The Billionaire's Queen

"I had you once and I'll definitely HAVE YOU BACK

AGAIN, and that's a PROMISE."

My whole body shivered as he said those words... But I won't show him that I'm
scared. I looked at him straight in the eyes with so much bravery even though I'm
scared to his so called PROMISE.

"You won't."

I don't want to go back in his arms again. I don't want to go back to the person
who broke my heart before... I don't know why he wants me back but on thing is for
sure...

I'm not the BILLIONAIRE'S QUEEN even from before up until now...

Copyright © 2014 MoonLightPurple ALL RIGHTS RESERVED. No part of this story may be
reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical,
including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval
system without express written permission from the author.

Chapter 1: Dinner
(Violet's P.O.V)

"Damn that bastard! I know he's doing this on purpose!". Tahimik lang naman ako
habang nakatingin kay kuya Kevin na galit na galit na napasuntok sa mesa niya. I
can't blame him. Sino bang hindi maiinis sa ginagawa ng kapatid niya? I'm starting
to get pissed too.

"Kuya, why don't we just make a partnership with other businessman? Hindi lang
naman siya ang pwede nating makuhang investor." And he knows I'm right. But I don't
know what's keeping him from doing so.

"I-I can't. As a businessman, you know how beneficial it would be for our company
if we get him as an investor.", sabi naman ni kuya Kevin.At alam ko kung gaano siya
naiinis sa katotohanang iyon. Na ngayon, kailangan namin ang tulong ng kompanya ni
Kyle. Sino ba kasing mag-aakala na ang lalaking happy-go-lucky lang noon at walang
kapaki-pakialam sa business ay siya ngayong naparangalang YOUNGEST BILLIONAIRE in
the business world. "And the other reason is because of dad..."

Napatingin naman ako kay kuya Kevin. Alam kong labag sa loob niya ang pinapagawa ni
tito Karl sa kanya dahil obviously, he's not in good terms with his younger
brother. The reason? Because once upon a time, both of them fell in love with one
girl; my older sister Valerie na asawa ngayon ni kuya Kevin.

"You heard what the doctor said Violet, bawal pasamain ang loob ni dad dahil baka
hindi na niya makayanan pa ang susunod na heart attack. Ayokong pasamain ang loob
niya dahil lang hindi ko napabalik sa pamilya namin ang gagong yun at sumasabay pa
ngayon ang problema ng kompanya. Dammit! I don't know what to do anymore." Alam na
alam ni kuya Kevin ang dapat gawin sa mga bagay bagay but looking at him right now,
he seems so helpless. Sumabay pang inatake si tito Karl na hanggang ngayon ay nasa
hospital pa rin at nagpapagaling.

Napahinga naman ako ng malalim. I need to do it. Kahit ayaw ko pa siyang makita at
maka-usap, kailangan ko na siyang harapin. Besides, I'm the Vice President of this
company so I really need to do something. And I also care about kuya Kevin's family
dahil minsan na akong naging parte ng pamilya nila at sila din ang tumulong sa
pamilya ko noong kami ang nangailan so that only means may utang na loob kami sa
pamilyang ito.
"I'll talk to him." sabi ko naman kaya napatingin sa akin si kuya Kevin.

"Violet, you don't have to do it...", malumanay namang sabi sa akin ni kuya Kevin.

"But I have to kuya. Alam mo naman ang kondisyon niya di ba? He won't do any
talking to our company unless ako ang makikipag-usap sa kanya. So that only gives
us two option. Its either I'll talk to him or lose an investor who, as you said as
well, can help AC. And I don't choose the latter. I'll try also to convince him to
come back and visit tito Karl."

"Violet..." I just gave kuya Kevin a reassuring smile. Ito ang isa sa gusto ko kay
kuya Kevin, hindi niya ako pinipilit sa ayaw ko. Noong nalaman nila ang kondisyon
ni Kyle, hindi niya ako pinilit na makipag-usap rito dahil alam din niya na ayoko
pero wala na akong ibang choice ngayon. Kailangan ko na talagang kausapin siya.
"Don't worry kuya, I can handle him."

I know I can. Besides, I've change. I'm not that girl from before anymore.

(Restaurant...)

"Ma'am, are you ready to order now?" Magalang na tanong naman sa akin nung waitress
na lumapit. Kanina pa kasi ako rito sa restaurant na meeting place namin. But damn
that guy! He's one hour late already!

Pilit naman akong ngumiti dun sa waitress. "Later, on the way na rin naman daw yung
kasama ko." Ngumiti naman yung waitress saka umalis.

Damn him! Masasapak ko talaga ang gagong yun!

Wag niyang sabihin na hindi niya ako sisiputin?!

I'm really gonna kill that man!

What th-!

Na-estatwa naman ako nang maramdaman kong may dumampi sa leeg ko. Nakangisi namang
umupo ngayon sa harap ko ang lalaking kanina ko pa hinihintay.

"Good evening baby.", he greeted.

"You're late!", inis ko namang sabi rito para mapagtakpan ang biglang pagbilis ng
heartbeat ko dahil sa ginawa nito.

He just kissed me on my neck alright and I didn't like the effect of that kiss on
me!

"Sorry, something came up but I'm here now right?", he said grinning. Magsasalita
pa sana ako pero bigla na nitong tinawag ang isang waitress at umorder. I can't
help but scowl when I saw him flirting with the waitress. Oorder na nga lang
manlalandi pa!

"So what do you want to order baby?", nakangiti namang baling niya sa akin na
parang wala siyang nagawang kasalanan.

"Nothing. I'm not hungry. I just came here to talk about business.", seryosong sabi
ko sa kanya.

"We will but we need to eat first. No buts Violet." Pagpipigil naman niya sa akin
nang magtangka akong magsalita. "We'll just have the same order.", sabi naman niya
sa waitress na ngumiti pa ng pagkalandi-landi bago umalis.

Psh! Mukhang tag-LANDI na ata ngayon a.

"So, it's good to finally see you again Violet.", Kyle while smiling at me.

I gave him a bored look and a very-sweet-sarcastic smile. "I wish I could say the
same, but seeing you? It's not really that nice."

"Really? Then how come you called me and asked me to meet you?", Kyle asked while
staring at me intently.

Naiilang ako sa tingin niya sa akin pero hindi ko rin inaalis ang tingin ko sa
kanya. Ayaw kong isipin niyang may epekto pa rin siya sa akin. Iyon ang
pinakahuling gusto kong isipin niya.

"You know why.", seryoso pa ring sabi ko sa kanya.

Habang nakatingin naman ako sa kanya, hindi ko mapigilang hindi pag-aralan ang
mukha nito. I must admit, he's still handsome as before. Parang mas gumwapo pa nga
ito lalo. No wonder hanggang ngayon, pinagkakaguluhan pa rin siya.

Nang dumating na yung waiter na may tulak tulak na push cart kung saan nakalagay
ang orders namin, doon ko lang inalis ang tingin ko kay Kyle.

"Thank you." I said with a smile nang iserve nung lalaking waiter sa harapan ko
yung food. Napangiti rin naman yung waiter sa akin.
"You may leave now." Napatingin naman ako kay Kyle na madilim ang anyo ngayon at
ang sama ng tingin sa waiter na nag serve sa amin. Natakot ata yung waiter kaya
dali-daling umalis. Tss. Ang bastos talaga ang lalaking toh kahit kailan.

Nagsimula naman akong kumain at hindi ko na ito pinansin pa kahit alam kong
nakatingin siya ngayon sa akin.

"So, can we start with the real business now?" Paninimula ko naman nang matapos na
kaming kumain. Gusto ko na kasing umuwi dahil may naghihintay pa sa akin.

"Why such in a hurry? May date ka ba?", biglang seryosong tanong naman ni Kyle.

"That's none of your business Mr. Anderson.", sagot ko naman sa tanong niya.
Clearly, sinasayang ng ugok na ito ang oras ko

"I think it is.", Kyle

"Tch. Don't waste my time here Mr. Anderson. Are you going to help our company or
not?", inis ko namang tanong rito.

Napangisi naman siya saka sumandal sa upuan niya. "Is that how you talk to the
person who's gonna help your company?", nang-iinis namang tanong niya.

Napahinga naman ako nga malalim. Calm down Violet...relax lang. Alalahanin mong
siya ang taong makakatulong sa kompanya ngayon kaya relax lang tayo...

"I'm sorry. But Mr. Anderson, are you really going to help us?", kalmado ko namang
tanong na mas nagpangisi sa kanya.
"How was your life Violet?", tanong naman niya imbes na sagutin ang tanong ko kaya
tuluyan na talaga na nag-init ang ulo ko.

"This is bullshit. You're clearly wasting my time. I did not come here to catch up
with you Mr. Anderson kaya kung sasayangin mo lang pala ang oras ako, I might just
as well leave." Agad ko namang kinuha ang bag ko saka tumayo at tinalikuran na siya
pero napatigil ako nang magsalita ulit ito.

"I'll help the your company...but in one condition.", I heard him say.

Nilingon ko naman siya. "What condition?"

Then a smirk was plastered on his lips. And looking at his face right now,
something's telling me that I'm not gonna like his condition.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 2: Condition

<VIOLET>
"What condition?"

"I'll help your company but in exchange of that help will be...
YOU.", Kyle

Hindi naman agad ako nakapagsalita sa sinabi niya. WHAT?! He's gonna help the
company in exchange of ME?

Pinaningkitan ko naman siya ng mata. "You're shitting me right now?"

"No baby, I'm not shiting you. That's my condition. Take it or leave it.",
nakangisi naman niyang sabi sa akin.

"Then NO.", mariin ko namang sagot. The hell with him! Hinding-hindi na ulit ako
magpapakatanga sa kanya. Once is enough!

Aalis na sana ako nang biglang may brasong pumigil sa akin. Inis ko naman siyang
nilingon. "You heard me, AYOKO."
"So hahayaan mo lang na bumagsak ang kompanyang tumulong sa pamilya mo nang kayo
ang nangailangan ng tulong?", seryosong tanong naman niya na nagpa-init sa ulo ko

"DAMN YOU! Hear this Mr. Anderson! Hindi ko hahayaang bumagsak ang kompanya ng
pamilya MO pero hindi ko rin pipiliin na bumalik SA'YO! I'll do everything in my
power to help the company without your help! NOW LET GO OF ME!" galit na sabi ko
naman sa kanya pero hindi niya ako pinakawalan.

"They're not my family anymore as far as I can remember.", he said in a cold tone
and I can't help but roll my eyes on him because of what he said.

"Kahit pagbali-baliktarin mo ang mundo, it would not change the fact na sila ang
pamilya mo Kyle."

"They were the ones who disowned me kaya wag mo akong pangaralan tungkol sa
pamilyang iyon!" Kitang-kita ko naman ang galit sa mata niya habang sinasabi yun
kaya napatahimik ako. "C'mon Violet, I'm giving you the simplest option. Just come
back to me, and I'll help your company. And that would be of your advantage because
you use to be in love with me, remember?", Kyle

WOW. Really, WOW! Ang kapal din ng mukha niyang sabihin yun sa akin!
"Oh really? Kasi sa pagkakatanda ko rin, you use to break my heart. REMEMBER that
also?", I asked in a sarcastic tone.

"Just come back to me already Violet.", he said in a serious tone. Pero kung
seryoso siya, seryoso din naman ako.

"NO.", I answered firmly

"You'll come back to me Violet.", Kyle said as if he's really sure that I will

"Dream on Mr. Anderson.", mapangkutya ko namang sabi sa kanya

"I won't because I'll definitely make that happen. At ikaw na mismo ang babalik sa
akin ng kusa.", he said while grinning at me

Inalis ko naman ang pagkakahawak niya sa braso ko at tinalikuran ulit siya saka
naglakad na palayo pero napatigil ako sa mga sumunod na sinabi niya.
"I want you back, and I'll definitely have you BACK

MRS. ANDERSON.", Kyle

Dumiretso naman na ako sa paglabas sa restaurant pero hindi ko mapigilang hindi
mangilabot sa sinabi niyang iyon.

Yeah, that bastard is my husband na dapat sana ex-husband ko na pero dahil sa

kagaguhan niya asawa ko pa rin siya hanggang ngayon! I filed an annulment before
pero ang gagong iyon, he did not make it possible. Hindi niya hinayaang ma-annul
ang kasal namin at nalaman ko lang yun 1 year after magkita ulit kami ng attorney
ko. Hindi ko kasi pinagkaabalahang alamin ang nangyayari tungkol dun sa annulment
at hinayaan ko ang lawyer ko ang umasikaso dahil ang sabi ng doctor ko nung time na
yun, bawal akong ma-stress.

And now he's back threatening me?! Damn him!

'Violet, you shouldn't be scared.', I said to myself

Tama. I can't let that happen. And I won't let that happen! Ayoko ng magpaka tanga
ulit dahil sa kanya. Going back to him means living in hell again kaya hindi ko
hahayaang mangyari ang gusto niya!

No way in hell Kyle! You'll never have me again! NEVER!

(Kyle's P.O.V)

I can't help but stare at Violet's picture that I'm holding right now. I was the
one who took this picture when we were still together. She really looks like an
angel. But I must admit, her personality really did change. Mas naging palaban na
ito.

But I know I can still can handle her.

And I'll definitely have her back AGAIN.

And this time, I won't and would NEVER LET GO OF HER.

I'll make sure that those people who would try to take her away from me will have a
miserable life.

I know I'm being selfish after everything that had happened before, but what can I
do? I still love her but the worst part is that I've just realized that after
hurting her so much. And after she left me. Pero gaya nga ng sabi, hinding hindi ko
na talaga siya pakakawalan pa ulit. Hindi ko hahayaang may iba akong kaagaw sa
kanya. Besides, I'm a selfish person. I don't share, especially MY WIFE.

SHE'S MINE AND MINE ALONE.

"I won't just be dreaming anymore baby because I'll definitely have you back again.
I'll do everything to have you back again, that's a promise."

And I mean EVERYTHING.

Inisang lagok ko naman ang hawak kong glass na naglalaman ng alak.

Nilabas ko naman ang phone ko sa bulas ko at tinawagan ang aking personal

assistant.
"Hello Gareth, I want you to do something for me..."

If I can't convince her to come back to me in a nice conversation, then I'll

convince her in MY OWN WAY.

Agad ko namang sinabi kay Gareth ang gusto kong gawin niya.

At alam kong sa gagawin kong toh, si Violet mismo ang lalapit sa akin at papayag ng
bumalik sa buhay ko.

Alam kong magagalit din siya sa gagawin kong toh pero anong magagawa ko? I'm too
desperate to have her back.

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurple

Chapter 3: Bar 1

<VIOLET>

3 days na rin ang lumipas simula nung confrontation namin na yun ni Kyle and I'm
relieved na hindi na siya nagpaparamdam ulit sa akin.

'Are you'

Napa-iling naman ako sa sinabing iyon ng utak ko.

"So what now?! Violet was not able to convince Kyle to help our company, ano na ang
gagawin natin?! You know how important Kyle's help but you still did not manage to
convince him?", iritadong tanong naman ni Mr. Tan na isa sa mga board of directors
na naririto ngayon sa conference room kasama naming.

"Enough Mr. Tan. Hindi kasalanan ni Violet na hindi niya nakumbinsi iyong lalaking
yun na tulungan ang kompanya natin. I'm sure Ms. Villanueva tried everything she
can to convince him to help us.", pagtatanggol naman ni kuya Kevin sa akin

"Did she?", sarcastic namang tanong ni Mr. Tan.

Naiinis man ako pero hindi ko pinapahalata. So anong gusto niyang gawin ko? Bumalik
sa lalaking iyon para masalba ang kompanya?! I care for the company, I REALLY DO
but I also care for my life na alam kong magiging impyerno pag bumalik ako kay
Kyle!

"Maybe I can convince him." Napatingin naman kaming lahat kay ate Valerie na
nagsalita. Hindi ko nga alam kung bakit bigla siyang nagka-interest sa problema ng
kompanya kasi dati naman wala siyang pakialam kahit nasa bingit na ng pagbagsak ang
AC. But after hearing about Kyle, bigla itong nagka-interest.

"You can't and he wouldn't talk to you. And how come you've got interested about
the company's problem now?" Mapangkutya namang tanong ni kuya Kevin sa kanya.
Kitang-kita naman ang pagkapahiya ni ate.

As you can see, they're not on good terms ni kuya. Nagsasama nga sila sa iisang
bahay pero hindi sekreto sa amin na hindi na maganda ang pagsasama na nila. And we
understand kung bakit ang cold na ng trato ni kuya Kevin kay ate. Kasalanan naman
kasi ni ate dahil nilinlang niya si kuya noon.

"Bakit? I'm still part of the company. I work as the company's model kaya I care
about the company. Our FAMILY'S company, honey." At pinagdiinan pa talaga ang
family.

I can't help but scoff from what I heard. Sana nagpakita din siya ng CARE nung time
na kami naman talagang kapamilya niya ang nangailangan ng tulong. Nung time kasi na
lugmok ang company ng pamilya namin sa utang ay lumapit kami sa kanya pero wala
lang siyang pakialam. Up until now, I can still remember what she said nung lapitan
ko siya para hingan ng ulong ng tulong...

"Help you? Why would I? You're not my family anymore. I'm an ANDERSON now and it's
not my obligation to help YOUR family."

Talagang pinamukha niya sa akin na hindi na niya kami kapamilya. Oh well, I should
have expected that anyway because she's not ate Valerie whom I used to know. Nag-
iba na ito.
"But as I've said HONEY, you can't.", nakangisi namang sagot ni kuya Kevin sa kanya

"Why the hell not?", ate Valerie asked in an irritated tone

"Because he specifically asked for Violet. Hindi niya kakausapin ang kung sino kung
hindi ito si Violet.", kuya Kevin

Masamang tingin naman ang binigay sa akin ni ate Valerie pero hindi ko na lang yun
pinansin. Sanay na ako sa ugali niya e.

"But Kevin, you need to do something about the problem of the company or else baka
tuluyan ng bumagsak ang kompanya."

Kitang-kita naman ang pagtiim baga ni kuya Kevin sa sinabing iyon ng isang pang
miyembro ng BOD.

"I know. This is our family's company and I care a lot about it more than you do.
And I assure you all, gagawan ko toh ng paraan." And with that, galit na itong
lumabas ng conference room.
Ilang minuto lang ay sumunod na din yung mga naririto sa conference room. Lalabas
na din sana ako nangg bigla na lang may nagsalita.

"So nagpakita ka na pala sa kanya ha?" tanong naman sa akin ni ate Valerie na hindi
pa pala lumalabas

"Yes.", I answred

"So what does he look right now little sister? Is he still hot like before?" , she
asked

Tss. May asawa na nga, nagagawa pang magtanong ng ganyan. And the worst, younger
brother pa yun ng asawa niya.

"He's still human." Walang gana ko namang sagot habang di pa rin lumilingon sa
kanya

"Wow, don't tell me tumaas na agad ang kompiyansa mo sa sarili mo dahil lang ikaw
ang gusto niyang kausapin?", mapangkutya namang tanong niya sa akin. Huminga na
lang ako ng malalim at nagsimula ng maglakad ulit palabras ng room. There's no use
talking to her anyway.

"Baka nakakalimutan mo, he just used you before para mapalapit sa akin. And I'm
pretty sure iyon ulit ang ginagawa niya. He wants you back again para mapalapit sa
akin. Because little sister, the guy you love is unfortunately in love with ME.",
ate Valerie said with a confident voice

Napakuyom naman ang palad ko sa sinabi niyang iyon pero di na ako nagsalita pa.
Anong sasabihin ko e yun naman kasi ang totoo? Pero iisang bagay ng sisiguraduhin
ko ngayon... Na hindi na ulit nila ako magagamit.

"I'll go ahead. Marami pa akong trabaho." At dire-diretso na akong naglakad palabas

Pagdating ko naman sa opisina ko ay nanggigigil akong umupo sa swivel chair ko.

Damn her! Kailangan ba niya talagang ipaalala ulit sa akin ang naging katangahan ko
noon?!

Na distract naman ako nang bigla na lang mag ring ang phone ko. Si mommy.
"Hello mom?"

["Iha, kumusta ka na?"]

"I'm fine ma, ba't pala kayo napatawag? May problema ba? May nangyari bang
masama?", sunod-sunod namang tanong ko sa kanya at hindi ko napigilang hindi
makaramdam ng kaba.

Did something happen to her?

["Wala naman anak. Na-miss lang kita kaya napatawag ako...at nami-miss ka na rin
niya. Palagi ka niyang tinatanong kung kailan ka pupnta ulit dito. Anak, your
daughter misses you so much."]

Napahinga naman ako ng malalim at nakaramdam ako ng guilt. Yes, I do have a

daughter. She's 4 years old and yes, si Kyle ang ama niya pero hindi niya alam yun
at maging si Kyle ay di alam ang existence ng anak ko.

"Mom, I miss her too. But I can't afford na may makakita sa kanya especially
that..."

["That Kaye's father is back?"] Pagtutuloy naman ni mommy sa hindi ko masabing mga
salita.

"Yes."

Walang nakaka-alam tungkol sa anak ko. Kahit sina kuya Kevin, ate Valerie, at mga
kaibigan ko. Sina mommy at daddy lang ang may alam. Sa kanila pa nga nakatira
ngayon si Kaylee sa Tagaytay.

["Pero anak, you need to visit my apo or else kami na ang bibisita diyan kahit ayaw
mo pa. Sobrang namimiss ka na niya at palagi siyang umiiyak every night.
Naintindihan kita anak sa hangarin mong itago ang apo ko mula sa ama niya pero
naaapektuhan na dito ang apo ko."]

"I know ma, I'm sorry. Medyo nagkakaproblema na din kasi ang kompanya nina tito
Karl at kailangan nila ng tulong but don't worry, pupunta ako diyan ngayong
weekend."

["Okay then, I'll tell Kaye about that. I'm sure she'll be happy."]
Na-guilty naman ulit ako sa sinabing iyon ni mommy. Oo, medyo nagiging pabaya na
rin ako sa anak ko dahil sa trabaho ko at dumagdag pa nga ang pagbabalik ni Kyle.
Ayokong malaman niya ang tungkol kay Kaye dahil baka bigla niyang kunin ang anak ko
mula sa akin.

"Sige ma, may gagawin pa kasi ako. I'll just see you sa weekend."

["Sige anak, ingat ka palagi"]

Napahinga naman ako ng malalim pagkatapos ng tawag. Napatingin naman ulit ako sa
phone ko nang tumunog ulit iyon but this time, it's Hazel who's calling me. Isa sa
mga best friend ko si Hazel.

"Hello Hazel."

["Hey Vi, labas tayo mamayang gabi."]

"I don't know Haze, baka kasi may gagawin pa ako mamaya."
["Vi naman, ngayon na nga lang ulit tayo magkikita hindi mo pa ako pagbibigyan?
Sige na naman Vi. You know naman na hindi pwedeng makasama si Lauren, pati ba naman
ikaw? Sige na PLEEEEEAAAASSSSEEEEE?"], Hazel

Isa pang best friend namin si Lauren. Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti.
Kahit hindi ko nakikita si Hazel ngayon, alam kong nagpupuppy eyes na yun ngayon.

Madalang na talaga kaming magkita na tatlo dahil pare-parehas kaming mga busy. Ako
sa company at sina Lauren at Hazel naman sa kani-kanilang work. Lauren is a model
pero nag-leave muna ito dahil she's currently 3 months pregnant sa kanilang second
child ng asawa nito. Maselan kasing magbuntis si Lauren kaya siguro tumigil muna
ito. Si Hazel naman ay isang reporter. May anak na din itong isa. So bale kaming
tatlong mag best friend ay may mga anak na pero ang pagkaka-iba nga lang, kasama ng
mga anak nila ang mga tatay nila unlike mine. Ni hindi niya alam kung sino at kung
buhay pa ba ang daddy niya. Kaylee asked me once about her father at sinabi kong
matagal na siyang wala. After that, never na niya ulit tinanong ang tungkol sa
daddy niya.

Hindi ko naman mapigilang hindi malungkot sa isiping iyon at maawa sa anak ko.

["Vi, still there?"]

Naagaw naman ang atensyon ko nang marinig kong magsalita ulit sa kabilang linya si
Hazel.

"Y-yeah."

["So sama ka na?"]

I sighed. "Okay."

["YES! Thank you Vi! Hihi. Sige, kita-kits na lang mamaya. Love you bessy, mwah.
Bye."]

"Bye."

Well, hindi na rin masama. Masyado na akong maraming iniisip at prinoproblema. I

think I need to breathe for a while.
At miss ko na rin talaga yung best friend kong iyon.

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurple

Chapter 4: Bar 2

<VIOLET>

Pagpasok ko naman sa bar ay nakatingin lahat sa akin ang mga lalaki.

Psh. Men. -______-

Agad ko naman hinanap si Hazel na agad kong nilapitan nung nakita ko na.

"Haze.", tawag ko naman sa kanya

"KYAAAHHHH!!! VI!!!! NA-MISS KITA!!!!!" Agad naman niya akong niyakap. Hyper talaga
niya kahit kailan. Pero na miss ko ang pagiging hyper niya. Hehe.

"Na-miss din kita."

"Woah, you look so gorgeous Vi.", Hazel

"Ano? Natitibo ka na ba sa akin? Iiwan mo na ba si Lucas para sa akin?", pabiro ko

namang tanong. Lucas Gabriel Greene is a well-known businessman at ito ang asawa ng
best friend ko. Best friend ito ni Kyle pati si Brian Parker na asawa naman ni
Lauren ay best friend ni Kyle.

"Kapal. Hahaha. Maganda ka man, lalaki pa rin ang type ko bruha. Tara sayaw tayo?",
Hazel

"Sige una ka na, I'll just drink for a while."

Tumango naman ito at ngumiti sa akin bago dumiretso sa dance floor. Agad ko namang
hinarap ang bartender at umorder ng margarita. Napapangiti naman ako habang
pinapanuod si Hazel na sumasayaw ngayon sa dance floor. Todo bigay e. Haha. Siguro
stressed toh ngayon. Stress reliever kasi niya ang pagbabar kahit noong college pa
kami.

"Hi miss sexy."

Napatingin naman ako sa isang lalaki na naka-upo na ngayon pala sa tabi ko. "Hi." I
answered back and showed him that I'm not interested to talk to him pero sadyang
makulit itong lalaking toh.

"You alone? Want some company babe?"

Babe-hin mo mukha mo! Mukha ba akong interesado?! Gusto ko mang sabihin iyon pero
di ko na lang siya pinansin. WHAT THE!

Naramdaman ko kasi ang kamay niya sa bewang ko.

"Let go of me."

"I will but let's dance first sweetie." Nakangisi namang sabi niya. Magproprotesta
pa sana ako pero bigla na lang niya akong hinila at pagdating namin sa dance floor
ay hinapit niya ako sa bewang ko at nilapit sa kanya ng sobra. I don't want to make
a scene pag sinigawan ko siya kaya pinagtutulak ko siya pero lalaki pa rin siya at
mas malakas pa rin siya sa akin. Nangilabot naman ako nang bigla itong bumulong sa
akin. "You look so hot babe." And the worst, he even bite my earlobe. At dun na rin
talaga ako pumalag.

"LET GO OF ME!!"

Wala na akong pakialam kahit napatingin na sa amin yung iba pero konti lang dahil
malakas ang tugtog dito sa bar.

"Hey asshole! Let go of my best friend."

Hazel!

Hinawakan naman ni Hazel ang braso nito at pinilit inalis mula sa pagkakahawak sa
akin. "Bitch!" Nanlaki naman ang mata ko nang matumba si Hazel dahil bigla itong
tinulak nung lalaki.

"Hazel! How dare you hurt my best friend!" Inipon ko naman ang lakas ko at pinilit
tinulak siya. Bigla naman itong ngumisi.

"Playing hard to get are we?" KAAAAPAAAALLL!!!! Di lang matanggap na ayaw ko at

hindi ako interesado sa kanya, playing hard to get na?! KAPAL LANG!

Nanlaki naman ang mata ko nang bigla niya akong halikan sa leeg ko. Dammit! "LET GO
OF ME!!!!"

"Let go of her before I cut your hands."

Napatigil naman yung lalaking nakahawak sa akin at tumingin dun sa may-ari ng

baritonong boses na yun. At kahit di ko na lingunin, kilala ko na kung sino ang
may-ari ng boses na yun.
It's KYLE DALE ANDERSON. And looking at him now, he looks like he's ready to kill
someone.

<KYLE>

Pagka park ko naman sa kotse ko ay nilapitan ko agad sina Lucas at Brian na

halatang hinihintay ako.

"'Sup man." Nakipag fist-bump lang naman ako kay Brian na siyang bumati

"So what are we doing here?", tanong ko naman agad kay Lucas na siyang nagyaya

"Manunundo ng asawa. Hehe.", Lucas

"Hazel's here huh? *smirk*"

Kilala ko ang asawa nitong dalawang toh dahil schoolmate kaming lahat dati nung
college at best friends sila ni Violet.

"Yep. You know my wife, stress reliever niya ang pagbabar. Tss.", Lucas

"Let's go then. Let's party already at ng maka-uwi kaagad ako. Baka magalit pa si
misis.", Brian

Tss. Halatang under kay Lauren.

Pagpasok naman namin ay nakatingin sa amin ang mga babae na nagtilian pa. Well,
sanay na kami sa mga ganitong eksena. Given with face like ours, para na talaga
kaming mga artista kung pagkaguluhan. *smirk*

Napatingin naman kami sa dance floor nang bigla na lang may sumigaw dun.

"Hey asshole! Let go of my best friend."

Si Hazel. At kitang-kita namin kung paano ito itulak nung lalaking...

DAMMIT!!!

Nanlisik naman ang mga mata ko nang makita ko ang babaeng hawak hawak ng gagong yun
na tumulak kay Hazel.

VIOLET.

And I really went on rage when I saw him kissing Violet's neck.

"THAT BASTARD!" Kitang-kita rin ang galit ngayon sa mukha ni Lucas. Itulak daw ba
naman kasi ang asawa niya.
Agad naman kaming lumapit sa kinaroroonan nila.

"Lucas...", narinig ko namang sambit ni Hazel sa pangalan ng asawa niya na

tinulungan siya sa pagtayo

"Let go of her before I cut your hands."

Napatingin naman sa akin yung lalaki at agad kong hinila si Violet.

"WHAT THE! SINO KA BA?!!! You're disturbing me and my girlfriend!" My hands went
into fist when I heard what he said.

"Girlfriend huh? Well that's funny because this woman is MY WIFE. At sinasabi ko na
sa'yo, umalis ka na bago pa ako makagawa ng masama dito."

Nagdatingan naman ang mga bouncer ng bar kasama si Oliver; ang may ari ng bar at
isa rin naming kaibigan.

"Not so fast." Then Lucas gave him a punch in the face that made his nose bleed.
"That's for my wife and for Violet. Damputin niyo na yan at itapon sa labas!"

"Make sure he'll never enter to your bar again Oliver."

"Got it. Ako ng bahala sa isang toh. Pasensya na mga pare." Pagkasabi niya nun ay
umalis na siya kasama ang mga bouncers niya na kinakaladkad yung gagong yun na
sigaw ng sigaw.

"Gosh! I'm so sorry Vi... I'm so sorry... That bastard! I'll kill him! Bwiset yung
gagong yun! Hindi ko mapapalampas ang pangbabastos niya sa best friend ko! Ipabalik
mo yung gagong yun Lucas at ng mabugbog ko!", Hazel

"Enough Hazel.", Lucas

"ENOUGH?! NO!! Nakita mo ba kung paano bastusin nung gagong yun si Vi?! I'll find
that man and kill him!", Hazel

"Tama na Hazel, ayos lang naman ako. Ikaw nga tong natulak niya e. Are you okay?",
Violet

Ayos lang siya? And what does she mean by that?! Na ayos lang na nabastos siya?!

"I'm fine Vi.", Hazel

"I think the party is over here. Let's go Shanelle Violet."

"B-but...", Violet

"I.SAID.LET'S.GO."

"Sige na Vi, iuuwi ko na rin tong best friend mo.", Lucas

"Ano ba yan, di pa ako nakapag enjoy e." reklamo naman ni Brian

"Umuwi ka na rin, baka magalit pa talaga sa'yo si Lauren at outside da kulambo ka

pa."

Hinila ko naman agad si Violet at dinala sa parking lot. Pinapasok ko siya kaagad
sa kotse ko at minaneho yun ng mabilis. I need to calm myself. Baka mabalikan ko ng
wala sa oras yung gagong yun kanina at mapatay.

"Would you drive slowly? Wala pa akong planong mamatay Kyle." I gave her a death
glare. I parked my car in the side of the road then looked at her.

"Then did you plan to get laid by that man?", inis ko namang tanong.

"Wh-WHAT?!!! Did you think ginusto ko yung nangyari kanina ha?!!!!", galit naman
niyang sigaw sa akin pero mas galit ako!
"Hindi ba?", mapangkutya ko namang tanong. "If you want to get laid, then just tell
me and I'll do it."

*PAK*

**********

Galit ko naman siyang tinignan. DAMN THIS MAN!!! So akala pa niya talaga ginusto ko
yung nangyari kanina!!!!

"DAMN YOU KYLE!!! DAMN YOU!!!! I almost got raped there but you think I wanted what
happened there?!!!"

"THEN WHY DID YOU WEAR A DRESS LIKE THAT THEN?!!!!!! Obviously, you want to attract
attention in there because you wore that damn dress!", galit din niyang sigaw sa
akin

Napatingin naman ako sa dress ko. What's wrong with my dress?! Hindi ko naman
mapigilang hindi mangilid ang mga luha ko dahil sa sobrang inis dahil sa
pinagsasabi niya. He really thinks I wanted what happened DAMMIT!!!

"DAMN YOU KYLE!!!! DAMN YOU!!!!! I HATE YOU!!! I HATE YOU!!!!!!!" Pinagsusuntok ko
naman siya sa dibdib niya. Doon ko nilabas ang galit ko, ang inis ko!

Agad naman akong lumabas sa kotse niya.

"Shanelle Violet, get inside now!", galit naman niyang sigaw sa akin pero di ko na
siya pinansin pa. Agad kong pinara yung paparating na taxi.
"SHANELLE VIOLET, don't you dare get inside that taxi." Banta naman niya sa akin.

Tinignan ko naman siya ng masama. "GO TO HELL!" And before he can say anything
else, agad na akong sumakay sa taxi at umalis sa lugar na yun.

Inis ko namang pinunasan ang mga luha ko. Damn you Kyle.

I HATE YOU!

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurple

Chapter 5: Baby

<VIOLET>
Tumigil naman yung taxi na sinakyan ko sa tapat ng isang malaking bahay at ilang
minute muna ang pinalipas ko sa loob ng taxi bago ako tuluyang bumaba. Nandito ako
ngayon sa Tagaytay at nasa tapat ako ng bahay namin. After all what happened last
night, I really need to breathe a fresh air kaya naman naisipan ko ng umuwi muna
dito sa Tagaytay.

Agad naman akong nag door bell at ilang minuto lang ay lumabas ang isang katulong.

"Ano pong kailangan nila?", tanong naman nito. Mukhang bago lang siyang katulong
dahil di niya ako kilala. I can't blame them, mga 6 months na rin kasi akong di
umuuwi dito sa Tagaytay dahil sa trabaho ko. Kaya sobra ang pagtatampo ng baby ko.

"Ahm..."

"Violet?", napatigil naman ako sa pagsasalita at napatingin naman ako sa tumawag s

pangalan ko.

"Yaya Mellie.", siya ang mayordoma at dati naming yaya ni ate Valerie nung mga bata
pa kami.
"Naku, papasukin mo na siya Pia.", sabi naman niya at agad akong pinapasok nung
katulong. Dali-dali naman akong lumapit kay yaya Mellie at yumakap sa kanya. "Na-
miss kita yaya.", nakangiting sabi ko naman. I've treated her like a second mom
because she treated me like her own daughter.

"Naku, na-miss din kitang bata ka. Akala ko sa Sabado ka pa uuwi dito? Naku, pasok
na tayo. Sigurado akong masosorpresa ang mommy at daddy mo. At siyempre, lalo na si
Kaylee." Ngumiti lang naman ako kay yaya Mellie. Dumiretso naman kami sa may garden
kung saan naroroon sina mommy at si daddy na nakikipaglaro sa baby girl ko.

"Ma..." tawag ko naman kay mommy. Nakatalikod kasi ito kaya di niya kami nakita.
Kitang-kita naman ang pagkagulat sa mata ni mommy nang lingunin niya ako.

"Anak..." Dali-dali naman akong lumapit sa kanya at yumakap.

"Momma?" Napatingin naman ako sa maliit na boses na tumawag sa akin then I smiled
at her. MY DAUGHTER. "MOMMA!" Agad ko naman siyang sinalo nang tumakbo siya palapit
sa akin at tumalon. Nangingilid naman ang mga luha ko nang yakap yakap ko na ang
anak ko. Gosh... I miss her so much.

"Momma..." Napatingin naman ako sa kanya at ngumiti. "Yes baby?" Hinaplos naman ng
maliliit pang mga daliri niya ang mukha ko. "Why are you crying momma?" Pinunasan
ko naman kaagad ang mga luha ko at umiling-iling na lang ako.
"Wala baby. Momma is just happy that she's here. Na-miss ka lang kasi ng sobra ni
momma." Mas napaiyak naman ako nang ngumiti ang anak ko sa akin at niyakap ako. "I
missed you so much also momma."

Lumapit naman sa amin si daddy at yumakap sa akin at hinalikan ako sa ulo.

"I'm happy you're here anak.", dad

Nginitian ko naman si dad. "Me too dad."

Me too...
Hinaplos ko naman ang mukha ng baby ko na mahimbing na natutulog ngayon. She looks
like an angel, gising o tulog man ito.

Hinagod ko naman ang malambot niyang buhok. Kung titignan, ang natural curly hair
niya ang pinaka namana niya mula sa akin. Karamihan kasi ay kay Kyle niya namana
ang mga physical features niya katulad na lang ng kulay ng hair niya na brown at
ang kulay ng mata niya na blue. May lahi kasi sina Kyle. They're half American at
kitang-kita rin kay Kaylee ang pagiging may lahi.

Iyon rin ang isang rason kung bakit ayaw kong may nakakakita sa kanya na kakilala
ako o si Kyle dahil isang tingin pa lang, masasabi mo ng si Kyle ang ama nito.

"Anak..." Napatingin naman ako kay mommy papalapit sa amin ni Kaylee.

"Ma." Ngumiti siya sa akin saka tumingin sa apo niya at hinaplos ito sa mukha. Then
tumingin ulit siya sa akin.

"Napaaga ata ang uwi mo anak? Akala ko ba sabado pa ang uwi mo?", tanong naman ni
mommy

"Why? Don't you want me here ma?", pabiro ko namang tanong

"Of course I want you here anak. Pero kilala kita, at alam kong may nangyari kaya
napaaga ang pag-uwi mo.", ma

I sighed. "Wala ma. I just want to wind up a bit. Medyo nasasakal na kasi ako sa
mga problema sa Manila... the company and..."

"And Kyle?" Tinignan ko lang naman si mommy saka tumango. What's the use of denying
kung alam naman niya?

"Do you intend to keep her a secret?" tanong naman sa akin ni mommy habang
nakatingin kay Kaylee.

"I need to mom or else, she'll be taken away from me and I don't want that to
happen. I can't afford to lose her." Alam kong kita ang takot ngayon sa mukha ko
dahil natatakot talaga ako na mawala sa akin ang anak ko. Just thinking about it
makes we wanna die. My daughter is the most important person in my life and losing
her means dying because she's my life.

"I understand anak pero alam mo rin na walang sikreto na naitatago habang buhay.
Darating din ang araw na malalaman ng lahat ng tungkol sa apo ko at sinasabi ko na
toh ngayon para alam mo na ang gagawin mo pag sakaling dumating ang araw na yun.",
ma
Niyakap ko naman ang anak ko na parang prinoprotektahan siya sa mga taong pwedeng
maglayo sa kanya mula sa akin. "I know ma..."

"Magpahinga ka na rin. Good night anak.", then she kissed me in my forehead.

"Good night ma."

Kinaumagahan naman, ako na ang naghatid kay Kaylee sa school niya. She's four years
old and she's in pre-school. Naka-usap ko nga ang teacher niya kanina at puring-
puri niya ang anak ko and I'm so proud of her as a mother, of course.

Ako na rin ang sumundo sa kanya nang uwian na niya at sa mall kami dumiretso. Gusto
ko kasing makipag-bonding sa kanya.

"Momma, let's go to the toy store", my baby told me

"Sure baby."
Doon ay pumili siya ng mga laruan niya. Mga Barbie dolls at mga stuff toys na mas
malaki pa sa kanya. At siyempre binili ko lahat yun para sa kanya. Sumunod ay sa
store ng mga damit pambata kami pumunta at doon ay bumili ako nga mga damit niya.
Pinagkakaguluhan nga siya ng mga saleslady at salesman at sinasabihan siya palagi
na ang ganda ganda raw niyang bata.

"Bye bye po.", pagpapaalam naman ng baby ko sa mga saleslady at salesman

"Bye baby ganda. Balik kayo ulit ng momma mo dito baby para makita ka ulit namin.
Thank you po ma'am. Come again po.", paalam naman nila sa akin at nginitian ko na
lang sila

"Momma, I'm hungry...", baby Kaye

"Sige kain na tayo baby. Where do you want to eat?"

"Jollibee! I want to eat spaghetti momma. Their spaghetti is so delicious.",

napangiti naman ako sa sinabing iyon ng anak ko. Mukhang favorite niya ang Jollibee
a.
Pagdating namin sa Jollibee ay umorder kaagad ako ng mga pagkain namin. Nakangiting
pinapanood ko naman ang anak kong magiliw na kumakain. Na-distract lang ako nang
bigla na lang tumunog ang cellphone ko. Si kuya Kevin.

"Hello kuya Kevin?"

Nanlaki naman ang mata ko sa sinabing iyon ni kuya Kevin. Dammit! Our company is in
grave danger right now. Nag back out lahat ang karamiha sa mga inverstors namin
And this is all Kyle's doing.

*****

"Momma don't go. Please don't go momma...", parang ayaw ko namang umalis habang
nakayakap ngayon sa iyak na iyak na anak ko. Kailangan ko kasing bumalik sa Manila
para ayusin itong gulo na gawa ng napakawalang-hiyang ama ng anak ko.

"Baby, babalik din si momma ha? May aayusin lang si momma sa work at babalik din
agad siya ha baby?", pang-aalo ko naman sa anak ko. Naramdaman ko namang umiling
siya at iyak siya ng iyak ulit and its breaking my heart seeing her cry.

"Apo, come to mamita na. Momma needs to go now. Babalik din ang momma mo
princess.", ma
"B-balik ka talaga momma? Promise?", nilahad naman niya sa akin ang pinky finger
niya and we made a pinky promise. "Promise baby.", I told her

Kinuha naman siya sa akin ni daddy at agad akong sumakay na sa family car namin at
pinaandar na iyon ni Mang Agustin bago pa magbago ang isip ko lalo na't nakita kong
nagsimula ulit umiyak ang anak ko.

Ano na namang kagaguhan tong ginawa mo Kyle?!

Because of you, I need to leave my daughter again!

Ano na naman ba ang ginawa mo?!

What do you really want?!

Why the hell are you doing this?!!!

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurple

Chapter 6: Mine

<KYLE>

"What do you want?" malamig ko namang tanong sa taong kaharap ko ngayon

"Hi to you too Kyle. It's nice to see you again.", then she gave me her seductive
smile. Pero pag noon tumatalab yun sa akin, ngayon ay parang wala lang. It even
irritates me.
Still the same flirty Valerie Villanueva. She hasn't change a bit. She's still hot
and sexy I must say but she's nothing compared to her sister. Violet always looks
so tempting to me.

"Kyle." Damn. I can't even stop thinking of her kahit ibang babae ang nasa harap
ko. Napatingin naman ako kay Valerie.

"Just tell me what you want Valerie, marami pa akong trabaho."

Bigla kasi itong tumawag sa akin kanina at sinabing magkita kami. Hindi ko nga alam
kung saan niya nakuha ang number ko. And of course, to piss my brother, I agreed to
meet up with her. Alam kong magagalit si Kevin pag nalaman niyang nakipagkita sa
akin ang asawa niya.

"I just want you to stop sabotaging our company. If this is your way para
magpapansin sa akin-.", and before she can even continue what she's about to say,
pinutol ko na agad yun. "Is that what you think Valerie? That I'm doing all this
para magpapansin sa'yo?", I asked in a mocking tone

"Hindi ba?", she asked in a very confident voice. So she still thinks that I'm into
her huh?
"Of course. Remember, you even used my poor little sister para mapalapit sa akin
noon? Kaya I'm sure this is one of your ways para mapansin na naman kita. Well
honey, you don't have to do that dahil napapansin naman kita. You don't have to do
all that trouble to have my attention because you already have it.", Valerie

Napangisi naman ako sa sinabi niyang iyon. Now this is the reason why my brother
and I had a fight before. Because his wife is such a bitch. May asawa na nga pero
nanlalandi pa talaga ng ibang lalaki. At sa kapatid pa talaga ng asawa niya. I
don't even know what made me go crazy over this girl before. Palagi itong nang-
aakit kung manamit just like now. Kitang-kita ang cleavage niya. She puts heavy
make-up and she even smoke. Unlike Violet, she wore simple clothes but still looks
sexy on it. She puts light make-up and still manages to look so beautiful. And she
doesn't smoke. Damn! I just want to taste her soft and delicious pink lips once
again.

Napatingin naman ako sa kamay ni Valerie na nakapatong na ngayon sa kamay ko.

"Tigilan mo na tong mga ginagawa mo Kyle. Nakuha mo na ang gusto mo.", then she
smiled sweetly at me.

"I can't. Dahil hindi ko pa nakukuha ang gusto ko."

"What do you mean?" confusion is written all over her face. Napangisi naman ako. So
she really think siya ang gusto kong makuha kaya ginagawa ko lahat toh.
"Hindi ko pa rin nakukuha ulit si Violet kaya di pa rin ako titigil.", I said,
grinning at her.

"Violet? HUH! Are you kidding me Kyle? I know you don't love my pathetic little
sister. You're in love with m-.", Valerie

"You? I think between you and your sister, you're the pathetic one.", saad ko naman
sa nang-aasar na tono. Kita ko naman ang galit ngayon sa mukha niya.

"HOW DARE Y-!", at bago pa niya matuloy ang sasabihin niya ay tumayo na ako.

"I need to go. You're just wasting my time here."

"You won't have her back Kyle! Sinasabi ko sa'yo, di siya babalik sa'yo! Gagawin ko
ang lahat para di siya bumalik sa'yo!", napatigil naman ako sa sinabi niyang iyon.

I turned around to face her with a grin plastered in my lips.

"Then you'll be facing me in that case because I'll do everything to have her
back.", then I turned my back on her again and continued walking.

"You're mine Kyle! Mine!", narinig ko namang sigaw niya pero di ko na pinansin pa
ulit.

Nobody owns me except Violet.

And in return, she's MINE.

<VIOLET>

"Damn him! ANO BA TALAGA ANG KAILANGAN NG GAGONG YUN AT GINAGAWA NIYA LAHAT TOH?!",
kitang-kita naman ngayon ang galit sa mukha ni Kuya Kevin na parang handang-handa
na talagang patayin ang kapatid niya.

Sino bang hindi magagalit sa kanya? He made all our investors pull out from our
company for pete's sake!

"F*CK! THAT BASTARD! Pinaghihigantihan ba niya ang company?!", kuya Kevin

Hindi ko naman mapigilang hindi mapa-isip sa mga sinabi noong ni Kyle sa akin nung
nagkita kami. Ito ba yung bantang sinabi niya sa akin noon? Is he doing this
because of me?

Damn! So he was really serious?! Napatayo naman ako.

"Ako na ang aayos sa gusot na toh kuya Kevin." Seryosong sabi ko and I stormed out
of the room.

Hindi ko na gusto ang larong ito ni Kyle! He can't do this to our company! Ako ang
gusto niya?! Pwes, ako ang makakaharap niya!

Dumiretso naman ako sa parking lot at sumakay sa company car. "Nestor, sa DL

Company tayo." Utos ko naman sa company driver namin at pinaharurot na niya iyon
papunta sa company ni Kyle.

DL COMPANY.

Pagdating ko naman dun ay dire-diretso ako sa pagpasok. Pagdating ko naman sa harap

ng office niya ay hinarang ako ng secretary niya.

"MA'AM! Pasensya na po pero bawal po kayo diyan."

Tinignan ko naman ng masama yung secretary na medyo napaatras nang makita ang galit
sa mukha ko. Tinabig ko naman ang kamay niya na nakaharang sa daraanan ko at galit
na binuksan yung pintuan.
Napaangat naman ang ulo ni Kyle. Busy kasi ito sa pagpirma nang pumaosk ako. Kita
naman ang pagkagulat sa mukha nito nang makita ko. Pero ang pagkagulat na iyon ay
agad napalitan ng pagngisi niya sa akin which irritated me even more!

"Sir sorry po, sinubukan ko po siyang pigilan pero nagpumilit po e.", nagkakanda
utal-utal namang sabi nung secretary

Pinanlisikan ko naman ng tingin si Kyle.

"Ms. Ascunsion, you can leave now.", utos naman ni Kyle sa secretary niya na
tumango lang saka lumabas

I breathe for a while to calm myself pero mahirap palang gawin yun lalo na kung ang
gusto mong gawin ay sapakin ang taong nasa harapan mo ngayon. Lumapit naman ako sa
may table ni Kyle at pagalit na nilapag ko sa desk niya yung hawak kong papel.
"WHAT THE HELL IS THE MEANIG OF THIS?!" Di ko naman mapigilang sumigaw sa sobrang
galit. "COMPANY NG PAMILYA MO YUN KYLE! SARILING PAMILYA MO PERO HETO KA'T
PINAPABAGSAK?! ARE YOU REALLY THAT INSANE?!"

"YES I AM! I'M INSANE TO BE WITH YOU AGAIN!", he shouted back

Hindi naman ako kaagad nakapagsalita dahil sa sinabi niya. Insane? To have me back?
Sino bang niloloko niya?

"Ano ba talagang kailangan mo ha?! Ba't mo ba ginagawa toh?!! You convinced all our
investors to pull out their investments in our company and made them invest on
yours instead!"

"You know why I'm doing this baby and you know clearly what I want.", Kyle

Napapadyak naman ako sa sobrang inis saka matalim na tumingin sa kanya. "Tigilan mo
na toh Kyle dahil hindi na ako natutuwa! Wag mong isali ang company namin sa
katarantaduhan mong toh!!"

"If you want me to stop, then come back to me already.", Kyle

"AYOKO!"

"Then I'll continue doing all these foolish things. I told you, I'll do everything
to have you back again. Even if that means sabotaging your company. Come back to
me, that's the only solution to all of these problem.", nakangising sabi naman ni
Kyle
"PROBLEM?! IKAW ANG PROBLEMA RITO KYLE!", sigaw ko naman pero ang gago, nakangisi
lang

Sa sobrang inis ko ay inalis ko yung isang suot kong stiletto at binato sa gawi
niya na nailagan naman niya. Ibabato ko na sana yung isa pa pero mabilis itong
tumayo at pinigilan ang kamay ko.

Inis ko naman siyang tinulak at nanghihinang umupo ako sa sofa na naririto sa

office niya.

"What do you want me back for anyway ha Kyle? Para gawin mo ulit akong tanga? Para
pangmukhaing tanga ulit? Para gamitin para mapalapit sa kapatid ko? Yun ba Kyle?",
mapait ko namang tanong sa kanya

Ganun ba siya ka desperado na mapalapit ulit sa kapatid ko at ginagawa niya lahat

toh para magamit ako?

Pwes! I won't let that happen!

Tumayo naman ako at humarap sa kanya.

"Kung gagamitin mo lang ulit ako, then sorry pero di na ulit ako magpapagamit.
Hinding-hindi ako babalik sa'yo Kyle! NEVER! I'd rather be in hell than to be with
you! I won't waste my time again for a man like you! Mas gugustihin ko pang magpa-
uto sa ibang lalaki wag lang ulit sa'yo!" napatiim bagang naman ito sa sinabi ko
pero wala akong pakialam!

Maglalakad na sana ako paalis pero hinawakan niya ako sa braso at iniharap sa
kanya.

"Akin ka lang Violet. You're mine and mine alone, get it?", Kyle

"Dream o-." Naputol naman ang sasabihin ko because his moist lips slid sensuously
over mine. I tried to push when his tongue began to wonder inside my mouth but he's
too strong at mas lalo pa nga niyang hinigpitan ang pagkakahapit niya sa bewang ko.

He keeps on kissing me and before I know it, I gave out a soft moan. And the worst,
I found myself responding to his kisses. My mind keeps in shouting to make him stop
and to push him but my body is not cooperating with me.
His kiss deepened even more at halos mawalan na nga ako ng hangin pero parang wala
siyang planong tumigil. He keeps on kissing me hungrily. Binuhat naman niya ako at
umupo siya sa sofa habang ako ay naka-upo sa kandungan niya at nakaharap sa kanya.
Naramdaman ko namang hinahalikan niya ako sa leeg ko. He's even sucking it.

"Aahh...", I moaned when I felt his hand on my right breast. At doon ko lang na
realize na nakababa na pala yung upper part ng dress ko na nagsisilbing topper sa
white blouse ko na ngayon ay di na rin naka butones revealing my breast just
covered up by my bra.

He keeps on kissing my neck while his hands went to my back and unhooked my bra.

"YOW KYLE- Oops!"

Parang doon naman ako natauhan. "Shit!" Napayakap naman ako kay Kyle para pigilan
yung bra ko na malaglag at tinago ko naman yung mukha ko sa leeg niya. "Kyle!"
Tawag ko naman sa kanya at mukhang naintindihan naman niya ang gusto kong mangyari.

I heard him sigh. "Get out for a while Brian.", utos naman niya kay Brian na siyang
pumasok sa office niya na ngayon ay nakatalikod mula sa amin

"Hehe, okie dokie. Hey Vi.", Brian said

"H-Hi Brian.", nahihiya ko namang bati. Dammit! Nakakahiya talaga! Naramdaman ko
namang hinook ni Kyle yung bra ko. Siguro dahil hindi kaagad ako gumalaw. Dali-dali
naman akong tumayo at inayos ang damit ko.

"Aalis na ako.", at hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya at diretso na ako sa

paglabas. Di ko na rin pinansin pa si Brian. Pagpasok ko sa elevator ay agad kong
pinindot yung close button.

DAMN DAMN DAMN!!! Ang tanga mo Violet! How could you let that happen?! Kung hindi
pa dumating si Brian kanina, baka kung saan pa yun napunta! Ang tanga mo talaga
Violet Villanueva!

AAAARRRRGGGG!

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo
©MoonLightPurple

Chapter 7: The Game

CHAPTER 7

<KYLE>

"What the hell do you want Brian?", inis ko namang tanong kay Brian na nakangisi
ngayong nakatingin sa akin

"Woah, mukhang sama ng mood mo pare. Pasensya na, di mo naman kasi sinabi. Akala ko
kasi sabi ng secretary mo may babaeng mukhang papatay na sa'yo yun pala...iba ang
nangyayari.", Brian

"Shut up man."

"Okay okay. Anyway man, talab ba yung plano mo? Babalik na ba si Violet sa'yo?",
Brian

"I wish so pero ayaw talaga niya."

"Well, can't blame her man. You've hurt her.", sinamaan ko naman ng tingin si Brian
na tinaas lang ang dalawang kamay. "Just saying man."

"So what's your next plan?", Brian

"Kung hindi ko pa rin siya makuha gamit ang company nila, then I'll use the people
around her."

"*smirk* That desperate to have her back are we? Pero pare, baka naman dahil sa mga
ginagawa mo e mas lalo kang kamuhian ni Violet.", Brian

"Then I'll make her love me again after I have her."

"Confident?", Brian

"She did love me once Brian."

"And you did break her heart." Ibinato ko naman sa kanya yung ballpen na nahawakan
ko pero nailagan lang ng gago.

I know I break her heart before at iyon ang pinagsisihan ko ng sobra kaya nga
hinanap ko siya noon pagkatapos niyang mawala. I went to the States to look for her
dahil doon daw ito pumunta sabi ni Valerie. I've searched for her for almost four
years in different countries pero wala. Pero yun pala, nandito lang siya sa bansa
all those years.

At ngayon ngang nahanap ko na siya, hindi ko na siya pakakawalan pa.

<VIOLET>

Nai-untog ko naman ang ulo ko sa desk ko pagdating ko sa office ko.

Stupid stupid stupid Violet!

Damn! Ba't ko hinayaang mangyari yun?! Ang tanga ko talaga. Napatingin naman ako sa
pintuan ng office ko nang bumukas yun.

Oaf! What does she wants now?

Umayos naman ako ng umupo at tinignan ang kapatid kong nasa harap ko ngayon.

"What do you want?"

"Is that how you talk to your boss's wife? Baka nakakalimutan mo, asawa ako ng boss
mo little sister.", Valerie

"Just tell me what you want dahil marami pa akong problemang aayusin."

Seryoso naman siyang tumingin sa akin. "Stay away from Kyle."

Napataas naman ang kilay ko sa sinabi niyang iyon. Stay away from him? Ni hindi nga
ako lumalapit sa gunggong na yun at hinding-hindi ako lalapit sa kanya kung di lang
niya ako palaging prinoprovoke dahil sa mga kalokohang pinaggagawa niya. "Why?"
Taas kilay ko namang tanong sa kapatid ko.

"Because he's mine, you know it.", Valerie

Hindi ko naman mapigilang hindi mapatawa ng mahina na ikinainis ni ate. "And what's
funny?"

Seryoso naman akong tumingin sa kanya. "Ikaw dahil as far as I can remember, you're
married so how can he be yours? At baka nakakalimutan mo, YOUNGER BROTHER yun ng
ASAWA MO...ATE."

Hindi ko talaga mapigilang hindi maawa kay kuya Kevin dahil napunta ito sa kapatid
ko. Kuya Kevin is a handsome nice man and not to mention a real gentleman pero
napunta lang ito sa kapatid ko na pinag-iinteresan lang ang kapatid niya.

Napangisi naman si ate. "Bakit? Uso naman ang annulment. I can always annul my
marriage to Kevin dahil wala na rin naman siyang kwenta sa akin and I can always go
back to Kyle's arms."

Napakuyom naman ang kamay ko sa narinig kong iyon. Buti nga at napagtiyatiyagaan pa
siya ni kuya Kevin. Gustong-gusto ko ring isigaw sa kanya na hindi siya pwedeng
bumalik kay Kyle dahil ASAWA KO PA RIN SIYA!

Then she gave me her sweet devil smile. "So stay away from him, okay? Sinasabihan
na rin kita para di ka na masaktan pa muli. I care about you because you're still
my little sister. Bye.", then she went out from my office

Bitch!

Napatingin naman ako sa phone ko nang mag vibrate ito. Nagulat naman ako nang
makita ko kung kanino galing yung text message.

It's from Breth Sy.

"Hey hon, I want to see you. I miss you."

OMG! I can't believe it. He's here?!!

Dali-dali naman akong umalis para pumunta sa lugar na sinabi niyang kinaroroonan
niya. And minutes later, narito na ako sa bar and there he is!!!!

"BRETH!!!!!!!!!!"

Tumakbo naman ako palapit sa kanya at yumakap.

"NA-MISS KITA!!!!!!!! OMG!!!! YOU'RE BACK!"

"Yes hon, and you're about to break my ear drums if you won't stop on shouting."
Nakangiti naman niya akong binaba. Halos buhat niya kasi ako kanina.
"Hehe, sorry hon. Na-miss lang kasi kita."

"Hindi nga halata. Grabe, halos magpabuhat ka pa sa akin. Bigat mo ha." Pinalo ko
naman siya na ikinatawa lang niya. Yeah, before you think of anything else, Breth
and I are just friends. Best friends to be exact at kahit sobrang gwapo niya, wala
kaming relasyon at hinding-hindi mangyayari yun dahil ayon nga sa kanya di daw kami
talo. In short, he's gay.

"So kumusta ka na? Grabe, tagal din nating di nagkita ha." Sa Paris kasi itong nag
tratrabaho as a fashion designer. He even has his own clothing line there.

"I'm super fine, how about you? You look so harassed ha." Napatawa naman ako sa
sinabi niya. "Ganun ba ka halata?"

"Like duh. Mapapansin ko ba kung hindi. Why? What's the reason with your haggard
look hon?" Yep, hon talaga ang tawagan naming dalawa kaya kung di mo kami kilala at
kapag di mo kilala ang pagkatao ni Breth mapagkakamalan mo talaga kaming lovers.

"Nothing. Nakaka-stress lang kasi ang work."

"Oh. I thought it's because of your first love slash husband." He said in a teasing
voice. Alam kasi niya ang tungkol sa amin ni Kyle and he knows Kyle also. Maybe not
personally but Kyle is a well known businessman not only in the Philippines but in
other countries kaya naman kilala ito ni Kyle.

Napasimangot naman ako at nanlaki ang mata niya. "OMG! Don't tell me he's the
reason? Hala, kwento mo naman hon! Mukhang nahuhuli na ako sa balita e."

Kwinento ko naman sa kanya ang lahat ng mga nangyari. Pati yung mga pinaggagawa
niya at yung condition niya para itigil yung ginagawa niya.

"OMG hon! Mukhang in love na ata ang Kyle dearest mo sa'yo finally.", kinikilig
namang sambit ni Breth

"I doubt it. I'm sure he just wants me back so he can use me again to get close to
my sister."
"Oaf! I don't really know what they've seen to your evil bitchy sister at sa kanya
pa nagkagusto yung magkapatid na yun." Yeah, he also know my sister

Nagkibit balikat lang naman ako.

"Pero sister, I'm pretty sure Kyle is in love with you. He won't go with all that
trouble just to have you back and use you. Take it from me, in love na yung
lalaking yun sa'yo.", Breth

Ngumiti lang naman ako. Ayoko ng umasa pa dahil alam kong sa huli, masasaktan lang
ulit ako. Minsan na akong umasa na mamahalin din niya ako pero in the end, I end up
with a broken heart...and it damn hurt so bad at ayaw ko ng maranasan ulit
iyon...at hindi ko man maamin talaga pero hanggang ngayon, may sakit pa rin akong
nararamdaman sa tuwing nakikita ko si Kyle.

"O, change topic na nga tayo at mukhang nalulungkot ka na diyan. O hon, kumusta na
pala ang napakagandang inaanak ko ha?" Oo, alam din niya ang tungkol kay Kaylee. Sa
mga kaibigan ko, siya lang ata ang may alam. Hindi ko kasi pwedeng sabihin kina
Lauren at Hazel hindi dahil hindi ko sila pinagkakatiwalaan pero dahil asawa nila
ang mga best friends ni Kyle.

"She's fine."

"Buti naman kundi ipapa salvage kita pag di mo inalagaan ng mabuti ang inaanak ko.
Punta tayo mamaya sa condo ko, andun kasi lahat ng mga pasalubong ko sa inyo ni
baby Kaylee." Hindi naman nakaligtas sa akin yung MGA. Ibig sabihin, marami talaga.
Galante kasing magbigay din ng regalo tong si Breth.

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti habang nakatingin sa kanya. "What?"

Napansin atang nakatingin ako sa kanya.

"Nothing. I'm just happy you're here."

Ngumiti naman siya at hinaplos ako sa mukha. It's really nice to have a good friend
especially now na maraming problema ang nasa harapan ko.
<LUCAS>

Napapa-iling lang naman kami ni Brian habang nakatingin ngayon kay Kyle na sobrang
higpit ang pagkakahawak niya sa glass na hawak niya. Halos mabasag na nga e.

He's pretty damn jealous.

Nandito rin kasi kami ngayon sa bar na kinaroroonan ni Violet at ng kasama niyang
lalaki at kitang-kita namin kung paano sila magyakapan kanina at ngayon nga ay
hinaplos pa nung lalaki ang mukha ni Violet.

"Pare, chill lang. Mababasag na yang baso.", Brian

At bigla na lang niyang tinapon yung baso. Basag na nga.

"Mukhang yung lalaking iyon ang rason kung bakit ayaw ng bumalik sa'yo ni Violet."
Bigla naman akong kwinelyuhan ni Kyle pero relax lang ako

"Chill pare, mali ata ang inaaway mo. Hindi naman si Lucas ang karibal mo kundi
yung lalaking iyon e.", Brian

"Dammit!" then he let go of me

"So paano ba yan pare, mukhang talo ka na ata.", nang-iinis namang sambit ni Brian
na halatang iniinis lang si Kyle. Gago rin tong isang toh e. Alam naman niyang
walang sinasanto tong si Kyle lalo na pag galit. Baka bigla kaming bugbugin ng
isang toh.
"It's not over yet not until I say so." Pagkasabi niya yun ay galit na siyang
umalis.

Nagkatinginan naman kami ni Brian saka sabay na ngumisi at nag cheers lang.

Now this would be fun to see.

Ibang klase rin kung ma-inlove tong kaibigan namin e.

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurple

Chapter 8: Imagination

<KYLE>

A continuous sound of a gun can be heard inside the shooting range.

Tuloy-tuloy kasi ang ginagawa kong pagbaril sa may shooting target. Doon ko
nilabas ang galit ko. I want to distract myself to refrain my mind from thinking to
all the possible things that Violet and her man from the bar might doing right now.
Sinundan ko kasi sila kanina at kitang-kita kong pumasok sila sa isang exclusive
condominium.

F*CK!

Nagpaputok naman ulit ako at halos sira na yung target lalo na dun sa gitna.

Damn you Violet. Siya ba ang rason kung bakit ayaw mo ng bumalik pa sa akin?! Pwes
di ako makakapayag. I can't let you be with that man. If you're gonna be with
someone, that someone should be ME.

I might look like a selfish bastard in your eyes pero ang AKIN AY AKIN. I DON'T
SHARE!

Galit ko namang tinapon sa isang tabi yung baril na hawak ko.

I now made up my mind. "Gareth, do everything para pabagsakin ang Anderson
Corporation hangga't di bumabalik sa akin si Violet."

"Yes sir.", Gareth

Hindi ako makakapayag na makuha ka ng iba Violet. Hinding-hindi ko hahayaang

mangyari iyon.

<VIOLET>
Pagka-uwi ko naman galing sa condo ni Breth ay nagulat ako sa sumalubong sa akin.

"MOMMAAAAA!", then my daughter ran towards me na agad kong sinalo at niyakap.

Napatingin naman ako kay mommy na kasama niya ngayon. Pati ang yaya ng anak ko
naririto na rin.

"Mom, why are you here?", mahinang tanong ko naman kay mommy para di ako marinig ng
anak ko. Baka biglang magtampo at akalain na ayaw ko siyang naririto. Kahit gusto
ko mang makasama ang anak ko pero hindi pwede lalo na dito sa Manila dahil baka may
makakita sa kanya kaya nga sa Tagaytay ko siya pinatira kasama sina mommy at daddy
e.

"I'm sorry anak pero hindi ko natiis ang apo ko. Iyak siya ng iyak simula ng umalis
ka at hindi namin siya mapatahan. I don't know what to do anymore. Ni ayaw nga
niyang kumain dahil gusto ka lang niyang makita e.", mom said while looking at my
daughter

Napahinga lang naman ako ng malalim at tumingin sa anak ko.

"Baby, ba't naman di ka kumakain? That is bad for you."

"I'm sorry momma...", my baby said

"Magluluto muna kami ni Pearl. Hindi pa kasi kami kumakain, kararating lang kasi
namin.", sabi naman ni mommy na tinanguan ko na lang

Pumasok naman ako sa kwarto at pinalitan ang damit ni Kaylee.

"Pearl, paayos naman nung dalawang guest room. Doon ka sa isang guest room
matutulog at si mommy naman dun sa isa.", utos ko naman kay Pearl pagkatapos naming
kumain lahat.

"Yes ma'am."

"Sige na anak, patulugin mo na rin ang apo ko. Inaantok na siya e." Napatingin
naman ako sa anak ko na pipikit-pikit na nga. Agad ko naman siyang binuhat.
"Baby let's get to sleep na. Sige ma, good night.", sabi ko naman kay mommy

"Good night anak, good night apo.", ma

"Good night mamita.", baby Kaylee.

Hinaplos haplos ko naman ang buhok ng anak ko na mahimbing ng natutulog ngayon.

Hindi ko alam pero bakit parang nakakaramdam ako ng takot. Parang ano mang oras may
kukuha sa anak ko...na parang may maglalayo sa kanya...

Hindi ko naman namalayan na ang higpit na pala ng yakap ko sa anak ko...

"Baby, wag na wag mong iiwan ang momma ha...? Di ko kasi kaya kung mawawala ka
e..."

Hinalikan ko naman sa pisngi ang anak ko.

<LAUREN>

"Mom, I'm want that one!" Sabay turo naman ni Bryner sa malaking batman toy.

"Sige, we'll get that one pero baby last na yun a. Marami ka pang toys sa bahay e
at tsaka daddy is waiting for us sa resaturant."

"Okay mommy.", Bryner

Lumabas naman kami pagkatapos naming kunin yung laruan at dumiretso na sa
restaurant kung saan naghihintay doon si Brian.

"Hi babe, sorry we're late." Then I gave him a peck in the lips. Inalalayan naman
niya ako pa-upo saka tinawag yung waiter at umorder.

"Dad, you should see the new batman figure mom and I bought. Laruin natin sa bahay
mamaya ha?", excited namang sabi ng anak ko sa daddy niya

"Sure sport.", sabay gulo naman ni Brian sa buhok ng anak namin

"Wala ka bang work mamaya hon?", tanong ko nama sa kanya

"Don't worry honey, kaya na yun ni Allistair." Hindi ko naman mapigilang hindi
mapangiti. He really prioritizes our family. Ibang-iba na ito from before. He is a
well-known playboy kagaya ng mga kaibigan niyang sina Lucas at Kyle. And settling
down had never been in their dictionary but look at him now. He is being the best
father to our son and I know he would be good father also sa magiging second child
namin.
"Your orders sir.", sabi naman nung waiter at nilapag na nila lahat ng mga orders
namin.

"O hon, kumain ka ng madami para hindi gutumin si baby." At siya na mismo ang
naglagay ng mga pagkain sa plate ko

"O baby Kaylee, kumain ka ng marami ha para di ako pagalitan ng mommy mo. Baka
sabihing ginutom kita. Here..."

"Tito ninong I want the beef steak."

"Oh, you want the beef steak? Here baby...."

Hindi ko naman mapigilang hindi mapatingin sa table na nasa gilid naming. I saw a
handsome guy pero siyempre, mas gwapo pa rin ang honey ko...

Napatingin naman ako dun sa batang kasama niya. Waaaahhhhh, she's so pretty... para
siyang manika... Grabe, ang ganda bata. Mukhang natural yung curls niya.
"Honey, look at the baby girl she's so pretty. She looks like a living doll."

Napatingin naman si Brian din dun sa bata at napangiti. "She is very pretty...
Parang may kamukha nga siya e...This little girl reminds me of someone... Those
eyes..." At nakatingin talaga siya ng maigi dun sa baby girl

"Sana ganyan din kaganda ang baby natin kung baby girl man siya..."

"I'm sure she'll be very beautiful...just like her mother." Then he winked at me.
Bolero talaga. Pero hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti sa sinabi niya.

"Wait, that man with the little girl..." Napatingin naman ako kay Brian na
nakatingin ngayon sa lalaking kasama ngayon ni pretty baby girl

"O bakit? Type mo?" Sinamaan naman niya ako ng tingin at nag peace sign na lang ako
sa kanya.

"Siya yung lalaking kasama kahapon ni Violet sa bar.", Brian said

"WHAT?! Really? Violet's dating that hot guy?", hindi naman makapaniwalang tanong
ko. I did not know she's dating someone. E sino tong batang babae na kasama ng
lalaking dine-date ni Vi?

"Tss, I'm hotter than that guy hon.", nakanguso namang sabi sa akin ni Brian

"Of course you are honey." Then I gave him a peck in the cheek na nagpangiti naman
kaagad sa kanya

And for the last time, napatingin ulit ako dun sa baby girl...

I don't know but as I look at this pretty baby girl, parang nakikita ko sina Violet
at Kyle sa kanya... But it's impossible...

Baka imagination ko lang yun...

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

©MoonLightPurpleStory

Chapter 9: House

<KEVIN>

"Kevin anak, kumusta na ang kalagayan ng kompanya, ayos lang ba?" Hindi naman
kaagad ako nakasagot sa tanong na iyon ni daddy.

With his condition, I can't tell him the real condition of the company. "Ayos lang
dad." I can't afford to lose my father. Alam kong hindi ko maitatago ng matagal ang
totoong kalagayan ng kompanya kaya kailangang maayos na yung problema. Hindi niya
dapat malaman na pabagsak na ang kompanya. Dugo't pawis ng daddy ko yung kompanya
kaya alam kong hindi niya kakayanin pag nalaman niyang pabagsak na iyon.

"E yung kapatid mo, nakumbinsi mo na ba siyang bumalik sa atin?", dad

Napakuyom naman ang kamay ko sa tanong na iyon ni dad. "Bakit kailangan pa natin
siyang pilitin na bumalik kung ayaw naman niya?"

"Kevin, he's still your brother.", dad

"Matagal na akong walang kapatid dad. Kung hindi dahil sa kanya, hindi ako
magmumukhang tanga. Hindi ako malilinlang ni Valerie! He destroyed my life!" Hindi
ko na talaga maitago ang galit ko sa kanya. Lalo na at siya ang dahilan kung bakit
bumabagsak ang kompanya namin ngayon. At bukod sa lahat, siya ang dahilan kung
bakit nasira ang buhay ko! Siya ang dahilan kung bakit nagmukha akong tanga!

"Hindi kasalanan ni Kyle ang ginawa ni Valerie. He doesn't even know about that
child.", dad

Oo, nabuntis noon si Valerie at iyon din ang rason kung bakit napagdesisyunan
naming ikasal kaagad na muntik pang pigilan ni Kyle noon. I was so happy that time
when I found out she was pregnant pero 3 months after ng kasal namin, aksidente
kong narinig ang pag-uusap nila ng kaibigan niya at nalaman kong hindi sa akin yung
bata kundi sa gagong kapatid ko! They had an affair when I was in America studying.
Sobrang nagalit ako noon at halos gusto ko ng patayin yung kapatid ko, yung asawa
ko, at yung bata. Pero naisip kong walang kasalanan yung bata at inalagaan ko pa
rin sila ng asawa ko dahil isa pa rin itong Anderson. Pero nung pang apat na buwan
ng bata ay nakunan ito dahil sa kapabayaan ni Valerie. She went in a bar at
nakipag-party hanggang madaling araw at nang pauwi ito ay nabangga ang sasakyan
niya. After the unborn child's death, nagbago na rin ang pakikitungo ko sa asawa
ko.

"Bakit niyo ba siya pinagtatanggol pa dad?"

"Because he's still my son, Kevin.", dad

"Pero kayo na rin mismo ang nagpalayas noon sa kanya dad.", hindi ko napigilan ang
sarili kong sabihin iyon. Si dad ang nagpalayas sa kanya noon nang malaman niya ang
katotohanan dun sa bata.
"At pinagsisisihan kong ginawa ko yun Kevin kaya nga gusto kong ibalik mo ang
kapatid mo. Gusto kong makahingi ng tawad sa kanya.", dad

"I need to go dad. Marami pang trabaho ang naghihintay sa akin sa kompanya. I'll go
ahead."

Dire-diretso naman akong lumabas na sa bahay. Napasuntok naman ako sa manibela ng

kotse ko. Bakit hanggang ngayon, kailangang si Kyle pa rin ang palaging bida?! I
was the one who was there for my dad when he needed me, sinunod ko lahat ang sinabi
niya sa akin, ginawa ko ang lahat just to make him proud pero bakit hinahanap pa
rin niya yung gagong anak niya na walang ginawa kundi suwayin siya at magdala ng
kahihiyan sa pamilya namin?!

Napatingin naman ako sa cellphone ko nang mag-ring ito. It's a call from my
secretary.

"Hello Grace?"

["Sir Kevin, kailangan niyo na pong pumunta rito. Andito po lahat sa conference
room ang mga board of directors at galit na galit po silang lahat. Sinasabon na nga
po nila si Ma'am Violet e."]

"What?! Sige, papunta na ako diyan."

Dammit! Ano na namang nangyari?!

Mabilis ko namang pinaharurot ang kotse ko papunta sa kompanya.

<VIOLET>

"WHAT THE HELL IS THE MEANING OF THIS?!!!!"

"BAKIT NAGING PABAYA KAYO MISS VILLANUEVA?!!!"

"ALAM NIYO BANG LUBOG NA LUBOG NA ANG KOMPANYA SA UTANG?!!!"

"HOW CAN YOU BE SO CARELESS?!!!"

"NAWALA NA NGA YUNG MGA INVESTORS NATIN HINAYAAN NIYO PANG MANGYARI LAHAT TOH?!!!"

Halos hindi naman ako makasabat dahil sunod-sunod yung mga BOD sa pagsasalita.

"What's happening in here?!" Napatingin naman kaming lahat sa bagong pasok na si

kuya Kevin

"Buti naman at naririto ka na Kevin! Bakit hinayaan mong mangyari toh?!! Lubog na
sa utang ang kompanya at nagsi-alisan na ang mga investors natin!"

"Ikaw pa na anak ni Karl, hinayaan mong mangyari toh! Alam mong dugo't pawis ang
nilaan ng daddy mo dito sa kompanya pero hinayaan mong mangyari toh!"

Kita ko naman ang pagtiim bagang ni kuya Kevin dahil sa sinabing iyon ni Mr.
Alonzo.

"I know that Mr. Alonzo because he's MY FATHER.", kuya Kevin

"Then do something!"

"Akala ko pa naman matalino ka dahil palagi kang pinagyayabang ng daddy mo sa amin.

Nagtapos ka pa man sa isang kilalang University sa States."

"But look at you! Pinapabagsak ka ng kapatid mong dati ay walang kainte-interest sa

business pero ngayon ay kilalang billionaire businessman"

"Sa tingin ko mali si Karl sa pagbigay ng posisyon niya sa'yo! Dapat pala kay Kyle
niya yun pinasa."

Kitang-kita ko na talaga ngayon ang galit sa mukha ni kuya Kevin. Ang dating maamo
at napakabait na mukha nito ay kakikitaan ng sobrang galit. Sino ba namang hindi?!
Halos laitin at ikumpara siya kay Kyle. Kahit ako naiinis na rin sa sinasabi ng
BOD.

"I didn't know you're that stupid."

THAT'S IT! Below the belt na tong mga toh!

"ENOUGH! Below the belt na yang mga pinagsasabi niyo! Bakit?! Kayo ba may mga
ginawa para sumbatan ng ganyan si kuya Kevin?!! Stupid? Kung stupid naman pala siya
edi sana noon pa na bankrupt tong kompanya na toh! He's a smart man pero isang
sakim at di patas na demonyo ang kalaban ng kompanya natin!" Agad naman akong
tumayo at naglakad palabas.

"WHERE ARE YOU GOING MS. VILLANUEVA?!"

"AAYUSIN KO TONG GULONG TOH KAYA UMUPO NA LANG KAYO DIYAN! AKO NA ANG BAHALA!
NAKAKARINDI NA RIN KASI MGA BOSES NIYO!" Then dire-diretso akong lumabas.

May respeto akong tao sa mga taong marunong ding rumespeto sa kapwa nila, pero sa
lagay na toh... nawalan na ako ng respeto sa BOD dahil sa ginawa nilang panlalait
kay kuya Kevin.

Pagdating ko naman sa company ni Kyle ay agad akong dumiretso sa office niya.

"Is he inside?", tanong ko naman dun sa secretary ni Kyle

"Sorry po ma'am pero wala po si sir, di po siya pumasok."

Magtatanong pa sana ako nang biglang bumukas ang pintuan ng office ni Kyle at
lumabas dun ang isang lalaki. I know this tall man who is in front of me now. He's
Gareth; Kyle's personal assistant.

"Miss Violet, I did not expect to see you here.", Gareth

"I'm looking for your boss, do you know where he is?"

"Sumabay na lang po kayo sa akin Miss Violet, dun ako papunta sa bahay ni Sir
Kyle.", Gareth

Guess I have no choice. Sumabay naman ako sa kanya at habang nasa biyahe ay tahimik
lang ako. I'm trying to calm myself para hindi ko tuluyang mapatay yung gagong yun!

Kailangang ako ang umayos nito dahil ako naman ang dahilan kung bakit nangyayari
ito sa kompanya. Ako ang may kasalanan kung bakit napagsasalitaan ng masama si kuya
Kevin.

Shit ka Kyle! Ano ba talagang gusto mo?!!!

Kahit anong gawin mo, hindi mo pa rin ako mapapasunod na bumalik sa'yo!

"Miss Violet, we're here.", Gareth

Masyado ata akong occupied sa mga iniisip ko at hindi ko napansin na naririto na

pala kami sa bahay ni Kyle.

Napatingin naman ako sa labas ng bintana at natigilan ako habang nakatingin ngayon
sa malaking bahay.

Binuksan naman ni Gareth yung pintuan ng kotse para sa akin pero hindi pa rin ako
bumababa.
Patuloy lang akong nakatingin sa malaking bahay na toh.

This house...

OUR HOUSE.

Hope you can support my story :D

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 10: Next Time

<VIOLET>

"Miss Violet, let's go inside.", Gareth said

Parang doon lang naman ako natauhan. Nakatayo lang kasi kami dito sa labas. Nauna
naman itong pumasok at sumunod na ako.

Hindi ko akalaing pagkatapos ng maraming taon ay babalik ulit ako sa bahay na toh.
Akala ko iba na ang bahay ni Kyle. Hindi ko akalaing dito pa rin pala siya
nakatira.

"Miss Violet? Kayo ba yan?"

Napatingin naman ako sa tumawag sa pangalan ko.

"Manang Lourdes..." Hindi ko naman napigilang hindi siya yakapin. Si Manang Lourdes
ang mayordoma ng mansion nang nakatira pa ako rito. She's been good to me when I
was living here. She's the one who took care of me in here.

"Naku Miss Violet, buti naman at bumalik na kayo.", masayang sabi naman ni manang
Lourdes
"Ahm...hindi po manang. I'm just here to talk to Kyle.", sabi ko naman saka kanya
at ngumiti ng alanganin

"Ganun ba? Nandun sa pool area si Sir Kyle. Puntahan mo na lang siya dun."

"Sige po, maraming salamat Manang Lourdes." Nginitian ko naman siya saka naglakad
na ako papunta sa may pool area. It's not like I don't know the way para samahan pa
nila ako. Napansin ko namang napapatingin sa akin ang mga maids dito at
nagbubulungan pa na naririnig ko naman.

"Sino kaya siya?"

"Teka, parang pamilyar ang mukha niya..."

"Naku, siya yung babaeng nasa litrato dun sa may sala di ba?"

"Ai oo nga noh. Siya nga yun."

"Ibig sabihin, siya pala yung asawa ni Sir Kyle."

"Wow, ang ganda pala niya sa personal."

"Oo nga."

Hindi ko naman pinansin ang mga pinagsasabi nila at dumiretso na ako sa pool area.
Naabutan ko naman si Kyle na nagswiswimming habang nakatayo sa di kalayuan ang
maraming guards niya.

