Love At First Night (completed)

by BlondQueen

Darren Zamora Jamisola, met the mysterious woman in a bar. He's willing to pay
triple just to bed her in one night for a thought that she is a prostitute. Pero
mali pala dahil nang makasama niya ito sa isang mainit at sariwang gabi ng
kapusukan, nadiskubre niyang siya pa lamang ang kauna-unahang nakagalaw nito. She
was a virgin! Dahil sa nangyari he's going to work things out at gawing girlfriend
ito just to get over the desires he's dying for her. But unluckily, nawala ang
babae na parang bula dahilan ng kanyang pagkabalisa bawat gabi. Would he ever find
the mysterious woman who left his heart sank at that night?

The Bachelor Series 3

=================

SYNOPSIS

They met in a bar. Darren attracted by her looks. And he thought isa siyang high-
price prostitute. Nanghihinayang siya sa itsura nito. Marami namang marangal na
trabaho. Pwede siyang maging artista o di kaya'y maging model dahil maganda naman
ang tindig nito and of course he was captured by her alluring beauty. In fact, she
stand out among all the girls inside. But.. why she had chosen this kind of job?
Mga tanong na nakakapanghinayang. Nakailang shots na siya while staring at her
standing there in a table na parang nagmamasid lamang sa paligid. She looks
disoriented and innocence. Marahil bago pa siya sa ganitong trabaho. Hindi niya
natiis ang sarili na pagmasdan lamang ito buong gabi. And he thought, he must to do
something about his attraction towards him. Nilapitan niya ito. The attraction he
felt is so strong for some strange reasons. Maybe because he wanted to taste her
and savour the pleasure with her in his bed. That's what make sense, to share a
night with her. An intimate night indeed.

Madali niyang nakukuha ang lahat ng kanyang gustuhin. Knowing his a tough
billionaire and women are dying just to have piece of him. For them, it doesn't
matter kahit isang beses lamang siya makasama ng mga ito basta may masabi lang na
ganito:

'Hey! I met Darren last night and yeah we kissed.

'Yeah we sex Darren in my apartment.'

'I met Darren and we shared something intimate in a parking lot.'

and a lot more..

Mga linyang nakikita o naririnig niya sa social media, sa mga babaeng socialite at
anak ng mga sikat na icon ng bansa. But who cares? It doesn't matter anyway.

At napatunayan nga niya ngayong gabi. Natangay niya ito ng walang kahirap-hirap.
The woman who have thick eyelashes and expressive hazel eyes. At sa tuwing
hinahalikan niya ang labi nito pakiramdam niya ito na ang pinakamasarap na bagay na
natikman niya sa buong mundo. The woman was drowning. Hindi dahil sa alak kundi sa
ginagawa nitong kakaibang kiliti sa katawan niya. She wanted more and lost in her
own world. Nagpatangay siya sa bugso ng damdamin. Dama niya ang bawat haplos nito.
Everytime they look at each other's eyes, everything seems connected.

Nangyari na nga ang di inaasahang mangyayari ng gabing yon. Nagising siya na wala
na ang babae sa kanyang tabi. And all he wanted to do that time is to find her.
Pero paano niya nga ba mahahanap ang taong wala siyang ideya kung saan ito
hahanapin? He didn't even know her first name. And why on earth he will look for
her? Maraming beses na ang ganitong pangyayari. After sharing in one night with his
flings wala ng attachment. Wala ng kasunod. Pero ang gabing ito ang umpisa ng
kanyang pagiging mesirable and he was sure of it. Dahil pakiramdam niya hindi na
siya makakatulog ng mahimbing na tulad ng gabing katabi niya ito.

It was not just a sex. It was more than a dam'n sex. They make love three times
that night. And he was so shocked nang makuhang birhen pa ito. At bakit siya
nagkakaganito sa isang babaeng inaakala niyang prosti? Ang babaeng nakilala lamang
niya sa isang bar!?

Now it's all mystery to him...

=================

Characters
2015 Copyright All Rights Reserved.

©2015 BlonQueen

Ano man ang pagkakapareha o pagkakahawig ng kwento, pangalan, hayop lugar,

pangyayari at iba pang mga salita ay hindi sinasadya ng may akda. Ang gawang ito ay
hindi po kopya ng ibang libro o storya. Ito'y kathang isip lamang o produkto ng
imahinasyon.

SALAMAT.

Note: Be aware.This is not a perfect story. This is unedited version and expect any
typo and grammatical errors. I am open for constructive comments. Feel free to read
and votes if you want. Just send me your concern if you notice some mistakes. There
is no room for hates. Just enjoy reading.
***

Darren Javes Zamora Jamisola

-A tough bachelor. A CEO of Jamisola Advertising company. One of the most highly
competitive company in Asia. He's known as a playboy and has phobia in commitment.

Marionnie Blake Centino

---A teacher in an elementary and sideline tutorial. A battered daughter. Naive and
lack of self esteem.

Cecilia and Nardo Salias- Marionnie's parents.

Jemuel, Megan, Kenneth and Samalia - Marionnie's sibling.

Desiree- Marionnie's closest friend.

Vicky and John Jamisola -- Darren's parents.

Brenda and Eliza --Darren's sisters.

And the others would be Zamora men and etc.

=================

1- Memories of First Night

2015 Copyright All Rights Reserved.

©2015 BlonQueen

Ano man ang pagkakapareha o pagkakahawig ng kwento, pangalan, hayop lugar,

pangyayari at iba pang mga salita ay hindi sinasadya ng may akda. Ang gawang ito ay
hindi po kopya ng ibang libro o storya. Ito'y kathang isip lamang o produkto ng
imahinasyon.

SALAMAT.

Note: Be aware.This is not a perfect story. This is unedited version and expect any
typo and grammatical errors. I am open for constructive comments. Feel free to read
and votes if you want. Just send me your concern if you notice some mistakes. There
is no room for hates. Just enjoy reading

Take Note:

Ito po ay pinaghalong Third person POV at sa characters POV. So don't be confuse.

Thank you guys, and enjoy reading. Please support my stories.. VOTES and SHARE it.

***

Marrionnie POV

Panay ang hila ko sa may kaiksihang casual dress na kulay pula at parang terno pa
sa mga babaeng dancers dito sa bar. Hindi ko alam kung tama bang tawagin silang
prosti dahil sa pagkakaalam ko ang mga entertainer dito pwede silang ilabas ng mga
customers depende kung gusto nila. Yon ang sabi ni Desiree sa akin dahil dito
nagtatatrabaho ang kaklase niya bilang entertainer. Pero first class bar to kaya
bigatin ang mga gumagawi dito. Malamang rumaraket kaya prosti parin but class A ika
nga.

"Des bakit naman ito yong pinasout mo sa akin? Gayong halos kaparehas ng mga
entertainer dito oh. Baka mapagkamalan

ako."

Napasulyap ako sa palibot at napuna kong ako lang yata ang nakasout ng pula dito
maliban sa mga babaeng nagtatatrabaho dito.

Ngumiti lang ito at hindi pinansin ang sinabi ko. Nagsalin na naman ito ng alak sa
baso. Nakailang shots na siya at parang nag-uumpisa na rin itong mahilo. Naku,
parehas pa naman kaming hindi sanay sa inuman.

"Malay ko ba na pula pala ang uniform dito. Ay mali! Kasi nga valentines day diba?
Kaya nakapula sila. Saka may konting pagkakaiba naman ah. Mas sexy ka sa kanila at
labas ang cleavage nila eh ikaw hindi naman. Hekhekhek. Inum pa more.. walang
lovelife!"

Palibhasa bigo sa pag-ibig. Kaya ko siya sinamahan dito dahil sa sitwasyon niyang
heartbroken. Ganito ba talaga ang mabigo? Nung naghiwalay kami ni Hero noon parang
nabunutan pa nga ako ng tinik. Sabagay puppy love lang naman yon. Teenagers pa
kami.

Her voice is getting slurred.

"Uminum ka naman Marionnie. Ang daya mo ako lang itong shot ng shot dito."

Tinulungan ko siyang inumin yong alak pero naubo ako sa lasa nitong mapait at
maanghang. Bushet! Akala ko masarap pero ang pangit naman pala ng lasa!
Pinagtawanan ako nito. Nasa mataas at maliit na mesa lang kami kung saan walang
upuan kaya nakatayo kami pareho. Iba siguro yong mga VIP areas kung saan may rooms
sila. Malapit lang kami sa may dancefloor kaya parang nagsisigawan kami kung nag-
uusap.

"Mars, dito lang ako saglit hah? May pogi doon uh."

Pasuray suray ito sa dinaanan. Napailing iling lamang ako. Tinungga

ko yong alak sa baso at nasira yata ang itsura ko kaya tinakpan ko ang mukha.
Nakakahiya kapag may makapuna. Ganito siguro pag first timers. Sa pangatlong beses
uminum ulit ako at ganun parin ang epekto. Nakaramdam ako ng pag-iikot sa palibot
kaya kumurap ako ng ilang beses.

Umatras ako pero nawalan ako ng balanse kaya malapit na akong matumba mabuti na
lang may nasandalan akong tao.

"I'm sorry.. hindi ko sinasadya."

Nagsorry ako sa lalaki kahit hindi ko masyado naaaninag ang kanyang mukha dahil
nasa akin nakatuon ang ilaw. Ibinalik ko ang atensyon sa mesa. Nagulat ako nang may
lumapit sa akin.

"Hi babe.. hmmm..alone? pretty nice dress."

Tiningnan ko ito at parang siya yata yong natamaan ko sa likod. Napakurap ako nang
makita ang itsura niya. Sumikdo ang dibdib ko. Hindi ko naman first time makakita
ng gwapo pero pakiramdam ko kakaiba siya. Then I realize na sa klase ng titig na
pinupukol nito ay alam kong may pagnanasa ito pero hindi naman ako nababastusan
gaya ng iba. I ceased my eyebrows up. Anong tinitingnan niya? Namula yata ang
pisngi ko sa ginagawa niya.

This man assumed that I currently working in this bar. But he's hot! Napakurap ako
saglit nang maisip na baka may gawin ito sa akin. Naisip ko agad si Desiree kung
nasaan na ang babaeng yon. Nakaramdam ako ng pagsisisi kung bakit sumama pa ako
dito.

"Ah I have to go."

Singbilis ng kidlat na nahawakan nito ang bewang ko nang aakmang tatalikuran ko

siya. Napasinghap ako sa isipang we're so closed. Three shots ng brandy lang naman
yong nainum

ko pero parang nalasing na yata ako bigla. Dahil sa pagkahilo napakapit ako sa
braso niya at napapikit. It's my first time to drink alcohol at magkakamalas malas
pa.

I open my eyes and saw how handsome this man in my front. Kung ganito ba kagwapo
ang makikita mo masasabi mo pa ba kayang malas ka? Oh well.. ang gwapo niya.
Typical Spanish man with Asian blood. Wala sa sariling napakagat labi ako. Titig na
titig siya sa akin na para bang naaakit o sadyang lasing nga lang ba ako?

"Can I take you out?"

Brusko at paos nitong boses ay nagsilbing musika sa aking pandinig.

Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya. Ano ako pagkain para e-take out? No way.

"Hmmm.. hindi ako nagtatraba---"

Too late dahil sinakop na nito ang labi ko. Mas lalong nanlaki ang mga mata ko
kasabay ng matinding kaba sa dibdib. Siya lang ang lalaking nangahas na halikan ako
ng ganito. I want to push him away pero hindi ko magawa. Malambot at mainit ang
labi niya.. not my first kiss pero ito ang kauna-unahang halik na natikman kong
ganito. In my high-school boyfriend noon, isang beses lang akong nahalikan at smack
lang yon. Tapos wala na.

Naging senswal ang halik nito at masyadong masarap sa pakiramdam. Ang sarap pala
mahalikan na ganito kagwapong lalaki. Tila may sariling utak ang mga kamay ko at
mas lalo akong kumapit sa kanya at nagpadala sa bugso ng damdamin.

After the long passionate kiss, sinubukan kong buksan ang mga mata pero umiikot na
ang paningin ko. Naramdaman ko na lang na hinahawakan ako nito

sa bewang palabas ng bar.

"Teka ibalik mo ako baka hanapin ako ni Desiree. Please.."

Nahihilo kong pakiusap nang maramdaman kong nasa elevator kami. Naaaninag ko pa
naman ang mukha niya. Matino pa naman ang utak ko pero my body is giving up.

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

"Don't worry babe, I'll triple the price if your cost is highly recommended."

Wala akong naiintindihan sa sinabi niya. Basta ang alam ko pinepresyuhan na niya
ako.

"Wait wait wait.."

Siniil na naman nito ang labi ko at wala na naman akong nagawa kundi lumambitin sa
kanya para kumuha ng lakas. Naramdaman ko na lang na binuhat niya ako at para akong
inuugoy sa duyan. I moaned.

Isang malambot na kutson ang sumalubong sa likod ko. At gusto ko ng magpatangay sa

nararamdaman. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. At baka hindi ko na muling
maramdaman pa sakaling patayin ako ng stepfather ko tuwing nagkakamali ako.

"Oh babe.. you're so hot."

Bulong nito na namamaos. I closed my eyes tightly and forget the world that I have.
I can feel his warm lips na bumababa sa leeg ko patungo sa gitna ng aking dibdib.
Nagpatangay na ako sa bugso ng damdamin at naririnig ko pa bawat papuri nito sa
katawan ko habang sinusuri nito.

Wala na akong saplot pero hindi ako nakaramdam ng hiya. Masyado akong mainit at
masyado na ring mapaghanap ang bawat halik nito. Marahil dahil ito sa alak.

Nanlaki ang mga mata ko nang pumagitna ito sa bawat hita ko. Wala

akong karanasan nito. Ayoko pa!

"Huwag! Ayoko! Please."

I've tried to push him away pero it's useless dahil pakiramdam ko para siyang pader
na hindi ko man lang magalaw ng kahit konti. Sumilay ang pilyong ngiti nito sa sexy
niyang labi.

"Nice play babe. I love it."

He said sabay pasok sa kanya sa loob ng aking womanhood.

"Ouch!"

Sumigaw ako sa subrang sakit. Feeling ko nahati ako sa ginawa nito. Mas masakit nga
talaga ang first time kaysa inaasahan ko.

"Fvck!"

Narinig ko ang pagmura nito kasabay ang horror shocked reaction.

"You're a what?"

Nag-aalangan na itong gumalaw sa ibabaw ko. Pero hinila ko siya para ipagpatuloy
ang nasimulan.

"Do it now. Please..."

Bye virginity! He continue moving kahit alanganin. Maya-maya lang naramdaman ko na

ang kakaibang kiliti na hatid nito. Sa bawat galaw nito sa ibabaw ko ay hindi ko na
mapigilang umungol ng malakas. Tuluyan na nga akong natangay sa isang matamis at
mainit na karanasan ng mundo.
At sabay naming narating ang tuktok ng ligaya...na kami lamang ang nakakarinig sa
aming sariling musika.

...

Nauntag ako sa malakas na kalabog. Nagising ang diwa ko. I sighed nang marinig ang
kasunod no'n. Ang malakas na bulyaw ni tatay. Napailing iling ako. Paano kaya
nakukuha ni nanay na mahalin ang isang katulad niyang isang lasinggo at sadista?

Lumabas ako sa kwarto at pinuntahan ang lalaki kong mga kapatid sa kabilang kwarto.
Paaalalahanan ko lang sila na

kapag kumatok si tatay ay huwag nilang pagbuksan dahil baka bugbugin ang isa sa
kanila. Diyos ko. Na-trauma na ako sa mga mapait kong karanasan sa amain noong
highschool pa lamang ako. Kaya nagworking student ako sa tyahin noong college sa
kadahilanang lage na lang ako pinaghihigpitan nito. At kapag lasing minsan ako ang
napagdidiskitahan. Hindi niya kasi ako tunay na anak. Hindi ko alam kung nasaan na
ang totoong ama ko pero sabi ni nanay isa siyang sundalong Irish-Russian na
nadistino sa Iran noong time na nagkita sila.

"Jem, Ken..." Tawag ko sabay bukas ng pinto.

Napalingon silang dalawa. Jemuel was holding a cellphone and Kenneth is studying in
his lessons. They are both teens. Si Jemuel ay nineteen years old, third year
college at kumuha ng kursong civil engineering. While Ken is fifteen years old,
third year highschool at pang-apat sa aming magkakapatid. Kasunod siya ni Megan.

"Ate, bakit?" Naitanong ni Jemuel.

"Ahmm kapag kumatok si tatay huwag niyo pagbubuksan hah? Alam niyo na. Just lock
the door." Babala ko.

Ilang beses ko ng pinaalala sa kanila ang bagay na ito at hindi ako magsasawang
paalalahanan sila dahil ayokong pagbuhatan sila ng kamay ng tatay gaya ng naranasan
ko.

"Oo ate. Alam na namin yan. Alam na rin namin ang technique paano iwasan si tatay."
Nakangiting sabat ni Ken as if it wasn't a big deal.

Napangiti ako at bumalik sa kwarto namin ni Megan at Sami. Natulog na silang

dalawa. Nakangiti ko silang pinagmasdan. Megan is a top achiever, kaya naman
paborito siya ni tatay, she's second year college and taking political Science
dahil gusto niya magproceed ng law right after. Pangatlo sa aming lima. And Sami is
fourteen years old, ang bibo sa lahat. Ang aming makulit na bunso.

I lock the door carefully and make it sure na kahit mag-attempt siyang buksan ito
ay hindi niya mabubuksan.

Humiga ako sa kabilang kama. At nagpapantasya na naman. It's been a month since
that one night stand. Pero hindi parin ako nakapag-move on. Sino ba ang
makakapagmove on sa lalaking umangkin sa pagkatao ko? My God! He's my first man.
Ang nakakuha ng virginity ko. It's really bothering me. I had suffered so much a
sleepless nights thinking with him.

Kinapa ko ang laman ng drawer sa pinakahuling bahagi. Kinuha ko ang picture niya at
tinitigang muli. Buti na lang nakakuha ako ng picture ng lalaking yon ng palihim sa
wallet niya bago ako umalis ng walang paalam. Ang sa akin lang naman, baka sakaling
magkrus ang landas namin at maaalala ko pa siya. Pero kahit walang souvenir, hindi
ko rin naman makakalimutan ang mukha niya.

I sighed. I must stop thinking about him. I have to keep that memories for life at
huwag ng umasa na magkikita pa kami at makikilala pa ako nito. Sa isang big time na
katulad niya, imposebling aalalahanin pa ang isang katulad ko. Sino kaya siya?
Siguro..mas mainam kung kilala ko siya.

Paano naman kaya?

**

**please VOTE and SHARE -**

=================

2- Thinking With You

"Love is a serious mental disease."

Author: Plato

**

Darren POV

It's been a month and now here I am, facing the four corners of this entire room
thinking about her. Masisiraan na yata ako ng bait if I don't get wasted. I have
always keep myself busy. But still that woman keeps fussing in my mind. Dam'n! What
the hell is happening to me!? I'd never experience this into a woman. Siya lang. I
had slept to anyone and after that, nothing more. No string attached. Minsan hindi
ko na nga sila naaalala pagkatapos. Sometimes I don't even know their names. Yong
iba hindi ko pa nga matandaan kapag nagkikita kami sa isang place or events.

That woman is different. She's really different and so dam'n beautiful. Yong maamo
niyang mukha ay hindi ko talaga nakakalimutan. We shared a very intimate moment. We
make love three times that night. And she was so sweet. She was a bit intimidated
that time. And found out I was a first man to her. And I wasn't never been
comfortable all my life except that night. It feels like she's my other half. My
missing piece. The beautiful romance scenes that we had is certainly brought too
much intensity to all my senses that seems so hard to forget. And now it's getting
terrible.

Kinabukasan, nagising ako na wala na siya sa tabi ko. I was really expecting her na
pagkagising ko andyan pa siya. If she's a prosti, bakit hindi man lang niya ako
siningil? I checked my wallet that

time, pero buong buo pa ang cash at mga bank account cards ko. Wala man lang
nabawas kahit peso o isang buong bill. No trace about her. I was so stupid. Hindi
ko man lang naitanong kung anong pangalan niya or where on earth I would find her!?
That night I felt like I had so much to ask for. She was there lying in my bed
exhausted and seen the satisfaction in her eyes. It was all set in my mind na right
after that night I would offer something for her. It could be my girlfriend or..
something like deal. Basta wag lamang siyang bumalik sa pagtatrabaho sa bar. But
then when I woke up in that dizzy morning, she wasn't there beside me. I looked for
her and checked everything but nothing's trace anymore. She left. I gritted my
teeth for not telling me where she'd go. Bakit hindi man lang siya nagpaalam?

Desperado bang matatawag na I simply go back to the place where I've seen her for
first and the last time? Yeah..I did. The following night I was looking for her in
a bar. Hoping that she would be there. I even asked the manager and paid him to
give me pictures of all the women working there as GRO or entertainer..even the
places where they live. But, wala akong nakitang picture niya perhaps she resigned
right after that night or it could be she took it as a sideline. Thus, she wasn't
officially working there. No. The desperation of wanting to see her has been
escalated more.

Every night, umiikot ako sa iba't-ibang bar nagbabakasakaling makita siya o

mahagilap man lang ang anino niya. Pero wala akong nakita. Hindi ko maiwasang
mainis sa sarili. Why so affected with that

woman? I was wondering so much with myself for such being stupid at nagpapaalila sa
isang one night stand affair.

**

Tinawagan ko si Demien. He's my business partner and one of my best buddy. I really
need to get wasted. Nakakaabaliw sa kakaharap sa buong kwarto mag-isa. At itong isa
pang ipinagtataka ko, hindi naman ako nagkakaroon ng issue sa kwarto ko pero bakit
nababagot na ako? It feels like I wasn't belong there anymore. Tsk.. tsk.. tsk..
such weird.
"You know what maybe you should hired an investigator to search for her. Hindi yong
nagkakaganyan ka. Lage kang tulala." Natatawang komento nito habang lumalagok ng
alak.

He knows it dahil nabanggit ko ito ng paminsan-minsan. Pero I never thought na

paulit-ulit niya akong aasarin ng ganito. I grimace to him. He's a jerk! Mas lalo
itong tumawa ng malakas sa reaction ko.

"Will you please stop it? I'm here to relax not to talk about that woman." I
hissed.

"Alam mo, yan naman lage ang pumapasok sa usapan eh. Sabi mo nga you were the first
one who took her virginity and she's a prosti..malamang ikaw ang unang naging
customer niya o hindi siya bayarang babae. Yon lang naman ang choices. Pero dahil
hindi mo na siya mahagilap sa isang bar, I think she's not really the type of woman
you thought about. I guess, natripan ka lang ng babae o di kaya'y nadala sa
kagwapohan mo." He laughed. And shows his annoying grin. His pearly white teeth
were showing prominently.

I shake my head off. Nagsalin ako ng alak sa kopita at marahang nilagok ito. It
doesn't matter. Yon na siguro ang leksyon ko sa pagiging chicboy. Dapat talagang
umiwas na ako sa babae at hindi na magpapadala

sa tinatawag nilang lust. Besides, paano ko ipapahanap ang taong hindi ko nga alam
kahit first name niya? Ni pictures wala. Memoryado ko naman mukha niya pero wala
akong idea saan makikita ang kagandahang yon? Naa-atract ako sa maraming babae,
like the way they dressed up or their physical appearance. Pero kapag nakuha ko na
ang gusto ko sa kanila, nawawala na ang attractions na nararamdaman ko at nagiging
ordinary na lamang ang lahat. I'd realize yong mga katulad nilang easy to get, at
nagiging clingy na habang tumatagal ay nakakairita na. I am not a fan of commitment
with a woman or any relationship with them. It's just easy as that. At dapat yon
din ang naiisip ko sa kanya.

"Enough talking about her. She's just an ordinary girl. Maybe nadala lang ako sa
pagiging first niya. I wasn't slept a virgin. And she's the first one. This just a
bit weird. Maybe nakukulangan lang ako and I wanted her to sleep with me again." I
don't know if that's the exact things I wanna interpret for my feelings for her
pero.. urrgghh.

He smirked again, "No. Hindi ka nakukulangan, namimis mo siya. Ang Darren na kilala
ko ay hindi na gugustuhing makatabi pa ang isang one night stand lang. Come on just
be honest with yourself, attractive ka lang masyado sa kanya. That's why
nagkakaganyan ka. Bro, you're like a mad man looking for someone who broke your
heart! Para kang si Max! Hahahaha." He laughed again. Mahilig talaga mang-asar ang
gagong ito!
I looked at him grimly. Bakit ba ako nagkaroon ng mga ganitong kaibigan? Kahit mga
pinsan ko ang lakas maka-tripping ng tao! Napailing ako.

"Anyway how's your new business in New York?"

Pag-iiba ko ng usapan. Para matigil na itong kakaasar niya sa akin.

"So dam'n good man. Marami ding hot chics doon. But I'll be leaving this week. May
aasikasuhin lang ako sa Rancho namin in Bacolod." He said na sumeryoso.

Napakunot noo ako. Well, Demien is a probinsyano one pero dahil dito siya nag-
college and took masters degree in states ay nahaluan na siya ng pagiging moderno.
At nahawa na rin sa kahiligin ng babae but not too much. Swabe lang.

"So you'll file a leave? Anyway I can manage. Kumusta na nga pala si Lola Silvia?
Just send my regards to her. Namiss ko yong mga specialty niyang kakanin." My mood
become lightened now.

I visited in their place a year ago. And their Rancho si so wide and homey.
Nakakarelax. You'll met the different people and animals there. They love nature.
So the views are perfectly awesome for vacation.

"Don't worry papasalubungan kita pagbalik." Nakangiting sabi nito. I smile.

Nakakamis din ang mga bagay na hindi mo nakasanayang gawin at mga pagkaing hindi mo
typically kinakain.

Well, mabuti pa si Demien ang ganda ng buhay compared the pressure that I have.

Pagkatapos ng isang masayang inuman. Umexit na ako para umuwi sa bachelor's pad.

Same old routine, after taking bath magmumuni muni na naman for the whole sleepless
night. Pero this time, I felt drained makakatulog na siguro ako ng maayos.
Ipagpapaliban ko muna ang kakaharap sa social sites, sa pagbabakasakaling makita ko
siya. Facebook, twitter, Instagram, etc. Wala.. I also made a dummy accounts for
searching her. Patingin-tingin. Kapag may nakikita akong halos kamukha niya, agad
kong inaa-add pero frustratingly hindi pala. Minsan ang mukha naka-photoshop. Akala
mo maganda, hindi pala. Minsan akala mo babaeng babae yon pala bakla. Hayy.. such a
pretender lalo na kapag nasa social media.
I sighed. Inilihata ko ang katawan sa kama. At pagod akong napapikit. Itutulog ko
na lang ito. Buti na lang nakainum ako. Kundi baka aabutin na naman ako ng madaling
araw pabaling baling sa kama. That's why I make myself busy para mapagod at
makatulog ng tuloy tuloy sa gabi.

**please VOTE and SHARE **

=================

3- Daily Routine

" Those disputing, contradicting, and confuting people are generally unfortunate in
their affairs. They get victory, sometimes, but they never get good will, which
would be of more use to them."

Author: Benjamin Franklin

*_*

Marionnie POV

Gaya ng nakagawian, papasok sa eskwelahan, magtuturo at gagawa ng lesson plans.

Hay..hindi naman ako nababagot sa ganitong set-up araw-araw pero ewan ko ba ngayon.
Lately nagiging absent minded ako sa klase. Minsan nakakapuna na ang iba kong mga
estudyante. Lage akong wala sa sarili. At minsan natutulala ako nang wala sa oras.
This is my second year teaching in elementary level after I passed the LET two
years ago. Pagkatapos kong makagraduate sa kursong education ay hindi muna ako nag-
take ng exam. Nag-experience muna ako sa pagiging sub teacher sa isang private
school and at the same time nagtuturo ng English language sa mga Japanese students
through online teaching. I was a nursery teacher before. Even na hindi malaki ang
sahod nag-enjoy naman ako sa mga makukulit na mga bata. Then after a year I take
exams for licensure. At sa awa ng diyos, pumasa ako. And now I was hired in a
public school at nakaluwag ako kahit papano. Nakakapagsustento ako sa pag-aaral ng
mga kapatid ko at kahit medyo kinakapos, hindi naman ako tumitigil sa pagsa-
sideline. Pero dahil full time teacher ako, I stopped teaching online. Ang mga
sidelines ko ngayon ay ang pagbibinta ng mga good products through online pa din.
Just like mga dresses, shoes, make-up and other beauty and whitening products. Buti
na lang biniyayaan ako ng magandang mukha, hindi

sa pagiging mayabang hah? Pero advantage na rin itong itsura ko para makabinta ng
mga injectable glutatione products and different kind of lotions for maintaining
beautiful skin. May mga gluta capsules din at take note andaming bumibili. Meron
din akong binibintang mga hair treatment for dry and damage hair. Akala ng mga
customers ko ay isa akong model at gumagamit talaga ng mga pampaganda kaya ganito
ang itsura ko where in fact, natural itong makinis at maputi kong balat. Syempre
may dugo akong banyaga. Kaya naman tuwang-tuwa ang mga suppliers ko dahil malakas
ako buminta. I have pages where I can sale all my products and items, and my
personal account in Facebook or in any social sites ay separate sa ginagamit ko for
business transaction. Syempre hindi din maiiwasang pagtripan ka ng mga tao lalo na
kapag nakita nilang may itsura ka. Kaya naman malimit lang ako nagpopost ng mga
mukha ko sa pages. And intentionally andaming nagtatanong ng mga pampaganda ko,
kung ano daw sekreto ko, etc, kahit naman wala akong ginagamit for maintenance ay
kailangan ko pa ding magsinungaling. For the sake of income and tawag ng '<i>panga'
</i>short for pangangailangan ay kailangan kong mambola para makabenta. But to be
honest, maganda naman ang quality ng binibenta kong products. Ayoko naman ng
emitation like nakikita mo kung saan-saan. Mga aunthentic good products lang. Like
for instance gawa sa Thailand or raw materials came from USA, pero ang packaging
made in Japan. Mahal kasi kapag direct sa dollars. Or class A bags ng mga tatak
branded like LV, prada, and a lot more. Perfumes and any skin product ang malakas
sa bentahan.

Kaya next time kapag nakaipon, magtatayo ako ng store for my stocks dahil am sure
lalakas pa ang benta ko.

"Teacher, kinuha po ni Justin ang paper ko." Lumapit sa akin si Ashia, ang isa sa
mga pupils ko dito.

Sa edad na eight years old, grade two students kalimitan nangyayari talaga ang
pambubully ng mga classmates nila at minsan nagkukumpetensyahan pa. I smile at
hinila siya ng marahan palapit sa akin.

"Tapos anong ginawa mo? Hindi ka ba niya sinaktan?" Malumanay kong tanong dito.
Umiling ito ng sunod-sunod pero nakabusangot ang mukha.

Sometimes in my age like her, maraming beses ako binully ng mga kaklase ko. Anak
daw ako as labas, at malandi daw nanay ko dahil pumatol sa isang foreigner at
nagpabuntis agad. Hindi talaga naiiwasan ang ganitong bagay but as a teacher I have
to teach them how to respect each everyone and to be kind with others.

"Anong meron doon sa paper mo?" I asked again. I had the feeling na may mahalagang
ginahut siya doon sa papel.

Ngumuso ito. Minsan nakikita ko sa batang ito ang personality ko when I was a kid.
Ngumiti ako and wait patiently with her answer.

"Family tree po." She answered biting her lip. Ashia has no parents. Under ito sa
pangangalaga ng kanyang tyahin. When she was four years old, sabi ng tita niya ay
naaksidente daw ang mga magulang nito nang magcrush ang sinasakyang eroplano from
Malaysia pauwi sana ng Pilipinas. Kaya naman she was longing for a happy family.

I sighed. Kaya naman pala. Pinatawag ko si Justin at pinagsabihan. Sinuli nito ang
papel na may drawing na family tree ni

Ashia. Nagsorry naman si Justin sa kanya at nagkabati sila. Mahirap din maging
pangalawang ina. Pero sulit naman kapag nakikita mo silang natututo at masaya. This
is my passion kaya ko kinuha ang kursong ito kahit ayaw ni tatay. Dahil according
to him, mamatay na lang akong ugod-ugod at hindi yayaman sa kakaturo. Hindi naman
kailanganga yumaman o pera na lamang ang basehan ng lahat. Once you die, hindi mo
madadala ang pera sa hukay. Kaya pipiliin ko parin kung ano ang gusto kong gawin as
long as happy ako sa ginagawa ko.
Pagkatapos ng lectures, binigyan ko muna sila ng easy assignments bago pinakawalan
sa klase. Then took all those things na dapat dalhin at saka ako lumabas ng
classroom.

"Ayyy! Anak ni Petra!" Napasigaw ako nang biglang bumulaga si Desiree sa pintuan.
Piste talaga ang babaeng ito! Papatayin ba naman ako sa nervous.

"Ikaw naman ang OA lang! Bakit madalas ka na yatang nawawala sa sarili ngayon?"
Anito habang nakapamewang.

Isa din siyang modern teacher na nagtuturo sa sekondarya, na tabi lang nitong
eskwelahan. She is my classmate and best companion for life.

"Anong wala sa sarili, eh ikaw kaya itong sumusulpot ng bigla bigla na lang sa
harapan ko." Giit ko at nag-umpisa ng maglakad. Sumunod naman agad ito at humawak
sa braso ko.

"Hindi kaya. Alam mo lately napapansin kong wala ka sa sarili. Madalas kang tulala
at minsan kapag kinakausap kita parang hindi mo ako naririnig. May problema ka ba
Mars? Minsan naiisip ko parang ikaw yata ang broken hearted sa ating dalawa eh."
Sabi nito.

Hindi ako kumibo. Masyado na ba akong transparent

sa feelings ko ngayon? I mean nahahalata na ba niyang may inaalala ako? Isa ko pa

namang sekreto ang nangyari that night sa mahigit isang buwan nang nakalipas.
Magrarason pa sana ako nang masalubong namin si teacher Anthony sa hallway.

"Hi teacher Marionnie." He greeted nicely. Syempre isa ko siyang masugid na

manliligaw.

Gwapo, may katangkaran din at medyo maluwag ang buhay compare to us. Kung
pagbabasehan isa siya sa mga ideal guy ng karamihang babae except me. Ewan ko ba..
sa ilang buwang panliligaw nito ay hindi ko siya mabigyang puwang sa puso ko. Wala
talaga akong nararamdamang special para sa kanya.

"Hello.. " I replied and smile a bit. Huminto muna kami sa paglalakad.

Umikot ang mga mata ni Desiree sa harapan nito. Hindi niya type si Anthony para sa
akin kaya madalas sinusungitan niya ito. Sa rason nito, masyado daw OA effect itong
si Anthony. Subrang maginoo daw na hindi naman bagay. Hindi matinong rason for me
pero granted na rin dahil hindi ko rin naman siya type.

"Yayayain sana kitang magdinner kung okay lang?" Alanganin nitong sabi sabay kamot
sa leeg na halatang nahihiya.

Hindi ko alam kung tatanggi ako o hindi. Saglit akong natigilan. Ang hirap kasi
tanggihan ang ganito kabait na tao. Umubo bigla si Des.

"Awts! Hindi siya pwede dahil may dinner date kami mamaya. I mean it's a double
date actually. Hindi naman kailangan ng isa pang------"

Siniko ko siya ng marahan sa tagiliran dahil ayokong makapagbitiw siya ng mga

masasakit na salita dito. Nakita ko agad ang disappointment sa mga mata nito. Pero
pinilit paring

ngumiti at hindi pinansin si Desiree. At double date pa ang naisipang dahilan. Hay
naku, si Des talaga!
"Pasensya kana Sir Anthony. Pero hindi kasi ako pwede." Nakaramdam ako ng awa dito.
Syempre subrang bait yata niyang tao. Nakakapanghinayang dahil kahit anong pilit ko
sa sarili hindi talaga. Wala talagang sparks. Lalo na ngayon na parang may nag-
uukupa na ng puso ko. Hopefully sana hindi. Sana infatuation lang ito. Marami akong
gagawin tonight. Malapit na ang exam. I have to make some reviewers.

"Okay lang. I understand." Anito na halatang dismayado.

Nag-excuse kami na at umalis na. Saka na nagsalita si Desiree.

"Hindi mo pa binabasted ang isang yon? Paano kung umasa? Naku, I can't imagine an
magkakaroon ako ng ganun ka-boring na boyfriend ever. Too much being nice guy.
Urrgghh.." She said rolling her eyes upwards.

"Hindi ko naman siya pinapaasa. Eh ano naman ang gusto mo? Yong katulad ng ex mong
si Damon? Adventurous nga pero palakiro naman. Eh ilang buwan ka ding nagpakagaga
doon." Maasim kong ganti nang matauhan. Agad naman itong sumimangot.

Nang dahil sa break up nito sa tinagurian niyang Mr Bad guy, ay nawala ang
pinakaiingatan ko. Dinala ako sa bar, ayon pati ako nalasing, nadala sa kagwapohan
ng lalaking lumapit sa akin at sa isang iglap lang nawala na ang virginity ko at
nagising sa isang umaga katabi ang brusko at masarap na gwapong yon. Ipinilig ko
ang ulo nang maalala ito.

"Oo na. Gaga na ako. Eh nadala sa mga salita niyang may magic sarap eh. Tapos na
yon at nagmo-move on na ako. Huwag mo

namang ipaalala Mars." Anito.

Madalas kaming sabay umuuwi. Pagdating sa may parking area, agad kaming sumakay sa
Nissan nitong kotse. Actually nakakatipid ako ng pamasahe paminsan-minsan kapag
nagkakataon na nagsasabay kami pauwi. Dahil secondary teacher siya, madalas siyang
nahuhuli pero kapag gustuhin niyang sumabay ako sa kanya, minsan inaagahan niyang
magdismiss ng mga class reports and etc. Buti pa siya sa ilang taon niyang
pagtuturo ay naka-invest agad siya ng sasakyan. Eh ako kinukulang talaga lalo pa't
dalawa ang college sa bahay.

"Mars, samahan mo muna ako sa apartment hah? Magpapatulong lang ako sayo sa paggawa
ng tamang lasa ng cookies. Ang demanding kong pamangkin, nagpapaluto sa akin for
his birthday next week. I just want to have some try outs. Gustuhin ko mang bumili
pero mahal ko yong pamangkin ko eh. I made her a promise na ako ang gagawa at hindi
ko bibilhin kahit saan. Kitams? You wouldn't like her coz of that..demanding."

Natawa ako sa sinabi nito. Her only niece, nag-iisang anak ng kuya niya. And she's
spoiling her so much. Dahil dalawa lang naman silang magkapatid kaya love na love
niya ito.

**

Pagdating sa apartment nito tinuruan ko siya sa tamang pagbake. Tamang paghalo ng

flour at iba pang mga ingredients. Then afterwards, nilagay na sa tamang hulma para
iluto sa oven. While waiting for the samples of cookies umupo muna ako sa sofa at
nagbuklat ng mga magazines. Isa kasi 'to sa mga collections niya. Ang mga different
issues of magazines. Lalo na kapag sa business magazines.

"May bago ako dito uh. Here, maraming bachelors

dyan. Malay natin isa mga gwapong bilyonaryo ang makatagpo mo dyan by coincidence.
Tapos, mainlove sayo. Eh di bongga." Anito sabay lapag sa harapan ko ang mga latest
issue na mag.

Napailing ako at natawa. Dahil sa kakabasa nito ng mga fictional books, pati utak
nahahawa na rin sa kakaisip ng mga imposebling pangyayari in reality. Sa fairy tale
lang yata nangyayari yan eh at sa mga romantic love stories.. in books.

"Naku ewan ko sayo Des. Kung anu-ano na lamang ang naiisip mo." I said.

Binuklat ko yong mag at nag-umpisang magskimming. I'm not a fan of reading.

Nagbabasa lang ako kapag kailangan lalo na kapag involved sa lessons sa aking mga
pupils.

"Mars, totoo yan. Minsan nangyayari ang mga ganyang sitwasyon. Marami na kaya akong
nabasang mga true to life stories na yong mayamang guy nakapag-asawa ng isang
ordinary girl lang." She said habang nag-aarange sa mga display niyang souvenirs.

I shrugged. Kay Cinderella ko lang nabasa ang ganyang story. Pero siguro may mga
coincidence ding ganoon. Hinahawi ko ang mga pages until I caught something na
parang alam ko. I mean a familiar name or company name. Ibinalik ko yong pahina.
Jamisola Advertising Company. Binasa ko yong article. One of the most emerging
advertising agency/company here and in Asia. Jamisola? Kaninong apelyedo nga yon?
Napaisip ako. Wala naman kasing picture ng may-ari ang nandirito. Binasa ko yong
article. Isang nagngangalang ' Darren Javes Zamora Jamisola' ang anak ng nagmamay-
ari ng kumpanya at siya ang kasalukuyang namamahala nito.

"Des, alam mo itong Jamisola advertising company?" Naitanong ko while thinking kung
saan ko nabasa ang ganitong pangalan.

"Mars! Yan ang isa sa limang malalaking advertising company ng Philippines! And
take note, sikat yan all over Asia. Bukod doon andami ng commercial model ang
napasikat nila, at take note hah ang gwapo pa ng may ari! My gosh! I swear
mahuhulog ang panty mo kapag nakita mo siya." She shouted saka nagliliwanag ang mga
mata. Kinikilig. Kita mo na kakabreak up nga lang tapos may pinagpapantasyahan
namang iba.

"Gusto mo magpa-audition tayo? I swear matatanggap ka with flying colors. Sa ganda

mong yan! Naku tiyak na matatanggap ka agad-agad." Tila excited na excited nitong
sabi. Umupo ito sa harap ko at tiningnan ako, isang makahulugang ngiti ang
binitiwan nito. Inirapan ko sya dahil wala akong balak maging model.

"Naku Des kung ano man ang binabalak mo, huwag na. Wala akong planong pumasok sa
isang modelling."

Tiniklop ko yong magazine at nilagay sa tabi. Andun parin ang malawak na ngiti
nito.

"Ako ang bahala sayo. Promise hindi ka magsisisi sa gagawin natin." Anito.

I rolled my eyes upwards. Pero may naamoy yata akong pagkaing nasusunog.
Nagkatinginan kami ni Desiree. At nanlaki ang mga mata nito. Saka ko pa naalala
nagluluto pala kami!

"Des! " I shouted at sabay kaming tumakbo patungo sa kusina.

**please vote and share **

To all the readers out there.. please follow me baka next chaps magkaroon ng
restrictions ang chaps ko.. baka ma-private pa..
=================

4- Opportunity

" Advertising is the art of convincing people to spend money they don't have for
something they don't need."

Author: Will Rogers

**

Darren POV

As I've watching the photos of the models, may pumasok sa ideya ko. They're are all
the same. Same faces in the commercial, paulit-ulit na mga bigating artista. In
fact, the product isn't selling that well. Mas lalo silang na-popromote. Though
helpful naman dahil nakikilala ang isang produkto. But I guess, people need
something new. I guess I need a new models for next feature magazine.

"Randolf, magpatawag ka ng board meeting, right now. Just let Mrs Ricardo hold on
to their team. May pag-uusapan tayong mahalagang bagay." I commanded my executive
assistant dominantly.

"Yes boss. Right away." He immediately walked out the office para sa utos ko.

Minsan natatawa ako sa humor nito pero lately napapansin siguro nitong wala ako sa
mood, hindi na siya masyadong nagbibigay ng punch lines. Madalas na itong tahimik
kapag kaharap ako at minsan palihim niya akong inuobserbahan. I was so frustrated
sa takbo ng kumpanya ngayon. We need a new campaign para makahatak ng maraming
adds. Well, malayong malayo naman kami sa estadong palugi pero hindi ko naman
hahayaang mangyari yon sa advertising agency ko. Ayokong humina ang sales ng
kumpanya.
Maya-maya dumating na ang mga board members at ang kanya- kanyang team para sa
production.

"I'd like to include some changes here, for my own suggestion para sa new issue
magazines natin,

we will hired a new model." I directly point out the topic.

"You mean sir, hahanap tayo ng bagong mukha?" Tanong ni Mrs Ricardo.

"Precisely Mrs Ricardo." I respond so sure about it.

"So we will look for a new model, gaya ng mga sikat na ramp model ng Asia to sell
new for good." Agad na hirit ni Mr Reyes, one of the board.

I sighed, that's not what I exactly mean. Pero okay naman ang suggestion niya kaya
lang I have my own tactic.

"No, that's not what I mean Mr Reyes. I'm talking about new faces, new beauties,
new model. It only means that we will look for our own model. Just like Harper's
Bazaar modelling agency, mas umaangat sila dahil sila mismo ang naghahanap. But we
would not focus on that idea, we have our own versatility and own criteria. Meron
din tayong model management maliban sa iba't-ibang advertising adds. My point is,
we'll have to take this chance for some changes. Instead na kumuha tayo ng mga
artista or mga sikat na model, why not tayo mismo ang maghanap ng matatawag nating
sariling atin at tayo mismo ang magpasikat, for our own company's name?" I suggest
confidently. I smile, dahil nakikita ko na ang positive response sa mga mata nila.

"Well, that's suggestion is the best so far.. Mr Jamisola." Tumango-tangong sang-

ayon ni Mrs Chan, isa sa mga board at active businesswoman in any associated
business industry.

"So you mean.. sir, magpapa-audition tayo for a new model campaign?" Mrs Ricardo
concluded, nagkatinginan naman ang lahat.

"Exactly Mrs Ricardo." I answered back, smiling to

that idea.

"Okay, susubakan natin. I think mas mabuting sumubok tayo kaysa maghintay. There's
no harm in trying, let's take this idea positively." Sang-ayon ni Mr Conjuanco.

Pagkatapos ng maikling discussion, I dismissed the meeting suddenly at bukas we

will start to conduct the schedules of audition for good. Si Mrs.Ricardo and her
team na ang bahala sa bagay na yon. I trusted them too much for that. Isa na lang
ako sa huhusga sa mga photoshoot right after.

"Darren! You look so busy now." Biglang sumulpot si Mommy sa opisina, carrying
food. I kissed her on her cheeks sweetly saka umupo ito sa sofa. "Hijo, I think
kailangan mo munang magbreak. How about vacation somewhere in France? I heard na
maraming pumupunta doon at pag-uwi meron ng love life." She winked nang sulyapan ko
ito.

Si Mom talaga, pinagpipilitan ang gusto nila ni Dad. Mahilig sa reto kaya nga isang
Jamisola ang napangasawa niya dahil sa paghahanap ng partner noon. First cousin
sila ni Tito Lucas at lage niyang kinukulit na hanapan siya ng blind date, kaya
niya nakilala si Dad na older brother ni Tita Regina. Wasn't it too much for
coincidence?
I sit at the table across her, at nag-umpisang kumain sa dala nitong paborito kong
ham and mushroom Burger. I was so hungry. Dahil sa subrang busy nakakalimutan kong
kumain sa eksaktong oras.

"Mom I told you I'm quite happy with my life now as a single. Hindi niyo kailangang
magmadali." I argue. My goodness! Hindi ko kailangan ng sakit sa ulo.

Mom is frowning and purely not convinced.

"But not as

completely happy when you have a partner. You're just turned thirty last few
months. At hindi ka pa nag-asawa?------" She paused, thinking about it.

"Mom, stop exaggerating things. I'd Just turned twenty nine, next year pa ako
magti-thirty." Correction ko. I rolled my eyeballs. For Pete's sake! Anak niya ako
at nakalimutan niya ang edad ko? Urrgghh. Atat na atat kasing mag-asawa ako.

"Ah ganun ba. Oh I thought you were.." Napahawak siya sa kanyang noo. "Kelan pa ba
ako magkakaapo sayo? I wanted to see a little Darren walking around in my home."
She desperately burst out.

Nginunguya ko ang Burger and drink juice in a bottle saka ko siya pinagbalingan
ulit.

"Mom, makuntento na kayo kay Matt and Britanny." I'm talking about my adorable
nephew and niece.

"Anak, I'll be more happier kung magkakaroon ka na ng pamilya. Nakita mo ba si Yvo

at Nic ngayon? They are both happy with their wives. Naunahan ka pa ni Yael na mas
bata pa sayo yon. Si Max nag-asawa na rin. Diyos ko napag-iiwanan kana ng mga
pinsan mo. Successful ang mga marriage nila." She said with a hysterical voice.

Umikot muli ang eyeballs ko. I hate comparing myself with them. I am not against
with marriage. It's just that it's very hard makahanap ng babaeng seseryusohin. Sa
lahat ng mga naging girlfriends ko wala ni isa akong seneryuso. Or girlfriend ba
talaga ang matatawag sa mga yon. The fact that I was heplessly searching that
woman, it seems na mas mahihirapan akong makahanap tamang babaeng pakakasalan.

"Mom

just move on. Don't be too excited for that. Sooner or later, magkakaroon din ako
ng asawa. And my cousins are lucky enough for meeting their other half. Well except
for Jamie's marriage, which was very unlucky. But who knows about the test of
time?" I said pointly.

Mom sighed. Halatang talo na sa usapan. Itinaas nito ang kamay bilang pagsuko. I am
grinning widely for her defeat.

"How's Eliza? That brat seems so busy now. Wala ba siyang time para dalawin ang
gwapo niyang kuya?" I asked lively. I'm talking about the youngest sibling. My brat
little sister who ha just turned 21 last month.

"Quite busy with her studies in Auckland. Ewan ko ba sa batang yon, bakit doon pa
piniling mag-aral." She said leaning her back on the couch.

I shrugged. Kaya ako nagkaroon ng business sa New Zealand dahil sa batang yon.
She's my youngest sister, and as an eldest brother I have to be protective so much
for her. I hired a secret agent para subaybayan siya doon, nang wala siyang alam.
Dahil tiyak magwawala yon kapag nalaman niyang pinababantayan ko siya.

"Let her be. Desisyon niya yon. By the way where's Dad? Hindi mo yata siya kasama
ngayon?" I'm wondering. Lage naman silang magkasama ni Daddy. Lalo na sa mga
business trip.

"Andoon kina Brenda. Naaliw sa mga bata, hindi na sumama sa akin dito. Maybe one of
these days, susulpot yon dito para kumustahin ka."

I shrugged. Pagkatapos ng iilang mga kwentuhan at pang-uusisa nito ay saka ito

lumisan sa opisina. Sana sa mga susunod na araw wala akong ma-encounter na suprise
date na kagagawan nito.

She really wanted me to tie a knot. Hindi naman pagkain yon para basta-basta na
lang isusubo. At kung ayaw na ay basta na lang isusuka.

**

Marionnie POV

"Sige na naman, Besh. Mag-audition ka. Sayang ang slot. Kumuha pa naman ako ng
number sa audition para sayo. They only need five models, malay mo mapili ka at
mapabilang ka sa limang yon." Pamimilit nito.

Kanina pa siya nanunulsol sa audition na yon at kanina lang din ako tumatanggi pero
hindi talaga ito sumusuko.

"Alam mo bang kinapalan ko pa ang mukha ko to ask a favor with Bong para lang dito?
Saka sa Saturday pa naman eh. You still have time to think about it." Nakangisi
nitong sabi.

Si Bong ang matalik niyang kaibigan na isang photographer sa Jamisola Advertising

Company and Modelling agency. Kaya madali lang sa kanya makalapit doon dahil may
kapit. I never imagine myself facing in front of the camera surrounding by lots of
people. Gusto ko yong buhay na simple lang. Yong walang stress. Ayoko ng mga
publicity. Whatever those stuffs are, I will stick with my decisions.

"Desiree, you knew kung ano ang mga gusto ko. Alam mo namang masaya na ako sa
pagiging teacher." I said still declining the offer.

