TITLE: Sweet Obsession

AUTHOR: RosasVhiie
PLATFORM: Nobelista
CONVERTED: M.E. // PG Company

Any part of this softcopy is not to be spread for the security of the converter.
–S.A. // PGCompany

=========================================

Warning

SPG. NOT FOR KIDS

Author's Note: I'm currently revising all of my works. I already read some parts of
this story and I found some sentences that are insensitive and irresponsible. I'm
trying my best to fix it so if you will read some parts that will make you furious,
I will apologize in advance. I wrote this story during my high school days and I
admit that I'm still immature at that time. Right now, I'm still growing and
learning and a part of learning is admitting mistakes that you did :))
Sweet Obsession

Can you surrender your body just to tame someone?

Can you throw your virginity for someone you like?
When you know something is not good for you, will you stop right away?
Pleasure
Virginity
Obsession
Let's start.
Start

This night, handa ko ng ibigay lahat. Ibibigay ko na ang katawan ko sa lalaking

pinakamamahal ko.
I know its bad, madami ng winasak na babae si Zamiel Vezteros. But I can't help it,
I want him hard. Handa ako maging pokpok mapansin nya lang ako.
"Dont do it, Hendriana."
Bulong ng isip ko.
Damn it.
Muli ko pinagmasdan si Zamiel sa loob ng vip room. Magulo sa kinatatayuan ko pero
sobrang linaw ng nakikita ko.
Zamiel is making out with a bitch. Ayun lang naman ang way para mapansin ka ng
isang Zamiel Vezteros, surrender your body and boom. Paliligayahin ka na nya.
May kaba nga ako dahil after na may mangyari sa inyo iiwan ka nya at hindi ka na
nya babalikan
Pero atleast nasubukan ko diba? Naging babae nya ako kahit saglit.
Ganon kasi si Zamiel, he will drop you like a hot potato after he sucked you,
licked you and fucked you. How terrible he is. But I still like him
Isang shot ang nilagok ko bago tumayo at tinahak ang daan papunta sa vip room.
I want this, ibibigay ko katawan ko para mapansin nya ako. I want him to notice me.
Kahit ngayon lang, kahit saglit lang.
"Don't." isang kamay ang pumigil sa akin. Isang kamay na di ko inaasahan.
"Peirce." I whispered his name. Name of Zamiel's bestfriend.
Magulo ang bar pero kita ko ang pagkagat ni Peirce ng labi, and I know, nagpipigil
sya ng galit.
But why?
"Can you enlighten me, Hendriana? Sabihin mong nagkakamali ako ng iniisip."
I looked at him. Alam ko ang nasa isip nya. Iniisip nya na gagaya ako sa mga naka
one night stand ni Zamiel. Well luckily, tama sya.
"T-Tama ka." pabulong ko na sambit.
"Baba ka sa ganong level para mapansin ni Zamiel? Ganon ka na ba kababa ngayon,
Hendriana?"
His words. Masakit. All I want is Zamiel! Mahirap ba yun? Maganda naman ako,
matalino at may sense sa buhay!
Bakit hindi nya ako mapansin? Bakit hindi nya makita na nandito ako? Baka nga hindi
nya ako kilala kahit na araw araw ako nagpapadala ng pagkain at sulat sa kanya!
Damn it. Masakit na hah.
"Peirce."
Isang malamig na boses ang narinig namin.
Fuck. Kilala ko ang boses na yun!
Boses yun ni Zamiel.
Pinutol ni Peirce ang tingin nya sa akin at bumaling kay Zamiel. Nanatiling
nakatitig ako kay Peirce dahil hindi ko alam ang gagawin ko.
Nasa gilid ko si Zamiel! Alam nyo yun? Para akong highschool na lumalandi.
"Una na ako." rinig kong pahayag ni Zamiel. Rinig ko rin ang higikgik ng babaeng
kasama nya kaya nawala yung kilig na bumabalot sa akin kanina.
Tumitig sa akin si Peirce bago tumango kay Zamiel.
Umuna ng umalis si Zamiel kasama ang babae kaya hinarap ko si Peirce at inismaran
sya.
"Wag mo gagawin." matigas na sambit ni Peirce. "Wag mo bababuyin ang katawan mo
para lang mapansin ka ng taong gusto mo." aniya bago umalis at iniwan ako sa gitna.
Napakapit ako sa upuan ng maramdaman ko panghihina ko.
Gusto ko lang mapansin ako ni Zamiel. Gusto ko maranasan maging babae nya kahit
isang gabi lang.
May pagdadalawang isip ako pero buo na desisyon ko.
Ibibigay ko lahat para lang makuha atensyon nya.
LAHAT.
A/N : I know marami maguguluhan dahil paiba iba itong sweet obsession.LOL. Pero ito
na talaga, sisimulan ko na talaga at buo na yung desisyon ko. Ito na yun!
Let's support Xander's son.
SWEET OBSESSION
Sweet obsession 1

Grade 5 nung humarot ako at pinagpantasyahan si Zamiel. Transferred student ako at

first day pa lang, lumandi na ako.
Nasa office ako that time and biglang kumalampag ang pintuan dahil pinapasok si
Zamiel dahil nahuli syang nakikipaghalikan sa corridor.
Gusto ko sana mandiri kaso wait, ang pogi ni Zamiel! Kumindat pa sya at hinalikan
ang kamay ko.
Yan ang huling aalala bago ako tuluyang nahulog sa kanya. Simula highschool at
ngayong college, wala na. Hindi ko na sya malapitan at hindi nya na ako mapansin
dahil marami ng babae ang lumalapit sa kanya.
Kahit araw araw ako nagpapadala ng pagkain at sulat sa locker nya, wala man lang
thank you na bumalik sa akin. At minsan, nakita ko na si Peirce ang kumakain ng
luto ko! Aba sa sobrang inis ko, hinambalos ko sa mukha nya yung ulam.
And that! Muntik nya na akong masuntok dahil bigay daw yun ni Zamiel at gutom na
gutom na sya.
Nagsorry ako kasi akala ko kinuha nya, and with that? Nalaman nyang patay na patay
ako kay Zamiel. Nagulo na ang pagpapantasya ko dahil lagi na lang nya ako inaasar.
Well walang kaso sa akin, asarin nya lang ako! Malay nyo makadating pa kay Zamiel
hehe.
"Ano nga ulit plano mo? Handa ka maging pokpok para mapansin ni Zamiel?"
Sabay lagok ni Macy ng alak, nakataas ang kilay nya at tila handa na akong
sampalin.
"Buo na desisyon ko! Yayain ko sya makipag sex tapos malay mo..." sabay kuha ko ng
pringles at ngumiti sa sarili kong idea.
"Putanginang yan, Hendriana." sabay bato nya sa akin ng unan. "Akala mo nagyaya ka
lang ng networking ah? Tsaka ano bang akala mo, madali yayain si Zamiel ng sex?
Baka kasi di mo alam, lahat ng babae nya model at sikat. Lahat masarap sa kama."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Seryoso ako ngayon, Hendriana. Hindi na ako natutuwa sa mga iniisip mo. Ano bang
akala mo sa virginity mo? Hindi na yan mababalik oras na mawala yan. Kung
makapagsalita ka kasi akala mo magaan na usapan lang ang sex. Magising ka na nga."
Bumuntong hininga ako at nilamutak ang pringles
Nakakainis naman kasi. Sabi ni Trina ibigay ko na raw para matikman ko na si Zamiel
at mapansin na daw ako. Itong si Macy naman, ayaw nya. Sino bang paniniwalaan ko?
"Realtalk Hendy, seryoso usapan ang ang virginity. Binibigay yan sa taong worth it
at mahal ka. Wag mo naman ibigay sa fuckboy."
"Lasing ka na, Macy. " sabay iling ko sa kanya.
"Ikaw nga parang lasing kahit walang iniinom. Sinong matinong babae ang ibibigay
ang katawan nya para lang mapansin sya? Ano? Makapagsalita kasi akala mo simpleng
bagay lang."
Minsan mahirap magkaron ng sobrang totoong kaibigan. Walang filter ang bibig.
Kaloka.
"Oo na. Hindi na. Nagbibiro lang naman kasi ako."
Kahit hindi.
"Tsaka paano mo naman mayaya si Zamiel? Ano hihilain mo tapos sasabihin mo tara
sex? Hindi mo nga malapitan tapos makikipagtukaan ka pa? Tinde mo rin."
Binato ko sya ng lata ng alak, walang laman kaya nakakapanghinayang.
"Aray. Masakit." huling sambit nya bago bumagsak.
God. Sa apartment ko na naman sya tutulog.
Muli ko inaalala ang mukha ni Zamiel, bakit kasi ang gwapo nya? Bakit kahit ang
dami nyang pinapaiyak na babae gusto ko parin sya?
Maharot kasi ako.
Zamiel Vezteros, bakit kasi ang libog mo? Kahit minsan lang, try mo kayang
seryosong relasyon? Willing ako maging loyal.
Tama na kasi pagiging fuckboy mo, baby Zamiel. Mamaya magkaron ka ng HIV o kaya
AIDs todas ka pa!
Nakakainis! Bakit kasi puro ka fuck? Hindi ka ba talaga mamamansin ng babae pag di
mo naikama? Ilan na ba nabutas mong perlas? Ilan na?!
Baby Zamiel, try mo rin kasi na magseryoso. Puro ka kasi kalibugan. Try mo kaya
yung date date lang? Para maiba lang.
Hay bwisit. Ano ba tong iniisip ko? Nababaliw na naman ako dahil sa Zamiel na yun.
Kainis ha.
Pero teka, masakit ba pag first time?
HENDRIANA!
OSYA! babaeng may delikadesa ako. Kahit na pumasok sa isip ko at buo na desisyon ko
na ibigay sarili ko, dalagang pilipina parin ako.
Uso ngayon ang mahinhin pero wild
Ay jusme! Tukso naman, layuan mo ako. Alam mo naman na marupok ako. Medyo malandi
kasi ako, aminado ako ron. Pero kay Zamiel lang!
PEIRCE POINT OF VIEW
"Kilala mo ba si Hendriana?"
Tanong ko kay Zamiel.
"Hendriana? Who?"
Nasapo ko na lang noo ko dahil sa katarantaduhan ni Zamiel. Dami kasing babae.
"Nagpapadala ng pagkain at sulat sayo."
"Which one? Marami sila." seryosong sambit nya.
Puta naman tong bespren ko.
"You really dont know Hendriana?" I asked one more time.
"Yeah." tila bored na bored nyang sagot.
Tumango lang ako sa kanya at hindi na nagsalita.
That Hendriana Venduila, how desperate she is. Shes willing to give her body para
mapansin sya ni Zamiel.
Why Zamiel?
Bakit hindi ako?
Sweet Obsession 2
When you like someone, hindi mo na maiisip yung taong nagkakagusto sayo. Mawawalan
ka ng pakialam sa paligid mo dahil nasa isang tao lang ang atensyon mo.
Ganon ako. Buong atensyon ko, buong kaluluwa ko at buong pagkatao ko, para lahat to
kay Zamiel.
Aware ako na masyado na akong desperada. Alam ko na ang baba ng tingin sa akin ng
mga kaibigan ko kasi naisipan kong ibigay ang katawan ko.
Sino bang matinong tao ibibigay katawan nya para sa lalaking gusto nya? Syempre
babaeng walang delikadesa ang gagawa non.
Isa ata ako
10 years na akong may gusto kay Zamiel. Hanggang kailan ba to? Impossible naman
kasing mapansin nya ako. Ang layo layo nya para maabot.
Kung sa pilipinas lang siguro sya naghighschool, siguro isa na ako sa mga ex nya.
Bakit kasi lumipad pa sya ng Canada para maghighschool? Ayan tuloy, ngayon lang ako
nagkaron ng chance para mapansin nya.
"Ang creepy mo na."
Natigilan ako sa pagsusulat ng tapikin ako ni Trina. Ngumuso sya sa sinusulat ko at
kita ko na punong puno ng Zamiel ang notebook ko.
Seriously? Ganito na ako kalala?
"Trina..ano ba kasing gagawin ko para mapansin nya ako?" sabay yuko ko sa desk.
Umiling iling naman sya at sinapo noo nya.
"Pinagsisihan ko na pinalakas ko loob mo sa kanya. Nabalitaan ko kay Macy na muntik
ka na daw makipag one night stand! Ghad! Biruan lang natin yun tapos seneryoso mo?
Ako tuloy binulyawan ni Macy."
"Gusto ko nga kasi si Zamiel! Gustong gusto." sabay titig ko ulit sa notebook na
puro pangalan nya.
"Kailangan ko na ba isampal sayo ang katotohanan na hindi mo makukuha si Zamiel?
Yes babaero sya, pero Hendriana naman! Yung mga babae nya sikat at halos lahat
models! Look at you! Para kang bata na may gusto pero di makuha kuha."
Pati ba naman si Trina hindi na supportive sa feelings ko? Lahat na lang sila
sinasampal sa akin na para wala talaga. Gosh.
"Sumama ka sa akin mamaya, may ipapakilala ako sayo."
Isang ngisi ang lumabas kay Trina kaya napa iling ako.
Ibliblind date nya na naman ako! Puta.
-----
Bakit sa dinami dami ng lugar, sa bar pa ako ibliblind date ni Trina?
I mean, WHY?!
At bakit nga ba ako pumayag? Simple lang, ito yung bar kung saan madalas si Zamiel.
Malay nyo sya pala kablind date ko. Oha asa na naman ako.
"Ang tagal naman. Restroom lang ako." paalam ko kay Trina.
Nagtungo naman ako sa Restroom at nagbanyo.
"Ohh Zamiel..harder!"
"Diana, shut your mouth!"
"Whatever Joyce!"
Wait what?
Zamiel, Diana and Joyce...
Dont tell me
What the hell.
Please tell me na hindi to totoo. Please tell me na panaginip lang to.
Hindi nakikipagthreesome si Zamiel diba? No way. Hindi sya umaabot sa point na yun.
"What are you doing there? May balak ka bang sumali?"
Puna sa akin ng isang babae. Kita ko ang pikit matang humahalik na si Zamiel kaya
umiwas ako ng tingin.
I had enough.
Masyado na akong nasasaktan dahil sa lalaking to. Binababa ko ang sarili ko para sa
lalaking wala namang dignidad in the first place.
Really Hendriana? Bakit ka nagkagusto sa isang gago!
"Sorry, enjoy your night bitches."
Sabay labas ko ng at hindi sinira ang pinto.
Sana may kumuha ng video sa inyo at sana kumalat para makita nila kababuyan nyo.
Tuloy tuloy ako sa pwesto namin at nilagok sunod sunod ang alak.
Ngayon lang ako nagalit ng ganito. Hindi ko alam kung bakit pero gusto kong
magpakalasing.
"Woah. Hinay hinay Hendy!" suway sa akin ni Trina.
I didnt mind her. Tuloy parin ako sa paginom at di pagpansin sa kanila.
Fuck them. Fuck Zamiel. Fuck this feeling. Fuck myself for being a delusional
desperate girl.
Galit ako. Sobra akong galit.
Hindi nya ako mapansin? Okay lang. Madami syang babae? Okay lang. Alam ko wala
naman akong karapatan pero nang gigil talaga ako sa nakita ko kanina. Nakakadugyot
yun.
Tuloy tuloy lang ako sa paglagok. Not minding them and not minding everything.
Can I just forget all? Yung ten years na pagkagusto ko kay Zamiel. Lahat ng tungkol
sa kanya. Pwede bang mabura na lang?
---
"May tama ka na, Hendriana!" pigil sa akin ni Trina pero inirapan ko lang sya at
inagaw ulit ang baso.
"Malakas tama ko matagal na. Parang di ka pa sanay." sabay hagikgik ko.
"Tatawagan ko na talaga si Macy pag di ka umayos!"
"Talaga ba? Hala! Takot na ako." sabay yuko ko sa lamesa at humagikgik ulit.
"Teka pala." sabay tayo ko. "Naiihi ako."
Ramdam ko na nga yung tama ko shit.
"Wow. Bakit nandito ka parin?" sabay turo ko kay Zamiel.
Totoo ba to? O iniimagine ko lang na nakasandal si Zamiel sa pader at nakapikit?
Bakit naman kasi sya tatambay dito. May topak ba sya?
Lumapit ako sa kanya at sinundot sundot sya. "Totoo k-Ka ba o nababaliw na ako?"
Sumasakit na ulo ko. Gosh.
Rinig ko naman ang pagmumura nya kaya mas lalo ko syang sinundot sa pisngi.
"Mukha kang totoo." wala sa sarili kong banggit.
"Alam mo bang patay na patay ako sayo?" sabay sandal ko sa dibdib nya at niyakap
sya
"Fuck. Are you crazy woman?"
"Siguro, naisipan ko ngang makipag one night stand sayo eh."
Nagpumiglas naman sya sa yakap ko kaya mas lalo ko hinigpitan. I can feel abs! Kung
panaginip to sana hindi na ako magising. Halleluah.
"And you think pasado ka sa standards ko?" rinig kong pahayag nya kaya napabitiw
ako at tiningnan sya ng masama.
"Ang hard mo." sabay nguso ko at humawak sa nabibiyak kong ulo.
Pinagmasdan ko sya habang ngumingiti. Si Zamiel ba talaga to? Parang totoo talaga.
Nahihilo na ako
"Sexy naman ako." sabay taas ko ng tshirt ko.
"Bullshit. Naka baby bra ka ba?" rinig kong halakhak nya kaya binatukan ko sya.
"Gusto mo gahasain kita ngayon?" nanghahamon kong sambit.
Tila sumeryoso naman ang mukha nya kaya natigilan ako. Unti unti syang lumapit sa
akin kaya agad ko syang hinila at hinalikan.
Hinila ko ang batok nya at sinunggaban sya. Mapupusok na halik ang binigay ko pero
natigilan ako
"Totoo ba to?" papikit pikit matang tanong ko. "Para talagang totoo." I whispered
Isang sulyap ang ginawad ko bago tuluyang bumagsak at nawalan ng malay.
Sweet Obsession 3

"Hey woman! Wake up!"

Sunod sunod na tapik ang naramdaman ko kaya unti unti kong dinilat mata ko.
Sumalubong sa akin ang mukha ni Zamiel kaya nanlaki ang mata ko at napatayo.
Nanaginip ba ako? Teka, birhen pa ba ako? Last time I checked, wala na akong balak
ibigay katawan ko.
Naibigay ko parin ba?
Tumitig ako sa bintana habang iniisip lahat ng kagagahan ko. Nasa harapan ko si
Zamiel! At nasa lugar ako na di ko alam. Anong gagawin ko?
Ang dami dami kong plano para malipitan sya. At sa oras na malipatan ko sya,
pinangako ko sa sarili ko na madami akong gagawin.
Pero bakit natatameme ako ngayon? Hindi ako makagalaw. Hindi ako makapag isip.
"Hey woman."
Napatingin ako sa kanya at umayos ng upo sa kama. Palihim ko rin sinulyapan ang
damit ko at laking pasalamat ko na yun parin ang damit ko.
Sorry po Lord kung naisipan kong ipamigay puri ko. Hindi na po mauulit. Nagbibiro
lang ako ng mga oras na yun, depress lang po talaga ako.
"A-Anong nangyari?"
Finally! Nakasalita ako
"You passed out last night." seryoso nyang sagot.
Gosh. Nakakainlove sya.
Muli ko inalala ang nangyari kagabi.
"PUTANGINA!" naisigaw ko kaya napatakip agad ako ng bibig.
Gosh baka isipin nya palamura ako. Pero totoo naman kasi.
Akala ko ba pag sobrang lasing ka malilimutan mo katangahan mo? Eh bakit sobrang
linaw sa akin? Bakit naalala ko?
I even said na gagahasain ko sya. Inamin ko rin na muntik na ako makipag one night
stand sa kanya. Alam nya! Alam nyang patay na patay ako sa kanya!
Tumayo ako sa kama at hinanap ang sapatos ko. Kailangan ko ng umalis dito, sobrang
nakakahiya ako!
"Where do you think youre going?" pigil sa akin ng isang braso.
Natigilan naman ako at hinarap sya. Kung sa ibang oras siguro to kikiligin ako at
magwawala. Pero ngayon? Magulo ang utak ko at mababaliw na ako! Nakakainis.
"Going home na." sabay peace sign ko.
"Without saying thank you? Saan ang manners mo miss?"
Hinarap ko sya pero saglit akong natigilan.
"Wala ka bang ginawa sa akin?" seryoso kong tanong.
Kumunoot naman sya at ngumisi sa akin.
Hindi masakit yung baba ko, ganon parin damit ko. Bakit wala syang ginawa?
Eto na naman pagkamanyak ko!
"Hindi ako gumagalaw ng babae pag hindi sya ang nagsabi." sabay talikod neto at
lumabas na ng kwarto.
Sumunod naman ako sa kanya at doon ko napagtanto na nasa condo kami.
Totoo ba to? Nasa condo ako ng isang Zamiel Vezteros?
"Salamat Zamiel pero kailangan ko ng umalis."
"Yeah." tipid netong sagot.
"You should thank Peirce, sya ang nagsabi na dalhin kita sa condo ko halip na iwan
ka mag isa."
Muli ako ako natigilan.
Ngumiti ako sa sarili ko bago lumabas ng pintuan.
Hindi nya ako dinala sa condo nya dahil may malasakit sya, hindi nya ako dinala sa
condo kasi gusto nya.
Dahil lang sinabi ni Peirce.
Kailangan ko na talagang magmove on kahit walang kami.
Kailangan ko na syang kalimutan kasi natatakot na ako.
Alam kong hulog na hulog na ako. Pag nanatili pang ganito, baka mapahamak na ako.
My feelings for him is not good anymore. Its dangerous and scary.
This day is the last day of being stupid.
Suko na ako.
Funny isn't it? Malaki na yung chance kanina.
Pero masakit na talaga.
------
ZAMIELS POINT OF VIEW
"Gusto mo gahasain kita ngayon?"
"Alam mo bang patay na patay ako sayo?"
"Naisipan ko ngang makipag one night stand sayo."
Damn that woman. She wont stop pestering me in my mind.
"Hello Peirce."
"What the fuck dude, ginising mo ako!"
I heard him groaned so I just smirked.
"About the woman last night, whats her name?"
"Dinala mo sya dyan without knowing her name?"
Rinig ko ang mura nya sa kabilang linya kaya napatawa ako.
"Its Hendriana Venduila." He answered with a serious tone. "Zamiel, Im warning
you."
"Dont mess with her."
Oh shooot. Peirceuistumo Madrigal just fell for a girl.
This is interesting
"You like her huh."
"Nagiging madaldal ka Vezteros."
He said with irritations
I ended the call.
That Hendriana girl caught my attention
I dont know why but I want to play with her.
Hendriana Venduila get ready, youre my new toy
Sweet Obsession 4

Dalawang klase ang tao pag may gusto sila pero hindi pwede.
Ang isa gagawin ang lahat habang ang isa naman ay kakalimutan na lang.
And me? Pinili ko magpakatanga. Pinili ko gawin lahat kahit alam kong wala naman
akong pag asa.
Si Zamiel pa lang ang ginugusto ko, walang kahit sinong lalaki ang pumukaw sa
atensyon ko. Bukod sa kanya
Kaya siguro ganito na lang ang inaasta ko, wala pa kasi akong alam eh.
Sobra akong naiinggit sa mga highschool friends ko dati dahil may lovelife sila. I
never experience it, ang magkaron ng relasyon nung highschool.
Hinihintay ko si Zamiel mula sa Canada, inaabangan ko ang pag uwi nya. Kaso sa
paguwi nya sa pilipinas, sobrang dami pala ng babae nya.
Siguro kung pwede lang ako patayin ng kabobohan ko, matagal na akong namaalam.
Bakit naman kasi ako maghihintay sa taong di naman ako kilala? Bakit ako
maghihintay sa taong hinalikan yung kamay ko nung grade 5 tapos di na ako maalala?
Kabobohan diba?
"Ang lalim ng iniisip ah? Sana hindi yan katangahan tungkol kay Zamiel." salubong
sa akin ni Macy at umupo sa tabi ko.
Nanatili akong nakatitig sa mga puno at dinama ang hangin mula sa veranda.
"Naisip ko lang, bakit ako napunta sa sitwasyon na to? Nakakatawa kasi sobra akong
hulog sa taong wala namang ginagawa." Sabay tawa ko ng pilit. I don't know,
nababaliw na ata ako.
"Kakaiba pala yang iniisip mo, first time Hendriana. Nagtataka ka na pala sa
kabaliwan mo." sabay iling ni Macy kaya sinamaan ko sya ng tingin.
Balahura talaga. Seryosong usapan tapos mang gagago sya. Hanep.
"Seryoso naman Macy!"
Tumitig sa akin si Macy. Seryoso syang tumitig bago umiwas ng tingin.
"You know what? Yung nararamdaman mo kay Zamiel, imahinasyon mo lang yan."
Napa 'what' naman ako sa kanya kaya napailing sya.
"Kasi isipin mo, paano mo sya mamahalin kung di mo pa sya nakakasama? I get it,
gwapo sya at hindi maikakaila yun. Pero tandaan mo Hendriana, hindi mo pwedeng
mahalin ang isang tao habang di mo pa sya lubusang nakikilala."
Nanatili akong tahimik.
Kailan ba nagsimula to? Basta ang huling naalala ko, elementary nagsimula lahat.
And now, I just found myself having a feelings for him.
"No hard feelings pero sa tingin ko, yang feelings mo kay Zamiel ay parang paghanga
lang tulad sa artista. You still dont know him baka naguguluhan ka lang."
Tumitig ulit ako sa mga puno.
Baka nga
Pero sa oras na to, iniisip ko na baka nga tama silang lahat.
Baka nga hindi ako nakatadhana para kay Zamiel kahit ibigay ko pa lahat.
------
Makulimlim ang langit. Malakas ang hangin. A perfect day for me. Sana ganito na
lang palagi sa pilipinas.
"Tapos na class mo?" tanong sa akin ni Trina ng makasalubong ko sya sa hallway.
Marahan akong tumango at maglalakad na sana pero hinawakan nya braso ko.
Tumingin ako sa kanya.
"May iba sayo."
Mariin ko syang pinagmasdan bago tinanggal ang kamay nya sa braso ko.
"Paranoid ka lang." sabay ngiti ko.
"No. May iba talaga sayo." sabay tingin nya sa akin. "More serious aura. May
problema ka ba?" sabay tingin nya sa mata ko.
"Hindi ba kayo sanay na seryoso ako? Masanay na kayo, college na tayo kailangan
natin magseryoso" I answered with a convincing voice.
"Sabi ko na nga ba may iba eh!" sabay hawak nya sa noo ko na para bang chinecheck
kung may lagnat ako.
"Madalas pag tinatanong ka kung may problema, sasabihin mo agad ang pangalan ni
Zamiel. Pero ngayon..."
"Iniba mo yung usapan at di sinagot."
"I'm fine, Trina. Seriously? All of you wants me to move on. Ito na yun." sabay
ngiti ko ng malungkot.
"Tara sa coffee shop, mukhang kailangan mo ng kausap."
Gusto kong umayaw pero knowing Trina, wala akong magagawa.
I just nod and silently walked. Nang marating namin ang coffee shop ay nilibre nya
ako ng coffee at cupcake kaya napabuntong hininga na lang ako at pinagmasdan sya
"So whats up? Anong nangyari at tila napaurong ang isang Hendriana Venduila?" she
said while eating her sandwich.
"I just realized something." I answered.
"Oh c'mon. Alam kong may nangyari, hindi ka magkakaganyan kung wala."
"I saw him having a threesome." sambit ko. Nabilaukan naman si Trina sa iniinom nya
kaya inabot ko yung tissue at tinawanan
"Seriously? Pero bakit ka nga pala biglang nawala sa bar? Hinanap ka namin pero
nawala ka and Peirce came telling us na umuwi ka na."
"Nasa condo ako ni Zamiel."
Nanlaki naman ang mata ni Trina kaya napabusangot ako. "No. Birhen pa ako!" huminga
naman ng maluwag si Trina at nagsimula ulit kumain.
"Alam mo habang nasa condo ako ni Zamiel? Ang dami kong narealize. At nung nalaman
ko na dahil lang kay Peirce kaya nya ako inuwi.Nawasak ako, Trina."
Siguro iisipin ng iba na ang babaw ko pero wala eh. Nakaramdam ako ng sakit,
nawasak ako dahil sa simpleng dahilan. Sa tingin nyo madali lang? Hindi.
"Kung tutuusin malaki na yung chance ko eh. Nasa condo na ako ni Zamiel, nasa
harapan ko na sya. Pero sinampal ako ng realidad, pumasok sa utak ko na. Eh ano
kung nasa harapan mo si Zamiel? Hindi ka naman magugustuhan nyan. Kaya ang sakit
lang. "
Patuloy parin akong uminom ng kape. Tumingin sa bintana at ngumiti.
"Tapos alam mo ba? Naalala ko sinabi nya na hindi ako papasa sa standards nya. Unti
unti ko na nakita agwat namin, Trina." malungkot kong pahayag.
"Masyado kasi akong nagbabasa ng novels, nakalimutan ko tuloy na nasa realidad
ako."
"Gusto ko sya, pero nakita ko na yung pader. Alam ko di ko sya makukuha. Dahil sino
nga ba ako? Ako si Hendriana, ang desperadang di nagiisip."
Muli ako tumingin kay Trina na tahimik na nakikinig. Ngumiti ako sa kanya para di
sya mag aalala.
I'm okay. Kaya ko to.
"I gave up." I slowly whispered.
"No, you won't." Isang malamig na boses ang narinig ko kaya napatingin ako sa
likuran ko.
Isang seryosong Zamiel ang nakita ko sa likuran ko kaya nanlaki ang mata ko
"You can't give up, Hendriana. Not now that you caught my attention."
Oh God.
UNEDITED. FULL OF TYPOS. MARAMING MALI KAYA SORRY NA AGAD.
Sweet Obsession 5

Hinila agad ako ni Trina palabas kaya hindi agad nagsink in sa utak ko ang
nangyari.
"Panindigan mo desisyon mo Hendriana, wag ka bumigay. Hindi natin alam kung bakit
sinabi nya yun pero please, tama na."
Paki usap ni Trina kaya tumango ako.
"Una na ako, may class pa ako." paalam ni Trina kaya ngumiti na ako at nagpaalam.
Nilingon ko muli ang coffee shop bago tumalikod.
Napansin nya na ako. Diba dapat masaya na ako? Diba ito yung pinapangarap ko dati
pa?
"You seems confused." Inangat ko ang tingin ko.
"Z-Zamiel." I whispered
Sinundan nya ako. God totoo ba to? Sinundan nya ako!
"About kanina.."
"About that, forget it." tumingin ako sa kanya.
Forget it? But why..
"I want you to be my friend."
Nanlaki ang mata ko at tumingin sa mata nya. K-Kaibigan? What?
"Ah? B-Bakit naman?"
This is out of nowhere. Naguguluhan na ako.
"I just want to know you more." sabay ngisi nya. "Gusto ko malaman kung bakit ka
nagustuhan ni Peirce."
"Gusto ako ni Peirce?"
Nanlambot ang binti ko. Impossible, nagkakamali lang si Zamiel.
"Yes, and this coming sembreak gusto ko sumama ka sa outing namin magbabarkada. "
"Baka nabibigla ka lang."
Hindi parin ako makapaniwala. Totoo ba to? Kaibigan ko na si Zamiel? Gosh! And
wait, niyaya nya ba ako? I can't believe it!
"Im expecting you there." sabay kindat nya bago sya tumalikod at nawala.
-------
Mabilis lumipas ang araw, hindi ko namalayan na outing na pala.
Pumayag ako sumama dahil wala rin akong gagawin. Niyaya ko si Trina at Macy ngunit
umuwi sila sa kanya kanya nilang pamilya kaya ako lang ang nasa van ngayon kasama
ang barkada ni Zamiel.
Pinakilala ako ni Zamiel sa barkada at doon ko nakilala si Adam, Marcus, Inigo at
Shina. Kasama rin si Peirce at sobrang tahimik nya. May problema kaya sya?
"Matagal tagal na rin bago nagkababae sa barkada! Im so excited!" sabay hagikgik ni
Shina sa may likuran.
Napa ngiti naman ako at hinarap sya.
"Why? Nasaan yung kasama mo dati? Base sa sinabi mo, may isang babae pa kayong
kabarkada."
Natigilan naman si Shina at umiwas ng tingin.
"Just sleep, Hendriana. Mahaba pa ang byahe." bulong ni Peirce.
Napatahimik naman ako at pumikit.
Isang bagay lang ang nasisink in sa utak ko ngayon.
Unti unti na akong nakakapasok sa mundo ni Zamiel.
At natatakot ako dahil sobrang bilis ng pangyayari. May kapalit ba to?
-----
"Wake up, Hendriana" isang mahinang tapik ang naramdaman ko kaya unti unti ko
minulat mata ko
Mukha ni Zamiel ang bumungad sa akin kaya agad akong napalayo at umiwas ng tingin.
Nilibot ko ang tingin ko sa van at nagtaka na lang ako dahil kaming dalawa na lang
natira dito
"Nasa restroom sila, what do you want to eat? Bibili ako."
"Kahit ano na lang." sagot ko.
"Okay then. Wait for me." ngiting sambit nya bago umalis.
Bakit ganon? Bakit ang bait nya? Bakit ibang iba sya sa Zamiel na naririnig ko sa
paligid?
Babaero lang talaga sya pero mabait sya. Sobrang dami ko pang di alam sa kanya
Nakakainis, naiinis ako dahil marami pa akong bagay na di alam sa kanya. At
kinakabahan ako na baka habang nakikilala ko sya, doble hulog na naman ang matamo
ko.
Hindi pa ako nakaka ahon mula sa kanya, Im trying so hard to erase this. Dapat
makuntento ako na kaibigan ko sya, dapat doon pa lang masaya na ako.
Wag na ako maghangad ng higit pa doon. Masasaktan lang ako
I need to accept this fact, kaming dalawa ni Zamiel, kahit kailan hindi magiging
kami.
"Seryoso mo ah."
Ginawad ko ang tingin ko kay Peirce. Naalala ko na naman yung sinabi ni Zamiel
"Totoo ba?" I asked him without thinking.
"Ang alin?" he asked confusedly
"Do you like me?"
Tumingin ako sa mata nya. Impossible diba? Hindi sya pwedeng magkagusto sa akin.
Hindi ko masusuklian yun.
"Youre not my type."
Bigla ako napangiti at niyakap sya.
"Good. Mas maganda kung kaibigan lang." I said.
"Were not even friends." sabay kalas nya sa yakap kaya nasapok ko sya.
Bwisit sya.
"Masyado yata kayong sweet."
Parehas kaming natigilan ni Peirce.
Lumingon kami at nakita namin si Zamiel na nakasimangot habang may bitbit na
pagkain.
"Selos ka?" ngising tanong ni Peirce.
"Why would I? Ako ang gusto nya at hindi ikaw."
Sweet Obsession 6

Isang tahimik na bahay ang bumungad sa amin. Malinis na dagat, matatayog na puno at
isang malinis na pool ang pumukaw sa atensyon ko.
This place is heaven!
"Sa kabilang lugar maraming tao dahil tourists spot habang ito naman ay private
property nila Zamiel."
Sabi sa akin ni Shina kaya napatango tango na lang ako.
Totoo ba to? Nasa lugar ako ngayon kasama si Zamiel, dapat masaya na ako diba?
Naging kaibigan ko sya.
Dapat ako magpasalamat kay Peirce dahil pinigilan nya ako makipag one night stand.
Well dapat ba akong magpasalamat? hindi naman ako papatulan ni Zamiel eh, malinaw
pa sa dagat na wala akong chance.
So dapat kalimutan ko na tong nararamdaman ko and be happy dahil naging kaibigan
sya.
Tigil na Hendriana
Tama. 10 years is enough. Hindi madali pero kailangan. Kahit kaibigan lang masaya
na ako. Kahit masakit para sa akin, gusto ko manataling kaibigan si Zamiel. Gusto
ko nasa tabi nya ako kahit bilang kaibigan lang.
"Hendriana feel at home okay? Wag ka ma out of place." Naka ngiting sambit ni Adam
kaya napa ngiti ulit ako.
"Adam." mariing tawag ni Zamiel.
"Ano boss? Selos agad? Winewelcome ko lang si Hendriana eh!"
"Ikaw ba nagyaya sa kanya para iwelcome mo sya? Gago buhatin mo yung mg gamit."
sabay batok sa kanya ni Inigo
Napakamot na lang ng batok si Adam kaya napailing ako.
Ang saya nilang kasama.
"Hend—"
"Lets go."
Hindi natuloy ni Zamiel ang sasabihin nya dahil hinatak na agad ako ni Peirce sa
loob ng bahay.
Napatingin naman ako kay Peirce at nagtataka dahil sa inaasal nya.
"What's your problem? Parang may sama ka ng loob kay Zamiel."
Kanina ko pa napapansin. Parang may tensyon sa pagitan nila.
"I know him really well, Hendriana. Something is wrong here, hindi ka basta basta
isasama ni Zamiel kung wala syang plano."
Tinanggal ko ang pagkakahawak ng kamay nya sa braso ko.
"Zamiel is your friend! Paano mo nasasabi yan?" di makapaniwalang tanong ko.
"Exactly, Hendriana! Kilala ko sya kesa sayo. Hindi mo ba alam kung gaano ako
nagsisisi ngayon dahil pinakilala kita sa kanya?"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. He did that? He actually did that?
"Yung nasa bar ka, he called me kasi may babaeng nawalan ng malay. Pinakita nya sa
akin picture mo and I told him na dalhin ka sa condo nya."
Oo nga. Muntik ko na makalimutan! Sya ang dahilan kung bakit ako napunta sa condo
ni Zamiel.
"Why did you do that?" mahina kong sambit.
"Bacause youre desperate! And knowing Zamiel, hindi sya nanamantala ng babae pag
lasing so I trust him."
"And Im regretting it. Hindi ko na hahayaan na mapunta ka sa kanya"
I looked at him.
"Bakit ba concern na concern ka? Tell me, totoo bang gusto mo ko?"
Tumingin sya sa mata ko. Tinitigan nya ako saglit bago umiwas ng tingin.
"I already told you, youre not my type."
Huling sabi nya bago ako tinalikuran at iniwanan mag isa.
Napa upo ako sa sofa at tila napaisip.
Bakit nga ba ako niyaya ni Zamiel? Bakit bigla gusto nya akong maging kaibigan?
Bakit ang tanga ko para di mapaisip? Bakit isang iglap, nabigyan nya ako ng
atensyon? How come?
"Are you okay?" napatingin ako sa pinanggalingan ng boses. Ngumiti ako at tumango
sa kanya.
"Napagod lang siguro ako sa byahe, ikaw hindi ka ba napagod?"
"Sanay ako."
"Sige Marcus, magpapahinga na ako."
Inakyat ko ang gamit ko sa nasabing kwarto ko. Pinasok ko lahat bago napahiga sa
kama at pumikit.
I want to rest. Dahil sa nasabi kanina ni Peirce, naguguluhan na naman ako.
Bakit kahit kaibiganin lang si Zamiel komplikado? Ganon ba talaga ka impossible na
makapasok ako sa mundo nya?
Kahit kaibigan lang sapat na. Hindi naman na ako naghahangad ng higit pa dito diba?
Bakit ang hirap?
Itulog ko na lang to! Pagod lang to.
------
Napabangon ako sa higaan ng maramdaman ko ang init. Sa sobrang pagod ko di ko
namalayan na patay na pala yung aircon. May timer kasi kaya kusang namatay.
Nagising tuloy ako.
"Hendriana." isang katok ang narinig ko kaya napa ayos ako ng upo.
"Hendriana si Shina to."
Tinanggal ko ang kumot sa paa ko bago tumayo at binuksan ang pinto.
"Sorry naistorbo ba kita?" salubong ni Shina kaya napa iling ako at ginawaran sya
ng ngiti.
"Kakagising ko lang, pasok ka."
"Ay naku hindi na! Pina akyat lang ako dito ng boys para sabihin sayo na mag ayos
ka na. Pupunta daw tayo sa kabilang isla."
Napatango na lang ako. "Ikaw anong susuotin mo?"
"Ay Hendriana magbikini ka. Sige babush!"
Paalam nya bago tuluyang nawala.
Dahil sa sinabi ni Shina ay nagmadali na akong nag ayos.
Isang simpleng two piece ang sinuot at pinatungan isang ng see through beach dress
para di masyadong malaswa. Nagsuot rin ako ng aviator bago tuluyang lumabas ng
kwarto.
"Ang sexy Hendriana!"
Naka salubong ko si Shina at tulad ko ay naka two piece rin sya.
"Ang ganda mo!" di maiwasang paghanga ko.
Buti hindi naisipan ni Zamiel jowain to. Ang ganda eh!
"Mukhang maraming lalaki mapapatingin sa atin ah." salubong sa amin ni Adam.
"Mukhang mapapa away tayo." gatong naman ni Inigo.
"Bakit ganyan ang suot mo?" tila iritadong tanong ni Zamiel.
Napatingin naman ako kay Shina at tiningnan ang suot nya. Anong mali sa sout ni
Shina? Ayos naman ah! Ganon ba sya ka overprotective kay Shina?
"Wala namang mali sa suot nya ah." pagtatanggol ko kay Shina.
"Its not about Shina, Hendriana."
Natigilan naman ako at hinarap sya.
"Im talking about you, bakit ganyan ang sout mo?"
Sweet Obsession 7

