagkatinginan na parang mga tanga. Si Jastin at Rein naman hindi
makapaniwalang tumitig sa aming dalawa ni Renz. Ang hindi ko lang makitaan ng
pagkabigla ay si James, Edsel at Princess.
"And here we thought that you two are just in a relationship. But married? How?"
Hindi makapaniwalang sambit ni Krystal.
"It's a long story." Napakamot sa ulong tugon ni Renz.
Masama akong tinignan ni Krystal.
"You better explain it to us." Anito.
Nagpatango-tango din si Sharmaine.
"She should." Segunda ni Sharmaine. Kumuha ito ng tinidor at iniumang kay Renz.
"Kapag sinaktan mo si Amber, pagbuhol-buhulin ko kayong dalawa ni Rein,
naiintidihan mo?" Pagbabanta nito na ikinatawa ng lahat.
"At paano naman ako nasali diyan?" Kunot noong tanong ni Rein.
"Dahil mapanakit ka. Kayong lahat, mapanakit kayo." Kaagad na sagot ni Sharmaine.
Malalim ang hugot nito sa buhay.
Rein and the other men just chuckled.
"Isa ka din. Hindi ko alam kong manhid ka ba talaga, tanga, bobo o torpe lang.
Kapag nawala ang nararamdaman ni Krystal sa'yo, pagtatawanan kita." Iniumang din
nito ang hawak na tinidor kay Jastin.
Bago pa man makapagsalita si Jastin at humarap na si Sharmaine kay Krystal.
"May pinsan akong lalaki. Pinakita ko 'yong picture mo sa kanya at type ka niya.
Magse-set ako ng date para sa inyo. Promise, mabait 'yon. Hindi manhid at lalong
hindi playboy." Anito kay Krystal na talagang pinagdiinan ang salitang manhid at
playboy.
Natawa na lang ako nang malakas na binagsak ni Jastin ang hawak nitong baso sa
mesa. Lumikha iyon ng malakas na tunog.
"Anong pangalan ng pinsan mo?" Seryoso ang mukhang tanong nito kay Sharmaine.
At ang dalaga ay natigilan naman.
"Ay, wag na pala. May asawa na 'yong pinsan ko. Joke ko lang 'yon." Nakangiwing
sagot nito kay Jastin.
Napailing na lang ang lahat at muling ibinaling ang atensyon sa amin ni Renz.
Everyone congratulated us. Nakikita kong masaya ang mga ito para sa amin ni Renz.
Para saan pa daw at dito din naman ang pupuntahan naming dalawa.
Sumimsim ako ng milk tea na inorder ni Renz. Natigilan ako nang hindi ko magustuhan
ang lasa niyon. Tinignan ko ang flavor at iyon naman ang lagi kong iniinom. At
nakakapagtaka na iba ang nalalasahan ko.
"Sa C.R. lang ako." Paalam ko kay Renz.
"Want me to come with you?" He asked.
Umiling ako.
"Kaya ko na." Tugon ko at dali-daling tinungo ang comfort room.
Biglang sumama ang pakiramdam ko at parang nasusuka ako. Nang makarating sa sink ng
comfort room ay hindi ko naman magawang magsuka.
Naghilamos na lang ako at kapagkuwan ay inayos ko ang sarili. Masama pa rin ang
pakiramdam ko pero kaya ko naman.
Bumalik ako sa table namin at nakipag-usap sa mga kasamahan ko.
"Hindi mo iniinom ang milk tea mo." Puna ni Renz sa akin.
Napangiwi ako.
"Mukhang iba 'yong panlasa ko ngayon. Ikaw na lang uminom niyan." Usal ko.
Tumitig ito sa akin.
"You're not feeling well?" Nag-aalalang tanong nito.
Akmang sasagot ako nang makarinig kami ng sigaw. Nang lumingon ako ay napailing ako
nang makita ang kapatid ni Ethan. Mukhang may maiinis na naman ngayon. Napatingin
ako kay Prince.
"Prinsipe ko!" Matinis ang boses na sigaw ng kapatid ni Ethan.
Natawa ako nang maibuga ni Prince ang iniinom nitong milk tea at halos mahulog ito
sa kinauupuan nito. Kaagad na nalukot ang mukha nito nang makita ang kapatid ni
Ethan.
"What are you doing here?" Nakasimangot na tanong nito.
"Prinsipe ko naman, don't you missed me? Namiss kita ng sobra-sobra." Anito at
dumukwang. Hinalikan nito sa labi si Prince na ikinalaki ng mga mata ng binata.
"Arriane!" Saway nito sa babae nang maghiwalay ang labi ng mga ito.
"What?" Painosenteng tanong nito.
Tumayo si Prince at mahigpit na hinawakan sa braso si Arriane. Arriane was Ethan's
little sister. Ito ang habol ng habol kay Prince na kinakainis naman ng binata. She
was chasing Prince for a years now.
"Sinabi ko naman sa'yo na lubayan mo na ako. Ang tigas talaga ng ulo mo." Naiiling
na sambit nito.
"Pansinin mo na kasi ako. Mahal naman kita, eh. Tayo lang talaga ang para sa isa't-
isa, Prince." Nakangiting sambit nito.
Bilib talaga ako sa fighting spirit nito.
"It's Kuya, Arriane. Not Prince. Mas matanda ako sa'yo kaya kuya ang itawag mo sa
akin." Naiiritang sambit nito.
Nameywang si Arriane.
"Bakit ko tatawaging kuya ang mapapangasawa ko?" Nakasimangot na tanong nito. "At
isa pa, ten years lang naman age gap natin. Not bad." Ngumisi ito.
"Exactly. You're 20 now and I'm turning 31. Hindi ako pumapatol sa bata." Anito na
pinagdiinan ang salitang bata.
"Hindi na ako bata!" Pumalatak si Arriane. Hinawakan pa nito ang mga kamay ni
Prince at kapagkuwan ay dinala sa dibdib nito.
"You feel that? Malaki boobs ko. Hindi na pambata 'yan." Nanlaki ang mga mata ni
Prince at parang napapaso na binawi ang mga kamay nito mula sa dalaga.
Napabuntong-hininga ito at sinuyod ng tingin si Arriane.
"Bakit ganyan ang suot mo?" Kunot noong tanong nito.
Arriane was wearing a high waist white pants with ankle boots and she's wearing a
crop top. Litaw na litaw ang maputi at flat na tiyan nito.
Prince tsked. Hinubad nito ang suot nitong leather jacket at isinuot iyon kay
Arriane.
"Sa susunod na magsusuot ka ng ganyan, sasakalin kita." Seryoso ang mukhang sambit
nito.
"Aww. What a protective kuya. Salamat, kuya." Ani Arriane na sinadyang diinan ang
salitang kuya.
Bumaling si Prince kay Ethan na abala sa pagsubo ng cake mula sa plato ni Prince.
"Iuwi mo na nga itong kapatid mo." Utos nito kay Ethan.
"Binibigay ko na nga sa'yo para wala ng maingay doon sa bahay." Tugon ni Ethan na
ikinatawa naming lahat.
Napatingin ako nang inakbayan ako ni Renz. He held my hand and kissed me on my
cheek.
"Babe." Tawag nito sa akin.
Tumingin ako dito.
"Yes?"
"Marry me again. In the church this time." Hindi ako nakapagsalita sa sinabi nito.
Napatitig lang ako sa guwapong mukha nito at paulit-ulit na bumabalik sa isip ko
ang mga katagang binitawan nito.
Marry me again. In the church this time.
Marry me again. In the church this time.
Marry me again. In the church this time.
At sino ako para tanggihan iyon? Lalo pa at galing mismo sa lalaking mahal ko?
Galing sa nag-iisang Renz Anderson.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 14
--
CHAPTER 14
Shout out to mailaalbino123 😘😘 Hello po.😍😘
"NAKITA MO SI RENZ?" Tanong ko kay Krystal nang makasalubong ko ito.
"Bakit miss mo agad? Sabay naman kayong pumasok kanina, ah?" Pamimilosopo nito.
I rolled my eyes at her. Akmang magsasalita pa ako nang may isang agent na
humahangos na lumapit sa amin.
"Emergency!" Hinihingal na sambit nito.
"Anong nangyayari?" Nagtatakang tanong ko.
"The Phoenix men, nasa rooftop silang lahat." Anito.
"Oh tapos?" Kinuotan ko ito ng noo.
"They're going to jump from there." Nagkatinginan kaming dalawa ni Krystal at
parehong nanlaki ang mga mata.
"Are they crazy? This building consists of 100floors and they'll gonna jump from
the rooftop?" Hindi makapaniwalang tanong ko at dali-dali kong tinungo ang elevator
pero hindi gumagana iyon.
"Amber, Phyton just called. He wants us to get out of here." Sambit ni Krsystal
nang makalapit ito sa akin.
Napatingin ako sa papalapit na sina Princess at Sharmaine.
"Just follow his instruction. Mukhang may naisip na namang kalokohan ang mga
baliw." Naiiling na usal ni Princess.
Sabay kaming lumabas lahat. Madaming tao sa labas at mga agents lahat iyon ng SPIC.
Halos nakatingala ang lahat at nagbubulong-bulungan.
"Ano bang meron?" Narinig ko pang tanong ng isang agent.
"One of the Phoenix will propose, I heard." Sagot ng isa pa.
Napakunot naman ang noo ko. Someone will propose? Sino? Si Rein ba? But he's not in
a good terms with Sharmaine. At mas malabong si Jastin.
Si Renz ba? Pero imposible, he just proposed to me in the cafe weeks ago and I said
yes. Kung matatawag nga bang proposal iyon dahil wala naman itong binigay na
singsing.
Napatingin ako sa paligid at nakita ko ang nurse ni Ryder.
Destinee Kim Mcintosh.
Nilapitan namin ito at nakipagbeso. Nagiging close na namin ito dahil madalas itong
kasama ni Ryder. Kung nasaan si Ryder ay kasama ito dahil ito nga ang nag-aalaga sa
kaibigan namin.
At maingat kami sa lahat ng ikinikilos namin kapag nasa paligid ito. She doesn't
know that Ryder came back as a member of Phoenix. Ang alam lang nito ay mga
kaibigan kami nito. Wala itong alam sa kung ano ang trabaho ni Ryder at mas lalong
wala itong alam na magaling na ang lalaking inaalagaan nito.
Kung anuman ang rason ni Ryder ay hindi na namin iyon pinapakialaman.
He was aloof. Hindi ito masyadong nakikisalamuha sa amin. Kung nakikipagsalamuha
man ito ay paminsan-minsan lang. Mas ka-close nito ang mga kalalakihan. And that
was just okay to us, the girls. We understand where he came from.
Hindi ko masasabi kung nakakabawi na ito mula sa mapait na nakaraan nito. At iyon
ay ang pagkamatay ng asawa nito. But everytime Desiree is near, nagiging iba ito.
Kahit hindi nito pinapakita ay alam kong may kinalaman ang nurse nito sa ilang
pagbabagong pinapakita nito.
"Where's Ryder?" Tanong ko.
"He's not feeling well. Nasa loob siya ng kotse. Matigas kasi ang ulo." Naiiling na
tugon nito.
"Bakit iniwan mo?"
"Hayaan mo siya. Kaya naman daw niya sarili niya." Nakasimangot na usal nito.
Napangiti ako. Alam kong masungit si Ryder pero para kay Desiree ay wala itong
pakialam. Looks like Ryder found his match.
"At anong kalokohan naman 'tong pinaggagawa ng magkakaibigan?" Naiiling na tanong
ni Krystal habang nakatingala.
Nagkibit-balikat na lang ako. Minsan talaga ay kakaibang kalokohan ang iniisip ng
mga kasamahan namin.
"Amber." Napapitlag ako nang marinig ng pangalan ko mula sa speaker. Boses iyon ni
Renz.
"Just look up and see it carefully. And I hope you'll gonna say yes, babe. I love
you." Muli itong nagsalita.
Naririnig iyon ng lahat at mas lumakas ang bulong-bulungan. Ang iba ay tila
kinikilig.
"Anong kalokohan na namang gagawin ng lalaking 'to?" Napapailing na tanong ko.
Siniko ako ni Sharmaine.
"Haba ng hair." Kinikilig na sambit nito.
Nakatingala kaming lahat habang hinihintay ang gagawin ng iba sa mga Phoenix.
Ilang sandali lang ay napasinghap kaming lahat nang sabay-sabay na tumalon ang mga
ito mula sa rooftop ng SPIC building. Kung hindi ko lang alam ang kayang gawin ng
mga ito ay siguradong hihimatayin ako sa kaba.
Pero nakakaramdam pa rin ako ng pag-aalala.
Isa-isang bumukas ang parachute ng mga ito. Si Renz, Ethan, Prince, James, Edsel,
Jastin, Clyde at Rein. Lahat sila ay naka-parachute. Naghawak kamay silang lahat at
nag form ng circle. They are doing their exhibition. Nagpaikot-ikot sila at ilang
sandali lang ay naghiwa-hiwalay.
Napa-wow ang mga tao sa paligid ko dahil sa ginawa ng mga ito. At napaawang ang mga
labi ko nang makita sa ere ang sinulat ng mga ito gamit ang green na powder.
Halos maluha ako sa nabasa sa ere at parang hindi ako makahinga.
WILL YOU MARRY ME, AMBER BABE?
Ilang minuto lang nagtagal ang mga katagang iyon sa ere pero klaro kong nabasa ang
lahat.
Halos mapatulala ako at ni hindi namalayan na nakababa na si Renz mula sa ere.
Tinanggal nito ang parachute na nakalagay sa katawan nito at naglakad papunta sa
akin.
He kneeled down in front of me and he opened the white velvet box that he was
holding. He showed me a diamond ring and looked at me with so much love in his
eyes.
"Marry me, Amber babe. Marry me again, please?" He said and smiled.
Naluluhang tumango ako.
"Oo naman." Naiiyak na tugon ko.
His smile widen and he immediately put the ring on my ring finger. And the ring
perfectly fit.
Napakaganda niyong tignan sa daliri ko.
Tumayo si Renz at akmang yayakapin ako nang malakas ko itong sinuntok sa dibdib.
"Babe!" Napadaing ito sa sakit.
"Pinakaba mo ako! Sa susunod huwag ka ng tatalon! Gusto mo yatang mabiyuda ako ng
maaga!" Singhal ko.
Mahina itong natawa pero may nakita akong kalungkutan sa mga mata nito. Bago pa man
ako makapagtanong ay niyakap na ako nito.
"Thank you for saying yes, babe. Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya. Babaunin
ko ang lahat ng ito hanggang sa hukay ko. Let's make more good memories, okay?
Mahal na mahal kita." Napangiti ako sa sinabi nito. Ni hindi napansin ang ibang
kahulugan ng mga sinabi nito.
"Mahal na mahal din kita, Renz." Nakangiting tugon ko.
Narinig namin ang palakpakan ng mga tao sa paligid. Nakangiting naghiwalay kami ni
Renz mula sa pagkakayakap at hinawakan nito ang kamay kong may suot na singsing.
Inangat nito iyon.
"My wife will become my wife again." He proudly said and kissed my forehand.
"And thank you for cooperating, my buddies. I owe you all a lot." Baling nito sa
mga kasama nito kanina.
"Celebrate na 'yan!" Sigaw ni Rein.
Ngumiti lang si Renz. Ilang sandali lang ay bumalik na sa normal ang lahat. Bumalik
sa kanya-kanyang trabaho.
At nang uwian na ay inanunsyo ni Renz na magpapainom ito sa club ni Clyde na
ikinasaya ng lahat. Tanging si Edsel lang ang hindi makakasama dahil kailangan
nitong puntahan si Xander.
Kahit kulang kami ay tuloy pa rin. Binibigyan lang namin ng panahon si Xander para
tanggapin na wala na talaga si Roxanne. Na huli na ang lahat. Kailangan nitong
tanggapin na pinakawalan nito ang babaeng mahal nito.
Nang makarating sa club ni Clyde ay kanya-kanyang usapan habang nag-iinuman.
"Don't drink too much, okay?" Bilin ko kay Renz.
"Yes, boss." Tugon nito at ngumiti.
Ako naman ay hindi uminom dahil ayaw nito. Kung gugustuhin kong uminom ay wala
itong magagawa. Sadyang ayoko lang talagang uminom dahil ilang araw na akong
nahihilo at masama ang pakiramdam.
"Do you want me to sing for you?" Bulong ni Renz sa akin.
Napangiti ako.
"Talaga? Dito?" Amused na tanong ko.
Ngumiti ito at tumango.
"Sige ba." Nasisiyahang usal ko.
Minsan ko na din itong narinig kumanta at maganda ang boses nito. Lahat naman yata
ay magaganda ang boses. Biniyayaan ng talento ang miyembro ng Phoenix.
Tumayo ito at kinindatan ako bago tinungo ang mini-stage. May binulong ito sa banda
na naroon. Marahil ay sinasabi nito kung ano ang gusto nitong ipatugtog.
Nagpatango-tango naman ang kausap nito at inabot sa asawa ko ang hawak nitong
electric guitar.
Ilang sandali lang ay umupo ito sa mataas na upuan na nasa gitna ng stage.
Nakaharap ito sa microphone stand. Tumingin ito sa akin at tumikhim. Nagsalita ito
sa harap ng microphone.
"Good evening, everyone. Just want to show you all how much I cherish my lovely
wife there." Anito habang hindi inaalis ang tingin sa akin. Naghiyawan ang mga tao
at maging ang mga kasamahan ko sa mesa.
"Babe, this song is for you." Malambing ang boses nito at kumindat.
Nginitian ko ito. Kinikilig ako sa ginagawa nito.
He started strumming his guitar together with the band. And I smiled when I
realized the song that he will sing for me. The intro of the song, it was so good
and so smooth.
Bagay na bagay ang kanta nito sa endearment nito sa akin.
Oh Babe is the title of the song.
Nag-umpisa itong kumanta. And his voice, it was really amazing. Napakalamig sa
pandinig. Nakaka-inlove ang boses nito.
"Oh babe, Oh babeBaby baby, baby babyHoooo, oh babe..." Ngumiti ito sa akin at
titig na titig sa mga mata ko.
"Oh Babe, isang tingin mo lang. Para na kong tinutunaw. Pag ika'y lumapit na. Ang
dibdib ko'y puro kaba. Oh babe, isang halik mo lang. Ang mundo ko'y nagugunaw. Pag
ako'y niyakap mo. Kalas lahat ang buto ko."
"Oh Babe ako ay talagang patay sa'yo. Sa true love mo ako mahihimlay. Babe, ano nga
bang tunay na sikreto mo. At ako ay nabihag mo ng husto. Oh babe isang ngiti mo
lang.Pawi na ang aking uhaw. Huwag ka lamang tatawa. Baka ako'y malunod na."
Kumindat ito sa akin habang kumakanta. Narinig ko ang pagtawa ng mga kasamahan
namin.
"Oh babe, oh babe, oh babeOh Babe ako ay talagang patay sa'yo. Sa true love mo ako
mahihimlay. Babe, ano nga bang tunay na sikreto mo. At ako ay nabihag mo ng husto."
Ang mga mata ko ay nakatutok lang sa asawa ko. Mas lalo itong gumaguwapo sa
paningin ko. Mas lalo akong naiinlove dito.
"Oh babe isang ngiti mo lang. Pawi na ang aking uhaw. Huwag ka lamang tatawa. Baka
ako'y malunod na." Nang matapos ito sa pagkanta ay nagpalakpakan ang mga tao.
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko. Tumayo ako at sinalubong ko ito habang
naglalakad ito pabalik sa mesa namin.
Kaagad akong yumakap sa leeg nito at siniil ko ito ng halik sa mga labi. Narinig ko
ang pagsinghap ng mga tao at ang hiyawan ng mga Phoenix.
Pumulupot ang mga braso ni Renz sa beywang ko at tinugon ang halik ko. Pinalalim
nito iyon. Ang halikan namin ay punong-puno ng pagmamahal. Ni walang pakialam sa
mga tao na nasa paligid namin.
Pareho kaming hinihingal nang maghiwalay ang mga labi namin.
"Ano nga ba ang tunay na sikreto mo, babe?" Tanong nito na ikinangiti ko.
"Binabaliw mo ako,alam mo ba 'yon?"
Tumango ako at matamis na ngumiti. Nilapit ko ang bibig ko sa tenga nito.
"Mas babaliwin kita sa kama mamaya." Pilyang bulong ko.
Nang magsalubong ang mga mata namin ay nakita ko ang matinding pagnanasa sa mga
mata nito.
"Let's see who'll shout in pleasure later." He huskily whispered.
Mahina akong natawa.
"Mahal na mahal kita,babe." Usal nito at hinalikan ako sa noo.
"Mahal na mahal din kita, Renz." Tugon ko.
Everything is really perfect. I am contented and happy. Basta't nasa tabi ko lang
ito ay wala na akong mahihiling pa.
I'm really so inlove with Renz Anderson.
To be continued...
A/N: Goodnight.😘

--- --- ---

Chapter 15
--
CHAPTER 15
"BABE." Tawag ng asawa ko sa akin.
Napapailing ako habang nagmamaneho.
Nalasing ang magaling kong asawa. At ngayon ay nagmamaneho ako pauwi sa bahay
namin.
"Babe." Muling tawag nito sa akin.
"What?" Tugon ko habang ang mga mata ay naka-focus sa kalsada.
"I love you." Sambit nito at humilig sa balikat ko.
Napailing na lang ako at hinayaan ito.
"Babe." Tawag nito ulit sa akin.
"Renz-"
"Sobrang mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal
kita." Anito at hinalikan ako sa pisngi.
Hindi pa ito nakuntento at ipinasok ang isang kamay nito sa likod ko. Walang
kahirap-hirap na tinanggal nito ang pagkaka-hook ng bra ko.
"Renz!" Saway ko.
Napakaharot talaga ng lalaking 'to.
Mahina lang itong tumawa. Nilapit nito ang bibig sa tenga ko.
"Can you pull over, babe?" Malambing na tanong nito.
"H-Ha? Bakit? May gagawin ka ba?" Tanong ko.
"I want to pee." He said and when I looked at him, he was smiling.
There's a glint in his eyes that I couldn't read. Parang may binabalak ito.
Kahit nagtataka ay pinarada ko ang kotse sa gilid ng daan. Medyo madilim doon pero
safe naman ang lugar. Wala na ring masyadong mga sasakyan na dumadaan dahil malalim
na ang gabi.
"Make it faster and-"
Nabigla ako nang bigla akong siniil ng mainit at mapusok na halik ni Renz sa mga
labi.
Nang makabawi mula sa pagkabigla ay awtomatikong napayakap ako sa leeg nito at
buong puso kong tinugon ang halik nito. Naramdaman kong tinanggal nito ang pagkaka-
lock ng seatbelt ko.
"I can't hold back anymore, babe. I really want to make love to you right now.
Kanina pa lang sa bar ay pigil na pigil na ako at hindi na ako makakapagpigil pa
ngayon." Anito nang maghiwalay ang mga labi namin. Paos ang boses nito habang
nagsasalita at bahagyang hinihingal.
Hindi na ako nito hinayaang makapagsalita at kaagad akong siniil ulit ng halik sa
mga labi.
Napaungol na lang ako nang pumasok ang kamay nito sa suot kong pang-itaas at
pinisil nito ang malulusog na dibdib ko.
"Babe." Ungol ko nang inangat nito ang laylayan ng damit ko at isinubo sa loob ng
bibig nito ang isang nipple ko.
Sinisipsip nito iyon at bahagyang kinagat. Napasabunot ako sa buhok nito nang ang
isang nipple ko naman ang isinubo nito. Walang tigil ito sa pagsipsip sa
magkabilang nipples ko na para bang uhaw na uhaw ito.
And it really turns me on. Gustong-gusto ko ang ginagawa nito. Nawala na sa isip ko
na nasa loob kami ng kotse. Sobrang init na ng pakiramdam ko.
Kusang gumalaw ang mga kamay ko papunta sa hita nito. Tinanggal ko ang suot nitong
belt at kapagkuwan ay inalis ang butones ng pantalon nito.
Sunod kong ginawa ay binaba ko ang zipper nito at ito mismo ang naglabas ng sandata
nito. Hinawakan ko iyon at napalunok. Nagmamalaki ang tigas na tigas na sandata
nito at alam ko na anumang sandali ay paliligayahin na naman ako niyon.
He was so really huge and long. Kusang nagtaas-baba ang kamay ko doon na ikinaungol
nito. Binilisan ko ang pagtaas-baba ng palad ko sa pagkalalaki nito na mas lalong
ikinaungol nito.
"Fuck! That feels so good, babe." He murmured and kissed me on the lips.
Mapusok kaming naghahalikan at nagsisipsipan ng dila. Ramdam ko ang init ng katawan
naming dalawa.
Ilang sandali lang ay kusa nitong inalis ang palad ko sa sandata nito at marahan
akong hinawakan sa beywang.
Walang kahirap-hirap na pinangko ako nito at pinaupo sa hita nito habang
tinatanggal ang butones ng suot kong pants. Hinila nito iyon pababa kasama ang
underwear ko.
And we both moaned when he slid his length inside me.
Sagad na sagad ang pagkalalaki nito sa loob ko at mahigpit akong napahawak sa
magkabilang balikat nito nang naging mabilis ang pag-angkin nito sa akin.
Naging mas mapusok ito at malakas akong binabayo habang nakaupo ako sa tigas na
tigas na sandata nito.
He gripped my hips and he guided me up and down to his length.
Umuuga ang buong katawan ko dahil sa malakas at mabilis na pagbayo nito sa akin. At
pakiramdam ko ay umuuga din ang kotse dahil sa ginagawa namin. Napuno ng ungol
naming dalawa ang loob ng kotse.
Ilang pagtatagpo pa ng katawan namin, ilang ungol at sigaw, at ilan pang ulos nang
sa wakas ay pareho naming naabot ang rurok ng kaligayahan.
Pareho kaming hinihingal habang nakasubsob ang mukha nito sa dibdib ko at ako naman
ay nakayakap sa matipuno at matigas na katawan nito.
Tumingin ito sa akin. Malamlam ang mga mata nito.
"Ang sarap mo, babe." Pilyong usal nito.
Natawa ako.
"Ang manyak mo, babe." Tukso ko.
"Okay lang basta't ikaw lang mamanyakin ko." Anito at hinalikan ako sa mga labi.
"I think you're sober now." Naiiling na usal ko nang maghiwalay ang mga labi namin.
He just laughed. Umalis ako sa pagkakaupo sa pagkalalaki nito at inayos ng sarili
ko. Maging ito ay ganoon din ang ginawa.
Ilang sandali lang ay nasa biyahe na kami ulit hanggang sa makarating kami sa
bagong bahay namin na halos kakalipat lang namin noong nakaraang linggo.
Nang maayos kong mapark ang kotse sa garahe ay kaagad na bumaba si Renz at
pinagbuksan ako ng pinto ng kotse.
Nginitian ko ito.
"Thank you. You're such a gentlema- Ayyyy!" Napatili ako nang bigla ako nitong
binuhat at naglakad papasok sa bahay namin.
Dumiretso ito sa salas habang buhat-buhat ako at maingat akong pinaupo sa mahaba at
malambot na sofa.
"Renz!" Gulat na gulat ako nang bigla nitong pinunit ang suot kong damit.
Maging ang bra ko ay inalis din nito. Hinagis nito iyon sa sahig. Mabilis ang mga
pangyayari, lahat ng saplot ko ay naalis nito mula sa katawan ko.
And as I looked at my husband now, he was like a beast and ready to eat me. I
didn't saw him like this before. I can saw fire in his eyes. It was full of desire
and full of intensity.
"Renz-"
"I want to fuck you in every corner of this house, babe. Would you let me?" He
huskily asked.
And before I could answer him, he take off all of his clothes. Bumungad sa akin ang
matipunong katawan nito. Napalunok ako nang makita ang nasa pagitan ng mga hita
nito. Tayong-tayo iyon at handa akong tuklawin anumang oras.
Nagtama ang mga mata namin. Ilang sandali lang ay siniil ako nito ng mapusok na
halik sa mga labi.
And we spend the whole night making love with each other. He tooked me in every
corner of our house. He made me screamed and shout in pleasure.
Buong gabi nitong sinamba ang buong katawan ko na tila ba sinusulit nito ang bawat
pagkakataon at bawat sandali.
Hanggang sa humantong kami sa kuwarto at doon pinagpatuloy ang bawat kapusukan.
Tinugon ang init ng katawan at ang pangangailangan. Pareho kaming hingal na hingal
nang matapos.
Pabagsak itong tumabi sa akin at kaagad akong niyakap ng mahigpit.
"Babe." Tawag nito sa akin.
"Hmm?"
"I love you." He sweetly said and kissed me on my cheeks.
"I love you more,babe." Tugon ko.
Malapad itong ngumiti sa akin.
"Malapit na ang kasal natin." Masayang usal nito.
Tumango ako at isiniksik ko ang sarili sa katawan nito. Masaya ako sa isiping
malapit na kaming ikasal.
Sa simbahan.
Ikakasal ako sa lalaking ito.
"Pero babe, next time don't make love to me when you had a few drinks, okay? You're
so energetic and insatiable. Ilang beses mo akong sinabugan." Natatawang usal ko.
Ginagap nito ang kamay ko at iginiya sa pagkalalaki nito.
"Actually, gusto pa niya, babe." Pilyong usal nito.
Mahina ko itong tinampal sa braso. Natawa ito at tila nanggigigil na hinalikan ako
sa mga labi.
Magkayakap kaming natulog sa aming kuwarto. At kinabukasan, nagising ako na sobrang
masama ang pakiramdam.
Napatingin ako sa tabi ko. Wala na si Renz doon. Kahit mabigat ang pakiramdam ko ay
pinilit kong bumangon.
Dumiretso ako sa banyo. Bahagya akong nakaramdam ng pagkahilo at saktong nasa loob
na ako nang maramdaman ko ang paghalukay sa sikmura ko.
Naitutop ko ang bibig ko nang maramdaman na parang nasusuka ako. Kaagad akong
nagsuka sa toilet bowl. Pakiramdam ko ay nasuka ko ang lahat ng kinain ko kagabi.
Pinagpapawisan ako at nakaramdam ng panghihina.
Nang alam kong wala na akong maisuka ay kaagad akong naligo. Ininda ko ang pagsama
ng pakiramdam ko. Mabilis akong nagbihis at tinungo ang kusina.
Nakita ko ang asawa kong si Renz doon na nagluluto.
"Goodmorning, babe. Nagluto akong-" Natigil ito sa pagsasalita at napakunot ang noo
na tila may nakikita itong mali sa hitsura ko.
Mahigpit akong napahawak sa hamba ng pinto ng kusina. I'm really not feeling well.
Hilong-hilo ako at nanlalabo ang paningin ko. Ramdam ko na rin ang panlalamig ng
pawis ko.
Kaagad akong nilapitan ni Renz.
"Babe, you're pale." May pag-aalala sa boses nito.
"I-I'm-" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang dumilim ang buong paligid ko.
Ang matitipunong braso ni Renz ang huling naramdaman ko bago ako mawalan ng malay.
To be continued...
A/N: I'm back.😂😍😘