Lunch time pa naman at andito kami sa canteen ngayon, kumakain ng lunch. Uminom ako
ng tubig at bahagya kong inilayo ang ulam nitong beef tapa. Hindi ko gusto yong
amoy.

"Wala namang nagsabi sayo na hindi ka masaya sa pagiging teacher. Alam mo besh, may
mga bagay na hindi natin ginustong gawin pero minsan doon

pa tayo nagiging masaya. Sabihin na nating hindi mo passion pero, diba nasa mind
lang naman natin nag-uumpisa ang ganyan pero if you learn to discover it doon na
natin nalalaman ang purpose. Minsan sa buhay natin may mga bagay na hindi natin
hinahangad pero doon pa tayo nagiging masaya. Got my point?"

Who goat? As in? She's a feature writing teacher, kaya andaming alam na hugot
words. Sabagay she has a point. Ang problema, wala akong confident sa sarili na
gawin ang mga bagay na yon. Isa pa hindi ako gutsy.

Ngumuso ako at muling uminom ng tubig. Ang hirap kausapin ang taong subrang talino.
Tulad ng babaeng ito. Tinatanong ko nga sa sarili kung bakit ako pa ang pinu-pursue
niya gayong siya naman pala ang may gusto.

"Bakit hindi mo subukang magmodel? Eh ikaw naman itong halatang may gusto."
Pagtataray ko dito. Bigla itong umubo sa harapan ko pagkatapos ko sabihin ang bagay
na yon.

Nanlaki ang mga mata nito, at natawa ako sa reaksyon niya.

"Are you kidding? Kita mo namang 5'4 lang ako, and I know I'm cute pero not enough
to be a model. At siguro kung isang commercial model sa isang toothpaste ang
hinahanap, why not? Saka the criteria they are looking for is bagay sayo. Shapely
legs, mabalakang, matangkad na for 5'7 height and lastly but not the least, you
have an alluring eyes, dashing smile and perfect face for a model superstar. Have
you realize that? Kaya ka nga nananalo sa beauty pageant noon diba?" Umaarangkada
nitong pagsasalita.

Oo maganda ako, alam ko yon pero hindi ko pinagyayabang ang bagay na yon. I joined

in pageant before pero simula noong muntikan akong ma-rape ng isang coordinator sa
isang show at nalaman ni tatay, pinahiya ako sa maraming tao at nabugbog pa. That
time hininto ko na ang lahat. Strict si tatay, subra at konting pagkakamali lang
binubuhatan na agad kami ng kamay. And aside from that, nagawa ko lang naman yon
dahil sa prize, nakatulong yon sa financial support ko sa pag-aaral.

"Paano si tatay? Tiyak na pagbabawalan naman ako no'n. Ayoko ng mabugbog tulad ng
dati."

I said saka nagtakip ng ilong sa amoy ng tapa. I hate it. Napansin naman agad nito.

"Anong nangyayari sayo? Wala namang mabaho ah." Anito na napataas ang kilay.

"Yong beef tapa, hindi ko gusto yong amoy nya." I said saka niligpit ang lunch box.

"OA mo. Ang sarap kaya niyan. Sa tinagal-tagal nating kumakain ng tapa, ngayon ka
pa mag-iinarte." Anito habang nililigpit ang pinagkainan.

"Anyway, sa Saturday hah? Kalimutan mo muna yang mga rason mo. Just keep it, at
pag-isipan mong mabuti. Remember, opportunity knocks you once. At miminsan lang
chance na ganito. Malay mo. And don't mind about your father. Bobolahin ko lang si
tsong." She's grinning playfully habang naglalakad kami sa hallway papunta sa
classroom. I shake my head off.

Nasalubong na naman namin si Sir Anthony Verdez sa hallway, ngumiti ito at bumati.
Ganun din ako at gaya ng nakagawian, Desire keeps bashing him.

"Okay, bye nerd!"

Hinila na ako nito palayo. Seryoso lang si an Anthony na sumulyap kay Des. Napikon
siguro.

"Tingnan mo. Parang nagalit tuloy. Tratuhin mo kasi ng maayos. Parehas pa naman
kayong teacher." Saway ko dito. Inikot nito lang nito ang mga mata bilang tugon.

"Duh keber. Hayaan mo siya." Mataray nitong sagot.

Ahay... Kailan niya kaya tatratuhin ito ng maayos? Yong walang halong sarcasm. Naku
naman.. bakit nagkaroon ako ng bestfriend na subrang opposites ng ugali ko?

**

**please VOTE and SHARE**

=================
5-Signs

" That first pregnancy is a long sea journey to a country where you don't know the
language, where land is in sight for such a long time that after a while it's just
the horizon - and then one day birds wheel over that dark shape and it's suddenly
close, and all you can do is hope like hell that you've had the right shots."

-----Emily Perkins, (Novel About My Wife)

**

Marionnie POV

"So ano prepare ka na ba? Remember malapit na ang Saturday, Thursday na ngayon."
Kumindat ito sa gawi ko. Noong isang araw lang namin ito pinag-uusapan. Kahapon
pinaalala, ngayon pinaalala na naman.

Umikot ang eyeballs ko bilang tugon. The truth is am not excited dahil tiyak na
hindi naman ako matatanggap sa audition. For sure magsisilabasan ang mga
magagandang dilag at sosyalera sa lipunan that time. Wala akong bilib sa sarili.

"Hay naku, Des. Kaya lang naman ako pumayag dahil sabi mo nga pwede ko itong
sideline sakaling matanggap ako. Dagdag na rin yon para sa tuition ni Megan at
Jemuel." Prangka kong sabi.

Mapagbigyan ko lang ang babaeng ito, choks na. Sure naman akong, I'm not gonna make
it. Pero sakaling dumaan ang himala at mabulungan ako, eh di suwerte ko para
matanggap sa modelling. Sabagay, hindi naman siguro yon compromise sa pagtuturo ko.
Lumawak ang pagkakangiti nito sa sinabi ko.

"Mabuti at naisip mo ang bagay na yan. That's what you called practicality by
chance. At kapag natanggap ka, I'll be the first one na magbubunyi sa saya." Proud
nitong turan na akala mo siguradong matatanggap ako.

"Naku,

Des huwag masyadong mag-expect. Masasaktan ka lang. Hindi pa nga siguradong

matatanggap ako eh." Negative kong opinyon. Mas mainam na huwag umasa para hindi
ganun kasakit sa pride kapag nagkataong hindi ako natanggap.

She smile. Yong ngiting punong-puno ng kumpyansa.

"Basta. Trust me. I'll use my power for that." Kumindat ito.

Napailing iling ako. Ahay, bahala nga siya. Tutal siya naman ang back up ko. Sunod-
sunuran na lang ako at kapag hindi ako natanggap sa try outs ng audition, eh di
wala. Mapagbigyan lang ang gusto niya. Sana lang hindi magalit si tatay kapag
nalaman niya.

"Halika libre kita sa Greenwich. Ang sarap kumain ng pizza. Sasabayan kita sa
paborito mong lasagna." Sabi nito na subrang lawak ang pagkakangiti.
Napangiwi ako nang marinig ang lasagna pizza. Sa utak ko hindi yon ang gusto kong
kainin pero gusto kong subukan. Sumama ako nito sa megamall. At doon sa Greenwich
kami kumain gaya ng sabi nito. Pero pagpasok ko pa lang sa loob bumaliktad na ang
sikmura ko sa klase-klaseng amoy.

"Des, ayoko dito..please." I held her arms palabas at tinatakpan ang ilong.

"Bakit? Anong nangyayari sayo?" Nag-aalala nitong tanong. Sinuri niya ako ng
kakaibang tingin.

"I don't know. Basta ayoko lang ng amoy. Doon na lang tayo sa Mandarin Resto."
Hinila ko siya papunta sa gusto kong kainin.

"Huh? Ah eh.. kailan ka pa nagkaron ng hilig sa Chinese foods?" Nalilito nitong

tanong habang papasok kami sa loob.

Narelieve ang sikmura ko sa kakaibang ambience at amoy. Ay salamat. I sighed in

bliss. Umupo ako sa mesa and took the menu on the table. Wala sa sariling sumunod
lang ito.

"Des, I want an Asado-chicken noodle soup, Fish Taosi rice at chicken mushroom
rice. Samahan mo na rin ng buko pandan salad delight." Nakangiti kong tugon dito na
dahilan na ikinalaglag ng panga nito. She looked at me bewilderedly. Her eyes eyes
is blinking rapidly.

"Oh bakit? Don't worry I'll pay you kung sumubra sa panlilibre mo." Nakangiti kong
tugon. Walang namutawing salita sa bibig nito at tumayo na parang naninibago. Bakit
naman ganun ang reaksyon niya?

"Des!" I called out.

She turned her head and frowned.

"Green tea hah? Saka meatballs. Don't forget the sauce." Natatakam kong pahabol.
It's actually I'm craving for it. Kanina ko pa naiimagine ang mga pagkaing yon,
while checking the test papers. Tinitigan niya ako saglit bago tumalikod.

For waiting for few minutes, inihain na na ang mga orders sa mesa. Namimilog ang
mga mata ko habang sine-serve ito ng waiter.

"Sigurado ka bang mauubos mo lahat yan Mars?" Paninigurong tanong ni Des na wari
hindi makapaniwala sa nakikita niyang reaksyon ko. Tumawa ako sa tanong nito.

"Of course! Gutom na gutom talaga ako maghapon eh." I said habang kumukuha ng
chopsticks. Mind you, I know how to use it kahit hindi ako masyadong kumakain ng
Chinese foods.

Kanina pa ako natatakam at ngayon na nasa harapan ko na, halos hindi ako makahintay
at walang tigil sa pagnguya at di magkandaugaga sa sunod sunod na pagsubo.

"Hmm.. sarap naman nito Des." I mumbled softly, chewing

the food like not eating for century. Grabe, sarap talaga. Nagtaas lang ng kilay si
Desiree. Kung gaano

ako kahamal sa pagkain, ganun din ito katipid sa pagsubo at tila inoobserbahan
lamang ako. I won't mind basta gusto kong kainin ang lahat ng inoorder nito.
After eating, halos hindi na ako makahinga sa subrang busog. Hinimas ko ang tyan
sabay burp ng malakas. Medyo nagulat ito sa sa ginawa ko pero I just laughed. When
I look at the bowl, malinis na itong mga pinagkainan ko. Whoah! Subrang gutom ko
nga siguro dahil naubos ko yong mga inoorder ko. It feels amazing.

"Grabe..pinaglihi ka ba sa dinosour para makaubos ng ganyan karaming pagkain?"

Naitanong nito na nagdududang nakatingin sa akin.

"Well. Siguro. Hindi ko nga alam na naubos ko ang lahat ng yon eh." I laughed. And
she's frowning.

"Mars, alam mo mag-iisang linggo ko na rin napupuna itong mga pagbabago sayo eh.
First you eat like hindi ka pa nakakain buong taon. Tapos yong beef tapa, diba
favorite mo yon? Pero nababahuan ka. And the second thing was, ang lakas mo
makakain ng hilaw na mangga. Sa pagkakaalala ko, hindi ka mahilig sa maasim and
once in a blue moon lang kitang nakikitang kumain ng mangga. And this week, araw-
araw kitang nakikitang kumakain no'n at minsan pinagdadamutan mo pa ako where in
fact, yon ang paborito ko. At ngayong araw.. heto." She point out the plates at ang
buong mesa. Napakunot noo lamang ako, wari may nabubuo ng konklusyon ang utak ko.
At hindi ko na nagugustuhan ang ideyang yon.

"You don't like Chinese foods, right? Ni hindi ko nga matandaan na kumain

tayo sa mga ganitong pagkain eh. Oo I remember once in chowking sa panlilibre ni

Damon. Pero siopao at halo-halo lang yon. And nothing more. At hindi ko naman
pwedeng sabihing buntis ka dahil wala ka namang lalaki-----" She paused and then
nasapo nito ang noo. Natigilan ako. Buntis? Umigting yon sa pandinig ko at
nagmistula na akong bingi sa mga sinabi pa nito. Time machine please.. when was the
last time I had a menarch? Its been six weeks since that incident happened. Two
weeks ago pa dapat ako nagkaroon ng regla. Pero hindi ako nadatnan. Gosh.. what's
happening? All the worries I was feeling is babbling up right now.

No. This is just stress. And false alarm. I'm not pregnant. This couldn't be
happening right? Natataranta na ang utak ko kung ano ang gagawin ko kung totoo nga
o posible na buntis talaga ako. I shook my head and began thinking the possible
things might happen. The consequences, possibilities. What about my job? What about
my responsibilities kung totoo nga?

"Mars? Mars? Nakikinig ka ba? Hello!? I'm here Mars!" She snapped my fingers to my
face para magising ako. Napakurap ako. Nagising ang diwa ko at tiningnan ito.

"May sinasabi ka?" Ulit kong tanong.

She's sighing while shrugging, disappointed itong tumingin sa akin. Napapailing

ito.

"See? Look at yourself. Yan ang sinasabi ko sayong changes. Mars, don't get me
wrong with this huh? But I think kailangan ko talagang itanong ito. May stress
disorder ka ba?"

Sana nga yon lang. Sana yon ang tawag sa nangyayari sa akin ngayon. Stress
disorder.. malabo. I knew

well about myself. And I'm normally functioning well kahit pa pagod ako o
problematic. Pero this one, masasabi kung..no, no, no. It can't be. I swear
papatayin talaga ako ng tatay ko if buntis talaga ako.

"No.. wala. I mean I don't know yet. Hindi pa naman ako nakapag-pacheck up sa
ganitong case. " I blinked away, then took my bag and those lesson plans booklet.
Nag-ayos na rin ito sa mga dadalhin.

"Just try pacheck up. Malay mo meron ka no'n. Anyway tara na nga. Pwede naman kita
samahan bukas once maisip mong magpacheck. May kilala akong doctor tungkol sa bagay
na yan." She offered.

"Hindi ako pwede tomorrow Des. Final exam ng mga estudyante ko. Maybe next week. "

Actually kinakabahan ako sa mangyayari. Hindi ko talaga napupuna ang pagbabago. I

was not aware. Not until Des told me about it. Umalis na kami at umuwi. Tahimik ang
buong byahe. Nagpanggap akong tulog-tulugan sa loob ng kotse nito para hindi ito
mangulit ng mangulit ng kung anu-ano.

**

"Hi ate. Nagabihan ka yata. Dumaan dito si kuya Anthony. May dala siyang dunkin
donuts." Nakangiting salubong ni Megan sa akin sa may pintuan.

"Ah ganun ba. Kainin niyo na. Busog na busog ako eh. Nilebre ako ni Des sa labas."
Sabi ko nito.

At tuwang-tuwa namang sinunggaban nila Ken at Sami ang donuts sa mesa. Lumapit na
rin sila Jemuel at Megan. Nasanay na ako sa mga pasalubong ni teacher Anthony sa
akin. Sa isang linggo may dalawa o tatlong beses ito nagpapadala ng mga kung anu-
anong pagkaing pasalubong pero malimit lang kami nag-uusap. Dina-drop by lang nito
ang

mga pagkain or minsan through delivery. Medyo torpe kasi at mahiyain. Di naman
against sila nanay at tatay pero ako lang ang ayaw. Sinasabihan ko naman siyang
huwag masyado magbibigay ng kung anu-ano dahil ayoko siyang umasa pero mapilit
talaga. Ang lageng sabi, hayaan na lamang siya dahil masaya naman daw siya sa
kanyang ginagawa. Kahit naman daw walang kapalit ay okay lang. Which is I pity for
him more. I don't wanna be unfair. Ayokong sagutin ko siya dahil sa nararamdamang
awa. Willing naman daw siyang maghintay. HAyy.. Tumungo ako sa kusina para uminom
ng tubig.

"Kailan mo sasagutin yong tao? Ilang buwan na rin nanligaw si Anthony sayo ah." Si
nanay habang nagluluto ng ulam. Overtime yata si tatay dahil hindi ko pa siya
nakikita ngayon.

Sinulyapan ko si nanay bago ininom ang isang basong tubig. Ano ba ang isasagot ko?

"Hindi ko alam Nay. Wala kasi akong nararamdamang do special para sa kanya." Mahina
kong sagot.

Nananamlay ako. Kung kailan nakakain ako ng subrang dami saka ako nawalan ng
energy. Nawalan ako ng lakas nang marinig ang lahat ng sinabi ni Desiree at na-
realize ko din sa sarili. Bumuntong hininga si nanay at umiling iling.

"Ayoko lang na paasahin mo yong tao. Makakasakit ka sa damdamin ng iba." Anito at

isinalang na ang bagoong, which was so mabaho.

"Nay, ano ba yang niluluto mo? Bakit kailangang may bagoong?" Tinakpan ko yong
ilong at lumayo sa pinaglulutuan nito. Kunot noo siyang tumingin sa akin.

"Kare-kare. Kailan ka pa umayaw sa bagoong? Dati pa natin kinakain ito ah." She
declined. Her eyebrows furrowed even more. Tinitigan siya nito nang may pagdududang
tingin.
Agad akong naalarma. Diyos ko ano ba itong nangyayari sa akin? Napakurap ako.

"Ah akyat muna ako Nay. Sige.."

Sinundan lamang siya nito ng isang nagtatakang tingin.

Pagdating sa kwarto. I took the calendar immediately and count the days na delayed
ako. Natigilan ako after ko mabilang ang lapses. Nanghihina kong itinabi ang
kalendaryo. It's been two weeks na hindi ako nadatnan. I need PT. I sighed.
Pabagsak akong nahiga sa kama. I was staring at the ceiling blankly.

Gosh.. I need to research symptoms of pregnancy.

**

**please VOTE and SHARE **

=================

6- Audition

" What difference is there between us, save a restless dream that follows my soul
but fears to come near you?"

Author: Khalil Gibran

**

Marionnie POV

Namamawis ako sa loob ng bathroom habang hawak ko ang Prenancy kit. I was
debatating with myself kung itutuloy ko ba ang test na ito. Kanina pa ako nakaupo
dito sa inodoro para gumawa ng test. Kung deretso na lang kaya ako sa isang OB? If
you seek for the truth, kailangan talaga ito pero not all the result sa PT ay tama
gaya ng ilang attempts ni Des noon. Naging positive yon pero hindi naman pala. She
was afraid na baka nabuntis siya ni Damon but it was false alarm. And now I am
holding this piece of kit, feeling doubt and scared at the same time. Takot na
takot akong malaman ang resulta ng PT. Sana naman mag-negative. Sa huli, pinatakan
ko ito ng aking ihi at nilagay sa itaas ng tank lid flush toilet bowl. Waiting for
few minutes sa result.

Habang nakaupo panay naman ang katok ni Megan sa pinto.

"Ate bilisan mo naman. Ate naiihi na ako. Ate!" Sigaw nito sa labas ng pinto. I
sighed.

"Just wait!" I replied.

"Ate! Ang tagal mo, kanina ka pa dyan. Andito na si ate Desiree!" Sigaw parin nito.

I stood up at naiiritang binuksan ang pinto.

"Ano ba Meg!? Ang ingay mo!" Pinandilatan ko ito ng mga mata. Napakunot-noo lamang
ito.

Lumabas ako sa CR at naabutan ko si Des sa sala, nakabihis at halatang bagong ligo.

Katatapos ko lang maligo at nakadamit pambahay lamang ako dahil ito yong napag-
usapan namin. Susunduin niya

ako dito at doon na sa apartment nito magbihis, dahil siya ang magpo-provide ng
susuotin ko.

"Oh ang aga-aga nakabusangot na yang mukha mo? Halika na baka ma-late ka na sa
audition. Aayusan pa kita." Anito na tumayo na.

Pinandilatan ko ito ng mga mata dahil natatakot akong marinig siya ni tatay. Hindi
pa naman ako nagpaalam sa kanya tungkol sa bagay na ito. She rolled her eyeballs at
tila wala itong pakialam.

"Halika na nga. Nay! Tay! Alis muna kami. May aasikasuhin lang kami sa school." I
louder my voice para marinig nito sa kusina.

"Kain ka muna anak." Pigil ni nanay na bumungad sa pinto.

"Ah sa bahay na Tita, nagluto ho ako ng agahan doon." Sabat ni Des. Nagtataka naman
akong pinagbalingan ni nanay dahil sa sout kong pambahay.

"Ganyan ang suot mo pupunta ng eskwelahan?" Anito na nagtatakang tanong. Hindi ko

gustong magsinungaling kay nanay. Pero hindi naman sigurado kung matatanggap ako sa
audition. I'll just open up to her if saka-sakaling dapuan kami ng swerte sa lakad
namin ngayon.

"Ah Nay, nasa bahay ho ni Des ang susuotin ko ngayon. Casual lang naman." Rason ko
agad upang huwag itong magduda. Sabagay hindi naman madudahin si Nanay kumpara kay
tatay.

Tumango-tango lamang ito. Saka nagpaalam na kaming umalis. Pagdating sa apartment

ni Des agad itong nangalkal ng mga accessories. May fashion high-waist pants na
faded gray ang kulay, nakalatag sa kama at loose white sleeveless para sa top then
a brown cardigan, color nude boots na may five or six inches heels and etc.

"Don't tell me yan ang susuutin ko?" Naitanong

ko sabay turo sa mga damit sa kama.

Umirap ito, "Of course, alangan naman magdedress ka gaya ng sinusuot mo pansimba.
That's a cool chic outfit. Common na yong mga body tight dress, am sure marami kang
makikitang ganung outfit mamaya. Ginaya ko ang ideyang yan sa mga Zalora fashion
show." Sagot nito while choosing a purse for me.

Napangiwi ako. Oh my God, hindi ako fashionista. And to think na may katangkaran na
ako at magsusuot pa ng heels..parang nakakailang naman. Hindi ko carry.. Dios Mio..

"Des.. masyado naman yatang mataas yong takong ng boots. Besides hindi ako sanay
magsuot ng may heels. Alam mo namang fan ako ng doll shoes." I declined pero mas
lalong inirapan ako nito.

"Ano ka ba Mars, huwag ka ngang manang. Modelling ang audition na sasalihan mo

alangan magsusuot ka ng flat shoes doon. Huwag ka ngang KJ. Just wear it and be
confident. Nasa nagdadala rin yan eh. Saka huwag mong isipin yang nakasanayan mo o
hindi, ang mahalaga makapag-audition ka at ipakita sa lahat na may potential ka. Be
prepared, yan na lang ang isipin mo ngayon." Mahaba nitong litanya.

Hindi na ako umimik. Kumain muna kami ng breakfast. Inayusan niya muna ako, blow
dry at light make up lang pero yong eyeliner binigyan niya ng emphasize. Saka peach
lipstick, golden brown blush on with a bit of contour in my check bones then
masskara.

"You don't need to put false eyelashes dahil masyado ng mahaba at makapal ang
pilik-mata mo. Pasalamat ka sa tatay mong power ranger kaya nagkaroon ng ganito
kagandang mukha." Anito habang naglalagay ng masskara

sa pilik mata ko.

Ngumuso ako. Power ranger ang tawag niya sa isang foreigner. Ang dami niya kasing
term sa mga bagay-bagay. May point siya, dapat akong magpasalamat sa ama kong
foreigner. Hanggang ngayon am still looking for my unknown father. Si nanay ayaw ng
pag-usapan ang totoo kong ama pero minsan nagtatanong ako kina Tyang Inday, kapatid
ni nanay pero maging sila wala namang alam sa biological father ko.

Pagkatapos kong mag-ayos I started to wear all those stuffs. Pero masikip yong high
waist pants ko kaya hindi ko maisara ang zipper.

"Paano hindi nagkasya sayo yan eh noong isang linggo ko pa lang yan binili at medyo
maluwang pa nga yan sayo noong sinukat-sukat natin diba?" Anito habang pinipilit na
itaas yong zipper. I sighed. Hindi ko naman kasi alam na tataba ako ng ganun
kabilis.

"Ang hamal mo kasing kumain lately. Ayan tuloy. Kung hindi talaga ito maisara huwag
na nating ipilit. I have high waist shorts there. Yon na lang." Anito. Tatanggi
sana ako sa shorts pero I guess mapapagod lang ako sa kakadebate nito. So yon ang
isinout ko. At kasyang kasya naman sa akin.

"Wow.. mas bagay pala sayo itong shorts Mars. You look a perfect chic. Mas
emphasize yong mahahaba mong legs." Nasisiyahan nitong komento. Hindi na ako
kumibo.

To complete the looks, I wear a cardigan and boots. Sabay bitbit sa purse na silver
with a combination of black leather ang sling nito na pwede kong ilagay sa balikat
and some kind of fashion bracelets. My hair is perfectly wave na lampas bra ang
haba. And then it went fine. Humanga ako sa sarili nang makita ang repleksyon

sa salamin. Masasabi kong pwede din pala akong itandi sa mga sosyalerang mayayaman
sa lipunan. I am not really aware of my looks kahit napapansin kong napapatingin
ang karamihan sa akin tuwing dumadaan ako. At alam kong may kasamang paghanga yon.
Pero hindi ko masyadong ina-uplift ang sarili dahil lang sa gandang meroon ako. For
me, physical features would not define the real you. What matters most is you have
that beautiful soul.

Habang papalapit na kami sa pupuntahang studio saka ko naalala pregnancy kit na

ipinatong ko sa may ibabaw ng flush toilet bowl. Oh my God! Baka makita nila nanay
at tatay yon.
"Des balik muna tayo sa bahay namin.. may kukunin lang ako saglit." Natataranta
kong pakiusap nito. She continue driving and scorned to my direction.

"Alam mo Mars kanina ka pa. Hinatayin mong mapuno ako sayo. Isang likuan na lang
darating na tayo sa studio eh at pababalikin mo lang ako ng wala sa oras? Hello,
traffic na mamaya pag balik natin and worst hindi na tayo aabot sa oras ng
audition. Hayaan mo muna yang nakalimutan mo." Naiirita nitong sabi, habang nagda-
drive.

"Eh yong phone ko naiwan." I insist. Naiwan talaga yong phone ko pero hindi yon ang
dahilan kung bakit nananaisin kong bumalik. Hindi pa man ako nakakauwi kinakabahan
na ako sa mangyayari mamamaya. I just hope na si nanay ang nakakuha sa kit at itago
yon. Isa pang pinangangambahan ko ay ang result no'n. Hindi ko pa naman nakita.
Okay lang sana kung negative ang result.

Sa isang malaking building na may nakalagay na Jamisola Model Management, ay doon

kami pumasok. Andami ko

ng nakitang mga kababaihnang pumila. Some of them ay nakikita ko pa sa isang

commercial. Mga mayayaman at magaganda. Halatang may mga sinabi sa buhay. At may
mga iba ding trying hard lang at sa tingin ko hindi naman siguro ako kabilang dun.
May ibubuga naman ang itsura ko kaya lang most of them are younger than my age.
Nakita ko ang nakalagay na requirements sa malaking door. Must have 18-26 years
old, at least 5'7 ang height, slimmy and willing to take risk of modelling.

Umabot pa ako sa edad, mag twenty four pa lang ako next month. At yong height ko
muntikan ng sumablay. May mga mas matatangkad pa nga sa akin. At parang poste ang
katawan. Ang hahaba ng mga legs at may mga anorexic beauties.

"Mars wait lang hah? I'll just call Bong. You wait here. Hindi natin kailangang
pumila sa dami ng tao dito. May slot tayo para sa priority ng audition." Sabi nito
na nagpalinga linga sa palibot.

Nakatayo lang ako dito pamasid masid sa palibot.

"Oh my gosh.. I can't wait na ako ang makukuha sa audition. Confident akong
masasali ako sa top five na kailangan nila. Of course nasa akin na ang lahat ng
hinahanap nila." Sabi nong babaeng nasa tagiliran ko. May kasama siyang kasingganda
niya pero masyado yata siyang felingera para mag-assume ng ganun. Hindi ko
mapigilang magtaas ng kilay.

Nagmamadaling lumapit si Desiree sa akin.

"Halika doon tayo sa harapan dahil tatawagin lang daw nila ang number mo. Halika
dali.." Anito at hinila ako.

Nilampasan namin yong pila tutal malawak naman ang pasilyo at nakadaan kami sa
gilid. Pagdating sa dulo may isang

pinto kung saan nakaplaster yong requirements sa modelling. Tumayo kami sa gilid ng
mga taong nagsitayuan din sa gilid ng wall.

"Sabi ni Bong, few minutes more tatawagin ka dito. Wait lang." Bulong nito.
Nanatili lamang akong walang kibo at tumatango lang sa lahat ng sinabi nito.

Malamig naman ang pasilyo pero naaalibadbaran ako. Nahihilo ako sa iba't-ibang amoy
ng perfume na nandirito. Feeling ko masusuka ako.

"Des nahihilo ako." Bulong ko dito.

"Naku Mars, hindi ka pwedeng mahilo. Sandali lang naman ito. Just wait. Gutom ka
ba?" Nag-aalala nitong tanong. Umiling ako at pinagpapawisan na yata ako ng
malamig.

Bumukas yong pinto at iniluwal doon ang isang bakla, may hawak itong papel.

"Pasok na sa loob miss #5, #6, #7 at #8. Sino-sino dito? Apat lang muna." Anito na
binasa ang papel.

"Go na Mars, number five ka. Here ipakita mo 'to." Inilabas nito galing sa bulsa
ang priority number ko.

I took it at lumapit dito kasabay ko yong tatlong babaeng may hawak ding mga slot.
I glance sideways at her, she smirk and giving me a good luck sign. Ngumiti lang
ako saka pumasok sa loob. Isang malamig na hangin ang sumalubong sa akin.

"Dito muna kayo, tatawagin lang kayo kapag turn niyo na." Nakangiting sabi sa amin
ng bakla bago ito tumalikod. Parang lage siyang nagmamadali. Subrang busy.

May kadilimang bahagi itong kinatatayuan namin. Maraming staffs at lahat sila may
kanya-kanyang trabaho. At nakikita namin ang ginagawa ng isang babae nakapost ng
ilang anggulo moving her body while the photographer

keeps shotting a pictures with different angles. Nasa kanya lang yong buong liwanag
ng studio at dim light na ang ibang bahagi. At yong photographer panay sabi ng,
'okay side by side, front, don't stiff your neck, keep posing, your face, don't
forget to look at the camera, blah blah blah.. '

'Okay times up. Next...'

Nakatayo lang ako dito at parang wala sa sarili.

"Hey miss ikaw na." Untag sa akin ng katabi kong number six.

"Hah? Ah okay. "

Kinaway ako ng bakla. At nagmamadali akong lumapit dito.

"Don't be shy hah? Keep it up, don't irrirate the photographer. Just follow him
kung ano ang ipagawa sayo." Bulong nito bago ako pumasok sa gitna ng spotlight.
Tumango lamang ako habang binubundol ng kaba ang dibdib ko. Pakiramdam ko wala
akong ibang naririnig kundi ang malakas na pulso ko. Ngumiti sa akin yong
photographer. Yong ngiting parang kilala niya ako.

"Hi.. You look nervous. Are you ready?" Tanong nito at ngumiti lang ako sabay
tango. Siguro siya si Bong. Hinala ko.

"Nice outfit. Cool chic." Sabi nong lalaki sa tabi nito. Pakiramdam ko mataas ang
posisyon nito dito sa kumpanya basi na rin sa nakikita ko. Am not sure kung siya
ang may ari. Gwapo at halatang bossy. There's admiration in his fierce eyes while
glancing at me. Mas lalo akong nahihiya.

"Okay let's start. Don't forget to look at the camera. Think something coz I need
some expression in your eyes. Fierce, close up smile, and catching eyes. Okay,
okay. It would only take ten minutes so give all your best. Keep moving

and you do some poses."

He clapped then began rolling the lenses of the camera. I just go with the flow. I
keep moving and giving all they requested.

'Good.. excellent.. show us some neck, sideways...flip your hair if it makes you
comfortable to create a post. Okay..'

I move my head up, moving my hands my hair, my body, bending my back and
everything. Facing the camera with fierce expression. And do the flipping with
smiles.

"Time's up. Excellent. I love your eyes, darling. Okay next." Anito at nagsimpleng
thanks lang ako bago tumalikod.

I really need to go out dahil konti na lang matutumba na ako. Pero hinabol ako ng
bakla at may binigay na form para e-fill up ko.

"I really need to go to the restroom first, can I just go back for this form?"
Magalang kong tanong dito. Ngumiti siya at tumango.

"Don't miss this dahil sa batch na to, ikaw pa lang nabigyan ng form which means
pasok ka for another shoot. Sige CR ka muna, andoon sa -----" Naputol ang sasabihin
pa nito nang biglang tinawag ito. "Coming, balikan mo 'to hah?" Anito at
nagmamadaling umalis.

Pagpasok ko sa restroom saka ako sumuka ng sumuka. Halos maubos na lahat ng kinain
ko kanina. Naluluha akong nagpahid ng mukha.

Napahawak ako sa gilid ng wall habang palabas ng CR. Nahihilo ako. Ano ba itong
nararamdaman ko? Diyos ko.

Lumabas ako sa studio at saka ko naalala yong form. Oo nga pala! At bigla akong
natigilan when I saw him standing there sa may kalayuan, may kausap itong lalaki.
Yong lalaki na pumuri sa akin kanina. Na kasama sa isang pictorial. It's him. It's
really him! Hindi ako pwedeng magkamali! Napakurap ako at napaawang ang bibig.
Kahit medyo may kalayuan ito naaaninag ko parin ang gwapo niyang mukha. Kasabay ang
malakas na kaba ng aking dibdib at panghihina. It feels like I'm going to fall on
the ground.

"Mars, okay na? Tapos anong sabi? Natanggap ka?" Sunod sunod na tanong nito.
Napakurap ako and then I heard an echo sound all around.

Lumabo yong paningin ko and then... blank and I felt like I'm heavy and drowning.
Naninikip yong dibdib ko.

"Mars! My God! Help!"

The last time she heard before she was block out.

**

**please vote and share **

=================

7- Positive

"In order to carry a positive action we must develop here a positive vision."

Author: Dalai Lama

***

Darren POV

Nag-uusap kami ni Dom para sa mga gagawin before the board meeting dahil pagkatapos
nito magiging busy na ang schedule ko. And I have to remind him sa mga dapat gawin.

"Please choose to those women who are potential. It's not all about the looks. Yong
may X factor. I cannot join the judging for them dahil I have flight to Cebu
tomorrow. I'll be gone in two days here. I'd like you to take care everything while
I'm away. Just inform me something if necessary." I reminded Mr. Dominic Suarez,
one of the media specialist ng advertising.

"Okay, makakaasa ka Darren." Nakangiti nitong tugon sabay tapik sa balikat ko.

We are friends since college at kapag isa sa mga kaibigan ko ang empleyado, hindi
ko gustong tawagin nila akong 'boss' or 'sir' coz I felt like I'm an old one here.
Mr. Jamisola or by my first name would be better to call me that way. Nasanay na
ang lahat dito. Iilan lang naman silang tumatawag sa akin ng ganito, mga kaibigan
ko lang.

Our conversation suddenly stop when we heard a loud noise of yelling and shrilling.
Ang mga kababaihang nagpipila for audition ay nagsiumpukan na at parang may hindi
magandang nangyari.

Nagmamadali akong tumungo sa nagkakagulo.

"Mars! Mars! Hoy! Huwag ka namang magjoke sa akin ng ganito.. hoy! Mars naman
eh!"

I heard a voice of a woman crying and panicking while holding the head of the other
girl, waking her up. Marahil nahilo. Agad akong lumapit.

"Excuse me.. excuse." I said at dumutdot para makadaan.

They gave me space para makadaan at yong iba sa akin na ang atensyon nang makita
nila ako. I saw the side view of the woman and my heart somersaults when I
recognize her. Tinitigan ko siya saglit at kahit medyo natatakpan ng kamay ang
mukha ng babaeng may hawak sa kanya ay naaaninag ko parin ang itsura niya.

I walked closer.

"Hey, what happened here?" I said at umupo para e-check ito.

I hold her immediately and I startled when I saw her face. Napakurap ako, she's
pale. It's her! Dam'n! I felt rage for worrying seeing her like this. I checked her
pulse and still her heart is beating.. but weak. Shi't! What happened to her?

"Ahmm--nahilo ho Sir." She's stammering and when I glance at her, she was a bit
surprised. Her jaw dropped.

"Tulungan niyo naman po---"

Hindi na nito natapos ang pagsasalita nang agad kong buhatin ito and excused the
people who were around us.

"Ang swerte ng girl.. Knight in shining armour yong may-ari."

I've heard a woman murmured to her companion. Obviously she envy this woman I am
holding for dear life and for trying to rescue her in an instant.

Nagmamadali ko itong dinala sa clinic na attached

lang ng building. I've had medical team in my advertising agency. Kumpleto ang
facilities dito.

"Mendy, just check her please. Now!" I rattled habang nilalapag sa siya puting
medical bed.

The nurses checked her everything at nag-aalala akong napahilamos ng mukha. Don't
tell me she auditioned here? Really? Saka ako nagkaroon ng time na titigan siya ng
maigi habang ginagamot. She has that beautiful curves that makes me feel bothered.
This is why I was captured with her stunning looks the last time I saw her. Ngayon
na nakikita ko siya ng mas malinaw ay mas lalo akong na-attract. Bakit ba ako
nakakaramdam ng ganitong feelings sa kanya? Only for her.

Her beautiful shapely legs, her smooth and pinkish skin and her innocent pretty
face is so mesmerizing. I've seen a lot of beautiful woman, have perfect curves but
she's different. Masyado siyang maganda sa paningin ko.

May ikinabit sa kanyang aparatus and this time I'd tried to asked Mendy what
happened with her. But she said, nahilo lang daw ito and nothing more.

"Boss, boss.. kanina ka pa hinihintay sa board meeting. Bilisan niyo na po.

Nagagalit at naiinip na sila sa paghihintay."

Natataranta na si Randolf pumasok sa loob, hawak ang report na pinapagawa ko.

"Okay, okay Mendy ikaw na bahala sa

kanya. I'll be right back to check her if she's okay. I have an urgent meeting to
catch up. I'll go ahead." Bilin ko nito na napakunot-noong nakatitig sa akin.

"Okay Sir. I'll take care of her --for you." She said with doubts about my sudden
concern for a stranger.

Yeah it was a big strange but I have to because it feels like I need to care for
her. Muli ko siyang sinulyapan at kalmado na ang mukha nito kahit unconscious. I
sighed.

"Boss, tara na ho." Tawag ulit ni Randolf at nahihiwagaang nakatitig sa babaeng

nakahiga sa kama.
Inirapan ko ito para tigilan niya ako sa pagtataka. Hindi sinasadyang masulyapan ko
ang babaeng kasama nito na kasing-edad lang niya. At napakurap-kurap itong
nakatingin sa akin. Umiwas siya ng tingin at muli akong sinulyapan na may halong
pagtataka at pagkamangha.

After that, I went to the conference room for presentation. This time, pabibilisan
ko ang mga topic para mapadali sa kadahilanang gusto ko siyang balikan sa clinic.

Goodness! This time I would never ever let her go for not knowing her personal
information and I wanna know why she left me hanging that night without saying a
word. Hell!

Umiikot na ang utak ko sa paggawa ng mga rason kung paano siya manatili sa akin.
Maybe I'll offer her something.. na hindi niya kayang tanggihan.

**

Marionnie POV

Naalimpungatan ako at bigla na lang akong bumangon.

"Mars dahan-dahan naman. Masyado kang harsh. Kumusta

na ang pakiramdam mo?" Lumapit si Desiree sa akin at hinawakan ako.

May band aid yong kamay ko at may nakakabit na dextrose. Teka napaano ba ako?

"Anong nangyari? Nasaan tayo?" Umikot ang mga mata ko sa puting palibot. The space
is not huge but enough na makapasok ang iilang tao sa loob. It's like lying-in.

"Nandito sa advertising building. Nahilo ka kasi kaya nandito tayo mismo sa clinic
nila." She replied.

At agad ko siyang sinulyapan. Natigilan ako. Napakurap ako ng ilang beses at saka
ako kinabahan.
"Alam mo bang ang isang may-ari mismo ng kumpanyang ito ang nagdala sayo dito?
Wow.. ang haba ng hair mo Dai. Bilib na ako sa kagandahan mo. Binuhat ka niya at
nagmamadaling dinala dito and he was so worried with you and feeling ko that time..
siya ang husband mo sa ginawa niya. Gosh..

kinilig ako dun."

And blah blah blah.. marami pa itong sinabi pero naging blangko na ang utak ko at
napalitan yon nang maalala ko ang lalaking nakita ko kanina. No. I can't be wrong.
Siya talaga yong nakita ko. Paano ko ba makalimutan ang lalaking nagpaligaya sa
akin nang gabing yon? Na masasabi kong isang unforgetable memories sa buong buhay
ko. At tingin ko habambuhay ko babaunin ang alaalang yon sakali man. At kung nakita
ko man siya dito, ibig ba sabihin no'n dito siya nagtatrabaho o isa siyang model
dito? Diyos ko. It can't be happening na magkrus ang landas namin dito. No. Ayoko.
It would be the biggest humiliation in my life if magkaharap kami by coincidence.
He would maybe think na isa akong mababang uring babae.

I suddenly remove the dextrose in my hand. Aalis na ako dito baka magawi pa ang
lalaking yon dito.

"Hoy! Hoy Mars! Anong ginagawa mo? Wait lang..baka mapaano ka? Ano bang ginagawa
mo!?" Nagpapanic nitong hinila ang kamay ko.

"Des kailangan ko ng umuwi. Please...kailangan talaga saka don't worry okay na

talaga ako." I assured her at kahit medyo nahihilo ako, tiniis kong tumayo ng tuwid
saka inayos ang sarili.

Nakipagdiskusyon pa ako kay Desiree nang ilang minuto dahil nag-aalala ito sa
kalagayan ko. Gusto

niyang mag-stay pa ako para maging totally okay. But I really assured her na I'm so
fine kahit hindi naman talaga. Dahil sa kaba at takot, ayoko ng magtagal pa dito.
Nagpaalam ako doon sa in-charge ng clinic na nagngangalang Mendy.

But she asked me few questions about my nausea at kung okay na ba talaga ako.
Sinagot ko naman ng maayos at saka pa kami umalis.

"Alam mo nawewerduhan talaga ako sayo. As in at ngayon lumalala na yan." Puna ni

Des habang palabas kami ng building.
Hindi ako umimik. Kung ano man ang nangyayari sa akin ay hindi ko alam. Basta isa
lang ang dapat siguraduhin sa ngayon. Ang makauwi ng maayos at huwag magkaleche-
leche. Palinga linga pa nga ako sa palibot. Nagbabakasakaling makita ko siya at
makaprepara agad ako to avoid him.

"Oh isa pa yang pagbingi-bingihan mo. Ano ba talaga ang nangyayari sayo Mars? Teka
maiba tayo, ano bang nangyari kanina sa audition? Nakuha ka ba? Ano bang sabi
nila?"

Naiirita ako sa mga pangungulit nito. Actually gusto ko siyang sigawan pero sa
lahat ng effort niya sa akin today, dapat pa nga akong magpasalamat. Pero hindi ko
lang talaga maiwasang mairita.

"Saka

ko na sasabihin sayo lahat Des. Gusto ko munang magpahinga at makauwi." Kalmado

kong sagot na medyo nababagot.

"Okay sabi mo eh." She shrugged.

Pagdating ko sa bahay, alanganin pa akong pumasok dahil natatakot ako sa isipang

may nakakita ng PT na naiwan ko sa loob ng CR. Naabutan ko si nanay na nanonood ng
TV habang kumakain ng meryenda.

"Oh anak, andyan ka na pala. Meryenda na dito. Maaga ka yata nakauwi ngayon." Anito
habang ngumunguya. Sumulyap siya sa kabuohan ko at nagtataka ito sa suot kong
fashion clothes.

Sinulyapan ko ang wall clock at two thirty na pala ng hapon.

"Sige Nay. Salamat. Busog pa po ako. Nagpractice lang kami ng fashion show." Sagot
ko agad bago pa man ito magtanong.

Nagmamadali na akong umakyat sa hagdan at nagtataka lamang ako nitong sinundan ng

tingin.

Hindi ako nakakain ng tanghalian pero hindi ako gutom. Marahil sa dextrose na
kinabit sa akin kanina. Sino kaya nakakita ng PT ko? Sa nakikita kong reaksyon ni
nanay kanina, parang wala siyang alam. Pagdating sa kwarto, nakita kong nakadapa si
Meg sa kabilang kama habang nagbabasa ng kanyang mga notes.

"Akala ko ba NSTP niyo ngayon." I said habang nagtatanggal nitong mga masisikip
kong suot.

"Oo nga pero hindi naman whole day yon." Sagot nito.

Sabagay. Pagkatapos kong makapagbihis nanghihina akong umupo sa gilid ng kama at

lumilipad na naman ang utak ko kung saan paroon. I sighed.

Nakita ko si Meg na tumayo at may kinuha sa loob ng drawer.

"Uh. Naiwan mo yata." Anito sabay lagay ng pregnancy kit sa harapan ko. Napakurap
ako sa kaba at salubong ang kilay na tiningnan siya. She smile then shrugged, as if
walang dapat problemahin doon sa nakita niya. Kinabahan ako.

"Congrats. Mas magiging happy si Kuya Anthony niyan."Nakangiti nitong tugon sabay
upo sa kanyang kama at humablot ng babasahin.

Mas magiging happy si Anthony? Anong ibig niyang sabihin?'

Napalunok ako at baliktad yong kit kaya hindi ko makita ang linya. Napalunok ako
habang nakatitig doon. Ilang segundo ding lumipas bago ko ito dinampot para
tingnan.

Humugot ako ng hangin at napapikit nang makita ang dalawang linyang kulay pula.

Positive.

Na-gets ko na ang sinabi ni Meg na mas magiging happy si Anthony. But then, the
problem is hindi siya ang ama. At isa pa hindi

ko naman boyfriend yon dahil hindi ko naman sinagot and now it surely never will be
dahil sa sitwasyon kong ito.

Nasapo ko ang noo sa isang suliraning kailanman hindi ko inisip na magkakaroon ako
nito.
My God! Bakit ba ako binigyan ng ganitong problema? Paano sila nanay at tatay?

"Oh bakit parang problematic ka? Ayaw mo no'n, magkaka-baby na kayo ni kuya?" Si
Meg.

I shook my head and sighed.

"No. Hindi ko boyfriend si Anthony. Hindi ko siya sinagot." I said while looking
out the window.

Ano na ang gagawin ko ngayon?

"What? Ibig mo sabihin nagpabuntis ka na hindi pa kayo?! Ibang klase ka din ate!"
Hindi makapaniwalang singhal nito.

"Ano ba? Baka marinig ka ni nanay. Hinaan mo nga ang boses mo okay?" Pinandilatan
ko siya ng mga mata.

Hindi parin nito nakuha ang sinabi ko. Dapat hindi muna malaman nila ito ni tatay
at nanay. Mag-iisip muna ako ng mabuting solusyon.

"Makikiusap sana ako sayo na hangga't maaari sekreto muna natin ito. Okay?" I said.
It's really hard to deal with teenagers like her.

She frowned even more.

"Kahit kay kuya Anthony, secret din?" Kunot-noo nitong tanong.

From the start, si Anthony lang kasi ang nakilala nilang masugid kong manliligaw.
Kaya naiintindihan ko kung yon ang takbo ng kanyang utak. Kung iniisip man nitong
siya ang ama ng dinadala ko ngayon.
"Hindi si Anthony ang ama, okay." Mahinahon kong sabi.

Nalaglag ang panga nito at tinitigan ako ng husto, "Eh sino? Sino ang nakabuntis
sayo?" Mangha nitong tanong.

It wasn't only a question but also showing her concern.

Hindi ko kilala. At maaaring hindi na rin makikilala ng anak ko sakali.

"Hindi ko siya kilala." I whispered back then glance bitterly towards her.

"Ano!?"

She asked loudly and look shocked than I had never imagined.

***

**please VOTE and SHARE *--

=================

8- Coincidence

"Men exist for the sake of one another."

Author: Marcus Aurelius

**
Darren POV

After more than two hours of the meeting I go back to the clinic instantly to check
her. When I enter inside, the bed is empty already.

"Mendy? Where's the woman I brought here?" I asked on her desk, she was busy doing
her reports.

"Ah sir, umalis na po. Nagmamadali nga eh. Sabi niya okay naman siya and there's
nothing to worry about." Sagot nito na napamaang.

"Ah wala bang iniwang information tungkol sa kanya? I mean her name, address and
any info." Nagpapalusot kong sabi dahil nahahalata kong nagdududa na ito.

"Ah sir ang alam ko lang nahilo yon sa haba ng pila. Isa siya sa mga nag-audition
kanina. Hindi ko rin naman nakuha kahit first name niya." She explained at
nahihiwagaang tiningnan ako.

Napailing iling ako, "Dam'n!" I murmured.

"Sir? Bakit ho?" She asked.

Seryuso ko siyang sinulyapan. Chismosa talaga ang babaeng ito. Agad naman itong
umiwas ng tingin.

I'll be busy this week and I have no time to search for her sa mga files na nag-
audition ngayon. Busy din ang studio. Pagbalik ko na lang from Cebu or Taiwan.

Dam'n. Ano bang nangyayari at parang pinagkakaitan ako ng panahon na makita siya
ulit? Malaman man lang kung sino siya ay mailap pa rin ang pagkakataon.

I sighed frustratingly. Lumabas ako ng clinic na laglag ang balikat.

"Randolf, book a flight for three this Saturday to

Taiwan. Pagkatapos nating umuwi from Cebu, aalis agad tayo. Isasama natin si
Alisa." Bossy kong utos dito.

"Yes boss. " He respond automatically.

Pagod kong inilihata ang katawan sa sofa.

"Boss, pumunta nga pala si Louie dito kanina. Nag-iwan ng invitation letter.
Nagmamadali kasi siya kanina kaya hindi ka niya mahintay. Sa Bar daw ang held ng
birthday nito."

Umangat ang ulo ko at tiningnan ito. Oo nga pala, Louie's last birthday celebration
as bachelor. Next month ikakasal na ito sa fiance niyang Italian model na si Cyril.

"Oh okay. Pupunta tayo, pero saglit lang. You knew we have flight tomorrow." I said
habang napasulyap as relos.

***

Pagdating sa bar, almost alpha men ang nasa loob at may mga iilang hindi ko kilala.
Mga relatives and friends nito.
"Randolf, don't drink too much at least may magdadrive pauwi if ever I will have
too much alcohol tonight." I warned him and he just only nod before I came closer
to the group.

I gretted the birthday celebrant. Cyril is not here dahil nasa Italy daw ito.
Sinusulit kasama ang pamilya bago man lang magpakasal.

Maya-maya nag-umpisa na ang tuksuhan. Panay ang panunukso nila nito sa salitang
magpapatali na at magpapasakal sa buhay may asawa. But anyways, Louie is already in
thirties, it's time for him to settle down.

And the party goes well. Maybe I really need to drink alcohol tonight. It can help
to ease this frustrations what I'm feeling now.

Habang lumalalim ang gabi mas napapasarap ang inuman.

"Boss, alas onse na ho. Baka mahuli

tayo sa flight tomorrow." Bumulong si Randolf sa teynga ko.

"AHmmm.. give me ten minutes. Then we will leave." I said while calculating the
time on my wristwatch.

"Ah boss kanina pa ho yang ten minutes niyo. Umabot na lang ng one hour." Anito na
may bahid pag-aalala.

Napakunot-noo ako at medyo natatamaan na rin ng alak. I smile.

"Don't worry this would be the last ten minutes."I insist. Napakamot ito sa ulo.

"Please excuse me, I have to get into the loo." I said sabay tapik kay Jonas, isa
sa mga grupo ng table.