Malas, mukhang may pipigil pa sa akin pag papatayin ko tong ugok na toh.

"KYLE DALE ANDERSON!" Nangigigil namang tawag ko sa pangalan niya. Napatigil naman
siya sa pagswi-swimming at napatingin sa gawi ko. Hindi ko naman mapigilang hindi
mapahanga sa itsura niya ngayon. Shit. He looks so sexy when he's wet.

DAMMIT SHANELLE VIOLET! FOCUS! Andito ka para pagalitan yang ugok na yan hindi para
pagnasahan!
"Baby?", Kyle said in furrowed eyebrows

"DON'T BABY ME THERE DAHIL UNANG-UNA HINDI AKO NANGGALING SA'YO! DI IKAW ANG NANAY
KO! UMAHON KA NA DIYAN AT MAY PAG-UUSAPAN PA TAYO! NGAYON NA!", gigil na sabi ko
naman sa kanya

Umahon naman ito sa pool at sinuot yung roba niya. Buti naman at baka ma-distract
pa ako sa katawan niya.

Lumapit na ito sa akin at bago pa ako makapag-react ay nahalikan na niya ako sa

leeg ko. "Welcome back home baby.", he said smirking

"I'm not back Kyle and I will never come back! I'm here to stop you from what
you're doing. Tigilan mo na ang kompanya namin dahil kahit anong gawin mo, hinding-
hindi ako babalik sa'yo! NAKUHA MO BA?! HINDING-HINDI AKO BABALIK!"

"Then how come you're here?" Naglakad naman ito papasok sa loob at pumunta sa sala
at binuksan yung malaking flat screen t.v dun.

"COME BACK HERE KYLE! I'M STILL TALKING TO YOU!", galit namang sigaw ko sa kanya
GRRRRRRR!

"There's no use talking baby. Hangga't di ka bumabalik, di ko titigilan tong

ginagawa ko.", then tumingin na ito sa T.V.

DAMMIT! Galit ko namang kinuha yung remote control at inoff yung T.V saka binato
yung remote control at nabasag pa nga yung isang vase na tinamaan.

"WHAT THE HELL SHANELLE!" galit naman niyang sita sa akin

"DON'T TURN YOUR BACK ON ME WHEN I'M TALKING! SAGAD NA SAGAD NA AKO SA'YO KYLE!
SAGAD NA SAGAD NA! TIGILAN MO NA AKO! TIGILAN MO NA ANG PANGGUGULO! HINDI NA TOH
NAKAKATUWA!"

"No.", Kyle said firmly

"ARGH!" Sa sobrang galit ay hindi ko na mapigilang hindi magwala. Pinagbabasag ko
yung mga vases na naririto ngayon at hindi ko sinasadyang nasugatan yun sarili ko.
"Ah!"

Nakatingin naman ako ngayon sa duguang kamay ko. "What the!" Napalapit naman sa
akin si Kyle at hinawakan yung kamay ko pero tinulak ko lang siya.

"What the hell Shanelle Violet! We need to put medicine on your wound!" Hahawakan
sana ulit niya ang kamay ko pero umatras ako palayo sa kanya.

"No. Tell me you'll stop what you're doing to our company first.", I said

"VIOLET! SH-T! MANANG LOURDES, BRING THE FIRST AID KIT HERE! COME HERE VIOLET!"
Nakikita ko naman ang sobrang pag-aalala ngayon sa mukha ni Kyle pero hindi pa rin
ako lumalapit sa kanya bagkus ay kinuha ko yung isang part ng vase na nabasag at
diniinan ko ang pagkakahawak dun. Nanlaki naman ang mata niya sa ginawa kong iyon.

"WHAT THE HELL VIOLET! DROP THAT! ARE YOU TRYING TO KILL YOURSELF?!", galit na
galit namang sabi ni Kyle

"Tell me you'll stop Kyle." Matatag ko namang sabi kahit sobrang sakit na yung left
hand ko.
"Okay...Okay...OKAY I'LL STOP JUST DROP THAT ALREADY DAMMIT!" Pagkasabi naman niya
nun ay binitawan ko na yung hawak ko at unti-unting nanlabo ang paningin ko.

At bago pa ako bumagsak sa floor ay may katawan ng sumalo sa akin...

Kyle.
<KYLE>

Dammit! This woman!

Agad ko namang binuhat si Violet at dinala siya sa kwarto ko... or should I say
kwarto namin. Sinumulan ko namang gamutin yung sugat niya.

Hindi ko naman mapigilang hindi mapamura dahil sa ginawa kanina. She tried to hurt
herself dammit!

Agad ko namang kinuha yung phone ko at tinawagan si Gareth.

"Gareth, pabalikin mo lahat ng mga investors ng AC. Make sure na maayos na ulit
yung company nila Violet."

["Pero sir, hindi pa bumabalik sa inyo si Miss Violet."]

"I know Gareth but she tried to hurt herself because of it and I can't let that
happen again. I can't make her hurt herself.", I said in frustrated tone

["I understand sir."]

Pagbaba ko naman sa phone ay napatingin ako sa maamong mukha ni Violet. And looking
at her beautiful angelic face right now, I can't help to question myself... How
could I let go of you before? How could have I hurt you?

"Siguro nga ako na ang pinakamalaking tanga sa mundo dahil pinakawalan kita noong
mga panahon na mahal na mahal mo ako. Nung mga panahon na nasa akin ka pa. I even
hurt you then. At nung iniwan mo naman ako, dun ko lang na-realize na hindi ko pala
kaya na mawala ka sa akin. I'm such a jerk."

Inayos ko naman yung comforter at hinawi ko yung hibla ng buhok niya na tumatakip
sa mukha niya. I've really liked her long natural curly hair. Hindi ko nga
maiwasang isipin noon na sana pag naka-anak kami ng babae, mamanahin niya ang
magandang buhok ni Violet.

Agad naman akong nagpalit ng damit. I have a meeting attend to kaya kahit ayaw kong
iwanan si Violet ay kailangan kong umalis. At alam kong di ko na siya maaabutan pa
rito pagbalik ko.
Pagkatapos ko namang magpalit ng damit ay nilapitan ko ulit siya and I gave her a
kiss in her cheek.

"Mukhang hindi kita makukuha kaagad."

But I promise, gagawa ako ng paraan para makuha ka ulit.

Agad naman akong lumabas. Nakita ko naman sina Manang Lourdes at iba pang mga
katulong na nililinis yung mga nabasag sa sala.

"Manang Lourdes, kayo na po ang bahala kay Violet. Sabihin mo kay Mang Castor na
ihatid siya mamaya pagkagising niya."

"Sige Kyle, ako na ang bahala sa kanya.", Manang Lourdes

Agad naman akong lumabas ng bahay at sumakay sa kotse ko.

<VIOLET>

Nakayuko naman ako nang bigla na lang bumukas ang pintuan ng office ko. Pagkaalis
ko kasi sa bahay ni Kyle ay dito ako nagpahatid sa company namin. At medyo
nanghihina pa rin ako dahil sa suagt sa kamay ko.

"Violet..." Napatingin naman ako kay kuya Kevin na siya palang pumasok.

"O kuya?"
"What happened? Nagsimula nang magbalikan sa atin ang mga investors natin and DL
Corporation agreed to help our company." Medyo nagulat naman ako sa sinabing iyon
ni kuya Kevin

"Really?"

"Yes. How did you convince him?", kuya Kevin asked

Napatingin naman ako sa kamay ko at nanlaki ang mata niya nang makita ang kamay ko
na may bandage.

"What happened to your hand Violet? Sinaktan ka ba niya?!", nag-aalala namang

tanong ni kuya Kevin

"No, no, no kuya. Hindi niya ako sinaktan. Aksidente lang na nasugatan ko yung
kamay ko.", sabi ko naman

"Ayos ka na ba?", kuya Kevin

"Ayos lang." then I gave him a reassuring smile

"Sige. Thank you Violet ha. Hindi ko alam kung anong gagawin kung wala ka rito. I'm
so lucky to have a sister-in-law like you. Kung meron man akong pinagpapasalamat sa
pagpapakasal ko sa kapatid mo, that is I was able to have a sister like you."
Nginitian ko lang naman si kuya Kevin nang hawakan niya ako sa kamay. "Sige, I need
to go now. May dapat pa kasi akong ayusin pero sure ka na bang okay ka na talaga?",
kuya Kevin asked again

"Oo kuya, ayos lang talaga."

"Sige." Then he went out from my office. Napasubsob naman ulit ako sa table ko nang
lumabas si kuya Kevin.

Buti na lang ayos na ang lahat.

Hope you can support my story :)

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 11: Oh no...

(Breth's P.O.V)

"O baby Kaye, do you want that toy? You want me to buy it?", I asked my oh-so-
beautiful goddaughter na kasama ko ngayon dito sa mall. Nalaman ko kasi kay Vi na
andito sila ng mommy ni Vi kaya naisipan kong ipasyal muna siya.

"Yes tito ninong.", hindi ko naman mapigilang hindi pisilin ang pisngi ng inaanak
ko. Ang cute kasi niya at sobrang ganda pa.

Agad ko namang binili yung laruan na gusto ng inaanak ko at pagkatapos ay lumabas

na kami dun sa toy store.

"Tito ninong. I want to make pee pee.", maya-maya lang ay sabi ni baby Kaylee.

"Sige sasamahan ka na ni tito ninong.", nakangiting sabi ko naman sa kanya.

Pagdating namin sa may labas ng girl's c.r ng mall ay maraming tao roon.
"Tito ninong, you just wait for me here. You can't go inside kasi you're a guy."
Napatawa naman ako sa sinabing iyon ni Kaye... ang talino talagang bata.

"Sige but after you make a pee, come and see me here okay? Nandito lang ako."

"Yes tito ninong.", baby Kaye

Hindi ko naman inaalis ang tingin ko sa kanya dahil maraming tao talaga ngayon.
Baka mawala pa ito, patayin pa ako ni hon ng wala sa oras.

Pero ilang minuto na ang nakalipas wala pa rin si baby Kaye, hindi pa rin ito
lumalabas.

Where is she?

Napasilip naman ako sa loob at medyo kumukunti na ang mga tao roon.

"Excuse me Miss..." Tawag ko naman sa isang grupo ng mga babae na lumabas sa C.R.

"Yes?"

"May nakita ba kayong little girl diyan sa loob? She has a curly long brown hair."

"Sorry kuya pogi pero wala e."

Namutla naman ako sa sinabing iyon ng babae.

DAMMIT!

Kaylee's missing! Agad naman akong tumakbo para hanapin siya.

DAMMIT! Where are you baby?

Nagpa ikot-ikot naman ako dito sa mall pero hindi ko pa rin siya mahanap. Pati sa
ibang palapag ng mall pinuntahan ko na pero wala pa rin.

Napatigil naman ako nang biglang mag ring yung phone ko.

Shit! Violet's calling me...

Hindi ko alam kung sasagutin ko ba o hindi. Pero pag di ko naman sinagot mag-aalala
yun. Dammit.

At wala na akong ibang choice kundi sagutin yung phone.

"Hello hon?"

["Hey hon, kumusta ang pamamasyal niyo ng baby girl ko? Enjoy ba siya? Is she
there? I want to talk to her Breth..."]

"Ahm...hon..."
["Breth? Is everything okay?"]

"Kasi hon..."

Narinig ko namang napamura sa kabilang si Violet.

["DAMMIT BRETH! TELL ME WHAT HAPPENED?! WHERE IS SHE?!"]

"Hon... Kaylee...she's...."

["SHE'S WHAT BRETH?! SHE'S WHAT?!"]

"She's missing..."

*****

Naiiyak naman si baby Kaylee habang naka-upo sa isang bench dahil hindi niya
mahanap ang kanyang tito ninong. Natakpan kasi si Breth ng mga babaeng palabas sa
c.r ito kaya hindi siya nakita ni baby Kaylee nang palabas ito.

"Why are you crying?" Napatingin naman si Kaylee sa isang batang lalaki na nasa
harap niya ngayon.
"I...I can't find my tito ninong...", umiiyak namang sagot ni Kaylee.

"Don't worry, I'll help you find him. I'm Bryner Laurence Parker by the way, what's
your name?", that little boy asked.

"I'm Kaylee Vienne Villanueva.", Kaylee

"Sir Bryner sir Bryner! Naku bata ka, papatayin mo ako sa pag-aalala. Akala ko
nawala ka na.", napatingin naman yung dalawang bata sa yaya ni Bryner na lumapit sa
kanila.

"Kasi yaya I saw her crying kaya nilapitan ko siya. Yaya we must help her find her
tito ninong...", Bryner said to his nanny.

"Naku kay gandang bata naman nito. Nawawala ka ba ineng?"

"Yes po. I can't find my tito ninong po.", Kaylee said.

"Naku sige, puntahan na natin ang mommy at daddy mo Bryner at humingi tayo ng
tulong sa kanila. Let's go na, baka kanina pa nila tayo hinihintay."

Hawak-hawak naman nung yaya sa magkabilang kamay niya yung dalawang bata.

"Yaya, ba't ang tagal niyo? Saan ba kayo nagpunta?", nag-aalala namang tanong ni
Lauren dahil kanina pa nila hinihintay ito at ang kanilang anak.
"E kasi po ma'am si sir Bryner po nilapitan itong magandang batang babae kaya
hinanap ko pa po siya. Sorry po.", sagot naman ng yaya ni Bryner.

Doon naman napatingin sina Lauren at Brian sa batang babae na hawak ng yaya ng anak
nila.

"Teka, di ba ito yung bata noon dun sa restaurant?", Brian asked.

"OMG. Siya nga." Agad namang lumapit si Lauren kay Kaylee. "Baby girl, nasaan yung
daddy mo?", tanong kaagad naman nito kay Kaylee.

"He's not my daddy po, he's my tito ninong. I can't find him po...", niyakap naman
ni Lauren yung batang babae dahil nagsimula na itong umiyak na naman.

"Dad, we should help her po.", Bryner said to his father.

"Don't worry son, we will. Let's go, pumunta na tayo dun sa security room ng mall.
Mahihirapan tayong hanapin yung ninong niya sa dami ng mga tao rito.", sabi naman
ni Brian

Buhat-buhat naman ni Lauren si Kaylee habang papunta sila sa security office ng

mall. Hindi niya alam pero parang may iba siyang nararamdaman sa batang buhat buhat
niya ngayon. Parang ang gaan ng loob niya sa batang babaeng buhat niya.

<VIOLET>
"She's missing..."

"She's missing..."

"She's missing..."

"She's missing..."

Paulit-ulit naman na nag-eecho sa utak ko yung sinabi ni Breth kanina sa phone at

parang mababaliw na ako sa isiping iyon.

"Nestor, pakibilisan naman!" utos ko naman kay Nestor.

DAMMIT! Kailangan ko ng mahanap ang anak ko. Baka kung ano pang nangyari dun! I
can't forgive myself kung may mangyari mang masama sa anak ko.

Wait for me baby, momma will find. Papunta na si momma.

Pagka park naman namin sa parking lot ng mall ay patakbo na akong pumasok sa mall
at agad pinuntahan si Breth.

"Breth!"

Pagkakita naman niya sa akin ay agad siyang lumapit.

"Vi! Gosh, I'm so sorry Vi... I'm really sorry..." Kitang-kita ko naman ang sobrang
guilt na nakabalatay sa mukha ngayon ni Breth.

"Hindi mo ginusto ang nangyari Breth, don't blame yourself. Sige na, hanapin na
natin siya.", sabi ko naman.

Agad naman kaming tumakbo at hinalughog ang bawat store dito sa mall pero ilang
oras na rin kaming naghahanap ay hindi pa rin namin siya makita.

Hindi ko na mapigilang mangilid ang mga luha ko.

Napa-upo naman ako sa bench na nasa tabi lang. Naramdaman ko namang tumabi sa akin
si Breth at niyakap ako.

"Baby, where are you na? Momma's here na baby..." At hindi ko na talaga mapigilan
ang mga luha ko.

"Sssshhhh hon, we'll find her...we'll find her...", pang-aalo naman sa akin ni
Breth.

Baby please... come back to momma na...

Please baby...

"Attention everyone, we have a missing child here. Her name is Kaylee Vienne
Villanueva and she's 4 years old. She's looking for her godfather Mr. Breth
Faustino. Mr. Breth Faustino, if you are out there...we have your goddaughter
here... Please come here in the security room in the third floor please..."
Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Breth at sa isang iglap ay tumakbo na kami
papunta sa third floor ng mall.

Agad naman kaming sinalubong ng mga security team ng mall pagkarating namin dun sa
security room nila.

"Ano pong kailangan nila Ma'am?", tanong naman nila.

"Yung batang nandito po, si Kaylee Vienne Villanueva? She's my daughter.", sabi ko
naman.

Tinignan naman nila ako saka si Breth.

"I'm Breth Faustino; her godfather.", Breth said.

Pinapasok naman nila kami...

"MOMMA!" Agad ko namang sinalubong ng yakap ang anak kong tumakbo palapit sa akin.

"Oh God baby you scared me...Ano bang nangyari? Ba't di mo pinuntahan ang tito
Breth mo?", tanong ko naman sa kanya.

"I was not able to see him momma... I'm sorry momma...I'm sorry tito ninong...",
hinagod naman ni Breth si Kaylee sa buhok niya.

"It's okay baby but next time, sasamahan na talaga kita sa loob kahit C.R pa yan ng
mga babae.", Breth said.

Tumingin naman ako sa mga security guards at nagpasalamat sa kanila. Pati na rin si
Breth at baby ko nagpasalamat sa kanila.

"Momma, I want to thank also the family who helped me...", my baby said when we
were about to go out from the security room.

Nagkatinginan naman kami ni Breth at nagkibit-balikat lang ito.

"Who baby?", tanong ko naman sa anak ko.

"Violet?"

Napalingon naman ako sa tumawag sa pangalan ko at halos himatayin na ako sa

kinatatayuan ko dahil sa mga taong nasa harap ko ngayon na palipat-lipat ang tingin
sa amin ni baby Kaye.

Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin pero iisa lang ang alam ko...

I'm so dead right now.

"Lauren... Brian..."

Iyon lang naman ang nasambit ko...

No, this is so not happening...

Hope you can support my story :)))

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 12: Accident

<VIOLET>

"Baby, you go and play first with Bryner... Breth, bantayan mo sila at wag mong
hahayaang mawala sila sa paningin mo.", sabi ko naman kay Breth

"Don't worry hon, I won't.", Breth

Pagkaalis na pagkaalis naman nila ay tumingin na ako sa dalawang tao na nasa

harapan ko na parang hinihintay ang explanation ko.
Sobrang kaba ang nararamdaman ko ngayon dahil may iba ng may alam sa sikreto ko and
the worst, pati si Brian alam na. Okay lang sana kung si Lauren ang nakalaam kasi
mapapaki-usapan ko pa pero si Brian... he's Kyle's best friend for pete's sake!

At hindi ko na pwedeng isinungaling sa kanila na si Breth ang ama dahil alam na

pala nilang ninong ito ni Kaylee.

"Vi..." Napatingin naman ako kay Lauren. "Baby Kaylee...is she...?" At kahit hindi
pa niya kinumpleto ang tanong niya ay alam ko na kung ano yun. She's asking if
Kaylee is Kyle's daughter.

"Yes." There's no point of lying anyway. Alam na rin naman nila. Narinig ko namang
napamura si Brian at medyo kakikitaan ng inis ang mukha nito.

"Does Kyle know about Kaylee's existence?", Brian asked

"No..."

"Damn this!", Brian

"Relax ka lang hon... Vi, si Kaylee ba ang dahilan kung bakit bigla ka nawala noon?
You were pregnant of her that time aren't you?", Lauren

"Oo."

"Pero Vi, ba't di mo naman sinabi sa amin ni Hazel? Best friends mo kami.", sabi
naman ni Lauren na kakaringgan ng pagtatampo ang boses dahil tinago ko ang
katotohanan sa kanila

"I'm sorry Lauren... natakot lang kasi ako. I was scared that time and you all know
I was in the process of mending a broken heart and I can't think straight
anymore... basta ang alam ko lang ay gusto ko munang lumayo at mapag-isa kaya
umalis ako ng walang pasabi. At nung naipanganak ko na si Kaylee, I was scared na
baka mawala sa akin ang anak ko kaya wala na akong napagsabihan pa maliban sa
parents ko at kay Breth dahil wala itong connection kay Kyle. Kahit gaano ko
kagustong sabihin sa inyo, mas nanaig kasi sa akin ang takot e... I'm sorry
Lauren." At hindi ko naman mapigilang hindi maiyak dahil sa takot...

Takot na baka mawala ng tuluyan sa akin ang anak ko... lalo nga ngayon.

Umupo naman si Lauren sa tabi ko at niyakap ako.

"I understand Vi... pero dapat sinabi mo pa rin sa amin para nadamayan ka namin
nung mga panahon na sobrang kailangan mo kami...", Lauren said in a soothing voice

"I'm sorry Lauren..."

"Sssshhhh....tahan na... Haaayy, kaya naman pala nung unang nakita ko yung si baby
Kaylee sa restaurant parang nakikita ko kayo ni Kyle sa kanya... at kaya pala ang
gaan gaan ng loob ko sa kanya dahil siya ang baby girl ng best friend ko.", then
Lauren smiled at me at mas gumaan naman ang pakiramdam ko kahit papaano.

"Violet, do you have any plans of telling Kyle about Kaylee?" Doon naman ako
napatingin kay Brian na seryoso pa rin hanggang ngayon

"Wala."

"AT BAKIT NAMAN WALA?! Violet, anak din siya ni Kyle at may karapatan siyang
malaman ang tungkol kay Kaylee. He's Kaylee's father, he has the right to know!",
inis namang sabi ni Brian. Of course he'll be on Kyle's side. Best friend niya yun
e.
Pero hindi ko pa rin hahayaang malaman ni Kyle ang tungkol kay Kaylee. "No, anak ko
lang si Kaylee. Akin lang siya. SHE'S MINE AND MINE ALONE."

"I didn't know you can be that selfish Violet. Akala ko pa man din iba ka. Pero
maramot ka rin pala. You're selfish for not letting Kaylee know about her father.",
Brian said

"BRIAN!", suway naman ni Lauren sa asawa niya

Wow, grabe...at ako pa pala ang naging selfish...

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti ng mapakla...

"Siguro nga pagiging selfish na yung kagustuhan kong protektahan ang anak ko mula
sa katotohanang walang paki-alam sa kanya ang ama niya... Alam mo Brian, tinangka
ko namang sabihin kay Kyle noon ang tungkol sa baby pero wala e. I was always at
the right place but at a wrong time. You don't have any idea what I've been
through... Selfish na kung selfish, I don't give a damn. Akin lang ang anak ko at
akin lang siya."

"Vi...", Lauren
"Kung kaya pa kitang paki-usapan Brian... Please, wag mo ng sabihin pa kay Kyle ang
tungkol sa anak ko...She's my everything...She's my life and it's going to kill me
pag mawawala sa akin ang anak ko... We need to go home now, I'm really tired.",
pagkasabi ko nun ay tumayo na ako at pinuntahan sina Breth at Kaylee. Pagkatapos
magpaalam ni Kaylee kina Lauren ay dumiretso na kami sa kotse ni Breth.

Habang nasa kotse naman ay yakap-yakap ko ng mahigpit si Kaylee at hindi ko

mapigilan ang mga luha ko...

"Momma, don't cry... why are you crying...?", Kaylee asked me

"Baby, do you love momma?", I asked her

"Of course momma... I love you very much...", she answered

Napangiti naman ako sa kanya. "Momma loves you din anak...Momma loves you very very
much at hindi ko kakayanin na mawala ka sa akin kaya baby, don't ever ever leave
momma okay? Don't ever leave me baby..."
"I won't momma. I will never leave you...", Kaylee

Mas napaiyak naman ako sa sinabing iyon ng anak ko. Wag na wag mong iiwan ang momma
mo anak kasi hindi ko alam kung paano pa ako mabubuhay pag nawala ka sa akin. Ikaw
ang nagbigay sa akin ng dahilan para magpatuloy sa buhay ko noon kahit sobrang
nasaktan ako ng daddy mo kaya pag ikaw nawala sa akin...mawawalan na ng saysay ang
buhay ko...

******

Ayaw ko mang pumasok ngayon sa office dahil ayaw ko munang makita sina Kyle at
Brian pero wala akong choice dahil pinapapunta ako ni kuya Kevin. May meeting kasi
kami with DL Corporation today at maging sa ibang mga investors namin...

Haaayy... Gusto ko mang umalis ng bansa kasama ang anak ko, hindi pwede dahil baka
tuluyan ng sabihin ni Brian kay Kyle ang tungkol kay Kaylee. Tumawag kasi sa akin
kagabi si Lauren at sinabi niyang di daw sinabi ni Brian kay Kyle ang tungkol sa
anak ko.

"Anak, mag-iingat ka rito ha?", habilin naman sa akin ni mommy. Babalik na kasi
sila ng anak ko sa Tagaytay kasi may school na ito bukas.
"I will mom. Kayo rin po. Tawagan niyo lang po ako pag may problema dun sa
Tagaytay."

"We will anak.", mom said

"Baby, be a good girl okay?", habilin ko naman sa anak ko na karga karga ko ngayon

"Yes momma...When will I see you again momma?", my daughter asked me

"In the weekend baby. Momma will go there in Tagaytay."

"Promise momma?", Kaylee

"I promise baby." Kinuha naman siya sa akin ni mommy at sumakay na sila sa family
car namin. Hinihintay ko muna silang makaalis bago ako sumakay sa taxi at dumiretso
na sa opisina.
Maaga akong pumasok ngayon at may 2 hours pa bago yung meeting kaya nandito muna
ako sa office ko pero hindi ko alam at parang hindi ako mapakali...

Kanina pa ako lakad ng lakad dito sa loob ng office ko para pakalmahin ang sarili
ko.

Siguro ninenerybyos lang ako sa muli naming pagkikita ulit ni Kyle. Hindi ko na
kasi siya nakita ulit after nung insidente sa bahay niya. Siyempre kinakabahan din
akong makita ulit si Brian dahil ngayon ay alam na niya ang sikretong pinakatago-
tago ko.

Nagbasa na lang ako ng mga magazine para maaliw ko muna ang sarili ko. Maya-maya
lang pagtingin ko sa wall clock sa office ko, 5 minutes na lang pala bago yung
meeting. I'm sure parating na lahat nung mga dadalo sa meeting. Mukhang naaliw ako
sa pagbabasa at hindi ko napansin ang oras.

Tumayo naman na ako para pumunta sa conference room nang biglang mag ring ang phone
ko.

Si dad.
"Hello dad? Napatawag ka... On the way na sina mommy papunta diyan.", sabi ko naman
sa kanya

Napakunot noo naman ako nang marinig ko ang pagsinghot ni dad...

May sipon ba siya?

"Dad may sakit ba kayo?"

Ba't ba di siya nagsasalita?

["Violet anak..."]

I don't know why but there's something in his voice that made me feel nervous. Na
parang may hindi ako magugustuhang sasabihin niya.

"Daddy, what's wrong?"

["Anak...I want you to calm down okay?"]

DAMMIT! What now? Ano na naman ang nangyari?

"Dad, pwede ba diretsuhin niyo na. Ano bang problema? Anong nangyari?!", hindi ko
naman mapigilan ang inis ko

"Your mom and Kaylee had an accident on their way here..."

Right that very moment, parang tumigil ang oras...parang tumigil and pagtibok ng
puso ko... at hindi ko na namalayan, nabitawan ko yung cellphone ko...

No...

And before I knew it, I was running out from my office at hindi ko pinapansin ang
mga nakatingin sa akin o yung mga tumatawag sa akin kagaya nung secretary ko.
No.

Hindi pwede toh...

Kailangan kong puntahan ang mommy at ang anak ko...

Palabas na sana ako nang biglang may kamay na humawak sa braso ko. Inis ko namang
tinignan kung sino yun.

"Let go of me Kyle."

I need to go and see my mom...

Yung anak ko...

My baby...

"If I'm not mistaken, 5 minutes na lang bago magsimula ang meeting.", Kyle said

"I SAID LET GO KYLE!!" Pinilit ko namang alisin ang kamay niyang nakahawak sa akin
pero mas hinigpitan pa niya yun lalo.

"Your presence in the meeting is needed so we better go back so we can start the
meeting already.", Kyle

"I DON'T CARE ABOUT THAT DAMN MEETING! LET GO OF ME! MY DAUGHTER NEEDS ME RIGHT
NOW!"

At buong lakas kong inalis ang pagkakahawak niya sa akin at tumakbo na ako palabas
at agad pumara ng taxi...

Baby please... wait for momma, papunta na ako baby...

God! Why is this happening to my daughter?

Please baby, wag mong iiwan ang momma...

You promised baby...

Hope you can support my story :)))

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 13: Father

<KYLE>

Hindi naman ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

DAMMIT!

Hindi ako pwedeng magkamali sa narinig ko. I heard it loud and clear...

She just said...

"Daughter? Did Violet just said her daughter needs her?", di rin makapaniwalang
tanong ni Lucas. Kasama ko kasi siya ngayon.

Kahit ako hindi makapaniwala sa sinabing iyon ni Violet. How can she have daughter?
Meron ba siyang naka-relasyon nang umalis siya sa poder ko?

DAMMIT!

And what does she mean her daughter needs her?

Maraming tanong sa isipan ko ngayon pero nakaka-init ng ulo na wala akong masagot
ni isa man sa mga tanong na yun!

"Sir, we need to go now. They're waiting for us.", sabi naman ni Gareth nang hindi
pa rin ako gumagalaw sa kinatatayuan ko

"Tsk, where the hell is Brian? Sabi ng isang yun papunta na siya dito a.", Lucas

Bigla namang nag-ring ang phone nito at mukhang si Brian yung tumatawag sa kanya.

"Pare, san ka na ba? Male-late na tayo... Ano? Yeah, he's here. Why?" Tinignan ko
naman si Lucas na nakakunot noo ngayon. "Anong gagawin namin sa hospital? E pare 2
months pa lang yung baby niyo sa tiyan ni Lauren a... Okay okay, seryoso mo. Ano ba
kasing nangyari?...Okay, got it." Pagbaba naman ni Lucas sa phone niya, tumingin
siya sa akin. "We need to go to St. Angel's Hospital. Emergency daw sabi ni Brian."

"Why? What's the emergency?", I asked him in furrowed eyebrows

"I don't know. Brian told me he'll explain everything when we get there.", Lucas

"Tsk, may importanteng meeting tayo ngayon Lucas. Tara na." Nauna na akong maglakad
papunta sa elevator pero bago pa ako makapasok ay natigilan ako sa sinabi ni Lucas.

"It concerns Violet... and her daughter.", Lucas

What the!
<VIOLET>

Naabutan ko naman si dad na naka-upo sa labas ng emergency room at agad ko siyang

nilapitan.

"DAD! What happened daddy?!", naghy-hysterical na tanong ko naman kay daddy nang
makalapit ako sa kanya

"Anak, calm down.", dad

"NO DAD!!! WHERE'S MOM?! WHERE'S MY DAUGHTER?!!! WHERE ARE THEY?!! Are they fine
now?! DAD PLEASE!!!!", napahagulgol naman ako at niyakap na lang ako ni dad

"Calm down anak...Your mom, she's stable now. She's resting in a private room
here.", napahinga naman ako sa sinabing iyon ni dad

"And Kaylee? How about my baby, dad?"

"Anak...she's still inside the E.R. The doctors are doing their best inside...",
dad

Halos mabuwal na ako mula sa pagkakatayo ko kaya pina-upo ako ni dad sa isa sa mga
bench.

Hindi ko naman mapigilan ang tuloy-tuloy na pagpatak ng mga luha ko...

My baby... My poor baby...

Naramdaman kong niyakap naman ulit ako ni dad ng mahigpit...

"Dad...ang baby ko..."

"Ssshhh, we just need to trust the doctors anak at hindi tayo pababayaan ng
Diyos...", dad

Napatingin naman kami ni dad nang lumabas yung doctor at agad namin siyang
nilapitan ni dad.

"Doctor, kumusta na po ang anak ko? Is she fine now?"

Inalis naman nung doctor yung mask sa bibig niya. "I'm not gonna lie to you misis
pero hindi pa ayos ang anak niyo... She lost too much blood at kailangan niyang
masalinan ng dugo... "

"EDI SALINAN NIYO NA! KAYA NGA SIYA NANDITO SA HOSPITAL AT KAYA NGA BABAYARAN DIN
NAMIN KAYO NG MAHAL PARA PAGALINGIN ANG ANAK KO DI BA?!" Hindi ko naman mapigilan
ang galit ko. Nakaka-inis kasi hindi na nila salinan agad ang baby ko kung ganung
nauubusan na pala ito ng dugo.

"Misis, please come down...We'll do everything we can to save your daughter... "

"THEN DO IT ALREADY!"

"Anak calm down... doctor, thank you...", dad said to the doctor who just nodded
and took his leave

Napa-upo naman ulit ako sa may bench dito sa loob ng hallway. Parang nawawalan na
ako ng lakas.

*****

It's breaking my heart looking at my daughter right now...

Maraming nakakabit sa katawan niya ngayon at may mga sugat sugat siya sa katawan
niya...
"I'm sorry anak... this is all my fault... I was not able to protect my
granddaughter..." Napatingin naman ako kay mommy na umiiyak na ngayon. Naka-upo
siya sa wheelchair dahil may sugat ito sa paa. May mga sugat din siya sa ibang
katawan niya at pati sa forehead niya...

Niyakap ko naman si mommy na kakikitaan ng sobrang guilt sa mukha niya...

"It's not your fault mom...Kung meron man ang may kasalan dito, it's definitely
me... Kung sana andun ako para protektahan siya, hindi ito mangyayari sa kanya...
I'm such a horrible mother... Iniwan ko ang anak ko sa poder niyo at nagagawa ko
siyang tiisin at hindi bisitahin... At ngayon..." I choked as I said those words...

Patawarin mo ako anak...

Please wake up na baby... And I promise you, I'll spend more time with you... Hindi
na ulit kita iiwan.

Please anak...

Please...

Napatingin naman kami kay dad nang pumasok siya.

"We need to find a blood donor for my apo, anak. Saktong naubusan na ng blood O ang
hospital. At wala sa pamilya natin ang blood type O. Type A tayo while your mother
and sister are B...", dad

Napasuklay naman ako sa buhok ko dahil sa sobrang frustration. Napatingin naman ako
sa pintuan nang may pumasok ulit dun...si Lauren.

And si Hazel.

Napatingin naman ako kay Hazel and her eyes is telling me that it's okay not for me
to explain a thing to her. Lumapit lang siya sa akin and yumakap sa akin... at mas
napa-iyak naman ako...
"Sssshhhh, she's going to make it... I know she's a strong little girl, just like
her mom.", Hazel

Lumapit din sa akin si Lauren at yumakap. "What did the doctor said?"

"She...she needs more blood...she lost too much blood at kailangan siyang salinan
ng dugo... hindi nagkasya ang dugo ng hospital so we need to find a blood donor
dahil wala siyang ka-match sa amin. Kaylee is type O..."

"Ssshhhh... I'm sorry I can't help, type AB ako at B naman si Lucas.", Hazel

"Type B naman ako at A si Brian...", Lauren

God...

Iisa lang ang alam kong blood type O...

Napatingin naman ako kay mommy at parang parehas kami ng iniisip na tao ngayon.

"Anak...", mom

"No mom.", tutol ko naman kaagad sa sasabihin niya

"We need to anak. Kyle is type O. We don't have much time anak. Kailangan ng
masalinan ng apo ko kundi baka kung ano na ang mangyari sa kanya at si Kyle lang
ang blood type O na kilala natin na pwedeng magligtas ngayon din sa buhay ni
Kaylee. And much more, he's Kaylee's father.", mom

"No. Maghahanap ako ng donor pero hinding-hindi ako lalapit sa kanya!", matigas
namang sabi ko

Kahit anong mangyari, ayokong lumapit sa kanya para humingi ng tulong. Pag lumapit
ako sa kanya, malalaman na niya ang tungkol kay Kaylee at pag nangyari yun baka
ilayo niya sa akin ang anak ko. Baka kunin niya sa akin si Kaylee.

"Pero anak, kailangan ng masalinan ni Kaylee ng dugo or we'll lose her.", dad said

"We won't! Gagawa ako ng paraan! Kung kailangan kong humila diyan sa labas ng tao
at bayaran siya ng milyon para mag donate ng dugo sa anak ko, gagawin ko pero
hinding-hindi ako lalapit sa lalaking iyon! Maraming type O sa mundo na pwede kong
hingan ng dugo!"

"Anak naman...", mom

"Ayoko mommy."

"Tsk, listen to me anak! Just this time, gawin mo toh para sa anak mo! Buhay ng apo
ko ang nakasalalay dito at kapag hindi mo ginawa yun, mawawala siya sa atin...
SA'YO! We need his help. We need Kyle's help. We need Kaylee's father's help anak,
you know it.", dad

Magsasalita na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan at namutla ako sa taong
naroroon.

Dahil ang taong nasa pintuan ay yung taong pinag-uusapan lang namin ngayon.

KYLE DALE ANDERSON.

My daughter's father.
Hope you can support my story :))

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 14: Smile

A/N: At dahil maganda ang mood ko dahil napanood ko na yung Diary ng Panget The
Movie, naisipan kong mag-update na. Grabe, sobrang gandang movie, panoorin niyo po
di po kayo magsisisi. Sobrang ganda po (LOL, nag promote XD)

Click external link to see baby Kaylee's cute gif :)))

-----------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------

<VIOLET>

"What did you just say tito Vince?", Kyle asked

Napatingin naman ako kay daddy at nakatingin din siya sa akin.

No dad... please don't say it...

Nagsusumamo naman akong nakatingin kay dad.

Gosh. Why is this happening to me...?

Huminga naman si dad at humarap ulit kay Kyle.

"She's your daughter, Kyle. Kaylee is your daughter and you need to help her now.
Kailangan niyang masalinan ng dugo at kayong dalawa ng anak mo ang magkaparehas ng
blood type. You've got to help her Kyle or we'll lose her.", dad said

Tumingin naman sa akin si Kyle at wala kang makikitang emosyong sa mga mata niya.
He's just emotionless as he stared at me at hindi ko nakayanan ang ganung klaseng
tingin niya kaya napayuko ako.

"I'll help her. I'll save my daughter.", I heard him say. He even emphasized the
words 'my daughter'.

Hindi na ako nagtaas pa ng tingin. Nanatiling nakayuko lang ako hanggang sa narinig
ko ang mga yabag nila paalis sa room ni Kaylee.

"Tama naman ang dad mo Vi, your daughter needs Kyle's help...", Hazel said

"Pero paano kung pagkatapos ng lahat ng ito, kukunin na niya sa akin ang anak ko
Haze... Ayokong mawala sa akin ang anak ko... Hindi ko kakayanin yun."

"Walang kukuha sa anak mo Vi or maglalayo sa kanya sa'yo at alam kong hindi

hahayaan ni baby Kaylee na ilayo siya sa momma niya...", Lauren

"Basta ang importante ngayon, mailigtas ang buhay ng inaanak namin...", Hazel

Tama si Hazel, what's important for now is for my daughter to wake up.

I'll just deal with everything pag magaling na ang anak ko...
<KYLE>

Agad naman akong kinuhanan ng mga nurses ng dugo. Kailangan na kasing maisalin ang
dugo ko sa anak ko...

Anak ko...

Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Mix emotion ika nga nila.

I feel surprised dahil hindi ko alam na may anak pala kami ni Violet.

I feel angry dahil after all this years, tinago sa akin ni Violet ang tungkol sa
anak namin. Kung di pa ako pinapunta rito ni Brian, hinding-hindi ko malalaman na
may anak pala kami. Yeah, Brian confessed that he found about my daughter's
existence nang minsan pumasyal sila sa mall nina Lauren.

But most of all, I am happy dahil nalaman kong may anak pala kami ni Violet...

I need to save my daughter... She needs to wake.... I want to meet her.

You need to wake up soon baby girl, I want to meet you.

Daddy wants to meet you.

<VIOLET>
I feel relieved na hindi nagtangka si Kyle na lumapit sa akin. Hindi ko pa siya
kayang harapin now that he knows about my daughter's existence...

Gusto ko lang na magising na ang anak ko.

It's been three days already pero hindi pa rin siya gumigising.

"Baby, wake up na... Di ba sabi mo, you will never leave momma? Kaya baby, gising
ka na... Nasasaktan na kasi si momma e... miss na miss ka na niya..." Umiiyak ko
namang paki-usap sa anak ko habang hawak-hawak ko ang kamay niya...

Ito ba ang kabayaran sa pagtatago ko sa anak ko sa ama niya?

Pero bakit ganun? Bakit yung anak ko ang kailangan masaktan? Bakit siya ang
kailangang maparusahan? Bakit kailangang siya pa...?

"Anak...gising na please..."

Please wake up baby ko...

Wake up ka na...

"M-momma..." Napatingala naman ako nang marinig ko ang maliit na boses na tumawag
sa akin. Napalapit din ang mga kasama ko rito ngayon sa kwarto.

Napa-iyak naman ako nang makita kong nakamulat na ang anak ko...

She's awake.

"Oh my gosh! Baby... baby... Oh god I missed you so much.", pinaghahalikan ko naman
ang kamay niyang hawak hawak ko.

"M-momma, why are you crying again...?", baby Kaye

"Wala anak... Momma is just happy kasi gising ka na..."

"I love you momma...", baby Kaye

"I love you too baby..."

Thank you Lord. Thank you so much... I promise, hinding-hindi ko na iiwan pa ang
anak ko...

After 3 days...

"Momma, when can I leave the hospital? I don't want here na... I want to go home
na...", my baby said

"Don't worry baby, lalabas ka na bukas.", sabi ko naman sa kanya

Halos magaling na din kasi ang anak ko maliban na lang sa ibang mga sugat sa kamay
niya pero other than those, she's fine now...

Si mommy naman, ayos na din siya. Nakalabas na siya sa hospital at naroroon siya sa
bahay nagpapahinga. Si daddy ang nagbabantay sa kanya.

Napatingin naman kami ng anak ko sa pintuan nang marinig naming may kumatok roon.
Pumasok naman sina Brian, Lauren, Hazel, Lucas...
At Kyle.

"Tito Brian! Tita Lauren!", Kaylee

"Nakuuuu, kumusta na ang pinakamagandang inaanak ko?", nanggigigil namang pinisil

pisil ni Lauren ang pisngi niya

"I'm fine na po. Bryner is not with you po?", she asked

"Wala siya e baby Kaye, he has school kasi but don't worry you'll see him soon
again.", Brian answered

Napatingin naman ang anak ko sa iba pang naririto ngayon sa room niya.

"Momma, who are they po?" Tukoy niya kina Hazel, Lucas, at... Kyle

Sina Lauren at Brian lang kasi ang kilala niya at hindi ko pa nagawang ipakilala
sina Hazel nung past few days.

"Baby, mga friends din sila ni momma. This is your tita Hazel; she's my best friend
and that's her husband... your tito Lucas." Pagpapakilala ko naman kina Hazel at
Lucas na agad siyang nilapitan at pinanggigilan ang pisngi din. Natuwa naman siya
nang makita niya ang dalang cake nina Hazel. Favorite niya ang cake e.

"Grabe, ang ganda mo baby. You look like a doll. You're very very pretty just like
your momma.", Hazel said

"Thank you po tita Hazel.", Kaylee said smiling

"Kakainggit, gusto ko na tuloy ng anak na girl para may mini me na din ako. At
gusto ko kasing ganda ni baby Kaylee..." Napangiti naman ako sa sinabing iyon ni
Hazel
"Nagpaparinig ka ba sweetheart? Don't worry, we'll work on that tonight." Napatawa
naman kami sa sinabing iyon ni Lucas na nag wink pa sa namumulang si Hazel. Adik ng
mga toh.

"And who is he naman po momma? He's very handsome..." Nakatingin naman ang anak ko
kay Kyle habang sinasabi iyon

Nakita ko namang napangiti ito dahil siguro sa sinabi ng anak ko na sobrang gwapo
niya. Psh, ang bata pa ng anak ko pero alam na niya ang salitang gwapo...

"He's...uhm...He's...", hindi ko naman matuloy-tuloy ang gusto kong sabihin. Hindi

ko rin kasi alam kung paano ko ipapakilala si Kyle kay Kaylee.

"I'm your daddy, baby...", Kyle said

Kitang-kita ko naman ang panlalaki ng mata ng anak ko. "Really? You're my dad?"

"Yes baby, I'm your dad.", Kyle

Napatingin naman sa akin ang anak ko. "Is he my dad, momma?" Tanong naman niya sa
akin. Napahinga naman ako ng malalim saka napatingin sa anak ko na parang
hinihintay ang sagot ko.

"Yes baby... He's your dad."

Nilapitan naman ni Kyle si Kaylee at niyakap. Yumakap din ang anak ko sa kanya at
kakikitaan ng sobrang saya ang mukha nito. Parang may humaplos naman sa puso ko sa
nakikita kong kasiyahan sa mukha ng anak ko. Hindi man ako kinukulit ng anak ko
tungkol sa daddy but I know she always wanted to know him and meet him...

"I love you baby...", Kyle said

"I love you too daddy...", my daughter said

And for the first time, nakita ko ulit ang ngiti ni Kyle. Ang kanyang totoong
ngiti. Yung ngiti na abot sa mata niya...

And the smile that made me fall for him.

Hope you can support my story :))

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 15: His Condition and intention

A/N: Enjoy reading guys :)))

==========================

(Violet's P.O.V)
"So kilala na pala ng magandang inaanak ko ang kanyang napaka gwapong daddy ha?",
tanong naman sa akin ni Breth habang nakatingin sa anak kong naka-upo sa tabi ko na
sobrang concentrated sa pagkain niya.

Naririto kami ngayon sa isang Chinese Restaurant. Libre kami ni Breth. Ito daw ang
celebration namin for the second life God has given to his inaanak. Nasa Paris kasi
si Breth nung naaksidente si baby Kaye kaya hindi siya nakabisita.

"Yes...", sagot ko naman sa tanong ni Breth.

"O e bakit parang malungkot ka diyan? Don't tell me natatakot ka pa rin sa pwedeng
gawin ni Kyle.", tanong naman niya sa akin.

"I can't help it Breth. Lalo na't alam na niya ang tungkol sa anak namin. I'm
really scared at hindi ko mapigilan ang sarili kong matakot."

Kahit masaya na ako ngayon at nakahinga ng maluwag dahil hindi ko na kailangang

itago pa si Kaylee, mas lalo namang tumindi ang takot ko... lalo na sa maaaring
gawin ni Kyle.

Hinawakan naman ni Breth ang kamay ko then he smiled at me.

"Ikaw ang nanay ni baby Kaylee kaya wala siyang karapatan na kunin ang anak niyo
sa'yo kahit sabihin nating siya ang ama. Ikaw ang nag-alaga sa anak niyo at
nagpalaki sa kanya nung mga panahong hiwalay kayo. At siyempre, hindi ko rin
hahayaang kunin ang inaanak ko sa'yo...", Breth said.

Nginitian ko naman si Breth.

"Thanks Breth..."

"You're welcome hon. O siya, tama na ang drama. Kain na tayo, tignan mo nga yang
anak mo... ang cute cute.", Breth said.

Natatawa naman kami ni Breth habang nakatingin sa anak kong naka-pout ngayon at
parang malapit ng mawalan ng pasensya. Kanina pa niya kasi pinipilit kunin yung
meat gamit ang chopsticks niya pero hindi niya makuha-kuha. At sa huli, sumuko na
rin siya at ginamit na lang yung fork.

Natawa na kami ng tuluyan ni Breth.

(Kyle's P.O.V)

Masama naman ang pagkakatingin ko ngayon sa dalawang taong naka-upo sa isang table
na nasa hindi kalayuan mula sa kinaroroonan ko. Naririto ako ngayon sa isang
Chinese Restaurant at may mga kasama akong mga Chinese Businessman.

Napadiin naman ang pagkakahawak ko sa tinidor nang makita kong hinawakan nung
lalaki ang kamay ni Violet. If I'm not mistaken, he's also the same guy from the
bar.

DAMMIT! WHO THE HELL IS THAT GUY ANYWAY?!

Sino siya sa buhay ni Violet?

Mas lumala naman ang nararamdaman kong inis lalo na't nagtatawanan silang dalawa
kasama ang anak ko. Kung titignan mo, para silang isang masayang pamilya.

Parang gusto kong manuntok sa isiping iyon. Parang gusto kong suntukin yung
lalaking yun!

"Mr. Anderson, are you okay?"

Napatingin naman ako kay Mr. Sy. "I'm fine. So Mr. Sy, do we have a deal?"

"Yes.", nakangiting sagot naman nito.

May pinirmahan naman kaming kontrata na dalawa. Pagkatapos ng lunch business

meeting namin ay nagpaalam na ako paalis. Wala na rin kasi dun sina Violet.

Napasuntok naman ako sa manibela ng kotse ko habang naiisip ko yung nakita ko ulit
kanina.

NO.

I won't let that asshole have Violet and our daughter.

Akin lang silang dalawa. VIOLET AND KAYLEE ARE MINE. JUST MINE ALONE.

Kinuha ko naman yung phone ko at tinawagan si Gareth.

"Gareth... I want you to call my lawyer. May ipapagawa ako sa inyong dalawa."

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangisi.

This time, sigurado na ako...

YOU'LL BE MINE AGAIN VIOLET.

Babalik ka sa akin kasama ang anak natin and we'll be a happy family.

(Violet's P.O.V)

"NO! HE CAN'T DO THAT! HINDI NIYA PWEDENG KUNIN ANG ANAK KO!", pasigaw namang sabi
ko sa dalawang tao na nasa harapan ko.

Ito na nga ba ang kinakatakutan ko e.

Kaharap ko kasi ngayon sina Gareth at si Miguel Arroyo; ang lawyer ni Kyle at
sinasabi nila na kukunin nila sa akin ang anak ko.

"Actually he can Mrs. Anderson. My client is your daughter's father at nilayo mo sa

kanya ang anak niyo at tinago mo sa kanya ang tungkol sa bata.", Miguel said.

Matalim naman ang tingin na binigay ko sa kanilang dalawa.

"Why is he doing this?! TELL ME! Bakit na naman niya ito ginagawa?!", galit namang
tanong ko kay Gareth.

"He just want to take his daughter para makasama ito.", sagot naman ni Miguel.

"Bullshit! Kung iyon lang naman, hindi ko naman siya pinagbabawalan na makita at
makasama ang anak ko a! Bakit kailangan pa niyang kunin ang anak ko sa akin?!"

"Like I said Mrs. Anderson, your husband just want to be with your daughter.",
Miguel

"Stop calling me Mrs. Anderson dahil hindi ko asawa ang gagong yun! Gareth, is he
in his office right now?!", inis namang tanong ko sa personal assistant ni Kyle.

"Yes Miss Violet.", Gareth answered.

"Then bring me there. I want to talk to him."

Alam kong may ibang agenda na naman si Kyle kung bakit gusto niyang makuha ang anak
ko. Alam kong hindi lang yun ang dahilan niya! At aalamin ko kung ano yun! He can't
do this! Hindi niya pwedeng kunin ang anak ko sa akin!

Pagdating namin sa kompanya niya ay agad akong dumiretso sa office niya at kagaya
ng dati, hindi na ako hinarangan pa nung secretary. Kilala niya na ako.

Pabalibag ko namang binuksan at sinara yung pintuan ng office niya kaya napatingala
siya mula sa ginagawa niya.

"What a surprise baby. So, why did you visit me?", he asked grinning at me.

"Cut the crap Kyle! Ano na naman toh ha?!", galit namang tanong ko sa kanya.

"What?", pa-inosente pa niyang tanong na mas nagpa-init sa ulo ko.

"BAKIT MO KUKUNIN SA AKIN ANG ANAK KO?!", bulyaw ko naman sa kanya.

"You mean anak NATIN, baby. Kaylee is my daughter too.", Kyle

"ANSWER MY DAMN QUESTION KYLE! BAKIT KAILANGAN MONG KUNIN ANG ANAK KO?! Hindi ko
naman na siya nilalayo sa'yo! Hinahayaan ko naman na dalawin mo siya at makasama
siya pero bakit ganito?!"

"Because I don't want my daughter to have a father other than me.", seryoso namang
sabi niya.

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya. "What the hell are you talking about?!"
Ayaw niyang may ibang ama ang anak ko maliban sa kanya? Wala namang ibang ama ang
anak ko. Ano bang pinagsasabi niya?!

"I'm taking her.", Kyle said in a serious expression.

"YOU CAN'T DO THAT!"

Napangisi naman siya sa sinabi ko. "Actually I can. I'm her father. And have you
forgotten baby? I'm a billionaire boy, I can do whatever I want. I can take her in
just a snap of my fingers."

"DAMN YOU KYLE! WALA KANG KARAPATAN SA ANAK KO! NI WALA KA NGANG PAKI-ALAM SA KANYA
NOON E!" Hindi ko naman mapigilang isumbat sa kanya ang mga hinanakit ko sa mga
nangyari noon.

Napatiim bagang naman siya sa sinabi ko saka tumayo ito mula sa pagkaka-upo niya at
lumapit sa akin. "How can I Violet?! YOU HID HER AWAY FROM ME! HINDI MO SINABI ANG
TUNGKOL SA KANYA AND YOU'RE A SELFISH MOTHER FOR DOING THAT!"

Hindi ko naman napigilan ang sarili ko. Agad ko siyang sinampal dahil sa sinabi
niyang iyon.

"HOW DARE YOU SAY THAT TO ME! Kaya kong masabihan na selfish mula sa ibang tao pero
wala kang karapatan na sabihin iyon sa akin dahil wala kang alam sa hirap na
pinagdaanan ko lalo na nung nasa poder mo ako!", galit na galit namang sabi ko sa
kanya. "Sinusumbat mo sa akin ang hindi ko pagsabi sa'yo tungkol kay Kaylee?! Pwes
Kyle, tinangka ko noon! I tried telling you back then but I was always at the right
place at the wrong time! When I found out I was pregnant, alam mo bang ako na ata
ang pinakamasayang babae noon kasi magkakaroon na kami ng anak ng lalaking
pinakamamahal ko noon. I was so excited to tell you about the baby kaya pumunta ako
sa office mo nun... and guess what Kyle? Guess what? I saw you and MY SISTER....
KISSING..." Kitang kita ko naman ang pagkagulat sa mukha niya dahil sa sinabi ko.

Ayokong balikan ang mga masasakit na pangyayari sa buhay ko noon pero hindi ko
mapigilang hindi iyon halungkatin ulit.

(Kyle's P.O.V)
So she saw us kissing back then?

Ngumiti naman ito ng mapakla at nagpatuloy...

"Pero heto akong si tanga noon... Umuwi at umiyak lang. Nagpaka martyr na naman.
Dapat nga ata, pangaralan na akong PINAKA TANGA AT MARTYR sa buong mundo kasi sa
bawat kalokohan na ginagawa mo at ng ate ko Kyle, pinipikit ko ang aking mga mata
sa mga katarantaduhan mo. Tinatakpan ko ang tenga ko para hindi marinig ang mga
pangaral ng mga kaibigan ko sa akin na hiwalayan ka na...tinitikom ko ang bibig ko
para hindi ka masumbatan kasi ganun kita ka mahal noon Kyle...But you just took me
for granted before Kyle.", she said. "Napatawad pa kita nung malaman kong ginamit
mo lang ako para makalapit sa ate ko ulit pero yung anak ko na ang nadadamay, hindi
ko na nakayanan... Alam mo nung panahon na tinawagan kita at nagmakaawa ako sa'yo
na puntahan mo ako sa bahay pero hindi ka dumating kasi kasama mo na naman yung ate
ko? Dinugo ako nung time na yun Kyle. I had an accident in the bathroom at dinugo
ako... I was so scared and helpless Kyle. Takot na takot ako at hindi ko alam ang
gagawin ko. Takot na takot ako para sa baby ko. Takot akong baka mawala siya sa
akin nung oras na yun. Kahit sobrang sakit ang katawan ko, pinilit kong gumapang
para makuha yung phone ko sa bag ko at para matawagan ka but do you still remember
what you said back then Kyle? You said you can't come and that you were busy. Saan
Kyle? Saan ka busy nung time na yun? Sa ate ko di ba? SA KANYA LANG KYLE! Pero
kami? Kami ng baby natin? YOU LEFT US IN YOUR HOUSE DYING KYLE! YOU LEFT US THERE
DYING! AT NGAYON SASABIHIN MONG SELFISH AKO?! Pero wala akong paki-alam! Selfish na
kung selfish pero ayaw ko lang kasi na malaman nung anak ko na muntik na siyang
mawala sa akin dahil walang paki-alam sa kanya yung tatay niya! IKAW ANG SELFISH
KYLE! IKAW YUN!" Violet

Hindi naman ako makapagsalita dahil sa mga sinabing iyon ni Violet.

Alam kong marami na talaga akong kasalanan sa kanya...sa kanila ng anak namin... at
dahil iyon sa katangahan ko noon para kay Valerie at wala na akong magagawa para
baguhin pa yung mga yun...

At siguro nga tama si Violet. That I'm selfish dahil ayaw ko pa rin siyang
pakawalan kahit marami na akong nagawang kasalanan sa kanya... kahit nasaktan ko na
siya ng sobra noon...

I'm sorry Violet, I know I have hurt you so much before but I still intend to keep
you... Ayaw kong mawala ka sa akin at ang anak natin...
I promise you, the moment you come back in my arms again... I will love you more
than my life, I'll protect you, and I'll take care of you... both of you... you and
our daughter...

"I'm sorry for all the pain I have inflicted on you Violet but I won't change my
mind... I'm taking Kaylee..."

Napa-upo naman ito sa sahig ng office ko.

"Please Kyle... please.... Nagmamakaawa ako sa'yo... wag mong kunin ang anak ko sa
akin. Ikamamatay ko yun... She's all I have... please Kyle... wag ang anak ko.",
Violet said in a pleading voice.

Nasasaktan ako habang nakatingin ngayon sa kanya pero gusto ko siyang bumalik sa
akin...

I want her back to me. I want her and my daughter back to me.

"I won't but in one condition...", sabi ko naman at inalalayan siya sa pagtayo.

"What condition?", Violet asked

"You have to come back to me, get married in the church, and be my wife again.", I
said.

Kitang-kita ko naman ang pagkagulat sa mukha ni Violet.

Like I said, I intend to keep her...

Hope you can support my story :))

Dont't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(HAPPY SECOND ANNIVERSARY TO MY BELOVED EXO <3 )

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 16: Feelings

A/N: Thank you sa mga nagbigay ng feedbacks nila sa past chapter and sa mga
supporters ng story na toh. Really, thank you :)))

Hope you can continue giving your feedbacks :))

So here it is guys, enjoy <3

===========================

(Violet's P.O.V)

Get back in his life.

Get married in the church.

And be his wife again.

Kaya ko ba? Kaya ko ba ulit bumalik sa kanya kung hanggang ngayon, andun pa rin
yung sakit na nilikha niya sa puso ko?

Kung sa tuwing nakikita ko siya, naalala ko yung babaeng minsang nagpakatanga sa

kanya?

Minsan na akong nagpakababa para sa kanya and I know kaya ko ulit magpakababa sa
ikalawang pagkakataon para sa anak ko.

Hindi ko kayang mawala sa akin ang anak ko at alam kong seryoso si Kyle sa mga
sinasabi niya.

If only he's doing this out of love for me, siguro sasaya pa ako at hindi ako mag-
aalinlangang pumayag. But the fact that he's doing this for his selfish reasons,
ang sakit lang.

"So, what do you say baby?", Kyle asked.

Sinamaan ko naman siya ng tingin. Gusto mo talagang makipaglaro Kyle? Sige,

pagbibigyan kita. Let's play your game again. But this time, I won't lose. Hinding-
hindi ako ang magiging kawawa sa huli. I'm not the same girl from before na
sinaktan mo lang.

"Fine, pumapayag na ako.", I answered agreeing to him.

Napangisi naman ito at bigla na lang akong hinapit sa bewang palapit sa kanya.

"But do we really need to get married in the church? Sabi mo nga, we're still
married dahil hindi mo pinasa yung annulment papers natin di ba? Why waste money?",
kunot-noo namang tanong ko sa kanya.

He smirked. "Because I want the world to know that you're married to me and that
YOU'RE MINE."

Civil wedding lang kasi ang kasal namin noon at kokonti lang ang may alam tungkol
dun. Yung pamilya lang namin ang nakakaalam at maging yung mga malalapit na
kaibigan namin.

"Fine, whatever. It's your money that would be wasted anyway.", sabi ko na lang.

Ngumisi lang ito bilang kasagutan. Tss. Yabang.

"Let's make this official then, shall we baby?" And before I can ask what he meant
by it...
HE KISSED ME.

Now, I'm back again in the arms of the devil.

This is hell.

*****

Sinabi ko naman kina mommy at daddy yung plano naming pagpapakasal ulit ni Kyle and
this time nga sa simbahan. The wedding is just 3 days from now because Kyle is in a
hurry to get married.

Nagulat nga sina mom at dad nung sinabi ko sa kanila ang tungkol sa pagkakabalikan
namin ni Kyle. Pero siyempre, hindi ko sinabi sa kanila yung pamblablack mail na
ginawa ni Kyle. Blackmail naman kasi ang tawag sa ginawa di ba? He used our
daughter para lang bumalik ako sa kanya. Sinabi ko na lang sa kanila na gusto kong
magkaroon ng kumpletong pamilya si Kaylee at naintindihan naman nila ako.

"We're here." Napatingin naman ako kay Kyle na seryoso ang mukha ngayon.

Bumaba ito at pinagbuksan ako ng pintuan. Hindi naman kami kaagad pumasok at
nakatingin lang kami sa bahay nila. Yup, nasa bahay nila kami. Nandito kami para
ipaalam kina tito Karl at kuya Kevin ang tungkol sa plano naming pagpapakasal.

Hindi naman talaga gusto ni Kyle na bumalik pa rito at maka-usap ang ama at kapatid
niya pero pinilit ko siya. It was my idea para rin magka-usap na sila ni tito Karl.

"Come on let's go, they're waiting for us inside.", sabi ko naman sa kanya at nauna
na akong naglakad papasok.

We're gonna have dinner with them. Hindi na namin sinama si baby Kaylee dahil nasa
bahay siya nina Hazel at nakikipaglaro kina Luke at Bryner. Best friends na ata
yung tatlong iyon. Nakilala na rin nina tito Karl at kuya Kevin ang anak ko and
they really like her. They're actually fond of her.

Pagpasok namin ay sinalubong kami ng isang katulong at iginaya kami papunta sa

dining room kung saan naroroon na sina tito Karl, kuya Kevin at ate Valerie.

"Good evening.", bati ko naman sa kanila.

"Good evening din sa inyo iha. Sige na, umupo na kayo.", nginitian ko lang naman si
tito Karl na kakikitaan ng saya sa mukha. Siguro dahil nakita niya ulit ang anak
niya after how many years.

Hindi naman nakaligtas sa akin ang pagsunod ng tingin ng kapatid ko kay Kyle habang
paupo ito. Tss. Katabi lang ang asawa, kung kani-kanino pa tumitingin.

"Mabuti naman at hindi mo kami binigo anak.", sabi naman ni tito Karl kay Kyle.

"I don't have a choice; Violet wants me to come here." Pa simpleng inapakan ko
naman siya. Bastos talaga.

"So kung hindi ka pa pinilit ni Violet, hindi ka pupunta? Sana di mo na pala

pinilit Violet, para di na siya pumunta.", nakangising sabi naman ni kuya Kevin.

"Kevin!", saway naman sa kanya ni tito Karl.

"Why? Are you threatened that I'm here big brother?", Kyle asked matching his grin.

"And why would I be?", kuya Kevin.

"Ano ba Kevin.", saway naman ni ate Valerie kay kuya pero hindi ito pinansin ni
kuya Kevin.

"You tell me.", Kyle said. Agad ko naman siyang hinawakan sa braso niya at nang
tumingin siya sa akin ay pinanlakihan ko siya ng mata.

"Uhm, kain na po tayo? Nagugutom na kasi ako e.", sabi ko naman para putulin ang
namumuong tensyon sa magkapatid. Hay! This will be a long night.

"Mabuti pa nga kumain na tayo.", tito Karl agreed.

Habang kumakain naman kami ay panay tingin sa amin ni ate Valerie at siyempre
masamang tingin ang binibigay niya sa akin. Panay kasi ang pagseserve sa akin ni
Kyle.

"So son, kumusta ka naman?", maya-maya lang ay tanong ni tito Karl.

Kung hindi ko pa kinurot si Kyle, di pa toh sasagot. "As you can see, I'm fine."

Tch. Can't he at least be respectful while answering his father?

"I see, that's good son. Mukhang maganda nga ang takbo ng company mo. I didn't know
you were into business also.", tito Karl said without being sarcastic.
Tinignan naman ni Kyle ang ama nito saka ngumisi. "Why? Do you really think the
only thing I know is to fool around? I build my company on my own at mukhang
natapatan ko na nga ang kompanya ninyo."

Nakita ko namang napakuyom ang kamao ni kuya Kevin at parang pinipigilan ang galit.
Tsk, mukhang naghahanap talaga ng away ang ugok na toh e.

"And that makes me very proud of you as your father.", nakangiting saad naman ni
tito Karl.

"So Kyle, kumusta naman ang lovelife mo? Do you have anyone special in your life
right now?", tanong naman ni ate Valerie sa kanya. She even smiled sweetly at him.

Tinuloy ko naman ang pagkain ko. Bahala silang mag-usap tungkol sa letcheng love
life na yan.

"Why interested ate Valerie?", Kyle asked emphasizing on the word 'ate'.

"Well I just want to know kung meron ng bumihag sa puso ng kinikilalang billionaire
man ng business world.", ate Valerie.

"Actually I have and that is the reason why we're here.", Kyle said.

"What do you mean son?", tito Karl.

"I want to... well, actually its Violet who wants to invite you to attend to our
wedding this coming Friday.", Kyle said.

Napatigil naman silang tatlo sa pagkain at nanlaki ang mga matang tumingin sila sa
amin. Kitang-kita ang sobrang pagka bigla sa mga mukha. Bakit nga ba hindi? They
all know that I hate this guy who is seating beside me but here we are telling to
them that we're getting married...AGAIN.

"W-wow...Congratulations son and Violet iha...", masaya namang bati sa amin ni tito
Karl na siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla niya sa kanilang tatlo.

Napatingin naman ako kay ate Valerie na mas sumama ang tingin ngayon sa akin pero
hindi ko na lang pinansin. Nginitian ko na lang si kuya Kevin at pinagpatuloy ko na
lang ulit ang pagkain ko.
(Kyle's P.O.V)

"Ang kapal din ng mukha mong magpakita ulit dito pagkatapos lahat ng kagaguhan na
ginawa mo sa buhay ko." Hindi ko na kailangang lingunin pa kung sino yung nagsalita
dahil sa mga sinasabi pa niya, alam na alam ko na kung sino ito.

My brother Kevin Don Anderson.

"Do you really think I wanted to come here on my own will? Kung hindi lang dahil
kay Violet na pumilit sa akin, hinding-hindi ako pupunta rito."

Pagkatapos lahat ng mga nangyari noon, wala na talaga akong balak na bumalik ulit
sa pamamahay na toh. It brings back painful memories.

Mga ala-ala ng mga katangahang ginawa ko noon. Ala-ala kung paano pinagmukhang
tanga ni Valerie na hindi ko alam na fiancée pala nung kapatid ko nung time na
yun.

Ala-ala kung paano ako pinalayas sa pamamahay na toh na parang isang hayop dahil
lang sa isang pagkakamaling nagawa ko.

Ala-ala ni mama na umiiyak noon habang nagmamakaawa kay daddy na wag akong
palayasin. At ang pinakamasakit sa lahat ay yung namatay si mama at kahit gaano ko
siya gustong makita sa huling sandali ay hindi ko nagawa dahil pinagbawalan ako
nina daddy kaya tinignan ko na lang ang mga nangyayari mula sa malayo hanggang sa
nilibing si mama.

"About that, I want to ask you why you're going to marry Violet again? Hindi ba
sapat ang mga kagaguhang ginawa mo sa buhay niya noon at gusto mong ituloy ulit
ngayon?", Kevin

My hands went into fist with what he said.

"I'm going to marry her because I love her.", seryoso ko namang sabi na ikinangisi
lang niya.

"Love her huh? C'mon little brother, wag na tayong maglokohan. We both know that
you love my wife kaya nga nakipag relasyon ka sa kanya noon di ba? Kaya nga
pinakasalan mo dati si Violet dahil din kay Valerie? And now here you are, telling
me that you love Violet?", nang-uuyam namang sabi niya.

Baka kanina ko pa nasuntok ang gagong toh kung hindi dahil kay Violet. Alam kong
mas magagalit siya pag ginawa ko yun.

Tinignan ko naman ang kapatid ko na nakangisi ngayon at tinapatan ko ang

pagkakangisi niya sa akin.

"People change brother, and so does our feelings. Matagal ng nawala ang
nararamdaman ko noon para sa asawa mo. And don't worry big brother, I will not be a
threat to you and to your wife anymore dahil matagal na kaming tapos. I'm not that
kind of guy na binabalikan ang mga tinapon ko na. Bilib nga ako sa'yo at sinalo mo
pa rin siya pagkatapos ko siyang pagsawaan."

Napa-upo naman ako sa sahig dahil sa lakas ng pagsuntok niya sa akin.

"WHAT THE HELL IS HAPPENING HERE?!" Hindi naman namin pinansin si Valerie na siyang
sumigaw. Agad naman niyang pinigilan ang asawa niya nang tangkain nitong sugurin
ulit ako.

"GAGO KA! PAPATAYIN KITA!", Kevin

"ANO BA KEVIN! TAMA NA! KITA MO NA NGANG HINDI LUMALABAN ANG KAPATID MO E!",
Valerie

"SHUT UP YOU SLUT!", sigaw naman niya sa asawa niya at galit na galit itong umalis
at sinundan naman ito ni Valerie.

"Are you okay?", nag-aalala namang tanong sa akin ni Violet.

I just gave her a smile at pinunasan ko ang dugo sa gilid ng labi ko.

"Let's go home."

At bago pa siya makapagsalita ay hinila ko kaagad siya paalis sa bahay na toh.

Hope you support my story :))

Don't forget to VOTE
Feel free to COMMENT
-xoxo
(c)MoonLightPurpleStory
Chapter 17: Patience

A/N: Thank you all sa supporters ng story kong ito :))

Hope you continue VOTING and posting your COMMENTS :))

<VIOLET' P.O.V>

Busy naman ako ngayong araw na toh sa pagbabasa ng mga importanteng papeles ng
kompanya. Yep, imbes na asikasuhin ang nalalapit kong kasal ay naririto ako ngayon
sa opisina at nagtratrabaho. Sinasadya ko talagang gawin toh para inisin si Kyle at
baka sakali lang na mainis siya at maisipan ng hindi namin ituloy ang kasal.

Napatingin naman ako sa pintuan ng opisina ko nang bigla na lang itong bumukas.

Would you look at that, an unwanted visitor of mine is visiting me today...

Agad ko namang binalik ang atensyon ko sa mga papeles na binabasa ko pero bigla na
lang itong nawala sa kamay ko at nilapag ito ng BISITA ko sa mesa ko at galit na
galit na nakatingin sa akin ngayon...

Haaayyy...

"What do you want, ate?"

Yep, my sister is now here and she looks like she's really pissed off...

Looking at her now, I'm 100 percent sure that she's angry because of the wedding...

"I TOLD YOU TO STAY AWAY FROM HIM! BAKIT NANGYARI TOH HA?! WHY IS HE MARRYING YOU
AGAIN?!", galit na galit namang tanong sa akin ni ate
Told you.

"Sa totoo lang, hindi ko rin alam e. Patanong nga sa kanya at pag nalaman mo ang
sagot, pasabi na rin sa akin ha?", nang-aasar ko namang sagot sa kanya na mas
nagpa-init sa ulo niya

"I'M NOT PLAYING GAMES HERE VIOLET! Ba't ka pumayag na magpakasal ulit sa kanya?!
Alam mo namang ako ang mahal niya di ba?! Ganyan ka ba ka desperada talaga?! Habol
ka ng habol sa lalaking ako naman ang mahal?" nang-uuyam namang tanong sa akin ng
kapatid ko

WOW! Desperada, big word!

At ako raw? Hinahabol ang ugok na yun? E yung gagong yun nga ang habol ng habol sa
akin kahit pinagtataguan ko na.

Napatingin naman ako sa kapatid ko na nakatingin sa akin ngayon with a smug smile
in her lips.

Kung dati, hindi ko siya nilalabanan sa mga panlalait niya sa akin...pwes ngayon,
iba na. I'm not that girl anymore na pag pinagsalitaan ng masama ay iiyak lang sa
isang tabi. I've change. Reality and pain really do change people.

"E ikaw? Hindi ka rin ba nagmumukhang desperada? May asawa ka na ate pero habol ka
ng habol kay Kyle na halatang ayaw ka na.", I said grinning

"HOW DARE YOU SAY THAT! Gusto pa ako ni Kyle and I'm very sure of it... At sa
tingin mo ba pag kinasal na kayong dalawa e hindi ko siya magagawang maagaw sa'yo?
Remember dear sister? Nagawa ko na yun dati noon at kayang-kaya ko pa rin yung
gawin hanggang ngayon.", ate Valerie

"Wanna bet on that?", pang-aasar ko naman at hindi ko na lang pinansin yung sinabi
niya

"You're really provoking me huh, little sister?", ate Valerie

"No, I'm daring you to do it...big sister."

"Tignan lang natin kung kanino ang huling halakhak but I'm pretty sure it's gonna
be mine. Akin lang si Kyle at kahit kailan, hinding-hindi siya magiging sa'yo...",
ate Valerie

"Oh really? Pero my dearest ate, 3 days from now he's gonna be MINE...AGAIN.
Because we're getting married, AGAIN."

"Magiging sa'yo nga siya pero ako pa rin ang mahal niya, and you know it.", ate
Valerie

"O tapos?" poker face lang naman akong nakatingin sa kanya ngayon

"You'll gonna regret this!" Banta pa niya sa akin bago lumabas.

Tss. Whatever!

Napatingin naman ako sa phone ko na nagriring ngayon. Speaking of the devil.

"WHAT?!", inis namang bungad ko sa kanya

["WHERE THE HELL ARE YOU SHANELLE VIOLET?!"], galit na galit namang tanong nito sa
kabilang linya. May usapan kasi kami ngayon. Ngayon kami pipili ng wedding ring
namin.

"I'm working okay! Pumili ka na lang diyan ng singsing na magustuhan mo. Parang yan
lang kasi kailangan pa ako."

Pipili pa kasi ng singsing, kailangang andun pa ako. Kala mo naman kung isang
napakalaking suliranin ng bansa yun.

["COME HERE ALREADY OR I'M GONNA GO THERE AT BUBUHATIN PA KITA PAPUNTA RITO!"]
"KUNG KAYA MO! BWISIT!"

At bago pa siya makapagsalita, binaba ko kaagad yung phone ko. Kainis! Wala ba
silang ibang alam gawin ng kapatid ko kundi ang bwisitin ang araw ko?! Ba't kaya di
na lang sila ang magpakasal na dalawa! Tutal parehas lang naman silang BWISIT SA
BUHAY! SILA NA LANG ANG MAGBWISITAN! Kainis!

Sus... labas sa ilong naman yang sinasabi mo...

BWISIT! ISA PA TONG UTAK NA TOH!

MAGSAMA-SAMA KAYONG LAHAT! MGA BWISIT!

<KYLE'S P.O.V>

DAMN THAT WOMAN! She's really trying my patience!

"O pare, papunta na raw ba si Vi?", tanong naman sa akin ni Lucas. Sa kanya kasi
ang jewelry store na toh na talagang pinasara pa niya para sa gagawin naming
pagpili sana ni Violet ng singsing ngayon...

Pero yung babaeng yun!

"Just wait here pare, susunduin ko lang yung babaeng yun at mukhang gusto pang
magpabuhat papunta rito."

Nginisihan lang naman ako ni Lucas. Sumakay naman ako sa kotse ko at mabilis na
pinaandar yun papunta sa AC.
Kala niya talaga hindi ko totohanin ang sinabi ko kanina...

Pag sinabi ko, gagawin ko. Alam kong sinasadya niyang gawin ang mga toh para inisin
ako... and it's effective. I'm really pissed off right now!

Pagdating ko naman sa kompanya nila ay dumiretso ako sa office niya. Di ko

pinapansin ang mga empleyadong napapatingin sa akin lalo na ang mga empleyadong mga
babae. Haharangan sana ako ng secretary ni Violet pero napanganga siya nang makita
ang mukha ko. Pabalibag ko namang binuksan ang office nito.

"WHAT THE-!", napatigil naman ito nang makita ako. "Tsk! Ano ba sa nagtratrabaho
ako ang hindi mo maintindihan ha Kyle? Di ba sinabi ko sa'yo pumili ka ng kahit
anong si-hmp!"

She was not able to continue what she's about to say because I gave her a kiss... a
punishing kiss...

Naramdaman ko namang pinipilit niya akong itulak pero hinawakan ng isang kamay ko
ang kamay niya para hindi niya ako magawang itulak pa habang isang kamay ko naman
ay nakahapit sa bewang niya...

Nang pakawalan ko naman ang labi niya ay agad ko siyang binuhat.

"ANO BA KYLE! PUT ME DOWN! KYLE! PUT ME DOW-AAAAAHHHHHHH!", napakapit naman siya sa
leeg ko nang bigla ko siyang binitawan pero agad ko namang sinalo ulit bago pa siya
mahulog.

Edi tumahimik rin.

"If you won't shut up, I promise you Violet I'm gonna make love with you right here
right now."

Nang hindi naman ito umimik ay naglakad na ako paalis. Napapatingin naman sa amin
yung mga empleyado ng AC pero hindi ko na lang sila pinapansin.
Tinatago naman ni Violet ang mukha niya sa leeg ko. Damn! She's setting me on fire!
Ramdam ko kasi ang paghinga niya habang nakasubsob ang mukha niya sa leeg ko.

Pagdating namin sa sasakyan ko ay agad ko siyang pinasok sa loob. Pumasok sa rin

ako at pinaandar ang sasakyan. Hindi ito umiimik hanggang makarating kami sa Greene
Light Jewelry.

Bumaba na ako at pinagbuksan siya ng pintuan dahil parang wala pa siyang balak
bumaba. "Shanelle Violet, if you don't get out there I-."

"Heto na nga ooh! Kainis.", inis naman siyang bumaba at nauna ng naglakad.

Damn! I don't remember her so hard headed before. I can easily make her do what I
want before but now, I even need to threaten her. Tsk.

<LUCAS'S P.O.V>

Nauna namang pumasok si Violet at nakasunod lang sa kanya si Kyle

"'Sup Vi.", nakangiti namang salubong ko sa kanya

"Tss..." Mukhang bad trip.

I can't help but laugh. "So shall we start looking for your rings for your wedding
this coming Friday?", tanong ko naman sa kanilang dalawa

"Bilisan lang natin, may mga trabaho pang naghihintay sa akin sa opisina... Kainis,
paghahanap lang kasi ng singsing di pa magawang mag-isa.", Violet said in an
irritated tone
"I heard you.", Kyle

"TSE! BWISIT.", pagtataray naman niya kay Kyle

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti habang nakatingin ngayon sa kaibigan ko

na binigyan ng mapagpasensyang tingin si Violet na lumibot libot na.

Would you look at that? The high and mighty playboy Kyle Dale Anderson, tiklop
pagdating kay Violet...Mapaglaro talaga ang pag-ibig. Kung dati, si Violet ang
naghahabol kay Kyle...ngayon, mukhang si Kyle naman ang naghahabol kay Violet. The
irony of love.

"O?! Anong tinatayo-tayo mo diyan?! Maghanap ka na rin kaya noh?! Dinala-dala mo ko

rito para paghanapin ng NAPAKA IMPORTANTENG singsing mo pero tatayo ka lang din
naman pala diyan?! HALA! HANAP NA!", Violet said

Hindi ko naman napigilang hindi matawa sa ginawang pag-uutos na iyon ni Violet kay
Kyle. Sinamaan naman ako ng tingin ni Kyle na agad ring sinunod ang utos ni Violet
sa kanya...

Well well well... Wala pang nakakagawang utusan ang billionaire boy na si Kyle Dale
Anderson pero itong si Vi, kakaiba talaga...Hindi lang niya inutusan si Kyle,
napasunod pa niya ito... Kung siguro ibang tao ang nag-utos sa kanya, baka kanina
pa yun nakahandusay sa lupa...

Looks like Shanelle Violet Villanueva is the PLAYBOY BILLIONAIRE'S QUEEN.

<VIOLET>

Kanina pa ako naglilibot pero wala pa rin akong mapili ni isa. I mean magaganda
naman ang mga singsing ng GLJ pero wala pa rin yung singsing na nakakaagaw ng
pansin ko...
Pagtingin ko naman sa right side ko ay nakita ko yung isang couple ring...

Its a couple ring na blue sapphire ang bato... at sa loob ng singsing ay may naka-
ukit dun na FOREVER...

WAAAAAHHHH, ang ganda...

I think this is it...

Napalingon naman ako sa kinaroroonan nina Kyle at Lucas. Mukhang may pinapakuha si
Kyle kay Lucas na singsing para tignan pero bago pa yun mailabas ni Lucas ay
pinigilan ko sila...

"NO! I don't want that ring! I want this one!"

Napatingin naman silang dalawa sa akin saka lumapit. Tinignan naman nila yung
singsing na napili ko.

"Maganda ang napili mo Vi.", nakangiti namang sabi ni Lucas saka nilabas yung
singsing mula sa glass na pinag display-han sa singsing.

"My wife has a great taste.", Kyle said smirking then he kissed me in my right
cheek that made me blush

Tinanong naman ni Kyle yung price kay Lucas at napa-ubo ako sa presyo nun. Halos
kalahati ng milyon kasi. Grabe, ang mahal!

Oh well, hindi ko naman pera at hindi ko kasalanan kung mamulubi ang isang
toh...ginusto niya toh e. Edi panindigan niya tong kasalan na toh at siya lahat ang
gumastos.

He wants us to get married? He wants me back in his life? Fine, we will pero
gagawin ko rin ang lahat para kunsumihin siya para siya na rin mismo ang magsisi sa
desisyon niyang ito at kusa na niya kaming palayain ng anak ko.

Hope you can support my story :))

Don't forget to VOTE

And feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 18: Last Minute

A/N: ENJOY!!!

(Violet's P.O.V)

Kyle is so dedicated about the upcoming wedding. Siya na halos ang nag-aayos ng
preparations sa wedding which will happen 2 days from now.

At ako naman, ang ginawa ko lang ay ang pahirapan siya sa pagpreprepare sa kasal.
Gustong niyang madaliin ang wedding? Pwes, I want it be delayed kaya ginagawa ko
ang lahat just to sabotage the preparation.

Kagaya na lang ngayon.

We're here in a shop of wedding gowns. Pipili kasi ako ngayon ng wedding gown ko at
kanina pa ako nagbubuklat ng mga pictures ng wedding gown pero wala pa rin akong
napipili or let's just say sinasadya ko lang talaga ang matagalang pagpili.
"Tch, have you chosen a gown already?", Kyle asked and annoyance is now visible in
his voice.

