Veiled Diaries #1: Shriveled Poison

by cinnderella

Dallace

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Shriveled Poison

This novel's story and characters are fictitious. Names,

characters, business, events and incidents are the products of the author's
imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is
purely coincidental.
This story contains mature scenes and dark issues, read at your own risk!

SHRIVELED POISON
Started: Nov 2018

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 1

I write typical and predictable stories. If your taste is

unique, you can't find it here. I'm not a professional writer and still learning, I
am not here to please you. I just simply wanna share for FREE. So please, if you're
a perfectionist who wants to read a very clean novel, leave my works.
•••

#SP1
I suck the filter of my cigarette while looking around the long bridge, there
are almost twenty people here watching live illegal racing. The five cars aren't
still coming back on the track, some people on the side are talking while drinking,
some are smoking weed. Amoy pa lang kabisado ko na, it feels like a breather of
fresh wind that's circulating over smoker's head. I tried it many times, it's
actually a routine these days to smile and laugh without a reason.
Isn't it crazy? Well, it will really make you crazy! Biruin mo, tatawa ka kahit
walang nakakatawa? Ngingiti ka kahit walang nakakakilig o nakakangiti? Ganoon ang
tama noon kaya nakakatuwa ring subukan tuwing malungkot ang araw...
Inakbayan ako ni Aldin at binugahan ng usok sa mukha pagkalingon ko sa kanya,
hinawi ko agad siya kasabay ng halakhak niya.
I breathe out the smoke to his face, too. Tinulak ko siya palayo kaya
napasandal siya sa railing ng tulay. Tumawa ako sa itsura niyang napangiwi at
dumaing.
"Fuck!" he cussed and chokes out.
Ngumisi ako at tiningnan sila Simon na abala rin sa pagtatawanan habang
papalapit sa aming gawi, sinulyapan ko ulit si Aldin na matalim ang tingin sa akin
at pilit lumulunok. He threw his stick out and pull me on the neck to walk with
him. Napairap ako at pinitik na ang yosi ko sa lapag, Simon's laugh echoed to my
ear as we reached their side. Their eyes met me, laglag ang panga ng iba habang si
Simon ay humakbang.
"Bakit nandito 'yan?" sabay nguso niya sa akin.
"Masama ba, Mon?" balik ko.
He shrugged his broad shoulder. "Baka nakalimutan mong sinugod kami ng nanay mo
noong isang araw lang? Telling that we're all bad influence for you."
"Hindi ba totoo?" ngumisi ako.
It's the truth, anyway! Kaso, iyon nga ang nagustuhan ko sa kanila. Masarap ang
bawal, masarap kaibiganin ang may mga ilegal na pag-iisip at gawain dahil sa kanila
ramdam ang freedom. Walang boundaries, basta masaya silang kasama kahit na naging
kadikit na ng imahe ko ang kanilang mga imahe. I don't fucking care, I just want to
live free and very happy even though I'm not really a free fairy.
Humagalpak si Aldin at kinurot ang pisngi ko habang nakaakbay pa rin. Simon
grins boyishly as he held out a stick of dry leaves to me, napaikot ang mga mata ko
at suminghap pero tinanggap ko iyon at binulsa agad.
I winked and clicks my tongue. "Thanks."
"Huwag papahuli," he warned while looking at me.
I pouted and nodded. "Alright, prick."
"Problem solved?" bulong ni Aldin. "Huwag mong sobrahan baka mahalata ka ng
Mama mo ulit, sakto lang dapat ang hagod. Baka magmukha kang Cyclops."
I rolled my eyes and elbows him on the stomach.
"Ikaw ang nagpaubos sa akin noon, ikaw may kasalan gago."
Humalakhak siya. "Inubos mo naman, abusado ka rin."
Nakibit balikat ako at ngumisi.
"Wala, e. Masayang maging masaya." my motto anytime whenever they ask why I was
doing things can harm me at the end of the day.

"Huwag gawing kanin ang dahon, Lace." muling paalala ni

Simon.
Sinapak siya ni Darren sa braso. "Isa ka rin, kunsintidor at pusher. Alam mong
hindi marunong magcontrol 'yan, mamaya susugod na naman ang Mama niyan. Baka
iparehab na tayo."
Humagalpak sila Simon at Aldin, nanatili ang braso ni Aldin sa aking leeg
habang nilalaro ang buhok ko sa tuktok.
"Herbal naman 'to, hayaan n'yo si Mama. Hindi kayo ipaparehab nun!" tanggi ko
agad.
Wala naman talagang pakealam sa gawain ko iyon, ang inaalala lang niya ay baka
makita ako ng kapatid ko kung saan at gayahin ako. Mahirap na, maliit pa naman ang
mundo lalo na pag nasa isang lugar lang. Although, I don't really want to be seen
by my sister, too, doing this kind of shits, smoking any brand of cigarettes and
weeds, laughing without a reason, smiling like idiot and drinking my ass out all
night.
Ayoko rin siyang matulad sa akin, pero malabo rin namang magaya siya dahil
hindi siya failure at disappointment sa aming pamilya. Paano siya makakaramdam ng
kalungkutan, sakit, pait at sama ng loob kung puro papuri at pabor naman ang
natatanggap niya? Bakit pa siya gagawa ng bagay na pilit magpapasaya sa kanya kung
masaya na ang maging siya? Why would she take something can make her high out of
the darkness just to have a light in her head if she already knew how it feels like
to step high in a natural way? If she can smile normally and laugh truly without
taking a pill or dry leaves to smoke?
I didn't sleep whole night after the racing I went home at 3 AM, I was just
playing racing on my cellphone until 6 AM because I should be readying myself to
school by that time and I don't want to hear my mom's rant when I get up late.
My Mom is hella frustrating and mouthful, annoying and... a killer of mind in
every fucked up day. Ganoon din ang stepfather ko na hindi ko talaga nakasundo
kahit kailan dahil feelingerong may karapatan sa akin dahil stepdaughter niya, na
wala naman dapat dahil hindi ako galing sa sperm niya. I just can't have my
interest back for having a complete family again after the night he went home drunk
and slapped me right in front of Aldin just because I didn't get him a glass of
water! Kung hindi ba naman gago ang ama-amahan kong iyon, sana kahit inutusan niya
ako nang maayos para sinunod ko naman siya. Kaso, tinawag niya pa akong pabigat.
I'm aware, okay? Pabigat ako pero hindi kailangan ipamukha sa akin iyon at sasaktan
pa akong pisikal.
Hininto ko ang paglalaro sa cellphone at tumingin sa maliit na alarm clock sa
aking tiyan, isang kamay na pula noong gumagalaw bawat segundo ang hinintay kong
umabot sa number 12. Nang umabot iyon, bumuga ako ng hangin at madaling kumilos
para maligo at makapag-ayos.
Saktong alas siyete ng umaga ay natapos ako sa pagsusuot ng uniporme, hindi ko
na kinabit ang tie. Gamit ang mga daliri ay sinuklay ko ang basang buhok habang
madaling tinatahak ang pasilyo patungong hagdanan pababa, I'm still wide awake even
though I can clearly feel my heavy eyes. Isip ko lang ang buhay pero alam kong sa
pisikal kong anyo ay halatado ako, walang daan-daan sa aming dining area sana akong
aalis kaso tinawag na ako ng sigaw ni Mommy mula roon.
"Dallace!"
Napapikit ako nang mariin at huminto sa aking kinatatayuan, huminga't buga ako
ng hangin at niyugyog ang aking mga kamay upang magising ang mga ugat at dugo ko.
Suminghap ako at naghanda ng isang natural na ngiti bago pumasok sa dining area,
see? It helps me act natural! Naabutan ko roon ang kumpletong pamilya ni Mommy,
apat sila. Si Mommy, ang asawa niyang si Gerald at mga anak na sina Kristoff at
Danita. Matanda ako ng limang na taon sa bunsong si Danita dahil nag-asawa si Mama,
matapos mamatay si Daddy sa aksidente noon. Ayoko na ipaliwanag pa kung paano
nangyari. Si Kristoff naman ay anak sa unang asawa ni Gerald, narito lang siya
dahil summer break sa bansa nila at dito nagbabakasyon.

"Mommy." I greeted gleefully as I nod my head for everyone.

"Good morning..."
Kumunot ang noo ni Mommy at minuwestra ang upuan sa tabi ni Danita, umiling ako
at inayos ang bag sa aking balikat.
"Hindi na, My. Pasok na po ako."
"Maupo ka at mag agahan, alam kong alas otso pa ang klase mo." striktong sabi
ni Mommy.
Niyuko ko ang ulo at ngumiwi, naglakad na ako patungo sa upuan. Nakatingin sila
sa akin, para bang may kamalian ako sa bawat ikikilos. Napredict na nila iyon wala
pa man akong maling kilos, nakakapagtaka na lang din kung bakit hindi pa sila sanay
kung ganoon? Bakit parati pa rin silang nagugulat tuwing may balita tungkol sa
akin? Dapat nga sanay na sila kasi inaasahan na nila na puro ako mali.
We started eating together, it's been a month since I last went to a family
breakfast with them. Family breakfast ba, Dallace? Parang hindi naman, mas bagay
kung family breakfast with myself as a guest in this table. Pinatahimik ko ang isip
dahil naramdaman ko ang pag-angat ng labi ko na tila may nakakatawa kahit wala
naman silang ibang ginagawa, kinuha ko ang baso at napansin ang iritadong tingin sa
akin ni Tito Gerald na nagtaas ng kilay. Agad kong sinimsiman ang baso upang
mahinto ang panginginig ng labi ko sa pagngisi at nilihis ang tingin sa kanya.
Nababaliw ka na naman, self!
"Kristoff, do you want a tour around?" si Mommy.
"I'll visit the museum with Danita," sagot naman ni Kristoff.
Sinulyapan ko sila, mukhang abala naman sa kanilang pag-uusap. Hindi ko
napigilan ang sarili kong kumain, ramdam ko ang gutom kahit na nakailang plato na
ako ng kanin.
"Okay, sure." Mom chuckled. "Libre ang kotse ng Dad mo sa buwang ito, puwede
niyang gamitin 'yong akin muna pag pupuntang office."
Nangunot ang noo ko, inalis ko agad ang kutsara sa aking bibig.
"Mommy, gagamitin ko 'yon sa school." agap ko.
Kotse niya ang ginagamit ko papunta at pauwi galing school, mahihirapan na
akong magcommute ngayon dahil sanay na akong may service at masikip talaga ang mga
bus kaya wala pa sa school haggard na ako. Mas convenient na may kotseng pambiyahe!
Hindi naman puwedeng alisan niya agad ako noon porque nandito si Kristoff!
"Magcommute ka na lang, Dallace. Nagcocommute ka naman noon pa, 'di ba?" kunot
noong sinabi ni Mommy.
Suminghap ako at inisang inom ang tubig ko sa baso para malunok ang lahat ng
kinain ko. My chest tightens.
"Pero ako na po ang gumagamit noon, Mommy. Nahihirapan po ako sa bus!"
"Itatawag ko na lang kay Esang na magdodorm ka ulit sa kanya ngayong buwan para
malapit sa eskwelahan at hindi mo kailangan ng kotse." deklara niya.
My eyes broadened in surprise, hindi ko akalain na mas masaya nga na wala akong
kotse basta wala ako sa bahay na 'to at magdodorm! Napangiti agad ako at mabilis
tumango sa kanyang deklarasyon, tumikhim si Tito Gerald.
"Hindi ba't mas magandang dito pa rin siya tumutuloy dahil puro bulakbol na
naman ang gagawin niyan kung magdodorm, Dessa. Masasayang na naman ang allowance sa
isang buwan."
Mommy looked at me strictly. "Umayos ka, Dallace. Last chance mo na ito sa
fourth year, kung hindi mo maipapasa. Matuto kang magtrabaho na walang mataas na
mararating."
"Puro ganyan na lang, nilalabas niya lang 'yan sa kabilang tainga niya.
Dalawang taon na ang sinayang niya sa fourth year, kung magsasalita ka nang tapos
sa anak mo, siguraduhin mo ring gagawin mo." pangaral ni Tito Gerald kay Mommy.

"Hayaan mo siya, Gerald. Mas maganda ngang nasa dorm siya

at matututong mag-isa."
Tito Gerald scoffed. "Natututo nga ba? Anong natututunan? Pagyoyosi sa loob ng
eskwelahan? Pagsama sa mga lalaki at pagtulog sa bar dahil sa kalasingan?"
Mommy glares at me.
"Pababantayan kita kay Esang, Dallace. Nagsasawa na kami ni Gerald sa
kakapangaral sayo, hindi ko na alam kung paano ka pa aayusin. Sana ngayong
pagbibigyan kitang magdorm ulit, tigilan mo na ang mga gawain noon. Wala ka na
ngang naibibigay na mabuting grado, ganoon ka pa kasakit sa ulo." she says the line
without knowing it hurts.
My heart contorted, nagyuko ako ng ulo at marahang tumango na lamang sa kanyang
mga litanya na hindi pa natapos sa pananakit.
"Ayokong dumating sa oras na uuwi ka ritong may dala sa tiyan mo dahil sa
kapabayaan sa sarili. Puro ka inom sa labas, pagsama sa mga lalaki at bisyo. Hindi
ka naman ganyan noong nasa unang taon hanggang pangatlo, talagang masamang
impluwensiya sayo ang magkakaibigan."
I took a deep breath, I suddenly want to walk out and dry the hidden tears
behind my eyes. I'm thankful that the fluid inside me got numb long time ago, dried
by the screaming falls of pain. Bakit nga ba ako nagkaganito, Mommy? You should ask
and answer yourself why I lost myself because you wouldn't want to hear the answer
from my mouth... it's because of the family, because of the mother who wants to get
me out of their new lives with new family and start without the fruit of the past.
Ang hirap-hirap na kasing makisama sa kanila, I don't feel like I belong even
once since we went broke, since my father died. Maayos naman ako noon, pero naging
gusot lang dahil sa paulit-ulit na paglukot sa akin ng mga salita mula sa bibig ng
aking ina. Hindi ko namamalayan na unti-unti ako noong sinisira at nilulukob sa
sama ng loob dahilan ng aking pagrerebeldeng hindi ko ginusto pero ginusto ng isip
kong makaramdam ng saya sa pamamagitan ng pagsuway sa mga bawal.
 I don't know, I just felt like doing something can ease the pain and make me
happy. Pero akala ko papansinin na ako at pagtutuonan, oo. Pinapansin ako pero sa
paraang lalo akong dinudurog dahil akala nila iyon ang magpapabago sa akin. I was a
disappointment, a failure... still am.
Tumingin ako kay Mommy, walang emosyon pero sa kalooban ay naghihinagpis na
pait.
"Are you done?" I asked calmly, I followed by standing up and nodded at them
promptly. "I need to go now, baka ma-late ako."
Hindi ko na hinintay pa ang kanilang salita, nakita ko ang panunuod sa akin ni
Danita at Kristoff. I smiled at Danita, pagtapos tumalikod na ako para makaalis.
"Dallace! Huwag kang bastos!" nanggagagalaiting sigaw ni Mommy.
Tears went out simply while walking out of hell, I inhale my emotions.
"I'll just call you, Mommy. Thanks for the breakfast." I said it gleefully, sa
paglabas ko ng dining area ay nakita ko ang ilang litrato ng aming pamilya sa
istanteng nadaanan.
I smiled when I saw myself alone in one frame, wearing my white swan costume on
our highschool Halloween party.
"Yup, I'm that fucking swan." mariin kong bulong sa sarili at madiing pinunasan
ng aking palad ang luha sa pisngi.
I was once a white swan floating on the clean lake of innocence, that my own
mind eventually turned me into a black swan to feel the ecstasy in the camaraderie
of darkness.
I sighed massively and dialed Aldin's number. A sleepy groan welcomed my ear.
"What is it, babes?"
"Drive me..."
He cussed harshly. "Woah, woah. You're so hot, stop it. You're giving me a
boner! Hell!"
I rolled my eyes.
"Aladdin, late na 'ko. Get your not so hot ass here now, I need you. Don't
bring just a carpet, kotse ang kailangan ko." I chuckle.
"Tss, you're harassing my fucking HD to you!" he says in the middle of heavy
breathing.
Namilog ang mga mata ko. "Hey, Aladdin! Stop stroking your prick while talking
with me! Manyakis!"
"Siraulo, nagpapantalon ako. Nagmamadali rin dahil malelate ka na. Don't
flatter yourself much, babes." humalakhak siya.
Huminga ako nang malalim at napangiti bago binaba ang tawag, nagsimula na akong
maglakad sa kahabaan ng street para makalabas ng village. Nakatanggap ako ng isang
text mula kay Mommy, binasa ko iyon kahit na may kakaiba na akong pakiramdam.
Mommy: You keep disappointing me, Dallace. Hindi kita pinalaking bastos para
magrebelde sa amin. Ayusin mo ito, huling chance para sa pag-aaral. Mark my words.
Pumikit ako at tumingala sa maliwanag na kalangitan, I exhaled all the emotions
running through my throat.
Words... does she really need to tell me to mark her words if it already marked
my mind?
Words are fucking poisonous, how can I shrivel the poison inside my soul? How
can I thirst and kill them inside my head without hurting myself?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 2

#SP2
Hinintay ko si Aladdin sa kanto ng aming village, banned kasi siya last week pa
dahil sa utos ni Mommy sa guards na bawal si Aldin at kung makikitang sakay ako ng
sasakyan paglabas ay pababain ako kaya naman ang ginagawa ko ay lumalakad na lang
palabas kapag tumatakas sa hating gabi.
 Tiningnan ko ang bawat nadadaang bus, jeep at iba't ibang pampublikong
transportasyon. Umupo lang ako sa waiting shed, may ilang tao akong kasama sa shed
na papasok din at nag-aabang naman ng bus na maluwag. Marahan kong kinagat ang
aking kuko at dine-otso ang aking mga hita. The two boys in their school uniform
near me instantly looked at my legs, maikli pa naman ang palda ko kaya kita talaga
ang hita ko at halata dahil sa kakinisan. Tiningnan ko ang sariling hita bago sila
tinaliman ng tingin, gulat ang reaksyon nila sa pagbaling ko.
I smirked and raised my middle finger up. Nawaglit ang pagtingin ko at pag bad
finger sa kanila nang marinig ko ang busina sa harapan. Hinipan ko ang aking full
bangs at inayos ang hanggang leeg na buhok, I rose up and put my bag on my right
shoulder as I glare at the pervert students again. Lumakad na ako patungo sa
fortuner na itim ni Aladdin, binuksan ko ang pinto at padabog na sumakay doon.
"Mga manyak!" sigaw ko sa dalawang lalaki nang sumakto ang andar namin sa
kanila.
Suminghap silang dalawa at tumingin sa akin, mukhang nahihiya sila dahil
pinagtinginan sila ng iba pang naroon.
Nakisali pa si Aladdin sa pananakot. "Hoy, umayos kayo, ah!"
Mabilis niyang sinara ang bintana sa aking gawi at pinasibad na ang sasakyan.
Suminghap ako at tumawa naman siya.
"Mga manyak 'yon! Nakakita lang ng legs, tinigasan na!"
"People nowadays are somehow same with different habits, though." he chuckled.
I nodded sluggishly. "I know. Lahat masasama ang ugali."
"Hindi naman." iling niya. "May mabait, pero may bad habits. Ganoon din sa
masasama, may good habits naman. We all have benefits. Umiikot lang doon at choice
ng tao kung ano ang uugaliin niya."
"Masasama pa rin, nakikita mo naman ang mundo." pinunto ko ang nasa paligid.
"Ang daming krimen, patayan dito at doon, nakawan! Puro ganoon lang naman ang
nakikita natin, e."
"Nahiya ka pa, hindi mo pa sinali mga adik." halakhak niya. "And why are you so
grumpy? Umagang-umaga, Dallace!"
"Umaga lang. Umagang-umaga, 12 AM 'yon." pambabara ko sa pilosopong tinig.
"Weh? Corny mo." aniya, sinulyapan niya ako pababa sa aking palda. "Kaya ka
nababastos, e.  Napakaikli ng palda mo."
Doon ako napairap ng husto, bigla kong gustong sapakin ang bunganga ni Aladdin.
"Ang tanga mo rin pala, isa ka sa mga tangang sinisisi ang kasuotan ng tao.
Wala 'yon sa suot, maikli o mahaba o kahit maghubad ka pa riyan. Kung walang gagong
bastos, walang mababastos."
"Easy ka lang. Alam ko, Lace. Pero nasa mundong ito na nga tayo, kung ganoon na
ang mga tao sa paligid tayo na lang din ang dapat umiwas para sa sarili. Wala naman
tayong magagawa kung ganoon sila tumingin sa isang tao, kung bastos sila. Wala
tayong magagawa, kaya kung ayaw natin sa ganoon. Iwasan na lang natin."
Umirap ulit ako. "Utak ng tao ang dapat sisihin, hindi ang mga damit na walang
kinalaman. Hirap kasi sa inyo, makakita lang kayo ng maputi o nakamaikling damit,
porn na para sa mata n'yo!"
Humalakhak siya at napailing sa aking sinabi, mabilis ang biyahe namin at
umabot ng halos isang oras lang dahil may shortcut na alam itong si Aladdin. Kapag
may kotse doon din ako dumadaan, kapag wala naman ay nagbabus pa na napakatagal
dahil sa stop overs kaya minsan inaabot ako ng isa't kalahating oras na biyahe.

Kaya inis na inis ako kay Mommy dahil sa ginawa niya, hindi
man lang ako tinanong kung ayos lang ba sa akin na walang magamit at mas inuna niya
pa iyong stepson niya kesa sa kapakanan ko, minsan nakakainis na talaga ang buhay
ko sa puder nila. Ako palagi ang napapansin kahit na may maganda akong ginawa,
sasabihin pang "aim higher than that, Dallace."
Huminga ako nang malalim.
Hindi ako bumaba ng sasakyan niya kahit nasa labas na kami ng school, tiningnan
ko ang aking maliit na wristwatch. Huli na ako masyado sa klase ngayong umaga,
tatlong oras pa ang hihintayin ko para sa pangalawang klase. I gazed at Aladdin,
nakanguso siya habang marahang tumatambol ang kanyang daliri sa manibelang hawak.
"Late ka na naman." he affirmed.
I smirked and nodded, sumandal ako at hiniga ang sandalan ng aking upuan. "Oo,
kaya matutulog muna ako rito."
He chuckled and bent down to kiss my neck, napasinghap ako at tumingin sa
kanya. His eyes look sleepy, mukha naman siyang fresh at walang tama ngayon ng
kahit ano.
"How 'bout a make out, sweety?" he whispered raspily while looking at me.
Ngumisi ako at inangkla ang aking mga braso sa leeg niya, he smirked and lifts
me up to place on his lap. We started kissing each other's lips, ilang minuto pa
bago siya lumipat ng halik sa leeg ko. Tumingala ako at humawak sa kanyang buhok, I
don't really like his hair because it's short. Hindi makapitan masyado, I gasped
mildly when he unbuttoned my uniform. He's a fucking good kisser that I might lose
myself and let him in but no, I shouldn't. No yet.
"Three minutes left..." I moaned in a whisper.
He groaned, hinila niya ang kamay ko at mas lalong niyakap sa kanyang leeg bago
tuluyang humalik sa aking dibdib. I'm still wearing my brassiere, I never let him
kiss me naked or let him remove my clothes completely even we were always making
out. Hanggang halikan lang kami at hanggang doon lang siya nakakahalik, I was
panting as I felt him massaging my bosom like he misses it badly. He suckles a skin
on the side of my neck, agad ko siyang pinigilan pero huli na iyon dahil masyado
siyang hayok sa paglalagay ng kissmark sa aking leeg.
"One hour..." he whispered raspily against my lips, uhaw na naman niya akong
hinalikan at mas niyapos.
I was panting the whole minute he's kissing me, he was thirsty and hungry for
this. He controls my hips closer to him that earned me a moan when I felt his
growing bulge in between my thighs, suminghap ako sa pag-iinit ng aking katawan. Oh
my fuck, I'm not liking this anymore. Mabilis akong huminto sa pagsunod ng kanyang
kontrol sa aking balakang kaya napaungot siya na parang tigre, hininto niya rin
iyon at binaon na lang ang kanyang mukha sa aking leeg.
"Time's up, Aladdin." I said while panting.
He gasped in between heavy breathing and nodded, marahan at malambing niyang
hinalikan ang balikat ko. Huminga ako nang malalim at inayos na ang aking uniporme,
umalis ako sa kanyang kandungan at bumalik sa dati kong puwesto. Nagkatinginan kami
agad nang lingunin ko siya habang binubutones ang aking blouse, I arched my brow.
Mukha siyang tangang seryoso habang nakatingin sa akin.
"What?" I asked playfully.
"Let me court you, Dallace."
Natawa ako roon, namilog pa ang mga mata. "Seriously, Aladdin? Bakit pa?
Nagmemake out na nga tayo! Patawa 'to!"
He sighed.
"Hindi 'yon, Lace. I want a relationship with you, a serious one."
Nagtiim bagang ako at matalim siyang tiningnan.
"Ayoko sa commitment."
"Tangina naman. Kailan mo pa gugustuhin pala? Ilang beses ko nang sinabi na
gusto kitang ligawan para sa seryosong relationship pero ganyan lagi ang sinasagot
mo. Wala na bang iba?"

"I want my freedom, always. Hindi ko kailangan ng relasyon

kahit kanino, masaya ako sa buhay ko na walang sakit sa ulong iisipin. Ano pa bang
hinihiling mo? Kahit naman maging tayo, hindi mo pa rin ako makukuha. I'm not up
for fuck, Aladdin. You should know that."
Nagtagis ang bagang niya. "That's not what I'm pointing! Alam mo namang gusto
kita, hindi lang bilang matalik na kaibigan. I wanna take care of you, I want that
relationship. I want the label. Gusto mo rin naman ako, 'di ba?"
I laughed and shook my head, nagtaas ako ng kamay at binuksan na ang pinto.
Kahit na gusto ko pang matulog sana ay pipiliin ko na lang magtambay sa convenience
store kesa ang pag-usapan ang bagay na ito.
"Yes, I like you but not to be in a relationship with." bumaba ako at kumaway
sa kanya habang nakangiti. "Bye, Aladdin. See you when I get drunk and needed a
lift. Thanks."
He just looked at me with frustration all over his face and eyes. Sinara ko na
ang pinto at tumakbo palayo, hindi man lang nabawasan ng isang oras ang libreng
panahon habang naghihintay sa susunod na klase. Nadaanan ko ang Alpha, convenience
store iyon na madalas kong paglipasan ng oras dahil air-con at may mga upuan sa
loob na puwedeng pagtambayan. Pumasok ako roon, napatingin agad sa akin ang cashier
na binatilyo.
"Babantayan kita." he warned me, tumingin tuloy ang ibang estudyanteng nakapila
sa counter.
Ngumisi ako. "May pera ako ngayon, hindi ako magsha-shoplift."
Judgemental, tagal-tagal ko nang hininto iyon dito. Nakakaawa kasi siya, lagi
na lang naawasan ng sweldo. Gulat ang reaksyon ng ibang taong nakarinig noon, I
arched my brow at them and rolled my eyes. Tiningnan pa ako mula ulo hanggang paa
na tila hindi makapaniwalang nagnakaw ako noon dito.
"Siguraduhin mo, last na tambay mo na dito pag may nawala ulit."
Nagkibit balikat na lang ako at tumungo na sa mga upuan, nadaanan ko ang isang
lamesa roon sa glass wall. May ID na naiwan at isang bag na itim sa gilid katabi ng
makapal na librong tungkol sa science, kumurap-kurap ako at tumingin sa paligid.
Nang wala akong makitang taong kamukha noong nasa ID ay pasimple kong kinuha ang ID
para basahin ang pangalan.
Ylarde, Xanthus Kraig
Nursing IV-A
Contact number: ***
Tiningnan ko ulit ang picture, napanguso ako at tumango-tango. Puwede na,
guwapo naman. Mabilis kong tinipa sa cellphone ang numero sa ID, may mapagtitripan
na naman ako ngayon. Lumakad na ako paalis doon, tumungo ako sa kahabaan ng stall
ng snacks. Sa dulong tagong parte ay nagtago ako ng paborito kong Knick Knacks sa
uniporme ko, kinabahan ako nang masalubong ng tingin ko ang lalaki sa harapan ng
fridge. Hawak niya ang isang fresh milk pero ang mga mata ay nakatingin sa aking
ginawang kagaguhan. Kumurap-kurap ako at pasimpleng sumipol, I put my index finger
on my lips to hush him.
Kumunot ang noo niya, marahan niyang sinara ang fridge bago ako muling
binalingan. Namangha ako nang makilala ang mukha niya, siya iyong nasa ID. Hindi
gaya kanina sa likuran ng fridge ay mas malinaw ko siyang nakikita ngayon, he's
wearing a black shirt with fitted sleeves and clean white nursing pants. His brown
hair is clean cut as navy men hairstyle, he was six feet or above tall with that
fair enough masculine built. And do I need to describe his face more? Mukhang tama
na iyong dinescribe kong hotness ng kabuuan niya, bonus na ang kanyang mukhang mala
banyaga ang dating. His amber eyes were perfect deep set, lalo pang nagpalalim doon
ang kanyang makapal na kilay na tila konting kunot lamang ay matatakpan na ang mga
mata. His jaw is sharp as the bright knives, red lips are well-shaped and his chin
has a deep appealing cleft in the center edge.
I gasped and flinched at the sight of this man, hindi ko akalain na ang sinabi
kong "puwede na, guwapo naman at mapagtitripan" kanina ay lampas pa sa expectation
ko roon sa litrato. Huminga ako nang malalim at hindi makapagsalita kahit na gusto
ko biglang ibalik ang pinuslit kong pagkain.

"How much is that?" he asked in a natural deep voice.

Duduguin pa ako... sa ilong nito.
"I'll pay for this." sambit ko na parang hindi ko siya sinensyasan kanina na
huwag mag-ingay.
Damn. Nakakahiya pala minsan na may nakakahuli sa aking ginagawa.
Tiningnan niya ako pababa sa aking katawan gamit ang seryosong malalim na mga
mata, tumindig ang balahibo ko sa batok pababa sa linya ng aking likuran.
"You sure?" he asked again as his eyes simply landed on the side of my neck,
dumaan ang isang dismayadong ekspresyon doon pero nawala rin agad. "I'm gonna pay
for that, have a nice day, kid."
Nilampasan na niya ako at lumakad patungo sa counter, napasinghap ako nang
makita ko ang paglingon sa akin ng binatang cashier na tila inaakusahan na ako pero
tipid na nagsalita ang lalaki kaya nawala ang pang-aakusa sa mukha ng cashier.
Uminit ang mukha ko sa hiya. Pagtapos niyang magbayad doon ay dumiretso siya sa
pinag-iwanan niya ng gamit, kinuha niya ang mga iyon at walang tingin ulit sa aking
lumabas ng glass door. Nanlaki ang mga mata ko, dala ang Knick Knacks ay mabilis
akong tumakbo.
Nakangiwi ang cashier sa akin, ngumiti ako nang malapad. "Soon to be boyfriend
ko 'yon!"
"Hindi ka magugustuhan nun, nagnanakaw ka!"
I clicked my tongue out and winked at him.
"Kala mo lang 'yan!" sigaw ko at tumakbo na palabas ng Alpha.
Iyong binatilyong cashier, minsan pasmado talaga ang bibig. Nagnanakaw man ako,
hindi naman lahat. Paisa-isa lang, 'tsaka mumurahin. Hindi ko na nga uulitin, baka
isumpa na ako noon sa susunod na magpuslit ako. May pera naman ako, nakakatamad
lang talagang gastusin sa pagkain dahil marami akong gustong bilhin na mas
magpapasaya sa akin. Sa inuman, sa iba pang bagay na kaya akong pasayahin at
palimutin.
Hinanap agad ng mga mata ko iyong Xanthus Ylarde pero wala akong nakita, huli
na nang makita ko siya sa loob ng isang sasakyan. Nakabukas lamang ang bintana kaya
kitang-kita siya, he's just seriously driving away. Hinihingal akong tumukod ng mga
kamay sa aking tuhod habang sinusundan ng tingin ang sasakyan niya, it's a white
BMW. Tinandaan ko pa talaga ang plate number noon.
Sa klase ay puro patagong text ang ginagawa ko roon, wala naman akong ibang
sinasabi kundi 'Hi' wala rin akong balak magpakilala. Ano namang ipapakilala ko?
"Hi, ako nga pala 'yung nakita mong nagpupuslit ng mumurahing pagkain kanina sa
Alpha." ganyan? Proud pa na nagshoplift? Kahiya-hiya naman para sa isang lalaking
mabait at disente. He looked nice and very formal kahit mukhang marami ng
winasak... na puso.
"Alfonso, Dallace Jentrie got the lowest score, Ma'am!" sambit ni Lyka sa
harapan nang tinanong ni Ma'am Rubio ang nakakuha ng pinakamababang score sa quiz.
Namilog ang mga mata ni Ma'am. "What!? Who's that Dallace Alfonso!?"
I chewed my bottom lip lazily, nagtinginan sa akin ang mga kaklase ko. Tinaas
ko na lang ang kamay ko para aminin iyon, wala naman akong dapat ikahiya dahil
nangyari na. Bawi na lang next quiz, hindi kasi ako nakinig kanina sa discussion ng
prof kaya walang pumasok sa utak ko nang magpaquiz biglaan. Grabe naman kasi, wala
man lang warning na magpapaquiz ngayon, hindi tuloy ako nakinig. Akala ko
discussion lang at bukas ang quiz.
"Bawi ako next quiz, Ma'am." tamad kong sinabi.
"Stand up, Dallace!" she said angrily.
Napatigil ako sa pagpapalobo ng bubble gum at nginuya na lamang iyon sa aking
bibig, tumayo ako at tumingin kay Ma'am Rubio. Napatayo na rin siya sa inuupuan at
tinuro ako.
"Hindi kita kilala masyado sa klase ko! Kailan ka huling pumasok?"
"Ngayon, po."
Nagtawanan ang mga kaklase ko pero huminto rin dahil sa paghampas ni Ma'am sa
kanyang table. Nagtatagis ang bagang niya habang matalim ang tingin sa akin.
"Hindi mo ba alam na iyon ang pinakamadaling quiz na pinasagutan ko ngayong sem
at five lang ang score mo!? 5 over 30! Anong utak 'yan? To think na kanina lang din
iyon discussion! Nasaang lupalop ng mundo ang utak mo kanina? Hindi ka nakikinig!"
Ngumiwi ako lalo pa nang pagtawanan ako ng ilan sa kaklase ko na matalino
parati, mahina talaga ako sa ganitong mga salitang parang si Mommy ang naririnig
ko. Gusto ko biglang layasan at alisin sa isip ang kanyang boses.
"Babawi po ako, Ma'am." pagsuko ko.
"Anong lagay ni Alfonso sa ibang subjects niyo?" tanong niya sa mga kaklase
kong nasa harapan. "Ganyan din ba o sa akin lang? Hindi ko talaga siya kilala,
parati yatang absent!"
"Ganyan po siya sa lahat ng subjects. Hindi po talaga palapasok sa klase,
Ma'am. Kaya madalas walang naisasagot sa exam at quizzes."
Lumunok ako at tumingin sa aking mga kamay, I inhaled deeply.
"Kita mo na? Ganoon pala ang gawain mo! Kung purong gaganyan ka lang dito at
puro ganda, wala namang utak, better drop out kesa nasasayang ang hirap ng parents
mo sa pagpapaaral sayo!"
Kumurap-kurap ako, narinig ko na naman ang ilang tawanan sa paligid. Anong
magagawa ko kung hindi ako matalino at tamad pa? I'm trying my best to pull up my
grades and my interest in studying but there's no light to keep me motivated. Mas
maayos pa akong magdorm kesa parating nakakarinig ng boses ni Mommy, doon ako
lalong nawawalan ng gana. Parang gusto ko na lang silang asarin na ganito akong
estudyante, gusto ko ng atensyon na may magandang pagtingin. Hindi puro
disappointed look dahil ang hirap tanggapin.
My heart contorted, tinigilan din ako ni Ma'am Rubio nang tumunog ang bell.
Pansin ko ang tinginan sa akin ng mga kaklase ko, inayos ko lang ang mga gamit sa
bag at lumabas na ng classroom. Fuck these people, sana nararamdaman din nila ang
hirap ko sa pamilyang mayroon ako para hindi nila ako tinitingnan na puno ng
disgusto at kahihiyan sa mga nakukuhang marka.
My mind isn't concentrating anymore because of the life and words that's
stinging my insides every now and then. I want someone to talk to, someone can help
me understand and feel better. I just want someone in time I need it the most but
no one's even there and here for me... nakakatanggap lang lagi ako ng mga salita
pero hindi kailanman ng salitang magpapagaan sa saloobin ko. I'm always in the dark
place where I couldn't see anyone but only my shameless self. Kahit anong pilit
kong gustuhing mag-aral at magfocus ay hindi ko magawa-gawa dahil mas naiisip kong
gumawa na lang ng bagay na papagaanin ang nararamdaman ko sa araw-araw.
Nagyuko ako ng ulo habang naglalakad sa sidewalk, hindi na ako papasok sa
dalawa pang susunod na klase dahil wala na akong gana. Gusto ko ulit makalimutan
ang lason sa utak ko mula sa mga taong nasa paligid. Some are laughing at me but
they don't even know how painful it is to be in my situation like this where I have
none.
Napatalon ako sa gulat nang malakas na kumulog, my heart hammered so bad. Agad
akong nanginig sa takot, hindi ako halos makalakad pero pinipilit kong tumakbo at
magtago sa malapit na gusali. Malas talaga! Pati ba naman kulog na kinatatakutan ko
sumasabay pa sa sama ng loob ko ngayong araw! Heto ang pinakaayaw kong panahon, ang
ulan na may kasamang pagkulog. Simula bata pa lang ako ay malaki na ang takot ko sa
kulog at kidlat.
Mabilis kong tinakpan ang aking mga tainga, unti-unting bumugso ang malakas na
ulan kaya mas binilisan ko ang paglakad, bawat kulog ng kalangitan ay napapatili
ako. Tumakbo ako papasok sa Alpha, basang-basa na ang buhok at uniporme, napaiyak
ako roon at inubob agad ang mukha ko sa isang lamesa para itago. I cried quietly
while covering my ears, sa ganitong panahon ko rin nararamdaman na wala talagang
magpapakalma sa aking takot. Miski si Mommy ay hinahayaan lang ako kapag natatakot,
kahit nga yata manginig ako sa takot ay hindi ako papansinin ko noon. My sister,
Danita has the same phobia. Iyon lang ang kaya niyang pakalmahin, while me? She
never help with it.
Sa pinakatagong upuan ako ng Alpha nanatili hangga't hindi natatapos ang
pagkulog at ulan sa labas, ganoon pa rin ang gulat ko tuwing may kulog. My chest is
killing me in nervous, I can't do anything but cry all my fucking fear in the
corner of this convenience store, wishing for the rain to stop pouring harsh.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 3
 #SP3
The dried tears on my cheeks feel sticky. Tired, I walk towards the counter to
pay the wet wipes I took from the stall. Huminga ako nang malalim at binigay ang
pera sa kahera, iba na ang in-charged na cashier. It's a petite woman with chinky
eyes, she smiled at me as she gave me the change. Tamad ko iyong kinuha, natapos na
ang ulan sa labas at ambon na lang ang naiwan pero may maliliit na kulog pa rin
mula sa kalangitan kaya nagtambay pa ako sa Alpha hangga't hindi tuluyang nawawala.
I texted Isha to fetch me here but she's not replying, baka tulog pa iyon
ngayon pero umaasa pa rin ako sa kanya na kukunin ako rito. Suminghap ako at kinuha
ang isang wet wipes para ipunas sa aking nanlalagkit na mukha gawa ng ulan at luha
kanina na natuyo.
Isha is one of my trusted friends around, she was my classmate but she chose to
drop out for much happier life. Mas gusto niya raw magtrabaho kung saan siya masaya
ngayon dahil nababalikan naman daw ang pag-aaral at walang pinipiling edad kung
kailan willing ulit mag-aral. Nagsasayang lang daw kasi siya ng tuition at oras sa
pag-aaral, hindi naman niya gusto. It somehow triggered me but I can't do that,
bukod sa bunganga ni Mommy ang araw-araw kong maririnig lalo pag nangyari iyon ay
gusto ko pa ring makapagtapos ngayong taon. Iyon nga lang, sana nababayaran ang
katamaran at may kapalit na nilaga.
I'm so tired of this life, I have fears that I was trying to face but ended
tearing up while shuddering traumatically. I have so many issues and problems I
cannot even fight because I'm already bruised and limped, I could no longer take
and get the rest of them in one but they are keep on coming in, all at once. I'm so
fucking breathless, I'm just walking but barely breathing.
Lulugo-lugo akong umuwi sa bahay noon matapos sunduin at ihatid ni Isha sa
amin, kinabukasan ramdam ko agad ang mainit na katawan at paghinga dahil inapoy ng
lagnat. My throat feels so dry and sore, every swallow I make is twisting my neck
inside like a very hard and sharp rock was blocking the tunnel of my throat.
Hinaplos ko ang aking lalamunan, I sat up and checked my neck to feel my
temperature. Suminghap ako, my heavy eyes lifted on the wall clock near the door.
Nananakit ang katawang tumayo ako at dumiretso sa banyo para makaligo, I still
need to go to classes. Babawi pa ako sa quizzes ngayon, kung aabsent ako mas lalo
akong walang makukuha at kung babagsak man ako sa quiz, dagdag attendance iyon at
may grade na rin kesa walang nakuha.
Pagtapos maligo ay lamig na lamig ako at halos manginig pero tiniis ko na lang,
I did my daily routine less today because of not feeling well. Huminga ako nang
malalim at sinuklay ang buhok ko habang nakatingin sa salamin, this is me in front
of my reflection who reflects the same image but different person. Sa salamin wala
akong ibang kasama pero sa isip ko, maraming nagsasalita na hindi ko kilala. I took
a very deep breath again and calmed my own mind, it's okay, at least I have voices
around my head that's telling me things to do... things can change the sadness to
blissful time.
My lips separated while staring at my reflection for too long, hindi ko
naramdaman na habang tumatagal ay mas dumiriin ang pagsuklay ko sa aking buhok kaya
maraming naiwan sa suklay. I rolled my heavy eyes, initsa ko na ang suklay sa
tukador at kinuha ang bag sa kama.
Lukot pa ang uniporme ko nang isuot dahil walang time magplantsa, bumaba na ako
para makaalis ng bahay namin pero naabutan ko roon si Tito Gerald na nagbabasa ng
diaryo sa sala habang sumisimsim sa tasa ng kape. Nagkatinginan kami, his eyes
instantly scanned my body. Ayan na ba ang gawain niya sa araw-araw tuwing makikita
ako?
Napunta pa ang tingin niya sa uniporme ko na nakabukas ang dalawang butones sa
itaas, mabilis kong inayos iyon dahil sa pagkailang sa kanyang malagkit na tingin,
umirap ako at lumakad na patungong pintuan. Paniguradong wala si Mommy, baka
hinatid si Danita sa school kaya mag-isa ito. Ang anak niya namang batugan,
siguradong tulog pa sa kuwarto.
 "Humarap ka nga ulit, Dallace." mariin niyang sinabi.
Napahinto ako sa paglalakad at tamad na humarap para matapos na lang ang
kanyang sasabihin, he looked at the side of my neck with narrowed eyes. The disgust
look on his face visibled clearly as he takes steps towards me, nanatili akong
tamad at kalmado kahit pinangungunahan na ako ng kaba. Hindi ko alam kung ano na
naman ang kanyang napansin ngayon.
"Balak mo na ba talagang magpokpok ngayon?" tinuro niya ang gilid ng leeg ko.
"You even let boy left a hickey!? Seriously? Ganyan ba ang tamang gawain ng
estudyanteng babae?"
Hinawakan ko agad ang aking leeg, my chest tightened in nervous. Suminghap ako
at hindi nagpakita ng takot kahit iyon ang totoo kong nararamdaman.
"Buhay ko 'to, hindi kita ama kaya wala kang pakealam kung anong gawin ko."
He laughed scornfully, full of disgust. "Hindi lang Mommy mo ang nagpapaaral at
tumutustos sayo rito, Dallace. Your Mom married me, simula noon ako na ang haligi
ng tahanan at may karapatan akong manduhan ang mga nasa puder ko!"
"Kaya naman akong pag-aralin ng Mommy ko, bakit hindi ka na lang magtaas ng
kamay pagdating sa akin dahil una sa lahat, hindi mo ako anak. Hindi ako sakop ng
haligi mo, wala kang katiting na karapatan sa akin. Just get your own business and
treat my Mom right like what you should do." I said calmly.
Hindi naman ako sakop ng karapatan niya at hindi ko pinagdasal kailanman, kung
hindi lang dahil kay Mommy ay hindi ko talaga siya pakikisamahan ng maayos dahil
hindi niya naman deserve ang respeto ko. Hindi nga niya ako nirerespeto bilang anak
ni Mommy, e. Ganoon din ang sukli ko, I can't just really accept him as my second
father because I don't like him to control me in his hand.
His eyes widened, nagtagis ang bagang niya at mabilis akong hinaklit sa braso.
Ang isang kamay niya ay pumunta sa ilalim ng aking baba na tila sinasakal ako,
napaubo ako dahil sa sakit ng lalamunan ko. Nagpumiglas ako.
"Wala kang karapatang magsalita ng ganyan dahil sa akin din umaasa ang ina mo!
Tandaan mo 'yan! Huwag ko lang makikitang may kasama kang lalaki kahit saan, I can
list them down—"
"Puro ka pagbabanta, pulis ka pa man ding tao. Sana alam mo ang mga bawal at
hindi tamang gawin sa isang tao, kagaya nitong pananakit mo sa akin. Why don't you
file a case for your own self by hurting women?" I spat angrily and wriggled again.
Naningkit ang mga mata niya at padabog akong pinakawalan, isang gigil na duro
pa ang ginawa niya sa harapan ng aking mukha.
"You can't use that against me! Never, Dallace." umiling siya at tumalikod.
Hindi ko na sinagot iyon, hinawakan ko ang aking leeg at pinigil ang pagkati ng
lalamunan. Mabilis akong lumabas ng bahay namin, takot ang kalooban at umiiyak ang
puso. Bawat hakbang ko patuloy na bumibigat ang aking katawan, naupo agad ako sa
waiting shed sa tabi ng village. Hingal na hingal ako at mas lalong sumakit ang
katawan, kasabay pa ang ulo ko sa pagkirot.
Of course, I cannot use it against him because he has a position inside the law
and that's really sad to see how one policeman with position using his power in a
wrong way. Matagal ko na siyang gustong isumbong sa awtoridad dahil nakikita ko ang
minsang pananakit niya kay Mommy kapag nag-aaway sila. Oo, mabunganga si Mommy pero
hindi pa rin tama na gumamit siya ng kamao para manakit ng babae. Pati ako
nasasaktan niya rin, wala siyang karapatang gawin iyon. Miski minsan hindi kami
nasaktan ni Daddy noon, tapos sa kanya namin mararanasan 'to? That thick face man!
I saw Isha's car in front, sobrang sama ng pakiramdam ko. Lumakad ako patungo
roon at sumakay, I exhaled heavily. Agad siyang napasinghap habang nagmamaneho
paalis.

"Putsa, anong nangyari sayo? Tanga ka ba? May trangkaso ka

pala tapos papasok ka?" agad niyang litanya.
Pumikit ako ng mariin at sinandal ang sarili sa upuan.
"May quiz kami."
Kinapa niya ang leeg at noo ko saka siya napamura. "Gago, kung thermometer lang
ako baka sumigaw na ako sa init mo. Huwag ka na pumasok, sa apartment ka na lang
muna magstay."
"Hindi puwede, may quiz kay Ma'am Rubio ulit. Bagsak ako kahapon sa quiz kaya
kailangan kong bumawi ngayon." I said throatily and laughed a bit. "Huwag ka
masyadong worried sa akin, friend."
"Hindi ako worried sayo, worried ako sa madadamay ng virus mo sa school. Imbes
na ikaw lang may trangkaso, mandadamay ka pa ng mga inosenteng nag-aaral mabuti."
halakhak niya. "Pero seryoso nga, huwag ka na pumasok. Doon ka na muna sa
apartment, tulog naman ang boyfriend ko sa kuwarto namin. Tapos ako papasok muna sa
work."
Napangiwi ako. "Siraulo, hindi ako pangit."
"Pangit naman 'yung boyfriend ko, hindi mo papatulan. Kaya ayos lang."
Nagtawanan kaming dalawa. Siraulo talaga 'to!
"Papasok ako, basta pag hindi ko na talaga kaya, uuwi na lang ako." sambit ko
nang malapit na kami sa Alpha, hinampas ko siya sa braso. "Hinto mo sa Alpha, diyan
na ako."
Napailing siya at hininto agad ang sasakyan sa harapan ng convenience store,
inalis ko ang seatbelt sa aking katawan. Nakangiwi si Isha sa akin nang angatan ko
siya ng tingin.
"Tangina, sabi ko na, e. Nagpapacute ka talaga sa binatang cashier diyan, 'no?
Bakit naman cashier pa? Tapos senior high lang yata 'yan!" buska niya.
Binatukan ko siya. "Gago, bibili lang ako ng gamot at tubig. Hindi ko type ang
cute, gusto ko macho at kayang mag dirty dance sa harap ko na hot pa rin tingnan at
may abs. 'Yung cashier diyan, patpatin."
Humagalpak siya sa tawa at kumamot sa ulo.
"Ganoon ba? Utusan mo kasi, BJ every morning and night before bed para
tumangkad at maging daks. Cute pa naman, sayang kung patpat at juts."
Tawang-tawa ako nang makababa na, sinilip ko pa siya sa bintana at sumaludo sa
aking noo. Tinapik ko ang ibabaw ng Wigo niyang kotse.
"Sige na, Ish. Baka ma-late ka sa work, salamat." natatawa kong sinabi.
Tumango na lamang siya, pagkaalis niya tumungo na ako sa loob ng Alpha.
Nakatingin na ang cashier na binata sa akin agad, lumapit ako at tinapik ang
counter. Nangunot ang noo niya habang nakatingin sa aking mukha, ngumisi ako.
"Totoy, bigyan mo nga ako ng gamot sa trangkaso kahit ano basta gagaling ako
agad dahil may quiz ako sa second subject mamaya." sambit ko sabay tawa.
"High ka ba?" kunot noong tanong niya.
Kumurap-kurap ang talukap kong mabigat at tiningnan siya. "Paano mo nasabi?"
He flinched cutely.
"Tawa ka nang tawa, e. Wala namang nakakatawa, may trangkaso ka na nga ang saya
mo pa." nakanguso niyang sinabi, tumalikod siya para sa drawer at naghanap ng
gamot.
"Pag may sakit, bawal maging masaya?" sarkastiko kong tanong. "Nakakatawa kasi
pag may sakit, may nag-aalalang kaibigan. 'Yun ang masaya sa buhay."
Nulapag niya ang gamot sa counter, nakanguso pa rin siya habang nakatingin sa
akin. Naglapag ako ng pera pambayad doon pero hindi niya tinanggap, umiling siya.
"Sige na, sayo na 'yan. Ako na ang magbabayad."
Pinilit ko iyon. "Ayoko, Totoy. Alam ko namang nagtatrabaho ka rito para may
pera ka. Tanggapin mo na 'yan. Baka mamaya batang ama ka pala, naku! Concern ko pa,
'tsaka ilista mo na rin 'yung mga nakuha kong walang bayad dito. Babayaran ko na
rin."

Ngumiwi siya.
"Bata pa ako, wala pa akong anak. Nagtatrabaho ako para may pang computer ako
magdamag at hindi galing kay Mama. Tsk." umiling siya at padabog na tinanggap ang
pera ko, sinuklian niya ako agad. "Huwag ka nang madaldal, Ate. 'Tsaka hindi totoy
ang pangalan ko."
Napatitig ako sa kanya, I smiled lightly and nodded.
 "Ano bang pangalan mo?"
"Tsk, mga damoves pala ng babae ganyan para malaman ang tunay kong pangalan.
Hindi ko lang inasahan na pati pala maganda, may galawan." mapanuyang sinabi niya.
Tumulis ang nguso ko sa iritasyon, inambaan ko siya ng suntok kaya nagkrus agad
siya ng mga braso at tumawa.
"Ang kapal din talaga ng mukha mo, totoy ka pa. Huwag kang assuming." umirap
ako at lumakad na patungo sa fridge sa dulong parte.
Kumuha ako ng gatorade doon, sabi ni Isha epektibo rin 'to kapag may trangkaso.
Binuksan ko iyon habang tinitingnan pa ang ibang inumin sa fridge. Ininom ko ang
gatorade, nakita ko ang hanay ng mga gatas at naalala na iyon ang brand na binili
noong Ylarde kahapon. Bigla ko ring naalala na may number nga pala siya sa akin.
Uhuh, nurse iyon! Puwede kong gamitin ang lagnat ko para makapagtanong sa kanya
ng epektibong gamot, may advantage pa ako na makakatext siya! Good idea, Dallace.
Kinagat ko ang labi at tinakpan ang gatorade, kinuha ko sa bulsa ng skirt ang
cellphone bago sinara ang fridge habang abala na ako sa pagtitipa ng mensahe sa
kanya. Inipit ko ang bote ng gatorade sa kili-kili ko at ngumisi, binasa ko ulit
ang text ko.
Ako: Hi, 'di ba nurse ka? Puwede bang magtanong?
I cringe, binura ko iyon at nag-isip ng panibago.
"Excuse me." a deep familiar voice resounded in front of me.
Napahinto ako sa pagtitipa sa cellphone at kahit nakayuko ang ulo ko ay nakita
ko ang kasuotan niya, all white uniform at may pangalang nakaprinta sa bandang
bulsa noon. Namilog ang mga mata ko, mabilis kong kinagat ng madiin ang labi ko
dahil alam kong maputla ako ngayon saka inangat ang tingin sa kanya. Noon ko lang
napagtanto na nakaharang ako sa fridge, kalmado akong nag-angat ng tingin at
humakbang sa gilid para tumabi at makakuha siya ng bibilhin niya.
Nagkatinginan kaming dalawa saglit pero agad din niyang pinutol at simpleng
kumuha ng fresh milk doon, it's Xanthus Ylarde again!
Kumurap-kurap ako, kahit na malabo siya sa mabigat at mainit kong mga mata ay
kita pa rin ang angking kakisigan niya at kagwapuhan. Napatingin ulit siya sa akin
pagkasara niya ng fridge, bahagyang nagtaka sa aking panunuod sa kanya. Napahugot
ako nang malalim na hininga at ngumiti, he looked at the gatorade in my armpit.
Agad akong umalma.
"Bayad na 'to." bawi ko sabay iling. "Ay, hindi pa pala pero babayaran ko."
He smirked soundly and nodded.
Ito ang hirap sa tao, e. Pag may ginawa kang masama, hindi na nila
makakalimutan iyon pero ang magandang nagawa parang bula lang ng kahapon at
kalaunang mawawala sa isip nila na may tama rin akong nagawa kahit minsan.
"Judger." pabulong kong sinabi.
"I didn't say anything," malalim ang namamaos niyang boses, may mahinang tawa.
"Your face says it for you." I rolled my eyes and walk out.
Tss, turn-off! Ayoko na sa kanya, hindi ko na siya crush. Talaga naman,
nagsasalita na ang expression niya noong tumingin sa akin at sa gatorade ko.
"Really?" he asked playfully behind me, following my steps.
Hindi ko siya pinansin, pumunta ako sa counter at inabot ang bayad doon para sa
gatorade ko saka ko inirapan ulit iyong Xanthus. Ang ilang pumila sa likuran namin
ay panay ang tunghay kay Xanthus na akala mo ngayon lang nakakita ng guwapo sa
Alpha.

"O, ayan sana maalala mo naman na nagbayad ako ngayon.

Hindi 'yung image ko na agad sa isip mo, shoplifter ako. Psh." sabi ko kay Xanthus.
Kunot lang ang noo niya habang nakatingin sa akin, hahawakan niya sana ang noo
ko pero naunahan na ako ng pagtakip sa ilong ko dahil naramdaman ko ang pagtulo ng
sipon. Namilog ang mga mata ko sa hiya, suwerte ko pa na parang tubig ang sipon ko
dahil hindi lumobo. That'd a total shame in front of these people around!
Agad nag-abot ng panyong puti si Xanthus sa akin.
"You're bleeding." he said.
 Totoy flinched while looking at me. "May trangkaso 'yan, Kuya Kraig!"
Kumunot ang noo ko at tiningnan ang kamay ko na nagpunas sa ilong, my nose is
really bleeding! Matalim kong tiningnan si Xanthus at padabog na kinuha ang panyo
sa kanya para itakip sa ilong ko, sa sobrang init ng mga mata at hininga ko ay
hindi pa rin ako natitinag na magmukhang malala ang trangkaso ko.
"English ka kasi ng English, nagdugo tuloy ilong ko." inis kong sinabi habang
pinipindot ang ilong, my knees trembled a slight but I straightened my body
quickly.
He doesn't look entertained, pumagitan ang kamay niya sa batok ko, hinawi ang
buhok ko roon at marahang tiningala ang aking ulo. Napasunod ako sa ginawa niya,
naramdaman ko rin ang marahang pagpisil niya roon na nagpatindig sa balahibo ko
dahil sa sobrang kagaanan. Tumingin ako sa kanya habang sapo ang ilong ko sa panyo
niya, his forehead was wrinkled as he held on my small back to make me walk towards
the near table. Nakatingin sa amin ang nakapila, kung wala siguro 'tong si Xanthus
baka kanina pa nagreklamo ang mga 'yan sa tagal ng pila!
Mga babaeng 'to!
"Sit."
Aso na pala ako ngayon?
Umirap ako at umupo naman, binitiwan niya ako at mas lalong nilagay sa ilong ko
ang kanyang panyo. Napatitig ako sa kanyang mukha, kalmado naman siya at parang
sanay na sa ganitong nakikita, siyempre nursing student! Baka nga mas malala pa ang
mga nakikita niya sa ospital, e.
"Ayos lang ako, salamat sa concern. Naappreciate ko nang sobra." kahit tunog
sarkastiko iyon, totoo namang naappreciate ko ang simpleng ginawa niya.
Nangyari na ito ng ilang beses sa bahay namin, wala namang pumansin at nag-
alala sa akin kaya nakakatuwa na kung sino pa iyong hindi ko kilala o kaanak, siya
pa ang may pake kahit paano.
Umiling siya dahil sa tunog ng pagkakasabi ko, lumakad na siya sa dulo ulit at
nakabalik na may dalang bottled mineral water. He opened it easily and gave it to
me, tinanggap ko iyon pero nilapag ko lang sa lamesa. Pinisil ko ulit ang ilong ko,
muli niyang inabot ang tubig sa akin.
"Drink it."
I rolled my eyes, pero sinunod ko rin naman. Mabilis din akong napatingin sa
wristwatch ko, napatayo ako sa inuupuan ko at inayos ang gamit sa shoulder bag kong
nasa lamesa. He's just standing beside the table while watching me.
"Male-late na ako, salamat. Lalabhan ko na lang ang panyo mo at ibabalik pag
nakita ka ulit." madaling sambit ko habang sinusukbit ang bag sa balikat ko.
Hinawakan niya ako sa siko. "Just go to the clinic and rest, you have a high
fever. Makakapasok ka naman sa ibang araw."
Umiling ako.
"May quiz kami, bagsak ako kahapon doon kaya hindi puwedeng absent ngayon."
ngumisi at ako at kinaway ang kamay sa kanya. "Thank you, Xanthus Ylarde. See you
when you see me around." tumawa pa ako sa huli at biglang kumahol ang ubo ko.
Napangiwi ako, strike two: pahiya.
Mabilis akong lumabas ng Alpha, tinakbo ko ang kabilang kanto kung saan
nakatayo ang matayog naming eskuwelahan. Buti na lang hindi rito nag-aaral si
Xanthus, wala akong kaagaw. Humihingal kong narating ang gate ng school namin,
pinatibay ko pa ang resistensya ng katawan ko. Effective din iyong hindi papansinin
ang lagnat masyado kahit mahirap, mas madaling gumagaling.
Naging maayos ang araw ko sa klase noon, halos naperfect ko rin ang quiz ni
Ma'am Rubio ngayon dahil doon ako nagfocus sa discussion niya bago ang quiz kanina
kahit antok na antok. Sumisiksik sa isip ko ang mga sumbat ni Mommy tungkol sa pag-
aaral ko at nakakasawa kaya imbes na pakinggan iyon, nakinig na lang muna ako sa
matandang propesor.
After two classes, whole six hours. I went to Alpha again to buy a set of
medicine for fever. Para may mauwi rin ako sa bahay at mainom iyon.
"Toy, ganoong gamot ulit. Effective pala, lalo na sa quiz!"
Kumunot ang noo niya sa akin, ngumisi ako.
"Dalawa lang mali ko sa quiz namin, noong nakaraan 5 over 30 ako." halakhak ko,
proud pa sa nakaraang score ko.
Si Ma'am Rubio lang naman kasi ang mahilig magpaquiz, kahit minsanan akong
pumasok noon sa klase niya puro quiz kami pagtapos ng discussion. Hindi ko mabilang
kung ilang bagsak na ako roon pero ayos lang dahil first sem pa lang naman,
makakabawi pa ako.
He chuckled cutely, mula sa drawer ay inabot niya sa akin ang maliit na puting
paperbag.
"Pinabibigay ni Kuya Kraig, gamot." aniya. "Inumin mo raw pagtapos kumain,
hindi ko na maalala pero nagsulat siya ng note diyan sa loob."
Ngumiwi ako at kinuha iyon, my chest tightened a bit while looking at the small
paperbag on my hand. Bahagyang naubo pa ako bago magtanong.
"Babayaran ko ba 'to?"
"Siyempre, hindi na. Kaya nga bigay, e. Ganda mo lang talaga, Ate."
Namilog ang mga mata ko. Aba! Kailan ko pa naging close 'to? Kung makapagsalita
ng 'lang', akala mo kilala buong pagkatao ko, e. I clicked my tongue out and winked
at him.
"Sige na, uuwi na ako. Sabihin mo salamat. Next time na kita pagtitripan pag
may gana na ako." pagbabanta ko sa kanya.
"Soon to be boyfriend mo nga yata, 'no?" kakamot-kamot ulo niyang sinabi.
Humawak ako sa handle ng glass door at bahagyang binuksan iyon, nilingon ko
siya ulit. I smirked cockily.
"Sabi sayo, e. Wait mo lang! Malay mo sa susunod na bukas, boyfriend ko na
'yung nurse na 'yon!" halakhak ko.
Tatawa-tawa akong naglakad sa kahabaan ng sidewalk patungo sa bus stop, kahanay
lang iyon ng Alpha at university namin kaya hindi na ako patawid-tawid pa.
Nilanghap ko ang malamig na simoy ng hanging panghapon, the sun is nowhere in the
sky now. May maliit na buwan na roon pero maliwanag pa rin ang kaasulan ng mga
ulap, I closed my eyes for awhile and inhaled deeply.
Uuwi na naman ako sa bahay, ano na naman kaya ang salubong doon ngayong hapon?
Hope my night will be better kahit ngayon lang, ang sama kasi talaga ng pakiramdam
ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 4

#SP4
I just took a bus to go home, maayos akong nakauwi ng bahay pero hindi maayos
sa pagpasok ko roon dahil sinalubong ako ng panibagong sermon ni Mommy.
"Saan ka na naman nagpunta, sino ang naghatid at kasama mo buong araw ngayon?!"
Tamad kong inalis ang shoulder bag sa aking balikat at kinunot ang noo sa
kanya. She's wearing her daily uniform, she's working on a hotel as a supervisor
since last year. Nasulyapan ko si Tito Gerald na kasalukuyang nasa sala at umiinom
ng kanyang madalas inumin kapag galing presinto. Red horse, ngayon pa lang
napapangiwi na ako sa isip dahil iba ang sipa ng pulang kabayo sa kanya, imbes na
sa tiyan ay sa utak niya nag e-evaporate. Danita and Kristoff were playing soccer
on the balcony, nahuli ko ang mga mata ni Kristoff sa amin.
"I just stayed around the school, I went to classes, wala kang dapat
problemahin." malamig kong sinabi.
"Talaga!?" pasigaw niyang tanong. "Talaga, Dallace Jentrie? Nabalitaan kong
bagsak ka sa quizzes n'yo! Ang tanda mo na sa fourth year, hindi mo pa namaster ang
mga tanong sa quizzes? Advantage mo na nga dapat iyon, pero anong utak mayroon ka
at bumabagsak pa rin? Puro ka lakwatsa! Gala, inom, lalaki!"
Kahit ayokong magsalita at kumilos, kinuha ko pa rin sa bulsa ng bag ko ang
papel ng quiz ko kanina sa major na mataas ang score para iabot sa kanya. Tiningnan
niya lang iyon at hinawi ang kamay ko.
Yumuko ako sa pagkapahiya.
 Humakbang siya palapit at pinunto ang gilid ng leeg ko, bahagya akong napaatras
doon. I thought she would notice my hot temperature but she didn't. She continued
her lines.
"Ikaw na babae ka, hindi ko na talaga alam ang gagawin sayo! Ano bang plano mo
sa buhay, ha? Ganyan? Magpalagay ng chikinini!? Hindi ka na nahiya sa mga
makakakita niyan! Nasaan delikadesa mo?"
My decadence went six feet under ground together with all my fucking heart and
bruised mind.
Huminga ako nang malalim, nagyuko lang ako ng ulo at naglakad palampas sa kanya
pero hinila niya ako sa braso para ibalik. My knees trembled feebly, my body feels
so hot and weak but I still need to stand.
Pagod ako, pagod ako, sana huwag ngayon, Mommy. Sana palampasin mo muna kahit
ngayong gabi lang. Gusto kong magpahinga at walain ang sama ng pakiramdam ko agad
para makapasok sa klase bukas at bumawi ulit, iyon ang pinlano ko sa isip habang
naglalakad pauwi kanina pero ngayon? Sana magkasakit na lang ako buong linggo at
bumagsak na ulit sa eskwelahan para wala nang problema pa. Will this situation keep
me going up if people's words are always downing me? Sinong santo ang tatanungin ko
at isasagot sa aking ayos lang ang lahat ng ito?
"Lahat na yata nawala sayo, Dallace. Hindi ko na makilala ang anak ko noon."
Kumunot agad ang noo ko at napatingin sa kanya nang diretso. I wanted to utter
a laugh and let out my dark anger to scream for my pain inside. I gasped mildly
while looking at her, I lifted the side of my lips and tilted my head.
"Ang sakit mo sa ulo, Mommy. Araw-araw mo akong binabalewala paano mo ako
masusubaybayan at makikilala? Pinapansin mo lang naman ako sa ganitong usapan. I'm
not even sure if you really knew me as your daughter since then!" I let out a
sarcastic chuckle. "Puwede bang tigilan mo muna ako? Kahit ngayong gabi lang, I
know I don't have any right to say this but can you please close your mouth tonight
and let me rest because I'm tired and sick of all the bullshits."
Nagtagis ang bagang niya, sa oras na iyon ay nakatanggap ako ng isang sampal na
lalong nakadagdag sa parte ng katawan kong masakit. Wala akong ibang nagawa kundi
ang humugot nang malalim na hininga at magpakalma ng galit.

"Wala ka talagang galang! You are such a black sheep in

this family! Kesa mapatay mo pa ako sa kunsumisyon, lumipat ka na lang sa dorm
ulit! Wala ka talagang ibang gagawin dito kundi ang magpasakit ng ulo, e!"
nanggagalaiti niyang sigaw.
My heart contorted so harsh that I don't know where to get my breath again.
Tipid akong ngumisi sa nangyari at nilampasan na siya roon, Tito Gerald was
smirking on the other side. Mabilis akong umakyat sa kuwarto, I instantly locked
the door behind me and threw my bag violently on the floor. Hindi ko alam kung saan
ko nakuha ang pagkahingal ko pero hingal na hinga ako habang pinipigilan ang
emosyong kumawala.
I fucking hate her! I hate everyone here! They are so fucking sick and evil!
Ganoon parati, kapag pagod na siyang manermon, papalipatin ako sa dorm at
itataboy tapos ilang linggo lang pababalikin ako para may mapagbuhusan na naman ng
mga salitang inipon niya para sa akin. Para akong punching bag na iyon lang ang
purpose, ang masaktan. That's how it works, I can perfectly fit for a punching bag
of painful words and hand. Masakit at masakit lang, walang ibang matatanggap kundi
iyon. Kailan ba naging masarap maging punching bag?
Hinawakan ko ang aking pisngi at saka naupo sa sahig, I hid my face on my
trembling knees and cried my anger out in silence to ease the tension between my
heart and running thoughts at the moment. It came out so dark and painful, I let
out sobs as my heart feels shallow alone. Lumunok ako at humingang malalim, I
slowly placed my shaky hands on my both ears and bowed my head more. My thoughts
are stressing me so bad and I don't know how to stop them from pulling me into the
darkness.
No, I don't want the darkness... I don't wanna be pulled tonight!
 Mabilis akong tumayo mula sa sahig habang nakatakip pa rin ang mga palad sa
tainga, pumikit ako nang mariin at dinampot ang bag ko saka sumampa sa kama.
Mabilis kong hinalungkat doon ang pipe na may tuyong damo, pero mas naunang sumagi
sa paningin ko ang maliit na paperbag doon. I was crying silently as I took it out
and tore the paper, there are two sets of medicine there. Can I use these all to
overdose myself? Will it help me feel better easily?
Suminghap ako at napansin ang asul na papel doon, folded like airplane.
Binuksan ko iyon at binasa.
Take two capsules at a time, thrice a day after meal time. The one is for flu,
one for your bark-toned-cough. Don't forget to eat first before taking them. Get
well.
I clenched my jaw, bumuhos ng tahimik ang luha ko. That was comforting just in
time, pagod akong bumuntong hininga habang kunot ang noo. Muli kong binasa ang
note, binagsak ko ang sarili sa kama at humikbi.
Buti pa nga siya, kahit nakita niya akong nagnanakaw doon sa Alpha ay may
concern pa rin. He even paid for it and now he's making the demons of sadness and
pain around my head down by just reading a note of reminder and medicines to get
well! When will I get to feel that in the gestures of my Mom? Kailan ko iyon
mararamdaman sa tunay kong pamilya at kasama? Bakit kahit anong pilit ko sa aking
sarili na maramdaman iyon kahit hindi nila iparamdam ay blangko talaga at sakit
lalo ang dulot?
That night I sneaked out to get my kind of breath and free mind. Kahit sobrang
sakit ng katawan ko sa trangkaso, hindi ako napigilan noon. I even took four
tablets to make it effective. Natatawa na lang ako sa sarili ko dahil nakauniporme
na agad ako sa oras na iyon para lang handa na sa kinabukasang klase, I was with
Aladdin and squad. Masuwerte pa ako na welcome pa rin sa tambayan nila kahit na
mailap na si Aladdin sa akin dahil doon sa huli naming pag-uusap.
Kahit anong pilit kong balewalain ang mga salita ni Mommy, wala pa rin. Iyon at
iyon lang ang tumatakbo paikot sa aking isip buong magdamag, hindi ako pinpatulog
sa sakit. I was having a breakdown, I need this dried leaves to feel well and high,
so dark whispers in my head wouldn't reach me.

I put the filter of my tiny cigarette in my lips to suck

it, pumikit ako at inunat ang aking leeg habang binubuga ang usok mula sa aking
baga. Binuksan ko ulit ang mga mata para panuorin sila Simon sa sofa. They're
currently playing cards, naroon din si Aladdin. Nagtatawanan sila habang
nagtataguan ng kanilang mga cards upang hindi masilipan.
"Tara na, race track!" sigaw ni Paulo.
Tumingin sa akin si Simon. "Sama ka, Lace?"
Nagtinginan sa akin ang iba pa na nagtataka kay Simon, they looked down on my
clothes. Suminghap ang ilan sa kanila at halos mapangiwi kay Simon. Of course,
they'll refuse!
"Mon, tanga ka ba? Naka uniform pa 'yan, hindi puwede. Lalo lang tayong
mahahalata roon!"
Tiningala ko ang kalangitan, madilim pa rin pero nagkukulay lila na para sa
pag-uumaga mamaya lang. I looked at my wristwatch, napanguso ako dahil wala pa sana
akong plano umalis. Alas singko pa lang, hanggang mamaya pa sana akong alas sais
kaso tama sila hindi ako puwedeng sumama dahil nakauniporme. Pati school madadamay
pa pag nagkahulihan.
"So what? Mabilis naman tumakbo si Dallace." ani Simon sabay tawa.
Ngumisi ako at tumuwid na mula sa pagkakahilig ko sa hood ng sasakyan. I
shrugged, pinitik ko ang yosi sa paanan at inapakan iyon.
"Hindi na, papasok pa ako."
"Puta, ang aga mo naman!" si Paulo.
"Mamaya pa, tambay muna ako sa Alpha para makaidlip." tawa ko, I can feel the
lightness of my head and emotions now. Nakakatawa na ako! I'm so fucking happy!
Tumango si Simon. "Alright, wanna hitch in?"
 "Huwag na, walk trip na lang ako."
"Atta girl when so high, fly high! Huwag mo masyadong galingan sa klase mamaya,
ah? Baka magtaka prof n'yo, nakakaperfect ka ng quiz bigla."
Humagalpak sila sa tawa, I laughed with them and shook my head. Tatawa-tawa pa
akong lumakad paalis sa tambayan nila, I just took a cab on the corner of that
subdivision. Hindi ko nararamdaman ang sarili ko, I feel floating and very hyper.
Ni hindi ko maalalang pumasok ako sa taxi pero tawa na ako nang tawa. Dinaldal ko
agad ang taxi driver sa kawalan ng magagawa sa loob noon.
"Manong, may asawa na po ba kayo? Kung mayroon. Ilan po?" humalakhak ako.
Mahinang natawa ang matanda. "May mga apo na rin ako, marami. Pero isa lang ang
asawa ko."
"Asus! Sabi nila ang driver daw sweet lover, e! Panigurado, marami na kayong
nabibihag na pasahero 'no? Baka isa lang ang pinakasalan mo pero marami kang side
chic! Mga lalaki po ganyan, e." humikab ako at natawa. "Ay, may babae rin palang
ganoon."
"Hindi ako nambabae kahit kailan, ineng. Kahit hindi pa kami kasal ng misis ko
dahil wala kaming pampakasal, hindi ko nagawang mangaliwa."
I chuckled. "Sana all, hindi cheaters."
Tumingin siya sa akin mula sa rearview mirror, sinandal ko lang ang ulo sa
backrest at saka muling humikab pero kahit anong hikab ko ay hindi naman pumipikit.
"Mommy ko nga, nanlalaki noon. Nagkaroon siya ng boyfriend habang sila pa ng
Daddy ko, ako pa ang nakaalam nun pero dahil bata pa ako hindi ko sinabi kay Daddy
para hindi sila maghiwalay kaya ayun. Mukhang tanga si Daddy." I gasped. "Ngayon,
patay na siya. Daddy!" I shouted. "Sana naririnig mo 'to, sorry talaga kasi hindi
ko nasabi sayo pero mas mahal kita kesa kay Mommy. Tandaan mo 'yan."
Humingang malalim si Manong. "Alam mo, ineng. Lahat ng ginagawa ng tao may
dahilan, maaring nagkamali ang nanay mo pero hindi iyon sapat para mawalan ka ng
pagmamahal sa kanya. Nanay mo pa rin siya at anak ka niya. Hindi mababago iyan."

Tumango-tango ako at ngumisi.

"Alam ko ho, manong. Hindi mababago na mag ina kaming dalawa, kaya ang malas ko
nga. Siya pa kasi ang naging Nanay ko. Hindi naman ako mahal, napakasaya po talaga
na walang nagmamahal sa akin. I feel independent!" humagalpak ako at pumalo sa
aking hita.
Literal na independent! Kakaiba.
He sighed massively.
"Matuto kang tumingin sa paligid mo, hindi lang ikaw ang may ganyang sitwasyon
sa buhay. Mayroong mas malala pa ang dinadanas, huwag kang magpakain sa emosyon mo.
Mahalin mo siya hangga't nakakasama mo pa."
Umiling ako at winaksi ang kamay ko, hindi ko siya maintindihan. Lahat ng
sinasabi niya minamasama na ng isip ko, mabuti na lang at nasa tapat na kami ng
Alpha. Binayaran ko siya at hindi na kinuha ang sukli, diretso akong bumaba ng taxi
niya dahil parang gusto kong magmura sa mga pinagsasabi niya.
Nararamdaman niya ba ang nararamdaman ko? Not my situation and air at the
moment, but my everyday moment! Does he even know how it feels like to be left
alone without any companion at all? Lahat ng tao, umiiwas sa akin dahil alam lang
nila ay adik ako at tarantado. Hindi naman kasalanan na gustuhin kong maging masaya
at doon ko lang nakukuha iyon. Masuwerte pa ako na may Isha akong kaibigan at sila
Simon, Aladdin. I'm so thankful they existed and they're here around me so I had
some people who share the same hobby.
"Ang lala ni Manong." bulong ko sa sarili at umiling, kahit pull ang basa ko sa
glass door ay tinulak ko iyon sa pagpasok. "Push talaga 'yan, nabago lang."
Buti na lang 24 hours ang Alpha, napansin ko agad si Totoy sa counter.
Naglalaro sa kanyang cellphone at seryoso, halos nagsasalubong pa ang kilay. Walang
ibang tao sa Alpha, lumakad ako sa harap ng counter at dinungaw ang nilalaro niya.
Barilan iyon.
"Aba, ganda ng nilalaro mo. Putukan!"
 Napahinto siya sa paglalaro dahil sa gulat, ngayon lang ako napansing pumasok.
Humagalpak ako sa tawa dahil namutla ang labi niya, agad siyang tumayo at kumamot
sa ulo niya habang matalim ang tingin sa akin.
"Namatay ako! Ano ba kasi!" impit niyang sigaw.
"Ayaw mo 'yon, advance kang namatay? Sus, mamamatay naman talaga tayong lahat.
Galit na galit ka naman." panunuya ko, tumalikod na ako at kumaway. "Pakain, ah?
Nagugutom na ako, lista mo mga makukuha ko. Babayaran ko na lang pag sober na ako."
Tumatawa ako habang naglalakad, pumunta agad ako sa area ng sandwiches. Wala
namang kanin dito, mas okay pa sa 7-11 at Mini-stop pero hindi naman puwede itong
gawain ko roon. Dito lang kay Totoy puwede ang mga ginagawa ko kaya malaya akong
makapili at kumuha na hindi pabalik-balik sa counter para magbayad.
Nakaapat na sandwich ako, iba-iba pa. Pagkatapos kong kumain ay inubob ko ang
mukha sa lamesa at doon nagpalipas ng isip. Hindi ako makatulog kahit ramdam ko ang
pamumungay ng mga mata ko, mas lamang na gusto kong mulat lang at nakikita ang nasa
paligid. Sa labas ng glass wall lamang ako nanuod, may ilang batang estudyanteng
naglalakad at masaya sa pag uumaga. Medyo nagliliwanag na rin ang kaulapan pero
wala pa rin si haring araw, napatingin sa akin ang dalawang batang babae na
complete uniform at may nametags pa.
Napangiti ako, I waved my hand at them while still leaning my cheek on the
table. Naghagikgikan sila at kakaway sana pero hinila sila ng isang matandang
babae, matalim ang tingin sa akin na para bang kriminal ako. I rolled my eyes at
her, I stuck my tongue out. Laglag ang panga niya at halos mamula sa galit, mabilis
niyang hinila ang dalawang bata paalis.
Humagikgik ako sa sarili. I rolled my head to the left side to see the counter,
nakita ko roon ang likuran ng isang lalaki. Malapad at makisig, Totoy was pointing
something behind. Lumingon ang lalaki sa gawi ko, I blinked my sleepy eyes.
Binuksan ko ang tainga bigla para makarinig.

"Isang oras na 'yang nandiyan, binigay ko ang gamot sa

kanya pero mukhang nagkasaltik, Kuya."
Mas napakurap-kurap ako, si Xanthus Ylarde ang kausap niya. Nanatili ako sa
puwestong ganoon pero kunot ang noo, nakatingin na si Xanthus sa akin ngayon.
"Hoy! Anong nagkasaltik, Totoy?" inis kong sigaw sa kanya. "Alam ko, tamang
hinala ako. Ako pinag uusapan niyo!"
"Oo, ikaw nga. Halata naman, talagang tama ka. May tama ka!" aniya.
Napangisi ako, hindi ko pinansin si Totoy at tumingin na kay Xanthus. "Hi,
Nurse Xanthus Kraig Ylarde! Good morning! Aga mo rito, ah!"
Kunot lang ang noo niya habang nakatingin sa akin, ngumuso ako at pinikit ang
mga mata ko. "Hindi ka naman nagrereply sa text ko, sabi ko thank you sa gamot!"
Suminghap si Totoy. "Tatawa 'yan! Tatawa 'yan kahit walang nakakatawa!"
Humagalpak ako sa tawa. "Tanga ka pala, pinapatawa mo ako! Pero good pogi
points ka diyan, Toy! Napapatawa mo ako kahit walang nakakatawa!"
"Diba? Hindi ako ang nagpapatawa sayo! High ka lang talaga!"
Nagmulat ako ng mga mata habang natatawa, Xanthus made his way to me quietly
and very handsome. He's wearing his usual all white uniform, ID lang ang hawak niya
ngayon at walang kahit anong gamit. Hinila niya ang isang upuan sa tapat ko at
nilipat iyon sa kanto ng lamesa na nakaharap naman sa glass wall sa aking gilid. My
head was on the side, directed at him now. Suminghap ako at ngumisi.
"Guwapo mo talaga, 'no?" halakhak ko habang nakatingin sa kanya ang antok kong
mga mata.
He was just looking at me straightly, without any emotion. Marahang nilapatan
ng malaki niyang kamay ang noo ko, konting galaw niyang iyon ay nalanghap ko ang
kabanguhan niya. He looks fresh especially in the morning, his hair is a bit damp
and disheveled attractively. Hindi yata ugaling magsuklay pagtapos maligo.
He sighed as he felt my temperature. "Did you rest? Or you stayed awake the
whole night 'till now?"
I shrugged.
 "Huwag mo muna akong Inglesin, baka magdugo na naman ang ilong ko sayo."
He inhaled deeply while looking at me. "Nagpahinga ka ba at uminom ng gamot?"
Namilog ang mga mata ko, gulat at halos matawa sa kanyang pagsasalita. Ilang
saglit pa akong nanlalaki ang mga mata sa kanya, I sat up instantly and laughed so
hard. It almost echoed in the whole store, hinawakan ko ang tiyan ko habang
tumatawa.
"Oh my God! That's beyond adorable! Ang cute mo pala!" halakhak ko. "Isa pa,
isa pa!"
"Hell." iling niya, seryoso pa rin at bahagyang nakangiwi. "I'm asking
seriously, Miss. Stop making fun of it."
"Funny ka naman talaga!"
He's cute! Ang ganda ng accent niya kapag nagtatagalog, e. Slang na slang pero
diretso naman, kaso minsan tumatagilid sa letter A na parang nagiging E. Tawang-
tawa ako sa pagkatuwa, ilang sandali pa ay kumahol na ang ubo ko pero tawa pa rin
talaga.
"Okay, stop with it and answer me. Your temperature isn't going well, you
should've rested all night." he said.
Suminghap ako at hinawakan ang leeg ko, parang gulat pa ako dahil sa nalaman.
Pakiramdam ko kasi wala na akong trangkaso, e. Kanina pa, tapos sobrang init pa
pala ng temperatura ko! I gasped again and looked at him shockingly.
"Hala, oo nga. Hindi ko alam pero maayos naman ang pakiramdam ko, e. Ayos lang
'yun." nagkibit balikat ako. "'Tsaka normal lang na uminit, nandito ka kasi. Ang
hot mo!"
His brow arched, he shook his head.
"You're just feeling well now because of whatever you took," he sighed and
stood up.
Napatuwid ako at hinawakan ang pulsuhan niya. "Saan ka pupunta? Iiwan mo na
agad ako, wala pa ngang tayo!"
He took a deep breath like he's so done of me. Napakaseryoso niya, wala man
lang reaksyong kinikilig o ano. Para tuloy akong tanga!
"I'll get you a water," he said. "Kumain ka na ba?"
I smiled adorably. "Ih, cute mo talaga! Tagalog ka na lang, mas bagay sayo!"
"Kumain ka na ba?" muli niyang tanong sa mas mariing tono.
Napasimangot ako.
"Sungit mo naman! Oo, kumain na ako. Pero kung gusto mong magpakain, okay lang
naman." humagikgik ako at kinindatan siya.
His jaw clenched tightly, kinalas niya ang kamay ko sa braso niya at lumakad na
sa dulo ng store. Napanguso ako at pinanuod siya roon, napapangiti pa ako habang
nakasunod ang tingin sa kanyang kilos na lalaking lalaki ang datingan. Mas lalo
lang tuloy naging hyper ang isip ko, e.
Haay, Nurse Xanthus...
Bakit mas caring ka pa talaga kesa sa ina ko?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 5

#SP5
My flu went out after three days, naiwan ang ubo ko dahil na rin sa pagyoyosi.
Iyon na ang hindi mawawala sa akin simula noong subukan ko at kasanayan, mahirap na
siyang alisin pa sa routine ng araw-araw ko. Sa pagbabanyo, pagtapos kumain, pag
walang magawa at sa inuman, iyon na ang kasama ko sa lahat. Hindi ako sanay na
walang nahihithit sa isang araw dahil hinahanap na ng labi at baga ko ang usok ng
sigarilyo.
Nakakatawa na kung kailan pa ako nagkasakit, doon pa ako nakakakuha ng matataas
na score sa quizzes at activities namin. Kung tutuusin para sa akin ay madali pa
ang programang kinuha ko kesa sa programa ng ibang estudyanteng nakakasalamuha na
puro engineering, architecture at iba pang madugo sa utak. While I'm only taking
Tourism Management, nahihirapan pa ako roon dahil umabot ako sa fourth year na puro
pangongopya lang sa exam at hula-hula na masuwerteng tama. Though, I just repeated
my fourth year because I failed last year. The school was about to kick me out but
Mom asked for one last chance, she doesn't want me to transfer because it would be
another expenses. Siyempre, bagong uniform at iba pang kailangan.
So technically, this is my last chance to study and finish the degree. Kung
hindi ako makakapasa sa school year na ito, wala akong magagawa kundi ang
magtrabaho na para sa sarili at walang natapos na programa. It's not bad, actually,
I know some people who didn't get to finish their studies due to financial issues
but they have a decent work now. Si Isha, hindi nakatapos pero nagtatrabaho ngayon
sa isang hotel bilang receptionist. May mga opportunity pa rin, diskarte lang ang
pinaka kailangan.
I sucked my cigarette while walking on the long sidewalk, I'm wearing my plain
white crop shirt and a black skinny jeans with a pair of black boots. Nakalugay ang
aking maikling buhok, nakaipit sa tainga ang ilang hibla habang nakasuot ng pulang
snap back sa ulo. I smirked cockily when I saw Aladdin walking with a busty girl
clinging on his arm in front of his car that was parked near the sidewalk. Binuksan
ni Aladdin ang pinto ng kotse niya, patakbo akong lumakad doon at tinawag siya.
"Aladdin!"
Kumunot ang noo niya, tumingin silang dalawa sa akin ng kasama niyang babae na
may malaking dibdib at halos lumuwa sa suot niyang tube. I know her! She's a
freelancer model somewhere and we were in the same program, mas nauna lang siyang
nakatapos last year. She's wearing a gray tube dress that looks very nice on her
because of her tiny waist and proud hips.
Hmm, not bad for Aladdin's taste.
Ngumiti ako kay Aladdin. "I just wanna ask something privately... can we have a
minute?"
Nagtaas ng kilay iyong babae, si... teka, nakalimutan ko pangalan.
"At bakit kailangang private pa? Hindi ka marunong makiramdam? He's with me."
mataray noong sinabi.
Ay wow, sumasapaw!
I wrinkled my nose, umisang hithit pa ako sa yosi ko bago iyon pinitik sa lapag
at inapakan. I breathed out the smoke and smiled at her.
"Hindi ka rin yata marunong makarinig, e. Kausap ba kita?"
Nangunot ang noo niya, matalim ang mga mata at bakas ang galit.
"Anong pinapalabas mo? Na mahihila mo si Aladdin anytime even with his
girlfriend in front of you?"
Ang labo ni Ate girl, aagawin ko ba iyan? Para sabihin ko sayo, natikman ko na
ang labi niyan at pinagsawaan. Tira-tira na lang iyan, kaya huwag na masyadong
protective! At sigurado akong marami ng babae ang nakatikim diyan na mas wild, tsk.
"Hindi pa rin mababago niyan na hindi ikaw ang tinanong ko kung puwede siyang
makausap, siya dapat ang sasagot." natatawa kong sinabi.
Nakakainis din siya, ah. Hindi naman siya ang tinanong ko, sumasapaw masyado.
Akala mo laging aagawan, alam ko namang maganda ako ngayong araw dahil naka OOTD pa
pero hindi ako boyfriend stealer!

"Dallace." Aladdin warned, hinawakan niya sa baywang ang

babae. Napairap ako pasimple. "Let's just talk later, ihahatid ko muna si Queenie."
Queenie, my ass.
She held his arm immediately and glared.
"Sino ba 'yan? Bakit kailangang dalawa lang kayong mag-usap? Hindi, Aladdin.
Hindi." umiling siya at padabog na pumasok ng kotse.
Napasipol ako. "Oh, taray. Mahilig ka pala sa nagmamaganda—"
"Dallace." muling warning ni Aladdin habang seryoso ang mga mata. "I'll just
call you later."
Diretso na siyang lumakad sa kabilang side at pumasok sa kotse niya, napanguso
ako habang sinusundan ng tingin ang pag-andar noon. The window is heavy tinted,
nakakainis! Ang sabihin niya, umiiwas siya! Ilang beses ko na siyang nareject, ah?
Bakit ngayon lang siya umiwas? Nagsawa na? Ilang araw na akong tumatambay sa
hideout nila tuwing uwian pero parati rin siyang wala kaya umaalis din agad doon.
Wala naman akong matinong nakakausap, madalas puro sugal sila Simon o kaya naman
puro tulog.
Nagbagong buhay na ba si Aladdin?
Suminghap ako at kinamot ang kilay ko, dinukot ko ang isang bubble gum sa bulsa
at binuksan iyon para nguyain. Nakakainis si Aladdin, paano niya ako nagawang
balewalain bigla? Noon naman kahit nireject ko na siya, magkaibigan pa rin kami.
Ngayon nag iba ang hangin bigla, ako na ang iniiwasan at binabalewala. Well, hindi
naman talaga importante ang itatanong ko. Gusto ko lang talaga siyang makausap,
hindi ko naman inexpect na magkikita rin kami rito.
Lumakad na ako para tumuloy sa Alpha habang nagpapalobo ng bubble gum sa bibig,
nakita ko agad si Xanthus doon na bumaba mula sa dala niyang motorbike. He's
wearing a camouflage fitted shirt, black jacket and a faded rugged jeans with black
Nike sneakers. That is so unusual outfit of him today but the cleanliness is still
screaming especially in his damp primed hair.
Agad kong nginuya ulit ang bubble gum at inayos ang sarili ko bago maligayang
tumakbo palapit sa kanya, kumunot ang noo niya nang magtama ang tingin namin.
Inipit niya sa kanyang braso ang helmet na dala at marahang lumakad, sumabay ako
roon.
"Hi!" I greeted.
"Hi?" he greeted back, a bit hesitant with rumpled thick brows while looking at
me.
Oh gosh, he smells nice as the wind blows suddenly.
"Nakita kita kagabi, tinawag kita kaso hindi mo yata narinig."
"Saan?" his voice is natural deep and low that's really shivery. Lalo na pag
Tagalog.
"I was on the corner of Sampaloc St., waiting for a cab. Ang bilis mo pa ngang
mag motor, kaya siguro hindi mo talaga ako napansin." nakanguso kong sinabi habang
nakatingala sa kanyang mataas na height.
Nagtaas siya ng kilay, kunot pa rin ang noo at nakatingin sa akin. Binuksan
niya ang glass door ng Alpha at pinauna akong pumasok doon. Ang gentleman niya
talaga! Sa tatlong araw na puro katamlayan at kalungkutan ang dala ko dahil sa
trangkaso nitong nakaraan lang, palagi ko siyang nakakausap sa Alpha kapag nagagawi
siya at puro nice gestures lang ang nakikita ko sa kanya. He even gave me another
set of medicine and vitamin candies. Sa isang malapit na ospital siya nakaduty
dito.
"I didn't see you. What were you doing there?" he asked. Kumunot ang noo ko. "I
mean, what did you do there?"
Mas lalo akong tumabi sa kanya para ibulong ang sagot. "Doon kasi ang hideout
ng mga kaibigan ko, nagtambay lang ako kasama sila."
"I remember it was late last night when I passed by on that street. 3 AM?"
kunot noo niyang sambit. Nilapag niya ang helmet sa isang lamesa at nanatili ang
mga mata sa akin.

Napanguso ako. There's something fluttering inside my

chest. "Oo, ganoong oras naman ako umuuwi pag naabutan na ng curfew sa bahay. Doon
ako nagpapalipas sa Sampaloc."
"It's so late for a woman like you to walk around that street and go home
alone, don't you have some friends to drive you home?"
He walk towards the first stall, kaya sumunod lang ako sa kanya. I chuckled and
shrugged.
"Baka mas lalo lang akong mapahamak kung may isang maghahatid sa akin sa mga
iyon, they are always high. Mapapaaway lang lalo sa kalsada o kaya makakabunggo."
natatawa kong sabi.
 Damn, he sounds and looks worried. Gustong gusto ko siyang kausap sa ganitong
itsura at tunog, para bang kahit hindi sabihin ang eksaktong 'ingat ka' ay nasa
boses na niya iyon agad. My heart contorted a bit but the thought of someone's
worried about me made me smile while walking slowly with him, kumuha siya ng ilang
junk foods na mamahalin sa stall at muling sumulyap sa akin.
"If you already know the cases, why are you still going home that late? You can
always choose the right time of your curfew. That's the reason why you have it, to
be always safe."
My chest tightened, ngumisi ako at umiling. "Kasi ayokong umuwi ng maaga,
gising pa ang Mommy at stepfather ko. Ayokong makarinig ng sermon."
"Maybe because you're not following their rules." he said quietly, the
carefulness was evident in his tone.
Diretso akong tumingin sa mga mata niya, gusto kong matawa sa sarili dahil
kahit concern niya ang naririnig ko ay sinasaktan pa rin ang kalooban ko. It's just
very overwhelming in a painful way of realization about the home I have every
single day. The home who doesn't feel home... for me.
"Wala namang nagbabago, kahit sundin ko pa 'yung rules at curfew. They will
still rant and throw words—" mabilis akong napahinto sa pagsasalita nang tumunog
ang cellphone niya.
Nagkatinginan kami, tumango ako sa kanya at tipid na ngumisi. Huminto siya sa
pagpili bibilhin para sagutin ang tawag, I just chewed my bubble gum while looking
at him. Nilapat niya sa tainga ang cellphone habang nakababa ang tingin sa stall at
mga pagkain sa harapan.
"Yes..." he breathe. "I'm just near your school." he gazed at me.
That made me look around the stalls, kunwaring hindi nakikinig sa kanya. Wala
akong magawa kundi ang tumingin din ng mga chichirya at cupcakes sa stall habang
naghihintay.
"Alright... no it's okay, you can go out with them." he said understandingly.
"I can't go out, I have a duty tonight. It's fine, really. Just take care, I miss
you, too... bye." iyon ang banayad niyang mga sagot sa kausap.
Medyo bumagsak ang balikat ko roon, wala pa man ay nakukumpirma kong nobya niya
ang kausap. He sounded sweet and worried but still allowing what would his girl
wanna do without him, huminga akong malalim nang maramdaman ko siya sa aking
likuran. My heart tumbled as I turn to him, his right brow was arched while looking
at the set of assorted cupcakes I'm holding. Kinuha niya iyon, napasinghap ako at
sinundan agad siya sa paglalakad.
"Are you going somewhere today?" he asked.
Pumarte ang labi ko sa pagkalito pero umiling ako. Tumango lang siya at mabilis
na ang paglalakad, tumungo siya sa fridge para pumili ng inumin.
"Girlfriend mo 'yung kausap mo?"
He gazed at me and a little smirk played on the corner of his lips. "Yea..."
My world stop shaking but I didn't react the way I felt the sudden heaviness
inside my chest, napatawa ako at tumango. He took a pair of one litter drinks and
walk to the counter, wala sa sarili akong napasimangot habang nakatingin sa malapad
niyang likuran at nagbabayad na ng mga binili niya kay Totoy cashier. Nilingon niya
ako, gulat ako roon kaya inalis ko agad ang simangot at pekeng ngumiti.

"Want anything else?" he asked me.

Napangiwi ako at umiling, ano pa bang ginagawa ko rito? Magtatambay lang naman
sana ako at pagtitripan si Totoy, e. Bakit ililibre niya pa ako?
He nodded, after paying it. Dinala na niya ang supot at lumapit sa lamesang
pinag-iwanan niya ng helmet, ngumuso ako at umupo sa isang malapit na upuan.
"Ingat ka," ngiti ko sa kanya at kumaway. Ingat ka, magbebreak pa kayo ng jowa
mo.
It really makes me feel bitter now, hindi naman sa nag eexpect ako na single
siya dahil sa guwapo niyang lalaki, malabong single talaga! Kaso ang nakakabitter
lang ay narinig ko pa talaga kung paano niya kausapin iyon! Hay buhay, parang life.
Malas na nga, malas ko pa sa crush ko.
Abort mission, Dallace! He's off limits! Taken, not ready to mingle!
Nagulat ako nang lumapit siya sa akin, his lips cornered slightly as he took
off my red ball cap and put the helmet on my head carefully. Namilog ang mga mata
ko, tatanggalin ko na sana iyon pero hinila na niya ako sa pulsuhan kaya napatayo
ako at nagpadarag sa kanyang hila palabas ng Alpha. I wriggled my arm.
"Hey! Ano ba?"
"I'll make you feel the fresh wind..." he chuckled roughly, inayos niya ang
maliit na belt ng helmet sa ilalim ng aking chin saka ngumisi.
Sumampa na siya sa motorbike niya at nilingon ako na nakatayo pa rin at
nakatingin sa kanya, halos napatulala pa ako ng ilang segundo dahil sa pagkamangha
sa kanyang mga kilos at sinabi. He scanned my clothes, bahagya siyang napailing
nang mapasadahan ang hantad kong puson. Hinubad niya ang jacket niya at binigay sa
akin, naiwan ang camouflage niyang shirt sa katawan.
"Wear it, you might catch cold and stomach aches."
"S-Sasama ako sayo?" nauutal kong tanong, sa buong buhay ko ngayon ko lang
naitanong ang ganito na namamangha pa.
His forehead wrinkled while looking at me, he nodded. "May masama ba? Let's
go..."
Oh. My. God. Xanthus Kraig Ylarde wants me to come with him?
Napasinghap ako at mabilis na sinuot ang malaki at mabango niyang jacket,
hanggang ibabaw ng tuhod ko ang haba noon at lampas sa mga kamay ko ang haba ng
sleeves. Tuwang-tuwa at excited akong sumampa sa motorbike niya, sa kanyang
likuran. Iniiwasan kong mahawakan siya pero siya mismo ang umalalay ng kamay sa
akin habang sumasampa ako. Ilang segundo pa nang makaayos na at kumportable ang
lagay ko, halos mapatili ako nang paandarin na niya ang motorbike paalis, napahawak
ako sa dulo ng shirt niya sa likuran.
"I'll hold here, is it okay?" pasigaw kong tanong para marinig niya habang
nagdadrive.
Hindi siya nagsalita, hinawakan niya ang kaliwang pulsuhan ko at siya mismo ang
naglagay sa kanyang baywang.
"It's okay as long as you won't fall..."
Humalakhak ako. "Paano kung mahulog pa rin ako?"
"Hold me with your both hands tight." he commanded simply.
I flinched.
Tss. Literal na sineryoso ang tanong ko, wala man lang banat pabalik. Siguro
hindi niya nagets, sayang naman.
The whole time was a blast, sa city pa lang iyon na maraming sasakyan at
masikip pero nang makarating na kami sa tahimik na paligid ng kabukiran ng isang
lugar, naging mas masarap sa pakiramdam ang hangin at bilis ng kanyang pagmamaneho.
The whole place on the right and left side is evergreen with horses and cows, there
are cute little goats following their mother goat as we pass through the place I
called evergreen. This isn't the first time I saw the vicinity, although it was my
first time appreciating the view. Madalas kasi ay nadadaanan ko lang ito kapag
sumasama sa biyahe nila Aladdin papuntang Tagaytay.

"Wow!" sigaw ko sa pagkamangha sabay singhap sa hangin, I

needed to push up the glass of the helmet a bit to inhale the fresh harsh wind.
After my fever, I really need this place! Kung wala lang girlfriend si Aladdin,
siguro mag-aalala rin siya kapag nalamang may sakit ako noong nakaraan at dadalhin
ako sa ganitong lugar. However, he would just spoil me have a drink with him and
smoke. Pero masaya ring kasama si Aladdin, nasa sa akin pa rin naman kung
makikisama ako sa trip niya. E, parehas kami ng trip kaya ang ending, masaya. Ewan
ko lang itong si Xanthus, we'll try it!
The road got higher, sobrang nag eenjoy lang ako sa likuran niya habang abala
ang mga mata ko sa pagtingin sa paligid. Ilang minuto pa na ganoon kami bago siya
lumiko at huminto sa isang bangin na may bakod sa dulo, the warm sun is still
shining gold in front of us as it reflects on the wide sea below the high cliff.
Bumaba ako at halos magmadaling inalis ang helmet pero agad akong ngumiwi sa sakit
noon, hindi ko natanggal ang belt. Xanthus is watching me, natatawa ako dahil
nakakahiya pala ang itsura ko sa pangyayaring iyon.
I look like an ignorant kid while so excited to see a beautiful view of the
ocean, pinarada niya lang basta roon ang kanyang motorbike at inisang hakbang ako
para tulungan sa pag-aalis ng helmet.
Napatitig ako sa kanya, mas magandang view pala 'to. I chuckled inwardly, the
bad boy look on his face visibled right now. The way his hair was all messed by the
violent air, it added spice in his whole look. Kapag naka all white uniform siya,
tingin ko lang sa anya sobrang linis at mabait na nurse pero ngayon. He reminds of
badboy characters in some movie I usually love to watch, his thick brows were in a
perfect shape that made his eyes shrouded by it. Parang matalim tuloy lagi ang
tingin niya kahit hindi naman talaga.
He took off my helmet and gave back my red ball cap, ngumiti ako nang malapad
at kumindat sa kanya.
"Sana sinabi mo na mas maganda pang view ang mukha mo kesa sa pupuntahan
natin," halakhak ko.
Tumaas ang isang kilay niya saka nilapag ang helmet sa motorbike. "Kulit mo."
Mas lalo akong natawa sa sinabi niya, nagkibit balikat ako at patakbong pumunta
sa dulo ng bangin. There are pair of big rocks near the edge with a flat surface,
doon ako sumampa para tumayo at mas makita ang buong view.
"Careful..." he reminded from behind.
I nodded. Mountains, small houses and the whole wide look quiet ocean in the
center of us gives me too much to see and feel. I don't know why but I really like
the quiet place here where I'd only hear the bird chirps, sound of the wind and how
it's blowing the ocean underneath the cliff.
While standing and scanning the view in front, I looked back to see Xanthus.
Nakapamulsa ang isa niyang kamay sa pantalon habang nakatingin, he gently put the
plastic bag on the other flat surfaced rock and smirked at me. Doon ko naramdaman
ang aking ekspresyon habang nakatingin sa kanya, I was smiling widely and genuinely
at him. Napanguso ako agad at umiwas ng tingin, lumakad ako sa malaking bato para
makababa ulit at lapitan siya. He took steps forward to take my hand and support me
while getting down.
Patalon akong bumaba sa harapan niya, ngumisi ako sa kanya habang nakatingala.
"Thanks for bringing me with you here, hindi ko alam na dito ka pala pupunta
ngayon. Ang ganda ng view. Ang tagal na rin simula noong makakita ako ng ganitong
view, e."
Buhay pa si Dad noon, kami lang namang dalawa ang mahilig mag fishing at mag
sightseeing noon. Kung saan lang mapadaan na ganitong lugar, humihinto pa iyon para
lang kuhanan ako ng litrato noong elementary days ko pa lang. Every weekend we'd go
fishing and some other things outdoor, hindi nakakasama si Mommy dahil may hika.
Iyon ang buong akala ko, hindi ko alam na bukod sa hika may iba pa siyang hobby.
Ang magtaksil sa likuran namin ni Daddy.
"I thought you liked traveling much or not on the places like this?" he asked,
medyo gulat pa sa sinabi ko.
I shrugged. "I don't usually travel, wala akong pera pang travel puwera na lang
kung school activities at tour. Doon lang ako traveler. Pag normal days, kung saan
lang mapadpad."
"You can travel without money, for this kind of free places."
"Oo, pero wala na rin akong kotse panggala kaya hindi ko nagagawa." ngumuso
ako. "So, dito ba sana kayo pupunta ng girlfriend mo ngayon?"
He sighed calmly while looking at me.
"She's more into beaches, island hopping and other countries to travel." he
shrugged and chuckled like it was adorable for him.
Really? Ang fancy naman pala.
Napatango ako. "Ah, mayaman siguro."
Umupo ako ulit sa bato, humarap ako sa magandang view. Naupo rin siya sa tabi
ko, nakatupi ang isang tuhod niya at doon pinatong ang isa niyang braso habang ang
isa niyang binti ay nakahiga naman sa inuupuan namin.
"She grew up like that."
"Ilang buwan na kayo?" I'm silently crossing my fingers that they're just in a
relationship for weeks!
He chuckled.
"Three years and counting..."
Nagparte ang labi ko habang nakatingin lamang sa harapan, I blinked my eyes.
What the hell? Seriously? How the fuck can he do that long term relationship!? My
heart hurts for some reason I don't understand, okay... three years and counting.
Ouch, that's the reason. Maybe because I'm bitter about long term relationships I
couldn't even imagine myself in. Pakiramdam ko hindi para sa akin ang pagtatagal,
ang pananatili ng isang tao kaya hindi ko na sinusubukan pero ngayong naririnig ko
iyon. Parang nakakainggit sa hindi malamang dahilan at napapatanong ako sa sariling
kakayanan.
Pagak akong natawa ng mahina.
"Uy, ang tagal n'yo na pala. Stay strong and keep going..."
May magtatagal kayang ganoon sa akin? May magtatagal kayang lalaki sa ugali o
magiging ugali ko pa habang tumatagal ang pagsasama? Palagay ko wala, ako nga
nahihirapan na sa sarili ko. Ibang tao pa kaya. Mommy ko nga kaya akong itaboy,
ibang tao pa kaya. Ako nga gustong iwanan ang sarili ko, ibang tao pa kaya. Iyong
ganoon na facts, alam ko na agad ang kahihinatnan ko kaya mahirap sumubok. My chest
tightened terribly, no one can really stay with me. Sarili ko, gusto kong iwanan
dahil ayoko na sa akin. How rude, Dallace.
"Thanks." he said. "How 'bout you? Do you have a boyfriend?"
I chuckled. "No time for shits."
"Shits?" natatawa niyang sambit. "Wala bang nanliligaw sayo?"
Nagkibit balikat ako, nanigas ang mga mata ko sa view kahit na parang itim na
iyon. Basta, ayaw kong tumingin sa kanya dahil natatakot ako sa sarili kong
ekspresyon.
"M-Mayroon naman, pero ayoko sa commitment."
"Really... why?" he asked quietly.
"I just don't really wanna be with someone temporary. Gusto kong maging
committed sa taong walang balak makipagbreak kahit ano pang maging ugali ko, gusto
ko kasal agad ang offer sa akin at kaya akong pagtiyagaan kahit sobrang hirap na.
Iyong hindi mapapagod." my heart is twisting up because I know, there's none...
He went silent for awhile before I heard his calm sigh beside me.
"You'll find the right man for you, but you also need to be patient with
yourself so you could have your fine breath. Some people isn't leaving because
they're tired of us, they are leaving to teach us how to find ourselves first and
stand alone for our stronger selves. It's not the person who we have the worst that
makes us tired, it's the pain. It's tiring but it'd just need a rest to continue
long way..."
My lips separated, I slowly turn my head to him. His lips curled a bit.
"You're not tiring even how much you see the worst of yourself only. I'm saying
this because I can see how strong and brave you are, you just can't get to see your
best parts yet 'cause of the people and surroundings around you but you'll
eventually meet someone who can see everything the best in you..."
My nose tightened in sudden emotions that I had to calm my soft nerves I didn't
expect I have just now, damn shit.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 6

#SP6
Nawaglit ang pag-uusap namin nang makatanggap siya ng tawag mula sa girlfriend
niya, ang ending? Ayun, nagpapasundo sa kanya dahil hindi raw natuloy sa dapat na
pupuntahan nilang magkakaibigan. Nagsorry pa siya sa akin dahil sa biglaan naming
pagbalik, sa mas malapit na lugar ako nagpababa kung saan ang apartment ni Isha
para hindi na rin siya dadaan matagalan pa. Kung sa Alpha kasi ulit ako ay ibang
daan iyon patungo sa school ng girlfriend niya na kasalungat ng daan. School ko
rin. Hindi ko inexpect na parehas pala kami ng school noong nobya niya, hindi ko na
inalam ang pangalan.
Bakit pa? Magbebreak din naman sila. Well, I'm not sure though but the thought
of their long three years relationship? I must say, they'll eventually get tired of
each other and break up for that reason. O bitter lang talaga ako? Sus, Dallace.
Huwag ka masyadong nanunumpa ng mga relasyong ganyan kasi the more na nanunumpa
tayo sa iba, the more din na nagiging successful so kailangan kong ibahin ang hula
ko. Okay, naniniwala ako na magtatagal sila. Naku, three years and counting? May
forever talaga. Iyan naiba na. Aasa na ako na magtatagal sila kasi kung anong
inaasahan natin, iyon din ang rason ng pagkadismaya sa huli.
Ngumiti ako sa kanya nang makababa ako, inalis ko ang helmet sa ulo at binigay
sa kanya. He smiled lightly as he gave me the plastic bag of foods he bought
earlier, kunot ang noo kong tinanggap iyon sa pag-aakalang nakikisuyo siyang
hawakan iyon.
"What's your name, again?" he asked.
Ngumiwi ako at natawa. "Wow, sinama mo ako na hindi man lang alam ang pangalan
ko? Ako iyong Dallace Alfonso na nagpakilala sayo sa text at ini-snob mo."
Ewan ko pero naaliw ako kay Xanthus. I feel so empty in every given day, the
emotion and bright thoughts wasn't for me but Xanthus just gave me that emotional
moment because of what he told me. It feels so good to have someone with that kind
of demeanor, to think that I don't even deserve to hear those words. Alam kong
pagod na si Mommy sa akin, pagod na siyang pangaralan at alagaan ako. Pagod na
siyang makaramdam ng pagmamahal sa akin kaya hindi ko maintindihan kung paano
nasabi ni Xanthus na hindi ako nakakapagod kung pati sarili kong ina ay ayaw sa
akin.
Rest? She rested the pain? Ganoon ba ang pagpapahinga?
"Oh, sorry 'bout that. Not really into texting someone."
"Kasi loyal ka?" halakhak ko. "Sus, totoo ba 'yan?"
He chuckled roughly. "I'm not 'cause I'm faithful."
Ouch. Kung sino ka man girl na nobya neto, ang suwerte mo! Guwapo na faithful
pa raw! Panis iyong ibang pangit na manloloko pa. Eto ang dapat tularan!
"Naku! Naku! Matutukso ka rin sa ibang babae, huwag ako! Hindi kita jina-judge,
ah. Medyo lang." pabiro kong sinabi.
His head tilted a bit while grinning handsomely.
"You're—"
Kumindat ako at tinuro siya. "Bitter? Of course, pinaglihi kasi ako sa
ampalaya. Kaso imbes na kainin, inugali ko kaya maliit na bagay 'yan!"
"Wala ka kasing boyfriend kaya mo nasasabi," he said in his slang tone. "I'll
wait till you have your own man, I think you'll be able to follow rules."
"Iw!" tanggi ko. "I can't be ruled by anyone, Xanthus. Lalo na kung boyfriend
ko lang, hindi ako nabuhay para sundin ang batas ng ibang tao."
Napailing siya, magsasalita pa sana ngunit naunahan na ng tunog ng cellphone
niya. Napasinghap ako, he excused and answered it while still sitting on his
motorbike.
"Frey... I'll be there in a few." kumunot ang noo niya at sumulyap sa akin kaya
napaihip ako ng hangin at tumalikod para abalahin ang sarili.
"Is it my fault that you wore something short?" he asked in a gentle voice.
"Alright, just stay inside the resto. No, but it'll just take minutes. I'll get my
car. Okay, love you, too."

Ouch number four, my heart is not well. Nakakatawa na lang

talaga na nakakabitter ang mga taong nabiyayaan ng taong minamahal sila ng
matagalan at hindi niloloko.
 "Dallace." he called. Napaharap ulit ako at hinanda na ang magandang ngiti, I
tucked some strands of my short hair behind my ear as our eyes met. "I gotta go
now."
Tumango ako at mas nilaparan ang pekeng ngiti. "Sige, ingat ka. Mamahalin pa ki
— ikaw ng girlfriend mo."
Tiningalan niya ang ilang palapag ng apartment sa likuran ko saka ginala ang
tingin sa paligid, after scanning the place, he turned to me again.
"So, until what time you'll stay here?"
"Yie! Worried siya!" tukso ko.
"Yes 'cause I have girl relatives and a girlfriend, it wouldn't change the fact
that you're also a girl who should be safe."
Puwede ba, huwag kang pa-fall, nurse! Pag ako na-fall sa mga salitang ganyan,
mahirap na.
I smirked and shrugged. "Walang pasok bukas kaya baka dito ako makitulog
ngayon."
His lips pouted a bit and nodded.
"Alright, then. See you around, Dallace."
Iyon na ang huli niyang sinabi, hinabol ko pa ng tingin ang kanyang pag-alis sa
kahabaan ng kalsada. Pagkatalikod ko sa gate ay saktong sumalubong ang palalabas na
magsyota, si Isha at Jasper.
"Uy, bitch. Sino 'yun?" tanong ni Isha sa akin sabay nguso sa kalsada. "Kitang-
kita kita sa third floor, nakikipagtawanan ka pa!"
Umirap ako, nagtanguan kami ni Jasper. They're holding hands while heading out
of the gate, sumunod din ako sa paglalakad nila.
"Wala, friend ko." halakhak ko.
Ngumuso si Isha at inangkla ang isang kamay sa aking braso habang naglalakad.
"Ayan tayo, e. Lumalandi nang walang pasabi. Talagang petmalu!"
"Leche, Ish. Hindi ko 'yon malalandi, may jowa na." sabi ko. "Saan punta n'yo?"
"Kakain kami sa pares, sama ka na. Wala kang kasama sa apartment. Kain lang
tayo saglit." aniya. "Speaking of may jowa na, bakit mo nilalapitan kung mayroon na
pala?"
"Tanga, lately ko lang nalaman."
"Asus! Ilang buwan na ba?"
"Three years and counting! Mga ganoong katagal na relasyon, mahirap tibagin."
tawa ko.
"Aba, bakit may plano ka?" mangha niyang tanong.
Umiling ako agad. "Wala, hindi ako aasa doon. Sa daming lalaki sa lugar natin,
bakit mang-aagaw pa ako ng boyfriend? Ano 'yon, may matripan lang gawin?"
"Sus, hindi na rin bago. Uso naman agawan, kung type mo. Go for it!" humagalpak
siya.
"Isha, huwag mong turuan si Lace ng ganyan. Babae ka rin, kung sakaling ikaw
ang girlfriend nun. Anong mararamdaman mo kung may mangyayaring ganoon?" ani
Jasper.
Here goes the very machonurin at manong sa kaseryosohang si Jasper. Matagal na
rin sila ni Isha, pero hindi naman kasing tagal ng kila Xanthus at doon sa Frey the
girlfriend niya.
Humagalpak ako. "Oo nga, sige. Ano fight ka, Ish? Sabihin na nating may mang-
aagaw kay Jasper. O anong reaksyon at gagawin mo noon?"
Bumusangot siya, her arm wrapped around Jasper's waist while we're walking on
the sidewalk. Sa kabilang kanto ay namataan ko na ang pares, some people we're
walking with are glancing at me. Dahil na rin siguro sa OOTD ko, sanay na akong
pagtinginan at majudge kung sakali mang may hindi sila gusto sa pananamit o itsura
ko.

Ganoon naman ang mga tao, kahit anong anyo mo ay may

masasabi pa rin sila kaya bakit hindi na lang tayo sumunod sa gusto nating gawin at
suotin o maging itsura? May masabi man sila, at least gusto naman natin ang sarili
nating ginagawa. So, accepting their judgement inside us will be our relief if ever
we hear something we expected already. Mas magandang ineexpect na natin ang mga
negatibong kumento kesa umasang laging positibo ang matatanggap natin dahil
imposible iyon sa mundong ginagalawan natin.
"Masasaktan pero nasa lalaking may girlfriend na rin iyon kung magpapatukso
siya kasi hindi rin naman maiiwasan dito sa atin ang agawan o tuksuhan. Choice
natin ang bawat magagawa, kung tinukso at natukso... choice niya na iyon, ibig
sabihin lang noon, hindi ako sapat o hindi pa sapat ang pagmamahal niya." Isha
shrugs her shoulders. "Bale, A at B lang ang choices. A, magpapatukso. B, hindi. O
sige, dagdagan pa natin ng C, all of the above. Doon na pumapasok ang tangahan,
cheating."
"Huh? Kung magpapatukso, cheating na rin." natatawa kong sinabi. "A at B lang."
"Hindi, Lace. Puwede namang natukso kaya nakipagbreak, may tinapos na relasyon.
Sa B, hindi nagpatukso kaya walang hiwalayan. C naman, nagpatukso at hindi.
Nagpatukso at hindi pa rin nakipaghiwalay. That's cheating, secretly dating and
screwing someone else behind his girlfriend."
Natatawa akong naupo sa aming napiling puwesto pagpasok ng Pares. Jasper
laughed lowly and nodded, nanatili siyang nakatayo sa gilid ng lamesa. Naupo na rin
si Isha sa tapat ko, tinanong lang ni Jasper ang order namin at siya na ang tumungo
sa counter ng Pares. Abala kasi ang iilang crew ng Pares sa ibang customers.
"Cheating is fucking in demand, Lace!" ani Isha, hindi pa tinapos ang usapan na
iyon.
My lips separated to breathe.
"Sabagay, minsan kasi mas pinipili nila iyong may thrill sa relasyon. Mas
ginaganahan siguro sila pag may ibang kinakalantaryo sa likuran ng girlfriend
nila." napapatangong sinabi ko. "Wala talagang faithful, alam mo 'yun? Kung mayroon
man, piling-pili at mahirap na makakita."
"Tama, tama." ngumuso siya at tumambol sa lamesa. "Kaya iyan si Jasper? Kahit
anong bait niyan at pagpapakitang loyal siya sa akin, kahit lived-in kami? Naku,
mahirap asahan. May tiwala man akong buo, mas gusto ko pa ring mag expect ng
negative dahil hindi naman forever na iisa lang ang ugali ng tao."
Tss. Kaya minsan para sa akin, kahit ang sarili nating pakiramdam at emosyon ay
hindi dapat pinagkakatiwalaan dahil kahit anong sabihin nating hindi tayo
magbabago. It's a part of growing up, while we are growing, the changes will come
in and make us see what we should need to change. It might be in a good way or bad,
hindi kasi pare-pareho ang mga tao. Maaring ang tama para sa atin, mali sa iba. At
ang tama para sa kanila ay mali naman para sa atin. Kalakip noon ang mga desisyon
at rason sa malaki o maliit man na bagay. Sa katulad kong may buhay na malungkot,
pinili ko ang magpapasaya sa akin at iyon ang tama para sa akin kahit na malinaw na
kamalian para sa iba.
Konektado talaga ang lahat sa buhay, desisyon at rason. Kahit sa relasyon,
pagbabago pa rin ang may malaking parteng nagagawa sa bawat tao. It's like a
climate change, we could have seasons, too. Season of sadness, loneliness,
braveness and happiness. It's our life cycle... and those seasons are also caused
by the surroundings and people around us. Kaya natin nararamdaman ang mga iyon ay
dahil din sa mga taong nakapaligid sa atin at kung paano natin pinakikitunguhan ang
bawat isa.
The blame is ours only, some people are blaming the country or the places we
are all in without even noticing themselves as the reason of everything's happening
around-the-clock. Bakit may malungkot na tao? Dahil din sa kagagawan ng tao. Bakit
may nagagalit? Bakit may nag-aaway? Everything's happening now is the fruit of what
we did yesterday. Kaya kung ano man ang nangyayari sa atin ngayon, tayo rin mismo
ang rason.

Weeks went normal for me, siguro dahil hindi ako umuuwi sa
bahay namin na inaabutan pang gising ang Mommy ko at si Tito Gerald kaya mas naging
magaan ang bawat araw sa pag-uwi. Although, sa text naman ako nakakatanggap ng
sermon na hindi ko binuksan kahit kailan dahil alam ko ang resulta noon sa aking
sarili. I don't wanna have a breakdown, I want to keep myself calm and breathing
with a normal air.
Nakakausap ko rin si Xanthus kapag nagpapalipas ako ng oras sa Alpha, madalas
ko siyang naabutan doong nagrereview kaya iyon ginawang tambayan lalo ng mga senior
highschool ang Alpha para lang masilayan siya. Siyempre, hindi ko siya ginugulo at
pinapanuod lang lalo na kapag pumupuwesto siya sa lamesa kung saan din ako. Xanthus
is nice, and he's getting nicer by days.
Nginuya ko ang bubble gum sa aking bibig saka pinalobo palabas habang tinatahak
ang corridor ng ikatlong palapag, tunog ng takong ko ang naririnig sa sahig kaya
tumuwad ako ng konti para tanggalin iyon at hawakan na lamang, tinira ko ang aking
stockings at nagpatuloy sa paglalakad.
"You're so good at memorizing those countries! Mental blocked na ako sa
kalahati, hindi ko na talaga kinaya."
"Wala, e. Miss Tourism!"
"Freya Alvarez!" sabay-sabay na sigawan at tawanan ng mga nakasabay kong grupo
ng Tourism students sa corridor.
The girl in the middle is the brightest for them, iyon ang pinagkukumpulan nila
at tinutukso. Hanggang sa pagbaba at paglabas ng gate ay sila ang nakasabay ko sa
paglalakad, pilit ko pang inuunahan dahil ang iingay at ang dadaldal. Wala namang
kuwenta ang pinag-uusapan nila, puro iyong babaeng Alvarez ang ginagawang araw.
Kulang na lang pasikatin hanggang Neptune, e. Gusto kong tanungin kung may suweldo
ba sila roon?
Kahit na semento na ang nilalakaran ko ay nanatili ang stockings ko, hawak ko
lang ang pares ng heels ko. Sa kapikunan ko sa maarteng grupo, nagpahuli ako sa
paglalakad at tiningnan sila. Matatangkad at makukurba ang katawan, halatang
nagwowork out para roon. Well, these girls are usually joining pageants in our
university. Madalas silang gawing model sa school kapag may mga advertisements
dahil mga "role model" daw. Maganda at brainy. E, 'di sila na. Hindi na kailangan
mag ingay pa para lalong mapansin.
Huminto sila paglabas ng gate, may ilang mga lalaking kinausap na kasama sa
varsity players. Pamilyar na rin ang iba dahil laman ng tarpaulins, magkakakonekta
at magkakakilala naman iyang mga sikat. Ang karamihan pa mga pobre.
Huminga ako nang malalim at tuluyang naglakad sa sidewalk, kahabaan ng railings
ng university ay huminto ako saglit malapit sa isang shed. Sinandal ko ang sarili
doon at tinanggal ang aking stockings. Kinuha ko ang pares ng tsinelas sa bag at
nilapag sa semento para masuot, napatili ako nang may parang kumagat sa ibabang
binti ko at nanggulat na parang asong tumahol pero sa makapal at mababang boses.
Sinundan agad iyon ng tawa niya.
Suminghap ako at hinampas agad si Xanthus pagkaharap sa kanya. "Pag ako inatake
sa puso, dadalawin kita sa pagtulog mo!" 
Nurse Xanthus Ylarde is in his usual nursing pants, madalas iba ang pang-itaas
niya. Hindi ko malaman kung naiinitan siya sa uniform o sadyang hindi niya tipo ang
all white, tumingin ako sa kanya. I really like describing him everytime I see him
especially when he's in a complete uniform, madalas ko siyang makitang bagong
gising at bagong ligo sa kumpletong uniporme dahil sa umaga ay sa Alpha rin siya
nagagawi para mag-agahan. He's now wearing a navy blue fitted sleeves shirt with a
small pocket on the left chest, his hair is in a messed up spikes, eyes look tired
but still smiling. He was smirking while looking at me.
"I'll save you." natatawa niyang sinabi.
"You'll save my heart, really? Nurse ka, hindi doktor!" halakhak ko sabay irap.
Kunwari joker ako pero ang totoo, gusto ko talaga i-save niya ang puso kong
malambot. Natawa ako sa isip. Hopeless ka, Dallace?
"I know how to CPR."
Mas lalo akong natawa. "Weh? Sige nga, CPR mo ako dali! Kunwari nahimatay ako
dahil nalunod!"
Nalunod sa kalandian mo, crush. Okay, enough with your shits now!
Humalakhak siya at napailing.
"That's too childish. Uwi ka na?"
 "Hindi ba halata?" sagot ko sa sarkastikong tono.
Iniiba pa ang topic, e. Marunong pala siya mag CPR bakit hindi niya itesting sa
akin nang malaman ko kung magaling ba siya roon. Siyempre, matik na may mouth to
mouth iyon. Puwede akong mahimatay kunwari para doon.
"Aren't you going to Alpha?" tanong niya at tiningnan ang wristwatch na itim sa
kanyang pulsuhan. "Three pa lang."
Ngumiwi ako. "Kasawa ka panuorin magreview. Wala naman akong sinasahod, sayang
muta."
That made him laugh again. His perfect and complete set of white teeth were
showing attractively as he opens his mouth while talking and laughing about
something.
"I'll treat you again." aniya.
Nagkibit balikat ako, tumango siya sa akin at ngumisi. My heart pummeled
harshly, napanguso ako sa sariling pakiramdam. His eyes scanned around the main
gate of our university, alam ko namang dito siya nagsusundo pero hindi ko pa rin
siya nakita kahit kailan na may kasamang babaeng sinundo rito.
"Maghahatid lang ako saglit." he said.
I stuck my tongue out, dinura ko ang bubble gum sa tabi at tumango na lamang sa
kanya sumabay ang kahol ng ubo ko. Napatakip ako sa bunganga habang nauubo dahil sa
makating lalamunan. Damn, maybe I should need to stop smoking for awhile. Medyo
lumalala na ang ubo ko, ilang linggo na rin.
Kumunot ang noo niya at lumapit para hagurin ang likuran ko, my nape shivered
down my spine that I made a step backward to avoid it.
"Are you smoking? I noticed your cough isn't going well for days."
Tumawa ako at umiling, winaksi ko ang palad.
"Ayos lang ako."
"Are you smoking?" muli niyang pagbabalik ng tanong.
My eyes squinted a bit and shrugged my shoulders. "That's a routine."
"Smoking? Routine? Since when?"
"Since I was bata pa." halakhak ko.
"Tss, quit it. That's bad for your health especially now that you're coughing
like hell. Maybe, we can have it checked later." seryoso niyang sinabi.
"Hindi ko na mahihinto ang kinasanayan nang gawain, Xanthus."
"You can, slowly." he rebounded.
Tumawa na lang ako at napailing. "Ewan ko sayo. Sige, una na ako. Sakit na ng
paa ko, e. Kailangan ko na maupo."
Huminga siya nang malalim at tumingin sa bandang likuran ko kung saan ang
kumpulan ng mga estudyante, lumingon din ako roon. Nandoon ba ang girlfriend niya?
Isa ba sa mga Tourism students? Kung, oo. Bakit hindi na lang pala ako? Parehas ko
rin naman ng uniform. Sige, push mo 'yan, Dallace. Mukha kang timang.
Humingang malalim ako at lumampas na sa kanya, kumaway lang ang isang kamay ko
habang naglalakad na palayo. Ayoko na maabutan pa ang pagsundo niya sa girlfriend
niya 'no, baka mapintasan ko lang. Ganoon talaga ang tao lalo na pag bitter at
insecure, nakakapintas ng tao. Even though, I'm sure that his girlfriend is
beautiful. Hindi ko pa rin siguro maiiwasang mapintasan dahil iyon agad ang
hahanapin ko. Proof that some people with insecurities and bitterness will really
find way to see the blemishes.
Katulad ng sinabi ko, pagod talaga ang katawan ko kaya pagkadating sa Alpha ay
saglit lang akong nagyosi sa labas at naupo sa parating puwesto ko sa loob. I put
my earphones on while watching the people walking on the sidewalk, nang bumigat ang
bawat pagpikit ko dahil sa love song na tumutugtog sa earphones ay pumikit ako at
doon kinain ng idlip.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 7
 #SP7
The best thing about tonight's that we're not fighting
It couldn't be that we have been this way before
I know you don't think that I am trying
I know you're wearing thin down to the core
My forehead wrinkled as I heard the playing track on my earphones, this is one
of my favorite songs by Secondhand Serenade. Ewan ko ba kung bakit baliw ako sa
kantang 'to, wala naman akong nahulugang bangin ng pag-ibig pero kakaiba ang impact
ng lyrics tuwing maririnig ko.
Minulat ko ang mga mata ko at tumulala sa labas ng glass wall. Nanatiling
nakahilig ang pisngi ko sa lamesa mula sa pagkakadlip ko kanina ay ganoon pa rin
ang puwesto. Napansin kong wala ng araw sa kalangitan at madilim na, napapilig ang
ulo ko dahil parang may kulang sa tainga ko habang nakikinig. My hand lifted up to
my left ear, wala roon ang isang earpiece ko kaya napadiretso ako ng upo at saktong
nakita ko si Xanthus na marahang nagtatambol ng ballpen sa librong nasa harapan
niya habang ang isang earpiece ko ay nasa tainga niya at abala siya sa pagbabasa
roon.
"But hold your breath," he continued singing the line over the earphones.
Namilog ang mga mata ko at napatitig sa kanya, he's now wearing a white shirt
and a black ball cap in a snap back style that made his face look so bright and
exposed.
"Because tonight will be the night that I will fall for you
Over again
Don't make me change my mind
Or I won't live to see another day
I swear its true
Because a girl like you is impossible to find
You're impossible to find."
My heart tumbled while looking and listening to his deep and cold voice as he
sings the song. It feels so out of my expectation, para akong tinatangay ng bawat
bigkas niya sa liriko na sumisiksik sa isip kong para sa akin niya sinasabi.
Pakiramdam ko ay masyado akong tanggap ng mundo dahil doon, pakiramdam ko akin
iyon. Akin ang kanta at para sa kanya ay ayos lang mahulog kahit napaka shit ng
mundo pag kasama ako. Maybe, I'm just crazy over this song that's why I'm having
this feeling everytime I hear the lyrics.
Ngumuso siya nang mapansin ako at nagkatinginan kami sa isang angat lang niya
ng mukha, his eyes widened a bit but he gave a grin.
"You're a fan?" he asked.
My heart fell on the ground when he stopped singing the continuous lyrics of
Fall for You. I still want to hear more of it. Napakurap-kurap ako at bahagyang
napamulat pa na tila angang gulat at wala sa sarili, kumunot ang noo niya. Nilapag
niya ang ballpen sa sentro ng librong binabasa bago hinilig ang mga braso sa lamesa
at tumitig sa akin.
"Antok ka pa?" muli niyang tanong.
What the hell, Dallace!? Sumagot ka, hunghang!
Suminghap ako at mabilis kinusot ang mga mata ko, kunwaring naghikab pa ako
para makaiwas sa pagkapahiya at paninitig sa kanya.
"M-Medyo," nauutal kong sambit, sinubukan kong humikab ulit pero hindi ako
nagtagumpay.
"So you're a fan of this band? I heard almost ten songs from your playlist, and
Secondhand Serenade is the most played."
I nodded and removed the earpiece, nawawala ako sa sarili kung mananatili ang
pakikinig ko sa kanta.
"Oo, fan ako." sagot ko.
Most of the songs on my playlist are by Secondhand Serenade, Eraserheads and
some random songs from any singers with catchy lyrics. Sa lyrics talaga ako
nakukuha ng mga singers na napapakinggan ko, lalo na kung maganda pa ang boses.
Fuck, heaven. I love Secondhand Serenade because their songs are giving me shivers
and tears while listening. Iyong marerealize mo na lang na masyado kang nahulog at
nadala ng bawat salita sa lirikong binibigkas ng bokalista, ang sarap sa tainga at
nakakaiyak na bawat kanta ay may malalim kang maiisip lalo na sa buhay ng tao.