Nanatili akong tahimik habang nagtatampisaw sila sa dagat. I don't know, hindi ko
mahubad yung see trough dress ko dahil kay Zamiel. Kanina nya pa pinupuna at
sinasabing magpalit ako.
Wala lang syang nagawa dahil kay Shina, sinabi nya na wag oa si Zamiel dahil
kokonti lang naman yung tao sa isla. Natalo si Zamiel sa bangayan kaya nandito ako
ngayon sa isla,suot suot parin ang two piece ko.
"Nahihiya ka pa ba sa amin?" tanong ni Shina habang umiinon ng beer.
"Ha? No, ang babait nyo nga eh." sabay abot ko ng chips at sinimulang lantakan.
"Actually nagulat ako dahil biglang sinabi ni Zamiel may isasama sya. Matagal tagal
na rin kasi mula nung nagsama sya ng babae. Hindi kasi sya nagsasama ng mga
nilalandi nya, puro pang kama lang talaga."
Tumingin kami pareho kay Zamiel habang inaayos ang tent. Naisipan kasi namin na
dito matulog, since hindi pa ito sinasabing tourist spot, wala pang nagbabawal sa
amin dito.
"Naniniwala ka ba na pwede kang magmahal kahit di mo pa sya lubusang kilala?"
tanong ko out of nowhere.
"Ewan. Depende siguro." Sabay lagok ni Shina ng beer. Kumuha na rin at sinamahan
syang uminom.
Girls talk to. Nagaayos ang boys eh,kaya kami lang maguusap ni Shina.
"May lalaki akong gusto, 10 years na rin simula nung magpakatanga ako sa kanya.
Inisip ko na may chance kasi why not? Basta pursigido may pag asa." natatawang
kwento ko habang umiinom at nakatitig sa dagat.
"Ituloy mo, mukhang magandang usapan to ah." ani ni Shina.
"Kung ano ano katangahan ang naisip ko para magpapansin sa kanya. As in katangahan!
Pero nung makita ko yung may ka threesome sya? Bumaliktad sikmura ko at gusto ko na
lang tigilan ang pagkakagusto sa kanya."
"Iisipin ng iba na babaw ko pero anong magagawa ko? Sukdulan na kasi yung sakit.
Hindi lang kasi yun ang unang beses, maraming beses na ako may nabalitaan na
kinakama nya."
Nanatiling tahimik si Shina kaya napatawa ako ng pilit. Nandito yung tinutukoy ko
and yet kinukwento ko parin kay Shina. Ang gaga ko.
"And one day, lumapit sya sa akin at sinabing gusto nya raw ako maging kaibigan.
Tinanggap ko, Shina. Kasi kahit kaibigan lang, masaya na ako. Kahit yun lang, buo
na ako."
Nilagok ko yung alak at tumitig sa sunset. Sana sa paglubog ng araw mawala na rin
to. Para na kasi akong sasabog eh. Nakakagago na.
"Hindi ko alam mag comfort dahil puro lalaki ang nakakasama ko ngayon. Pero
Hendriana, I think you should really give up. That guy is a bastard, di mo sya
deserve."
Napatawa naman ako dahil saktong dumaan si Zamiel at napatingin sa amin. What a
timming.
"Yes, Shina. Unti unti ko ng tinatanggal, ayaw ko masira yung pagkakaibigan namin."
Bigkas ko habang nakatingin kay Zamiel.
-----
Naka upo kaming pabilog habang nasa gilid namin ang bonfire. Naglalaro kami ng
truth or dare at halos lahat kami ay may tama na.
"Truth or dare?" tanong ni Shina. Sya rin yung kanina pa nangunguna dahil lasing na
sya. Kung ano ano ng ginagawa nya kaya napapailing na lang kaming lahat. This girl
is really something. Ang lakas rin ng sayad.
"Truth." sagot ni Marcus.
"Ay ano ba yan, napaka weak naman!" natatawang pahayag ni Adam kaya sinamaan sya ng
tingin ni Marcus.
"Matagal na kitang nililigawan Marcus, kailan mo ba ako sasagutin?" ani ni Shina.
Sabay sabay kaming natigilan lahat. Napainom naman ako ng alak dahil sa tensyon na
bumalot sa amin.
"Stupid, diba sinagot na kita?" sabay lapit ni Marcus kay Shina.
"Talaga? Weh? Bakit di ako aware!" pagmamaktol ni Shina kaya napatawa ulit kami.
"Ngayon, sinasagot na kita ngayon." sabay halik ni Marcus sa labi ni Shina bago
pinaikot ang bote sa gitna.
What a scene. Nakakainggit.
"Truth or dare?!" si Shina naman ang sumigaw kaya napailing ulit kaming lahat.
Lasing na talaga sya.
"Truth." malamig na sambit ni Peirce.
"Ang weweak nyo naman! Puro kayo truth!" sambit ni Inigo at nagtawanan sila ni
Adam.
"Mga gago." rinig kong bulong ni Zamiel sa tabi ko.
"Peirce, hindi mo ba talaga minahal si Felicity? Kahit konti?"
Sandaling katahimikan ang bumalot sa amin.
Natigilan silang lahat habang ako naman ay nagtatakang pinagmasdan sila.
Sino si Felicity?
"Marcus, stop her." sambit ni Zamiel na nagpakilabot sa akin.
Bakit? Anong meron?
"Tulog na tayo, tigil na to." rinig kong bulong ni Marcus kay Shina.
"Namatay si Felicity na sawi dahil ilang beses syang tinaboy ni Peirce. Sana si
Zamiel na lang minahal nya, si Zamiel na handang gawin lahat para sa kanya."
Tuluyan na akong natigilan. Bakit parang ang sakit marinig?
"Tama na, Shina." tila galit ng sambit ni Zamiel.
"Totoo naman diba Zamiel? Mahal na mahal mo si Felicity at kahit nasasaktan ka
tuwing si Peirce ang hinahanap nya, nandyan ka parin. Minamahal mo parin sya."
Isang luha ang pumatak sa akin dahil sa naririnig ko. May minahal sya, kaya ba sya
naging ganito dahil nasawi sya?
"I was inlove with her, Shina."
Natigilan kaming lahat dahil sa sinabi ni Peirce.
"But I pushed her away. Tinaboy ko sya dahil mahal sya ng kaibigan ko."
Sweet Obsession 8

Hindi ko maintindihan kung bakit mabigat ang pakiramdam ko, dahil sa mga narinig ko
kanina? Dahil sa nalaman ko? Pero ano bang karapatan ko mag inarte?
Sino nga ba si Felicity? I never heard her name, ang alam ko nakilala ni Zamiel si
Peirce sa Canada pero si Felicity? Wala akong ideya kung sino sya.
Mahalaga ba talaga sya? Apektado ang lahat dahil sa kanya kaya bunalik kami sa
resthouse. Everyone is quite and I dont know why. Dahil lang kay Felicity? Special
ba talaga sya?
Bumangon ako sa kama at kinuha ang jacket ko. I can't really sleep, I need fresh
air.
Naupo ako sa maliit na duyan at pinagmasdan ang dagat. Muli ko naalala kung bakit
ako narito, kung paano ko naging kaibigan si Zamiel.
Totoo ba talaga to? Hindi parin ako makapaniwala.
"Boss itigil mo na. Baka masira ulit kayo ni Peirce pag nalaman nya to."
Isang tinig ang pumukaw sa atensyon ko. Tinig ni Adam na nagpatigil sa akin.
"I can't understand, Adam. Felicity is a saint. How can he replace an angel with a
slut?"
"Youre mean, Zamiel. Hendriana seems nice."
I was stunned for a moment. Tumingin ako sa direksyon kung saan nang gagaling ang
boses. Zamiel?
Slut. Ako ba yung tinutukoy nya? Pero hindi nga ako gusto ni Peirce! Nilinaw nya
yun.
"Really? Trust me, slut sya. Paano sya nagustuhan ni Peirce? Napaka laking insulto
na sya ang pumalit kay Felicity. Hindi katanggap tanggap."
Mahigpit akong humawak sa duyan. Nanghihina ako, hindi ko alam ang gagawin ko.
Bakit hindi na lang ako tumakbo para di marinig? Bakit nanatili pa rin ako? Ganon
na ba ako katanga?
Ang sakit no? Ang sakit na ganon pala ang tingin nya sayo, ang sakit na ganon pala
ang tingin sa akin ni Zamiel at hindi sya genuine sa pakikipagkaibigan sa akin.
But I can't hate him, wala akong maramdaman na galit. Kasi kahit anong sakit ng
salita nya, mahal ko parin sya. Sya parin yung taong mahal na mahal ko.
"Then whats the plan? Bakit mo sya sinama dito?"
Napapikit ako. Kahit alam kong masasaktan lang ako sa maririnig ko, hindi parin ako
aalis.
Kasi baka nga tama sya, baka tama yung mga paratang nya tungkol sa akin. Minsan ko
ng muntik ibigay ang katawan ko, ano naman iisipin nya? Syempre malandi ako. Kaya
tama sya, tama si Zamiel.
"I want to play with her at first but its a bullshit thing. Peirce is seriously
inlove with her, papatunayan ko na hindi pwedeng palitan si Felicity ng gaya nya.
Not Hendriana, not someone like her."
Tuluyan na akong tumayo pero natumba na naglikha ng ingay para mapatingin sila sa
akin.
Dali dali kong pinunasan ang luha ko at ngumiti sa nabigla nilang mukha. I'm okay,
wala akong karapatan magdrama. Tama sila, tama si Zamiel. Hindi ako matinong babae.
"H-Hendriana." Banggit ni Adam sa pangalan ko pero tumayo lang ako at pinagpagan
ang tuhod.
"I'm sorry kung pinakinggan ko kayo. Matutulog na ako." sabay pagpag ko bago
tumalikod.
"Hendriana."
napatigil ako sa isang tawag. Gusto ko humarap pero hindi ko kaya, punong puno na
ako ng luha. Ayaw ko na makita nila akong ganito. Hindi pwede.
"Look at me." seryosong utos nya na nagpakilabot sa akin
Pinahid ko ang luha ko. Humarap ako sa kanya at ngumiti.
"Stop faking your smile." muli nyang utos kaya napatigil ako.
Ano bang gusto mong gawin ko? Umiyak sa harap mo? Sigawan ka dahil dinurog mo
pagkatao ko?
"Hendriana."
Kahit alam kong impossible, hiniling ko na sana humingi sya ng tawad. Gusto kong
marinig na nabibigla lang sya, gusto ko marinig na pinagsisihan nya sinabi nya.
"I dont have any regrets, ganon parin ang tingin ko sayo."
Bumagsak ang balikat ko. Nauna na syang maglakad patalikod kaya mas lalong bumagsak
ang luha ko.
Gusto ko magwala, gusto ko sumigaw pero sobrang panghihina ang nararamdaman ko.
Bakit nya pa ako dinala sa sitwasyon na to kung ganon pala tingin nya sa akin?
Hindi na ba mababago ang tingin mo sa akin? Ganon na ba talaga yun Zamiel?
------
Third Person Point of View
Isang tahimik na umaga ang sumalubong sa lahat. Sakit ng ulo, masamang pakiramdam
at konting tensyon ang nakapaligid sa bahay.
Pero isang tanong ang bumasag ng katahimikan.
"Nasaan si Hendriana?" tanong ni Shina na punong puno ng pagaalala.
Kahit si Peirce na masakit ang ulo ay napatayo sa sofa habang pilit na minumulat
ang mata.
"Wala sya sa kwarto nya?" tanong ni Adam na may halong takot.
Naalala ni Adam ang nangyari kagabi kaya di nya maiwasang matakot. Paano kung may
mangyari sa dalaga? Hindi nya alam ang gagawin nya.
"Wala. I checked her but I found nothing. Akala ko nandito sya sa baba kaya hindi
na ako nagaalala." sagot ni Shina kay Adam.
Napamura naman si Peirce at napatingin kay Zamiel.
"Anong ginagawa mo?" kalmado ngunit may autoridad na tanong ni Peirce.
"Wala." simpleng sagot ni Zamiel habang kumakain ng tinapay.
"Eh bakit wala sya sa kwarto?" dagdag ni Shina.
"I dont know, stop asking me!" iritadong tanong ni Zamiel at napatayo.
Kinuha nya ang susi ng sasakyan ng motor at tuluyan ng lumabas.
"That Hendriana, pinapasakit nya talaga ang ulo ko."
Sabay paandar ni Zamiel ng motor at tuluyan ng hinanap si Hendriana.
Sweet Obsession 9

Akala ko pag gising ko, mawawala na yung sakit. Akala ko makakalimutan ko lahat ng
narinig ko, akala ko panaginip lang yun at nahihibang ako.
"Ma'am okay ka lang?"
Ngumiti ako sa bartender at tumango.
"Okay lang ako, bakit naman hindi?" natatawa kong sagot kahit wala namang
nakakatawa. Nababaliw na ba ako?
"Kaninang hapon pa kayo umiinom, baka mapano po kayo."
Isang tipid na ngiti ang pinakita ko sa kanya. Totoo ba yung concern na pinapakita
nya? O tulad lang sya ni Zamiel na malandi ang tingin sa akin?
Maraming tanong ang pumasok sa utak ko ng dahil sa narinig ko.
Ganon ba ang tingin sa akin ng lahat? Malandi ba talaga ako? Totoo ba yung mga
kaibigan ko? May sinasabi rin ba sila pag nakatalikod ako?
Puno na ako ng pagdududa dahil kay Zamiel. Gusto ko ipaglaban yung sarili ko, gusto
ko sabihin na mahal ko lang talaga sya kaya ko naisipan yun.
Pero paniniwalaan nya ba ako?
Wala ako mukhang maiharap sa kanila, punong puno na ako ng kahihiyan at gusto ko na
lang umuwi. But how? Nasa probinsya sila Trina at Macy, takot rin ako magbyahe mag
isa kaya paano ako uuwi? Wala na ako sa katinuan para mag isip.
Gusto ko lang magpahinga. From everything, from Zamiel.
"Hendriana?"
Isang baritonong boses ang narinig ko. Hindi ko alam kung bakit pero rinig na rinig
ko ang tawag nya sa pangalan ko. Sino sya?
"You don't remember me? Si Kerko to!'
I faced him. Inaalala ko ang mukha nya pero hindi ko matandaan.
"Pota naman Hendriana, ako yung pinagbintangan mo na nakabuntis kay Trina. Di mo
ako maalala?"
Nanlaki ang mata ko habang nakatunganga. "Kerko Angeles?" halos pasigaw kong
pahayag.
"I miss you." seryoso nyang sambit.
"Sya parin ba? Hindi parin ba ako?"
My lips parted when I saw the pain crossed his face. Until now?
"You deserve someone better, Kerko. Hindi ako, hindi yung tulad ko."
Muli kong naalala lahat. Tama naman diba? Babaeng tulad ko, hindi nararapat sa
tulad ni Kerko. Malandi lang ako, hindi ako pwede sa kanya.
"Why? Youre more than enough, Hendriana."
How I wish its true.
"Youre really something, Hendriana. Nalingat lang ako sandali may nilalandi ka na."
Someone's chuckled made me stop. Unti unti ko syang nilingon at bigla akong
napatayo ng mapagtanto na isang galit na Zamiel ang nasa harap ko.
Why?
"Z-Zamiel." I murmured.
"Can you atleast prove yourself? Patunayan mo naman na mali yung husga ko sayo."
malamig nyang tungon bago ako tinalikuran.
Marahas ko syang sinundan palabas at hinawakan ang kamay nya. Naguguluhan na ako,
bakit ba sya ganito?
"Zamiel." I called him.
"Dont touch me."
Hinawakan ko parin ang kamay nya. Matagal ko ng gustong gawin to, damn.
"Zamiel, do you hate me?"
Katahimikan ang bumalot sa amin. Hawak hawak ko parin ang kamay nya habang
nakatalikod sya. Hindi ko alam kung bakit natanong ko yun pero kailangan, gusto
kong malaman.
"Do you really hate me?" I almost whispered.
"You want to know?"
Bigla akong kinabahan dahil sa boses nya.
"Yes, I hate you. So please? Stop messing with my mind. Stop making me worry and
stop pestering my feelings."
Bigla akong napabitaw sa kamay nya. What the fuck? Ano bang sinasabi nya?
"Let's go home." huling sambit nya na naalala ko.
-------
Zamiel's Point of view
I was looking at Felicity's picture. Her eyes, her nose and her lips. Shes a
perfect girl. Sya lang ang nakapagpatino sa akin. Bakit kailangan nya pang mawala?
"You really love her."
Lumapit sa akin si Peirce kaya tinago ko agad ang larawan. Shit this guy.
"Tigilan mo na si Hendriana."
I blankly looked at him. Why would I? Peirce doesn't deserve someone like her, shes
a slut. Peirce deserve an angel just like Felicity. How can he fall for someone
like Hendriana? Its a bullshit. I can't believe it.
I didn't answer him. Tahimik lang ako habang pinagmamasdan ang pinto kung saan
natutulog si Hendriana, see? She passed out because of alcohol. Kung si Felicity
yan, hindi sya iinom. Hindi sya magpapakalunod sa alak.
"I love that girl, Zamiel."
I remained quiet.
"Hendriana is not so good as Felicity but when she love, she gave everything for
that love."
"And wait until she get over you, doon mo marerealize kung ano ang nawala sayo."
It was a simple warning but I didn't know that he was right. Marerealize mo ang
lahat pag wala na.
A/N: My schedule is really hectic but I still managed to type this. HURAAAY for
that! But seriously, sorry for the short update and full of typos chapter.
Pagtiisan na.
Sweet Obsession 10

Everything became blurred for me. When I woke up that day, pinaayos agad ni Peirce
ang gamit ko at inuwi nya agad ako sa apartment. A part of me was saying na wag
muna umalis pero nanaig parin yung sakit kaya sumama na rin ako kay Peirce. Hindi
na ako nakapagpaalam ng maayos but I know, nung oras na umalis ako, yun na din yung
huli na makakasama ko sila.
I had enough. This is the worst sembreak for me.Sana hindi na lang ako sumama kay
Zamiel. Mas okay na kasi na wala akong alam kesa yung ganito, naalala ko parin
lahat. Malinaw na malinaw, buong buo.
"Beer na naman Hendriana? Pasukan na bukas pero di ka parin nagtitino."
Hindi ko nilingon si Macy habang tumatalak. Hindi ko kailangan ng sermon, kailangan
ko ng kaibigan na dadamayan ako. Kailangan ng comfort. Alam ko kasalanan ko kasi
sumama ako pero hindi ba pwedeng damayan muna ako ni Macy? Alam kong sawang sawa na
sya pero iba na kasi ngayon, down na down na talaga ako.
"Malandi ba ako?" natatawang tanong ko. "Sa tingin mo, paliwara ba akong babae?
Hindi ko ba deserve mahalin?"
Tumingin ako kay Macy habang umiinom. "Ganon ba talaga ako? Slut?"
"What exactly happened Hendriana?"
Umiling ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi ko kayang ikwento, nakakawasak."
sabay lagok ko ng alak.
Tuluyan na akong umiyak at pinatong ang ulo sa mesa. Sobrang baba na ng tingin ko
sa sarili ko. OA ba ako? Mababaw ba yung rason para magkaganito ako?
"Shh..Hendriana wag ganito, wag mo ipakita na apektado ka. Wag mo hayaan na ikaw
ang kawawa."
Tinaas ko ang ulo ko at tumingin kay Macy.
"As much na gusto kong sugurin si Zamiel, hindi ko alam ang buong kwento kaya ikaw,
magpakatatag ka." aniya.
"Hendriana may katangahan ka minsan pero hindi ka maruming babae okay? Wag mo
iisipin yan. You deserve all the love kaya dont put yourself down."
Nakatitig parin ako sa kay Macy.
This time, alam kong unti unti na nawawala ang nararamdaman ko. Kaya kapit pa,
mawawala rin to.
------
Nakahawak ako sa ulo ko habang naglalakad sa hallway. I want to punch myself for
drinking too much last night. Napaka lasinggera ko talaga.
"Hendriana!"
I was busy holding my head when someone shouted my name. Nilingon ko ito and I was
shocked when I saw Adrian heading near me.
Anong ginagawa nya dito?
"Miss me?"
Hindi parin ako makasalita dahil nakatitig parin ako sa kanya. Totoo ba tong
nakikita ko? Si Adrian ba talaga to?
"Hello! Hendriana?"
"Adrian Zuriento, anong ginagawa mo dito?"
Adrian Zuriento is my bestfriend since childhood. Nawalan lang kami ng
communication dahil palipat lipat sila ng lugar. Hindi ako makapaniwala, hindi na
mataba si Adrian!
"Did you miss me?" sabay kindat neto.
Napailing naman ako at niyakap agad sya. "Ikaw babs, bakit hindi mo na ako
tinawagan? Nakakatampo ka!" sabay kalas ko ng yakap.
"Babs parin? Payat ko na oh!" sabay pakita nya ng braso nya kaya mas lalo akong
natawa.
"What happened? Why you became so hot?" pabiro kong tanong.
Kapwa naman kami natigilan dahil sa malakas na ubo na pumagitna sa aming dalawa.
"Goodmorning Hendriana!" Bati sa akin ni Shina.
Bigla akong natigilan ng makita ko ang grupo ni Zamiel na pareparehong nakatingin
sa amin ni Adrian. Whats wrong?
Napatingin ako kay Zamiel na masama ang tingin sa akin. My lips parted when those
stares became cold and shit.
Isang malakas na tikhim ang narinig ko kaya napaiwas ako ng tingin at tumingin ulit
kay Adrian.
"Lets talk later." Adrian mouthed kaya tumango agad ako.
"Hendriana." napalingon ako sa grupo ni Zamiel. "What happened last week? Bigla
kayong nawala ni Peirce at hindi pa namin sya nakikita. Alam mo ba kung nasaan
sya?"
I want to answer Shina's question pero kahit ako, hindi ko alam ang isasagot ko.
"Why ask me? I dont know." I simply answer.
Gusto ko putulin lahat ng koneksyon namin. So here, sisimulan ko kay Shina.
"May nagawa ba kami?" inosenteng tanong ni Inigo. "Are mad at us?"
Lumingon ako kay Inigo. "Nothing." I simply answer again.
"Then bakit pakiramdam ko tinalikuran mo na kami?" sambit ni Shina.
I looked at Zamiel. "Im not your friend, Zamiel invited me to make me realize where
should I stand. And now, Im standing here, away from all of you."
Tinalikuran ko sila. Im done with Zamiel, Im so done with his existence. Tama na
yung sakit na binigay nya. Hindi nagpakahirap si mama na ipagbuntis ako para lang
masaktan ng ganito.
Not this time, not when everything is already fucked up.
------
It was a rainy day, maganda sana kung walang pasok but hell no! Tuloy parin ang
klase kaya nakakabwisit talaga. Taong tubig ba kami para lusubin ang panahon?
Nakakainis.
"Im so done. Nakakapagod maging college." pareho naming bigkas ni Trina.
Nakatunganga kami pareho sa cafeteria habang si Adrian naman ay lamon ng lamon.
This guy! Nakakaloka talaga na lumipat sya ng pilipinas! Dito pa sya magaaral kaya
mas lalong nakakaloka talaga. Richkid kasi.
Tumingin lang ako kay Adrian habang lumalamon. Bakit ganon? Kung ako siguro gagawa
nyan mukha na akong patay gutom. Pero bakit sya? Bakit kaaya aya parin sa kanya?
"What?" He irritatedly asked. Napailing na lang ako. "Nothing." sabat punas ko ng
dumi sa bibig nya.
May kalampag kaming narinig kaya napatingin kami sa gawing yun. Kita ko ang grupo
nila Zamiel kaya napakunot agad ang noo ko.
"Naku naku! Nagiba ang ihip ng hangin, yung hinahabol na yung nagseselos."
Pasigaw na biro ni Adam kaya mas lalo akong napatingin sa kanila.
"Nagselos ang pota." rinig ko pang kantsyaw nila. "Alalayan nyo baka magahasa si
Hendriana."
And with that, bigla akong namula at napaubo.
WHAT THE FUCK!
Sweet Obsession 11

Gusto ko sampalin sarili ko kasi baka mabura lahat pag nasaktan na ako. Ang hirap
na paulit ulit na bumabalik lahat. Akala ko makakalimutan ko rin pero ang hirap
pala. Ang hirap kasi nasa palagid lang sya.
"Bored?" tanong sa akin ni Adrian.
"Pagod lang siguro." I answered.
Tumingin uli ako sa baba na punong puno ng tao na nagsasayawan. Gusto ko sana
bumaba para makisali kay Trina pero hindi ko talaga kaya. Nasa baba rin ang grupo
nila Zamiel, ayaw ko lapitan sila kasi napapagod na akong sungitan sila,wala silang
ginagawang masama but Zamiel.. ayaw ko na ipilit ang sarili ko.
"Want to go home?" tumingin ako kay Adrian at ngumiti.
"Nag eenjoy si Trina, wag kang KJ." pagbibiro ko pero sumimangot lang sya kaya
napatawa ako.
"Im just worried." sabay lagok nya ng beer at ngumiwi. Tumititig naman ako sa mukha
nya at umiling.
"Lets go there." huling inom nya ng alak bago ako hinila pababa. Gusto ko sana
umangal pero huli na dahil nakarating na kami kay Trina.
This man! Di man lang ako tinanong kung gusto ko, basta nanghihila ang kupal!
Kainis!
"Hendriana!" Salubong sa akin ni Trina. Bumaling rin ito kay Adrian at ngumiti.
"Salamat sa libre ha? Labyu fafa Adrian." sabay hagikgik nya kaya napailing na lang
ako.
May tama na si Trina, hindi talaga sya pwede sa bar.
"Sayaw tayo!" sabay hila ni Trina sa amin ni Adrian kaya napasayaw na rin ako.
Ayaw ko sirain ang gabi ko, dapat mag enjoy ako.
Everything is fine when suddenly Adrian received a call. Nagpaalam sya saglit so
natira kami ni Trina sa dancefloor.
"Teka nga, pagod na ako. Restroom ako saglit." paalam rin ni Trina kaya naiwan ako
magisa.
Babalik na sana ako sa taas when someone pulled me and hugged my back. Nagsimulang
kumabog ang dibdib ko and I dont even know why! Dahil sa kaba? Takot? Fuck I dont
know.
"Enjoying so much baby?" and with that, mas dumoble ang tibok ng puso ko. Mas
lalong bumilis. Mas lalong kinabahan.
"Z-Zamiel." I almost whispered.
God. Anong ginagawa nya?
"Im angry baby, can you do something?" he whispered while licking my neck. Agad
akong natauhan kaya tinanggal ko ang kamay nya at tinulak sya palayo.
"Go home, lasing ka na." sabay tulak ko ulit sa kanya pero tumawa lang sya.
"Why? Natatakot ka ba na mahuli tayo ng lalaki mo?" sabay ngisi nya kaya mas lalo
ko syang tinulak.
"Wala akong lalaki!" hindi ko alam kung bakit ayun ang sinagot ko pero damn, wala
naman talaga!
"Then good." sabay lapit nya sa akin. "Very good then, baby."
"Bahala ka sa buhay mo!" huling sigaw ko sa kanya bago tumalikod pero laking gulat
ko ng makita ko si Adrian na blankong nakatingin sa akin.
"Adrian."
"Lets go home, nasa sasakyan na si Trina."
Tumingin ako kay Adrian at ngumiti. "Okay." sabay sunod ko sa kanya.
Kahit nakatalikod si Adrian, ramdam ko parin na may iba. Did something happened?
Bakit parang galit sya? May mali ba akong nagawa?
--
Pagkatapos namin iuwi si Trina ay nandito kami sa harap ng apartment ko at parehong
nakatayo. Aalis na sana si Adrian pero pinigilan ko sya dahil gusto ko syang
makausap.
"Are you mad?" tanong ko sa kanya.
Naiba lahat since the incident sa bar. Hindi nya na ako inaasar at mas lalo syang
tumahimik. Its bothering me.
"Im just tired." sagot nya ng walang gana. "Go inside and sleep, Hendriana."
"Galit ka eh!" pasigaw kong sagot.
"Hendriana please, just go inside. Uuwi na ako."
"Ano ba kasing ginawa ko?"
Hindi ko talaga alam kung bakit bigla syang nagsusungit. Alam ko masungit na talaga
sya pero iba ngayon! Something is off.
"I said go inside, Hendriana." sabay lapit nya sa akin. "Goodnight." sabay halik
nya sa noo ko at tumalikod na.
Sumakay na sya ng sasakyan kaya hindi na ako nagpumilit at hinayaan na syang
umalis.
Pumasok na ako sa loob at nagpahinga.
----
"Nasaan na ba kasi yun?" I whisered to myself.
Bakit ba ang hirap maging college?
Muli ko binuklat ang libro at hinanap ang kailangan ko. I want to rest but I can't!
Nakakainis!
"Youre stupid."
Bigla akong natigilan sa kakabuklat when someone throw a book at muntik ng tumama
sa akin.
"What the hell Peirce!" madiin na sambit ko.
"Whatever." sabay upo nya sa harap ko. "Stop scanning that book and start reading
this one. Dyan mo mahahanap yung kailangan mo."
Kahit na may pagdududa ay binuksan at binasa ko ang libro nya. And to surprise me,
nakahighlight na yung mga kailangan ko! Wow. Just wow.
"Where did you find this?" di makapaniwalang tanong ko.
"Sa bahay." he answered.
"How did you know that I need this?" tanong ko sa kanya habang sinusulat lahat ng
kailangan.
"Ganyan rin last year pinagawa sa amin." sabay patong nya ng ulo nya sa table.
"Stop asking and shut up. Matutulog ako."
Muli ako natigilan ng makita ko ang mata ni Peirce na parang pagod at labi nyang
namumutla.
"Hey, are you sick?" sabay check ko sa noo nya.
Naramdaman ko naman ang init kaya nanlaki ang mata ko at chineck rin ang leeg nya.
"Ang taas ng lagnat mo." di makapaniwalang sambit ko.
"Peirce gumising ka nga dyan, tara sa clinic ano ba!" sabay hila ko sa kanya pero
di parin sya tumatayo.
"Peirceuistumo, tara sa clinic."
Hinarap ko sya bago tumingin kay guard. Kailangan ko ng tulong ni guard. Kung
kailangan na ipabuhat ko sya papuntang clinic gagawin ko.
Nagsimula na akong maglakad pero may humila sa akin at yumakap.
"Didnt I tell you to shut up?" bulong nya sa tenga ko. "Just stay here, Hendriana.
Let me sleep and stay here."
Sasagot na sana ako but something made me stop.
Zamiel is watching us.
Gusto ko magmura pero hindi ko magawa. Papalapit na sya pwesto sa namin and I dont
even know kung bakit ako kinakabahan!
Why? Anong meron?!
"Let go of her, Peirce." mariing sambit ni Zamiel ng makarating sya.
"Find another girl, Peirce. Shes not available anymore."
WHAT THE HELL IS HAPPENING?!
A/N: Sorry if I disappoint you but Im super busy, alam ko matagal na since last
update ko kaya sorry po talaga. Pasensya na rin sa typos. Just enjoy this and have
a good day. Love you all.
Sweet Obsession 12

Isang maingay na umaga ang sumalubong sa sabado ko. Gusto ko sila murahin isa isa
but nevermind. Baka isipin nila na may attitude ako, hindi pa naman kami masyadong
close.
"Magagalit na talaga ako sayo pag di ka pumunta sa birthday ko." pahayag ni Shina
habang nakahilata sa sofa. Napaiwas naman ako ng tingin dahil sa hiya. Bakit kasi
hindi sila magalit akin? Iniiwasan ko sila and yet nandito sila, nakikiusap na
pumunta ako.
"Pupunta na ako." para makabawi man lang.
Napatayo naman si Shina at tumalon. "Really? Really? As in? Walang bawian?!
Susunduin ka ni Inigo bukas ng hapon ah! Pool part kaya mag ready ka ng swimsuit."
tuloy tuloy na bigkas ni Shina kaya napatawa si Inigo at Adam. Napailing naman si
Marcus sa inasal ni Shina kaya napatahimik si Shina at umupo ulit.
"I promise." natatawang pahayag ko.
Maybe being friends with them is not bad afterall. Labas yung nararamdaman ko dito,
hindi dapat sila dinamay.
"Sabi sa inyo papayag sya eh!" sabay turo ni Shina kila Adam. "Sorry sa bulabog
Hendriana pero ikaw lang kasi ulit nakasama kong babae kaya makulit ako. I dont
trust other girls kasi ginagamit nila ako para malapit sa tropa."
Aangal na sana ako para sabihin na wala akong tulog but after hearing Shina,
naitikom ko ang bibig ko.
Bakit ba wala akong tulog? Aba syempre dahil kay Zamiel.
HINDI KO KASI GETS YUNG SINABI NYA KAHAPON! TAPOS INIWAN PA NILA AKO NI PEIRCE!
SINONG MAKAKATULOG DON?!
"Find another girl, Peirce. Shes not available anymore."
NAALALA KO NA NAMAN! SHIT TALAGA!
"Hendriana?" napatingin ako kay Inigo na biglang tumawag sa akin.
"Ha?" naisagot ko sa kanya.
"Six afternoon kita susunduin, is that okay?"
Napatango tango naman ako dahil sa hiya.
"And don ka na rin matulog sa house okay?" dagdag ni Shina at tumango na lang ulit
ako.
"Okay, tulog ka na ulit!" paalam nila Shina. "Alis na kami! Bye!"
"Ingat." huling sambit ko bago sila tuluyang umalis.
Goodluck sa akin sa party. Sana hindi ko pagsisihan to.
-------
I was really shocked when I saw Shina's house. At mas nakakabigla dahil kami lang
talaga yung nandito, dumagdag lang yung pinsan nya na si Cess kaya kami lang talaga
yung bisita.
Wala bang masyadong kaibigan to?
"Nakakainis naman na ngayon pa may sakit si Peirce. Di tuloy tayo kompleto."
pagpapadyak ni Shina habang nagiinuman naman ang boys at nagiihaw.
"Wala ka ibang bisita?" tanong ko kay Shina. Umiling sya agad at ngumiti. "Mas
masaya pag tayo tayo lang."
I just smiled and gave her my gift. Tumalon talon naman ito at dinala na sa loob.
"Want to change?" tanong sa akin ni Cess kaya napatingin ako sa suot ko.
Well naka dress ako ngayon and may baon naman ako. Tumango na lang ako kay Cess at
pumasok na rin sa loob.
Nakasuot na sila Cess at Shina ng swimsuit attire, bakit ba di ko naisip magpalit?
Gaga ko talaga.
Sinuot ko naman ang isang one piece swimsuit na bukas ang likod at nagsuot rin ako
short shorts bago pinuyod ang buhok at lumabas na.
"ANG SEXY NAMAN NI HENDRIANA!"
Bigla akong namula dahil sa biglaang pagsigaw nila Adam at Inigo. Napatingin naman
ako kay Zamiel na masama ang tingin habang umiinom ng beer. Napaiwas naman ako ng
tingin dahil naalala ko na naman dati na sinaway nya ako sa suot ko.
Tama ba ang desisyon ko na pumunta? Bullshit.
"LARO TAYO GUYS!" sigaw ni Shina kaya napapunta kami sa gilid ng pool at umupo ng
pabilog. Namula naman ako dahil kaharap ko si Zamiel na titig na titig sa akin
ngayon.
Problema nya ba? Naiilang ako!
"Dahil sobrang baduy ng truth sa truth or dare, tatanggalin natin yun. Puro tayo
dare ha? Ang di makagawa iinom ng three shots." maligayang sambit ni Shina at wala
kaming magawa dahil birthday nya.
Hindi maganda ang nangyari last time kaya siguro tinanggal nya ang truth. Can't
blame her naman eh.
"Ay puta! Ako agad?" paghihinalo ni Adam na halatang may tama na. Uminom rin ako ng
beer ko dahil medyo naiinitan ako.
"Uhmm." nagisip si Shina saglit."Teka wala akong maisip! Ikaw na nga Marcus!"
"Maglap dance ka sa harap ni Cess." walang patumpik tumpik na sagot ni Marcus kaya
napatawa kami at napatahimik naman si Adam.
So, si Cess lang pala para manahimik sya. Now I know.
Tumayo naman si Adam at uminom. Nadismaya kaming lahat pero sabay sabay kaming
nagulat ng bigla syang sumayaw ng sexy kay Cess. Pulang pula naman si Cess kaya
inulan sila ng tukso.
"Humanda ka Marcus! Pakshet kang hayop ka!"
Patuloy kaming nagtawanan nila Shina habang pulang pula naman si Cess sa kahihiyan.
"Kung sino man tigilan nitong bote kailangan laplapin sa leeg si Zamiel ah! Deal na
yan!" sigaw ni Adam bago tuluyang pinaikot ang bote.
Sabay sabay kaming napatahimik dahil sa akin tumigil ang bote. Natanggal ang ngiti
ko sa labi dahil halo halong emosyon ang pumasok sa akin.
"Ay joke lang pala. Iba na lang." pambasag ni Adam ng katahimikan.
"No. Its a deal, Adam." ngumisi si Zamiel kaya nabalot na ako ng kaba. What the
fuck talaga.
"But Zam—" hindi na naituloy ni Shina ang sasabihin nya dahil umangal ulit si
Zamiel.
"She can drink three shots of vodka, Shina. Let her decide."
Damn it. Pag nilagok ko yung vodka malamang magwawala ako sa party ni Shina, I
can't let that happen no! Ayaw ko ng kahihiyan! But...
Kissing Zamiel...Fuck!
Nagsimula na akong tumayo at lumapit kay Zamiel. Nanginginig ako pero hindi ko yun
pinahalata. I can do this naman diba? Laro lang to. Laro lang!
Pumantay ako sa kanya, naka ngisi lang ito habang nakatingin rin akin.
"Are you sure you can do this?" bulong nya sa akin na nagbigay hilo kaya nawalan
ako ng tino.
Unti unti ako lumapit sa leeg nya pero bago ko dampian yun ay nahila nya na ako at
hinalikan sa bibig.
Hinuli nya ang bibig ko and he kissed it in the most sensual way. Nabigla ako sa
pagatake nya sa bibig ko kaya napa ungol ako at natawag ang pangalan nya.
"Zam—" tumigil naman si Zamiel at ngumisi sa akin.
"Next time you wear that kind of clothes, hindi ka na matutuwa sa gagawin ko."
Sambit nya bago ulit ako binigyan ng halik.
A/N: sorry sa typos and such guys. Super busy but naitawid ulit tong update. Enjoy
reading!
Sweet Obsession 13

Is this even real? How did he—

"Mine." bulong ni Zamiel at pinunasan ang gilid ng labi nya, isang ngisi rin ang
ginawad nya kaya napabalik ako sa wisyo at napatayo.
"W-why did yo—" hindi ko mahanap ang boses ko dahil sa kaba. Ramdam ko ang tibok ng
puso ko at natatakot na ako don. May sakit ba ako sa puso? Epekto ba to ni Zamiel?
What? Ano? Shit!
Hindi ko na sinulyapan ang reaction nila at dali daling pumasok sa kusina. I need
to drink water! Nag iinit ang buong katawan ko.
Tuloy tuloy kong nilagok ang tubig sa pitsel sa kadahilanan na baka mawala ang init
na katawan ko.
"Hendriana."
Muntik ko ng mabitawan ang baso dahil sa boses nya. Hindi ko alam kung bakit sya
sumunod pero natatakot ako hindi lang para sa sarili ko, natatakot rin ako para sa
puso ko. Isang halik lang ang ginawad ni Zamiel pero nagulo ang isip ko dahil sa
isang halik.
"Bakit mo ginawa yun?" tanong ko sa kanya ng hindi sya hinaharap. Hindi ko alam
kung over acting ba ako or masyadong balisa pero nanghihina ako! Halo halong
emosyon ang pumapasok sa akin, ano bang uunahin ko? Magalit? Matuwa o umiyak? Hindi
ko na alam
Ramdam ko ang paglapit nya kaya napahawak ako sa baso. Bigla naman akong nanigas ng
maramdaman ko ang braso nya sa bewang ko at pagbaon ng ulo nya sa leeg ko.
Bakit? Bakit nya to ginagawa?
"What did you do Hendriana.." bulong nya habang naglalakbay ang kamay nya sa tyan
ko. "Did you poisoned me to feel this way? Hmm."
Marahan nya akong hinarap sa kanya at dahan dahan nya inangat ang baba ko kaya
namula ako at napaiwas ng tingin.
Kung tutuusin ay pwede ko syang itulak at paalisin. Akala ko ay madali lang tulad
ng nababasa ko sa novels pero hindi pala, mawawalan ka pala ng lakas pag ikaw na
mismo ang nasa sitwasyon. Akala ko nagiinarte lang sila tulad ng nasa kwento.
"Bakit pakiramdam ko talo na ako?"
Napapikit ako ng mariin dahil sa pahayag ni Zamiel. Gulong gulo ang isip ko at
hindi malaman kung bakit kami nasa sitwasyon na ito. Lasing ba sya? Wala sa
katinuan? Ano? Naguguluhan na ako!
"Pinaglalaruan mo ba ulit ako?" tanong ko na sana hindi ko na tinanong. Bakit ko
tinanong yun?! Paano kung sabihin nyang OO? handa ba ako? Bakit ang stupida ko?!
Gosh!
Tinititigan ko sya sa mata at hinintay ang sagot nya. Ilang segundo na ang lumipas
pero tahimik parin sya, isang mapaklang ngiti ang naipakita ko sabay pikit
Alam ko na ang sagot
Tinulak ko sya sa dibdib para makaalis na pero nagusot lamang ang damit nya at
walang nangyari. Inosente ko syang tiningnan pero hinila nya lang ako papalapit at
hinalikan.
Hindi ako inosente sa paghalik dahil minsan na rin akong nakabisita sa pornsite
pero hindi ko alam kung anong halik ang pinagsasaluhan namin ngayon.
Gusto ko syang itulak pero wala akong sapat na lakas para gawin yun. May banda sa
ulo ko na nagsasabing gusto ko rin at totoo naman, lolokohin ko lang ang sarili ko
pag sinabi kong ayaw ko.
Ganon ako eh, marupok at madaling bumigay when it comes to Zamiel. Tanga ko no?
Paulit ulit na akong nasaktan pero heto parin ako, handang magpakatanga.
Dahan dahan akong inupo ni Zamiel sa lamesa habang di parin napuputol ng halik.
When his tongue flicked inside tuluyan na akong nawala sa katinuan. Parang droga
ang halik nya dahil kahit na masama, pinagpapatuloy mo parin.
Ramdam ko ang paglalakbay ng kamay sa hita ko and moan escaped from my mouth when
he pressed my boob and chuckled. Binuka nya dalawang hita ko at sinabit nya yun sa
likod nya. Napasabunot naman ako sa buhok nya when he licked my collarbone and put
a kissmark on it.
Hindi ko alam kung saan kami papunta pero hindi ko magawang tumigil. Kahit alam ko
masasaktan ako kinabukasan tinutuloy ko parin.
Ginawaran nya ulit ako ng uhaw na halik at di ko maiwasan umungol don. Masaya na ba
sya? Napatunayan nyang malandi ako at easy to get, ito ba gusto nyang patunayan?
Natigil kami pareho at hingal na hingal. Nilagay nya ang noo nya sa aking balikat
habang nakayakap sa bewang ko.
How funny na ito dati ang gusto ko, ang mahalikan sya at mayakap. Pero bakit hindi
ako masaya? Bakit may kulang? Bakit di tulad sa iniisip ko? Bakit?
Kasi tapos na. Wala na talaga akong pag asa sa kanya. Hindi sya bumabalik sa mga
babaeng nahalikan nya na o naikama. Wala na talaga
"Stop seeing that boy okay?"
Natigilan ako sa bulong ni Zamiel. That boy? Sino?
"Eh?"
"Nagiinit ang ulo ko pag nakikita ko syang nakadikit sayo."
"Sino ba?" naguguluhang tanong ko.
"Boy named Adrian. Avoid him."
Napatayo si Zamiel ng matuwid habang ako ay nakaupo parin. Problema ba neto?
"And why would I? Are you my boyfriend to dictate?"
Lumapit sya sa mukha ko at ngumisi. "Ano nga ba? Ano mo nga ba ako?" sabay tawa
nya.
Napaisip naman ako saglit. "Uhm friend?" di siguradong sagot ko.
Napahalakhak naman si Zamiel kaya napatingin ako sa kanya. Nasisiraan na ba to?
Nangiinsulto ba sya?
"Bakit ka tumatawa?"
"You dont kiss a friend, Hendriana." sabay iling iling nya. "And most especially,
hindi hinahayaan ng kaibigan na papasukin ang dila sa bibig." sabay lapit nya ulit
sa mukha ko.
A/N: Sorry for the typos. Enjoy!
Obsession

I'm not trying to make this big but please, stop copying my work because di nyo
alam kung gaano kahirap bago ko matapos ang librong to. Nilagay ko ang efforts ko,
pagod ko at puso ko para sa Devil's Obsession. Hindi man to sing sikat ng iba, di
man to sobrang ganda tulad ng nababasa nyong istorya..AKIN TO! Libro ko to at ako
lang may karapatan dito.
Kilala ko kung sino ka, ituloy mo pa ang istorya at sisiguraduhin kong mapapahiya
ka. I have my evidence and such, wag mo galitin dahil nagtitinpi lang ako ngayon.
Sagarin mo pa ko at sisiguraduhin kong di ka matutuwa sa gagawin ko. May respeto
ako sa tao pero di ako anghel kaya wag mo akong gagaguhin. Godbless na lang sayo,
sana nakakatulog ka sa gabi habang nangongopya ka ng ibang tao.
PLAGIARISM is a crime darling :)
Sweet Obsession 14