"Ba't ka ba nagmamadali ha? Bakit? Ikaw ba ang magsusuot ng gown? Kung nagmamadali
ka, gusto mo kahit wala na akong suot sa araw ng kasal natin. Yun ba ang gusto mo
ha?", pagtataray ko naman sa kanya at tumahimik na lang siya.

Napatingin naman ako sa may-ari ng shop na kay Kyle naman nakatingin at hindi sa
akin. Imbes na tinutulungan ako, mas tinutulungan pa niya ang mata niya sa pag
eexamine kay Kyle. Tss.

Napatingin naman silang dalawa sa akin nang isinara ko yung album ng pictures ng
wedding gowns nila na binigay niya sa akin.

"I don't like any of their wedding gowns here. Let's go to other shops.", sabi ko
naman sabay tayo mula sa pagkaka-upo ko.

"What? Then you should have said it earlier. We wasted 2 hours in here just for
nothing.", iritadong sabi ni Kyle.

"Really? I don't think Miss Ferrer agrees with you."

Napakunot noo naman si Kyle sa sinabi ko habang yung babaeng owner ng shop ay
namula sa hiya. Alam kasi niya ang gusto kong iparating sa sinabi ko.

"Tch. Let's go.", sabi na lang ni Kyle sabay hawak sa kamay ko at hinila na ako
paalis.

Dumiretso naman kami sa isa ulit na wedding gown shop. Binigyan naman ako nung
owner ng mga albums ng wedding gown nila. And unlike dun sa dalawang napuntahan na
namin na shop, the owner is helping me out choosing a gown.

"Ma'am Violet, ano ba ang gusto niyong design kasi ng gown niyo? Gusto niyo ba ng
tube? How about the color ma'am Violet?", tanong naman niya sa akin.

"Hmmm. You know, I really like the gown that was sketched by my friend. Gusto ko
sanang iyon ang gown ko pero hindi niya yun maasikaso dahil busy siya so I was
hoping, kayo ang umasikaso nun. I mean kayo ang gumawa. I don't want to rent a
wedding gown, gusto kong tahiin ninyo tong gown na inisketch ng friend ko for me.
That will be my wedding gown.", sabi ko naman sabay about sa kanya yung sketch ni
Breth.

Napatingin naman si Janelle kay Kyle na mukhang hindi rin inasahan yung sinabi ko.

"Bu-But ma'am Violet, the wedding is just two days from now. I-Imposible pong
matapos namin tong gown na toh in just two days. It might take a month for us to
finish your gown."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Janelle.

"2 months? Great, then I think we should just postpone the wedding then until the
gown is finish. Shall we?", then I smiled sweetly to Kyle.
"What the-! NO! We won't postpone the wedding Violet. You want that gown? Fine,
you'll gonna wear that gown in our wedding day.", Kyle said.

"But Janelle said that it might take a month to finish the gown. I don't think that
would be possible. At ayokong maikasal kung hindi yun ang gown ko."

"I'll make it possible.", seryoso namang sabi niya saka tumingin kay Janelle."I
want that gown made before the wedding day. I'll pay you double."

"P-Pero Mr. Anderson..."

Hindi naman naituloy ni Janelle yung sasabihin niya dahil tinignan ito ni Kyle sa
nakakatakot niyang tingin na talagang makapagpapatahimik sa isang tao.

"I'll pay it with the price you want just finish that gown.", Kyle said.

Napatango na lang si Janelle kahit kitang-kita ang pag-aalinlangan sa mukha nito

kung matatapos ba niya talaga yung gown within 2 days lang.

Tignan lang natin kung magagawa talaga yun within 2 days.

Sumunod naman naming ginawa ay ang pagpili ng cake, ng mga flowers ng kasal, ng mga
tokens namin sa mga dadalo, and other more.

"How about chocolate cake? You want that baby?", tanong naman sa akin ni Kyle.

"Sure. You know, favorite yan ni ate Valerie. I'm sure she'll love that cake so
much.", at binigyan ko siya ng nang-iinis na ngiti.

Ikaw ang may gusto nito Kyle.

(Kyle's P.O.V)

DAMMIT! I know she's doing things just to annoy me.

And f-ck it because it's working! I'm really annoyed to hell right now!

"Don't consume my patience here Shanelle Violet.", I said in a warning tone.

"What? I'm just saying. And don't act like you don't know.", Violet

F-ck! Tumayo naman na ako. I need to get out of here before I can say anything to
her that I'll regret later.

"I'll just take care of the rest. Just contact me if you want something to be
change in the wedding."
"The date. I want the date to be change.", Violet said.

"That's the exception baby. I won't change the date. I need to go now."

Hindi ko na siya hinintay pang magsalita pa at lumabas na ako. Agad naman akong
lumapit kay Gareth.

"Kayo na ang maghatid kay Violet.", utos ko sa kanya.

"Yes boss.", Gareth

Dumiretso naman ako sa office ko. At andun na naman sina Brian at Lucas para
tumambay.

"So how's the preparation man? Ayos na ba ang lahat?", Lucas asked.

"No."

"No? Ba't naman pare? 2 days na lang bago yung wedding a.", Brian

"Tsk, because Violet is trying to delay the wedding."

"What do you mean pare?", Brian

"Pinapahirapan niya ang mga wedding coordinators. She wanted a handmade wedding
gown that was sketched by her friend instead of renting one. She even brought up
Valerie when we were choosing our wedding cake. Technically, she's pissing me off
and DAMN IT BECAUSE IT'S WORKING!"

Kung hindi ko lang talaga mahal ang babaeng yun, I could have strangled her
already.

But of course, I will never ever do that to her.

"E pare pagpasensyahan mo na lang si Violet, I'm sure she just wants the wedding to
look like how she wants it to be. Ganun naman talaga ang mga bride. Gusto nilang
perfect ang wedding day nila.", Lucas

"Sana nga pare pero I know Violet well enough at alam kong sinasadya niya lahat
yung kanina."

Napatingin naman kaming tatlo nang bumukas ang pintuan ng office ko at pumasok doon
si Lauren kasama sina Bryne, Hans, and my daughter who is running towards me.

"DADDYYYYYY!", Kaylee

Binuhat ko naman siya at kinandong.

"Hey princess, where's your momma?"

"Momma went to a meeting dad so she asked tita Lauren to bring me here. Is this
your office dad? It's so beautiful and your building is sooooooooo big and high!",
Kaylee said.
Napangiti naman ako sa itsura ng anak ko. She looks like her mom when she's being
amazed by things.

"You're rich right daddy?", Kaylee asked out of nowhere and I was taken aback by
it.

"Uhm, I think so princess. Why'd you ask?"

Kita ko naman ang lungkot sa mukha ng anak ko ngayon.

"Then I think momma should stop working now. You can just give her money. Momma
needs to rest from work because she's been working a lot. Even that time when I was
still in her tummy.", Kaylee

Nagulat naman ako sa sinabi ng anak ko.

"How did you know that baby Kaylee?", Lucas

"Mamita told me. She told me all my momma's sacrifices for me that's why I love my
momma so much. Mamita told me that momma worked as a waitress in a restaurant when
she was pregnant of me because she needed money to pay the hospital if I come out
in her tummy. She told me momma needed to do that because my lolo's company was
bankrupt that time...", Kaylee

I can't help but feel guilty. Kung hindi lang ako naging gago noon sa kanya, hindi
siya aalis sa poder ko at hindi niya kailangang magtrabaho ng ganun para lang
makakita ng pera para sa panganganak niya kay Kaylee.

Kung hindi lang ako nagpakatanga noon kay Valerie, hindi na sana nakaranas ng
sobrang hirap noon si Violet.

(Hazel's P.O.V)

Magkakasama naman kami ngayon nina Lauren at Violet. We're here in our favorite
restaurant. Tambayan namin toh dati nung mga college students pa kami.

Yung mga anak namin? Kasama mga daddy nila.

"So how's the preparation of the wedding? Ready na ba ang lahat?", pangungumusta ko
naman sa wedding preparation nina Vi. Bukas na yung wedding day e.

"So so...", kibit balikat namang sagot niya.

"So so? C'mon Vi. I heard pinapahirapan mo si Kyle sa preparation ng kasal niyo.",
Lauren said.

Yeah, heard that one from my husband last night. Inis na inis nga raw si Kyle dahil
hindi nila mafina-finalize ang lahat dahil daw kay Vi.

"Tss. Minamadali niya ang kasal, pwes hindi ko kasalanan na nahihirapan siya.
Panindigan niya ang pagmamadali niya.", Violet
Napa-iling na lang kami ni Lauren. Di rin namin masisisi si Vi kung pinapahirapan
niya si Kyle. Besides, malaki ang kasalanan ni Kyle sa best friend namin at di
matatapatan ng pagpapahirap ni Violet kay Kyle lahat ng hirap na pinagdaanan ni Vi.

Kung di nga lang ako pinigilan ng asawa ko, baka noon ko pa nabugbog yung si Kyle
dahil sa kagaguhang pinaggagawa niya.

"Anyways, I thought the wedding would be a beach wedding. Di ba yun yung gusto mo
dati naman?"

Noon kasi, napag-uusapan namin yung mga dream wedding namin. At yun nga, ang gusto
ni Vi noon ay beach wedding kaya akala ko talaga beach wedding ang mangyayari.

"Ow! What the hell Lauren.", bigla ba naman kasing nanipa ng paa.

Ano bang problema ng babaeng toh?

Pinanlalakihan naman niya ako ng mata. Ba't nga ba minumulagatan ako ng isang toh?

"What?", I asked her.

"Tch.", Lauren

"Actually...", napatingin naman ako ngayon kay Vi na kakaiba ang ngiti and I know
that smile. Alam kong may naiisip na naman itong kalokohan. "You just gave me an
idea, Hazel. You're a genius.", Violet said while grinning.

"Matagal na."

Pero ano bang ideya ang naibigay ko sa kanya?

Kinuha naman nito ang phone niya at may tinawagan.

"Hi Kyle, I just want to say that there's a change in the venue of the wedding. I
want the wedding to happen in the beach. I don't care. Basta ang gusto ko, BEACH
WEDDING. Pag hindi ganun, I won't attend the wedding. Bahala kang magpakasal sa
sarili mo. BYE!", and with that binaba na niya ang phone niya and she's smiling
like a devil now.

Napatingin naman ako kay Lauren na napahinga na lang ng malalim.

Oops! I think yun yung tinutukoy ni Lauren kanina.

Napatingin naman ulit ako kay Violet at nginitian na lang niya ako.

Sorry Kyle.

(Kyle's P.O.V)
"F-CK!"

Napatingin naman sa akin sina Brian at Lucas. Yung mga bata naman, busy na
naglalaro sa isang tabi at mukhang hindi narinig yung pagmumura ko.

How can I not curse if Violet just called me and told me she wants to change the
venue of the wedding! Dammit!

"O pare, anong problema?", Lucas

"SHIT! Violet wants to change the venue of the wedding. Gusto niya ng beach
wedding."

"What? Paano na yan pare? Bukas na yung kasal at naibigay na lahat ng mga
invitation.", Brian

EXACTLY! Sinasadya talaga niya ito! Dammit! She even threatened me she won't attend
the wedding kung hindi beach wedding yun.

Agad ko namang nilabas ang phone ko at tinawagan si Gareth.

"Gareth. There's a change in the venue of the wedding. Change it to one of my

resorts."

["But boss, the wedding is already tomorrow."]

"Tsk, I know but Violet wants a beach wedding. Just change it. Make sure everything
is okay. Maaasahan ko ba Gareth?"

["Yes boss. I'll take care of everything."]

That's what I need to hear. Binaba ko naman yung phone ko.

Kahit alam kong ginagawa lahat ito ni Violet para ma postpone ang wedding, I can't
help myself but do whaterver she say. I want to give her the most beautiful and
perfect wedding. I owe it to her dahil hindi ko yun naibigay sa kanya noon.

Gagawin ko ang lahat para lang makabawi ako sa mga ginawa ko noon sa kanya.

No matter what it takes or how long it would take....

I'll do everything just to be able to reclaim her love again.

Hope you continue supporting my story :))

Don't forget to VOTE
Feel free to COMMENT
-xoxo
(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 19: Beautiful In White

A/N: Awtsu, sorry hindi na po madalas ang pag u-update ko sa story na toh. Medyo
busy po kasi ako ngayon... school matters:)) Hope you can all understand. I'll try
to update if nagkaroon ng time.

Anyways, I hope you can still continue supporting my story :))

Please do continue VOTING and COMMENTING :)))

=======================

(Violet's P.O.V)

"Ma'am, you can open your eyes now."

At sinunod ko naman yung sinabi nung make-up artist na nag-aayos sa akin ngayon.
Napatitig naman ako sa itsura ko sa salamin.

"Ayan ma'am, mas gumanda pa kayo lalo.", ngiting-ngiti namang sabi sa akin nung
make-up artist.

I must say, magaling pumili ng make-up artist si Kyle. Di kasi ako ginawang clown .
Light make-up lang ang inapply niya at na-curl lang yung hair ko and inipitan iyon
ng isang butterfly clip.
Nginitian ko lang naman yung make-up artist ko.

Yes, today is the wedding day and wala na talaga akong magagawa. Ginawa ko na ang
lahat para ma-delay ang wedding day pero ang gago... nagawan talaga ng paraan ang
lahat.

Natahi yung gown na gusto ko. And the venue? Napalitan talaga niya. Beach wedding
na nga talaga.

Tch, wala bang isang bagay na hindi magagawa ang isang yun?

Darn it! Looks like there's nothing else I could do anymore to stop the these
wedding. There's no turning back now.

"OKAY! Time to wear your wedding gown!", masaya namang sabi ni Lauren.

Kinuha naman ni Hazel yung wedding gown na nakalatag sa kama ng kwarto na ginagamit
namin. At itong kwarto na ginagamit namin ay isang kwarto dito sa resort na
pagmamay-ari ni Kyle.

Inabot naman sa akin ni Hazel yun at tinulungan na rin nila ako sa pagsuot nung
gown. Pinag combine na white and baby blue yung gown ko. Sina Hazel at Lauren naman
ang maid of honor ko. Oo, kahit may mga asawa na sila ay pinilit pa rin nila akong
gawin silang maid of honor ko at kahit isa lang dapat ang maid of honor nagpumilit
silang dalawa raw sila. Wala daw basagan ng trip. Hindi kasi sila nagkaroon ng
chance na maging maid of honor ko dahil sa huwes lang kami kinasal noon ni Kyle.

"Grabe bessy, ang ganda ganda mo. Ang sexy mo pa.", Hazel said while looking at me.

"Alam mo Vi, usong ngumiti? Grabe, wedding day mo pero dinaig mo pa ang isang
namatayan. Ang tamlay mong tignan. May sakit ka ba?", Lauren
"H-huh? Wala."

Kung alam mo lang Lauren kung bakit ang tamlay ko ngayon. Hay!

Napatingin naman kaming lahat nang biglang nagbukas yung pintuan at pumasok doon
sina Bryner, Hans, si mommy, and my very beautiful baby. Hindi ko naman mapigilang
hindi mapangiti nang makita ko ang anak ko. She's very beautiful in her gown and
cute hat. May gloves pa itong suot.

"MOMMA!", tawag naman niya sa akin at agad ko siyang binuhat pagkalapit na

pagkalapit niya sa akin.

"Momma, you're very beautiful.", she said smiling. "Do I look pretty too momma?"

I smiled to her. "You're the most beautiful girl in this room baby."

Ngumiti naman siya sa sinabi ko. Siya ang flower girl namin, while si Bryner ang
ring bearer, at si Hans naman ang bible bearer.

"Ready na ba kayo anak?", tanong naman sa akin ni mommy.

Napahinga naman ako ng malalim saka tumayo.

"I'm ready."

Tinulungan naman ako ni Hazel at ni mommy sa gown ko. Si Lauren naman ang nakahawak
ngayon sa bouquet ko. Pagbaba namin ay nasa dulo ng hagdan si daddy at hinihintay
talaga kami. Pumunta na rin sa pwesto nila ang mga chikiting at yung dalawang best
friend ko.

Nginitian naman ako ni dad then he kissed me in my cheeks.

"You look beautiful princess.", dad said.

"Thanks dad."

Alam kong excited sina dad at mom ngayon dahil sa wakas ay maihahatid na nila akong
dalawa. Di kasi sila nabigyan ng chance noon and they were not even there kaya
medyo nalungkot sila noon.

Binigay naman sa akin ni mama yung bouquet ko. Nasa magkabilang side ko sina mommy
at daddy. Then the wedding started. Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti nang
marinig ko ang mga compliment ng mga bisita sa anak ko.

"Ang gandang bata."

"Ang cute niya."

"Wow, she looks like a living doll. She's so beautiful."

Nakakatuwa lang pakinggan ang mga compliments nila sa anak ko.

"Ready princess?", tanong naman sa akin ni dad.

Tinanguan ko lang naman si daddy. And there's the cue. It's time for us to enter
the scene now. Nagsimula na rin yung kanta.

(BEAUTIFUL IN WHITE NOW PLAYING)

~Not sure if you knows this

But when we first met

I got so nervous, I couldn't speak

In that very moment

I found the one and my life had found its missing piece~

Napahinga naman ako ng malalim habang naglalakad na kami ngayon sa gitna ng mga
bisita. Hindi ko kasi mapigilang hindi makaramdam ng kaba lalo na at nakatingin ang
lahat sa akin.

Napatingin naman ako sa may altar na ginawa... and there, I saw him wearing a white
tuxedo and standing there like a dashing handsome prince waiting for his
princess...

And I can't help but smile bitterly with the thought that I'm not the princess for
him... I have never been the girl she really love...

Noon...
Hanggang ngayon...

Napatingin naman ako ngayon sa ate ko na masama ang tingin sa akin.

Kung siguro ginagawa lang toh ni Kyle dahil mahal niya talaga ako, ako na siguro
ang pinakamasayang babae sa balat ng lupa. Pero kagaya noon, hindi niya ako
papakasalan dahil mahal niya ako kundi dahil para mapalapit siguro ulit sa kapatid
ko.... kagaya pa rin noon...

I thought that every wedding is supposed to be the happiest moment in a bride's

life...

Pero ba't ganun...

As I take a step closer to him, I feel like my heart is breaking...

Again...

(Kyle's P.O.V)

~Not sure if you knows this

But when we first met

I got so nervous, I couldn't speak

In that very moment

I found the one and my life had found its missing piece~

I can't take my eyes off to Violet as she walks towards me.

She's really beautiful in her gown and in my eyes. And actually, she's the most
beautiful bride I have ever seen.

And I think the guests don't disagree with me dahil kitang-kita rin ang pagkamangha
sa mga mukha nila. She just looks like an angel who came down here on earth.

Hindi ko naman mapigilang hindi maalala yung unang beses na nakita ko siya noon.
The time when I was easily captivated by her angelic looking face and beautiful
smile. The moment I saw her during our college years, ginawa ko ang lahat para
makilala ko siya ng personal. At nung tuluyang nakilala ko na siya, doon ko lang
napatunayan na hindi lang ang panlabas na anyo niya ang maganda kundi maging ang
ugali niya. She's almost close to being perfect pero sadyang tanga lang siguro ako
noon dahil nandyan na siya at nasa akin na siya pero mas pinili ko siyang saktan.

At iyon ang pinagsisisihan ko ng sobra.

~So as long as I live I love you

Will heaven hold you

You look so beautiful in white

And from now to my very last breath

This day I'll cherish, you look so beautiful in white...tonight~

Pero ngayong nasa akin ka na ulit, gagawin ko ang lahat para lang maibalik ang
pagmamahal mo sa akin Violet. And I mean EVERYTHING. And I'll do everything para
mapatawad mo rin ako sa lahat ng mga maling nagawa ko sa'yo. Alam kong madamot ako
dahil sa kabila ng nagawa ko noon sa kanya, pinipilit ko pa rin siyang bumalik sa
akin. Pero isang bagay lang ang sisiguraduhin ko ngayon sa kanya...

That this time around, things will be different.

I'll make sure I won't hurt her ever again or let anyone hurt her.

And I'll just show and prove to her that I've change and that I love her so much.

Nakatingin lang ako ngayon kay Violet nang makalapit na sila ng tuluyan sa amin.
Her father handed her daughter's hand to my waiting hand and he tapped me lightly
in my shoulder

"I hope you take care of her this time.", tito Sherwin said.

"I will dad...", I assured him.

And the ceremony started.

(Valerie's P.O.V)

Dineretso ko naman ang pag-inom ko sa champagne ko. Naiinis ako habang nakatingin
ngayon sa kapatid ko na masayang binabati ng mga bisita. Damn her! Talagang walang
kadala-dala at pinakasalan pa rin talaga si Kyle.

How stupid can she get! Alam nga niyang ako pa rin ang mahal ni Kyle,
pinagpipilitan pa rin niyang isiksik ang sarili niya.

Iinumin ko sana ulit yung bagong glass of champagne na kinuha ko sa kadaraan lang
na waiter pero may pumigil sa kamay ko. Tatarayan ko na sana yung ugok na pumigil
sa akin pero hindi natuloy iyon nang mapagtanto ko kung sino iyon... I grinned
while looking at Kyle.

"Stop drinking already.", Kyle said.

"Why? I didn't know you still care for me?", then I gave her a flirty smile.

"I don't pero baka malasing ka at biglang magwala rito. Ayoko lang na masira ang
araw na ito.", Kyle
"C'mon now darling. You don't need to deny it. Alam ko namang hanggang ngayon ay
ako pa rin talaga ang gusto mo di ba?"

"You're really that confident, huh?", Kyle asked grinning.

Mas nilapit ko naman yung sarili ko sa kanya. Wala naman masyadong tao dito sa part
na kinaroroonan namin and I don't even give a shit kahit may makakita sa amin.

I let out a soft moan when I felt his junior down there. Damn! I'm starting to get
wet myself. Kahit noon pa man, Kyle had always been good in bed. He can really give
you pleasure that no other man can give. Kaya hindi ko napigilan ang sarili kong
makipag relasyon sa kanya noon kahit boyfriend ko ang kapatid niya.

Kung hindi ko lang kasi alam na kay Kevin ipapamana yung kayamanan ng pamilya nila,
edi matagal ko na siyang hiniwalayan noon. Kyle is so much better than him
anyway...especially in bed.

"Like what you're feeling down there sweetie? I bet you're already wet.", he said
then he even grinned at me.

F-ck! He looks hotter now especially with that boyish grin in his firm lips.

Napakagat naman ako sa ibang labi ko nang maramdaman ko yung isang kamay niya sa
leeg ko...then it went down to my breast then he pressed it gently.

"Aah...", I moaned.

Dammit! I want him right now!

Nilapit naman niya ang mukha niya sa may tenga ko and he bit my earlobe. Sh*t! I
swear I'm so wet down there already!

"Kyle... please..."

"Please what?", at kahit hindi ko nakikita ang mukha niya ngayon, I know he's
wearing his devil smile.

"Please take me...", halos magmakaawa na ang boses ko sa kanya. I want him so badly
right now.

"Sorry to disappoint you but I don't do my brother's wife."

Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. Agad naman itong
humiwalay sa akin at nakangisi lang ito.

"YOU-!"

"Tsk tsk tsk... ang malas talaga ng kapatid ko sa'yo. I did not know your still a
whore.", Kyle said in a mocking tone.

"F*ck you!", galit ko namang sabi sa kanya.

"Sorry, not interested. I'm more interested to your little sister.", and with that
he left me.

Naiwan akong nag-aalburoto sa sobrang galit! F*ck you KYLE! Damn him for being such
a tease!
Babalik ka rin sa akin Kyle. I'll make you come to me just like before. Gagawin ko
ang lahat para maging akin ka. Minsan na kitang pinakawalan noon and that was the
most stupid decision I've ever made. Now that you're here again, hindi ako
makakapayag na mawala ka ulit sa akin.

Akin ka lang Kyle. You don't belong to my sister. You just belong to me.

I'll make you love me again kagaya dati.

(Violet's P.O.V)

"Congratulations iha.", napatingin naman ako sa bumati sa akin at there's tito Karl
smiling at me at kasama nito si kuya Kevin.

"Thank you dad...", sabi ko naman.

Napatingin naman ako kay kuya Kevin and he smiled at me. Alam kong pinilit lang ito
ni tito Karl na sumama rito. Knowing kuya Kevin, ayaw na ayaw niyang nakakasama si
Kyle sa iisang lugar or kahit makita man lang ito.

"Congratulations Violet...", kuya Kevin said.

"Thanks kuya."

"LOLO! Tito Kevin!", napatingin naman kaming lahat sa patakbong palapit na anak ko.
Tuwang-tuwa namang binuhat ito ni tito Karl.

"Now there's my beautiful granddaughter!", tito Karl said while smiling widely at
my daughter.

Napahagikgik naman si Kaylee nang kilitiin ito ng lolo niya.

"Wow, you look very beautiful baby Kaylee.", nakangiti namang compliment ni kuya
Kevin sa anak ko

"Thank you tito Kevin.", nakangiting sabi naman ni Kaylee sa tito niya.

Makikita mo naman ang pagkagiliw nina tito Karl at kuya Kevin sa anak ko. Kahit
noong pinakilala ko for the first time si Kaylee sa kanila ay naging magiliw kaagad
sila sa kanya...but of course, hindi kasama dun yung kapatid ko. Tinarayan pa nga
yung anak ko e. Kung wala lang kami sa harap ni Kaylee nung oras nun, baka nakalbo
ko na yung kapatid ko.

"Lolo, tito, come with me... let's eat. The food is so delicious.", yaya naman ni
Kaylee sa lolo at tito niya.

"Sure princess...", tito Karl

"Go on baby Kaylee, susunod na lang ako. I'll just talk to your momma first.", sabi
naman ni kuya Kevin kaya napatingin ako sa kanya. Masaya namang hinila ni Kaylee
ang lolo niya papunta sa table nina mommy at daddy.
"Tell me Violet, hindi ka ba pinilit ni Kyle sa kasalan na ito?", kuya Kevin asked
when tito Karl and Kaylee left.

Oo, alam naman kasi talaga ni kuya Kevin kung anong nangyari noon. Kung anong rason
kung bakit ako pinakasalan noon ni Kyle. Sobrang nagalit nga ito noon nung malaman
niya yung totoong rason. Halos gulpihin na niya si Kyle sa kanya noon.

Natural na mabait at matulungin si kuya Kevin pero alam kong ang isang rason kung
bakit tinulungan niya ang pamilya namin sa kabila ng panloloko na ginawa ni ate
Valerie sa kanya ay para makabawi siya sa ginawang kagaguhan ng kapatid niya sa
akin. Gusto raw niyang bumawi dahil kahit ako ay nadamay pa sa kalokohan ng kapatid
niya at ng kapatid ko noon.

Hindi naman kailangang gawin iyon ni kuya Kevin dahil hindi naman niya kontrol yung
mga pangyayari noon at kahit siya naman ay niloko pero that's how good his heart
is... At wala akong makitang rason para lokohin ni ate Valerie ang katulad ni kuya
Kevin na walang ginagawa kundi ang mahalin siya at maging mabait sa pamilya namin.

Kaya awang-awa nga ako kay kuya Kevin... he did not deserve what ate Valerie and
Kyle did to him back then...

"Hindi kuya, ginusto ko naman ito. Hindi niya ako pinilit... and besides, gusto ko
na rin mabigyan ng isang kompletong pamilya si Kaylee. She deserves it dahil ilang
taon ko ring pinagkait yun sa kanya."

Ayokong aminin kay kuya Kevin ang totoo dahil ayokong palalain pa ang sitwasyon.
Ayoko ko na rin na madamay pa siya. Tinignan naman ako ni kuya Kevin at parang
inaanalisa kung nagsasabi talaga ako ng totoo. I just gave him a reassuring smile.

"Basta kahit anong mangyari Violet...andito lang ako.", kuya Kevin said.
"Thank you kuya...", nakangiting sabi ko naman sa kanya.

"Sige, puntahan ko muna sina dad. Baka kung anu-ano ang ipakain sa kanya ni baby
Kaylee. May mga bawal pa kasing kainin si dad e.", napatawa naman ako sa sinabi ni
kuya Kevin. Hindi kasi makatanggi si tito Karl sa anak ko kaya baka mapakain nga
ito ng mga bawal sa kanya ng wala sa oras.

"Sige."

Pagkaalis naman ni kuya Kevin ay pumunta ako sa table ng mga kaibigan ko.

"Hey Vi, congratulations.", bati naman ni Lucas.

"Thanks."

"Teka, where's Kyle anyway?", Hazel asked.

"Uhm, baka nag eentertain ng ibang guest...", palusot ko na lang kasi kahit ako,
hindi ko alam kung saan nagsusuot yung gago. Masaya naman akong nakipag kwentuhan
sa mga kaibigan ko pero hinahanap rin ng mga mata ko kung nasaan yung magaling na
lalaking iyon.

"Looking for me?", Kyle said out of nowhere. Naramdaman ko naman ang paghalik niya
sa pisngi ko saka ito umupo sa may tabi ko.

"Congratulations bro.", bati naman nina Lucas at Brian sa kanya.

"Hoy Kyle, siguraduhin mo lang na hindi mo sasaktan yung kaibigan namin kundi...",
Lauren
"Malilintikan ka sa amin. And this time pag pinigilan ako ng asawa ko, bubugbugin
ko rin siya kasama mo.", Hazel

"Honey naman...", Lucas

"Don't worry, that will never happen.", Kyle assured them.

'Asus! Lokohin mo ang lelang mo.', sa isip-isip ko naman. Inis ko namang nilantakan
na yung cake na nasa harapan ko ngayon. Dinire-diretso ko ay pagkain sa cake.

"Baby, hinay hinay lang sa pagkain.", Kyle

Inis ko naman siyang tinignan pero nakangiti lang siya sa akin.

"There's an icing in the corner of your lips", Kyle said.

Pupunasan ko na sana pero pinigilan niya ako at unti unting nilapit ang mukha niya.
Akala ko pupunasan niya gamit ng kamay niya but I was shocked when he wiped it...
Using his tongue.

Damn, he licked it!

Hope you can support my story :))

Don't forget to VOTE

Feel free to COMMENT

-xoxo

(c)MoonLightPurpleStory

Chapter 20: Hot

(Violet's P.O.V)

After ng reception ay pumunta na rin kami sa kanya-kanya naming room dito sa resort
na pagmamay-ari ni Kyle, ang Crown Resort.

We really need to rest dahil bukas ay kailangan naming pumunta sa Batangas for our
honeymoon. Well, if you can really consider it as our honeymoon dahil ang main
purpose naman kasi ng pagpunta namin doon ay for business. There's a business
conference tomorrow there at inimbitahan ang company namin at siyempre maging ang
company ni Kyle to attend.

Napatingin naman ako sa bagong pasok lang sa kwarto namin na si Kyle.

"Mauna ka ng mag shower.", sabi ko naman sa kanya saka humiga muna sa kama. Pagod
na ako e.

"Do you want us to take a shower together?", tanong naman niya at sinamaan ko siya
ng tingin. Ngumisi lang ito.

"No thank you, baka lunurin pa kita.", then I smiled sarcastically at him.

Kita ko namang sinimulan na niyang i-unbutton yung white long sleeve polo na suot
niya.

"Ano ba Kyle! Wag ka nga ditong maghubad! Sa loob ka ng banyo mag-alis ng mga damit
mo!", natataranta ko namang sigaw sa kanya pero ang gago, ngumisi lang at parang
walang narinig dahil patuloy pa rin sa pag unbutton sa polo niya. Tinakpan ko naman
ang mukha ko gamit ang unan at narinig ko na lang ang pagtawa niya. Jerk!

"C'mon baby, don't act innocent there.", Kyle.

ABA'T!

Bumangon naman ako sa pagkakahiga ko but wrong move dahil saktong nakita ko yung
pag-aalis na niya ng pantalon niya. SH-T! Napatili naman ako saka nahiga ulit at
tinakpan ang namumula kong mukha. DAMMIT!

I heard him laughing. "It's not like you haven't seen it already. Remember baby,
you even touch it before...", Kyle said which made me blush even more.

"KYLE! ANO BA!"

"Lick it... and it even went inside of you... kaya nga meron tayong baby Kaylee.",
I heard him continue saying.

"KYLE DALE ANDERSON, STOP IT ALREADY!", inis namang sigaw ko.

Bumangon naman ulit ako sa pagkakahiga at buti na lang nakatapis ito ng tuwalya.
Agad ko namang pinagbabato sa kanya yung mga unan at yung gago, ineenjoy talaga
dahil tawa lang ng tawa.

Di ko naman tinigil ang pagbabato sa kanya ng mga unan hangga't nakapasok siya sa
banyo. Shit! Does he really need to say those.... things?! Alam kong namumula
ngayon ang mukha ko skahit di ko pa tignan ang mukha ko sa salamin. Kasi naman,
kung anu-ano na lang yung pinagsasabi nung isang yun!
Touch...

Li- WTF VIOLET! Stop thinking of what he said already!

Humiga naman ulit ako sa kama at pinikit ko mga mata ko.

At sa sobra sigurong pagod ay hindi ko namalayan na tinangay na ako ng antok.

*****

"Baby wake up..."

"Hmmm..."

"Baby wake up, time to take a shower..."

Nanatili lang naman akong nakapikit...

SHIT!

Napamulat naman ako ng wala sa oras...

How can I not be when his moist lips is against mine and his intruding tongue is
now busy exploring inside my mouth and a soft moan escaped from my mouth.
And then he broke the kiss...

"Thought that would wake you up.", Kyle said with a grin in his face.

"MANYAK!", sabi ko naman sa kanya.

He chuckled."Manyak? Baby, have you forgotten we're married? Kaya hindi kita
minamanyak, I'm just simply making out with my wife.", Kyle

"Making-out your face. Pina sosyal mo pa ang pagtawag mo sa kamanyakan mo!"

He just chuckled again. He's really enjoying pissing me off. "Sige na. Go take a
shower bago ko tuluyang MANYAKIN ka.", Kyle
Dali-dali naman akong umalis sa kama at kinuha yung towel at yung nakahandang
pantulog ko saka pumasok kaagad sa loob ng banyo. Mahirap na, manyak yun e!

Narinig ko naman ang pagtawa niya. Kainis!

"You're no fun, baby", narinig ko pang sabi nito mula sa labas.

"Dahil ako electric fan!"

What? Anong relate nung sinabi ko?

AI EWAN!

Kainis talaga!

(Kyle's P.O.V)

Binaba ko naman yung librong binabasa ko nang bumukas ang pintuan ng banyo.

DAMN! I can't help but stare at my wife right now.

F*CK! She looks so damn hot with her black night gown. Mas lumutang pa ang kaputian
nito. And dammit! I can feel my junior hard as a rock right now.

"Stop staring already.", nahihiya namang saway niya sa akin dahil titig na titig pa
rin ako sa kanya hanggang ngayon.

Dali-dali naman siyang tumakbo papunta sa kama saka humiga patalikod sa akin.

Napatingin naman ako kay Violet na nakatalikod ngayon sa akin. F*CK! Even her back
is so inviting! Dammit! This is a torture.

Calm down Kyle.

Bakit kasi sobrang sexy ng asawa ko at nagsuot pa siya ng night gown. She never
wore night gowns before.

"Kyle, tulog na. Maaga pa tayo bukas.", I heard Violet say.

Huminga naman ako ng malalim saka inoff yung lamp na nasa side ko saka humiga na
rin. Moments later but I still can't sleep. Napatingin naman ako sa asawa kong
nakatalikod pa rin sa akin.

I can't help it anymore. Lumapit naman ako sa kanya at niyakap siya.

"What the! Kyle.", Violet

"I thought you're asleep already."

Hindi pa rin ako bumibitaw mula sa pagkakayakap ko sa kanya.

"Kyle, bitaw. And move over there, andami mong space diyan e."¸ reklamo naman niya
pero hindi pa rin ako bumibitaw.

"I like being close to you... just like before..."

She just sighed at hindi na ito nagsalita pa.

I really miss being close to her like this. Kagaya noon pag tuwing matutulog kami.
I can't sleep without her by my side. Nasanay akong yakap yakap siya sa tuwing
natutulog noon kaya nung umalis siya, nahirapan akong makatulog.
Ilang oras ang nakalipas bago ko naramdaman ang antok...

I fell asleep hugging her again just like before...

And this time, it's not a dream anymore...

(Violet's P.O.V)

"Manang Lourdes, dito ko po nilagay ang mga gamot ni Kaylee.", inabot ko naman kay
manang Lourdes yung bag. "At manang, tignan niyo po para hindi kakain si Kaylee ng
kahit ano mang sea food dahil allergic siya dun. Manang, kayo na po muna ang bahala
kay Kaylee."

"Wag kang mag-alala Violet, di ko pababayaan si baby Kaylee.", manang Lourdes

assured me.

"Salamat manang."

"Just enjoy your stay in Batangas iha, kami na ang bahala rito sa apo ko.",
nakangiti namang sabi sa akin ni tito Karl.

Dito kasi sa mansion ng mga Anderson pansamantala ang anak ko at pinapunta na lang
dito ni Kyle si manang Lourdes para siyang magbantay na rin kay Kaylee. Wala daw
kasi siyang tiwala sa mga tao rito sa bahay niya. Tss. Nginitian ko na lang si tito
Karl. Nilapitan ko naman ang anak ko na buhat buhat ni Kyle. Kinuha ko naman siya
mula sa pagkakabuhat ng daddy niya.

"Baby, be a good girl okay? Always listen to your yaya Lourdes and to your lolo,
okay?"

"Okay momma.", baby Kaylee

"Always drink your vitamins okay? And always eat on time. Go to bed early din okay
baby?"

"Yes momma.", nakangiti namang sagot sa akin ng anak ko.

Niyakap ko naman siya ng mahigpit. Di pa kami umaalis pero namimiss ko na agad ang
anak ko. 3 days kami sa Batangas kaya 3 days bago ko ulit makita ang anak ko.

"I love you baby."

"I love you too momma. You enjoy in Batangas with daddy, momma. And don't forget to
buy me pasalubong.", my baby said.

"I won't...", hinalikan ko naman siya sa pisngi niya at kinuha ulit siya ni Kyle sa
akin.

"I'm gonna miss you princess. I love you.", Kyle said to her.

"I love you too daddy. Take care of momma there okay? And buy me pasalubong din
daddy.", she said to her daddy.

"I will princess. And I will buy you a lot of pasalubong. You take care of yourself
here okay? We'll see you again after 3 days.", Kyle

"Yes daddy.". baby Kaylee

Binaba naman ni Kyle si Kaylee na agad pumunta sa lolo niya.

"Let's go.", sabi naman ni Kyle na agad umalis papunta sa kotse.

Tsk, mukhang wala pa atang planong magpaalam sa tatay niya. Tumingin naman ako kay
tito Karl at apologetic na ngumiti sa kanya dahil sa inasta ng anak niya.

"I'm sorry about that dad.", hinging paumanhin ko naman.

"It's okay iha. Ang mahalaga sa akin ay naririto ngayon ang anak ko. I know
dadarating din ang panahon na mapapatawad ako ni Kyle at magkakaayos kaming lahat
kasama ng kuya niya. Mag-ingat kayo dun na dalawa ha and enjoy.", tito Karl said.

"Opo, una na po kami. Aalis na po kami Manang Lourdes."

"Sige, ingat kayo dun.", manang Lourdes

"Bye bye momma.", baby Kaylee

"Bye baby."

Pagpasok ko naman sa kotse ay pinaandar na ni Kyle yun.

After 2 hours and a half of driving ay nakarating na rin kami sa resort sa

Batanggas na pangyayarihan ng conference. Hindi pa kami nakakababa ng sasakyan ay
may bagong dating lang din na sasakyan. At mula doon ay bumaba si kuya Kevin... and
si ate. Lumabas na rin kami sa sasakyan ni Kyle at kita ko naman ang malanding pag
ngiti ng kapatid ko sa asawa ko.

Napapatingin naman lahat ng mga kalalakihan ngayon sa kapatid ko dahil sa summer

outfit nitong short-shorts at pink tube. Tss, nagdamit pa siya sa lagay na yan. At
itong letche kong asawa, nakatitig din talaga sa kapatid ko e noh?
Napatingin naman ako kay kuya Kevin at nginitian ko ito na ngumiti rin sa akin.
Napadako naman ang tingin ko sa ate ko na nakatingin din pala sa akin ngayon...
then she smiled devilishly to me... she smiled at me like as if she won dahil
nakuha niya ang atensyon ng asawa ko.

Fine. Let's play her game. Inalis ko naman ang pagkakabutones ng white polo na
naging topper ng tank top ko revealing my curvy body. Kita ngayon ang tiyan ko. I
grinned at my sister when all eyes went on me and all heads are turning to where I
am. Kita ko naman ang pagngit-ngit sa galit ng kapatid ko. Aminin man kasi niya or
hindi, talo ng katawan ko ang katawan niya.
Napalingon naman sa akin si Kyle at napakunot-noo.

"What the hell Violet, ayusin mo nga yang polo mo.", mahina namang sabi niya sa
akin na nagpa simangot kaagad sa akin.

HMP! Palibhasa, ang sexy lang sa paningin niya e yung kapatid ko! E mas maganda
naman ang kawatan ko! Kainis! Bwisit! Nauna na akong naglakad pero hindi ko pa rin
binubutones yung polo ko. Bahala siya sa buhay niya!
Hindi ko naman pinansin yung mga taong nakatingin sa akin lalo na ang mga lalaki.
But before I can take another step, naramdaman kong biglang may pumulupot na kamay
sa bewang ko.

At kaninong kamay yun?

Tss, malamang kay Kyle.

"Don't you flaunt your body in a mob of guys kung ayaw mong makapatay ako ng tao ng
wala sa oras.", seryoso namang sabi ni Kyle.

Ano raw?

Pagkatapos naming makuha yung key sa room namin ay dumiretso na kami sa kwarto
namin para makapagpahinga ng kaunti.

May welcome party kasi mamayang 6 P.M.

And we need to get ready for it.

==============================

Hope you support my story:)

Don't forget to VOTE
Feel free to COMMENT
-xoxo
(c)MoonLightPurpleStory
Chapter 21: Party

A/N: Thank you all sa mga readers who are continuously supporting my story kahit
na hindi madalas ang pag uupdate ko ngayon :)))

Please do continue VOTING and porting your COMMENTS :)

==========================

(Violet's P.O.V)

Napatingin naman ako sa repleksyon ko sa salamin ng tokador. I just applied a light

make-up on my face and wore a gold earring as my only accessory. Yung hair ko
naman, pinusod ko lang. Then I wore my high heeled shoes. Tumayo naman at lumipat
sa full body length mirror. I'm wearing a white gown na hapit sa katawan ko.

Perfect.

Kung nagtataka kayo kung nasaan si Kyle, well lumabas. May pinuntahan saglit.

Inabot yung zipper ng gown ko sa likod para izipper sana pero nahihirapan ako. Tch,
great. Sinubukan ko naman ulit pero fail again.

Tumunog naman ang message alert tone ng phone ko kaya nilapitan ko yung phone ko na
nasa side table ng kama. Si Lauren ang nag text just informing me na nasa venue na
sila. Yup, andito rin sila ni Hazel. Sumama sila sa mga asawa nila.

Tch. peste naman kasing zipper toh. Sinubukan ko ulit izipper pero kagaya kanina,
wala pa rin. Nagulat naman ako nang bigla na lang may nag zipper nun. Napalingon
naman ako only to find out na si Kyle pala yun.
"I...I didn't hear you come in."

"You look beautiful.", Kyle complimented me instead.

"Th-thanks...", I said while blushing.

"Let's go?", sabay abot naman niya sa akin ng kamay niya.

Nakatingin lang naman ako sa kamay niya. Huminga naman ako ng malalim then took his
hand at magkahawak kamay kaming lumabas ng kwarto. Hanggang makarating kami sa
venue ay magkahawak kamay pa rin kami.

"Bessy!"

Napatingin naman ako kina Hazel at Lauren na papalapit sa amin at kasunod nila ang
mga asawa nila.

"Wow best friend, you look gorgeous.", Lauren said.

"Oo nga, head turner ka bessy. Lahat napapalingon pag nakikita ka.", Hazel

"Tss, kayo rin naman. Mga pa humble pa kayo, di bagay ha."

Kahit naman kasi may mga anak na itong dalawang best friend ko, aakalain mong wala
dahil ang sexy pa din nila. Pero siyempre si Lauren, medyo umbok na yung tiyan niya
dahil buntis nga but that didn't stop her from looking sexy in her red gown. Kahit
buntis ito, blooming naman. Si Hazel naman, aakalain mong isang model sa kanyang
green gown.

"At sino ba kasi nagsabing ikaw lang? Haha. Siyempre kasama kami noh, best friends
tayo e.", Lauren said.
"Relate?"

"Tayo ang magbebest friends na magaganda.", Hazel said while laughing.

Napa-iling na lang sina Kyle, Brian, at Lucas sa pinag-uusapan namin. Nakihalubilu

na rin kami sa ibang mga bisita.

"Violet."

Napatingin naman ako kay kuya Kevin na tumawag sa akin. Agad ko naman siyang
nilapitan.

"Gentlemen, this is Ms. Shanelle Violet Villanueva-Anderson; the vice president of

AC. Violet, meet Mr. Garry Montano and his son Eric Montano.", pagpapakilala naman
sa akin ni kuya sa mga businessman na kausap niya.

Nginitian ko naman silang dalawa at nakipagkamay sa kanila.

Medyo nagulat naman ako nang maramdaman kong medyo pinisil ni Eric yung kamay and
he winked at me when I looked at him.

Tss. Landi.

"So how are you two related?", tanong naman ni Mr. Garry Montano.

"Violet is my sister in law.", kuya Kevin

"So you must be Kyle's wife then. Congratulations nga pala iha.", Mr. Montano said
smiling genuinely at me.

"Thank you Mr. Montano.", I smiled back.

"You're married?", hindi naman makapaniwalang tanong ni Eric.

Paulit-ulit? Bingi lang? Kasasabi lang di ba?

Oo, medyo naiinis ako sa anak ni Mr. Montano. Obviously, he was flirting with me
and I don't like the way he looks at me. Parang hinuhubaran na niya ako sa klase ng
tingin niya.

"Yes I am. Anyways, I need to excuse myself. I think my husband is looking for me.
It's nice meeting you Mr. Montano."

Ngumiti lang naman si Mr. Garry Montano sa akin at habang naglalakad ako ay ramdam
ko ng isang tingin na nakasunod pa rin sa akin pero hindi na lang ako lumingon.

Nilapitan ko naman si Kyle na may kausap na mga businessman.

"And here's my beautiful wife. Gentlemen, meet my lovely wife Shanelle Violet
Anderson.", pagpapakilala naman sa akin ni Kyle sa mga kausap niya and I just
smiled at them.

"Tama nga si Kyle, maganda ka talaga. He sure is a lucky man."

"Maganda na nga, matalino pa. I heard you are the Vice President of AC?"

"Yes I am.", nakangiti ko namang sagot.

Masaya naman akong nakipag kwentuhan sa kanila at pinakilala pa ako ni Kyle sa iba
pang mga businessman na kakilala niya.

Kababawan man sa tingin ng iba pero right now, I can't deny to myself that I feel
happy dahil sa ginagawa ni Kyle.

Naranasan ko na rin kasi yung maging asawa lang pero hindi ikaw ang pinapakilala
niya sa mga kaibigan niya at sa kahit sinong kakilala niya.

Alam ko ang pakiramdam na yun dahil minsan ng ginawa sa akin yun ni Kyle dati
because for him before, I'm just his wife in the paper.

Pero ngayon, at least ako naman na. Ako naman na ang pinapakilala niya sa mga
kakilala niya at sa mga ibang kaibigan niya...

Pero hindi ibig sabihin na masaya ako sa ginagawa ni
nararamdaman ko sa kanya. Siguro nga mahal ko pa rin
kahit noon pa man. He had always been my first love.
in my heart covered all my love for him to the point
him anymore.
Kyle ay bumabalik na ang
siya...It has always been him
But all the pain he inflicted
that I can't see that love for

He made me cry.

He made me feel pain.

He gave me wound.

And all of that happened four years ago...

I can't even remember a time that I was happy when I was with him before. All I can
remember was the old pathetic version of me na sinaktan lang niya... nila kasama
nga sarili kong kapatid. And no matter how much time and years had passed already
to heal those wounds... Its scar still remained.
It was hard loving him before. But I did not know that it will be harder having him
back in my life again.

Loving him was a traumatic experience for me. I had always seen love and marriage
pure and full of happiness but after what happened, that belief was shattered.
That's why after him, I never found myself loving someone else again

...or even planned of it.

Because the pain wasn't worth it for me. Dahil sa huli, ako pa rin naman yung talo.

(Hazel's P.O.V)

"Honey...", napatingin naman kaming tatlo nina Lauren at Vi kay Brian na nilapitan
ang asawa.

"Let's go. You need to sleep. Bawal sa buntis ang napupuyat. Ladies, I'm taking my
wife now. Bukas niyo na lang ituloy ang kwentuhan niyo. Baka lumabas pang may eye
bags ang baby girl namin pag nagkataon.", Brian

"Sige sabihin mo pa at baka magkatotoo."

"Sabi ko nga joke lang.", bawi naman ni Brian.

"O sige na, patulugin mo na si Lauren.", Vi said.

"Sige, good night.", Lauren

Pagkatapos naming makipag beso-beso sa kanila ay lumabas na silang dalawa sa venue.

Nag-uusap naman kami ni Vi nang may lumapit sa table namin. It's Eric Montano
again.

Again dahil kanina pa ito pabalik-balik sa table na kinaroroonan namin nina Vi

kanina para ayain sumayaw si Vi but she keeps on turning him down.

"Hello ladies again. Siguro naman ngayon, hindi mo na tatanggihan ang paanyaya kong
pagsayaw?", he asked Vi.

Napatingin naman ako kay Vi na mukhang asar na asar na rin kay Eric. E kasi naman
itong lalaki na toh, hindi makuha yung message. Na kaya tanggi ng tanggi si Vi
dahil ayaw niya sa kanya. Men! Sobrang slow talaga!

"Can't you just ask someone else other than me?", Vi asked frankly.

"I like you.", prangka namang sabi ni Eric.

"Thank you, I like myself too.", Vi said.

"Pffftt....", napakagat labi na lang ako para pigilan ang tawa ko.

"You know, wala pang tumatanggi na babae sa akin.", Eric

Jerk!

"Well that's where you are wrong.", Vi

"And why is that?", Eric

"Because I just did, jerk.", Vi

"And that's why I like you.", Eric

"And again, I like myself too. And yes I'm married. Hindi pa ba sapat tong singsing
na suot ko para makita mo na kasal na akong tao? Gusto mo gawin kong kasing laki ng
salbabida tong singsing ko?", Vi

"Feisty.", Eric said grinning at her.

Napa-iling na lang si Vi saka tumingin sa akin. She just acted na wala yung
arogante na lalaki sa harapan niya.

"C'mon Shanelle, let's dance.", Eric

"Tsk! Mister, ano ba sa ayaw niya ang hindi mo maintindihan? A-YAW NIYA okay? She
DOESN'T want to. Kaya kung ako sa'yo, umalis ka na.", sabi ko naman dahil naiinis
na rin ako sa kakulitan niya

Tinignan naman niya ako at matapang ko namang sinalubong ang tingin niya.

"Don't you know me, miss whoever you are?", Eric

Arogante talaga.

"Uh, makulit na unggoy na taga manila zoo?"

Napakunot-noo naman siya sa sinabi ko.

"Enough, wag mong pag-initan ang kaibigan ko. Please leave.", Vi said to him.
"Only if you dance with me first.", Eric

"Sure.", Vi

"Vi..."

Napangisi naman yung gago. Tumayo naman si Vi pero imbes na tanggapin yung
nakalahad na kamay ni Eric, nilagpasan niya lang iyon and naglakad na ito...

Papunta sa palapit na si Kyle. Agad naman niyang hinila ang kamay ni Kyle na
kakikitaan ng pagtataka ang mukha.

"What the!", Eric

Napangisi naman ako. Kala niya makaka-isa siya.

"BOOM PANES!", panggagaya ko naman sa famous line na naman ngayon ni Vice Ganda.

At bago pa ako pag-initan nitong unggoy, agad naman ako pumunta sa kinaroroonan ni
Lucas.

"What's gotten into you? Why are you smiling like that?", Lucas asked.
"Nothing. May naisahan lang kasi na unggoy ngayon ngayon lang."

"What?", Lucas

"Sayaw tayo sabi ko."

At bago pa makapagtanong ulit si Lucas, hinila ko na siya papunta sa dance floor.

-xoxo

(c)MoonLightPurple

Chapter 22: Anger

A / N: Thank you supporting my story. I really appreciate it so much :)))

Please do continue VOTING and posting your COMMENTS :))

============================

(Violet's P.O.V)

Nagising naman akong parang hinahanginan ang tenga ko. And that's because Kyle is
hugging me tightly in his arms like as if I'm gonna slip away from him if he loosen
, even just a little, his grasp on me. Maingat ko namang inalis yung braso niya na
nakayakap ng mahigpit sa bewang ko. I need to get ready para sa presentation namin
mamaya.

"Hmmmm... It's still early baby, go back to sleep.", I heard him say in a husky
voice.

"Marami pa akong gagawin. Let go, I need to get up now.", sabi ko naman sa kanya
pero hindi na ito sumagot pa. Humarap ako sa kanya only to find out na nakapikit
ito at mukhang bumalik sa pagkakatulog.

"Kyle.", tawag ko naman sa kanya. Umungol lang naman ito bilang kasagutan.

"Get your hands off me."

"I won't. Never.", he said.

Napatigil naman ako dahil sa sinabi niya. What's that supposed to mean? Naramdaman
ko namang mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"Sleep, baby.", utos naman ni Kyle.

I heaved a sigh.

Narinig ko namang nag ring yung phone ko na nasa side table lang na katabi ng kama.
Medyo hirap pa nga ako sa pag-abot nun dahil nakayakap pa rin sa akin si Kyle.

"Hello Jenna.", bungad ko naman sa secretary ko na siyang tumatawag.

["Ma'am Shanelle, sorry po kung nadistorbo ko kayo."], hinging paumanhin naman niya
sa kabilang linya.

"It's okay but why are you calling me so early? May problema ba?", tanong ko naman
sa kanya.

["Ma'am Shanelle, wala po kasi tayong model."], sagot naman ni Jenna.

"What? What about ate Valerie?", kunot-noong tanong ko naman sa kanya.

Oo, kahit ayaw kong makatrabaho ang kapatid ko ay wala akong choice kundi kunin
siya bilang model ng products na irerelease ng AC. Si ate kasi ang official face ng
company sa public.

["Ma'am, may hang-over daw kasi ito at ayaw daw nitong magpagising sabi nung
manager niya. At tsaka ma'am, umalis na rin ho yung photographer natin at yung
make-up artist natin."], pagbibigay balita pa ni Jenna sa ibang bad news.

Sh-t! Kung kailan naman presentation day
Pero kilala ko ang kapatid ko, alam kong
yung leader nitong project. And if I can
photographer at yung make-up artist. I'm
sila.
na namin saka nila naisipang gawin toh!
sinasadya niya ito. Alam kasi nito na ako
remember it right, kaibigan niya yung
sure siya rin ang rason kung bakit umalis

Dammit! Paano na toh?!

Hindi naman pwedeng si Lauren ang kunin kong model dahil malaki na ang tiyan niya.
Si Hazel naman alam kong aayaw yun at isa pa busy rin iyon sa pag cover ng mga
kaganapan sa nangyayaring business conference na irereport niya.

"Tch!"
Kung bakit naman kasi walang professionalism yung kapatid ko. Lahat na lang
personalan! Dammit!

"Everything okay, baby?", napatingin naman ako kay Kyle na ngayon ay nakatingin sa
akin.

"No. Everything is not okay. I really need to get up now, may malaking problema ang
team namin para sa magiging presentation namin mamaya. I need to fix it.", I told
him not hiding my annoyance.

"Anything I can help you with?", he asked.

"Yeah, you can get your hands off me now para makabangon na ako at para maayos ko
na yung problema.", hindi ko naman mapigilang hindi siya tarayan. Umagang-umaga
kasi, problema kaagad ang dala ng kapatid ko sa akin.

The presentation later would be very important for our company that's why I cannot
mess it up. Pero hindi pa nagsisimula, mukhang sira na dahil kay ate Valerie.

Naramdaman ko naman ang pag-alis ni Kyle ng kamay niya na nakayakap sa akin kaya
bumangon na ako.

"You know, you can stop working for AC already. You can just stay at home and take
care of Kaylee. Kahit hindi ka na magtrabaho pa, kayang-kaya ko kayong buhayin ni
Kaylee.", I heard him say nang makatayo ako. Napalingon naman ako sa kanya at
nakita kong seryoso ang mukha nito.

"I can't.", sagot o naman sa kanya.

"Why?", kunot-noo namang tanong niya sa akin.

"I can't just leave kuya Kevin and the company ng ganun-ganun lang. Malaki ang
utang na loob ko kay kuya Kevin and this is the only way I can repay him for the
kindness he had shown me and to my family despite all what had happened. Kung hindi
dahil sa kanya at kay tito Karl, baka noon ay nabaliw na ako dahil sa diretsong
pagdating ng problema."

Sila ang naroroon para sa akin at sa pamilya ko nung panahon na sobrang kailangan
namin ng tulong. My family's company faced bankruptcy that time at sakto pang
nagkasakit si dad noon and he needed to undergo an operation.

At oo, halos mabaliw na ako noon dahil hindi ko na alam kung kanino ako lalapit
para makahingi ng tulong. Nung malaman nina kuya Kevin ang nangyari sa pamilya
namin, sila na ang sumagot sa pagpapa-opera ni dad at sila din ang tumulong sa amin
para hindi tuluyang mawala sa amin ang company ni daddy.

"I'm sorry.", mahinang sabi naman ni Kyle pero narinig ko pa rin iyon kaya
napatingin ako sa kanya.

"What are you apologizing for?"

"Kung sana naroroon lang ako sa tabi mo noon, hindi mo na sana naranasan lahat ng
hirap na yun. I'm really sorry Violet. I'm sorry I've been an asshole before. I'm
sorry I wasn't there when you needed me the most..", he said with so much
sincerity.

Hindi man mababago ng sorry niya ngayon ang mga nangyari noon but hearing him
apologize made me feel a lot better. Lalo na't nakikita kong mukhang nagsisisi
talaga ito.

"Don't worry about it anymore Kyle.", sabi ko saka lumapit sa kanya at hinalikan
siya sa pisngi niya. "Matulog ka na ulit kung inaantok ka pa. Marami pa talaga
akong aasikasuhin. I'll just see you later."

Then pumasok na ako sa banyo para maligo.

*****

Paglabas ko naman sa kwarto namin ni Kyle ay nagsimula na akong hanapin sina Hazel
at Lauren. Sa may lounge ng hotel ko sila nakita kasama ang kanilang mga asawa.

"Good morning Vi!", masiglang bati naman sa akin ni Hazel paglapit ko sa kanila.

"Good morning bessy!", Lauren greeted me as well.

"Good morning.", I greeted them back.

"Come join us Violet.", yaya naman sa akin ni Brian.

"Where's Kyle?", Lucas

"Nasa kwarto pa natutulog. Anyways, as much as I want to join you, I can't. I have
a problem and I need your help Hazel and Lauren.", seryoso ko namang sabi sa dalawa
kong best friend.

"Anong problema Vi? May nang-away ba sa'yo?", Lauren

"Meron? Halika na kung ganun at ng makalbo ko na ang bruha!", sabi naman ni Hazel
na parang handang-handa na ngang makipag rambulan.
"Walang nang-away sa akin. C'mon, we need to go. I'll tell you the problem on the
way. Pahiram na muna ng mga asawa ninyo ha.", pagpapaalam ko naman kina Lucas at
Brian.

"Sure.", Lucas

"No problem.", Brian

Agad naman kaming naglakad papunta sa kinaroroonan ng team ko.

"What happened ba Vi?", tanong naman ni Lauren.

I sighed. "My sister is trying to ruin the project I'll be presenting later. Siya
dapat ang magiging model para sa project namin pero nag back-out ito at sinama pa
niya yung make-up artist sana namin at yung photographer who happens to be her
friends."

"Tsk. B-tch as always. So what do you need us for?", tanong naman ni Hazel.

"Si Lauren sana ang kukunin kong model but she's pregnant at halata na yung maumbok
na tiyan niya so kung pwede, ikaw sana ang maging make-up artist muna namin? And
you Hazel, ikaw ang photographer.", sabi ko naman sa kanilang dalawa.

"Sure, yun lang pala e.", nakangiting sabi naman ni Lauren.

"Oo nga. Don't worry, hindi natin hahayaan na sirain ng malditang kapatid mo ang
project niyo. Kung di mo nga lang yun kapatid, baka kanina ko pa inahit kilay nun
e. Aba! Taasan ba naman kami ng kilay nang makita kami kanina.", inis naming sabi
ni Hazel .
Tsk! May hangover pala a. Tss.

Buti na lang pala sumama sina Lauren at Hazel sa mga asawa nila.

Okay... 2 problems down, 1 more to go.

Oo nga't may make-up artist kami at photographer, pero may kulang naman. Wala
kaming model! Agad ko namang tinawagan si Breth, nagbasakaling may kakilala siya na
model na naririto ngayon sa Batangas but unfortunately, wala raw.

Shit!

Hindi pwedeng hindi maging successful itong project na ito dahil ayokong biguin si
kuya Kevin. He trusted me with this project and the last thing I want to do is to
let him down dahil hindi ko ito nagawa ng maayos.

Pagdating naman namin sa studio ay agad akong nilapitan ni Jenna na halatang

kabado.

"Miss Shanelle.", tawag naman sa akin ng secretary ko.

Nginitian ko na lang siya. Agad ko namang tinawag yung ibang mga kasama ko sa
project na ito. "Guys, meet my friends Hazel Greene and Lauren Parker. Lauren here
would be our make-up artist while Hazel will be our photographer.", pagpapakilala
ko naman sa mga kaibigan ko.

"Pero Miss Shanelle, sino po ang magiging model natin?", biglang tanong naman ni
Jenna.
Napahinga naman ako ng malalim and without a second thought..."Me.", I answered.

Kita ko naman ang pagkagulat sa mga mukha ng mga kasama ko. I expected that. Hindi
naman kasi talaga ako isang model but I do have an experience. Noon kasing college
ako, ako ang palaging kinukuha ni Lauren para imodel ang kanyang mga designs.
Lauren graduated as a fashion major. Aside from being a model, she also owns a
clothing line.

"Great! Magsimula na tayo para matapos na. Don't worry people! May experience yang
boss niyo sa pagmomodel!", pagpa-pacify naman ni Hazel sa team ko na mukhang
umepekto naman.

Nagsibalikan naman na ang mga team members ko sa kani-kanilang work para matapos na
namin kaagad ang presentation namin.

(Valerie's P.O.V)

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti habang iniisip ang mukha ngayon ng
kapatid ko. Sigurado akong alam na niyang nag back-out ako na maging model nila
para sa project nila at pinag back-out ko yung mga kaibigan ko na siyang make-up
artist at photographer sana nila.

Alam kong hindi agad siya makakahanap ng mga papalit sa amin especially na naririto
kami sa Batangas. At dahil dun, hindi magiging successful yung project at
madidisappoint sa kanya si Kevin. At baka dahil dun, tanggalin na niya ito sa
company. At kung sakali man na makahanap siya ng magiging model na iba, hindi
papayag ang ibang mga BOD dahil ako ang official face ng AC products.
Pasensyahan na lang kami ni Violet. Alam niyang hindi ako nagpapatalo sa isang
laban at alam niyang kahit kalian hindi pa ako natatalo pero pinilit pa rin niyang
banggain ako. Pwes, magdusa siya.

Napatingin naman ako sa isang table na hindi kalayuan mula sa kinauupuan ako. Sa
table na iyon naroroon si Kyle na may mga kausap na ibang mga businessmen. Nakita
ko namang tumayo yung mga kausap niya at mukhang aalis na kaya tumayo na ako mula
sa pagkaka-upo ko at lumapit sa table niya.

"Good morning honey.", I greeted him with a sweet smile in my lips.

"What are you doing here?", kunot-noo namang tanong sa akin ni Kyle.

"To eat my breakfast maybe?", sagot ko naman sa kanya sabay upo sa upuang nasa
harap niya.

"Aren't you supposed to be with my wife right now? Sa pagkakaalam ko may shoot ka
para sa project na hawak ng asawa ko.", seryosong sabi naman ni Kyle.

Mas napangiti naman ako sa sinabi niya. "Well honey, I'm not her model anymore.",
sagot ko na mas nagpakunot sa noo niya.

"What do you mean?", Kyle

"Why would I model in a project na alam ko namang walang kasiguraduhan na magiging

successful. That would be an embarrassment to my career especially na hindi lang
ang mga taga AC ang naroroon mamaya pag presentation na nung project.", sagot ko
naman sa kanya.

"You're saying you backed out?", Kyle

"You know what honey, you really are a genius. Kaya nga gustong-gusto kita.", then
I winked at him. "So, let's have our breakfast na? Ako na ang oorder para sa ating
dalawa.", pag-iiba ko naman sa topic.

Agad ko namang tinawag yung isang waiter at inoder yung mga paborito ni Kyle na
breakfast. Napangiti naman ako sa katotohanang nasosolo ko ngayon si Kyle at wala
yung asungot kong kapatid. Sooner or later, magiging akin ulit si Kyle. Mamahalin
niya ulit ako kagaya noon. And this time, hindi ko na siya papakawalan pa.

Napatingin naman ako kay Kyle na seryosong nakatingin ngayon sa akin. Nginitian ko
naman siya then hinawakan ko ang kamay niyang nasa table.

Nagulat naman ako nang marahas niyang inalis yung kamay ko then he tightly held my
wrist.

"A-Aray Kyle! Na-nasasaktan ako.", nakangiwing sabi ko naman sa kanya dahil sa

higpit ng hawak niya sa akin. Damn!

"Why did you do that?", tanong naman sa akin ni Kyle na kakikitaan ng sobrang galit
ngayon sa mukha.

"Did what?! Kyle masakit, ano ba! Ba't ka ba nagagalit ha?!"

"You're really asking me that, huh Valerie?! I can't really tell if you're just
acting dumb or you're just plain stupid.", Kyle

Stu- WHAT?!

Did he just call me...

"How dare you call me stupid?!", galit ko namang sigaw sa kanya.

"Then you shouldn't be asking me why I'm angry at you! Talaga bang pinapahirapan mo
ang kapatid mo ha?!", Kyle

Dammit!

"A-are you angry at me dahil sa ginawa kong pag back-out sa project ni Violet ha?!"

"Listen to me Valerie, don't try messing around with my wife's life because if you
do that... I'll give you a taste of hell! And I don't give a f-ck if you're a
woman. Dahil pag si Violet na ang pinag-uusapan, babae ka man o lalaki hindi kita
sasantuhin pag pinahirapan mo o sinaktan mo ang asawa ko.", sabi naman niya bago
marahas na binitawan yung kamay ko at naglakad na paalis.

Naiwan naman akong naka-upo pa rin dahil sa sinabing iyon ni Kyle. Hindi ko naman
mapigilang makaramdam ng sobrang galit kay Violet. Dahil sa kanya, nagalit sa akin
si Kyle! Kasalanan lahat niya ito!

"Huh! With what just happened right now Kyle, mas papahirapan ko pa ang kapatid ko!
Dahil sa kanya, you're turning into a different person. I'll make her pay, Kyle."

You'll see.

©2014 MoonLightPurple
Chapter 23: Hatred

A/N: Thank you po sa mga patuloy na sumusuporta sa story na toh and to those
readers who are patiently waiting for my update.

Please do continue supporting my story...

Keep on VOTING.

Anyways, here it goes... ENJOY!

=============================

(Kyle's P.O.V)

Kanina pa nagsimula ang conference pero hanggang ngayon wala pa rin si Violet.
Napatingin naman ako sa kinaroroonan ni Valerie. Damn that woman! She obviously did
that on purpose! Alam kong gusto niyang pumalpak ang project na hawak ng kapatid
niya kaya niya iyon ginawa.

"Mr. Anderson, is your team really prepared to present? Kanina pa tayo naghihintay
dito pero wala pa rin sila.", sita naman ng isa sa mga businessman sa kapatid ko at
kakikitaan na ng inis ang mukha nito.

"I really apologize for the delay. But if we can just wait for a little while.
They're on their way already.", my brother answered.

"Tch! I don't have time for this.", tatayo na sana ito nang biglang bumukas ang
pintuan ng conference room kung saan pumasok ang mga bagong dating na sina Violet.
Kasama rin nito sina Lauren at Hazel.

"I'm very sorry we're late.", hinging paumanhin naman kaagad ni Violet.

"Obviously, now start with your presentation already.", inis namang sabi ng isa
pang businessman sa kanya.

Agad namang pumunta sa harapan si Violet para ipresent ang kanilang project.

"Before starting our presentation, I would like to sincerely apologize again for
being late.", she said before continuing. "So, I'm here to present the new products
that AC would want to produce in the market. Those new products compose of clothes
both for men and women, colognes, and cosmetic products. Let me show you few
samples of our products with our video presentation.", Violet said. She then
signaled one member of her team to play the video they have prepared.

Nagulat naman kami nang ipinanood nila ang video kung saan minomodel ang mga damit,
cologne, and cosmetics na gustong iproduce ng AC.

But what really surprised us is not the products but the model of those products in
the video.

Who is no other than my wife.

I never thought she would be the model. And damn! She looks hot and at the same
time sexy while modelling those clothes!

"The clothes are very comfortable to wear, they're classy, and sophisticated. And
I'm very sure that it would be a hit in the market especially that the style of the
clothes are those that youths of today's generation want. It's very 'in' in today's
type of clothes. As for the cologne, the fragrance is very alluring. The cosmetics
that we want to produce does not cause itchiness, in fact it is very good in the
skin.", Violet continued talking more about the products then everyone applauded
after her presentation.

"I must say the products are very good.", one businessman commented.

"I agree but how come Mrs. Valerie Anderson is not the one modelling the
products?", another businessman asked.

"I agree with Mr. Salvador. Ms. Valerie is AC's face right? I think mas bebenta pa
ang products na yan kung si Valerie Anderson ang model dahil isa siya sa mga sikat
na model ng bansa. Mas makakahatak siya ng customers."

"Why did you decide not to make her the model of AC's new products?"

Napatingin naman ako kay Valerie na kakikitaan ng kasiyahan ang mukha dahil sa mga
sinabing iyon ng ibang mga businessman.

Di ko naman mapigilan ang pag-iinit ng ulo ko dahil sa naririnig ko. Parang

lumalabas pa kasi na kasalanan ni Violet kung bakit hindi ang ate nito ang naging
model kahit ang totoo naman ay si Valerie ang nag back-out. At parang pinapamukha
nila sa asawa ko na kapag ito ang naging model ay hindi bebenta ang mga products ng
AC.

"I think mas safe kung si Valerie na lang ang maging model. No offense meant Ms.
Shanelle. Parang risky kasi na new face ang mag momodel ng products ng AC."
I can't take it anymore! I can't take everything they're saying to my wife!

"Really? Then how come mababa pa rin ang market status ng mga products ng AC for
the past years considering that Ms. Valerie had been their model?", I commented
that made all of them face me.

Kung akala nila hahayaan kong pagsalitaan nila ng ganun ang asawa ko, pwes
nagkakamali sila.

F-ck them all for thinking that my wife won't bring success to AC!

(Violet's P.O.V)

Napatingin naman kaming lahat kay Kyle nang bigla itong magsalita. Hindi ko
inaasahang magsasalita ito at ipagtatanggol ako.

"Kung totoong bumebenta ang mga products ng AC dahil si Ms. Valerie ang kanilang
model, how come hindi pa rin tumataas ang profit ng AC? With that, I don't agree
with what you are all saying. No offense meant to Ms. Valerie but I think, AC needs
a new face to model the products.", Kyle said in a serious tone.

"What's that supposed to mean Mr. Anderson? Are you saying I'm not a credible face
of AC?", bigla namang singit ni ate na kakikitaan ng galit ang mukha.

"I didn't say that. I'm just saying that maybe AC needs to try having a new face.
Maybe bumenta talaga ang mga products. If not, maybe the products that AC are
producing are not really that good.", Kyle answered.

"So what are you trying to say then Mr. Anderson?"

Napatingin naman ulit kaming lahat kay Kyle.

"I would help on AC's new project if and only if Ms. Shanelle Violet would be the
model of their new product. I'm not only saying this because she's my wife. I'm
also doing this as a smart businessman. As what I saw in my wife's presentation, I
can say the project would be a success if she will be the one modelling those
products.", Kyle

"I agree.", Brian said.

"Me too.", Lucas agreed as well.

"What can you say Mr. Kevin?", tanong naman nila kay kuya Kevin na tahimik lang na
nakikinig.

"Well... I would like to try it also. I agree to make Violet the new face of AC.
Besides, I have faith in her and in her capability. I always had and always will.",
then nginitian naman ako ni kuya Kevin and I can't help but smile back at him.

"Then I thinks it's settled then."

Agad naman nagsi-tayuan ang lahat dahil tapos na ang lahat ng presentation.

Lumapit naman si kuya Kevin sa akin. "Good job Violet. I know I could always count
on you.", he said to me and gave me a light tap in the shoulder.

"Thank you also for believing in me kuya.", nakangiting sabi ko naman sa kanya.

"Sige, I need to go. May kalian pa akong asikasuhin.", then he walked towards the
door.

Sumabay naman sa kanya si ate na ang sama ng tingin sa akin pero hindi ko na lang
pinansin.

"OMG! BESSY! ANG GALING NATIN! WE DID IT!", tuwang-tuwa namang sambit ni Lauren ng
kami-kami na lang ang naririto ngayon sa loob ng conference room.

"OO NGA! WOOOOOOO!", Hazel

Napangiti naman ako kina Hazel at Lauren.

"At hindi yun mangyayari kung hindi sa tulong niyong dalawa kanina. THANK YOU!",
nakangiting sabi ko naman sa kanila sabay yakap din sa kanila.

Tumingin naman ako sa mga members ng team ko sa project at nagpasalamat din sa

kanila. Kung hindi rin sa tulong nila at effort, hindi magiging successful ang
project namin na ito.

"Tutal tapos naman na ang conference, you can just enjoy the rest of the day.
Salamat ulit sa tulong niyo.", sabi ko naman sa kanilang lahat.

"Wala po yun Miss Shanelle.", Jenna said.

"Oo nga ma'am. At hindi naman talaga magiging successful toh kung hindi dahil
sa'yo."

Nginitian ko na lang sila bilang kasagutan. No, hindi magiging successful yung
project kung hindi dahil sa aming lahat. Team effort iyon.

"Tara, mag celebrate na tayo!", biglang yaya naman ni Hazel.

"Baby...", napatingin naman ako sa papalapit sa akin na si Kyle.

Kala ko lumabas na rin siya.

"Congratulations.", he said then gave me a kiss in the cheeks that made me blush.

"Th-thanks.", utal namang sabi ko sa kanya.

"Congrats Violet!", sabi rin ni Lucas na nakaakbay sa asawa niya.

"Oo nga! Congrats Violet!", Brian congratulated me as well.

"Thank you rin sa inyo. Thank you for believing in me.", sabi ko naman sa kanila.

It really meant a lot to me how they stood for me earlier.

Tumingin naman ako kay Kyle na nakangiti habang nakatingin sa akin.

"Thank you Kyle...", I told him.

"For what?", he asked.

I smiled at him. "For standing up for me."

The last thing I saw was his smile before everything went black...

(Valerie's P.O.V)
Pabalibag ko namang sinara ang pintuan ng suite namin ni Kevin pero parang wala
lang iyon sa kanya dahil kinuha nito ang laptop nito at pumunta sa table sa may
veranda. Mas nag-init naman ang ulo ko kaya agad ko siyang sinundan at sinara ang
laptop nito.

"What the hell is your problem Valerie?!", inis namang tanong niya sa akin.

"YOU! Bakit ka pumayag na si Violet ang gawing bagong face ng AC Products?!", galit
na galit namang tanong ko sa kanya.

"Ano namang masama kung siya ang gawing bagong face ng AC?", Kevin asked.

"EVERYTHING IS BAD ABOUT IT! That's an insult to my image because I have been the
face of AC for how many years already!"

"So? What about it? Ano naman kung matagal ka ng face ng AC? Kung tataas naman ang
profit ng AC dahil sa pagkakaroon ng bagong face, it's all worth the try. And
besides, ikaw naman ang original kasi na magmomodel ng mga bagong products ng AC
pero anong nangyari at hindi ikaw?", Kevin asked.

"Because Violet kicked me out from the project! Inalis niya ako because she wants
to have all the glory from the project kung magiging successful iyon!", I told him.

"What?", parang hindi naman makapaniwala ang magaling kong asawa sa sinabi ko dahil
sa mata niya, isang santa ang kapatid ko

"You heard me."

"I did but I don't think we're talking about Violet because the Violet I know is
not like that.", tumayo naman ito pero agad ko siyang hinawakan sa braso niya.

Pinaningkitan ko naman siya ng mata. "Bakit ba palagi mo siyang kinakampihan ha?"

Parang may isang ideya naman na pumasok sa isip ko and I can't help but smile
sarcastically.

"Don't tell me...You like my sister don't you? Kaya palagi mo siyang kinakampihan!
Am I right Kevin Anderson? HUH! I can't believe this...", nang-iinis namang sabi
ko.

Marahas naman niyang hinila ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko.

"You know what? There's no sense talking with you.",sabi nito bago naglakad na
paalis.

"C'mon Kevin. It's just a yes or no question. Is it really that hard to answer my
question? Or does your 'not answering the question' means yes? Mukhang nasungkit ka
naman ata ng kapatid ko a.", panghahamon ko naman sa kanya.

"DON'T TALK ABOUT YOUR SISTER LIKE THAT! And don't even dare compare me and Violet
sa inyong dalawa ng gago kong kapatid dahil hindi namin kayo kagayang dalawa! And
for your damn stupid question? Yes, I like her. In fact, I love her but only as a
sister! You know what Valerie? Gaining Violet as my sister-in-law was the best
thing that had ever happened to me when I got married to you!", sigaw naman ni
Kevin saka lumabas na ng kwarto namin at pabalibag na sinara ang pintuan.

Naiwan naman ako sa loob na nagpupuyos sa galit!

Dahil sa mga nangyayari, mas nadadagdagan ang galit na nararamdaman ko sa kapatid

ko! Sa kapatid kong palagi na lang pa-bida!

Sa kapatid kong walang ibang ginawa kundi ang agawin ang lahat sa akin!

First, our parents...

Then Kyle...

At ngayon naman, pati ang asawa ko at ang trabaho ko!

Pagbabayaran mo toh Violet!

Hinding-hindi ako magpapatalo sa'yo!

Hindi pa tapos ang laban Violet! Sisiguraduhin kong masisira ang imahe mo sa lahat!

Sa parents natin, sa company, sa asawa ko...

At lalong-lalo na kay Kyle.

© 2014 MoonLightPurple
Chapter 24: Moments

A/N: SUPER THANK YOU po sa lahat ng sumusuporta at bumabasa sa story na toh :)) I
appreciate it so much :))

Keep on VOTING and posting you COMMENTS :))

Enjoy :))

=============================

(Kyle's P.O.V)

"She's okay now, Mr. Anderson. Nahimatay lang ang asawa niyo dahil sa sobrang
stress. All she needs now is rest. Lots of rest.", the doctor, who checked up my
wife, said.

"Thank you doc.", I thanked him.

Inihatid ko naman siya palabas sa kwarto namin ni Violet. After she passed out a
while ago, dito sa kwarto ko namin siya diniretso at nagpatawag na lang ako ng
doctor. Sobrang na-stress ito sa paghahanda ng project nila at dumagdag pa nga yung
last minute na pag back out ni Valerie. I even heard from Lauren and Hazel that she
didn't eat her breakfast and her lunch. She didn't even take snacks.
I can't help but stare at her angelic face when I heard my phone ring.

"Hello?"

Lumayo naman ako ng kaunti kay Violet dahil baka magising ko siya.

["DADDY!"]

Napangiti naman ako nang marinig ko ang boses ng anak ko sa kabilang linya pero
agad din akong napakunot-noo nang marinig kong umiiyak ito sa kabilang linya.

"Hey princess...what's wrong? Why are you crying?", I asked her.

["Da-daddy...I-I... I miss you and m-mo-momma a-a-...already..."]

I light laugh escaped from my mouth. "We miss you too princess. Don't worry, after
tomorrow we'll go home and we'll be together again. Stop crying already,
princess.", I said in a soothing voice to pacify her.

["I-I c-... I can't wait any longer daddy... I-I want t-to se-see you and momma...
Please daddy..."]

Napahinga naman ako ng malalim. Mukhang miss na nga kami ng anak namin. And I don't
want seeing her or hearing her cry.

I think there's just one option left.

"Okay baby... stop crying already huh? Ssshhhh... stop crying..."

Medyo matagal naman bago ko napatahan ang anak ko. Pagkatapos naman nung tawag ay
nahiga na ako sa tabi ni Violet.

******

Naalimpungatan naman ako nang marinig ko ang nabasag na baso. Napatingin ako sa
tabi ko pero wala roon si Violet. Dali-dali naman akong pumunta sa pinanggalingan
ng nabasag na baso.

"Baby..."

Napatingin naman sa akin si Violet na nakatingin lang sa sahig kung saan naroroon
ang nabasag na baso.

"I...I-I'm sorry... nabitawan ko kasi...", Violet said.

Agad ko naman siyang nilapitan. "Are you okay?", I asked her.

"I-I'm fine... lilinisin ko na lang toh.", she said. Luluhod na sana ito para
pulutin yung nabasag na baso pero pinigilan ko siya.
"You need to rest baby. Ako na ang bahala diyan. C'mon, let's take you to bed.", at
walang babalang binuhat ko na siya. Bridal carry. Wala naman akong narinig na
pagtutol mula sa kanya. Inihiga ko kaagad siya sa kama at kinumutan.

I'm sure she's still feeling weak because she easily fell asleep.

I gave her a light kiss in the cheeks before going back in the dining area to clean
the broken glass.

(Violet's P.O.V)

Pagkagising ko naman ay wala na si Kyle sa tabi ko. Saan naman kaya pumunta ng
loko? Agad naman akong nag-ayos bago pumunta sa lounge para makakain na rin ng
breakfast dahil 9 na pala. Wala naman doon sina Hazel at Lauren kaya mag-isa ko na
lang nag breakfast.

Saan kaya pumunta ang mga yun?

Hmmm... baka nag swimming.

Lalabas na sana ako nang may marinig akong maliit na boses...

"MOMMA!"
Napalingon naman ako at nakita ko ang anak kong patakbong lumapit sa kinaroroonan
ko. Binuhat ko naman siya nang makalapit siya sa akin.

"Baby, what are you doing here? Sinong kasama mong pumunta rito?", tanong ko naman
agad sa anak kong nakapulupot sa may leeg ko ang maliliit nitong braso.

"Daddy.", Kaylee answered with a smile in her face.