His lips cornered on the side.

"I'm also a fan, though, all songs are dramatic and emotional so..." he
shrugged.
"Anong mali doon? Mas maganda nga na emotional ang kumakanta at lyrics."
ngumuso ako at kinuha ang ang bottled water sa gilid para inuman iyon.
"Nothing, really." he shook his head and grinned.
"Edi, puro kanta rin nila ang nasa playlist mo?" may excitement kong tanong.
Madalas kasi sa mga nakikilala kong lalaki hindi mahilig sa band na iyon, mas
madalas na kasi iyong mga makabago at uso. Kaya nakakatuwa na gusto rin pala niya
ang banda at mga kanta. "Anong paborito mong kanta nila?"
"All, I love their songs but no one's left on my playlist now."
"Bakit naman? Dinelete mo na? Ayaw mo na sa kanila? Wala ka pala, e. Hindi ka
tunay na fan, siguro pinagpalit mo na sa mga uso." buska ko at nilukot ang ilong ko
sa pagkadismaya sa kanya.
He laughed. "No, I didn't but my girlfriend deleted all because she doesn't
like the genre."
"What?!" gulat kong sambit. "Anong mayroon at ayaw niya roon?"
Oh gosh, I thought my hate would eventually fade but now it increases for doing
that. Wala naman akong pake sa ayaw niya, ang nakakainis lang ay nandamay pa siya
ng ibang fan. Pinaka ayoko sa lahat, papakealaman ang playlist ko. Ewan ko ba,
nadagdagan tuloy ang iritasyon ko sa girlfriend niya kahit hindi ko pa nakikita.
Paano pa pag nakita ko na?
"She doesn't like the band and the songs are making her cringe, she said."
nagkibit balikat siya at natawa.
Napasinghap ako at umirap sa hangin. Nakakatuwa iyon? Cute ba iyon? Paepal kaya
iyong mga ganoong tao, nandadamay pa ng iba.
"Wow, sana pala tinanong niya muna 'yung banda kung gusto siya." pabulong kong
sinabi. "It's not like they're singing songs for her. Kung ayaw niya sa banda,
dapat hayaan niya 'yong mga may gusto noon. Hindi ka na dapat niya dinamay."
Napatitig siya sa akin, medyo sumeryoso ang mukha niya. Hindi ko alam kung
namasama niya iyon o naoffend siya sa sinabi ko sa girlfriend niyang epal. Agad
akong ngumiti nang malambing sa kanya.
"I mean, you like the band. So what, right? Why does she need to keep you out
from them?" normal kong sinabi.
"We exchanged phones that time so she could decide what she wants to do with
it."
Napa 'ah' na lang ako, ano namang pake kung idamay siya ng girlfriend niya?
Wala rin naman kaya hayaan na lang, nainis lang talaga ako na paepal siya. Ngayon,
dumagdag na naman ang inis ko na masyado palang under 'tong Xanthus, akala ko pa
naman tigasin at macho. Machonurin lang pala sa girlfriend, sabagay... ang saya
siguro sa pakiramdam na ganito ang boyfriend 'no? Walamg reklamo, perfect guy and
faithful pa. Suwerte na talaga ang girlfriend niya, hindi ko lang alam kung fair
sila.
Sinara niya ang libro niya at binulsa ang ballpen saka tumayo, binalik niya sa
akin ang earphones ko. Tumingin lang ako sa kanya, ngumuso ako. Aalis na siguro
siya, baka nabadtrip sa hate comments ko sa girlfriend niya? Hmm. Uminit ang mukha
ko, medyo nahiya ako pero ayos lang. Ano namang pake ko kung mabadtrip siya? Wala
namang mali sa nasabi ko. Buti nga hindi ko pa sinabing "epal" sa harapan niya.
"Let's go." he said that surprised me.
"Huh?"
Nagpamulsa siya at nilapatan ng palad ang ibabaw ng libro niya sa lamesa bago
bahagyang yumuko at lumapit sa ulunan ko.
"I'll treat you out. Where do you wanna eat?"
I gasped, tumingala ako sa kanya at medyo nilayo ang mukha. Tumuwid ulit siya
at nagtaas ng kilay sa akin.

"Bakit mo naman ako ililibre?" tanong ko. "Hindi ba

magagalit ang girlfriend mo?"
Seriously? He's always treating me, anyway. Bakit ngayon ko lang naisipang
tanungin iyon? Alam ba ng girlfriend niya na may iba siyang nililibre sa labas at
babae pa?
"Why would she get mad?" his forehead wrinkled.
Nagkibit balikat ako. "Baka lang naman. Kasi may iba na akong nakaaway na babae
tungkol sa pagsama ko sa mga boyfriend nila na hindi ko naman alam. Malay ko ba
kung possessive ang girlfriend mo at baka mag-away pa kayo dahil sa ganyan."
"No, she won't. She's not that kind of girl, our relationship is already old
for that issues. Don't worry."
Tumayo ako at kinuha ang bag ko, sinukbit ko ang strap sa balikat. Nagbigay
daan siya sa akin para sa paglalakad ko palabas ng Alpha, sumaludo pa ako kay Totoy
cashier bago tuluyang lumabas.
"Sigurado ka, ah. Ayaw ko talaga ng kaibigang lalaking may girlfriend kasi
madalas na issue sa akin mang-aagaw at malandi. Sawa na ako sa labels nila, hindi
naman ako kilala. Basta may masabi lang kaya inuunahan na kita, para malinaw tayo."
He chuckled. "Yeah, I'm sure. I can even introduce you to each other so you can
be friends too. You're in one school and same field. My girl is a nice person..."
Pinigilan ko ang mapairap sa hangin dahil baka mahalata niya ako, I smiled and
just shrugged my shoulders while walking. Binuksan niya ang pinto ng sasakyan niya
para sa akin, I slid in promptly and my eyes scanned his car. Naamoy ko agad
pambabaeng pabango, oo nga pala kahahatid niya lang sa girlfriend niya kanina bago
magpunta sa Alpha. Kanyang pabango siguro itong nangangamoy.
Sumakay na rin siya at nagmaniobra. Tiningnan ko pa ang detalye ng sasakyan
niya, magulo ang likuran at may mga damit nakatupi roon. May isang bag pa na kulay
pulang Gucci, there are make ups and girl's stuff on the seat. May dalawang pares
din ng heels sa lapag, paano kaya makakapambabae si Xanthus kung ganyan ang
makikita sa sasakyan niya? Halatang walang balak magsakay ng ibang babae para sa
malisyosong gawain. But who knows? May mga babae naman na pumapatol kahit malinaw
na may nobya ang isang lalaki, lalo na kung tipo talaga nila ang lalaki.
Napatingin ako sa mga abubot sa sentro ng aming mga upuan, may cards at wallet
doon. May kwintas at iba pang accessories na pambabae, iisipin ko na sanang hindi
talaga kay Xanthus ang sasakyan pero nang makita ko ang ilang sachets ng bagong
condom doon ay agad uminit ang mukha ko.
"Where do you wanna eat?" he asked, nagulat ako at iiwas na sana ng tingin doon
sa mga condom pero napatingin na rin siya sa tinitingnan ko. Bahagyang lumaki ang
mga mata niya at nagkatinginan kaming dalawa.
My nape heated in embarrassment that he caught me looking at those sachets.
Marami iyon at lampas yata ng sampu, kung anu-anong pumasok sa utak ko at para na
akong berdeng tao ngayon dahil doon.
"Oh." he gasped. "Not mine, it's all from the hospital giveaway, they were
giving condoms for students... for protection. You know, teenagers nowadays."
Bahaw akong natawa at tumingin sa kalsada dahil sa awkwardness, tumango ako.
It's not like I'm asking! Sinabi niya pa talagang hindi kanya, wala naman akong
pake kung sa kanya man lahat iyon. Totoo rin naman na may nagpapamigay talaga ng
condoms para sa mga estudyante ngayon, may nagbigay na rin noon sa amin kaso hindi
ko naman ginagamit kaya pinapalobo ko. Madalas pa nga noon, pinaglalaruan namin ni
Isha. Nilalagyan ng tubig at pinagpapasahan namin, kailangan maingat pa dahil kung
puputok iyon ay basa ang isa sa amin.
"Ah, kaya pala."
He chuckled roughly. "So... where do you wanna eat, missy?"
Humingang malalim ako at saglit na nag-isip ng puwedeng pagkainan. Sayang din
'to, libre niya naman.
 "Alam mo ba 'yung hepa lane?" tanong ko.
"Hepa lane?" kunot noo niyang balik tanong.
I nodded excitedly because of the confusion in his eyes while looking at the
road we're heading.
"Oo, hepa lane. It's a straight lane on the sidewalk with street foods, doon na
lang."
"Street food?" he said.
"Ay, oo nga pala anak mayaman ka. Baka hindi mo pa alam 'yung isaw?" halakhak
ko.
"I know that, it's a chicken intestines. Is there a calamares and gulaman?"
natatawa niyang tanong at sumulyap sa akin na tila nagyayabang na may alam siya sa
ganoon.
Aba. Ngumuso ako. "So puwede tayo roon? Meryenda lang, gusto mo sagot ko
ngayon. Kumpleto roon, may calamares. May ulo ng manok at atay na may breadings!
Alam mo ba 'yon? O 'yung tokneneng?"
"Tokneneng?" aniya sa baluktot na bigkas. Parang tokneyneng tuloy.
Humalakhak ako. "Oo, 'yung may kulay orange na balot tapos penoy iyong laman.
Masarap 'yun!"
"Okay, we'll taste that." aniya.
Pagkarating pa lang namin ay excited na akong bumaba, tinulak ko agad ang braso
niya para maglakad sa kahabaan ng sidewalk na puro street foods. Sa ibang may
malalaking payong ay mamihan at mga papaitan ang makakain, malapit sa palengke kaya
marami talagang tao pero mabibilis naman kumilos ang mga nagtitinda kaya lahat
naaasikaso. Sobrang lakas ng mga ganitong pagkain dito, madalas kaming kumain ni
Isha noon dito dahil mura at nakakabusog na.
Hinila ko si Xanthus doon sa suki namin ni Isha na tindero, crush kasi ni Isha
kaya madalas na kami roong kumain dahil kumpleto rin ang paninda. May mamihan pa sa
tabi at may puwesto talaga sila, saglit kong iniwan si Xanthus sa gilid para
kawayan si Brent. Siya iyong tindero na apo ng may-ari, anak may kaya sa buhay rin
pero tumutulong sa Lola niya rito parati para magtinda.
"Brent!" tawag ko sa kanya na abala sa mga senior highschool na nagpapalitrato
sa kanya. He's wearing a black apron and blue sweaty shirt but he still looks fresh
with his fair skin.
Napatingin agad siya sa akin at kumaway, inalis niya ang pagkakaakbay sa
dalawang babaeng nagpapicture. Nagpasalamat iyon sa kanya, mayroon pa sanang mga
susunod pero mas inuna niya akong lapitan. Nakangiti agad siya sa akin, may hawak
pang karton na ginagawa niyang pampaypay sa pag-iihaw. The place is so noisy and
crowded with customers around, ukupado rin ang mga lamesa dahil sa daming kumakain.
"Uy, musta, Lace? Himala nandito ka ulit. Sinong kasama mo?" tanong niya at
tumingin pa sa paligid. "Wala si Isha, ah."
"Wala na, nabaliw na kay Jasper. Bakit crush mo na ba siya?" asar ko.
He looked so good, ang bango pa kahit pawisan.
"Hindi, ah. Buti naman may boyfriend na, ikaw mayroon na rin?" tinusok niya ang
tagiliran ko kaya malakas akong natawa.
"Wala pa, ready to mingle. Kung single ka, puwede na kitang pagtiyagaan."
dumila ako at inaktong telepono ang aking kamay. "Call me."
Nagtawanan kaming dalawa, narinig ko ang pagtikhim ni Xanthus sa likuran ko
kaya bigla ko siyang naalala. Namilog ang mga mata ko at hinila siya sa braso para
ipakilala kay Brent. Nagtama ang tingin namin, naroon na naman ang naramdaman kong
pagkailang kaya nilihis ko ang tingin at pagak na humagikgik.
"Brent, si Xanthus pala. Kaibigan ko." natatawa kong pakilala. "Xanthus, si
Brent. Ang macho guwapitong tindero ng Batangas."
Tumawa si Brent at tinanguan si Xanthus, binalik din ni Xanthus iyon bilang
pagbati. Mukhang palakaibigan si Xanthus, hindi nawawala sa aura niya na parati
siyang maaliwalas kahit laging seryoso at madilim ang mga mata. This is the first
time I see black this bright even in the dark sky above. Siguro kaya ako naiilang
sa kanya minsan dahil sa pakiramdam noon, hindi kasi ako sanay na may liwanag akong
katabi. It's just too overwhelming, lalo na pag nagsasalita na siya. Para akong
hinihele ng sariling hanging hatid niya, my mind is in a calm state everytime he
was talking about something I didn't expect he'd say...

Brent looked at me again and frowned.

"Tatawagan pa ba kita?" pabiro niyang tanong.
Humalakhak ako. "Oo naman, gusto mo ngayon na agad. Usap tayo sa call habang
nandito lang."
Napangiwi siya at hiyang sumulyap kay Xanthus.
"Siraulo ka, baka magselos 'yang boyfriend mo."
Namilog ang mga mata ko at tiningnan si Xanthus na abala ngayon sa paggala ng
tingin sa puwesto nila Brent. My cheeks burned out at the thought of him being my
boyfriend, lalo pa na maisip na naisama ko siya sa ganitong lugar.
"Gago, hindi ko boyfriend. May girlfriend na iyan." pabulong kong singhal kay
Brent.
Umaliwalas ang mukha niya at pinunasan ang pawis gamit ang dulo ng shirt niya
kaya tumingin ako sa abs niya, sinuntok ko pa siya roon kaya tumawa siya.
"Okay, I'll call you later tonight. Walang bawian 'yan, Dallace." he winked.
"Kuha ko muna kayo puwesto para makakain na kayo."
Bumungisngis ako habang sinusundan siya ng tingin na umalis, hinarap ko si
Xanthus sa likuran na nakatingin sa akin.
"Is that your suitor?" he asked and pointed his lips to Brent.
"Hindi ko pa sure, kung bet ko siya mamaya pag nagtawagan na kami. Baka payagan
kong magdate kami." Halakhak ko. "Pag hindi ko nagustuhan, fling lang."
Kumunot ang noo niya agad sa sinabi ko, nagpamulsa siya sa pantalon at
napabuntong hininga habang nagtatagal na ang titig sa akin.
"Nagkaboyfriend ka na ba?"
"Oo, madalas dalawa." I laughed and shrugged sassily like it is something to be
proud of.
"No, I mean the serious one. Have you tried it? Or not yet?" he rephrased his
question.
Humalakhak ako at nagkibit balikat, tinawag na ako ni Brent para sa bakanteng
lamesa kaya hinila ko ang braso ni Xanthus palakad.
"Sabi ko sayo, ayoko ng commitment. No, I haven't tried it. I'm fine flinging
around."
As I've said before I don't like it, kapag nasa loob ng isang relasyon may mga
batas na dapat para sa inyong dalawa umiikot.
"But, did someone ask you for a serious one?"
Humingang malalim ako at naupo na marating ang puwestong binigay ni Brent sa
amin, kinindatan ko lang si Brent at sinensyas ang daliri ko para sa dating order
na ang ibigay niya sa amin. He nodded and winked back, napailing ako at binalikan
si Xanthus.
"Mayroon naman na, gusto nilang seryosong relasyon pero madali akong magsawa
kaya ayoko talaga pumatol sa isang relasyon." normal kong sambit.
"Saan ka nagsasawa?"
Huminga ako nang malalim at nagkibit balikat.
"Mabilis akong magsawa sa ugali kong sarili, minsan nasa mood akong pumatol
pero kalaunan ding mawawala 'yung mood ko sa isang bagay kaya nakakainis lang kung
ganoon parati. Nagsasawa ako sa lahat ng bagay, nagsasawa ako sa buhay ko at
nagsasawa ako sa isang lugar na hindi ko mahanap ang kagustuhan ko. I'm just so
tired of myself that I don't want to be a burden to anyone would want to be in my
life." kaswal ko lang na sinabi at natawa sa huli.
Kung papayagan ko ang commitment at aasahan iyong seryosong relasyon, alam ko
sa sarili kong hindi sapat. Hindi ako makaramdam ng kasapatan, siguro dahil na rin
hindi ko ramdam mismo ang kagustuhan kong mangyari sa paligid ko. I feel like I'm
wasting everything around me and I don't want to reach those people I don't want to
waste. This isn't me talking, this is my thoughts with other selfish own world
that's closed for me.
Tumitig siya sa akin pagtapos kong sabihin iyon.
"Paano, Dallace, kung may taong kaya kang hawakan kahit nakakapaso na?" seryoso
niyang tanong. "How if someone is willing to be burned with you as what you think
yourself is?"
Pumarte ang labi habang nakatitig sa kanya at pinoproseso ang sinabi. Kuhang-
kuha ko naman at malinaw sa pandinig ko pero bakit parang gusto ko ulit pakinggan
ang eksaktong linya? Huminga ako nang malalim at nilihis ang tingin, I smiled and
shrugged. My heart is crying silently, ang sarap isipin. Paano nga kaya? Paano kung
mayroon pero takot naman ako roon? Paano ko mararamdaman na mayroon kung takot ako
sa bagay na alam kong magpaparamdam lang pero hindi mananatili? Kasi kahit saang
anggulo, alam kong walang magpapasunog para lang makasama ako...
I am messed up with poisoned breath and broken mind.
"Alam mo tawag dun? Imposible." I chuckled. "But your question is with "if",
kung mayroon man? Mas pipiliin ko pa rin masunog mag-isa kesa ang mandamay pa nang
ibang may matinong buhay..."
His lips curled blankly.
"Hmm." he nodded and chuckled. "Strong enough to embrace fire alone, huh?"
Ang cute niya, hindi ko talaga ramdam na iba ang hangin kapag siya ang kasama.
It's just a fresh air I'm breathing in, nakakapanibago pero ang sarap sa
pakiramdam. I wonder how lucky his girlfriend having a boyfriend like him for too
long, ibig sabihin tatlong taon ng masaya ang pakiramdam noon. Kung ganito ang
kasama sa loob ng maraming taon, siguro ang sarap mabuhay.
Naputol ang pagtitinginan namin sa tunog ng cellphone ko, nakita ko ang tawag
ni Mommy sa screen. Mabilis kong pinindot ang decline button at bumulaga naman ang
ilang texts niya sa screen kanina pa.
Mommy: Nasaan ka na, Dallace?
Mommy: Umuwi ka na at tigilan ang panlalalaki! Akala mo hindi ko malalaman na
may lalaki ka na namang kasama? Think again, Dallace. Kung magbubuntis ka nang
maaga. Alam mo ang solusyon ko, huwag mo akong subukan.
Mommy: You really are my headache! Stop pushing my limits, or you'll end up
without anything! Hindi ka madadala ng ganyang gawain mo sa tuktok, mananatili kang
mababang babae at mangmang.
Okay, what the hell?
My heart constricted, this is my every plot twist of the day. Akala ko sa isang
kuwento, may isang plot twist lang sa kabuuan ng libro. Bakit sa akin, bawat pahina
yata ang may plot twist? Though, it came out so cliché now because I am expecting a
lot of counters around without even shielding myself from heavy rainy days. Isang
hugot ng hininga ang binigay ko sa sarili upang kumalma, it's a warm up. Mamaya pa
ang first quarter pag-uwi ko pero parang do or die na. Pagod na agad ang isip ko sa
pag-ikot ng mga salitang nabasa. Ang sakit pa rin ng saksak kahit sanay na ako...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 8

I don't know what's the same exact feeling inside my chest

whenever I get to read messages for me, my friends were texting me but I couldn't
feel that they meant anything like care for me or something can change my mood into
a sun ray: light. Then and now, I was so happy reading my Mom's name on the screen
of my phone... her name only. Well, it makes me happy somehow even though I hate
her. That wouldn't really change my thing for the mother who gave me the life I
have now. Never mind her words of wisdom, insert the super sarcasm.
Humingang malalim ako, malalim pero mababaw kumpara sa lalim ng saksak sa aking
puso kaya hindi ko pa rin makuha ang tamang paghinga.
"What's wrong?" Xanthus asked when I lifted my head with a little smile on my
lips.
 Bakit ganoon ang tanong niya? Nakangiti naman ako.
I shrugged. "Nothing, my mother texted me to take care on my way home. Ang
sweet, 'no?"
"Pinapauwi ka na? We can go now, let's just wait for the orders." he said like
he knew the truth behind it.
Umiling ako. "Tss, ano 'yun? Where's the fun here? Masayang kumain dito, ayaw
mo ba rito? Maraming tao at gaganahan kang kumain lalo kasi hindi mo ramdam na mag-
isa ka."
Ginala ko ang tingin sa paligid at napangisi, it's the truth. I don't really
like to eat alone but I have no choice, I'm alone. Pagdating ko sa bahay, wala na
akong kasabay kumain dahil tapos na sila. Minsan naman kapag naaabutan ko ay
nakakawalang gana dahil bago pa ako makaupo sa hapag para sumabay ay nasermonan na
ako. And those times were the evenings I didn't do anything wrong, they made it
look like my presence is already a mistake... a problem, rather.
"Are you always eating alone?"
"Gaano kadalas ang minsan? Ganoon kadalas akong mag-isa, hindi lang sa pagkain!
Sa buhay rin!" halakhak ko.
"What time is your lunch break?" he asked back, still looking at me in a way
like he could save breaks for me.
"Bakit? Sasabayan mo ba ako? Kung hindi, huwag kang magtatanong." natatawa kong
sabi.
'Tsaka ang weird niya, hindi ko alam kung caring lang talaga siyang natural o
may ibang agenda. I'm not judging his way of friendship, though. Si Aladdin,
madalas namang ganito kaalaga at halos araw-araw kaming magkasama noon pero sa
likod noon ay may kapalit pa rin na make out. Walang mali para sa akin, he didn't
take advantage or anything in change for his care and hospitality but at the end of
that, it'd be the last route. Siguro, doon na ako nasanay noon at masyado akong
dala sa kanyang mga pag-aalaga. Kaso sa huli, hanggang doon lang ang kaya kong
ibahagi. Marupok lang talaga si Aladdin kaya tinahak ang panliligaw at kagustuhan
ng seryosong relasyon sa akin.
I mean, why? What's in me that he sees worth it? Wala. Kaya hindi ako
naniniwala, hindi ako maniniwala roon dahil ako nga walang makitang bagay ako sa
isang relasyon. Isa pa, ang dami kong issues sa buhay na alam kong kasasawaan niya
rin sa kalagitnaan, baka nga wala pa sa kalagitnaan, ligwak na siya at walang
pakpak.
Nagkaroon na ako ng boyfriends, hindi boyfriend na seryoso pero mayroong umabot
ng ilang buwan. Iyon lang, lokohan din. 5 months of cheating behind me? That was a
complete mistake he did there, so I cheated back with his best buddy. While being
in a relationshit with him, I posted his best friend's photo with me and tagged him
with a caption: Happy cheat day. Ayun! Galit na galit si gago, kala mo hindi ako
ginago. Well, men are born with needs. The needs I couldn't give. Kaya si Aladdin?
Hindi ako naniniwala sa kanya, seryoso gusto niya ngayon, pero kalaunan ding mauuwi
sa kagaguhan dahil wala akong maibibigay bukod sa halikan. I'm not even sweet or a
girlfriend material! I'm just sexually attractive in the eyes of hornies.
Sabi nga ni Isha, pasok na pasok ako sa bangang mukhang pokpok pero virgin pa.
Ewan ko kung anong mapi-feel ko roon, e. Should I take it as a compliment or
offensive? Well, for being a virgin with this face, it's really impossible to
believe. Kaya madalas akong sabihang pakipot, e. Akala nila wala ng mawawala sa
akin.

Xanthus didn't answer nor question back, dumating na ang

inorder ko kay Brent. Inayos ko agad iyon sa sentro ng lamesa, after sending our
orders he also gave us a cola. Kinindatan ko siya at nginisian.
"Kain ka, Brent? Sabay ka na sa amin."
Xanthus just nodded at him, niyaya rin siya pero umiling si Brent.
"Kakakain ko lang, tol. Next time na lang." aniya, tinapik niya ang balikat ko
at kumindat pabalik. "Mamaya, ah?"
 Tumawa ako at tumango, pumalakpak pa siya nang tumalikod at bumalik sa mga
customers na nakaabang sa kanya para magpalitrato. Mga senior high ang kadalasang
fans niya, hindi na nawawala. Siya nga ang dinadayo rito, pero masarap din naman
kas ang Mami ng Lola niya. 'Tsaka sila ang may maluwag na puwestong puwedeng
pagtambayan.
Tumingin ako kay Xanthus, he's now looking at his phone while typing. He really
looks like a man of light, parang tuwing titingnan siya ay sobrang liwanag at may
pag-asa. I don't know how to call this affection towards his presence but he's just
really so light to have around, tipong walang kahit anong dalang armas kundi
flashlight o mas maliwanag pang ilaw para magbigay ng kagaanan sa tao... sa akin. I
know it's stupid to feel it on someone who just gave me a set of medicine because I
had a high fever. God, he's a nurse! Of course, he's caring about the health of the
people around him.
Ngumuso ako at tinusok ng tinidor ang tokneneng para ilagay sa maliit na
mangkok niyang may suka, umangat ang mga mata niya sa ginawa ko at kinunot ang noo.
"'Yan 'yung tokneneng," sambit ko at kumuha na rin para sa akin.
Pagtapos ng pagtitipa sa cellphone ay pinatay niya iyon at nilapag sa gilid ng
lamesa, he nodded and looked at the other food we have on the table. Pag kaming
dalawa lang ni Isha ang order namin ay puro pares na tig-dadalawa kami bawat
putahe, sa isaw, tokneneng, barbeque pero ang calamares marami dahil iyon ang
paborito namin. Ganoon din ang binigay ni Brent ngayon sa amin ni Xanthus.
"What's this?" tinuro niya iyong nasa stick na isaw baboy.
"Isaw baboy 'yan. Tikman mo." inabot ko sa kanya iyon pero binawi rin para
ihiwalay ko sa stick at ilagay sa isa pang mangkok na may suka, tinusok ko ng
tinidor ang isang piraso at binigay sa kanya.
"I can do that. Sayo na 'yan." he chuckled and pushed the small bowl in front
of me.
Ngumuso ako at nagkibit balikat, akala ko kasi kailangan pa niya ng taga-serve.
Mukhang young master ang peg niya, e. Hindi rin nawawala ang tinginan sa kanya ng
bawat nadadaan sa lamesa namin tapos naghahagikgikan, wala lang sa kanya iyon. Nang
makita ko siyang nag-umpisang tikman ang tokneneng ay lihim akong ngumisi, kumunot
ang kilay niya at tila nilasahan pa iyon sa pagnguya niya.
"This is nice." he lauded in amusement and gazed at me.
Nagpatuloy ako sa pagpapak ng calamares habang pinapanood siyang namamangha sa
ibang hindi niya alam na nasa lamesa at tinitikman niya.
"Oo, masarap nga." ngumisi ako at tiningnan siya, I licked my lips and winked
at him.
He shook his head and chuckled. "The food, Dallace. Not me."
Humalakhak ako.
"Assuming ka rin, 'no? Siyempre 'yung pagkain! Kailan pa naging masarap ang
tao? Anong tingin mo sa akin, cannibal?"
"Kind of." he licked his bottom lip and took a sip on his glass of water,
nilagyan niya pa ng tubig ang baso ko habang umiinom at nakatingin sa akin.
"Kapal mo, huh. Paano mo naman nasabi? Mukha ba akong nangangain?" mas lalo
akong tumawa sa huli kong sinabi.
Patawa-tawa lang ako ngayon, warm up din 'to. Kailangan ko ng distraction
habang wala pa ako sa bahay. Wala akong magagawa, papagalitan na rin naman ako
mamaya dahil late akong umuwi at may tsismis pa siyang narinig kaya lulubusin ko na
para kahit paano may enjoy time ako ngayong araw na maalala ko pagtapos akong
masermonan mamaya. Sana rin tulog na sila Mommy.

Nabulunan siya sa tubig na iniinom niya at mabilis

pinahiran ng likurang palad ang labi, his ears turned red. Baka sa init ng araw,
pero hindi... may iba akong naiisip doon, e.
I smirked and rested my arms on the table and looked at him directly. "Hindi ka
pa ba nakakain?"
Ngayon pa lang ay gusto ko ng humagalpak sa tawa dahil mas lalo siyang naubo at
humawak sa batok niya bago ako matalim na tiningnan.
"Bakit? I'm just asking and very curious. Three years ka nang in a
relationship, e. 'Tsaka natural na 'yon ngayon, don't act like a girly." natatawa
kong sinabi sa mahinang boses, malamyos.
Sex, making love or whatever we call it. It's a normal thing now between
lovers, kahit nga hindi lovers at mag fling lang ay nagagawa iyon. Ano pa kaya sa
magsyota? Hindi ko na ililigoy ang gawaing iyon dahil bukas naman ang isip ko,
curious lang talaga ako. Lagpas na ako sa edad na sobrang curious sa gawaing iyon
kaya nakanood na ako ng porn pero hindi ko pa kailanman ginustong subukan.
Pakiramdam ko kasi wala pa ako sa edad na kaya ko ang sarili ko, at hindi ko pa
dapat gawin iyon gayong narito pa lang ako sa lugar na umaasa sa nagpapaaral sa
akin. We have safe sex, protection, condom or withdrawal but we can't tell it.
We're not sure about it or how it would affect our life, si Isha nga naadik doon at
ngayon ayaw na niyang pakawalan si Jasper dahil nakuha siya. See, there's a side
effect like drugs?
"Hell." he gasped and continued eating without minding my question, napailing
siya sa sarili at hindi na nag-angat ng tingin sa akin.
"Hmm." I hummed. "I'm just really curious, bakit kaya gusto ng mga lalaki 'yon?
'Yung ginagawa silang pagkain. And heck, why does it need to be sucked?"
I looked at his reaction, his jaw clenched tightly as he chewed his food.
Naroon lang ang mga mata niya sa kinakain pero parang lumalampas naman ang tingin
niya, mas napangisi ako.
"Like what the f? That thing should be put inside the right place, not inside
the mouth. Curious talaga ako roon, e. Napanood ko kasi sa porn-"
"Tangina." he hissed in disbelief as his eyes landed on me directly like fire,
I thought fire because of what I'm saying here but it was a fire of irritation and
embarrassment. "Please, stop talking about it. We're eating."
"O, kainan din naman ang sinasabi ko. Anong mali roon?" natatawa kong tanong.
"Seriously? Why are you even curious about it?" he looked at me vigorously down
on my chest part and back to the side of my neck. Napakasimple niyang tumingin,
walang kinang sa mga mata pero nakakakaba.
My cheeks heated up as my nape shuddered down the stairs of my spine like
electricity just strike me so bad. Sumabay ang pagkabalisa ng tibok ng puso ko.
Dinaan ko iyon sa pagbusangot, tumingin siya sa mukha ko ulit at tila nag-aabang ng
sagot.
I know he's not interested in me. Eyes can tell that but my affection is
interested in him... and that's what we call, bullcrap.
"Okay, I never tasted a man's you know. May chikinini lang ako nung nakita mo
ako pero hindi ako pokpok at pa-walk. Duh?" I defended that time I remember our
first meeting in the store.
His eyes narrowed slightly and nodded.
"I never said anything against that."
"Pero iyon din naman ang naiisip mo, akala mo naman hindi ka pa nalagyan ng
hickeys." umirap ako at bumulong-bulong sa sarili.
A low chuckle went out of him, sumandal siya sa monoblock na inuupuan niya at
hindi sadyang tumama ang paa niya sa akin. Agad akong napaiwas ng paa roon dahil sa
kuryenteng dumaloy at nagpamanhid sa batok ko pataas.

"Of course you won't believe, I never had one." he shook

his head.
"Sinungaling, siyempre idi-deny mo para clean record kunwari." nautal ako pero
nabawi ko rin agad, medyo caught off ako roon sa pagtama ng paa namin, e.
"I'm telling the truth," he laughed.
"Whatever." I rolled my eyes.
Ewan ko, pero naiinis na naman ako. Pakiramdam ko may nakain akong kakaiba
bigla, siguro mula sa hanging nalanghap ko rito. 'Tsaka hindi ko rin gusto ang
usapan dahil mapupunta iyon sa girlfriend niya panigurado. Pagtapos naming kumain
ay siya mismo ang lumapit sa puwesto ni Brent para magbayad noon, kumaway lang ako
kay Brent para magpaalam at umalis na kami ni Xanthus sa lugar.
Sa sasakyan niya ay nagmuni-muni ang isip ko, iniisip ko na ang lahat ng
salitang masama na puwedeng masabi ni Mommy para bawas na rin sa mararamdaman ko
kung sakali. Just like drugs, her words are like drugs but it wouldn't go the way
we wanted it to feel inside our heads after taking all. Which is better? Which is
tolerable? Her words or my way to feel the comfort? Of course my way...
"Ibaba mo na lang ako sa Sampaloc, may kukunin ako." sambit ko nang makita ko
na ang street ng Sampaloc.
Sumulyap siya sa akin habang nagmamaneho, tumango siya. Ngumiti ako at
nagpasalamat, pagkaliko sa street ay hindi siya huminto sa kantong tinuro ko kaya
napasinghap ako at namilog ang mga mata sa kanya.
"Ayos na ako sa kanto lang, Xanthus!"
"I'll wait you outside and bring you home. May curfew ka, 'di ba?"
"So?" I laughed slightly.
"You should go home early, may balak ka pa bang magpalipas ng madaling araw
dito? You know, it's not safe."
My heart contorted for some sad reason I'm feeling inside, humingang malalim
ako at napangiti ng lihim.
"Uuwi rin ako, may kukunin lang ako pero hindi mo na ako kailangan hintayin.
Bawal kasi ibang tao roon sa hideout nila." I said.
"I'll wait you on the other street corner, then."
I gasped and wrinkled my nose. "Hindi ka ba hinahanap ng girlfriend mo? Mama mo
o Papa mo?"
"I'm living alone in my apartment and girlfriend is busy with their family
gathering tonight until tomorrow."
Tumingin ako sa labas ng sasakyan, makulilim na lalo ang kaulapan at parang
uulan pa. Bwisit talaga ang bagyo, kung kailan lang sumusulpot. Wala man lang
pasintabi para makapagtago ako, at sana wala ng kulog o kidlat dahil hindi ko
talaga kaya iyon. Maganda sana sa pakiramdam ang ulan kasi malamig, kung wala lang
ganoong panggulat.
Sumang-ayon ako roon, pagkababa ko ng sasakyan niya ay nilingon ko pa siya sa
pinagparkehan niya sa kabilang kanto. Tinuro ko lang sa kanya na roon siya
maghintay, konti lang din kasi ang nadadaan doon at tahimik dahil blangkong mga
lote pa ang nakahanay roon kumpara sa kahanay ng bahay ni Eris. Iyong hideout nila
Simon. Nakita kong lumabas si Xanthus ng sasakyan niya at bahagyang naupo roon sa
hood habang nakatingin sa nilalakaran ko.
I waved my hand and smirked, tumakbo na ako patungo kila Eris. Isang pulang
gate ang papasukan doon at sa loob ay garahe ng mga sasakyan sa shop nila, tunog ng
grinder at pukpok sa bakal ang naririnig pagpasok dahil sa mga ginagawa ng
mekanikong trabahador ng Papa ni Eris. Sa dulong banda makikita ang pintuan ng
basement area ng shop, iyon ang hideout nila na hindi pinapakealaman ng kahit
sinong hindi kasali sa grupo nila.
I went in quietly and closed the door behind me, bumaba na ako sa hagdanan at
narinig ang malakas na tugtog ng speaker kasabay ng kantahan nila Simon at tugtog
paglalaro sa drums. There are band instruments inside since Eris is one of the band
members together with Tanner, Hesper and Wycliffe. Pagkababa ng hagdanan patungong
basement ay may isang pasilyo pa ng mga nakahanay silid ang dadaanan para sa
pinakadulong pinto, ang pinakalugar ng magkakaibigan.

Napangisi ako at pinihit na ang door knob para pumasok,

sumalubong sa aking ilong ang amoy ng pinaghalong usok ng sigarilyo, marijuana at
amoy ng air fresher. Tumindig ang balahibo ko sa paghaplos ng lamig mula sa
kuwarto. Nakita ko agad ang tingin ni Aladdin sa akin habang hinahalikan siya noong
girlfriend niya sa leeg at nakakandong sa kanya paharap iyon. Simon shouted my name
gleefully, Eris was playing a video game with Hesper while Tanner is busy hitting
the drums. Nakita ko si Wycliffe sa dulong puwesto ng sofa malapit sa pader at naka
earphones habang nakapikit ang mga mata at mukhang tulog.
Tuluyang kumunot ang noo ko dahil hindi ko madalas makita si Wycliffe at Hesper
dito, ngayon lang ulit. Hesper and I had a three-day fling thing back then, but it
doesn't matter now. We're good.
"Hey, it's our special visitor Dallace, beybi!" Simon said.
Hesper turned his head to me as he heard Simon, his forehead wrinkled while
looking down my body. Tamad siyang nakadapa sa sofa pero umayos ng pagkakaupo nang
makita ako, tinaasan ko siya ng kilay.
"Yie! Muling ibalik!" kumanta si Eris doon at sumabay sa pagkanta si Simon para
mang-asar. "Ang pait ng damdamin, muling pagbigyan ang pusong nawasak ni Hesperus!"
"Anong puso? Brief niya lang ang nawasak!" Simon laughed hard.
"Brief na nawasak pero hindi narating ang langit!"
Ngumiwi ako dahil nakuha ko ang panunuya nila. Hesper was wilder than Aladdin
in make out, he's hot and massive. He's a half German-Filipino afterall, sa sobra
niyang wild ay muntikan na akong madala sa pagkakasala noon kaya iniwasan ko
pagtapos noong huli naming make out. Matagal-tagal na rin, mga tatlong buwan na
tapos si Aladdin naman ang pumalit na mas gentle at chill. Walang planong manira ng
kinabukasan. Hetong si Hesper, ayos na ayos sana kung sigurado lang ako sa kanya.
Kaso hindi, e. Malabo kay Hesper na magseryoso gaya ng gusto ni Aladdin, kahit
kailan noon hindi ako nasabihan ni Hesper na maging kami. He's just up for fuck.
"Fuck you." Hesper said while laughing with them.
Umirap ako sa kanya at sumenyas kay Simon, lumapit agad siya sa akin. Umiwas ng
tingin si Hesper at nagtuon ulit ng mga mata sa nilalaro nilang video game,
napansin ko pang siniko siya ni Eris at inilingan niya iyon.
"Give me peace." pabulong kong sambit kay Simon.
His forehead wrinkled and crouched a bit to whisper. "Hesper is here, I can't
give you."
"Ano namang pake niya sa akin? Hindi naman kami, wala siyang karapatan."
"Basta, Dal. Hindi puwede. Alam mo naman, he's kind of against you, using it."
"What the hell, Mon? I need it, I need distraction after this night." I hissed.
"Seriously? Akala ko ba lilipat ka na ng dorm? Huwag mong pansinin ang Mama mo,
mapapagod din iyon. Medyo guilty na rin ako sa pagbibigay sayo ng MJ, baka masanay
ka."
"Ang tagal ko ng ginagawa, ngayon ka pa naguilty? I just really need it,
babayaran na lang kita." iritado kong singhal.
Come on, Simon. Tuwing kailangan ko lang naman hinihingi iyon sayo, bakit hindi
mo pagbigyan ngayon? Babayaran ko na lang. Alam ko namang hindi rin iyon libre sa
kanila, I don't know where they're getting that.
He cussed. "Lace, that's not the thing. Wala rin naman akong dala ngayon, you
see... here's Kees. He's totally against it."
Sinungaling! Amoy ko nga iyon pagpasok pa lang!
Nilingon ko si Wycliffe na tulog naman doon, this is frustrating me. Heto lang
ang pinunta ko rito, kailangan ko noon para may distraction ang utak ko. I can't
tolerate my dark thoughts, they're killing me... and using weeds can save me for a
day.

"Hindi naman shabu ang hinihingi ko sayo." I rolled my

eyes. Sumikip ang dibdib ko sa sama ng loob, mukhang walang balak si Simon magbigay
noon at wala naman akong ibang mahihingan o mabibilhan dahil sila Simon lang ang
hindi dumadaldal ng tungkol doon.
Bigo niya akong inilingan kahit anong pagsusumamo ko sa pagtingin sa kanya,
inayos ko ang shoulder bag sa balikat. My chest heaved up in irritation, matalim ko
siyang tiningnan at tinalikuran na. Wala na akong ibang tiningnan at pinansin kahit
tinawag ni Simon at Eris ang pangalan ko, lumabas na ako at padabog na naglakad sa
pasilyo.
Damn him! Iyon lang naman ang hinihingi ko, hindi pa maibigay. Puwede naman
niyang patagong ibigay sa akin at babayaran ko siya kung iyon ang kailangan pero
kahit sinabi kong babayaran ay tinanggihan niya pa rin ako!
I was taken aback when I felt an arm around my waist from behind, hinila agad
ako paharap noon at sinandal sa pader ng pasilyo malapit na sa hagdanan paakyat.
The familiar scent of Hesper filled my nostrils, I saw his blue eyes instantly. I
gasped and rolled my eyes, mabilis ko siyang tinulak sa dibdib para makaalis pero
walang talab iyon. Hesper is tall and lean like claiming my whole freedom to escape
from his hold, bumaba ang kamay niya sa baywang ko at pinirmi ako roon.
"What are you doing here?" he asked in his deep frigid voice.
"Wala ka na roon, Hesper. Umalis ka nga riyan!" I hissed annoyingly and pushed
him again.
"You dumped Aladdin?" muli niyang tanong.
"Ano bang pakealam mo? Puwede ba, wala tayong nakaraan para umakto kang hindi
maka move on sa akin." I smirked scornfully.
"But I can't really get over you, Dallace." he whispered slowly.
His eyes tantalized while looking at me, every bit of my face is like a puzzle
for him that he wants to memorize in just a minute. His red as apple lips separated
as he took a deep breath and his jaw sharpened more as he swallowed down. Kung
titingnan siyang ganito kalapit ay saka mo lang makikita na may soft parts ang
mukha niya at hindi lang parating mapanganib. Blue almond eyes, thick brows, narrow
nose, red kissable lips, sharp edge jaw with a tiny stubble down his chin. All in
his small manly face, a very bad boy look.
"Saan ka bandang hindi makamove on? Patawa ka masyado, alis na!" muli ko siyang
tinulak at hinampas nang hindi pa rin siya umalis sa harapan ko. "Ano ba, Hesper!?"
He leaned closer down to taste my lips, first move of his lips against mine
made me shiver. Napahugot ako ng malalim na hininga habang nagpatuloy naman ang
paghalik niya sa akin, ang mga kamay kong nasa dibdib niyang kaninang tumutulak ay
tila nanlambot at kumapit sa shirt niya. He tasted my lips for long seconds until
it went down to the side of my neck, I lifted my head up to take a breath. Mas lalo
siyang nagkatsansa roon, I felt him suck a part of my neck's skin that made me moan
mindlessly.
"Hesper..." I called him and pushed him weakly.
"You like this, hmm?" he whispered while biting my neck softly in between his
lips and his tongue is playing up.
"No-" his lips covered my mouth again for a hot kiss, halos hindi ko makilala
ang halik ni Aladdin dahil doon. I pushed him when I felt his hands on my butt
cheeks, squeezing me closer into his body. "I need to go h-home now, stop it."
"Only if you'll let me back..."
"Why the fuck would I do that?" I hissed but a moan covered it as he kissed my
collarbone, his hand went inside my blouse and caressed my bosom up.
Shit! I should really stop myself from the pulling appeal of this jerk.
"Because I want you back." he said roughly.

Napamulat ako ng mga mata sa gulat nang biglang tumunog ang

cellphone ko, mabilis kong iniwan ang mukha sa kanya. Tinulak ko siya para sagutin
ang tawag pero hindi siya huminto sa paghalik sa leeg ko.
"X-Xanthus." pinilit kong ikalma ang paghinga ko at tinulak ulit ang mukha ni
Hesper pero kinagat niya ang daliri ko. "Ouch!"
"What's happening?" Xanthus asked worriedly.
My heart scampered harshly, namuo ang kakaibang pag-ikot sa loob ng dibdib ko
dahil sa kabang hindi malaman kung para saan.
"We're kissing-"
Tinakpan ko agad ang bibig ni Hesper at saka siya sinipa sa tuhod, I ended the
call immediately. Napamura siya agad at humawak sa baywang ko pero hinawi ko na
siya at mabilis umakyat ng hagdanan para makalabas ng hideout, narinig ko pa ang
tawag niya sa akin. Pakagago talaga ni Hesper kahit kailan, nakakainis.
I ran out of the automotive shop, pinunasan ko ang labi ko at inayos ang aking
buhok. Tinahak ko na rin ang kanto ng street pabalik sa pinag iwanan ko kay
Xanthus, halos magulat pa ako nang makitang naglalakad si Xanthus patungo sa gawi
ko. Nanlaki ang mga mata ko, his forehead was wrinkled while making a call and my
phone started ringing again. Nang magtama ang tingin namin ay mabilis niya ring
binaba ang tawag at tinitigan ako habang papunta sa kanya.
"U-Uh, sorry. Natagalan ba?" sambit ko, I could feel my swollen lips now. Damn
it. Hinila ko siya sa braso para igiya na pabalik sa sasakyan niya.
Hindi siya nagsalita pa, sumakay kami sa sasakyang tahimik. Fuck that Hesper,
hindi talaga tumatanggap ng pagtanggi. Though, I didn't feel myself trying hard to
stop because of his kisses like weakness of every girl.
Naramdaman ko ang pagsulyap ni Xanthus sa akin, sa kaba ko ay tumingin ako
pabalik sa kanya.
"W-What is it?" kabado ko pang tanong, wala naman akong kasalanan pero parang
biglang napakalaking kasalanan na mahalikan si Hesper.
"You should conceal your marks," he said quietly as his eyes gazed on the side
of my neck.
Fuck it!
Pumikit ako ng mariin at napahawak sa aking batok patungong leeg, marahan akong
humaplos doon dahil sa pagkahiya. Huminga ako nang malalim at hindi na makatingin
sa kanya.
He sighed. "There's a concealer on the back seat, you can use it. Cover it now,
malapit na tayo sa inyo."
"H-Huwag na, ako na ang bahala mamaya."
"Right." he nodded a bit, hindi na ulit nagpaalala.
Pagkahatid niya sa akin ay tahimik na kaming dalawa at para akong tangang
hiyang-hiya sa kanya, mabilis akong bumaba sa sasakyan at nagpasalamat sa kanya na
tango lang ang sinukli niya. Hinintay kong makaalis ang sasakyan niya bago ako
nakahingang maluwag at hinarap ang bahay namin, bumigat agad ang dibdib ko habang
nakatingin doon.
Maingat akong sumampa sa gate namin, halos masira pa ang palda ko dahil sa
railings noon pero iningatan ko na lang at binagalan ang pagbaba sa bakuran.
Nagpapasalamat pa ako na wala kaming aso dahil walang nag-iingay sa pagpasok ko,
pinihit ko ang door knob at sobrang maingat din na pumasok sa loob ng bahay.
Gulantang ako nang makita ko si Tito Gerald sa sala, nanonood ng action movie sa
TV. Napatingin siya sa akin agad nang maramdaman ang pagpasok ko.
"Saan ka nanggaling?" nagtitimping tanong niya.
"Sa kaibigan ko." I lied smoothly.
Pinasadahan niya ako ng tingin at matalim ang mga matang tumuko sa leeg ko,
halos mabasa ko ang pagmumura sa ekspresyon niya.

"Really, Dallace!?" he hissed. "Kaibigan o lalaki mo? Hindi

ka ba nagsasawang magpagamit sa mga estupidong lalaki mo?"
I gritted my teeth, my chest tightened up.
"Wala kang alam."
He smirked. "Kailan ka ba talaga magkakaisip ng tama? Kababae mong tao at
nakatatanda pang anak, pero ganyan kang umasta?"
Naglakad siya palapit sa akin at hinawakan ang panga ko para itingalan ang ulo
ko at tingnan ang marka sa leeg ko, suminghap ako at hinawi ang kamay niya.
"Kailan ka rin ba talaga makakaintindi na wala kang karapatang magsalita sa
akin, huh? Hindi kita ama kaya wala ka dapat pakealam." iritado kong tanong.
Lagutok ng sampal ang natanggap ko sa aking pisngi, nanlaki ang mga mata ko sa
ginawa niya. Napahawak ako sa pisngi ko at halos magwala na ang mga luha ko nang
balikan ko siya ng matalim na tingin, ngumisi siya at nagkibit balikat pero halata
ang nagngingitngit na galit sa mga mata niya.
"Bastos ka talaga! Tama nga na hindi sa gurong nagtuturo sa mga estudyante ang
may kasalanan kung bakit walang respeto ang mga katulad mong nag-aaral pero walang
alam sa paggalang. Pero hindi na ako magtataka na binabastos mo ako at ang Mama mo,
sarili mo nga hindi mo magalang. Ano pa kaya ang mga taong nasa paligid mo?"
matalim niyang sinabi.
My heart twisted, para na naman akong mababaliw sa lahat ng pumapasok na salita
sa isip ko mula sa mga salitang hindi nais kainin ng mapayap ng isip ko.
In my very angry state, I raised my middle finger at him and walked up to the
stairs. Nagsumigaw pa siya sa pangalan ko. Agad akong naiyak pagkasara ko ng pinto
sa aking kuwarto, fuck! I need a distraction, saan ko makakapa iyon ngayong gabi?
Alam kong hindi ako mabuting tao o anak ng aking mga magulang pero kahit pala
alam ko iyon ay masakit pa ring ibato kung gaano ako kawalang kuwentang babae at
tao ng mundo. Bastos ako, walang galang at iresponsable sa sarili pero bakit hindi
nila naisip na bastos din naman sila at walang respeto sa paraan ng pagsasalita sa
isang tao? Kahit wala akong kuwenta, may damdamin pa rin ako. I'm always wondering
how can I make them see me, not in this frontage only but the hurricane they've
caused in my soul.
I gasped out my frustration and pain. The harmony of voices in my head are
screaming all the dark words beneath my delicate skin down, scarring every parcels
of my soul... deeply and emotionally. It's funny how we cannot see our souls but
felt they're bruised and dying.
Aligaga at kinagat-kagat ang aking kuko ay lumakad ako patungong banyo,
kinalkal ko ang mga gamit sa aking maliit na drawer doon. I found a blade, iyong
pambawas ng kilay. Lumabas din ako at naupo sa gilid ng kama, sa lapag. My heart
twisted more as my head screams louder like a rock song. Suminghap ako at ginuhitan
ang aking pulusuhan ng isang pampaginhawang sakit na sugat, muli kong inulit iyon
at napangiwi sa hapdi pero nagsusumigaw pa rin ang mga demonyo sa isip ko kaya
inulit ko hanggang sa maramdaman ko ang maluwag na paghinga habang nakatingin sa
dugo noon. Kumurap-kurap ako at napahagulgol ng tahimik, niyakap ko ang braso sa
aking nakatuping binti at tinago ang mukha roon habang umiiyak.
I heard my phone ringing, ang hapdi ng mga sugat sa balat ko ay ininda ko
katulad ng pag inda sa nakakabaliw kong isip. Kinuha ko ang cellphone at sinagot
iyon, wala sa tamang pag-iisip.
"H-Hello?" nangatog ang kamay ko kaya hinawakan ko ang cellphone sa dalawang
kamay.
"Hey... are you crying?" Xanthus voice on the other line made me sob more.
"N-No, never." I said, almost shouting.
"Okay, you're not..." he said calmly but the loud gasp from his mouth came out
frustrated. "Are you okay?"
"I... I don't know. I'm bleeding! How can I be okay!?" wala sa sarili kong
sambit sa galit na tinig, mas lalo akong umiyak. I couldn't control my own right
mind now.
"Dallace, calm down. I'll be there in a minute."
"Bakit? Sinabi ko bang kailangan kita?" umiiyak at pagalit kong tanong, ramdam
ko na ang hapdi ng sugat na ginawa ko at nahihilo man ako ay ayaw naman akong
patulugin ng mga boses sa isip ko.
"Now you said it." he sighed massively, I heard a roar of ignition on his
background. "Calm down, I'll be quick. Don't lose the line."
I bit my lips and cried harder.
"I c-can't do this anymore. I don't wanna do this but some voices are helping
me out, and I did this to calm them..."
Paghinga niya lang ang dinig ko sa kabilang linya. Tahimik akong umiyak sa mga
tuhod ko at doon gustong ubusin ang sarili sa araw na ito.
Wala akong kuwenta, kailangan ko pang gawin 'to para makahinga... pati pala
paghinga ko kailangan may kapalit na sakit.
"I'm outside, come out..." he said after minutes of my dramatic cry.
"I-I can't."
"Please, Dallace. Come out." mariin niyang sinabi sa malambot na boses. "Let me
see you, I won't hurt you..."
My forehead wrinkled as my brows shot down, tears started claiming my whole
vision. Humikbi ako at tumayo sa nangangatog na kalamnan, suminghap ako nang
maramdaman ko ang dugong bumabakas sa aking kamay pababa nang ibaba ko ang brasong
may sugat.
 Fuck, why is it more painful now?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 9

Malabo sa luha ang mga matang bumaba ako, marahan kong

tinakpan ang mga tainga ko pagbaba upang maihanda ang sarili kung sakaling makita
ko pa si Tito Gerald ay hindi ko na marinig ang sasabihin niya. I don't wanna hear
him again, I don't want to feel like dying when I listen to his words again.
Suminghap at hikbi ako nang makitang madilim na ang sala at walang tao, my heart is
still twisting inside my chest that I couldn't find peace in mind also.
Sumakit ang ulo ko sa pinaghalong emosyon at pagkaliyo sa aking mahapding
sugat, lumabas ako ng pinto at naramdaman ang marahang ambon sa aking balat mula sa
madilim na kaulapan. I bowed my head and sobbed quietly as I walked out of the
gate, naabutan ko si Xanthus sa harapan na nakapamaywang ang isang kamay at hawak
ang cellphone sa tainga ng isa pa. Kumunot ang noo ko at tuluyang lumabas. Nang
mapansin ako ay binulsa niya ang cellphone at mabilis hinakbang ang pagitan namin,
kinuha niya ang isang kamay ko para suriin pero hindi niya roon nakita kaya mabilis
niyang kinuha ang isa pa at saka siya suminghap. Walang salitang binalutan niya
iyon ng puting panyo mula sa kanyang bulsa.
Tumingin siya sa akin habang inaayos ang panyo sa sugat ko, he looks so worried
and upset. Bumagsak ang mga balikat ko habang nakatingin pabalik sa kanya, my eyes
heated more at the sight of his worried expression.
Paano niya nagagawang mag-alala ng ganyan dahil sa nagawa ko habang ang pamilya
ko ang patuloy na dahilan kung bakit ko ito nagagawa? Bakit? Hindi ko naman siya
kaano-ano, bakit siya mag-aalala sa akin? And now, seeing him here for me is beyond
my expectation to people around me. Hindi ko inaasahan na may mag e-effort pa na
puntahan ako sa drama ng buhay ko.
Suminghap ako at tipid na ngumiti pero hindi angkop sa paglalandas ng luha sa
pisngi ko.
"Let's go." he said with a sigh and held my shoulder.
Sumunod ako roon at sumakay, pinagdikit ko ang mga paa kong footsocks lang ang
sapin ngayon. He drove away the village in silence, tumingin lang ako sa labas ng
sasakyan para makita ang liwanag na dala ng ibang sasakyang nakakasalubong. Ilang
saglit pa ay lumiko siya sa malapit na ospital na nadaanan, nanlaki ang mga mata ko
at tumingin sa kanya agad.
"A-Ayoko sa ospital!" singhap ko at halos sumigaw dahil sa inis.
"Your cuts need to be checked." banayad niyang sambit.
"Ayoko! Ayoko diyan, hindi naman ako baliw." muli kong singhap at iling sa
kanya.
Kumunot ang noo niya sa sinabi ko, napasinghap ako at matalim siyang tiningnan
sa labi na panlalabo muli ng mga mata.
"Ayoko sa ospital, hindi ako puwede diyan. Pagkakamalan nila akong may sakit sa
utak, ganoon ang tingin nila sa mga gumagawa ng ganito." turo ko sa pulsuhang may
panyo. "Marami pa silang itatanong sa akin, wala akong maisasagot doon dahil hindi
ko rin alam!"
He gasped mildly and nodded slightly, parang wala siyang magawa kundi ang
intindihin ang ayaw ko.
Inis ako sa mga nurse lalo na kapag may ganitong pasyenteng natatanggap sa
ospital o clinic, hindi ko sinasabing lahat ng nurse pero noong unang ginawa ko ang
bagay na ito ay iba na agad ang tingin nila sa akin. Marami pang tanong na alam
kong hindi naman konektado sa sugat ko para gamutin nila, they don't need to ask
why I did this. Ang gawain nila, gamutin ang sugat at linisin. Hindi tanungin.
Sinagot ko naman kung anong ginawa ko pero ang tanungin pa iyong dahilan kung
bakit, bakit kailangan pa nilang malaman? Maiintindihan ba nila ako? Mapapagaling
ba nila ang kaluluwa kong nag-uutos noon? Mapapatahimik ba nila ang sigaw sa isip
ko? I know, they can't because only myself can stop me from doing it. Pero ako nga,
hindi ko magawang pigilan ang sarili ko. Paano pa ang ibang tao?
Asking why, doesn't really make sense for me because they can't help me. They
can't help my mind, no one can stop it. Siguro, biglaang hangin ng katinuan lang
ang nagpapahinto sa aking ganoong sitwasyon pero paano pala kung wala ng pumitik na
hangin ng katinuan? Wala na.

Muli siyang nagmaneho paalis doon at huminto sa malapit na

pharmacy, sandali siyang bumaba para may bilhin at bumalik din agad. Binuksan niya
ang bottled water at tahimik na binigay sa akin, sa panunuyo ng lalamunan ay
tinanggap ko iyon at ininuman. He started driving again until we reached his
apartment in some village near our university, malapit din ito sa dati kong dorm
kaya nakilala ko ang lugar. Pumasok kami roon, hindi ko ramdam ang sarili ko
masyado kaya wala akong gana tumingin sa paligid. His apartment is a man's typical
pad, parang hindi madalas pagtambayan dahil sa mga gamit na tila walang nakagalaw.
Wala pa rin ako sa dati kong katinuan pero bahagyang humina ang sigaw ng isip
ko kaya kumalma na rin ang puso ko, he just let me sit on the black long couch.
Niyuko ko lamang ang ulo at pinaglaruan ang mga daliri, nanginginig ang isa kong
kamay. Pagkabalik niya mula sa isang silid ay naupo siya sa tabi ko at marahang
kinuha ang pulsuhan, he removed the white handkerchief from my wrist. Medyo nanuyo
na ang pagdurugo noon pero ramdam ko pa rin ang tila hiwa ng hapdi. Napangiwi ako
sa unang dampi ng bulak doon sa paglilinis niya, halos bawiin ko pa ang pulsuhan ko
pero pinirmi niyag muli sa hita niya habang nililinis.
"Not too deep to stitch, pero huwag mo na sanang ulitin 'to." tahimik niyang
sinabi.
I pursed my lips and looked up to his face, abala siya sa paglilinis at tingin
sa tatlong hiwa sa aking pulsuhan. Natawa ako.
"Sinabi ko na sa sarili ko 'yan, pero ano ngayon? No one can stop me from doing
this, and I hate my weak self for letting this fucked up mind win."
Seryoso siyang nagbaling ng tingin sa akin at bahagyang nailing. "You can do
better than this, Dallace. This is not an option."
"You don't understand it, hindi mo naman alam ang pinagdadaanan ko. Walang may
alam ng pinagdadaanan ko." I shook my head.
Another set of my Mom's dark words bloom inside my head like it was just
napping in to rest and wake up hurting me again like poisonous bullets. Those words
kept on pushing how disappointment, a black sheep and a failure I am for her in
every given day. Para bang kasalanan na ang paghinga ko kinabukasan at pagpapakita
sa kanya, ang sakit sakit. Palagi na lang ganito, palagi na lang biglang sumusulpot
para saktan ako. Nakatanim na sa puso at isip ko ang lahat kaya ang hirap bunutin
at patayin.
"Tell me about it." he said frigidly. "You can unleash it out through crying or
telling someone how you feel... you have friends to listen."
"Sino? Iyong mga kaibigan ko? Tinutulungan nila akong sumaya pero hindi sa
paraan na pang buong araw at hindi ako nagsasabi sa kanila dahil hindi ko iyon
ugali. Imbes na ako na lang ang namomroblema, bakit sasabihin ko pa sa iba? Para
kaawaan ako? No thanks, hindi ko nga alam kung bakit ako nandito ngayon." nagkibit
balikat ako at humikbi. "Sa totoo lang, hindi naman kita kilalang lubusan. Pero
nagkataon na tumawag ka at hindi pa sapat ang awa ko sa sarili ko kaya kailangan ko
na ng awa ng iba. Oo, ganoon siguro."
His eyes turned off dead seriously, hindi ko mabasa kung disappointed o nag-
aalala pero ramdam ko ang paglalaban ng isip kong magsorry at hindi kailangan.
Nagbuga siya ng hangin at umawang ang labi niya upang humugot ng nagpapasensyang
hininga.
"That's why I'm telling you to tell me, Dallace. Keeping it to yourself will
make it worse and you see what you did tonight? Wala pa ngang isang oras noong
ihatid kita at ngayon may ganito ka na." he said. "You can call a friend to listen,
take that."
 "Bakit nga? Makukuha ba nila ang sakit na nararamdaman ko? Can they stop my own
mind? Hindi naman, 'di ba? Anong saysay noon kung sasabihin ko?" irirado kong
tanong sa nanginginig na boses, binawi ko ang braso ko nang malagyan na niya ng
bandage.
This is kind of frustrating, hindi ko maintindihan. Hindi ako makaintindi roon.
Sinasabi niyang sabihin ko sa kaibigang makikinig? As if my friends will stay 24/7.
Sa huli, sarili ko pa rin ang alam kong magtatago noon at magtitimpi. Wala akong
iba, walang kai-kaibigan pag isip na ang kalaban.

His parted lips took a deep breath again, pumasada ang mga
daliri niya sa buhok pataas na tila frustrating ang usapan na ito.
"Hindi naman iyan ang punto, the point here is a help to unleash your thoughts
and feelings. Don't keep them in because there are people around who can listen and
make you feel you're not alone to calm you down. Do you get it, Dallace?" he asked
sternly. "Keeping yourself along with your thoughts while hurting is the worst
part, I know. Kaya kailangan mong umiwas, you can avoid it by sharing. Hindi sa
ganyang paraan mawawala ang nararamdaman mo. Learn to share for diversion so you
wouldn't think of cutting yourself again."
My breathing faltered while looking at him, some of his words are comforting me
in a way I can't avoid the pain from coming. I don't know, ganito pala kapag may
taong pagsasabihan ka na hindi option ang pananakit sa sarili. I could certainly
feel how frustrated he is now, but the certain point that someone's here to take me
away from the darkness and to listen what I should voice out is very hard to
believe.
Kumunot ang noo ko, sa pagkurap ng mga mata ay bumugso ang panibagong bagyo ng
luha mula at saka ako yumuko. I held my wrist as my sobs cracked up, umiyak ako na
parang bata dahil sa lahat ng sumuksok sa isip ko. Lahat ng mga nangyayari sa buhay
ko at saloobing matagal kong tinago sa madilim na kulungan sa isip ko. Umiling ako
habang umiiyak.
"I don't want my life anymore, it's getting worse every day. Wala akong naging
maayos na araw kahit kailan simula nang mawala ang tunay kong ama, I don't k-know.
Ang sakit lang na Mommy ko pa ang dahilan ng lahat, kung ano ako ngayon at kung
bakit ako ganito. Inaayos ko naman ang buhay ko para hindi sila madisappoint pero
anong magagawa ko kung ganito talaga? This is myself now, I'm a disappointment and
a failure at the same unfortunate time. But I couldn't afford hearing them talking
shits about me in front of my face, I have two ears and their words aren't just
going out to the other side of my ear and let me have peace. Sa huli? Hindi ko
kaya," umiling ako at humikbi.
Hinayaan niya akong magsalita at nanatiling tahimik sa aking tabi habang
nakatingin ng seryoso. Binaba ko ang tingin sa aking pulsuhan, I'm not squeezing my
wrist while talking and I didn't notice what I was doing. Xanthus held my hand to
remove it from my wounded wrist. He sighed massively but he remained silent.
Umiling ako ulit at rinig kong mas lumalakas ang bawat paghikbi ko na tila may
isang kutsilyong mapurol na humihiwa sa lubid na nakasakal sa aking leeg.
"How can I fight the pain by just voicing it out? No one wants me in my family
and that's the fact I couldn't accept, pamilya ko nga ayaw sa akin at tinataboy
ako. Paano pa ng ibang tao? Alam ko namang sa huli magsasawa ring makinig ang mga
kaibigan, pamilya ko pa rin ang uuwian ko. Pamilya ko pa rin ang inaasahan ko, sila
pa rin ang nagpapakain sa akin. Pero ayoko na... ayoko na sa kanila. Ayoko na sa
sama ng loob na sila ang dahilan, it's killing me alive." I cried.
Ilang minuto niya akong hinayaang umiyak sa tabi niya habang hawak ang aking
isang pulsuhan para hindi mahawakan ang sugatan kong braso ulit. I feel the
comforting warmth of his hand around my wrist, his thumb gently caressed hand like
he's calming my pain. He sighed massively, nakita kong nakayuko ang ulo niya at
nakatingin sa kamay kong hawak niya. His eyebrows were furrowed, hiding his eyes.
"Learn to see them, too, Dallace. Kung bakit sila ganoon, everybody has their
reasons why they are turning to someone they are really not. Katulad mo, nakikita
mo ang mga mali nila at kung paano ka nila nasasaktan pero nakita mo ba kung bakit?
I'm not saying that they are right and that's all right to hurt you." he said in a
very careful and gentle way. "But learn to see your mistakes, too. Learn to see
yourself in the situation and that will help you understand the why's. Kapag wala
kang nakitang mali sayo kung bakit ganoon sila... sige, I'll help you out and we'll
make them see their wrongs."

Pumikit ako ng mariin dahil alam ko na agad ang punto niya,

hindi ako pagbibigyan palagi sa mga kamalian ko at may sukdulan ang pasensya nila.
I became a rebel daughter for the past months and until now... alam ko kung bakit
sila ganoon sa akin. Dahil sinusuway ko sila at marami akong gawaing hindi tama na
hindi sila sang-ayon, sobrang dami kong mali. Ngayon ko lang naiisip, ako rin ang
bumuo ng imahe ko sa kanila kaya ganoon na lang sila kadismayado pero hindi pa rin
makain ng isip ko ang lahat-lahat. Oo, may mali ako. Marami, pero paano naman ako
matututo sa pamamagitan ng pagsasalita nila sa ganoong pamamaraan? Paano ko
mapagtutuonan at mapagsisisihan ang mga mali ko kung binabalik nila iyon sa maling
paraan na tumutulak sa aking mas gumawa ng ikagagalit nila para maibsan ang sakit
na dulot nila? That's a fucking round cycle chain. Walang mapagbigay sa amin, at
sarado ang isip ko roon.
"What are pointing out? That I should change for them? Ginawa nila akong
ganito, kung bakit ako nagkakamali ay dahil sa kanila. Kung bakit gusto kong gumawa
ng mali, dahil sa kanila. Kung bakit ako nasasaktan, dahil sa kanila! They made me
like this!"
"And you can make yourself not to be. Look for the bright side and hold your
light to stay even how dark the world is treating you. Help yourself up, Dallace.
Don't ever lose your life because it's always worth it. Lahat naman ng tao
nasasaktan at napapagod, pero hindi dahilan iyon para sukuan ang buhay na binigay
sa atin. We will always have that worst part, life included it to make us stronger
while growing. Most importantly, learn to love yourself." he said gently and
certainly.
I closed my eyes and bowed my head, tinakpan ko ang mukha ng mga palad at doon
umiyak. Hindi ko alam ang sasabihin ko, nasasaktan ako at nagiguilty sa magparehong
oras pero mas lamang ang panlalambot ng puso ko. Marahan niyang tinapik ang likuran
ko para aluin.
Nagbago ako at naging ganito dahil sa taong nasa tahanan namin, hindi ako
ito... hindi naman ako ganito. I just learned how to comfort myself in the darkness
of pain, it somehow comfort me but not the way I feel peace in it. Now, I don't
know how to start pulling myself back from this misery. Ang daling sabihin na kaya
kong magbago at bumalik sa dati pero hindi, e. Ang hirap pa rin, kahit anong abiso
ang iparinig sa akin ay kulang pa rin dahil hindi naman ako tinutulungan ng sarili
kong isip para tumayo at umahon sa kadiliman. Kung mauutusan lang, sana hindi ako
nagkakaganito. Mahirap kalaban ang utak lalo na kung lunod ito sa alon ng sakit.
I spent the night in his apartment, nakatulog pala ako at hindi namalayan.
Pagmulat ng mga mata ko ay naupo agad ako, I fell asleep on this sofa. May
comforter ng nakabalot sa akin at unan sa ulo, napansin ko ang pares ng damit sa
center table at may tsinelas pa sa ibaba. Huminga ako ng malalim at ginala ang
tingin, the unit was spacious and very clean. May dalawang pinto ng batid kong
silid sa kanang bahagi, counter table at kusina sa kaliwang banda kung saan may
dalawa pang pinto na palagay ko nama'y banyo ang isa. Doon ko nakita si Xanthus,
he's wearing an all white uniform now while brushing his teeth. Magulo pa ang
basang buhok, my chest tightened when he met my eyes.
"Morning," Xanthus said as I saw him on the doorway of the common bathroom.
Tinanguan ko siya. Pumasok ulit siya sa pintuan pero hindi sinara ang pinto at
mukhang nagmumog lang.
Suminghap ako at tumayo na, maaga pala ang pasok niya. Hindi na dapat ako
magtagal dito, napatingin ako sa damit sa lamesitang kulay abo. Baka sa girlfriend
niya ito, nakakahiya naman. Puwede na akong sa bahay maligo at magbihis, tutal may
pasok din ako ngayon. I'll just take a cab, wala akong kadala-dala bukod sa sarili
ko.
Lumabas nang tuluyan si Xanthus para lapitan ako. "You can use the clothes.
Sorry, I have a duty early today but you can stay here."
"H-Hindi na, uuwi na rin ako. May pasok din ako." sagot ko agad. "Hindi na rin
ako magpapalit ng damit. Uh... may spare toothbrush ka ba?"
His forehead wrinkled and gazed at the clothes on the table, ngumuso siya at
tumango.
"Mayroon, sa banyo. So you'll go home like that?" he asked, tiningnan niya ang
suot kong uniform na may bakas pa ng dugo. "At least change your top, ihahatid kita
bago ako pumasok."
Napangiwi ako. "Puwede na akong magtaxi, Xanthus. Baka ma-late ka pa."
"I can manage." he said and pointed his lips to the bathroom and held out the
white blouse for me. "Please..."
Huminga ako ng malalim at kumilos na, tinanggap ko ang white shirt na binigay
niya sa akin at pumasok sa banyo para makapag-ayos. Hilamos at sipilyo lang ang
ginawa ko roon, maliligo naman ako sa bahay bago pumasok mamaya. Ilang minuto lang
ang tinagal ko dahil nahihiya na ako sa kanya, masyado na yatang abusado. Naabutan
ko siyang nag-aayos ng wrist watch sa kanyang kaliwang pulsuhan habang nakatingin
sa laman ng isang first aid kit, hindi niya pinansin ang paglabas ko. Sinuklay ko
ng mga daliri ang buhok ko, buti na lang at hindi madaling magbuhol ang buhok ko
kahit natulog.
Tiningnan ko siyang inaayos ang iba pang dinagdag na laman ng kit at hinarap na
ako. My breathing faltered in surprise, napatuwid ako ng tayo at umiwas ng tingin.
Sinulyapan ko ang kit na zinipper niya.
"Clean your wound before going to school today, I put everything you need
here." he handed me the white kit.
Wala sa sariling tinanggap ko iyon at tiningnan siya, huminga ako ng malalim at
napatango na lamang. Niyaya na niya akong lumabas pagtapos kong magtsinelas,
nakakatawa na halos kapareho ko rin ng sukat ang tsinelas. Iyong shirt medyo hapit
sa bandang dibdib ko pero kasukat ko pa rin, mas malaki lang siguro ang dibdib ko
sa may-ari.
Hinatid niya ako sa may kanto ng street namin dahil doon na ako nagpababa, baka
kasi makita pa siya ni Mommy o ni Tito Gerald. Marami na naman silang sasabihin,
ang aga na namang pagtatalo noon kung sakali pero nagdadasal pa rin ako na sana
nakaalis na sila. Nagpasalamat ako kay Xanthus sa lahat, he just nodded at me and
reminded to clean my wound and eat breakfast. Nagyaya pa kasi siyang kumain sa
nadaanang fast food pero dahil tinanggihan ko ay nag drive thru siya, binigay niya
lang sa akin ang take out na pagkain para makakain ako ngayong umaga.
Napanguso ako at tiningnan ang dala kong paper bag ng fast food habang inaabot
ang lock ng gate, bukas na ang gate kapag umaga kaya nakapasok ako nang hindi
umaakyat sa railings. Maingat akong naglakad papasok, pinili kong sumilip muna sa
binta. Nang makitang walang tao sa sala ay maingat kong binuksan ang pinto para
makapasok, narinig ko ang kalansing ng mga kubyertos at pinggan mula sa dining area
pati ang boses nila Tito Gerald habang kinakausap si Danita tungkol sa pag-aaral.
Narinig ko ang pagtawa ni Mommy dahil sa sagot ni Danita, bumagsak ang mga balikat
ko at dumiretso na sa hagdanan para makaakyat sa kuwarto ko.
Pinihit ko ang doorknob, suminghap ako nang mabuksan ko iyon. Naalala kong
nilock ko ito kagabi bago umalis, pumunta si Mommy dito? I immediately walked in
and closed the door behind me. Ginala ko ang tingin sa kuwarto, walang nagbago.
Magulo ang mga gamit at may bakas ng dugo sa bedsheet ng kama ko mula sa ginawang
sugat kagabi, I blinked my eyes as my chest heaved up. Kung ganoon, nakita niya
kung gaano kagulo ang kuwarto ko at may dugo?
Lumakad ako sa kama at nilapag doon ang paper bag na hawak ko, kinapa ko sa
ilalim ang cellphone na iniwanan ko kagabi. There are nine missed calls from her
and texts.
Mommy: Dallace, what happened? Where are you?
Mommy: Umuwi ka rito nang hindi nagpakita sa akin? Nasaan ka? Umaga na,
Dallace!
 Mommy: Are you back cutting yourself? My goodness! You know that's not the
answer, pinapagalitan ka namin para malinawan ka sa mga gawain mo at magbago ng
pamumuhay. Hindi para itulak kang saktan ang sarili mo at magpakamatay! Can't you
see the simple message?
Bumuhos ang mga luha ko at nilapag ang cellphone sa tabi, tahimik akong umiyak
mag-isa. Ganoon pala iyon? Pinagsasalitaan ako ng masama at pamatay para malinawan?
Sa ganoong paraan ba ako malilinawan o lalong madidiliman? I can't understand the
logic. Her words already poisoned my mind and heart that hurts me bad and miserably
in every day. Hindi ako nalinawan, hindi iyon ilaw para sa aking puot!
How I hate this kind of logic, fuck it.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 10

"Ikaw talagang babae ka, ba't ang tagal mong hindi

nagpaparamdam, ha? Kahit text wala, e!" sumbat ni Isha nang magpunta ako sa kanila
pagtapos ng klase ko isang araw.
Dumekwatro ang mga hita ko at saka sinandal ang sarili sa back rest ng sofa, I
took a deep breath and shrugged my shoulders.
"Busy lang."
Nagpamaywang siya habang may hawak na sandok sa kabilang kamay at pinunto ako
sa nanliliit na mga mata.
"Saan ka naman busy, aber? Huwag mong sasabihing tumatambay ka na naman sa
hideout, Dallace."
Ngumuso ako at kinunot ang noo. "Bakit naman? May masama bang magtambay doon?
'Yan tayo, e. Parang kailan lang naglalampungan pa kayo ni Er—"
Tumama ang isang unan na nadampot niya sa mukha ko agad.
"Leche ka, manahimik ka baka marinig ka ni Jasper." she hissed.
Nagtaas ako ng kamay at tumawa. "Okay, easy!"
"Alam mo naman na bad influence sila Simon at Aladdin sayo, bakit panay pa rin
ang tambay mo roon? Akala ko pa naman aral, bahay ka na lang."
Nagbaba ako ng tingin at ngumisi.
"Kailan pa ako naging aral at uwi? Hindi ko trip sa bahay, alam mo naman kung
bakit."
Isang linggo na ang lumipas simula noong saktan ko ang sarili. Nothing's
changed, Mama is treating me like air and Tito Gerald is always that antagonist in
the house everytime we'd cross paths there. Si Danita ay normal na kapatid, mas
close kay Kristoff at wala ring masyadong amor sa akin. Well, we have that same
thing. Hindi naman ako nasanay na may kapatid kaya kahit nasa iisang bahay kaming
dalawa at magkapatid sa mata ng mga tao ay hindi ganoon ang nararamdaman ko.
I don't hate her, though, but I don't like her either. Mas bata siya sa akin
pero hindi ko rin naramdaman na naging ate ako, ayaw ni Mommy na masyado akong
lumapit kay Danita dahil baka raw magaya sa gawain ko kaya hindi ko na pinipilit.
Hindi ko lang maintindihan, kung sakaling magkalapit man kami, nasa sa kanya iyon
kung gagawin niya akong inspirasyon. I doubt it, Danita has everything she needs in
this life and parents to make her feel she's not alone in her journey while having
the life. Kaya imposibleng maghanap pa siya ng ibang pagkakaabalahan o mga taong
makakasama dahil sapat iyon para makuntento siya.
How lucky.
"Oo nga. I mean, akala ko nagbago na rin ang Mama mo sa trato sayo dahil
pumapasok ka naman na sa klase kesa noon!"
I shrugged. "Asa ka pa na magbabago trato sa akin, ilang taon na pero walang
kahit isang nagbago kaya huwag mo na asahan. Magkakaroon lang ng pake si Mommy pag
nakaburol na ako, siguro dadalhan niya ako ng bulaklak araw-araw sa sementeryo."
Nakakatawang isipin iyon, kung kailang patay na ang tao ay saka ka lang nila
maaalala na minsang naging parte "pala" ng buhay nila kaya kailangan makilamay.
Hindi nila tayo makikita hangga't hindi tayo nawawala, ang galing ng cycle.
Kailangan palang mawala bago makita at maalala.
"Lace!" she exclaimed with furrowed brows and wide eyes. "Mommy mo pa rin 'yun,
siguro kaya siya ganoon ay gusto ka lang niya makitang maging maayos. Wala namang
ibang hahangarin ang mga magulang kundi ang maging maayos ang mga anak nila."
Bumuntong hininga siya at tumungo ulit sa kitchen counter para ituloy ang
ginigisa niyang mga sangkap para ulam na lulutuin. I shrugged and chuckled
scornfully.
"'Yong ibang magulang, Ish. Iba rin si Mommy, hindi ko na aasahan baka masaktan
lang ako sa huli."
My name is already a member of disappointment, I disappointed every people
around me. Ngayon ayaw kong maging disappointment pa para sa sarili ko,
madidisappoint lang ako kung aasa pa ako na magbabago si mommy ng trato sa akin
tapos sa huli ay hindi pala.

Umiling siya, hindi na makatingin sa gawi ko pero naging

malungkot ang mga mata.
"Dito lang ako, Lace. Pag may problema ka, iinom natin 'yan." simple niyang
sambit.
Ngumisi lang ako. Alam ko naman, Ish. Hindi lang talaga ako makuwentong tao
dahil alam kong may problema siyang sarili at hindi niya obligasyon na intindihin
pa ang akin. I like hiding myself alone, sometimes I need to unleash some of it
when I feel like doing it but I always want to be cloaked and learn how to handle
my own mind without anyone because I know, I'd still be alone.
I spent lunch with Isha and Jasper that afternoon and went to my last class of
the day. Naging maayos ang tatlong klase ko, kumpleto kong napasukan nang hindi
natutulog. Gusto ko lang ayusin ang huling taon ko, huling chance din sa pag-aaral
nang sa ganoon ay matatapos na rin ang responsibilidad ni Mommy sa akin. I'd find a
job immediately after finishing my program, mabusisi pa iyon sigurado pero puwede
ako sa airport o kaya naman sa call center habang naghihintay ng iba pang pasok ang
programa kong trabaho.
Pagkalabas ng Sinclair University ay tumungo ako sa lane ng cigarette vendors
sa may shed malapit, kumuha ako ng candy.
"Lights." sambit ko sa tindero, binigyan niya agad ako kaya kinuha ko ang
lighter at nagsindi. Nagbayad na ako at naglakad paalis.
Inipit ko muna sa mga labi ang yosi, sa init ng panahon ay masyadong malagkit
magpawis ngayon kaya tinaas ko ang buhok upang itali.
"Hi, Lace." bati ng isang varsity player ng Sinclair, tanda kong pangalan ay
Kael.
Lace, huh? Close na ba kami?
Malamig ko siyang binalingan, kasama niya ang tatlo pang players ng school
namin. I took out my cigarette stick and blew the smoke simply as I nodded my head.
Nagyoyosi rin sa tabi ang isa niyang kasama kaya siguro sila nakatambay rito,
marahang humawak sa strap ng bag niya si Kael habang nakatingin sa akin. Binaba ko
ang kamay na may yosi at tinaas ang kilay sa kanya.
"May kailangan ka?"
Natawa ang mga kasama niya, ngumisi naman siya at umiling.
"Wala, I just really want to approach you."
"Oh, I see." tango ko at muling humithit sa yosi.
"We'll have a mini house party tonight, can I invite you over?" he asked
straightly while watching how I smoke. Para pang namamangha.
"Anong oras?"
Madalas kong naririnig ang house party nitong nakaraang mga linggo at mga
kilalang atleta parati ang host. Uso naman talaga iyon dito noon pa pero ilan lang
ang pinaunlakan ko dahil mas madalas akong makiparty sa mini concert room ng
Epicenter, sa hideout o kaya sa bahay nila Tanner. Nahinto lang iyon dahil nga sa
pag-iwas ko kay Hesper, kay Aladdin naman ako napunta sa pagsama kung saan. Sa race
track at iba pang lugar na may mga illegal na gawain gaya sa panonood ng
underground fight at drag racing, sa awa ng langit ay hindi pa naman kami nasama sa
hulihan.
Naglakad na ako, sumabay siya sa lakad ko. Nahuli ko pa siyang sumulyap sa mga
kaibigan niya sa likod at kumindat. Tss, I know this kind of man. Napatikhim siya
nang makita akong nakatingin, huminga ako ng malalim at ngumisi.
"We'll start at 8 or 9, may isasama ka ba?"
"Puwede ba?" balik ko.
He nodded instantly. "Yeah, of course. You can bring a friend."
"Friend? Hindi puwedeng boyfriend?"
Nangunot ang noo niya, humawak siya sa strap ng knapsack niya at kita ko ang
pagkadismaya sa mga mata niya.

"Oh, s-sure."
Napairap ako sa hangin at nagkibit balikat.
"I'm just kidding, nadisappoint ka yata." natatawa kong sinabi, nanunuya.
His face blushed. "Uh, not really. I just didn't expect that you have a
boyfriend already."
"Wala akong boyfriend." tawa ko at iling.
This man's move isn't really surprising. Mukha naman siyang gago at manloloko,
kung makikisabay man ako sa kanya ay hindi siguro masama dahil parehas lang kaming
maglolokohan.
He smiled. "Great! Sunduin kita?"
"Call." I nodded and smirked inwardly.
Nilabas niya ang cellphone para sa numero ko, I just typed my number there and
bid my goodbye after a short talk. Lumakad na ako sa kahabaan ng sidewalk para
tumungo sa Alpha, my phone vibrated and that made me smirk. Malamang, ito na iyong
lalaki kanina. Binasa ko agad ang text.
Xanthus: Where are you, Dal?
Kumurap-kurap ako nang makita ang text ni Xanthus, kusa akong napatingin sa
malawak ba labas ng Sinclair University para mahanap ang pamilyar na tao. Ganoon
palagi ang nagagawa ko tuwing nagpupunta ng Alpha, hinahanap si Xanthus sa tapat ng
school dahil doon ko siya madalas nakikitang nakapark at naghihintay sa girlfriend
niya. Sa kabilang linya ng tawiran ay nakita ko si Xanthus na hawak ang red
shoulder bag habang nasa cellphone ang tingin, sa gilid niya nakita ko ang dalawang
babaeng abala sa pagtatawanan at pag-uusap.
Nangunot ang noo ko at nagtipa ng reply.
Ako: Alpha.
Xanthus: Alright.
Ako: Bakit? Pupunta ka?
Ngumuso ako at sinulyapan ulit ang dalawang babae, kilala ko iyong dalawa dahil
schoolmates at kadepartment ko rin. Nasiguro kong si Freya ang girlfriend niya
dahil iyong isa ay may hawak namang bag, na kay Xanthus ang bag ni Freya. So,
that's his girlfriend? Iyan pala ang madalas niyang hintayin diyan, wala kasi akong
interes kaya hindi ko pinagkaabalahang kilalanin pa. Magbebreak din naman sila
dahil walang forever, may nalalaman pang three years. Pero sa susunod, three month
rule na lang iyan.
Xanthus: Yup, I'll just drive my girl and her friend over their house. Kumain
ka na?
Ako: Uuwi na ako.
Nawalan ako ng gana, iyan pala ang girlfriend niya. Akala ko naman kung sinong
respetado at mukhang reyna o anghel. Kung pagsilbihan niya dinaig pa ang bodyguard,
e. Sayang lang. Maganda naman si Freya, hindi ko lang talaga tipo kahit noon pa na
hindi ko alam na girlfriend siya ni Xanthus. Pakiramdam ko kasi ay sobrang arte
niya, hindi mahirap maamoy iyon sa isang tao. Bukod doon ay bully rin siya sa ibang
Tourism students, sila ng mga kaibigan niya ay walang ginawa kundi ang mamintas sa
kapwa.
 Hindi ko na hinintay ang sagot ni Xanthus, I went home straight. Hindi na rin
ako pumasok ng Alpha, nababadtrip lang ako. Sa linggong lumipas, si Xanthus ang
nakakasama ko tuwing uwian. I don't even know why I'm hanging around him knowing
that he has a girlfriend, tapos nasasanay pa ako sa mga texts niya. Minsan hindi ko
napapansin sa sarili na hinahanap na iyon, one week and I'm like this. What more if
I continue hanging with him? That would be a bad idea for myself, I know how much I
want attention and he's giving me that without any clue of affection. Just a pure
friendship, that's bullcrap. I shouldn't let myself engage in it.
Naabutan ko si Mommy at ang ilang bisita na mula sa side ni Tito Gerald,
nagtatawanan sila sa tanggapan. Kapatid ni Tito Gerald iyong lalaki at asawa niya
ang kasama roon sa usapan. Natigil sila nang makita akong pumasok, I nodded simply
and held the strap of my bag on my right shoulder.

"Good afternoon." bati ko sa kanila.

Nakita ko ang pilit na ngiti ng babaeng asawa, pagak din ang matunog na pagtawa
ni Mommy.
"Si Dallace, panganay na anak ko." pakilala ni Mommy.
Nagtanguan naman sila at bumalik sa usapan na tila hangin lang ang pinakilala,
huminga ako ng malalim at hinakbang na ang hagdanan sa mabigat na pakiramdam.
Binaba ko ang tingin sa suot, wala namang mali sa akin. Matino naman ako ngayon at
normal na estudyante, bakit parang diring-diri sila sa akin? The disappointment in
their eyes were oblivious, they can't deny it in my front of my face. Hindi ko na
siguro mababago ang ganoong pagtingin sa akin ng ibang tao, well, at least not all
people are in the same stage where to look down on me. I still have my friends,
Isha and... Xanthus. I gues...
Pagod akong bumagsak sa kama at tumulala sa ceiling ng silid, nilingon ko ang
bintana kung saan nagmumula ang panghapong araw na humahaplos sa aking mukha. Ang
ilang puno roon ay sumasayaw kasabay ng mga dahong tinatangay ng hangin, pinikit ko
ang mga mata sa magaang halik ng sinag ng araw at sinapuso ang kagaanan ng
nasaksihang tanawin mula sa labas nang sa ganoon ay maipahinga ko ang kabigatan ng
isip.
The words of Xanthus was always hanging around my head since that night we
talked and I confessed all my heavy feelings inside, I just don't know how to apply
it myself because all I care is how to unleash it alone. I don't wanna share it, I
want to keep it so no one will dare pity me. Hindi ko kailangan ng awa mula sa iba
dahil alam kong hanggang doon lang naman ang kayang ibigay ng tao.
Nagising ako sa katok ni Mommy, pupungas-pungas ko siyang pinagbuksan ng pinto.
Hinila niya ako papasok ng kuwarto ko, sumandal ako sa bookshelf sa likuran ko at
tiningnan siya. Nagkatinginan kami.
"Hindi ka pa ba lilipat ng dorm?"
Kumunot ang noo ko pero hindi ako nagsalita. Suminghap siya.
"Darating ang Lola nila Danita ngayon, ang Mama ni Gerald. Puwede bang lumipat
ka muna sa dorm pansamantala? Ipagagamit muna ang kuwarto mo kay Danita, sila
Jennifer ang matutulog sa kuwarto niya."
Lumunok ako sa panunuyo at pagsikip ng dibdib, hindi ko iyon pinahalata.
Simpleng tango ang sinagot ko, kasi wala naman akong ibang magagawa kundi ang
sumang-ayon.
"Sige, aayusin ko lang ang mga damit ko." malamig kong sambit.
Ngumiti siya. "Tatawagan ko na ang paglilipatan mo—"
"Hindi na kailangan, ako nang bahala sa sarili ko." salamat na lang.
My heart contorted painfully, ang sama sa loob ko ay patuloy bumibigat. Lumakad
ako patungo sa closet at binuksan ang bag ko, she walked out the door frame but
still watching me from there.
"Sana maintindihan mo, babalik ka naman dito next week."
Napangisi ako, nilingon ko siya roon. "Doon na lang ako sa dorm, huwag mo na
ako pabalikin para wala ka na ulit papaalisin."
Her forehead creased, tumingin siya sa magkabilang pasilyo bago pumasok ulit at
mabilis sinara ang pinto para lapitan ako.
"Hindi mo ba talaga naiintindihan? Isang linggo lang, Dallace! Kung ganyan ang
isusumbat mo, huwag kang umalis ngayon! Sige!" she hissed angrily, hinila niya ako
sa braso at hinawi ang bag na hinahanda.
"Ano bang problema mo? 'Di ba, ako? Pinapaalis mo ako rito para lang sa mga
bisita ng bago mong pamilya? Sino ba ako, Mommy? You're ignoring me like a fucking
bastard daughter here?" iritado kong sumbat. "Hindi mo man lang inisip na anak mo
rin ako! Bakit si Danita, hindi mo mapalipat ng dorm? Bakit ako? Bakit ako lagi ang
nag aadjust para sa kanila?"

Hinaklit niya ang braso ko at halos mapangiwi ako sa

pagbaon ng kuko niya sa balat ko.
"Kasi pinipili mo akong suwayin! Hindi ko kinakalimutang anak kita, pero
kinakalimutan mong nanay mo ako! Patuloy mo akong binabastos, hindi ka masaya na
may bago tayong pamilya! Nastuck ka na sa kahapon, Dallace, the family we had with
your Dad is already dead! Heto ang pamilya natin, kung hindi ka susunod sa amin ng
Tito Gerald mo, paano ka titino? Ngayon, hetong pagbabakasyon nila rito, binibig
deal mo? Simpleng pagpapalipat ko sayo sa dorm, ganyan ang isusumbat mo? Ang babaw
mo talagang mag-isip!"
Nalaglag ang panga ko, hindi makapaniwala sa mga huli niyang sinabi. Kusang
nagbagsakan ang mga luha sa pisngi ko, kunot na kunot ang noo ko at tikom ang bibig
para pigilan ang emosyon. Umiwas ako ng tingin sa galit niyang ekspresyon habang
nakatingin sa akin.
"M-Mababaw?" tanong ko, natatawa. "Sabihin mo 'yan, Mommy, kung ikaw ang nasa
katayuan ko sa gitna ng binubuo mong pamilya! Kung mababaw pa rin para sayo, siguro
nga... mababaw lang talaga ako, masyado lang akong sensitive at maraming issues sa
buhay."
Tangina pala, bakit kasi ang sensitive ko? Ako lang pala ang mababaw, iyon ang
tingin niya sa mga ginagawa ko at sa pagpapaalis niya sa akin dito para sa pamilya
ni Gerald? Hindi dahil masama ang loob ko sa kanya bilang ina? Hindi dahil
nasasaktan ako sa pakikitungo at pambabalewala niya sa akin? Mababaw lang pala ako,
iyon lang pala ang dahilan kung bakit ako nasasaktan at gumagawa ng ikasasaya. Iyon
lang.
Suminghap ako at tumalikod para kunin ang bag ulit, magsasalita pa sana siya
pero naunahan na siya ng pagkatok sa pinto at boses ni Danita ang nagsalita roon.
"Mommy, andito na sila Lola." maligayang sambit niya.
Nagkatinginan kami ni Mommy, halos magtalo ang gusto niyang sabihin sa
pagpansin kay Danita roon para mapuntahan ang anak. Natawa na lang ako, pinahiran
ko ang mga luha sa pisngi at pinagpatuloy ang inaayos kong mga damit.
"Sa likuran ka dumaan kung hindi mo mapipigilan ang kabastusan mo mamaya sa
pamilya ni Gerald. Babalik ka rito next week." impit sa galit niyang sinabi bago
ako iwanang mag-isa sa silid.
Bago ko pa sila malingon ni Danita ay binagsak na ni Mommy ang pinto, huminga
ako ng malalim at marahang tinupi ang mga damit para maayos na mailagay sa bag. My
heart twisted, my tears dried up for minutes while folding my clothes. Bigla akong
napakurap-kurap at bumagsak ang balikat, tinigil ko ang pagtutupi at saka tahimik
na umiyak doon. I instantly called Isha but she doesn't answer, iyak lang ako nang
iyak dahil wala na naman akong matawagang kaibigan bukod sa kanya. Sa sobrang
kawalan ko ng matatawagan ay na sinubukan ko rin si Aladdin pero balewala rin.
I called Eris for the last try.
"Hey, Dallace..." I heard Eris' sleepy cold but gentle voice on the line.
"Eris, can I stay for tonight? Babayaran ko ang isang room diyan."
He chuckled. "Oh, wait. Are you crying? Hindi mo naman kailangan umiyak para sa
room, nasaan ka ba?"
"Paalis na ako ng bahay, diyan ako didiretso. Hindi kasi sumasagot si Isha,
wala akong matuluyan." inayos ko ang panginginig sa boses.
"Sure, Lace. Pero susunduin na lang kita, can you wait somewhere safe? Kahit sa
isang restaurant near your subdivision."
"Ayos lang ako, Eris. Ako na lang mag isa." suminghap ako at pinahiran ang mga
luha.
Humalakhak siya. "Hesper is on the way now, maulan daw. Delikado pag bumyahe ka
mag isa."
Pagtapos magpaalam ay binaba ko ang tawag, wala na akong nagawa. Ayos lang
naman bumiyahe mag isa, Hesper just insisted to fetch me now. Siguro narinig niya
ang usapan namin ni Eris. Inayos ko na ang sarili at gaya ng sinabi ni Mommy ay sa
likuran ako dumaan, sa may kusina palabas. Narinig ko pa ang kanilang maligayang
tawanan bago nilisan ang bahay. I don't know what to feel, only sadness that I
wouldn't have this family happily. Not in a way I could feel it sincerely, that's
what hurts the most. Kahit anong pilit ko sa sarili ko na maging isa ay hindi pa
rin mangyayari.

Ilang minuto akong naghintay sa shed, Hesper texted me that

he'd be here in a few minutes. Tama nga, maulan ang gabi ngayon. Niyakap ko sa
sarili ang isang jacket dahil naramdaman ko ang panginginig ng mga kamay, habang
ginagawa iyon ay napansin ko na ang black Fortuner na huminto sa tapat ng shed kung
saan ako naghihintay. I saw Hesper went out from the driver's seat with a gray
umbrella, tumayo na ako para sumalubong. Hanggang ngayon ay ramdam ko ang bagsak na
mga balikat, paniguradong pati ekspresyon ay ganoon din.
His pair of blue eyes darted on me, umirap lang ako nang hawakan niya ang
baywang ko pagbaba ng shed. Sinama niya ako sa payong patungong sasakyan, alam ko
namang hindi siya takot mabasa. He just really wanted us to be this close, basa na
nga ang kabilang bahagi niya dahil ako lang ang pinapayungan! This pervert blue
eyes is like a leech! Dapat ako na lang ang pinagpayong niya mag isa, kung ganoon!
"Hesper, kung ako lang pala ang papayungan mo. Bakit nakadikit ka pa sa akin,
kung malingkis ka. Dinaig mo pa ang ahas." inis kong singhal sa kanya.
His nose nuzzled on my hair and he chuckled.
"I just missed this."
"Tss, malandi ka lang. Tigang ka siguro." inirapan ko siya at sumakay na sa
harapan nang pagbuksan niya ako.
Nakita ko agad ang pagnguso niya, he looked down on my chest part. Binabaan ko
ng tingin ang dibdib ko na halos bumakat na dahil sa fitted white shirt, basa iyon
kaya mas lalong nakikita ang hubog at kulay ng bra ko!
"Tangina ka talaga, Hesperus!" sigaw ko sa kanya sabay tulak.
Panay ang tawa niya hanggang sa isara na iyon at umikot patungo sa driver's
seat. Sinara ko ang zipper ng jacket, hinampas ko siya sa balikat pagpasok dahil sa
iritasyon. Binabadtrip ako nitong lalaking 'to, e.
"What?" he laughed while maneuvering the steering wheel to drive away. "Nakita
ko na 'yan, no need to fret about it."
"Bwisit ka talaga, sa susunod hindi ko na talaga hahayaang ikaw ang magsundo sa
akin. Badtrip ka."
He just chuckled and shrugged.
"I'd still get you, Dallace." he said. "Anyway, is it true? You're gonna rent a
room in the hideout?"
I shrugged. "I need a place."
Nabablangko na naman ang isip ko, ayaw kong pag usapan. Masyado pang sariwa
para sa akin, hindi mawala-wala sa isip ko ang sinabi ni Mommy kanina. Ang tingin
niya sa akin ay mababaw, sensitive lang at rebelde. Iyon lang ang tanging alam niya
at pinaniniwalaan, hindi ang emosyon ko. Hindi ang nararamdaman ko.
He sighed.
"It's exclusive for men workers there, not really safe." iling niya sabay
sulyap sa akin.
"I'll always lock the door." I reasoned mindlessly.
"Why don't you just get a dorm near Sinclair like what you did last time?"
Pumikit ako at umiling lamang, wala akong ganang makipag-usap. Nagpasalamat pa
ako nang tumunog ang cellphone ko, my heart contorted as I saw Xanthus' name.
"H-Hello," sagot ko sa mahinang boses, tumahimik si Hesper habang nakatingin sa
daanan.
"Hey, I brought you a dinner for tonight. Puwede ka pa bang lumabas? This won't
take long." he said in his natural thick voice.
Napaawang ang labi ko, parang biglang lumamig lalo ang kabuuan ko sa hindi
malamang dahilan. Gusto ko ring maiyak, masyado akong dala ng mga salitang iyon.
Kumurap-kurap ako, nanlalabo na ang mga ilaw ng sasakyan mula sa labas dahil sa
badya ng mga luha ko kaya minabuti kong pumikit at magpakalma.
"Umuwi ka na." malamig kong sinabi.
Natahimik siya sa kabila, tila naninimbang. Isang hingang malalim ang nadinig
ko.
"Are you okay?" he asked.
"I am." I said icily. "Umuwi ka na, Xanthus. Wala ako sa bahay at huwag ka ng
lalapit sa akin kahit kailan."
"Dallace." may gulat ang pagsinghap niya.
Pumikit ako ng mariin at walang paalam na binaba ang tawag bago pa siya
makapagsalita ulit, I'm not liking him around now! He's just making me feel
emotional through his care! Ang sakit noon, napaparamdam niya sa akin ang mga bagay
na hinahanap ko kay Mommy.
I cried silently, nagyuko lang ako ng ulo. My heart is crying and breaking
down, naiinis ako. Hindi ko na alam sa sarili ang gusto kong mangyari, gusto kong
magmakaawa sa Mommy ko... magmakaawa na ituring niya pa rin akong anak kahit hindi
maganda ang ugali ko, na ituring niya pa rin akong tao at hindi hangin. Na alagaan
niya rin ako, I just want to feel her again, to feel that I have a mother.
Xanthus texted after the call.
Xanthus: Let me know you're in a safe place, I'd be all right. Take care,
Dallace.
Damn it. My mother didn't even tell me to take care! Didn't even think about
the place where I would stay in! And here's this man, telling me these things!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 11

Eris gave me a room, just beside their hideout. Mabuti na

lang at bakante ang isang silid dahil nagkataong umalis din ang isang trabahador
nila, there were exactly 10 rooms in the basement exclusive for their shop's
workers. Simpleng silid lang iyon, tipikal at walang sariling banyo. Ang common
bathroom ay para sa lahat na nasa dulo ng pasilyong kinahahanayan din ng mga
kuwarto.
"Sana sinabi mo
Para di na umasang may tayo pa sa huli
Sana sinabi mo
Hahayaan naman kitang sumaya't umalis
Sana sinabi mo
Para di na umasang may tayo pa sa huli
Sana sinabi mo
Hahayaan naman kitang umalis
Umalis..."
Wycliffe's voice is very soothing and cold as he sang the lyrics while
strumming the guitar on his lap, he's wearing a white button down messy shirt and a
black threaded pants. Nakaupo siya sa sofa habang ang mga mata ay nasa cellphone na
nakapatong din sa hita niya, doon binabasa ang lyrics ng kinakanta. Napangisi ako,
papikit na sana ang mga mata ko dahil sa ganda ng boses niya sa pandinig ay
napansin ko ang nasa kabilang sofa. Those vigorous blue eyes were looking at me,
napataas ang kilay ko nang magtama ang tingin namin. Sumabay din ang pagtaas ng
kilay niya at sulok ng labi, nginiwian ko na lang siya at iniwasan ng tingin.
Naiilang talaga ako kay Hesper, my three days went like this. Kapag galing
school ay tumatambay sa hideout ng mga ito at uuwi lang pag matutulog na o kaya ay
wala sa mood. Wala ako parati sa mood dahil naiisip ko pa rin ang mga pinagsasabi
ni Mommy. Sa totoo lang sa dami ng sinabi ni Mommy sa akin, lahat iyon ay bumabalik
tuwing nag-iisa na ako kaya hangga't maari ayaw kong mag-isa sa kuwarto.
"Cliffe, 'yan kakantahin mo mamaya?" tanong ni Tanner habang nakikipaglaro ng
PlayStation kay Simon.
Hindi na nagpupunta si Aladdin simula noong malaman na rito ako tumutuloy at
tumatambay, nakakatawa na lang talaga siya kaya hindi ko na rin pinapansin. Hindi
ko naman siya pinapaalis, siya lang ang sobra makaiwas. Para bang virus na ako
simula nang ireject ko ulit siya, ang ending heto ang mga kasama ko. Madalas
instrumento at tugtugan ang naririnig ko kaya nakakarelax din ng buhay. They are
fun to be with, I like them except Hesperus around. Masyadong malandi ang lalaking
'yan.
Iling lang ang sinagot ni Wycliffe habang kinakanta patuloy ang lyrics. Hesper
chuckled, my eyes relocated to him. Ngumisi siya at nagkibit balikat.
"Can't go with you today." aniya sa mga kabanda.
"Huh? Dude, hindi rin pupunta si Chandler ngayon. Sino ang drummer?"
"Tanner, marunong naman siya." Hesper shrugged.
"Saan ka ba pupunta, Per?" tanong ni Tanner.
Sumandal ako sa backrest at kinrus ang mga binti ko habang nakatingin kay
Hesper, hindi niya inalis ang tingin sa akin at nagkibit balikat.
"Dito lang, tinatamad ako lumabas."
Wycliffe gazed at him and I was surprised when it turned to me, napailing siya
ng tipid at tumingin ulit sa binabasang lyrics.
"May plano si gago." iling-iling ni Tanner sabay tingin sa akin. "Ingat, Lace."
Umirap ako. "Sa kuwarto ako mamaya, ayoko makipag-usap sa kanya."
"Uh! You're so difficult! We're just gonna talk, come on..." Hesper appealed.
Inirapan ko lang siya. Ang guwapo ni Hesperus pero hindi ako tanga, alam ko ang
karakas niya. Fuck boy siya, ayaw niya sa relasyon. It's not like I want him to
take everything seriously but there's no chance to have a serious relationship with
him, sa huli mananakit lang siya.
"Ulol, talk pa! 'Yung talk mo, laplap! Huwag kami, Per!" buska ni Simon.
Uminit ang pisngi ko. Humagalpak si Hesper. "Siraulo, I'm taking this serious
now."

"Serious make out that will eventually hype you to do

something..." pasaring ni Eris.
"Tsk, stop talking about it!" inis kong sambit. "Hindi ako makikipag usap sa
kanya."
Eris whistled with a laugh. "This is so awkward-"
"Kees! Open this door! Alam kong andiyan ka!" sigaw ng babae sa labas ng pinto.
Nangunot ang noo ko, medyo nagulat doon. Agad napahinto sa paggigitara si
Wycliffe at nilingon ang pinto. Girlfriend niya?
Humagalpak sa tawa si Eris, tumayo siya mula sa pagkakahiga sa sahig at
tumingin kay Wycliffe. He just nodded at him and stood up, nilapag niya ang gitara
sa sofa na inuupuan niya. Binuksan naman ni Eris ang pinto para sa kumakatok.
Niluwa noon ang babaeng matangkad at medyo bilugan sa magandang paraan, she's
actually sexy and very attractive in that body figure. Saktong-sakto, hindi payat
at hindi rin mataba. Nakasuot siya ng crop top at black ripped shorts, her brown
hair is in a messy bun. Malalim na malamlam ang mga mata kaya mukhang maamo,
kasalungat ng pinapakitang ekspresyong suplada.
"Lavern in the house!" sigaw ng tumatawang Simon.
Nagpamulsa si Wycliffe at hinintay ang paglapit ng babae, nakairap iyon bago
lumapit sa kanya. Bahagyang natawa si Wycliffe at yumuko para halikan ang noo niya,
inakbayan niya iyon at hinarap na rin sa amin. Nagkatinginan kami noong Lavern,
kumunot ang noo niya at pinasadahan ako ng tingin.
Oh, okay. My outfit isn't ideal for a girlfriend who has a man here, in one
place with me. Puro lalaki lang ang narito, hindi naman ako conservative na babae
pero kilala ko ang mga kasama. Hindi sila iyong tipong bastos, mukha lang bastos
lalo na si Hesper.
Nauna ang halakhak ni Hesper. "Don't tell me, Lavern is jealous... hmm."
"I'm not, punk!" she rolled her eyes.
Wycliffe's hand snaked around her neck and chuckled. "That's Dallace, our
friend. Lace, here's Lavern..."
Tumango ako at simpleng kinaway ang kamay bilang pagbati.
"Oh, hi there!" bati niya, nginitian ko naman siya. "I'm Loadia, Kees
Wycliffe's fling! Ikaw, may fling ka rin ba rito? Who? Hope, it's not Hesperus the
fucker."
Humagalpak sila sa tawa, natawa na rin ako.
"This is my fiancee, Dal." ani Wycliffe, natatawa at pagtatama sa sinabi ng
nobya.
"Pero may fling si Lavern na iba! Sad life!" si Simon.
Mas lalong tumawa si Hesper at Eris.
"Gago!" sigaw ni Lavern.
That was my first meeting with Laodia Andrada, she's from Isla Verde. Ilang
minuto lang na biyahe mula rito, ang sumunod na araw ay naging maingay dahil sa
kanya. Tuwing kasama siya ni Wycliffe ay parati siyang nanggugulo kahit sa practice
ng banda pero siya rin ang nagpapasaya. They were not always here, though. May
piling araw lang. Madali siyang makasundo, hindi pa ako makapaniwala na nakakatagal
si Wycliffe sa kanya. Tahimik kasi iyon at suplado type kaya mahirap paniwalaan, si
Lavern naman ay maingay at jolly.
"Lace!" Kael called while half running towards me.
Tumingin ako, he's wearing a white pair of jersey. May duffel bag sa balikat at
pawisan pa, halatang galing lamang sa game. Tumango ako, namataan ko si Freya sa
kalayuan kasama ang ilang kaibigan niya. Lumapit si Kael sa akin, doon yata siya
galing sa grupo.
"You didn't show up the other day, why?" he flashed a boyish smile.
I smiled back and nodded a bit. "Something came up, sorry. Marami pa namang
next time, 'di ba?"

That night, I remember again. My heart contorted, I

collected the heavy things inside my mind that would give me a bad day. Sa araw-
araw na ginawa, iyon pa rin ang sa huli ay sumisira sa buong araw ko. Hindi ko na
maalis kahit gustong-gusto ko, sa mga araw na iyon ramdam ko ang pagkabalisa parati
sa gabi bago makatulog.
His eyes widened in surprise.
"Really? So I can invite you again. Tonight?" he said.
"Ganoon ulit? I mean, house party? Hindi ka ba napapagalitan ng nanay mo?"
natatawa kong biro.
"That's my own house," he shrugged. "My parents aren't here, they are busy
working outside the country."
Oh. That's why.
I nodded. "Alright, sure. Anong oras ba?"
Sumabay siya sa akin sa paglalakad palabas ng gate, sumunod din ang tingin ng
ilang kaibigan niya sa grupong pinanggalingan. Nagngisian ang ibang lalaki roon at
parang tinuro kami sa mga kaibigan kaya napatingin sila Freya, hindi nakatakas sa
akin ang pagtaas ng kilay ng ibang babae roon. I shrugged it off. Ang pangit naman
ng araw ko, nakita ko na naman ang mga ito. Anyway, I was always seeing Freya and
Xanthus outside. Kapag sinusundo siya, minsan nakakaumay na iyon. Xanthus tried to
reach me through phone calls and texts, hindi ko na lang sinasagot. Minsan kapag
nasa mood, nasasagot ko pero hindi rin nagtatagal at iniiwasan ko.
Hinawakan ni Kael ang strap ng bag niya at lumapit pa sa akin.
 "Same time, hanggang anong oras ka ba?"
"Anytime, hangga't may alak." pabiro kong sambit.
Tumawa siya. "Wow. That's great! Paano 'yon, hindi nawawalan ng alak sa amin?
E, 'di doon ka na titira?"
Nang magkatinginan kami ay nagtawanan kaming dalawa, umiling ako. Smooth ang
lalaking 'to, ayos. Simpleng fuck boy lang. Bumili ako ng yosi sa labas, sinamahan
niya lang ako roon at ininda ang pagbubuga ng uso. Mukhang hindi siya
nagsisigarilyo, we had some funny chitchats for minutes before his friends went
out. Nagpaalam na ako noon, nagsabi pa siyang magtetext at susunduin ako bago ako
nakalayo.
I was smoking while heading to Alpha, nakakabagot mabuhay. Lalo na ngayon,
walang nagbabago. Lahat ng sama ko sa loob ay patuloy bumibigat, ang Mommy ko hindi
man lang ako nakumusta sa limang araw na lumipas. Ewan ko kung bakit pa ako umaasa
na maalala niya ako, alam ko namang buong isip niya ay nasa pamilya lamang na bago.
Itsapuwera na ako. Mabuti pa si Isha na halos oras-oras akong inaalala, pinapalipat
pa ako sa apartment niya kaso naisip ko rin na makakagulo lang ako. She's living
with Jasper, it will be a bad idea to join the couple. Hindi naman nila ako anak,
isa pa madalas maiwan si Jasper doon dahil ang trabaho niya ay online naman. Mamaya
kung ano pang maisip ng ibang tao.
I looked at the soft clouds above and exhaled the smoke of my cigarette, ang
mabining hanging humaplos sa akin ay bahagyang pinagaan ang usok na binuga ko at
unti-unting tinangay. I inhaled and looked down, pinitik ko ang maliit na filter ng
sigarilyong may baga pa sa lapag at inapakan iyon para patayin. How I wish I could
kill the flaming things that hurts inside my head just like that, na sana isang
apak lang ay kaya kong walain ang lahat ng saloobin ko... na sana isang iglap lang
ay mabilis mawawala ang sakit na nararamdaman ko.
Nakayuko ang ulong tinulak ko ang glass door ng Alpha, bago pa magawa iyon ay
may tumulak na mula sa loob kaya napaangat ang tingin ko. My eyes widened a bit
when I met Xanthus' vigorous eyes. Nang makita niya ako ay bahagya ring namilog ang
mga mata niya, nakahawak pa siya sa door handle at palabas sana kasalubong ko.
What a nice timing, Mr. Nice Guy!
The constriction inside my chest is uncomfortably killing me with kindness, as
I blinked my eyes I see the image of colorful rainbow with butterflies and when I
opened it again, I saw the reason in front of my vision. His red lips separated a
bit, one blink of his eyes and I wish everything he could see will be the same as
mine but who am I fooling here? Myself. I will never be a rainbow with butterflies
after the rain because I am a pure thunderstorm in the middle of the dark forest,
crowded with so many issues and problems in life.

Umiwas ako ng tingin, umatras siya ng bahagya upang

paunahin ako sa pagpasok. Ang paghakbang ko ay naging mahirap, gusto kong tumayo na
lamang at maramdaman ang presensya niya pero parang mahirap iyon dito kaya pumasok
na ako nang tuluyan. Isang buga ng hininga paglampas ay para akong nawalan ng kulay
ulit, nahabol ko pa ang amoy ng kanyang pabango. Mabilis akong dumiretso sa
kahabaan ng stall kahit hindi ko alam ang gagawin, sa dulo noon ay ang nakapilang
fridge. Humawak ako sa handle at dinikit ang noo sa pintuang salamin roon habang
tinutuko ang dulo ng sapatos sa sahig, I bit my lips and inhaled deeply.
This is the reason why I don't like him now, it's not I don't like "him" but I
don't like myself whenever he's around. His presence is so peaceful that even my
colorless life is being colorful with him, iyon ang mismong pakiramdam ko na ayaw
kasanayan dahil kalaunan din siyang mawawala. Alam ko at oras na mawala, muli akong
mawawalan ng kulay. Mabuti pang manatili akong walang kulay kesa maramdaman ang
kulay na pansamantala, mas mabigat sa pakiramdam.
My phone beeped, tahimik kong kinuha sa bulsa ng skirt ang cellphone. Niyuko ko
ang ulo, nanatiling nakasandal ang noo sa salaming pinto ng fridge at binasa ang
text.
Xanthus:
 Nice to see you, Dallace. Hope you're doing well, take care.
Fuck it, Xanthus! You're making my fucking heart melt like a soft little girl
who wants attention!
I closed my eyes and locked my phone, I won't reply! No, not like this. Not in
my state of mind like this, baka iba ang maireply ko. Mahirap.
Huminga ako ng napakalalim, kumuha agad ako ng isang tubig sa fridge at
binuksan iyon para inuman. Mabilis din akong tumungo sa counter para bayaran ang
tubig, Totoy looked at me weirdly while giving my change. Plastik akong ngumisi sa
kanya.
"May dumi ba ako sa mukha?"
"Wala naman, namumula ka kasi. Kinilig ka kanina, 'no?" panunuya niya.
Namilog ang mga mata ko at mabilis dinikit ang bote ng tubig sa pisngi ko.
"Mainit sa labas, malamang mamumula ako. Mestiza ako, e. Ang dumi ng utak mo,
palinis mo na."
He laughed cutely. "Yie, nagkatinginan pa kayo kanina. Hindi ko sasabihing..."
"Ano?" mabilis kong tanong.
Umiling siya at tumawa. "Wala, Ate. Wala."
"Sasakalin kita o sasabihin mo?" pananakot ko, I'm fucking curious! Mukhang may
alam siya na hindi ko alam!
Humagalpak siya.
"Na palagi ka niyang tinatanong kung nagpupunta rito." he shrugged and smirked.
"Magkaaway ba kayo? Hindi ko na kayo nakikitang magkasama sa iisang oras."
Mukha siyang nagtataka at naguguluhan pero lamang ang pag iintriga! Bwisit
'tong batang 'to, tsimoso!
I scowled and made a face.
"May girlfriend na iyon, tigilan mo ang pagiging intrigero mo!" singhal ko sa
kanya.
He pouted. "Ano naman? Akala ko best friends kayo kaya lagi kayong magkasama
noon at umasa ako na magiging dahilan ka ng break up nila, sabi mo kasi magiging
boyfriend mo siya!"
Namilog ang mga mata ko at tinuro siya gamit ang bote ng tubig ko, nagpamaywang
ako.
"Hoy, totoy. Ginawa mo pa akong boyfriend stealer? Aba, I'm better than that!"
Umiling siya na tila dismayado.
"Wala ka pala, e. Akala ko pa naman totoo na magiging boyfriend mo na iyon,
bagay pa naman kayo. Sayang!"
Kumurap-kurap ako. "B-Bagay kami?"
Shit, I didn't expect that! How come? Paano mangyayaring bagay kami? That
Xanthus is very nice and decent, kung tutuusin parang hindi nga ako ideal na
makasama noon dahil may magandang imahe samantalang ako ay may imaheng pangit at
puro kalokohan.
He nodded. "Oo, sinabi ko nga rin kay Kuya Kraig, e."
My eyes widened, agad akong humampas sa counter at suminghap.
"What the hell!? Anong sinabi mo?!" halos isigaw ko sa kanya.
Gulat siyang tumingin sa akin.
"Sabi ko na maganda ka at bagay kayo! Nilalakad pa kita doon!" sumbat niya.
"Hindi ko naman sinabing ilakad mo ako!"
"Feeling ko kasi, Ate, siya ang magpapatino sayo." tawa niya.
Umusok ang ilong ko sa iritasyon, matalim ang tingin ko sa kanya.
"'Tsaka alam mo, ganyan din reaksyon niya nung sinabi ko pero natawa siya dahil
may girlfriend siya, pero palagay ko friendly lang talaga siya, Ate. Iniiwasan mo
nga raw siya, e. Bakit ba, Ate? Mabait naman si Kuya Kraig."
Nalaglag ang panga ko, iling ang tangi kong naiaksyon.
"Ewan ko sayo! Diyan ka na!" inis kong sambit at mabilis lumakad palabas ng
Alpha, narinig ko pa ang pagtawa niya sa panunukso.
Damn this kid! Kung anu-anong pinagsasabi, nakakairita. Umaasa lang ako lalo.
Sa totoo lang, hindi ko naman gustong maging boyfriend si Xanthus. I just really
admire the affection he's giving me, that affection he's making me feel. Iyong
tipong, ayaw sa akin ng mundo pero may isang tao na parang tanggap pa rin ako at
hindi kailanman tinuring na hangin kahit na hindi maganda ang una naming pagkikita
noon. He advised me and that helped me out in some way, his care was beyond my
expectation. Ang hirap paniwalaan kaya ako na ang umiwas doon, ang hirap kasing
kasanayan noon. Sanay ako sa dilim at natatakot akong masanay sa liwanag na dala
niya pagtapos ay iiwanan akong muli sa dilim, muli na naman akong mababaliw at
pipilitin ang sariling mamuhay sa mundong ilalim. I don't want to be in that cycle
like I have someone today and no one the next day, I need to collect myself without
anyone.
Iyon ang tumatakbo sa isip ko habang naglalakad sa patungong hideout. I
received a text from Hesper while walking, isang buntong hininga ang pinakawalan ko
bago binasa iyon.
Hesperus:
Let's date, my treat. :)
I rolled my eyes and typed a reply.
Ako:
Date yourself, Hesper.
Hesperus:
Come on, I won't touch you. I promise.
Ako:
Touch me or not, my decision will remain.
My phone beeped immediately. Binuksan ko agad sa pag aakalang si Hesper pero
ibang pangalan ang lumabas.
Xanthus:
Can we talk?
Namilog ang mga mata ko, my heart heated. Fucking hell!
I replied.
Ako:
For what?
Xanthus:
Why did you decide to avoid me? 
Ako:
Huh? I'm not avoiding you. I'm just busy with my life.
Xanthus:
May kasalanan ba ako? May nasabi or what?
My heart is beating so fast.
Ako:
Wala nga. I just want to be alone, that's all.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 12

Xanthus:
I don't want you to be alone, especially when your eyes are talking sadly.
Marahan kong tinuktok ang ballpen sa aking ulo, umiling ako nang umiling sa
sarili at nagconcentrate sa pagsagot ng exam. First sem, finals namin ngayong araw
pero heto ako at panay sinisiksik ng mga salita sa mensahe ni Xanthus kahapon.
Halos hindi ako pinatulog noon, I texted him back with only smiley.
He didn't reply but he called on that midnight...
"H-Hello." normal kong sagot sa kunwaring antok na boses pero ang totoo ay
walang antok na dumalaw sa akin.
My ear welcomed his deep but calm sigh.
"Hi..." he responded.
I gasped inaudibly. "Hi din."
He chuckled lowly.
"How's your day?"
Hindi ako makapaniwala na napakanormal niyang makipag usap habang ako'y
nanlalambot sa aking kama. Hindi ko nabilang ang araw na pinili kong hindi siya
kausapin at makita, basta pakiramdam ko ay sobrang tagal na.
"Maayos naman, ikaw?" ginawa kong normal ang sariling boses kahit namimilipit
ang mga paa ko sa pagpipigil ng sariling emosyon, my nails dug into my palm to stop
myself from overreacting.
The memories of the days with him flickered in my mind suddenly, my heart
twisted painfully from everything he did. Naalala ko iyong mga nagawa niya sa aking
mabuti, he doesn't deserve my treatment today. Nagiguilty ako sa sarili, siya na
nga lang ang nakakaalalang tao sa akin ay ginaganito ko pa. I know that he just
wanted to be a friend for someone like me. Alam niya ang mga saloobin ko, nasabi ko
iyon. He knows my suicidal tendencies and issues. I have a dark mind and emotions
that's keeping my soul beneath it. Ewan ko, ang ayaw ko lang naman ay masanay akong
nakakasama siya sa ganoong sitwasyon ng buhay ko. My mind was advanced, I'm already
expecting he'd be gone one day. Wala na naman akong malalapitan, doon ako takot
kaya ayaw kong isugal ang kasanayan ko.
Pero paano kung ganito siya... hinahanap ko na rin, e.
"I'm good, too. Just got home from a hospital duty." he said.
Napatango ako sa sarili. "Uh-mm."
He sighed after a minute of silence. "How are you, Dallace?"
I chuckled lowly, swallowing the sad thoughts in my throat that's blocking my
voice.
"Ganoon pa rin naman pero pumapasok na ako sa klase lagi." pabiro pa ang
pagkakasabi ko.
"That's great. Where are you staying now?"
Humingang malalim ako. "J-Just in my friend's apartment."
"Safe place?"
"Yup. Don't worry." I don't know what pushed me to say that, siguro ramdam ko
lang na nag-aalala siya kahit hindi naman niya sinabi.
He sighed heavily. "Are you eating and sleeping well? I noticed your eyes
awhile back, you looked pale."
Natawa ako, medyo nag-init ang mga mata. Mommy, sana kahit may ganito ka man
lang na konsiderasyon...
"I'm all well, Xanthus." sabi ko. "Medyo puyat lang sa paggawa ng assignments
kaya ganoon, malaki nga rin ang eyebags ko."
"Uhuh. Always drink water, do not dehydrate yourself." he reminded. "Can we
meet tomorrow? I'll just give you some vitamin candies again."
My chest heaved, the searing pain inside my chest twisted more. Lalong sumama
ang loob ko sa nanay ko, lalo akong nawawalan ng ganang ituring ang sarili kong may
pamilya pa rin dahil hindi ko naman nararamdaman ang presensya at pag-aalala nila.
Maybe, I should just accept it. Ang tagal ko nang sinasabi ito sa sarili ko pero
hindi ko pa rin kayang tanggapin, masama pa rin ang loob ko at patuloy akong
pinahihirapan noon sa bawat araw. Mom's presence isn't living beside or even behind
me like other mothers out there, she's just for her new family without me.

Ilang nguya pa ang ginawa ko sa bubble gum bago iyon

nilabas sa aking bibig at dinikit sa ilalim ng arm chair ko, dalawang kaklase ko
ang nauna ng magpasa ng kanilang sagutang papel. Kanina pa ako tapos at naghihintay
lang na may mauna para hindi ako mapagbintangang nanghuhula, ganoon kasi ang tingin
ng mga professor sa akin tuwing nauunang magpasa. Hindi naman masyado, medyo hula
lang.
At least may sagot ako at gamit ko naman ang kalahating sense sa pagsagot, the
questions has multiple choices. Iyong iba ay definition kaya roon ako nahirapan,
hindi naman binabasa iyon lahat kaya 'yong iba inulit-ulit ko lang at pinaikot ang
sentence. Mahirap din iyong mga lugar sa ibang bansa at mga cities na hindi ko pa
naman napuntahan kaya hindi ako interesado.
Lumabas ako ng classroom pagkapasa ng papel, agad kong tinago ang mukha nang
makita ko ang tambay sa kahabaan ng corridor. Sila Freya, kasama sina Kael. He
texted me earlier, hindi na naman kasi ako nakapunta kagabi. Nakakatamad na kasi at
nakausap ko pa si Xanthus kaya nawalan ako ng ganang pumunta pa, kanina naman ay
nakatanggap ulit ako ng imbitasyon para sa birthday ng kaibigan niya mamayang gabi.
Hindi pa ako sigurado roon kung sisipagin akong sumama o doon na lang sa hideout
makipag inuman dahil birthday din naman ni Tanner. I can drink all night, wala na
kaming klase bukas dahil tapos na ang finals examination for first sem ngayong
araw.
Padulas akong tumakbo at nakisiksik sa mga estudyante para lang hindi makita
nila Kael, hawak ang strap ng aking bag sa balikat at tinago ang mukha sa buhok.
"Wala kang kasabay, Frey?" dinig kong tanong ng isang babaeng blonde ang buhok
sa grupo.
"Hindi raw ako susunduin ni Kraig today." bagsak na sagot ni Freya.
Weh? Himala.
"Uy, himala. Bakit?" usisa ng isa pa roon.
"May ginagawa, alam mo naman. Nurse, e."
"Oo nga, hindi ba siya magtutuloy sa med school?"
"I don't know." simpleng sagot ni Freya.
Hindi imposibleng marinig sila ng dumadaan dahil sila lang naman ang maingay.
Napairap ako, imbes na magmadali ay sumabay ako sa agos ng bagal ng mga naglalakad
na estudyante. Hindi naman na ako mahahalata siguro nila Kael, hindi naman siya
matanglawin.
"Ayaw mo siyang mag med school, 'di ba? For sure kasi marami ka lalong threats
sa Manila." halakhak noong blonde.
Ayaw niya? Seryoso ba siya? Hindi dapat pinipigilan ang tao sa pag abot ng
pangarap niya kahit may karapatan ka pa bilang nobya na maglabas ng hinaing!
Negative ka sa akin, Freya!
"Wala naman din siyang balak mag med school, Dad niya lang ang may gusto.
Nakakainis nga, e. Baka LDR kami sa mga susunod na taon kung susundin niya Daddy
niya."
Wow, confident na may "susunod pang mga taon" ang relasyon nila, huh?
"Let him be, Frey. Para sa future naman 'yon."
"Sabagay, oo nga. Wala ka pa bang tiwala kay Kraig?"
"Tss," umirap si Freya. "Mayroon pero sa mga babae ako walang tiwala, maraming
mga malalandi sa paligid."
Nagtawanan ang mga kaibigan niya, nauna na silang lumakad pababa ng hagdanan.
Nanatili akong nahuhuli sa kanila. Napataas ang kilay ko sa sinabi niya, buti alam
niya. Pero bakit parang balewala naman si Xanthus sa kanya?
"You can't tell that." ani Kael. "Paano kung si Kraig ang magtaksil? Sus, wala
kang magagawa. He's a man with all good reputation, may lalapit at lalapit pa rin
at nasa kanya iyon kung papatulan."
Yeah right! Kung may manunukso at papatol, parehas may kasalanan ang mga iyon.
Hindi lang dapat isisi sa isang tao dahil unang-una ay choice ng bawat isa sa
kanila iyon, kung papatol man o hindi. Hindi naman magpupumilit ang tukso sa isang
bagay na hindi siya pinapansin, hahanap iyon ng iba na kaya siyang pansinin. So if
Xanthus bite it, it's his choice. Ang taong ayaw ay hindi mo basta-bastang
mapipilit na pakagatin sa isang bagay na hindi niya gustong kainin, ganoon lang
iyon. It's like a given poison to someone who knows the effect of it and yet still
tasted it.