Maraming tao. I just recognize fewer of them. Yong iba mga celebrities pa and
there's a lot of people na hindi ko kilala, hindi ko na matandaan yong ibang
familiar sa paningin ko.

"Aw.. sorry I don't drink alcohol, salamat na lang."

I frowned and stop walking nang madaanan yong babaeng may kausap sa isang stool.

"Ow sorry. Why?" The man asked frowning.

Nakatalikod yong babae kaya hindi ko siya nakikita. But her voice sounds familiar
to me. So dahan-dahan akong lumapit. She's wearing a simple dress. And her figure
is dam'n too sexy. Litaw ang magandang kurba ng katawan nito kahit hindi naman
revealing ang outfit niyang sout.

"Ah bawal, kasi buntis ako." Sagot nito at natigilan naman yong kausap.

I was about to go to their table when I've heard that she's pregnant, huminto ako.
I shake my head off. She's not what I'm looking for. She's taken. Sayang. Maybe I
am just a little bit fuzzy.

Dumeretso ako sa restroom. And not even bother myself to look at

her again. I washed myself frustratingly.

I sighed. That woman really bothering me. She's always in my mind. Minsan nawawala
ako sa sarili sa tuwing bigla na lamang itong pumapasok sa utak ko. I must stop
thinking about her.

I need someone who can satisfy me in bed tonight or someone who could release my
semens.

Dammit!

**

Marionnie POV

Ito na naman ang pinakaayaw ko sa lahat. Ang pinipilit ako.

"Promise Mars, hindi na tayo malalasing niyan. Ako ang bahala sayo." Pamimilit
nito. Umikot ang mga mata ko.

The last time na nag-bar kami, ito ang naging resulta. Positive. Tapos magyaya na
naman ito ng party kesyo birthday daw ng pinsan ng kaibigan niya. Blah blah blah.

"I don't wanna drink alcohol anymore." Kasi bawal. Dugtong ng utak ko.

Hindi nito alam na buntis ako. Yon nga kasi ang result ng PT. Pero to make this
sure, magpapacheck up talaga ako. Maybe by tomorrow.

"Mars, you don't have to drink. Samahan mo lang ako. Please..??"

Namumungay ang mga mata nito at para itong tuta na nakikiusap sa akin. Pinagsiklop
nito ang dalawang palad sabay sabi ng 'please' ng paulit-ulit. I sighed. Okay I
surrender.

"Okay basta huwag tayong magtatagal. Dahil kapag nagpakawala ka na naman, I will
leave you there." I agreed with condition.

"Yes! Yes! Don't cha worry Mars. I wouldn't repeat what I did last month. Hindi na
ako magpapalango ng alak."

Tuwang tuwa nitong sigaw. Umiling iling na lamang ako. Ang hirap talaga nitong
tanggihan. Nagpaalam ako kay nanay

at tatay na may pupuntahan lang kami ni Desiree. Pagkatapos naming magbihis,

tumungo na kami sa bar na sinasabi nito. Hindi naman pala basta-basta itong bar na
pinuntahan namin dahil bago ka papasok, kelangan may ID pa. Hinanapan pa kami ng
invitation letter. Buti na lang sinundo kami ng sinasabing kaibigan niya na pinsan
ng celebrant. Kaya kami nakapasok sa loob.

High end bar. Andaming tao. Karamihan dito mga celebrities at yong iba mga kilalang
icon. Politicians and big time businessman.

Dahil puno na halos table na may mga sofa and cushions, doon kami sa mataas na
table na may tatlong stool. May nagbigay ng drinks at mga pulutan like fried
shrimp, chicharon and there's also sweet tacus and potato chips.

"Des, libre ba 'to?" Bulong ko dito, kasi ang dami eh.

"Oo. Lahat ng gusto mong kainin. Ano ka ba!? Hindi tayo customer sa bar na ito.
Guests tayo, okay? Inuman party ito, not what you think. As in exclusive." She said
at nagtungga ng inumin sa baso.
She offered me a drink but I decline profusely. Nagrequest lang ako sa waiter ng
orange juice. At yong pulutan na lang ang pinagbanatan ko.

"Seriously, pulutan lang ang gusto mo?" Anito na umiinom ng can beer.

"Oo. Ayoko ng magkaroon ng hangover. Nakakamatay." Sagot ko kahit hindi naman ako
as in nagkakaroon talaga ng hangover dahil hindi naman ako umiinom ng maramihan.
Natawa ito sa sinabi ko at nagpatuloy lang sa pag-inum.

"Hey okay lang kayo dito?" Lumapit si Helly, yong pinsan ng celebrant na pinakilala
sa akin ni Desiree kanina.

"Oo naman. Sarap nga uminom

eh. Teka, padalhan mo naman kami ng maraming pagkain dito. Inubos na nitong kasama
ko yong pulutan eh." Maktol ni Des.

Tumawa lamang ito nang sulyapan akong panay ang subo sa potato chips. Ngumiti lang
ako bilang tugon. Saglit lamang ito at agad ding umalis dahil busy sa pag-entertain
sa iba pang mga mayayaman nitong kaibigan. Maya-maya dumating yong waiter dala ang
tray na loaded ng food. Ang lawak ng pagkakangiti ko. Sarap kasi ng mga pagkaing
inihanda nila dito. May mga heavy foods naman pala. Akala ko more on alak lang ang
party na ito.

"Teka sino ba ang celebrant? Bakit naman kasi ganitong klaseng party ang gusto niya
sa kanyang birthday? Ang gastos ng drinks. Sa mga nakikita kong bottle ng inumin
dito halatang dolyares ang presyo tapos lahat dito umiinom." Pamumuna ko. Yon kasi
ang napansin ko for the whole time.

Yong mga whisky, red wine na galing pa ng Italy and France dahil sa mga tag name
nito ay halatang mamahalin.

"Mayaman eh. Ganun lang naman talaga ang life, Mars. Invest more memories than
money kasi kapag namatay ka hindi mo naman nadadala sa hukay ang pero o kayamanan
na meron ka dito sa mundo. At least diba, marami kang treasured moments na buhay ka
pa and you'll never feel regret once you die dahil masaya ka." Makahulugan nitong
sagot.

Sabagay. Tama naman si Desiree. Kung mayaman ka, magagawa mo ang lahat na pwedeng
magpasaya sayo. Travelling, buying anything you want, spend it in any way that
would make your life happy. Pero sometimes it makes you miserable in other ways.
Minsan hindi na nakakatulog ng maayos. Stressed. Etc. Marami namang mayayaman

na hindi nakukuntento lang. Yong iba nagpapakamatay pa nga eh. Money can't buy
happiness. Aanhin mo kung marami kang pera kung wala ka namang peace of mind or di
ka naman marunong makuntento.

"This is his last birthday daw as a single dahil ikakasal na siya next month with
his long time fiance. Yon sabi sa akin ni Helly. Look at that guy, wearing blue
shirt. Yong mga kalalakihan doon. Yon siya si Louie. Ang birthday celebrant." Anito
sabay turo sa may kalayuang mesa. Tiningnan ko naman ito at lahat sila ay mga good
looking man. Itsura pa lang, unreachable na.

May lumapit sa mesa at halatang kilala ito ni Des.

"Hi.. You look amazing tonight." Nakangiti nitong puna kay Desiree. Ewan ko kung
nambobola ba ito o nagpapakita lang ng motibo kay Desiree.

"Bolahin mo ako Kurt. Sampalin kita dyan eh!" Sita ni Des at tumawa lang ito ng
malakas. They are close based on what I've seen on them.

Umupo ito sa isa pang bakanteng stool, tapat ng kinauupuan ko. He is smiling
towards me. At ayoko ng klase ng titig nito na tila nagpapahiwatig ng kung ano.

"Don't tell me hindi mo ako ipapakilala sa kasama mo?" He asked Des, pero sa nasa
akin ang full attention nito. Umiiwas lamang ako ng tingin.

"Oppss.. Kurt, she's off limits. Mars si Kurt."

Nag-offer ito ng hand shake.

"Hi I'm Kurt Bellones."

I smile a bit, "Marionnie Centino." I replied then accept his big hand. Bahagya pa
nitong pinisil ang kamay ko bago ko ito hinila. Typical. Nakakailang naman ang
lalaking ito. I murmured to myself.

Ilang minuto

ang lumipas pa. Napuno ng usapan ang table namin. Masaya naman pala kausap ang
lalaking ito. He's handsome, pero not my type.

"Des, late na masyado. Baka mag-alala na si nanay. Eleven na." I said glancing the
wristwatch.

"Ay oo nga pala. Wait lang magpapaalam muna ako kay Helly. Wait lang. Nasaan na
kaya ang babaeng yon?" She stood up and then nagpaalam sa amin saglit.

Naiwan kami ni Kurt sa table. At medyo lumiit yong space sa pakiramdam ko.

"I notice na hindi ka man lang uminom ng wine or something. Why?" Tanong nito.
Napuna niya pala.

"Ah hindi kasi pwede." I said softly. Na sana hindi ito mangungulit.

He chuckled, "Why? Dahil ayaw ng boyfriend mo? Come on, just give it a try." Sabi
nito sabay sa offer sa basong may lamang red wine. Nilagay nito ang baso sa harapan
ko.

Umiling ako ng sunod-sunod.

"Aw sorry,.. I don't drink alcohol. Salamat na lang." Tanggi ko ulit saka ibinalik
ko yong baso sa harapan niya. He frowned.

"Ow..sorry. Why?" He asked bewilderedly.

Napakurap ako. I think mas mabuting sasabihin ko sa kanya ang totoo para tigilan
ako sa pangungulit nito.

"Ah bawal.. kasi buntis ako." I said directly to him which made him shock.

Tumango tango ito tapos ngumiti kalaunan.

"Kaya pala off limits ka." He said.

Ngumiti lang ako. At least iisipin niyang may asawa ako or may boyfriend.
Precisely! Ikaw ba naman magsabi ng buntis sa ibang tao natural iisipin nilang
taken ka.
Lumipas ang ilang minuto at wala parin si Desiree kaya nag-excuse muna ako kay Kurt
para mag-cr. Dere-deretso lang ako. And when I opened the door, nalaglag ang panga
ko sa nakita. At para silang binuhusan ng tubig nang makita ako. Nanlaki ang mga
mata ko nang makilala ang lalaking nasa harapan ko.

They are making out inside the comfort room! What the hell!?

And what makes me surprise was that guy is the same guy who stole my virginity!
Dam'n!

He was surprised too. And I think they way he's staring at me he'd just recognize
me!

Oh no.

And I have to get out of here! Right now!

****

**please VOTE and SHARE **

=================

9- Choices

" I'm mortified to be on the stage, but then again, it's the only place where I'm
happy."

Author: Bob Dylan

**
Darren POV

It's been a week since we accidentally met again that night. She left after seeing
me making out with the other woman. Other woman? Really? I guess so. Dahil simula
no'ng makasama ko siya sa isang gabi, after sharing night with her I'd never shared
another woman again. Nawalan ako ng gana sa iba at bigla na lamang akong natuliro.

Hinabol ko siya after I fixed myself. But then hindi ko na siya naabutan. I was so
stupid, dam'n careless. Dahil hindi kami nag-lock ng pinto. But if we had locked
that door, I would never given a chance to see her again. But that was so
frustratingly disastrous.

Hindi ko naman gugustuhing magkikita kami sa ganung sitwasyon, sa ganung

pagkakataon. And unexpectedly, it happened. And I felt so stupid. I felt guilty
kahit hindi ko naman siya girlfriend or kahit may kaugnayan man lang kami sa isa't
isa maliban sa nakasama ko siya sa isang kakaibang gabi na aming pinagsaluhan.

Did I care so much of what she had feel that time? Maybe I was.

I saw how shock she was seeing me doing things like that. And the things pain or
jealous if am not really mistaken was visible in her deep set eyes.

I sighed. And here I am staring at her photos in my laptop screen and even in my
cellphone. I got all of these from studio. She auditioned that time nang mahilo
ito. But the information sheet they're

been looking for was blank. Sabi ni Koi, that gay organizer or secretary of the
studio he gave her a sheet to fill up those needed to be filled but she excused
herself and go the restroom, she promised to go back for it. But then she left and
the rest, nahilo na and not even care if natanggap siya for the second shoot dahil
umalis na lamang daw ito na walang pasabi.

According to the photographers, she nailed the photoshoots and got all the angles
they needed. And yeah the evidence is here in my hands. She pose like a pro model.
Her eyes is speaking something in front of the camera. The fierce look, the smile
and curves are all perfect to my taste. She got all what it takes but then she
never come back for it. I even scolded them for not securing her spot, for not
making extra efforts getting any information from her.

But they said, they are busy that time. At hindi na nila natutukan. Well, the fact
na marami namang magagaling at may mga itsura na nag-audition, pero for me she's
the best.
I stood up and face the transparent glass wall here in my office. Malalim na ang
gabi. Pero gaya ng dati, hindi parin ako makatulog ng maayos. And I know in myself
na siya lamang ang dahilan no'n.

No. What I'm feeling now for this perfect stranger woman is definitely an
infatuation. Maybe if I see her again and then have a mind blowing sex just like we
shared that night, this feeling will fade and then mahuhulog sa pagsasawa gaya ng
nakagawian. NO. I don't easily fall for a woman. No way.

**

Marionnie POV

Naiinis kong binato

ang libro sa dinding. Sa tuwing pumapasok sa utak ko ang eksena ng lalaking yon at
yong ka-sex* niyang sikat na celebrity ay di parin ako makapaniwala. I used to
idolized that pretty woman, prime time queen ng ABC channel na namamayagpag na tv
network ng bansa but after seeing her having se'x with him in that public place,
being bit'ch and worse dahil yong Darren pa of all the men out there, na isang
manyak na nagnakaw ng virginity ko ay hindi talaga ako makapaniwala.

I now believe that halos lahat ng mga artista ay fake. Akala ko pa naman
conservative ang Tahlia na yon. Masyado pa namang dyosa pakinggan ang pangalan niya
pero isa pala siyang cheap whor'e. Dam'n.

Bakit Mar nagseselos ka ba sa actress na yon? Tanong ng utak ko.

Selos? At bakit naman!? Sagot rin ng isa kong isipan na halata namang confused.
Grrrr.. Aba natural, normal magselos. Siya ang lalaking nakauna sa akin at siya
lang din ang nanaisin kong magiging huli. At sa loob ng mahigit isang buwan, siya
lang ang lageng laman ng utak ko. Simula no'ng mangyari ang one night stand na yon,
wala na akong matinong araw na nakapagrelax ng maayos. Hindi na naging normal ang
lahat. Lage akong balisa at wala sa sarili. Apektado na ang lahat lalo na ngayon.
At higit sa lahat, siya ang ama ng dinadala ko ngayon.

Last week no'ng nagpacheck up ako kasama si Desiree ay positive nga talaga. Sabi ng
OB, six weeks pregnant na daw ako. Parang mahimatay si Des sa naging result.

Sinabi ko sa kanya ang lahat,

why I got preggy and then everything. Pati yong nangyari sa clinic that I saw him
there. She was so resourceful that time to do the research sa tatay ng anak ko. And
we've just found out in Google, na isang DARREN JAMISOLA ang naging ka-one night
stand ko that time that leads me to become pregnant. Isang bachelor. At may-ari ng
Jamisola Production. With just one mistake, nagbunga agad. Pero wala naman akong
nararamdamang as in regret to the highest level. Kasi having a baby is a blessing.
Pero I was also scared that, what if malaman na ni tatay. I know he won't like it.
And for sure, pagchichismisan ako ng buong compound na ito. Na isa akong teacher na
walang moral, disgrasyada na naturingan pa namang role model ng mga kabataan. Etc.

Hindi lamang yon ang problema kasi, may possibility na hindi ako papayagang magturo
kapag nalaman ito ng aming strikta at matandang dalagang principal, na buntis ako.
Naiimagine ko na ang itsura niya kapag pinapagalitan ako. At tiyak, mas lalo akong
magigipit. Paano na ang mga college student kong kapatid? Kulang ang kinikita ni
nanay. Paano ko mabibigay ang lahat ng pangangailangan ng magiging anak ko?

And this is reality. This is it. The hardest thing that I'm might be facing all
alone.

I sighed.

Bigla na namang pumasok sa utak ko ang posisyon ng malanding Tahlia na yon,

nakahawak pa siya sa faucet while that maniac guy named Darren keeps pushing his
d*ck to that woman intensely.

Piste!

"Arrrgggghhhhh!" I shouted then threw another book to the door.

Biglang bumukas ang pinto at natigilan si Megan sa inaasal ko.

"Ate mabubutas ang pinto kapag

araw araw na lang binabato mo ng kung anu-ano." Seryusong sabi nito at umikot ang
mga mata nito sa kalat sa loob ng kwarto.

"Duh! It's just a book. Keber." Mataray kong sagot at pinindot ng malakas ang
electric fan. Grabe ang init.

"Tsk tsk tsk. Napapadalas na yang mood swings mo. Kung ako sayo, sasabihin mo na
yan kina nanay at tatay bago pa man sila makahalata. O nga pala, nasa baba si ate
Desiree. Hinahanap ka."

Sabi nito at pinulot ang mga libro, notebook at kung ano ano pang nakakalat sa
sahig na itinapon ko. Megan understand my situation kaya hindi na lang ito
nagrereact sa tuwing umaasta ako ng ganito, na minsan hindi rin ako aware sa mga
ikinikilos ko.

Pagbaba ko ng hagdan naaamoy ko na naman ang cup noodles na kinakain ni Kenneth.

Piste! Amoy mabahong kili-kili. And I hate that chicken flavor so much!

"Ken, itapon mo nga yang noodles na kinakain mo kung ayaw mong tapunan kita dyan ng
isang tabong tubig. Ang baho ng kinakain mo leche ka!" Naiinis kong bulyaw dito.

"Ate naman! Anong mabaho ba ang pinagsasabi mo!?" React nito na halatang nagtataka.

"Ah Ken.. doon ka na lang kumain sa kusina ha? Kasi mainit ang ulo ng ate mo. Sige
na." Biglang umawat si Desiree sa pagitan naming dalawa.

Nagmamaktol na tumayo si Ken at tumungo sa kusina. Umupo ako sa tapat ni Desiree.

"Mars, relax lang okay? Nasaan nga pala ang tyang?"

Tanong nito.
"Namalengke yata. Nga

pala, ba't ka naparito?" Tanong ko saka sumandal sa sofa.

"Hello? Nakalimutan mo ang usapan natin? Saka pupunta pa tayo sa school ngayon,
remember?" Anito.

I sighed. May meeting nga pala kaming mga guro ngayon. I stood up at nagpaalam na
magbibihis sandali. After that, umalis na kami. Pagdating sa school, inihatid pa
ako nito sa classroom ko. Walang pasok ngayon both highschool and elementary. May
assembly meeting lahat ng teacher.

"Alam mo masyado ng mainitin ang ulo mo. Baka mahalata ka na ng mga kapatid mo.
Buti na lang andyan si Megan para intindihin ka. Ganun ba talaga mga buntis?!"
Anito at umupo sa harapan ng mesa ko.

"Malay ko. Hindi ko naman kasi alam. Saka ewan ko ba. Ang dali kong mairita. After
that, marerealize ko na lang ang ginawa ko." Sabi ko habang naghahalungkat ng mga
lesson plan sa mesa.

"Alam mo I think sabihin mo na ito sa mga magulang mo. Karapatan nilang malaman na
buntis ka and etchetera. Hindi mo rin naman maitatago forever yan dahil ilang buwan
na lang lulubo na yang tyan mo." Seryusong payo nito.

Sinulyapan ko siya at nagbuntong hininga. Paano kung hindi nila matanggap? Paano
kung..si tatay. Baka bugbugin ako no'n at ipahiya sa maraming tao. Kahit si Megan
ganito din ang payo.

"Paano? Yong matatanggap nila at hindi sila magkakaroon depresyon. Alam mo sa totoo
lang hindi ko na alam ang gagawin ko. Masisiraan na yata ako sa kakaisip ng mga
solusyon. Paano na lang itong pagiging guro ko?

Tiyak na masisisante ako." I said in a weary.

"Alam mo isa lang ang solusyon diyan na maipapayo ko sayo. Sabihin mo sa ama ng
pinagbubuntis mo ang kalagayan mo. That's it. Kahit hindi ka niya panagutan at
least makahingi ka man lang ng sustento para sa magiging anak mo. For the next few
months, magiging tambay ka na. Paano na lang ang tuition fee ng mga kapatid mo? At
ang prepaparations sa pagpapanganak mo? Am sure kukulangin ang ipon mo dyan."
Mahaba nitong litanya.
Tama si Des. Pero ang humingi ng sustento sa lalaking nagbuntis sa akin, ang labo
naman no'n. Parang hindi ko kaya yon. What if he'll deny me? What if hindi na niya
ako nakikilala o natatandaan man lang?

"Baka nga hindi ako natatandaan no'n. Nakakahiya. Saka isa pa, baka isipin niyang
naghahabol ako sa pera niya dahil alam naman nating ubod ng yaman ang lalaking
yon." Pagdadahilan ko.

Tumayo si Desiree at namewang sa harapan ko.

"Aba natural lang na maghabol ka sa kanya dahil siya ang ama ng dinadala mo. Sa
yaman niya hindi na kawalan ang ilang libong sustento. Pwede naman niyang ipa-DNA
ang bata kung magduda siya. Alam mo sa panahon ngayon dapat maging praktikal ka.
Aanhin mo yang pride mo kung mangangapa ka pa para matustusan yang pangangailangan
mo! As if may choice ka pa!" Pagtataray nito. Ang taray lang talaga.

"Meron! Meron pa siyang pagpipilian."

Gulat kaming napatingin sa bukas na pinto. Nakatayo doon si Anthony hawak ang
pompom ng pulang rosas. Sa itsura nito mababakas ang determinasyon sa isang bagay.
Tiningnan niya ako sa mga mata.

"May choice ka pa para masalba ang lahat. Pakasalan mo ako. Aakuin ko ang bata at
ituturing ko siyang tunay na anak." Seryuso at desidido nitong sabi na ikinalaglag
ng panga ko.

Ano yon!? Seriously?

"Ano!?"

Gulat na gulat na sambulat ni Des. Nanlaki ang mga mata nito. And I was just
stunned and got confused.

If I'll marry him at hayaan siyang maging ama ng magiging anak ko, it would be like
problem has been solved. But the million dollar question is... Magiging happy ba
ako?
Happiness is a choice.

**

#teamDARREN or #teamANTON?

**please show your support guys **VOTE**SHARE**COMMENTS if you like **-

Thanks ;) ..by the way, I'd still love Darren though.. ❤❤❤❤

=================

10- Decisions

"We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them."

-Albert Einstein.
**

Darren POV

I am so busy right now. After meeting with Mr. Gonzales, nandito na naman ako sa
cafeteria having discussions with Serrena Buenafe, the titled Asian supermodel, we
booked her for an advertising hair beauty products. And our company would hold her
fashion show carrying Tiffany bags and summer dresses collections.

"Well, I wish you'd be here in the show. I would love to see you there." Her voice
was kinda sweet and seductive. She cannot even take off her beautiful eyes on me. I
released a business- friendly smile.

Sanay na ako sa pakikipaghalubilo sa ganitong uri ng babae. I've met a lot of

models, prettier than her but I didn't take them seriously. I admit, after the
shoot minsan nakakasama ko sila sa isang gabi. Nangyayari ang mga inaasahang bagay.
They flirt with me and I give them satisfaction. I give them pleasure and after
that, no string attached. Back to normal and I'm glad that all of them never expect
anything from me. Coz I know I cannot grant them what they want. But I'd never use
them in a personal intentions. Not even a single bit. Just have fun and nothing
more.

But now, wala akong gana para makipag-mingle sa kanya. The fact that it's some kind
of strange for me, hell I don't know why I cannot feel the libido for what I felt
hot women before.

"I'd be glad to. But this fashion show was already given, credits

to Dom and the head editorial of the Glamour'Z Magazine." I said while preparing to
leave. I can see the disappointment written in her eyes, but she just cover it with
her fake smile. As usual everytime I refuse.

Dominic smile at her, but she just smile pretending that it was okay. The editorial
head and the media specialist are here also. And of course ang team in Serrena.
She's an Eurasian model, half Indonesian and half French.

Randolf taking notes all the important details. Nakipagkamay pa ako sa VIP na
kasama nito bago umalis.

"Boss, lakas ng tama ni miss Serrena sayo. Panay ang tingin sayo kanina eh. Naku
boss, am sure may ibang kahulugan yong mga tingin na pinupukol niya sayo. Tsk tsk
tsk.. she's hot Boss!"

Daldal nito sa loob ng kotse. Napailing lamang ako. Yes she's hot, but I already
met someone that's hotter than her.

"Randolf, I have no time for that as of now. I'm busy and need to accomplish all
these appointments." I said in a business tone. I leaned my back on the couch and
close my eyes.

"Owwwss? Kahit naman busy ka noon, nagagawa mo pa namang makipag-toot....sa mga

seksing bebots." Biro nito.

Napailing iling na lamang ako sa sinabi nito. Iba na ngayon. Maliban sa mga hectic
schedule, andami ding gumugulo sa isipan ko.
"What's the schedule after this?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Ah visual presentation ng new branch sa NY, boss."

I took a brief glance on my watch, we have 30 minutes for lunch break.

"Manong daan tayo sa Polish

Resto. I'm hungry. We need to have lunch first before anything else."

Mang Zaldy is my long time personal driver. He's always with me kapag nandito ako
sa main. Minsan ko lang siya sinasama outside the country. Lahat ng mga
kakailanganin ko, especially shoes and personal belongings ay kabisado niya. Kaya
laking pasalamat ko na nandito parin siya sa akin. He's a big help for me. And I
treat him like my family, like my father.

After lunch dumeretso na kami sa opisina.

"Sir, sir.. may naghihintay po sa inyo. Gusto ko lang daw po niya makausap.
Important lang po--"

"Miss Ramos, I have an appointment to catch up. Just reschedule it." I said in a
business tone.

Michelle Ramos was my newly hired secretary here in my office. She maybe not know
it yet about my rules here.

"Eh sir, kanina pa po siya namimilit na makausap kayo. I already told her Sir na
mag-set na lang po ng appointment for you. Pero ngayon lang po daw siya may oras."
Nakikiusap nitong sabi. I looked at her disgustingly, and she was a bit scared. She
looked away and starting doing something in her laptop. Siya ang taga-set ng mga
appointments ko dito sa opisina. At ayaw na ayaw ko sa lahat ang mga singit na
schedule. Nagugulo ang mga plano ko.

"Who's looking for me?" I asked with a little irritating voice.

She blinked intimadatingly.

"Marionnie Centino daw po. And she's waiting in your lounging area Sir." She
answered back.

I frowned. Who would that be? Wala akong natatandaang may kilala akong ganong
pangalan. Marahil mga model na gustong

maging parte ng commercial team. Anyways, I have done with that. Hindi dapat ako
ang humaharap sa mga ito.

"At anong kailangan niya? If she is applying for commercial model or anything else,
you know I'd never allow this matter directly to me. Miss Ramos, I think you should
know everything the rules here. Hindi lahat ng naghahanap sa akin ay ako mismo ang
nag-eentertain. Nandyan si Bob for all of that." Kinagalitan ko ito. I'd never
entertain this kind of business matters. Natigilan lamang ito sa sinabi ko at
halatang confused.

"Ah Sir, personal matter po eh. Tinanong ko naman po siya at hindi daw po related
sa kung anong trabaho ang meron dito." She almost stuttered.

"Boss, baka manliligaw niyo ho." Randolf whispered at my back. And I turn my head
on him, giving a warning look. Agad din itong nag-peace sign.

"Let's go to the board meeting room. Miss Ramos, let her wait kung kaya niyang
maghintay. I'd already told you, ayoko ng mga singit na schedule."

Sunod-sunod itong tumango bago ko siya tinalikuran. Hindi na ako pumasok sa opisina
dahil late na kami ng more than five minutes.

**

Marrionnie POV

There's no turning back. Nandito na ako sa opisina nito. When I glance everything
here in the lounging area, it really cost a fortune. Kahit simpleng mga kagamitan
lang alam kong dolyares na ang mga halaga nito. Ang kulay kremang dingding at ang
fiber glass na bintana. Mga abstract paintings na nakasabit sa dingding at mga
mamahaling flower vase sa bawat corner, very classic yon tingnan.

Pati ang dark blue na mga sofa and plain cushions, lahat ng mga klase nito ay
mamahalin. May mga bookshelves pa sa gilid at ilang makakapal na libro at magazines
na nasa display. May working table sa dulo at sabi nung secretary nito, may opisina
pa daw dito. Marahil, yon ang pintong may nakapaskil sa labas nito na CEO office
malapit lang sa working table sa may dulo, tapat ng pinto. Nakakalula ang designs
sa loob. Masyado kasing elegante tingnan. Hindi ko lang lubos maisip na ang may ari
ng building at negosyo na ito ay ang ama ng magiging anak ko. Very lucky right? Yon
ay kung kikilalanin niya itong dinadala ko. Kapag nangyari yon, ang swerte ng anak
ko pero ako hindi. Sino ba naman ako para panagutan ng lalaking yon?
Maybe..panindigan niya ang responsibilidad pero hindi ako.

My palms is sweating. Grabe na itong nararamdaman kong kaba. Hindi na ako mapakali.
Kanina pa ako nakaupo dito habang kunwaring nagbabasa magazines. Pero ang totoo,
kanina pa ako kinakabahan. Halo-halo na itong nararamdaman kong emosyon. Takot,
hiya, at sa hindi ko maipaliwanag na kaba at excitement. Natatakot ako na baka
hindi niya ito panagutan o ipahiya lamang ako. Nahihiya ako sa sarili ko kung bakit
nandito pa ako. Lastly, ewan kung para saan itong pananabik na nadarama ko.

I sighed. Kung hindi siguro nalaman ni tatay at nanay na buntis ako, wala siguro
ako ngayon dito. Hindi siguro ako makakapagdesisyon na harapin ang ama ng anak ko.
Halos magmakaawa na ako sa secretary kanina para lang makausap siya at ilang beses
din siyang tumanggi. Pero noong sabihin ko sa kanya ang kalagayan ko kaya ako
naparito ay nakaramdam

agad siya ng awa. At pinahintay niya ako dito.

Biglang bumukas ang pinto at iniluwal doon ang babaeng nag-entertain sa akin
kanina. She's Michelle Ramos dahil yon ang nakikita kong name tag sa uniform nito.
May dala itong pagkain sa tray. Bigla tuloy ako nakaramdam ng gutom. Para saan kaya
ang dala niyang pagkain?

She smile in a friendly way.

"Hintayino mo na lang daw siya dito. May presentation pa kasi siyang dinaluhan.
Pasensya ka na, busy kasi masyado si Sir." Sabi nito habang palapit sa kinaroroonan
ko. Inilapag niya ang pagkain sa mesa. Bigla ako nakaramdam ng pagkailang.

"Halika sabayan mo ako mag-lunch. Kanina ka pa dito. Bawal sa buntis ang

magpagutom." She said at ngumiti. She's pretty and sweet.

"Huwag na. Kumain naman ako sa bahay bago pumunta dito." Nahihiya kong tanggi.

"No. You have to eat. Matagal pa yon si Sir, gugutumin ka dito. Kailangan mong
kumain." Nakangiti nitong tugon habang nilalagay sa harapan ko ang pagkain.

"Nakakahiya naman sayo. Nag-abala ka pa."

Mabuti na lang at gusto ko ang pagkaing nakaserve. Isang chopsui at beef stick.
Then saging at salad.

"I brought you a healthy foods. Mabuti na lang hindi ka ganun kaselan sa pagkain
just like my sister." Pag-uumpisa nito ng kwentuhan.

Habang kumakain kami panay ang kwento nito. Two weeks ago lang daw siya na-hired
dito. At masaya daw siya dahil malaki ang compensation sa kumapanyang ito. Okay ang
benefits. Tapos malaki ang sahod. Kaya laking pasalamat daw niya na natanggap siya
dito.

"Alam mo hindi naman swapang o gahaman si Sir. Sabi

nga ng karamihan dito, bongga daw siya magbigay ng bonus, mga rewards sa masisipag
niyang employees. Kaya lang strikto at masungit minsan. Sa kanya kasi kapag oras ng
trabaho, dapat trabaho at hiwalay ang personal na buhay o issues." Sabi nito habang
nagliligpit ng pinagkainan. Masarap ang luto ng canteen nila dito.

"Ah ganun ba." Wala akong masabi. Eh hindi ko pa naman siya kilala.

"Sabi niya hindi ka daw niya kilala. Paano nangyaring nabuntis ka--" She paused.
Nahihiya siyang ngumiti, "Ah sorry, hindi mo kailangang sagutin. Medyo chismosa
lang talaga ako."

Natawa ako ng konti. Sa totoo lang natutuwa ako sa kadaldalan niya, may pagka-
Desiree kasi ang ugali niya.

"Hindi, okay lang. Alam mo kasi mahabang storya." Sagot ko. Nagdadalawang isip ako
kung sasabihin ko ba sa kanya ang totoo. Pero understood naman na.. isang one night
stand lang ang nangyari sa amin if nakuha niya talaga ang point ko.

"Ahmm, okay. Sige aalis muna ako, may tatapusin lang ako. Hintayin mo na lang siya
dito." Sabi nito sabay tayo at bitbit ang tray.

"Ah sige. Salamat." Pahabol ko.

"You're welcome." She replied without turning back.

Kahit nakalabas na ito, nanatili parin akong nakatingin sa pinto. More than thirty
minutes din yong lunch at kwentuhan namin at hanggang ngayon wala parin ang anino
ng lalaking yon. I've been waiting here for almost two hours. Naiinip na ako.

Tutal nandito na ako, maghihintay na lamang ako. Isang oras na lang, at kapag hindi
pa siya dumating..uuwi na lang siguro ako.
I just hope he wouldn't decline that I am carrying his child..

**

To be continue..

**pls VOTE and SHARE **

Thank you readers! And belated HAPPY BIRTHDAY to my dearest Anthonette.. love you!

Sorry sa late update guys,.. busy talaga ako this week. Pasensya na. Mwah.

=================

11- Face Off

" Comfort is no test of truth. Truth is often far from being comfortable."
-Swami vivekananda.

***

Marionnie POV

"Walang hiya ka! Malandi ka pala! Sino ang ama ng pinagbubuntis mo! Sino!?"
Salubong nito sa akin sa pinto pagpasok ko pa lang ng bahay.

Hindi na ako nakapagsalita nang salubungin ako ng isang malakas na sampal nito at
ikinawala ko ng balanse kaya ako natumba sa may sofa. Napaungol ako nang tumama ang
braso ko sa gilid ng mesa. Subrang sakit. Kasabay no'n ang luhang tumulo sa pisngi
ko. Agad na sumaklolo sina nanay at Jemuel.

"Sino ang gagong nagbuntis sayo!? Sino!?" Sigaw muli nito na hinahakawan ni Jemuel
para pigilang atakehin ako. Nanghahasik ang mga mata nito. Nakakatakot. Ilang beses
ko na siyang nakitang galit noon.. ilang beses na rin niya ako napalo noong
kabataan ko pa dala ng panghihigpit at desiplina pero ngayon ko lang siya nakitang
galit na galit. Yong tipong kakatay siya ng tao.

"Si Anthony ba!? Yon bang anak ng isang matapobreng mga magulang!? Siya ba!?" Sigaw
ulit ni tatay. Aakmang sasamapalin na naman niya ako nang itago ko ang mukha sa
dibdib ni nanay habang umiiyak.

"Tama na 'tay, hayaan niyo munang magpaliwanag si ate!" Nagmamakaawang pakiusap ni

Jemuel.

"Magsalita ka!?" Nakakarinding sigaw nito.

"Hindi

po si Anthony 'tay!" Agaran kong sagot. Hindi ko napigilang mapahagulhol sa

sinapit. Inaalo ako ni nanay at hinimas himas ang likod ko. I feel comfort somehow.

"Naturingan ka pa namang isang guro! Sinira mo lamang ang prinsipyo mo!" Duro ni
tatay sa pagmumukha ko. If only I could turn back time, ginawa ko na. "Lumayas ka
dito sa bahay! Kung kailan ka tumanda saka ka pa naging iresponsable! Layas! Huwag
kang babalik dito kung hindi mo kasama ang lalaki mo! Wala kang moralidad!"

Hindi ko na narinig ang mga sasabihin pa nito dahil patakbo na akong lumabas ng
bahay. Hiyang hiya ako sa sarili ko. Nakita ko ang mga chismosang kapitbahay na
nagbubulong bulungan sa labas ng bahay.

"Hmm! Kala natin Santa. Yon pala disgrasyada." Sabi ni Aling Mameng, ang
pinakachismosa naming kapitbahay na nagmamay-ari ng tindahan sa tabi ng aming
bahay. Pinagtitinginan ako ng mga ito na para akong nakakahiyang bagay na kung
umasta sila ay 'kala mo ang linis-linis ng pagkatao nila.

Sasakay na sana ako ng traysikad pero biglang dumating si Anton at pinakasakay ako
sa dala nitong hi-lux Toyota.

"Dito ka na sumakay, Mars! Hatid na kita kung saan ka pupunta." Sabi nito at
nagmamadaling binuksan ang passenger seat.

Hindi naman ako nagdalawang isip at agad ding sumakay. Umiiyak pa din ako sa
matinding pagkapahiya at tinamong pagmumura ni tatay. Hindi ito nagtanong pero
binigyan ako ng isang box na tissue. I

didn't say anything while crying. Alam naman siguro nito ang dahilan kung bakit ako
umiiyak.
"Dalhin mo ako kay Desiree please.." I plead to him.

Bumuntong hininga ito at tumango lamang. Pagdating sa apartment ni Des, pinapasok

ko pa siya sa loob. Tutal, he knows everything din naman. Halatang nagulat pa ito
nang makita ako. We talked and I told her everything. Sinabi ko sa kanya na nalaman
na ni Tatay at pinalayas ako nito. Eh wala naman akong ibang mapupuntahan maliban
sa pinakamalapit kong kaibigan.

"Mars, kung tanggapin mo na lang kaya ang inaalok ko?" Sabat ni Anton sa gilid
namin. All the while tahimik lang itong nakikinig sa pag-uusap namin ni Desiree.

"Tsey! Huwag ka na ngang umepal. Hindi ikaw ang tatay ng pinagbubuntis niya. Kaya
pwede ba, manahimik ka na lang." Bara agad ni Desiree.

"I'm just trying to help!" He argued.

"Oh well, you're not helping! Gusto mo lang maulit ang nangyari sa nanay ni Mars.
So shut up." Pagtataray nito.

What happened to my mother few years ago, has repeat itself. Nabuntis si nanay sa
isang pagkakamali lang pero hindi siya naghabol sa ama ko, instead lumayo ito. At
si tatay ang sumalo. Pero hindi muna sila nagpakasal. They're been friends since...
Nang maging apat na taong gulang na ako saka pa sila nag-settle down. At tinuring
na rin niya akong anak. But he's a disciplinarian. Ganun din naman

ang pagtrato niya sa sarili niyang mga anak. Mahigpit at strikto.

"Nakapagdesisyon na ako. At haharapin ko ito." I said in a determination. Ayokong

maulit sa akin ang nangyari kay nanay noon. Kung nagpakaduwag man siya dahil
natakot siya sa isang rejection. Pwes ako hindi. There's no harm in trying.

..

That's why I am here. Naghikab ako dahil feeling ko mahuhulog na ang talukap ng mga
mata ko.

Isa lang naman ang patutunguhan nitong pagpaparito ko. It's either panindigan niya
o hindi ang anak niya. At kung alin man sa dalawang choices ang mangyayari,
inihanda ko na ang sarili para tanggapin ang bagay na yon. I sighed. I lean my back
on the sofa comfortably. Kumuha ako ng pillows para yakapin and close my eyes.
Idlip lang naman eh. Ibang klase talaga ang pagbubuntis, ang dalas kong antukin.
Naghikab ulit ako. Ang sarap sarap na talagang matulog.

**

Darren POV

Ang tagal natapos ng presentation at discussions. I took glance at my wrist watch.

Inabot kami ng almost two hours.

Nakasunod lang si Randolf sa akin paglabas ng conference room. Tumungo agad kami sa
opisina. Dinaanan ko lang ang secretary sa table nito na busy sa trabaho at
pagtanggap ng mga tawag.

"So tired.. Randolf magpadeliver ka ng snacks. My stomach is grow---"

I paused habang hawak ko pa ang handle ng pinto when I saw woman sleeping on the
sofa.

Dam'n! She's here!

Biglang inatake ng kakaibang bundol ng kaba ang dibdib nito. Litaw na litaw ang
magandang mukha nito habang himbing na himbing sa pagtulog. May kayakap itong
pillows at nakaharap ang mukha niya patabingi

dito sa kinaroroonan nito. He was frozen.

"Oh lala.. Who is she?" Biglang tanong ni Randolf sa likuran niya.

"Randolf, keep quiet. You may go out now.. at magpadeliver ka na ng meryenda." I

warned.

"Yes boss." Nilapag din nito ang attached case sa ibabaw ng mesa saka lumabas.
Ilang minuto ko din siyang pinagmamasdan bago lumapit at hinawi ang iilang hibla ng
buhok na nakatabon sa magandang mukha nito. Tipid akong napangiti. I don't really
have an idea why she came here. Siya ba ang babaeng naghihintay sa akin?

To confirm my curouisity, lalabas sana ako para tanungin si Miss Ramos. But when
the door slowly opened at iniluwal siya doon, huminto ako sa paglalakad.

"Ah sir.. may papepermahan po ako." She looked at the woman sleeping on the sofa
and tug a smile on her lips.

"Siya ba ang naghahanap sa akin kanina?" I casually asked as if it wasn't that

important. I took the folder she's holding and sign all the papers that needed.

"Oho. Siya po si Marionnie Centino." Sagot nito at inabot ang folder.

"Okay you may go out. And please lock the door before you go out. Be reminded that,
ayokong magpaistorbo sa kahit sino." Bossy kong tugon for her not to insist
unnecessary disturbance later.

"Yes Sir." Then she left.

Dam'n! Kung alam ko lang na siya pala ang naghihintay kanina pa, eh di sana
kinansela ko na lahat ng appointment ko. I was thankful that nagtiis siyang

maghintay ng ilang oras dito. May patutunguhan din naman pala ang pagiging mapilit
ni Miss Ramos. Siguro may importante itong sadya kaya siya naparito. And now I'm
guessing like hell! What did she want? Maybe she wanted me back.. ohhhh.. that's
possible. Hindi ako tumatanggi sa grasya. I groaned when I felt that my body
responses this unsual needs to a woman. Especially in her. Darn. Naaalala ko na
naman kung paano namin pinaliligaya ang isa't-isa that steamy night we shared.
Shi't! I am now imagining her naked on my bed, making me pleasures..

Mukhang nahihirapan siya sa kanyang posisyon sa pagtulog. I check my secret chamber

in my office para doon siya ilagay sa kama para makatulog siya ng mahimbing at mas
maayos.

But when I go out in my office, I saw her standing palabas na sana ng lounge area.

But she stopped at agad na nilingon ako. Medyo nagulat pa siya nang makita ako at
hindi agad nakakilos. Humugot ako ng hangin. At matiim lang na nakatitig sa kabuuan
niya. Medyo matangkad. Oh my.. her perfect curves. Dam'n! Why am I feeling this
towards her? Maybe I should have control it.

I can feel my manhood starts growing in libido. And before she would notice it, I
think I have to move.

"Follow me inside the office if you wanted to talk to me." I said bossily then go
inside.

I sighed. I'm cursing coz I don't understand why I have to be nervous in front of
her. Wala na nga siguro ako sa huwisyo. Tumungo ako sa swivel chair at umupo doon.
Then I saw her na pumasok sa pinto

at umupo sa sofa in a slow manner.

I pretend that I am working on the table.

"I know you auditioned last week, and wasn't able to fill up the form that's
needed. If you are here for that matter. I'm sorry but I am not the one who would
entertain you." Stupid, Miss Ramos already told me that this has nothing to do with
the businesses matters.

"Wala akong pakialm kung natanggap ako sa auditioned o hindi. I'm here to inform
you..." Her voice becomes slow in pacing. She stood up at hinarap ako ng maayos.

I looked up to her, and her eyes shows coldness. She's different from the last time
we've met. Yeah jerk! She was a little bit tipsy that time. Bumangon na naman ang
inis na nararamdaman ko after she left without proper explanation.

"Look, walang mangyayari kung magtitigan na lang tayo buong oras. Tell me." My
heart is thumping so loud. What she's going to say? There's an excitement and
confusion at the same time.

She parted her lips to say something but then.. she closed it and cast her eyes
downwards. His thin heart shape lips makes me jolted inside. Gusto ko muling
matikman ang labi nito. Dam'n!

"I'm pregnant." She blurted out all of a sudden. Hindi man lang ito kumurap.
What!? I was stunned. I couldn't even think straight. Pregnant!? Fvck! Really? It
was like bomb to me. Para akong nabingi ako sa sinabi nito. Happiness. Excitement.
Surprise. My jaw dropped. Sinuri ko ang ekspresyon ng mga mata nito. And I swear
she's not joking!

"And who is the father?"

I asked in sarcasm. Stupid! Of course it's yours! My mind is mocking with that
question. I took her virginity. For sure it's mine, but I just wanted to make it
sure. Hopefully, I just wish that I was the only one who had touch her then. Malay
ko ba kung nagpagalaw siya sa iba.

Naningkit ang mga mata nito at mapaklang natawa. Napailing iling ito.

"Really Mr Jamisola? Tatanungin mo ako kung sino ang ama ng pinagbubuntis ko

pagkatapos mo makuha ang pagkababae ko? You knew that I was virgin--and your the
only man who touch me in the first place, dam'n!" Galit nitong singhal sa akin.

Lihim akong napangiti. Good. Am the only one huh? And I can't imagine some other
guy would touch her. I would definitely kill their asses if they touch my woman.
Dammit!

"I just want to make sure na ako lang ang lalaking nakagalaw sayo. Malay ko ba kung
nagalaw ka ng iba after me." I reasoned out. Pretending that it was nothing for me.

She snorted and rolled her eyes heavenwards. Cute. Asar na asar ito sa sinabi ko.

"How.dare.you.. if you're implying that I'm a whore, yeah maybe dahil pumatol ako
sayo. Pero hindi ako mababang uring babae gaya ng iniisip mo. Isang beses lang
akong nagkamali at pinagsisihan ko na yon. Shi't.."

I gritted my teeth. Really? Pinagsisihan niya ang nangyari sa aming dalawa? Dam'n!
At bakit ba ako mukhang apektado?

I smile in sarcasm, "Pinagsisihan hah? Then why are you here?" Pang-uuyam niya.
"I'm not asking you to marry me. Gusto ko lang humingi ng sustento. Isa akong guro.
At sa nangyari sa akin, I'm sure hindi ako makakapagturo." Mahinahon niyang sabi.
Napayuko ito.

I calm myself at tinitigan siya mula ulo hanggang paa. But my stares stays in here
flat tummy. In my observation, medyo tumaba nga siya but mas lalo siyang gumanda. I
hate this feeling of wanting to kiss her.. to make love to her.

She sit down, waiting for me to talk.

"Well, I need the DNA first before--"

"Wala pala akong mahihita sayo." She cut it off and stood up. Preparing to leave.
"I'd rather accept my friend's offer to marry him para magkaroon ng ama ang anak ko
than talking nonsense to you."

Napaawang ang bibig ko. Agad ko siyang hinabol nang nagmamadali itong lumabas ng
opisina.

"Dam'n! Let me finish first." I've said sabay hila sa braso niya.

"Ouch!" Nasaktan ito at mabilis na iwinaksi ang braso. Pero hindi nakaligtas sa
paningin nito ang malaking pasa sa braso.

"Saan mo nakuha ang pasang yan?" I asked in a weary. But she never answered and
just looked away.

Fvck! Where did she get that? Agad siyang naalarma. He managed to make her sit on
the sofa para matuloy ang pag-uusap. Umupo siya sa tapat nito.

I will never let her leave me once again..

**to be continue **

A/N: I give the half of their pagkikita at pag-uusap. Ang continuation ay sa

susunod na kabanata. Don't forget to click vote. Thank you!

=================

12- Obligation

" Men exist for the sake of one another."

Author: Marcus Aurelius

**

Marionnie POV

Ang kapal ng mukha niya para isiping nakipagsiping ako sa iba. Look, sabihin na
nating hindi niya ako kilala, pero my God! He took my virginity tapos heto nabuntis
ako magdadalawang isip pa siya na hindi niya anak ang dinadala ko.
"Ano ang gusto mong marinig? Kung hindi mo matanggap na nakabuntis ka then fine! I
have to go." I suddenly stood up.

"I'm not yet done, dammit!" His raised his voice which makes me stun.

Umigting ang panga nito. He scowl to my direction.

"Do you think papayag ako na ipapaako ko sa iba ang obligasyon ko if you're
carrying my child!?" He blurted out. Halata sa boses nito ang galit.

Sabagay, if DNA lang naman hinihingi niya then why not? Siyempre, hindi naman kami
magsyota para akuin niya agad ang bata. Siyempre gusto rin naman niyang makasiguro
na sa kanya nga itong dinadala ko. At dapat hindi ako magpakita ng takot sa DNA
dahil sa kanya naman talaga ito.

"You're willing to marry your friend just because he will take the obligations of
that child? Really? That's incredulous." Dagdag nito.

I sighed and looked away. Fine. Yon ba ang dahilan kaya siya nagagalit? Ipinilig ko
ang ulo. Nagagalit siya dahil buntis ako at hindi niya ginusto. But prenatal DNA
test is a risky for both of us with the baby. I read article about that. Pero kung

yon ang gusto niya...

"Papayag ako sa DNA if you want an assurance. But I'd like to inform you that
paternity DNA test is a little bit risky for the fetus and of course for the mother
also." Pagpayag ko. Hindi ko man lang siya nagawang sulyapan.

Humugot siya ng hangin bago muling nagsalita.

"Then it's settled. I'll support you." He said.

Napamaang ako? Settled? Okay na? Napakurap ako.

"What do you mean settled?" Nagtataka kong tanong.

He looked at me in the eyes. Iba ang pakiramdam ko sa mga titig nito. Kanina lang
halos himatayin ako sa nerbyos. At hanggang ngayon, hindi parin normal ang pagtibok
ng puso ko.

"I won't risk the baby's health. Forget about the DNA. But in my condition, sa akin
ka titira. For your own good and the baby's welfare." Dere-deretso niyang sabi.

Napaawang ang bibig ko. What!? Ano ito live in? Saka suporta lang ang hiningi ko.
Hindi bahay o kung ano pa man.

"I'm just asking a financial support. I can live it on my own. Ang sa akin lang
naman, sustento for the whole nine months and of course after I give birth pwede na
akong magtrabaho, bata na lang ang poproblemahin mo." I argued. Hindi porket
mayaman siya, lahat ng gusto nito masusunod. No way!

He laughed sarcastically, "Do you think papayag ako na lumaki ang anak ko sa kahit
saan lang? Where in fact I have everything I can give to my baby? I want my child
to be with me all the time. Gusto

kong nasa tabi kita while my baby is growing inside your womb." Pinale nitong sabi.

Ganun?! Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi nito o magrereklamo. I can
feel his protectiveness to his own child but..bakit sa kanya ako mananatili? Paano
kung malaman ito ng nanay at tatay.

"Hindi ko alam kung papayagan ako ng tatay na tumira sayo. Pinalayas nga ako----" I
stop. Bakit ko nga pala kailangang ibahagi sa kanya ang nangyayari sa akin at sa
pamilya ko?

Nakayuko ako at nalungkot sa nangyari kahapon.