"What?", kunot-noo namang sabi ko.

Napatingin naman ako kay Kyle na nasa may entrance at nakangiti habang nakatingin
sa kinaroroonan namin. And he's not alone. Kasama niya sina Hazel, Luke, Brian, at
Hazel na kasa-kasama rin ang kanilang mga anak na sina Hans at Bryner.

Agad naman akong naglakad palapit sa kanila.

"Okay? What's going on here?", I asked.

"Well, our daughter called last night and she said she wanted to see us. She won't
stop crying because she misses her momma so much so I told her she'll be coming
here today.", Kyle answered.

"Yes momma, I miss you and daddy so much.", narinig ko namang sabi ni Kaylee kaya
napatingin ako sa kanya. Napangiti naman ako sa sinabing iyon ng anak ko. She's
such a sweet little girl.

"And siyempre, pinasama na rin namin ang mga anak namin.", biglang sabi naman ni
Luke.
"Oo nga, family bonding.", Brian

"Mom, I want to go swimming.", Hans said to Hazel.

"Okay sweetie, you will. O siya, tara na at ng makapag swimming ang mga
chikiting.", sabi naman ni Hazel.

Agad naman kaming dumiretso sa mga suites namin para makapagpalit. I wore a baby
pink two piece bikini at nagsuot na lang ako ng balabal. Baby pink din ang swim
suite na pinasuot ko sa anak ko kaya match kami. Pinusod ko na lang ang mahabang
buhok niya.

Si Kyle naman, nakasuot ng black sando and swimming trunks. Napako naman ang tingin
nito sa akin pagkakita niya sa akin at hindi ko mapigilang hindi mamula.

"Don't you think that's too revealing?", kunot-noo namang tanong nito sa akin.

What? Napatingin naman ako sa sarili ko. Revealing? Hindi naman a! Hmp! Kala ko pa
naman icocompliment niya ako, yun pala sisitahin lang ako. Bwisit!

"Honey, we're going for a swim. You don't expect me to wear a gown or maybe a
turtle neck sweater right?", sarcastic namang tanong ko sa kanya bago tumingin sa
anak kong inosenteng nakatingin lang sa amin. "Tss. Halika na nga anak."

Binuhat ko naman si Kaylee at nauna na akong lumabas sa suite namin. Bahala siya sa
buhay niya, kaasar.

Nagulat naman ako nang bigla na lang may isang kamay na pumulupot sa bewang ko.
Kaninong kamay pa ba yun kundi sa magaling kong asawa.

"Hey... I'm sorry okay? Its just that you just look so hot and sexy with your
bikini, I'm just worried that all eyes will be on you. Baka mapaaway ako ng wala sa
oras.", seryoso naman nitong sabi.

Napatigil naman ako sa paglalakad at napatingin sa kanya.

So he's jealous? Sa mga lalaking titingin sa akin mamaya? Is that it?

"You're looking at me like you want me right here right now, baby. Susundan na ba
natin si Kaylee?", he said in a teasing tone and with a grin in his face.

Namula naman ako sa sinabi niya.

"Hmp! Halika na nga! Kung anu-anong sinasabi mo diyan! Iligo mo na lang yang madumi
mong utak sa dagat!"

He chuckled. "Just saying baby."

Landi.

Pero hindi ko naman maiwasang hindi isipin na nagseselos ito sa mga ibang lalaki at
hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa isiping iyon.
*****

"Look at those three, sinong mag-aakala na magiging mga devoted husband and father
ang tatlong yan considering their history back when we were in college.", sabi
naman ni Lauren habang naka-upo kaming tatlo sa loob ng cottage namin at pinapanood
ang mga kanya-kanya naming asawa na kasama ang mga kanya-kanya rin naming anak.

"I agree best friend! Mga playboy yang tatlong yan and entering in a serious
relationship had never been in their dictionary pero tignan niyo sila ngayon, mga
proud and happy daddies.", Hazel commented.

Tama nga naman sila. Sinong mag-aakala na yang tatlong yan ay mga playboy dati at
ang turing sa mga babae ay parang mag damit na araw-araw dapat pinapalitan. And
settling down were never in their mind dahil puro party and girls lang ang alam
nila. Pero heto sila ngayon at may mga pamilyadong tao na.

"Parang mga bata...", hindi ko naman mapigilang sabihin sa nakikita kong ginagawa
nila ngayon.

Sila kasi ang kasama nung tatlong chikiting na naligo kanina. At ngayon naman ay
nagkokompetensya sila sa paggawa ng sand castle.

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti habang nakatingin sa mag-ama ko lalo na

sa anak ko.

"O bess, nangingiti ka riyan?", biglang tanong naman ni Lauren.

"Huh? Wala lang. Hindi ko kasi aakalain na darating ang araw na makikita ko ang
anak kong ganyan kasaya. I mean, masaya naman siya dati nung kahit dalawa pa lang
kami pero ngayon nakikita kong mas masaya pa siya. Siguro iba pa rin talaga kasi
pag kompleto ang pamilya mo. Na may mommy ka at may daddy ka rin.", sagot ko naman
habang nakatingin pa rin kina Kyle at Kaylee na nagtatawanan habang gumagawa ng
sand castle.

"E si mommy, masaya naman na bumalik si daddy?", biglang tanong naman ni Hazel.

Napatingin naman ako sa kanilang dalawa.

"What do you mean?"

"I'm asking kung masaya ka rin sa piling ulit ni Kyle.", Hazel

"Importante pa ba yun? Basta ang mahalaga sa akin ay masaya ang anak ko dahil kung
masaya siya, masaya na rin ako.", sagot ko naman.

"C'mon Vi...", Hazel said dahil mukhang hindi siya kumbinsido sa sagot ko.

I sighed. "Honestly... I'm happy right now."

And that's the truth. I'm really happy today.

"Nakuuuuu, subukan lang talaga ni Kyle magloko ulit. Sisiguraduhin ko sa kanya,

susunugin ko lahat ng buhok sa katawan niya. AS IN LAHAT!", banta naman ni Hazel na
ikinatawa naming dalawa ni Lauren. Hindi pa rin talaga nawawala ang pagiging war
freak ni Hazel. Kahit nung college pa, napaka war freak nito kaya palaging
napapaaway.

"O siya, tawagin mo na sila at ng makakain na rin tayo. Mukhang nawiwili sila dun
at di napapansing lunch time na.", sabi naman ni Lauren.
Agad namang tinawag ni Hazel yung anim.

"Momma, daddy and I made a beautiful sand castle. You need to go see it.", tuwang-
tuwa namang sabi sa akin ng anak ko nang pumasok na rin sila rito sa cottage na
kinaroroonan namin nina Lauren at Hazel.

"Of course baby, I will but let's eat first okay? Sige na, go with your tita Lauren
at mag wash ng hands.", sabi ko naman sa kanya.

"Come baby Kaylee.", tawag naman ni Lauren at agad sumama ang anak ko.

Napatingin naman ako kay Kyle at hindi ko napigilang hindi matawa. Ang dumi kasi ng
mukha. May dry na buhangin sa pisngi nito.

"What?", kunot-noo namang tanong sa akin ni Kyle.

"Punasan mo nga yang mukha mo. Ang dumi. Mas daig mo pa ang anak mo. Para ka ring
bata.", sabi ko naman sa kanya.

Bigla namang tumawa ng malakas si Lucas. "Pare, para ka raw bata. Akalain mo yun,
sa laki mo ng yan bata ka pa rin pala sa paningin ni Violet.", pang-aasar naman
nito kay Kyle.

"Manahimik ka diyan dahil isa ka rin noh! Hala, magpunas ka rin!", biglang sabi
naman ni Hazel na inabutan ang asawa ng baby wipes.

Lucas pouted. "Opo honey."

"Buti nga sa'yo", sabi naman ni Kyle na binelatan pa talaga si Lucas.

Hay naku...parang mga bata talaga.

"Akin na nga.", sabi ko naman at agad kong kinuha sa kanya yung wet tissue at ako
na mismo ang nagpunas sa mukha nito. Hindi naman kasi niya napupunasan yung dumi e.

I don't know why but I just found myself smiling...

Siguro masaya lang talaga ako ngayong araw na toh...

"You really have a beautiful smile...no wonder you caught my attention in an

instant before. You should smile more often, baby. I missed it.", I heard Kyle say
and when I look up to see his face, I found him looking intently at me.

And I smiled.

© 2014 MoonLightPurple
Chapter 25: Someone

A/N: Please do keep on VOTING and posting your COMMENTS :)) Thank you so much for
your support to my story :))

VOTE and COMMENT

Enjoy...

========================

(Violet's P.O.V)

1 month had passed already ever since our Batangas 'honeymoon'. And like the
obvious, 1 month na rin kaming nagsasama ulit ni Kyle.

And for that 1 month, nakita ko ang ibang side ni Kyle. I saw a caring and a loving
husband and a father side of him.

But that doesn't mean that I trust him fully again. From what had happened before,
it takes a lot of time for him to regain my trust.

Sobrang nawala kasi ang trust ko sa kanya...

Sabi nga nila, madaling magbigay ng trust sa isang tao pero the moment na sinira mo
iyon... sobrang hirap na ibalik yun.

Kaya Kyle and I are taking it one step at a time... Baby steps ika nga nila.

"Good morning momma!", masiglang bati naman sa akin ni Kaylee na nakasuot na ng

school uniform niya. Humalik naman siya sa pisngi ko.

"Good morning baby. Eat your breakfast na para di ka ma-late sa school mo.", sabi
ko naman habang nilagyan ko ng kanin at ng hotdog ang plato niya. Naihanda ko na
rin ang baon niya sa school.

"Momma, daddy's not awake yet?", tanong naman ni Kaylee habang pinapakain ko.

"Oo nga e. Just continue eating your breakfast okay? Gigisingin ko lang ang daddy
mo. Manang Lourdes, kayo na po muna magpakain kay Kaylee."

"O sige.", sabi naman ni manang Lourdes.

Tinungo ko naman kaagad ang kwarto namin ni Kyle. At ang loko, tulog pa rin. Talo
pa niya ang anak ko. Si Kaylee gising na, pero siya tulog pa rin. Hay naku! Male-
late siya sa lagay na toh! Hindi porke't siya ang CEO ng company niya ay dapat late
na itong pumapasok. Dapat magandang example siya sa mga employees niya!

"Kyle, wake up.", niyugyug ko naman ang balikat niya pero walang epekto! Umungol
lang siya. "Kyle, ano ba. Wake up, male-late ka na niyan sa pagpasok. Kyle.", sabi
ko naman saka niyugyog ulit siya.

"Ummm...", umungol lang ulit ito.

A ganun pala ha. Ayaw mong gumising? Tignan na lang natin kung di ka pa gigising sa
gagawin ko...

"KYLE LALAYASAN KA NA NAMIN NG ANAK MO!", sigaw ko naman na nakapagpa-mulat kaagad

sa kanya.

"What the-! Dammit baby! Would you stop saying that? You're scaring the hell out of
me each time you say that!", inis naman niyang sabi.

Yup, yun ang linyang pampa-gising ko kay Kyle. At tignan niyo, effective di ba?

"Gumising ka na kasi diyan. Lalayasan ka na talaga naming dalawa ni Kaylee dahil

mauuna na kaming aalis. Male-late kaming parehas kung hihintayin ka pa namin.",
sabi ko naman sa kanya.

"Tch. Gising na nga e.", inis naman niyang sabi.

"So naiinis ka sa akin ganun?", taas kilay namang tanong ko sa kanya.

Ngumiti naman kaagad ito. "Hindi a! Masaya nga ako ginising mo ako e! Good morning
baby!", ngiting-ngiti namang bati nito na inirapan ko lang.

"Ligo ka na!", utos ko naman sa kanya na agad niyang sinunod. Hinalikan naman niya
ako sa pisngi bago pumasok sa may bathroom. Napahinga na lang ako ng malalim at
napa-iling.

Simula nang magsama ulit kami, I tried to do all my duties as his wife. If I want
for this marriage to work, I need to make an effort also.
Ginagawa ko ito para sa anak ko dahil gusto kong lumaki siya sa kumpletong pamilya.

Bumaba naman ulit ako para i-check ang anak ko. Tinulungan ko siya sa pagsuot ng
shoes niya. We're ready to go pero hanggang ngayon hindi pa rin bumababa ang ama ni
Kaylee kaya naman pumunta ulit ako sa taas para icheck siya. Naabutan ko naman
siyang nasa harapan ng full body length mirror at binubutones niya yung polo niya.

I sighed. Kalalaking tao, ang bagal kumilos!

Nilapitan ko naman siya at iniharap sa akin. Ako na ang nagtuloy sa pagbubutones ng

polo niya. Ako na rin ang nag-ayos ng neck tie niya.

Pagtingin ko naman sa kanya, nahuli ko siyang titig na titig sa akin.

"Kung nakakatunaw lang talaga ang tingin, baka kanina pa ako naging tubig. Wagas
mong makatitig.", sabi ko naman habang binubutones ang coat nito.

"At kung kasalanan lang sobrang pagiging maganda, baka nasa tiyan ka pa ni tita
Vina, inaabangan ka na para kasuhan at arestuhin.", narinig ko namang sabi ni
Kyle.

"Hindi mangyayari yun dahil di ako galing dun.", I just said in almost a whisper.

"What?", tanong naman ni Kyle na mukhang hindi talaga narinig yung sinabi ko.

"Sabi ko halika na dahil ikaw ang babanatan ko ng suntok pag na-late tayo.", sagot
ko na lang.
Pagkatapos naming ihatid si Kaylee sa school niya, ako naman ang sumunod na
inihatid ni Kyle sa AC.

"Thanks for the ride.", sabi ko naman sa kanya nang makarating na kami sa AC.

"My pleasure, baby. Oh right, before I forget. Someone's gonna drop by in your
office later. That person will help you in your project.", Kyle said.

Napakunot-noo naman ako sa sinabi ni Kyle.

Someone? Sino naman kaya?

Bago pa ako makapagtanong tungkol sa tinutukoy nitong someone ay hinalikan ako ni

Kyle sa labi. "Sige na, pasok ka na. Have a nice day, baby.", he said when he let
go of my lips.

"Y-Yeah...you too.", sabi ko naman habang namumula ang mukha ko dahil sa ginawa
niyang iyon. Ilang ulit na akong hinahalikan ni Kyle sa labi ever since nung
bumalik ako sa kanya pero hanggang ngayon ay hindi ko mapigilang hindi pamulahan ng
mukha sa tuwing ginagawa niya yun.

Bumaba naman ako sa kotse ni Kyle nang makapagpaalam ulit ako sa kanya. Hinintay
kong makaalissiya bago ako pumasok sa loob ng AC.

Pagdating ko naman sa tapat ng office ay agad akong binati ng secretary ko. "Good
morning Miss Violet."

"Good morning too Jenna.", I greeted back.

"Miss Violet, pinapatawag po pala kayo sa conference room. Urgent daw po.", Jenna
informed me when I entered my office and placed my bag in my table.

Napakunot-noo naman ako sa sinabing iyon ni Jenna. "Why? What's the matter?", I
asked her.

"Mukhang may ka-kompetensya po ang project natin. Nalaman ko pong nag propose rin
pala si Mr. Alfonso ng kanilang project at na-approve rin iyon at ang model po ng
mga products na iproproduce nila ay si Miss Valerie.", Jenna answered.

"What?"

"Mukhang pagdedebatehan ata kung kaninong project talaga ang ilalabas ng AC.", sabi
naman ulit ni Jenna.

Hindi ko naman mapigilang hindi mapailing sa nalaman ko mula sa secretary ko.

I can't believe this!

Talagang makikipag-kompetensya pa talaga sila sa aming ka company din nila.

(Third Person's P.O.V)

"Then do we have a deal, Mr. Lou?", tanong naman ni Kyle sa Chinese businessman na
kausap niya ngayon.

"Deal.", the Chinese man said with a smile.

Nagkamayan naman silang dalawa saka nagpirmahan ng dokumento.

Napatingin naman si Kyle sa relo niya habang hinihintay na matapos si Mr. Lou sa
pagpirma.

"I need to excuse myself now Mr. Lou. There's something important I need to attend
to.", Kyle said when he saw that Mr. Lou was finish signing the document.

"Go ahead.", sabi naman sa kanya ni Mr. Lou.

"It's a pleasure doing business with you Mr. Lou, have a good day.", pagpapaalam
naman ni Kyle bago lumabas sa restaurant kung saan sila ng lunch meeting ng
naturang Chinese businessman.

Agad naman siyang sumakay sa kotse niya at pinaharurot iyon papuntang NAIA Airport.

In just 10 minutes, lalanding na ang eroplanong sinasakyan ng taong hinihintay

niya.

Ang taong iyon ay isang importanteng tao sa buhay niya...

At ni-request talaga nito na sunduin niya ito sa airport. And of course he agreed,
he can never say no to that person.

10 minutes later...

Nakayuko naman si Kyle at busy sa pagtetext sa phone niya nang mapansin niyang may
taong nakatayo sa harap niya.

Nag-angat naman siya ng mukha.

And there's the person he had been waiting.

"KYLE! I missed you!", the woman said and she hugged him tightly. Napangiti naman
si Kyle at niyakap din yung babae.

"I missed you too, Celine.", Kyle said with a smile in his face.

Hinalikan naman ni Kyle sa pisngi si Celine nang maghiwalay sila mula sa

pagkakayakap.

"Oh my gosh! Kumusta ka na? It's been what? 3 years already since you left in
America? Na-miss kita ng sobra!", sabi naman ni Celine na kakikitaan ng sobrang
kasiyahan ang mukha.

Just like Kyle, Celine is half Filipino and half American.

"Yeah, it's been 3 years already.", Kyle said.

Agad namang inabot ni Kyle ang bagaheng dala-dala ni Celine.

"Let's go. Let's just continue chatting in the car and in your hotel room.", Kyle

Celine just smiled and nodded at Kyle.

"Of course. We have a lot of catching up to do you know...", Celine said with a
meaningful smile plastered in her red lips.

"I know.", Kyle said.

At sabay silang lumabas ng airport.

© 2014 MoonLightPurple
Chapter 26: Realization

A/N: No pressure po tayo sa pag UD :)) Siyempre po, pinag-iisipan ko rin ng mabuti
yung mga susunod na chapters :))

Anyways, thank you so much sa patuloy na pag suporta ng story ko and sa mga new
supporters din.

Please continue on supporting by VOTING and posting your COMMENTS :)) Oh, and if
you want you can FOLLOW me :)) Thank you :))

Enjoy...

==============================

(Violet's P.O.V)

"I assure you Kevin, our products would be much more of a hit in the public than
those of Shanelle's products. No offense meant, Ms. Anderson.", Mr. Alfonso said.
I smiled sarcastically at him. "None taken. But I have to disagree with what you
said because I think the products of my team would be more of a hit, Mr. Alfonso.",
I said.

"Of course not. Take it from me, mas maganda ang products ni Mr. Alfonso. To settle
this, why don't you just postpone the release of your products for next year?",
napatingin naman ako kay ate Valerie na siyang nagsalita at ngayon ay ang ganda ng
ngiti sa akin.

"No, I don't think that's possible. My team worked so hard for this project para
lang maipostpone for next year." Tumingin naman ako kay kuya Kevin. "I won't agree
to that idea."

Kuya Kevin sighed. "I understand Violet.", he said.

"Then what now? Sabay nating irerelease ang mga products ng team niyo at ang team
ni Mr. Alfonso?", inis namang tanong ni ate Valerie.

I gave her a bored look.

"Bakit? Kaninong team ba ang unang inaprubahan para mag release ng kanilang
products? Di ba kami? Pero heto kayo at gustong makipag kompetensya.", sabi ko
naman sa kanya.

"Hindi rin namin kasalanan na nagustuhan lahat ng Board of Directors yung mga
products namin.", she reasoned out.

"Ang sabihin mo gusto mo lang talagang makipag kompetensya!", hindi ko na

napigilang ipakita ang pagka-inis ko.
"Don't accuse me here little sister! You're not worth to compete with.", she said.

I laugh sarcastically. "But you keep on competing with me, ate. Noon pa man
nakikipag kompetensya ka na sa akin but here you are saying I'm not worth to
compete with? Wow.", I said with so much sarcasm in my voice.

Naningkit naman ang mata ni ate sa akin pero agad din itong ngumisi sa akin. "Then
you should know by now that I always win and you always end up losing."

"That was before. Things are a lot different now.", I said.

"Really? Then let's have a competition then. Parehas na ilalabas ang products ng
team mo at ang products ng team ko at tignan natin kung kanino ang mas bebenta!",
paghahamon naman niya sa akin.

"Fine!", I agreed in an instant.

"You're gonna regret competing with me.", she said with a grin.

"The person who will regret this competition will be you.", I said matching her
grin.

"So what do you think, honey?", tanong naman ni ate Valerie kay kuya Kevin na
tahimik lang sa isang tabi at nakikinig sa amin.

"Well, that settles it then. Parehas na ilalabas ang dalawang products ng

magkabilang team and titignan na lang natin kung kanino ang mas mataas ang mage-
gain na profit.", kuya Kevin said.
Ngumisi naman si ate Valerie saka tumingin ulit ito sa akin. "You're gonna lose.",
she said in a confident tone.

"In your worst nightmare."

Napatigil naman kami nang bumukas ang pintuan ng conference room at pumasok doon
ang secretary ni kuya Kevin at kasunod nito ang isang taong hindi lahat namin
inaasahan na makita...

Celine Steinfield.

"What the hell is that woman doing here?!", inis namang tanong ni ate Valerie na
siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla sa pagkakita namin kay Celine.

Ngumiti naman si Celine. "Good afternoon everyone. I'm Celine Steinfield; the
Market Plan Director of DL Company. I'm sent here by our company president Mr. Kyle
Dale Anderson to help his wife Ms. Shanelle Violet Anderson.", Celine said.

What? Hindi ko naman mapigilang hindi magulat sa sinabing iyon ni Celine.

So the person Kyle was referring to earlier was Celine?

(Kevin's P.O.V)

Hindi naman ako makapagsalita habang titig na titig pa rin ako sa kanya.

I can't believe that she's here in front of me again.

It has been what? 7 years already since I last saw her. And for that past 7 years,
I never heard anything from her again.

Nakatingin pa rin ako sa kanya nang lumapit ito kay Violet.

"Hi Violet, long time no see.", Celine said with a smile in her lips.

"H-Hi! Oh my gosh! It's been a long time Celine. Kumusta ka na?", Violet said to
her.

"I'm fine, how about you?", Celine

"I'm fine too.", Violet answered with a smile in her lips.

I heard my wife grimace. "I think this meeting is over. Makaalis na nga.", and
Valerie stormed out of the conference room with Mr. Alfonso and their team.

Valerie was never fond of Celine ever since especially that Celine...
is my ex-girlfriend.

Tumayo naman ako mula sa kina-uupuan ko at lumapit sa kinaroroonan nila Celine at

Violet. Humarap naman siya sa akin at ngumiti.

That smile... I've not seen that smile for a long time now...

"Hi Kevin, it's nice to see you again.", she said in a casual tone.

"H-Hi...", I said.

"Uhm...excuse me, mauna muna ako sa inyo. May aasikasuhin pa kasi ako. Just go to
my office Celine kung tapos na kayong mag-usap ni kuya Kevin. Anyways, it's really
nice to see you again.", Violet said.

"Thanks Violet.", Celine smiled at her again.

Then Violet went out of the room leaving only the two of us.

"So um... how have you been?", Celine asked after a short moment of silence between
us.
"I'm... fine. How about you? How have you been? It has been really a long time
since the last time we talked.", I said.

"Yeah...Well, I'm fine too. I work now in your brother's company that is based in
the U.S.", Celine answered.

"Th-That's good then..."

Alam kong hindi lang ako ang nakakaramdam ng awkwardness sa pagitan naming dalawa
considering our past.

"Yeah. Uhm so... I think kailangan ko ng puntahan si Violet. May mga dapat pa kasi
kaming pag-uusapan.", sabi naman niya.

"Oh, o-of course."

Ngumiti naman siya sa akin saka yumakap at humalik sa pisngi ko bago bumitaw.

"It's really nice seeing you again, Kevin.", then she walked out of the conference
room leaving me alone inside.

Kanina pang umalis si Celine pero hindi pa rin ako lumalabas sa conference room.
Matagal din kaming hindi nagkita at ang dami kong gustong tanungin sa kanya... pero
ang pinaka gusto ko talagang gawin ay ang humingi muna ng tawad. But I think it's
very late for that now.

And considering how much I've hurt her before, sa tingin ko wala akong karapatan na
magtanong pa.
I met Celine back when I was still in high school. It was Kyle who introduced me to
her nung magkaayos pa kaming dalawa. Celine and Kyle are best friends. Unang kita
ko pa lang kay Celine noon, nagustuhan ko kaagad siya. Naging malapit kami sa
isa't-isa pero kinailangan niyang bumalik sa Amerika dahil doon siya gustong mag
college ng parents niya.

We were already in a relationship then and because I really love her and I don't
want to be away from her, I decided to study in the U.S too just to be with her.
Pero kinailangan kong bumalik sandali rito sa Pilipinas dahil nagkasakit si dad.
And that's where I met Valerie. Akala ko sandali lang ako rito sa Pilipinas pero
hindi ko inakalang magtatagal pala ako. I really miss Celine but I can't leave my
sick father alone. And the company needed someone to lead it. At dahil ako ang
panganay, sa akin naatang ang responsibilidad. I was so down that time because my
father was very ill and I really miss Celine so much.

Celine did call and check up on me when I was here in the Philippines pero dahil
busy rin ito sa America ay unti-unting nawawalan kami ng komunikasyon. I needed her
by my side but she can't leave the States because of her studies and work there.
And the person who did stayed by my side when I needed someone to lean on to
because of those problems I was facing... was Valerie. She was the person who was
there for me and never left my side.

My parents are really good friends with Valerie's parents kaya naman nung may
aksidenteng nangyari sa amin ni Valerie, I really felt guilty. To my parents, to
Valerie's parents, to Valerie... and especially to Celine. I thought it just
happened because I really miss Celine so much and that I just saw her in Valerie
but later did I find out that I was actually falling for Valerie...

Pagbalik ko sa America, I decided to break up with Celine.

At kahit ilang taon na ang lumipas, I can still remember how devastated she looked
was when I broke up her and how much she pleaded for me not to leave her.

Sobrang nasaktan ko siya noon...

And it was the biggest mistake I've ever made.

At ito siguro ang karma ko dahil sa panloloko ko at pananakit ko kay Celine...

ending up with a woman who I thought love me but actually love my cheating bastard
brother.

Galit na galit ako kay Kyle dahil sa mga ginawa niya... but looking back now that I
met Celine again...

I'm no different from him.

I cheated on Celine.

I inflicted pain on her.

I left the woman who loves me so much...

And I fell with the wrong girl.

And this is the price I need to pay with all those sh-ts I did... being married to
that wrong girl and be miserable for the rest of my life.

© 2014 MoonLightPurple
Chapter 27: Clash

A/N: Hi!!! Again, thank you sa pagsuporta sa story na toh! :))) Nakaka-chubby
talaga ng heart XD

Please do continue on supporting :)) Don't forget to VOTE and COMMENT. And if you
want, you can FOLLOW me too :)) Your choice but do please VOTE and COMMENT :))
Nakaka-inspire kasing magsulat pag nakikita mong madaming votes at may mga
nagcocomment :))

Enjoy reading :)) Till the next UD again :))

===============================

(Violet's P.O.V)

"Sa tingin mo ba talaga matatalo mo ko ha, Violet?", nang-aasar namang tanong sa

akin ni ate Valerie.

Papunta pa lang ako sa office ko nang harangin niya ako. Obviously, para sirain ang
araw ko na parang hindi na niya nasira kanina pa. Kahit kailan talaga, palaging
naghahanap ng away itong kapatid ko.

"Oo at sa tingin ko, inaabala mo ako. Kaya kung wala kang matinong sasabihin, pwede
umalis ka na lang.", sabi ko naman sa kanya.

Lalagpasan ko na sana siya pero hinawakan niya ako sa braso ko para pigilan. "So
matapang ka na ngayon? Bakit? Ano bang laban mo sa akin ha? Ano bang
pinagmamayabang mo? Na sa'yo na ulit si Kyle? Well that's not something you can
boast of because I won't stop until I take back what's really mine."

I can't help but laugh sarcastically that pissed her off.

"Anong nakakatawa?", inis namang tanong niya sa akin.

"You are. Oh! If you can just hear yourself right now, ate. You know what? I pity
you. You just sound like a PATHETIC DESPERATE woman trying to steal her sister's
husband away from her. And may I remind you, Kyle was never yours. Inagaw mo lang
siya di ba? So never claim a person who was never really yours... PATHETIC
DESPERATE HUSBAND STEALER.", I said.

"How dare you call me that!", galit na galit namang sabi niya.

She was about to slap me pero nahawakan ko na ang kamay niya bago pa yun dumapo sa
pisngi ko.

"Tapos na ang pagiging kawawa ko sa'yo. You want to steal Kyle? Fine, go ahead. No
one is stopping you but let me tell you, I won't make it easy for you."

I want to spare myself from too much drama but my sister won't just let me. Gusto
pa niya atang talbugan ang The Legal Wife.

"HUH! Really? Because as far as I can remember, it was so easy stealing him away
from you before. At kaya lang naman bumalik si Kyle sa'yo dahil ginamit mo ang anak
mo!", mapangkutyang sabi naman niya.
"Please, don't compare me to you. Masyadong nakakababa kasi ng pagkatao. Kahit
kailan kasi hindi ko ggagamitin ang isang inosenteng bata para makuha ang gusto ko.
Unlike some people I know. Anak ng kapatid ng fiancé niya, pinapanagot niya sa
kuya para lang makuha ang gusto niya.", I said.

"B-tch!", Valerie

I grinned. "Are you referring to yourself?"

"You're gonna pay for this.", Valerie

"I'm not indebted to you so I won't pay anything."

"And look who we have here... the ex-girlfriend of my husband.", nakangisi namang
sabi ng kapatid ko.

Tumigil naman si Celine sa tabi ko. Mukhang tapos na silang mag-usap ni kuya Kevin.

"Pwede ba ate, tumigil ka na. Umalis ka na, marami pa kaming gagawin and you're
wasting our time.", sabi ko naman sa kanya.

"What? Kinakamusta ko lang naman itong ex-girlfriend ni Kevin. So, hindi ka pa rin
nakaka get-over sa ginawang pag-iwan sa'yo ng asawa ko? Bumalik ka ba para agawin
siya sa akin ha? How pathetic. Tsk tsk tsk.", mapangkutya namang sabi ni ate
Valerie kay Celine.

"Ate, pwede ba tama na."

"No it's okay Violet, I can handle her.", singit naman ni Celine.

"Oh really?", taas kilay namang sabi ni ate na mukhang wala talagang balak tumigil.

"You know what Valerie? Sa tuwing nakikita kita, nanliliit ako sa sarili ko and at
the same time...I feel insulted, really. Kasi hindi ko inakala na isang mababang
uri ng babae lang ang pinagpalit sa akin ni Kevin. I even thought you're that high
and mighty para iwan niya ako... but in reality, you're just a SLUT. And looking at
him right now, I think he really regretted choosing you.", Celine

"Huh! Just accept the fact na iniwan ka niya at ako ang pinili.", nakangising sabi
naman ng kapatid ko.

"Siyempre, masyado ka kasing malandi. Seriously, up until now hindi ko pa rin

malaman kung bakit ka nagustuhan ng magkapatid na Anderson. Mukha mo lang kasi
maganda pero ang ugali mo? Wala. Hindi maganda. Oh wait, did I just say you're
beautiful? Kasi hindi rin pala. And you know what, I'm just gonna ignore the shit
out of you because you're just a waste of time.", Celine said.

"Enough ate, just go already.", seryosong sabi ko naman sa kapatid ko.

My sister gave out her bitchy laugh. "B*tches, I'm just really charming kaya nakuha
ko yung dalawang lalaki na mahal na mahal niyo.", my sister said with a grin in her
face.

"Charming? Is the new term being used now to refer to whores? Edi ang charming po
pala talaga. Wow.", I said with so much sarcasm in my voice.

Kitang-kita ko naman ang pamumula ng mukha ni ate sa galit.

Sinabi na kasing umalis na, ayaw pa rin!

"Why you-!", Valerie

Pero kagaya kanina, napigilan ko ulit yung pagsampal niya sana sa akin.

"Umalis ka na, ate. Nananahimik lang kami, ikaw itong palaging nagsisimula ng
away."

"HMP!", inirapan na lang niya kami then she walked out.

Buti naman. God, hindi ko alam kung maaawa ako kay ate dahil sa mga pinaggagawa
niya sa buhay niya o maiinis sa kanya.

Tumingin naman kay Celine at apologetic na ngumiti.

"Pasensya ka na sa kapatid ko ha?", sabi ko naman sa kanya.

"C'mon Violet. You don't have to apologize. I know how b-tchy your sister is and
besides, I really wanted to say those words to her. Di ko nga alam kung paanong
naging kapatid mo yung isang yun e. Ang bait mo kasi habang yung isa, sukdulan ang
pagiging maldita.", Celine

Nagkibit-balikat lang ako. If only they know...

"C'mon. Dun na tayo sa office ko.", yaya ko naman sa kanya at naglakad na kami
patungo sa office ko.
(Third Person's P.O.V)

Magkasabay naman na lumabas sina Hans, Bryner, at Kaylee sa school nila.

"DADDY!", tuwang-tuwa namang tumakbo si Kaylee sa daddy niya nang makita ito.

Binuhat naman kaagad ni Kyle ang anak nang makalapit ito. "Hi princess. How's
school?"

"It was fun! I got a star from my teacher because I drew so well. I'll show you
later my drawing.", proud na proud namang sabi ni Kaylee sa daddy niya sabay pakita
ng kamay nito na may tatak na star.

"Wow, that's very good princess. I'm so proud of you.", Kyle said while smiling at
his daughter.

"Thank you daddy. Hans and Bryner got stars too.", sabi naman ni Kaylee sa daddy
niya.

"Talaga sport?", tanong naman ni Brian sa anak na buhat buhat din nito.

"Yes dad. Look!", sabay pakita rin ni Bryner ng kamay nito.

"Me too dad, I have a star too.", pagmamalaki rin ni Hans sa ama.

"That's good sport. Ang talino mo, gaya ni daddy.", nakangiting sabi naman ni Lucas
sa anak.

"Okay princess, say goodbye to your titos and to Hans and Bryner. We need to go to
my office first before we pick your momma at her office. We'll have dinner outside.
We're gonna celebrate.", sabi naman ni Kyle sa anak.

"Really daddy? YEHEY!", tuwang-tuwa namang sigaw ni Kaylee at pumalakpak pa. "Bye
Hans, bye Bryner, bye po tito Brian, bye po tito Lucas. Kiss tita Lauren and tita
Hazel for me.", Kaylee said to her titos and to her friends.

"We will baby Kaylee.", Lucas

"Sige, una na kami sa inyo.", pagpapaalam naman ni Kyle sa mga kaibigan niya.

"Sige pare. Ingat kayo.", Brian

Sumakay naman ang mag-ama sa kotse ni Kyle at dumiretso sa DLC. Halos lahat naman
ng mga empleyado ng DLC ay nakatingin sa magkahawak-kamay na mag-ama na naglalakad
at lahat ng empleyado ng DLC ay nacucute-an sa anak ng kanilang CEO.

"Ang gandang bata."

"Iyan na ba yung anak ni President Anderson sa Vice President ng AC?"

"Oo yan. Kamukhang-kamukha ni President Anderson e."

"Oo nga. Ang cute niya."

"Para siyang manika."

Kyle can't help but smile and feel proud as he hear all those compliments of his
employees to his beloved daughter.

*****

Sa AC naman ay palabas na si Violet sa building. Kailangan na niyang umalis dahil

sa labas daw sila kakain ng mag-ama niya. Kyle called her earlier to tell her that
they will be having their dinner in a restaurant. Violet invited Celine to join
them but the latter declined. May importanteng aasikasuhin pa raw kasi ito.

"Well well well, look who we have here. Is this what they call destiny?"

Napatingin naman si Violet sa nagsalita na walang iba kundi ang ngiting-ngiti na si

Eric Montano. And she can't help but scoff by what the man said earlier about them
seeing each other right the very moment.

"Hello there beautiful lady. It's been a while since the last time I saw you and I
must say, you're still beautiful as ever.", Eric said to her with a grin in his
face.

'Yes and I'm still married...AS EVER!', sa isip isip naman ni Violet.
She really hates how the man flirts with her even though he knows that she's
already married. Nayayabangan siya rin sa lalaki.

"Hello Mr. Montano.", formal namang bati ni Violet sa lalaki. Kahit ayaw niya sa
lalaki, ayaw naman niyang magmukhang bastos dito.

"Now now pretty lady, you don't have to be formal to me. Just call me Eric and I'll
call you Violet.", he said.

'Feeling close?', sa isip isip ulit ni Violet

"I need to go now. My husband and my daughter are waiting for me. Excuse me.",
sinadya talaga niyang i-emphasize ang pagsabi ng 'husband' at 'daughter'.
Nilagpasan naman ni Violet si Eric at di na ito nilingon pa.

Naiwan naman si Eric na napahiya. Sinundan naman niya ng masamang tingin ang
papaalis na si Violet.

"Playing hard to get, huh? Babagsak ka rin sa akin Violet Villanueva.", and he
smirked.

No one ever turned him down before and it's really hurting his ego each time Violet
keeps on ignoring and turning him down.

Paglingon na paglingon naman ni Eric ay nakatayo sa hindi kalayuan ang isang tao na
kanina pa pala nakamasid kina Eric at Violet.

"Hi Mr. Montano.", the woman greeted him.

"Well hello, Mrs. Valerie Anderson...", Eric greeted back

Then Valerie gave him a devious smile.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 28: Party Crashers

A/N: WOW!!! HAPPY 207K reads :)) Thank you very much :)) Sana po patuloy po ang
pagsuporta niyo sa story ko :))
Here's another UD para po sa inyo. Enjoy :)

Don't forget to VOTE and posting your COMMENTS. I really appreciate reading
comments :)) And if you want, you can FOLLOW me :))

Enjoy

==========================

(Kyle's P.O.V)

Nagising naman akong wala na sa tabi ko si Violet. May narinig naman akong
nagtatawanan na nagmumula sa may veranda ng kwarto namin ni Violet. Bumangon ako
mula sa pagkakahiga ko at dumiretso sa may veranda. Pagtingin ko sa baba ay nakita
ko ag mag-ina kong masayang naglalaro ngayon sa may swimming pool.

Napangiti naman ako habang pinapanood silang dalawa. Maya-maya lang ay bumaba rin
ako papunta sa kinaroroonan ng mag-ina ko.

"DADDY!", my daughter happily called me when she saw me.

Violet shifted her eyes on me who looked hot and sexy in her white bikini. Umahon
naman sila sa pool na dalawa. Tinulungan ko naman si Violet sa pagsuot niya ng robe
niya.

"Good morning. Nagising ka ba namin?", tanong naman niya sa akin.

"No, I need to go in the office anyway.", I said to her.

Napakunot-noo naman si Violet sa sinabi ko. "I cancelled all your appointments for
today, Kyle.", she said.

"What? Why?", I asked in a confuse tone.

Violet gave me a skeptic look. Bakit naman kaya? Wala naman akong matandaan na
importanteng bagay ngayon araw na toh.

"Seriously Kyle?", she asked.

"Dad, did you forget? Today is lolo Karl's birthday. And we have to attend his
birthday party later.", my daughter said.

Ah, oo nga pala. Ngayon nga pala yung birthday nung matandang iyon. Pero bakit ko
naman kailangan pumunta? Sigurado naman akong ayaw niya akong pumunta roon at
maging yung kapatid ko ay ayaw din ako roon.

"I'm not going."

"But why daddy? Tonight is your dad's birthday party.", Kaylee asked innocently.
Siyempre, hindi niya alam na hindi ko kabati ang lolo at tito niya.

"Manang Lourdes, pakainin niyo po muna si Kaylee dun.", bilin naman ni Violet kay
Manang Lourdes bago humarap sa akin nang tuluyan ng makalayo ang anak namin at si
manang Lourdes. "Ano ka ba Kyle, birthday ng daddy mo pero di ka aattend? Tito Karl
is expecting the three of us there tonight.", she said.

"Baby, please... let's just drop the topic."

Ayaw kong pag-awayin pa namin ang tungkol sa birthday party ng matandang iyon.

"No we won't until you say you're going.", Violet said in a determined voice.

"Baby."

"We're going.", she said.

"Tch. Baby, c'mon..."

"You heard me. WE'RE.GOING. And that's final Kyle. Now, let's eat our breakfast.
Kaylee wants to go shopping later, she wants to buy a gift for her lolo.", Violet
said in a commanding tone.

Nakasunod na lang ang tingin ko kay Violet habang palapit siya sa kinaroroonan ng
anak namin.

Looks like I don't have any choice but to attend my father's birthday. She said
we're going, so we're going. She's the boss.

Pagkatapos naming mag lunch ay sa mall kami pumunta para bumili ng regalo at kahit
ayokong bumili ng regalo ay napilitan ako dahil iyon ang utos ng asawa ko.
(Violet's P.O.V)

Tinulungan ko naman si Kaylee sa pag-aayos. I helped her wear her baby pink dress
and baby pink flat shoes. Nilugay ko na lang ang natural curly hair niya and I just
clipped it with a cute baby pink rose hair clip.

After ko naman siyang ayusan ay dumiretso na ako sa kwarto namin ni Kyle para mag-
ayos na rin. I just applied a light make-up at tinali ko rin ang buhok ko. Sinuot
ko naman ang black cocktail dress ko and wore my black stiletto shoes.

Nang makapag-ayos na kaming lahat ay sumakay na kami sa kotse ni Kyle and drove to
Anderson Mansion where the party is being held. Nauna ng pumasok si Kaylee kasama
si manang Lourdes dahil excited na siyang batiin ang lolo niya.

"Kyle, smile. Birthday party ang dadaluhan natin at hindi burol.", mahinang sabi ko
naman sa kanya habang papasok kami sa loob.

"Tch.", Kyle

Lumapit naman kami kay tito Karl pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng mansion.
"Happy birthday dad.", nakangiting bati ko naman sa kanya.

"Thank you iha.", nakangiti sabi naman ni tito Karl bago nilipat ang tingin niya
kay Kyle. "I'm glad you came, son.", sabi naman niya bago niyakap si Kyle.

Alam ko kung gaano na-miss ni tito Karl si Kyle. Tinawagan pa nga ako ni tito Karl
kanina para paki-usapan na papuntahin si Kyle dito sa birthday party niya kahit
anong mangyari.
Kyle's eyes and mine met and I gave him my 'greet-your-dad-a-happy-birthday-or-
else' look.

"Happy birthday.", cold namang bati ni Kyle.

Okay na yun, at least binate niya.

"Thank you son. Sige na, umupo na kayo at kumain.", nakangiting sabi naman ni tito
Karl.

"Sige po dad.", at hinila ko na si Kyle papunta sa table kung saan naroroon sina
Hazel, Lucas, Brian, Lauren... at Celine.

Masaya naman kaming nagkwekwentuhan nang mapatingin ako sa isang gilid ng mansion
at nanlaki ang mata ko sa nakita ko.

Napatayo naman ako ng wala sa oras kaya napatingin sa akin ang mga kasama ko sa
table. And I felt like all my blood went up to my head when I saw my sister
grabbing my daughter's arm. And Kaylee is crying.

Halos walang nakakapansin dahil nasa gilid sila.

Agad naman akong naglakad patungo sa kinaroroonan nila. I heard my friends and Kyle
called my name pero hindi ko na sila nilingon pa.

"Bitiwan mo ang anak ko, ate!", galit ko namang sabi sa kapatid ko nang makalapit
ako sa kinaroroonan nila.
"M-Momma...", tawag naman sa akin ni Kaylee na halos mugto na ang mata dahil sa
kakaiyak.

"What the f-ck!", I heard Kyle curse from behind.

Binitawan naman ni ate Valerie ang anak ko na agad tumakbo palapit sa daddy niya.
Agad naman siyang niyakap ni Kyle at kitang-kita kong nanginginig sa takot si
Kaylee.

"Buti naman at naririto kayo! Alam mo ba kung ano ang ginawa ng letche mong anak
ha?! Dahil sa katangahan niya, nabangga niya ako at natapunan niya ang dress ko!
Mana talaga sa'yo ang anak mo! Letche! Tanga! Bwis-!"

Hindi naman niya natuloy ang sinasabi niya dahil sinampal ko siya ng malakas. Kaya
kong hindi siya patulan kahit saktan niya ako o insultuhin pero kung ang anak ko na
ang sinaktan niya...

Ibang usapan na iyon!

At sa nakita kong takot ngayon sa anak ko, hindi ko mapapalagpas ang ginawa niya!

"Wala ka ni katiting na karapatan para saktan ang anak ko!", galit na sigaw ko
naman sa kanya bago ko siya sinampal ulit.

"B-TCH!", my sister cursed out loud.

Agad naman niya akong sinabunutan pero hindi ako nagpatalo sa kanya! I returned the
favor. I pulled her hair and slapped her face over and over again!
Alam kong nakatingin ngayon ang lahat sa amin pero wala akong paki-alam! She's
gonna pay for what she did to my daughter!

"I'm gonna kill you!", I shouted at her.

"Let go of my hair!", she yelled .

Naramdaman ko naman ang pares ng kamay na pumulupot sa tiyan ko at hinila ako

palayo sa kapatid ko.

"Violet, enough.", Kyle said.

"NO! I'M GONNA KILL HER!", sigaw ko naman habang hila-hila pa rin ang buhok ng
kapatid ko.

"HOW DARE YOU PULL MY HAIR!", galit namang sigaw sa akin ni ate na hawak-hawak ni
kuya Kevin sa braso at pilit nilalayo sa akin.

"ENOUGH VALERIE!", Kevin

"HOW DARE YOU HURT MY DAUGHTER!", galit namang sigaw ko sa kanya.

Pilit naman akong kumakawala sa pagkakahawak sa akin ni Kyle. Napangiwi naman ako
nang mahawakan ni ate Valerie yung buhok ko at hinila yun.

"B-tch!", sigaw naman niya sa akin pero napatigil kaming lahat sa sumunod na
nangyari.
Halos nagulat kaming lahat... lalong-lalo na ako sa ginawang pagsampal ni Kyle sa
kapatid ko at pagtulak dito.

"K-Kyle...", mangiyak-ngiyak namang sambit ni ate Valerie sa pangalan ni Kyle at

kitang-kita ang pagkagulat sa mukha niya dahil sa ginawang iyon ni Kyle

"SHUT UP!", tiim-bagang sigaw naman ni Kyle kay ate Valerie at dinuro pa niya ito.
Kakikitaan ng sobrang galit ang mukha niya... galit na kahit kailan ay hindi ko pa
nakita. Galit na sobrang nakakatakot at makakapagpatahimik ng lahat ng tao... "You
don't have any right to hurt my daughter... and MY WIFE.", he said in gritted
teeth.

"K-Kyle...", Valerie

"Umalis na kayo.", biglang sabi naman ni kuya Kevin .

"Hindi mo na kailangang sabihin pa dahil aalis talaga kami.", cold namang sabi ni
Kyle.

Hinawakan naman ako ni Kyle sa kamay ko at hinila na ako palabas ng mansion.

Kasunod namin si manang Lourdes na buhat-buhat si Kaylee.

Pagdating namin sa kotse ay kinuha ko si Kaylee mula kay manang Lourdes at

pinatahan dahil iyak pa rin siya ng iyak. At dahil siguro sa pagod, nakatulog ito.

Tahimik naman kami sa kotse. Ayaw kong imikin si Kyle dahil natatakot din ako sa
kanya. I've never seen him angry like that before kaya kahit ako ay natatakot
ngayon sa kanya...

It's like I've just seen a devil came out of him earlier.
© 2014 MoonLightPurple

Chapter 29: Hurt Hearts

A/N: I wanna say THANK YOU to all my loyal readers and the new ones. SUPER THANK
YOU :))

Keep on VOTING, posting your COMMENTS :))

========================

(Kevin's P.O.V)

"TAMA NA VALERIE! ANO BA!", galit ko namang sigaw kay Valerie na nagwawala ngayon
sa kwarto namin.

Nang umalis sina Violet at Kyle kanina, nagsi-alisan na rin ang ibang mga bisita.
Unfortunately, nasira ang birthday party ni dad.
Sobrang sama nga ng loob niya dahil sa nangyaring gulo kanina.

"ANO BA VALERIE! ENOUGH ALREADY! HINDI PA BA SAPAT ANG GINAWA MONG PAGSIRA SA
BIRTHDAY NI DAD KANINA?! HINDI KA NA NAHIYA!"

"Bakit ako mahihiya ha Kevin?! Hindi naman ako ang nagsimula! Nakita niyo kung
paano ako sampalin at pagsasabunutan ni Violet kanina! Pinagtanggol ko lang ang
sarili ko! Kung meron mang nanira sa party kanina, si Violet yun!", pasigaw namang
sabi niya.

"Hindi ka niya aawayin kanina kung hindi mo sinaktan si Kaylee! What do you expect?
Kaylee is her daughter!"

"BAKIT?! Kasalanan naman nung letcheng bata kasi! Pinagsasabihan ko lang siya
kanina dahil sa katangahan niya, natapunan niya yung dress ko!", Valerie.

This unreasonable woman!

"Dammit Valerie! Kaylee is just a kid! At dress lang yun!"

"BA'T MO BA SILA PINAGTATANGGOL HA?! AKO NA NGA ITONG NAAGRABYADO, AKO PA RIN ITONG
NAGMUMUKHANG MASAMA!", Valerie

"Because you are! Dahil pinatulan mo ang isang bata dahil lang sa aksidenteng
natapunan niya ang damit mo! WHAT THE HELL WERE YOU THINKING?!"

"HUH! Of course you'll be on their side! Kahit noon pa man, kay Violet ka naman
kampi di ba? Siya naman ang palagi mong kinakampihan simula nang mawala ang anak
natin!", biglang sumbat naman niya sa akin na mas lalong nagpa-init ang ulo ko.

Anak 'namin'?

Of course, she still think that I don't have any idea who the real father of her
baby. Akala niya di ko pa rin alam na si Kyle talaga yung ama nung baby niyang
nawala sa amin.

"Dahil kahit kailan, di ako niloko ni Violet! Kahit kailan hindi siya
nagsinungaling sa akin! At kahit kailan, HINDI NIYA GINAMIT ANG ISANG INOSENTENG
BATA PARA MAKUHA ANG GUSTO NIYA! Anak natin? Bakit? Nagkaanak ba tayong dalawa
kahit kailan ha?", tanong ko naman sa kanya sa naghahamon na tinig

Bigla naman itong natahimik at hindi nakasagot sa tanong ko.

"That's what I thought.", I said.

Galit naman akong lumabas sa kwarto namin bago pa ako makagawa ng isang bagay na
pagsisisihan ko. Nawala na ang respeto ko sa kanya bilang asawa ko pero andun pa
rin ang konting respeto ko sa kanya bilang tao at bilang babae kaya kahit gaano ko
siya ka gustong masuntok dahil sa lahat ng ginawa niya, hindi ko iyon magagawa.

Pinalaki ako ng ina ko na may respeto sa babae. Na kahit ano mang mangyari, hindi
dapat sinasaktan ang mga babae. At kahit gaano ko siya ka gustong hiwalayan, hindi
naman iyon magiging madali dahil alam kong hindi ito papayag.

I know that she chose to marry me because of our family's money. And I was so
stupid enough not to know about that before it was too late.

Now, my life is just full of crap!

(Violet's P.O.V)

Marahang hinaplos ko naman ang mukha ng tulog na tulog na anak ko. Parang gustong-
gusto ko naman ulit sugurin ang kapatid ko at pagsasampalin nang makita kong
sobrang pula ng kaliwang braso ni Kaylee.

Hinalikan ko muna sa noo niya si Kaylee bago lumabas ng kwarto niya. Pagpasok ko
naman sa kwarto namin ni Kyle ay naabutan ko siyang naka-upo sa mahabang sofa at
umiinom ng scotch.

"Kaylee's asleep?", he asked.

"Yeah.", umupo naman ako sa tabi niya.

Napapitlag naman ako nang hawakan ni Kyle ang kaliwang braso. Napatingin ako sa
kanya pero hindi siya nakatingin sa akin bagkus ay sa braso kong puros kalmot.

"F-ck.", he cursed before he stood up and went in the bathroom. Paglabas niya ay
dala-dala na niya yung first-aid kit.

"A-Ahm, I'm fine Kyle.", I said but the moment he looked at me I instantly shut my
mouth up. Hindi pa rin maalis sa utak ko yung galit na nakita ko kanina kay Kyle.

Tahimik lang naman ako habang nakatingin ngayon sa kanya na ginagamot ang mga sugat
ko.

Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa niyang sampalin kanina si
ate Valerie...

He loves her...

And she cares about her a lot... doesn't he?

Nakaya nga niya akong iwan noon at hindi sagutin ang mga tawag ko kahit nanganganib
ang buhay namin ng baby ko noon dito sa mansion dahil lang sa ate ko...

I was surprised when Kyle wiped something in my cheeks...

That's when I realized that I'm actually crying.

"Does it hurt?", he asked in a worried tone and his face expression softened.

Bakit ba ako umiiyak na naman? Bakit ba hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako?
Bakit ba ang hirap maghilom ang isang sugat ng kahapon?

"Ssshhh...stop crying baby...please stop crying...", Kyle said in a soothing voice.

Bakit kasi bumalik ka pa Kyle? Bakit mo ginagawa ng lahat ng ito?

"It hurts...a lot.", I said to him.

It still hurts a lot, Kyle. Masakit noon, at masakit pa rin hanggang ngayon.

(Kyle's P.O.V)

I can't sleep. I just kept on staring at Violet's face. She looks like an angel
sleeping soundly in my arms.

I can't get out of my head the scene where she cried earlier when I was cleaning
her wound. I know she was not referring to her wound when she said that it hurts.

"I'm so sorry baby...", I whispered. I know my apology is not enough to remove all
the pain I inflicted on you.

Dahil sa mga maling desisyon ko noon, nasaktan kita ng sobra. Kung sana hindi ko
pinuntahan noon si Valerie nung tumawag siya at kung sana sinabi ko noon sa'yo kung
gaano kita kamahal, hindi ka sana nawala sa akin.

"You wanna know a secret baby?", I asked her as if she can hear me. "Do you know
that you're my first love?"

It might sound gay, but whatever. Other people might believe me or not but Violet
is really the first girl I fell in love with.
The moment I saw her back then modelling Lauren's work, I just can't get her off my
mind. And when I got to know her finally, I started to fall for her beautiful
angelic face and good personality.

But an incident happened where I really got hurt and felt so much anger towards
her.

I learned that she cheated on me and that she just played me.

Sobrang nasaktan ako noon. Kulang na nga lang magpakamatay na ako sa sobrang sakit
ng naramdaman ko. My heart just got numb.

I'm a known playboy back then. I'm the one who break hearts and make ladies cry.
And then for the first time, I fell in love... but the girl I fell in love with
broke my heart into pieces.

When I was hurting, Valerie was the one who was there for me. Kahit palagi ko
siyang pinapaalis noon, hindi siya umalis sa tabi ko. It was not easy getting over
the pain caused by Violet. I even used Valerie to ease the pain I was feeling and
she was okay with it.

At dahil na rin siguro sa palaging nasa tabi ko siya noon, I learned to care for
her. But looking back now, I think the only reason I fell in love with her is
because I had always seen her as Violet. Dahil na rin siguro ate siya ni Violet at
dahil na rin hindi ko nakuha si Violet...

At kaya siguro nagalit at nasaktan ako noon nung malaman kong fiancée pala siya ng
kapatid ko ay dahil sa pangalawang pagkakataon, niloko ulit ako...at nalaman ko
pang iniwan ng kapatid ko si Celine dahil kay Valerie.

Hindi ko lang siguro matanggap na niloko ulit ako sa ikalawang pagkakataon kaya
ginawa ko ang lahat para makuha ko ulit si Valerie at kung sakaling mangyari iyon,
babalikan ulit ni Kevin si Celine. Kinuha ko na rin ang pagkakataon na iyon para
makapaghiganti kay Violet sa ginawa niya sa akin.
I asked her to marry me...

I was hitting three birds with one stone. Makukuha ko pabalik si Valerie at
mapaghihigantihan ko siya sa ginawa niya sa akin, babalikan ng kapatid ko si
Celine, at mararanasan din ni Violet kung gaano kasakit ma two-time gaya ng ginawa
niya sa akin.

Pero habang kasama ko ulit si Violet, yung pag-ibig ko sa kanya na tinabunan ng

sakit at galit ay unti-unti ulit na bumabalik.

But I was too scared to get hurt again by her so I never told her what I really
feel towards her. But when I got the courage to do so, it was too late...

Dahil nawala na siya sa akin.

Nung araw na nasa bahay siya at dinugo, tinawagan ako ni Valerie nun at nagbantang
magpapakamatay siya pag iniwan ko siya. Agad ko siyang pinuntahan noon at nalaman
kong totohanin niya talaga ang sinabi niya dahil naabutan ko siya sa bath tub na
duguan. Naglaslas siya.

Agad ko siyang tinakbo sa hospital pero hindi ko siya magawang maiwan. I felt so
guilty so when Violet called me, I told her I can't go home.

Hindi ko naman alam na dinugo siya nung panahon na iyon...

Halos 4 days akong hindi umuwi o tumawag kay Violet... at nung umuwi ako, wala na
siya sa bahay.

She left me already...

Kasalanan ko rin naman. Iyon na siguro ang karma ko dahil sa mga ginawa ko. Sa
pagsira sa relasyon nina Valerie at ng kapatid ko at sa paghihiganting ginawa ko
kay Violet...

Just like what they say...

KARMA'S A B*TCH. And I got my karma! And it hurt like a b-tch especially when
Violet left me.

© 2014 MoonLightPurple

Chapter 30: Siblings

A/N: Thank you all for patiently waiting :)) And thank you OVER and OVER AGAIN for
reading and supporting TPBQ :))

Don't forget to VOTE and post your COMMENT S:) I do love reading COMMENTS :))

and do FOLLOW me if you want to :))

So here it goes... ENJOY :)

==========================

(Violet's P.O.V)

"She did WHAT?!", magkahalong gulat at galit naman ang itsura ni Breth pagkatapos
kong makwento sa kanya yung nangyari kagabi. "That despicable psychotic b-tch! I'm
gonna pull that b-tch's hair! ABA! Wala na atang sinanto yung demonyitang yun!
Kahit yung inaanak ko sinaktan niya! But anyways honey, how's my dear inaanak? Di
ba na trauma sa demonyang mukha nung maldita?"

I sighed. "That's the problem hon. Takot ng pumunta sa mansion ng lolo niya si
Kaylee dahil baka andun daw si ate kaya naman si tito Karl na yung pumunta sa bahay
kanina dahil ayaw talaga ni Kaylee."

"NAKUUUUUUU! KAKALBUHIN KO TALAGA YUNG DEMONYITANG YUN! I'm gonna pull all the hair
in her freaking not very sexy instead very ugly yucky body! Hay naku! BWISET!",
inis namang sambit ni Breth.

Pagkatapos naming mag-usap ni Breth sa café ay nauna na akong umalis dahil marami
pa akong dapat gawin para sa release ng bagong products ng AC.
Pagpasok ko naman sa office ko ay naroroon si Celine at mukhang hinihintay ako.
"Hi, good morning.", nakangiti namang bati niya sa akin.

"Good morning. Kanina ka pa?", tanong ko naman sa kanya.

"Not really.", she said.

"Sorry ha, nakipagkita pa kasi ako sa friend kong galing Paris."

"Oh it's fine. Anyway, kumusta na pala si Kaylee? I hope she's okay.", Celine said.

"Well, beside from being traumatized to my sister... she's fine.", I said to her.

"Your sister's really crazy.", Celine said and I couldn't agree more.

Pero kesa pag-usapan namin ang nakakapag-init sa ulo na kapatid ko, pinag-usapan na
lang namin ang tungkol sa strategies namin sa pagrerelease namin ng mga products
para mas bumenta iyon sa mga shoppers.

We're on our way to check the products nang makasalubong namin ang kapatid ko. Now
I'm beginning to hate working in AC dahil kahit ayaw kong makasalubong ang kapatid
ko, hindi pa rin maiwasang hindi kami magkasalubong.

Lalagpasan ko na lang sana siya pero sadya atang naghahanap talaga ng away ang
kapatid ko dahil binangga niya ako sa balikat kaya naman napatigil ako habang siya,
napangisi lang.

Mainit pa rin ang dugo ko sa kanya dahil sa ginawa niya kagabi sa anak ko kaya
naman agad nag-init ang ulo ko sa ginawa niyang pagbangga sa akin.
"WHAT THE HELL IS YOUR PROBLEM?!", sigaw ko naman sa kanya.

"Ikaw. You're my problem. You had always been my problem.", she said.

"Pwede ba, umalis ka na... baka kasi di kita matantiya, mapatay na kita. Especially
now that the small respect I have for you as my sister is gone."

"Oooohhh, I'm scared.", nang-iinis namang sabi niya.

"Stop it Valerie.", Celine

"Wag kang sumawsaw dito!", inis namang sabi niya kay Celine bago tumingin ulit sa
akin. "Wala akong pakialam sa respeto mo sa akin... at wag mong sabihin na hanggang
ngayon talaga ay tinuturing mo tayong magkapatid? C'mon Violet, we both know we're
not real sisters dahil ampon ka lang.", she said, emphasizing the word 'ampon'.

Nakita ko naman ang pagkagulat sa mukha ni Celine dahil sa narinig niya. Wala
kasing nakakaalam na hindi kami tunay na magkapatid ni ate Valerie maliban na lang
sa amin at ng parents namin.

Kung hindi ko nga aksidenteng nakita yung papeles noong high school ako, baka hindi
ko malalaman na ampon lang ako kasi parang walang planong sabihin sa amin iyon ng
parents namin.

"And you know what? I'm actually relieved about that. Nakakasuka kasing maging
totoong kapatid mo. Isang kapatid na tinalikuran ang sariling magulang niya nung
kailangan siya at isang kapatid na nang-aagaw ng asawa ng kapatid niya. Dahil sa
mga yun, ganun na lang sobrang nakakahiya na maging kapatid ka. Ang
pinagpapasalamat ko lang sa pagiging kapatid mo ay nagkaroon ako ng adaptive
parents na sobrang mabait at mapagmahal."
"Huh! I don't like you to be my sister too. Buti na lang talaga ampon ka. Ampon na
mang-aagaw. Inagaw mo na nga ang parents ko sa akin, kahit ba naman kasi yung
lalaking mahal ko inagaw mo pa rin.", sumbat naman ni ate Valerie.

"Kahit kailan wala akong inagaw sa'yo... hindi ko inagaw sina mommy at daddy sa'yo
at lalong lalo na si Kyle. Ikaw ang nang-agaw sa kanya mula sa akin noon kaya wag
mong isumbat na inagaw ko siya sa'yo!"

"I really hate it each time you act like you're the angel here. Inagaw mo naman
talaga sila. Inagaw mo ang parents ko, inagaw mo si Kyle, INAGAW MO ANG BUHAY KO!
Huh! Sana hindi mamana ng anak mo ang ugali mong iyan. Kawawa naman kasi ang mga
taong aagawan niya pero siya pa rin ang nakakakuha ng simpatya ng ibang tao...
kagaya mo.", Valerie

"Stop bringing my daughter up. I don't know even know where you got that mentality
of yours."

"Sa mga ginawa mo! You ruined my life Violet and I hate you so much because of it.
And the fact that everyone thinks that you're the good one in the situation makes
me hate you even more. At dahil sinira mo ang buhay ko, sisiguraduhin kong sisirain
ko rin ang buhay mo...at ng anak mo. And I'll get the man who is supposed to be
mine.", Valerie

Ang kulit talaga. "Go to hell. Oh wait, I changed my mind. Don't go to hell, have a
stop first in the mental hospital. Baka kasi kahit si satanas, di kayanin ang
kabaliwan mo.", sabi ko naman bago ko siya tinalikuran at naglakad na kami paalis
ni Celine. I even heard her say something pero hindi ko na siya pinansin pa.

Tahimik lang naman si Celine at hindi na nagtanong pa hanggang makarating kami sa

room kung saan naroroon ang buong team ko.

Hindi ko naman napigilang hindi mapa-isip kung ano talagang nangyari sa kapatid
ko... cause believe it or not, we use to be really close. We don't only treat each
other as sisters but as best friends as well... but one day, everything just
changed.
Lumayo ang loob niya sa akin and she started competing with me in everything...and
next thing I know, she hated me so much and she started ruining my life.

But amidst all what she did, nandun pa rin ang respeto ko sa kanya dahil sa ginawa
noon para sa akin nung malaman kong ampon lang ako. When I find out I was adopted,
I was so angry and I felt betrayed by my parents kaya nag rebelde ako sa kanila...
I skipped school, I go home very late every night, I started drinking and
smoking... basta lahat ng mga bagay na ikagagalit nila, ginawa ko. Napariwa ang
buhay ko dahil sa nalaman kong ampon lang ako. Pero dahil kay ate Valerie, na-
realize kong dapat magpasalamat pa ako at inampon ako ng parents niya at pinaramdam
sa akin ni ate Valerie na hindi ako ibang tao... na hindi lang ako ampon kundi
parte ako ng pamilya nila.

Hanggang ngayon nga, tanda ko pa rin yung sabi niya sa akin...

"Always remember this Violet... You're my little sister and I'm your ate.
MAGKAPATID tayo. Kahit anong mangyari, MAGKAPATID tayo."

But I guess people really do change right?

And looking at my sister now, I think my ate Valerie that I really love and sees me
as her little sister is really dead...

Matagal ng wala yung ate Valerie ko na mahal na mahal ko at mahal na mahal din ako.
(Kyle's P.O.V)

Pagkatapos ko namang sunduin si Kaylee ay dito sa mansion kami ng ama ko pumunta.

Wala akong choice dahil tinawagan ako kanina ni Violet na ako na raw ang sumundo sa
anak namin at dalhin ko raw dito sa mansion dahil gusto raw ni Kaylee makita ang
lolo niya. Umalis daw kasi kaagad yung matanda kanina sa bahay namin kanina dahil
sumama ang pakiramdam nito.

"Go ahead princess. Go and see your lolo. Dito lang ako.", sabi ko naman sa kanya
nang papasukin kami ng katulong sa loob ng mansion.

"Okay daddy.", agad naman itong sinamahan ng isang katulong papunta sa taas para
puntahan ang lolo nito.

Sa may pool area naman ako dumiretso. Habang nakatingin naman ako sa pool, di ko
mapigilang hindi maalala yung panahon na kumpleto pa kaming pamilya... Yung si dad
uuwi at maabutan niya kaming nasa pool ni kuya na nagpapaligsahan sa paglangoy
habang si mommy naghahanda ng meryenda namin.

"What are you doing here?!", napalingon naman ako sa kapatid kong naka-kunot noo
habang nakatingin ngayon sa akin.

"I'm not here to fight with you. Sinamahan ko lang ang anak ko rito dahil gusto
niyang makita ang lolo niya.", sagot ko naman sa kanya saka binalik ang tingin ko
sa may swimming pool.

Naramdaman ko namang tumabi ito sa akin. Nang tignan ko siya ay nasa may kalangitan
ang tingin niya. Hindi naman kami nagkikibuan na dalawa.

"Bakit ka ba bumalik pa?", maya-maya lang ay tanong niya.

"Because of Violet.", simpleng sagot ko naman sa kanya.

He smirked. "Did you really came back for her? Or did you came back for Valerie and
you're just here to hurt Violet again?", he asked.

Tinignan ko naman siya ng masama pero sa may malayo pa rin siya nakatingin. Agad
naman ako tumalikod para umalis. Sayang lang sa oras na makipag-away sa kanya.
Besides, I don't need to reason out with a person who wouldn't believe me.

"You know what Kyle?", napatigil naman ako sa paglalakad pero nanatiling
nakatalikod pa rin ako sa kanya. "Sa tuwing nakikita kitang kasama ang mag-ina mo,
nakakaramdam ako ng galit sa'yo. Alam mo ba kung bakit?"

"Bakit?"

"Dahil sinira mo ang buhay ko. Kinarelasyon mo ang fiancée ko noon. And the worst
part is, binuntis mo si Valerie at pinalabas niyang sa akin yung bata. Pinagmukha
niya akong tanga. Pinagmukha niyo akong tanga. Siguro nga pinagtatawanan mo na ako
dahil sa nagawa mo akong palabasing tanga at uto-uto. You made my life like sh-t.",
puno ng puot na sabi niya.

Pero sa mga sinabi niya, ang pinaka nakakuha ng atensyon ko ay yung sinabi niyang
nabuntis ko si Valerie. F*ck! I didn't know about that.

"M-May anak kami?", hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

He gave me a pained smile. "C'mon! Don't play dumb! Siguro nga plinano niyong
dalawa iyon na ipanagot sa akin ang anak niyong dalawa."

Lumapit naman ako sa kanya at agad ko siyang kwinelyuhan.

"WALA AKONG ALAM TUNGKOL SA BATA! Walang sinabi sa akin si Valerie tungkol sa
bata!", galit na sabi ko sa kanya.

"And you expect me to believe you?! Sa lahat ng kagaguhan na ginawa mo sa buhay ko

at sa pamilya natin, sa tingin mo maniniwala pa ako sa'yo?! Masarap ba sa
pakiramdam na nagawa mong pagmukhaing tanga ang kapatid mo?! Nakakatawa ba yung
ginawa mo Kyle?! Natawa ka ba?!", galit ding tanong sa akin ng kapatid ko.

"SA TINGIN MO BA NATAWA AKO?! OO! ALAM KONG KASALANAN KO ANG LAHAT AT HINDI MO
KAILANGANG IPAMUKHA IYON! At kahit kailan hindi ako natawa sa lahat ng nangyari
noon! Hindi ako natawa na nasaktan ko ang kuya ko! Hindi ako natawa nang malaman ko
na niloko ako ni Valerie dahil fiancée pala siya ng kuya ko! Hindi ako natawa nang
palayasin ako ng sarili kong ama! Hindi ako natawa nung mamatay si mommy na
disappointed sa akin dahil sa mga kagaguhang ginawa ko! Hindi ako natawa nang
malaman kong nasaktan ang best friend ko dahil iniwan siya ng kapatid ko! At mas
lalong hindi ako natawa nang masaktan ko ang babaeng pinakamamahal ko! HINDI AKO
NATAWA SA LAHAT NG IYON!", puno ng galit at sakit na sabi ko naman sa kanya. Kahit
kailan, hindi ako natawa sa mga ginawa ko. Kahit kailan, hindi ko pinagmamalaki
yung mga kagaguhang ginawa ko.

"Then why did you do it Kyle? Bakit mo ginawa lahat ng iyon?", Kevin

"I won't try justify all my actions before... sadyang gago lang siguro talaga ako
noon. I'm really just a selfish bastard before that's why I did all that. It's all
my fault, I know.", binitawan ko naman siya saka tumingin sa may ulap. "Walang oras
na hindi ko pinagsisihan ang mga kagaguhan ko noon dahil sa mga iyon, nasaktan ko
ang mga taong importante sa buhay ko... ikaw, ang parents natin, at si Violet. Pero
alam mo, isang rason din siguro na nagawa ko yun sa'yo ay dahil sinaktan mo si
Celine... at dahil nagseselos ako sa'yo."

"I know I'm a bastard for hurting Celine back then. But why are jealous at me? Were
you secretly in love with Celine?", kunot-noo namang tanong niya.

"Hell no. Celine is just my best friend. I'm jealous of you because you've always
been the son who is always favored by our father. You're perfect and you have
always made him proud. Hindi kagaya ko na puro sakit lang ng ulo ang dinala ko. Isa
akong kahihiyan sa kanya. Alam kong hindi ka pa rin maniniwala sa akin pero wala
akong kaalam-alam noon na si Valerie pala yung fiancée mo dahil kung alam kong
siya, di ko siya papatulan pa."
Katahimikan naman ang sumunod sa aming dalawa.

"You're wrong Kyle. Hindi ako ang paborito ni dad.", pambabasag naman ng kapatid ko
sa katahimikan.

"We both know that you are his favorite son."

"Hindi Kyle, walang paborito si dad dahil pantay lang ang pagtingin niya sa atin.
Di mo lang kasi makita dahil akala mo ako ang paborito. Hindi mo alam pero proud
din si dad sa'yo kahit kadalasan ay sakit ng ulo ang dala mo sa kanya. Pero kaya
siguro nagawa ni dad na palayasin ka noon dahil nagalit talaga siya ng sobra dahil
sa ginawa mo at dahil alam niyang nasaktan ako ng sobra. Pero pinagsisihan naman
niya ng sobra yung ginawa niyang pagpapalayas sa'yo noon at walang oras na hindi
niya pinagsisihan iyon hanggang ngayon. Nung mga panahon na wala ka, palagi ka
niyang tinatanong at pinapasundan para lang masigurado na ayos ka.", Kevin

Napatingin naman ako sa kanya. "I'm sorry... about everything.", I said to him.

"Yeah, I'm sorry too little brother. At sa totoo lang, may kasalanan din naman ako
sa mga nangyari dahil iniwan ko ang babaeng mahal na mahal ako para lang sa isang
babae na sumira ng lahat-lahat.", Kevin

At sa unang pagkakataon ulit simula nang magkagulo ang buhay namin noon dahil kay
Valerie, nagkangitian kami ng kapatid ko at nagyakapan.

And it felt good... lalo na't nagkapatawaran na kaming dalawa.

Hindi ko inakalang darating pa ang araw na ito pero kung bababaan mo lang naman
pala ng kaunti ang pride mo at aminin mo sa sarili mo na may kasalanan ka at mag
sorry ka sa taong nasaktan mo... it's all worth it.
Because now, I have my brother back.

"Kuya, y-yung bata... anong nangyari sa kanya?", tanong ko naman sa kanya.

Nakita ko namang lumungkot ang itsura ni kuya. "Hindi pa siya naipapanganak,

namatay na ang anak mo Kyle. Sa kabila ng galit ko sa nalaman kong hindi ko anak
ang dinadala ni Valerie, inalagan ko ito na parang akin. Believe me, I did
everything just to make the baby safe and healthy. Pero nung isang gabi na umalis
si Valerie na hindi nagpapaalam, hindi ko akalain na maaaksidente siya. And that
took the baby's life. The baby died without us knowing your baby's gender. I'm
sorry Kyle.", malungkot namang sabi sa akin ng kapatid ko.

My hands turned to fist. Mas tumindi ang galit na nararamdaman ko sa babaeng iyon
dahil sa ginawa niya. Siya ang may kasalanan sa nangyari. Siya ang pumatay sa
inosenteng bata na nasa tiyan niya na hindi nabigyan ng pagkakataon na makita ang
mundo o malaman man lang sana ang gender niya.

Hindi niya na nga sinabi sa akin ang tungkol sa bata, ginamit niya pa ito para
makuha ang gusto niya. At hindi pa niya nagawang alagaan ang bata.

"Hindi mo naman kasalanan kuya...", sabi ko naman sa kapatid ko. Alam kong sinisisi
niya ang talaga ang sarili niya sa nangyari kahit hindi naman. Iisa lang talaga ang
may kasalanan sa nangyari at iyon ay walang iba kundi si Valerie.

Don't worry little one, I'll make sure that woman will pay with what she did.
©2014 MoonLightPurple

Chapter 31: Anderson Family

A/N: Hi readers :))

So here's another UPDATE for all of you. ENJOY :)) Till the next UD again.

Don't forget to VOTE and COMMENT :)) Follow me if you want to :)

==========================

(Violet's P.O.V)

"Okay guys, we're finish for today. Let's just continue everything tomorrow.", sabi
ko naman sa lahat ng members ng team ko. 9:00 P.M na rin at kailangan ko na ring
umuwi. These past few days, palagi kaming overtime dahil 2 days na lang ay mare-
release na yung mga products.

"Sige po ma'am Violet, ma'am Celine, una na po kami.", pagpapaalam naman nila.
"Okay, take care guys.", Celine

Sabay naman kami ni Celine na pumunta sa office ko para kunin yung gamit naming
dalawa. Sabay na rin kaming lumabas ng building. Nasa may parking lot na kami nang
tumunog ang phone ko. Si Lucas ang tumatawag.

"Hello Lucas.", bungad ko naman sa kanya.

["Hey Violet, dito ka sa bar ni Chester dumiretso. Kyle's here and he's drunk."],
sabi naman niya sa kabilang linya.

"What?!", gulat namang sambit ko. Ba't naman naglasing ang isang yun?!

["Mukhang may problema e."]

"Okay I'll be there. Bye.", sabi ko naman bago tinapos ang tawag.

"Everything okay?", tanong naman sa akin ni Celine nang binalik ko ang phone ko sa
bag ko.

I sighed. "Nasa bar si Kyle and he's drunk.", sagot ko naman sa kanya.

"What? Ba't naman nagpakalasing ang isang yun?", kunot-noo namang tanong ni Celine.

"I don't know. Pero kailangan ko ng sunduin. Sige, kita na lang tayo ulit bukas."
"Okay, you take care.", Celine

"You too.", sabi ko naman sa kanya bago sumakay sa sasakyan na sundo ko. Tinawagan
ko kasi kanina si Kyle na magpadala na lang ng sundo rito para kasama siya ni
Kaylee sa bahay.

"Mang Greg, sa Avalanche Bar tayo."

"Yes ma'am."

Tumawag naman ako sa bahay para kumustahin si Kaylee. Ayon kay Manang Lourdes,
tulog na raw ito. Pinatulog daw muna ni Kyle bago umalis.

Pagdating namin sa bar ay agad akong pumasok. Sa VIP section ako dumiretso at doon
ay nakita ko si Kyle at kasama niya sina Brian at Lucas.

"Kyle let's go.", sabi ko kaagad pagkalapit na pagkalapit ko sa kina-uupuan niya.

"Oh! It's my wife! Hi baby!", nakangiti namang bati sa akin ni Kyle.

Yeah, he really is drunk!

"Tch. Tayo na diyan Kyle Dale, umuwi na tayo.", utos ko naman sa kanya.

"Sige na pare, umuwi na kayo. Lasing ka na rin.", sabi naman ni Brian na mukhang
hindi naman lasing. Mukhang sinamahan lang nila si Kyle.
"Sinong lashing?! Hindi ako lashing! Inom pa tayo! Join us baby!", baling naman sa
akin ni Kyle.

"Tatayo ka diyan at uuwi tayo ng matiwasay o sasapakin kita ng malakas ng matumba

ka na?", taas kilay namang tanong ko sa kanya.

Ano ba kasing problema ng isang toh at bigla na lang niya naisipang maglasing?

Hinawakan ko naman siya sa kamay niya at pilit hinihila patayo mula sa pagkaka-upo
nito sa sofa.

"Tumayo ka na diyan Kyle. Hala! TAYO!", utos ko naman sa kanya.

"Baby naman e....", nakasimangot namang reklamo ni Kyle.

Tch! Ang tigas ng ulo!

"Tsk! TA.YO!", sabi ko na lang ulit sa kanya.

Buti na lang at sinunod niya ako. Pagkatayo na pagkatayo niya ay agad siyang
umakbay sa akin. Muntik pa kaming matumba kung hindi lang sumuporta kaagad si
Lucas.

Tinulungan naman nila akong dalhin si Kyle hanggang sa sasakyan. At yung loko,
tulog na.

"Salamat ha. Pero bakit ba biglang naglasing ang isang toh?", tanong ko naman sa
kanilang dalawa.
Nagkatinginan naman sila at parang tinatantiya kung sasabihin ba nila sa akin o
hindi ang rason.

"Well... for starters, mukhang magkabati na sila ni kuya Kevin.", sabi naman ni
Brian.

Medyo nagulat naman ako pero masaya ako sa nalaman ko. "T-That's good then."

"And Kyle learned that... that he had a baby with Valerie but the baby died.", sabi
naman ni Lucas.

Hindi na ako nagulat pa dahil matagal ko ng alam ang tungkol dun. So iyon pala ang
rason kung bakit naglasing si Kyle ngayon.

"D-Did you know about that Violet?", Brian asked me.

"Oo. Sige, una na kami. Salamat ulit. Ingat kayo.", pagpapaalam ko naman sa
kanilang dalawa at sumakay na rin ako sa kotse. Nakatitig lang ako sa mukha ni Kyle
na mahimbing na ang tulog habang naka-unan sa hita ko. Hinaplos ko naman ang mukha
niya.

Siguro nasaktan ito sa nalaman na patay na ang anak niya. Anak pa rin niya yung
bata... at hindi niya alam ang tungkol dun hanggang ngayon lang.

Hindi ko alam pero nasasaktan ako sa isiping naglasing ito dahil sa nalaman niya.
Siguro dahil hindi ako sigurado kung saan talaga nasasaktan si Kyle. Kung dahil
lang ba ito sa bata o dahil anak nila yung bata ni ate Valerie...
Hindi ko tuloy mapigilang isipin na kung sakaling hindi namatay yung bata at
nalaman ni Kyle na may anak sila ni ate Valerie, sino kaya ang pipiliin niya? Si
ate Valerie kaya at yung anak nila, o kami ni Kaylee?

Sino kaya sa amin Kyle? Ang ate ko kaya?

Bigla naman niyang hinawakan ang kamay ko ng mahigpit. Akala ko nagising pero tulog
pa rin pala.

"Violet... baby... I love you...", Kyle murmured but enough for me to hear it.

Nagulat naman ako sa narinig kong sinabi niya at biglang bumilis ang tibok ng puso
ko...

D-Did he...?

Binatukan ko naman ito ng mahina...

"Pasalamat ka kahit amoy alak ka, pogi ka dahil baka kanina pa kita itinapon sa
ilog Pasig.", sabi ko naman sa kanya pero hindi ko maalis ang ngiti sa labi ko.

(Kyle's P.O.V)
I slowly opened my eyes and stared at my daughter, who is seating on top of me.

Damn hangover. My head hurts like sh-t.

"Good morning daddy!", my daughter greeted me happily.

"Good morning princess. Don't you have class today?", I asked her.

My daughter shook her head. "Today is our principal's birthday so we don't have
class."

"Oh, okay. Where's your momma?"

And before she can answer, the door of the bathroom opened and Violet came out
wearing her bathrobe.

Natawa naman ito nang makita ang anak namin na naka-upo sa dibdib ko habang
nakahiga ako.

"Baby, don't sit on top of your dad. Masaki tang ulo ng daddy dahil may hangover
siya.", Violet said to our daughter.

"What's hangover momma?", Kaylee innocently asked.

"That's what you get when you drink too much liquor. It feels like there are 10
elephants jumping in your head.", Violet
"Wouldn't that hurt, momma?", Kaylee

"Yes it will so never ever drink liquor, okay baby?", nakangiting sabi naman ni
Violet sa anak namin.

"Yes momma.", Kaylee

"Sige na baby, you eat with daddy na.", Violet

Napatingin naman ako sa may table na katabi lang ng kama kung saan naroroon ang
isang tray na may lamang pagkain.

Pumasok naman si Violet sa walk-in-closet namin at paglabas niya ay nakapagpalit na

ito. Damn! She looks hot in her black corporate dress. Hapit ito sa katawan niya
kaya kitang-kita ang perfect curve ng katawan niya.