"Hindi niya magagawa 'yon." Freya assured. "Baliw na baliw

sa akin 'yun, e." .
Nagtawanan ang mga kaibigan niya.
Pumalpak yata ang isa kong tainga sa pagkarinig noon. Teka naman, "baliw na
baliw" daw? Hmm, maybe yes, maybe not! Hindi ko alam, wala akong alam pero
nakakainis pala na marinig sa nobya niya mismong bibig iyong salitang pang tanga sa
pag-ibig. Tatlong taon na nga sila pero masasabi ba talaga 'yon? Baliw na baliw si
Xanthus sa kanya? Halata naman iyon, lunod nga yata kasi utusan ni Freya.
Nakakainis lang na pinagyayabang niya pa tapos pagtatawanan nila.
"Baliw na baliw ka rin naman, 'no!?"
"Hm, not really. Medyo nakakasawa na kasi ilang taon na rin kaming dalawa pero
wala namang nagbabago."
Hell!? This girl! What's wrong with that? Mabuti nga at hindi nagbabago ang
pagmamahal sayo, girl! Kung ako si Xanthus baka pinalitan na kita ng iba!
"Huh? Paano?"
"Girl, Kraig isn't "that" type of man." tawa ni Freya, tila insulto sa pandinig
ko para kay Xanthus.
"Puta, baka naman kasali sa ibang gender 'yun?" halakhak ni Kael.
Naghigh five pa silang mga lalaki roon at pinagtawanan ang nasabi. I rolled my
eyes, epal din 'tong si Kael. Baka siya ang mabading pag nakasama si Xanthus.
"Gago, hindi. Malalaman ko naman 'yon." depensa ni Freya.
"Baka hindi lang talaga sexually active." halakhak ng blonde. 
Baka hindi lang talaga ka active-active si Freya, tss. Nagreklamo pa, kala mo
naman kagandahan. Mabuti nga at hindi ganoon si Xanthus, hindi iyon ang habol ibig
sabihin.
"May safe sex naman." pabulong na sambit ng isa.
Oo nga, ang daming condom sa kotse ni Xanthus. Bakit hindi nila gamitin? I
smirked as I remember his reaction and explanation when I saw the box of condom.
Tapos hindi pala siya sexually active! Ang saya pala.
"Tsk, yeah." ani Freya. "What I meant, hindi lang talaga siya iyong clingy gaya
ng ibang boyfriend na nakikita ko."
"Ha!? So you want him to cling around you all the time?" halos matawa iyong
kaibigan niya.
Tiningnan ko si Freya, nakatalikod siya mula sa aking gawi kaya hindi ko makita
pero bagsak ang kanyang mga balikat.
Oh, that's a blow! Hindi clingy si Xanthus? Talaga? Bakit parang tingin ko
naman ay clingy siya? Although, I don't really know him around his girlfriend.
Hindi ko inexpect na hindi clingy si Xanthus, kung titingnan kasi siya ay parang
gusto laging nakadikit sa girlfriend niya. Hindi pala? Wow.
"He can't even kiss me in public area, napaka conservative!"
Natatawa ako, hindi ko mapigilan ang mangising mag-isa habang naglalakad nang
mabagal. Napatingin ang ilang kasabay ko, I swallowed my embarrassment and took out
my phone. Kunwari may katext kaya nangingisi mag-isa, ganoon lang.
"Ayaw mo pa 'yon?"
Hindi pala PDA si Xanthus, oh my God! Nakakatawa!
"I want him to kiss me like he's proud or something, nakakainis kasi parang
ilang buwan pa lang kaming in relationship hanggang ngayon. Parang nahihiya pa rin
akong gumalaw pag kaming dalawa lang." may iritasyong ani Freya.
Napahagikgik ako habang nakatingin sa cellphone kahit puro scroll lang ako sa
inbox at walang nakakatawang binabasa. Nakakatawa lang ang naririnig ko.
"He's just really decent, mas maganda nga 'yan."
"Oo, palagi niyang dahilan na hindi pa kami kasal kaya hindi puwedeng maging
mapusok." sarkastikong ani Freya.

Humagikgik ang mga kaibigan niya.

"Yie, ang sweet naman nun."
Freya howled hopelessly.
"Pero frustrating din lalo na kung ganoon ang boyfriend mo, siyempre. Masarap!"
tawa ng isa.
I rolled my eyes in the air.
Unti-unting lumiit ang usapan nila habang papalabas na ng gate. Parang normal
na usapan lang iyon sa kanila, ang mga lalaking kaibigan ay may sariling mundo na
rin at hindi nakikinig kila Freya na tila sanay silang pinag-uusapan ng mga babae
iyon.
The sun was crowning that afternoon, together with horns of the transportation
around Sinclair University. Bumili ako ng yosi at candy sa shed bago lakarin ang
kahabaan ng sidewalk patungong Alpha kasabay ko rin ang mga estudyanteng naglalakad
sa parehong ruta. Sa labas pa lamang ng glass door ay nakita ko na si Totoy cashier
sa loob ng store, nginisian akong mala-aso habang tumatanggap ng bayad sa mga
namimili. Nanatili ako sa labas para tapusin ang pagsisigarilyo, inirapan ko lang
si Totoy. Jaden pala ang pangalan niya, kay Xanthus ko lang nalaman kagabi habang
magkausap kami sa cellphone.
I just prefer calling him Totoy.
Tinaktak ko ang upos sa lapag at inipit ang stick ng yosi sa aking mga labi,
isang pasada pataas sa aking buhok ang ginawa ko para itali dahil sa tagaktak ng
pawis sa aking batok at leeg. Some highschool boys were giving me glances while
walking on the sidewalk. Badtrip talaga pag tanghaling tapat, nagulat ako nang may
umagaw ng yosi sa labi ko. Nilingon ko ang nasa tabi ngayon, I found Xanthus
throwing down the stick of my cigarette on the floor. Pumarte ang labi ko at
binabaan ng tingin ang sigarilyo sa lapag na inapakan niya pa. Nang tingnan ko ulit
siya ay tumutungga na siya sa bote ng tubig habang pagilid ang tingin sa akin.
His hair is in a formal brushed up today, wet look and very silky. Napansin
kong bagong tabas din ang magkabilang gilid noon, he's wearing a white slim fit
shirt and a white slacks for nurses. His biceps are firm and masculine, ganoon din
ang dibdib niya na nakahubog at makisig sa suot na shirt.
Namilog ang mga mata ko, I closed my lips and bit it for a moment. Suminghap
ako at napailing, mabilis kong binuksan ang candy at nilusot iyon sa aking bibig.
"H-Hey." balewalang usal ko at muli siyang nilingon sa tabi.
Tapos na ang pag-inom ng tubig, mas namasa at namula ang labi. He licked his
bottom lip and a sigh escaped, tumaas ang isa niyang kilay at tipid na tumango.
"Exam's done?" he asked.
I nodded. "Yep."
Tumango na lamang siya at tumalikod na para pumasok sa Alpha, para akong
mababalisa habang nakatingin sa kanyang malapad na likuran. Bumusangot ako at
pumasok din doon, nagkatinginan kami ni Jaden sa counter. Kumindat siya sa akin at
ngumising aso, I made a face to tease him.
Nagbayad lang si Xanthus sa counter pagpasok, tumungo naman ako sa dulo ng
store para bumili ng energy drink. Naadik talaga ako sa lasa ng kulay pulang Sting,
gustong-gusto ko kaya iyon ang iniimon ko tuwing galing school nitong nakaraang mga
araw. Nakita ko lang na umiinom si Simon noon, nakiinom ako at nagustuhan ko ang
lasa.
Padulas kong nilalakad ang heels patungong counter para magbayad, naroon pa rin
si Xanthus at kinakausap ni Jaden tungkol sa online game.
"Naglalaro ka ng Dota, Kuya?"
Kumunot ang noo ni Xanthus. "What's that? Sports?"
Piniglan ko ang matawa nang bahaw na ngumiti si Jaden at napakamot ulo.
"Online game 'yon, sa computer nilalaro."
"Oh, is it the game with guns? That was the only computer game I've seen."

"Hindi, CrossFire yata 'yan! 'Yong isa pang game, ang hirap
ipaliwanag. Never mind." iling ni Jaden sabay tawa.
Sumingit na ako roon para magbayad ng nakuhang drink, tiningnan ako ni Jaden
nang makita ang binili ko.
"Eto na naman? Sabi sayo, Ate. Hindi magandang araw-araw 'to." napapailing
niyang sinabi.
I scowled. "Huwag mong itinda para wala akong mabili! Dami mong hanash, Toy.
Bilis na, uuwi na ako."
Energy drink naman iyon, mabuti nga para magkaroon naman ako ng energy.
Humikab ako at nabayad ng singkwenta sa kanya, binigyan niya ako ng sukli.
Kinuha ko na ang bote ng Sting, isang lihis lang ng tingin ay nahuli na ako ng mga
mata ng seryosong Xanthus. Kabado man ay bumungisngis ako, his brows were furrowed
while looking at me. Kumaway ako at paatras na naglakad upang makalabas na ng glass
door, kinawayan ko rin si Totoy sa counter. Napabuga ako ng hangin paglabas, para
akong nabunutan ng tingin sa lalamunan at bato sa puso.
Shit. Xanthus, bullshit ka! Paano mo ako nagagawang ganito kakabado sa isang
tingin lang ng mga mata mo?
Wala pa ako sa kalahati patungong waiting shed at sakayan ng jeep ay naramdaman
ko na ang paghigit ni Xanthus sa aking braso. Suminghap ako nang magkaharap ulit
kami, diretso naman akong nakakatingin sa kanya pero mailap sa mga mata niya.
Natawa ako.
"Oh, hi ulit!" sambit ko.
Tumingin siya sa paligid pero agad bumalik ang mata sa akin, he chuckled
roughly.
"Samahan mo ako." he declared normally and pulled me towards the car on the
near side.
Nanlaki ang mga mata ko nang walang hirap na tumunog iyon at binuksan niya ang
front seat. Nagkatinginan kami nang gulat ko siyang lingunin.
"W-What, where are we going?" nauutal kong tanong.
"Lunch." he simply said.
Oh.
Napanguso ako. "Libre mo?"
"Yah." he nodded and smirked.
My knees melted at that, nakangusong tumango na lamang ako. My heart is still
in the middle of thunderstruck by the way his eyes were meeting me, gusto kong
magtanong kung anong mayroon sa akin ngayon at pakiramdam ko ay masaya ang araw
bigla kahit mainit ang sikat at simoy ng hangin. Kakaiba kasi, tumingin ako sa
kanya habang naglalakad paikot sa kabilang side. He really has the nicest view in
my vision, tinalo pa ang paraisong may bahaghari at tahimik ang mga ibon na
malayang lumilipad sa himpapawid. That was my favorite view to imagine everytime,
si Xanthus ay hindi lang imagination kundi totoong nasa harapan ko at mahahawakan
kung kailan gustuhin.
He drove away from the place. Tahimik ang mahabang minuto sa pagitan namin pero
hindi ako nakatiis. Ayaw kong mapanisan ng laway, isang candy lang ang nabili ko
kanina.
"Wala kang duty?"
Umiling siya at sumulyap. "Wala. Bakit?"
Napanguso ako at nagkibit balikat.
"Wala naman. Narinig ko kasi 'yung girlfriend mo, sabi niya busy ka raw kaya
hindi mo siya masusundo ngayon." I shrugged again. "Hindi ka naman pala busy?"
Umiwas siya ng tingin, binalik ang mga mata sa kalsada.
"I didn't tell her I'm busy."
I chuckled a bit. "I see..."
He sighed.
"I just can't go with them today 'coz I need to review today." he said like a
defense.
Napataas ang kilay ko.
"Ah ganoon ba? Saan pala tayo pupunta ngayon?"
"Somewhere peaceful." he chuckled.
"Sigurado ka bang makukuha ko ang peace of mind diyan?" hamon ko.
"I don't know yet, but I guess you'll like the place especially later on the
sunset time."
Sunset!
"Sa cliff?"
"Nope." he shook his head.
"Pa thrill ka!" buska ko.
Humalakhak siya. "Hindi, ah. Makikita mo naman mamaya. It's a simple place,
though. Pero gusto mo ang tahimik na lugar kaya magugustuhan mo. You can go there
alone and scream, you can do anything you want for free."
I like a field, something with wide space but sedate. Sa ganoong lugar ba ako
dadalhin nito? Sana... gustong-gusto ko talaga iyong magagawa ko ang lahat na
walang makakakita at makakagulo sa akin, e.
 I smirked. "I'm already thanking you, then, Xanthus."
His lips sided up while driving, sa kalsada lang nakatingin.
"I don't like thank you's. Just do me a favor and let me be your friend." he
said, natahimik ako at nilingon siya. Sumulyap din siya na may ngisi. "Can I?"
My heart scampered wildly, I took a deep breath and looked away to avoid his
eyes. Nilingon ko ang nadadaanang bukirin na ngayon sa gilid ng kalsada, the sun
from the horizon side is very bright and marvelous that I could feel the warmth of
it by just looking at it. Like Xanthus' presence and words that are worth listening
to in any time of my bad days... it's very comforting and nice to feel in my bare
scarred skin beneath the sheath, he could reach my soul through his voice with a
nice favorite song.
I inhaled deeply and a smile crept on my lips while looking outside the window,
silaw ako sa sinag ng araw kaya marahan kong inangat ang kamay para takpan ang
liwanag noon.
"Ano pa bang magagawa ko?" sambit ko sa pabiro ngunit seryoso para sa aking
paraan.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 13

Xanthus and I started being friends again.

It's true, I could feel the peace on the place where he brought me the first
day of his favor that I approved. Minsan kahit wala siya dahil abala sa sariling
trabaho ay nagpupunta ako roon at magugulat na lang akong kasama na siya sa pag-
uwi. Dumaan ang dalawang linggong ganoon kaming dalawa, sa umaga hanggang tanghali
ay madalang kaming magkasama dahil nasa klase ako at siya'y nasa duty naman. Sa
oras ng duty nakakakuha siya ng ilang oras upang masundo si Freya at maihatid kung
saan man, hindi na sakop ng kaalaman ko iyon at wala akong pakealam.
Ngayon naisip ko na hindi ko dapat pakealaman ang parteng iyon ni Xanthus at
Freya. Tatahimik na lang ako bilang kaibigan kahit na malinaw sa akin ang sinabi ni
Freya na sawa na siya kay Xanthus dahil walang pagbabago. Sa relasyon ay hindi
naman talaga maiiwasan ang ganoong bagay, marahil pagod lang si Freya noong araw na
iyon o nagpapasikat sa mga kaibigan kaya kung anu-anong nasabi. Kung sawa na siya,
bakit hanggang ngayon hawak pa rin nila ang isa't isa? Imposibleng magsawa agad
siya dahil sa tagal nila mahirap na pakawalan ang relasyong iyon at mahal na nila
ang isa't isa.
Tumingin ako sa malayong kabundukan kung saan papatago ang malamyos na araw ng
hapon. The golden soft ray is touching my face and vision, kinunot ko ang noo sa
bahagyang silaw.
I heard Xanthus' chuckle beside me while telling a random story about his
cousin.
"I thought he was a gay, he's just too good to be true."
Napangiti ako at nilingon siya, nakatingin siya sa sunset at nakapatong ang mga
braso sa magkabilang tuhod na nakatupi habang nakaupo sa dayami. We are in the
middle of the wide clean farm, in front of us is the lake shore and at the end of
it were the mountains from a far distance. The fresh wind started blowing mildly,
my short hair got disheveled so I had to tuck it behind my ear and see Xanthus
clearly. I pouted a bit, nang makita ko siyang lumingon ay umiwas ako ng tingin at
kunwaring natawa.
"Bakit naman? Nakakabading ba pag mabait masyado?"
"Somehow." he answered quietly.
Nagtaas ako ng kilay at nilingon siya, alam ko namang nakatingin na siya sa
akin pero gulat pa rin talaga ang reaksyon ng puso ko tuwing nahuhuli siyang
nakatingin.
"E, bakit ikaw? Hindi naman kita napagkakamalang bading?" tawa ko, umaktong
normal.
 Two weeks and yet I'm still in the dark side of my heartburn, the burned part
can't even heal with anything. Kung hindi lang dahil sa diversion na dala ni
Xanthus ay baka kung anu-ano na namang naisip kong gawin, it's actually my straight
weeks without scratching my skin everynight to sleep. The diversion he gave me was
beyond my expectation. Palagi namang beyond my expectations pagdating kay Xanthus,
parati niyang nalalampasan ang lahat ng inaasahan ko at iyon ang patuloy na
bumubuhay sa ilaw ng kadiliman.
He shrugged and avoided my eyes to look at the golden sky in front of us,
lumubog na ang araw pero nanatili ang kanyang kahel na liwanag sa kaulapan.
Kumurap-kurap ako at nakaramdam ng kirot sa puso, huminga ako nang malalim at
napangisi sa sarili. Binagsak ko ang katawan sa dayami at inunan sa ulo ang isang
braso.
Tinapon ni Xanthus ang coat niya sa aking hita, nagkatinginan kami habang
nakaupo pa rin siya roon at nakalingon ang ulo sa akin. I smiled cutely at him.
"Mauna kang umuwi, ah." sabi ko, balak kong magtagal dito. I want to see the
bright stars this evening and this is the place where I could see them so clear in
the middle darkness.
He scowled. "Why?"
"I'll stay until midnight."
"Malamok dito pag gabi."

"Sus, lamok lang. Madali naman tabuyin." natatawa kong

sinabi.
Buti pa nga ang mga lamok, madaling tabuyin samantalang ang mga lumilipad sa
isip ko ay napakahirap paalisin. Patuloy silang sumisipsip ng katinuan tuwing mag-
isa na lang ako. I thought it was because of the dark room but I already tried to
open my light the whole night, nothing happened. They are still sucking all my good
thoughts... I couldn't sleep. I couldn't calm them down alone. I'd always need to
divert it using the easiest way, Simon's help. His way to make me smile: weeds.
"Uso dengue." he sighed.
"May doktor naman, magagamot ako." halakhak ko.
Matalim ang mga mata niyang tumingin.
"Why are you always telling that? It's better to be safe already."
Ngumuso ako. "E, basta hanggang midnight ako rito. Hindi mo naman ako
masasamahan dahil may party kila Freya, 'di ba?"
Huminga siya nang malalim at umiwas ng tingin, marahan niyang pinilig ang leeg
at hinawakan ang batok na tila may iniindang sakit doon.
"I feel sick today, I don't wanna go to the party."
Natawa ako roon, tiningnan ko lang siya at nanatili namang abala ang baling
niya sa kabundukan.
"Huh? Mother-in-law mo iyong may birthday! Magpakita ka naman doon kahit
papaano, baka madisappoint na wala ka."
Napaismid ang mga mata niya pero hindi pa rin makatingin.
"Not yet, Dallace. We're not married so you can't tell that we're already in-
laws."
"Sus, e, doon din naman ang ending n'yo! Kasalan!"
I'm still hoping for him to have the right woman, or it can be Freya but I hope
she realize this man's worth! Hindi iyong pagsasawaan niya porque walang nagbabago.
Maybe, Xanthus just wanted to do things with their permanent life together already.
"How sure are you about it?" iritado niyang tanong.
Aba! Anong nakakairita sa sinabi ko? Totoo naman! I know he's too serious
living his life, relationship and everything.
"Hindi ka ba sure?" umangat ako ng bahagya at tinukod ang siko sa dayami para
maharap siya, binato ko ng ilang nadukot na dayami ang paanan niya. "I thought
you're gonna marry the one you're serious with? What now?"
"Of course, I'll marry the one for me. I'm serious with Freya but it's not yet
the last page to tell who I'm gonna end up with. It's too early." nakabusangot
niyang sinabi.
Tss.
I just nodded my head with a little doubt. Kita kong seryoso siya kay Freya,
kung wala siyang balak pakasalan ang babaeng iyon, bakit pala sila nagtagal? Bakit
sila pa rin hanggang ngayon at hindi siya kailanman naghanap ng iba? This Xanthus
is really unpredictable but denial, too.
Kagaya ng usapan ay naiwan ako roon, alas siyete ay tumulak na siya paalis para
makapag-ayos at pumunta kila Freya. Ang dami niya pang paalala kanina, kesyo
susunduin ako at iba pa. He's like a big brother to me but he's not a big brother
for me... there's a difference in between that I cannot get why.
Xanthus:
I'm gonna get you, until what time do you wanna be there?
Iyon ang text niya maya-maya, nag-uumpisa na sa pagdilim ang kalangitan. Kulay
lila na ang kalahati at gumagapang na sa kabuuan ng itaas kasabay ng panlalamig na
ihip ng hangin sa aking balat. Tumindig ang balahibo ko, huminga ako nang malalim
at tinaas ang cellphone para magselfie na nakapeace sign at kindat habang nakahiga
pa rin sa dayami. I sent it to him with a message on it: It's okay, FRIEND. You can
catch me here anytime, I'll wait.

He replied an angry emoji.

Nagtipa agad ako ng reply.
Ako:
I'm sorry, wrong sent! Bye!
Oh my goodness! Baka alam ni Freya ang password niya sa messenger! Gosh! Kahit
naman na medyo hinihiling kong magkahiwalay sila ay ayaw kong makasira ng relasyon
sa simpleng pagpapalit namin ng usapan sa cellphone, wala naman kaming ginagawang
masama pero may mga girlfriend na talagang selosa sa ganoong bagay. Lahat naman,
kung ako rin ang nasa kalagayan niya ay magagalit ako at magseselos. Well, except
for the thought of Freya's "pagsasawa". Ewan ko lang.
My phone rang suddenly, kunot ang noong sinagot ko ang tawag ni Xanthus. Tama
iyon, tumawag siya dahil hindi na ako magrereply sa text o chat. Mamaya mabasa
talaga ni Freya, nakakatakot naman na mag-away pa sila.
"Hey!" medyo pasinghap kong bungad. "Sorry, sabi ko naman wrong sent!"
"Anong sorry? Is there something wrong?" he asked in a thick voice. Tahimik ang
background kaya sigurado akong wala siyang kasama at wala pa siya sa party.
Suminghap ako at sinapo ang noo, tumulala ako sa kalangitan.
"Baka makita ng girlfriend mo iyong sinend ko, e. Mag-away pa kayo. Burahin mo
na lang agad, abala naman siguro siya sa party na gaganapin kaya hindi pa nakakapag
online iyon."
He sighed massively.
"That's okay."
"Okay?" natatawa at hindi makapaniwalang tanong ko. "Stupid! Girlfriends are
all jealous! You should delete and our whole conversation as well."
Naalala ko pa na pakialamera nga pala si Freya ng cellphone niya, ilang linggo
na kaming nagtetext at nagchachat. Ngayon ko lang naisip ito? My God! Nag-away na
kaya sila tungkol doon? Bakit noong minsan kong mahawakan ang cellphone ni Xanthus
para makitext ay nakita ko pa ang thread namin na mahaba? Hindi siya nagbubura!
Sana naman nabura na niya iyon ngayon.
"Ganyan ka bang girlfriend?" he asked in a teasing manner.
Ngumuso ako, uminit ang mukha.
"Hindi, pero magkaiba kami ni Freya sa pamamaraan kung paano maging girlfriend!
Your girl is a classy chic and a jealous type, I guess. So it's better to be safe
than sorry for a broken heart!" tawa ko sa huli.
"Tss, we're not exchanging phones anymore and there's nothing wrong with what
we're doing. It's not like I'm courting you while I still have her." he said simply
in a cold tone.
My lips separated while staring blankly at the sky above, nagpakawala ako ng
singhap at marahang sinapo ang dibdib sa mabilis na tibok ng puso ko.
"Oh, ganoon ba? Hindi n'yo rin ba alam ang password ng isa't isa? You're not
deleting our text convo! Baka mabasa niya pag nagkita kayo ngayon. Delete mo na,
Xanthus Kraig!"
He howled in irritation.
"You're not doing anything wrong, why are you so worried?"
"Ayaw ko lang ng gulo, siyempre. Baliw ka ba? Syota mo 'yon, may karapatan
siyang magalit at magselos pag may nakakausap kang iba. May mali man o wala sa
usapan, mag on kayo! Nakakaselos iyon!"
'Tsaka naiinis ako, paano kung malaman ng Freya? Sigurado akong magseselos iyon
at baka pag nalaman niyang iisang eskwelahan lang kami ay baka magkagulo pa.
Advance ako mag-isip, alam ko ang mga posibilidad ng ganitong sitwasyon at ayaw ko
iyon. Sa totoo lang, hindi ako takot sa galit ni Freya kaso magkaibigan kami ni
Xanthus at ayaw kong dumating ang oras na magkagulo tapos pipiliin niyang layuan
ako. Maayos naman na kami sa ganitong paraan, tahimik na magkaibigan at walang
gulo. Hindi na dapat malaman ni Freya.

"What do you wanna have for dinner?" he asked, never

minding what I just said.
I gasped out. "Seriously? Ang haba kaya ng sinabi ko!"
"Just answer me, Dallace."
"Bakit? Magtetake out ka mula sa party?" tawa ko. "No thanks, I'm fine with
these snacks we brought here."
He sighed heavily, irritation is valid on it.
"I'm going now, I'll just stay for an hour."
"Huh? Ano?" gulat at naguguluhan kong tanong.
"Bye, don't let mosquito bite you. Hang up now."
"Hoy!" sigaw ko sa kanya pero nakamute na iyon at on going pa rin ang tawag.
This shit, ganyan lagi ang gawain niya pag hindi ako nagbababa ng tawag at gusto na
niyang matapos ang usapan! He'd mute the call!
Pagalit kong pinatay ang tawag at bumuga ng hangin, naupo ako at tinupi ang mga
tuhod ko. Napatingin ako sa jacket niya sa aking paanan, kinuha ko iyon at sinuot
sa sarili. Isang tipid na ngiti ang reaksyon ng labi ko.
I spent my whole minutes staring at the sky to get my proper breath back
because my heart was pounding harshly against my chest while thinking about our
friendship these past weeks. Ang totoo ay napakasarap sa pakiramdam na mayroong
katulad niyang kaibigan, iyong hindi ako makapaniwalang makakapagsabi ako ng
nilalaman ng isip.
Kay Ish, hindi ko nasasabi iyon kahit siya ang pinakamatalik kong kaibigan
dahil nahihirapan ako at napapaisip na baka madamay ko pa siya sa dalang
kalungkutan at dilim. Dito kay Xanthus kasi, parang walang parteng madilim.
Everything's rainbow colored without the dark shades. It's all the bright side...
so this is what he introduced me,  the silver lining ground with him.
My phone beeped.
Hesper:
Where are you?
Ako:
Why are you asking, playboy?
Hesper:
I wanna go out tonight.
I chuckled and typed a reply. Nakakasama ko rin siya madalas lalo na pag nauuwi
na sa hideout, pag hindi kasi ako makatulog ay nagtatambay ako roon. Madalas may
gising sa kanila kahit madaling araw lalo na si Eris at Simon na adik sa
PlayStation at computer games, halos ginawa na nilang gabi ang umaga dahil iyon ang
oras ng pagtulog sa kanila. Si Hesper naman ay parati ring naroon pero hindi
natutulog doon, umuuwi pa rin at madalas niya akong ilibre sa labas para kumain pag
madaling araw. He's not touchy as how he was then, kaya hindi na ako masyadong iwas
doon at nasanay na ring kasama siya sa ilang linggo.
Ako:
Mamaya pa ako makakauwi. Mamaya na lang, libre mo ba?
Hesper:
Mukha kang libre. Oo, huwag mo nang banggitin. :p
Ngumuso ako at humalakhak.
Ako:
Ge, mamaya na lang pag nakauwi na ako.
Hesper:
So it must be midnight time again? You're a two timer!
Ako:
Ang kapal mo, tayo ba?
Hesper:
Even so. And that guy has a girlfriend, I told you to stop seeing him. I can do
everything he's doing.
Napairap ako sa cellphone.
Ako:
You can even do more of what he's doing! He's not making out with me, get your
balls off! Hahaha.
Hesper:
Uh-hmm, so boring. Mahilig ka na pala sa friendship ngayon.
Ako:
Shut up!
Hesper:
Alright, I'll wait here until tomorrow. Don't make out with a committed man.
I'm telling you. Sasapakin ko 'yan. Mahina ka pa naman sa halik.
Suminghap ako at humalakhak doon, I bit my lips and giggled while typing my
reply.
Ako:
Alam na alam, ah.
Hesper:
Course, I know you better. We're gonna have a practice for tonight's gig, text
you later. Careful.
My phone beeped again.
Xanthus:
Are you hungry?
He's so random and... cute! 
Ako:
I'm fine here. Just enjoy the party! Stop texting me! 
Xanthus:
Can't stop. I'm bored.
I gasped out.
Ako:
Are you seriously saying that while you're with your girlfriend?! Grabe!
Xanthus:
I'm breaking up with her.
My heartbeat sucked my breath suddenly, bahagyang nangatog ang mga kamay ko
habang paulit-ulit na binasa iyon. Hindi ko alam ang paunang mararamdaman, I was so
confused but very... I don't know. Shit! Ano bang sinasabi niya?
Ako:
Ha? Ano? Bakit?
I waited for his reply but it didn't come, halos lamigin ako sa kahihintay ng
kanyang reply at hindi mapakali habang dumaraan ang minutong wala akong matanggap
na sagot. Sobrang naguguluhan ako at ang sakit ng pagtibok ng puso ko, I had to
suck my proper breath in while waiting. I need to calm my heart and mind because of
the puzzles around my head that's really confusing my system. Wala akong maisip.
May pinag awayan ba sila? Nagjojoke lang ba siya? Damn fucking it, what's
really happening around Xanthus' mind now? Siguro may pinag-awayan sila ngayon o
may hindi lang pagkakaintindihan kaya siya nakapagsalita ng ganoon. Oo, baka...
iyon nga siguro at wala naman akong karapatang manghimasok doon.
Pero tangina, bakit ang saya? I'm so bad now! Magbebreak na nga, e! Dapag
makidalamhati ako kay Xanthus, three years and it's breaking now...
Hindi ako masaya na magbebreak na sila, hindi talaga.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 14

Pabagsak kong hiniga ang katawan sa malambot na dayami,

hindi ko alam kung ilang pag-upo at higa na ang nagagawa ko dahil sa pagkaaligaga
ng sariling isip. I couldn't think right at a time, my heart is also panicking by
the thought of Xanthus would be here in any moment after breaking up with his
girlfriend.
Nilapat ko ang mga lantang braso at tumulala sa madilim na kalangitan, hindi ko
alam kung uulan ba o talagang ayaw magpakita ng mga bituin ngayon. Siguro dahil
sobrang saya ko na at baka masyado ng suwerte kung makakatunghay pa ng magandang
tanawin. As the wind goes through the minute, my skin would shiver at the breeze
along my heart and running thoughts.
"Oh, shit..." bulong ko sa sarili at ginulo ang buhok, pinadyak ko ang paa at
iritadong umiling upang pigilin ang sariling pag-iisip.
He's breaking up with Freya!!!
Why!? And why not? Shit, I feel bad.
Nakakapanibago. Sa isang gusali ng salitang sinabi niya, napakaraming
nagbago... sa akin, sa nararamdaman ko at mas mataas na apeksyon pa. Iyon ang
patuloy na nagdadalang bigat sa tibok ng puso ko habang umaandar ang oras.
Hindi ba masyadong biglaan iyon? Mamamatay na yata ako sa kaiisip ng maaring
dahilan niya kung bakit ganoon ang desisyon samantalang parang tanga pa ako
kaninang nag o-overthink na magkakasama na naman silang dalawa. Sabi ko pa, hindi
naman ako mababalikan dito ni Xanthus dahil magiging abala na siya kay Freya.
Pagtapos heto ang sasabihin niya? Ginugulat ako masyado noon.
I trembled in surprise when I heard my phone beep. Mabilis at nanginginig pa
akong binasa ang text.
Xanthus:
You still there?
Ako:
Yes
Xanthus:
Are you mad?
Huh? Bakit ako magagalit? Naguguluhan lang ako at walang masabi. Masyado kasi
siyang nakakagulat sa parteng ito.
Ako:
No.
Xanthus:
Why are you replying me one word?
Suminghap ako at tinampal ang pisngi, muli akong umahon at naupo. Tinuko ko ang
baba sa aking mga tuhod na nakatupi at nagreply.
Ako:
What? You're just asking a question with one answer, ano pa bang dapat kong
ireply?
He sounded paranoid or something, o ako lang iyon?
Xanthus:
You seem uncomfortable.
Napasinghap ako at mas lalong lumabas ang tunay na kulay ng pakiramdam ko. Ako
pa talaga? Ilang minuto pa akong nagpakalma ng sarili bago nagreply ng tamang
sabihin. Paano ba naman 'to? Bakit pati sa text parang kilala niya kung anong kulay
ko sa mga oras na ito? Frustrating as fuck!
 Ako:
I'm just speechless... I don't know what to say. I feel bad for your long years
relationship. Baka naguguluhan ka lang, o may hindi kayo pagkakaintindihan. Sana
pag-isipan mo bago ka magdecide kasi hindi lahat ng iiwanan mo puwede pang balikan
pag nasa maayos na ulit na sitwasyon ang isip mo. Just advising, don't get this
wrong. Hindi kita pinangungunahan.
Kung anu-ano kasing naiisip ko, sa dalawang linggo naming nagkakasama bilang
magkaibigan. Walang nabanggit si Xanthus na problema sa kanilang relasyon. Pinakain
ko na sa utak ko na baka pribado lang talaga siya pagdating sa usaping iyon.

Bumuga ako ng hangin nang maisend iyon, muli kong binasa

ang text ko at wala namang dapat idagdag pa kaya tumitig na lamang ako para
salubungin ang magiging reply niya.
Xanthus:
I know and I'm already decided even before this night so no need to worry about
it.
Napabuntong hininga ako. He didn't get my point.
Ako:
Hindi ka ba manghihinayang? Ayoko man magtanong pero nag-away ba kayo?
Xanthus:
We'll talk later after this.
Ako:
Clean your mind, huwag padalos-dalos. Sayang ang ilang taong relasyon niyo.
Magiging mahirap din kay Freya iyan. Ewan ko ba kasi sayo, bakit ka biglang
nakaisip ng break up! Alam naman nating mahal n'yo ang isa't isa.
Xanthus:
Uh-hmm. I don't want this talk over a text. Mamaya na, Dallace.
Ngumuso ako, my heart is beating so bad. Para akong parating nakakalunok ng
bola at tumatalbog lamang iyon sa kalooban ko hanggang sa tiyan na tila kumikiliti
naman.
Puta, ang lakas ng epekto mo ngayon, Xanthus. Dahil makikipag break ka na kahit
malungkot na sinayang mo ang tatlong taon. Hindi ko alam kung anong iisipin mo sa
akin kapag nalaman 'tong nilalaman ng isip ko ngayon. Nakakahiya.
My phone beeped for his another text.
Xanthus:
Just keep me busy with other things, tell me your other thoughts... are you
enjoying watching the stars now?
Napasapo ako sa noo, niyuko ang ulo ko lalo sa mga tuhod at kinagat ang ibabang
labi. Sobrang init ng pisngi ko at hindi ko alam kung bakit gayong malamig naman
ang haplos ng panggabing hangin dito. Tangina naman kasi, magbebreak pa lang sila
pero pakiramdam ko nanalo na ako sa lotto! What the fuck is this reason?
Suminghap ako at nagtipa ng sagot.
Ako:
Ayos lang. Hindi masyado.
Ilang minuto pa ay nakita ko na ang pangalan niya sa screen para sa tawag.
Grabe ang kaba ko, napakaassuming kong tao ngayon. Ibang klase, feeling ko
liligawan ko bigla si Xanthus dahil mawawalan na siya ng girlfriend! Gago ka
talaga, Dallace Jentrie Alfonso! Huwag tayo masyadong assuming, kaibigan lang tayo.
I gasped, the excitement running from my heart went up to my throat.
"Oh?" pekeng walang gana kong bungad pero pigil ang sariling magpakawala ng
singhap, simple akong nagbuga ng hangin.
Naririnig ko ang pahina nang pahina na musika mula sa kabilang linya na tila
nilalayuan niya ang lugar na maingay. I'm still hearing the song playing on the
background, it's Through the Years! Inasahan ko na ang mga tugtugin doon dahil
Nanay ni Freya iyon, paniguradong mga ganyan ang tugtugin at inimagine ko pa na
magkausap si Xanthus at Freya habang nagpeplay ang ganoong klase ng kanta.
Tss, but it turned out this way... ako ang kausap! Through the Weeks dapat kasi
hindi ko alam kung ilang linggo pa lang akong hulog sa isang bangin. What the hell?
Hindi siya nagsalita, isang buntong hininga lang ang narinig ko.
"Huy, Xanthus!" tawag ko. "Ano na?"
He chuckled lowly. "I'm hungry and I wanna go out now."
"Hindi ka kumain diyan?" natatawa kong tanong. "Wow! Paano mo natitiis?"

Kung ako ang nasa party baka napakarami ko nang nakain

doon, and this man is hungry in the party.
"I'm just waiting for Frey."
Bumuntong hininga ako. "You sound okay! Bakit? Hindi ka ba talaga masasayangan
sa inyo? O baka naman may iba kang babae kaya ganyan na lang ang makipagbreak sa
long term relationship mo!"
Naisip ko na rin ito. Baka may third party? Hindi ako, ah, kasi hindi talaga.
Baka may iba pa siyang kinikita bukod sa akin bilang kaibigan at kay Freya na nobya
niya. Baka iyon ang dahilan niya, kasi ang hirap basahin ng pangyayari. Hindi ako
makakuha ng iba pang rason. Pero puwede rin namang pag-aaral? Siguro magfofocus
siya, baka magtutuloy siya ng med school at si Freya ang balakid doon kaya
kailangan nilang magbreak.
Oh, right!
He sighed massively.
"I'm breaking up with her so you won't have anyone to call my girlfriend." he
said frigidly. "More so, you wouldn't feel guilty everytime we're hanging out
together."
Nalaglag ang panga ko at agad nataranta. Nalunod ako sa tibok ng puso ko, ayaw
ko nang madagdagan pa dahil masyado na akong nawawalan ng hangin.
"H-Huh? That's all the reason? No, you're kidding me!" singhap ko.
He sighed. "This is the right thing to do,"
"R-Right? Siguro naman hindi lang iyon ang mga rason mo, 'di ba? May pinag-
awayan lang s-siguro kayong malalim kaya..." I shrugged my shoulders. "Yeah, that's
it."
Hell, hindi lang iyon ang solong rason! Hindi lang dahil sa pagkaguilty ko
tuwing magkasama kami at sa pagpapaalala ko ng girlfriend niya! That can't be!
Those are not enough reason to break his long termed relationship! It's shitting
me! It's sick, I couldn't swallow the thought of it! Napakababaw ko para maging
rason ng kanilang break up! Hindi siya makikipagbreak dahil LANG sa akin, o dahil
sa mga pagpapaalala at guilt ko. Hindi mangyayari iyon, masyadong mababaw. Hindi
ako maniniwala.
My heart twisted painfully. Biglang tuminik sa isip ko kung paano ako tinawag
na mababaw ni Mommy, kung paano niya ako nakikitang mababaw na tao... Mommy ko nga
hindi ako naging rason para ipaglaban sa mata ng pamilya ni Tito Gerald. Pinaalis
pa ako para lang sa kanilang silid, ganoon ako kababaw na tao. Hindi ako magiging
rason ng kahit ina ko sa bagay-bagay para mapili. Because I'm a shallow dramatic
woman to be one of the choices...
Si Xanthus pa kaya?
Napasinghap ako sa sariling tinik sa puso, gusto kong maiyak. Ayaw ko nang
ganitong pakiramdam bigla, bakit kasi sumiksik na naman iyong mga salita ni Mommy?
Wrong timing.
"Tss, calm down." aniya.
Bumusangot ako at humingang malalim. "Pero—"
I was cut off by the sudden call on his name.
"Kraig..." malambing na boses ng isang babae ang tumawag sa kanya. "Dad's
looking for you, anong ginagawa mo rito? Let's go back to the table."
Pumarte ang labi ko, wala sa sarili kong pinatay ang tawag dahil sa kabang
nararamdaman. Ngayon pa lang ay nasasaktan na ako, para sa mga bagay na hindi
makapa kung ano...
Humiga ako sa dayami at tumulala sa malawak na kadiliman ng langit, uulan nga
siguro. Wala na kasing bituin, kalahating liwanag ng buwan lamang ang nakikita ko
roon. Ilang minuto pa akong tulala bago naramdaman ang kabigatan ng mga mata, I
fell asleep on that state of mind.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako umuuwi sa amin, kahit pagpapakita ay hindi
ko ginawa. Mom was texting me to go back a week after she told me to get a dorm
while Tito Gerald's family is invading our space. Galit na galit ako sa
pinaparamdam ni Mommy sa akin, hindi ko kayang umuwi kaya nagmamatigas ako para sa
sariling pride naman. Heto na lang ang natitira sa lahat ng sakit na nadulot nila
sa akin, tapos na ang Finals kaya naghihintay na lang sa resulta ng mga grado para
sa sem na iyon. Hindi ko pa kailangan ng tuition, hindi pa ako lalapit kay Mommy.

Nag-unat ako ng mga braso at gulat nang pagdilat ko ay

nakita si Xanthus sa gilid habang abala sa cellphone niya, bumaba ang tingin ko sa
suot niya. He's wearing a black button down shirt that sleeves were folded until
forearms and a slacks as his bottom. Naka indian sit siya at nakayuko, nakatuko ang
mga siko sa magkabilang hita habang nag i-scroll down sa screen ng cellphone. His
hair was brushed up in a formal style, nang humampas ang hangin ay malambot na
tinangay ang ilang hibla ng kanyang buhok. Tanging side view niya ang kita ko kaya
mas lalong napansin ang matayog niyang ilong, kunot ang mga kilay na makapal at
nakalinya lamang ang labi.
Kanina pa ba siya diyan?
Kunot ang noo ko at inaninag ang kanyang tinitingnan doon, napansin ko ang
pamilyar na mga litrato ko sa feed na tinitingnan niya!
Seriously!? That's my IG feed!
He clicked a photo and it maximized. Namilog ang mga mata ko nang makita ko
iyong picture ko noong sixteen years old pa lang at may hawak na tuta, magkadikit
ang ilong namin noon. I was wearing a pair of red Minnie Mouse bikini! It was
second to the last photo, kasama sa mga unang-unang litratong pinost ko sa
Instagram. Nakarating talaga siya sa hulihan!? Iniscroll niya ng konti at binasa
ang caption.
Happy sixteenth birthday, myself.
Uminit ang pisngi ko. Mas lalo akong nagulat nang makitang ireport niya ang
litratong iyon! He reported my photo!
What the fuck!?
"Hey! Why are you reporting my photo?" agad kong tanong nang hindi
makapagpigil.
He was stunned for a moment, mabilis siyang napalingon sa akin at agad naglock
ang cellphone niya kaya nawalan ng ilaw. I sat up and looked at him with my
forehead wrinkled. I rubbed my eyes to remove my glories if ever. Hindi siya
makasagot kaya tinaasan ko ng kilay at tatanungin sana ulit pero singhap ang
napakawalan ko nang maramdaman ang pag-ambon.
Prenteng tumayo si Xanthus at hinila ang braso ko. "Let's go, baka lumakas pa
ang ulan."
Wala akong nagawa kundi ang magpahila na sa kanya, he took my shoulder bag on
the hays and clung it on his right shoulder. Kinuha niya rin ang coat niya na
kanina pa pala nakatakip sa akin at pinandong sa ulunan ko. Nanindig ang balahibo
ko sa patak ng ambon sa aking balat, ilang minuto pang paglalakad sa kabukiran ay
narating namin sa dulo ang kanyang sasakyang nakaparada. Sumakay ako sa front seat
at pinagpag ang ilang dayaming nasama pa sa aking mga braso, pagkasara ng pinto sa
akin ay umikot na rin siya sa kabila at nagmaneho paalis. We were silent for
minutes, he was just driving the road while I'm looking around and keep glancing at
him.
Tiningnan ko ang oras sa cellphone ko, it's past nine! Hindi lang pala idlip
ang nagawa ko kung ganoon, tanda kong alas siyete y media akong nakatulog doon.
"Kanina ka pa roon?"
"8:38." he answered.
Hell!
Tumaas ang kilay ko. "Kanina mo pa rin nirereport ang mga IG pics ko?"
 His lips puckered as he swallowed simply.
"I wasn't reporting it." tanggi niya.
"Kitang-kita ko nga! You reported my second to the last pic!" akusa ko.
Umiling siya at nag-unat ng leeg sa kanan, hindi makatingin sa aking gawi.
Nanatili ang mga mata niya sa kalsada at kita ko ang paglakas ng ulan na lumalandas
sa windshield.
"I know you're awake, I just tried it to annoy you." he said smoothly and
grinned.
I gasped and shook my head in disbelief.
"Ang sama, ah!" inis kong sambit, hindi makapaniwala. Ganoon pala? E, kung
ireport ko rin ang mga pictures niya na kasama si Freya?
Tumulis ang nguso niya at kinagat ang ibaba noon kalaunan, nilingon niya ako.
"I'm hungry, where do you wanna eat?"
Umawang ang labi ko at suminghap.
"Hindi ka pa rin kumakain? Anong ginawa mo sa party?"
My heart is beating beautifully. Hindi ko alam kung paano magpapakalma na nasa
iisa kaming sasakyan ngayon, mabuti na lang at magaling akong magtago sa likod ng
mga nararamdaman kong totoo. I feel so special again, ayaw ko man aminin ay masaya
talaga sa pakiramdam na nasa paligid lang siya kahit nireport niya ang picture kong
paborito.
"Hindi ako gutom kanina." palusot niya na agad kong pinagtawanan.
"Weh? Kahit sinabi mong gutom ka kanina sa call? Sinungaling!" I laughed.
He took a glance at me while I was laughing, mabilis kong hininto ang pagtawa
at bumusangot. Inayos ko ang buhok na maikli at iniwasan na siya ng tingin. Ang
weird ko siguro sa paningin niya, hindi naman ako tumatawa masyado at walang
nakakatawa sa palusot niya. Feeling ko nahahalata niyang masaya ako sa
pakikipagbreak niya ngayon.
"S-So how was it? The party?"
"Fine." tipid niyang sagot. "Freya doesn't talk to me the whole time, she
doesn't want it."
Bumagsak ang tibok ng puso ko pero ngiti at mahinang tawa ang napakawalan ko.
"Of course, hindi naman kasi talaga madalian ang break up lalo na at matagal
kayong magkarelasyon. Mahirap pakawalan ang bagay na kinasanayan. Sabi ko sayo,
pag-isipan mo rin muna mabuti."
He sighed massively and chuckled blankly while driving. Nag-igting ang panga
niya habang nakatingin sa kalsada.
"She cheated on me, Dallace. What more should I need to think about?" he
declared frigidly.
My mouth dropped open.
"Shit—what? Are you serious!?" halos pasigaw kong tanong.
His brows furrowed, I couldn't read his eyes. He sighed again and smiled a bit.
"It's okay."
Napasapo ako sa noo, sumandal ako sa back rest at napahingang malalim.
"Oh my God, I can't believe it."
He glanced at me with brows down but the eyes were left serious and dark.
"That's just an added reason, though."
Kumunot ang noo ko at tiningnan siya pabalik, nilihis na niya ang mga mata para
sa kalsada muling tumuon.
"Huh?"
He sighed and shook his head. Hindi na sumagot pa. Lalo akong naguguluhan pero
lamang ang galit ko kay Freya! That cheater! Ano pang hinahanap niya kay Xanthus?
Ang kapal din ng mukha niyang magtaksil!
My heart ached for Xanthus' part. Siguro feeling niya ngayon ay maraming kulang
sa kanya, na hindi siya sapat kaya nagawa pa rin siyang pagtaksilan. Hindi ako
girlfriend pero kahit saang parte ko tingnan ang reputation ni Xanthus ay wala
akong makitang kulang at mali, sa totoo lang ay sobra-sobra pa siya. Paano niya
nagawang pagtaksilan ang ganitong lalaki? My gosh, ang tanga ni Freya para
magsayang ng ginto!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 15

#SP15
Burger King is my favorite restaurant since then, doon ko niyaya si Xanthus na
kumain ngayon na nadaanan namin habang papauwi. Alam kong gutom na siya kasi panay
ang ungot niya kanina habang nagmamaneho, ewan ko ba kung anong ginawa niya sa
party kanina. Sayang naman ang handa na hindi niya natikman.
Pumangalumbaba ako sa lamesa at tiningnan siya, he's now telling his order to
the crew on the counter while looking at the menu. Nakalapag ang isang kamay niya
sa counter habang ang isa'y bahagyang humilot sa gilid ng leeg niya, puro tango ang
tugon ng babaeng crew habang titig na titig sa mukha ni Xanthus. He turned his head
to gaze at me, nanatili naman ako sa puwesto at napanguso dahil hindi inasahan ang
tingin niya. A little move up of his left brow made me feel the butterflies in my
tummy.
I smiled at him and his lips puckered as he turned to the counter again, hindi
ko na nakita ang iba pang reaksyon niya kaya ngumuso ako at kinurot ang hita ko sa
ilalim ng mesa.
"Malandi, kakabreak lang, e." pabulong kong sambit sa sarili. It's not
official, actually. Gusto lang ni Xanthus at ayaw ni Freya.
Ang sarap sigurong taasan ng kilay ni Freya pag nakasalubong sa school, ano
kayang rason niya para maghanap ng iba? Nagsasawa? Walang pagbabago, o talagang
malandi lang siya? Ang babaw naman kasing dahilan ng walang nagbabago kumpara sa
tatlong taong relasyon nila. Ayaw na ayaw ko ang salitang mababaw sa isang bagay o
rason pero heto ay mababaw talaga. I mean, look at this man. He has a good
boyfriend who respected her while together, kaya Freya na mismo nanggaling iyon at
hindi kay Xanthus na masyado siyang nirerespeto ng nobyo kaya nasabi niyang "walang
nagbabago".
Alam kong nasasaktan din si Xanthus kahit ano pang ipakita niya sa aking ayos
lang ay imposibleng wala siyang naramdamang sakit at insulto sa parteng nagtaksil
ang mahabang taon niyang karelasyon.
We started eating together when the foods arrived on our table, ilang minuto
lang iyong hinintay.
"You're eating only burger?" he asked with brows up.
I shrugged and wiped the side of my lips. "Yup! I love burgers!"
He nodded.
"Uh-hmm, so what else do you love to eat?"
"Pizzas..."
"What about those home cooked?"
"Uh, I'm not into rice so home cooked isn't my thing." I shook my head and
pressed my lips together as I wink at him.
His lips pursed.
"But we were eating in carenderia and some other restaurants, as far as I can
remember you're eating rice." taka niyang sinabi.
"Tsk, kasi mapilit ka sa mga pagkaing may kanin. Ano pa bang tanggi ko? Libre
na nga lang." halakhak ko.
Matik na sa lalaki na malakas silang kumain, mas tipo nilang kumain palagi na
may kanin kaya hindi na ako nagugulat pag nililibre ako ni Xanthus. Madalas kami sa
fast food noong nakaraang linggo at nito lang ay dinala ko siya sa carenderia at
nagustuhan naman niya.
He chuckled and nodded. Okay, he looks normal.
"Alright, noted."
Kumunot ang noo ko at natawa. "Noted, what?"
"You're eating good when it's free."
"Are you gonna supply me foods?" pabiro kong tawa.
He just shrugged and continue eating. Napanguso ako at kumagat sa burger. Oh my
God, I really love the sound of the veggies in the burger everytime I'm biting it.
Mas masarap kumain pag nakakarinig ng lutong kaya paborito ko ang mga prito.

Alas diyez nang marating namin ang subdivision nila Eris,

hindi gaya noon na sa kanto lang ako nagpapababa sa kanya dahil ngayon ay siya na
mismo ang naghahatid sa akin hanggang sa gate ng shop nila Eris. Hindi ko siya
kailanman pinapasok doon at hindi naman siya namilit, he'd just wait me to get in
and go home.
Tumayo ako sa gate at tiningnan siya, he was standing in front of me while
watching me. Ngumiti ako at bahagyang kinaway ang kamay bago humakbang papasok sa
hamba ng gate, I gasped when he remained silently looking at me.
"Salamat sa... libre, 'tsaka sa paghatid." sambit ko, ramdam ang pag-iinit ng
mukha. 
He nodded. "Sure."
Nginuso ko ang sasakyan niya para paalisin na siya pero pinilig niya ang ulo,
nagpamulsa at umiling. Ngumuso rin siya para papasukin ako.
"You, go in."
He's holding the black coat I gave him, tumango ako at ngumiti ng tipid. 
"Okay, papasok na ako."
"Mm, I'll text you when I get home." he said.
Tuluyan akong pumasok at bumaba sa hideout, sa hagdanan pa lang ay nakatanggap
na ako ng text sa kanya. Hindi mawala-wala ang ngiti sa labi ko habang naliligo sa
banyo, naiisip ang mag napag-usapan naming normal na mga bagay sa buhay at iba pa.
I just really feel so nice around him, I could even talk to him all day and night.
I'd probably get occupied, baka hindi na ako makaisip ng mga negatibong sumisira sa
araw ko.
Xanthus feels more like my air than the normal people's air inhaling in this
place. With him, rainbow is possible in any time of the day.
Xanthus:
I'm sleepy. I'll see you tomorrow.
Ako:
Alright, good night.
Xanthus:
Good night.
Iyon ang huli naming palitan ng text nang mag alas dose na, nakapasok na ako sa
kuwarto pero wala ang antok ko kaya nagpasya akong tumambay sa hideout. Naabutan ko
sila Simon, Aladdin, Eris, Wycliffe, Tanner, Hesper at Chandler na kumpleto roon.
Nag-iinuman, Wycliffe's strumming a guitar on his lap and Hesper's sitting on a
beatbox while laughing with Simon's story telling. Tawa nang tawa ang iba sa mga
kalokohang kinukwento niya.
"Oh, hey!" Simon called out.
Napatingin sila sa akin pagpasok pero normal na senaryo na ang pagsulpot ko
kaya bumalik sila sa normal na usapan at tawanan. Pasimpleng saludo lamang ang bati
ko pabalik, Hesper instantly went to me and pulled my wrist to sit with their
circle.
"I won't ask your day, tss." pabulong niyang sinabi nang makaupo kami.
Agad kong natamaan ang tingin ni Aladdin sa amin, iritasyon ang namuo sa
kanyang mga mata. Akala ko ba naka move on na siya? Ilang beses na niya kaming
nakikita ni Hesper na magkalapit, ah? Bakit iritado pa rin siya?
Nginisian ko si Hesper, his blue eyes welcomed my vision nicely. Umakbay ang
isang braso niya sa sandalan ko at bumusangot ang mukha, a dangerous smirk played
on his red lips suddenly.
"You owe me a midnight out." he whispered.
Tumango ako. "Ayos lang, pag hindi ako inantok."
"Then, let's do it now?"
Sasagot na sana ako pero naunahan ng boses ni Aladdin.
"You have a boytoy nurse, right, Dallace?"
 Fuck, Xanthus isn't one of those toys and since when did I have a boytoy again?
Wala na kaya!
"He's not my boytoy."

"E, 'di boyfriend mo?"

Suminghap ako at umiling, naging sentro tuloy kami ng atensyon ngayon. Ano bang
problema ni Aladdin?
He laughed scornfully and glared at Hesper.
"And you're letting her toying you."
Humalakhak si Hesper at nagkibit balikat. "It seems like you didn't let her toy
you months ago."
"Uy, palaruan na pala 'to!"
Humagalpak ang iba sa sinabi ni Simon. Nagtagis ang bagang ni Aladdin, Hesper
just shrugged him off and rested his head on my shoulder. Ngumiwi ako at
sinimangutan si Aladdin.
"I'm not playing now, Aladdin. We're just friends."
To be honest, wala na akong oras makipaglaro ngayon o mayroon pero wala ako sa
mood. I don't know what just happened, kahit si Hesper ay hindi ko na nakikitang
malisyoso sa paningin.
"Friends aren't making out!"
"We're not!" depensa ko. I'm not making out with anyone now! Parang tanga lang
si Aladdin, ramdam na ramdam ko ang pagkabitter!
"Yah, we're not. Yet." tamad na halakhak ni Hesper. Hinampas ko siya sa hita at
kinurot dahil sa iritasyon.
"Tanga, amputa." Aladdin stated harshly.
"Mas tanga 'yung umasa masyado na puwedeng maging seryoso ang lahat." Hesper
countered. "I'm not like that, I'm just going with the flow of this difficult
girl."
"Naksnangputa!" Eris teased.
"Ayan na, nagseseryoso kasi masyado Aldin!" tawa ni Simon. "Sabi sayo, hindi
niya hilig ang adik lang. Gusto niya adik with dreams like Hesper!"
"I'm not a fucking addict, you moron!" Hesper laughed. "And don't you dare give
Dallace another stick of Marijuana! I'll surely punch you!"
Aladdin was so irritated the whole time we're having the night but he didn't
say anything more. Tahimik naman akong umiinom ng beer habang nakikinig sa kanila,
kalaunan akong niyaya ni Hesper para kumain sa labas. Alas tres na iyon pero bukas
pa naman ang mamihan sa kanto ng Sampaloc St., kaya roon kami kumain. Sa ganitong
oras ay marami pang puwede kainan sa labas ng street, puro 24 hours open. May
lugawan, sizzlingan, tapsilogan at hetong mamihan. We both like eating in this kind
of simple restaurant kaya nagkakasundo rin kaming dalawa sa ganitong bagay.
"I don't get him, really." natatawa kong sabi kay Hesper.
He laughed and shrugged. "Huwag mo na lang pansinin, ganoon talaga pag masyado
mong pinaasa."
"Siraulo!"
"Aladdin just really hoped. Bakit nga ba kasi hindi mo nabigyan ng chance?"
tumingin siya sa akin habang umiinom ng iced tea.
I sighed sluggishly. "I can't have a boyfriend while studying."
Of course, there's more than that. Masyado akong problemado sa pamilya at kung
isasabay ko pa ang sakit ng ulo sa pagnonobyo ay baka mabaliw na ako. Isa pa ay
hindi ko naman gusto si Aladdin bilang nobyo, I wasn't really taking relationships
in that serious way like how he wanted us to have.
"Uhuh, kaya pinaglalaruan mo kami? Including that nurse."
My eyes widened.
"Ang kapal ng mukha mo! Hindi kita pinaglalaruan, kung tingin mo naglalandian
tayo ngayon. Puwes, mali ka."
Natawa siya at sumandal sa upuan. "Are you telling me that this means
friendship?"
 "Alangan, relationship? Hindi ko tandang nanligaw ka sa akin." tawa ko.

"Puwede ka bang ligawan?" he rolled his eyes sluggishly.

"Feeling mo kasi hindi kita seseryosohin, e. I'm not seeing anyone now since we
started going on a midnight like this."
Napatingin ako sa kanya ng diretso. He's really handsome with those ocean blue
attractive eyes, but just like Aladdin. He's only a friend for me, a make out
partner and attraction. Nothing more, nothing less. I want to stay friends with him
without getting awkward after a break up. Alam ko namang kung sakaling papayag ako
sa relasyon ay may magsasawa't magsasawa pa rin. Sa ugali ko lalo. Although, I
still don't know myself completely with a boyfriend around. The serious one, I
mean. Kaya natatakot ako.
Tumawa ako. "Ewan ko sayo, Hesperus! Manahimik ka na lang."
We just got three bowls of mami that midnight, hinatid niya ako sa pintuan ng
kuwarto ko bago nagpasyang umuwi na rin. Hindi na nga yata dumaan sa mga kaibigan
niya para magpaalam, mukhang antok na rin siya at nahimasmasan sa pagkain ng mami.
Another week came out so nice and free, tamad akong nakikinig sa aking
earphones habang nagdodrawing sa pad paper. I spent the lunch break under the tree
with a wooden table and bench on the field of Sinclair, wala na akong pera pangkain
kaya nagtitipid ako. Binitiwan ko ang lapis at bumuntong hininga, kinuha ko ang
cellphone sa lamesa at nagtext.
Ako:
Need a part time, Ish.
She replied fast.
Isha:
Like what? Jasper's spy?
Matunog akong ngumisi.
Ako:
Is that serious? Deal, give me digits.
Isha:
Duh? Why would I do that? I'm not that obsessed with him! So what do you want
for part time?
Ako:
Anything can help me until I get my degree months from now.
Isha:
Makakatagal ka ba talaga? Mayroong alam si Jasper, photographer na kasi siya.
Kaya mo bang magmodeling?
Nangunot ang noo ko, tinuko ko ang sentido sa aking palad habang binabasa ang
reply niya. Modeling? I don't like to be a model but this could help, right? Should
I try it?
Ako:
Requirements?
Isha:
Pasok na pasok ka na. You're 5'8 with a bottle shaped figure, 23 waistline!
Payat at may pleasing personality! Ganoon lang naman ang madalas na requirements.
Ngumiwi ako at inangat ang isa kong braso sa ere para tingnan ang sukat ko, I'm
really thin and tall kaya marami ring nagkakaila na modelo ako pero kahit kailan ay
hindi ko naisipang magmodelo. Halos lahat ng kaklase ko nagpophotoshoot at
nagmomodelo kaya masyado ng common iyon para sa akin.
Ako:
Saan ako mag aapply? Is it a go-see?
Isha:
Hindi na kailangan. I'll just tell it to Jas, baka siya ang magsasama sayo
roon. Kaibigan niya kasi iyong isa sa staff ng agency.
Napabuntong hininga ako at nilapag ang cellphone, susubukan ko na iyon. I've
had many offers years ago but I rejected all because I don't wanna work alone for
myself, naniniwala akong obligasyon ako ni Mommy noon at gusto ko siyang mag-isip
sa akin kaya hindi ko pinabulaanan ang lahat ng trabaho kahit hindi pagmomodelo.
Gusto ko lang manatiling obligasyon ni Mommy para hindi ako makalimutan.

My phone beeped again.

Xanthus:
What's up?
Napangiti agad ako, kinagat ko ang labi at nagtipa ng sagot.
Ako:
Langit.
Xanthus:
Cool. Have you eaten lunch?
Ako:
Yup, done.
I lied. Kabisado ko na si Xanthus, kapag sinasabi kong hindi pa ako kumakain ay
magtetext na iyang nasa labas siya ng Sinclair at yayayain akong kumain kung saan.
Ayaw ko ng ganoon parati, puro libre. Nakakahiya na nga talaga, e. Kaya kailangan
kong magsinungaling minsan.
Xanthus:
Great.
Ako:
Whole day duty ka pala this week, 'no?
Xanthus:
Sadly, yes. But I'll drive you home after your classes today.
Napasinghap ako, my heart pummeled rapidly. So I can still see him this week
because he'd drive me home? Susunduin niya ako at ihahatid? Wow! Tuwang-tuwa ako
pero kalaunan ding naisip iyon.
Ako:
No way, Xanthus. I can ride a jeep. Huwag ka na mag abala, next time na lang.
Alam kong tatakas lang siya sa oras na iyon, gaya rin ng ginagawa niya kay
Freya noon kapag uwian na. Ayaw ko namang makaabala pa sa trabaho niya, kay Freya
puwede niyang gawin iyon dahil girlfriend naman niya at obligasyon na iyon bilang
boyfriend pero kung ganito lang? Ayoko, kahit nga yata maging mag on kami, hindi ko
pa rin maatim na gagawin niya iyon para lang magsundo at maghatid kung kaya ko
namang umuwi mag-isa. Relationship is not all about the obligation and
responsibility of being together, dapat may unawaan din na hindi lahat ng oras ay
nariyan ang bawat isa para sa obligasyon bilang girlfriend o boyfriend dahil may
ibang priorities pa rin na mas importante.
My phone beeped again.
Mommy:
Go home or I'll burn your Daddy's box here. Try me, Dallace.
My forehead wrinkled while reading it, my breathing skipped for a moment. Agad
bumugso ang galit at sakit sa puso ko dahil doon, how dare she used that fucking
reason to go home? Wala na ba talaga siyang puso para sa akin? Pati ang alaala ni
Daddy na natitira ay susunugin niya pag hindi ako umuwi? I know she's been texting
and calling me to go back but I'm always rejecting it because I don't want to. I
simply don't want to... and now, how can I don't want it if she's using this
fucking trick on me?
Pumikit ako ng mariin, hindi ko pinasukan ang mga huling dalawang subject at
bumiyahe ng halos isang oras. Sa sobrang galit at sama ng loob ko ay diretso akong
umuwi sa bahay nila para kumprontahin siya pagtapos matanggap ang text na iyon.
Pagkarating pa lang ay pumasok na ako at naabutan ko siya sa aming kusina, wala
akong maramdamang ginhawa sa tahanang ito at purong kabigatan lamang na halos ayaw
ko ng tumuloy pa pero kailangan.
Gulat siyang napatingin sa akin habang nag-aayos ng mga plato sa lamesa. Walang
ibang tao pero siguro'y nasa likurang bakuran lang o nasa trabaho at eskwelahan pa,
pauwi pa lang.
Isang singhap ang pinakawalan niya.
 "Madali ka naman palang kausap."
Pinigil ko ang galit na kumakawala sa aking sistema at sinamaan siya ng tingin.
"Anong pinagsasabi mo?" iritado kong salubong, kinapitan kong mahigpit ang
strap ng bag sa balikat.
Bumuntong hininga siya at binabaan ng tingin ang kabuuan ko.
"Pinapauwi lang kita. May usapan tayong isang linggo lang, Dallace. Hindi mo
yata naintindihan iyon, ano?"
"Bakit ba kasi ginugulo mo pa ako? Bakit hindi ka na lang magsaya rito kasama
ang pamilya mo? Tapos gagamitin mo pa sa akin ang pagsunog sa mga regalo ni
Daddy!?" pagalit kong anas.
I can't understand her in this part, hindi ko maintindihan dahil wala naman
akong makitang dahilan para pauwiin niya pa ako. Iniignora niya ako bilang anak sa
pamamahay na ito, wala siyang ibang pinaramdam sa akin kundi ang palayuin ang loob
ko sa lahat kaya anong rason niya ngayon?
Nagtagis ang bagang niya.
I got my Mom's face even though she's smaller than the height I got from
father's side. Pero kamukha ko siya at hindi ko matanggap na nakikita ko siyang
ganito, hindi ko matanggap sa paraang nakikita ko ang sariling nagagalit sa
sariling anak. I won't be like her! I will love my child ethereally, unlike what
she's doing to me!
"Mamaya na tayo mag-usap, Dallace. Hindi ako natutuwa sa bungad mong ganyan."
"At natutuwa ba ako sa paraan mo para mapauwi ako, Mommy? Ayoko na rito! Hindi
mo ba naiintindihan iyon?"
"You're not graduate yet! You need me!" sigaw niya, tinuro niya ang hamba ng
kusina. "Umakyat ka na sa kuwarto mo at magbihis, darating na sila Danita. Mamaya
na tayo mag-usap, huwag mo akong galitin!"
Pigil ang luhang umiling ako sa kanya, sa sobrang kainisan ay tinalikuran ko
siya at padabog akong umakyat sa hagdanan.
Really? Now I know why she forced me to go back, it's because I'm fucking
graduating! Siguro nakikita niyang makakapasa ako at makakapagtrabaho na,
makakatulong na ako sa kanya! Ganoon iyon, sigurado ako.
"Don't you dare try me, Dallace Jentrie! Huwag mong susubukang kalabanin ako at
takasan ngayon! You will live here again!" sigaw pa niya mula sa kusina.
Nagpatuloy ako sa pag-akyat, galit na galit at masama ang loob.
Ano pa bang magagawa ko!? Hindi ko rin naman kayang itakas ang mga gamit na
regalo ni Daddy simula bata hanggang sixteen years old ako, masyadong mabigat ang
karton na iyon. Kung itatakas ko man, alam kong may iba pa rin siyang paraan para
pauwiin ako.
I hate her! I hate this life! I hate this house!
My heart ached painfully, pagkapasok ng kuwarto ay pinuntahan ko agad ang
closet kung nasaan ang malaking box at natagpuan iyon doon. Mabilis kong
hinalungkat ang naroon para icheck, nakahinga ako nang maluwag. Walang nawawala.
I scanned my room and found it was all clean and fixed, bago ang bedsheet at
mga kurtina. That made me roll my eyes, mabuti naman at marunong silang mag-ayos
pagtapos gamitin. Pabagsak akong naupo sa kama at kinuha ang cellphone, inangat ko
iyon sa era para magbasa ng text.
Isha:
Kailan ka raw sasama kay Jas?
Hesper:
I saw you along the way, saan ka pupunta? Cutting ka na naman?
Hindi ko sinagot iyong mga text nila at sa oras ng kabigatan ng puso ko ay isa
ang gusto kong makausap. I texted Xanthus.
Ako:
Hey, you don't need to drive me home. I'm already home, pinauwi ako ni Mommy.
I didn't wait for his fast reply, I just closed my eyes and placed my phone on
my chest while calming my breath. Minutes passed and I received his reply.
Xanthus:
Are you okay?
I bit my lips and warm tears promptly went out to the sides of my eyes.
 Ako:
Not really but I'll be.
Xanthus:
Hey, calm down.
Xanthus:
I downloaded your favorite game, I'm still learning but I know how to shot a gun
now.
Napakurap-kurap ako at napaupo sa kama, I leaned my back on the headboard.
Ako:
Seriously? You hate that mobile game, right?
Xanthus:
Not really. I tried it and I think I'm gonna be addicted playing this.
Suminghap ako at kunot ang noong nagtipa ng reply.
Ako:
Can we play it? Marunong ka na ba talaga?
Xanthus:
Yeah, I guess so.
I smiled. This is a nice diversion for a bad day.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 16

"Oh my God! Xanthus! Shoot her!" sigaw ko habang naglalaro.

"What? It's a girl! She's a girl!" natataranta niya sambit mula sa kabilang
linya.
We were playing this game for almost two hours now after his work day, nakaopen
mic kami kaya nagkakausap. Nakakainis siya dahil pag may babaeng character ay hindi
niya binabaril at narealize ko lang iyon ngayon.
"Ano!? Siraulo ka ba? Barilin mo! Kalaban 'yan kahit babae pa!"
"I'm not gonna do that! What if you are her? I won't kill you."
Nalaglag ang panga ko at tumalim ang mga mata sa kainisan, I gasped out loud.
"And I'm not that girl! She will kill us! She will kill me!"
Seriously! Xanthus, I'm gonna kill you! Pati ba naman sa paglalaro, malandi ka!
"Oh hell." he said as he killed the girl character. "Shit! I don't like this
game now."
Suminghap ako, iyon na ang nag-iisang kalaban kaya natapos ang laro nang
mabaril iyon. Mabilis nawala ang linya naming dalawa, suminghap ako at pagod na
naibaba ang cellphone sa kama. A creepy smile played on my lips suddenly as my
phone rang for his call.
"You are so gay!" inis kong bungad pero nakangisi ang labi. "You need to kill
even the girl characters o tayo ang papatayin nila!"
"Tsk." tugon niya. "I told you I'm not killing them."
"Ayan ang pangit sayo! Ayaw na kitang kakampi next time, matatalo pa ako dahil
sayo." umirap ako sa kawalan.
It's already 2 AM and we're still talking like normal without sleep gamers.
Hindi kasi ako makatulog at ganoon din daw siya, sabi niya kaya ayos lang na
maglaro kami nito kahit hanggang anong oras.
He sighed. "Hindi ka pa ba inaantok?"
His question everytime he's sleepy! I chuckled.
"Inaantok ka na?"
"No." tanggi niya. "Just concern about your sleeping habit these days. You
know, it's not healthy."
"Minsan lang naman."
"Gaano kadalas ang minsan mong 'yan?" he asked with a sigh. "Can we sleep now?
We can play again tomorrow, I have two vacant times."
 Ngumuso ako at bumuntong hininga. "Alright, night!"
"Hmm, hang up. Good night."
Pinatay ko ang tawag at pumunta na ng banyo para makapaghilamos, pagtapos noon
ay bumalik ako at sinubukang kumuha ng tulog na nakuha ko naman. The smile on my
lips didn't vanish until the next morning when I received a text from him so early.
Xanthus:
Morning, have a nice smile today.
Madali akong magising sa konting tunog lamang ng cellphone, I know it's just my
excitement to receive texts from him. Pangatlong araw ko na ngayon sa bahay namin,
dito ako nanggagaling at umuuwi mula eskwelahan. So far, those days were normal.
Hindi nawawalan ng sermon si Mommy kapag nasa hapagkainan, nilalabas ko sa kabilang
tainga pero sa huli ay kay Xanthus pa rin ako naglalabas ng saloobin. He's making
me calm, noong isang araw nagpunta pa siya para maghatid ng pagkain. It was 3 AM
and unexpected visit.
Ako:
Good morning, ingat!
Xanthus:
Why are you always up early? You should take time to sleep until your classes.
Ako:
Madali akong magising sa phone beep.
Xanthus:
Uhuh, so my morning text was alarming. Maybe, I should stop it and wait for your
text instead.

Napabusangot ako, siya ang pinakamaagang nagtetext pero

hindi lang naman siya ang natatanggapan ko ng text sa umaga kaya anong pinagkaiba
noon? Mas mabuti nang magising ako sa unang text na matatanggap sa kanya kesa sa
ibang taong text pa.
Ako:
Hindi lang naman ikaw ang nakakagising na text!
Xanthus:
At least I won't be guilty next time. Your other textmates don't know you slept
late last night.
Point taken! Bwisit talaga siya! Minsan pampaganda ng umaga, minsan pang-inis
din.
Ako:
Ewan ko sayo.
Xanthus:
I have two vacant times today, one's same with your lunch break and one is on your
dismissal time.
Namilog ang mga mata ko, is this destiny?
Ako:
Wow! That's great!
Xanthus:
I'll see you.
Ako:
Ililibre kita sa lunch. Tapos, dismissal kila Brent tayo?
Xanthus:
You're insulting me.
Ako:
Wait, what? Saan banda roon ang insulto?
Xanthus:
Both.
Oh shit? Seriously?
I read my text again. Anong nakakainsulto? Panlilibre ko? Minsan lang naman
iyon at mas madalas siyang gumastos sa akin, ah! Tapos iyong kila Brent, ano namang
nakakainsulto roon? I creased my forehead and typed a reply.
 Ako:
Madalas ka namang gumastos sa panlilibre sa akin, ako naman ngayon. May hiya pa
ako! At anong nakakainsulto kila Brent? Dahil ba hindi ka mahilig sa street foods,
huh? Sus, ang arte!
Xanthus:
I'm the man. And it's not about eating street foods, it's the place you're talking
about. Surely, you'll be busy with your Brent so what's the point of taking me?
My jaw dropped at that, mabilis akong nagreply. Napapasinghap pa ako sa
kainisan doon, "my Brent" daw? Akin ba si Brent?
Ako:
That's too dramatic! Men are not credit cards for girls, dude. Hindi palaging kayo
lang ang gagastos, dapat sharing 'yon. At anong "your Brent" ang nalalaman mo? He's
not mine! Duh?!
Xanthus:
Ba't ka galit? He's your suitor.
Ako:
Hindi kaya. We're just textmates, he's just a friend.
Xanthus:
Showbiz.
Uminit ang mukha ko.
Ako:
Asar ka! Bahala ka diyan!
He didn't reply. Bwisit talaga siya ngayon, ah! Huminga ako nang malalim at
tumayo na, tinali ko ang buhok pataas at bumaba na para makapag agahan. Ayaw ko
nang hintayin pa si Mommy na akyatin ako mamaya para sumabay sa kanila, alam ko
namang pilit lang siya sa pagyaya sa akin sa oras ng kainan. Tahimik pa ang bahay
dahil alas sais pa lang, Mommy's wake up time is usually around 7 to 8 AM.
Naghahanda na siya ng pagkain noon para sa pamilya niya, nasasama lang ako. Minsan
nahihiya pa akong kumain dahil hindi naman para sa akin iyon.
"Sigurado ka ba?"
I heard Danita's sweet voice from the porch while passing by, napabagal ang
paglakad ko.
"Okay, I'll see you later. I love you too, babe."
Pumarte ang labi ko. Oh, that was a blow! May boyfriend na pala siya? Kailan
pa? Heto ang hirap sa pagiging ate na walang kuwenta, e. Hindi ko man lang
nasubaybayan na naliligawan na pala ang kapatid ko at ngayon ay may nobyo na.
Well, being her sister isn't a big deal for her. Although, I still want to see
her growing. I wanted to know her whereabouts, si Mommy lang naman ang nagpipigil
sa akin. Not literally but I don't think I could be that good Ate if I'm too
insecure about the attention they're giving her.

I sighed and walked into the dining area for breakfast, I

made a coffee and toast breads with margarine. Pagkatunog ng toaster ay kinuha ko
ang tinapay at halos maibato ko iyon sa plato dahil sa init, hinipan ko ang daliri
at naglagay ng panibagong tinapay sa toaster. Marahan kong tinambol ang kamay sa
counter habang hinihintay matapos ang toaster, napasipol ako sa kaburyuhan.
Ginala ko ang tingin sa area, this is an area of our dining and kitchen. May
dibisyon lamang na kitchen aisle sa pagitan ng dining area at kitchen area, there
are three highchairs around the aisle. Our dining table has only four chairs,
Kristoff is staying here so I have no place again if ever I'd join their meal time.
No thanks. I won't embarrass myself here, ako ang unang anak pero ako ang walang
puwesto. Ayos lang naman, hindi nakakasama ng loob. Hindi.
Nakita ko ang tahimik na pagpasok ni Danita sa dining. Nagkatinginan kami,
hindi ako nagbigay ng reaksyon at ganoon din siya. Dumiretso siya sa drawer para
kumuha ng mug, she started making coffee for herself.
After toasting breads, I didn't add more. Mabilis kong nilagay iyon sa mga
nagawa kong toasted bread at naupo na sa isang highchair, nakakatamad mag akyat ng
pagkain sa kuwarto dahil ibababa ko na naman ang mga nagamit ko kaya rito na lang
ako kakain. The ambiance felt awkward, pasimple ko siyang sinundan ng tingin habang
kumukuha ng pagkain sa fridge. May isang tupperware na kinuha at nilagay sa oven.
Danita is way younger than me but she looks like on the same age as mine now,
magkapareha kami ng pangangatawan. Mas maganda pa ang kanya dahil malaman, nakuha
siguro sa side ng ama niya. Sa amin kasi ay puro balingkinitan na matatangkad, kila
Tito Gerald naman ay malalaman na sakto lamang ang height. Iyon ang hindi lumamang
kay Danita, she's also fair as me that we surely got from Mommy. We almost had the
same face, kamukha namin si Mommy pero nagkaiba kami sa ilong na nakuha ko naman
kay Daddy. May buto sa sentro kaya lalong matayog tingnan, ang buhok namin ay
magkaiba rin dahil wavy na mahaba ang kanya at maikling diretso naman ang akin kaya
nakakakapagpaikli ako ng buhok na walang pinoproblemang tikwasan, maganda ang tubo
ng buhok ko. Kasama na rin siguro na hindi ko ito pinakialaman kahit kailan, I'm
not fond of hair coloring, rebonding or curling so I haven't tried any of it.
Hanggang haircut lang ako.
"How's life, Ate?" she asked me suddenly while waiting for her food to heat.
Nagkibit balikat ako, medyo sorpresa pa sa pagtatanong niya. Her chinky eyes
turned to me and she was smiling.
"Ayos lang, buhay pa rin." natatawa kong tugon, kumagat ako sa toasted bread.
"Ikaw?"
This is too casual, hindi ko pa natandaan na nagkausap kaming dalawa ng
ganitong walang ibang tao sa paligid. Walang Mommy, walang Gerald o Kristoff. Iyon
lang naman ang mga tao rito.
"All fine, too." she chuckled. "I joined our volleyball team in university."
"Wow, that's good." maligayang sambit ko, it was genuine. Hindi ako
makapaniwala na nagsasabi pa siya sa akin ng ganito.
She smiled. "I started my training last month, medyo mahirap din pala dahil
masakit sa katawan."
"Uhuh, I tried it when I was in elementary. Hindi nga ako nagtagal pero kaya mo
'yan. Training lang, baka sa susunod isa ka sa mga kasali sa sikat na teams." I
said. "Good luck, Dannie."
She smiled widely and nodded.
"Thank you. Although, Daddy and Mommy doesn't want it. Sumasabay daw kasi sa
pag-aaral at baka magkasakit ako."
Napairap ako sa loob-loob. Hindi ko alam kung maiinis ako sa pagbanggit niya
noon o matatawa na parang ginawa nilang malinaw na mahina si Danita. Come on, there
are so many volleyball players around in every school but they can do it at once
while studying. Makakatulong pa ngang diversion iyon sa pag-aaral dahil masyadong
toxic ang araw-araw na gawain sa eskwelahan, paulit-ulit lang. Ano ba naman iyong
kahit may sports ka na ginagawa, 'di ba? Si Daddy noon, hindi naman ako pinigilan
kahit pa may naibagsak akong isang subject. Tapos si Danita na halos minamani ang
pag-aaral, pipigilan nila sa gustong gawin dahil magkakasakit? Imposibleng
magkasakit, that's actually an everyday exercise!

"Ayos lang naman iyon, ah? As long as you think you can,
then do it. Ikaw naman ang makakaramdam sa sarili mo kung hindi kaya pagsabayin.
Hindi naman sila." I grinned a bit.
"Thank you." she said. "Maybe, I can invite you to watch our game some other
time?"
Pinigilan ko ang pamimilog ng mga mata, lalo pa nang makita kong medyo nahihiya
siya sa pagsasabi noon sa akin. I gulped simply, my heart is pummeling against my
chest. I could tell the nice feeling, it was fluttering. Tumango ako at malapad na
ngumiti.
"Of course, anytime."
Her eyes twinkled. "We'll be having an opening game next week, sa school lang
din. Puwede ka ba? Pero kung may pasok ka, ayos lang naman."
"I can find time for that." halakhak ko.
 Napatawa rin siya at tumango sa akin.
Hindi nawala ang tuwa ko buong araw na iyon, nang magkita kami ni Xanthus sa
lunch break ay iyon agad ang naikwento ko sa kanya. He was just listening the whole
time while we're eating in our favorite carenderia near the hospital. Sa likurang
bahagi ito, kahanay ng iba pang mga kainan at tindahan.
"Hindi nga ako makapaniwala, e."
"You look happy." nakangisi niyang sinabi habang nakatingin.
Sumubo ako ng panibagong pagkain at tipid na tumango dahil nakakahiya na
masyado akong excited doon. Hindi pa naman sigurado kung makakapunta ako, may pasok
ako pero noon nga kahit walang dahilan ay nakakapagcutting ako. Ngayon pa kaya?
"Nakakatuwa lang, hindi pa kasi kami nagkausap ng ganoon kanormal kahit
kailan."
Kumunot ang noo niya, sumimsim siya sa bottled water. "What do you mean? Kahit
noong bata pa kayo?"
I shrugged and puckered my lips.
"Yup, never. We never played together, we never talked alone. Basta, wala
kaming bonding noon."
"Ilang taon ba ang tanda mo sa kanya?"
"Five."
"Five?" kunot noong tanong niya, halatang naguluhan. "But you grew up with your
Dad around, right?"
"Oo, five lang. Five years old ako noong magcheat si Mommy kay Daddy, walang
nakakaalam noon. Magulo, e. Hindi ko na masyadong nasubaybayan iyon dahil bata pa
ako, pero parang pinapakita lang nila sa akin noon na maayos pa rin silang
magkasama. Naniwala rin ako na kay Daddy ang baby sa tiyan niya pero hindi pala,
naintindihan ko lang iyon noong nasa sampung taon na ako. Naghiwalay na sila, e.
Lumipat na si Mommy kay Tito Gerald, naiwanan ako kay Daddy pero madalas pa rin
akong napupunta kila Mommy noon dahil busy si Daddy sa trabaho. And that's it, my
Dad died when I was sixteen. Sa aksidente, doon na nakapagpakasal si Mommy kay Tito
Gerald."
Unti-unting nawala ang guhit sa noo niya at umiwas ng tingin, his brows
furrowed and nodded a bit like he understood everything I told. He sighed
massively.
"I'm sorry 'bout that."
"It's okay! I'm fine about my Dad's rest now. At least, he wouldn't witness my
bad behavior while growing backwards." natatawa kong sinabi.
Napailing siya at tipid na ngumisi. Sinamaan ko siya ng tingin, mapang akusa.
"And you just reported my favorite photo he captured! Akala mo nakalimutan ko,
ha?"
Namilog ang mga mata niya at suminghap.
"Oh, I'll unreport."
Humalakhak ako. "Walang ganoon! Nareport mo na, e! Mabuti na lang, ikaw lang
yata ang kaisa-isang nagreport noon. Bakit mo ba kasi nireport?"

He avoided my gaze and continued eating before he turned to

me again and shrugged his shoulders.
"You were sixteen, wearing a bikini."
Nangunot ang noo ko. "So? Was it a crime?"
"Somehow?" he said in question like he's not sure about his own reason.
Dapat lang dahil napaka unreasonable naman talaga, Xanthus!
"Seriously? Kailan pa? Napakaraming nagsusuot ng bikini na mas bata pa sa akin,
'no! May baby pa nga! I was a teenager and I used to wear those kind of swimwears."
"Yeah, but the audience."
Humagalpak ako.
"Anong mayroon? Napakarami ring models na halos naghuhubad na, 'no! Mas marami
pang audience sa akin 'yun at public talaga kung magpakita! You know, it's not
always about the clothes or being naked in front of so many people. We started
naked, sa mga walang saplot din tayo nagmula. Ang mali sa atin, paningin. Hindi ang
mga kasuotan o mga bagay dahil wala naman silang persepsyon gaya nating mga tao."
He nodded and raised his hands to surrender.
"Taken." he nods again. "It's not about the clothes, it's about the people's
vision but we all know how it works around so we, who are capable to think of the
possibility might happen wearing things can prevent before they could give us
unnecessary counters."
Adjusting for bad eyes people sucks, but the point was very clear to take as an
advise to be safe than judged. Kahit anong sabihin na wala tayong pakealam sa
judgement, alam nating nasasaktan pa rin tayo at conscious sa sasabihin ng ibang
tao kaya nakukuha ko ang puntong iyon. We live to adjust, we should than make them
advance the bad discernment. Adjusting doesn't always mean obeying, it's just a
matter of thinking about the situation might happen. This world we're living is
rounding around with judgement and bad things for a long time now so better be safe
than hurt.
Nanliit ang mga mata ko at tumango.
"So mahigpit ka sa mga kasuotan?" tanong ko.
He shrugged. "Not really. I just don't like bikinis."
"Talaga?" sarkastikong tanong ko. "Kaya pala nagbibikini si Freya sa pageant
palagi."
His eyes narrowed slightly, he shrugged again and tilted his head as he rested
his firm arms on the table in between us.
"It's a normal thing in pageants, wala ka naman sa pageant and you were just a
minor." he sighed suddenly. "Okay, my apologies for reporting your photo. Let's
divert the topic now."
Nagtaas ako ng kilay at tumango na lamang, napangisi ako.
"Alright." I beamed. "Oo nga pala, I'll be having a work now!"
"When and where?" he asked, he looks so curious.
"Bukas daw sabi ni Jasper."
"Jasper, who?"
"Boyfriend ni Isha na photographer, I'll be working as a model in the
particular agency." I said cheerfully.
His forehead wrinkled instantly, napaalis siya sa pagkakapatong ng mga braso sa
lamesa at sumandal sa inuupuan. Pinadaan niya ang kamay sa buhok at pumikit ng
mariin, my eyes narrowed at the sudden frustration in his reaction that way.
"A what?" he asked in between a chuckle and disbelief.
Ngumuso ako at nagkibit balikat.
"Model, Xanthus. Model." pag-uulit ko sa normal at nagmamayabang na tono. He
should be a proud friend, finally I'll have a part time job!
His lips separated for a moment while looking at me before he licked his bottom
lip and took a deep breath.
"Why model, Dallace?" may pagkatigas ang tono niya roon pero halatang pigil.
"Kasi mas madali? Bukod pa, doon lang naman ako may offer."
"You can apply- but, yeah right." muling pumasada ang mga daliri niya sa buhok
at tumango. "Ikaw ang bahala."
Pumarte ang labi ko habang nakikinig sa kanya, bahagyang lumahad ang kamay niya
na tila hinahayaan ako sa desisyon pero iba ang pinapakitang pagtanggi ng mga
ekspresyon niya na talagang kinalilito ko. Gusto kong matawa sa hindi malamang
dahilan.
I smiled and winked at him, I gave him an okay sign.
"Thank you! You'll be proud of me!"
"Hell no- I mean, yeah, cool." he nodded twice and bit his lips while closing
his eyes with frustration.
Natawa ako, hinilig ko ang mga braso sa lamesa at tinitigan siya na nakakunot
ang noo.
"May problema ba?"
He opened his eyes directly on me and shook his head with a little shrug.
"Nothing." he shrugged again and puckered his lips in as irritation drew up in
his eyes.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 17

Pinlano ni Isha ang aming pagpunta sa work place ni Jasper

sa sumunod na araw, tawang-tawa pa ako sa plano niya habang naglalakad kami
papasok. Ilang modelo ang kasalubong at kasabay namin na patungo rin sa iba't ibang
studio sa loob ng kumpanya.
My phone beeped, habang nagsasalita si Isha ay binasa ko ang text.
Hesperus:
You serious? Oh, I'm gonna be so proud to watch you somewhere public like magazines
or fashion shows. Which agency?
Nagreply ako kay Hesper.
Ako:
Lady Fortune. This is going to be exciting! Insert my sarcasm.
Hesperus:
Huh? What d'you mean?
Ako:
I don't like this. I just really need money for my own support.
Hesperus:
Ohlala, you'll be one of the Lady Lucks! You should've told me earlier. Puwedeng sa
akin ka na lang magmodel, I can give you life support. ;)
Ako:
Tatawa na ba ako, Mister Drummer? Manahimik ka!
"Ganoon ang gagawin mo, Dal. Pacharming lang, walang-wala sayo ang ibang nag o-
audition. Kitang-kita naman."
"Don't you think I should just go for audition, too? Para fair."
Suminghap siya pagkabaling sa akin at umirap.
"Tanga ka pala, mas lalo mo lang dadagdagan ang pila nila. E, sure win ka na
mag audition man o hindi kaya huwag na pabebe! Just go with our flow here."
I nodded. Some talents are waiting outside the main studio, kami naman ni Isha
ay pumasok lamang sa loob ng glass door kung saan may nakapila pang mga modelo.
Isa-isang umaakyat sa mini stage habang binibigay ang indayog ng mga mahahabang
binti habang naglalakad. I could clearly see their efforts while walking around the
stage, in front of the five scout judges. They're full of passion and dedication
with all smiling lips and twinkling eyes, nakakatuwa silang tingnan na
nagpupursigeng makamit ang pagmomodelo habang ako'y gagawin lang itong
pagkakakitaan dahil hindi ko naman talaga gusto. Makakatulong pa sa akin na poker
face ako, ganoon naman madalas ang mga modelo.
Nginuso ni Isha sa akin ang limang judges na nakaupo habang pinapanood ang
paglalakad ng mga modelo.
"Mga talent scouts 'yong tatlo riyan, iyong foreigner na babae naman vice
president."
"Wala ang president?" kuryosong tanong ko.
"Hindi ko alam, baka late. Wala naman kasing pake 'yon dito sabi ni Jasper pero
maayos namang namamalakad."
Tumaas ang kilay ko, tumayo kami sa likuran. Nakita na kami ni Jasper na
kasalukuyang nag-aayos ng kanyang DSLR sa unahang upuan. Sumenyas siya kay Isha
kaya nagkaintindihan.
"Lalaki o babae? Ang tamad pala niya kung ganoon." nakabusangot kong sinabi.
"Lalaki yata, e." kibit balikat ni Isha, tuwang-tuwa habang pumapalakpak pa sa
mga modelo roong may magandang paglalakad.
"I see, kaya pala tamad."
Someone suddenly chuckled behind us, napatingin ako roon. Nakita ko ang isang
lalaki na abala sa kausap na staff doon habang may binabasang papel iyon sa kanya,
nakapamulsa ang mga kamay sa slacks na suot pero nangunot ang noo ko nang makita
ang tingin niya sa akin at mas lalong gumuhit ang ngisi sa labi dahil sa pagtatama
ng mata namin.
I guess, he's one of the men models here. Sa tindig at tangkad, sa pananamit at
itsura. Sigurado na iyon. He smirked, that made my eyes roll. Lumapit na si Jasper
sa tabi ni Isha at bahagya silang nagbulungan, nagtaka pa ako sa paniniko ni Isha
kaya tiningnan ko siya. Nandidilat ang mga mata niya habang gigil at tipid ang
pagbukas ng labi.

"That's the president, shit." aniya.

"Who?" bulong ko pabalik.
"The hottie man meters from us, the one talking with a staff."
Nahuma ko agad ang sinabi niya kaya sa abot ng makakaya ko ay prente akong
nagtaas ng noo at pasimpleng tumingin doon na tila walang nalaman na siya ang
presidente. I didn't expect that, akala ko modelo. Mas mukhang modelo kaysa
presidente ng kumpanya. Naalala ko bigla iyong napag-usapan namin ni Isha kani-
kanina lang. Uminit ang mukha ko sa hiya.
Nasabihan ko pang tamad! Andito lang pala sa likuran!
I saw his lips sided when our eyes met again, napatingin din sa akin iyong
staff na kausap niya.
I remained poker face, tumalikod na ulit ako para alisan ng tingin iyong
lalaki.
"Ang guwapo." bulong ni Isha. "His name is Avo Fischer. A famous model in US,
hindi mo ba kilala? Ako kasi kilala ko siya bilang model, pero hindi ko inexpect na
president pala rito."
Hindi ko kilala, obvious ba na normal na model type lang siya sa akin?
"He's not the actual president, he's just here to be in charge this month and
so." singit ni Jasper. "He's a cool one."
I nodded there.
Naghintay lang kami ng halos kalahating oras doon habang umaamba si Jasper na
kausapin ang kaibigang isa sa talent scouts na nagjajudge sa harapan. Pagkatapos ng
unang sala sa halos benteng modelo ay humingi sila ng break kaya pinuntahan agad
noong kaibigan ni Jasper ang gawi namin para makipag-usap. Isang baklang designer
iyon, ayon sa nabasa ko sa ID niya pagkalapit. He kissed Isha's cheek and giggled.
"Ang tagal mong hindi nakapunta, ah?" sambit noong kay Isha.
Tumawa si Ish. "Oo nga, busy sa sariling trabaho."
"Naku! Hetong jowa mo, puro kuha ng pictures sa mga model!" biro noon.
Nagtawanan sila.
"Trabaho niya 'yon." tawa ni Isha at marahan akong hinawakan sa braso. "Rex,
here's our friend nga pala... Dallace, si Rex. One of the Lady Fortune's beautiful
designers!"
Sumulyap sa akin iyong bading habang natatawa sa pakilala ni Isha. Mapang-uto
si Isha, may kailangan kasi. Kung wala, baka kanina pa iyan namimintas.
"OMG, siya iyong sinasabi n'yo sa akin na manok niyo?" gulat na sambit ni Rex
sabay lapit sa akin, agad bumeso at nakipagkamay. "Hi, please to meet you in
person. Iba pala ang talaga pag sa personal ka na kaharap, puro pictures mo lang
kasi ang naisend ni Isha noong nakaraan. Sabi ko dalhin ka pero busy sa school?"
Tumango ako at ngumiti, I feel his warmness while talking to me.
"Oo, sis." si Isha. "Ang ganda, diba? Pak na pak ang labanan niyan pag sa
fashion show na at photoshoots!"
"Hindi ka nagkakamali. Pero sabi ni Isha, hindi mo raw talaga forte ang
modeling?" baling sa akin ni Rex.
"Hindi masyado, pero sanay na ako dahil kasali rin sa program ko iyong ilang
training."
"Oo nga raw, madalas mag audition dito puro Tourism student. Iyon nga lang,
kulang pa. Medyo naghigpit pa naman ngayon."
Ngumuso ako. "So maybe I should go for audition, first?"
Suminghap siya at agad kinaway ang palad.
 "No! You're actually in! Pero dumadaan pa rin ang lahat sa work shop bago mag
catwalk, only if you're interested to join my team? Are you?"
Work shop? Do I need that? Of course. Mukhang iyon nga ang kailangan kong
sundin, I have no choice but accept the offer for my own support.
"Oo na 'yan, mahiyain lang sumagot!" tawa ni Isha.

Malapad na ngumiti si Rex at pinasadahan ako ng tingin,

pati ang damit na suot ko. I'm wearing a denim high waisted torn shorts and my
yellow fitted shirt was tucked in the waistband, matched with my brown Timberland
boots. Mas lalong nasatisfy ang itsura niya sa pananamit ko, nanliit ang mga mata
niya.
"What's your height?"
"I'm just 5'8." ngiti ko.
"Wow! I love how long your legs are, mas maganda iyan siguro lalo pag sinabak
ka na sa photoshoot. Are you taking diet?"
Umiling ako. "Hindi naman, kumpleto pa rin ako sa pagkain."
"Uhuh, hindi ka lang talaga tabain. That's great! I really should do you a
contract, can you come back tomorrow for contract signing?"
Halos mapatalon si Isha nang marinig iyon, Jasper was smiling while watching
and listening. Pumalakpak si Isha at inakbayan ako, tumihaya para abutin ang taas
ko. Napaangat ang dalawang kilay ko sa pagkabigla roon. Seriously? This fast? I
thought he was going to watch me play the stage, first!
"See? This is my girl! I'm sure she won't disappoint you!" kindat at ngisi ni
Isha.
Nakipagkamay ulit sa akin si Rex at ngumiti matapos ang ilang pag-uusap, I
smiled back and nodded at him.
"Thank you, this will be a big help for me."
His eyes sparkled. "Sure, baby girl! Alam kong hindi mo ako bibiguin. Anyway,
after the contract signing with some of our heads here, you can start the training.
There will be mentors for the accepted models from the audition, including you."
Tumango-tango ako.
"Copy. Thank you, I'll do my best."
Humalakhak si Isha.
"You're the best, friend. Kahit hindi mo itry ang best mo."
My heart melted at that. Isha never failed to make me feel better than what I
actually is, I know everything I do is always a failure and disappointment for my
mother but with this friend? I've never been a disappointment and a failure kahit
ano pang nagawa kong kamalian sa mga mata niya.
I was smiling the whole day, umuwi rin ako pagtapos ng tanghalian namin nila
Isha sa fast food kasama si Jasper at ibang photographer na kaibigan. Niyaya rin si
Rex pero tumanggi iyon dahil may lunch meeting sila kasama ang president at mga
head ng agency.
It was a good day outside, matirik pa rin ang araw nang marating ko ang bahay.
Hindi ko alam kung sasabihin ko ba kay Mommy ito o huwag na lang dahil wala rin
naman siyang pake, pero kung sasabihin ko naman ay magkakaroon ako ng kuwenta kahit
papaano sa pandinig niya? Pag nagtanong na lang.
Pumasok ako sa bahay at naabutan doon si Tito Gerald, may bisitang unipormado
pulis. Mommy walked out of the dining area with a tray of cake and juice, nagtama
ang tingin namin at agad lumakad ang mga mata niya sa kasuotan ko. Nilihis ko ang
tingin bago pa ako makakita ng disgusto sa kanyang tingin.
"Uy, salamat ho sa pameryenda." tawa ng pulis na kausap ni Tito Gerald pero
nawaglit nang makita rin ako sa pintuan.
"O-Oh, that's my daughter." naiilang na sambit ni Mommy pa bilang pakilala sa
akin doon.
He nodded and smiled. He looks more younger than Tito Gerald, hindi ko lang
alam kung talaga bang nagagampanan niya ang pagiging pulis katulad ni Gerald na
parang wala namang bakas na sumusunod sa batas. Unipormado lang pero walang hiya
rin at lumalabag sa batas.
"Good afternoon." bati niya sa pormal na tinig.
Walang emosyon akong lumakad patungong hagdanan at hindi pinansin ang bati
niya, narinig ko ang singhap ni Tito Gerald dahil sa ginawa ko. Wala naman akong
pake kaya dumiretso lang ako paakyat sa kuwarto. Pagpasok pa lang doon ay hinagis
ko na ang bag at agad hinampas ang unan sa kama dahil sa galit.

Pinakilala pa ako? Sana hindi na lang kung insulto rin para

sa akin! Fuck this life! Kailan ba siya magiging proud na anak niya ako? Hindi na
nga, bakit ba kasi umaasa palagi akong magbabago iyon gayong malinaw na hindi?
Tear started pouring down my cheeks silently, wala man akong gawing reaksyon ay
luha ko na ang kusang umaaksyon sa paglalabas ng sama ng loob. Suminghap ako at
pabagsak na nahiga sa kama, gamit ang mga paa lamang ay inalis ko ang sapatos at
saka pumikit. Warm set of tears rolled down at the sides of my eyes, I don't wanna
think about it. I don't wanna think about how awkward it was for her to introduce
me... ilang beses na iyong nangyari pero hindi pa rin sanay ang puso kong masaktan
doon, huh?
I took my phone out and texted Xanthus immediately.
Ako:
I need you, are you busy now?
Napasinghap ako at muling nagtipa para sundan iyon.
Ako:
Never mind, nasa duty ka pala. Salamat.
Hindi ko hinintay ang reply niya at tinext si Hesperus.
Ako:
Busy ka ba?
Hesperus replied instantly.
Hesperus:
I'm not, for you. :D
Napanguso ako at pinahiran ang luha sa gilid ng mga mata, medyo nagtagal pa
ako. Mayroon akong text na hinihintay sumabay rito para hindi ko na maisipang
lumabas pa kasama si Hesper, just a simple text from Xanthus can pull me out of my
thoughts. Kung wala, ayos lang na lumabas ako para mailihis ang isip sa sama ng
loob. Bawat makikita kong dismaya kay Mommy ay binabalik ang lahat-lahat ng mga
nasabi niya sa akin kahit nakaraan na at iyon ang mahirap para sa akin tuwing
bumabalik. Masyado akong nabibingi.
Limang minuto... sampung minuto hanggang sa umabot ng trenta minutos ay wala
akong natanggap na reply mula kay Xanthus.
Another set of Mommy's words pushed in my mind, I closed my eyes tightly and
gasped out. Mabilis kong binato ang librong hawak ko sa sahig at dali-daling
nagsapatos para makaalis ng bahay. Kinuha ko ang sling bag at kinrus sa aking
dibdib iyon habang pababa, mabilis akong tumungo sa kusina dahil doon ang daanang
hindi ako mapapansin ng mga taong narito pero nakita ko si Mommy roon, she was
baking on the counter.
My heart contorted rigidly, nagtiim bagang ako at hindi siya pinansin para
diniretso na palabas ngunit naunahan ako ng singhal niya.
"Saan ka pupunta? Kakauwi mo lang, 'di ba?" mariin niyang sambit.
"Wala ka na roon." I answered blankly, nainis pa ako sa pagbubukas ng screen
door dahil sa panginginig ng kamay ko ay hindi ko masyadong makapa ng maayos ang
lock.
"Hindi ka aalis, Dallace!" she spat as she walked towards me.
I unlocked the door and opened it to exit. "Hayaan mo ako sa mga gawain ko.
Pinauwi mo ako rito, magtiis ka sa ugali ko."
Suminghap siya at nagtagis ang bagang sa galit, hinaklit niya ang braso ko.
Nagkaroon ng mga harina ang parteng iyon ng balat ko kaya mabilis kong binawi ang
braso, inis na inis ako sa kanya.
"Pag sinabi kong 'di ka aalis, huwag kang sumuway! Ako pa rin ang masusunod!
Napakabastos mo na talaga, Dallace. Hindi ko na alam kung ano pang gagawin sayo!
Pati bisita, hindi mo pinapalampas sa ganyang ugali mo, huh?"
"Hindi ka pa ba sanay? Sa ilang taon nating magkakasama, bakit hindi ka pa
sanay?"
"Ikaw, bakit hindi ka pa sanay na nakakadismaya ka at inuulit-ulit mo pa rin?"
she mocked. "Anong klaseng pag-iisip ba iyan, Dallace? Mas matanda ka kay Danita
pero dinaig mo pa siya sa pagka immature mo! Hindi mo pa rin alam ang tama sa mali,
ang pagrespeto sa mga tao! Wala kang ibang gawain kundi ang magpakalunod sa
pagrerebelde mo!"

That sounds so fucking scary... for my mind. Kumurap-kurap

ako, kumuyom ang mga kamao ko at matalim siyang tinitigan habang nagbabadya ang mga
luhang kumawala ngunit hindi ko hinahayaang bumagsak. Huminga ako nang malalim,
hindi na makalma ang isip ko sa kakakuha ng mga salitang binitiwan niya.
"Immature ako? Sige, pero ano ka naman? Manhid? Insensitive? Nanay ba talaga
kita? Kung hindi, ibalik mo na ako sa tunay na kaya akong pagtiyagaan at makita
bilang anak—"
Before I could continue, I received a hard slap on my right cheek. Walang
emosyon ko siyang binalingan matapos ang sampal na iyon, mas lalong kumuyom ang mga
kamay ko habang nakatitig sa kanya pero nang makita kong kumislap ang mga mata niya
dahil sa luha ay nawalan ako ng lakas.
"Nanay mo ako! Ako lang ang nanay mo, Dallace, kaya nga nakakapagtiis ako sayo
kahit gaano ka kabastos sa akin! Kailan mo ba maiintindihan na para sayo ang lahat
ng sinasabi ko? Ayaw kitang maligaw ng landas at anong gusto mong gawin ko?
Kunsintihen ka sa mga gawain mo, huh? Sino bang matutuwa sa mga iyon? Sinong
matutuwa na makikita mo ang anak na umuuwing may chikinini o mapula ang mata dahil
sa kung anong ginamit? Sinong matutuwa na nagsisigarilyo ka? Sinong matutuwa na
parating lalaki ang mga kasama mo at illegal pa ang mga gawain? Wala! Kahit sinong
nanay ang tanungin mo, hindi nakakatuwa iyon at hindi dapat kinukunsinte!"
nanggagalaiti niyang sambit habang lumuluha.
I swallowed all my emotions and stared at her blankly, I'm done. I don't have
anything else to say now that she's crying, matatag man ako sa panlabas ay hindi
nito matatabunan ang sakit na nararamdaman ko sa puso. Ngayon ko lang siya nakitang
umiiyak sa harapan ko pero ayoko maging malambot dahil alam kong mas masakit pa ang
nararamdaman ko kesa sa kanya. Bilang anak, hindi ko kailangan ang parusa niya
dahil sa mga gawain ko na sa pamilyang ito rin nagmula.
Why don't change their perception and see how they are affecting me in a bad
way? Naiisip ko naman ang lahat pero nakakapagod na rin, hindi ko na alam kung saan
pa huhugot ng kalmante para lang pagtakpan ang totoo kong nararamdaman kasama sila.
They don't love me, they don't want me... bakit hindi na lang diretsuhin at
kailangan pang araw-araw na ipamukha?
"Mommy!" Danita gasped when she saw us, agad siyang dumalo kay Mommy at kunot
ang noong tiningnan ako habang inaalo iyon. "A-Ate? Anong ginawa— anong nangyari?"
Kumunot ang noo ko, a tear dropped down when I blinked my eyes. Huminga ako
nang malalim at umiwas ng tingin, isang sulyap pa kay Mommy ang nagawa ko bago ako
tumalikod at walang paalam na umalis ng bahay. Halos hindi ko naramdaman ang
sariling naglakad palabas ng village namin, ilang minuto iyon nang tuluyang
makalabas. Tahimik akong naupo sa waiting shed at pinaglaruan ang aking mga paa sa
semento. Hesperus called me, susunduin niya raw ako rito.
Pinilit kong waglitin ang imahe ni Mommy na umiiyak, pumikit ako ng mariin at
marahang tinampal ang ulo ko. Nakakabingi, hindi ko makalimutan na napaiyak ko si
Mommy ngayon at masakit pala na makita siyang nasasaktan kahit pa anong galit ko sa
kanya.
Tahimik akong sumakay sa sasakyan ni Hesperus nang dumating siya, he started
talking like everything's normal. Pinilit kong maging normal kaya hindi niya
halatang may kakaiba ngayon.
"Kung kailangan mo ng sundo kahit saan, I'll free my time." he chuckled.
 I grinned a bit and nodded.
"Thank you pero hindi ko gagawin iyan,"
He gazed at me and scowled.
"Bakit? Kasi susunduin ka noong nurse mo? Nililigawan ka na ba nun?"
Napabuntong hininga ako at chineck ang cellphone, wala pa rin siyang reply.
Baka busy talaga ngayong araw, wala akong masasabi roon.
"Hindi, ah."

"Pero, nakipagbreak na sa girlfriend?"

Nabanggit ko na kay Hesper na wala na si Xanthus at girlfriend nito. Noong una,
iritado si Hesper at modus lang daw ni Xanthus iyon para makalandi sa iba pero
kalaunan ding naging normal ang usapan namin.
"Oo nga." natatawa kong sabi sa blangkong pakiramdam.
He flinched and puckered his lips.
"Sa tingin mo dahil sayo?"
Kumunot ang noo ko at sinulyapan siya. "Hindi, Hesper. Tatlong taon sila noon
at napakababaw naman kung ako ang dahilan ng paghihiwalay nila. Ilang buwan pa lang
kaming magkakilala."
He tsked.
"Mababaw ba lagi ang tingin mo sa sarili mo para maging dahilan? Dallace, hindi
mo masusukat ang sarili mo. You're downing yourself always, you wouldn't be that
deep for your own perception. Pero sa ibang tao, malaki na pala ang epekto mo.
Hindi mo masasabi. Malay mo mas mababaw pala iyong tao, madaling ma-fall." natawa
siya sa huling sinabi.
Natawa na lang ako.
"Imposible nga 'yon, he's a dream man of everyone would get to know him. Alam
mo, friendly lang talaga siya at ako naman... lonely lang at sa kanya ako safe kaya
parati kaming magkasama pero walang affection doon, platonic."
Bumagal ang pagsasalita ko nang mapansin ko ang pamilyar na uniporme at tindig,
sa labas ng hospital building ay nakita kong naglalakad si Xanthus at Freya. She
was laughing while talking, si Xanthus naman ay nangingisi habang tumatango sa
usapan pero nakatingin at abala sa cellphone niya. Mabilis ang tagpong iyon dahil
umaandar ang sasakyan pero parang bumagal ang tibok ng puso ko, kinailangan ko pang
huminga ng malalim bago alisin ang tingin sa labas ng bintana kahit wala na sila sa
paningin ko.
My heart wrench for a moment of deafening rhythm inside my chest. Tama ako,
busy nga siya... nagkabalikan na ba sila? Mukhang, oo.
Pinikit ko ang mga mata nang maramdaman ang pagtunog ng cellphone ko. Nang
tingnan ko ay si Xanthus ang nagtext.
Xanthus:
Sorry, I just got out from the first break. You wanna go out today?
Xanthus:
I'll free my time onwards. Text back.
Kumunot ang noo ko at napalunok, nagtiim bagang ako at hindi sinagot ang text
niya. Wala naman akong sasabihin, ayaw kong madagdagan pa ang sakit at sama ng loob
ko ngayong araw pero bakit parang malaki ang dagdag noong nakita ko?
"Maybe we should watch a movie today? Can you search for it and choose?" Hesper
suddenly said while parking, nasa parking area na kami ng mall.
Nanatili akong nakapikit at kunot ang noo.
"Hey, you all right?" he asked again as he halted the car. Hinawakan niya ang
tuktok ng ulo ko at tila minasahe. "You look so bad, siguro dapat nurse ang kasama
mo—"
Matalim ko siyang binalingan ng tingin.
"Stop mentioning him!" I hissed in irritation.
Nagtaas siya ng kamay at ngumisi.
"Woah! Did you suddenly get a red day today?" halakhak niya.
Suminghap ako at inalis ang seatbelt ko, napapikit ulit ako ng mariin dahil sa
pagkirot ng dibdib ko. Nakaramdam ako ng galit lalo, hindi ko malaman kung saan
banda pero galit na masakit sa pakiramdam iyon. I looked at Hesperus irritably, he
just shook his head with amusement in his eyes while removing his seatbelt.
Huminga ako ng malalim at tinulak ang sarili para halikan siya, naramdaman ko
ang mahina niyang halakhak bago humalik pabalik at kinuha ang isa kong kamay para
ihawak sa kanyang batok kasabay ng pag-angat niya sa akin para ilipat sa kanyang
kandungan.
"No objection, your honor." he whispered in a raspy voice as he started kissing
me torridly.
My mind is so fucked off!
Wala pang isang minuto ay hingal na ako, Hesperus is this kind of kisser who's
more like a vacuum. Nakakahingal agad, iyong enjoyment ay napapalitan ng panghihina
dahil doon. Mabilis kong kinalas ang labi para makapaghabol ng hininga, his kisses
jumped on my neck. He pushed my chin up for more access, mariin niyang hinalikan
ang parte ng leeg ko. Nagtindigan ang mga balahibo ko habang nagpapakalma pa ng
sariling paghinga. He started pulling my shirt up, pumasok ang kamay niya patungo
sa aking lantad na baywang pataas sa brassiere. He cupped my breast tightly along
with a suckle of his lips on the side of my nape and neck, I moaned breathlessly.
"Hesper! Stop leaving a hickey!"
"A'right," he chuckled and let my skin go in between his lips, he caressed my
breast more and his other hand simply unbuttoned my shorts.
Suminghap ako at nagmulat ng mga mata, para akong nagising lalo nang humaplos
siya sa aking tiyan. Namilog ang mga mata ko at kinuha ang kamay niya roon para
alisin, agad kong binutones pabalik ang short ko at narinig ang halakhak niya
habang hinahalikan ang leeg ko.
"I'm gonna shut up now." he said in between chuckles.
"Hayop ka, halikan lang. Walang hubaran." inis kong singhal sa kanya at muli
siyang hinalikan sa labi.
Humalakhak siya sa labi ko at tumango, binawi niya ang mga kamay sa loob ng t-
shirt ko at hinawak na lamang sa aking pisngi para mas madiing halikan. Gulat pa
ako, this is not Hesperus! Hell! Hindi naman siya masunuring ganito noon, anong
mayroon? Lalo pa na nararamdaman ko ang kanya sa pantalon, parang napakaimposible!
Mapilit siya noon pagdating dito.
I tried to move my hips and he gasped with a curse.
"Ayoko na, Dal." he said. "Sabi mo walang hubaran, baka hindi ako makapagpigil.
Alis na diyan." tawa niya pero tunog problemado at napapamura ng maliit.
I laughed loudly, mabilis akong kumalas sa kanya at bumalik sa upuan ko.
Suminghap siya at sinandal ang batok sa head rest saka pumikit ng mariin, I looked
down on his pants pero nakatakip na roon ang dalawa niyang kamay. Mas lalo akong
humagalpak sa tawa.
"Thank you, good boy." tawa ko.
"Tss, you're welcome, libido hunter." bulgar at sarkastiko niyang sambit.
Ngumiti na lamang ako at bumuntong hininga pasimple.
I feel so bad suddenly, may kasalanan ba akong nagawa? I'm single. No! It's
okay.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 18

Hesper and I decided to watch a cinema movie that day, we

ate in some Italian restaurant and after that he drove me home. Kagaya noon ay
nagpababa lang ako sa kanto ng village para hindi mapuna ni Mommy o Tito Gerald
mahirap na at baka si Hesper naman ang gawing target ng banned list.
"Salamat!" I said gleefully as I went out of his car.
He saluted and winked manlike. "Always at your service, Ma'am. Text? Call?"
Napairap ako at nagkibit balikat.
 "Kahit anong gusto mo, bahala ka na. Pag hindi ako nasagot, busy ako.
Intindihin mo."
"My goodness, you sounded like a good girlfriend who will read a book all
night."
"Good, my ass." halakhak ko.
"Yeah, your ass is very very good and soft."
Binato ko siya ng travel pillow kaya tawa siya nang tawa, nagpaalam na ulit ako
at kumaway para makaalis na. He pouted his lips to point our village.
"Please?" he said and smiled.
I grinned and nodded, I waved my hand for the last time and walked into the
village. Napapangisi at iling pa rin ako kapag naalala ang araw ngayon, mabigat
pero sumaya naman ako sa pamamagitan ng presensya ni Hesper.
He feels so light around now, hindi gaya noon na parati akong nag-aalala na
baka may kapalit na make out na hindi ko mapipigilan at magsisisi ako sa huli pero
dahil sa ugali ni Hesper ngayon ay namamangha na lamang ako. I initiated it but he
didn't force me unlike our past make outs, he was so bad at stopping himself. Kundi
lang ako nakakatakas mula roon, baka matagal na niya akong nakuha. Hindi ako
magpapakaplastik dito, hindi naman talaga naiiwasan ang ganoon sa henerasyong ito.
I'm old enough to handle the situation and maybe sometimes I don't feel like
stopping it because I was also curious, ewan ko pero sa huli kahit na sabihin kong
puwede na iyong mangyari ay nagigising pa rin ako sa sitwasyon at nakakatakas mula
sa inhibisyon. That's where I realized that maybe, I'm not ready yet. Na siguro,
masyado pang maaga para roon dahil pasakit pa ako sa ulo ng Mommy ko at walang
ambag. Hindi pa puwede dahil wala pa akong napapatunayan, hindi pa puwede dahil
hindi pa naman iyong taong mahal ko ang kasama... there are so many words around my
thoughts telling me to stop the ringing noise of inhibitions and curiosity about
the thing I might regret giving to someone I don't love yet. Siguro tama iyong iba
na hangga't hindi mo mahal, hindi mo maibibigay ang lahat.
Habang naglalakad ay nakita ko ang pamilyar na sasakyan ni Xanthus, it was
parked on the corner of the next street near our house. My heart pummeled that I
needed to calm it down while early, humugot ako ng paghinga para kumalma. Nangunot
ang noo ko at kinuha sa bulsa ng bag ang cellphone para i-on, pinatay ko kasi
kanina ay tumatawag siya habang nanonood kami ni Hesper sa sine. Bukod sa wala
akong ganang kausapin siya at magpakitang tao ay ayaw kong sumama na naman ang loob
ko sa pagdinig ng boses niya.
Sunod-sunod na text ang natanggap ko mula sa mga kaibigan at sa kanya yata ang
pinakamarami. Mabasa pa lang ang mga text ay ramdam ko na ang pag-aalala niya, sa
pagtatanong at pagpapakalma. Madilim na ang kalangitan, tanging post lights sa
kahabaan ng streets ang nagbibigay liwanag. Kanina pa ba siya riyan?
Huminga ako nang malalim at naglakad patungo sa sasakyan niya bago makauwi sa
amin, naabutan ko siya sa kabilang gilid ng sasakyan habang kunot ang noo at
naglalaro ng ROS. Galit na galit pa yata sa pagdutdot sa screen bago padabog na
inexit iyon at tinabi sa bulsa niya, he looks so off and down but very irritated.
Padabog siyang humarap para umambang aalis kaya gulat ako nang magtama ang tingin
naming dalawa agad, kumunot lalo ang noo niya at lalong nagdilim ang mga mata sa
paraang nag-aalala. Halos manlambot ako nang mabilis niya akong hakbangin para
abutin at suriin. Agad niyang hinawakan ang pulsuhan ko para iangat at tingnan,
ganoon din ang ginawa niya sa isa pa bago ako balingan sa mukha.

"Where have you been?" he hissed irritably, very rare to

see for me tonight.
I don't know what to react, natulala lang ako habang pinapanood siya. Inis
niyang binitawan ang kamay ko at tumalikod, pinasadahan niya ng mga daliri ang
buhok at tila nagpakalma ng ilang segundo bago ako muling harapin. My heart
contorted rigidly.
"Hindi mo ba ako sasagutin? Stop looking at me, please..." he said in a thick
voice and avoided my eyes.
 "D-Diyan lang." sagot ko at suminghap para kunwaring matawa.
May mali rito. Hindi ko alam kung ano pero may mali, hindi sa kanya kundi sa
akin... may mali na hindi ko dapat masyadong pinapansin o baka hindi ko lang
napapansin pero matagal na? Ang lungkot noon, hindi ko man alam kung ano pero
napakalungkot ko dahil sa maling iyon.
"Ah, nanoond ng sine sa mall." I followed up.
"Date?" he asked back and bit his bottom lip, waiting for my answer.
Huminga ako nang malalim at umiling.
"Kasama ko si H-Hesperus, kaibigan ko."
Nakita ko ang pasimple ngunit kapansin-pansin na pag-igkas ng panga niya habang
nakatitig sa akin, lumihis ang tingin niya sa mga mata ko at natuko iyon sa parteng
leeg ko. Fuck! I know where he's looking and I feel so fucked up right now, really
really fucked up. Bakit hindi ko man lang naisipang magtago kahit papaano?
Wala siyang reaksyon sa ilang sandaling pagtitig sa akin, kinagat niya ang labi
at bahagyang tumango.
"Sure, Dallace." he nodded slightly, his eyes avoided me so bad that he even
had to face his car beside and chuckled while nodding a bit. "I think I need to go
home now, it's getting late."
My heart twisted painfully at that, wala naman akong ibang marinig na kung ano
roon pero ang sakit sa dibdib ng salitang "he needs to go now." para bang paalam na
hindi na kailanman babalik. Suminghap ako at agad nanlambot, I smiled at him.
"O-Okay..." can you stay even just for minutes? I wanted to ask for but I don't
have a strength to say. "C-Careful driving."
Bumalik ang tingin niya sa akin, kunot ang noo pero iniwasan ko na ng tingin at
bahaw akong ngumisi para humakbang ng isang beses paatras at mabuksan niya ang
driver's seat. Ramdam kong galit siya, hindi lang ako sigurado kung para saan.
I heard him gasp and cussed a little before he pulled my wrist, my eyes widened
at that. Mabilis niyang nahawakan ang pisngi ko at inangat ang mukha para
matingnan. My heart trembled as my knees weakened and I don't know how I managed to
stand on my ground normally. His hard and dark eyes seconds ago suddenly turned so
tender while looking at me.
"Hindi ako galit." bulong niya sa namamaos na tinig. "I-I just need to fucking
breathe. Please, let me leave... Dallace."
Kumunot ang noo ko at napakurap-kurap dahil doon pero ang totoo, ang sakit sa
pakiramdam at naiisip kong baka aalis na talaga siya. Baka kaya siya nandito para
magpaalam lang, na baka hindi na kami puwedeng maging magkaibigan.
"H-Huh?" I asked in confusion. "I-I mean, you can go home. Hindi naman kita
pinipigilan, ah?" mahina akong natawa sa huling sinabi. Kinakabahan ako, ayaw ko.
His eyes narrowed simply, pumikit siya ng mariin at nagyuko ng ulo. Halos
magtama ang noo niya at tuktok ng ulo ko, suminghap ako dahil ngayon lang siya
naging ganito kalapit sa akin.
"Are you gonna fall in love with that Hesperus?" he asked so quiet.
Hindi ako nakasagot, I was taken aback by his sudden question.

"Or you already fell? Does he feel the same way?"

Kumunot ang noo ko at napaatras para tingnan siya pero mariin niya akong
binalik sa harapan niya habang nakayuko pa rin ang ulo.
"Will he take care of you?"
What the fuck, Xanthus... this isn't your foreshadowing, right? Hindi naman
porque nagkabalikan kayo ay bawal na akong maging kaibigan.
I gulped down and looked at him, tanging noo niyang kunot ang nakikita ko at
ayaw magpakita ng mga mata niya. Mabilis kong hinawakan ang kamay niya sa pisngi ko
at binaba.
"Ano bang mga tanong 'yan? Bakit ganyan?" I could taste the bitterness in my
tongue. Sarkastiko akong natawa. "Bakit, Xanthus? You can't stay friends with me
anymore now kaya naninigurado ka kung mayroon akong magiging sandalan kasi mawawala
ka na at bawal na maging sandalan? Para diyan ba ang mga tanong mo?"
 Say yes or no, nakatatak na sa isip ko ito. Masakit, hindi na ako makapag-isip
pa ng sasabihin.
"No." tanggi niya at tuluyan akong binalingan.
"Why does it feel like that!?" iritado kong tanong. "Kasi nagkabalikan na kayo
ni Freya, huh? Ganoon ba iyon? And you don't wanna feel guilty about being friends
with me while having her again?"
My heart is burning painfully, mas masakit ito kesa sa naramdaman ko noong
unang iniwasan ko siya dahil parang ayaw ko ngayon. Parang hindi ko gagawing iwasan
siya ulit kahit kaibigan lang... sana hindi, sana naman manatili pa rin siya kahit
bilang kaibigan lang na nakakaintindi sa akin. Okay na sa akin iyon, hindi na ako
hihiling pa ng ibang lugar. This is just so sad for me tonight, pero siguro
makakalimutan ko rin?
Hindi siya sumagot, nanatili lang ang hindi mabasang titig sa akin. Suminghap
ako, pinigilan ang sariling maglabas pa ng ibang saloobin at salita. Pinilit kong
ngumiti at tumango, labag man sa kalooban.
"Okay... I mean, it's okay now. Medyo nagulat lang ako, hindi na pala dapat 'to
kinagugulatan ngayon. Sorry." I forced a smile. "Thank you for being a friend to
lean on and share my secrets with. Ayoko naman talagang makagulo sa relasyon, kaya
sige. Next time na lang ulit, k-kung kailangan mo man ako... text mo lang ako."
Mabilis akong tumalikod, kunot agad ang noo at kinagat ang aking labing
nanginginig sa pigil na emosyon. Kinaway ko ang kamay habang nakatalikod at
naglalakad palayo.
"B-Bye!" tawa ko. "Ingat!"
"Dallace..."
Napapikit ako roon, medyo lumuwag ang sikip ng dibdib. Damn, it feels good to
hear my name in his voice. Parang ngayon lang iyon nawalan ng kakambal na
kadiliman, tuwing siya ang tatawag noon pakiramdam ko ay may kuwenta pa rin ang mga
letrang binuo para maging pangalan ko.
Mabilis akong pumasok sa gate namin at lumakad papasok ng bahay. Abot langit
ang kaluwagan ng paghinga ko nang makitang wala si Mommy o Tito Gerald sa sala pero
nakita ko ang abalang pag-aaral ni Danita sa sala, nang makita ako ay ngumiti siya
ng tipid pero hindi ko nasuklian dahil sa pagmamadali kong makaakyat ng kuwarto.
Mabilis kong tinanggal ang sapatos at hinagis ang bag kung saan, diretso akong
pumasok sa banyo at binuksan ang shower doon para malamigan ang ulo ko kahit
kumpleto pa ang damit sa katawan. Hinawak ko ang kamay sa tiles na pader at nagyuko
ng ulo habang patuloy na bumubuhos ang tubig mula sa shower, huminga akong malalim
at nagbuga. Warm tears started pouring along with water drips from shower. Kumunot
ang noo ko at suminghap.
I'm hating myself more now... nobody wants to stay. I'm always replaceable even
for being just a friend, palagi pa rin akong mawawalan. Kumbaga sa choices, hindi
ako kabilang o kung kabilang man ako ay none of the above naman ang sagot.
Pagtapos magpakalma gamit ang tubig na malamig ay diretso akong nahiga sa kama
kahit basang-basa pa, I laid down facing the ceiling above and closed my eyes
calmly. I need my right mind to get a calm breathing but before I could calm it
down, my emotions started betraying me by crying silently. I sobbed and put my arm
on my my eyes, diniin ko ang braso roon para pigilan ang pagkawala ng mga luha.
My phone beeped, walang gana kong kinapa iyon sa bag kong nakakalat lamang sa
kama at binasa. I just wish for Isha or Hesperus na may magandang sasabihin.
Xanthus:
I'm not gonna leave you, I just need a distraction for tonight. I'll stay.
Kumunot ang noo ko roon at mas lalong naiyak, I immediately typed a reply.
Ako:
You need distraction for what? That's so unfair, you are my distraction. Hindi ba
puwedeng ako iyon? Kaibigan mo rin naman ako.
Xanthus:
Same. But you can't be that distraction tonight because you're the reason why I
want to be distracted.
Fucking hell.
Ako:
What do you mean? Did I do something wrong?
Hindi siya agad sumagot, kinuha ko ang oras na iyon upang abalahin ang sarili
sa pagpapalit ng damit. Pilit kong iniisip kung may nagawa ba akong mali para
umiwas siya ngayong gabi sa akin, wala naman akong maalala. Ang totoo siya pa nga
ang nakairita sa akin dahil hindi man lang niya nasabi na nagkabalikan na sila ni
Freya, tapos bigla siyang magsasalita na parang namamaalam?
While changing my bed sheet, my phone beeped. Tinigil ko ang pag-aayos ng bed
sheet at naupo sa dulo ng kama para magbasa ng text.
Xanthus:
Look at the mirror, neck part.
Pumikit ako ng mariin, hindi ko na kailangan tingnan pa pero hindi ko inaasahan
na iyon ang isasagot niyang maling nagawa ko ngayong gabi. Hinawakan ko ang parteng
iyon ng leeg at muling tumunog ang cellphone ko.
Xanthus:
There's nothing wrong with it, actually. I shouldn't care, right? But hell, I
fucking really wish it wasn't real. I'm sorry, I just hate it real fucking bad.
Xanthus:
Itutulog ko na lang 'to. Never mind what I said. Hope you're okay now, Dallace.
Good night.
Ako:
We just kissed, that's all. Nothing happened.
Xanthus:
That's still included to "happened". Good night.
I gasped out and threw myself into the bed, nilapag ko ang cellphone sa dibdib
na patuloy ang pagkalabog. I don't know what to say, I couldn't even react. Huminga
ako nang napakalalim at pinakalma ang puso ko. Mali ako roon, maling-mali.
Pakiramdam ko nga, biglang wala akong tamang nagawa. Siguro dahil totoo, hindi ko
alam kung paano paniniwalaang may mali pero naniniwala ako kay Xanthus na may mali
nga rito sa hickey ko. Baka mayroon nga, hindi ko lang talaga naiisip ng tama.
Gusto niya lang akong ingatan... bilang kaibigan.
Unti-unti akong hinila ng kalmadong pag-iisip hanggang sa makatulog.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 19

Maaga akong gumising kinabukasan, tulong na rin ng tawag ni

Isha na nagising ko dahil nakalimutan kong may contract signing nga pala ngayon.
"Ish, hindi ba puwedeng freelance? Kung may contract kasi, baka naman hindi ako
makapasok ng tama sa klase. Graduating pa naman ako."
Naisip ko lang ngayong umaga ito, bakit may contract signing kung part time
lang? Puwede namang raket lang tuwing walang pasok, kung may kontrata ay baka
manipulahin na ako ng management.
"Makikita mo naman ang kontrata! Mamaya mapag-uusapan n'yo ni Rex iyan. Sabihin
mo sa kanya kung anong sched mo, ganoon naman ang gawain ng ibang modelo roon.
They're accepting students, mas madali pa nga sayo kasi graduating ka.
Maiintindihan ka nila."
"Sigurado ka?" I asked doubtfully. "Last chance ko sa school, I can't fail this
year."
Ngayon lang ako nakaramdam ng awa pagdating sa sitwasyong hindi na ako
makakapag-aral dahil tatanggalan ng suporta ni Mommy. I realized some of my
mistakes in studying, totoong importante ang edukasyon at ang may matapos dahil
heto rin ang magiging kapitan natin sa mga susunod pang araw at taon.
Although, I could still remember that my Dad didn't have any degree but he
became successful using his ability and skills while living the life. Nakapag-aral
ako sa magandang eskuwelehan simula nursery hanggang highschool, sa kanyang suporta
at ngayon ay sa maganda pa rin namang eskwelahan pero hindi ko feel ang suporta ni
Mommy. Siguro given na iyon, I failed her many times that she lost trust.
"Alam ko 'yon, Lace. Nasabi ko naman kay Jasper na sabihin kay Rex ang ibang
impormasyon mo, e. Nabanggit ko na rin kay Rex iyon kapag nagkakausap kami, huwag
kang mag-alala." pagpapalubag loob niya sa akin. "Just do your thing to earn. I got
your back!"
Napangiti ako. "Salamat, Ish. Ililibre kita next time."
"Puta, buti naman naisipan mo akong ilibre? Ako palagi ang taya sa atin, e.
Good 'yan!" tawa niya.
Pagkatapos ng pag-uusap namin ay ginawa ko na ang dapat gawin, I took a bath
and fixed myself. I decided to be formal today, I wore a white button down woman
style shirt, black pencil skirt and a pair of black stilettos. I used a soft gel to
combed my hair all at the back, it's in a wet look style now. I didn't put much
make up on my face, drunk blush at nude lipstick lang. Dahil makapal at nakaayos
naman ang kilay ay hindi ko na kailangan magkilay, ngumuso ako at pinasadahan ng
tingin ang kabuuan.
I sighed calmly and nodded at myself, bukas lamang ang ilang butones sa itaas
ng blouse ko para magmukhang sexy. Mas maganda pala ang ganotong style ng buhok ko
dahil kitang-kita ang detalye ng mukha, hindi ko lang talaga masyadong gusto ang
ganitong exposed ang itsura. Napansin ko ang kiss mark sa gilid ng aking leeg,
tumindig ang balahibo ko. Hindi dahil sa pagkakaalala noon, kundi sa biglaang
pagkakaalala sa imahe ng Xanthus na iritado.
I snapped it off and started putting a concealer to cover the mark, maliit lang
ngunit halata kung walang kahit anong concealer kaya nga nahalata talaga ni
Xanthus. Hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa akin iyon, bakit ba parang may
mali ako kahit wala naman talaga? Ang sakit sa ulong isipin, sa totoo lang ay wala
naman dapat kaming pakialamanang dalawa tungkol sa mga gawain dahil purely
"magkaibigan" lang kami.
Napatalon ako sa gulat nang tumunog ang cellphone ko, pinindot ko ang home
button habang nakalapag iyon sa dresser para mabasa ang text. Tinuloy ko pa rin ang
pagpapantay ng concealer sa leeg.
Xanthus:
I wanna see you before going to duty, I'll bring you breakfast. Tulog ka pa ba?
Namilog ang mga mata ko, unti-unting pumarte ang mga labi roon. Kinailangan ko
pang basahin ng ilang beses para makahuma, nilapag ko ang concealer sa tukador at
mabilis na nagtipa ng reply.