"Where did you get that bruise?" He asked.

Iniangat ko ang ulo at tiningnan ito. Agad kong tinakpan ang braso na may pasa
gamit ang palad. Seryusong seryuso ang mukha nito. Saglit ko lang siya tiningnan sa
mga mata. Ewan ko ba kung bakit di ko magawang makipagtitigan sa kanya. Siguro
natatakot akong mabasa niya ang nilalaman ng puso ko.
"Wala. Nasampal lang ako ng tatay, tapos natumba ako sa mesa kaya ako nagkapasa."
May sarili yatang utak itong bibig ko para sabihin ang hindi na dapat sabihin.

"What!? Sinaktan ka niya kahit buntis ka!?"

Medyo shock nitong reaction na halatang hindi nagustuhan ang sinapit ko. What's
with him? Normal lang naman sa mga magulang magreact kapag nagkamali ang kanilang
anak. Makaalis na nga. Malalagutan ako ng hininga kapag siya ang lageng kausap ko.

"I'll go. Siguro sapat na yong pag-uusap natin ngayon." I said preparing to leave.

"No. Just stay for a while. Ihahatid kita sa bahay niyo. Ayokong mabugbog ka na
naman ng tatay mo."

He said sabay tayo at umikot papunta sa kanyang working table.

For real? Exaggerated naman. Hindi ako binugbog. Gusto kong isipin na sa akin ang
concern niya pero alam ko namang sa bata lang lahat ng pag-aalala niya. Malamang!
Alangan naman pati sa akin!? Dam'n. Dapat na ngang matuto akong pigilan ang
sariling mag-assume ng bagay-bagay na hindi naman dapat.

"Hindi naman ako sa bahay uuwi eh. Kaya okay lang kahit hindi mo ako ihatid." I
reasoned out.

He paused. Napamaang niya akong tinitingnan. What's wrong with what I said?

"And where are you staying?" Kunot noo nitong tanong.

"Sa kaibigan ko." Sagot ko.

Mas lalong nagsalubong ang kilay nito. Bakit ba ang gwapo ng lalaking ito? Yong
tipong kahit sirain niya ang facial expressions or magdamit ng pira- pirasong
cellophane ay gwapo pa din tingnan.

"Kaibigan? Babae o lalaki? Don't tell me sa kaibigan mong nag-alok sayo ng kasal ka
nakatira." Malamig nitong tanong.
Seriously!? Itatanong pa niya ang bagay na yon?

"Hindi. Co-teacher kong babae." Tipid kong sagot at binalewala ang mga hinala.
Assumera ka kung iisipin mong nagseselos siya. Sigaw ng kanyang piping utak.

"Good. Bakit ka sa kanya nakatira? Don't you have your own apartment?" Sabi nito na
kinakalkal ang mga papeles sa mesa.

"Malamang! Kung may apartment ako, hindi na ako makikisuyong tumira sa kaibigan
ko." Pagtataray ko.

Bigla itong huminto sa ginagawa at napantistikuhang tiningnan ako. Agad naman akong

umiwas sa kanya ng tingin. Naku. Mukhang galit. Keber.

"Then why did you leave in your family's home? Dahil buntis ka lang, sapat na para
maglayas ka? Why don't you just face them? You are matured enough to handle this
situation." Seryuso at may himig na pagsusuplado nitong sabi.

As if he knows my family is. Eh hindi naman ako mayaman. Ang pamilya ko ay ibang
iba sa kung ano mang iniisip nito.

"Hindi ako lumayas kung yan ang punto mo. Pinalayas ako ng tatay ko. Magkaiba yon."
Rason ko at sinulyapan siya saglit.

"Pinalayas ka dahil lang sa buntis ka? That's absurd!" He exclaimed.

I rolled my me eyes, "Hindi mo kilala ang tatay ko, Mr Jamisola. Kahihiyan sa mga
mahihirap ang disgrasyada."

"It's not a disgrace, Marionnie." Madiin nitong sabi at itinukod ang dalawang kamay
sa mesa.

Well I like the way he called my first name.

"Whatever. Iba ang pamilya ko Mr Jamisola. Hindi ako pwedeng umuwi hangga't hindi
ko napapakilala sa kanila ang nakabuntis sa akin." Sa wakas nasabi ko din.

"Then fine. Let's go. I'll meet them." Sabi nito at tumungo sa pinto. Nanlaki ang
mga mata ko. Ano? Yon lang? Don't tell me sasamahan niya ako sa bahay!? Gaga. Kaya
nga sabi niya 'I'll meet them.' Kastigo ng utak ko.

I stood up immediately.

"Mr Jamisola wait!"

He turned his back, "It's not the proper way to call your baby's daddy. Call me by
my first name." Bossy nitong sabi saka agad

na lumabas sa pinto.

Tigagal ako dito. Ang arogante talaga ng lalaking yon! Makautos lang, kala mo siya
na ang pinakagwapong lalaki sa mundo! Oo nga naman. Ngayon lang ako nakatagpo ng
subrang gwapong lalaki sa buong buhay ko. Kanina nga naglalaway akong tinititigan
siya ng palihim. Kaya nga nalaglag ang panty ko sa kanya at heto nagbunga nang
dahil sa taglay niyang kagwapohan. And I am not even sorry that I gave my virginity
to that gorgeous man ever in this entire planet. Darn.

The door open again, that makes me stilled for a while.

"What are you waiting for? Magpapaiwan ka na lang ba dito sa office?" Supladong
wika nito. Saka pa ako kumilos sa kinatatayuan at lumabas agad sa opisina.

"Miss Ramos, cancelled all my appointments. May importanteng lalakarin pa ako."

Maawtoridad nitong utos sa kanyang sekretarya.

"Yes sir." Sagot agad nito pero sa akin nakatingin at nginitian ako. Bilang tugon,
I smiled. She's super kind. Sana may chance na maging magkaibigan kami.

Nagulat na lamang ako nang biglang hawakan nito ang kamay ko habang naglalakad kami
sa hallway. Para akong napapaso sa init na taglay ng palad nito. Nakakailang.
Habang sakay namin ang elevator, hindi parin niya binibitiwan ang kamay ko. Lihim
akong napapasulyap sa pinagsiklop naming kamay. Dios Mio. My heart is not beating
normally. Swear it. Hanggang sa nadaanan namin ang cubicle ng mga employees niya
which is halos lahat sila napapatingin sa aming dalawang magkawak kamay.

From the corner of my deep set eyes, I saw women envying me in my position. Yong
iba nagbubulong bulungan pa. Hay naku,

ilang beses na ako nakakabasa ng ganito sa mga pocketbooks o di kaya'y sa mga

romantic movies na ang bidang karakter ay pinagchichismisan, inaaway at minamaliit
o minamata sa tingin nila. Pero hindi ko naman sukat akalain na mangyayari din ito
sa akin. But erase the idea na ako yong bida. This is the real world. Hindi ito
romantic movie or novel ng isang babaeng inaapi. Oo naranasan ko nga at this moment
pero, hanggang doon na lamang yon, at wala ng happy ending

"What are you thinking?" He asked starting the engine.

Bigla akong napapitlag. Lumilipad kasi ang utak ko.

"Wala." As if you cared?

Dumaan kami sa isang food house at sandamakmak ang binili nitong mga pagkain. Hindi
na rin ako nagtanong kung para saan ang mga yon. Tinuro ko sa kanya kung saan kami
nakatira. Sa isang makipot na subdivision ng San Roque.

"How many years have you been living here?" He asked na panay ang sulyap sa gilid.

"Basta dito na ako lumaki at nagkaisip. Pero sa Laguna ako nagcollege, working
student kasi that time. Bumalik lang ako dito para magtrabaho." I felt comfortable
para magkwento.

Napailing iling ito at matipid na ngumiti na ipinagtataka ko.

"You know what, hindi ko naiimagine ang anak ko na dito lumaki sa masikip niyong
lugar." He said.

Yabang! Bumangon na naman yong inis na nararamdaman ko. Syempre, mayaman naman
siya. Saka matinong lugar naman ito. Hindi naman ito squatters area. Subdivision
naman ito kaya lang hindi kasing ganda ng mga exclusive subdivision

na pang-mayaman.

"And why not? Alalahanin mo ako ang nanay ng magiging anak mo kaya malaking
posibilidad na dito siya sa lalaki sa amin. Besides, matino naman ang lugar na ito,
maliit na subdivision para sa mga simpleng namumuhay ng maayos at matiwasay. Hindi
nga mayayaman ang nakatira dito pero hindi ito squatters area at maayos ang trabaho
ng naninirahan dito for your information." Mahaba kong paliwanag. Makapagsalita
naman kasi ito parang diring diri sa kinalikihan ko gayong malinis naman at maayos.

He took glance at me, "That's not what I mean. Ang sa akin lang, bakit ko dito
ititira ang anak ko kung kaya ko namang ibigay sa kanya ang lahat? And I meant it."
He said.

Hindi ako umimik, umismid lang ako. Hindi ko alam kung ano ang pinupunto niya at
wala na akong planong alamin pa yon. Tinuro ko sa kanya ang bahay. At kinakabahan
ako.

"Are you sure you want to meet them?" I asked nervously. Kinakabahan ako. Ewan ko
ba.

"Of course. I brought foods for them."

Pagbaba pa lang sa magarbo nitong sasakyan pinagtitinginan na kami ng kapitbahay

kaya agad kaming pumasok sa loob bitbit niya ang mga lutong pagkain.

"Good afternoon po." Siya pa ang unang bumati kay nanay na nasa sala nanonood ng TV
kasama ang tatay.

Kinakabahan ako nang makita ang mapanuring tingin ni tatay kay Darren. Yeah, I will
call him that way.

"Ah nay, tay.. s-si.. Darren po. Ahmm.. ama ng-------"

"Boyfriend niya po. Ako nga po pala si Darren Jamisola. Nice to meet you ma'am,
sir" He cut it off. Kaya naman agad ko siyang tiningnan na may pagtataka.
Boyfriend? Kelan pa!?

Pero hindi man lang nag-abalang tingnan ako. I swallowed hard. Dam'n.

Magalang siyang nakangiti sa mga ito at naglahad ng kamay kay tatay. Pero tiningnan
lang siya ni tatay ng kabuuan at tinitigan muna ang kamay niya bago tinanggap ito.
Napakurap lamang ako. As in? Si Anthony nga, hindi niya man lang kinausap at hindi
man lang niya yon kinamayan noong magpakilala ito at nagpaalam na manliligaw sa
akin.

"Maupo kayo at marami tayong pag-uusapan." Maawtoridad na boses ni tatay.

Tinawag ni nanay ang mga kapatid kong lalaki at pinakuha ang mga pagkain at dinala
sa hapag kainan.

"So anong plano mo sa anak ko? Hindi ako pumapayag sa pag-lilive in. Uunahan na
kita kung yon ang hihilingin mo." Ang boses ni tatay ay parang nang-uusig.
Kinakabahan ako. Napalunok ako dahil parang nakikinita ko na kung saan papunta ang
usapang ito.

Darren took a proper sit. Feeling ko lang hah? Kinakabahan ito kahit pa sabihing
mayaman siya at mataas ang profile niya sa lipunan. Si tatay ang tipong tao na
walang sinasanto, kesyo mayaman ko anak ka ng hari. Basta sa kanya pride at dignity
ang ilalaban.

"Handa akong panagutan si Marionnie at pakasalan siya kahit saang simbahan."

Matapang nitong sagot na ikinalaglag ng panga ko. Pakiramdam ko nabutas ang sofa at
nilamon ang puwitan to doon. Gusto kong ibaon ang sarili sa ilalim ng kinauupuan
kong ito.

Oh my God! Kasal? Agad agad?!

Nasabi lang ba niya ang bagay na yon dahil natakot siya kay tatay or He really
meant it? Oh my God!
****click vote ***

A/N: Pikot na ba ito? Hahahaha. Darren was cornered. And he can't run about the
wedding!

=================

13-Unexpected Arrangement

" The one charm about marriage is that it makes a life of deception absolutely
necessary for both parties."
Author: Oscar Wilde

**
Darren POV

Tumikhim ito.

"Handa akong panagutan si Marionnie at pakasalan siya kahit saang simbahan." What!?
Did I really say that!? Yeah maybe this is right. Willing ako kahit anong hilingin
nito at kahit sinong mga magulang hihiling ng kasal kapag naagrabyado ang anak
nilang babae. Uunahan ko na. I'm going to be a father soon. That's why I know how
it feels.

Umayos ito ng pagkakaupo at tinitigan siya ng husto, wari sinusuri kung tama ang
kanyang narinig mula dito.

"Kung ganun nagkakaintindihan pala tayo. Tawagan mo ang mga magulang mo at pag-
uusapan natin ito." Mando nito.

"Nanaisin ko man po pero nasa Greece po ang mga magulang ko for their vacation
trip." Noong isang araw pa lang sila umalis.

"Hindi ako humihingi ng magarbong kasalan. Ang sa akin lang ayokong lumubo ang tyan
ng anak ko nang hindi pa kinakasal. Pansamantala, gusto kong ikasal muna kayo sa
huwes bukas na bukas din." Pinal nitong sabi na ikinagulat niya, "At ngayong gabi
makiisa ka sa aming hapunan at pinayagan kitang makitulog kasama ang anak ko."
Dere-deretso nitong sabi. At sa tingin niya hindi na magbabago ang agarang desisyon
nito.

Well not bad.. makakatabi

ko naman siya ngayong gabi.

Tiningnan ko siya at kitang kita ko ang pagkagulat sa sinabi ng kanyang tatay. Her
jaw dropped with her blinking eyes. Lihim akong natawa sa reaksyon niya.

"Kayo po ang masusunod." Sang-ayon ko dito. Sa tingin ko, ang isang taong katulad
niya na may mataas na prinsipyo sa buhay ay mahirap tibagin. Once they made
decisions, it will always be their decision and you cannot change their mind.

"Pero hindi ba masyadong maaga yong kasal Nardo? Hayaan na natin silang mga bata
ang magdesisyon sa bagay na yon." Agad na sabat ng kanyang nanay na halatang
nababahala sa anak.

"Cecilia, ano ba ang pinagkaibahan ng ikakasal sila bukas sa ikakasal sila sa mga
susunod na araw, linggo, o buwan? Doon din naman ang patutunguhan. Pinapatagal niyo
lang ang panahon?" He said na bahagyang may iritasyon sa boses. Sabagay. May punto
naman siya.

When I looked at her, nanatili siyang walang imik pero halata ang pagtutol sa
itsura nito.

"Are you okay?" Bulong ko sa taynga nito. Agad niya akong tinignan at halos magtama
na ang mga labi namin sa subrang lapit ng aming mukha. Agad siyang umiwas at
napakurap.

"Oo." Matipid nitong sagot.

Paglipas ng ilang oras, sumabay ako sa kanilang hapunan.

"Wow ate..yong dance troupe sa school namin, nagchampion sa finals. Ang galing
talaga nilang sumayaw." The girl spoke about fourteen years of age if am not
mistaken, she's lively and talkative.

"Sami, nasa hapag kainan ka. Later na yang mga kwento mo." Saway ng isang dalaga

na nagngangalang Megan. Bumusangot lang ang bunsong kapatid nila.

"Kuya yong Jersey hah? Huwag mo kalimutan. Liga na ng junior division sa basketball
susunod na araw, uniporme ko yon." Siya si Kenneth sa pagkakaalam ko basi na rin sa
tawag nila dito. Kahit puno ang bibig nito panay parin ang salita.

"Hindi ko nakakalimutan yon. Pwede ba kumain ka ng maayos." Sita ng binatilyo na

nagngangalang Jemuel.
Ang tatay nila at nanay hindi lamang kumikibo habang kumakain. Sinulyapan ko si
Marion (well I love to call her that way) na tahimik lang din sa pagkain at parang
naglalaro ito sa kanyang plato. Is there something she wanted to eat?

"You're not eating. Ano bang gusto mong kainin?" Mahinahon kong tanong sa kanya.

Sinulyapan niya ako at umiling-iling lamang. Ano bang iniisip nito? Ang unexpected
ba na kasalan bukas? I sighed.

"Ganyan talaga kapag buntis, hijo. Pagana gana lang sa pagkain..huwag mo munang
alalahanin si Marion at kumain ka ng marami dyan." Nakangiting turan ni nanay
Cecilia sa akin. Mabait ito at maalalahanin. Tipid lamang akong ngumiti bilang
tugon.

"Ano ba ang ginagawa mo sa buhay hijo? Sa aura mo pa lang nagmumukhang kang

abogado." Sabi ng tatay Nardo. Well, he wants to call him that way coz magiging
part na daw ako ng family.

I chuckled, "Ahmm.. kami po yong nagmamay-ari ng Jamisola advertising company dito

sa Philippines and Jamisola Creation model management." Magalang kong sagot. At
lahat sila huminto sa pagkain

maliban kay Marion (of course he already know it), Sami at yong si Kenneth na
halatang walang muwang pa sa social world.

I frowned. What's the problem? Megan drop her jaw and as well as Jemuel. Si tatay
naman ay natigilan at halatang nagulat. Si nanay ay ganun din.

"May nasabi po ba akong masama?" I asked weirdly.

Tumikhim si tatay at muling sumubo ng pagkain.

"So ikaw pala yong bagong CEO. Kaya pala. Darren Jamisola. Hmmm.. tsk tsk tsk."
Wika ni Megan na napantistikuhan. She looked at Marion and smiled sheepishly.

"Ikaw ate hah? Di ka man lang nag-share." She added.

"Hmmm..magkakaroon na kami ng pamangking branded." Nakangising sabi ni Jemuel saka

muling sumubo.

"Branded?" Tanong ni Marion. Whew! Thanks God! At last, she talk!

"Branded dahil half ka at si kuya Darren, halata namang Latino descent siya. Eh di
perfect ang kalalabasan ng anak niyo. Kuya anong lahi ka ba?" Baling niyang tanong
sa akin.

"Hmm.. my mom is mix with Spanish-Filipino and my dad is also mix with Spanish-
American-Filipino descent." I answered lightly.

"Oh diba, made in branded.. kasi basta gawang foreigner ay branded naman karamihan.
Si ate half Russian yan eh. Surely, ang ganda at gwapo ng magiging pamangkin ko."
Ngingiti ngiti nitong sabi. So hindi talaga totoong ama ni Marion si tatay Nardo.
Well sabagay halata sa itsura niya. Siya lang ang naiiba sa lahat ng mga kapatid
niya.

"Ano kala mo sa anak ko gamit dahil branded? Ikaw luko-luko ka talaga, sampalin
kita dyan eh!" Pambabara

niya sa kapatid. Natawa na lamang ako.

"Tama na yan. Tapusin niyo na muna ang pagkain. Mamaya na ang asaran." Tatay Nardo
immediately interrupt.

After dinner, pinaakyat ako nito sa kwarto. Actually, masikip ang bahay nila pero
malinis. Pagdating sa loob, may double deck doon at isang medium size bed pero kung
ikukumpara sa kama ko, masasabi kong small bed yon. May mga drawer, tokador at
lalagyan ng mga nakahanger na damit.

"You are sleeping here in this tiny room?" I asked at iginala ang mga mata sa
kabuuan ng silid.

"Oo. Sa double deck yong dalawang kapatid kong babae." She replied while preparing
the bed. Tumungo ito sa aparador at nangalkal. "Here, suotin mo. Hindi kumportable
matulog kapag ganyan ang suot mo. " sabi nito at ibinigay ang large shirt. Hinawi
niya ang wall curtain para magkaroon ng boundary between the double deck and the
bed.
She on the electric fan at humarap dito.

"Wala kayong air conditioned dito?" I asked confusedly.

"Kung meron man, hindi ako haharap dito sa electric fan." Mataray nitong sagot.

Umiling iling ako at hinubad ang suit at pants. Boxer na lamang ang natira.
"Where's shower room by the way?" I asked again habang iginiya ang paningin sa
palibot.

"Dyan may banyo. Pero sira ang shower. Sorry wala kaming ganun." Tinuro nito ang
maliit na pinto banda sa may terasa.

I shrugged. Nakaharap parin ito sa electric fan at feeling niya may shoot siyang
ginagawa dahil wala na yata itong planong umalis doon.

"Don't you have your own room? Bakit nagse-share pa

kayo ng kwarto?" I asked at lumapit sa pintong itinuro nito.

"Ah wala. Ayoko. May bakante namang kwarto pero hindi pa nalilinisan kaya hindi
kita pwedeng dalhin doon." She answered back, "Pwede ba magtapi ka naman ng twalya.
Baka pumasok yong mga kapatid ko!" She hissed at inirapan ako. I just laughed out
loud then enter the shower room. I saw a faucet then timba at tabo. Pinaandar ko
yong tubig at umupo sa bowl. I was about to take a bath when I notice that the
water is so cold.

"Dam'n, wala bang heater dito?" I asked myself. Definitely I wouldn't last long in
this house if ganito ang makikita ko. No shower, everything is so narrow and I
can't even move freely.

"Hmm.. not bad. Maybe I have to bath this cold water." I murmured.

Ibinuhos ko ang natural na tubi at napasigaw ako nang maramdaman ang lamig no'n.

"Shi't! Fvck sh't!" I shouted over and over again. May biglang nagukas ng pinto at
huminto ako.
"Will you please shut up-----" She paused when she saw me naked. Her eyes is widen.
Her cheeks is flaming red. And I was just smirking.

"Hmmmm! Bwesit!" Naiinis nitong ibinalandra ang pinto at tumalikod.

Natatawa na lamang akong nagpatuloy sa pagligo. Ito na ba ang kalbaryo ko sa

pagiging chicboy noon? If si Marion ang kabayaran, malugod kong tatanggapin ito.

***

Marionnie POV

Medium size ang bed pero halata namang naliliitan siya sa higaan. Kakasya naman
kami. Pero yon nga lang, malaking bulto itong kasama ko. Pagkatapos

kong mag-half bath ay agad akong nagbihis ng pajama at malaking tshirt. Siya naman
ay nakahiga na sa kama at may kausap sa phone.

"No, I won't be there tomorrow. May mahalaga akong aasikasuhin. Anyway, Randolf
just set the whole area for reception and then also the special guest and vistors--
you know what I mean. No, no this a surprise. Yeah, yeah.. okay bye." Sabi nito
saka ibinababa ang tawag. Kumuha ako ng extra pillows sa aparador at nilagay yon sa
kama. Kanina pa ako kinakabahan sa isipang magtatabi kami ngayong gabi.

"Kanina ka pa umiikot ikot, will you please lay down? Masama ang puyat sa buntis.
You have to sleep early." He said. Inismiran ko lamang siya. Sumulyap ako sa pinto.
Hindi naman pumasok sina Sami at Megan. Hinawi ko pa ang kurtina para pagpasok ng
dalawa, hindi kami makikita ng mga ito.
I sat down beside him. Nakasandal ako sa headboard ng kama at tumingin sa kawalan.

"Bakit mo sinabi agad na pakakasalan ako? Tinatakot ka lang ni tatay. Isa pa may
karapatan ka namang tumanggi kapag humiling siya ng kasal." Mahinahon ngunit
nagpipigil emosyon kong tanong. Shotgun wedding talaga itong mangyayari sa amin.

"I know. Pero I'm not scared with your tatay. It was just that's the part of my
obligations." Walang gatol nitong sagot.

"At bakit kasal agad? Pwede mo namang sabihin sa kanila ang totoo. Na disgrasya
lang yon at isa pa, susuportahan mo naman ako. At sinabi mo pang boyfriend kita.
Maiintindihan na nila ang bagay na yon." Giit ko. Alam ko namang napipilitan lang
siya at gusto

niyang ipakita kay tatay na mataas ang paninindigan niya. Duh, that's pride.

Tumawa siya ng mapakla, "At sa tingin mo kapag sinabi ko sa kanila ang totoo na one
night stand lang ang nangyari? Do you think hindi bababa ang tingin nila sayo?
You're a teacher. You should know the proper way to behave yourself. Don't worry
about the marriage, may annulment sa Pinas. I can grant you that anytime,
anywhere." May iritasyon nitong sabi saka umayos sa higaan. Tinalikuran ako nito at
niyakap ang unan.

So,pakitang tao lang pala ang lahat ng ito? There's pain strikes to my heart. What
should I expect? Alangan papakasalan ako dahil mahal niya ako? Syempre gusto niyang
magpa-impress kina tatay at nanay. Kasi may pera naman sila at anytime pwede namang
ipagpawalang bisa ang kasal. How poor of me. Papakasalan lang dahil nabuntis.
Papakasalan lang dahil kailangan. Nothing's feelings involved. Pero bakit ba ako
nasasaktan? Supalpal din sa pride ko ang sinabi niya. Teacher nga ako pero nakipag-
one night stand. Hindi naman gawain ng matinong babae yon.

I sighed. I took my phone and text Desiree na ikakasal na ako bukas. At dapat
pumunta siya dito sa umaga. Hindi ko pa nga ibinababa ang phone agad ng tumunog ito
sa kanyang tawag. I know, aatakehin na naman ako ng sandamakmak na tanong nito.

"Yes hello -----"

"Mars! Pesti ka! Ano totoo yong kasal!?" She shouted at agad kong inilayo ang
speaker sa taynga dahil pakiramdam ko mabibingi ako sa matinis nitong boses.
"Oo. Bukas ko na sasabihin. Basta pumunta ka na lang dito bukas ng umaga." Litanya
ko. Binara ko na siya upang hindi na niya ako sasalakayin ng katanungan.

"My God! Shi't!!! Ang bilis! You have a lot to explain to me!" Inilayo ko na naman
ang cellphone dahil sumigaw naman ito.

"Stop shouting Des! Para kang nakalunok ng microphone." I hissed at diniinan ko

yong boses ko para sawayin ito.

"Dam'n. Honey sino yang kausap mo?"

Nalaglag yong panga ko nang pagbalingan ako nito ng isang malambing na boses. I
blinked looking at him.

"Ahhhhhh! What!? Honey??? My God Mars! Nagtabi kayo sa tulog------"

Agad kong pinatay yong tawag sa kabilang linya. I off the phone immediately and put
it on the bedside table.

"Who's that?" He asked at humarap sa akin.

Napalunok ako, "Ahmm.. si Des, bestfriend ko." Kinakabahan ako dahil halos
magkadikit na yong mukha niya sa pisngi ko. I close my eyes. Nakatihaya kasi ako at
siya naman nakatigilid paharap sa akin.

He chuckled softly, "Relax, am not gonna eat you baby..." His voice is kinda
seducing me.

Bumuga ako ng hangin at patabingi kong nilingon ang mukha sa kabila. Nararamdaman
ko kasi ang init na hininga niya sa leeg ko.

He sneak his arms around my waist at napasinghap ako.

"Kumusta ang baby natin? Okay lang ba ang pagbubuntis mo? Nakapagpacheck up ka na
ba?" Medyo malambing nitong tanong sa akin. Baby natin. My God! Ang sweet! Nanayo
lahat ng balahibo ko. I sighed.

"Yeah last week lang. Okay naman. Healthy." Sagot ko. Hinimas himas niya ang tyan
ko na naghatid ng kakaibang kiliti sa buo kong katawan.

"Hmm.. that's good." He said. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin
at idinikit ang mukha sa aking leeg at inamoy amoy ito. Mariin akong napapikit.

"Hmm.. smells good." Kinintilan niya yon ng mumunting halik.

"A-anong ginagawa mo?" Nagkakautal kong tanong.

"Hmm.. kissing you of course." He answered hoarsely.

I turn my head on him at napaawang ang bibig ko nang magtama na ang aming ilong.
Nakatitig siya sa labi ko at para bang natatakam itong sunggaban anu mang oras. I
blinked my eyes again. I was about to speak when he crashed his lips to mine.
Nanlaki ang mga mata ko. Nanigas ako sa kinahihigaan.

Goodness!? Anong gagawin ko!?

Uh..
**Please vote **

A/N: malapit na talaga ang BS. Hahaha.

=================

14- Hot and Cold

"Maybe I was destined to forever fall in love with people I couldn't have. Maybe
there's a whole assortment of impossible people waiting for me to find them.
Waiting to make me feel the same impossibility over and over again."
____Carol Rifka Brunt
***

Darren POV
Oh my God! I miss her so much.

She smells like vanilla. Nakakaadik. She was about to talk, but I wouldn't let her
to complain. So I smashed her lips right away. She froze and I love the feeling of
getting her into my nerves.

Dam'n she's so irresistible. My heart beats loudly as I taste her sultry lips. Ang
sarap sa pakiramdam. The sweet moan escape from her at mas lalo lamang akong
ginanahan. She opened her mouth to give me a better access. Mas lalo kong diniinan
ang halik sa labi nito which makes her moans out loud. Ipinasok ko ang kamay sa
dibdib nito. I cupped his smooth breast and began squeezing it sensuously. She
arched her body. Bumaba ang labi ko sa leeg nito at napasabunot siya sa aking buhok
na ikinatayo lalo ng pagkalalaki ko. Dam'n! She's the only one woman who can makes
me feel like this, hunger as an animal for goddamn se'x. Itinaas ko ang maluwang na
T-shirt nito.

"Darr---" She shut her mouth nang sakupin ng labi ko ang matayog niyang dibdib. I
feel hotter when I taste it once again. Matagal kong hinahangad na matikman itong
muli. I don't know why but I had this feeling of giddiness inside of me because of
I have found her for almost two months of looking after her.

I suck it like a hunger baby then played it by with my expert tongue. I was busy
licking her pinkish nipples while my fingers playing her clitoris down there. And
she was just suppressing her moans.

"Darren, baka pumasok sila. Please..stop." Nahihirapan nitong tugon. Pero nagawa
parin nitong sabunutan ako.

Dam'n this house! I don't fvcking care! I had this throbbing erect muscled down
there. Mababaliw ako kung ihihinto ko pa ito. Yeah, I'm getting desperate. And this
is because of her.

"Just give me a quickie honey.." I murmured to her earlobe. I heard her

rough breath. She bit her lip and close her eyes.

"Hmmm.." She is still undecided. I know she wanted this so much. I can feel it.
She's getting hotter and hotter. I put my two fingers inside her hole. Napaigtad
siya at kinagat ang balikat ko. She's fvcking wet at gustong gusto ko na itong
tikman.

"No.. I wouldn't stop." I whispered.

"Please do it now.. make it fast." She said. Nakayakap siya sa leeg ko.

I smiled, sinalubong ko ang mga mata niya. And I can see the fire in it. Hindi
hadlang ang dimlight na hatid sa loob ng kwarto para makita ang nilalaman ng gusto
niyang mangyari. Hinubad ko ang damit ko pati na rin ang sout nitong pajama at
panty. And I moved down my boxer then suddenly guide my coc'k inside her wet mound.

"Ohhhhhh.. " She gasped.

I really wanted to taste all over her body but that would take long and her sisters
might come in, in any moment. Hindi ko na kaya itong pigilan. I have been suffering
too much dryness for few weeks since she was gone. At ngayon lang muli akong
nabuhay. Dam'n! I'll be more frustrated if I can't let it out to her. So I pump on
top of her moving so fast..

"Fvck! You're so tight baby.. Dam'n.." I keep murmuring while moving on top of her,
pushing it deeper and deeper. I keep thrusting in and out, fuller and faster than I
could. She was just biting her lips, surpressing her moans but sometimes hindi niya
mapigilang umungol. He pulled me at kinagat na naman ang balikat ko.

"Make it fast....I'm almost there." She whispered

hoarsely. Mas lalo akong ginanahan sa pakiusap nito.

I move harder. I didn't mind that she's biting my shoulder. Dam'n she's giving me a
dam'n hard boner more..We were both sweating.

"Ohhh! Darren!" She whimpered..

I can feel her contracting muscles as she reached her climax. I move faster and
deeper then.. Hanggang sa marating ko ang rurok ng ligaya. Whoah! That was fast!
And I felt extremely contented.

Kapwa kami humihingal.

"I love it.." I said, catching my breath.

She was just calming herself. We were on that position nang biglang bumukas ang
pintuan. Bigla niya akong itinulak at hinila ang kumot para takpan ang aming
katawan. She was just half naked. Buti na lang may wall curtain at hindi kami
nakita ng mga ito. Narinig ko pa ang tawanan ng mga kapatid niya na nag-uusap
tungkol sa kanilang napanood na fashion show sa TV.

"Magbihis ka na." Anas niya at pinandilatan ako ng mga mata.

"Oh.. well, I thought there's round two." Nakangisi kong bulong dito, saka naman
ako kinurot nito at sinuot nito ang panty sa ilalim ng kumot. Nakangisi parin akong
nagbibihis sa harapan niya. I saw her burned cheeks when she saw me naked in front
of her.

"Oh well I've already saw your body naked-------"

Hindi ko na natuloy ang sasabihin nang biglang takpan nito ang bibig ko gamit ang
palad niya.

"Baka marinig ka nila." She warned in her low but firm voice.

Ipinagpatuloy ko ang pagbibihis at dahil masyadong mainit mas lalo kong nilakasan
ang electric fan.
"Dam'n. Wala na bang lalakas pa dito?" Iniharap

ko ito sa higaan at saka humiga sa tabi nito.

She was all silent and staring at the ceiling. Niyakap ko ito at isiniksik ang
mukha sa leeg niya.

"Hmmmm.. smells good." Bulong ko. And I swear unti unting nabubuhay na naman ang
libido ko.

"Darren.. stop it, masyado kang manyak." She hissed almost in a whisper. Hindi ko
mapigilang tumawa ng malakas kaya naman huminto sa pag-uusap ang dalawa niyang
kapatid.

Napaigik ako sa sakit nang bigla na lamang niya akong sikuhin sa gilid. Inirapan
niya ako at tinalikuran. Hindi parin nawawala ang ngiti ko. Niyakap ko siya sa
likuran at hinimas ang tyan nito.

"Goodnight baby. Daddy will sleep na..bukas ulit." Nagpaparinig kong bulong sa
teynga nito. I heared her that she snorted at palihim na kinurot ako sa tagiliran.
Tumawa na naman ako. What a wonderful feeling is this!
Hinuli ko ang kamay niya at muli siyang niyakap. 'I swear makakatulog na ako ng
mahimbing nito.. '

**
Marionnie POV

Maagang maaga pa ako nagising at humihilik pa ito nang bumangon ako. Nakangiti ko
siyang pinagmamasdan. Ang gwapo niya talaga. Ang amo ng mukha niya, ang sarap
pumpumnin ng halik. Namula ako nang maalala ang nangyari kagabi. Kung gaano kabilis
ko isinuko ang pagkababae

ko sa kanya mas ganun din kabilis akong nagpadala muli sa taglay na karisma nito.
In a second time around, nagpatangay na naman ako sa bugso ng damdamin at muling
isinuko ang pagkababae dito. Buntis na nga ako, ngayon pa ba ako mag-iinarte?

Dinampian ko siya ng halik sa labi at dahan-dahang bumangon sa kama. Ngayon, ang

kasal namin. Kahit papaano nakakakaba pa din. Nakakaramdam parin ako ng excitement
kahit parang biro lang sa kanya ang salitang kasal. Kahit parang isang kasulatan na
lang na pwedeng punitan o ipagwalang bisa gaya ng sabi niya na may annulment naman
sa Pilipinas kung gugustuhin kong kumalas. This is maybe pakitang tao lang to my
parents pero I should be happy then dahil responsable siyang tao. The fact na hindi
naman niya ako kilala, isang one night stand nga lang ang nangyari but still inako
niya parin ako. Sabagay, mayaman naman siya. Hindi na kawalan sa kanya ang
financial support sa amin ng anak niya.

Pagbaba ko sa komedor, nakita kong naghahanda na si nanay. Napag-usapan naman namin

kagabi na si Darren na ang bahala ng lahat. Nangako ito na wala na kaming dapat
pang aalalahanin. Pati yong venue at sa judge o sa mayor na magkakasal sa amin.
Siya na ang bahala sa lahat. End of the discussion.

"Morning Nay." Bati ko dito saka kumuha ng maiinom sa ref.

"Morning. Maaga pa Rhean, huwag ka munang uminom ng malamig. Ipagtitimpla kita ng

gatas. Para yon sa bata. Makakatulong yon
sa pagbubuntis mo." Sabi nito saka nag-umpisang ipagtimpla ako ng gatas gaya ng
sabi nito.

"Okay po, salamat Nay." Hinila ko ang isang upuan at umupo doon. Nakakita ako ng
loaf bread sa mesa kaya kumuha ako doon para kainin. Ganito nga siguro ang buntis,
madalas kang gutumin. May mga times pa na palihim akong bumabangon sa kalagitnaan
ng gabi para kumain.

"Saan mo nga pala nakilala si Darren? Ni minsan hindi mo siya pinakilala sa amin.
Nagulat na lamang ako nang mabalitaan naming buntis ka na pala. Akala ko
nagkakamali lang ako sa pagdududa. Akala ko nga rin Anthony ang ama ng anak mo."
Sabi nito saka inilapag ang gatas sa harapan ko.

Huminto ako sa pagnguya at kumuha ako ng kutsara para sa mayonaise. Paano ko siya
ipapakilala sa inyo eh one night stand lang naman ang nangyari? Pero syempre
mananatiling lihim yon sa pamilya ko.

"Ah, accidentally lang po kaming nagkita sa isang event Nay. Saka busy po kasi
siyang tao, madalas out of town. Minsan lumalabas pa nga siya ng ibang bansa para
sa mga business affairs niya eh." Pagsisinungaling ko. My god Mars! Where did you
get that story?

"Ah kaya pala hindi mo sinasagot si Anthony dahil may nobyo ka na pala. Di mo man
lang nabanggit sa amin ng tatay mo. Sigurado ka bang mahal ka ng lalaking yan?"
Deretsang tanong nito na ikinasamid ng dila ko. Piste! Kailangan pa bang itanong
yon? Busy ito sa pag-aasikaso ng kung anu-ano sa mesa kaya naman hindi siya sa akin
nakatingin when she asked that question.
/>

Marahan akong umubo. "Ah syempre naman po. Hindi ko lang nasabi sa inyo dahil gusto
niyang kaming dalawa ang haharap sa inyo ni tatay. Saka mahal niya po ako dahil
hindi naman niya ako pakakasalan kung wala siyang pagmamahal sa akin. Kaya nga po
siya humarap sa inyo ni tatay, diba?" I lied again. 'Lies pa more Marionnie'.
Bulong ng utak ko.

"Wala akong problema dyan."She stop slicing the ampalaya at tinuon sa akin ang
atensyon. "Pero paano ang pamilya niya? Mahirap lang tayo samantalang sila ubod ng
yaman. Ni kuko ng yaman nila, hindi tayo nangalahati." Nababahalang sabi nito.

Gaya ng amapalaya na hinihiwa nito, ang pait ni nanay magsalita. Kasal na kasal ko
mamaya nagluluto siya ng ganung gulay? Hmmpp! Mahilig sila sa ampalaya lalo na si
tatay. Minsan dinadagdagan pa ng sili kasi ang bawat salita nito lageng may anghang
lalo pa't ayaw niya sa isang bagay, pangyayari o isang tao (to be more specific).
Sa reaksyon niya kagabi nang makilala si Darren, feeling ko hindi naman siya
bitter. Gusto niya si Darren para sa akin hindi dahil sa pera o yaman nito kundi
dahil nakikita niyang responsable ito at may paninindigan. Kaya lang, hindi nila
alam ang buong kwento tungkol sa aming dalawa. Di bale, pakakasalan naman ako. So I
don't have to be bitter tulad ng ampalayang hinihiwa ni nanay.

"Nay, hindi naman po siguro. Pakiramdam ko, mabait naman ang mga magulang niya."
Hopefully, sana nga hindi sila mapangmata.

Kumunot-noo si nanay, "Sigurado ka

ba? Bakit nakilala mo na ba ang mga magulang niya?" Tanong nito. Hindi ko alam kung
ano ang isasagot ko. Syempre, it's a different story kung magulang na ni Darren ang
pinag-uusapan. Bumuka ang bibig ko para sagutin ito pero kapwa kami nagulat nang
may sumigaw sa labas ng bahay.

"Marionnie! Mars! Magandang umaga ho!"

Boses pa lang, kilala ko na ang tili nito. Si Desiree talaga. 'Thanks God! Save by
the bell!' Hulog siya ng langit sa mga makapigil hiningang pang-iimbestiga ni
nanay. May kwenta din pala minsan ang maagang pambubulahaw nito.

"Nay, si Desiree. Sandali lang po."Excused ko at nagmamadaling lumabas sa kusina.

Pinagbuksan ko siya ng gate at binalaang huwag basta ibuka ang bibig at baka
madulas ito tungkol sa amin ni Darren. Ayokong malaman nila nanay at tatay ang
totoo.

"Ba't ang aga mo yata? Alas sais pa lang ng umaga ah." Tanong ko dito at pumuwesto
na ito sa sofa.
"Hello? You told me na pumunta dito ng maaga dahil kasal mo na ngayon, which is
very very fast my dear. And I was so surprised. Anong drama? Hello prince charming
na nga ba?" Pag-uumpisang talak nito. Buti na lang pinatayan ko siya ng phone
kagabi.

"Saka ka na magtanong. Ipagtitimpla muna kita ng kape. Mas maaga ka pa sa inaasahan

ko. Saka hinaan mo yang boses mo. Alam mo na.." I walked back to the kitchen at
ipinagtimpla ito ng black coffee, as her favorite ever since.

Umupo ako sa tabi niya para hindi lumakas ang boses nito. May ugali pa naman itong
sumigaw kahit kaharap lang niya ako. The last time

I knew hindi pa naman ako nabibingi para sumigaw ito. Lalo na kapag carried away na
siya sa usapan, yong level ng emotion niya tumataas and as well as the pitch of her
voice which is very distracting sometimes. Inumpisahan ko ang pagkukuwento sa kanya
sa tagpo ng opisina ni Darren hanggang sa paghatid nito sa bahay at ang pakikipag-
usap nito sa aking mga magulang. Well, except the quickie that happened last night.
Dahil tiyak na kapag sinabi ko pa sa kanya ang intimate moments na nangyari between
us ni Darren, I swear magwawala ito at sisigaw na naman. Pati na rin ang surprise
wedding na magaganap ngayon, sinabi ko na. Surprise kasi wala sa plano, not in a
romantic way gaya ng mga real couples. Indeed, laglag lang ang panga nito all the
way.

"Really? Oh my G! Mars!!!! Oh my G!!!" Kitams? I told you. Sumigaw pa din? How much
more kung sinabi ko pa sa kanya ang nangyari sa amin kagabi? Eh di maglulupasay na
siya sa kakasigaw.
Biglang lumabas si nanay sa kusina at sinuri kaming dalawa. "Anong nangyari?"
Nababahalang tanong nito.

"Ah tita, pasensiya na po. Excited lang talaga ako sa kasal ni Mars ngayon."
Paghingi nito ng pasensiya kay nanay. Ngumiti at napailing-iling lang si nanay at
muling pumasok sa kusina.

"Kahit kailan talaga ang ingay mo. Pwede bang pigilan mo minsan yang bibig mo? Alam
mo namang natutulog pa ang iba dito sa bahay. Storbo ka talaga." Sita ko dito.

"Speaking of tulog, nagtabi kayo kagabi diba? I heard that he called you honey.
Anong nangyari? May something-something ba kayong ginawa?" Pangungulit parin nito.
She giggled. Pakiramdam ko namula ang buong mukha ko sa tanong nito. My God!

"Oyyyy..you're blushing, dear.. Ano? Meron nga bang something happened?" She
insisted.
Oo, meron. Pero bakit ko pa sasabihin yon? Sisigaw naman ito for sure.

I rolled my eyes, pretending na hindi ako apektado. "Wala. Ano ka ba? Alam mo
namang share kami ng kwarto ng mga kapatid ko. Alangan gagawa pa kami ng milagro."

Tumahimik ito at nangalumbaba. Sabagay, may rason naman ako para tigilan na ako
nito sa pangungulit.

"Mars? Tingin mo may gusto siya sayo? I mean do you feel something na may
nararamdaman siya para sayo? Diba siya naman mismo nag-offered ng kasal sayo at
siyempre sa mga magulang mo. What do you think?" Seryuso nitong tanong,

Sana nga meron. Pero tingin ko, nais lang nito ipakita sa harap ng mga magulang ko
na responsable siyang tao. Syempre, isa siyang businessman. Kasiraan din yon ng
image niya. Saka sabi nga niya, may annulment naman sa Pinas if ever gusto na
naming maghiwalay. See? Wala talagang involved na feelings. Para lang ito sa bata
at pakitang tao lang ang lahat.

Yumuko ako, "I don't know Des. Feeling ko wala naman siyang kahit konting
nararamdaman para sa akin maliban sa gusto lang niyang panindigan ang pagbubuntis
ko sa anak niya. Saka sabi

nga niya, willing naman siyang makipaghiwalay kung gusto ko." Malungkot kong saad
dito. Natahimik si Des sa sagot ko. Marahil nararamdaman din niya yong lungkot sa
side ko. Nabalot yon ng panandaliang katahimikan.

"Eh ikaw, may nararamdaman ka ba para sa kanya?" Tanong nito at tiningnan ako ng
seryuso. Mas lalo akong natahimik sa tanong nito.

Oo. Siguro. Dahil simula noong may nangyari sa amin, hindi ko na siya nakalimutan.
Hindi ko alam kung bakit. Maybe because he's the first man ever touched me that
way. At wala na akong ibang nanaisin pa na may ibang lalaki pang gagalaw sa akin ng
ganun maliban sa kanya. I wanted him to be my last, not just first. Hindi ko talaga
alam. Ilang araw na rin naman akong balisa dahil sa kanya.

I sighed, "Hindi ko alam. Kaya lang naman ako pumayag sa kasalang ito dahil sabi
nga niya may annulment naman sa Pilipinas. At willing naman akong maghiwalay kami
kung yon ang gugustuhin niya. Besides, this marriage is for our baby only. Marriage
for convenience. Walang involved na feelings. Siguro after ko manganak, magpa-file
na siya ng annulment. Then I'll glady accept it. For now, this marriage na
mangyayari ay para lang talaga sa bata at sa obligasyon niya. Tingin ko wala na. No
string attached ika nga." As a matter of fact kong sabi.
Magsasalita pa sana si Des nang biglang may kumalabog sa likuran namin. Sabay
kaming napalingon. At kitang kita ko ang walang kangiti-ngiti nitong mukha. Dinaig
pa ang mukhang byernes santo sa matinding busangot nito. He looked at me coldly.
Nagyeyelo ang mga mata nitong nakatitig sa akin. Tumagos yon sa pagkatao ko. Hinidi
ko alam kung para saan ang sakit na nararamdaman ko sa mga oras na ito. Pero,
parang nagbgo ang lahat. Mula sa pagiging pilyo at malambing nito kagabi, bumungad
sa akin ang ibang iba niyang pagkatao ngayon.

One thing is for sure.

Hindi ko pa nga siya kilala.

Teka, narinig ba niya ang lahat ng pinag-uusapan namin ni Des?

**click VOTE**
A/N: Oh my... Galit na si Darren.. OMG!
=================

15- Unwanted Marriage

"There's nothing in the world like the devotion of a married woman. It's a thing no
married man knows anything about."
Author: Oscar Wilde
**

Darren POV

Nagising ako na wala na siya sa tabi ko. Agad akong napatayo. And I froze when I
saw the narrow place around. Nandito pala ako sa bahay nila. Thanks God! I thought
she left again. Nagkaroon na ako ng kalbaryo nang umalis ito pagkatapos mainit na
gabing pinagsaluhan namin. I sighed. Napakamot ako sa batok. Hindi ko maiwasang
mapangiti after that short romance. It was just a quickie. Pero satisfied na
satisfied ako. I don't know what's with this woman to feel this kind of strange
feelings for her. It's very very odd for me. I am wearing this short at T-shirt na
binigay nito kagabi. I took glance at the wall clock. It's nearly seven am. Maybe I
need to have a coffee. Hindi ko alam kung para saan itong excitement na
nararamdaman ko para sa kasal namin mamaya.

I feel in a light mood this morning. It's like refreshing the new life. Paglabas ko
ng kwarto, I saw her with other girl on the sofa. Nag-uusap ito ng masinsinan.

Nakatalikod sila sa gawi ko kaya hindi nila ako nakikita. My gait doesn't make any
sound because I walked without wearing any slippers on my barefoot. Bumaba ako sa
may kaiksihang hagdanan. I wanted to gave her a surprise hug on

her back. Hindi ko masyadong narinig ang tanong ng kausap nito. I was about to walk
closer towards her when she started to talk. I paused.

"Hindi ko alam. Kaya lang naman ako pumayag sa kasalang ito dahil sabi nga niya may
annulment naman sa Pilipinas. At willing naman akong maghiwalay kami kung yon ang
gugustuhin niya. Besides, this marriage is for our baby only. Marriage for
convenience. Walang involved na feelings. Siguro after ko manganak, magpa-file na
siya ng annulment. Then I'll glady accept it. For now, this marriage na mangyayari
ay para lang talaga sa bata at sa obligasyon niya. Tingin ko wala na. No string
attached ika nga."

Bigla ako nakaramdam ng panlalamig sa sinabi nito. Marriage for convenience. I

thought she has already feelings for me. Para lang pala sa bata ang lahat. Hinayaan
niyang may mangyari sa amin kagabi hindi sa dahil gusto niya ako. Hindi sa dahil
may nararamdaman din siya para sa akin. Why am I feeling this way? Dam'n. Bakit pa
ako aasa ng kung anong manggagaling sa kanya. She wasn't that type of woman na
nakilala at naencounter ko sa buong buhay ng aking pagiging binata. I took a step
to go down pero may natamaan ang paa ko kung anong bagay kaya tumilapon yon.

Sabay silang napalingon sa akin. I stilled and looked at her eyes directly. Wala
siyang gusto sa akin. She just want this marriage para ipakitang may ama ang
dinadala niya. I looked at her without showing any emotion.

Bahagyang nagulat pa ito nang makita ako.

"Gising ka na pala. You want coffee?" She stood up at parang nalilito kung lalapit
ba sa akin o hindi.

I never answered her. Nilampasan

ko siya at tumungo sa kusina. Naabutan kong si nanay na nagluluto ng kung anu-anong

gulay.

"Magandang umaga, Nay." Magalang kong bati dito at tipid na ngumiti.

"Oh! Ikaw pala yan, Darren. Magandang umaga rin sayo. Magkape ka na." Anito. "Teka
nasaan ba si Marionnie?" Tinawag niya ang anak at inutusang magtimpla ng kape.

Actually, I don't have any idea how to make coffee without coffee maker. Yong
manual na pagtimpla, hindi ko makuha yong tamang lasa.

Pumasok si Marion at pinagtimpla ako ng kape.

"Nga pala Nay, mamayang 11:30AM ang kasal. Doon na lang po siguro sa hotel aayusan
si Marion. Sa Mega-Trion Hotel kasi ang reception." I said habang pinapanood ko
siyang nagtitimpla ng kape.
They paused at saglit na nagkatinginan. She looked at me with the questioning
stares. And I frowned.

"Is there something you want to add? What's wrong?" I asked confusedly.

"Darren, anak.. mahal naman ng venue eh pwede namang sa ordinaryong restaurant na

lamang e-held ang reception tutal judge lang naman yong kasal niyo ni Marionnie."
Wari nahihiyang tugon nito.

I smiled. Silly, of course it's our own hotel. "You don't have to worry about it,
Nay. It's our own family hotel." I said.

Halatang nagulat ang mga ito pero wala namang namutawi na salita mula sa kanila.

"Hey! Bawal sayo ang kape. Why did you drink it?" Nabigla ako nang sumubo ito ng
dalawang beses sa kutsara.