--- --- ---

Chapter 16
--
CHAPTER 16
NASILAW AKO nang sumalubong sa akin ang liwanag pagkamulat ko ng mga mata.
Napakunot ang noo ko nang makitang puti lahat ang nasa paligid ko. At doon ko
napagtanto na nasa ospital ako.
Ginalaw ko ang kamay ko at natigilan nang maramdamang may nakahawak doon.
Nang lumingon ako ay nakita ko si Renz na nakaupo sa upuan. Nakatalungko ito habang
nakahiga ang ulo sa hospital bed na kinakahigaan ko.
Mahigpit nitong hawak ang kamay ko habang natutulog ito.
"B-Babe." Mahinang tawag ko dito.
Kaagad itong nagising at pupungas-pungas na tinignan ako. Kaagad itong tumayo
dahilan para lumikha ng nakakabinging ingay ang upuan nito.
Sinapo nito ang mukha ko
"Are you okay, babe? May masakit ba sa'yo? Nahihilo ka ba? Nasusuka ka? Nanghihina
ka ba? Ahm, may gusto ka bang kainin?" Sunod-sunod ang tanong nito na ikinangiwi
ko.
"Renz, isa-isa lang. Mahina kalaban. What happened?" Tanong ko.
Kitang-kita ko ang pagningning ng mga mata nito. Malapad itong ngumiti sa akin at
kapagkuwan ay nanggigigil na siniil ako ng halik sa mga labi na kaagad kong
tinugon.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay titig na titig ito sa akin. Sinalubong ko ang
mga tingin nito. Sobrang lapit ng mukha nito sa akin na halos maduling ako.
"Thank you for carrying my child, babe." Mahinang usal nito.
Gumapang ang kamay nito sa tiyan ko at ipinasok ang kamay nito doon. Dinama nito
ang tiyan ko.
Samantalang ako ay napaawang ang mga labi.
"I-I'm pregnant?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Ngumiti ito at tumango.
"You're pregnant. We're going to have a baby. And God, no one can explain how happy
I am when the doctor told me that you were pregnant. I am the happiest man alive,
Amber. Thank you. Thank you so much, babe. Thank you for giving me such a precious
gift. You and the baby, you two will be my greatest treasure." Naluluhang usal
nito.
Pinunasan ko ang mga luhang dumadaloy sa pisngi nito gamit ang mga daliri ko. Kahit
ako ay naluluha na rin. I am expecting this. Kahit noong mga nakaraang linggo na
madalas sumasama ang pakiramdam ko ay may ideya na akong buntis ako.
But I can't still believe it. Parang kailan lang ay palagi kaming nag-aaway ng
lalaking ito. At ngayon ay nasa sinapupunan ko ang anak nito. Ang anak naming
dalawa.
"Thank you din, Renz. Ang saya ko ngayon." Usal ko at dinampian ko ito ng halik sa
mga labi.
"Alagaan mo na ang sarili mo, okay? I won't allow you to go to work. Ako lang ang
magtatrabaho sa ating dalawa, naiintindihan mo ba? Ayokong mapagod ka. At sabihin
mo sa akin kung ano ang gusto mong kainin." Litanya nito na ikinangiti ko.
"Habang maliit pa ang tiyan ko, allow me to work, babe. Maiinip ako kapag nasa
bahay lang." Pakiusap ko.
Napabuntong-hininga ito.
"Okay. Pero hindi ako makakapayag na sumama ka if there's any mission involved. No
adventuruous activities. I will talk to Phyton regarding your situation. Actually,
alam na nila. Kanina lang ay nandito sila para dalawin ka." Anito at hinalikan ako
sa noo.
Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko at paulit-ulit itong nagpapasalamat.
Masayang-masaya ito. Pareho kaming masaya sa napakagandang balita na ito.
"I was worried. I don't know what to do earlier when I saw you passed out. I
thought I'm going to passed out too but of course I have to be strong in order for
me to bring you to the hospital. I was brave right, babe?" I laughed of what he
have said.
Sa paningin ko ay para itong bata na nagsusumbong kung gaano ito ka-proud sa sarili
na naging matapang ito.
Tumingin ito sa akin. Hindi nawawala ang kasiyahan na nakaguhit sa mga mata nito.
"Just laughed at me, babe. Okay lang 'yan. Aminado naman ako na sobrang mahina ako
pagdating sa'yo. Ikaw ang kahinaan ko at mas lalong ikaw ang lakas ko. Mahal na
mahal kita, babe." Madamdaming usal nito.
Napangiti ako. At ang lintik na puso ko, sobrang lakas ng tibok na tila gustong
lumabas dahil sa lakas at bilis ng pagtibok niyon.
"Mahal na mahal din kita, babe." Usal ko at hinaplos ko ang pisngi nito.
Pumikit ito at dinama ang haplos ko.
"You know what? Kung nababasa lang ang nilalaman ng puso, ang pangalang Amber
Patterson ang mababasa ng buong mundo." Usal nito at dumilat.
Malamlam ang mga mata nitong nakatitig sa akin.
Nginitian ko ito.
"Just like how Renz Anderson owned my heart?" I sweetly asked.
"Fuck! My heart beats so fast, babe. Panindigan mo 'to." Tila batang sambit nito.
Mahina akong natawa.
"Para kang bakla." Tukso ko.
Sa sinabi ko ay bigla itong kumilos at walang sabi-sabing ipinasok ang kamay nito
sa suot kong cotton shorts, diretso ang kamay nito sa loob ng panty ko at dinama
ang pagkababae ko.
"Babe!" Pinanlakihan ko ito ng mga mata.
Kahit nabigla sa ginawa nito ay aminado akong gusto ko iyon. Maybe it was hormones
and the pregnancy thing but damn, I want him to pleasure me now!
"I can see it in your eyes, babe. Wala kang maitatago sa akin. You want this as
much as I want you." He huskily said and I moaned when he played with my clit.
"So wet." He teased and looked at me with so much desire in his eyes.
"And fuck you for making me like this." I murmured.
He let out a cute chuckle. Napaliyad ako nang nilaro-laro ng gitnang daliri nito
ang pagkababae ko.
"You like it, babe?" Paos ang boses na tanong nito.
Wala sa sariling napatango ako at mahinang napasigaw nang pumasok ang isang daliri
nito sa loob ko.
Titig na titig kami sa isa't-isa ng asawa ko habang mabilis na naglalabas-masok ang
daliri nito sa loob ko.
Hinihingal ako sa sarap ng pakiramdam na pinapalasap nito. Nasa ospital kami pero
heto at gumagawa kami ng milagro.
I let out a soft moaned when he slid another finger inside me. He was now fucking
me with his two fingers.
"R-Renz! Oh god!" Mahigpit akong napahawak sa unan na kinahihigaan ko.
"Just moan for me, babe. Much better if you moan louder. Make it louder and scream
as much as you can." He demanded as he thrust his two fingers inside and out.
"I-I can't. Nasa ospital tayo." Pigil na pigil ko ang pagsigaw ng malakas kahit
gusto na niyong lumabas mula sa bibig ko.
But Renz is Renz. He will get what he wants no matter what. He pulled his fingers
from me and pulled down my shorts together with my underwear.
Malakas akong napasigaw nang ibinuka nito ang mga hita ko at walang sabi-sabing
dinilaan nito ang kaselanan ko.
Nakuha nito ang gusto nito. Sumigaw ako at umungol lalo na nang sipsipin nito ang
kaselanan ko. Nilaro-laro ng eskpertong dila nito ang pinakasensitibong parte ng
pagkababae ko. Pabilis ng pabilis ang paggalaw ng dila nito.
Pabiling-biling ako sa kinahihigaan ko, hindi alam ang gagawin. Gusto kong itulak
si Renz pero hindi ko magawa dahil mahigpit itong nakahawak sa mga binti ko.
Nakakabaliw at nakakatirik ng mata ang ginagawa nito. Pinatigas nito ang dila at
sinundot-sundot niyon ang bukana ng pagkababae ko na halos ikabaliw ko ng tuluyan.
Napasabunot ako sa buhok nito at kusang gumalaw ang balakang ko para salubungin ang
bawat pagdila nito sa kaselanan ko.
"Ohhhh! Renz! Babe! I-I'm... Ahhhhh!" I let out a loud scream when my orgasm ripped
trough me.
Nanginginig ang mga tuhod ko dahil langit na pinalasap ng asawa ko. Umangat ito ng
tingin at malamlam ang mga matang nginitian ako.
Kaagad akong kinumutan ni Renz nang marinig nito ang pagpihit ng seradura ng pinto.
Sumilip doon ang nurse.
"Is everything okay? I heard a scream from here." Kunot ang noong tanong ng nurse.
Naikagat ko ang ibabang labi. And Renz was able to answer the nurse so fast.
"We were just having a fight. Sorry for that. You know, pregnancy thing. And my
wife, she was so wild and I understand. Ganoon naman yata kapag buntis, hindi ba?"
Gusto ko itong sipain sa sinabi nito.
It has a double meaning!
The nurse just laughed.
"Ay, opo. Kaya dapat mahaba pasensya mo sa asawa mo, Sir. Lalo pa buntis na.
Mabilis silang mairita at magalit. Sige po. Chineck ko lang kung okay lang kayo."
Paalam nito at umalis na.
Nang maisara nito ang pinto ay kaagad kong sinaamaan ng tingin si Renz.
"Gago ka talaga!" Singhal ko.
Tumawa lang ito ng mahina at isinuot nito sa akin ang suot kong underwear at
shorts.
"Paano kung nahuli tayo?" Usal ko.
Ramdam ko ang pamumula ko. Sobrang init ng magkabilang pisngi ko. Muntik na kaming
mahuli!
"Pananagutan naman kita kahit mahuli tayo." Anito at kumindat.
Nanlaki ang mga mata ko nang isinubo nito ang dalawang daliri na ginamit nito sa
pag-angkin sa akin kanina.
"So delicious." He murmured.
Mas lalong nag-init ang mukha ko. He was teasing me!
Mahina itong natawa at hinalik-halikan ako sa pisngi.
"You want more, babe?" Mahinang tanong nito.
"More mo mukha mo." Nakasimangot na usal ko na ikinatawa nito.
Tila nanggigigil na pinisil nito ang pisngi ko.
"You look so cute. Mas lalo kang gumaganda kahit buntis ka." Usal nito at hinalikan
ako sa noo.
Hinaplos din nito ang flat pang tiyan ko. Hindi pa ito nakuntento at hinalik-
halikan nito iyon. Tila excited na excited ito na magkaka-anak na kami.
Kitang-kita ko ang kasiyahan sa mukha nito at ramdam ko ang pagmamahal nito sa anak
namin kahit nasa sinapupunan ko pa lamang iyon. At alam ko na magiging mabuting ama
ito katulad ng pagiging mabuting asawa nito.
Ilang sandali lang ay pinauwi na kami ng doktor. Marami itong binilin sa aming mag-
asawa para sa ikabubuti ko at ng nasa sinapupunan ko.
Nang nasa labas na ay naghihintay na ang driver ni Renz doon. Dumiretso kami pauwi
sa bahay.
"Magluluto ako ng mas healthy na foods para kay Mommy at para kay baby. Magpahinga
ka na muna sa kuwarto, okay?" Anito at lumuhod para halikan ang tiyan ko.
So sweet.
"Huwag mo masyadong pahirapan si Mommy, naririnig mo ba baby? Be good, okay? I love
you." Kinakausap nito ang tiyan ko na ikinangiti ko.
This side of Renz,mas lalo ko itong minamahal. Wala na akong hahanapin pa sa
lalaking ito.
Tumayo ito at hinalikan ako sa noo.
"I love you, Mommy Amber." Malambing na usal nito.
"I love you din po, Daddy Renz." Nakangiting tugon ko.
Ngumiti ito.
"Go to our room and take a rest." Anito at tumango lang ako.
Hinalikan ko muna ito sa pisngi bago umalis. Dumiretso ako sa kuwarto at kapagkuwan
ay napatingin ako sa cellphone ko na nakapatong sa night stand.
Three messages received.
Kunot noong binuksan ko iyon kahit hindi ko alam kung kanino galing ang mensaheng
iyon.
Binasa ko ang unang message.
Want to see your husband to be's performance? He was so good and fuckable.
Kumabog ng napakalakas ang puso ko nang mabasa iyon.
I opened the other one and a video played.
It was Renz and someone was doing a blow job on his aroused length. Rinig ko ang
sarap na sarap na ungol ng asawa ko doon.
Kahit nanginginig ay binuksan ko ang isa pa.
It was a video again. And this time, Renz was fucking a girl from behind. It was an
anal sex. Nakakabingi ang ungol ng babaeng ka-sex nito.
Kusang bumagsak ang hawak kong cellphone sa sahig at nagkapira-piraso iyon.
Naikuyom ko ang mga kamao ko at pilit na pinipigilan ang panginginig niyon. Iisang
tao lang ang alam kong may lakas na loob na ipasa sa akin ang video na ito.
Renz fucking buddy. It was Addy.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 17
--
CHAPTER 17
"HEY! ARE YOU OKAY?"
Napakurap ako nang marinig ang tanong na iyon ni Christine.
"H-Ha?" Tanong ko.
Napapailing na umupo ito sa harapan ko habang tinutulak ang isang basong mango
juice papunta sa akin.
"Drink that." Anito.
Nginitian ko ito at umusal ng pasasalamat. Kasalukuyan akong nasa cafe nito habang
hinihintay si Renz.
May inasikaso itong importante kaya sa cafe ni Christine ko napagdesisyunang
hintayin ito.
"Malapit na ang kasal niyo ni Renz. How was the preparation?" Christine asked as
she drink her own mango juice.
"Maayos naman. Medyo pina-adjust lang ng konti 'yong wedding gown ko. Alam mo na,
buntis kaya medyo lumalaki na tiyan ko." Natatawang usal ko.
Christine smiled at me.
"Masaya ako para sa inyong dalawa ni Renz. Parang kailan lang madalas kayong
nagbabangayan pero tignan mo ngayon, sa simbahan din pala ang ending niyo."
Napapangiti ngunit naiiling na usal nito.
Ngumiti na lang ako at inubos ang juice na binigay nito.
Napatingin ako sa cellphone ko nang tumunog iyon. Binuksan ko iyon sa pag-aakalang
si Renz na ang nagtext pero natigilan ako nang makitang video iyon.
Pang-ilang video na ba ito sa loob ng dalawang linggo? It really started to pissed
me off. Nagpipigil lang ako.
And this is one of the reason why Renz can't have sex on me. Hindi ko ito
pinagbibigyan. Alam kong nagtataka ito pero hindi ito nagtatanong. Hinahayaan ako
nito kahit paminsan-minsan ay nagiging cold ang pagtrato ko dito.
At alam ko din na ilang beses itong nagtangkang kausapin ako pero sa huli ay
umuurong ito. Tila ba takot itong gumawa ng hakbang na ikakagalit ko. At aaminin ko
na nakokonsensya din ako dahil sa pagtrato ko sa asawa ko.
Bilang babae, masakit para sa akin na nakikita ko ang mga pinaggagawa nito kasama
ang babae nito noon. Oo, noon.
Dahil naniniwala ako na ang mga video na iyon ay noon pa at alam ko na hindi
magagawa ng asawa ko na magloko ngayon kasama ang desperada na yatang Addy na iyon.
May tiwala ako sa pagmamahal ng asawa ko. Wala lang akong tiwala sa babaeng kung
makaungol sa video ay parang asong ulol. Atat na atat itong sirain ang tingin ko
kay Renz. Well, nagtagumpay ito. Pero sa ngayon ay pinagbibigyan ko ito.
Hinding-hindi nito makukuha si Renz mula sa akin kung may binabalak man ito.
"What's that?" Christine asked and leaned in towards me.
I immediately turn off my phone and smiled at her.
"Wala 'yon." Usal ko.
"Salubong kasi mga kilay mo kaya nagtataka ako kung ano ang tinitignan mo sa phone
mo. Huwag papa-stress, okay? Bawal ma-stress ang buntis." Bilin nito.
Nginitian ko lang ito. Sandali itong nagpaalam dahil tumatawag si Edsel.
Napabuntong-hininga ako at akmang tatayo nang may umupo sa puwesto ni Christine
kanina.
Tumaas ang kilay ko.
"Nice to see you here." Nakangiting usal nito.
Si Addy.
I didn't speak and I just keep looking at her. Nawala ang ngiti sa mga labi nito at
kapagkuwan ay sumeryoso.
"Did you enjoy the videos?" She suddenly asked.
Natigilan ako sa tanong nito. Walang pakundangan nitong inaamin sa mismong harapan
ko na ito nga mismo ang nagsesend ng mga videos sa akin.
Tumango ako at matamis na ngumiti.
"Thanks for that. I know now how to pleasure him." Hindi nawala ang ngiti sa mga
labi ko.
Tumaas ang kilay nito.
Mataman itong tumitig sa mga mata ko. Tila inaarok ako nito, inaalam kung nagsasabi
ako ng totoo.
Sumandal ito sa upuan at pinagkrus ang mga braso sa dibdib nitong litaw-litaw ang
cleavage dahil sa suot nitong off-shoulder na damit.
"Are you giving him a blow job?" Diretsong tanong nito.
Lihim kong ikinuyom ang kamao ko ng hindi nito nakikita.
'Konting pasensya pa, Amber.'
Ayokong pumatol sa babaeng ito.
"That was his favorite. Me. Giving. Him. A blowjob." She slowly said and smirked at
me.
Ang mga daliri nito ay pinalandas nito sa labi nito at matamis na ngumiti.
"Ilang beses ko na siyang pinaligaya gamit ang bibig na 'to. Ilang beses siyang
umungol at napakasarap niyon sa pandinig. Ikaw? Nasasarapan ba siya sa'yo?" Nang-
iinsulto nitong tinignan ang kabuuan ko.
Hindi ako nakaimik sa sinabi nito. Naitatanong ko sa sarili ko kung nasasarapan nga
ba si Renz sa ginagawa namin.
"I am his fucking buddy for years. Ako lang ang nagpapaligaya sa kanya. Ako lang
ang tanging takbuhan niya para tugunin ang init ng katawan niya. I explored all of
him. We fuck each other like there's no tomorrow. At ikaw? Ngayon ka lang niya
pinatulan. Mas magaling ako sa'yo. Mas napapaligaya ko siya." She smirked again.
Sa boses nito ay nagmamalaki ito.
I smiled at her sweetly.
"Katawan lang niya ang inangkin mo. Ako? Katawan at puso niya. In short, kalibugan
lang lahat ng nangyari sa inyo." Mariing usal ko.
Tumalim ang mga mata nitong tumingin sa akin. Lihim akong napangiti.
"Huwag mo akong uumpisahan, Addy. Isang bala ka lang sa'kin, matutumba ka na."
Nginisihan ko ito.
Ngumisi din ito.
"I still have more videos." Malapad ang pagkakangiti nito. "Mukhang marami-raming
ungol ka pang maririnig." Patuloy nito.
Napabuntong-hininga ako at napasandal sa upuan.
"Why are you this, anyway?" Diretsong tanong ko.
"Because Renz don't deserved someone like you. At alam ko na sa akin lang siya
liligaya." Diretso ding tugon nito.
Hindi ko mapigilan ang matawa sa sinabi nito. Ang kapal talaga ng pagmumukha. At
sobrang nanggigigil ako sa pagmumukha nito. Hindi naman siguro ito magiging kamukha
ng anak ko, hindi ba? Huwag naman sana. Ayokong magmukhang pokpok ang anak ko
balang araw.
"Renz was so good in bed. Hinding-hindi ka niya titigilan hangga't hindi ka
nanghihina. Nakakabaliw siya. Sobrang nakakabaliw." Patuloy ito sa pagsasalita.
Naririndi na ako sa boses nito at lalo na sa pagmumukha nito.
"Renz fucking you in the ass, is that really driving you crazy?" I asked, insulting
her.
Nakita kong kumuyom ang kamao nito.
"Tell me, Addy. Is Renz really fucking you properly? Was he even penetrated you?
Looks like he didn't." I smirked at her.
Akala ba nito magpapatalo ako?
"Akin lang si Renz!" Mariing usal nito.
Ngumiti ako at tumayo. Dumaan ang isa sa mga waitress ni Christine na may dalang
isang pitsel ng tubig. Kinuha ko iyon at walang sabi-sabing ibinuhos sa ulo ni Addy
na ikinasigaw ng babae.
"You bitch!" Sigaw nito at maarteng tumayo sa kinauupuan nito.
Hindi ito magkandaugaga sa pagpunas ng basang ulo at damit nito gamit ang tissue na
kinuha nito mula sa bag nito.
"Baka sakaling makatulong para magising ka sa panaginip mo." Nakangising sambit ko.
"Malandi kang babae ka! Kahit anong gawin mo, sa akin pa rin si Renz! Natikman ko
na siya bago pa siya mapunta sa'yo! Lumigaya siya sa akin at-" Hindi nito natapos
ang sasabihin nang malakas ko itong sinipa sa tuhod dahilan para mapahandusay ito
sa tile na sahig.
"You better shut your mouth because you're really annoying me and my baby." Mariing
usal ko.
Ngumisi si Addy sa akin at tumayo mula sa sahig. Bigla ako nitong sinugod at
itinulak dahilan para mapaatras ako at napasandal sa pader.
Akmang susugod pa ito nang mabilis kong hinawakan ang kamay nito. Buong lakas ko
itong sinampal at itinulak. Napasigaw ito at muling napahandusay sa sahig.
Susugurin ko pa sana ito nang maramdaman ko ang matitipunong braso na kumabig sa
akin.
"Amber." Napatingin ako kay Renz na ngayon ay madilim ang mukha. "Stop it." Mariing
usal nito.
Bakit parang galit ito? Nagagalit ba ito dahil inaway ko si Addy?
Si Addy ay mabilis na lumapit kay Renz at kapagkuwan ay yumakap sa tuhod ng asawa
ko.
"Renz, please help me, honey. Sinaktan niya ako." Ang sarap sipain ng pagmumukha
nito.
Inalis ko ang mga braso ni Renz sa beywang ko.
"Magsama kayong dalawa, mga tang*na kayo." Sabi ko at tinalikuran na ang mga ito.
Naiinis na diretso akong naglakad patungo sa kotse ko. Parang ayoko tuloy gamitin
ang kotse na ito dahil ito ang kotse na binigay ni Renz sa akin.
Wala akong choice kundi pumasok na sa loob ng kotse at pinaandar iyon. Napapitlag
pa ako nang magbukas ang pinto sa pasenger's seat at pumasok doon si Renz.
"Amber, let's talk." Kaagad na sabi nito.
"Why are you calling me Amber?" Inis na tanong ko.
Kumunot ang noo nito.
"Because that's your name." Kaagad na sagot nito.
"But you used to call me babe!" Halo-halo ang emosyong sambit ko. Pakiramdam ko ay
naiiyak ako.
Akmang magsasalita pa ito nang pinatakbo ko ang kotse. Panay ang pagbuntong hininga
nito habang nasa biyahe kami. Wala kaming kibuan pareho.
Hindi ko alam pero naiiyak talaga ako. Marahil ay dahil lang ito sa pagbubuntis ko
kaya ako nagkakaganito. Masyado akong nagiging emosyonal.
Sa sobrang inis ko ay pinarada ko ang kotse sa tabi ng kalsada.
"Let's cancel the wedding. Maghiwalay na tayo." Diretsong sabi ko.
"Babe." Kaagad ako nitong hinawakan sa kamay.
Binawi ko ang kamay ko dito. Tumiim ang bagang nito at naikuyom nito ang kamao.
"Are you really sure about that?" Natigilan ako sa tanong nito.
Hindi ako umimik.
"At sa palagay mo ba papayag ako, Amber? Tangina! Matagal na panahon akong nagtiis
para maangkin ka at ngayong akin ka na, asawa na kita at magpapakasal tayo ulit at
higit sa lahat magkakaanak na tayo. Sa palagay mo ba papayag akong makawala ka
sa'kin?" Tumaas ang boses nito at mahigpit akong hinawakan sa kamay.
"Ilang linggo akong nanahimik. You were cold and distant pero hinayaan kita dahil
iniisip ko na baka dahil buntis ka lang kaya ganoon ang trato mo sa akin. But this?
You are breaking up on me? Tangina naman, Amber! Sabihin mo na lahat-lahat huwag
lang 'yan!" Tiim-bagang na sambit nito.
Bigla naman akong natigilan sa pagdilim ng mukha nito. Ibang Renz ang nakikita ko
ngayon. At labis ang pagkabigla ko nang pinunit nito ang damit ko at mariin akong
siniil ng halik sa mga labi.
He was rough. I can feel it. Tila pinaparusahan ako nito sa paraan ng paghalik
nito.
"You can't stay away from me, Amber. I won't allow you. Akin ka lang. Naiintindihan
mo ba? Akin ka lang." Mariing usal nito habang hinahalikan ako at napasinghap ako
nang pinunit nito ang bra ko.
Nagpaubaya ako at naghintay sa mga susunod na hakbang nito. At ngayon ko
napatunayan na sobrang marupok ako pagdating sa asawa ko.
To be continued...
A/N: I will update again tomorrow. Salamat sa walang sawang paghihintay.😘

--- --- ---

Chapter 18
--
CHAPTER 18
WARNING: A VERY MATURED CONTENT.
MARAHAS NA HINILA ni Renz ang suot kong leggings kasama ang underwear ko. Wala
itong tinirang saplot sa katawan ko.
"Ohhh!" Ungol ko nang sinubo nito ang naninigas na nipple ko. Kinagat nito iyon.
Tila wala itong pakialam na nasasaktan ako nito.
He is really punishing me. He was rough. And I can't wait to see more. I admit that
his roughness turns me on.
Mas lalo akong napaungol nang sinubo nito ang magkabilang utong ko. Naramdaman kong
inayos nito ang recliner ng inuupuan ko hanggang sa mapahiga na ako.
Nagkatitigan kaming dalawa. Nag-aapoy ang mga mata nito na tila ba matutupok ako sa
paraan ng pagtitig nito.
Lumuhod ito at bahagyang ibinuka ang mga hita ko. Malakas akong napaungol nang
bumaon ang ulo nito sa kaselanan ko. Dinilaan nito iyon at sinisipsip.
"Ohhhh, Renz!" Sigaw ko.
Napapaliyad ako sa ginagawa nito. Napakagaling ng paggalaw ng dila nito.
Pinapaligaya ako nito sa pamamagitan ng pagkain sa pinaka-sensitibong parte ng
katawan ko.
Rinig na rinig ko ang napakasarap na tunog habang kinakain ako nito.
"Babe! Ahhhh! Ohhhh!" Sigaw ko at malakas na napasabunot sa buhok nito.
Napakasarap sa pakiramdam ang ginagawa nito. Sobrang nakakapabaliw. At ang
pagnanasa sa katawan ko ay mas lalong umuusbong. Init na init ang pakiramdam ko.
Pinaghalong ungol at sigaw ko ang pumuno sa loob ng kotse. Pareho kaming walang
pakialam na nasa gilid kami ng kalsada at madilim sa labas.
"Renz! Oh god!" Sinalubong ko ang bawat paggalaw ng dila nito pero pinipigilan ako
nito.
Mahigpit ako nitong hinahawakan sa mga hita habang patuloy ako nitong kinakain.
Tila patuloy ito sa pagparusa sa akin. Ayaw ako nitong gumalaw. Ayaw nitong
salubungin ko ang bawat pagkiwal ng dila nito sa kaselanan ko.
"B-Babe. Ohhhh!" Nanginginig ang mga tuhod ko at hindi alam ang gagawin.
Mahigpit akong napahawak sa uluhan ko at mahabang umungol. Napapaawang ang mga labi
ko sa sobrang sarap ng dulot ng ekspertong dila nito. Napapapikit ako at kapagkuwan
ay napapamulat. Pabiling-biling ang ulo ko. Sobrang sarap na sarap ako.
"Renz! Ohhhhhhh! I-I'm cumming!" Mahabang ungol ko nang maramdaman ang init at
kiliti na nagmumula sa puson ko pababa sa kaselanan ko.
Pumipintig ang nasa pagitan ng mga hita ko dahil sa sobrang pagnanasa na
nararamdaman ko. And I want more!
Mabilis kong kinuha ang kamay ni Renz at iginiya ko ang daliri nito papasok sa
pagkababae ko.
He is now fucking me with his finger and swirling his expert tongue on my clit.
Until I felt my orgasm ripped through me. And it feels so good!
Lahat ng katas na lumabas mula sa akin ay ininom lahat ni Renz. Wala itong tinira.
Patuloy ito sa pag-angkin sa kaselanan ko gamit ang mainit na dila nito. Nakikiliti
ako dahil sa katatapos na orgasmo ko pero si Renz ay hindi tumigil.
Muli akong natupok ng apoy. Muli akong napasigaw at napaungol hanggang sa sumabog
ang pangalawang orgasmo ko.
Renz drank all my juices again. His lips moved upward and sucked my breast.
Matagal nitong sinisipsip ang magkabilang utong ko. Ang kamay nito ay hinawakan ang
pagkababae ko. Dinadama ang kaselanan ko na kanina pa basang-basa.
"Uhmmm!" Ungol ko nang pumasok ang nag-uumigting na pagkalalaki nito sa loob ko.
Ni hindi ko napansin na nakabukas na ang zipper ng pantalon nito.
And I never thought that sex in the car was so good. Ginawa na namin ito noon pero
mas mapusok ang pag-angkin nito ngayon sa akin.
Nag-umpisa itong naglabas-masok sa akin. Malakas at mabilis ang pagbayo nito habang
titig na titig sa akin.
Dumukwang ito at inangkin ang labi ko habang patuloy ang paglabas-masok ng sandata
nito sa loob ko.
"Ohhhh, Renz! Fuck me harder, babe!" I can't help but to talk dirty to him.
Masyado akong nadala sa sarap at pagnanasa para sa lalaking ito at hindi na pinag-
isipan ang mga lumabas sa bibig ko.
Renz stop kissing me. He looked at me intently while thrusting in and out. He
smirked and pulled my hair and he really fuck me harder.
"You like that?" He hoarsely asked.
Wala sa sariling tumango ako.
"Ohhhh!" Malakas na ungol ko nang ibinaon nito ang sandata nito at mas isinagad pa
sa loob ko.
"You really like it, babe?" He asked again. His eyes was full of lust towards me.
Muli akong tumango.
Mas humigpit ang paghawak nito sa buhok ko.
"You liked it, huh? But you want to leave me. You can't leave me, Amber. You just
can't." Mariing usal nito at mas binilisan ang pagbayo sa akin.
He groaned and I moaned. Naghalo ang sarap na sarap na ungol naming dalawa.
"Masarap ba?" Puno ng pagnanasang muling tanong nito.
"Y-Yes, babe. Ahhhh!" Mahigpit akong napahawak sa braso nito at pilit na
sinasalubong ang bawat pag-ulos nito.
Pero muli ay pinipigilan ako nito.
"Stay still. Baka masaktan si baby." He said and thrust deeply.
Pareho kaming hingal na hingal. Sagad na sagad ang pagbaon ng pagkalalaki nito sa
loob ko hanggang sa pareho naming naabot ang rurok ng kaligayahan.
Mahigpit ako nitong niyakap habang nakabaon pa rin ang sandata nito sa loob ko at
kapagkuwan ay hinalik-halikan ako sa balikat.
"I love you, babe. Don't leave me, please?" Nakikiusap ang boses nito.
Parang natutunaw ang puso ko sa pakiusap nito. Hinaplos ko ang buhok nito.
"I won't. I'm sorry." I said and kissed him on the cheek.
Tumingin ito sa akin at dinampian ako ng halik sa mga labi. Pinalalim nito iyon at
sinipsip ang dila ko.
"Uhmmmm." Ungol ko nang maramdamang naninigas na naman ang pagkalalaki nito sa loob
ko.
"I want more." He huskily said.
He stop kissing me and he looked at me.
Unti-unti ay umulos ito sa ibabaw ko na ikinaungol ko na lang. Hindi ito
nagsasawang angkinin ako.
Muli kaming umungol. Ramdam kong umuuga ang loob ng sasakyan pero pareho kaming
walang pakialam.
Bumabaon ang mga kuko ko sa tagiliran nito habang malakas at mabilis ako nitong
binabayo.
And for the second time, we both reached the climax.
Walang imik na nagyakapan kami habang pinapahupa ang init ng katawan namin. Ilang
sandali lang ay hinubad nito ang suot na pang-itaas at iyon ang isinuot sa akin.
Malaki ang damit nito kaya umabot iyon hanggang sa hita ko. Naiiling na inayos
naming pareho ang mga sarili at muling bumiyahe patungo sa bahay namin.
Kaagad na lumabas si Renz nang nasa garahe na kami. Binuhat ako nito in a bridal
style at pumasok sa loob ng bahay.
Dire-diretso ito sa kuwarto namin hanggang sa pumasok ito sa bathroom habang buhat-
buhat ako.
"Let's take a shower." Nakangiting usal nito.
Nginitian ko ito at tinulungan namin ang isa't-isa na hubarin ang mga saplot namin.
Dinama nito ang tiyan ko nang lumantad ang hubad kong katawan sa harapan nito.
"Sana hindi ka nasaktan sa ginawa ni Daddy kanina, baby." Malambing na usal nito at
lumuhod para halikan ang tiyan ko.
Napangiti ako at kapagkuwan ay biglang napasinghap nang bahagya nitong ibinuka ang
hita ko at dinampian ng halik ang kaselanan ko.
"Renz! Hindi pa ako naliligo!" Reklamo ko.
Nakakahiya dahil kakatapos lang naming gumawa ng milagro sa loob ng kotse at
nanlalagkit ako sa parte na iyon. Tapos ito ngayon at hinahalikan nito doon.
Renz just chuckled. Tumayo ito at binuksan ang shower. Nag-umpisa kaming maligo.
Pareho naming sinasabunan ang isa't-isa.
Nilagyan nito ng shampoo ang buhok ko at hinahagod nito iyong mabuti habang titig
na titig sa akin.
"I love you." Malambing na usal nito.
Nginitian ko ito.
"I love you din." Tugon ko at pareho naming inabot ang mga labi.
We kissed passionately and deeply.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay kaagad kaming nagbanlaw. Pinunasan nito ng
tuwalya ang buong katawan ko. Ganoon din ang ginagawa ko dito. Nakasanayan na
naming ginagawa ito sa tuwing sabay kaming naliligo.
Sabay din kaming lumabas ng bathroom. Pinaupo ako nito sa kama at ito na mismo ang
kumuha ng damit ko sa cabinet.
Pinagmamasdan ko ang bawat galaw nito. Wala ito ni isang saplot sa katawan. At
napakatikas ng mahal ko. Makisig ang pangangatawan nito. At napakasuwerte ng
babaeng nakatikim sa asawa ko.
Muling pumasok sa isip ko si Addy.
"Babe." Tawag ko kay Renz.
"Hmm?" Tugon nito habang naglalakad papalapit sa akin.
"Masarap ba ako, babe?" Wala sa sariling tanong ko.
Natigilan ito at kapagkuwan ay napakunot ang noo.
"Why are you asking that?" Nagtatakang tanong nito.
"Just answer me. Masarap ba ako o mas masarap si Addy?" Diretsong tanong ko.
Dumilim ang mukha nito.
"So, she was the reason why you want to break up with me?" Tiim ang bagang na
tanong nito.
"Mukha namang sarap na sarap ka sa videos na sinesend niya sa-"
"Shut up." Nabigla ako sa matalim na boses nito.
"Addy told me that you were really enjoying while fucking her. Sarap na sarap ka pa
nga sa videos na-"
"Kaya ba ang cold mo sa akin nitong mga nakaraang linggo? Dahil kay Addy? And about
the videos, she was sending that to you all this time? Kaya ba gusto mong
makipaghiwalay sa akin? Bakit, Amber? Wala ka bang tiwala sa akin? Pinagdududahan
mo ba ang nararamdaman ko?" May hinanakit sa boses nito.
Napayuko ako sa mga tanong nito.
"At kinukuwestyon mo ako tungkol sa kung sino ang masarap sa inyo ni Addy? Amber
naman. It's not all about lust and sex. Mahal kita. At siya ay parausan ko lang
dati. Magkaiba 'yon. Yes, I am having sex with you pero may kasamang pagmamahal
iyon. Mahal kita and having sex with you was just a bonus. Hindi mahalaga kung sino
ang masarap. But to answer your question, mas masarap ka. Sapat na ba iyon para
hindi mo ako kwestyunin? O baka pati pagmamahal ko ay pinagdududahan mo?" Nanatili
ang hinanakit sa boses nito.
Tumayo ako at niyakap ito.
"I'm sorry. Hindi ko naman pinagdududahan ang pagmamahal mo. I was just pissed
because of Addy. Ayokong ipasok sa isip ko na pinagsawaan ka niya dati na
ipinagmamalaki pa sa mismong harapan ko. Oo tanggap ko ang nakaraan mo. Ayoko lang
na pinagmamalakihan ako ng Addy na iyon." Sabi ko at hinalik-halikan ko ito sa
pisngi.
Napabuntong hininga ito.
"I will talk to her about that matter. I'm sorry. I wasn't expecting her to be like
that. Nag-usap na kami dati. She knows the real score. Alam niyang ikaw lang ang
mahal ko." Anito at hinalikan ako sa noo.
Tumango ako. Kinabig ako nito sa beywang.
"And next time, kapag may problema kausapin mo ako, okay? Mag-asawa tayo at pareho
nating aayusin ang bawat problemang dumadaan sa atin. Maliwanag ba?" Malambing na
sambit nito at muli akong tumango.
"And please, don't break up with me. Tinakot mo ako kanina, alam mo ba 'yon?" Anito
at mahigpit akong niyakap. "Ayokong mawala ka sa'kin, Amber. Mahal na mahal kita,
babe." Patuloy nito.
"Mahal na mahal din kita, Renz." Usal ko.
Pinaglayo nito ang mga katawan namin at tinitigan akong mabuti.
"Napakaganda mo talaga kahit buntis ka pa." Nakangiting usal nito.
"At napakalibog mo pa rin kahit buntis ako. At sa loob ng kotse mo pa talaga
pinairal ang kalibugan mo." Natatawang sambit ko.
Ngumisi ito at kapagkuwan ay maingat akong binuhat. Pinahiga ako nito sa kama at
kinubabawan ako.
"Paninindigan ko ang kalibugan ko kung ganoon." Anito at kumindat.
Nag-init ang katawan ko. He really looks so hot.
Dinama nito ang pagkababae ko at nilaro-laro iyon gamit ang gitnang daliri nito.
"So wet." He huskily said and slid his middle finger inside me.
Napaliyad ako at napaungol. Mas lalong nadagdagan ang pagnanasang nararamdaman ko.
He thrust his finger in and out and he slid another one finger that made me moaned
louder.
Pabilis ng pabilis ang paggalaw ng mga daliri nito sa loob ko.
"Masarap?" Puno ng pagnanasang tanong nito.
"M-Masarap. Ohhhh!" Muli akong napaliyad nang bigla nitong hinugot ang mga daliri
nito mula sa loob ko at pinalitan iyon ng tigas na tigas na sandata nito.
"Fuck, Amber! You really feel so good! So soft, so hot and so tight. Fuck!" Usal
nito habang umuulos sa ibabaw ko.
Napakapit ako sa unan ko habang binabayo ako nito ng mabilis at malakas.
"Ohhhh! Renz! Babe. Fuck me harder, babe! Ang sarap!" Sigaw ko.
"Oh, yeah?" His was eyes was full of lust and love.
He thrust himself deeply.
Lumapit ang labi nito sa tenga ko. Ramdam ko ang init ng hininga nito doon.
"Mas masarap ka, babe." Bulong nito at mas ibinaon pa ang sandata nito sa loob ko.
Mas ibinaon nito at mas isinagad pa.
"Ahhhh! Ohhhh! Renz!" Sigaw ko.
Halos tumirik ang mga mata ko sa bawat pagbayo nito.
"Fuck, yeah! Oh, fuck!" Renz cursed again and again as he fuck me harder and
deeper.
Ramdam kong malapit na ako.
"I'm c-cumming, babe! Ohhh!" Bumaon ang aking kuko sa balikat nito.
"Just cum for me." He hoarsely said and a few more thrust, I felt my orgasm.
Si Renz ay patuloy sa paglabas-masok.
"Fuck, babe! Ang sarap mo!" Usal nito habang pabilis ng pabilis ang pagbayo nito sa
akin hanggang sa naramdaman kong nanigas ito at sumabog sa loob ko.
Ibinaon nito ang mukha sa leeg ko at bahagya iyong kinagat.
"Fuck. That was so good. Sobrang sarap mo." Usal nito habang nakasubsob ang mukha
nito sa leeg ko.
Mahina akong natawa at nakaramdam ng kasiyahan. Kahit walang filter ang bibig nito,
sa tingin ko ay isa iyon sa minahal ko kay Renz. Sobrang mahal na mahal ko ito.
Nagyakapan kaming dalawa pero ilang sandali lang ay humiga ito sa tabi ko at
patagilid akong niyakap.
"Okay lang ba si baby natin?" Nag-aalalang tanong nito at hinawakan ang tiyan ko.
"Maliit pa ang tiyan ko. Kapag malaki na, patay ang kalibugan mo." Panunukso ko.
Ngumiti ito at hinalikan ako sa noo.
"Baby, sorry kung malibog si Daddy, ha? Gustong-gusto naman ni Mommy, eh."
Nakangising sambit nito.
Natawa ako at hinampas ko ito sa braso.
"Gago ka talaga." Usal ko.
"I love you, too." Natatawang sabi nito at hinalik-halikan ako sa pisngi.
Pabirong hinawakan ko ang sandata nito at namilog ang mga mata ko nang biglang
tumigas iyon. Sobrang naninigas!
"Oh-oh. Nagising alaga ko at kasalanan mo. Natutulog na sana, eh." Nakangising
sambit nito.
Natawa ako at kapagkuwan ay itinaas-baba ang palad ko.
"Oh, fuck! Amber, stop it!" Saway nito sa akin pero hindi ako nakinig.
"Why? You don't like it?" Nang-aakit na tanong ko.
"Fuck! I like it, of course." Biglang bawi nito at bahagyang napaawang ang mga
labi, nagpapakitang nasasarapan ito sa ginagawa ko.
"Can you get off from bed?" I softly asked.
"W-Why?"
"Basta." Nakangiting tugon ko.
Ilang sandali itong nakipagtitigan sa akin na tila nag-iisip kung susundin ako.
"Dali na." Utos ko.
Napailing ito at kapagkuwan ay bumangon mula sa kama. Bumangon din ako at umupo sa
gilid ng kama. Nasa harapan ko ito.
Napalunok ako nang mapagmasdan ang tayong-tayo nitong sandata. Hinawakan ko iyon.
"Amber, what are you doin-"
Napasinghap ito nang ipinasok ko sa loob ng bibig ko ang pagkalalaki nito.
I tasted the combination of his juices and mine. Maalat-alat iyon pero wala akong
pakialam.
Napasabunot ito sa buhok ko at napatingala ako nang dinilaan ko ang dulo ng
pagkalalaki nito. Pinaikot-ikot ko ang dila ko doon.
"Fuck! Oh, yeah! Amber! Babe!" Halos mabaliw ito sa ginagawa ko.
And his moan made me smile. I like it.
Ang ungol nito ay nangangahulugan na nasasarapan ito sa ginagawa ko kaya mas
ginalingan ko ang ginagawa. Unang beses kong ginawa ito at masaya ako na
nagugustuhan nito iyon.
Madalas akong nagbabasa ng mga articles at nababasa ko sa mga erotic books kaya
medyo alam ko ang gagawin kung paano ko ito paliligayahin gamit ang bibig ko.
Malakas itong napaungol nang sinisipsip ko ang ulo ng tigas na tigas na sandata
nito.
"Babe!" Ungol nito.
Muli ko itong sinubo. Aminado akong mahaba at malaki ito. Kahit nahihirapan ay
sinusubo ko ito at niluluwa. Paulit-ulit ko iyong ginagawa.
I sucked him hard. I licked him again and again and I deep throat him and he
groaned because of what I've did.
"Tang*na, Amber! Ang sarap!" Mariing sambit nito.
Sagad na sagad ito sa loob ng bibig ko. Mas binilisan ko ang pagsubo ko sa
pagkalalaki nito. Umuulos ito na tila nawawala na sa sarili at paulit-ulit na
nagmumura.
"Fuck it!" He cursed and he stop me from sucking him.
Pinahiga ako nito sa malambot na kama at walang sabi-sabing bumaon sa loob ko na
ikinaungol naming dalawa.
Paulit-ulit ako nitong inangkin.
"I love you so fucking much, babe." He said as he thrust in and out.
"I love you too, Renz." I responded as I accept his every thrust.
We both reached our climax again.
Pawisan ang mga katawan naming dalawa.
Ilang beses nga ba akong inangkin ni Renz ngayon? Tila pareho kaming hindi
nagsasawa sa isa't-isa. At sa pagod ay pareho kaming nakatulog na magkayakap.
Kinabukasan ay ang halik nito sa noo ko ang gumising sa akin.
"Goodmorning, babe." Masayang bati nito.
Ngumiti ako at hinalikan ito sa pisngi.
"Goodmorning." Tugon ko.
Napatitig ako sa napakaguwapong mukha nito. Fresh na fresh ito at medyo basa pa ang
buhok. Halatang kagagaling lang nito sa pagligo.
"Ang guwapo ng asawa ko." Papuri ko.
Ngumiti ito at mahina akong pinisil ako sa ilong.
"Ang ganda-ganda ng asawa ko. Sobrang ganda." Anito at hinalikan ako sa labi.
"Mag shower ka na. Pagluluto kita ng almusal." Anito at tinulungan akong bumangon.
Binuhat ako nito patungo sa banyo na ikinangiti ko.
My Renz is so sweet.
Iniwan ako nito doon at nagpaalam na pupunta sa kusina para magluto ng almusal.
Mabilis akong naligo at nagbihis pagkatapos. Akmang papasok na ako sa kusina para
tulungan ang asawa ko nang marinig ko ang pagtunog ng doorbell.
"Babe, ako na ang magbubukas." Pasigaw na sabi ko para marinig ako ni Renz.
"Okay, babe. I love you." Pabalik sigaw nito mula sa kusina.
Naglakad ako patungo sa pinto. Nang buksan ko iyon ay napakunot ang noo ko nang
makitang walang tao pero nakita ko ang maliit na box na nasa harap ng pinto.
Yumuko ako at kinuha iyon.
Nang buksan ko iyon ay napasigaw ako at bumagsak ang maliit na kahon sa sahig.
It was a baby's picture with full of blood! A real blood!
Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan ko. Ramdam ko ang panginginig ng buong
katawan ko at ang takot ko. Kahit kailan ay hindi ako natakot ng ganito. Ang lakas
ng tibok ng puso ko.
"Babe, what happened?" Humahangos na tanong ni Renz sa akin.
Nadako ang tingin nito sa box na nasa sahig at malutong itong napamura nang makita
iyon.
Mahigpit akong napahawak sa braso nito nang maramdaman ang paghilab ng tiyan ko.
Napakasakit niyon.
"B-Babe, ang baby natin." Mahinang sambit ko.
Kaagad ako nitong binuhat at malakas na tinawag ang pangalan ng driver nito.
Nang nasa biyahe na kami ay panay ang pag-igting ng bagang nito at malutong na
nagmumura.
"Whoever send that thing, magtago na siya." Madilim ang mukhang sambit nito.
Pero sa isip ko ay alam ko na kung sino ang nagbigay niyon. Lihim akong napamura at
naikuyom ang mga kamao.
Kung may mangyaring masama sa anak ko, hindi lang kay Renz ito magtatago.
Lintik lang ang walang ganti.
To be continued...
A/N: I'm sorry about yesterday. Sinabi kong mag update ako pero nakatulog ng maaga
dahil sa pagod. Hehe. Lablab po.💛😘💞