"Kumain ka na?", tanong ko naman sa kanya na nasa harap ng tokador at pinapatuyo

ang buhok niya gamit ang blower.

"Sa office na lang. I'm in a hurry.", she answered.

Tch.

"Come here baby.", I called her.

"Why?", kunot-noo namang tanong ni Violet na napatigil sa ginagawa niya.

"Come here.", I commanded.

Kunot-noo pa rin itong tumayo at lumapit sa kinaroroonan namin ni Kaylee.

"Sit.", utos ko naman sa kanya at umupo naman ito sa kama. Agad naman akong tumusok
ng isang hotdog. "Ah.", sabi ko naman saka nilapit yung hotdog sa may tapat ng
bibig niya.

"K-Kyle... a-ano ba...", Violet protested while blushing.

"Open your mouth baby.", I said.

"K-Kyle.", Violet

"Momma, daddy said open your mouth.", nakangiting sabi naman ng anak namin na busy
sa pagkain.

She's blushing but she then opened her mouth and took a bite on the hotdog.

"AYEEEEEIIIIII!", our princess teased us that made her blush even more.

And that breakfast in bed with the two most special girls in my life started my day
right.

Kanina pa umalis si Violet habang ako naman ay naiwan dito sa bahay kasama si
Kaylee. Nasa sala kaming dalawa at nanonood ng Barbie.
"You won't go to your office, daddy?", Kaylee asked.

"No princess, I'll stay here with you."

"Really daddy? Let's play later then okay?", excited namang niyang sabi sa akin.

"Sure princess.", I answered with a smile.

Bumalik naman ang atensyon niya sa TV. Napatingin naman ako sa kanya at may
naalala.

"Princess, what do you want for your birthday party?"

Seven days na lang kasi birthday na pala ng prinsesa ko at gusto kong ibigay ang
birthday party na gusto niya. Gusto ko ring maging engrande iyon. Ito kasi ang
first birthday niya na kasama nila ako.

Tumingin naman ito sa taas at parang nag-iisip.

"Well... I always had simple birthday parties before... There's just me, momma,
lolo, mamita, and my friends... but it's always fun.", Kaylee said.

"And for your fifth birthday, it's gonna be grand."

"Really daddy?", Kaylee

"Yes princess. What theme would you like for your party?"

"I want a Princess themed party! And you and momma will be the king and queen. And
I'm gonna be a Princess. While all my friends will be prince and princesses as
well...", excited namang sabi ni Kaylee.

"Okay baby, wish granted.", I said to her.

"Thank you daddy! I'm glad you came back for me and momma!", tuwang-tuwa namang
sabi niya habang yumakap sa akin.

Hindi ko naman mapigilang mapangiti.

Me too baby...

I'm glad I was able to find you and have you both in my side again.

©2014 MoonLightPurple
Chapter 32: Dark

A/N: Ayoko na pong palaging inuulit-ulit ang sarili ko about sa pag u-Update ko.
Just go and read my AUTHOR'S NOTE.

Anyways, sa mga silent readers ko po. Thank you po for supporting TPBQ. I encourage
you po na magparamdam sa akin. C'mon, don't be shy :)) I'm mabait naman. LOL.

Thank you very much to my loyal and understanding readers ♥

LOVE YOU ALL ♥

Don't forget to VOTE and COMMENT :)) Follow me if you want to :)

'till next time. ENJOY :))

===============================

(Violet's P.O.V)

"Thank you, Mark."

"Let's just continue tomorrow.", Mark said with a smile.

"Sige, una na ako.", pagpapaalam ko naman sa kanya bago lumabas sa office niya.
Nasa kotse na ako nang tumawag sa akin ang secretary ko.

"Hello Jenna."

["Ma'am Violet, pumunta na po kayo rito. Medyo may problema po tayo."]

"What? Don't worry, I'm on my way there.", sabi ko naman sa kanya.

Ano na naman kaya ang nangyari?

Pagdating ko sa office ay sinalubong kaagad ako ni Jenna at dumiretso kami sa room
kung saan naroroon ang mga products ng team namin. Naabutan namin doon si Celine at
ang buong members ng team ko. Nagulat naman ako nang makita kong sobrang gulo ng
room at halos sira lahat yung mga damit na imomodel mamayang gabi.

DAMMIT! WHO THE HELL DID THIS?!

"Well that's unfortunate."

Napatingin naman kaming lahat sa nagsalita na walang iba kundi ang kapatid kong
nakangisi at sa likod niya ay naroroon ang team niya.

"Paano na kayo niyan? Looks like ako na agad ang mananalo.", she said with a
winning smile.

"B-tch!", Celine hissed.

Susugurin na sana ni Celine si ate Valerie pero pinigilan ko siya. Ngising-ngisi

namang umalis sila kasama ang buong team niya.

"Damn her! Dapat di mo ako pinigilan Vi. That woman deserve a b-tch slap. We all
know na sila ang may gawa nito.", Celine said.

"I know. Kahit noon pa man, she never played fair. And knowing her, itatanggi lang
naman niya na siya ang may gawa. Magkakagulo lang. Mag focus na lang tayo kung
paano natin maayos itong ginawa na naman niya. Let's make her pay by winning. I'm
sure she'll be angry as hell pag tayo ang nanalo."

"Pero Vi, paano natin aayusin toh? Sira lahat ng mga damit na imomodel mamayang
gabi.", medyo natataranta namang sabi ni Celine.

"Wh-What happened here?"

Napatingin naman kami kay kuya Kevin na siya palang nagsalita at halatang nagulat
sa itsura ngayon ng room at nung mga damit.

"Someone is sabotaging our team.", I just said without naming a specific person.

"Who?", Kevin

"Well for starters, why don't you try asking your wife? I'm sure kilalang-kilala
niya kung sino ang sumira lahat ng mga damit dito.", Celine said in a sarcastic
tone.
"Don't tell me...?", Kevin

"We don't have a proof na sila nga ang gumawa.", I just said.

"Oh sweetie, we don't need any proof to pin point her because she's a living lady
Lucifer here on Earth.", inis namang sabi ni Celine.

"Sh-t! That woman. Don't worry I'll talk to her. For the meantime, do you want me
to postpone the event tonight? Para may time kayong ayusin yang mga damit?", kuya
Kevin asked us.

"Thank you kuya pero di na kailangan. Maayos namin toh at isa pa, baka sabihin pa
ni ate na pinapaboran mo kami.", sabi ko naman sa kanya. Ayaw ko namang mapahamak
pa si kuya Kevin dahil lang sa gagawin niyang pagtulong sa amin.

He sighed. "I'm sorry about what she did. I'll go ahead.", pagpapaalam naman ni
kuya Kevin

"Sige kuya."

Pagkaalis naman ni kuya Kevin ay nilabas ko ang phone ko at tinawagan si Breth.

Kung meron mang isang tao na pwedeng tumulong sa akin ngayon, iyon ay walang iba
kundi ang kaibigan ko.

"Hey hon, I need your help. It's emergency. Okay thanks, we'll be waiting."

Hindi ako kagaya ni ate Valerie na hindi patas maglaro pero hindi ibig sabihin nun
magpapatalo ako sa kanya.

Sometimes, the best revenge is winning the game even though your opponent tried
doing everything to sabotage you.

(Third Person's P.O.V)

Halos mapuno na ang venue at malapit na rin magsimula ang event ng AC. Pumarada
naman ang isang limousine sa entrance ng building at agad inihanda ng mga reporters
ang kanilang mga camera. Mula sa mga itim na sasakyan na nauuna sa limousine ay
lumabas ang halos 20 body guards at mula sa limousine naman ay bumaba si Kyle Dale
Anderson; the famous billionaire businessman and the CEO of DLC Group of Companies,
at kasama nito ang cute nitong anak.
Pagpasok naman nila sa loob ay sinalubong sila ni Kevin.

"HELLO TITO KEVIN!", masayang bati naman ni Kylee sa tito nito.

"Hi baby Kylee. 'Sup bro.", Kevin greeted them back.

"Hey.", Kyle said and tapped his brother's shoulder.

"Sige, pasok na kayo. Please assist them in their seats.", utos naman ni Kevin sa
isang usher ng event.

Agad namang sinamahan ng usher sina Kyle sa upuan nila.

Sa backstage naman ay busy ang dalawang team sa pag check kung ayos na ang lahat.
Dahil naman sa tulong ni Breth ay nakagawa ang team ni Violet ng mga bagong damit
na nasira.

"Okay hon, perfect na!", sabi naman ni Breth na siyang nagpresintang maging make-up
artist ni Violet.

"Ayos na ba ang lahat? Andito na ba ang lahat?", tanong naman ni Celine sa mga
members ng team nila.

"Ma'am, may iba pa pong naiwan sa storage room."

"Okay, let's move faster people. Malapit ng magsimula. Sige na kunin niyo na yung
iba pang natitira dun. Ayusin niyo na rin yang iba pang mga models.", utos naman ni
Celine.

Agad namang tumayo si Violet sa kina-uupuan niya at naglakad paalis.

"Where are you going Violet?", tanong naman ni Celine.

"Tutulong na rin ako sa pagkuha ng iba pang box na nasa storage room."

"But Violet, isa ka sa mga models. Baka masira ang ayos mo.", Celine said.

"Don't worry, pang finale naman ako. Sige na, para matapos na rin.", Violet
reasoned out.

"Sige na nga, pero bumalik ka rin kaagad.", sabi na lang ni Celine.

Tumango naman si Violet bago lumabas at naglakad papunta sa storage room. Habang
papunta naman doon ay nakasalubong niya ang isang pamilyar na tao...

A guy who she doesn't want to be near with even an inch.

Eric Montano.

"Hi Shanelle Violet. You look very beautiful.", komento naman nito sa kanya.

"Thanks.", wala namang ganang sagot niya.

Bigla namang lumapit ito sa kanya saka bumulong . "Can't wait to see you later in
the stage.", Eric said and she can tell that he's smirking.

Agad naman lumayo si Violet at nangilabot ang buong katawan niya sa pagkadiri sa
ginawang pagbulong sa kanya nitong lalaking nasa harap niya ngayon.

Tuluyan naman siyang naglakad paalis. She really hated that man's guts.

Pagdating naman niya sa storage room ay kinuha niya yung isang natitirang box saka
umalis pero bago tuluyang bumalik sa room nila ay pumunta muna siya sa girl's c.r.

Naghuhugas naman siya ng kamay niya nang bigla na lang narinig niyang parang may
nag-lock ng pintuan mula sa labas. Agad naman siyang lumapit sa pintuan para buksan
iyon pero naka-lock nga.

"Shit! Open this door! May tao ba diyan? AAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHH!", napa-upo

naman sa takot si Violet dahil biglang nag off ang ilaw. "HEEEELLLLPPPP! PLEASE
SOMEONE HELP ME! HELP ME PLEASE!", Violet keeps on shouting.

She needs to get out of there.

Sigaw naman ng sigaw si Violet pero parang walang nakakarinig sa kanya. Hindi naman
niya mapigilang mapa-iyak at makaramdam ng sobrang takot.

May phobia kasi ito sa dilim.

It brings back her memory when she was about to lose her baby back then. Umuulan,
kumikidlat, at sobrang dilim nung time na yun. Sigaw siya ng sigaw nung oras na yun
pero parang walang nakakarinig sa kanya.

Napatingin naman siya sa legs niya at parang nakikita niya ulit yung dugong
dumadaloy sa legs niya noon.

"AAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHH! KYLE! KYLE! KYLE, HELP ME!", Violet shouted out of so

much fear.

She shouted as loud as she can but it looks like no one can hear her.... AGAIN.
Just like before.

Nagsumiksik naman siya sa isang tabi. She kept on crying...her body is shaking and
she's really scared....

Sa waiting room naman ng team ni Violet ay halos magkagulo ang lahat sa paghanap sa
kanya.

"Ano? Nahanap niyo na ba si Violet?", natatarantang tanong naman ni Celine sa mga

members ng team nila. Hindi pa rin kasi bumabalik si Violet hanggang sa oras na
yun.

"Hindi po ma'am e."

"Wala rin po siya sa storage room."

"Kanina po nakasalubong ko siya at pabalik naman na po siya rito."

"SHIT! Look for her! FAST!", utos naman ni Celine.

Lumabas naman kaagad ang members ng team nila para hanapin ulit si Violet.

"Oh gosh! 5 minutes na lang, susunod na ang team niyo. Where is Violet ba?",
natatarangtang sambit na rin ni Breth.

Alalang-alala naman si Celine dahil baka may masamang nangyari kay Violet. Bigla
namang bumukas ang pintuan at doon ay pumasok sina Kevin, Kyle, Hazel, Lauren,
Brian, and Lucas.

"What's with the commotion outside?", nagtatakang tanong naman ni Kevin.

"Where's Vi?", Lauren asked.

Nagkatinginan naman sina Celine at Breth.

"S-She's missing...", maluha-luha namang sabi ni Celine

"WHAT?!", sabay-sabay namang sambit nina Kyle, Kevin, Lucas, Brian, Lauren, and
Hazel.

"What do you mean she's missing Celine?!", magkahalong pag-aalala at galit namang
tanong ni Kyle sa kaibigan.

"Kanina pa siya di bumabalik. After siyang ayusan ni Breth kanina, nag presinta
siyang tumulong sa pagkuha ng mga natitirang gamit sa storage room pero di naman na
siya bumalik pa hanggang ngayon. Sabi nung isa naming member, nakasalubong daw niya
si Violet at pabalik daw siya rito pero wala naman pa rin siya...", Celine
explained.

"DAMN!", Kyle cursed.

"Oh gosh!", Hazel

Bigla namang pumasok ang isang babae. "Miss Celine, 1 minute and your team is ready
to go.", she informed her.

"Oh no, paano na yan?", Breth

"OH GOSH! What to do? What to do?", nag ha-hyperventilate naman na si Celine kaya
hinawakan siya ni Kevin sa kamay niya.

"Relax Celine... just relax.... Breathe...", sabi naman ni Kevin na ginawa naman ni
Celine at kumalma siya kahit paano.

"Okay, you look for Violet ako na ang bahala rito. I'll take her place for the mean
time... Please find her.", Celine

"Brian, pumunta ka ngayon sa may security area at tignan niyo ang mga CCTV. Lucas
and I will go look for her. LET'S GO!", Kyle

Agad naman silang gumalaw lahat. Kyle had the need to find his wife as soon as
possible. Pakiramdam kasi niya parang may nangyaring masama kay Violet and he hated
that kind of feeling.

Inutusan din niya ang mga body guards niya at halos lahat ng security team ng
venue. Halos mahalughog nila ang buong lugar pero hindi pa rin nila makita si
Violet.

Napatigil naman siya nang mag-ring ang phone niya.

"Brian, did you find her?", tanong naman kaagad niya nang makita niya ang pangalan
ng kaibigan sa screen ng phone.

["Sa C.R ng mga babae sa fifth floor. Pumasok siya roon at di na nakitang lumabas
ulit. She's there Kyle."], Brian informed him in the other line.

"Okay, thanks.", Kyle said then finished the call.

Mabilis namang tumakbo papunta roon si Kyle. Nang subukan niyang buksan ay naka-
lock ang pintuan ng c.r.

"VIOLET, ARE YOU THERE?!", malakas namang sigaw niya pero walang sumagot kaya mas
lalo siyang nag-alala.

Agad naman niyang sinipa yung pintuan at nagulat siyang naka-off ang ilaw nang
mabuksan yung pintuan. Napatingin naman siya sa isang tabi at doon ay nakita niya
si Violet na naka-upo at naka-yuko. Nilapitan naman niya kaagad ang asawa.

"Violet...", he called her.

Napatingala naman si Violet sa kanya... then she started crying. Agad naman niyang
niyakap ang asawa na mukhang takot na takot. Nanginginig pa kasi ang katawan nito.

"Kyle....Kyle....Kyle.....", Violet

His wife just kept on calling his name while crying like a little girl. He never
saw his wife as scared as she is right now.

She just kept on crying at sobrang higpit ng pagkakahawak nito sa tuxedo na suot
niya...

"I'm here baby.... Sssshhhhh... I'm here....", Kyle said in a soothing voice.

"Kyle.....", Violet

His heart feels like it's being torn apart as he hears his wife crying and shaking
out of fear.

He just hugged her tightly in his arms to make her feel that she's safe already...
©2014 MoonLightPurple

Chapter 33: Never Mess with His Queen

A/N: Hi everyone :) Just want to say thank you for your continuous support :)) I
hope you keep on supporting me and my story :))

Don't forget to VOTE and I encourage you to post your COMMENTS :)) FOLLOW ME if you
want too :))

ENJOY!!! Till the next UD :)) ♥

==========================

(Kyle's P.O.V)

"She's gonna be okay. She just need some rest. Sa tingin ko umatake lang ang takot
niya sa dilim. Base sa sinabi mo kanina, nakita mo siya sa c.r at nakapatay ang
ilaw. Yung takot niyang iyon kanina ay hindi normal. Am I right that she has a
phobia in the dark?", tanong nung doctor sa akin na siyang tumingin kay Violet.

"No, I don't think she has a p-"

"The doctor is right.", pagpuputol naman ni tita Vina sa sinasabi ko. Napatingin
naman kaming lahat sa kanya. "She has a phobia in the dark. She really hates being
in the dark because she's scared of it.", she said while she's gently caressing her
daughter's hair.

Maliban kasi sa akin at sa mga kaibigan namin ni Violet ay naririto rin ang parents
niya sa mansion. Tulog na si Kaylee sa room niya habang umalis na sina Brian at
Lauren dahil masamang magpuyat si Lauren dahil buntis.
"I see... Well don't worry, she's gonna be fine. Sige, aalis na ako.", sabi naman
ng doctor.

"Thank you doctor.", I thanked him.

"Ihatid ko na po kayo sa labas, doctor.", Celine

Tumango na lang yung doctor saka lumabas sa kwarto namin ni Violet. Dito ko sa
mansion diniretso si Violet kanina pero dahil sobrang takot pa rin ito at mahirap
pakalmahin, tumawag na ako ng doctor dahil baka may masamang nangyari sa kanya doon
sa loob ng c.r.

"T-Tita, paano pong nagkaroon ng phobia si Vi sa dilim? Dati naman hindi siya takot
sa dilim.", maya-maya lang ay tanong ni Hazel.

"Tama ka, hindi talaga siya takot sa dilim dati pero....", tita Vina paused.

"Pero ano po ma?", Kevin asked.

"Nagsimula ang phobia niya sa dilim after nung incident na dinugo siya noon...",
sabi ni tita Vina na kakikitaan ng lungkot ang mukha habang nakatingin sa anak
niya.

Hindi ko naman magawang makapagsalita sa nalaman ko.

"What do you mean tita?", Lucas

"Hindi rin namin alam na nagkaroon siya ng phobia noon. Pero one time before nang
umuulan ng malakas at kumikidlat at biglang nagkaroon ng panandaliang black-out,
bigla na lang nagsisigaw si Violet. Sobrang takot na takot siya and she kept on
shouting and calling your name Kyle. She was asking for help... and she keeps
looking on her legs and keeps on shouting 'blood', 'my baby'... At nang maging
maayos na siya at pinatingin namin siya, nalaman namin na epekto daw iyon nung
panahon na dinugo siya... na trauma siya roon at naging phobia na niya ang dilim
dahil bumabalik ang ala-ala niyang iyon...", tita Vina explained.

"Hindi ka namin sinisisi o sinusumbatan Kyle, pero sinasabi namin sa'yo na sobra
ang naging epekto ng nangyaring iyon sa anak namin...", tito Sherwin said.

"Hindi. Ako talaga ang dapat sisihin, dad. Kasalanan ko kung bakit nagkaroon ng
phobia si Violet sa dilim. It's all my fault.", I said.

Damn! I didn't know that, that incident from before would become a phobia to her.
Parang gusto kong pagsusuntukin ngayon ang sarili ko dahil sa kagaguhang ginawa ko
noon.

I can't even imagine how scared she was back then and because of what had happened
earlier, all those memories came back again to her...

Hinawakan ko naman sa kamay niya si Violet at hindi ko mapigilang hindi maluha

habang nakatingin ngayon sa mukha niya...

I'm so sorry Violet. I'm very sorry...

Kahit lumuhod ako ngayon sa harap mo, kahit mamatay ako... hindi sapat iyon para
mapagbayaran ko ang nagawa kong pag-iwan sa'yo noon sa bahay mag-isa...

I'm very sorry baby...

"Pare, can I talk to you for a minute?", Lucas asked me as he tapped me in my

shoulder.

"Sige."

Paglabas namin ay nilabas niya ang phone niya at may pinakita siya. Iyon ang video
kung saan pumasok si Violet sa C.R at biglang may nag-lock sa pintuan mula sa
labas. Isang lalaki yung nag-lock...

F-CK! So someone really planned of locking my wife inside?!

"Binigay ito ni Brian kanina.", Lucas said.

"Sige pare, ako na ang bahala sa lalaking yan.", sabi ko sa kanya saka nilabas ang
phone ko at tinawagan si Gareth.

"Gareth, I'm gonna send a video to you and I want you to find the guy in the video.
Don't do anything to him... I'll be the one to kill him."

["Yes boss."]

Pagbabayaran ng lalaking yun ang ginawa niya. Hurting Violet is like digging up
your own grave 'cause I'll make sure you'll see hell.

*****
"NO! MY BABY! MY BABY! KYLE! KYLE! HELP ME KYLE!", Violet kept on shouting that
woke me up.

Tinakpan naman ni Violet ang tenga niya nang biglang kumulog. Agad ko namang kinuha
yung remote at binuksan yung mga ilaw.

"Sssshhhh... I'm here baby... I'm here.", pang-aalo ko naman kay Violet pero parang
hindi niya ako naririnig. Mas nagpumiglas pa ito mula sa pagkakayakap ko.

"Kyle! HELP ME KYLE! NO! MY BABY! MY BABY!", Violet kept on shouting.

I cupped her face and when I got her attention, I kissed her.

Unti-unti namang kumalma si Violet... and when I'm sure she's calm already, I let
go of her lips but I was surprised when she wrapped her hands around my neck... and
this time she was the one who kissed me.

When I got a hold back of myself, I responded to her kiss. The kiss deepened and
turned wilder. I keep on tasting her mouth like there's no tomorrow.

Damn!

Hinahabol niya ang paghinga niya nang pakawalan ko ang labi niya...

"Kyle...", and before she can say another word, I kissed her sweet lips again. F-
ck! I've waited so long to be able to kiss her like this again... to feel her soft
body with mine.

"Aahh...", a soft moan escape from her mouth when I licked her neck.

"Kyle...", I heard her call my name and she pulled me upward to meet my eyes. Sh-t!
The way she calls my name turns me on. I really want her.

Nagtitigan naman kaming dalawa...

"I love you baby... and I want you now.", I said in a husky voice .

(Third Person's P.O.V)

Kyle claimed Violet's lips. He kissed her lips hotly and hungrily.

A soft moan slipped out from Violet's mouth.

She's almost out of breath but it looks like Kyle doesn't have any plans on letting
go her lips - not yet.

They're both savoring the kiss when she felt Kyle's hands in her body - wondering.

From her lips... bumaba naman ang halik ni Kyle sa kanyang leeg.

"Aah!", she moaned when Kyle sucked her skin. And surely, it would leave kiss
marks for tomorrow.

Ramdam ni Violet ang lakas ng pagkabog ng puso niya... naalala tuloy niya nung
unang pagkakataon na ibinigay niya ang sarili niya kay Kyle. Sobra rin ang lakas ng
patibok ng puso niya nung oras na yun.

At sa mga halik ni Kyle at sa kamay nitong kung saan saan dumadapo, nakaramdam
naman ng sobrang pag-iinit ang katawan si Violet.

Napa-igtad naman siya ng maipasok ni Kyle ang kamay nito sa loob ng tank top na
suot niya at hinawakan nito ang dibdib niya. And to think that she's not wearing a
bra.

"Kyle...", she called his name like she's almost out of breath.

Isa-isa namang inalis ni Kyle ang damit niya...

Now, she's totally naked.

Bigla naman siyang nakaramdam ng hiya at pamumula ng mukha habang titig na titig
ngayon si Kyle sa katawan niya. It's not like this is the first time he's seeing
her naked body but still, she's still shy. She doesn't know what to cover first.
She was about to cover her breast but Kyle stopped her from doing so...

"Don't...", he said in a husky voice. "Damn. You're so beautiful, hot and sexy,
baby.", sabi nito saka binalikan ulit ang labi niya...

He just can't get enough of her lips.

Bumaba ulit ang labi nito sa leeg niya... hanggang humantong iyon sa may dibdib
niya.

Napahinga siya ng malalim sabay yakap sa batok nito. Her body arched when his mouth
claimed her right nipple.

"Aaaaahhhhh....", she moaned when Kyle's tongue toyed with her nipple. He played
with both of her nipples alternately.

Halos mahibang na siya sa sobrang sensasyon na biglang lumukob sa katawan niya.

"K-Kyle...", nahihirapan sambit niya sa pangalan ng asawa...

The way Violet calls his name is like a music in his ears.

Kyles touch made Violet's body tremble with desire.

Her legs trembled when she felt one of Kyle's hand caressing her thigh.

Humiwalay saglit si Kyle sa kanya para alisin na rin ang mga saplot nito sa
katawan. Now he's also naked.

He rubbed his strong, firm, and hard body against her soft body.

His lips kissed every part of her body while his hands keep on wondering.

Halos mag deliryo na siya sa ginagawa ni Kyle sa kanya.

Every kiss and every touch of him feels so damn good! Pakiramdam tuloy niya, first
time lang niya ito.

Pagkatapos ng mahabang pagbibigay kasiyahan sa bawat isa, pumosisyon na si Kyle sa

ibabaw niya.

Itinaas ni Violet ang mga braso niya at ikinawit sa batok ni Kyle. She pulled him
closer to her and kissed him passionately.

They shared a long kiss before he entered her.

She gave out a loud moan... napasabunot siya sa buhok ni Kyle dahil sa sobrang
sensasyon na nararamdaman niya.

They're both feeling pure pleasure and a taste of heaven.

Tonight... they became ONE... once again.

(A/N: Okay, lame ba yung bed scene? LOL. Oh well, sorry na lang. That kind of scene
is not really my forte. LOL. XD)

(Kyle's P.O.V)

Nagising naman akong natutulog pa rin sa bisig ko si Violet. Napangiti ako habang
nakatingin sa mukha niya... I caressed her angelic beautiful face.

Naalis lang ang atensyon ko sa kanya nang marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko.

Inabot ko yun sa may side table at at agad sinagot yung tawag bago pa magising si
Violet sa pag ring nung phone. Si Gareth ang tumatawag.

"Gareth."

["Boss, we have the guy."]

"Good, I'll be right there."

Pagkatapos nung tawag ay hinalikan ko sa noo niya si Violet bago dahan-dahang

umalis sa kama.

Bago ako bumaba ay may sinulat ako sa isang papel at iniwan yun sa side table.

Naabutan ko sa baba si Kaylee na nakikipaglaro sa kanyang lolo Sherwin.

"Good morning daddy!", she greeted me the moment she saw me.

"Good morning princess, good morning dad.", bati ko naman sa anak ko at kay tito
Sherwin.

"Good morning iho, ang aga mo atang umalis.", nagtatakang tanong naman ni tito
Sherwin.

"May importanteng aasikasuhin lang po ako. Babalik din agad ako. Sige po."
"Sige, ingat iho.", tito Sherwin

"Bye daddy. Take care.", Kaylee

Dumiretso naman ako sa isang abandonadong building kung saan naroroon ang mga
tauhan ko at si Gareth.

Nang makaharap ko yung lalaking nag-lock sa pintuan ng c.r kagabi ay pinagsusuntok

ko ito.

Itinayo naman ng dalawang tauhan ko yung lalaki nang matumba ito. Halos mawalan na
rin ito ng malay dahil sa mga suntok ko...

"Who are you and why did you lock my wife in the comfort room last night?!", galit
na galit na tanong ko sa kanya habang hawak-hawak ko ang kwelyo ng damit nito.

"Na...N-na...N-napag-utusan l-lang ako...", hirap namang sagot nito.

F-CK WHAT?! BY WHO?!

"SINONG NAG-UTOS SA'YO?!", galit na tanong ko ulit sa kanya.

Hindi ito sumagot kaya sinuntok ko ulit.

"SINO?!", I asked him again.

"B-Bossing... m-maawa na kay-kayo sa akin... n-napag-utusan lang p-po talaga

ako..."

I punched him hard again in his abdomen.

"SINO NGA ANG NAG-UTOS SA'YO?!", galit ulit na tanong ko sa kanya.

"S-Si... Valerie Anderson."

WHAT?!

F-CK! THAT B-TCH!

I should have known! Pagbabayaran ng babaeng yun ang ginawa niya. At wala akong
paki-alam kung babae siya!

Galit ko pinakawalan yung lalaki na napa-upo sa sahig.

"Get that garbage out of my sight. Gareth, you take care of that man."

"Yes boss.", Gareth

Agad namang kinaladkad ng dalawa kong tauhan yung lalaki habang sumunod na sa akin
yung iba ko pang mga tauhan.

Now, it's time to make the mastermind pay.

(Violet's P.O.V)

Nagising akong wala na sa tabi ko si Kyle. Agad kong sinuot yung robe na nasa may
side table. Naalala ko naman ang nangyari sa amin kagabi. Hindi ko alam kung bakit
ginawa ko iyon... pero iisa lang ang alam ko nung gabing iyon... that I wanted to
be in Kyle's arms again.

Pinagsisisihan ko ba yung ginawa ko kagabi?

Well a part of me is saying yes...

But the other part of me is saying no... because I wanted that to happen.

But there's one thing I can't forget about last night... It's when Kyle told me he
loves me. Did he really mean that? Should I believe those words... again?

The last time I heard and believe those words coming from him... he just broke my
heart into pieces.

I don't know anymore! There's a part of me who wants to believe and give him
another chance... but there's also the protective part of me who don't want me to
give Kyle another chance because giving him that would mean another chance of
heartache if ever...

I heaved a sigh out of frustration...

Why is love so complicated?

I love Kyle. I know I do... he's the only guy I wanted back then and he's the only
guy I want up until now... pero yung pagmamahal na iyon ay natakpan ng galit dahil
sa mga nangyari noon. At ngayon... unti-unting nawawala yung galit na iyon...

At napapalitan na ngayon ng takot. Takot dahil nawawala na yung galit na gumagawang

pumigil sa nararamdaman kong pagmamahal kay Kyle at yung galit na prumoprotekta sa
akin sa mga sakit na pwedeng idulot pa sa akin ni Kyle ngayong bumalik ulit siya sa
buhay ko.

I'm scared of the idea of falling to Kyle over again...

I might not admit it vocally but I know deep inside me that Kyle is the only one
who can fix my broken heart...

But he's also the one who can break them into pieces all over again...

Napatingin ako sa may pintuan nang bumukas iyon. Pumasok naman mula roon si Kaylee
na agad tumakbo sa kama at yumakap sa akin.

"Good morning momma!", she greeted me happily.

"Good morning baby.", then I showered her with kisses in her face. "Where's your
dad?", tanong ko sa kanya.

"He went out.", she answered.

Out? Saan naman kaya? Napatingin naman ako sa phone ko na nasa side table nang mag
ring yun. It's Hazel who's calling.

"Hello Hazel.", bungad ko sa kanya.

["OMG VI! YOU NEED TO STOP KYLE!"], kinakabahan pang sabi nito mula sa kabilang
linya.

"What?", kunot-noong tanong ko naman sa kanya. Stop Kyle? From what?

["Nalaman niya kung sino yung nag lock sa'yo kagabi sa c.r at kung sinong nagpa-
lock sa'yo. It was Valerie, Vi! Si Valerie ang nagpa-lock sa'yo sa c.r kagabi!"]

WHAT?!
["Listen Vi, you need to stop Kyle. Judging from his angry face when left here
earlier, I think he's really gonna kill your sister. It's not that she doesn't
deserve it... but it's just that... UGH!"]

"Okay, don't worry. Ako na ang bahala. Thanks for telling Hazel. Bye.", agad ko
namang tinapos ang tawag saka nagpalit ng damit. Tumawag agad ako sa bahay nina
tito Karl at tinanong kung andun ang kapatid ko at andun nga raw siya.

Binuhat ko naman si Kaylee papunta sa may sala at pinabantay muna kina mommy saka
dali-daling sumakay sa kotse at inutusan yung driver na pumunta sa bahay nina tito
Karl.

I did not expect she'll go that far. Ganun ba talaga niya ako kinasusuklaman?

Pagdating ko sa bahay nina tito Karl ay agad akong pumasok. "Is Kyle here?", tanong
ko sa isang katulong na sumalubong sa akin pero bago pa siya makasagot ay may
narinig na akong sigawan mula sa sala.

"KYLE! STOP!", narinig kong sigaw ni kuya Kevin mula sa sala kaya dali-dali akong
pumunta dun.

Naabutan ko si kuya Kevin na pinipigilan si Kyle na kakikitaan ng sobrang galit ang

mukha. Kaharap nito si ate Valerie na umiiyak.

"Why are you accusing me with something I didn't do...?", ate Valerie said while
crying.

"DON'T EVEN TRY DENYING IT! SINABI SA AKIN LAHAT NG NUNG LALAKING INUTUSAN MO!",
galit na galit na sigaw ni Kyle.

"Well it's not me!", pasigaw ring sabi ni ate Valerie kay Kyle.

"KYLE!", tawag ko naman sa kanya nung tangkain niyang pumalag mula sa pagkakahawak
sa kanya ni kuya Kevin sa balikat. Napatingin naman silang tatlo sa akin.

"YOU! Ikaw na naman ba ang nagsabi na ako ang nagpa-lock sa'yo kagabi ha?! WOW!
Gustong-gusto mo talagang nakukuha ang simpatya ng mga tao at pinagmumukha akong
masama noh?!", galit nasabi sa akin ni ate Valerie na dinuro-duro pa ako.

She's unbelievable! Hindi ko na lang siya pinansin at nilapitan si Kyle. Hanggang

ngayon, kakikitaan pa rin ng galit ang mukha nito habang nakatingin kay ate
Valerie.

I cupped his face and made him look at me.

"Let's go.", I said to him.

"ANO?! YUN ANG TOTOO DI BA?! BAKA NAMAN IKAW ANG NAG-UTOS DUN SA LALAKI PARA I-LOCK
KA AT PALABASING AKO ANG NAG-UTOS SA KANYA?!!! ANO-!", Valerie

Hindi niya nagawang naituloy ang sinasabi niya dahil sinampal ko ito ng malakas sa
pisngi.

"Now we're almost even. Gosh, I've been wanting to do that for ages now. And next
time... please do look for your brain, I think it slipped out from you head. Kung
anu-ano na lang kasi ang naiisip mo. Walang tangang tao ang magbabayad ng isang tao
para ipakulong ang sarili niya. At kung meron man, I'm sure ikaw lang ang makaka-
isip nun... B-tch."

"How dare you!", she was about to slap me pero sa mukha ko tumama ang palad niya.
Tumama yung kamay niya sa braso ni Kyle na iniharang nito.

"DON'T.EVEN.DARE.", matigas namang sabi ni Kyle na kitang tinitimpi na lang ang

galit niya kay ate Valerie.

Napatingin naman ako kay kuya Kevin na apologetic na tumingin na lang sa akin.
Tinanguan ko na lang siya bago naglakad na paalis. Naramdaman ko ang paghawak ng
isang kamay sa kanang kamay ko.

It was Kyle's.

He held my hand without looking at me then we both walked out of the house.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 34: Winner

A/N: Maraming maraming salamat po sa patuloy na pagsuporta niyo sa story ko :) I
really appreciate it a lot!

Try checking out my new story. Thanks. Click external link :)

Don't forget to VOTE and I encourage you to post your COMMENTS :)

FOLLOW ME if you want to :)

THANKS! LABYU ALL ♥

==========================

(Violet's P.O.V)

"What is your heart telling you to do? What does it want?", tanong sa akin ni Mark
na hindi ko agad masagot.

"I don't know...", sagot ko sabay ng pag-iling ko. "I mean a part of me wants to
give him another chance but a part of me wants to save myself from all the
heartaches he can cause to me all over again if ever I gave him that chance.", I
said.

"That's normal. Once a person got hurt by someone whom he or she really loves, they
tend to get confused between giving them that another chance or not. And what
causes it is the fear of getting hurt all over again. And because of fear,
questions like 'What if that person hurts me again? Is it gonna be worth it? Can I
take all those pain and heartaches again?', are being questioned in your mind
right?"

I nodded. He's right. I always do ask those questions over and over again the
moment I agreed to be with Kyle again.

"Pero hindi mo rin ba natanong sa sarili mo, 'Paano kung bumalik talaga siya para
sa'yo? Para sa inyong dalawa ng anak niyo? Paano kung mahal ka talaga niya?'.
Nasaktan ka niya at ngayon bumalik ulit siya sa'yo and he's trying to become a
better husband to you and a father to your child. Maaaring masasaktan ka ulit niya
ngayong bumalik siya sa buhay mo. Masakit masaktan ng paulit-ulit ng taong
pinakamamahal mo but let me tell you Violet, if you decide not to give him another
chance make sure you won't have those 'what ifs' that you're gonna live with.", he
said

I stared at him. "So are you telling me to give him another chance?", I asked him.

"Ikaw lang ang makakasagot niyan, Violet. Nasa sa'yo ang desisyun kung bibigyan mo
ba siya ng isang pagkakataon ulit para ipakita niya sa'yo na iba na siya, na hindi
na siya kagaya ng dati. At nasa sa'yo rin kung hindi mo na siya bibigyan pa ulit ng
isa pang pagkakataon. Pero kung ano man ang magiging desisyon mo, siguraduhin mong
sa huli ay hindi mo pagsisisihan iyon.", sagot niya.

I heaved a sigh. Hindi ko pa rin alam kung anong tamang gawin.

Maya-maya lang ay umalis na ako sa office ni Mark. Mark is a psychiatrist I've been
consulting for the past one month. Masakit pa rin sa akin hanggang ngayon ang mga
nangyari noon. Hanggang ngayon hindi pa rin nawawala ang sakit ng kahapon. At mas
dumagdag pang bumalik ulit si Kyle sa buhay ko. At sa pagbabalik niyang iyon,
gumulo ulit ang lahat. Nalilito na ulit ako sa mga dapat kong gawin.

Kahit gusto ko mang kalimutan lahat ng nangyari noon, ang hirap. That's why I've
been seeking help.

Umuwi na ako sa bahay pagkaalis ko sa office ni Mark. I need to prepare for

tonight's party. Ngayong gabi na kasi sasabihin na kung kaninong produkto ang mas
malaki ang nabenta. It has been five days already after the release of our
products... and that incident of me being locked up.

Pag-uwi ko nakaayos na ang mag-ama ko pati na rin sina daddy at mommy kaya
nagsimula na rin akong mag-ayos. I just applied a light make-up, just tied my hair,
wore a diamond earring as my only accessory, then my red gown.

Pagbaba ko ay dumiretso na kami ni Kyle sa limousine na naghihintay sa amin. Nauna

na sina daddy, mommy at Kaylee sa venue. After 15 minutes, we reached the venue of
the party. Inalalayan ako ni Kyle sa paglabas sa limousine.

Talking about the sh*tness of coincidence.

Halos magkagulo naman ang mga photographers sa pagkuha ng mga litrato mula sa mga
cameras nila.

Paano ba naman, saktong magkasabay pa pala kaming nakarating dito sa venue ni ate
Valerie na kasama ngayon si kuya Kevin. And we're both wearing a red dress. I'm
wearing a red gown while she's wearing a red cocktail dress.

Naalis naman kay ate Valerie ang atensyon ko nang maramdaman ko ang isang braso ni
Kyle na pumulupot sa bewang ko. "Let's go inside?", he asked when I shifted my eyes
on him.

I smiled and nodded.

Sinalubongkami ng mga kaibigan namin pagpasok na pagpasok namin sa venue.

"OMG!", Hazel exclaimed.

"Wow. Seriously?", Lauren asked in a sarcastic tone .

"Is it just a mere coincidence that you and Valerie wore a dress of the same
color?", Celine asked the moment she saw me enter with ate Valerie and kuya Kevin
tailing behind us.

Hazel scoffed. "I'm sure ginaya lang siya nung babaeng yun."

"Talking about originality.", Lauren

"But don't worry Violet, you're far more beautiful than her.", Celine said then she
smiled at me.

"Agreed!"

"Totally."

Lauren and Hazel agreed as well. At hindi ko mapigilang mapangiti dahil sa

pinagsasabi nilang tatlo. Mga kaibigan ko nga talaga sila.

"Okay, that's enough already. Baka kung saan pa mapunta yan.", Lucas said.

"Let's just go take our seat.", Brian

Nagkanya-kanya kami ng upo sa table na naka reserve para sa amin.. Maya-maya lang
ay nagsimula na rin ang program.

(Third Person's P.O.V)

"Before anything else, I would like to congratulate both teams for the magnificent
products they have produced for AC.", paninimula ni Kevin Anderson sa speech niya
habang nasa stage. "But ever since the products from the two team have been
released, there's these team whose products were really sold-out far more than the
other team's products. And I would like to congratulate her team for a very job
well done. That team is no other than...
...
...
...
...
...
Ms. Shanelle Violet Villanueva-Anderson's team!", Kevin Anderson announced.

And the moment the winner was announced, everyone applauded and congratulated
Violet's team.

"OMG! You won!", Hazel exclaimed happily as she hugged her best friend.

"OMG! CONGRATULATIONS VI! CONGRATULATIONS CELINE!", Lauren said happily.

Sobrang tuwa naman nina Violet at Celine maging ang buong members ng team nila
dahil sa pagkapanalo nila. All their efforts were paid off by winning tonight. At
kahit ilang beses sinabutahe ang team nila, sila pa rin ang nanalo.

"Congratulations baby.", masayang bati ni Kyle kay Violet.

At sa sobrang katuwaan ni Violet ay napayakap siya sa asawa niya. Medyo nagulat

naman si Kyle pero nang makabawi ay niyakap din niya ng mahigpit si Violet.

"Thanks!", Violet exclaimed while hugging her husband tightly.

Lumapit ang buong members ng team nila Violet at Celine at sabay lahat silang
pumunta sa stage kung saan binati rin sila ng CEO ng kanilang company.

Pero kung sobrang saya ng team ni Violet, ganun naman ka-dismayado ang team ni
Valerie. At sa isang tabi, nag ngingitngit ang kalooban nito sa galit habang
nakatingin kay Violet. Maya-maya lang ay tumayo ito at lumabas ng venue. Nang
nadaan nito ang table na kina-uupuan ni Eric Montano ay agad niya itong sinenyasan
na sundan siya nito sa labas na agad ginawa ng binata.

"WHAT THE HELL JUST HAPPENED?!", galit na galit na tanong ni Valerie kay Eric nang
tuluyang magkaharap silang dalawa sa hallway ng hotel kung saan ginaganap ang
party. "I thought you took care of everything?! Bakit ganito ang nangyari?! Bakit
ang team pa rin ni Violet ang nanalo?!"

What other people did not know was that Eric and Valerie tried to bribe other
people just to buy products from her team to give her team a sure win. But what
they did not expect is that her team will still lose over Violet's team.

"I did! Pero hindi ko naman akalain na ganun kalakas ang bentahe ng produkto ng
team ng kapatid mo!", depensa ni Eric sa sarili niya.

"No! That's impossible! I'm sure someone helped her too! Dammit! I'm sure si Kyle
ang tumulong sa kanya! Maybe may binayaran din si Kyle na mga buyers para mas
maging mataas ang sale ng products nila kesa sa products ng team ko!", Valerie
said.
"Tch. Believe me, if he did I would have known that but I'm sure Kyle Anderson
didn't do anything. It was a clean win for your sister. I think your products just
sucks to the public.", mapang-uyam na sabini Eric habang nakangisi pa na mas nagpa-
init sa ulo ni Valerie.

"DAMN YOU! THIS IS ALL YOUR FAULT! HINDI KA TUMUPAD SA USAPAN! YOU PROMISED ME A
SURE WIN AGAINST THAT B*TCH!", Valerie shouted at him.

"No sweetie, I didn't promised you a sure win. But I did promised to help you and I
did right? We had a good time and I helped you. All is fair.", Eric smirked at her.

"BASTARD!", Valerie exclaimed before walking out.

(Someone's P.O.V)

Buong puot akong nakatingin ngayon sa isang tabi sa taong naging dahilan ng
paghihirap ng pamilya ko.

Sa taong sumira sa buhay ko.

Sa taong naging dahilan ng pagkamatay ng anak ko.

"Pagbabayaran mo toh ng malaki.", buong pagkamuhing sabi ko.

Buhay ang kinuha mo sa akin, buhay din ang kukunin ko sa'yo!

Napatingin naman ako sa kanya habang nilapitan nito ang kanyang asawa na buhat-
buhat ang isang batang babae...

Biglang natuon ang tingin ko dun sa batang babae.

Bumaba ito mula sa pagkakabuhat nung lalaki at naglakad paalis. Sinundan ko naman
siya ng tingin.

Kung hindi ako nagkakamali, anak nila iyon.

Napangisi ako sa isiping iyon.

Alam ko na kung paano ako makakapag higanti sa'yo sa ginawa mo!

Buhay ng anak ko ang kinuha mo...

Buhay ng anak mo ang kukunin ko!

Damay-damayan na lang toh!

============================

#teamViolet or #teamValerie? Who looks fiercer?

©2014 MoonLightPurple

Chapter 35: Kaylee Vienne Anderson Part 1

A/N: Hi my dear readers :)) Ngayon na po ako mag u-Update kasi no UD po ako sa
Saturday or Sunday. Exam week ko na po kasi next week and kailangan ko pong mag
review :)) Thanks very much for your continuous support :)) Silent reader man or
hindi... thank you thank you very much :))

Don't forget to VOTE and I encourage you to post your COMMENTS :))

FOLLOW ME if you want to :))

And I would like to promote my new story entitled "THE ACCIDENTAL BRIDE". Hope you
can support it too :)) Thanks much :)
Enjoy ♥

======================

(Violet's P.O.V)

"I assure you Sir Kyle and Ma'am Violet, your daughter will have the best birthday
party ever tonight.", nakangiting sabi sa amin ni Ria; ang event organizer na
kinuha ni Kyle para sa birthday party ni Kaylee.

Yes, today is my daughter's fifth birthday. Gosh, I can't believe my daughter is

growing so fast. Parang dati baby lang siya pero ngayon... 5 years old na siya.

"Thank you Ria.", pagpapasalamat ko sa kanya.

"You're welcome ma'am.", she said smiling back at me.

Pagkatapos naming ma-check yung venue ni Kyle ay umalis na kami.

"Thank you.", hindi ko mapigilang sabihin kay Kyle nang nasa may kotse na niya kami
papuntang mall. Hindi pa kasi ako nakakabili ng gift para sa anak ko.

"For what?", takang tanong ni Kyle sa akin.

"For the birthday party you're throwing for Kaylee. You know, I was not really able
to throw a grand birthday party for her each time she celebrated her past
birthdays.", I said.
Kahit gusto kong bigyan siya ng engrandeng birthday party noon, hindi ko magawa
dahil kapos ako noon sa pera kaya naman sa bahay lang namin sine-celebrate ang
birthday niya kasama sina mommy, daddy, at ibang mga kaibigan ng anak ko.

"Kahit naman simple lang yung birthday party niya noon at kahit kayu-kayo lang nina
tita at tito ang kasama niya, alam kong masaya si Kaylee.", sabi ni Kyle kaya
napatingin ako sa kanya. "She's happy just being with the people she loves. I'm
just throwing the party for her because I want it to be special... both for me and
Kaylee. This is her first birthday that I'm actually attending. I want to give
everything to her to cover up all her past birthdays that I wasn't with her.", Kyle
continued.

Hindi ko mapigilang hindi ma-guilty sa narinig ko. Walang halong panunumbat sa

boses ni Kyle sa kung bakit hindi siya naka attend sa past birthdays ni Kaylee pero
hindi ko pa rin mapigilang hindi ma-guilty. Guilt dahil alam kong ako ang rason
kung bakit hindi siya naka attend sa past birthdays ni Kaylee dahil nilayo ko ang
anak namin sa kanya.

"Don't blame yourself.", Kyle said again.

"W-what?", litong tanong ko sa kanya.

"Hindi mo kasalanan kung bakit hindi ako naka-attend sa mga past birthdays ni
Kaylee. Kasalanan ko naman ang lahat e.", he said with a sad smile.

"Paano mo naman nasabi na sinisisi ko ang sarili ko?", kunot-noo tanong ko. Ni
hindi naman kasi siya nakatingin sa akin dahil nasa daan ang mata niya pero nalaman
niya yung nararamdaman at iniisip ko.

He looked at me then he smiled before shifting his eyes back at the road.

"I just know.", he said.

"Edi ikaw na ang kalahi ni madam Auring.", nasabi ko na lang.

Ngumiti lang ito at napangiti na lang din ako.

Pagdating namin sa mall ay agad akong naglibot para bumili ng regalo para sa anak
ko. I bought her a white branded flat shoes and a cute pink dress. Bumili na rin
ako ng para sa akin na kagayang-kagaya ng binili ko para sa kanya. Gustong-gusto
kasi ni Kaylee na palaging magka-match ang mga sinusuot naming dalawa. Kahit pajama
pa ito or ano. Nakakatuwa nga dahil kahit konti lang ang namana niya sa akin sa
kanyang physical appearance dahil mostly ay kay Kyle siya nagmana, para pa rin
siyang mini-me ko.

And speaking of gifts, sobrang bongga ng gift ni Kyle para sa anak namin.

Nagpagawa ito ng human Barbie house mula sa ibang bansa that cost almost half a
million. Gusto niya talagang bumawi kay Kaylee.

Pag-uwi namin ay dumiretso kami sa kwarto ni Kaylee. Bagong gising pa lang ito.
Maaga kasi kaming umalis kanina para icheck nga yung venue at yung preparation ng
party ni Kaylee.

"Good morning baby.", I greeted her.

"Good morning princess.", Kyle also greeted her.

"Good morning too momma, good morning daddy. Momma, you're forgetting
something...", my daughter said while pouting at me.

"What?", nakangiting tanong ko sa kanya.

"You forget to give me my kisses.", she said that made me smile.

Agad ko siyang niyakap at pinaghahalikan ng limang beses sa pisngi niya. Sa tuwing

birthday kasi niya, hinahalikan ko siya ng ilang ulit, depende kung ilang taon na
siya.

"I love you baby.", I said to her.

"I love you too momma. Dad, come here...", tawag naman ni Kaylee sa daddy na
nakangiting lumapit sa amin.

"I love you momma and daddy!", nakangiting sabi niya sa aming dalawa ni Kyle.

"We love you too baby.", magkasabay naming sabi ni Kyle.

Then we had our family hug.

Bago mag lunch ay nagssidatingan ang mga lolo, lola, tito, at tita ng anak ko for a
family lunch. Of course, hindi na nakakagulat na hindi dumating si ate Valerie.

Nang mag 5:30 na ng hapon ay inayusan ko na si Kaylee. Six kasi ay masisimula na

ang party niya. Kasama ko ngayon si Breth na siyang nag-aayos kay Kaylee. Si Kyle,
nasa venue na para asikasuhin ang mag bisita.

"Oh gosh! Ang pretty, pretty talaga ng aking inaanak.", Breth said after applying a
light make-up on my daughter.
And Breth's right. She really look very beautiful in her black and white gown, and
a tiara in her head. May suot pa itong black gloves.

"Really ninong? I'm pretty na like my momma?", Kaylee asked.

"Yes baby, you're even prettier than your momma.", sabi ni Breth na nginisihan ako.

Pero siyempre, hindi ako kokontra dun. Maganda talaga ang baby ko at mas maganda pa
ito sa akin. Ang I'm sure mas gaganda pa siya pag nagdalaga na siya.

"Okay, let's go na?"

Nakangiting tumango naman si Kaylee. Agad ko siyang binuhat at sumakay na kami sa

kotse na magdadala sa amin sa venue ng party.

At exactly 6:00, the party started with Kyle and I having our entrance and with
Kaylee following us, having her princess like entrance.

Enjoy na enjoy si Kaylee at ang mga kapwa nitong bata sa mga games na inihanda para
sa kanila at sa magic show din. Sarap na sarap din sila sa mga foods na handa.

Hindi ko mapigilang hindi mapangiti habang nakatingin ngayon sa mag-ama ko na

naglalaro. Kaylee is seating at her daddy's back who acts as her horse. Kalaro nito
ang mga batang babae na horse din ang kani-kanilang mga daddy.

Naramdaman ko namang may tumabi sa akin - Celine. Nakangiti rin ito habang
nakatingin kina Kyle at Kaylee.
"You have a happy family, Violet. I wish I had a family like yours.", I heard her
say kaya napabaling ako sa kanya.

I know up until now, she still loves kuya Kevin kasi kung hindi na, baka matagal na
itong nag-asawa at nagkaroon na rin ng sarili niyang pamilya. Alam ko yun dahil
babae ako... at naging parehas ang sitwasyon namin.

Hinawakan ko sa kamay niya si Celine na napatingin sa akin. I smiled at her.

"You're gonna have your own family too someday... at alam mo? Sigurado akong napaka
swerte ng mga magiging anak mo dahil magkakaroon sila ng sobrang ganda at sobrang
bait na mommy. At ang asawa mo naman, magkakaroon ng isang maganda at mapagmahal na
may bahay.", I said to her that made her smile.

I know good things will happen to Celine someday.

"Okay everyone, it's time for the birthday girl to blow her candles and to open her
gifts...", narinig naming sabi ni Ria sa may stage.

Tumigil ang mga bata sa paglalaro at nagsimula na kaming lahat na kumanta.

"HAPPY BIRTHDAY KAYLEE. HAPPY BIRTHDAY KAYLEE. HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY...
HAPPY BIRTHDAY DEAR KAYLEE..."

"Make three wishes princess", Kyle said to Kaylee who smiled at him.

"My first wish is... for my family to be happy and healthy always. My second wish
is...for me, my daddy, and my momma to always be together forever...", Kaylee said
out loud with her eyes close.
I smiled as I heard her wishes. She's really a sweet girl.

"And my third wish is... I wish my daddy and my momma to give me a baby brother.",
Kaylee said with a wide smile on her lips.

Kahit wala akong iniinom o kinakain at the moment, pakiramdam ko nabulunan ako sa
sinabi ng anak ko.

Tuksuhan naman ang lahat ng mga bisita sa amin ni Kyle. Hindi ko na kailangan
tumingin pa sa salamin para malaman kung gaano ka-pula ang mukha ko ngayon.

"Baby brother daw!", I heard Lucas shouted.

"O, wish na ni baby Kaylee yun. Tuparin niyo ha...", panunukso rin ni Hazel.

"WOOOOO! Nice wish baby Kaylee.", Brian

"Baby brother, don't forget about that.", Lauren

"Don't disappoint your daughter.", Celine

Napatingin naman ako kay Kyle na biglang napangisi. Gosh! My daughter just really
said that in front of all her guests in her party.

"O...Okay baby, blow your candles na.", sabi ko na lang kay Kaylee at hindi
pinansin ang mga panunukso ng mga kaibigan ko.
Hinipan naman niya ang limang candles sa 5 layered princess cake niya.

Sumunod ay ang pagbukas ng mga gift niya. In fairness, ang mamahalin lahat ng mga
gifts sa kanya. Lalo na yung mga gifts sa kanya ng mga lolo at lola niya, at ng mga
tito at tita niya.

Matapos ng opening ng gifts ay tinuloy ng mga bata ang games. Habang naka-upo kami
nina Hazel, Lauren, Celine, at Breth sa isang table ay tinutukso nila ako dun sa
third wish kanina ng anak ko.

"O hon, wag mong kalimutan yung gift ng inaanak ko. Wag mo siyang i-disappoint.
Baby brother, tandaan mo yan.", tatawa-tawang sabi ni Breth.

Tumawa rin si Celine. "Simulan niyo na para makabuo na at maibigay na kaagad si

baby brother.", sabi nito.

"Tch. Manahimik na nga kayo...", namumula pagsuway ko sa kanila.

Ang lakas mang-asar ng mga toh.

"Momma!", napatingin ako sa anak kong patakbong lumapit sa akin na agad kong
binuhat at pina-upo sa kandungan ko.

"Yes baby? What is it?", I asked her.

"Yaya Lourdes and I are going to the bathroom. I need to pee.", sabi niya sa akin.
"Okay. Wag kang hihiwalay sa yaya Lourdes mo okay baby?", bilin ko sa kanya.

"Yes momma.", agad ko siyang binaba at tumakbo na ito palapit kay manang Lourdes.
Sinundan ko sila ng tingin hanggang makalabas na sila ng venue.

Hindi ko inalis ang tingin ko sa pintuan hanggang hindi ko nakikita na pumasok ulit
doon si Kaylee at manang Lourdes.

Pero halos ilang minuto na ang lumipas pero hindi ko pa rin nakikitang pumasok ang
anak ko at si manang Lourdes. Bigla naman akong kinabahan. Kahit ilang body guards
ang kinalat ni Kyle sa buong venue, wala pa ring kasiguraduhang safe ang venue.

"Vi?", takang tanong nina Lauren nang bigla akong napatayo.

Hindi na maganda ang kutob ko. Bakit hanggang ngayon hindi pa rin bumabalik sina
Kaylee at manang Lourdes?

Hindi ko na pinansin pa ang pagtawag ng mga kaibigan ko. Basta dire-diretso lang
ako sa pagtakbo palabas ng venue.

******

Napakunot-noo si Kyle nang marinig niya ang pagtawag nina Lauren kay Violet na
patakbong lumabas ng venue. Agad naman silang lumapit sa kinaroroonan ng mga
kaibigan ni Violet.
"What happened?", Kyle asked them.

"We don't know. Basta bigla na lang siyang tumayo at tumakbo palabas.", Hazel
answered.

"Oh gosh!", Celine exclaimed that made everyone turn their heads towards her.
Tuptop ni Celine ang bibig niya.

"What's wrong Celine?", Kevin asked her.

Hindi sumagot si Celine pero lumingalinga ito na parang mag hinahanap.

"Celine what's wrong?!", Kyle asked in a worried tone.

"Kaylee...nag-c.r si Kaylee pero hanggang ngayon di pa rin siya bumabalik.", Celine

answered.

Hazel and Lauren gasp the moment they realized what Celine meant. Agad namang
tumakbo palabas ng venue si Kyle. Sinundan kaagad siya ng mga body guards niya at
ni Gareth.

Pagdating nila sa girl's comfort room ay naabutan nila si Violet na kausap si

manang Lourdes na nakasandal sa dingding na parang nanghihina.

"What happened manang Lourdes? Where's Kaylee? Where is she?", dire-diretso tanong
ni Violet dito.

"Ma... May... May kumuha sa kanya na ... na... na isang lalaki...", nahihirapang
sabi ni manang Lourdes habang hawak ang puson nito.

Parang biglang nawalan naman ng lakas si Violet sa narinig. Agad siyang inalalayan
ni Kyle anang mapansin nito parang matutumba na siya sa sahig.

"Baby...", Kyle

"No... No... Kaylee... Kaylee... Kaylee... No...", Violet keep on mumbling.

"Dammit! Look everywhere for my daughter! Halughugin niyo ang buong lugar at baka
hindi pa nakakalayo ang gagong lalaking kumuha sa kanya! FIND HER, NOW!", mariing
utos ni Kyle sa mga body guards niya na agad nagtanguhan at nagsi-alisan para
hanapin ang anak ng boss nila. "Gareth, take manang Lourdes to the hospital.", utos
naman ni Kyle kay Gareth.

"Yes boss.", sagot ni Gareth saka inalalayan na ang matandang babae patayo at
nilabas sa comfort room.

Niyakap naman ni Kyle ng mahigpit ang umiiyak ng asawa niya.

"Kyle... my baby... I want my baby back...", Violet

"Sssshhh... I'll bring her back.", Kyle said.

'I promise.', Kyle continued in his mind.

============================
HAPPY BIRTHDAY BABY KAYLEE :)

Aww... Ano na kayang mangyayari kay Kaylee?

©2014 MoonLightPurple

Chapter 36: Kaylee Vienne Anderson Part 2

A/N: Hello again readers :)) Thank you po sa mga readers na umintindi kung bakit di
ako nag UD last Saturday dahil nag focus po ako sa exams ko :))

Here's the UD you've been waiting for po :)) I know marami na namang magsasabing
bitin at mabibitin po talaga kayo kasi ON GOING po itong story na toh :))

You know po kung kailan ulit ako mag u-UD so di ko na uulit-ulitin ang sarili ko.
And let me rest for a while po. Nakakapagod po kasi sa utak itong katatapos lang na
exam week. Nakaka drain po ng mind.

Anyways, enjoy reading guys and thank you so much for your continuous support :))
SARANGHAE READERS ♥

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS po. FOLLOW ME if you want to :))

And please do support my other story entitled "The Accidental Bride"

====================

(Violet's P.O.V)

10 na ng gabi na pero hindi pa rin nahahanap ang anak ko. Parang tumitigil ang
paghinga ko sa tuwing naiisip ko kung ano na ang mga posibleng nangyari sa anak ko.
Hanggang ngayon, di pa rin tumatawag yung lalaking kumuha sa anak ko para manghingi
ng ransom.

Hindi ko mapigilang hindi mapa-iyak sa tuwing naiisip ko ang anak ko. Kung hindi
kidnap for ransom itong ginawa niya, baka kung ano na ang ginawa niya kay Kaylee...

Pero sino? Sino ang pwedeng magpa-kidnap sa anak ko? Sino ang pwedeng gumawa nito?

Napatayo ako nang pumasok ang dalawang pulis habang kasama ng mga ito si ate
Valerie.

"What's the meaning of this?! Bakit ako pilit sinama ng mga toh rito?!", tanong
nito na kakikitaan ng galit ang mukha.

Hindi kaya...?

Galit naman akong lumapit sa kanya. "WHERE'S KAYLEE?!", galit na tanong ko sa

kanya.

"What the hell are you talking about now?! Bakit sa akin mo tinatanong kung nasaan
ang anak mo?! Mukha ba akong hanapan ng nawawalang bata sa'yo ha?!", she shouted
back at me.
"STOP PLAYING AROUND AND JUST TELL ME WHERE KAYLEE IS! IKAW ANG NAGPA KIDNAP SA
KANYA!", sigaw ko ulit sa kanya.

"STOP ACCUSING ME YOU B*TCH! WALA AKONG KINALAMAN SA PAGKAWALA NG ANAK MO! KUNG
NAWALA MAN SIYA, KASALANAN MO NA YUN! AT BUTI NGA NAWALA E! WALA KA KASING KWENTANG
INA! PABAYA KANG INA!", Valerie

Sa sobrang galit na nararamdaman ko ngayon, parang nawala ako sa aking sarili.

Hinugot ko ang baril ng isa sa mga police na naka escort kay ate Valerie at tinutok
iyon sa kanya. Halos lahat sila ay nagulat sa ginawa ko.

"SHANELLE!", narinig kong sambit ni Kyle sa pangalan ko habang nakatingin sa akin

sa nanlalaking mata.

"Tell me where my daughter is or I'm gonna pull the trigger and put a bullet right
to your psychotic brain. WHERE'S KAYLEE?!", galit na galit kong sigaw kay ate
Valerie .

And for once, nakita ko ang takot sa mukha ng kapatid ko.

"Ma'am... huminahon lang po kayo..."

"Ma'am... bitawan niyo na po ang baril..."

Narinig ko sabi ng dalawang pulis na naka escort kay ate Valerie.

Hindi. Hindi ko magawang huminahon hangga't di ko nakikita na maayos ang lagay ng

anak ko. Hindi ko kayang huminahon hangga't di ko ulit nahahawakan at nayayakap ang
anak ko.
Nanginginig sa galit ang buong katawan ko habang nakatutok yung baril na hawak ko
kay ate Valerie.

"WHERE'S MY DAUGHTER?!", I shouted again that startled my sister.

May humawak naman sa kamay ko na siyang may hawak sa baril na nakatutok ngayon sa
mukha ni ate Valerie.

It's Kyle's hand.

"Don't baby... please... put the gun down...", paki-usap niya sa akin.

Napa-iyak naman ako sa sobrang frustration, galit, at sobrang pag-aalala na

nararamdaman ko.

Gustong-gusto ko ng makita ang anak ko at mayakap...

"Please baby...", Kyle

Unti-unti ko namang binaba ang kamay ko na may hawak ng baril. Agad kinuha ni Kyle
yung baril sa kamay ko at binalik iyon sa pulis. Napa-upo ako dahil parang
nanlambot ang tuhod ko.

Niyakap naman ako ni Kyle.

"Kyle... Please bring my baby back... I want her in my arms again Kyle... I want to
feel my baby in my arms again... My baby... bring her back Kyle.... Bring her back!
KYLE! PLEASE!", paki-usap ko sa kanya.

I want my baby back...

I want my baby back in my arms again...

I can't lose her. I can't afford to lose her...

I can't!

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap sa akin ni Kyle... but no hug can comfort me
now. The only thing that can comfort me is knowing that Kaylee is alright and that
she's safe from harm.

I just want my baby...

Kaylee... don't leave momma. Wait for momma, I'm gonna save you...

I'll find you baby...

Momma will find you...

Unti-unti namang nanlalabo ang paningin ko...

(Kyle's P.O.V)

I carried Violet in our bed room when she lost consciousness. She's still crying
even though she's asleep and it hurts me to see her like that. I wiped her tears...

"I'll bring our daughter back, baby. Don't worry, I'll do everything to bring her
back in your arms again.", I promised her then kissed her in her forehead.

I got up and went downstairs again. Up until now, we can't still find my daughter.
Even my personal body guards are having a hard time tracking where she is.

Nilapitan ako ni NBI agent Sandoval nang makita niya ako.

"Nakilala na namin ang lalaking kumuha sa anak niyo, Mr. Anderson. Ang pangalan
niya ay Anthony Salazar. Dati itong employee ng AC pero inalis ito sa company ng
pamilya niyo.", pagbibigay alam nito sa akin.

Agad akong napabaling kay kuya. "You fired him?", I asked him.

"No, not me. Valerie did. Hindi ko alam na may tinanggal pala siyang isang employee
ng AC at hindi man lang ito nakarating sa akin.", Kevin said.

"Mukhang napagkamalan ata ni Anthony Salazar na anak ng kuya mo at ng asawa niya

ang anak niyo, Mr. Anderson. Nalaman din naming namatay ang anak nito noon dahil
hindi na sila nakakabayad sa hospital simula nang matanggal ito sa AC. At nang
mamatay naman ang anak niya ay hindi nakayanan ng asawa nito ang depresyon kaya
nagpakamatay ito.", sabi ulit ni Agent Sandoval.

DAMMIT!

Napasuntok ako sa pader dahil sa sobrang galit na nararamdaman ko ngayon. Kasalanan

na naman ulit ng babaeng yun ang lahat! At ngayon, ang anak ko naang nasa panganib
ang buhay!

SH*T!

"Then did we find where he is and where he had taken my daughter?", naiinis na
tanong ko kay Agent Sandoval.

"Hindi pa pero ginagawa na namin ang lahat para mahanap kung saan dinala ni Salazar
ang anak niyo.", Agent Sandoval assured me.

Gusto ko mang magalit, tinimpi ko na lang. Wala ring mangyayari kung magagalit ako.

That man should better not lay a finger on my daughter or I'm gonna kill him myself
over and over again!

"Sir, we just received an e-mail from Salazar.", one of Agent Sandoval's men said.

Lumapit kaming lahat sa kanya. Salazar e-mailed a video clip.

"SH*T!", I cursed the moment the video was played.

The man is pointing his gun in my daughter's head for Pete's sake! May duct tape pa
ang bibig ni Kaylee at iyak ito ng iyak!

"Ito ang kabayaran ng ginawa mo sa pamilya ko Valerie Villanueva Anderson! Dahil

sa'yo, namatay ang anak ko at nagpakamatay ang asawa ko! Buhay ng anak ko ang
kinuha mo sa akin, ngayon... buhay ng anak mo ang sisingilin ko sa'yo! Mata sa
mata, ngipin sa ngipin... at anak sa anak!", he said before the video ended.

"DAMMIT!", I cursed outloud at sunod sunod ang ginawa kong pagsuntok sa pader.
"FIND WHERE THAT MAN IS RIGHT NOW! SH-T!"

"CADENA, TRACK THE LOCATION WHERE THE VIDEO WAS SENT!", utos agad ni Agent Sandoval
sa tauhan niya.

"ON IT BOSS."

We need to find where that man is before it's too late!

Kung pwede ko lang hilahin sa video yung lalaking yun at pagbubugbugin... baka
kanina ko pa ginawa! Baka naiputok ko na yung baril sa ulo niya!

Dammit!

I'm trembling to kill that man after seeing the video of him pointing a gun on my
daughter's head!

Just hold on princess. Daddy will save you.

I'll save you princess!

==============================

Hope nasagot ang mga tanong niyo kung sino yung taong kumuha kay baby Kaylee :))

I love you baby Kaylee :))

©2014 MoonLightPurple

Chapter 37: Kyle Dale Anderson

A/N: Hi readers :) Sinasabi ko na po ngayon pa lang, HINDI PO AKO MAG UUPDATE SA

SATURDAY kaya DON'T EXPECT AN UPDATE SA SATURDAY dahil may iba po akong gagawin sa
SATURDAY. Sana malinaw po.

Anyways, here it goes. Enjoy :)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS :) And do FOLLOW ME if you want to.

====================

Sa wakas, nagawa na rin nilang ma-locate ang kinaroroonan ni Anthony Salazar. Agad
naghanda ang mga pulis at ang SWAT team para sa rescue operation nila kay Kaylee
Vienne Anderson na hawak ni Anthony Salazar.

Pagkatapos nilang magplano ay naghanda na ang lahat sa pagpunta sa kinaroroonan ni

Anthony Salazar.

Ayaw sana ni Kyle na sumama pa si Violet pero wala siyang nagawa nang nagpumilit
ang asawa niya.

Sa isang abandonadong warehouse naman sila pumunta dahil doon naroroon si Anthony
Salazar.

"Okay men, in your position now.", utos ni Agent Sandoval sa mga tauhan niya na
agad nagkanya-kanya ng punta sa kanilang mga posisyon.

Hinarap naman ni Kyle ang asawa na kakikitaan ng sobrang pag-aalala ang maamong
mukha nito. "Stay here.", Kyle said in a firm voice

"No. I need to come with you. I need to make sure Kaylee's fine.", kontra kaagad ni
Violet.

"Delikado Shanelle. Just stay here. I won't let that bastard hurt our daughter.
I'll bring her back to you again. I promise.", Kyle said to his wife in an assuring
voice.

Kahit ayaw niyang maiwan sa sasakyan at maghintay, tumango na lang si Violet sa

sinabi ni Kyle sa kanya.

Maya-maya lang ay umalis na rin si Kyle. Nakatingin lang si Violet sa asawa niya
hanggang sa nawala na ito ng tuluyan sa paningin niya.
Violet can't do anything. She bowed down her head... and prayed.

That's all she can do now; to pray. For her daughter's safety...

and Kyle's also.

Napatingala si Violet mula sa pagkakayuko niya nang makarinig siya ng putok ng mga
baril.

Biglang tinambol ng kaba ang dibdib niya.

She heard another gunshot again.

Then again.

And again.

Hindi na nakayanan pa ni Violet ang maghintay na lang sa loob ng sasakyan. She

needs to make sure her husband and daughter are okay.

Dali-dali siyang lumabas sa sasakyan at tumakbo papunta sa warehouse.

Sa loob naman ng warehouse ay nagpapalitan ng putok ang mga NBI agents at ang mga
tauhan ni Salazar. Ang akala nila, mag-isa lang ni Salazar pero hindi nila
inakalang may ibang kasama pa pala ito.
Habang nakikipag barilan ang mga pulis sa mga tauhan ni Anthony ay hinahanap na ni
Kyle ang kinaroroonan ng anak.

Nakita niyang patakbong tinungo ni Anthony Salazar sa may back door ng warehouse
habang hila-hila nito sa kamay nito si Kaylee.

Dali-dali namang hinabol ni Kyle si Anthony pero nagtatago pa rin ito para di siya
makita ng lalaki. Nang makita na nitong palapit sa pinagtataguan niya si Anthony ay
agad niyang sinipa ang kamay nito na may hawak ng baril na agad tumilapon.

Binitawan ni Anthony si Kaylee at nagpakawala ito ng suntok na mabilis nailagan ni

Kyle.

Sinuntok ni Kyle sa mukha si Anthony na nagpabagsak sa lalaki sa sahig. Pero agad

din itong tumayo at sinugod siya. Patuloy lang ito sa pagpapakawala ng suntok na
naiilagan lang niya.

Sinuntok naman niya ito sa tiyan at napa-igik ito.

Pinagsusuntok niya ito sa mukha.

"Piece of sh-t!", galit na sigaw ni Kyle rito nang ito ay kanyang kwinelyuhan

Sinuntok niya ulit ito ng malakas sa mukha. Halos duguan ang mukha ni Anthony nang
matumba ito sa sahig.

Lalapitan na sana ni Kyle ang anak nang biglang may bumaril sa kinaroroonan niya.
Isa sa mga tauhan ni Anthony ang nagpaputok.
Napatili ang anak niya sa gulat at takot.

"KAYLEE, HIDE!", sigaw niya sa anak niya na agad namang sinunod siya. Agad din
siyang nagtago nang patamaan ulit siya sa kinaroroonan niya.

"DADDY!", narinig niyang umiiyak na tawag sa kanya ng anak niya.

"JUST STAY THERE KAYLEE! I'LL COME FOR YOU THERE! JUST HIDE!", sigaw niya ulit sa
anak niya. "Sh-t!", he cursed when Anthony's man keeps on shooting .

Nakayukong umalis siya sa pinagtataguan niya. Patago siyang pumunta sa kinaroroonan

ng anak niya. Mula sa pinagtataguan niya ngayon ay kita niya ang anak niyang naka-
upo habang takip takip nito ang tenga.

Mabilis siyang tumakbo sa kinaroroonan ng anak niya.

Hindi pa siya nakakarating sa kinaroroonan ng anak niya nang biglang tumayo si

Kaylee nang mapansin siya nito.

"DADDY!", malakas natawag nito sa kanya at tumakbo rin ito para salubungin siya.

"KYLE!"

Napatigil siya at napatingin sa sumigaw sa pangalan niya - Violet.

Mula sa kinatatayuan niya ay kitang-kita niya ang panlalaki ng mata ng asawa niya
habang ang tingin nito ay lagpas sa kanya. He shifted his eyes on where Violet is
looking.
At pati siya halos manlaki ang mata niya sa nakita.

Anthony Salazar is standing not far away from where they are...

And he's pointing his gun...at Kaylee

(Violet's P.O.V)

Halos manlaki ang mata ko habang nakatingin ngayon sa lalaking nakatutok ang baril
sa tumatakbong anak ko.

"NO!", I shouted when I saw him pulled the trigger.

Then I heard a sound of gunshot.

A tear fell down from my eye when I closed my eyes.

Then again, I heard another gunshot.

Pagmulat ko ng mata ko ay nakita ko si Kaylee na yakap-yakap ni Kyle. Pagtingin ko
sa kinaroroonan ni Anthony, duguan na itong nakahiga sa may sahig.

Dali-dali akong tumakbo sa kinaroroonan nina Kyle.

"Daddy...", umiiyak na tawag ni Kaylee sa daddy niya habang nakatingin sa sahig.

Napatingin na rin ako sa tinitignan ni Kaylee at halos manlaki ang mata ko sa

nakita ko - dugo.

And it's coming from Kyle.

Kyle is shot!

"No... Kyle...", nanginginig na sambit ko.

He looked at me then wiped the tears in my cheeks.

"Stop crying... Everything's alright now. Like I said, I'll bring our daughter back
in your arms again right?", then he smiled at me and that broke my heart even more.

Unti-unti itong kumawala mula sa pagkakayakap niya kay Kaylee at napahiga ito sa
sahig. Kitang-kita ko naman kung gaano ito nahihirapang huminga.

"HELP! SOMEBEDOY HELP US!", sigaw ko. Napatingin ulit ako kay Kyle. Hindi ko na
mapigilan ang tuloy-tuloy na pag-agos ng luha ko. "Kyle... just hang on. Hang on
okay? Please... SOMEBODY HELP!", sigaw ko ulit.
"Violet...", I heard him call my name so I look at him.

"Stop talking Kyle... just hang in there.", I told him.

"I love you.", then his eyes is slowly closing.

No...

"Kyle...?", I called his name but he's not responding anymore. "Kyle... wake up.",
I told him but he's not waking up. He's not opening his eyes.

No...

"KYLE!", I shouted his name at the top of my lungs

Please Kyle...

Don't leave me again.

Kyle...

========================
Sorry Kyle :( I still love you though. LOL XD

©2014 MoonLightPurple

Chapter 38: Wake Up

A/N: Ayan po ang UD. Sabi ko di ako mag uUD ngayon pero ayan nag UD pa rin ako sa
inyo. Kahit SOBRANG SAMA NG PAKIRAMDAM KO, nag UD pa rin ako. MA-APPRECIATE NIYO
SANA at huwag niyo akong kulitin na mag UD kaagad dahil bad mood ako dahil sobrang
sakit ng katawan ko.

Anyways, SUPER THANK YOU talaga sa mga SUPER UNDERSTANDING na readers. Encourage ko
rin ang mga SILENT READERS na magparamdam. :) Pero kung ayaw niyo man, thank you
for silently supporting my story. I appreciate it so much.

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS. FOLLOW ME if you want to.

UPDATE NA RIN PO PALA ANG "THE ACCIDENTAL BRIDE". Hope you can support it too.

ENJOY! ♥

=============================

(Violet's P.O.V)

Patuloy sa pagpatak ang mga luha sa mata ko habang naka-upo ako sa labas ng
Emergency Room.
"I love you."

Nakagat ko naman ang labi ko para mapagilan ang paghikbi ko nang maalala ko ang
huling sinabi sa akin ni Kyle kanina.

Please Kyle... hang on. Don't let go.

Napatingin ako sa pintuan ng E.R. Halos 3 hours na ang nakalipas pero hindi pa rin
lumalabas ang doctor mula sa loob.

Bakit ba toh nangyayari? Bakit toh nangyayari sa pamilya ko?

It was my daughter's birthday and it was supposed be a happy event but why did it
turned into a nightmare?

My daughter is traumatized from what had happened...

And my husband is fighting for his life right this very moment...

Naramdaman kong may yumakap sa akin; it's Celine. Kasama ko ngayon sila nina kuya
Kevin, Hazel, Brian, at Lucas. Sina mommy at daddy ang nagbabantay ngayon kay
Kaylee ngayon sa bahay. At mas humigpit pa ang pagbabantay ng mga personal body
guards ni Kyle sa mansion para di na maulit yung nangyari.

"He's gonna be fine Vi. He's a fighter, he's gonna fight for you and for Kaylee...
He's not gonna leave you.", I heard Celine say.

"B-Before... before h-he lost consciousness... he said he loves me, Celine. He said
he loves me. But I didn't say it back... Hindi ko nasabi sa kanya na mahal ko rin
siya... na mahal ko pa rin siya...", hindi ko na napigilang mapahagulgol.
Ayoko mang isipin pero natatakot ako...

Natatakot ako na baka iyon na ang huling beses na maririnig kong sabihin yun sa
akin ni Kyle... na baka hindi na iyon mauulit pa dahil baka tuluyan na niya akong
iwan ngayon.

"Sssshhhh... He's gonna be fine Violet... He's gonna be fine...", Celine

Umiyak na lang ako ng umiyak habang yakap yakap ni Celine... Naramdaman ko rin ang
pagyakap sa akin ni Hazel.

It was almost four hours when the doctor came out from the E.R. Inalis naman nito
ang mask nito sa bibig at lumapit sa amin.

"How's my husband, doc?", tanong ko kaagad sa kanya.

"Naalis na namin ang bala sa katawan niya pero hindi pa rin stable ang kalagayan ng
asawa niyo, misis. Your husband was shot near his heart. We still need to monitor
him, misis.", the doctor said.

Hindi ko naman mapigilang maiyak ulit... hindi pa rin maayos ang lagay ni Kyle at
hindi pa rin siya ligtas.

"C-Can we see my brother, doctor?", kuya Kevin asked.

"Of course.", sagot ng doctor.

Dumiretso kami sa kwarto kung saan nilipat si Kyle. Pina-una naman ako nina kuya
Kevin na pumasok.

Sa bawat hakbang ko palapit kay Kyle na kinakabitan ng kung anu-ano ang katawan at
napapaligiran ng iba't-ibang aparato, unti-unting nadudurog ang puso ko.

Hindi ako sanay... hindi ako sanay na nakikita siya sa ganitong kalagayan.

Sanay akong nakikita siyang malakas at napaka dominante ang aura nito... hindi yung
ganito.

Marahang hinaplos ko ang pisngi niya.

"You need to wake up Kyle... wake up... wake up so you can hear me say 'I love you
too...' Kyle. You need to hear that... I want you to know that."

I love you Kyle... I always have and I always will...

And I'm sorry ngayon ko lang sinasabi sa'yo toh. I'm sorry ngayon ko lang na
realize na hindi ko pala kaya... hindi ko kayang mawala ka ulit sa akin Kyle.

You need to wake up... I want to see you smile again for me Kyle. I want to feel
your arms around me that makes me feel secured. I want to hear you say 'I love you'
to me again Kyle and this time, I'm gonna answer you back... I'm gonna say how much
I love you too...

Just wake up Kyle.

Wake up...

Open your eyes Kyle... Please.

******

Nagising ako nang marinig ko ang sound ng isang aparato. Napatingin ako sa may
heart monitor ni Kyle at halos manlaki ang mata ko nang makitang straight line yun.

NO!

"KYLE!"

Nagising naman ang mga kasama ko. Halos manlaki rin ang mga mata nila sa kanilang
nakikita. Agad tumakbo sina Brian, Lucas, at kuya Kevin palabas ng room para
tawagin ang doctor.

"Kyle! Kyle!", I keep on calling his name.

No!

You can't do this to me Kyle.

NO!
Biglang pumasok naman ang mga nurses at isang doctor. Hinawakan ako nina Brian at
Lucas at hinila papunta sa gilid dahil ayaw kong bitawan ang kamay ni Kyle at
umalis sa tabi nito.

Sobrang lakas ng tibok ng puso ko habang nakatingin pa rin kay Kyle.

He's still not responding while the doctor keeps on resuscitating him!

"CLEAR!", I heard the doctor said.

Nakatingin pa rin ako kay Kyle at sa monitor pero straight pa rin yung linya.

SH-T!

Kyle! You can't do this to me! You can't leave me like this Kyle!

"CLEAR!", I heard the doctor said again pero wala pa rin.

Ilang ulit niya yung ginawa pero wala pa ring response kay Kyle.

There's still no heartbeat.

Nakita ko namang tumigil ang doctor at tumingin sa isang nurse na may hawak ngayon
na clip board. And what the doctor said made my heart stopped. "Time of death, 2:30
A.M."
No...

NO...

NO!

Kumawala ako sa pagkakahawak sa akin nina Brian at Lucas at lumapit kay Kyle.