She frowned, "Hindi ko ininom. Tinikman lang. Oh heto inumin mo na." Mataray

nitong tugon saka inilagay ang kape as harapan ko, tapos inirapan pa ako. "Aga-aga,
nakakainis ka na. Tssss.." She added at saka nagmartsa palabas ng kusina. Siya pa
ang may ganang magalit, eh concern lang naman ako sa anak namin.

Nawala ang atensyon ko nang marinig ang marahang tawa ni nanay.

"Pagpasensyahan mo na. Alam mo ang mga buntis, maiinit ang ulo. Masyadong moody,
maseselan sa pagkain lalo na sa emosyon nila. Naku hijo, pagsasabihan na kita sa
anak ko.. simula nang mabuntis yan, lahat ng mga kapatid niya dito inaaway niya,
nanininghal. Ang sa akin lang kapag nagsama na kayo, habaan mo ang pasensya sa
kanya. Lahat ng hilingin niya, ibigay mo. May mga tendency kasi na makunan ang
buntis kapag dinidibdib niya ang hindi niya nakukuhang bagay o hindi natutupad yong
gusto nila. Pagpasensyahan mo na ang kamalditahan ng anak ko." Malumanay at
nakangiting tugon nito.

"Naiintindihan ko po." I released an amusing smile. Dapat ko na ngang habaan ang

pasensya ko. "Ano po ba ang pinaglilihian ni Marion?" Naitanong ko.
"Wala namang specific hijo. Kung ano lang ang gusto niya. Napapansin kong
napapadalas ang pagkain niya ng lomi sa chowking." Natatawang sabi nito.

I'll buy that for her. Marami pa kaming pinag-uusapan. Halos tungkol sa magiging
asawa ko.

I like her parents, frank and hospitable.

***

Marionnie POV

There's nothing special about our wedding. Hindi dahil sa isang civil wedding
lamang. Kundi hindi naman kasi kami nagpakasal dahil sa pagmamahal. Dahil lang

ito sa bata. At kung ano man ang drama ni Darren sa set up na ito, hindi ko na alam
ang mga dahilan.

I've met his few friends. At yong assistant nito at iba pang witness. Tahimik
lamang siya hanggang sa dumating kami sa reception. Nagpapakita naman siya ng
sweetness dahil andyan naman ang buong pamilya ko. Nakita ko ang kasiyahan sa mga
mata ni nanay at tatay. Ang mga kapatid ko naman ay di magkakandaugaga sa
pagpipictures kahit saang anggulo ng background. Dumalo rin si Anthony kasi I
texted him a while ago at ang iba pa naming mga kaibigan. At doon siya nakisali sa
table ni Desiree. Buti na lang hindi nag-aaway ang dalawa. Anton is a good friend.
Kahit nabasted ko siya, hindi nagbago ang pakikitungo niya sa akin. Mabuti naman at
malawak ang pagakakaintindi nito sa sitwasyon ko.

"Hi, Anton. Buti naman at nakapunta ka." Lumapit ako sa table nila.

He smile, nakita ko ang gumuhit na pait sa mga mata nito pero natatakpan lang ng
matamlay nitong ngiti. Hindi ko mapigilang maawa.
"Oo naman. Special na araw mo ngayon. Kaya dapat kasali ako." He smiled.

"But deep inside, masakit kasi nabasted." Putol ni Desiree while busy eating her
food. Napailing-iling na lamang ako. Bakit ba ang dalas nilang mag-away? Inirapan
lamang siya ni Anton.

Nagulat na lamang ako nang may biglang yumakap sa likuran ko.

"Come on let's go." Malambing nitong tugon sabay halik sa leeg ko. Oh my!
Nagsitayuan ang balahibo ko sa ginawa

nito.

Alanganin akong ngumiti, "Ah sige. Anton, Des mauna na kami." Naiilang kong paalam
sa kanila.

Pilyong ngiti ang itinugon ni Desiree. "Well, siguraduhin niyong makukumpleto si

baby. Good luck in your honeymoon." She winked.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Nahuli kong nagkatinginan si Anton at
Darren. Nagkasukatan sila ng tingin. I can feel the tension in the air. Darren was
cold and dangerous while Anton was just cool and calm. I don't know what's wrong
with the two of them. Hinila ko na si Darren palayo sa mesa nila.

"Who's that guy? Siya ba ang sinasabi mong aako sana sa magiging anak ko?' He asked
filled with irritation in his voice. Sadyang diniinan pa nito ang pagkakabigkas sa
salitang, 'anak'.

As in? Hindi pa siya nakapagmove on sa sinabi kong yon? I sighed. "Oo siya. He's my
long time suitor." Pagtatapat ko na parang isang walang kabuluhang bagay.

He snorted, "He wish! From now on, I don't want you to see him again." Iritable
parin nitong sabi at pinagbuksan ako sa passenger seat.

Ano ba talagang pinagpuputok ng butse niya? Walang imik akong sumakay.

"Saan tayo pupunta?" Naitanong ko nang mag-umpisa na itong magmaneho.

"In our home." He answered back without taking glances at me.

Our home? I like the sound of that. Naku Marion huwag kang umasa, walang kahulugan
yong sinabi niya. Asawa ka lang sa papel. She has in a turmoil mind. It keeps
reminding her that don't

put any deep meanings of what he had just said.

"Saan?" Parang gusto kong magtanong ng magtanong sa kanya.

"In my pad. Don't worry, after sa construction and interior designs ng pinapagawa
kong bahay lilipat tayo doon." He had no emotion. Parang isang business transaction
lang ang paraan ng pakikipag-usap nito sa kanya. Poor of me. Bakit ba naghahanap
ako ng atensyon?

He's one of a hell great actor. Kanina ang lambing niya. Tapos ngayon, kaybilis
magbago ang pakikitungo niya. Of course! Pretending nga lang ang lahat ng yon diba?
What should I expect?

Reminder: Tandaan mo Marion, kapag sa harap ng maraming tao ka lang niya

lalambingin at tatraruhing asawa. Okay?

Pagdating sa our home na sinasabi nito, natulala ako sa subrang sosyal nito. Grabe,
ito na ba yong sinasabi nilang bachelor's pad? Hindi ako umimik. Sout ko padin
itong eleganteng wedding dress. I'm wearing a three inches heels white shoes. It
feels so uncomfortable. Paakyat na ako ng hagdanan nang biglang akong nadulas.

"Ay!"

Buti na lang nandyan siya sa likuran ko. At sinalo ako nito.

"Dam'n! Will you please be careful!?" He hissed at binuhat ako. Thanks to my heels,
binuhat ako ng king ko.
Yong mga bagong kinakasal, during their honeymoon binubuhat nila ang bride papunta
sa kanilamg kwarto wearing bridal gown. Ito na yong sitwasyon namin ngayon, buhat
buhat niya ako papunta sa loob. But there's a always been a different. Ito yong not
real. Binuhat ako dahil muntikan na akong madapa sa suot kong heels, while yong on
stage sa honeymoon na mag-asawa binubuhat ang wife dahil excited

si husband for their...romances on top of their bed.

He type more than six eight digits, passcode. Then tumunog ito at pumasok siya
buhat buhat parin ako. Nakakailang. Ayoko pang humiwalay sa kanya. Gustong gusto ko
yong amoy ng perfume sa suot niyang suit. Dahan dahan niya akong inilapag sa sofa.
Lumuhod siya sa harapan ko at tinanggal ang heels ko. He massaged my foot.

"Masakit pa ba?" He asked gently. Na-speechless ako sa ginawa nito. Wala sa

sariling tumango lamang ako.

Hinilot niyang muli ang angkle ko. Lihim kong pinagmamasdan ang adonis niyang
mukha. He's more on Spanish look than Filipino. Kaya hindi ko maiwasang mamangha
kapag nagsasalita ito ng fluent Tagalog. His pointed nose, his sinful jaw, and his
thick long eyelashes is very masculine. His luscious rubicund lips. Ang sarap
titigan. Mas masarap halikan. Noong magsabog ng kakisigan at kagwapohan ang Diyos,
siguro nasa unahan siya at salong salo niya ang biyaya.

"Okay na?" He asked at nag-angat ng ulo. Napakurap ako at namula. Marahan akong
tumango at nag-iwas ng tingin.

His lips formed a smile, "Good."

Tumunog ang phone nito, kaya naman mabilis niyang sinagot ito.

"What!? Okay okay.. papunta na ako. Dam'n you disturb my fvcking day!" He said at
nagmamadaling ibinulsa ang phone. Bakit parang galit? "Honey I gotta go. I'll be
back after this important matter." Nagmamadali nitong sabi sabay dampi ng mabilis
na halik sa labi ko at umalis.

He opened the door, turned his head on me. "I'll be back. Don't forget to lock the
door and always check the CCTV." He said then closed the door.

Ano ako guard? Para e-check ang CCTV?

Wala sa sarili akong napahawak sa labi. He kissed me the way he kissed me in our
wedding kiss a while ago. Ang sarap talaga ng labi niya. Ipinilig ko ang ulo at
mariing pumikit. Ito na naman ako. Nag-uumpisa ng mahibang sa lalaking yon. I mean
asawa ko. I still can't believe na nagpakasal na ako sa isang taong pakiramdam ko
estranghero pa para sa akin. I married the billionaire. I married the very handsome
and gorgeous billionaire.

Saka nagpaalam siya sa akin. Take note he called me honey. At hanggang ngayon
nagwawala parin ang hormones ko! Arrggghhhhh!!!
**click VOTE **

A/N: Ang story na ito ay wala masyadong mahirap na twist. Hindi to ito heavy drama.
So just enjoy. ❤❤❤❤

=================

16- Blow One's Mind

" Loneliness and the feeling of being unwanted is the most terrible poverty."

-Mother Teresa.
***
Marion POV

Naligo agad ako pagkatapos kong hinubad ang wedding gown. Buti na lang nandito na
lahat ang gamit ko. Till now di parin ako naka-get over sa kagandahan ng bahay na
ito. Though very masculine yong interior designs, hindi parin maikakaila ang
elengance nito. The walls were gray combination with white. The sofa are black and
cream pillows. There are abstract paintings hanging around the wall. At mga
mamahaling furnitures at iba pang mga hightech na kagamitan na hindi ko rin ma-
identify kung anong klase. Yong iba dito mga decorations nakikita ko pa sa mga
magazines na dollars ang presyo. Nakakalula. Wala sa sariling sinuri ko ang mga
vases and souvenirs at saka mga frames sa ibabaw ng divider. I'm sure kapag nabasag
ko ang isa sa mga antigong vase dito, kukulangin ang ilang buwan kong sahod sa
pagiging teacher. Dios Mio!

"Anong oras kaya siya uuwi?" Tanong ko sa hangin. Napasulyap ako sa oras ng wall
clock. It's nearly eight in the evening.

Dapat masanay na ako sa oras at pagtrato niya sa akin. Parang hindi naman talaga
kaming totoong mag-asawa. Anong parang lang? Hindi talaga Marion!

My mind mocking myself. Humarap ako sa malaking HD TV nito at pinaandar yon.

Naghanap ako ng magagandang palabas. May naka-attach namang USB kung saan naka-
store ang hundreds of movies. I scroll and scroll and scroll pero puro adventures
at action movies ang laman no'n. Wala man lang love stories? Yeap wala. Ano pa bang
aasahan ko sa mga binatang kagaya niya? Binata? Not anymore(he's already married).
At least, sa akin diba? Halleer Marion..lalaki siya at bakit siya manonood ng love
and romantic movies? Definitely, that's not their cup of tea. Men love actions,
thriller and adventures. I choose the Fast and Furious Seven. I paused it for a
while at naghahanap ng makain sa refrigerator nito. Nalula ako sa daming laman.
Nanghalungkat ako ng pwedeng kainin. Pero isa lang ang nakatakaw sa atensyon ko.
Ang tacos. I grin widely. Tsaraappp!!! Naglalaway ko itong kinuha at kumuha na rin
ako ng mayonaise. Hindi ko alam kung paano ko nakukuhang kumain ng mayonaise gayung
dati rati hindi naman ako kumakain nito kahit nga patikim-tikim lang.

Pumuwesto ako sa harap ng malaking TV at nag-umpisang kumain. Panay ang tingin ko

kay Paul Walker. Piste! Bakit ba namatay ng lalaking ito eh ang gwapo gwapo? He is
one of my favorite actor in Hollywood tapos namatay lang sa isang aksidente.
Pabalang kong inilagay ang tacos sa mesa at nangalumbaba. Sayang, ang gwapo pa
naman niya. Naku ang gwapo-gwapo niya talaga! Marami namang masasama at walang
kwentang

tao sa mundo pero bakit siya pa? Wala naman siyang bad record o sinaktang tao. Wala
sa sariling tumulo ang luha ko nang maalala ang pagkamatay niya na flash all over
the news. He was dead in arrival.

"Hey I'm home!"

Narinig ko ang boses ni Darren pagbukas ng pinto nito. Kaya agad akong lumingon at
pinahid ang luha. Isa pa itong lalaking ito! Nakakabuwesit ang itsura niya.
Promise! Pero gwapong gwapo naman. Kaya lang subrang nakakainis lang talaga. Kasal
namin ngayong araw tapos mas inuna pa ang business transaction niya. Hindi ba niya
pwedeng ipagpaliban ang trabaho kahit ngayong araw lang?

"Hey why are you crying?" He asked at nagmamadaling lumapit sa akin. Hinuli niya
ang kamay ko. He kissed it many times and then cupped my face. Hindi ko alam kung
matatawa ba ako sa reaksyon niya o hindi.

Biglang may pumasok na kapilyahan sa utak ko. Bweisit ka hah! Inuna mo yang
business no kaysa sa akin!

"Iniwan mo ako. Inuna mo ang trabaho mo. Nakakainis ka." I pretend to sob. Sumulyap
ako sa TV at nakita ko na naman ang gwapong mukha ni Paul Walker. Kaya mas lalong
tumulo yong luha ko.

"I'm sorry.. so sorry.. Masyado kasing importante sweety. Oh come here.." He said
calling me a sweet endearment. Niyakap ako nito. He took me at put me on his lap.
Saka ako ngumisi at isiniksik ang mukha sa kanyang mabangong dibdib. May pakinabang
naman pala ang movie na pinanood ko.

He's hugging ang plant small kisses to my hair. I felt relieved. Yumakap ako sa
katawan nito at inamoy ang kanyang mabangong suit. Teka, ito pa yong sout niya
galing kasal ah?

"Did you take

your dinner?" He asked gently. Nararamdaman ko ang paninigas sa pagkalalaki nito.

"Hindi pa. Hindi ako nakapagluto ng hapunan." I answered back.

"Dam'n. Hindi ka pwedeng magpalipas ng gutom. It's getting late for dinner. I'm
tired to cook. Magpapadeliver na lang tayo ng pagkain." Sabi nito saka kumuha ng
phone sa bulsa at may tinawagan. "Anyway, what do you want to eat?" He asked while
holding his phone to his ear.

"Ikaw bahala. Mamimili lang ako kung ano ang gusto kong kainin. Depende kasi yon sa
amoy ng pagkain." Actually kapag gusto ko yong amoy ng putahe saka ko pa siya
kakainin. Nasusuka kasi ako kapag hindi ko gusto yong amoy.
"Hey Steve! I want you to deliver me a foods for dinner here in my pad." Sabi nito
at natatawa pa sa kausap. Marahil kilala niya. "Just healthy foods. Chicken Buffalo
wings, Korean beef stew, seared tuna salad, shiitake mushroom seaweed soup. About
the veges, fettuccini with spinach pesto and Asian-flavored broccoli with tofu.
Samahan mo na rin ng special buko pandan and mediteranian pasta." Nakangiting sabi
nito and he chuckled. Nalula ako sa dami ng inoorder niya. "No, that's a surprise.
Huwag kang chismoso." Sabi nito saka ibinababa ang tawag. His still smiling when he
looked at me.

"Are you hungry? Marami namang pwedeng kainin sa fridge or maghihintay ka sa food
delivery?" He asked sweetly while caressing my hair in a soft manner.

Umiling lamang ako at hindi na

kumibo. Ipinikit ko ang mga mata. Ang sarap matulog.

Nagising ako nang marahan nitong haplusin ang pisngi ko. Hindi ko namamalayang
nakatulog na pala ako. Napakurap ako nang masilayan ang kagwapohan nito. He is
smiling. Gwapo talaga ng asawa ko.

"Hmmm... bakit?" Paos kong tanong. Ang sarap pa kasing matulog.

"We have to eat. Dinner is ready, sweety." He smiled at inilalayan akong bumangon.

Sweety. Hmmm.. baka masanay ako sa endearment nito at hanap-hanapin ko ito.

He pulled a chair for me. Umupo ako doon at nalula sa dami ng pagkain sa mesa.

"Mauubos ba natin ito?" Naitanong ko at nag-uumpisa ng mamili kung ano ang

kakainin.

"Don't worry, may kumukuha dito araw-araw sa mga pagkaing left overs." Sabi nito
saka umupo sa tapat ko. "Kumain ka na. It's a healthy foods. Para sa baby natin."
He added with a smile on his sinful handsome face.

Baby natin. Ang sweet naman. Kinikilig ako, bushet! Kumain ako ng chicken Buffalo
wings. Ang sarap sarap kasi. Mapili talaga ang anak ko. Kapag lutong mamahaling
restaurant ang pagkain, hindi ako nasusuka. Except the pasta. Ayoko ng pasta kaya
inilayo ko ito sa mesa.
"Ayoko niyan. Mabaho." Umasim ang mukha ko nang maamoy ko ito.

He chuckled, at nagtataka ko siyang sinulyapan.

"Just eat. Kung may gusto ka pa just tell me. Magpapaorder pa ako." He said and
looked amused.

"Our baby likes the foods. Maarte siya. Namimili ng pagkain. But I really don't
like that kind of pasta. Nadidiri ako." Prangka kong tugon.

"Okay.." He retorted. Halos nakatingin

lamang siya sa akin buong oras ng aming pagkain.

Pagkatapos ng hapunan. Nagtulungan kaming magligpit ng pinagkainan. He was the one

who wash the dishes. Marunong din pala ito sa mga gawaing bahay.

"Okay, it's already finish. So let's just sleep? Bawal ka magpuyat, remember?" Sabi
nito nang matapos ang paghuhugas.

"Matutulog tayo sa iisang kwarto? I thought may kanya kanya tayong room." I prayed
na huwag naman sana. Natatakot akong matulog mag-isa. Biglang nag-iba ang
ekspresyon sa mukha nito. Nawala ang kasiyahan at napalitan ng tamlay at lungkot.

"If that's what you want then it'll be fine. We can sleep in a different room."
Malamig nitong tugon at mabilis akong tinalikuran.

No! He misinterpreted what I said. Sabi ko nga akala ko lang yon. But I never said
na matutulog kami sa iba't -ibang kwarto.

Oh no! Ayokong mag-isa. Kaya nga ako nakikishare sa mga kapatid ko dahil ayokong
mag-isa lang sa kwarto.
**

Darren POV

In just few minutes, she was falling asleep. Sumandal ako sa sofa at niyakap parin
ang malambot nitong katawan. I felt so sorry with her. Ang gago ko. So insensitive.
Iniwan ko siya at hindi man lang naisip na buntis siya at dapat alagaan. When I saw
her crying a while ago, panic instantly crept inside me. Ayokong mapaano ang
pagbubuntis niya. I will surely kill that bastard if I see him. Iniwan niya ang
project sa kalagitnaan ng show sa Singapore. Nagkaproblema tuloy ang advertising sa
ginawa niya. I receive complains from the product directors dahil sa ginawa nito.

Napaka-unprofessional talaga ni Barry

pagdating sa ganung trabaho. I shouldn't assign him to handle Asian customers.

Nagkakaroon minsan ng miscommunication. On the other hand, magaling siya sa media
production. Kaya naman pinagpapasensyahan ko ang pagiging irate nito sa mga
Asyanong demanding.

Gigisingin ko na lang siya mamaya pagdating sa pagkain. Dahan dahan ko siyang

inilapag sa malaking sofa. Agad akong nagbihis at inayos ang mesa. After few
minutes of waiting dumating na rin sa wakas ang delivery. Inayos ko ang pagkain sa
mesa tapos pinuntahan siya sa sofa para gisingin.

Marahan kong hinaplos ang pisngi niya at napangiti. Naalimpungatan ito sa ginawa
ko. She flashed in a bright red. Napakurap ito. She's so pretty.

"Hmmm...bakit?" Her voice is husky and sweet.

"We have to eat. Dinner is ready, sweety." I love to see her blushing. Inalalayan
ko siya sa pagbangon. Tumungo kami as dining table. I pulled a chair for her. Gusto
ko siyang pagsilbihan tonight. Kailangan kong bumawi.
"Mauubos ba natin ito?" She asked and looked amazed at the foods in front of her.

"Don't worry, may kumukuha dito araw-araw sa mga pagkaing left overs." I took a
seat across from her. "Kumain ka na. It's a healthy foods. Para sa baby natin." I
added with a smile on my face.

Magiliw ko siyang pinagmamasdan. She loves the foods. She seems enjoying eating a
lot of it. Except the pasta.

"Ayoko niyan. Mabaho." Inilayo nito ang plate. Kinuha ko ito sa mesa at nilagay sa
gilid. Malayo sa kanya para hindi niya maamoy.

"Just eat. Kung may gusto ka pa just tell me. Magpapaorder pa ako." I said and
looked amused.

"Our baby likes the foods. Maarte siya. Namimili ng pagkain. But I really don't
like that kind of pasta. Nadidiri ako." Sabi nito.

"Okay.." I retorted. Halos nakatingin lamang ako sa kanya buong oras ng aming
pagkain. Mabuti naman at nararamdaman yata ng anak namin ang presensiya ng effort
ko.

After we eat, ako ang naghugas ng mga pinagkainan while she was cleaning the mess
on the table. I feel happy that she's happy with the foods.

"Okay, it's already finish. So let's just sleep? Bawal ka magpuyat, remember?" I
smile at her. Tapos na ako sa paghuhugas. And I'm so excited to have sleep with
her. It's our first night as legal couple.

"Matutulog tayo sa iisang kwarto? I thought may kanya kanya tayong room?." She
retorted, which made me saddened. Of course, desisyon niya ang masusunod. Kung ano
man ang nanaisin nito ay ibibigay ko. I thought this is the only start with our
joyful life together. Pero halata namang ayaw niya sa akin. It's just because she's
carrying my child kaya minsan hindi maiiwasang maglambing at magdemand siya sa
akin.
"If that's what you want then it'll be fine. We can sleep in a different room."
Malumanay ngunit walang gana kong sagot. Nakatanga lamang ito at agad ko ng
tinalikuran.

Whoah! Why am feeling this hurt of rejection? I shouldn't expect from her. She is
just the mother of my soon to be child. Well at least I should be happy with that
and stick with this situation. Damn. What am feeling now for her is isn't normal.

**click VOTE **

=================
17- Sleepless Night

" The mouth obeys poorly when the heart murmurs."

Author: Voltaire

**

Marionnie POV

Pabaling baling ako sa higaan. Kahit saan ako bumaling hindi ako makatulog. Umuulan
at natatakot ako sa kulog. I hate this. Sa tanda kong ito, I should have know how
to handle this situation. Dapat hindi na ako natatakot sa kulog at sa pagiging mag-
isa sa pagtulog. Dati rati noong nag-aaral pa ako sa tita ko, nakikisiksik pa ako
sa kwarto ng pinsan ko. Tapos no'ng bumalik ako sa bahay nang makatapos ng kolehiyo
ay nakishare ulit ako kina Megan at Sami. I'm scared to be alone. That's why I'm
not watching any horror movies dahil naiimagine ko sila during the night.

I sighed. Nang kumulog na naman tumaklukbong agad ako sa ilalim ng kumot at

pumikit. Buwesit! Bakit ba ako natatakot ng ganito? Hindi ko namamalayan ay
tumutulo na pala yong luha ko. I felt helpless. Ito na ba yong kalbaryo ko? Dapat
kanina, sinabi ko na kay Darren ang totoo. After all mag-asawa na kami. Kahit
nagkakailangan pa kami sa isa't-isa, normal lang naman yon dahil hindi naman kami
sweethearts before kami nagpakasal. Saka kahit sabihin niyang we can request
annulment kung gugustuhin naming maghiwalay na ay di parin maikakaila na mag-asawa
parin kami.

I texted Desiree. Kailangan ko siyang makausap dahil siya palageng tama at may who-
goat ang mga salita. Syempre she already had an experience.

Sa larangan ng pag-ibig kahit nabigo ito, hanga pa din ako sa katapangan niya na
harapin ang sakit at matatag ang pananaw sa buhay for moving on.

From me: Des, I'm alone in the room. Na-misinterpret niya ang sinabi ko. Huhuhu.
Alam mo namang takot akong mag-isa sa kwarto Des.

I click it to send the message. After few minutes, tumunog ang message alert tone
ko kaya agad kong dinampot ang cellphone at binasa ito.

From Desiree: Kung may load lang ako pantawag, tinawagan na kita. Mars, kahit konti
babaan mo naman yang pride mo. Hindi na uso yang pa-hard to get mo. Hello...buntis
ka na nga, why don't you go to him at maki-share ng bed. After all, mag-asawa na
kayo.

I sighed and bit my lip. Nakakahiya kaya makisuyo. Parang lalamunin ako ng lupa sa
subrang hiya.

I type on the keypad to reply her.

From me: Nakakahiya Des. Ayoko. As if naman we are really a sweet and real couple,
diba?
Sending...

Totototot..she replied immediately.

From Des: Gaga. Hindi porke't ganon ang sitwasyon niyo, hahayaan mo na lang at wala
kang gagawin. Make a move my dear..

I pouted. Ano ba yan!? Pinagtutulakan talaga ako ni Des na landiin ang asawa ko. I
type to reply her.

From me: Make a move? Like how?

After few minutes, nagreply ito.

From

Des: Eh di make him fall for you. Papayag ka na lang ba na maghihiwalay kayo?
Halleeerr... Good catch yang asawa mo, subra ka pa sa nanalo sa lotto. And aside
from he's a young billionaire, he is also one of a gorgeously handsome man ever
written in history. Grabe huh? Ad if naman hindi ka attracted dyan sa asawa mong
subrang gwapo.

Hindi ko mapigilang mapangiti sa reply nito. Oo nga naman, ang gwapo ng asawa ko.
Makalaglag panty. Kaya nga ako nabuntis diba? Kasi nalaglag ang panty ko sa kanya.
Mabilis akong nagreply.

From me: Des naman. I don't know how to seduce a man. Nakakahiya kaya. Baka sabihin
niyang malandi ako.

Maya maya nagreply ito.

From Des: Gaga! Ang literal mo talaga. I never said you will seduce him. Ang sabi
ko, make him fall for you. Act like a wife, take care of him everyday. Give him all
he needs, like for instance.. se'x. Don't react! That's your biggest obligation to
your husband. Give him all he needs, his MANLY needs. His virile needs ika nga.

Natutop ko ang bibig sa sinabi nitong sex. Ano ba yan!? Naiimagine ko na ang itsura
nito habang sinasabi ang bagay na ito. Grrrr.. ang prangka talaga ng babaeng ito.

From Me: Are you sure? Paano kung hindi parin siya mainlove sa akin sa kabila ng
lahat ng effort ko?

Yeah, I'm a nega. But I'm just being realistic at the end of this.

From Des: Alam mo, don't just jump into conclusion. Huwag kang maging negative sa
result sa lahat ng gagawin mong effort.

You wouldn't know unless you try. Put that in your mind that he's your husband at
hindi kayo maghihiwalay. For sure, maiinlove ka din sa kanya and as well as him
too. Trust me. When I saw you together, I know you've found the perfect mate as you
grow old. You've already found your 'forever 'soulmate.

Touching naman. Nagpapasalamat talaga ako sa Diyos that I have a friend like her.
She's really a supportive one.

From me: Thanks Des. You enlighten me. Pero Des, walang forever. Hehe.

Nangingiti pa ako habang nagrereply sa kanya. Ang bilis namang nakareply nito.

From Des: Alam mo minsan mas gusto kong isipin na ikaw itong may karanasan sa
kabiguan ng pag-ibig kaysa sa akin eh. Ang bitter mo girl. Huwag puro ampalaya hah?
Kumain ka din minsan ng asukal at baka maging matamis pa ang bunga ng buhay mo.
FOREVER does exist, dahil nabubuhay parin ang kaluluwa natin sa kabilang buhay.
Naloloka ako sayo.

Tumawa lang ako habang binabasa ang mensahe nito. Grabe kung makapangaral, parang
si nanay lang.

From me: Des, kalma lang okay? Hehe. I just want to know your reaction.

From Des: Heeeeyyyyy! You better sleep na. Makakasama sa baby ang puyat. Just send
my kiss to my future inaanak. Goodnight. We'll talk about these some other times.
Sweetdreams Mars! Mwah mwah! ❤❤❤
I smiled widely. Ang bait talaga ng bestfriend ko.

From me: Hehe..Goodnight Des. Mwah mwah.. Tsup tsup..

Kumidlat ang kalangitan kaya nagtago ako ulit sa ilalim ng kumot. Natatakot

na talaga ako, promise. Bahala na nga. I stood up. Lumabas ako ng kwarto. I really
wanted to sleep with him.

I was about to knock the door but I stop. Nag-aalangan parin ako. It's getting
late. Alas onse na ng gabi tapos heto namamahay at gising parin ako. Bigla na
namang kumulog at nagtakip ako ng teynga. Baka natutulog na siya. Masyado na akong
storbo. Bahala na nga. Kainis. Pinihit ko yong doorknob and I'm still thankful
hindi ito naka-lock. I smiled even though I'm nervous. Dahan- dahan ko itong
binuksan.

I paused when I saw him sleeping in a deep slumber. Nakasout ito ng tight sando at
ang kalahati ng katawan nito ay natatakpan ng kumot. I close the door slowly. I
crawl to the bed at isiniksik ang katawan sa tagiliran nito. Nakaramdam ako ng
payapa nang magtama ang aming katawan. Hindi ko alam kung saan nagmumula itong
kaginhawaan sa tuwing nararamdaman ko yong init ng katawan niya.

Silly.. I'm like a starve wife looking for her husband's comfort.

Umangat ako ng ulo at dahan-dahang dinampian ko ng halik sa pinkish na labi nito.

Ang payapa ng mukha niya. Ang sarap titigan. Saka na ako magpapaliwanag sa kanya
bukas paggising namin.

Ginawa kong unan ang braso nito at yumakap sa katawan niya. Hmmmm.. it feels so
good. Siguro nga pagod na pagod siya kasi tulog na tulog ito at hindi man lang ako
namamalayang tumabi sa kanya. Napangiti ako. Nakaramdam agad ako ng antok. Siya
lang pala ang hinahanap ko para makatulog ng maayos. I feel so comfortable.
Nakakarelieve.

I yawned sleepily and I sighed in bliss. Thanks God!

I can finally sleep now..

..**

Darren POV

It's just a dream na may katabi ako sa kama. Dahil sa subrang antok ko, hindi ko
magawang idilat ang mga mata. Instead I grab the pillow beside me and hug it. It
feels good. It feels warm and very soft and of course mabango. But.. wait wait
wait..Napabalikwas ako ng bangon at agad na tiningnan ang nasa tabi. A woman beside
me!? Oh hell! I rub my eyes para lang makasiguro na may katabi nga ako. It was
blurry when I saw someone sleeping beside me. Darn. Nanlaki ang mga mata ko nang
makita mismo ang asawa na mahimbing na natutulog. I can't move. I was stunned for a
moment until I found out that this is real. She's real. She's sleeping comfortly.

Napakurap pa ako ng ilang beses. And then a infamous smile plastered on my face.
Pumasok pala siya dito kagabi at tumabi sa akin. I must be very tired for not
knowing it. Maige kong tinitigan ang magandang hugis ng mukha nito. Her long and
thick eyelashes were curved and perfect. I wish our baby would take that part from
her. Her proud nose and heart shaped rubicund lips were screaming for gorgeousness.
She's really that beautiful kaya naman noong una niyang makita niya ito sa bar ay
nabighani na siya sa alluring face nito. Dam'n. I can feel my erect muscles down
there.

Nang masulyapan ko ang orasan sa bedside table, it's still early dahil 5am pa.
Bumalik ako sa higaan. I pulled him closer at niyakap ito.

"Hmmm.." She groan at yumakap sa din sa akin.

She put her one leg to my waist while his other hand wrap around my neck.

Wala sa sariling napadaing ako sa init na hatid nito. Goodness! Mababaliw ako nito.
Our faces are just inch away. And her warm breath was so captivating. Mas lalo
akong yumakap sa kanya and presses my body to her.

"Hmmm.." I groaned when her mound rubs against my hard shaft. I pulled her waist
closer at mas lalong bumaon ang pagkalalaki ko sa hiwa nito. Can't she feel it?

"Hmmm.." this time ito na naman ang umungol.

Dahil hindi talaga ako makapagpigil, I pressed my lips on her. Sa umpisa umawang
lang ito but then I never stop playing her lips. Kalaunan umungol ito at tinugon
ang halik na ginagawa ko. Mas lalong nabuhay ang pagkalalaki ko at mapusok na
hinahalikan ito.

She is really a cock tease to me. Mas lalo akong ginanahan nang sabunutan ako nito.
I am kissing her hungrily. Bumaba ang labi ko sa makinis at malamyos nitong leeg.
Dam'n, she's really really smells too good to my nose.. It's addicting me I swear.
Mabilis kong tinanggal ang saplot nito. Then savage her pinkish nipples. Her breast
is getting bigger. Maybe because of her pregnancy. I really wanted to taste every
inch of her. I suck and lick her nibles. It seems that it was not enough for me.
Pinaglakbay ko ang labi sa bawat parte ng pang-ibabaw katawan nito. Her smooth skin
gives me so much a hard on. Nagwawala na ang libido sa katawan ko. I wanted to
pleasure her first. I bit her panty's waistband. She's still closing her eyes but
the sweet moans escaped from her.

She's fvcking wet

and I can't wait to taste it. Mas lalo kong ibinuka ang hita nito. Dam'n. When I
saw how perfectly wet it for me. I dipped down my head to lick her clitoris.

"Darren-----"

It was like a melodious music for me the way she called my name. She whimpered. I
suck it and lick it over ans over again. Fvck, she's delicious. I'd rather can't
have breakfast than tasting this.

She pulled me at mas lalong ibinaon nito ang mukha ko between her thighs.

"Darren, please....don't stop. I love it." His husky voice was totally inviting me
to go on deep and fast.

I draw an alphabet 'O' to her wet mound at parang nagwawala na ito. Nanginginig sa
subrang sarap. I am licking it while my two fingers keeps moving in and out in her
hole. She lift her hips to meet my thrust, then her body arched when she cummed. I
lick every piece of her juices. I love it. This woman really makes me insane to the
highest ecstasy.

Nagmamadali kong hinubad ang lahat ng saplot at agad na pumaibabaw sa hubad nitong
katawan.
"Ahhh Darren...."

Ang walang humpay nitong pagtawag sa pangalan ko ay mas lalo akong ginaganahan sa
bawat paglabas masok sa kanyang pagkababae.

"Dam'n you're so tight baby.. I love it.. " I mumbled while moving fast deeper and
fuller to her mound.

Halos nagdidileryo na ito sa ginagawa ko. Sometimes she's opening her eyes but then
again pumipikit ito ng mariin habang umuungol ng malakas. Sa bawat pag-ulos ko ay
napapakagat labi ito sa sarap.

"Hmmmm.. you like it sweety.. masarap ba?" I teased habang pinapaikot ang bawat
galaw ng aking pagkalalaki sa looban niya.

"Yeah.. masarap na masarap. Please don't stop..." Namumula at nahihiyang tugon

nito. Her eyes is flaming with desires and lust. She's out of control.

I chuckled. She's awesome. She makes me feel dam'n so good. I mean, she is the
best. Sa lahat ng ng babae naging parte sa buhay ko, siya ang kakaiba. She is
incomparable. Ibang iba siya sa lahat. At kahit kailan hindi ko siya ipagpapalit.

For the last push, sabay naming naabot ang rurok ng kaligayan.

We were both catching our breath.. what a wonderful morning to start with.
**click vote**

=================

18- Getting To Know (part 1)

" The most powerful symptom of love is a tenderness which becomes at times almost
insupportable."

Author: Victor Hugo

Marionnie POV

Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. I felt so tired. I rolled
in bed at hinawakan ang kobreng kama. Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata. It
feels great. Umikot ang paningin ko sa kabuuan ng silid. Kumunot noo ako. Hindi ito
yong master's bedroom. Sumagi sa isip ko yong ginawa ko kagabi. Pumasok pala ako
dito para makishare ng kwarto. But wait...I had a very great dreams. Parang tototo.
I glance sideways. Wala na si Darren. Kunot ang higaan nito, tanda ng
pinanggalingan ng tulog. I sighed.

Pero laking gulat ko nang makita ang hubad kong katawan. Oh my God! So totoo nga
pala yong inaakala kong panaginip. Hindi ko maiwasang mamula sa subrang hiya. Oh-M-
G! Over pa naman yong carried away moment ko. I bit my lip. This is so
embarrassing. Akala ko, hallucinations ko lang yong nangyari. Pero totoo na pala.

Dahan dahan akong bumangon. And I notice a yellow-green card on the bedside drawer.
I took it.

Hey Sweety,

I already prepared you a breakfast. Just take good care, I'm in the office now. I'd
love to spend more time with you but.. I have an urgent meet ups today. See you
later. Mwah.

Hubby

I swear, ang lapad ng ngiti ko. My gosh,

kinikilig ako. Para akong tanga na hinahalikan ang note nito. Bumangon ako at
nagmamadaling tumungo sa shower room.

After I took a bath, agad akong kumain ng agahan na luto ng hubby ko. Yeah, hubby.
I like the way it sounds. So sweet. Ewan. Basta kilig na kilig ako today. Ang sarap
pala kapag nag-asawa ka na. Yong feeling na nananabik kang makita siya, makasama at
makatabi sa pagtulog. Owww.. aabangan ko na naman ang pag-uwi niya mamaya. Ang
sarap ng luto niya.

Gusto ko 'to. Gusto ko ang lasa. Magiliw akong kumakain nang marinig ko ang iilang
katok sa labas ng pinto. Sinilip ko sa peep hole kung sino pero hindi ko siya
makilala. She's an old lady. I mean, may edad na. Not totally matanda.

Marahan ko itong binuksan. She smile at me in a friendly way and so do I.

"Magandang umaga po. Ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo?" Magalang kong

pakikitungo ko sa may edad na babae. Saka ko napansin ang bitbit nitong may
kalakihang hand carry bag.

"Ah magandang umaga din ineng. Ako nga pala si nanay Norma. Ako ang pinapunta dito
ni Darren sa bahay para may kasama ka. Ikaw ba si Marion? Ang ganda naman pala ng
asawa ni Darren." Nakangiting tugon nito habang hinahagod ako ng mga matang may
paghanga.

I chuckled, "Di naman po. Pasok ho kayo."

Niluwagan ko ang bukas ng pinto at pinatuloy ito. Mukhang mabait naman ang ginang.
Pumasok ito sa guest room at parang alam na alam na niya ang pasikot-sikot dito sa
bachelor's pad. Umupo ako sa sofa habang nanonood ng fashion show sa international
channel.

Bitbit ko ang slice apple with mayonnaise on the plate. Naaadik na ako sa lasa

ng mayonnaise. And I don't know why.

"Hija, nakakain ka na ba? Ano nga pala ang gusto mong kainin?" Bungad nito galing
sa kanyang kwarto.

"Pinagluto na po ako ni Darren ng agahan, Nay. Busog pa po ako. Magpahinga po muna

kayo." Sabat ko na busy sa pagkain.
"Hay naku hija kung alam mo lang na subrang nabuburo na ako sa kakapahinga sa
mansyon. Masaya nga ako at pinapunta ako dito ng alaga ko." Anito at umupo sa
kabilang sofa

"Ganun po ba." Tanging sagot ko. Saka ito nag-uumpisang magkwento.

Masayahin si nanay Norma kahit laon ito. Six years old pa lang daw si Darren nang
magyaya ito sa kanya. Naglaon na lamang si nanay dahil hindi na siya nakahanap ng
lovelife sa pag-aalaga at paninilbihan ng pamilya ni Darren. Subrang napamahal na
siya sa pamilya.

She even told me about his family. Panganay ito sa tatlong magkakapatid. May asawa
at dalawang anak na daw ang sunod nitong kapatid na babae. Tapos yong bunso, nag-
aaral sa Auckland, New Zealand. And his parents are fond of travelling kaya madalas
daw ito out of town. Sabi nga ni Darren nasa Greece daw ang mga ito. Business trip
and at the same time escapade. Base on her story, parang mabait naman ang pamilya
ng asawa ko. Sa totoo lang natatakot akong makilala ang mga magulang niya. Baka
sakaling hindi nila ako magustuhan.

"Hmm..hindi po ba pihikan ang parents ni Darren, Nay? I mean tungkol sa pag-aasawa

nito." I asked a little bit hoping na sana tama nga ang hinala ko.

Marahan itong tumawa. And lean her

back on the soft sofa.

"Sa totoo lang, yong mommy ni Darren hindi timigil sa pagmamatch making sa anak
niya para mag-asawa na ito. Wala sa bukabularyo ng mommy niya kung anong status ang
maging asawa ng anak basta't masaya lang ang alaga ko. Si Darren ang tipong lalaki
na takot sa commitment. At masaya ako na naisip niyang magsettle down na. Sabi nga
niya sa akin, buntis ka daw kaya kailangang may kasama ka dito sa bahay habang wala
siya. Naku, sasabihin ko na sayo yang asawa mo napaka-overprotected niyan.
Palibahasa panganay at pulos babae ang mga kapatid."

Tumango tango ako sa kwento ni nanay. Marami pa siyang nababanggit. At masaya akong
marinig ang tungkol sa mga soft side ng asawa ko.

"Kung di mo pa nahuhuli ang kiliti niya sa katawan, ayaw niyang hinahawakan yong
fingers ng toes niya. Nagwawala yan. Kung tungkol naman sa pagtatampo, madalas
ipinagluluto yan siya ng waffles and pancakes. Yan ang kahinaan niya sa pagkain.
Madalas kasi siya inaasar ng dalawa niyang kapatid na babae kapag nagsasama sama
yan sila sa iisang bahay." Dagdag nito. Ngayon may hint na ako kung paano siya
paaamuin. I smile sheepishly.

"Eh yong ugali niya po nay?" Kuryuso kong tanong.

"Hmmm..mabait yan, malambing. Kung galit siya, hindi yan nakikipag-usap. Hayaan mo
lang na humupa yong galit na nararamdaman niya." Sabi nito. Ganun ba.

Pagkatapos naming magkwentuhan nagluto na ito ng tangahalian. Ako naman ay nagbabad

sa kwarto, nagbabasa na lamang ng mga novels ni John Green. I miss my pupils.
Nakakamis din pala magturo. Syempre

passion ko ang pagtuturo. Dati rati ko pa hinangad para maging guro. Saglit akong
napaisip. Pwede pa rin naman akong bumalik sa pagtuturo, tutal kasal na kami. We
are legally couple.

What if kakausapin ko si Darren tungkol sa bagay na yon? Muntik ko ng makaligtaan

na may sinusuportahan din pala akong mga estudyante. Ahay. Kailangan kong kumayod.
Alangan naman aasa pa ako sa asawa ko tungkol sa bagay na yon. No. Hindi pwede.
Nakakahiya. Baka isipin niyang nanggagatong ako ng pera sa kanya.

***

Nagising ako nang maramdamang may maiinit at nakakaliting bagay na dumapo sa pisngi
ko patungo sa aking leeg. Ang sarap sa feeling. Hmmmm..

Pinilit kong imulat ang mga mata. Pero hinihila parin ako ng matinding antok. Diyos
ko po! Bakit ang sarap sa feeling ang init na yon?

"Hmmm.."

Wait! Boses lalaki yon ah.. Pero imposebli naman.

"Hmmm.. wake up sleepy head."

Dahan dahan kong ibinaling ang mukha sa nagmumulang boses at pinilit na imulat ang
mga mata. I saw a figure of a man. I rub my eyes slowly. Napakurap pa ako para
makasiguro. Then...my heart melted when I saw his amusing smile. Nakatitig lang ako
na parang nawawala sa sarili. Ang gwapo kasi nito. Ang aliwalas pa ng mulkha.
Dinampian niya ako ng mabilis na halik sa labi at pagkatapos ngumiti na may halong
tunog.

"Sabi ni nanay Norma kaninang alas tres ka pa natutulog. Are you feeling good?"
Nakangiting tanong nito na titig na titig sa mukha ko. Napakurap ako. Bakit anong
oras na ba? Tanong ko

sa sarili. I bit my lip nervously. Nanginit ako sa pagiging malapit ng mukha nito
sa akin. Nakatukod ang siko nito sa tagiliran ko at kalahating katawan nito ay nasa
gilid ng kama.

Nawala ang ngiti nito nang matitigan ang labi ko. Napaawang ako para magtanong kung
bakit siya nandirito pero hindi ko na nagawang magtanong dahil bigla na lamang
sinalakay nito ang labi ko.

My heart beats rapidly. Kasabay ng panlalaki ng mga mata, hindi ko magawang ikilos
ang katawan. Hanggang sa kusa na lamang tumutugon ang labi ko sa bawat halik nito.

I wrapped my arms around his neck and savour the feeling. We are kissing
passionately. Mas lalong dinidiinan nito ang halik. Nadadala naman ako sa bawat
haplos nito. The excitement is building up. The anticipation is getting stronger.
Napaigtad ako nang ilagay nito ang palad sa aking dibdib. It feels so warm. I can
feel the throb in my private part.

The hunger kiss was stopped eventually when his phone rang loudly. Para kaming
naalimpungatan sa biglaang tunog.

Naiirita nitong sinagot ang tawag, "What!?" He hissed.

Namumulang bumangon ako sa kama at inayos ang sarili.

"Dam'n you! You don't have to call me for that. I was busy, and my secretary just
send me the invitation of yours." He paused talking at sumulyap sa akin. I averted
my eyes immediately. Nakakahiya. He caught me staring at him. Urrrggghhh!!

"As in ngayon na!?" He blurted out. I had the feeling na aalis na naman ito.
Nalungkot ako sa pagkaudlot na gagawin na sana namin. At naiirita ako sa sarili sa
matinding pagnanasa sa asawa ko. I should not have to feel this way towards him.
It's insane loving my billionaire husband na sa huli hihiwalayan din ako nito.

"Okay, bye. Storbo ka talaga."

Sabi nito bago ko narinig ang buntong hininga nito.

"Sweety, just dress now. Aatend tayo ng wedding anniversary." Malumanay nitong
utos. Lumingon ako sa gawi niya na nakakunot noo. Really kasama ako? My heart jump
suddenly at the thought of that. He smiled. "What? Nabitin ka ba?" Sumilay ang
pilyong ngiti at kindat nito.

Gosh.. bitin na bitin. I rolled my eyes dramatically. Tumawa lang ito tapos
nagpaalam para magbihis. Oo nga pala, yong mga gamit niya nandirito sa kwarto.

"I'll use the next room's shower. Maligo ka na rin para mapadali tayo." Sabi nito
at kumindat bago tumalikod. Tumalon na naman yong puso ko sa gestures nito. In the
next few days, ako yata ang unang mahuhulog sa bitag. I can't resist this feeling
anymore.

I release a smile. Akala ko aalis siya. Akala ko business matters na naman. Pero
ngayon nasurpresa talaga ako na kasama pala ako sa lakad niya. Thankfully.. we can
have time together. I think we are in the stage of getting to know each other. And
I love the feeling of it.

Mahihirapan yata ako kapag hindi siya nakikita sa bawat oras. Ngayon pa lang,
nagiging possessive na ako sa nararamdaman.
**click vote**

=================

19- Getting To Know 2

" We conceal it from ourselves in vain - we must always love something. In those
matters seemingly removed from love, the feeling is secretly to be found, and man
cannot possibly live for a moment without it."

Author: Blaise Pascal

***
Marrionie POV

Tumungo kami sa mansyon ng mga Demizticus. Wedding anniversary daw ng mag-asawa.

Nabasa ko pa noon sa magazines ang tungkol sa mayamang angkan na ito. Ngayon ko
lang napag-alaman na magpinsan pala sila sa nag-iisang anak ng mag-asawang
Demizticus na si Nicholas. May asawa na pala ang tinaguriang 'the player
billionaire' ng iba't -ibang pahayagan. Habang papasok kami sa mansyon kinuha nito
ang kamay ko at ngumiti.

"Relax. You look tense." He said chuckling.

"Ah wala. Namangha lang ako sa subrang laki ng bahay." Ngumiti ako ng tipid. Saka
muling ibinaling ang paningin sa kabuuan.

Hindi ko mapangalanan ang klase ng materyales na ginawa sa bahay na ito pero I'm so
much sure na mamahalin ang lahat ng kagamitan at kung anu-ano pa ang nandirito sa
mansyon. Hindi ko rin lubos maisip na nakapasok ako ng ganito ka-eleganteng bahay
na laman ng mga lifestyle magazines.

Eh sina Darren meron din kayang mansyon? Absolutely. Mayaman naman sila. Nahihiya
pa kasi akong mangusisa.

Maybe kapag close na kami saka na ako mangungusisa tungkol sa mga personal life
nito.
Pagdating sa loob, mas lalo akong naging speechless sa disenyo sa dining area.

"Oh hijo you're here. What a lovely lady you have." Nakipagbeso beso ang ginang na
tantiya ko ang nanay ni Nicholas. Ang celebrant.

Mukha namang mabait. She even greeted me and appreciated how pretty I am. Magiliw
itong nakipagkamay sa akin nang ipakilala ako ni Darren sa kanya bilang asawa. She
was bit suprised. Pero masaya naman siya sa narinig basi na rin sa obserbasyon ko.

"You are totally hooked Darren. Thanks God at sumunod ka rin sa yapak ng anak ko."
Nakangiting puna nito. Ngumiti lamang si Darren at hinalikan ako sa ulo and he
slightly hug me. Biglang tumalon ang puso ko sa kilig. Pero syempre hindi ako
nagpahalata.

I've met the new couple na sina Chasity and Nicholas. Buntis din ito at may
kalakihan ang tyan. At kambal daw ang dinadala nito. Sa amin kaya ni Darren?
Kumusta kaya ang baby namin? Nandito din ang iba pa nilang mga pinsan. At ang mag-
asawang Thia at Yael. Buntis din ang asawa nito. Bakas ang kaligayahan sa kanilang
mga mata. Ipinakilala din ako ni Darren sa maganda niyang kapatid na si Brenda.
They are all approachable and nice.

Pinagsilbihan ako ng asawa ko pagdating sa pagkain. Buti naman at tinatanggap ng

baby ang amoy at kinakain ko. Hindi ako nagsusuka. Pagkatapos ng pagkain nakisali
ako sa grupo ng mga kababaihan. At

ibang grupo din ang mga kalalakihan. May konting inuman para sa kanila. Kami lang
ang wala kasi hindi pwede. Pawang kami buntis except Darren's sister.

I looked at Chasity. Ako yata ang napapagod sa itsura niya. Malaki na nga talaga
kasi yong tyan niya.

"Hindi ba nakakapagod magbuntis?"

I asked them. Ngumiti si Chasity. Brenda was already married and have two kids.

"Medyo hinahapo ka pero actually I am enjoying it."

Chasity answered me. Kumakain kami ng pie at corn chips dito sa mesa. Ibang grupo
din ang mga kalalakihan. Nag-iinuman at si Darren ang pinagtitripan nila. Naririnig
pa namin ang malakas na tawanan at asaran nila. Kami naman ay may kanya-kanyang
topic dito.

"Ako naman masyadong naghahanap ng panlasa. Nakakahilo at nakakasuka lalo na sa

umaga."