--- --- ---

Chapter 19
--
CHAPTER 19
"THE BABY'S FINE."
Nakahinga ako ng maluwag nang marinig ang sinabi ng OB ng asawa ko.
Nadako ang tingin ko kay Amber na mahimbing na natutulog sa hospital bed ng VIP
room na kinuha ko.
"Just let her rest. She was just in shock. Hindi basta-basta ang nakita niya at
hindi iyon makakabuti sa buntis. Sa susunod mag-iingat kayo. Mukhang may naiinggit
sa asawa mo." May concern sa boses na sabi nito.
Naikuwento ko kanina ang nangyari sa bahay. Kailangan nito iyong malaman para alam
nito ang puno't-dulo ng pagsakit ng tiyan ng asawa ko.
"And one more thing, huwag mong papagurin ang asawa mo. It's okay to have sex with
her on her pregnancy but know your limitations." Matiim itong tumitig sa akin.
Napakamot ako sa ulo.
"Yes, doc. Maraming salamat." Usal ko.
Nagpaalam ito at lumabas. Lumapit ako sa asawa ko at kapagkuwan ay hinalikan ko ito
sa noo.
Hinaplos ko ang buhok nito. Nagtagis ang mga bagang ko nang maalala ang nakita kong
takot sa hitsura nito kanina. I've never seen her like that before. I knew her as a
strong and brave woman.
But things isn't the same anymore. May buhay sa sinapupunan nito na konektado sa
emosyon nito. At hinding-hindi ko mapapatawad ang sinumang nagpadala ng litratong
iyon.
Kung sana ay ako ang nagbukas ng pinto kanina, hindi sana nito iyon makikita. Hindi
sana ito mangyayari sa asawa ko. I am just thankful that our baby is safe.
Kinuha ko ang cellphone na nasa bulsa ko at tinawagan si James.
"Kumusta si Amber?" Si Princess ang sumagot niyon.
I sighed.
"She's doing fine. But I don't want this to happen again. I need Xander's help but
he's not in a good state now. I want to know who sent that picture. There's no
trace from the sender. Looks like the sender planned this thoroughly." I said with
a gritted teeth.
"Ryder can help us. He was a hacker too, remember? He just don't want to be a
hacker again after his wife's death. But I think he wouldn't reject the request if
it's coming from his nurse. I'll contact Destinee Kim. She can help us." Tugon ni
Princess mula sa kabilang linya.
"Yes, please. Thank you, Princess." I thankfully said.
"No problem. We are all friends, tayo din ang magtutulungan. Anyways, do you have
any idea who sent that? May galit ba sa'yo o kay Amber?"
Sandali akong napaisip sa tanong nito. I have someone on my mind but I have to make
sure.
"Just give me the details as soon as possible about the sender. Thank you again,
Mrs. Smith." I said and ended the call.
I saw Edsel's message and he told me that he have already sent some of SPIC's
agents to guard my Amber. I know that she wouldn't like it but I have to do this
for her safety.
Masyado akong naging kampante. And it was a lesson learned. Ayoko na dumating ang
araw na may magtatangka sa buhay ng asawa ko at magiging anak namin.
"B-Babe." Napatingin ako sa asawa ko at napangiti nang makitang gising na ito.
Kaagad ko itong hinalikan sa mga labi.
"Is our baby oka-"
"Okay lang si baby, so don't worry." Gagap ko sa sasabihin nito.
Nakita ko ang pag-aliwalas ng magandang mukha nito.
"I was so scared earlier. Akala ko mawawala na ang anak natin." Mangiyak-ngiyak na
sambit nito.
Pinunasan ko ang ilang butil ng luha sa magkabilang pisngi nito.
"Shhh. Everything's okay now. Don't stress yourself, okay? Stop crying. Sige ka,
magiging iyakin si baby." Pag-alo ko dito at hinalikan ito sa pisngi.
Tumango ito.
"Alam mo na ba kung sino ang may pakana ng litrato?" Tanong nito.
Hinaplos ko ang buhok nito.
"Don't think about it. Ako na ang bahala sa lahat. I assure you, malalaman din
natin kung sino siya." Nakita ko ang pagkuyom ng kamao nito.
Hinawakan ko iyon at hinalikan.
"Don't stress yourself, okay? I'll do everything to make you safe and our baby."
Sambit ko at hinalikan ito sa noo.
Tumango ito at hindi na umimik pa.
Tinitigan ko itong mabuti. Kilala ko si Amber. Alam kong nag-iisip ito. Hindi nito
basta-basta palalampasin ang nangyari. Pero hindi ko hahayaan na gumawa ito ng
hakbang na ikakapahamak nito at ng anak namin.
"Whatever you're thinking right now, can you please just leave it to me? Trust me,
babe." Usal ko at hinalikan ito sa mga labi na kaagad nitong tinugon.
"I won't." She promised when I pulled away from our kiss.
Nginitian ko ito at hinalikan sa noo.
"Salamat. Wala kang ibang iisipin kung hindi ang kapakanan mo lang at ng anak
natin,okay? We'll getting married soon. Everything will be okay." Sambit ko at muli
itong hinalikan sa noo.
Ngumiti ito sa akin at tinanguan ako.
"I love you so much, babe." Malambing na usal ko.
"I love you, too." Nakangiting tugon nito.
Pinisil ko ang ilong nito.
"Mas mahal na mahal kita." Sambit ko at ikinulong ang pisngi nito sa mga palad ko.
"Sobrang mahal na mahal kita, Amber." Madamdaming usal ko.
"I know." Natatawang usal nito.
Ilang sandali lang ay nag advised na ang OB ni Amber na puwede na itong lumabas ng
ospital. Nagpasalamat kami at umuwi sa bahay.
Ang driver ko ang nag drive habang inaalalayan ko si Amber. Ingat na ingat ako sa
bawat pagkilos nito at ito ay saway naman ng saway sa akin. Hindi naman daw ito
imbalido.
Nang nasa bahay na ay kaagad ko itong pinagpahinga sa kuwarto at naghanda ako ng
makakain nito. Sinamahan ko na rin iyon ng prutas para mas lumakas ito.
Asikasong-asikaso ko ito at panay naman ang subo nito sa mansanas na kinakain nito
sa akin.
"Babe, para sa'yo 'yan. Hindi para sa'kin." Natatawang reklamo ko pero sinubo naman
ang isang slice ng mansanas na sinusubo nito.
"Hindi ka kasi kumakain." Sambit nito.
"Alam mo ang gusto kong kainin." Pilyo ko itong nginisihan.
Mahina ako nitong tinampal sa braso.
"Pahinga muna, anak." Anito at humagikhik.
Mahina akong natawa. Napakasarap sa pandinig ang hagikhik nito.
"Ang sarap sa pandinig ng hagikhik mo. Lahat naman yata. Mula sa pagtawa mo
hanggang sa pag-ungol mo habang umuulos ako sa ibabaw mo." Hindi ko mapigilang
isatinig.
And this time, malakas ako nitong tinampal sa braso na malakas kong ikinatawa.
"Maniac." She murmured and she pouted.
"Sa'yo lang naman, babe." Usal ko at kinindatan ito.
Pareho na lang kaming natawa.
Niligpit ko ang pinagkainan nito nang pareho naming maubos ang pagkain. Hindi ito
pumayag na hindi ako kumain.
"Babe, gusto kong kumain ng strawberry." Maya-maya ay narinig kong sabi nito nang
muli akong makapasok sa kuwarto.
Mukhang strawberry na naman ang pinaglilihian nito. The last few weeks, mangga ang
pinaglilihian nito at kung anu-ano pa.
"Okay. I'll go outside and buy you what you want. May iba ka pa bang gusto?" Tanong
ko habang kumukuha ng jacket sa loob ng cabinet.
"I want chocolates, too." Ungot nito.
I chuckled and wear my jacket.
Lumapit ako sa asawa ko at hinalikan ito sa noo.
"I'll be right back. Mabilis lang ako." Paalam ko.
Tumango ito at ngumiti.
"Alam kong maraming agents na nagbabantay sa akin sa labas. Kaya hindi mo
kailangang bilisan." Natigilan ako sa sinabi nito at napakamot sa ulo.
"I apologized. Alam kong ayaw mong binabantayan ka but it was just for your safety
habang hindi pa natin alam kung sino ang nagpadala ng litratong iyon. I have this
feeling na hindi niya tayo titigilan." Paliwanag ko.
"Hindi talaga 'yon titigil hangga't na sa akin ka." Mahinang bulong nito.
"What did you say?" Tanong ko nang hindi marinig ang sinabi nito.
Umiling ito.
"Wala. Sabi ko mahal na mahal kita. Sige na, alis ka na." Natatawang pagtataboy
nito sa akin.
"Okay. Babalik din ako kaagad. Pahinga ka lang diyan, okay? I love you." Sambit ko
at hinalikan ito sa mga labi bago lumabas.
Kaagad kong tinawag ang driver ko at dumiretso kami sa mall. Pumasok ako sa grocery
store. Binili ko ng limang kilong strawberry si Amber at iba't-ibang klase ng
chocolates. Bumili na din ako ng iba't-ibang klaseng prutas at gatas na para sa
buntis.
Pinauna ko na sa kotse ang driver ko kasama ang mga pinamili ko. Sandali akong
naglibot para maghanap ng puwede pang bilhin kay Amber.
Nang makapasok sa jewelry store ay kaagad na nadako ang tingin ko sa dalawang
kuwentas na naka-display. One is a key and the one is a heart-shaped necklace.
"Hi, Sir. Gusto niyo po bang tignan? It's a couple necklace. As you can see, the
heart won't open unless you use the key." Nakangiting paliwanag ng sales attendant.
I was amazed by it and decided to buy the couple necklace. Kaagad ko iyong ipinasok
sa bulsa ng pantalon ko.
Nakangiting lumabas ako ng jewelry shop at hindi namalayan na madilim na pala sa
labas. Dali-dali akong pumunta ng parking lot at natigilan nang may biglang humila
sa akin at kapagkuwan ay marubdob akong hinalikan sa mga labi.
Nang makilala ko kung sino iyon ay kaagad ko itong tinulak.
"Addy!" Dumagundong ang boses ko.
"Renz. Honey." Mapang-akit itong lumapit sa akin kahit itinulak ko ito papalayo.
Mahigpit ko itong hinawakan sa magkabilang braso.
"Addy, what do you think you are doing? Nababaliw ka na ba?" Galit na tanong ko.
Umiling ito.
"No. Listen to me, Renz. Ako pa rin ang kailangan mo. Ako pa rin ang lalapitan mo."
Anito at pilit akong hinahalikan sa leeg.
Kinuha nito ang isang kamay ko at iginiya iyon sa dibdib nito.
"I'm still yours, Renz. Darating ang araw na sa akin ka pa rin lalapit. Ang buong
katawan ko, iyong-iyo pa rin. Walang ibang nagmamay-ari kundi ikaw lang." Paos ang
boses na sabi nito at unti-unting binuksan ang butones ng suot polo shirt.
"Addy, stop it!" Mariing utos ko at iwinaksi ang kamay nito.
Pero hindi ito nagpaawat. Dinakma nito ang pagkalalaki ko.
"Akin lang ito, Renz. Akin lang." Tila nababaliw na sambit nito.
Hinubad nito ang suot na damit at sinunod nito ang bra nito. Exposing her breast in
front of me.
"Subukan natin ulit. You'll gonna enjoy me. Have sex with me again. I'll assure you
that you'll gonna beg for more. Come on, honey. Fuck me all you want like you used
to do before. I'll gonna suck your cock until you come. I miss you so much. I miss
you fucking me senselessly." Anito at muli akong hinalikan sa mga labi.
Hindi ko ugaling manakit ng babae, lalo na kapag pisikal. Pero sa ginawa nito,
sinasagad nito ang pasensya ko. Mahigpit ko itong hinawakn sa braso at buong lakas
ko itong isinandal sa pader.
Napaigik ito sa sakit dahil sa ginawa ko.
"Nababaliw ka na, Addy." Mariing usal ko at mas lalo kong hinigpitan ang
pagkakahawak ko sa braso nito.
Kitang-kita ko ang pagngiwi nito pero wala akong pakialam.
"Sa susunod na gagawin mo pa 'to, hinding-hindi ko palalampasin. I am just
rendering myself now for me not to hurt you more. Huwag mong sagarin ang pasensya
ko." Mariin at mapanganib na pagbabanta ko at marahas ko itong binitawan.
Akmang tatalikuran ko ito nang magsalita ito.
"Hinding-hindi ko hahayaang maging masaya ka sa piling ng babaeng 'yon. Akin ka
lang, Renz. Asungot lang siya sa buhay natin. At sisiguraduhin ko na pagkatapos ng
gabing ito ay mawawala na siya sa landas natin." Anito at parang baliw na
humalakhak.
Kaagad akong nakaramdam ng kaba at patakbong tinungo ang kotse.
"Make it faster!" Pasigaw na utos ko sa driver habang tinatawagan ang numero ni
Amber.
"Babe!" Kaagad kong sambit nang sagutin nito ang tawag.
"Ren-"
Ang akmang pagtugon nito sa akin ay napalitan ng sunod-sunod na pagputok mula sa
kabilang linya.
And the line died.
Malakas akong napamura at ang lakas ng pagtibok ng puso ko.
"Tang*ina!" Tila ako mababaliw sa kakaisip sa mga nangyayari.
Nang makarating sa bahay ay halos manginig ang mga tuhod ko sa mga nagkalat na mga
dugo doon.
At nadako ang paningin ko sa asawa kong puno ng dugo sa katawan.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 20
--
CHAPTER 20
NAGSUOT AKO ng pantulog pagkatapos kong maligo.
Kasalukuyan akong nagpupunas ng basang buhok ko nang mahagip ng mga mata ko ang
anino sa labas. Malapit ako sa bintana kaya nakita ko iyon kahit isang kisap-mata
lang.
Kaagad kong kinuha ang cellphone ko na nakapatong sa bedside table at kinontak ang
leader ng agents na in charge sa pagbabantay sa akin. Kinuha ko ang numero nito
kaninang umalis ang asawa kong si Renz.
"Miss Amber." Kaagad nitong bungad nang sagutin ang tawag ko.
"I just saw someone.Ang lakas ng loob na pumasok sa teritoryo namin." Mariing usal
ko.
"I know Miss Amber. My team is on guard now. He's not alone actually. Marami sila.
Don't worry,we'll protect you at all cost. Itataya namin ang mga buhay namin kung
sakaling kikilos sila ng masama. Hindi ka namin ipapahamak because if something bad
will happen to you, Mr. Smith and your husband will kill us without mercy." Kaagad
na sambit nito.
"I can handle myself. Kung hindi lang ako buntis,kanina ko pa pinatumba ang mga
umaaligid sa pamamahay ko. Since Phyton and Renz wanted this,ikaw na ang bahala sa
lahat." Usal ko at pinatay ang tawag.
Ilang sandali lang ay narinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. It was my husband.
"Babe!" Kaagad na bungad nito. He sounds worried.
Tila may pagmamadali sa boses nito.
"Renz." Bago pa man ako makapagsalita ay narinig ko ang sunud-sunod na putukan mula
sa labas ng bahay.
Pinatay ko ang tawag at mabilis na nakaiwas nang marinig ang pagbasag ng salamin sa
bintana.
The bullet was aiming at my head and if I was not fast enough to avoid that,maybe
I'm already dead. And looks like that someone really want me dead,desperately.
Hindi tumigil ang putukan sa labas at naririnig ko na din ang pagbagsak ng mga
gamit mula sa loob ng bahay. Mukhang nakapasok na ang mga ito.
Mahigpit kong hinawakan ang tiyan ko.
"Stay still baby,okay? Mommy Amber will just play." I said as I calmly walked at
the closet.
Kinuha ko mula doon ang baril ko. Ikinasa ko iyon at lumabas ng kuwarto. Pagdating
ko sa sala ay hindi na ako nagtaka nang makita ang ilang kalalakihang nakahandusay
doon at naliligo ng sarili nilang mga dugo.
Humahangos na lumapit sa akin si Billy,ang leader ng agents na pinadala ni James.
"Miss Amber,hindi ka dapat lumabas sa-"
Hindi nito natapos ang sasabihin nang pinaputukan ko ang lalaking nasa likod nito.
Kaagad itong bumagsak sa sahig. Ang bala ay diretsong tumama sa ulo nito.
"Help your team outside.Ako ng bahala dito."Seryosong utos ko.
"Miss Amber."
"Just go!"Sigaw ko.
Nag aalangang sumunod ito sa utos ko at lumabas. Muli kong kinasa ang baril ko at
sunud-sunod na nagpaputok sa mga lalaking humaharang sa daraanan ko.
Napalingon ako sa kusina nang makarinig ng kaluskos doon. Dahan dahan akong
naglakad papalapit doon at pinakirandaman ang paligid.
Nasa sink na ako nang may humila sa akin at naramdaman ko ang dulo ng baril nito sa
ulo ko.
"Gotcha." He said and laughed.
Mariin akong napapikit. Inaamin ko na nakaramdam ako ng kaba pero mabilis na gumana
ang utak ko.
Nagmulat ako ng mga mata.
"Anong kailangan mo?" Mariing tanong ko.
"Kailangan ko ang buhay mo."Tugon nito at mas idiniin ang dulo ng baril sa ulo
ko."But before I kill you,drop your gun first." Utos nito.
Napabuntong hininga ako at kapagkuwan ay sinunod ko ang utos nito. Hinagis ko ang
hawak na baril sa sahig.
"Good girl." Nakita ko ang pagngisi nito.
Hinagod nito ng tingin ang kabuuan ko. Ang isang kamay nito ay pinaglandas nito sa
leeg ko.
"Mukhang masarap ka.Titikman muna kita bago kita patayin." Nakakaloko ang mga ngiti
nito.
Sinalubong ko ang mga tingin nito at nginisihan ito.
"Ang isang Renz Anderson lang ang pwedeng tumikhim sa akin." Nakangising sambit ko
at ang sunod na ginawa ko ay hindi nito inaasahan.
Napasigaw ito na nabitawan ang hawak na baril nang ibinaon ko sa kamay nito ang
hawak kong patalim. Napaluhod ito sa sakit at ako naman ay napangiwi.
"That hurts." Patuyang sambit ko at muling humugot ng patalim na malapit sa sink.
Ni hindi nito napansin ang pagkuha ko ng patalim kanina.
"Palaban kang babae ka." Nakangising sambit nito.
Mabilis itong tumayo at ginamit ang isang kamay para kunin ang baril nito. Hindi ko
ito hinayaang mahawakan man lang kahit isang dulo ng baril nito.
Mabilis ko itong nilapitan at kapagkuwan ay muling ibinaon ang patalim sa isa pa
nitong kamay.
"Tang*na kang babae ka!" Hiyaw nito.
"Mukhang kinulang sa impormasyon ang taong nag-utos sa'yo na patayin ako. Kung
inaakala mong ordinaryong babae lang ako,nagkakamali ka. Bago mo pa man ako
mapatay,uunahan na kita." Nakangising sambit ko at hinawakan ito sa kuwelyo.
Sinulyapan ko ang tiyan ko.
"Just hang on there baby. Huwag mo sanang masamain ang gagawin ni Mommy ha? Ayokong
may mangyaring masama sa'yo. Magagalit si Daddy." Usal ko at buong lakas na hinila
ang lalaki patungo sa salas ng bahay.
May mga dugo ang suot kong damit pero wala akong pakialam. Hinugot ko ang patalim
na nakabaon sa isang kamay nito dahilan para mas lalo itong mapasigaw.
Muli ko itong hinila at malakas na pinaupo ito sa mahabang sofa. Tinignan ko itong
mabuti at ngumiti.
"You're so weak.How can you kill me if you're that weak?" Painsultong sambit ko at
tinutok ang dulo ng patalim sa leeg nito.
"Now,tell me. Who hired you?"
Tumingin lang ito sa akin at ngumisi.
"Mamamatay muna ako bago mo malaman kung sino ang-"
"Of course,you'll die wether you tell me or not. You have no choice. Mamamatay ka
pa rin sa mga kamay ko." Nakangising sambit ko.
Idiniin ko ang dulo ng patalim sa leeg nito.Dumugo iyon at mas lalo kong idiniin.
"Paunti-unti babaon ito sa loob mo. At sisiguraduhin ko na matatamaan ko ang parte
na magiging dahilan ng kamatayan mo. But of course,I want to make you suffer first.
Gusto kong marandaman mo muna ang sakit bago ka malagutan ng hininga." Malumanay na
sambit ko.
"And before you die,I would like to introduce myself first. I am Amber Patterson
and now Amber Anderson, I'm a secret agent." Nakita ko ang panlalaki ng mga mata
nito.
Marahil ay hindi nito inaasahan ang sinabi ko.
"Surprise? You're just a hired killer,the weakest one and I'm a secret agent. Isang
malaking pagkakamali ang pagpasok mo at ninyo sa pamamahay ko. Tandaan mo ang
pangalan ko dahil ako ang tatapos sa buhay mo. Ngayon,sabihin mo sa akin kung sino
ang nag-utos sa'yo na patayin ako." Mariing usal ko.
Ngumisi lang ito at mahinang tumawa. Buong tamis ko itong nginitian. Hinawakan ko
ang isang kamay nito at hinugot ang isa pang patalim na nakabaon sa isa pa nitong
kamay at walang sabi sabing sinaksak ko ang hita nito.
Malakas itong napasigaw.
"S-Sabihin ko na! J-Just don't kill me,please! Si Ma'am Addy! Siya ang nag-utos na
patayin ka!" Anito at napangiti ako sa sinabi nito.
"Alam ko." Nakangising sambit ko at ibinaon ang isang patalim sa leeg nito.
Madaming dugo nito ang tumalsik sa damit ko. Kitang-kita ko kung paano itong
mahugutan ng hininga.
Nanginginig ang mga kamay na napaupo ako sa sahig hindi dahil sa ginawa ko kundi
dahil sa galit ko para kay Addy. Ayos lang na ako ang mapahamak wag lang madamay
ang nasa sinapupunan ko.
Nasa ganoong posisyon ako nang maabutan ako ni Renz. Kaagad itong lumapit sa akin
at nanginginig ang mga kamay na hinawakan ako.
"Babe,okey ka lang ba? Are you hurt?" Puno ng pag aalalang tanong nito at kaagad na
ininspeksyon ang buong katawan ko.
At nakahinga ito ng maluwag nang masiguradong wala akong sugat. Kaagad ako nitong
binuhat at nilingon si Billy.
"Clean this up." Mariing utos nito at naglakad patungo sa kwarto namin.
Dumiretso ito sa bathroom at kaagad na binuksan ang shower. Walang imik na hinubad
nito lahat ng saplot ko. Ramdam ko ang panginginig nito. Ang emosyon sa mukha nito
ay pinaghalong poot at galit.
Hinawakan ko ang nanginginig na mga kamay nito at hinalikan iyon.
"I'm okay." Mahinang usal ko.
Humigpit ang pagkakahawak nito sa kamay ko at walang kasing-higpit na niyakap nito
ang hubad na katawan ko.
"I was so scared when I saw your body with full of blood. It was so scary, Amber."
He said and hugged me tighter.
"I'm okay. You know me. Lalaban ako lalo pa't buntis ako. And the agents did their
job well. May konting lapses pero alam kong hindi nila ako pinabayaan." Sambit ko
para mapanatag ang loob nito.
He pulled away from our embrace and he cupped my face. He softly kissed me on my
lips. He deepened the kiss and pushed me on the tiled wall of the bathroom.
"Thank you for keeping yourself and the baby safe. I love you, babe. I love you so
much." He murmured between our kisses.
Nang maglayo ang mga labi namin ay pinagdikit nito ang noo namin.
"I promise it won't happened again. This is all Addy's doing and I hate myself for
dragging you into-"
"Don't say that. I know that it was her. She's a desperate bitch and I won't let it
slide. She started this and I will finish it for her." I seriously said.
Hindi ko ito hahayaang gawin ulit ang bagay na ito. Kung gusto nito ng patayan,
ibibigay ko.
I am not agent Amber Patterson for nothing. Lalabanan ko ito.
Renz hugged me again and kissed my forehead.
"I won't let her do this again. Not you. Not my wife. Not my Amber." Matigas at
mapanganib na usal nito.
To be continued...
A/N: Hi, Nixians! I just wrote it on a piece of paper and my bestfriend type it on
my phone. Bawal kasi ma exposed ng matagal sa phone.
I was sick at kasalukuyang nagpapagaling. Need your prayers for my recovery. This
is all for you. Babalik ako kahit anong mangyari. Matagalan man ang mga updates ko,
nandito pa rin ako. And hopefully, gagaling na ako. Kaya 'to. Laban lang. God bless
po sa ating lahat at ingatan ang kalusugan.