Dahil nawindang ako ng sobra, di ko namalayan na binaba na pala ako ni Zamiel sa

pagkakaupo. May gusto akong itanong sa kanya pero natatakot ako sa magiging sagot.
Bakit nya to ginagawa? Last time I checked ayaw nya sa presensya ko. So what now?
Anong pakulo to? Impossibleng nakadroga sya kaya anong kalokohan to? Ayaw nya ba
talaga akong palayain sa nararamdaman ko? Bakit kung kailan ginagawa ko na, kung
kailan sinusubukan ko ng kalimutan sya tsaka sya magloloko? Ano ba trip nya?
"HAPPY BIRTHDAY SHINA!"
Lahat kami natigilan when someone entered the house. Maligaya itong tumakbo kay
Shina at masayang masayang yumakap sa kanya.
"Natasha? Kailan ka pa nakabalik?"
Dahil sa kuryusidad ko, lumapit ako sa pool at nagtatakang tiningnan ang bisita.
"Nasaan si Peirce? Si Zamiel?"
Sabay kaming lumapit ni Zamiel sa bisita and I was fucking shocked when she ran
towards Zamiel and hugged him.
"I miss you." malambing na bigkas ng babae. Napa iwas ako ng tingin at lumapit sa
table kung saan may pagkain. Binuhos ko sa pagkain ang iritasyon ko at di alam kung
saan nang gagaling ito.
"Stop it Natasha." rinig kong pigil ni Zamiel kaya napa irap ako habang sumusubo ng
barbeque. So ano? Pakipot pa ang maharot, pagkatapos nya akong halikan sa iba naman
sya titikim? Oh,I almost forgot, si Zamiel Vezteros nga pala to.
"Are you jealous?" napatingin ako kay Adam na nakangiti ngayon sa akin. Tumingin
ako sa banda nila Zamiel bago humarap sa kanya. "Bakit naman ako magseselos?" sabay
lagok ko ng beer.
I mean why would I diba? Bawal magselos kasi wala namang something between us.
Friend nya si Shina and friend ko si Shina, yun lang yung koneksyon namin kaya kami
nandito pareho. Nothing more, nothing less.
Umupo ako sa gilid habang bitbit ang beer na kanina ko pa iniinom. Bakit ba ako
nakapasok sa sitwasyon na to?Dati hinihiling ko na sana makapasok ako sa mundo nya,
naging stalker pa nga ako eh. Hindi ko alam na hindi pala madali ang ganito. Wala
ako sa pelikula, dapat hindi na ako umasa na magkakaron ng sya at ako. Dapat
gumising ako sa realidad.
"Hey." umayos ako ng upo ng tumabi sa akin si Zamiel. Hindi ko sya sinulyapan pero
ramdam ko ang titig nya.
Ano na naman to?
"Adam told me." dahil sa sinabi nya ay napatingin ako ng wala sa oras. Anong sinabi
ni Adam? "Are you jealous?"
Nanatili akong tahimik.
Kung sasabihin ko na nagseselos ako, isasampal nya lang sa akin na wala akong
karapatan dahil walang kami. I only like him, hindi nya ako obligasyon kaya dapat
alam ko kung saan ako lulugar. Thats it.
"Damn." ginulo nya ang buhok nya at tumingin sa akin. "Are you mad or something?
Dahil ba sa halik? Tell me."
Isa pa to. Alam nya bang dahil sa halik na yun nasa simula ulit ako? Nasa gitna na
ako ng pagmomove on pero hinila nya ulit ako. Masyado akong marupok, nakakainis.
"Why would I?" isang mapait na ngiti ang nailabas ko. "Wala tayong ugnayan or
something, kaibigan ko sila Shina kaya ako nandito ngayon. Were not even friends,
Zamiel. I don't have any rights when it comes to you so papano mo nasasabing
nagseselos ako?"
"Then im giving you the rights!" nanlaki ang mata ko dahil sa biglaang bulyaw nya.
Huh?
"Why? Bakit mo yun gagawin?" tumingin ako sa mata nya at hinanap ang sagot.
"Why?" ulit na tanong ko.
"I don't know." matipid na sagot nya. "Maybe im starting..."
"No way." he mumbled. "I don't know, okay? Basta."
"Youre crazy." di makapaniwalang saad ko.
"Can I ask a favor?" aniya
"Habang naguguluhan ako, can you stay?"
"Ha?" naguguluhang ani ko.
"Nothing." sagot nya. "Suotin mo to, kita na kaluluwa mo." sabay abot nya sa akin
ng jacket kaya napatingin ako sa kanya.
Kahit may nasa isip ako kung ano ang ibig nyang sabihin kanina tinanggal ko yun sa
utak ko. Impossible diba? Napaka impossible kung mangyari yun.
--------
"Si Felicity ba to?"
Una kong rinig pagpasok ko sa pintuan. Kakatapos lang ng party at nandito kami
ngayon sa kwarto ni Shina. Kakatapos ko lang maligo kaya wala akong ideya sa
pinaguusapan nila.
"Ang ganda pala nya no?" bigkas ni Cess kaya lumapit ako sa kanya at sinulyapan rin
ang larawan.
Bigla akong natigilan ng makita ang larawan nya kasama si Shina. Felicity is like
an angel, mula sa amo ng kanyang mukha at masayahing ngiti. Sinong di mahuhulog sa
kanya? No wonder minahal sya ni Zamiel.
"Can I ask kung bakit sya namatay?" tanong ko kay Shina. Ngumiti lang si Shina at
tumingin sa larawan.
"She tried to save someone pero iniwan sya ng tinulungan nya."
Bigla akong namutla sa sinagot ni Shina, bakit napaka tanga ko? Napaka sensitive ng
topic na to!
"Kung tumawag lang sana ng tulong yung tinulungan nya, baka ngayon buhay pa si
Felicity."
Napaa awang ang bibig ko dahil sa luhang dumaloy sa pisngi ni Shina.
"Thats enough, Shina. Sorry kung nabuksan ko yung topic." sabay yakap ko kay Shina.
Inalo namin si Shina hanggang makatulog sya. Habang nakahiga ay may bigla akong
naalala.
Tinanggal ko ng ideya sa isip ko at pumikit.
"Impossible." bulong ko. "Hindi si Felicity yun." Paniniwala ko sa sarili ko.
Hindi pwede
Sweet Obsession 15

Gumising ako na hindi maganda ang pakiramdam, alam ko epekto to ng paginom ko

lately kaya kailangan ko munang umiwas sa alak. Kahit naman medyo alcoholic ako ay
alam ko rin umiwas, ayaw ko mamatay na walang experiences. Malayo pa ang lalakbayin
ko sa buhay.
"You can rest all day here, Hendy. Kahit di ka muna umuwi ay ayos lang, papahiramin
muna kita ng damit."
Gusto ko umangal kay Shina dahil sa sobrang kahihiyan pero walang lumabas sa bibig
ko. Pati sakit ng lalamunan ay dama ko. Sipon na lang ang kulang really
"Hintayin mo lang dito si Zamiel, kakain lang ako ng breakfast." paalam ni Shina
ngunit di ko narinig ng maayos. Balot na balot ako ng kumot habang nanginginig. I
want to get up para di ako maging pabigat ngunit di talaga kaya ng katawan ko, baka
mas lalo lumala kaya pinikit ko na lang at sinubukang matulog.
"Damn it.." I mumbled ng maramdaman ko ang dobleng lamig. Narinig ko naman ang
pagbukas ng pinto kaya dahan dahan ko tong sinilip and there was Zamiel, holding a
tray habang nakasimangot.
"Swimsuit pa kasi ayan nahamugan tuloy." I heard. I chuckled a little at sinubukang
tumayo, sinandal ko ang ulo ko sa headboard at lumapit naman sya at nilapag ang
tray. I was looking at him na may halong pagtataka pero simangot lang ang sinukli
nya kaya napangiti ako.
Bakit ang cute nya ngayon? Alam ko na gwapo sya pero bakit natutuwa ako sa mukha
nyang nakasimangot? May sakit nga talaga ako.
Binaling ko ang atensyon ko sa tray and not bad, tama ang kinuha nyang pagkain. Or
hindi naman talaga sya naghanda? Okay whatever basta natutuwa ako sa munting effort
nya kahit inutusan lang sya.
Kinuha ko ang kutsara at nagsimulang kumain, when the soup entered my mouth, I
nearly choke dahil sa alat at tigas ng pasta. Sinamaan ko sya ng tingin at tumingin
ulit sa sopas.
What the hell is this?
"Pardon for the taste, sinunod ko naman yung cookbook but it was a failure, I'm
sorry."
Gusto ko magalit dahil magkakasakit ata ako sa bato but when I saw the disappointed
face on Zamiel, nabura lahat at napalitan ng saya.
"Bakit mo ba n-niluto?" pagas na tanong ko. Napaiwas lang sya ng tingin at namula.
"Adam told me that soup is good for you so..."
"So?" pagtuloy ko.
"Boss! Ito na yung matinong sopas na niluto ni Shina, grabeng alat yung niluto mo!
Mamatay ata ako don!'
Pareho kaming napalingon ni Zamiel sa dumating, Adam entered the room carrying a
tray at nilapag nya ito sa kama. Natigilan lang sya ng sinamaan sya ng tingin ni
Zamiel kaya namutla ang buong mukha nya sa takot. Anong meron?
"Nakakaistorbo ba ako?" rinig kong bulong ni Adam. Binatukan lang sya ni Zamiel at
di na umimik.
"No, Adam. Salamat sa pag aabala pero kakainin ko to." sabay turo ko sa sopas ni
Zamiel.
"Sure ka?" Adam mouthed kaya napangiti ako at tumango. Bumaling ako kay Zamiel
ngayon na nakakunot ang noo, I was about to ask him why but
"Don't eat that. I want you to eat something decent." sabay bigay nya ng tray kay
adam leaving the decent sopas.
"Nakabali na ba si Inigo ng gamot?" dugtong ni Zamiel at tumingin kay Adam, Adam
slowly nodded."Isusunod ko na." sagot nya.
Adam left the room kaya natahimik ang lugar, napatingin lang ako kay Zamiel ng
kinuha nya ang sopas at hinipan. Kukunin ko na sana ulit pero kumuha sya ng sabaw
at tinapat sa akin. "Open your mouth." utos nya.
"I c-can do that!' pero di nya pinansin, pagalit kong sinubo ang sopas at inirapan
sya.
I can't believe na kaya kong magtaray! Nakakaloko sya!
Tinuloy nya ang ginagawa habang punong puno ako ng kahihiyan, the way na ilapit nya
ang mukha nya, the way na ilapit nya ang kutsara
BAKIT MAY IBANG PUMAPASOK SA UTAK KO? PAKSHET!
Aangal ulit sana ako but his hand caught my attentio, namumula ito at halatang
bagong paso. Where did he get this?
"What happened?" tukoy ko sa kamay nya. Tumingin ito sa akin bago sumagot.
"While cooking." he lazily answered kaya natigilan ako at napatingin sa kanyang
mukha.
"You mean.."
"Just eat this." iritado nyang sagot kaya tumikom ang bibig ko at sinubo ang
sinusubo nya.
I was a bit guilty, dapat talaga kinain ko yun eh! Gosh.
Natapos ang subuan session namin kaya uminom ako ng tubig at humiga ulit. Rinig ko
ang mura ni Zamiel dahil sa paghihintay kay Inigo at sa gamot pero pinikit ko lang
dahil sa sama ng pakiramdam ko.
Everything that is happening right now is a dream right? Nagiilusyon lang ako diba?
Dala ba to ng sakit ko? Nakakatakot kasi baka maniwala na ako mamaya.
"Hendriana.." Dahan dahan kong minulat ang mata ko and I saw Zamiel na sobrang
lapit sa akin, I smiled a bit at dahan dahang tumayo at sumandal sa headboard.
Binigay nya ang gamot kaya kinuha ko ito at ininom. Inalalayan nya naman ako sa pag
higa kaya napadali ang pagkakapwesto ko.
Gusto ko na ulit matulog pero isang bagay ang pumigil ulit sa akin.
"Sleep well, baby." Zamiel whispered while kissng my forehead. Napangiti ako sa
kilos nya kaya sana di na ako magising sa panaginip na ito.
If this is a dream, masama ba kung hilingin ko na sana maging totoo?
Masama ba mangarap na sana gusto nya rin ako? Na totoo lahat to?
Natasha Point of View
"That girl Hendriana, parang nakita ko na sya somewhere." pagiisip ko habang
kumakain kami ng breakfast, napatingin silang lahat sa akin kaya napangiti ako at
umiling.
"I swear guys! Nakita ko na talaga sya dati!" pagpupumilit ko.
"Malamang nakita mo na sya, iisa silang paaralan eh." matabang na sagot ni Cess na
alam kong may galit sa akin.
I dont know kung bakit but I don't care anyway, pinsan lang sya ni Shina. Not like
na kailangan ko syang pakisamahan no!
"I mean somewhere else, hindi sa school pero alam ko nagkaron na kami ng
interaction." pagpupumilit ko.
"Whatever." sagot ni Cess na sinaway naman ni Adam at Shina. I just smiled and
didnt mind her.
Hindi ba sya yun? Kamukha nya lang ba or sya talaga yun mismo? Pinilig ko ang ulo
ko at tumingin sa kanila.
If something is bothering me, hindi ako makakapayag na isawalang bahala ito.
"Baka nagkakamali ka lang, Natasha." rinig kong sagot ni Inigo
I just shrugged and smiled.
Nagkakamali ba ako ng iniisip?
A/N: Sorry sa typos and such and sana magenjoy kayo. I love you all, kahit matagal
ako mag updates haha
Sweet Obsession 16

"Ayos ka na ba talaga?"
Hindi ko mabilang sa kamay ko kung ilang beses na to natanong ni Macy but to answer
her question again tumango na lang ako.
"Eh paano ka nga nakauwi sa apartment? Diba nagkasakit ka? Nag commute ka ba? May
naghatid sayo o kung meron sin—"
"Hindi ko rin alam." I honestly answered. "Basta ligtas ako naka uwi, okay na yun."
"Chineck mo ba yung butas mo kung napasukan na?"
Ilang segundo ko tinititigan si Macy habang iniintindi ang tanong. When I finally
understand I immediately slapped her shoulder and cursed her.
"MACHILLE!" di makapaniwalang tawag ko sa buong pangalan nya.
"What? Para alam mo diba?" sabay himas nya sa braso nya na tinampal ko.
"Sa susunod gawin mo ulit ha? Matulog ka ulit na parang mantika tapos hayaan mo na
magising ka apartment mo. Buti sana kung nandon si Peirce kasi medyo matino yun!
God! Di mo man lang alam kung paano ka naihatid sa inyo!"
"I'm sorry, okay? Di na ulit mauulit."
At isa pa, something is really bothering me. Did Zamiel really did that thing?
Talaga bang inalagaan nya ako? Kahit malinaw sa memorya ko, hindi ko parin maiwasan
na di paniwalaan.
Napaka impossible diba? Imagine, Zamiel Vezteros yun! Ano magiging dahilan nya para
alagaan ako?
"Diba si Peirce yun?"
Rinig kong sambit ng katabi kong babae. "Bakit parang naging hot sya?"
Sabay kaming lumingon ni Macy sa lalaking naglalakad and to surprise, there is
Peirce looking like a Greek god that can destroy your vagina.
Whats with his new aura? Pero bagay nya naman eh.
"Teka bakit ang gwapo nya?" rinig kong bulong ni Macy.
Napatingin ako bigla sa bagong ayos ni Peirce. With his ash grey hair na dating
itim, mas lalo syang pinagkaguluhan ng babae. And did I told you guys na may hiwa
na rin sya sa kilay? Meron na rin syang piercing sa labi kaya mas lalo syang
nilapitan ng girls. From his image that is slightly cold, napunta sya sa badboy na
pwede kang anakan kahit sampu
And para saan yung transformation nya? I prefer the old one pero I can't deny it.
Mas nangibabaw ang kagwapuhan nya.
"Peirce!" tawag ng mga babae sa tabi ko. As if matagal na silang magkakilala.
"Need anything?" then he smiled. Nothing change at all, ganon parin sya. Minsan
mabait, minsan masungit.
"Aba aba naman. Anong nakain mo at may pa hiwa ka sa kilay?" rinig kong kantyaw ni
Macy kaya nagtawanan ang iba.
"Bagay mo." komento ko.
I was expecting him na asarin ako dahil pinuri ko sya but iba ang nangyari.
Di nya ako pinansin.
Baka di ako narinig?
"Peirce.." tawag ko sa kanya. He lazily looked at me at parang doon nya lang
narealize na kasama ko si Macy.
"Hmm?" tila tamad na tamad nyang sagot.
"Anong meron? May pinopormahan?" pagbibiro kong pahayag kahit mukha syang di
interesado sa akin.
May nagawa ba ako sa kanya? Last time naman okay kami ah? Bakit parang galit sya sa
akin?
"Manhid talaga." rinig kong bulong ni Macy.
Alam ko ako pinariringgan nya but no. Aware na ako sa feelings ni Peirce pero ayaw
ko parin paniwalaan. Mas mabuting umarte na di ko parin napapansin at alam kesa
masira kung ano man ang meron sa samahan namin.
"Kung wala kang sasabihin na importante, pwede na ba akong umalis?" bagot nyang
sagot.
Napa awang naman ang bibig ko at tumango sa naging sagot nya.
Nilagay nya sa bulsa nya ang kamay nya bago tumingin kay Macy at sa mga ibang babae
na tila nagpapaalam.
Normal ang turing nya sa iba pero bakit iba sa akin? Wala akong nagawa sa kanya sa
pagkaka alala ko. Whats fucking wrong with him?
Naputol ang pag iisip ko ng matanaw ko si Zamiel na masama ang tingin sa akin. Unti
unti syang lumapit sa pwesto ko and freaking hell! Kinakabahan ako sa paglapit nya.
"Do you like him?" tila asar nyang tanong.
"What? Of course not!" pagtatanggol ko sa sarili ko.
"Then can you explain the sad eyes awhile ago? Bakit tila apektado ka sa
pagsusungit nya?" tila batang pagsusumbat nya.
Binigyan ko sya ng what-the-hell look bago sumagot. "Kaibigan ko si Peirce! Normal
lang sa kaibigan na masaktan pag di sya pinansin!"
And bakit ba ako nageexplain dito?
"And I don't even owe you an explanation so bakit parang asar na asar ka dyan? Para
kang bata!"
"Me? Parang bata? Really?" di makapaniwalang tanong nya.
"Oo para kang bata!"
"Kung buntisin kaya kita at bigyan ng bata? Bata parin ba tingin mo sa akin?"
"O sige sample—WHAT?!"
I was stunned for a moment. Anong sinabi nya? Pag ako talaga pumayag lagot sya.
"Ang cute nyo."
Parehas kaming natigilan ni Zamiel when Shina interrupted. Doon lang namin napansin
na nandon na pala sila Shina and Marcus habang may hawak naman na cellphone si Adam
at Inigo na tila kinukuhanan kami ng video.
"Binata na ulit si Zamiel." pailing iling na sambit ni Adam habang pekeng
pinupunasan ang mata.
"Oo nga pre." sagot ni Inigo. "Nagkakaganyan lang naman si Zamiel pag may seryosong
natitipuhan."
"Oo nga eh. Nagiging isip bata." gatong ni Marcus kaya mas lalong nagtawanan sila
Shina at Adam.
Habang nagtatawanan sila I noticed something na nagpatigil sa akin.
"Bakit di nyo na nakakasama si Peirce?" tanong ko ng maayos pero sabay sabay lang
sila natahimik.
"Ay ayun ba? Ganon yun, bigla bigla na lang iiwas sa amin pag may problema. Babalik
rin yun sa katinuan." pilit na ngiti ni Shina.
"Can you stop talking about him? Its fucking irritating." nakasimangot na na ani ni
Zamiel.
"And why would I?"
"Just focus on me."
Sinamaan ko sya ng tingin. Heto na naman sya sa mga paasa words nya. Nakakalimutan
nya ba na babae ako at konting bagay lang ay may meaning na sa akin? I want to
forget him, gusto ko matapos na yung nararamdaman ko para sa kanya.
Yun din naman ang gusto nya diba? Ang mawala to?
"Bakit ba umaakto ka ng ganyan?" seryosong tanong ko.
Sa huling pagkakatanda ko kasi nandidiri sya sa akin.
"What do you think?" tanong nya.
At sa tonong gamit nya parang natatangahan sya sa akin kasi di ko gets ang simpleng
ganito.
Can you blame me? Sa mga narinig ko sa kanya, ano sa tingin nya mararamdaman ko
diba?
"I think I can't deny this anymore." mahina nyang sambit.
"Lets date, Hendriana. Lets give this a damn shot."
A/N: Sorry for not updating this for a long time but I'm literally having a hard
time with this story. Bigla akong nawala, bigla nawala yung mga dapat na mangyayari
dito. Nakalimutan ko ang flow kaya tumigil ako saglit. I can't promise you na may
updates ulit sa susunod so sorry.
Enjoy reading this and I hope you can give some opinions and comments because that
will help me. Whether its bad or good, tatanggapin ko.
Sweet Obsession 17

"Lets date, Hendriana. Lets give this a damn shot."

Agad akong natigilan and didn't say a word. Napahakbang ako palayo and avoid his
gazed.
I want to say yes. Gusto ko maniwala pero hindi yun ang inaakto ko. Natatakot ako
na baka pag sinabi kong pumapayag ako ay bigla nyang sabihin "See? I told you,
youre easy to get." and I dont want that. Ayaw ko ulit marinig sa kanya yun.
"N-No." nanginginig na sagot ko habang hindi parin nakatingin sa kanya. "I dont
want to."
Hindi ko na hinintay ang reaksyon nya at tumalikod na agad ako.
Rinig ko ang bulungan ng iba pero hindi ko na sila nilingon at nagtuloy tuloy lang
sa paglalakad.
"Tama desisyon mo, tama lang yun." Paulit ulit na bulong ko habang naglalakad.
Hinihiling na sana tama ang ginawa ko.
----
"CHEERS!"
Sabay sabay namin tinungga ang baso habang maligayang binati si Macy sa kanyang
kaarawan. Wearing may black little dress that shows my little skin, ininom ko ang
juice at nakisaya sa kanila. Im still not allowed with alcohol so here, nagdudusa
ako sa juice.
"Oh wait, did you hear? Binasted ni Hendriana si Zamiel and kalat na kalat na ang
balita all over the campus! Nakakaloka!"
Pinanlakihan ko agad ng mata si Fylea dahil sa naging pahayag nya. I was about to
say something pero inunahan ako ni Macy at Trina.
"Buti nga!"
"He deserve that shit!"
Tinapik ko si Macy dahil ayaw ko matsismis na nagyayabang about don. I dont want to
make this a big deal actually. Nakakahiya lang.
"Is this party about me? Ibahin nyo nga ang topic!" I said while sipping my juice.
Tinawanan naman ako nila Apple at pinagpatuloy na ulit ang topic.
Napairap na lang ako at napatayo. "Going to dance." paalam ko sa kanila at di na
ulit lumingon.
Having a friends like that is stressful, bakit ko ba sila naging kaibigan? Oh God!
Hindi ko maiwasan tumawa bago humalo sa mga nagsasayaw. Hindi pa ako nagsisimulang
sumayaw ay may lalaki na agad na lumapit sa akin. He was hot and handsome but
something is missing. Hindi sya si Zamiel, hindi ko sya gusto
Hinatak nya agad ang bewang ko at bumulong sa tenga ko. "Alone miss?" natatawa
nyang tanong.
This guy is definitely hitting on me.
"Gino."
Nawala ang maliit na ngiti ko ng marinig ko ang pamilyar na boses. I looked up and
saw Zamiel intensely staring at me. I felt my throat dry before looking away and
faking a small cough.
What the hell? I done nothing pero feeling ko may atraso ako sa kanya. Fuck.
"Off limits, Gino." Parang code na bigkas ni Zamiel. Napalayo agad ang lalaki
habang tumawa ng bahagya.
"I didn't know." Nagbibirong sagot ng lalaki sa harap ko bago tumalikod at umalis.
Uhm, what happened there?
"Z-Zamiel." I said in small voice.
Nakatitig lang ito sa akin kaya kung saan saan ko na binaleng ang ulo ko para
mawala ang awkwardness sa amin. Bakit ba sya nakatingin sa akin? Natataranta ako.
"Youre making me so fucking mad, Hendriana. So fucking mad." matigas na sambit nya
bago tumalikod.
Hindi ko alam kung ano pumasok sa utak ko pero sinundan ko sya agad at hinanap.
Am I crazy for doing this? I like him but I rejected him, I rejected him but Im
following him. Such a crazy moves.
Sinundan ko si Zamiel sa likod ng club and I saw him smoking there habang nasa
bulsa nya ang isang kamay. I slowly went there at lumapit sa kanya.
"Zamiel." tawag ko ulit sa kanya. Di sya lumingon o gumalaw man lang kaya tinawag
ko ulit sya at kinalabit na rin.
"What." iritado nyang sambit bago lumingon sa akin. Natahimik ako ng makita ko ang
pagiging iritado nya kaya napalayo ako ng konti sa kanya.
"Im sorry?" hindi siguradong sambit ko sa kanya.
Hindi ko naman kasi alam kung bakit sya nagagalit ng ganito. Dahil ba sa kanina?
Dahil sa sagot ko na no?
"Leave now." he lazily said. "This is not a crowded place, something might happen."
sabay tapon nya ng sigarilyo.
Nilibot ko ang paningin ko at kita ko na kaming dalawa lang dito sa tabi ng puno
habang may ilan ilan na dumadaan lang. People will not even notice us dahil sa
dilim. Perfect place for a crime. Damn.
"I said leave."
Hindi ko alam kung bakit di parin gumagalaw ang paa ko.
"You dont want to leave huh." nilagay ni Zamiel ang dalawa nyang kamay sa side ko
kaya napa atras ako at napasandal sa puno. I smell the mixture of cigarette and
alcohol on his breath pero hindi yun mabaho and even made his breath manlier.
Bakit ganon?
Napa iwas ako ng tingin when I realized the distance between me and him. So close
na kailanman di ko naisip na pwedeng mangyari.
"I warned you right?" he whispered. "I said leave because something might happen. "
Before I could react I already felt his hand slowly stroking on my leg that made me
tickled a bit. Magsasalita na sana ako ngunit ramdam ko na ang kamay nya sa
pagkababae ko. Napa ungol ako ng bahagya bago napahawak sa kanya.
"S-top—"
"Hmm? I can't hear you baby." bulong nya habang nilalaro ang perlas ko. Napahigpit
ang hawak ko sa kanya habang napa ungol ulit.
"I said you sto— OH FUCK!" I said ng maramdaman ko na kamay nya sa akin. Kung
kanina ay nasa labas lang sya ng panty ko ngayon ay buong buo na ang kamay nya na
nakahawak sa akin. I want to protest so bad but something is stopping me.
Something so good that I never felt before
He was rubbing his middle finger against my slit and putting a rhythm while doing
it. "Want me to stop?" mapanglaro nyang tanong habang patuloy parin sa paglalaro sa
ibaba ko.
"Im asking you baby, do you want me to stop?" He asked again.
Napapikit naman ako habang humigpit ang hawak sa leeg nya. Something about this
want me to do more. May hinahanap ang katawan ko dahil sa init na ginagawa nya.
And yes, I want him to continue.
"Don't." napapaos kong sagot.
Isang nakakalokong ngiti ang sumilay kay Zamiel bago ako hinila sa kalapit na bench
chair sa katabing puno.
Pinaupo nya ako sa upuan habang lumuhod sya sa akin at pinatong ang dalawa kong
binti sa balikat nya. Bago ko maisip kung anong gagawin nya ay nanlaki na agad ang
mata ko dahil sa pinunit nyang panty ko revealing my womanhood on his face. Mas
lalo nyang nilapit ang mukha nya and before I could say a thing, ramdam ko na ang
dila nya sa butas ko.
I felt his hot tongue licking around my slit at marahan akong napasabunot sa kanya
at mas lalo kong diniin ang sarili ko sa dila nya.
I know this is bad, I know this is not good for me but my body wants the pleasure.
At bahala na kung anong mangyari sa susunod, I just want this moment and delicious
torture.
"Z-Zamiel!" I moaned when things get harder. May naramdaman akong parang sasabog sa
akin kaya mas lalo akong gumalaw at napasabunot sa kanya. "Ohh." I gasped when I
felt something exploded. Kita ko ang basang basang bibig ni Zamiel and fuck. I just
cum.
Bumalik ulit ang kamay ni Zamiel sa pagitan ng hita ko before carrying me on his
lap.
"Still the answer is no?" bigla akong nahiya at napaiwas ng tingin sa kanya. I
heard him chuckled kaya humarap ako sa kanya at tumango.
"Fine. Lets date." I answered.
Mas lalong ngumisi si Zamiel bago ako sinimulang halikan at hawakan kung saan saan.
And from that night, my purity and innocence is gone

Sweet Obsession 18
Kapwa kami walang imik ni Zamiel matapos ang digmaang naganap. Ngayon lang pumpasok
sa isipan ko ang kahihiyan na naganap. It was my first time and sa public place nya
pa dinakma ang pagkababae ko. Ano bang iniisip ko? Walang alak sa sistema ko kaya
ako lang yun, ako talaga may gusto at nag init ako don.
"Delicious." rinig kong sambit ni Zamiel sa tabi ko. My face turned red. Yun pa
lang sinasabi nya, hiyang hiya na ako.
Yumuko ako at tumingin lang sa mga binti ko. I was cool down there, thanks to this
man at wala akong panty ngayon. Bakit kasi kailangan punitin? Pwede naman kasing
alisin ng maayos diba? Atat na atat ba sya?
Ramdam ko ang mainit na palad nya sa pisngi ko at unti unti nyang itinaas ang ulo
ko. "Pinagsisihan mo ba?" I instantly sway my head to answer no kaya ngumisi lang
sya at di parin inaalis ang kamay nya sa baba ko. "Are you shy about it?"
Doon ako di nakasagot at napababa ulit ng tingin. "Are you thinking that I am a
slut for letting you do that?" I slowly said.
Nabalot kami ng katahimikan kaya mas lalo akong napayuko at napahawak sa bench
chair.
I knew it. Dapat talaga na—
"Sorry." biglang nanlaki ang mata ko sa bigla nyang yakap sa akin. I was so stunned
na hindi ko alam ang gagawin.
"Sorry for making you think that way, baby." he sincerely whispered. "I was wrong
for saying that."
Ramdam ko ang pagtutubig ng mata ko kaya pinunasan ko agad ito at pumikit.
For so long, hinihintay ko na sabihin nya yun. Matagal ko ng gustong marinig na
nagkamali lang sya ng husga. Paulit ulit ko sinabing okay lang, na alam ko naman
yung totoo pero iba parin talaga. Iba parin talaga pag si Zamiel na.
At sobrang saya ko. So happy na nakakatakot na.
"Are you serious about asking me out?" tanong ko parin sa kanya habang nakayakap.
"I can understand if you change your mind an—"
"Nope. Not a chance, I'm very serious about us baby. So damn serious."
Napahiwalay ako ng yakap at tumingin sa kanya. "Since when?"
"I don't know, I just woke one day and want to punch all the men that hitting on
you. You know?"
"Are you possessive?" medyo nahihiya kong tanong.
"Hell yes." he said while using his playful tone. "And also territorial."
"Magagalit ka ba pag may kinausap akong lalaki?"
Madilim syang tumingin sa akin at ngumiwi. "As long that man is not hitting on you
and just a casual one, bakit naman ako magagalit?"
"So pwede kong kausapin si Adrian at Peirce?" medyo mapang asar kong tanong. Nakita
ko naman ang pag yukom nya ng kamao bago kumalma at humarap sa akin.
"Peirce is fine but that little boy? Gonna think about it."
Napatango tango naman ako bago ulit tumahimik. Gusto ko ulit itanong sa kanya kung
totoo ba to lahat pero natatakot ako na makulitan sya at baka bawiin nya pa.
Im scared of this. Gusto ko ng matinding assurance kasi first time lahat to para sa
akin. Kung iisipin mabuti, para akong nasa kwento. Hindi ko alam na pwede pala ako
mapansin ng taong gusto ko. So magical na hindi kapanipaniwala.
"Something bothering you?" tanong nya habang nakahawak sa kamay ko. Pinipisil pisil
nya ito habang nakatingin sa akin.
Hindi ko sya sinagot at ngumiti lang sa kanya. I hate it, bakit ba hindi ko na lang
sya pagkatiwalaan? Just trust this moment okay? Just believe..
"I like you for real." dahan dahan kong hinagilap ang mata nya. "No prank, no joke
and just the truth."
"I like you, Hendriana." seryoso nyang sambit. "Kung kailangan ko ulit ulitin araw
araw para mapanatag ka, I will do it." sabay halik nya sa kamay ko.
"Just to assure you baby, I will do it."
Isang simpleng ngiti lang ang naisagot ko. Ano ba dapat sabihin ko? Hindi ko alam
isasagot ko! Dapat ba magpasalamat ako? Mag I like you too? I dont know, grabe yung
tibok ng puso ko na hindi ko na alam ang gagawin ko.
"I can't blame you, baby. Kilala ako bilang gago." and he chuckled
Oh Lord. Bakit ang hot nya?
"Ayun sila oh! Zamiel!" agad ako napabitaw kay Zamiel ng marinig ko ang boses nila
Adam. Medyo napalayo rin ako at napaiwas ng tingin.
"Bakit ba kayo nandito sa dilim?" nagtatakang tanong ni Inigo at Adam bago tumingin
sa akin. Napa usod ulit ako palayo kay Zamiel pero hinila nya lang ako at hinawakan
sa kamay.
"Oy boss diba basted ka? Bakit humahawak ka sa kanya?" nagbibirong tanong ni Adam
kahit alam ko na may alam sila.
Mga gago talaga.
Tahimik naman na nakamasid sa akin si Shina habang tahimik lang din si Marcus sa
likuran nya. Bigla akong nailang dahil sa pagiging seryoso ni Shina.
"Siguraduhin mo na seryoso ka kay Hendriana, Zamiel. Dahil kung sakali, tatapusin
ko talaga pagkakaibigan natin."
Napatuwid naman ako ng upo at rinig ko tawanan nila Marcus. Bias din tong si Marcus
eh, tumatawa lang pag si Shina.
"Tara na sa loob, ang dilim dito mga tsong!"
"Stupid Adam. Leave them, SPG tema di nyo ba gets?" rinig kong pang aasar ni
Marcus. Akala ko ba tahimik to? Sana forever na sya tumahimik diba?
"Totoo Hendriana?" inosenteng tanong ni Adam na di ko alam kung nang aasar ba o
ewan.
Bigla naman akong namula ng maalala ko na wala pala akong suot pang ibaba.
BAKIT BA KASI PINUNIT NI ZAMIEL? FUCK HIM!
"Mamaya na yan, tara na sa loob. Nandon si Peirce."
Napatingin naman ako kay Zamiel na nakatingin rin sa akin. Sumenyas ako na
humihingi ng tulong pero tinawanan nya lang ako kaya hinampas ko sya.
Never ako papasok sa club na walang panty! Never!
"Inigo, can I have your jacket?"
Nagtataka man ang mukha ni Inigo ay binigay nya parin. Binigay naman to sa akin ni
Zamiel kaya napatingin ako sa kanya at bumulong kung paano ito makakatulong.
"That jacket can help you cover." he simply said kaya napatingin sa amin sila Shina
na naghihinala na.
"To cover what?" tanong ni Shina.
"Red days." bagot na sagot ni Zamiel kaya napatango na lang sila Shina.
Kinuha ko na ang jacket bago sumunod kay Zamiel and I slowly felt his hand around
my waist. Naghiyawan naman sila Adam at nang asar pero natigilan kaming lahat ng
makita namin si Macy na masama ang tingin sa akin.
"Disappointed ako Hendriana!" matigas nyang sabi na rinig na rinig naming lahat.
"After all those shits na pinaramdam nya sayo, sa kanya ka rin pala babagsak."
huling pahayag ni Macy bago umalis.
I was stunned. Just watching her and not stopping her from leaving.
Sweet Obsession 19

It's been a week since Zamiel and I happened. Mabilis kumalat ang balita at halo
halong reaksyon ang narinig ko mula sa kanila. May masaya para sa amin ngunit mas
lamang ang di sang ayon. Kasi nakakabigla nga naman diba? One of the most playful
man na sikat, bumagsak sa akin. Who will believe that right? Its like a fake news
na pakalat kalat.
Actually I was really overwhelmed that were dating. God this is like a dream that
every woman wants, the idea na nagustuhan ka ng taong mahal mo ay sobrang saya sa
pakiramdam. What a concept right? Pakiramdam mo nasa ulap ko palagi.
But were living in the reality, kung masaya ka may problema parin talaga. Were
dating but one of my bestfriend got mad. I tried to explain, I tried to tell the
whole story but shes not listening. And the worst part is, kung tumingin sya sa
akin ay sobrang sakit. Sa tingin na yun, pinapakita nya na ako na ang pinaka
tangang babae na sinaktan na ng paulit ulit, bumibibigay parin.
"Are you dating Zamiel for real?" tanong ng ilang blockmates ko. The moment na
lumabas yung professor namin, lumapit na sila sa akin and mostly babae.
I bit my lower lip. Ano bang isasagot ko? Yes? Paano kung magmukha akong mayabang?
Damn me! For once nga, wag ko muna intindihin ang sasabihin nila. Bakit kasi hindi
ko maiwasan to? Gusto ko palagi wala silang masabi sa akin. Its my bad side. Dapat
simulan ko na sabihin sa sarili ko na I can't please everyone. No matter what your
action is, they will eventually judge you.
"Yes." tipid kong sagot. Sagot na totoo naman.
"Mayabang." I heard someone whispered. Tumingin ako sa kanya at kita ko na punong
puno sya ng iritasyon sa mukha. I just smiled genuinely.
"Then what should I answer? You asked me about it, alangan naman sabihin ko na
hindi kahit ang totoo naman ay oo?"
Rinig ko ang tawanan ng iba kaya pulang pula na humarap sa akin yung babae.
"So anong tingin mo nyan sa sarili mo? Akala mo magtatagal kayo ni Zamiel? Sige
sabihin na natin na ikaw ang unang balita na dinedate nya, eh ano naman pinagkaiba
mo sa babaeng kinakama nya noon?"
Uminit ang pisngi ko sa bigla nyang pagsisigaw. Bigla ko naramdaman ang pagkulo ng
dugo ko sa kanya kaya tumingin ako sa kanya na parang sasakalin ko na sya.
"Ano nga ba? Pero alam mo, alam ko pinagkaiba ko sayo." sabay tingin ko sa kanya
ulo hanggang paa.
"Im dating Zamiel at ikaw nanonood ka lang sa sulok. And you know what? Alam ko
kung bakit galit na galit ka, kahit bilang yaya kasi ni Zamiel ay hindi ka papasa."
I am a nice girl with a bitch attitude. Kung wala ka na sa lugar, papatulan ko
talaga kahayupan mo. Kay Zamiel lang naman ako tameme.
"And that's my girl." halos sabay sabay kaming tumingin sa may pintuan when Zamiel
came with Peirce and Adam.
I was mentally shocked when I saw Peirce beside him because its been a long time na
hindi sila magkasama! What a miracle.
"Bars yun bitch!" rinig kong palakpak ni Adam. Tahimik lang na nakamasid si Peirce
habang malawak naman na nakangiti si Zamiel.
"Let's go? Shina and Marcus is waiting on the car." nasapo ko naman agad ang noo ko
when I remembered na may lakad nga pala kami ngayon. Kakatapos lang kasi ng hell
week kaya Inigo suggested na pumunta kami ng tagaytay this weekend. Its friday and
I forgot about that! Shame on me!
"I didnt prepare anything." I honestly said. "Nakalimutan ko kasi."
Totoo naman! Hell week kaya focus ako sa mga ginagawa ko!
"Stop biting your lips will you?" seryosong sambit nya. "trabaho ko na kagatin
yan."
"Putangina naman brad." rinig ko reklamo ni Adam. Natawa na rin ako pero natahimik
agad ng makita si Peirce na titig na titig sa akin.
"Lets go." bigla nyang sambit. "Pumunta muna tayo sa apartment mo para makakuha ka
ng gamit."
"H-Ha? Ah okay!" taranta ko na sagot sa kanya.
Bigla akong kinabahan sa biglang pagsasalita nya katanapahawak ako kay Zamiel.
"Why baby?" agad na tanong ni Zamiel. Napatingin muna ako kay Peirce bago ngumiti
kay Zamiel at umiling.
"Is Peirce okay?" bulong ko sa kanya habang nakatitig sa likod ni Peirce dahil una
silang naglalakad ni Adam.
"Just give him time and he will be back to the old one." sagot ni Zamiel na para
bang sanay na sa topak ni Peirce.
"Kasalanan ko ba?" di maiwasang tanong ko.
Hindi ko maiwasan na akuhin ang pagkakaron nila ng ilap sa isa't isa. I mean
magbestfriend sila right? But right now? Ramdam ko na may distansya, ramdam ko yung
pagiiba ng samahan nila.
"Peirce is very important to me." mahinang sagot ni Zamiel, parang nahihiya sa mga
sinasabi nya. "I can't imagine losing him you know. We fought many times but he
will be stuck with me forever." bulong nya na nagpangiti sa akin.
"Oy narinig namin yun!"
Natigilan kami ni Zamiel sa paguusap ng umakbay si Adam kay Zamiel at tumawa. Kita
ko rin ang ngiti sa labi ni Peirce at umiling iling kay Adam na nagrereklamo kay
Zamiel.
"Bakit si Peirce lang? Hindi ka ba natatakot na iwan kita?" boses baklang pang
aasar ni Adam kay Zamiel.
"I can't wait to that." parang walang gana na sagot ni Zamiel. Parehas kami
napatawa habang naglalakad papunta sa sasakyan.
"Zamiel." tawag ni Peirce kaya natahimik kami ni Adam.
"Hmm?"
"Take care of her dude." sabay tingin nya sa amin ni Zamiel. "Kukunin ko sya sayo
pag sinaktan mo pa sya." sabay kindat ni Peirce sa akin.
"Ano yun bantay salakay ka tol?" natatawang pahayag ni Adam.
"I will, Peirce." sabay hapit ni Zamiel sa bewang ko.
"And also, thank you for introducing Hendriana to me. Makakahanap ka rin ng para
sayo dude."
"As always." sabay hand shake nilang dalawa.
"Im happy for the both of you." huling sabi ni Peirce bago kami tuluyan sinalubong
ni Shina at Marcus.
"Holyshit! Totoo ba tong nakikita ko? Bromance na ulit si Zamiel at Peirce?"
tumatalon talon na sambit ni Shina.
Napabukas rin ang sasakyan revealing Inigo at napababa ito at niyakap si Zamiel at
Peirce pareho.
"Umayos na pag uutak nyo pota! At ikaw Peirce salamat naman at sumama ka na sa
gala! Puro ka next time nung nakaraan!"
"I got sick last week!" pagdadahilan ni Peirce.
"Picture tayoooo!" sabay taas ni Shina ng phone nya kaya napa pose ako at tumingin
sa camera. Tuwang tuwa kaming lahat pero nawala rin agad ang tawa ko ng makita ko
si Macy na pinapanood kami at malungkot.
"Guys teka lang." paalam ko sa kanila. Tumakbo ako papunta sa kinatatayuan ni Macy
at sinalubong sya.
"Ma—"
"I can see na masaya ka sa mga bago mong kaibigan." mapait nyang bigkas.
"Are you really that inlove? Dating Zamiel is too risky Hendriana! Hindi mo ba
nakikita yun? Ayaw kita makitang umiiyak at nasasaktan ulit pero bakit ako yung
nagmumukhang masama?" basag boses nyang dagdag.
"For once, makinig ka naman Hendy."
Napatingin ako kay Zamiel na nakatitig sa amin ngayon. Ngumiti ako sa kanya ng
malungkot bago ulit tumingin kay Macy.
"Im happy with this Macy." maliit na boses na sagot ko. "Masaktan man ako o hindi,
masaya ako ngayon."
"Nakakabigla ang mga pangyayari pero pwede bang maging masaya ka sa desisyon ko?
Ito yung pangarap ko noon pa. Sinong mag aakala na posible pala mangyari to? Wala
diba? Kaya Mac—"
"Shut up!" nanlaki ang mata ko sa biglang pagiyak ni Macy.
"Nakita ko lahat ng paghihirap mo dahil sa kanya! Hindi madali yang sinasabi mo
dahil ako ang nakasaki ng pagiyak mo!"
"Mamili ka Hendy." sabay tingin nya kay Zamiel.
"Pag bumalik ka sa kanila, hindi na kita kakausapin kahit kailan. Pag sumama ka sa
akin ngayon, magiging ayos ulit tayo."
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig na tumingin sa kanya.
"Macy naman! Dont make me do this!"
"So you already decided huh."
"Wala akong pinipili—"
"Goodbye." blanko nyang sambit bago umalis at tumalikod.
Ilang segundo ako napatitig sa naging pwesto nya bago ako napa atras at napahawak
sa gilid dahil sa panghihina ng tuhod ko.
"Hendriana!" rinig kong tawag nila.
I lost a friend
Sweet Obsession 20