"Why did you stop?", I asked the doctor. "WHY DID YOU STOP?!", galit ko sigaw sa
kanya.

Bakit niya tinigil? Babalik pa si Kyle! Gigising pa siya, bakit niya tinigil?!

"Misis, I'm sorry..."

NO!

Sorry? Bakit siya nag so-sorry? Babalik pa si Kyle.

Babalik pa siya.

I faced Kyle and placed my hand on his chest and gave him CPR.

He's gonna wake up...

I know he will.

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.", I counted as I press his chest and give him

breathing in his mouth.

I keep on doing it over and over again...

Wake up Kyle...

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."

Please...

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."

Please, wake up!

"DAMMIT KYLE! WAKE UP! 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."

NO! YOU NEED TO WAKE UP KYLE!

KYLE PLEASE!

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."
Naramdaman ko ang isang kamay na humawak sa braso ko. Napatingin ako kay kuya Kevin
na siyang pumigil sa akin. Umiiyak na rin ito...

"He's dead Violet...", he said in a choking voice and his words felt like thousands
of knives that strucked my heart

Tumingin ulit ako kay Kyle na nakapikit pa rin...

Dead?

No...

He's just sleeping... natutulog ka lang naman di ba Kyle?

Gigising ka pa rin naman di ba?

I cupped his face.

"Don't leave me Kyle... please don't do this to me... Please wake up already...
wake up."

Wake up Kyle...

Please wake up...

Unti-unti ko nilapit ang mukha ko sa kanya...

Then I kissed him.

"I love you Kyle..."

And I just hugged him...

"Please come back to me..."

I hugged him tightly in my arms...

=============================

Ayan, mas naging masama pa ang pakiramdam ko dahil kay KYLE T_T. Sorry Kyle. I love
you, GOODBYE. LOL XD

@SimplyTinny Ano? May nakalap ka ng pera pampa fiesta natin? SAMA TALAGA NATIN. XD

@missprancheng Don't hate me. *peace*

@Aesha_Ethereal Looking forward sa mahaba-habang comment mo na naman. :) Natutuwa

akong binabasa ang mahabang comment mo.
Sa iba ko ring mga readers. Don't hate :)

©2014 MoonLightPurple

Chapter 39: In Time

Chapter 39: In Time

A/N: Hi readers :) Sinasabi ko na po, di ko po alam kung kailan ko ma-uUpdate ang

story na toh. Seriously speaking, medyo nauubusan na ako ng ideas at nahihirapan na
akong dugtungan itong story. So I need time. Medyo a LOT of it. Anyways, THANK YOU
VERY MUCH sa supporters ng story na to! I LOVE YOU ALL ♥

(Promotion of my other story): Kung naiinis na kayo kay Valerie, go try reading my
story. Pampawala ng inis yung babae dun. You won't regret reading it I PROMISE :)
"THE ACCIDENTAL BRIDE" ang title :) Check it out. It's a ROM-COM story.

SARANGHAE ♥

Enjoy, till the next UD again :)

==============================

(Violet's P.O.V)

Umalis na ang lahat pero naiwan pa rin akong nakatayo... nakatayo sa harap ng
puntod ni Kyle.
It was his burial today.

I can't really believe he's really gone. And this time, he's never coming back
anymore.

Never again.

Napatingala ako sa langit nang biglang kumulog. Pati ang langit, nakikidalamhati sa
pagkawala ng lalaking mahal ko.

Walang emosyong binalik ko ang tingin ko sa puntod ni Kyle.

Nakatingin lang ako sa puntod niya pero maya-maya lang ay naramdaman kong may
pumatak sa pisngi ko...

A rain drop.

It's starting to rain but I'm still not moving from where I'm standing.

Ayoko siyang iwan... ayoko pa ring maniwala na nangyayari talaga toh... na talagang
wala na siya at kahit kailanman ay di na siya babalik sa akin... sa buhay namin ni
Kaylee.

Doon ko lang din namalayan na sumasabay na pala ang luha ko sa ulan sa pagpatak.

Ngayon ko lang nailabas ang mga luhang di ko nailabas nitong mga nakaraang araw.
"Bakit...? Bakit di ka gumising Kyle...? Bakit di ka bumalik?", I asked him as if
he's gonna hear me.

Ang sakit...

Sobrang sakit...

Parang kalahati ng puso ko ang namatay na rin. Alam kong kaya ko pa ring
ipagpatuloy ang buhay ko dahil nandyan pa rin ang anak namin ni Kyle na si Kaylee
pero hindi na magiging kagaya ng dati ang buhay ko.

I would live a life where half of me is gone because I lost the only guy I ever
loved... and will always love.

Napatingala ulit ako sa langit...

And I shouted my heart out.

"KYLE! COME BACK! PLEASE!... Please..."

Napaluhod ako at umiyak lang ng umiyak. Sabay ng paghagulgol ko ay siyang paglakas

din ng ulan.

Kyle...
"KYLE!", sigaw ko at napabangon mula sa pagkakahiga ko sa kama.

"Baby...", napatingin naman ako kay Kyle na siyang nagsalita. Kakikitaan ng sobrang
pag-aalala ang mukha nito.

Hindi ko napigilang hindi mapahikbi. Niyakap ko siya ng mahigpit. It was just a

dream... he's not gone... he's not dead. He's still alive.

"Ssshhh... stop crying baby... I'm here.", he said in a soothing voice

Niyakap niya ako ng mahigpit at pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang kamay
niyang kinakabitan ng dextrose.

Panaginip lang yun dahil nagising si Kyle... pero kahit panaginip lang yun, ang
sakit pa rin pala. Ang sakit isipin na mawawala sa akin si Kyle.

"K-Kyle...", I called his name while still crying.

"Yes baby?", Kyle

"D-Don't... Don't ever leave me...", I pleaded.

Hindi ko pala kaya. Hindi ko pala kayang tuluyang mawala sa buhay ko si Kyle.

"I won't.", I heard him say.

"Promise me.", I demanded like a child.

"I promise... Now stop crying... Ssshhh....", he said then he caress my hair.

It's 3 in the morning at dahil na rin siguro sa pagod kaka-iyak ay nakatulog ako sa
bisig ni Kyle na nakayakap sa akin ng mahigpit.

(Kyle's P.O.V)

Shanelle is sleeping soundly in my arms and I can't help but stare at her angelic
face. And even in her sleep, she's still crying. I wiped her tears with my thumb.

I heaved a sigh. I scared her to death. It's been 3 days already since that day.
That day when I thought I'm already dead.

And if it wasn't because of Shanelle, I might not have come back and woken up.
She's the one who guided me back...
Hindi ko mapigilang hindi maalala ulit ang nangyari nung araw na iyon...

F*ck! Where the hell am I?

Am I in a mountain? The hell! What the heck is going on?

"SHANELLE!", I shouted but my voice just echoed and no one responded.

Sh*t!

Napatingin ako sa may kanan ko nang parang lumiwanag doon. Agad naman akong
naglakad patungo roon. Napapikit ako dahil sobrang liwanag.

Unti-unti kong minulat ang mata ko...

Hindi ako makapaniwala habang nakatingin ako ngayon sa babaeng nasa harapan ko...

Isang babaeng matagal ko ng hindi nakita...

"Ma?"

Ngumiti naman ito sa akin.

Naglakad ako palapit sa kanya at agad siyang niyakap. Naramdaman ko naman ang
pagyakap din niya sa akin.

I missed her! I missed my mom so much!

Pero unti-unti akong napakunot-noo...

Humiwalay ako mula sa pagkakayakap ko kay mommy at tumingin sa kanya.

My mom is dead. She's dead for how many years already... so how come she's here and
I'm able to feel her?

Does that mean...?

"How are you Kyle?", my mom asked me while smiling.

"Ma..."

"Yes baby boy?", mom

"Am... Am I dead?", I asked her.

Ngumiti lang ito sa akin. "Are you?", she asked me too instead of answering me.

Sh*t!

So that really means that I'm dead!

But I can't be dead! I can't leave Shanelle. I can't leave her.

"Come with me, son.", my mom said then extended her hand to me.

I took her hand and we started walking. Where? I don't have a clue where we're
going.

"How have you been Kyle? Kumusta na kayo ni Shanelle? Tanda ko pa, crush na crush
mo nun si Shanelle. Unang kita mo pa lang sa kanya, nagandahan ka kaagad sa
kanya.", natatawa sabi sa akin ni mommy.

Alam niya dahil sinasabi ko sa kanya yun dati. Ganun kami ka close ni mommy nung
buhay pa siya.

F*ck! Wrong dumbass!

Nung buhay pala kaming dalawa. Pati pala ako patay na.

Napahinga ako ng malalim. "I hurt her mom. I hurt Shanelle big time...", I told
her.

"Huh? E di ba mahal na mahal mo si Shanelle?", mom

"Yeah, but I turned into a stupid bastard and hurt her."

"Well I guess you really are then. But what exactly did you do?", tumatawa pang
tanong ni mommy.

I missed her so much. I missed hearing her laugh, I missed her smile, I missed her
voice... and I missed her presence.

"I left her... I left her with our child dying inside our house before because I
was with Valerie that time. When I went home, she already left me... I searched for
her for almost four years and I was able to find her. I found her together with our
daughter."

"Daughter? So ibig sabihin may apo pala ako?", tuwang tuwa namang tanong ni mommy.

She always wanted a grandchild before.

"Yeah... she's very beautiful just like you and like Shanelle.", I said to her with
a smile in my face.
"I bet she is. Then what did you do then, Kyle? When you found Shanelle again, what
did you do?", my mom asked again.

"I tried to enter in her life again but she hates me already. She doesn't want me
anymore. But I can't let her go so I forced her to marry me again.", I sigh. "I'm
sure she really hates me so much because of it..."

Siguro nga mas maganda na ring wala na ako sa buhay niya... Sa ganun, hindi na siya
nahihirapan pa at patuloy na nasasaktan dahil sa akin.

"Does she?", mom

Napatingin naman ako kay mommy na nakangiti pa rin. Napakunot-noo ako sa sinabi
niya.

"What do you mean, mom?", I asked her.

Humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Listen carefully Kyle...", my mom told me.

"What?", I asked in a confused tone.

"Just listen carefully Kyle...", mom

Tumahimik ako at pilit pinapakinggan kung ano man yung gusto ni mommy na marinig
ko.

"Listen carefully and tell me what you hear...", mom

I don't hear anything.

Ano ba ang dapat kong marinig?

Wala naman-!

"I love you Kyle..."

I heard someone said. It's a woman's voice...

And I can't be wrong.

THAT WAS SHANELLE'S VOICE.

Napatingin ako kay mommy na nakangiti pa rin sa akin.

"Now tell me, does she hate you?", she asked smiling.

I smiled back at her then shook my head.

No, Shanelle doesn't hate me...

But I was saddened by a realization. Now I know, she loves me... but I'm already
dead. I can't go back to her again and tell her how much I love her.

It's too late already for both of us...

But at least I know now that she still loves me... and that's enough already for
me.

I can already be with my mom knowing that the girl I love the most still loves
me...
"I love you more, baby...", I answered as if she's gonna hear it.

"She's not gonna hear you, Kyle.", my mom said.

"I know mom.", I said with a sad smile in my lips.

"Please come back to me Kyle..."

I heard her Shanelle plead. I know she's crying while she's saying that.

I'm sorry baby, but I can't. As much as I want to see your beautiful face again
that always starts my day with a smile... as much as I want to keep hugging you
each night... and as much as I want to kiss your soft lips again... I can't because
I'm already dead.

I'm sorry baby...

Tumingin ako kay mommy at malungkot na ngumiti sa kanya. Ngumiti rin siya pabalik
sa akin at hinaplos niya ang pisngi ko.

"She can't hear you here...

...

...

...

...

...

so you have to say it to her personally.", mom

Mas napakunot-noo ako sa sinabi ni mommy.

"How's that possible mom? I'm already dead."

Ngumiti lang sa akin si mommy. "Close your eyes Kyle.", she said.

"Why?"

"Just do what mommy says, baby.", mom

"But mom."

"Everything's gonna be okay Kyle... close your eyes.", she said again.

Kahit nalilito ay sinunod ko na lang siya. Naramdaman ko naman ang pagdampi ng labi
ni mommy sa pisngi ko.

"In time... magkakasama rin ulit tayo. Pero hindi pa ngayon anak. You heard
Shanelle, she wants you back. You're gonna hurt her again if you leave her, Kyle...
Don't ever hurt her again Kyle... love her and your daughter. I love you, baby
boy.", I heard my mom said.

"Ma..."

"Now count 1 up to 3 then open your eyes Kyle...", I heard my mom said.

I heaved a sigh... then I started counting.

"1...

2...

I love you mom. And I miss you every single day... I'm sorry I disappointed you
before..." I told her.
"I love you too son. At miss na miss ko rin kayo ng kuya at daddy mo. And you never
disappointed me son. In fact, I'm proud of you... sa inyong dalawa ng kuya mo... I
love you Kyle... now go back to Shanelle...", she said.

"3"

Then I slowly opened my eyes...

Now, my mom is no where to be found anymore.

And the person I'm seeing right now is Shanelle who is still she's at the moment.
Damn. I really hate seeing her cry...

But I'm happy... I'm happy I'm back again. I'm happy I'm given the chance to be
with Shanelle again...

"Baby...", I called her.

Napatigil naman ito sa pag-iyak niya at dahan-dahang tumingin sa akin...

Then I smiled at her...

I'm back baby...

And I'm not gonna leave you... never again.

The moment I woke up, Shanelle hugged me tightly and cried like a little girl.
Nahirapan pa nga akong patahanin siya.

At hanggang ngayon, andun pa rin yung takot niya na baka bigla akong mawala sa
kanya kaya palagi itong nagigising tuwing madaling araw at umiiyak... kagaya na
lang ngayon.
I touched her face and kissed her gently in the lips.

"I'm sorry for scaring you that day, baby... But don't worry I won't ever leave
you. I'll always stay by your side. At kahit ikaw pa ang mang-iwan ulit sa akin...
hahanapin at hahanapin pa rin kita at hindi iiwan. That's a promise."

Leaving you Shanelle would be the last thing I would do.

I intend to keep you forever in my arms.

================================

Ayan, pambawi :) Panaginip lang ni Vi yung burol ni Kyle pero talagang nangyari
yung sa last chapter. Paanong nangyari yun? Well, I do believe that miracles do
happen. Just the mere fact that I'm able to wake up every morning is a miracle.
Nasa sa inyo na kung naniniwala kayo or hindi :) Pero ang importante, di naman
namatay si Kyle di ba? Masaya na kayo?

©2014 MoonLightPurple

Chapter 40: Cherish

A/N: Hello readers :) Here's another update for all of you. Hope you enjoy :) At
kagaya pa rin ng dati, THANK YOU po ulit sa walang sawang pagsuporta niyo sa story
na toh and sa akin din as an author ng story na toh. THANK YOU sa mga VOTES,
CONSTRUCTIVE COMMENTS, at pag FOLLOW niyo sa akin. THANKS MUCH :)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS :) FOLLOW ME if you want to.

Promotion: THE ACCIDENTAL BRIDE - a rom-com story. Read it if you want to. Di po
kayo magsisisi :)

Mwah :*

====================

(Kyle's P.O.V)

"Say 'Aahh'", Violet said while holding a spoon with rice on it

"Baby, I'm full already.", I told her

Pinapakain kasi niya ako. At sobrang dami na rin ang nakain ko pero ayaw pa rin
tumigil ni Shanelle.

"Hindi, kumain ka pa. Kailangan mong kumain ng marami para bumalik kaagad ang lakas
mo.", giit naman niya

Nakangiting napa-iling na lang ako saka binuka ang bibig ko at sinubo yung pagkain.

Four days na rin akong naririto sa hospital. Four days na rin na hindi pumapasok si
Shanelle sa AC dahil siya ang nag-aalaga sa akin.

I told her she doesn't need to but she insisted.

She wants to take care of me personally.

And of course I'm happy about it. I'm happy to know that Shanelle still loves me.

"Here. Last na.", sabi naman niya sabay subo ulit sa akin ang kutsara na may lamang
pagkain. "Yan. Now time to take your medicine.", Violet

Tumayo naman ito at nilagyan ang baso ng tubig. Nakasunod lang ang tingin ko sa
kanya. Hindi ko mapigilang mapangiti sa tuwing makikita ko kung gaano maalagain at
maasikaso ni Shanelle. Parang nakikita ko ulit yung Shanelle noon... yung sobrang
maasikaso at maalagaing babae na minahal ko at hanggang ngayon ay minamahal ko.

"Baby...", I called her

"Hmmm?", Violet

"I love you.", I told her

Napatigil naman ito saka tumingin sa akin. Lumapit naman ito at umupo sa gilid ng
kama saka tumingin sa akin.

"I love you too Kyle...", she said smiling

I smiled and gently caressed her right cheek.

I love you so much Violet and I promise, I won't ever let you go again.

I won't ever hurt you ever again.

I cupped her face and I was about to kiss her when the door opened and my brother,
Celine, Lucas, Brian, Lauren, Hazel, my father, tito Sherwin, tita Vina, and Kaylee
entered.

"Daddy!", Kaylee called me and climbed up on the bed and hugged me tightly
I smiled and caressed my daughter's curly hair. "Hey princess..."

I'm thankful my daughter's safe and fine now.

Hinding-hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung sakaling may nangyaring

masama sa kanya nung araw na yun.

"How are you son?", my father asked me with concern in his voice

"I'm fine dad.", I answered him

"Anong sabi pala ng doctor? Kailangan ka makakalabas daw iho?", tanong naman ni
tito Sherwin

"He'll be discharge tomorrow dad.", Violet answered her father's question

"That's good then.", nakangiti namang sabi ni tita Vina

Nagkwentuhan naman kaming lahat. Masaya ako at nagpapasalamat dahil nabigyan pa ako
ng isa pang pagkakataong mabuhay...

Isa pang pagkakataon para makasama ko ulit ang mga taong mahalaga sa buhay ko...

Isang pagkakataon para mahalin ulit ni Shanelle.

I look at Shanelle and I can't help but smile as I see her smiling.

And I can't help but thank God again for the second chance he had given me. Second
chance to be with Shanelle and to be loved by her over again.
And with this second chance that was given to me, I'll cherish her forever...

(Violet's P.O.V)

Hinatid ko naman silang lahat hanggang sa may parking lot. Pinasa ko naman kay mama
ang anak kong buhat buhat ko na mahimbing na natutulog ngayon. Almost 8 na rin kasi
at napagod ito kanina na nakikipaglaro sa daddy niya.

"Ingat po kayo ma, dad.", sabi ko naman sa kanila

Tumango lang sila at ngumiti. Pinaandar naman na ng isa sa mga body guards ni Kyle
ang sasakyan. Kasunod naman ng sasakyan na kinaroroonan ng parents ko at ng anak ko
ay tatlong itim na sasakyan na kinaroroonan pa ng 12 body guards ni Kyle.

Dahil sa nangyari, mas pinahigpitan pa talaga ni Kyle ang pagbabantay. Kahit sa

mansion, halos mapalibutan na iyon ng mga body guards at bantay-sarado rin si
Kaylee sa school niya.

At tungkol naman kay Anthony Salazar. He did not die. Hindi sa kulungan ito napunta
kundi sa mental institution. Tuluyan na itong nasiraan ng bait dahil sa nangyari sa
pamilya niya.

Oo, galit ako sa ginawa niya pero naawa rin ako sa kanya. I know him. Nakikita ko
siya parati sa office. Paminsan, isa siya sa mga employees ng AC na nakakasabay ko
sa elevator. Mabait naman ito at palangiti sa tuwing binabati nila ako. Siguro
dahil lang talaga sa nangyari sa mag-ina niya kaya nagawa niya yun.

Napahinga naman ako ng malalim saka naglakad na pabalik sa kwarto ni Kyle. Nasa
hallway na ako ng floor ng room na kinaroroonan ng kwarto ni Kyle nang may nakita
akong di inaasahang tao na nasa may information desk at tinatanong ang mga nurses
na andun.

Ate Valerie.
"Where's Kyle Dale Anderson's room?", I heard her ask one of the nurses

Nag-init naman ang ulo ko dahil sa narinig ko.

Agad naman akong lumapit sa kinaroroonan niya.

"What are you doing here?", I asked her

Napatingin naman siya sa akin. "I'm here to visit Kyle.", parang wala lang naman na
sabi niya

Napangisi naman ako sa sinabi niya. "Wow, you still have the guts to visit him if
you're the reason why this whole mess happened.", I said in a sarcastic tone

Hindi naman niya nagustuhan ang sinabi ko dahil binigyan niya ako ng matalim na
tingin. "What the hell are you talking about now? Wala lang kinalaman sa mga
nangyari kaya pwede ba, tumigil ka na sa pagbibintang mo sa akin!", galit naman
sabi niya

At doon di ko na napigilan ang sarili ko. "Wala?! HUH! Kung alam mo lang! Na kidnap
ang anak ko at nabaril ang asawa ko dahil sa'yo! Pinagkamalan ni Anthony Salazar na
anak mo ang anak ko kaya kinidnap niya si Kaylee! And my daughter? She witnessed
how her father got shot right in front of her! I almost lost Kyle and I almost lost
my daughter and it's all because of you! At hindi lang pamilya ko ang nagawan mo ng
kasalanan kundi pati pamilya ni Anthony Salazar!"

Nakita ko namang napakunot-noo ito nang marinig niya ang pangalan ni Anthony
Salazar.

"Does the name ring a bell huh? Well let me tell you who he is kung nakalimutan mo.
Siya lang naman ang empleyadong sinesante mo dahil aksidente niyang natapunan ka ng
kape. He said sorry pero hindi mo tinanggap at sinesante mo pa siya! Inutusan mo pa
ang ibang empleyado na wag isumbong ang ginawa mo kay kuya Kevin. And just so you
know, because of what you did... the man lost his child and his wife. I hope you
can still sleep at night with what you've done. And by the way, STAY THE HELL AWAY
FROM MY FAMILY. Hangga't nilalapitan mo kasi ang pamilya ko, palaging may masamang
nangyayari.", pagkasabi ko naman nun ay tinalikuran ko na siya at naglakad na
paalis pero bigla na lang niyang hinarangan ang daraanan ko.
"I want to see Kyle.", she said in a determined voice

"Like hell you will."

Lalagpasan ko na sana siya pero di niya ako hinayaang makaalis.

"Let me see him. I want to make sure he's okay.", she said again

"After what you did? HUH. No way."

"I HAVE THE RIGHT TO SEE HIM VIOLET!", she angrily shouted at me

And what she said made me smirk.

"Right? What right do you have? As far as I know, you don't have ANY right to Kyle.
Are you his wife?", I asked her and of course she was not able to answer because we
both know the answer to that question. "Thought so too. So put this in your twisted
mind. YOU don't have ANY right to MY HUSBAND.", sabi ko naman saka sinenyasan ang
dalawa sa apat na body guards na nakabantay sa labas ng kwarto ni Kyle na agad
lumapit at pinigilan si ate Valerie nang tangkain pa rin nitong harangan ang
daraanan ko.

I heard her shout pero di ko na siya nilingon pa at tuluyan na akong pumasok sa

kwarto ni Kyle.

Hindi ko hahayaang malapitan ulit ni ate Valerie ang pamilya ko at ilagay ang buhay
nila sa kapahamakan.

Kung hindi dahil sa kanya, hindi masasaktan ang mag-ama ko at hindi magkakaganun si
Anthony Salazar na isang napakabait na tao pero dahil sa kasamaan ng kapatid ko ay
napunta ito sa ganung sitwasyon.

I'll protect my family with my life.

Hindi ko rin hahayaang sirain ulit ni ate Valerie ang pamilya ko. Not this time and
not ever again.

Naabutan ko naman si Kyle na nanonood ng T.V at mukhang di narinig ang ginawang

pagwawala ni ate sa labas.

Napatingin naman siya sa akin.

I just smiled at him.

Kinuha ko na rin ang pagkain niya mula sa table saka lumapit sa kanya. "Time to eat
your dinner."

I saw him sigh and that made me chuckle.

Alam kasi niyang marami na naman akong ipapakain sa kanya.

Nagsimula ko na siyang pakainin at naubus naman niya lahat.

"Now that I've eaten my dinner. Can I take my dessert now?", he asked with a
playful smile in his lips

Napakunot-noo naman ako.

Dessert?

"What dessert?", I asked him

But instead of answering me, he pulled me closer to him and kissed me in the lips.

I was stunned but only for a moment. I started to kiss him back.
He deepened the kissed and I don't know how many minutes before he let go of my
lips to make me catch my breath.

Kissing maniac.

"Next round?", he asked in a teasing tone with a playful grin in his lips

"Loko.", I said blushing

Hinila naman niya ako ulit at humiga ako sa tabi niya.

"Baby...", Kyle

"Hmmm?"

"Remember Kaylee's wish?", I heard Kyle say

"What wish?"

"You know, the baby brother? Ba't di na natin simulan ngayon para maibigay na natin
ang wish ni Kaylee?", bulong naman nito sa tenga ko

Nag blush naman kaagad ako dahil sa sinabi niya.

Tinampal ko naman siya sa dibdib niya at tumawa lang ito.

"Loko-loko ka talaga noh? FYI Mr. Anderson, nasa hospital tayo."

"So what? I have my body guards outside. I'll tell them not to let anyone enter as
we make love here.", Kyle
"KYLE!", I exclaimed blushing

Bunganga ng lalaking toh. Kung maka-Make Love.

"What?", he asked while chuckling

Hay naku! Ang pilyo pa rin ng isang toh.

"Ayoko. Magpagaling ka na lang at sa bahay natin gawin hindi rito."

Wait sh-t! Did I just say that?

Napatingala naman ako kay Kyle at nakita kong nakangisi ito habang nakatingin sa
akin.

"Sabi mo yan baby a.", Kyle

Dammit.

"Ah e-."

"Wala ng bawian pa baby.", pagpuputol naman niya sa sasabihin ko sana. "C'mon,

let's go to sleep now.", at hinila na niya ako palapit sa kanya at niyakap

Kahit di ko nakikita ang mukha niya, alam kong nakangiti ito ngayon.

Napa-iling na lang ako at maya-maya lang ay napangiti na rin ako.

Then just a moment later, we both fell asleep hugging each other.
======================

Sweet moments of #TPBQKyLet

©2014 MoonLightPurple

Chapter 41: Happiness

A/N: Hi my dear readers :) Here's an update for all of you :) Last UD po muna toh
kasi magiging busy ako sa pagrereview. Exam na kasi namin next week and I need to
review. Di ko rin alam kung kailan ulit ako makakapag UD dahil after ng exam week
ay project week naman ang susunod. Advance THANK YOU sa mga readers na
understanding :) Basta mag uUD po ako pag may free time :)

ENJOY!

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

:*

=====================

(Violet's P.O.V)

Pagkatapos ko naman ilagay ang mga damit ni Kyle sa bag ay kinuha na yun ng isang
body guard ni Kyle saka lumabas.

Humarap naman ako kay Kyle na naka-upo lang sa kama. "Let's go?", I asked him
He smiled then got up from the bed. "Let's go.", he said.

Magkahawak kamay naman kaming lumabas. Nakasunod lang naman sa amin ang dalawa pang
body guards niya. Pagdating namin sa may labas ng hospital ay hinihintay na kami ng
kotse kung saan naroroon si Gareth.

Agad naman kaming pumasok sa kotse.

"Good morning Gareth.", bati ko naman sa kanya

"Good morning too Miss Violet. Good morning boss, I'm glad you're fine.", Gareth
said

"Thanks Gareth.", Kyle said to his personal assistant

Tahimik lang naman kami habang bumabiyahe. Pagdating namin sa bahay ay nagulat si
Kyle nang salubungin siya ng pamilya at mga kaibigan namin.

"WELCOME BACK KYLE!", sabay-sabay naman nilang sigaw

"Thank you, everyone.", nakangiti namang sabi ni Kyle sa kanila

Magkakasalo naman kaming kumain ngayon ng breakfast. Pagkatapos mag breakfast ay

kinailangan ng umalis nina mommy at daddy. Babalik na silang dalawa sa Tagaytay.
Umalis rin si tito Karl at inihatid ito ni kuya Kevin. Pati si Celine ay umalis na
rin dahil may importante itong aasikasuhin.

Nasa may sala naman kami kasama sina Hazel, Lauren, Brian, at Lucas.

"We're really glad you're okay, pare.", Lucas said

"Thanks man.", Kyle

"Oo nga. Buti na lang walang masamang nangyari sa inyo ni Kaylee.", Lauren

"I heard Anthony Salazar was brought to a mental institution. He did a bad thing
but I can't help but to pity him with what happened to him and to his family. Dahil
lang sa isang pagkakamaling nagawa niya kay Valerie, nasira na ang buhay niya. I
can't really believe that woman.", sabi naman ni Hazel na napapa-iling

"I agree. Pero pare, ano palang plano niyo kay Valerie?", Brian asked

Tumingin naman sa akin si Kyle. "Wala. She just better make sure to stay the hell
away from my family.", sagot ko

"Kamalasan lang talaga ang dala ng kapatid mong yun, Vi.", Lauren

"Sana lang wala ulit mangyaring ganito. Especially to Kaylee. Gosh. She's just a
little girl to go through all that.", Hazel

Napatingin naman ako kay Kaylee na naglalaro ngayon kasama sina Bryner at Hans.

Hazel's right. She's still young to go through that; to watch her father being shot
right in front her. I'm just relieved she's fine now.

I'm happy everything's okay now.

Pagkatapos naming mag kwentuhan ay umalis na rin sina Lauren, Brian, Hazel, Lucas,
kasama ang mga anak nila.

Parang naging family day naman namin itong araw na toh nina Kyle at Kaylee.

We had lunch together in the pool area at ngayon nga ay naglalaro ang mag-ama ko
habang ako naman ay nasa kusina at naghahanda ng meryenda nila kasama si manang
Lourdes.
"Mukhang ang saya mo ngayon Violet anak...", biglang sabi naman ni manang Lourdes
kaya napatingin ako sa kanya.

I smiled. "Sobra."

Bakit hindi ako magiging masaya kung kasama ko ngayon ang dalawang pinaka
importanteng tao sa buhay ko?

Napangiti rin naman si manang Lourdes sa sinabi ko.

"Mabuti na lang talaga at walang nangyaring masama kina Kaylee at Kyle. At masaya
akong makitang masaya ka na rin sa wakas...", manang Lourdes said

"Salamat manang."

Naging saksi si manang Lourdes noon kung paano ko iniiyakan palagi si Kyle. Naging
saksi siya kung paano ako nagpaka martyr kay Kyle noon... Naging saksi siya sa
lahat ng paghihirap ko noon at siya ang palaging andyan sa akin noon at palaging
dumaramay sa akin.

Pero hindi ko na kailangan pang isipin ang nakaraan na iyon. Ang mahalaga sa akin
ay ang ngayon. Ngayon kung saan kasama ko ang mag-ama ko. Ngayon kung saan masaya
na ulit ako kasama si Kyle at ang anak namin.

"Halika na manang, dalhin na natin ang meryenda nila.", sabi ko na lang kay manang
Lourdes

Dumiretso naman kami sa may pool area dala-dala ang meryenda ng mag-ama ko.
Naabutan naman namin sina Kyle at Kaylee na nagtatawanan. Buhat-buhat ni Kyle si
Kaylee at iniikot-ikot.

Napangiti naman ako habang nakatingin ngayon sa kanilang dalawa.

"Miss Violet.", napatingin naman ako kay Gareth na siyang tumawag sa akin mula sa
likod ko. "Your sister is here.", sabi naman nito
Napakunot-noo naman ako.

Ano sa 'layuan na niya ang pamilya ko' ang hindi ba niya maintindihan?

Napatingin naman ulit ako kina Kyle at Kaylee pero busy pa rin silang naglalaro.
Nilingon ko naman si Gareth at naglakad na papunta sa kinaroonan ni ate. Sumunod
naman si Gareth.

Sa labas gate ng mansion ako dumiretso dahil di pinapasok si ate Valerie.

Lumabas naman kaagad sa kotse niya si ate Valerie pagkakita niya sa akin.

"Ano na naman ba ang ginagawa mo rito?", tanong ko naman kaagad sa kanya

"I want to see Kyle. I want to make sure he's okay and I want to talk to him.",
sabi naman niya sa akin

I smiled sarcastically. "Talk to him? And what would you say to him huh?"

"That's between me and him already. Let me through already so I can talk to him.",
Valerie

"And obviously you didn't understand what I told you in the hospital. I won't let
you see him or talk to him or even be near him, okay?"

Napangisi naman siya. "Bakit? Takot ka bang maagaw ko siya sa'yo? Takot ka bang
maagaw ko ulit siya sa iyo at mawala siya sa'yo?"

"Oo, takot akong mawala siya sa akin dahil sa tuwing lumalapit ka sa kanya o sa
pamilya ko... may nangyayaring masama. At hindi ako takot na maagaw mo siya sa
akin. Dahil hindi yun mangyayari."

"I was able to do it once.", she said smirking

"And you won't be able to do it twice. And you won't be able to do it forever.
Dahil kung kaya mo siyang maagaw sa akin, di sana matagal na naman siyang bumalik
sa'yo pero bakit hanggang ngayon hindi pa rin? That only mean one thing. He doesn't
want you. He doesn't love you."

"B-tch!", Valerie

Sasampalin sana niya ako pero nahawakan ko ang kamay niya at ang palad ko ang
dumapo sa pisngi niya.

Ako ang sumampal sa kanya.

"Hindi ko na ulit uulitin ang sarili ko. Wag na wag kang lalapit sa pamilya ko."

Tinalikuran ko naman na siya at naglakad na papasok sa loob.

"YOU CAN'T MAKE ME!", I heard her shout

Nilingon ko naman siya saka nginisihan. "Oh yes I can."

Tumingin naman ako kay Gareth. "Never let her in. At wag na wag niyong hahayaan na
malapitan niya si Kyle."

"Yes Miss Violet.", Gareth

Narinig kong nagwawala si ate Valerie dahil pinipigilan siya ng mga body guards na
makapasok pero hindi ko na siya pinansin pa ulit at dire-diretso na akong pumasok
sa loob ng mansion.

Naabutan ko na sina Kyle at Kaylee na kumakain na. Agad naman akong lumapit sa
kinaroroonan nila at tumabi kay Kyle.
Kyle wrapped his right hand in my waist and kissed me in the cheeks.

"Where'd you go?", he asked

"Diyan lang. May inasikaso lang.", sabi ko na lang at di naman na siya nag-usisa pa

Pinakagat naman niya ako ng hawak niyang tuna sandwich.

"AYIEEEEEE! Look yaya Lourdes, ang sweet ng daddy ang momma ko.", narinig naming
sabi ni Kaylee kaya napatingin kaming dalawa ni Kyle sa kanya

Nakangiting nakatingin naman siya sa amin habang pinupunasan ng nakangiting si

manang Lourdes ang bibig ni Kaylee.

Hindi ko na rin mapigilang hindi mapangiti.

"I love you.", bulong naman sa akin ni Kyle na mas nagpangiti pa sa akin

"I love you more.", I said that made him smile too.

I'm happy right now. No scratch that. I'm not just happy...

I'm VERY happy right now.

After we ate our snacks, we played together.

Nang gumabi naman ay pinatulog ko muna si Kaylee sa kwarto niya at nang tuluyan na
itong nakatulog saka ako pumunta na sa kwarto namin ni Kyle.

Naabutan ko naman itong nagbabasa ng libro habang nakasandal sa headboard ng kama.

Hindi ko naman napigilan ang sarili kong mapatingin sa kawatan nito. Topless kasi
ito ngayon kaya naman kitang kita ko ang biceps nito at ang 8 pack abs nito.
Grabe! Ang hot lang niya.

Napatingin naman ako sa mukha niya at doon ko lang nalaman na nakangisi itong
nakatingin sa akin. Of course, I blushed.

Nahuli lang naman kasi niya akong pinagnanasahan ang maganda nitong katawan.

Teka, e ano naman? Asawa naman niya ako a! At isa pa, bakit kasi ganyan siya palagi
tuwing gabi. Topless kung matulog.

Ano ba yan! Nababaliw na ata ako. Kinakausap ko ang sarili ko.

"Stop grinning.", sabi ko naman sa kanya habang nakangisi pa rin ito at sinusundan
ako ng tingin

"You don't need to be shy baby. You know I'm all yours.", he said

"HEH!", sabi ko na lang saka pumasok sa bathroom

He's such a hot tease.

Paglabas ko naman ng bathroom ay hindi pa rin tulog si Kyle at mukhang hinihintay

talaga ako. Agad naman akong tumabi sa kanya sa kama. Hinila naman niya kaagad ako
palapit sa kanya.

Tahimik lang kaming dalawa pero maya-maya lang ay narinig ko siyang nagsalita.

"Baby...", Kyle

"Hmmm?"
"Remember what you promised me when we were in the hospital?", tanong naman niya

Promise? Anong promise?

"What promise?", kunot-noo namang tanong ko sa kanya

"You said you will just make love with me when we're already home.", Kyle said. At
kahit hindi ako nakatingin sa kanya alam kong nakangiti ang loko

Hindi ko naman mapigilang hindi mamula sa sinabi niya. Ba't ba kasi ang straight
forward ng isang toh?

"Kyle-."

I was not able to continue what I'm supposed to say because his lips shut me up.

I was surprised by his kiss but later on, I started responding to his kisses. And
the moment I responded, I heard him moan and he even deepened the kiss.

And tonight, we shared a passionate night together.

At tinupad ko na rin yung 'promise' ko raw sa kanya.

=====================

Ayan. Tama na yung isang detailed bed scene. Basta may nangyari sa kanila ulit, yun
na yun. Let's just use our imagination. And pahabol lang po. Kung hindi ko po
narereplyan ang mga comments niyo, ibig sabihin po nun wala lang talaga akong
masabi pero I really appreciate your comments :) Pero kung yung mga comments niyo
lang naman kasi ay yung 'UD NA PO KAYO!', di ko na po talaga nirereplyan pa :) At
kung mas matanda po kayo sa akin at di po ako gumagamit ng PO or OPO, pasensya na
po :) Di ko kasi alam mga age ng mga readers ko e. Depende na lang kung sinasabi
nilang mothers sila or what :) THANK YOU AGAIN FOR YOUR SUPPORT!

PROJECT 'BABY BROTHER FOR KAYLEE' on the way XD

©2014 MoonLightPurple

Chapter 42: His Queen

A/N: Thanks so much for your continuous support sa story na toh :) Love lots!

Don't forget to VOTE and feel free to post COMMENTS about the story :) And you can
FOLLOW ME if you want to :)

Till next time. ENJOY!

=====================

(Violet's P.O.V)

Pagkatapos ko namang pakainin si Kaylee ng breakfast niya ay tumaas na ako para i-

check si Kyle.

Naabutan ko naman itong nakaharap sa salamin at inaayos ang neck tie niya.

It's been 3 days already at fully recovered na siya.

Nilapitan ko naman siya at ako na ang nag-ayos ng neck tie niya. Habang inaayos ko
naman ang neck tie niya, ramdam kong nakatingin siya sa akin.
"There.", I said smiling

"Thanks baby.", then he gave me a peck in the lips. "I need to go now. I love
you.", sabi naman niya

"Love you too."

Nagmamadali ito dahil may importante itong kliyente na kakausapin. Pagkaalis naman
ni Kyle ay nag-ayos na rin ako at hinatid ko na si Kaylee sa school niya.

Pagdating ko sa AC ay dumiretso na ako sa office ko.

"Good morning Miss Violet.", bati naman sa akin ni Jenna

Sumunod naman si Jenna sa akin sa loob ng office ko. Nilapag ko naman ang mga gamit
ko saka umupo sa swivel chair ko.

"What's my schedule for today, Jenna?", I asked her

"You'll have a meeting at 9:30 A.M with Mr. Kevin Anderson and the board of
directors. At 11:30, you'll have a meeting with Mr. Gary Montano in Moonlight
Restaurant.", Jenna

"Okay, thank you Jenna. You can go back to your work now."

"Yes Miss Violet.", at lumabas naman na ito sa office ko.

5 minutes before 9:30 ay pumunta na ako sa conference room. And at exactly 9:30,
the meeting started. Nang 11 na ay naghanda na ako para sa meeting ko with si Mr.
Garry Montano; Eric Montano's father.

Tinawagan ko naman yung driver ko pero sinabi nitong nasiraan daw yung sasakyan
kaya pinunta niya sa talyer kaya no choice ako kundi mag taxi na lang.
Naghihintay ako sa labas ng AC ng taxi nang bigla na lang may isang kotse na
pumarada sa harap ko. At nang bumaba ang bintana ng kotse, doon ko lang nalaman
kung sino ang may-ari ng kotse na yun.

Eric Montano.

"Hi Violet.", nakangiting bati naman nito sa akin

Di ko naman napigilang taasan ito ng kilay.

What the hell is he doing here anyway?

"Hop in. My father sent me here to pick you up. I know you'll have a meeting with
him in Moonlight Restaurant.", sabi naman nito pero di ako sumagot at nakatingin
lang ako sa kanya. "C'mon Violet, I don't bite."

Napahinga na lang ako ng malalim at kahit ayaw kong makasama ang isang toh, ay
sumakay na ako dahil ang ama na nito ang nag-utos sa lalaking toh para sunduin ako.

Kita ko naman na ngumiti ito ng malapad nang sumakay ako.

Hindi naman kami nag-uusap na dalawa habang bumabiyahe. Buti na lang dahil
mapapahiya lang siya dahil wala akong balak na pansinin talaga siya. Pero ngiting-
ngiti ito habang nagmamaneho.

Napakunot-noo naman ako nang bigla na lang kaming umiba ng daan kaya napatingin ako
sa kanya. "This is not the way to Moonlight Restaurant.", seryoso namang sabi ko sa
kanya

"I know. May dadaanan lang ako. Wag kang mag-alala, di naman tayo magtatagal.",
nakangiti pa rin sabi nito

"Dapat lang dahil ayaw kong mapahiya sa ama mo ng dahil sa'yo.", seryoso namang
sabi ko sa kanya saka binalik ang tingin ko sa labas ng bintana
Pero pagkaraan lang ng ilang sandali ay napansin kong parang wala namang direksyon
ang pinupuntahan namin kaya napatingin ulit ako kay Eric.

"Where are you taking me? Stop the car, Eric!", mariing utos ko naman sa kanya

Tumingin naman siya sa akin saka ngumisi.

WHAT THE HELL!

"ANO BA ERIC!", sigaw ko naman sa kanya. As much as possible ayaw kong ipakita na
natatakot ako pero ninenerbyos na talaga ako.

Parang wala namang narinig ito.

"You know what Violet, wala pang babae ang umaayaw sa akin. At walang babae na
ginusto ko na hindi ko nakuha.", sabi naman nito habang ngising-ngisi. "And you
know how much I like you right? Now I'm gonna have you.", saka malutong itong
tumawa

Natigilan naman ako at sobrang lakas na ng pagtibok ng puso ko. Huminga naman ako
ng malalim.

I can't let this happen! I need to do something! Kailangan kong makaalis sa

sasakyan na ito!

"Sh-t!", mura naman niya nang bigla ko na lang agawin ang manibela sa kanya. Pilit
naman niyang inaalis ang kamay ko pero hindi ko hinayaan kaya naglabanan kami sa
manibela at pagewang-gewang na ang sasakyan.

Biglang niliko naman ni Eric ang manibela at ang sumunod na nangyari...

Bumangga kami sa isang poste.

Then I lost consciousness.

**********

Nasa kalagitnaan naman ng meeting si Kyle nang pumasok si Gareth at binulong sa

kanya.

"Boss, Miss Violet had an accident and she's in the hospital.", Gareth informed his
boss

Napatayo naman kaagad si Kyle kaya napatigil ang nagsasalita sa harap at napatingin
ang lahat sa kanya.

"The meeting is adjourned, gentleman!", biglang anunsiyo naman ni Kyle

Nagkatinginan naman sina Brian at Lucas na kasama ngayon sa meeting at mukhang

naguguluhan.

Agad namang naglakad na paalis si Kyle sa conference room at hindi na binigyang

pansin pa ang mga board members.

"But we're discussing a very important project here Kyle!", pahabol namang sabi ng
isa sa mga directors sa kanya na pumigil sa kanya

"THEN CONTINUE THE MEETING WITHOUT ME MR. TAMAYO!", galit na singhal naman ni Kyle
kaya natigilan ang lahat

Dire-diretso na sa pag-alis si Kyle at agad silang dumiretso kasama ng body guards

niya papunta sa hospital kung saan naroroon ang asawa niya.

Pagdating naman nila sa hospital ay naabutan niya si Violet na naka-upo habang

nilagyan na ng doctor ng gauze ang gilid ng noo ng asawa niya.

'F*CK!', Kyle cursed in his mind

Agad naman niyang nilapitan si Violet.

"Are you okay, baby? What happened?", nag-aalala namang tanong niya sa asawa

"I'm fine.", Violet said

"What happened?", tanong ulit ni Kyle

Pero bago pa makasagot si Violet ay pumasok si Gary Montano.

"I'm really sorry about what happened Mrs. Anderson. Hindi ko alam na gagawin yun
ni Eric.", sabi naman nito

Ikinakunot-noo naman ni Kyle ang sinabi ni Gary Montano. Hinarap naman ni Kyle ang
asawa niya.

"What did that bastard do to you, Shanelle?", seryosong-seryoso namang tanong ni

Kyle na parang handang-handa ng pumatay kung sakaling di nito magustuhan ang
maririnig kaya di malaman ni Violet kung sasabihin ba niya kay Kyle ang nangyari.
"Shanelle Violet.", Kyle called her name in a warning tone

"S-Sinabay niya ako sa kotse niya kanina. Sabi kasi niya pinasundo raw ako ng ama
niya papunta sa Moonlight Restaurant kung saan magmi-meeting kami ni Mr. Montano.
Pero di ko alam na iba pala ang balak niya.", Violet said

"SH-T!", malakas namang mura ni Kyle na napasuntok pa sa pader at binalibag ang

upuan kaya lahat sila maging ang doctor ay nagulat. "Did he...?"

Doon naman tumayo si Violet at pilit kinalma si Kyle. "No, no. Hindi niya nagawa
ang masamang balak niya dahil lumaban ako. Nakipag-agawan ako sa manibela kaya
naaksidente ang sinasakyan naming kotse."
But what Violet said didn't calm Kyle. Mas tumindi pa ang galit nito kay Eric
Montano. Lumabas naman agad si Kyle at hinanap kung saan ginagamot si Eric Montano.
Dali-dali namang sumunod si Violet para pakalmahin ang galit na galit na asawa.

Sakto namang lumabas si Eric Montano sa isang room at may benda ito sa ulo.
Pagkalapit na pagkalapit ni Kyle sa lalaking nagtangka ng masama sa asawa niya ay
agad niya itong sinuntok ng malakas kaya napahiga ito sa sahig ng hospital.

"I'M GONNA KILL YOU!", Kyle shouted with so much anger in his voice.

Kwinelyuhan ni Kyle and lalaki at itinayo saka itinulak sa pader saka sinuntok ulit
ng malakas.

And he punch him again.

And again.

And again.

"KYLE STOP!", sigaw naman ni Violet pero parang walang naririnig si Kyle

Halos mawalan na ng malay si Eric Montano at duguan na ang labi nito at ang ilong
pero di pa rin tumitigil si Kyle sa pagsuntok rito.

Susuntukin na sana ulit ni Kyle si Eric pero pumagitna na si Violet kaya di na nito
naituloy ang pagsuntok.

Yumakap naman kaagad si Violet kay Kyle.

"Stop it already Kyle...", paki-usap naman ni Violet sa kanya at parang doon lang
siya natauhan at nagsimulang kumalma

Niyakap naman niya ng mahigpit si Violet para mapigilan niya ang kanyang sarili na
suntukin ulit si Eric. Tumingin naman siya kay Eric Montano na ngayon ay naka-upo
sa sahig habang nakasandal sa pader at halos mawalan na ng malay.
"I'm gonna make sure you're gonna rot in hell!", galit na galit na sabi ni Kyle
bago sila umalis ng asawa

Pagdating naman nila sa kotse ay agad niyang sinuri si Violet.

"Kyle, I'm fine...", paninigurado naman ni Violet sa asawa

"That bastard better make sure he didn't touch even the strand of your hair or else
I'm really gonna kill him.", Kyle said

Violet cupped Kyle's face and looked at him straight in the eyes.

"He didn't and I won't ever let him. Now calm down Kyle... calm down...",
pagpapakalma naman ni Violet kay Kyle dahil nakikita pa rin niyang nanginginig sa
galit ang asawa.

Violet hugged him to assure him sure that she's fine.

Kyle hugged her tighter and kissed her in the forehead.

Just thinking that Eric Montano did something bad to his queen makes him want to
kill him over and over again.

Every person who would try to hurt his queen would not live a day without going
through him and get a taste of hell.

And he would make sure that Eric Montano would feel hell as he stays in prison.

=============================
Chapter pang dispatcha lang kay Eric XD Buti na lang walang nangyaring masama kay
Violet :) HOORAY \(^___^)/

©2014 MoonLightPurple

Chapter 43: Surprises

A/N: Thanks pa rin sa walang sawang pag support :) Busy kaya nag uUD na lang ako
pag may time :)

Don't forget to VOTE and COMMENT po kayo about the story for inspiration lang :)
And do FOLLOW ME if you want to :)

Enjoy! Love lots :*

======================

(Violet's P.O.V)

Busy naman ako ngayong araw na toh. Ayaw man akong payagan ni Kyle na pumasok dahil
may sugat pa rin ako sa noo ko, wala rin siyang nagawa. Maayos naman na kasi talaga
ako. Okay, maliban nga lang sa sugat ko pa rin sa noo pero maayos naman ang
pakiramdam ko.

At yung tungkol naman kay Eric? Nakakulong siya ngayon, Kyle made sure of it. At
kahit naki-usap sa akin si Mr. Garry Montano, wala rin naman akong magagawa dahil
alam kong di papayag si Kyle na hindi ito makulong.

Mr. Garry Montano is obviously a good man but unfortunately his son isn't.
Nasa kalagitnaan naman ako ng pagpipirma ng mga importanteng papeles nang may
kumatok sa pintuan at pumasok roon si Jenna.

"Miss Violet, your daughter is here.", sabi naman nito

At pumasok nga si Kaylee na agad dumiretso sa kinaroroonan ko at nagpakandong.

"Hey baby, what are you doing here? Where's your yaya Lourdes?", tanong ko naman sa
kanya pero umiling lang siya

Medyo nanibago naman ako sa anak ko. Ang tahimik kasi niya ngayon. Agad ko namang
nilagay ang kanang kamay ko sa leeg niya pero di naman siya mainit kaya wala siyang
sakit.

Napatingin naman ako sa kanya at napansin kong napapapikit na ito.

Napangiti na lang ako. Mukhang napagod lang ang baby ko. Siguro napagod kakalaro
naman sa school nila. Ang hyper kasi niya. Tumigil naman muna ako sa ginagawa ko at
hinayaan ko na lang ang anak kong matulog sa kandungan ko.

Napatingin naman ulit ako sa pintuan ng office ko nang bumukas yun. Pumasok naman
si kuya Kevin na mukhang nagulat nang makita si Kaylee na natutulog ngayon sa
kandungan ko.

"Do you need something, kuya?", tanong ko naman sa kanya

"Ah, may ididiscuss lang sana ako sa'yo pero bukas na lang. Baka magising si
Kaylee.", nakangiting sabi naman niya na lumapit at hinalikan sa noo ang pamangkin
niya. "Sige na, iuwi mo na si Kaylee. I'll just see you tomorrow.", sabi naman ni
kuya Kevin na nginitian ko na lang siya at tinanguan bago ito lumabas sa office ko

Kahit si kuya Kevin ang president ng company, trinatrato niya ang mga empleyado
niya ng pantay-pantay kahit ano pang posisyon mo. Saan ka naman daw nakakita ng CEO
ng company na siya pa talaga ang pumupunta sa office ng mga empleyado niya para
kausapin. Kaya ganun na lang nirerespeto ng mga empleyado ng AC si kuya Kevin.
Kinuha ko naman na yung bag ko at saka binuhat ang natutulog pa ring anak ko.
Paglabas ko ng office ay nagpaalam sa akin si Jenna. Habang papunta naman sa
elevator ay binabati ako ng ibang mga empleyado at napapatingin ngayon sa anak kong
natutulog.

Nang makarating naman ako sa may elevator ay nakita ko si ate Valerie na hinihintay
rin ang pagtaas ng elevator. Napataas kilay naman siya nang tumingin sa akin at kay
Kaylee pero di na nagsalita pa.

Pumasok naman kaming pareho sa elevator at may dalawa ring empleyado na sumabay sa
amin. Sobrang tahimik naming dalawa ni ate Valerie kaya rinig na rinig namin ang
pinag-uusapan ng dalawang kasabay namin kahit nagbubulungan sila.

"Sino yung batang buhat ni ma'am Violet? Anak niya?"

"Oo, di mo pa ba alam?"

"Talaga? Grabe. Di naman kasi halatang may anak si ma'am. Ang sexy kaya niya."

"Di ba?"

"Pero sinong ama naman nung bata? May asawa ba si ma'am Violet?"

"Oo. Yung kilalang billionaire businessman at may-ari ng DL Group of Companies."

"What? Si Kyle Dale Anderson? Yung kapatid ni sir Kevin?"

"Oo."

"Talaga? Nakita ko na siya minsan sa isang magazine. Grabe, ang gwapo-gwapo niya.
Ang swerte naman ni ma'am Violet. Siya pala ang asawa nung hot guy na yun?
Infairness, bagay sila ha."
"Oo nga e."

"You two, would you shut up? Wag kayo dito mag chismisan.", biglang sita naman ni
ate Valerie dun sa dalawa kaya naman natahimik sila

Napangiti naman ako dahil sa sinabi nung dalawa kanina. Napatingin naman ako kay
ate Valerie at inirapan niya lang ako. Di ko na lang pinatulan pa. Pagbaba namin sa
ground floor ay agad akong dumiretso sa kotseng naghihintay sa akin.

Habang bumabyahe naman ay tinawagan ko si Kyle.

("Hey baby."), bungad naman niya agad sa akin

"Hey. I'm on my home. Kaylee's with me and she's asleep. Susunod na lang ako mamaya
sa bar.", sabi ko naman sa kanya

It's Celine's birthday toay at gaganapin yun sa isang club.

("Okay, I'll just see you there then. Kiss my princess for me. I love you.")

"I will. Love you too.", sabi ko naman saka binaba na ang phone

Pagdating ko naman sa bahay ay 6:30 na. Pagkagising naman ni Kaylee ay pinakain ko

siya at maya-maya lang ay pinatulog ko ulit dahil antok na antok pa rin.

7:30 na nang umalis ako ng bahay para pumunta sa club kung saan gaganapin ang
birthday party ni Celine.

Sinalubong naman ako ni Celine pagkapasok na pagkapasok ko.

"Happy birthday.", masayang bati ko naman sa kanya saka bumeso sa kanya

"Thanks.", Celine
Hinatid naman niya ako sa kinaroroonan nina Kyle. Pagka-upo ko pa lang ay hinalikan
na kaagad ako ni Kyle sa pisngi.

"Okay guys, enjoy lang kayo ha? Maiwan ko muna kayo, aasikasuhin ko lang ang ibang
mga bisita.", pagpapaalam naman ni Celine

"Go.", Kyle

Naiwan naman kaming nagkwekwentuhan nina Hazel, Lauren, Brian, Lucas, at Kyle.

"Where's kuya Kevin?", tanong ko naman si Kyle

"I don't know. Guess he's running late.", kibit-balikat namang sabi ni Kyle

"OH.MY.GOSH.", biglang sambit naman ni Hazel kaya lahat kami ay napatingin sa

kanya. Nakatingin ito sa may entrance ng club kaya napatingin na rin kami at halos
manlaki rin ang mga mata namin sa isang taong lalaking kausap ngayon ni Celine.

Taong matagal ko na ring di nakita.

Isang taong naging parte ng buhay ko.

Lumapit naman sila sa kinaroroonan namin.

"Hey guys, I'd like to introduce someone to you. He's-.", Celine

"Josh.", pagpuputol ko naman sa sasabihin sana ni Celine

"Hey Violet.", nakangiting sabi naman niya

I can't believe it. He's really here.

Josh Pascual.

He's my best friend... and he's one of the guys who used to court me before. But
with our little bit of history, we still remained good friends up until he went to
the U.S and lived there for good.

But he's here right now...

(Kyle's P.O.V)

The f-ck! WHAT THE HELL IS THIS GUY DOING HERE?!

Napatingin naman ako kay Violet na kakikitaan ng sobrang gulat at saya ang mukha.

Sh*t!

I'm jealous, that's obvious! And why wouldn't I be? That guy use to be my rival
over Shanelle when we were in college!

"You know each other?", nagtatakang tanong naman ni Celine

"Yes. He's our good friend during college.", Hazel answered

"It's nice seeing the three of you again. It's been a while.", nakangiting sabi
naman nung gago

"Oo nga. Long-time no see, Josh!", Lauren said

Isa-isa namang yumakap sina Hazel, Lauren, at Shanelle sa kanya.

Sh*t! Kung di ko lang iniisip na baka masira ko ang birthday ni Celine, baka kanina
ko pa nasuntok tong gagong Josh na toh. Iba ang yakap niya sa asawa ko.

F*ck! Don't tell me he still have feelings on her?!

Nang kumawala naman si Shanelle mula sa pagkakayakap niya kay Josh ay pasimple ko
siyang hinila ulit palapit sa akin at hinapit siya sa bewang niya.

I know Josh saw what I did and when our eyes met, I made sure he got the message.

That SHANELLE IS MINE.

But the jerk just smiled confidently.

"Hey man, it's been a while.", he said then offered his arm for a shake hand

"Yeah.", I answered in a serious tone and took his hand

"O-kay. So obviously magkakakilala na pala kayo so I guess introduction is not

needed then. Kayo na muna bahala kay Josh ha? Aasikasuhin ko lang ulit ang ibang
mga bisita ko.", Celine said then left

"Grabe! Kumusta ka na? Ang tagal ka na naming di nakita.", Hazel

"Oo nga! Ano pa lang ginagawa mo rito sa Pilipinas?", Lauren

Ngumiti naman ang gago. "Just personal stuff."

F*ck! What kind of stuff? Like trying to steal my girl again away from me?!
"Ganun? Pero hanggang kailan ka naman dito sa bansa?", Violet

"Just for three days, Vi.", Josh

"Really?", Violet

Hindi ko mapigilang hindi mainis sa tuwang nakikita ko ngayon sa mukha ni Shanelle

dahil sa nalaman niya. Damn!

"Let's hang-out sometime then before you go back in the U.S.", Lauren

"Sure.", Josh agreed

"Bro, chill.", mahinang sabi naman ni Lucas

Sh*t!

Hindi ko alam kung kaya ko. Kung ibang lalaki ang kumakausap siguro sa asawa ko,
kaya ko pang palagpasin pero hindi itong lalaking toh!

Saktong ang sumunod naman na pinatugtog ngayon ay slow song.

"Baby.", tawag ko naman kay Shanelle kaya napatingin siya sa akin. "Let's dance.",
I said then smiled at her.

She smiled back then we both went to the dance floor.

Napapangiti naman ako sa tuwing napapatingin ako kay Shanelle at ganun din siya.
Pero napalis ang ngiti ko sa labi nang tumama ang tingin ko kay Josh Pascual na
nakatingin ngayon kay Shanelle.
F*CK!

WHAT THE HELL IS HE REALLY PLANNING?!

DID HE REALLY CAME BACK TO TAKE SHANELLE FROM ME AGAIN?!

Just the thought of it makes me want to kill him. DAMMIT!

I felt Shanelle's hand gently caressing my cheeks so I look at her.

"You okay? What's wrong?", she asked in a worried tone

"Nothing.", I answered then smiled at her

Whatever Josh Pascual is planning, I won't let him be succeed!

I look at him again and he's still staring at my wife. I cupped my wife's face...

Then I kissed her... marking my territory.

Shanelle is mine and mine alone.

And I won't let him take her away from me.

========================

Welcome to the scene Josh Pascual LOL XD.

©2014 MoonLightPurple
Chapter 44: Betrayed

A/N: Sorry my dear readers. Kinda busy kasi lapit na finals namin at marami kaming
hinahabol na mga reporting, projects, at may thesis pa so hindi talaga ako
nakakapag UD. Bawi-bawi na lang pag may free time ako. Anyways, thank you sa mga
patuloy na sumusuporta sa story na toh at hindi bumibitaw. Hope you support the
story till the end. LOVE YOU VERY MUCH!

Don't forget to VOTE and please do post COMMENTS about the story. I really do love
reading COMMENTS. And FOLLOW ME if you want to :)

Enjoy! Till next time.

====================

(Violet's P.O.V)

Hindi naman kami masyadong nagtagal sa party kasi tumawag si manang Lourdes at
sinabing nagising si Kaylee at umiiyak at hinahanap kami ni Kyle.

Pagkatapos ko namang patulugin ulit ang anak ko ay pumunta na ako sa kwarto namin
ni Kyle. After kong mag shower ay hinanda ko na ang bathtub para kay Kyle.

Nagtoo-toothbrush naman ako nang mapansin ko sa salamin na parang sobrang lalim ng

iniisip ni Kyle. After kong mag toothbrush ay nilapitan ko siya.

Marahang hinaplos ko naman ang pisngi niya at parang doon lang siya natauhan at
napatingin sa akin.
"Are you okay? What's wrong?", may bahid ng pag-aalala namang tanong ko sa kanya

Hinawakan naman niya yung kamay ko at marahang pinisil. "Nothing's wrong, baby."

"Are you sure? Parang sobrang lalim kasi ng iniisip mo kahit nung nasa club pa
tayo.", sabi ko naman. Kanina pa kasi talaga siyang ganito kahit nung nasa club pa
kami kanina.

"Don't worry about it baby. Nagkaproblema lang kasi sa kompanya but it's nothing
serious.", Kyle

Nakatingin lang naman ako sa mukha niya saka napahinga ng malalim.

"Ganun ba? Sige, I'll just go dry my hair. Wag mo na lang masyadong isipin yung
problemang yan, hmmm?"

Ngumiti lang naman sa akin si Kyle. I gave him a peck in the lips before I stood up
and walked towards the bathroom door.

Pero bago pa ako tuluyang makalabas ay nagsalita si Kyle. "Baby, you love me
right?"

Napatigil naman ako sa paglalakad dahil sa tanong ni Kyle. Nilingon ko naman siya
at seryoso siyang nakatingin sa akin. At yung asul na mata niya, parang
nagmamakaawang sagutin ko siya ng 'oo'.

Napakunot-noo naman ako dahil sa tanong ni Kyle. Why is he asking me that? Pero
kahit nalilito ay sinagot ko naman siya. "Of course, Kyle. I love you. I always had
and I always will."

"Then I'm the only guy you'll love right? And you won't ever leave me?", Kyle asked
again

Okay. Now where are those questions coming from? Bakit ganito ang mga tanong niya
sa akin?
Naglakad naman ako palapit ulit sa kanya at umupo sa gilid ng tub.

"Kyle, why are you asking me questions like that?", nalilitong tanong ko naman sa
kanya. "Are you doubting my love for you Kyle?", may halong pagtatampong tanong ko
naman sa kanya.

Parang nagulat naman si Kyle sa sinabi ko at kakikitaan ng guilt ang gwapo niyang
mukha. "Baby.", tawag naman niya pero nag-iwas ako ng tingin. Hinawakan naman niya
ako sa baba ko at pilit binabaling ang mukha ko sa mukha niya. "Baby... please. I'm
not doubting your love for me.", Kyle

"Then why are you asking those kind of questions Kyle?"

"I...I don't know Shanelle. Siguro dahil pakiramdam ko hindi ako karapat-dapat sa
pagmamahal mo dahil sa mga kagaguhang nagawa ko noon sa'yo. Pakiramdam ko may ibang
taong mas nararapat sa pagmamahal mo at hindi ako yun.", sabi naman ni Kyle

Mahihimigan naman ng takot ang boses niya... takot na baka sabihin kong tama nga
siya. Tama siyang hindi siya deserving sa pagmamahal ko. Pero siyempre hindi ko yun
sasabihin sa kanya. Hinaplos ko naman ang pisngi ni Kyle. Kakikitaan ng takot ang
mata nito.

I sighed.

"Kyle, I love you. And yes, ikaw lang ang lalaking mahal ko at wala ng iba pa. And
I won't ever leave you okay? I won't. And you really did hurt me before but that
doesn't mean you're not deserving of my love. You deserve my love Kyle. Ikaw lang
ang mamahalin ng puso ko."

Hindi naman nagsalita si Kyle pero maya-maya lang ay napatili ako dahil bigla niya
akong hinila kaya heto ako at basa ulit pati na ang suot kong bathrobe.

Magrereklamo naman sana ako pero agad niya akong siniil ng halik. It was a breath
taking kiss kaya naman halos hinihingal ako ng maghiwalay ang labi namin.

"I love you baby.", he said then he hugged my tightly in his arms.
Kahit nalilito talaga ako sa inaasta ni Kyle ay hindi na ako nagtanong pa ulit at
yumakap na lang ako pabalik sa kanya.

Oh Kyle...

**********

Pagkatapos ko namang sinundo si Kaylee sa school niya ay pumunta kami sa isang

restaurant kung saan naghihintay si Josh sa amin.

Nag-invite kasi siya ng lunch ngayon. Actually kasama rin sana sina Lauren, Hazel
at ang mga anak nila pero may kanya-kanya silang lakad.

Paglapit namin kay Josh ay agad akong bumeso sa kanya.

"Matagal ba kami?", tanong ko naman sa kanya

"Not really.", nakangiting sabi naman niya

"Momma, who is he?", tanong naman ni Kaylee habang nakatingin kay Josh

"He's your tito Josh Pascual. He's momma's friend.", pagpapakilala ko naman kay
Josh sa anak ko

"Hi pretty girl. What's your name?", nakangiting tanong naman ni Josh kay Kaylee

"I'm Kaylee Vienne Villanueva Anderson.", Kaylee introduced herself

"Well it's nice to meet you Kaylee.", Josh

"It's nice to meet you too tito Josh.", nakangiting sabi naman ni Kaylee kay Josh

Ngumiti naman si Josh at marahang pinisil ang pisngi ng anak ko. Umupo naman kaming
tatlo at umorder na. After naming kumain ng lunch ay nagyaya namang mag mall si
Josh. Tatanggi sana ako kasi babalik pa ako sa office pero sakto namang gusto ni
Kaylee na mag mall at ginamit niya ang charms niya sa akin kaya napapayag niya ako.
As if naman kaya kong tanggihan ang anak ko. Tinawagan ko na lang ang secretary ko
at sinabihan na hindi na ulit ako babalik sa office.

Nag shopping naman kaming tatlo. Bumili ako ng mga damit para kay Kaylee at
siyempre, nag shopping din ako para kay Kyle. Matapos naming mag shopping ay umupo
kami sa isa sa mga bench ng mall.

Nag-uusap naman kaming dalawa ni Josh habang naglalaro sa di kalayuan si Kaylee.

"She got your curls, Vi. But all her other features, she got it from her father.",
komento naman ni Josh habang nakatingin kay Kaylee

Napangiti naman ako habang nakatingin din sa anak ko. "You're right. Malakas ang
genes ni Kyle e."

"Are you happy with him Vi?", biglang tanong naman sa akin ni Josh kaya napalingon
ako sa kanya. Seryosong nakatingin na pala ito sa akin.

"Josh..."

"You know Vi... nagulat talaga ako nang malaman kong bumalik ka pa rin sa kanya sa
kabila ng mga ginawa niyang kagaguhan sa'yo noon.", Josh

Nagulat naman ako sa sinabi ni Josh. May alam ba siya sa nangyari noon? As far as I
know, wala na siya sa bansa nung mga panahong nagpakasal kami noon ni Kyle at
nangyari lahat yung mga nangyari noon.

How come he know?

"Don't be surprised Vi. Kahit naman umalis ako noon sa bansa ay hindi ako tumigil
na makibalita sa kung anong mga nangyayari rito. Lalo na sa'yo. Gusto kong
masiguradong talagang masaya ka sa piling noon ni Kyle. Pero yung gagong yun. Hindi
ko alam na nagawa niya yun sa'yo. Kung alam ko lang na gagawin niya yun, di sana di
kita hinayaang mapunta sa kanya.", seryoso pa ring sabi naman ni Josh na medyo
mahihimigan ng kaunting inis ang boses nito. "At hindi ko rin maintindihan kung
bakit bumalik ka pa rin sa kanya sa kabila ng mga ginawa niya Vi. I guess you
really love him that much huh?"

Nilipat ko naman ang tingin ko ngayon kay Kaylee na masayang naglalaro kasama ang
ibang mga bata.

"Tell me Josh... tanga ba ako dahil bumalik pa ako sa kanya sa kabila ng mga ginawa
niya?", tanong ko naman sa kanya pero hindi ko inaalis ang tingin ko sa anak ko

I heard him sigh. "You're not stupid Violet but your decision was. He hurt you so
much before and there's a possibility he'll break you again.", Josh answered

Hindi ako nainis sa sagot niya o nainsulto dahil sa tingin niya ay stupid yung
naging desisyon ko.

Ako ang nagtanong at yun ang opinion niya kaya wala akong karapatang mainis sa
sinabi niya at siguro hindi lang siya ang ganun ang iniisip pag nalaman ng nila
yung nangyari noon at nalaman nilang bumalik pa rin ako kay Kyle.

"You're right Josh... Kyle hurt me so much before. And going back with him and
giving him another chance was a risk because there really is a possibility that he
would hurt me again.", sabi ko naman saka tumingin sa kanya. "And to tell you the
truth, I was really scared at first. Takot akong maramdaman ulit yung sakit na
naramdaman ko noon dahil kay Kyle kaya ayoko siyang bigyan ng chance. I know I love
Kyle. I never stopped loving him kahit pa nasaktan niya ako ng sobra noon. Pero
yung pagmamahal na iyon, natakpan ng galit, sakit... at takot kaya nagagawa kong
pigilan ang nararamdaman ko sa kanya nung bumalik ulit siya. Sa mga ginawa niya
noon, sino ba kasi ang hindi matatakot na baka gawin niya ulit yun sa'yo di ba?
Pero alam mo ba Josh? Mas natakot ako nung akala ko nawala na talaga ng tuluyan sa
akin si Kyle at hindi ko siya nabigyan ng chance. It's scary to give out another
chance without an assurance that he won't hurt you ever again but it's scarier
being hunted by "what if's" for the rest of your life because you didn't give him a
chance. May kanya-kanya tayong choice pag napunta tayo sa sitwasyon na napuntahan
ko... Siguro ang iba, hindi na talaga bibigyan ng chance yung taong nakasakit sa
kanila kasi ayaw na talaga nilang masaktan pa. But with me, I chose to give Kyle a
chance. And I know, no matter what will happen to our relationship... I won't
regret my decision. Hindi man magiging madali pag dumating yung araw na masasaktan
ulit ako dahil sa naging desisyon ko pero at least at the end of the day, I know I
did everything. Masasabi ko sa sarili ko na binigyan ko ulit siya ng chance pero
sinayang niya lang ulit yun. And I think knowing to yourself that you did
everything would make things a lot easier. You could go pass through all the pains
a lot easier kasi alam mong sa parte mo, ginawa mo ang lahat e.", I said to Josh
with a smile on my lips then he smiled back.

"You really do love that man.", he now said in a statement manner

"Yes I do.", I agreed

"And you're happy with him.", he said again

"Yes I am.", I agreed, again

He smiled then he hugged me. And I hugged him back.

**********

Sa di naman kalayuan sa kinaroroonan nina Josh at Violet ay naroroon si Valerie at

nakangisi habang nakatingin sa nakikita niya.

Her sister together with her ex-suitor.

"Good job, Josh.", she said with a devilish smile plastered in her lips

Nilabas naman niya ang phone niya at kinuhanan ng litrato ang tagpong nakikita niya
ngayon. Then she searched for a certain person's number.

There, she found it.

Kyle Anderson.
Then she pressed the send button.

Tumingin naman ulit siya sa kinaroroonan ni Violet at ngumisi bago tumalikod at

naglakad na paalis.

Pakiramdam niya, para siyang nanalo sa isang lotto. Alam kasi niyang dahil sa
picture na iyon, makukuha na niya ulit si Kyle.

"Nasa akin pa rin ang huling halakhak.", sabi pa niya bago tuluyang umalis

Sa office naman ni Kyle ay busy ito sa pagpipirma ng mga papeles nang tumunog ang
phone niya.

The moment he saw the picture sent by Valerie, he threw his phone on the wall then
cussed.

"F*CK!"

He just saw pictures of his wife and his wife's ex-suitor hugging. There's also a
picture where Josh is cupping Violet's face. And if he's not mistaken, he's kissing
her!

Napasuntok naman siya sa lamesa niya. Ilang ulit niyang tinatawagan ang asawa niya
pero hindi ito sumasagot tapos ngayon malalaman niya na kasama pala nito ang
lalaking yun!

He want to kill Josh Pascual.

And he also felt betrayed by his wife.

Sinabi nitong siya lang ang mahal niya pero ngayon, nakakuha siya ng mga litrato na
magkayakap sila at magkahalikan pa.

"F*CK*NG SH*T!", he cussed again

He punched his table again then he stormed out from his office.

And from the looks of it, he's very much ready to kill.

====================

UH OH. Ayan na, umepal na naman ang kasamaan ni Valerie :)

I would like to apologize sa mga typo errors ko. Hindi na kasi ako nagproo-proof
read.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 45: Truth and Lies

A/N: I would like to THANK all my dear readers over and over again. Salamat po sa
walang sawang pagsuporta niyo sa story na toh. THANK YOU sa mga VOTES and COMMENTS
niyo for the story :) I appreciate a lot po. Sana suportahan niyo ang story na toh
up until to its end.

Please don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW
ME if you want to :)

Enjoy, till next time :)

=========================
(Violet's P.O.V)

Hinatid naman kami ni Josh dito sa bahay. 6 na rin kasi at pagod na rin ang anak
ko. At tsamba pang na low bat ang phone ko. Baka mag-alala si Kyle pag di pa kami
naka-uwi.

"Thanks for today Josh.", nakangiting sabi ko naman sa kanya

Ngumiti naman siya sa akin at humalik sa pisngi ko. "I need to go now. May gagawin
pa kasi ako." , sabi naman niya

"Sige."

"Shanelle.", narinig ko namang tawag sa akin ng isang seryosong boses mula sa likod
at alam kong si Kyle yun. Lumingon naman ako sa kanya pero nilagpasan niya ako at
lumapit kay Josh at bigla nitong sinuntok si Josh sa mukha.

"Kyle!"

"B*stard!", galit na galit namang sabi ni Kyle at sinuntok ulit si Josh.

Agad ko namang pinasa si Kaylee kay manang Lourdes at lumapit kay Kyle para pigilan
ito.

"KYLE ANO BA! STOP IT WOULD YOU!", sigaw ko naman sa kanya

Wala kasing ginagawang masama sa kanya si Josh pero bigla na lang niyang sinuntok.
Nilapitan ko naman si Josh na naka-upo ngayon sa sahig at pinupunasan ang duguan
labi nito.

"Are you okay?", nag-aalalang tanong ko naman kay Josh

Naglakad naman palapit si Kyle sa akin at hinawakan ako sa braso saka hinila
papasok ng bahay.
"Kyle ano ba!", pilit ko namang hinihila ang braso ko na hawak niya. "KYLE!", tawag
ko naman sa kanya pero parang wala lang siyang naririnig. Nang makarating kami sa
kwarto namin ay doon lang niya ako binitawan.

Magsasalita na sana ako pero biglang pinagsusuntok ni Kyle ang pader ng kwarto
namin.

"Kyle..."

Ano bang nangyayari? Ba't ba siya ganito ngayon? Bakit niya sinuntok kanina si
Josh? Hindi ko mapigilang hindi maguluhan sa inaasta ni Kyle.

Lumapit naman ako kay Kyle at pinigilan ko ang kamay nito nang susuntukin ulit niya
ang pader.

"Why Shanelle...?", maya-maya lang ay tanong sa akin ni Kyle

Napatingin naman ako sa kanya at nakatingin na pala siya sa akin. At ang asul
niyang mata ay kakikitaan ng iba't-ibang emosyon... pain, anger, betrayal... and
more pain.

But why?

"Why did you do it again, Shanelle?", tanong naman ulit niya sa akin

"D-Did what?", naguguluhang tanong ko naman. Hindi ko talaga alam kung anong
pinagsasabi ni Kyle.

"DON'T TRY TO ACT DUMB SHANELLE! You did it once and now, you've done it again!",
galit namang sigaw niya

Nagulat naman ako sa pagsigaw niya pero nagsimula na ring mag-init ang ulo ko dahil
hindi ko talaga alam kung anong pinagsasabi niya.
"I don't have a freaking idea what you're talking about Kyle. At hindi ko rin alam
kung bakit galit na galit ka ngayon! Ano bang problema mo ha?! Bakit mo sinuntok si
Josh?!", galit namang tanong ko sa kanya

"HOW CAN I NOT BE ANGRY IF I FOUND OUT THAT MY WIFE IS CHEATING ON ME.... AGAIN!",
Kyle shouted

Nagulat naman ako sa sinabing iyon ni Kyle kaya hindi agad ako nakapagsalita.

Me? Cheated on him?

And much worst, he said I cheated on him AGAIN.

"Now tell me why I shouldn't be angry with you!", Kyle

Hindi naman ako makapaniwala sa sinasabi ngayon ni Kyle. I never cheated on him.
Never in my life that I have cheated on him.

"Because I never cheated on you Kyle. I never did so I don't know what you're
talking about. Hindi ko rin alam kung bakit nasabi mong 'again' dahil kahit kailan
di kita niloko.", malumanay ko namang sabi sa kanya

Pakiramdam ko kasi nawawalan na ako ng lakas dahil sa pinagsasabi ni Kyle.

"Alam ko kung paano mo kami pinagsabay noon ni Josh, Shanelle. Sinagot mo ako noon
pero yun pala, kayo ni Josh nung mga panahon na yun. Valerie told me. Hindi na sana
ako maniniwala sa kanya pero nakita kita sa labas ng condo niya at kayakap siya.
Sabi mo noon nasa bahay ka ninyo pero iyon pala kasama mo siya noon. And now here
we are again... I kept on calling you earlier but you were not answering your
phone. Tapos malalaman kong kasama mo siya. You were hugging him and the two of you
kissed. Kung hindi mo talaga ako niloloko, paano mo ipapaliwanag ang mga litratong
toh?", tanong naman ni Kyle na mahihimigan ng sobrang lungkot at sakit ang boses.

Binigay naman niya sa akin ang phone niya kung saan naroroon ang picture namin ni
Josh kanina na magkayakap at yung litrato na hawak-hawak niya ako sa mukha ko.
Napatingin naman ako sa kung sino ang nag send ng litrato naming iyon at napangiti
ako ng mapakla ng makita ko ang pangalan ni ate Valerie.

So si ate Valerie pala ang nag send sa kanya ng mga pictures na toh. At dun sa
nangyari pa rin noon, si ate Valerie din pala ang nagsabi sa kanya na niloloko ko
siya.

Naramdaman ko naman ang pagtulo ng luha ko at agad kong pinunasan iyon.

Hindi ko alam kung anong mas masakit... yung pag-aakusa ba niya sa akin na niloloko
ko siya o yung mas naniwala siya kay ate Valerie noon at hanggang ngayon mas
pinapaniwalaan pa rin niya ang kapatid ko kesa sa pagmamahal ko sa kanya.

Patuloy naman ako sa pagpunas sa luha ko pero patuloy naman sa pag-agos ang mga
peste kong luha at ayaw tumigil.

"I never cheated on you Kyle. NEVER. And about what happened before? Yung sinasabi
mong nakita mo ako noon na kayakap ko si Josh sa labas ng condo niya? Alam mo ba
kung bakit ko siya kayakap noon? I was just saying goodbye to him because he was
going to America to live there for good. Ang pagkakamali ko lang siguro noon ay
nagsinungaling ako sa'yo. Alam ko kasing pagsisimulan na naman ng away yun pag
nalaman mong pupuntahan ko si Josh. You never wanted me around Josh kaya hindi ko
na sinabi sa'yo. At kahit kailan, hindi ko kayo pinagsabay na dalawa. At wala akong
pagsasabayin dahil kahit kailan ay hindi naging kami ni Josh. Yes, he courted me
but that's just it. Nang makilala kasi kita at alam ko sa sarili kong ikaw ang
gusto ko kaya pinatigil ko na siya sa panliligaw niya sa akin. And like a real man,
nagparaya siya dahil alam niyang ikaw ang mahal ko. And about these pictures
Kyle... They're nothing. We just hugged. It was just a friendly hugg. And we didn't
kissed. He was just removing a dirt in my face. And I don't care anymore if you
believe me or not because frankly, you believe my sister more than you believe
me.", sabi ko naman saka tumayo at naglakad patungo sa may pintuan pero napatigil
ako dahil hinawakan ako ni Kyle sa braso ko. Tumingin naman ako sa kanya at kitang-
kita ko ang guilt ngayon sa mukha niya.

Guilt siguro dahil mas naniwala siya sa kapatid ko kesa sa akin.

Pero wala na... nasaktan na naman niya ako dahil mas pinaniwalaan pa niya ang
kapatid ko kesa sa pagmamahal ko sa kanya.

"Baby...", Kyle
"Alam mo Kyle... hindi ko alam kung anong mas masakit sa ginawa mo ngayon. Yung
pag-aakusa mo ba sa akin sa mga bagay na kahit kailan ay hindi ko naman ginawa o
yung mas pinaniwalaan mo ang kapatid ko kesa sa pagmamahal ko sa'yo.", patuloy
naman sa pagtulo ang mga luha ko habang sinasabi yun

"Shanelle...", Kyle

"Let go Kyle... please...", sabi ko naman sa kanya habang nakayuko

"No Shanelle...", I heard him say. At base sa grogginess ng boses niya, alam kong
umiiyak siya

Pero kung nasasaktan siya, mas nasasaktan ako ngayon. At gusto ko munang umalis.
Ayaw ko munang makita siya...

"Please Kyle...", paki-usap ko naman sa kanya at maya-maya lang ay naramdaman kong

pinakawalan na niya ang braso ko at tuluyan na akong lumabas sa kwarto namin.
Umalis din ako sa bahay para magpahangin muna.

Pakiramdam ko kasi, parang sumisikip ang dibdib ko at hindi na ako makahinga.

Patuloy naman sa pagtulo ang mga luha ko habang nagdra-drive ako. Kung saan ako
pupunta? Hindi ko rin alam...

*****

"THAT PSYCHOTIC B*TCH! Wala talagang alam gawin kundi manira ng relasyon!", galit
namang sabi ni Hazel

"I can't agree more.", Celine

"Definitely a psychotic b*tch.", Breth

Magkakasama kami ngayon sa isang bar. Dito ako dumiretso pagkaalis ko kanina sa
bahay. Tinawagan ko na rin sina Breth, Celine, at Hazel para may makasama akong
uminom. Wala sana akong balak na sabihin sa kanila ang nangyari pero pinilit nila
ako. Alam kong alam na kaagad nila na may nangyari pagkakita nila sa akin kanina.
And I told them everything.