Ako:
Good morning, hindi ka na galit?
Napatakip ako ng bibig at muling binalikan ang text niya.
"He wanna see me... he wanna see me?" bulong ko. "He want to see me, hell
fucking gosh!"
Suminghap ako at nagpaypay sa sarili para kumalma. Kalma lang, ateng. Wala
namang nakakatanga sa sinabi niya, gusto ka lang makita! Ano namang mayroon doon?
It's normal, that's the normal Xanthus Kraig Ylarde for everyone.
Hindi ko pa nabanggit sa kanya ang tungkol sa pupuntahang contract signing
ngayon pero alam naman niyang magpapart time ako bilang modelo kaya hindi na siguro
kailangan pang idetalye ang lahat. Baka wala rin naman siyang pake.
Xanthus:
I'll be there in a few.
Fuck! Oh my goodness! What's happening to me? I'm shaking happily!
Suminghap ako at mabilis inayos ang sarili kahit ayos naman na, tiningnan ko pa
ang sarili sa salamin lalo at chineck kung may dumi o mali sa mukha ko. After
checking myself completely and putting some sweet scented perfume, I quickly clung
my sling bag on my shoulder and went out of my room. Bumaba ako sa hagdanan at
narinig ang usapan nila Mommy mula sa dining area, hindi ko maintindihan dahil
tungkol sa ibang bagay iyon na sila lang ang nagkakaunawaan.
Hindi ko na pinansin at lumakad diretso, I saw Danita on the porch as I went
out of the main door. Palakad-lakad siya roon habang nakangiti at may katext, I
wonder if Mommy and Tito Gerald knows that she has a boyfriend? Wala naman sigurong
masama sa pagboboyfriend basta alam niya ang limitations niya bilang isang mabuting
anak, sa akin? Wala naman na akong pake roon, I have my own bad image to show.
Walang madidisappoint dahil matagal nang disappointed sa akin ang mga tao sa bahay.
Hindi gaya ni Danita na parati lang mabuti at spoiled.
Napatingin siya sa akin nang lumabas ako, pinasadahan niya ako ng tingin isang
beses. I smiled a bit awkward.
"Morning." bati ko.
She nodded. "Good morning, Ate. Saan ka pupunta?"
Sasabihin ko ba na trabaho? Hindi naman siya madaldal...
"Mag a-apply ako, part time." I said safely.
"Oh, okay. Bagay na bagay sayo ang outfit mo, Ate. Good luck. Alam ba nila
Mommy?" medyo may hiya pa niyang tanong sa huli.
Umiling ako at ngumiti. She gave me an okay sign, alam ko na iyon kaya
tinanguan ko na siya at nagpaalam na aalis. Alam ni Xanthus kung saan ako madalas
nagpapababa kapag naihahatid niya ako, nabanggit ko naman sa kanyang ayaw nila
Mommy na may naghahatid sa akin sa bahay dahil tinatawag nila sa guard ng village
para hindi makapasok ulit. Gaya dati ay naglakad ako patungo sa kabilang street,
doon kasi ang palagi naming usapan kaya sigurado akong hanggang doon lang din siya
kung nauna man sa aking dumating.
I was texting while walking, sanay naman akong magtakong dahil araw-araw na
ganito ang suot pag papasok ng eskwelahan pero naiinis pa rin ako.
Hesperus:
I'm up early, maybe you'll be needing a service. Libre naman ako.
Napangisi ako at nagreply.
Ako:
Ayos na ako, Miss Independent yata 'to!
Hesperus:
You sure? O baka may ibang maghahatid sayo? Perhaps, the nurse? Hmm.
Napasinghap ako, ang galing manghula! Tinabi ko ang cellphone sa bag, alam ko
namang dumaan lang si Xanthus para magdala ng breakfast at aalis din siya para
pumasok sa duty. Wala akong balak magpahatid, kikitain ko lang siya rito para kunin
na rin ang breakfast. Pero sino bang lolokohin ko? Gusto ko lang talaga siyang
makita bago pumunta sa agency! Makakuha man lang ng inspirasyon sa kaibigan.

Nakita ko na si Xanthus, he's already waiting there while

leaning on the hood of his car. Wearing his all white uniform and formal hair up,
he looks attractively handsome. My heart tumbled down as I met his gaze, para akong
pinapalutang ng sariling pakiramdam na magaan habang naglalakad palapit. Hindi ko
alam kung nasa akin ba ang pagbabago o nakakapanibago lang ang kanyang aura ngayon,
simula pa kagabi nang magalit siya sa akin. Parang kinakabahan na ako sa bawat
aksyon, baka may magawa akong ikagagalit niya at ayaw kong mangyari iyon kaya
kailangan kong mag-ingat. Ganoon ang pakiramdam.
I smiled at him, he didn't react. He just stood up from leaning on the car and
waited for me. Mas tumindi ang kalabog ng dibdib ko habang palapit nang palapit,
his eyes went down my neck first like he was checking it simply. Wala mang reaksyon
ay nakita ko ang kalakip na paglambot ng mga mata na tila nakahingang maluwag.
Mabilis ding nalipat sa aking mga mata ang tingin niya nang huminto na ako sa
harapan pagkalapit.
I was smiling widely. "Good morning!"
He inhaled and crossed his arms on his chest while looking at me, hindi
nakalampas ang pagtingin niya sa blouse kong nakabukas ang ilang butones kaya
napanguso ako at medyo kinabahan.
"Morning." he greeted back with a nod.
Tangina, bakit nababahag ang buntot at sungay ko ngayon? I know that he could
calm my mind by just his words and voice but I wasn't expecting this reaction of my
own situation in front of him. Well, maybe because we just had a bit of argument
last night... kaya awkward.
"Ah, pupunta ako ngayon sa agency para mapag-usapan ang contract..."
"I thought it was just a part time? Why does it have a contract to sign?" he
said frigidly.
"'Yon nga..." I chuckled awkwardly. "Iyon din ang lilinawin ko mamaya kay Rex,
pag-uusapan pa lang naman namin ngayong araw ang tungkol doon."
He nodded while looking at me, hindi ko alam kung bakit masyado iyong mapang-
akusa ngayon.
"Rex?"
"Oo, si Rex iyong isa sa designer ng kumpanya at kaibigan nila Jasper. He's a
gay."
Bumuntong hininga siya at muling tumango ng tipid. Bumungisngis ako at tumingin
sa sasakyang nasa likuran niya.
"Nasaan ang breakfast ko?"
He arched a brow.
"Changed my mind. I'm just gonna drive you to the agency, and we can have a
breakfast along the way. Let's go." he said and turned to his car.
"Huh? Malayo iyon, 'tsaka may duty ka pa."
He shrugged. "Masakit ang ulo ko, baka mag half day duty ako ngayon."
Nanliit ang mga mata ko, hindi alam kung matatawa ba o hindi maniniwala sa
kanya. Mukha naman siyang maayos at walang iniindang sakit!
"Let's go, you'll be late." he said flatly.
Mas lalong tumulis ang nguso ko at sumunod na lamang, we both went inside his
car and he drove away from the village. Pilit kong pinapakalma ang sariling
pakiramdam lalo pa at tahimik ang biyahe sa ilang minuto, I just told him the
agency near Lipa. Tinanguan niya lang ako kaya baka alam niya na ang lugar.
Nagtataka pa ako na nagbago ang isip niya tungkol sa pagdadala ng breakfast,
hindi ko tuloy mapigilang mangisi sa sarili kaya mabilis akong lumingon sa labas ng
bintana para hindi mahalata.
Ibig sabihin, sabay kaming mag aagahan? That's not a big deal, duh? Madalas
naman kaming magsabay noon, ah? Anong inaarte ko ngayon?
We had a light breakfast, siya pa rin ang nagpapili sa akin ng kakainan kaya
pinili ko lamang ang nadaanan naming Jollibee. Wala naman siyang reklamo kahit na
alam kong hindi niya hilig ang fast food, mas gusto niya pa ngang carenderia kesa
mag fast food. Iyon ang pansin ko sa kanya.

Pinunasan ko ng tissue ang labi at sinulyapan siya na

tahimik lamang sa muling pagmamaneho, malapit na kami at natatanaw na ang gusali ng
agency.
"Hindi ka pa ba late?" tanong ko sa kanya, kalaunan.
Niliko na niya ang sasakyan sa parking area ng building at pumarke. He shook
his head simply and glanced at me with unreadable eyes.
"Hindi ako papasok."
Gulantang ako roon pero hindi ako nagpahalata at normal lamang ang ekspresyon.
"Hindi ka na papasok? Kanina half day, ah? Ngayon, hindi na?"
"I'll just walk around the near mall, hihintayin kitang matapos. Hanggang anong
oras ba ang usapan n'yo?" aniya at binuksan na ang pinto niya, iwas ang tingin.
Binuksan ko na rin ang akin at lumabas.
"Hindi ko pa alam kung hanggang anong oras. Sigurado ka ba? Kaya ko namang
umuwing mag-isa, puwede akong magcommute."
Nakita ko ang iritasyon sa kanya, nakasalubong na namang ang kilay at aakalaing
dahil sa araw iyon pero hindi. Malalaman agad kung iritado ang isang Xanthus, pag
dumila na sa ibabang labi niya at huminga ng malalim. Sign na iyon.
"Magcocommute o magpapasundo sa iba?" sarkastiko ang malamig niyang tanong.
Patakbo akong lumakad papunta sa kanya, inangkla ko ang mga kamay sa braso niya
at nginusuan siya. He was stunned for a moment but he didn't bother to look back at
me, patuloy kaming naglakad.
"Hindi ako magpapasundo sa iba, naisip ko lang na hindi mo naman obligasyong
maghintay." natatawa kong sabi.
Umismid siya.
"Don't make me wait, then."
Napabusangot ako at bumitiw sa kanya.
"Ewan, ang sungit-sungit mo! Ang aga pa!"
Nang marating ang lobby ay huminto na kaming dalawa roon, nagpamulsa siya at
tumingin lang sa akin. Ginala ko ang tingin sa lobby, napakaraming naglalakad na
mga modelo. Mapalalaki at babae, hindi ako magtataka kung malalapitan si Xanthus
dito at kakausapin. Baka nga pagkamalan pa siyang isa sa modelo, kung hindi lang
nakauniporme ito.
Ngumuso ako at tiningala siya.
"Dito ka maghihintay o sa mall?"
He shrugs. "Depends. If I get bored, I'll walk around the mall."
Ngumisi ako at tumango sa kanya, unti-unti na akong lumakad palayo. Nang
matapat ako sa elevator ay binalikan ko siya ng tingin sa pinag-iwanan, he's still
standing there while watching me. My heart hurt at the sight. Parang ang hirap
isipin na ako iyong nang-iwan sa kanya, lumunok ako at ngumiti saka minuwestra ang
cellphone sa kanya. He nodded at me and smiled slightly.
Halos nawalan ako ng gana pagkarating ng studio, Rex was already there. Bumeso
agad siya sa akin nang makita ako at hinila na ako palakad sa pasilyo ng palapag.
"Are you ready?" he asked me.
"Yup! But, Rex... I just wanna ask if the contract is alright for students like
me?" tanong ko habang naglalakad kami.
Panay ang bati sa kanya ng mga modelong nakakasalubong namin, binabalik naman
niya ang ngiti at kung minsan ay beso. Nilingon niya ako.
"Oh, for me it's okay but I'll still ask the others about it. Kung hindi,
mapag-uusapan din naman." he tapped my back slightly. "Just be confident while
facing our heads."
"May mga katanungan ba sila or something?" medyo kabado kong tanong.
Sanay man ako sa aming oral recitation sa eskwela ay hindi pa rin maiwasan na
kabahan ako ngayon dahil trabaho ang pinapasok ko, hindi na iyong sa pag-aaral ng
programa kong kinuha. Mas natatakot ako rito. Baka nga hindi ko pa matanggap kung
marereject ako.

"Titingnan ka lang naman. Hindi naman showbiz masyado."

halakhak ni Rex. "Don't be too nervous, Dallace."
Tumango ako, nakakagaan na iyon sa pakiramdam. Pagpasok namin ng conference
room ay naabutan ko roon iyong iba pang heads of the company, including the
president! Mas lalo akong kinabahan habang inaalalayan ni Rex na maupo, pagkaupo ko
ay sumunod siya sa tabi ko.
"Good morning, everyone!" Rex greeted in a girly voice, nilapag niya ang mga
hawak na papeles sa lamesa.
"Good morning." bati ko rin at ngumiti sa lahat, pinatong ko ang bag sa hita
ko.
Nakatingin silang lahat sa aming dalawa. May ilan pang modelo sa loob na batid
kong ngayon pa lamang din makakausap ng mga ito. They are with their managers.
Tumango si Rex. "This is Dallace Alfonso, 23 years old, 5'8 in height and a
student of Sinclair University. She'll be my talent."
Inabot ni Rex sa president iyong folder na mayroong impormasyon ko, bago pa
balingan ang folder ay nagtama na ang tingin namin ni Avo Fischer habang binubuksan
niya ang folder para makita. Ngumuso siya, nag-umpisang magtanong ang iba sa akin.
"You're a student under what program?"
"Tourism Management, Ma'am." pormal kong sagot.
"Common." the woman nodded and smiled. "You're still a student?"
"Yes."
 "So, Rex... have you talked about the photoshoot and runway schedule under the
company?"
"About that, Ma'am. She's still a student, I'll make her flexible around my
management so she can take photoshoots schedule during vacation and weekends only."
Rex said.
Nagtanguan sa kanya ang lahat, walang reaksyon iyong presidente at sinandal
lamang ang likuran sa inuupuang swivel chair. Sa lahat ng narito, siya ang
kapansin-pansin dahil wala man lang kapormalan imbes na dapat ay siya ang pinaka
disente rito, he's just wearing a black shirt and ripped knee jeans! His hair is
disheveled in a fashionable way. Guwapo pala ito, mukhang may sinasabi sa buhay at
successful sa edad niya.
"In fact, she's already a graduating student. Once na makagraduate, maaayos na
namin ang kontrata at schedule niya."
"Maybe, she can just do it freely?" Avo Fischer suggested icily. "It would be
more convenient for a student like her."
Napangiwi si Rex kaya natawa ang iba roon.
"Gusto na yata talagang i-assure ni Rex na kanya, e." sabi noong isang babae.
"Oo nga naman, mahirap humanap ng talent na magugustuhan talaga at mukhang
walang problema. Miss Dallace is very pleasing."
Seriously? Pleasing ako? Wow, hindi halata. Hindi ko rin ramdam. Ngumiti ako
bilang pagtanggap doon. Tanggapin na lang, at least they see you like that.
Rex giggled. "Yes, she is!"
Avo Fischer arched a brow at me.
"Will it be okay, Miss Alfonso?"
Tumingin ako kay Rex, I see a hope in his eyes while looking at me. Bumuntong
hininga ako at tumango na kay Avo Fischer.
"Yes, it's okay."
His lips curled a bit and nodded, huminga siya ng malalim. "Then, it's all
fine. You can sign the contract now."
Pumalakpak si Rex, sinabayan pa siya ng ibang kaibigan doon. Nakakaluwag sa
pakiramdam, parang ang sarap pala na may ganitong tao sa paligid kahit na alam kong
para lang ito sa trabaho.

Hindi ko bibiguin dito si Rex. Siya na nga ang kumuha sa

akin, e. 'Tsaka napag-usapan naman namin ang tungkol dito, ayos na ako roon sa
sinabi niyang iibahin ang schedule ko bilang modelo habang sinasabay sa pag-aaral.
"Thank you!" Rex giggled for the nth time, pagkabukas ng elevator ay bumaba
kami at humawak siya sa aking likuran. Bahagyang hinagod. "You can send me your
sched, para maayos ko na rin ang magiging schedule mo."
Tumango ako, pinalagay niya sa akin ang numero ko sa cellphone niya.
"Puwede ka na ba mag-umpisa next week?"
I smiled. "Yes, of course. Itetext ko ang schedule ko, minsan kasi half day
lang din sa school kaya may oras pa ako para sa trabaho."
"Great!" bumeso na siya sa akin at kinurot ang pisngi ko. "See you again,
Dallace. Sasabihin ko na kay Isha agad, naku! Unahan na kita ss good news para
mailibre ako ng gagang 'yon."
Nagtawanan kaming dalawa, hindi ko akalain na madaling matatapos ang araw na
iyon. Iniwanan ako ni Rex sa lobby at umalis na, ginala ko ang tingin. Halos isang
oras ang usapan sa itaas kaya baka naburyo si Xanthus at umalis na rito, huminto
lamang ako para magtext.
Ako:
I'm done, saang mall ka? Ako na lang ang pupunta.
Dalawa kasi ang malapit na mall sa gusali kaya nakakalito kung saan siya sa
dalawang iyon pupunta. Ginala ko ulit ang tingin sa lobby, there are so many
walking models around. Parang magsasawa ako bigla sa mga sexy at magagandang babae
rito. Bumuga ako ng hangin at nilingon ang kahabaan ng salamin na haligi ng
building.
 My forehead wrinkled when I saw Xanthus there, nakapagpalit na siya ng navy
green crew neck style shirt pero nanatili ang puting slacks. Pero mas kumunot ang
noo ko nang makitang kausap niya si Freya, my heart tightened up for some reason
but I didn't mind the picture of them together. My phone beeped.
Xanthus:
Alright. I'll get you.
Huminga ako nang malalim at binalikan siya ng tingin sa labas, bahagya siyang
humawak sa braso ni Freya at tumango na tila nagpapaalam doon. Freya smiled softly,
her eyes look pretty broken while looking at him. The sadness is evident but I know
better, she's a cheater! Tumango rin siya kalaunan, simpleng umalis si Xanthus doon
para pumasok ulit sa lobby.
Gumala agad ang tingin niya sa loob pero hindi umabot sa akin, huminto siya sa
hamba ng entrada na hindi daanan ng mga tao at inangat ang cellphone niya para
magtipa. I received his text, hindi ko alam kung anong gagawin. Naguguluhan ako,
akala ko ay hindi niya ako pupuntahan dahil nandiyan ang girlfriend niya! O sabay
kaming tatlo?
Xanthus:
Lobby. Pababa ka na?
Kinagat ko ang labi at tinabi ang cellphone, ilang segundo ko pang pinakalma
ang sariling pakiramdam bago nagpasyang lapitan siya roon.
"Hey!" I said cheerfully with a smile.
Umangat agad ang mga mata niya sa akin.
"How was it?"
"All fine." sagot ko. "I signed a contract under this agency."
"Hindi ba sila tumatanggap ng freelance?"
I shrugged. "I don't think so. Pero okay naman ang usapan namin."
He nodded, he gently placed his hand on my lower back to exit the building.
Sabay kaming lumabas doon at medyo awkward na baka makita kami ng girlfriend niya
na ganito ang ayos, namataan ko agad si Freya na kausap ang ilang modelong kaibigan
doon. She was just listening to her laughing friends when she met our side. Mukhang
kapansin-pansin talaga si Xanthus para sa paningin niya kaya ganoon.
Naramdaman ko rin ang pagkalas ng kamay ni Xanthus sa likuran ko kaya nilingon
ko siya, dinukot niya ang susi ng kanyang sasakyan sa bulsa habang nakatingin sa
akin at sumulyap sa tinitingnan ko. Kumunot ang noo niya kaya mas lalo akong
nagtaka, hindi ba niya lalapitan?
"She's one of the models here..." he shrugged.
Napatango na lamang ako at ngumisi, inaabangan na lang ang susunod na hakbang
ni Xanthus. Tiningnan ko ulit si Freya. Ilan sa kaibigan niya ang nakatingin na rin
sa amin, her eyes unleashed so many emotions I couldn't read. Hindi ko alam kung
maiinis ako o matatawa sa kanya.
He held on my lower back again that made me shiver in fear and nervous, namilog
pa ang mga mata ko nang igiya niya ako paalis. Napaiwas ako ng tingin sa gawi nila
Freya at tiningnan si Xanthus.
"W-Wait, hindi ba natin siya kasabay?" naguguluhan kong tanong sa kanya.
He looked at me with irritation. "Obviously."
"Magkaaway ulit kayo? Baka magselos iyon lalo at maghiwalay kayo ulit!" medyo
taranta ang namuo sa boses ko.
His forehead wrinkled. "What are you talking about? Anong maghiwalay ulit?
Kailan ba kami nagkabalikan?"
Suminghap ako, hindi makapaniwala roon hanggang sa marating namin ang kanyang
sasakyan. Sumakay ako roon nang pagbuksan niya, lumapit siya para ayusin ang
seatbelt ko. Ngumuso ako.
"Pero nakita ko kayong magkasama k-kahapon." banggit ko sa wakas.
He locked my seatbelt as our eyes met again, kumunot ang noo niya kaya inalis
ko ang pait sa aking ekspresyon.
"Sa ospital, accidentally." paglilinaw ko.
He nodded simply. "Oh, remember. Yeah, she was with Mom that time, had lunch
and visited me in the hospital."
Fuck. I don't know what to say. Bukod sa pag aakala kong nagkabalikan sila ay
mas lalo pa pala akong guguluhin ng kaalamang magkasama ang Mama niya at si Freya.
Ganoon pala sila ka-close! Siyempre, three years! Diba, Dallace? Tatlong taon!
Suminghap ako at lumihis ng tingin, he sighed massively on the side.
"Uhm... hindi ba alam ng m-mommy mo na." hindi ko maituloy ang sasabihin dahil
nahihiya ako pero gusto ko talagang malaman.
"Nope,"
Tumango na lamang ako at pilit bumungisngis, ilang sandali pa siyang mariing
tumitig sa akin bago umikot sa kabila para makaalis na.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 20

Realizing things was never my thing in this life, minsan

may realization pero madalas hindi ko napapansin dahil kalaunan din naman akong
binibigo kaya mas mabuti na iyong hindi mo na lang napapansin at hayaan kusang
mangyari o dumating.
Isang linggo ang lumipas at hindi ko akalain na bibigat lalo ang dalahin ko
dahil sa pagtatrabaho bilang modelo. Nang maibigay ko ang schedule kay Rex ay agad
niya akong nagawan ng schedule sa pagtatrabaho, hindi naman ako nagrereklamo sa
hectic schedule dahil alam ko kung ano ang pinasok ko at walang lilitaw na pera
kung tutunganga lang sa isang tabi. Mas ayos sa akin ang working student, mabuti
nga raw at pumayag na parang freelance lang ako pero mas mataas ang talent fee
dahil may kontrata roon sabi ni Isha.
Sa ilang araw na lumipas ay wala akong ginawa kundi ang magphotoshoot pagtapos
ng klase.
"Lift your chin and fierce." Kristian commanded, he's the in charged
photographer today.
I did that confidently, ako na ang gumawa pa ng ibang postura habang patuloy na
kinukuhanan ng litrato.
"Yeah, that's great!" sambit ng isang make up artist na intsik sa gilid.
They turned on a fan to blow my hair, I pouted my lips and lifted my head to
the side. Panay ang posisyon ko kaya bahagyang kumawala ang tawa ko sa sariling
ginagawa. Medyo nasasanay na ako sa ganitong gawain kahit isang linggo pa lang,
wala naman akong ibang gagawin kundi ang masanay.
"Cool!"
Ngumisi ako at tumagilid, tinupi ko ang isang tuhod at kumindat nang hinarap
ang camera. Pansamantalang hininto iyon upang bigyan ako ng upuan doon, hinila na
rin ako ng isang staff sa dressing room para makapagpalit ng panibagong kasuotan.
Napabuntong hininga ako sa loob ng dressing room at hinubad ang bikini ko,
pinalitan ko agad iyon ng isang pares na bikini ulit.
"That's your last one for today." sabi ni Jiyong mula sa labas ng kurtina, siya
iyong korean assistant tuwing may photoshoot.
"Thanks." sambit ko at lumabas na, tiningnan ko ang sarili sa harapan ng
malaking salamin.
I'm now wearing a black bralette and lacey high-waisted panties, nakapaa lamang
ako. Pinaupo na ako ng isang make up artist sa harap ng dresser na pinalilibutan ng
maliwanag na ilaw ang salamin, nakuha ko pang maglaro ng cellphone ko habang
inaayusan. I did a boomerang on my IG and posted it as my story for today's shoot.
"Ang ganda, oh!" puri sa akin ni Ayi.
Ngumisi ako. "Alam mo 'yan!"
Pumikit ako at inumpisahan na niyang maglapat ng make up sa aking mga mata.
Maingay ang tugtog sa studio, ang ilang modelong naghihintay para sa kanilang shoot
ay nagsasayawan at nagtatawanan habang magkakausap sa sofa. Hindi pa ako masyadong
malapit sa ibang modelo, lalo na at matagal silang magkakaibigan samantalang bago
ako. Iyong isa pang baguhan na si Sofie ay mas marami na ngang kaibigan ngayon at
nakikisama sa mga matatagal na. Nasa akin din naman ang mali, hindi kasi ako
friendly kaya wala akong kaibigan. Mayroon namang mga namamansin at bumabati pero
hindi kailanman nakipag-usap.
I shrugged it off, maybe they find me weird.
"Hindi na ako magtataka kung mamaya nandito na naman si Sir Avo." bulong ni
Jiyong.
Nagtawanan ang mga nakarinig noon pero agad ding nagsawayan na huwag maingay,
humagikgik si Ayi.
"Sayang late siya, ngayon pa naman ang swimwear closet. Noong puro shirt lang
at shorts ay present siya, ngayon naman wala."
Humalakhak ako. "Sira. Baka nagchecheck lang talaga siya ng mga nangyayari sa
shoot."
Nadadalaw talaga si Avo Fischer tuwing may photoshoot, hindi naman
nakakapagtaka iyon dahil president siya. Dapat lang na gawin niya ng maayos ang
tungkulin, 'no!

Nagtawanan sila.
"Hindi naman iyon nangingealam noon, nitong linggo lang talaga madalas siyang
manood. Sabi ko pa nga, baka si Sofie ang dahilan kasi bago rin si Sofie pero noong
Lunes, wala namang sched si Sofie at ikaw lang ang may photoshoot. O, 'di ba? Sino
pa, sis?"
"Siguradong matutuwa lalo si Rex niyan." ani Jiyong. "Lakas ng anak-anakan, e."
Pagtapos akong ayusan ay sinuot ko na ang inabot na pares ng medyas at killer
heels, natatawa at napapailing na lang ako sa mga theories na binubuo nila sa isip.
"Excited na ako sa mangyayari, baka boyfriend mo na siya in one month."
hagikgik ni Ayi. "Shh ka lang, huwag mo masyadong papansinin."
I shook my head and chuckled. "Hindi mangyayari 'yan, Ayi. Trabaho lang ako
rito."
Napansin ko ang panonood ni Kristian sa aking gawi, umiwas din ng tingin sa
akin nang makita akong tumingin. He's holding his cellphone while sipping on his
frappe, nakaupo lang siya sa sahig. Hindi pa kami masyadong close ni Kristian,
medyo suplado siya sa mga modelo. Kahit kanino, bagong photographer lang din kasi
siya sa kumpanya.
"May boyfriend ka ba, 'te?" tanong ni Ayi.
Nagkibit balikat ako. "Wala, wala pa akong balak."
"Maniwala kami sayo! Kahit nakita kitang sinusundo palagi? Wala talaga?"
panunuya ni Jiyong.
"Oo nga, nakita ko rin siya noong nakaraang shoot. Sa lobby, nurse pa nga iyong
sumundo! Hindi ko lang masyadong nakita ang mukha kasi nakatalikod na kayo.
Nahihiya naman akong sumigaw, hindi pa rin tayo close noon." sabi ni Ayi.
My heart pummeled, napanguso ako roon at natawa. Si Xanthus iyon, siya lang
naman ang sumusundo sa akin simula noong unang-unang scheduled photoshoot ko. Ni
hindi ko alam kung tapos na ang duty niya noon pero nagsundo pa rin, gabi na iyon
pero sinabi ko namang kaya kong magtaxi. Hindi nga lang niya ako hinayaan.
"Hindi ko iyon boyfriend." tawa ko.
"Hoy, wala ka pa showbiz pero pang showbiz na ang sagutan."
"Hindi talaga. Kaibigan ko lang 'yon." umirap ako at natatawa.
"May kaibigan bang ganoon? Tsk, gawain ng boyfriend iyon." panlalaban ni
Jiyong.
Ginagatungan pa ni Ayi, sa ilang araw pa lang naming nagkakasama ay mas malapit
pa ako sa kanila at panatag kausap kesa sa ibang modelo.
Isang gold at silver glittery na medyas ang suot ko hanggang sa ilalim ng
tuhod, pagkasuot ko ng killer heels ay lumakad na ako patungo sa main spot,
sinundan ako ni Ayi para lagyan pa ng gliterry powder sa leeg at dibdib. The
background now was like a dark room with a black leather couch in the center.
"Sit there and do your most daring poses! Muwah, good luck!" kindat ni Ayi at
tumakbo na paalis ng platform.
Tiningnan ako ni Kristian at tinanguan, ngumiti ako sa kanya at naupo na. The
first pose, I lifted my both thighs on the armrest. I laid there while my left hand
was on the side of my head, facing the camera but my eyes were closed. I put a sexy
smile on my dark matted lips, and so on... natapos din ako agad sa ilang shots na
nagustuhan agad ng staff sa monitor. Mas okay talaga iyong confident na lang kahit
anong gawin, mas maagang natatapos at nagugustuhan ang shots.
Tinulungan ako ni Jiyong sa pag-aalis ng make up sa mukha, panay naman ang
paglalaro ko ng cellphone. Kinuhanan ko ng litrato ang sarili sa malaking salamin,
the next model is Sofie. Agad ding inumpisahan ang shoot niya. Ngumuso ako pagtapos
kumuha ng litrato sa salamin, naupo muna ako sa harapan ng dresser habang abala sa
cellphone.

Hesper replied to you story: Wow, you should've told me

your concept today! Dapat nakanood ako!
Ako: Manyak ka na naman. Pero, Hesper, ang daming sexy at maganda rito!
Malulunod at magsasawa ka.
Hesper: I've seen a lot, ikaw lang naman ang panonoorin ko. Haha. Pero kung may
kaibigan kang pasok sa type ko, paadd mo ako sa Facebook.
Natawa ako roon.
I posted two photos on my IG feed, my full body mirror shot and a selfie with
dark heavy make up. Sabi rin kasi ni Rex na gawin ko na itong hobby, kasama rin sa
promotions. I gained more followers, simula nang maipakilala akong bagong Lady Luck
noong nakaraang araw. Mayroon kasing social media pages ang company kaya doon
pinapakilala ang mga bagong modelo. Our company is really popular too, it's on the
third spot around the Asia. I was shocked when I saw it, my picture got almost
three hundred thousand likes in three days after being posted. Hindi ko naman
inaasahan ang ganoon, e. I thought my work would be a simple model only, kapag may
kontrata pala ay mas malaki ang binibigay na opportunity roon.
Bumaba ako sa lobby kasama sila Ayi at Jiyong pagtapos magbihis ng aking damit.
I chose to wear a gray knitted shirt and a low waisted black threaded shirt with my
pair of flipflops only. We went out together. Magbebreak time silang dalawa at
magkakape kaya sumama ako roon. Sa labas ng Starbucks ang puwesto namin dahil
magyoyosi si Ayi, ganoon din ang ginawa ko habang nagbabasa ng comments sa aking
picture. Sus, hindi naman talaga nawawalan ng manyak sa social media kaya sanay na
ako. Napairap ako at tinigil ang pagbabasa.
Xanthus replied to your story: Isn't that too exposed?
It was followed up by the picture he sent me privately, iyong litrato kong
pinost at mirror shot.
Xanthus: Take this down, please.
Namilog ang mga mata ko, mabilis kong nilapag sa ashtray ang sigarilyo para
makapagreply. Patuloy na nagkukuwentuhan sila Ayi at Jiyong habang nagtatawanan.
Ako: Why would I take it down?
Xanthus: Why are you posting these kind of pictures now?
Minsan talaga ang random ni Xanthus, alam naman niyang parte ng trabaho iyon
kaya minsan nagtataka na lang ako. However, I find it so adorable! I don't know
why, minsan nabibisita ko ang IG account ni Freya. Pag wala akong magawa, puro
nakabikini at sexy rin naman ang mga pictures kaya hindi ko akalain na ganito si
Xanthus pagdating sa mga kasuotan. I saw some of their old pictures on Freya's feed
until now, hindi nagbubura. Kay Xathus naman ay walang laman kundi ang ilang batang
pasyente sa ospital at magagandang view sa ibang bansa.
Ako: Nye! It's a part of the promotion, means part of my job as a model.
Hindi pa rin nga ako makapaniwala na wala na sila o hindi sila nagkabalikan,
masyado talaga akong nag-assume noong nakaraan pero tuwing maalala ang sagot niya
sa tanong ko ay nanlulumo ako. Hindi pa alam ng Mommy niya na wala na talaga sila
ni Freya, basically, hindi rin alam na nagtaksil si Freya. Imposible namang payagan
pa ng Mommy niyang magtuloy sila ng relasyon kung pinagtaksilan na ang anak niya.
Hindi na siya sumagot doon, nagpasya kaming tumawid na ulit pabalik sa
building. Tawa ako nang tawa sa pag-uusap nilang dalawa tungkol sa mga modelong
lalaki, minsan pala ay nanonood din sila ng men model's photoshoot.
"Maganda talagang manood pag sexy concept, e." halakhak ni Ayi. "Grabe, iyong
mga may lahi? Shit, ang dadaks! Umbok kung umbok!"
Jiyong nodded and giggled. "Oo nga, hetong si Ayi. Pumupuso talaga ang mata,
tiba-tiba siya sa mga nakikita, e."
"Oo, pero bet na bet ko pa ring photoshoot na napanood ko ay 'yong kay Rekta
noon!" halos manggigil sa kilig si Ayi at tinulak-tulak pa si Jiyong.

"Sino 'yon?" natatawa kong tanong.

Namilog ang mata ni Ayi at halos sampalin ako.
"Bastus ka! Bakit hindi mo kilala?" aniya. "Si Reion Constantine Hontiveros!
Search mo, dali! Tingnan mo kung hottie!"
Inagaw niya ang cellphone ko, nasa IG app na iyon kaya roon na siya nagtipa ng
pangalan. Halos maghagikgikan at kurutan silang dalawa roon, namumula ang mukha ni
Ayi nang ipakita sa akin iyong Rekta. Kumunot ang noo ko, isang tingin ko pa lang
ay naintindihan ko na kung bakit kilig na kilig ang dalawang 'to.
It was just a simple photoshoot concept, he was leaning on the white bricked-
wall while looking at the camera directly. His amber eyes were so mesmerizing, it's
a powerful look he got there with just a pair of royal blue suit and slacks without
undershirt. His hair was brushed up neatly, wet look. Hindi ko sigurado kung
mestizo ba siya o hindi dahil tan ang kulay niya roon pero base sa kabuuang itsura
ay masasabi kong may dugong banyaga.
"Pure Pinoy ba 'yan?" kuryoso kong tanong.
Masasabi naman kung puro o hindi, parang si Xanthus din. Hindi ko masabing puro
dahil lamang ang itsurang banyaga, sa pananalita pa lang at pangangatawan.
"I'm not sure about it. Hindi ko alam ang lahi niya, puro half-half kasi ang
parents niya."
Napatingin ako sa kanya, namamangha. Gusto kong matawa roon. Ayi rolled his
eyes.
"Of course, I already stalked him. His Mom is Filipino-Chinese, and his Dad's
Irish-Filipino."
"Wow! Ang ganda ng lahi, kaya pala ganyan itsura! Gagwapo talaga 'yan, 'no."
sambit ko, kinuha ko ang cellphone ko.
"Oo, maganda nga ang lahi. Sobrang ganda pala ng bunga pag ganoon ang mix." si
Ayi. "Maganda rin iyong kapatid niya, si Alas. Kaso missing."
"Missing?" tanong ko.
He shrugs. "Ewan ko, e. Wala akong balita masyado, basta parang ganoon.
Nakakatakot nga, baka kung saan na napunta o nategi nang hindi nila nalalaman. Pero
huwag naman sana. Dios ko, mahal na mahal ni Rekta loves 'yon!"
Hinampas siya ni Jiyong.
"Siraulo ka talaga!"
Nagkibit balikat ako at tinuonan ang cellphone habang naglalakad sa lobby. May
text na si Xanthus doon.
Xanthus: I get it. Are you done now? I'm at the lobby.
Suminghap ako at ginala ang tingin sa lobby, dumiretso sila Jiyong sa hallways
para sa elevator. Kumaway na lamang ako sa kanilang dalawa bilang paalam,
naintindihan na nila agad iyon kaya ngumiti at kumaway rin pabalik. I chewed my
bubble gum while walking and looking around the lobby, natagpuan ko siyang nanonood
sa isang monitor kung saan pinapakita ang mga bagong modelo. Hindi siya
nakauniporme ngayon, simpleng USA jersey shirt at pantalon itim ang ayos niya.
Napangisi ako at pumunta roon, tumabi ako sa kanya at nakinood din. Mabilis
niyang napansin ang presensya ko, ngumiti ako at nilingon siya. I automatically
hooked my hands around his arm, bahagya siyang nanguso nang magkatinginan kami. His
eyes went down my outfit, bumuntong hininga siya.
"Too short, too fitted." punto niya sa short at t-shirt ko. "Wala bang sakto
lang, Dallace?"
Humalakhak ako at nagkibit balikat.
 "Fashion iyan, Xanthus."
Sabay kaming lumabas ng building, minsan naiisip ko na baka nasa paligid lang
si Freya at nakikita kami pero iba naman yata ang schedule noon. I rarely see her
these days, pati sa school nga ay madalang na siyang mamataan.

Sa biyahe ay nabuksan ulit ang argumento namin tungkol sa

mga litratong pinost ko.
"You already posted a story and yet you posted more, isn't it enough for them
to see your day? Pinost mo pa talaga, nababalikan iyon kahit anong oras." may
iritasyon niyang sinabi habang nagmamaneho.
"Sabi ko nga sayo, hindi naman sa suot ang kamalian. Sa mga tao na iyon, wala
akong pakealam sa kanila." irap ko. "Palagi na lang iyong damit o ang may suot ang
sinisisi. This is a free country, anybody can wear what they want!"
"Yeah, we're there. Okay? But still, we can't do anything to change how they
see you with those tiny underwears."
Kumunot ang noo ko at tinitigan siya.
"Bakit, Xanthus? Ano bang nakikita nila? Paano ba ako nakikita?"
His forehead wrinkled, sumulyap siya sa akin at puno ng pagkalito ang iritado
pa ring mga mata.
"I don't know. Just read comments, it's fucking raging."
"I mean, ikaw. Paano mo ba ako nakikita sa ganoong suot?" natatawa at medyo
awkward kong tanong. "Kasi nakakacurious, hindi pa ako nakakapagtanong sa tao kung
anong tingin nila sa ganoong suot ko. Bakit ayaw mo? Ano bang ayaw mo?"
I can't believe I'm asking this so normal but my heart is trembling in nervous.
I saw how his chest started heaving up, nag-igting ang panga niya at tipid na
umiling.
"Is it ugly or... what?" mahina kong dagdag. "I just don't get it, bakit may
mga taong naninisi ng damit o pananamit ng mga babae? Ikaw, ayaw mo sa ganoon.
Anong dahilan mo?"
Hindi ko napansin na narating na namin ang harapan ng kanyang apartment,
napabusangot ako nang maalala iyong nakaraang araw na rito kami nagtambay.
Nakatulog lang ako ng mahimbing buong maghapon, hindi ko man lang natagalan ang
panonood ng movie kasama siya. Ngayon nandito na naman kami, sigurado aantukin na
naman ako. Kasabay pa ng pagod ko sa shoot.
"I'll cook dinner. Can you stay until dinner?" malamig niyang tanong nang
patayin ang ignition.
"Hindi mo sinasagot ang tanong ko!"
"What do you want me to answer your question, Dallace?" he asked irritably.
"I want you to answer it normally! Kung ano ba talagang mayroon at naiinis ka
na ganoon ang mga pinopost ko at ganito akong manamit!"
He sighed, he raised his hands slightly to surrender.
"It's okay now. Alright? You can wear what you want anytime, I won't say
anything more."
Bumaba siya ng sasakyan, nagmatigas ako sa loob. Medyo nababadtrip talaga ako,
parang sarkastiko pa siya sa sinabi. Bakit ba kasi? Wala namang mali roon, girls
are wearing clothes where they feel comfortable! Hindi lang fashion iyon, kundi
kung saan kami kumportable at big deal iyon sa mga tao. Isa pa 'tong si Xanthus,
dumadagdag sa mga judgemental na tao.
Binuksan niya ang pinto ko, marahan niyang inalis ang seatbelt ko at tinitigan
ako na kunot ang noo. He sighed sluggishly, tumayo lamang siya roon.
"Ano bang problema?" banayad na ngayon ang tanong niya. "Sabi ko nga, ayos na.
Hindi na ako magsasalita."
Inirapan ko siya.
"Hindi ka na magsasalita pero ang totoo ayaw mo naman talaga, gusto ko ngang
malaman kung bakit at anong dahilan mo. Iyong main reason why I shouldn't wear tiny
and exposed clothes."
Suminghap siya at pumikit ng mariin, napahilot siya sa kanyang sentido. Nang
magmulat ay dumiretso agad sa akin ang mga mata, mukhang walang balak sumagot.
"Kung hindi mo sasagutin, uuwi na lang ako. Ang labo mo, sigurado ako hindi na
naman tayo magpapansinan dito kasi iritado ka sa akin."
Ganoon ang ugali niya, hindi namamansin pag iritado. Kagaya noong nakaraan,
ganito rin ang pinagtalunan namin. Sa kasuotan, hindi ko na talaga alam. Ano bang
gawain ng modelo? Ganoon naman, 'di ba? At sigurado akong alam niya iyon dahil
hindi naman siya tanga.
His jaw sharpened tightly while looking at me gloomily, ramdam ko ang pigil na
iritasyong hindi mapagtagumpayang itago ng paninitig niya.
I didn't expect my sudden yawn, mabilis kong tinakpan ang bibig sa kahihiyan.
He licked his bottom lip and his brows furrowed more, agad akong dinaluyan ng kaba
sa ugat patungong puso at utak.
"I just don't like the idea of many people seeing you in those tiny
underwears." he stated.
Natawa ako roon at umiwas ng tingin. Nakaramdam ako ng pait sa dila na kumalat
sa sistema.
"You're acting like a strict boyfriend."
He gasped mildly, nakita ko sa gilid ng mata ang pagyuko niya ng ulo.
"Ganyan ka ba kay Freya noon, Xanthus?" I chuckled lowly and glanced at him.
Humawak ang isang kamay niya sa sandalan ng upuan ko, nanindig ang balahibo ko
sa nerbyos doon.
He shook his head slightly.
"No, never."
My mouth dropped. I inhaled. "Kung ganoon, bakit sa a-akin ganito ka? Bakit
ayaw mo?"
"I don't know, I just fucking hate it."
Tuluyan kaming nagkatinginan.
"I hate you, I hate your presence around me because you're like a controller
who can dominate me with just a glare and frown. Have you felt that already?" he
asked in a low thick voice. "What is the reason why I hate the kissmarks on your
skin? Why I hate you with someone? Why I hate you crying? Bakit ayaw ko lahat iyon,
Dallace?" 
Kumurap-kurap ako habang nakatitig sa kanya, I don't know why I am almost
crying now. Is it because of the tidal wave against my chest? Or is it because of
his stare?
"Because y-you're my f-friend..." my voice was trembling badly, para akong
mabubulunan ng sariling emosyon at tibok ng puso.
Tumaas ang sulok ng labi niya, umiwas siya ng tingin saglit pero binalik din
agad sa akin. This time, it's darker and colder.
"Maybe." he shrugged. "But surely not just a friend... but a jealous man."
Namilog ang mga mata ko, umawang ang labi ko at saka ako suminghap. 
"Why t-the hell would y-you feel j-jealous!?" talagang nauutal na ako, wala
nang mapaglagyan ang kabang nararamdaman ko.
"Ewan ko." mapait niyang sagot at nagkibit balikat. "Hindi ko alam, Dallace.
Hindi ko alam kung bakit ako nagseselos at umaayaw sa mga gawain mong masakit sa
mata. I don't even know why it's hurting my eyes. I just know that it's fucking
hard to handle things around you without hurting."
"A-Am I hurting you?" I asked quietly.
Nanlalabo ang mga mata ko, hindi ko masiguro kung para saan ang emosyong ito
pero wala akong ibang masabi at maisip.
He nodded a bit. "Always, when you're sad, crying, laughing and smiling. Lahat
masakit."
"Then, why are you s-staying?"
Kung lahat pala iyon ay masakit, bakit nakikipagkaibigan pa siya at bakit hindi
niya na lang ako hayaan? Even my smile and laugh? Seriously? Damn, I didn't expect
it'd hurt someone without hating me...
He gulped down and sighed massively, the fear in his eyes was very grievous and
hard to believe.
"It's all hurting me in a miserable way I couldn't find my own breath without
seeing and seeing you at the same time." he said serenely. "You're making me
breathless effortlessly without noticing you're already killing me. It's so fucking
unrealistic."
As I chose to close my eyes, my heart poured like a cloudburst in the center of
the desert where no one lives but only the beating heart of my soul. I feel so
blessed... for the first time in this life, I'm so happy to hear the talking
symphonies between my heart and mind without forcing it to play a love song.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 21

Isang hingang malalim ang sapilitan kong ginawang normal

pero parang kulang pa rin, kailangan ko yata ng isang buong araw para maging
kalmado.
Tulala akong bumaba ng sasakyan, humakbang siya paatras para sa aking espasyo.
Nang angatan ko siya ng tingin ay nanunuod lamang siya sa aking ekspresyon,
suminghap ako at naging mailap ang mga mata. Bahagya akong sumipol sa hangin at
natawa. Parang nababaliw.
"Ah." I nodded with a fake smile and put my hands on the back pockets of my
short, uminit ng husto ang mukha ko patungo sa batok hanggang sa kahabaan ng aking
likuran. "D-didn't expect that. Unrealistic nga."
God! Give back my normal heartbeat! I can't do this!
Kumunot ang noo niya at awang ang labi habang nakiking sa akin, his brows
furrowed.
"Sorry." he said. "Did I bother you?"
"Yes! I mean, n-no!" kabig ko agad sa unang sinabi at umiling ng ilang beses,
umiwas ako ng tingin at bumuga ng hangin. "I mean, it was nice. Medyo, nagulat lang
ako."
It bothers me now because he's in front of me! I like confession on text more
now! Lalo na kung si Xanthus, he didn't say he was confessing though but it was a
confession! Shit, iyong utak ko lumipad na.
He chuckled bleakly as his brows arched up.
"It surprised you? Wow." he gasped scornfully, he took a step closer. "That's
the reaction I didn't expect 'coz I know how obvious I was around you, Dallace."
Napakurap-kurap ako at napaatras dahil sa paghakbang niya ay para na akong
malulunod ng tuluyan, ang sakit ng puso ko sa paraang magaan ito at hindi ko
maipaliwanag ang tuwang nararamdaman kahit na gusto kong maging normal lang ang
confession na iyon.
Muli siyang humakbang, seryoso ang titig na madilim sa akin. Kabadong-kabado
agad ako. Napapikit ako ng mariin at kinrus ang mga kamay sa harapan ng dibdib
niya, huminto siya at tingnan ang mga kamay ko pero tinaas ulit ang mga mata sa
akin.
"I'm a jealous fuck, I don't wanna see you smiling over another man's way. I'm
always telling you to turn your photos down, I reported your Instagram account
because I don't like exposing you. Those marks on your neck angered me to the point
I wanna be around you everyday, everynight, everytime 'coz I don't want you to meet
another man between times we're not together... I let you witness my fucking
weaknesses. Saan doon ang hindi malinaw, Dallace?"
My hands trembled too, mabilis kong binaba ang mga kamay ko at saka umatras
ulit hanggang sa may masandalan ng sasakyan sa likuran ko. Suminghap ako at nagyuko
ng ulo para iwasan siya ng tingin. The time my eyes unleashed him, I feel lost that
I needed to look at him again but it trembled me more for some reason. I'm so
scared. I'm afraid of the confession I heard from him, baka iyon ang asahan ko ng
husto. Asahan sa puntong hindi ko na iyon mapapakawalan pa at baka sa huli ay
umiyak lamang ako. Nakakatakot...
"X-Xanthus... ayokong u-umasa. Iyon ang malinaw sa akin, ayokong umasa sa lahat
ng pinapakita mo dahil baka hanggang dito lang 'to, baka hanggang dito lang tayo."
mahina kong sinabi habang nakayuko ang ulo.
"I like you, I want you to let yourself hope for it 'cause I won't leave,
Dallace. I already told myself after being friends with you that I won't go any
further. We're just friends, pero nasaan ako noong mga nakaraang buwan, linggo at
araw? Na sa'yo, nababaliw kung paano ko pa papatunayan na hanggang pagkakaibigan
lang tayo."
My brows crumpled, kumurap-kurap sa panlalabo ng mga mata. I can't believe he's
saying this all!
"Kailan pa, Xanthus?" matapang kong tanong. "K-Kailan mo pa nararamdaman iyan?"
"A week after you avoided me for the first time."
Suminghap ako, hindi lalo makapaniwala. Umiling ako sa kanya.

"W-What? Y-You and F-Freya." pasinghap kong bulong.

"Paanong..."
Hell no! Paanong nangyari iyon ng ganoon lang? Magnanakaw ako noong una niyang
makita, walang magandang imahe o bakas! I was just a black swan in front of
everyone's eyes, how come he liked me?! Baka dahil hinaharot ko siya noon? Kung
iyon ang dahilan, atraksyon lang ang lahat ng ito!
He chuckled bleakly and nodded guiltily.
"Yes," he breathed. "We turned complicated since that time I don't know how to
make up with you, malabo na kami noon pero alam kong mali iyon. Mali dahil mayroon
akong Freya at hindi ko dapat iwanan dahil sa bagong nakilala. But still, I ended
up here, confessing to you after breaking the commitment."
"But you were together for years, Xanthus! You just wasted it for me? Just
because of the new comer? Really?" matabang akong natawa.
Paano kung mayroong mas bago ulit? Itsapuwera na rin ako? Iiwan niya na rin
ako?
"You are not a just!" he said irritably, he closed his eyes tightly. "You're a
new comer who knows how to make me feel everything by your eyes."
My heart pummeled effortlessly, para bang tumitibok lang ito ng ganito kapag
siya ang nagsasalita at nasa harapan. Parang pagmamay-ari niya ang lahat ng
musikang malambing sa aking sistema.
"Paano pala kung may bago ulit na ganyan, na kapareha ko? Ako naman ang gagawin
mong Freya? Ako naman ang mababalewala! I don't trust you anymore! I want a man
with assurance, not like this. Not like you." I said sharply and avoided his eyes.
"Atraksyon lang iyan, you are just attracted."
Naiinis ako, hindi ko alam kung ano na namang tumatakbo sa utak ko pero ayoko
ng ganito. Ayoko na nagsasalita siya ng ganito, na ako pa ang dahilan kung bakit
sila naghiwalay. Presensya ko na naman ang dahilan... ako na naman. Sa pamilya ko,
ako na lang lagi ang panggulo. Pati ba naman kay Xanthus at Freya?
Yes, I'm happy... so happy that I finally heard something from the man I admire
the most right now. I heard my only sweet dream in his voice but how can I be happy
knowing I broke them apart?
Parang kailan lang, iyon pa ang pinagdadasal ko pero alam ko naman sa sariling
hindi mangyayari iyon dahil mahal niya si Freya at matatag silang dalawa. I wished
for it but I never expected anything to come like this... ni hindi ko nakikita ang
sarili kong magugustuhan ng isang Xanthus dahil isa lang akong babae, ordinaryo at
walang kinabukasang maganda. Ano ba naman kung ikukumpara kay Freya?
"I-I don't think this is just the likes, the idea of your whole physical
attraction or anything else but I want your smile, I want the sound of your voice,
I just want your every little thing. Hindi ko sasabihing magtiwala o maniwala ka sa
akin, pero nagtitiwala ako sa sarili kong desisyon at ikaw ang desisyong iyon,
Dallace. I trust my feelings for you more than my other fucking feelings for
anything."
I couldn't believe my smile can make someone want it or even the sound of my
voice... and that he wants my every little thing, why? That's the exact question in
my mind, bakit niya gusto iyon?
My heart contorted at those words from him, masarap sa pakiramdam na ang
simpleng bagay na akala ko'y walang halaga kahit sa aking sarili ay mayroon palang
epekto para sa isang tao. Para sa kanya.
Suminghap ako at inalalayan ang mga luhang magpigil, hindi na ako makapagsalita
at wala akong ibang magawa kundi ang maniwala sa lahat ng ito. Panaginip man o
hindi, gusto kong maniwala... gusto kong maramdaman lang ito hanggang sa magsawa
ako, will this stay like this? If not, I just want to feel everything he shares
through words and actions. Kung magtatagal o hindi? Ayaw kong malaman, bahala na
ang hangin pero kailangan kong sabihin ang umaapaw kong nararamdaman pabalik dahil
baka mahuli ako.

"G-Gusto rin kita... gusto ko ring nasa paligid ka, gusto

ko ring kasama ka palagi at nakakausap pero natatakot ako sa lahat ng kagustuhan ko
dahil alam kong hindi lahat ng gusto ko ay makukuha at magtatagal sa akin." umiling
ako. "H-Hindi ko alam, Xanthus. Wala akong maisagot, gusto lang kita. Iyon lang."
Marahan kong inangat ang tingin sa kanya, nakita ko ang bahagyang gulat sa
kanyang mga mata. Kumurap-kurap siya at umiwas ng tingin, he bit his bottom lip as
he took a very deep breath of relief before he looked at me again. The sincerity of
happiness and fulfillment in his eyes is damn overwhelming, my heart overflowed.
I inhaled and shrugged my shoulders cooly but my knees were really trembling
and weak right now. I just want this to be all casual, ayaw kong may magbago o
mailang sa lahat ng nangyari ngayon.
"Can we go in now? N-Nagugutom na kasi ako at masakit na ang paa ko rito."
kaswal kong sinabi, pambasag sa aming ilang minutong katahimikan.
It earned a smile on his lips, he gasped again and nodded. Tumingin siya sa
aking kamay.
"Can I hold you?" he asked like it was forbidden today.
My heart pummeled more but I chose to ignore it because I know it was normal
around Xanthus, nginiwian ko siya. Bago pa ako makapagsalita ay kinuha na niya ang
kamay ko, I grinned behind him. Pasimple akong ngumuso at nagbuga ng hangin para
kumalma.
"Thank you." he whispered while walking into his apartment.
Our day went like that, pinili kong maging normal gaya ng palagi naming
pagsasama pero hindi pa rin maiwasan na maging balisa ako tuwing naiisip na may
inamin na kami sa bawat isa. Iyon ang talagang kumukuha ng hangin sa puso ko,
napakasakit lalo ng pagtibok. Hindi na yata normal.
Hinatid niya ako sa bahay nang magdilim na, ayoko ngang umuwi pero kailangan
dahil nagtext si Mommy na may dinner ngayon at kung hindi ako uuwi ay hindi na raw
ako makakalabas kahit kailan. Panakot na naman, inis na inis talaga ako sa mga
ganoong tirada niya. Masyadong predictable, wala na bang bago? Gulat pa nga ako na
niyaya niya talaga ako sa dinner ngayong family day nila, Sunday.
Inalis ko ang seatbelt at huminga ng malalim bago nilingon si Xanthus.
"Sorry, next time na lang."
He nodded. "It's okay..."
"Huwag na lang kaya akong sumabay sa kanila—"
I was cut off by the ring of my cellphone, agad kong pinatay iyon sa inis.
Panira moment!
"You should go now." natatawa niyang sambit.
Bumusangot ako at binuksan na ang pinto, I waved my hand lazily.
"Bye, ingat pauwi."
He just wiggled his brows with a light smile on his lips. "I'll text you,
you'll reply."
"Malamang!" halakhak ko at muling kumaway bago sinara ang pinto.
Maligaya akong naglakad patungong bahay, nang lingunin ko ang kabilang street
kung saan niya ako binaba ay huminto pa ang sasakyan niyang nakabukas ang bintana
na tila inaabangan pa kung papasok na talaga ako. Tsk! I waved my hand again,
inabot ko na ang lock ng aming gate at pumasok doon. I heard the sound of his car
leaving the village, dumungaw pa ako sa gate at naabutan ang likuran ng sasakyan
niyang lumiliit na at unti-unting nawala.
Nagtipa agad ako ng text sa kanya habang papasok ng pinto.
Ako: Thank you, ingat.
Thank you, not just for driving me home... thank you for making me feel better
always. Hindi lang para sa ngayong araw, kundi pati na rin sa mga araw na
pinaramdam niya sa aking hindi ako nag-iisa at may kaibigan.

Naabutan ko si Danita sa tanggapan, bahagyang kinikiliti ng

isang lalaking katabi niya roon habang masaya silang magkausap. Nakapatong ang mga
binti ni Danita sa hita noon at hawak ng lalaki ang kamay niya.
"Papasok ako bukas nga!" tawa ni Danita.
"Talagang papasok ka, bawal absent. Wala akong lucky charm para sa mataas na
scores."
"Asus! Nang-uto!" panunuya ni Danita.
Agad silang napatingin sa akin nang makapasok akong tuluyan, Danita smiled
instantly and stood up.
"Hi, Ate!" aniya at hinila patayo ang nobyo niya. "Ate, si Kienzo Andrada.
Boyfriend ko, po. Si Ate Dallace, kapatid ko." pakilala niya sa aming dalawa.
"Good evening, Miss." Kienzo greeted nicely.
He looks like a playboy in their generation!
Ngumiti ako sa kanila.
"Good evening." I said back. "Aakyat na muna ako para makapagbihis, nice to
meet you, Kienzo."
Tumango siya sa akin at ngumisi, I looked at Danita who nodded too and smiled
sweetly. Dumiretso na ako paakyat sa kuwarto, nagpalit lamang ako ng kumportableng
cotton shorts at sando. Kinuha ko ang ilang minuto para makipagpalitan ng text kay
Xanthus.
Xanthus: I'm home.
Ako: Okay... I'll just go downstairs for dinner.
Xanthus: Alright, I'll wait.
Ako: Kain ka rin.
Bumaba na ako para magpunta sa dining area, nakasabay ko pa sila Danita at
Kienzo na patungo roon kaya mas naging madali sa akin ang hindi makagawa ng eksena.
Tahimik akong naupo, Danita and Kienzo settled in front of me while Tito Gerald was
in the center edge. Nilapag ni Mommy ang panghuling putahe niyang niluto sa lamesa
at naupo na rin sa tapat ni Tito Gerald, sa may kabilang kabisera. Bahagyang
namilog pa ang mga mata niya nang mamataan ako. Umiwas lang ako ng tingin at
tinuonan ng pansin ang mga pagkain na nakahain.
May special guest pala kami, boyfriend ni Danita. Kaya siguro ganito, at
feeling ko ay si Danita lang din ang namilit na isama ako sa hapunang ito.
Inaasahan ko na iyon at hindi na ako magugulat. Kalaunan kaming nag-umpisa sa
pagkain, iritado ako kay Tito Gerald dahil parang ngayon lang nakakita ng Dallace
sa hapagkainan. Panay ang sulyap pero insulto para sa akin.
"Daddy, he's an athlete in our school." si Danita sa gitna ng aming hapunan.
Tito Gerald nodded. "Baka naman puro paglalaro lang din ang alam sa relasyon
n'yo."
Suminghap si Danita.
"Daddy!"
Tumawa si Tito Gerald. "I'm just kidding, don't be too serious. I won't grill
him alive."
Ang corny! Kunwaring mabait pa, pakitang tao talaga.
Tumawa rin si Kienzo, mukhang sanay sa ganitong usapan sa harapan ng isang
pamilya. I won't judge it but he really looks like a guy who made a lot of girls
cry, guwapong binatilyo rin, matangkad at mukhang mayaman. Sana lang, hindi niya
saktan si Danita.
 Nagpatuloy sila sa pag-uusap na hindi ko gaanong inintindi dahil mas lamang ang
paglasap ko sa mga pagkain, my heart is breaking for some reason and I feel happy
to taste Mom's cook again. Ang tagal na rin, hindi kasi ako masyadong kumakain dito
sa bahay. Mas madalas akong lumabas na lang at kung saang canteen kumain kesa ang
kumain ng luto niya dahil baka sumakit ang tiyan ko. Ngayon, ayos lang. Hindi
siguro sasakit dahil may ibang tao naman siyang pinaghandaan.
"Ikaw, Ate? Wala ka bang boyfriend?"
Napahinto ako sa pagsubo nang marinig ang inosenteng hagikgik ni Danita,
huminga ako ng malalim at umiling.
"Wala,"
Pagak na natawa si Tito Gerald.
"Huwag mo nang asahan ang ate mo sa seryosong relasyon, sa pag-aaral nga ay
hindi siya nagseseryoso. Sa lalaki pa kaya?"
I licked my bottom lip, it was insulting! Oo, ako iyon pero hindi niya
kailangan ipahiya sa harapan ng boyfriend ng anak niya! Hindi ba siya nahihiya?
"Daddy." marahang saway ni Danita, ngumiti siya sa akin. "Bakit wala, Ate? I'm
just really curious about that."
Nawalan ako ng gana sa pagkain kaya binaba ko na lamang ang kubyertos sa
pinggan. Tipid akong ngumiti kay Danita, hindi pinansin ang Daddy niya.
"Magulo pa kasi ang isip ko. Isa pa, kung mayroon man. Wala rin akong balak
ipakilala rito." nakangiti kong sinabi at nagkibit balikat. "Mas gugustuhin ko pang
isikreto iyon kaysa may manggulong eepal sa amin. Alam mo na... may mga tao kasing
ganoon. Lalo na rito." natawa ako.
Danita's smile faltered but she chuckled, hindi nakatakas sa akin ang matalim
niyang tingin kay Tito Gerald.
"Ang sabihin mo, marami ka kasing boyfriend na dadalhin. Baka iba-iba bawat
buwan o mali iyon? Baka linggo?" sarkastikong sambit ni Gerald.
I chuckled blankly and looked at him. 
"So what? At least, papalit-palit lang. Hindi pinagsasabay."
My heart hurt, napasinghap ako sa sariling nasabi.
Mommy gasped out. "Dallace."
Nagtaas ako ng kamay at inurong ang upuan para makatayo, ngumiti ako kay Danita
at Kienzo.
"Sorry, I ruined the dinner. I should get going now. Thank you for inviting me
over this dinner, Danita." I said calmly but the truth is, my mind talks blankly
now.
Mabilis kong nilisan ang dining area at tumakbo paakyat sa aking kuwarto, my
heart is beating so loud and bad. Suminghap ako at agad nahiga sa kama, kinulong ko
ang ulo sa unan at inis na umiling-iling para waglitin ang galit at sakit na
namumuo na naman sa isip ko.
My day wouldn't really happen with a good end. Fuck it! Inimbita ako sa dinner
para ipahiya? Wala man lang nagawa ang Mommy ko, kahit katiting na depensa! E, 'di
sana hindi ko nasira ang dinner.
Pumikit ako ng mariin at kinagat ng madiin ang ibabang labi ko, agad akong
napangiwi dahil sa hapdi. I sat up, breathing heavily while forcing myself to calm
down.
"Calm down..." I gasped out and inhaled. Nanginginig ang mga kamay na dinial ko
ang numero ni Xanthus.
He answered it like he was waiting for my call only.
"Hey!" I said, sounded nervous and cheerful at the same time. Masyado lang
malakas ang kalabog ng dibdib ko kaya ganoon.
"Is everything all right?" he asked quietly.
Suminghap ako, my eyes unleashed quiet tears. I smiled and sighed.
"Now, yes..." natatawa kong sambit.
Natahimik siya saglit.
"You can tell it."
Kumunot ang noo ko, isang hingang malalim pa ang ginawa ko.
"W-Wala naman," pinili ko pa ring hindi ibahagi iyon para sa ikatatahimik ng
kahihiyan ko. "Usual argument with M-Mom."
 "FaceTime..." he said. "Wanna see you until I fall asleep..."
My heart contorted more, pumikit ako ng mariin at mapait na napangiti.
Saving my day isn't easy, but he's making everything easy... paano ako magiging
saviour ng sarili ko? Paano ko mapapakalma ang sarili ko na walang tulong ng iba?
Paano ako kung walang Xanthus?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 22

"Dallace, ano bang problema mo?"

Iyon ang bungad ni Mommy sa akin kinabukasan, nasa porch na ako para makaalis
at makapasok ng klase. Ano ba 'yan, kahit sa umaga may epal talaga. My day wouldn't
start bright as the sunrise and end beautifully like a sunset. Maybe, my days were
all destined to be worse before I could see the world.
Napahinto ako sa pagc-cellphone ko, tamad kong binagsak ang tingin sa kanya.
"Anong problema ko?"
"Nakakahiya ang ginawa mo kagabi, nasa harapan ka ni Danita at ng boyfriend
niya. Hindi mo man lang binigyan ng kahihiyan ang kapatid mo."
Kumunot ang noo ko, I couldn't help but smirk at her.
"Binigyan ba ako ng kahihiyan ng asawa mo? Tanong ko lang, para naman hindi
lang ako 'yong parating bastos sa pamamahay na 'to." pabalang kong sinabi. "Sana
narinig mo rin ang sinabi niya, hindi lang iyong akin."
Sawang-sawa na ako sa ganitong paliwanag, pakiramdam ko paulit-ulit lang pero
wala naman siyang pinapakinggan. Of course, the only voice she would acknowledge
here is her "new" family, ang boses ko ay ihip lamang ng hangin dito. Gusto ko na
rin maglahong parang hangin, hirap na hirap na akong pakisamahan ang isip ko kaya
hindi ko napipigilan ang sarili sa mga taong nananakit sa akin. Instead of
tolerating my dark thoughts, I'd just let them see my darkness...
"Hindi mo man lang pinagpaliban ang hapunan? Hindi mo naisip agad na mapapahiya
pa ang kapatid mo! Oo, naroon na tayo sa nasabi ni Gerald pero hindi pa rin tama
ang ginawa mo. Gerald is your second father now—"
"Yuck!" halos masuka kong asik. "Puwede ba, tigilan mo ako sa kakapilit na siya
ang pangalawang ama ko. Nakakasuklam ang ugali ng bago mong asawa, napakalayo para
sa ugali ng isang ama. 'Tsaka bakit ba ako lang palagi ang sinisermonan mo? Ni
minsan ba pinagsabihan mo rin 'yang si Gerald na matutong rumespeto ng tao?"
Kahit hindi na bilang stepdaughter, kahit bilang tao na lang. Sana alam niyang
rumespeto, I wonder how he's talking in public as a police officer, he should know
his fucking stand! Kung ganoon din ba kabastos o sa akin lang talaga siya may
galit. And I can't really believe this mother, seriously? Naroon na sa nasabi ni
Gerald? Naroon na? Alam niya kaya talaga ang "nasabi" noon? Guato niyang hayaan ko
na lang ang pamamahiya sa akin? Unang-una, sino ba iyon sa buhay ko para hayaan
kong maliitin ako?
Hinaklit niya ang braso ko, tumusok ang mahabang kuko niya sa aking balat na
ininda ko na lamang. Mas masakit ang mga salita niya kaysa sa pisikal na pananakit,
iyon ang maliwanag.
"Isa lang naman ang hiling ko sayo, 'di ba? Gumalang ka lang, Dallace! For
once, sana makinig ka naman sa akin. Kung sesermonan ka, manahimik ka lang dahil
iyon ang gawain ng mga anak na napagsasabihan! Wala ka na ring magagawa ngayon
dahil kahit ano pang sabihin mo, si Gerald ang haligi ng tahanang ito!"
Tamad akong tumingala at suminghap sa sobrang iritasyon, hinawi ko ang kamay
niyang nakahawak at umatras ng isang beses. Natawa ako.
"Iyon ang gawain ng tangang anak, tanga at masokista. Hindi naman puwedeng puro
kayo pagsasalita ng masakit sa akin kahit wala akong ginagawang kalokohan!"
matabang kong sambit. "May nararamdaman din ako, Mommy. Hindi lang ako ang nag-
iisang tao sa mata mo, huwag mong ibaling lahat ng sisi sa akin tuwing may
nababastos. Sana tingnan mo rin kung bakit ba ako nakakabastos, kung hindi mo pa
rin iyon makikita. Magpasama ka kay Gerald sa doktor, pa check mo mata mo. Baka
bulag na."
Take that, please! I may not be a good daughter but still, people around should
know what they're giving to someone can be the death of their hearts and minds.
Words are predictable attacker, words are poisonous and cursed that we should think
of throwing. Minsan kasi ang akala nating simpleng salita ay mabigat pala ang tama
sa ibang tao. Hindi ko alam kung bakit hindi iyon makita-kita ni Mommy, hindi ko
alam kung bakit binabalewala niya lamang ako na may ganitong pag-iisip.

Nilampasan ko siya roon na laglag ang panga, maluha-luha. I

rolled my eyes lazily at her drama, ayaw ko nang maging mahina pa roon dahil
patuloy lang akong kokonsensyahin noon kahit hindi na siya tama sa pinaparamdam sa
akin.
"Tumataas ang dugo ko sayo! Dios ko, bakit ka ba lumaking ganyan!?" sigaw niya
pa, halos manginig ang boses sa galit at poot.
I smirked inwardly, I waved my hand and shrugged her off.
"Tanong mo sa sarili mo, Mommy." sarkastikong sinabi ko bago tuluyang nilisan
ang impyerno.
Xanthus is already waiting on the next corner, mabilis akong sumakay sa kanyang
sasakyan na may ngiti sa labi kahit alam kong walang kangiti-ngiti sa araw na ito.
I want to start my day with him nicely! Kahit sa kanya ko na lang maramdaman ang
maganda at maayos na araw, panatag na ako.
"Good morning." bati ko, inayos ko ang bag sa aking hita.
Mataman siyang tumingin sa akin na tila may hinahanap na hindi makita o malabo
sa kanyang paningin ngayon, pinilit kong pasiglahin ang mga mata dahil masyado na
akong nagiging malinaw kay Xanthus. Being in a light room is scaring me, I don't
wanna be seen clearly.
"Have you eaten breakfast?"
Napansin kong hindi siya nakabihis ng uniporme, hindi ko alam na wala siyang
duty ngayon?
"Wala kang duty?"
Huminga siya nang malalim at pinaalis na ang sasakyan sa lugar. "Wala."
"Sigurado ka? Monday ngayon." kunot noong sabi ko.
It's very unusual to his schedule! Klaro kong naalala na may pasok siya tuwing
Lunes.
"Schedule changed."
"Ah, so sa apartment ka lang?"
"I'm gonna visit Mom later."
Napatango ako. "Tapos?"
He glanced at me and his lips puckered slightly.
"Hihintayin ang dismissal mo."
"Ha? Bakit? You should spend your whole day with your Mom."
"Visiting home is enough," he sighed. "Bakit? May pupuntahan ka ba after
class?"
Nagkibit balikat ako. "Wala naman, baka umuwi lang din ng diretso or magtambay
kila Isha."
"Susunduin kita." he said with finality.
I smiled lightly. Hindi ako mapakali masyado, pakiramdam ko ang araw ay naging
magaan agad sa simpleng presensya ni Xanthus. Noon pa man, gustong-gusto ko na ang
presensya niya dahil hindi ako pinapasyalan ng madidilim na isipin. He's lighting
my whole word without knowing it, and I could be addicted to light.
Pagkahinto ng sasakyan sa tapat ng Sinclair ay bumaba na ako pero nanatili
munang nakatayo sa labas habang hawak ang pinto ng sasakyan niya, I smiled at him.
"Alam mo ba kung anong oras uwian ko ngayon?" natatawa kong tanong.
His lips lined up while looking at me. "Alam."
Namilog ang mga mata ko at tiningnan ang wristwatch sa aking pulsuhan, nilinga
ko ang paligid ng malawak na gate ng Sinclair at saka napabuntong hininga.
 "Problem?" he asked.
"Not yet time for my first class. Ang aga pa." nakanguso kong sambit. "Ang
bilis mo kasing magdrive, dapat binagalan mo ng konti."
He chuckled.
"What time is your first class?"
"8, still have 1 hour and 46 minutes."

"So where do you wanna go? Alpha?" natatawa niyang tanong.

"We can spend your hour there or anywhere near, tell me places."
"Langit!" halakhak ko. "Madadala mo ba ako sa langit, Xanthus?"
Agad nawala ang ngiti niya at pinagkunutan ako ng noo. Humagalpak ako sa tawa
at mabilis kinuway ang kamay.
"Okay, all right. Hindi na, niloloko lang kita!" tumatawa kong sinabi habang
sumasampa ulit sa sasakyan niya, sinara ko ang pinto sa gilid.
Maiirita na naman 'to! Ang sama ko talaga, siya ang nagpapaganda ng bawat araw
ko habang binabadtrip ko naman siya. Nakakatawa kasi ang mukha niya pag iritado,
parang inis na inis pero hindi kayang maglabas ng inis dahil masyadong kontrolado.
Suminghap siya at pumikit ng mariin.
"Saan tayo?" taimtim niyang tanong.
"Dito lang, puwede naman..." I chuckled.
His eyes instantly turned to me with arched brow, hindi ko mabasa ang nasa mga
mata niya dahil natatabunan din ng pagtatanong iyon.
"Isang oras, okay." nagkibit balikat siya at kinuha ang cellphone sa dashboard.
"Let's just play your favorite game, then."
He didn't turn off the ignition, nag-aaksaya siya ng gas pero mas gusto ko
talagang dito na lang para kaming dalawa lang ang nagkakakitaan. I want to keep us
behind the shade as long as I can, wala kasi akong balak tumanggap ng negatibong
kumento ukol sa pagsasama naming dalawa.
"No." umiling ako at sandaling kinagat ang ibabang labi. "I wanna try
something."
Kumunot na naman ang noo niya. God! He's so innocent!
Nilingon ko ang bintana nang sa tingin lamang siya magtanong sa akin, ngumuso
ako at humingang malalim.
"I wanna kiss you." kabado kong sinabi pero ginawang normal ang tinig,
namimilipit ang sarili kong tiyan sa sobrang hiya.
Nahihiya ako sa kanya, bakit? Bakit sa iba kaya kong gawin iyon ng walang ibang
warning? Bakit sa kanya hindi ko magawa ng diretso?
He gasped mildly. "Dallace, I want this serious. I'm not yet starting..."
Kumalabog ang puso ko, lalo lang akong nagkakaroon ng kagustuhan dahil sa
sinasabi niya!
"Ayaw mo ba? I mean, I'm serious. I already told you that I like you and you
like me back." I chuckled and looked at him again. "Kissing doesn't mean playing
games with you."
It doesn't make sense, seriously. Seryoso siya? Mas seryoso ako rito, lalo
ngayon na alam kong gusto namin ang isa't isa. Hindi lang ako, hindi lang siya
kundi kaming dalawa. I already kissed a lot of boys without commitment so this
wouldn't be impossible to do with him, right? Kiss lang naman! I want to erase all
the kisses I've shared with another man! Masyado akong namamangha kay Xanthus,
hindi niya ba nagawa kay Freya iyon noon? Shit, stop thinking about his ex!
He remained stoic while looking at me, I grinned naughtily but my heart is
already in tears of excitement and affection.
"So... slow burn or French?" I asked it normally.
Binagsak ko ang tingin sa labi niya, his jaw was clenched. Nakahawak pa rin ang
isa niyang kamay sa steering wheel at napansin ko ang pagkuyom noon kasabay ng
kanyang panga. Mas lalo akong kinabahan.
"Are you just fuckin' teasing me?" iritasyon ang bumalot sa boses niya at
tumalim ang tingin, hindi naniniwala sa aking mga pinagsasabi.
 Humagalpak ako sa tawa. Seryoso naman ako pero natatawa talaga ako sa kanya,
kung ibang lalaki ito baka sinunggaban na ako kanina pa! Walang tanong-tanong,
hindi ako proud na marami na akong nahalikang lalaki at nasanay na ako roon pero
hindi yata talaga ako masasanay sa isang bagay pagdating kay Xanthus. Palagi akong
pinapakaba at ginagawang bago ng lahat pag siya ang kaharap.

"Gusto kita, gusto mo naman din ako pero bakit ako lang ang
may gustong halikan ka?" kunwaring nagtataka kong tanong, pinilig ko ang ulo at
tinapat ang palad ko sa bibig para amuyin ang hininga. "Nagmouth wash naman ako,
hindi rin ako bad breath... haaay."
I was caught off guard when he cupped my cheeks in his both palms as our lips
crossed paths, I don't know why it shocked me so much and my heart started pounding
badly. Isang nakakahiyang singhap ang napakawalan ko nang maramdaman ko ang
pagkilos ng labi niyang malambot, agad nanindig ang balahibo ko pababa at halos
hingalin na kahit wala pa man sa umpisa.
Fuck, this is Xanthus' effect, everyone!
He started kissing me but he ended stopping by for a moment of my massive
breaths, his head was tilted a bit while nose rest on my cheek and lips in front of
mine. Sobrang liit ng espasyong iniwanan niya para makabawi ako ng paghinga, my
tummy swirls up with butterflies as I took a deep breath. Ang pagtaaas baba ng
dibdib ko ay masyadong kakaiba para sa akin dahil ngayon lang ako pinahingal ng
ganito ng isang halik na hindi man lang nagtatagal ng anim na segundo!
I felt his lips curl into a smirk, ayaw kong magmulat ng mga mata. Mamamatay na
yata ako kung makikita ko siyang ganito kalapit! Huminga ulit ako ng napakalalim,
his other hand made its way to may lower back and caressed it slightly.
"Calm down, Dallace. We're not yet starting." he whispered, I felt the light
touch of his lips against mine.
"Xanthus," medyo kalmado ko ng bulong ngunit malambing ang lumabas.
He howled, came out like a vibration. Muli siyang umatake ng halik, bitaw,
halik at bitaw na lalo akong pinapainit bawat haplos ng labi. Torture talaga! I put
my hands on his chest, crumpling his shirt in my palms and pulling him to continue
the kisses completely. Parang ako pa ang biglang naging inosente sa ganitong bagay,
I gasped and pulled myself up a bit to kiss him back. My passion for kisses is
unexpected at the moment, his lips started kissing me in a slow pace that's burning
all my heart without conscience and complain about being killed by just his kisses
today. I'll be killed beautifully.
Pilit kong pinakalma ang sarili at mas dinikit ang labi sa kanya, he angled his
face to the right but it was moving to pull on the left along with the kisses he's
giving. Suminghap akong muli, hindi ko alam kung normal pa ba ako. Uminit ang mukha
ko at pumasada ang mga palad sa kanyang dibdib paakyat sa magkabilang gilid ng leeg
hanggang sa kanyang batok na ang maging kapitan ko. He feels hot! Parang may
lagnat!
I pulled his nape more, I could almost hear the touch of our lips while
kissing. Unti-unting lumalim ang paghalik niya, I shuddered instantly that I had to
take a break again. I lifted my head, his lips landed on my jaw and neck. My nape
shivered down easily, it was so nice and fucking amazing! Naiiyak ako, bawat halik
ay may kahulugan at heto ang pinakamakahulugan sa lahat-lahat dahil ramdam kong
puro at sinsero.
"Xanthus..." I called, pulling him closer while kissing my neck. Uminit ang
pisngi, tainga at iba pang parte ng katawan ko. Nakikiliti ako kaya nagpakawala ako
ng isang mahina at may hingal na tawa.
Umiling siya at inangat ang halik sa ilalim ng aking baba, malambing ang bawat
patak pataas sa aking pisngi. His other hand pulled my head down to kiss my lips
again, I still admire his hands without touching any part could do me so easy.
Likuran ko lang ang hinahawakan niya, leeg at batok. Wala nang iba, that made him
very unique from everyone I had experienced.
Hindi ko alam kung ilang minuto, huminto siya sa paghalik sa aking labi at
nilapatan ng maliliit na halik ang gilid ng aking panga pababa sa leeg. Ang isang
kamay niya ay humawak sa kabilang gilid ng leeg ko, muli niyang hinapit upang
mahalikan ako ng madiin. Fuck! My libido is haunting myself now. I don't want to
stop this.

"I'll stop." he said but still kissing me, he nods. "You

need to stop me." his lips went down my jaw again like it was his addiction.
Humalakhak ako. "Bakit? Gusto ko pa."
See? Heto na ba ang karma ko sa lahat ng nabitin noon?
Doon siya huminto ng tuluyan para harapin ang mukha ko at tingnan, his eyes
were on my wet and separated lips. Isang halik ang binigay niyang muli roon,
malambing at malambot bago magtuon ng tingin sa aking mga mata. Hindi ko mapigilan
ang pagngiti pero ginawa kong bungisngis, I wiggled my brows while looking at him.
"Mas magaling ka pa sa akin, ah." panunukso ko.
"Fuck." he muttered and closed his eyes, tila antok ngunit matigas at madilim
naman ang pagtingin. "Stop talking about it."
"Bakit?" ulit ko, humawak ako sa gilid ng leeg niya at marahan siyang hinaplos
doon paakyat sa likurang buhok niya. I pouted and gave him a sweet smack.
He was frowning but eyes were talking oppositely while staring at me intensely
that makes my heart flutter even more, mas lalo akong ngumisi. Nakaani iyon ng
isang ngiti at mahinang tawa sa kanya, inilingan niya ako at hinaplos ang pisngi
ko.
"That's over enough." halakhak niya bago ako pinakawalan.
Umayos na rin ako ng upo at sinandal ang ulo sa head rest, nilingon ko siya.
Tinaasan niya lang ako ng kilay.
He's not a good kisser, he's the best kisser... not just on the way how it
moves against my lips but also the way how he's making me feel that kisses aren't
just a deed, kisses meant everything. Kisses should include passion and sincerity.
The smile on my lips did not vanish until my class time, habang nasa klase ay
tinitext ko siya pero hindi ako sinasagot at sinabing magseryoso ako sa pakikinig
ng discussion. The whole duration of class was nothing in my ear, mabuti na lang at
magaling akong manghula sa quiz kaya pasado. I'm so excited to see Xanthus again, I
want to spend spare time more with him.
Alas tres natapos ang huling klase, mabilis akong lumabas ng classroom habang
nasa cellphone ang tuon. Katext ko na rin si Isha at Rex, nakatanggap lang ako ng
text kay Rex dahil nagyayayang magbar kasama ang ilan pang talents.
Ako: Kailan ba? Kasama si Isha?
Rex: Yup, Jasper and Isha. Friday night. Huwag mo akong dahilanan na may klase,
alam ko ang sched mo.
Napangisi ako.
Ako: Okay, Rex. Thank you for inviting me, by the way.
Rex: Sure!
I read Isha's text after that.
Isha: Libre mo 'ko, gusto ko ng kapeng mamahalin.
Ako: May pupuntahan ako ngayon.
Isha: Saan na naman? Sino ba talaga ang lalaki mo ngayon, bruha?
Ako: Wala, sikretong malupit.
Isha: Puwede pabulong.
Natawa ako at binaba na ang cellphone, nagpatuloy ako ng paglalakad sa kahabaan
ng corridor. Nakita ko ang grupo nila Freya sa lobby pagkababa, sa dami ng
estudyante ay nakita ko pa rin ang pagtuon ng tingin sa akin ng ilang kaibigan
niya. Bahagyang nagsikuhan pa para pasimple akong ipunto. Hindi na ako nagreact,
huminga ako nang malalim at iniwas ang tingin. Sa minamalas na daan palabas ng
lobby ay nakasalubong ko si Kael, iwas na iwas ako pero lumapit pa rin.
"Hey!" he greeted and went close. "Hindi ka talaga nagpupunta sa house party,
'no? Puro na-indian mo ako."
I shrugged simply and smiled.
 "Sorry, graduating student priorities..." wow! Coming from me?
He laughed and nodded understandingly.
"Yeah, course. I know. So instead of house parties, I think I should just
invite you for lunch or dinner?"
"No assurance." I chuckled. "But maybe..."
"Bakit?" kunot noo niyang tanong. "Are you already taken now?"
Huminga ako nang malalim.
"Not really... I just don't do datings."
Nang makita ko ang grupo nila Freya na papalapit at mukhang lalabas na rin ay
normal akong nagpaalam kay Kael upang mauna. Iniiwasan ko lang ang ganoong klase
pagtingin nila, malayo ang mga mata ni Freya sa unang nakita ko noong magkausap
sila ni Xanthus. This time, it's dark and insulting.
I received a text.
Xanthus: Are you out? I'm waiting outside the main gate.
Bumuntong hininga ako. Medyo guilty pero bakit? Freya has a fault too, she
cheated on him. She made a very bad mistake and that was letting a man like Xanthus
go...
Ako: Palabas na ako.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 23

Naging madalas lalo ang pagsasama namin ni Xanthus, and I

must say that my past days were so better with him. Iyon lang ay hindi naiiwasan
ang mga naririnig ko sa aming department simula noong kumalat ang balita na hiwalay
na talaga si Freya at ang long time boyfriend nito dahil may iba ng sinusundo sa
parehang unibersidad.
Ganoong lumipas ang tatlong araw, ganoon pa man ay hindi noon nasisira ang mood
ko. Hindi ko na lang pinapansin masyado ang tsismis na iyon kahit na parang alam ng
iba na ako iyon, kalat ang mga kaibigan ni Freya kaya may mga kaklase rin akong iba
ang tingin sa akin pag pumapasok.
"Gaga, sumama ka na." Isha said while putting vegetables in our cart.
Birthday ni Jasper ngayon at nagpatulong siya sa aking maghanda ng konting
salu-salo sa kanila, may ilang bisita raw mamaya sa kanilang apartment na batid
kong co-workers din ni Jasper, mga kakilala ko na siguro mula sa agency. Kagagaling
ko lang sa photoshoot, sa malapit na lugar lang ginanap kaya hindi ko na binanggit
pa kay Xanthus dahil abala rin siya sa duty.
"E, nakakatamad." sabi ko at naglagay ng bell peppers sa cart, ako na mismo ang
tumutulak  dahil namimili si Isha ng iba pang magagamit.
Pinipilit niya akong dumalo sa imbitasyon ni Rex, napag-isipan ko iyon sa ilang
araw na pumapasyal ang isip ko sa bawat libreng oras. I would just want to spend
time with Xanthus on that day than going out with Rex' talents. Wala ring pasok si
Xanthus noon, sayang naman kung aalis ako para sumama sa iba pang tao kung libre
naman siya.
"Minsan lang iyon!" nanliit ang mga mata niya at dinuro ako ng carrots. "Saan
ka nagtatambay talaga, Dallace? Si Hesper ba ang kinikita mo ngayon?"
"Hoy, hindi!" tanggi ko.
"Isa sa miyembro ng Epicenter?"
"Wala!" lihis ko sa usapan. "Siguro dapat gumawa tayo ng maraming dynamite,
gusto ko malusog sa cheese."
Binato niya sa akin ang isang supot ng pakbet ingredients, bumuntong hininga
ako at nilapag sa cart iyon habang sinusundan siya.
"Bakit ba kasi ayaw mong sabihin? Sino nga, Lace? Parang hindi naman 'to
kaibigan! Sabing imbitahin mo siya sa birthday ni Jasper," umirap siya. "Baka naman
gurang ang sinosyota mo ngayon, ha? Masyado kang maganda para dumagdag pa sa
populasyon nila."
 "Siraulo, hindi!" halakhak ko, nilabas ko ang cellphone. Hinilig ko na lamang
ang mga braso sa cart handle habang tinutulak iyon at nagbubukas ng cellphone.
"Hindi ako papatol sa gurang, 'no! Actually, 23 lang din siya."
Hindi ko pinansin ang pagharap at singhap ni Isha, nagtuko ako ng atensyon sa
cellphone.
Xanthus: Alright.
Iyon ang reply niya sa text ko kaninang sasamahan ko si Isha sa pago-grocery sa
malapit na Hypermarket.
"Talaga? Sino nga! Puta kasi, pa-thrill ka masyado riyan sa boylet mo!"
"We're not yet an item." I rolled my eyes while typing.
Xanthus and I had a talk about it last time we were alone together in our
favorite place, napag-usapan na namin ang tungkol doon at ang desisyon ko ang
nanguna. Kahit na gusto kong magkaroon ng label ay mas nanaig sa aking maisip pa
rin si Freya na bitter, sabi ko ay palipasin na muna niya ang break up nila at
sumunod sa three month rule. Mukhang ganoon din naman ang desisyon niya, e. Hindi
naman siya nagsabing maging kami na o manliligaw siya. Sa totoo lang wala na akong
pake roon, label lang ang gusto ko pagtapos ng tatlong buwan. Iyon ay kung tatagal
pa siya ng dalawang buwan, hindi pa rin kasi ako umaasa na magtatagal itong sa
amin. Nagkaaminan lang naman kami pero alam kong nagbabago ang bawat desisyon at
kagustuhan.

Ako: I'll spend the night with them, birthday ni Jasper

ngayon.
"Huy! Pakita mo na lang sa akin sa Facebook, oh!" pamimilit ni Isha. "Siguro
guwapo na naman. Well,  kailan ka ba pumatol sa average guy? Tss."
Parang tanga rin itong si Isha, alam ko namang nakita na niya si Xanthus noon
pero hindi siguro talaga tagumpay ang tingin niya sa pagkakaibigan namin noon dahil
naikuwento kong may girlfriend at medyo matagal na rin iyon.
Xanthus: Until what time para masundo kita, delikado sa gabi.
Bumungisngis ako sa naisip.
Ako: Puwedeng makitulog sa apartment mo?
"Not an item pero parang nababaliw ka na?" ani Isha. "Girl, mukha kang in love.
'Tsaka akala ko si Hesper talaga kasi lagi kang nag s-story sa IG na kumakain kayo
sa labas noong nakaraan! Pero teka, ilang taon na ba ang ungas na 'yon?"
"21 lang si Hesper, Isha!" tawa ko. "Bata pa iyon, hindi nagseseryoso pero
nagkakasama talaga kami noong kila Eris ako tumutuloy. Libre, e."
Hindi ko pinansin iyong sinabi niyang nauna. Masyado pang maaga para maging
pagmamahal ang atraksyon o pagkakagusto ko, siguro...
Humalakhak siya. "Grabe! Ang guwapo ni Hesper, batang-bata pa pero baka
nalaspag na ng mga babae niya."
Nagtawanan kami.
"Nagbago na iyon, baka nagmamature na."
Nakakausap ko pa rin si Hesper sa text, ganoon pa rin. Madalas magyaya sa
labas, sinasabi ko na lang na hindi na ako makalabas dahil sa bahay ni Mommy ako
nakatira ulit. Alam naman niya iyon.
"Dapat lang! Aba sayang naman ang bughaw na sperm cells niya sa pagiging fuck
boy. Sana nagdonate na lang siya sa ibang gusto ng may breed kesa inaaksaya sa
tissue o condom."
Humagalpak ako sa tawa, muli kong tinuonan ang cellphone para basahin ang reply
niya pagtapos ng ilang minuto. Busy siguro 'to, ang tagal magreply.
Xanthus: Nope.
Ang pagtawa ko ay napalitan ng busangot, mabuti na lang at hinila na ni Isha
ang cart namin patungo sa counter para mabayaran.
Ako: Bakit naman? Ang damot! Sige, kila Isha na lang!
Xanthus: Kaya naman kitang ihatid sa inyo, bakit makikitulog ka pa?
Naririnig ko na agad ang iritasyon ni Xanthus kahit text lang ito.
Ako: Kasi iinom kami, masesermonan ako kung uuwi pang nakainom o lasing.
 Xanthus: Don't drink too much, then. Ang daming puwedeng gawin para makauwi ng
maayos.
Ako: Minsan lang 'to!
Xanthus: I don't think so. You'll have a night out this Friday, right?
Ako: Oo nga, Friday pa 'yon. Ngayon ang usapan.
Xanthus: Just drink slowly, you don't need to get drunk.
Hindi ko siya nireplyan doon dahil natapos na si Isha sa binabayaran, tag
dalawang supot kaming mabigat pagkalabas. Mabuti na lang at may sasakyan siya kaya
hindi na kami nahirapang magcommute. Sa apartment nila kami tumuloy agad at
inumpisahan ang pagluluto, wala naman akong ginawa masyado kundi ang magbalat at
maghimay ng gulay. Magkayod ng cheese para sa spaghetti at magbalot ng dynamite.
Kay Isha lahat nakatoka ang pagluluto dahil kahit may cooking class kami ay
wala akong amor sa pagluluto masyado pero marunong ako, pagtapos kong gawin ang mga
iyon ay tumambay na ako sa kuwarto ni Isha para makapagpalamig sa aircon. Abala rin
naman siya sa pagluluto, dumating pa iyong isa niyang kaibigan na receptionist din
sa kanilang kumpanyang pinapasukan kaya may kausap na siya.

Nakatulog ako at nang magising ay tapos na lahat ng lutuin

ni Isha, wala na ring liwanag sa labas ng bintana. Tumayo ako at lumakad palabas ng
kuwarto habang tinatali ang buhok ko pataas, nakita ko ang repleksyon ko sa salamin
pagkalabas ng pinto. Ngumuso ako at tiningnan ang leeg ko, natutuwa ako tuwing
nakikita ko iyon at naalala na nahalikan ako ni Xanthus doon. Parang ramdam ko pa
rin ang labi niya kaya kinikilabutan ako, he didn't try to suck my skin to leave a
mark. Mukhang hindi siya ganoong klaseng lalaki, kung tutuusin ay siya pa lang ang
lalaking nakahalikan ko na walang ibang plano bukod sa halikan.
Naisip ko tuloy iyong usapan noon nila Freya at mga kaibigan niya, na "wala raw
nagbabago" at "not sexually active" mukhang totoo iyon kasi punong-puno ng respeto
si Xanthus, hindi bastang lalaki lang. For all I know boys, they have "needs" and
that's a big blow that he didn't use Freya for the needs even though they were
together for long years. Doon naboboringan si Freya? Napakababaw na dahilan. Ano
bang gusto niya? O baka hindi lang talaga ginaganahan si Xanthus sa kanya. Hmm... I
can't tell that. Sa tatlong taon, imposibleng walang nangyari sa kanilang dalawa!
Ilang beses naman kaya?
Uminit ang mukha ko, nahalata ko agad ang pamumula ng pisngi ko sa salamin.
Mabilis kong tinapos ang pagtatali ng buhok at tuluyang nagpakita sa tanggapan.
Nagulat pa ako dahil medyo marami na palang tao roon, akala ko lang wala dahil
maingay ang tugtog ng speaker. Nakilala ko si Kristian sa grupo na agad nakapansin
sa paglabas ko ng pasilyo, napatingin sila sa akin pero hindi ko na lang pinansin,
binati naman ako ng ibang nakakilala sa akin doon. They're all busy talking about
their work as a photographer, maingay rin at puro tawanan habang nag-iinunan. Halo
sila ng mga babae at lalaki, couples ang iba. Nakita kong lumabas si Jasper mula sa
kusina na may dalang bucket ng inumin.
"Happy birthday, Jas." I greeted him with a smile.
Pinakita niya ang isang bote ng alak. "Shot! Sunod kayo nila Isha, kain ka muna
doon."
Tumango ako at dumiretso na sa kusina.
"Magigising din iyon, mamaya na tayo makisali para hindi siya mahiya." sambit
ni Isha sa kausap niya na siguradong ako ang iniisip. 
"I'm here." tamad kong sinabi at ngumisi sa kanya, tumungo ako sa lamesa para
kumuha ng makakain.
Mukhang kanina pa ako hinihintay magising ni Isha, pulang-pula na ang pisngi ng
ilang babae roon tapos sila rito hindi pa pala nakikisali roon dahil hinihintay
akong magising. Isang mabilis na pagkain lang ang ginawa ko, panglaman tiyan lang
para hindi masira ang tiyan mamaya sa alak. Pagtapos noon ay sabay-sabay na kaming
nakisali sa inuman, maluwag ang tanggapan ng apartment kaya hindi masyadong
siksikan. Naipakilala na kaming dalawa ni Marie sa mga kasamahan ni Jasper bago pa
makaupo.
 "Model ka pala sa company nila Jasper?" tanong ni Frank, he's not one of the
photographer friends. Isa siyang businessman sa Manila.
I nodded while sipping on my glass of vodka. "Yup, bago lang."
Pang-ilang baso ko na rin ito at nakakagulat na may lumapit para kumausap sa
akin. However, I was just really okay while listening to them. Nakakaaliw naman ang
usapan at tawanan.
"Months?"
"Wala pang buwan." I chuckled and glanced at the visitors around us, maingay pa
rin silang nag-uusap at nagtatawanan lalo na sa panunukso kay Jasper at Isha.
"Wow, so how was it?"
Binalik ko ang tingin sa kanya, his eyes were chinky and cute but his face
proportion is manly. May ibubuga at pumapasok sa taste ko pero hindi ngayon, I'm
loyal. Kanina pa siya tingin nang tingin, kung mahiyain lang ako baka nagtago na
lang ako sa kuwarto. Bilang ko iyong mga tumitingin sa akin, hindi na bago pero
huwag na sanang sumubok. Hetong si Frank lang ang medyo matapang na kumausap, e.
Too bad, I think I'm already taken.

"Ayos naman, puro photoshoots."

"Hindi ka sanay? Ano bang course mo?"
"Hindi masyado, hindi ko kasi hilig ang modeling. Tourism." sagot ko sabay
ngiti sa kanya.
He looked mesmerized but he managed to smile back, a flirt one.
"Kaya pala maganda, hindi na nakakapagtaka."
"Hoy! Hoy, Frankie! Ano 'yan, ha!" pang-aasar ng mga kaibigan nila nang
mapansin na siya sa pagkausap sa akin.
"Nauna si Kristian!" sambit ni Jasper. "Bro code!"
Tumingin ako kay Kristian na siyang nag-iwas ng tingin at tahimik na uminom na
lamang, ngumisi siya at umiling kay Jasper.
"Lasing ka na." sambit ni Frank.
"Lasing na nga ako, kaya sinasabi ko na ang tunay na crush ni Kristian." tawa
ni Jasper.
Humagalpak sila sa tawa, natawa na lang din ako at inilingan si Jasper. Gumuhit
ako sa leeg at tinuro kay Isha ang nobyo, ganoon din ang ginawa niya at inilingan
ito kaya mas lalo akong natawa roon.
"Hayaan mo na birthday naman!" ani Isha at yumakap na sa baywang ni Jasper,
hinalikan siya sa sentido ni Jas.
"Ikaw, hun. Sino ang boto mo sa dalawa? Frankie o Kristian para sa bestfriend
mo?" Jasper said.
Umiling si Isha at tumawa nang sulyapan ako.
"Wala! May boyfriend na iyan, huwag na kayong umasa. Hindi lang para kay
Frankie at Kristian ito, ha. Ehem!" pasaring ni Isha.
"Ayan tayo, e! Pag maganda talaga, taken lagi!" si Jeremy.
Nagtawanan sila. Nakikisali rin sa panunukso iyong ibang babae, mukha pa silang
mangha tuwing sumusulyap sa akin.
"Magbebreak din iyan! Ilang buwan na ba kayo, Miss Universe?" tanong sa akin ni
Angelo.
Natawa ako at umiling. "I don't have a boyfriend yet but I'm not really ready
to mingle."
Nagsalpukan ang mga palad ng iba dahil sa saya, lalo silang nabuhay at nag-
asaran.
"Shit! I can wait naman!"
Inilingan ko iyon, tumayo ako. Wala na kasing laman na yelo iyong bucket, hindi
ako sanay na walang yelo. Pasimple akong umalis sa tanggapan para makakuha ng yelo,
ilang minuto pa akong nagtagal sa kusina para kumain ng dynamite. Napatalon ako sa
gulat nang tumunog ang cellphone ko, I instantly checked it and saw Xanthus' name.
My heart pummeled, lumabas ang ngiti ko sa pagsagot.
"Hi!" I said, medyo nasinok pa sa sariling laway. Humawak ako sa malamig na
tiles ng sink habang nakaharap sa mga nakalapag na alak doon.
"You're not answering my texts and calls." Xanthus said with a hint of
irritation.
"Hala, sorry. Maingay kasi sa sala, hindi ko narinig." may gulat kong sinabi.
"Are you out now?"
He sighed. "Kaka-out lang, are you still drinking? What time did the party
start?"
"Pagkagising ko kanina, mga 8." nangingiti kong imporma.
"You didn't eat anything before drinking?" nabakas ko na ang iritasyon niya.
"Kumain ako!" halakhak ko, isang lagok ng tubig sa baso ang ginawa ko para
mawala ang sinok.
"Rice?"
"Spaghetti. Nasaan ka? Pauwi sa apartment?"
"Still in the hospital, I'm waiting for your reply."

Pasagot na sana ako pero naunahan ako ng boses ni Isha sa

likuran.
"Hey, you okay?" tanong niya.
Nilingon ko siya. "Okay lang, kumuha lang ng yelo. Babalik din ako."
Tinuro ko ang cellphone at ngumiwi, she frowned.
"Just invite him over here! Para hindi ka na rin malapitan! Tsk, pag nalasing
kami ni Jasper. Walang aalalay sayo!" sermon ni Isha na mabilis kinasunog ng pisngi
ko.
I glared at her, sinenyasan ko agad na tumahimik. Inirapan niya ako at kinuha
ang bucket ng yelo sa lamesa.
"Sumunod ka na roon," tinuro niya ako. "Papuntahin mo na." she just mouthed it.
Suminghap ako at binalik ang atensyon sa cellphone, bahagya akong bumuga ng
hangin.
"Hey." tawag pansin ko.
Wala akong balak papuntahin siya. He just went out from duty, halos buong araw
siyang nasa ospital kaya siguradong pagod siya. Nakakahiya nga na magsusundo pa
siya mamaya kung sakali kaya rito na lang ako matutulog para hindi siya maistorbo.
"Hmm."
"Uwi ka na at magpahinga, uhm... text na lang." mahina kong sinabi.
"I'm invited now." he said simply.
Namilog ang mga mata ko, kinabahan agad sa kaisipang iyon. Wala pa man.
"Huwag na, sunduin mo na lang ako mamaya. 'Tsaka galing ka pang duty! I'm sure
you're tired."
"Being with you will make it go away." he sighed. "Can I come? Or you don't
want it?"
Hindi ako nakasagot.
"I'll stay in my apartment if you don't want to..."
I feel guilty. Suminghap ako at napasapo sa aking noo. "Okay, alam mo ba ito?
Iyong apartment nila Isha. Naihatid mo na ako dati rito."
"Yeah."
Tinapos namin ang tawag, mabilis akong kumilos para magbanyo at makapahilamos
nang mahimasmasan ang pag-iinit ng mukha ko dahil sa nainom. Nagtext si Xanthus sa
akin na maliligo saglit at nagpaalala na huwag na akong uminom muna para ipahinga
ang sarili, hindi ko naman nasunod iyon dahil inabutan agad ako ng inumin
pagkabalik ko.
Xanthus isn't that kind of man, mukhang hindi nga siya palainom. Hindi ko pa
rin narinig na may pinuntahan siyang inuman, ang unang beses lang na narinig kong
pumunta siyang party ay iyong kaarawan ng ina ni Freya. At alam malinaw na party
girl si Freya, I wonder if he's not going out with her every party night?
Panay ang abang ko sa text niya, sinabihan ko siyang magtext kung nasa labas na
dahil hindi rinig ang doorbell sa sobrang ingay dito sa loob. Lumayo na ako ng
upuan kay Frank at tumabi kay Isha.
 My phone beeped, finally.
Xanthus: Outside.
Sinulyapan ko si Isha, nakikitawa siya sa kuwentuhan kaya kinalabit ko sa hita.
Nilingon niya ako agad, sumenyas ako sa cellphone at alam na niya ang ibig sabihin.
She nodded excitedly, she even pushed me on my seat! Inirapan ko na lang at tumungo
na sa pinto, I texted him the unit number earlier kaya alam kong hindi na siya sa
ibaba pa susunduin.
Naabutan ko siya sa harapan ng pintuan, his outfit looks simple but he can make
it look so good! Isang simpleng itim na shirt, may nakaprintang VLTN sa harapan at
faded jeans, sumalubong agad ang masarap sa ilong niyang amoy nang umihip ang
hangin sa corridor ng apartment building. His eyes travelled down my clothes, isang
buntong hininga lang ang napakawalan niya at inabot na ang baywang ko.

My smile grew wider in an instant as I met his eyes, his

lips sided up. I stepped out of the door frame to hold on his arm. My smile turned
giggles as I hugged his arm and sniffed on the sleeve of his shirt. He smells nice!
Nakakaadik!
"I miss you." namamalat kong hagikgik habang pinanggigilan siya sa braso.
The coldness of his eyes gave me a warm feeling, nilipat niya ang hawak ng
aking kamay sa kanyang malaking kamay kaya mas lalo akong natuwa.
"You're already tipsy." he sneered.
"Walang I miss you, too?" halakhak ko, binalewala ang puna niya.
He scrooch down slightly to whisper on the side of my head while nuzzling my
hair. "I missed you. Stop drinking, okay?"
Kinikilig talaga ako. Hindi ko mapigilan magpakita ng apeksyon.
I giggled. "Bakit? Nandito ka naman na! Ayos lang 'yan!"
He just sighed, hinila ko na siya papasok at siya ang nagsara ng pinto sa aming
likuran.
"Kumain ka na?" I asked.
He nodded, I held his hand and put it on the other side of my waist while
walking towards the living area.
"Umiinom ka ba?"
He just nodded again. Tuluyan kaming napagtuonan ng pansin ng mga naroon. Isha
immediately offered vacant seats for us while looking at Xanthus behind me, bumaba
ang tingin niya sa kamay kong nakahawak sa kamay ni Xanthus na nasa aking baywang.
Nakita ko ang anino ng ngisi at pagkamangha sa kanyang mata.
"Hey, this is Xanthus." simpleng pakilala ko dahil medyo natahimik sila sa
bagong dating kaya nakakahiya.
I don't think Xanthus will feel awkward, though. Nakakahiya lang na baka nagulo
pa ang kanilang usapan, Jasper stood up and offered a hand.
"That's Isha's boyfriend, Jasper." sabi ko.
"Pare, welcome here!" Jasper said groggily.
They shook their hands manlike, Xanthus greeted him a happy birthday and
regarded the visitors around before we all settled down. They arw welcoming!
Inabutan pa agad ng shot si Xanthus ni Jasper. Habang nakaupo ay pinakilala ko na
siya kay Isha na nasa tabi ko.
"Si Isha Rodriguez, bestfriend ko." natatawa kong pakilala dahil naramdaman ko
ang pagkurot-kurot ni Isha sa likurang bahagi ng baywang ko. "Xanthus Ylarde, uh...
'yong crush ko."
Humagalpak si Isha, Xanthus didn't mind my introduction kaya peke ko siyang
sinimangutan. Instead, he nodded at Isha to greet back.
"Nice to meet you," ani Isha at inabot ang kamay kay Xanthus, pinaunlakan naman
iyon agad at mas lalong lumala ang pagkurot ni Isha. Pakiramdam ko may nabalatan
akong parte sa katawan.
I know that violent behavior of my friend! Natatakot na akong mapag-isa kami sa
mga susunod na araw dahil siguradong gulpi ako.
"Grabe, ang guwapo mo pala." walang hiyang sinabi ni Isha.
 Nakatingin din si Marie kay Xanthus. Bumungisngis ako at mas lalong dumikit kay
Xanthus, panay naman ang alalay niya sa pag-urong ko.
"Alam mo ba ikaw lang ang unang pinakilala niyang boyfriend?" halakhak ni Isha.
Xanthus looked amused. Tinawanan ko si Isha at hinampas sa hita.
"Hindi nga boyfriend, Ish." pasinghal kong sinabi.
"Tss, darating din iyon doon. Advanced thinking." tinuro niya ang sentido gamit
ang labi ng bote. "Anyway, bakit hindi pa kayo, Xanthus—"
"Kraig ang itawag mo sa kanya." mariin kong paalala kay Isha.
Sumipol siya. "Okay, Kraig pala. Masyado kang selosa, ah!"
Umirap lang ako, nararamdaman ko ang bahagyang pagtawa ni Xanthus sa paraan
namin ng pag-uusap ni Isha pero nakikinig lang siya.
Dumaan ang oras namin na maayos, they are continuously rounding the shots of
vodka. Xanthus was silent while just listening to their topic, paminsan-minsan
siyang kinakausap at tinatanong nila Jasper. I feel so happy introducing him to my
friends, ngayon lang ako nagpakilala ng lalaki sa kanila kahit na mayroon na sila
noong naririnig tungkol sa akin. Iba pa rin iyong ako mismo ang nagpakilala.
"Nakita na kita, pre." sambit ni Enzo, kaibigan din ni Jasper. Pumitik-pitik pa
siya sa hangin na tila inaalala. "Ah! Tama! Dati mong girlfriend si Freya, 'di ba?
Modelo rin ng Lady Fortune? Tama ba?"
Jasper clicked fingers too. "Ay, oo! I remember!"
Ngumuso lamang ako dahil sa pagkakaalala sa kanila ni Freya, wala naman akong
magagawa roon. Modelo rin si Freya sa kumpanya at hindi malabo na naihatid-sundo na
niya iyon doon, 'no! I expected the possibilities around so this isn't shocking. It
just hurts a bit but it's bearable.
Xanthus didn't deny that pero napakatipid ng kanyang tango na tila may
iniingatan, his hand on my lower back sailed tenderly to the side of my waist to
pull me closer. I shuddered, humawak ako sa kanyang hita at doon namahinga ang
isang kamay. Medyo nag-iba ang timpla ng mood ko pero pinipigilan ko naman.
"Kayo na pala ngayon ni Lace," tawa ni Enzo at tumango, medyo awkward.
"Isn't it awkward, Dallace?" tanong ni Marie, iyong isang kaibigan ni Isha na
tumulong sa kanyang magluto kanina.
I pouted, medyo malabo na rin ang paningin ko pero kaya pa naman. Nagkibit
balikat ako.
Anong klaseng tanong iyon?
"Bakit naman awkward?" natawa ako.
"Sa isa kayong company ng ex?"
Napaismid ako at mas lalong natawa, I shrugged my shoulders.
"Not a big deal. She's a cheater, anyway." I spilled like it was nothing.
Xanthus gasped and gripped on my waist to stop me from talking.
"Lace..." may pananaway sa bulong niya, tumindig ang balahibo ko sa batok
pababa dahil kanyang hininga malapit sa aking leeg.
Nakita ko ang panlalaki ng mga mata ng ibang bisita ni Jasper na alam kong
katrabaho, ganoon din sila Isha at Marie. Kunwari akong napatakip sa bibig ko.
"Oops, sorry." I chuckled.
I'm so fucking irritated suddenly that I chose to stand up after they went back
to their own topics, pinili ko pa rin ang oras na hindi makakagulo sa kanila. Baka
isipin pa nilang bitter ako sa Freya na iyon! That's not me!
Tiningnan ako ni Xanthus, madilim ang mga mata at malamig kaya mas lalo akong
nainis at nakaramdam ng kirot sa dibdib. Suminghap ako at umismid.
"I'll just get my bag, I wanna go home now." may inis kong sinabi.
Kumunot ang noo niya at bumuntong hininga, marahan niyang pinakawalan ang
baywang ko.
"Kung ayaw mo, maiwan ka na lang dito at pag-usapan n'yo ang ex mo." I sneered
lowly, hindi ko na hinintay ang reaksyon niya at lumakad na patungong silid ni
Isha.
He's still protecting her! It's true, Freya is a cheater! Wala namang masama sa
sinabi ko, ah? At least, totoo. Hindi imbento. Bahala siya, protektahan niya kung
doon siya masaya!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 24

Tahimik lamang ako nang makasakay ng sasakyan niya,

nagpaalam ako ng maayos kay Isha at Jasper pero hindi na ako kumausap pa ng ibang
bisita nila. Naiinis ako kay Marie, masyadong matanong. Ano namang nakaka-awkward
sa iisang company kami ng Freya na iyon? Naririndi ako, naririndi ang tainga ko at
naririndi ang isip ko sa puntong lahat ng babanggit tungkol doon ay gusto kong
mawalan ng boses.
"You still wanna sleep over?" he asked quietly while driving.
Nakasapo pa rin ako sa aking noo at hinihilot ang sentido dahil medyo umiikot
ang paningin ko lalo na sa pagbaba ng hagdanan kanina na minadali ko pa dahil sa
kainisan.
"'Di ba ayaw mo kanina..." kalmado kong balik.
Bumuntong hininga siya.
"You can sleep in my room, I'll just drive you home tomorrow morning." malamyos
niyang suhestiyon, tila alanganin pa.
"Tss. Kung ayaw mo, huwag mo!"
Kunot noo niya akong sinulyapan, ilang sandali pang natahimik bago muling
nagsalita. "Look, it was a past, Dallace. You don't need to be upset."
I know what he's opening now and I'm not liking this topic, I don't want to be
this close to break down because of that mind triggering topic. I don't want to
hear that name anymore especially when they're always combined.
"I'm not upset!"
"Then, what? Why are you acting this way?" halos pigil ang frustration niya sa
boses.
"I don't know! I'm just so fucking... pissed." iyon ang naibulong ko sa huli.
Inamin din! I gasped out and I hit my head on the window slightly to erase my
thoughts about him and his ex girlfriend but the pain of insecurities around my
head is making me feel blank.
"Dallace!" iritado niyang saway sa ginagawa kong pag-untog ng ulo ko sa
bintana.
"What?!" sigaw ko sa kanya, blangko ang isip ko sa sobrang inis.
Hinila niya ang kamay ko at awtomatikong hininto ang sasakyan sa roadside, his
hand went on the side of my head to caress it gently.
"What are you doing?" he was hissing under his massive breathing in annoyance.
"I'm hitting my head on the window, what's your problem?" I yelled angrily.
Suminghap siya at marahan akong hinarap sa kanya pero madiin ang hawak sa aking
braso na tila ginigising ako, his eyes were flaming in annoyance while looking at
me but the pain in it was so transparent.
"Tell me what's bothering you, punch me and shout at me but please don't ever
hurt yourself like that!" he said in a controlled voice.
Sumikip ang dibdib ko, tears silently went down my cheeks while looking at him
blankly.
"I-I'm getting insecure... I don't know why, basta ayaw ko kay Freya. Ayaw kong
marinig ang pangalan niyong dalawa, ayaw ko." umiling-iling ako habang lumuluha.
His eyes turned worried and hurt, pumikit siya ng mariin at tila nagmumura na
sa isip niya. He then hugged me tightly, my face on his chest while his hand is on
my nape, caressing my hair so gently.
"Please... that's already done, baby. Stop thinking about her."
"Feeling ko bigla ka na lang makikipagbalikan sa kanya dahil mas bagay kayo
samantalang ako ay sirang-sira para sayo. I'm not a good person for you." I said
painfully.
My heart is wrenching for myself, for the world where my mind is living. Ang
sakit pala, akala ko ayos lang sa akin na makarinig ng tungkol sa kanila pero
nabibingi na ako dahil iyon ang panay kong naririnig sa buong tatlong araw. Mas
lalo akong nilulunod ng kaisipan na hindi talaga magtatagal kung ano man ang
mayroon kami ni Xanthus ngayon.

"You are a good person," he said gently.

I shook my head and buried my face more on his chest while tearing up,
suminghap ako at muling umiling.
"I'm just good when I'm with you, pero pag wala ka? Hindi, Xanthus. Hindi kahit
kailan! My mind was eating me through the bad things, I always feel darkness
without you. Paano pag wala ka na? Pag b-babalik ka sa kanya?"
Natatakot ako. Ayaw kong maging mag-isa ulit at alam kong maling paasahin ang
sarili ko na hindi na ulit ako magiging mag-isa dahil kay Xanthus pero iyon pa rin
ang ginagawa ng sistema ko, ayaw kong mawalan ng Xanthus at babalik siya kay Freya.
Kumpara sa aming pagsasama bilang magkaibigan at pagsasama nilang dalawa, walang-
wala ito. Hindi ito uubra roon dahil higit na lamang ang kanilang pinagsamahan.
"Shhh, no... I won't leave you." he kissed my forehead and tears away.
Humikbi ako at binaba ang tingin, marahang pumasada ang daliri niya sa aking
pisngi at ilalim ng mga mata upang palisin ang mga luhang tumutulo roon. Parang
tuta akong tumingala sa mukha niya, I sobbed painfully and held on his shirt
tightly. Inangat ko ang kamay sa kanyang kuwelyo at marahang inabot ang labi niya
para patakan ng halik. He gave in and kissed back on my slow and quick kiss,
huminga ako nang malalim at tinitigan siya.
"Please... don't leave me." pagsusumamo ko. "Don't leave me alone."
His eyes were just staring at me, I could almost feel his sympathy for some
reason he instantly erased it with a gentle smile. He caressed my cheek and leaned
forward to kiss my forehead, nose and last on the lips. He quickly suckle my bottom
lip and gave three tight kisses before pulling away. He held my hand up to his lips
and kissed it.
"I'll stay with you," he said while kissing my hand.
My teary eyes just stared at him, my vulnerable side is just clear with him.
Kahit sa Mommy ko ay hindi ako nagmukhang mahina, palagi lang akong matapang at
palaban pero kay Xanthus ay kusang lumalabas ang kahinaan na parang kaya niya akong
hawakan kahit babasagin at madaling mapunit.
"That's my first promise, take that in your mind and trust me..." he kissed my
cheek and forehead again before driving away.
Iyon ang nasa isip ko sa buong biyahe. Sana ayos lang magtiwala, sana hindi ito
madudurog sa huli. Sana walang bawian dahil baka hindi na ako maibalik ng sarili
ko. I always wanted to give trust but the first person where I gave it, broke me.
Mommy. Ganoon naman talaga, oras na ipanganak tayo hanggang sa magkaisip ay sa mga
magulang na tayo nagtitiwala bago pa sa ibang tao pero simula noong magka affair
siya sa iba ay binasag na niya ang puso ko kasabay ng tiwalang mahirap ibigay sa
kung sino lang.
Tahimik kaming dalawa hanggang sa marating ang apartment niya, I couldn't go
home this late or I just don't really want to. Kaya ko namang umakyat ng gate namin
pero ayaw ko lang umuwi dahil gusto kong makasama si Xanthus. He's living in a
house apartment with own garage and gate, hindi ko alam kung paano niya nakakayang
independent gayong mukha siyang kailangan pagsilbihan dahil walang alam na gawain
bahay pero kabaliktaran iyon. He can cook so well, he can wash his own clothes and
clean his house without a helper.
Agad akong naupo sa sofa at hinilig ang batok sa sandalan, my eyes are still
adjusting from the bright light in the living area. Pinatay ni Xanthus iyon at
inadjust iyong dim lights sa apat na sulok ng kisame. Marahan akong nagmulat ng mga
mata nang maramdaman ko siya sa aking harapan, he removed my flat shoes and stood
up.
"I'm taking a night shower." I declared.
He knows that everytime I'm here, iyon lang ay hindi ako natutulog dito. Ang
una kong tulog dito ay iyon pang sinaktan ko ang sarili, he let me stay here until
morning.
 He nodded. "Did you bring spare clothes?"
"Walang pantulog, I just brought a pair of outfit for tomorrow's shoot."
"My shirt?" he asked with arched brow.
I smiled and nodded, tumakbo na ako patungo sa common bathroom pero hinila niya
ako patungo sa kuwarto kaya suminghap ako.
"Fix yourself here after shower, ako sa labas."
"Doon ka rin matutulog?" nakangusong tanong ko.
He sighed. "Of course."
"Bakit? I still wanna watch on Netflix with you."
"Alright, we will." aniya at marahan akong tinulak sa baywang papasok sa banyo.
"Until we fall asleep."
Kumunot ang noo niya. "I'll wait you 'till you fall asleep, then."
"I want to sleep with you!" pamaktol kong sinabi.
Pumikit siya ng mariin at muli akong tinulak papasok ng banyo, humagikgik ako
at tumingkayad para halikan siya. He licked his lips after that while looking at me
darkly, ngisian ko lang siya at mabilis kong sinara ang pinto para makaligo nang
tuluyan. Pagtapos maligo nang halos kalahating oras ay nakita kong iisa lang ang
tuwalya na nakasampay sa likuran ng pinto kaya maliit kong binuksan ang pinto.
"Xanthus!" sigaw ko.
Nakita ko siyang dumungaw mula sa pinto ng kuwarto, he's drinking on the bottle
of Minute Maid raspberry flavored juice while arching his brow. He looks fresh
already! Bagong ligo rin at nakapagpalit na ng black sleeveless shirt and gray
sweatshorts. Dinungaw ko lalo ang ulo hanggang sa dibdib, his jaw sharpened while
watching me.
"I need a towel."
"You can use the towel there, hindi ko pa nagagamit 'yan." malamig niyang
sinabi.
"Okay!" tumango ako at sinara ulit ang pinto, I dried myself on the black towel
pagtapos ay binalunbon ko sa maikli kong buhok.
Muli kong binuksan ang pinto at nakita ko siyang nakaabang na roon hawak ang
shirt na itim, kinuha ko iyon at nagpasalamat bago muling pumasok para magbihis. It
was long until my thighs, panty shorts lang ang sinuot ko at hindi na nagsuot ng
bra dahil wala namang masyadong bakat sa shirt niyang malaki at hindi masyadong
malaki ang dibdib ko pero kumpara sa mga modelong madalas kong makita ay mas higit
na nabiyayaan ang akin kahit na payat ang pangangatawan.
I went out of the bathroom while drying my hair with towel, I saw him on the
bed with his MacBook. Nakita ko siyang pahikab na sana pero naudlot iyon dahil sa
paglabas ko, he glanced at me from head to toe. It's a good idea that he didn't
have anything to say about my clothes, I blinked my eyes and walked towards him.
Bumaba ang mga paa niya sa kama habang nakatingin na sa laptop at may inaayos doon.
Agad akong humawak sa kanyang balikat pagkapalapit at naupo sa kaliwang hita niya,
he took a deep breath like a prayer for his own sake but his arm tanggled around my
waist to support my back while sitting on his lap.
Pinanood ko ang pags-scroll niya sa Netflix, I put my arm on his nape and
gently caressed his ear on the other side. He smells so nice and manly in a sweet
way, ngumuso ako at dinikit ang ilong sa kanyang pisngi. Hinagod niya ang likuran
ko bago ako inangat sa kama, sa harapan at pagitan ng kanyang mga hita. Iniwanan
niya ang laptop sa harapan ko.
"Choose." he whispered behind me, my tummy swirled up in satisfaction.
I find this so sweet and amazing, us... together in his room alone.
Kinuha ko ang laptop at pinatong sa aking hita para makapili ng movie habang
siya'y nanonood lang sa ginagawa ko. Ilang minuto pa bago ako nakapili roon, I
chose a romantic-comedy movie for us. Pinatay niya ang lampshade sa bedside at
yumakap ang mga braso sa aking baywang. Humagikgik ako at sinandal ang likuran ko
sa kanyang dibdib. Hindi pa man nag-uumpisa iyon at panay na ang halik ko sa pisngi
niya dahil sa panggigigil lalo na pag naamoy ko ang bango niya. Wala naman siyang
reklamo roon at napapangisi lang sa ginagawa ko.