Sang-ayon ni Thia na three months na ang dinadala. Nakikinig lamang ako sa mga
sagot nila. Halos parehas pala kami nito ng dinaranas.

"Actually noong nagbubuntis ako kay Matt, grabe ang hirap kasi hindi ako halos
makakain. Pagdating kay Brittany, opposites lahat. Ang laki ng kain ko at halos
kumakain kami sa labas kasama ang asawa ko. Ang pagbubuntis naman kasi ay hindi
parehas. Depende sa bata yon."

Nahihiyang ngumiti lamang ako sa sinabi ni Brenda. Napakurap ako and feel amazed at
the same time.

"Bakit mo naitanong?" Chasity asked.

Napakurap ako. Siguro naman pwede ko ding e-share ang kalagayan ko. I bit my lower
lip.

"Kasi b-buntis ako." Nahihiya kong sagot na medyo nauutal pa.

Lahat sila napanganga at sabay nilang tinitigan ang flat kong

tyan. Hindi pa kasi halata.

"OMG.. ang sexy mo namang buntis. Nagmomodelling ka ba? Ilang buwan na yan?"

Naiintrigang tanong ni Thia sa akin na halatang hindi makapaniwala. Actually I have

that beautiful vital statistics. At mabalakang naman kasi talaga ako kaya hindi
halatang buntis. But I'm proud that I'm having a baby than having a figure like
this na hindi rin naman maikakailang kinaiinggitan ng karamihan. Opppss.. I'm not
mayabang, I'm stating a fact.
"Hmmm..Magtwo months pa lang. Hindi ako nagmomodeling. I am a teacher." Malumanay
kong sabi.

Nahihiya ako sa expectation nila sa career ko. Pero proud pa din ako sa pagiging
guro. Hindi naman kasi madali ang maging second parent sa mga estudyante. Pero alam
ko namang hindi sila judgmental na mga tao.

"Si kuya talaga. Matagal na ba kayo ni Kuya Darren?"

Brenda asked me. She pouted. May himig na pagtatampo sa asawa ko. Agad akong sunod
sunod na umiling. Nagtataka naman silang tiningnan ako. Hindi ko kasi magawang
magsinungaling at bumuo ng kwento.

"Basta long story. Hindi ko pa maikukuwento sa inyo sa ngayon." I said.

Nakita kong palapit si Darren sa kinaroroonan namin.

"Ayan, sinusundo ka na ng my labs mo." Nakangiting sabi ni Thia.

Napalingon si Brenda sa kanyang elder brother. He looks so handsome habang

papalapit sa kinaroroonan namin.

"Oops.. hihiramin ko muna sandali si Marionnie, hah?"

He kissed me on

my cheeks sabay yakap sa likuran ko. I felt like I'm blushing now. Chasity was
smiling looking at us.

"Kuya bakit di mo sinabi sa amin na magkakaanak ka na pala? Does Mom and Dad know
about it?"

May himig na pagtatampo ni Brenda sa kanya. Napakunot noo lamang si Darren. At tila
hindi big deal sa kanya ang sinabi ng kapatid. Oo nga pala, yon din ang inaalala
ko, ang mga magulang nito. Matatanggap kaya nila ako bilang manugang?
"Actually, I am going to tell them after the business trip. Excuse us."

Seryuso nitong sagot saka matipid na ngumiti sa kanila. Nagpaalam siya sa mga ito
na aalis na kami.

Inaakbayan ako nito habang naglalakad sila palayo. Naaamoy ko ang expensive liquor
na ininom nito. Hindi naman siya lasing.

"Marami ba ang nainum mo?" I asked him gently. He chuckled.

"You think I'm drunk? No. It's just more than five shots I think so. Pamparelax
lang." Sagot nito at hinalikan ang pisngi ko. Unti-unti na akong nasanay sa sweet
gestures nito. Natatakot ako na baka hanap-hanapin ko na ito sa kanya.

"Ganun ba. Uuwi na tayo?" I asked na tinatago ang excitement na makasama siya ng
solo sa bahay.

"Yeah. Ayokong mapuyat ka. Makakasama yon sa baby." Sabi nito. Napangiti ako sa
kilig. Bakit ba ang sweet niya?

Nagpaalam kami kay tita Milinda para umalis. Kahit mukhang strikto ang asawa nito,
mabait naman pala. Kahit yong husband ni Chasity na si Nicholas. Arogante tingnan
pero under sa asawa. Lahat naman

sila gifted sa mga itsura. Nakaka-intimidate yong dating nila. Para silang mga
Greek Gods sa kakisigan. Yong kagwapohan nila hindi mo pagsasawaang titigan. Pero
syempre para sa akin ang asawa ko padin ang pinakagwapo sa lahat.

Hmmmm..

We talked few things habang nagmamaneho siya pauwi sa pad. Hanggang ngayon, ilang
na ilang pa din ako sa asawa ko.

"Darren?" Alanganin kong tawag. Siguro it's time for me to ask him about some
personal matters.
"Hmmm.." He muttered.

I took glance sideways at him. Nginitian niya ako bago nito ibinaling ang atensyon
sa kalsada.

"May.. may girlfriend ka ba?" Direkta kong tanong sabay yuko. Sana wala. But I was
surprised when he laughed that hard.

Kunot-noo ko siyang sinulyapan. Nakangiti parin ito at hindi ko alam kung ano ang
ikinatuwa nito.

"Silly...do you think I would marry you if may girlfriend ako?" Nakangiti nitong
baling sa akin. Thanks God. Nakahinga ako ng maluwang sa sinabi nito.

Hindi ko napigilang ngumiti. Ewan ko ba, umaapaw na yong kilig na nararamdaman ko.
I felt like my ribcage is the residence of thousands of butterflies.

"Eh kasi gusto ko lang makasiguro na.. single ka talaga." I murmured.

"I heard that. Nope I'm not single anymore. Because I'm married with you." He
directly said at me. Namula na naman ang pisngi ko sa bawat reaksyon nito. I find
it sweet kasi. Ewan ko ba.

Walang namutawi sa bibig ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko sa kanya.
Hanggang sa dumating na kami sa pad nito.

Sabay kaming pumasok sa kwarto. Nagshower agad ako dahil pakiramdam ko nanlalagkit
ako sa ginagawa ni Darren. Ang sweet kasi ng asawa ko.

Hmm.. ang bango ko na..

I blow dry my hair dahil ayokong matulog na basa pa ang buhok.

"Sweetheart, call me when you need something. Pupunta lang ako sa kabilang kwarto."
Bungad nito sa pinto na halatang bagong ligo. He smiled. Yong ngiti niya
nakakatunaw.

Napaawang ang bibig ko. Hindi siya matutulog dito sa loob?

Gusto ko siyang pigilan pero bago pa man ako makapagsalita ay isinara na nito ang
pinto at umalis. Nagsisintir ang kalooban ko sa mga sandaling ito. Naiinis akong
nagpadyak ng paa. Bakit ba lage siyang ganon? Hindi ba niya nage-gets na gusto ko
siyang makatabi!

Hindi ko maiwasang mapahikbi. Nagsipaglandasan na ang luha ko sa pisngi at feeling

ko naninikip ang dibdib ko sa sama ng loob ko.

Biglang bumukas yong pinto.

"Sweetie may---" He paused when he saw me crying. "Hey! Why are you crying?" Weary
plastered on his face instantly. Agad niya akong nilapitan at niyakap. He comforted
me. Mas lalo akong naiyak sa ginawa nito.

Naiinis ako sa sarili ko. Kung bakit ako nagkakaganito sa kanya. Kung bakit ako
nagmumukhang bata para kailanganin ang asawa ko.

"Nakakainis ka kasi.." I murmured habang pinupunasan nito

ang luha sa pisngi ko. I am sniffing.

"Why? Ano bang ginawa ko? Did I do something wrong?" Masuyo nitong tanong. He's
cupping my face and I felt relieved. Humupa na siguro yong hormones ko.

"Ayaw mo ba akong makatabi?" Lumabi ako. He frowned at kalaunan unti-unting sumilay

ang kakaibang ngiti nito.

"Who said that?" He asked, his eyes sparkling with amusement.

"Kasi ayaw mo akong tabihan. Matutulog ka na naman sa ibang room." I pouted. Natawa
siya ng konti saka niyakap ako.
"You really amaze me sweetie most of the times. I won't be sleeping any other room
without you. Because you're my wife, you are obliged to sleep beside me. Got it?"
Malambing nitong sabi habang hinahalikan ang ulo ko.

Napangiti ako. Mas lalo kong hinigpitan ang yakap sa katawan niya at inamoy ang
kanyang matipunong dibdib. Yong sabon na ginamit niya subrang bango sa ilong ko.
Nakasout lamang siya ng tight white sando kaya hapit na hapit sa katawan niya. Ang
macho ng asawa ko.

"Eh bakit ka umalis? Sabi mo sa ibang room ka?" I pouted. Nagtatampo parin ang
himig ko.

He chuckled. "Oo nga kasi may ginagawa ako sa mga papelis. But I never said that I
would sleep in there. After last night, hindi na ako papayag pa na hindi kita
makatabi. I swear it.. hmmm.."

Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman. Basta nag-uumpaw yong kasiyahang nadarama
ko right at this moment.

Kumalas ako ng yakap sa kanya at hinarap siya. Nginitian ko siya ng pagkatamis-

tamis. He's just smiling. Looked amused.

Tinawid ko ang labi naming dalawa. Ang sarap ng lips niya promise. Sarap halikan.
Lihim akong natawa nang medyo nabigla ito sa ginawa ko. It was just peck. I smile
again. Nahihiwagaan niya akong tinititigan.

Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya pero halata namang namangha siya sa ginawa
ko.

"I think bukas ko na ipagpatuloy ang ginagawa." He said grinning.. Ano naman kaya
ang iniisip nito!? Oh shocks!

Sa kapilyuhan ng ngiti niya tiyak na may binabalak na naman ito ngayong gabi.

"Bakit naman?" Patay mali kong tanong. Alam na. Minamanyak na naman ako ng asawa
ko.
He smiled playfully and winked.

"We will be having night session, Sweetie.."

Yon lang at sinakop na nito ang labi ko. Ang pilyo talaga ng asawa ko.

**click VOTE **
=================

20- Getting To Know 3

" The heart is the chief feature of a functioning mind."

Author: Frank Lloyd Wright
**

Darren POV

I am addicting with her so much. Kahit wala siyang ginagawa sa akin, naaakit parin
ako sa pasimleng ngiti nito. She makes me lost every time.

I am kissing her bare skin. Masyado siyang makinis. To the point na natatakot ako
na magalusan siya kahit katiting.

"Hmmmm.." She moaned. She moved at humarap sa akin. Napangiti ako nang makita ang
makinis niyang pisngi na namumula.

"Good morning sweetie." Bati ko nang pilit nitong binubuka ang mga mata. She
blinked her eyes for few seconds then smile. Para na naman akong kinikiliti when I
saw her smiling like this. Yong ngiting walang filter. Subrang gaan sa feeling.

"Morning..." Paos nitong bati at niyakap ako. Sumiksik ako sa mabangong leeg nito.
Natu-turn on na naman ako sa simpleng yakap nito.

"You're giving me a boner again sweetie.." Namamaos kong tugon. Hinahalikan ko na

naman ang malambot at makinis niyang balat. Naglalakbay ang labi ko patungo sa
kanyang dibdib.

"Hmmm.. Sweetheart," Nagpipigil niyang

tawag sa akin. My heart melted when she called me that sweet endearment.
"Nakadalawang rounds ka na kagabi.." She added. I know she's tempting but
nagpipigil lang. Napangiti ako.

"But I want more sweetie." Nahihibang kong sabi nang makita ko ang matayog at
mapuputi nitong dibdib.

"Hmm.. okay one round lang hah?" Sagot nito. I suddenly sucked her sweet nipples.
Parang nababaliw itong napaliyad liyad.

"Sweetheart.. I want more.. " She begged. Nagpalipat-lipat ang bibig ko sa dibdib
nito. I sucked and licked it hungrily.

"Hmmm.. " She moaned loudly.

I pleasured her the way she wouldn't ever forget. I love the way she called my name
while I'm making her completely moan in pleasure. I am moving on top her at halos
mababaliw ako sa sarap na naidulot nito.

"Sige pa Darren please.. " She begged harder.

Mas lalo kong binilisan ang paggalaw hanggang sa marating nito ang tuktok. After
few minutes, finally my turn to c'um inside her. Hingal na hingal kaming pareho na
nakahiga sa kama.

"Sweetheart, nagugutom na si baby." She muttered.

Agad akong bumangon, "Okay I'll cook for you and our baby. Just take a rest first.
Tatawagin lang kita kapag nakapagluto na ako." I said at isinuot ang boxer sa
harapan niya. Nakita ko ang pamumula ng pisngi niya.

Hindi ko parin maiwasang matuwa sa bawat reaksyon nito tuwing nakikita niya akong
fully naked. Marahil hindi pa siya nasasanay na makita ang buo kong katawan.
I kiss on her lips first bago ako

lumabas sa kwarto.

I feel so delight. Ang sarap pala ang buhay may asawa. Akala ko sakit sa ulo ang
naidudulot nito pero isang malaking pagkakamali lang pala.

"Sweetie, may crackers ba dyan. Gutom na talaga ako."

Lumingon ako sa kanya.

Nakasout siya ng T-shirt ko kaya big size tingnan sa katawan nito. Still dashingly
pretty. I always admire her everyday.

"Just check there. Maraming pagkain dyan sa ref." Sagot ko. "Do you want me to
prepare your milk?" I asked her habang busy sa pagluluto.

"No ako na. Busy ka pa dyan."

Pagkatapos niyang magtimpla ng gatas at kumuha ng mga crackers sa Tupperware saka

siya umupo sa stool. Pinagmamasdan niya ako habang nagluluto.

"Magaling kang magluto. You study culinary sweetie?" Tanong nito. Napapangiti ako
sa tuwing tinatawag niya ako sa isang endearment.

"No. Paano mo nasabing magaling akong magluto?" I turned my head on her and smile.

"Kahapon kasi ipinagluto mo ako ng breakfast. Gustong-gusto ko yong niluto mo. Pati
yong baby kasi hindi ako nagsusuka." Sabi nito saka muling sumubo ng crackers.

Oh.. thanks God! I was worried yesterday..iniisip ko baka nagsusuka na naman

siya...

"Ganun ba. Maka-daddy siguro si baby." Sinabayan ko ng konting tawa sa dulo.

"Uh-huh? So you wouldn't leave by my side coz he's daddy's boy." Nakangiting sabi
nito. My heart melted of what she said.

"So boy pala si baby?" I asked grinning at her. She released an audible

smile.

"Yon ang instinct ko. Feeling ko lang." Namumulang sabi into. Umikot ako sa mesa
patungo sa kanya at ginawaran siya ng mabilis na halik sa labi. And then her flat
tummy as well.

"I won't ever leave by your side. Tandaan mo yan." Hinalikan ko ang tuktok ng
kanyang ilong. Nagniningning ang mga mata nitong nakatitig sa akin. I really love
her expressive eyes. Ito ang dahilan nang unang gabi kaya ako naakit sa kanya ng
husto. And until now, malakas na malakas pa din ang hatak niya sa akin. She is
really dam'n beautiful inside and out.

We talked a lot of things. She asked so many things about me. I answered
everything. I didn't skip her questions. She deserves to know about my personal
life. We are in the stage of getting to know each other and I'm enjoying every
piece of it. She also shared about herself. Something personal and some things are
about her family, career and also her ex when she was high school.

"Did that boy kissed you?" Seryuso kong tanong. Iniisip ko pa lang na hinahalikan
siya nito the way I kiss her ay gusto ko na hanapin ang lalaking yon at bugbugin.

"Accidentally yes he did. Peck lang naman yon. Saka isang beses lang naman." Sabi
nito. Nakahinga ako ng maluwang. Kahit peck lamang yon, nagseselos parin ako.

"After him wala ka ng naging boyfriend?" I asked curiously.

"Wala na. Asawa na agad." Nakangiti nitong sagot. I am now satisfied with her
answer.

Thanks God.

.
.**

Marionnie POV

He is so sweet. After naming kumain at naligo ay nagyaya itong mamasyal. Gumala

kami sa mall. He set his day off today. I am so happy that he give me time for
bonding. We just married two days ago, at ito kami ngayon parang matagal ng
magkakilala. We treat each other like a long time couple. Madali lang naman pala
siyang kausapin. I thought he's a type of guy that you wouldn't like to approach
with. Akala ko maiilang ako sa kanya ng matagal. Pero hindi pala. Ang lambing pala
niyang lalaki. After that two nights we spent together on bed, dapat pa ba akong
mahiya? I already sumbitted myself to him. Kaya dapat tinatrato ko din siya the way
he treat me.

I am sometimes being submissive wife to him kaya parang nakukumporme na rin ang
lahat. He's always been nice. Sana magtuloy tuloy. At ngayon hindi ko maiwasang
mangarap na tuluyang mahulog ang loob niya sa akin.

Ito na yong sabi ni Desiree sa akin. I should move to make my husband fall for me.
Para wala ng annulment na mangyayari. Malay natin, one of these days ay tuluyan na
ngang mahulog kami sa isa't-isa.

"Darren----"

"Oppsss..you forgot the magic word." He cut it off immediately. Napamaang ako. He
winked at me. Saka ko lang narealize na dapat ko pala siyang tawagin sa aming
endearment.

I smile, "Ahmmm, sorry. I forgot. Sweetheart, can I ask something?" Malambing kong
tanong. Kahit medyo close na kami nilalagyan ko parin ng boundary ang lahat ng
gusto kong sabihin o itanong.

"Spill it." He pulled my hand at hinigpitan ang pagkakahawak nito.

"Tingin mo magugustuhan ako ng mga magulang mo?" Medyo nababahala kong tanong.

Sa pag-aasawa, sabi ng nanay importanteng makasundo ang mga magulang ng

mapapangasawa. Kaya minsan hindi ko maiwasang kabahan sa sitwasyon namin ni Darren.
Sa karaniwang pag-aasawa bago pa man kayo ikasal nakilala niyo na ang bawat mga
magulang. Pero sa amin kasi ni Darren ay iba talaga. We've got married without his
parents. That's why I don't have any idea about his parents likes or dislikes.

Ngumiti siya sa tanong ko. Napamaang ako. Patuloy kami sa paglalakad habang
magkahawak kamay.

"Hindi ka niya magugustuhan." Kalaunan sagot nito. Napahinto agad ako sa

paglalakad. At kinakabahang tingnan siya.

He smile, "Dahil gustong gusto ka nila if they'll meet you. They will surely love
you, lalong lalo na si mommy." Dugtong nito.

Nalaglag yong panga ko. Literally, hindi ko inaasahan na yon ang isasagot niya.
Pero syempre hindi ako kumbensido. Paano naman niya nasabing magugustuhan ako?

"Paano mo naman nasabi yan?" Nagtataka kong tanong.

He tapped my nose while smiling with amusement. "Because you're sweet, caring and a
very lovely wife. And very nice person of course." Sabi nito. Napaawang ang bibig
ko.

Oh my! Yon lang? Walang standard? I don't think so na yon lang ang basehan ng mga
parents nito. I'm not quite satisfied with his answers. Kaya nagtatanong parin ang
mga mata kong nakatitig
sa kanya. He's just smiling.

"Yon lang?" Tanong ko.

He chuckled, "Yes yon lang. Trust me they will like you. They are not choosy."

Pinagsiklop niya ang kamay namin, kapwa kaming nakangiti habang naglalakad patungo
sa sinehan.

"This is my first time to watch sine with a woman." He said.

"Really? Hindi ka ba nanonood ng sine?" Kuryuso kong tanong. Kinilig ako sa sinabi
nitong I'm the first woman na kasama nito manood ng sine.

"I was in high school the last time I watched movie in the mall. Noong nagka-
cutting classes kami ng mga kaklase ko. Tapos sa college I engaged myself in all
sports that I want. Kaya wala na ang ganitong bonding. If I have to watch movie,
may movie house naman kami sa mansyon kung gusto ko." Pagkukuwento nito. Napangiti
ako. Gaya ng mga normal na estudyante naranasan din pala nito kahit ubod ng yaman.

Namili kami ng pwedeng panoorin. Sa akin naman nakasalalay ang panonoorin. Hindi
talaga ako tipong babae na mahilig love story movies. So I chose an adventure
movie. Gaya ng ibang couple na naghahalikan sa loob, we are not totally doing that.
Slight lang. Hehe.

After almost two hours, natapos din at tinantanan din ako nito sa kakahalik. Minsan
nananantsing pa. Ahay. Buti na lang talaga mag-asawa kami kung may nakakapuna man
sa ginagawa namin.

"Darren! Is that you? Oh my God, mas gumwapo ka ngayon!" Nagulat ako sa nagmumulang
boses na yon. Pero mas nagulat ako nang biglang yumakap ito sa asawa ko at
hinalikan ang pisngi.

Napakurap ako at

pilit na iniinda ang kakaibang sakit na tumaga sa puso ko. Wala sa sariling bumitiw
ako sa braso nito. Hindi naman gumanti ng yakap si Darren pero hinayaan lang nito
ang babae na lumingkis sa kanya. Ni hindi nga siya umalma. Mas lalo lamang
nagngitngit ang kalooban ko.
"Hey you look hmmm.. more handsome and more gorgeous now! Kumusta na?" Nagagalak
nitong sinuri ang kabuuan ng asawa ko na para bang gusto niyang lapain ito.

Urrgggghhh! Ang landi bwesit! No. Kalma lang Mars. Ikaw parin ang asawa. Isa lang
siyang echuserang palaka na gustong landiin ang asawa mo! Dikdik ng utak ko.

He released a friendly smile to his friend or what.

"I am very much fine Sonia. Anyway, I'd like you to meet my wife, Marion." He
pulled me at niyakap ang aking bewang at ipinakilala sa babaeng bakla. Napilitan
akong ngumiti kahit hindi ko feel.

"Sweetheart, meet Sonia De Vera. My college friend." Dugtong ng asawa ko na halata

namang ikinagulat nito. Pero agad din itong ngumiti. A plastic smile. Sing-tibay pa
ng orocan.

"Oh. I never heard na nag-asawa ka na pala." Binaling nito ang tingin sa asawa ko
saka nakangiting humarap sa akin. "Hello dear please to meet you." Nakipagkamay
siya at tinanggap ko naman sabay ngiti.

"Same here." I smile like nothing. Hindi ko lang talaga feel makipagplastikan.

"By the way, how about a coffee? My treat." She offered. Pero halata naman na asawa
ko lang ang nais nitong makasama. Saka kung magsalita ito parang hindi ako nag-
eexist dito. Parang si Darren lang ang gusto niyang kausapin.

Pwes! Hindi ako papayag! Solohin mo yang kape mo!

"Aray!" I winced in pain. Kunwari sumakit yong ulo ko. Hinawakan ko yong noo ko at
humilig sa dibdib ni Darren.

"Sweetie? What's the problem?" Gumuhit ang pag-aalala ng asawa ko habang

hinihigpitan ang pagkakahawak nito sa bewang ko. Umeepekto yata ang drama ko.

"Masakit ang ulo ko. Medyo nahihilo din ako, sweetie." In your ass Sonia!
Nasulyapan ko ang pang-iismid nito sa gawi ko.
"Okay we have to go home now." Sabi nito. "Sonia maybe next time. My wife needs
rest."

Paalam niya dito.

"It's okay Darren. Marami pa namang next time eh." Nakangiting sabi nito. Orocan
talaga.

This time panalo ako. Pero alam kong marami pang kasunod na rivalry ang mangyayari.
Feeling ko magiging totoo na yata ang drama kong sakit ng ulo kung lageng may
ganito. Diyos ko po!

Ganito ba talaga ang feeling na makapag-asawa ka ng saksakan ng gwapo at ubod ng

yaman?
=================

21- Getting To Know 4

"Love can do much, but duty more."

Author: Johann Wolfgang von Goethe

**
Darren POV

My wife really makes my day happy and complete. Maasikaso. Maalaga. At higit sa
lahat malambing. She's possessive and that makes me smile always in everyday.
Minsan moody, matampuhin at compulsive. I understand her dahil dala yon ng
pagbubuntis niya. Sabi nga ng doctor na mas kailangan ko pang lawigan ang level of
patience dahil masyado daw silang handful pagdating sa emosyon.

There are times na nawewerduhan ako sa mga request niya. Pero sa tuwing nakikita ko
ang kakaibang ngiti at kasiyahan niya ay nawawala agad ang pagod ko. She's my
inspiration now. She owned me.

"Miss Ramos, give me a report file last week. I have to review it." Utos ko sa
secretary. Pinirmahan ko ang dala nitong kopya.

"Okay, sir." Sagot nito.

Nag-angat ako ng ulo, "Where's Randolf? Hindi pa ba siya natapos?" Inutusan ko ang
personal assistant na pumunta sa HR para sa personal sheets ng mga new employees. I
need to examine the newly hired para sa advertising department.

"Ah hindi pa sir, na-traffic yata ang bunganga niya." She answered with irritation.
Nagbabangayan sila minsan dahil sa mabulaklaking bibig ni Randolf.

I chuckled, "Okay. Tawagan mo

na lang ang HR. Padaliin mo siya dito."

Napailing ako. Andami kasing punch line na alam itong si Randolf kaya nasasabit sa
mga kausap. Kung hindi lang siya magaling magtrabaho, naku baka matagal na akong
naghanap ng bagong assistant. Ibinalik ko ang atensyon sa papeles.
"Hi Sweetheart!"

Nag-angat agad ako ng ulo nang marinig ang pamilyar na boses. Malawak akong
napangiti when I saw the beautiful woman ever in my life.

"Hi." I stood up immediately. Sinalubong ko siya at masuyong niyakap at kinuyumos

ng halik.

"I brought lunch for you. Sana magustuhan mo na this time. Don't worry nagpatulong
ako kay nanay Norma." She's grinning sabay abot sa akin ang paper bag na naglalaman
ng pack lunch.

I smile and took it, "Don't worry kahit gaano pa kasama ang luto mo, I still eat it
for you." I said smiling at her. Kinuha ko ang paper bag at nilagay sa table.
Binuhat ko siya at pinangko when I sat down on the couch.

"Hmm..talaga? Pero promise sabi ni nanay, masarap na daw yan." She pouted. The last
time she cook for me was taste so bad. Sumuka pa ako nang time na yon. She cried.
Pero it was okay dahil iba naman ang taste buds ng mga buntis. Good thing was she
made an effort for me. And that's important.

"Promise, hindi ka na susuka."

I can't help myself but to laugh. She makes me so hell happy that I had never
imagined.

"No, I swear it would be fine. I can swallow it now.

Weird kasi ang taste bud ng taong buntis. And I understand you baby." I said as
sweet as I could. Hindi naman ako ganito dati pero ang babaeng ito ang nagpakilala
sa akin sa salitang pag-ibig. Though it's a kind of awkward to say I love you for a
short period of time na nagkasama kami but I know ganun din ito. I really don't
know when is the perfect timing to confess pero this thought in my head para
makasiguro kung ano itong aking nararamdaman, saka na muna. Besides we're taking
time to know each other's well. And for me, this stage was always been a perfect
for both of us.

"Really, huh? Sige kain na tayo." Nagniningning ang mga mata nito at masayang
nakangiti. "I never want to eat lunch without you. Kaya I don't know kung hanggang
kailan ko nanaising makasama ka sa tanghalian. Sana lang hindi ako nakakaistorbo."
She said na may pag-aalala sa boses.

"No. Kailanman hindi ka magiging istorbo. I've promised you that." I suddenly
pulled her and put her om my lap. I kiss her luscious lips once more.

Kung hindi lang siya buntis kanina ko na siya nilapa dito. Kaya lang, the doctor
advised us not to do more extra sex in a day because her pregnancy is sensitive.
Medyo mahina ang kapit ng bata dahil last week nadulas ito sa banyo. And since that
day, hindi ko na siya pinapabayaang maligong mag-isa sa shower room. The only
problem is sakit sa puson. Every time I saw her lalo pa't nakahubad ay nabubuhay
ang lahat ng sistema ng katawan ko. Natu-turn

on talga ako sa asawa ko. Ang sarap niya kasi. Gabi-gabi ako nababaliw sa kanya. At
wala na yatang gamot para doon dahil pakiramdam ko mababaliw na talaga ako ng
tuluyan kung hindi siya nakikita at nakakasama.

Magiliw itong naghanda sa mesa. I have everything here in my private office. I have
a kitchen and private room dahil noong hindi pa ako nakapag-asawa, madalas akong
over time sa work. But now, no way. I cannot guarantee my time for her. Lalo pa at
nagdadalang tao siya sa anak namin.

"Hmmm.. sarap naman nito sweetheart. Talagang bumabalik na ang panlasa mo hah?" I
appreciated the food and of course her effort as well.

"Nanay Norma almost cook the food. Marami siyang inedit." Sagot nito. Natawa ako sa
term na ginamit nito.

"Edit? Parang letter piece lang. But sweetheart, kahit edited itong niluto mo,
sounds natural for me. You make my afternoon very happy." As I said that sumubo na
naman ako ng marami. Mas magana talaga ako sa pagkain kapag kasalo siya. Kaya nga
minsan naiinis ako sa mga meetings sa labas kasama ang mga business partners,
clients, etc dahil pilit lang ang gana at minsan kahit gaano pa kasarap ang pagkain
hindi ko naa-appreciate, it's because hindi siya ang kasama ko sa hapag kainan.

"Thanks sweetheart." She answered delightedly.

"Don't mention it." I retorted quickly.

"Sweetheart?" Malumanay nitong tawag. Nag-angat ako ng ulo just to looked at her.
"Can I go back for teaching? Ang sarap kasi magturo. Nakakamiss ang ngiti at
bulahaw ng mga estudyante." Nakangiti nitong tugon na halata namang inspired sa
pagtuturo.

"No. Not now. Saka na kapag nanganak ka na. Sensitive si baby." Sagot ko. Ayokong
malagay sa alanganin ang baby. Siya parin ang top priority namin.

Ngumuso ito, "Sige sabi mo eh."

Ang ganda talaga ng asawa ko. Napangiti ako.

**

Marionnie POV

Nagulat kami nang biglang bumukas ang pinto ng opisina at iniluwal doon ang may
edad ng lalaki at babae.

"Hijo! Oh my God! May binuntis ka daw na babae na sinama mo sa anniversary party

nila Milinda at William. How could you!?" Agad itong huminto sa pagsasalita nang
makita ako. I feel nervous. Ngumiti ito at nagagalak na lumapit sa kinaroroonan.
"Siya ba ang sinabi sa akin Brenda?" She asked my husband pero sa akin nakatingin.
Mommy ni Darren. My goodness! I am praying hard na sana magustuhan ako nito.

Darren rolled his eyes, "Mom, she's my wife. We're married." Sabi nito.
"What!? Nagpakasal kayo na wala kami ng daddy mo?!" Nanlaki ang mga mata nitong
binalingan ang anak. Nanatili lamang akong tahimik pero kabado padin.

"Hindi man lang ako nakapagprepara for your own wedding? My God, ang mga amega ko
they expect a grand wedding from my only son!" She said hysterically. Gusto kong
tumawa. Akala ko nagwawala ito

dahil nag-asawa na ang anak pero dahil pala sa engrandeng kasalan na nais nitong
mangyari.

"Vicky, enough. You're scaring your daughter in law. Hija, welcome to the family.
Come on give me a hug." Nakangiting lahad ng lalaking kamukhang kamukha ng asawa
ko. My God, ang gwapo nga talaga ng lahi nila. Nag-aalangan akong lumapit dito at
niyakap ako nito saglit. Nakahinga ako ng maluwang sa mainit na pagtanggap nito.

"John! Inunahan mo ako. I supposed to kiss my son's wife." Ungos nito. Natatawa
lang si Darren sa kanyang mga magulang. Lumapit siya sa akin at yumakap sabay halik
sa aking pisngi. "Oh hija, please to meet you. Ang ganda ganda mo namang buntis.
Ang panget ko kasi noong nagbubuntis ako kay Darren." She smirked. At nanlaki ang
mga mata ni Darren sabay sigaw ng 'what!' sa narinig buhat sa kanyang ina. Natatawa
akong sinulyapan ito.

"Oh Mommy, ayan ka na naman. Ang tackless mo." Sabi ni Darren.

Yon ang umpisa ng kanilang masayang usapan. Tama nga si Darren. Mababait ang mga
magulang nito. At higit sa lahat, tanggap ako bilang ako. Ni hindi nga sila
nangusisa kung ano ang status ko. Ang mommy ni Darren ay masyadong maingay,
masayahin at malakas ang sense of humor. Ang Daddy naman nito ay miminsan lang
magsalita kasi nga lalaki kahit pa parang punong puno ito ng kaarogantehan.
Masasabi mong mayaman at di basta-basta. Pero ang soft spoken pala nito. Sa kilos
at pag-uugali nakuha nga ni Darren sa ama.

"Hija

kumusta ang apo ko? Nakapag-prenatal ka na ba? Vitamins? Saka anong prescription ng
doctor?" Sunod sunod nitong tanong.

"Vicky, isa-isa lang sa tanong. Para kang nakipagkarera." Saway muli ng asawa nito.
Pero hindi siya nito pinansin. Hindi ako nakasagot agad kasi hindi ko naman alam
alin ang uunahin kong tanong para sagutin ito.
"Mom three months pa lang ang baby at maselan pa ang pagbubuntis niya kaya----"

"Oh my God! Darren hindi mo dapat pinapabayaan ang mag-ina mo!" React agad ng ina
nito at hindi man lang pinatapos ng pagsasalita ang anak.

Nakangiti lang ako at isiniksik ni Darren ang kanyang mukha sa leeg ko. All of a
sudden, nanginit na naman ako sa ginawa nito.

"OA talaga si Mommy baby. Hayaan mo na." Bulong nito sa tenga ko.

"Naku Vicky masyado ka ng OA. Halika at umuwi na muna tayo." Tumayo si Daddy. Since
now kahit sa sarili dapat ko na silang tawaging mommy at dady.

"Sige hija, alis muna kami ng daddy mo. Kasi naman galing pa kami sa airport at
sinadya naming dumaan dito sa opisina para lang awayin itong asawa mo." She glared
at Darren, "Darren may kasalanan ka pa sa akin, hindi mo kami inimbita. At kapag
nanganak na si Marion, hindi ako papayag na hindi kayo ikasal sa simbahan. Kung
hindi sinabi ni Brenda sa akin na nakabuntis ka at---"

"Vicky, tama na yan! Halika na." Malakas na tawag ng asawa nito at napailing sa
kadaldalan ng asawa.

"Mom, whatever you say she's my wife now. At hindi na maibabalik ang kasal namin sa
huwes." Sabat ni Darren na nabuburyong na sa kaingayan ng ina.

Pinandilatan niya ang anak, "Humanda ka sa akin pagkatapos manganak ni Marion.

Matutupad ang wedding of the decade. Hija alis na kami, mag-ingat ka lage at yong
baby."

"Sige Mom--mommy. Ingat po kayo." Ngumiti ako at kumaway pa ito bago lumabas sa
opisina.

Tahimik muna kami ng ilang minuto. At sa di sinasadyang pagkakataon, sabay kaming

nagtawanan. The moment awhile ago was so fun!

"Your parents are great! I love them sweetheart." Nakangiti kong baling pagkatapos
ng malutong naming tawanan. "Alam mo bang kanina pa ako nagpipigil sa pagtawa."
Dugtong ko. Andyan parin ang masayang ngiti ng asawa ko.

"I told you they are going to love you. And of course you do." Sabi nito at kinabig
ako para gawaran ng halik. I stood up at umupo sa hita nito.

"Sweetheart, you're giving me a boner once again." His voice was husky. Malagkit na
naman ang titig nito. Umikot ang mga mata ko. Maniac talaga itong asawa ko, ewan ko
ba. Nangingiti kong bulong sa sarili.

"Hmm.. sweetheart, wala ka talagang preno." Sabi ko at nahahalata ko na ang

paninigas ng pagkalalaki nito.

Ngumuso ito. "May private room naman eh. I promise I'll take it slow.. " He grinned
playfully.

Ano pa nga ba ang magagawa ko? Asawa ko siya eh.

**click Vote **

A/N: Natagalan sa update guys, busy kasi sa life eh.. hehehe. Pagtyagaan niyo nA
po..
=================

22- Getting To Know 5

" To love oneself is the beginning of a lifelong romance."

Author: Oscar Wilde

***
Marionnie POV
Third visit.

Magkahawak kamay kaming naglalakad palabas ng clinic. Happiness plastered on our

faces after knowing our baby's health and condition. He's healthy coz I assumed
that he is a boy.

"So saan mo gustong kumain ngayon?" He asked pagpasok niya sa loob ng kotse
pagkatapos niya akong pagbuksan.

"Gusto ko sa dating restaurant na dinala mo ako. Yong celebration sa second

monthsary night natin." Nakangiti kong sagot.

Actually, more than two months na kaming nag-eenjoy sa aming pagsasama. We both
love our growing stage affair. Yong moment na nadidiskubre namin ang bawat isa.
Like for instance, our likes and dislikes, habits and hobbies and of course our
baby's development. I am now four months pregnant. At nahahalata na talaga ang tyan
ko. Siguro ang anak namin, future basketball player dahil I had the feeling that
he's a six footer baby. Mana sa daddy niya. At siyempre gwapo din. Gwapo pa sa
Daddy niyang malambing at mabait.

"Wow, you still love their foods huh?" Magiliw nitong tanong habang nagmamaneho.

"Oo. Not just me, pati siguro yong baby." Nakangiti kong sagot sabay sulyap na
nakangiti dito.

"Yeah. Buti naman at hindi na pihikan si baby ngayon. Hindi ka na nagsusuka. Good
thing was hindi ka na rin nambubulahaw sa madaling araw." Sabi nito na natatawa.

Tumawa ako sa sinabi niya. Mahigit isang buwan din akong nambubulahaw sa kanya para
lang bumili ng ice cream with matching french fries. Napupuyat siya kadalasan dahil
sa paglilihi ko. That was part of first trimester that leads too much stress for
me. Nagpapasalamat ako sa tyaga at patience niya. Natatawa na lang siya minsan sa
ginagawa kong pambabawi dahil every lunch time dinadalhan ko siya sa opisina. And
nanay Norma was always present in the kitchen helping me to prepare foods for him.
Ayoko na kasing sumuka na naman ang asawa ko after I cooked him something na
masarap sa panlasa ko pero ang sama naman para sa kanya.

"Sweety, I have something to tell you. Sana huwag kang magalit sa akin." Sumeryoso
ang asawa ko.

Napakunot noo ako at kinabahan.

"Ano naman yon?" Sana hindi ito related sa pagsasama namin. Minsan kasi hindi niya
mapigilang umasa na forever na silang dalawa. At baka sisirain nito ang "forever"
na pinapangarap ko. huhuhu

"Naalala mo yong nangyari last week?" Tanong nito, "Yong tumawag si nanay para
ipamalitang nanalo sila sa isang raffle draw ng house and lot?"

Tanong nito. Last week nanalo sila

nanay sa draw noong bumili siya ng worth of eight thousand na groceries and home
appliances na galing din sa pera kong naipon. At saka may pera naman ako for them.
I am still a direct seller ng isang sikat na cosmetics. My husband never stop me to
earn in business online. Kahit natatakot siyang baka ma-stress ako, sinusuportahan
na lamang niya ang ginagawa ko kasi pinanagkuan ko naman siya na okay yong baby
namin. Alam naman kasi niyang ayokong manghingi sa kanya ng pera para sa pamilya
ko. But palihim pala niyang sinusuportahan ang pamilya ko through sa bank account
ng mga kapatid ko. Darren was supporting my family. He even offered them to put up
a business. Si tatay ayaw munang tanggapin hangga't sa kaya pa niyang kumayod. Ma-
pride ang pamilya ko. Siyempre yon na lang ang meron kami.

Back to last week topic, kakalipat lang nila ni nanay at ang buong pamilya sa new
home they won from raffle. Sa isang high end subdivision pa talaga at may paaman
pang SUV car. Minsan ang swerte nga naman ng tao hindi mo malalaman. Kusang
dumarating na lamang ang biyaya na hindi mo kailanman naisip na darating pala sa
buhay mo. And my family got the best of luck ever in their lives in a material way
or things. Siyempre sa buhay namin kami paring magkakapatid ang pinakamalaking
biyaya na dumating sa mga magulang ko.

"Why? May problema ba doon? Binawi ba ang prizes sa kanila?" Huwag naman sana. Baka
kasi nagkamali lang yong draw at hindi pala para talaga sa kanila ang premyo.

He laughed with

humor, "No it's not that, baby."

Baby? Ito yong endearment na tawag niya sa akin kapag may nais siyang hilingin o
kapag alam niyang magtatampo ako.
"Eh ano?" Kabado ko pading tanong. Kainis naman! Pinapatagal pa. Kinakabahan tuloy
ako. Itinabi niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada.

Hinarap niya ako at hinawakan ang dalawang palad ko na para bang isang big
confession ang gagawin niya.

"That house and lot including the car ay galing talaga sa akin. I bought it from
Zamora real estate, sa pamamagitan ni Yvo siya ang nagbigay ng premyo para kina
nanay at tatay. Coz I know hindi nila tatanggapin ang tulong ko. And please don't
be mad at me sweetie. I just really wanted to help. Ngayon ko lang sinabi sayo ang
totoo kasi natatakot ako na baka magwala ka na naman, same what you did when you
discovered na nagpapadala ako ng allowance sa mga kapatid mo. But baby, I don't
wanna see them na naghihirap while I have all the world that I can barely share.
They are also my family. Gaya mo gusto ko din silang tulungan. Believe me baby,
gusto ko lang talagang tumulong. I am sorry for keeping this for whole week. It's
not my intention to lied, pero naghahanap kasi ako ng tyempo paano sabihin sayo.
Hindi ko kayang magsinungaling sayo. Baby,can you forgive me?"

Sa haba ng sinabi nito, tila gusto kong tadyakan ang asawa ko for making me fall
and fall and fall hard for him. Kasi ang bait ng hinayupak na supladong ito! At
gusto ko siyang balatan ng balatan dahil

sa kadakilaan niya.

Yong mga katagang, 'I just wanted to help, hindi ko kayang magsinungaling sayo and
baby can you forgive me?' Syempre sino ba ako para magalit sa lahat ng ginawa niya?
Minsan yong pride ng tao nakakairita din kung wala sa lugar. But now...he was
helping genuinely. Mahal niya din ang pamilya ko same as I love his parents.

Umiyak ako. Ewan ko ba. Basta umiyak lang ako.

"Hey baby.. bakit? Anong nangyari sayo? Why are you crying?" Nag-aalala nitong
tanong habang pinapahid ang luha ko.

"Kasi ang sarap mo patayin. Nakakainis ka. Mas lalo akong maiinlove sayo.." Too
late to take it back. I bit my lip. Patay! Bistado na ako 'te!

He smirked and pulled me closer to him. Kinandong niya ako at kinintalan ako ng
mumunting halik sa pisngi patungo sa leeg.
"So you love me? Nainlove ka na sa akin... really baby?" He's asking full of
sweetness.

Lumabi ako. Ang sarap talaga magpabebe sa asawa ko.

"Hindi ko alam. Siguro. Bahala na." Nalilito kong sagot na humihikbi pa.

He chuckled with amusement. Hinawi niya ang buhok ko at hinawakan ang magkabilang
pisngi ko at idiniin sa mukha niya. He gave me a peck on my nose. Then, nagtitigan
kami ng matagal sa mga mata. Ang lalim ng nais nitong ipahiwatig pero isa lang ang
sinisiguro ko, he care so much for me and everything.

"You really mean so much to me. Maybe this is the right time to tell you about
this... I am falling hard with you, sweetie. You make me smile any moment,
everything you do makes me forget all the

problems, you step out of my boundary and all I can see is YOU. You make me the
most happiest and luckiest husband in the world. Maybe I'm in love with you. No,
scratch that maybe..." He kiss me once again quickly, then put a huge smile on his
sinfully handsome face. "Because..I am madly, deeply and crazily in love with you
and I smile because of that, and I laugh because you can't do anything about it."

Kiligggggg!! Gosh hindi ko na kaya ito!!

I blink and blink and blink.. Wait, nalaglag ang panga ko pupulutin ko muna.
Really? Totoo? Is this freaking serious? Feeling ko mapapasukan na ng langaw yong
bibig ko sa subrang pagkanganga.

"Are you okay?" Nakangiting tanong nito. Napamaang siyang tinitigan ako.

Napakurap ako and I swear I was blown away with his sudden confession. Oh my God!!

"Kasi.. ah I mean.. totoo? Ma-mahal mo ako?" Nauutal ko pang tanong. Kasi ba naman
nakakagulat eh. His eyes was showing a sincerity.

"Oo. Bakit? Ayaw mong maniwala?"

Ngumiti ako at hinalikan siya sa labi ng ilang beses.

"Hindi lang ako makapaniwala na mamahalin mo rin ako. I am just happy. As in

happy." Nakangiti kong sagot.

"Rin? So you love me?" Pilyong ngiti ang binitiwan nito.

"Oo. Bakit hindi mo ba alam?" Walang masama kung aaminin ang totoong nararamdaman.
"Pero may kasalanan ka pa sa akin. You lied to me." I pouted.

Pinisil niya ang ilong ko ng konti. "Alam na pero gusto kong makasiguro. Syempre
hindi naman ako manghuhula. I love you very much Mrs Darren Jamisola." He said

sweetly.

"I love you more my Mr arrogant HUSBAND." I replied back. And after that, it was
sealed by a long and passionate kiss.

Yes! Mahal na mahal namin ang isa't-isa. And we already admit it. Ang saya sa
feeling.

.
.

Few days later....

Nagkita kami ni Desiree sa isang Foodtrip house. Isang fast food chain.

"So kumusta na ang buhay may asawa? Blooming na blooming ka ah." Nakangiting tanong
nito sabay halik sa aking pisngi at umupo sa tapat ko. It's been two weeks since
the last time we had fun together. Madalas parin kaming nagkikita.

"Heto masaya." Nakangiti kong sagot. Sabay kaming nag-order ng pagkain.

"Kumusta ang buhay guro? Miss ko na ang pagtuturo Des." Pag-uumpisa ko ng kwento.

"Masaya din. Inspired." Nakangiti nitong tanong. Iba ang ningning ng mga mata nito.
Ito yong itsura niya noong mainlove siya sa badboy niyang ex. But now it was more
than that.

"Inspired? Sino ang inspiration mo? New lovelife?" Panghuhuli kong tanong.

Natigilan siya at napakagat labi. Desiree never lied to me. I just hope this time
she would share.

"Ahmm.. Mars, magagalit ka ba kung sasabihin ko sayong may boyfriend na ako?"

Tanong nito na medyo tensed.
Umarko ang kilay ko. "Why should I? Eh kung masaya ka naman sa piling niya at hindi
na katulad dati na sinasaktan ka, bakit hindi diba? Susuportahan kita." Sagot ko.

She sighed at umayos

ng pagkakaupo. Parang hindi mapakali.

"Kasi, dating manliligaw mo yong bf ko." She sighed again, "Kami na ni Anthony,
Mars." Seryusong sabi nito.

At first medyo nagulat ako. Kasi hindi lang talaga ako makapaniwala. Nababahala
naman akong tiningnan nito.

"Mars, I'm sorry. Hindi ko naman sinasadya eh." Sabi nito.

Tumawa ako, "Bakit ka naman nagsosorry, eh hindi naman naging kami. Isa pa, Anthony
and I are really good friends. Nagulat lang talaga. How come na naging kayo? Eh you
had almost loath him every time you saw him everyday in our school." Halos hindi
ako makapaniwala sa rebelasyon nito.

Napakamot siya sa ulo. Marahil hindi rin nito alam ang rason.

"Ganun na nga siguro ang pag-ibig. The more you hate the more you love. Mars, si
Anthony kasi eh subrang kulit kaya sinagot ko na." Sagot nito.

"Teka paano ba kayo nagsimula? Paano naging kayo?" Nakangiti kong tanong.

Tumikhim siya at nag-umpisang magkuwento.

"Nagkasabay kasi kami sa Cebu, teacher's seminar for three days. Then nagtaka nga
ako na may nagpapadala ng flowers sa suit ko. Hanggang sa dumating kami sa school
pinapadalhan niya parin ako ng flowers. Nadiskubre ko after a week na siya din pala
ang nagpapadala sa akin. Then, inaway ko siya. And we had misunderstanding. Dahil
feeling ko ako yong rebound niya sayo. Tapos, he kissed me. And it all starts
there. I discovered na mahal ko na pala siya." Kinikilig nitong kwento.
"Well, love moves in mysterious ways. Des, Anthony is a dream of every woman.
Mabait, stable, at higit sa lahat tipong tao that you would treasure in your whole
life." Inspired kong sabi. Kinikilig ako. Ang ganda ng araw na ito. Ang saya ng
life ko.

"Yeah you're right. Eh ikaw, yong asawa mo? Kumusta kayo?" Nakangiting tanong nito.

"Umamin na siya sa feelings niya sa akin. And guess what, the feeling is mutual.
Mahal na mahal niya ako. At uumpisahan ko ng maniwala sa forever." Tumawa ako sa
salitang forever. At least for now, I hold on to that thing.

"Cheers mare! Juice lang muna, bawal kay baby." Sabi nito sabay kuha ng dalawang
baso at sabay naming tinungga ang laman no'n.

What a wonderful life!

**click VOTE **

=================

23- Conflict Starts

"The struggle of today, is not altogether for today-it is for a vast future also."
-Abraham Lincoln.

***
Darren POV

I have seminar to attend in Cebu. My wife prepared all my personal belongings. It's
a three days seminar. Kaya kailangan kong magdala ng mga kakailanganin including my
personal stuffs.

"Sweetheart, tama na ba 'to? Three days ka talaga do'n?" Nakabusangot nitong

tanong. Kung pwede ko lang sana siyang isama. Pero sabi ng doctor maselan pa ang
pagbubuntis niya kaya bawala siya sa byahe.

"Sweety, I'll always call you when I reach there. Magvideo call na lang tayo after
seminar for the rest of the night para lang hindi mo ako masyadong mamiss." Pang-
aalo ko. Niyakap ko siya at pinuno ng halik.

Ang sarap ng asawa ko kahit buntis. Lage na lamang akong nagpipigil because I don't
wanna affect the baby inside her womb. Kaya paminsan-minsan na lang kami nagla-love
making. Babawi na lang ako after she give birth.

She pouted, "Kainis naman. Kailangan ba talagang ikaw ang pupunta doon?"

She stamp her foot like a kid that having tantrums. I chuckled lightly. Nakakatuwa
talaga kapag nagpapasaring siya tulad nito. I cupped her face at hinarap sa mukha
ko.
I smile, "Baby, three days lang naman. Kasi kung pwede lang na hindi ako kailangang
umatend doon, I wouldn't waste time for that. Kayo parin ni baby ang priority ko.
Promise..babawi ako pag-uwi." Nakangiti kong pakiusap dito. Minsan pinagpapawisan
talaga ako kapag ganitong sitwasyon. Kapag nagmamaktol siya o di kaya'y kapag may
gusto siyang mga bagay na dapat kong sundin. Para siyang commander at ako naman
tagasunod lang. But I don't mind. She's always been my captain, and I am only a
passenger on her big ship.

"Promise mo yan hah?" Naglalambing nitong tugon. Thanks God!

For once again, nagsalo pa kami ng isang matamis at matagal na halik na muntikan ng
mauwi sa sa ibang dako.

"Male-late ka na sa flight. Nakaisa ka na kagabi. Pagbalik mo na naman."