--- --- ---

Chapter 21
--
CHAPTER 21
"AMBER, alam ba ni Renz 'to? Hindi ba siya magagalit sa gagawin mo? Ayaw mo bang
samahan kita? Buntis ka, Amber. Baka kung mapaano ang nasa sinapupunan mo at-"
"Sharmaine, I'm okay. You know me. You know what I'm capable of." Kalmadong usal ko
habang tinitignang mabuti ang mga bulaklak na inorder ko.
Nasa loob kami ng flower shop. Sinadya kong isama si Sharmaine dito sa flower shop
para payagan ako ni Renz na makalabas.
Napatingin ako sa labas. Wala ang mga nagbabantay sa akin na ikinangiti ko.
Inutusan ko ang mga ito na umalis sandali at dahil kasama ko si Sharmaime ay naging
kampante ang mga ito na iwan ako.
"Sharm, I owe you this one. Thank you." Usal ko at kinuha ang susi ng kotse nito.
Nag-aalangan nito iyong bitawan pero sa huli ay napabuntong-hininga ito.
"Just promise me to keep safe. Ako ang malalagot kay Renz kapag may nangyaring
masama sa'yo." Anito.
Tumango ako at ngumiti. Lumabas ako ng flower shop. Tinungo ko ang kotse ni
Sharmaine at nagmaneho.
Nang marating ko ang pakay ay naikuyom ko ang mga kamao ko. Pumarada ako sa isang
malaking bahay. Lumabas ako mula sa kotse.
Kumatok ako sa isang malaking pinto. Inihanda ko ang matamis na ngiti nang bumukas
iyon. Katulad ng inaasahan ko ay si Addy ang bumukas niyon.
Nakita ko ang pagkabigla sa mukha nito nang makita ako at bahagya pa itong
napaatras.
"Can I come in?" Tanong ko.
Hindi ko na ito hinintay na makasagot at humakbang na ako papasok. Diretso akong
naglakad patungo sa living room ng bahay nito. Naramdaman ko ang pagsunod nito sa
akin.
"You have a very nice home." Papuri ko.
Prente akong umupo sa isang napakalambot na sofa.
"Anong ginagawa mo dito? Anong karapatan mong tumapak sa pamamahay ko?" Mariing
tanong nito.
Tumawa ako.
"Pumasok ang mga binayaran mo sa pamamahay ko para patayin ako at ngayon ay
tatanungin mo ako kung ano ang karapatan kong tumapak sa pamamahay mo?"
Sarkastikong sambit ko.
Napalunok ito sa sinabi ko.
"W-Wala akong alam sa sinasabi mo." Tanggi nito.
Matamis akong ngumiti.
"Anong tingin mo sa akin hindi ko malalaman ang ginagawa mo? You're desperate to
kill me. You want me dead. And do you really think you can have Renz after my
death? You're pathetic." Naiiling na sambit ko.
"Lumabas ka sa pamamahay ko." Mariing utos nito.
Nanatili akong ngumiti at tumayo mula sa pagkakaupo.
"I will but after you received my precious gift from me." Usal ko at tumingin sa
pinto ng bahay nito.
Pumasok ang ilang mga kalalakihan doon na dala-dala ang mga mga bulaklak na inorder
ko kanina.
Nanlaki ang mga mata ni Addy nang makita kung anong klaseng mga bulaklak ang mga
iyon.
It was a standee funeral flowers.
Napuno ang living room nito ng funeral flowers. Pagkatapos ilapag ng mga
kalalakihan ang mga bulaklak ay umalis na ang mga ito.
Matalim akong tinignan ni Addy.
"You bitch!" Sigaw nito.
"Why? You don't like my gift? Ayaw mo ba? Dapat masaya ka dahil pinaglalamay kita."
Natatawang usal ko.
"Lumayas ka dito!"
"Hindi pa kumpleto ang regalo ko sa'yo." Usal ko at naglakad patungo sa isang
maluwang na puwesto sa living room nito.
Muling may pumasok na apat na lalaki na may dalang kabaong.
"Dito niyo ilagay. This is the perfect spot." Utos ko sa mga ito na kaagad
tumalima.
Nagpasalamat ako bago umalis ang mga ito.
Hinaplos ko ang kabaong.
"Dito kita ilalagay." Usal ko at tinignan ito. "Ang ganda ng kabaong mo, hindi ba?"
Tumatawang tanong ko.
"Hayop kang babae ka!" Sigaw nito.
Naglakad ito patungo sa isang drawer. May hinugot ito mula doon at hindi na ako
nabigla nang makitang baril iyon. Tinutok nito iyon sa akin.
"Papatayin kita!" Nanlilisik ang mga matang sigaw nito.
"Go ahead." Kalmadong sambit ko habang naglalakad papalapit dito.
Tumitingin ako sa kamay nito. Nanginginig ang mga iyon. Nang malapit na ako dito ay
napaatras ito.
"Why? You can't pull the trigger?" Painsultong tanong ko.
"I will kill you, you bitch!" Sigaw nito at akmang kakalibitin ang gatilyo nang
mabilis kong inagaw ang hawak nitong baril.
Mas lalo itong napaatras nang itinutok ko ang baril sa ulo nito.
"You don't even know how to use this." Nakangising usal ko at walang sabi-sabing
binaril ko ito sa tuhod.
Malakas itong napahiyaw sa sakit at napaluhod sa sahig.
Muli kong tinutok ang baril sa ulo nito.
"One more shot and you'll end up in your coffin that I prepared for you." I said
and smiled at her.
Tumingala ito sa akin.
"P-Please. Don't kill me. M-My baby. I-I'm pregnant. P-Please, I am pregnant and
Renz is the father of my child. D-Don't kill me. D-Don't kill Renz's child,
please." She desperately begged.
Natigilan ako sa sinabi nito. Pregnant? Renz's child?
Mahina akong tumawa at sa kalaunan ay lumakas iyon ng lumakas.
"I am serious! Buntis ako at si Renz ang ama ng pinagbu-"
Napahiyaw ito nang mahigpit ko itong hinawakan sa buhok at pahila ko itong itinayo.
"Hindi ako tanga, Addy." Mariing usal ko at tinignan ito mula ulo hanggang paa.
"Renz didn't even penetrated you while you were having sex with him! He was fucking
you in the ass, you bitch! And you think I'll never know that?" Mariing usal ko at
mas lalo ko itong sinabunutan.
"Bitawan mo ako, hayop ka!" Sigaw nito at pilit na kumakawala.
"Akin lang si Renz, Amber! Akin lang siya! Hinding-hindi siya magiging sa'yo! Hindi
ako makakapayag! Sa akin lang siya! Ako lang ang pinakamasarap na babaeng natikman
niya! Ako lang nagpapaligaya sa kanya at dinadala siya ng lampas pa sa langit! At
ikaw, hinding-hindi mo magagawa 'yon! Sa akin pa rin siya mapupunta! Pagsasawaan ka
niya at sa akin pa rin siya babalik!" Parang baliw na sigaw nito.
Nanggigigil na hinila ko ito sa buhok. Sigaw ito ng sigaw at nagpupumiglas pero
patuloy ko itong hinihila.
Nahagip ng mga mata ko ang isang plantsa sa ibabaw ng mesa na naroroon. Hinila ko
ito sa buhok patungo doon at sinaksak sa power socket ang plantsa.
"A-Anong gagawin mo?" Nahihintakutang tanong nito habang nakatingin sa umuusok ng
plantsa.
"Baka sakaling ninipis ang pagmumukha mo!" Sambit ko at dinikit sa kanang pisngi
nito ang plantsa na malakas nitong ikinasigaw.
"Hayop kang babae ka!" Sigaw nito.
Binunot ko ang plantsa mula sa power socket at kapagkuwan ay muli ko itong hinila
sa buhok patungo sa kabaong nito.
Binuksan ko ang kabaong at itinulak ito doon. Sigaw ito ng sigaw hanggang sa
makahiga ito sa loob ng kabaong.
"Your coffin suits you well." Nakangising sambit ko at malakas na isinara ang
kabaong.
"Pakawalan mo ako dito! Hayop ka! Pakawalan mo ako!" Narinig kong sigaw nito.
Nasa ganoong akto kami nang pumasok ang mga pulis kasunod si Renz.
"Babe!" Kaagad itong lumapit sa akin at niyakap ako. "I told you not to do this.
Paano kung may nangyaring masama sa'yo?" Nag-aalalang sambit nito at hinalikan ako
sa noo.
"She deserved that." Mariing usal ko.
"I know. I know. But you don't have to do this. Pinag-alala mo ako ng sobra. Ang
mga pulis na ang bahala sa kanya." Anito at dinampian ako ng halik sa mga labi.
"Okay ka lang ba? Hindi ka nasaktan? Walang masakit sa'yo? Okay lang ba si baby?"
Sunod-sunod na tanong nito habang iniinspeksyon ang katawan ko.
"I'm okay." Usal ko.
Napabuntong-hininga ito at tinitigan akong mabuti.
"Don't do this again please, Amber. Pinag-alala mo ako." Malumanay na usal nito.
"Okay. Okay. As long as hindi niya tayo ginugulo, hindi ko na ulit gagawin 'to."
Usal ko.
Renz cupped my face and kissed me softly on the lips.
"She'll go to jail now. Hindi na niya tayo magugulo." Kumpirma nito.
Tumango ako at nginitian ito.
Pareho kaming napalingon sa sumisigaw na si Addy na ngayon ay hawak na ng mga
pulis. Nakita ko kung paanong napanganga si Renz sa nakita nitong mukha ni Addy.
"D-Did you do that to her?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
"Makapal kasi ang mukha. Buntis daw at ikaw ang ama kaya pinlantsa ko ang mukha."
Nakasimangot na usal ko.
"That's imposible, Babe! Ikaw lang ang binuntis ko. Wala ng iba. Promise." Anito at
inangat pa ang kanang kamay na ikinatawa ko.
Ang cute nito sa paningin ko kaya kinurot ko ito sa pisngi.
"I know." Usal ko at siniil ko ito ng halik sa mga labi na kaagad naman nitong
tinugon at pinalalim ang halik.
"Huwag nga kayong maglandian dito. Nakakadiri kayo." Bigla kaming naghiwalay ni
Renz sa nagsalitang iyon.
Lumingon ako at nakita si Sharmaine na nakasuot ng police uniform nito.
Nginitian ko ito.
"Sorry pero mamatay ka sa inggit." Nakangising sambit ko.
She rolled her eyes at me.
"May kasalanan ka. Hindi tama ang ginawa mong pag plantsa sa mukha ni Addy.
Makakasuhan ka." Seryosong usal nito at ilang sandali lang ay ngumisi ito. "But on
a second thought, ang galing ng ginawa mo." Napahagikhik ito.
Pareho kaming natawa ng asawa ko sa tinuran nito.
"Dahil kaibigan mo ang isang tulad ko, ako na ang bahala sa'yo. Papabayaan ba naman
kita?" Anito at kumindat.
Tumingin ito kay Renz.
"Ikaw, huwag na huwag mong papabayaan at sasaktan itong si Amber. Malilintikan ka
sa'kin kapag sinaktan mo 'to. Pag-uuntugin ko kayong dalawa ni Rein." Pairap na
usal nito kay Renz at nauna ng lumabas sa amin.
Natawa na lang ang asawa ko.
"Bitter ng babaeng 'yon. Dinamay pa ang ex." Pabulong nitong usal sa akin.
Pareho kaming nagtawanan.
Sabay kaming sumakay ng kotse at ang driver nito ang nagmaneho. Renz can't still
manage to drive by himself. Ayoko ding payagan itong mag drive dahil baka kung ano
pa ang mangyari dito. Isang beses lang itong nag drive noon, 'yon ay noong may
nangyaring hindi maganda sa akin.
Hindi na kami pumunta sa presinto. Si Sharmaine na daw ang bahala sa lahat.
Dumiretso na kami sa bahay.
Si Renz ay kaagad akong binuhat pagkatapos nitong maisara ang pinto ng bahay.
Dinala ako nito sa sofa at maingat na pinahiga doon. Pumaibabaw ito sa akin.
"I love you." He softly said as he kissed me hungrily on the lips.
Ipinasok nito ang kamay sa loob ng blusa ko at dinakma ang isa sa malulusog na
dibdib ko. Mas lumalim ang halik nito sa akin hanggang sa bumaba ang mga labi nito
sa leeg ko.
Napaungol ako habang mas bumababa ang mga labi nito patungo sa dibdib ko. Pero
ilang sandali lang ay tumigil ito sa ginagawa at biglang napabangon.
Bigla din akong napabangon nang makitang hawak-hawak nito ang ulo nito.
"Renz, okay ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ko.
Tumingin ito sa akin at pilit na ngumiti. Akmang lalapitan ko ito nang pigilan ako
nito.
"I-I'm okay." Pigil nito sa akin.
"You're sweating like bullets, Renz." I worriedly said.
"Okay lang ako, don't worry." Anito habang hawak-hawak ang ulo nito.
He looks like he's in a deep pain.
"Renz-"
Natigil ako nang bigla itong sumigaw habang hawak ang ulo nito. Sigaw ng
nasasaktan. Sobrang nasasaktan.
And I have never seen him like this before.
Humakbang ako para lapitan ito pero umatras ito ng ilang hakbang papalayo sa akin.
"Don't come near me please, Amber." He begged.
Naiiyak ako na hindi alam ang gagawin. Naaawa ako sa hitsura nito. Pawis na pawis
ito at tila hirap na hirap.
Anong nangyayari sa asawa ko? May hindi ba ito sinasabi sa akin?
May sakit ba si Renz?
To be continued...
A/N: Sorry sa matagal na walang update. Hope makabawi ako sa mga susunod na araw.
Thankfully, paunti-unti is nakakarecover na ako sa sakit ko. Salamat po sa
paghihintay.😘 At salamat sa walang sawang pagsuporta.😍😘💛 God bless po sa ating
lahat.

--- --- ---

Chapter 22
--
CHAPTER 22
HINDI AKO MAPAKALI habang hinihintay si James na lumabas mula sa kuwarto namin.
Hindi ko kinayang tiisin na nakikitang nasasaktan si Renz kanina kaya kaagad kong
tinawagan si James para matignan kung ano ang kalagayan nito.
Kahit anong pilit kong dalhin si Renz sa ospital ay todo tanggi ito kaya si James
ang naisip kong tawagan.
Napapitlag ako nang makarinig ng sigawan mula sa kuwarto namin. Nag-aaway ba ang
dalawa? Humakbang ako para sana pasukin ang mga ito pero napatigil ako nang
makitang lumabas si James mula sa kuwarto.
"Okay lang ba si Renz?" Kaagad na tanong ko.
Tinignan ako ni James. Sa ekspresyon nito ay tila may gusto itong sabihin. Ilang
sandali lang ay napabuntong-hininga ito at kapagkuwan ay sumeryoso ang mukha.
"He's doing fine. He just suffered from a lot of stressed from what happened to you
a few days ago when someone tried to kill you. Kailangan lang niya ng pahinga.
Don't worry about him. Nabigyan ko na siya ng gamot para sa sakit ng ulo niya."
Anito at namulsa.
Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi nito.
"Thank you. Thank you, James." Masayang sabi ko.
"Just..." Matagal ako nitong tinitigan.
Hinintay kong ituloy nito ang sasabihin. Nag-iwas ito ng tingin sa akin.
"Just take care of him,Amber. And treasure every moment that you're with him. I'll
let you two take a leave at work starting from today until you gave birth. Tutal ay
malapit na din naman ang kasal niyong dalawa kaya doon na lang muna kayo mag
focus." Anito at muling napabuntong-hininga.
Napakunot ang noo ko sa tinuran nito.
"May problema ba, James? Is there something I didn't know? Narinig kong
nagsisigawan kayong dalawa. Nag-away ba kayo?" Nagtatakang tanong ko.
Tumingin ito sa akin.
"Nothing." He said and tapped my shoulder. "Go check your husband. He's waiting for
you. I'll go ahead now." Anito at tuluyan ng nagpaalam.
Nagpasalamat ako bago ito umalis.
Kaagad akong pumasok ng kuwarto para tignan ang asawa ko. Naabutan ko itong
nakahiga sa malapad na kama namin habang nakapikit. Ang isang braso nito ay nasa
noo nito.
Mukhang naramdaman nitong nasa kuwarto ako. Nagmulat ito ng mga mata at tumingin sa
akin.
"Hey." Anito at ngumiti.
Umupo ako sa tabi nito.
"You made me worried. Are you okay now? Masakit pa ba ang ulo mo?" Nag-aalalang
tanong ko.
Sa halip na sagutin ako ay bumalikwas ito ng bangon at kinabig ako sa beywang.
Pinahiga ako nito sa malambot na kama at kaagad akong kinubabawan.
"Renz, ano ba? Tinatanong kita." Nakasimangot na usal ko.
Ngumiti lang ito sa akin.
"I'm okay, Babe. Don't worry, okay? And I'm sorry if I made you worried. It won't
happened again." Anito at akmang hahalikan ako sa mga labi pero umiwas ako.
"Nag-alala ako ng sobra sa'yo. Magpahinga ka na muna at huwag mong pairalin ang
kamanyakan mo ngayon." Sambit ko at tinulak ito pero hindi ito nagpapatinag.
"Babe, gusto kitang manyakin, eh. Sige na, payagan mo na ako. Libog na libog na
ako, oh." Parang batang sambit nito.
Bahagya kong sinampal ang bibig nito na ikinatawa lang nito.
"Bastos ka talaga." Usal ko.
"Sige na, Babe. Tigas na tigas na ako, eh." Ungot nito.
Hindi ko tuloy alam kung matatawa ba ako o maiinis sa asawa kong manyakis.
Wala na akong magawa nang umpisahan nitong hubarin ang lahat ng saplot ko at dinama
nito ang pagkababae ko.
"Just relax my little baby. Mommy and Daddy will just play." Anito at ang mga
saplot naman nito ang hinubad nito.
Natatawang tinugon ko ang mapusok na halik nito habang ang mga kamay naman nito ay
naglalakbay sa iba't-ibang parte ng katawan ko.
And as we made love, he keeps murmuring how much he loves me and how thankful he is
for having me in his life.
We made love for three times. Parehong pinadama ang pagmamahal at init sa isa't-
isa. At halos hindi ko na mabilang kung ilang beses nitong sinabi kung gaano ako
nito kamahal.
***
"CHEERS!"
Napailing ako habang pinagmamasdan ang mga kaibigan kong sabay-sabay na inangat ang
mga hawak na bote ng beer.
Nasa club kami ni Clyde. Nasa loob kami ng isang private room sa club nito.
And tonight is my bachelor's party. The day after tomorrow will be my big day and
will be the most unforgetable day of my life. It's my wedding with the most special
girl in my heart. My one and only Amber.
Kasama ko ang mga Phoenix. Si James, Jastin, Ryder, Rein, Clyde, Ethan, Edsel and
Prince. Sayang at hindi namin kasama si Xander. He's still not in the mood in this
kind of situation.
At ang mga girls ay alam kong kasama si Amber ngayon. Nasa bahay ang mga ito ngayon
na nagsasaya katulad ng ginagawa namin.
"Kailan mo balak sabihin kay Amber?" Napalingon ako kay James.
Nakipagtitigan ito sa akin. Lumagok ako sa beer na hawak ko.
"Does she have to know?" Mahinang usal ko.
"Karapatan niyang malaman dahil asawa mo siya, Renz." Mariing usal nito.
Napabuntong-hininga ako.
"Natatakot ako, James. Oo at napagdesisyunan kong magpagamot and you know my
survival rate. And it scares me." Naikuyom ko ang mga kamao ko.
"Kung alam ko lang na darating sa buhay ko si Amber, sana noon pa lang nakinig na
ako sa doctor ko na magpagamot na kaagad. Masyado akong naging bulag dahil sa
pagkamatay ng kapatid ko. Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay niya. And I want
to die too until I met my Amber. It was too late, James. I was too late." Malungkot
na usal ko.
James tapped my shoulder.
"I still believe that you can do it, Renz. Fight for it. For us. And most
especially, for Amber and for your baby." I looked at James and smiled.
Alam kong nag-aalala din ito sa kalagayan ko. Nagalit ito nang malaman ang
sitwasyon ko pero sa kabila ng lahat ay sinunod nito ang pakiusap ko na itago muna
kay Amber ang lahat.
Sa tamang panahon, malalaman din ng asawa ko ang lahat. Sa ngayon ay hindi pa ako
handa. Basta't ang importante ay alam kong mahal ako nito. Asawa ko ito.
Papakasalan ko ito ulit at ito ang magiging ina ng anak ko.
I don't know if I can survive but I'll take the risk. Sa ngayon ay masaya ako sa
bawat sandali na kasama ko ito. Bawat sandali ay napakahalaga to the point na
naging desperado ako para lang maging asawa ito. Sobrang mahal na mahal ko lang
talaga ito.
"She's my everything." Usal ko.
"I know and I can see it." James said and smiled at me.
"Thank you, Phyton." Usal ko.
"Just live or I'll kill you." Seryosong sambit nito at iniwan ako.
Tumabi ito kay Edsel. Napailing na lang ako at muling lumagok sa beer na hawak ko.
"Is she new here?" Narinig kong tanong ni Rein kay Clyde.
Pareho kaming tumingin sa waitress na nag serve sa amin na kakaalis lang. Hindi ko
makita ang mukha nito dahil may suot itong maskara sa mukha.
Mascarade ang theme ng club ni Clyde ngayon kaya lahat ng waitress ay may suot na
maskara.
"Maybe two weeks ago." Kibit-balikat na tugon ni Clyde.
"Medyo mahinhin kasi ang kilos kaya alam kong bago siya dito. Ang alam ko ay astang
barako ang mga waitress mo dito. At 'yong bago, infairness ang ganda ng katawan.
Puwede bang ligawan?" Natatawang sambit ni Rein.
Tinignan ito ng masama ni Clyde.
"She's off limits, Rein." Medyo inis na usal nito.
"Whoah! Clyde, is that you? Are you interested on her? Kinalimutan mo na ba si-"
Hindi nito naituloy ang sasabihin nang marinig namin ang kaguluhan mula sa labas ng
room na kinaroroonan namin.
Sabay kaming napatingin doon at nakita ko ang waitress na pinag-uusapan ni Clyde at
Rein. Hawak ito sa braso ng isang lalaki na tila galit na galit. Narinig ko ang
malakas na pagmura nito sa waitress.
Nagkatinginan kaming lahat at alam kong pareho kami ng iniisip. Wala ni isa sa amin
na makakapayag na binabastos o sinasaktan ang isang babae at sa mismong harapan pa
namin.
Kumilos kami para lumabas pero mabilis pa sa alas kuwatrong nauna si Clyde sa amin.
Ang bilis ng pangyayari. Basta na lang namin nakitang nakahandusay sa sahig ang
lalaking nambastos sa waitress.
"Ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang binabastos ang tauhan ko. Especially her! She's
Noime Ysabelle and remember her name, you mother fucker! Walang sinuman ang may
karapatang bastusin siya, naiintindihan mo?!" Dumadagundong ang boses nito sa
kabuuan ng club.
Nagkatinginan kaming mga Phoenix.
"Noime Ysabelle? Whoah. Looks like Clyde has a new girl." Hindi makapaniwalang
sambit ni Rein.
Napatango na lang kaming lahat. Ngayon lang naming nakitang nagalit ng ganito si
Clyde. At sino itong Noime Ysabelle sa buhay nito? Nag give-up na ba ito sa long
time love of his life nitong si Elisse?
Maaga naming tinapos ang kasiyahan dahil sa kaguluhang nangyari. At isa pa nawala
na din sa mood si Clyde. Pinagsusungitan nito ang bago nitong waitress.
Pabor sa akin ang pag-uwi ng maaga. Namimiss ko na din ang asawa ko at gustong-
gusto ko na itong makita. Sana lang ay wala na ang mga kasama nito sa bahay.
At mukhang dininig ang panalangin ko dahil naabutan ko itong nag-iisa na lang sa
kuwarto at himbing na himbing sa pagtulog.
Umupo ako sa tabi nito. Hinawakan ko ang medyo maumbok na nitong tiyan at hinalikan
iyon.
"I love you, baby." Usal ko.
Sunod kong hinalikan ay ang noo ng asawa ko.
"I love you so much, Babe." Bulong ko at hinalikan ito sa mga labi.
Nagising ito sa ginawa ko. Nang makita ako ay napangiti ito.
"Hey. Tapos na ang bachelor party niyo? Nag enjoy ka ba?" Tanong nito at niyakap
ako sa leeg.
"Nag enjoy naman." Nakangiting tugon ko habang hinahalikan ang tungki ng ilong
nito.
"Talaga? Walang babae?" Tanong nito.
"Babe, sa sobrang baliw ko sa'yo wala na akong time tumingin sa ibang babae."
Kaagad na sambit ko.
"I know." Natatawang sabi nito at dinampian ako ng halik sa mga labi. "Kumain ka na
ba?"
Ngumisi ako sa tanong nito.
"Iba ang gusto kong kainin." Usal ko at kumindat.
Natawa ito sa sinabi ko.
"Tamang-tama. Nag shower ako." She said and bit her lower lip like she was seducing
me.
"Fuck. You'll gonna regret doing that, wife." I hoarsely said and kissed her on the
lips.
She responded to my kiss with the same ferocity. And we made love all night.
'Mahal na mahal kita, Amber. At patuloy kitang mamahalin hanggang sa kabilang
buhay.'
To be continued...
A/N: Sa honeymoon na lang ang bed scene nila.😂🤭 Goodnight.😘

--- --- ---

Chapter 23
--
CHAPTER 23
🖕🖕Amber and Renz's wedding song.😍
"OH MY GOD! Sobrang ganda mo, Amber!" Masayang bulalas ni Sharmaine nang mapasukan
ako nito sa dressing room.
Ngintian ko ito at tinignan ko ang sariling repleksyon sa malaking salamin na nasa
harapan ko.
I can't believe that I'll be wearing this kind of gown. I can't believe that this
day would come.
I'll be marrying the man of my life. I'll be marrying the sweetest enemy that I
ever had. I'll be marrying Renz Anderson.
And today, we will get married for the second time without alcohol involved. This
is for real.
The wedding gown really suits me well. I looked radiant, happy and contented.
I am wearing a lace wedding gown. My back was exposed, though. But I really like
the design. And I don't even looked pregnant even if I am.