Nakatulala lang ako buong byahe habang nakasandal sa may bintana. Hindi parin ako
makapagsalita at kahit sa pagkuha ng gamit ay si Shina na ang gumawa.
They told me that I can stay at wag muna sumama kaso sumama parin ako dahil ayaw ko
na maputol ang kasiyahan. Alam ko maiintindihan rin ako ni Macy, alam ko magiging
ayos ulit kami.
"Baby.." sabay tapik sa akin ni Zamiel kaya lumingon ako sa kanya. Ngumiti sya sa
akin bago sinandal ang ulo ko sa balikat nya. "Everything will be alright okay?" he
whispered to my ears. I slowly smiled and felt less sad.
How sweet of him. Even in my wildest dream I didnt dream of this. I want him to
notice me, I want him to like me back but I didnt wish this scenario. Is this the
prize for crying too much and for those heartbreaks? If thats the case then its all
worth it.
"Rest well baby." sabay ayos nya ng buhok ko. "Papagurin kita mamaya."
Mas lalong lumawak ang ngiti ko at tinanggal ang pagkakasandal sa balikat nya.
"Vezteros!" I warned out. He just laughed at me at binalik ang ulo ko sa balikat
nya.
"Im just making the atmosphere lighter." pagpapaliwanag nya.
"No! Kabastusan mo lang yun." sabay tawa ko.
Hinaplos nya naman ang buhok ko kaya napangiti ako ng malawak.
"Shake all the bad vibes baby." he mumbled. "Lets enjoy this trip together and face
the problem after. Give the space to her while you give happiness to yourself."
Hinagilap ko ang mata nya at ngumisi.
"I didnt know you were a sweet talker and good at this."
"Im also good at bed baby." sabay ngisi nya rin kaya napawi ang ngisi sa labi ko.
"Bastos!" madiin na bigkas ko sa tenga nya.
"But seriously, Macy will eventually understand us. Even me as your bestfriend baka
ganon rin ang gagawin ko."
"I hope so." sabay siksik ko sa sarili ko kay Zamiel.
"Hendriana!"
"What?" tanong ka na medyo nagulat.
"For pete's sake! I can feel your boobs!" mahinang bulong nya na may halong
iritasyon.
Napatingin ako sa ayos namin at nanlaki ang mata ko dahil tama nga sya. Nakakahiya
ako! Pero nilalamig kasi ako kaya ko lang naman siniksik ang sarili ko.
"Eh ano naman?" sabi ko para di mapahiya masyado. Umayos na rin ako ng tayo at
bumalik sa pwesto kanina.
"Something will get hard." simple nyang tugon kaya namula agad ako.
"Hoy kayong apat sa likod na naglalandian!" rinig kong sigaw ni Adam sa harap.
"Ibabangga ko talaga tong sasakyan pag di kayo tumigil!"
"Fuck you!" rinig kong malutong na bigkas ni Marcus kaya tumawa ng malakas si
Shina.
"Go to hell Adam." gatong pa ni Zamiel kaya napatawa na rin ako.
"Biro lang naman hehe." biglang bawi ni Adam. "Enjoy lang kayo dyan ha? Okay lang
kami nila Peirce dito, threesome kami dito nila Inigo hehe."
"What the hell bro."
"Kingina mo."
Sabay sabay kaming napatawa. Humina lang ang tawa ko ng maramdaman ko na
naglalakbay na ang kamay ni Zamiel sa hita ko.
Unti unti ito tumaas kaya napatingin ako sa kanya ng masama.
"Baka makita nila tayo." bulong ko para matauhan sya.
"Hindi yan." then he reached the most private part. Naramdaman ko ang init ng palad
nya sa pagkababae ko kaya napa galaw ako sa kinauupuan ko.
Ginuhit nya ang daliri nya sa hiwa ko at unti unti pinasok at minasahe ang loob.
Kinagat ko ng matindi ang labi ko para walang lumabas na ungol.
He pushed his middle finger deep inside of me kaya napahawak ako sa kanya at
napagalaw. Medyo makirot yun dahil hindi naman ako sanay sa ganito at salamat na
rin at mukhang nagets nya yun kaya dinahan dahan nya ang pagpasok.
Ramdam ko ang paglalaro ng daliri nya sa loob ko and he slowly teased me dahil
tumitigil tigil sya pero bumabalik ulit ito.
Mahina akong nagpasalamat dahil gabi na at madilim sa loob ng sasakyan. Bigla ko
tuloy naisip si Shina at Marcus. Nasa harap namin silang dalawa habang nasa pinaka
harap naman ang tatlo.
Ginagawa rin ba to ni Marcus kay Shina o masyado lang talaga bastos ang ang katabi
ko ngayon?
"Finished." rinig kong sambit ni Zamiel kaya napatingin ako sa kanya at nanlaki ang
mata when he slurped his thumb.
Damn this man. Katas ko yung sinisipsip nya sa daliri nya!
Tumingin ako sa kanya ng masama na sobrang sama and I dont even sure kung nakikita
nya ako dahil busy sya sa mga kalokohan nya.
"Should we eat dinner first?" tanong ni Shina kaya nabaling na sa kanya ang
atensyon ng lahat.
"Good idea, may alam akong masarap na bulalo dito " rinig kong sagot ni Inigo.
"Lahat naman masarap sayo dude." pang aasar ni Peirce.
"Pero syempre iba parin ang sarap ng babae." probably Adam.
"Ituro mo na nga Inigo kung saan yung sinasabi mo. Mukhang di na nakahintay yung
apat sa likod at nagkainan na."
Ramdam ko ang biglang pagkakahiya kaya medyo napalayo ako kay Zamiel at dinikit ang
sarili sa may bintana.
"Hayaan mo Adam, pasunod na si Cess." pang aasar ni Shina pero napatahimik si Adam
at natigil sa pagtawa.
"Wala na kami." pagbabagong boses na sambit nya.
SILA NI CESS? Napapansin ko pang aasar sa kanila pero di ko naman inakala na sila.
"Bakit?" tanong ni Shina, medyo seryoso na rin.
"She dont deserve me."
"Buti alam mo." rinig ko na dagdag ni Inigo na halatang pinapagaan ang pag uusap.
"Its cruel to use someone just because you can't forget your childhood sweetheart.
"
Biglang natahimik ang lahat at ako naman ay napatingin sa harap kung saan seryosong
nagmamaneho si Adam. Kita ko sya sa mirror at kita ko rin ang sakit sa mata nya.
"I didnt know, Adam. Ang akala ko ay nakalimutan nya na si Jack." guilty na pahayag
ni Shina.
"Its not your fault, Shinaiah." bagot na sagot ni Adam.
"Its my fault because even I can clearly see it, sinubukan ko parin. She really
dont deserve me, she deserves someone like Jack. No, she deserve Jack actually."
I felt sad and devastated for Adam. I dont even know that he has this problem. Puro
sya biro pag magkasama kami. Ang galing nya magtago.
"Dito na tayo." at pinatay na ni Adam ang makina. Sabay sabay kaming bumaba at
tumingin sa restaurant na sinabi ni Inigo.
"Ikain natin yan tol." sabay akbay ni Inigo kay Adam.
Mula sa malungkot na mukha ni Adam ay bigla itong bumalik sa ngiti na parang may
balak ulit. Napa ngiti ako ng makita ko ang pagbabago na yun.
"I was actually full." sabay akbay sa akin ni Zamiel. "Nabusog ako ng puti-"
"ZAMIEL!" sigaw ko.
"What?" tila natatawa netong sagot.
"Dont be shy baby. I already ate your pussy so why so shy?" bulong nya na nagpapula
sa akin.
"Damn it!" habol ko sa kanya kasi nagtatatakbo na sya.
I love this moment. Sana hindi na matapos
Sweet Obsession 21

Nagising ako dahil sa lamig ng klima pero hindi ko parin minumulat ang mga mata ko.
Mas lalo ko binalot ang sarili ko sa kumot at niyakap ang bagay na katabi ko.
Niyakap ko ito ng mahigpit.
"Enjoying?" marahan akong tumango at ngumiti. Humigpit pa lalo ang yakap ko sa unan
dahil sa tamang init na binibigay nya sa akin.
"Are you really enjoying this baby.."
Hindi nagtagal ay minulat ko ang mata ko at sandaling natigilan. Bigla akong
napabalikwas when I saw his face almost kissing me.
What the hell is this?
"You're h-here..." unang lumabas sa bibig ko at pekeng ngumiti.
"This is our room syempre nandito ako." simpleng sagot nya kaya napatingin ako sa
kanya with a question look.
"We can't wake you up last night kaya binuhat na lang kita dito." sabay sandal nya
sa headboard. He looks daringly hot with his messy hair.
Inalis ko ang tingin ko sa kanya dahil sa biglang lakas ng kalabog ng dibdib ko.
Inikot ko ang paningin ko sa hindi pamilyar na silid. Inalala ko ang huling
nangyari kagabi pagkatapos naming kumain and I can't remember anything aside from
natulog ako at sumandal sa bintana dahil sa pagod ko at puyat. And truely, hindi
ako nagigising pag sobrang sarap ng tulog ko.
"Naalala ko na." pahayag ko kahit hindi naman nya ako tinatanong. He lazily nod and
chuckled.
I bit my lowered lip dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Nakatayo lang ako sa gilid
ng kama habang sya naman ay nakasandal habang nakatingin lang sa akin. He was
staring at me like I am a puzzle that he need to solve.
Ano bang gagawin ko? Lalapit ba ako sa kanya? Tatabihan ko ba sya ngayon o lalabas
na? Kakausapin ko ba sya o titingnan na lang kasi hot naman sya? Ang daming
pumapasok sa utak ko na tanong pero di parin ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
Kasalanan to ni Zamiel.
Dahil kay Zamiel, natatameme at nababaliw na naman ako.
Lumabas na lang muna kaya ako at hanapin sila Shina? Tama lalabas na lang ako!
I was about to go out when Zamiel grabbed my wrist and pulled me causing me to fell
on the bed. Niyakap nya ako ng mahigpit bago binaon ang mukha nya sa aking leeg. I
felt awkward and comfortable at the same time. Is that even possible?
"Z-Zamiel..." tawag ko sa pangalan nya when I realized our position is not that
good. I can feel his breath on my neck and that brings sensation that I can't
describe.
"Shh baby.." he whispered on my neck. Medyo nakaramdam ako ng init sa hininga nya
kaya napa urong ako ng konti palayo sa kanya.
Ramdam ko ang kamay nya sa likod ko na nagdudulot ng init? Ito na ba yung tinatawag
na libog?
"Feeling something baby?" sabay hapit nya sa akin papalapit sa kanya. Napapikit
naman ako dahil sa biglang nyang pagpisil sa pwetan ko.
"I'm asking you, hmm.." then he slowly licked my earlobe.
Napaungol ako bigla dahil sa pagkakadila nya doon and swear, I almost moan harder
than ever.
Nanlaki ang mata ko dahil sa ramdam kong tusok sa ibaba ko. Sumilip ako doon at
halos mapasigaw ako dahil sa nakikita ko, is Zamiel having a boner right now? This
man! I can't really stand him when it comes to this thing.
"Are you having a boner?!" bulalas ko sa kanya at napahawak sa bibig ko dahil
naisip ko na ang bastos ng tanong.
"So you know that huh. Not a innocent virgin?"
"Syempre alam ko yun! Nakapanood na ako at syempre hindi ako isang highschool na
walang alam masya—"
I didnt finish my line when Zamiel laughed at parang di makapaniwala sa mga
sinasabi ko.
"So you watched porn huh." tawang tawa nyang sambit. "You want to do it live?"
"Manigas ka!" medyong pasigaw na pahayag ko.
"Matigas na baby.."
"Zamiel!"
"What?"
I looked at him unbelievably. This bastard, how can he manage to be innocent and
pervert at the same time? And why he looks so hot while talking about those things?
How is that even possible?! Bakit halip na mabastusan ako sa bibig nya ay may kilig
factor parin? Holy shit.
I looked at him and smiled. The innocent but seductive smile.
"B-baby..." I said, almost moaning I think.
Biglang sumeryoso si Zamiel at natanggal ang mapaglaro nyang ngisi.
I got him there! Lagi nya na lang ako inaasar kaya dapat makabawi rin ako.
"I suddenly felt hot here." sabay kapa ko sa leeg ko at hinawi ang buhok na
tumatakip dito.
"Hendriana." matigas nyang bigkas. "You might regret this later so stop before I
rock you hard."
"Pero naiinitan lang naman ako baby.." sabay dampi ng thumb ko sa labi nya at
nagkagat labi.
Bumaba ang tingin ko sa labi nya at di maiwasang puriin yun. Unti unti ko
sinunggaban ang labi nya at namalayan ko gumagalaw na rin si Zamiel.
Teasing Zamiel is surely enjoyable.
Our kissed when deeper and hard. Naglakbay na rin ang kamay ko pababa sa tumitigas
nyang bahagi at dinaplisan yun ng marahan. Binababa taas ko ang kamay ko sa babang
parte nya at kahit nakaboxer sya, ramdam ko kung gaano ito katigas.
I heard him moaned and gasped kaya napangiti ako sa kaloob looban ko.
When I felt he was almost there and reaching his climax, tinigil ko ang pagbaba
taas at dahan dahan pinutol ang halik namin. Bumungad sa akin ang mapungay na mata
ni Zamiel kaya ngumiti ako sa kanya ng matamis.
"Enjoying baby?" I said while smiling at unti unti lumayo at tumayo sa kama
"You naughty woman, you should continue this!" turo nya sa ibabang parte nya ngunit
umiling lang ako at ngumiti.
"Bakit baby, nabitin ka ba?" mapang asar kong bigkas at kinindatan sya.
Kahit ngayon lang diba? Dapat mabaliw rin sya sa akin at magmakaawa, I done that
for how long!
"Im warning you Hendriana, don't test me or I'll wreck your womanhood to the point
that you can't walk!"
I just smiled at tinago ang konting takot na namumuo ngayon.
Totoo pala yung kasabihan na magloko ka na sa lasing at bagong gising basta wag
lang sa lalaking nabitin? Bad idea ba yung nagawa ko?
"Oh I'm scared baby." I said.
"HENDRIANA!" ubos ng pasensyang tawag nya.
"Touch yourself baby!" huling pahayag ko bago tumakbo sa malapit na pinto na
mukhang cr. I locked it at hinawakan ang dibdib ko dahil muntik nya na akong
mahabol.
"YOU NAUGHTY WOMAN! I WILL MAKE YOU PAY!"
Damn, bakit ko ba naisip to?
Sweet Obsession 22

"Bakit badtrip si Zamiel?" tanong ni Shina na tanong din ni Adam kanina. I just
sighed and smiled. Paano ko sasabihin sa kanila na binitin ko yung kaibigan nila?
"Ah kasi nabitin sya at nagsariling sikap kanina." Pwede ko bang isagot yun?
Napatingin ako kay Zamiel na unang naglalakad sa amin, katabi nya si Peirce at
mukhang may seryoso silang pinag uusapan. Kaming dalawa ang magkatabi ngayon ni
shina habang nasa likuran namin sila Marcus, Inigo at Adam.
"Ganyan talaga si Zamiel, you can't predict him sometimes." ani ni Shina sa tabi
ko. "Pero matindi yan magmahal, saksi kami nila Cess at Adam."
Bigla ako napatingin kay Shina at ngumiti. Mararanasan ko kaya yung matinding
pagmamahal na yun? He said he likes me but he never said that he loves me. Its a
different thing. And I don't want to assume that big, okay na ako sa kalagayan
namin ngayon.
"Si Cess nga pala?" I said when I remembered na pasunod na dapat sya dito sa
tagaytay.
"Hindi ko na sya pinatuloy, Adam need some space at ayaw ko na dito pa sila mag
away."
I nod at her at tumingin na ulit kay Zamiel. Even his back is perfectly created,
napaka sexy kahit likod nya lang ang makikita mo. Kailangan ko na bang magpasalamat
sa magulang nya for making him?
While fantasizing about his sexy back, I felt my phone vibrating kaya kinuha ko ito
at sinulyapan. Unfamiliar number was on my screen kaya nagdalawang isip ako sagutin
yun. In the end ay sinagot ko na lang ito.
"Hello?"
"Its been a long time cous.."
Biglang nanlaki ang mata ko sa boses na narinig ko. So he's back? Since when?
Bakit? Paano? Bakit bumalik na yung taong nagbibigay takot sa akin?
"My family." I mouthed at Shina at lumayo sa kanila. They can't hear this, ayaw ko
malaman nila kung gaano ako natatakot sa isang tao.
"So you're back..." kinakabahan na sambit ko, no need to hide my fear because he
know how much I fear him.
"Oh? Bakit parang di ka masaya na bumalik na ang pinsan mo?"
Tumingin ako sa gilid ko para icheck kung nandito sila Shina, kinagat ko ang kuko
sa daliri dahil sa takot at nerbyos na nararamdaman ko ngayon.
"Paano ka nakalaya sa kulungan? Hindi pa ito ang taon na paglaya mo.."
"Gleiv helped me to get out.." then he laughed like a demon. "Are you scared now?"
I felt my throat dry because of what he said. Gusto ko umiyak pero walang tubig na
lumalabas.
"Kuya Daxon please..." pagmamakaawa ko sa kanya kahit walang pag asa. Bakit kung
kailan masaya ako tsaka sya babalik at tatakutin ako?
"Paano mo ako natatawag na kuya pagkatapos ng ginawa mo? You betrayed me like a
fool! Pinsan mo kaya dapat kinampihan mo ako!"
Napapikit ako sa biglang pagsigaw nya sa telepono. I can't stand straight to the
point na kailangan kong sumandal sa pader.
"I'm sorry okay? Its the righ—"
"FUCK YOU! YOU HEAR ME? FUCK YOU TO DEATH HENDRIANA! AKALA MO MAIISAHAN MO AKO?
BUTI NA LANG AT TANGA KA DAHIL YANG NOBYO MO NGAYON, PANIGURADONG MAGAGALIT SYA
SAYO ORAS NA MALAMAN NYA ANG GINAWA MO!"
And with that, natigilan ako ng sobra dahil sa sinabi nya.
"Ginawa ko?"
Paano nadamay dito si Zamiel? Paano nya nakilala si Zamiel? Anong ginawa ko na
ikakagalit nya? Anong nagawa kong kasalanan? Diba wala naman? Nagbibiro lang si
kuya Daxon diba? Wala akong naman ginawa diba? Wala akong ginawang kasalanan kay
Zamiel.
"I can't kill you but I will make sure you will suffer."
"Baby?" agad akong napalingon sa likod ko at sobrang nagulat dahil nasa likuran ko
si Zamiel.
"So baby ang tawagan nyo..." rinig ko sa kabilang linyang sambit ni kuya Daxon.
"That person beside you will leave you oras na malaman nya ang ginawa mo."
And he ended the call.
Nakatulala lang ako at naibagsak ang cellphone ko. Nakatitig lang ako kay Zamiel at
iniisip ang mga ginawa kong kasalanan sa buhay ko, anong ikakagalit nya? I know
kuya Daxon, alam ko nagsasabi sya ng totoo. Hindi sya magsasabi ng alas nya kung
puro kasinungalingan yun.
And Zamiel will leave me if he finds out? Ano bang nagawa ko? Ano bang kasalanan
ko? Bakit nasabi nyang iiwan ako ni Zamiel pag nalaman nya?
"Damn baby, why are you crying?" niyakap ako ni Zamiel at pinunasan ang luha ko.
That triggered me more kaya mas lalo bumuhos ang luha ko at niyakap sya.
"Don't l-leave m-me please..." I mumbled while hugging him, paulit ulit ko yung
binigkas habang nakayakap sa kanya ng mahigpit.
"Shhh baby, I won't. I'm just mad about what happened but I wont leave you just for
that."
I hope you wont leave me too if you find out what I did. Hindi ko man alam ang
ginawa ko, gagawin ko ang lahat para di ako iwan ni Zamiel. Hindi ito yung oras na
mawawala sya sa akin, hindi mawawala sa akin si Zamiel lalo na ngayon na nasa akin
na sya.
--
"What's the matter baby? You can always tell me if something is bothering you."
Napatingin ako ngayon kay Zamiel na seryosong nakahawak sa kamay ko at hinahaplos
ang pisngi ko. Simula nung umiyak ako ay di na sya umalis sa tabi ko at kahit
ngayon nandito na kami sa tinutuluyan namin ay nakabuntot parin sya.
"Its family problem." simpleng sagot ko." I will tell you if I'm ready to share."
sabay halik ko sa kamay nya na nakahawak sa kamay ko.
Its really a family problem right? Im not lying about that but Im not fully honest
either. Bakit kasi ngayon pa nakalaya si kuya Daxon? Im slightly happy kasi pinsan
ko sya pero mas timbang parin ang takot at dismaya kasi nakalaya na sya.
"I can understand okay?" and he slightly pushed my head to his shoulder. Hinilig ko
ang ulo ko sa balikat nya at sabay kaming tumingin sa langit at pinanood ang mga
bituin.
"Paano kung may nagawa akong kasalanan sayo na sobrang laki? Iiwan mo ba ako?" I
said habang nakatingin parin sa mga bituin.
"Im not a saint for promising no pero kung sakaling iwan kita pwedeng suyuin mo ako
ulit?"
"Dont get tired of me hanggang sa mawala ang galit ko sayo, suyuin mo ako kung may
magawa ka man. Magagalit ako pero alam ko mas titibang parin yung di kita
matitiis."
"Paano kung sobrang laki ng nagawa ko?"
"Then try harder and beg for my forgiveness."
Ngumiti ako ng mapait dahil alam kong pareho kami ngayong di sigurado. May mga
kasalanan na walang kapatawaran at di na dapat pang halungkatin.
"Honestly? Hindi ko alam ang magagawa ko Hendriana. Baka kasi pag nakagawa ka na ng
malaking kasalanan ay baliw na baliw na ako sayo, baka patawarin kita kahit
nakakagago yung ginawa mo."
"But who knows right?"
Sweet Obsession 23

Nakatitig ako sa kisame ng apartment habang inaalala ang tawag ni kuya Daxon. It's
freaking late and I have class tomorrow pero hindi ko magawang matulog. Umarte
akong walang problema sa tagaytay pero ngayong mag isa na lang ako, nababaliw na
ako sa kakaisip kung ano bang nagawa ko.
A part of me is breaking into pieces kahit wala pang nangyayari. I don't want him
to leave me, I want him so badly and I know it's very selfish of me not to let him
go even I done something wrong. Sinubukan kong isipin na baka nagloloko lang si
kuya Dax but hell no, alam kong may bala sya and anytime pwede nya yung iputok para
mawasak ako.
I wish Macy is here, I want to cry on her shoulder and I miss her so much. Bakit
pakiramdam ko mag isa na lang ako? Ganon ba talaga yun? Ang makasama ba si Zamiel
ay isang malaking kasalanan? Bakit sa tuwing sasaya ako ay may kapalit na problema?
How life sucks!
"Sorry..." umiiyak na sambit ko habang nakatingin sa larawan nya. Sa larawan ng
lalaking mahal na mahal ko.
"Sorry kung magiging selfish ako ha?"
Nasisiraan na talaga ako ng bait, bakit ba kinakausap ko ngayon ang larawan ni
Zamiel? Talaga bang di na kompleto ang turnilyo ko sa utak?
Habang nakatitig sa larawan ni Zamiel ay biglang may pumasok sa utak ko, I shake
the idea off dahil hindi yun maganda.
Pero paano kung gumana?
Dali dali akong tumayo sa kama ko at kinuha ang cellphone ko sa bag. Dinial ko ang
number ni Zamiel at sinagot nya ito agad.
"Miss me?" bungad nya sa akin kaya napangiti ako ng bahagya.
"Where are you?"
"At my condo."
"Can I come over? And maybe uhmm.."
"Uhm?" he said and I can imagine him grinning right now.
"Can I sleep there?"
I heard him laughed nervously kaya napangiti ako ako. This naughty man, wala pa
akong sinasabing iba pero may nasa isip na sya.
"Are you sure baby? You know what will happen if you sleep here."
"I'm sure baby."
Sinimulan ko ng mag lagay ng damit sa bag ko para sa pagpasok ko bukas and I also
put my seductive underwear.
"Hendriana are you serious right now? Are you drunk?"
"Calm your tits baby, I'll take a bath first."
I almost burst a laugh when I heard him sighed so much. "And baby..." dagdag ko
bago patayin ang tawag.
"What?"
"You have a condom there right?"
"What the fuck?"
Agad kong pinatay ang tawag dahil sunod sunod na syang nagmumura na parang di
makapaniwala sa mga sinasabi ko. I can't believe what I said either.
This idea just popped up, kung kailangan ibigay ko ang sarili ko para di sya mawala
ay ibibigay ko. Hindi ko kakayanin kung mawala pa sya. I suffered so much because
of this love, how can I bear to loss this just because of kuya Daxon? I can't let
that happen. Hindi pwede.
You may call me obsessed but were talking about Zamiel, may nararamdaman na sya sa
akin so bakit ko hahayaan na mawala pa yun? I cried so much and this is my moment
to be happy pero bakit parang mawawala pa?
Kung dati ibibigay ko ang virginity ko sa taong di ako pinapansin ngayon ibibigay
ko ito sa nobyo ko. Same guy but this is a different situation right now. This
time, feelings are involved.
"Baby..."
Malaking ngiti ang sinalubong ko kay Zamiel nung binuksan nya ang pinto, I hugged
him so tight as soon as I can.
"You miss me that much?"
Umupo ako sa sofa at tumitig ng buo sa kanya. Wearing only his boxer with a messy
hair...damn boyfriend ko ba talaga tong nilalang na to?
Sinundan ko sya ng tingin when he walk towards me, he also sat at the sofa and
leaned his head at my shoulder.
"Something happened?" he asked softly, I almost forget my problem because of that
voice.
"Miss lang kita." I answered as I watched him intertwined our fingers.
"Your questions last time is seriously bothering me."
"Natanong ko lang, forget about it."
Dahan dahan syang tumayo mula sa pagkasandal sa balikat ko at tumitig sa akin. I
smiled at him sweetly to convince him na wala lang yung tanong ko last time. He
just shrugged at humiga sa lap ko. Inayos ko naman ang buhok nya at tumingin lang
sa mukha nya.
"Now I understand why Peirce fell for you."
Ngumiti naman ako at marahang hinaplos ang mukha nya. "Pero di ko parin
nakakalimutan yung sinabi mong naka baby bra ako."
"I'm just irritated that time kaya ko nasabi yun. I know your boobs is big, I even
squeezed it."
Napa iling na lang ako dahil sa mga sinasabi nya. I'm used to it, mabunganga talaga
si Zamiel.
Nabalot kami ng katahimikan after what he said, we both remained quiet and just
staring at each other. Parang nag uusap ang mga mata namin and we understand it.
"Are you sure?" he uttered. I nod and passionately kissed him.
I don't know but I suddenly felt something weird when Zamiel starts kissing me,
naramdaman ko biglang pagbabago nya at gusto kong tanungin ang sarili ko kung
imagination ko lang ba yun o totoo.
How can he transform from sweet to sexy, wild and bad? So quickly this boy!
His kisses were ruthless and sweet, he wants authority but giving me a choice. My
lips parted when he aggressively darted his tongue inside my mouth, tinulak ko sya
saglit dahil kinapos ako ng hangin sa ginawa nya.
"S-stop.." hingal na sambit ko sa kanya at hinuli ang aking hininga. May taxi ba sa
labas at parang atat na atat sya?
"Oh? This is your punishment baby." he whispered to my ear and slowly licked it.
"Didn't I say you will pay for what you did?" muli ko na naman naalala ang ginawa
kong pambibitin sa kanya.
Bullshit.
My thoughts were suddenly gone when he spread my thighs apart and carried me
to...FUCK HINDI KO ALAM KUNG SAAN NYA AKO DADALHIN!
Nanlaki ang mata ko at halos tumili sa kadahilanan na nilapag nya ako sa lamesa at
di ko alam kung ano ang iniisip nya.
He parted my legs at pinasok nya ang sarili nya sa gitna, unti unti nya tinanggal
ang damit ko at malapad na ngumisi.
"Your bra is making me horny baby." then he cupped my left breast while his other
hand is playing with my folds that is soaking wet right now.
Pasimple nyang inalis ang panty ko habang pinaglalaruan ang pagkababae ko, habang
ginagawa nya yun ay napapaisip na lang ako kung saan nya to natutunan. Dati pa ay
balita na sa buong lugar namin na halimaw sya pagdating sa kama. Wala pang babaeng
nagrereklamo na malamya sya at puro positive ang feedbacks. Totoo nga ang balita
As I watched him take my panty off, kumuha sya ng isang upuan at umupo doon.
"My dinner." at tumingin sya sa akin na para bang sinasabi na maghanda ako sa
gagawin namin.
I smirked as I slowly removed my bra at tinapon yun sa ulo nya. My boobs are
infront of him kasi nakaupo ako sa lamesa habang sya ay naka upo sa upuan nya. As
he said earlier, ako ang dinner nya. Tama nga naman, sa posisyon namin ngayon ay
para akong pagkain na pwede nyang lantakan anytime.
"So my baby like this huh."
"Watch and cooperate baby, I will make your night so hot than before." I said and
giggled.
Dalawang boteng alak ang nilalak ko bago pumunta dito. Sisiguraduhin ko na
mababaliw ang isang to sa gagawin ko.
To be continued..
A/N: Sorry kung laging matagal ang updates but I won't disappoint you guys, I will
keep updating this even it's bringing me a hard time. Enjoy and leave a comment to
share your feels!
Take care my darling. (The one reading this. You. )
Sweet Obsession 24

"Then try me baby, satisfy me." hamon ni Zamiel kaya hinawakan ko ang leeg nya at
marahang dinilaan ito. I heard him cursed out loud. Tumigil ako sa pagdila and I
saw his eyes with frustration and desire. Hindi nagtagal ay bumaon ang mukha nya sa
kaliwang dibdib ko.
He wetted my nipple using his tongue. I saw his tongue hardly playing my nipple and
he was doing it with so much intensity.
"Zam..oh!" I moaned and couldn't even recognize my own voice.
Dahan dahang bumaba ang isang kamay nya patungo sa aking pagkababae. Naramdaman ko
ang init ng palad nya sa ibaba pero hindi ako nakapagsalita dahil sinunggaban nya
ang bibig ko pagkatapos nyang magsawa sa aking dibdib.
He started caressing my folds like a professional guitarist. Hindi ko nasuklian ang
halik na binibigay nya dahil sa sobrang sarap na naibibigay nya sa ibaba ko.
Parehas kaming natigilan dahil nakita ko na basang basa ang mga daliri nya galing
sa pagkababae ko.
I blushed instantly but Zamiel pushed me slightly at pinahiga nya ako sa lamesa.
Hindi ko alam ang gagawin nya ngunit may pumasok agad sa isip ko when he spread my
legs.
"What the fuck." my words came because he licked my folds like a hungry man. He
kissed my sensitive area like a pro. Hindi ko alam kung paano ko maigagalaw ang
sarili ko dahil may nararamdaman akong sasabog sa may puson ko.
"Fuck Hendriana. Can you calm down..." hindi ko makilala ang sarili ko dahil sa
sunod sunod na ungol na lumalabas sa bibig ko. When I finally exploded, doon lang
ako natigil kakahipo at kakaungol.
My thoughts became wild again when he carried me and kissed my jaw softly. Hindi ko
alam kung saan nya ulit ako dadalhin but before I can speak, naramdaman ko na
binuksan nya ang pinto sa likod ko so I assumed na nasa kwarto nya kami.
Namumungay ang mata ko habang pinapanood sya hubarin ang natitirang kasuotan sa
katawan nya. My eyes immediately turned wide that almost explode.
I know Zamiel is big and his down there is really something but I never expected
this! Bumaba ulit ang mata ko sa baba nya at tinitigan yun ng mabuti, napasinghap
ulit ako dahil hindi pagkakamali ang nakita ko nung una.
LARGE. Yan ang sinisigaw ng utak ko ngayon. Paano nya yan naipapasok sa mga babae?
I mean, just how?
"Ipapasok mo yan dito?" di makapaniwalang bigkas ko. Gusto ko sana na tanungin lang
yun sa utak ko pero di napigilan ng bibig ko.
"Should I?" he said while laughing.
Dahan dahan syang pumaibabaw sa akin at naramdaman ko ngayon kung gaano talaga
kalaki ang meron sya.
His mouth swallowed my lips and I felt his big thing on my stomach. He started
grinning himself on me and that brings sensation that I can't even explain.
"Please Zam! Oh!" I moan. Thats all I can do, just to moan how delirious this is.
Pinaalon alon ko ang katawan ko to gave him the signal that I want more and I want
the main point.
"Hendriana.." I know he's too weak for this. I know he can't turn me down when I
know we both want this.
"I want it." I whispered then sneaked my legs around him.
Pumungay ang mata nya and I saw the lustful desire. Ilang beses sya nagmura ng
malutong bago sinimulan ang hinihingi ko.
He slammed his hard cock on me and I bit my lowered lip. Pinigilan ko ang sarili ko
mula sa pag iyak dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon. I dont want him to stop
because I want this. Really want.
Pumikit ako dahil sa sakit and Zamiel seems to notice it kaya hinalikan nya ang noo
ko at bumaba ito sa labi ko.
"Shh baby.." He whispered at parang henehele ako.
Unti unti napapalitan ng kakaibang pakiramdam ang sakit at hindi maipaliwanag ang
pagnanasa na nasa akin. The pain became bearable kaya nakakabawi na rin ako at
nakakagalaw.
"Fuck it Hendriana!" sabaw hawak nya sa bewang ko dahil nagiging magaslaw ako.
"Zami—ah.." I said trying to do something. Sinusubukan ko sumabay sa kanya and he
cursed out loud.
Pumikit sya habang naka awang ang bibig at binilisan ang pagbayo kaya napakapit ako
sa likod nya at napahiyaw.
Nagpalitan kami ng halik habang pabilis ng pabilis ang galaw nya at sinasabayan ko
parin yun. After that ay humina rin ang pagbayo nya. I gasped when I felt hot
juices but I can't move at bumigay na rin ang katawan ko sa pagod.
Unti unti bumagsak ang mata ko at huli kong naramdaman ay ang halik ni Zamiel sa
noo ko.
"I love you..." I said.
------
I woke up feeling sore. Kissmarks are all over my body at kahit nakasuot ako ng
tshirt ni Zamiel ay kitang kita parin ang isa sa leeg ko.
"Morning." bumukas ang pintuan at nakita ko si Zamiel na may bitbit na tray. Binaba
nya yun at umupo sa harap ko.
Napatingin ako sa pagkain sa harap ko at napangiti agad ako dahil sa nakikita ko.
The eggs are burned, mukhang di luto ang hotdog and the soup...mukhang okay naman
tsaka yung tinapay.
"Thank you." sabay inom ko ng juice.
"Are you alright? I can talk to your professors if you want to."
"No, kaya ko naman." I said.
Masakit talaga yung baba ko but I can't miss my classes anymore. Baka bumagsak na
ako.
"Someone is calling you earlier." sabay abot nya ng phone ko.
Agad akong kinabahan dahil bumungad sa akin ang seven missed calls ni kuya Daxon.
I want to ignore him but I can't, hawak nya ako sa leeg.
"I need to take a bath first." paalam ko kay Zamiel.
"With your phone?"
Natigilan ako sa naging sagot nya kaya napa awang ang bibig ko saglit. "Baka kasi
tumawag ulit yung pinsan ko. Kakabalik nya lang eh."
"Okay."
Dali dali akong nag ayos at tumungo sa banyo. Sinarado ko ng mabuti ang pinto bago
tinawagan ang numero ni kuya Daxon.
"What do you need?"
"Goooood morning my pretty cousin."
"I said anong kailangan mo?" I lowered my voice at tumingin sa pinto. Pinikit ko
ang mata ko habang pinipigilan ang luha.
"Easy couz, di ka ba nag enjoy sa gabi nyo?"
FUCK
"Sinusundan mo ba ako?"
"Not really. ' then he laughed like a demon. Hindi ako makapaniwala na I used to
Idolize this person, bakit sya nagkaganito?
"Ano ba talaga kailangan mo sa akin? You want me to suffer? Gusto mo maghiganti
dahil isa ako sa dahilan kung bakit ka nakulong?! Yun ba ha? Yun ba!"
"You betrayed me Hendriana! Dapat ay parehas tayong nakulong pero bakit ikaw
nakaligtas habang ako ay hindi?"
"Because you deserve it. Unti unti ka nagiging halimaw, you even raped someone and
used drugs! I even saved you from murdering someone!"
"Oh so yung pag agaw mo ng baril sa akin ay pagtulong? Ganon ba couz?"
"Yes because your mother begged infront of me! Humingi ng tulong sa akin si tita
kaya sinundan kita nung gabing yun!"
"At sa pag agaw mo sa akin ng baril ay naiputok mo yun sa taong ginahasa ko."
Unti unti ako natigilan dahil sa sunod sunod na halakhak na ginawa nya. Napapikit
ako sa takot at napayakap sa sarili. Naalala ko na naman ang gabing yun.
"Why? You don't remember? The person you killed is Felicity."
"Ang babaeng pinakamahalaga sa taong mahal mo."
A/N: Enjoy reading and pardon for the typos and such. So alam ko na matagal kayo
naghintay but ito na! Enjoy and dont forget to comment.
Sweet Obsession 25

Kabanata 25
She tastes so fucking good. Sa isip ni Zamiel habang pinapanood ang dalaga na isubo
ang saging na hinanda nya para sa almusal ng dalaga.
He gulped when he saw her nipples under his shirt. May halong pagsisisi ngayon si
Zamiel kung bakit nya pinasuot ang tshirt nya kay Hendriana. I want her naked.
Lihim na hiling ni Zamiel sa utak nya.
"Hindi pa ba tayo late?"
"No need, I already talk to your professors."
Tumango tango naman ang dalaga at natulala ulit. "Baby.." malambing na tawag ni
Zamiel.
"You're planning something.."
Bahagyang napatawa si Zamiel dahil sa sinabi ni Hendriana. Tinanggal nya ang tray
na may pagkain at nilapag yun sa baba ng kama.
"You done something last night." sabay hila ni Zamiel kay Hendriana at binulungan
ito.
"Anong ginawa ko?"
"Binaliw mo ako sayo." napaawang ang bibig ng dalaga kaya hindi maiwasang ngumisi
ni Zamiel. Tama Hendriana, dapat mabaliw ka rin sa akin.
"And you also said na paliligayahin mo ako. Bakit pakiramdam ko mas nag enjoy ka
kagabi?" pang aasar ng binata kay Hendriana kaya napasimangot ito.
"Hindi ka ba nag enjoy ha?!"
Nagkunwaring nag iisip si Zamiel at humawak ito sa baba nya. "Medyo kulang baby."
Napasinghap si Hendriana. "Then I let me now, mawawala ka sa katinuan sa gagawin
ko."
He froze and looked at her dumbfounded. Binibiro nya lang ang dalaga pero di naman
nya inaasahang papatol ito. Hell, last night was the best night for him! Kahit kay
Felicity ay hindi nya naranasan ang ganong pakiramdam. Kay Hendriana lang.
Pinanood nyang kuhanin ng dalaga ang chocolate spread na nasa tray na nilapag nya
sa baba ng kama.
Nilagay ni Hendriana ang chocolate spread sa kama at walang ano ano ay umupo sa
gitna ng pagkalalaki nya. He strongly groaned when she started rubbing her pussy on
his crotch. Kahit na may panty pa si Hendriana at may boxer pa si Zamiel ay agad na
tumigas ang pagkalalaki ni Zamiel kaya napatawa don si Hendriana.
"You like that huh." kuskos parin ni Hendriana.
"Yeah but I will like this even more when you are naked."
Hendriana smiled seductively and teasingly he take off the shirt at bumulaga sa
harap ni Zamiel ang malulusog nyang bundok. Namangha naman si Zamiel dahil sa
pinapakitang performance ng dalaga.
"Did I offended you when I said that last night was not that enjoyable? I'm just
teasing you baby, you don't have to do this."
"But I want this baby..."
Fuck! This woman is making me crazy and I'm craving for more! If she didnt stop
this, I swear her vagina will be red and molested so hard!
Bumaba ang tingin ni Zamiel sa dalaga na tanging panty na lang ang suot.
"You want this?" turo ni Hendriana sa pagkababae nya. "Its all yours." kinuha nya
ang kamay ni Zamiel at nilagay yun sa hiyas nya.
"Oh sure." sabay punit ni Zamiel ng panty ni Hendriana na mukhang nagulat ngayon.
"Bakit mo pinunit?! Victoria's secret yun!"
"The hell I care." sabay ngisi ni Zamiel. "I can buy another one so the hell I care
baby..."
"Okay fine."
"Stand up, Zamiel." utos ni Hendriana at umupo sa dulo ng kama.
"Are you ordering me around?" di makapaniwalang sambit ni Zamiel.
"Oh shut up and stand up."
"Whatever." sabay tayo ni Zamiel na nakaboxer parin at humarap kay Hendriana.
"Take off your boxer." He froze again at tumingin kay Hendriana na di makapaniwala.
Ano bang nasa utak nya?
Kahit naguguluhan ay tinanggal ni Zamiel ang boxer nya at sinalubong ni Hendriana
ang malaki nyang alaga.
"Di parin ako makapaniwala na pinasok mo yan sa akin kagabi." napa iling si Zamiel
sa sinambit ng dalaga.
Binuksan ni Hendriana ang chocolate spread na nasa tabi nya at nilagay yun sa dulo
ng pagkalalaki ni Zamiel.
"What the fuck baby!" di makapaniwalang pahayag ng binata. Tulala ito habang
pinapanood si Hendriana sa ginagawa nya.
Sinubo na ni Hendriana ang pagkalalaki ni Zamiel at tinaas baba nya ang ulo nya.
Napapikit naman sa sarap si Zamiel ng dumampi sa pagkalalaki nya ang init ng bibig
ni Hendriana.
Hinawakan ni Zamiel ang ulo ni Hendriana at pinabilisan ang pagbaba taas neto.
Ginabayan nya ang dalaga at mas lalong dinala sya sa langit ng maramdaman nya na
malapit nya sa hinihintay nya.
"Good job baby." nakapikit paring sambit ni Zamiel habang nakahawak parin sa ulo ni
Hendriana.
"You surprised me damn."
Nakatulala parin si Zamiel kay Hendriana at di parin pumapasok sa utak nya ang
nangyari. Did she just....blowjob me?
"Its your turn baby." malambing na sabi ni Hendriana na nagpatigas ulit sa kanya.
"I'll put nutella on your vagina?"
Nakatayo sila parehas at nagkatinginan ng ilang segundo. "Fuck I can't take this
anymore!"
"I'll fuck you until you can no longer walk baby."
Lumuhod sya sa harap ni Hendriana at ngumisi. Kahit mukhang sinasamba nya si
Hendriana ay wala na syang pakialam, wala syang pakialam dahil totoo naman. Mukhang
sasambahin nya na ang dalaga magmula ngayon.
Naglagay ng chocolate spread si Zamiel sa kanyang pagkababae at walang ano ano ay
tinikman ito.
When his tongue lick her clit ay nabago ang pananaw nya sa chocolate spread. Kung
dati ay natatamisan sya dito ngayon ay tila para syang gutom na kinakain yun sa
pagkababae ng dalaga.
"Uhmmm Zamiel ohhhh—" sinabunutan ni Hendriana si Zamiel at mas lalong sinubsob ang
mukha ng lalaki sa hiyas nya. Walang tigil na ungol ang lumabas sa bibig nya at
lalong ginanahan ang dalawa.
Hinalikan ni Zamiel ang dalawang pisngi ng pagkababae nya at ilang beses itong
nagmura sa ulo nya.
She tastes so fucking good! The mixture of chocolate and her juices is the best
gourmet meal for me.
Hendriana's Point of view
"Ano na naman kailangan mo sa akin?" tanong ko sa magaling kong pinsan. Naka upo
ito sa sofa na parang pag aari nya ito.
"I'm giving you one week cous."
Napayukom ang kamao ko at napakagat sa labi. Hindi nya talaga ako titigilan hanggat
di nya nakikitang miserable ako.
"One week for what?"
"Para sabihin sa kanya ang ginawa mo."
"Paano kung di ko sabihin?" paano kung this time maging selfish ako?
"Edi ako magsasabi." sabay simsim nya sa alak na kanina nya pa hawak. "And who
knows? Baka dagdagan ko ang kwento ko para lalo ka masira sa kanya."
"Sa tingin mo maniniwala sya sayo?" sigaw ko sa kanya at minura sya. Tinawanan nya
lang ako at umiling iling sya.
"Bakit sa tingin mo ba mas mahalaga ka kaysa kay Felicity? Hindi ka naman nya
mapapansin kung nabubuhay pa ang babaeng yun! Wag ka mag ilusyon!"
Natigilan ako sa sinabi nya. Kahit ilang beses kong paniwalain ang sarili ko sa mga
kasinungalingan...sa huli ako parin yung masasaktan.
Bakit ang sakit?
Sweet Obsession 26