Nakangiting sabi nito. I winked at her. Sumigla na naman ang dugo ko sa sinabi
niyang pagbalik ko. Hindi pa nga ako nakakaalis, parang gusto ko ng hilahin ang
tatlong araw para matapos na at makasama ko na ang asawa sa gabing pagbabalik na
sinasabi nito.

"You promised me that. Wait till I return home." Niyakap ko siyang muli at
hinalikan na naman.

This is the first time na malalayo ako sa kanya ng ganun katagal. For me that three
days is too long for us. But this is the call of duty. Ganito talaga kapag may
minamaniubra kang negosyo. Hayyy... Ang sarap matulog.

**

The presentation got me bored. Wala akong ibang iniisip

kundi ang asawa ko.

The spokesperson done talking in front of us and dismiss the seminar for today. I
am with my assistant Mr. Randolf Bautista.

"You list down all the important details?" I asked him palabas ng conference hall.

"Yes boss. Done and copied." Nakangiting sagot nito na halata namang inspired.
"Sinagot ka na ni Miss Ramos?" I am referring to my secretary na lately pinag-
aaksayahan niya ng panahon. I have a hint na ang babaeng yon ang dahilan ng
pagngiti nito ng wala sa oras.

"Huh? Ah eh.. hehe, malapit na boss. Ramdam ko na ang masayang tagumpay."

Nakangiting sagot nito na hindi talaga mapuknat ang kasiyahan sa mukha.

We are on our way to our suit when someone poke at my back. I suddenly turned my
head.

"So you're here, Mr Jamisola."

Napakunot noo pa ako at pilit inaalala who's this beautiful lady in front of me.
She really looks familiar to me. Pero hindi ko naman natatandaan.

"Oh.. hindi mo na ako naaalala? How poor of me." She said pouted her red lips, wari
nagtatampo. My forehead knotted even more.

"I'm sorry, you looked familiar pero hindi talaga kita maalala." I honestly
answered her.

Tumawa ito, "Well paano mo ba naman makikilala ang isang nerd before? I'm Jelina by
the way." She offered her hand for handshake.

"As in Jelina Salas?" I asked na hindi makapaniwala. She was my schoolmate in

college. Nakangiti itong tumango. Napailing ako at natatawang tinanggap ang kamay
nito.

She was bullied, at ako ang nagmistulang tagapagtanggol nito noon. And I can't

believe she turned into a stunning woman like this. Oh just wow. I looked at her
from head to toe admiringly. She really changed a lot.

"Is that really you?" Hindi ko makapaniwalang tanong.

"Yes I am." Nagmamalaking sagot nito and crossed her arms.

"Wow. What a transformation! Anyway, how are you?" Natatawa kong tanong.

"Ahmmm.. just fine. Because of you, I became a strong woman. How about coffee time
with me?" Paanyaya nito.

Nauwi ang usapan sa isang dinner. Kasama ko pa rin si Randolf and he was bored as
hell habang nakikinig ng usapan namin. She was here because she's managing their
family business. She's the only daughter of Mr. Romnick Salas, the owner of big
enterprises in Manila. Pagkatapos ng masayang kwentuhan umuwi na kami sa kanya
kanyang suit.

"Boss, halatang may gusto sayo ang babaeng yon. Kung makatitig wagas, parang ikaw
lang ang nakikita niya." Randolf said.

"No. Para ko na rin siyang kapatid." Hinubad ko ang coat, "Pakibuksan nga ang
laptop, Magsa-skype ako." Utos ko at tinawagan ang number ng asawa. I am not
satisfied with my phone, maliit ang screen. I want to see her in a wide screen. Oh
God! I miss her so much!

"Boss para sa inyo oo kapatid ang turing pero sa kanya, iba ho talaga. Ang lagkit
makatitig eh." Sabi nito. I shrugged. Hindi ko naman napuna yon. Randolf really had
a vivid imagination.

"Sweetheart, come on open your skype. I really miss you and our baby.." I spoke to
her on the other line lively. Narelieve ako nang marinig ang boses niya.

**

Marion POV
Mahigit dalawang oras din kaming nag-usap ng asawa ko through Skype. Hindi talaga
ako sanay na wala siya. Kaya naman sabik na sabik ko siyang kinakausap at
nakibalita sa ginawa niya ngayong araw.

Mahihirapan akong matulog nito. Pero dapat ko na ring sanayin ang sarili na wala
siya sa tabi ko. Kasi hindi rin naman basta basta ang trabaho niya. Ilang business
trip na nga ang kinansela niya dahil sa akin dahil sa kalagayan ko. Itong Cebu lang
ang hindi niya matanggihan dahil kinakailangan. Isa pa nasa Pilipinas lang naman
kaya pumayag na lang din ako.

..Kinabukasan..

Balak kong dumalaw kina nanay. Nakakabagot kasi dito sa bahay. Paglabas ko ng
kwarto naabutan ko si mommy Vicky na kausap si nanay Norma.

"Hija, good morning. Kumusta ang tulog mo?" Masayang bati nito sabay lapit sa akin.
Ginawaran niya ako ng magkabilaang halik sa pisngi.

Nasanay na rin ako kay mommy. Sa isang linggo, ilang beses din niya akong
binibisita dito lalo na kapag nasa opisina si Darren. She loves to cook foods for
me. Lage din nitong minomonitor ang pagbubuntis ko.

"Okay naman po. Ang aga niyo naman po. Kumain na po ba kayo ng breakfast?" Tanong
ko. Maaga kasing nagluluto ng agahan si nanay Norma.

"Hindi pa eh. Hinihintay ka naming magising para sabay sabay na tayo. Tinulungan ko
na rin si Norma sa pagluluto eh." Magiliw nitong sabi.

Sabay kaming nag-umagahan. Masaya siyang nagkukuwento sa akin tungkol sa mga

negosyo nitong flower shop.

"Kung hindi ako tumawag kay Darren kagabi hindi ko malalamang nasa Cebu siya. Buti

na lang napuntahan kita dito." Sabi nito habang sumusubo.

"Ah ganun po ba." I said, walang masabi. Nagkausap naman kami kagabi kaya okay na
ako kahit wala siya ngayon.

"Yeah. He was having dinner with Jelina that time when I called." Kaswal niton
tugon sabay subo ng pagkain.

Natigilan ako at agad na tiningnan ito. Jelina? Babae? Tanong ng utak ko. Bakit
hindi niya nabanggit sa akin kagabi?

"Jelina? Sino po siya?" Curious kong tanong. Uminom ako ng tubig.

"His childhood friend. Best companion niya kasi si Jelina noon." Sagot nito na
parang hindi naman big deal. Pero bumangon agad yong paninibugho ko.

"Ah si Jelina Salas ba kamo? Akala ko nga girlfriend niya yong batang yon noon.
Kasi madalas niyang dinadala sa bahay." Si Aling Norma.

Binalot ako ng matinding paninibugho. Kaya pala almost nine ng gabi na kami
nagkausap dahil lumalandi siya sa kababata niya. Sabihin na nating business dinner
yon pero bakit hindi niya sinabi sa akin?

"Ah mommy, magbibihis lang po ako. Pupunta kasi ako kina nanay ngayon." Tumayo ako
at pinipigilang huwag paapekto.

"Tapos ka na bang kumain?" Nagtatakang tanong nito.

"Ah busog na po ako." Rason ko na nawawalan ng gana.

"Oh sige, ako na maghahatid sayo. Namiss ko na rin kasi ang pinakbet ni kumare."

Turan nito na naeexcite sa sinabi.

"Sige po." Sagot ko saka tumalikod.

Ahay, si mommy at nanay na kapwa magkasundo sa pagkahilig sa gulay. Take note:

ampalaya ang gulay na gusto nila.
**

Pagdating sa bahay nila nanay. Nagkwentuhan pa sila saglit ni mommy bago umalis.
Tapos pinagluto pa niya ito ng gulay na packbet. Natutuwa ako at hindi masikip ang
bahay gaya ng dati at presentable na tingnan. Malaking bahay kasi ang napili ni
Darren. Inilihim lang talaga namin ito sa kanila ng asawa ko, ang totoo na hindi
talaga nila ito napalunan sa raffle draw. Bahala na.

"Nay, akyat muna ako sa kwarto."

"Oh sige. Bumaba ka na lang para sa tanghalian." Pahabol nito.

Matamlay akong pumasok sa kwarto. May sariling kwarto naman kami ni Darren dito,
parang guest room pero exclusive to us lang.

I took my phone and dialled his number. Pero busy ang linya nito. Humanda ka sa
akin mamaya. Kumuha siya ng kumot at tumalukbong.

..

Panay ang tingin niya sa orasang pambisig pero mag-aalas otso na lang ng gabi wala
pa ding tumatawag. Hanggang sa lumipas ang isang oras. Naiinip ako. Kinuha ko ang
cellphone at tinawagan si Randolf. Sinadya ko talagang kunin ang number niya dahil
siya ang tinatawagan ko kapag busy ang asawa sa trabaho. As a concern wife, I have
to monitor him dahil minsan nakakalimutan

nito ang pagkain at ayoko siyang magutuman.

Nakailang ring pa bago nito sinagot. At medyo maingay pa ang background sa kabilang
linya kaya medyo inilayo ko ang speaker sa teynga.

"Hello Ma'am?" Sagot ni Randolf na nilakasan pa ang boses upang marinig ko.

"Nasaan kayo? Where's Darren?" Agad kong tanong.

"Ah si Boss, may kausap pa. Nasa event party kami ma'am." Sagot nito.

Mas lalo akong nainis at nagalit kay Darren sa narinig. Event party? Akala ko ba
seminar lang. Sana kagabi sinabi niya sa akin na hindi siya makakatawag ngayong
gabi para hindi ako umasa. Wala naman siyang binanggit.

"Sabihan mo siya na tawagan ako ngayon din kundi buong linggo ko siyang hindi
kakausapin. Randolf, I want you to tell him that. As in now." Matigas kong utos sa
kanyang assistant.

"Okay ma'am, sasabihan ko na." Alertong sagot nito.

Pinatay ko agad ang tawag. Tumayo ako at tumungo sa terasa para magpalamig ng ulo.
Inilagay ko ang cellphone sa mesa at hinintay ang tawag ni Darren.

Nagsesentir ang kalooban ko. Gusto ko siyang komprontahin. Pero limitado lang din
ang oras na pwede ko siyang makausap.

One hour passed. Ni hindi man lang tumunog ang phone ko. Pasensya again. I sighed.

One hour passed. Still he's not calling.

One hour passed. And it's getting late. It's eleven forty five pm and I am fvcking
late in my bedtime hours.

One hour passed again. I give up. Nilalamok ako pero wala pa din. Tumayo ako at
tumungo sa kama.
Humanda ka sa akin bukas. Hinding hindi kita kakausapin. At kahit umuwi ka pa,
hindi parin kita kakausapin. Bwesit!

Urrrggghh! Naiinis kong tinapon ang lahat ng unan sa sahig at sumigaw pa ako sa
subrang inis.

***click VOTE **

=================

24- Hassle, Stress

"Madness designates the equinox between the vanity of night's hallucinations and
the non-being of light's judgments."

____MICHEL FOUCAULT, Madness & Civilization

**
Darren POV

Panay ang sulyap ko sa relong pambisig. Buong araw ang seminar, pagkatapos
kailangan pa naming dumalo sa event na ito.

"So how's the advertising agency na pinamamahala mo?" Tanong ni Mrs Sandra Kui, ang
CEO ng sikat na fashion clothing line ng bansa. She's the mother of Torman, my co-
warior team ng alpha.

"Okay naman po Tita, malakas parin so far. And thankfully, gumagawa na nga kami ng
pangalan trade to Europe." Pagmamalaki, our business was always connected. Clothing
line, at kami mismo ang gumagawa ng kanilang advertisement. She smile lightly.
Nakasanayan ko na rin siyang tawaging tita dahil best buddy din kami ng panganay na
anak nito.

"That's good hijo. Nasa Japan si Torman, kasama ang Daddy niya sa isang business
trip." Sabi nito habang ngumunguya ng pagkain.

Magkasama kami ng table, ako si Randolf at si Mrs Kui.

"Kaya pala hindi siya

nakadalo." I said, COO kasi si Torman at pwede naman siyang dumalo. Well kaya ako
nandirito, dahil si Arum ang COO ay nasa Singapore para sa relunching ng new
products.

"Hi, Dars! Can I join?" Jilena was smiling at me ear to ear. Hindi ko maiwasang
matawa. Hindi parin nagbabago ito, makulit parin gaya ng dati.

"Sure." I said.

Tumabi siya sa akin at umurong na lamang si Randolf na kanina pa walang imik.

Magiliw itong umupo at nagsalin ng alak sa baso.

"Umiinom ka na pala ngayon." Puna ko.

"Occasional lang naman. Not really." Sagot nito.

"You guys are couple?" Tanong ni Mrs Kui na nakatingin sa amin.

"No." Agad kong sagot na natatawa. "I am already married tita." Nagmamalaki kong
sagot.

Bigla namang nasamid si Jelina at napaubo ng malakas kaya nagtataka ko siyang

sinulyapan. Nagtatanong ang mga mata nito.
"Hindi ko nabalitaan na kinasal ka? Torman never share about your instant
marriage." Sabi nito na namangha sa akin.

Natawa ako. Even me, I didn't expect na magkakaroon ako ng instant beautiful and
sweet wife ever.

"Sorry tita, civil wedding kasi ang nangyari. Saka na kami magpapakasal sa simbahan
kapag nanganak na siya. I don't want her to stress out for our wedding
preparations." Masaya kong tugon.

Tita Sandra's smile turn into chuckle, "Kaya pala. So you're going to be a father.
Naiinggit ako kay Vicky, magkakaroon na siya ng pangatlong apo. Ako ni isa wala pa.
That's why I am forcing Torman

to get married. Diyos ko gustong gusto ko ng makahawak ulit ng bata." Sabi nito na
halatang nanabik.

I released a wide grin. Grabe, ang sarap ng feeling na magkakaanak ka na. Hindi na
nga ako minsan nakakatulog sa subrang excitement. I was always imagining holding a
baby in my arms, carrying him/her while cuddling and singing lullabies for him/her.

"Oo nga tita eh. Excited na excited na akong lumabas yong baby ko. And it takes
four to five months pa bago ko makita ang panganay kong anak." Magiliw kong
kuwento. I counted, kasi magpa-five months na ang tyan ni Marion.

"So may plano ka ngang damihan ang supling mo hijo." Nakangiting komento ng ginang
sabay inum ng wine.

"Yeah tita, I am planning to have a basketball team." I said grinning.

Napuno kami ng tawanan. Except Jelina na nanatiling tahimik lang. Umalis muna si
Randolf sa mesa dahil may kausap siya sa phone.

Pagkatapos ng masayang usapan namin ni Mrs Kui, si Jelina naman ang pinagbalingan
kong kausapin. Kanina pa ito tahimik at wala yatang planong huminto sa pag-inum ng
alak.

"Hey are you okay? Kanina ka pa tahimik. Nakailang shots ka na." Puna ko dito.
"Wala ako sa mood. Hayaan mo na ako." Sabi nito at lumagok na naman ng alak sa
baso.

Napailing-iling ako. Weird talaga ang babaeng ito. Kanina ang saya-saya pa niya.
Ngayon parang problematic na naman. She is really a Moody person.

"Baka malasing ka niyan, may last seminar

pa tayo bukas. Magkakaroon ka pa ng hangover." Paalala ko. She keeps drinking her
glass of tequila with margarita. I was frowning staring at her drinking too much.

"Fvck that seminar, Dars! I don't care." She hissed. Is she mad about something?

Lumagok ulit ito ng alak at parang nagmistulang juice ito sa panlasa niya.

"Boss, matagal ka pa ba diyan. Tumawag si Ma'am---"

Hindi natuloy ang sasabihin sana ni Randolf nang biglang mahulog ni Jelina ang baso
sa sahig.

"Fvck! Stop drinking will you? Hindi maganda ang epekto ng alcohol." I scolded her.
But she just laughed. At kumuha ulit ng panibagong baso. Nakatingin na ang ibang
tao na malapit lang sa table namin.

"Dars, you are really acting like a big brother to me. Eversince, lage kang
protective but I don't need that. I am a big girl now." Inis nitong sabi. She
laughed again, showing her cool facade. But then I am not quite convince. I had the
feeling that she has a problem.

"Jelina, if you have problems you knew that this isn't the best thing to do.
Alcohol can't help either. Halika na. Hatid na kita sa suit mo." Tumayo ako para
akayin siya. Pero nagmatigas parin ito.

"No. Let me drink and forget all about this tonight." Sabi nito na lumagok na ng
alak sa may bote. Hinablot ko ito at mabilis niyang inagaw. Napailing ako. Ano bang
problema ng babaeng ito?
Hindi ko siya kayang iwan ng ganito kaya binuhat ko siya at isinablay sa balikat ko
at nagwawala nitong sinuntok ang likuran ko. We gathered a lot of attention from
the people. But I do not care. She

needs to stop this nonsense. As his childhood friend, hindi ko siya kayang
mapariwara ngayong gabi.

"Let's go Randolf. Samahan mo ako." Utos ko dito. Napakamot lamang ito ng ulo
habang nakasunod sa akin.

"Randolf, alamin mo nga kung saan siya naka-check in, Jelina Salas. Kailanagn
nating maihatid siya sa kanyang suit."

Nanghihina na itong nakasablay sa likod ko at tumigil na rin sa pagwawala.

Pagdating namin sa suit room nito, agad ko siyang inilapag sa kama.

"Dars, hindi ba ako maganda?" Naiiyak na tanong nito. Simula noong mga bata pa
kami, ito na ang lage niyang tanong. Pero paulit ulit ko na rin siyang sinasagot na
kahit kailan hindi siya naging panget at maganda siya the way she is.

"Of course not, Jel. Just rest now. If you need anything just tell me now kasi
babalik na kami sa suit namin ni Randolf." I said while taking off her high heels
shoes.

"Boss lasinggera pala yang kababata mo." Puna ni Randolf na nakatayo lang sa gilid
ng kama at pinagmamasdan ang lasing na lasing kong kaibigan.

Natawa ako at kinumutan ito.

"She's not. Baka may problema lang." Tanggi ko. Kilala ko siya, hindi talaga siya
umiinom pero ngayon, baka may problema lang.

"Dars, dito ka lang please..." Her slurred voice was groaning. Halos di na rin nito
kayang idilat ang mga mata.

"No, I can't. Randolf, samahan mo na lang si Jelina dito." Baling ko dito. Nanlaki
naman ang mga mata nito.

"Boss naman eh! Gagawin mo akong bantay sa pusang yan?" Tinuro niya

ang dalaga na halos hindi na magalaw ang katawan sa kalasingan.

"Anong pusa?" Maang kong tanong. Mahilig talaga magbinyag ng kung anu-anong
pangalan ang lalaking ito.

"Oh sige kitten na lang, tutal sosyal naman at maarte. Pero boss, natatakot akong
magbantay ng pusa. I mean ng taong lasing." Anito na nagrereklamo. Sinulyapan ko si
Jelina at nakangangang natutulog na ito.

"So si Jelina pa ang kakatakutan mo? Natatakot ka pa sa lagay mong yan? Mahiya ka
nga Randolf, siya pa nga siguro ang matatakot sayo." Angal ko. Reklamador talaga
ang lalaking ito.

Nakakakoloko itong tumawa at napakamot sa ulo. "Boss naman, namemersonal agad. Pero
boss, tulog na oh. Pwede ng iwanan yan. Kita mo naman, nganga na humihilik pa."
Tinuro niya ang dalaga.

"Ang sa akin lang baka, magwala yan o magising at magsuka tapos siya lang mag-isa."
May naisip akong paraan para pumayag ito. "Okay mamili ka I'll fire miss Ramos or
magbantay ka kay Jelina ngayong gabi?" Pinipigilan kong matawa sa reaksyon ng
itsura nito. Nanlaki ang mga mata nito na talaga nga namang natatakot madawit ang
nililigawan. I left him with no choice.

"Ay boss, madali lang naman magbantay ng pusa eh. Sige boss ako na bahala dito.
Hehehe." He retorted quickly. Napangiti pa ito kahit alanganin. Napakamot ito sa
kanyang hairstyled hair. Dios Mio, hindi yata naka-move on sa KPOP ang lalaking
ito.

"Okay I gotta go, sa sala ka matulog hah? Huwag mong tabihan. I'm warning you."
Sabi ko saka tumalikod. Paalala ko kahit mapagkatiwalaan ang mokong ito.

"Boss naman, hindi naman ako

kasingbilis niyo at isang putok lang nakabuo agad kay Ma'am Marion." Natatawang
komento nito. Alam kasi niya ang history namin ng asawa ko.
Hindi ko mapigilang mapangiti. Napailing na lamang ako. Hindi ako nagsisisi na
ginawa ko ang bagay na yon dahil hindi ako magiging ganito kasaya kung hindi
nangyari ang gabing pagnanasa na nagbunga ng isang biyaya at kasiyahan sa aming
mag-asawa.

When I took glance at my watch, 11:30pm na pala, ang bilis ng oras. Kailangan ko
pang tawagan ang asawa ko at humingi ng tawad sa late hours. Nangako pa naman ako
na tatawag tuwing gabi. Pero siguro bukas na lang. I'll just text her na bukas ng
umaga na lamang ako tatawag, gabi na. Baka natutulog na siya at madisturbo ko pa
sila ni baby.

Pagdating sa suit, agad akong nagbihis. I took my phone and start typing message
for her. I'm so tired for the whole day and so sleepy at the same time.

My message:

Sweetie, I cannot call you tonight. I am so sorry. Tomorrow morning babawi ako
sweetheart. Nagkaroon kasi ng unexpected event party, hindi na ako nakapagpaalam
dahil busy na masyado. At late na rin, ayokong mapuyat kayo ni baby dahil sa akin.
I love you sweetie. Mwah. Miss ko na kayo ni baby.I love you so much.. sorry baby.

Click send.

Pagod na pagod kong ipinikit ang mga mata. Oh God.. I really really miss her.

**

Marion POV

Ilang calls na rin ang hindi ko

sinagot. I don't care. Bahala siya sa buhay niya. I already told to Randolf na
hindi ko siya kikibuan kung hindi niya ako tatawagan. Yeah it was last night. At
kung ano ang binitiwan kong salita, tutuparin ko yon. I don't give a dam'n care. He
screwed me. Patigasan na lang. Tutal masaya naman siya kasama ang Jelina na yon.
That woman must be really pretty. Nakakainis! Hindi man lang nito iniisip ang
mararamdaman ko. Bwesit talaga.

Hanggang sa lumipas na lamang ang gabi hindi ko parin pinansin ang cellphone ko.
Tutal naka-silent naman yon kaya bahala siya sa buhay niya.

"Anak, hapunan na. Kailangan mo ng kumain." Si nanay. Simula noong dumalaw ako dito
kahapon nawalan na ako ng ganang umuwi. Tumawag naman ako kay nanay Norma na dito
muna ako tatambay sa pamilya ko habang hindi pa nakakauwi ang hinayupak kong asawa.

"Sige nay, bababa na lang ako maya't-maya." Rason ko pero ang totoo wala akong
gana. Tumagilid ako ng higa at pinagmamasdan ang umiilaw kong cellphone dahil sa
tawag ni Darren. I don't care if he die for worrying about me. Kasalanan niya naman
kung bakit ako nagkakaganito.

"Sigurado ka? Tandaan mo bawal kang magpagutom." Paalala nito na hindi rin
maiwasang mag-alala. Mabuti na lang at nakatalikod ako sa gawi niya kundi makikita
niya talaga ang pananamlay ko.

Kung ano man ang galit o selos na nararamdaman ko ngayon sa asawa ko hindi ko rin
naman nanaising madamay pa ang bata. Syempre anak ko parin naman itong dinadala ko.
Sadyang wala lang talaga akong gana. Ewan. Basta busog pa ako.

"Nay, alam ko po 'yon. Mamaya na lang po. Gusto ko pang magpahinga muna." Alibi ko.
Medyo napagod din ako kanina kasi tumulong ako sa kusina dahil gusto kong may
pagka-abalahan.

"Oh sige anak. Matulog ka muna dyan. Gigisingin na lang kita mamaya para kumain."

Paalala nito. Hindi na ako kumibo at ipinikit na lamang ang mga mata. Nakakapagod
mag-isip kaya mas mabuti pang itulog ko na lamang ito. I sighed. Siguro ito na nga
ang umpisa ng kalbaryo ko. Mahirap talaga makapag-asawa ng gwapo. Hindi lang basta
gwapo. Mayaman pa. And because of that hindi ko maiwasang matakot at mag-alala.
Siyempre ang tukso hindi talaga maiiwasan. Lalo pa sa posisyon niya na madalas
napapalibutan ng magagandang babae. Alam kong maganda ako pero hindi sapat yon.
Wala naman akong maipagmamalaki maliban sa nakatapos ako ng kursong education,
nakapasa at nagkalisensyang magturo at nakapagtrabaho. Syempre proud din ako sa
pamilya ko, dahil buo at masaya kami hindi tulad ng iba. Hindi lang talaga kami
biniyayaan sa masaganang buhay. Pero kung ikukumpara ako sa mga naging babae niya,
lalo na yong kababata niyang nagngangalang Jelina, wala talaga akong binatbat. Ang
maipagmamalaki ko lang ay ang pagiging ako. Hay, I had never been this insecure
like this before. Kababata, best companion, mayaman and for sure maganda. Anong
maibubuga ko? He even lied to me for her. Hindi niya sinabi sa akin na may kasama
pala siya sa three days seminar na 'yon.

Itutulog ko na lang ito. At sana paggising ko mawawala na itong sakit na

nararamdaman ko ngayon.

I sighed and closed my eyes.

Baby, relax lang tayo. Lilitsunin natin si daddy mo pag-uwi.. I murmured to my baby
sabay haplos sa malaking umbok na tyan.

**Click Vote**

=================

25- Worrisome

Randolf POV

Dahil sa isang matinis at subrang lakas ng sigaw, bigla akong napabalikwas ng

bangon. Buwesit!

"Ano ba!? Ba't ang ingay mo!?" Sigaw ko dito. Pambihirang pusa! Ang aga aga
nambubulahaw na. Teka, bakit nga pala ako nandito? Napamasid ako sa buong palibot.
Pambihira, pinabantay pala ako ni boss sa babaeng ito.

"Anong ginagawa mo dito? Anong ginawa mo sa akin huh?" Singhal nito. Teka kilala
niya ako?
Nanlaki ang mga mata nito. Mali, hindi pala ito pusa kundi tigress! Kainis, gusto
ko ng kape! Tiningnan ko ang oras, mag-aalas otso na. Alas nuwebe y media pa ang
seminar pero kailangan ko pang maghanda.

"Ano sa tingin mo ang gagawin ko sayo? Pwe, hindi kita type nuh!" Tumayo ako para
umalis pero parang ang sarap pa asarin nito. Umusok ang ilong niyang nakatingin sa
akin.

"Ang kapal ng mukha mo! Samantalang isa ka lang namang asungot ni Darren." Anito na
nanggagalaiti sa galit. Nanliliit ang mga mata nito na parang instik. Namewang ito
sa harapan ko. Ahay buhay nga naman parang life.

"Excuse me, I am not

his asungot. I'm his personal assistant." Tumungo ako sa kusina para kumuha ng
maiinom. At sumunod naman ito.

"Hoy! Lumayas ka nga dito! Bakit ka ba nandito huh? Bakit dito ka natulog sa sofa
ko? Intruder ka ba!"

Nakakarindi ang boses niya. Isa siyang pusa, miming, meow, kitten at TIGRESS.
Whatever.

"Sofa mo, eh wala namang nakapaskil doon na owned by miss Jelina Salas. Sa
pagkakaalam ko pag-aari parin iyon ng hotel. " Pamimilosopo ko.

"Pwede ba wala akong panahon para makipabiruan sayo! Bakit ka nga ba talaga nandito
huh!?" Bwelta niya.

"Wala ka bang kape dito?" Tanong ko habang binubuksan ang fridge, cabinet, etc.
Parang bahay ko lang.

"Hoy! Lumayas ka nga dito! Or else I'll call a police at ipapadampot kita ditong
hinayupak ka!"

Hinawakan ko ang teynga at ipinasok ang kalingkingan sa butas para maibsan ang
pananakit nito gawa ng kakasigaw niya. Ang sakit sa tenga yong boses niyang matinis
na parang nakalunok ng megaphone. Nagtimpla ako ng dalawang tasang kape.
"Nalasing ka kagabi, nambasag ng baso, nagwala. Tapos si boss ko na mabait at
nagmamagandang loob, kinuha ka at dinala dito sa suit mo. Kaso nagpabebe ka, ayaw
magpaiwan. Eh ang boss, may asawa na at takot kay, misis ako ang inutusang bantayan
kita dito. Yon ang paliwanag, may itatanong ka pa?" Naiirita kong paliwanag at
humigop ng mainit na kape. Inilagay ko sa mesa ang isa pang tasa ng kape

para sa kanya. Her jaw dropped. She was blinking, unbelievable of what she just
heard from me.

"It's not true! Hindi ko ginawa yon." She denied profusely.

I am grinning ear to ear. Denial talaga ang mga babae.

"Of course you did, may video ako. Baka gusto mong makita?" Pananakot ko sabay
labas ng phone. Actually, siya lang talaga ang binantayan ko kagabi dahil ayokong
masira ang record ni boss bilang mabait at faithful husband. And aside from that,
mahirap na. Baka may gagawin siyang plano para makuha si boss. Alam ko na ang takbo
ng mga babaeng kontrabida. Gaya ng mga napapanood ko sa mga love story movies. At
itong Jelina na ito halatang may gusto kay boss. Ibang klase makatitig eh.

Pagkatapos niyang mapanood ang video, nagtakip ito ng bibig. Hindi makapaniwala o
sadyang dramatic talaga ang babaeng ito?

"So ano? Anyway, advice ko lang sayo, taken na si boss. Magmove on ka na. Mahal
niya ang asawa niya." Humigop ako ulit ng kape at nilagay sa mesa. I have to go. Si
boss doon, kailangan ko pang asikasuhin.

"How dare you! Asungot ka lang! At anong tingin mo sa akin, home wrecker hah!?
Lumayas ka na nga! And delete that video! Kakasuhan kita kapag ipinagkalat mo yan!"
Galit na galit talaga ito.

Hinawi ko ang buhok at umarteng bakla, "Oh my God, I don't wanna talk with a
kitten. FYI, hindi lang ako ang nagvideo sayo marami kami. Aalis na ako.
Baboosshh.."

Sa hindi ko maintindihang

rason inilapit ko ang mukha sa kanya at ginawaran ng mabilis na halik sa labi.

Medyo nagulat pa ako sa ginawa. What the fvck!? Ano bang ginawa ko!? Paano na si
Michelle?
Nagulat din ito sa ginawa ko. Nagkatinginan pa kami saglit at halos hindi ito
makagalaw. In fairness, masarap ang lips niya.

Iniwan ko siyang napakurap lamang at nakatanga.

Dumeretso ako sa suit namin ni boss. Isang family suit kasi ang kinuha namin. May
living room and two bedrooms. Gumagawa pa kasi kami ng paper works eh kaya
kailangan naming magsama sa iisang suit. .

Naabutan ko si boss na aligaga at pabalik balik sa sala sa paglalakad.

"Boss, maliligo muna ako sandali." Nagmamadali akong pumasok ng kwarto.

"Sandali, how's Jelina by the way?" He asked habang nakapamulsa.

Tumawa ako, "Ganun pa din, pusa padin kahit papa'no. Maldita boss." Nakangiti kong
koment. Pero masarap ang labi.

Humugot siya ng hangin, "Si Marion hindi sinasagot ang tawag ko. Hindi rin siya
nagrereply sa mga messages ko." Nag-aalala nitong sabi.

Nasapo ko ang noo. Oo nga pala tumawag si Marion sa akin kagabi at sinabihan akong
patawagin si Boss.. kundi hindi siya nito kikibuin buong linggo.

"Boss tumawag sa akin si ma'am Marion kagabi, at sabi niya patawagin ka agad that
time kundi buong linggo ka niyang hindi kikibuin." Sabi ko dito.

"Ano!?" Gulat na gulat ito sa narinig. "Bakit ngayon mo lang sinabi!?"

He looked worried and problematic.

"Eh boss busy ka eh, sasabihin ko sana sayo kaya lang yong
pusa, agaw atensyon eh." Sabi ko na tinutukoy ang hopeless nitong kababata.

Bumuga siya ng hangin. Hay naku si boss halatang takusa. Takot sa asawa. Pero gusto
ko yon.

**

Darren POV

Wala ako sa sarili hanggang sa natapos ang seminar. Buti na lang andyan si Randolf
para gampanan ang lahat ng trabaho.

It's Planning And Executing Big Business Seminar. At isa kami sa mga imbitado,
nandito nga rin ang Tito William, Nicholas's Dad. Malapit na kasing manganak si
Chasity kaya hindi ito makadalo and Tito Lucas was also here. Hindi lang kami
masyadong nakakapagbonding at nakakapag-usap.

Another event for a cause. Isang auction na naganap. I just donate ten million at
hindi na sumali sa bentahan. Isang ancient artifacts ang bintahan na mula pa sa
bansang Egypt at Africa. I don't want to waste my time anymore. I really wanted to
go home now and cheer her up what I've been done. Lately, she was acting so weird,
grouchy and moody because of her pregnancy. I should have been careful for treating
her. And this is my fault, I forgot to allocate time for her for explaining my side
what had happened within that three days seminar. She maybe misunderstood it.
"Yong private jet ready na ba?" Tanong ko kay Randolf sabay sulyap sa relo. It's
almost nine in the evening.

"Yes boss." Randolf answered eagerly. He is much more excited going

home than me because he will be seeing my secretary.

Hawak ko parin ang phone at nakailang text at tawag na ako kay Marion, wala paring
respond mula dito. I even called nanay Norma, para alamin kung ano ang nangyayari
sa kanya pero hindi daw ito umuwi at sa mga magulang daw ito namalage. She was
pissed, hindi ko alam kung bakit. Kanina pa ako nag-aalala. Siguro sa dahilang
hindi agad ako nakatawag kagabi. And it was my dam'n fault! Hindi man lang ako
nakapagtext na may event pang dapat daluhan.

I'm worrying and sick. I was just stuck up here and nothing can do about it for
now.

I leaned my back on the couch, I closed my eyes and prayed that she would forgive
me that easily. Nakakatakot siyang magtampo. Nakakaba. She might give me a cold
shoulder once she saw there.

It took an hour before I arrived at their doorstep, her family's comfty home that I
bought for them (without her family's knowledge). At wala din kaming balak ibunyag
sa kanila ng asawa ko. I pressed the door buzzer for few times before it clicked. I
saw someone opened it for me. Si Megan.

"Kuya Darren, ikaw pala yan? Pasok ho kayo." Niluwagan nito ang pagkakabukas ng
pinto.

"Ang ate mo kumusta?" Agad kong tanong. Pumasok ako sa loob at napangiti ako sa
malawak na espasyo sa sala at sa kahit saang parte ng bahay.

"Nasa kwarto niyo ho. Di pa nga kumakain yon eh." Megan said. She sat down at the
sofa. The table were loaded of papers and books. She is busy doing her homeworks.
Panic suddenly crept me in

when I heard it. Napasulyap ako sa relong pambisig, alas dyes na. Hindi parin siya
kumakain?

"Darren, ikaw pala yan?" Si nanay pababa ng hagdan.

"Magandang gabi ho nay." Agad kong bati at sinalubong ito para magmano.

"Magandang gabi din sayo. Yong asawa mo sinusumpong na naman." Napaismid at

natatawang sabi ni nanay. Nasanay na rin siguro ito sa kanyang malditang anak, ang
bugnutin kong asawa.

"Oo nga po eh. Hindi sinasagot ang tawag ko kanina pang umaga." Napakamot ako sa
ulo.

"Ibang klase talaga si ate ngayon. Ganun ba talaga ang mga buntis nay?" Si Megan
sumabat mula sa likuran.

Iniwan ko silang nag-uusap mag-ina. Agad akong umakyat sa itaas at tinungo ang
kwarto namin dito ng mag-asawa. Oh God, I am so worried now.. bakit hindi pa siya
kumakain? Masyadong late na for dinner.

Thanks God, she didn't lock the door!

I saw her lying on bed. Nakatagilid siya sa gawi ko. Dahan dahan akong lumapit and
I crawl towards her. I planted small kisses to her cheeks down to her smooth neck.
She's sleeping. Umungol siya and it made my groin heated for pleasure. I could feel
my dick starting to grow harder.

She moved again whilst moaning softly.. I am pretty much worried about her. I felt
relieved now, seeing her sleeping peacefully. I really wanted to make love with
her. Uh..God knows how much I miss her..

"Hmmmm... Darren." She mumbled, still closing her eyes. She slightly raised her
pretty head, slowly opened her eyes. I can sense she was still drowsy.

"Yes baby.. I miss you." Sabi

ko sabay halik sa kanyang labi. "Sabi ni nanay hindi ka pa daw kumakain. Paano si
baby?" I tugged her then caress her swollen stomach.

She snobbed and snorted at me. "It's your fault. Hindi ka nagpaalam sa akin na may
mga event ka palang dapat daluhan. You never told me na may Jelina kang kasama
doon. You lied to me." Punong puno ng pagtatampo ang boses nito kasabay ng
malalaking luha.

I suddenly panicked. I can't bear to see her crying. And it's my goddamn fault! I
wiped all her tears and assured her my sweet words and kisses.

"No, sweety. Jelina was there because she's the daughter of Mr. Salas. As the soon
to be CEO she was appointed to attend the seminar. And it happens that we were
childhood friend, kaya hindi maiiwasang magkita kami do'n. Please.. believe me.
Kahit magtanong ka pa kay Randolf." Paliwanag ko. I have no idea where the hell she
got that wrong info. I wasn't with Jelina. It was just an event kaya nandoon kami.

She pouted. She was not purely convinced.

"Pero bakit hindi ka tumawag? Bakit hindi mo rin sinasagot ang tawag ko last
night?" May bahid parin ito ng pagtatampo.

I sighed, "Sweetheart.. it was an event party after the dreary seminar. I was so
busy talking with the few CEO's. Randolf forgot to tell me that you called. And I
was so tired, ayoko ring mapuyat kayo ni baby kapag tumawag pa ako sa kalagitnaan
ng gabi. Please baby..try to understand me. It was all part of the business. I
never hangouts with other woman there. Not ever. Please.. I love you sweetheart.."

Hindi ko alam kung gaano ako katagal nagpaliwanag sa kanya pero sa huli, nagawa din
ako nitong patawarin. Kahit ang pagkalasing ng kababata kong si Jelina, na
pinabantayan ko kay Randolf sa suit nito sinabi ko sa kanya ang lahat. Hindi ko na
rin tinanong sa kanya kung paano niya nalaman. What matters most was she is okay
now.

"At bilang ganti, ipagluto mo ako ng Chicken Buffalo wings." She grinned. I don't
know what she's thinking..but seriously she wanted me to cook that kind of food for
her? Noong ipinagluto ko siya ng chicken buffalo wings, halos hampasin niya ako sa
inis dahil ayaw niya sa amoy nito. But now..oh well, kapag buntis nga naman.

My forehead creased, "Ah.. okay?" I was confused. I gave her a lopsided smile.

"So be my inspiration, samahan mo ako sa kusina habang nagluluto." I smirked.

"Okay sure. Halika na. I'm pretty much excited na talaga. Naglalaway na ako sa
imaginations ko." She said excitedly. She beamed at me.

I laughed wholeheartedly. This woman really makes me surprise most of the times.
And I love her so much. She's amazing.

Nawala ang pagod ko at pati ako nananabik na ring ipagluto siya. Inalalayan ko
siyang tumayo mula sa kama. But before we went out in our room, we had shared first
a brainstorming kiss.

_______________________________________please do votes if you like the

Update.------+++

=================

26- Jealous Wife

" First and last, what is demanded of genius is love of truth."

Author: Johann Wolfgang von Goethe

**

Marion POV

Andami kong nakain because of the dish. Ang sarap ng luto niyang chicken Buffalo
wings. Dati kasi nawalan ako ng gana nito at ngayon bumalik na naman. Bawat subo
takam na takam ako. He just stood there, looked amused at me. Until I'm done eating
the dinner, he never left on my side. Gusto niya nga akong subuan pero I refused
dahil gusto kong kumain ng mabilis at marami.

Ilang beses ko siyang inayang sabayan ako sa pagkain pero tumanggi siya dahil
masyado na daw siyang busog para kumain pa.

"Here, your milk." He said sabay lapag sa gatas na pambuntis sa harapan ko.
Actually, hindi ako masyadong umiinom nito. Nadidiri kasi ako pero dahil nakakabuti
sa anak namin, I have to. Pero konti lang naiinum ko. Hindi ko nauubus ang isang
baso kalimitan.

I pouted. Mapipilitan kasi akong mauubos ito dahil nandyan siya nakabantay.
"Why? May gusto ka pa bang kainin?" He asked sweetly.

"Wala. Dyan ka matulog sa sahig mamaya hah. Gustong matulog mag-isa sa kama." My
mood suddenly changed. Naiinis ako sa pagmumukha niya.

Hindi maitago sa itsura nito ang pagkadismaya. Parang matatae o maiihi ito sa
sinabi ko. Basta ayoko siyang katabi. Saka naiinis ako dahil pinuno niya ng gatas
ang baso. Hindi naman dapat ganito kadami

siya magtimpla. Nakakainis.

"But sweetheart.. I miss you so much. Three days kitang hindi nakatabi. Pagbigyan
mo naman ako." Pagmamakaawa nito na parang maiiyak. Duh! Wala ako sa mood. Bahala
siya.

"Basta ayoko. " Iritable kong tugon. Hindi ito makapaniwala. Nagbuga siya ng
mabigat na hangin at tinalikuran ako.

"Where are you going?" Tanong ko.

"Sa terasa lang." Sagot nito na pilit tinatago ang pagkairita.

**

After an hour, wala pa ding Darren ang pumasok sa kwarto. Baka naman nagtampo ang
loko. Hayyy.. ewan kung bakit ako naiinis sa kanya. Nagseselos parin kasi ako sa
Jelina na yon. Oh God.. Seriously, gusto kong balatan ang mga babaeng lumandi sa
asawa ko. And I swear, kapag nanganak na ako pahihirapan ko ang lahat ng taong
nakakairita sa paningin ko.
Dahil sa awa at pananabik na nararamdaman ko ngayon, gusto ko siyang papasukin sa
loob. Kaya naman tinungo ko siya sa terasa para lambingin. I'd change my mind.
Gusto ko na siyang makatabi sa kama at mayakap. Three days din kaming hindi nagkita
at gaya ng pangako ko sa kanya, ngayong gabi ko yon ibibigay. Oppss.. don't get me
wrong, I don't break promises. Alam ko namang miss na miss na rin ako ng asawa ko.

And of course... I paused, when I saw him smiling while talking to his phone. Kaya
pala umabot siya ng isang oras dahil may ka-phone pal. At sino naman kaya ang
kausap nito na hindi mapuknat yong ngiti sa labi niya? Uminit ang teynga ko sa
nakita. I was instantly got jealous. Dahan dahan akong lumapit, yong hindi niya
mapapansing may taong lalapit sa kanya.

"Oh really? Come on, it's not like

we're childhood friends. Come on, spill it Jelina. I'm willing to listen."
Nakangiti nitong sabi. "So how's the feeling with that night? You really had fun?"
Dugtong nito.

Namanhid ako sa narinig ko. Feeling with that night?" Natutop ko ang bibig ko. Oh
my God, they shared a night together?! All of the sudden my heart sank in pain.
Tumulo na yong luha ko dahil feeling ko hindi ko na kakayanin ang sakit na narinig
ko ngayong gabi. I will kill you Darren!

"Ahmm.. how's the kiss?" Natatawa pa nitong tanong.

They kissed!? Uh God.. I was so stupid believing all his lies! Alangan naman walang
kasunod sa kiss na yon!? Agad na rumehistro sa utak ko ang one night stand gaya ng
nangyari sa amin tapos ang mas malala mabubuntis yong malandi niyang kababata at
ako isang asawa na lamang na uuwian dahil kailangan. My God! I can't be mesirable
just like that! No way. Kinuha ko ang mga maliliit na vase display sa gilid ng
bintana at walang tigil na tinapon yon sa gawi niya.

"Hayop ka! Nakipaglampungan ka dun sa kababata mong malandi! Hah!? Ano ako tanga!
Bakit!? Masarap ba ang one night stand!? Bwesit ka!" Hindi ko alam kung ilang vase
na ang natapon ko basta't tinapon ko sa kanya na walang tigil. Panay naman ang ilag
nito at pakiusap na itigil ko na.

"Sweetie it's not what you think, hey! Let me explain." He begged habang hawak ang
pillow na itinakip sa kanyang ulo at mukha.

"Sweet-sweetin mo yang pagmumukha mo! Hayop ka!"

Pagod na pagod akong napahawak sa puson. He took the opportunity and went to my
side, he carried me instantly. Inilagay niya ako sa kama. Umiiyak parin ako sa sama
ng loob. Pero kailangan kong kumalma dahil ayokong mapaano yong anak namin.

"Baby..let me explain first before you react. Please..calm down, ma-stress si

baby." Natataranta nitong sabi at pinumpom ako ng halik sa mukha at sa kahit saang
parte ng katawan ko.

Tinawagan nito si Randolf at pinapunta sa bahay para magpaliwanag. Kinatok kami ni

nanay at tatay sa kwarto dahil sa kaguluhang ginawa ko.

"Marion, Darren anong gulo ito?" Si nanay.

Hindi parin ako nahimasmasan. Niyakap ako nito ng subrang pag-aalala.

"Ah wala po, nagwawala lang itong maganda kong asawa." He was trying to put some
humor. Pero alam kong pinapagaan niya lamang ang loob ko.

"Marion anak.. kung may problema ka, hindi yan nadadaan sa pagwawala. Mag-usap kayo
ng maayos." Si nanay. I suddenly felt shame to them. Nahihiya ako sa involvement
nila.

Maya-maya dumating si Randolf at siya ang nagpaliwanag sa akin tungkol sa pagdududa

ko.

"Ma'am ako ang kasama ng Jelinang yon buong gabi dahil sa kalasingan niya. Wala
pong something sa kanila sa boss. About the kiss na narinig niyo ho, ako yong
humalik sa mataray niyang kababata na nagsumbong sa kanya kanina. Ma'am,
namisinterpret mo lang yong narinig mo." Paliwanag nito. Marami pa itong
pinaintindi sa akin at saka lamang ako kumalma. I felt relieved now.

The explaination

from him was witnessed by my parents and siblings. Nakakahiya, lahat ng tao sa
bahay nagising para suriin ang kaguluhang ginawa ko.

"I told you. Sweetie.. ikaw lang ang mahal ko. At kailanman hindi kita lolokohin."
Malambing nitong sabi sa teynga ko. I was ease now.
"Ahay, kapag buntis nga naman." It was Jemuel, then walk out from the scene.

"Ahay...ayoko ng mag-asawa. Nakakatakot magbuntis." Megan sighed, then walk out

from the scene.

"Kakaiba talaga si ate. Nauubos tuloy ang collection ni ate Megan na maliit na
vases." Si Sami na hindi rin mapigilang magkomento. Nahihiwagaan parin ito sa
nangyari.. Again, she walk out from the scene.

"Vase pa more, wild pa more. Tsk tsk tsk." It was Kenneth. He was trying to make a
joke over the mess. Umalis agad ito pagkatapos sabihin ang bagay na yon.

"Sa susunod kasi, hayaang magpaliwanag muna ang asawa bago magwala. Buntis ka pa
naman, baka makunan ka sa ginagawa mo." Si tatay na hindi rin maiwasang mag-alala
sa nangyari.

"Sige na anak.. matulog na kayo. Alas dose na..hindi ka dapat nagpupuyat. Sige
mauna kami. Maaga pa ang tatay mo sa trabaho." Sabi ni nanay.

All in all, I was mortified with myself and to all of them. Nagpaalam na rin si
Randolf na umuwi. Naiwan na kaming dalawa na lamang sa loob ng kwarto. Nakakandong
parin ako sa asawa ko. He's kissing my head, my cheeks and down to my neck.

"Hmmm..smells so good." He muttered between his ragged breath.

"Hmmm..okay ka lang? Hindi ka galit sa akin?" I pouted. Napapansin kong madalas na

akong nagiging bayolente at masyado

na akong harsh mag-isip.

"Yeah I'm fine. Natakot lang ako paano ko pakakalmahin ang tigress kong asawa."
Malambing nitong sagot na hindi man lang nag-abalang sulyapan ako. He was busy
kissing my neck, na nagbibigay ng init sa buo kong katawan.

"Wala ka bang bukol? Natamaan ka ba ng vase?" Masuyo kong tanong at sinuri ang
kanyang ulo. Uh God, how can I be so cruel? Hindi ko man lang hinintay ang
paliwanag niya at agad ko siyang pinagdudahan. The worst was, tinapunan ko pa siya
ng ilang pirasong paso sa terasa.

"Nope. Magaling akong umilag eh." Natatawang sabi nito. "Pero you hit my foot
there. Medyo masakit." Sabi nito na nagtatampo.

"Oh. Masakit pa ba? Sorry sweetheart.. sorry. I was just---"

Hinarang nito ang hintuturo sa labi ko. I felt so bad. It's awful to know that I'm
hurting my husband physically.

"Sssshhhh.. mawawala lang ang sakit sa paa ko if you are going to make your
promise." He grinned in mischief. Naglalaro ang kapilyuhan sa mga mata nito.
Promise? Uh. Oo nga pala, I made a promise to him. Hindi ko mapigilang mapangiti.
Grabe, hindi niya pala nakalimutan yon. Paniguradong namula ang magkabila kong
pisngi.

"You're blushing sweetheart." Sabi nito at sinakop ang labi ko nang walang paligoy-
ligoy pa. Yeah I am still blushing with my husband like a teenager girl.

I threw my arms on his neck while kissing him back. He put his tongue inside my
mouth and and my tongue was also dancing naturally with his in sync. I miss him so
much. Lahat ng pananabik namin sa isa't-isa at mabibigyan na rin ng

hustisya ngayong gabi. Oh goodness...

He slowly removed all my piece of clothing. Bawat halik na dumadapo sa balat ko ay

nakakawala sa tamang pag-iisip. His kiss is become more demanding and needy. Dahil
natakot siya na mapaano ang pagbubuntis ko, dinahan-dahan niya ang lahat. Ang
panggigil niya ay ibinuhos na lamang niya sa kiss marks. Kahit sa private part ko
sa ibaba, hindi yata nito pinalampas. Ang pilyo talaga ng asawa ko. Hindi
nagpapapigil. Nang ipasok na niya ang malaki niyang armas sa aking butas, feeling
ko naging kumpleto na ang tatlong araw na hindi kami nagkasama.

He was moving sensually and slowly on the top of me, preventing to hit my swollen
tummy he was almost sitting on the bed while pushing his big d'ick inside of me.
Napaungol ako ng malakas. I crumpled the bed sheets and gathered all my strength
from there.

"Oh Ghad..I miss this, Fvck sweetie. You're making me crazy." Tila nawawala sa
sarili nitong ungol habang bumibilis ang paggalaw nito.
Para na rin akong mababaliw sa bawat pagbayo nito sa ibabaw ko. Sa subrang sarap na
dulot nito, pabaling baling ang ulo ko sa higaan at napapadaing sa pangalan ng
asawa ko.

With the last push he made, I shuddered as I reached the heavens of love. I cummed
helplessly onto the bed. He gathered all his force then shut his semens inside of
me. What a perfect night! He was still there. His eyes held satisfaction after the
overwhelming love making. Kapwa pa kami hinihingal.

"Round two pa sweetheart." He grinned playfully.