"This will be the unforgettable moment of your life. I'm so happy for you, Amber."
Sharmaine held my hand and smiled at me.
"Thank you, Sharm." I said and kissed her cheek.
"Ang ganda mo din." Papuri ko habang sinusuyod ko ito ng tingin.
She's wearing a cinnamon rose off-shoulder dress. Mas lalong lumitaw ang kaputian
nito dahil sa suot nito.
And I saw Krystal walking towards us. As well as Princess and Destinee Kim. I saw
Arianne and Christine, too. They are all wearing the same dress just like
Sharmaine's.
Well, they are all my bridesmaid. And Krystal is my maid of honor.
Kahit kasal na sina Princess at Christine ay kinuha ko pa ring bridesmaid ang mga
ito.
Ilang sandali lang ay nauna na sa simbahan ang mga bridesmaid. At sumunod ako sakay
sa itim na limousine.
Nang makalabas mula sa sasakyan ay napangiti ako habang nakatingala sa isang
napakalaking simbahan.
I can't wait to see Renz. Isang araw ko itong hindi nakasama dahil bawal. At alam
ko na ito rin ay sabik na ding makita ako.
Humigpit ang pagkakahawak ko sa hawak kong bouquet of flowers habang naglalakad
papasok sa simbahan.
At nang bumukas ang malaking pinto ng simbahan ay kaagad na pumailanlang ang intro
ng wedding song na pareho naming pinili ni Renz.
He was the one who pushed the song as our wedding song. Ang sabi nito ay bagay na
bagay sa amin ang kanta. Bagay na bagay sa buhay pag-ibig nito na kasama ako.
Naglakad ako at sinalubong ako ng mga magulang ko. Nagmano ako at niyakap ko ang
mga ito.
And I smiled as I looked at the man who stands at the front of the altar while I'm
walking.
Ngumiti ito sa akin habang puno ng paghanga at pagmamahal ang mababanaag sa mga
mata nito.
And tears dropped from my eyes when I heard the first stanza of the song.
Our wedding song: Your Love by Jim Brickman.
It's not the flowers, wrapped in fancy paperIt's not the ring, I wear around my
fingerThere's nothing in all the world I needWhen I have you here beside me, Here
beside meSo you could give me wings to fly And catch me if I fallOr pull the stars
down from the skySo I could wish on them allBut I couldnt ask for more'cause your
love is the greatest gift of all
Nabigla ang lahat nang maglakad si Renz patungo sa akin kahit malayo pa ako sa
altar. Walang pumigil dito at natawa na lang ang mga tao sa simbahan. Maging ako ay
napangiti at napailing sa ginawa nito.
Lumapit ito sa akin at nagmano sa mga magulang ko. Napangiti na lang ang mga ito
habang ibinibigay ang kamay ko kay Renz.
"Take good care of our daughter." Nakangiting habilin ng mga magulang ko.
Tumango si Renz at nangakong aalagaan ako nito hangga't nabubuhay ito.
Nagkatinginan kami ni Renz at kapagkuwan ay magkahawak-kamay na sabay na naglakad
patungo sa altar.
The wedding song continued to play as we walked together.
In your arms, I found a strength inside me And in your eyes there's a light to
guide meI would be lost with out youAnd all that my heart could ever wantHas come
trueSo you could give me wings to fly And catch me if I fallOr pull the stars down
from the skySo I could wish on them allBut I couldnt ask for more'Cause your love
is the greatest gift of all
You could offer me the sun, the moonAnd I would still believeYou gave me everything
When you gave your heart to me
So you could give me wings to fly And catch me if I fallOr pull the stars down from
the skySo I could wish on them allBut I couldnt ask for more'Cause your love is the
greatest gift of all
Nang pareho na kaming nasa harap ng altar ay ako naman ang nagmano sa mga magulang
ni Renz. They gave us their blessings. Si Renz ay hindi na binitawan ang kamay ko.
Mahigpit ang pagkakahawak nito doon.
"I love you. I love you, my Amber." He softly whispered.
Nginitian ko ito.
"Mahal din kita, Mr. Anderson." Tugon ko.
"Napakaganda mo." Papuri nito.
Mahina akong natawa nang mabanaag ang pagnanasa sa mga mata nito.
"Looks like you can't wait us to be alone together." I teased.
He nodded. Ni hindi ito tumanggi.
"I miss you so fucking much and can't wait to lick you until your last drop." He
hoarsely whispered.
Mahina ko itong hinampas sa braso.
"Bastos ka. Nasa simbahan tayo." Saway ko na natatawa.
Tumawa lang ito at pareho kaming humarap sa pari. Nagkatinginan kami ni Renz at
sabay na nag I love you sa isa't-isa.
Ilang sandali lang ay inumpisahan na ng pari ang seremonya ng kasal. Hanggang sa
ang pagsuot na ng singsing at pagsabi ng vow namin ang susunod.
Una kong kinuha ang singsing at tumingin kay Renz.
"I, Amber Patterson, vow to cherish and to honor you. I promise to love you every
single day. I promise to be with you always, through sickness and health. For
richer and for poorer, I promise to stay with you. I promise to hold on with you
even at times that you're on your weakest point. I will be your strength, Renz.
Just trust me as your wife. I love you, you know that. I love you every seconds,
minutes and every hours. And thank you for choosing me as your wife. I love you so
much." As I finished my vow, Renz wiped my tears that I didn't noticed.
Nginitian ko ito at isinuot ang wedding ring sa daliri nito.
Ito naman ang kumuha ng wedding ring at nginitian ako.
"I, Renz Anderson, vow to respect, to cherish and to love you until my last
breath..." Mataman itong tumitig sa mga mata ko.
Napangiti ako nang makitang namumula ang mga mata nito. Pinipigilan nito ang pag-
iyak.
Tumikhim ito bago nagsalita ulit.
"Ang tagal kong hinintay ang araw na ito. Ang araw na haharap ako sa altar na
kasama ka, babe. Ang araw na ipapangako ko sa harap ng Diyos at sa harap ng mga
taong importante sa buhay natin na mamahalin kita hanggang sa kamatayan ko."
Umangat ang kamay nito at hinaplos ang pisngi ko.
"At kung mamatay man ako ngayon, bukas o sa makalawa ay masaya akong mawawala sa
mundong ito. Masaya ako dahil ako ang pinili mo, ako ang minahal mo at ako ang
pinakasalan mo." Hindi ko alam pero imbes na masiyahan ako sa sinabi nito ay bakit
tila kinikilabutan ako?
Why is he talking about death on our wedding day, for heaven's sake!
"Renz-"
"Listen to me, babe." Agaw nito sa pagtangka kong pigilan ito.
Ngumiti ito sa akin.
"Mahal na mahal kita at patuloy kitang mamahalin kahit anong mangyari. I promise to
make you happy and promise not to hurt you. Mahal na mahal kita, Amber. Sobrang
mahal na mahal kita. At ang araw na ito ay hinding-hindi ko makakalimutan sa buong
buhay ko. You are my greatest gift of all, my Amber babe." Nakangiting pagtatapos
nito sa sasabihin at isinuot ang singsing sa daliri ko.
Nagpalakpakan ang mga tao pagkatapos mag-anunsyo ng pari na mag-asawa na kami.
Sabay-sabay na nagsigawan ng "Kiss the bride" ang mga ito na ikinangiti naming
dalawa ni Renz.
Kinabig ako nito sa beywang at buong pagmamahal na sinakop ng halik ang mga labi
ko.
Masigabong na palakpakan ang pumaibabaw at tilian habang tinutugon ko ang halik ng
asawa ko.
"Mabuhay ang bagong kasal!" Sabay-sabay na sigawan ng mga Phoenix.
Sumabog sa paligid ang mga red rose petals na alam kong ang mga Phoenix ang may
kagagawan.
Masaya kaming nagpalitrato kasama ang mga magulang at mga kaibigan. Ilang minuto
bago natapos ang picture taking at ang iba ay nauna na sa venue ng reception.
"Babe." Tawag ni Renz sa akin.
Kasabay ng paglingon ko ay ang pag-click ng camera nito na nakasabit sa leeg nito.
Sinimangutan ko ito. Kanina pa ako nito kinukuhanan ng litrato na biglaan. Halos
lahat ng iyon ay stolen shots.
"Ang daya mo." Kunwari ay batang usal ko.
Sa halip na pansinin ang sinabi ko ay sunod-sunod ang pag click ng camera nito. He
was enjoying taking my pictures using his camera.
Napailing na lang ako at hinayaan ito.
Tawa kami ng tawa habang papunta ng bridal car namin. Masaya ang lahat. Ang mga
bisita, ang mga magulang namin at higit sa lahat ay kaming dalawa ng asawa kong si
Renz.
"Let's go to our reception. Naghihintay na ang ibang bisita." Anyaya ko kay Renz.
Tumango ito at dinampian ako ng halik sa mga labi.
"I love you, babe." Usal nito.
Pinisil ko ang matangos na ilong nito. Napapansin ko na halos minu-minuto yata ay
hindi ito pumapalyang magsabi ng I love you sa akin mula kanina pa.
"Ang sweet naman ng asawa ko." Malambing na wika ko.
"I am the sweetest man alive." Pagmamayabang nito.
Natawa na lang ako.
Kinabig ako nito sa beywang.
"Mahal na mahal kita, Amber Anderson. Always remember that. Sobrang mahal na mahal
kita." Madamdaming usal nito.
What's with him today? Marahil ay sobrang masaya lang ito dahil sa kasal naming
dalawa.
"Mahal na mahal din kita, asawa ko." Wika ko at pinisil ito sa pisngi.
Hinawakan nito ang dibdib nito.
"Asawa ko. Sobrang sarap sa pandinig and my heart has been slain." Malapad ang
ngiting usal nito.
Napailing na lang ako.
Binuksan nito ang pinto ng bridal car.
"Sakay na aking mahal na asawa." Pilyong sabi nito.
Akmang sasakay na ako nang biglang mapahawak sa sariling ulo nito ang asawa ko.
Natatarantang hinawakan ko ito sa braso pero tinabig lang nito ang kamay ko.
"Renz, are you okay?" Nag-aalalang tanong ko.
Sa halip na sagutin ako ay napasigaw ito habang hawak-hawak ang ulo nito.
Nanginginig ang mga kamay na ikinulong ko ang mukha nito sa mga palad ko.
"Renz, look at me. Dadalhin kita sa ospital, okay?" Kinakabahang sabi ko.
Patuloy ito sa pagsigaw na tila sobrang sakit ng nararamdaman nito. Tumingin ito sa
akin at doon ko nakita ang mga luhang pumatak sa magkabilang pisngi nito.
"I'm sorry, babe. I'm sorry." Wika nito at mahigpit akong niyakap.
Naramdaman ko ang malamig na pawis nito.
"Mahal na mahal kita. Mahal na mahal kita, Amber." Bulong nito.
At labis ang pagkabigla ko nang bigla itong bumagsak sa semento.
"Renz!" Malakas na sigaw ko sa pangalan nito.
Kaagad ko itong dinaluhan.
"Oh my god! Renz!" Niyugyog ko ito. "Renz! Wake up, please! Renz!" Paulit-ulit
akong sumigaw.
Pero nanatili itong nakapikit, walang malay at namumutla.
Ang panginginig ko ay mas lalong nadagdagan. Nasa ganoong ayos ako nang maabutan
ako ni James.
Napamura ito at kaagad nitong inutusan ang asawa nitong si Princess na ilayo ako
kay Renz.
"K-Kailangan ako ng asawa ko. P-Please." Wala sa sariling sambit ko habang
ipinapasok si Renz sa loob ng ambulansya na tinawagan ni James.
Bago pa man makatugon ang mga ito ay dumilim na ang paningin ko at nawalan ako ng
malay.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 24
--
CHAPTER 24
Short update only. Enjoy reading.
NAGISING AKO sa marahang paghaplos sa noo ko. Nagmulat ako ng mga mata at bumungad
sa akin ang nag-aalalang mukha ni Princess.
Napatitig ako sa malungkot na mukha nito. Pilit kong inaalala kung ano ang nangyari
at nang bumalik sa isip ko ang pagbagsak ni Renz sa mismong harapan ko ay
napabalikwas ako ng bangon.
"S-Si Renz? Nasaan siya? Is he okay? Gising na ba siya?" Natatarantang tanong ko.
Mahigpit akong hinawakan ni Princess sa mga kamay.
"Just relax, Amber. Hindi makakabuti sa baby mo 'yan." Anito at pinisil ang kamay
ko.
"K-Kailangan ako ng asawa ko. Please, gusto ko siyang makita. Please." Pakiusap ko.
Hindi ako matatahimik hangga't hindi ko ito makita at masiguradong maayos ang
kalagayan nito.
Napabuntong-hininga ito at akmang magsasalita nang bumukas ang pinto ng kuwartong
kinaroroonan ko.
Pumasok si James at kaagad na hinalikan sa pisngi ang asawa nitong si Princess.
Napansin kong suot nito ang doctor's robe nito.
Tumingin ito sa akin at inabot ang kamay ko. May lungkot sa mga mata nito. Bahagya
nitong ginulo ang buhok ko bago magsalita.
"Kahapon pa lang ay masama na ang pakiramdam niya. But he forced himself just to
attend the wedding. He is the groom and you're his bride. Ayaw niyang palampasin
ang araw na pinapangarap niya. Ang araw na ihaharap ka niya sa altar." Kumunot ang
noo ko sinabi nito.
Totoo ba ang sinabi nito?
"He didn't tell me." Mahinang sambit ko. "Is he okay? Naguguluhan ako. Ano ba
talaga ang nangyayari?" Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon.
Kinakabahan ako kahit wala pa mang sinasabi ang mga ito sa akin.
"You want to see him, right? He's still unconsciuos but you can see him now."
Nakangiting usal ni James.
Tumango ako at kaagad na bumaba sa hospital bed. Maingat akong inalalayan ni
Princess.
Hindi ko na suot ang wedding gown ko. Nagtataka man kung bakit iba na ang suot ko
ay hindi na ako nag-abalang magtanong pa. Ang importante sa akin ay ang makita ang
asawa ko.
Sinamahan ako ni James sa loob ng kuwartong kinaroroonan ng asawa ko.
Kaagad ko itong nilapitan at mahigpit na hinawakan ang kamay nito.
"B-Bakit hindi pa siya nagigising?" Nagtatakang tanong ko.
Narinig ko si James na napabuntong-hininga.
"We are waiting for him to wake up. Kapag hindi pa siya nagigising hanggang bukas,
we will declare him as comatose and we will immediately transfer him to the ICU."
Natigilan ako sa sinabi nito at biglang napatingin dito.
Ang dami kong katanungan sa isip ko pero hindi ko iyon maisatinig. Natatakot ako sa
maaaring sagot na marinig ko. Natatakot ako sa iniisip ko.
Paunti-unti ay bumabalik sa isip ko ang madalas na pagsakit ng ulo ni Renz.
Mariin akong pumikit at hinintay na magsalita si James.
"He have brain cancer, Amber. Stage 3. Kumakalat na ang cancer sa utak niya. And as
a doctor, I know the percantage of his survival and..." Hindi nito maituloy ang
sasabihin.
Tumikhim ito na tila ba inaalis nito ang bikig sa lalamunan. Alam ko na ang susunod
nitong sasabihin. At hindi ko gugustuhing marinig iyon.
Kasabay ng pagmulat ng mga mata ko ay ang pagpatak ng mga luha ko.
Humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ng asawa ko.
"S-Stage 3." Mahinang usal ko at paulit-ulit na umiling.
Pakiramdam ko ay ayaw tumigil sa pag-agos ng mga luha ko. Hindi ko matanggap. A
stage 3 cancer is a serious case.
"Tell me that I'm just dreaming, James. This is not true. Malakas si Renz. Wala
siyang sakit. Masayahin siya, hindi ba? He was always smiling. He was a teased and
he was a bully. Hindi siya magkakasakit. Malakas ang asawa ko. Malakas siya." I was
hysterical.
"Amber-"
Hinawakan ko si James sa braso nito.
"A-Ang ganda pa ng ngiti niya kanina. I-I mean, nasa harap kami ng altar at ang
saya-saya niya. Matamis ang mga ngiti niya habang isinusuot ang singsing sa akin.
Nakangiti ang mga mata niya. Hindi ko nakikitang malungkot siya. Masayang-masaya
siya habang sinasabayan akong maglakad patungo sa altar, James. Kaya please,
sabihin mong panaginip lang ito. Nananaginip lang ako, hindi ba? Magigising ako at
katabi ko ang asawa ko habang sinasambit niya ang I love you at may kasama pang
ngiti sa mga labi niya. Panaginip lang 'to. P-Panaginip lang." Ramdam ko ang
panghihina ko.
Nanlalabo na din ang paningin ko dahil sa mga luhang patuloy na dumadaloy sa
magkabilang pisngi ko.
Naramdaman ko ang pagyakap ni James sa akin.
"This is why Renz don't want to tell you about his sickness because he know that
you'll be like this." James murmured as he tapped my back. "But please, be strong
for him. He needs you, Amber. He needs you more than anyone else."
Pilit ako nitong pinapakalma pero kahit ang sarili ko ay hindi ko mapakalma.
Humiwalay ako mula sa pagkakayakap ni James at tinignan ko ito.
"So, you knew. Bakit itinago niyo sa akin? Bakit itinago ni Renz sa akin? Bakit
hindi niya sinabi?" Hindi ko mapigilan ang pag-alpas ng hinanakit mula sa dibdib
ko.
"I was supposed to tell you. Remember when I went to your house? That was when I
found out about his cancer. I had a fight with Renz back then because he don't want
me to tell you about his situation. At sigurado ako na paggising niya ay hindi niya
gugustuhing ipaalam sa'yo ang karamdaman niya. But I decided to tell you now dahil
karapatan mo." Mahabang paliwanag nito.
Hindi ako nakaimik sa sinabi nito. Tinignan ko ang asawa ko at yumuko para halikan
ito sa noo.
Ang mga luha ko ay pumatak sa mukha nito.
"Wake up please, babe. Marami kang dapat ipaliwanag sa akin. Hinihintay kita.
Please, wake up." Mahinang pakiusap ko sa asawa ko at dinampian ko ito ng halik sa
labi.
"May honeymoon pa tayo, right? Wake up and claim me until dawn. Please, babe.
Gising ka, ha? Naghihintay ako. Naghihintay ako, babe." Patuloy na pakiusap ko at
niyakap ko ito ng mahigpit.
Humagulhol ako ng iyak sa matigas na dibdib nito.
"I love you, Renz. I love you. Sobrang mahal na mahal kita. Naririnig mo ba, babe?
Mahal na mahal kita." Hagulhol ko. Halos magwala ako sa harapan nito.
Walang nagawa si James kundi ang pwersahin akong ilabas sa kuwarto ni Renz. Kasama
nito si Princess at ang kadarating lang na sina Krystal at Sharmaine.
Pilit akong pinapakalma ng mga ito hanggang sa makatulugan ko ang pag-iyak ko.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 25
--
CHAPTER 25
"AMBER. Kain ka muna, please. Hindi ka pa kumakain mula kahapon." Nag-aalalang
sambit ni Krystal.
Hindi ko ito pinansin at patuloy kong tinitigan ang suot kong singsing. Ang
singsing na naging simbolo ng sumpaan at pagmamahalan naming dalawa ni Renz.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga ni Krystal. Naramdaman ko ang pagtabi nito sa
akin.
"Alam kong mahirap tanggapin ang mga nangyayari ngayon, Amber. Alam kong nasasaktan
ka at naiintindihan kita. Pero sana isipin mo ang anak mo. Paano kapag biglang
nagising ang asawa mo? Sa tingin mo ba magiging masaya siya kapag nalaman niyang
pinapabayaan mo ang sarili mo at ang baby na nasa sinapupunan mo?" Mahigpit nitong
hinawakan ang mga kamay ko.
"Amber, in this situation you have to be strong. You have to be strong for your
baby and for your husband. Kailangan ka ni Renz. Ngayon ka niya kailangan bilang
asawa niya. Kailangan niya ang lakas mo. Sa relasyon, kapag mahina ang isa dapat
malakas ang isa para makabangon kayo. Kailangang matatag ang isa sa inyo. At alam
ko na kapag ikaw ang nasa sitwasyon ni Renz ay ganoon din ang gagawin niya. Gawin
niyong lakas ang isa't-isa, Amber. " Dahan-dahan akong napatingin kay Krystal.
Mahigpit kong hinawakan ang kamay nitong nakahawak sa akin at muli ay napahagulhol
ako ng iyak.
Hinayaan ako ni Krystal na umiyak ng umiyak na tila binibigyan ako nito ng oras
para ilabas lahat ng nararamdaman ko.
Pinakalma ko ang sarili ko at umusal ng pasasalamat kay Krystal. Napagdesisyunan
kong kumain. Lahat ng pagkain na inalok nito ay kinain ko lahat.
Tama si Krystal. Dapat ay malakas ako. Hindi ako pwedeng manghina dahil kailangan
ako ng asawa ko. Ako ang magiging lakas nito kahit anong mangyari.
Nang matapos akong kumain ay hinaplos ko ang tiyan ko.
"Sorry kung pinabayaan kita baby, ha? Pangako hindi na mauulit. Kapit ka lang,
okay? Malalampasan din namin ng Daddy mo 'to. Mamumuhay tayong masaya. Makikita ni
Daddy ang paglaki mo. Mahahatid-sundo ka pa niya kapag nag-aaral ka na at aawayin
niya ang mga taong mananakit sa'yo." Sobrang sakit ng lalamunan ko sa pagpigil na
umiyak.
"Amber!" Pareho kaming napatingin ni Krystal sa kakapasok lang na si Sharmaine.
"He's awake. Renz is awake!" Masayang sabi nito.
Kaagad akong napatayo mula sa kinauupuan ko at lumabas ng kuwartong kinaroonan ko.
"Amber, dahan-dahan ka lang. Baka madulas ka." Saway ni Krystal na nasa likod ko.
Binuksan ko ang pinto ng kuwartong kinaroroonan ni Renz.
And there he is. I saw him awake. Sa wakas ay gising na ang asawa ko.
Kausap nito si James. At nang makita ako ni Renz ay kaagad itong tumingin sa akin.
Nanatili akong nakatayo at halos hindi makakilos sa kinatatayuan ako.
Nakipagtitigan lang ako dito.
Si James ay kaagad na nagpaalam at sinara ang pinto. Marahil ay binibigyan kami
nito ng pagkakataon para makapag-usap ni Renz.
"Babe." Tawag nito sa akin.
Isang araw. Isang araw na hindi ko narinig ang boses nito pero tila isang taon
iyon. At ang mga mata nitong nakatingin sa akin, sobrang miss na miss ko iyon.
Dahan-dahan akong naglakad patungo sa asawa ko. At nang medyo malapit na ako ay
mabilis nitong binunot ang suwero nito sa kamay at kapagkuwan ay bumangon.
Sinugod ako nito ng napakahigpit na yakap. Sobrang napakahigpit na tila ba sampung
taon kaming nagkalayo sa isa't-isa. Tinugon ko ang yakap nito ng isang ding
napakahigpit na yakap.
"Alam kong alam mo na and I'm sorry, babe. I'm sorry that I didn't tell you. I'm
sorry. I'm so sorry. Forgive me, please. Forgive me." Dire-diretso itong nagsalita
habang yakap-yakap pa din ako.
Lumayo ako mula sa pagkakayakap nito. Nakita ko ang takot at pangamba sa mukha
nito. Takot na baka hindi ko ito patawarin.
"Babe, let me explain please. Kaya hindi ko sinabi sa'yo dahil-" Naputol ang
sasabihin nito nang siilin ko ito ng halik sa mga labi.
Nabigla ito noong una pero sa kalaunan ay pumulupot ang mga braso nito sa beywang
ko at buong pusong tinugon ang halik ko. Mapusok, malalim, may pananabik at buong
pagmamahal na halik ang pinagsaluhan naming dalawa.
At nang maghiwalay ang mga labi namin ay puno ng luha ang magkabila kong pisngi.
I don't know if that was mine. Pero nang titigan ko ang asawa ko ay umiiyak ito.
"R-Renz..." Hindi ko alam ang sasabihin ko.
Ang luha sa mga mata nito, punong-puno iyon ng sakit.
Muli ako nitong niyakap ng mahigpit at isinubsob ang mukha nito sa leeg ko.
Humagulhol ito ng iyak habang pahigpit ng pahigpit ang pagyakap nito sa akin.
Seeing Renz crying like this, it really broke my heart.
Halo-halo ang emosyong nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko. Awa, pangangamba at
takot sa sitwasyong kinakaharap namin ngayon ng asawa ko.
And I never seen Renz as vulnerable like this before. Kilala ko itong masayahin,
palaging may ngiti sa mga labi at napakalambing na tao.
"L-Lalaban ka, right? Lalaban tayo, babe. Ipangako mo. Lalaban ka." Nag-umpisa
akong mapahikbi habang lumalabas mula sa bibig ko ang mga katagang iyon.
Hindi ito tumugon. Sa halip ay mas lalong lumakas ang iyak nito. At kung sinuman
ang makakarinig ng iyak ng asawa ko ngayon ay mararamdaman ng mga ito kung gaano
iyon kasakit. Sobrang napakasakit ng iyak nito.
Pigil na pigil ko ang pag-alpas ng mga luha mula sa mga mata ko. Kailangan kong
ipakitang malakas ako. Kailangan kong ipakitang matatag ako. Alam ko na hindi pa
ito katapusan. Alam kong lalaban ito at sasamahan ko ito sa bawat laban nito.
"I need you, babe. I really need you." He said between his sobs.
Tumango ako.
"I know. And I'm just here. I'm always here for you." Mahinang usal ko.
Naghiwalay ang mga katawan namin at kaagad kong pinunasan ang mga luha nito gamit
ang mga daliri ko.
"Nakausap ko na si James. Naka-schedule ang operasyon mo. You have to-" Natigilan
ako ng umiling ito.
"I can't." He said.
Napakunot ang noo ko sa sinabi nito.
"Renz, kailangan mong maoperahan agad. The more we delay your operation, the more
you will suffer from-" Ginagap nito ang kamay ko.
"Babe, please. I can't for now." Nakikiusap ang boses nito.
Pagak akong tumawa.
"Renz, ano ba? Naririnig mo ba ang sinsabi mo?" Medyo tumaas ang boses ko.
Humigpit ang pagkakahawak nito sa mga kamay ko.
"Hindi natin alam ang mangyayari pagkatapos ng operasyon. P-Puwedeng mamatay ako
at-"
"Don't you ever say that." Mariing usal ko.
Umiling ito at ikinulong ang mukha ko sa mga palad nito. Matiim ako nitong
tinitigan.
"Listen to me, babe. Whether we accept it or not, the operation won't be 100% sure
if I can survive. Alam kong sinabi na ni James sa'yo kung gaano kaliit ang tyansa."
Anito at kinabig ako para ikulong ang ulo ko sa matipunong dibdib nito.
"Just a few months. Just give me a few months, babe. I want to see our baby first
before I undergo an operation. Please. It's my final request. Let me see my baby
first." Puno ng pakiusap ang boses nito.
"Renz naman." Mariin akong pumikit.
"Please, babe? Please."
Napabuntong-hininga ako.
"Okay. Pero kapag sumakit ulit ang ulo mo at himatayin ka, ipangako mong magpapa-
opera ka kaagad. Promise me please, Renz. Kahit manganganak na ako o hindi pa,
gawin mo agad 'yon kapag inatake ka ulit ng sakit mo." Pakiusap ko.
"I promise. I promise, babe. And thank you so much." May bahid ng kasiyahan sa
boses nito.
Tahimik akong nagdadasal na sana ay malampasan namin ang lahat ng ito.
'Pinagkakatiwala ko ang lahat sa'yo, Panginoon.'
Renz's sickness, it was really serious. It was dangerous but we will both take the
risk.
Naniniwala ako na makakasama ko pa ito ng matagal. Naniniwala ako na hindi kami
nito iiwan. May tiwala ako sa asawa ko.
To be continued...
A/N: Ilang chapters na lang ang natitira. Are you all ready for the ending?

--- --- ---

Chapter 26
--
CHAPTER 26
NAPATINGIN AKO sa asawa ko habang nakatingin ito sa malayo na tila napakalalim ng
iniisip nito.
Nasa harap ito ng malaking sliding door ng kuwarto namin na nakakonekta sa
nagsisilbing terrace.
Lihim akong napabuntong-hininga. Simula ng makalabas ito mula sa ospital isang
linggo na ang nakalipas ay palagi kong nakikitang nakatulala si Renz.
At kapag nahuhuli naman ako nitong nakatingin ay kaagad itong ngingiti sa akin.
Dahan-dahan akong lumapit sa asawa ko at kaagad ko itong niyakap mula sa likod.
"What are you thinking?" I softly asked.
Hinawakan nito ang mga kamay kong nakapulupot sa katawan nito at kapagkuwan ay
humarap ito sa akin.
Nakahanda ang ngiti sa mga labi nito nang tumingin sa akin. Ang ngiting hindi ko
makita sa mga mata nito.
"Nothing." Nakangiting wika nito at hinalikan ako sa noo.
Hinawakan ko ang ulo nito.
"Wala bang masakit sa'yo?" Nag-aalalang tanong ko.
Nakangiti itong umiling.
"I'm okay. Malakas ang gamot na binigay ni James sa akin at tatlong beses na akong
nagpacheck-up sa kanya this week, remember?" Masuyong usal nito.
Tumango ako at ngumiti.
Tatlong beses nga itong pabalik-balik sa ospital para magpatingin kay James. At
ayaw ako nitong isama dahil buntis ako. Kaya naman daw nito kaya hinayaan ko na
lang. Basta't ang importante ay malakas ito at walang anumang nararamdaman.
"That's good. Pero sabihin mo kaagad kapag may masakit sa'yo, ha?" Usal ko at
hinawakan ko ang buhok nito.
May cancer ito pero nakakapagtaka na hindi man lang nalalagas ang buhok nito. Pero
ayon kay James ay unti-unti iyong malalagas sa paglipas ng panahon.
"Yes, boss." Anito at idinikit ang katawan nito sa akin. "But babe..." Matiim itong
tumitig sa akin.
"Hmm?" Tugon ko.
"Sa totoo niyan, may masakit talaga sa'kin." Anito at niyakap ako sa beywang.
Kaagad akong nilamon ng pag-aalala.
"Anong masakit sa'yo? Okay ka lang ba? Masakit ba ang ulo mo at-"
Napasinghap ako nang maramdaman ang naninigas na pagkalalaki nito sa bandang puson
ko.
"Masakit ang ulo ko sa ibaba." Mahinang bulong nito.
Napakagat ako sa ibabang labi ko at kapagkuwan ay piningot ko ito sa tenga.
"No sex for you. Hindi pwede. Bawal." Mariing usal ko.
Renz just smirked at me.
"As far as I remembered, hindi ipinagbawal ni James ang makipag-sex. Let's make
love, please." Anitong nagmamakaawa.
Kung makahingi ito ng sex mula sa akin ay tila isa lamang iyong candy.
"Hindi nga sabi pwe- Ayyy!" Napatili ako nang bigla ako nitong buhatin, in bridal
style.
"Renz, ano ba? Ibaba mo ako!" Pasigaw na wika ko at hinampas ko pa ito sa dibdib.
Hindi ako nito pinakinggan. Sa halip ay diretso itong naglakad sa bathroom. At nang
umapak ang mga paa ko sa tile na sahig ay kaagad ko itong sinimangutan.
"Ang tigas talaga ng ulo mo. Hindi nga pwed-"
"I agree with you, babe. Matigas talaga ang ulo ko. Lalo na sa ibaba, sobrang
tigas." Nakangising pagpigil nito sa sasabihin ko.
Malakas akong napabuntong-hininga at akma pang magsasalita nang matigilan ako.
Nakita ko ang kabuuan ng bathroom. Maraming scented candles sa bawat sulok.
Napakagandang tignan dahil malapad ang bathroom.
Lumipat ang tingin ko sa malaking bath tub. Puno iyon ng tubig at napakaraming rose
petals na lumulutang doon.
May nakita din akong two glasses of goblet and one bottle of wine. Ang isang goblet
ay may lamang wine at ang isa ay tubig. Sa tabi ng goblet and wine ay isang buong
cake. Katamtaman lamang ang laki niyon at may nakasulat na, "Just Got Married."
Napatingin ako kay Renz. Ngumiti ito sa akin.
"Y-You prepard this?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Kaya pala ayaw nitong ipagamit ang bathroom sa kuwarto namin kanina. Ang sabi nito
ay sira ang shower at ang buong akala ko ay inayos lang nito kanina ang nasirang
shower dahil halos buong araw itong nasa bathroom.
"We didn't made it at our reception because of what happened after the wedding. But
it's better late than never. Kunwari ay ngayon natin gagawin ang reception natin."
Anito at kinuha ang cellphone mula sa bulsa nito.
May pinindot ito doon at kapagkuwan ay pinatong nito ang cellphone sa tabi ng cake.
Inilahad nito ang kamay sa akin.
"May I have this dance, babe?" He softly asked.
Napangiti ako at kaagad na tinanggap ang nakalahad na kamay nito.
Iniyakap nito ang mga kamay ko sa leeg nito at ang mga kamay naman nito ay
nakapulupot sa beywang ko.
Nag-umpisang tumugtog ang cellphone nito. And I smiled when I heard that familiar
song.
Your Love by Alamid.
Sinabayan ni Renz ang kanta habang matiim na nakatitig sa akin.
"You're the one that never lets me sleep. Through my mind, down to my soul you
touch my lips. You're the one that I can't wait to see. With you here by my side
I'm in ecstasy."
Ngumiti ito sa akin habang mahina akong isinasayaw at pinagpatuloy ang pagkanta.
"I am all alone without you. My days are dark without the glimpse of you. But now
that you came into my life I feel complete. The flowers bloom, my morning shines
And I can see."
Ikinulong nito ang ulo ko sa matipunong dibdib nito. Pumikit ako at dinama ang
pinaghalong init ng katawan at malamig na boses nito.
"Your love is like the sun that lights up my whole world. I feel the warmth inside.
Your love is like the river that flows down through my veins. I feel the chill
inside."
Hinigpitan nito ang pagkakayakap sa akin at hinalik-halikan ang nakalitaw kong
balikat.
"Every time I hear our music play. Reminds me of the things that we've been
through. In my mind I can't believe it's true. But in my heart the reality is you.
I am all alone without you. My days are dark without the glimpse of you. But now
that you came into my life I feel complete. The flowers bloom, my morning shines
and I can see."
Dahan-dahan ay hinubad nito ang suot kong spaghetti strap dress hanggang sa tuluyan
na nitong nahubad lahat ng saplot ko.
"Your love is like the sun that lights up my whole world I feel the warmth inside.
Your love is like the river that flows down through my veins, I feel the chill
inside. Your love is like the sun that lights up my whole world I feel the warmth
inside. Your love is like the river that flows down through my veins, I feel the
chill inside."
Tinapos nito ang kanta habang titig na titig sa akin. Nakipagtitigan ako dito at
ilang sandali lang ay inabot namin ang labi ng isa't-isa at mapusok na naghalikan.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay pareho kaming nakangiti sa isa't-isa. Inabot
nito ang dalawang goblet na may laman. Ang goblet na may lamang tubig ay binigay
nito sa akin.
Natatawang tinanggap ko iyon.
"Cheers, my beautiful wife." He softly murmured as he looked at me with full of
love in his eyes.
Nagsalubong ang mga goblet namin at sabay naming ininom ang laman niyon.
Nang matapos ay kinuha nito ang goblet sa akin at muling ipinatong ang mga iyon sa
tabi ng cake.
Natatawang pinagmasdan ko ito habang hinuhubad nito lahat ng saplot sa katawan
nito. Ilang sandali lang ay pareho na kaming nasa loob ng bath tub at hinahaplos
nito ang buong katawan ko.
Mariin akong pumikit nang pumirmi ang mga kamay nito sa naninigas ko ng nipples. At
napatingala ako nang isinubo nito ang isa sa loob ng bibig nito.
Mahigpit akong napahawak sa buhok nito. I miss this intimate moment with him, I
admit.
At alam ko na kahit bawalan ko pa ito ay hindi ko na ito mapipigilan sa binabalak
nitong angkinin ako ngayong gabi. Pareho na kaming nag-iinit at nananabik para sa
isa't-isa.
"B-Babe." Ungol ko nang dinama nito ang kaselanan ko sa ilalim ng tubig.
Naramdaman ko ang pag-angat ko sa ere. Binuhat ako ng asawa ko at kapagkuwan ay
lumabas sa bath tub. Tinuyo nito ang buong katawan ko at sa isang iglap lang ay
lumapat ang likod ko sa malambot at malapad na kama.
Renz looked at me with so much passion and desire in his eyes.
"Just wait me here." He hoarsely said.
Pinagmasdan ko lang ito habang naglalakad pabalik sa bathroom. At nang bumalik ito
ay dala na nito ang cake.
Pinatong nito iyon sa night stand na nasa tabi lang ng kama. At ang sunod na ginawa
nito ay hindi ko inaasahan.
Sumubo ito ng napakaraming icing ng cake. Pati ang kamay nito ay marami ding icing.
Siniil ako nito ng halik habang may icing sa loob ng bibig nito. Nalalasahan ko
iyon at pareho naming kinain habang mapusok na naghahalikan.
Nang pareho naming maubos ang icing ay nilaro-laro nito ang dila ko at sinipsip
nito iyon.
Hanggang sa maramdaman ko ang paglapat ng kamay nito sa kaselanan ko. Napasinghap
ako nang makaramdam ng kaunting lagkit at lamig doon.
Did he put the icing on my...
Muli akong napasinghap nang bumaba ang ulo ni Renz at inumpisahang kainin ang icing
na nasa pagitan ng mga hita ko.
And what he was doing, it turns me on!
Pakiramdam ko ay mas lalo akong nag-init sa ginagawa nito.
Napakapit ang magkabilang kamay ko sa unan nang maramdaman ko ang paghimod ng dila
ni Renz buong pagkababae ko. Ramdam ko ang pananabik at kapusukan nito habang
kinakain ako.
Rinig na rinig ko ang nakakabaliw na tunog ng pagkain nito sa akin. At ramdam kong
basang-basa na ako. Kaunti na lang ay sasabog na ako.
Hindi ko napigilan ang sarili at mas iginudgod ko ang mukha nito sa pagitan ng mga
hita ko.
"Ohhh, please. More. Eat me more, Renz." Ungol ko.
Renz just groaned. I am almost begging. The pleasure he made me feel was so
addicting.
Nawala ang hiya sa buong sistema ko at sinalubong ko ang bawat paghimod ng mainit
at mamasa-masang dila nito sa pagkababae ko.
Palakas ng palakas ang ungol ko hanggang sa maramdaman ko ang nakakabaliw na
pagsabog ng katas mula sa kaibuturan ko.
At hindi pa man ako nakakabawi mula sa langit na pinalasap ng magaling na dila nito
ay naramdaman ko na ang pagsagad ng matigas at mahabang sandata nito sa loob ko.
Napaliyad ako at halos sabay kaming napaungol sa sarap ng sensasyon ng pag-iisa ng
katawan namin.
Malakas itong napamura habang umuulos sa ibabaw ko. Dahan-dahan ito sa pag-ulos.
Ingat na ingat na hindi nito maipit ang maumbok na tiyan ko.
Titig na titig ito sa akin habang umuulos.
He was making love to me gently.  We shared this intimate moment with all our
hearts. And for me, this is the most unforgettable moment.
Inangkin ako ng nito ng buong pagmamahal at puno ng pag-iingat na tila ba ito ang
unang beses na inangkin ako nito.
Ilang sandali lang ay pareho naming naabot ang rurok ng kaligayahan. Bumagsak ito
sa tabi ko at mahigpit akong niyakap.
"Mahal na mahal kita, Amber. At mamahalin kita hanggang kamatayan." Iyon ang huling
katagang binitawan nito bago ito tuluyang makatulog.
Bakit imbes na masiyahan ako sa sinabi nito ay natatakot ako? Lalo pa at binanggit
nito ang salitang kamatayan.
Tinitigan ko ang payapang pagtulog nito at isiniksik ko ang sarili sa katawan nito.
"Mahal na mahal din kita, Renz. Don't leave, please. Don't leave me, babe." I
murmured.  I wiped my tears and kissed him on the lips.
To be continued...

--- --- ---

Chapter 27
--
CHAPTER 27
"CONGRATULATIONS, Mr. and Mrs. Anderson. Lalaki ang magiging anak niyo." Masayang
usal ng Ob-gyn habang kami ni Renz ay nakatutok sa malaking screen kung saan
makikita namin ang anak namin.
Napangiti ako nang maramdaman ang paggalaw nito sa loob ng tiyan ko at pareho
naming nakita ni Renz sa monitor kung gaano kalikot ang anak namin.
Pang seven months na ng tiyan ko at sa wakas ay napagdesisyunan namin ni Renz na
magpa-ultrasound para malaman ang gender ng anak namin.
And here we are, both happy to see our baby kahit sa monitor lang.
Ginagap ni Renz ang kamay ko at buong pagmamahal nito iyong hinalikan.
"Just a little bit more. Lalabas na si baby in two months." Masayang usal nito.
Tumango ako at nginitian ito. Hinaplos ko ang pisngi nito.
"Are you excited to see him?" Masuyong tanong ko.
"Yes, babe. Sobrang excited. And I can't wait to hold him in my arms and kiss him."
Kitang-kita ang kasiyahan sa mukha nito.
Halata ang pagkasabik nitong mahawakan ang anak namin. And I'm happy to see him
like this.
Tinitigan ko itong mabuti.
"Mahal na mahal kita, Renz." Buong suyong wika ko.
"Sobrang mahal na mahal din kita, babe." Tugon nito at dinampian ako ng halik sa
mga labi.
"Okay, that's enough. Napaka-sweet niyong mag-asawa. Lumabas na kayo at baka
langgamin ang kuwartong 'to." Natatawang pagtataboy ni doktora sa amin.
Natawa kaming mag-asawa. Ilang sandali lang ay lumabas na kami at hinintay ng ilang
minuto ang paglabas ng ultrasound film.
Nang hawak na ni Renz ang film ay hindi maipuknat ang ngiti sa mga labi nito.
Talagang sabik na sabik na itong maging ama. Habang tinitignan ko ito ay hinding-
hindi ko pagsisisihan na ito ang minahal at pinakasalan ko. I will always be
thankful that I have him in my life.
Nang nasa loob na kami ng kotse ni Renz ay walang tigil ito sa paghalik-halik sa
malaki kong tiyan. Napasulyap ako sa driver pero parang wala naman itong pakialam.
Marahil ay sanay na ito sa harap-harapan na pagiging clingy ni Renz.
"Stop it, Renz." Natatawang saway ko dito.
He looked up at me and he smiled. He mouthed I love you and he kissed my tummy
again.
Napapailing na hinayaan ko na lang ito hanggang sa makarating kami sa bahay. Kaagad
ko itong pinagpahinga sa kuwarto at nag-utos sa katulong na magluto ng hapunan.
Dahil buntis ako at dahil sa sakit ni Renz ay napagdesisyunan naming kumuha ng
katulong para sa pag-aasikaso ng mga gawaing bahay.
Nang sabihin ni Aling Magda, ang pinagkakatiwalaan kong cook sa bahay namin, na
handa na ang dinner ay kaagad akong nagpasalamat at nakangiting naglakad patungo sa
kuwarto namin ni Renz.
Binuksan ko ang pinto.
"Babe, dinner is ready. Let's-" Natigilan ako.
Napahawak ko sa tiyan ko nang makaramdam ng matinding kirot. Naikagat ko ang
ibabang labi ko nang maramdaman na parang hinahalukay ang tiyan ko at sobrang sakit
niyon.
"Babe, are you okay?" May bahid ng pag-aalala sa boses ni Renz at kaagad akong
nilapitan.
"A-Ang s-sakit ng t-tiyan ko." Pinagpapawisang usal ko at tumingin sa asawa ko.
"Dadalhin kita sa ospi-" Natigilan ito at napatingin sa mga hita ko.
Kahit ako ay napatingin doon. Maraming dugo ang dumadaloy sa mga hita ko.
"I-I think, the baby wants to come out early. M-Manganganak na ako." I said and
looked at Renz.
Kaagad itong tumakbo at kinuha ang cellphone nito sa night stand table.
Mabilis nitong tinawagan ang Ob-gyn ko at kapagkuwan ay malakas nitong tinawag ang
driver.
Maingat ako nitong binuhat. Halata ang pagkataranta sa mukha nito at ramdam ko ang
panlalamig nito.
Hinawakan ko ang pisngi nito.
"I'm okay, babe." I assured him.
Mabilis ako nitong pinaupo ng maayos sa backseat ng kotse. Nang nasa biyahe na ay
mahigpit ang pagkakahawak nito sa mga kamay ko.
"You'll gonna be okay, right?" He worriedly asked.
Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay nito.
"I'm a fighter, babe. Magiging okay kami ni baby." Usal ko at akmang nginginitian
ito pero nauwi iyon sa pagngiwi.
Napasigaw ako sa sakit ng tiyan ko. Kaagad akong hinalikan ni Renz sa noo.
"Malapit na tayo, babe. Konting tiis lang, okay? Konting tiis pa. I love you. I
love you." Anito na natataranta sa pagsigaw ko.
Bumaon ang mga kuko ko sa mga braso nito habang patuloy ako sa pagsigaw. Hanggang
sa makarating kami sa ospital ay hindi na ako tumigil sa pagsigaw dahil sa sakit.
At kitang-kita ko ang kabadong mukha ng asawa ko bago ako ipasok sa delivery room
ng ospital.
***
HINDI ako mapakali at pabalik-balik na naglalakad habang nasa waiting area.
Napapasabunot ako sa buhok ko. Uupo ako sa upuan at muli ay tatayo at maglakad-
lakad ulit.
"Renz, kalma ka lang." It was Edsel.
Tinignan ko ito at tumango.
"K-Kalma naman ako." Usal ko.
Tinaasan ako nito ng kilay.
"Kalma ka na sa lagay na 'yan?" Sarkastikong tanong nito.
Umupo ako sa tabi nito.
"Bakit ang tagal nila? Ilang oras na siyang nasa delivery room." Nag-aalalang
sambit ko.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga nito.
"Amber will be okay. Her doctor assured you that." Anito at pilit ako nitong
pinapakalma.
"Seven months pa lang ang tiyan niya pero bakit-"
"Madami ng nabububay na premature babies ngayon. And trust Amber. Mailalabas niyang
malusog at malakas ang anak niyo. They will be both safe." He assured me and I just
nodded.
Hinawakan ko ang nanginginig kong tuhod. Pero kahit anong hawak ko ay mas lalo
iyong nanginginig.
"Such a pussy." Edsel murmured.
"Shut up." I said and glared at him.
He just smirked at me.
Ilang sandali lang ay lumabas na ang doktor ng asawa ko mula sa delivery room.
Mabilis akong tumayo at ganoon din si Edsel.
"Kumusta na ang mag-ina ko, doc?" Kaagad na tanong ko.
Ngumiti ito sa akin.
"They are fine. Nakatulog na si Mrs. Anderson at ililipat na agad siya sa recovery
room. And as for the baby, pansamantala muna natin siyang ilalagay sa incubator
dahil premature. But well assured, the baby's healthy, Mr. Anderson. Your wife and
baby are both safe. Congratulations for the both of you." Nakangiting usal nito.
Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi nito. At nang makaalis na ang doctor ay mahigpit
akong napahawak kay Edsel.
Palagay ko ay lumabas lahat ng nerbiyos at takot sa katawan ko. Seeing my Amber
shouting in pain earlier was a hell for me.
"I think, I'm going to passed out." I said.
"Don't you dare you fucking-" Hindi ko na narinig ang susunod na sinabi ni Edsel
dahil dumilim na ang buong paligid ko.
To be continued...
A/N: Langyaaaang, Renz. Hinimatay sa nerbiyos.🤭😂