Ilang minuto pa lang ang pinapanood namin ay hindi ko na

nagustuhan kaya iniba ko ulit, mukha namang walang pakealam si Xanthus sa
panonoorin namin kaya natatawa siya sa pagpapalit-palit ko ng movie. We ended up
watching action, humikab ako at mas humilig sa kanyang katawang mainit sa
pakiramdam sa gitna ng kalamigan.
"Can we do this again next time?"
"Course." he nodded. "Do I need to change my sched now to afternoon shift so we
can go up all night, hmm?"
I giggled. "Yes! After graduation next week, I'm so excited to have our nights
like this."
"Can I go to your graduation day?"
Natahimik ako roon, hindi makapaniwala na nagpapaalam siya para roon na hindi
ko lubos maisip. Pupunta siya sa graduation ko? Is he really asking me if he can
come? My heart melted at that.
"Oo naman, baka hindi rin makapunta si Mommy kaya... at wala naman akong honor!
Your simple presence there will be my award for graduation."
Wala na talaga akong pakialam tungkol doon, ang importante ay alam kong
gagraduate ako ngayong taon at hindi na mamomroblema si Mommy sa pag-aaral ko gaya
ng parati niyang sinusumbat.
Humalakhak siya sa aking batok at inamoy ako roon, I shuddered boldly.
"Okay, I'll be there. Is your Mom too busy?" sumeryoso ang boses niya at tinuko
ang baba sa aking balikat para titigan ako.
I shrugged a bit, inangat ko ang kamay upang haplusin ang ulo pisngi niya sa
ganoong puwesto.
"I don't know, hindi lang talaga ako umaasa sa kanya pagdating sa akin.
Magaling lang naman siya sa kapatid ko."
Pinili niyang manahimik, halos hindi ko na mapansin ang pinapanood namin dahil
sa pagpasok na naman ng ibang dilim sa isip ko. Mommy ko ang usapan, siguradong
dilim at poot lang ang maiisip ko na dapat kong alisin sa ganitong sitwasyong
masarap sa pakiramdam ko.
Suminghap ako at hinarap siya, his eyes widened slightly at my sudden
relocation. I bit my lips while looking at him, I was straddling him now. Humawak
ako sa kanyang batok at hinaplos doon ang buhok niya, nagkatinginan kaming muli
bago ko tinulak ang sariling halikan siya. Hindi siya gulat doon ngunit mabagal ang
proseso ng pagganti. Pumasada ang kamay ko pababa sa kanyang braso hanggang sa
kamay at giniya ko iyon sa loob ng aking shirt. He didn't move his hand, it stayed
on my waist.
I felt him sucking my bottom lip and biting it to have access for his tongue,
it was knocking sweetly on my teeth as I opened my lips while kissing him. His
tongue played with mine that made me shudder, our kisses went so aggressive that I
needed a breath to take oxygen. Tumingala ako habang pikit ang mga mata, he was
breathing massively as his kisses started traveling down my jaw and neck. I grinded
my hips closer to his bulge under his sweatshort that made him groan painfully.
I was moaning at the simple interaction of our sensitivity right now. I'm wet
and ready! Ayaw ko man aminin pero iyon ang totoo, I need him...
"Baby..." he hissed and stopped my hips from grinding.
Mabilis kong binaba ang mga kamay sa kanyang matigas na tiyan, I instantly
found his crotch between and caressed it down with my trembling hand. Mariin niyang
hinawakan ang kamay ko ngunit hinawi ko iyon at agresibo siyang hinalikan sa labi
ulit upang maalis ang atensyon niya sa gawain ng aking kamay. Pinanlalamigan man
ang tiyan ko dahil sa tigas at kakisigan ng nahahawakan ko ay lamang pa rin ang
gusto kong gawing pagpapaligaya roon. I squeezed his massive thing, it was angry
and proud as steel! Damn it, he's so turned on!
He groaned angrily. "Fuck."
I untied the lace of his shorts while kissing him hungrily, my hand went inside
his waist band to touch him fully but it didn't come easily because he already laid
my back down on the bed to be on top of me. Nagulat pa ako sa malakas na kalabog na
narinig ko, nahulog ang Macbook niya sa lapag na bahagyang nagbigay liwanag!
Muli kong kinalas ang sintas ng kanyang sweatshort at pinasok ang kamay ko
roon, I cupped his maleness under his briefs that earned him breathless gasp and a
cuss. Nang magmulat ako ay nakita ko siyang halos mamula sa nararamdaman. Mabilis
niyang hinila ang kamay ko paalis sa loob ng short niya bago ko naramdaman ang
paghawak niya sa aking balakang, mula roon ay hinila niya ang magkabilang gilid ng
panty ko pababa at iniwanan lamang sa aking mga hita saka niya agresibong inangat
ang dalawang binti ko at pumagitna ang ulo sa aking mga hita, hinalik-halikan niya
ang hita ko at nag-iwan ng marka malapit sa aking balakang. Panay ang pagtindig ng
balahibo ko dahil hindi ko inaasahan ito. He put my separated thighs on his
shoulders as I felt his lips on my folds. One swipe of his tongue and I'm fucking
breathless.
"Ah!" I moaned loudly.
Gusto kong tumakbo at tumalon sa napakalamig na tubig para lang mawala ang
nakakapasong pakiramdam ngunit mas gugustuhin ko yatang magtiis na masunog sa
ganitong paraan.
He chuckled, a controlled anger and frustration is very clear. Bubuksan ko sana
ang mga mata para panuorin siya sa ginagawa ngunit mas lamang ang pamimigat ng mga
mata ko, his hand went up to my breast while the other one was stopping me my hip
to grind so bad against his face. My toes curled tightly as his tongue punctured
into my core, my walls tightened in a tingling sensation while it was reaching my
spot rightly. Para akong lalagnatin sa sobrang kawalan ng hangin at init ng
pakiramdam. I gripped on his hair and pushed him more while moaning his name
loudly, mas napatingala ang leeg ko habang habol hininga.
"Xanthus! Fuck! I'm so close!"
He slowed down that made me feel so uncomfortable at the moment of torture.
"Ah! Please! Let me come out now!" I moaned loudly again, it's booming around
his quiet room.
"Of course, baby. You will." he said vigorously as he started licking my
sensitive bud again, I felt his finger slowly shoving in my soaking tight hole. May
kirot akong naramdaman pero naagapan agad ng kanyang dilang mapaglaro roon.
"Oh! Shit! Baby!" I moaned sweetly, feeling his finger in and out of me while
licking my bud above where he's thrusting his finger.
In no time, my body trembled so well while having my release. Xanthus went up
to see my pleasured face, he caressed my flesh again. Nagmulat ako kahit sobrang
bigat ng mga mata ko habang nangangatog pa rin mula sa kanyang ginawa sa akin, he
licked his lips while watching me seriously. Uminit ang mukha ko, I'm still under
my heavy breathing. He leaned down to kiss my neck, humawak ako sa kanyang batok at
niyakap siya habang panay ang halik niya sa leeg ko.
"Your tongue... feels so great." nahihiya kong halakhak at binaon ang ilong ko
sa kanyang buhok na malambot.
I felt him sucking some skin on my neck, agad ko siyang hinila roon.
"I have a photoshoot tomorrow!" saway ko sa kanya.
Palaging pinapaalala sa akin ni Rex iyon, na kung may boyfriend man ako ay
huwag ko nang ipangalandakan na magpalagay ng hickeys dahil mahirap sa isang modelo
iyon lalo na't puro bikini pa at daring ang sinusuot sa photoshoots.
He nodded and stopped what he's doing, malagkit niya na lang iyong hinalikan at
saka hinuli ang labi ko. Tinukod niya ang magkabilang kamay sa aking magkabilang
gilid, he's in a push up position while looking at me straightly under him. Seryoso
iyon at nakakanerbyos, I hooked my hands on his nape and chuckled nervously.
"Do you want me to..." I trailed off and pouted my lips to point his lower
body. Inabot ko ang kanya ulit pero hinila niya ang kamay ko paalis.
"No." he said, clenching his jaw.
"That's unfair!" tanggi ko, mas kumapit sa batok niya. "You did it so well,
wala mang lang akong nagawa sayo?"
"You don't need to do something, just rest now..." he chuckled.
His arm wrapped on my waist and carried me up, his other hand pulled up my
panties to fix on its right place again as he parted my thighs to cage him in
between. I giggled and kissed him on the lips until his neck, suminghap siya at
humiga na. He let me rest on his body that way while arms were around my body. I
fell asleep with a smile on my lips, I feel so happy.
Tonight is the most amazing feeling for me...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 25

We woke up early in the morning to get ready on our own

work today, we still have hours to spend in bed. Maaga lang akong nagising dahil sa
panaginip na hindi ko maalala, sobrang ganda ng umaga kung mukha ni Xanthus ang
kamumulatan sa unang mga minuto ng umaga.
Marahan niyang hinaplos ang buhok ko habang nasa ibabaw niya pa rin ako
nakahiga, I'm already tall for a woman but Xanthus is more taller and massive that
he could be my bed like this. Napag-usapan namin ang tungkol sa trabaho pero
napunta ako isang katanungan na kuryoso ako.
"Did you, uh... and Freya?"
He groans. "Here we are again, huh?"
Umiling ako at ngumiti, dumapa ako sa katawan niya para makita ang kanyang
mukha. I gently kissed his chin and caressed his cheek, he was staring at my eyes
keenly.
"Just asking, I want to know."
"Okay. What do you want to know?"
Huminga ako nang malalim. "May nangyari na ba sa inyo ni Freya?"
Of course, Lace! Tatlong taon kaya sila at imposibleng manatili silang dalawa
ng ganoon katagal na wala man lang nangyayari! I mean, let's get this straight.
It's a need! Hindi nga mag-on ay nagagawa ang ganoong bagay, iyon pa kayang
magkarelasyon.
His brow arched a bit.
"You were together for years, imposibleng wala pa!" sabi ko.
"Yeah, we already did it." tahimik niyang sinabi, his hand on my lower back
caressed my body slightly.
I knew it. Mukha naman talaga, imposibleng wala dahil sa tagal nila. My heart
contorted a bit but I'm still curious about how were they as a couple back then.
"Ilan?"
His forehead wrinkled, he frowns. "I don't know. I wasn't counting but it could
be count in fingers."
"Ilang taon kayo, ah! Bakit nabibilang pa sa mga daliri? Hindi ka ba active sa
sex?"
Seryoso ba siya? Ilang taon sila! Ganoon siya? Hindi pala sila mahilig kung
ganoon o hindi mahilig si Xanthus? Iyon ang narinig ko sa mga kaibigan ni Freya.
He's not sexually active!
He was serious but his ears reddened, umiling siya bilang pag-amin sa bagay na
iyon.
"I can control myself."
"Puro make out lang?" natatawa kong tanong. "Talaga? That's unique! Kasi, iyon
na kaya ang in demand ngayon. Lust. Kahit walang relasyon nagagawa na iyon, kahit
hindi nagmamahalan."
He inhaled while watching me fixedly, kung natutunaw lang ako ay baka kanina pa
ako likido sa kanyang ibabaw.  The butterflies in my tummy are killing me
completely and I'll die in paradise of Xanthus' effect.
"I just don't know... now." a devilish grin crept on his lips as he lifts his
head and kissed my lips.
I pulled out and giggled, uminit ang mukha ko sa kanyang sinabi. Ano iyon?
"Was she aggressive?"
 Hindi siya sumagot at tumitig lang, may konting simangot sa mukha.
"Was she clingy and possessive?"
"Normal na iyon sa magkakarelasyon." aniya, hinapit niya batok ko para
mahalikan pero agad akong kumalas para muling magtanong.
He continued kissing under may chin and jaw, nakakakiliti iyon pero masarap sa
pakiramdam. Oh boy, the nice man is becoming a beast in kisses! Pero hindi ko
masasabing dahil sa akin iyon, marahil ay mas malambing pa siya kay Freya noon
dahil magkarelasyon sila at sanay na sila sa isa't isa.

"I'm really curious about your relationship, I want to know

how you were as a couple then. Clingy ka ba at possessive din sa kanya?"
"Sometimes only, but I don't wanna be possessive and clingy 'coz it might
change our relationship to hiding things behind each other. I was letting her go
out freely and do things she wanted."
"Minahal n'yo talaga ang isa't isa?" nakangiti pa rin ako sa tanong upang hindi
siya mailang sumagot.
Hindi siya nakasagot agad at huminto sa paghalik ng panga ko para titigan ako
sa mga mata ng diretso. Nagkibit balikat ako.
"I mean, yeah. Hindi naman kayo magtatagal ng tatlong taon kung walang
pagmamahal, 'di ba?" I stated.
"I used to love Freya as a sister when we were just starting," he answered
quietly.
"Sister? Pero nagsesex kayo," umirap ako at natawa. "Family stroke?"
Suminghap siya at pinanggigilan ang hawak sa kurbada ng aking baywang. "That
was when we were just starting dating."
"Niligawan mo siya?"
"I don't remember courting her, we just started dating. We worked for it until
we reached years together."
"Madalas kayong mag-away? Tungkol saan?"
"She was possessive and clingy at times I don't want it, doon kami hindi
nagkakaintindihan minsan. It was a normal relationship, Dallace. Nothing more."
Ngumuso ako, normal na relasyon. Lahat naman. Medyo nalulungkot lang ako na
maisip iyon, my mind is becoming shallow around the thoughts about them. Pakiramdam
ko kahit anong gagawin ko ngayon ay hindi matatabunan kung paano sila ni Freya
noon, ang kinakapitan ko lang na kaisipan ay ang fact na nakipaghiwalay siya dahil
may nararamdaman na siya para sa akin. Masaya na ako roon, sana magtuloy-tuloy lang
ito at tumagal, I'd surely do anything to make him stay with me and wrap our
memories together to erase their past.
"Alam na ba ng Mommy mo na break na kayo?" tahimik kong tinanong iyon.
My heart hurt at that. Baka hindi pa? Baka ang alam ay sila pa rin kaya siguro
gustong-gusto at nagkakasama pa rin sila ni Freya na bumibisita kay Xanthus sa
ospital.
"I already told her." he said and pulled me on my nape to kiss me. "Don't worry
about it anymore, please..."
Humagikgik ako nang pagpalitin niya ang puwesto naming dalawa, he's on top now
while kissing the parts of my faces until my lips. I gasped in his mouth and held
on his nape, I accidentally bite his tongue that made him groan and laugh. Binigyan
niya ako ng magkakahiwalay na patak ng halik at madiin bago kumalas nang tuluyan.
"I'll just cook breakfast, we need to get ready." he said before standing up.
I stayed on the bed while watching him, kinuha niya ang sleeveless shirt niya
sa lapag at sinuot iyon bago muling sumampa ang tuhod sa kama para halikan ako sa
labi at noo. He caressed my cheek gently and kissed my lips again.
"Get up, okay?" he said.
I smiled and nodded, pinanood ko siyang lumabas na ng silid. Pansamantala kong
niyakap ang comforter sa katawan at binaon ang mukha sa kanyang unang malambot,
damn. I feel like I'd crave for this scent everyday, puwede ko bang iuwi ang unan
niya? Ilang minuto pa akong nagtagal doon bago kumilos. I took a quick bath and
fixed myself for today's schedule. Wala na kaming pasok sa klase, puro practice na
lang para sa graduation next week kaya photoshoot ang paniguradong pagkakaabalahan
ko.
Habang nag-aayos sa sarili ay naisip kong gusto ko nang bumukod kila Mommy pero
hindi ako sigurado kung papayagan ako lalo pa ngayong magtatapos na ako, she would
probably push me to do something to earn and to help them pay expenses at home.
Wala namang problema, para mabayaran din sila? Sana makuntento rin sila sa
kakayanin ko lang ibigay.

I let my face without anything even lip balm or tint,

aayusan naman ako sa shoot mamaya kaya hindi ko kailangan maglagay ng kolorete
pagpunta roon. Nakaayos na akong lumabas ng kuwarto niya para makapag umagahan,
nilapag ko ang sling bag ko sa isang upuan at tumulong sa kanyang paghahanda. I
walked to the counter to check on the drawers where utensils are, naroon din siya
at kumukuha ng baso. His hand held my hip gently pero agad ding pinakawalan nang
makakuha na ako ng mga kubyertos at sabay kaming nag-ayos ng lamesa.
I was smiling the whole time, we had our breakfast together. After that, he
decided to take a quick shower too. Ilang minuto akong naghintay lang sa sala
habang nanonood ng cartoons at katext ang ilang kaibigan.
Isha: Ano na, bes? Hayop ka, ang guwapo mo talaga mag boyfriend 'no? Hindi
papakabog!
Iyon ang bungad niyang text sa akin, malamang kagigising lang. Napangiti ako
nang malapad.
Ako: Hindi ko pa boyfriend, Ish. Huwag kang excited.
Isha: Namo! Pashowbiz ka talaga, kinareer mo ang pagmomodel masyado pati sagot
mo plastik. Hindi pa pala kayo magjowa? Nasaan ka ngayon? Hinatid ka ba sa inyo?
Huwag ako!
Ako: Hahaha. Nandito ako sa apartment niya, hindi ako nagpahatid sa amin baka
masermonan ako ulit at maudlot ang saya ko sa graduation.
Isha: Okay! Dito ka diretso sa apartment after shoot, magkuwento ka sa akin.
Sorry ha, pero crush ko si Kraig talaga. Simula pa noong una ko siyang nakitang
hinatid ka!
Napasinghap ako.
Ako: Seriously? Sumbong kita kay Jasper, e!
Isha: Alam niya kaya, sinabi ko sa kanya kaninang umaga na ang guwapo ng
boyfriend mo talaga. Tapos nakuwento niya na nakita na nga niya iyan dahil nagsundo
na rin minsan doon sa ex niya, bet na bet daw ng mga modelo roon. Naku, ingatan mo
na.
Hindi ko na nasagot iyon nang makitang lumabas si Xanthus sa kuwarto, he's
strapping his wristwatch around his wrist while eyes looked directly at me.
Nakasuot na siya ng uniporme para sa ospital, nilocked ko ang cellphone at tinabi
sa aking bag saka tumayo. Lumapit na siya pagtapos ayusin ang relo, he held on my
waist. Ngumiti lang ako at lumakad na kami palabas ng apartment niya.
"I'll drive you to Lipa and watch your shoot."
"Huh? May duty ka!"
"Afternoon today." he said.
"So you'll stay until your duty time?"
He just nodded. Nakaramdam ako ng excitement pero lamang ang pag-iinit ng mukha
ko sa hiya, first time siyang manonood ngayon ng photoshoot! Ano kayang gagawin ko
roon? Hindi naman ako mahiyain pero kung naroon si Xanthus at manonood? Hell, that
would be awkward!
Hanggang sa makarating kami ay kinukulit ko siyang huwag na manood dahil baka
ma-late siya pero mapilit siya kaya wala akong magawa hanggang nasa elevator na
kami ng kumpanya paakyat sa studio. Iyon ang pinagtatalunan namin sa ilang minuto
naming magkasama.
"Xanthus!" inis kong sambit habang nakatingin sa kanyang repleksyon sa pinto ng
elevator, mabuti at wala pa kaming kasabay dahil maaga ang schedule ko ngayon.
"Huwag ka nang manood!"
"Why?" natatawa niyang tanong at inakbayan ako, inamoy niya ang buhok ko habang
nakatingin din sa aming repleksyon. "I have always wanted to see you working
beautifully."
I pouted and held on his arm on my chest, I sighed heavily while looking at us
in the reflection. He wants to see me working and I want to see us like this... I
smiled and took out my phone to shot our moment. He just watched me and let me do
things while nuzzling on my hair behind, tinago ko ang kalahati ng mukha sa kanyang
braso at kinrus ang mga binti kong mahaba habang nakahilig ang likuran sa kanya.
His face was on the sideview but his eyes were looking at the reflection like a
cold man's eyes in an all white uniform! He's so handsome! I captured it
immediately, humagikgik ako at mabilis tiningnan ang litrato habang abala na siya
sa paghalik ng pisngi ko.

"Hindi ka masyadong clingy rito." halakhak ko sa litrato

para tuksuhin siya.
"Oo nga," mapang-akusa niyang sambit sabay tusok sa tagiliran ko para
mangiliti.
I laughed and covered my mouth instantly while pushing him to stop tickling me,
he kissed my jaw line and lips quickly.
And I thought he doesn't like to be a PDA! According to Freya herself, right?
That's what I heard. Sabi niya ay hindi siya hinahalikan ni Xanthus sa publikong
lugar. Well, elevator? We're alone here, hmm. Baka nga rito lang. Pero may CCTV pa
rin.
Aliw na aliw ako sa litrato namin, ginawa ko agad iyong wallpaper. Nang tumunog
ang elevator ay bumaba kami, his one arm is still clinging around my tiny waist.
Uminit ang mukha ko nang makita ko ang ilang nakasalubong na tanda ko pang kagrupo
ni Freya rito sa kumpanya. Kinalas ko ang braso ni Xanthus but he's so consistent,
bumaba lamang ang kamay niya sa kamay ko. Hinayaan ko na lang iyon.
"Good morning!" Rex said as we crossed paths, palabas siya ng pinto at papasok
kami. May mga dala siyang papel at tila nagmamadali pero agad napahinto nang makita
ang kasama ko.
"Oh, Mister Ylarde!" aniya habang bumibeso sa akin at nakatingin kay Xanthus.
"How are you? Are you finally accepting the offer? Or you're here for Freya?"
Gulat pa ako na magkakilala silang dalawa pero uminit ang ulo ko sa huling
tanong, pinigilan ko lang. Pagtapos bumeso sa akin ay buong tuon na ang ginawa kay
Xanthus. Rex' eyes went down to our entwined hands like he just noticed that we're
together here, akala niya yata nakasabay ko lang ito! Kumunot agad ang noo niya
bago ako tinaasan ng tingin at namilog ang labi.
"Oh my gosh! I'm sorry!" paumanhin niya sa akin. "Dallace, I didn't k-know!"
Xanthus smirked. "Can I watch her shoot today?"
Rex nodded fast.
"Of course! Sir Avo is inside, may makakausap ka diyan habang naghihintay kay
Dallace." gulat pa rin si Rex.
Nagtaas ng kilay si Xanthus at tumango lamang, muling lumipat ang hawak niya sa
baywang kong maliit.
"Anyway, we have something to talk later." paalala niya sa akin.
I nodded and smiled.
"Diretso ka muna sa office after your set today."
Iyon ang huli naming usapan bago kami pinakawalan ni Xanthus, nagmamadali
siyang lumisan ng studio. Pumasok na kami nang tuluyan, mayroong sofa sa loob kung
saan puwede siyang maupo. Nakita ko agad ang paglipat ng tingin ni Avo sa amin, he
looks so casual today unlike when he's wearing a suit and tie. Ngumisi siya nang
makita si Xanthus, iniwanan niya ang kausap na photographer para lumapit at habang
lumalapit siya ay kinalas ko naman ang kamay ni Xanthus sa akin.
"Good morning, Sir." iyon ang pagbati ko sa blangkong tono.
His lips curled up as he nodded, ilang saglit na dumikit ang tingin sa akin.
"Morning,"
Nag high-five sila ni Xanthus, hindi ko iyon inaasahan pero nagpaalam na ako
dahil sinenyasan ako nila Jiyong at Ayi sa dresser. I don't if I'm already late or
what! Sinulyapan ko pa si Xanthus na naiwanan kay Avo, his eyes were following me
while Avo started talking to him.
Hinila ako ni Ayi at Jiyong, halos mapahagikgik pero nagpipigil.
"Boyfriend mo 'yon?" Ayi's first question.
"Sabi sayo, nurse 'yon e!" ani Jiyong.
Ngumisi ako at pumasok sa dressing room para makapaghubad ng damit.
"Hindi ko pa boyfriend."
"Grabe, girl. Hindi ko lang talaga namukhaan noon, e. Pero best friend sila ni
Sir Avo!"
Nangunot ang noo ko habang sinusuot ang white robe, lumabas na ako ng dressing
room at umupo sa harap ng dresser. Pinalibutan ako ni Jiyong at Ayi.
"Magkaibigan sila?"
"Oo, ex ni Freya iyan, 'di ba? Magkakaibigan silang tatlo noon pa, actually.
Highschool pa lang."
My face heated at Ayi's revelation.
"Naiwan iyong si Kraig at Freya, si Sir Avo nagtuloy ng med school sa ibang
bansa. Hindi ko talaga inexpect na kayong dalawa!" hagikgik ni Ayi habang
nilalagyan ng hairband ang buhok ko.
Mukhang hindi alam ni Jiyong iyon kaya nakikinig din siya kay Ayi, tumango ako
at tipid na ngumiti. Kuryoso ako roon at gusto ko pang marinig ang tungkol doon.
"Hindi ko alam iyon," natatawa kong sinabi para hindi magmukhang apektado.
Magkakaibigan noong highschool pa? Hindi ako nagtanong kung paano sila
nagkakilala ni Freya pero hindi ko inaasahan na magkaibigan na sila simula
highschool pa! Kabatch ko lang si Freya, si Xanthus ay ahead ng isang taon at
nakapagtapos na at dahil repeater ako ay nasa huling taon pa lang ako.
Tumayo si Ayi sa gilid ko, sinulyapan ko sa repleksyon sila Xanthus at Avo na
abala sa sariling mundo ngayon at bahagyang nagtatawanan pa sa pinag-uusapan.
"Si Sir Avo yata talaga iyong nanliligaw dati kaso ayaw ni Freya na mag med
school dahil maiiwanan siya kaya wala rin daw saysay kung magiging sila."
Uminit lalo ang mukha ko, narinig ko na ito noon. Sa mga kaibigan ni Freya,
ayaw niyang mag med school si Xanthus dahil malalayo silang dalawa!
"Paano mo nalaman iyan?" Jiyong chuckled cutely. "Tsismosa ka talaga."
Seriously?
"Ano ka ba, siyempre alaga ko iyong best friend na babae ni Freya dati!" ani
Ayi. "Highschool pa lang daw sila noon, si Avo at Kraig na 'yong may usapang
magtutuloy ng med school para makapagdoktor. Iyong jowa mo naman, hindi na nagawa
iyon dahil naging sila ni Freya sa college."
"Huh? Pero kabatch ko lang si Freya."
"Huminto sa pag-aaral iyon para sa modelling." ani Ayi. "Hindi ko alam kung
ilang taon, e."
"Paano naging sila? Hindi ba sila nagkagalit ni Sir Avo dahil doon?" gulat na
tanong ni Jiyong.
Ayi shrugged.
"Nagkagalit, nagsuntukan pa nga raw pero eventually natanggap din naman."
"'Di ba, kakabreak lang nila?" tanong sa akin ni Ayi.
Pumikit ako habang inaayusan na ng make up.
"Oo." diretso kong sambit.
"Hindi yata uso three month rule, mga liberated kasi." pigil na halakhak ni
Ayi. "Tingnan mo ngayon, nilalapitan ulit ni Freya si Avo dahil wala na sila ni
Kraig."
"Narinig ko rin pala na si Sir Avo iyong balitang third party." bulong na sabi
ni Jiyong. "Totoo ba iyon, Yi?"
Gustuhin ko mang magmulat ay hindi ko magawa dahil sa mata ko na naglalagay ng
eyeshadow si Ayi, nagtiim bagang ako.
Si Avo!? What the fuck is happening? Para na naman akong mababaliw sa kaiisip
noon, paanong si Avo? Bakit si Avo?
 "Ewan ko, hindi ko sure pero 'yan din ang narinig ko. Naku, etong si Freya girl
gustong sumakabila pagtapos kay Kraig. Hindi na nakuntento, gusto parehas
bestfriend tinutuhog."
Hinampas siya ni Jiyong habang tumatawa. "Shh!"
Pinisil ni Ayi ang braso ko.
"Ingat-ingat muna kay Papa Kraig, baka kasi palabas lang 'yan at ipapakita kay
Freya na hindi lang siya ang kayang magkaroon ng bago agad. Hindi pa ba kayo?"
Umiling ako habang nakapikit, hindi makapagsalita dahil wala akong mailabas na
boses at letrang mabubuo para sabihin. Naghahalo ang galit at pait sa aking dila,
my heart is wrenching while processing and solving everything's running inside my
head. About the whole situation, is he really planning this? Hell! I can't believe
it!
My eyes heated up, I swallowed my emotions and forced my own thoughts to pause
for awhile because I can't save myself from him! I know, I just know... I can't.
Fuck it!
Who will save me if ever he's the one who would break me in the end of this
happiness?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 26

Hindi ako mapakali noong umagang iyon, kung hindi pa ako

tuturuan ng aking gagawin ay wala akong sariling kilos dahil sa kakaisip tungkol sa
narinig.
Our concept today is Marvel shirts only, my third pair is a red Spiderman face
shirt and a red thong with Spiderman's logo matched with an iconic socks until my
thighs, Spiderman din. Hanggang tuhod lang ang pagkuha noon base sa nakita ko sa
monitor habang tuloy-tuloy ang pagkuha ng shots. Mabuti na lang at hindi ko
kailangan parating ngumiti, Avo and Xanthus are still talking but their eyes were
watching the on going shoot. Hindi ko man alam ang pinag-uusapan nila ay masyado na
akong nag o-overthink sa lahat, tungkol siguro kay Freya at sa kanilang relasyon.
I wonder how they managed to be friends still upon knowing that Avo is the
third party. Ginagamit lang ba talaga ni Xanthus ang pagsama sa akin para makita
nilang ayos siya kahit niloko at pinalitan ng matalik niyang kaibigan? Kung
tutuusin parang pinagpasahan ng ilang ulit si Freya, niligawan ni Avo napunta kay
Xanthus at ngayon si Avo ang dahilan ng kanilang hiwalayan.
Tss, what a bitch.
I'll have a man co-model, kagaya ng aking minomodelong damit ay ganoon din ang
kanya ngunit boxer shorts naman ang pang-ibaba. It's Dale Jensen, he's a half
American-Japanese blood.  Hindi ito ang first time na may nakapartner ako pero heto
ang unang pagkakataon na si Dale ang katambal ko sa shoot, isa kasi siya sa mga
mabentang modelo ngayon. He got a lot of offers from other clothing companies and
in showbiz, too. Nabalitaan ko nga na mayroon siyang offer para sa music video ng
sikat na banda.
"Hey." he greeted while we're in the middle of our shoot.
I smiled at him. "Hey!"
He's handsome, typical handsome with a playboy look but he looks gentle. His
eyes were talking, too. And lips are so red, hindi ko naman nakitang inayusan siya
kanina. Buhok lang yata ang inayos at sinabak na agad dito dahil late na rin siyang
dumating. Sana hindi na ipaulit pa iyong naunang dalawang shirt, iedit na lang siya
na magkatabi kami pag nilagay sa brochure.
"Okay! Put your arm around her neck, Dale!"
He smiled. "Can I?"
Gulat pa ako na nagtatanong siya ng ganoon, dapat gawin na lang niya dahil
parte naman ng trabaho namin. Natawa ako at tumango, lumapit din ako at naramdaman
ko na ang kanyang braso sa aking balikat, his hand reached my hair and I think it
would be a cute shot!
"Dale, closer! This is a couple shoot!" sambit ng isang bading na staff.
"Dallace, can you hug his waist?"
I nodded and smiled widely.
"Hala! Nahihiya yata si Dale! Aba! Bakit?" panunukso pa ng ibang nanonood na
staff.
"That will be a good luck for Dallace! I'm sure she'll have a lot of offers,
too!"
Ngumiti ako at niyakap ang mga braso sa baywang niya, huminga siya nang malalim
upang umayon na rin sa aming trabaho. Parang humihingi lang siya ng sign sa akin,
ganito rin kaya siya sa ibang nakakapartner sa shoot?
Halos kabahan ako nang masulyapan ko si Xanthus doon, sa ilang metrong
distansya sa likuran lamang ng monitor. He's watching us gloomily now, I shrugged
the thought of his pissed eyes and let the wind decide for the concept of our
shoot. This is a part of our work, duh?
Wala siyang magagawa sa trabaho ko, kung naiinis siya. Puwede na siyang umalis
tutal may duty naman siya at ayaw kong makausap muna siya.
"Go, Dallace!" Ayi cheered on the side.
"Dale and Dallace looks very good together!" kumento ng isang head na kapapasok
lang at pinanood kami.
"Yes, maybe we should give them another dark concept." dinig kong usapan ng mga
nasa gilid.

"Put a single chair there." utos ng photographer na sinunod

agad ng staff.
They gave us a single chair, natatawang umupo si Dale. Hindi ko naman alam ang
gagawin pero tumayo ako sa gilid niya at hinilig ang isang siko sa kanyang balikat
at doon pumangalumbaba bago ngumiti, he leaned his head on my arm and his arm
snaked around my waist for another couple shot.
"Now sit on his lap and do poses!"
Inalalayan niya ang aking siko nang umamba na ako, he parted his long thighs to
make me sit on his right lap. Pinatong ko ang isang hita sa kabila niyang hita at
hinarap ang mukha sa kanya, he looked at me back.
"I'm surprised, you look beautiful this close." he said in a whisper, his head
tilted and he smiled.
Halos lahat ng galaw namin doon ay kinukuhanan ng photographer.
"And I'm shy now." natatawa kong sinabi habang nilalagay ang mga braso ko sa
kanyang batok at leeg.
His grip on my waist tightened as he pulls me closer to him, halos mag-init ang
mukha ko nang maramdaman siya sa gilid ng aking hita. He's turned on! Seriously? In
the middle of the shoot? Tangina, nakaboxer shorts lang siya! Sana naman pigilan
niya ang pagbakat noon! Bakat na nga, lalo pang babakat dahil nabuhay. Medyo nilayo
ko ang hita roon upang hindi mailang.
The tip of my nose reached his cheek, I heard his little cuss.
"Fuck." bulong niya sa sarili pero dahil malapit kami ay rinig ko agad.
"Ah! Oh my God!" tilian nila Ayi at iba pang make up artist.
A sudden laughter from us echoed because of that. Hindi ko alam kung bakit ako
natawa roon, medyo awkward kasi at nakakahiya lalo dahil sa tili nila Ayi.
"Single?" he asked quietly.
I shrugged. "Does it matter?"
Namilog ang mga mata niya sa sagot ko.
"Uh, well... yes, of course. Wanna invite you for lunch."
"Today?" I chuckled and smiled at the camera.
Halos maging tuod ang pagngiti ko nang makita ang sobrang dilim na mga mata ni
Xanthus, diretso sa akin habang kuyom ang kamao sa susi ng sasakyan niya. His chest
heaved up but he managed to calm himself down, nagpamulsa ang mga kamay niya sa
pantalon at inigting ang panga. Akala ko ay aalis na siya pero nanatili pa rin doon
para manood.
"Yes, today. Is it possible?"
"You see that nurse?" bulong ko habang nakangiti at patuloy na pumupostura sa
camera.
He nodded, his nose went on my cheek gently.
"Boyfriend mo si Ylarde?"
"Nah, not... yet. I don't think so." alanganin akong ngumiti. "Kasama ko kasi
siya kaya hindi ako puwede this lunch."
"Oh, I see. Next time, then. Are you dating him?"
I shook my head a bit. "Mutual understanding."
"MU lang? Bakit? He's still moving on from Frey?" halakhak niya sa tainga ko.
Nangunot ang noo ko at napaharap sa kanya, so talaga pa lang kilala ang couple
na iyon! Our noses touched, another good comments from the staffs cheered more.
"You know them?"
Fuck! Okay. I need to get a hold of my own mind, hindi ito nakakabuti. Ayaw
kong masakop na naman ng kaisipan kong madilim.
"They were a couple, right?"
Tinanguan ko iyon pero hindi na nasundan pa ang pagtatanong ko sa call out ng
staffs.

"A'right! That's nice!" paghinto ng photographer.

Mabilis akong tumayo para kumalas na at umalis sa platform, naramdaman ko ang
pagsunod niya sa akin ngunit naunahan na ng paglapit ni Xanthus na tila nagbigay pa
ng warning look kaya narinig ko ang pagtawa ni Dale. Wala na si Avo sa paligid,
lumabas yata kanina dahil sa pagbulong ng isang assistant sa kanya.
"Is that your last shot for today?" Xanthus asked behind me, halatang-halata
ang iritasyon at pagpipigil.
"I don't know." I said coldly and faced him. "But you can go now, baka ma-late
ka."
"Hihintayin kita." matigas niyang sinabi.
"May duty ka, 'di ba? May meeting pa kami sa office ni Rex."
Hindi ko pa alam kung anong pag-uusapan namin ni Rex ngayon pero siguro ay
importante dahil ngayon niya lang ako ulit sinabihan ng ganitong meeting sa kanyang
office.
"So? Will it take a year to be done?" he said sarcastically.
Umirap ako at iniwanan na siya para makapasok sa dressing area at makapagpalit
ng damit, sinuot ko ulit ang damit ko kanina. Dandelion halter top and a white
high-waisted miniskirt, napabuntong hininga ako habang tinitingnan ang sarili sa
salamin. I look so pissed and hurt now that I'm alone here, muli akong huminga nang
malalim. I tucked my shirt in and went out of the dressing room after minutes with
a normal look.
Nginitian ko sila Ayi na lumapit sa akin.
"Grabe! Baka may fans club na kayo paglabas ng pictures n'yo ni Dale! Lakas ng
chemistry. Pinag-uusapan na kayo nila Ma'am Lani." hagikgik ni Ayi.
Natawa ako at inayos ang sling bag sa aking balikat.
"Anong pinag-usapan niyo dun, ha?" usisa niya.
"Wala naman."
"He had a boner." Jiyong said. "And your "boyfriend" is so fucking irritated
while watching you."
Nagtawanan sila, nagkibit balikat ako.
That "boyfriend" is pissing me off, his past is breaking my mind without
knowing it.
Wala akong gana makipag-usap sa kanila ngayon, naiinis ako dahil isa sila sa
mga dahilan kung bakit pa ako nakarinig ng tungkol kila Freya at Xanthus. Mabilis
akong nagpaalam sa kanila at lumakad na paalis ng studio, nilampasan ko si Xanthus
na nakita kong nakaabang sa paglabas ko.
"Dallace." iritado niyang tawag sabay hawak sa kamay ko.
 Kahit inis ako ay para akong manlalambot sa paghawak niya, agad niyang
pinagsiklop ang mga daliri namin pero tinigasan ko ang mga daliri na hindi ibalik
ang pagahawak sa kanya. He gasped mildly.
"Are you upset about my attitude?" he asked quietly while following my steps.
"I'm sorry, I'm just so pissed. Someone's touching you like I do."
"No, I'm not. And that's just a work, you don't need to overreact." inis kong
sinabi at hinila ang kamay ko dahil nasa harapan na ng office ni Rex. Hindi siya
bumitiw. "Let my hand go now, papasok na ako."
Nagkatinginan kami, his eyes were filled with darkness, anger and pain for some
reason. Maybe I said something hit him, but it suddenly turned soft while I'm just
blankly looking at him. My heart contorted rigidly, I don't know why it hurts this
bad. Kahit narinig ko lang naman pero naiinis ako, paano kung tama nga at totoo? E,
'di ako ang kawawang nagtiwala at naniwala?
Nagmura siya at binitiwan ang kamay ko, marahan iyong lumipat sa baywang ko at
unti-unti ring kumalas nang tuluyan akong pumasok sa office ni Rex at iniwanan siya
sa labas. Rex was busy on his computer but when he saw,  he stood up with a wide
smile. Giniya niya ako paupo sa sofa at binigyan ng juice, nakita kong lumabas ang
isa niyang assistant para iwanan kami.

"Dallace, you have an offer!" bungad niya.

Kumunot ang noo ko.
"Agad?" gulat kong tanong. Wala pa nga akong kalahating buwan, e. Ang galing
naman.
"Yes, we've had a votings last day for you, Xamarah and Freya. Luckily, you got
the highest votes. Pinili ko talaga ang mga pictorials mo in a row! Lahat maganda
kaya hindi ako nahirapan, napili kang maging main lead ng isang music video. Kung
tatanggapin mo, isasali ka rin sa training to be a regular Lady Luck. So far, ikaw
pa lang ang pinakabagong hindi mahihirapan na maging isa sa main models ng
company."
Nanlalaki ang mga mata ko, hindi ko alam kung matatawa ako o maiiyak doon dahil
hindi ko talaga inaasahan ang ganitong parte ng pagmomodelo. Masaya na ako sa
makakakuha ng sweldo at magkakapera, I've never dreamed of this job but it would be
a great help for me if ever I become one of the main models of this company plus
the offers. Mas marami akong makukuha, kung ganoon.
"R-Really?" nauutal at hindi makapaniwalang tanong ko.
"Yes! Grabe, your first project will be the shooting of the music video.
Papayag ka ba roon?"
"Why not?" mangha kong tanong. "Of course, Rex! Iyon naman talaga ang kailangan
ko, I need it to earn."
"Kaso... may kissing scene, Lace."
Kumunot agad ang noo ko.
"Uh, 'di ba nagagawan naman ng paraang mapeke iyon sa cam?"
"Not just a kiss, malalaman mo pag nakuha ang script. It's about a married
couple." he said. "Medyo daring din ang theme kasi bed scene and kissing scene."
Natawa ako. "Hindi naman siguro ako maghuhubo?"
"Hindi naman, bikini and silicon will do since you'll do a bed scene."
"Sino ang katambal ko rito?" kuryoso kong tanong.
"Devious Estrevillo, ring a bell?" he giggled with a very wide smile.
Oh, one of the few men models I know because they were all over the magazines
around. Damn it, ang suwerte ko pala kung tutuusin! Makakatambal ko siya sa isang
music video at may ganoong tema.
"Maybe you should ask your boyfriend first, Lace."
"Huh?" I chuckled. "Boyfriend, who?"
Nanlaki ang mata niya at namilog ang labi.
"Kraig Ylarde, right?"
Suminghap ako at naalala iyon, bakit ko nakalimutan na seloso siya? Kanina nga
lang ay halos sumugod na siya kung hindi pa natapos ng maaga!
 "H-Hindi naman kami." alanganin kong sinabi. "Besides, sanay na rin siguro siya
dahil model naman ang ex niya. Walang pagkakaiba."
He nodded at me. "Yes, I remember. Hindi naman siya seloso pagdating sa couple
shoots and themes Kay Freya noon."
My heart twisted painfully, I just shrugged it and smiled at Rex.
Nagkasundo kami ni Rex doon, pinaalala niya pa sa akin ang night out mamayang
gabi na nakalimutan ko dahil sa biglaang dami ng isipin ngayong araw. He'd inform
me about the schedule when it's done, sa ngayon ay pinoproseso na ang lahat. Nasa
ibang bansa pa rin iyong Devious para sa photoshoot kaya hindi pa iyon magaganap sa
buwang ito panigurado. Medyo gumanda ang mood ko pagkalabas ng opisina, hindi ko pa
sinabi kay Xanthus iyon.
"I'll go home today, may night out mamaya kasama sila Rex." sabi ko nang
makasakay sa sasakyan.
His eyes were unreadable, tipid siyang tumango at hinila ang seatbelt sa gilid
ko para iayos sa akin pero kinuha ko na iyon para sa sarili. Bumuntong hininga siya
at napahilot sa kanyang batok.

"What's the problem, Lace?" taimtim niyang tanong.

Kunwaring natawa ako roon, tumingin ako sa building at nakita roon sila Freya
na kakababa lang ng van kasama ang mga kaibigan. Isa si Freya sa main models ng
Lady Fortune, kung ganoon madalas ko siyang makakasama? Kakayanin ba ng mga mata
kong makakita ng bitch?
"Anong problema, Xanthus?" balik tanong ko habang nilolock ang seatbelt bago
tumingin sa kanya ulit.
Kahit hindi pa nag uumpisa ang trabaho niya ay para na siyang pagod habang
nakatitig sa akin, marahan siyang kumamot sa kilay at huminga nang malalim.
"Can you tell me what upsets you?"
Umangat ang mga kilay ko. "Wala nga, ano ba iyon?"
I won't tell that, gusto kong siya mismo ang umamin ng tungkol doon. Kung
sasabihin ko sa kanya, alam kong gagawa siya ng alibi. Ganoon naman talaga pag
nahuhuli sa planong masama.
"Really?" may bahid na inis niyang tanong.
I nodded quickly, nagulat ako nang yumuko siya para halikan ako pero awtomatiko
akong umiwas at tinulak siya sa dibdib. Uminit ang mukha ko sa kainisan, I glared
at him.
He chuckled roughly like it was just his way to see if I'm telling the truth.
Tumuwid siya ulit at nagkibit balikat, the frustration in his eyes visibled.
"See?" he sneered. "Sabihin mo para maayos ko, hindi tayo aalis dito kung
mananatili kang iritado sa akin hanggang mamaya."
"I said I'm not! Ano bang hindi mo maintindihan doon? Hindi ako iritado sayo.
You see, we did shoots for hours. Napapagod lang ako, bawal ba?" sarkastiko kong
sinabi.
"So what do you want me to do? Believe it and let you have a bad day because of
me? We were okay before entering the studio, Dallace. Don't fool me." he said it so
cold while watching me keenly like even a single blink of my eyes can be read for
him easily.
Kumunot ang noo ko, mabilis kong nilihis ang tingin at saka natatawang
suminghap.
"I'm just moody, if you're not used to it. Huwag muna tayong magkita hanggang
mamaya para hindi ka madamay sa mood ko." matalim kong sinabi.
He bowed his head a bit and exhaled massively, mapait siyang umatras upang
maisara ang pinto sa pagitan namin bago umikot sa kabila pero agad siyang napahinto
at tumingin kay Freya na malapad ang ngiti at kumakaway sa kanya, I saw Xanthus
gazed at the windshield. Tinted ang kanyang sasakyan kaya hindi ako kita mula sa
labas, lumapit si Freya na nakangiti. She's wearing a floral mini dress skirt and
pair of wedge sandals, she looks so beautiful and bright in the broad daylight.
My mind began to get frustrated by the actions of their lips while talking and
I couldn't hear them, tipid na tumango si Xanthus sa sinabi niya. Nakaisip akong
magbukas ng pinto ngunit naunahan na ako ng paghalik ni Freya sa pisngi niya.
Marahang humaplos at pumisil ang kamay niya sa braso ni Xanthus, nakita ko ang
pagkunot ng noo niya dahil sa ginawa ni Freya na tila gulat pa siya sa inaakto
nito. His lips talked briefly that made Freya froze a bit but managed to smile
sweetly. Uminit ang mukha ko paakyat sa aking ulo at parang gusto kong magwala
dahil doon, I clenched my fists and a gasp came out so loud from me. Kumaway si
Freya at mabilis umalis sa harapan ng sasakyan para bumalik sa mga kaibigan niya.
Nakita ko ang pagpunas ni Xanthus ng braso sa kanyang pisngi at mabilis sumakay
sa driver's seat. Kalmado niyang sinara ang pinto at magsasalita sana pero naunahan
na ng hampas ko sa kanyang braso. Before I could collect myself to calm, my eyes
heated up as my mind spoke for me madly.
"What the hell was that?!" I exclaimed angrily. "Mag ex na kayo, 'di ba? Ano
pang landian iyon?!" turo ko sa harapan kung saan sila nakita kanina.
"I did not expect that, Dallace!" mabilis niyang paliwanag. "Come on, you saw
it."
"Oo! Hindi ka man lang umiwas? Ganoon ka kalambot sa kanya, talaga?" asik ko sa
galit, umiinit ang mga mata ko sa nagbabadyang luha.
Fuck, the frustration is so fucking bad right now. I couldn't control it. I
don't know what would happen, my mind is getting sick.
"Kung hanggang ngayon ay ganyan ka kalambot sa kanya, magbalikan na lang kayo!
Tigilan mo ako!" mabilis kong sinabi at binuksan ang pinto pero agad niya akong
hinila pabalik at sinara ulit ang pinto.
Nagulat ako nang mabilis niyang pasibadin ang sasakyan paalis, suminghap ako at
tumingin sa kanya na matalim ang tingin sa kalsadang dinadaanan.
"That's it, Dallace? You're gonna push me away easily just because of that?
Nakita mo bang nagustuhan ko? Hindi naman, 'di ba? Kung makikipaglandian ako, bakit
sa alam kong makikita mo at nandito ka? I will never fucking do that even behind
you! When will you understand the fucking fact that we're already over?"
I could almost hear his frustration and impatience that made me jump in fear
and shock, suminghap ako at natahimik doon. Tears went out silently. Hindi alam ang
sasabihin dahil sa kanyang kawalang pasensya at doon ako biglang natakot. Nang
lingunin niya ako at makitang tahimik na nagbabagsakan ang mga luha sa pisngi ko ay
napamura siya.
"I'm sorry..." muli ay frustrated pero lumamyos ang boses agad.
Ngayon, siya pa ang nagsosorry? Ang sakit nito, lumalala na ako.
"I'm sorry." pabulong kong sinabi kasabay ng hikbi.
Ngayon pa lang ay natatakot na ako, hindi sa kanya kundi sa aking sarili.
What's going on around me from yesterday on Jasper's birthday and earlier today is
very obvious that I'm getting worse for myself more because of jealousy and
insecurities. I'm becoming territorial and possessive. He's becoming an
obsession... my fucking obsession right now.
Damn it, this is too much. I can't control it. I want him for myself only, I
want him without anyone else can touch him but only me. He's for me...
My heart wrenched terribly, I cried more. I heard him gasp while driving.
"I-I wanna go home." nauutal kong sinabi habang umiiyak.
Mukhang nagkamali na naman ako, mukhang nilagay ko na naman ang sarili sa
kadilimang mas mabigat ang bagsak pag nagkataon. It's a start of the war between
possession against conscience, it's both bad and painful. Possession is a craving
of my blood, a drink of my shriveled soul and a viands of my poisonous mind that I
could never get enough of, while conscience can't be found...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 27

#SP27
 Pilit kong pinakalma ang sariling emosyon at iniwan ang pagtulala sa labas ng
bintana nang makita ko ang tapat ng aming bahay, he still distanced his car and
halted on the corner of the street in front of our house. Sobrang nahihiya ako sa
aking pag-uugali, hindi ko lang talaga makontrol ang sariling pananalita na isip ko
ang may kakayahan.
I feel sorry for the people around me, especially Xanthus. This man is the only
person who knows my mind, on how it works and it feels hard for him to still accept
me like this. Pabigat ako, mapang angkin kahit wala sa lugar at walang sariling
kalmante para sa sarili pero siya? Siya ang nakakapagbigay noon pero sa kanya rin
yata ako masisira ng husto. Pakiramdam ko, ito ang magiging kahinaan ko sa lahat-
lahat ngayon.
Kumurap-kurap ako habang nakatingin sa labas ng windshield, my throat was dry.
I swallowed and exhaled slightly.
"I-I'm sorry." paunang sinabi ko. "D-Don't leave me, I... I was just j-jealous.
I-I'm scared." I couldn't continue my words but who cares about my pride? I need to
tell him my fear and feelings.
He gasped out and cussed softly as he pulled me instantly, mabilis ang
pangyayari at hindi ko naramdaman agad na nanghihina na ako sa kanyang mga bisig. I
shook my head.
"I'm sorry, p-please..." I said, I'm so desperate. I need him, I need him
always.
"Dallace, stop it." matigas niyang sambit bago humigpit ang yakap. I cried on
his chest. "I won't leave you, I'll stay. Stop thinking about it now, calm down."
tila hirap niyang pagtatahan.
Nahihirapan na siya sa akin, bago pa lang. Una pa lang ang ganitong pagkakataon
at alam kong kung ako ang nasa katayuan niya ay baka matakot na ako at lumayo na
lang sa babaeng katulad ko.
Ilang minuto pa akong umiiyak doon at nagsusumamo sa kanya na huwag akong
iiwanan kahit ganito ako, nangako ako na hindi ko na uulitin pero malabo iyon dahil
wala naman akong sariling isip na mauutusan. I'm a slave of my dark thoughts, never
been my own survivor without someone like Xanthus or anything could calm me in a
moment. Just a moment... kung wala si Xanthus, marahil ay naghahanap ako ng
makakapagpalipas ng madilim na isip pero hindi iyon nagtatagal at muli akong
kakainin.
Pumasok na ako sa gate namin at tinitigan pa ang kanyang sasakyan sa katapat na
street, I smiled sadly and bowed my head before turning around to walk into our
house. Narinig ko ang pag-alis ng sasakyan nang maisara ko na ang pinto ng bahay, I
saw Tito Gerald from the window side and he walks towards me as I went in. Agad
gumala ang tingin niya pababa sa aking katawan at nagtagis ang bagang.
"Sino iyon, ha!?" sigaw niya sabay hila sa aking braso.
Ang pagod ko sa sariling emosyon ay tila sinilaban nang tuluyan sa impyerno
nang maramdaman ko ang hawak niya sa akin, mabilis ko siyang tinulak.
"Don't touch me!" sigaw ko pabalik habang nagpupumiglas.
Gamit ang bote ng alak sa kabila niyang kamay ay tumuro siya sa labas.
"Sino na naman ang lalaki mo!? Tangina, ano? Buntis ka na ba?"
"Ano bang pakealam mo?" I yelled and scanned the house, there's no one here.
Walang anino ni Mommy o Danita, kinabahan ako at agad umiwas sa kanya.
"Ang kapal ng mukha mong magpahatid pa sa lalaki mo, wala ka pa ngang
naitutulong sa pamilyang ito! Kung buntis ka na, itigil mo na 'yan! Kawawa ang
magiging anak mo, pokpok ang nanay niya!"
My eyes widened at that, walang pasubaling bumuhos ang luha ko kahit walang
ibang reaksyon kundi pagkainsulto at gulat. I pushed him forcefully and point a
finger on him, humakbang siya palapit at siyang atras ko naman upang hindi
malapitan.

"Ang kapal ng mukha mo! Wala kang karapatang magsalita sa

akin ng ganyan, Gerald! Hindi kita ama, I don't even treat you as one of my family!
Tangina mo! Wala kang kuwentang tao dahil sa ugali mong masahol pa sa hayop!"
mabilis ang paghinga ko sa galit, agad akong tumakbo patungo sa hagdanan.
Kahit takot ay kailangan kong makaiwas dahil malala na ang nakikita kong galit
at lagkit sa mga mata niya, I know that fucking look and it's very disgusting!
"Bubugbugin kita!" sigaw niya. "Isa pang maabutan kong nagpapahatid ka sa kung
sino, malilintikan kayo ng kasama mo sa akin! Huwag mo akong susubukan! Nasa
pamamahay kita, wala kang karapatang magputa rito!"
Pumikit ako ng mariin habang tumatakbo paakyat, mas lalong gumuhit ang sakit sa
aking sistema. Binagsak ko ang pinto at nanginginig na nilock iyon, hinila ko ang
drawers at hinarang doon. Kinagat ko ang aking kuko habang nagpapalakad-lakad sa
kuwarto, I started dialing Mommy's number.
"What do you need? I'm busy."
"M-Mommy!" nanginginig at umiiyak kong tawag. "Si T-Tito Gerald—"
"Ma'am, pinapatawag na ho kayo."
"I need to go now, kung ano man ang sasabihin ni Gerald, manahimik ka na lang
at huwag nang sumagot-sagot dahil lalo lang iyang magagalit." she reminded lazily.
Nalaglag ang panga ko, kumurap-kurap ako at binalikan ng tingin ang cellphone
habang nagtutuluan ang mga luha. Naputol na ang kanyang linya, I covered my face
and cried in frustration and anger. Mariin kong hinawakan ang cellphone at wala sa
sariling binato iyon sa pader na agad kinasira noon. I was crying frantically as I
sat down in bed and hid my face on my trembling knees.
I can't believe her! She's hurting me terribly that I don't know how to control
the tremendous pain inside my chest right now. Para akong mababaliw at hindi alam
kung ano ang uunahin sa isip. Tito Gerald's threat and Mom's uncaring answers or a
diversion from all of these. Suminghap ako at mabilis binalikan ang cellphone kong
nasira sa sahig, tila nawalan ako ng pag-asa para sa sarili at lalong naiyak.
Xanthus, I need him!
Pilit kong pinapagana muli ang cellphone pero nagkulay itim na ang screen noon
at basag, I tried to touch but it doesn't work.
"Fuck it!" halos isigaw ko at sinabunutan ang sarili, my mind is so full with
bullshits and it's frustrating... it's painful! "Oh, God. Help me. Come on,
please." I tried to make my phone work again but it just can't.
Huminga ako nang malalim habang humihikbi, basang-basa ang mukha ay pumasok ako
sa banyo upang basain ang aking ulo sa shower. I closed my eyes to calm the demons
down but they are still screaming painfully, lumabas ako ng banyo at kinuha ang bag
ko upang maghalungkat. I just need something to do, muli kong binalik ang mga gamit
at tinungo naman ang closet. I took out a backpack, mabilis akong naglagay ng mga
damit sa loob noon. Walang pili-pili pa, I quickly put it on my shoulder and pushed
the drawers to go out. Pinatahimik ko ang mga hikbi at dinahan-dahan ang pagsilip
sa ibaba, bumagsak ang balikat ko nang makita ko si Gerald sa sala at umiinom ng
beer habang nanonood ng telebisyon. Lumala ang kaba sa dibdib ko nang makita ang
isang baril sa lamesita.
Pumikit ako ng mariin at bumalik sa kuwarto, binalik ko ang pangharang na
drawers bago muling naupo sa kama at umiyak ng tahimik. Anong oras babalik ang mga
tao rito? I need to get out of here! I don't have a phone now, how can I contact
Xanthus for help? Or even Isha? I'm all alone here, siguradong hindi ako
makakalabas basta-basta kung pipilitin ko ngayon.
Ilang minuto akong tahimik pero hindi ang isip ko, there are times I'd cover my
ears to stop hearing them but they're living inside my head. It's impossible to
make them stop. Tears can't get enough of my cheeks, gusto kong makatulog pero
hindi rin naman ako pakakawalan ng mga demonyo.

I can't believe this is happening again, bakit ba siya

nakikialam sa buhay ko? He's not my father! He will never be! My Dad didn't raise
voice, he didn't break my heart and soul like how they do. Dad was nothing but a
good father, hindi mangyayari ito kung hindi niya ako iniwan. Siya ang may
kasalanan ng lahat, kung bakit ako nandito at lubos na nasasaktan. Kung bakit
walang nagmamahal sa akin, siya ang dahilan. Iniwanan niya akong mag-isa.
I broke down, my mind broke down and I found myself scratching my wrist.
Nangunot ang noo ko. Nanginginig ang kamay na binitawan ko ang keychain na hawak at
saka napasinghap sa sariling kagagawan, hindi alam kung paano nangyari. Nataranta
ako agad at mabilis lumakad sa banyo para hugasan ang mga sugat doon, muling
bumuhos ang emosyon nang maramdaman ko ang kirot.
Hindi ko talaga kaya... hindi ko kayang mag-isa.
Hindi ako makapaniwala na lumipas ang oras na hindi ko namamalayan ang sarili,
I was blank and unconscious that I didn't even notice hurting myself again. Lumabas
ako ng kuwarto at wala na si Gerald sa sala kaya kumilos ako para tunguin ang pinto
kahit kabadong-kabado, pinihit ko ang doorknob at halos mangiyak ako nang hindi
magawang buksan dahil nakalock mula sa labas. I ran into the backdoor and it's also
locked. Kinagat ko ang nanginginig na labi, lahat ng bintana namin ay may railings
kaya malabo akong makatakas doon. Kung sa taas naman, hindi rin ako makakababa
dahil baka mapilayan pa ako.
Umakyat ako sa kuwarto ulit at sinilip ang bintana, ganoon na lang ang gulat ko
nang mamataan ko si Xanthus sa may harapan ng gate habang nakatuon sa kanyang
cellphone. He's making calls! Dinungaw ko ang ulo ko roon, my heart wrenched.
"Xanthus!" sigaw ko habang naiiyak, sigurado naman akong wala si Gerald dahil
nakapadlock sa labas ang mga pinto.
Agad siyang napatingala nang marinig ang boses ko, kumunot ang noo niya sa
binaba ang tingin sa nakalock na gate sa harapan niya. My heart started bleeding in
pain as I saw his clenching jaw like realization finally clicked in him.
"I'm going in." he mouthed with stoic expression that made me nervous and cry
as I nod my head.
Umalis siya roon, mukhang nakahanap ng sariling daan para makapasok. It's
impossible to break in a normal way, kaya siguradong aakyat lang siya. Todo ang
pagdadasal ko na wala sanang makakita sa kanya, Gerald might come back in any
moment while he's trespassing up! Binuksan ko ang sliding window nang maluwag,
sinilip ko ulit siya at nakita kong nanggaling siya mula sa terasa ng silid nila
Gerald. It was on the other corner of the house, sa bubong na siya naglalakad
ngayon papunta sa bintana ng kuwarto ko.
Fucking hell!
He instantly reached my nape and kissed my forehead as he went in, mabilis kong
sinara ang bintana pagkapasok niya at saka ako yumakap ng mahigpit. Suminghap siya
at kinulong ako sa kanyang bisig, his eyes automatically scanned around my room and
saw how messed up it was, he quickly looked back at me and pulled my wrist that he
accidentally held my fresh scratches. Napakislot ako sa hapdi at mabilis iniwas ang
braso sa kanya, he cursed violently and gripped on my elbow.
"What the fuck, Dallace!?" bayolente niyang asik bago ako gigil na hinila sa
kabilang pulsuhan, muli siyang nagmura at lumambot. "What is this?! Why?"
Umiling ako at tahimik na umiyak.
"I don't know. I don't know, okay!" natataranta kong sambit.
"What did they do again?" halos manggalaiti niyang tanong at hinila ako sa
kama.
Hindi ako makapagsalita, I'm just really happy to see him here now... kahit
nahihiya ako sa itsura ko at ng kuwarto. Here's my comfort zone, he's my safe
haven.
"First aid? Where?" inis niyang tanong nang hindi ako sumagot at tumitig lang
sa kanya.
Lumakad ako at tumungo sa closet para kunin ang kit na noon pa niya binigay,
tinago ko pa iyon sa box na pinakaimportante sa akin. Doon din nakalagay ang lahat
ng regalo ni Daddy noon, kinuha niya agad sa kamay ko iyon at saka ako inupo sa
kama. He kneeled in front of me, pino ang kilos niya kahit nagmamadali sa
ginagawang pagbuklat ng kit.
"T-Thank you for coming." tahimik kong sinabi.
His eyes narrowed more along with furrowing eyebrows, he doesn't look happy at
all.
 "You're not answering my calls, I'm fucking worried." aniya at nasulyapan ang
cellphone kong basag sa lapag. Pumikit siya ng mariin at inabala ulit ang sarili sa
paglilinis ng sugat ko. "Ilang oras lang, Dallace. Ilang oras lang..."
Tahimik ang pagbagsak ng mga luha ko, he sounds so mad and worried. Ilang oras
lang simula nang mawala siya at ihatid ako, ilang oras lang at makikita akong
ganito.
"I'm okay now." pilit kong sinabi.
Hindi niya inaangat ang tingin sa akin, pagtapos linisin ang sugat ay binalutan
niya iyon at tumayo na. He pulled me up and embraced me tightly, that's what I need
now. Binaon niya ang mukha sa aking leeg at saka suminghap.
"Move in with me..." he whispered softly. "I'm gonna take care of you, you
don't deserve this home."
I cried out on his chest, I couldn't find words to describe how much I feel
about it. His embrace tightened more while caressing my back gently.
"I don't want you here." matigas niyang sinabi. "Madalas ba 'tong ginagawa
noon? You can tell this to authorities."
Umiling ako. "Alagad din ng batas si Gerald, kayang-kaya niyang walain ang
kasong sarili."
His hand on my back is almost crumpling my shirt now, he nodded curtly.
"Move out, then. I'll help you."
I love the idea of moving out from this house but I can't move in with him...
mas lalong mahirap iyon, baka wala kaming magawang dalawa dahil mas pipiliin ko na
lang makulong na kasama siya sa isang lugar. Kailangan kong matutong mag-isa, I'm
gonna move out from this fucking place and live in a place where I'd feel my
freedom and light.
Ilang minuto kaming natahimik na dalawa, nanghihintay man siya ng kasagutan na
hindi ko maibigay ay hinila na niya ako sa balikat at marahang hinubaran ng shirt.
Nanindig ang balahibo ko sa haplos ng malamig na hangin sa lantad kong balat.
Kumuha siya ng isang shirt sa bag kong nakakalat sa kama at siya rin mismo ang
nagsuot noon sa akin, he held on my other wrist and pulled me in bed. Suminghap
ako.
"Saan mo pinarada ang sasakyan mo?"
"On the the other street."
I nodded and sighed in relief, naupo siya sa kama at hinila ako para mahiga sa
kanya. He pulled my thighs up on bed and let my body lay on him, marahan siyang
sumandal sa headboard at niyakap ako. His other hand was on my thigh, halos buong
katawan ko ang kanyang dala.
"Come on, just rest for awhile. Calm down." he whispered softly while caressing
my nape down.
Pagod akong ngumiti at tiningala ang mukha niya, hindi nagbabago ang galit at
dilim doon ngunit pinipiling kumalma sa sitwasyon ko.
"Are you mad?" I asked quietly.
"Very." he answered straightly. Alam ko kung para saan. "Did he hurt you,
physically?"
Naalala kong hindi naman umabot sa ganoon pero baka sa susunod ay mas malala na
roon. Umiling ako at mas binaon ang sarili sa kanya, I rested my nose on his jaw
and closed my tired eyes.
"No."
"Not yet." he stated. "Please, don't let him get too far. If you're not gonna
move out, I'll probably go nuts everyday... seeing you with cuts is killing me.
Don't do that again."
Pinilit kong tumango para mapanatag siya kahit hindi ako sigurado sa sariling
gawain pag nasa aktong sitwasyon na. He leaned down and kissed my lips softly
before making me sleep with his tender caresses on my back and butterfly kisses on
my cheeks and forehead. It was so comforting... he's the only one who can tame the
demons down, he's the only pure soul can make me feel better and soft.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
SP 28

This book contains dark thoughts and sensitive issues that

could be caused by the society and environment. This is based on the writer's
observation in the reality where all people live with violence, depression and
anxiety. Not everybody will understand because we all have our own minds and
emotions. Some scenes might trigger some people, I'm already apologizing.
---
3rd update of the day.
#SP28
Xanthus decided to stay with me, nagising lamang ako sa pagkalabog ng pinto
mula sa labas.
"Dallace! Dallace!" boses ni Mommy iyon.
Nilingon ko agad si Xanthus na kalmadong nagmulat ng mga mata, kunot ang noo
niya nang marinig ang sigaw ni Mommy.
"Hide." utos ko sa kanya, he was looking at my eyes keenly like he's observing
all my expression. Ngumiti ako sa kanya.
He nodded and walked up, tumungo siya sa banyo ng kuwarto ko. Nang makitang
ayos na iyon ay tumayo na ako para itulak ang drawer na nakaharang at pagbuksan si
Mommy, my heart is calmed down now but the excitement of seeing her to talk about
my move out is very fragile. Nakita ko siyang lumuluha roon sa pintuan, suminghap
ako at nanatiling malamig ang tingin.
"Ano na naman bang sinabi mo kay Gerald? Bakit galit na galit? We fought
because of that!" sigaw niya sa akin sabay turo ng kanyang braso na halos magpasa
na at may bakas ng kamay.
Nagtiim bagang ako, hindi ako makaramdam ng awa pero nag-aalala ako sa kanyang
sinapit sa kamay ng hayop na Gerald. Sinasaktan pa rin siya, hindi ko alam kung
bakit nagtitiis pa rin siya sa ganoong kalakaran dito.
"I don't care about your fight, wala akong sinabi sa kanya. Tanungin mo siya,
baka siya ang may sinabi sa akin." malamig kong sinabi.
"Ano? What the hell is wrong with you? Kayong dalawa ang narito! Anong pinag-
awayan n'yong dalawa? Pinaalalahanan na kitang huwag sasagot sa kanya para hindi na
lumala! Pati kami nag-aaway dahil sayo!" 
Oh, that hurts but I'm shielded by pain she brought so it's now a piece of shit
for me.
Umiling ako ng tipid, ayaw ko ng magsalita. Kahit ano namang sabihin ko ay ako
pa rin ang mali sa kanya, mas mabuti pang manahimik na lang at magdesisyon ngayon
para sa sarili.
"Lilipat na ako ng bahay, huwag kang makikialam sa akin simula ngayon. May
trabaho na ako at makakatulong sayo, pero hindi ko na kayang manatili pa rito. I'll
just send you money."
Hindi ko na kayang manatili rito, lumalala na si Gerald at ayaw kong dumating
pa sa punto na gumamit siya ng kasamaan para makuha ang hinahangad. I want to stay
away now even though it means leaving my Mom here, sa katayuan ni Danita ay alam
kong hindi siya kakantiin ni Gerald dahil sariling dugo niya iyon. Pero sa amin ni
Mommy, madali lang para sa kanyang manakit dahil hindi naman kami kadugo.
Tumalim ang tingin niya at halos daragin ako ngunit kinuyom ang mga kamao niya
para magpigil sa akmang pananakit.
"Ha? Ano bang pinagsasabi mo? Hindi puwede, Dallace! Dito ka lang sa pamamahay
na ito!!!" nanggagalaiti niyang sigaw.
I looked at her coldly. "I can decide on my own now, matanda na ako. Alam mo
kung bakit ako bumabalik dito? Para sayo lang naman, e. Alam ko kasing sinasaktan
ka ng bago mong asawa. Ngayon, ayaw ko na. Nagsasawa na ako sayo, nagsasawa na ako
sa bahay na 'to! Kayo palagi ang tama, hindi n'yo ako kahit kailan pinakinggan.
Sorry, Mommy. I'm done now, I want to live alone without you and you can't do
anything to stop me!"
Agad akong nakaramdam ng sampal, hindi pa siya nakuntento at inulit iyon sa
kabilang pisngi ko. Bumilis ang paghinga ko sa maraming dahilan pero lamang ang
galit at sama ng loob.

"Masasaktan ka talaga sa akin!" sigaw niya. "Bastos ka!"

Alam kong lalabas si Xanthus dahil doon kaya mabilis kong pinagsaraduhan ng
pinto si Mommy kahit maraming sinasabi at sakto ngang bumukas ang pinto ng banyo
dahil sa paglabas ni Xanthus. Our eyes met instantly. My heart is wrenching wildly
as he took steps to reach me on the door way, suminghap ako at mabilis nilock ang
pinto bago lumakad papuntang kama kahit panay ang kalabog ni Mommy.
"Wala kang utang na loob!" Mommy shouted while crying. "Sana binigay na lang
kita sa mga tiyahin mo at doon ka nag walanghiya! Ikaw talaga ang pasakit ko,
Dallace!"
Fuck!
Xanthus held my cheeks, bumuntong hininga ako at mabilis sinikop ang mga damit
ko mula sa closet.
"You don't have to go out in that situation! Parehas pa tayong mapapahamak."
inis kong sermon sa kanya habang inaalis ang mga damit sa hanger.
"I can't help it." he said guiltily, mukhang gulat din sa kanyang sariling
kilos na hindi nag-iisip.
"Right, you're not helping! Lalo lang akong masasaktan kapag nakita ka niya
rito, sa tingin mo anong sasabihin niya?" iritado kong sinabi.
Hindi siya nagsalita at tumulong na lamang sa pagsisikop ko ng mga gamit, I
brought all the important papers and things I'll be needing. Ngayon ko lang
napansin na naka uniporme pa rin siya, sa tingin ko'y tumakas lang sa ospital.
Hindi ko pa alam kung paano siya makakalabas, isa pa iyon sa poproblemahin ko.
Hindi puwedeng gawin niya ulit ang kanina dahil may posibilidad na mahuli siya ni
Gerald o Mommy.
"Pahiram ng cellphone." sabi ko at naupo sa kama habang siya'y abala sa
pagtutupi ng mga damit kong natira roon. Agad niyang binigay ang cellphone niya.
Kabisado ko ang numero ni Danita, Mommy at Isha kaya hindi mahirap macontact si
Danita ngayon para magpatulong. Siya lang ang naiisip ko, hindi puwede si Isha
dahil galit din sa kanya sila Mommy pag kasama ko.
Ako: Danita, this is Dallace. Text back asap.
She replied after two minutes and I'm thankful for it.
Unregistered Number: Ate, what is it?
Ako: Are you going home now?
Unregistered Number: Yup, on my way. I'm with Kienzo and we'll be having a
dinner. Bakit, Ate?
Napabuga ako ng hangin, kasama niya si Kienzo. Paniguradong maaabala si Gerald
ulit, ganoon din si Mommy.
Ako: Can you help me?
Unregistered Number: Sure. Saan?
Ako: I need to get out, can you set your dinner outside tonight? Please, we'll
talk after this night and I'll explain. Ngayon, kailangan ko munang makaalis nang
hindi nila malalaman. Can I trust you?
Tumayo ako para icheck ang susi ng padlock sa main door, kung aalis sila ngayon
at matutulungan ako ni Danita ay makakagawa naman si Xanthus ng paraan para
makababa ulit at mabuksan ang padlock kapag umalis na sila.
Unregistered Number: It's okay, Ate. I texted Mommy about the dinner. Hintayin
ko lang ang reply.
Unregistered Number: If ever she did not agree, I'll go home and help you
escape. I have a way to escape in my room side, Ate. Madaling makababa doon, kaya
mo.
Suminghap ako, magkaaway sila Mommy at Gerald kaya posible ngang hindi sila
pumayag na magdinner sa labas ngayon. Fuck this day!
Patuloy ang pag-uusap namin ni Danita, she informed me about Mommy and Gerald's
situation tonight. Sinabi rin ni Mommy na nag-away sila pero alam kong hindi niya
sinabi iyong tungkol sa pananakit dahil ayaw niyang maging masama si Gerald para
kay Danita. That's absurd! Alam kong alam ni Danita kung gaano kaitim ang budhi ng
ama niya, hindi nila kailangan magtakipan dahil hindi tanga si Danita.

Binalingan ko si Xanthus nang hindi na sumagot si Danita sa

huli kong text, hihintayin ko na lang. He's already watching me while using his
phone, pagod ko siyang nginitian.
"I'll take your things out, makakalabas ka ba?" aniya at lumapit sa akin para
tumabi, he put his arm around my tiny waist and caressed it tenderly.
"I asked for help, si Danita na ang bahala. Sorry, nadadamay ka pa sa
ganito..."
"I wanna be involved when it comes to you, don't mind it." he said purely, he
nuzzled my hair and cheek.
Nagulat ako sa katok na namayani sa pinto, napakalas ako kay Xanthus at
kinabahan.
"Ate," tawag ni Danita mula sa labas.
Napasinghap ako, mabilis akong tumayo para papasukin siya at muling isara iyon.
Hindi ko agad naisip na may ibang tao nga pala sa kuwarto ko at baka mag freak out
siya pero nang makita niya si Xanthus ay sandali lamang namilog ang mga mata niya
saka ako binalingan.
She gasped out and chuckled shyly.
"Medyo inexpect ko na ito."
Kumunot ang noo ko.
"Nakita ko kasi ang sasakyan niyang pamilyar sa kabilang street, siya iyong
nakikita kong palaging naghahatid sayo."
Suminghap lamang ako.
"Anyway, hindi pumayag si Mommy dahil nakapaghanda na siya ng hapunan. Mamaya,
Ate. Huwag ka nang bumaba, lipat kayo sa kuwarto ko kasi doon iyong mas madaling
takasan at akyatan."
Nanliit ang mga mata ko, she rolled her eyes and smiled at me.
"Kienzo discovered it, baka nga doon din siya dumaan since connected naman ang
roof paikot. Mas mababa doon, Ate. 'Tsaka may railings na puwedeng maging hagdanan
pababa."
Sumulyap ako kay Xanthus na nagtaas lang ng kilay bilang pag-amin doon, hinila
na ako ni Danita para dalhin sa kuwarto niya. Iniwanan namin si Xanthus doon sa
kabila, madalas namang walang tao sa itaas kaya madali na siguro kaming makakatakas
mamaya. Pagkapasok namin sa kuwarto niya ay halos mapatalon pa ako nang makitang
sumulpot si Kienzo mula sa bintana na kakaakyat lang. Nanlaki ang mga mata ni
Danita sa nobyo niya, tumalon na iyon papasok at halos kabahan sa presensya ko.
"Look, we're not doing anything." agad niyang paliwanag sa akin.
Magtitiwala ba ako sa itsura niya? Mukha siyang hindi katiwa-tiwala dahil
playboy talaga ang datingan, si Xanthus nga na mukhang katiwa-tiwala ay nakagawa na
ng milagro. Heto pa kayang itsura ng Kienzo Andrada na 'to? Tss.
I shrugged. "I know."
Natawa lang si Danita at hinila na ako para ituro ang railings na ginagawa raw
niyang tapakan tuwing tumatakas pababa, sa ibaba roon ay back gate na ng bahay
namin kaya madali ngang makatakas mula rito. Bumalik ako sa kuwarto at sinara iyon,
I saw him in my bed. He was busy fiddling with his phone but he immediately left it
when he saw me. Bagsak ang balikat na lumapit ako, naupo siya sa dulo ng kama at
inabot ako para iupo sa kanyang hita.
"Something wrong?" he asked quietly while tucking my hair behind ear.
"Makakatakas na ako mamaya, I will live alone without Mommy anymore. Sa tingin
mo ayos lang siya rito?"
"You can always text her or visit, I'll be with you."
Umiling ako. "Ayaw ko na, Xanthus. Sawa na ako kay Mommy, hindi niya ako
tinuturing na anak kaya ayos na rin sigurong mamuhay akong walang iisiping Mommy."
He sighed.
 "Don't say that, she's still your Mom. Heal yourself from everything she has
done but don't forget how she made you this beautiful and amazing. Without your
mother, who would be my Dallace here?" he gasped mildly and kissed the side of my
head. "Damn, I'm so whipped. I'm still thankful that your Mom had you..."

My heart wrenched terribly, ang sakit ng bawat kalabog pero

para akong tinatangay ng hangin na hindi ko pa naranasan kahit kailan. This air is
giving me something I should do, I want to be the right person to inhale the air of
hope he's giving me. I don't know what to call this but I think I'm loving his
everything as how he's seeing me beautiful and amazing upon knowing my flaws and
imperfections. He didn't judge me, he doesn't see me less than a woman and a human
with sins and mistakes. He just did not let me feel bad about myself even though I
hate myself because of everything I have in this life.
Kagaya ng napag-usapan ay tahimik at maingat kaming lumipat sa kuwarto ni
Danita nang mag umpisa silang maghapunan, Danita really did a way for us to escape
safely. Kunwaring niyaya niya ako kaninang kumain pero ginawa niyang dahilan kay
Mommy na may trangkaso ako kaya hindi namilit iyon na pababain ako.
Kabado ang bawat hakbang ko pababa ng railings,  iniingatan ko upang hindi
makagawa ng ingay. Sa huling bakal ay sinalo na ako ni Xanthus sa ibaba, nakayuko
kaming naglakad papunta sa back gate.
Sa kabutihang palad ay nakalabas kami ng back gate na hindi nahuhuli.
Magkahawak kamay kami ni Xanthus na lumakad patungo sa kabilang street, he kissed
my hair and chuckled roughly.
"My baby will be independent from now on, where are you planning to live since
you don't want to move in with me, hmm?" he asked in a sweet whisper while we're
walking the street.
Umihip ang kalamigan ng hanging panggabi, ang mga bituin sa kalangitan ay
masiglang kasama ang maliwanag na kalahating buwan. The given feels of the breeze
was undeniably sad and painful but it could be a start of a better day tomorrow.
Inisang sulyap ko pa ang bahay namin na tuluyan kong iiwanan ngayon at kakalimutan
para sa tahimik na pamumuhay. Ngumuso ako at pinulupot ang braso sa kanyang
baywang, inakbayan niya ako at muling hinalikan sa sentido.
"Sa apartment mo muna ngayon," sabi ko, tumaas ang kilay niya kaya bumawi ako.
"O kay Isha, kung ayaw mo."
"Ayaw ko?" mangha niyang tanong. "I invited you to live with me, did you forget
it suddenly?"
Inirapan ko siya. "Ngayong gabi lang, gusto ko pa ring may sariling place."
Ayaw kong makitira kay Xanthus, hindi puwede iyon dahil nakakahiya. I just want
to live alone in a place I can do things alone without anyone now even my mother,
si Xanthus ay gusto ko ring maging malaya sa kanyang sariling buhay na walang
aalalahaning uuwian kung sakaling sa kanya ako nakatira.
Pagkasakay ko sa front seat ay inayos agad ni Xanthus ang seatbelt ko, hiniram
ko ulit ang cellphone niya para tawagan si Isha. Habang hinihintay ang sagot ay
pinanood ko siyang nilalagay ang dalawang bag ko sa likuran, pili at mga importante
lang ang dinala ko. Pinatago ko na kay Danita ang box ni Daddy sa kanyang kuwarto
at nangakong iingatan niya iyon, hindi kasi namin maibababa dahil halos kasing laki
ng balik bayan box iyon.
Patuloy kaming nag-usap tungkol sa titirahan ko habang nasa biyahe. Hindi
sinasagot ni Isha ang tawag ko, naiintindihan ko naman na baka busy siya kaya
ganoon. Hindi ko na kinulit pa.
"May apartment pa sa village, I can help you talk to the owner."
"Huh? Ayaw ko roon, pipili na lang ako ng malapit sa company. Magtatanong ako
kay Rex."
Isa pa, house apartment ang sinasabi niya. Masyadong malaki iyon para sa akin
at mahal din panigurado, ayos na nga ako sa dorm o room space. Marami namang
rentahan sa Lipa, malapit pa sa studio. Less hassle.
Bumusangot siya pero tumango.
 "You really should, I know they're offering condo units for their talents."
Huminga ako nang malalim at tinanguan iyon. Narinig ko na rin na mayroon silang
ganoong offer sa mga models, hindi lang ako interesado noon dahil umuuwi ako sa
bahay namin. Pansamantalang nawala ang problema ko kay Xanthus at Freya, pipiliin
ko na lang ding manahimik doon sa ngayon. I realized I shouldn't really possess
someone I don't own, it's just that he's becoming my obsession and craving around
but I think I shall start learning to save myself from my own misery because at the
end of the day, this is still me...
Maybe Xanthus changed a bit of my perception about myself, he gave me light to
see the reality we are living. The reality that not everyone has understanding and
respect and the reality that this world isn't revolving around good things only
because there's no such perfect word to describe even a little thing. I am no good
person, I've done so many bad things, my mind isn't mine and darkness is invading
my being but that what makes me human. Xanthus made me realize everything, his
simple presence and care is my everything now and I want to keep it. I want to keep
in mind that I'm not alone because someone has a care and sincerity to share with
me.
It's him...
Huminga ako nang malalim at pinigilan ang sariling emosyon, I turned my head to
him along with my broken soul. I held his hand on the gear gently to tap it a bit.
"Thank you for still staying, Xanthus." I said sincerely with a smile. "Thank
you for coming, and for being here right now..."
Binalik ko ang aking kamay sa hita ko at saka muling huminga ng malalim.
Nangunot ang noo niya at lumabas ang pagnguso nang lingunin ako, his brow arched up
as his eyes told nothing but pureness while looking at me. It melted every shallow
and broken morsels of my shattered heart.
"I don't know what to say." natawa siya at nilingon ulit ang kalsada bago
hinagilap ang kamay ko para hawakan at iangat sa labi niya. "I just want to kiss
and embrace you completely, Dallace. Don't thank me for being with you until now
because I decided it without anything to follow, I guess you're my soulmate."
natawa siya ulit sa huling sinabi pero kita ko ang tuwa sa mga mata niya.
He bit his bottom lip for a moment and kissed my hand again. Napalunok ako at
umiwas ng tingin sa kanya, I looked outside the mirror and the stars explained how
my world seriously feels light with Xanthus... I don't want to tell it yet. I'll
let my heart take it.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 29

#SP29
Madali akong nakatulog nang gabing iyon at inasikaso ko agad kinabukasan ang
pagkausap kay Rex. Napakarami pang tanong ni Isha sa akin dahil nalimutan ko talaga
ang Friday night out, kaya pala hindi siya nakakasagot sa tawag at text ay abala sa
party.
"Ano ba talagang nangyari? Jusko, Dallace Jentrie Alfonso. Kausap lang kita
kahapon at sinabi ko pang sa bahay ka dumiretso. Ano na namang ginawa ng magaling
mong amahin?" matining na boses ni Isha.
Nagpakawala ako ng buntong hininga.
"Ibigay mo na lang muna ang numero ni Rex, Ish. Mamaya na tayo mag-usap,
kailangan ko siyang makausap."
Parang tuluyan na talaga akong nawalan ng koneksyon sa pamilya, sira ang
cellphone ko at kung may balak akong bumili ay iibahin ko na ang sim card. Tanging
si Danita ang nagtext at nangumusta sa numero ni Xanthus kaninang umaga, she asked
my place but I told her I don't have yet and I'm with Xanthus. Wala naman siyang
ibang sinabi kundi ang mag-ingat at itext siya kapag may sarili na akong cellphone
ulit. Sa ngayon, hindi pa siguro alam nila Mommy na wala ako sa bahay. Sigurado rin
akong hindi nila pagbibintangan si Danita na tumulong dahil tumatakas naman talaga
ako.
"Sige na, ipapasa ko sayo ang number ni bekla. Magkuwentuhan tayo mamaya, taga
saan ba 'yang si Papa Xanthus? Ako na ang pupunta, nakakahiya naman sayo, e. Ang
ganda mo. Makakapartner mo pa sa bed scene si Devious the hunk Estrevillo! My gosh!
Inulan ka ng suwerte sa mga lalaki, malas nga lang sa pamilya. Keri lang 'yan, ang
importante hindi ka na virgin." palatak niya sabay tawa.
Natawa ako roon. "Siraulo! Ipasa mo na, itetext ko rin ang address dito.
Bilis!"
Pagkababa ko ng tawag ay agad dumating ang numero ni Rex, I felt Xanthus' arm
on my tummy. Nilingon ko siya, he crooned like a giant kid on the curve of my waist
while hugging me. He's still asleep, bahagyang nasinagan ng araw mula sa bintana
kaya tinago ang mukha sa baywang ko.
This clingy nurse!
Ngumuso ako at nagtipa ng text kay Rex.
Ako: Rex, this is Dallace. I need a condo near studio, may alam ka ba?
Hindi naman ako tinuturing na bataan ni Rex, in fact masyado siyang close sa
mga talents niya kaya kaibigan lang ang turingan kahit na siya ang manager.
Rex: Wow! After you ditched the party last night?
Napairap ako.
Ako: Something big came up.
Rex: What? Kraig's dick?
Namilog ang mga mata ko at natarantang binura ang message niyang iyon agad,
mahirap na at baka mabasa pa ni Xanthus. Talagang nakakahiya! Well, it's true. He
was long and thick but I'll never tell that to anyone, hiya ko na lang na itsismis
pa kung malaki ba iyon o ano. Hetong si Rex naman ay dick agad ang naisip, porque
malaki!
Ako: Just help me, please... Rex. I need a place.
Rex: I'll get you one, kailan ka ba lilipat? Mayroon naman talagang units para
sa models malapit dahil 'yong iba malalayo pang lugar.
Ako: Thanks. I'm planning to move in tonight. Puwede na ba?
Rex: Of course, I'll prepare it. Itext mo ako or tawagan pag nandito ka na sa
Lipa para maibigay ko ang papers at card for the unit.
Ako: Thank you so much.
Umangat si Xanthus sa gilid ko at pupungas-pungas na sinilip ang pagtetext ko
pero nailapag ko na ang cellphone niya sa bedside table. I giggled at him and
kissed his nose.
"Lilipat na ako mamaya, nakausap ko na si Rex."
Busangot siyang pumikit ulit at siniksik ang kanyang mukha sa kili-kili ko, his
cheek was on my right cup now as his arm caged my waist.

"Can I go with you?"

"Ihahatid mo naman ako, 'di ba?"
"Surely. I mean, move my place near you." magaspang ang boses niyang sinabi,
antok pa.
"Baliw ka ba? Dito ang working place mo, bakit ka pa lilipat sa mas malayo?"
"To be near you, I want morning like this. Cuddling with you, hugging you...
seeing you." malambing niyang sambit.
"Huwag na! Punta ka na lang pag rest day mo, ayaw kong magulo pa ang trabaho mo
sa ospital. Ang dami mo na yatang absences."
"I don't care about it..." he said sleepily.
Humalakhak ako. "Ang clingy mo pala!"
Nagmulat ang isa niyang mata at tiningnan ako.
"Is it annoying?"
Suminghap ako at umiling, I leaned forward to kiss some parts of his face.
"No, narinig ko lang kasi na hindi ka clingy at possessive na boyfriend kaya
nakakapagtaka ngayon."
 He smirked. "Nagtataka nga rin ako, e. I wasn't really a jealous fuck, clingy
and possessive. Ngayon lang."
Marahan kong pinaglaruan ang buhok niya sa ibabaw habang nagingiti, I don't
know where this would take me in the end but I know my place. I'll stay even
without our label, susunod pa rin sa tatlong buwang batas ng break up para
rumispeto. Kahit naman wala kaming label ay nakukuntento ako sa aming kalagayan.
"I wonder if you really loved Freya..." lumabas ang bulong sa aking boses.
I don't know if I should brag about it. I just know that love is like a
possession you don't wanna share to anyone. Bakit hindi siya naging ganito kay
Freya? O nagsisinungaling lang siya?
Ngumuso siya habang nakaunan pa rin sa aking kili-kili, kinuha niya ang kamay
ko at pinatong sa kanyang dibdib na magkasiklop ang aming mga daliri.
"I've loved Freya but it didn't require my hold to become possessive. I don't
know, pero totoong hindi ako kailanman naging ganito noon. We do cuddles but I
never felt like seeking for it. I didn't crave for someone's presence like how I do
everytime you're not around me now. Kahapon, hindi ka nagrereply at hindi matawagan
ang cellphone mo. I feel sick while working, ewan ko kung anong ginawa mo Dallace.
Did you put some spell on your scent? Masyado kong hinahanap." magaspang niyang
halakhak at tiningala ang pisngi ko para mahalikan, sinunod niya ang pagkagat sa
aking baba.
Humagikgik ako at tinulak siya.
"Kraig." tawag ko.
"Xanthus for you," aniya.
Umirap ako. "Okay, Xanthus. I just really want to thank you for caring... hindi
man ako ideal girl noong una nating pagkikita dahil magnanakaw ako ay inasam na
kita. Kaso narinig ko na kausap mo ang girlfriend mo, kaya nagdasal na lang ako na
magbebreak din kayo eventually."
Natatatawa ako pag naalala iyon, I can't believe I'm here in his room with him
now! Totoo pala talaga na iyong hindi mo aasahang tao na magiging kasundo o kasama
ay may posibilidad na mangyari. Inaasahan kong magbebreak sila pero hindi dahil sa
akin o parte ako noon, ni hindi ko nga inasahan na mahahalikan ko siya o mayayakap
dahil alam kong hindi siya papatol sa katulad ko noon.
His brow arched, his eyes looked shocked.
"Seriously? You cursed our relationship!"
Tumawa ako at naupo, nanatili ang braso niya sa baywang ko. Hinarap ko siya sa
aking gilid at saka ako humilig sa kanyang ibabaw para mas lalo siyang matitigan.

"Maka curse ka naman, ginawa mo pa akong mangkukulam. Hindi

naman sumpa, wish lang. Ang guwapo mo kasi tapos malandi ka rin dati, in a friendly
way kaso talagang may aasa sa ganoong gawain mo!"
Umasa ako pero hindi para sa aming dalawa, umasa lang ako para sa sarili.
"Anong gawain?" tawa niya habang pinapanood din ako.
"Ayun, you're so friendly to the point na feeling ko nilalandi mo na ako pero
imposible dahil napakatagal n'yo na pala ng girlfriend mo kaya simula noon iniwasan
kita kasi ang hirap kayang maattach lalo na pag wala namang balak sumalo iyong
tao."
I got attached to our friendship and that was so hard to stop because of the
way he's making me feel then. Pakiramdam ko pa noon ay mas prioritized niya ang
pagkakaibigan namin na kahit magkasama sila, isang text lang ay bigla na lang siyan
sumusulpot.
"Uh-hmm, pero sayo lang ako naging friendly noon."
Tumaas ang kilay ko at marahang kinurot-kurto ang baba niyang may cleft chin,
he looks so handsome especially in this close view. Nahihiya ang kutis kong minsang
nagkakapimples, siya ay hindi yata kahit kailan tinubuan.
"Bakit nga ba? Huwag mong sabihing na love at first sight ka sa akin nun? Nako,
hindi ako naniniwala sa ganoong kasabihan. Feeling ko libog lang 'yon, pag love at
first sight."
 Humalakhak siya, kahit bagong gising ay mabango ang haplos ng hininga niya.
"That wasn't a lust, though. Unang kita ko sayo, naiirita ako lalo pa noong
makita kong may hickey ka sa leeg. Hindi ko talaga gusto sa babae ang nagpapalagay
ng ganoon,"
"Pero ikaw naglalagay! Wow!" sarkastiko kong asar sa kanya.
"That's when lust is dominating me already," halakhak niya. "Still, I can
control stopping it. I didn't give you on the neck, right?"
Tumango ako habang tumatawa, mabilis niyang hinalikan ang labi ko at saka
pinanggigilan ang pisngi ko bago nagpasyang tumayo na. Dinala niya ako hanggang sa
pagtayo kaya kinapit ko lang ang mga braso sa kanyang batok.
"I'll cook our breakfast before driving you to your new place."
Tumango ako, inupo niya ako sa counter sink at muling hinalikan ng ilang
segundo. Panay ang tawa ko tuwing ginagawa niya iyon, para bang agad na namimiss.
We brushed our teeth together before he decided to ready his needs in cooking.
Bumaba ako sa sink at iniwanan siya sa kusina para bumalik sa kuwarto at kunin ang
cellphone niya. Sa highchair ako tumambay habang hinihintay siya at gumagamit ng
internet.
"Can I see your Facebook?" I asked.
"I don't have a Facebook,"
"Talaga?"
"Yeah, messenger lang."
"Twitter?"
Umiling siya.
"Insta?"
"I have."
Alam ko namang mayroon siya at puro aso ang laman, o kaya ay mga patients sa
ospital. Binuksan ko ang Instagram app, logged in na iyon at nakita ko ang post
niya kaninang umaga.
My lips separated as my heart thundered while looking at it.
It was me! I was asleep with just his black comforter until my waist, my back
was facing the camera and I'm only wearing a black brassiere. Natatabunan din ng
buhok ang mukha ko,  tatlong litrato iyon kaya nagswipe ako. Nasa mukha ko na iyon
at nakapisil ang kamay niyang malaki sa pisngi kaya nagmukha akong kengkoy na
tulog! Uminit ang mukha ko at muling nagswipe, nakahilig na ako sa dibdib niya at
nakahalik siya sa ilong ko pero hanggang labi niya lang ang kuha at mukha ko.

My heart melted. Hindi ako nag e-expect ng ganito! A smile

crept my lips suddenly that I instantly bit my bottom lip to stop it. I scrolled
down to read the caption, it says a simple good morning with a smiley face. Ilan
lang ang comment na nabasa ko roon dahil naka turn off comments na para sa iba.
Saint Cameron Ylarde: Oh wow! Binata ka na talaga.
Oswald Ylarde: *metioned names*
Halos matawa ako dahil puro Ylarde pala ang minention doon na pinugaran ng
pang-aasar si Xanthus.
Avery Ylarde: Is she a model?
Pinagtataka ko ring walang nagcocomment ng pangalan ni Freya roon pero mayroong
nagtatanong kung bago raw. Napailing ako at tiningnan pa ang iba niyang litrato,
iyon lang ang latest. Napansin ko rin agad ang display picture niya, iyong nasa
elevator kaming dalawa!
Seriously? Wala ba siyang litrato na mag-isa lang? Hindi ko rin alam kung
nagbura lang ba siya ng mga litrato nila ni Freya o talagang hindi lang siya
mahilig mag Instagram noon?
"Wala kayong pictures ni Freya together?"
Nilingon niya ako habang nagpiprito ng bacon.
"Mayroon."
"Saan? Binura mo?"
"Nope, nasa account niya mostly."
 Nalaglag ang panga ko. "I mean, ikaw? Wala ka bang pinost kahit isa sa loob ng
tatlong taon?"
"Bago lang ang account na iyan, hindi ko hilig. And Freya was posting our
pictures, I don't need to post it again on my account."
"Seriously? Bakit mo pinost ang pictures ko?" natatawa at hindi ako
makapaniwala sa kanya.
"Just sharing how good my morning today." he shrugged.
Nakita kong wala siyang ibang pina-follow kaya kumunot ang noo ko.
"Bakit hindi mo ako finallow?" nakanguso kong tanong.
"I don't wanna see your daily post, puro after shoot. Puro nakabikini. I'll
think about it," halakhak niya.
Uminit ang mukha ko. "Model ako, Xanthus. Ganoon talaga."
"I know, I'm just getting pissed at the comment section everytime. Can you turn
off comments?"
I shrugged and grinned.
After breakfast, kanya-kanya kaming kilos na dalawa. Sa kuwarto niya ako naligo
habang siya'y sa labas, pagkatapos noon ay tumungo na kami sa Lipa dala ang mga
gamit ko. The day was tiring but I guess this is how it really starts to become
independent. Independent naman ako noon pa pero hindi sa mga desisyon sa ganitong
bagay dahil alipin pa rin ako ni Mommy kahit na sinusuway ko siya sa ibang paraan
para asarin siya, it's just the only revenge I could give from the pain she's
continuously giving me.
Malapit at walking distance lang ang studio sa condominium building kaya mas
maganda talaga, it was a simple unit inside with one room and four walls. The
living area, dining and kitchen were only divided by counters. Maganda ang detalye
ng kulay krema at abo na haligi at kisame nito, mabuti na rin at fully furnished
with furniture na kaya hindi ko kailangan mamroblema sa mga kagamitan. Ang tanging
kailangan ko lang ay mga pinggan, kubyertos at iba pang gamit sa kusina. Sa sala ay
wala na, may telebisyon at sofa na roon.
Sinamahan ako ni Xathus sa malapit na grocery store para sa ibang kakailanganin
at unang-una na ang supply ng pagkain, Rex gave me an advance even though I'm still
a new one in his management. He understood my situation when I told him what
happened, I didn't tell the whole details though. Sabi ko lang, family problem.

"Bakit puro canned goods?" tanong niya habang naglalagay

ako ng mga de-lata sa cart.
Nakahilig ang mga braso niya sa cart handle habang mabagal ang aming pagbakas
sa section dahil sa pamimili ko.
"Hindi ako mahilig magluto."
"Ako ang magluluto." he insisted. "Let's buy fresh meat and veggies."
"Pag wala ka... paano ako?" halakhak ko.
Nagkatinginan kami, tumaas ang isa niyang kilay. Oh, I didn't mean something!
It's just about the cooking part, really.
"I'll always visit, my shift changed to graveyard."
"Huh? Bakit sa graveyard pa?"
"Why? Shall I stay in the afternoon?"
Ngumuso ako at tumabi sa kanya, kinapit ko ang isang kamay sa braso niya habang
tumutulak sa kahabaan ng stall.
"I want midnight hours, watch movies..." I shrugged. "Or something, I can't
really sleep at night."
He frowns. "Sure, Dallace."
Uminit ang mukha ko dahil sa naalala, Netflix then it happened... mas lalong
uminit ang mukha ko dahil sa tingin niyang malisyoso pero pinalitan ng pagkamangha.
"Sa tanghali ka na lang." ngumisi ako. "Kung puwede lang naman at kung gusto
mo..."
Tumango siya.
"So we won't be together mostly in the afternoon 'till 8 PM." matalim ang mga
mata niyang tumahak sa aking mukha.
Umiling ako at tumawa sa kanyang tingin.
"Puro umaga at tanghali naman ang madalas na shoot namin, plus I'll start to
take training for the Fashion month."
"Uhuh."
Napanguso ako at binilang ang mga gawaing sakali.
"Umaga, gym. Training, anytime siguro kung anong oras ang available ng mga
mentor." tumingin ako sa taas at nag-isip pa. "Tapos sa gabi... ikaw ang kasama pag
pupunta ka. Wow, Tanggal pagod 'yon!" I giggled.
Bumusangot siya pero kalaunang ngumisi ang labi, inakbayan niya ako at inamoy
sa sentido.
"Alright?" aniya.
Natawa lang ako roon.
Halos pagtalunan namin ang pagbabayad ng groceries dahil diretso siyang
nagbayad ng lahat gamit ang card niya! Pinagtitinginan tuloy kami ng kahera at
bagger. Nakasimangot na ako hanggang sa makabalik ng unit dahil sa ginawa niyang
ayaw ko, dati gusto ko parati ng libre pero ngayon ay ayaw ko na dahil hindi naman
talaga tama na siya ang magbabayad ng mga pinamili kong para sa aking sarili.
Nakakahiya na iyon, I don't want him to spend money on me and my personal needs.
Hindi ko pa nga natandaan na nailibre ko siya, palagi niya kasi akong inuunahan!
"You can pay it next time," he said while putting the vegetables on the fridge.
"Next time!" I huffed scornfully. "As if you'd let me!"
"Oo, sisingilin ko. Huwag ka nang mainis." halakhak niya.
"Epal kasi! Sabing ako na, e! Sa susunod hindi na kita isasama." banta ko sa
kanya.
"Sinong epal?"
"'Yung cashier, Xanthus." irap ko.
He made a face to annoy me more, nawaglit ang masama kong pagtingin nang
tumunog ang cellphone niya na nakalapag sa counter. Normal niya iyong kinuha at
sinagot kahit na hindi pa tiningnan kung sino, nagpatuloy pa rin siya sa paglalagay
ng mga pagkain sa frigde habang nasa tainga ang cellphone.
"Ma..."
Huminga ako nang malalim at tumungo sa kuwarto para makapag-ayos ng mga damit
pero nang icheck ko ay nakasikop na iyon sa closet at nakatupi ng maayos.
Seriously? Heto siguro ang pinagkaabalahan niya kanina noong kausap ko si Rex!
Lumabas ulit ako.
I heard him sigh.
"Okay, I'll be home tomorrow. Is he alright? What? Wala ako sa apartment, stop
checking on me. I can handle myself." he chuckled a bit. "Oh, Saint has no
permanent address. Okay... bye."
Binaba niya ang cellphone ulit sa counter at nang makita ako ay nagkibit
balikat.
"It's Mama." he affirmed.
Tumango ako habang nilalagay ang ilang pares ng plato sa drawer, tinanggal ko
ang mga price noon sa puwetan.
"We'll be having a family dinner tomorrow, Lolo just got out of the hospital."
"May sakit?" tanong ko.
"Complications, still under therapy."
I nodded. "Bakit hindi ka nag med school? Ayaw mong magdoktor?"
That caught his attention but he shrugged eventually.
"I want, but not now. Besides, I'm fine being a nurse..."
Hmm, not because of Freya?
I nodded and smiled.
Naging maganda ang buong araw, iyon lang ay kailangang umuwi ni Xanthus
kinabukasan para sa duty at mukhang hindi siya makakapunta sa gabi dahil may family
dinner sa kanila. Rex called me for a meeting over lunch just near the building,
next day.
"We'll be meeting Devious Estrevillo this night,"
Namilog ang mga mata ko, napasimsim ako sa orange juice.
 "Saan?"
I didn't expect this month, I thought it would be next month because he's a
busy man but it's a project we're talking about here so... maybe he freed himself
from a hectic life.
"Welcome party for him, we are invited by his management."
Pinunasan ko ng tissue ang labi. "Wow."
He smiled widely.
"Pagganda ka, girl."
Umirap ako. "Hindi ko kailangan magpaganda para sa kanya."
Humalakhak siya.
"Bakit? Kay Kraig lang? Nako! Handa ka na bang mag-away kayo?"
Nagtawanan kami.
"Hindi 'yun, understanding naman si Kraig." sabi ko.
"Oo nga raw, balita ko boner si Dale sayo at nandoon pa si Kraig! Mabuti at
hindi nagsuntukan, magkakagulo pa kung sakali. Kaya pag umpisa na shooting, huwag
mong isama si Kraig para manood. Mahirap na." natatawa niyang sinabi.
Hindi ko pa nga nababanggit sa kanya ang tungkol dito, sa tingin ko ay normal
naman ito kaya ayos lang siguro. It's just a normal thing to do as a model, his ex
girlfriend is a model and it didn't become a reason of their break up. Nagtagal pa
nga sila, 'di ba? It will be okay...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 30

Double
#SP30
I wore a colored-ruby mini dress, crossed straps around my chest to my nape and
a pair of red velvet platform heels. Kumikinang pa ang glittery body lotion sa
aking mga binti at dibdib tuwing matatamaan ng ilaw. While putting my earring on
the left ear, my phone rang for Xanthus' call. Sinagot ko iyon gamit ang isang
kamay.
"Hi!" I exclaimed, matagumpay kong naikabit ang hikaw at tiningnan ang sariling
repleksyon.
"I'll be out at 6 today." he affirmed.
"Uhuh." I chuckled. "Enjoy your dinner tonight."
He sighed. "There's no such thing without you."
"Asus!" tawa ko. "Just enjoy, okay? I'll be out too, with Rex."
He didn't talk for a moment and a sigh slid out again.
"Okay... where?"
"Welcome party, sa Tagaytay lang."
"Welcome, who?"
"Devious Estrevillo, I'll have a project with him one of these days. I
think..." nakangiti kong sinabi habang hinahaplos ang dress ko sa puwetan para
iakma sa kurbada ng katawan.
"Project?"
"Yup! I'm the chosen main lead with him in a music video. Wala pa namang usapan
sa pagsisimula pero mapag-uusapan siguro mamaya iyon." humagikgik ako. "I'll be one
of the main models if I agree. Kung ganoon, hindi ko na kailangan magtrabaho ayon
sa degree ko. To be a regular one is a very big help."
"Does it have a theme already?"
Bahagya akong natahimik, hindi ko mabakas ang kanyang tono pero batid kong nag-
iigting ang bagang sa sobrang tipid at diin ng pagkakabigkas.
"U-Uh, yes."
"Tell me about it."
Huminga ako nang malalim at naupo sa dulo ng aking kama.
"Married couple, with a bit intimacy according to Rex."
 He chuckled gloomily after seconds.
"Intimacy, huh? What kind of scenes?"
"W-Well, u-uh? Kissing scene, siguro." nauutal kong sinabi, pilit pinanonormal
ang sariling kabang nararamdaman.
Wala naman kaming relasyon pero pakiramdam ko ay bawal ako sa mga temang hindi
akma sa mga babaeng may karelasyon na. I don't know why I feel scared about the
music video, alam ko namang puro cut lang ang paggawa ng senaryo kahit sa movies
kaya hindi iyon big deal kung tutuusin. Bed scene and kissing scene, tumatagal lang
naman pag masyadong naiilang sa katambal. Ang dami ng gumagawa ng mga scenes,
artista man o modelo kahit may asawa na o karelasyon. Ako pa kaya? 'Tsaka
maiintindihan naman siguro ni Xanthus ang trabaho.
"Kissing scene? Are you kidding me 'coz it's not funny, Dallace."
Bumuntong hininga ako. "Ayaw mo?"
"The fuck, of course! Kissing scene, intimacy? What the hell is that theme for
you?" iritado na siya.
"But I need that, Xanthus. It will offer me more in this industry."
Hindi siya nagsalita pero naroon ang bigat ng paghinga.
"'Tsaka pumayag na ako, nasabi ko na kay Rex. Come on, it's just a project.
Part of my job, what's the big deal there?" natatawa kong tanong. "I mean, sa
camera lang iyon. Wala ng iba pa."
"That will never convince me, it's a fucking big deal for me. You? Kissing
someone else? That would be a mindfuck for me, I swear."
"Don't watch it, then." I chuckled.

Nagmura siya ulit sa kabilang linya, naiimahe kong

pumapasada ang mga daliri niya sa kanya buhok.
"Isa pa, hindi ka pa ba sanay sa ganitong trabaho? Nagkaroon ka ng girlfriend
na ganito rin ang gawain, sigurado akong alam mo na lahat ay parte lang ng
trabaho."
"Alam ko, just don't drag other names about this. Tayo ang magkausap. Ikaw ang
usapan, hindi ang iba."
"I'm just making a point. This is a job, Xanthus. Sana maintindihan mo iyon.
Hindi naman noon mababago ang katotohanan, ikaw ang gusto ko."
"Don't use that on me, that's a fucking kissing scene! I can't believe you
accepted that project so easy."
Hindi niya naiintindihan? Siyempre, magkakapera ako at mas makakatanggap ng
maraming proyekto at promotions!
"I accepted it because I want to."
"You want to kiss someone else?" sarkastikong natawa siya. "Alright, then. It's
your choice, anyway. I don't have a say on that. Hang up now."
Wala akong nagawa kundi ang ibaba ang tawag, he already muted the call.
Napasuklay ako sa buhok ko dahil sa frustration, he just can't really understand
the point and how things go inside this job.
Ako: Please, understand my job.
He replied.
Xanthus: Let's turn it around. Paano kung ako ang tumanggap ng offer na ganyang
tema kasama ang ibang babae? Sasabihin ko ring intindihin mo dahil parte naman ng
trabaho.
Fuck! And now he's using this, tangina ang gago naman noong baliktarin. Iba
naman 'to! Mas madaling matukso ang mga lalaki, may malisya sila sa mga gawain at
ako naman purong trabaho lang ang iniisip! Bakit kailangan pa niyang baliktarin?
Ako: I won't let you!
Hell! Utak ko na ang umaksyon noon. Hindi ko maisip, ang sakit sa imagination.
Xanthus: :)
I gasped out.
Ako: I hate you!
Xanthus: I hate your point without taking me in.
 Ako: Just this one, please. I won't accept any offers with that theme again.
Hindi siya sumagot doon. Panay ang kagat ko sa aking kuko, kailangan ko lang
talaga iyon dahil mas mapapadali para sa akin ang mamuhay sa industriyang ito at
makakatanggap ng mas malalaking offer na magagamit ko rin para sa sariling
kapakanan, I want to earn more to give back the support my Mom had given me. Iyon
ang unang-una kong gustong gawin dahil alam ko naman kung bakit niya ako
sinusuportahan noon kahit na puro ako kalokohan. Of course, I'm a daughter and I
should help her.
Balisa ako at tingin nang tingin sa cellphone hanggang sa narating namin ang
prestihiyosong hotel na pagdadausan ng welcome party ni Devious Estrevillo. The
venue feels magical and expensive, kahit saan ako tumingin ay mistulang lugar ng
pinagsama-samang magagandang tao. I was never a fan of models, pero masaya ring
mapabilang sa ganitong kaganapan na mga kaparehong modelo ang nagsidaluhan. Nakita
ko pa ang ilang kilalang artista at modelo na kahanay ng aming puwesto. Pinilit
kong ihalo ang sarili upang hindi magmukhang tanga sa gitna ng mga taong ito. Halos
manliit ako sa mga international models dito, iba't ibang lahi.
"Are you okay?" maarteng tanong ni Rex sa akin.
"Oo," ngumiti ako.
Bahagya siyang nagpaypay ng kamay sa mukha niya at sumimangot habang ginagala
ang tingin.
"My goodness, ang tagal n'yo naman!"
Nagulat ako nang tumayo siya upang bumeso sa dumating, it's Freya and Xamarah.
My chest heaved up while watching them, Freya looks so elegant in her mini tube
dress and feathery styled jacket that's only hanging on her both shoulder while
Xamarah was in a rock style deep neck dress.

"Traffic talaga, Rex." ani Xamarah.

"We're not late, aren't we?" ginala ni Freya ang tingin niya. "Wala pa naman
ang iwe-welcome."
They talked for a bit while greeting each other before settling down on our
round table. Meanwhile, Freya's eyes suddenly went to my side with a bit shock in
it. Bumagsak ang ngiti niya ngunit normal na binalik ang ekspresyon, naupo rin si
Xamarah sa tabi niya at napatingin sa akin na tinabihan naman ako ni Rex.
"So, to formally introduce you to each other, girls... this is Dallace
Alfonso." ani Rex, nakangiting malapad. "And Xamarah... of course, Freya. You'll be
working together one of these days. Hope you'll get along well."
Pumalakpak pa si Rex, Xamarah smiled at me and nodded while Freya stayed
casual. Nginitian ko rin si Xamarah.
"Siya ba iyong napiling main lead, Rex?"
"Yes!" Rex answered proudly. "Tinalo kayo ng bago, ano?"
Natawa si Xamarah, kung ako siguro iyon ay maooffend ako at iyon nga ang
pinakita ng reaksyon ni Freya. She chuckled.
"Oh, we've done a lot of projects." she rebounded. "Tama lang na, mabigyan din
ang mga bagong modelo."
Rex nodded. "I know, I know but Dallace is just a three week old model. Ilang
taon ba kayo bago nakakuha ng ganitong project?"
Xamarah laughed.
"I got a big project after one year, and I didn't have that chance to become
one of the Lady Lucks so easy. Congratulations, Dallace."
I smiled. "Thank you."
Hindi sumagot at nakisali si Freya, sumimsim siya sa kanyang baso ng wine
habang nasa akin ang mga mata. Anong problema nito?
Nagpatuloy ang usapan namin sa lamesa, madaling makasalumuha si Xamarah higit
kay Freya na walang ibang ginawa kundi ang umismid tuwing nagagawi ang tingin sa
akin. The party has started when Devious Estrevillo with some of their company's
head arrived, I didn't expect he'd be with us in one table. Tumayo agad sila Rex,
Xamarah at Freya para makipagnatian sa mga bagong dating, I stayed in my seat 'coz
I don't know where to place myself. Hindi ko naman sila close o kakilala kaya
nakakahiyang makisali bigla.
Agad din silang nag-upuan matapos ang ilang minutong usapan, tumuko ang tingin
ko sa dalawang lalaking matangkad at makisig sa kanilang suot na simple ngunit
magarbong dinadala ng katauhan nila. Zoriel Follosco and Devious Estrevillo are
scorching manly in their white and black button down shirts with black pants,
they're like a devil and an angel in their own way to wear their outfits. Although,
sana nagpalit sila ng kulay dahil mas mukhang maaliwalas si Zoriel kaysa sa aura ni
Devious na madilim ang ngisi sa labi parati.
Mukhang sanay na sila Xamarah at Freya na makisalamuha sa mga matataas na
modelo ng industriya pero hindi nawawala ang pagkamangha kahit hindi ipahalata
iyon.
"They're not with their manager, baka nasa ibang table." ani Rex.
Tinanguan ni Xamarah ang sinabi niya. "They don't really like to be around with
their manager."
Natawa si Rex at nag high-five sila. Excited akong pinandilatan ng mga mata ni
Xamaraha habang may maliit na hagikgik.
"Your leading man is here now." she mouthed while giggling.
Isang modelo pa ang bumeso kay Zoriel at Devious bago sila nakisali sa lamesa
nang tuluyan. They decided to be simple tonight, huh? Iyong mga bisitang lalaki ay
puro naka suit and tie pa habang ang dahilan ng selebrasyon ay sumimple pero
sinakop lahat ng magandang papuri. Abala pa rin si Zoriel at Devious sa pagkausap
sa kanila ng ibang international models na kasama namin sa lamesa, we're exactly
ten person on the table including Freya and Xamarah's manager and the two
international models with their manager too. May dalawa pang upuan na alam kong
mauupuan mamaya ng dalawang importante sa kumpanya nila Devious. Nasabi na rin ni
Rex iyon kanina.

We started eating, tahimik pa rin ako roon habang

nakikinig. Hindi ko masyadong maintindihan ang ibang pag-uusap nila dahil minsanang
nagsasalita si Zoriel at Devious ng naaayon sa lengguwahe ng dalawang modelong
Russian.
"Are you planning a trip around?" Xamarah asked Devious, they looked like they
knew each other.
Ako lang talaga ang hindi kilala, pati iyong dalawang Russian ay nakakausap
nila Freya, e.
"Still thinking about it." Devious answered.
"Ah! So you're just here to do your project?" Freya followed up.
Devious arched his brow up and his eyes sluggishly jumped on my side. Tumambol
ang kaba sa dibdib ko dahil nahihiya talaga ako at naiilang pa sa kanilang lahat.
Hello! Ako lang ang naiiba at walang pagkakakilanlan sa kanila!
"Yup." he said, popping the last letter sassily in his deep voice.
"How 'bout Zoriel?"
"What 'bout me?" Zoriel chuckled.
"Bakasyon ka lang or..." ngumuso si Xamarah.
"Oh no, Xamarah. You're doing it bad." halakhak ni Devious sabay iling. "This
dude is already taken."
Nagtawanan sila. Umirap si Xamarah.
"Alam ko! It's all over Manila, I'm just asking. Huwag mong dumihan ang
pagtatanong ko."
"Pinakawalan mo kasi."
Gulat na namilog ang mata ni Xamarah sabay tawa. "Seriously? Ako? Baka si
Zeeshan!"
Nagtaas ng kamay si Zoriel at ngising umiling.
"Past is past, don't bring this up. I'm happily engaged."
They made an "awe" sound to tease him. Dumaan ang ilang minuto na ganoon ang
topic, nalihis lang kay Zoriel nang magsalita iyong isang Russian model.
 "Anyway, where's Jarin Roscoe? Not invited?"
Humagalpak si Devious na halos ikasorpresa ng lahat, umiling-iling pa siya at
makahulugang sumulyap kay Zoriel.
"I was planning to, but Zoriel is allergic to Roscoe so..." he shrugged.
"Allergic?" tawa ni Xamarah. "What happened?"
"It's nothing." Zoriel shook his head with a grin. "This is Devious' party, why
are you screwing my personal life here? Let's talk about the project called "Kiss
me Naked" that's the title of the song, right?" he changed the topic smoothly.
"Yeah!" Rex said. Nagtanguan din ang ibang manager sa aming lamesa.
"Is that a music video only?" tanong ng Russian manager.
"It's actually a one shot movie clip with script, and that would be the theme
song 'coz the band wants their MV like that. Rolling around the duration of the
movie."
My lips separated, napatingin ako kay Rex. Nakatingin din ang lahat sa kanya
habang nagpapaliwanag siya tungkol sa proyekto. Seriously? Movie clip? What the
hell? E, 'di magtatagal pa ang tapings kung ganoon? Hindi ko yata pinakinggan
masyado si Rex kanina sa sasakyan habang pinapaliwanag iyon! Masyado akong naabala
sa pag-iisip sa sagot ni Xanthus. Fuck! Now, I'm dead!
"Like what?"
"Short clip with a lot of scenarios about the lyrics, starring the main
characters in the story."
"Is it Freya and Devious? Or Zadriella Follosco?"
"Nah, my sister isn't around."
"It's one of the Lady Lucks! Dallace Alfonso," Rex said as he pointed me beside
him.

Uminit ang mukha ko pero nanatili akong pormal habang

nakikinig lamang kahit nakatingin na sila ngayon sa akin. My tummy swirled up like
butterflies went out to calm my system for awhile, I breathed simply.
"Oooh, couple D is a must watch." mapanuyang sambit ni Zoriel habang nakatingin
sa akin.
"Kiss me Naked will be so interesting, right?" Devious smirked. "Good evening,
Miss Alfonso, by the way."
Devious isn't that typical model because everybody knows how powerful he is in
this industry. A handsome, successful and oozing man!
I nodded a bit and smiled. "Good evening,"
Xamarah was giggling, halos irapan siya ni Freya. Rex held my thigh under the
table to pinch me like he's stopping himself from being hyper. I sighed sluggishly.
"Kiss me Naked?" nagtaas ako ng kilay kay Devious na ikinatawa ng mga
nakikinig.
Devious' eyes widened a bit with bewilderment at my statement that turned like
a question for him, he smirked.
"Can I?"
My cheeks heated up on that rebound but I chose to smile sweetly. Humagalpak sa
tawa si Zoriel at mabilis uminom ng wine.
"Let's see." I chuckled.
"Interesting! I'll surely look forward to it!" one Russian model said and
giggled. "Is this the first meeting?"
Rex nods. "Yup! They have the chemistry, right? I'm so ready to watch the
making!"
The night was great! Nakasundo ko ring makausap ang dalawang Russian model na
mukhang kuryoso sa akin simula nang maipakilala, Devious and Zoriel stood up when
the president of their big company arrived on the other table. Inimbita sila roon
pansamantala kaya naisipan ko namang magpaalam kay Rex na magbabanyo lamang dahil
kailangan ko nang magretouch, katatapos lang kumain kaya baka maputla na ang labi
ko. Rex offered to be with me but I declined, makakaistorbo pa ako sa usapan nila
ng ibang manager doon. Alam ko naman kung saan ang banyo. Kalat ang photographer sa
hotel, halos kinukuhanan ng litrato bawat kilos ng sikat na artista at modelo.
Especially Zoriel and Devious while talking with chiefs of the company in one
table.
Dumiretso ako sa isang cubicle pagkapasok ng magarang banyo para makaihi muna,
pagkalabas ko ay nakita ko iyong isang artistang babae na nagtatanggal ng kanyang
lipstick gamit ang tissue, nakalimutan ko ang pangalan niya dahil hindi ako aktibo
sa panonood ng drama-rama sa telibisyon. She looks like a barbie doll in dark blue
long slit dress, nakaladlad ang itim na itim at mahabang buhok na diretso hanggang
baywang.
Tumayo ako sa kabilang dulo ng salamin upang makapag-ayos din, nang
magkatinginan kami sa salamin ay ngumiti siya. Kahit hindi ko alam ang gagawin ay
ngumiti na lang ako pabalik, inayos ko ang maikli kong buhok. Rex did my hairstyle
tonight, it was brushed down with spray net that made my face more exposed. Ang
kati tuloy ng ulo ko, hindi ko makamot dahil baka akalain pang may kuto ako.
Tinanggal ko ang lipstick at muling naglagay ng panibago, iyon lang ang ginawa ko.
Iyong artistang babae naman ay pumasok sa isang cubicle.
I checked my phone, wala pa ring paramdam si Xanthus kaya nawalan ako ng gana
lalong magpatuloy pa sa party na ito. Should I go home now? 
My heart ached. Hindi niya ba talaga ako maiintindihan sa parteng ito?
I took a deep breath and stepped out the rest room, agad kong nakita ang isang
lalaking matangkad at na nakaputing button down chinese collar shirt na nakabukas
ang ilang butones sa itaas at itim na pantalon. Hawak niya ang isang puting coat na
batid kong doctor's gown dahil sa patch, he looks so good! He's a mix of Devious
and Zoriel's aura. Pinagsama sa lalaking ito!
"Hi, Matrix!" iyon ang bati sa kanya ng isang bading na batid kong reporter,
lumapit siya at nag abot ng kamay sa lalaki pero tumingin lang iyon sa kanya kaya
napatikhim siya at nahihiya binaba ang kamay. "I just want to have some interview
with you and Beauty Cojuangco."
"She's not feeling well," malamig na sinabi noong Matrix.
"Sandali lang naman ito, magtatanong lang ako tungkol sa gaganaping opening ng
company ni Rocket Estrevillo."
"I'm not Rocket. He's just around, you can bother him."
Napasinghap ako sa kagarapalan niyang sumagot.
"Okay, just your opinion on Miss Beauty Cojuangco's new role! Please, let me
interview you!"
He sighed sluggishly and put his hand in his both pockets, sumulyap siya sa
pasilyo ng rest room bago binalingan ulit ang reporter.
Ngumiti iyon. "What is your opinion about her new role? She'll do some bed
scenes with Parker, according to the presscon. Are you okay with it?"
Kumunot ang noo ni Matrix at agad nag-igting ang panga.
"She'll do what?"
Nalaglag ang panga ng reporter na tila naguluhan sa reaksyon nito.
"Bed scene, her new role is daring. Hindi ka ba nanonood ng TV?"
"Roles with bed scene and kissing scene isn't for her. It won't be allowed by
me." iritadong sagot niya.
"Pero siya na ang nababalitang main lead."
"Hanggang balita na lang 'yon." he said with finality as he walked towards the
hallway to the restroom.
My heart wrenched for some reason, I saw his eyes on a blazing fire and
Xanthus' face suddenly screamed in my mind. Suminghap ako sa paninikip ng aking
dibdib at muling kinuha ang cellphone para icheck habang pabalik sa lamesa namin,
namilog ang mga mata ko nang makita ang pangalan at mensahe niya.
Xanthus: Decide on your own. I'll keep my hands off on what you want to do.
I'll let you do your choice, I'm sorry for being possessive.
My eyes heated, nanginig ang bahagyang luhang pumalibot sa aking mga mata. I
feel so free even though I know who's owning my heart and affection. Xanthus is
just too good for me that I don't know how to keep him long, I want him forever. I
just want him until I grow up and get my mature thinking.
I smiled sadly and typed my reply.
 Ako: Thank you so much, I miss you.
Xanthus: I miss you more, Dallace. I'll support everything you want now.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 31

Thanks
#SP31
"I'll get you into acting workshop." Rex giggled.
Bumuntong hininga ako, kagigising ko lang. Pagkatapos ng party kagabi ay
nagpahatid na ako sa driver ni Rex sa Lipa para makauwi dahil wala na ako sa mood
at inaantok, sinasama pa ako ni Rex sa night out nila kasama sila Freya at iba pang
modelo na kalapit din doon pero hindi ko na tinanggap ang imbitasyon. Bukod sa
mukhang badtrip si Freya sa akin ay mas badtrip ako sa kanya, baka magkaparinigan
lang kami roon. Lalaban ako sa kanya kung pagsasalitaan niya ako, pasalamat pa siya
sa akin na hindi ko binabalik ang mga irap niya kagabi.
"Kailan ba ang start ng taping?" napapahikab kong tanong.
"Still in the process though I'm so excited for you to learn how to act, kahit
two weeks hanggang isang buwan lang. Madali ka naman siguro matututo? And later,
script reading muna kayo ni Devious and workshop together for two to three weeks,
maybe."
Antok akong napatango sa sarili. "Anong oras mamaya? Sa LF studio ba?"
Isa pa ito sa problema ko ngayon, hindi mawala sa isip ko ang guilt na
nararamdaman sa pagbibigay daan sa akin ni Xanthus tungkol sa tema ng proyekto
namin ni Devious Estrevillo.
"Yas, bebe. Papasundo na lang kita sa driver para hindi ka na maglakad,
mahahaggard ang ganda mo!" mapang-insulto niyang tawa.
"Xanthus will be here, sa kanya na lang ako magpapahatid."
"Wala bang duty 'yan? Bakit ang dalas nakadikit sayo? Naku, naku! Huwag muna
gumawa ng baby, ha! Nag-uumpisa ka pa lang."
"Rex!" I groaned in annoyance and shame.
He laughed in a girlish way. "I'll supply you a box of condom, huwag muna
unsafe sex. Masarap lang pero kumukuha ng kinabukasan. Maganda ka pa naman, baka
buntisin ka niyan. Magulat ka na lang, pasuka-suka ka. Baliw pa naman yata sayo."
"Seriously?" paos akong humalakhak. "Rex, stop with my sex life! Anong oras
mamaya?"
"Lunch time, text kita. Basta, reminder lang. Magcondom kayo. Sayang ang career
mo sa industry pag najuntis ka!"
Napairap ako habang tumatawa. "Bye, Rex! I don't like your mouth in the
morning!"
Narinig ko pa ang malakas niyang halakhak at paalala muli bago naputol ang
linya.
Binaba ko ang tawag at hinagis ang cellphone sa tabi, Rex bought me a cellphone
yesterday before going to the welcome party. Nalaman niyang wala akong cellphone
noong lumipat ako rito, nakakagulat nga na siya pa talaga ang provide ng personal
na bagay pero may profit naman siya sa akin bilang talent niya. I'm getting a lot
of offers since the very first upload of my picture as a new member online. Hindi
tinatanggap lahat ni Rex at iyong matataas lang na offer ang pinaprioritize niya
para sa akin, maraming talents si Rex sa ibang kumpanya rin ang iba at may
hinahandle din rookie artists sa Manila.
I texted Danita.
Ako: Hey, this is my new number. Kumusta sa bahay?
Ewan ko ba bakit ako biglang nangumusta, minsan nga ilang araw akong nawawala
at wala naman akong pake pero ngayon parang may naiwan akong abo ng kaluluwa roon
kaya gusto kong malaman ang kalagayan.
Danita: Ate! Pinaghahanap ka pa rin ni Mommy, may balak siyang pumunta roon sa
bahay noong kaibigan mong Simon ang pangalan. Ikaw, kumusta? Are you staying in a
well roof?
My heart melted at her concern.
Ako: I'll tell you the address, you can always visit or if you have a problem
at home. Let me know.

Muli akong nagtipa ng text.

Ako: Danita, sana pakitingnan si Mommy. She's just silent about what's been
happening between her and your father. Observe.
Danita: Why, Ate?
Ako: Anong bakit?
Danita: Why are you still caring about her? I mean, I'm happy that you're still
thinking about Mom but I just want to know how do you manage to care even though
she's hurting you?
Napahingang malalim ako at binagsak ang cellphone sa kama, tinakip ko ang braso
sa aking mga mata. Hindi ko na sinagot ang text na iyon.
Siguro kasi, kahit hindi ako mahal ni Mommy ay may parte pa rin akong
kalahating galit at kalahating nagmamahal sa kanya. Hindi talaga natin mapipilit
ang isang taong mahalin tayo, lalo na kung katulad ko pa ang mamahalin.
I smiled at my own realization about not being loved back by the person you
truly wanted to feel. Winaglit ko agad sa isip iyon at nag-isip ng pampakalma.
Napabuntong hininga ako at tumulala sa ceiling, hanggang ngayon ay nag aalangan
pa rin ako kung ayos kami ni Xanthus sa ganitong paraan. Wala kaming karapatan sa
isa't isa pero may mga ayaw siya na parang gusto kong sundin na lang kaso naiisip
ko pa rin na harang iyon sa magiging career ko, imbes na mapapadali ay kailangan ko
pang maghirap kung hindi ko tatanggapin ang mga matataas na projects kasama ang mga
sikat na magpapaangat din sa akin kung sakali sa trabaho. However, it's not all
about the fame in this industry but the fact that I'd earn more from it. Kaso sa
industriyang ito, kailangang gumawa ng pangalan upang makilala at doon pa lang
aangat ang pamumuhay sa loob ng karera.
Kahit ayaw ko ay kailangan, ganoon ang nasa isip ko. Kahit ayaw ni Xanthus ay
kailangan ko pa ring gawin para sa sariling career. Masuwerte lang ako na kahit ano
pang ayaw ni Xanthus sa gagawin ko ay pinagbibigyan niya akong magdesisyon para sa
sarili.
Dumaan ang oras na nakatulala ako bago kumilos para makaligo at makapagbihis,
Xanthus already arrived while I was in the bathroom. I gave him the passcode to
enter even without me, I guess he's currently cooking because I heard the chopping
sound outside. I wore a black strapless bra with a small red ribbon in the middle
as the hook and a G-string panty because my outfit would be a leggings and top tube
that I already placed on the bed. Hindi muna ako nagbihis ng susuotin para sa
script reading mamaya, I just covered myself with a white robe and went out to see
Xanthus.
I saw him setting the table, alas otso pa lang ng umaga at 12 noon ang pagpunta
ko sa studio kaya marami pa kaming oras dalawa. Isa pa, siguradong papasok na rin
siya sa oras na iyon kaya sabay kaming aalis ng unit. I smiled widely and walked
quietly towards him, sa likuran niya pa lang ay nalanghap ko na ang mabango niyang
amoy. He's just wearing a navy green shirt and a gray sweatpants, pabigla ko siyang
niyakap mula sa likuran. I tangled my arms around his waist.
"I miss you!" sambit ko at inamoy ang likuran niya.
He reached me with his right arm as he turned around, sumandal siya sa counter
at nakangusong pinulupot ang mga braso sa aking baywang pabalik. I looked at his
eyes to read something but it turned out nothing, kahit nakangiti na siya ay hindi
pa rin ako panatag at hindi ko alam kung bakit.
"Missed you more..." he said and kissed my forehead. "Are you free today, or
nah?"
"May script reading pero sandali lang siguro iyon."
"Good, I'll wait here." he said.
 Kumunot ang noo ko. "Huh? Wala ka bang duty ngayon?"
He just shook his head while staring at me, malapad akong ngumiti at
tumingkayad-talon para magpabuhat. He moved down a bit to carry me by my butt,
hinawakan ko ang magkabila niyang panga at saka siya hinalikan. Marahil ay may
pagtatampo siya sa aking desisyon pero sana mawala rin iyon para maging maayos
kami.

One more month Xanthus, I will be yours and I'll include

your opinion on my own things.
I flicked my tongue inside his mouth and he obeyed it passionately, parang
alipin ng halik kagaya ko. We're both slaves of our lips and sweetest kisses,
butterflies fly around my tummy as I felt him squeezing my butt cheeks. I gasped in
his mouth and continued aggressively. Marahan siyang umikot para maiupo ako sa
highchair na nasa likuran niya kanina. From his nape, my hand started traveling
down his chest to his hard as rock stomach, I slid in my hand to touch his rock
formation on stomach clearly. He tensed up at the slow caresses of my palm on his
abs, I gently traced his V-line until his waistband. Marahas niyang inalis ang
kamay ko roon nang umambang pumasok sa waistband. Halos matawa ako nang ilipat niya
ang kamay ko sa batok niya ulit.
I groaned in frustration and pulled my face out, his kisses went down to my
cheeks and neck.
"Why don't you let me give you a hand?" napapairap kong sinabi habang
naghahabol ng hininga.
Umiling siya sa leeg ko at nagpatuloy sa pagpapak doon. Napapikit ako sa dulot
na kiliti noon, his hand started running around. Umakyat iyon sa aking dibdib, mas
lalo akong tumingala upang mahalikan ang leeg. My heart is beating so loud as he
bites on my shoulder blade, he's now squeezing my bosom in his huge palm.
Naramdaman ko ang pagkalas ng robe sa katawan ko, mas lalong naging malaya ang
kamay niya sa pagtahak ng aking mga kayamanan. I let him touch me the way he wants.
Suminghap ako at maingat na binaba ulit ang kamay sa kanyang sweatpants, mukhang
nakuha na naman si Xanthus ng kadiliman kaya hindi na ako napigilan.
I slowly put my hand inside his sweatpants including his boxer briefs, my
breathing faltered as I felt it in my tiny hand. Why does it have to be this
enormous? Is he too turned on or this isn't the size yet? It was callous and
thicker than I expected, I've seen sizes of penis in porn sites but I just did not
really expect I could hold this personally and it feels scary, long and so hard but
smooth! I started a first stroke while he's busy kissing my neck, agad siyang
napahinto sa paghalik nang maramdaman iyon. I continued stroking it slowly and it's
heating me in a way I could feel the pleasure while holding him, he gasped out and
cussed violently against my neck. Sa takot na pahintuin niya akong muli ay
tiningala ko siya upang mahalikan sa labi at pawiin ang atensyon niya sa aking
ginagawa.
I just want to do this, wala namang masama. I'm already twenty three, not
innocent at all but still a virgin. Nakanood na ako ng porn at stress reliever ko
iyon, hindi ko alam kung bakit. I have never played with myself though, pag
nakakanood lang ako ay nakakatulog ako sa hindi malamang dahilan. It was weird,
there were times I so wanted to feel the pleasure of playing myself. I wanted to
touch myself but never did it for some reason, I grinded on someone but I couldn't
find the pleasure at all. Ngayon, ilang gabi na akong ginugulo ng kasabikang ito.
Simula pa noong maramdaman ko ang labi niya sa akin, hindi na iyon naalis pa sa
pakiramdam ko. Minsan nagigising na lang akong napanaginipan iyon.
Xanthus lifted me up, nawaglit ang paglalaro ko sa kanya dahil doon. Pumulupot
ang mga braso niya sa aking baywang habang kusang yumakap ang mga hita ko sa kanya,
tuluyang naiwanan ang roba ko sa highchair. Nilapag niya ako sa couch habang
naghahalikan pa rin, he placed himself on top of me but it looks like he wasn't
content that he relocated our position again. Nilapag niya ako sa kanyang
kandungan, nakatalikod ako mula sa kanya habang malagkit na niyang hinahalikan ang
likuran ko. His hand cupped my breast with brassiere, marahan niyang kinapa ang
hook noon sa pagitan ng aking mga dibdib at tagumpay na nakalas at nahulog sa aking
harapan.
Suminghap ako. "How did you know where's the hook, huh?"
"Most of your brassieres," pabulong niyang asik sa aking likuran. He's kissing
my nape now while his both hands are squeezing my cups.