Felicity o ako.
Syempre si Felicity ang pipiliin nya, syempre si Felicity ang kakampihan nya at
syempre ako yung iiwan nya.
Bakit naman ganon? Talo agad ako.
"Any plans for your birthday?"
Natigil ako sa pagsusulat ng magsalita si Peirce sa tabi ko. I looked at him with a
shocked face kaya napatawa sya at ginulo ang buhok ko.
"Puro ka kasi Zamiel, pati birthday mo nakakalimutan mo na." sabay sara nya ng
libro at sumimsim ng kape.
"October ba ngayon?" di makapaniwalang sambit ko. "God nakalimutan ko!" sabay check
ko sa calendar sa phone ko.
Mas lalong tumawa si Peirce kaya napatingin sa amin yung ibang students sa loob ng
cafe. Napagkasunduan kasi namin na dito magkikita kita bago kami gumula since
magiging busy na kami next week. Kaming dalawa pa lang ni Peirce nandito kaya medyo
awkward ako at nagsulat na lang ng mga paperworks ko.
"October nga ngayon?" ulit na tanong ko kay Peirce kaya tumawa ulit sya at tumango
tango. "Oo nga! Paano ko makakalimutan ang month to e birthday mo!" sabay tawa nya
ulit pero natahimik ako.
Bakit ang awkward bigla?
Natigilan rin si Peirce ng makita nya ako na di umiimik. "I mean..."
"Peirce!"
Sabay kaming napalingon ni Peirce sa babaeng tumawag sa kanya at mas lalo akong
natahimik when I saw Natasha standing there na masama ang tingin sa akin.
"Tash.." parang nagulat na sambit ni Peirce.
"Anong ginagawa nyo? Bakit kayo magkasama?" boses mataray na pagsasalita nya at
nakatingin parin sa akin ng masama.
"Tash! Whats with your voice?"
"Para aware sya na ayaw ko sa kanya. She dont even deserve Zamiel, bakit nga ba sya
naging girlfriend ni Zamiel?"
"Natasha!"
Napataas bigla ang kilay ko. Kung ayaw nya sa akin then fine, konting respeto lang
sana dahil nakakagago yung ginagawa nya.
"Then tell me Natasha, sino ba dapat ang maging girlfriend ni Zamiel? Ikaw ba
dapat?"
I know na di sya sang ayon sa relasyon namin ni Zamiel pero wala syang magagawa, I
am his girlfriend now.
Nagkasalubong ang pareho nyang kilay at tumalim ang tingin nya. "Well at least
dapat ka-level ni Felicity? Not like...." sabay tingin nya sa akin at ngumisi. "Oh
nevermind."
Umurong ang dila ko at di nakasagot sa kanya. Oo nga naman, anong laban ko sa taong
wagas na minahal ni Zamiel?
"You're crossing the line Natasha." biglang umangat ang tingin ko sa gilid ko at
tumambad sa akin sila Zamiel kasama sila Shina na halatang disappointed.
"Sino ka para bastusin ang girlfriend ko?"
"Zam! Youre here—" natatarantang bigkas ni Natasha.
"Who fucking gave you permission to treat her that way?"
Lahat kami ay natihimik sa biglang pagsigaw ni Zamiel. He seems not to care kahit
nakatingin na sa amin ngayon lahat ng estudyante.
"Tuluyan ka ng nabaliw sa babaeng yan! Ano bang nakita mo dyan ha?" matapang na
sagot ni Natasha at hinarap si Zamiel.
"Tell me! Bakit yan ang napili mo? Matagal na akong nandito para sayo.Sa tabi mo!
Nung minahal mo si Felicity tanggap ko dahil si Felicity yun! Pero sya." sabay duro
nya sa akin. "Hindi ko maintindihan."
"I have a feelings for her habang sayo ay wala. Did I already answer your
question?"
"Boom panes." rinig kong bulong ni Adam kaya mahina syang binatukan ni Marcus.
Nagpigil naman ng tawa si Inigo at blanko lang ang tingin ni Shina.
Tumingin sa akin ng matalim si Natasha bago pinunasan ang luha. "Hintayin mo,
masisira ko rin kayo." bulong nya sa akin bago tuluyang umalis.
Lahat naman kami ay nagpakawala ng hininga ng umalis si Natasha. So thats the
reason kaya sya galit sa akin? Dahil gusto nya rin si Zamiel?
"Matagal mo na bang alam yung tungkol kay Natasha?" tanong ni Shina kay Zamiel at
tumango lang si Zamiel. Uminom sya sa kape ko kaya napangiti ako.
Indirect kiss
Umupo ako sa tabi ni Zamiel at humalik sa pisngi nya. "Sorry for that." he softly
whispered on my ears kaya lumawak ulit at ngiti ko.
"Okay lang."
"Oh I remember! This friday its my birthday." biglang sabi ko sa kanila. "I dont
have any plans yet, saan nyo trip?"
Tumingin sa akin at Zamiel at ngumisi. "So its my baby's birthday huh." sabay himas
nya sa binti ko. "I have a very beautiful gift." bulong nya sa tenga ko na alam ko
na agad kung ano.
"Oh please, kahit di ko naman birthday ay ginawa na natin yun." I whispered back
kaya napatawa sya.
"How about lets go to Pangasinan? Gusto ko pumunta sa Hundred Island!"
"Its my hometown actually." baling ko kay Shina.
"Really?! Then doon na!"
"Then sa enchanted cave sa bolinao." naeexcite na dagdag ni Shina. "Gusto ko yun!"
"Okay then. Si Macy at Trina isasama ko rin, you can bring Cess if you want."
nagdalawang isip muna ako bago banggitin ang Cess at mukhang apektado parin si Adam
dahil nag iba ang aura nya.
"Is your family there?" tanong sa akin ni Zamiel. Napa awang ang labi ko at
napakagat narin don. "Uhm si mama lang."
"Your father?"
"Nasa Hawaii, managing our business there."
"Can I meet your mother?"
"The fuck?" di namalayang bigkas ko. Totoo ba to? Gusto nya makilala mother ko?
Seryoso talaga sya sa akin! "Really? You want to meet my mother? Kasi yung ibang
boyfriend dyan ayaw yung—"
"I want it baby, I want them to know that you have a hot and yummy boyfriend."
"Kadiri naman." reaksyon nila Adam at Shina kaya napatawa ang iba.
"Okay." sabay ngiti ko.
"Okay? You will let me meet her?"
"Oo nga!" natatawang bigkas ko pa.
"But first, papakilala rin kita sa pamilya ko."
Agad dumagundong ang dibdib ko. "Huh?" natatawang sagot ko kahit walang nakakatawa.
"Im serious baby."
FUCK IT. DI NGA?
"Seryoso talaga?"
Nakakakaba kaya! Makikilala ko magulang nya? His family is very famous here in the
Philippines and when it comes to business ay sobrang kilala sila. Suarez and
Vezteros is two of the biggest company here in the Philippines and outside the
country. At ngayon lang pumapasok sa utak ko kung sino tong jinowa ko, hindi nga
pala sya basta bastang tao.
At makikilala ko personally ang mga taong yun? Ang magulang nya? Sinong di
kakabahan? Nanliit lalo ako sa sarili ko, paano kung di nila ako magustuhan para
kay Zamiel? Paano kung gusto nila ay sobrang yaman din?
I can say that were rich but not super rich like Zamiel!
"Paano kung di nila ako magustuhan?" mahinang bulong ko na parang wala ng pag asa.
"Aanakan kita para wala na silang magawa."
Sweet Obsession 27

Sent to : Macy
It's my birthday, sana makapunta ka.
Pinikit ko ang mata ko bago isent kay Macy ang text, pumayag si Trina kaya si Macy
na sinunod ko. Tinext ko rin si Adrian pero naka alis na pala sya ng bansa.
Maraming nangyari na di ko namalayan, buong buo ang atensyon ko kay Zamiel. Parang
di na tama
"Finish?"
Tumango ako kay Zamiel at ngumiti. Alam ko guilty rin sya sa away namin ni Macy but
I assured him na ako ang may kasalanan. I don't want him to feel that way, kahit
ako na lang at wag sya.
"Are you nervous?"
"No." kahit oo.
"Bakit naman sya kakabahan? Ipapakilala mo lang naman sya sa parents mo pre, bakit
nga ba sya kakabahan?" sabay tawa ni Adam kaya lalong kumabog ang dibdib ko.
Feeling ko talaga may sakit ako sa puso sa sobrang kabog neto.
"Go to hell Adam." rinig kong dagdag ni Peirce sa likod ng sasakyan at pati tunog
ng sapak nya ay narinig ko. Nasa harapan kami ni Zamiel ng sasakyan habang nasa
likod naman ang iba. Pagkatapos kasing sabihin ni Zamiel na ipapakilala nya ako ay
tumawag ang mama nya at pinapapunta daw kami para sa birthday ng kapatid nya.
"Wala akong regalo sa kapatid mo." bulong ko kay Zamiel. Hinawakan nya lang ang
kamay ko gamit ang isa nyang kamay at sumulyap ito saglit.
"Its okay baby. My mother will understand for sure."
Gagaan na sana ang pakiramdam ko pero naudlot yun nung isinigaw ni Adam na nandito
na daw kami.
"Hey.." tapik sa akin ni Zamiel. "Don't be nervous." napatingin ako sa paligid at
mas lalo akong kinabahan dahil napaka lawak ng paligid. Sobrang laki ng mansyon,
ilan ba silang tumitira dyan?
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Zamiel when we entered the mansion. Sobrang
kinakabahan ako while sila Adam ay pasipol sipol lang at tawa pa ng tawa. Damn him.
"Tita Elia!" salubong ni Shina sa isang babaeng naka dress. She looks like an angel
because of her face, yan ba ang mother ng boyfriend ko?
"Where is the birthday celebrant? Wala kaming gifts dahil biglaan ang tawag nyo
tita."
"Oh its okay hija, sa linggo pa ang birthday ni Zariena pero nagtext si Zamiel na
birthday daw yun ng girlfriend nya."
Nanlaki ang mata ko at napatingin kay Zamiel. Ngumisi lang ito at kumindat. Kaya ba
naging busy sya sa phone nya kanina? Dahil nagpaalam sya? Ano na lang iisipin ng
mother nya?
"This is the first time that Zamiel introduce a girlfriend, syempre naghanda agad
ako para don."
So hindi talaga to birthday ng kapatid nya? Naghanda yung mama nya dahil may
girlfriend na ang anak nya? Why I find it weird?
"Where is the lucky girl?"
Agad kaming lumapit sa banda nila Shina at lumapat sa akin ang tingin ng mother
nya. Todo todong kaba ang naramdaman ko when she look at me with a calm face.
"Ma, si Hendriana. Ina po ng magiging anak ko."
Fuck.
Fucking fuck!
Seneryoso nya nga!
I want to die.
Natigil lahat ng iniisip ko ng lahat sila ay tumawa kaya napa angat ako ng mukha.
"Oh talaga?" rinig kong sagot ng mother nya kaya napa tingin ako sa kanilang lahat.
"Hija." tumingin agad ako sa mother nya. "Po?" sagot ko.
"Kailan ang kasal?"
"Huh?" napalakas ata ang sagot ko kaya napatawa na rin ang mother nya. "I'm just
kidding hija."
"Feel at home okay? Sige na at tatawagin ko pa si Zariena sa taas. Dadating na ang
papa mo Zamiel kaya hintayin na natin para sabay sabay tayong kumain."
Natanggal lang lahat ng kaba ng nararamdaman ko na tuluyan ng nawala sa harapan
namin ang mother nya. Halo halong pakiramdam ang naglaro sa akin ngayon pero naayos
rin dahil hinawakan ni Zamiel ang kamay ko.
"Tara?" sambit nya.
"Saan?"
"Magpakasal?"
Halos himatayin ako sa kilig pero umakto ako na parang wala lang. Inirapan ko sya
bago tinalikuran at ngumiti ng napaka laki.
"Mga kabataan nga naman." rinig kong bulong ni Adam sa gilid. "Napaka rupok,
madaling bumigay sa tukso." at umiling iling pa ito kaya binatukan sya ni Inigo.
"Kung malas ka sa pag ibig wag kang inggitero."
"Aba't tingnan mo nga naman si Inigo." pagsasalita ulit ni Adam. "Porket
nagkakabutihan kayo ni binibining Trina na kaibigan ni Hendriana ay gumaganyan ka
na?"
"Close kayo ni Trina?" gulantang na tanong ko. Really? Ganon na ba ako ka walang
alam? Wala na akong alam tungkol sa paligid ko. Tama yata si Peirce, puro ako
Zamiel.
"Huh? Nagkasama lang kami sa isang bar." namumulang sagot ni Inigo at napakamot sa
batok. Napa awang ang bibig ko dahil sa way ng pagsagot nya, may iba pang ganap.
"Really? But someone told me that she kissed you." dagdag ni Marcus na minsan lang
magsalita.
"Hindi ako yun." pahayag ni Adam sabay taas pareho ng kamay sa ere.
"You son of a dick!"
Nagtawanan kaming lahat dahil pulang pula na si Inigo habang hinahabol nya si Adam
na mukhang tuwang tuwa sa pang aasar.
"Zamiel."
Lahat kami ay natigilan sa pagtawa when someone entered at napatulala lang ako sa
gwapong ginoo na nasa harap ko.
"Pa."
Kamukhang kamukha nya si Zamiel.
"Where is your mother?"
"Xander!"
Napatingin kami sa pababang babae na mother ni Zamiel at may kasama itong batang
babae na mukhang around six years old. Inosente ang bata at kapansin pansin rin ang
kagandahan nyang taglay. Maraming pipila dyan for sure.
"Honey." sabay halik ng ginoo sa pisngi ng mother ni Zamiel. Kita ko ang pasimpleng
himas ng father nya sa butt ng mother nya pero umakto ako na di ko yun nakita.
Alam ko na kung saan nagmana si Zamiel.
"Hows my princess?" sabay buhat sa kapatid ni Zamiel.
"Miss you dada." at humalik sa pisngi ng bata.
"Honey, Zamiel's girlfriend is here." sabay turo sa akin ng mother ni Zamiel.
Napatingin sa direksyon ko ang ginoo kaya napayuko ako at binati sya. "Hello sir."
Umangat na ako at tumingin ulit sa kanila.
"You have a great taste son." magiliw na sambit ng ginoo. "And dont call me sir,
just call me tito or daddy if you want."
"O-Okay po."
Feeling ko talaga may sakit na ako sa puso ngayon. Sobra sobra kalabog ng dibdib
ko. At alam ko na maputla na rin ako ngayon.
"Then lets eat?"
"Sa wakas!" sabay hiyaw ni Adam. Bigla lang sya natahimik ng nilingon sya ng father
ni Zamiel.
"Medyo gutom na po tito." sabay peace sign ni Adam.
"Nakakahiya ka talaga Adamson!" madiing ani ni Shina at hinampas ito sa braso.
Aktong babawi ng hampas si Adam pero nilingon sya ni Marcus.
"Sige Shina hampasin mo lang ako hehe." sabay kuha ni Adam sa kamay ni Shina at
hinampas ito sa sarili.
Biglang nagvibrate ang phone ko kaya kinuha ko yun at sinilip kung sino. Bigla
akong nanghina ng makilala ang nagtext.
I have a big surprise on your birthday! Can you guess it? Prepare yourself
cousin :)
Napapikit ako at nagmura ng ilang beses sa utak ko.
Damn life.
Author's note: unedited so pardon me. Enjoy while reading darlings.
Sweet Obsession 28

Kabanata 28
"Hindi daw makakapunta si Zamiel."
Ilang beses ko minulat pikit ang mata ko at tiningnan ulit sila. Alam ko mukha na
akong sira pero umaasa ako na biglang susulpot si Zamiel at lalambingin ako.
"Bakit daw?" hindi maitago sa boses ko ang lungkot pero pinilit ko parin ngumiti.
Pagod sila galing byahe kaya nakakabastos kung hindi ko sila sasalubungin ng
maayos.
"Tinatamad daw." sambit ni Adam na agad namang nakatikim ng kurot kay Shina. "May
emergency daw." bagong sagot nila.
Hindi na lang ako nag-react sa sinabi nila kahit medyo naguguluhan ako. Ayaw nya ba
pumunta o may emergency talaga? What if... Sana mali ang iniisip ko.
"Magpahinga na kayo." at isa isa ko tinuro ang kwarto nila. Lahat sila ay sumunod
sa akin maliban kay Peirce na naka upo parin sa sofa.
"Pagod ka na yata masyado." pagbibiro ko sa kanya pero iniwasan nya lang ako ng
tingin. Problem neto?
"Sobrang pagod na ako." umawang ang bibig ko sa sagot nya.
Bakit ang awkward bigla?
"Ganon ba? Pahinga ka na sa kwarto dahil magpaparty tayo bukas." sabay talikod ko
at di na hinintay ang sagot nya.
Tumungo ako sa pool at binabad ang paa ko sa tubig. Tuluyan ng nawala ang ngiti na
kanina ko pa suot. Ayaw ko maging mababaw dahil lang wala si Zamiel pero masama ba
na malungkot ako ng ganito? I want to celebrate with him. Sobrang saya ko dahil
first birthday ko na kami pero hindi pala sya makakapunta. Grabeng paghahanda ang
ginawa ko kaya ako ang unang umuwi dito sa Pangasinan. Bokya pala makukuha ko.
Wala si mommy dahil may inaayos, wala si Zamiel dahil may emergency. Ang saya naman
ng birthday ko.
"HENDRIANA!" bigla akong napa lingon sa loob at nanlaki ang mata sa sunod sunod na
sigaw ni Shina na parang natatakot.
"What happen—" hindi ko naituloy ang tanong ko dahil sa isang bulto na bumungad sa
akin. Punong puno ng bulaklak ang paligid at may mga hawak na balloons sila Adam na
halatang napipilitan.
"Zamiel!" sambit ko na di makapaniwala. Napatingin agad ako sa itsura ko at biglang
nahiya, wala akong tsinelas at basa ang paa ko.Bakit kasi sumigaw ng ganon si
Shina?
"Surprise?" pahayag ni Zamiel kaya napatakbo ako sa kanya at niyakap sya.
"You jerk! Alam mo bang nakakainis ka? Akala ko talaga wala ka sa birthday ko."
nagmamaktol na pahayag ko. Rinig ko ang sari saring reaksyon nila kaya napahiwalay
ako ng yakap at tiningnan sya.
"I can't miss your birthday baby." at humalik sya sa noo ko. "Alam ko na sobra ang
pagnanasa mo sa akin kaya syempre hindi ako mawawala."
Pabiro ko syang hinampas "Asa ka naman." kahit totoo naman talaga.
"I have another surprise." he whispered kaya napatingala ako sa kanya. "Ano pa?" I
mouthed.
Tinuro ng labi nya ang direksyon sa may pintuan kaya tumingin ako doon at nagtaka.
"Ano na namang kalokoha— Macy!" gulantang na sabi ko. Kinusot ko ang mata ko para
siguraduhin na si Macy nga yun at halos tumalon ako sa tuwa ng lumapit sya sa akin
at ngumiti.
"Miss you gaga." saad nya at niyakap ako.
"Are we okay? I miss you too Macy, sorry okay? Sorry."
"Ayaw ko ng drama pero sorry din. " sabay hiwalay nya sa yakap "Kinulit ako ng jowa
mo at sinabing seryoso talaga sya sayo." pareho kaming lumingon ni Macy kay Zamiel
na pulang pula at napapakamot sa batok.
"Sorry at nagawa ko yun, masyado lang kita mahal kaya ayaw na ulit kitang
masaktan."
"Group hug!" sigaw ni Trina kaya nagyakapan kaming girls. Nagreklamo ang mga lalaki
kaya kami na lang ang gumawa.
"Ayaw ko putulin ang kasiyahan nyo pero pwedeng tulog na tayo?" biglang eksena ni
Adam kaya sabay sabay kaming tumawa at sumang ayon.
"Let's sleep." sabay hila sa akin ni Zamiel kaya hindi na ako nakapag paalam at
sumunod na sa kanya.
"Hinay hinay naman." Na una na akong maglakad dahil hindi naman nya alam kung
nasaan ang kwarto ko.
"Thanks sa paghatid, sleep well!" sabay bukas ko ng pinto pero sumama sya sa
pagpasok. "Sa kabila ang kwarto mo." ani ko pero humiga lang sya at di ako
pinakinggan.
Nilapitan ko sya at umupo sa side ng kama. "Sa kabila ang kwarto mo." pag uulit ko.
Lumipas ang ilang segundo ay tahimik parin si Zamiel na nakapikit. Talaga bang
tulog na to? Nilapitan ko sya unti unti at sobrang gulat ang naramdaman ko when he
crashed his lips on me.
"Want to do something?" A smirk appeared on his lips kaya napatulala ako at
kinabahan. "Huh?" naks pa-virgin si Hendriana. Agad ako napa iling dahil sa naisip
ko.
Tumayo si Zamiel sa kama at hinubad ang suot na white t-shirt at pangbaba kaya
napasinghap ako sa ginagawa nya.
"I won't force you." sabay ngiti ng nakakaloko "But can you resist my naked body?"
Ilang beses akong napalunok bago sya nilapitan.
"I can't resist it master."
"That's my girl." sabay luhod ni Zamiel kaya napa atras si Hendriana.
Hinalikan ni Zamiel ang paa ko kaya nanlaki lalo ang mata ko. "Anong ginagawa mo?"
"What have you done Hendriana." Hindi parin ako mapakali sa ginagawa nya dahil sa
posisyon nya ngayon ay parang sinasamba nya ako. "I want you so bad." he softly
said. "So bad that I think you can't handle it anymore."
Nagtama ang mata namin at bumilos ang tibok ng puso ko. Youre wrong Zamiel, I can
handle it. I can handle with a pleasure.
He slowly take off my short and panty kaya napalunok ako sa ginawa nya. Naramdaman
ko ang pag gapang ng labi at dila nya pataas kaya napapikit ako at umungol.
"I will ravish you baby."
Biglang nanginig ang tuhod ko kaya napa upo ako sa kama. "Better." sabay pahiga sa
akin ni Zamiel at binuka ang pareho kong hita.
Bumaba ang labi nya sa pagkababae ko kaya napahawak ako sa unan ng mahigpit. He
used his finger to open my vagina fold and licked my clit like a lollipop. Dahan
dahan nya rin pinasok ang dalawang daliri nya kaya umungol ako para mailabas ang
frustration.
"Ahhhhhhhh." hindi na ako nakapag isip kung maririnig ba to sa labas pero gusto ko
ilabas ang sarap na pinaparamdam nya sa akin. Bawat pasok labas ng daliri nya sa
pagkababae ko ay napapa angat ako at sumasabay sa galaw nya.
"Shit Zamiel ahhh." mas dumoble ang sarap na naramdaman ko dahil sa pagsabay ng
labi at dila nya.
Dinagdagan ni Zamiel ang daliri nya sa loob ko kaya napahawak ako sa unan at
hinigpitan ang hawak. Tinanggal ko na rin ang pangitaas ko at hinimas ang sariling
dibdib. "Ang sarap mo." bigkas ni Zamiel at lalong binilisan ang galaw sa loob ko.
Halos malagutan ako sa sarap.
Patuloy si Zamiel sa ginagawa nya habang ako at pilit na sumasabay sa galaw nya.
Paminsan minsan at dinidilaan nya kaya napapahiyaw ako at nanghihina sa
pinaparamdam nyang sarap.
Unti unti ko ng naramdaman ang namumuo sa loob ko kaya napa upo na ako habang nasa
loob ko parin ang mga daliri ni Zamiel. "Faster fuck please, please! I'm cuming
ahhh." nanghihinang sambit ko.
Napasigaw sya sa huling ginawa ni Zamiel at unti unti ng lumabas ang katas nya.
Napahiga ulit sya at di makagalaw sa sarap na pinatikim sa kanya.
He started lapping her wet mound and licking her clit. He circled his tongue and
sucked it very hard.
"Zamiel teka pagod na—Ang sarap ah!"
Pumaibabaw si Zamiel sa akin at unti unti kong naramdaman na may tumutusok sa
pagkababae ko.
Mahigpit akong yumakap kay Zamiel dahil alam kong matinding sakit ang mararamdaman
ko. Kahit nakapasok na ito sa akin ay parang hindi parin ako masasanay sa kalakihan
neto.
"Masakit baby." I whispered.
"I'll be gentle baby." Bigla akong napasigaw ng sobrang lakas dahil binigla nya ang
pagpasok.
"Akala ko ba gentle?"
"I got excited sorry. "
Unti unti syang gumalaw sa loob ko pero hindi parin nawawala ang sakit. Humigpit
ang hawak ko sa likod nya at napapikit.
"Happy birthday, Hendriana." napamulat ako dahil sa biglang pagbati ni Zamiel.
"What the hell?"
"Happy birtday baby." at talagang inulit pa?
"Binati mo ako habang nagsesex tayo? Nang aasar ka ba?"
I mean nasa loob ko ang mahaba nyang alaga tapos bigla syang hihirit ng happy
birthday? Siraulo ba sya?
"What a bad mouth." sabay halik nya sa bibig ko. "Sex is not the right term baby,
its making love."
"Whatever." sagot ko.
I really love this bastard.
A/N: Sorry for this, sobrang tagal ko di nakapag update kaya sorry. Unedited so
pardon me again.
Sweet Obsession 29

I brush some strands of his hair while I lay beside him. How is this possible?
Paanong nangyari na abot na abot ko na sya ngayon? Sobrang linaw parin sa alaala ko
kung bakit ko sya nagustuhan. Back when we are elementary, I secretly followed him
and I didn't regret it. Nasaksihan ko kabutihan nya.
Lahat ng baon nya binigay nya sa pamilyang nasa ilalim ng tulay, the place was
creepy but he didn't mind at all. Tinulungan nya yung pamilyang halos wala ng
makain.
I was so shocked kasi ibang iba sya sa naririnig ko. Ito ba yung maloko na sinasabi
nila? Ito ba yung sakit sa ulo ng teacher nya? Sya ba talaga yun? E bakit iba ang
nakita ko? Bakit mas lalo akong nahulog dahil sa kabutihan nya? Damn, tinamaan nga
talaga ako. Hindi ako nagkamali na magustuhan sya.
Simula nung araw na yun, pinag aralan ko magluto para sa kanya. Araw araw naglagay
ako sa locker nya ng lunch kasi alam kong wala na syang pera dahil may tinutulungan
sya. Pinangako ko rin sa sarili ko na bago kami mag high school ay aamin na ako sa
kanya. But sad news is.. umalis na sya ng bansa.
Akala ko magbabakasyon lang sya doon sa Canada but I was wrong, college na kami
tsaka ko lang sya nakita ng personal sa university. And more sad news? Sobrang
hirap nya ng abutin dahil napaka sikat nya sa eskwelahan. Playboy, nagpapaiyak ng
babae at kung ano ano pang bansag sa kanya. Ang di namin alam, namatayan pala sya
ng babaeng sobrang mahal nya.
Namatay yung babaeng mahal nya dahil sa akin, nawala si Felicity dahil sa
katangahan ko at sobrang laking kasalanan na nandito parin ako ngayon. Paano
nakakaya ng konsensya ko na maging masaya kasama ang mga kaibigan nya? Napaka sama
ko. Sobrang selfish ko.
"Baby?"
Nilingon ko sya na bagong gising at pinilit ngumiti. "Good morning." I said.
Ngumiti lang ito at tumayo. Muntik na akong mapahiyaw ng makita ko na tayong tayo
ang alaga nya.
"Zamiel!" bulyaw ko sa kanya.
"What?"
"Wear your boxer!"
I can't believe this guy! Alam ko proud sya sa ano nya pero hindi parin ako
komportable makita yun lalo na ngayong umaga.
"Wow, really Hendriana? Ilang beses ko ng pinasok sayo to tapos hindi ka parin
sanay?"
Naramdaman ko ang pagiinit ng pisngi ko kaya binato ko sya ng unan at naka ilag
naman sya doon.
"Happy birthday baby..." sagot nya sabay halakhak at tumuloy na ng banyo.
"Zamiel, baba na ako ha? Maghahanda na ako ng almusal nyo."
Sigaw ko bago lumabas ng kwarto. Nasalubong ko naman si Shina na may bitbit na
regalo at mukhang nagulat sa akin.
"Bakit lumabas ka na?"
"Tutulungan ko si manang maghanda ng almusal." sagot ko.
"Ano ba yan, mamaya ko pa sana ibibigay to eh."
Napangiti ako at napatingin sa regalo nya. "Kunwari wala akong nakita, mamaya mo na
ibigay."
"Pero teka, sino yung nasa baba? Pinapasok ni manang sabi nya pinsan mo daw."
"Pinsan?"
Hindi ko na hinintay ang sagot ni Shina dahil dali dali na akong bumaba at nagdasal
na sana hindi sya yun. It's my birthday okay? Kahit ngayong araw lang please...
"Surprise?"
Hindi ko naituloy ang huling hakbang ko dahil kitang kita ko na agad kung sino ang
tinutukoy ni Shina.
"Kuya Daxon.." punong puno ng takot na bigkas ko. Kinailangan ko pang humawak sa
hawakan ng hagdan kasi pakiramdam ko babagsak na ako anytime.
"Happy birthday my lovely cousin." unti unti syang lumapit sa akin samantalang ako
ay hindi makagalaw sa kinatatayuan.
"Bakit ka nandito?" pinilit ko umaktong normal kahit sa loob loob ko ay takot na
takot na ako.
"I told you, I have a big surprise."
"Please wag mong sabihin." paki usap ko sa kanya at napa upo na sa hagdan.
Matapos lang tong birthday ko pangako lalayo na ako sa kanila. Sana naman ibigay
nya na sa akin ang araw na to.
"Hindi ka ba magpapasalamat sa akin dahil ito lang ang ganti ko sayo?
Pinagkatiwalaan kita pero anong ginawa mo? Ikaw ang may dahilan kung bakit ako
nakulong."
"Nakulong ka dahil may ginawa kang krimen." sagot ko sa kanya at nagsimula ng
magtubig ang mata ko. "Bakit ba hindi mo maintindihan yun?"
"At ikaw wala?" napapikit ako at pingilan lumuha. Hindi pwedeng may makakita sa
aking ganito.
"Hendriana ikaw ang nakapatay sa babaeng yun pero ako ang sumalo sa kaso mo. Kahit
magulang ko ako yung diniin makatakas ka lang sa ginawa mo."
"Ginahasa mo sya at hindi ka pa nakuntento at kinuhanan mo pa ng video diba? Sobra
na yung ginagawa mo kaya inagaw ko ang baril sayo-"
"At tinuluyan mo sya diba?" napatingin ako sa taas sa huling sinabi nya.
"Natatakot ka baka marinig nila?" dagdag nya kaya napatayo ako sa pagkaka upo.
"Pasalamat ka dahil kahit ganon ang ginawa mo, pinagtanggol parin kita sa mga
kasamahan ko."
Muli ko naalala ang ginawa nya. Pinatay nya ang tatlong kasamahan nya dahil binalak
rin nila ako gahasain. Apat sila na gumahasa kay Felicity at si kuya Daxon na lang
ang natirang buhay.
"Hendriana?" bigla akong natigilan sa boses na narinig ko. Pinunasan ko agad ang
mata ko at maligaya syang hinarap.
"So ikaw pala boyfriend ng pinsan ko?" napatingin si Zamiel sa banda ni kuya Daxon
at sobrang kaba na ang nararamdaman ko.
"Zamiel." pagpapakilala nya at kinamayan agad ito ni kuya Daxon.
"Nice meeting you." inakbayan ni kuya Daxon si Zamiel at pareho silang tumungo ng
kusina.
"I have a lot things to say."
Sweet Obsession 30

Binantayan ko ang bawat galaw ni kuya Daxon mula nung umupo kami at nag almusal.
Nagpalitan kami ng masamang tingin at natutuwa sya ngayon na kabado ako at parang
basang sisiw sa sobrang takot. When I saw him finished his breakfast, sinundan ko
na sya para kausapin.
"Ano ba talagang balak mo?" I asked him without a hesitation. Sinigurado ko na lock
ang pinto bago nagsalita.
"Are you nervous?" he said while puffing his cigarette. "You're so obsessed with
him, its not good my cousin."
"I'm the one who will decide if this is good or not." I answered with a pang of
anger. "I'm asking you for the last time, shut your fucking mouth or else..."
"Or else what?"
"Isusunod kita kay Felicity." madiin na bigkas ko. Ubos na ang pasensya ko, kahit
sa sarili ko alam ko may kaya akong gawin para lang kay Zamiel.
"Kaya mong pumatay?" tanong nya at tumawa ng malakas. "Damn, the effect of freaking
love. I didnt imagine you just said that. Nawala ang santang Hendriana na kilala
ko."
Hindi ako sumagot at kumuha sa kanya ng isang sigarilyo. "I can kill anyone pag
sinira nila relasyon ko kay Zamiel. Even myself, I can kill myself."
Hinablot sa akin ni kuya Daxon ang sigarilyo. "Dont you fucking dare!"
Tumingin ako sa mata nya na punong puno ng lungkot, pagod at sakit. Pinakita ko sa
kanya ang nararamdaman ko dahil nababaliw na ako kakaisip kung paano malampasan to.
"I will not give you the full satisfaction, mas gugustuhin ko tapusin ang buhay ko
kesa makita kitang masaya dahil nag tagumpay ka." sagot ko habang nakatingin parin
sa mata nya.
"Alam ko gusto mo lang bumawi dahil sa mga nangyari pero alam ko rin na takot ka sa
pwede kong gawin. Lalo na sa sarili ko."
Hindi birong sakit ang tiniis ko para maranasan na maging kami ni Zamiel. Tuwing
may kasama syang iba, tuwing may kahalikan sya at kasama sa kama...tiniis ko lahat
yun kaya hindi ko hahayaan masira lahat. Kahit kinokosensya ako, mas takot parin
ako na mawala si Zamiel.
"Surely you are a Venduila. Mapusok at tuso." he said with a smirk. "Pero hindi
mabubura na ikaw ang pumatay kay Felicity."
"Yes, I killed her. Pero hindi ibig sabihin ay yun ang magiging dahilan para masira
kami ni Zamiel." I said firmly at tumalikod na.
Binuksan ko ang pinto at may bultong sumalubong sa akin.
"Z-Zamiel..." I said with fear.
"Kanina ka pa dyan?" tanong ko at nagbaka sakali na hindi nya narinig lahat. Even I
can see the anger and frustration, umasa parin ako na sana hindi.
"Is that true?"
Three words, just three words alam ko na agad ang sagot sa lahat.
"I'm asking you, is that true?"
Natahimik ako at yumuko, how can I even answer that?
"I'm asking you."
"I can explain." I finally answered at hindi gumalaw. I can't move thinking na baka
mapalala ang sitwasyon. No please, it's my birthday. I can't lose him right now.
Masyadong masakit.
"What?" ani nya.
"Bullshit." natatawang sambit nya. "Can you please tell me na mali narinig ko?"
tumawa sya ng malakas kaya natahimik ako at umiling.
Natigil sya pagtawa at nanlilisik na tumitig sa akin. Marahas nya akong sinakal at
tinulak sa pader. Sa sobrang bilis ng pangyayari, hindi ko alam kung ano ang una
kong mararamdaman
"You fucking did it?" mas lalong dumiin ang paghawak nya sa leeg ko kaya napapikit
ako sa sakit. "You fucking killed her at nakikisaya ka pa kasama kami?"
"You deserve to die." he whispered with frustration. "Felicity didnt deserve that."
bulong nya na punong puno ng pagmamahal.
"ZAMIEL!" narinig ko ang boses nila Peirce kasama sila Shina kaya napapikit ako at
nagsimula ng pigilan ang luha ko.
I'm doomed. Freaking doomed.
Hinila ni Peirce si Zamiel papalayo sa akin at sinalo ako nila Shina at Macy. Tuloy
tuloy na ang paghagulgol ko at lumuhod sa harapan ni Zamiel.
"Magpapaliwanag ako.." paki usap ko sa kanya.
"What is happening?" nakita ko ang paglabas ni kuya Daxon kaya mas lalo akong
natakot.
"Zamiel please.." hinawakan ko ang tuhod nya at nagmakaawa.
Marahas nyang tinanggal ang mga kamay ko at sinipa papalayo. "Fuck you to death,
Hendriana. Hear me? I said fuck you until you die!"
"Ano bang nangyayari dito?" rinig ko tanong nila pero hindi ko sinagot dahil na kay
Zamiel lang atensyon ko.
Nakaluhod parin ako sa kanya at umiiyak. I look helpless and pathetic but I dont
care. Hindi ko kayang mawala sya.
Dahan dahan syang umupo at pinantayan ang pwesto ko. "I don't want to see you
again." he said at parang handa na akong patayin.
"Can you please hear me out first? Mahal mo naman ako kaya ple-"
"Who told you I love you?" at tumawa sya ng malakas. "Never, I will never feel that
towards you."
Napa awang ang bibig ko at napatingin sa mga mata nya. Sa lahat ng sinabi nyang
masasakit, ito yata ang pinaka grabe. Parang gusto ko na lang tanggalin ang tenga
ko para hindi ko na marinig ang mga salitang yun.
"Pero sinabi mo..." hindi ko matuloy tuloy ang sasabihin ko dahil natatakot ako na
mga pwede nya pang sabihin.
"I said I like you, Hendriana. Pero hindi ko sinabing mahal kita kasi hindi mo
mapapalitan ang totoong mahal ko."
Natigil ako sa pag iyak at na estatwa na hindi alam ang gagawin.
Those words, hindi ko aasahan na ganito kasakit ang mararamdaman ko. I want to die,
I want to finish my life.
"You disgust me, Hendriana. Gusto kong masuka ngayon dahil kaharap kita." huling
sinambit nya bago tumayo at sinabi sa mga kaibigan nya na aalis na sila.
Agad akong napatayo at sinundan sila. "Baby please dont.." parang asong sunod ko sa
kanya hanggang sa labas at sa sasakyan.
Nakita ko sila Shina na pumasok sa sasakyan kaya sinundan ko rin sila. "Hayaan nyo
muna ako magpaliwanag..."
"Stop it." madiin na bigkas ni Zamiel. "Hindi ko alam kung ano pang magagawa ko
sayo kaya habang nagpipigil pa ako tigilan mo na."
Umandar ang sasakyan pero tumakbo ako at sinundan sila. Hindi please, hindi to
nangyayari. Hindi ako iniwan ni Zamiel, hindi pa tapos lahat.
Patuloy ako sa paghabol pero may humablot sa akin at yumakap.
"Pakawalan mo ako, Peirce." malumanay kong sabi. "Kailangan kong habulin si
Zamiel."
"Diba sinabi ko sayo, aagawin kita pag iniwan ka nya."
A/N: Sorry for waiting, I think it's been a month since I updated this story. Enjoy
reading at sana wag kayong magsawa. Love you all
Sweet Obsession 31

It's been three days since the incident and hindi parin ako hinaharap ni Zamiel.
The night they left, sumunod agad kami dito nila Macy para ipaliwanag ko ang sarili
ko. I told them I will explain everything soon pero sa ngayon, hayaan muna nila
ako. Aayusin ko muna lahat.
"Please answer my call." I mumbled again. Paulit ulit ko pinindot ang cellphone ko
para tawagan sya. Pagkatapos sa school ay nandito na agad ako sa labas ng condo nya
dahil kahit sa school ay hindi ko sya mahagilap.
Kahit sila Shina, hindi ko sila makita sa school. Si Peirce lang ang nakikita ko
pero hindi ko sya magawang lapitan, I even pushed him when he hugged me that night.
He don't deserve to touch or talk to me. Minahal nya rin si Felicity kaya hindi ko
alam ang mukhang ihaharap ko sa kanya. But Zamiel... hindi ko alam pero I want to
explain myself. Di tulad kay Peirce na di ko sya maharap.
To: Zamiel
Can I explain myself? Bago ka magalit ng tuluyan pwede magpaliwanag muna ako?
I sent the message, paulit ulit. Sinubukan ko ulit sya tawagan pero biglang di na
pwede. He blocked my number?
Napatayo ako sa upuan ko when I saw him. Inayos ko ang mga gamit ko para lapitan
sya pero naguho ang plano ko when I saw Natasha kissing him.
Naibagsak ko lahat ng dala ko at natulala sa kanilang dalawa. Zamiel is kissing her
back, with a smirk on his face. I want to cover my eyes, I want to look away and
run but I can't. Gustong gusto ko talaga saktan ang sarili ko, I want to watch
them.
Pinanood ko sila pumasok sa loob ng condo. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak
ko pero sinundan ko sila.
Ganon ba ako kabilis palitan? Madali ba akong palitan? Kahit konti hindi nya ba
talaga ako minahal? Hanggang ngayon ba si Felicity parin talaga?
I saw them making out at the elevator and I swear, hindi ko na alam kung paano
patitigilin ang luha at sakit. I should run, dapat umalis na ako. But why? Bakit
may parte sa utak ko na sige pa? Na sundan ko pa sila?
Halip na sumabay ako sa elevator ay sa hagdanan ako pumunta. Gusto ko mapagod. Para
kahit saglit, maiba naman ang nasa isip ko.
Kahit nanghihina ay tinahak ko ang hagdan. Bawat hakbang ay sumasabay ang mga luha
ko. I even put my hand on my freaking mouth dahil napupuno na ako ng hikbi.
I took my final step and open the door on that floor. Akala ko pag napagod ako
mawawala sa isip ko ang nakita ko. Pero mali ako, sobrang linaw parin.
"Lick me baby.."
Akala ko masakit na ang nakita ko kanina, mas may isasakit pa pala. Natasha is
moaning harder than ever, bakit hindi sila pumasok sa loob? Bakit kailangan abutan
ko sila dito? Just open that goddamn door! Isang pihit na lang oh? Kailangan ko ba
talagang makita to?
"Let's continue this inside." rinig kong sambit ni Natasha. Aalis na sana ako sa
pwesto ko pero laking gulat ko when Natasha smirked at me at mas lalo nyang diniin
ang sarili nya kay Zamiel. Binuksan na nila ang pinto and fuck, alam ko na ang
mangyayari.
Natasha saw me. What a bitch. Pero ano bang aasahan ko? Natasha like Zamiel, bakit
nga naman sya titigil?
Unti unti ako naglakad patungo sa pinto ni Zamiel. Dinikit ko ang tenga ko para
marinig sila, I want to slap myself for this torture. Tama na please? The pain is
already too much.
Nilayo ko ang sarili ko sa pinto at napaupo. Habang tinititigan ko ang pinto ay
tuloy tuloy ang agos ng luha dahil sa nakita ko kanina. Dito ko binigay ang sarili
ko sa kanya, bakit kailangan dito nya pa dalhin si Natasha? Bakit...
Niyakap ko ang mga tuhod ko at patuloy na umiyak. Ang sakit sakit na, gusto ko na
tapusin to. Can I just rest forever? Para hindi na lang ako masaktan ng ganito,
para wala na akong maramdaman na kahit ano. Can I kill myself?
"What are you doing here?" halos manigas ako sa kinatatayuan ko when I heard his
voice. Pinunasan ko muna ang mga mata ko bago tumayo at hinarap sya.
"Zamiel." ani ko. Muli akong naiyak dahil nakita ko ang mukha nya. I miss him, I
miss him so fucking much.
"I told you to stay away right? Can't you understand that?"
"I just want to explai—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita agad
sya.
"Fuck you and your explanation." he said, full of anger.
Agad akong napalunok at medyo napa atras. He hates me so much huh.
Then
"Do you want me in jail?" I asked him while staring at his eyes. "Yun ba gusto mo?"
Tinititigan ko sya at hinintay ang sagot nya. Umaasa ako na sumagot syang hindi.
But if he want to, I can also do that. Ipapakulong ko ang sarili ko.
"Is that what you want?" I asked again while looking at his blank face. Give me a
reaction baby. Gagawin ko naman lahat ng gusto mo, as always right? As you wish.
"Just give me a yes or no." I simply added. "Ginagawa ko naman lahat ng gusto mo,
hindi ka mabibigo basta bigyan mo lang ako ng sago—"
"Yes." he lazily answered. "Can you go now?"
Tumango tango ako at ngumiti ng pilit. "Of course, as you wish." at tumango ulit
ako na parang walang bukas.
"Bakit ba ang tagal mo Zamie— oh." nakita ko ang pagbukas ni Natasha ng pinto mula
sa loob kaya mas lalo ako napangiti ng peke.
So now shes wearing his polo? Nice, great.
"Hey Natasha." bati ko. "You look good on that."
"What the hell Hendriana? Can you go?" iritado nyang sambit sa akin.
"Okay, have a nice time with him." sagot ko sa kanya. "And Zamiel," at tumitig ako
ako sa mga mata nya. "Take a good care of her, Sorry sa lahat okay? Sorry."
Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad. Hinihintay ko na tawagin nya ang pangalan
ko para pigilan, umaasa ako na hihilain nya ako pabalik.
Napapikit ako dahil sa narinig ko. Sinarado nya lang ang pinto, he really wants me
in jail.
Damn.Hindi mo ba talaga ako pipigilan Zamiel?
Sweet Obsession 32