--- --- ---

Chapter 28
--
CHAPTER 28
"TANG*NA KA! Anong karapatan mong mahimatay sa harapan ko? Para kang hindi lalaki,
tang*na!"
Masama kong tinignan si Edsel at binato ko ito ng unan.
Natatawang sinalo nito iyon at tinapik ako sa balikat.
"Congrats, tatay ka na. Puntahan mo na si Amber sa kabilang kuwarto. Huwag kang
mag-alala, hindi ko sasabihing hinimatay ka dahil sa sobrang nerbiyos." Nakangising
sambit nito.
"Fuck you."
"Yeah, I'm good at fucking. Kaya hindi ako mapalitan ng pinakamamahal kong si
Christine." Nakangising usal nito.
Muli ko itong binato ng unan.
"Ang bastos mo."
Tinignan ako nito ng may pagkamangha sa mukha.
"Wow! Coming from you! Ang alam ko ay ikaw ang pinakabastos sa atin." Anito at
itinaas ang gitnang daliri sa harapan ko.
Natatawa na napapailing ako. Lumabas ako ng kuwarto at kapagkuwan ay pinuntahan ang
asawa ko.
Kumuha ako ng upuan at umupo sa tabi nito.
Hinawakan ko ang kamay nito at tinitigan ang suot nitong singsing.
"Thank you for giving me such a precious gift, babe. Thank you for your love. Thank
you for choosing me as your husband. Thank you for letting me love you. Thank you
for the chances. Thank you for everything." I murmured and kissed her hand.
"Kahit anong mangyari, ipangako mo sa akin na kakayanin mo ang lahat. Matapang ka
at alam ko na kakayanin mo lahat-lahat. Mahal na mahal kita, babe. Sobrang mahal na
mahal kita." Mahinang usal ko at hinalikan ito sa mga labi.
At paunti-unti ay nakita ko ang pagmulat nito ng mga mata. Kaagad akong napangiti
nang mapagmasdan ang napakaganda nitong mata.
"I love you." Kaagad kong sambit.
Ngumiti ito.
"Napakagandang bungad para sa isang kakapanganak na katulad ko." Nakangiting usal
nito.
Hinaplos ko ang buhok nito.
"Napagod ka ba? Pinahirapan ka ba ng baby natin? Kumusta ang pakiramdam mo? May
gusto ka bang kainin?" Sunud-sunod na tanong ko na ikinatawa nito.
"I'm okay. And yeah, pinahirapan ako ng baby natin. Ang lakas niyang sumipa. Sabik
na sabik lumabas. Hyper na hyperat halatang nagmana sa ama." Natatawang sambit
nito.
Masuyo ko itong hinalikan sa noo.
"Thank you,Amber. Thank you."
Nginitian ako nito at kapagkuwan ay bumangon. Kaagad ko naman itong inalalayan.
"Kumusta ang baby natin?" Tanong nito.
"I haven't seen him yet. Gusto ko ay sabay natin siyang titignan." Usal ko at muli
ko itong hinalikan sa noo.
Kaagad naman itong pumayag sa gusto ko. Sabay kaming pumunta sa nursery room ng
hospital.
Todo alalay ako dito dahil ayokong mabinat ito lalo pa at kakapanganak pa lang
nito.
Nang makarating sa labas ng nursery room ay kaagad na pinakita sa amin ang anak
namin. Nasa labas lang kami at tanging glass wall ang nakapagitan sa amin.
"Reece Amachi Ambert Anderson." Mahinang basa ko sa nakalagay na pangalan nito.
Napangiti ako at napatingin sa asawa ko.
"Iyan ang gusto mong pangalan ng anak natin, hindi ba?" Anito bago pa man ako
makapagtanong.
Tumango ako at mas lalong lumapad ang ngiti. Kinabig ko ito sa beywang at
pinagmasdan namin si baby Reece na nasa incubator.
Ang sabi ng doktor, ilang araw lang ay maaari na itong makalabas. They will just
monitor our baby to make sure that he is healthy. Sinigurado ng doktor na walang
anumang sakit ang bata kahit premature lang ito.
"Welcome to the real world, baby." Masayang usal ko.
Tinitigan ko itong mabuti and no words can explain how happy I am that I finally
saw my son.
"I really can't wait to hold him in my arms." I sounded excited.
"Ilang araw lang, makakalabas na siya. Mahahawakan mo na siya." Masuyong usal ng
asawa ko.
Nginitian ko ito at hinalikan ko ito sa noo.
"Mahal na mahal ko kayo ni baby. Wala na akong hihilingin pa. Hiniling kita sa
Panginoon, bonus pa si baby Reece. Napakasuwerte ko, hindi ba?" Sambit ko at
dinampian ito ng halik sa mga labi.
Masaya kong pinagmasdan ang anak ko. Ang anak namin ng pinakamamahal kong si Amber.
'Thank you for giving them to me, Lord. Ako na ang pinakamasayang lalaki sa buong
mundo.'
***
"BAKIT WALA pa si Renz?" Nagtatakang tanong ko habang karga-karga ang anak ko.
Masaya ako na sa ilang araw na nasa incubator ito, sa wakas ay puwede na itong
lumabas.
Ngayon ay karga-karga ko na ito. At alam ko na si Renz ay sabik na ring mahawakan,
mahalikan at makarga ang anak namin.
"Lumabas sandali." Tugon ni Sharmaine.
Napakunot ang noo ko nang makita ang pagkabahala sa mukha nito.
Binalik ko sa nurse ang anak ko at hinarap si Sharmaine.
"May problema ba?" Kinakabahang tanong ko.
Napakamot ito sa noo at hindi alam kung magsasalita ba o hindi.
"Sharm, I'm asking you."
Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko.
"Nababahala kasi ako sa hitsura ni Renz kanina. He looked pale and..." Bago pa man
nito matapos ang sasabihin ay pareho kaming nakarinig na parang may nagkakagulo
mula sa labas.
Kaagad akong binalot ng kaba. Napakalakas ng tibok ng puso ko sa hindi ko malamang
kadahilanan.
Bumaba ako sa hospital bed at patakbong tinungo ang pinto. Nang buksan ko ang pinto
ay natutop ko ang bibig ko nang saktong dumaan sa mismong harapan ko ang isang
stretcher.
At doon ay nakita ko si Renz na nakahiga. Maputlang-maputla at pinagpapawisan.
"T-Teka." Pigil ko sa akmang pagtulak ng stretcher ng dalawang lalaking nurse.
Akmang magtatanong ako nang makitang humahangos si James at Prince na lumapit sa
amin. Si Prince ay kaagad na chineck ang mga mata ng asawa ko at tinanong nito ang
vital signs sa nurse.
"A-Anong nangyayari?" Nag-aalalang tanong ko.
"He passed out again in the comfort room." Kaagad na paliwanag ni James.
Hinawakan ako nito ng mahigpit sa mga kamay.
"Amber, we have to do an operation immediately."
Pinahid ko ang mga luhang naglalandas sa magkabilang pisngi ko at tumango.
"P-Please, do anything you can do to save him. Please." Lumuluhang pagmamakaawa ko
at nilapitan ang asawa ko.
Hinawakan ko ang kamay nitong may singsing at hinalikan iyon.
Tinignan ko ang namumutlang mukha nito at bahagya ko itong niyugyog.
"B-Babe, talk to me. Wake up, please. Gumising ka. Renz, please. Y-You want to hold
our baby, right? Nasa kuwarto na siya. Hinihintay ka niya. Hinihintay niya tayo,
babe. Please. Maawa ka. Huwag mo kaming iiwan, ha? Maawa ka sa'kin. Hindi ko
kakayanin. Babe, please." Niyugyog ko ng niyugyog habang masaganang pumapatak ang
mga luha mula sa mga mata ko.
At tila narinig ako nito dahil nagmulat ito ng mga mata. Nagsalubong ang mga mata
namin.
"B-Babe." Nanghihinang usal nito.
Ikinulong ko ang mukha nito sa mga palad ko.
"You're awake." Nginitian ko ito. "Bakit hindi mo sinabing masama na ang pakiramdam
mo? Bakit? Sana natulungan kita. Sana-"
"B-Babe. L-Listen to me." Hirap itong magsalita.
"I-I'm listening." Usal ko.
Umangat ang isang kamay nito at nakangiting hinaplos ang pisngi ko.
"M-My Amber is crying. Don't cry, please. It really breaks my heart seeing you like
that." Anito at tinuyo ang mga luha ko gamit ang mga daliri nito.
"Babe, take care of our baby Reece, okay? I want you to be strong. Alam kong
matapang ka. Alagaan mo ang sarili mo. And no matter what happened, palagi mong
tatandaan na mahal na mahal kita. Mahal na mahal ko kayo ng baby natin. Kung mawala
man ako at-"
"No. No. Don't say that. Please, Renz. Lalaban ka. Hindi mo ako iiwan. Hindi mo ako
kayang iwan, hindi ba? Hinding-hindi mo magagawang iwan ako." Humagulhol ako ng
iyak.
And I saw Renz crying, too. Mapait itong ngumiti.
"If ever I'm no longer in this world anymore,just remember me as Renz that you used
to know, babe. Just always remember how much I'm crazily in love with you." Anito
at kinabig ako sa batok para dampian ako ng halik sa mga labi.
"I love you so much, my Mrs. Amber Anderson. You will always be my Mrs. Anderson."
Bulong nito.
Iyon ang mga huling katagang binitawan nito bago nito ipikit ang mga mata.
"B-Babe-" Napaatras ako nang gumalaw ang stretcher.
At paunti-unti ay nabitawan ko ang mga kamay nitong nakahawak ng mahigpit sa akin.
Unti-unti itong nawala sa paningin ko hanggang sa bumukas ang operating room.
"Amber." Narinig ko ang boses ni Princess at kaagad itong yumakap sa akin.
"He'll live. I believe him. He won't leave me. He won't leave me. Renz won't leave
me." Paulit-ulit na usal ko at tulalang tumingin sa pinto ng operating room malapit
sa amin.
Inalalayan akong makaupo ni Princess sa upuan at paulit-ulit ako nitong pinakalma.
Ilang oras. Ilang oras akong naghihintay. At bawat minutong dumaraan ay tila
dinadaganan ng napakabigat na bagay ang puso ko. Tila naghihintay ako ng oras ng
pagkabitay ko.
At ilang oras ang nagdaan, sa wakas ay nakita kong lumabas si James mula sa
operating room.
Akmang hahakbang ako nang makitang nanghihinang umupo ito sa sahig at pasabunot na
hinawakan ang buhok nito. Narinig ko ang paghikbi nito.
At sa puntong iyon, lahat ng katanungan sa isip ko ay nasagot.
Nanginginig ang buong katawan na napaupo ako sa sahig. Pakiramdam ko ay unti-unti
akong pinapatay.
Ang sigaw at iyak ko ay pumuno sa ospital na iyon.
Wala na ang asawa ko. Wala na si Renz. Iniwan na ako ng pinakamamahal ko.
Patay na ang asawa ko.
To be continued...
A/N: I was crying while writing this chapter.😭😭😭😭💔💔💔💔

--- --- ---

Chapter 29
--
CHAPTER 29
"TIME OF DEATH, 3:28pm. He didn't make it. Stage 4 na ang cancer niya. Ginawa na
namin lahat ng makakaya namin but he gave up. I'm sorry, Amber." Malungkot na wika
ni James habang malungkot na nakatingin sa akin.
Iyon ang mga katagang nagpasabog sa buong sistema ko. Paulit-ulit iyong bumabalik
sa isip ko kahit ilang linggo na ang nakakalipas.
Nagmahal ako at nangarap na bumuo ng pamilya kasama si Renz. Nangarap na makakasama
ko ito hanggang sa pagtanda.
Pero totoo pala na hindi lahat ay may happy ending. Hindi lahat ay masusunod ang
gusto. Hindi lahat ay makakasama mo hanggang sa dulo ng buhay mo.
Ang pagmamahalan namin ni Renz ay buong buhay kong babaunin sa puso ko.
Siguro hanggang dito na lang. Dito natuldukan ang buhay pag-ibig naming dalawa.
Pero alam ko sa sarili ko na ang pagmamahalang nabuo naming dalawa ay hinding-hindi
matutuldukan.
Pinagmasdan ko ang urn na nakapatong sa mesa. Sa loob niyon ay ang abo ng asawa ko.
It was Renz's request to cremate his body. Kabilin-bilinan daw nito iyon kay James.
At nang araw na nawala ito, hindi ako hinayaan ni James na makita ito o kahit
mahawakan man lang dahil iyon daw ang hiling ng asawa ko.
Ayaw daw nitong makita nitong wala na akong buhay. Masama ang loob ko noong una.
Pero naalala ko ang sinabi nito noong huli ko itong nakausap.
'If ever I'm no longer in this world anymore,just remember me as Renz that you used
to know, babe.'
Alam ko ang ibig nitong sabihin. Gusto nitong maalala ko ito na palangiti, punong-
puno ng buhay ang pagkatao at walang anumang sakit.
I understand and I respect what he wants. Pero hindi ko pa rin maiwasan ang
magtanim ng sama ng loob. Asawa ako nito pero ayaw nitong makita ko ito sa huling
sandali ng buhay nito. Masamang-masama ang loob ko and at the same time ay
naiintindihan ko ito.
Nakiusap ako at nagpumilit nang araw na iyon na masulyapan ito kahit sandali lang.
Kahit sa malayo lang. At walang nagawa si James dahil nagalit si Princess. Bandang
huli ay nasunod ang kagustuhan ko.
And that time, I saw his dead body. I saw the straight line of his heartbeat in the
hearbeat machine.
Ilang segundo ko lang itong nakita dahil kaagad itong tinakpan ni Prince ng puting
tela at kaagad akong pinalabas ni James.
Buong suyo kong hinaplos ang urn.
"Ni hindi mo man lang nahawakan ang anak natin." Mahinang usal ko.
Hinawakan ko ang dibdib at sinuntok-suntok iyon ng paulit-ulit.
"How am I supposed to live now, Renz? You left me. Paano akong mabubuhay ng wala
ka? Paano na ako ngayon? Bakit? Pagod na pagod ka na ba talaga at hindi mo na
kinayang lumaban?" Inangat ko ang urn at buong higpit ko iyong niyakap na tila ba
iyon ang katawan ng asawa ko.
Nang kumalma ako ay pinaikot ko ang paniningin sa buong kuwarto na naging saksi ng
pagmamahalan naming dalawa ni Renz.
Nililigpit ko lahat ng gamit ko. I don't want to stay here. Dahil kung mananatili
ako dito ay mababaliw ako lalo pa't naririto lahat ng alaala namin ng asawa ko.
Muli kong pinatong sa mesa ang urn at kinuha ang malaking picture frame na
nakapatong sa kama.
It was our wedding pictorial. Napakaganda ng ngiti nito doon. Napakaganda ng ngiti
naming dalawa. Larawan kami ng isang matatag at lubos na nagmamahalang mag-asawa.
"Ready na po lahat, Ma'am?" Tanong mg driver ko nang nasa salas na ako.
Tinanguan ko ito.
"Pakikuha na lang po sa loob ng kuwarto, Manong." Utos ko.
Kaagad itong tumalima at ako naman ay napabuntong-hininga. Inikot ko ang paningin
ko sa kabuuan ng bahay. Nakakalungkot isipin na iiwan ko na ito pero kailangan.
Hindi ko kayang manirahan sa bahay na ito ng wala si Renz. Mamamatay lang ako sa
lungkot.
Naipuwesto na ng driver lahat ng maleta sa loob ng kotse. Akmang sasakay na ako
nang may maalala. Nakalimutan ko ang laptop sa loob ng kuwarto.
Pinatong ko sa backseat ang urn na dala-dala ko.
"Manong, sandali lang po, ha? Nakalimutan ko 'yong laptop ko." Paalam ko at dali-
daling bumalik sa kuwarto.
Kinuha ko ang laptop sa ibabaw ng mesa. Akmang aalis na ako nang makitang medyo
nakabukas ang drawer ng mesa. Isasara ko na sana iyon nang may makita akong papel
sa loob.
Kinuha ko at sa papel na iyon ay may nakadikit na USB. Napakunot ang noo ko nang
mabasa ang sulat sa maliit na papel.
For my lovely wife.
Iyon ang nakasulat sa papel. It was from Renz. May importante bang laman ang USB na
ito? Hindi nito iiwan dito kung wala.
Dala ng kyuryosidad ay umupo ako sa kama at isinaksak ang USB sa laptop ko. Nag-
iisa lang ang laman niyon at bumungad sa akin ang isang video.
Nakita ko ang mukha ni Renz na nakangiti habang nakatingin sa camera.
"Hi, babe." Iyon ang bungad nito.
Naitutop ko ang bibig ko at napahikbi. How I missed his voice. Ang boses na hindi
ko na kailanman maririnig.
"Kung napanood mo man ito, marahil ay wala na ako. I won't let you see this if I'm
alive. Ayokong batukan mo ako at mabugbog ako dahil sa sekretong itinago ko sa'yo."
Anito at mapait na ngumiti.
"You already know my sickness. Pero hindi lang 'yan ang sekreto ko. And hope you'll
forgive me after this." Napangiwi ito sa harap ng camera.
"Aamin na ako sa'yo, babe. Remember when we got married while we're both drunk?
Hindi naman talaga ako lasing nong time na 'yon. Gising na gising ang diwa ko. I
planned everything. I was desperate and I'm sorry. Pero hinding-hindi ko
pinagsisihang ginawa ko ang bagay na iyon. Gagawin ko ang lahat para lang maging
akin ka. Ang manhid mo kasi. Hindi mo man lang napansin kung gaano ako kabaliw
sa'yo." Bahagya itong ngumiti at kapagkuwan ay lumamlam ang mga mata nito.
"You captured my heart from the very first time I saw you in that hospital, Amber.
At ikaw lang babaeng nagparamdam sa akin ng ganoon. And now, I'm happy that I have
you. I have you in my life and you love me back. No words really can explain how
happy I am for having you as my wife. Dati ay pangarap lang kita and even on our
wedding day, I really can't believe that you're saying I do in front of the altar,
right in front of me." Bahagya nitong inayos ang camera at ngumiti.
"And here are our memories. Watch it, babe. And always remember that you're in my
heart. Mamahalin kita hanggang sa kamatayan." Nawala ang mukha nito at ang sumunod
na lumitaw ay isang slide show.
Isa-isang lumitaw ang mga litrato.
Mas lalong napalakas ang hikbi ko nang makita ang mga iyon. Unang lumitaw ang
litrato na nasa ospital ako at nakikipaglaro sa mga cancer patients na mga bata.
Ito ang araw na sinundan ako nito at ninakaw nito ang unang halik ko. At doon nag-
umpisa ang lahat. Mula sa mga pang-aasar nito hanggang sa nag-aminan kami ng mga
nararamdaman para sa isa't-isa.
Sunod-sunod ang mga litratong lumitaw habang ang background music ay Your Love by
Alamid.
Sa bawat litratong lumilitaw ay tila bumalik ako sa nakaraan. Sa nakaraang ito ang
kasama ko. Sa nakaraang nag eexist pa ito sa mundo.
Sunod na lumitaw ang litratong lasing ako at may pinipirmahan. Hindi ko mapigilang
mapangiti habang umiiyak nang maalala kung anong eksena iyon. Iyon ang gabing
kinasal kami ng pinsan nito. Ang gabing akala ko ay isang pagkakamali pero sinadya
pala nitong ikasal kaming dalawa.
At ang susunod ay ang litrato habang nasa kama ako, nakahiga, tulog na tulog at si
Renz ay nakahalik sa pisngi ko. Marahil iyon ang araw na dinala ako nito sa kuwarto
matapos kaming ikasal ng pinsan nito.
Napakaraming litrato. Ang iba ay mga stolen shots, hindi ako nakatingin sa camera
at halos karamihan ay nakangiti ako. Kinukunan pala ako ni Renz ng litrato ng hindi
ko namamalayan.
Naroroon din ang mga litrato noong mga panahong nag propose ito ng kasal sa akin sa
harap ng SPIC building. Ang pagluhod nito habang nakatingala sa akin at nakangiti
habang ipinapakita ang singsing sa akin.
Ang iba ay noong araw ng kasal namin sa simbahan. At napahagulhol ako ng iyak nang
lumitaw ang litrato ng anak namin habang nasa incubator ito and there's a caption
written, "Can't wait to hold you, our baby Reece. I love you."
Iyon ang huling litratong kinuha ni Renz at natapos doon ang slide show.
Muling lumitaw ang mukha ni Renz at nakita ko ang pagluha nito.
"If only I have given a chance to live more. If only I have given a chance to live
my life to the fullest, I would like to make more memories with you and baby Reece,
babe. Kung mawala man ako at kung totoo man ang reincarnation, hahanapin kita at
ikaw ang papakasalan ko. Ikaw ulit ang mamahalin ko at wala ng iba. Magiging masaya
tayo. Hihilingin ko sa Diyos na magkaroon ng reincarnation. At pangako, hahanapin
kita at papakasalan ulit sa pangatlong pagkakataon. Mahal na mahal kita, Mrs. Amber
Anderson. Promise me, be happy even without me. I don't want to see you sad. I love
you so much, my Amber."
Ilang segundo ng natapos ang video pero ako ay hindi matapos-tapos ang pag-iyak.
"Mahal na mahal din kita, babe. Sobrang mahal na mahal din kita." Hagulhol ko at
ikinulong ang mukha ko sa mga palad ko.
"Paano na ako ngayong wala ka na?" Mahinang tanong ko sa sarili. "Bakit iniwan mo
ako, babe? Hindi ko na alam ang gagawin ko. Please, help me. Mababaliw na ako. Miss
na miss na kita. Sobrang miss na miss na kita, mahal ko."
Mahirap tanggapin. Napakahirap tanggapin na ang taong mahal mo ay hindi mo na
kailanman makikita at mayayakap. And I know that things won't be the same anymore.
Ang kailangan ko na lang gawin ay magpakatatag. Magpakatatag para sa anak namin ni
Renz.
Magpakatatag kahit iyon ang bagay na napakahirap gawin.
To be continued...
A/N: After po ng story ni Renz at Amber ay focus na ako sa story ni Jastin and
Krystal. Salamat po sa inyo sa patuloy na pagsuporta.😘

--- --- ---

Chapter 30
--
CHAPTER 30
"MOMMY." Nagising ako sa maliit na boses na iyon.
Nang magmulat ako ng mga mata ay nakita ko ang apat na taong gulang na si Reece na
nakasampa sa kama habang nakatunghay sa akin.
Kaagad ko itong nginitian.
"Goodmorning, baby handsome." Masayang bati ko.
Ngumiti ito at kaagad akong hinalikan sa pisngi.
"Goodmorning too, Mommy beautiful." Tugon nito at niyakap ako.
"Ang aga nagising ng baby handsome ko." Usal ko at ginulo ko ang itim na itim na
buhok nito.
"Siyempre, Mommy. We'll go to churh today, right? We'll gonna visit Papa God so I'm
so excited." Masayang sabi nito na ikinangiti ko.
Ikinulong ko ang maliit na mukha nito sa mga palad ko at nanggigigil na pinugpog ko
ito ng halik sa buong mukha.
"Ang cute talaga ng baby handsome ko." Buong lambing na wika ko at muling ginulo
ang buhok nito.
"Go to the bathroom na and I'll wash you up so that we can visit Papa God na,
okay?" Malumanay na wika ko.
Kaagad itong tumango at excited na bumaba ng kama.
"Careful, baby handsome. The bathroom is slippery." Pasigaw na paalala ko.
"Yes po, Mommy beautiful." Narinig kong tugon nito mula sa loob ng banyo.
Napangiti at napailing ako. Reece, my son is a smart one. Napakabibo nito at hindi
sakit sa ulo. Mabilis itong matuto at napaka-masunurin. At higit sa lahat ay
napakaguwapo ng anak ko. Manang-mana ito sa ama nito. Ni wala itong nakuha sa akin.
Tila ito xerox copy ni Renz.
Maging sa ugali ay parang namana din nito sa ama nito. Reece is sometimes naughty.
Napatingin ako sa bedside table.
"Goodmorning, babe." Bati ko sa litrato namin na nakapatong doon sa bedside table.
Humugot ako ng napakalalim na hininga at marahas iyong pinakawalan.
"It's almost five years that you're not with me. Malapit na ding maglilimang taon
ang anak natin. And my feelings, it's still the same, babe. Ikaw pa rin ang
tinitibok ng puso ko." Mahinang usal ko at pilit na ngumiti.
Bumaba ako mula sa kama nang marinig ang pagtawag ng anak ko.
Nakita ko itong nagsasabon na sa loob ng banyo. Pinagmasdan ko ito.
Reece is my everything. Tanging ito na lang ang naging mundo at naging lakas ko sa
bawat araw. Lahat ng pananabik ko kay Renz ay sa anak ko binubuhos. Masaya ako na
kahit papaano ay may isang Reece sa buhay ko. At dagdagan pa ang mga Phoenix na
hindi ako iniwan at palagi akong dinadamayan. Palaging pinapalakas ang loob ko.
Nilapitan ko ang anak ko at pinaliguan ito. Nang matapos ay kaagad ko itong
binihisan.
"Wait me outside, okay? Mommy beautiful will just take a bath. Go to your lola and
eat your breakfast muna." Nakangiting usal ko.
"Make it faster, Mommy. Para after visiting Papa God ay maka-play ko na si Kuya
Prinx Kal." Bibong usal nito at patakbong lumabas ng kuwarto ko.
Napailing ako. Palagi nitong kalaro ang anak nina James at Princess.
Pumasok ako sa banyo at binilisang maligo. Nang matapos ay mabilis din akong nag-
ayos.
Kinuha ko ang purse ko at natigilan nang makita ang USB na tinago ko sa loob ng
cabinet ko. Mahigpit ko iyong hinawakan at nilagay sa loob ng purse ko.
Nakasanayan ko ng dalhin ang USB kahit saan ako mapunta. Napakahalaga niyon sa akin
dahil napakaloob doon ang mga alaala naming dalawa ni Renz. Pero kahit wala iyon ay
panghabang buhay na nakatatak sa isip at puso ko ang mga alaala namin.
Sa bawat araw na dumaraan, hirap na hirap pa din ako. Sa harap ng mga magulang at
sa harap ng mga kaibigan ko ay nakangiti ako. Pinapakita kong maayos ako.
Pinapakita kong matapang at matatag ako. Pero kapag nag-iisa na lang ako ay doon ko
nararamdaman ang matinding kalungkutan.
Gabi-gabi ay tahimik akong umiiyak habang yakap-yakap ang litrato ng asawa ko.
Tahimik akong nagdarasal na sana ay panaginip na lang ang lahat. Pero totoo. Totoo
ang lahat.
At kailangan kong harapin ang katotohanang iyon ng buong tapang. Hindi ako maaaring
maging mahina dahil alam kong kailangan ako ng anak ko. Lumalaban ako kahit
gustong-gusto ko ng sumuko.
Araw-araw ay pinapatay ako ng pananabik ko kay Renz.
"Sobrang miss na miss na kita, babe." Mahinang usal ko at tumingala para pigilan
ang mga luhang gustong kumawala mula sa mga mata ko.
Inayos ko ang sarili ko bago lumabas ng kuwarto. Hindi ako pwedeng makita ng anak
ko na umiiyak. Minsan na ako nitong nakitang umiiyak at galit na galit ito dahil
akala nito ay may umaway sa akin.
Nang makalabas ako ay nakahanda na ang anak ko. Kaagad na kaming umalis patungo sa
simbahan. Gawain namin ito every sunday at pagkatapos ay mamamasyal kami sa mall o
kaya naman ay sa park. Pero dahil gusto nitong makalaro ang anak nina James ay
kaagad din kaming uuwi after the mass at the church.
Nang matapos ang misa ay nagmaneho na ako patungo sa bahay nina James at Princess.
Hinatid ko ang anak ko doon.
"Behave ka, okay? I'll fetch you later." Usal ko at hinalikan ko ito sa pisngi.
"Yes po, Mommy. Take care. I love you, my mommy beautiful." Malambing na tugon
nito.
Mahina kong pinisil ang pisngi nito.
"And I love you too, baby handsome." Usal ko.
Bumaba na ito mula sa kotse at patakbong tinungo ang bahay nina James. Hindi na ako
nag-abala pang bumaba at pinaandar ko ng kotse.
Sa halip na dumiretso sa bahay, dumaan ako sa isang flower shop para bumili ng
bulaklak at pagkatapos ay dumiretso ako sa private cementery.
Dumiretso ako sa isang malaking museleo kung saan naroroon ang urn ni Renz.
Pinatong ko ang dalang bulaklak sa tabi ng urn nito at taimtim na nagdasal.
Nang matapos ay hinaplos ko ang urn nito. Dati ay balak kong ilagay na lang ang urn
sa bahay pero parang hindi maganda dahil naroroon ang anak ko kaya napagdesisyunan
namin ng mga magulang ni Renz na ipuwesto na lang ang urn nito sa sementeryo. Ayoko
namang ibuhos ang abo nito sa kung saan.
"Miss na miss na kita, babe." Pabuntong hiningang usal ko.
Ilang sandali akong nanatili doon at kapagkuwan ay naglakad patungo sa kotse ko.
Malapit na ako sa kotse nang may makabunggo ako. Naramdaman ko ang matipuno at
matigas na katawan nito na bumangga sa akin at muntik pa akong mawalan ng balanse.
Naging maagap ito at kaagad akong inalalayan sa beywang ko.
At sa pagkabigla ko ay tila nakuryente ang buong katawan ko nang magdikit ang
katawan naming dalawa at lumakas ang tibok ng puso.
Bago ko pa man masulyapan ang mukha nito ay kaagad ako nitong binitawan at naglakad
papasok sa sementeryo.
Tanging likod na lang nito ang nakita ko habang naglalakad ito. The man was wearing
all black. Sandali itong tumigil sa paglalakad pero hindi ito lumingon.
"Be careful next time." His baritone voice filled my ears.
Napaawang ang mga labi ko nang marinig ang boses nito. It was familiar.
Diretso na itong naglakad papalayo sa akin matapos nitong magsalita.
Ako naman ay nakatulala hanggang sa makarating ako sa loob ng kotse ko. Ilang
sandali akong ganoon at kapagkuwan ay napailing.
I must be crazy. I was being paranoid.
Napabuntong-hininga ako at malungkot na napatingin sa cellphone ko. Tinitigan ko
ang wallpaper niyon. Mukha ni Renz ang nasa wallpaper ng cellphone ko.
"See how much I missed you?" Napailing na sambit ko at napabuntong-hininga.
Napasandal ako sa headboard ng upuan at mariing pumikit.
Life must go on, they say. You must live your life to the fullest. At alam ko na
habang nabubuhay ako ay tanging si Renz lang ang nasa isip at puso ko.
Marahil ay hindi ako nabigyan ng happy ending kasama si Renz. Marahil ay maagang
tinuldukan ang pagmamahalan naming dalawa. At sa mga nangyayari ay kailangan ko
iyong tanggapin. Kailangan kong ipagpatuloy ang buhay at tanggapin na wala na
talaga ito.
I have to say goodbye. But goodbye is not the end.
For me, there's no goodbye between me and Renz. Because wherever he is now, he will
always be in my heart. He will be always my loving husband. He will always be, "My
Sweetest Enemy."
We maybe have no happy ending but I am still thankful that he gave Reece to me.
'I love you so much, babe. Until I meet you again, my Renz Anderson.'
To be continued...