"Ah!" I moaned when he started pinching my nipples, mabilis

niya akong hinawi patagilid sa kanya nang marinig ang ungol ko na tila bumasag lalo
sa kanya.
I opened my eyes to see him, before I could see it, his head already leaned
down to reach my breast. Nakakandong pa rin ako ngunit patagilid na kaya abot niya
ang dibdib ko, I felt his tongue on my hard nipple and he started nibbling it like
his favorite. All I could do was moan softly, hinawakan ko ang buhok niya sa
bandang batok at doon siya kinapitan. Pumasada ang kamay niya sa aking lantad at
patag na tiyan pababa sa panty kong manipis pa sa pasensya, my thighs automatically
parted for his hand. Humilig ang likuran ko sa kanyang brasong nakapulupot sa
baywang ko mula sa likuran, he gently caressed my clothed needy center.
I bit my lips tightly, I couldn't contain the slow and low moans coming out
that sounds so lustful. Napakabigat ng paghinga ko habang dinarama ang lahat ng
ginagawa niya. Sucking my breast while playing with my center, what a multitasking
nurse I have here! Sa sobrang init ng pakiramdam ko ay para na akong magliliyab
nang wala sa oras, I held his hand on my center and pushed it more there. Nang
dumiin iyon ay siyang daing ko at hila lalo sa kanyang buhok. He stopped sucking my
breast but I was too busy feeling his hand on my needy part, I feel wet and very
horny at the moment!
"Xanthus!" I called breathlessly as he sided my panty easily. Naramdaman ko
kung gaano ako kabasa nang walang tela niya akong haplusin doon.
"Oh, fuck." he gasped and kissed my neck harshly. "So fucking wet, baby."
"Ah, I want you please..." hingal kong sambit.
Tumuko ang ilong niya sa pisngi ko, mabibigat ang paghinga at parang konting
ingay ko pa ay mapipigtal na ang litid ng uhaw niya. My mouth was separated while
breathing heavily along with moans as his finger slowly penetrate in my tightness,
it was so slow at first that turned a bit faster. I could feel his eyes on me while
lust is overpowering my system as he finger fucks me, bumilis iyon at halos mawalan
ako ng hangin. Madiin at gigil siyang humalik sa pisngi at panga ko nang maging
maingay ang bawat daing ko.
"Oh! Xanthus... I'm close! I need you now!"
He chuckled roughly while watching me suffer from his deed, kahit mahirap ay
minulat ko ang mga matang antok para titigan siya. My heart pummeled too fast when
I saw him looking at my face, sa hiya ko ay sinara ko ang labi ko at impit ang
naging ungol ngunit nang pabagalin niya ang galaw sa aking sentro ay para akong
mahihimatay sa inis. I glared at him, my lips slowly parted and my brows furrowed
as he languidly thrust in and and out of me. Lumukot ang kilay ko at nagpakawala ng
singhap, halos maiyak ako sa kanyang pagbagal.
"Baby..." I gasped with my sweet voice.
He bit his bottom lip that it reddened more, awang ang labi niya habang pungay
na pungay ang mga matang nakatitig sa akin. I suddenly don't know where to find my
innocent and gentle Xanthus Ylarde but this Xanthus can make me go wild to the
fullest. My breathing skipped and stopped giving my heart a beat to live and die in
his eyes at the same time. Nilamukos ko ang kanyang buhok at saka siya uhaw na
hinalikan, kinalas ko ang konektado niyang daliri sa akin at naupo paharap sa
kanya. My hand quickly found the lace of his sweatpants, I pushed myself down while
grinding against his crotch. We're kissing so mad like an enemy of each other's
lips.
He was groaning lowly along with my grinds, I pulled his waistband down and his
proud shaft went out! Nanlaki ang mga mata niya at hininto ang halikan namin, I
pulled myself up a bit and held his thick and long member to point it on my center
but he immediately snaked his arm around my waist to exchange our place. I found
myself under him in an instant, parehas kaming nasa couch.
Hinahabol ko ang hininga habang siya'y pinapako ako sa pamamagitan ng kanyang
mga matang ayaw mawaglit sa akin. My heart wrenched rigidly, I suddenly feel so
loved in his eyes. Ang sarap sa pakiramdam na may ganitong tumitig sa akin, it
feels like the end of the world but it will continue admiring me... loving me.

Loving me? That's so powerful, Lace. Stop thinking about

it.
Pinanood ko siyang nagtanggal ng t-shirt mula sa kanyang likuran. His face was
red and jaw is clenching violently as he looked at me, he gently caressed my wet
center again and leaned down to kiss me. Halos magsugat at malaspag ang labi ko sa
sobrang gigil ng paghalik niya habang hindi ako makaconcentrate sa pagganti dahil
panay ang ungol ko sa paglalaro ng kamay niya. Kinalas niya ang halikan at tumingin
sa aking sentro na ikinahiya ko ng sobra, my mouth parted when I felt the tip of
his proud maleness in front of my flower. Suminghap ako at pinigilan muna siya sa
akmang pagpasok noon.
Kailangan niyang mawarningan na masasaktan ako rito...
"May condom ka?" I asked weirdly.
His jaw sharpened while glaring at me. Ngumuso ako at tumango nang hindi siya
sumagot, kabado pa ako sa matalim niyang tingin.
"Marunong ka naman sigurong mag withdraw, 'no?" muli kong tanong. "'Tsaka
dahan-dahan lang muna, virgin pa ako. Baka masakit."
He lifted his head up in disbelief, bakit ganoon? Ang guwapo at ang ganda niya
sa paningin ko? Madilim man ang mga mata ay binibigyan pa rin ako ng liwanag sa
pamamagitan lamang ng pagtingin sa akin. I truly appreciate his light in times I
don't know where to find the way out of my darkness.
"Mukha lang hindi, grabe ka makareact!" kabado ko pang halakhak.
Muli niya akong nilusob ng halik sa labi at leeg. Hindi ko na yata iyon
pipigilan kahit markahan ako sa buong katawan. Damn it, I still have script reading
later! Magtuturtle neck na lang siguro ako.
"Wala akong condom." may gigil niyang bulong.
"Huh? Ang dami sa sasakyan mo nun! Hindi ka man lang nagbulsa!" palatak ko.
"You know how to withdraw, right? Pag malapit na, alisin mo na."
Kinagat niya ang leeg ko kaya napatili ako.
"What the hell are you talkin' about, Dallace?"
I sighed. "Hindi pa ako ready mabuntis. Mahirap na, baka sharp shooter ka kahit
first time ko." mahina kong sinabi.
He chuckled roughly against my cheek, muli siyang umahon at nanlaki ang mga
mata ko nang unti-unti niyang pinasok iyon. Napalunok ako sa naramdaman kong
pagkapunit, he's slowly inching in while watching my reaction. Pigil ang paghinga
ko roon, pinikit ko ng mariin ang mga mata at napadaing nang bigla na niya iyong
idiin.
"Fuck!" I screamed my pain out. "I told you to slow down, Xanthus!"
Masakit! He's not small! He was gifted that it hurts big time!
He didn't say anything, he just leaned to kiss me passionately down my neck and
breast to suck all my pain. His other hand went down to where we are one, his thumb
started doing magical caresses on my bud that's making my thighs tremble everytime
he's hitting the right spot. Hingal na hingal ako kahit napakabagal pa lang ng
kilos niya, I wrapped my thighs around his waist to push him more and that's the
sign for him. Lumipat ang noo niya sa aking noo, our noses touched as he thrusts in
a faster pace. My closed eyes heated up at the sudden consuming pleasure in
between.
"Oh! Xanthus!" I moaned loudly, ramdam ko ang pamamawis ng aking dibdib dahil
sa sobrang init na nararamdaman.
In no time, I found my own zenith while he's becoming so hard and forceful. Ang
mabibigat at mahina niyang daing ang muling bumubuhay sa apoy ng aking katawan
hindi pa man nakapagpahinga, parang bagang biglang nagningas muli. His lips
captured mine to bite my bottom lip while penetrating me. My toes curled tightly,
the pleasure is overwhelming that I don't wanna go out of the heaven he gave me
anymore. My thighs trembled for the second time of convulsion, he wasn't stopping
until I felt him stiffen while releasing inside me. Suminghap ako kasabay ng
paghahabol ng hininga, bumagsak ang mukha niya sa aking leeg.
I smiled tiredly with my fast rocking heart beat, heaven consumed me so much
and I feel terribly happy even breathless.
Nagbigay siya ng maliliit na halik sa pawisan kong leeg paakyat sa aking panga
at ibang parte ng mukha, pagod akong nagmulat.
"You didn't withdraw." sermon ko sa pagod na boses. Magpipills na lang ako para
sure.
"I'll take all the responsibility until my last breath." he whispered with a
gentle raspy chuckle against my lips. He slowly kissed me. "I don't tell words,
just know that you're the most important person in my life."
Huminga ako nang malalim, nakapikit pa rin ang mga mata at tinuko ko ang ilong
sa kanyang buhok.
I'm in love with him... very much.
"Thank you so much, Xanthus..." I whispered on his hair. "I don't tell words
too because I don't believe if there's such real thing. But here you are, making me
feel the word I didn't know existing in my world."
He cussed lowly and placed his forehead on mine, I opened my eyes to smile and
that's so mesmerizing to see him smiling with nothing but pure color of white
heaven. It was genuine and sweet, I don't wanna wake up from this. Let me live in
this heaven...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 32

double
#SP32
Nakaidlip ako, hindi namalayan iyon at nagising lamang sa kanyang marahang
haplos sa aking likuran habang nakadapa ako sa kanyang katawan. My face was on his
neck when I opened my eyes, his finger continues giving me tender feathery circles
on the back. Slowly tracing my spine down and up that gives me gooseflesh, I took a
deep breath and planted small kisses on his neck and jaw while getting up. Using my
arm, I covered my breasts as I sat on his torso. Agad kong inabot ang shirt niya na
nakita sa arm chair at sinuot iyon sa ganoong posiyon, naabutan ko siyang nanonood
lamang habang nakaunan ang ulo sa isa niyang braso.
"You didn't nap?"
Hindi siya sumagot, he was just staring at me! And it's making me damn nervous
by that look; he would never let me go out of his sight. I bit my lips and sighed
massively, marahan kong nilapat ang mga palad sa kanyang hubad na dibdib at doon
siya hinaplos. My smile crept out while looking at him, my cheeks heated up.
"Baliw ka na ba?" tukso ko.
Kahit gaano ko kagustong mabaliw siya at makipagtitigan ngayong araw ay hindi
ko magagawa, I need to go. Priorities.
Humawak siya sa aking balakang, I'm still on my panties. Hindi naman niya
hinubad kanina, ginilid lang!
He licked his lips. "Simula nang makita ka."
Humalakhak ako at kinurot ilong niya na sinabayan ko ng pagyuko para mahalikan
siya. His lips were sweet and tender that's giving me heat. I know, I'm damned.
Tinitigan ko siya. He looks so dazed, he even closed his eyes when my kisses came.
Nang kalasin ko ang halik ay suminghap siya na tila ayaw iyon pakawalan.
Okay, Xanthus. Enough for today.
 "Sorry, I need to get up and get ready for script reading today. Iiwan muna
kita—"
He didn't let me finish the sentence by sitting up to reach my lips again,
isang madiin at gigil na halik ang binigay niya pero pinakawalan agad na parang may
ayaw lang marinig sa sinasabi ko. Napakagat ako sa labi kong halos magdugo, kinurot
ko siya sa dibdib.
"Gigil na gigil, ah!" buska ko sabay tawa, bumaba na ako sa kanya at tumayo.
Napakislot pa ako sa kirot ng aking sentro, ramdam ko pa rin ang panghihina sa mga
hita ko pero tolerable naman.
"Shall I carry you until studio?" he asked as he held on my waist, nakaupo pa
rin siya sa couch. Suot niya pa rin ang kulay abong sweatpants niya, hindi ko rin
naman naalalang nagtanggal siya ng pang-ibaba kanina o nagtanggal pero sinuot lang
ulit. I don't know, not sure because I was very occupied.
Nakita ko ang marahang daplis ng dugo sa leather cover ng kulay abong couch. I
shook my head and pointed it.
"Can you clean?"
Kaya ko namang maglakad, hindi na dapat buhatin pa. Though, masakit nga talaga
dahil parang nasugatan ako sa parteng hindi kailanman nasaktan noon.
He looked back to see it, a little smile brushed his lips and he nodded.
"Course," he said. "Are you gonna take a bath again?"
I shrugged. "Half bath, saglit lang. Anong oras na ba?"
He looks at his wristwatch. "11, baby."
"Shit!" I exclaimed and ran towards my room but I ended up limping a bit while
running because of the pain in between. Agad kong hinagilap ang cellphone para
icheck.
Rex: 11:30 AM sharp.
Suminghap ako, 30 minutes? Sampung minuto nilalakad ang studio mula rito pero
dahil nandito si Xanthus? Magpapahatid na lang ako, isa pa, baka hindi lang sampung
minuto ngayon dahil sa paglalakad ko! I can't even walk without flinching. Mabilis
akong tumungo sa banyo para makapag half bath. Ilang beses ko pang tinakpan ng
concealer ang mapupulang parte ng leeg ko, hindi ko na pinansin ang mga nasa dibdib
dahil matatakpan naman.

I smiled unconsciously while wearing my black turtle neck

fitted long sleeves crop top, sinunod ko ang pagsusuot ng itim na leggings. Tanging
tiyan ko ang naiwang hantad, habang naglalagay ng liptint ay nakita ko ang pagtayo
ni Xanthus sa may hamba ng pintuan habang pinapanood ako at sinusuri ng tingin
pababa. He crossed his arms against his chest and leaned on the door frame, his
messy bit longer hair now is very attractive. Madalas kasi siyang pormal mag-ayos
ng buhok at parating naka brushed up kaya ang ganda sa paningin na bagay rin pala
sa kanya ang magulong buhok.
Bagay rin sa kanya ang magulo... parang ako, magulong buhay pero binabagay niya
pa rin.
I grinned at him on the reflection, napailing ako sa madilim niyang mga mata at
kinuha na ang sling bag sa kama pati ang cellphone. I chose to let my hair
normally, medyo mahaba na ito at nasa aking balikat na.
"Are you wearing a panty?" seryoso niyang tanong nang lampasan ko na siya sa
pintuan.
"Yup, T-back kaya walang bakat."
"Wala?" sarkastiko niyang tanong at binabaan ng tingin ang leggings.
Bumaba rin ang tingin ko, imposible namang walang bumakat! Sabi ko walang bakat
ng panty, tinakip ko ang maliit na sling bag doon.
"This is the use of my bag," halakhak ko.
He tsked and held on my waist. "Hindi ka pa kumakain."
"It's a lunch meeting, I can manage." sambit ko habang lumalabas na kami ng
unit. "Ikaw, kumain ka pagbalik."
We went inside the lift, sumandal lamang siya habang nakayakap pa mga braso sa
aking baywang. Inayos ko ang buhok na basa-basa pa, I held on his hand on my right
curve and smiled on our reflection.
"I'll be back quickly! Pahinga ka muna." sabi ko.
He nodded and whispers. "I love you, Lace..."
I was stunned for a moment, my heart heated and it melts my every little thing
as the seconds goes on. I've never wished for those words to be said, but I would
never get enough of it now that I heard from his voice. It feels so amazing! My
heart is overflowing with many sweet words. Pakiramdam ko, importante ako. I can't
believe this is happening, that someone's saying it sincerely even though I was
never a pure soul. I was never flawless, I was never perfect. He knows everything
and yet he still stays.
Suminghap ako at magsasalita sana ngunit naunahan na ako ng pagtunog ng
pagbukas ng elevator, agad kong namataan ang pagkagulat sa mga mata ni Freya habang
nakatayo sa palapag na hinintuan ng lift. Hindi malaman kung papasok ba o ano,
she's wearing a very fitted dress shirt and a flat shoes. Her eyes scanned us down
until she found Xanthus' hands on my waist. Bumalik ang tingin niya sa mukha ni
Xanthus sa aking likuran, my head boiled up.
"Are you going in?" I asked simply. Male-late na ako, kulang na ng thirty
minutes ang oras na binigay ni Rex.
She gulped a bit, she managed her ground again and stepped in like it's nothing
big deal. Tago akong napangisi nang sumara ang pinto at makita ang kanyang
repleksyon, halos hindi makatingin ngunit ramdam ang nagtatagis na galit sa loob. I
gazed at Xanthus behind me, he looks normal! Parang ako na ang nahihiya kay Freya,
marahan kong binaba ang mga braso ni Xanthus at hinawakan na lamang ang kamay niya.
Freya's eyes on the reflection, she arched a brow.
"Don't you know the rule of respect?" she broke the silence with it.
My eyes widened slightly at that, hindi niya ba napansin na inalis ko pa ang
kamay ni Xanthus para sa kanya? Dahil nandito siya at nakikita niya tapos heto pa
ang sasabihin?
"Frey." Xanthus said in a warning tone.
"What, Kraig? Wala pang tatlong buwan, nagpapakita ka na ng ganito harap-
harapan?" she hissed and looked at me. "And you, aren't you ashamed of your face to
be even in the same company? You planned it, don't you?"

"Freya!" Xanthus scoffed in annoyance.

Tumitig lang ako, hindi pa siya tapos.
"Ang kapal ng mukha mo. You are one of the students in Sinclair who has a bad
reputation, you're a flirt and addict with many bad habits to be disgusted with. I
know you, and now you stole someone's boyfriend!"
Naramdaman ko ang paggalaw ni Xanthus pero mabilis ko siyang hinawakan ng
mahigpit sa braso. Nanginginig ang kalamnan ko sa galit. I WAS that girl! Oo,
naadik ako sa bisyo para sa sariling liwanag. Pero ngayon? Miski pagsisigarilyo ay
nakalimutan ko na, hindi ko na nagagawa at wala namang nagbago. Masama pa rin naman
akong tao pero hindi ako nang-agaw ng boyfriend. I respected their relationship, I
respect the rule! Wala naman siyang alam pero ganito na siyang magsalita.
I smirked to hide my anger.
"Tumigil ka na, Freya. Hindi ka lalo babalikan ni Xanthus niyan, masyado kang
mabunganga pero wala namang sense." umirap ako. "I was that girl, so what? At least
I was exposing myself, unlike you... the one who have been a very good campus
model, is shockingly a cheater behind the mask of an angel. See the difference
between the bad and the good? Oh, I mean the fake."
"W-What are you talking about?" gulat siyang napatangin kay Xanthus, hindi
makapaniwala na alam ko ang parte niyang mabaho.
Napairap ako nang mamuo ang mga luha niya, the elevator opens. I smiled at her
sassily and went out while pulling Xanthus' hand and left her with broken eyes.
Pagkasakay pa lang sa sasakyan niya ay agad na akong napasapo sa dibdib kong
malakas ang pagkalabog sa magkakahalong galit, pait at kadiliman.
 "I'm sorry about Freya." he says.
"Bakit ba ang bitter niya pa rin? She cheated on you, right? Bakit siya pa ang
parang biktima sa inyong dalawa? Siya ang nagloko!"
He sighed. "Want me to talk to her?"
Kumunot ang noo ko at mabilis siyang nilingon.
"Nagpapatawa ka ba? Kakausapin mo 'yon? Tapos na kayong dalawa at kung ano mang
drama niya sa buhay, hindi mo na dapat kausapin pa dahil lalo lang magdadrama!"
iritado kong sinabi.
Nasa ibaba na kami ng studio, mabilis akong bumaba nang huminto sa harapan ng
main lobby. I stood outside while looking at him, he looks so pissed but still
managed his soft eyes for me.
"Susunduin kita." he reminded.
I sighed massively.
"Don't talk to her, please."
He nodded with a sigh. "Okay."
Iyon ang laman ng isip ko hanggang sa pag-akyat ng conference room. I'm so
paranoid, baka kausapin niya pa rin si Freya at wala akong alam kung anong pag-
uusapan nila. Noong nakaraan ayos na ako rito, ah? I told myself to keep away from
it, I shouldn't mind Freya anymore because they're already over. I shouldn't be
jealous because I have Xanthus but it was really hard not to be. Lalo pa ngayon na
narinig ko ang hinaing ni Freya nang harapan.
The conference room was surrounded by the producer, director, managers, the
famous band and some other important person in this project. Hindi ko inaasahan
pero naging normal para sa akin ang pakikisalamuha kasama sila sa iisang lugar.
Ilang batian ang aming nagawa sa bawat isa, ang ilang producer at manager ay
nagbigay ng papuri pagkakita sa akin. Rex is so proud while nodding and talking
with them about me. Nagsiupuan kami, may espasyo pa sa aking tabi para sa katambal
kaso ay late yata siya.
"Ayos ka lang ba?" Rex asked.
Kumunot ang noo ko at ngiting lumingon sa kanya.
"Yes, why not?"

"You look radiant!" puro niya sabay haplos sa aking pisngi,

humilig siya para lumapit. "Got laid?"
Halos maidura ko ang pagkahiya.
"Rex!"
Humalakhak siya sa reaksyon ko, nag-init lalo ang mukha ko.
"Grabe, Dallace. Ibang-iba ang pagkapula ng pisngi mo, 'tsaka bakit masyado
kang nakabalot?"
Umirap ako. "Ayaw ni Xanthus ng revealing outfits."
Iyon pa talaga ang ginawa kong dahilan, minsan ayos lang magsinungaling. He
nodded doubtfully.
"But the coming pictorials and taping is revealing... you'll act like a real
couple in the cam."
Bumuntong hininga ako.
"Hindi ba talaga puwedeng pekein na lang iyong kissing scene?" medyo alanganin
at umaasa kong tanong.
I'm worried about Xanthus, kung hindi man ay sana huwag na lang siyang makakita
ng mga pictorial na gagawin namin ni Devious.
He rolled his eyes. "Hindi mapepeke ang torrid, gurl. Sabi mo hindi pa naman
kayo, 'di ba?"
I nodded. Hindi naman ako kabado noong una pero ngayon pakiramdam ko ay
nakakatakot nang tumuloy kaso kailangan ko talaga lalo pa ngayon na sarili ko lang
ang aasahan habang nagpapatuloy.
"After the project mo na lang bigyan ng karapatan para walang problema.
Simple!" suhestiyon niya.
Suminghap ako, bumukas ang pinto para sa bagong dating. Nangunguna ang pagpasok
ng manager ni Devious na agad nakipagbatian sa mga narito, Devious lazily followed
in with a dark wayfarer on his eyes, black ball cap matched with his simple outfit.
He's only wearing a black Calvin Klein fitted shirt, faded boyfriend jeans and a
pair of Balenciaga sneakers. The staff assisted him to the seat beside me, he
gladly obliged.
Pumormal lamang ako sa upuan nang maupo na siya, hindi ko makita ang mga mata
dahil sa shades pero nang lingunin niya ako pagkaupo ay mabilis niyang tinanggal
ang salamin at nilapag sa lamesang nasa harapan namin kaya tuluyang nagpakita ang
mga matang malalim at madilim. Bahagya pang nalililiman ng kanyang sumbrero ang
maliit na mukha.
He smiled devilishly.
"Good afternoon." he greeted nicely.
I smiled back. "Good afternoon."
Pagtapos ng ilang minutong pag-uusap ng mga managers, writer at producers ay
umikot na ang ilang staffs para maglagay ng mga folders spara sa aming lahat.
Tiningnan ko ang titulo ng folder sa aking harapan.
Kiss me Naked script.
"Let's start?" maligayang pangunguna ng manager ni Devious na sinang-ayunan ng
lahat.
Binuksan na nilang lahat ang folders na naibigay, batid kong lahat ay
magkakapareho lamang. Devious lazily opened his folder in front, habang nakatingin
doon ay prente niyang binaliktad ang sumbrero para maging snap back.
Huminga ako nang malalim at binuksan na rin ang akin, our names were on the
first page. Nilipat ko iyon para basahin pa habang ang writer ng script at direktor
ay nag-ingay na para sa pagpapaliwanag sa binabasa.
So my name here is Hera while Devious is Storm, halos mabilaukan ako habang
binabasa ang ilang senaryo. Parang buong kuwentong pag-ibig ni Hera at Storm ang
mangyayari, magmula sa pagkakakilala noong highschool days then college na
magkarelasyon hanggang sa buhay mag-asawa! This is seriously freaking me out!
"The highschool days where you knew each other would just have a highlight,
same with your college relationship and so on... your married life will be the
supremacy here as you can see." sambit ng script writer.

Is this really a music video?

"Is this a music video?" Devious chuckled roughly while still reading.
Uminit ang mukha ko nang mabasa na ang bandang hulihang pahina dahil naroon na
ang mga gagawin!
"Music video with a story, Dev." sambit ng direktor.
"Oh," he nodded. "This is interesting."
Storm and Hera is the definition of fierce love with wildest moments of a
married life. Magagawa ko ba talaga 'to? Siguro worried lang ako dahil ngayon lang
ako makakaranas ng ganitong project, sa kanilang usapan ay talagang malaking
proyekto ito lalo pa at sikat din ang bandang kakanta.
Nilingon niya ako na may ngisi sa labi.
"Are you fine with this?"
Gulat ang iba sa naging tanong ni Devious sa akin bigla. Hindi rin ako nakabawi
bigla.
"Of course, Devious! She's fine, that's why she's here! You'll do that project
together." anang isang manager.
"This is so wild, and you'll show this worldwide?" natatawa niyang tanong.
"May girlfriend ka ba?" tanong ni Rex, mapanukso.
He leans his back on the back rest and looked at me.
"May boyfriend ka ba?" balik tanong niya sa akin.
Napasapo ako sa noo ko, tinukod ko ang mga siko sa lamesa at ngising umiling.
My heart hurt at my own answer, wala pa... pero ano bang tingin ko sa amin ni
Xanthus? Damn this situation where I have no choice but to think about my career.
At least Xanthus told me he'll be supporting me all the way. I trust that.
 He bit his bottom lip and played his tongue inside his right cheek before
nodding with a smirk.
"Great."
Nagtawanan ang mga nanonood sa amin.
"That's it! You can do this both, isipin niyo na lang kayo ang Grey couple."
halakhak ng isang producer.
Nakinig na lamang ako habang binabasa pa rin ang ibang senaryo ng kuwento sa
folder, ilang bagay pa ang napagkasunduan sa loob ng isang oras bago kami bumaba
lahat sa catering hall para mananghalian nang sabay-sabay. Devious was so light,
kinakausap niya ako dahil magkatabi rin kami sa hall at mas umayos ang pakiramdam
ko tuwing maiisip na hindi siya kagaya ng ibang lalaking naglalandi agad gaya na
lang ni Dale noon sa katambal. He was talking about some things such as acting
workshop together and photoshoots.
"Just act normal, it will help." he said with a smile.
I nodded. "Two weeks to one month daw ang workshop, mabuti at wala kang
pinagkakaabalahang ibang gawain?"
"Nothing much, sa L.A. marami pero dahil nandito ako, I'm at peace. This is my
only project to do here and of course, we'll have a lot of photoshoot from this day
onwards. How 'bout you? Any other things aside from modeling?"
I shrugged and sipped on my mango shake.
"Heto lang din, I'm just waiting for graduation"
Nagtaas siya ng kilay.
"Wow, congrats."
"Thank you." I smiled.
Namataan ko ang pagpasok ng mga modelo sa hall, hinanap agad ng mga mata ko si
Freya pero tanging si Xamarah at grupo lang nila ang nakita ko. Walang Freya,
kasabay na namin siya sa elevator kanina, ah? Sure ako na rito rin siya pupunta,
bakit wala siya?
I texted Xanthus instantly.
Ako: Xanthus, where are you?
He replied after a minute.
Xanthus: I'm watching a cartoon, in your place.
Nakahinga ako nang maluwag doon. After our lunch, nag-usap pa kami ni Rex sa
opisina niya at sila Devious naman ay umalis na rin ng studio. Lumabas na ako ng
opisina pagtapos naming magkuwentuhan ni Rex, he was so hyper and active the whole
time. Tuwag-tuwa siya sa akin na halos pagkukurutin na ako sa sobrang excited
tungkol sa project, heto pala ang kauna-unahan niyang big project na nakuha dahil
worldwide lalo na at si Devious ang main lead na makakatambal ko.
I'm happy, too. Though, I still need to talk to Xanthus about it. Sasabihin ko
na lang sa kanya ang lahat ng nasa script para mabalaan na siya na hindi iyon
panoorin pa, alam ko namang hindi niya talaga panonoorin pero kailangan ko pa ring
sabihin. The taping will start after a week or two, I'll surely get busy while
readying myself.
Nakatanggap ako ng text kay Danita habang nilalakad ang pasilyo ng 18th floor
studio.
Danita: Ate, si Mommy naospital.
Napahinto ako sa paglalakad, mabilis umikot ang mga bagay sa isip ko dahil sa
nabasa. I immediately dialed her number to call, she answered me with worried
voice.
"Danita, anong nangyari?"
"I don't know yet, I just got a call from a friend. Wala raw malay sa tapat ng
gate natin at may mga pasa."
Kumunot ang noo ko, wala akong masabi. I was clouded up for a moment.
"O-Okay, just tell me the d-details." mabilis kong binaba ang tawag at
pinakalma ang nararamdamang bigat ng dibdib ko.
Natataranta ang isip ko pero kailangan kong labanan iyon upang kumalma, I told
myself how I hate her and this is her karma for choosing an abuser. Suminghap ako
at napailing, my heart contorted rigidly while walking straight.
"Dallace Alfonso." someone mentioned my name from behind, hindi ko namalayan na
may nakasalubong pala ako.
Tumalikod ako para lingunin iyon, si Ms. Diaz at isang babaeng hindi ko
mamukhaan dahil ngayon ko lang nakita. Ms. Diaz is one of the handlers here,
marahan akong humakbang at ngumiti sa kanya kahit wala iyong buhay dahil sa
maraming tumatakbo sa isip ko.
"Ms. Diaz, good evening." I greeted her and nodded at the woman beside her.
"Good evening, Ma'am."
Ms. Diaz smiled but she looked confused, too. Naglahad ng kamay ang babae sa
akin.
"Kristella Ylarde..." she introduced herself as I accepted her hand. Huli na
iyong narinig kong apelyido kaya medyo napabitiw ako sa bahagyang kuryente ng kaba.
Napakurap-kurap ako, isang sulyap ni Kristella Ylarde kay Ms. Diaz ay nagpasya
iyong magpaalam para maiwanan kaming dalawa. Tinanaw ko siyang pumasok sa opisina
ni Rex, kumunot ang noo ko at binalingan si Kristella Ylarde. She looks like
Xanthus in some parts like her soft but dark eyes and their narrow nose. She's
wearing a white button up shirt and a black pencil skirt with a white coat clinging
on her doctor bag.
Kilala ko na 'to.
"G-Good evening." muli kong bati.
"Can I invite you out for a talk?" she asked formally with a little smile.
I was doubtful but my head nodded slowly.
"Sure..." pinilit kong maging normal pero sobrang kaba at pamimilit ng puso na
ang nararamdaman ko.
She looked at me for second before walking into the hallway, huminga ako nang
malalim at sumunod sa kanyang paglalakad. The hallway suddenly feels so dry and
cold, I couldn't calm my mind over my Mom's situation in the hospital right now
while my heart is wrenching for the rest of this probable talk with Xanthus'
mother.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 33

#SP33
Nanlalamig ang mga kamay ko habang nasa aking hita sa ilalim na lamesang
kinalalagyan namin sa loob ng isang kilalang coffee shop.
She smiled while looking at me.
"I am Kraig's mother if you don't know yet. I'm a both doctor and a lawyer.
Good evening, hija. Sorry for the sudden visit." pormal niyang pakilala.
Isa, dalawa, tatlo hanggang sa dumiin na lamang ang kurot ko sa aking mga
daliri. Marahan akong tumango sa kanya.
"U-Uh," my throat dried, I had to swallow. "I don't know what to say, Ma'am.
Pero kung bumisita po kayo para sabihing layuan ko si Xanthus, h-hindi ko po
gagawin."
Hindi ko alam kung bakit iyon agad ang naisip kong sabihin pero umiinit na ang
puso kong pinipiga ng sariling kaisipan, I know this kind of scene and this is
always the scary part of some story in the movie. Ayaw kong magaya sa mga babaeng
nagpapakalayo dahil lang sa mga kontrabida ng istorya, hindi naman nawawalan noon.
Layuan man o hindi. Ang buhay ay hindi iikot na malinis at perpekto dahil walang
taong perpekto na kayang mag-isip parati ng positibo tungkol sa mga taong
nakapaligid.
Hindi ko gagawin iyon, hindi ako lalayo dahil lang sa inutos sa akin. Hindi ko
gagawin ang utos ng ibang tao, sariling desisyon iyon kung gagawin ko man. Sa
ngayon, hindi ko alam kung anong marahil na dahilan kung bakit ako palalayuin pero
malapit ng sumabog ang emosyon ko. Maisip pa lang na lalayuan ko ang taong
nakakaintindi ng lubos sa akin, nagmamahal at sumusuporta nang walang ibang
masamang sinasabi ay para na akong mawawalan ng ilaw at mamumuhay na naman sa
kadiliman.
She arched her brow, the shock in her eyes left immediately.
"Tama ka, hija." she sighed and scanned me simply. "But don't get it wrong, I
won't tell you that I like you because I see your effect on my son everytime I'd
visit him. He's happy but the effect you're giving him is also dragging him down.
Hindi na pumapasok si Kraig sa ospital, while having Freya everything was planned
according to him last five months we had talked. He was planning to pursue medicine
in Australia and cool off with her to leave things clear, but you suddenly came.
Kahit sa Manila, ayaw na niyang mag-aral para ipagpatuloy iyon at sa trabaho naman
ay palagi siyang unfocused dahil inuuna ka palagi. You are his worst distraction."
Namilog ang mga mata ko sa kanyang saad. My heart wrenched tearfully.
Hindi na siya pumapasok? Kailan pa? Fuck, Xanthus. Anong ginagawa mo? Now, your
mom thinks I'm your worst distraction! And what? Planning to pursue med? Wala
siyang nasabing ganoon, ayaw nga yata niyang maging doktor. Ang sakit lang na
parang ako pa ang dahilan ng lahat kung bakit hindi niya nagagawa ang mga tamang
bagay para sa kanyang sarili.
I gasped and shook my head, I wanted to laugh.
"P-Pero sabi niya po na kuntento na siya sa pagiging nurse... h-hindi ko rin po
alam na hindi na siya pumapasok sa ospital." halos pabulong kong sinabi.
I don't really know. Bakit siya nagsisinungaling?
She smiled lightly, her sharp eyes told me I said something wrong about her
son.
"It's always been his dream, to pursue medicine and be one of the good doctors
around along with us. Alam kong hindi kita dapat sisihin dahil sa sariling
kapabayaan niya pero ikaw ang malaking parte kung bakit ngayon ay ayaw niyang
magpatuloy, miski nga ang trabaho kinakalimutan para lang mapuntahan ka. I heard
everything from Freya, about your reputation in Sinclair University and bad
doings."
Nakaramdam ako ng hiya, niyuko ko ang ulo at saka nagpakawala ng singhap para
sa sariling emosyong kumakawala.
"H-Hindi na ako ganoong tao, Ma'am. X-Xanthus helped me out..." huminga ako
nang malalim at nag angat ng tingin ulit.

He changed my darkness into something else. In a good way

of change.
Wala siyang reaksyon, she just nodded slightly.
"I know that you came from a broken family, your mom is an uncaring
receptionist and your stepfather's an abusive police officer. You're living inside
a home with those kind of people that made you feel lonely and depressed. You used
to do bad things for attention and happiness. I understand your sentiment as a
psychiatrist. It was a sign of depression. My son was always asking for treatment,
I thought he was just telling me a story about some patient in the hospital but it
came out the girl he's been seeing... he already told me about you, he even asked
me to talk to you for counseling. I waited for it, pero dahil naging kalmado ka na
siguro ay hindi natuloy."
She smiled softly. Namuo ang luha sa mga mata ko, walang masabi.
Kaya pala kayang-kaya ako ni Xanthus kausapin na hindi nawawalan ng pasensya,
kaya niya ako napapakalma agad. He's asking how to treat someone like me and maybe
his mother told him the things he's been doing everytime we're together... I'm
thankful. Masakit lang iyong parte ng katotohan tungkol sa pamilya ko. Kaya ba ayaw
niya sa akin? Kaya ba tututol siya sa amin? Sa pamilya ko bang wasak o sa aking
mental health?
"As I can see you today, you look okay now. I'm happy about it and I guess you
won't be needing my son anymore. Let him go and let him pursue his goal after
helping you out." she sighed massively. "Now, help him out from the distraction you
gave."
Kinagat ko ang labi at sa muling pagkurap ng mga mata ay tahimik na bumagsak
ang mga luha ko, mas lalo akong nagyuko ng ulo at pinalis ang mga tubig sa pisngi
ko.
Can I take that? Can I do that? How? Hindi ko kaya... hindi ko siya kayang
mawala, siya lang ang may kayang magpakawala sa akin sa kadiliman ng sarili kong
isip. Paano ako kung pakakawalan ko siya para sa pangarap niya? Paano naman ako?
Mali siya sa hindi ko na kakailanganin ang anak niya dahil siya ang palagi kong
kailangan, bakit sinusumbat pa sa akin ang pagtulong na iyon? Naging maayos ako
dahil sa anak niya, dahil sa tulong ng importansyang pinaparamdam niya sa akin kaya
nga paano ko iyon pakakawalan kung kay Xanthus ko lang naramdaman ang pagiging
importante ko sa buhay na ito?
Siguro nga, mukha akong maayos ngayon. Mukhang maayos ako dahil alam kong may
makakasama akong Xanthus mamaya at sa mga susunod pang araw, maayos ako dahil
naiisip kong masayang magpatuloy kasama siya sa paligid. Ganoon iyon, I'm okay
because I have him around but not without him.
"As for you, you need to learn how to be alone too. Not in a dark way but learn
how to be alone because Kraig is not always at your back, you should learn how to
handle yourself to get a better life where you can find your own peace of mind
without anyone. Kasi sa huli, hija, sarili lang natin ang ating kakampi." nakatitig
niyang sinabi sa akin, malamlam ang mga mata ngunit determinado akong saktan.
Basag ang mga mata kong tumingin sa kanya, hindi ko kinahiya ang pait at sakit
na nararamdaman.
"P-Pero hindi ko po kaya, hindi ko kayang mag-isa. Hindi ko kayang wala siya,
hindi ngayon. Hindi bukas, ayaw ko. I can't be okay without him, I-I just looked
okay now because I know he's around me." umiling ako habang umiiyak. "Pero hindi po
ako maayos kung wala siya, kaya sana maintindihan mo ako."
"That's not right... my son did you wrong way, I didn't tell him to make you
depend on him because it's not the right way to help you out. Naiintindihan mo ba
ako sa punto, Dallace? What you have today won't bring you up the next days, you'd
just stay on the safe zone he gave while he's sheltering you until he had enough.
Hihintayin mo pa ba iyon?" umiling siya. "This isn't all about you, this is also
about him who's drowning with you while depending you all the way out."

Pumikit ako ng mariin, my shoulders trembled as I was

trying to hold my painful sobs. Sinapo ko ang dibdib at saka pigil hikbing huminga
nang malalim.
Calm down, please. Accept it, she's right. I'm depending on him without
noticing that he's been drowning while saving me from everything. Hindi na siya
nakakapagtrabaho ng maayos, hindi na niya nabibigyan ng oras ang sariling kumawala
at makahinga mula sa akin dahil masyado na akong nakadepende sa kanya na hindi niya
naman kayang bitawan dahil nakakaawa ako. I needed his saving... I need the saving.
He gave me that without anything in return but only pain of being with someone who
doesn't know how to be okay, someone suicidal and depressed.
"That kind of cycle is not healthy anymore. Sana matutunan mo ring alagaan ang
sarili mo na walang ibang taong kailangan kang tulungan kumalma at umayos. You two
should break the string for now and learn how to be involved in a right way. Iyong
hindi kayo malulunod na parehas, iyong hindi lang isa ang marunong lumangoy kundi
parehas kayo."
My chest heaved up, I feel so fucked up. Hindi ko nakikita si Xanthus dahil
sarili ko lang ang nakikita ko kapag kasama siya, hindi ko siya naiisip dahil akala
ko ayos lang ang lahat pagdating sa kanya. Doon ako nagkamali at nagkulang, I was
out of vision and realization while having him.
Huminga ako nang napakalalim at tinulak na ang sariling tumayo habang nakayuko
ang ulo, my shoulders trembled again. I feel so bad. I covered my eyes while crying
silently, I bowed my head a bit.
"T-Thank you, Ma'am. I-I'll try to talk to him about it."
"He won't understand that in a simple talking, Dallace. I've tried so many
times, he doesn't listen. Ayaw ka niyang iwanan kaya hindi mo siya mapapasunod at
makakausap tungkol diyan."
Kumunot ang noo ko, pinigilan ko ang mga hikbi at saka tumingin sa kanya. Durog
na ako, wala akong pakealam kung maipakita ko sa kanya ito. Talagang nasasaktan ako
ngayon, sobra dahil alam ko kung anong gagawin ko paglabas ng lugar na ito.
"Ano b-bang kailangan kong gawin?" nabasag ang boses ko.
Nagkatinginan kami, her eyes were firm and serious. Parang wala lang sa kanya
ang pag-iyak ko sa harapan niya, hindi man lang ba niya babawiin at hahayaan na
lang kami ni Xanthus?
"Break him..." she said frigidly.
Halos matawa ako roon, my heart immediately crumpled too bad at that. Suminghap
ako at tiningnan siya.
"Iyan ba talaga ang paraan para mapalayo ang anak mo? Gusto mong s-saktan ko
siya?" I asked painfully.
Nasasaktan na nga ako dahil pakakawalan ko siya tapos iyon pa pala ang daan?
Aba, double kill yata ako roon. Hindi lang double. Hindi ko alam kung anong klase
ng sakit pa ang mararamdaman ko lalo na ngayon na si Xanthus ang usapan. Si Xanthus
na siyang nagbigay ng ilaw ng pag-asa sa oras na ayaw ko na sa buhay ko.
She nodded and smiled bitterly.
"Oo, ganyan siya kabaliw sayo. Try it, Dallace and you'll know how desperate he
is to stay with you."
"Kung ganoon, bakit mo pa siya palalayuin?" mapait kong tanong.
Hindi ko maintindihan, alam naman pala niyang mahal ako ng anak niya pero bakit
kailangan kong pakawalan kung parehas kaming nagmamahalan? Siguro, ayaw niya lang
talaga sa akin para kay Xanthus. She heard enough about me, and the enough means a
lot. A lot of my bad habits and problems, suicidal tendencies. Bisyo, panlalalaki
at marami pang iba. Doon ko naintindihan na hindi lahat ng nagmamahalan ay maayos
na, hindi lahat ay inaayunan dahil mayroong isang alanganin kung worth it nga bang
mahalin ng isang taong mabuti.
She stood up formally in front of me, she stared at me blankly.
"Dahil para sa inyong dalawa iyon, sabi ko nga ay hindi lang ito tungkol sa
isa. Tungkol ito sa inyong dalawa. Live separately while it's still early to learn
about yourselves, on how to handle things without each other. This is also for you,
alam kong marami ka pang dapat matutunan para sa sarili mo. Iyong walang ibang tao,
turuan mo ang sarili mong maging matibay. In the right time, maybe you can find
your way back to the place where you left each other with your better selves
already."

Ilang sandali akong tumitig sa kanya habang binabagyo na ng

luha ang aking pisngi, my phone suddenly rang. I looked at the phone on my hand and
saw Xanthus' name. Hindi napigilan ang paghikbi ko, parang gusto ko na agad
magsumbong at magmakaawa na huwag aalis pero alam kong mali iyon at tama ang Mama
niya sa lahat. Mabilis akong nagpalis ng luha bago siya tinalikuran at mabilis na
nilisan ang lugar.
Agad akong pumara ng cab para makasakay, I just told the name of condominium
building. Hindi ko sinagot ang tawag ni Xanthus, baka naroon siya sa studio at
naghihintay sa akin. Kailangan ko munang pahupain ang emosyon ko, I tried so hard
to stop my running emotions and thoughts inside the taxi.
I don't know what to do now, how can I possibly do that? How can I fucking
break Xanthus? Paano ko gagawin iyon? Sa anong paraan kasi parang pati ako ay
masisira kung gagawin iyon. Pero anong choice ko? Wala, iyon lang. Everything she
said makes sense, lahat iyon ay parang bala ng baril na lahat ay tumama sa aking
puso at utak. Lahat may tama, lahat nasugatan ngunit nagising na hindi ito ang
tamang kaugalian.
I'm not even sure if Xanthus and I will end up but I already depended on him,
many what if's captured my thoughts while looking into things might happen and it's
killing my soul. What if he gets tired of me? Iyon ang unang-una, doon naman talaga
mapupunta ang lahat ng dahilan sa huli. Mapapagod siya dahil masyado nang mabigat
ang pasanin niya sa taong katulad ko. Maaring maayos ako ngayon pero paano sa mga
susunod pang araw? I'm sure he would get tired eventually... ang sakit palang
isipin na mapapagod ang pag-asa ko.
Humupa ang mga luha ko pero hindi ang sakit na nararamdaman, pumasok ako sa
unit at tarantang tumungo sa kuwarto para makaligo. Ngayon, heto ang pampakalma ko
na ipinagdadasal kong gumana sa akin dahil bilang na lang ang oras na mayroon akong
Xanthus na pampagaan ng kalooban. Ewan ko kung anong mayroon sa akin at bakit lahat
ng problema ay nagsasabay sa oras na nakaranas ako ng saya.
Maybe, happiness isn't really for me. It was never on my side. It was on
Xanthus... hell, I don't know how to do it. I don't know how to break the happiness
I've been always praying to have in this life. How ironic.
My phone beeped. Binasa ko ang text ni Danita at hinayaan ang kay Xanthus.
Danita: Mommy's fine, Ate. She'll be discharged today too. May malay na siya,
pupunta ka ba?
I smiled sadly, nagtiim bagang ako at muling nagtuluan ang luha sa aking
pisngi.
Ako: Next time na lang, pakibantayan siya. Salamat.
I hated this life, I'm still hating now.
Wala si Xanthus pero siguradong maya-maya lang ay narito na iyon. Binabad ko
ang sarili sa bathtub at pumikit habang dinarama ang kalamigan ng tubig na
bumabalot sa aking katawan. My rounding thoughts were painful and painted with my
blood. Naiisip ko na namang saktan ang sarili upang mawala ang pakiramdam.
Suminghap ako at binakas ng aking kuko ang pinaglalagyan ng pulsuhan sa braso,
mariin ko iyong tinusok-tusok sa ilalim ng tubig habang ang mga paa ko ay
namamaluktot sa gigil. I'll be alone again, I'll break Xanthus to make him reach
his career without my heaviness. Kalaunan akong humagulgol at pinaghahampas ang
tubig, ilang sabunot ang nagawa ko sa aking buhok bago tinago ang mukha sa aking
mga tuhod at mas lalong pinalibutan ng sakit ng katotohan na kahit kailan ay hindi
ako magiging maayos.
I need to let go of the man who made me feel light and all right. Sa totoo
lang, siguro tahimik ang buhay ni Xanthus at nag-aaral na sa ibang bansa o kaya
naman ay si Freya ang kasama at masaya sila pero dahil sa akin ay nawaglit iyon. He
left the career he was planning to reach, siguro dahil alam niyang kailangan ko ng
kasamang kaibigan.
So, five months ago... he was decided to go and pursue his career but it didn't
go the way he planned it because of me. His life was already planned.

Ang dami ng naitulong sa akin ni Xanthus, he was the one

who introduced me the light. He was that only friend who treated me special without
judging my scars of flaws, bruises of insecurities and wounds of imperfections. He
was that man who I fell in love with, purely and sincerely. Love is not only color
red, it's color white because love is a pure affection without a stain of any dark
colors and that's how I felt the love with Xanthus... it's so pure and sweet.
Halos kalahating oras akong tinangay ng blangkong isip ko kung saang lupalop,
lumabas ako ng banyo at halos mapabalik nang makita si Xanthus sa single couch
habang may nilalaro sa kanyang cellphone. Mukhang kanina pa siya rito at hindi lang
ako iniistorbo sa pagtatagal sa banyo o pumasok siya roon pero hindi ko naramdaman
dahil tulog ang isip ko. His eyes automatically went to me down to my body like
he's checking if I hurt myself or something bad happened.
I smiled at him.
"Sorry, napahaba usapan namin nila Rex. Wala rin akong load kaya hindi
nakapagtext pero hinatid ako rito." I lied smoothly.
His eyes stayed at me, I saw a shot of pain there but he managed to take it
away and nodded at my reason.
I felt a pang on my chest, it's crumpling me down. Baka mag break down ako,
anong idadahilan ko? Huwag naman sana.
Tumalikod na ako para magsuklay sa harapan ng salamin, hinubad ko ang robe na
iniwanan ang pares ng bikini sa aking katawan at lumakad patungo sa closet para
kumuha ng sando at isuot iyon. Pagtapos ay sumampa ako sa kama, ramdam ko ang
pagsunod ng tingin niya sa akin na bumubuhay sa kaba ko.
"K-Kumain ka na?" pinilit kong maging normal.
Pinakawalan niya ang cellphone sa upuan at tumayo para lumapit sa akin, he
watched my eyes as he sat down beside me.
"Did I do something earlier?" he asked quietly, the pain was visible in there.
My heart twisted, suminghap ako at piniling tumawa. Mabilis ko siyang
inangklahan sa braso at hinalikan sa balikat habang natatawa.
"Wala! I'm just making you nervous." halakhak ko.
He gasped out in relief and glared at me, mabilis kong pinalis ang pait sa mga
mata ko at umaktong wala talagang mali sa akin ngayong araw pero ang totoo ay segu-
segundo akong pinipilipit ng sakit sa puso.
He kissed my cheek tightly. "It fucking worked. I hate that."
Pananahimik ko lang, ninerbyos na siya? Paano pa kung sasabihin kong ayaw ko
na? Na lumayo na siya sa akin? Ano kayang reaksyon niya? Ano kayang mararamdaman ng
mahal ko? Sana hindi siya masyadong masaktan, sana ako lang.
Sa ngayon, mag-iisip muna ako kung ano ang posibleng gawin ko na dapat ay
magagalit siya. Mas ayos iyon.
I bit my bottom lip while looking at him, lumuhod ako at humarap sa kanya para
kumandong na parang bata at ikulong siya sa pagitan ng aking mga hita. I was
straddling him, I put my arms around his nape and our eyes met. Fuck, I wanted to
cry and just crawl six feet underground to be gone without a trace.
Ilang segundo ko siyang tinitigan at nakita ko ang pangungunot ng noo niya
dahil sa weirdo kong kilos. Natawa ulit ako at binaon na ang aking mukha sa kanyang
leeg. Nilanghap ko ang kanyang amoy, gusto kong ubusin at pagtambayin iyon sa ilong
ko para hindi ko masyadong mamimiss.
"I love you, Xanthus." I whispered with a light chuckle. It's my purest three
words, this is the first time I told it to someone.
Kahit sa Mommy ko noon, o kay Daddy ay hindi ko nasabi iyan dahil hindi ako
malambing na tao pero pinagsisisihan ko. Siguro kung nasabi ko kay Mommy iyon noon,
may pagbabago siyang trato sa akin. At kung nasabi ko kay Daddy iyon, hindi sana
ako nahuli sa pagsasabi noon.

My eyes went sad while hiding my face on his neck, marahan

niyang hinila ang balikat ko para iharap pero nagpumilit na akong yumakap lang sa
kanya.
"I love you, hindi ko kasi nasagot kanina. Umepal 'yong ex mo, e."
He chuckled roughly while snaking his arms around my waist. Hinila niya ako
para makasandal siya sa headboard, nanatili akong tago sa kanyang dibdib.
"Why are you saying it like that? I want to see your eyes while telling me the
words," natatawa ngunit mariin niyang sinabi.
Mapait akong ngumiti pero tumuwid para titigan siya sa mga mata, I gave him the
look of my pouring heart beat for him only. My sincerest and purest love is for
Xanthus, it will never be the same with anyone.
"I love you..." I then kissed his lips three times and smiled at him, my heart
is twisting up so bad that I had to stop it by captivating his lips completely.
He nods and whispers. "Mahal na mahal kita,"
That, I felt myself shattering.
His grip on my waist tightened as he gives back the kisses, my heart pummeled
harshly. Humawak ako sa kanyang buhok at mas pinalalim pa ang aking halik, ilang
segundo lamang ay hinihingal na ako.
"Take me again, please..." I begged sweetly.
He gasped and shook his head as his lips went down to my jaw, tumingala ako at
mas hinila siya bago ako dumiin sa kanyang shorts.
"No, it's still sore." tanggi niya sabay hila sa aking balakang na lumilikot
na.
 I can feel him already down there! He's easy turned on, ganoon din ako at wala
akong pakealam kung anong isipin niya sa akin. I kissed him torridly and grinded my
hips more until I heard his low and harsh groans, mariing bumaba ang halik niya sa
ibabaw ng aking dibdib.
Just let me feel this again. I need him, I want him so much... and maybe for
the last time.
I immediately pulled down the waist band of his sweatshorts along with boxer
briefs and I felt his turned on buddy, I started stroking it up and down.
Humihingal ako kasabay ng mabibigat niyang paghinga habang hinahalikan na ang leeg
ko sa gigil na paraan. I was wearing the same type panty earlier. Manipis lamang at
madaling hawiin. Xanthus held my hips, instead of siding my panties like what he
did before, he pulled it down now but ended up breaking the poor tiny panty.
Narinig ko ang pagkasira ng tela noon, mabilis kong tinaas-baba ang aking kamay sa
kanya na nakaani ng pagmumura.
"Goddammit." he whispered like a prayer for his patience.
I parted my knees down on the both side of his thighs and smirked while looking
at him as I push myself down on his enormous callous maleness, napangiwi at awang
ang labi ko habang binababa ang sarili paupo sa kanya. He groaned and pulled my
nape to kiss my neck harshly, he suckled some parts of my skin while I'm starting
moving up and down slowly against him. My chest heated as my moans come out, dumiin
ang hawak niya sa aking balakang na tila gigil siyang magcontrol noon ngunit hindi
ginagawa. I'm still adjusting, parang sumariwa na naman ang sugat doon. I tried to
move faster, I winced like a hurt tigress.
"Ah!" I moaned, hinalikan niya ang labi ko habang inuungol ko ang sakit.
"Slow down," he hissed. "It's okay... don't force it."
Humingal ako, he kissed my chin and jaw. Pati mabigat niyang mga paghinga ay
pinapainit ako lalo, mabilis ko siyang hinila sa batok at hinalikan sa labi.
Pakiramdam ko ay abot na abot niya ang dulo ko sa ganitong posisyon, I tangled
my arms around his nape and started riding him with all my strength and passion. I
shuddered. The room suddenly filled with my loud breathless moans while owning the
pleasure of being one with the man I love. He was holding my waist as I took
control of my pace, mas binilisan ko ang pagtaas-baba ngunit hindi sapat para sa
kanya. His hands on my both hips lost its gentleness, he gripped tightly and pulled
me deeper that made me scream in both pleasure and pain.
"Oh, Xanthus!" I'm almost crying while it's getting deeper and harder.
He's now the controller of my body as the King of my heaven and a Knight of my
dark soul, mas lalo yata itong masakit pagtapos.
Humihingal akong nagbaon ng mukha sa kanyang balikat, hindi ko kayang tustusan
ang panonood niya sa aking pagdaing at ungol habang nasa ibabaw niya. In no given
time, I felt myself trembling for the nth time of release. Mas lalo akong napayakap
sa kanyang batok habang nanginginig at napapaungol sa naabot na kamunduhan. I was
panting harshly on his sweaty neck, tears suddenly fell down my cheeks while
hugging him more. Marahas ang pagtaas-baba ng kanyang dibdib sa pagkahingal.
"I'm so fucking much in love with you," he said under his hefty breath.
Suminghap ako upang pakalmahin ang emosyong lumulukob, I chuckled tiredly while
tearing up silently.
"I love you..." but I'm gonna break you after this. I'm sorry.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 34

Double
#SP34
"May problema ka ba, Lace?" tanong sa akin ni Rex, isang araw.
Suminghap ako at ngumiti sa kanya.
"Wala, masakit lang ang ulo ko."
 "Hindi ka focused sa photoshoots at workshop. Kailangan mo ba ng pahinga muna?"
It's been a week and it's still on going.
"Hindi, ayos lang ako."
Bumuntong hininga siya at tumango.
"Okay, just tell me. Okay ka na siguro sa workshop, hindi naman masyadong
madrama ang clip. Kaso wala namang workshop sa wildness kaya acting pa rin. Bukas,
practice kayo ni Dev ng halikan dahil iyon talaga ang tema. Pero huwag muna naked,
ah. Kiss muna."
Napailing ako at natawa roon. Tinanaw ko si Devious sa kabilang gawi, he was
just sipping on the frappe while fiddling with his cellphone. May isang staff na
lumapit sa kanya, tinanggal niya ang isang earpiece at tiningala iyon sa harapan
niya para pakinggan.
"I'm fine, pero kailangan ba talaga naming mag work out ng kissing scene kahit
wala pang taping?" wala sa sarili kong tanong kay Rex.
"Gaga, niloloko lang kita. Pero puwede naman para pag nasa akto na, hindi na
kayo puro take. Sanay na kayo sa isa't isa." kumindat siya. "Private naman ang work
room, walang makakakitang Kraig sayo. And that's not cheating because you're not
together yet, besides part of the job. No big deal."
Muli akong natawa at tinanguan na lang iyon, sumimsim ako sa bottled water at
sinundan ng tingin ang pag-alis ni Rex ng work room. Pagkalingon ko ay nakita ko na
ang paglapit ni Devious sa akin, he sat down on the floor beside me. Sinandal niya
ang likuran sa salamin at nilingon ako.
"Are you working out?" he asked.
"Hindi pa," sabi ko sabay baba ng tingin sa katawan ko.
Nakita ko siyang sumabay din sa pagtingin sa katawan ko, he smirked eventually.
"Hmm, your body's a bottle already. But do you have plans to work out?"
"Oo, sabi ni Rex madalas daw na nakabikini lang si Hera sa movie."
Humalakhak siya at kinagat ang ibabang labi habang tumatango.
"Yeah." he said. "So, where you planning to?"
"Kahit saan lang, may alam ka ba?"
"Of course, maybe we should go together in one." he flashed a little grin on
his red lips.
Humalakhak ako. "Wow, you don't need to work out anymore!"
"But I can be your trainor."
Nagtawanan kami roon, kalaunan siyang nagyayang bumaba na para makakain sa
catering hall. My days went like that with him, minsan kasama namin sila Xamarah
kapag nasa hall o kaya naman ang mga mentor at sila Rex. Madaling pakisamahan si
Devious kahit sa unang tingin ay hindi, he's nice and pretty cool to get along
with. May ilang modelo na rin akong nakakausap, alam ko namang dahil kay Devious
iyon. I don't like the idea but I'm accepting friendship because I know I'd need it
when the time comes out.
Ngayon pa lang ay bubuo na ako ng diversion sa kahit anong paraan na puwede
akong maabala, sa paraang hindi ako aabalahin ng sariling kadiliman. I need to get
along with the people around.
Xanthus: I miss you.
My heart hurt. Hindi ko sinagot iyon, nakakailang text at tawag na siya sa
ilang araw pero wala akong kagana-gana para sa sariling kunsintihin ang kagustuhang
kausapin siya ng maayos at malambing.

I didn't know how I started it, I just found myself distant

and harsh as the days passed by. Pagtapos noong huli naming pag-uusap na maayos ay
umuwi siya dahil sa tawag ng kanyang ina at ngayon lang ulit bumalik pagtapos ng
tatlong araw. I missed him but I chose not to make him feel that.
"Pumapasok ka pa ba, Xanthus?" tanong ko sa kanya habang inaayos ang pillow
covers ng mga unan sa sofa.
"I took a leave." he said simply as he walked towards me, naupo siya sa tabi ko
at tinulungan ako sa paglalagay ng pillow cover.
 Napataas ang kilay ko. Lying Xanthus isn't a good actor.
"Bakit?"
"I just want to unwind." muli ay normal siya at parang hindi nagsisinungaling.
Ang labo, alam ko ang totoo pero hindi ko magawang magalit dahil alam ko ring
dahil sa akin kaya siya nawawala sa sariling gawain.
"Unwind pero narito ka palagi? Dapat sa Tagaytay o sa ibang bansa," sabi ko.
"Huwag mo 'to gawing bakasyunan."
Ang sakit sabihin ng mga salita ngayon para sa akin dahil lahat kailangan ay
tatama sa kanya, I just want this to be done. Sana hindi na umabot pa ng isang
linggo, sana mapagod na siya.
Inabot ng isang braso niya ang manipis kong baywang, nanghihina na agad ako
roon pero kailangan kong maging matigas. Pasimple kong iniwasan iyon, tumayo ako at
lumuhod sa lapag para ayusin ang mga magazines sa lamesita, kita ko ang pangungunot
niya ng noo.
Alam kong halata na niya lahat ng pag-iwas ko simula pa noong huling maayos
kami, hindi lang talaga niya iyon pinupuna. He's been silent about my actions even
though he looked confused and hurt. Isang araw lang ang pagitan at ganito na ako,
sinong hindi magtataka? Sa text, madalang ko siyang sagutin. Sa tawag, madalas ko
siyang putulin. Nakakawalang gana mag isip kung paano ko siya dudurugin dahil
nadudurog ako habang iniisip ang lahat.
"Let's go out of the country, then."
Bahaw na natawa ako. "Hindi ako mayaman katulad mo na puwedeng petiks lang sa
buhay kahit walang gawing trabaho."
"I'll pay for the expenses." he said.
Kumunot ang noo ko.
"Ayaw kong sumama sayo. Kung gusto mo ikaw na lang mag-isa para makapag unwind
din ako rito." I smirked and stood up.
Nalukot ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin.
"Just tell me if you don't want me around for now." tahimik niyang sinabi.
"I don't want you around." agad kong binalik ang tango roon sabay lakad patungo
sa kuwarto.
Fuck.
"Am I annoying?" sunod niya sa aking paglalakad.
Humugot ako ng hininga at inayos ang susuoting damit sa kama. I wanna go out
tonight. After the workshop with Devious earlier today, I realized that I couldn't
really focus thinking about breaking Xanthus. Wala man lang akong nagawang maganda
ngayong araw, sa trabaho ay lutang din ako. Mabuti na lang at hindi iyon pinupuna
ni Devious, he was guiding me.
"You're becoming so clingy, minsan nakakairita na dahil hindi ako makakilos ng
maayos. Isa pa, may trabaho ako. Hindi mo naman talaga kailangan magbakasyon dito
kung nag leave ka." diretsa kong tugon.
Kailangan kita... gusto kitang kasama palagi.
"Alright." he sighed in defeat. "I'm sorry, I'll... susubukan kong bawasan."
Pumikit ako ng mariin habang nakatalikod mula sa kanya, huminga ako nang
malalim at kibit balikat na tumungo sa banyo.
"Mabuti naman. Siya nga pala, aalis ako ngayon. You can stay here if you want."

"Where are you going?" kunot noo niyang tanong.

"Diyan lang."
"Saan nga?" dumiin ang pagsasalita niya at tiningnan ang damit kong hinanda sa
kama.
"Xanthus," bumuntong hininga ako. "Hindi naman tayo, 'di ba?"
His brow arched a bit with a little shock and obvious pain.
"Hindi?" he asked.
"Hindi, kasi hindi pa naman tapos ang three month rule after break up n'yo ni
Freya."
Suminghap siya at agad nairita.
 "We did—"
"We had sex but that doesn't require us to be in a relationship. Maraming fuck
buddies sa mundo, sex lang. Hindi magkarelasyon." tamad kong sinabi.
Please, hate me now. Umalis ka na lang at huwag nang magpakita, ganoon lang
sana kadali. Ayaw ko na ng ganitong sakit.
Nag-igting ang panga niya, hindi na maitago ang pait sa ekspresyon. Humakbang
siya palapit para hilahin ako at titigan ng mariin, I looked back casually.
"Sex? Is it just a sex? I know you love me, you said it!" he hissed. "What's
wrong with you, Dallace? May nagawa ba ako? Or is this some kind of bluff again?
Stop doing this, please..."
He crouched and tried to kiss my cheek but I pulled myself out instantly.
"Ano ba? Nagsasawa na ako sayo, this isn't a bluff anymore. Nakakasawa lang
talaga ang paulit-ulit, gusto ko ulit maging malaya."
Tangina, hindi ako magsasawa sayo. Hindi mangyayari iyon dahil ikaw ang
adiksyon ko na hindi kailanman magkakaroon ng medikasyon.
Pumikit siya ng mariin.
"I'll give you that..." he whispered. "A week?"
Napalunok ako, nanuyo ang lalamunan ko sa sakit na nararamdaman habang
nakatitig sa kanya. Mabilis kong pinawi iyon nang magmulat siya at titigan ako ulit
gamit ang malamlam na mga mata.
Shit! I can't do this any longer! Ayaw ko nang masaksihan pa ang ganitong sakit
na nakikita sa kanyang mata. Sobrang hirap na pakiramdam ko ay babalik na naman ako
sa impyerno matapos sagipin ng isang anghel.
"A week?" natawa ako. "I want it for life, Xanthus. I want to live my life
freely without anyone clingy and possessive like you."
That's not true, I want your possession, I want your hugs and kisses. My heart
twisted terribly like dying every beat of it
Napaiwas ang mga mata niya sa akin at saka nagyuko ng ulo, marahan niyang
kinamot ang isang kilay na tila walang mailaban.
"I can't do that." iling niya, his voice is so quiet and firm but... still
tender for me.
Ayaw ko na talaga, ang sakit na.
Tinulak ko siya sa dibdib.
"Tanga ka pala, ayaw ko na sa sitwasyon natin. Hindi mo ba naiintindihan?
Umiiwas na nga ako sayo, hindi mo pa nahahalata. Kung hindi mo magagawa iyon, kaya
kong gawin. Let me go 'cause I'm letting you go now. Hindi bilang magkarelasyon
dahil wala naman tayo, kundi bilang kaibigan—"
He kissed me violently, the anger and frustration while kissing me is very
grievous. I flinched in physical pain but feeling his lips against mine is like
kissing heaven, mabilis akong nagpumiglas kahit ang totoo ay naririndi ako sa tuwa
ng puso kong taksil. I wanted to kiss him back until the end but I can't do that
because he needs to be away and continue his planned life without me. He didn't
stop, I pulled out forcibly and gave him a slap.

"You're hurting me! Ganyan ka ba kamanhid? Ayaw ko na sayo!

Nagsasawa na ako sa presensya mo. I have friends now, I don't need you anymore."
Mabibigat ang paghinga niya, namula agad ang pisnging sinampal ko. My hands
trembled, I wanted to hurt myself for hurting this man physically. Mariin kong
pinunasan ang labi ko at nakita ko ang labis na pait sa kanyang mga mata, he gasped
soundly and his brows furrowed while looking at me.
"Don't be like this," tanging nasabi niya at nagyuko. "Let me stay even you
don't want me anymore and no, I'm not dense. I know you're slipping away but this
is too soon, we're not starting yet... siguro hindi mo na ako kailangan pero
kailangan kita. Kung nagsasawa ka, ako hindi. Magkaiba tayo sa bagay na iyon."
Tumawa ako, hindi ko namalayan ang sariling lumuluha.
"Pero ayaw ko na nga, e! Intindihin mo naman 'yun, please lang! Umalis ka na sa
buhay ko, iyon ang gusto ko!" nagkibit balikat ako. "Sa ilang araw na wala ka. Doon
ko narealize na hindi pala dapat kita kailanganin dahil kaya ko namang mag isa—"
"Pero puwede namang kasama ako, 'di ba? Come on, baby." he sighed massively. "I
know time will come like this, that you won't be needing me anymore because you'll
learn to stand on your own, pero gusto kong nasa tabi mo pa rin ako. Magkasama
tayo. Hindi ganito, hindi iyong aayawan mo ako bigla dahil kaya mo na mag isa.
Paano naman ako? Paano kung hindi ko kayang gawin iyon?"
Bumuhos ang luha ko nang tahimik, I bit my lips and shook my head with disgust
and anger. Iniwas ko ang tingin upang hindi na madagdagan pa ang pagkabasag ko,
ngumisi ako at pinalis ang mga luha.
"Kayanin mo dahil hindi na kita kailangan, Xanthus."
His lips separated while staring at me with shock of pain in his eyes, para
akong tanga na nanakit ng mahal ko tapos ay iiyak-iyak. Nakita ko ang panlalambot
sa kanyang ekspresyon, isang buga ng hangin ang pinakawalan niya bago namula ang
ilong. He shook his head and smiled a bit before nodding, inabot niya ang pisngi ko
pero hinawi ko iyon.
He sighed massively, clipping all his emotion in.
"O-Okay... I'll just distance—"
"No! I want you to leave me alone and never come back anymore!"
Pumikit siya ng mariin at bahagyang nanginginig ang kamay na hinawakan ako sa
braso, kalaunan iyong nanlambot padausdos sa aking pulsuhan.
"Dallace, baby... please." he breathed. "Ano bang problema? Can you tell me
every single thing you don't want, I won't do it anymore. I promise."
I gasped out and avoided his eyes, I can't fucking take it! Heto na yata ang
pinakamasakit na parte ng buhay ko, iyong tipong bago lang dumating pero kakaiba na
ang dinulot sa lahat ng aspeto. Simula sa pagkakaroon ko ng kaibigan sa presensya
niya, ng importansya, ng pagbabago sa kaugalian at makaramdam ng pagmamahal na
kailanman ay hindi ko inasahang darating pa sa akin pagtapos ng mga kamalian. Lahat
iyon binigay at naiparamdam sa akin ni Xanthus.
"Please, tell me." his voice strained.
Suminghap ako.
"'Di ba sabi mo, susuportahan mo ako sa lahat ng gusto ko?"
Parang aliping tumango siya.
"Umalis ka at huwag nang magpapakita sa akin. Iyon ang suportahan mo ngayon,
Xanthus." my voice broke at the end. It's fucking painful.
He blinks his sudden tears away, that hurts more! I wanted to take it all back
and hug him until he feels better from everything I said but I just can't.
"I told you I'd support everything you want, Lace. Pero hindi rito, I want to
stay with you. I want to see you everytime, I want to be with you. Why are you
pushing me so bad? Why are you... hurting me miserably, huh." his voice broke a bit
and he gulped his emotions back. "Dallace, I can't do that."

Lumakas ang mga hikbi ko, inilingan ko siya at saka ako

umatras palayo sa kanya. His eyes told so many painful and tearful things that I
couldn't even take to see, nanginig ang labi ko.
"You're fucking desperate!"
He breathes. "Yes, I am. I'm so fuckin' desperate to make you stay with me, I
am all desperate for you... if you can't still see that, it's okay. Just don't make
me leave you."
My mind went so off, I wanted to jump off the cliff and let myself hang in the
air where I could feel the lightness of my all. I gasped loudly and looked at him
angrily. Humagulgol ako at umiling nang umiling, namilog ang mga mata niya sa
biglaan kong pag-iyak. I'm breaking down.
"S-Sige, kung ayaw mo at hindi mo ako papakinggan sa gusto ko. I-I will hurt
myself again! I will cut my wrist!"
His chest heaved up and down, I could almost taste the anger and so much pain
in him.
"Lalo akong hindi aalis, Dallace!" nanggagalaiti niyang sambit at hinakbang ako
pero mabilis akong tumakbo sa banyo.
I broke down real bad, napaupo ako sa likuran ng pinto.
"I'm gonna hurt myself again, you can't do anything about it! Leave!" sigaw ko
habang umiiyak, tumayo ako at naghalughog ng kung anong bagay sa drawer. I found a
shave there and broke it on the sink.
Halos sirain ng pagkalabog niya ang pinto at kinakabahan na ako sa maaring
mangyari. Kinuha ko ang maliit na blade mula sa shave. Sasaktan ko lang naman ang
sarili ko dahil desperada akong paalisin siya, pag umalis siya... hindi ko alam
kung hindi ko nga itutuloy ito. My heart is breaking out, too much to take. Ang
sakit sakit ng ulo ko, ng puso ko. Ng lahat. My mind is becoming cloudy as the
seconds began to count on.
"Dallace! Please!" he knocked hardly while begging. "No! Please! Come out,
baby. Don't do that!"
My whimpers came out loudly as the demons inside my head unleashed up from
their calm underground, nanginginig ang kamay kong tinutok ang maliit na blade sa
aking pulsuhan at lumapit ako sa likuran ng pinto.
"Come on, Xanthus. Don't try me! Leave me alone!"
"I can't fucking do that! Come out, first! And let me see if you're not going
to hurt yourself before I leave!" his voice is breaking me. "Please, Dallace. Just
no, don't do that again. I'm hurting so much..." pabulong niyang nasabi ang huli at
iyon ang pinaka ramdam kong masakit.
"Promise me you'll leave." mariin kong sambit habang umiiyak.
I heard another punch on the door, napatalon pa ako roon at nasugatan ang
sarili ko kaya taranta kong nilayo ang blade na nakatuko sa aking pulsuhan. Narinig
ko ang mabibigat niyang paghinga at pagmumura.
"Okay... alright." he said.
"Promise me!" sigaw ko.
I heard his small sniffs and gasps, it's all breaking me.
"O-Okay, I p-promise... come out, please." nahihirapan niyang pakiusap.
Huminga ako nang malalim at pinihit ang door knob para makalabas, abot impyerno
ang tibok ng puso ko sa magkakahalong emosyon na nilamangan ng labis na hapdi at
pagkamatay ng damdamin. Kitang-kita ko kung paano siya umambang hawakan ako pero
piniling humakbang paatras ng isang beses bago sumabunot sa kanyang buhok habang
binababaan ng tingin ang mga kamay ko, he was crying in silence while looking at
me. Tila pinipilit ang sariling huwag kumilos at manatiling duwag sa banta ko sa
sariling buhay. Umigkas ang panga niya at tumalim ang lumuluhang mga mata.
"Fuck." he hissed angrily as he stepped to reach my hand, I instantly held my
hands behind. "J-Just fucking let me treat that! Lace, bakit..."
"Kaya kong gamutin 'to, umalis ka na. Iyon ang usapan. Nangako ka." matigas
kong sinabi.
Suminghap siya at suminghot, pumikit ng mariin at muling pumasada ang mga
daliri sa buhok upang sabunutan iyon. He looks so frustrated and broken. Sobrang
sakit, Xanthus...
"H-How can I be sure that you won't hurt yourself, h-huh?" he asked in a low
and broken voice.
"I-I promise." I said without looking at him, nanginginig ang kamay kong may
hawak sa maliit na blade.
"Look at me and tell your promise without stuttering." hirap niyang balik. "I-I
wanna make sure you won't."
Ang sakit na talaga, heto na ang hinihintay ko... hindi ko matanggap.
I licked my lips and sobbed, tumingin ako sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang
kuryenteng bumuhay sa aking emosyon lalo, huminga ako nang malalim.
"I promise." I said firmly without taking my eyes off him.
His lips trembled a bit and just stared at me for a moment of deafening silence
and my loud painful heart beat. Ako ang unang pumutol noon, suminghap siya at at
unti-unti kong nakita sa gilid ng aking mga mata ang marahan niyang pag atras
patungo sa pintuan habang nakatingin pa rin sa akin. My chest tightened real hard.
"Don't hurt yourself anymore, please. It's killing me." he said in a low tone.
He breathed in. "I love you... you are important, always keep that in mind."
 Nanatili ako sa puwesto, kumuyom ang mga kamao ko sa aking likuran at halos
hindi ko na maramdaman ang matalas na bagay roon habang sinusundan ng tingin ang
pintong pinag-alisan niya. Kung saan niya ako iniwanan, kung saan ko siya huling
nakita. It feels so dry, my world suddenly turned shriveled as the heart beat
attacked me poisonously. Nang marinig ko ang pagsarado ng pinto sa labas ay tuluyan
akong bumagsak sa lapag dahil sa panghihina, nanginginig ang kamay kong binitiwan
ang blade at saka bumalanghit ang aking hagulgol sa buong silid.
Wala na. Tapos na... wala na siya, Dallace. Wala na siya, paano na tayo ulit?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 35

Triple
#SP35
Learn to be alone because Kraig isn't always at your back...
It's always been running through my head, sumikip ang paghinga ko habang
pinupunasan ng panyo ang sugat sa aking pulsuhan. I received a text from Danita.
Danita: Ate, kumusta 'yong graduation mo? I heard from Mommy, it was two days
ago.
Suminghap ako. Hindi ko na naalala iyon pero naalala kong pinilit ako ni
Xanthus na umattend doon, masyado lang akong abala sa photoshoot at pag aktong
walang amor sa kanya kaya sinawalang bahala ko na rin. Ayos lang naman, marahil
importanteng parte iyon ng buhay pero para sa akin ay normal lamang. Ang importante
roon ay may dimplomasya na ako, kukunin ko na lang sa eskwelahan kahit kailan ko
gusto.
Ako: Wow, alam niya pala kung kailan.
I didn't intend the sarcasm, I just can't really believe that mommy knows my
graduation day. Wala na rin namang saysay na alam niya, tapos na rin. Hindi na
maibabalik pa ang araw na iyon.
Simula kahapong umalis si Xanthus ay nanatili akong nakakulong sa kuwarto,
hindi nakaramdam ng gutom hanggang ngayong gabi. Hindi ko alam kung nakatulog ba
ako o ano, hindi ko kasi maramdaman ang sarili ko. I had scratches on my wrist
again, I didn't keep my promise that I would not hurt myself again... I'm sorry,
Xanthus. I just couldn't really control the pleasure of physical pain. I needed it,
I had to do it to make myself feel better at least.
I texted Isha.
Ako: Ish, I need someone please. Can you come?
Nanginig ang labi ko nang masend iyon, nakakaawa ako. Kailangan ko pa rin
talaga ng ibang tao para mawala ako sa sariling kadiliman, I still need someone who
can listen to my demons and that's only Isha and Xanthus. Especially, the last
name. Siya lang.
Ilang minuto pa bago siya nakasagot.
Isha: What happened, Lace? I'm out of town with Jasper today until next week.
Pumarte ang labi ko kasabay ng isang singhap.
Ako: Ah, wala. Sige, see you next week. Enjoy!
Isha: Magpalaload ako para may data, mag video call tayo. Nasaan ka? Si Kraig,
hindi mo kasama?
Ako: I'm okay. Don't worry. :p
Isha: Gago, bitch. Nasaan nga si Kraig? Wala ka bang kasama? Sagot maayos,
huwag mo akong paandaran ng mga pacool replies mo pero ang totoo hindi naman cool.
I sighed massively, hindi ko na iyon sinagot kasi tama naman siya. Hindi ko
kasama si Xanthus, wala akong kasama, mag isa lang ako, hindi ako cool dahil
masyado akong nasasaktan. Ang hirap magtago pag sobra na talaga iyong nararamdamang
sakit, kahit sa text lang ramdam ko ang kapaitan ng bawat letrang tinitipa ko.
Isha called me many times, I didn't answer. Nagbabad ako sa tubig at doon
nakatulog sa bathtub ng ilang minuto pero nagising naman ng panaginip na masaya at
kasama si Xanthus. Pagkagising ay siyang iyak na naman, I did not feel the past
three days and Rex is a bit stressed about me. Medyo nagigising ako kapag naiisip
ang tungkol sa trabaho kaya tuwing nasa trabaho ay pinipilit kong maging maayos.
Medyo nakakatulong talaga ang pagtatrabaho at ang ilang nakilalang kaibigan doon, I
went to night outs with some low-key models that invited me some other days after
training.
"Nag rehearse na ba kayo ni Dev ng lines together?"
Tumango ako kay Xamarah at nilagok ang isang shot ng tequila sa lamesa.
"Oo,"
"Hindi ba awkward?" natawa siya. "Kasi parang ang hirap kasama palagi pag
ganoon kaguwapo, nakakaintimidate."

Nagtawanan at sumang-ayon sila Yasmin sa kanya, sa ilang

gabing lumipas ay ganito ang gawain ko tuwing matatapos na ang oras ng trabaho ay
kailangan kong sumama sa inuman para pag uwi ay makakatulog na agad. Sila Yasmin,
Sofie, Xamarah at ilan pa ang nakakasama ko. Though, hindi pa ako masyadong malapit
pero nakakausap ko naman ng maayos. Hindi lang talaga ako open makisalamuha dahil
wala akong tiwala, lalo pa't kagrupo ni Freya ang iba.
Umiling ako at sinipsip ang lemon.
"Hindi naman, mabait naman si Devious."
"Oo, 'tsaka sanay na 'yan si Lace. 'Di ba nga boyfriend niya iyong ex ni Freya.
Doon nga hindi siya naintimidate, e." si Sofie, siya iyong kasabayan ko lang na
bago sa kumpanya.
Natahimik na lamang ako at tipid na ngumisi roon, nagpatuloy ang gabing iyon na
hindi ako tinatamaan ng alak. Masyadong lumakas ang alcohol tolerance ko, hindi
naman ako palainom noon. Mas palagamit pa ako ng weeds kaysa sa pag inom ng alak,
ang alak kasi matagal ang epekto at kailangan pa ng maraming shots habang ang weeds
ay ilang minuto lang ramdam mo na ang kasiyahan.
Kalaunan akong naiwan sa puwesto nang magpasya silang magsayawan, bumalik agad
si Xamarah pagtapos ng isang kanta at kaming dalawa ang nagpatuloy sa shots.
"Lace!" ani Xamarah.
Agad akong napitik ng sigaw niyang iyon kaya nilingon ko siya.
"Huh?"
I'm spacing out again... kailan ba ako titigilan ng mga demonyo sa isip ko?
Kailan ba nila ako patatahimikin? I suddenly remember the times with him, those
times with his presence like a lullaby for my demons. They were sleeping and calmed
with Xanthus around.
She sighed and smiled. "Kanina pa kita kinakausap, e!"
"Sorry, medyo groggy na yata ako." halakhak ko.
"Okay lang, ako rin. Pahinga muna saglit sa shots, baka malasing tayo masyado
at gumapang patungong condo." sumandal siya sa back rest ng U shaped sofa. "Tourism
graduate ka na ba?"
I nodded.
"Kailan pa? Kabatch mo ba si Frey? Nagpunta kasi ako noong graduation niya,
parang hindi kita napansin na umakyat sa stage."
"Hindi ako umattend,"
"Ha!? Ano? Bakit? Sayang naman 'yon!" tawa niya.
I shrugged. "Mas importante 'yong promotion photoshoot."
"Wow, dedicated masyado sa modeling. Pero sayang talaga ang college graduation,
ako nga hindi na nakatapos at pangarap ko pa rin makaakyat ng stage para kumuha ng
diploma." she said dreamily and closed her eyes.
"Ayos lang 'yan, makakabalik ka naman sa pag-aaral kahit kailan. You can always
reach that dream."
Nagmulat siya at ngumiti, namumula na ang kanyang pisngi dahil sa epekto ng
alak.
"You know what, I really like you to be my friend. Kaso medyo intimidated ka
noong una, bukod sa bago ka pa ay... alam mo na, kaibigan ko rin kasi si Freya at
lagi kong nakikita iyong ex niya na boyfriend mo pala."
Natawa ako roon. "Walang kami."
"Huh? You serious?" tumawa siya at tumango ako. "Wait, parang ayaw kong
paniwalaan. I mean, paanong wala? Mukha kayong in love sa isa't isa kaya ng palagi
naming niri-realtalk si Freya na mag move on na lang dahil mukhang baliw na baliw
sayo si Kraig."
Fuck, this topic again. Kaya ako nakikisama sa inuman para makalimutan iyon at
makatulog ng mahimbing, tapos hanggang dito pala ganoon pa rin?
Huminga ako nang malalim, inisang lagok ko ang shot ulit ng tequila at hindi
pinansin ang mainit na guhit noon sa aking lalamunan. Dinilaan ko ang labi bago
nagsalita.

"No, we respected the three month rule of their break up."

"Ganoon? Tapos na ang three months, ah?"
I shrugged and smiled, the bitterness in my tongue is poisonous.
"Wala, we didn't work out. That's it."
She nodded knowingly, muli siyang sumandal at pumikit.
"I've been friends with Freya for three years now and I kind of witnessed a bit
of their relationship. Medyo private rin kasi sila as a couple dahil hindi raw
ugali ni Kraig ang publicity masyado." natawa siya. "To think that they were in a
relationship for years, right? Naniwala ako na baka ganoon nga lang si Kraig,
mayaman kasi kaya dapat pribado. Chill lang. Pero noong nakita ko kayong magkasama
once, naintriga agad ako sa "ayaw niya ng PDA" based on Freya. He's so clingy and
the look he was giving to Dale when you had a couple shoot. 'Tsaka, hindi ko pa rin
siya nakita noon na nanood at naghintay kay Freya sa photoshoot. Feeling ko nga
'yung relationship nila is for convenience lang."
My eyes heated, kumurap ako at nagbaba ng tingin. I drank another shot again,
tinawanan ko lang iyon.
"You looked so in love with each other. Wala lang, I'm just surprised now that
you didn't work out. Kaya ka rin siguro unfocused these days."
Suminghap ako at nakangising tumayo, inayos ko ang dulo ng maikling dress sa
puwitan at ginala ang tingin sa madilim na bar.
"Uh, banyo lang ako." paalam ko sa kanya.
She looked at me for seconds and nodded before closing her eyes again. Nakita
kong papalapit na sila Yasmin para bumalik, nauna ko ng inalisan ang lamesa namin
para makapunta ng bar counter at doon uminom mag-isa.
I'm not liking the topic anymore, I want to forget not to be reminded about the
man I wasted for his own planned life without me. I know, I did the right thing for
him. Hindi ko pa lang matanggap ngayon na wala na talaga akong matatawagan sa oras
na hindi ko na kinakaya ang lahat. Sa oras na sobra na akong nabubulag ng sariling
kadiliman at sa oras na kailangan ko ng isang mahigpit na yakap bilang pagtanggap
sa aking imperpeksyon.
Hindi ko na namalayan ang oras doon, medyo gumugulo ang paningin ko at pasuray
na maglakad nang lumabas ako ng bar. Kinuha ko ang cellphone sa maliit na pouch at
naupo sa isang waiting shed. Dinig ko pa rin ang ingay mula sa bar, pinagmasdan ko
ang cellphone kong malabo sa paningin at nangangati ang kamay na tawagan siya. I
changed my number already, can I call him? Kahit isang simpleng "hello" lang
pagkasagot. In my all strength, I dialed his number. Natuwa ang puso ko nang
magring iyon, hindi pa siya nagbabago ng numero.
Marahan kong kinagat-kagat ang aking kuko habang hinhintay ang kanyang sagot,
makakatulog ako ng mahimbing. Please, I want to hear your voice...
"Hello..." Xanthus' voice in a cold tone.
That fucking voice can make me breathless effortlessly. Ang sarap sa pandinig.
Talagang nakakakalma nga pero pag wala na, bumabalik ang pait at sakit. Pumikit ako
ng mariin at kinagat ang aking labing nanginginig, mabilis kong binaba ang tawag at
nagyuko ng ulo habang marahang inuuntog ang aking ulo sa bakal ng shed. I combed my
hair with my fingers harshly and my mind screams painful curses for myself. Just
like that, I'm sober now. The pain I was trying so hard to forget is now pulling me
into the blues again.
Kung puwede lang akong magsalita, baka sinabi ko na agad na mahal na mahal ko
siya at namimiss ko na siya.
I closed my eyes and rested my head on the side rail of the shed, I took a deep
breath and let my thoughts drift away. Naalimpungatan ako at napamulat nang
maramdaman ko ang bahagyang pag-alog ng inuupuan, mabilis kong ginala ang paningin
at natagpuan ang sarili ko sa isang sasakyan. The familiar scent filled my nostrils
as I breathe in, nilingon ko ang driver's seat at nakita si Xanthus. My heart
pummeled harshly. He was driving quietly while eyes on the road with heavy pouring
rain outside. He looks so off, his eyes were unreadable but filled with sadness.
Iyon agad ang nagpainit ng puso ko.

Namilog ang mga mata ko, I pinched my thigh to see if I was

dreaming and it hurts. Suminghap ako at natatarantang inalis ang seatbelt sa aking
katawan, doon siya napalingon na tila ngayon lang napansin ang pagkagising ko dahil
miski ang isip niya ay may malalim na pinupuntahan.
"Lace..." he called softly.
Napakurap-kurap ako at agad pinanlabuan ng mga mata dahil sa panunubig, I
glared at him. Hindi ko matagalang tumingin sa mukha niya dahil naroon ang
pagsusumamo, kulang na lang ay lumuhod. I hate the way he's calling me like I
couldn't get away from it.
"Sinusundan mo ba ako?! Paano mo nalaman kung nasaan ako?" galit na pang-aakusa
ko. "I told you to leave me alone!"
Nakita ko na ang condominium building kaya agad kong binuksan ang pinto na
agarang dahilan ng pagpapahinto niya sa pag-andar, narinig ko ang marahas niyang
pagmumura pero tuluyan akong biningi ng malakas na pagbuhos ng ulan habang
sumasabay sa lindol ng aking puso. The heavy rain feels cold while dripping down my
skin that makes me calm, basang-basa agad ang kabuuan ko dahil sa lakas ng
pagbuhos. Mabilis akong naglakad at ilang hakbang na lang ay mararating ko na ang
gusali ngunit naramdaman ko ang paghila niya sa braso ko upang maiharap sa kanya.
"Dallace!" halos isigaw niya habang sakit ang nakabalatay sa mga mata.
"What!?" my voice thundered angrily and pulled my arm back. Sa sobrang
panlalambot niya ay agad akong nabitawan at bumagsak lamang ang kamay niya.
Umiling siya, basang-basa rin at mas lalong pinalungkot ng ulan ang kanyang
presensya sa aking harapan.
"H-Hindi ko kaya..." he whispered weakly. "Please, give me another chance. I
won't hurt you, I will let you do everything freely. Hindi kita pakekealaman at
hahawakan. Just let me stay around you because I can't really let go. Hindi kita
kayang iwanan."
"The fuck is wrong with you, fool!" sigaw ko sa kanya pero bumubuhos na ang
mainit kong luha. Nagpapasalamat na lang ako sa ulan na nagmumukha lang akong
matapang habang sumisigaw. "Umalis ka na! Hindi na kita tatanggapin sa buhay ko!"
Para akong sinasagasaan ng buhay na hindi mamatay-matay, nadudurog lang pero
ramdam pa rin ang sakit. Tama na, Xanthus. Please... let's stop hurting each other
and just understand the message of everything I'm saying. Hindi iyan totoo, gusto
ko lang lumaya ka.
Humakbang siya para abutin ako, umatras ako at hinawi ang kamay niya. His eyes
narrowed in pain, suminghap siya at humawak sa likuran ng kanyang ulo upang
pasadahan ang buhok sa frustration na nararamdaman.
"I don't care if you won't accept me anymore but I can't leave you alone! I
already promised that and you think I'll break a promise?"
I smirked, tears are freely screaming down. "You just broke one now, you
promised you'd leave me! Bakit ka nandito? Huwag mo akong subukan, Kraig!"
Mas lalong lumala ang sakit sa kanyang mga mata, wala nang balak magpakita ng
pride o kahit ano man gaya noong nakilala ko siya. Ngayon, parang gusto ko na lang
bumalik sa unang araw ng pagkikita namin para ibahin ang mangyayari. Sana hindi ko
na lang siya nakilala, at siguradong matagal na akong wala sa mundong ito kung
hindi ko siya nakilala pa. Mas okay siguro iyon kaysa ang paulit-ulit na masaktan.
"Don't fucking use that stunt on me! You will kill me, too!" he yelled in the
middle of the loud dripping rain.
Natahimik ako sa kinatatayuan, it will kill him too? Fuck. Natatakot ako roon,
ang sakit-sakit na naiisip niya rin iyon dahil lang sa akin.
"Hear that, Dallace? I know it's not the right way to end the life and I
advised you that, remember?" napapagod niyang sambit. "You are not the only one who
can do that way, kill yourself and I'll surely follow that step! 'Coz I can't
really fucking breathe without you! Not literally but I'm dying every single day
knowing the fact that you don't want me anymore. It's fucking painful, Lace."
"Tangina mo!" hagulgol ko sa sobrang frustration.
Hindi ko makayang pakinggan iyon. Ayaw ko, huwag siya. Kung sakali mang magawa
ko iyon, sana hindi siya... sana hindi ito totoo. Ako lang ang mahina sa aming
dalawa.
"I love you..." he reached my elbow and pulled me in between his arms.
Naramdaman ko ang panginginig niya at marahas na paghinga habang nasasaktan.
Yumakap siya ng mahigpit sa akin.
I love you too, Xanthus. Pero hindi na talaga tama. Ngayon ko lalong nakikita
ang mga kamalian sa relasyong ito. Sa aming pagmamahalan. Tama ang mommy niya,
hindi na ito malusog at nakakabuti dahil nilulunod namin parehas ang sarili sa
pagmamahal na hindi tamang pagbuhos.
Pagod kong hinampas-hampas ang dibdib niya at tinulak siya pero wala iyong
talab, I was stuck in his arms. Barely breathing because of the fast and painful
heart beats. Hinalik-halikan niya ang buhok ko habang mas sumisidhi ang yakap ng
kanyang pagmamahal na parang yakap niya ang sariling mundo. I felt the tearful
stabs on my heart. This man made me his world without changing the fact that I'm
wrecked and lost in the dark thoughts. I can't be this weak.
Pinuno ko ng galit ang isip ko at saka nagpumilit kumawala habang tumitindi ang
nagmamakaawa kong pag-iyak.
"Get the fuck out! I don't love you!" sigaw ko sabay hampas at tulak. "Minahal
ko lang ang ideya na mayroon akong nakakasama sa oras na walang-wala ako. Iyon lang
'yon, Kraig. Huwag mo nang ipilit 'to."
Tangina mo, Dallace. Gago ka. Iyon ang paulit-ulit na bulong ng sarili ko sa
demonyong kaharap ni Xanthus ngayon.
Sa panghihina niya ay nanigas lang siya sa kinatatayuan habang nakayuko ang
ulo, nakawala ako sa kanya at muli siyang tinulak sa dibdib. Halos mapaatras siya
roon habang mabibigat ang paghinga. Nag-angat siya ng tingin, I was shocked seeing
how broken he is right now. Namumula ang mga mata at imposible mang mahalata dahil
sa pag-ulan ay alam kong bumubuhos ang luha niya kahit malamig ang ekspresyon
habang nakatitig sa akin.
Suminghap ako at matapang na sinalubong ang nakakatakot na sakit sa kanyang mga
mata.
"Tigilan mo na ako, Kraig! We won't work out anymore! Kahit anong sabihin mo,
iyon na ang desisyon ko. Ayaw ko na sayo! Wala na akong pakealam kung hindi mo
kaya! Just leave the fuck out of here and do your own life! Let me grow alone!"
His jaw clenched tightly as his brows furrowed, his eyes darkened so hard and
cold. Kumuyom ang mga kamao niya.
"Kahit minsan, hindi?" malamig niyang tanong.
"Oo, hindi! Masuwerte lang ako na naging kaibigan kita na nakakaintindi sa
akin, bukod doon. Wala na, Kraig. Hindi kita minahal sa paraan ng pagmamahal mo.
Pero salamat dahil minahal mo ako, bayad na iyon." I shurgged my trembling
shoulders. "I gave you myself, we had sex. Now we're even. So leave..."
He blinked, his adams apple moved up as he swallowed simply.
"Promise me one thing." mahina niyang sinabi.
Hindi ako nagsalita, inangat niya ang tingin sa akin at sa sobrang kalamigan
noon ay para akong hihimatayin sa sakit ng puso ko.
"Promise me you'll never hurt yourself, you'll never scratch your skin and
you'll never cry again."  he said like a prayer in his very cold voice.
Pumikit ako kasabay ng mga luha at ulan, hindi ako nagsalita at muli siyang
tiningnan.
Huminga siya ng malalim at niyuko na ang ulo, isang tipid na tango ang ginawa
niya na tila pagpapalaya sa akin nang tuluyan. My tears screams more, mabilis akong
tumalikod at tumakbo patungo sa gusali na hindi siya tiningnang muli. Iyak ako nang
iyak pagpasok ng lift, hindi ko alam kung bakit ako ganito. Napaka unpredictable
talaga ng mga desisyon sa buhay, minsan halos mamamatay ka na sa kagustuhan mong
gumawa ng desisyon na aayunan ng lahat at minsan naman ay mamamatay ka talaga sa
desisyong ikaw lang ang aayon.
Finally saying my good bye, Xanthus...
My very first and worst romantic heart break happened tonight.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 36

#SP36
After that night, I decided to drown myself to work. The running days, weeks
and months were depressing and very difficult to experience but that's how life
works around. It will never be straight because the world is circle without end,
corners and boundaries. It's working in an infinite axis. Happiness, sadness and
pain. They are the big three things we can always meet in any moment of our lives.
Sometimes, there's the happiness that will turn to sadness and happiness to pure
pain. Or sadness and pain to happiness, maybe... I hope so that will be the last
stage of everything. Afterall, we all deserve it.
Sana.
I felt Devious' arm around my tiny waist, I closed my eyes and tilted my head
to the side and smiled as he leans down to kiss my nape and neck. I shuddered, I
felt the sudden chuckle vibration against my jaw.
"Relax." he whispered.
Nagbuntong hininga ako roon, I was a bit shaky in nervous again because of the
on take scene where I could remember lazy days with Xanthus. Ilang araw na akong
ganito sa taping, balisa pero nakakabawi naman ng magandang senaryo sa ikalawang
take. It's been months without him but I'm still dying inside the bright memories
we've shared together. Two months ago, we started doing tapings for Kiss me Naked
project.  Sa dalawang buwan na iyon ay puro lamang mga senaryong pang normal na
highschool students ang aming ginagawa, ngayon ako nahahamon ng pagkakataon dahil
nasa college life na kami ni Storm (Devious) at magkarelasyon na.
"Cut!" the director said on the mic. "That's not on the script, Devious!"
Napasinghap siya at umiling na tila hindi inasahan na maririnig pa ng direktor
iyon. Natawa ako sa kanya at saka kumalas, nagtaas ako ng kamay bago tumayo sa kama
para mag-alog ng mga kamay dahil sa panlalamig. Nanatiling nakaupo si Devious at
kumamot sa kanyang batok habang pinapanood ako.
"Devious! Focus!"
"I just whispered to relax." tawa ni Devious at nahigang muli sa kama. "That's
in, right? Before doing the make out, I'd tell my girl to relax! Sorry, nadala ko."
Nagtawanan ang staffs sa kanyang sinabi, naging abala ulit sila sa pag-aayos ng
take dahil sa cut.
"Wala sa script 'yon."
Namaywang si Direk Rizza at inilingan si Devious.
"Why would you tell her that? That was actually good! Dallace is doing good
already!" mapanermon niyang sinabi.
"A'right, direk! Take two!" magaspang na halakhak ni Devious.
Umupo ako pagtapos magpakalma, his hand rested on the side of my thigh.
Nagkatinginan kami habang si Ayi ay lumapit sa akin para i-retouch ang normal look
make up ko.
"Are you okay?" Devious asked, nakahiga siya sa tabi ko habang nasa lapag ang
mga paa niya at ako'y nakaupo sa dulo. "I could feel you trembling."
Tumango ako at pinandilatan siya. "I'm fine, huwag mo nang pansinin iyon. Hindi
naman kita sa camera."
Natawa kaming dalawa, sinara ulit ni Jiyong ang mga butones ng uniform kong
suot. My character here is Hera, a college Tourism student with bad reputation and
doings while Devious is a Nursing student. I don't know how did that happen, gulat
din ako sa kurso ng dalawang bida. Saktong-sakto... saktong saktan ako. Parang
gusto kong mag back out bigla noong umpisahan namin ang college scenes ni Storm at
Hera.
"Okay! Game! Sa part ulit na iyon!" ani Direk at naupo sa kanyang upuan sa
harapan ng monitor. Marami siyang kasama roon na nanonood din, staffs and other
assistants.
Gumapang muna ako sa kama para maupo sa kandungan ni Devious, he instantly put
his arms around my waist. Tiningnan ko siya at tinanguan nang makita ang pagtaas
niya ng kilay, we're in the middle of the soft bed. Heto ang kuwarto ni Storm at
kasusundo niya lang sa akin sa eskuwelahan sa scene na ito, he's also in his all
white nursing uniform.

"One, two and action!" the staff said in front.

Huminga ako nang malalim, I characterized my focus. Devious started kissing my
nape as his right hand roamed up to the side of my boob and the other one was
caressing my thigh inside the pencil skirt I'm wearing. Tumindig ang mga balahibo
ko pero nanatili sa aking karakter, ngumiti ako at marahang pumikit bago hinawi
paharap ni Devious ang aking pisngi at sinalubong ang labi kong nakaparte.
Fuck!
"I'm in love with you, Hera." he hissed in between our lips and his tongue
reached my teeth as he attacked me with a fiery kiss.
Kumapit ang kamay ko sa kanyang uniporme at marahang tumulak doon, kasama ito
sa script. Kumalas siya at tinitigan ako habang hinahaplos ang pisngi ko pababa sa
aking labi, his other hand was on my underboob while downing to caress my waist
softly. 
"I-I love you, Storm. But don't you think this is too early for us?"
His eyes narrowed down while staring at me firmly, umigkas ang panga niya
kasabay ng marahang haplos sa aking hita pataas. Sobrang-sobra ang kaba ko, siguro
kung nandito pa si Xanthus. Kung hindi ko siya tinaboy, masasaktan siya sa lahat ng
senaryo kasama ang ibang lalaki.
"We'll just make out, babe. Don't worry too much." he slipped out a low chuckle
and kissed my lips again.
Iwas ang pagbalik ko ng halik habang pinipigilan siya sa dibdib ng aking palad,
bumaba ang halik niya sa leeg ko at muli akong hinila sa baywang para iupo sa kanya
paharap. Mabuti na lang talaga at hindi ako totally dinidikit ni Devious sa kanya
tuwing ganito ang senaryo, nag-iiwan pa rin siya ng espasyo sa aming pagitan.
Mabilis ang kamay niyang binuksan ang butones ng aking uniporme.
"That's good! Now, undress the top." ani Direk habang patuloy ang taping.
Devious was so in the character he's playing! He's just really good at this!
While me? I don't know but based on the script, I'm wild here. Magiging wild pa
lang. Basically, this is our first make out scene this month.
I kissed him back while running my fingers through his hair up, naramdaman ko
ang paghawak ni Devious sa aking mga braso sa likuran upang maibaba na ang uniporme
ko. I was left with my black brassiere in front of him, he kissed my neck again and
I feel so bad. Hindi ako madala-dala ng senaryo dahil si Xanthus ang naiisip ko,
maaring nakahalik na ako ng iba bukod sa kanya noon pa man pero hindi noon maaalis
na kay Xanthus ako pinakanabaliw sa lahat ng aspeto. Habang humahalik pabalik sa
ibang labi ay para akong nasusunog sa impyerno dahil sa pagtataksil.
 Isang malakas na katok mula sa labas ng silid ang nagpahinto sa aming dalawa.
"Storm! Storm!" his Mom's voice.
Sabay kaming napasinghap at nagkatinginan. Mabilis tinaas ni Storm ang uniporme
ko ulit at magkatulong kaming sinara ang mga butones pabalik, halos mataranta. His
lips were so red and wet, naiisip pa lang na ako ang dahilan noon ay umiinit ang
hiya ko. Mabuti na lang at hindi ako kinulang sa pagbisita ng dentista.
"Wrong timing." humalakhak siya at hinalikan ang labi ko bago tumayo, ngumisi
ako sa kanya habang nagbubutones.
"Cut!" palakpak ni direk.
Agad lumapit si Devious sa akin habang natatawa, uminit ang pisngi ko at
napabuga ng hangin habang naiiling sa senaryong nagawa namin ng matiwasay.
"That was... great." Devious shrugged while chuckling.
"Galing mo, e." ngisi ko sa kanya. He shook his head and raised his brow.
"Still, you took the scene so hot." puri niya na walang halong malisya.

Ganyan siya parati tuwing matatapos ang taping namin, he's

like a cheerer. Kahit sa photoshoots naming dalawa.
"Ang ganda! Ang galing!" tili ni Ayi. "Kilig na kilig ako!"
Lumapit si direk sa amin para mamuri at magsabi ng muling gagawin sa susunod na
araw. Sinaisip kong lahat ng gagawin ay pawang nasa script lang at walang apeksyon,
hindi kailanman magkakaroon ng apeksyon dahil abala ako sa sakit na iniwanan ng
kahapon namin ni Xanthus.
I'm sorry, Xanthus. I've kissed another man, but this is just a part of my job.
You're still the best lips I've ever kissed, you're still the best of scene of my
life.
"Ano, Lace? Wala ka pa rin bang balak sa showbiz?" tanong sa akin ni direk nang
nasa tanghalian kami.
"Modeling lang talaga siya, direk." tawa ni Rex. "Tamad siya sa acting
workshop."
Tumango ako at ngumiti roon.
"Hindi halata, huh. Pero fit mo talaga ang daring roles, your sex appeal is
very seductive." halakhak ni direk. "Heto pang si Devious, masyadong ginalingan
humalik."
Nagtawanan kami, sumandal si Devious sa back rest pagtapos ng kanyang dessert
habang nakangisi dahil sa sinabi ni direk.
"That's the character!" tuya ni Rex.
"Oo, ang lakas ng chemistry."
Natapos ang tanghalian namin at taping sa ganoong paraan, kasabay ko si Rex sa
sasakyan papuntang studio.
"I think we should hire you a driver now, minsan kasi busy ako sa iba. Alam mo
na... 'tsaka dapat talaga may driver ka." suhestiyon ni Rex.
"Hindi na, kaya ko naman mag-isa. Wala nga lang sasakyan." halakhak ko habang
binabakas ng mga mata ang labas ng bintana.
Nagtaas siya ng kilay.
"Marunong ka bang magdrive? Hindi ko alam!"
"Marunong ako, may kotse dati si Mommy. Iyon ang ginagamit ko sa eskuwelahan."
natatawa kong sinabi.
"Okay, ako na ang bahala roon."
Namilog ang mga mata ko at napatuwid pa sa upuan para maharap siya sa aking
tabi.
"Are you serious? I'm just a six month old in this!" gulat kong sambit.
Hindi ko inaasahan iyon, siguro ako lang kasi iyong ibang bagong modelo naman
ay may mga sariling sasakyan o driver.
"Tss, surely you'll do more! I know my benefit, don't worry." mapanuya niyang
sinabi habang nakangisi.
Of course, manager!
Maligaya akong tumango. "Thanks, Rex."
 Umismid siya at parang nandiri sa pagngiti ko.
"Tumigil ka, hindi tayo talo!"
Humagalpak ako at napailing doon.
Nasanay kasi akong sinusundo noong mga nakaraang buwan, hindi ko na naiisip na
kumuha ng sariling sasakyan. I'm having a monthly salary, sa card na ang diretso
noon at ang ginagawa ko ay binibigay ang kalahati kay Danita para ipaabot kay
Mommy. Iyon pa lang ang bayad mula sa kumpanya at iba pa ang mga promotions kaya
talagang nagugustuhan ko ang trabahong ito. Especially now that my name is always
with Devious and some other models I've had a photoshoot with while doing
endorsements.
Mas lalo akong nahahainan ng iba pang trabaho sa pagmomodelo. I just got into a
brand fashion week last week and that was a blast highlight of the month. Mayroon
na rin akong mga nagawang commercials kasama ang mga star model, sa loob ng halos
anim na buwan ay ganoon ang trabaho ng buhay ko. Doon umiikot ang buhay ko, kung
wala siguro akong trabaho bago pa man maitaboy si Xanthus ay baka nabaliw na ako sa
lungkot at sakit na maiiwan noon.

Binagsak ko ang sarili sa kama pagkapasok pa lamang ng

kuwarto, ilang sandaling tumulala sa kisame at kumabig-buga ng hininga dahil sa
panibagong pamimigat ng dibdib. I took my cellphone out of my purse and browse my
Instagram app, agad kong binisita ang kanyang account. Nakaya ko ng limang buwan na
walang balita sa kanya, ngayon gusto ko lang siyang makita ulit pero alam kong
kakayanin ko pa.
My heart wrenched painfully when I saw nothing, it's still the same feed.
Naroon pa rin ang pictures ko, iyon ang huling post niya. Suminghap ako at kinagat
ang labi, hindi ko alam kung paano pupunan ang pagkasabik kong makita siya.
Sinubukan ko pang i-search siya sa google at twitter kahit alam kong wala siyang
account doon, I failed. Feeling ko kailangan kong kumunsulta sa doktor para
mapacheck-up ang utak ko, kung paano ko siya aalisin sa isip at kung paano
makakaahon na hindi nasasaktan sa bawat araw.
Alam kong may sakit ako sa pag-iisip, noon pa man. Ayaw ko lang maniwala dahil
gusto kong maramdamang normal lang ang lahat sa akin, pero nitong mga nakaraan ay
hindi na ako mapanatag. The past months were undeniably torture, I didn't see
myself wearing a real smile. Nakakangiti man ako ay hindi ko alam kung paano, kung
anong dahilan at koneksyon sa aking nararamdamang totoo.
Another months came like a headlong until it turned a year, natatagpuan ko ang
sariling bumibisita parati sa kanyang natitirang social media. Pag wala akong
nakikita roon ay nagmamaneho ako patungo sa lugar na pinakilala niya sa akin noon
para kumalma. Ang hirap-hirap. But I realized things around me, maybe I deserve
this. I deserve suffering from losing the only man who gave me all the happiness in
any way.
Marahan kong pinaglaruan ang mga tuyong damo sa aking inuupuan, kumurap-kurap
ako habang tinitingnan ang malayong kalangitan na tuluyang iniwanan ng lumubog na
araw. I need to stop thinking about him now, I just want to know if he's doing good
in his chosen and planned field aside from being a nurse. I left our favorite place
when the sun finally settled down to kiss the darkness of the coming night.
Kiss me Naked music video will be released this year, matagal ng natapos ang
shooting namin doon pero ilang buwan pagtapos pa ng bagong pumasok na taon ang
scheduled release noon. This month. The review of the movie clip we did was five
stars from the production and directors who watched it after all the tapes and our
company felt so proud. They gave me a big break, isa na ako sa kanilang main
models. Devious was just normal about it like he's sure it will be big, mas marami
pa siyang malaking projects kumpara sa ginawa namin pero nakakatuwa pa rin iyon
para sa akin dahil hindi ko naman inaasahan.
"Hoy!" Isha shouted at me.
Nakahiga siya sa kabilang sofa habang kumakain ng popcorn, kumurap ako at
nilingon siya.
 "Ano?"
"Ipapalabas ba sa sine iyong movie clip?"
"Hindi, ah!" tawa ko. "Sa internet lang, 'tsaka sa mga Music Awards na
masasalihan ng The Sealed."
"Pucha, sumisikat lalo 'yang The Sealed. Hintayin ko Epicenter, kinikilig na
ako!" hagikgik niya.
"Sisikat din iyon," ngisi ko.
Hindi naman kasi talaga nagpapasikat ang mga ungas na iyon, madalas lang silang
tumugtog sa mga celebration at mag gig sa open bars. They've been filmed and
someone uploaded it on Facebook, they boomed the people around Facebook. Guwapo rin
kasi at may talent pa, hindi na masamang idolohin.
"Oo, sa Facebook pa lang sila sikat. Hindi pa nasasali sa mga Music Awards.
Promote mo kasi!"
I rolled my eyes. "Ayaw naman nila ang ganoon. They're just enjoying the
instruments and music, they don't wanna be big."
"Sus, sayang iyon. Mas okay kung sisikat sila lalo hanggang sa maimbita ng mga
Music Fest!"
"Ayos lang 'yon, Isha. Maraming magkakagusto kay Eris, bahala ka." asar ko.

"Ang kapal mo!" pinandilatan niya ako at pinakita ang

singsing sa kamay. "I'm engaged! Eris was just a part of my mistake."
Humagalpak ako.
"Bitter mo pa rin diyan, Ish."
"Ewan ko sayo," aniya. "Anyway, nakita mo na ba si ano?"
Kumunot ang noo ko, pasinghap akong tumayo at lumakad sa counter table.
Sinundan niya agad ako dala ang bowl ng popcorn.
"I hate your topic." inis kong sinabi at nilinis ang mga dumi sa pinggan para
makapag-umpisa ng paghuhugas sa lababo.
"Tanga, tinatanong ko lang. Kasi nakita ko siya."
My heart scampered and looked at her instantly, sumandal siya sa sink sa aking
tabi at ngumuya ng popcorn bago humagalapk sa tawa dahil sa biglaan kong pagbaling.
Napasinghap ako at pagod na nagbagsak ng balikat sa iritasyon.
"Is that a scam to get my attention?" I said in annoyance. My heart is hurting,
tangina ni Isha talaga.
Tumawa siya. "Naku! Naku! Ang laki ng tainga! Pero totoo nga nakita ko siya, sa
Instagram account ni Avery."
"Avery?" sino naman iyon. May girlfriend na siya?
"Yes, in charged photographer kasi si Jasper sa isang event. E, iyong ungas
nagpapicture doon sa babae kaya inistalk ko, sikat pala sa ibang bansa na modelo.
Tapos nakita ko siya roon, teka!" tumakbo siya sa sofa ulit at may kinuha roon,
bumalik siya agad at halos excited pa.
Pinakita niya agad sa akin iyong isang litrato sa Instagram noong babaeng
sinasabi, they were exactly five people there, he's on the right side of the woman
in the middle of four men. My eyes immediately fell on the man in a dark blue suit,
white under button down shirt without any tie. Xanthus Ylarde's brushed up longer
wet look hair, face with void of emotion and connection but still handsomely taking
the lime light in my eyes. He looked blank and vicious. Ganoon din naman ang mga
kasama niya pero kakaiba ang kanya. My heart is shattering into painful pieces
while looking at it, kung hindi pa inalis ni Isha ang cellphone ay baka nabaliw na
ako sa kakatitig.
"Sis, nagdodoktor siya!" patiling sinabi niya.
"T-Talaga?" nauutal kong tanong, nakaramdam ng kaluwagan at tuwa roon.
Tumango siya at nagpakita ulit ng litrato, it was a stolen shot of three men
including Xanthus. They are in a terrace and the background view with tall pine
trees was telling another country, they were all in a doctor's uniform while busy
fiddling with their slanted phones. I read the caption says: ROS gaming addiction
mode on, courtesy of Kraig Ylarde.
 My lips trembled that I had to pout it and a massive sigh went out of my lips
when I felt pain. Tumango ako kay Isha at binalingan ulit ang mga pinggan sa
lababo.
"Ang guwapo niya, pati mga kamag-anak niya. Puro sila nagdodoktor o doktor,
inistalk ko rin iyong mga kasama niya sa picture. Kung gusto mo siya makita, search
mo mga Ylarde. Stalk-stalk lang pag miss." halakhak niya sa pang-aasar sabay tapik
sa likuran ko na tila inaalo ako.
I moved my shoulders to shoo her away, lalo siyang humagalpak.
"Pinsan niya pala iyong si Avery! Baka bigla kang umiyak at akalaing may
girlfriend na, e."
"Mananahimik ka o palalayasin kita rito?" matalim kong balik sa kanya.
Ngumuso siya at nagtago sa anino ng ngisi.
"Eto naman, masyadong bitter. Ikaw na nga 'tong tinutulungan!"
Napailing na lamang ako, kung hindi ako titigil ay mas lalo siyang mag-iingay
kaya mas mabuti na iyong ako na lang ang umiwas sa mapang-asar niyang bunganga.
Hindi pa rin naaalis ang tibok ng puso ko, para akong hahatiin sa dalawang bagay.
Sa pangungulila at pagkatuwa.
I feel happy and sad at the same moment, happy because he's reaching the
planned field he's dreaming and sad because of the memory that I let him go for it
without considering myself in. Overall, I'm just happy to see him... seeing what
he's doing and if he's getting a better life after I hurt him so bad. I could still
remember everything, the pain in his eyes while tearing up silently because of me
and the look on his face while accepting my harsh words and actions without
returning it.
Sinaktan ko siya, hindi niya ako kailanman sinaktan. Ang laki ng pagkakaiba
namin pagdating sa pagmamahal sa isa't isa. He loved me unconditionally while I
loved him painfully. I made him feel shit, I said words I never meant but it still
caused him pain. Wala naman siyang ibang ginawa kundi ang iparamdam na importante
ako at mahal niya ako pero iyon pa ang pinalit ko. Ngayon, nakikita kong maayos pa
rin naman ang pinatunguhan ng lahat. Iyon naman ang gusto ko, e. Nang sa ganoon ay
matuto rin ako na wala siya.
Now, it's time for me to go... and be better, too.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 37

Okay... malapit na 'to, praying for my better writing on

#MOTB.
#SP37
A breath of nervous and emotion took me as I sat up, malamig na pawisan ang
aking noo. Kumurap-kurap ako at mabilis tumayo sa kama kahit hinihingal pa,
nanginginig ang mga kamay ko.
"Dallace! Please!" he knocked violently while begging to me. "No! Please! Come
out, baby. Don't do that!"
Bumilis ang paghinga ko lalo nang maalala ang huling linyang iyon, tinakpan ko
ang mga tainga habang natatarantang pumasok ng banyo. I immediately drowned myself
into the bathtub with water, tinakpan ng tubig ang aking tainga na bahagyang
nagpakalma sa aking takot at sakit. The coldness sheathed me up easily that made me
feel better. At least. Pumikit ako ng mariin at kinagat ang labi ko, what the hell
was that dream again?
Ilang minuto akong nagtagal doon hanggang sa maging kalmante ang tibok ng puso
ko, tumayo akong normal ulit at basang-basa na humarap sa salamin upang pagmasdan
ang repleksyon ko. It was a nightmare of the past four years, paanong napunta na
naman sa aking kasalukuyan? I am okay now! No, I was okay until this happened
again. Kahit basa ay tumungo ako sa kuwarto para abutin ang aking cellphone at
matawagan ang doktor.
 "Ms. Alfonso. It's been awhile."
Kumurap-kurap ako at suminghap.
"Avo, I need your help."
"Woah, tell me." he chuckled.
"Can I come to your office today?" my voice shook.
He sighed. "I'm on a leave. What is it?"
"Nanaginip ako ulit, i-it was all about him. Natatakot ako, baka bumalik ako sa
dati." medyo taranta kong sinabi.
"Okay... calm down first and tell me the details of your dream." he said
calmly.
Humugot ako nang malalim na hininga at lumakad-lakad sa gilid ng kama.
"The same line five years ago, Avo. Iyong palagi kong sinasabi pag counseling.
Ngayon ko lang ulit napanaginip iyon, hindi ko alam kung anong nangyari. I wasn't
thinking about him, you know how much I tried to move on—"
"Please, calm down. Don't worry too much. It's just a memory but it doesn't
mean you're going back on that part of your life. You are already okay, I know. You
were not talking about it for the past four years, may times lang talaga na
ganyan." he said mildly. "Let's date, magbihis ka na. I'll be there in a few."
"What!? Hindi pa ako naliligo!" gulantang kong sinabi.
Humalakhak siya. "It's fine, madalang ka naman talagang maligo."
"Hoy, Dr. Fischer. Manahimik ka! Ikaw ang tamad maligo!" I hissed. "Avo naman!
Please, tell me I'm not getting that miserable life again! I need assurance!"
"We're going to talk personally, I need to see you while counseling. Of
course."
Bagsak ang ngiti ko. "Alright, saan ba? Huwag mo na akong sunduin. Maliligo pa
ako."
"You just woke up?" may bahid na sarkasmo niyang tanong.
Hinilot ko ang sentido at bumuntong hininga. "Yup."
"Ang galing, Dallace. Hindi ka nagbreakfast?"
"Nope."
"Wow!" he gasped. "What the hell is that kind of lifestyle? Breakfast is the
most important meal time you shouldn't miss. Baka manipis na ang bituka mo, hindi
ka pa kumakain sa oras lagi, right?"
Napairap ako.
"I went out last night, inumaga kami kaya tinanghali na ng gising. Huwag OA,
doc. Hindi ka doktor ng sikmura. Psychiatrist ka."

Madalas na wala talaga ako sa tamang oras ng pagkain dahil

sa hectic schedule, isa pa ay nagdadiet ako dahil medyo nadagdagan ako ng timbang
sa pagiging matakaw ko last month na bakasyon ako.
"Even so, lahat naman ng tao alam na importanteng kumain ng tama. At saan ka
nagpunta kagabi?"
Humalakhak ako at pumasok sa banyo, hinubad ko ang aking sando at iniwanan ang
panty bago muling lumusong sa bathtub.
"Birthday ni J-Jasper." nautal ako sa pagkaalala noon. "Oh fuck, I knew it!"
sigaw ko.
"What? What?" singhap niya, narinig ko ang pagkalansing ng susi roon at
pagbubukas ng ignition ng sasakyan.
"Jasper's birthday!" singhap ko, ang totoo ay naalala ko ang make out namin
noong gabi ng birthday ni Jasper kaya siguro ako nanaginip ng tungkol sa kanya!
Hell!
"So?" he asked, I bet he's now driving.
"W-Wala, mamaya na tayo mag-usap. You know my passcode, right? Pumasok ka na
lang at magluto ng pagkain. Tinatamad akong magluto, ang sakit ng leeg ko. Bait mo
talaga, thanks." humalakhak ako at mabilis binaba ang tawag para hindi na
makaangal.
Bumagsak muli ang ngiti sa labi ko at saka humugot ng malalim na hininga,
sinandal ko ang batok sa tub at natulala sa mga bulang nasa harapan.
Natatakot ako, sobra. Hindi ko inasahan na muli akong dadalawin ng bangungot
kong iyon sa lumipas na apat na taon, it's been five years since that darkest part
of my life happened. I suffered from depression for almost a year after losing
Xanthus, hindi ko talaga kinaya iyon sa dumaang mga araw at buwan ng taong iyon.
Pagtapos ng Kiss me Naked project ay naging tahimik ulit ang mundo ko kahit na
maraming tinatrabaho sa pagmomdelo pero hindi pa rin noon kinaya ang mga dalahin ko
tuwing mag-isa na lamang sa aking condo.
Nanghingi ako ng tulong kay Rex para marehab, I was there for eight months. My
problem wasn't all about Xanthus, ewan ko kung anu-ano pa iyon kasi nagkahalo na
lahat. But the last part where Danita got pregnant and the baby didn't make it
because she was thrown out by her parents made me feel helpless as her sister. I
wasn't there for her, hindi ko siya natulungan sa panahong kailangan niya ng
karamay. Kienzo was furious and his family filed a case against Gerald and Mommy,
kaso nagwagi pa rin ang kadugo para kay Danita kaya hindi niya pinatuloy sa mga
Andrada ang kaso.
It's her parents, afterall. That was her bullshit reason. Nagalit ako sa lahat-
lahat pati kay Danita mismo dahil masyado niyang minahal ang mga magulang niyang
may maling gawain at pamamalakad, para bang nabalewala noon ang pagkalaglag ng anak
niya. Doon ko na lang talaga hindi nakayanan. Palagi akong galit kahit kanino, I
couldn't control my anger and tears even without a reason to feel mad and sad.
Everything was eating me, the demons totally invaded my being, that was the
very perfect disaster of my whole life. There's a part in me to blame for what
happened because I was busy with my own heartbreak, I didn't get to answer her call
for help that night because I'm in a bar. Stressing myself about Xanthus,
nabalitaan ko kasing may nobya siya sa ibang bansa. Iyon ang nadinig ko sa usapan
nila Xamarah, I tried so hard to unhear that but I couldn't. Hanggang ngayon ay
sinisisi ko pa rin ang sarili ko sa nangyari kay Danita at sa baby niya pero alam
kong balang araw ay mapapatawad ko rin ang lahat-lahat ng pait na nararamdaman.
Inuunti-unti ko lang dahil hindi naman natatapos agad ang lahat sa isang araw lang.
Lumabas ako ng kuwarto at nakabihis na, I'm wearing a white crop top tube and a
red lacey mini skirt shorts. Mga daliri lamang ang pinangsusuklay ko sa buhok na
basa habang naglalakad, I saw Avo on the veranda while capturing a view outside. He
looks so formal in a white polo shirt and black pants. Napangisi ako at tumakbo
roon para iharang ang mukha ko sa camera, matalim agad siyang tumingin at ginamit
ang isang palad para ilamutak sa mukha ko.

Napatili ako at hinawi ang kamay niya. "Ah! Yuck!"

Humagalpak siya sa tawa at hininto ang pagkuha ng video, tinalikuran niya ako
habang tatawa-tawang nagtitipa sa cellphone niya. Hinampas ko siya sa likuran.
"Don't you dare upload it!" sigaw ko.
"Posted, Ms. Poker Face Supermodel." tawa niya at binulsa ang cellphone sabay
labas ng dila para mang-inis.
I glared at him as he look down my outfit, nagtaas siya ng kilay.
"We'll go out,"
"Hindi ka nagluto?" anas ko. "Kanina pa ako sa banyo! Ang tamad mo naman!"
Mangha siyang kumurap-kurap sa sinabi ko at natawa.
"Your face is getting thick every single day. Ililibre kita, huwag kang mag-
alala. Wala ka namang supplies sa fridge, wala ring maluluto." iling niya sabay
akbay na sa aking leeg para igiya palabas.
We went out to have late lunch, I chose a near open restaurant near the studio
building. Wala naman akong shoot ngayon at rest day hanggang bukas, si Avo naman ay
nakaleave kaya libre rin ang araw. Hindi na siya ang humahawak ng Lady Fortune
ngayon, he was never the president anyway. Ginamit lang daw siya ng pinsan dahil
nasa honeymoon noon. Pumayag siya bilang regalo sa bagong kasal, talagang kuripot
magregalo!
"Avo, malapit na birthday ko." I looked at him with puppy eyes while sipping on
my mango juice. Mango juice will always be my favorite drink.
"Oh, ubos na 400 pages ng regalo ko?" nakatawa niyang tanong habang kumakain
kami. "Sige, bigyan ulit kita. Kulay purple naman. We'll complete the rainbow."
Umirap ako sa kanya at sinapak siya sa balikat.
"Kuripot ka talaga! Hindi ka naman intsik!"
Naalala ko pa noong birthday ko last year, he just gave me a notebook! Doktor,
mayaman at maraming pera, notebook ang binigay? However big time, I really
appreciated it because every pages has his own created quotations about me and for
me. Kahit sulat doktor pa iyon, naintindihan ko naman kahit papaano.
"Singkit naman ako, ganoon na rin 'yun. 'Tsaka Chinese si Mommy." he laughed.
"Sige, ganyanan pala. Hindi kita reregaluhan ulit sa birthday mo next year!"
"Madaya ka na niyan, ako nga kahit notebook nakapagbigay! Hope you'll give me
at least one of your ballpens. Natutuyo lang naman ang ink, hindi nga kita nakitang
nagsulat kahit kailan." asar niya sabay ismid.
Napabuntong hininga ako. Asa pa siya. Hindi naman talaga ako mahilig sa
ballpens, iniipon ko lang iyon dahil naalala ko noong palaging may ballpen si
Xanthus sa bulsa ng uniporme o kaya naman sa pantalon.
"Huwag ka na umasa, Avo." halakhak ko. "Pati ba naman ballpen, hindi ka
makabili?"
"Tss, hindi kasi ako supermodel na isang photoshoot lang ay may ilang libo nang
nakukuha."
Namilog ang mga mata ko at humagalpak.
"Doktor ka, Avo! Wala akong alam sa monthly or everyday salary n'yo pero baka
nga milyonaryo ka na. O bilyonaryo dahil sa kakuriputan mo?"
He reached my face and clipped my cheeks in his one hand that made me look like
a duck.
"I'm not a millionaire!" he said while massaging my cheeks harshly.
Ngumiti ako at pumikit dahil masarap iyong pagmamasahe niya na kalaunang naging
malambot.
"Yet! Pero baka sa susunod, may sarili ka ng rehabilitation center. Admit mo
ako roon pag—"

Kinurot niya ang nguso ko kaya nahinto ako sa pagsasalita.