Pinara ko ang unang taxi na nakita ko pagkababa ng condo ni Zamiel. Pinahid ko ang
mga luha na dumaloy sa aking mukha bago binuksan ang pinto at sumakay. Sinabi ko
agad sa driver kung saan ako pupunta pero sumilip muna ako sa bintana sa huling
pagkakataon.
Stop hoping Hendriana.
"Ayos ka lang ba miss?" nabaling ang atensyon ko sa driver na nakatitig sa akin ng
iba. Inayos ko ang damit ko dahil hindi ko nagugustuhan kung saan sya tumitingin.
Hindi nya inalis ang tingin sa dibdib ko gamit ang salamin na nasa harap nya,
ngumisi ito ng kakaiba kaya kinapa ko agad ang cellphone ko sa bulsa.
This is not good, may mali akong nararamdaman.
I opened my messenger and I saw the green circle on Zamiel's profile. I clicked his
picture at nagpasalamat dahil hindi pa ako block.
The driver of the cab is looking at me like a pervert animal. I'm scared, can you
help me?
Siguro naman pupunta sya diba? Kahit konting pag-aalala naman siguro, may natitira
pa.
"Nakipag hiwalay ka ba sa nobyo mo hija? Maganda ka naman at sariwa, marami pang
iba dyan."
Nanatili akong tahimik at di sya nilingon. Niyakap ko ang sarili ko dahil kinakain
na ako ng takot at kaba. Zamiel, nasaan ka na ba?
Binuksan ko ang location sa phone ko dahil connected yun sa phone ni Zamiel. Madali
nya lang ako mahahanap kung gugustuhin nya.
"Manong nasaan po tayo?" punong puno ng kaba na tanong ko. Niliko nya ang sasakyan
sa lugar na wala masyadong tao. Puro puno na ang nakikita ko kaya binuksan ko ulit
ang phone ko para sabihan si Zamiel.
Please Zamiel, just please. Last na to. Tulungan mo ako, please.
Agad ako nabuhayan ng loob when he seen the message. I saw him typing kaya halos
mapabalikwas ako sa kinauupuan when he replied.
Is this your new game? I'm so sick of you, get lost.
"Shortcut lang ang tinahak natin, wag ka matakot hija." ani nya.
I know something is off. Mas lalong lumalayo ang tinutungo namin kaya alam ko may
mali, hindi ito shortcut.
Pinindot ko ang cellphone ko para tawagan si Zamiel pero laking gulat ko ng iblock
nya rin ako sa messenger.
Huminto ang sasakyan sa isang liblib na lugar at tumingin sa akin ang driver. "Kung
ano man ang hinala mo ay tama ka." sabay abot nya sa hita ko.
Dali dali kong binuksan ang pinto at lumabas ng sasakyan. I know something is
wrong! The way he looked at me, alam kong may mali. Dapat bumaba na ako kanina pa,
I'm so stupid.
"Kahit tumakbo ka pa ng mabilis, mahahabol parin kita. Sige maglaro muna tayong
dalawa." rinig kong sigaw ng driver kaya pinindot ko ang cellphone at wala ng
pakialam kung sino ang matawagan.
"Hendy?"
"Peirce, may humahabol sa akin. Binabastos nya ako, tulungan mo ako please.."
pumipiyok na sambit ko sa kabilang linya habang tumatakbo.
"Bullshit. Where are you?"
Nilibot ko ang tingin ko pero nabigo ako dahil hindi ko kilala ang lugar na ito.
Nagsimula na tumulo ang mga luha ko. "I don't know.. I don't know this place, mga
puno lang ang nakikita ko. Natatakot na ako pl—"
"Huli ka!" nabitawan ko ang cellphone ko dahil sa biglang paghablot sa akin.
"Akala mo ba makakatakas ka? Titikman muna kita bago ka maka alis."
Binuhos ko lahat ng lakas ko at nagpumiglas sa kanya. I tried to kick his private
area pero naka iwas sya at ngumisi. "Susubukan mo pa ako saktan ha?" matigas na
sabi nya bago ako sinampal. "Sige yan pala ang gusto mong punyeta ka." at mas lalo
humigpit ang hawak nya sa mga braso ko.
Tinulak nya ako sa simento at sinimulang halik halikan sa leeg. I cried and
shouted, binibigay ko ang lahat ng lakas ko para maka alis pero walang epekto yun
sa kanya.
"Zamiel.." sambit ko sa pangalan nya. Napapikit na lang ako dahil narinig ko ang
marahas nyang pagpunit sa damit ko.
"Hindi ako nagkamali sa pagpili sayo." I pushed him hard dahil alam ko bra ko na
ang isusunod nya. Napapikit na lang ako dahil ubos na ang lakas ko.
Hindi sya dumating.
"You son of a bitch!" biglang malakas na pagmumura at sunod sunod na suntok ang
narinig ko. Nanlaki ang mata ko dahil sa biglang pagdating ni Peirce kasama ang mga
pulis.
"Sir tama na yan." awat ng mga pulis sa kay Peirce at hinila na sya papalayo.
Dumapo ang tingin sa akin ni Peirce at hinubad nya ang jacket na suot nya.
"Don't cry.." sabay haplos nya sa likod ko pero napaiwas ako sa takot. "Fuck I will
kill that bastard." he mumbled.
Natulala ako at nagpatuloy na umiyak. Muntik na ako magahasa, muntik na ako babuyin
pero hindi sya dumating.
No, hindi dapat ako magalit right? Bakit ba ako umasa na dadating sya? Wala syang
pake sa akin! Inakala nya na nagloloko lang ako, he hates me that much.
"Hendriana..." tawag sa akin ni Peirce pero lumayo ako at niyakap ang sarili ng mas
mahigpit.
"Don't touch me, wag ka lalapit."
Alam ko hindi ako sasaktan ni Peirce, alam ko mabuti syang tao pero natatakot na
ako. May parte sa akin na ayaw lumapit sa kahit sinong nandito ngayon... kahit sya.
Hindi ko na kayang maharap sya.
"Kailangan po natin sya dalhin sa presinto." rinig kong sambit ng pulis kay Peirce.
Tumingin sa akin si Peirce bago umiling. "Hindi maganda ang pakiramdam nya, maybe
next time."
"But sir—"
"Next time I said." ani ni Peirce.
"Sige po sir, kami na po bahala doon sa driver."
"You know what to do okay?" huling pahayag ni Peirce bago umalis ang mga pulis.
"You want water?" malumanay nyang tanong pero umiling lang ako.
"Want to go home now?" tumango ako ng dahan dahan bago pumunta sa sasakyan nya.
"I will call Macy para sabihin na samahan ka muna."
I didn't answer. Gustong gusto ko magpasalamat sa kanya pero walang boses na
lumalabas sa akin. Blanko ang utak ko at gusto ko na lang matapos to.
May namumuong galit sa akin, galit sa kanya dahil hindi nya ako pinuntahan. May
kasalanan ako at alam ko galit sya pero ngayon, gusto ko muna unahin yung sarili
ko. Gusto muna bigyan halaga yung sarili ko. Dahil ubos na ubos na ako.
"Papunta na sila Macy. Alam ko hindi ka komportable na nandito ako kaya aalis na
ako."
Isang tango lang ang sinagot ko at sinarado na ang pinto. Umupo ako sa sofa at
napapikit dahil sa mga nangyari kanina.
I want to cry but I'm too tired to do that. I just don't feel anything right now, I
just want to disappear and be gone forever.
Lumapat ang tingin ko sa mga gamot na nasa lamesa ko, wala sa sarili ay tumayo ako
at dinampot lahat ng gamot.
Yung nangyari kanina, yung mga salita na sinabi sa akin ni Zamiel, yung mga tingin
nya at pandidiri. Siguro naman matatapos na ang sakit pag nawala na ako? Siguro
hindi na ako masasaktan at ganon rin sya. Tama, dapat mawala na ako.
Sabay sabay kong nilagok ang gamot at napaupo.
"Hendriana!" rinig kong sigaw nila Macy. Gusto ko imulat ang mga mata ko pero wala
na akong lakas.
This is better. I should die.
Sweet Obsession 33

"Stay away." I pleaded. Tumingin ako sa buong paligid para makahanap ng tatakbuhan
pero bigo ako dahil puro puno lang ang nakikita ko. Kanina pa ako paikot ikot dito
sa lugar pero nasusundan nya parin ako.
"Nagmamakaawa na po ako, wag nyo po akong sasaktan." paulit ulit na bigkas ko kahit
alam kong impossible. Hinawakan nya na ang mga binti ko kanina kaya alam ko na may
masama syang balak.
Unti unting lumapit sa akin ang lalaking nanlilisik ang mga mata. Bawat hakbang nya
at napapa atras ako at nagdadasal na sana may tumulong sa akin dito.
"Hindi naman kita sasaktan. Sumunod ka lang sa mga gusto ko at ihahatid kita sa
langit sa sarap ng gagawin ko."
Nanlambot ang mga tuhod ko dahil naramdaman ko na ang pader sa likod ko. Wala na
akong aatrasan, kulong na ako at naging bihag.
"Wag po!" naramdaman ko na ang mga halik nya sa leeg ko kaya kumawala na ang mga
hikbi ko. "Please tama na po." sigaw ko pero patuloy parin sya sa kanyang ginagawa.
"Hendriana?"
Pinilit ko kumawala sa mga hawak nya at nagpumiglas. Paulit ulit akong sumigaw at
nagmakaawa.
"Parang awa tama na..."
Nagsimulang naglakbay ang mga kamay nya sa loob ng pantalon ko kaya napapikit akk
at sumigaw na humihingi ng tulong.
"Hendriana..."
Narinig ko ang pagkawarak ng damit ko at para bang bula, tumigil ako at hinayaan na
lang sya. Ubos na ang lakas ko. Sabay ng pagkaubos ng dahilan para mabuhay pa ako.
"HENDRIANA!"
Napabalikwas ako at napamulat dahil sa lakas ng sigaw na narinig ko. Bumungad sa
akin ang mukha ni Peirce kaya niyakap ko agad sya at humingi ng tulong.
"May lalaking humahabol sa akin, tulungan mo ako. Ilayo mo ako sa kanya. Please
Peirce, tulungan mo ako." tuloy tuloy na sambit ko habang yakap sya ng mahigpit.
"Wag mo ako iiwan, dito ka lang. May humahabol sa akin."
Naramdaman ko ang hagod nya sa likod ko kaya mas lalo akong yumakap. "Tulungan mo
ako." I desperately said.
"Shhh." he softly said. "I'm here now okay? Hindi kita iiwan, stop crying."
Unti unti ko nilibot ang paningin ko at naguguluhan. Kinalas ko ang yakap kay
Peirce at napatitig sa doktor na nasa sa tabi nya.
"Mukhang hindi pa maganda ang lagay ng pasyente." pahayag ng babaeng doktor. "Bukas
na lang tayo mag usap, kailangan nya pa ng pahinga."
Dumapo ang tingin ko sa karayom na nakatusok sa kamay ko. Bumaling din ako kay Macy
at Trina na punong puno ng luha ang mukha.
"Sige po doc, salamat."
Lumabas ang doktor kaya tumahimik ang paligid at napuno ng hikbi nila Macy at Trina
na magkayakap ngayon.
"Gusto mo ba paslangin ko na si Zamiel? Anong gusto mong higanti Hendriana? Gagawin
namin lahat basta wag mo kaming iiwan." ani ni Macy habang tuloy tuloy ang iyak.
"Nasa kulungan na yung hayop na gumawa sayo ng kademonyohan." madiin na bigkas ni
Peirce sa tabi ko kaya hinuli ko ang kamay nya para pakalmahin sya.
"Salamat." I sincerely said. Tumingin ako kay Macy sa kabilang banda at natahimik
dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya.
Tumingin ako sa kanilang dalawa ni Trina. Saan ako magsisimula? Paano ko sasabihin
sa kanila ang mga nangyayari sa buhay ko?
Binalak kong tapusin ang buhay ko. Matutuwa ba ako na buhay ako ngayon? I don't
know anymore. Magpapasalamat ba ako dahil buhay pa ako hanggang ngayon? Pero ano
bang pinagkaiba? I felt empty right now, pakiramdam ko buhay pa ako pero sa loob
loob ko ay tapos na ang lahat. I'm dead inside.
"Pwede bang iwan nyo muna ako mag isa?"
Nang sabihin ko yun ay lahat sila ay nagkatinginan. Umiling ako bago mag salita
ulit. "Don't worry, hospital to kaya madaming tao. May mga bantay okay?" alam ko
takot sila na tapusin ko ulit ang buhay ko. I can understand na ayaw nila akong
iwan pero kailangan din nila intindihin na gusto ko muna mag isa.
"Please." paki usap ko. Nagbuntong hininga ang tatlo bago tumango at lumabas na.
"Nasa table ang cellphone mo, just call us kung may kailangan ka." they said bago
tuluyang lumabas. I just nod and faked a smile.
Now I'm alone, gusto ko na magpakatotoo sa sarili ko. Hindi ko na pinigilan ang mga
luha ko at nilabas lahat ng puot sa puso ko.
I want the pain to stop now, gusto ko na talagang tumigil ang mundo. Hindi ko na
kaya maging matapang at lumaban pa.
"Why.." I mumbled to myself. "Bakit ko nararanasan lahat ng ito?" Niyakap ko ang
mga tuhod ko at yumuko.
Nagmahal lang ako. Hindi ko alam na ganito palang sakit ang mararansan ko. Siguro
dahil sobra sobra ang binigay kong pagmamahal? Can I even call that love? I think I
need to stop for real. I need to stop my obsession.
Nakarinig ako ng yapak kaya nilingon ko agad ang pinto para silipin kung sino ang
pumasok. Nanlambot ang buong katawan ko dahil dumating ang taong nagpaparanas ng
matinding sakit sa akin.
"Anong ginagawa mo dito?" malamig na tanong ko. Hindi na ako tumingin sa mga mata
nya dahil alam ko masasaktan lang ako pag ginawa ko pa yun.
"Just checking you."
Pinunasan ko ang mga luha sa mukha ko at natawa sa sinabi nya. "Really?
Magpapasalamat ba ako?"
"Hendria—"
"Don't fucking call my name Zamiel." matigas na sabi ko at pilit na kumakalma.
"I didn't know okay? Ang akala ko ay—"
"Ano? Na nagbibiro lang ako?" iniwas ko ang tingin ko sa direksyon nya dahil hindi
ko na alam ang magagawa ko.
"You told me to get lost right?" I said full of anger. "Congrats, gagawin ko na
yun."
Gusto ko na protektahan ang sarili ko mula sa kanya. Hindi ko hahayaan na saktan
nya ulit ako. I will protect myself , hindi nya na ako masasaktan ulit.
"You don't want to see me again? Then fine. I don't give a shit anymore. Malayang
malaya ka na dahil hinding hindi na ako maghahabol sayo."
This time, tumingin ako sa kanya. Hindi sya kumikibo kaya napa ngisi ako at tumawa.
"You hate me? Guess what mister Vezteros, the feeling is mutual now."
"You killed someone, you don't have the rights to hate me." ani nya. "Dapat ay
makulong ka."
Napa awang ang bibig ko at tiningnan sya ng di makapaniwala. "Hindi ko isusuko ang
sarili ko sa mga pulis."
"Do anything you want, magsumbong ka kung gusto mo pero hindi ko isusuko ang sarili
ko."
"The real killer here is you Zamiel." I said at tumingin sa mga mata nya.
"Pinatay mo yung Hendriana na walang ibang ginawa kundi mahalin ka."
Sweet Obsession 34

Sana pag sinabing hindi mo na mahal, hindi mo na talaga mahal. Sana pwedeng burahin
ang nararamdaman, yung isang bura lang wala na? Sana ganon na nga lang, para hindi
na nasasaktan ng ganito.
"Mom?" mahinang sambit ko sa phone. She called me because Macy told her na nasa
hospital ako. Alam nyang nasa hospital ako pero hindi sinabi ni Macy kung bakit ako
nandito
"Are you okay? Hindi ako mapakali dito, gusto mo ba umuwi ako ng pilipinas?"
Pumikit ako at bumuntong hininga. Hindi ko man lang alam na wala si mommy sa
pilipinas. Ang buong akala ko ay nasa Pangasinan lang sya at busy sa opisina. Sa
sobrang atensyon na binibigay ko kay Zamiel ay hindi ko na alam kung ano ang
nangyayari sa paligid ko.
"Ayos ba ang business natin dyan ma?" pagiiba ko sa usapan. Ayaw ko sagutin ang
tanong nya dahil ayaw ko magsinungaling sa kanya. I'm not okay, ayaw ko malaman ni
mommy yun dahil mag-alala lang sya.
"Hendriana." ngumiti ako ng mapait dahil sa pagtawag nya sa pangalan ko. She
definitely knows na may mali sa akin.
"Want me to go home?" malambing na tanong ni mommy kaya napaluha ako ng tahimik.
Damn, bakit na naman ako nagiging emotional?
"Mom, can I live there?" I asked habang pinupunasan ang luha ko. "I want to try
something new."
"Akala ko ba ay ayaw mo iwan sila Macy?"
"They will understand, mom." Sigurado ako na maiintindihan nila ako at
susuportahan.
"Are you sure anak?"
I want this, I can't handle it anymore. Hindi ko alam kung makakaya ko pang
makaharap si Zamiel dahil masyado na namin nasaktan ang isa't isa. Kailangan nang
may lumayo sa aming dalawa para matapos na.
"I'm sure, can I move there as soon as possible?"
Narinig ko sa kabilang linya ang pagbuntong hininga ni mommy. "Sige sasabihin ko
ito sa daddy mo. Kakausapin namin ang school mo para makalipat ka na dito."
Ngumiti ako ng malungkot at sinabihan ang sarili na tama ang desisyon ko. "Salamat
mom."
"You need to tell me everything pagdating mo okay? Ayaw ko na may bumabagabag sa
iyo."
I was stunned a bit. Akala ko ay hindi sya magtatanong sa biglaang desisyon ko pero
mali ako. Ramdam pala ni mommy na may problema ako.
Everything will be okay soon. Tama ang pinili kong desisyon. Hindi ko ito
pagsisihan.
-----
"Nakakaloka ka talaga, punong puno ka ng pasabog. Bakit biglang pupunta ka na ng
London? Bruha ka talaga!" naiiyak na pahayag ni Macy habang nakayakap ako sa kanila
ni Trina. Hinagod ko ang likod nya para pakalmahin dahil madami na ang nakatingin
sa amin.
"Basta ako size nine ha?" putol ni Trina sa pagsasalita ni Macy kaya nakatikim sya
ng batok.
"Aalis na ako, malalate na ako." bitaw ko sa kanilang dalawa pero mas lalong
humigpit ang yakap nila at napalakas ang hikbi.
"Hintayin mo si Peirce, padating na yun." bitaw ni Trina sa yakap at pinunasan ang
mga luha. Nanlaki ang mata ko sa kanilang dalawa at hinampas ang mga braso nila.
"Diba sabi ko wag nyong sasabihin sa iba ang pag alis ko?"
"Hindi naman iba si Peirce, grabe din ang ginawa nya para sayo kaya deserve nya yun
gaga!"
Sasabunutan ko na sana si Trina pero natanaw ko na si Peirce at may kasama din
syang iba.
"Adam." gulat na bigkas ko. Hindi ako makapaniwala na nasa harap ko sya dahil ang
tagal na nung huli ko syang nakasama.
"Kamusta?" kwelang tanong nya. Gusto ko sana sumagot sa kanya pero nabalot ako ng
konsensya at takot. Takot dahil malaki ang naging kasalanan ko sa kanila.
"Sigurado ka na ba na aalis ka?" nabaling ang atensyon ko kay Peirce na
nakapamulsa. I nod at him at iniwas ang tingin sa kanilang dalawa ni Adam.
"Take care." nabigla ako sa biglang pagyakap ni Peirce. Narinig ko ang pagtili ni
Macy at Trina kaya nilingon ko sila at sinamaan ng tingin.
I sighed at niyakap pabalik si Peirce. "I need to tell you something."
Kinalas ko agad ang yakap kay Peirce at napayuko. Hindi ko alam kung papaano ko
sasabihin sa kanya ang kasalanan ko pero deserve nya yun malaman.
Alam ko hindi pa ito nababanggit ni Zamiel sa kanya dahil nandito parin sya at
kinakausap ako.
"The reason Zamiel and I broke u—"
"I know Hendriana, I also heard everything." namilog ang mga mata ko dahil sa
pagputol nya sa pagsasalita ko.
Alam nya? Alam nya ang tungkol kay Felicity?
"Bakit kinakausap mo parin ako kung ganon?" di makapaniwalang tanong ko
Dapat magalit sya. Dapat sabihan nya ako ng masasakit na salita, dapat murahin nya
ako at saktan. Pero bakit?
"I can't stay mad at you." he whispered at hinawakan ang mga pisngi ko. "I saw
everything you been through, you already suffered enough. Paano ako magagalit sa
babaeng halos gabi gabi na lang umiiyak dahil sa sakit? Paano ako magagalit sayo
kung mahal na mahal kita?"
"No." I mumbled after I saw the tears from his eyes. "Peirce.." at humawak ako sa
kamay nya.
I don't deserve his genuine love. "Alam mo naman na magkaibigan lang tayo diba?"
Tumango sya ng paulit ulit sa sinabi ko. "I know.. " at napapikit sya. "Take care,
mahuhuli ka na." sabay bitaw nya sa akin.
"Peirce naman.."
"See you soon." he waved at tumalikod na. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko
sa mga sinabi ni Peirce ngayon. Dapat ba ako matuwa? Pero bakit ganon, bakit hindi
ko agad napansin ang pagmamahal nya? Sana sya na lang. Sana si Peirce na lang ang
minahal ko.
"Mag ingat ka ha? Video call mo kami." nabalik ako sa katinuan dahil sa pagsasalita
bigla ni Macy. Ngumiti ako sa kanila at tumango. Niyakap ko sila sa huling
pagkakataon at inayos na ang mga dala.
"Ingat din kayo." kaway ko sa kanila habang pinapanood silang umalis. Malayo na
silang dalawa kaya tatalikod na ako para makapasok sa loob pero may nahagip ang mga
mata ko at natulala.
Kahit nasa malayo sya ay kilalang kilala ko ang tayo nya. Ang madilim nyang mata,
ang labi nyang nanunukso at nagsasabing halikan mo ako. Hindi ako pwedeng
magkamali, si Zamiel ang natatanaw ko ngayon.
"This is impossible." I said to myself.
He was dangerously staring at me. Kahit alam nyang nahuli ko ang mga titig nya ay
hindi sya umiwas. Ano na naman bang ginagawa nya?
Nagsimula sya maglakad papalapit sa akin at halos humiwalay ang kaluluwa ko sa
katawan dahil natatakot ako na baka magsalita na naman sya ng masasakit na bagay sa
akin.
Sa takot ko na makarinig ulit ng masasakit na salita ay hinila ko na ang mga gamit
ko para maka iwas sa kanya.
Akala ko ay makakalayo ako pero isang iglap, nahablot nya ako. "Fuck." sambit ko.
Nilingon ko sya at pinakitaan nya pagka irita. "Ano na naman ba?" I asked.
Binitawan nya ako at sinamaan ng tingin.
Binuka nya ang bibig nya at nagsalita pero hindi ko narinig ang mga sinabi nya
"What?" I asked him.
Umigting ang kanyang panga. "I said, don't come back anymore."
Napa awang ang bibig ko dahil sa sinabi nya. Yun lang pala sasabihin nya, bakit nag
abala pa sya na pumunta dito? Sira ba ulo nya? Diba uso ang text?
"I'm happy that you are leaving." saad nya. "Be gone forever."
I glanced at him for the last time. "You really know how to hurt me huh." I said.
"But of course, as you wish baby."
Tumalikod ako at kinagat ang labi. Hinila ko ang mga gamit ko at nilayo na ang
sarili sa kanya.
Kahit sa huling pagkakataon, sinaktan nya parin ako. Alam na alam nya kung paano
ako saktan at bawian.
Putangina mo talaga Vezteros.
Sweet Obsession 35

"Ikakasal na si Macy?"
I fixed my make up and looked at the mirror. "You didn't know?"
She nodded. "Diba next year pa yun? Bakit ngayon nyo lang sinabi sa akin?"
"Now you know." I answered at tumayo na sa upuan. "Uuwi na kami next week, sasabay
ka ba?"
Nilapag nya ang popcorn at umirap. "Syempre, wala naman akong boyfriend na kasabay
right?" she said sarcastically at ngumiwi.
Binato ko sya ng unan at mahinang tumawa. "Bakit ba single ka parin? Inggit ka
tuloy."
"Gusto mo agawin ko si Peirce?"
"Gusto mo sunugin kita ng buhay?" pagbabanta ko kaya tinawanan nya ako at binato
pabalik ng unan.
"Grabe di na to mabiro." sabay kagat nya ng tinapay. "Parang papatulan naman ako eh
patay na patay sayo yun."
"Ako pa ba Valeen?" sabay flip ko ng buhok at kinindatan sya. Umarte naman sya na
nasusuka kaya sinamaan ko sya ng tingin at minura.
"But seriously, are you really sure about this? Kaya mo na ba talaga bumalik ng
pilipinas?"
I sighed and shrugged. "It's been six years, sa tingin ko kaya ko na." nilingon ko
ang mga pictures namin ni Peirce at ngumiti. "Thanks to him, hindi ko naramdaman na
mag isa ako."
"Kay Peirce lang talaga nagpasalamat? Paano ako? Since you came here, ako lang
naging tunay na kaibigan mo. Credits naman dyan?"
Sinamaan ko sya ng tingin at ngumiwi. "No choice ka lang kasi ayaw nila makipag
kaibigan sayo. Iba si Peirce, sinundan nya ako dito sa London at hinabol."
"Wow naman, hinabol." sabay iling nya at umirap. Tinawanan ko sya dahil damang dama
ko ang bitterness nya sa katawan.
"Totoo naman ah? After one year, sinundan nya ako dito at niligawan." gatong ko pa
para mas lalo syang mainis. Valeen hates to hear this kind of thing. Respeto daw
ang kailangan nya dahil lagi na lang syang third wheel at walang kasama.
"Oh edi kayo na. Kayo na ang four years na magkarelasyon, masaya kayo at mahal na
mahal nyo isa't isa. Okay na. Gets ko na." hindi ko napigilan ang tawa kaya dumilim
ang mga mata nya at minura ako.
"Sagutin mo na kasi si Adam." I said.
"Yung hayop na yun sasagutin ko? Aba hindi ko nga alam kung ilan nililigawan ng
kupal na yun. Sorry ha? Pero hindi ako naghahanap ng sakit sa ulo." pahayag ni
Valeen at ilang beses umirap.
Sinent ko ang voice record na naging pahayag ni Valeen tungkol kay Adam. Walang
ilang segundo ay lumabas na ang pangalan nya kaya sinagot ko at pinindot ang loud
speaker.
"Hoy baby Valeen, maka hayop ka dyan ah? Gusto mo buntisin kita?"
Hindi ko napigilan ang halakhak ko sa unang banat ni Adam. Binato ako ng tsinelas
ni Valeen pero mabilis akong nakaiwas at mas lalong natawa.
"Hoy kurimaw wag mo ako tawagin na baby dahil hindi ako sanggol! At paano mo naman
ako mabubuntis kung baog ka?" bulyaw ni Valeen at tumingin sa akin ng masama. I
just shrugged and smiled.
"Hihintayin ko ang papunta mo dito sa pilipinas, tingnan natin kung sinong baog ang
sinasabi mo."
Tumayo na si Valeen at hinablot ang phone. Hindi ko parin mapigilan ang tawa ko
dahil sa nakakatawa nilang paguusap. Bagay na bagay sana sila pero hindi ko alam
kung bakit mainit ang dugo ni Valeen sa kanya.
"Kausapin mo yang kaibigan ng syota mo, Hendriana." gigil na gigil na sabi nya.
"Kakatayin ko talaga yan pag nakita ko!"
"Sige na, pupunta na ako ng restaurant ko at mag aayos ng kailangan para sa pag
alis natin." Pagiiba ko kay Valeen at inayos ang sarili.
"Mag uwi ka ng pagkain ha." sagot nya kaya tinaas ko ang middle finger ko at
hinarap sa kanya
"Lugi na ang restaurant ko dahil sa pagiging buraot nyo ni Adam."
"Leche makatulog na nga."
Sinarado ko ang pinto at iniwanan na si Valeen sa loob. Hindi ko talaga lubos na
maintindihan kung bakit ayaw na ayaw nya kay Adam. Bukod sa ayaw nya magpaligaw,
galit na galit pa sya.
Naalala ko na nakilala lang ni Valeen si Adam when Peirce came here. Pagkatapos ng
ilang buwan na pagtira ni Peirce dito ay bumibisita na din si Adam madalas at
kinakamusta kami. Nagugulat parin ako everytime na bumibisita sya at sumusulpot
bigla, nasanay na lang din ako dahil sinabi ni Peirce na may lahi syang kabute. But
beside that, hindi parin ako makapaniwala na tinuturing nya akong normal. I know na
alam nya lahat, alam nya ang dahilan kung bakit galit sa akin si Zamiel.
"Good morning pretty lady."
Nakita ko nakasandal si Peirce sa sasakyan at may hawak na dalawang kape at
paperbag. Agad ko syang nilapitan at niyakap.
"Kanina ka pa? You should call me para lumabas agad ako." I said as I kissed him on
his jaw. Paborito kong halikan ang panga nya kesa labi. Kahit nagtataka sya ay wala
syang magawa dahil gustong gusto nya din.
"I just got here. Coffee?" sabay abot nya. Kinuha ko ang binigay nyang kape at
pinasok na ang naka bukas na pinto.
"Ikakasal na si Macy. Uuwi tayo ng pilipinas kaya ayusin mo na yung mga trabaho mo
bago tayo umalis."
Biglang natahimik si Peirce at naglaho ang ngiti. "May problema ba?" I sincerely
asked.
"Nothing." he lazily answered kaya I groaned at him.
"What's the problem?" paguulit ko sa tanong dahil alam ko na may problema sya.
"Nothing it's just, uhm.. nevermind."
He said nevermind but I saw him clenching his jaw. Really? Nothing ba yun?
"Peirceuistumo Madrigal." tawag ko sa buong pangalan nya.
"Yes, Hendriana Madrigal?"
Kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang ngiti. Kahit ramdam ko ang pamumula ko ay
dapat mukha akong galit.
"Okay.." sabay iling nya. "I'm not sure about going back in the Philippines. I
mean.."
"Shh." sabat ko. Alam ko kung saan ito pupunta kaya pinutol ko agad ang pagsasalita
nya.
Hinawakan ko ang isa nyang kamay at ngumit. "Do you trust me?"
He glanced at me and sighed. "Of course hon."
"Anim na taon na ang lumipas, saan ka ba natatakot?"
"Can I be honest with you?" bigla akong kinabahan sa pagiging seryoso nya kaya
ilang beses ako tumango at nagsabi ng yes.
"Klent the fiance of Macy..." sabay hawak nya sa kamay ko. "Kaibigan sya ni
Zamiel."
Umawang ang bibig ko dahil sa sinabi nya. "And I'm sure, dadating sila sa kasal ni
Macy."
"Bakit mo sinasabi to ngayon?" I asked. "Kung natatakot ka na baka humabol ako kay
Zamiel pag nakita ko sya, nagkakamali ka okay? Ikaw na yung mahal ko, ikaw yung
kasama ko."
Alam ko naman na natatakot si Peirce dahil don. But he should trust me! Four years
na kami, dapat may tiwala sya na sya lang. Na kahit anong mangyari, sya lang ang
pipiliin ko at hindi si Zamiel.
"How about Shina? Kaya mo na ba syang makaharap? And about Zamiel..." gusto nyang
dagdagan ang sinabi nya pero hindi nya tinuloy. Umiwas sya ng tingin at humawak sa
manibela.
"Are you really sure about this?" mahina nyang tanong na mukhang frustrated.
"Yes." sagot ko na parang siguradong sigurado.
"I trust you." he whispered.
I suddenly felt uneasy and very uncomfortable. Can I really face him? But I love
Peirce, dapat ay kayanin ko na.
Sweet Obsession 36

"I'm really sorry hon." Peirce sincerely apologized. Kinagat ko ang labi ko at
tumingin kay Valeen na mahimbing na natutulog.
"It's okay hon, tapusin mo na lang agad yang trabaho mo para makasunod ka na dito."
I carefully said habang nakatitig padin kay Valeen.
"Nasaan na ba kayo?" tanong ni Peirce kaya sinilip ko ang labas.
"Nasa taxi pa kami, traffic masyado." sagot ko at inayos ang buhok. Grabe kahit
aircon na yung taxi ang init init parin, paanong natutulog si Valeen sa kalagayan
na to?
"Taxi?" napataas ang boses ni Peirce kaya nailayo ko ang phone sa tenga ko.
"Relax hon, mataas ang araw okay? Nandito din si Valeen kaya relax ka lang." agaran
na sagot ko dahil alam ko ang nasa isip nya. Although hindi naman na kailangan mag-
alala kasi nag aral na ako ng taekwondo.
"Dapat talaga sumabay na ako sa inyo sa pag uwi." sambit ni Peirce na punong puno
ng pagsisisi. Napangiti naman ako at agad napakagat sa labi.
"I can protect myself okay? Ayaw ko masanay na umasa sa iba, natuto na ako." pabiro
kong sagot but he didn't laugh at all. I bit my lowered lip because I know he
didn't find the rumor on it.
"I'll finish this as soon as possible okay? Susunod agad ako sa Pilipinas."
I nod and smiled. "I love you." I said at pinigilan tumili. Gosh, hindi na ako
teenager para kiligin ng ganito.
"I love you too."
Sasagutin ko pa sana ang sinabi ni Peirce pero nakarinig na ako ng pekeng ubo kaya
lumingon ako kay Valeen na gising na ngayon.
"Oo na, rerespeto na kami sa single." pangunguna ko sa kanya dahil alam ko na ang
sasabihin nya. Umiling iling ang bruha at kinuha ang pringles sa tabi nya.
"Kahit pala di kayo magkasama third wheel padin ako."
Aasarin ko pa sana sya lalo kaso may pumukaw sa atensyon ko at napatingin sa labas.
Napatitig ako sa malaking billboard kung saan topless sya at may babaeng kasama.
"Zamiel Vezteros.." basa ni Valeen sa malaking sulat na nasa billboard. Ilang
segundo pa ang lumipas ay tumingin sya sa akin at gulat na gulat.
"Ayan si Zamiel?"
"Oo." simpleng sagot ko. Inayos ko na ang upo ko at nagpasalamat na nalampasan na
ang billboard na yun.
"Grabe naman pala."
The girl on that billboard is Natasha, ang babaeng huling nakita ko na kahalikan
nya. Bagay sila, dapat ikasal na sila. Or kasal na?
Pake ko ba? Hindi na sya mahalaga.
-----
"Nagyaya si Macy, punta daw tayo sa bar." pahayag ni Valeen na mukhang excited na
excited na. I sighed dahil alam ko kung paano sya malasing. God, pagod pa ako sa
byahe.
"Ayaw ko." sagot ko dahil wala pa akong gana. "Seriously? Pahinga muna tayo,
Valeen."
"Please?" sabay hawak nya sa damit ko pero inirapan ko lang sya. Pinikit ko ang mga
mata ko para matulog na pero inalog nya ako at niyakap. "Sige na please?"
"Okay sige na!" I answered dahil di nya tinigilan alugin ang katawan ko.
Tumayo na ako sa kama at inayos ang sarili. Binuksan ko ang phone ko at nagpaalam
kay Peirce para hindi sya mag-alala.
Hindi mahigpit si Peirce sa akin, talagang nagpapaalam lang ako dahil gusto ko
malaman nya kung nasaan ako. We are both adults, ayaw ko na mag aaway pa kami sa
simpleng bagay lang. Iba kasi si Peirce, ayaw ko magtago sa kanya o maglihim dahil
ayaw ko masira kaming dalawa. Sya na kasi yung gusto ko makasama habang buhay, wala
ng iba.
"Grabe namiss ko kayo!" salubong ni Trina sa amin when she saw us entering the bar.
I waved at her at yumakap kay Macy na mukhang lasing na ngayon.
"Hendriana! Valeen!" sabay taas ni Macy ng beer at binibigay sa amin. Kinuha ko ang
isang baso at umupo na sa isang upuan.
"So what's up?" Trina asked while looking at me.
"Nothing new, busy sa restaurant. " I answered at sumipsip sa beer. Nagkatinginan
si Macy at Trina bago ulit humarap sa akin.
"Kailan ba kayo ikakasal ni Peirce?"
Umirap ako dahil alam ko na itatanong ulit nila ito. Ilang beses na ba nila ako
kinulit tungkol dito? I can't remember, basta ang alam ko ay hindi nila ako
titigilan hangga't hindi ako naikakasal kay Peirce.
"Ewan ko ba sa dalawang yan, hindi pa sila magplano ng kasal eh samantalang hindi
nila kayang malayo sa isa't isa." dagdag pa ni Valeen kaya napalagok ako ng beer at
umirap.
"Hindi nya pa ako tinatanong okay? Handa naman na ako! Sya na lang hinihintay ko."
I honestly answered kaya nagtawanan sila at inasar ako.
"Then ikaw na magtanong!" ani ni Trina.
Kaibigan ko ba talaga ang mga to? Grabe, ako na naman napili nilang pagtripan.
"Whatever." I mumbled and sipped my beer.
Well to be honest, I miss this. It's been a long time since we hang out, busy na
kami sa kanya kanyang naming buhay kaya hindi na kami madalas magkita kita. Well
syempre nasa London kami ni Valeen, minsan lang sila magpunta doon kaya bihira lang
talaga kami maghang out.
I suddenly felt a vibration on my pocket so I excused myself at pumunta sa tahimik
na pwesto. Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at sinagot ang tawag.
"Hello?"
"Are you okay?" tanong nya sa kabilang linya kaya napangiti agad ako.
"Yes, how about you?" bakit parang gusto ko na lang umuwi at kausapin sya?
"Of course." he slowly answered. "Nag eenjoy ka ba?"
"Yeah.." I lazily answered. "Pero mas masaya kung nandito ka na."
I heard him chuckled kaya kinagat ko ang labi ko. Nakakahiya ba yung sinabi ko?
Masyado bang halata na miss ko na sya?
"Really?" aniya. "Don't worry makikita mo din ako. Alam ko naman na malaki ang
pagnanasa mo sa akin."
"Peirceuistumo!" madiin na bigkas ko. "Sige na nga, inaasar mo na ako."
"I love you."
No Hendriana, wag ka marupok okay? Wag ka madala sa ganya—"Iloveyoutoo." mabilis na
sambit ko bago binaba ang tawag at ngumiti. Grabe, hindi ko talaga sya matiis.
"What a sweet girlfriend."
Nabitawan ko ang cellphone ko at nanigas sa kinatatayuan. Nawala ang saya na
nararamdaman ko at napalitan ito ng hindi ko maintindihan na emosyon.
"Wow, just wow." dahan dahan ko sya nilingon at hindi ako nagkamali, sya ang
lalaking nakita ko sa billboard kanina.
"Zamiel..." tawag ko sa pangalan nya. He was puffing his cigarette while staring at
me.
"Oh, what to our endearment?" niyokom ko ang kamao ko at pinigilan ang galit.
"What do you want?" I said while clenching my jaw.
"Can you give what I want? Are you sure about that?"
Tumingin ako sa mga mata nya at sinubukan syang intindihin. Ano bang problema nya?
Galit parin ba sya at gumaganti padin? Hindi ko sya maintindihan.
Pero bakit ko sya iintindihin? Damn, kailangan ko na umalis dito. Hindi ko dapat
sya bigyan ng oras o kahit anong atensyon. Hindi sya mahalaga.
"Baby.."
I was stunned.
"My baby.." malumanay na tawag nya.
Bullshit, anong pakulo to?
"What the hell is wrong with you!" I said, looking straight on his eyes.
"I don't know either." he replied.
I kept my eyes on him, not saying any words.
"I miss you.." he said slowly.
"Okay."
"Okay?" he asked with a confusion.
"Not again, Vezteros. Hindi mo na ako maloloko." huling sambit ko bago sya
tinalikuran at iniwan.
Tapos na tapos na tayo.
A/N: I accidentally posted the chapter 36 last time, sorry for the trouble. This is
the real update so enjoy and be safe. Malakas ang bagyo kaya ingat po kayo.
Sweet Obsession 37