--- --- ---

Chapter 31-The Final Chapter
--
FINAL CHAPTER
'MAHAL NA MAHAL kita, babe.'
Nagmulat ako ng mga mata. Panaginip. Panaginip ulit.
Ilang gabi pa ba ang titiisin ko? Ilang tulog pa ba ang haharapin ko? Sa bawat
pagtulog ko ay ito ang laman ng mga panaginip ko.
"You never failed to remind me how much you loved me, Renz." Mahinang usal ko.
Hinawakan ko ang wedding ring ko at nilaro-laro iyon. Even in one second, I never
tried to take off my wedding ring. Suot-suot ko pa rin iyon sa paglipas ng panahon.
Sunod na umangat ang kamay ko sa kuwentas na suot ko. It was Renz's wedding ring.
Palagi ko ding suot iyon. Ginawa kong kuwentas ang wedding ring nito.
Bumaba ako mula sa kama at lumabas ng kuwarto. Tinungo ko ang kuwarto ng anak ko.
Nilapitan ko ito at pinagmasdan ang mahimbing na pagtulog nito. Dumukwang ako para
dampian ito ng halik sa noo.
Sandali ko itong pinagmasdan at napabuntong-hininga. Inayos ko ang kumot nito at
kapagkuwan ay muli akong bumalik sa kuwarto ko para magbihis.
Nang matapos ayusin ang sarili ko ay kinuha ko ang susi ng kotse ko. Naisipan kong
lumabas muna kahit sandali.
Kahit malalim na ang gabi ay tinungo ko ang lugar kung saan ako dinala ng mga paa
at puso ko.
Bumaba ako mula sa kotse at kapagkuwan ay pinagmasdan ang lugar kung saan ay una
kaming pinagtagpo ni Renz.
Naglakad ako sa madilim na parteng iyon. Ito ang lugar na naramdaman ko noong may
sumusunod sa akin. And it was Renz back then. Dito ang lugar na unang dumampi ang
mga labi ni Renz sa akin.
Wala pa rin iyong pinagbago. Madilim na daan at masikip pa rin. At nakakatuwang
isipin na dito kami unang nagkakilala. Dito nag-umpisa ang lahat.
Bahagya akong napapitlag nang marinig ang pagtunog ng cellphone ko. May
unregistered number na tumatawag sa akin.
Hindi ko ugaling sagutin ang mga tawag na hindi ko kilala. Pero sa hindi ko
malamang kadahilanan ay sinagot ko iyon.
"Hello?" Bungad ko.
Katahimikan. Tahimik ang nasa kabilang linya. Hindi ito sumagot. Wala akong
naririnig na may nagsalita. Maybe the caller was just mistaken.
Pinatay ko ang tawag nang makarinig ng kaluskos mula sa tagiliran ko. Ibinulsa ko
ang hawak na cellphone at naging alerto ako.
Pero walang nakita ang mga mata ko. Siguro ay nagiging paranoid lang ako. Gumagana
ang talas ng pakiramdam ko lalo pa at madilim sa kinaroroonan ko.
Akmang babalik na ako sa kotse ko nang maaaninag ko ang isang malaking bulto hindi
kalayuan sa akin. Sa bulto nito ay alam kong lalaki ito. At pakiramdam ko ay sa
akin ito nakatingin.
Nakaramdam ako ng panganib. Pero ilang segundo lang ay nawala ang pangamba ko nang
makitang namulsa ang lalaki habang hindi gumagalaw sa kinaroroonan nito. Palagay ko
ay nanatili lang itong nakatingin sa akin. Wala akong nakikita na may balak itong
gumawa ng masama.
Sa halip na pagmasdan ito ay itinuloy ko ang plano kong bumalik sa kotse ko.
Hanggang nasa loob ng ako ng kotse ay hindi tumitinag ang lalaki sa kinatatayuan
nito.
"Anong trip ng lalaking 'yon?" Naiiling na tanong ko sa sarili at pinaandar na ang
sasakyan.
At habang nagmamaneho ay parang may nagtulak sa akin na tumingin sa sideview mirror
ng kotse ko. And there I saw the man moved from his place. Tila ba hinintay lang
nitong makaalis ako sa lugar na iyon.
Napailing na lang ako at iwinaksi sa isip ang taong iyon. Umuwi na ako sa bahay at
dumiretso sa kuwarto ng anak ko. Tinabihan ko ito sa pagtulog at niyakap ito ng
mahigpit.
Kinabukasan ay maaga akong nagising para ayusan ang anak ko. Nakangiti ako habang
sinusuotan ko ito ng school uniform nito. Hindi ako makapaniwala. Parang kailan
lang ay maliit pa ito. Ngayon ay malaki na ang anak ko at pumapasok na sa paaralan.
"Ang pogi talaga ng anak ko." Pinisil ko ito ng mahina sa pisngi.
Malapad itong napangiti.
"Siyempre, mana po ako kay Daddy handsome." Anito.
Napangiti ako. Alam nito ang hitsura ng ama nito dahil palagi kong pinapakita ang
litrato ni Renz.
"Pogi talaga si Daddy handsome. And he was the strongest man I've ever known." Wika
ko at bahagya kong ginulo ang buhok ng anak ko. "Pasok ka na sa school, okay?
Ihahatid ka ng driver. Behave ka at makinig kay teacher." Bilin ko.
Tumango ito.
Kinuha ko ang bag nito at chineck ang wallet nito kung may pera pa iyon. At
napakunot ang noo ko.
"Bakit parang hindi man lang yata nabasawan ang baon mo, baby handsome? Hindi ka ba
kumakain sa school? Don't you like the food there? Do you want mommy beautiful to
cook for you?" I worriedly asked.
Nakangiting umiling ito.
"No, Mommy. Kumakain po ako sa school. I met a big man at school a few weeks ago.
At araw-araw po niya akong dinadalhan ng pagkain. Sobra daw po kasi ang pagkain
niya kaya sa akin niya binibigay. Ang sarap ng mga dala niyang foods, Mommy. And
then-"
"Reece, I told you not to talk to stranger. Baka masamang tao 'yan. Don't do it
again." Salubong ang mga kilay at pagalit na sabi ko.
My son pouted his lips.
"But he's a good man, Mommy. In fact, magaan ang loob ko sa kanya. Kahit hindi ko
nakikita ang mukha niya, magaan pa din loob ko sa kanya." Anito.
Napakunot ang noo ko sa huling sinabi nito.
"Hindi mo nakikita ang mukha niya at nakikipag-usap ka sa kanya?" Pagalit na tanong
ko.
Napangiwi ito.
"He's always wearing a face mask kasi, Mommy. Tapos po naka sumbrero siya.
Binibigay lang niya 'yong pagkain sa akin, hahaplusin ang ulo ko tapos aalis na
siya." Paliwanag nito.
Yumuko ako at binuhat ito.
"Baby, kahit mabait ang isang tao sa'yo basta't hindi mo kilala huwag na huwag kang
magtitiwala, okay? Promise me, you'll stay away from him. Please." Malumanay ang
boses na sambit ko.
Biglang nalungkot ang mukha nito pero ilang sandali lang ay ngumiti din ito.
"Opo, Mommy. Promise po. Masunurin akong bata kaya susundin ko po ang gusto mo,
Mommy." Tugon nito at malambing na hinalikan ako sa pisngi.
Malutong ko itong hinalik-halikan bago ko ito ipinagkatiwala sa driver namin.
Nang makaalis na ang mga ito ay kaagad kong tinawagan si James.
"Can you send someone to guard Reece at school? There's someone around him and I'm
worried. Baka kung mapaano ang anak ko." Kaagad na bungad ko.
Ilang sandali itong hindi nagsalita bago tugunin ang hiling ko.
"Okay. Ako na ang bahala." Anito.
"Thank you, James." Nakangiting usal ko at nagpaalam.
Akmang ibubulsa ko ang cellphone ko nang tumunog iyon.
I rolled my eyes when I saw Sharmaine's name on the screen.
Ilang linggo lang naman ako nitong pinipilit na dumalo sa masquerade party na
gaganapin sa isang sikat na hotel. Party daw iyon ng kaibigan nito at ako ang
pinipilit nitong sumama.
Ilang beses na tumunog ang cellphone ko bago ko iyon sagutin. Hindi talaga ako nito
titigilan. She's really persistent.
"Okay. Okay. Sasama na ako." Inis na bungad ko na ikinagikhik nito.
"Sabi ko na nga ba't hindi mo ako matatanggihan." Masayang usal nito mula sa
kabilang linya.
"Sasama ako basta sandali lang ako, okay? Alam mo namang hindi ako mahilig sa mga
ganyan." Usal ko.
"Opo. Thank you, Amber. You need this, ano ka ba? Wala ka ng ibang inatupag kundi
si Reece at ang trabaho mo. Matuto ka namang mag-enjoy kahit minsan lang. I'll wait
for you tomorrow. Huwag na huwag mo akong bobombahin. I love you." Anito bago
magpaalam.
Napailing na lang ako habang naglalakad patungo sa kuwarto ko.
Binuksan ko ang walk-in closet at kapagkuwan ay pumili ng masusuot ko para bukas.
Kinabukasan ay maaga akong naghanda para sa dadaluhang masquerade party.
Saktong alas sais ng gabi ay dumating ang driver ni Sharmaine para sunduin ako.
Akala ko ay nauna na ito sa party pero nabigla ako nang makita ito sa loob ng
kotse.
"What a beautiful and a sexy mommy." Papuri nito habang sinusuyod ako ng tingin.
I was wearing a red off-shoulder gown.
Dahit sa suot ko ay lumitaw ang kaputian ko at hapit-hapit sa beywang ko kaya litaw
ang kurba ng katawan ko.
"I'll stay in two hours. Uuwi na ako pagkatapos." Kaagad na sabi ko habang nasa
biyahe na kami.
Mahina itong natawa.
"Okay." Anito at tumingin sa akin. "By the way, naroon din ang ibang mga Phoenix.
Hinihintay na nila tayo. That masquerade ball is for a charity for children with
cancer kaya pinilit ko silang pumunta para naman makapag-share ng yaman nila."
Tumango lang ako sa sinabi nito. Medyo matagal-tagal na rin na medyo nakasama ko
ang mga ito dahil na rin sa abala ako kay Reece at alam ko na abala din ang mga ito
sa kanila-kanilang buhay.
Nang makarating sa loob ng hotel ay pareho naming isinuot ni Sharmaine ang dala
naming maskara. Kaagad kong nakita ang ibang mga Phoenix sa loob. Nginitian ko ang
mga ito. Sama-sama kami, nag-uusap ng kung anu-ano at nasa iisang table lang.
Ilang sandali lang ay nagkanya-kanya na kaming kuha ng makakain at inumin. Ang iba
ay nakipag-usap sa importanteng tao.
Naglakad-lakad ako at nilibang ang sarili sa mga nakikita ko sa paligid. At sa
paglalakad ko ay hindi ko sinasadyang maapakan ang laylayan ng suot kong gown kaya
nawalan ako ng balanse.
Mariin akong napapikit at handa na sa kahihiyan ko nang maramdaman ko ang matigas
na mga braso na pumulupot sa beywang ko.
Nang magmulat ako ng mga mata ay bumungad sa harapan ko ang lalaking naka black
tuxedo. Hindi ko makita ang hitsura nito dahil katulad ko ay may suot din itong
maskara na natatakpan ang kalahating mukha nito.
Nagsalubong ang mga mata namin at sa hindi ko malamang kadahilanan ay pinatibok
niyon ng napakalakas ang puso ko na ipinagtaka ko.
Why? Dahil ba kakulay ng mga mata nito ang mga mata ng namatay kong asawa?
Mabilis akong bumitaw mula sa pagkakahawak nito sa akin at nag-ayos ako ng tayo.
"T-Thank you." I murmured.
He just looked at me.
"Be careful next time." Anito at nilampasan ako.
Naiwan ako nitong nakatulala. That voice. It was really familiar.
Napakurap-kurap ako at sunod-sunod na umiling. I'm getting paranoid these days.
Ilang araw ko na ring nararamdaman na parang may nagmamatyag sa akin kahit wala
naman. Pakiramdam ko ay may tumitingin sa akin mula sa malayo.
Napabuntong-hininga ako. Naiisip ko na baka sanhi lang iyon ng kalungkutan na
nararamdaman ko.
"Ladies and gentlemen." Napatingin ako sa malaking entablado.
Kinuha ng isang magandang babae ang atensyon naming lahat. Iyon ang kaibigan ni
Sharmaine na pinakilala nito sa amin kanina.
"We will a having a little bit of fun." Simula nito at ngumiti. "We will switch off
the lights at kung sino man ang matutukan ng aming spotlight ay pupunta dito sa
stage. She will take off her mask. Yes, it's a she because we will choose a woman.
And of course, kailangan ay single siya. If she have a boyfriend or if she is
married, we will choose another woman." Anito na naging sanhi ng bulong-bulungan sa
paligid.
Karamihan ay tila excited sa naisip ng emcee.
"At kung sinuman ang mapipiling babae ay pag-aawayan ng mga bachelors. How? We will
having a bidding. It's like an auction. Pataasan ng bid. As you can see, this party
is for children who have cancer. Sa kanila po mapupunta ang pera. Just think this
as your help to them. And then, kung sinuman ang mananalo ay makaka-date ng isang
araw ang napili naming babae. Payag ba kayong lahat? Boys and girls? Malay niyo,
dito niyo mahahanap ang the one niyo." Mahabang paliwanag nito at natawa sa huling
sinabi nito.
Natawa din ang karamihan at mabilis na pumayag.
"Mukhang masaya 'tong naisip ng kaibigan ko." Nilingon ko si Sharmaine na nasa tabi
ko na pala.
Nakatutok ang mga mata nito sa stage.
Napailing na lang ako. Hindi ako interesado sa kung anumang pakulo ang naisip ng
kaibigan nito kaya humakbang ako para sana lumabas pero nag-umpisang mamatay ang
mga ilaw sa buong paligid hanggang sa tuluyan ng dumilim.
At sa pagkabigla ko ay sa akin nakatutok ang spotlight.
"And there she is. The chosen one. Are you single, Miss? Are you married? If not,
come up here on stage." Anyaya ng kaibigan ni Sharmaine na nakatingin sa akin.
Mabilis akong umiling.
"I'm married and-"
"Single po siya!" Nabigla ako sa sinabing iyon ni Sharmaine at kapagkuwan ay
itinulak ako nito patungo sa stage.
"Sharm, what are you doing?" Mariing tanong ko.
Matamis itong ngumiti sa akin.
"Amber, this is just for fun. Isipin mo na lang na malaki ang matutulong mo para sa
mga batang may cancer. And it's up to you if gusto mong makipag-date sa kung
sinuman ang lalaking mananalo." Anito at ngumiti.
Wala akong nagawa nang tuluyan na ako nitong nadala sa stage at kaagad din itong
bumaba.
Nahihiyang tumingin ako sa mga tao. Ang kaibigan ni Sharmaine ay nakangiting
inutusan ako na alisin ang suot kong masquerade mask.
Inalis ko iyon mula sa mukha ko at kasabay niyon ay ang muling pagbukas ng mga ilaw
sa buong paligid.
"What a stunning woman we have here." Masayang sambit nito. "I remember you. You're
Amber, right?" Tumango lang ako sa tanong nito.
Nakangiting tumingin ito sa mga tao at kapagkuwan ay nagsalita.
"Napakasuwerte ng mananalo ngayong gabi. And now, we will start the bidding. I'll
start with 100,000." Panimula nito.
At ilang segundo lang ay umangat ang kamay ng isang lalaki.
"100,000." Anito.
Naging sunod-sunod ang pag-angat ng kamay ng mga kalalakihan hanggang sa umabot
iyon ng 500,000.
Nakagat ko na lang ang ibabang labi ko. Bakit na ako naririto ngayon? Pakiramdam ko
tuloy ay binebenta ako. Kasalanan ito ni Sharmaine!
"800,000." Sabi ng isang lalaki na naunang nag-angat ng kamay.
Ngunit nilabanan ito ng isa pa at ginawang 900,000.
"Whoah! Mukhang atat na atat silang maka-date ka, Amber. Ang lalaki ng mga bid
nila." Natatawang sambit ng kaibigan ni Sharmaine.
Alanganin akong napangiti at napakamot na lang sa ulo.
Muli ay nagsalita ang unang lalaki.
"1 million." Anito na ikinasinghap ng karamihan.
Lihim akong napailing. Iba talaga kapag mayayaman.
Inabala ko ang sarili sa pagtingin sa mga taong naroroon. Hindi ako interesado sa
mga kalalakihang nagpapataasan ng bid para maka-date ako.
At sa hindi sinasadya ay napako ang tingin ko sa isang lalaki na nasa pinakalikod.
Nag-iisa lang ito. Nasa bulsa ang isang kamay nito at ang isang kamay ay may hawak
na glass of wine at sinisimsim nito iyon habang nakatingin sa akin. Ito din ang
lalaking tumulong sa akin kanina. Natatandaan ko ang suot at tindig nito.
Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa kadahilanang tumibok ng napakalakas ang puso
ko.
Bakit ganoon? Hindi ako ganito sa ibang lalaki. Bakit kusa na lang tumitibok ang
puso ko? And this feeling, kay Renz ko lang ito naramdaman.
"Okay. Should we stick with 1 million? I can see na parang wala ng gustong
lumaban." Narinig kong nagsalita ang kaibigan ni Sharmaine at sandaling naghintay
na may magsalita para mas taasan pa ang isang milyon. Nang makita nito na parang
wala na ay muli itong nagsalita.
"Wala na ba talaga? Okay. I'll announce the winner now and-"
"10 million." Narinig naming lahat ang baritonong boses na iyon.
Kitang-kita ang pagkamangha sa mukha ng karamihan. Kahit ako ay nabigla.
Sino ang maglakakas-loob na mag bid ng 10 million para sa isang araw na date?
Halos sabay naming hinanap ang nagsalitang iyon. At nahagip ng mga mata ko ang
lalaking nakatingin sa akin kanina habang naglalakad ito papalapit sa stage.
Tumigil ito sa gitna at hindi nito inaalis ang tingin sa akin.
"Wow. 10 million for a one day date with Miss Amber. That's so expensive! What's
your name, Sir?" Tanong ng babae na nasa tabi ko.
Ang lalaki ay nanatiling nakatingin sa akin.
"That beautiful woman beside you..." Panimula nito at hinawakan ang suot nitong
maskara."is my wife."
Halos mabingi ako sa narinig at mas lalo akong hindi makapaniwala nang masilayan ko
ang mukha ng lalaking matiim na nakatingin sa akin.
Pakiramdam ko ay mawawalan ako ng ulirat. Nanayo ang mga balahibo ko.
Totoo ba ito? Totoo ba ang nakikita ko?
"R-Renz." Nanginginig ang mga labing usal ko.
Totoo bang kaharap ko ngayon ang asawa ko?
To be continued...
A/N: The epilogue will be posted tomorrow or on sunday. Thank you for reading!😘
Last na lang and I will finally let go Renz and Amber's story. Sobrang mahal na
mahal ko ang mga Phoenix at maraming salamat po sa inyo sa suporta mula sa story ng
pinakaunang Phoenix na si James hanggang sa story ni Renz. Thank you po ng marami
at sana ay subaybayan niyo pa ang mga kasunod na series ng Phoenix.😘 I am now
currently writing Jastin and Krystal's story. See you there again.😘 God bless.😍😘

--- --- ---

Epilogue
--
EPILOGUE
"AMBER!" Narinig ko ang malakas na pagtawag na iyon sa pangalan ko.
Alam ko na ang mga Phoenix iyon. Hindi ko sila pinansin at tila wala sa sarili na
naglakad ako ng naglakad papalayo sa hotel.
I walked out.
"Hindi ito totoo. Panaginip ang lahat ng ito. Gumising ka, Amber. Please, gumising
ka. Masasaktan ka na naman. Gumising ka. Tama na. Please, tama na." Tila nababaliw
na kinukumbinse ko ang sarili.
"Wala na si Renz. Patay na siya. Imposibleng bumalik siya. Gising na, Amber. Maawa
ka sa sarili mo. Hindi totoo ang laha-"
Natigil ako sa pagsasalita nang may matigas na kamay na humila sa braso ko at sa
pagharap ko ay nagsalubong ang mga mata namin ng lalaking sa panaginip ko lang
nakikita.
"Babe..." Nanayo ang mga balahibo ko sa klase ng pagtawag nito sa akin.
Puno ng kalungkutan ang boses at ang mga mata nito.
Babe. Ilang taon ko na bang kinakasabikan ang endearment na iyon? Ilang taon ko nga
bang kinakasabikan ang lalaking tumatawag sa akin ng ganoon?
Napakurap ako at kapagkuwan ay inalis ko ang kamay nitong nakahawak sa akin nang
maramdaman ko ang pagdaloy ng kuryente sa buong katawan ko.
Bahagya akong umatras at umiling.
"H-Hindi ka totoo." Mahinang usal ko.
"Panaginip ka lang, hindi ba? Imposibleng nandito ka ngayon sa hara-" Hindi ko
napaghandaan ang sunod na ginawa nito.
Inisang hakbang nito ang pagitan naming dalawa, ikinulong ang mukha ko sa mga palad
nito at kapagkuwan ay siniil ako nito ng halik sa mga labi.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Ang mga labi nito ay pilit na naghahanap ng paraan
para maibuka ko ang bibig ko. At nang mapaawang ang mga labi ko ay nagkaroon ito ng
pagkakataon para mas maging malalim ang halik nito.
And I can't believe that this is happening right now. His touch and his kiss, it's
still the same.
This feeling, it was really familiar. At alam ko na ito lang ang may kakayahang
iparamdam sa akin ang ganitong klaseng pakiramdam.
Paunti-unti ay tinugon ko ang halik nito. At sa bawat segundong dumaraan ay mas
naging malalim ang halik na pinagsaluhan naming dalawa. Punong-puno iyon ng
pananabik para sa isa't-isa.
At nang maghiwalay ang mga labi namin ay pinagdikit nito ang noo naming dalawa. At
halos sabay kaming nagdilat ng mga mata habang ang mukha ko ay nakakulong pa rin sa
mga palad nito.
"Ngayon mo sabihin sa akin na panaginip lang lahat ng 'to." Mahinang usal nito
habang malamlam ang mga matang nakatitig sa akin.
Napalunok ako. Hindi ako makapagsalita at ang tanging ginawa ko lang ay tinitigan
ko ang mukha nito.
Wala sa sariling umangat ang isang kamay ko at hinaplos ko ang pisngi nito. Sinuyod
ko ng tingin ang buong mukha nito at minememorya ko iyon sa isip ko.
"M-My Renz." Nanginginig ang mga labing sambit ko sa pangalan nito. "I-Is that
really you?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Masuyo itong tumango at bahagya akong nginitian.
"Yes, babe. This is me. This is Renz." Tugon nito at niyakap ako ng mahigpit.
Mariin akong napapikit dahilan para sunod-sunod na pumatak ang mga luha ko. Ang
nararamdaman ko ngayon ay halo-halo. Napakalakas ng tibok ng puso ko na tila
sasabog iyon sa sobrang lakas.
"H-How? Bakit, Renz? Bakit?" Nahaluan ng hinanakit ang boses na tanong ko.
Kumalas ako mula sa pagkakayakap nito.
"All these years, I thought you're really dead. Pero heto ka at buhay na buhay.
Tinago mo ang lahat sa akin. Paano mo nagagawa sa'kin 'to?" Sumbat ko.
"Babe, I can explain. It's just-"
"No." Umiling-iling ako at umatras. "Ayokong pakinggan ang paliwanag mo." Mariing
usal ko.
Tumiig ang mga bagang nito.
"It was the hardest decision I've ever made, Amber. Oo tinago ko lahat sa'yo pero
may rason ako. Ginawa ko iyon dahil iyon ang alam kong makakabuti para sa'yo."
Paliwanag nito.
Mapait akong ngumiti.
"Alin ang makakabuti? Ang pinalabas mong patay ka na? Paano, Renz? Ni halos mabaliw
ako nang mamatay ka tapos sasabihin mong makakabuti iyon para sa'kin?!" Tumaas ang
boses ko. Halos pasigaw na iyon pero wala akong pakialam. Sobrang bigat ng
nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko at kailangan ko iyong ilabas.
Humakbang ito papalapit sa akin pero umatras ako.
"Babe, please. Just let me explain. Just... Just give me time to explain. Please."
Nakikiusap ang mga mata nito.
Muli ay umiling ako at kasabay ng muling pag-atras ko ay ang pagbuhos ng
napakalakas na ulan.
Dali-daling hinubad ni Renz ang suot nitong coat at lumapit sa akin. Isininuot nito
ang coat sa katawan ko at hinila ako pero hindi ako tuminag sa kinatatayuan ko.
"Amber, let's go. Malakas ang ulan. Baka magkasakit ka." Anito at muli akong hinila
pero hindi pa rin ako nagpatinag.
Narinig ko ang marahas na pagbuntong-hininga nito na tila nawawala ito ng pasensya
sa akin.
Ilang sandali lang ay napasigaw ako nang bigla ako nitong buhatin.
"Renz! Ano ba? Ibaba mo ako!" Sigaw ko habang hinahampas ko ito ng malakas sa
matigas na dibdib nito.
Hindi ito nakinig. Tuloy-tuloy itong naglakad hanggang sa maipasok ako nito sa loob
ng kotse nito.
Walang imik na kinabitan ako nito ng seatbelt at isinara ang pinto ng kotse bago
ito patakbong umikot patungo sa driver's seat.
Nagtatakang tinignan ko ito habang inaayos nito ang seatbelt nito. Gusto ko itong
tanungin kung bakit nasa driver's seat ito. Kung bakit wala itong kasamang driver.
As far as I remembered ay may vehophobia ito.
Pero hindi na ako umimik hanggang nasa biyahe na kami.
'He's really driving now.' Bulong ko sa sarili.
Wala ni isang umimik sa aming dalawa hanggang sa makapasok ang kotse nito sa loob
ng malaking garahe na hindi pamilyar sa akin.
"This is not my hous-" Natigilan ako nang mapatingin ako sa labas. Napaawang ang
mga labi ko nang makita ang napaka-pamilyar na bahay.
"This is our house." Anito at bumaba ng kotse para pagbuksan ako ng pinto.
Akmang bubuhatin ako nito ulit nang tinabig ko ang kamay nito.
"I can walk. Hindi ako imbalido." Masungit na usal ko.
Tinignan ko ito ng masama nang marinig ko ang mahina nitong pagtawa. Kaagad nitong
inayos ang sarili at tumikhim. Bahagya itong umatras para mabigyan ako ng daan.
"Bakit dito mo ako dinala?" Masungit pa ring tanong ko.
"Because this is our home." Anito at muli akong napasigaw nang buhatin ako nito.
Hindi na ako nagreklamo pa nang dire-diretso ito sa loob ng bahay habang buhat-
buhat ako. At nang makapasok ng kuwarto ay diniretso ako nito sa loob ng banyo.
"Take a shower so that you won't get sick." Anito at ganoon na lamang ang panlalaki
ng mga mata ko nang pinunit nito ang suot kong gown.
"Bastos!" Sigaw ko habang tinatakpan ang nakalitaw na dibdib ko.
Ngumisi lang ito.
"Asawa mo ako. Anong bastos sa ginawa ko?" Pilyong tanong nito.
Nanggigigil na itinulak ko ito.
"Lumabas ka at maliligo ako!" Sigaw ko na ikinatawa nito.
Sa halip na sundin ako ay sumandal ito sa hamba ng pinto ng banyo. Pinagkrus nito
ang mga braso sa dibdib nito at tila naaaliw na pinagmasdan ako nito.
"Wala ka pa ring pinagbago. Ang hilig mo pa ring sigawan ako." May pagkaaliw sa
boses nito.
Tinaasan ko ito ng kilay.
"Wala ka ring pinagbago. Napakabastos mo pa rin." Tugon ko.
Humakbang ito papalapit sa akin. Walang sabi-sabing inalis nito ang mga kamay kong
nakatakip sa dibdib ko at nanlaki ang mga mata ko nang dinakma nito ang malulusog
na dibdib ko.
"Bastos bang maitatawag 'to?" Sambit nito at dumaan ang matinding pagnanasa sa mga
mata nito.
Sandali akong hindi nakapagsalita at napalunok ako. Biglang uminit ang pakiramdam
ko at pinipigil ko ang paghinga.
"L-Lumayo ka sa'kin. H-Hindi ako makahinga." Mahinang sambit ko.
Mahina itong natawa at ilang sandali akong tinitigan bago umatras.
"Maligo ka na. We have to talk. Hihintayin kita sa labas." Anito at tumalikod.
Maingat nitong isinara ang pinto ng bathroom. At nang makitang wala na ito ay doon
ako nakahinga ng maluwag.
Pinaypayan ko ang sarili ko dahil napaka-init ng pakiramdam ko.
Binuksan ko ang shower at nakatulong sa akin ang malamig na tubig na nagmumula
doon.
Ilang minuto din akong naliligo at nang matapos ay binalot ko ang sariling katawan
ng puting tuwalya.
Nag-aalangan pa akong lumabas at napaisip. Paano kung sa paglabas ko ay wala na si
Renz? Paano kung bigla na lang akong magising at malaman kong panaginip lang pala
ang lahat ng 'to?
'But you feel the warmth of his lips earlier, Amber. Hindi pa ba sapat iyon para
malaman mong totoo ang lahat ng ito?'
Marahas akong napailing at marahas na napabuntong-hininga.
Lumabas ako ng bathroom at kaagad kong nakita ang ternong pantulog na nakalagay sa
malapad na kama. Sa tabi nito ay bagong bra at underwear.
Sinuot ko ang mga iyon at saktong tapos na ako sa pagbihis nang pumasok si Renz.
Sumalubong sa akin ang natural na amoy nito. Napansin kong basa ang buhok nito at
nakapagbihis na din. Marahil ay naligo ito sa kabilang kuwarto.
Nagsalubong ang mga mata naming dalawa. Ilang sandali kaming nagkatitigan at sa
huli ay ako ang nag-iwas ng tingin.
"Sabi mo mag-uusap tayo. Sabihin mo na lahat ng gusto mong sabihin at pagkatapos ay
uuwi na ako." Panimula ko at tinignan ito. "Anong nangyari? Bakit nagtago ka sa
akin ng ilang taon?" Tanong ko.
"Amber. Hindi ako nagtago." May frustrasyon sa boses nito.
"Kung hindi ka nagtago bakit ngayon ka lang nagpakita? Bakit kailangang palabasin
mong patay ka na? Four years, Renz. Four years mo akong pinaniwalang patay ka na
at-"
"I had an amnesia, Amber. Kaya natagalan akong makabalik dahil nawalan ako ng
memorya." Natigilan ako sa sinabi nito.
"Y-You what?" Mahinang tanong ko.
Diretso itong tumingin sa mga mata ko.
"Nagising ako sa isang kuwarto na wala akong maalala. Ni hindi ko alam kung ano ang
pangalan ko. Hindi ko kilala kung sino ang mga taong pumupunta sa akin para tignan
ang kalagayan ko. Wala akong maalala. Lahat-lahat, Amber. Lahat ay nawala sa
memorya ko."
Napaatras ako sa sinabi nito.
Unti-unti ay nakita ko ang pagluhod nito sa harapan ko.
"R-Renz, tumayo ka diya-"
"I have no cancer." Tila nabingi ako sa sinabi nito. Wala itong cancer?
"I had an accident before. I was with my twin brother that time. Lumabas kami to
celebrate after my training. Because I passed and he was so happy that I'll become
an agent. Ayokong pumayag na lumabas kami but he was so happy for me that time and
I don't want to take that happiness from him. And that was when we had an accident.
A vehicle accident. Nahagip kami ng truck and my twin... He died on the spot. He
died but I lived." Tumingala ito sa akin at nakikita ko ang pamumula ng mga mata
nito.
"Malakas ang impact sa nangyaring aksidente at naapektuhan ng husto ang ulo ko. My
doctor that time wants me to operate on me but I keep rejecting it. Sinisisi ko ang
sarili ko sa pagkamatay ng kambal ko. Nasa isip ko na sa susunod ako kaya ayokong
magpagamot. Sinisisi ko ang sarili ko at dumating sa punto na hinayaan kong lumala
ang epekto ng aksidente sa utak ko. Until I found you, Amber. Nahulog ang loob ko
sa'yo but it was too late. The brain damage has worsen and I can't do anything
about it."
"And I'm sorry if it took me so long to remember you. Alam kong kasalanan ko. I
know from the very start that I will lost my memory if ever I survive in the
operation. Bago pa man ako maoperahan ay kinausap ko na si James. Hiniling ko sa
kanya na palabasing patay na ako. Hiniling ko sa kanya na ilayo ako mula sa'yo." Sa
lahat ng mga sinabi nito ay tila bomba iyon na bigla na lang sumabog sa harapan ko.
"B-Bakit?" Tanong ko. "Why do you have to hide all of this from me? Why do you have
to do this?" Umiiyak na tanong ko.
Tumayo ito mula sa pagkakaluhod at akmang hahawakan ako nang umatras ako.
"Dahil iyon ang alam kong makakabuti para sa'yo, Amber." Tugon nito. "Ayokong
mahirapan ka. Ayokong nasasaktan ka. Kung nanatili ako sa tabi mo habang hindi kita
naaalala ay napaka-unfair niyon para sa'yo. Ayokong maging pabigat sa'yo. Wala
akong ibang gusto kundi ang maging masaya ka at-"
"That's bullshit, Renz!" Sigaw ko na ikinatigil nito.
"Ano ba ako sa buhay mo? Ano ba ang tingin mo sa akin, ha? Asawa mo ako, Renz! At
sa ginawa mo, para mo na rin akong tinanggalan ng karapatan bilang asawa mo!
Pinaramdam mo sa akin na wala akong kuwentang asawa!"
"Amber, hindi totoo 'yan."
"No. Pinangunahan mo ang lahat. Pinangunahan mo na masasaktan ako kapag hindi mo
ako maalala. Pinangunahan mo ako sa mga magiging desisyon ko. Hindi mo ako
hinayaang alagaan ka. You made me a worthless wife, Renz. We promised, don't you
remember? We promised that we will be there for each other in sickness and in
health. Pero anong ginawa mo? Hinarap mo ang problema mo ng hindi ako kasama. Mag-
isa mong hinarap lahat ng hindi ako kasama!" Sumbat ko.
"Amber, please. Hindi rin madali para sa akin ang lahat. For all those years that
my mind can't remember you, it was really hell for me. Hindi ka naaalala ng utak ko
pero sa araw-araw na nabubuhay ako palagi kang hinahanap ng puso ko. Palaging
mabigat ang dibdib ko na halos ikabaliw ko. Araw-araw kang nasa panaginip ko and it
was pure torture dahil kahit anong pilit kong alalahanin ka ay hindi nakikisama ang
utak ko. Babe, please... Pag-usapan nating mabuti 'to." Nakikiusap ito.
"Paano kung hindi ka na makakaalala habang-buhay? Paano, Renz? Sana sinabi mo ang
lahat sa akin. Sana sa bawat araw na naghihirap ka ay naroroon ako sa tabi mo para
damayan at gabayan ka. Sana nasa tabi mo ako at inaalaagaan kita. Pero nagdesisyon
ka ng para sa sarili mo. At iyon ang pinakagagong desisyong ginawa mo." Puno ng
hinanakit na usal ko.
"Aalis na ako at huwag na huwag mo akong susundan dahil hinding-hindi kita
mapapatawad." Mariing usal ko at tumalikod.
Lumabas ako ng kuwarto. Tinawag ako nito pero dire-diretso akong naglakad. At nang
akma ko ng bubuksan ang pinto para tuluyang makalabas ng bahay ay natigilan ako
nang makita ko ang singsing na suot ko sa daliri ko.
Our wedding ring. The symbol of our everlasting love and promises.
Ilang sandali akong natulala sa singsing at dahan-dahan ay pumihit ako. Natagpuan
ko ang sariling naglalakad pabalik sa kuwarto kung nasaan si Renz.
Nang makapasok sa loob ay nakita ko itong umiiyak. Natigilan ito nang makita ako.
"A-Amber." Usal nito.
Walang imik na naglakad ako papalapit dito at walang sabi-sabing siniil ko ito ng
halik sa mga labi.
'I am his wife and I will be by his side no matter what.'
Nabigla ito sa ginawa ko pero ilang sandali lang ay tinugon nito ang halik ko.
Napayakap ako sa leeg nito nang maging mas mapusok ang halik nito.
At ilang segundo lang ay natagpuan ko ang sariling nakahiga sa malambot na kama at
ito ay nasa ibabaw ko. Pareho kaming walang saplot at titig na titig sa isa't-isa.
Ang labis na pananabik ay parehong naka-salamin sa aming mga mata. Masuyo ako
nitong hinalikan sa noo. Napapikit ako nang hinalikan ako nito sa mga mata at
muling napamulat nang dumampi ang labi nito sa ilong ko.
Sunod nitong hinalikan ay ang pisngi ko, ang gilid ng labi ko at kasabay ng
paghalik nito sa tenga ko ay ang pagbulong nito ng I love you.
Nanayo ang mga balahibo ko habang nilalaro ng mainit na dila nito ang gilid ng
tenga ko. At hindi ko mapigilan ang mapaungol nang ipinasok nito ang dila sa loob
ng tenga ko. Nakakapangilabot ang ginagawa nito at mas lalo niyong pinapainit ang
pakiramdam ko.
Bumaba ang labi nito sa leeg ko patungo sa balikat ko. Hinalik-halikan nito ang mga
iyon. Bawat dampi ng labi nito sa balat ko ay puno ng pagsuyo.
Mas bumaba ang labi nito patungo sa dibdib ko at dinampian nito ang mga iyon ng
maliliit na halik. Hanggang sa muli na namang bumaba ang labi nito patungo sa tiyan
ko hanggang sa mga hita ko. At mas lalo iyong bumaba hanggang sa talampakan ko.
Sa ginagawa nito, pakiramdam ko ay sinasamba nito ang katawan ko. Lahat ng parte ng
katawan ko ay dinadaanan ng mga labi nito. At ang mga kilos nito ay puno ng pagsuyo
at pag-iingat.
Muling umakyat ang labi nito at hinalik-halikan ang mga binti ko. Dahan-dahan ay
ibinuka nito ang mga hita ko. Napalunok ako at tila hinahalukay ang tiyan ko sa
sobrang pananabik sa gagawin nito. It's been a long time.
Ni kahit minsan ay wala akong hinayaang angkinin ang katawan ko ng ibang lalaki.
Ito lang. Tanging ang asawa ko lang ang nagmamay-ari sa katawan ko.
At katulad ng inaasahan ko ay pinaligaya ako ng asawa ko gamit ang ekspertong dila
nito. Tanging mga ungol at sigaw ko ang pumupuno sa kabuuan ng kuwarto.
I cum for how many times. Halos hindi ko na mabilang kung ilang beses. Basta't ang
alam ko ay tila mauubusan ako ng boses dahil sa pagsigaw ko ng pangalan nito.
Nang sa wakas ay nagsawa na ito ay umangat ang tingin nito sa akin at kapagkuwan ay
ipinuwesto ang sarili nito sa pagitan ng mga hita ko habang nasa ibabaw ko ito.
Matiim itong nakatingin sa akin.
"I love you, Amber. I love you so much, babe." He murmured and I gasped for air
when he slid his mighty length inside me.
It was like the first time. Bumaon ng husto ang aking kuko sa likod nito dahil sa
sakit na naramdaman ko. So, it was really true. Kapag matagal ka ng hindi
nakikipag-sex ay sisikip ang pagkababae mo.
Hinayaan ako ni Renz na makapag-adjust sa laki at haba nito. Umulos ito ng dahan-
dahan hanggang sa maramdaman ko ang kaginhawaan, nasanay sa haba at laki nito.
And minutes later, Renz buried his length deep inside me. We both moaned in
pleasure.
Pareho naming kinakasabikan ang pag-iisang ito at halatang-halata iyon sa mga mata
naming dalawa.
Ang pinaghalong ungol namin ang pumuno sa kuwartong iyon. Ilang beses ako nitong
inangkin. Paulit-ulit. At ilang beses ding bumaon ang katas nito sa loob ko.
Napakaraming beses.
Pareho naming sinulit ang ilang taon na hindi kami magkasama. Inabot kami ng
madaling araw hanggang sa pareho kaming makaramdam ng pagod.
"I love you." Sabay naming binanggit ang mga katagang iyon habang magkayakap.
Pareho kaming ngumiti sa isa't-isa. Ilang sandali lang ay pumikit na ito at
nakatulog. Pinagmasdan ko ang mukha nito.
Hindi ako makapaniwala na nasa harapan ko na ito ngayon. At masaya ako. Masayang-
masaya.
From now on, hindi ako makakapayag na harapin nitong mag-isa lahat. Sisiguraduhin
ko na kasama ako nito sa bawat hamon ng buhay sa ayaw man o sa gusto nito.
Isiniksik ko ang sarili ko sa katawan nito at awtomatiko naman itong yumakap sa
akin kahit tulog na ito na ikinangiti ko.
"I love you." Masuyong bulong ko at ilang sandali lang ay pumikit na ako.
'Lord, hope this is not just a dream.'
Iyon ang panalangin ko bago ako tuluyang makatulog.
Kinabukasan ay nagising ako at awtomatikong hinanap ng mga kamay ko ang katabi ko.
At napabalikwas ako ng bangon nang marealized na wala akong katabi. Mabilis kong
tinignan ang sarili ko at ngayon ay may suot na akong saplot.
Nakaramdam ako ng kaba at panghihina.
'Panaginip. Panaginip lang ang lahat. Panaginip ulit. Kung sana ay hindi na lang
ako nagising. Kung sana ay totoo na lang ang lahat. Kung sana ay kapiling ko na
lang siya ulit. Makayakap at mahagkan ng paulit-ulit. Kung sana.'
Lumuluhang bumaba ako ng kama at wala sa sariling naglakad papalabas ng kuwarto.
Nasa sala na ako nang makita ko ang anak kong si Reece.
Gusto ko itong takbuhin at yakapin ng napakahigpit. Gusto kong magsumbong na
napanaginipan ko na naman ang ama nito. Gusto kong magkaroon ng kakampi sa katauhan
ng anak ko. Gusto kong mapahagulhol ng iyak. Pero hindi pwede. Hindi maaari.
Kailangan kong maging matapang sa harapan ng anak ko.
Tumingin ito sa akin at matamis na ngumiti.
"Mommy beautiful." Usal nito at patakbong lumapit sa akin.
Napatingin ako sa hawak nitong isang stem na rosas. Inabot nito iyon sa akin na
kaagad ko namang tinanggap. May nakasabit doon at napaawang ang mga labi ko nang
makita kung ano iyon.
At mula sa kung saan ay lumabas si Renz. Naglakad ito at tumigil sa paglalakad
ilang dangkal ang layo mula sa akin.
Lumapit si Reece sa ama nito at sa pagkabigla ko ay parehong lumuhod ang mga ito sa
mismomg harapan ko gamit ang isang tuhod ng mga ito.
"Will you marry us?" Sabay na tanong ng mga ito.
Natutop ko ang bibig ko at tuloy-tuloy na umagos sa pisngi ko ang mga luhang kanina
ko pa pinipigilan. Hindi ito panaginip.
"Will you marry me again for the third time, babe?" Renz asked.
"Please. Marry Daddy handsome, mommy?" Reece pleaded.
The two most important man in my life is both proposing right in front of me. And
who am I to say no to them?
"Y-Yes. Yes." Masayang tugon ko.
Naunang tumayo si Reece at masayang tumalon-talon. Si Renz ay dahan-dahang tumayo
at mahigpit na niyakap ang anak naming si Reece.
"Mommy beautiful will marry us, baby. Did you hear that? She'll marry us." Masayang
usal nito sa anak namin at hinalik-halikan sa pisngi si Reece.
Renz looked at me and he walked towards me. Kinuha nito ang singsing na nakasabit
sa rose na bulaklak at isinuot nito iyon sa daliri ko, kasama ang wedding ring
naming dalawa.
Siniil ako nito ng halik sa mga labi at kapagkuwan ay pinunasan nito ang mga luha
sa pisngi ko.
"This is the last time that you'll cry, Amber. I'm really sorry. I'm sorry for all
the hardships that I've caused." Umiling ako sa sinabi nito.
"Whatever it was, let's just forget everything and let's start a new. Let's do this
together, Renz. Promise me that you'll face our future with me. Please." Pakiusap
ko.
Tumango ito.
"I promise. I promise." Anito at niyakap ako ng mahigpit.
Our son joined us. Pareho kami nitong niyakap sa mga binti. Natatawang binuhat ito
ni Renz at kapagkuwan ay nagyakapan kaming tatlo.
"I love you both." Renz murmured and I smiled.
Kahit anong problema ang darating sa amin, kahit napakalakas na bagyo pa 'yan.
Kahit anong sakit pa 'yan, alam kong walang makakatibag sa amin.
Ang kailangan na lang naming gawin ay ang kalimutan ang mga maling desisyon, ang
mapait na nakaraan at palitan iyon ng panibago na puno ng tiwala at pagmamahal sa
isa't-isa.
'Salamat Lord dahil kahit anong unos pa ang dumarating ay hindi mo kami
pinapabayaan. Thank you for giving back my Renz to me. To us. Thank you.'
THE END.
A/N: I want to thank you all for supporting me until the end of the story. Maraming
salamat po sa pagsubaybay niyo sa Phoenix Series.😍😘
At gusto ko pong hilingin sa inyo na pagkatiwalaan ako. Just trust me as an author
of these hot men of Phoenix.😊 I'll assure you all that you won't regret reading my
series until the end of their stories. I love you all and God bless.😘