"I can't believe that Kyle really believed that b*tch. Tanga rin talaga si Kyle.",
Hazel said

I did not comment out. I just smiled bitterly then drink the gin in my glass.

"Vi... tama na yan. You've drink enough already.", I heard Celine say

"Hindi. Inom pa tayo. Inom pa more!", sigaw ko naman at humalakhak pa. Alam kong
nagmumukha na akong baliw pero wala akong paki-alam. Ito lang kasi ang alam kong
paraan para mailabas ko itong sakit na nararamdaman ko dahil sa kagaguhan ni Kyle.

Oo, tama si Hazel. Tanga talaga si Kyle. Tanga siya dahil naniwala siya sa sinabi
ni ate Valerie. Pero mas tanga ako dahil sa kabila ng ginawa ni Kyle, siya pa rin
ang minamahal ng peste kong puso!

"Well well well... look who we have here. My dear Violet and her friends.", narinig
ko namang sabi ng isang boses.

Tinignan ko naman yung taong nagsalita.

It's ate Valerie with her two friends.

"B*tch, umalis ka na dahil baka hindi kita matantiya... mapagsusuntok ko yang

feslak mong kahawig ng mukha ng demonyo.", galit namang sabi ni Breth na napatayo
pa sa upuan niya

"At dadagdagan ko pa yun ng sampal.", sabi rin ni Hazel na kakikitaan ng galit ang
mukha
"Isama mo pa ang pagtatadyak na gagawin ko.", sabi rin ni Celine na kagaya nina
Hazel at Breth ay napatayo sa kinauupuan niya

"Oooohhhh. I'm scared.", mapang-asar namang sabi ni ate Valerie

Nag-init naman ang ulo ko. "Leave.", I said to her in gritted teeth.

Mas magandang umalis na siya dahil baka hindi ko na makontrol ang galit ko sa
kanya, baka kung anong magawa ko sa kanya. Matagal na rin akong nagtitimpi sa
kanya.

She grinned at me again which irritated me even more. "So what happened Violet?
Natauhan na ba sa wakas si Kyle ha? Natauhan na ba siya na isang two-timer ang
asawa niya?", napakuyom naman ang daliri ko sa sinabi niya. "My my... look at you
Vi? You look so pathetic. Hindi ka na kasi natuto noon. Kung hindi mo lang kasi
binalikan pa si Kyle, hindi toh mangyayari sa'yo. I just pity you.", nang-iinis
namang sabi niya

"I look pathetic? E ikaw? Anong tawag sa'yo? Psychotic b*tch na adik? Asawa na nga
kasi ng iba, pinipilit mo pa ring agawin sa kanya. Wh*re much? At obvious na ayaw
na niya sa'yo, pinipilit mo pa ring isiksik yang nakakadiri mong katawan. Huh. You
pity me? Well guess what? I'm disgusted by you.", nang-uuyam ko namang sabi at kita
ko kung paanong napalitan ng galit ang nakangisi nitong mukha kanina

"Nakakadiri ang katawan ko? Well if you must know my dear Violet, na ito ang isang
gustong-gusto at hinahanap-hanap noon ni Kyle sa akin.", sabi naman nito na bumalik
ang nakaka-iriting ngisi sa labi nito

Kung akala niya papatalo ako sa kanya, pwes nagkakamali siya.

"And you're proud of that? B*tch, that's called using you. And there's you, wh*ring
yourself out and thinking that he really do love you."

"Kyle loves me!", sigaw naman niya

"Patawa ka.", nang-iinis namang sabi ko sa kanya

"Akin lang si Kyle. Hindi siya sa'yo, AKIN SIYA!", sigaw ulit niya

"Ambisyosa?", nang-iinis ko pa ring sabi sa kanya

Naramdaman ko naman ang pagdapo ng kamay niya sa pisngi ko. She just slapped me.

"B*tch!", puno ng galit namang sabi niya

Pero hindi lang siya galit ngayon. AKO RIN. Punong-puno na rin ako.

She slapped me. Then I guess I need to return the favour.

And in a split of second, napa-upo ito sa sahig at kakikitaan ng gulat ang mukha
nito sa ginawa ko. Kahit yung dalawang kaibigan ni ate Valerie nagulat at napatili
pa.

Hindi ko siya sinampal, pero sinuntok ko siya. Mas maganda ng ang kamao ko ang
masaktan sa kakapalan ng mukha niya kesa ang palad ko.

"Masakit?", nang-iinis namang tanong ko sa kanya. "Don't worry, nasaktan din naman
ang kamao ko. Hindi lang kasi ang make-up mo ang makapal e. Pati na yang pagmumukha
mo."

Galit naman siyang tumayo mula sa pagkaka-upo nito sa sahig at agad niya akong
sinugod. Sinabunutan niya agad ako. Siyempre hindi ako nagpatalo.

Naramdaman ko namang sumali yung mga kaibigan ni ate Valerie sa pagsabunot sa akin
kaya naman nakisali na rin sina Celine, Breth, at Hazel.

May mga nagtangkang pumigil sa amin pero tuloy lang ako sa pagsampal at pagsabunot
kay ate Valerie.

Doon ko lang kasi nailalabas ang galit na nararamdaman ko sa kanya dahil sa mga
ginawa niya. Kung hindi dahil sa kanya, hindi magiging ganito ka-kumplikado ang
buhay ko.

Sobra ang pagkapuot na nararamdaman ko sa kanya dahil sa mga kasinungalingan na

sinabi niya noon kay Kyle na siyang dahilan ng pagkasira ng relasyon namin.

At hanggang ngayon, sinisira pa rin niya.

Pwes, mukha na niya ang sisirain ko ngayon!

I had enough with this lying b*tch already!

=========================

Uh-oh. Parang marami na ring naghe-hate kay Kyle. Do you hate Kyle na? LOL XD.
Don't worry Kyle, kahit hate ka na nila... LOVE PA RIN KITA. :* LOL XD

#Obstacle1

©2014 MoonLightPurple

Chapter 46: The Woman He Loves The Most

A/N: THANK YOU po sa patuloy na pasuporta sa story ko :) And sana hindi kayo
magsawa sa pagsuporta :) Thank you rin sa mga VOTES, COMMENTS, at sa pag FOLLOW
niyo.

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

Labyu all and advance Merry Christmas :)

Till the next UD :)

====================

(Kyle's P.O.V)

"Gareth, did you find her?!", I asked Gareth the moment I saw his name registered
in the screen of my phone.

Shanelle did not came home last night. I tried to call her cell phone but she's not
picking up. And I understand why.

I know. I was really stupid to believe that she really cheated on me. I want to
punch myself for messing up again. For hurting her again.

("Hindi pa boss.")

"F*ck! Don't stop searching until you find her.", I said before ending the call

"Daddy?", I heard Kaylee's voice from behind so I turned around to see her

"Hi princess.", I greeted her

Lumapit naman siya sa akin at nagpabuhat.

"Where's momma?", Kaylee

Hindi naman kaagad ako nakasagot. Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya na hindi umuwi
ang momma niya kagabi dahil nag-away kami.

The last thing I would want to happen is to get Kaylee in the middle of what's
happening between me and Shanelle.

"Your momma went to the office already.", I said to her

"But it's too early.", my daughter said pouting. I can't help but smile as I see
resemblance of Shanelle in her when she pouts.

"Momma has a lot of work to do in the office today so she needed to go there early.
Si daddy ang maghahatid sa'yo ngayon sa school, okay princess?"

"Okay daddy.", she answered

Pinasa ko naman siya kay Manang Lourdes para ayusan na si Kaylee.

Pagkaalis naman nila, nilabas ko ang phone ko at tinawagan ang mga taong pwedeng
puntahan ni Shanelle.

I started with Lauren but it was Brian who answered the call.

("Pasensya ka na dre, ayaw kang kausapin ni Lauren. Galit sa'yo e. Alam kasi niya
yung nangyari... Babe, I won't say that. Calm down babe. Okay fine."), I heard him
say to his wife.

("Pare, di niya alam kung nasaan daw si Shanelle at kung alam man daw niya, di niya
sasabihin sa'yo. At pare, p*tang*na mo raw. Babe wait, I-."), then the call ended
before Brian can finish what he's saying. Inagaw siguro ni Lauren sa kanya yung
phone at ito ang nag end ng tawag.
Then next, I called Hazel.

("ANG KAPAL DIN NG MUKHA MONG TUMAWAG SA AKIN PAGKATAPOS NG GINAWA MO SA BEST
FRIEND KO! KUNG ITATANONG MO SA AKIN KUNG ALAM KO KUNG NASAAN SI VI, PWES MANIGAS
KA DAHIL HINDI KO SASABIHIN SA'YO! LETCHE KA! BWISIT! DI KA NADALA KYLE!"), then
she ended the call before I can even say one word.

I heaved a sigh.

How am I able to know where Shanelle is if everyone doesn't want to tell me where
she really is?! Tch.

Then I called Celine. Baka alam niya kung nasaan si Shanelle.

("Stupid jerk."), she said the moment she answered my call then she ended it after
saying those words.

Sh*t! Not her too.

Dammit!

Naihilamos ko naman ang kamay ko sa mukha ko sa sobrang frustration.

Napatingin naman kaagad ako sa phone ko nang mag-ring iyon at agad kong sinagot.
Napakunot-noo naman ako nang marinig ko kung sino yung taong tumawag sa akin.

*****

Sa Purple's Diner naman ako pumunta. Doon ko kasi kikitain yung tumawag sa akin
kanina. Agad ko namang nilibot ang mata ko para hanapin kung nasaan siya at nang
makita ko na siya, lumapit ako at umupo sa upuang kaharap nito.
"Why'd you call me here?", I asked him; Josh Pascual.

Kahit nalaman ko na ang totoo, medyo mainit pa rin ang dugo ko sa kanya. Siguro
dahil minsan ay naging karibal ko talaga siya kay Shanelle at minsan niyang minahal
ang babaeng mahal ko. At hindi ko alam kung hanggang ngayon ba ay mahal niya pa rin
si Shanelle.

"Para sabay tayong mag breakfast?", nang-iinis namang sabi nito

"F*ck you. Stop wasting my time Pascual. Marami pa akong importanteng gagawin!",
inis ko namang sabi sa kanya

Sh*t! Baka masuntok ko ulit tong gago na toh.

"Like what? Searching for your runaway wife again?", Josh

Napatingin kaagad ako sa kanya. "You know where she is?"

"No.", he answered coolly before taking a sip on his coffee.

Dammit! I can really kick his ass right now!

Aalis na sana ako dahil wala namang kwentang kausap itong gagong nasa harap ko pero
napatigil ako sa sumunod na sinabi nito.

"I know what happened. Hazel told me. And you know what? I really want to punch the
hell out of you for hurting Vi again and for believing her b*tchy sister. Pare ang
gago mo.", Josh

"F*ck you. Alam ko, hindi mo na kailangang ipamukha pa.", naiiritang sabi ko naman
sa kanya

"Vi and I were not doing anything behind your back when we met yesterday. Nag-usap
lang kami nun. Sinabi niya kung gaano siya kasaya at bumalik siya sa piling mo. Na
hindi niya pinagsisisihan na binigyan ka niya ng pagkakataon ulit. Tapos, dahil
lang sa sinend nung malditang kapatid niya sa'yo, sinaktan mo siya. Ang gago mo
talaga.", Josh

Loko tong gago na toh. Paulit-ulit.

"Hindi ka niloko ni Vi, Anderson. Paano pa niya magagawang lokohin ang taong
sobrang mahal niya. You should have known better, pare. Hindi si Vi yung klase ng
babae na nanloloko at pinagsasabay ang mga lalaki sa buhay niya.", Josh

Kahit inis ako sa gagong toh, kailangan kong tanggapin yung mga sinasabi niya dahil
tama naman siya.

"I know. Kung sana kina-usap ko siya noon pa, hindi na sana umabot sa puntong
nagawa ko siyang saktan. Dahil sa galit na naramdaman ko sa paniniwalang niloko ako
ni Shanelle, nagawa ko siyang saktan. Oo, gago talaga ako dahil ilang beses kong
sinasaktan ang babaeng walang ibang ginawa kundi mahalin lang ako. Nasasaktan ko
yung nag-iisang babae na minahal ko lang din."

"Gago ka talaga.", pagsang-ayon naman nitong gagong kaharap ko. "Pero pare, I'm
flattered. Hanggang ngayon pa rin pala, pinagseselosan mo ko. Ang gwapo ko talaga
masyado."

"Ulul.", komento ko naman

Tumawa lang naman ang gago. "Pero pare, pwede mo ng itigil yang selos mo sa akin.
Matagal na akong nakapag-move on kay Violet. I did love her but that's on the past
already. Magkaibigan lang kami ngayon. Hindi ko na siya mahal...not in a romantic
way dahil may iba na akong mahal. I'm actually engage to be married already. At
kung hindi ka naniniwala, pwede mong tanungin si Celine dahil pinsan niya yung
fiancée ko. At bumalik lang ako rito sa bansa para ayusin ang papeles ng binentang
lupa namin. Hindi ako bumalik para agawin sa'yo si Violet. At isa pa, kahit
tangkain ko pang agawin siya... di ako magtatagumpay dahil noon pa man, ikaw na ang
pinili niya.", Josh

Hindi naman ako nakapagsalita dahil sa mga sinabi niya. Pero aaminin ko, parang
gumaan ang pakiramdam ko dahil sa kaalamang ikakasal na pala ito. Sa lahat kasi ng
lalaking umaali-aligid noon kay Shanelle, itong si Josh ang nag-iisang nakitaan ko
ng potensyal na pwedeng makakuha noon kay Shanelle.

And besides, Shanelle might not have loved Josh but she was attracted to him
before. He was her ideal type of guy.

"And by the way, Violet is with Breth. Sunduin mo na ang asawa mo sa condo ni Breth
dahil baka magbago ang isip ko, agawin ko na talaga siya ng tuluyan sa'yo.", Josh

Nginisihan ko naman ito.

"Asa ka, ako mahal niya."

And I love her too, so much.

(Violet's P.O.V)

Masakit naman ang ulo ko pagkagising na pagkagising ko. Hang-over. Isa rin sigurong
dahilan dahil sa pakikipag-away ko kagabi kay ate Valerie. Pasalamat siya may
pumigil sa amin kagabi kundi baka napatay ko siya ng wala sa oras.

Bumangon naman na ako at lumabas ng kwarto ni Breth. Sa kanya kasi ako nakitulog.

Naabutan ko naman siyang gumagawa ng pan cakes.

"Morning.", bati ko naman sa kanya at napatingin siya sa akin saka ngumit

"Morning hon.", Breth said. "Wait lang ha, patapos na rin ako rito. Upo ka na lang
muna riyan."

I nodded and sat on the chair then rest my head on the dining table. Habang
hinihintay namang maluto yung pan cake ay narinig ko ang pagtunog ng door-bell ng
unit ni Breth.
"Ako na.", pag-presinta ko naman saka pumunta sa may pintuan at binuksan iyon.

Nagulat naman ako habang nakatingin ngayon sa taong nasa harap ko. Pero nang
makabawi mula sa pagkagulat ko ay tinaasan ko siya ng kilay.

"Anong ginagawa mo rito?", tanong ko naman kay Kyle na siyang nakatayo ngayon sa
harapan ko.

"To bring you home.", he answered

"Mag-isa mo.", mataray na sagot ko naman sa kanya saka isinara ang pintuan pero
napigilan niya iyon bago tuluyang masara. "ANO BA!", singhal ko naman sa kanya

"Please Shanelle, let's go home and let's talk.", he said in a pleading voice

Bago pa man ako makapagsalita ay nakalapit na pala si Breth sa amin. "ANONG

GINAGAWA MO RITO?!", galit namang tanong niya kay Kyle.

Pero hindi naman siya sinagot ni Kyle. Sa akin pa rin siya nakatingin. "Please
Shanelle, let's go home. Hinahanap ka na rin ni Kaylee."

"HOY KYLE ANDERSON! KAHIT MAYAMAN KA AT GWAPO KA, KAYA KITANG SUNTUKIN PAG DI KA PA
UMALIS! ABA! BAKA AKALA MO HINDI KO KAYANG MAGPAKALALAKI PARA SA KAIBIGAN KO!
UMALIS KA NA!", sigaw naman ulit sa kanya ni Breth

"Enough Breth.", pagpigil ko naman sa kanya nang tangkain nitong ambaan ng suntok
si Kyle. "Uuwi na ako.", sabi ko naman sa kanya

"What?! Vi, hindi mo kailangang sumama sa gagong yan.", Breth

"I should. Sige na Breth, I'll just call you later.", sabi ko naman sa kanya bago
na-unang naglakad. Naramdaman ko namang nakasunod na rin si Kyle.

Kailangan ko rin namang umuwi dahil may anak akong kailangan ako at naghahanap sa
akin. Ayokong madamay si Kaylee sa kung ano man ang nangyayari sa amin ni Kyle.

Pagdating namin sa may harap ng building ng condo unit ni Breth ay naroroon si

Gareth na hinihintay kami. Agad naman akong pumasok sa loob ng sasakyan at maya-
maya lang din ay pumasok si Kyle.

Sa duration ng biyahe ay hindi ko siya kina-kausap. He tried to talk to me pero

hindi ko siya pinapansin. Hindi ako galit sa kanya. Nagtatampo, oo. Hindi ako galit
dahil may may kasalanan din naman ako sa kanya noon kung bakit inisip niyang niloko
ko siya. Pero kung sana kinausap niya ako noon at maging ngayon nung may sinend na
picture sa kanya si ate Valerie, di sana nagkalinawan kami.

Pagdating namin sa bahay ay agad kong tinanong kay manang Lourdes kung nasaan si
Kaylee.

"Hinatid na siya kanina pa ni Kyle sa school niya.", manang Lourdes

Nang malaman kong nasa school na niya si Kaylee ay dumiretso na ako papunta sa may
kwarto namin ni Kyle. Agad ko namang inalis ang suot kong damit at sinuot yung
robe. I need to get ready for work.

Napatigil naman ako sa pagkuha ng towel nang marinig kong bumukas ang pintuan ng
kwarto namin ni Kyle at hindi ko na kailangan pang lingunin si Kyle para malaman na
siya ang pumasok.

Huminga naman ako ng malamin bago lumingon at naglakad papunta sa bathroom.

Hinawakan naman ako ni Kyle sa braso nang dumaan ako sa may tabi niya.

"Shanelle... Let's talk please.", Kyle

"What's there to talk about Kyle?"

"I... I'm sorry Shanelle. I'm sorry for being a jerk. I'm sorry for believing all
this time that you cheated on me.", Kyle said and I can hear so much sincerity in
his voice and I can tell he's really sorry.

Huminga naman ako ng malalim saka tumingin sa kanya.

"Kyle... you should have known from the start na hindi ako yung tipo ng babae na
pinagsasabay ang lalaki sa buhay niya."

"I know baby... it's just that... You're too good to be mine. I feel like I don't
deserve your love. You're more than worthy of any man's love. You're too perfect to
be just mine.", Kyle

"I'm not perfect Kyle."

"But to me... you are Shanelle. You're the most beautiful woman I have ever met in
my life. You're very beautiful inside and out. And I doubted your love for me
Shanelle because I feel like I don't deserve any of it because to me, you're like a
dream. I feel like you're beyond my reach, baby. And when I had you... when I had
your love... I felt the so called 'dream come true'."

Hindi naman ako makapagsalita dahil sa sinabi ni Kyle sa akin. Kahit kailan, hindi
ko naisip na ganun pala ang tingin ni Kyle sa akin. I never thought of myself to be
the most beautiful woman in everyone's eyes... but in Kyle's eyes, I am.

I gasped when I saw Kyle kneeled down in front of me. Hawak-hawak niya ang kamay ko
habang nakayuko.

"I'm sorry Shanelle... I'm sorry for hurting you again... I'm sorry for not
believing your love for me... I'm sorry if I doubted it for a single second. I'm so
sorry Shanelle.", Kyle

Napanghinga naman ako ng malalim. Kinuha ko naman ang kamay ko mula sa pagkakahawak
ni Kyle at hinawakan siya sa baba niya at ini-angat ang mukha niya para
magkatinginan kaming dalawa.

"Kyle, you're the perfect guy for me."

"No Shanelle... I'm not... I keep on hurting you over and over again.", Kyle said
in a sad tone

"And you might again... maybe not intentionally but you might hurt me again and you
know why? Dahil parte yun ng pagmamahal Kyle. Walang pag-ibig na perpekto. Lahat ng
sumubok sa pag-ibig ay nasaktan, nasasaktan, at masasaktan. Pero alam mo kung ano
ang importanteng bagay dun? Yung natututo sila sa pagkakamaling ginawa nila para di
na nila masaktan ulit yung taong mahal nila. You need to trust me Kyle. And you
should not look down on yourself Kyle. You deserve my love."

"I'm sorry baby...", Kyle

Nginitian ko naman siya. Tumayo naman siya mula sa pagkakaluhod niya at niyakap ako
ng mahigpit.

"I love you so much Shanelle.", I heard Kyle said as he gave me a peck on my neck
which made me smile

"I love you too Kyle. At pasalamat ka mahal kita kundi baka pinagsusuntok din kita
kagaya ng ginawa ko sa malanding kapatid ko.", I said to him and I heard him
chuckle

Maganda na rin sigurong nangyari ang lahat ng ito dahil sa wakas nagkalinawan na
kami ni Kyle. Hindi ko alam na ganun pala ang iniisip niya sa akin noon dahil kahit
kailan ay hindi niya ako kinausap para malaman kung anong totoo. And I can
understand him. Alam kong inunahan siya ng sakit na naramdaman niya at siguro
natakot din siya sa kung anong sasabihin ko sa kanya. Baka natakot siya malaman na
totoong niloloko ko siya.

I'm just thankful na ayos na yung issue na yun sa amin. And I'm thankful na maayos
na ang lahat sa amin.

Hindi ko rin hahayaang masira ang lahat sa amin ni Kyle dahil kung mangyari man
yun, isa lang ang ibig sabihin nun... na nanalo si ate Valerie sa pinaggagawa
niyang paninira sa relasyon namin ni Kyle.

And I don't want that to happen AGAIN.

Minsan na niyang nasira kami ni Kyle.

Pwes, hindi na ulit mangyayari yun.

=====================

Awww, si Kyle my loves... insecure sa sarili. Sa gwapo, abs, at yamang mong yan,
insecure ka pa :) HAHAHA! #teamKyLet

Sorry for the typo errors.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 47: Too Much

A/N: Sorry, ngayon lang ang UD. I've been busy eating XD. Anyways, thanks for the
wait. And thanks a million again with the support :)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

Enjoy! Till the next UD!

====================

(Violet's P.O.V)

"Shanelle... baby."
Unti-unti ko namang minulat ang mata ko at napatingin kay Kyle na marahang
niyuyugyug ako sa balikat. Doon ko lang namalayan na nakatulog pala ako.

Wait... what's Kyle doing here in my office?

"Kyle? W-What are you doing here?", tanong ko naman sa kanya nang umayos na ako ng
pagkaka-upo ko

"Para sunduin ka.", sagot naman ni Kyle

"H-Huh? San tayo pupunta?", tanong ko naman ulit sa kanya

Napakunot-noo naman siya. "Baby, have you forgotten about Kaylee's school program?"

Oo nga pala. May school program si Kaylee and we need to be there. Napatingin naman
ako sa relo ko. It's 4:30 in the afternoon. May 30 minutes pa bago magsimula ang
school program nila.

Three days na rin simula ng magkaayos kami ni Kyle. Nakaalis na rin ng bansa si
Josh para ayusin ang nalalapit na kasal niya.

"Ah... oo nga pala. Sorry, mukhang wala pa sa tamang huwisyo ang utak ko.", sabi ko
naman habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri ko.

"Are you okay? Masama baa ng pakiramdam mo?", tanong naman sa akin ni Kyle na
mahihimigan ng pag-aalala ang boses nito

"No, I'm okay. Napagod lang siguro ako. Medyo madami kasi kaming ginagawa ngayon sa
office e."

"Are you sure?", Kyle

Tumingin naman ako kay Kyle saka ngumiti at tumango. I need to assure him I'm fine.
Masyadong nag-aalala e.
"Just don't overwork yourself baby. Baka tuluyan ka ng magkasakit niyan. Napapansin
ko pa naman na parang palagi kang pagod kaya palagi ka na ring late gumising pag
umaga.", sabi naman ni Kyle na matamang nakatingin sa akin

I just smiled at him and gave him a light peck in the lips. "I won't. Let's go.",
sabi ko naman sa kanya at humawak na ako sa braso niya at sabay na kaming umalis
papunta sa school nina Kaylee.

*****

Pagdating namin sa school nina Kaylee ay agad kaming umupo sa ni-reserve na upuan
nina Hazel sa amin. Maliban sa amin na parents ng tatlong chikiting na magpeperform
ngayon, naririto na rin si Breth at Celine. Pati na rin si kuya Kevin. Hindi kasama
ang mga lola at lolo ng mga bata dahil medyo busy. Sina mommy at daddy, inaasikaso
yung problema ng negosyo namin sa Tagaytay dahil medyo nagka problema. Si tito Karl
naman, sumama ang pakiramdam kaya nasa bahay nila at nagbebed rest. Pinapa-video na
lang nila ngayon ang performance nina Kaylee.

"Parents and other guests, the next performance will be from the pupils of section
Angels.", pang iintroduce naman nung teacher nina Kaylee

Agad naman kaming nagpalakpakan lahat ng lumabas sila Kaylee, Hans, Bryner, at yung
mga ibang classmate nila.

Napa-'aww' naman kami ng makita namin ang costumes nila. Ang cute nila. Para silang
mga cheerleaders. Ang cute nila. At siyempre, ang pinakamaganda lahat sa mga
babaeng bata na nasa stage ay ang anak ko.

Okay fine, bias ako. Siyempre, anak ko e.

Maya-maya lang ay nagsimula na ang tugtog. Naghiyawan nakami at nagpalakpakan nang

magsimula ng sumayaw ang mga bata. They're dancing with a Korean song. If I'm not
mistaken, the title of the song is 'Gee' by the Korean girl group Girls'
Generation. Kahit naman nanay na ako, di pa ako ganun katanda para hindi alam ang
mga uso ngayong generation. I'm only 23.

"ANAK KO YAN!!!!", proud na proud namang sigaw ni Hazel habang sumasayaw ang mga
little boys ngayon sa part nila. Si Hans kasi yung nasa harapan.
"NOW THAT'S MY BABY!", si Lauren naman ang sumunod na proud na sumigaw nang si
Bryner na ang humarap

Napapa-iling lang naman sina Lucas at Brian pero kita rin namang proud na proud
nila sa mga anak nila na ang cute cute na sumasayaw ngayon sa harapan.

Sumunod naman ay ang mga girls na. Ngiting-ngiti naman ako habang kinukunan ang
baby ko na ang cute cute habang sumasayaw.

"AHY!!!! INAANAK KO NAMAN YAN!!! GO BABY! YOU MOVE PA MORE!", sigaw naman ni Breth
na sumasabay pa sa pagsayaw nina Kaylee

Napangiti pa ako lalo nang kumaway sa gawi namin si Kaylee. Kumaway naman kami
pabalik sa kanya.

"Ang gandang bata."

"Oo nga. Parang manika lang."

"Ang cute niya."

"Grabe, nakakagigil namang yung batang babae na nasa harapan."

Napapangiti naman ako lalo sa mga good compliments ng mga audience ngayon sa anak
ko.

"MOMMA!!!! DADDY!!!!!!!!", tuwang-tuwa namang sigaw ni Kaylee at agad tumalon sa

daddy na agad siyang sinalo

"Hey Princess.", Kyle

"Daddy, did you see my performance? Was it good?", tanong naman ni Kaylee
"Yes princess. You were good.", nakangiting sagot naman ni Kyle sa tanong ng anak
namin

Lumawak naman ang ngiti ni Kaylee dahil sa sinabi ng daddy niya.

"C'mon. Let's go eat. Baka gutom na tong mga chikiting.", Lauren

Sa MoonLight restaurant naman kaming dumiretso lahat. Habang kumakain kami ay

concentrated ako sa pagkain ko. Sina Breth ay Celine ang nagpapakain ngayon kay
Kaylee.

"Baby Kaylee, c'mon. Just eat a little. Aren't you hungry?", tanong naman ni Celine
kay Kaylee na naka-upo sa kandungan ni Breth

Umiling naman si Kaylee.

"Are you sleepy baby?", tanong naman ni kuya Kevin kay Kaylee

Tumango lang naman si Kaylee. Napangiti naman si Celine at kinuha kay Breth si
Kaylee. "Ako na lang ang magpapatulog sa kanya. Tapos naman na akong kumain."

Tumayo naman si Celine at lumayo ng kaunti saka inugoy-ugoy si Kaylee na

napapapikit na. Mukhang pagod na pagod na talaga ang baby ko.

Napatingin naman ako kay kuya Kevin na ngayon ay nakatingin kay Celine. Maya-maya
lang ay nakita ko ang pagsilay ng isang ngiti sa labi nito.

If not only because of my sister, maybe kuya Kevin is now happy with Celine
together with their own children. Sana lang, dumating na rin talaga ang araw na
tuluyan ng sumaya si kuya Kevin at si Celine...

Napatigil naman ako sa pagmumuni ko nang mapatingin ako sa pagkain na nasa plate ni
Kyle. Agad ko namang hinawakan yung fork ko at tumusok sa steak na nasa plate ni
Kyle.
Hmmm... Sarap.

Tumusok naman ulit ako.

Tapos isa pa.

Ipa pa ulit.

Then isa pa ulit...

Hanggang sa naubos ko na yung steak na nasa plate niya.

"Ahy, ubos na?", tanong ko naman habang nakatingin sa plato ni Kyle na wala ng
steak.

Napatingin naman ako sa plato ni Breth na may steak pa saka tumingin sa mukha ni
Breth na medyo kakikitaan ng pagkagulat ang mukha.

"You want more?", Breth

Ngumiti naman ako ng malapad sa kanya at tumango. Nilapit naman niya sa akin yung
plato niya at sinimulan ko ng papakin yung steak hanggang sa maubos ko na.

Pagkatapos ko namang kainin yung steak ni Breth ay sumandal na ako sa upuan ko.
Busog na ako e. Nag-angat naman ako ng tingin at doon ko lang napansin na
nakatingin silang lahat sa akin maliban na lang kina baby Hans at baby Bryner na
busy na kumakain.

"What?", tanong ko naman sa kanila nang hindi pa rin nila inaalis ang tingin nila
sa akin

"Hon, are you trying to get fat?", Breth

"Did you not eat your lunch?", kuya Kevin

"Or your snack?", Brian

"Vi, ginugutom ka ba ni Kyle?", Lauren

"HOY KYLE DALE ANDERSON! GINUGUTOM MO BA ANG BEST FRIEND NAMIN?!", Hazel

"H-Huh? Of course not.", natatarantang sagot naman ni Kyle na nakatingin pa rin sa

akin

"Hazel, that's enough. Hindi naman niya ako ginugutom. I'm just hungry.", sagot ko
naman saka sinimulan papakin ang bagong serve na dessert.

Napatingin naman ulit ako sa kanilang lahat nang mapansin kong parang ako lang ang
kumakain. Nakatingin pa rin silang lahat sa akin. Nkagkibit-balikat na lang ako
saka bumalik sa pagkain sa cake.

Bahala na nga sila. Basta ako, gutom ako.

(Kyle's P.O.V)

Hinalikan ko naman sa pisngi niya ang anak kong mahimbing na natutulog. Tumayo na
ako at sinara ang kwarto niya saka naglakad na papunta sa kwarto namin ni Shanelle.

Napakunot-noo naman ako nang may narinig akong parang sumusuka sa may banyo.

Sh*t. Shanelle.
Agad naman akong dumiretso papunta sa banyo at naabutan ko si Shanelle naka-upo sa
may sahig at pinupunasan ang bibig.

"Baby... are you okay?", I asked her

Umiling lang naman siya. Agad ko naman siyang binuhat at dinala sa may kama at
inihiga doon.

"Ugh... mukhang naparami ata ang kain ko kanina...", Violet

Napangiti naman ako at hinaplos siya sa mukha. "Just wait here. Kukuha lang ako ng
tubig at ng gamot."

Tumango lang naman siya. Mukhang tinatamad siyang magsalita pa.

I just gave her a peck in the cheeks before going out from our room. Nang makakuha
naman na ako ng tubig at gamot ay tumaas ulit ako pero tulog na si Shanelle
pagkapasok ko sa kwarto namin.

Nilapag ko na lang yung tray na kinalalagyan ng tubig at ng gamot sa may side

table.

Ayoko ng gisingin pa siya dahil ang himbing ng tulog niya. Ilang minuto rin akong
nakatitig sa maamong mukha ni Shanelle bago ko naisipang palitan ang damit niya. Di
pa kasi siya nakakapagpalit ng damit.

Habang pinapalitan ko naman siya ng damit ay hindi ko maiwasang mapansin na parang

mas nagkakalaman si Shanelle.

And I do like it.

My wife is sexy pero para sa akin, mas gusto kong mas magkalaman pa sana siya.
Siguro mas nagkakalaman siya ngayon dahil medyo marami ang kinakain niya. Napansin
ko kasing malakas itong kumain nitong mga nakaraang araw. At ang hilig nitong
matulog.

Pero kahit gusto kong nagkakalaman si Shanelle, ayokong sabihin sa kanya dahil baka
bigla siyang ma-conscious.

Baka bigla siyang mag-exercise dahil lang sinabi kong nagkakalaman siya.

Pagkatapos ko ulit siyang titigan ay humiga na ako sa tabi niya. Maingat na hinila
ko naman siya palapit sa akin at niyakap.

"I love you baby."

I whispered in her ear before sleeping soundly beside her.

====================

Now now... what's happening to our dearest Shanelle Violet? Stress lang ba siya? Or
is she....? :) LOL. Over-eating lang yan siguro. HAHAHAHA. Christmas kasi. MERRY
CHRISTMAS PA RIN :)!

©2014 MoonLightPurple

Chapter 48: Unnoticed

A/N: Please, wag po tayong makulit sa kung kailan ako mag UD. Kesa mag demand agad
ng UD kahit kaka-UD ko lang, magpakita na lang po sana tayo ng kahit kaunting
appreciation man lang.

Anyways, thanks for your continuous support :) Last UD na toh for 2014. See you na
lang sa 2015 :)
Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

Enjoy! Till the next UD!

=======================

(Violet's P.O.V)

"WHAT?!!!", hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko

Kita na rin sa mukha ko ang sobrang pagka-inis. Paano ba kasi? Walang nangyayaring
tama ngayong araw na toh. May ginagawa kasing photo shoot ngayon para sa mga bagong
products na ila-launch ng AC pero hindi pa tapos hanggang ngayon ang photo shoot
dahil biglang umulan. Outdoor kasi ang paggaganapan ng photo shoot pero dahil
parang di inisip ng mga nilagay kong in-charge sa photo shoot na pwedeng umulan, di
sila nagdala ng tent or what kaya naman nasira yung mga decorations para sa photo
shoot.

And what's worst, kailangan nang ma-print out yung mga pictures for tomorrow.

"THEN DO SOMETHING ABOUT IT! KUNG BAKIT BA KASI WALA MAN LANG NAG-ISIP NG ISA SA
INYO NA PWEDENG UMULAN?! LALO NA'T ALAM NIYONG OUTDOORS KAYO!"

("W-We're very sorry ma'am. We will do something about it.")

"YOU SHOULD!", inis pa ring sabi ko

Napahinga naman ako ng malalim para maalis ang inis ko. Hindi ko alam pero this
past few days, medyo naging mainitin ang ulo ko. Kahit gaano ko kagustong wag
pairalin ang init ng ulo ko, medyo hirap akong gawin yun.

Napansandal naman ako sa swivel chair ko rito sa opisina. Nakapikit ako nang
marinig kong may kumatok sa pintuan. Pumasok naman doon si Jenna.
"Miss Violet, tinatawag na po kayo sa may conference room."

"Okay. I'll be there.", sagot ko naman

Napahinga naman ako ng malalim pagkatayo ko sa upuan ko. Medyo nahihilo kasi ako.
Tch. Dahil siguro sa stress. Busy kasi ngayon ang AC.

Pagdating ko naman sa conference room ay naabutan ko roon sina kuya Kevin, Kyle,
Celine, Lucas, Brian, at ate Valerie.

"Pa-VIP kahit kailan.", narinig ko namang sabi ni ate Valerie pero hindi ko na lang
pinatulan pa. Hindi ko alam kung bakit pati kasi siya kasama rito.

"Valerie.", kuya Kevin called her in a warning tone

Inirapan lang naman niya si kuya Kevin. Umupo naman na ako sa upuan na nasa tabi ni
Kyle at nagsimula na ang meeting.

Pero habang nasa kalagitnaan ng meeting ay nag-ring ang phone ko. Si Manang Lourdes
ang tumatawag.

Napatingin naman ang lahat sa akin.

"I'm sorry but can I answer my phone for a while? Baka kasi emergency.", sabi ko
naman kay kuya Kevin na siyang nagsasalita kanina bago nag ring ang phone ko

Baka kasi emergency kaya tumawag si manang Lourdes. Hindi naman kasi karaniwang
tumatawag si manang Lourdes maliban na lang kung emergency talaga. Napatingin naman
ako kay Kyle na kunot-noo habang nakatingin sa akin.

"Hello manang Lourdes?"

("V-Violet iha... pumunta kayo ngayon ni Kyle dito sa Kings Hospital.")

Biglang bumilis naman ang pagtibok ng puso ko sa narinig ko. Bakit kami pinapapunta
ni manang Lourdes sa hospital?

"Ma-Manang... ano pong nangyari?"

("Violet... sinugod dito si Kaylee. Nawalan ng malay kanina habang nasa school.")

"P-PO?! Sige po, papunta na kami.", sabi ko naman bago tinapos ang tawag

Napatingin naman ako kay Kyle na nakatingin pa rin sa akin.

"What is it baby?", Kyle

"Nahimatay si Kaylee. Nasa Kings hospital siya ngayon.", sabi ko naman sa kanya

My baby... what happened to her?

*****

Umalis naman kami kaagad ni Kyle sa AC at dumiretso sa Kings Hospital. Naabutan

naman namin si manang Lourdes at ang apat na body guards ni Kaylee sa labas ng
isang room. Kausap naman ni Manang Lourdes ang isang doctor.

"Manang Lourdes."

Napatingin naman sila ng doctor sa amin ni Kyle.

"Ah doctor, sila po ang parents ng bata.", sabi naman ni manang Lourdes sa doctor

"How's our daughter doc?", Kyle

"Your daughter is just having a high fever that's why she fainted."

Fever? May fever ang anak ko? Pero bakit parang ayos lang naman ang pakiramdam niya
nung inihatid ko siya kanina sa school niya? Wala naman siyang sinabi na masama ang
pakiramdam niya.

"But..."

Napatingin naman kaagad ni Kyle sa doctor.

"But what doc?"

"We need to do further test on her."

Further test? What for?

"Para saan doc? My daughter has a high fever pero para saan ang further test doc?",
kunot-noo namang tanong ko sa kanya

"Well, I was disturbed by the bruises in your daughter's arm. Sabi nga ng yaya
niya, hindi naman daw nabangga sa matigas na bagay ang anak niyo... Gusto ko lang
i-confirm kung tama ba ang hinala ko."

"Hinala? Anong hinala? Doc, tell us. Ano yung bagay na ikukumpirma ninyo?", medyo
inis namang tanong ko.

"I just want to confirm if your daughter.... has Leukemia."

I was stunned the moment I heard the doctor said.

Le-Leukemia? Cancer?

Cancer.... My daughter might have cancer?

N-No... Please... sana mali ang hinala ng doctor. Sana mali.

Untu-unti namang nagdilim ang paningin ko... at ang huling narinig ko ay ang
pagtawag sa pangalan ko ni Kyle nang saluhin niya ako.

******

Unti-unti ko namang minulat ang mata ko at ang nag-aalalang mukha ni Kyle ang
bumungad sa akin. Nakahiga ako ngayon sa isang hospital bed.

Naalala kong nagdilim ang paningin ko kanina.

At...

At yung sinabi ng doctor tungkol sa kalagayan ng anak ko...

Unti-unti namang namasa ang mata ko.

"Hey... don't cry baby.", Kyle said in a soothing voice as he wipes the tears in my
cheeks.

"I want to see my baby.", I said then woke up from the bed

Hinawakan naman ako ni Kyle sa balikat ko. Napatingin naman ako kay Kyle at
kakikitaan ng iba't-ibang emosyon ang mata nito.
"We will but let's eat first. Lunch na at hindi ka pa kumakain ng lunch mo.", Kyle

"I'm not hungry. I just want to see Kaylee.", sabi ko naman sa kanya

Kyle cupped my face and looked me in the eyes. "Listen baby... I know you want to
see our daughter. But you need to eat first. You need to take care of yourself more
Shanelle. Hindi na lang ikaw ang inaalagan mo ngayon... dalawa na kayong dapat mong
alagaan."

Napakunot-noo naman ako sa sinabi ni Kyle. "W-What are you talking about Kyle?"

"You're pregnant Shanelle.", Kyle

Natahimik naman ako sa sinabi ni Kyle. Parang ayaw pumasok pa sa sistema ko ang
sinabi ni Kyle. Actually, lahat ng mga nangyayari ngayon ay parang di pumapasok sa
sistema ko.

I just learned that there might be a possibility that my daughter has cancer and
now, I just learned that I'm pregnant.

Napahawak naman ako sa tiyan ko.

I'm pregnant. Kaylee's gonna be a big sister soon.

I smiled with that thought. I know she wants to be a big sister. Yun nga ang
hiniling niya sa amin nung birthday niya e.

Napatingin naman ako kay Kyle na nakatingin ngayon sa akin at nakangiti rin. Masaya
rin siya dahil magiging daddy ulit siya.

"Let's eat first okay?", nakangiting tanong naman ni Kyle sa akin at tumango na
lang ako.
Pagkatapos naman naming kumain ay dumiretso na rin kami sa kwarto ni Kaylee.
Naabutan namin sina mommy at daddy pati na rin si daddy Karl na silang nagbabantay
kay Kaylee.

Gising si Kaylee at masayang nakikipagkulitan sa mga lolo at lola niya. Hindi mo

kakikitaan na may sakit ito.

"MOMMA! DADDY!!!", masiglang tawag naman niya sa amin ni Kyle nang mapansin niya
kami

Lumapit naman kami sa kanila pero bago ako tuluyang makalapit sa anak ko ay
nakangiting niyakap ako ni mommy. Mukhang alam na niya atang buntis ako.

"You should take care of yourself too, Violet.", mommy

"Yes mommy.", sabi ko naman

Napatingin naman ako kina daddy at daddy Karl na ngumiti lang sa akin. Pinakawalan
naman ako ni mommy sa pagkakayakap niya at tuluyan na akong lumapit sa anak ko.

"Momma, why is mamita hugging you?", nalilitong tanong naman ni Kaylee

"Because we just learned something about your momma, baby.", Kyle answered Kaylee's
question

"What is it daddy?", Kaylee

"Natupad na yung third birthday wish mo baby. You're gonna be a big sister soon.
Your momma is pregnant.", nakangiting sabi naman ni Kyle na hinaplos pa ang pisngi
ni Kaylee

"REALLY?!!! REALLY MOMMA?!!", tuwang-tuwa namang tanong ni Kaylee

Ngumiti naman ako sa anak namin ni Kyle at tumango. "Yes baby."

"YEHEY!!!!", masayang sigaw naman ni Kaylee

Napangiti naman ako habang nakatingin sa anak kong sobrang saya.

Nang gumabi naman na ay naiwan kami rito ni Kyle sa hospital. Umuwi na rin sina
mommy, daddy, at daddy Karl. Pati na rin sina Celine, kuya Kevin, Lucas, Brian,
Hazel, Lauren, at Breth na bumisita rin kanina. Nalaman din nila ang tungkol sa
pagbubuntis ko at siyempre, masaya rin sila kagaya na lang ni Kaylee.

Hinaplos ko naman ang pisngi ng anak ko na mahimbing na natutulog ngayon.

Sana lang talaga ay mali ang hinala ng doctor. Kaylee's too young to have cancer.
Ayokong mawala siya sa akin... di ko alam kung anong gagawin ko pag nawala sa akin
ang anak ko.

Hinawakan ko naman ang braso ng anak ko at doon ko lang napansin yung mga bruises
niya. Bakit ngayon ko lang napansin ang mga toh? Bakit hindi ko napansin na may
sakit pala ang anak ko?

Naalala ko naman yung mga panahong palaging pagod ang anak ko noon at yung
kawalaang gana niyang kumain. Sinabi ng doctor sa amin kanina yung ibang mga
sintomas ng leukemia at tinanong sa amin kung napansin daw ba naming nag mainifest
yung mga sintomas na yun.

Bakit...? Bakit hindi ko binigyang pansin ang mga yun noon?

"Baby... I'm so sorry... Baby, momma's sorry at hindi niya napansin na may ibig
sabihin pala yung pagkawalang gana mong kumain noon pati na rin yung palagi kang
pagod. I'm sorry baby... pero baby, wag na wag mong iiwan si momma ha? Huwag na
huwag mo kaming iwan ng daddy mo... at ng magiging baby brother or baby sister
mo..."

Don't ever leave us baby...

Hindi ko kasi alam kung anong gagawin ko pag nawala ka sa akin.

Don't ever leave momma, baby...

Hinaplos ko naman ulit ang pisngi ng baby ko...

My beautiful baby...

==========================

There, confirmed na ngang buntis si Vi. Congrats! Pero may isa pang dapat i-confirm
about baby Kaylee's health.

HAPPY NEW YEAR!!!!

©2014 MoonLightPurple

Chapter 49: Mother's Love

A/N: Siguro naiirita na ang iba sa mga readers sa flow ng story ko kasi ang daming
hirap ang nararanasan ng mga characters ko at ang tagal nilang maging tuluyan ng
maging masaya. I can't do anything about that kasi ito po talaga ang flow ng story
ko e. Pag binago ko, masisira na talaga ang flow ng story ko kasi planado na ang
lahat though nag-aadd ako ng ibang scenes mula sa mga ibang nakukuha kong feedbacks
mula sa mga readers ko sa comments nila. Kung ayaw niyo na po ang flow ng story ko,
hindi po ako namimilit na basahin niyo pa rin. Wag lang po kayong mag bad comment
okay? Kung ayaw niyo, wag niyo ng basahin pa. Wag niyo ng sayangin pa effort niyong
mag type ng bad comment. Let's just respect each other. Anyways, I would like to
THANK ALL THE READERS na patuloy pa ring sumusuporta sa story ko at hindi ito
binibitawan :) THANK YOU VERY MUCH!

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. FOLLOW ME if you want
to. :)

Love you all :* ENJOY!

========================

(Violet's P.O.V)

Sinimulan naman na ang mga tests kay Kaylee para malaman kung may cancer nga siya.
They did blood test on her. And right this very moment, they are doing bone marrow
aspiration and biopsy on her.

At parang pinipiga ang puso ko habang nakatingin ngayon sa loob ng room kung saan
ginagawa ang test kay Kaylee na iyak ng iyak. She's hurting.

"MOMMA!!!! DADDY!!!! MOMMA!!!!! IT HURTS!!!", sigaw naman ni Kaylee na iyak na iyak

pa rin at kakikitaan ng sobrang sakit ang maamong mukha nito

Napapapikit na lang ako dahil hindi ko kaya ang nakikita ko. Ang sakit na makita mo
ang anak mong nasasaktan... Ang sakit na nakikita siyang umiiyak at tinatawag ka
pero wala kang magawa para maibsan ang sakit na nararamdaman niya.

"M-Momma... momma....", Kaylee

Hindi ko na kaya...

Papasok na sana ako sa room para pigilan sila sa ginagawa nila dahil hindi ko na
kayang makitang nasasaktan ang anak ko pero pinigilan ako ni Kyle.

Hinawakan niya ako sa braso ko bago ako tuluyang makapasok.

"Let go Kyle."

"Shanelle, you can't go in.", Kyle

"I need to stop them, Kyle."

"You can't do that Shanelle... They need to do that to know Kaylee's real
condition.", Kyle

"BUT SHE'S HURTING KYLE!!! NASASAKTAN NA ANG ANAK KO!", sigaw ko naman sa kanya at
hindi ko na napigilan ang tuluyang pagpatak ng luha sa mata ko

Bawat pagtawag ng anak ko sa akin dahil sa sakit na nararamdaman niya ay katumbas

nun ang isang kutsilyo na sumasaksak sa puso ko.

Pinilit ko naman alisin ang pagkakahawak ni Kyle sa braso ko pero hindi pa rin niya
ako pinapakawalan.

"ANO BA KYLE!!!! LET MO GO! HINDI MO BA NAKIKITA?! NASASAKTAN NA SIYA!!!"

Niyakap naman ako ni Kyle. Pinilit kong kumawala sa pagkakayakap niya sa akin pero
hindi niya ako hinayaang makawala.

"Momma... it hurts... momma... momma...", Kaylee

Baby... my baby...

Kasama ko naman ngayon ang anak ko sa kwarto niya. Kanina pa tapos yung test sa
kaniya. Si Kyle na lang ang pumunta sa doctor para malaman ang resulta.

Kaylee's currently sleeping right now.

Hinaplos ko naman ang mukha niya. Kung pwedeng kunin ko lang sana lahat ng sakit na
naramdaman ng anak ko noon, di sana ginagawa ko na.

Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang makitang nasasaktan ang anak ko. Lahat naman
siguro ng ina, ang pinaka-ayaw sa lahat ay ang makitang nasasaktan at nahihirapan
ang anak nila dahil masakit para sa kanila yun. Lalo pa't wala silang magawa para
ibsan kahit kaunti ng sakit na nararamdaman ng anak nila.
Napalingon naman ako nang bumukas ang pintuan ng kwarto ni Kyle.

It's Kyle.

Nakatingin siya ng diretso sa akin ngayon. And looking at him right now, I can't
say what he's thinking. His expression is unreadable.

Bigla tuloy akong kinabahan.

"What is it Kyle? What did the doctor say?", I asked him

"Shanelle... Kaylee... she's...", Kyle

She's what?

(Kyle's P.O.V)

"Your daughter has leukemia, Mr. Anderson. She has an acute myeloid leukemia."

For a father, that's one the hardest and most painful thing to accept. That your
little girl is sick... and not just sick. She has leukemia. Cancer.

I heaved a sigh before asking the doctor.

"What will happen to my daughter now? Anong gagawin na natin para tuluyang gumaling
ang anak ko? Name everything we can do to make her healthy again. I don't care if
it cost a billion, just make sure my daughter will be healthy again."
"Your daughter will undergo a conditioning regimen which will involve intensive
treatment to destroy as many as leukemia cells as possible. She'll undergo
chemotherapy. After the preparatory regime, she'll undergo soon for the bone marrow
transplant. By that time, we should have found already a matching donor for your
daughter."

"I can be a donor. I'm her father, I can be a match for her."

"We need to conduct a test first to confirm if you can be a donor Mr. Anderson. But
I'm telling you now already, pwedeng hindi ka pwedeng maging match sa anak mo. Most
of the time, hindi talaga nagiging match ang mga magulang sa kanilang anak. If only
your daughter has a sibling-"

"M-My wife's pregnant.", I said cutting what the doctor is saying

"T-Then... your unborn child can be a donor. We should wait until the baby reaches
his 6 months to obtain his bone marrow. But we can also obtain the baby's
umbilical-cord blood at time of the birth. Pero kung pwede sana, may mahanap ng
donor na rin. Pwede ring hindi na mahintay pa ni Kaylee ang bone marrow ng magiging
kapatid niya. Baka biglang lumala ang kalagayan ni Kaylee."

Hindi naman ako nakapagsalita sa sinabi ng doctor.

Pagkatapos ko namang kausapin ang doctor ay pumunta na ako sa kwarto ni Kaylee.

Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Shanelle.

I don't know how she's gonna take the bad news. I'm worried about her too because
she's pregnant.

Pagpasok ko naman sa kwarto ni Kaylee ay naabutan ko si Shanelle na naka-upo sa

tabi ng kama ni Kaylee. Lumingon ito nang marinig na bumukas ang pintuan.

She's trying to read my expression.

"What is it Kyle? What did the doctor say?", Violet

"Shanelle... Kaylee... she's... she has leukemia."

Hindi naman agad nagsalita si Shanelle sa sinabi ko. Nakatingin lang ito sa akin at
hindi nagsasalita. Nag-aalalang lumapit naman ako sa kanya at niyakap siya.

"N-No... y-you're lying right...? How can she...? But....I.... She's...", Violet

I hugged Shanelle more tightly in my arms as she cry.

I need to be strong for my wife and for our daughter. I know this is gonna be a
long fight for Kaylee and we need to be there for her. As much as I want to take
away her sickness, I know I can't. And that's the worst part of it.

Kung sana ako na lang ang nagkasakit at hindi ang anak namin...

*****

Hinalikan ko naman si Shanelle sa noo niya at inayos ang kumot sa kanya. Natutulog
ngayon siya rito sa isang mahabang sofa sa kwarto ni Kaylee.

Pinapa-uwi ko siya kanina para sa bahay siya magpahinga pero ayaw niya. Ayaw niyang
iwan si Kaylee kaya wala na ring akong nagawa.

Nilapitan ko naman ang natutulog na anak namin.

"Don't worry princess, daddy will do everything in my power to make you okay again.
I won't let anything happen to you. Momma and I loves you so much princess."

You're gonna be fine soon princess...

(Violet's P.O.V)

Two weeks have passed already since the day we learned about Kaylee's sickness. Her
treatment have started already too.

And as of the moment, she's taking her shots.

"NO!!! I don't want anymore! It hurts!", umiiyak namang sigaw ni Kaylee

"But princess... you need to take your shots so you can get better already.", Kyle
said trying to pacify Kaylee

"NO! I want to go home... daddy, let's go home...please...", Kaylee pleaded crying

while she is holding his dad's hand

"Princess... we will go home once you get better. So take your shots okay?", Kyle

"Promise?", tanong naman ni Kaylee na unti-unti ng tumigil sa pag-iyak niya

"Promise princess...", Kyle

Habang itinutusok naman na ang gamot kay Kaylee ay nakapikit lang ito at
pinipigilan ang pag-iyak niya pero kakikitaan ng sobrang sakit ang mukha niya.

Kahit ayaw ko mang umiyak dahil gusto ko, isang matatag na ako ang nakikita ng anak
ko pero hindi ko pa rin mapigilang hindi maluha habang nakatingin ngayon sa kanya.

"Very good baby....", nakangiting sabi ko naman sa kanya at hinaplos ang mukha niya
pagkatapos siyang tusukan ng nurse

Tinaas naman ni Kaylee ang isang kamay niya at pinunasan ng maliliit na daliri niya
ang luha ko. "Why are you crying momma? Is it because I don't want to take my
shots? Don't worry, I will always take my shots and I won't cry every time I take
them... I love you momma... I love you daddy.", nakangiting sabi naman niya
Napakagat labi naman ako para pigilan ang paghikbi ko...

Yes, she's still a little girl pero parang matanda na ito paminsan na mag-isip.
Kung mag-alala rin ito sa akin, parang mas matanda pa siya kesa sa akin. Kahit
noong kami pang dalawa, palagi niyang pinupunasan ang mga luha ko sa tuwing
nakikita niya akong umiiyak at palagi niyang sinasabi ang mga katagang 'Don't cry
momma... Kaylee loves you...'

Lumapit naman si Kyle at hinaplos sa buhok niya si Kaylee. "I love you too
princess..."

"Momma loves you too baby... wait lang ha, lalabas lang si momma. May tatawagan
lang ako.", sabi ko naman saka tumayo na at lumabas

Pagkalabas ko naman sa room ni Kaylee ay napa-upo ako sa bench na nasa labas lang
ng kwarto ni Kaylee at doon nilabas ang pinipigilan kong iyak.

Bakit...? Bakit kailangang si Kaylee pa ang magkasakit ng ganun? Bakit kailang siya
pa ang masaktan ng ganun?

Bakit si Kaylee pa?

Someone gently pulled me and hugged me tightly.

Kyle...

"I-I'm sorry... hindi ko lang kasi mapigilan... Ito na ang huling pagkakataon na
iiyak ulit ako... Magiging malakas ako para kay Kaylee... Magiging matapang ako sa
laban na ito para sa kanya... I-I won't give up this fight until she's fully
healed... Hinding-hindi ko siya pababayaan... Hindi ko hahayaang mawala siya sa
atin... I won't let that happen."

"I know baby... I know...", Kyle

Humigpit naman ang pagkakayakap ko kay Kyle.

Don't worry baby... momma won't let anything happen to you.

Gagawin ko ang lahat para gumaling ka lang.

I'll fight for you... Momma will fight for you.

I won't let that sickness take you away from us... from me.

I just won't.

===========================

At dahil new year naman, naisipan kong mag UD.

I know, new year pero ganito ang nangyayari ngayon sa story. Hehe, peace. Simpleng
'THANK YOU', okay na po sa akin. Just saying. Ayoko lang kasing masira mood ko kasi
new year :) Love lots!

HAPPY NEW YEAR AGAIN!!!!!

©2014 MoonLightPurple

Chapter 50: His Princess

A/N: I just want to say na malapit na po talagang matapos ang story na toh :) As in
super duper, major major na malapit na. Exact date? I won't tell para surprise na
lang :) Anyways, a million THANKS sa mga patuloy na sumusuporta sa story na toh. :)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. FOLLOW ME if you want
to :)

ENJOY!!!

see EXTERNAL LINK for Kaylee's picture.

============================

(Violet's P.O.V)

"Momma, I want to see Betty. She said yesterday that we will play today.", sabi
naman sa akin ni Kaylee pagkatapos ko siyang pakainin ng breakfast niya

3 months na rin ang nakalipas. And no, Kaylee is still not well. And up until now,
wala pa rin kaming nahahanap na match donor. The past 3 months have been tough to
Kaylee and to me and Kyle too as her parents. Halos palagi kasing walang gana si
Kaylee noon at palagi itong nagsusuka dala na rin ng side effect ng chemotherapy sa
kanya. And nalagas na rin ang buhok niya... But amidst all that, we're still being
strong for her. Kahit gaano kami nasasaktan sa nakikita naming nangyayari sa kanya,
nagiging malakas kami para sa kanya lalo na at nakikita namin kung gaano niya
nilalabanan talaga ang sakit niya ng buong tapang...

Betty by the way is Kaylee's friend. Isa rin itong cancer patient na nakilala niya
minsan.

"Okay, si daddy ang magdadala sa'yo sa room ni Betty."

Pina-upo naman ni Kyle si Kaylee sa wheelchair at tinulak na niya yun palabas ng

room ni Kaylee.

Inaayos ko naman ang kama ni Kaylee nang maramdaman kong parang masusuka na ako
kaya napatakbo ako sa banyo.
Nagmumog muna ako bago lumabas.

"Shanelle. Are you okay?", nag-aalala namang tanong ni Kyle na kapapasok lang sa
kwarto ni Kaylee

"I'm fine. Where's Kaylee?", kunot-noo namang tanong ko sa kanya

"Kasama si mommy. Siya na ang naghatid kay Kaylee kay Betty.", sabi naman ni Kyle
na inalalayan ako sa pag-upo. Nakatitig lang naman siya sa akin at kakikitaan ng
sobrang pag-aalala ang mukha nito

"I'm fine Kyle. Really. Morning sickness is just part of being pregnant.", sabi ko
naman sa kanya

"Pero bumabagsak na ang katawan mo Shanelle... I don't think that's part of being
pregnant. C'mon, let's go eat first. Kasama naman ni Kaylee si mommy.", sabi naman
ni Kyle at hindi na ako tumutol pa

Gutom na rin ako.

Pagdating naman namin sa isang restaurant na malapit lang sa Kings Hospital ay agad
kong nilantakan ang mga pagkaing inorder ni Kyle.

Napatigil naman ako sa pagkain nang maramdaman kong nakatingin sa akin si Kyle.
Napatingin naman ako sa kanya at nakangiting nakatingin nga siya sa akin.

"What?", I asked him

"Nothing. I'm just happy seeing you eat a lot of food.", Kyle

"Tss. Anong masaya naman dun? Kasi tataba na ako at papangit? Dahil magmumukha na
akong bola-bola?"
"You're still gonna be the most beautiful woman in my eyes. C'mon, eat more.", Kyle
said

Napa-iling na lang ako sa sinabi niya pero di ko rin napigilang hindi mapangiti.
Tinuloy ko naman ang pagkain ko.

******

Pagbalik naman namin sa hospital ay naabutan namin si Kaylee na nasa kama niya at
nakayuko.

"Baby, where's your mamita?", tanong ko naman sa kanya

Nang nagtaas naman siya ng tingin niya ay nagulat kami ni Kyle nang makita naming
umiiyak siya.

Agad namang lumapit si Kyle sa kanya.

"Princess, what's wrong? Saan ang masakit?", nag-aalala namang tanong ni Kyle

"Daddy... am I gonna die too?", Kaylee suddenly asked

Parehas naman kaming nagulat ni Kyle sa tinanong ni Kaylee kaya hindi kami agad
nakapag react ni Kyle.

Biglang bumukas naman ang pintuan ng kwarto at pumasok doon si mommy na medyo
hinihingal.

"Apo, where have you been? Mamita was looking all over for you.", sabi naman ni
mommy. Napatingin naman sa amin si mommy at lumapit siya sa akin. "Kaylee just
learned earlier that Betty died.", mahinang bulong naman sa akin ni mommy
"Momma... am I? Am I gonna die too like Betty?", umiiyak namang tanong sa akin ni
Kaylee

Bumukas ang bibig ko para magsalita pero parang may nakaharang sa lalamunan ko kaya
hindi ako makapagsalita.

"Daddy...", Kaylee then shifted her eyes from me to Kyle

"No princess, you won't. You're not gonna die okay? We won't let that happen.
You're gonna be okay.", lumuluha na ring sabi ni Kyle

"But Betty and I have the same condition... and she died...", Kaylee said then she
shift her eyes on me again. "Momma... I don't wanna die... I don't wanna die
because if I die, it means I won't be with you anymore... I won't be able to see
you anymore... I don't wanna die daddy... Momma, I don't wanna die... I want to be
with momma and daddy forever...", umiiyak namang sabi ni Kaylee at mahihimigan ng
takot ang boses niya

"Princess, you won't okay? We won't let that happen... We also want to be with you
forever, princess...", Kyle said then he hugged Kaylee tightly in his arms

Lumabas naman ako sa kwarto ng anak ko. Narinig ko ang pagtawag sa akin nina mommy
at Kyle pero hindi ko sila pinansin...

I won't let you die baby, I promise... I won't...

Dumiretso naman ako sa office na naghahandle ng mga nagdodonate rito sa hospital.

Agad naman akong lumapit sa babaeng minsan ay naka-usap namin noon.

"Miss... please, sabihin niyo na po sa akin ang pangalan ng mga possible donors ng
anak ko..."

"I-I'm sorry misis, hindi po talaga pwede..."

"Miss, nagmamakaawa ako sa inyo... sabihin niyo na po sa akin... kakausapin ko lang

naman siya miss. Sige na miss, maawa na kayo. My daughter is dying and she just
need a small amount of that person's bone marrow to live... Miss, 5 years old lang
ang anak ko... masyado pa siyang bata para mawala sa amin...", I said in a pleading
voice and kneeled down in front of her

I can kneel down in front of any person if that means my daughter can continue
living.

"Misis... I-I'm really sorry... bawal po talaga sa policy namin ang magbigay ng
pangalan..."

Nilabas ko naman ang wallet ko at kinuha roon ang picture ni Kaylee na tinatago ko
sa wallet ko.

"Then give this picture to that person Miss... that's my daughter, her name is
Kaylee Vienne Villanueva Anderson. She's a very lovely little girl. She might just
be five years old, but she's already too smart for her age. She's very caring and
loving... and most of all, very understanding... pero kahit paminsan e parang mas
matanda pa sa edad niya siya kung mag-isip, she's still just a little girl. She's
still scared... she's scared to leave us and we will never ever be ready to let her
go... she's still my little girl... she's still my baby... Please miss, give that
picture so he can see how lovely my daughter is...", pagmamakaawa ko naman sa kanya

"D-Don't worry misis, I'll make sure he's gonna receive this picture."

"Thank you miss. Thank you."

Baby, just hang on... gagaling ka rin. Hindi ko hahayaang mawala ka sa amin...
hindi ka mawawala sa amin dahil hindi namin kakayanin yun...

Hinding-hindi ko kakayanin yun...

*****

Nagising naman ako mula sa pagkakatulog ko nang may narinig ako. Pagkamulat ko
naman ng mata ko ay nakita ko si Kaylee na nahihirapang huminga at parang
kinukumbulsyon. Sobrang pawisan ito.
"KAYLEE!"

Nagising din naman si Kyle mula sa pagkakatulog niya at nanlaki ang mata niya nang
makita niya ang kalagayan ni Kaylee. Agad naman itong lumabas at tinawag ang
doctor.

"Baby... baby... stay with momma... stay with momma, baby.", umiiyak namang sabi ko
sa kanya habang hawak siya sa kamay niya

Pumasok naman ang doctor ni Kaylee at mga nurses at ini-stabilize nila ang
kalagayan ni Kaylee. And thank God they were able to stabilize her condition pero
kinailangan na nilang ilipat sa isang mas secure na room si Kaylee. Mas madaling
kapitan na kasi ito ng sakit.

And when the doctor said that my daughter's condition is worsening as time goes by,
it broke my heart a billion times.

If I could just talk to Kaylee's match donor... I would pay any amount... I'll give
anything for that small amount of bone marrow that can save my daughter's life.

Hinawakan ko naman ang kamay ng anak ko at napatingin sa mukha niyang mahimbing na

natutulog. Ngayon, may oxygen mask na siyang suot... nahihirapan na talaga si
Kaylee... at habang dumadaan ang araw, pahina na ito ng pahina...

And every day, she's hurting... if I could just really do something to take all her
pains away. Kung pwede lang, ako na ang masaktan at mahirapan wag lang ang anak
ko... Napakasakit kasi sa isang ina na nakikitang nahihirapan at nasasaktan ang
anak niya. And the worst part is, wala akong magawa para maibsan ang sakit na
nararamdaman niya...

As I stare at my daughter, I started humming the lullaby I always sing to her when
she was still younger... when she was still just a baby.

Baby... just stay with momma...

(Kyle's P.O.V)

Magkasama naman kami ngayon sa canteen ng hospital nina Shanelle, kuya Kevin,
Celine, Brian, Lucas, Hazel, at Lauren. Sina daddy ang nagbabantay muna kay Kaylee.

Hinawakan ko naman ang kamay ni Shanelle na kakikitaan na pumapayat pa lalo.

Talagang bumabagsak na ang katawan niya.

"Baby...", I called her

She's spacing out.

She faced me but her face is very lifeless and I can understand why. Our daughter's
condition is worsening as days pass by and we still don't have a donor for her.

"Eat.", I told her

Naghanda kasi sina Lauren, Celine, at Hazel ng lunch para sa amin.

"Oo nga best, bumabagsak na ang katawan mo. Alam naming sobrang nag-aalala ka kay
Kaylee pero dapat di mo rin pinapabayaan ang sarili mo. May little Anderson ka sa
tummy mo na dapat alagaan mo rin.", Hazel

Shanelle held her spoon but she just stared on her food.

"Baby, please... please eat...", I said in an anguish voice

When she still didn't move, I took the spoon from her and I started feeding her. At
first, she just stared at me with a blank expression but then... she started eating
and I sighed in relief.

After our lunch, they went to Kaylee's room while I decided to take a walk for a
while. I don't know where to go but I just found myself in front of the hospital's
chapel.
I went inside the chapel and sat on one of the benches inside. And for a moment, I
just stared at Him. And I just can't help but ask Him.

Why? Why does it have to be my daughter? Ito ba ang kabayaran sa lahat ng mga
kagaguhan ko noon? Pero bakit ang anak ko ang kailangan mong parusahan? Bakit ang
anak ko pa?

As much as I want not to cry because I need to be strong for my daughter and for my
wife, I can't stop my tears as I feel so powerless...

I might have a vast amount of money but with what's happening to my daughter, I
just discovered how useless those billions I have because I can't even make my
daughter feel better again.

With those big amount of money I have, I can't buy my daughter's health... I can't
do anything for her...

At kahit ang asawa ko, hindi ko na rin magawang alagaan... silang dalawa ng
magiging anak namin.

Nakayuko ako nang maramdaman kong may tumapik sa akin sa balikat ko.

Si kuya.

Naka-upo siya sa tabi ko.

Nag-iwas naman ako ng tingin at yumuko ulit.

"I'm sorry. Alam kong di dapat ako umiiyak. Dapat ay maging malakas palagi pa rin
ako para sa mag-ina ko.", I said

"You're right Kyle. A man should always be strong for his family. But that doesn't
mean they can't be weak even for a while. Alam kong nasasaktan ka, Kaylee is your
daughter after all. So cry all you want if that will make you feel better. There's
no law prohibiting men to cry when they're also hurting a lot.", Kevin

"Hindi ko kasi maintindihan kuya kung bakit kailangan ang anak ko pa ang nagkasakit
ng ganito... kung bakit ang anak ko pa ang nahihirapan at nasasaktan..."

Gustong-gusto kong kunin lahat ng sakit at hirap na nararamdaman at nararanasan ng

anak ko pero alam kong di pwede yun... at yun ang masakit sa akin. Yung nakikita
mong nasasaktan at nahihirapan ang anak ko pero wala kang magawa.

Maraming nagsasabi na pusong bato ang mga ama pero di totoo yun pagdating sa mga
anak nila. Kahit pusong bato ang mga ama, di ibig sabihin nun ay hindi rin sila
nasasaktan lalo na kung nakikita nilang nasasaktan at nahihirapan ng sobra ang anak
nila at wala silang magawa para sa anak nila. A lot of fathers may not be showy on
how much they love and care for their children but that doesn't mean they don't
love and care about them because they do.

"I know my niece is a fighter, Kyle... alam kong lalaban si Kaylee... hinding-hindi
niya kayo iiwan ni Violet. Hinding-hindi niya tatayo iiwan lahat...", Kevin

Naramdaman ko naman ulit ang kamay ni kuya sa balikat ko.

Kahit papaano, medyo gumaan ang nararamdaman ko nang mailabas ko lahat ng sakit na
nararamdaman ko dahil sa lahat ng mga nangyayari...

Don't worry princess, daddy won't ever give up until you get better again...

*****

Papasok naman ulit si Violet sa kwarto ng anak niya nang mag ring ang phone niya.
Agad naman niyang sinagot yun.

("Misis Anderson, the man match to your daughter wants to donate his bone
marrow...")

"R-Really?", Violet
Halu-halo naman ang emosyong nararamdaman ni Violet pero nangibabaw ang saya dahil
sa wakas ay may donor na rin ang anak niya.

Gagaling na rin ang anak niya...

("Yes misis Anderson.")

When the call ended, Violet can't help but cry with so much joy.

At last, her daughter is gonna get better again.

She's gonna get better soon again...

=====================

Sabi nga, hindi nagbibigay ang Diyos ng mga problema na alam niyang di natin kayang
malagpasan. #believe

Let's hope na magiging okay na talaga si Kaylee :) Labyu bebe girl.

©2014 MoonLightPurple

Chapter 51: Holding on and Letting go

A/N: Well, a lot had happened today... dahil medyo #gg sa defense kaya ganito ang
UD. Still, hope you enjoy :)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

Till next time!

======================

Tuwang-tuwa naman ang lahat nang sabihin ni Violet sa kanila na may nahanap ng
donor para kay Kaylee.

As soon as possible ay hinanda na si Kaylee para sa bone marrow transplant nito.

Violet and Kyle together with Kaylee's doctor and his team, supported Kaylee
throughout her recovery process.

Naging mabilis naman ang recovery ni Kaylee. After 4 months ay magaling na si

Kaylee at lumabas na rin ito sa hospital. Pero kahit magaling na si Kaylee ay
patuloy pa rin ang pag monitor sa kanya at sa mga activities nito...

At sa tuluyang paggaling ni Kaylee, wala ng sasaya pa sa magulang nitong sina Kyle

at Violet.

And at the very moment, Violet is already in her seventh month of pregnancy.

Magkasama ngayon sa mansion nina Kyle sina Violet at Breth. Nasa may malawak na
sala sila ng mansion at nag-uusap na dalawa.

"Grabe, buti na lang talaga magaling na si baby Kaylee...", komento naman ni Breth

Nginitian lang ni Violet ang kaibigan.

"So... kumusta ka naman? Kumusta ang aking future inaanak din?", tanong naman ni
Breth kay Violet

"We're both doing fine.", nakangiting sabi naman ni Violet habang hinahaplos ang
baby bump niya

"Good. You need to take care of my future inaanak.", sabi naman ni Breth na medyo
napapangiwi habang nakatingin kay Violet na sinisimulan kainin ang dala niyang
green mangos.

Napatigil naman sa pagkain niya si Violet at seryosong napatingin sa kaibigan niya.

After everything that had happened, she needs to do something now.

"Breth.", seryosong tawag naman ni Violet sa pangalan ng kaibigan niya at

napatingin naman si Breth sa kanya

"What?", Breth

"Can you do me a favor?", Violet

"Sure, what is it?", Breth

"I need you to help me.", seryosong sabi naman ni Violet kay Breth

Napakunot-noo naman si Breth sa kung anong tulong ang hihilingin ng kaibigan niya
lalo na't seryoso ang mukha ng best friend niya.

Pero kahit ano man yun, tutulungan at tutulungan niya ang kaibigan niya.

Tinignan naman ni Violet ang kaibigan at sinabi rito ang gusto niyang mangyari.
She needs to do it because it's the right thing to do.

(Kyle's P.O.V)

I loosened my neck tie as I sat on my swivel chair inside my office.

I just finished my fifth meeting for the day.

Dahil ilang buwan na rin akong di pumasok sa office dahil nga palagi kaming nasa
hospital noon ay maraming natambak na trabaho na kailangan kong tapusin.

Napatingin naman ako sa relo ko. It's already 6:30 in the evening.

Kailangan ko ng umuwi. Pinapa-uwi ako ni Shanelle ng maaga. Hindi ko alam kung

bakit pero kailangan kong sundin si misis dahil buntis ito at medaling uminit ang
ulo nito pag di ko nasusunod ang sinabi niya.

Pagdating ko naman sa bahay ay napakunot-noo ako habang nakatingin ngayon kay

Violet na nasa sala at nakabihis ito.

But what surprised me is what she said.

What she said might be the most painful thing I have ever heard.

"I'm leaving Kyle.", Violet said in serious tone

I was surprised that I wasn't able to react immediately. I thought she was just
joking but as I stare at her expressionless face and feel her cold aura, I can't
get a hint of joke in what she just said.
She was serious.

"W-Why? Did I do something wrong Shanelle? Why are you leaving?", I asked her
feeling confused.

She just said she's leaving me and I don't have any f*cking idea why, dammit!

"I'm not happy with you anymore Kyle.", Violet

She was about to walk pass through me but I held her arm to stop her.

"You're lying Shanelle... I know you are."

Sh*t!

Tumingin naman siya sa akin "No, I'm not."

"Dammit Shanelle! Why the hell are you doing this?! Bakit ginagawa mo toh ngayong
ayos na ang lahat sa atin?! Ngayon magkakaanak pa tayo!", galit ko namang sabi sa
kanya

"Because I want to protect my future baby too, Kyle.", Violet

Napakunot-noo naman ako sa sinabi niya.

Protect?

From what? Or who?!

"What do you mean? Are you in danger? Is the baby in danger?", nag-aalalang tanong
ko naman
"Yes Kyle. The baby might be in danger.", Violet

"F*ck! From who?!"

Damn! Who is the b*stard threat to our baby?!

"From you Kyle.", Violet

Napatigil naman ako at hindi nakapagsalita sa sinabi niya. I'm a threat to our
baby? Why would I be a threat to our baby?!

All the unanswered questions in my mind starts to frustrate me.

"Can't you see Kyle? Simula ng bumalik ka sa buhay namin ni Kaylee, nagkagulo na
ang lahat. Nagkanda letche letche ang buhay namin. Kung anu-anong kasamaan ang
pinaggagawa ni ate Valerie para lang makuha ka. Na-kidnap si Kaylee noon at
nagkasakit pa siya. I don't know Kyle pero parang isa kang malas sa buhay ko. Sa
buhay namin. At habang mas maaga pa, gusto kong umalis na habang wala pang
nangyayari sa magiging baby ko.", Violet

"Shanelle... is Valerie behind all of this?", I asked her. Yes, maybe she's behind
all of this again.

"No, Kyle. She's not. This is just me leaving you. Goodbye Kyle.", Violet

Nagsimula namang maglakad na paalis si Shanelle paalis pero bago siya tuluyang
makalabas ng mansion ay niyakap ko siya mula sa likod.

"P-Please Shanelle... don't do this to me... I-I'll do anything you want, just
don't leave me again... I'm begging you Shanelle, I can't live without you...
Please...", I plead to her

And I can't help the tears in my eyes. The memories of the past where she left me
is hunting me back...
That memory is like a nightmare to me... and it's happening right now again.

She's gonna leave me again.

"Kyle, let go.", she said while trying to remove my grip from her

"No... I won't.", I said

Pumunta naman ako sa harap niya at lumuhod...

Gagawin ko ang lahat wag lang niya ulit akong iwan...

Hindi ko kayang iwan niya ulit ako.

"I'm begging you Shanelle... please, don't leave me... please..."

"Stop it Kyle. You can't change my mind.", Violet

"Please Shanelle..."

"Tama na Kyle. Ayoko na sa'yo okay?", Violet

"Please..."

"ANO BA KYLE! ANO BA ANG HINDI MO MAINTINDIHAN SA SINASABI KO?! AYOKO NA NGA SA'YO
E!! AYOKO NA!", galit namang sigaw niya sa akin

I can't see anything from her face but anger.

Napayuko naman ako.

"Don't you love me anymore, Shanelle?", I asked her in almost a whisper

Hindi ko alam pero natatakot ako sa magiging sagot niya... pero umaasa pa rin akong
sasabihin niyang mahal pa rin niya ako.

"I do Kyle... I do love you...", she said and it gave me hope in my heart. But the
next thing she said destroyed all the hope that was building in my heart. "But that
love is beginning to fade away... The love I have for you is starting to fade
away... all I know now is I don't want to be with you anymore. I just don't so you
need to let me go Kyle."

Let her go? Can I even do that?

No... I know I can't. I can never let her go...

Inalis naman niya ang braso kong nakapulupot sa kanya ngayon at nagsimula ng
maglakad ulit palabas ng bahay.

Agad ko naman siyang hinabol pero nakasakay na siya sa sasakyan.

I tried to open the door of the car but its lock from inside.

"SHANELLE! Please... don't leave me! Please... baby, please....", I keep on

pleading as I keep on knocking the window of the car's door.

But she's not opening the door.

Then I heard the car's engine starting. F*ck!

"SHANELLE! Shanelle... please...!"

At nagsimula nang umandar ang sasakyan.

Then right before my eyes...

I just witnessed the woman I love the most leave me...

======================

C'mon my dear readers, hit me with your best guesses on what's happening :)

©2014 MoonLightPurple

Chapter 52: Heaven Knows

A/N: I LOVE YOU all my readers na LOVE pa rin ako. HAHAHA. Sa mga naiinis sa akin
at sa story kong ma-drama, go lang. I don't care :p "HATERS GONNA HATE". Anyways,
salamat po sa comments niyo sa last chapter. Grabe, ang dami lang. Nakaka stress at
nakakapagod sagutin lahat. XD

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. FOLLOW ME if you want
to :)

Till next time :)

========================

(Lucas's P.O.V)
It's already 10:30 in the evening when I received a call from Kyle. But the moment
I answered his call, it was the bartender of a certain bar who was in the other
line.

Mukhang nasa isang bar na naman si Kyle at naglalasing. For the past 4 days since
Violet left him, palagi na lang naglalasing si Kyle. Hindi na rin ito pumapasok sa
opisina nito. And worst, palagi itong napapaaway.

Bumangon naman ako mula sa pagkakahiga ko sa kama at nagsimula ng magpalit ng

damit. Mukhang naramdaman ni Hazel na wala ako sa tabi niya kaya nagising din ito.

"H-Hon, where you going?", nagtatakang tanong naman niya habang nakatingin sa akin

Lumapit naman ako sa kanya at hinalikan siya sa noo niya. "Manunundo lang ng
kaibigan, hon. I'll be back soon."

"Okay... take care.", sabi naman ni Hazel bago bumalik sa tulog niya

Agad naman akong dumiretso sa bar na sinabi ng bartender na kinaroroonan ni Kyle.

Pagdating ko sa bar ay naabutan ko siyang bagsak sa may counter habang nasa tabi
nito si Valerie.

Dammit! What's that woman doing here?!

Does the b*tch taking advantage on her opportunity on Kyle?

Tss.

Agad naman akong lumapit sa kinaroroonan nila.

"Kyle. Wake up, man.", I called Kyle but he just groan

Tch. He really is a mess.

Ano ba talagang nangyari at biglang iniwan siya ni Violet? Tch. Kung kailan naman
akala na namin magiging maayos na silang dalawa, siya namang bigla na lang pag-iwan
sa kanya ni Violet.

Tumingin naman ako kay Valerie na tahimik lang sa isang tabi habang nakatingin kay
Kyle.

"Sige na, umalis ka na. Ako na ang bahalang maghatid kay Kyle.", sabi ko naman sa
kanya

Tumingin lang naman siya sa akin saka tumango.

"Sige, ingat kayo.", sabi naman niya saka umalis na

Hindi ko alam pero medyo nagulat ako sa inasta niya. Akala ko magpipilit pa itong
siya ang maghahatid kay Kyle. Knowing Valerie, she won't let go of Kyle just like
that. Parang may pagka obsess ang babaeng yun sa kaibigan ko e.

Bumalik naman ang tingin ko sa kaibigan kong tulog na tulog.

I can't help but heave a sigh.

*****

Akay-akay ko naman si Kyle papunta sa kwarto niya dito sa mansion niya.

Tinutulungan naman ako ni manang Lourdes.

"Tch. Inom kasi ng inom.", reklamo ko naman sa kanya

"Violet...", Kyle unconsciously said

"Loko, di ako mukhang babae para pagkamalan mong ako ang asawa mo."
Pagdating namin sa kwarto niya ay inihiga ko na siya sa kama. Inayos naman ni
manang Lourdes ang pagkakahiga ni Kyle.

"Manang Lourdes, na contact niyo na ba si Violet? May balita na ba kayo sa kanya?",

tanong ko naman kay manang Lourdes

"Wala pa. Simula ng umalis siya, wala na kaming balita pa ulit sa kanya. Haaay...
hindi ko nga alam kung anong nangyari at umalis ulit si Violet. Ayos naman sila ni
Kyle nung lumabas si Kaylee sa hospital kaya hindi ko alam kung bakit nagkaganito
na naman ang lahat...", sabi naman ni manang Lourdes na parang naaawang nakatingin
ngayon kay Kyle na binabanggit pa rin ang pangalan ni Violet.

Kahit ako, di ko na rin mapigilang hindi maawa sa kaibigan ko.