"Don't mind him." I whispered to myself habang pinagmamasdan ang sarili sa salamin.
Ilang beses na ako naghilamos para mawala sa memorya ang nangyari pero mukhang
hindi effective dahil mas lalo ko naririnig ang boses nya.
"Are you sure na si Zamiel yun?" napatingin ako sa mga babaeng kakapasok lang sa
banyo at isa isa silang pinagmasdan dahil sa tipid na tela na suot nila.
"Oo naman." malanding sagot ng isa sa kanila.
"Paanong nangyari yun? Diba pumupunta lang sya dito pag may importanteng events?"
Iniwas ko ang tingin ko dahil wala naman akong mapapala sa pakikinig sa usapan.
Pinatay ko ang tubig at inayos ang sarili.
"Nung college diba gabi gabi sya dito? Bakit ba dumalang na ang pagpunta nya?"
"Balita ko dahil daw sa isang babae, di ko alam kung bakit pero ang laki daw ng
pinagbago nya."
I checked myself for the last time bago dinala ang bag at lumabas na ng pinto.
Hindi ko alam pero naiirita ako sa mga naririnig ko, bakit kasi sya pa ang topic
diba?
"Saan ka galing?" tanong ni Macy habang pinagmamasdan ako ng mabuti. I simply
shrugged at inabot ang beer.
"Nag away ba kayo ni Peirce?" bigay pansin ni Trina na sinagot ko agad na hindi.
"Bakit wala ka sa mood?" dugtong ni Valeen na kinatahimik ko.
Ako wala sa mood? Bakit naman mangyayari yun? Dahil lang nakita ko si Zamiel? No
way, wala na sya para sa akin. Kahit konting importansya, wala sya.
"Paranoid lang kayo." simpleng sagot ko at nilagok ang alak. Tangina bakit ba beer
lang to? Gusto ko ng hard na iinumin bigla.
"I think you need to tell something, Hendriana." sabay hawak sa kamay ko ni Macy
kaya napatingin ako sa kanya na may pinagmamasdan sa kabilang direksyon. Dahan
dahan ko nilingon ang direksyon na yun at nakita si Zamiel na kasama si Inigo at
Marcus.
What the hell.
"Tell me, may nangyari ba?"
"Sa amin ni Zamiel? Dati oo." nagbibirong sagot ko dahil ayaw ko ng tensyon.
"The fuck Hendy, I mean ngayon ang tinatanong ko. May nangyari ba or nagkita ba
kayo o nagkausap?" tuloy tuloy na tanong ni Macy.
"Wala." sagot ko.
Maliit na bagay lang ang nangyari kanina, hindi na dapat palakihin kaya hindi na
dapat ikwento.
"Totoo?" tanong ni Valeen habang nakatingin sa mga mata ko.
"Para kayong mga bata." sagot ko at uminom. "Matagal na issue na yun, hindi na
dapat pagusapan. Wala ng halaga."
Hindi sila nakasagot sa sinabi ko kaya nilagok ko ulit ang beer at ngumiti ng
mapait. I have Peirce, hindi na ako masasaktan ni Zamiel dahil kahit konting
nararamdaman wala na.
Napatingin ulit ako sa direksyon ni Zamiel pero nagulat ako dahil nakatitig na sya
sa akin ng seryoso habang sumisipsip ng inumin sa baso. Iniwas ko ang mga tingin ko
dahil baka kung ano na naman ang isipin nya.
But wait, baka lalo syang magisip ng iba pag iniwas ko. No, hindi pwede yun.
Nilingon ko ulit ang pwesto nya pero this time, nagulat ako dahil may Natasha na
nakapulupot sa kanya.
"Malandi talaga." matigas na bigkas ko.
"Ako malandi?" napatingin ako kay Valeen na masama ang tingin kaya nanlaki ang mata
ko at umiling agad.
"No, hindi ikaw." mabilis na sagot ko.
Gosh, ano ba ang ginagawa ko? This is not right, nawawala na naman ako sa sarili.
"Wow Hendriana!" biglang sumama ang timpla ko dahil sa malanding boses na tumatawag
sa pangalan ko.
"Natasha.." bagot na tawag ko sa pangalan nya habang nakataas ang kilay.
"Are you okay now? I mean last time kasi na nagkita tayo nagmamakaawa ka kay Zamiel
na balikan ka nya."
Nakita ko sa gilid ng mata ko ang pag amba nila Macy kaya nilingon ko sila at
sinabing kaya ko to. Bitch lang sya, hindi ako magpapadaig sa malanding bitch lang.
"I'm okay." nang aasar din na sagot ko. "Ikaw, gusto ka na ba ni Zamiel? Diba
nagmakaawa ka pa noon para patulan ka nya?"
Nakita ko ang pagkagat ni Natasha sa labi nya kaya ngumisi ako at tumitig sa kanya
lalo.
Nasaan na ba si Zamiel, bakit hinahayaan nyang pakalat kalat ang alaga nya.
"Ikakasal na kami, syempre okay na okay ako! I love him so so much! "
Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa naging asal nya. Nakita ko bigla ang sarili
ko dahil ganyang ganyan din ako nung panahon na mahal na mahal ko si Zamiel. Ginawa
ko lahat, kahit magmukhang tanga.
"Share mo lang?" sagot ni Macy kaya nagtawanan si Valeen at Trina. I just smirked
and shrugged para mainis sya lalo.
"Just go away, Natasha." I said. "Walang aagaw kay Zamiel kaya pakasaya ka." I
lazily added bago uminom ulit. Damn, bakit ba pumunta yun sa table namin eh di
naman kami close?
I sipped my beer at inalala ang inasal ni Natasha kanina. Madaming tanong tanong
ang naglaro bigla sa utak ko.
Loving Zamiel is equivalent to pain, kakayanin ba ni Natasha hanggang huli?
Iniling ko ang ulo ko at tinuon ang atensyon sa iba. Nakisama ako sa kwentuhan nila
Trina at tinanggal ang iniisip dahil di naman mahalaga.
"I have to go. " paalam ko sa kanila dahil naramdaman ko na ang pagod.
"Tutulog ako sa condo ni Trina, go home na." sagot ni Valeen kaya tumango na ako at
kinuha ang bag. Niyakap ko sila isa isa bago tuluyang umalis at nilabas ang phone.
May text na kaya si Peirce?
"Waiting for someone?"
Bigla ko nabitawan ang phone ko dahil sa pagsulpot ng isang bulto sa harap ko.
"What the hell?" gulantang bigkas ko at pinulot ang phone.
"Want me to drive you home?"
Inirapan ko ng palihim si Zamiel at nilayo ang sarili sa kanya. Binuksan ko ang
phone ko para tingnan kung may text si Peirce pero bigo ako dahil wala.
"Hey."
Bakit ba ang ingay ng lalaking to? Hindi na nga kinakausap daldal parin ng daldal.
"Hendriana.."
Hindi ko ulit sya kinibo at umirap ulit.
"Hey Venduila.. " tuloy na pagtawag nya pero hindi ako gumalaw. Bakit ba ayaw nya
tumigil samanantala—
"Baby.."
"Ano ba?" iritadong sambit ko at hinarap sya.
Nakita ko ang pagkurba ng labi nya kaya napasimangot ako at pinagsisihan ang
paglingon sa kanya.
"If you want me to call you baby just tell me, pinahirapan mo pa ako."
"Ano ba kailangan mo?"
I don't understand him, galit na galit sya nung umalis ako sa pilipinas tapos
ngayon umaasta syang ganito? Sa tingin nya ba nakakatuwa to?
"You know what, wag na tayo magpansinan." matigas kong bigkas. "Baka magalit pa si
Peirce pag nalaman nya to." bulong ko sa sarili.
I saw him clenched his jaw. "You really love him huh."
Hindi ko sinagot ang sinabi nya.
"Did he fuck you better? Wala ka na ba talagang pinipili ngayon, Hendriana?"
Nilingon ko sya na hindi makapaniwala. "Hindi ka pa tapos babuyin ang pagkatao ko?
After how many years, masasakit na salita parin ba ang isasalubong mo?"
"Did he fuck you better?"
I looked at him with a disgust.
"Wag mo hayaan sagutin ko yang tanong mo, Zamiel. Hindi mo magugustuhan ang sagot
ko."
A/N: sorry sa matagal na updates! Busy asf. Unedited
Sweet Obsession 38

Sa ilang taon na pagsasama namin ni Peirce hindi pa kami umaabot sa punto na yun.
He respect me so much to the point na kung hindi pa ako ang unang hahalik, hindi
nya talaga ako hahalikan.
Kaya kasinungalingan ang sagot ko kay Zamiel. Peirce never fuck me, hindi sya tulad
ni Zamiel na hindi mabubuhay pag hindi nakatikim ng katawan ng babae.
"Ouch my head.." I sipped my coffee while watching Valeen having a headache. Gusto
ko tawanan ang itsura nya pero hindi ko ginawa dahil sa awa.
"Who told you to get wasted." I mumbled habang pinapanood syang maghilamos. Narinig
ko syang minura ako kaya napatawa ako at binaba ang kape.
"Sagutin mo na nga lang phone mo, kanina pa may tumatawag sayo." she shouted kaya
napatayo ako at hinanap ang phone.
Ang babaeng yun, bakit hindi nya binigay kung kanina pa may tumatawag sa akin?
Tatamaan talaga sya sa akin mamaya.
When I found my phone, sinagot ko agad yun without checking kung sino ang
tumatawag.
"Hello?" sambit ko.
"Hendriana.." my eyes widened and check my phone.
"Mom?" gulat na gulat na sambit ko.
"Come to my office now."
Bigla akong naguluhan at hindi nakasagot agad.
"Hello hendy? I said come to my office."
"Nasa Pilipinas ako mom." I answered.
"Exactly lady." she said na mukhang naubusan na ng pasensya. "Pumunta ka sa office
ko, may kailangan kang gawin."
"Ano po yun?"
"I want you to manage the resort na ginagawa namin sa Alaminos. Pumunta ka sa
office ko, makakasama mo ang business partner natin sa pagpunta sa Pangasinan."
"What? I'm not here for business mom, pumunta ako para sa kasal ni Macy."
"Lets not argue about this dear, kailangan mo lang manatili dyan ng isang buwan."
she said with authority. "We have to finish the business here in Hawaii before
going there. Ikaw muna ang bahala sa resort."
----
Padabog akong lumabas sa uber habang iniisip kung anong sasabihin kay Peirce
pagdating nya. He won't like it for sure. Anong gagawin ko? Paano ko sisimulan na
sabihin na kailangan ko pa manatili dito for a month? This will bother him for
fucking sure.
Wag ko muna kayang sabihin?
"Miss Venduila?"
Tinuon ko ang atensyon ko sa babaeng tumawag sa akin. Sinuri ko ang mukha nya at
napagtanto na isa sya sa pinagkakatiwalaan nila mommy dito.
"Miss Belen." I greeted.
"Nandito na po ang katagpo nyo." she politely said kahit mukhang mas matanda sya sa
akin. "Follow me miss."
Inayos ko ang suot ko bago sumunod kay miss Belen. Kinakabahan ako dahil matagal
tagal na din when mom gave me a job like this. Hinayaan nya ako sa restaurant ko
for years, hindi na yata ako sanay sa ganito.
"Mister Vezteros."
Tumigil ang kalabog sa dibdib ko when I heard what she said. Tiningnan ko agad ang
mukha ng kausap nya at halos humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan dahil nandito ang
lalaking ayaw ko makita.
"I need to go." paalam ni miss Belen. "Just call me if you need anything." pahayag
sa akin ni miss Belen at lumabas na ng silid. I suddenly felt my throat dry kaya
lumunok ako ng ilang beses.
"Miss Venduila?" I looked at him at ngumiti ng tipid bago umupo sa upuan. Tumingin
sa akin ang sekretarya nyang lalaki na tila naguguluhan.
"Lets start?" I said habang binuklat ang folder na nasa harap ko. Ayaw ko ulit sya
tingnan dahil baka hindi maging maayos ang meeting na ito.
"We need to visit Alaminos to check the place." seryosong sambit ni Zamiel. "Adam,
the engineer, will come with us next week."
"And how long?" sagot ko sa pahayag nya. "I mean ilang araw tayo magtatagal sa
Alaminos?"
"Its up to you, I'm happy being with you anyway."
Umirap ako ng palihim at di pinansin ang huling sinabi nya. "Seriously, ilang araw
nga?"
"Not days, Hendriana." he said slowly kaya napatingin ako sa kanya. "weeks.." then
plastered a smirked na gusto kong burahin.
"Okay." I smiled proudly at him. I can deal with your games now, Zamiel.
He looked at me with annoyed expression kaya napangiti ako at binaling ulit sa
papel ang atensyon.
Hindi na ulit nasundan ang asaran na yun dahil biglang naging seryoso ang usapan at
nakalimutan ang kanya kanyang issue. Pinag usapan namin ang beach resort at di
namalayan ang oras.
"Anything to add up?" huling linya nya sa pag uusap namin.
"Sa tingin ko ayos na yun, lets continue this tomorrow." i answered while fixing my
things.
"Okay then." sagot nya at tumayo na sa upuan. Hindi ko na sya pinansin dahil
kailangan ko pa humanap ng masasakyan.
"Lets go." muntik ko na mabitawan ang phone ko dahil sa matinding gulat sa
nagsalita sa likuran ko. Tuluyan ko nabitawan yun when I realized kung gaano
kalapit sa akin si Zamiel.
"What the hell."
"Lets go." he lazily said.
I looked at him with a confusion on me. "Hindi pa ba tapos ang meeting?"
"I'll drive you home."
"Hindi na kailangan." bilisan na sagot ko.
"I won't let you ride that thing." sabay pulot nya sa phone at pumindot dito. When
he gave me my phone, cancel na ang uber.
Sinamaan ko sya ng tingin at minura ng palihim. "You jerk." I mumbled pero
tinawanan nya lang ako.
"Just let me drive you home, its not a big deal."
I exhaled. "Fine." sagot ko.
Dahan dahan nya din kinuha ang bag ko pero hinayaan ko na lang sya dahil ayaw ko na
sya kausapin pa.
The way he act now, anong problema nya? Ang huling pagkakaalam ko, sobra ang galit
nya sa akin.
Binuksan nya ang pinto ng sasakyan nya kaya pumasok agad ako at sinuot ang
seatbelt. Buong byahe ako magpapanggap na tulog, bahala sya!
Nilingon ko muna sya saglit at sinabi ang lugar kung saan ako nakatira. Gumilid na
ulit ako at pinikit ang mga mata.
Naramdaman ko na nagsimula na sya magmaneho kaya pinikit ko lalo ang mga mata ko. I
don't want to talk to him, kakausapin ko lang sya pag business na ang involve.
"Silly girl." i heard him whispered.
Ako ba yung tinutukoy nya?
"When I told you to leave and never come back before."
I froze at hinintay pa ang sasabihin nya.
"I didn't mean it." he whispered slowly, like a sincere man. "baby.."
I was stunned. Buti na lang talaga at tulog ako, I don't know what to feel and to
say!
"Hendriana.." narinig ko ang pag gising sa akin ni Zamiel kaya dahan dahan ko
minulat ang mga mata ko.
"Hmm." kunwaring naistorbong tulog ko.
"Were here." he said.
"Thanks." sagot ko agad at tinanggal ng seatbelt at lumabas ng sasakyan. Hindi ko
na ulit sya nilingon pabalik pero bumaba sya ng sasakayan kaya binilisan ko ang
lakad.
"Hendriana." nanlamig ang buong katawan ko dahil sa boses na narinig ko.
"Peirce!" gulantang na sambit ko.
"Hendriana you forgot your bag he—" napamura ako dahil sa biglang pagsulpot ni
Zamiel sa likod ko.
Bumaling ang tingin sa akin ni Peirce bago dumapo kay Zamiel.
I'm doomed.
Sweet Obsession 39

When I saw Peirce walking away from me parang naguho ang mundo ko at natameme lang
sa tabi. I done nothing wrong pero kinakain ako ng konsensya ko.
"Leave now, Zamiel." I said at kinuha ang bag sa kanya. I didn't thank him for
driving me home, mas iniisip ko ngayon kung papaano tatanggalin ang sakit na nasa
mata kanina ni Peirce.
Kabado ako naglakad paloob ng building. Hindi nya nagustuhan ang nakita nya, paano
ko ipapaliwanag na kailangan ko pa manatili dito ng buwan at kasama pa ang lalake
na ayaw nya?
I opened the door and saw him fixing his things. Unti unti ako lumapit sa kanya
para umpisahan ipaliwanang kung bakit magkasama kami ni Zamiel kanina.
"Hon?" there was a silence kaya umawang ang bibig ko at lumapit pa sa kanya lalo.
"Peirceuistumo." I called again. "What you saw was nothing."
Bigla nyang hininto ang pag aayos at tumingin sa akin na may dobleng galit. I bit
my my lip dahil mas pinatindi ko ang inis nya.
"May sasabihin ako sayo." I need to tell him about the resort thing, ayaw ko maging
simula ito ng matinding away namin.
"Speak."
I glance at him for the last time at sinimulan na magsalita. "Sa akin binilin ang
resort sa Pangasinan." iniwas ko ang tingin ko sa kanya bago ulit nagpatuloy. "I
need to stay here for a month o more. Kailangan ko muna hintayin ang pagbalik nila
mom bago ako maka alis dito."
"Then what about Zamiel earlier?" he asked with a bit of confusion.
"The thing here is.." sabay dapo ng mga mata ko sa kanya. "Vezteros is a part of
that project kaya makakasama ko si Zamiel sa Pangasinan."
"And about earlier, pagod na ako makipag talo sa kanya kaya pumayag ako na ihatid
nya ako. Nothing happened, buong byahe akong tulog."
What I did is not right, dapat hindi na ako pumayag. I need to stay away or to
distance myself kung maaari. Ayaw ko magkaganito si Peirce.
"You know I trust you right?" he said at mukhang kalmado na. "But I can't help it
sometimes."
"I'm scared, Hendriana." he added while looking at me sincerely. "I witnessed how
you loved him, what you did for him and you even begged for his love."
Naiintindihan ko si Peirce. Pero bakit ang sakit ng mga narinig ko? "All this time
ba hindi mo ramdam yung pagmamahal ko?"
"No hon, no." bigkas nya na takot na takot. "Im just.."
"What?" iritadong bigkas ko.
"Insecure."
Hindi ko naituloy ang sasabihin ko at natulala sa kanya. Walang salitang lumabas sa
bibig ko at ang tanging nagawa ko...niyakap ko sya.
"I love you." you need to know that. "Don't feel that way okay? Kailangan ko bang
mag alok ng kasal ngayon para mapanatag ka?" halong pagbibiro ko para gumaan ang
usapan.
"You silly girl." sabay yakap nya sa akin pabalik.
"Then I should make my stay longer, sasamahan kita sa Pangasinan." napakalas ako ng
yakap at sinamaan sya ng tingin.
"You have a work!"
"Then how about you? You have a restaurant at London."
"You're working hard para maging proud sayo ang parents mo, you need to go back
there. "
"Alright." he said lazily
I kissed him and thanked God that he gave me this awesome man.
----
"I can go with you." he said while watching me fix my hair.
"This will be quick, Peirceuistumo." paulit ulit na sagot ko sa kanya.
Hindi na sya nakapag salita at tumitig na lang sa akin. Tinigil ko ang pagaayos at
hinawakan ang mga kamay nya.
"We need to check the location, bukas ng umaga ay nandito na ako."
My mother texted me awhile ago to check the location. Makakasama ko si Zamiel doon
kaya sinisiguro ko na hindi sasama si Peirce. Ang iisang lugar para sa kanila ay
hindi magandang ideya. Mas matindi ang away nila dahil mas malalim ang pinagsamahan
nila, pagkakaibigan nila ang nasira kaya hindi ko hahayaan na magsama sila sa
iisang lugar.
"I don't understand, hon." he said while staring at me. "Bakit ba ayaw mo ako
isama?"
Napa awang ang bibig ko at napa iwas ng tingin. To be honest may isa pang dahilan
kung bakit ko ayaw ko sya isama. Alam ko kasi sa sarili ko na ako ang dahilan kung
bakit nasira silang dalawa. Seeing them hating each other is too much for me. I
can't handle that scenario, kakainin ako ng konsensya panigurado.
"Basta." I answered.
Alam ko dati na dapat hindi na ako pumatol kay Peirce, malinaw sa akin na pinalala
ko lang ang sitwasyon noon. But everything is good now, hindi ko na sya kayang
pakawalan. No, not again. Ipaglalaban ko ng lubos si Peirce, hindi sya pwedeng
mawala sa akin dahil lang sa katangahan ko.
"I need to go." sabay kuha ko sa mga gamit ko. "Don't stress yourself, ikaw ang
mahal ko." huling pahayag ko bago ako lumabas at tumawa ng malakas. It's really fun
to tease him.
-----
"So papasukin natin ang kalaban natin at babantayan ang plano nila?" naguguluhang
sambit ko kaya napatingin sa akin ang ibang tao and to make it worst, ang mga
business partners lang naman nila mom ang napatingin sa akin.
"It's not like that miss Venduila, we only need to check them." sagot ng isa sa
kanila.
Hindi ba ay parehas lang yun? Ang magkunwaring turista at gawin yun ay hindi
magandang ideya. We can do better!
"It's not hard to do." pagsasalita ni Zamiel kaya napatingin sa kanya ang lahat.
"and miss Venduila, being kind here is not acceptable."
"You won't last long if you do that." huling dagdag nya na nagpatahimik sa lahat.
Natahimik ako sa sinabi nya at hindi na ulit nakapagsalita. Coming from someone
like him, alam nya ba ang salitang kind? Sya lang naman dito ang di ganon. Well ano
bang bago?
"Let's go." natigil ako sa pag iisip dahil sa pagsulpot bigla sa harap ko ni
Zamiel. Napalayo ako sa mukha nya at sinamaan sya ng tingin.
"Saan tayo pupunta?" gulat na sambit ko at nilibot ang tingin sa paligid.
Nasaan na ang mga tao?
"Sa Melirae resort." he said then looked at me na para akong nababaliw.
"Bakit ba pinipilit nyo pumunta sa resort ng kalaban? At may bahay kami dito sa
Pangasinan, magpapahinga na ako dahil tapos na ang meeting."
"You already said yes awhile ago."
"Yes to what?" naguguluhan parin na tanong ko.
"That we will go there together and check the place."
Nanlaki ang mata ko at naalala ang nangyari kanina. Sa sobrang galit ko kanina ay
di na ako nagsalita at tumango na lang ng tumango.
"You didn't listen at all." sabay pitik nya sa noo ko kaya inirapan ko sya.
"This is your fault!" sagot ko. "Pinahiya mo ako kanina at sinabi pa na being kind
here is not acceptable!"
"Are you mad because of that?" his thick black brows met.
"Of course..." I answered. "...not!"
"I really miss you." he said out of nowhere kaya natigilan ako at natahimik.
"Stop being like that." I answered after a moment of silence.
"I'm trying my best to stop, Hendriana. But how can I stop when I badly want you
back?"
"I want you here." sabay turo nya sa tabi nya. "Teasing me and hugging me."
"How can I stop whe—"
"Stop!" I shouted with frustration.
I looked at him and begging him to stop this. "I don't want you anymore." I said,
almost whispering. "I don't want us, I'm really happy with Peirce."
"When I left you six years ago.." pagsisimula ko at tumingin sa mga mata nya.
"Yun ang pinakamagandang desisyon na ginawa ko sa buhay ko."
A/N: Alam ko sobrang tagal ko mag update kaya gusto ko magpasalamat dahil binabasa
nyo parin ang istoryang ito. Gusto ko po humingi ng pasensya dahil sa matagal na
paghihintay. Maraming salamat po.
Sweet Obsession 40

"May bad news ako." bungad sa akin ni Macy sa telepono. I almost groan out loud
dahil kulang pa ako sa tulog tapos sasalubungin ako ni Macy ng masamang balita.
What a nice start for my day.
"Go on.." sagot ko at nilingon si Peirce na mahimbing na natutulog. Dahan dahan
akong kumilos at lumabas ng kwarto para hindi sya magising.
"Tonight na yung party namin ni Klent right?" she slowly added.
"Ano ba yun?" sambit ko at pinahiwatig na ituloy nya na ang sasabihin nya.
"Diba si Klent ano..."
I rolled my eyes. "So ano nga yun?" medyo iritadong tanong ko dahil kulang pa ako
sa tulog at wala pa akong time sa ganito. I mean, tatlong oras pa lang ang tulog ko
dahil kagagaling ko lang sa Pangasinan to check the place.
"Zamiel and the squad will be there!" she finally said after a moment of silence.
Ang pipikit pikit na mata ko kanina ay biglang nanlaki at parang naramdaman ko ang
pagkabog ng dibdib ko. Is this for real?
"Wag ka magbibiro ng ganyan, Macy." pahayag ko gamit ang mataas na boses ko. "Hindi
ako pupunta sa party mo pag nagbiro ka ng ganyan!"
"See? Kaya nagdadalawang isip ako sabihin sayo kasi baka di ka pumunta. Pero
syempre iintindihan ko parin pag ayaw mo talaga." she said.
Did she really mean it? Bakit ako naguguilty ngayon?
"No, pupunta ako."
"Klent invited them, bigla ko na lang nalaman na pupunta sila. "
I sighed. "I will go no matter what." this occasion is very important for her,
gusto ko masaksihan yun bilang kaibigan nya.
"Pupunta ba si Shina?" tanong ko sa kanya. Kahit alam ko na ang sagot ay umaasa
parin ako sa milagro.
"Hendriana.." banggit ni Macy sa pangalan ko. Ngumiti ako ng matipid dahil nakuha
ko na agad ang sagot na hinihingi ko.
"It's okay, Macy." sagot ko para gumaan ang loob nya. "Don't mind me okay? That
night is for you, enjoy it."
"Basta wag mo pipilitin okay?" sambit ni Macy. "Maiintindihan ko kung di ka
makakapunta."
"Alright."
"Bye na pala, may aayusin pa kami ni Klent."
Halos magmura ko dahil narinig ko ang malanding tawa ni Klent. "Una ba agad ang
honeymoon?" pahayag ko kay Macy.
"Hendriana!"
Pinatay ko na agad ang tawag at di na hinintay ang susunod na sasabihin nya. Alam
ko mumurahin nya lang ako dahil ayaw nyang inaasar ko sya tungkol sa mga bagay na
ito.
---
Iniisip ko pa lang na makakasalubong ko ang grupo nila Zamiel ay nagbibigay na sa
akin ng kakaibang kaba. The idea of facing them is really fucking scary. I wonder
kung anong masasakit na salita ang maririnig ko mamaya.
"Need this?" inangat ko ang tingin ko sa kanan at nakita ko si Trina na may inaabot
na matapang na inumin.
"I think so." sabay abot ko sa inumin.
"Bakit ba ayaw mo magchill? Look at Peirce, masaya syang nakikipagbiruan sa mga
boys."
Pumunta ang direksyon ko sa gawi ni Peirce at mapait na ngumiti. Masayang masaya
sya nakikipagkwentuhan sa kanila. What if di nya ako sinundan sa London? Masaya
kaya syang nakikipagkulitan sa mga kaibigan nya noon?
"Don't think that way." I mumbled to myself. Hindi ako ang may kasalanan ng lahat
okay? Ang maling nagawa ko lang ay yung kay Felicity. Wala ng iba.
"Nasaan pala si Valeen?" bigay pansin ko.
"Kinukulit na naman ni Adam." sagot ni Trina at tumawa ng kakaiba.
"Nandito na si Adam?" tanong ko gamit ang mataas na boses. Napatingin sa amin ang
mga katabi naming tao kaya natigilan ako at ngumiti ng matipid.
"Relax." Trina said after she sipped her drink. "You already suffered enough,
matagal mo ng nabayaran ang kasalanan mo."
Iniwas ko ang tingin ko at nilagok ang inumin. I killed a person, paano ko
masasabing sapat na ang nangyari sa akin para mabayaran yun?
Sapat na ba talaga?
"Hendriana and Peirce is here right?"
That voice.
I was stunned. Hindi ko alam ang gagawin ko dahil kahit ilang taon na ang lumipas,
kilang kilala ko parin ang boses na yun. Boses yun ng dati kong kaibigan.
"You came Shina!" rinig ko sambit ng isang boses. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya
nasa baso lang ang titig ko.
"Where is Marcus?"
Is this really true? Nandito na ba talaga sila?
"Hendriana?"
Bullshit.
Unti unti ay tumingin ako sa gawi nila. Bawat galaw ko ay matipid at hinanda ko na
din ang sarili ko sa mga galit nila.
"Shina.." bigkas ko na halos walang boses.
"You little bitch." napapikit ako at hinanda ang sarili kung sakali na sampalin nya
ako at sabunutan.
"I miss you!" minulat ko ang mata ko sa sobrang bigla at napatingin kay Trina na
nasa gilid ko. Naguguluhan kami pareho kaya tumingin ako kay Shina na malawak ang
ngiti hanggang ngayon.
"Hindi ka galit sa akin?" I asked with confusion.
"Bakit naman? Nagtatampo lang ako kasi bigla kang nawala. Hindi ko din maintindihan
kung bakit kayo nagkasira ni Zamiel."
Hindi nya alam. Wala syang alam sa nagawa kong kasalanan.
"Hindi mo alam ang rason?" paninigurado ko.
"Bakit ba? What happened?" tanong nya at parang handa na makinig.
"Nothing."
"May boyfriend ka ba ngayon? Kasi si Zamiel single at availa—"
"Boyfriend ko si Peirce." agad na sagot ko. Nakita ko ang bigla sa mukha ni Shina
at kung paano sya tumigil sa pananalita.
"Oh Marcus and Inigo! Hendriana is here!"
Tumingin ako sa dalawang lalaking paparating at kita ko sa mga mata nila ang sagot
sa tanong ko. Tangging si Shina lang ang walang alam.
Nakita ko ang pamilyar na lakad sa tabi kaya walang kahit anong salita ay tumungo
ako sa kanya.
"Can we talk?"
He looked at me with question on his face. Hindi nya siguro inaasahan na kakausapin
ko sya ngayong gabi.
"Saglit lang to, Zamiel." madiin na bigkas ko at naglakad na. Ayaw ko syang
makasabay na maglakad kaya binilisan ko ang mga hakbang ko.
Kailangan ko syang kausapin at tanungin kung bakit hindi nya sinabi kay Shina ang
nagawa ko. Madaming tanong ang tumatakbo ngayon sa utak ko at kailangan nya yun
sagutin lahat.
"Why?" tanong ko after I found a place na pwede kaming mag usap.
"Let's not ruin this night, Hendriana."
I looked at him unbelievably. "Answer me! Bakit hindi mo sinabi kay Shina?"
"Hendriana." kalmadong bigkas nya.
"Answer me!"
Umiwas sya ng tingin kaya napatawa ako ng malakas at umiling iling. "Gusto mo na
ako mismo ang magsabi ganon ba?"
"Gusto mo kainin ako ng konsensya ko at sabihin sa kanya lahat ganon ba?"
"Is that right?" at tumitig ako sa mga mata nya. "Gusto mo ulit ako mahirapan ganon
ba yun?"
"I don't want Shina to be mad at you because she is your friend!" he said with
frustration. "May pinagsamahan kayo ni Shina."
"Stupid reason!" I shouted
"Don't act like that, Zamiel." I slowly said. "We both know kung paano mo ako
sinaktan noon kaya wag ka umakto ngayon na akala mo kung sino ka."
"Stop being pathetic, Zamiel."
Sweet Obsession 41

Tumingin sa akin ng kakaiba si Zamiel matapos ko sabihin ang mga katagang yun. He
was looking at me na parang ako pa ang may kasalanan, ano na naman ba balak nya?
"I'm sorry." he muttered after a moment of silence. "Don't worry, I'll make sure
pure business na lang ang paguusapan natin sa susunod."
I looked at him and sighed."You better do that." I said. "Sana kung ano man
nangyari sa nakaraan, kalimutan na lang natin." I added.
"Kasi kung ako ang tatanungin mo, sobrang saya ko na ngayon. Salamat dahil
pinakawalan mo ko noon."
"Good for you then. " hindi nya inalis ang tingin nya sa akin kaya ako ang unang
bumitaw.
"This is our closure I guess?"
"Yeah." he lazily said.
------
Zamiel's Point of View
"You deserve that Vezteros." Marcus said while sipping his drink. I close my eyes
for a while and silently agreed.
He was right. I deserve this bullshit.
"Alam ko kung gaano kamali ang nagawa ni Hendriana." Marcus added. "But she doesn't
deserve that cruelty from you. Hindi dapat ganon ang ginawa mo noon."
"On her birthday dude.." I just nod while Marcus is nagging again. "And she almost
got rape and almost took her own life. Ang gago mo pare."
"Then now you want her back? Let me remind you again..girlfriend sya ni Peirce.
Peirce is your fucking friend! You really lost it now Zamiel, nawala ka na sa
katinuan."
"I know.." I simply replied.
"Please don't do anything stupid again."
I smiled bitterly at that.
Habang nakapikit ang mga mata ko ay naalala ko ulit ang mga nangyari noon.
"Do you want me in jail?" she asked without hesitation. I was stunned and don't
know what to say.
Of course I don't want her in jail. Shes my baby, I already have a plan with our
future. Why would I want her in jail?
She killed Felicity. I closed my eyes and remembered why all this bullshit is
happening now. She is the cause of Felicity's death. I can't be with her. Malaking
kasalanan ang magagawa ko kay Felicity kung di ko lalayuan ang babaeng pumatay sa
kanya. Bago ko minahal si Felicity, kaibigan ko muna sya. Hindi kakayanin ng
konsensya ko pag minahal ko pa lalo si Hendriana.
"Yun ba gusto mo?" I badly want you Hendriana, I really do. Pero hindi kaya ng
konsensya ko na makasama ka. "Is that what you want?"
Bullshit Hendriana, bullshit. Do you really think this is easy for me? Everytime I
see you, hindi maalis sa utak ko kung sino ka. Kung anong ginawa mo.
Even I love you, conscience is killing me.
"Just give me a yes or no."
Hindi pumasok sa utak ko lahat ng sinasabi nya pero binigay ko ang sagot na alam ko
hindi totoo.
"Yes." damn no. I don't want you in jail.
"Of course, as you wish." she said full of misery. Her eyes looked so sad and I
really want to hug her.
"Can you go now?" please leave Hendriana. Baka bawiin ko lahat ng sinabi ko at
itakas ka kung saan. I'm begging you, leave. Baka makalimutan ko na may
pinagsamahan kami ni Felicity at yakapin ka ng mahigpit.
Lumabas si Natasha sa pintuan at mas lalo ko nakita ang pagiging miserable ni
Hendriana. I want to tell her this is a misunderstanding at kahit kailan hindi ko
sya ipagpapalit kay Natasha.
"That thick face bitch, how dare her!" Natasha shouted pagkatapos umalis ni
Hendriana. Napintig ang tenga ko sa sinabi nya kaya I looked at her like I'm gonna
kill her.
"Don't call her that."
"Pinagtatanggol mo sya? Gusto mo tawagan ko ngayon si Shina at sabihin kung sino
nakapatay sa kaibigan nya?"
I clenched my jaw. "Stop messing around Natasha."
"Is Hendriana so precious to you at kaya mo akong halikan kahit kapatid lang ang
turing mo sa akin?" she said while smiling.
"Ano kayang mangyayari pag nalaman ni Shina ang—"
"Shut the hell up!" I firmly said. "I did what you want right? I fuck you already
so leave Hendriana alone."
"Then let me use your phone."
Hindi ko na pinansin ang huling sinabi nya. Lumabas ako ng condo at pumunta sa
tahimik na lugar.
Hindi ko alam na pagsisihan ko ang pag alis ko ng condo. Hindi ko alam na may
mangyayari kay Hendriana. Hindi ko alam na gagawin yun ni Natasha. I should have
bring my phone that time! Sana ako ang tumulong kay Hendriana. Hindi si Peirce.
"You hate me? Guess what mister Vezteros, the feeling is mutual now. "
I was stunned. I don't know what to do. I didn't do anything wrong this time. The
one she texted is Natasha and not me, sa tingin nya ba talaga ay di ko sya
tutulungan pag sinabi nya yun? But what should I expect? Sinabi ko na lahat ng
masasakit ng salita sa kanya. I didnt mean those hurtful words but my anger.. damn
it
"You killed someone, you don't have the rights to hate me. Dapat ay makulong ka"
what did I just say? fucking hell, I mess up again. I should comfort her at wag
sabayan ang galit nya!
"The real killer here is you Zamiel."she said while seriously looking at me.
"Pinatay mo yung Hendriana na walang ibang ginawa kundi mahalin ka."
I looked at her with a guilt on my face. I didnt say any word because I know
somehow... I deserve her hate.
I deserve her hate. I should put that on my mind. I want her to be with me but I
really can't. Everytime I look at her, the small voice on my head won't stop saying
that she killed my friend. She killed Felicity.
I need time to accept it. But its too late.
"Ano na naman ba?"
Ganon na lang yun Hendriana? Aalis ka?
"What?" she angrily asked.
I was stunned for a moment.
How can she leave this situation? I just need time to cool down. I don't want her
to leave, I just need time to finally accept everything. How could she..
I just need time because I'm also badly hurt. Alam ko nasaktan sya sa mga sinabi ko
sa kanya. I'm regretting it. I will eventually say sorry so why the hell this
happening.
"I said, don't come back anymore." I said I love you but you didn't hear it.
"Be gone forever." I said slowly.
You will be back right? Like you always do. We can fix this right? Fine baby, I'll
give you time. Let's take a break from this toxic. We need to fix ourselves.
"Hendriana and Peirce are happy now. You should stop now Zamiel." Adam said while
looking at me with pity.
That news took my insanity away.
Sweet Obsession 42

"Going somewhere tonight?" I carefully asked after I saw Peirce putting some fixing
gel on his hair. Its very unusual view for me because he hates putting
that...unless importante ang pupuntahan nya.
"Meeting some friends." matipid na sagot nya.
"Ganitong oras?" I asked again, trying not to be a clingy girlfriend.
"What's wrong with it?" he lazily answered.
Iniwas ko ang tingin ko dahil hindi ko nahanap ang sagot sa tanong nya. Whats wrong
with me? Wala naman mali doon ah?
Maybe hindi lang ako sanay na may sarili syang lakad.
"Nothing." I answered and laughed awkwardly. "Enjoy ka." I said sounding like a
bitter ass.
"Okay." he simply answered and slammed the door.
Tulala ako at hindi makapaniwala sa ginawa nya. Did he just slammed the door and
left? Without kissing me on my lips? Saying I love you and wait for him? Something
is really wrong here!
It's been days since I noticed this. Akala ko paranoid lang ako pero this time sure
na ako. Ilang araw nya na ako hindi nilalambing, hindi matitigan sa mata at sobrang
tipid sumagot pag magkausap kami.
Anong meron? Anong mali? May nagawa ba ako?
Nagsasawa na ba sya sa akin?
Fuck my thoughts, its driving me damn crazy.
-----
Pinanood ko ulit si Peirce mag ayos ng buhok nya habang nakaharap sya sa salamin.
Gustong gusto ko sya kausapin at tanungin kung may problema ba kami pero may parte
sa akin na natatakot na baka sawa na sya kaya lumalamig na ang turing nya.
"Aalis ka ulit?" I tried to act like its normal pero mukhang nabigo ako dahil sa
boses ko na parang galit.
"Yeah." sagot nya at binalewala ang tono ng boses ko. Hindi nya ba ramdam na
nagtatampo na ako?
"Bye." matipid nyang dagdag at lumabas na ng pinto. Napayuko ako at inisip kung ano
ba ang nagawa kong mali.
Should I call Macy?
"hello?" bati ni Macy sa kabilang linya.
Nasapo ko ang noo ko matapos ko maalala na busy pala si Macy ngayon. Bukas na nga
pala ang kasal nya kaya dapat di ko na sya bigyan ng problema.
"Excited ka ba bukas?" I asked at di na sinabi ang problema.
"Tigilan mo ko, Hendriana." may halong iritang sambit ni Macy. "Anong problema mo
at napatawag ka?"
I sighed and frowned. Tinatawagan ko lang ba sya pag may problema ako para ganon
ang sabihin nya? Pero sabagay.
Ilang beses ko lang sya tinawagan para makipagkwentuhan. Madalas kasi na text lang
kaming dalawa at nagkikita lang sa bar.
"Si Peirce kasi.." pagsusumbong ko. "Hindi ko alam kung anong problema nya, hindi
nya ako pinapansin at nilalambing."
"Paligayahin mo kasi sa kama."
"What the hell Macy?" ganito ba impluwensya sa kanya ng magiging asawa nya at
nagiging barubal ang bibig nya?
"Pero seriously? Wala ka ba talagang nagawa? Sa pagkakakilala ko kay Peirce ay
mahaba ang pasensya nya. What did you do para maging cold sya sayo?"
Wala akong ginawa for sure. Baka sawa na sya sa akin?
"Hindi ko alam." totoong sagot ko.
"I think I need to tell this..." I heard her sighed heavily kaya kinabahan agad
ako. "I saw Peirce last night at the bar. May kasama syang babae..ayaw ko lagyan
malisya pero ramdam ko may kakaiba sa kanila."
Parang bigo sa laro ay napapikit ako. "Saang bar?"
Sinagot ni Macy ang tanong ko at wala sa sarili ay nag ayos ako. Hindi ako
maniniwala na may babae si Peirce unless nakita ko. I trust him kaya pupuntahan ko
sya ngayon para linawin kay Macy ang nakita nya.
Peirce is different. Hindi magagawa ni Peirce ang magloko. Isa sya sa taong kilala
ko na tapat at sobrang totoo. Mali yung nakita ni Macy, hindi totoo yun.
Buong byahe ay tinanggal ko sa isipan ko ang masasamang bagay na hindi dapat
isipin. Peirce trust me kaya dapat ay ganon din ako.
"I trust him." bulong ko sa sarili ko at pinapanood ang mga taong pumapasok sa loob
ng bar.
Nanghina agad ang tuhod ko matapos ko makita si Peirce na may kasamang babae at
masayang nakikipagkwentuhan sa kanya.
Bakit sa akin ang lamig lamig mo? Kailan ang huling beses na nakita kita na masaya
habang kasama ako?
Matagal na yata.
Wala sa sarili ay sinundan sila ng mga paa ko. Hindi sapat ang nakita ko para sa
mabigat na akusasyon.
Pinigilan ko ang mga luha ko dahil masyado pang maaga para sa lahat. Hindi pa ako
sigurado sa nakita ko, naniniwala parin ako kay Peirce.
Nakita ko sila pumasok sa VIP room kaya dahan dahan ay pumunta din ako sa direksyon
nila.
Kaibigan lang ni Peirce yun. Walang mali doon Hendriana.
Mabigat ang loob ko habang nakatitig sa pintuan na pinasukan nila. Papasok ba ako?
Anong irarason ko sa kanya kung sakali? Paano kung...
Hinawakan ko unti unti ang doorknob at pumikit. Mabilis ko binuksan ang pinto at
minulat ang mga mata.
Parang binuhasan ng malamig na tubig ay natigilan ako sa nakita ko. Bumuhos ang mga
luha at di napigilan humikbi.
"I knew it.." bulong ko sa sarili ko habang umiiyak.
Peirce is there.
Kneeling with a ring.
Unti unti ko nilakad ang distansya naming dalawa. Habang naririnig ang palakpakan
ng mga kaibigan namin at mga tawa na natutuwa para sa aming dalawa.
"Surprise!" rinig kong hiyaw ni Macy na tuwang tuwa.
Hindi ko na pinakinggan ang mga sinabi nila dahil natuon na ang atensyon ko sa
lalaking nakaluhod sa harap ko.
Sa lalaking mahal ko.
"You noticed right?" panimulang sambit nya. "Sana hindi mo naisip na sawa na ako
sayo.. I will never get tired of you."
"I'm always outside because I'm busy taking care of this."
Hindi ko kailangan ng paliwanag mo. Sapat na ang nakikita ko ngayon dahil nasagot
na lahat ng tanong ko.
"Everything is part of the surprise. Even what Macy told you about the girl.."
sabay tingin nya sa babae sa gilid. "That is Yuri, the girl you saw earlier. She is
my cousin."
Sa sobrang panghihina ng mga tuhod ko sa sinasabi nya ay lumuhod din ako at
pinantayan sya. "I trust you.." bulong ko na sapat para marinig nya.
"Please ask me if I'll marry you or not, I don't need the explanation." dagdag na
sambit ko na nagbigay sa kanya ng ngiti.
"Hendriana Venduila.." he slowly started. "Are you willing to be my wife and let me
take a good care of you?"
"Its my pleasure." sobrang tuwa na banggit ko.
Unti unti nya kinuha ang kamay ko at sinuot ang singsing. Lahat ng tao sa kwarto ay
nagpapalakpakan at tuwang tuwa sa amin.
Natigil lang ang hiyawan dahil sa bisita na hindi ko inaasahan.
What the fuck? Why Zamiel is here?
Sweet Obsession 43