What?! Bago pa man ako makapagreklamo, nag-uumpisa na naman nitong igalaw ang
pagkalalaki niya sa kaloob-looban ko. Hindi pa nga nahuhugot naghihingi agad ng
round two!? What the heck!? Ngumiti lang ito at kinindatan ako habang nag-uumpisa
na namang gumalaw. Nakikiliti na naman ako. Oh.. ang hot talaga ng asawa ko!

Wala na. Dalang dala na ako sa kamandag niya at syempre mahal na mahal ko yong
asawa ko kaya hinding hindi ko siya matatanggihan pagdating ng ganitong intimate
moments.

"I love you husband.." Paos kong tugon habang napapaungol. Our eyes met at parehas
ang binubulong ng aming damdamin. The feeling was intense and overjoyed.

"I love you more wife.. more than you know.." His voice is husky and full of love.

He bend his body and start kissing my breast. Pakiramdam ko sasabog na ako sa
subrang kaligayahang nadarama.

My husband really knows how to please me. And all the effort he was exerting makes
my heart melt in happiness. Ang sarap magmahal kahit nagiging harsh ako sa kanya
sometimes. He's so patient to me. Kaya hindi ako papayag na masira ang pagsasama
namin. Not ever.
***❤❤❤❤❤*Click VOTE **

=================

27- A Friend's Rescue

" Friendship is essentially a partnership."

Author: Aristotle
**

Darren POV

Nine months.

I am so over excited. One of these days my baby would come out any moment now and
the world will welcome him. Him. Our eldest is a boy. Kaya pinagbabawalan ko na
siyang lumabas ng bahay. Natatakot ako na baka abutin siya ng labor sa kahit saang
lugar.

"Sweetheart, magkikita kami nina Jelina at Desiree ngayon." Nakangiti nitong sabi.

By the way, after the night she fought me and almost killed my ass few days later I
found out that they started making friends with Jelina. My childhood friend
explains to her everything. At naliwanagan na rin ang asawa ko sa wakas. Jelina and
Randolf are together now. Subrang bilis ng pangyayari. I just found out few months
ago that Michelle is already married with someone else and she filed a resignation
letter dahil nagkabalikan sila ng asawa niya. Akala ko nga, heartbroken si Randolf
pero hindi pala. They became instant MU with Jelina and now they are getting
married. Kaya naiintindihan ko kung bakit nagresign ang aking trusted assistant sa
kumpanya. It's because siya na ang mamamahala sa Salas Company ng magiging asawa.
Good thing was sina tito Ken at Tita Shia ay botong boto kay Randolf. Hindi naman
mahalaga sa kanila ang background ng tao, kesyo mahirap ka o mayaman. What matters
to them is mabuting

tao ang mapapangasawa ng anak nila. Everything seems fine now. Kung hindi lang
sinusumpong ang asawa ko, wala ng magiging problema. Sumpungin parin kasi si Misis.
But it's okay with me. I understand her a lot. Mahirap din magbuntis at ako ang
nahihirapan tuwing nakikita ko siyang naglalakad na dala-dalang singlaki ng
watermelon sa tyan.

They are my blessings. I love them very much. They are my greatest inspiration in
life.

I smile and tucked her soft hair to her sides, "Of course BUT, dapat lage mong
kasama si Mang Zaldy and call me immediately kapag may naramdaman kang masakit o
kakaiba. Basta huwag kang aalis na walang kasama." Paalala ko. Actually next week
pa naman ang due niya pero according to her OB, the baby could be advance or
earlier than expected. Kaya ayokong maabutan siya sa kahit saang lugar. Binabawalan
ko siyang umaalis ng bahay.

"Thank you sweetheart. Sandali lang naman kami. I had the feeling that Jelina is
pregnant. Kasi madalas siyang nagyaya sa amin ni Desiree ng ice cream and cookies."
She grinned happily. I smiled back and the feelings inside me swelled in happiness.

"Wow. Ang bilis ni Randolf ah." I commented back. Sabagay mahigit apat na buwan na
sila ni Randolf. Ano pa bang gagagwin? Alangan naman magtitigan pa lang sila sa
loob ng apat na buwan? Haha.

"Anong mabilis? Eh ikaw nga isang gabi lang nakabuo agad." She pouted at kinurot
ako sa pisngi.

I burst out laughing. Yeah I am faster than ever. That idea made my heart beats
with laughter.

I had fallen love the first time I laid my eyes on her. It feels like my heart is
pumping so loud rapidly, my brain has switched on and all my senses are acutely
alive the first time I touched her. And it all starts there. Buti na lang, my
semens are healthy at nabuo agad kahit isang putok lang. Kundi, baka walang kami
ngayon.

"Sweetie, anong oras ka uuwi ngayon?" Tanong nito nang matapos ang halakhakan
naming dalawa.
"I have meeting today. Dad will be coming home next week at siya muna ang titingin
sa kumpanya while nasa leave ako." I said. Liliban muna ako sa office just for one
month para sa mag-ina ko. I need to be a hands on father and husband.

Ngumiti siya at niyakap ako. She poured sweet kisses all over my face.

"I love you sweetheart. Sana hindi ka magsawa sa akin kahit nagmumukha na akong
butiti." Nakangiti nitong sabi. Natawa lamang ako at kinabig siya sa aking bisig.

"Sweetheart kahit magmukha ka pang palaka, mamahalin parin kita. You're always
special in my heart no matter what you look like." Nakangisi kong sabi. Ngumuso
siya at inirapan ako.

"Palaka pala hah! Itong sayo!" Pinanggigilan niya akong kiniliti sa kilikili at
tagiliran. Napuno kami ng tawanan sa kwarto.

My wife really makes me happy in any way she can. Love for me is like your heart is
racing, your stomach churns with dragons not just butterflies anyway, your laugh is
louder than ever and your smiles is audibly even wider, your feeling is lighter and
everything

seems fantastic and unique. That's how I feels. Every time I saw her is like an air
for me to breathe well. She's my life and the baby as well. I love this marriage
life of mine.. and I know it would be a lot happier and livelier for the coming
years. Well, God knows how perfectly am happy now. Thanks to HIM.

***
Marion POV

Nauwi ang kwentuhan sa isang Cookie House. Si Jelina kasi, takam na takam sa ice
cream and cookies. Pinagbigyan na namin ang paglilihi niya kahit hindi pa naman
confirm. But anyway, Desiree is with us. So far, smooth at masaya naman ang
relasyon nila ni Anton. Gusto ko nga, ikasal na silang dalawa. Pero hindi pa ready
ang 'lukaret' kong bestfriend. So ang goal ni Anton na hindi niya alam ay ang
lagyan ng laman ang tyan ni Des. Haha. Well, secret lang muna.

"Sana nagpacheck-up ka na. Para makasiguro. Malay mo false alarm lang pala ang
lahat." Si Desiree. Madali lang silang nagkasundo ni Jelina simula noong ipakilala
ko sila sa isa't-isa mga ilang buwan na rin ang nakalipas.

"Maybe one of these days, Des. Gusto ko kasi sabay kami ni Ranny ko magpacheck-up.
Alam mo na, lately nagiging dependent na ako masyado sa kanya. Hindi ko nga alam
kung bakit eh." Natatawang sabi nito.

Ranny ko? What an endearment?

"Naku, isa na yang sintomas. Naku sasabihin ko 'to sayo, si Marion mas malala pa
dyan. Noon nga parang gusto ko ng umakyat ng bundok sa paglilihi niya eh. Ang
demanding, maloloka ako. Tapos si Darren

madalas niya pagmalupitan in her first to second trimester. Kaya nga natatakot
akong mabuntis eh." Banat nito. Kapwa lamang kami nagtawanan ni Jelina sa sinabi
nito. Hindi ko naman kasi alam na nagawa ko pala ang mga bagay na yon. Habang
inaaala ko yong mga rough moments cause of my pregnancy, natatawa na lamang ako.
Ang hirap kaya magbuntis, may mga bagay pa na nahihirapan kang magkontrol sa sarili
mong nararamdaman. Minsan nagiging compulsive pa ako. Basta. Mahirap mag-explain.
Try niyo na lang kayang magbuntis diba?

"Des, mararanasan mo din yang nararanasan namin ni Jelina. Kapag ikaw ang nabuntis,
naku magtatago na kami ni Jelina!" Kasunod ang malakas kong tawa pagkatapos kong
sabihin ang bagay na yon.

From the corner of my eyes, I saw two people papasok sa loob ng cookie house.
Natigilan ako nang makita mismo ang asawa na kasama no'ng pamilyar na babae. Wait,
wait, wait. Not just familiar. I knew her. She's Tahlia. The actress with the
opposite attitude in her 'inosenti' roles in teleserye. Bigla akong kinabahan.
Piste! Bakit ba sila magkasama!? As in silang dalawa lang? Not a good idea. Gosh.
The last time I saw them together was when they were kissing in the comfort room.
Nahuli ko sila but that time hindi pa kami ng asawa ko.
Pero now, bakit sila magkasama? Oh no..

"Mars? Mars?" It was Desiree at sinundan niya ng tingin ang direksyon ng aking mga
mata. At natigilan din ito. Napuna na din ni Jelina at biglang nagkaroon ng lamay
ang mesa namin na napuno ng halakhakan kanina.

Umupo sila sa bakanteng mesa. They seems so serious. Nagdududa talaga ako sa pinag-
uusapan nila. She's a snake, sa pagkakaalam

ko. At baka lilingkisan niya ang asawa ko. Naku! But it seems that I can't take off
my eyes on them. Para na ring nilagyan ng glue ang puwitan ko dahil nakapako na
lamang ako doon. Wala din akong energy para tumayo.

"Uh. Uh.. masama ito. Siguro kailangan nating gumawa ng rescue operation." Si
Desiree na nakatutok lamang sa dalawa.

Wala pa namang physical contact like yumayakap yong Tahlia sa asawa ko. Pero
hihintayin ko pa ba yon?! What makes me curious was.. why are they talking like..
like.. parang may problema silang dalawa? Maraming pumasok na haka-haka sa utak ko.
Mga bagay na tiyak na magpapahugno ng mundo ko. No. Dapat akong magtiwala sa asawa
ko. Pero sabi niya sa akin kanina, may meeting daw siya ngayon. Ito na ba yong
sinasabi niyang meeting? Seriously? Kung wala namang big deal sa babaeng yan, bakit
hindi siya nagpaalam sa akin kanina? Inaatake na naman ako ng insecurity.

"I think I have to move." It's Jelina. Tumayo ito at inayos ang sarili.

"A-anong ginagawa mo?" Nalilito kong tanong. Tiningnan ko ito. Sa ganda ni Jelina
at pasosyal ang dating di ko aakalain na mabait pala. Take note, naging kaibigan ko
pa ang dating pinagseselosan ko.

"Makikiusyoso lang. Basta. Watch me." Paarte nitong sabi sabay flip ng kanyang
hair. Oh my, para siyang sunsilk commercial model. The queen of hair flipping.

"Jelina, basta huwag kang gagawa ng eksena hah!" Paalala ni Desiree nang mag-umpisa
ng magmartsa patungo sa mesa kung nasaan ang asawa ko.

She turned her back, flip her hair again. What a dramatic preggy! She

smile sweetly, "I know." She winked and gave us a peace sign.
"Naloko na. Bakit ba kasi ako nasadlak sa mga weirdong buntis?" Napahilot si Des sa
sentido wari problematic. Mahilig ba kami gumawa ng eksena?

And now my eyes... focus to them. Ano kaya mangyayari?

**

Jelina POV

Ang taray! Sad si ate!? Si Darren ang ginawang libangan. Well, hindi muna ako
lalapit. Of course makikinig muna ako sa usapan. Humila ako ng bakanteng upuan sa
tabi ng mesa nila. Sa bandang likod ng kababata ko. Syempre, kapag nakita niya ako
mapuputol yong moment nila.

"Darren, nalilito ako. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Pasensya ka na kung
naistorbo kita." Sabi nito na nakikiusap.

Umikot ang mga mata ko. Duhh..para-paraan lang. I heard Darren heaved a sighed.

"There's nothing I can do about it, Tahl." Sa tonong malungkot na boses nito.

Tahl!? Wow close sila. Again, makikinig pa ako.

"You breached the contract. Spill your reasons. Anyway, I'm going to be a father
soon at kung ako ang tatanungin mo hindi ako agree sa gagawin mo. For God sake
Tahlia, abortion is a crime." Hindi sang-ayon nitong sabi.

Natuto ko ang bibig ko. Abortion? Papatayin niya ang anak niya? Teka, sino ang ama?
Gigitilan ko talaga ng leeg ang lalaking ito kung nagkasala man siya kay Marion! I
took my phone and turn on the voice recorder.

Nakatalikod ako sa bahagi nila kaya hindi nila ako makikita. Kahit hindi ko makita
ang reaksyon ng girl, dinig na dinig ko yong mabigat niyang hininga. At iba din ang
atmosphere sa paligid. Problematic.
Sad. Worried. Whatever.

"Paano si George? We are so okay not until having a baby with Tim. Oh my God,
mababaliw na ako nito Darren." Worried nitong sabi. Nakahinga ako ng maluwang.
Thanks God, hindi si Dars ang ama! Landi din ni Ate! Taray! Dala-dalawa ang lalaki
sa buhay!

"Naku, hihingi ka pa ng payo! Eh sadyang malandi ka lang talaga! Piliin mo yang

dalawang boys. Hanap ka na rin ng pangatlo. Tutal malandi ka naman, sagarin mo na
'te! Push it b'itch!" Nanlaki ang mga mata ko. Oh my God? Sinabi ko yon?! Teka,
mahuhuli nila ako. I can feel na biglang tumahimik ang mesa nila and I swear sa
akin nakatingin ang dalawa. My Gosh, what sha' gonna do?!

Agad kong inilagay ang phone sa teynga kunwari may kausap ako sa phone. Tumikhim
ako. Kabado lang."Hello besh, andyan ka pa ba? Hello? Hello? Ahmmm.." I smile and
close my eyes, hoping Darren will not notice me here. Hindi niya sana makilala ang
boses ko.

Tick tack! One minute more.

He sighed, "Kung mahal ka ni George, he will accept the baby. Saka bago pa naging
kayo diba nagbreak up na kayo ni Tim as you said? But I'm telling you, Tim deserves
to know about his baby kahit hindi niya panagutan ang dinadala mo." He advised,
which is true.

Napapikit ako. Nakahinga na rin ako ng maluwang. Salamat, they didn't notice me
here!

"Pero..paano kung hindi matanggap ni George na buntis ako kay Tim?"

Aba. "Eh di

magmove on ka na! Alangan naman pagsiksikan mo ang sarili sa taong di ka naman

kayang tanggapin!?" Sighed, "Besh, move on lang hindi ka niya mahal. Huwag shunga-
shunga 'te." I closed my eyes again, bakit ba kasi ako sumasabat sa usapan nila?
Hindi ko parin tinatanggal ang phone sa tenga. Pa-As if nga na may kausap ako. Sana
hindi ako mabuko.

Silence. One minute.

Sighed again si Girl. Umikot ang mga mata ko. Bakit ba niya pinuproblema ang mga
lalaki? Dapat ang pinuproblema niya ay yong baby na nasa sinapupunan pa niya. My
gosh, bobita lang ang peg!

"Then, he's not really in love with you. Having baby is a blessing, Tahlia. Kahit
sabihin mong sa USA ka magpapa-abort dahil legal naman ang abortion doon. But you
cannot change the fact that the baby is yours and you're murdering your own child.
For Christ sake! Make the right decision!" Halatang naiinis na nitong payo kay
Girl. Dapat lang.

"Tumpak!" Malakas kong sagot na ikinatahimik nila. Mahuhuli na ba ako? I cleared my

throat, "Besh, huwag kasi e-prioritize ang kalandian. Puro ka 'heart- hurt', wala
ka namang brain-brain. Hello!?" Inikot ko ang mga mata. I saw my friends keeps
glancing and staring at me here. Binigyan ko sila ng approved sign para hindi mag-
aalala. Nagtataka na talaga kung bakit nakaupo lang ako dito.

Silence. Two minutes.

"Do you think everything will be alright? Paano ang kontrata?" Nawoworry nitong
tanong.

Hay..work talaga unahin te? Ahay. Bobita talaga.

"Don't worry kakausapin ko si Bob about that." He said.

"I think I should go. May appointment pa ako. Trust me everything will be okay." Si
Darren.

"Sige, bye maghanap ka ng kausap mo!" Sabat ko at kunwaring ibinagsak ang phone sa
mesa.

Narinig ko ang pag-usog ng upuan. Time to reveal. Tumayo ako at agad na hinarap si
Darren.

"Jelina? You're here?" Tila nasurpresa nitong sabi nang makita ako.
"Yes I'm here." Nakangiti kong sabi at sinulyapan ko ang Tahlia na tahimik lang na
nakatingin sa akin. Oh I pity with her.

"Akala ko magkasama kayo ng asawa ko?" Kunot noo nitong tanong sa akin.

Ngumiti ako, "Oo. Kaso manganganak na siya eh." Cool kong sabi.

"What!?" Gulat na gulat nitong sambulat na parang matatae na sa pag-aalala. "Where

is she now!? Bakit di man lang kayo tumawag? Dam'n!" Nagpapanic nitong tanong.

Poor guy. Poor husband. Ngumisi ako.

"Eh busy ka kasi dito. Mahirap na baka makastorbo kami!" Chill kong sabi. Aba!
'Kala mo hah!

Nalukot ang mukha nito. Kumuha ito ng pera sa wallet at nilagay sa mesa, "I have to
go." Paalam niya sa Girl na natulala lang. "Now tell me where she is now?" Baling
niya ulit sa akin na parang nawawala sa sarili.

I smile, "Doon sa table uh. Nagla-labor na." I joked.

He suddenly run to her wife without a warn. My grin turn into a loud laughter that
filled in the Cookie house.

Hahahahahaha! Oh men..
**click vote **

A/N: As much as I want to update the BRIDE OF THE ENEMY, pero marami pa akong dapat
eedit doon. Though not the whole story, but the POV. Pagtyagaan niyo muna ito at
yong iba kong story. Hehe.

=================

28- Happy Moments

" The secret of happiness, you see, is not found in seeking more, but in developing
the capacity to enjoy less."

----Socrates

**

Darren POV

"OH God!" Hindi ko maiwasang kabahan habang patakabo sa asawa. She was looking at
me like puzzled.

"Hey!? Sweetie, masakit na ba ang tyan mo? Come on let's go to the hospital. Bakit
di ka man lang tumawag?!" I was panicking cupping her face. Hinawakan ko ang tyan
niya at iba pang parte ng kanyang katawan. Halos hindi na ako makahinga sa subrang
kaba.

"Bakit? Anong nangyayari sayo?" Nagtatakang tanong nito sa ginagawa ko. Huminto ako
nang mapansing wala naman akong napupunang kakaiba sa itsura niya. Her face doesn't
even shows pain or any sign of labor.

"Sweetheart, are you really okay?" I asked again, confirming that she's fine.

"Oo naman. Bakit ba? Ikaw okay ka lang?" Nagtataka parin nitong tanong.

I sighed in relief. "I thought you're.. having a labor? Sweetie.. are you sure
you're okay?" Ulit ko na naman at hinalikan siya sa mukha.

"Anong labor sinasabi mo? Kumakain lang kami nila Des at Jelina dito." Sabi nito at
sumulyap sa likuran ko.

I turned my back, I saw Jelina crossing her arms habang nakangiti and Tahlia na
parang nag-aalala naman. And it's not only the two of them. I've seen people around
looking at us. What's this? Hindi naman ito show! Inirapan ko si Jelina sa
pagsisinungaling. She was born like a director

for making a scene. She shrugged and took her bag preparing to leave.

"I guess I have to go now." Sabi nito.

"Ah, sabay na tayo Jel." Segunda ni Desiree sabay hablot sa bag.

"Bye Mars! Tawagan mo kami kapag manganganak ka na hah? We'll surely be there." Si
Jelina. She looked at me and smile as sweet as she could, hindi parin ako nakaget-
over sa ginawa niya kaya di ko magawang gantihan ang ngiti niya. "Bye Dars! Perfect
ang names niyo, it always collides." She grinned. I rolled my eyes. Akala ko mga
lalaki lang ang nambobola, meron din palang babae.

Nginitian nito si Tahlia, "Bye dear, I'll pray for your two boys. Take care your
baby!" Nakangiti nitong sabi saka nagmartsa palayo kasama si Desiree. Dinig na
dinig ko pa ang tawanan nila. Si Tahlia naman, speechless. She seemed so out in
this world. Halatang nalilito rin sa nasaksihang eksena.
"So ano? May dapat ba akong marinig?" Tanong ng asawa ko na parang commander in
chief. Nagpalipat lipat ang tingin niya sa amin ni Tahlia. Here it goes...

So, we end up explaining to her everything. Tahlia have contract in ABC- Global
channel, but she had also signed a contract with me without asking her manager and
her exclusively channel, though magkaiba ang advertising company ko pero dapat
nagtanong siya sa mga pros and cons. Whatever it is. But her main problem is her
lovelife and pregnancy. Gusto niyang makipag-usap sa akin, sumuyo siya ng oras. At
first, tinanggihan ko siya

pero nang sabihin niyang she's pregnant and she might end up losing the baby. Mas
nangibabaw ang awa ko. I'm going to be a father soon at nakarelate ako sa sitwasyon
niya. So kaya kami dumating dito at nag-usap. I didn't expect that my wife is here
and with that conniving childhood friend of mine. It was unexpected. Good thing
was, Tahlia apologized her because of the compromise. This time, naging maunawain
ang asawa ko sa kalagayan niya at pinatawad din ako. Thanks God! Hindi siya
sinumpong.

Pagkatapos ng mahabang paliwanag nagpaalam na si Tahlia na umalis. I cancelled the

meeting and I drove her to our home. Pinauwi ko na rin si Mang Zaldy.

"Sweetie, sana maliwanagan siya tungkol sa baby nuh. Nakakaawa naman yong baby kung
ipapaabort lang niya." Nalulungkot na sabi ng asawa ko at dahan-dahang umupo ng
sofa.

"Yeah. I hope she will enlighten with our advises." I said taking off my shoes.
Then I sat down beside her. I caressed her cheeks and poured sweet kisses.
"Sweetheart, buti di mo naisipang ipalaglag ang baby natin." Malambing kong sabi.
Nagpapasalamat talaga ako na ang siya ang nabuntis ko. We'd really destined to each
other.

Pinisil niya ang ilong ko bago nagsalita, "Of course not. Hindi talaga yan sumagi
sa isipan ko kahit minsan. Natakot nga ako dahil six weeks ko pa nalaman na buntis
talaga ako, natakot ako na baka may nainum akong mga bawal para sa buntis. Yong mga
ganun." She explained. Inihilig niya ang sarili sa dibdib ko. Niyakap ko siya at
ngumiti.

"Anong una mong naramdaman when you found out

that you're pregnant?" I asked caressing her cheeks with my fingers. The feeling
inside me swelled in happiness.
"To be honest, takot ang una kong naramdaman. Natakot ako na baka hindi ko mapalaki
ng maayos ang bata, natakot ako na baka hindi ako matanggap ni tatay and all those
stuffs. Paano na lang ang obligasyon ko sa mga kapatid at sa mga magulang ko? Yong
mga ganung thinking. But I know in my heart na masaya ako sa blessing na binigay sa
akin ni Lord. At pumasok sa utak ko na ikaw na lang talaga ang malalapitan ko.
Though natatakot ako that time na baka hindi mo akuin ang anak mo or baka e-deny
mo. Pero gusto ko lang talaga subukan kung ano ang kaya mong ibigay. Yon, dahil
tinanggap mo naman then we got married." Pagkatapos niyang sabihin ang bagay na
yon, iniangat niya ang ulo at nakangiting tiningnan ako. This is so overwhelming.

"Thanks God you did. Since you left me in the hotel after we shared that kinky
night, pinahanap kita. And I personally looking for you too. Gumamit pa ako ng
dummy accounts in social media para lang hanapin ka pero even a single picture of
you wala talaga. Then I go back to the bar kung saan kita nakita." I paused and
chuckled remembering those silly stuffs. "Alam mo bang ang akala ko sayo ay isang
mamahaling prosti?" Hinalikan ko siya sa pisngi when she frowned. "Pero nagbago ang
lahat ng yong akala ko nang makuha ko ang pagkakababae mo. You were virgin. And I'm
so proud that I was the first one and still I am in your life. I even asked the
manager of that bar na ibigay sa akin ang mga information about sa mga GRO nila.
Then you're not one of them. Nagpasalamat ako at

hindi nga totoo ang akala ko but at the same time, frustrated ako dahil hindi kita
nakita. I'd tried sa iba't-ibang bars, nagbabakasakaling makita kita ulit pero wala
padin. Kahit anino mo, wala talaga. Finally, thanks God you auditioned for
modelling. Nakita kita at alam mo bang subrang natakot ako when I saw you lying on
the floor. Maputlang maputla ka and its scared me for life. I brought you to our
clinic. Dahil may urgent meeting ako, iniwan muna kita sandali pero you left me
once again. Kaya pagbalik ko wala ka na tapos wala akong nakuhang any info from
you. I was so frustrated that time, sweetheart." I pouted and stole a kiss on her
lips. She smile widely.

"Eh kasi natatakot ako at feeling ko subrang nakakahiya kung magkrus yong landas
natin. Feeling ko lalaitin mo pagkatao ko dahil pumayag ako sa one night stand.
Saka di pa naman confirm yong pregnancy ko that time at isa pa hindi pa kita
kilala. Pag-uwi ko sa bahay saka ko lang nalaman na buntis nga talaga kaya ako
nahilo doon. Nalaman ko lang kung sino ka talaga nang sabihin ko kay Desiree na
buntis ako, nagkaroon ako ng one night stand with you and I saw you in advertising,
etc. Dahil resourceful ang bestfriend ko, he tried to research all the staffs in
your company. Saka dahil may kaibigan siyang nagwowork sa company niyo---"

"It's our company, it's our business. You're my wife at kahit anong meron ako ay
sayo rin. Just keep that in your mind." Dugtong ko habang iniharang ang daliri sa
labi niya. Hinalikan ko siya

sa tungki ng kanyang ilong. Grabe, ganda talaga ng asawa ko. Her eyes sparks with
delight.

"Okay okay..let me continue. Then, nalaman ko that it was really you. Ikaw ang
tatay ng anak ko, the CEO of Jamisola Advertising agency, etc. Dahil gipit ako, Des
convinced me na lapitan ka." Sabi nito.
"So I owed Desiree for that." I grinned. Kahit medyo mataray at rough ang mga
kaibigan niya lalo na si Des na pinakamalapit niya, ay nagpapasalamat parin ako
because they are supportive with my wife.

"Kung hindi dahil sa mga hugot niya hindi ako lalapit sayo. At siguro single parent
ako ngayon." Makahulugan nitong sabi. I know about her mother's story. She shared
it to me once. At dahil na-learned na rin siya sa karanasan ng ina, hindi na niya
inulit and she tried to approached me. And thanks God she did! I really really love
my wife kahit isa siyang tigre.

"Yeah maybe. But I would never let that happen. Hahalughugin ko ang mundo makita
lamang kita." I said lovingly. I really meant what I said. Pero dahil lumapit siya
sa akin, it's a blessing in disguise.

"Wala talaga kayong naging relasyon ni Tahlia? Kasi noong gabing makita ko kayo sa
loob ng restroom while kissing each other then your pants was off and you
were..Urrrggghh! Ayoko na ngang isipin. Nakakairita lang." She said and snobbed
saka sumandal sa sofa.

I sighed, "Sweetie.. it was nothing. Wala talagang namuong relasyon sa aming

dalawa. I admit, I was horny that time and we were both drunk, no I mean nakainom.
Pero hindi naman natuloy yon dahil dumating ka sa eksena. Pero sweetheart..
pinagsisihan ko na yon. Patawarin mo na ako. Ikaw naman ang nasa isipan ko that
time eh. Saka lang ako nagising sa katotohanan when the door suddenly opened." I
gathered her in my arms. Binuhat ko siya at pinaupo sa aking kandungan. Naging
topic na rin namin ito noon at ilang beses na din akong nagmakaawa sa kanya na
patawarin ako dahil walang wala talaga yon kumpara sa kanya.

She just pouted, nagtatampo parin. Nilambing ko siya ng nilambing hanggang sa

bumalik ang mood niya. Dahil hindi siya pwede kailangan kong magtiis sa lahat ng
pangangailangan ko. Subrang pagpipigil and I'm still counting the weeks or months
na pwede na siya. Tiis-tiis din pag may time.

"I love you husband." Punong puno ng pagmamahal nitong sabi.

"I love you more, more than gazellion times." I retorted back sweetly.

We sealed it by a passionate kiss. As we patch everything we've been through

including the rough moments and misunderstanding it was all worthy. Mahal na mahal
namin ang isa't-isa at yon ang pinakamahalaga.
**click vote**

=================

29-Baby Brandon Kylle

" The love of heaven makes one heavenly."

Author: William Shakespeare

***

Marion POV

Tawa ako nang tawa nang marinig sa recorder ni Jelina ang pagsabat-sabat niya sa
pag-uusap ni Tahlia at ng asawa ko. Kaya pala siya naupo sa likod ni Darren that
time dahil nakikinig pala siya sa usapan tapos may pakunwaring kausap siya sa
phone. Yon pala sumasawsaw lang sa usapan ang gaga. Si Desiree panay ang hagikhik
sa tabi. At ang mas malala, she told him that I was having a labor. Kaya pala
nataranta ang asawa ko sa nang mga panahong yon dahil sa kalokohan niya. Pilya
talaga itong si Jelina. Maybe because of her pregnancy. Yes it was confirmed
yesterday that she is eight weeks pregnant. Kaya magkasama na naman kami ngayon
dahil sa celebration. Syempre, a blessing na dapat e-enjoy at mahalin.

"Buti ka pa Mars, kapanganakan mo na. Ako seven months pa ang kailangan kong
tiisin." Sabi nito sabay laklak ng fresh milk. Addict siya sa gatas. For sure
subrang puti ng magiging anak nila ni Randolf.

"Hindi naman yan pinagtitiisan. Enjoy the journey of your pregnancy, gaga." Agad na
sabat ni Desiree. Foodtrip kami ngayon. Veggies and fruits ang pinuntahan naming
restaurant, good for our baby's health.

"Nasasabi mo lang yan Des kasi baog ka.

Bleehh." She stuck her tongue out and smile. Nanlaki ang mga mata ni Desiree.

"Ako? Baog? Excuse me, Jelina healthy ang hormones ko." Mataray nitong sabat na
halatang hindi sang-ayon sa sinabi ng kaibigan. Natatawa lamang ako while listening
to them.

"Eh bakit hindi ka pa nabubuntis?" Nakangising ganti ni Jelina.

"Because I'm on the pill. I am not ready yet." Pagrarason nito. Ito naman ang lage
niyang rason, yong hindi siya ready.

Ang pagiging ready naman kasi hindi mo yan nasasabi. Minsan may mga bagay na hindi
mo napapaghandaan pero doon ka pa nagiging masaya. Like us ni Darren. We're not yet
ready that time to make a good and happy family. But we tried. There's always a
trial and error. But if you love each other everything seems so easy and
motivational. Lalo na ngayon na excited na excited na kaming makita si baby
Brandon. We named him Brandon, dahil kasing tunog ng name namin. Well yon ang sabi
ng asawa ko. And I love that name too.

"Paano kung ready ka na pero mahihirapan ka namang makabuo. Kaya I am advising you
to stop taking pills and let it go. Tutal mabait naman si Anton, he would
definitely be a very loving father." Pagsasali ko sa usapan.

"Korek! Mas Masaya kaya kapag magkakaroon ka na ng anak. Alam mo bang noong ma-
confirmed namin ni Ranny ko ang pagbubuntis ko, I shouted to him thanks God, hindi
ako baog! And it gathered a lot of people's attention. Nahihiya tuloy kaming
lumabas sa clinic." Natatawang kwento nito. Hibang din talaga kasi itong si Jelina,
parang lageng high. But anyways, we love her attitude. Ang pagiging jologs nito ay
nakaka-enjoy. Bagay talaga sila ni Randolf, nagkakasundo sila sa parehas nilang
personalidad.

"Lettuce pa uh.. Di ba nahihirapan si Randolf sa paglilihi mo?" Naitanong ko. I

interrupted between their quarrelsome. Nagtatalo sila sa pagiging baog o hindi at
kung anu-ano pa.

"Nope. He enjoys every moment of it." Proud nitong sagot habang ngumunguya ng
lettuce.

The topic goes on and on. Marami kaming mga pinag-uusapan tungkol sa pagiging
buntis and readiness for being a mommy. I couldn't wait the moment to come soon.
Ang sarap sarap siguro sa pakiramdam na tinatawag kang mommy ng anak mo. Yong
ngiting abot hanggang teynga. That makes my heart swell in a way

that no one could explain. Our adventure as a soon to be parents with my husband
lies at home as we were busy preparing all those baby's stuffs. And we wouldn't
miss if for the world. So excited in each moment passing by.

Wait.. parang maiihi ako, "Ahmm.. Girls, I think I have to pee." I said excusing
myself.

"Kanina ka pa ihi ng ihi. Napupuna ko na, baka iba na yan Mars." Si Des at gumuhit
sa mukha nito ang pag-aalala.
"Wala namang masakit. Relax lang Des, I'm fine." Natatawa kong sagot.

"Sige samahan na kita buntit, baka kung mapaano ka pa." Tumayo ito at hindi ko na
pinigilang samahan ako sa CR. Alam ko namang magpipilit lamang ito.

Pagdating sa CR, agad akong umihi sa toilet bowl. Napapansin kong medyo mahapdi
yong vagina canal ko, ewan. At humihilab yong tyan ko. Ano ba ang sign sa
panganganak? Yong iba daw kasi hindi nakakaranas ng subrang sakit. I glanced at my
panty and I noticed a spot of blood there. Natigilan ako. Ano yon? Bakit ako
dinugo? Kinakabahan akong lumabas sa comfort room at sinabi agad kay Desiree yong
nakita ko.

"What!? Mars baka manganganak ka na? My God we have to go to the hospital now." She
rattled, taking her phone out from her pocket at may

tinawagan.

"Des, hindi pa naman masakit eh." Reklamo ko.

"Basta halika na! Pahatid na tayo kay Mang Zaldy sa hospital." Nagmamadali ako
nitong inakay palabas ng restaurant. Tinawag niya si Jelina, she paid the bill at
umexit na kami.

Sa Thwart Hospital kung saan ang may pinakamalaki at pinakahigh tech na hospital sa
bansa ako dinala. Tinawagan nila yong OB ko to check me here. Pagdating ni Doctora
Pazis, agad niyang sinuri ang pagbaba ng baby ko then she found out sa ie na six cm
na yong pagbaba ng baby ko without my knowledge. Four cm na lang lalabas na si baby
Brandon. I haven't felt pain yet. Pero isa lang ang ipinagdadasal ko, ang lumabas
siya ng maayos at walang komplikasyong magaganap.

"Okay within 11:30- 12:30 PM, dapat makapanganak ka na. I will induce you kapag
hindi ka parin nakakaramdam ng sakit mamaya." Sabi nito. Medyo nakakaramdam din
naman ako ng konting pananakit but not that really masakit gaya ng mga nakikita
kong manganganak.

Oh God...I hope my baby will come out safe and sound.

**
Darren POV

Halos liparin ko na ang kotse sa pagpapatakbo makarating lamang ng hospital. Jelina

gave me a call at

nasa hospital na daw sila ngayon. Uh God, keep them safe please. I keep praying and
praying that everything will be alright. Pagdating sa loob ng hospital, I suddenly
asked the receptionist and she gave me the delivery room number and the suite room
of course.

I'm shaking in fear, excitement, happiness and the million of emotions that I'm
containing right now. I saw Jelina and Desiree outside the delivery room at pareho
silang aligaga at hindi mapakali.

"Where's my wife?" Natataranta kong tanong.

"Nasa delivery room pa, just request to the nurse there kung pwede kang makapasok.
Baka kailangan ka ng asawa mo." Jelina spoke at tinuro ang delivery room number
thirty two.

I stormed myself there. Pinapasok nila ako pagkatapos ipasuot ang hospital dress
with mask etc. I saw my wife having a hard time breathing, wincing in pain.
Humihingal sa sakit. Oh God. Please help my wife!

"Sweetheart, kaya mo yan. Andito lang ako." Naiiyak kong lapit dito sabay hawak sa
tyan niya. My stomach churning in fear. Sa nakikita ko ngayong nahihirapan siya
parang ayoko na ulit siyang mabuntis. Please lord.. Help her..

"One more push, Misis. Ere!" Sigaw ni Doctora.

Bumuga ako ng hangin. Naliligo na siya sa kanyang sariling pawis at awang awa na
ako sa kanya. Kung pwede lang na ako ang

pumalit sa posisyon niya, ginawa ko na. Humihingal siya at kumuha ng hangin bago
inihanda ang sarili para umere.

"Ahhhhhh!!!" Sigaw ng asawa ko habang umeere ng malakas. Then the baby come out and
burst out crying.
The feeling is divine. Natigilan ako nang makita ang anak kong umiiyak.

"Baby boy, 11:45 AM. Welcome to the world baby." The doctor said happily. At
nakahinga ng maluwang ang lahat ng nasa loob including the two assistant nurses.

"Are you okay? Hmmm.. I love you sweetheart. Thank you for baby Brandon." Naiiyak
kong bulong dito habang hinahalikan siya sa noo.

I can feel her exhausted body but the tears of joy starts flowing on her cheeks
while staring to our baby. It feels so warm hearing his first cry. Happiness is
understatement. Gusto kong sumigaw sa saya pero dahil sa umaapaw na nararamdaman ko
ngayon, umiiyak na lamang ako. I was speechless all the time.

"I love you husband." Nakangiting bulong nito habang naluluha ito sa matinding
kasiyahan at sinalubong ang mga mata ko. I feel the same way too.

"I love you more sweetheart, very very very much more." I kissed her on top of her
head caressing her soft cheeks.

**

For the past few hours, nagmistulang fiesta ang loob ng suite. The whole family of
both sides ay pinagkakaguluhan ang aming baby Brandon Kylle Jamisola.

"May branded na tayong pamangkin." It was Kenneth habang pinagmamasdan ang

natutulog naming baby.

"Naku kay kagwapo gwapong

bata." Naiiyak na puri ni nanay habang kinakarga karga. Pati si tatay masyadong
maselan. Kapag hinahawakan lang sa pisngi nina Megan nagagalit agad. Baby Brandon
is the eldest grandson of Centino-Salias family. At pangatlo sa side namin.

"Siyempre manang mana kay Kuya Darren. Sana hindi siya playboy paglaki." Si Jemuel.
We were both smiling taking glances.
Pagkatapos ng ilang oras nila ni nanay at tatay pamamalagi sa hospital, nagsiuwian
na sila sa bahay. And then my Mom and Dad came over pati na rin si Brenda with her
children.

"Oh my God, nang ipanganak ko si Darren noon hindi naman siya ganito kagwapo tulad
nitong apo ko na si Brandon." Si mommy at halos hindi na mabitiwan ang apo. I
rolled my eyes and all of them laughed the tease.

"Siyempre may lahing Russian yang anak ko eh." Pagmamalaki ko. My wife's Dad is
Half Russian half Irish. Kaya naghalo halong dugo na meron ang anak namin.

"Tito, baby's sleeping.." Matthew said. My cute little nephew really wanted to hold
our baby boy.

"Yes he is. Hindi siya pwedeng storbohin

kasi magwawala siya." Kunwaring pananakot ko. Kinandong ko siya at ginawaran ng

mumunting halik.

"Tito, I want a hug too." Brittany got jealous of his brother. Nakangiti ko siyang
binuhat at kinandong pareho.

"Brit, Matt.. storbo kayo kay Tito at Tita Marion..hali nga kayo dito." My sister
suddenly took them away in my arms.

"It's okay Brend, naglalambing lang yan sa Tito nila." Nakangiting sabi ng asawa ko
habang hinihimas ang buhok ni Brittany. I know she wants a baby girl.. She adored
Brittany too much.

"Don't worry by next year, magkakaroon din tayo ng baby girl." Bulong ko sa asawa
dahil alam ko namang pinanggigigilan niya si Britt. I winked at her playfully.

Sinapak niya ako at pinandilatan ng mga mata. Tigre parin pala ang asawa ko. I
burst out laughing with her sudden reaction.

After the family's visit, our friends was also there. Si Jelina with her soon to be
husband Randolf, si Desiree and her partner Anton. I can't believe I'm saying this,
Anton and I are in good terms now. Akala ko kasi magiging karibal ko siya sa asawa
ko but definitely not. He's just very kind to help.

Some of the Alpha was also there. Sila Storm, Torman, Philip, and a lot more. My
cousins also paid us a visit. Max and his wife Rhean, Chasity and Nic was there at
marami pang iba. Ang saya ng moment.

I can't imagine na magiging ganito kasaya ang buhay ko with my thoughtful and
loving wife. At sa kararating lang naming baby Brandon sa aming buhay, we welcomed
him happily and lovingly in this world.

"Surprise!" The door burst out open and my youngest sister came in with the loud
voice and excitement plastered on her face.

I stood up immediately at sinalubong ng yakap ang kapatid.

"How's my little sister?" I asked sweetly and raffled her hair. She grinned.

"Ito kuya, masaya dahil sa wakas nakapagbakasyon ako. Wait, I wanna see my new
nephew." Lumapit siya sa higaan ng asawa ko at binati niya ito. "Hi ate Marion, mas
maganda ka pala sa personal ate. Kumusta si kuya? Hindi ba pasaway." Narinig ko ang
magiliw nitong pakikitungo kay Marion. Nagkausap naman sila sa Skype at ngayon lang
sila nagkita personally. Tumawa lamang ang asawa ko. FYI, nagmana siya kay Mommy sa
kadaldalan.

Habang karga karga niya ang bagong silang na sanggol panay naman ang pakikipag-usap
niya dito.

"Naku, huwag kang magmamana kay Daddy hah? Ilang babae na ang pinaiyak niya. Paasa
yan eh." Tinuro niya ako habang kinakausap ang baby. Kitams? Mana talaga kay mommy.

Kinurot ako sa tagiliran ng asawa ko at napasigaw ako sa sakit. Pinagtawanan ako ni

Eliza. Ang lakas pa ng tawa niya at inasar ako.

"Ahahaha. Si kuya under the saya!" Kantiyaw nito.

I just laughed. So what? Kung ang asawa ko lang naman ang mag-aalipin then why not.
I love her very much and I'm willing to be under the saya or takusa just to show
how much I valued her. Alam ko namang mahal na mahal niya ako. And I took this
gesture as her care and love for me.

Totoo nga ang sabi nila na, Love is unexpected. Sometimes it happen so fast,
suddenly your life changed. Like it makes you spin, trips you up and sometimes it
creeps on you. It's just came without a warning, without a sound and it makes your
world changed peculiarly in a way that you never expect it and sometimes it happens
with the people you least expect.

Just like me. It happens so fast. In my peripheral vision, I knew everything

happens for a reason. And that one night stand we had with my wife at first met ay
isang paraan na makatagpo kami ng totoong pag-ibig. And I learned my lesson.

Life goal: Family first before anything else. And we will live happily ever after.
Thanks God!

**click VOTE****

=================

30- My Message

Hi guys!

This is not a part of the story but my message to everyone who became part of this
simple love story. Salamat sa mga tagasubaybay. Sa nagbabasa, bumuto at nagbigay
komento, thank you very much. Mahal na mahal ko kayo, haha! And it's not a joke. Sa
mga silent readers naman, salamat sa paggugol ng oras sa storyang ito.

And anyways dahil tapos na nga po ito, epilogue na lang ang kulang, sana patuloy
niyo pa ring subaybayan ang iba ko pang mga kwento. Ang mga kwentong haka-haka,
likhang kathang-isip lamang. Kung hindi niyo po naiintindihan ang series o sequel,
I have a published compilation of my stories there. You can skim it if you want.

The story of Rex-Natalie is still under my draft----sa lahat ng mga nagtatanong. Sa

Alpha series po ito naka-line up.

"Bride of the Enemy"-----on hold pa po siya, but don't worry dahil kahit under
revising siya, magpopost ako ng mga chapters para sa mga readers na nakaumpisa na
pero hindi po ganun kadalas ang update.

I received constructive messages from readers, thanks sa effort for corrections. I

already admitted na marami po talagang errors ang gawa ko, not perfectly written.
Kung may time lang po siguro akong magbabad buong araw at mag-edit ng mga mali-
mali, ginawa ko na po. As of now wala pa po talagang time eh. Haha, maghihired na
lang ako ng editor.

Perfectionist-- I know maraming readers na ganito and sorry coz I cannot entertain
you guys dahil busy lang po talaga ako.

So far, marami rami naman akong readers na gustong gusto ang

mga stories ko at salamat po sa inyo. Alam niyo na po kung sino kayo at hindi ko na
po mababanggit lahat dito.

Sa mga confused ng stories ko, here's the enumeration.

Zamora Brothers Series;

The Secret Love (Yvo and Ella story) completed na po.

Marrying the Desperada (Jamie and Zea story) completed.

Opposites Do Distract (Servo and George story) completed.

Tapos na po ang series na ito. Here's another one.

The Bachelor's Wedding;

(Mga storyang gawa ng pikot haha! Arranged marriage or shotgun wedding. Remember;
lahat po sila ay magpipinsan.)

*The Marriage Contract Deal (Nicholas and Chasity story)

Completed.
*Bride of the Enemy (Max and Rhean story)------under revising.

*Love At First Night (Darren and Marion story)

Completed.

*The Hired Bride (Yael and Theia story)----on going.

The ALPHA WARRIOR, ay isang team ng isang Alpha Org or maitutulad sa isang
Fraternity. But it's not that really. Alpha has five teams. And this is the first
one team: they are 30 members minus the Zamora brothers and the series bachelor
series. So all in all, it was 23 na lang ang gagawaan ko ng kwento. Hahaha Can you
imagine na gagawaan ko sila lahat ng storya?? Well, you heard it right. Gawa ng
malikot na imahinasyon meron na akong draft sa bawat isa sa kanila and anytime soon
ipa-publish ko isa-isa kapag may makukumpleto akong storya.

At inuumpisahan ko na kay Aegeus Schwartz. His story was entitled, "The Jerk's
Wife". According to my list there, in any order po yon. Number one lang si Reeve
kasi siya ang leader ng team.

I have also a Rogue Series and Salvatore Men. Pero matagal pa ang series na ito,
next year pa ito mapopost. Hahaha.

But guys, I hope each of you enjoying my stories. Flap man minsan ang pagkakagawa,
don't worry I'm learning on it. Way back to my highschool, I was became a Filipino
Journalist student. Kaya hindi ako magaling sa English. May natutunan lang. At yon
pa ang kahuli-hulihang nagsulat ako at ngayon lang na-ulit. I almost forgot how to
construct a sentences (hahaha) with the right tenses or whatsover. Pero sinusubukan
ko naman pong itama. I am a skills job worker, not in the corporate world. Sana
maintindihan niyo po.

Then here we go, SALAMAT SA MGA LAHAT NG MGA NAGBABASA NG STORYA KO AT NAGFOLLOW sa
akin. Any questions or any suggestions, PM me na lang po through my email, watty
account, or any social media na meron ako na inilagay ko sa profile.
God bless everyone. Enjoy reading!

LOvelots,

Miss J.

=================

Epilogue

"It is not in the stars to hold our destiny but in ourselves."

-William Shakespere.

****
Disneyland!

Yes, we are here in Disneyland, Los Angeles. Together with the whole family. Our
eldest Brandon was so eager to all the rides. Sa subrang bilis ng pangyayari ng
aming masayang buhay, after two years nasundan agad ang panganay naming anak at
biniyayaan kami ng isang babae.

Dariella Marie.

Our youngest is already five years old. At subrang kulit, matalino at madaldal.
Kabaligtaran sa kanyang kuya. Madalas din nagaganap ang family reunion. Twice in a
year. Our family business was still emerging at mas nakikilala pa hanggang ngayon.

Seven years ago, naganap ang engrandeng church wedding gaya ng aming pangako kay
Mommy. Then our family's home, isang mansion inspired from Swiss Home ay sa wakas
natapos na din. Marami na ding naganap sa aming palibot at nabuong kwento sa buhay
ng aming mga kaibigan.

Jelina and Randolf have three kids already, mas naunahan pa kami. Haha. At ngayon
parang nagbubuntis na naman. Ang bilis. Sabi nga ni Randolf gagawin niyang isang
basketball team ang mga anak. At parang sinerseryuso nga niya! Well why not? Kaya
naman nila at parang nag-eenjoy naman ang bruha magsilang ng sanggol. Talented din
manganak ang gaga (haha). They are very lovable and caring parents.

About

sa bestfriend kong si Des, well she's six months pregnant now in their second baby.
Binuntis siya ni Anton right after two years na nanganak ako. Babae ang panganay
nila at lalaki ang ipinagbubuntis niya ngayon. Ang tagal niya nasundan dahil hindi
madaling mabuntis si Des. Maselan ang matris niya kaya kapag nagbubuntis siya,
lageng bed rest.
Tungkol sa family namin, graduate na ang tatlo kong kapatid. At si Sami na lang ang
nag-aaral at graduating na ng architecture. Sina nanay at tatay, nasa bahay na lang
at kaming magkakapatid na lamang ang nagsusuporta sa kanila.

About my parents in law, sina

Mom at Dad ay masayang nag-iikot sa kahit saang bansa gusto nila at masaya na ring
nag-aalaga ng kanilang mga apo. Pabisita bisita na lang sa tatlo niyang mga anak na
pulos may asawa na. Elizabeth got married with one of the Salvatore brothers. At
may anak na sila.

Hmmmm... ano pa ba? Well, sa subrang saya ng fairy tale ko, hindi ko na kayang
ipaliwanag ang lahat. Basta ang saya saya ng buhay kapag may nagmamahal at
minamahal.

"Kanina ka pa, ngiti ng ngiti dyan? Sweetie, kanina pa tayo nakauwi from Disneyland
hindi ka parin nakapagmove on?" Nakangiting puna ng asawa ko. Inihilig ko ang ulo
sa kanyang dibdib at masayang nakangiti habang pinagmamasdan ang mga bata na
naglalaro sa malawak na playroom ng mansyon. Yes, mansion. We have also a mansion
here in Los Angeles.

"Masaya lang sweetheart. Hindi lang ako makapaniwala na ikaw ang nakatuluyan ko
tapos biniyayaan pa tayo ng magagandang supling." I looked up to him and smile
warmly. Kinabig niya ang katawan ko palapit sa kanya para yakapin at kinintilan ng
mga mumunting halik sa aking ulo.

"Yes sweetheart. I'm the luckiest husband in the world for having you and our
adorable children..I feel so complete and contented." Puno ng pagmamahal nitong
sabi. We kissed.

"I love you very much husband." I smiled delightedly. Ito ang paulit ulit kong
sinasabi sa kanya. At hinding hindi ako magsasawang sabihin sa asawa ko kung gaano
ko siya kamahal kahit minu-minuto ng aming buhay.

"I love you more and forever and ever wifey. You and our children are my life."
Sabi nito. How weird, lalaki siyang tao pero naniniwala siya sa salitang 'forever'.
I guess, ganun talaga kapag napupuno tayo ng pagmamahal. May forever.

Napangiti kami pareho. It feels awesome. The sparks in our eyes are really that
great, still the strong bonds and connections of our emotions was always be there.
LOVE.
Love is really great. Thank you Lord. Thank you po sa lahat-lahat.

Natagpuan ko na ang forever ko. Kayo? Nandyan na ba?

**The End**

Salamat sa lahat ng mga sumuporta..; ))