--- --- ---

Special Chapter
--
THE SPECIAL CHAPTER
NAGISING AKO MULA sa isang napakagandang panaginip.
Ang mukha at mga ngiti nito ay napakaganda. Ang mga yakap, haplos at bawat halik na
pinagsasaluhan namin sa panaginip ko ay napaka-pamilyar sa akin.
"Can you hear me?" Napalingon ako mula sa nagsalitang iyon.
And I saw a man standing right beside me. He was wearing a doctor'r robe. He was
half-smiling and at the same time, he look relief. But I can see sadness in his
eyes.
He felt familiar but I don't know him. Or should I say, I don't remember him.
Because I know to myself that I've seen him before. I just don't remember when.
"Naririnig mo ba ako?" Ulit nito sa unang tanong nito.
Bilang tugon ay tumango ako.
Kumilos ito at inalis ang oxygen mask na nasa bibig ko.
"Now, tell me. Do you remember your name?" He asked.
Sa tanong nito ay napaisip ako. My name? Ano ang pangalan ko? Sino ako? Bakit wala
akong maalala?
Mariin akong napapikit at pilit na inaalala kung ano ang pangalan ko. Pero wala.
Wala akong maalala.
What's happening?
Napamulat ako ng mga mata nang maramdaman ko ang paghawak ng doctor sa balikat ko.
"It's okay. I've been expecting that. At higit sa lahat, ikaw mismo ay inaasahan na
mangyayari ito. You have plans before this happened." Anito.
Napakunot ang noo ako sa sinabi nito.
"A-Anong nangyayari? Bakit wala akong maalala? Kilala mo ba ako?" Mahinang tanong
ko.
Sa halip na sagutin ako ay inilahad nito ang kamay sa akin.
"I am your doctor, Dr. James Karl Smith." Napatitig ako sa kamay nitong nakalahad
sa harapan ko.
Sandali akong nag-isip. Pamilyar ang pangalan nito pero hindi ko maalala. Tinanggap
ko iyon at nakipagkamay.
"Inoperahan kita sa Pilipinas three months ago." Napakunot ang noo ko sa sinabi
nito.
"Ang ibig mong sabihin..." Napatitig ako dito.
Tumango ito na tila nakuha ang gusto kong itanong.
"Yes. You've been sleeping for three months now. At wala ka sa Pilipinas. I
transfered you here in Korea days after I operated on you as per your request. You
have an amnesia kaya wala kang maaala." Anito at tinapik ang balikat ko.
"At katulad ng napag-usapan natin noon ay hindi kita papabayaan. Malaki ang tiwala
mo sa akin kaya sa akin mo sinabi lahat. Hinayaan kita at sinuportahan sa
kagustuhan mo. Itatago kita ayon sa gusto mo." Matiim itong nakatingin sa akin.
"Pero ipangangako mo na magpagaling ka at balikan mo ang pamilyang iniwan mo.
Ipangako mo." Bawat katagang lumalabas sa bibig nito ay bumaon sa puso ko.
Alam ko at ramdam ko sa sarili ko na mapagkakatiwalaan ko ito. He seems a good
friend of mine. Ramdam na ramdan ko iyon kahit wala akong maalala.
Sa sinabi nito ay tumango ako. Napangiti ito at pinisil ng bahagya ang balikat ko.
"Don't force yourself to remember, Renz. Makakasama iyon sa'yo. Huwag kang mag-isip
masiyado dahil makakaapekto iyon sa ulo mo at baka hindi mo kayanin ang sakit kapag
inatake ka nito. Basta't nandito lang ako para sa'yo. Magpagaling ka at ayusin mo
ang pamilya mo pagkatapos ng lahat ng ito." Iyon ang sinabi nito bago ito lumabas
ng kuwartong kinaroroonan ko.
Wala sa sariling napatingin ako sa mga daliri ko. Wala akong suot na singsing pero
nakita ko ang bakas niyon doon.
Pamilya. May asawa at anak ba ako?
Mariin akong napapikit at pilit na inaalala ang lahat. Pero blangko. Blangko ang
nasa isip ko. Pakiramdam ko ay nakakulong ako sa isang lugar na sarili ko lang din
mismo ang makakatulong para makalabas ako doon.
Sa mga sumunod na araw ay iba-ibang doctor ang tumitingin sa akin. Iba-ibang tao
ang mga nakikita ko. Si James ay paminsan-minsan akong tinitignan dahil abala din
ito sa Pilipinas. Pero sinisigurado nito na nasa magandang kalagayan ako.
Akala ko ay maayos lang ako. Akala ko ay magiging maayos lang ang lahat. Pero
hindi. May hinahanap ako. May hinahanap ang puso ko pero hindi ko alam kung sino.
At may mga pagkakataon na basta na lang akong iiyak dahil sa sobrang bigat ng
pakiramdam ko.
Araw-araw ay tila dinadaganan ang puso ko. Napakabigat.
I felt like I'm longing for someone. For someone who can heal the pain inside me.
It was so painful. It was like hell. It was a torture.
Kapag ganoong napakabigat ng pakiramdam ko ay napapabaluktot na lang ako sa higaan
ko. Napakasakit ng ulo ko kapag pinipilit kong makaalala.
Basta't alam ko sa puso ko na may hinahanap ako. Pero hindi ko maalala ang lahat.
Wala akong maalala.
And I've been like this for four years. Gabi-gabi ay dinadalaw ako ng babae sa mga
panaginip ko. Ito palagi ang laman ng mga panaginip ko at ang isang sanggol na
tinititigan ko mula sa labas ng isang nursery room.
I keep calling her name.
Amber. Iyon ang pangalan nito sa mga panaginip ko. At alam ko na kasama ito sa mga
nawalang alaala ko. Ramdam kong importante ito sa buhay ko.
Ang napakagandang mukha nito. Hindi iyon maalis sa isip ko hanggang sa paggising
ko.
I suffered everyday. Sa bawat araw na dumaraan ay mas pabigat ng pabigat ang
pakiramdam ko.
Hanggang isang araw ay inatake ako ng sakit ng ulo ko. Napakasakit niyon. Sobrang
sakit na halos iuntog ko ang ulo ko sa matigas na pader.
And I passed out. At sa paggising ko isa-isang bumalik lahat ng alala ko. Tila iyon
flashback na sunod-sunod siyang bumalik.
Umiyak ako ng umiyak at nagpapasalamat sa Diyos. Hindi ako nito pinabayaan.
James looked relieved and happy when he heard that my memory was back. Mahigpit pa
ako nitong niyakap. Sobrang higpit.
Hindi kami nagsayang ng oras. Tinulungan ako nitong asikasuhin ang lahat ng mga
kakailanganin ko pabalik sa Pilipinas. But before we do that, he made sure that I'm
already healed. Napakaraming test pa ang ginawa nito sa akin bago nito sabihin sa
akin na safe na ako. Na wala na akong sakit, na sobrang maayos na ang kalagayan ko.
Nang makarating ako sa Pilipinas ay kaagad kong inalam kung nasaan ang mag-ina ko.
Doon ko nalaman na bumalik ito sa bahay ng parents nito. Binenta din nito ang bahay
namin na kaagad ko namang nabawi.
Tinitignan ko lamang ang mga ito mula sa malayo. Ang mag-ina ko. Hind ko pa
maaaring lapitan ang mga ito. Hindi ako dapat magpadalos-dalos. Kailangang
asikasuhin ko muna ang mga dapat kong asikasuhin bago ako magpakita kay Amber.
Pero isang araw ay hindi ako nakatiis. Sinundan ko ito nang pumunta ito patungo sa
sementeryo. Dumistansya ako para hindi ako nito maramdaman.
Nang makita kong pabalik na ito sa kotse nito ay naglakad ako papalapit dito. Tila
wala ito sa sarili nito kaya sinalubong ko ito. Nagkabungguan kami at kaagad ko
itong nahawakan para hindi ito matumba.
Sa muling pagdikit ng katawan ko sa katawan nito ay nagdala ng bolta-boltaheng
kuryente sa buong pagkatao ko.
Kaagad ko itong binitawan nang akmang titingin ito sa akin. Naglakad ako papalayo
dito at nakailang hakbang na ako nang tumigil ako sa paglalakad.
"Be careful next time." Hindi ko mapigilang magsalita at kapagkuwan ay diretso na
akong naglakad ng hindi lumilingon dito.
Lumingon lang ako nang masigurado kong nakaalis na ito sa sementeryo.
Naikuyom ko ang mga kamao ko.
"I miss you so much, babe." Bulong ko.
Pigil na pigil ko ang sarili ko kanina na huwag itong ikulong sa mga bisig ko.
Sobrang pagpipigil ang ginawa ko.
Konti na lang. Konting tiis pa at magpapakita din ako.
Sa mga sumunod na araw ay patuloy ko itong sinusundan. Pumunta ito sa lugar kung
saan una kaming nagkita. Kung saan ko ito ninakawan ng halik noon.
Sinubukan kong tinawagan ang numero nito. Nakatingin lang ako dito habang sinasagot
nito iyon. Hindi ako nagsalita at pinakinggan lang ang boses nito. Hanggang sa
pinatay nito ang tawag. Gumalaw ako at napatingin ito sa kinaroroonan ko.
Alam kong nakita ako nito kaya hindi ako kumilos. Hinintay ko ang pag-alis nito
bago ko nilisan ang lugar.
Kinabukasan ay pumunta ako sa paaralan kung saan pumapasok ang anak ko. Natitigan
ko ito sa malapitan.
Gustong-gusto ko itong yakapin ng mahigpit. Gusto ko itong halikan at magpakilala
na ako ang ama nito. Pero ayoko itong biglain. May tamang panahon para doon.
Nakuntento ako sa araw-araw na pagbigay ng pagkain sa anak ko. Nakakausap ko ito at
nahalata ko ang pagkabibo nito. Halatang matalino at mabait na bata. Nakuntento din
ako sa paghaplos sa ulo nito kahit gustong-gusto ko na itong yakapin ng mahigpit.
At ang mga sumunod na nangyari ay ang oras na nagpakita ako kay Amber. Sa wakas ay
nagpakita ako sa asawa ko.
Walang ibang nakakaalam na naroroon ako sa party kundi si James at Prince lang. Ang
dalawang kaibigan ko na tumulong sa akin noong nagka-amnesia ako. Yes, Prince was
there too. Kasa-kasama ito ni James sa pag-asikaso sa akin noong nasa Korea ako.
It wasn't supposed to be the time to reveal myself to Amber. It's just that, some
men are bidding on her at the party and I can't take it anymore. Masakit sa mata
ang mga kalalakihang nag-aagawan para kay Amber. Hindi ito maaaring makipag-date sa
iba dahil akin lang si Amber. Akin lang siya.
At ang muling pagkikita namin ng asawa ko ay hindi naging maganda ang resulta.
Nasaktan ko ito at inaamin ko iyon sa sarili ko. Tinalikuran ako nito at ang buong
akala ko ay hindi na ito babalik pa.
Pero bumalik ito at hinalikan ako. At nang gabing iyon ay inangkin ko ito ng
paulit-ulit. At doon ay nabuo sa isip ko ang matagal ko ng pinaplano.
Kinabukasan ay maaga akong nagising at binihisan ko ito para hindi ito malamigan.
Mabilis akong naligo at nag-ayos. Bumiyahe ako patungo sa bahay ng mga magulang ng
asawa ko.
Alam na ng mga ito na pupunta ako ngayong umaga. Alam na din ng mga ito na buhay
ako. Pinaliwanag ko sa kanila ang lahat at nanghingi ng tawad noong pangalawang
araw na bumalik ako ng Pilipinas. Pinatawad ako ng mga ito at nanghingi ako ng
tamang oras para sabihin kay Amber na buhay ako. Malaki ang tiwala ng mga ito sa
akin.
At ngayon nga ay kaharap ko ang anak ko. Nakatingala ito sa akin at nakakunot ang
noo.
"Kilala po kita." Anito na tila nag-iisip. "Parang nakita na po kita." Napaka-cute
ng boses nito.
Ilang sandali lang ay pumalatak ito na parang may naalala.
"Ikaw si Daddy handsome ko!" Bulalas nito at nanlaki ang mga mata.
Ngumiti ako at tumango.
"Yehey! Uuwi ka na po ba sa'min? Sabi po ni Mommy nasa heaven ka na. Ibig pong
sabihin bumaba ka po mula sa langit? Makakasama ka na po namin ni Mommy beautiful
ko?" Sunod-sunod, masaya at may kainosentehang tanong nito.
Sa halip na sagutin ito ay umupo ako sa harapan nito para magpantay ang mukha namin
at buong pananabik na niyakap ko ito ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit.
At namalayan ko na lang ang sarili ko na napahagulhol ng iyak habang yakap-yakap ko
ito.
"My son." I murmured.
Ang tagal kong gustong gawin ito. Ang mahawakan at mayakap ko ang anak ko.
"B-Bakit ka po umiiyak? May umaaway po ba sa'yo? Gusto mo po puntahan ko?
Susuntukin ko ang umaway sa'yo, Daddy." Inosenteng sambit nito na mas lalong
nagpalakas sa iyak ko.
Ang marinig itong tinatawag akong "Daddy" ay sobrang nagpataba sa puso ko.
Kumalas ako mula sa pagkakayakap ko dito at hinalik-halikan ko ito sa pisngi. Halos
ilang minuto ko iyong ginawa hanggang sa nagkatinginan kaming dalawa. Pinunasan
nito ang mga luha ko gamit ang maliliit na mga daliri nito.
So adorable. And I am proud that this little boy in front of me is my son.
"Huwag na po ikaw iyak. Gusto mo po sayawan kita para masaya ka na? I always do
that to Mommy po kapag nakikita ko siyang malungkot." Anito at hinalikan ako sa
pisngi.
Halos matunaw ang puso ko sa mga gesture ng anak ko. Kung kausapin ako nito ay
parang hindi ito bata. Tila mabilis nitong maintindihan ang mga bagay-bagay na
nangyayari sa paligid nito.
Umiling ako at nginitian ito.
"Come with me, baby. Uuwi na tayo. Hindi dito kundi sa mismong bahay natin. Mommy
is waiting for us there. We will be a one big happy family. Gusto mo ba 'yon?"
Kaagad itong tumango sa sa tanong ko at malapad na ngumiti.
Halata ang excitement sa mukha nito at kaagad akong niyaya na umalis.
Masaya akong nakikita na masaya ito. Bago ako umalis ay kinausap ko ang mga
magulang ni Amber.
"Be happy with my daughter, son. Nandito lang kami para suportahan ka. Just promise
me not to hurt her anymore." Sambit ni Daddy Andrei na ama ni Amber.
Tumango ako at ngumiti.
"Maraming salamat po sa inyo, Mom, Dad." I murmured and they hugged me tight.
"Sundan niyo na kaagad si Reece, ha?" Pilyang usal ni Mommy Ambie na ikinangiti ko.
"Be happy, son. And thank you for coming back for my daughter." Mommy Ambie said
and she smiled at me.
Magalang akong nagpaalam sa mga ito at habang nasa biyahe ay kinausap ko ang anak
ko sa plano ko para sa Mommy nito. Kaagad itong pumayag at mas lalo itong na-excite
sa gagawin namin para kay Amber.
Habang ito ay nae-excite, ako naman ay kinakabahan. I'm planning to propose on her
again and it was like the first time eventhough I've done it before.
Naging mabilis ang mga pangyayari. Amber accepted my proposal. Abot hanggang langit
ang saya ko. At ilang linggo na lang ay ikakasal na kami ulit ni Amber.
Makukumpleto na ang pamilya namin.
Araw-araw ay masaya ako at kuntento dahil kasama ko ang mag-ina ko. Katabi ko ang
mga ito sa pagtulog. Kasabay sa hapagkainan at kasabay sa tawanan.
Sa ngayon ay kasalukuyan akong nakikipaglaro sa anak ko nang tumunog ang cellphone
ko. It was a call from Edsel.
Puntahan daw namin sa ospital si Xander dahil manganganak ang asawa nitong si
Roxanne.
"Puntahan mo na muna. Ako na ang bahala dito. Bukas na ako bibisita kay Roxanne. Go
back earlier, okay? I'll cook for our dinner." Sabi ng asawa ko nang magpaalam ako
dito.
Tinignan ko ang anak ko na abala sa paglalaro bago ko hinapit ang asawa ko sa
beywang.
"Can I have you for dinner tonight, babe?" Mahinang bulong ko.
Mahinang natawa ang asawa ko at kapagkuwan ay mahina akong pinisil sa ilong.
"Gabi-gabi ka na nga nakaka-score, eh." Naka-pout na usal nito.
"Not still enough. I want more, babe. I want more of you." Tila batang reklamo ko.
Mas lalo itong natawa sa inakto ko.
"Oo na. Oo na. Alis na!" Natatawang pagtataboy nito.
Ako naman ay lumapad ang ngiti at nanggigigil na siniil ko ng halik ang mga labi
nito.
I kissed my son for a few times too bago ako umalis patungong ospital.
"Will you please calm down, Xander?" Iyon ang narinig kong saway ni Edsel kay
Xander nang nasa ospital na kami. Halatang kabadong-kabado ito.
Hindi ko mapigilang matawa at si Xander ay tinignan ako ng masama.
"What?" He hissed.
"Roxanne will be okay." Wika ko at tinapik ko ito sa balikat. "But you're really a
pussy, bud." Naiiling na sambit ko.
Nginisihan ako nito.
"Alam kong wala ako noong mga panahong nanganak ang asawa mo but I know how exactly
happened that day." Patuyang usal nito.
Natigilan ako at natawa ito.
"Hindi ko makakalimutan ang araw na iyon." Segunda ni Edsel na natatawa.
Napasimangot ako at pareho kong tinignan ng masama ang dalawa.
"Baka gusto mo pang ikuwento ko sa'yo kung paano mo naging asawa si-"
"Don't mention it." Pigil ko sa sasabihin ni Xander.
Natatawang tinapik ako nito sa balikat at kapagkuwan ay sumeryoso ito. Akmang
hahawakan nito ang ulo ko nang mabilis ko iyong inilayo.
Napabuntong-hininga ito.
"I'm sorry if I wasn't there when you had the toughest battle in your life. I was a
messed because I lost my Roxanne for years. How are you now, Renz?" Tanong nito.
Tipid lang akong ngumiti kay Xander pero alam kong hindi ko naitago ang sakit sa
mga mata ko.
Nasasaktan ako sa mga nangyari sa buhay namin ni Amber. Pero patuloy akong lalaban
kahit anong pagsubok pa ang darating. And this time, I'll fight with my Amber. I'll
fight with my wife. Sapat na sa akin na pinakinggan at inintindi nito ang naging
desisyon ko noon. Sapat ng binigyan ako nito ng pagkakataon para mabuo ang pamilya
naming dalawa.
Weeks had passed and finally, ikakasal na kami ni Amber.
Maluha-luhang hinintay ko ito sa harap ng altar habang hawak-hawak ko sa kamay ang
anak naming si Reece.
Dati ay nasa sinapupunan pa ito ni Amber nang ikinasal kami sa simbahan at ngayon
ay kasama ko na ito habang pareho naming hinihintay ang pinaka-importanteng babae
sa buhay namin.
Pinagmasdan kong mabuti si Amber habang naglalakad ito patungo sa amin ni Reece.
Kasabay ng paglalakad nito ay ang wedding song namin. "Beautiful in White."
Napakaganda nito sa suot nitong simpleng white dress habang may hawak na bulaklak
sa mga kamay.
Nililipad ng hangin ang mahabang buhok nito. It was a beach wedding kaya mahangin
sa paligid. We decided to have a beach wedding this time. Tanging mga magulang lang
namin at ang mga Phoenix ang naririto na saksi sa muling pag-iisang dibdib namin ni
Amber.
Nag-umpisa ang seremonya ng kasal at napuno ng iyakan ang pag-iisang dibdib naming
dalawa. Gayunpaman ay natapos iyon ng puno ng saya, pagmamahal at pangako ng
panghabang-buhay sa isa't-isa.
Sa beach din ginanap ang reception ng kasal.
Masaya ako habang tinitignan ang mga taong importante sa buhay ko. Importante sa
buhay naming dalawa ni Amber. At palagay ko ay wala na akong ibang hihilingin pa
kundi ang bigyan kami ng mahabang buhay at malusog na pangangatawan.
Natapos ang kasiyahan ng puno ng saya. At kami ni Amber ay dumiretso sa five star
hotel para sa honeymoon naming dalawa. Si Reece ay nasa pangangalaga nina Mommy at
Daddy. They will stay in our house with Amber's parents to take care of Reece for a
couple of days.
Amber shouted in shock when I carried her towards the elevator.
"Babe, ibaba mo ako. Nakakahiya sa mga makakakita sa'tin." Saway nito.
Nginisihan ko ito.
"I rented the entire floor so no one will see us, don't worry." Wika ko at nang
makapasok sa loob ng elevator ay nabigla ito sa nakita.
Maraming petals ng roses sa loob niyon na ikinangiti nito.
"Seriously? Huwag mong sabihin sa akin na mula sa elevator na 'to hanggang sa
kuwartong inokupa mo ay may kumakalat na mga bulaklak?" Natatawang tanong nito.
Nginitian ko ito at kumindat. Nang magsara ang elevator ay ibinaba ko ang asawa ko
at kapagkuwan ay sinunggaban ko ito ng halik sa mga labi.
Nabigla ito sa ginawa ko at bahagya akong itinulak.
"Renz! Makikita tayo sa CCTV!" Bulalas nito.
Tumingala ako sa CCTV na naroroon dahilan para mapatingin din ang asawa ko doon.
Namilog ang mga mata nito. The CCTV isn't working. Pinasadya kong huwag paganahin
ang lahat ng CCTV.
"And what are you planning?" Nakapeywang na tanong nito na ikinatawa ko.
Pilyong hinahawakan ko ang balikat nito pababa sa puting damit nito. At napasinghap
ito nang buong lakas kong pinunit ang suot nitong damit.
"Renz!" Bulalas nito.
Kinindatan ko lang ito at kapagkuwan ay sunod kong pinunit ang suot nitong bra.
Sinunod ko ang suot nitong underwear.
"Gago ka talaga!" Sigaw nito. "Napaka-"
I cut her by crushing her lips to mine.
At hindi ko alam kung marupok lang ba talaga ang asawa ko o ano pagdating sa akin
pero tinugon nito ang mapusok na halik ko na ikinangiti ko.
I played with her tongue and sucked it. Ang mga kamay ko ay naglakbay sa buong
katawan nito hanggang sa pumirmi iyon sa pagkababae nito. She's wet and all ready
for me, I can feel it.
She moaned when I slid my finger inside her. She even parted her legs to give me
more access.
"God, Amber. You're making me crazy." I murmured as I thrust my finger in and out
inside her.
Mas napalakas ang ungol nito na mas lalong nagpainit sa katawan ko. Pinaikot ko ito
at awtomatikong napahawak ito ng mahigpit sa handrail, tila inaasahan ang susunod
kong gagawin.
Mabilis kong ibinaba ang zipper ng pantalon ko. And without any further ado, I slid
my length inside her. I took her from behind and we both screamed in pleasure as
our body joined together.
Hinahalikan ko ang batok nito habang malakas ko itong binabayo mula sa likod nito.
I buried my length hard and deep.
And in a few more thrusts, we both reached our climax.
Pareho kaming hinihingal nang matapos at kaagad kong siniil ng halik ang mga labi
nito nang humarap ito sa akin.
"I love you. I love you. I love you. I love you. I love you." Sunod-sunod na sambit
ko habang hinahalik-halikan ko ang gilid ng labi nito.
"And I love you more, Renz." She said and kissed the tip of my nose.
"How's the elevator for our honeymoon?" I teasingly asked.
I expected her to blush. But she just smiled and she looked at me intently.
Ikinabigla ko ang pagkulong nito ng kahabaan ko sa palad nito.
"Fuck,Amber! Stop it if you don't want to walk anymore tomorrow." Babala ko.
She just smiled at me sweetly. Sa ngiti nito ay mas lalong tumigas ang sandata ko.
I cursed again and again. And when the elevator opened, I immediately closed the
zipper of my pants. Pinulot ko ang mga saplot nitong nakakalat sa sahig ng elevator
at mabilis ko itong binuhat.
Nang makapasok sa kuwarto ay kaagad kong hinagis ang mga saplot nito at kapagkuwan
ay maingat ko itong inihiga sa malambot na kama.
And that night, she screamed my name again and again. We didn't waste our first
night of being married again to each other.
And as the days, weeks and months passed, Amber carried our second baby again.
A new blessing and a gift from God.
At pareho kaming nagulat nang makapag-ultrasound ito ay dalawang buhay ang nasa
sinapupunan nito. Nakabuo kami ng kambal.
A boy and a girl.
"We will name them Ryszard Huntley and Farrah Ember Anderson." Amber said and I
pinched her nose. She looks so cute.
Sa bawat araw na kasama ko ito ay mas lalo itong gumaganda sa paningin ko. And I'm
crazily and deeply inlove with my Amber. She's my everything and all.
"Bakit mahal na mahal kita?" Masuyong tanong ko. Hinapit ko ito sa beywang.
Matamis itong ngumiti sa akin.
"Mahal na mahal din naman kita." Anito at bahagya akong kinurot sa tagiliran.
Nasa ganoon kaming eksena nang isa-isang dumating ang mga kaibigan namin.
Ang mga Phoenix.
We invited them to come to celebrate our baby's gender. Abala na ang lahat sa
paghahanda ng mga pagkain nang mamataan ko si Jastin malapit sa swimming pool.
Kinuha ko ang atensyon nito sa pamamagitan ng pagtapik ko sa balikat nito.
"How are you and James?" Kaagad kong tanong.
Ilang sandali itong hindi nakasagot sa tanong ko at kapagkuwan ay nag-iwas ng
tingin. Hindi lingid sa kaalaman ko na hindi ito kinakausap ni James.
Napabuntong-hininga ako. Sa ilang taon na nawala ako, napakaraming nangyari. I am
not the only one who suffered. Lahat kami ay may kanya-kanyang pinagdaanan. Si
Edsel, si Xander, si Jastin, ako and the rest of the Phoenix.
"Just give him time to forgive you, bud. Kilala mo si James. Hindi niya tayo matiis
at-"
"Not this time, Renz. Not this time." Malungkot itong tumingin sa akin. "What I did
to Krystal is unforgivable. Even me can't forgive myself until now. James was so
angry to the point that he wants to kill me because of what I've done to Krystal.
And Krystal..." He can't finish what he wants to say.
Basta na lang nitong ikinuyom ang mga kamao nito at tila sinasariwa nito sa isip
ang mga nangyari noon.
Hindi na ako umimik pa. Even me can't believe when Amber told me about Jastin and
Krystal. About what happened to them years ago.
Muli ko itong tinapik sa balikat.
"Everything will be okay." I assured him.
He just looked at me and nodded his head.
"Thank you." He murmured.
Nagpaalam ako dito at bumalik sa tabi ng asawa ko.
"Mommy! Daddy!" I looked at Reece as he run towards us.
Kaagad ko itong binuhat nang makalapit sa amin.
"What do you want, baby?" Masuyong tanong ko.
Nilapit nito ang bibig sa akin at bumulong.
"Is Alexynne here?" He asked.
Natatawang ginulo-gulo ko ang buhok nito. Looks like my son had a crush on Xander's
daughter.
"Kids are not allowed here so go back to your room, okay?" Wika ko na hindi
pinansin ang tanong nito.
Kaagad naman itong tumango na ikinangiti ko. Napakamasunuring bata talaga.
"Pa-kiss po muna sa inyo ni Mommy before I go back to my room." Naglalambing na
wika nito.
Nagkatinginan kami ni Amber sa sinabi nito at parehong napangiti.
Reece kissed our cheeks and murmured I love you.
"We love you too, baby." Sabay naming tugon ng asawa ko.
I held Amber's hand and I mouthed I love you to her. She mouthed back and we both
smiled.
I am so blessed that I have her in my life. And I couldn't asked for more. Amber,
Reece and our babies inside her tummy is more than enough for me.
At pinapangako ko sa sarili na hinding-hindi ko papabayaan ang mga ito. Hindi ko
iiwan at mas lalong mamahalin sa bawat araw ng buhay ko.
A/N: Renz and Amber is signing off.
Thank you po sa pagsubaybay mula umpisa hanggang dito.😘 See you again at Jastin
and Krystal's story.😘😍 I LOVE YOU ALL, MY DEAREST READERS.😘😘💛💛

--- --- ---