"You may now kiss the bride!" halo halong hiyawan ang narinig sa loob ng simbahan
matapos sabihin ng pari ang mga salita nya. Everybody is wild and happy kaya
nasaway kami ng pari dahil sa ingay at palakpakan namin.
Masaya akong pinapanood sila na nagpapalakpakan at tuwang tuwa sa kasalan na ito.
Sino bang mag aakala? We didn't expect this.
"Congratulations." masayang bati ko kay Macy bago yumakap. Masayang masaya syang
niyakap ako pabalik at di mapigilan ang luha.
"Salamat.." sabay yakap nya sa amin tatlo nila Trina. Kahit si Valeen na kailan
lang namin naging kaibigan ay naging emosyonal din.
"Sinong mag aakala na ikaw ang unang ikakasal sa atin? Hindi namin to inaasahan!"
pabiro kong komento kaya hinampas nya ako at agad namin sya tinawanan.
"Ikaw kaya inaasahan namin na mauna dahil ikaw pinaka lapitin ng tukso!" paratang
nya pabalik sa akin kaya inirapan ko sya.
"Pasalamat ka nasa simbahan tayo."
Matapos ko makipagbiruan sa kanila ay nilibot ko ang paningin ko para hanapin si
Peirce.
Pero parang pinaglalaruan yata ako ng tadhana dahil si Zamiel ang nahanap ng mga
mata ko.
I slightly smiled at him at umiwas ng tingin. Hindi ko matagalan ang titig nya
dahil hindi maalis sa isipan ko ang nangyari nung gabing yun.
"Oh, wrong room." he said and left.
Kahit na umalis na sya ay naging tahimik na kami at naging pilit na ang mga tawa.
Peirce is affected, alam ko kasi na kaibigan nya parin si Zamiel kahit papano.
Pero hindi lang yun ang bumabagabag sa akin. Sinabi ni Zamiel na maling kwarto lang
ang napasukan nya pero may parte sa akin na nagsasabi na hindi nagkataon ang
nangyari.
Those eyes that I saw, it's very raw and emotional. Hindi maalis sa isipan ko.
"Not hungry?" bulong ni Peirce kaya nabalik ako sa realidad at napatingin sa kanya.
Bumaba ang tingin nya sa plato ko kaya sinundan ko yun at nakitang walang bawas ang
plato.
"Wala lang gana." I answered and smiled at him.
"Don't like the food? I'll buy something if you want." he said.
"Ikaw ang gusto kong kainin." sambit ko at ngumiti sa kanya ng kakaiba. Nakita ko
ang biglang pagpula nya kaya pinisil ko ang pisngi nya at inasar sya.
"Just kidding." I said. "Pero loko ka, alam mo na reception to tapos bibili ka ng
pagkain sa labas? Gusto mo ba magalit si Macy at Klent sa mismong kasal nila?"
"Is that not allowed?"
I looked at him with disbelief. "Sa kasal ba natin gusto mo bumili sila sa labas ng
pagkain samantalang pinagka abalahan natin ang pagpili dito?"
Lalo syang namula pagkatapos ko banggitin ang kasal kaya I laughed at him.
"Can I have your attention for a while?" pareho kami napatingin sa host na
nagsalita sa harap. "Lahat po ng single dyan or not yet married, pumunta na po sa
harap."
"Ibabato na po ng bride ang bouquet!" he shouted with a jolly voice.
"Pati yung sa groom, pati po kayong mga lalaki pumunta na sa harap!" he added.
Niyaya ko na si Peirce sa harap at kahit na nagrereklamo sya ay hinila ko parin sya
at sumali sa ginagawa nila.
Abala ako sa pag abang ng bulaklak at di na inabala kung sinong magiging partner
ko. Malakas ang kutob ko na si Peirce din yun dahil susunod na kaming ikakasal.
"Gosh ayaw talaga pa awat!" rinig kong bulyaw ni Valeen habang pinapanood akong
habulin ang bulaklak.
Di ko sya pinansin at sinalo na ang bulaklak. Tinaas ko yung bulaklak at tumingin
sa banda ni Peirce ngunit napawi ang ngiti ko dahil si Zamiel ang naghihintay doon.
"Wow, mukhang may susunod sa bride at groom. Bagay na bagay sila!" the host said
pero di namin sya binigyan ng reaksyon.
Everyone is damn quiet.
His eyes drifted on my hand...on my ring to be exact. Lumayo agad ang tingin nya sa
singsing at nilibot ang pangin. When he saw Peirce behind him, nilapitan nya yun at
inabot yung hawak nya.
Tahimik parin kami at nag aabang ng gagawin nya.
"Congratulations." tanging nasabi ni Zamiel at lumabas na.
Hindi namin inasahan pareho ni Peirce ang ginawa ni Zamiel. I looked at Peirce and
saw sadness on his eyes.
I wish na magkaayos na sila.
-------
"Then you should fucking leave if you can't handle this job!" umalingawngaw ang
boses ni Zamiel sa buong silid matapos sabihin ng empleyado na di nya natapos ang
trabaho nya. The girl is crying silently at parang binalot sya ng takot dahil sa
sigaw ni Zamiel.
"Enough Zamiel!" I fired back at him.
Dumapo sa akin ang tingin nya at parang dragon ay mas lalo syang nagalit.
"What now miss Venduila? Want me to be nice after what she did?"
Umawang ang labi ko at di makapaniwala sa sinagot nya.
"Hindi tayo nagmamadali sa project kaya hindi ko maintindihan kung bakit galit na
galit ka sa kanya." nagpipigil ng galit na bigkas ko.
"Good for you then!" he growled.
Humawak sya sa leeg nya at mukhang pinapakalma ang sarili.
"Good for you for not having a hard time to come here." medyo kalmado na sinambit
nya. "I can't do the same, Miss Venduila."
"It's not fucking easy." huling sambit nya bago lumabas.
Many questions came and I don't know what to say. Alam ko naguguluhan na ngayon ang
mga tao na nasa meeting pero kahit para sa akin ay magulo din ito.
Its been days since Macy's weeding and after that ay di na kami nagkita kung saan
saan.
Ngayon ang last meeting namin sa Manila dahil pagkatapos neto ay mapapadalas na
kaming dalawa sa Pangasinan. Hindi ko maintindihan kung bakit sobrang init ng ulo
nya kanina samantalang di naman minamadali ang proyekto.
Inayos ko ang gamit ko at napagdesisyunan na puntahan sya sa office nya. Kailangan
namin mag usap ng maayos bago tumahak ng Pangasinan. Gusto ko sana ay civil na
kaming dalawa pag nandon na kami.
"We had to tal—" hindi natapos ang sasabihin ko dahil gulat ako sa nadatnan ko.
Alam ko narinig o nakita na nila ako pero mas kinabigla ko pa lalo na tinuloy nila
ang ginagawa nila. Silence enveloped because of their kiss. Ang mga kamay nila ay
parehong naglalakbay sa katawan ng isa't isa at mukhang sarap na sarap sila sa
ginagawa nila.
Not minding me at all.
"Can I disturb this little session?" sabay sara ko ng pintuan at lumapit sa table
ni Zamiel. His secretary is still on his lap and its damn annoying.
Mga walang modo.
"Oh miss Venduila." kunwaring nabigla na bigkas ni Zamiel. "I didn't notice you,
sorry."
I clenched my jaw and faked a smile. "Its fine, I hope its okay to interrupt?"
"It's okay." he said with a smirked that I want to erase. "What can I do for you?"
Tumitig ako sa sekretarya nya bago ulit tumingin sa kanya. "It's disappointing to
see you fucking your secretary, very unprofessional."
"It's none of your business."
His answer triggered me so I forced a laugh. "Lahat ba talaga pinapatulan mo?"
Tumingin si Zamiel sa sekretarya nya at sumenyas. Tumayo ang babae at inirapan ako
bago lumabas.
"You seems mad, Hendriana."
What the hell?
"Why would I? I'm just telling the truth! Napaka baboy mo para patulan lahat! At
bakit naman ako magagalit ha?"
"Exactly my question, baby." he slowly said.
"Bakit ka magagalit?" he added while fucking smiling.
-----
A/N: Alam ko sobrang tagal na ng huling update ko. Kung sana ay madali at maraming
time ay mag uupdate ako araw araw. Kung ako ang tatanungin ay gusto ko rin makapag
updates, sana maintindihan nyo na hindi lang po sa wattpad umiikot ang mundo ng mga
authors. Yun lang po, salamat.
Sweet Obsession 44

"Damn him!" I muttered habang nasa elevator ng condo.

Gusto ko burahin yung ngiti nya kanina. Gusto ko maintindihan nya kung gaano
kabastos ang ginawa nya.
After shouting at his employee, gagawa sya ng milagro sa office? Sa oras pa talaga
ng trabaho? Nasaan ang professionalism nya?
"Hon, what happened?" binagsak ko ang katawan ko sa kama at hinubad ang cardigan.
Naramdaman ko ang pag titig sa akin ni Peirce kaya umupo ulit ako sa kama at
ngumuso sa kanya.
"Sobrang stress kasi sa work." I said and didn't mention Zamiel. What for? Umiinit
lang ang ulo ko.
Lumapat ang tingin ko sa tabi nya at mas lalo uminit ang ulo ko dahil naalala ko na
bukas na pala ang balik nya.
"My boss called me earlier, kailangan ko na talaga bumalik." he said normally kaya
sumama ang tingin ko sa kanya.
Hindi nya ba ako mamimiss at normal nya lang yun pinahayag?
"Okay." sabay irap ko at di tumingin sa kanya.
I want this right? Ako din ang may gusto na bumalik sya para sa trabaho nya.
But still!
Humiga na lang ulit ako sa kama at tumalikod sa direksyon nya. Pinikit ko ang mga
mata ko pero naramdaman ko ang pag uga ng kama kaya napaharap ako sa direksyon nya
at napatili.
"I love you.." he said slowly.
Napatitig ako sa mga mata nya habang binibigkas nya ang mga salitang yun. A part of
me is really thankful of my past, hindi ko mararanasan ang pagmamahal na to ngayon
kung wala yun.
Bakit ba ako nagiging emotional? Fuck it.
Hinawakan ko ang pisngi nya at siniil ang labi nya ng halik. Kissing every corner
of his lips and and enjoying it. He kissed me back, too. I was shocked dahil
madalas pag nasa kama kami ay ayaw nya na hinahalikan ko sya.
Nawala lahat ng iritasyon ko kanina.
When his tongue entered my mouth ay doon na ako nawala sa sarili. This is the
fucking first time his tongue entered my effin mouth. Hindi ko inaasahan to.
Bumaba ang halik nya sa leeg ko at mas lalo ko inayos ang posisyon ko para mas
mahalikan nya mabuti ang hinahalikan nya. Naglakbay na din ang mga kamay ko sa
katawan nya at hindi ko maiwasan humanga dahil ang ganda ng katawan nya. This is my
fiance, my property.
"Can I?" paalam nya habang hawak ang strap ng damit ko. I was blushing because of
his question pero tumango ako at nahihiyang tumingin sa kanya.
He was kissing me hungrily and like beast on wood. Napasabunot ako sa buhok nya
nang maramdaman ko ang palad nya sa lambot ng aking dibdib.
I didn't even notice na natanggal nya na ang bra ko, I was too busy enjoying his
kisses na hindi ko na alam kung ano pa ang ginagawa nya sa akin bukod sa paghalik.
"Are you sure about this?" bulong ni Peirce sa kalagitnaan ng ginagawa namin.
"Yeah." I couldn't recognize my own voice because of him. Ganito ba talaga epekto
nya sa akin?
I saw frustration on his eyes kaya ako na ang gumalaw at tinaas ang damit nya. I
kissed him and licked his lowered lip.
"I love you too, always." I sincerely said.
He softly pushed me. His bulk caressing my throbbing insides and while kissing me
endlessly, he parted my thighs with his knees. He positioned himself like a pro.
He unbuttoned his short habang ako naman ay tinanggal ang aking pambaba. Habang
sinisiil nya ako ng halik ay naramdaman ko ang daliri nya sa gitna ng aking hita na
unti unti din umiikot. I want to shout because this is delirious. He gently
massaged my folds kaya napa ungol ako sa ginagawa nya.
Habang pinaglalaruan nya ang gitna ko ay inabot ko ang huling piraso na suot nya sa
katawan.
I join the rhythm of his fingers but after I saw his manhood ay hindi ko na alam
kung ano ang una ko dapat mararamdaman ngayon.
A finger slide inside of me. I was too shy because I know how wet his finger is
while sliding up and down inside of me.
I moaned louder and louder that I don't even want to imagine how erotic my voice
is.
My hand slowly went on his thing and I saw how he got affected becase of it. I'm
lowkey proud kasi nakita ko kung paano sya nabaliw sa hawak ko. Sa akin nya lang to
mararanasan at ako lang makakaranas ng ginagawa nya ngayon. I promise that.
"Damn it."
When his tip touched mine ay parang gatilyo ay nalunod ako sa pagnanasa. Umayos sya
ng pwesto at unti unti ay pinasok nya ang kanyang pinagmamalaki sa akin.
Hinalikan nya ng malumanay ang aking labi. Unti unti tumulo ang luha ko hindi dahil
sakit kundi dahil sa kanya. The way he kissed me, the way he took care and touched
me. Ramdam ko ang respeto at pagmamahal nya.
"Hon?" he suddenly said. "Masakit ba? Do you want to stop it?" he muttered having a
lot of worries.
"I love you." bigkas ko ulit. "I really love you."
Hindi ko kaya na mawala sa akin ang lalaking to. Binibigyan nya ako ng pakiramdam
na alam ko hindi ko mahahanap sa iba.
"I love you more."
He entered me slowly and gently. Ikinawit ko ang aking braso sa kanyang likod para
tuluyan nya maipasok ang kanya at napapikit ako sa sakit ng aking naramdaman.
"You scared me!" pagalit nyang bigkas at hinawakan ang bewang ko.
I grinded against him. Ramdam ko ang gulat nya at ang sakit ng ginawa ko but I just
chuckled at tinuloy ang ginagawa.
Unti unti ko naramdaman ang init sa loob ko. Hinalikan ko si Peirce ng punong puno
ng emosyon.
We did it.
"Sleep now hon." malambing na tonong pahayag nya habang sinusuotan ako ng damit.
"Thank you." I whispered at hinawakan ang pisngi nya.
"Always be with me ha?" I sweetly added. "Wag kang mawawala ha?"
Naramdaman ko ang halik nya sa noo ko kaya unti unti na ako hinila ng antok at
pumikit.
Hindi ko alam na yung gabing pinagsaluhan namin ay ang huling gabi na makikita ko
syang buhay.
Sweet Obsession 45

I slowly opened my eyes and groaned dahil sa init ng araw na nararamdaman ko

ngayon. Sigurado ako na binuksan ni na naman ni Peirce ang mga kurtina dahil ramdam
na ramdam ko ang init ng araw na tumatama sa akin.
Kinapa ko ang tabi ko para yakapin sana si Peirce pero tanging mga unan lang ang
nahawakan ko. Sumilip ako sa direksyon ng tinulugan nya at nakitang wala na sya
doon.
Did he already left?
I checked my alarm clock at halos manlaki ang mga mata ko dahil ilang minuto na
lang ay lilipad na ang eroplanong sasakyan nya.
He just left? Without waking me up?
Nagmadali akong tumayo sa kama para hanapin ang phone ko pero natigil ako dahil may
nakita akong papel na may kasamang pagkain. Nilapitan ko yun and found out na
sinulat yun ni Peirce.
Good morning hon. I don't want to disturb your peaceful sleep so I didn't wake you
up. I will wait okay? Finish everything here in the Philippines and go back to
London. When you come back, we will talk about our marriage. I love you, bye.
Kinuha ko ang ballpen sa tabi at tinanggal ang bye sa letter nya. Ilang beses ko na
sinabi na ayaw ko na nagsasabi sya ng mga ganon. Bye means hindi mo na makikita
yung tao, never say bye to a person na alam mo na makikita mo pa.
Masaya ko kinuha ang niluto nyang pagkain at nagtext sa kanya. Habang kumakain ng
hinanda nya ay biglang pumasok sa isip ko ang nangyari kagabi.
We did that.
Kailangan lang pala umuwi sa pilipinas para mangyari yun. Sana pala matagal na
kaming umuwi dito.
I sipped my coffee while laughing at my thoughts. Buti na lang ay tumunog ang
cellphone ko dahil paniguradong mas nakakahiya ang papasok sa isip ko.
"Yes hon?" sagot ko bilang nakasanayan dahil si Peirce lang naman ang madalas na
tumatawag sa akin.
"Sorry to disappoint you but this is Zamiel."
Bigla ako napasilip sa phone at nasapo ang sarili dahil nakitang di nakasave ang
caller.
"Oh." nagulat na sambit ko."What can I do for you mister Vezteros?"
I want to ask him kung saan nya nakuha ang phone number ko pero di na ako nag abala
dahil sayang lang sa oras.
"Prepare yourself. " he seriously said. "Pupunta tayo sa Pangasinan."
"Now na ba?" tanong ko kahit nagtataka kung bakit biglaan.
"Yeah. I'll pick you there." huling sambit nya bago binaba ang tawag. I just sighed
at inayos na ang sarili tulad ng sinabi nya.
I send a text on Peirce dahil sa oras na to ay sasakay na sya ng eroplano. Niligpit
ko din ang pinagkainan ko bago tuluyang naghanda ng mga dadalhin sa Pangasinan.
"Bakit biglaan yata?" tanong ko agad sa kanya nung pumasok ako sa sasakyan nya. He
didn't bother to move para lingunin ako. Not surprising though
"One of our investors back out." he said without any emotions.
Nalito naman ako dahil pwede naman kami kumuha ng bago na lang dahil kilala naman
ang pangalan namin sa industry.
"He spied on us. Tauhan sya ng kalaban natin at ngayon ay nasa Pangasinan sya."
"That fucking bastard!" he muttered.
What the hell? Paanong nangyari na may ganong investor kami?
Halong galit at iritasyon ay natahimik ako at di na ulit nagsalita. Kinapa ko sa
bulsa ko ang phone ko at namura ko ang sarili ko dahil nalimutan ko yun dalhin.
"Fuck." napalakas na mura ko. Naramdaman ko ang paglingon sa akin ni Zamiel.
"Oh, I just left my phone at home." sambit ko habang minumura ang sarili sa loob
loob ko.
"Can't live without it huh." I heard him whispered kaya ngumiwi ako.
"I just want to check Peirce because today is his flight." I honestly said. Narinig
ko ang tikhim nya kaya umirap ako at natulog na lang.
-----
Kahit pagod sa byahe ay pinilit ko intindihin ang mga sinasabi ng investor at ang
mga dahilan nya kung bakit nya nagawa.
I don't pity him actually. Kahit kailan ay hindi ako maaawa sa mga taong nasilaw ng
salapi at binenta ang pagkatao nila. Kung sakali siguro na ang dahilan nya ay dahil
sa sobrang kahirapan, baka maintindihan ko pa sya. But no, he did it because he's
greedy.
"You should rest, you seems tired." bigay pansin sa akin ni Zamiel pagkatapos ng
usapan na naganap. Natapos ang usapan at ang attorney na lang namin ang bahala sa
mga problema.
"Yeah." I simply answered.
Hinawakan ko ang ulo ko at pumikit habang nasa sasakyan nya. Bakit ganito? Bakit
kanina pa ako di mapakali? Pakiramdam ko may mangyayaring masama. Hindi ko
nagugustuhan yung nararamdaman ko.
"We will go back tomorrow morning so rest a lot." he said at tanging tango na lang
ang nasagot ko.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Nakakaramdam
ako ng kaba at takot.
Minulat ko ang mga mata ko at umayos ng pwesto. Binuksan ko ang radyo sa sasakyan
nya para mawala ang kaba na nararamdaman ko.
I need music.
"Isa pong nakakalungot na trahedya ang nangyari sa ating mga kapwa kababayan ngayon
lamang."
Natuon ang atensyon ko sa radyo at sinabi ng utak ko na kailangan ko yun pakinggan.
"...isang eroplano ang sumabog ngayong hapon dahil sa mga bombang naipasok galing
sa mga terorista. Nabalitaan na patungo dapat ito ng London na galing sa Maynila.
Lahat ng pasahero sa byaheng ito ay hinihinalang nasawi sa nakakahindik na
trahedya."
Nakita ko kung paano kami pareho natigilan ni Zamiel dahil sa narinig. Hindi ko
pinatapos ang nagsasalita dahil pinatay ko agad ang radyo at umiling iling.
"Hindi ito ang sinasakyan ni Peirce panigurado." sambit ko. Tumango tango ako at
pinakalma ang sarili dahil alam ko na humihinga ngayon si Peirce at wala sa
trahedyang ito.
Nope.
Wala sya dito.
Hindi sya kasali dito.
Narinig ko ang pagtunog ng cellphone ni Zamiel at nakita ko din kung paano nya yun
sinagot at tumititig sa akin ng kakaiba.
"This is Macy." sabay bigay nya ng phone.
"Hello?" nanghihinang sinambit ko.
"I called you so many times Hendy! Nalaman ko kay Klent na kasama mo si Zamiel kaya
tumawag ako."
"Bakit ka ba..tumawag?"
"You didn't hear the news Hendriana?" naiiyak ng pahayag ni Macy kaya pinikit ko
ang mga mata ko.
Please, sana mali ang hinala ko.
"Peirce is de-"
Pinatay ko na agad ang tawag at di pinatapos ang sasabihin nya.
Minulat ko ang mga mata ko at parang may baril na tumama sa akin ay naramdaman ko
ang pinakamasakit na pakiramdam na hindi ko pa nararamdaman kahit kailan.
"No." bigkas ko. "Mali si Macy, mali yung nasa balita! Hindi yun totoo!"
Sigaw ko sa loob ng sasakyan habang paulit ulit na sinampal ang sarili dahil baka
panaginip lang ito.
"Diba naniniwala ka sa akin? Diba mali yun?" tanong ko kay Zamiel na parang
naghahanap ng kakampi.
"Hendriana.."
"Magpapakasal pa kami eh. Mali yun, Zamiel. Hindi nya ako iiwan. May sulat pa nga
sya kaninang umaga. Hihintayin nya daw ako doon, hihintayin nya ako sabi nya."
bigkas ko habang sinusubukan ngumiti at pinigilan ang mga luha.
Naramdaman ko ang pagyakap ni Zamiel pero hinampas ko lang sya ng hinampas.
"Ano ba? Magagalit si Peirce pag lumapit ka!"
"Enough.." he whispered. "I stand seeing you like this."
"Ikakasal pa kami..." ulit ko uli. "Maniwala kayo, buhay pa sya."
If this is a dream, let me wake up.
Sweet Obsession 46

"Apat na araw na ang lumilipas, di ka ba talaga pupunta?"

Pang-apat na araw. Pang-apat na araw kung saan pinaglalaban ko parin na buhay pa
sya.
"Hinahanap ka na ng magulang ni Peirce."
Hindi ako pupunta. Hindi ako pupunta sa lugar kung saan pinaglalamayan sya dahil
hindi naman sya patay. Mali sila para sumuko agad.
"Leave me alone, Macy." sabay pikit ko at niyakap ang mga damit ni Peirce.
"Hinihintay ko ang tawag nya kaya pabayaan nyo muna ako."
"Hendriana naman.."
I hugged his clothes tightly. "Tatawag sya, hihintayin ko yun."
Papatunayan ko na mali sila. Sadyang nagka problema lang talaga kaya hindi sya
tumatawag pero alam ko buhay sya. Buhay sya dahil nangako sya na maghihintay sya.
Magplaplano pa kami para sa kasal naming dalawa.
Hindi totoo mga sinasabi nila.
"Nasa labas lang ako. If you need anything just call me." paalam ni Macy kaya
tumango ako habang nakapikit at yakap ang mga damit nya
Binalot ng katahimikan ang silid. Naramdaman ko na naman ang mga luha na kanina ko
pa pinipigilan.
Bullshit naman, bakit ba ako umiiyak? Wala naman nangyari ah? Nasa London lang si
Peirce kaya di ko dapat iyakan to.
Panghahawakan ko yung mga sinabi ni Zamiel. Sinabi nya na gagawa sya ng paraan para
malaman ang totoong nangyari sa trahedya. So like he said, wag muna ako maniniwala
na patay na si Peirce dahil hahanapin nya kahit saang sulok si Peirce. Hahanapin
nya daw kaibigan nya kaya panghahawakan ko yun. Dadalhin nya daw dito si Peirce ng
buhay at doon ko papatunayan sa lahat na mali ang iniisip nila.
"Where is she?" I heard a familiar voice so I stand up at nagmamadaling lumabas ng
kwarto.
I saw Zamiel with someone.
Shina is standing beside him while looking at me with her emotion na hindi ko
gustong makita ngayon.
I walked towards Zamiel and smiled. "Where is Peirce?" pinunasan ko ang mga luha ko
at ngumiti ng abot mata.
"You told me you'll bring him here right?" I said habang pinipigilan ang mga luha.
"Where is he? May surprise na naman ba sya tulad ng dati?"
Dumapo ang tingin ko kay Shina at Macy. "Bakit ba ayaw nyo magsalita? Sagutin nyo
naman ako." pagmamakaawa ko habang pinupunasan ang mga luha na di ko kayang
pigilan.
"Zamiel ano?" sabay hampas ko sa dibdib nya. "You told me to wait right? Nasaan na
si Peirce? Nasaan sya?"
Nilibot ko ang paningin ko sa buong paligid at pinigilan humikbi. "Peirce lumabas
ka na dyan! Di na ako nagbibiro, tigilan mo na to!"
Bakit ba ayaw nila magsalita? Nasaan na ba si Peirce?
"Peirce di na nakakatuwa to.." bigkas ko na punong puno ng hinanakit. "..nasasaktan
na ako."
Unti unti nanghina ang mga tuhod ko kaya bumagsak ako sa sahig at humagulgol ng
malakas.
"Ilabas nyo na sya.." begging them to stop this. "Ilabas nyo na si Peirce."
"Hendriana." natigil ako sa paghagulgol at tumimgin sa nagsalita. Pinanood ko si
Zamiel na pinantayaan ako habang seryosong nakatitig.
"I promised you to bring him back.." he said slowly.
"Then where is he?" I said, almost a whispered.
He looked at me with pity on his face so I forced a smile
"Where is Peirce?" I asked for the last time.
"He is gone."
Matapos nya sambitin yun ay para akong binuhasan ng malamig na tubig. Binalot ako
ng sobrang galit at hinanakit.
Sinampal ko sya ng malakas at sunod sunod na hinampas ang dibdib nya. "How dare
you! Hindi yan totoo! Fuck you!"
Nagsisinungaling lang sya dahil galit sya kay Peirce. Hindi totoo yung mga sinabi
nya kaya hindi ko dapat yun paniniwalaan. Noon pa man ay sinungaling na si Zamiel
kaya bakit ko pinanghawakan yung mga sinabi nya? Ang tanga tanga ko talaga!
"Kahit galit ka sa kanya ay wala kang karapatan para ganituhin sya! Kung di mo
tanggap na sya ang pinili ko ay wag kang gagawa ng mga kwento na nakakasakit ng
iba!" sambit ko at nahirapan huminga dahil sa hingal na gawa ng bilis ng
pagsasalita ko.
I saw a pang of pain on his face but I didn't care. All I want is Peirce to be
here, wala akong pakialam kung masaktan ko pa si Zamiel.
"Peirce is also our friend!" rinig kong pahayag ni Shina na nasa tabi ko. "Kung
masakit para sayo sa tingin mo ba ikaw lang ang nahihirapan?"
"Bukod sayo ay sobrang sakit din to para kay Zam." she said while sobbing. "Peirce
is like a brother to him, ilang beses man sila nagkaron ng di pagkakaintindihan
alam ko nahihirapan din si Zamiel ngayon!"
"Sa loob ng apat na araw, ginawa nya ang lahat para hanapin si Peirce. Para
patunayan na buhay sya!"
"While you're crying here ay gumagawa ng paraan si Zamiel na hanapin sya. He didn't
even have the time to cry and to be sad kasi naniniwala din sya na buhay si
Peirce!"
"Enough, Shina." matigas na bigkas ni Zamiel.
"But sadly, Peirce is really gone." she said while sobbing really hard. "Nasasaktan
din kami."
Umiling ako at ayaw paniwalaan ang mga narinig. "No.." pagpupumilit ko. "..hindi
totoo yan!"
"Leave now!"
Tumayo ako at pumasok sa kwarto namin ni Peirce. I don't want to see them anymore.
Mga sinungaling sila!
"Hendriana!" tumingon ako sa likuran ko at nakita ko si Zamiel na nakasunod sa
akin.
"I said leave now! I don't want a liar here! Leave!"
Galit ako, sobrang galit ang nasa puso ko. Anong karapatan nila para sabihin na
wala na sya?
We have our plans, we have our future and we want to build a beautiful family.
Bakit nila ginagawang impossible yung mga pangarap naming dalawa? Bakit nila
pinipilit ibasura yun lahat?
Sinabi nya maghihintay sya.
Hindi ko kaya.
Hindi ko kayang wala sya.
"May pangarap kami, Zamiel." mahinang sabi ko dahil naubusan na ako ng lakas.
"Ikakasal pa kami."
"I know."
Ngumiti ako ng pilit. "Madami pa kaming plano."
"I know."
"Mahal na mahal ko sya."
"I fucking know." he said while walking slowly towards me.
"Please sabihin mo na panaginip lang to." sabay punas ko ng mga luha ko.
"Sabihin mo na hindi totoo lahat ng narinig ko." pagmamakaawa ko gamit ang paos na
boses ko.
Nasaan na ba si Peirce? Bakit nya ako pinapaiyak ng ganito.
"Please sabihin mo.."
Naramdaman ko ang mahigpit na yakap nya kaya napapikit ako at inisip na si Peirce
ang yumakap sa akin ngayon.
"This is just a dream." he muttered.
I smiled.
"Thank you for saying that."
Sweet Obsession 47

"You're sick." pang ilang beses na sinambit ni Macy habang nasa sasakyan kami.
Kanina ko pa sinasagot sa kanya na ayos lang ako pero mukhang hindi sya naniniwala
sa sagot ko.
"Magtaka ka kung blooming ako, namatayan ako diba?" pilisopong sinagot ko para
matigil na sya.
"Damn you."
Hindi ko pinansin ang huling sinabi nya dahil tinuon ko na ang atensyon ko sa
bintana ng sasakyan. Tinatanaw ko ang makulimlim na langit na mukhang nakikisabay
sa lungkot ko.
Perfect weather to para sa akin noon. Bakit ngayon ang bigat sa pakiramdam na
makita na ganito ang panahon?
"But I'm glad na pupunta ka na." Macy added after a moment of silence. "Hinihintay
ka na ng magulang ni Peirce."
I smiled bitterly at her statement. "I know." I muttered at pinanood ang mga
sasakyan na umaandar sabay ng pag alala ko sa mga memories namin ni Peirce.
"Naku nandyan na naman manliligaw mo." panunukso ng mga kasamahan ko sa restaurant
kaya napasilip ako sa bintana. Pasimple kong hinanap si Peirce and I saw him
smiling and waving at me.
"Puntahan ko saglit." paalam ko sa mga kasama ko at tinanggal ang apron na suot ko.
When he saw me walking towards him ay lumaki pa lalo ang ngiti nya.
"I told you to stop coming here at my restaurant!" I said while glaring at him.
"Bakit ba nandito ka parin sa London ha?"
"Napadaan lang ako." matipid na sagot nya kaya I sighed at sinapo ang noo.
"Sinabi mo din yan nung una kitang nakita dito sa London two years ago, how come na
napadaan ka lang sa London noon at napadaan ka na naman ngayon."
"Peirce please give me peace okay? Ayaw ko na ng kahit anong koneksyon kay Zamiel,
mapayapa na ang buhay ko dito kaya bumalik ka ng pilipinas."
I want a peaceful life. Sawang sawa na ako sa drama at palagi na lang ako umiiyak.
Kahit paulit ulit ang nangyayari sa araw araw ko dito, I fucking prefer that!
Hinding hindi na ako babalik sa dati kong buhay doon sa pilipinas.
Ayaw ko na maging miserable.
Kaya ayaw ko na ng kahit anong koneksyon kay Zamiel.
"Don't come here again!" huling pahayag ko at pumasok na ulit sa restaurant.
I heard murmurs around kaya sinamaan ko sila lahat ng tingin at pumasok na sa
kitchen.
Kahit sa London ang daming chismosa.
"Grabe ka naman kay pogi." pahayag ni Valeen na prenteng prente na naka upo sa
upuan ko.
"Edi syotain mo."
"Pwede ba?" tanong nya kaya napatingin ako sa mata nya at di ko alam kung bakit
pero parang ang sarap nyang sampalin ngayon.
Can I slap her? Fuck bakit ba ganito pumapasok sa isip ko.
"See? Aminin mo na kasi na you like him na. You see his efforts naman diba?
Sinundan ka nya nung pumunta ka dito nung tinalikuran ka ng taong ma—"
"Valeen please." pagmamakaawa na sinabi ko bago umupo sa tabi nya.
"Think carefully ha?" dagdag nya na naman. "Kasi kung ako tatanungin, halata naman
na you like him na. May pumipigil lang sayo."
I like him? Impossible yata ang sinasabi nya. Bakit ako magkakagusto sa bestfriend
ng ex ko? Panibagong katanghanan na naman ba hanap ko?
Natutunan ko na ang leksyon ko.
Kung sa ibang pagkakataon siguro kami nagkakilala, masaya ko syang pagbibigyan sa
panliligaw nya. Peirce is a great person. Ilang beses nya na ako tinulungan dati.
Kung siguro hindi lang sya kaibigan ni Zamiel, baka minahal ko na sya ngayon.
"Balita ko hindi na pumupunta dito si pogi ah?"
Valeen said first thing in the morning. I lazily looked at her.
"So?"
That is a good thing. Dapat ay bumalik na talaga sya ng Pilipinas.
"Ilang weeks na?" tanong ni Valeen.
"Two." I answered.
"Bakit bilang na bilang mo?"
I was stunned for a moment.
"Shut up." sagot ko sa kanya at inayos ang mga gamit sa kusina na kakaayos lang
kanina. Gusto ko ay makita nya na busy ako at wala akong time sa pang aasar nya.
"Oh Hendriana." she muttered while chuckling. "You told him to get lost kaya ayan
di na talaga bumalik."
"Wala ka bang work?" pag iiba ko ng usapan. "Help me na lang oh." sabay turo ko sa
mga plato na hindi pa ayos.
"Wait, is that Peirce?" sabay tingin nya sa bintana kaya wala sa sarili ay
napatingin din ako.
"Wow silip agad ah?"
I rolled my eyes dahil wala naman si Peirce sa labas. "I just want to make sure na
nasa pilipinas na sya."
Tinuon ko ulit ang atensyon ko sa pag aayos sa kitchen at di na nagpa uto kay
Valeen.
"Hendriana!" malakas na sambit ni Valeen. "Peirce is here for real!"
"Stop it, Valeen." sabay tingin ko sa kanya pero nagulat dahil sa nanlalaking mga
mata nya at ngumungusong labi.
"Look there!" sabay turo sa may labas kaya napatingin ako doon at nagtaka.
I saw Peirce with a blonde girl. I looked at them with annoyed expression that I
can't even explain why I am annoyed! I thought Peirce is already in the
Philippines, hindi ko lubos na maisip na nandito sya at nakikipaglandian lang.
"The pasta here is very delicious, I'm glad we came here."
Sinundan ko sila ng tingin. Halos wala pang tao sa restaurant kaya naririnig ko ang
mga usapan nila.
"Winona, let me handle this." saway ko sa waitress at kinuha ang menu sa kanya.
"Good morning sir and ma'am." bati ko sa kanila at ngumiti ng abot mata. Binigay ko
ang menu sa kanila at tumitig sa babaeng kasama nya.
"Hendriana!" bati ni Peirce pero hindi ko sya nilingon at nanatiling nakatitig sa
babae.
"You know her?" the blonde girl said with so much accent.
"Yes, my friend." sagot ni Peirce kaya tumingin ako sa kanya ng madilim.
Friend? Seriously?
"Oh." I said while nodding. "Actually we're not friends. We attend same university
back then but other than that...uhm nothing else I guess."
"Winona!" sabay tawag ko sa waitress na pinigilan ko kanina pumunta dito.
"Take the order, I have something to do."
Ngumiti ako ng tipid at di maiwasan mahiya dahil sa inasal ko noon. Kung siguro ay
di pa ako nagselos sa kasama nya noon baka hanggang ngayon ay di pa ako aaminin na
gusto ko sya.
I regret it.
Sana mas maaga ko inamin.
"Nandito na tayo." saad ni Macy kaya napatingin ako sa labas ng bintana.
"Hon.." I whispered while staring at the tarpaulin.
Died: December 28, 2018
Last Chapter

Naramdaman ko ang init ng araw kaya binuksan ko ang mga mata ko. Pinahid ko ang mga
pawis sa noo ko bago dahan dahan tumayo at inalala ang nangyari kagabi.
"Balak mo ba talaga magpakamatay, Hendriana?"
Nabaling ang tingin ko sa kaliwang banda ko at nakita ko si Valeen at Macy na
inaayos ang mga kurtina sa kwarto ko.
"This house is a mess!" iritadong sigaw ni Macy habang inaayos ang mga kalat ko.
"Ilang linggo ka na bang nahihimatay kung saan saan dahil sa kalasingan?"
Hindi ko pinakinggan ang mga sinabi ni Macy dahil bigla ko na lang naramdaman ang
pag baliktad ng sikmura ko kaya tumakbo ako patungo sa banyo. Halos mapamura ako
dahil pakiramdam ko nailabas ko lahat ng kinain ko kahapon.
Ilan ba nainom kong alak kagabi at nagsuka ako ng ganito ngayon?
"I told the both of you to stop coming here right?" pahayag ko sa kanilang dalawa
pagkatapos ko ayusin ang sarili ko. "I'm fine here, hindi nyo kailangan araw arawin
ang pagpunta dito."
"Two weeks na lunod sa alak tapos sasabihin mo na ayos ka?" nang iinsultong sagot
ni Macy. "Aba okay ka pala, ganyan ba ang ayos na halos patayin na ang katawan?"
I avoid her eyes at tumikhim. "Last na yung kagabi." I told her bago kumuha ng
tubig dahil naramdaman ko na naman ang pagbaliktad ng sikmura ko.
Napadami ba talaga ako kagabi at ang sama ng pakiramdam ko ngayon? I just want to
lay in my bed and do freaking nothing! I really hate hangover.
"Drink this." abot ni Valeen sa akin kaya kinuha ko yun ininom agad.
"May sasabihin ba kayo? I need to sleep again." paalam ko pagkatapos ininom ang
gamot na binigay ni Valeen.
Nakita ko ang iritasyon sa mga mata ni Macy pero hindi na ako nakipagtalo. I just
sighed at uminom ulit ng tubig.
"Fine, aalis na kami." sambit ni Macy. "But I will tell you this again.."
"If you want to cry, just fucking cry. Hindi yung umaakto ka na ayos ka lang pero
nilulunod mo na ang sarili mo sa alak."
I just nod at her and didn't speak. Tinalikuran ko na sila at tumungo sa kwarto ko
para mahiga.
"Cry?" bigkas ko habang nakangiti. "That's bullshit." bulong ko bago pumikit.
I don't have any tears left to cry. Ubos na ubos na ako.
Niyakap ko ang unan ko sa tabi pero laking gulat ko dahil biglang sumakit ang tiyan
ko.
Mahigpit ako napahawak sa kumot dahil sa kakaibang sakit na nararamdaman ko. "Macy!
Valeen!" buong boses na sigaw ko dahil sa tindi ng sakit na nararamdaman ko.
"Damn my stomach!" I muttered. "Valeen! Macy!" tawag ko ulit sa kanila.
Nag umpisa na ako kabahan dahil may naramdaman akong likido sa binti ko. "Macy!" I
shouted when I saw blood on my thigh
"Help me!" paulit ulit na sigaw ko pero mukhang walang nakakarinig.
Unti unti ako tumayo sa kama at humawak sa pader papalabas ng kwarto. "Help me!" I
shouted again, begging for help.
"Hendriana?"
Naramdaman ko ang pag agos pa lalo ng mga dugo sa binti ko kaya napahawak ako tyan
ko.
"What the fuck! Hendriana!" naramdaman ko ang pagbuhat sa akin kaya nawala unti
unti ang kaba ko.
Hindi ko alam kung sino ang taong yun pero naramdaman ko ang pag aalala nya bago
ako nawalan ng malay.
-----
"What happened doc?"
"Are you the father?"
"No doc."
"Then we will wait until she wake up."
Minulat ko ang mga mata ko dahil sa mga bulungan na naririnig ko. When I opened my
eyes ay nagulat ako dahil bumungad sa akin si Zamiel kasama ang isang lalaki na
mukhang doktor.
"Zamiel?" naguguluhan na bigkas ko habang pinagmamasdan ang kwarto na hindi akin.
"Are you okay now?" tanong sa akin ng kasama nya kaya tumango ako.
Realization hits me when I remembered something.
Blood.
"Ano pong nangyari doc?" I finally asked. "Am I sick?"
"Sick?" mukhang naguguluhan na sambit ng doktor. "Hindi mo alam ang kondisyon mo?"
"Obviously?" di napigilang sagot ko.
Tatanungin ko ba sya kung alam ko ang sagot?
"Oh." mukhang natauhan nyang bigkas.
"Then what happened doc? Bigla na lang sumakit ang tyan ko at dumugo yu—"
"You almost lost the babies."
Nanlaki ang mga mata ko at naramdaman ko ang pagkalabog ng dibdib ko.
"You seems stress and very unhealthy." bigkas nya gamit ang seryosong boses. "But
the babies are fine now, just eat healthy foods and take vitamins."
Wala sa sarili ay napahawak ako sa tiyan ko. "Babies?"
"You are having a twin."
Dahan dahan ko hinimas ang tiyan ko at ngumiti ng mapait. "Sorry babies, hindi ko
nalaman agad."
Tumingin ako kay Zamiel. "Thank you for saving them."
"My pleasure. " he muttered then smiled.
Peirce needs to know this! We're having a family!
"I need to go somewhere, can you take me there?"
"Alright." he slowly said kaya napangiti ako ng masaya for the first time again.
Peirce gave me reason again to live my life. Last time he helped me from my
obsession and this time he gave me angels.
Tinititgan ko ang ukit ng pangalan nya habang nilalagay ang mga bulaklak. Dahan
dahan akong umupo at ngumiti bago nagsalita.
"We're having a twin, hon." pagsisimula ko at sinindihan ang kandila. "Akalain mo
palang sharp shooter ka?" sabay tawa ko at pinatay ang posporo.
"Unang beses pa lang pero nakadalawa ka." narinig ko ang pagtikhim ni Zamiel sa
likod kaya napangiti ako lalo at pinagpatuloy ang ginagawa.
"Sana nandito ka, para mahawakan mo ang tiyan ko at maramdaman sila." mahinahon na
dagdag ko. "Pasensya na nga pala, muntik pa silang mawala sa tabi ko dahil sa
kapabayaan ko."
"But that is the last time."
"I will love them like how I love you." I whispered. "Mamahalin ko sila ng buong
buo."
I smiled at nagsimulang magplano kung paano ko papalakihin ang mga bata.
"Thank you for giving me angels, Peirce."
"I love you."
I guess, this is my happy ending.
BOOK 2

Soon
Pleasure Inside

I already posted my book 2 of Sweet Obsession! It's called Pleasure Inside. If you
like to read it, visit my profile or search it.
Enjoy darlings!