Ilang saglit kaming natahimik habang ako'y halos bumibigat na ang mga mata sa
pagmamasahe niya sa magkabilang pisngi ko.
"How are you feeling earlier,  Dal?" he asked in a soft tone.
"Uhm...  a bit shaky and nervous."
"What did you do first?"
"Tumakbo ako sa banyo para makapagbabad sa tub. Kumalma naman ako nang ilang
minuto lang."
"Nasanay ka lang na maayos ka na," aniya. "Next time, try to face the dream
you've had and calm yourself slowly by inhaling and exhaling like breathing in the
fear and breathing out the whole thing you're feeling slowly... you'll let go of
it."
He continued massaging my cheeks tenderly, I nodded slowly and pouted. Nagmulat
ako ng mga mata at direkta kong nakita ang panonood niya sa aking mukha.
"Gandang-ganda ka na naman sa akin, doc." tawa ko.
He tilted his head with a shadow of smirk on his red lips as I felt him
caressing my cheeks tightly, napangiwi ako at binawi ang mukha sa kanyang mga
palad.
"You're really beautiful, habang tumatagal nagmumukha kang manika... na
makapal." mapang-insulto niyang tawa.
"Sus, deny pa." I teased.
Suminghap siya at nagkrus ng mga braso sa dibdib habang nakasandal sa back
rest.
"I don't have anything to deny or what. It wouldn't matter to you, anyway."
My lips separated, I don't know if I should laugh or what at his confusing
answer. Kumunot ang noo ko, natatawa roon.
"Anong it wouldn't matter? Ang ano?"
He shrugged and smirked. "What I'm denying... it wouldn't matter."
"Ano bang dini-deny mo?" naguguluhan kong tanong, nawawala na yata ako sa
usapan.
Humalakhak siya at napailing.
"It's really nothing."
Napasimsim ako sa mango juice ko, pinalipas ko muna ang topic na iyon bago
nagbukas ulit ng maitatanong.
"Kayo pa ba ng girlfriend mo?"
"Huh? Sino?" his reaction was comical.
"Ay, wala ba." tawa ko. "I mean, kayo na ba ng nililigawan mo?"
Kumunot ang noo niya.
"Sino ulit?"
My lips separated while looking at him with doubt. "Bading ka ba, Avo?"
Umangat ang isang kilay niya kasabay ng ngisi.
"How did you say so?"
"Ang tagal mo ng single, wala pa akong nabalitaan na may girlfriend ka o
nagugustuhan! Curious lang!"
"I'm reserved." mayabang niyang tugon.
Natawa ako. "Reserved? Pero gandang-ganda ka sa akin! So unfaithful!"
"It's not like your beautiful face can steal my heart. It's natural to admire
someone, admiration and affection isn't combined in a dictionary."
Napangiti ako roon, patango-tangong sumang ayon sa kanya. Iyong tanghali rin ay
hinatid niya ulit ako sa unit at umalis dahil sa tawag ng kanyang kapatid na
nagpapasundo sa Manila.
Avo and I became friends when I got into rehab, isa kasi siya sa residente roon
at sa kanya ako pinakapanatag tuwing counseling. Parang kay Xanthus din noon, ang
pinagkaiba lang ay hindi ako kailanman dumipende kay Avo.

Habang nasa rehab ako, ang dami kong natutunan at

pinakatumatak sa akin ay ang matutong maging mag-isa sa oras na kailangan ng
kasama. Iyon kasi ang kahinaan ko, I tried to be alone at times I needed someone so
much. I learned to feel myself, to talk to myself emotionally and soulfully that
made me realize, I could be alone. I could calm the demons down without anyone, I
could go out of the darkness alone because it's true, only us can save ourselves
from our own demons and fears. They are ours, they are inside us. We are holding
them, only us can tame them from pulling us down.
Hindi sila hawak ng kahit sino, ako ang may hawak sa mga demonyo ng isip ko
kaya ako mismo ang may kakayahang pakalmahin sila. Bagay na hindi ko noon natutunan
dahil nasanay akong dumipende. Hindi lang sa tao, kundi sa emosyon ng galit at
sakit na nararamdaman. Naidepende ko ang sarili sa kaisipan ng takot na hindi pala
dapat. Life is taking risk, facing fears, accepting rejections, forgiving mistakes,
forgetting bad things, kissing insecurities, embracing struggles and loving
imperfections.
Now, I'm okay. Kanina na lang ulit ako nataranta dahil masyado akong nasanay na
maayos na ako, iyon siguro ang dahilan kaya ganoon ang kabang naramdaman ko. Still,
I freed myself from the demons inside my head. I'm not totally healed but I know
how to control myself without anyone and I think that's the important lesson I've
learned from everything happened.
Ginugol ko ang oras sa pag-aayos ng mga gamit sa unit, masyadong makalat dahil
tamad akong maglinis last week. After eight month, I went out of the rehab and
found a new unit for me. Malapit pa rin sa studio ang pinili ko, two months ago ay
nagkaroon ako ng offer sa isang agency sa Manila dahil natapos na naman ang
contract ko sa Lady Fortune. Devious referred me, sa parehong kumpanya nila pero
rito sa Pilipinas. Umayaw lang ako dahil mas gusto ko pa rin sa management ni Rex,
utang na loob ko naman ang lahat sa kanila kaya dapat lang na manatili ako.
 My phone rang, huminga ako nang malalim at sinagot ang tawag habang
pinagpapatong ang mga magazines sa ilalim ng lamesita.
"Hello?" sagot ko.
"Hi, Lace..." a deep voice said.
I gasped and rolled my eyes.
"Hell-o, Mr. Drummer Hesperus Delacerda. What can I do for you?"
"I miss you," he said smoothly.
"Well, I don't." tawa ko. "Musta? Pa world tour-world tour na lang, ah?"
Humalakhak siya. "I don't really like this set up now, it's tiring."
Tumayo ako habang nangingisi, pumasok ako sa kuwarto at sinikop ang mga damit
doon papasok sa closet.
"Be thankful, Hesper. It's a blessing! Ang arte mo, mabuti nga dahil diyan ay
maraming umiidolo sayo kahit hindi ka kaido-idolo."
"So harsh!" tawa niya. "We're going back tomorrow, hope to see you."
"Hideout pa rin ba?"
"The new hideout, umasenso na si Eris. Ayaw na sa basement, pent house na."
halakhak niya.
"Ulol, Hesper! Si Dallace ba 'yan?"
Narinig ko ang ungutan nila na tila nag-aagawan sa cellphone.
"Dallace! I miss you!" sigaw ni Eris.
Natawa ako. "I miss you too, Eris!"
"We're in Australia right now! Let's video call, nagsasayang si Hesper ng load
puwede naman sa messenger or Skype!"
My forehead wrinkled, nasa Australia sila? Bumuntong hininga ako at pinakawalan
iyon sa isip. It's no big news, it's just a country. Still wondering how is he now,
siguradong tapos na siya ng medisina.
"Marami pa akong gagawin," natatawa kong sinabi.
"Basta talaga famous model, busy!" pang-aasar Ni Eris.
Narinig ko pa sa background ang boses ni Wycliffe na kumakanta ng Secondhand
Serenade song, what a timing. Bakit ganoon?
"Baka basta, famous band!" I countered.
"Inuman tayo pagbalik namin."
"Oo na, Eris. Sumaya ka lang, sige." tawa ko.
Humagalpak si Hesper.
"Hang up now, Dal. I'll just call again, may practice kami."
Pagtapos magpaalam ay binaba ko na ang tawag, marahan akong napaupo sa kama at
bumuntong hininga. Even name of the country is hurting me and exciting me at the
same time, gusto kong makarinig ng balita tungkol sa kanya pero hindi pa siguro ito
ang oras para roon. In time, I'll find some reason to hear about him. Ayos na ako
sa sarili ko, hindi pa lang ako sigurado kung ayos pa rin pag nakibalita na sa
kanya. Sa apat na taon, walang bumanggit ng pangalan niya sa akin. Well, there are
just few people who knew about it. Mas maganda nga talaga iyong walang masyadong
nakakaalam sa naging lagay namin noon masyado at nakatulong din na konti lang ang
kaibigan ko kaya hindi crowded ng pangyayari.
Isha is close-mouthed about it, too. Noong unang binabggit niya sa akin ang
tungkol kay Xanthus ay iyon ding taon ako nawalan ng huwisyo at nagparehab dahil sa
balitang may nobya na siya roon. Iyon lang, oo. Pero iba ang epekto sa utak ko, iba
ang epekto sa emosyon ko. Alam kong nasaktan ko siya nang lubos, lalo na sa
salitang binitawan na hindi kailanman naging totoo pero nasubukan kong ilagay ako
roon mismo sa kinatatayuan niya sa mga oras na kung anu-anong naibato ko...
nagbreak down ako dahil nakakabaliw pala kapag si Xanthus ang naiisip kong
nagsasabi noon sa akin, na siya ang nagtataboy. Masakit.
Now, I'm okay but still healing from it. Not just from him but also from
everything happened. From Mommy, from the loss of Danita's baby and all the painful
thing I should forget. I'll be all right, that's the least thing I could do for
myself. For torturing myself to feel better way back, I should be okay. I should do
everything to be all right and feel the life has given me. I'm still one of the
lucky people around.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 38

#SP38
"Uy, kayo na ba?" Ayi giggled while doing my feather eyelashes.
"Nino?" nakapikit kong tanong, medyo bumibigat na ang mga mata ko dahil sa mga
feather na nilalagay sa aking pilikmata.
"Ni Avo Fischer!"
"Ha? Ba't magiging kami?"
Tinusok niya ang tagiliran ko at tumawa. "Asus! Pa showbiz ka talaga sumagot,
araw-araw kitang nakikita sa IG story nun! Sabihin mong hindi kayo, sige! Kurutin
ko tadyang mo!"
Natapos siya sa ginagawa kaya nagmulat ako para makita ang sarili sa salamin,
it's a mix of blue and red feathers on my eyelashes. I smirked at him and stood up,
hinubad agad ni Jiyong ang robe ko at naiwanan ang pares ng bikini sa katawan.
"Hindi magiging kami ni Avo, magkaibigan lang kami. Stop dreaming about it."
natatawa kong sinabi.
She put a blue choker around my neck while laughing because of Ayi's distorted
expression. Pinasadahan ng makapal na brush ang aking mga pisngi para sa blush on.
Marahan akong umindak sa malakas na musika mula sa speaker habang natatawa sa mukha
at mga tanungan ni Ayi. This curious gay!
Umirap siya.
"Ano ba 'yan! Sayang naman talaga, ilang taon na kayong magkaibigan lang?
Sinasayang mo ang Papa!"
"Oo nga naman, Lace." gatong ni Jiyong habang inaayos ang buhok ko ngayon, pino
niyang inaayos pataas ang aking buhok para i-bun sa tuktok. Pinasadahan iyon ng wet
look gel.
"Hindi naman siya nanliligaw. 'Tsaka wala talaga akong balak mag boyfriend
kahit sino pa, hassle iyon para sa trabaho ko. Men are possessive and clingy, I
don't like it while working." ngisi ko.
Napabuntong hininga ako sa isip, naalala ko si Xanthus sa usapang iyon. Hindi
na ako masyadong nasasaktan ngayon sa kaisapang mayroon na siyang iba, isa iyon sa
dahilan kung bakit ako nawala lalo sa sarili noon kaya pinilit kong pakawalan sa
sarili ang mga bagay na makakadagdag sa dalahin ko bilang ako. Now, I'm just happy
to know that he's all well and complete again with another woman who made him
better after the heartbreak I gave him. He deserves to be happy, after all. He
always deserves it.
"Sabagay, pero kahit MU lang! Bakit, bet mo ba si Avo? Bagay na bagay kayo, ang
cute n'yo sa IG story lagi! Pang relationship goals, e. Tinalo pa!" si Jiyong.
"Mas maganda nga na may boyfriend ka, Lace. At least, hindi ka stressed masyado
sa work tapos may mag-aalaga at magsusundo sayo kahit anong oras. You deserve to
have a man who will support you, 'tsaka 'yung mga manliligaw mo including Avo if
ever. Sure naman na naiintindihan ang work mo as a model, hindi ka nila niligawan
para pahintuin sa trabaho mo." Ayi said.
Tumango-tango si Jiyong, nagkibit balikat ako at lalong natawa sa kanilang
dalawa. Inangat ko ang cellphone sa salamin para makapag boomerang doon. I made a
peace sign and stuck my tongue out while winking.
"You're really pushing this, huh?" sabi ko habang pinopost ang IG story.
I'm wearint a red feathery bikini top and blue G-string panty. Parang feathers
lang ang nakaharang sa aking harapan, sanay na ako sa ganitong suotin at naglalakad
sa harapan ng maraming tao.
Pinisil ni Ayi ang braso ko.
"Try mo, gurl! Isa pa," tumingin siya sa katawan ko pababa. "Kailangan mo na ng
dilig, ilang taon ka na! 28 ka na, 'te! Virgin ka pa rin!"
Namilog ang mga mata ko.
"Virgin pa?" mahinang sabi ni Jiyong at siniko ako.
 I rolled my eyes and sighed in disbelief as I lifted my head up, praying for
them to drop the topic now. Mabuti na lang talaga at tatlo lang kaming
nagkakarinigan dahil maingay ang backstage at paligid sa mga modelong sumasabay ng
pagkanta habang nagtatalunan sa kasiyahan. There are cameras on the corners,
mayroong mga staffs na nakaabang sa exit ng backstage para sa mga modelong
matatapos sa catwalk mula sa stage.

"Seriously? We should stop this talk now." tawa ko at

tinalikuran na sila.
Nasalubong ko agad si Xamarah na papunta na rin sa minumuwestra ng staff.
"In the line now! Come on!" the staffs shouted while pointing their hands.
"Xamarah! Freya! Dallace! On the last set!"
Xamarah was dancing while laughing, tumatayo na sa linya dahil kami na ang
susunod na rarampa patungong stage. We're on the last line of the night, we're all
wearing the new brand designs of the year. This is a year opening Fashion week
runaway and I'm too excited to ramp on our last set because Epicenter will be the
last performer!
"Oh my God! Please, Hesperus!" tili ni Yasmin habang nakatingin sa inaassist ng
staffs ngayon papasok.
Lumapad ang ngiti ko nang makita ang mga kaibigan. Tamad na tamad ang itsura ni
Wycliffe habang sumusunod sa mga nangungunang miyembro, Eris was smiling and
greeting the models while passing by. Ganoon din ang iba pa bukod kay Hesperus na
gumagala ang tingin.
"The models will ramp on the stage after your intro," iyon ang paliwanag ng
staffs habang ginigiya sila.
"Excuse me," Hesperus trailed. "Is Dallace Alfonso included on the last set
tonight?"
Laglag ang pangang tumango ang staff na babae dahil sa tanong niya, nakaani
agad iyon ng ngisi kay Hesperus. Xamarah and Yasmin's whispers beside me played on
my ear. Kinikilig na agad at halos nagtutulakan ng mga siko. Tumuro ang staff sa
aming linya kaya nagtinginan sila, Eris eyes widened when they saw me waving my
hand.
"Dallace!" manghang banggit ni Chandler sa aking pangalan. They all looked at
me, hindi ko na dapat punahin ang pagtingin nila sa katawan ko.
I grinned at them.
Hesperus walked towards me, humawak agad ang kamay sa aking hantad na baywang
at hinalikan ang pisngi ko ng madiin. Kinurot ko agad siya.
"Siraulo ka, 'yong make up ko!"
His bright blue eyes met mine, agad siyang nagpunas ng labi nang malasahan ang
make up sa pisngi ko. Natawa ako at tinulak siya sa dibdib para lumayo ng konti.
"I'm gonna play the bass, Tanner sa drums ka!" halakhak ni Hesper pagkalingon
sa mga kasama.
Tanner's eye rolling made me giggle and hit Hesper's arm.
"Whatever, Hesper."
Lumapit din si Eris sa akin pero para hilahin lang si Hesper palayo, niyayaya
na kasi sila ng staffs. Tinanguan ako ni Wycliffe nang dumaan sa harapan namin. I
smiled at him.
"Sige na, Hesper!" pinandilatan ko siya dahil halos hilahin ang baywang ko
pasama roon.
Humagalpak sa tawa si Chandler at sumaludo sa akin bago umakbay kay Hesper,
naghilahan na sila patungong stage. Tatawa-tawa akong napailing, mabilis akong
sinugod nila Xamarah at Yasmin. Ngayon lang yata nila nakitang kasalamuha ko ang
mga iyon. They're giggling and telling how they drool over the band. Si Xamarah ay
crush si Wycliffe, si Yasmin naman ay halos ipagtulakan sa aking ipakilala siya kay
Hesper. Naririnig ko naman sila parating nag-uusap tungkol doon tuwing magkakasama
kami pero hindi ko talaga binabanggit na kaibigan ko ang mga iyon, hindi naman sila
nagtatanong.
 "Uh!! Bakit ang sweet n'yo? Ex mo ba 'yon?" si Yasmin. "Crush na crush ko iyon,
nanonood pa ako ng concerts nila kahit sa ibang bansa!"
Humalakhak ako. "Hindi, ah. Magkaibigan lang since college."
Hinawakan niya ang baywang ko gaya ng ginawa ni Hesper kanina sabay hawak din
sa sariling baywang.
"Shit! I need to get this waist line now! I kinda feel he's obsessed with your
waist!"

Nagtawanan kami nang ilan pang minuto, mamaya ay may after

party naman kami. Siguradong naroon ang Epicenter dahil invited sila kasama ang iba
pang singers na nagperform kanina. I'm too excited to be done, simula noong last
week ay wala akong time magpunta sa imbitasyon nila Eris sa akin dahil hectic ang
photoshoot at training pa para sa runaway. Plus the work out everyday, damn. It was
killing me!
The runway started as Epicenter finished the intro, panay ang sabay nila
Xamarah at Yasmin sa tugtugin habang pinapapasok na ng staffs sa stage. It's a 40
seconds interval walk then next, hanggang sa maubos ang models. We're on the last
set, kahit sanay na ako ay kabado pa rin tuwing nahuhuli. Ilang beses na akong
ginawang finale, ganoon pa rin ang aking kaba. So far, isang beses pa lang naman
akong nadulas sa stage habang naglalakad. Nakakahiya iyon dahil huli pa ako, hindi
ko makalimutan iyon at ginawa kong inspirasyon tuwing dadating ang Fashion week.
I've been practicing my walk on a treadmill every single day after that, katawa-
tawa kasi para sa isang modelo pero wala namang perpektong tao kaya sinawalang
bahala ko na rin at lumipas.
Winagwag ko ang mga kamay habang humihinga't buga ako, pinagmasdan ko ang
paglalakad ni Freya sa mahabang stage. It's an open stage with raining feathers,
the spot light are swaying around but there's a spot light only for a model who'll
walk on the long stage.
Nakita ko pa sa unahan si Xamarah na pumupostura habang magiliw na umiindak ang
katawan sa love song, there are so many photographers in front of the stage.
Capturing every walk and move of the models, hindi ako mahiyain doon pero kabado
talaga ako palagi tuwing ako na ang susunod. Ganoon pa man ay nakakalakad naman ako
ng confident at mayabang, iyon ang kadalasang tawag sa akin nila Rex tuwing
mapapanood sa stage na naglalakad. Hindi nila alam, kabado ako kahit nagyayabang sa
stage.
I don't know when I started being confident while walking the long stage of the
big arenas in any county, basta namamalayan ko na lang na gustong-gusto ko ang
trabaho at ginagawa. I wanted to be on the bright spot light while walking until
the edge where I'd stand up proudly in front of many people, maybe some of them
were the ones I disappointed from the past, including Mommy or anyone who has seen
me bad and miserable way back. Everytime I walk into the stage, I feel so collected
and joyous. There's always a realization at the end of it, I realized that even how
miserable the life was for us, we should continue until the end and be proud of the
failures and disappointment that made us stronger and brave.
"Go na, Dallace!" hawak ng staff sa bawyang ko para igiya na palakad sa entrada
ng stage.
"Umaambon na!" sigaw ng isang staff. "Dallace, ingat! Baka madulas ka na
naman!"
I nodded and smiled. "Okay! I can handle it! Ulan lang 'yan, apoy ako!"
Humagalpak si Ayi at nilagyan ng patong ang blush on at lipstick kong pula.
"Oo nga, patay ka sa ulan! Apoy ka lang! Tubig iyan!" pang aasar ni Yasmin
sabay tawa.
Nagkibit balikat ako. May apoy namang hindi napapatay ng simpleng ambon, mamaya
na ako magtatago pag bumuhos ang ulan o kaya ay magtatampisaw na lang kahit namatay
na. That's sad.
I composed myself sassily and shrugged my thoughts off, I winked at the staff
and walked in. I was smiling smug face at first walk, nakita ko sa sentro ang
Epicenter na tumutugtog. Si Eris ay naghe-head bang habang nagigitara roon,
nakatingin siya sa paglalakad ni Freya pabalik. I walk with confidence until the
center, nang makita ako ni Hesper ay todo ang ngisi niya. Sinalubong ko ang
pagbalik ni Freya at mayabang na ngumisi. Her eyes darted on me while smirking, her
shoulders shrugged and cocked her head that made me arch my brow while walking as
we crossed paths.
"Good luck!" sigaw niya sabay taas ng isang kamay habang sumasayaw sa
paglalakad. She looks so sexy in her feathery one piece swimwear.
Huminga ako nang malalim at nagpatuloy lang kahit nagtataka pa sa kanyang
kabutihan ngayon, this is the first time she wished me good luck. Finally moved on,
Freya? Good for you.

I was smiling devilishly with my fierce eyes as I swayed my

hips slightly and seductively to walk the long stage with raining feathers and
little rain drops that made me more comfortable, ginala ko ang tingin sa
magkabilang gilid ng stage kung saan ang maraming manonood. Hindi ko alam kung saan
banda sila Isha, Jasper, Kienzo at Danita ngayon pero nasa harapan siguro.
Nagulat ako sa pagsunod ni Hesper para humalik sa pisngi ko, namilog pa ang mga
mata ko at sinundan siya ng tingin na patalikod ang paglalakad habang nagigitara at
kumindat sa akin bago muling bumalik sa kanilang puwesto. He looks like a wet bad
boy in his simple black shirt and ripped jeans while holding and strumming a
guitar. Pinasadahan niya ng mga daliri ang buhok pataas, lumaglag pa ang ilang
hibla. He pointed me with a hand gun and flew a kiss using it. Nagtatawanan na roon
sila Chandler at Eris.
I shrugged while walking, still in my damn sassy walk mood. When I reached the
center edge, I did a hand hand gun on my both hands and crossed my arms against my
chest. I moved my hips to the left and right to do sexy poses while smiling
seductively, I was laughing inwardly because of the shuttering sounds and flashes
of the cameras. Baka pati pagkurap ko nakuhanan na.
I saw Avo in the front row of the seats with Rex and some other important
people in the industry, they're always watching! My eyes traced the line of the
audience there, I found myself slowly dropping my smile when I saw a pair of eyes
on me beside Avo. It was blank and cold, I thought coldness was the most
comfortable feeling for me because it was calming me but tonight is another way
around. Xanthus Ylarde is sitting formally and vigorously, wearing a white button
down shirt and a black slacks with his clean sides brushed up wet look hairstyle.
My chest started cramping in while doing my last post, my knees stumbled
slightly that made Xanthus shift on his seat a bit. Bahagyang nawala ang kalamigan
sa mga mata niya at napalitan ng hindi maintindihang reaksyon, his jaw clenched
sharply while looking at me. Kailan pa siya nandiyan? At bakit siya nandito?
Suminghap ako at binawi ang pagkawala ko sa postura. Mabilis kong binalik ang ngiti
sa labi ko kahit nangangatog na ang pag-iinit sa aking mga mata, I did my best shot
on the last part. Ngayon ko pinagdadasal na sana umulan ng malakas kaso huminto
naman ang ambon. Sa huli ay naramdaman ko na ang paglapit sa akin ng mga co-models
para sa pamamaalam at pagtatapos ng fashion show, habang sila ay nagsasayawan na ay
hindi naman ako makapaghintay na umalis.
Hindi ko na binalik ang tingin muli sa harapan at nakisali sa mga modelong nag-
iindakan, I did not collect the fragments of myself for this. I did not complete
myself for nothing, I didn't face everything to be this weak just because of his
presence here. I suffered too much while finding my shredded parcels without anyone
to complete my scarred self, I should know how to handle my emotions now. Come on,
Dallace. You are brave, you are important... as what he told you every single day.
You are loved by yourself now, you've learned from it. Presence is a simple spirit
with us, you can manipulate yourself now. It's not a big deal. We've moved on.
We're now okay and calmed, the demons inside us turned angels. Don't make them look
weak, darkness will take over again.
I inhaled bravely for myself. Dumadaan ang lahat ng pagkakataon sa pagkikitang
muli, hindi maiiwasan iyan. Basic na kumbaga, unless namatay siya o ako... iyon ang
malabong pagkikita ulit kaya ngayon ay hindi na dapat ito kagulatan.
Kasabay kong nagbihis sila Xamarah sa dressing room, I wore my after party
dress. It was a black one piece with a lacey cocktail behind and a black mid length
net stockings matched in my killer heeled boots, the valley of my breasts is pushed
up that made it look so healthy with glittery body lotion. we'll be having a minute
photoshoot together on the arena's entrance before going to our after party venue
around Makati. Hindi nagtagal ang maliit na presscon sa entrance ng arena at
sumakay kami sa aming sariling bus.
"Okay, girls! Good job!" iyon ang paunang sigaw ni Maximus Narvaez.
Siya iyong bagong direktor ng Lady Fortune, pinsan din nila Avo at guwapong
bisexual. As in, walang bakas na siya'y puwede sa kahit anong gender. Maihahanay ko
siya kay Avo lalo na sa itsura at pangangatawan, he's just too hot! Ako lang yata
ang nakakaalam dito, nabanggit kasi ni Avo na nagkaroon daw ng boyfriend noon.
Tumabi ako sa bintana at sinandal ang aking ulo roon habang nakangiti at
nakikinig sa ingay ng mga kasamahan, nagpasabog na agad ng isang wine si Rex kaya
mas lalo silang nagtilian at nagsayawan habang umaandar ang bus.
"Cheers!" sigaw ni Xamarah sabay kapit sa leeg ni Maximus, his hand snaked
around her waist while smirking. Humagikgik si Xamarah at inatake ng halik ang
direktor.
Napasinghap ako at bumuntong hininga. Libreng-libre talaga ang labi ni Maximus,
kakaiba. Halos kalahati ng mga modelo ay nahalikan na siya, iyon lang ay hindi siya
kailanman naunang sumunggab. It's like he's just waiting for them to initiate and
go with the flow.
"Hey!" tumabi sa akin si Hope, isa siya sa humahanay na rin pataas. Ilang buwan
na lang ay kasama na namin siya sa mahuhuling set palagi.
I nodded and smiled. "Hey, Hopie."
"Are you okay?"
My heart softened a bit. Someone noticed it.
"Yup."
She sighed in relief. "I thought something bothered you on the last ramp. You
stumbled."
Humalakhak ako.
"Really, I'm fine but thanks for the concern." ngumiti ako.
"Great! Just want to say, I do appreciate your hard work as a Lady Luck. I
pursued my goal to be one because of you." she chuckled. "Ang ganda mo kasi tuwing
napapanood kita. You looked enjoying the work so much!"
I tapped her shoulder and smiled widely.
"And I appreciate that you shared it. Baka mas lalo kong galingan." tawa ko.
Naalala na naman tuloy iyon, sa totoo lang ay mabilis kong naiwala sa isip ang
pangyayaring iyon para umayos ang buong gabi ko. Sigurado naman akong hindi siya
kasama sa after party, hindi na ako mag-aalala pa. I'm happy to see him, watching
me... his eyes told me he's all right now. Nakakapanibago lang dahil hindi maganda
iyong huli naming pagkikita at iyon ang palagi kong nakikita sa panaginip noon kaya
nasanay ako na malungkot at nasasaktan ang mga mata niya, ngayon medyo napanatag
ako dahil sa kinang ulit ng mga mata niya. Talagang okay na rin siya. I'm happy
we're both fine and content with our chosen lives now. It's been five years, we
both deserve it. Deserve kong maging maayos para sa sarili, deserve niyang naabot
ang pangarap. Siguro doktor na siya ngayon, ano kayang ini-specialized niya? Hmm.
Psychiatrist din ba siya gaya ni Avo?
I chuckled at the thought, I sighed inwardly. I felt relaxed now and very
content. Sinandal ko ang sentido sa bintana at tiningnan ang maningning na city
lights ng Makati. Magaan sa pakiramdam, nakakakaba man ay nakakakuntento pa rin ang
nangyari.
"It's been awhile, Xanthus... you still have the best eyes of all, you're still
the best I've had." I whispered so low to myself and a smile crept on my lips.
Maybe, you've had me at my very worst days but everything I made you feel was
all my heaven that time. I did not have the chance to make you feel how I love in
my right state of mind because it's too late. And I think if ever I didn't choose
that way to make us apart, I won't be here... I won't be this person because I made
him my shelter, that's not right. His mother was right all along, I shouldn't
depend on anyone because only myself can make me feel the happiness without using
someone's hand. Na hindi sa lahat ng oras ay magkasama kami, sarili ko pa rin ang
makakasama ko sa lahat ng oras at kailangan kong matutunang maging maayos sa
pamamagitan din ng sariling paraan.
I've had the best chapter with him and he had me at the twisted chapter of the
story book. I hope the next chapter will be the pages of our better selves without
anyone's arm to lean on, and we can both continue independently as the flipping
pages. I'm not hoping for our combined chapter anymore, I've already had it the
best. It's enough.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 39

#SP39
Isang magarbong rooftop ng kilalang hotel ang venue ng after party, kanya-kanya
ang mga modelong magkakagrupo kung sinu-sino ang makakasama sa isang lamesa.
Naghahagikgikan at nag-iindakan pa rin sa malakas na tugtugin ng venue ang mga co-
models ko habang pumapasok kami. Halos hindi ko na makita si Rex at sila Ayi  dahil
crowded at paniguradong may mga sariling grupo rin.
Sila Xamarah ang kasama ko sa lamesang tinatahak, ginala ko ang paningin para
hanapin sila Hope pero mahirap kaya lumakad na ako pasunod sa sumasayaw na si
Xamarah. Kumuha agad siya ng inumin sa waiter na nadaanan at ganoon din ang ginawa
ko, habang naglalakad ay nilagok ko ang shot na kinuha. Nakipagbeso sa ilang
nakasalubong, some invited models here aren't from our company but they are under
one of the top modeling agencies. Pamilyar at kakilala na ang iba dahil nakakasama
ko sa ibang pictorials pag may endorsement at shooting.
Dumami rin ang kaibigan ko sa trabaho sa ilang taon, this job has benefitted me
a lot. I earned friends, new realizations about life and of course, I earned money
from my own sweat. Nakakatulong ako sa kapatid ko. Oo, kapatid ko lang dahil simula
nang malaglagan ng baby si Danita ay hindi ko na rin inalala pa si Mommy. Danita is
living with me for years since that tragedy happened to her, I supported her
studies. Iyon ang alok sa kanya ng mga magulang ni Kienzo noon pero mapride si
Danita kaya hindi tinanggap, ganoon din naman ang gusto kong gawin niya dahil kaya
ko naman siyang pag-aralin.
Noong nasa rehab ako ng walong buwan ay si Isha at Rex ang pinakiusapan kong
sumuporta sa kanya, I just promised them I'd pay everything. I made sure that I'll
do everything to find myself and be better so I could work hard to pay even though
they were just "those few" friends who are willing to help my only family, si
Danita. Naging maayos ako ng walong buwan at pinagpatuloy na ang suporta sa kanya
paglabas ng rehabilitation. Luckily, she's a good sister to carry and take care of.
Masaya ako na kasama ko siya ngayon sa condo ng ilang taon, she's already
twenty three and Kienzo proposed to her when she was 19, after the miscarriage
part. Unfortunately, Danita refused it and they broke up for some private reason I
don't know until now. Pagtapos mag-aral ni Danita ay nagkabalikan naman ulit sila
last year at nagpatuloy ng relasyon. Ngayon, madalang na umuwi sa condo si Danita o
kaya naman ay madaling araw na dahil palaging kasama ni Kienzo sa kanila tuwing may
outing o ano pa man.
Hindi ako naghigpit sa kanya kahit kailan dahil alam ko namang may sarili
siyang isip sa mga gawain at alam ko ang pakiramdam ng pinaghihigpitan. Ganoon pa
man ay hindi ko siya hinayaang maging kagaya sa akin na hindi pinapansin, everytime
I have time I'd talk to her and we'd date outside together. That simple bonding
with her means a lot, lalo na ang makasama siya sa isang bubong.
I took my phone out to read texts while walking.
Danita: Ate, we can't make it to the after party. Birthday ng ate ni Kienzo.
 Ako: Okay. Enjoy.
Isha: We're just around, don't mind us. Kasama namin mga kaibigan ni Jas. By
the way, ang galing mo kanina pero hindi ka yata kumain ng balot bago rumampa. Tsk.
Ilang beses ko na inadvise sayo iyon, e. Haha.
Ako: Gago. Balutin ko mukha mo, bet?
Natawa ako roon, nawaglit ang pagtawa ko nang maramdaman ang braso sa aking
baywang. Hesper's familiar scent filled my nostrils, hinarap ko agad siya. He was
smirking at me while wiggling brows.
"Sa table ka namin, please." paos niyang bulong na may halakhak.
Nilingon ko sila Xamarah na abala sa ibang kaibigan, Freya was sitting on our
table already with some designer friends. Mas pumulupot ang braso ni Hesper at
marahang humagod sa aking likuran.

"Come on,"
Panay ang bati kay Hesper ng mga modelong nakakasalubong, tumango ako at
lumakad na kasama siya. Hindi naalis ang kamay niya sa baywang ko pero lumuwag na
iyon at parang suporta na lamang sa akin. He looked at me.
"Where's your feather eyelashes? You looked hot with that!"
"Masakit sa mata iyon, baka akala mo."
"Bakit ikaw lang ang may ganoon?" tawa niya. "Siguro kasi ikaw ang
pinakagamanda."
Sarkastiko ko iyong tinawanan, humawak ako sa braso niya. Kinuha niya ang purse
ko para siya ang maghawak noon, pinandilatan ko siya pero nakakaganda talaga ng
mood ang maganda niyang asul na mata.
"Huwag ako, Hesper. I was young back then, hindi na ako makukuha ng landi mo.
Hindi na ako makikipag make out sayo."
Tumaas ang halakhak niya at hinila ako lalo sa kanya.
"Who told you we'd make out again? I was young, you're two years older than me.
You abusive momma!" he hissed. "I was just a kid and you harassed me—"
Nilapirot ko ang nguso niya agad.
"Ang kapal mo!"
Napahinto kami sa tawanan nang makita ko si Avo na nakatingin sa amin,
pasalubong sa daanan. Nakapamulsa siya sa itim na slacks, sumulyap siya kay
Hesperus at nagtanguan sila.
"My cousin's inviting you to our table." Avo said in a casual tone.
Nangunot ang noo ko. "Huh? Bakit close ba kami?"
He sighed.
"President?"
Bahaw akong natawa roon, hindi ko alam kung susundin o hindi pero pinili kong
kumalas kay Hesper. Natanaw ko ang table ng Epicenter, bakit kasi inuna pa ni
Hesper ang magharot? E, 'di sana kanina pa kami naroon sa table nila. Ngumiti ako
kay Hesper, kunot ang noo niya.
"I invited her first." napapaismid niyang sinabi kay Avo.
Nag-igting ang panga ni Avo, suminghap ako at muling natawa bago pinisil ang
braso ni Hesper. His blue eyes looked at me, bumusangot siya.
"Alright, babes." he said simply and kissed my cheek sweetly while eyes were
darting on Avo. Marahan kong kinuha ang purse ko sa kanya.
Halos pagtawanan ko ang ginagawa ni Hesper na kagaguhan, muli akong ngumisi
pagkabitiw niya at tamad na tinahak ang kanilang table. Nakita ko pang pinagtawanan
siya nila Chandler at Eris doon. Nagtagis ang bagang ko nang hawakan na ako ni Avo
sa likuran.
"I know he's here!" I hissed at him while walking. "What are you planning to
do? Make us in one table, huh?"
Wala akong problema roon kaya sumama ako pero naiinis ako na parang isa itong
test na ginagawa kung talaga bang maayos na ako sa aking sarili. Nakakainis lang
isipin iyon.
He sighed. "A sudden visit, he's with... uh. I'm not sure, but someone's
invited with him. Friend of Maximus."
I smirked. I think I know that already, Avo's just protecting the real word.
"Girlfriend? Tsk, no big deal. I just don't like that it seems like you're
testing me."
I'm happy for him now, he found someone else after the worst part of having me.
"Uh-uh, nope. My cousin's wife wanna see you in our table. I'm not lying, she's
craving to see you closely."
Nangunot ang noo ko at nilingon siya.
"Are you serious? Bakit?"
Humalakhak siya at nagkibit balikat.
"She's pregnant, baka naglilihi sayo. Ganda, oh." aniya sabay kiliti sa
tagiliran ko.

Hinampas ko siya at tinawanan. Wow, I didn't expect that!

Ang cute naman, ngayon ko lang narinig ang ganoon. Hindi ko naman naabutan si
Danita sa ganoong mga araw ng pregnancy dahil seven weeks old lang noong malaglag
ang baby niya. Wala pang cravings. Ganito pala iyon? Puwedeng sa tao maglihi ang
buntis.
Habang lumalapit ay natanaw ko na ang kanilang lamesa kung saan ang dalawang
pinsan ni Avo at asawa noong isa, ang kapatid niyang si Willow Fischer, si Rex at
ang ilan pang sikat na modelo sa ibang bansa. Kumuyom ang isang kamao ko na may
hawak sa purse nang tuluyang makalapit pero normal lamang ang aking ekspresyon.
Tumayo si Rex at bumeso, aliw sa paglipat ko ng lamesa kasama sila.
"You're too great earlier! I like the sexiness!" puri niya.
Ngumiti ako at ginala ang ang tingin sa lamesa nila.
"Thank you, Rex. Sexy kasi ang manager ko." tawa ko.
"Nang-uto pa! But you're seriously great, you keep me so proud of you. Always,
Dallace."
That earned me a sweet smile.
I saw Xanthus beside an international model, it's Halsey Collins. They're
talking seriously but his eyes simply landed on me, down to Avo's hand around my
waist. Umangat ang tingin niya sa aking mukha kaya nagkatinginan kami, I gave him a
normal smile as Avo supported me to sit. Nasa tapat namin sila ng bilugang lamesa,
bahagyang nangunot ang noo niya sa pagngiti ko.
Oh, he didn't see that coming. Hmm... I'm okay now, Xanthus. Okay to see you
happy because that makes me feel content and comfortable, too. Medyo nawawala ang
guilt ko.
"Oh my God! You're so lovely!" hagikgik ng halos tumiling babae, agad siyang
nag-abot ng kamay sa akin. "Hi! I'm Telulah Fischer! And I know you're Dallace
Jentrie Alfonso!"
Kumurap-kurap ako pero naglabas ng matamis na ngiti sa kanya, halos manginig pa
ang labi ko dahil nakita ko ang pagtuwid ng upo no Xanthus sa tapat habang tinutuko
na ang atensyon sa aking presensya na tila kay espesyal dahil sa magiliw na asawa
ng pinsan ni Avo.
"Good evening, Mrs. Fischer. It's a pleasure to meet you and be in one table
with you." sambit ko at marahang tinanggap ang kamay niya bago muling naupo sa tabi
ni Avo.
"I really love the show earlier, Dallace. You're so good at owning the stage
every now and then! I'm always waiting for you!"
Bahaw akong napangiti at nagpasalamat, nahihiya na ako dahil doon. Pati kasi
ang ibang professional models ay napatingin na sa akin, asawa ng CEO ang pumupuri
sa akin. Napakalaking bagay.
Napatakip siya sa labi at nahihiyang tumingin sa akin.
"Sorry, am I bothering you? I'm just really so happy to see you this close.
Sana next time, opening ka naman! I can't wait for that, I'm sure the crowd will
hype out when you ramp first!"
My cheeks heated shyly, humawak ang isang kamay ko sa hita ni Avo sa ilalim ng
lamesa at iyon ang pinaglabasan ng aking hiya sa sitwasyon. Humawak si Avo sa aking
baywang at marahang hinagod iyon, he's still listening to Telulah while grinning.
Normal lang naman kasi talaga ito sa amin.
"Ah, hindi naman. Thank you for the compliment." sabi ko.
Bahagyang napunta ang sulyap ko kay Xanthus, mahirap na balewalain siya dahil
kaharap lang. I saw his jaw clenched tightly while looking at my right down arm
that's connected on Avo's thigh under the table. Kumunot ang noo ko at tumuwid,
nilipat ko na lamang ang kamay sa aking hita.
Mahirap na at baka akalain niya pang katulad ako ni Freya, nabaliktad lang
ngayon. I know my limitations, I won't disappoint him. Hindi ko man siya totally
called ex ay marami kaming pinagdaanang dalawa bilang isa, nakakatuwang maalala
lahat iyon ngayon. Iyong unang araw na nag shoplift ako sa Alpha hanggang sa duguin
ang ilong ko dahil Inglesero siya, sa pagkakaibigan namin, sa paboritong lugar kung
saan sabay nanonood ng sunsets habang magkahati sa earphones at nakikinig sa
paboritong banda naming dalawa, sa first kiss and make out hanggang sa make love.

My cheeks heated, napanguso ako at tumingin lang sa kanya

dahil sa paninitig niya ng matalim kanina pa. Galit ba siya? Hindi niya pa rin ba
ako napapatawad? Well, who would forgive and forget how I made him feel shit,
right? The man who loved unconditionally turned out to be a shit of my life, that's
how I made him feel. Minahal na nga ako, iyon pa ang pinalit ko. Kung katulad niya
akong magmahal, parang ang hirap talagang tanggapin na bigla iyong itataboy.
His jaw clenched as his sharp eyes stabbed me alive. Noon, Xanthus,
nagmamakaawa ka sa aking huwag kong patayin at saktan ang sarili ko. Bakit ngayon
parang pinapatay mo na ako sa talim ng tingin mo?
I pouted because of the sudden scaling smile on my lips, I didn't expect my
chuckle. Mas lalong naghinagpis ang pag-igting ng panga niya na kinakaba ko.
Mabilis kong niyuko ang ulo at nagpatuloy sa pagkain ko. Para akong nahihibang
buong oras kahit kinakausap ako ng ilan sa lamesa, natatawa ako kay Xanthus. Hindi
ko alam kung bakit sa haba ng ilang taon ay hindi pa siya nakamove on sa galit niya
sa akin. May girlfriend na nga siya, e.
"Balita ko may project ka ulit na online film with Jarin Roscoe?" tanong sa
akin ni Telulah.
"Hindi pa sigurado..." tipid kong sagot, hangga't maari ay ayaw ko pang
magsalita roon dahil hindi ko pa tinatanggap ang role.
After doing Kiss me Naked, marami pa akong nagawang online movie film matapos
kong marehab. Pribado naman iyon at pinaniwala ang mga co models ko na nangibang
bansa lamang dahil din sa nangyari sa kapatid ko. Dalawang beses kong nakatambal si
Dev dahil ginawan ng chapter two iyong Kiss me Naked at binuong istorya na, I've
had a lot of kissing scene with some famous actors around. Masasabi kong successful
talaga iyong sa amin ni Devious at posibleng magkaroon ng chapter three. And about
Jarin Roscoe, the film is based on a best selling book novel of the year. Ako iyong
napiling katambal ni Jarin, hindi ko pa tinatanggap tutal may apat na buwan pa
akong oras para makapag-isip. Not yet decided. Babasahin ko muna iyong libro bago
magdesisyon.
"Bakit naman?" si Telulah. "I mean, ayaw mo na ba tumanggap ng film project?"
Tumango ako.
"Medyo wala akong gana sa film project ngayon."
"I understand but please, think about it! Your fans will be happy seeing you
again in a film."
"Yes, bebe! Pag-isipan mo, hottie naman si Jarin like Devious! I could feel the
success of your love team already!" ani Rex.
Huminga ako nang malalim at napangisi.
"Babasahin ko pa lang ang libro, saka ko pagd-desisyonan."
"What is the book?" Halsey Collins asked in a chuckle that made me look at her.
"Unforgettable Lust!" sagot ni Telulah.
Namilog ang mga mata ni Halsey.
 "Oh, I read it! I really love the author."
Telulah giggled. "Tell me about it!"
Nakita ko ang pagtitig ni Xanthus para bigyan ng atensyon si Halsey, they don't
do PDA but the fact how Xanthus looked at her is giving me shivers of emotion and
waves of chest pain. Iniiwasan ko sila ng tingin tuwing ganoon ang tagpo.
"It's about an affair, the guy's Warner and the other woman is Alice. She's a
secretary of Warner and damn, every scene there was hot and rated R!" Halsey told
with a wicked grin and gazed at me. "I bet that's darker than Kiss me Naked! So,
good luck! I feel like seeing you as Alice now. You can really portray her
perfectly! I'm a fan!"
I nodded and smiled at her excitement.
"Thank you." kahit wala akong naintindihan. The effect of Xanthus' presence
here is killing my brave vibe. Nakakapanghina pa rin ang mga titig niya at
nakakakaba kahit alam kong kaya ko na iyong tibagin ay parang hindi ko gagawin.

"Ayos lang ba 'yon sayo, Avo?" halakhak ni Andres Fischer,

asawa ni Telulah. The president.
"I haven't read the book yet, I don't know." Avo was smirking when I turned to
him.
Aba, may sagot pang ganoon! Parang may magagawa naman siya kung tatanggapin ko
kahit mas dark film pa sa Kiss me Naked iyon, wala naman siyang karapatan.
"Kung girlfriend ko siya, hindi ako papayag. That Jarin is a known arse!" tawa
ni Andres, ngumuso si Telulah. Mukhang hindi siya selosa kahit ganoon ang usapan.
Avo laughed with it, he put his arm on my back rest.
"Pag-iisipan ko," may panunuya sa boses niya.
I gazed at Xanthus in front, his eyes were darker while looking at Avo. I think
I know Avo's plan, hindi ako makikisabay roon. Wala ako sa mood, hinyaan ko lang
silang mag-asaran habang kausap si Telulah at Rex. Nakikisali rin kung minsan si
Halsey, she's actually nice! No wonder they clicked together, parehas mabait at
disente. Napag alaman ko ring isa siyang doktora.
The night went well except for Xanthus' mood, hindi na nabago ang kanyang
madilim na aura tuwing nagnanakaw ako ng sulyap. Pagtapos sa lamesa nila Avo ay
tumungo ako kila Hesper pero pauwi na rin sila noon dahil sa manager's call.
Sumabay pa ako sa van nila at hinatid ako sa condo, mabuti na lang at sa Batangas
pa rin naman sila nakabased. Wala rin kasi akong dalang sasakyan at siguradong
matagal pa ang after party event, sa hotel na sila maglapalipas ng umaga.
"Hatid kita sa taas, Dal?" tanong ni Hesper pero ang ngisi ay kakaiba kaya
inirapan ko pagbaba ng van.
"Eris, patahimikin na." utos ko, mabilis siyang hinila ni Eris papasok sa van.
Tawa ako nang tawa habang nagpupumiglas si Hesper.
"What the fuck? Ihahatid ko lang!"
"Ulol, hindi ka na bababa!" buska ni Chandler.
Napatingin ako kay Wycliffe na natutulog na sa may front seat at may earphones
sa tainga, si Tanner ay napapailing sa mga kasamang naghaharutan pa sa labas. Ilang
sandali pa kaming nagtagal sa tapat ng condominium building bago sila nagpaalam at
umakyat na rin ako.
Pagtipa ko sa passcode ay bumukas ang pinto at siyang bagsak ng mga balikat ko
pagkapasok sa loob, doon ko pa lang naramdaman ang panghihina ko sa araw na ito.
Hindi ko binuksan ang ilaw at pagod na lumakad patungong sofa, I let myself fall
down on the sofa. Pumikit ako at sinandal ang batok saka bumuga ng mabigat na
hangin.
I'm okay, my health is fine but not my heart. After all, I can't believe I'm
still affected. Kahit anong tago ko kanina sa totoong nararamdaman ay alam kong
dito ako dadalhin sa huli. I'm not fully healed from the affection he gave me but
I'm truly okay, emotionally.
Nakatulog ako sa sofa at naalimpungatan sa pagtunog ng pinto, nasilaw ako sa
pagbukas ng madilaw na ilaw ng sala. Nakita ko si Danita na pumasok. Nangingiti pa
sa sarili niya at parang hindi ako napansin agad.
"Hey..." antok kong salubong habang nag-aadjust sa ilaw ang mga mata. Tiningnan
ko ang oras sa wall clock, it's past 4 AM. Ilang oras din pala akong nakatulog
dito.
Napatalon siya.
"Ate! Akala ko sa hotel kayo ngayon magpapalipas!" gulat niyang sinabi.
"Hindi ka hinatid ni Kienzo?"
"Hinatid, hanggang ibaba lang. Kasama kasi iyong pinsan niya, lasing na lasing
at hindi maiwan." aniya, tumungo siya sa fridge para kumuha ng tubig at makainom.
Dumiretso ako ng higa sa sofa at nagpangalumbaba sa arm rest habang pinapanood
siya. She's grown up so well, and I feel happy that she looks all right now after
losing an angel.

"Hindi ka pa ba makikipag live-in kay Kienzo? Lagi ka

namang nasa condo niya, bakit hindi ka pa lumipat doon?"
Kumunot ang noo niya, she looked offended. Sumampa siya sa high stool at doon
naupo.
"Bakit, Ate? Ayaw mo na ba ng may kasama rito?" medyo maliit boses niyang
tanong.
Napakurap-kurap ako. I thought...
"Hindi, Danita. I just thought you'd like to settle in one place with Kienzo,
mapapagod ka lang paroo't parito kung puwede namang magkasama na kayo."
She smiled and shook her head.
"Ayaw ko pa."
Kumunot ang noo ko, siguro dahil ayaw niya lang akong iwanang mag-isa.
"Bakit? Hindi naman kita pinipigilan makipag live in, ah? Ayos lang, Danita.
Kung lilipat ka kay Kienzo."
"That seems harsh, Ate. Are you pushing me away now? I'm just 23 and your 28
only, I can stay with you until 25." nakabusangot niyang sinabi.
Suminghap ako.
"Anong mayroon sa edad, Danita? Bakit masyado kang into numbers ngayon? You can
live with Kienzo if you want to settle now. You're already working, I know you can
live alone and I can be alone so you don't really need to think about me here." I
chuckled softly.
She swallowed down and sighed.
"Basta, Ate Lace. I don't wanna settle yet. Besides, Kienzo is okay with our
relationship. Hindi naman siya namimilit na lumipat na ako sa Isla Verde. Dito muna
ako, huwag mo akong paalisin... please." aniya at lumapit sa akin, she immediately
laid herself down beside me and hugged me.
Napahalakhak ako at pumikit, I smiled and hugged her back. Marahan kong
pinaglaruan ang buhok niyang malambot, she loves to be long hair but when I cut my
hair short again, she copied my look. Parehas kami ng haba ng buhok na hanggang
itaas lamang ng balikat, pati kulay na copper brown ay ginaya niya. I thought I
don't like a sister but these past years, I realized it wasn't bad to have a sister
in my side. It actually feels good, may nakakausap ako at nakakasama na kadugo ko
talaga. I have a sister and a friend as well in Danita's presence.
"Baka kasi iniisip mo lang na mag-iisa ulit ako rito, ayos lang naman ako.
'Tsaka palagi rin naman akong wala dahil sa trabaho."
She inhaled deeply, she leaned her cheek on my chest. We both looked at the
ceiling while talking.
"Hindi iyon, gusto ko ring makasama ka muna. We've wasted years as sisters back
then at home, I still want to feel us in one roof. Kahit another years lang
together." she chuckled. "Ang bata ko pa kasi noon, I thought bad of you because
Dad was always telling me to keep distance from you but I didn't treat you an
outlander, Ate. Kahit na malupit sila sayo."
Nahugot ako ng malalim na hininga.
"You think they deserve to be forgiven, Danita?"
 Hindi siya agad nakapagsalita, naramdaman ko ang paninikip ng dibdib dahil
naalala ko ang nangyari sa kapatid ko.
"They are my parents, she's our mom."
"Yes, I'm informed but do you really think it's acceptable that you lost an
angel because of their bullshitness as parents?"
She gasped massively.
"I've moved on, it was a fate. Maybe the baby isn't for us yet, it happened for
a reason."
"It happened that we had a bad family." mapait ko iyong tinawanan. Binawi ko
ang usapan. "Hindi ka pa ba buntis ulit?"
Tumingala siya sa akin at tumawa nang malakas.
"Hindi! Bakit ganyan ang tanong mo? Parang gusto mo na akong mabuntis ulit!"
Tumawa rin ako. "Oo, gusto ko na ng pamangkin. Stress reliever, kurut-kurutin
ko."
"Kawawa pala ang anak ko!"
Nagtawanan kaming dalawa.
"Magboyfriend ka na kasi, iyong Avo o si Hesperus ng Epicenter! Grabe, ang
ganda at ang guwapo siguro ng anak n'yo!"
Napairap ako at tinulak siya sanhi ng pagkalaglag niya sa lapag, napasigaw siya
sa sakit habang tumatawa.
"28 ka na! Two years na lang, baka menopause ka na."
Sinipa ko siya sa legs saka ako napaupo sa sofa at matalim siyang tiningnan.
Nakahiga lang siya sa carpeted floor habang nakatawa pa rin.
"Alam mo ikaw... nagagaya ka na kay Isha, e. Huwag ka ngang sama nang sama
roon, nagiging kupal ka na rin." iritado kong sinabi.
Humagalpak siya sa tawa.
"Ewan ko sayo! E, parehas lang naman kayo ni Ate Ish. Kupal ka rin pala."
aniya. "Pero, Ate. Ano palang feeling na nakabikini ka lang sa harapan ng ilang
libong tao?"
Kumunot ang noo ko.
"Don't tell me you're now interested in modeling?"
She shook her head.
"Oh, Kienzo will kill me. Baka banggitin ko pa lang iyon ay buntis na ako
kinabukasan."
Namilog ang mga mata ko.
"Seriously, Danita!?"
She laughed so loud.
"I'm serious! That was the reason why we had one, I told him I'd join a
swimsuit competition in school. He's so possessive."
Ngumiwi ako. "Masaya ka pa na nasasakal ka ng ganoon? Alam mo, iyang mga
lalaki. Kahit boyfriend mo pa, wala silang karapatang manakal ng babae. Wala silang
karapatang magreklamo sa suot ng mga babae dahil unang-una, girls can wear anything
they'd want as long as they're comfortable with it! Second, we aren't slaves to be
manipulated and commanded. Lastly, hindi tayo aso para itali sa pangangalaga nila!
We deserve trust and respect, not possession and cage!"
I just can't understand that! They are possessive for no reason, and I guess
they don't just trust their girlfriends that's why they're becoming possessive to
the point even clothes will be questioned.
Parte ang labi niya habang nakatitig sa busangot kong mukha. Napasinghap siya
at umiling-iling sa akin, gumapang siya paakyat ulit sa sofa at hinila na ako.
"Itulog natin 'yan, Ate. Masyado kang highblood baka lalong ma-menopause."
Sinapok ko siya, tinawanan niya lang iyon. I smiled eventually and kissed her
hair. We fell asleep together in the sofa. My kind of cuddle buddy...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 40
 Double
#SP40
Pagkagising ko ay wala na si Danita sa tabi ko, tumayo ako at hinubad ang dress
ko kagabi pa na hindi ko na nakuhang palitan. I was left with a pair of strapless
brassiere and T-back. Naglakad ako sa fridge at kumuha ng tubig, tumungga ako roon
nang mapansin ang nakalatag na breakfast sa counter table. Lumapit ako at binasa
ang note sa isang dilaw na sticky note, nakadikit iyon sa tumbler na mukha ko ang
takip. It was a gift from Danita last year.
Ate, I went out early for work. I'll be home 9 PM. I cooked a breakfast for
you, hope you'll eat it before going out. Ingat.
Napangiti ako roon, kinuha ko ang cellphone para magpasalamat sa kanya. I
opened my Wi-Fi connection to check emails and some stuff while eating breakfast
alone, nilusot ko ang ubas sa aking bibig habang nakatingin sa cellphone at
nagbabasa nang bigla akong mabilaukan sa lumabas na Instagram notification sa itaas
ng screen.
Xanthus Ylarde followed you
Binitwan ko ang cellphone sa counter, napatakbo ako sa sink at doon inubo ang
ubas na bigla kong nalunok. Panay ang mura ko nang maidura iyon, binuksan ko ang
gripo at hinilamusan ang labi ko bago nanginginig ang mga kamay na binalikan ang
cellphone. I instantly typed his name on the search bar.
Found it was his old account! Pinanlamigan ako ng katawan nang makita roon ang
pinakahuli niyang post five years ago, iyon pa rin hanggang ngayon. It was me, I
don't know how to feel that he's not deleting it now he's back in Instagram.
Siguro, hindi siya marunong magdelete? Puwede iyon, kasi tanga naman siya sa social
media. Hanggang ngayon pa rin pala.
I gasped in disbelief and bewilderment, sinapo ko ang dibdib sa malakas na
kalabog nito ay parang ginigiba ang ribs ko. Lalo pa nang makita na may isa na
siyang pinafollow sa IG, at ako iyon! What the freakin' hell, Xanthus? Ano 'to?
Agad kong pinuntahan ang IG story ko ngayong umaga at tiningnan ang itsura ko
roon, napabuntong hininga ako dahil mahirap hanapin kung kasama siya sa nagview
noon. Ang dami na kasing views, uminit ang mukha ko habang tinitingnan ang picture
ko ngayong umaga. I was laying on the sofa, my wrist is on my forehead while biting
my lips like a lazy morning for me. My wrist has a mini stethoscope tattoo, right
on the pulse part. It's twisted in a heart shape with a quote below; Hero in the
darkness.
Fuck, I immediately deleted the IG story. Masyadong halata iyon. Hopefully,
hindi niya nakita iyon.
Naligo ako at nagbihis. I'm so fond of dressing up myself, I got used to it
because of my job. I wore a simple white muscle sleeveless shirt with a printed
letter D in the center, denim high-waisted shorts and a pair of black Versace
slides. Tumalikod ako sa salamin, may tattoo rin ako sa elbow part. It's a quote,
survivor soul. At isa pa sa aking underboob, na quote din; Post tenebras lux (After
Darkness, light) maliit lang din iyon pero kita agad kung nakabikini. Nitong
nakaraan ay naaadik ako sa pagpapa-ink, gusto parati iyong meaningful quote pero
tama na ito. Hindi na ako magdadagdag. Sayang ang balat. Tinali ko ang dulo ng
aking top at kinuha na ang bag sa bedside table para makaalis.
I drove myself to the near church because it's Sunday, nagpasalamat lang ako sa
lahat ng blessings at tumungo na sa studio para sa photoshoot. It's a new design
endorsement today. Isang itim na net brassiere, halos nipples lang ang may takip at
isang itim na lacey panties. Hindi si Ayi ang make up artist ngayon kaya hindi ako
masyadong nadaldal at natapos agad sa make up. Sumalang na ako sa platform para
gumawa ng mga poses para sa brochure ng brand. Puyat pa ako simula kahapon kaya
panay ang hikab ko habang pinapalitan ang make up ko sa panlimang set, pares na
kulay pulang checkered ang brassiere at panty ko. Nilugay ang aking buhok at
pinasadahan ng wet look gel palikod lahat, my make up was heavy. Tumungo ulit ako
sa platform para sa shoot.
 "Dance poses, Dalllace." utos ng staff sa likod ng monitor.
I stood up in the center while swaying my hips sexily, natatawa pa ako sa
ginagawa ko.
"That's so sexy! One and two!" bilang ng photographer habang patuloy na
kumukuha ng litrato sa galaw ko.
I curled my hair around my index finger and bit the side of my bottom lip.
"Ganito ba?" halakhak ko pa sabay kumindat.
Tumawa ang ilang nanonood sa set ko, may isa pa roong staff na nagpapaypay para
sa pag-angat ng buhok ko. Sumiwang ang pinto at pumasok doon ang staffs na may
dalang mga pagkaing para sa lunch break, ngumiti ako at nagpatuloy sa photoshoot. I
do some cute poses but I realized it's not match with my outfit, muli kong binalik
ang pagpapasexy. After bikinis, halos matawa ako sa tinutulak na sampayan ng staff.
Puro gowns iyon, heto siguro iyong mga hindi ko natapos noong nakaraang linggo.
Nahihiyang tumingin sa akin ang staff.
"Miss Dallace, patapos daw po ng pictorial for gowns. Utos ni Rex."
Talagang nilagay ni Rex ito sa schedule ko ngayon, huh? Dpaat pinagpaliban na
iyan, e! Ang dami ko naman ng nasuot noong nakaraan. Palibhasa designs ng best
friend niya, e.
Bumuntong hininga ako. "Okay."
Tumango siya at kinausap ang make up artist tungkol sa make up ko na inutos ni
Rex.
"Light lang daw, Mac."
"Okay!"
"May freckles at bawasan mo raw ang kilay para umamo."
Napairap ako roon. Daming bilin ni Rex!
Pumasok na ako sa dressing room para magpalit ng gown, it's mid-length siren
styled gown. Pagkalabas ko ay inayos agad ako ni Mac, he removed my last make up
and put a light one with freckles. Nilagyan ako ng puting butterfly hairband at
sumalang na ulit sa shoot.
"Ang ganda mo talaga, Dallace!" tawa ng isang bading na staff habang pumapapak
ng pagkain sa mini buffet table.
I grinned. "Thanks!"
"Are you doing training to have that face?"
Humalakhak ako. "Baliw."
"Tsk, sana kasi lahat puwedeng i-work out! 'Yong iba tuloy sexy lang tapos
hipon!"
Nagtawanan kami. I started doing my poses, demure and very prim-proper poses
while standing in the middle. Sinundan ko ng tingin ang naglabasan na dalawang
staffs bago ko nakita ang prenteng pagpasok ni Xanthus sa pintuan, halos mamilog
ang mga mata ko kasabay ng marahas na kalabog ng puso kong nalulunod na sa nerbyos.
"Dallace!" tawag ng photographer.
Agad akong ngumiti at kunwaring walang napansing ibang tao na kakapasok lang
pero ang totoo ay nasa kanya ang peripheral vision ko, he stood up near the door
while hands in his slacks pocket. He's wearing a black button down shirt and a
white coat for doctors, hindi iyon gown kundi coat lang na puti pero nakita ko ang
isang kulay itim na patch sa kaliwang dibdib kaya napag-alaman kong uniporme ng
ospital. How did it happen? Kailan pa ba siya sa Pilipinas?
My face heated knowing he's watching my photoshoot today. Hinintay ko pa kung
kasama niya si Avo pero walang sumunod. Mabuti na lang at hindi ko kailangan ng
maraming posing dahil pino dapat ayon kay Rex, pag gown kasi hindi kailangan
magpasexy. I thank fate for finishing my set of bikinis first! Hindi niya naabutan
iyon, sa totoo lang ay wala dapat akong pake pero ngayong nandito siya ay kabado
ako. Baka hindi ko magawa ang trabaho ng maayos.

"Lunch break muna after this gown!" utos ng staff sa

photographer.
 Isang designer ang lumapit kay Xanthus para kausapin siya, hindi ko man
naririnig iyon ay nasa akin naman ang mga mata niya.
"And done!" anang photographer, dala ang camera ay tumungo siya sa monitor para
tingnan ang shots. "Titingnan mo ang shots, Dallace?"
Napakurap-kurap ako at umiling sa kanya, nagpuntahan ang make up artist at
hairstylist sa buffet table para makakain kasama ang ilang staffs. Nasulyapan kong
kausap pa si Xanthus ni Jose, iyong isang staff. Nakasunod ang tingin niya sa akin.
Lumakad na ako patungo sa dresser side, ilang sandali pa nang maramdaman ko ang
presensya ni Xanthus sa likuran ko. I took a deep breath and face him simply with a
little smile, fuck. Ang plastik ng kaba ko!
"Hey?" I greeted cooly, hinakbang ko ang mga nakasampay na gowns at doon
kunwaring namili ng mga suotin.
Hindi siya nakuntento sa likuran at lumapit pa sa hanay ko, humawak ang isang
kamay niya sa dulo ng sampayan habang ang isang kamay ay nanatili sa bulsa.
"Can I invite you for lunch?"
My breathing faltered, I shuddered lightly and turned to him. My heart is
beating me up so loud and painful in a mesmerizing reason.
"For what?"
"Usap." tipid niyang sagot.
"Para saan?" ulit ko.
He shrugged slightly. "I just wanna talk."
Dios ko, ano ba? Bakit? Anong mayroon, Xanthus? Ganito agad ang bungad mo
pagtapos ng limang taon? Nasaan ang galit mo? O baka kakausapin niya ako dahil sa
galit niya.
I arched my left brow.
"Bakit? Lahat ng bagay may dahilan."
His jaw clenched sharply, his chest heaved up a bit.
"Maybe, we're friends after all."
That's laughable bullshit, Xanthus! You're still treating me as a friend after
all?
I smiled and nodded. "Maybe..."
Yeah, of course. We started to that. I won't have anything to say now, you're
the bestest friend I've ever had when no one wants me.
He sighed.
"Dallace..." he called it so unique. Nothing I could compare to. Damn it, I'm
going crazy.
I shuddered big time, mabilis akong napaiwas ng tingin at suminghap. I
immediately nodded my head. Para matapos na, sige.
"A-Alright, I'll just change my clothes." lumakad na ako patalikod at sumigaw.
"I'm going out! I'm out for today, thank you."
Hindi ko na hinintay pa ang sagot nila, I went inside the dressing room and
found myself smiling while my heart is jumping out my chest. Sinapo ko ang dibdib,
ilang saglit pa akong nagtagal sa pagpapalit kahit na iyong kanina lang din ang
suot ko. I just don't know how to face him normally, napakarami kong naiisip na
posibilidad sa pagyayaya niyang kumain ngayon. Maybe he'd tell me things, to clear
ours and have a better future witrh someone else already. Siguro gusto niyang
malaman kung moved on na ba ko o hindi pa.
My heart wrenched. Sumama ako sa kanya palabas ng studio, natuko ang tingin sa
amin ng mga staffs sa loob hanggang sa makalabas pati iyong mga modelong
nakakasalubong namin sa lobby ay todo ang tinginan. I haven't dated anyone, they
haven't seen me with someone after work here. Si Xanthus ang huli noon at ngayon si
Xanthus na naman ang nakita nila, nakakagulat talaga iyon. After five years, I
finally went out with the same man again.

Huminga ako nang malalim at dumistansya ng bahagya sa

paglalakad at hindi ko na tiningnan pa siya. Kinakabahan ako tuwing malalapit siya.
Pakiramdam ko ay siya iyong taong nagawan ko man ng mali ay anghel pa rin para sa
akin. I saw Xamarah and Yasmin entering the lobby, their eyes were on us already.
Namimilog ang mga mata nang makasalubong kami, napahinto ako dahil sa beso niya.
"Oh, hey there!" she greeted Xanthus.
He nodded briefly, he looks dashing as ever. Mas lumaki lang ang pangangatawan,
his height remained 6'4, I guess. Nakaflat slides ako at hanggang ilalim lang ng
baba niya ang aking taas, katulad pa rin ng dati.
"Welcome back! Kailan ka pa dumating?"
"Two months ago, I'm having my residency in Tagaytay."
"Seriously?" gulantang na sambit ni Xamarah.
Windang din ako roon, hindi ko inasahan na ganoon na siya katagal dito at hindi
man lang naramdaman? Tagaytay is a near place here, napupunta rin kami ni Avo roon
minsan pag magkakape at walang magawa. Although, I haven't really heard anything
about Xanthus. Kahit kay Avo pa na kaibigan niya, hindi naman iyon palakuwento
kahit minsan naiisip ko na kumustahin si Xanthus.
He nods and breathes. "Yes..."
Napataas ang kilay ni Xamarah at bumalik ang tingin sa akin.
"Hm, date?"
Uminit ang mukha ko, umiling ako at ngumiti.
"Lunch,"
"Date?" dugtong ni Xamarah sa panunuya.
I rolled my eyes in disbelief and walked past them, narinig ko ang tawanan nila
ni Yasmin sa aking ginawa. They're unbelievable! Talaga bang inaasar nila ako sa
harapan ng lalaking ito? Mga walang pakisamang kaibigan pero mas malala siguro kung
si Isha ang nakasalubong namin.
Xanthus was just following my steps until we reached the near car park where we
took his car, prente akong sumampa sa harapan nang pagbuksan niya. I could feel the
intense but comfortable looks he's giving me, natutunaw ako tuwing nararamdaman ang
kanyang pagsunod ng tingin sa bawat kilos ko. He slid inside and drove away the
studio, I don't care where he's taking me but I'm so sure that I'm safe with him.
He never hurt me, circumstances did.
"How..." he trailed to clear his throat. "How are you?"
That question triggered my heart and soul purely, napangiti ako ng tipid at
marahang pinagsiklop ang mga daliri ko sa hita nang lingunin siya. Nakita ko ang
pagilid na sulyap niya sa aking mga kamay ngunit iniwas din.
"I'm... so fine." I chuckled.
His lips sided slightly, I could feel the bitter snile on that. Humingang
malalim ako.
"H-How 'bout you?" gosh, this is so awkward! I didn't imagine this scene
between us! I was carefree and straight to the point in flirting back then,
nakakapanibago siguro na nagbago iyon sa panahon.
"I'm all right now..."
That made me smile and nodded a bit, that's what I wanted.
"I'm happy for you, X-Xanthus." nautal ako sa huling binaggit. "I mean, Kraig."
Fuck it!
He let out a small gasp and glanced at me.
"Are you mad at me?"
Kumunot ang noo ko. "H-Huh?"
I don't know if that's sarcasm or what, pero siya nga dapat ang tanungin ko
noon. Kung galit ba siya sa akin hanggang ngayon dahil sa nagawa kong pananakit at
pagtataboy noon. Sa lahat ng masasakit na salitang hindi niya dapat natanggap.

He cleared his throat again.

"You called me Kraig."
"That's your name..." I stated, a bit confused.
"Not for you." he sighed. "Everytime you'd call that name, I'm always thinking
you're mad or I did something wrong."
Fuck.
 "H-Hindi ako galit, bakit naman ako magagalit? Baka ikaw dapat ang galit sa
akin." I chuckled lowly.
Talagang naalala niya pa ang tawag ko sa pangalan niya noong oras na
pinagtatabuyan ko siya, ayaw kong tawagin siyang Xanthus dahil hindi ko naman
totoong gustong tabuyin siya. I want to call Xanthus by that name when everything I
say is all true.
He inhaled deeply.
"That won't happen." he said. "I thought you'd be mad because I didn't keep my
promise. I came back... and we saw each other again."
Napakurap-kurap ako, napatulala ako sa labas ng bintana at nanginig ang labi. I
bit my lips before speaking.
"N-No, it's alright now. We've both grown up from everything, it's okay to see
each other again after years." sinsero kong sinabi.
"D-Did you keep your promise?"
That little fear and hope in his voice made me tear up, isang kurap lang ng mga
mata ko ay tumulo ang butil ng luha kaya mabilis ako lumingon kunwari sa bintana
para maitago ang sariling mukha. I chuckled.
"I d-did." lie, I was suicidal and after him I tried to cut my wrist again. I
got overdosed because of too much stress and anxiety. So, I did not keep the
promise that well. I hurt myself, I scratched my skin and cried many times.
"You sure?" he chuckled bitterly.
Hindi ako nakasagot agad doon, ngumiti lang ako sa sarili at nagpakalma ng
emosyon. Fuck, this is drowning me.
Huminto ang sasakyan sa labas ng paborito kong restaurant noon pa na madalas
naming kainan, hindi na ako nagulat dahil alam ko ang daang tinatahak kanina pero
inasahan kong dadalhin niya ako sa paborito naming lugar dahil same way.
Suminghap ako at tinanggal ang seatbelt, nagulat ako nang hawakan niya ang
braso ko at mabilis iyong pinihit patihaya na tila may gustong makita. Naroon ang
stethoscope tattoo ko at ang quotation, I gasped and pulled my hand back in nervous
but he didn't let go and checked it more by tracing the lines of scars there with
his thumb, the deep scars covered by a stethoscope tattoo and quotation line about
my hero—him. Iyon ang peklat ng malalim kong laslas noon bukod pa sa maliliit na
naabutan na niya noong kami pa.
His jaw clenched tightly while looking at my wrist, mabilis ko iyong binawi sa
kaba. His eyes told many painful emotion he doesn't wanna let go so he sheathed it
with anger and frustration.
"You didn't keep your promise," he affirmed.
"I-I stopped doing it. I-I've hanged." I stammered. This is the same energy of
his emotions way back he was watching me with blood on my wrist while I'm pushing
him away. That time we were crying together because I had to break him while he was
pulling me in his arms.
Still, painful to reminisce.
Nagyuko siya ng ulo at bahagyang pumikit ng mariin, huminga siya nang malalim.
"I'm sorry." he said in a whisper. It was sudden that made me feel jelly in
instant. "I'm sorry for doing my promise, for leaving when you wanted it the most.
I was scared that you might continue hurting yourself if I stay, Dallace. I didn't
leave you for this..." mabilis niyang punto sa aking pulsuhan, may diin at poot. "I
did not leave you to have these scars."

Suminghap ako at tumingin sa kanya, natawa man ako ng

maliit ay bumagsak pa rin ang mga luha ko. Why does he still care even after
breaking him bad? I don't deserve your care now after making you feel shit. Agad ko
iyong pinalis nang umangat ang tingin niyang seryoso, nanatiling nakayuko ang ulo
pero nasa akin ang mga matang matapang ngunit hindi kailanman naging malupit.
"You see, I'm good. I didn't die from it, peklat na lang ang lahat ng 'to.
Huwag kang mag-alala, I still live like you were always telling me to continue the
life has given me." banayad kong sinabi.
 Hindi siya nagsalita pagtapos noon kahit tila galit na galit ang mga letrang
lumabas sa bibig, we both settled off that topic and went out to eat. It feels
nostalgic, so special and amazing. Pakiramdam ay buo ako lalo, hindi lang buo kundi
punong-puno sa mga oras na iyon kahit tahimik lamang. The wind is talking sweetly
for us to feel each other's presence even without words from us. After all these
years, I'm still in the center of his spell of affection. I'm still affected by his
nice presence around. Kung gaano niya pinapagaan ang hangin noon ay mas dumoble
ngayon dahil maayos na akong nakakahinga sa sarili, kahit wala siya pero iba pa rin
pala talaga iyong tila buong hangin ay sayo lang sa pamamagitan niya.
Masaya akong pumasok ng unit pagkahatid ni Xanthus sa akin sa ibaba ng
building, hindi na siya bumaba pa ng sasakyan at hinintay akong makapasok ng lounge
bago tuluyang sumibad paalis para sa duty. Maligaya akong lumakad patungo sa
kuwarto at sa kama binagsak ang sariling katawan na parang kay gaan sa oras na ito
kahit pagod pa sa shoot, I decided to call it a day today. Dadamahin ko lang muna
ang lahat.
While staring at the ceiling for almost two hours of my drifting mind, my phone
beeped on my chest. Kunot noo ko iyong inangat sa mukha para buksan at magbasa.
Unregistered Number: You should eat again, I know you didn't enjoy the lunch
much. I'm sorry.
Halos manggigil ang panga ko sa pagpipigil ng ngiti, sigurado naman ako kung
sino 'to!
I typed. 
Ako: Who's this?
Unregistered Number: Did you have some lunch date after us? This is Xanthus.
I grinned widely that turned into laughters, what the hell is happening to me
now? Shall I go and have a counseling?
Ako: Oh, wala naman. Sorry. Baka kasi may nanloloko lang.
Stupid reason! Paano naman ako maloloko ng ganoon, e, kaming dalawa lang ang
magkasama! Para kang gago, Dallace. I saved his number, I wonder if Halsey's not
strict on his textmates. Nakakahiya naman, international model ang girlfriend tapos
ako ang tinetext ng boyfriend. I'm not big as them but I'm confident of what I have
here.
Xanthus: I'm still missing you... 
Halos maibato ko ang cellphone ko, initsa ko iyon sa kama sabay nag indian sit
ako at dinutdot iyon sa gigil.
"What the hell are you doing, Xanthus Kraig!" impit kong sigaw sa cellphone ko
sabay higa ulit at padyak sa kama. Mabilis akong nagtipa.
Ako: Kraig, does Halsey knows you're telling that to your "almost ex"? I just
don't like how she'd feel about it.
Suminghap ako nang napakalalim at muling nakatanggap ng text.
Avo: Will you stop texting him? We're playing a damn mobile game and I don't
wanna be a loser because of my companion!
Namilog ang labi at mga mata ko.
Ako: What? What? Anong connect sa akin niyan! Sino?
Natatanga ako roon pero hindi ko kasi inaasahan na magkaibigan pa rin sila,
iyong mga tingin ni Xanthus kagabi ay parang papatayin sa sindak si Avo! How come?
Hindi nga rin sila nagpapansinan tapos ngayon magkakampi sa mobile game? What a
weirdos!
Avo: Stop texting Kraig, mamaya na!
I rolled my eyes.
Ako: You're too old to play that game, quit it and attend your patients!
Avo: I don't have a duty, I'm just with Kraig to play this fucking game.
Ako: Bahala ka.
I received a fast response from Xanthus.
Xanthus: What 'bout Halsey? What would she feel?
Napasinghap ako, lalong nastress.
Ako: She's your girlfriend, right? Just to make things clear, I don't do
takens.
Xanthus: That's too incest, Dallace. She's a cousin.
 Nanlaki ang mga mata ko, hindi agad nakasagot sa kanyang sinabi pero galit
akong nagtipa ng text kay Avo.
Ako: Hayop ka, Avo! Bakit hindi mo sinabing pinsan niya pala si Halsey! You
even faked your concern mentioning it!
Siraulo talaga 'tong psychiatrist na 'to!
Avo: Hahaha, your face was funny though.
Suminghap ako at muling humiga sa kama, I slowly typed my reply to Xanthus as
my heart beat shakily after clearing things. Kung ganoon, hindi niya girlfriend si
Halsey. My God!
Ako: It's nice to see you again... welcome back.
Damn, I don't think it's nice to hope for something after everything but I'll
try to have another chance of friendship. I'll consider it.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 41

Lalo akong hindi mag a-update sa demand. Next time. If you

want an update, you can just keep it yourself. Thanks :)
#SP41
My whole week endorsement pictorial and shooting for commercials was never the
same anymore. Xanthus was always visiting the set anywhere! Sa buong linggong iyon
ay nagugulat na lang ako na bumibisita siya sa studio o kung saan mang lugar ng
photoshoot ko kagaya kahapon na ginanap pa sa Manila studio ng isang brand company.
We've been texting since last week, mabilis ang mga araw na iyon at hindi ako
makapaniwala na parang magkaibigan na ulit kami.
It's just too sudden to be friends with him again, siyempre ang daming nangyari
sa loob ng limang taon. Sa akin, sa kanya at sa aming dalawang indibidwal na buhay.
Although, I'm happy that we're both cool. Normal na usapan lang sa umaga at gabi
kapag libre na ang oras, buong tanghali at hapon kasi ay abala ako sa trabaho at
siguradong ganoon din siya sa ospital.
Tuwing lunch break ko siya nakikita sa studio at kahapon naman ay wala siyang
pasok kaya napapunta sa Manila, hindi ko ini-expect na pati roon ay manonood at
maghihintay siya na matapos ang photoshoot. Just like the days of the week, he'd
surely drive me to my condo and go home then we'd text until good night to another
good mornings. That was the routine of my week.
"Dallace, get up! We're here!" I heard Ayi's giggles while shaking my shoulder.
Napamulat ako ng mga mata at ginala ang tingin kahit pupungas-pungas pa mula sa
pag-idlip, we're having a shooting for Shampoo commercial in Isla Verde today.
Afternoon ang call time noon, it's just a short clip commercial that will be shown
on television, too.
"Mag-uumpisa na ba agad, Yi?" bumaba ako ng van at tinanggal ang wayfarer ko sa
mata, I yawned while looking and walking with Ayi now towards the nipa hut cottage.
There are so many foreigners around, swimming and running on the shore. May mga
gumagala rin habang nagtatawanan at naglalakad lamang sa maputing buhangin.
Tinanggal ko ang sandals at hinawakan na lamang iyon, tiningala ko ang masakit sa
matang araw kaya pinikit ko ang mga mata para damahin ang init noon. It wasn't
calming but I wanted to feel it even irritating, it's summer time.
"Hindi pa, the call time is 3 PM." aniya at tumingin sa oras ng cellphone. "1
PM pa lang, may gusto ka bang gawin?"
"Swimming?" I grinned while looking at the crystal blue water of the sea.
Mainit at malagkit ang hangin dito pero hindi kabawasan sa magandang pakiramdam at
tanawin ng beach.
"Magsuswimming ka talaga mamaya sa shoot," halakhak niya. "Para sa ek-ek
shampoo na hindi masisira ang buhok sa salty water!"
Humagalpak ako. Nilingon ko ang cottage na para sa amin, naroon na rin ang
staffs team para sa paglalagay ng mga gagamitin sa shoot. I'm gonna play a
volleyball with extras during the shoot, I'm just hoping I wouldn't need to dance
here.
"Panira ka!"
"I'm just telling the truth. Ganoon naman kadalasan, alam mo na 'yan. Ang dami
mong endorsement pero hindi naman totoo ang pinapakita sa commercial. Gaya noong sa
isang fast food, 'di ba? Ang ganda noong hinanda sayo pero sa personal pag ako ang
umorder doon sa restaurant nila, napakatipid pala talaga. Jusko, hindi man lang
umabot sa lalamunan ko 'yong ice cream at chicken thigh! Sana nag jumbo hotdog na
lang ako, deept throat pa."
Tawa ako nang tawa, nanahimik siya sa pagsasalita nang marating namin ang
cottage. Hinubad ko ang aking shirt para itira ang black bikini bottom dahil
tumutulo na ang pawis sa aking leeg at dibdib, I took my phone out while Ayi
started putting his box of make up on the table. Sumunod si Jiyong na kausap ang
isang staff, she was holding my bag.
Kinuhanan ko ng litrato ang beach at pinost iyon sa IG, iniwanan ko rin ang
social media para basahin ang mga texts.
Danita: Nasa Isla Verde kami, saan kang island?

Ako: La Verde. Taga rito sila Kienzo, hindi ba?

Isha has a text, too.
Isha: Hey, bitch. I saw your ex nurse in Tagaytay earlier, he's a doctor
already? OMG! He greeted us when he saw us.
Kinagat ko ang labi at nagtipa.
Ako: Good for him.
Isha: Ang arte! Hindi halatang bitter ka diyan, sis! Nagkita na ba kayo? Hindi
ka ba nakapunta pa ng Tagaytay? Grabe ang small world talaga! Oo nga pala, I told
him you're alright with your boyfriend.
Namilog ang mga mata ko at mabilis sa alas quatrong nagreply. Hayop ka, Isha!
Ako: Ano? Sino? Bakit mo sinabi 'yon?
My goodness! Ano na lang ang iisipin niya at nagrereply pa ako sa kanya?
Isha: Masyado kang worried! Pakulo ko lang kung anong reaction niya. Alam mo
'yong ang cold ng expression niya palagi tas parang tahimik? Then boom, I told him
you have a boyfriend already and guess what? His reaction became wild! Nagtanong pa
siya kung sino! Sabi ko naman private masyado at nasa showbiz kaya hindi ko rin
alam. Grabe, 'te! Huwag kang papakita muna, baka bigla kang magiba.
Ako: Hayop ka talaga, Isha. Nagkikita kami noon since last week and we're both
cool tapos sasabihan mo ng ganyan? Iisipin niya malandi ako dahil nakikipag usap pa
ako sa kanya kahit may boyfriend! You stupid bitch!
Isha: Hahahaha. Putsa, malandi ka talaga. Hindi mo man lang sinabi sa akin na
nagkita na kayo? What a great friend I have in you! Mabuti pa si Danita, kahit
posisyong paborito ni Kienzo nasabi sa akin! Ikaw? Wala! Hindi ka true friend!
Uminit ang mukha ko roon.
Ako: Isha!!! Bakit pati si Danita, dinadamay mo sa ganyang kalokohan? Masasapok
talaga kita!
Isha: pa-demure ang peg mo, ateng? Ewan ko sayo, diyan ka na. I'll just do a
job. Nasa The Lake hotel kami.
Mas lalo akong pinamulahan ng mukha dahil doon, inimporma pa talaga sa akin!
Medyo iwas na talaga ako sa ganoong usapan dahil dapat pribado na! Nakakahiyang
ibroadcast pa iyon kaya hindi ako kailanman nagkuwento ng sex life ko sa ibang tao.
Hetong si Isha at Danita talaga, nagkukuwentuhan pa tungkol sa posisyon? Tangina.
The shooting started at 3 PM, natapos ko agad dahil hindi naman masyadong
marami iyong senaryo. We just played a bit of volleyball with extras then I walked
to the shore while talking about my hair and shampoo. That's it! Pagtapos noon ay
naabutan ko na sila Danita sa aming cottage, naghihintay sa akin habang kausap si
Ayi. Inabutan agad ako ng tuwalya ni Jiyong, Kienzo's looking at me while I'm
walking towards them.
I smiled at him and waved my hand.
 He nodded and smirked at me. "You look sexy, Ate Dal."
"Ay naku, kailan ba hindi?" tawa ni Ayi.
Tinuyo ko ang buhok sa tuwalya, nilapitan ko na sila Danita na nakaabang sa
akin habang nakangisi. Kienzo looks tall in close, halos kasing tangkad din ni
Xanthus. Napairap ako sa sariling naisip, bakit ba iyon agad ang kinukumpara ko?
"Sama ka sa amin, Yi?" hagikgik ni Danita.
Ayi shook his head. "May date kami ng jowa ko, kailangan kong bumalik ng
condo."
Nagtawanan kami. Hindi na ako naligo dahil sasama naman ako kila Danita sa
cottage nila, kasalukuyan din silang nagsuswimming dito sa La Verde pero sa
malayong parte pa mula sa shooting place. Ilang minuto pa akong nagpasalamat at
kumausap ng staff's team pati cameraman bago namaalam sa kanila.
Dinala ni Kienzo ang duffel bag ko at naglakad na kami sa kahabaan ng shore
papunta sa kanilang lugar. May ilang turistang dalagita pa ang humarang sa akin
para magpapicture kaya medyo natagalan kami sa paglalakad, sobrang init pa naman ng
araw sa balat. Mahapid pa dahil galing ako sa swimming kanina, Danita's wearing a
crochet dress and a cycling shorts. Tamad ko silang pinanood ni Kiezo habang
nangunguna sa paglalakad namin. Kienzo's arm is around her waist and she's giggling
at their own topic while walking.

They look so fine, nahabag ako sa sinabi kong hindi

mapagkakatiwalaan si Kienzo. Ilang taon na ang lumipas pero sila pa rin, may hindi
man magandang nangyari ay narito pa rin silang dalawa at magkasama. Masaya sa isa't
isa, nakakatuwa iyon. At least, I'll be content knowing Danita's place in his arms.
Kaya wala akong problema sa kanila kung magsasama man silang dalawa, alam kong
aalagaan iyan ni Kienzo. Now, I'm thinking about Mommy. I know that Danita's still
connected with her. Hindi lang sinasabi sa akin dahil nagagalit na agad ako pag
nababanggit sila. Siguro okay lang siya kasi sasabihin naman ni Danita iyon sa akin
kung may hindi magandang nangyari.
Pinakilala ako nila Kienzo sa mga pinsan at kaibigan nilang kasama sa cottage,
ilang minuto pang batian at pagpapakilala ang ginawa namin. Kilala ako ng ibang
pinsan niya dahil hilig daw nilang manood ng fashion show, ganoon din ang mga
babaeng kaibigan doon. Nakilala ko si Minther at Cadence, they are already married.
Si Deshawn at Tazannia, Reidjan at Alzhera, si Kurt Legaspi at iba pa. Si Cadence
at Kienzo ay magkapatid, si Deshawn naman ay napag alaman ko ring kapatid ni Lavern
at si Alzhera ay pinsan nila Cadence. Iyon lang ay wala si Lavern dito.
Sabay kaming kumain nila Danita at Kienzo habang abala ang iba sa kanilang mga
usapan at pagsu-swimming.
"Hey! Let's take a pic!" Tazannia said while pulling Kienzo's arm, kinawayan
din ang mag-asawang Legaspi.
Ngumisi si Danita at hinila na rin ako nang akbayan siya ni Kienzo, sumama ako
sa kanilang katuwaan. The sea and the far distance mountains behind us was the
alluring background while were all standing in the white sand beach, isang kaibigan
nila ang kumuha ng litrato.
It's two shots, normal and wacky.
"Hey, can we take a pic?" Kurt asked me casually.
Ngumiti ako at lumapit din, he put his arm on my shoulder. Nakita ko ang pang-
iinggit niya sa kaibigang si Christian habang nagpapicture kaming dalawa, he just
captured one. We were both smiling. Agad niyang kinawayan si Christian para
palapitin.
"Siya rin daw." halakhak niya. "He's always watching Lady Fortune's Fashion
show, by the way."
"Fan boy goals!" pang iinis ng iba nilang kaibigan.
Natawa ako at lumapit na rin kay Christian, he held on my waist gently and
smiled. Si Kurt ang tatawa-tawang kumuha ng litrato namin. Sumenyas siya sa akin na
yakapin ko raw, napailing ako habang tumatawa at ganoon nga ang ginawa. Christian's
hard body touched mine, he's topless and very masculine as Kurt. Napansin ko ang
paninigas ng katawa niya dahil sa ginawa ko, halatang nagulat doon pero kalaunang
lumambot at mas umakbay sa akin. I smiled widely and for the second shot, I looked
up on his face and pouted my lips.
Naghihiyawan ang mga kaibigan nila habang inaasar si Christian, sumunod pa ang
ibang kaibigan nila na nagpapicture sa akin. Masaya iyon dahil para kaming
magkakalapit na talaga sa ilang oras lang.
Hindi ako sumama ang iba pabalik sa cottage, nanatili rin ako sa shore para mag
sunbathing. Halos maduling ako sa kakabasa ng text sa cellphone kaya hinarangan ko
ng isang palad ang ibabaw para mabasa ng malinaw.
Xanthus: Are you done with your shoot today?
Napilitan akong bumalik sa cottage para makapag reply ng maayos, iniwanan ko
sila Danita sa dalampasigan. Naghaharutan silang dalawa ni Kienzo at nagpapahabol
sa alon.
Ako: Yup. How 'bout you?
Xanthus: I'm watching you.
Kumurap-kurap ako at naguluhan sa text niya pero instinct ang nag-utos na igala
ko ang tingin sa paligid. Dalawang minuto ko pa yatang hinalughog ng tingin ang
beach para maghanap ng sagot. My heart is crying joyfully as my eyes landed on my
textmate, he was standing beside a tall tree under its shadow just meters away from
the cottages. I parted my lips to breathe, I stood up straighly while looking at
him. He's wearing a white and black summer style button down short sleeve shirt and
a khaki shorts, lumunok ako nang magtaas siya ng kilay habang nakapamulsa ang isang
kamay.

Hindi ko alam ang paunang reaksyon, puso ko lang ang

nagwawala pero ngumuso ako. Pinatay ko cellphone, isang singhap sa sarili ang
nagawa ko at lumabas ng cottage. Abala naman sila kaya hindi na kailangan
magpaalam, lumakad ako patungo sa kanyang gawi. He met me halfway with a lazy walk
and smug face but intense eyes, it's telling so many words I couldn't understand.
Natatakot ako... kinakabahan ako sa paraang iyon.
My eyes heated that I needed to calm myself down. Sinantabi ko ang mapang-akusa
niyang tingin at kinalma ang sariling pakiramdam.
"Hi! What are you doing here?" may gulat kong salubong sa kanya.
"I'm gonna watch your shooting until it's done, and I came late." he announced
simply with a shrug, sumulyap siya sa likuran ko kung saan ang cottage na
pinanggalingan.
Huminga ako nang malalim, hindi ko napigilan ang ngisi habang nakatitig sa
kanya. Kunot ang kilay niya makapal dahil sa sinag ng araw ngunit mas lalo lamang
siyang gumuwapo sa ganoong paraan.
"Seriously? Hindi mo naman kailangan manood pag malalayo na, ayos na iyong sa
studio."
Bumalik ang tingin niya at awtomatikong nagtaas ng isang kilay, his chest
heaved.
"You're with a boyfriend?" aniya, bahagyang tinango ang ulo para ipunto ang
cottage namin.
Heto na nga ba ang sinasabi ko, Isha! Seloso 'to, kahit "friends" lang kami. I
smirked.
"Hindi, mga kaibigan ng boyfriend ni Danita ang kasama namin." sumulyap ako sa
paligid namin. "Ikaw, sinong kasama mo?"
"I'm alone..." kunot noo pa rin niyang sambit, tumitig siya sa akin. Nakita ko
ang diin noon at galit na halos namumula na.
Napatawa ako sa kaba dahil hindi ko maintindihan kung para saan iyon at hinila
siya sa braso, agad akong nakaramdam ng kuryente roon pero tinuloy ko pa rin kahit
halos mamatay na ako ako sa pag-iinit ng puso at mukha ko.
"Okay." ngisi ko. "Sama ka na lang sa amin."
Hindi siya masyadong nagpahila pero nadadala ko pa rin, iyon lang ay bumabagal
lalo kami sa paglalakad.
 "Why don't we just get our own place?" he suggested and he cleared throat. "I
mean, I'm not invited there."
Suminghap ako, tinago ko ang ngiting lumalapad. Tiningala ko siya at inirapan.
Kahit sobrang apektado ko, hindi ko iyon ipapahalata. Walang pinagbago, Xanthus.
Ikaw pa rin... sana ako pa rin.
"Ako rin, hindi invited. Sinama lang ako, but Danita's not the host of their
outing. So..." I shrugged. "Okay lang 'yan."
Namilog ang mga mata ko nang matapilok ako sa buhangin dahil sa kaharutan ko,
but his reflexes was more fast than my downfall. He held my lower back quickly, the
touch of his hand on my skin is undeniably torture for my heart and green thoughts
at the moment. I suddenly remember those times, I was straddling him while he's
controlling my hips... fucking shit, Dallace! Uminit ang mukha ko at nagmamadaling
tinulak siya sa dibdib. Agad kumunot ang noo niya sa ginawa ko pero ang loko, mas
lalo akong hinila sa baywang. His hand gripped on my tiny waist and squeezed a bit,
my breathing faltered in nervous.
"X-Xanthus!" halos saway iyon.
Lumabas ang anino ng ngisi sa kanyang labi habang nakatitig sa aking mukha, it
was obvious that I'm blushing big time! Suminghap ako at umiwas ng tingin, nakita
ko ang pag-angat niya ng sulyap sa aking likuran ulit. It was a sharp look, I was
trying to calm myself down but when I felt him scrootching down to kiss the side of
my lips made me feel fragile. Namimilog ang mga mata kong humawak sa kanyang
dibdib, he gasped in my lips before kissing me fully.
Napapikit ang mga mata kong bumigat agad sa paglalapat ng aming labi, his arm
around my waist circled more to pull me up. Tumagilid ang mukha niya para umanggulo
ng pagpapalalim ng halik, he bit my bottom lip tenderly that shivered me then he
pulled away to look at me. Nagmulat ako ng mga mata, I feel so soft and squishy. My
eyes are sleepy and his eyes were filled with accusations and pain, naghahabol ako
ng hininga kahit hindi iyon umabot ng minuto. The effect of his kisses is still
shivery.
"W-What?" tanong ko sa kaba, ang sakit ng pait sa mga mata niya. Parang may
nagawa akong kasalanan na ginawa siyang miserable.
He smiled sadly while staring at me, he took a deep breath and caressed my
cheek with his thumb.
"You think I wouldn't know, Lace?" he hissed in a firm whisper.
Kumunot ang noo ko habang nakatitig sa kanyang mga mata pero ayaw akong lubayan
ng labi niyang lumilinya habang nagsasalita. Marahas niyang hinawakan ang baba ko
at tinaas upang ipatay ang tingin ko sa mga mata niya.
"A-Ang ano?"
Na may boyfriend ako? Wala naman, ah! Si Isha lang ang nagsabi noon!
Umigting ang panga niya habang mariin pa rin ang matalim na tingin sa akin, his
lips landed on mine again without a warning. He flicked his tongue and bit my
bottom lip savagely that made me groan in pain, nang kalasin niya ay kinagat ko ang
aking labi at matalim siyang tiningnan pero mas matalim at mas madilim pa rin ang
kanya.
"Why did you do that?" his voice broke a bit while looking at my eyes
passionately.
Suminghap ako at napailing. Hindi ko siya maintindihan.
"Ang ano b-ba? Did I do something bad?" nanghihia kong tanong.
"You pushed me away for what, Dallace?" he hissed in my face.
Namilog ang mga mata ko, agad akong napatuwid at binawi ang sarili.
"T-That's already done. And you know my reason, sinabi ko sayo."
"The real fucked up reason." mariin niyang balik. "The real reason that didn't
benefit you and hurt you."
Naramdaman ko ang pang-aakusa roon at sumbat ng sakit. Suminghap ako at mabilis
nag-iwas ng tingin, marahan akong nagpakawala ng tawa para maibsan ang kaba.
"What are you talking about? Iyon na ang dahilan ko, Xanthus. Kung ano ang
sinabi ko noon."
Marahas niyang hinapit ang baywang ko, nilunod muli ng mapusok na halik ang
labi ko na tila gustong magparusa sa pamamagitan ng kanyang galit. Wala akong
nagawa kundi ang magpaubaya at apeksyon ang kusang gumanti.
"Is this the "you don't want me anymore" and "you don't need me anymore" kiss,
hmm?" he asked throatily while kissing me, his palm caressed my back tenderly.
Oo nga! 'Yan ba 'yon, Dallace? Gaano karupok ang salita mo? Damn it!
I moaned in his mouth. Halos ikahiya ko ang sarili dahil doon, nagmura siya at
kumalas. It was a sudden move to bury my face on his chest and hid it in
embarrassment, kumapit ang kamay ko sa kanyang polo at doon ako naghabol ng hininga
sa pagkahingal. He tangled his arm around my waist.
"We need to talk about it." he hissed while nuzzling my hair. "I'm so mad,
Dallace..."
Suminghap ako nang igiya niya ako paalis, bahagya kong nilingon ang cottage
namin at napanatag na walang nakapansin sa hostage taker ko. Huminga ako nang
malalim at nagpatianod na lamang sa kanya kung saan.
This will be my longest day, I guess. I can sense that he knew something... and
it made him furious so I need to explain it clearly. We're going to talk, Xanthus.
Okay, giant baby.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 42

#SP42
Nakangiti ako habang pinapanood ang busangot niyang mukha, inaayos niya ngayon
ang seatbelt ko at hindi ko alam kung bakit sa kabila ng kaba ko ay naaaliw pa rin
ako sa iritasyon niya sa akin.
"Kraig." tawag ko.
Mas lalong tumalim ang sulyap niya pagkalock ng seatbelt, humawak siya sa itaas
ng pinto at pinilig ang kanyang ulo para balingan ako ng atensyon. The sun ray from
behind is touching him, his hair became color gold by that. He looks like a Prince
of Sunlight, now I realized that it's really fit to him. He's a light.
"Kraig... dito na lang tayo mag-usap. Saan ba tayo pupunta para mag usap?"
malisyosa kong tanong.
"Tagaytay."
"Dito na lang! We have a suite here, in Legaspi's hotel."
He sighed and glanced at the tall luxury hotel building behind. It has a
beachfront view, sa mga hotel dito ay iyon ang pinakamatayog at prestihiyoso.
Marami pa raw hotels and resorts ang mga Legaspi sa Isla Verde, hetong nasa La
Verde ang bago.
"I want it in my place."
Ngumuso ako at parang kuting na tumango na lamang, siguro siya naman dapat
ngayon ang pagbigyan ko sa gusto pagtapos ng lahat ng masakit na nasabi at nagawa
ko sa kanya. After being my light, after being the help in my darkness.
"Sayang naman, babiyahe pa tayo ng ilang minuto pa Tagaytay imbes na
magkakabati na tayo ngayon." pabulong kong sinabi.
He looks triggered at that. Sumulyap ako sa harapan kung saan kita pa rin ang
malayong cottage nila Danita.
"Isa pa, gusto kitang ipakilala ulit kay Danita."
Tumaas ang kilay niya kasabay ng umigkas na panga, iritadong-iritado.
"Are you slaving me?"
Nagmulat ako ng mga mata sa gulat, hindi ko napigilan ang malakas na pagtawa ko
habang humahawak sa tiyan ko. Naalala kong nakabikini top nga lang pala ako at
shorts, isa pa 'to sa problema.
"Hindi, 'no!" tawa ko, tinuro ko ang dibdib ko. "Hindi ka ba maaawa sa akin?
Para akong si Eba, nakabra lang tapos isasakay mo ako rito? Lalamigin ako niyan."
Mas lalong nanggigil ang panga niya, paismid siyang umiwas ng tingin at
suminghap.
"Inuuto mo ako." mariin niyang bintang.
 I smiled inwardly, marahan kong hinawakan ang braso niya at hinagod iyon
pababa-taas. I tilted my head slightly. He's fucking cute!
"Let's just check in here, Kraig." malambing kong sinabi.
Umirap siya.
"Xanthus... para makapag-usap na tayo."
Halos murahin na yata niya ako sa isip-isip, sobrang talim ng tingin niya pati
ang pagwawala ng panga. Suminghap siya at tiningnan ang kamay kong humahagod sa
braso niya, tawang-tawa na talaga ako sa loob-loob ko. Para siyang umaamo na
biglang narerealize na nauuto lang siya kaya magagalit ulit.
"Ano?" I asked sweetly while smiling at him.
Baliw ka na, Dallace. Ang lakas mong mang-asar pero bahag naman ang buntot.
Nagpamaywang siya at inis na hinilamos ang isang palad sa mukha bago ako
kinalagan ng seatbelt. Humagikgik ako habang bumababa ng sasakyan, suminghap ulit
siya at matalim na naman akong binalingan.
"Pag ako, hindi naconvince ng rason mo, magkakasubukan tayo." banta niya sa
akin at kinuha ang Adidas duffel bag niya sa likuran bago ako inunahan sa
paglalakad.

Tahimik akong natawa habang sumusunod sa kanyang paglalakad

pagkasara ko ng pinto. He locked it. Ilang tao ang nakapansin sa akin, halos iwasan
ko para lang masundan si Xanthus kaso may isang grupo na humarang sa akin.
"Hi, Dallace! Wow!" the man said in amusement.
Ngumiti ako sa apat na lalaki, they are looking at me in so much amazement and
admiration.
"Papicture naman!"
Isang tango ko lang ay umakbay na sa akin ang naunang lalaki, pinicturan agad
kaming dalawa. Hindi ko mawari ang itsura roon. Nakita ko ang paghinto ni Xanthus
sa paglalakad, hindi siya lumapit at nanatili lamang sa puwesto para maghintay sa
ginagawa ko. Sumunod pa ang tatlong lalaki.
"Ang ganda mo pala talaga," mangha pa ring sambit.
"Salamat!" I smiled. "Ah, I gotta go now. Thanks."
I hastily walked out from the group, nagtitinginan na rin tuloy kahit iyong mga
turista na alam kong hindi ako kilala. Sanay na ako sa ilang nagpapalitrato sa akin
tuwing may makakakilala, hindi ko iyon sinasawalang bahala dahil parte rin sila ng
karera ko. Muling lumakad si Xanthus, pinantayan ko na ang lakad niya at inangkla
ang braso sa kanyang braso at pinadausdos ang kamay pababa para mahawakan ang
kanyang kamay. Kumuyom ang kamao niya para hindi ko mapagsiklop ang mga daliri
namin, mahina akong humalakhak.
"Ano ba, Xanthus? Come on! It's been five years! Wala na akong maitatago sayo,
we already had se—"
"T'was make love." mariin niyang putol.
Sumipol ako at pinag-initan ng mukha. "Tsk, oo na. O 'di iyon nga, may nangyari
na sa ating dalawa, ngayon ka pa nagpapabebe sa akin?"
Namilog ang mga mata niya, kumapit ako sa braso niya at nginisian siya dahil sa
namumuo na namang iritasyon sa mga mata niya.
"Mag-uusap na nga tayo, 'di ba? I'll explain my side, or whatever you wanna
know. Kasi tapos na Xanthus, nangyari na ang lahat. Tinaboy na kita noon—kahit
labag sa kalooban ko." banayad kong sinabi. I inhaled calmly.
Maybe, he deserves to know the reason behind why I suddenly wanted him to leave
me. It's for the both of us, we both benefit from it.
"Save it," he jeered and tangled his arm around my tiny waist. Halos sakupin ng
palad niya ang tiyan ko habang naglalakad kami.
"Dallace Alfonso!"
Napalingon agad ako sa bading na tumawag sa akin, napakurap-kurap ako dahil isa
siyang kilalang host ng Fashion show. Napahinto ako sa paglalakad, ganoon din ang
ginawa ni Xanthus. Tumuko agad ang mga mata ng bading kay Xanthus, he smiled at me.
"Hi! It's been awhile!" aniya sabay beso. "I'm Rodd Chang, if you can't
remember. Naku! Buti nakita kita, I'm actually planning to invite you for a few
minutes interview sana."
Xanthus' hand stayed on my waist. Ngumiti ako kay Rodd.
"I'm sorry, maybe we can do the interview next time? I went here for my rest
day, I don't want to be disturbed."
I lied about the rest day. Of course, I did a commercial shoot but that's the
most effective way to push it away. I'm not really fond of interviews, ang presscon
nga ay ayaw ko pang daluhan noon. Hetong simpleng interview naman ay mas lalong
ayaw ko dahil walang magtuturo sa akin kung paano sagutin, wala si Rex. Doon ako
sanay. Minsan din kasi ay mahirap sagutin, hindi ko alam baka may masabi akong iba.
Agad siyang bumawi. "Few questions, please?"
Napabuntong hininga ako at tumango na lamang, sinulyapan ko si Xanthus na
walang emosyon. He just nodded a bit like it's just fine to wait. Naglabas si Rodd
ng cellphone para magrecord.

"Is it true that you and Jarin Roscoe will have a

controversial daring film this year?" mapang-usisa ang mga mata ni Rodd, panay ang
sulyap kay Xanthus.
I smiled. "No assurance for that."
"How about a chapter three of Kiss me Naked with Devious Estrevillo?"
Umiling ako.
"Im not sure yet, we're not discussing anything about the next chapter."
Rodd looked at me and smiled slightly.
"Okay. So... my last question. Is it true that you had a mental illness and got
into a rehabilitation?"
My eyes was about to explode out but I chose to be safe and just arched my brow
with a little chuckle, hindi ako agad nakasagot at winala ang ekspresyon. There's
no way I'd tell a story about it, it was a sensitive issue for me who had it worse
for long months. Masakit pa rin iyon sa pakiramdam at kahit anong baon ko sa
katotohanang iyon ay hindi ko magagawa dahil nakaukit na.
Hindi ko alam kung bakit tinanong niya pa iyon, pero wala akong magagawa sa
ganoong mga tanungan dahil kasama na iyon sa industriya lalo na pag umaangat. I
felt Xanthus grip tightened on my waist, he pulled me a bit. Bahagya akong
naestatwa nang maalalang nakikinig nga pala siya.
I instantly shook my head and smiled.
"Nope, it's not." I want to keep it private.
Hinawakan ko na ang kamay ni Xanthus sa aking baywang at tinalikuran si Rodd
para makaalis doon, natahimik na ako hanggang sa marating ang hotel. They'll use it
against me, that's the weakest point I don't want to share to anybody but only
trusted friends around. Hindi ko alam kung saan niya nakuha ang ideyang iyon,
pakiramdam ko tuloy ay nawalan ako ng ilang gramo ng gana ngayong araw.
Xanthus got a suite for us, hinawakan na niya ang kamay ko pagbaba ng lift sa
tamang palapag kung saan ang aming suite na tutunguin. Pinipilit kong umayos muli,
nakaraan naman na iyon pero iyon ang issue na hindi kailanman mawawala sa akin.
Anino ko na iyon, mawawala lang pag nawala na rin ako.
Binuksan niya ang pinto at pumasok na ako roon, sumunod siya at sinara ang
pinto sa likuran. Huminga ako nang malalim at binagsak ang sarili sa sofa, I smiled
and inhaled again to calm my negativity. Kinuha ko ang cellphone, I need my bag.
Puwede ko naman sigurong ipahatid kay Danita muna para makaligo ako bago kami mag-
usap, hindi ko na matatagalan 'tong lagkit ng katawan ko dahil sa buhangin at
maalat na tubig.
I texted Danita about my bag, sinabi ko rin ang suite number namin. Tumungo si
Xanthus sa telepono at may kinausap doon na batid kong food service, nilapag niya
ang kanyang duffel bag sa kama. Ginala ko ang tingin, the room was wide and
spacious with luxury details and some furnitures. May isang malaking flat-screen sa
harapan ng kama, nakadikit sa pader. May sofa sa may bintana at lamesa.
"Shower muna ako," sabi ko at tumayo.
 "Shall I get your bag?" he asked simply.
I grinned. "Why? Can't we talk naked?"
Go, Dallace. Diyan mo siya nakuha dati, 'di ba? Sa ganyang kalandian mo ay
naputol ang kasumpa-sumpang 3 years relationship nila ni Freya. I won my light and
that's Xanthus.
"Dallace, just get in the shower." he warned like a father with blazing eyes
while pointing the bathroom.
Humalakhak ako at inilingan siya.
"Just hand me a shirt here, if you have an extra. And Danita's coming to bring
my bag."
He didn't say anything, sinundan ko siya ng tingin na lumapit sa bintana habang
kinakalas ang ilang butones ng polo. He looks so pissed. Natawa ulit ako at
tuluyang pumasok sa banyo, ilang minuto ang tinagal ko roon at halos makatulog na
sa bathtub kung hindi lang narinig ang katok ni Xanthus.

"Dallace! What are you doing now?" narinig ko ang bakas ng

galit at pag-aalala roon.
Mapait akong napangiti, marahil ay naiisip na naman niya ang gawain ko tuwing
nakukulong sa banyo.
"I'm fine!" sigaw ko pabalik at tumayo na para isilip ang ulo sa pinto. I won't
hurt myself again, my life now is so precious to be wasted.
Nagulat pa ako nang makita ko siyang nakaabang doon, he's holding my duffel
bag.
"Your sister brought this," abot niya sa akin.
Tumango ako at ginala ang tingin sa silid, wala namang ibang tao roon kaya
hindi siguro pumasok si Danita. Ano kayang reaksyon ng kapatid ko? Kinuha ko ang
bag, kinailangan kong buksan ng mas malawak ang pinto para magkasya, hinarangan ko
ng aking braso ang boobs habang ang ibabang parte ko ay nakatago sa likuran ng
pinto. I saw his eyes shifted to my chest and his jaw clenched tight, uminit man
ang pisngi ay masyado akong tuwa sa kanyang mga panakaw na tingin. Kinuha ko ang
bag at nginitian siya.
"Thanks." malandi kong sambit.
He gasped in disbelief before turning around, mapang-asar akong humalakhak sa
reaksyon niya. I wore a pair of lacey bikini, lumabas akong ganoon ang suot habang
dala ang bag. Tiningnan ko si Xanthus na kasalukuyang nagpapalit ng white shirt,
naisuot niya agad iyon kaya bumagsak ang balikat ko at naupo sa kama.
"I need an assistant." buntong hininga ko habang sinusuklay ng mga daliri ang
basang buhok.
Nagtaas siya ng kilay, iwas ang mga mata sa aking katawan. Nag indian sit ako
sa kama. Oh my gosh, I'm so confident of my body and corners. Maputi ang mga parte
ng katawan ko kahit tago kaya hindi ko kailangan ikahiya, I tilted my head while
caressing the side of my neck.
"For what?"
"To put me lotion."
"Seriously? You can do that alone, you have your both hands."
"I went from a commercial shooting, I'm tired."
"Huwag ka na maglotion." ismid niya. "Just put your clothes on and we'll get to
the point why we're here."
Namangha ako roon at tiningnan siya.
"Bakit nga ba tayo nandito? Ano bang ginagawa sa hotel? Usap? 'Yon lang?"
tanong ko, ang sarap asarin nito! Madaling mapikon kaysa noon.
He wants our talk this private, huh? Ano kayang mga itatanong niya?
"I don't know what to do with you anymore, Lace." problemado niyang sinabi
habang kumakamot sa batok niya. "Put your clothes on, please... mag-usap muna
tayo."
I shrugged.
"I can talk to you like this, I'm comfortable with this."
 Muna, huh? After the talk, what?
Suminghap siya at nagpamulsa sa khaki short niya, madilim niya akong tinitigan.
"Well, I can't." he stated truthfully. "Baka hindi tayo matapos sa maayos na
pag-uusap."
Nagtaas ako ng kilay at nagkrus ng mga braso sa aking dibdib, my breast
squished. Nagkatinginan kaming dalawa, my heart twisted nervously but I smirked.
"Ayaw mo 'yun, mahuhubaran mo na agad ako—"
Mabilis niya akong hinakbang sa kama at marahas na hinila patayo roon habang
siya'y nasa ibaba lamang, he immediately pressed his lips against mine. He's french
kissing me that made my knees tremble, hinawakan niya ang aking mga panga habang
mas lalong dinidiin ang halik. Kinagat niya ang dila ko kaya napangiwi ako at
tinulak siya para bawiin ang halikan.

"Ang sakit!" asik ko at tinulak siya sa balikat, bumagsak

ako paupo sa kama ulit habang pinapakiramdaman ang dila ko.
He put his knees on the bed to reach me, nagulantang ako roon. His eyes were
almost shouting wildly as he attacked me with kisses again. Tinuko niya ang mga
kamay sa aking magkabilang gilid, bahagya akong napaliyad dahil sa pag-atake niyang
gigil hanggang sa maramdaman ko na lang na nakahiga na ako roon habang naghahalikan
kami. He settled himself in between my thighs, pinarte niya ang mga hita ko para
makapuwesto roon. His other hand went down to my stomach slowly, caressing until it
reach my clothed center. Agad nag-init ang hiya at mukha ko nang marahan niyang
haplusin iyon, mula roon ay nagliyab ang kuryenteng dumaloy sa aking sistema at
nakaramdam ng kiliti. My body heated so bad. Namilog ang mga mata ko at napaungol
na bago ko pa man piliting pagdikitin ang mga hita.
Fuck, ang tigang ko yata!
Humalakhak siya sa labi ko at kumalas. Halos maghingalo ako sa kaba, kasabay pa
ng pagkuha niya sa hangin ko. Gusto ko siyang sigawan dahil pinagtatawanan niya pa
ako!?
"See? Stop teasing me if you can't prove it until the end of my patience,
Dallace." mariin niyang banta at bumaba ng kama ulit.
Humihingal kong hinila ang malambot na comforter para iharang sa katawa ko, I
bit my bottom lip as he walks towards my duffel bag and search for clothes there.
Nilapag niya ang kulay dilaw kong shirt at isang denim shorts sa kama, hingal na
bumusangot ako bago sinuot iyon kahit nakatunghay siya habang nakakrus ang mga
braso sa dibdib. Naupo ako at sumandal sa headboard, tinalukbong ko ulit sa aking
hita ang comforter at tinitigan siya.
"Where shall we start?"
His jaw clenched, naroon na naman ang kakaibang galit sa kanyang mga mata
habang nakatusok sa akin ang tingin.
"Mom talked to you, what did she tell?"
Suminghap ako. I knew it. Sino naman ang nagsabi ng tungkol doon sa kanya?
Bukod sa akin at sa Mommy niya, walang nakakaalam noon. I didn't tell anyone, kahit
sa counseling ay hindi ko binanggit iyon.
"W-Wala iyon, Xanthus—"
"I deserve to know," he sighed. "Please, I want the details, what did she tell
to make you leave me?"
Suminghap akong muli, napasuklay ang mga daliri ko sa buhok bago umiwas ng
tingin.
"It's for the both of us, Xanthus. Walang mali sa nangyari, we both deserve to
be independent and separate ways to reach... your dream field." humina ang boses ko
sa huli, mukhang mali ang napili kong term.
Wala siyang reaksyon pero blangkong natawa siya, tinukos niya ang magkabilang
braso sa mga hita habang nakaupo sa sofa at pinagsiklop ang mga kamay na tila iyon
ang pampakalma niya.
"My dream field? Do you even know my dream field, Lace?" he asked in a soft but
dark tone.
 "You want to be a d-doctor." I shrugged, a bit nervous.
"My dream field, it's in your side, Dallace. I wanted to be with you while
reaching everything."
Kumunot ang noo ko sa kirot ng puso, hindi iyon totoo. Hindi niya maaabot iyon
kung parati ko siyang hahanapin kasi nakadepende ako sa kanya, alam ko iyon at
sigurado ako roon dahil malala ang pagkabaliw ko sa kanya dati. I wanted his
presence all the time.
"No, that's not what you were doing! Unfocused ka sa sarili mong buhay noon
dahil sa akin, dahil parati tayong magkasama. I was depending on you, and you gave
me that power without saying anything. Hindi ka nagrereklamo sa mga gusto ko kahit
mali! Nasanay ako roon, paano mo maaabot iyong pagdodoktor kung hindi mo ako
maiwanan?"

"Can't I reach it with you? Puwede iyon, alam kong

maiintindihan mo." malamyos niyang sinabi habang nakatitig sa akin ang hindi
mabasang mata.
"Iyon na nga, e. Hindi ko maintindihan dahil malala na ako noon, I wanted you
so bad. You were my obsession, ayaw na kitang mawala sa tabi ko dahil paranoid ako
sa mga bagay-bagay. Ikaw ang dinependahan ko ng sobra, hindi ko maiintindihan kung
iiwanan mo ako."
"But you still did." he whispered.
Kinurap ko ang mga mata, nilihis ko ang nag-iinit na tingin sa kanya dahil sa
emosyon.
"I did, 'cause I realized that your Mom is right. We can't have each other
forever, I can't always have you as you can't have me, too. Kahit mahal kita at
mahal mo ako, kailangan pa rin nating maghiwalay para matuto sa ating sariling
paraan. We cannot stay dependent, we'll end up reaching nothing. I chose to break
you because I know you won't leave me in a simple way! 'Di ba, Xanthus?" namamaos
kong sinabi.
His jaw sharpened more, hindi siya nakapagsalita. Mariin lang ang titig sa
akin.
"No." he said. "I'll live with you while studying, that's my plan."
"That's not your planned life! Sa ibang bansa ka mag-aaral, paano tayo
magsasama?" sarkastikong tanong ko.
"I'll take you with me, you are included in my plans!" he said in irritation.
Hindi ako nagsalita, pumikit ako ng mariin at huminga nang malalim. My heart is
aching for everything. For him.
"Was it all true..." he said in a whisper. "H-Hindi mo ba talaga ako minahal
kahit kailan?"
Napakurap-kurap ako at nagbaba ng tingin, mariin kong pinikit ang mga mata ko
at saka suminghap.
"Everything was lie," mapait akong nangisi. "How couldn't I love you? You are
the meaning of that word for me, Xanthus. Without you, I wouldn't know what it
is..."
Nanatili ang mariing titig niya sa akin, hindi ko alam kung ilang minuto kaming
natahimik pagtapos noon at panay ang iwas ko ng tingin dahil sa kanyang paninitig.
My heart is beating so hard and loud, kung mayroon man akong hindi kayang
pakalmahin ngayon sa sarili ko? Heto iyon, ang tibok ng puso ko para sa kanya.
Ilang sandali pa ay napahilamos ang mga palad niya sa kanyang mukha, tumaas ang
pasada noon patungo sa kanyang buhok na tila frustrated sa lahat.
"Minahal kita..." mahina kong sinabi. "Nagsinungaling ako noon, hindi totoo ang
lahat ng sinabi ko sayo dahil kabaliktaran noon ang totoo. Ikaw ang kailangan ko,
ikaw ang gusto ko, hindi ko kailangan ng iba dahil sobra ka pa sa sapat."
Suminghap ako at bumaba sa kama, para malapitan siya sa sofa. I stood up in
front of him, he couldn't look back. Nasa mukha pa rin niya ang mga palad na
nakahilamos habang nakatukod ang mga sikot sa hita.
"I'm sorry, I decided to find myself too. I had to do that, for myself. For us.
We needed to break apart to learn more, to find ourselves before finding our way
back. I didn't hope for this, Xanthus. Masaya lang ako na parehas tayong natuto sa
kabila ng lahat, hindi ko inaasahan ang ganitong pagkakataon muli. Sa iisang
lugar... magkausap at magkasama." I smiled slightly and held on his both broad
shoulders.
He tensed up a bit, parang gustong alisin ang mga kamay ko sa balikat niya pero
hindi ginawa. Muli niyang hinilamos ang palad sa mukha at saka bumuga ng hangin.
"Pero kung may iba ka na, ayos lang naman. At least, we had a talk today.
Everything's clear, I broke you for the both of us. I broke myself by letting you
go, too. You know, that was the hardest decision I've ever made in my whole life.
It was like letting the most important light go away and leave me in the darkness
again." marahan kong hinaplos ang balikat niya para maalo siya at mapakalma.
"Dallace..." he breathed and sat up tensely. Namumula ang mukha at tainga niya,
the anger and pain is blinding his dark eyes as he look at me in front of him.
Nagtaas ako ng kilay, bahagyang nanginig ang labi ko sa kaba pero ngumisi ako
ng tipid.
"Hmm?" I hummed while tracing his right shoulder down to his biceps. "But it's
okay, Xanthus. If you have someone else now, I'll be still happy to have you as a
friend." I emphasized the last word sweetly.
Bakit ang gago ko ngayon? My gosh! Araw-araw naman, medyo malala lang ngayon.
"May gusto ka pa bang sabihin o malaman?" tanong ko pa sa malambing na tono,
nangingisi sa loob-loob.
He looked at me violently, his eyes were very sharp and serious. Nag-igting ang
bagang niya.
"Baka ikaw ang may iba." he mocked.
Mangha akong napamilog ng labi, patago siyang inuuyam.
"Mayroon nga."
Napataas ang isa niyang kilay.
"And you're kissing me back!" he hissed in a controlled anger while gritting
his teeth.
"It's Kraig..." I puckered my lips and caressed his cheek softly. "My other
man."
Wow, inangkin agad! Magaling, Dallace! Huwag ka sanang mapahiya!
His jaw clenched so tight, his hand gripped on my right hip and pulled me
aggressively. He stood up, napaatras ako at tumingala sa kanya. He kissed my
forehead tightly and nuzzled on my hair.
"We're gonna meet my parents, I want a marriage immediately." he said firmly
and leaned down to whisper. "Hindi ka na makakawala."
My mouth dropped on the floor, my eyes were wide and shock.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 43

#SP43
Laglag panga ko siyang tiningnan habang inaayos niya ang mga gamit ko pabalik
sa duffel bag. I gasped and flew a palm on my forehead, nilapitan ko siya at
hinawakan sa manggas ng shirt.
"Xanthus! Ano bang pinagsasabi mo?" natatawa kong tanong pero kabado at hindi
makapaniwala sa pinagsasabi niya.
Marriage? Seryoso ba siya na 'yon agad ang gusto? Come on, marriage is a
permanent decision... hopefully. Kung ako ang ikakasal, permanente at walang
annulment na magaganap. Isang beses ko lang gustong maikasal at oo, kay Xanthus
pero masyado pang maaga para rito. Kahit 28 na kaming dalawa, mahirap pa rin ang
desisyon na pang habang buhay. Paano kung magsawa siya? Hihiwalayan niya ako at
maiiwan akong mag-isa. Kung magsasawa man siya at iiwanan ako, ayaw ko na mayroon
pang aasikasuhing annulment. Hiwalay na agad. Gusto ko ng limang taong relasyon
muna bago ang kasal. Pero naisip ko rin na ang daming mag-asawang sobrang tagal ng
nagsasama at kasal pero naghihiwalay pa rin.
Ano talaga, Dallace?
Pagilid siyang tumingin sa akin at tumayo.
"Okay, I got excited. I didn't ask you something." he gasped softly. "Mahal mo
pa ba ako?"
Nanlaki ang mga mata ko, suminghap ako.
"Are you seriously asking that after I let you kissed me?" tumingkayad ako at
hinawakan siya sa batok bago hinalikan sa labi. "Ikaw pa rin, Xanthus. It's just
that... this is too soon. Kasal agad? Gusto ko rin maranasan ma-engage muna."
He let out a little laugh in amusement, he held my lower back and leaned to
kiss my neck a bit.
"Ako pa rin? Ang ano?" mapang-uyam niyang bulong.
"Mahal ko... ikaw pa rin. Kaso ang easy to get naman kung tayo agad." umirap
ako.
Hindi ka pa ba talaga easy to get niyan, Dallace? Isang linggo pa lang kayong
magkaibigan, ah! Tapos may yayaan na ng kasal? Goodness!
Lumapit pa siya sa akin lalo, I clung my hands on his nape as he tilted his
head while looking at me intently. Gumapang ang mga kamay niya patungo sa aking
pang-upo. He gently caressed my butt cheeks that made me tiptoe slightly,
nakipagtitigan lang din ako sa kanya at hindi ko mapigilan ang ngiti kaya kinagat
ko ang ibabang labi.
"Baka ikaw may iba nang mahal..." pabulong kong sinabi habang nakatitig sa
kanya.
I'm still so in love with him, pakiramdam ko walang ibang nangyaring malungkot
noon. Walang masakit kaya ganito ko na lamang tanggapin ang pagbabalik niya, after
everything this is all I wanted to see... his success, nakatapos siya ng medisina.
He scrooch down to bury his face on the side of my neck, his chin rested on my
shoulder blade and gently planted a kiss there.
"I missed you so much..." he whispered, it was passionate and very nice to hear
this close. He sighed. "Okay, alright. Liligawan muna kita ulit."
Suminghap ako at napangiti.
"Anong ulit? Hindi mo naman ako niligawan noon, ah?"
He laughed on my shoulder before standing up again and faced me, magaang
magkasiklop ang mga kamay niya sa aking pang-upo.
"'Di ba?"
Umismid siya. "Oo na."
Humalakhak ako at kumalas sa kanya, hindi kumalas ang isa niyang kamay sa aking
baywang. Kinuha ko ang kamay niya para hawakan.
"I'm sorry for everything I told you, Xanthus. Five years ago..." panimula ko.
"That time, I feel like I'm capable to control you. Narinig kong kahit trabaho mo,
hindi ka na nakakapasok dahil parati tayong magkasama. I was too depended on you."

"Baby, it's all right. I loved how you depend on me. And
yes, you are capable of controlling me. You're holding me that's why I included you
in my everything. But you used my weakness," he sighed. "I've no choice but let
you, to give what you wanted even though it wasn't my decision. Leaving you was
never in my decisions. But, I still respect your self decision without me. I'd give
you that."
Suminghap ako at marahang pinaglaruan ang kanyang kamay habang hawak ko,
pumikit ako at ngumiti. I nodded understandingly.
"Thank you for that, thank you for letting me go. I won't be here, we won't be
here if we did not fall apart. I guess, we just made a good separation that time.
We both benefit from it, you finished med and I'm here... still living. You see,
everything happened made us independent and brave to stand up on our own. And I
found myself, too. H-Hindi ko na sinusugatan ang sarili k-ko." may kaba ngunit
nakangisi kong sinabi. "Hindi na ako nakadepende sa kadiliman ng isip ko."
 My heart is breaking and breathing under the same time of having him around me
again, natutuwa ako na sa lahat ng sakit na naramdaman ko noong pakawalan siya ay
nababawi ng kanyang presensya ngayon na ramdam ko. Emosyonal man o pisikal, ang
sarap sa pakiramdam na sa kabila ng lahat ng nangyari ay malinaw ang aking
natutunang leksyon. Ganoon din siya.
He hugged me tightly, huminga siya nang napakalalim at mas humigpit ang yakap.
"I'm proud of you, Dallace. I'm so proud that you kept standing despite of
everything you've had, and I love you because of that. I love you... still. I don't
think I could ever move on from it." he whispered in my ear, it makes me feel so
soft and warm. "Please, give me another chance. Give me your love, include me in
your life again. I will never hurt you."
Agad akong napangiti, ang sarap sa pakiramdam. It's a damn achievement to hear
from him, I make him proud? Shit. I never expected all I've went through sums this
up here. Telling he's proud of me. Pakiramdam ko, lahat-lahat ay nawala. Tumingin
ako sa malawak na glass window at pinagmasdan ang papalubog na araw habang
kumikinang ang kaasulan ng karagatan, iyon ay nagniningning para sa kanyang sarili
ngunit nagbabahagi sa iba. The sunlight will always be Xanthus; in the middle of
the tall mountains, the sun setting—a beautiful day to end by that golden sunlight
who let the people see how it shines even darkness will take over the bright sky
soon. Isang marahang tango ang naikilos ng ulo ko habang nakatuko pa rin ang mukha
sa kanyang balikat at pinapanood ang araw.
All the failures we've had today will be forgotten tomorrow. Just like how we
forget yesterdays... days will continue on that cycle, may nabibigo at may
nagtatagumpay. Minsan na akong nabigo ngunit nagtagumpay naman para sa sarili,
minsan na rin akong nagtagumpay at nabigo sa ibang araw. My life cycle came like
that, but I would still hope for better days because life is a hope.
"I'll never fail you again." he whispered.
Xanthus was never been a failure and a darkness. He's never been that man who
doesn't have a principle in life, I knew him in the state of success already. He
has a work and very matured in handling his life. Ngayon, iyon pa rin siya at mas
marami pang natutunan sa buhay. He's grown up so well and I'm thankful that I knew
him at the time of my dark life where I don't know how to handle the survival in my
head, he let me lean on him without anything in return. He let me use him to be a
light, dahil sa kanya ay nagkaroon ako ng kagustuhang magpatuloy pa. Dahil sa kanya
ay nakilala ko ang liwanag. My life now would never be the same without him.
We stayed in the suite, kung saan-saan lang napupunta ang usapan tungkol sa mga
nangyari sa loob ng limang taon na hindi namin kasama ang isa't isa. I told him
about my eight darkest months, doon siya natahimik kaya pinilit kong ibahin ang
aming usapan. Alam kong hindi ako nagtagumpay doon pero parang iniwasan na rin niya
ang usapang iyon kaya nakisabay na lamang sa aking gustong pag-usapan.

"I want a burger, Xanthus. Baba kaya tayo kila Danita?"