Kitang-kita ko kung paano siya nasasaktan ngayon...

All I can see right now is a broken man.

A very broken man.

(Brian's P.O.V)

Buhat-buhat ko naman ang baby Brianna namin ni Lauren nang pumasok si Lauren dito
sa kwarto namin at kakikitaan ng sobrang pag-aalala ang mukha nito habang hawak
hawak ang cellphone niya.

"Babe...", Lauren

"What happened?"
"Si Kyle... nasa hospital. Nasangkot sa isang aksidente.", Lauren

Dali-dali naman akong pumunta sa hospital na pinagdalhan kay Kyle. Nasa labas pa
lang ako ng kwarto niya, rinig na rinig ko na ang pagwawala niya sa loob.

Pagpasok ko naman sa kwarto niya ay naabutan ko sina Lucas, kuya Kevin, Celine, at
Hazel. Pilit namang pinapahinahon nina kuya Kevin at Lucas si Kyle.

"LET GO!!! CALL SHANELLE!!! TELL HER WHAT HAPPENED TO ME, I'M SURE SHE'S GONNA COME
HERE! CALL HER!!! I WANT TO SEE HER!!! I F*CKING MISS HER!!!!! SOMEONE CALL HER!!!
F*CK!!! LET GO OF ME ALREADY!!!", sigaw naman ni Kyle na pilit kumakawala sa
pagkakahawak nina Lucas at kuya Kevin sa balikat nito

"Enough Kyle!", Kevin

"NO! LET GO DAMMIT!", Kyle

"What happened?", I asked Celine

"Bumangga ang sasakyan niya sa isang poste. He tried to take over of a car at hindi
niya napansing may kotseng sasalubong sa kanya kaya hayun... bumangga siya sa
poste. Buti na walang nangyaring masama sa kanya maliban na lang sa ilang sugat na
natamo niya.", Celine

"Tch. Suicidal na yang si Kyle.", komento naman ni Hazel

"Tinawagan niyo na ba si Violet at sinabi ang nangyari kay Kyle?", tanong ko naman
kay Hazel

Umiling naman ito. "Hindi namin siya ma-contact. Kahit sina tito at tita, di rin
siya ma-contact. Ni hindi nga rin nila alam kung nasaan si Vi e. Kahit si Breth, di
rin niya alam. Haaayyy... ano ba talagang nangyayari kay Vi? Bakit niya iniwan si
Kyle?"

Napatingin naman ulit kaming lahat kay Kyle nang magsimula ulit itong sumigaw.
"SINABI NG PAKAWALAN NIYO AKO E!!!!", Kyle

"Kyle! ANO BA! TAMA NA! Kahit magwala ka riyan! Kahit magsisigaw ka riyan, hindi ka
babalikan ni Violet!", sigaw naman ni Hazel na nakapagpatigil kay Kyle

"Honey...", Lucas

"Tumigil ka na Kyle. Hindi ka pupuntahan ni Vi okay? Hindi ka niya pupuntahan dahil

walang may alam kung nasaan siya.", Hazel

Napatingin naman kaming lahat kay Kyle na umiiyak ngayon.

"Kuya... please... I want to see Shanelle... I miss her so much that it's killing
me slowly already... I want to see her... I need her kuya... I need Shanelle and
our daughter and our baby...", Kyle

"Pero Kyle, hindi namin alam kung nasaan si Violet. Walang nakakaalam kung nasaan
siya kahit ang parents niya...", sabi naman ni kuya Kevin na awang-awa na
nakatingin kay Kyle

"I need Shanelle... I need her... I need her...", Kyle keeps on saying while crying

Maya-maya lang ay pumasok na ang isang nurse at may tinusok kay Kyle kaya nakatulog
ito.

Habang nakatingin naman sa kaibigan ko ay hindi ko rin mapigilang hindi maawa sa

kanya.

The woman he loves the most just left him.

(Kyle's P.O.V)

Nasa may mini bar ako ng bahay at umiinom ulit. Simula ng umalis si Shanelle, wala
na akong ibang ginawa kundi uminom. Alak lang kasi ang kahit paano ay inaalis at
pinapalimot ng panandalian ang sakit na nararamdaman ko...

Napatingin naman ako sa litratong hawak ko. Litrato namin yun nina Shanelle at
Kaylee nung school program ni Kaylee...

One week...

One week have passed already since Shanelle left me and up until now, she's not
coming back. Kahit nung na ospital ako dahil sa aksidenteng nakasangkutan ko ay
hindi niya ako pinuntahan o tinawagan man lang...

Wala na ba talaga siyang pakialam sa akin?

Ayaw na ba niya talaga sa akin?

Napangiti naman ako ng mapait sa isiping yun.

One week...

One week na hindi siya nagparamdaman sa akin. Sinabihan ako ng mga kaibigan naming
tanggapin na lang na baka ayaw na talaga sa akin ni Shanelle... na hindi na raw
talaga niya ako babalikan.

They all told me to move on with my life...

But how can I do that if each time I wake up in the morning, she's the very first
person I want to greet me. And each time I go to sleep, she's the person I want to
see before closing my eyes.

And in everywhere I go, I always see her in every corner...

She's always on my mind every second of every day.

How can I move on if I find it so difficult to let her go?

I don't even know if I can let her go... if I can ever let her go.

Napatingin naman ako sa phone ko na nasa gilid nang mag ring ito.

Dali-dali ko namang tinignan ang pangalan ng tumatawag at umaasang si Shanelle yun

pero hindi...

It's Valerie who's calling me.

I ignored her call.

Then she called me again, but I ignored it again.

She keeps on calling, but I keep on ignoring her calls.

Dammit! What the f*ck does she want?!

Napakunot-noo naman ako nang message tone ko naman ang narinig kong tumunog.

The message came from Valerie.

Di ba talaga marunong umintindi ang babaeng toh?!

Tinignan ko naman yung message niya.

'Meet me. I really need to tell you something important.'

Napakunot-noo naman ako.

Ano naman kaya yung sasabihin niya?

I'm curious at what she's going to say but I chose to ignore it again.

I don't care what she's going to say, I just want to be alone...

It's Violet that I need, not her.

=======================

Nung malaman niyo kung paano nasaktan ng todo si Violet kay Kyle, you hated Kyle.
Ngayon si Violet naman ang nang-iwan kay Kyle, you hated Violet. XD Well, my only
question is... are you still planning to stick with me and with my story until the
end? :)

Tell me what you think about this chapter :)

©2014 MoonLightPurple

Chapter 53: Perfect

A/N: T_T

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You can FOLLOW ME if
you want to :)

Enjoy reading :)

===========================

(Violet's P.O.V)

The moment I heard the alarm clock, I woke up and turned it off before it wakes up
my daughter sleeping beside me.

It's 6 in the morning.

Agad naman akong umalis mula sa pagkakahiga ko sa kama. Habang papunta naman sa
banyo ay nadaanan ko ang tokador ng hotel kung saan kami naroroon ni Kaylee.

And in the mirror, I can see a woman who looks exactly like me but I can't
recognize who she is anymore...

She looks lifeless.

At alam kong hinding-hindi ko na ulit makikita pa yung dating ako... yung ako kapag
kasama ko SIYA.

Kyle...

Just the thought of him wants to make me cry all over again like as if I had not
cry enough.

Ano kayang ginagawa niya ngayon? Hinahanap niya kaya kami? Galit kaya siya?

I smiled bitterly with that thought. Of course he's angry with me. I left him even
though he pleaded me not to leave him... I even told him I don't want to be with
him anymore. I said horrible things to him.

I can't understand life. I never understood the logic of life.

Why do we always get hurt when we love someone?

I loved Kyle so much but I ended up with a broken heart. Then I gave love another
chance again and we're happy again... but why does this have to happen? Why do I
have to get hurt again? Why do I have to hurt him? Why can't there just be
happiness for me and my family?
Pinunasan ko naman ang luhang naglandas sa pisngi ko at naglakad na ako papunta sa
banyo para maligo.

At kasabay ng pagpatak ng shower ay siya ring pagpatak ng mga luha ko...

Pagkatapos ko namang naligo ay ginising ko si Kaylee at pinaluguan at inayusan.

Kailangan naming pumunta ngayon sa airport.

Our flight to Paris is today.

Sasama kami kay Breth sa pagbalik niya sa Paris. Siya lang ang may alam sa plano
kong toh. Siya rin ang tumulong sa akin sa pagtatago kay Kyle for the past week
since I left him. Dito kami sa hotel naglagi for the past week dahil hindi pwedeng
kay Breth dahil mahahanap nila ako roon.

Nung sinabi ko ang plano ko sa kanya noon sa bahay, nagulat siya. He asked me why
but I didn't told him my reason. Not because that I don't trust him but because I
can't. Isa rin kasi yun sa mag kondisyon ni ate Valerie. Ang wag sabihin kanino man
ang pinag-usapan namin.

Oo, si ate Valerie ang nag-utos sa akin na layuan na ng tuluyan si Kyle. Kahit ayaw
ko, kailangan kong gawin dahil iyon ang hiniling niya sa akin kapalit ng bone
marrow na idodonate niya para sa anak ko.

Yes, it was ate Valerie who was Kaylee's donor.

Hindi ko naman maiwasang maalala yung panahong sinabi sa akin na gusto akong maka-
usap ng donor ni Kaylee.

I was really surprised when it was ate Valerie I saw in the meeting place.

*START OF FLASHBACK*

"Surprised?", she asked me smirking

Hindi naman ako makagalaw sa kinatatayuan ko. I was expecting a man and not her.
Sabi kasi nung tumawag sa may donor center na lalaki yung donor pero bakit ang siya
ngayon ang naririto?

"Well, looking at your face right now... I'm 100% sure you were not expecting me
right? Well, hindi naman talaga lalaki yung donor ng anak mo. It's me. I've just
use some of my connections para palabasin na lalaki ang donor ng anak mo. But
anyways, enough with the explanation about the 'deceiving you' crap. Hindi na ako
magpapaliguy-ligoy pa. I want to meet you because I want to make a deal.", Valerie

"Deal? What deal?", I asked her

"Idodonate ko ang bone marrow ko sa anak mo pero may mga kondisyon akong dapat mong
sundin. Una, walang makakaalam sa pag-uusap nating ito. As in no one. Next, you
need to get out of Kyle's life. Leave him. Pag nagawa mo ang mga bagay na yun, I'm
gonna donate my bone marrow to your dying daughter. Do we have a deal?", Valerie

Hindi naman ako nakapag react kaagad sa sinabi niya.

Parang nag eecho naman sa utak ko ang pangalang kondisyon niya. I need to leave
Kyle...

Iniisip ko pa lang yun, parang hindi ko kaya...

Pero sumagi naman sa ala-ala ko yung moment na sinabi ni Kaylee sa akin na ayaw
niyang mamatay... At halos tumatak sa utak ko ang takot sa mukha niya nung oras na
yun...

Oo, hindi ko kakayaning iwan si Kyle... pero hindi ko rin kakayaning mawala sa akin
si Kaylee...

Oo, pwedeng hindi ko ako pumayag sa sinasabi ni ate Valerie at maghintay na lang ng
pwedeng ibang donor pero habang tumatagal ay unti-unting nawawala sa amin si
Kaylee...

Siguro nga, ganito talaga ang pagmamahal ng isang ina sa kanilang anak. Kahit
magiging kapalit ng gagawin kong ito ay ang pagkawala ng sarili kong kasiyahan
basta madugtungan lang ulit ang buhay ng anak ko...

A mother's love has no limit... lahat gagawin niya para lang sa anak niya... Kahit
ano pa yun o kahit ano pa ang magiging kapalit ng gagawin niyang yun, gagawin at
gagawin pa rin ng isang ina para sa kanyang anak.

Napatingin naman ako kay ate Valerie na naghihintay sa magiging sagot ko.

"Deal.", I told her then I saw a grin in her lips

I love Kyle... I really do... but I need to do this for our daughter...

*END OF FLASHBACK*

Kahit nasasaktan ako, hindi ko pinagsisihan ang naging desisyon ko dahil pag hindi
ko yun tinanggap... baka hindi ko ngayon kasama ang anak ko.

Inaayos ko ang mga gamit namin sa maleta nang maka receive ako ng text mula kay
Breth.

From: Breth Sy

Hon, I'll just meet you at the airport.

I just replied his text message with 'Okay'.

"Momma, where are we going? Why aren't we still going home?", I heard my daughter
ask me

Napatigil naman ako sa pag-iimpake ko at napatingin sa inosenteng mukha niya.

Hindi niya alam. Walang alam ang anak ko na iiwan na namin ang daddy niya. Nung
umalis kami noon sa mansion, ang sinabi ko kay Kaylee ay magbabakasyon muna kami.
Nagtaka siya siyempre kung bakit di kasama ang daddy niya pero sinabi ko na busy
kasi si Kyle kaya hindi makakasama.

Ngayon naman, tuluyan na talaga kaming aalis at hindi ko alam kung paano ko
sasabihin sa kanya. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na babalik na naman
kami sa dati kung saan kami lang ang magkasama at wala ang daddy niya...

At hindi lang siya ang makakaranas nun kundi pati ang baby na rin na nasa
sinapupunan ko.

"Momma why are you crying?", my daughter asked as she wipes the tears that started
to fall again from my eyes. "Momma, let's go home... I want to see daddy already."

"We can't baby..."

"Why?", Kaylee said in a sad tone

"We're going with your ninong Breth to Paris."

"Really? Then let's call daddy to come with us.", she said in an excited voice

And that makes me hurt more...

"W-We can't baby... B-Busy pa rin si daddy kaya di siya makakasama."

Nakita ko naman na lumungkot ang mukha ng anak ko dahil sa sinabi ko.

"I miss daddy already... I haven't seen him for a week.", Kaylee

Niyakap ko naman ang anak ko ng mahigpit. "I know baby... I miss him too..."

So much.

I'm sorry Kaylee... I'm sorry too baby...

Napahawak naman ako sa baby bump ko.

I'm so sorry... I hope you can forgive me someday...

Tinuloy ko naman ang pag-iimpake ng mga gamit namin. Tinulungan naman ako ng
dalawang bellboy ng hotel na tinutuluyan namin sa pagdala ng mga gamit namin sa
taxi na naghihintay para sa amin.

"Take us to the airport.", I told the driver

Habang nasa biyahe naman ay nakatingin lang ako sa labas ng bintana. And I just
can't help but think of Kyle...

For the past week, palaging siya ang nasa isip ko... I knew about his accident. Oo,
gustong-gusto kong pumunta nun sa hospital para tignan kung okay siya pero hindi
pwede. Kaya kahit gustong-gusto ko siyang makita dahil sobrang nag-aalala ako sa
kanya noon ay pinilit ko ang sarili kong wag puntahan siya.

I'm sorry Kyle. I'm sorry kung pinili kong iwan ka.

I'm sorry... I wish you can forgive me someday.

Tumigil naman ang taxi na sinasakyan namin.

Traffic.

Napatingin naman ako sa phone ko nang mag ring ito.

Breth calling...

"Breth, we're on our way there.", bungad ko naman sa kanya

("I think we have a problem hon.")

Napakunot-noo naman ako sa sinabi niya. "What?"

("All the flights in every airport here in the Philippines that goes out in the
country was cancelled.")

"WHAT?!"

Di naman ako makapaniwala sa sinabi niya.

How's that possible? Wala namang typhoon para ipatigil lahat nila ang flight na out
of the country.

Who could possibly cancel all the flights?

("And you won't believe this hon, it was Kyle who did it.")

At gaya nga ng sabi ni Breth, halos di ako makapaniwala sa sinabi niya.

Paanong...?

May alam ba siya? Pero paano...?

"MOMMA LOOK!", napatingin naman ako kay Kaylee saka sa billboard television. "It's
tita Hazel and daddy!", tuwang-tuwa namang sabi ni Kaylee

Tama ang anak ko. Pinapalabas ngayon sa billboard television si Hazel na katabi si
Kyle.

Biglang bumilis naman ang pagtibok ng puso ko habang nakatingin ngayon kay Kyle.

He look... harassed. Kahit sa billboard television, kitang ilang araw itong hindi
nagshave at medyo may eye bags din ito tanda ng puyat at stress. But still, that
didn't lessen the fact that he still looks handsome.

"Good morning mga kababayan. I'm Hazel Greene and we're back. As you can see, we
have this gorgeous man seating beside me. I'm sure you all know him but still let
me introduce him. He's no other than Kyle Dale Anderson; the CEO of DL Group of
Companies and the well-known Billionaire business tycoon. And he's also a good
friend of mine. And he's here right now to give an important message and he do need
our help. Now's your chance to say anything you want to say Kyle.", Hazel said

Naka focus naman ngayon kay Kyle yung camera. Napalunok naman ako habang nakatingin
ngayon sa kanya.

Kahit sa billboard television ko lang siya ngayon nakikita, pakiramdam ko nasa

harap ko siya at nakatingin ngayon ng diretso sa mata ko... with his blue eyes.

"Hi everyone... I'm not really used of seeing myself in TV but I need to do this
for this one special person... Shanelle.", Kyle

Parang tumigil naman sa pagtibok ang puso ko pagkabanggit na pagkabanggit niya sa

pangalan ko.

"She's the only girl who was able to caught my eyes the moment I saw her angelic
face back then during our college days. But that's not the only thing she was able
to do. She was also able to catch my heart that always skips a beat each time I see
her smile. She's the only girl who taught my playful heart to love. But I hurt her
back then... And I admit I'm a bastard for hurting her... the girl who did nothing
but to love me. She left me back then and it took me almost four years before I was
able to find her together with our daughter. The moment I found her, I promised
myself I would love and cherish her forever. And that I won't hurt her ever
again... But due to some circumstances, she left me again. I know she doesn't want
to leave me but just like how I've known her before, she's the woman of her words."
He knows...?

But.... how?

"So here I am... begging you all. Please if you see her, please tell me where she
is because living a life without her is like living a life without a heart since
she had been holding mine ever since I saw her smile and fell in love with her. I
was a playboy back then because I don't know how to love and I don't know what love
really means... but the moment I met her, I learned what it means... I learned that
love is her. Love for me is Shanelle Violet. Love for me is my wife. Please... help
me find the girl who I love most here in this world."

"Well, there it goes mga kababayan. I hope we can all help Kyle here to find the
girl he loves the most and let the two of them have their happy ending already
because they've been through enough challenges in life and it's time for them to be
happy now... If you see the girl appearing in your screen right now, please contact
the number appearing also in your screen.", Hazel said

At ngayon nga ay naka flash sa billboard television ang picture ko. Napatingin
naman sa akin yung taxi driver at nanlaki ang mata niya habang nakatingin ngayon sa
akin.

"I-Ikaw yung tinutukoy nung lalaking yun kanina di ba?"

Sh*t.

Nakita ko namang nilabas niya yung phone niya at nakatingin sa billboard television
and if I'm not mistaken, dina-dial niya yung number dun.

Agad ko namang binuhat si Kaylee at nag-iwan ng 1000 pesos sa upuan at lumabas na

ng taxi.

Oo, masaya ako sa ginawang ito ni Kyle. Sobrang saya ko at oo, gustong-gusto kong
bumalik sa kanya pero nakapangako na ako kay ate Valerie. Niligtas niya ang buhay
ng anak ko... kaya kailangan ko ring gawin ang hiniling niya sa akin kahit masakit
pa iyon.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil lahat ng pinupuntahan ko ay tumitingin sa
akin ang mga tao at tinatawagan si Kyle. Sa bawat t.v kasi at billboard television
ay andun ang mukha ko at yung panawagan ni Kyle.

At hindi lang pala sa t.v at billboard television na broadcast yung panawagan ni

Kyle kundi maging sa mga radio station.

"OMG! Di ba siya yung hinahanap na asawa nung gwapong billionaire?"

"Oo nga! Naku, tawagan niyo na siya at sabihin na naririto ang misis niya!"
"Grabe, ang sweet naman nung hot billionaire kanina dun sa T.V."

"Oo nga!"

Napatingin naman ako dun sa isang grupo ng mga high school girls na naririto ngayon
sa isang coffee shop na pinasukan ko at nakita kong tinatawagan nga nila si Kyle.

DAMMIT!

Dali-dali ko namang binuhat uli si Kaylee at lumabas na sa coffee shop. Hindi ko na

talaga alam kung saan ako pupunta. Lakad ako ng lakad hanggang sa napunta ako sa
isang lugar...

Natagpuan ko na lang ang sarili kong nakatayo sa lugar kung saan nagsimula ang
lahat...

Ang lahat sa amin ni Kyle.

**********

Patuloy naman sa pag ring ang phone ng network company kung saan lumabas si Kyle na
pagmamay-ari ng kaibigang si Lucas.

"Miss Hazel, a caller said she saw Mrs. Anderson going towards Queens International
School.", one of the stuff said to Hazel

Hindi naman mapigilan ni Hazel na mapangiti.

Queens International School; their school during college days.

Their school where Kyle and Violet's story started...

Their school where Kyle saw Violet and fell in love with her smile just like he
said.

"Okay, call Kyle and tell him that.", Hazel said smiling

"Yes Miss Hazel."

"Happy?", Lucas asked her

"Of course. Sa wakas, magiging masaya na rin ang best friend ko. We all know
they've been through enough. It's time for my best friend and your best friend to
be happy together with their daughter and their unborn baby.", Hazel

Nginitian naman ni Lucas ang misis. "You're right. They need to have already their
happy ending."

Nakasakay naman si Kyle sa white Aston Martin niya at pinupuntahan lahat ng lugar
na sinasabi ng mga tumatawag sa kanya na nakakakita kay Violet.

("Mr. Anderson? Your wife just left here in Moonlight Restaurant. Hope you can get
your wife back.")

"Thank you.", Kyle

And there's another call.

("Mr. Anderson, just saw your Shanelle going towards Queens International School.
All the best to both of you Mr. Anderson")

Napangiti naman si Kyle.

"Thank you very much.", he thanked the caller

Binilisan naman niya ang pagpapatakbo sa sasakyan niya.

He won't let her go. Not this time. Besides, he promised her he won't ever leave
her... and that he's gonna follow her even though if it's her who's gonna leave
him.

The past week without Shanelle and their daughter and unborn baby was like a living
hell to him. He don't want to live like that.

He needs to get his Queen back.

(Violet's P.O.V)

Naka-upo lang naman ako sa bench habang nakatingin ngayon sa maaliwalas na

kalangitan. Walang pasok ang mga estudyante ngayon ng QIS at nakapasok ako dahil
kilala ko yung guard na naka duty ngayon. Siya pa rin kasi yung guard nung college
pa kami.
Napatingin naman ako sa kapaligiran. Andito mismo ako kung saan una naming nakita
ni Kyle ang isa't-isa. Rumarampa ako noon dito habang siya ay isa sa mga audience
noon.

Ganitong-ganito rin ang weather nung araw noon. Maaraw at mahangin.

Tinignan ko naman si Kaylee na naglalaro ngayon. Hinahabol niya ang isang paru-
paro.

"Shanelle..."

Bigla namang bumilis ang pagtibok ng puso ko nang marinig ko ang boses na tumawag
sa pangalan ko mula sa likod ko.

Hindi ko na kailangan pang lingunin ito para malaman kung sino siya dahil boses pa
lang nito ay kilalang-kilala na ng puso ko.

I know its Kyle.

I gulped.

Dahan-dahang tumayo naman ako mula sa pagkaka-upo ko at nilingon siya.

Ngayon, kaharap ko na siya. Gustong-gusto ko siyang sugurin ng yakap dahil sobrang

na miss ko siya pero hindi pwede. Kailangan kong pigilan ang sarili ko at ang
nararamdaman ko dahil kapag ginawa ko yun, baka mahirapan akong umalis at iwan siya
ng tuluyan.

"Let me go already Kyle...", parang sinasaksak naman ang puso ko dahil sa sinabi
kong yun

Because the truth is, I want him NOT to let me go. EVER.

I saw pain in his blue eyes as I said those words to him.

I'm hurting him again and I hate myself for it.

"No, Shanelle. I won't and will never let you go.", Kyle said in a serious tone

I bit my lower lip to refrain myself from crying.

"You need to Kyle. I promised my sister. She saved our daughter's life, now I have
to do what she told me... Let me go. Don't make this harder for both of us.", sabi
ko naman sa kanya tutal ay may idea naman na siya sa pinag-usapan namin ni ate
Valerie

"I won't let you go Shanelle.", matigas pa ring sabi ni Kyle

"Please Kyle..."

Naglakad naman siya palapit sa akin. Ngayon ay magkaharap na kami ng malapitan at

mas kinakabahan ako lalo.

"Please don't ask me to do that Shanelle because I can't. Please don't leave me I'm
begging you... don't leave me again.", Kyle said in a solemn voice

Napapikit naman ako at napahinga ng malalim.

"Kyle... just let me go already. Don't make this harder for both of us.", sabi ko
naman at nag-iwas ng tingin para pigilan ang nagbabantang pagbagsak ng luha ko

"I'll let you go in one condition.", sabi naman niya kaya napatingin ngayon ako sa
kanya. "Tell me you don't love me anymore. Tell it to me while looking straight
into my eyes..."

Hindi naman ako nakapagsalita dahil sa sinabi niya.

"Go on Shanelle, tell me and I will let you go...", Kyle said. "Tell me you don't
love me anymore. And after you do, kill me... Kill me because living without you by
my side feels like I'm dead already.", tears fell down from his eyes as he said
those words

He keeps on crying and I've never seen him cry like this... except maybe that time
when I left him and he begged me not to.

"I...I... I love you Kyle. I love you so much but I need to do this.", napa-upo
naman ako dahil nanghihina ang buong katawan ko. Pagod na pagod na ako... "Ate
Valerie saved Kaylee's life Kyle... at kahit masakit ang hinihiling niya sa akin,
kailangan kong gawin iyon dahil kung hindi dahil sa kanya ay baka wala na sa atin
si Kaylee. You need to understand that Kyle... utang natin kay ate Valerie ang
buhay ng anak natin."

Naramdaman ko naman ang pagyakap ni Kyle sa akin at napayakap na rin ako sa kanya.
Ramdam ko naman ang sunod sunod na pag-iling niya at hindi ko na napigilang hindi
mapahagulgol.

"I don't want to go Kyle... I don't want to leave you... I don't want to.... Pero I
need to. Sobrang sakit pero kailangan..."

"Ssshhh... you don't have to anymore baby. You don't have to leave anymore because
your sister took back what she said.", Kyle
Napatingin naman ako kay Kyle dahil sa sinabi niya. "Wh-What do you mean...?",
naguguluhang tanong ko naman sa kanya

"It was Valerie who told me about your agreement with her.", Kyle

"What?"

Parang di naman maabsorb ng utak ko ang sinasabi ni Kyle...

S-Si ate...? Siya ang nagsabi kay Kyle tungkol sa napag-usapan namin? P-Pero bakit?

"And it was Breth who told me about your plan of leaving the country together with
him.", Kyle

Hindi naman ako nagsalita at nakatingin lang ako sa kanya. Pinunasan naman niya ang
mga luha ko.

"You don't have to leave me Shanelle... and I won't let you leave me even if that
means busting all the planes in the country and not only cancelling all the flights
just to make sure you won't leave me.", Kyle

Hindi ko pa rin magawang makapagsalita...

Pero naramdaman kong unti-unting gumagaan na ang pakiramdam ko sa isiping hindi ko

na kailangang iwan pa si Kyle... Lahat ng sakit na naramdaman ko for the past week,
parang naglaho lahat bigla... dahil hindi ko na kailangang umalis pa...

Hindi ko na kailangang iwan pa si Kyle.

"Shan-!", Kyle

Hindi naman niya naituloy ang sasabihin niya dahil hinalikan ko na siya sa labi
niya. Mukhang nakabawi naman ito sa pagkabigla dahil pinulupot nito ang mga braso
nito sa bewang ko at tumugon. He responded my kiss with a breath taking kiss.

After the breath taking kiss, Kyle showered me feathery kisses all over my face.

I can't help but to smile.

"You don't have to bust all the planes Kyle because I won't ever leave you..."

I started crying again. Hormones maybe.

But at least now, I'm crying out of so much happiness.

"I love you.", Kyle said and I can see so much love in his eyes as he said it

I smiled. "I love you too Kyle.", I answered him

"Deja vu huh?", he asked smiling

"Totally.", I said chuckling

Dito mismo kasi sa kinatatayuan namin ngayon ang lugar kung saan unang nagtapat sa
akin noon si Kyle. This is where he admitted already that he's in love with me and
this is where he told me how much he loves me. And this is where we shared our
first kiss.

Hinila naman niya ako at niyakap ng mahigpit. Ramdam ko naman ang lakas ng pagtibok
ng puso niya.

"DADDY!"

Kumawala naman ako mula sa pagkakayap ni Kyle at tumingin sa anak naming patakbong
lumapit sa kinaroroonan namin. Agad naman itong nagpabuhat kay Kyle.

"You're here!", Kaylee said happily

"Yes baby, I'm here to take you and your momma home together with your little
brother.", sabi naman ni Kyle habang nakatingin ngayon sa baby bump ko

Nilahad naman niya ang libreng braso niya at agad kong lumapit. Pinulupot naman
niya iyon sa bewang ko habang buhat-buhat niya sa kabilang braso niya si Kaylee...

I don't have to leave the man I love anymore.

My daughter and soon baby won't live a life without a father. And I won't also live
a life without the man I love the most beside me.

Now everything is PERFECT.

=========================

Gosh... I can't believe ending na. T_T WAAAAAHHHHHHHHHH!!!!! May epilogue pa pong
susunod, don't worry. Matatapos na rin talaga ang story na toh *wipe tears*. Sa mga
tumama po ang hula about dun sa pag-alis ni Violet, CONGRATULATIONS! So cliché
nung plot but who cares. HAHAHA. Magaling pa rin kayong lahat :)

Happy now? Ang magsasabi ng hindi, makakatanggap ng sampung sapak at dalawampung

tadyak LOL XD (Joke lang... ng slight XD HAHAHAHA)

Tell me what you think :)

And oo nga pala, sinong gustong maging GODPARENTS diyan? You can just comment your
name :)

See you guys sa epilogue next Saturday dahil may pasok na ako sa monday. ♥

xoxo

©2014 MoonLightPurple

EPILOGUE

A/N: Pinost ko na kasi magiging busy na ako sa mga susunod na araw. Baka wala na
akong time gawin ito kaya tinapos ko na ngayon.

Anyways... Heto na, heto na! Before anything else I would like to THANK ALL YOU sa
support na binigay niyo sa akin and sa story kong toh. THANK YOU VERY MUCH! The
story would not be that successful kung wala yung suporta niyo! THANK YOU AGAIN SO
MUCH!

Labyu all! And enjoy!

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story :) You can FOLLOW ME if
you want to :)

See EXTERNAL LINK for the other picture -- >

=======================
(Valerie's P.O.V)

Naka-upo naman ako sa harap ng tokador ko rito sa kwarto namin ni Kevin at

nakatingin lang ako sa reflection ko sa salamin.

I can see an unfamiliar woman.

Yes, I'm seeing myself from the mirror but at the same time... that woman is not
me.

Right now, I'm seeing the woman who had taken possession of myself for years now.
The woman who is hated by many. The woman who is full of hatred, pain, and jealousy
in her heart...

The woman who inflicted so much pain on my beloved little sister and to others.

"Bakit ka ba naging ganyan?", tanong ko naman habang nakatingin sa sarili ko sa

salamin.

Kung hindi lang dahil sa mga sinabi ni Kyle, baka hindi na ako tuluyang magigising
sa katangahan at kasamaang pinaggagawa ko...

I still remember what Kyle told me that night at the bar... nung gabing naglasing
siya dahil kay Violet.

"Why can't you love me again Kyle? You loved me before right? Why can't you love me
again? Why do you hate me now?"
"Hate?", he said in a sarcastic stone then looked me straight in the eyes. "I don't
hate you Valerie, I despise you to hell!", he said to me and I can see so much
hatred in his eyes as he stare at me. "And meeting you was the biggest mistake in
my life. You ruined my life. And loving you? How can I love the woman I despise the
most? If I could change something from my past, I would have not let myself be able
to meet you."

Matagal ng pinaparamdam sa akin ni Kyle na hindi niya ako mahal pero hindi ko pa
rin siya sinukuan...

Pero bakit nung sinabi niya yung mga yun sa akin, parang doon lang talaga pumasok
sa akin na hindi niya ako mahal? Na kahit kailan ay di niya ako minahal.

His words was like a wake-up call for me.

Bakit nga ba? Bakit nga ba binalot ng galit at inggit ang puso ko?

Ano bang nangyari sa totoong ako?

Anong nangyari sa dating Valerie?

Bakit nga ba ako nagbago?

Napatingin naman ako sa papel at ballpen na nasa gilid lang. Kinuha ko naman iyon
at nagsimulang magsulat...
(Violet's P.O.V)

Naramdaman ko naman ang lamig kaya nagising ako. Napatingin naman ako kay Kyle na
yakap yakap ako habang nakahiga kami ngayon sa kama.

It's already 3 in the morning but he's still awake.

"Why aren't you still sleeping?", I asked him.

He caressed my cheek gently.

"I'm scared.", Kyle

Napakunot-noo naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung matatawa ako or what.
"Of what?", I asked him.

"That I won't be able to see you again in the morning the moment I open my eyes.",
Kyle

Naguilty naman ako. He's scared I might leave him again.

I sighed.

"I won't leave you again, I promise you.", I told him and he just smiled at me.

Tahimik lang naman kaming dalawa pero alam kong di pa rin siya natutulog.
"Kyle...", I called him.

"Hmmm?", Kyle

"B-Bakit sinabi ni ate Valerie sa'yo yung tungkol sa deal namin?", nagtataka namang
tanong ko.

Iniwan ko si Kyle gaya ng sabi niya kapalit ng pagbigay niya ng bone marrow kay
Kaylee. Me, leaving Kyle would give her opportunity to get closer to him again but
what made her change her mind? Akala ko ba gusto niyang maghiwalay kami ng tuluyan
ni Kyle pero bakit niya sinabi kay Kyle yung tungkol sa deal namin? At bakit niya
binawi ang hiling niya sa akin?

Hindi naman sumagot si Kyle kaya napatingin ako sa kanya. Nakatingin din pala siya
sa akin. Maya-maya lang ay tumayo siya at may kinuhang isang sulat sa drawer saka
inabot sa akin yun.

"She wants me to give this to you.", Kyle

Napa-upo naman ako at sumandal sa headboard ng kama. Tumabi naman sa akin si Kyle
at inakbayan ako. Binuksan ko naman yung envelop at binasa yung sulat.

Dear Let-Let...

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti nang mabasa ang pangalan na yun. Iyon ang
tawag sa akin ni ate Valerie nung mga bata pa kami at nung sobrang close pa naming
dalawa...

Tagal na rin na di niya ako tinatawag sa palayaw kong yun. Ngayon lang ulit dito sa
sulat niya.
"I know the words 'I'm sorry' would not be enough for all the things I've done and
for all the pains I've inflicted to you. And I understand if you hate me so much
and if you won't be able to forgive me for all the things I've done. But still, I
still want to apologize to you. I'm sorry baby sister, for hurting you... Kung dati
ako ang nagtatanggol sa'yo sa mga taong nananakit sa'yo, pero heto at ako ang
sobrang nanakit pala sa'yo and I really hate myself for it. I'm sorry Let-Let. Di
ko rin alam kung anong nangyari sa akin at naging ganito ako. Isang taong
binabalutan ng galit at inggit. Pero siguro ang nagtulak sa akin para maging ibang
tao ay yung mga pasakit na naranasan ko noon. Hindi ko sinabi ang mga naging
problema ko sa'yo noon dahil ayaw kong madamay ka pa at masaktan din. Ang totoo
kasi niyan Let-Let... hindi naman talaga ikaw ang ampon sa ating dalawa."

That sentence got my attention? What does she mean by that? Sina daddy at mommy nga
mismo ang nagsabi sa akin na ampon ako.

"Pinalabas lang nina daddy at mommy na ikaw ang ampon dahil ayaw nila akong
masaktan. Alam nilang di ko matatanggap yun kaya ang tunay nilang anak ang
pinalabas nilang ampon at ako ang pinalabas nilang tunay nilang anak. Pero
nagkamali sila... kasi mas masakit pa rin yung panlilinlang na ginawa nila. Ayos
lang sa akin na ako yung masaktan pero yung dinamay ka pa nila noon, doon ako
sobrang nagalit. Naging saksi sila kung paano halos maligaw ka na ng landas dahil
sa ginawa nilang panloloko pero di pa rin nila sinabi sa'yo at sa akin ang totoo.
Nalaman ko lang yun nung aksidenteng narinig ko silang pinag-uusapan yun sa kwarto
nila. Iyon ang rason kaya sobrang nagalit ako sa kanila. Kasi nilinlang nila tayo
at sinaktan ka nila ng sobra. Gustong-gusto kong sabihin sa'yo ang tungkol sa
nalaman ko noon pero natakot akong baka hindi na naman maging maganda ang epekto
nun sa'yo. Sinasabi ko ito ngayon sa'yo hindi para magalit ka sa magulang mo...
gusto ko lang malaman mo ang totoo."

Tama si ate Valerie. Halos maligaw ako ng landas noon dahil sa sakit na naramdaman
ko nung nalaman kong ampon ako. Masakit kasi na malaman na yung kinikilala mong mga
magulang mo e hindi ka pala totoong anak at yung ate mo, hindi mo naman pala talaga
siya ate. Nagkaroon ako ng bisyo at nag rebelde ako sa magulang ko noon dahil dun
sa nalaman kong ampon ako at kung hindi dahil kay ate Valerie, hindi ko na alam
kung anong nangyari sa akin noon. Kung wala siya sa tabi ko noon at pinaramdam sa
akin kung gaano niya ako kamahal kahit hindi kami tunay na magkapatid, baka kung
ano na ang kinahantungan ko sa buhay.

May mga namumuong mga luha sa mata ko dahil parang naramdaman ko ang sakit na
naramdaman ni ate Valerie nung nalaman niya ang totoo. Kung ako man ang nasa
sitwasyon niya, baka magagalit din ako sa ginawa nilang panlilinlang sa amin ni ate
Valerie. At dinala lahat ni ate mag-isa ang sakit na iyon at di na sinabi pa sa
akin para protektahan na naman ako sa sakit na magiging dulot ng katotohanan na
yun.
"Tanda mo rin ba yung palagi nating sinasabi noon? Yung ate Val and baby Let-Let
against the world? Sobrang close natin noon. Di lang tayo magkapatid pero para na
rin tayong mag best friends noon. Dahil din siguro roon kaya nagsimula na akong
magtampo sa'yo noon nung hindi mo na ako napapansin simula ng dumating si Kyle sa
buhay mo. Dati kasi, palagi tayong nandyan na dalawa para sa isa't-isa pero simula
ng dumating si Kyle naging masaya ka na at hindi mo na ako napapansin. Naaalala mo
ba si Nathaniel Salvador?"

Si kuya Nathan? Oo, naaalala ko pa rin siya. Siya yung first boyfriend ni ate
Valerie na sobrang mahal na mahal niya. Pero di ko alam kung anong nangyari at
bigla na lang itong nawala at di na nagpakita pa kahit kailan. Di ko rin nagawang
tanungin si ate noon kasi nagsimula ng lumayo ang loob niya sa akin. Pero ano bang
nangyari talaga kay kuya Nathan?

"The truth is, he died. He died in an accident. At yung pagkamatay niyang iyon ang
naging turning point kaya naging iba na akong tao... naging si Valerie ako na hindi
ko kilala. Yung pagtatampo ko sa'yo ay naging inggit dahil nakikita kitang masaya
at ginusto kong maging malungkot ka rin gaya ko... hanggang yung inggit na yun
naging galit dahil para sa akin inagaw mo si Kyle sa akin. Kay Kyle ko kasi nakita
si Nathaniel. Simula ng tulungan ako ni Kyle noon sa bar, doon nagsimulang nakita
ko siya bilang si Nathaniel. At noong gabing sinabihan ako ni Kyle kung gaano niya
ako kinamumuhian ng sobra, doon ko lang na realize na hindi pala siya si Nathaniel
dahil kahit kailan di yun sasabihin sa akin ni Nathaniel. At noong gabi lang na yun
na realize kong minahal ko lang pala si Kyle dahil nakikita ko sa kanya si
Nathaniel. I cling to him so much because of the idea that he's Nathaniel. I loved
Nathaniel so much and the pain of losing him was excruciating. I can't imagine
living a life without Nathaniel by my side kaya siguro kinailangan ko ulit siyang
buhayin sa ibang katauhan at iyon ay kay Kyle. Pero mali pala na ginawa kong yun
dahil matagal ng wala sa akin si Nathaniel at hinding-hindi na siya babalik pa...
kahit sa ibang katauhan. Yung naramdaman ko kay Kyle, ganun din yung naramdaman
niya sa akin. Yung akala niya mahal niya ako pero yun lang pala ay dahil nakikita
ka niya sa akin. I know I should not be saying those moments when we were together
and we were hurting you back then but I just want you to know that all of those
time he was with me, he unconsciously always say how much he loves you. Noon pa man
ikaw na ang mahal niya Let-Let at hanggang ngayon ikaw pa rin. Kung hindi lang
dahil sa mga kasamaang pinaggagawa ko dahil sa paglamon sa akin ng lungkot at sakit
na nararamdaman ko, hindi ka niya masasaktan ng ganun. You have always been the
Queen of his heart Let-Let and not me. I'm sorry again baby sister... You had
always been the most important person to me but I lost you because I was weak
enough. Hinayaan kong lamunin ako ng lungkot at sakit... And I'm sorry kung sa
sulat ako nagsosorry sa'yo at hindi sa personal. Nahihiya kasi ako dahil sa mga
ginawa ko. Maybe in time, I'll be apologizing personally to you but not now...
hindi pa akong handang harapin ka at yung iba pang mga taong nasaktan ko ng sobra.
Aalis na ako at magpapakalayo-layo para hanapin ulit yung sarili ko. I love you
Let-Let... and I'm sorry again. I just hope someday, we can return the relationship
we had before because I missed you so much Let-Let. But for now, it's time for me
to say goodbye.

Love,

Ate Val
Hindi ko naman namalayan na umiiyak na pala ako hanggang sa pinupunasan ni Kyle ang
mga luha ko. At mas lalo akong napa-iyak sa isang litrato na nasa loob ng envelop.

Picture namin ni ate Valerie nung mga bata pa kami... nung mga panahon na ang motto
naming dalawa ay 'ate Val and baby Let-Let against the world'.

Palagi kong tinatanong noon kung anong nangyari at biglang nagbago si ate Valerie.
Palagi kong iniisip kung sino ang naging dahilan at naging ganun ang ugali niya.
Pero yun pala, ako lang ang dahilan. Kung sana napansin ko lang noon na hindi okay
si ate Valerie... kung sana andun ako sa tabi niya nung mga panahon na kailangan
niya ako siguro hindi lahat toh nangyari.

Maraming nag-iisip na sobrang sama ng kapatid ko pero ang totoo niyan... ako itong
sobrang sama dahil ako ang dahilan kung bakit siya naging ganun. Palaging nasa tabi
ko si ate Valerie sa tuwing malungkot ako at may problema. At kahit di ko sabihin
sa kanya, alam niya kaagad kung may problema ako pero ako? Ang sama kong kapatid.
Wala akong kwentang kapatid dahil hindi ko napansin na sobrang nalulungkot at
nasasaktan na pala noon si ate Valerie.

"It's all my fault... from the very start, it's all my fault...", hindi ko naman
mapigilang sabihin.

Akala ko, sa lahat ng mga nangyari sa akin noon... ako yung pinaka nasaktan sa
lahat. Yun pala, hindi lang ako...

Hindi lang ako yung nasasaktan. Nasaktan din pala si ate at alam kong maging si
Kyle, nasaktan din. I was busy hurting that it didn't crossed my mind that they
might be hurting as well... that they might be hurting more than me.

"Baby... don't blame yourself.", Kyle said while he's still wiping my tears.

"But it is... kung sana napansin kong may problema lang si ate noon, hindi siya
sana naging ganun. Hindi sana tayo umabot lahat sa ganito na nagkasakitan tayong
lahat..."

"Baby, hindi mo napansin kasi hindi yun hinayaan ni Valerie kasi ayaw niyang mag-
alala pa...na madamay ka pa pero siguro, mali rin yung desisyon niyang yun kasi
hindi niya nakayanan yung sakit na nararamdaman niya at nilamon siya lahat ng
emosyon niya... At baby, hindi mo kasalanan yun. At ang importante naman ngayon,
bumalik na si Valerie... ang dating Valerie na kilala mo. We all make mistakes but
the important thing is we admit all those mistakes and be sorry for it... then
learn from all those mistakes.", Kyle

Napatingin naman ako kay Kyle.

He's right. Ang importante ngayon ay bumalik na ang ate Valerie ko... at natuto na
kami sa lahat ng mga nangyari sa amin...

Sa susunod na magkikita ulit kami ng ate ko, sisiguraduhin kong mararamdaman niyang
palagi akong nasa tabi niya kagaya na lang ng ginawa niya para sa akin noon...

I know, babalik din ang dating relasyon namin. Pero sa ngayon, hahayaan ko muna
siyang hanapin ang sarili niya...

I know she needs time...

Siguro nga maraming ginawang mali ang kapatid ko sa akin. Mga bagay na nakasakit sa
akin ng sobra... pero nasaktan ko rin naman siya ng sobra...

And the only thing that can erase all those pains we've inflicted on each other is
forgiveness...

Ang pagtanggap sa sarili namin sa mga kasalanang ginawa namin at ang pagpapatawad
sa sarili rin namin... at siyempre, ang pagpapatawad sa isa't-isa.
Forgiveness gives us a new start and at the same time it also leaves a lot of
learnings from all that had happened.

At wala akong karapatan na hindi ibigay ang pagpapatawad na iyon sa ate ko dahil
kahit siya ang nakasakit sa akin ng sobra, isa rin siya sa mga taong sobrang
nagmahal sa akin...

"C'mon, you need to sleep now baby...", sabi naman ni Kyle na hinila ako palapit sa
kanya.

I rested my head on his chest...

Being in Kyle's arms feels so perfect and right.

I feel like it is where I really belong.

(Kyle's P.O.V)

Months later...

["Kyle... uwi ka na... please, uwi ka na... I want to see you already..."], umiiyak
namang paki-usap sa akin ng asawa ko sa kabilang linya.
Napahinga naman ako ng malalim at hindi ko rin mapigilang hindi mapangiti.

Narito kasi ako ngayon sa Cebu for a business trip. 3 days ako rito sa Cebu pero
isang day lang akong wala pero pinapa-uwi na ako ng asawa ko.

Maybe it's a pregnancy thing. At mukhang pinaglilihian pa rin ako ng asawa ko kahit
kabuwanan na niya.

Kahit nung nasa Manila kasi ako, ayaw na ayaw ni Shanelle na magkahiwalay kami.
Kaya kahit sa opisina ay sinasama ko siya.

["AH! Aww..."], I heard Shanelle gasp from the other line.

Napakunot noo naman ako.

"Baby, what's wrong? Are you okay?", nag-aalala namang tanong ko sa kanya.

["I-I'm fine... Your son just gave me an uncomfortable kick. Baby, uwi ka na..."],
nahihirapang sabi naman ni Shanelle.

Shanelle and I are gonna have a baby boy, that's for sure already. Mukha talagang
nasunod yung wish ng baby girl namin.

"Okay, I will... Si Gareth na lang muna ang bahala rito sa Cebu.", sabi ko naman sa
kanya

Ayoko rin namang iwan ang asawa ko lalo na at kabuwanan na nga nito.
["YEY! I'll see you soon then. Take care. I love you!"], masiglang sabi naman ni
Shanelle sa kabilang linya na nakapagpangiti pa lalo sa akin.

"I love you too baby."

Nang matapos naman ang tawagan namin ni Shanelle ay tinawagan ko ang pilot ng
private jet na pagmamay-ari ko para maghanda na sa pag-alis ko maya-maya lang.

Sinabihan ko na rin si Gareth na siya muna ang bahala sa lahat ng iiwan ko rito sa
Cebu.

*****

"KYLE!.", malakas na sigaw ni Shanelle na tumigil sa pagbaba ng hagdan at

nakatingin ngayon sa akin na bagong pasok lang sa bahay namin. Kararating ko lang
kasi. "I think my water just broke."

Hindi naman ako nakagalaw sa kinatatayuan ko at parang ang tagal mag sink-in sa
akin ang sinabi ni Shanelle.

What the f-! Did she just say...?

"KYLE DALE ANDERSON! NARINIG MO BA ANG SINABI KO?! SABI KO LALABAS NA TONG ANAK MO!
KUNG AYAW MONG IKAW ANG MAGPAANAK SA AKIN DITO, DALHIN MO NA AKO SA HOSPITAL NGAYON
DIN!", malakas na sigaw naman ulit ni Shanelle na siyang nakapagpagising sa akin
mula sa pagkatulala ko.

Dali-dali naman akong lumapit sa kanya at binuhat siya papunta sa nakahandang

sasakyan. Sumama naman si Manang Lourdes na siyang umaalalay sa akin kay Shanelle.
Buti na lang na kina daddy at kuya si Kaylee ngayon.

Pagdating namin sa hospital ay sinalubong kami ng mga nurses na may dalawang

stetcher. Sa delivery room naman diniretso si Shanelle.

All throughout the process of giving birth to our son, I was beside her for moral
support. At dahil wala naman ako sa tabi ni Shanelle nung pinapanganak niya si
Kaylee, di ko alam na ganito pala ka intense sa loob ng delivery room.

Parang hihimatayin ako habang nakatingin ngayon sa asawa kong hirap na hirap ilabas
ang baby namin.

"Misis... push... push pa...", sabi naman ng doctora sa kanya.

"AAAAHHHH! DAMMIT! KYLE YOU B*STARD! HINDING-HINDI MO NA TALAGA AKO MAANAKAN PA

ULIT! I WON'T LET YOU HAVE S*X WITH ME AGAIN!", sabi naman ni Shanelle na sobrang
higpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

Hindi ko naman napigilang hindi mapasimangot sa huling sinabi ng asawa ko. "Baby
naman..."

"MUKHA MO! WAG KANG MAGPA CUTE RIYAN!! NAKAKA-IRITA!!!", Shanelle

"Misis... hinga lang po tayo. Kaya niyo po yan.... Push lang po misis at malapit na
ring lumabas si baby."

"Huuuuuuu.... Huuuuu.....", Shanelle

"Baby, kaya mo yan. Kaunti na lang lalabas na si baby."

Pinunasan ko naman ang luha niya. Seeing my wife right now, I just can't imagine
the excruciating pain she's going through just to deliver our son. This made me
realize how strong women are... just like my wife right now.

"AAAAHHHHHHHHHHHHHHHH!", Shanelle

Then the next thing we heard aside from Shanelle's fast breathing is our baby's
cry...

At last, our baby...

Our son...

(Violet's P.O.V)

Unti-unti naman akong nagmulat ng mata at ang teary eyed na mukha ni Kyle ang unang
sumalubong kaagad sa akin.

"H-Hi...", medyo groggy pa rin na bati ko sa kanya.

"Hi baby...", nakangiting bati pabalik naman sa akin ni Kyle.

Hinaplos ko naman sa mukha niya si Kyle para punasan ang luha niya. He's crying.

"What's wrong? Why are you crying?", I asked him.

"Nothing baby. I'm just happy right now... I'm happy that you're okay now. You were
in so much pain earlier. And I'm happy I got the chance to be beside you when you
delivered our son. And I'm happy that I'm a father again...", Kyle answered.

Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti dahil sa sinabi ni Kyle.

He bent down his head and gave me a passionate kiss in the lips. Pero tumigil din
kami nang bumukas ang pintuan ng kwarto na kinaroroonan ko at doon ay pumasok ang
isang nurse na hawak ang baby namin. Kasunod naman ng nurse ay ang parents ko, si
daddy Karl, si kuya Kevin, si Celine, si Hazel, si Lauren na buhat buhat ang baby
girl niyang si baby Brianna, si Brian, si Lucas, at ang tatlong na chikiting na
sina Hans, Bryner, at ang big sister ngayong si Kaylee.

Iniabot naman sa akin ng nurse ang baby ko.

Hindi ko naman mapigilang hindi maluha habang nakatingin ngayon sa natutulog na

baby namin ni Kyle sa braso ko...

Naramdaman ko ulit yung kakaibang sayang naramdaman ko nung pinanganak ko si Kaylee

noon. That feeling that no words can describe. Kahit gaano kahirap at kasakit yung
panganganak, sobrang worth it naman yung hirap at sakit na iyon lalo na pag nakita
mo na yung baby na ilang months din na nasa tiyan mo.

"Hi baby boy... I'm your momma...", sabi ko naman sa baby ko habang nakangiti at
the same time ay lumuluha.
I look at Kyle who is staring at me and our baby with so much love in his eyes.

"Can I hold him?", alanganing tanong naman niya sa akin.

"Of course.", nakangiting sagot ko naman at iniabot sa kanya ang baby namin.

And again, tears fell down from his eyes as he stare at our baby boy. Looking at
him right now, I know he's gonna be a wonderful father to our son like how he is to
our daughter.

Kung sino man ang makakakita ngayon kay Kyle, hindi nila aakalain na isa itong
playboy noon na walang kaplano-planong magpatali at magkaroon ng sariling pamilya.
Noon kasi, kabi-kabilaan ang babae ni Kyle. He's not into serious relationship.
Commitment was never in his dictionary.

Pero kung titignan siya ngayon, sobrang saya niya bilang isang ama sa baby Kaylee
namin at sa baby boy namin.

"Momma, I already have a name for my baby brother.", biglang sabi naman ni Kaylee
kaya napatigil ako sa pagmumuni-muni at tumingin sa anak kong nasa tabi ko na naka-
upo sa lap ng lola niya.

"Really? What is it baby?", I asked her.

"Kysler Shawn Villanueva Anderson. I want his name to start with little K just like
mine, momma.", Kaylee said.

"Kysler Shawn... okay baby. I love it.", nakangiting sabi ko naman kay Kaylee.
"YEHEY!", tuwang-tuwa naman si Kaylee dahil gagamitin namin ang pangalang naisip
niya para sa baby brother niya.

And how could I even say no to my daughter? E siya ang humiling sa amin ng baby
brother. Besides, I also like the name she wants for her baby brother.

Umupo naman si Kyle sa tabi ni mommy para makita ni Kaylee ang baby brother niya.

"Hi baby Kysler. I'm your ate Kaylee and I'm gonna take care of you and protect you
from now on until you grow up.", Kaylee said to her little brother.

"And I'm gonna give you the world son. Both to you and to your ate Kaylee.",
nakangiting pangako naman ni Kyle sa baby Kysler namin.

And hearing him say it, I don't doubt his word.

Alam kong tutuparin niya ang pangako niyang iyon.

Sobrang saya ko naman ngayon habang nakatingin sa mag-ama ko at ang iba pang mahal
ko sa buhay na naririto ngayon na masayang nakatingin sa baby Kysler namin.

After 3 years...
"You may now kiss the bride.", the priest said.

Tinaas naman ng groom ang veil ng bride then he gently cupped the bride's face then
kissed her passionately.

All of the guest here in the church, including us of course, applauded.

After the kiss, kuya Kevin and Celine faced us all then both of them smiled.

Yes, today is their wedding day. After how many months ng panliligaw ni kuya Kevin
kay Celine simula nang mapawalang bisa ang kasal ni kuya Kevin kay ate ay sinagot
na rin siya ni Celine. They even had twins. Parehas na babae. Name nila? They named
the twins Jessica Kayl and Patricia Keanna. At 1 year old na silang dalawa. Sila
nga ang naging flower girls dito lang sa katatapos na kasal ng parents nila. Ngayon
lang sila nagpakasal dahil hinintay muna nilang lumabas yung mga babies.

Sa wakas, may happy ending na rin sina kuya Kevin at Celine. They deserve to be
happy as well together with their twins.

At kagaya namin ni ate Valerie, nagkapatawaran na rin sina kuya Kevin at ate. Pati
na rin sila ni Celine. All the things that had happened from the past, we all left
it there in the past.

Si ate Valerie, she's happily living in the United States together with her own
family now. May asawa na si ate na isang Amerikano at may dalawang anak na sila.

Hindi pa rin kami nagkikita in person ni ate after 3 years pero nagkaka-usap naman
na kami sa telepono. At first medyo awkward pero ngayon ayos naman na. Maayos na
rin ulit ang relationship ni ate kina mommy at daddy.
Kami naman ni Kyle? Well, our relationship remains stronger than ever. We're
happily living with our two babies's Kaylee and Kysler. Kaylee just turned 8 years
old 6 months while Kysler will be turning 3 next month. Ang bilis lang din talaga
ng oras.

And remembering everything we've been through, sinong mag-aakala na darating kami
sa puntong ito ng buhay namin... yung sobrang saya naming lahat na.

We experienced love and the pains underneath it. We got betrayed. We lived with so
much pain and hatred in our hearts. We kept on hurting each other and we all lost
hope that the moment of just happiness would come to our lives.

Pero heto at naririto na kami sa moment na yun na akala naming hindi na namin
makakamit. Sa moment na akala namin ay hindi na darating pa sa amin.

Naririto kami ngayon sa puntong ito ng buhay namin dahil nagawa naming humingi ng
tawad at magpatawad.

Kung hindi ko nagawang patawarin noon si Kyle sa ginawa niya at di ko siya

hinayaang mabigyan ng second chance, baka hindi na kami ganito kasaya ngayon.

I'm not saying that all people who gives second chances to others who had hurt them
so much before would end up happily like me and Kyle. And I'm not also saying that
we should always give second chances to people who hurted us so much. Nasa tao pa
rin naman kasi yun kung bibigyan niya pa rin ng chance yung taong nakasakit sa
kanya. All I'm saying is that, if you think that that person deserve that second
chance... then try giving it to them. You might not know, it's all worth it in the
end. And kung hindi man nag work out, at least you've tried right? No regrets.

"Baby...", I heard Kyle say so I turned to face him. He's smiling as he stares at
me. "Let's go, time for a family picture with the newly wed.", he said.

Ngumiti naman ako at tumayo na rin. Hawak ko naman sa isang kamay niya si Kaylee
habang papunta kami sa harapan. Si Kyle naman, buhat sa isang kamay niya Kysler
habang ang isang kamay niya ay nasa bewang ko at inaaalalayan ako.

Oh! Did I forgot to mention that I'm pregnant again?

Yes, Kyle and I our expecting our third baby again. Kung gaano kasi kasipag si Kyle
na palaguin pa rin ang business empire niya, ganun din siya kasipag sa paggawa ng
baby. Not that I'm complaining, except siguro pag nasa process ako ng panganganak
kagaya na lang nung pinanganak ko si Kysler noon. Masakit kaya, pero worth it naman
pag nakita mo na ang baby mo at hawak mo siya sa braso mo.

Kagaya na lang lahat ng sakit na pinagdaanan namin ni Kyle. They were all worth it.
Bakit?

Dahil yung mga karanasan namin noon ang mas lalong nagpapatibay sa relasyon namin
ngayon ni Kyle. Hindi na madaling masisira ng kahit sino man ang relasyon namin ni
Kyle at dahil yung sa lahat ng pinagdaanan namin.

Kahit siguro may isang babae na maghubad sa harapan ni Kyle, alam kong iisnabin
lang siya ng asawa ko.

Kung noon, pinagdududahan ko ang pagmamahal sa akin ni Kyle at ang loyalty niya
dahil sa lahat ng nangyari sa amin...

Ngayon naman, kahit kaunting doubt ay wala na...

Because I know and I'm very sure of one thing...

I AM THE PLAYBOY BILLIONAIRE'S QUEEN.

But of course, he's a playboy no more.

He just love me and only me... HIS QUEEN.

And in return, I love him and only him... MY KING.

And this is our story.

=======================

And that's the end everyone. T_T OMG! Naiiyak na talaga ako habang sinusulat tong
epilogue. I'm really gonna miss this story. But I'm so happy na natapos ko rin.
First story ever na nagawa kong tapusin. :)

Again, I would like to THANK all of my readers (silent readers and active readers)
sa suportang binigay nila sa story na toh. THANK YOU, THANK YOU!

Special announcement pala, may gagawin akong isang special chapter. Wait for it. :)
Sa mga nag-apply na ninang, doon po kayo bibida. HAHAHA.

Again, THANK YOU ALL SO MUCH! And I hope mabasa niyo rin ang iba pang mga stories
ko :)

Love,
MoonLightPurple

©2014 MoonLightPurple

Special Chapter

A/N: As promise... eto na po yung special chapter na pinangako ko. Sorry kung
ngayon lang. Anyways, I hope you can still enjoy it!

(AND HELLO NGA PALA SA MGA FRIENDS KONG NAHANAP ANG ACCOUNT KONG TOH!)

Don't forget to VOTE and post your COMMENTS about the story. You ca FOLLOW ME if
you want to :)

ENJOY!

=========================

(Violet's P.O.V)

Halos puno naman ang venue ang resort na pagmamay-ari ni Kyle na pinagdarausan
ngayon ng party. Ngayong araw na ito ang binyag ni baby Kysler at dito sa resort
ang reception ng binyag. Lahat ng mga bisita ay magpapalipas ng isang gabi rito sa
resort. Kyle reserved the whole resort for today's event.

Hindi ko naman mapigilang mangiti habang nakatingin ngayon kay baby Kysler na 8
month old na at ngayon ay karga ng isa sa mga ninang niya at pinapalibutan pa ng
iba niyang mga godparents.

Actually, sobrang dami ngang god parents nitong si baby Kysler... particularly mga
ninang. And those ninangs include Kathryn, Jastine, Stephanie, Thim, Allie Jane,
Donnah Rose, Janelle, Darlene, at Patricia na kasama namin nina Hazel at Lauren sa
cheering squad nung college.

Ninang din ang triplets na pinsan nina kuya Kevin at Kyle na sina Arianne, Dianne,
and Joanne. Naging ninong naman ni baby Kysler ang pinsang lalaki ni Kyle na si
Aljay.

Ninang din sina Julie Ann, Mina, Louella, Summer, Christine, at MJ Esquia na mga
kaibigan ko at naging kasamahan ko sa music club nung college.

Ninang din ang mga naging kasamahan ko noon sa AC nung nagsimula akong magtrabaho
roon na sina Chapao, Cassy, Jade, Tine, Ryziel, Aileen, Janiene, and Jessa.

Nagpresinta ring maging ninang ang magkapatid na pinsan kong sina Rekelyn at
Rorelyn. Pati na rin ang mga kapatid ni Breth na si Christine Jade and Bem. Dumalo
rin sina Josh at ang asawa nitong si Lynna at parehas silang naging godparents ni
Kysler.

Kabilang din sa mga naging ninang ang mga empleyado ni Kyle sa DLC na sina Desta,
Jazel, Jessa, Gillian, Jelsca, Neah Lee, JannahLiza, Joane, Junna Mae, Josie,
Jacque, Irxhae, and Marry.

Siyempre, kasama na roon ang mga kaibigan namin ni Kyle na sina Hazel, Lauren,
Breth, Celine, Brian, Lucas, at si kuya Kevin.

"Ang cute cute talaga ng inaanak ko!", nakangiting sabi naman ni Charlene

"Sinabi mo pa.", segunda naman ni Aivy

"Naku... paglaki nitong si baby Kysler, I'm sure super gwapo niya.", Khunakene

"At super hot.", Ivy Joy

"Magiging habulin siya for sure ng mga babae at binabae.", sabi naman ni Alma sabay
tawa

"Hay naku. Kahit na maraming babae ang maghahabol kay baby Kysler... iisang girl
lang ang bagay sa kanya at yun ay walang iba kundi ang baby girl ko na si Claire.",
sabi naman ni Cheryl habang nilalaro ang anak niya na mukhang sumang-ayon dahil nag
react with her baby language

Mas napangiti naman ako habang naririnig yung mga pinagsasabi ng mga ninang ni baby
Kysler.

"Naku tong mga toh. Aba, si ateng ang advance lang. Mina-match make kaagad ang
aking gwapitong inaanak.", sabi naman ni Breth na kasama ko ngayon rito sa table
namin

Kasama ko rin sina Lauren na hawak-hawak si baby Brianna, si Hazel na sinorpresa

kami kahapon nung sabihin niyang buntis siya. Mukhang naiinggit at gusto na ring
magkaroon ng baby girl. Andito rin si Celine.

And for everyone's information, nililigawan ulit ni kuya Kevin si Celine. After ma
finalize ang annulment nina kuya Kevin at ate Valerie last month, sinimulan ng
ligawan ni kuya Kevin si Celine. Yeah, Celine do still love kuya Kevin but she
wants to take things between them slowly...

Well, speaking of ate Valerie... hindi ko pa rin siya nakaka-usap hanggang ngayon.
Hindi naman din ako nagmamadali. Alam kong kailangan pa rin niya ng time.

"MOMMA!"

Napatingin naman ako kay Kaylee na patakbong lumapit akin. Kasama niya si Yassie na
pamangkin ni Breth sa kapatid nitong babae.

Agad ko namang binuhat ang baby girl ko at pina-upo sa lap ko.

"Hi baby. Where's your chocolate coated apple? I thought you went to get one?", I
asked her

"Bryne and Hans went to get one for us.", she said

Napatingin naman kami kina Bryne at Hans na may hawak na tig dalawang chocolate
coated apple. Yun siguro yung para kina Kaylee at Yassie.

Lumapit naman sa akin si Bryne at binigay kay Kaylee yung isang coated apple na
hawak niya.

"NO! I WANT THE WHITE CHOCOLATE!", sabi naman ng baby girl ko nang iabot ni baby
Bryne yung dark chocolate coated apple.

"No, the white chocolate is much sweeter. You'll have sore throat or toothache.",
Bryne said

"BUT I WANT THE WHITE ONE! WHITE ONE! WHITE ONE! WHITE ONE!", sabi naman ni Kaylee
na mukhang nagsisimula ng mag tantrums

Bryne just sighed before handing over the white chocolate coated apple to my
daughter that made her smile. "Just drink a lot of water after.", he just said
afterwards

Nagkatinginan naman kami ni Lauren at parehas kaming napangiti sa nasaksihan naming

moment ng mga chikiting namin.
"Thank you Bryne.", nakangiting sabi naman ng anak ko kay Bryne at humalik pa sa
pisngi ni Bryne nang bumaba siya mula sa pagkaka-upo niya sa lap ko.

"Ay ay! Ano yan? Ano yan? Aba! Tong mga batang toh mukhang tatalunin pa ang mga
FOREVERMORE moments nina Agnes at Xander!", sabi naman ni Breth habang nakatingin
din kay Chloe at Hans na magkahawak kamay. "Aba! Bryner at Kaylee... BryLee?!
Hansen at Yassie...HanSie?!"

Napatawa naman kami sa pinagsasabi ni Breth.

Alam naman naming walang malisya yung pag kiss ni Kaylee at Bryne at ang paghahawak
kamay nina Yassie at Hans. Siyempre, mga bata pa kaya sila. Pero wala rin namang
masama kung magkakaroon sila ng something in the near future. Bagay naman sila.

Napangiti lang naman kami nina Lauren at Hazel habang nakatingin dun sa apat na
batang umalis at mukhang maglalaro.

Tumayo naman ako at pumunta sa may terrace. Tanaw ko naman ang asul na dagat na ang
gandang pagmasdam. Lalo na't maganda rin ang araw at ang sarap ng simoy ng hangin.

Ang peaceful lang sa pakiramdam...

Hindi ko naman mapigilang balikan lahat ng mga nangyari sa buhay ko. Akala ko
hinding-hindi na darating ang araw na magiging peaceful ang lahat sa buhay ko...
Pero heto at nangyari naman.

I guess it is true then that in every rainy days of our lives, a rainbow will be
always waiting for us.

Naramdaman ko namang isang pares ng kamay na pumulupot sa may tiyan ko. Hindi ko na
kailangang lingunin pa ang taong yun para malaman na si Kyle yun.

"Hey baby, what are you doing here alone?", he asked

Napangiti naman ako. "Nothing. I'm just admiring the beautiful view here. Ang ganda
noh?"

"Yes, the view's so beautiful.", Kyle agreed pero nang lingunin ko siya ay doon ko
lang nalaman na sa akin pala siya nakatingin.

Mas napangiti naman ako.

"May dalawang anak na tayo pero ang bolero mo pa rin.", nang-aasar namang sabi ko
sa kanya
"Tch. Siyempre hindi kita binobola baby. Maganda ka naman talaga. Sa totoo lang,
ikaw ang pinakamagandang babae sa buong mundo.", Kyle

"Asus! Ganyan na ba talaga ang epekto ng tumatanda na, nagiging corny na?",
pabirong tanong ko naman sa kanya

"No. That's what happens to us guys when we finally find the right woman for us.
They become the definition of beautiful in our lives.", Kyle

Napangiti naman ako sa sinabing yun ni Kyle. Ang sweet talaga ni Kyle, kinikilig
tuloy ako.

Napatigil naman ako nang marinig ko ang isang familiar na kanta na biglang
pinatugtog.

Napatingin naman ako kay Kyle na humiwalay mula sa pagkakayakap niya sa akin.
"That's what your beauty do to me baby, it leaves me breathless.", he said smiling
while he's reaching out his right hand to me.

I smiled once again and took his hand then we both went inside. He guided me in
front. Now we're facing each other not minding the guests who all stopped from what
they are doing and shifted their eyes on us.

Hindi ko rin maramdaman ang presensya nila dahil ang taong nakikita ko lang ngayon
ay ang nakangiting mukha ni Kyle.

Pakiramdam ko, parang kami lang na dalawa ang naririto.

He places both his hands on my hips while I wrapped my arms in his neck and we
danced with Shayne Ward's song entitled Breathless.

"If our love was a fairy tale

I would charge in and rescue you
On a yacht baby we would sail
To an island where we'd say I do"

"How come the song is being played right now?", I asked him

"And if we had babies they would look like you

It'd be so beautiful if that came true
You don't even know how very special you are"

Kasi naman binyag toh pero biglang ganito yung kanta.

"I requested it.", Kyle answered with a smile in his lips

"You leave me breathless

You're everything good in my life
You leave me breathless
I still can't believe that you're mine
You just walked out of one of my dreams
So beautiful you're leaving me
Breathless"

Of course he did. Napa-iling na lang ako pero di ko mapigilang hindi mapangiti. The
song is special to me because it's the same song that was played before in QIS
campus when Kyle asked me to be his girlfriend. Iyon na rin ang kantang ginawa kong
theme song namin ni Kyle.

"And if our love was a story book

We would meet on the very first page
The last chapter would be about
How I'm thankful for the life we've made

And if we had babies they would have your eyes

I would fall deeper watching you give life
You don't even know how very special you are", sinabayan naman ni Kyle yung kanta

Did I mention he has a great voice?

Hindi ko naman namalayang umiiyak na pala ako. Kyle gently wiped those tears
brought by so much joy I'm feeling right now.

I've cried so much before because of pain and sadness. But here I am now, crying
because of so much happiness.

"You must have been sent from heaven to earth to change me

You're like an angel
The thing that I feel is stronger than love believe me
You're something special
I only hope that I'll one day deserve what you've given me
But all I can do is try
Every day of my life."

"I love you baby.", Kyle said lovingly

"I love you too... so much.", I answered back

Nang matapos naman yung kanta ay narinig namin ang mga guests na nagpalakpakan.
Nakita ko namang tumakbo palapit sa amin si Kaylee na agad binuhat ni Kyle. Lumapit
naman si Breth sa amin at ini-abot sa akin si baby Kysler.
Napangiti naman ako nang makita ko ang baby ko na nakatingin lang sa akin at
napapangiti.

"I Love you momma, I love you daddy.", Kaylee said smiling both to me and Kyle

"I love you too my baby girl...", I said to her and looked at my son. "And of
course I love you too my baby boy.", I said lovingly to my baby Kysler

Baby Kysler made a sound. Maybe that's his way of saying he loves me, his daddy,
and his sister too.

Napatingin naman ako kay Kyle na nakangiting nakatingin sa akin ngayon. I smiled
back at him. With everything that's happening to my life right now, there's one
person I should be thankful of for it...

'Thank you God for everything.'

======================

Thank you again for the support you've given to me and to this story :) Ito na
talaga ang final goodbye para sa story na toh! THANK YOU, THANK YOU!

©2014-2015 MoonLightPurpple

Special Chapter 2

A/N: Wala e, namiss ko ang KyLet! Haha. Sinong naka miss sa KyLet? Taas ang paa! xD

Enjoy reading!

Dedicated to all the readers of TPBQ!

==========================

(Violet's P.O.V)
Mabibigat naman ang ginawa kong hakbang palapit sa kinaroroonan ng secretary ni
Kyle dito sa DLC. "Where's Kyle?", tanong ko naman dito nang malapitan ko na talaga
siya.

"Nasa conference room po, ma'am Violet.", she answered nervously

I can't blame her. Nakakatakot talaga ang aura ko ngayon dahil naiinis ako. Naiinis
ako kay Kyle dahil kanina pa ako nag request sa kanya ng mga pagkain pero hindi pa
rin niya dinadala sa akin sa bahay kaya naman napagpasyahan kong puntahan siya rito
sa office niya. Buti na lang saktong nandito ngayon sa Manila sina mommy at daddy
kaya sila muna ang nag-aalaga kay Kysler sa mansion. Ang baby Kaylee ko naman, nasa
school.

But back to Kyle, alam niyang buntis ako pero pinaghihintay pa niya ako. Hindi ba
niya alam na nakakapag-init ulo sa mga buntis pag hindi kaagad naibibigay sa kanila
yung mga pagkain na gusto nilang kainin?!

Pagkarating ko naman sa may conference room ay inis kong binuksan yung glass door.
"KYLE DALE ANDERSON!", malakas na tawag ko naman sa pangalan niya na ikinagulat
niya at ng iba pang mga naririrto sa conference room. Kahit yung nagsasalita sa may
harapan e napatigil dahil sa akin.

"B-Baby? What are you doing here?", nagtatakang tanong naman ni Kyle na tumayo mula
sa kinauupuan niya saka lumapit sa akin

"ASAN NA YUNG STRAWBERRIES KO NA GALING BAGUIO AT YUNG DRIED MANGGOS KO NA GALING

CEBU?!", tanong ko naman sa kanya sa mataas na boses

"B-Baby... di ba sabi ko dadalhin ko mamaya sa'yo? Pinapakuha ko pa kasi sa mga

tauhan ko at hindi pa dumarating yung mga gusto mo.", pag-eexplain naman ni Kyle sa
akin na mas nagpa-init pa lalo sa ulo ko dahil hanggang ngayon e wala pa rin pala
yung mga pagkaing pinaglilihian ko.

"So ganun? Hahayaan mong magutom kami ni baby?", taas kilay namang tanong ko sa
kanya. "Alam mo bang kanina pa ako hintay ng hintay sa bahay nung mga pagkaing
pinapakuha ko sa'yo ha?! Gustong-gusto ko ng kainin yung mga pagkain na pinapakuha
ko sa'yo pero hanggang ngayon wala pa rin pala! Sa tingin mo magandang ginugutom mo
ang buntis ha? Maganda ba?!", tanong ko naman sa kanya saka tumingin sa mga
businessman na kasama ni Kyle rito ngayon sa conference room na nakatingin lang sa
amin. "DI BA HINDI?!", tanong ko naman sa kanila na ikinagulat nilang lahat. Pero
agad din silang sumang-ayon lahat lalo na ng sinamaan ko sila ng tingin dahil
hindi sila sumasagot.

"Baby... please dun ka muna sa office ko ha? May importante kasi kaming pinag-
uusapan ngayon.", mahinahong paki-usap naman sa akin ni Kyle

"NO! AYOKO! I want my food! FOOD! FOOD! FOOD! FOOD!", I told him

"Baby...", Kyle

"What?! Pag pinilit mo akong pumunta sa office mo at hindi mo agad maibigay yung
food ko, uuwi ako at lalayasan ka namin ng mga anak mo.", pagbabanta ko naman sa
kanya na ikinalaki ng mata niya

"Baby naman e.", reklamo naman ni Kyle na binelatan ko lang. Nakita ko namang
napahawak si Kyle sa batok niya saka napahinga ng malalim. "E ano namang gusto mong
gawin ko baby? Hintayin na lang natin na dumating yung mga pagkain okay?", sabi
naman niya sa akin at parang may nahihimigan akong inis sa boses niya

"Naiinis ka sa akin?", tass kilay na tanong ko naman sa kanya

"Baby hindi...", Kyle

"NAIINIS KA SA AKIN E!", sigaw ko naman sa kanya at bigla-bigla na lang ay naiiyak

na ako. "SIGE NA! WAG MO NA LANG IPAKUHA YUNG MGA PINAPAKUHA KONG PAGKAIN DAHIL
MUKHANG NAIINIS KA NAMAN!", sabi ko naman sa kanya at tuluyan na akong napa-iyak.

Damn hormones.

Lumapit naman siya sa akin saka hinawakan ako sa braso ko. Habang palabas kami ng
conference room ay nag excuse muna siya dun sa mga businessman na ka-meeting niya
habang ako naman... I'm wailing while walking towards his office kaya naman
napapatingin sa akin ang mga dumadaang empleyado ni Kyle.

Pagpasok na pagpasok namin sa office ni Kyle, umupo ito sa swivel chair niya at
pina-upo niya ako sa lap niya. Marahan namang pinunasan niya ang mga luhang
naglalandas sa pinsngi ko.
"Stop crying baby...", he said in a soothing voice

"E... E ik-ikaw naman kasi... mukhang naiinis ka pa sa akin... e ikaw naman itong
nagtanim ng baby sa tiyan ko.", sisigok sigok ko pang sabi sa kanya na ikinatawa
lang niya. "K-Kung ayaw mong naglilihi ako then we should stop making love para
wala tayong mabuo! Wag mo na ulit akong gapangin tuwing gabi!", nakasimangot namang
sabi ko sa kanya dahil sa pagtawa niya sa sinabi ko.

"Now that's something I don't want to happen and stop baby.", he said still
chuckling pero maya-maya lang ay tumigil ito sa pagtawa at tumingin sa akin. "And
your cravings doesn't irritate me okay? Medyo stress lang ako baby dahil may bagong
project ngayon ang DLC.", sabi naman niya

Marahang hinaplos ko naman ang gwapong mukha ng asawa ko. Medyo napaghahalataan nga
talaga ang eyebags ni Kyle lalo na sa malapitan pero hindi iyon siyempre
nakakabawas sa kagwapuhan niya. Kahit din sa bahay, nagtratrabaho ito. Pero hindi
ibig sabihin nun e nawawalan na siya ng time sa amin.

Napatingin naman ako sa may picture frame na nasa table ni Kyle. Andun yung picture
naming dalawa kasama ang dalawang anak namin. Kuha yun nung binyag ng baby Kysler
namin. Napasimangot naman ako ng may pumasok na isipin sa utak ko.

"Why are you frowning?", kunot-noo namang tanong sa akin ni Kyle na mukhang
napansin ang pagsimangot ko.

"Tumataba na naman ulit ako!", I answered na ikinatawa lang niya kaya nasuntok ko
siya sa dibdib niya.

"Baby, tataba ka talaga kasi andyan si baby sa tummy mo.", sabi naman niya saka
nilagay ang kamay niya sa medyo maumbok ng tiyan ko.

"Kung bakit kasi ang hilig hilig mong gumawa ng anak!", nakasimangot namang sabi ko
sa kanya

"E hindi ka naman kasi nagrereklamo, baby lalo na kung nagsisimula na tayong gawin
si baby o kapag nasa kalagitnaan tayo sa paggawa sa kanya.", Kyle
"KYLE!", sambit ko naman sa pangalan niya na ikinangisi lang niya. Kahit hindi ako
nakatingin sa salamin alam kong pulang-pula ang mukha ko! Kasi naman itong si Kyle,
kung anu-ano ang pinagsasabi. "Kyle...", tawag ko naman sa pangalan niya

"Hmmm?", Kyle

"Last baby na toh ha?", sabi ko naman sa kanya

"But baby, I want five more babies.", sagot naman niya

"Limang sapak at tadyak, gusto mo rin? Basta last na toh! Ayoko na! Ang sakit-sakit
kaya!", sabi ko naman sa kanya. At totoo yun a! Hindi kasi alam ng mga lalaki yun
kasi hindi sila yung nanganganak.

"Fine.", natatawang sabi naman ni Kyle

"Kyle? Anong gusto mong gender ni baby? Boy ulit o gusto mo girl na?", tanong ko
naman sa kanya

"As long as the baby's healthy, I don't care of his or her gender.", I heard him
say that made me smile.

Isn't he the sweetest?

I smiled even more when I felt Kyle sniffing my hair. Tahimik lang kaming dalawa
hanggang sa hindi namalayan na nakatulog na pala ko habang naka-upo pa rin ako sa
lap ni Kyle. Nagising na lang ako sa may mahabang sofa rito sa office ni Kyle. Nang
dumako naman ang tingin ko kay Kyle, napangiti ito sa akin. Tumayo ito mula sa
pagkaka-upo niya at lumapit sa akin.

Napatingin naman ako sa may wall clock na naririto sa office ni Kyle at nakita kong
11 A.M na. It means 3 hours akong nakatulog dahil 8 ako pumunta rito sa office ni
Kyle.

"How's your sleep, sleepyhead?", tanong naman niya sa akin habang sinusuklay niya
ang medyo magulong buhok ko gamit ang mga daliri niya.
"Kyle..."

"Hmmm?", Kyle

"Food.", sabi ko naman sa kanya na ikinatawa niya. Naramdaman ko kasi ang

pagrereklamo ng tiyan ko. Sana lang dumating na yung mga pagkain na pinapakuha ko
kay Kyle habang tulog ako.

Tumayo naman ito at lumapit sa may table niya at kinuha roon ang dalawang bowl kung
saan naroroon ang mga strawberries at dried mangos ko. Hindi ko naman napigilang
hindi mapangiti habang nakatingin dun sa dalawang bowl na hawak niya.

"Here's your food. Kain ka na, baka sobrang gutom na kayong dalawa ni baby.", sabi
naman niya pagkalapag na pagkalapag niya dun sa dalawang bowl sa may round glass
table.

Dali-dali ko naman nilantakan yung mga pagkain. Gosh.... Heaven....

Tuloy-tuloy lang naman ako sa pagkain. Talagang lahat ng focus ko ay nasa pagkaing
pinaglilihian ko.

"Happy?", narinig ko namang tanong ni Kyle. Nang mapatingin ako sa kanya ay

nakangiting pinagmamasdan lang pala niya ako.

"Very.", nakangiting sabi ko naman sa kanya na ikinatawa niya habang pinupunasan

niya ang gilid ng bibig ko. Binalik ko lang naman ulit ang tingin ko dun sa pagkain
ko.

Sarap talaga!

"I love you baby.", narinig ko namang sabi ni Kyle kaya napatingin sa kanya.

I smiled at him. "I love you too Kyle... so much.", sabi ko sa kanya sabay subo
nung isang strawberry which made him chuckle again.
I really love Kyle...

And I really do love also these foods na pinaglilihian ko.

Sarap!

===========================

Na miss ko lang ang KyLet kaya ginawa ko toh. :) Super na miss ko sila e, lalo na
si Kyle my labs! Haha XD

©MoonLightPurple