He smiled lazily, he pulled my hand and I laid on his chest. Kinuha niya ang
cellphone sa bedside at dinungaw ko iyon, he's making a delivery call.
"Let's just stay for awhile, pagtapos mong kumain saka natin puntahan ang
kapatid mo." he said, nanahimik ako nang magsalita na siya sa cellphone para sa
delivery.
Ilang saglit lang ay binaba niya rin pagtapos magpasalamat, he caressed my back
gently. Hinilig ko lalo ang mukha sa kanyang dibdib at mahigpit siyang niyakap sa
baywang.
"I missed you so much." I said and giggled. "I'm so glad you came back without
someone else, hindi na ako nasaktan."
Natawa ako roon, tiningala ko siya at pinanggigilan ng tungki ng ilong ko ang
kanyang panga. He laughed scornfully and rolled his eyes sluggishly.
"Is that the "you don't want a clingy and possessive" someone like me?" he said
it sarcastically with firmness, hinigpitan niya ang yakap sa akin at pinanggigilan
ako na tila panunumbat.
 Humagikgik ako. "I lied. I'm so bad."
"You're really so bad," sang-ayon niya. "So bad, you wasted a man like me."
Humagalpak ako at hinampas siya sa dibdib.
"Para ka nang si Avo, ah? Kumakapal na ang mukha mo, sabihin mo sa akin.
Nagkikita ba talaga kayo noon?"
"Nope, we just met again two months ago. He's also living in Tagaytay."
"Magkapit bahay kayo? I thought your friendship was over."
"Almost, when I saw him posting your photos everyday. It was my torture days, I
blocked him on Instagram but I'm still stalking you. Close kayo ni Avo, nagpopost
ka rin ng photos n'yo! Hindi mo nga nagawa sa akin 'yon noon!" mapanumbat niyang
sinabi at bahagya akong tinulak pero kinabig ulit. "I blocked you too, 'till I
decided to just deactivate my account since you're the only reason why I'm having
it for years. Nakakabwisit, e."
Namimilog ang mga mata ko habang nakikinig, natatawa rin ako.
"Seriously? Kailan?"
"Two years after I left Philippines, I don't really know what's been happening
around you. I blocked myself to you, even though I don't really want to leave you.
I know you needed it, you need to be alone to stand up on your own. Pero
napakahirap pa rin na hindi ako sumilip sa mga nangyayari tungkol sa career mo, mas
madali roong makakita ng tungkol sayo dahil public figure. So I stalked for years,
your daily doings, I thanked paparazzis for that. Nakikita kita palagi pag
lumalabas ka ng condo dahil may litrato sa net. Until you posted your picture with
Avo and some other men around showbiz. Tinamad na ako."
Tawa ako nang tawa roon, naupo ako at humawak sa dibdib niya habang tumatawa at
tinitingnan ang mukha niyang busangot. His hand was just behind me, nakasandal siya
sa headboard at nanonood sa pagtawa ko. A shadow of smile crept on his lips, hingal
at halos naluha pa ako sa pagtawa.
"Hindi ko inexpect na stalker ka! I mean, I thought you'd get mad all the way
long. Akala ko hindi ka na rin makikibalita at hahayaan na talaga ako! At ngayon
inaamin mo 'yan, nakakatawa." halakhak ko.
He pulled me by my elbow and kissed me, suminghap ako at gumanti roon habang
sumasampa sa kanyang matigas na tiyan. My thighs were apart while sitting on his
stomach, humawak ako sa magkabilang gilid ng leeg niya at pinalalim ang halik ko
pabalik. My heart is screaming so wild, I bit his bottom lip that earned him a
raspy chuckle while kissing back. Humawak siya sa aking baywang.
"So you see me almost naked, hmm?"
"Almost?" he chuckled. "I saw you naked already."
Bumusangot ako sa pagniningas ng mukha at binitiwan ang labi niya, hinaplos ko
iyon gamit ang hinlalaki. 

"I mean my photoshoots, and my some movie films." medyo

habol hininga ko pang sambit.
Dumilim ang mukha niya habang marahang humahaplos sa aking baywang, nagtaas ako
ng kilay saka tinaas ang mga kamay para magtali ng buhok ko. Pinanood niya lamang
ako, bumuntong hininga siya sa tanong ko.
"Yes, only the commercials and endorsement photoshoots without a partner." he
breathed. "And I accidentally watched your film trailer with Estrevillo on YouTube.
I accidentally broke an iPad, too."
Mas lalo akong namula sa kakatawa roon, he's frowning in irritation now.
Hinawakan ko siya sa panga at yumuko para gawaran siya ng halik habang tumatawa sa
kuwento niya.
"Aw, kawawa naman." kunwaring malungkot kong sinabi habang nakausli ang ibabang
labi. "Nagselos ka?"
He squeezed my waist that made me giggle more.
"Sinong hindi magseselos, Dallace? Isipin mo nga, ako ang may kahalikan na
ibang babae at nakikita ng maraming tao. May fans club pa ng combined name. Anong
mararamdaman mo?"
 Humagalpak ako at tumingin sa itaas para mag-isip.
"I'll punch you both." tawa ko.
"Tss, as if I'd kiss another girl."
"Weh? Wala kang nahalikang iba sa loob ng five years?"
Umiling siya. Umiling din ako, hindi naniniwala. Siguro, para sa akin parang
kahapon lang ang lumipas na limang taon dahil sa rami ng nangyari pero sa kanya?
He's a man, he has needs! Imposibleng hindi siya humawak ng ibang babae sa haba ng
taong iyon!
"Never."
"Nahalikan, wala? Nahawakan? Nagalaw? Imposible!"
His eyes broadened slightly, he squeezed my waist again.
"Wala, sa lahat. No one can replace you in my eyes, I turned blind after you.
It's not impossible, it'd be more impossible if I kissed someone not Dallace."
Suminghap ako, nakaramdam ako ng sobrang tuwa sa dibdib. I instantly scrooch
down to kiss him deeply, mukhang hindi iyon inasahan kaya napahugot pa siya ng
malalim na hininga bago ako ginantihan. He held on the curves of my waist and
pulled me more, electricity came through my vein. Kahit hingal na ay ayaw kong
tigilan iyon, I pushed my butt against his growing bulge behind me. He groans.
Binaba ko ang halik sa kanyang leeg at panga, I left a mark under his jaw and the
side of his neck. Humalakhak siya sa ginagawa kong paghalik.
"How 'bout you?" he asked in a whisper.
Suminghap ako at umiling. "Wala."
I grinned wickedly as I started grinding my hips against his crotch. Nang
balingan ko ang mukha niya ay nakita ko ang mariin niyang pagpikit. I know, we're
both in need for years if it's true. Kaya pala panay din ang halik! Sabik sa labi!
Muli kong giniling ang balakang, tumindig ang balahibo ko. Napatingala ako kasabay
ng kanyang pagtuwid para hapitin ako at halikan sa leeg. My breathing gets massive
as the seconds go by, suminghap ako sa muling pagtama ng aming kaselanan. Fuck, I'm
dry humping him sexily! I clung my arms around his nape and humped harder than the
first, para akong maglulupasay sa pakiramdam noon. Kinagat ko ang labing umaawang
habang naghahabol ng hininga.
"Dallace," he warned softly. He stopped my waist but I won't be Dallace for
nothing, I removed his hand on my waist and put it inside my shirt for my breasts.
Nagmura siya at mas lalong humalik sa aking leeg bago dumiin ang bawat paghawak
sa aking dibdib. Fuck! I'll probably have my release in no time now, a little bit
faster will make me feel the edge of this humps. I did, my moans started lashing
out of my lips. Mariin niyang hinawakan ang balakang ko ngunit hinayaan ang aking
ginagawa sa ibabaw niya. His hardness is no joke! He needs it, too! He needs me!

"Xanthus!" I moaned and grinded more.

Napahinto ako sa paggalaw nang tumunog ang doorbell, halos mapamura ako sa
sobrang inis doon.
"I guess, it's the food." he chuckled, slightly gasping from what we did.
I closed my eyes tightly while panting harshly, namumungay ang mga mata kong
napatingin sa kanya na tila may simpatya sa pagkabitin ko. Pasinghap na humalakhak
si Xanthus, hinalikan pa ang labi ko at marahang hinagod ang likuran ko, he gently
put me down on the bed while biting his bottom lip and chuckling. Tuluyan siyang
lumakad patungo sa pinto para kunin ang delivery.
Napadapa ako sa kama at hinilamos ang mga palad sa aking mukha, pinakalma ko
ang paghinga. Bigla akong nakaramdam ng hiya, sinarado niya ang pinto pagtapos
magbayad doon. Ngingisi-ngisi pa siya habang naglalakad patungo sa table, nilapag
niya roon ang mga paperbags. Pumikit ako ng mariin, my face heated up badly.
Tinabon ko ang isang unan sa aking mukha.
Damn it! Bitin na nga napahiya pa! It's a total embarrassment for me!
Samantalang siya ay normal lang! Konting paghahabol lang ng hininga, ayos na agad.
How the hell did he control the libido like that? Dapat hindi na niya pinansin ang
delivery! Nakakainis!
 "Come on, baby. It's okay, just eat this burger and you'll have a good day."
may pang-uuyam niyang sinabi nang maupo sa kama, inalis niya ang unan na nakatabon
sa mukha ko pati ang comforter.
Nakabusangot akong naupo roon at tinitigan ang burger, kalaunan kong inalis sa
isip ang hiya at nilantakan ang pagkain. Heto ang sagot sa nabitin kong pag-iinit,
tutal gutom na lalo ako. Kailangan kong kumain. I opened my mouth and bite on the
big burger, I heard a camera shutter from his cellphone. Matalim ko siyang
inangatan ng tingin habang nakakagat pa rin sa burger, muli iyong tumunog sa
pagkuha ng litrato. Sumandal siya sa headboard at nagtipa roon habang nakangisi.
"Hey! Don't post it! Look at me!" inis kong sinabi habang ngumunguya.
"What? You're still beautiful." he said while busy fiddling with his phone.
Napailing na lamang ako at tinuloy ang pagkain. Pagtapos kumain ay nagyaya na
akong bumaba sa kanya para magswimming, he gladly obliged it. Wala naman kaming
gagawin sa suite, pagtapos ng pagkahiya ko kanina. I don't think I can continue
doing that with him today, papalipasin ko muna ang hiya ko. Ayaw kong maging
agresibo. Natawa ako sa isip. Wow, galing magsalita. Tuluyan ng nawala ang araw
ngunit nanatiling maliwanag ang asul na kaulapan sa itaas, mas lalong dumami ang
tao sa beach at nakakatuwang tingnan. I wore a black ball cap to hide my face,
pakalat-kalat pa naman ang mga paparazzi rito.
Hila ang kamay ni Xanthus ay dumiretso kami patungo sa cottage nila Danita,
akala ko nga ay wala na sila roon pero mukhang hihintayin talaga nila ang
pagbubukas ng La Verde open bar. Mamayang alas siyete ang pag-iingay noon dito kung
hindi ako nagkakamali, iyon kasi ang parating binibida ni Danita sa amin ni Isha.
She loves the open bar so much, together with Kienzo's group of friends and
relatives.
Xanthus is wearing a black sleeveless muscle shirt and a boardshort now while
I'm wearing his black shirt without shorts underneath, pinagsiklop niya ang mga
daliri namin habang gumagala ang tingin sa beach. Akala ko ay pagbabawalan niya pa
akong magbikini pero sanay na siguro siya roon kaya hinayaan na ako sa gustong
suotin. Iyon lang ay may Ylarde pa talagang tatak ang shirt na pinasuot sa akin.
"Ano palang sabi ni Danita sayo kanina?" natatawa kong tanong.
He chuckled. "She was shocked, and she told me to get you pregnant now because
she wants a niece."
Namilog ang mga mata ko, uminit ang batok ko sa hiya at iritasyon sa kapatid
ko. Siraulo talaga iyon, nagaya na kay Isha.
"Sasabunutan ko talaga iyang si Danita."

Humalakhak lang siya. Nakita ko ang pagkaway ni Danita sa

akin nang matanaw niya ang paglapit namin, her lips grinned evilly. Sumunod ang
tingin ni Kienzo sa tinitingnan ni Danita, ngumisi siya nang makalapit kami.
"Ate!" si Danita.
Inambahan ko siya ng suntok nang lumapit, agad siyang nagtago sa braso ni
Kienzo na ngayon ay bumabati sa presensya ni Xanthus.
"Bakit!?"
"Nagtanong ka pa! Mamaya ka sa akin sa bahay." banta ko sa kanya na kinatawa
nila Kienzo.
"Kienzo, ayan 'yong ex ni Ate na hindi niya makalimutan—"
Agad ko siyang kinurot sa labi, humagalpak sa tawa si Kienzo at inakbayan si
Danita para takpan ang bibig at haplusin iyon. She rolled her eyes. Pinandilatan ko
siya at hinila na ang kamay ni Xanthus.
"Kienzo, si Xanthus... at si Kienzo, boyfriend ni Danita."
Kienzo grinned, tumango lang si Xanthus at binalik ang ngisi.
"Bakit walang label kay Xanthus?" usisa ni Danita, tinalo pa ang bubuyog sa
daldal.
"Kraig, Danita." mariin kong sinabi sa kanya.
Humagalpak sa tawa si Kienzo.
"Magkapatid nga kayo."
 Umirap lang ako. Tumungo kami sa cottage nila, their cottage is wide and
spacious with grilling counter and round table. Nag-iihaw si Kurt at Christian nang
makatungtong kami roon, mabilis pinakilala ni Kienzo ang kasama ko.
"Hey, this is Xan—I mean, Kraig! Dallace's special someone." mapang-uyam na
pakilala ni Kienzo.
Nagsikuhan agad ang mga kaibigan ni Kurt, napailing si Christian nang lokohin
siya ng mga kaibigan. Ngumiti lang ako. Binati nilang lahat si Xanthus, kaswal na
binalik ni Xanthus iyon sa kanila. Nakiupo sila Danita at Kienzo sa amin para
makipag-usap.
"Are you staying for the night?" Kienzo asked Xanthus.
Tumingin si Xanthus sa akin at nagkibit balikat na tila sa akin ang desisyon.
"Hindi puwede, may pictorial bukas." sagot ko.
"Ha? Hindi ka sasama sa open bar mamaya?" reklamo agad ni Danita habang
kumakain ng barbeque na hinain nila Kurt sa lamesa.
May sari-sarili rin silang mundo at magkakausap, some of their girl friends
were glancing at me and Xanthus. Pansin iyon dahil nagbubulungan pa, may nahuli rin
akong kumuha ng litrato patago pero hindi ko na pinuna.
"May pictorial nga."
Umirap siya. "May boyfriend ka na ngayon, siya naman muna. Bonding tayo rito!
Huwag mong ipagdamot ang oras."
My lips separated while looking at her. Ngumisi siya at tumingin kay Xanthus.
"Ano nga palang trabaho mo, Kraig?"
"I'm a resident Cardiologist in Tagaytay."
Danita's eyes widened in amazement. Wow, I haven't asked that yet. Basta ang
alam ko lang ay resident doctor siya sa Tagaytay gaya ng sinabi niya kay Xamarah
noong nakaraan, hindi ko pa natanong kung anong ini-specialized niya. Cardiologist
pala siya.
I'm so proud of you, my giant baby.
"Wow! Puwede bang pagamot ng puso ko pag sinaktan ako ni Kienzo?" halakhak ni
Danita, bakas pa rin ang pagkamangha.
Tumawa si Xanthus doon, napairap ako kay Danita.
"Mauunang masaktan sa akin si Kienzo bago ka magpagmot, si Kienzo ang itatakbo
sa Orthopedic."
Nagtawanan sila roon.
"Ang sweet mo, Ate. Kiss kita mamaya." si Danita.
Siraulo kong kapatid!
Nagtaas ng kamay si Kienzo habang umiinom sa baso ng soft drinks.
"I won't try. Ayaw ko pong mabalian ng buto."
"Good!"
"Anyway, may balak ka bang pumunta-punta sa unit ni Ate?"
"Danita!" mariin kong saway.
Ngumuso siya at humagalpak sa tawa, tinaas niya agad ang kamay.
"Nagtatanong lang! Kaya mo pala ako pinapaalis na, ah?"
My cheeks burned out in shame. Napapikit ako ng mariin at handa na sanang
sugurin si Danita pero napigilan na ako ng hawak ni Xanthus na natatawa sa aming
magkapatid, panay din ang tawa ni Kienzo.
"By, huwag mo na asarin." bulong ni Kienzo. "Mamaya, malalagot ka na naman sa
inyo."
Suminghap ako habang matalim ang tingin kay Danita, kumindat pa talaga sa akin!
"Maybe, I'll just take your sister with me." Xanthus answered her with a
chuckle.
I just scowled.
Of course, ganoon naman talaga ang gawain noon! I can't help but feel excited.
Medyo alanganin pa ako sa kanyang balak na ipakilala ako sa parents niya, mukhang
hindi pa ako handa roon dahil wala pa naman akong nasasabi sa buhay. Paano kung
katulad din iyon ng ibang mga magulang na gustong mayaman din ang mapapangasawa ng
anak nila? Pero mayroon din sa akin gusto iyong mangyari para mapasalamatan ko ang
Mommy niya sa reyalisasyong binahagi sa akin noon. She's a part of my both
heartache and success... I should credit that.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 44

Last two. I know this is another cliche conflict but I'm

not raising the plot, I'm raising hope and courage for those people who shares the
same dark thoughts and problems with Dallace. Walang basagan ng trip, okay. Haha.
#SP44
Next days went normal in a special way around, having Xanthus is really a day
away from everything. Ang kaso, hindi pa rin naman kami puwedeng nasa iisang lugar
parati at magkukulong dahil may mga trabaho kaming kailangan gampanan. He has a
place in Tagaytay where he's been staying for months and I'm staying in mine. Hindi
kami gaanong magkasama ng buong araw, tuwing dinner lang kami nagkakasabay kumain
sa unit ko pagtapos na ang araw. It's honestly all right, though.
"Okay, Lace. Please, hear this out. Unforgettable Lust film is for Home for the
Aged charity, according to the producers and the author itself."
Kumunot ang noo ko kay Rex, Telulah is in the meeting with us together with the
handlers and some models who will participate in the film as supporting characters.
Ngumiti ako. "I haven't read the book yet, I need to hear what's that all about
'cause I can't really do something daring now."
Bakit kasi ako pa ang pinipilit ni Rex na gumanap doon bilang bida? I can
participate as a supporting cast! Ang daming modelo na puwede, o aktres na lang
talaga.
"It's just a bit daring from Kiss me Naked, but it's worth it. We'll be a help
to charities around, you are the most requested of the Unforgettable Lust
producers. Scripted naman iyon, there's no big deal."
"Why don't we just have Freya as the main? Or Xamarah? I know it will boom,
too. Maybe, you can have a casting audition. You see, I'm not really into acting."
Telulah smiled softly, she wasn't talking. She's just staring at me and I think
it's kinda creepy awkward but then, she's pregnant. I understand.
"You can try it, Lace." another manager said.
"I'll suggest you to read the book, first." Telulah intervened and looked
around the table. "Let her decide on her own, we can have a casting audition if she
did not agree on this."
I sighed in relief, sa totoo lang napepressure ako sa kagustuhan nila Rex at ng
iba pa sa lamesa. I don't know how to reject them, knowing rejection will be their
disappointment too. Ayaw ko noon, hindi sa takot ako pero ayaw kong makitaan sila
ng pagkabigo sa akin dahil ginawa naman nila ang lahat para mapaangat ako sa
industriya. 
Tinapos ang meeting sa simpleng tanghalian, I went straight to pictorial studio
for my photoshoot today. The staffs greeted me, I gave them a wide smile. Naroon na
si Ayi at Jiyong na abala sa pinag-uusapan habang inaayos ang dresser. Tumingin
sila sa akin at kumaway, ganoon din ang ginawa ko bago pumasok na sa dressing room
para makapagpalit ng susuotin. Nakahanda na roon at may numero ng unang susuotin,
it's a red one piece swimwear. It has a lace crossing under my boobs to hips.
Sinuot ko iyon at nagrobe, habang nagcecellphone ay lumabas ako at naupo na sa
dresser.
"Oo, narinig ko rin nga." ani Jiyong, naupo siya sa isang upuan habang nag-
uusap sila ni Ayi na nag umpisa na sa pag ayos ng aking buhok.
"Mas maganda naman talaga roon, kaso ayaw pumayag."
He ponytailed my hair up for make up, ngumuso ako at hindi sila pinansin sa
pinag-uusapan. Xanthus texted me about lunch.
Ako: I'm done with manager.
Xanthus: Good. Until what time is that shoot?
Ako: Saglit lang, baka 3 PM tapos na.
Xanthus: You'll be home that time?
 Ako: Yup, matutulog. Hihintayin ka. :)
Xanthus: Really? For what is that smiley, hmm?
Natawa ako, hindi naman noon naabala sila Ayi. Naging normal na sa kanila ang
biglaan kong pagtawa pag hawak ang cellphone.
Ako: Wala naman. I'll send you a nude, here...
My outfit is a deep neck one piece swimwear, binaba ko ang robe hanggang
balikat at nagselfie. I smirked my lips and gave a lazy look on the camera with
finger peace sign. Nasama pa ang kamay ni Ayi sa aking buhok, I sent it to Xanthus.
Nagandahan ako sa itsura ko kaya muli akong nagselfie at pinost iyon sa IG story
ko. Xanthus didn't reply on iMessage but he replied on my story.
Docxanthus: Mine.
Napahagikgik ako, I changed his username yesterday to DocXanthus and I find it
so cute to read on my notifications.
Ako: 😛
He sent a picture of his printed name on the right chest of his white coat;
Share this on your story and caption it, story of my life.
Pasinghap akong tumawa roon kahit inuumpisahan na ni Rex ang pagmi-make up sa
aking mukha. Napapangiwi siya sa pagtawa ko, mas lalo ko lang iyong tinawanan.
Ako: Wow, is that your Kraig side?
He posted a story, my eyes widened at the first picture. It was my selfie last
night, I was acting crying with my smudged mascara after my photoshoot. Nasa bahay
na ako noon at ang sumunod na picture ay burado na ang make up ko, my face was
closed up and tongue out while grinning like a dork. Uminit ang pisngi ko at
nagreply doon ng angry react. The last picture was when I'm biting a burger, it was
a mirror shot and he's on the reflection too. Nakaupo kasi ako sa pagitan ng mga
hita niya, we were both on the bed while watching Netflix. 
Ako: Xanthus!!! I'm so ugly! Why are you always posting my pictures like that?
You're crushing my career.
Docxanthus: Hahaha. I'm crushing on you.
Suminghap ako at nagpaikot ng mga mata, I put my meme face there with my eye
roll. He replied a lot of laughing emoticon.
Docxanthus: Gotta go, baby. I'll see you later.
Ako: You forgot something! I hate you!
Docxanthus: I love you
Docxanthus: It was late! Magkahiwalay talaga, gusto ko walang kahati.
Ako: Good! Good luck! Bye!
Humalakhak ako dahil sigurado magrereply pa iyan.
Docxanthus: Give it back! I need to go!
I laughed loudly again.
Ako: i luv u
Docxanthus: You're lying!
Humagalpak ako sa tawa lalo.
Ako: I love you!
Docxanthus: I love you more. Bye, don't reply.
Napailing ako at natawa na lamang, I posted his request and Avo is the very
first who replied on it.
Avofischer: Can't relate.
Ako: Tsk, can't relate because you don't have a gf.
Avofischer: I'm gonna block you both. My IG is becoming toxic. Hahaha.
Hesperus replied too.
EPHesperus: Sobrang corny mo na, Lace. Kaumay puro Xanthus mo!
Ako: Ang bibitter naman ng tao sa IG.

Humagalpak ako sa tawa.

 The shoot started in no time. As usual I'm wearing a heavy make up in my one
piece swimwear, we needed to go up to the rooftop for the shoot. Nakahanda na roon
ang mga gagamitin namin pagkaakyat. The sun is bright gold, naupo muna ako sa tent
at inayos na ni Mac ang buhok ko. Binalunbon niya lang sa tuwalyang puti at
nilagyan ako ng malaking hikaw, they let me put a shades on too.
"Sit there, Dal." utos sa akin.
Maligaya akong naglakad sa initan para puntahan ang set, it's a good scene of a
lazy afternoon under the sunlight. May isang upuan at lamesa, naupo ako sa upuan at
pinatong ang isang binti ko sa lamesang nasa harapan. Kinuha ko ang diyaryo at
binuklat iyon, binigyan ako ng isang sigarilyong walang sindi at minuwestra ang
gagawin ko. I just put the stick in between my lips while reading a newspaper.
"Alright!" the photographer said.
I feel so exposed while doing the shoot but I'm really comfortable with my job.
It didn't take long. Ilang oras lang ay natapos rin iyon, kasama ko sila Xamarah at
Yasmin na tumungo sa coffee shop para magpalipas ng oras pagtapos ng photoshoot.
Noon, akala ko madali lang ang pagmomodelo pero mahirap pala. Puro photoshoots,
lalo na pag dumami ang endorsement and promotion. Ano pa man doon ay worth it
naman, iyon ang masasabi kong masarap gastusin dahil pinaghirapan. I learned to
love the job of being a model and I have no plan to stop modeling.
We settled outdoor to smoke while having our coffee, Xamarah was giggling as
she took me a picture while smoking. Old habits die hard, really bad.
"Uy! Xanthus Kraig Ylarde, very own Cardiologist." panunukso ni Xamarah habang
nakangisi sa cellphone niya, she's obviously viewing my IG story.
I smirked and sucked on the filter, tumango ako at tumawa.
"Suwerte ko 'no?"
"Suwerte kayo parehas!" ani Yasmin, umuusisa sa cellphone ni Xamarah.
Humithit si Xamarah sa kanyang yosi, tinaktak niya iyon sa ashtray bago
nagsalita.
"Nakakagulat pa rin talaga na nagbalikan kayo after long five years of being
apart!"
"Oo nga, nakakagulat kasi si Freya hindi niya binalikan noon." Yasmin laughed.
Natawa ako roon, hindi ako makapagkuwento tungkol dito dahil kumplikado lalo na
roon sa problema ko sa sarili. They don't know my depression and mental health
issue, I'm acting cool all the time. Never they know, I was alone at the end of
every single day given to me. Iyon ang pinaka twist ng buhay ko, ang makulong ng
matagal sa sariling kadiliman. I don't know how to tame the darkness inside my head
so I drowned with it for long years that made me think of hurting myself and such.
Hindi ko rin alam na puwede ko palang subukang labanan, natakot akong sumubok.
Noon.
"Self decision, I guess." kibit balikat ko. "I decided it to push him away so
we'd break apart and do our own thing separately. Independently. Kaya masuwerte
lang na bumalik siyang wala pang iba."
"E, 'di ang suwerte rin niya na hindi ka naman nakakilala ng iba. Sa sobrang
daming nanliligaw sayo, kahit businessman nga. Pero siya pa rin, you're both lucky
after all!"
"Ano bang main reason, bakit kayo hindi nagwork out noon?" si Xamarah.
I puffed my cigarette and shrugged.
"Secret—" halos maubo ako nang makita si Freya at si Kristella Ylarde na
patungo sa coffee shop na kinalalagyan namin. Agad nagtagpo ang mga mata namin ni
Kristella Ylarde.
The way her eyes moved down to my lips with cigarette made me want to run away
and hide in shame, she's wearing a formal suit and black pencil skirt. She looks so
sophisticated and strict in that attire. Ganunpaman ay kinolekta ko ang sarili para
walain ang kabang nararamdaman. I need to calm down and make her see I'm okay now,
her son and I can be together again. Just like what she told me, right?

Marahan kong binawi ang sigarilyo sa aking labi at nilapag

iyon sa ashtray habang pinapanood ang paglapit nila, my heart is beating against my
chest so loud and nervous. Hindi ko alam kung si Freya nga ba ang sindya niyang
puntahan at magkakape lang silang dalawa, heto naman ang malapit na coffee shop
kaya hindi imposibleng ito ang mapili nilang lugar na pagpalipasan ng oras habang
nag-uusap. Wala na akong pake kung ano man ang usapan nila, pero hindi yata si
Freya ang sadya nang lumapit sila sa aming lamesa.
Agad napatayo sila Xamarah at Yasmin para bumati roon, pumormal naman ako at
bumati na rin kahit ngayon ay sigurado kong ako ang pakay niya. Diretso ang
mapanuri niyang mga mata sa akin, I stood up formally and smiled.
"Good afternoon, Ma'am. Will it be okay to you to talk here? Or shall we go
somewhere else with good ambiance?" I asked formally.
It's been awhile, Kristella Ylarde. Are you gonna sue me for seeing me smoking?
Or... some other things like, breaking your son again? Hmmm.
Her brow arched, a bit of amusement washed her formality. Freya's eyes widened
at that, may protesta roon na tila pinapaayos niya ako sa pananalita. She looks
concerned.
"It's fine here." ani Kristella Ylarde.
Ngumiti ako at humakbang na.
"Sa loob na lang, Mrs. Ylarde. This place is smoking area."
Hindi siya nagsalita, pormal lamang na naunang maglakad patungo sa glass door
ng coffee shop. Binulsa ko ang mga kamay sa likuran ng aking pantalon at nilingon
ang mga kasama, gulat din sila sa aking normal na pakikitungo. I shrugged my
shoulders and smirked, I followed Mrs. Ylarde inside the coffee shop. Naiwanan si
Freya sa mga kaibigan at nakiupo na rin doon, tanging cellphone ang dala ko.
Naiwanan ko ang sling bag sa upuan.
We settled on the two seater table near the glass wall, the view is a traffic
road with walking models from our agency. Ang iba'y nagyoyosi habang magkakausap sa
labas, nagkakatuwaan lang.
"Coffee, Ma'am?" sambit ko.
Umiling siya. "No, I'm fine."
I nodded and smiled before sitting up decently in front of her, hindi ako
magsasalita hangga't wala pa akong alam sa pakay niya. Tumikhim siya at tinitigan
ako ng ilang saglit, gustuhin ko mang umiwas ng tingin ay nanatili ako sa posturang
maayos. I'm nervous about this talk, baka pagkatapos ng lahat ay hindi pa rin niya
ako nakikitang sapat para sa anak. 
"Does Kraig knows you're smoking?" panimula niya na kinagulat ko nang bahagya,
hindi ko inasahan na roon mag-uumpisa ito.
Huminga ako nang malalim.
"Noon, opo."
Tumaas ang kilay niya. "He hates it, because his father died in lung cancer due
to smoking habits."
Namilog ang mga mata ko.
"I-I'm not smoking in front of him,"
She smiled lightly.
"Well, sino ba naman ako para pahintuin ka sa bagay na nakasanayan mo na?"
aniya. "Anyway, I'm here to tell you that I feel relieved to see you all right now.
How was your therapy? Did it make you feel better?"
Kumunot ang noo ko, hindi ko maingiti ang labi dahil puno ako ng pagtataka. I
nodded a bit.
"I'm all good now, Ma'am. Thank you for suggesting me to be alone and find
myself first before everything. As for your son, I'm also proud of him. He got a
medical degree in five years, thank you for guiding him. And... for giving me
realizations that cleared my mind while looking for my better self." sinsero at
pormal kong sinabi.

I'm just really thankful that her words was like a silver
lining in the middle of the storm with my troubled mind.
 Her lips scaled into a smile.
"Have you found yourself?"
Kumurap ako at alinlangang tumango, this feels light than what I'm expecting.
"O-Opo, umayos na po ako."
"How about you mother? Is she okay now?"
Nangunot ang noo ko, umawang ang labi niya bago muling nagsalita.
"W-Well, I just want to know if you're now okay with her so we could continue
the talk inside our home over dinner?" she said it formally with a bit hesitation.
"We still need to get her approval for the both of you. She's your mother, after
all."
My heart contorted rigidly, for some reason I feel terribly guilty and hurt at
that. Suminghap ako at tipid na ngumiti.
"A-Ayos lang, po. Hindi na kailangan ng approval niya, I can be wherever I
want. I can be with whoever I want without her consent. I'm old enough to handle
the life I'm having today and next."
Her eyes softened, she took a breath and smiled while nodding leisurely.
"Alright, then. I respect that. I'm inviting you and your sister to come over
and have a dinner with my family. Tonight."
Hindi ako nakapagsalita agad, napaawang ang labi ko at sinara iyon bago
alinlangang tumango sa kanyang imbitasyon. Tumayo siya at ngumiti, naglahad siya ng
kamay sa akin. Wala sa sariling tinanggap ko iyon.
"Thank you for being faithful to my son, and for making him happy after
breaking him because of me, I did that for the both of you." she chuckled. "I'm not
sorry for that. Looking back, you were both vulnerable on that stage. You needed to
grow up independently, I think you realized it after everything. And now, you've
gone too far. I'm congratulating you for being a strong woman to face your fears
and other issues alone. Good luck on your soaring career, hija."
Napatayo rin ako, halos mangatog ang mga labi ko sa emosyong lumulukob. Ang
saya pakinggan mula sa ina ng mahal ko, kailan ko kaya maririnig iyon kay Mommy?
I'm not hoping for that anymore, masaya na ako ngayon kahit wala noon. Hindi ko
kinakalimutan si Mommy, maayos na akong walang nababalitang may masamang nangyari
sa kanya. Danita's checking on her, anyway. Maybe I can find my way back to her
some other time, but I already forgave her emotionally. Para sa akin din iyon, para
sa peace of mind.
Maligaya at mangha pa akong umuwi ng condo, naabutan ko roon sila Kienzo at
Danita na nakahiga sa sofa habang nanonood ng cartoons. I sent a text to Xanthus
that I'm already home, medyo late iyon kasi alas tres ang sinabi kong pag-uwi
kanina.
"Hi, ate!" si Danita, punong-puno ng popcorn ang bibig.
Kienzo waved his hand lazily and winked at me.
"Magandang hapon, Miss Supermodel."
Umirap ako at kinalas ang sling bag sa balikat, tumungo ako sa fridge para
makainom ng tubig.
"Ang ganda noong bagong upload mong litrato, ate!" si Danita. "Hot mo sa
pagyoyosi na walang sindi."
Nagtawanan silang dalawa.
"Bwisit kayong dalawa!"
Patakbong lumapit si Danita sa akin dala ang bowl ng popcorn, sumampa siya sa
high chair at hinawakan ang kamay ko. I looked at her weirdly, ngumisi siya.
"Si Mommy ang nagpakita sa akin ng picture mo, Ate. Tinatanong niya kung iyon
ba ang itsura mo ngayon. Kanina lang iyon, 'di ba?"
Nagtaas ako ng kilay.

"Wow, nagandahan siguro sa akin?"

Humalakhak siya.
"She filed an annulment,"
"Ano!? Bakit?" gulat kong sigaw.
 Namilog ang mga niya, mukhang kinabahan sa sinabi ko.
"Bakit ngayon lang!?" pagpapatuloy ko.
Nakaramdam ako ng iritasyon at kaluwagan sa magkaparehong oras, mabuti naman at
naisipan niya iyon! Sana matagal na, 'di ba? Isang suntok lang, dapat hiniwalayan
na niya agad ang hayop na iyon!
She looked amused, humagalpak siya sa tawa.
"Sabi ko, Ate. Ikukuha ko siya ng unit dito para magkapit bahay kayong dalawa."
Tinaliman ko siya ng tingin. "Bakit hindi mo ikuha roon sa Isla Verde para
kapit bahay n'yo ni Kienzo, mas payapa ang pamumuhay at marerelax siya."
"Basta ba dadalawin mo siya roon, Ate. Sige, deal."
Umirap ako. "Hindi pa nga alam kung papayag sa annulment iyong ama mo, e."
"Reidjan will help her out, magaling na attorney. Iyong asawa ni Alzhera.
Pinsan nila Kienzo." she said proudly.
My heart ached. At least, Mommy knows her worth now. Sana magtuloy-tuloy na rin
siya sa pag-ayaw niya kay Gerald, that kind of man isn't worth it. Kumbaga, basura
iyon na dapat dinidispatsa na dahil wala namang ambag. Kahit sa trabaho niya bilang
pulis? I highly doubt it!
Huminga ako nang malalim at sumimsim ulit sa baso ng tubig, Danita continued
talking about her situation and her plans for mommy.
"Hindi ko pa alam kung saan niya gusto, pero itatanong ko. May trabaho naman
ako at nakaipon, puwedeng iyong rent to own para hindi mabigat masyado." she was
smiling.
She forgave her easily, she looks content with Mommy's decision. Bumuntong
hininga ako.
"J-Just let her stay here for awhile."
Nalaglag ang panga niya. Umiwas ako ng tingin at lumakad sa sink, kahit wala
akong gagawin doon. Kunwaring nagmumog ako at dinura iyon sa sink.
"Masama ang ugali ni Gerald, ngayong nagfile siya ng annulment dapat maglayo
silang dalawa. Baka sakalin siya noon at hindi pakawalan, magiging punching bag na
naman siya." nagtatagis bagang kong sinabi pero kalmado lang ang boses.
"S-Sigurado ka, Ate? Dito?"
Huminga ako nang malalim at sumandal sa sink, I nodded at her sluggishly.
"Oo, Danita. Lalayas na lang ako—"
"Ate naman!"
I laughed, biro lang iyon! Bakit ako lalayas? Magkasama naman kami noon sa
bahay at siya ang nakasama ko sa halos kalahati ng buhay ko. She guided me to grow
up in a wrong way, but it wouldn't less the fact that she's my mother. She gave me
life, baka nga pasalamatan ko pa siya ngayon dahil sa kanya ay nabuhay ako at
nagkaroon ng Xanthus. Ibig sabihin kahit na anong mali niya noon sa akin, mayroon
namang dumating na lalaking pumunan sa aking kakulangan.
"She deserves forgiveness," Danita smiled.
Inirapan ko lang siya kaya pinagtawanan ako, napatalon ako sa gulat nang
tumunog ang doorbell. Iyong delivery siguro, nagpadeliver ako ng burger dahil ayaw
ko ng kanin ngayong hapon. Tiningnan ko si Danita para utusang magbukas noon pero
bumusangot siya at tumakbo patungo kay Kienzo ulit.
"Paepal ka Danita-mad!" sigaw ko.
Sinermonan siya ni Kienzo at iyon ang tumayo para pagbuksan ang delivery pero
tamad na akong lumakad papuntang pinto para buksan iyon kaya naupo ulit siya para
manermon kay Danita sa malambing na paraan, iba ang bumungad sa akin pagkabukas.

It's my Dr. Xanthus Ylarde in his very formal doctor's

uniform while holding a sunflower bouquet and a paperbag of Hard Rock cafe. My
heart pummeled abnormally. Namilog ang mga mata ko at tuwa agad sa kanyang
presensya pa lang, lalo pa sa dalang bulaklak! Binagay niya pa ang bulaklak sa
kanya, huh? Palagi naman siyang may dalang bulaklak tuwing pumupunta at iba-ibang
klase iyon. Walang pinagbago, nagugulat pa rin ako at sobrang kinikilig sa ganoong
gawain niya.
 I smiled widely, he arched his brow and smirked while watching me. Lumapit ako
at tumingkayad para halikan siya, gamit ang isang kamay niya ay pumulupot iyon sa
aking baywang at yumuko para salubungin ang halik ko.
"Mama's inviting us for dinner tonight." he whispered in between our kisses.
I smirked and kissed him before pulling out. Hindi niya alam na mas nauna ko pa
iyong nalaman! Yakap niya pa rin ang bouquet sa kanilang braso habang hawak ang
baywang ko sa kabila, his brows furrowed.
"We'll bring Kienzo and Danita," pampalubag loob niya pa na tila sinusuri ang
ekspresyon ko.
Ngumuso ako, humakbang na siya papasok habang yakap ang baywang ko at inaamoy
ang aking buhok.
"But if you don't want it tonight, I can set another day." he whispered while
nuzzling on the side of my head.
Danita's giggling while taking glances at us, nang taliman ko siya ng tingin ay
umiwas agad siya at kunwaring nanood ulit. Hinarap ko si Xanthus, I held on his
waist and touched the flowers he's holding.
"I know that, sinadya ako ni Mrs. Ylarde sa coffee shop na malapit sa studio
kanina."
Kumunot ang noo niya, nag-igting agad ang panga at unti-unting nagsalubong ang
kilay na tila iritado.
"What did she tell this time? My mom is really stubborn at times I wasn't
around." may iritasyon niyang sinabi.
Ngumuso ako at tinitigan siya. My fingers leisurely traced his waist down where
his v-line is hiding underneath the slacks, umismid siya at hinuli ang kamay kong
lumalapit na sa kanyang zipper. Sumulyap siya kila Danita sa sala at inilingan ako
ng tipid.
Bumusangot ako. "Paalisin ko pa 'yan, e."
Paos siyang humalakhak at diniin ang ilong sa aking noo.
"You're becoming hot, in any move of your hands. Tss." yumuko siya at tinuko
ang ilong niya sa gilid ng aking labi, akala ko ay hahalikan ako pero inamoy lang
ang labi ko. "And you're smoking again, huh?" tumuwid siya at tiningnan akong
matiim.
"Isa lang, promise. May shoot kasi kanina na may sigarilyong props." paliwanag
ko, tumingkayad ako at hinalikan siya sa ilalim ng baba. "Sorry, hindi ko na
uulitin."
I was just really tempted! Tinigil ko na iyon, at paminsan-minsan na lang kung
magsigarilyo. Minsan nga hindi na talaga.
Tumulis lang ang nguso niya at tipid na tumango, I grinned widely. Easily
tamed! Humagikgik ako at hinila na siya sa braso papuntang kuwarto, nilingon ko
sila Danita.
"Danita, pakiabangan 'yong delivery! Sayo na lang!"
"Talaga?" gulat niyang tanong.
Tumango lang ako, nagtanguan si Kienzo at Xanthus bago ko hinila sa loob. I
took the bouquet from him, nilapag ko iyon sa isang couch na malapit habang siya'y
hinuhubad naman ang white coat. Lumapit ako sa kanya para tulungan siya, narinig ko
ang mahinang halakhak niya dahil doon.
"Bakit?" inosenteng tanong ko, nilapag ko ang coat niya sa sandalan ng sofa.
"Nothing." natatawa pa rin siya.
Bumusangot ako, I stood up in front of him and started unbuttoning his white
button down shirt. Humalakhak lalo siya at humawak sa aking likuran, hinila niya
ako palayo sa kanya mula sa aking balakang. Tinitigan niya ako.
"We can't." iling niya, natatawa kaya kinagat ang ibabang labi.
Ngumuso ako.
"Hindi naman, ah! Mainit kaya, kailangan mo munang hubarin 'to." sambit ko,
depensa sa sarili.
He chuckled roughly, tumaas ang kamay niya sa aking balikat at marahang kinalas
ang nakaribbon na strap ng aking blouse. I looked at him, nagkatitigan kami at
halos hingalin na ako sa pamamagitan lamang noon. I gasped softly and lifted myself
up to clung my arms around his nape and kissed him.
 "Baby, we'll be having dinner. Don't make me feel full already." halakhak niya
sa labi ko, his hands caressed my butt cheeks to pull me up.
"Magugutom ka mamaya." namamaos kong halakhak pabalik, kumapit ako sa kanyang
batok at mas uhaw siyang hinalikan habang kinakalas ang butones ng kanyang damit.
"Oo nga, 'no..." he chuckled and bit my bottom lip, he caressed it using his
soft lips and teeth.
Dallace, you ass!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SP 45

#SP45
Xanthus was planting butterfly kisses on my nape and shoulder from behind, I
was caged in between his thighs. I could still feel his thing on my butt that's
making me flush everytime it brushes my nakedness.
"I'm not yet ready to have a baby..." nakanguso kong sinabi habang
pinaglalaruan ang mga bula sa bathtub na pinaglalagyan namin.
After this, I need to use pills again. Xanthus didn't use protection nor
withdrawing it. Pinaalalahanan ko naman siya pero parang nawala na rin ako sa
sarili at hinayaan na ang lahat, I know it was a careless move of us. Hindi ako
puwedeng mawala sa trabaho, kung mabubuntis ako ay mawawala ako sa industriya.
Hindi lang buwan iyon kung sakali, it'd be a responsibility to take care of my
pregnancy until our baby comes out and grow up for years.
His hand travelled down my belly under the cold water.
"Why is it?" sa sobrang hina ng makapal niyang bulong ay naninindig ang
balahibo ko. Marahan siyang humalik sa aking panga at mas hinapit ako sa kanya.
"Hindi ako makakapagtrabaho pag nabuntis ako." it was a sweet voice, a moan
after it slipped out because of his brushing shaft behind me.
Ang amazing mo talaga, Lace. Ayaw mo mabuntis pero isang haplos lang, sige ka
na! Ganyan ka karupok, kumbaga sa tela ikaw 'yong luma na.
Marahan akong umabante para makaikot at maharap siya, he held my both thighs
but I didn't let him pull me closer. Humawak ako sa magkabilang balikat niya, my
eyes started becoming drowsy while looking at him.
"Hindi naman puwede sa runaway ang buntis," marahang tawa ko.
He grunted. "After giving birth, you can go back and I'll take care of our
baby."
Mas lalo akong tumawa.
"Bakit ba kasi gusto mong magkaanak na tayo? You're doing it on purpose, aren't
you? You want me to bear a baby!"
"Of course, we should have a first baby now so we're not yet too old while
supporting them. We're both 28," nakasimangot niyang sinabi. "I should've known you
when we were just sixteen. Bakit kasi ang tagal mong nagpakita?"
Humalakhak ako at yumakap sa kanya, I buried my face on his shoulder while
caressing his hair on the nape part.
"Ewan ko nga sayo, e. Bakit kasi noon ka lang napunta ng Alpha?"
"I was just looking around for convenience store, and found you were
shoplifting." he chuckled. "It was amusing, though. But not really right."
Natawa ako, I was about to say something back but I felt him pushing my lower
back closer and there his thick callous shaft slowly infiltrated me. I closed my
eyes tightly and moaned, nangatog ang mga binti ko habang dumidiin ang yakap sa
kanyang batok. Suminghap ako at hingal na umahon para makita siya. He was biting
his bottom lip but when he saw me looking at him, umuwang ang labi niya at pumilig
ang ulo para halikan ang leeg ko. Tumingala ako at marahang ginalaw ang aking
balakang.
"You fucking insatiable! Kanina umaayaw ka pa, uh..." I said it in a moan, my
hands on his nape tightened as he started controlling my hips against him.
 "Fuck." he chuckled. "I feel so strangled."
My face heated, inangat niya ako lalo sa kanya upang maabot ng labi niya ang
aking dibdib. He nibbled my nipples alternately while I'm busy moaning and moving
with his control, naging madiin ang hawak niya sa aking mga balakang kasabay ng
pagpapabilis niya sa aking galaw.
"Ah! Xanthus!" I was gasping. "Ang sarap mo talaga..."
He laughed roughly while suckling my nipple, mabilis siyang lumipat ng halik
pataas sa aking leeg patungong labi.

"Really?" he sounds so entertained!

Kinagat ko ang ibabang labi niya bago kusang tumulak-kabig sa kanya, he groaned
roughly and hugged my waist.
"I love you." he said while panting.
"I love you..." I whispered while moving my hips, he's really filling so much
with passion and sincerity.
Iyong paghihiwalay namin ng limang taon? Parang hindi totoo, parang hindi kami
kailanman nawala sa isa't isa. It was like a long distance string of attachment
that will eventually come back to each other's arms after growing up into our
better selves. Parang nagpraya ngunit hindi kailanman naghiwalay, I guess connected
red string is a real deal to those who love purely. Pero depende pa rin sa dalawang
taong nagmamahalan, kung bibitaw o hahawak sa tiwala ng pagmamahal na sabay nilang
kinilala.
"Okay, Ma."
I watched Xanthus buckling his leather belt while his other hand is holding his
cellphone on his left ear. Katatapos lang maglotion ay nilakad ko ang pagitan namin
upang tulungan siya sa pagsusuot ng sinturon. He's deliciously topless, showing the
wanders of his gifted body. Marahan kong hinila ang waistband ng Calvin Klein
boxers niya at napangisi nang hawakan niya ang kamay ko, pinagpatuloy ko na lamang
ang pagsisinturon doon. Ngumiti siya nang gawin ko iyon at humalik sa noo ko.
"We'll be there, don't worry."
Umirap ako at bumalik sa dresser, I wore a skin tone formal fitted dress and a
black gladiator sandals. I let my hair down, it's straight and silky copper brown
so I don't need to iron or blow dry it while Xanthus wore his button down shirt
earlier, wala siyang damit sa unit ko kaya hindi siya makakapagpalit at doon na
lamang sa bahay nila kung gusto niya. Hindi na nga kailangan iyon, mabango naman
siya at hindi madungis.
Iniwanan ko si Xanthus sa loob para puntahan sila Danita, naabutan ko siyang
inaayos ang kuwelyo ni Kienzo sa living area. Nakakandong siya roon paharap at
nagtatawanan silang dalawa.
"I can't wait for that, too."
Marahang inayos ni Kienzo ang buhok ni Danita sa tainga at hinaplos ang pisngi,
titig na titig siya roon habang abala naman si Danita sa paglalaro ng kanyang
kuwelyo.
"What do you want for future?" Kienzo asked in a whisper.
"I want a simple life, of course."
Umirap si Kienzo. "Kaya mo pinatigil ang pagbabanda ko!"
Danita laughed and pouted.
"I was jealous of your fan girls."
"You were a fan girl."
"Oo, ako 'yong nagustuhan mo kaya wala na dapat silang hahangaan dahil nakuha
ko na."
Kienzo giggled and they ended up kissing. Napatikhim na ako roon kaya agad
silang huminto sa halikan.
"Ano? Baka magpaiwan na kayo bigla..." makahulugan kong panunuya.
Mabilis tumayo si Danita, inayos naman ni Kienzo ang puwesto ng kanyang dress
na fitted din at medyo lumihis dahil sa pag-upo niya.
"Hindi, Ate." halakhak niya at tinitigan ako. "Gumanda ka, ilang minuto lang
'yon. Namake over ka agad!"
Uminit ang pisngi ko sa kanyang statement.
"Danita, magtigil ka."
I felt Xanthus behind me, his hand held on my waist and chuckled.
"Hindi ba siya maganda kanina?"
Humalakhak si Danita. "Medyo stressed looking si Ate kanina, noong dumating ka
biglang nagblooming! Dinaig pa ang bulaklak sa garden."
Xanthus and Kienzo laughed, mabilis iyong sinaway ni Kienzo sa pamamagitan ng
paghila sa kamay niya. I glared at her once more before walking out of the unit,
sumunod na sila sa paglabas. Si Xanthus ang may hawak ng bag ko, Kienzo has a car
so we wouldn't be in one car. Naging mabilis lang ang biyahe namin patungo sa
eksklusibong village nila Xanthus. Ang buong akala ko'y bahay nila ang naroon pero
vacation house pala ng mga Ylarde iyon sa Batangas.

"So hindi rito nakatira ang Mama mo?" taong ko habang

nakatingin sa matayog na mansyon pagkababa ng sasakyan.
"Nope, it's a rest house to relax. Ylardes are originally from Bohol but there
are some here in Batangas like me and other cousins in Isla Verde."
"Wow, ang yaman n'yo pala talaga. Rest house lang 'to?"
Umismid lamang siya at hinawakan na ang kamay ko para igiya papasok sa gate.
The house was big, may swimming pool sa kaliwang bahagi ng front yard, dahil
madilim na ang kalangitan ay tanging ilaw ng pool sa ilalim ng tubig ang nagbibigay
ng ilaw sa poolside. Nakita ko roon ang ilang lalaking nagpopoker sa lamesa,
mukhang hindi napansin ang pagpasok namin dahil malayo iyong side. They were
topless, iyong isa ay nakaputing button down din at may nakasampay na white gown sa
likuran ng upuan.
"You all took med school?" I asked as we went inside the double doors.
"Not all, some are taking Business and Law."
"Med talaga ang gusto mo o sumang-ayon ka lang sa field ng Mommy at Daddy mo
noon?"
Medyo magtatampo siguro ako kung hindi naman pala talaga niya gusto ang
medisina, baka may iba siyang gustong abutin na career kaysa ang medisina. Pero
hindi naman siguro niya tatapusin iyon kung hindi niya gusto, 'di ba?
Ginala ko ang tingin sa mansyon, this isn't the first time I went into a
mansion but this is the most classic and luxurious styled mansion I've been to.
Manilaw-nilaw ang ilang ng chandelier sa itaas kaya mas lalong gumanda sa paningin
ang mga mamahaling muwebles at kagamitan, krema at puti ang kadalasang kulay na
nakikita gaya ng kanilang sofa at carpeted floor. The walls are brown cream,
there's a thin and big flat-screen like a cinema in the center and a centralized
air-con on the left corner.
He chuckled. "I wanted to be an Astronaut when I was a kid, now I just want to
be your husband."
"Ano ba, Xanthus!" natatawa kong saway at nilingon ang kasama namin.
Danita is busy looking around the mansion, she's pointing a collection of
expesive jars on the glass capsule looking container. I don't think it's just jars,
though.
"That's all ashes of our relatives. Dito nilalagay dahil dito rin nakukumpleto
ang pamilya tuwing pasko hanggang bagong taon. Everyone in the family is spending
holidays here to bond." he shrugs. "You'll be surely one of us,"
Napangiti ako sa kanya, kumapit ako lalo sa braso niya. I can't wait for that,
though. I'll be an Ylarde! Hindi ko naman pinangarap, pero ngayon ay gusto ko para
kay Xanthus. I want him.
"Oh, good evening." a tall and lean topless man greeted us while stepping
downstairs, nagsuot agad siya ng puting shirt at tila nahiya sa kanyang ayos.
Nginisian iyon ni Xanthus nang makababa, the man gazed at me and smirked at
Xanthus. Hindi na kailangan linawin pa, magkapatid silang dalawa. Advance ako mag-
isip, halata naman dahil magkamukha at mas matangkad iyon ng konti.
 "This is my youngest brother, Axle... and this is Dallace, you can call her Ate
Lace. My girlfriend." Xanthus introduced smoothly and points Kienzo with Danita.
"It's Kienzo and Danita, Lace' younger sister and her boyfriend."
"Hi!" I waved my hand slightly and smiled.
He smiled at us and nodded.
"So here's the reason of Mom's sudden check on Youtube for a new recipe." he
chuckled.
Humalakhak si Xanthus. Natawa rin ako roon, hindi ko inaasahan na mage-effort
pa si Mrs. Ylarde na magluto ng sarili. I was expecting her to command their house
helpers to cook for dinner but looking here, there are no other people but their
relatives only. Hindi siguro sila iyong mayayaman na may kasambahay, hetong si
Xanthus nga ay sanay sa gawaing bahay at pagluluto.

"Who are here tonight, anyway?"

Nagkibit balikat si Axle Ylarde. "Oswald, Saint, Keanu, Orion are playing
outside. Berry and Siren are helping Momma on the dining."
"Why are they here, anyway?" kunot noong tanong ni Xanthus na tila hindi
inaasahan ang mga kasama.
"Berry just got back from US, went straight here to relax. She said. And they
planned a trip around Isla Verde, you in?" si Axle.
Xanthus shrugged and cocked his head like a point to me.
Axle snickered. "Bring her. It'll be fun, Kuya."
Axle sounds imported and he's handsome as Xanthus but his skin is a bit reddish
than Xanthus that made him vibe a moreno, tall and handsome man! I wonder if he
grew up here. Nagpaalam siya sa amin at lumabas din ng poolside pagtapos nilang
mag-usap ni Xanthus.
"Ilang taon na siya?" tanong ko.
"Twenty five."
"Anong tinapos?"
"He's an Ophthalmologist."
"Wow! I didn't expect that!" mangha kong sinabi.
He chuckled and held my waist.
"What did you expect?"
"I thought he was an asshole around who made lot of girls cry." pabulong kong
hagikgik.
Tumawa siya at umiling. "He's just like me."
I shrugged. Nilapit niya ang labi sa aking tainga para bumulong. Uminit ang
pisngi ko, mabuti na lang at abala sila Danita sa pagtuturo ng mga koleksyon kay
Kienzo.
"How 'bout me? When you first met me?"
I pouted. "I thought bad about you, I thought you were violent in bed as
Christian Grey."
Namilog ang mga mata niya.
"So you like finger fucking in the elevator-"
Gulantang ako roon kaya agad akong tumawa at tinakpan ang bibig niya, sobrang
init ang mukha ko at hindi ako nagkamali nang makita ang sarili ko sa repleksyon sa
malaking salamin. Pulang-pula. Pinandilatan ko siya, kunot na ang noo niya at
parang naiirita. He held my hand down and scrooch down.
"You like that kind-?"
I kissed his lips and pinched it. "'Di ba ang tanong mo kung anong first
impression ko sayo? Iyon nga! Pero hindi ko naman sinabing gusto kong ganoon ka! At
first look ko lang iyon sa ID mong naiwan sa mesa! Mukha kang gentleman pero hindi
ang mga mata mong parang palaging nangangain."
Ngumuso siya at natawa sa huli, mukha siyang relieved doon. Umiling siya, baba
ang mga kilay.
"Kasi hindi ko iyon magagawa, I'm not that violent. Okay na iyong masaktan ka
sa bawat..." he hummed on the last part.
 Pinag-initan ako ng mukha pababa sa batok, hinampas ko siya at kinurot sa
dibdib. Nagtawanan kami roong dalawa, he rested his nose on the side of my head and
giggled manlike.
"You're here!" pormal na boses ni Mrs. Ylarde ang pumutol sa hagikgikan namin.
Napalingon kami sa kanya, medyo kabado ako pero hindi sa takot kundi sa
excitement at antisipasyon na makakasabay ko sa isang hapag kainan ang kanyang
kapamilya. Marahang kumalas ang ilong ni Xanthus sa aking sentido at tumingin sa
kanyang Mama.
"Good evening, I'm so glad to see you all here tonight. Thank you for accepting
my invite, Dallace." she nodded and smiled at me before nodding at Xanthus. "Son,"

Xanthus nods a bit and held my hand. Naunang bumalik si

Mrs. Ylarde sa dining area at sumunod lamang kami. Sa kaluwagan ng kanilang mansyon
ay para kaming mga sisiw sa sentro ng magandang paraiso na malayang gumagala. It's
not just the space that made me feel free but also the ambiance, from her mother
and the home of Ylardes.
We started the dinner so well and splendid, nakilala ko ang mga pinsan at mga
kaibigan nito na kasalo sa hapagkainan. Mrs. Ylarde has a talent in cooking, huh?
Ngayon lang niya napanood at nasubukang lutuin ang mga putahe pero ang lasa ay
masarap na at parang luto ng sanay. Well, codes and laws nga nakabisado niya at
kasama pa ang pagiging doktor. Ano pa kaya ang pagluluto? She's really talented,
kung kasing edad ko lang siya ay baka nainsecure na ako dahil sa mga natapos niya
at achievements sa buhay. Pero lahat naman iyon ay pinaghirapan niya kaya hindi na
ako magtataka.
"So, I invited you here to know more about you and my son."
Xanthus groaned. "Ma!"
Nagtawanan ang mga pinsan niya, kilala ko iyong si Avery Ylarde dahil
international model at sumasali sa exclusive pageants bilang representative.
Maganda pala talaga sa personal iyon at balingkinitan na malaki ang dibdib, she's
like a living barbie doll with make up and a simple gorgeous without it.
"Ano po bang gusto n'yong malaman?" I chuckled a bit.
"Kung paano kayo nagsimula? Something like that, anything." halakhak ni Mrs.
Ylarde, halatang nanunuya kay Xanthus.
"Something like, how to make a baby?" Oswald said.
Namilog ang mga mata nila roon, napatawa naman ako.
"Oswald!" saway ni Siren. "Ikaw kung anu-anong naitatanong mo, for sure you
know how to! You don't need to ask it anymore!"
Nagtawanan kami.
"And yes, connected to my question." Mrs. Ylarde said. "When are you planning
to settle and have a baby? Tumatanda na ako, kailangan ko na ng apo. Axle's just
twenty five, may girlfriend pero hindi pa kasal kaya wala munang anak. And you and
Xanthus will surely get married this year, I guess?"
Uminit ang mukha ko, napakurot ako sa hita ni Xanthus sa ilalim ng mesa pero
hindi siya nangialam doon. Ngumuso lang siya at nagtago ng ngisi. I gasped mildly.
"I don't think we can have a baby soon, Ma'am. I can't work anymore if that
happens, I think I need to earn and save first for the future."
"What? Xanthus can provide it."
Umiling ako at ngumiti. "Hindi naman po natin masasabing sa akin siya habang
buhay, there's no assurance when fate strikes us oppositely. Ayaw kong maging
kawawa kung sakali, hindi naman din puwedeng iasa kay Xanthus ang lahat. We need to
share to be fair,"
Xanthus' brows furrowed.
"What are you talking about? I'll settle with only you, we'll end up together.
That fate can't do anything about it."
I licked my lips and sighed.
"Kahit na, I still need to have a share on you. We'll settle together, we'll
help each other."
 "That's good, that's good." sang-ayon ni Mrs. Ylarde. "I can still remember
myself, I don't want to be provided with my husband's money all alone."
I smiled, mukhang iritado si Xanthus pero hindi nagreklamo roon. I wanna earn
and save so I could have my own money to pull in need, hindi lang naman kasi iikot
iyon sa aming mag-asawa. Halimbawa na lang sa pagsuporta ko kay Mommy o sa ibang
kamag-anak na mangangailangan, hindi ko naman puwedeng bunutin ang pera ni Xanthus
para roon dahil nakakahiya. Pati na rin sa mga sariling pangangailangan, mayaman si
Xanthus at alam kong isang hingian lang ay maibibigay na niya pero ayaw ko ganoon.

That dinner was my unforgettable night with his family and

him, lumipas ang buwan namin sa ganoong paraan. Tuwing Linggo ay nagkakaroon ng
dinner sa kanila, nakilala ko na rin ang ibang kamag-anak niya na kumpleto noong
kaarawan ng kanilang Lolo na roon ginanap sa rest house. They were smooth to be
with. Although, hindi maiiwasan na kapag natatanong ako tungkol sa trabaho ay medyo
nahihiya ako dahil higit silang mataas kaysa sa aking tinapos at trabaho. Some of
them aren't judging it, anyway. Mayroon lang ibang makatingin pero wala naman akong
pakealam dahil si Xanthus ang makakasama ko at hindi sila.
Tinitigan ko si Mommy na naglalakad kasama si Danita, they're heading to my
table. Sa malayo pa lang ay sinanay ko na ang sariling masilayan siya para hindi na
ako magugulat pag nasa harapan ko na siya, it's been five years since I last saw
her shouting at me because I was throwing rocks on their house, that time when
Danita lost her baby. Kung nakikibalita man ako sa kanya ay puro kay Danita lang at
madalas ay wala pa akong pakealam, hindi ko masisisi ang sarili roon dahil totoong
nagtanim ako ng galit sa kanya.
"Come on, baby..." Xanthus whispered softly while caressing my thigh under the
table. "It's been years, people change. Give her a chance to know her beautiful
grown up daughter today. Let her see how you grew up alone this strong and brave.
She'll be happy."
Huminga ako nang malalim at nilingon si Xanthus, my heart is melting down. I
wanted to cry because of the growing emotions beneath me, si Mommy ang isa sa
dahilan ng paglala ng mga demonyo sa isip ko noon. The home she introduced to me
wasn't the home I expected to have while growing without my father. Siguro
mapapatawad ko siya pero unti-unti at sa mabagal na proseso dahil hindi ang
pagpapatawad ay hindi gamit na puwedeng maibigay agad kung kailan gusto. Hindi iyon
matutumbasan ng pera o kahit ano dahil nasa isip at puso iyon, nakatatak at kusang
magpaparaya.
"I'll try."
He smiled and kissed my cheek. "That's enough, trying doesn't have a number to
be counted, anyway."
Naupo sila Danita at Kienzo sa harapan namin ni Xanthus, medyo nahihiya naman
si Mommy na maupo sa kabisera ng lamesa kung hindi pa pinaghila ng upuan ni Xanthus
ay hindi gagalaw sa kanyang kinatatayuan. Nagkatinginan kami ni Danita, she's
eyeing me and her eyes acted commanding. Bumuntong hininga ako at tumingin kay
Mommy na nakatingin din sa akin.
Oh, that's shocking. I can clearly see my older version face now. Ayoko na
tuloy tumanda. Her face is telling pride, still the same.
"Let's eat." I said weirdly and held my spoon.
Naramdaman ko ang sipa ni Danita sa aking paanan, gumalaw ang mga mata niya at
pareha ng naiisip na hindi talaga mauunang magsalita si Mommy kaya kailangan kong
magsalita. Seriously? Alam kong apektado pa rin ako sa presensya niya at may
konting kirot pero dahil kaya ko na ang aking sarili ay nawawala ang alinlangan ko
sa lahat.
"I heard you're already annulled."
She sighed massively and nodded, her eyes didn't leave mine.
"Yes, last week he finally signed it."
"Masaya ka naman?"
Pinisil ni Xathus ang kamay ko sa kanyang hita, nang sulyapan ko siya ay
nagbabanta na ang malambing na mga mata.
"What? I'm asking if she's happy with her choice. I mean, it's good! Gerald
isn't that nice, he's a waste actually. Like, a garbage cannot be recycled. Kulang
na nga lang truck ng basura para sunduin siya roon." natawa ako.
Nalaglag ang panga nila Danita at Kienzo, Xanthus eyebrows arched a bit while
Mommy is just sitting and listening.
"You know how much I loathed you both because of Danita's loss, M-Mommy." ito
ang panimula kong totoo. Bonus lang iyong kanina dahil given na garbage si Gerald.

Mabuti na lang at nasa condo lang kami ni Xanthus kaya

walang ibang taong makakarinig kundi kami-kami lang. Of course, Xanthus planned
this. Nakatira na si Mommy sa unit ko noong nakaraang linggo pa, kasama si Danita
at wala akong mukhang maiharap dahil hindi pa ako handa kaya kay Xanthus ako
tumuloy ng ilang araw. Then, they did this meeting today.
"Ate." Danita sighed.
Hindi ko siya pinansin at tumingin lang kay Mommy na lalong natahimik at
nagyuko ng ulo, sa aming lahat parang si Kienzo at ako ang apektado habang si
Danita ay apektado ngunit malambot. Alam kong kaswal lang si Kienzo pero may
tinatago pa ring sama ng loob sa nangyari. Nakita ko ang pag-iwas niya ng tingin
kaya hinawakan ni Danita ang braso niya at marahang hinagod. Sigurado ako na heto
pa lang din ang paghaharap ni Kienzo at Mommy pero dahil kay Danita ay wala siyang
magawa kundi ang manahimik.
"I hated you, you made me hate you more for throwing my sister out! How could
you do that? I thought you loved her! Tapos nabuntis lang ay ginanoon n'yo na? Was
that a model of a good mother, Mommy?"
Nagtiim bagang siya. "I know my wrong."
"Wrongs. Marami kang mali." pagdidiin ko. "Did you even say sorry to Danita and
Kienzo for killing their baby? Hindi pa nga yata."
Tumulo ang luha ni Mommy ng tahimik habang hindi makatingin sa aming lahat.
Wala, e. Iyan talaga ang nagpalalambot sa akin noon, naniniwala kasi ako na kung
anong kaugalian ko sa magulang ay ganoon din ang magiging anak ko. Noon. Ngayon,
hindi ko na iyon mapaniwalaan dahil kung ano ako kay Mommy noon ay may dahilan ng
hindi magandang samahan at hindi ko pakikisamahan ang anak ko ng ganoon. I'll love
him or her with all my heart, it won't be like me because I'll make them feel my
love, care, respect and support all the time. I won't be a mother like Mommy.
"Danita, have you forgiven her already? I want the sincere answer. Napatawad mo
na ba siya sa pagkawala ng anak ninyo? Alam kong mahal mo lang si Mommy kaya ka
nakikisama ng ganito pero sa loob-loob? I want to know your answer."
"Tama na!" Mommy cried. "I can't forgive myself, too. I'm regretting everything
happened to you and Danita."
Nagtagis ang bagang ko.
"You're regretting what happened to us? Come on, we're both having a good life
today. There's nothing to regret about it. Mas magsisi ka kung nanatili kami sa
inyo dahil doon ay wala talaga kaming mararating kundi ang makulong sa pamilyang
hindi ramdam." I smiled. "Walang magagawa ang pagsisisi mo, Mommy. Kung mayroon ka
man dapat sabihin ngayon ay patawad sa nagawa mo. Hindi lang sa akin o kay Danita,
pati na rin sa sarili mo. You should be sorry for letting Gerald control you for
years."
Napatakip siya sa mukha niya at umalog ang balikat sa kakaiyak, indeed, she's
full of regrets. Her whimpers cry apologies. My heart wrenched, I don't wanna hurt
her. I just want her to realize what she did. I'm not asking for her apologies,
too. Gusto ko lang malaman niyang iyon ang talagang dapat na nasasabi niya sa lahat
ng nagawa lalo na kay Danita.
"I... I'm so sorry." she said while sobbing, namumugto ang basang mga mata nang
tingnan kaming dalawa ni Danita.
Danita was crying silently. "It's okay, Mommy. Stop crying, Ate's just excited
to have a talk with you."
 I chuckled roughly, I cleared my drying throat and shook my head. Inalis ko sa
isip ang emosyon ng panlalambot dahil hindi ko iyon kailangan ipakita. Xanthus held
my hand, squeezing it tenderly. Ngumiti lang ako. He looked concerned. I held his
hand back and nodded my head to make him see I'm fine.
"Yes, I'm just excited to see you this free. Hindi ka na animal lover ngayon,
I'm happy for your late recovery."
"Ano ba, Ate?" natatawa si Danita habang nagpapahid ng luha sa manggas ng t-
shirt ni Kienzo. "Mommy, I just want you to be happy now. You're getting older and
us, too. Sa susunod baka may pamilya na kaming sarili ni Ate, hindi ka na namin
makakasama. I forgave you and Daddy also but I'm not yet ready to face him."

"You don't need to face him," ani Mommy, humihikbi. "I-I'm

sorry for everything, Danita and Dallace... I came to realize how bad I was as your
Mom. I let him handle me because I thought it'd get us better while living as a
family. It's all wrong. I've wronged you both, I didn't let you voice out. I was
selfish and stupid. Sorry for everything."
Kumurap-kurap ako habang nakatingin sa kanya, maaring hindi pa noon
mapapantayan ang lahat ng sakit na naramdaman ko bilang anak niya pero sapat na
iyon sa akin para lumambot at unti-unting tanggapin na kahit anong mangyari ay siya
pa rin ang aking ina. Kahit late recovery siya sa pagiging animal lover, alam kong
nagsisisi siya at lubos na humihingi ng tawad sa lahat. I just hope for her
happiness now, tama si Danita. Tumatanda na si Mommy at kalaunang mag-iisa dahil
parehas kaming magkakapamilya pero alam ko sa sariling hindi ko siya pababayaan.
Our lunch together isn't that happy but it was fine and gave me a content
feeling. Lalo na pag nag-uusap si Mommy at Danita tungkol sa mga bagay na gustong
mangyari sa susunod na araw. Pinakilala ko si Xanthus sa kanya ng pormal at
napahiya pa ako dahil tinanong niya kung gusto ko na ba talagang magpakasal. Ginawa
akong playgirl sa harapan ni Xanthus! Tss..
They decided to go back to my unit that evening, naiwan naman ako kay Xanthus.
Naging masaya ang bawat araw na sumunod, bumibisita sila Danita sa Tagaytay tuwing
hapon hanggang gabi na iyon at doon naghahapunan. I'm still having photoshoot
endorsement and placements but I told Rex to free my schedule a bit. I'm also
planning to take a leave if Danita's plan to go out of the country with Mommy will
come with color.
"I want Japan, Ate." Danita said over the line.
Tumingin ako kay Xanthus na abala sa paglalaro ng PlayStation, he's in between
my thighs and my right thigh is his pillow. Ang mga binti ko naman ay nakapatong sa
kanyang balikat hanggang sa dibdib niya. This is my lazy day with Xanthus, wala
siyang pasok ngayon at maaga naman akong natapos sa shoot kanina.
"Bakit Japan?"
"Wala lang, cherry blossom."
"Sus, mamili ka pa ng iba. Nakapunta na ako roon!" waksi ko.
"Tsk, ask ko kaya si Mommy kung anong gusto niyang mapuntahan? Tutal birthday
niya naman iyon."
"Bahala ka. Bilisan mo, gusto kong malaman ngayon." utos ko at inikot-ikot sa
daliri ko ang buhok ni Xanthus. "Giant baby..."
"Hmm?" he hummed, his eyes stayed on the flatscreen while playing.
"May balak ka bang magpagupit?"
"Why? You don't want it long?" he ran his fingers through his hair to check.
"Okay, I'll get a haircut later."
"No! I like it! Kilala mo ba si Thor? Magpahaba ka kaya ng ganoon?"
He laughed roughly. "What? I don't think I can have it."
Magsasalita na sana ako pero naputol ni Danita.
"Ate, sa Paris daw. Doon daw kasi sila nagkakilala ng Dad mo."
"Tanong mo kung saan sila nagkakilala ni Gerald, doon tayo pupunta." I joked.
"Ate!" halakhak niya.
"Siguro sa Zoo, 'no?"
 Xanthus laughed and bite my thigh, napapadyak ako dahil sa kiliti. Tumawa na
rin ako at sumabay roon si Danita, halos hindi makahinga.
"Sa Paris? Okay, I have savings. Let's treat her around. Sasama ba si Kienzo?"
"Oo, Ate. Siya nga ang manlilibre sa pamasahe ko, tas ako kay Mommy. Ikaw ang
gagastos sa lahat doon, ayos na ayos!"

Nalaglag ang panga ko.

"Danita, ang kapal naman ng apog mo. Sabi ko "tayong dalawa" aba, hindi ko kaya
na gumastos mag-isa roon."
"Loudspeaker off mo nga, Ate."
"O, bakit?"
"Hindi mo ba isasama si Kraig?" maliit niyang sinabi.
Kumunot ang noo ko. Hetong Danita na 'to!
"Manahimik ka, Danita. Hindi ako ganoon, kung si Kienzo pineperahan mo. Hindi
tayo magkapareho-"
"Oy, hindi ko pineperahan iyon! Give and take lang, may premyo naman siya sa
akin tuwing gabi-"
"Walanghiya, ilabas mo ang espiritu ni Isha!"
Humagalpak siya sa tawa. "Wala nang libre ngayon, at least nagmamahalan kami.
'Tsaka may trabaho naman si Kienzo, bukod sa pera ng pamilya niya. May pera siyang
sarili!"
"Defensive ka. Tawagan mo si Isha, tanong mo kung gusto sumama."
"Okay. Pero, Ate, fifth wheel si Mommy kung isasama mo si Xanthus. Sasama ba?"
"Baby!" tawag ko kay Xanthus.
Lumipat siya sa aking gilid at sumiksik ang ulo sa braso ko, umunan ang pisngi
niya sa aking dibdib.
"Hmm?"
"Sama ka ba sa amin? Hindi ka yata puwedeng magbakasyon, hindi pa kumpleto
residency mo. Baka paghiwalayin na naman tayo ng mommy mo dahil hindi ka
pumapasok." natatawa kong biro.
"Kasama ba si Kienzo? I mean, I thought your trip will be for girls only?"
Natawa si Danita sa kabila. "Kasama siya, I need his money for shopping there."
Oh my God!
I gasped. "Hindi naman! Kasama nga raw ni Danita si Kienzo. Fifth wheel si
Mommy kung sasama ka."
"Okay, I'll take a leave and book a flight for five?" he said simply. "Five
lang ba?"
Agad suminghap si Danita, ganoon din ako.
"Xanthus, share! Hindi lahat sayo!" panenermon ko.
"Let me do that," he said sluggishly.
"Ayaw! Manahimik!"
"The go back trip will be on me!" I heard Kienzo on the other line.
Namilog ang mga mata ko. Isn't it too much for them?
"Galante talaga ng Kienzo ko." halakhak ni Danita.
Siraulo!
"Ayaw ko, huwag ka na sumama, Xanthus."
He groaned and buried his face on my chest tightly.
"The shopping will be on you, then."
Hindi na ako nagsalita, binaba ko ang tawag ni Danita dahil narinig ko na ang
tunog ng halikan nila. Tss, iyon ata ang give and take na sinasabi ni Danita? I
laughed inwardly.
"How 'bout a place to marry, by?" Xanthus asked suddenly. "Where do you want it
to happen?"
I pouted. "Kahit saan, basta ikaw 'yong nakaabang sa dulo."
Humalakhak siya at gigil na kinagat ang pisngi ko.
"Serious answer, please."
"That's serious!" patunay ko.
 "Okay, honeymoon?"
"Hmm, kahit saan basta ikaw ang nasa kama." halakhak ko.
Napasapo siya sa noo niya pero lumakas ang halakhak. Umiling-iling siya.
"Really? Ganyan ka kaadik sa akin?"
Lumobo ang pisngi ko sa yabang niya.
"Kapal mo, baka ikaw ang adik sa akin!"
"Oo, matagal na. Hindi ko lang inexpect na ganoon ka rin." he chuckled while
biting my cheek, his hand slid inside my oversized shirt. He gently squeezed my
breast.
This fucking perv! Pasalamat siya parehas kami.
Yumakap ako sa kanya at hinalikan siya sa ilong. "I love you,"
"I love you." he planted a kiss on my lips and forehead. "Thank you for not
having someone else..."
Damn it! He's always telling that, as in. Every single night, it was like his
lucky moment that I haven't had someone else but him for the past long years we
were separated. Iyon din naman ang pinagpapasalamat ko, na kahit anong hinaba ng
panahon ay narito na siya ulit at bumalik sa akin. Mahal pa rin ako... so lucky
Dallace, right?
In this life, every chapter of my life diary has an important message to see
and realize. Walang ibang makakabasa noon kundi ako lamang dahil sa akin lang lahat
ng kabanata noon at ang mga kalakip ay aral at impormasyon kung paano nabubuhay ang
mga tao. Everyone has their own diary to write, not literally but the life they've
been living has always a realization and lesson to learn from themselves only.
Mayroon lang mga taong nakakatulong sayo upang mapagaan ngunit tayo pa rin mismo
ang magliligtas at makakakilala sa ating mga sarili. And I'm so lucky to have these
people around especially Xanthus who gave me a clue of hope and importance.
Xanthus Kraig Ylarde is the man I will marry, only him. This time, I'll share
the light with him until the last breath of our sentience.
"Thank you for the hope, Xanthus..." I whispered.
---
You're on the last chapter of Dallace Alfonso's diary. Thank you for giving the
characters their chance to live here. Thank you for the appreciation and support
all the way here, I always appreciate each one of you. I love the comments and
feedbacks. I know it's still not good enough but I hope you learned a bit from
here. Hope you heard me here.
Having demons in our heads won't be a weakness of hope, it's a challenge for
everyone to keep standing and be brave enough to face them with hope and courage to
be stronger than darkness.
Thank you and God bless!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Afterword

#SPafterword
"Okay, see you!"
I was sighing while leaning on the car door, I'm waiting for Freya and it's an
unending goodbyes with her friends. I craned my neck and opened the door to sit, in
my boredom I started to look around the gate of Sinclair. Sea of students are going
out of the gate with their own worlds to talk about and have fun with.
My forehead wrinkled when my eyes landed on the girl with a cigarette in
between her lips while putting a band on her jet black short hair, after that she
held the stick of cigarette and puffed it professionally. What is the taste of it?
Why are there many people came addicted to it? It's a killer, a poison to our
lungs. Not just for the smokers but also the people around.
I sighed and watched her. Other students were cutting their way to her because
of smoke, she opened a bubble gum and dropped the stick of cigarette on the gutter
to stomp it. She swiftly put the bubble gum in her mouth. She got a sexy look on
her face, especially her kissable lips and deep eyes but does she think it's sexy
when smoking? Or it's a hobby already?
Bahagyang namilog ang mga mata ko nang makitang papalapit siya at sa gawi ko
ang daan, kunwaring tumingin ako sa wristwatch pero nasa kanya pa rin ang mga mata
ko. She's chewing a gum inside her pretty mouth, some students are obviously
gawking at her but she doesn't mind it. Kinuha niya lamang ang cellphone sa bulsa
ng uniporme, hanggang sa lumampas siya ay pinanood ko kahit sa side mirror ng
sasakyan ko.
She scrooch down to reach her high heels and I grumbled a curse when her
underwear was nearly seen because of her short uniform skirt. Napakamot ako sa
batok at ginala ang tingin, narinig ko ang ilang sipol ng estudyanteng nakapansin
sa kanyang pagtuwad.
"Ang ganda ni Dallace, kaso mabisyo." dinig kong kuwentuhan ng ilang lalaki.
"Magbabago pa 'yan, bulakbol lang talaga pero masarap."
The fuck with it! Did you even have a taste already? Ayaw kong mamintas pero sa
mukha noong nagsabi ay mukhang hindi naman papatulan noong babaeng pinag-uusapan
nila. The girl is seductively gorgeous and this guy's... nevermind. I don't know
how to describe him in a good way to cover the truth but he won't pass a face-off
with my foot.
Nagtawanan sila.
"Maraming pumuporma kaso halatang hindi seseryosohin, pangkama lang kumbaga.
Man, did you that ass? And those legs, wow. Feeling ko magaling din sa kama 'yan."
"Daming boyfriend lagi, e. 'Tsaka last time nakita ko may ka-make out sa
sasakyan. Akala siguro sobrang tinted ng salamin." halakhak noong isa pa.
Nagpantig ang tainga ko. I clenched my jaw and looked at Freya's side, I
suddenly wanted to leave her here and just let her say goodbyes infinitely because
I cannot wait to leave this place with so many assholes around but she's now
heading to my car. Mabilis kong sinara ang pinto nang makasakay na siya sa kabila,
medyo gulat pa siya nang mabilis kong pasibadin ang sasakyan. Nausukan iyong mga
lalaking naiwanan doon at hinabol ng tingin ang sasakyan ko.
Serves you right, dickheads!
Hindi man lang ginalang ang babae at pinag-usapan pa talaga. Kung puwede lang
magdemanda ng kuwentuhan, baka nasa kulungan na sila. Their kind of talk is like
raping the girl already, they don't know the word respect. Hindi ko alam kung anong
inaral nila sa eskuwelahan. Fuck, I'm close to judging how their parents raised
them. Pero wala naman sa mga magulang iyon, sa tingin ko. People has their own
minds to know what's right and wrong, mali rin na sisihin ang pagpapalaki ng mga
magulang kung may tamang pag-iisip ang mga anak. Katulad noong mga lalaki, pinili
lang talaga nilang maging bastos at nakahanap ng pagnanasahan.

"May problema ba, Kraig?" Freya asked me when I didn't get

out of my car.
I blinked and glanced at her. "Nothing, Frey."
"Hindi ka sa condo matutulog?"
I noticed a shadow of naughty smile on her lips, I avoided her eyes and shook
my head.
"Sorry, need to rest." I said.
"Awe, too sad." she said sadly and moved to straddle me. Napamura ako sa isip,
wala akong gana ngayon. Umangkla ang mga braso niya sa aking batok at hinalikan
ako, I didn't answer her kisses. She looks offended and kissed my neck this time.
I sighed sluggishly and pulled her out a bit when she started grinding against
me.
"Frey, not here."
"But you're always avoiding this thing these past days!"
"I already told you, this is not my thing in our relationship. I respect you,
tama na iyong nagkamali tayo at naging mabilis sa ganitong gawain. I don't wanna
make you pregnant this early, we're not even married yet."
"You have a lot of condoms! Huwag kang masyadong conservative, you know we grew
up knowing that need. I know you need me, too."
Fuck. Umiling ako. "I just don't want to... don't make this a big deal, Frey.
I'm not using you for needs. We just did it last week, I don't want us to have it
as a hobby."
Suminghap siya at agad kumalas sa akin para maupo ng maayos, she was glaring at
me while crossing her arms. In our three years relationship, we only had sex twice.
Iyong una ay lasing ako at wala akong alam sa nangyari kaya nakakafrustrate, simula
noon ay hindi na ako naglasing na kasama siya. Iyong pangalawa ay last week lang,
we were both conscious because she wanted it bad.
I guess, girls have their needs too. Naiintindihan ko naman siya dahil after
three years pa may nangyaring intimacy ulit sa aming dalawa simula noong unang-una.
I dated Freya after that one night stand because I think I have a responsibility to
be her boyfriend after taking her even though I wasn't her first. It's a sign of
respect. Freya is liberated as me, we both grew up without Filipino culture. We
didn't do formalities and such, we just happened to be together after our first
date and I'm not really a kind of man who do one night stand and dates so it's not
bad to have her as my girlfriend. We're on this set up for three years but we're
not too committed to each other. We can do things without permission and telling
each other, we're both civil. Nagkasundo kami roon, hindi ako naghihigpit kahit
siya ay possessive sa akin. Hindi ko ugali iyon, parte rin ng kinalakihan kong
kultura sa ibang bansa.
After that day we turned blurry, kapag sinusundo ko siya ay parati siyang wala
sa mood at hindi ako kinakausap ng maayos. Kakausapin niya lang ako pag gusto ng
make out. Hinayaan ko siya. Siguro kailangan niya ng oras para isipin na hindi
dapat siya nagmamadali sa ganoong bagay, I don't wanna use her for that need kahit
kaya kong gawin. Tahimik akong pumasok sa Alpha Convenience store na malapit sa
ospital na working place ko, it's a quiet place more that the cafes around now.
Madalas kasing pagtambayan ngayon ng mga estudyante ay cafe kaya rito na lang ako
mag-aaral.
"Kuya! Ikaw 'yong nurse na tumulong sa kaibigan ko nung nakaraan, 'di ba?" iyon
ang bungad sa akin ng binatang cashier pagkapasok ko.
I can't remember him but I remember the scene of a bruised boy because some
gang beat him up. I brought him to the hospital, nabalian din kasi ng buto kaya
hindi sapat na linisin lang ang mga sugat niya. He was crying because he cannot pay
the bill so I paid it.
Ngumisi lang ako sa kanya. He smiled.
"Salamat pala, hindi kasi marunong magpasalamat iyong mokong na 'yon."

I chuckled and nodded, ginala ko ang tingin sa loob at

nakakita ng ilang lamesa na puwedeng pagpalipasan ng oras.
"Can I spend my time here?"
"Opkors, Kuya. Feel free, kaso ingatan mo ang mga gamit mo. Minsan kasi may
nagnanakaw." medyo nilakasan niya iyon.
Natawa lang ako at nilapag sa isang lamesa ang ID pati ang libro at binder bago
lumakad patungo sa dulo kung saan ang nakahilerang fridge para kumuha ng maiinom na
gatas. I didn't eat breakfast, milk is a good drink to start my morning.
"Siguraduhin mo, last tambay mo na pag may nawala ulit!" I heard the boy
cashier said.
Walang sumagot sa kanya, nagpatuloy ako sa pagpili ng malamig na gatas.
Napansin ko ang babaeng nakatalikod sa stall at nagpupuslit ng snacks sa kanyang
shoulder bag, gusto kong iwasan ng tingin at hayaan siya sa ginagawa pero nahuli na
akong nakatingin sa kanya. She put her index finger on her lips to shut me up, I
just looked at her with my wrinkled forehead. She's the girl from Sinclair
University, I can't catch the name clearly but I think it sounds like a name of NBA
basketball team. Dallas. Dallace. I wasn't sure.
 Sinarado ko ang fridge at hinarap siya roon, I saw her eyes sparkled while
looking at me. I wanted to avoid her eyes suddenly but I remained on my ground,
she's shoplifting here. Isusumbong ko ba 'to? But she looks like a dark angel who
can seduce my conscience, so...
"How much is that?" I asked her simply.
"I'll pay for this." she smiled widely.
Oh, I don't think she's a dark angel when that innocent smile came out. Maganda
na siya noong unang nakita ko siya sa labas ng Sinclair at nagyoyosi, hindi ko
akalain na may mas igaganda pa siya sa ganito kalapit at mas maliwanag na lugar.
Her lips doesn't look like she's smoking expertly, it looks soft and squishy heart
shaped. Her doll eyes are tantalizing and very sexy, nose is prominent and thin to
pinch in my fingers easily.
"You sure?" I asked her again, my heart is beating nervously for some reason
but when I saw a kissmark on the side of her neck, I feel annoyed. Umiwas ako ng
tingin. "I'm gonna pay for that, have a nice day kid."
Kinuha ko ang mga gamit sa lamesa kahit may balak sana akong magtambay dito,
hindi ko yata kaya ngayong araw dahil masyado pa akong sorpresa na nakita ko siya
rito. Binayaran ko agad sa binatilyo ang nabili ko pati ang kanya, nakita ko pa
siyang sumunod sa akin na may nakakaakit na tingin pero hindi naman siguro sadya.
It's her normal stare, I think. I went out of the store and drove away, I saw her
follow me on the side mirror and her shoulders fell down. I gasped out and hit my
chest while driving.
"Seriously..." I whispered.
She looked so innocent in a sinful way, I don't know how it seems like that but
it's the truth. Her eyes and lips were the most sinful part of her face, the stare
was the only deep angelic and innocent to feel. That kiss mark on her neck, why
does she need to let whoever she's making out with to suck her skin? It's fucking
offending for me, damn it. Ang dami kong narinig tungkol sa kanya pero lahat iyon
ay natunaw sa pagkakakita ko ng malapitan sa kanya, hindi ako makapaniwala na siya
ang pinag-uusapan noon at dahil sa kiss mark na iyon ay naiinis ako na parang
maniniwala na ako sa mga schoolmates niya.
Nasundan pa ang mga araw na iyon, madalas pala talaga siyang namamalagi roon sa
Alpha. Those times I was seeing her, I think Alpha is a great place to spend the
time in whenever I don't have anything to do. That really kicked me, I let my
thoughts pet me. Sa sumunod na pagkikita namin ay nilalagnat siya, nagdugo pa ang
ilong at dahil daw iyon sa pag i-English ko. Hindi ako natuwa roon kahit na joke,
alam kong mataas ang lagnat niya kaya siya nag nose bleed. I wanted to check her up
but she didn't let me, she said she needed to go to her class for quizzes. May
katigasan ang ulo niya, halata naman pero nakakainis din na pinababayaan niya ang
sarili para lang sa quiz na kaya namang mabawi sa susunod na araw. Para siyang
spoiled brat kumilos na kailangan ng atensyon.

She's just really stubborn.

After my duty I went to Alpha with medicines from the hospital.
"Hey." I greeted Jaden, ginala ko ang tingin sa Alpha para hanapin siya kung
sakali. Baka kasi tapos na rin ang klase niya.
"Ah, mamaya pa iyon magpupunta." Jaden affirmed.
Kumunot ang noo ko at taka siyang tiningnan, he grinned boyishly.
"Si Ate Dallace, mamaya pa ang uwian. Hintayin mo na lang, mga alas sais narito
na iyon."
I didn't talk, I was caught. Damn.
"Ang ganda, 'no? Crush ko rin 'yon noon, pero maloko pala at play girl. Madalas
bulakbol sa klase niya kaya ngayon naghahabol siya sa grades, palagi rin siyang
high."
"High?" kunot noong tanong ko.
Play girl is given, she really looks playful. And bulakbol? I don't think so, I
wasn't expecting it actually because she's running for her quizzes even she has a
fever.
"Oo, iyon bang nakakahithit ng weeds." tawa niya.
"She's using it?" I asked attentively, I held on the stall beside me and looked
at him.
Napakamot siya sa ulo na tila nagsisisi sa nasabi, luminga siya sa labas ng
store at bumuntong hininga.
"Oo, e. Halata naman iyon, pag tumatawa siya kahit wala namang nakakatawa ibig
sabihin high siya. Madalas din siyang magyosi sa labas, baka sunog na nga ang baga
nun. Ang gandang babae, puro kalokohan sa buhay."
Huminga ako nang malalim at hindi nagsalita. I don't wanna judge the way she
looks and act, I'm not in the place to say anything about her doings because we're
not close and I don't know her much. I don't know if I'd pity her for harming
herself using bad habits or I'd just support where she's being happy and
comfortable. Hindi masama ang weeds pero nakakaadik iyon base sa mga naririnig ko,
may side effect pa rin kahit herbal. Maybe she has reasons why, my heart softened
at the probable gunshot inside my chest. I'm concerned and worried about her.
My phone rang.
"Ma..." I glanced at the glass door but she's still not appearing.
"Kraig, fam's here for dinner tonight. Makakapunta ba kayo ni Freya?"
Kumunot ang noo ko. "Do I need to bring her? Or is it fine alone?"
"Bakit? May problema ba kayo?"
"Wala naman, Ma. I gotta go now." paalam ko agad.
I slid the small white paper bag on the counter, tiningnan ni Jaden iyon.
"Medicines." I said. "Can you give it to her when she gets here?"
Tumango siya at tinanggap iyon, nanghiram ako ng ballpen at maliit na papel
para isulat ang oras ng pag-inom noon. Nagpaalam na ako sa kanya at nagpasalamat.
"Kuya, huwag mo sasabihing sinabi ko sayo na maloko siya."
Tumango ako.
"Crush ka kasi noon, e. Baka isipin sinisiraan ko pa siya. Pero magbabago pa
'yon, Kuya. Malay mo ikaw na pala ang makakapagpabago."
My heart twisted but I chose to laugh only, napailing ako at tuluyan ng umalis.
Hindi nawala sa isip ko ang sinabi ni Jaden, nangingisi akong mag-isa hanggang sa
dinner namin. I didn't bring Freya with me, alam ko namang abala siya sa night out
nilang magkakaibigan. She's been into a lot of house parties these days. Well, it's
like her hobby since then so I've no choice but let her do what she wants freely.

"Bakit wala si Freya?" tanong ni Berry, isa sa pinsan kong

babae.
Nagkibit balikat ako at naupo sa tabi ni Saint, tinapik niya ang balikat ko.
"She's busy partying."
Humalakhak si Axle. "And you're letting her, Kuya?"
"Why not? She's happy doing that."
"Huh? Anong klaseng relasyon 'yan? You've been together for three years, dapat
nga seloso ka na kasi ang dami niyang gawain na hindi ka kasama." tawa ni Berry.
"Ano namang alam mo roon, Berry? Bata ka pa para maging maalam sa ganyan." tuya
ni Keanu.
She rolled her eyes. "It's a simple understanding between a couple, duh? Kraig
isn't a jealous type. I'm just wondering, I mean... nakita ko na si Kuya Baptiste
na nagseselos dahil sa girlfriend niya. Kila Kraig parang wala lang. Freya is
always at the parties even without occasions."
"It's fine, relationship is not caging each other. We're fine." sabi ko habang
naglalagay na ng pagkain sa pinggan.
She sighed.
"Hindi ba ang pangit tingnan noon sa taong may boyfriend? Nakikita pa siya ng
mga co-models ko, parang wala raw boyfriend kung sumayaw sa bar. Hindi nga ako
makasagot, nakakahiya kasi na baka nagpapaloko ang pinsan ko sa babaeng ganoon."
"Avery." saway ni Saint.
 I looked at her and arched my brow. "So what do you want me to do, Berry? Break
up with her so she'll be free dancing in the parties?"
"Yup, if she wants a free life then better break the commitment."
"Seriously, Berry?" gulat na singhap ni Siren. "Gusto mo pang makipagbreak si
Kraig sa girlfriend niya, that's their relationship to handle. You don't need to
worry about them."
Berry sighed and raised her hands to surrender.
"Ayaw ko nang dumating pa sa punto na maging usapan si Kraig dahil
nakikipagmake out sa iba ang girlfriend niya."
Humagalpak sa tawa si Orion at Oswald.
"Your tongue is so nice and sassy!" puri ni Orion.
I smirked. "I won't break her for that reason, saka na pag ako ang may nahuli."
Ayaw ko ng ganoon, hindi tama pero mayroon din sa aking gusto iyon pero ayaw
kong masaktan si Freya. Nang dumating sila Mommy at ibang Aunties and Uncles ay
nanahimik kami sa usapang iyon. We started eating together with the family.
"Kraig, wala ka bang balak magpatuloy ng medisina?"
Kumunot ang noo ko. "Wala pa naman, Ma."
"You should continue that now, hijo." sambit ni Uncle Tom.
Nagpatuloy ako sa pagkain at hindi agad sumagot, wala pa sa isip ko iyon o kung
nasa isip ko man ay baka sa susunod pa na taon.
"Ayaw niya kasi may girlfriend dito." ani Auntie Jodi.
Saint coughed a bit, I smirked.
"He's loyal." patuyang dagdag ni Axle.
"I'm still planning, maybe I can continue med next year. Give me time." tikhim
ko.
Tumango si Mama at napangiti sa aking desisyon. At least, I gave her hope about
this. Pangarap kong maging doktor pero hindi ko naman ginawang priority at major
goal iyon dahil ayos na ako sa pagiging nurse ko.
"That's good. Ituloy mo ang gustong maging ikaw ng ama mo, iyon ang bilin niya
sayo pero pinapatagal mo pa." Uncle Samson chuckled. "And it'd be great if you
continue that in Australia."

Nagtiim bagang ako at pinagpatuloy ang pagkain, hindi na

nagsalita roon.
Berry giggled. "Correct! Break up with your girlfriend, hindi mo naman siya
kailangan sa future mo."
Nagtawanan sila. I just shook my head and smirked at her. I can sense her
dislike to Freya, everytime we're seeing each other, it's her topic to talk about.
I wonder if she'll like someone as my girlfriend with bad habits... fuck, Kraig!
What the hell are you wondering about?
I don't know why I suddenly wanted to be with Berry's suggestion, maybe because
it's true that Freya is slipping away from the commitment. Ramdam ko namang
nagsasawa na siya sa aming relasyon, we're not doing the normal committed
relationship.
I'm not sweet and she wants me clingy but that's not my thing to do, I don't
want to look fool while clinging on her. Hindi naman ako baliw kay Freya, simple
lang ang relasyon namin at naghihintayan ng bitawan. Although, everyone knows we're
together for long years. So far, we reached this year without breaking up. Hindi ko
rin pinakikialaman ang gawain niya sa aking likuran, basta wala akong nahuhuli ay
magiging ayos lang kami.
"Hi, Nurse Xanthus Kraig Ylarde! Good morning! Aga mo rito, ah!"
That's the nicest greeting I've ever heard from someone's voice this morning.
Nilingon ko agad siya na nakaupo sa lamesa, Jaden's right. She looks so pretty
happy today even without anything to laugh about.
Suminghap si Jaden. "Tatawa 'yan! Tatawa 'yan kahit walang nakakatawa!"
Humagalpak siya sa tawa. "Tanga ka pala, pinapatawa mo ako! Pero good pogi
points ka diyan, Toy! Napapatawa mo ako kahit walang nakakatawa!"
 My chest tightened while looking at her, this is the first time I felt sadness
without strings attached to me. I just feel sad for this woman, I could see her
nice eyes and pretty face but behind it is a lonely world for her. Wala pa man
akong alam sa kanya ay nalulungkot na ako at nagagalit sa paraan kung paano ba siya
tinatrato ng mundo, why does she become like? It's obvious that she took something
can make her high, that's why she's laughing without any reason. Maybe to feel
better...
"Diba? Hindi ako ang nagpapatawa sayo! High ka lang talaga!" Jaden declared. 
"Guwapo mo talaga, 'no?" she laughed.
I sighed as I reached his forehead to feel her temperature. "Did you rest? Or
you stayed awake the whole night 'till now?"
Wala pa man ay ako na mismo ang napapaso sa paninitig niya sa akin, para akong
mapapatakbo ng wala sa oras para lang makaiwas sa mahikang dala nito.
"Huwag mo muna akong Inglesin, baka magdugo na naman ang ilong ko sayo."
Napaangat ang labi ko. This girl got everything I want to a girl, huh? Maganda
na may humor pa, that sums up my fascination to a woman.
"Nagpahinga ka ba at uminom ng gamot?" I sighed again, I want to avoid her so
much right now.
"Oh my God! That's beyond adorable! Ang cute mo pala!" halakhak niya. "Isa pa,
isa pa!"
"Hell." I shook my head. "I'm asking seriously, Miss. Stop making fun of it."
"Funny ka naman talaga!"
Kailan pa? This girl is my fucking thunderstruck in the making! Hindi ko alam
kung paano ako magiging matibay upang hindi matangay.
"Okay, stop with it and answer me. Your temperature isn't going well, you
should've rested all night." I said.
"Hala, oo nga. Hindi ko alam pero maayos naman ang pakiramdam ko, e. Ayos lang
'yun." nagkibit balikat siya. "'Tsaka normal lang na uminit, nandito ka kasi. Ang
hot mo!"

Fuck! This will be the end of my breath! Hindi ako

makapaniwala na mababaliw ako sa ganitong pang-uuto sa akin, nanggigigil ako sa
babaeng 'to. I want to cover her mouth to stop her words coming out because it's
fucking off my brain. I didn't expect a simple conversation with her can make me go
crazy and stupid.
Hindi ko pa naranasan ang maexcite at kabahan ng ganito sa isang babae, I've
had crushes way back and luckily I've been noticed by them. Tuwing nagkakagusto ako
sa isang babae at kinikilala ko ay nagkakaroon ako ng pag-asa na maidate sila,
ganoon kadali para sa akin na mapansin. We were having conversations for days but
I've never been this excited and nervous while talking to them.
Days became so fast and nice, nasundan pa ang mga araw na nakakasama ko si
Dallace. Iyon lang ay naging problemado ako sa bawat araw, Dallace isn't easy to
handle and be with. She's full of bad habits, not just that but also the attitude
of making stupid stunts around. Ganoon pa man ay gustong-gusto ko ang mga araw na
nakakasama siya, nababaliw na nga siguro ako dahil kahit alam kong may Freya ay mas
inuuna ko pa rin si Dallace. Ang makita siya sa araw-araw, madalas na akong mahuli
sa duty dahil gusto kong makita muna siya sa umaga bago pumasok sa ospital.
I was smiling when I tried to call her, I just wanna say goodnight and I had
fun with her the whole day.
"H-Hello?" she answered with shaking voice.
Kumunot ang noo ko roon, kinabahan agad sa kanyang pananalita.
"Hey... are you crying?"
"N-No, never." she said irritably.
My heart hurt, I need to calm her. She's probably breaking down at the moment,
she needs someone who can calm her anxiety.
"Okay, you're not..." natataranta na ako pero pinipili ko pa ring maging
kalmado. "Are you okay?"
 "I... I don't know. I'm bleeding! How can I be okay!?"
My eyes widened, napatayo agad ako sa kama at para lumabas ng kuwarto. I
immediately took my car keys. 
What the hell? She hurt herself! I can't believe this! Dallace, why are you
doing that? You're damn precious woman, you shouldn't let anxiety get to you. Fuck,
anxiety!
"Dallace, calm down. I'll be there in a minute."
This is what I'm talking about! She had a break down and I'm fucking late,
bakit ba kasi ngayon lang ako tumawag? I shouldn't have left their place until
she's not asleep yet! Dapat naghintay muna ako hanggang sa masiguradong matutulog
na siya. Damn it.
"Bakit? Sinabi ko bang kailangan kita?" umiiyak at pagalit niyang tanong.
Pumikit ako ng mariin at frustrated na napahawak sa aking ulo, hindi na ako
nakapag-isip pa. I want to get her wherever she is right now. She needs me.
"Now you said it." I sighed massively. "Calm down, I'll be quick. Don't lose
the line."
I'm so fucking worried, I don't know how to calm myself down knowing the
tendencies she might do to herself. Kabisado ko ang pag-uugaling mayroon si
Dallace, sa ilang araw lang naming magkasama ay nakabisado ko na iyon. It's like a
will to do and remind myself that I shouldn't let her feel lonely, I want to be in
her side everytime.
"I c-can't do this anymore. I don't wanna do this but some voices are helping
me out, and I did this to calm them..."
That's the most heartbreaking moment of my life, napakasakit marinig na
nawawalan siya ng pag-asa sa kaisipang hindi niya kayang pakalmahin ang gumugulo sa
isip niya. I know patients with anxiety and depression, it's unbearable. There are
times they'd feel too sad without a reason can break them down, it's hard to manage
as for them. We can't really judge those people with that illness because it's
uncontrollable, it's painful and dark. Those people suffering from it needs a deep
patience and unconditional understanding from someone can make them feel they're
not alone and I'm willing to be her anything.

Sa unang rinig ko ng boses niya, alam kong tangay na ako.

Sa pangalawa ay nabaliw na ako at ngayong narinig ko na rin ang mga hikbi niya,
nanghihina ako. It feels like I'm not holding myself anymore, mayroon nang ibang
nagmamay-ari. I know it's wrong and I still keep nearing Dallace even committed to
Freya, I guess that was the reason why Dallace avoided me for weeks that made me
frustrated as hell. I tried to let it go because we're just friends, we can't be
into something more because I have Freya and I was having trouble knowing that
Dallace doesn't want commitment.
"Brent!" Dallace called someone as we reached the place of Mamihan and isawan.
Kumunot ang noo ko pero kalmado lang, tiningnan ko silang dalawa nang
magkalapit. Nakakasira pala ng mood sa lugar na ito, parang nakakainit ng ulo.
"Uy, musta, Lace? Himala nandito ka ulit. Sinong kasama mo? Wala si Isha, ah."
the guy smiled.
"Wala na, nabaliw na kay Jasper. Bakit crush mo na ba siya?" asar niya.
Bakit mo tinatanong? Nagseselos ka ba na crush niya ang kaibigan mo? Tsk.
"Hindi, ah. Buti naman may boyfriend na, ikaw mayroon na rin?" tinusok ng
lalaki ang tagiliran niya.
Uminit ang batok ko, hindi ako masamang tao pero parang gusto kong baliin ang
kamay noon para hindi na makahawak pa. Hetong si Dallace naman ay humahagikgik pa!
I can't take it seriously, there's something wrong in here.
"Wala pa, ready to mingle. Kung single ka, puwede na kitang pagtiyagaan. Call
me."
The fuck? Let's mingle, then? I'll be single one of these days, wait for it.
You don't need someone else, nandito lang naman ako sa harapan mo.
"Tatawagan pa ba kita?" pabiro niyang tanong.
 Humalakhak si Dallace. "Oo naman, gusto mo ngayon na agad. Usap tayo sa call
habang nandito lang."
I may look calm on the corner but I'm really listening to their talk, inis na
inis na ako sa mga naririnig ko. I know she's really a jolly woman but this is too
stingy to hear!
"Siraulo ka, baka magselos 'yang boyfriend mo."
Buti alam mo! Sana lumayo ka na lang, nakita mo na ngang may kasama siya. Bakit
hinaharot mo pa? Fuck it, Kraig! Ano bang pinagsasabi mo? Hindi ka naman boyfriend.
In fact, she can do anything she wants without your opinion. Iyon ang masakit,
tangina. 
"Gago, hindi ko boyfriend. May girlfriend na iyan." pabulong niyang singhal kay
Brent.
Wait, I'll break up with her. Will it stop you to touch and talk to another
man, huh? I'm so fucking annoyed, I don't like seeing her talking and flirting with
some other man! Nakakabadtrip ng araw, gusto ko siyang hilahin paalis ng lugar at
dalhin sa lugar na wala siyang ibang makikita kundi ako lang. This is really
offending, to be honest, especially that I know my feelings for her and she's just
ignoring me.
"Okay, I'll call you later tonight. Walang bawian 'yan, Dallace." Brent guy
winked. "Kuha ko muna kayo puwesto para makakain na kayo."
Dinaig pa noon ang sikat ng araw sa pagkunot ng noo ko, he's obviously flirting
back with Dallace and that's freaking cute! Cute in a way I could punch it in no
time, ang sakit ng ulo ko at batok. Dinaig ko pa ang highblood, hindi naman ako
highblood.
"Is that your suitor?" I asked, pigil na pigil lumabas ang iritasyon ko roon.
She shrugged.
"Hindi ko pa sure, kung bet ko siya mamaya pag nagtawagan na kami. Baka payagan
kong magdate kami. Pag hindi ko nagustuhan, fling lang."
Putangina, magtatawagan pa raw sila? Wow. I'm fucking jealous now, hindi ko
alam kung paano ko pa pinipigilan ang sarili ko pero kakayanin ko ang torture na
ito. Hangga't may Freya, kailangan kong magtiis.

Hindi lang si Brent ang lalaking nagpa highblood sa akin,

naroon pa si Hesperus at ibang lalaking pumapaligid sa kanya na kinakausap naman
niya pabalik. Hindi ko naramdaman ang ganitong selos noon kahit kanino, I've never
been jealous of men around Freya because I know I'm a man too with things they have
but seeing myself now? That's a total crap! Ngayon ko lang nadiscover na seloso
pala akong tao, ang masama pa ay wala naman kaming label pero kung makapagselos ako
ay parang naikasal na kaming dalawa.
Laging sumasakit ang ulo ko sa kanya pero iyon din ang dahilan kung bakit
gustong-gusto kong ipilit ang sarili ko. Wala naman talaga akong balak, gusto ko
lang na maging magkaibigan kami at hindi ko inasahan na mapupunta ako sa
kagustuhang magkaroon ng seryosong relasyon sa kanya. I'm a fucking asshole
thinking about labels and relationships when I'm still committed to someone. I
don't know what happened to me, I'm just crazy over the fact that there's Dallace.
Ramdam ko na siya sa mga araw na magkasama kami kahit na simple lamang siya sa
mga kilos ay alam kong naaapektuhan ko na rin siya at masayang-masaya ako sa
kaalamang iyon. I did my best to break up with Freya but she was crying  and
begging badly, she doesn't wanna let go. Hindi ko mabilang kung ilang beses kong
sinubukang makipaghiwalay sa kanya at hindi nagtagumpay dahil kahit papaano ay may
pinagsamahan kaming dalawa, hindi ko mahiwalayan kaya gumawa ako ng ibang paraan
upang magkarason akong mabigat. Hindi niya alam na pinasundan ko siya kahit saan
magpunta, I got pictures of her kissing someone else in the bar and that broke our
commitment completely. I'm done and very fine.
Kay Dallace ko unang nasabi iyon dahil ayaw kong mag overthink siya habang nasa
party ako ng Mommy ni Freya at siya'y iniwanan ko sa favorite place namin, my heart
is beating up so loud at the thought of a fine line with Dallace that night.
Nakipagbreak ako kay Freya sa disenteng paraan kaharap ang mga magulang niya.
"You've been together for three years, don't you have plans to settle down
now?" that's her Mom's question with a smile.
Shit, I don't think I can accept that. Siguro kahit hindi nagloko si Freya sa
likuran ko ay hindi ko pa maiisip na pakasalan siya, wala iyon sa isip ko dahil
hindi ko pa nararamdaman sa kanyang mga mata ang kinabukasan. I couldn't see the
future with her unlike with Dallace, tuwing kasama ko si Dallace ay napapatingin na
lamang ako sa kanya at iniisip ang bawat araw na darating. Iniisip ko kung paano ko
pagagandahin upang mapanatili ulit siya hanggang sa susunod na araw. That's how I
see my days with her, I see myself working to make her days happy and comfortable.
"M-Mom." si Freya, may nerbyos niya akong nilingon.
This night is a week after I gave her the photos of her with someone else.
Panay ang sorry niya sa akin at pagmamakaawa na hindi na niya uulitin, ayaw kong
magsalita pag may umiiyak na babae sa harapan ko at ayaw ko iyong pagmamakaawa
niya. Now, I'm really done with this. I need to break us completely for Dallace.
"Oo nga, hijo. What are you planning to my daughter? Keep her like this? Wala
ka man lang balak na mag alok ng kasal?"
I don't wanna be rude but a chuckle escaped my mouth, I didn't eat anything and
I'm kind of hungry. Gusto ko kasing kasabay kumain si Dallace ngayong gabi,
nakakawalang gana rin ang sinasabi ng parents ni Freya.
Umiling ako, nalaglag ang panga nila. Nakita ko na ang panginginig ng labi ni
Freya.
"I'm sorry, Tita and Tito, but we can't do that anymore. Marriage is too deep
for us, Freya and I decided to break up last week. We're not together anymore now."
I said formally.
Hinawakan ako ni Freya sa braso, her hand is shaking in fear. Hindi ko naman
sasabihin ang dahilan, siya na ang magsabi noon dahil wala akong karapatang siraan
siya sa harapan ng mga magulang niya.

"K-Kraig naman."
Malamig ko siyang tiningnan, ganoon na lang ang gulat sa reaksyon ng mga
magulang niya habang nakatingin sa aming dalawa. Her Dad looked mad at me, humampas
siya sa lamesa.
"Anong pinagsasabi mo? Binasura mo ang anak ko ng ganoon lang pagkatapos ng
ilang taon, Ylarde?"
My jaw clenched tightly, inalis ko ang kamay ni Freya sa aking braso at
sinabayan iyon ng pagtayo. Mabilis sumunod si Freya sa aking gilid para hawakan ako
habang umiiyak.
"Dad! Hindi, po! Wala lang po sa mood si Kraig."
Okay, fuck it.
"Freya, you know what you did. Please, tell that to your parents to clear
things. I'm done here." tahimik kong sinabi. "Again, I'm sorry Tito... but we can't
work out anymore. I don't want to tell the story behind, I'll let you know that
from your daughter. Thanks for inviting me here."
I left their place, hinabol pa ako ni Freya ngunit pinigilan siya ng mga
magulang. I can't understand her, it's clear that she wanted freedom and I gave her
that. I can't understand her tears for me, I don't think she loved me dearly for
the past years. She didn't even stay loyal to our relationship and now she's acting
like it's painful when in fact it feels normal without hard feelings. Maybe she
just wants me to stay because her parents love me as her boyfriend. Wala naman kasi
akong nagawang mali sa loob ng tatlong taon.
I was happy because I can finally clear my thing with Dallace now, I was
planning to confess my affinity for her but I still need to wait for days for
reaspect. Kahit naman nagbreak na kami ni Freya ay kailangan ko pa ring irespeto na
kakatapos lang ng relasyon namin. But Dallace didn't make it easy for me...
"Kasama ko si H-Hesperus, kaibigan ko." she said, a bit shaky voice.
The first thing I noticed was the red mark on her neck, she's still making out
with some boys? My heart sank painfully. Hindi ko alam ang paunang reaksyon kundi
galit sa sarili, galit na hindi ko kayang isawalang bahala muna ang selos hangga't
wala pang kami at ngayon naman ay hindi ko maisawalang bahala ang takot ko na baka
hindi pa rin siya handang magseryoso sa isang relasyon. I'd probably drown myself
in this dream, I want a relationship with her, serious with loyalty. Pero ngayong
nakipagbreak na ako at ganito ang makikita ko sa leeg niya? Ang hirap naman.
"Sure, Dallace. I think I need to go home now, it's getting late." I said
quietly, trying so hard not to break fool in front of her.
I feel the overwhelming amount of anger and jealousy.
"O-Okay... C-Careful driving." she said in a weak voice like she doesn't want
me to go yet.
Pero hindi ko kaya.
"Hindi ako galit." I whispered. "I-I just need to fucking breathe. Please, let
me leave... Dallace." just for now, I can't take to look at your kiss mark! Damn
it. Dumb me.
"H-Huh? I-I mean, you can go home. Hindi naman kita pinipigilan, ah?" she
chuckled.
"Are you gonna fall in love with that Hesperus?" my voice could not help it.
"Or you already fell? Does he feel the same way? Will he take care of you?"
Siguro kung masasagot niya ito ng diretso ngayon ay hahayaan ko muna ang ilang
buwang pagpapalamig mula sa kanya, I need air. Masyado na rin akong nalulunod sa
kanya kaya ganito na lang ang sama ng loob ko, I need to loosen up and stop being
jealous type. Ayaw kong matakot ko siya, gusto ko pa ring maramdaman niya ang
kalayaan kung sakali. Maybe I should just need to step back for now and let the
months go until I can finally court her. Ngayon, iiwasan ko muna dahil hindi tamang
nagseselos ako sa gawain niya. Ayos lang makipag make out, sige. Basta sa akin ang
apeksyon, Dallace. Iyon ang hiling ko.

She cried that night and that made me feel hope for us, she
didn't turn me down. Sabi niya ay hintayin na lang namin ang three month rule after
break up with Freya. We became more close to each other without boundaries, she's
not making out with another boy anymore after I confessed my feelings for her and
that's the most breathtaking minutes of my life, to confess and wait for her
reaction. I was so happy when she confessed back, we're both in the same page of
the book.
Doon na talaga ako nabaliw sa kanya, iyon ang pagkabaliw na tingin ko'y walang
lunas kahit rehab pa. I'm in love with her, too much that I might cry in no time
because of the overflowing passion for her. My heart is always drowning every
single day with her. Iyon ang mga araw na wala akong maramdamang kadiliman kahit
saang parte at aspeto.
Dallace isn't really easy to handle, I'm always saying that since from the very
start. Her perception of being a darkness herself was never right and true because
she's the brightest light of my world. She's wearing the crown of sunlight, I just
love her everything even how much she thinks she's too flawed and imperfect to be
mine.
I want to correct her, I want to make her see her worth and more of her
existence. Kaya lang naman siya ganoon ay dahil sa mga magulang niya na hindi siya
gaanong natuonan ng pansin habang nagdadalaga, she became rebel but I know she's
the purest. I could feel the warmth of her eyes and heart as how she looks. She's
my favorite person, kahit na anong sabihin niyang marami siyang maling nagawa ay
wala akong pakialam dahil lahat naman ay nagkakamali. She's still the most
incredible woman I've ever met and had.
But the most painful part of our book will really come and find us...
"A week?" natawa siya. "I want it for life, Xanthus. I want to live my life
freely without anyone clingy and possessive like you."
"I can't do that." iling ko, this is my weakest point.
Tinulak niya ako sa dibdib, hindi ako nasaktan pero bahagya akong napaatras
dahil sa panghihina. Kanina pa siya nagsasalita ng ganito at hindi ko na yata
kakayanin pa. Is she bluffing? This isn't really funny now, natatakot ako sa lahat.
Ayaw ko... hindi ko kaya.
"Tanga ka pala, ayaw ko na sa sitwasyon natin. Hindi mo ba naiintindihan?
Umiiwas na nga ako sayo, hindi mo pa nahahalata. Kung hindi mo magagawa iyon, kaya
kong gawin. Let me go 'cause I'm letting you go now. Hindi bilang magkarelasyon
dahil wala naman tayo, kundi bilang kaibigan—"
I kissed her violently, praying to God to stop the pain now because I can't
really take it now. I'm breaking so bad. All my life, I've never been this hurt.
Kay Dallace lang dahil alam kong hindi ko talaga siya kayang pakawalan. I can't
believe she's really saying these words, it's so fucking hard to swallow. It's a
poison to my system.
She slapped me hardly but I didn't mind, mas masakit pa rin ang bawat salita
niya kaysa sa pisikal. Sana nga pisikalin na lang niya ang lahat, makakaya ko pa
iyon.
"You're hurting me! Ganyan ka ba kamanhid? Ayaw ko na sayo! Nagsasawa na ako sa
presensya mo. I have friends now, I don't need you anymore."
What the hell?
"Don't be like this," tanging nasabi ko at nagyuko. "Let me stay even you don't
want me anymore and no, I'm not dense. I know you're slipping away but this is too
soon, we're not starting yet... siguro hindi mo na ako kailangan pero kailangan
kita. Kung nagsasawa ka, ako hindi. Magkaiba tayo sa bagay na iyon."
Magkaibang-magkaiba dahil ang hirap noon para sa akin samantalang madali para
sa kanya. I don't know what happened, I just found myself crying because of unknown
reason. Iyon pala dahil dito.
"Pero ayaw ko na nga, e! Intindihin mo naman 'yun, please lang! Umalis ka na sa
buhay ko, iyon ang gusto ko!" nagkibit balikat siya. "Sa ilang araw na wala ka.
Doon ko narealize na hindi pala dapat kita kailanganin dahil kaya ko namang mag isa
—"

"Pero puwede namang kasama ako, 'di ba? Come on, baby." I
sighed heavily. "I know time will come like this, that you won't be needing me
anymore because you'll learn to stand on your own, pero gusto kong nasa tabi mo pa
rin ako. Magkasama tayo. Hindi ganito, hindi iyong aayawan mo ako bigla dahil kaya
mo na mag isa. Paano naman ako? Paano kung hindi ko kayang gawin iyon?"
How about me? Does she even think about what I feel right now? I'm so broke, I
don't know if I can find the broken pieces. Kung nagbibiro siya, sana bawiin na
niya. Iyon lang ang magpapanatag sa akin.
She cried quietly.
"Kayanin mo dahil hindi na kita kailangan, Xanthus."
I sighed and dismissed it. No, she didn't mean that. Hindi niya ako
pagsasalitaan ng ganito, sana hindi totoo.
"O-Okay... I'll just distance—"
"No! I want you to leave me alone and never come back anymore!"
I closed my eyes tightly, this is fucking breaking me to hell.
"Dallace, baby... please." I breathed. "Ano bang problema? Can you tell me
every single thing you don't want, I won't do it anymore. I promise."
She can tell me what she don't like, nasaktan ko ba siya? May nagawa ba akong
mali? Sa ilang araw kong nawala, alam kong malinis ang gawain ko. Siya lang ang
iniisip ko habang hindi kami magkasama. Wala namang iba, pero bakit biglang
nagkaganito?
"Please, tell me." my voice strained.
"'Di ba sabi mo, susuportahan mo ako sa lahat ng gusto ko?"
I nodded like a slave.
"Umalis ka at huwag nang magpapakita sa akin. Iyon ang suportahan mo ngayon,
Xanthus." she said harshly.
I blinked my tears away. No, fuck. Not this, baby. Umiling ako.
 "I told you I'd support everything you want, Lace. Pero hindi rito, I want to
stay with you. I want to see you everytime, I want to be with you. Why are you
pushing me so bad? Why are you... hurting me miserably, huh." my voice is breaking.
"Dallace, I can't do that."
I'm so scared now, wala na akong pakialam sa pride ko. Magmamakaawa ako para
rito, hindi ko kaya. I can loosen up, I can let her go but not without me. Huwag
naman sana akong itaboy ng ganito, puwede naman akong magparaya pero hindi sa
paraang iiwanan siya.
"You're fucking desperate!"
I breathed. "Yes, I am. I'm so fuckin' desperate to make you stay with me, I am
all desperate for you... if you can't still see that, it's okay. Just don't make me
leave you."
Damn, I'm so fucking desperately in love with her to do this. Mahal na mahal ko
siya, hindi ako magpapakababang ganito kung hindi at sana maramdaman niya iyon at
bawiin ang lahat.
"S-Sige, kung ayaw mo at hindi mo ako papakinggan sa gusto ko. I-I will hurt
myself again! I will cut my wrist!"
My broken heart started scarring me again into tiny pieces, my eyes widened at
that and my body weakened. Nilunok ko ang mapait na emosyon at panghihina dahil
naunahan ako ng galit at pighati.
"Lalo akong hindi aalis, Dallace!" nanggagalaiti kong sambit at laking gulat ko
nang tumakbo siya patungo sa banyo.
Gusto kong magwala at sirain ang pinto pero nanghihina na ako sa maari niyang
gawin doon kapag hindi ko siya sinunod. Napakasakit ng nangyayaring 'to. This is so
unfair! Lahat ng kahinaan ko ay hawak niya talaga, pati na rin ang lakas ko. The
love I gave her is too powerful that I left myself without anything, siya lang
naman kasi ang kailangan ko at hindi ko inasahan na mangyayari ang ganito. If this
is a book, I will fucking tear this page and burn it.

"I'm gonna hurt myself again, you can't do anything about

it! Leave!" sigaw niya habang nilulunod ng hikbi ang boses mula sa loob.
Tears ran down my cheeks. Fuck it! Just fuck everything in here!
"Dallace! Please!" I knocked violently while begging and crying. "No! Please!
Come out, baby. Don't do that!"
"Come on, Xanthus. Don't try me! Leave me alone!"
"I can't fucking do that! Come out, first! And let me see if you're not going
to hurt yourself before I leave!" my voice broke in pain. "Please, Dallace. Just
no, don't do that again. I'm hurting so much..."
Too much, I can't handle the pain anymore. Stop this now, Dallace. Stop hurting
me, I think I don't deserve this because all I've done is to love her... why is it
too painful?
"Promise me you'll leave." mariin niyang sambit habang umiiyak.
I punched the door violently, iniingatan ko pa rin dahil baka mataranta siya at
mas matakot sa akin. Pero ang sakit talaga nito, hindi ko alam kung paano siya
papaamuhin at palalabasin. Hindi ko na alam kung paano kami magkakaayos, ginagamit
niya sa akin ang pinakakahinaan kong gawain niya.
"Okay... alright." I sighed heavily.
"Promise me!" sigaw niya.
I cried in silence and fear of her command because I can't. Fuck this life, how
can I promise to leave her if it would kill me?
"O-Okay, I p-promise... come out, please." nahihirapan kong pakiusap, ayaw kong
mangako na iiwanan ko siya dahil iyon ang pangakong hindi ko kayang tuparin.
That day and after the rainy night, I decided to do what she demanded me.
Alipin pa rin niya ko, she's still the only one can make me feel helpless and
hopeless at the same time while loving her. Wala, ganito siguro pag mahal na mahal
mo iyong tao. Kahit hindi mo kaya ay kailangan gawin para sa kagustuhan niya, hindi
na ako nagtanong ng rason dahil oras na makausap ko siya ulit ay alam kong
pagmamakaawa lang ang gagawin ko.
I couldn't remember how many crying mornings and nights I've had for years
after that painful page of my life. But then I realized that pain is just a line to
put distance in between for us to feel that not everything will come the way how we
want it to be for us because life isn't easy, it won't round with good things and
happiness only while having the one you want for life. Life must have come with
circumstances that will teach us to be better and stronger with a sum of lessons
we've been through.
I need to find myself and get a deep courage and connection not only with one
person that I love because I need to love myself too while loving someone. Our
separation taught me how to see myself without anyone, I learned to be alone
without her. Iyong akala kong hindi ko kaya ay makakaya ko pala sa pamamagitan ng
pag-abot ng ibang pangarap na magagamit ko sa kinabukasang tatahakin. Waiting for
the right time was never a waste, it's always worth it.
I looked at her while smiling at the reporters in front of her, nagpamulsa
lamang ako habang pinapanood siya sa pagsagot ng mga katanungang binabato sa kanya
ng media pagtapos ng isang fashion show.
"Is it true that you're already engaged to a non-showbiz?"
She smiled on the main camera and lifted her hand with our engagement ring, I
gulped simply and a smile crept on my lips. She nodded radiantly.
"Yup, I am."
"Are you still open for film projects? Like the rumored project with Jarin
Roscoe and Devious Estrevillo?"
Tumawa siya. "I'm gonna ask my fiance."
"Can you name that fiance?"
"Sadly, I can't. Baka kasi maging famous siya, ayaw kong may ibang makakakita
sa kanya."

Nagtawanan ang mga reporters.

"When is the wedding? Shall we get ready our ears and eyes now, Miss Dallace?"
I felt an embrace from behind, napatingin agad ako sa sumungaw na mukha ni
Dallace sa aking gilid.
"Why are you always watching the interview replay? Nandito naman ako!" she
hissed.
I put my arm around her shoulder and turned to her, binabaan ko ng tingin ang
kanyang tiyan at napangisi ako. She's wearing a pair of blue bikinis, her baby bump
is eight months old now. I kneeled down to place my ear there while caressing it
tenderly.
"Namimiss mo ba na maganda ako kaya puro replay ang pinapanood mo?" tanong niya
habang kumakain ng pakwan at nakababa ang tingin sa akin. "Kasalanan mo naman kung
bakit medyo pumangit at tumaba ako,"
I laughed and hugged her thighs, maingat ko siyang binuhat sa sofa para roon
kami maupo. She turned off the TV with a scowl.
"I love seeing you happy on the television, I feel so proud of you." I kissed
her cheek and jaw.
She giggled while looking at her baby bump.
"One month na lang, I'll be counting down now."
I nodded and kissed her neck slowly, I smirked.
"One month na lang, puwede na ulit 'no?"
Humagalpak siya sa tawa. "Tigang ka na ba?"
Tigang lang? Tigang na tigang ang saktong salita doon, pero hindi ko sasabihin.
Nakakahiya sa anak namin, baka nakikinig na.
Ngumuso lang ako at pinagpatuloy ang paghalik sa leeg niya. Fuck, I'm so
excited to see our baby. This is the best gift I've ever received, hindi ko akalain
na pagbibigyan niya ako. Noong una ay nagugulat pa ako dahil hindi na siya nagt-
take ng pills, ako pa ang taga paalala niya noon dahil nagagalit siya tuwing hindi
kami gumagamit ng proteksyon. Hininto niya iyon, nine months before my birthday.
Ngayon puro siya dasal na lumabas iyon na kabirthday ko. I smiled at the thought,
she was so sure that we'd make it possible. After a year, she finally married me
and planned this pregnancy.
"Ate!"
Napatingin kami kay Danita na galing sa back yard, she's wearing an oversized
shirt of Kienzo.
"Ano?"
"Si Kienzo nang-aaway, e."
Sumulpot si Kienzo sa likuran niya at kinagat siya sa balikat habang tumatawa,
sumimangot si Danita at humalakhak naman si Dallace.
"Anong problema n'yo?"
"Nagseselos siya kay Rekta Hontiveros! Parang tanga lang."
"She's in her third month of pregnancy, I can't help it. Baka maging kamukha pa
noon ang anak namin," ani Kienzo. "Sabi ko ako lang ang titigan niya, pero
napakakulit niya."
Humagalpak sa tawa si Dallace, natatawa rin ako dahil madalas nilang pag-awayan
ang pinaglilihian ni Danita gaya ng uling. Baka raw maging ulikba iyong anak nila
sabi ni Kienzo.
That's really weird, though. Dallace craving is only my pictures and
watermelon, mahilig din siya sa mansanas at adik na adik siya sa mga K-pop idol
noong nasa pangatlong buwan siya. Ang nakakainis pa roon ay parati niya ring
hinahanap si Hesperus, iyong loko naman umeepal at nagpapakita talaga kay Dallace.
Tsk. Ngayon puro kain na lang siya at wala na ang cravings, mabuti rin na hindi out
of this world ang cravings niya gaya ni Danita na naghahanap ng taho sa gabi kaya
problemado si Kienzo palagi sa paghahanap ng mga maibibigay kay Danita.
"I-block mo si Rekta sa social media niya." suhestiyon ni Dallace.
Bumusangot lalo si Danita at hinampas si Kienzo sa braso. Humagalpak si Kienzo
at tumango.
"Oo nga, balak ko nga. Mukhang tanga 'to si Danita, madaling araw na stalker pa
rin. It's not healthy anymore." panenermon niya.
"Ang epal mo Kienzo! Guwapo naman iyon! Mommy!" sigaw ni Danita at tumakbo sa
kusina.
Tatawa-tawang kumamot sa ulo si Kienzo at sumunod doon. I smirked and turned to
Dallace again, muli siyang kumuha ng slice ng pizza naman sa lamesita habang
hinahaplos ang tiyan niya.
"Gutumin siya, baby." aniya.
Mapanuya akong tumingin sa kanya.
"Weh? Baka matakaw ka lang talaga." dinikit ko ang ilong sa kanyang pisngi at
maliliit siyang hinalikan doon.
She rolled her eyes. "Isip na tayong pangalan, please... what do you want to
name him? He'll be a little Ylarde."
Nagtaas ako ng kilay. "Ikaw? Kung anong gusto mo, gusto ko rin."
Ngumiti siya at hinalikan ako sa labi.
"Xanthus?"
Hindi halatang baliw sa akin ang asawa ko, ah.
Natawa ako roon. "Why don't you name it after you? Dallas 'cause he's a boy.
What do you think?"
She pouted.
"Ewan, basta. Mag-iisip ako habang nanganganak." tawa niya. "I love you two, my
babies."
"I'm always your baby." I chuckled roughly. "Thank you for giving me a family,
finally. I love you more than anything."
She smiled and closed her eyes. The most precious and beautiful smile of the
love of my life. I'm so fucking lucky...
I'm always thankful for this family, for giving back Dallace to me after
everything happened we both reached the ending of the book together. We both have
the points of our lives in the pages we created as our own diary with circumstances
and pain to happiness and fulfillment. The darkness shriveled us out of each other
to have our individual life lesson separately, it somehow poisoned us but it also
has the biggest part of our lives where we learned how to handle ourselves with
braveness and strength to carry on as the sundown to another sunrise and we'll rise
up to continue loving and living the life has given us. Now, it's not the two of us
only but together with our offspring. We'll have our own world to create while
raising our children with love and respect.
Dallace Jentrie Alfonso-Ylarde is the afterword of my story book.

———
This is the very last page of Shriveled Poison, thank you for reading until the
end and for the support you're giving me while writing this book. Thanks for the
compliment and for giving me time to be a better writer more.
Hope you found your own courage and strength to carry on, life is always worth
to live for. Live, love and respect.
[Next diary will be Mask of the Blues]
God bless!