Professional Documents
Culture Documents
CHAPTER 10
MAHINA AKONG NAPADAING at nagmulat ng mga mata. Ang sakit-sakit ng katawan ko at
ang hapdi ng sa pagitan ng mga hita ko.
Ang nag-aalalang mukha ni Prince ang sumalubong sa akin. Dinama nito ang noo ko.
"I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry, baby girl." He keeps saying sorry.
Ni hindi ko alam kung bakit nagso-sorry ito.
Malambing ako nitong hinalik-halikan ng magagaang halik sa mga labi.
"W-What happened?" Paos ang boses na tanong ko.
Hinaplos nito ang buhok ko.
"Mataas ang lagnat mo." Tugon nito at napabuntong-hininga.
Kumunot ang noo ko.
"I was okay yesterday. Bakit bigla akong nagkalagnat?" Nagtatakang tanong ko.
Naikagat nito ang ibabang labi at hinaplos ang buhok ko.
"An Ob-gyne just came here. I called her and she check you and..." Nagbaba ito ng
tingin.
"And?" Kunot-noong tanong ko.
Puno ng pagsisisi ang nakikita ko sa mga mata nito nang muli itong tumingin sa
akin.
"I was rough last night. I'm sorry." Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko.
"Prince-"
"You have laceration, baby girl. At kasalanan ko iyon. You have deep cuts inside
you k-kaya nilalagnat ka ngayon. I'm really sorry." Kitang-kita ko ang pag-aalala
at pagsisisi sa mga mata nito.
Sandali akong natahimik at tumitig ako sa mga mata nito.
"Hindi ko naman siguro ikakamatay ang laceration, hindi ba? At isa pa, ginusto ko
naman ang nangyari." Mahinang sambit ko.
Marahas itong napabuntong-hininga.
"I'm sorry." He muttered.
"Why do you keep saying sorry? Nagsisisi ka ba d-dahil may nangyari sa'tin?"
Nasasaktang tanong ko.
Mabilis itong umiling.
"No. That's not what I meant. What happened last night was precious, Arriane. You
are precious. I'm just... I'm just worried. Fuck. Hindi mo alam kung gaano ako
natakot kanina nang magising ako at nakita kong nanginginig ka." Anito at muling
napabuntong-hininga.
"O-Okay na din naman ako." I pouted.
"Subukan mong gumalaw at malalaman mo." Mariing sambit nito.
Sinunod ko ang sinabi nito at pinilit kong bumangon pero muli din akong napahiga at
napadaing sa sakit nang maramdaman ang matinding hapdi sa pagkababae ko, partikular
sa loob niyon. Napakahapdi at sobrang sakit na parang tinusok ako ng matulis na
kutsilyo.
Napahikbi ako sa sakit at kaagad akong napahawak sa pulsuhan ng binata.
"See? You're not okay." He sighed.
Ang hikbi ko ay napunta sa malakas na pag-iyak. Sobrang sakit ng iyak ko at ang
binata ay paulit-ulit na hinahaplos ang buhok ko at pilit akong pinapatahan.
"I'm really sorry, my baby girl. I'm sorry." He murmured.
Hinalik-halikan ako nito sa labi ng paulit-ulit. Ilang minuto akong umiiyak
hanggang sa humina iyon at tuluyan akong tumahan.
"M-Makakalakad pa ba ako?" Nag-aalalang tanong ko.
"Of course, baby. I have your medicines here. Inumin mo lahat ng 'yon para kaagad
kang gumaling, okay?" Anito at hinalikan ako sa noo.
"P-Paano ako makakauwi? Magtataka si kuya. I-I don't want him to know this." Sabi
ko at muling humikbi.
Kahit mahal na mahal ako ng Kuya Ethan ko at binibigay nito lahat ng gusto ko ay
natatakot pa rin ako dito. Ayokong magalit ito.
Hinaplos nito ang buhok ko.
"I'll take care of it, okay? Just rest, baby. Ako na ang bahala sa kuya mo."
Hinalikan ako nito sa labi.
He's sweet and caring. Nanibago ako sa mga gestures nito pero gustong-gusto ko
iyon. Gustong-gusto ko ang Prince na nakikita ko ngayon.
"I-Ihahatid mo ba ako sa bahay?" Mahinang tanong ko.
Mataman ako nitong tinitigan sa mga mata at kapagkuwan ay umiling.
"No. You'll stay here with me." Anito habang hinahaplos ang buhok ko.
"O-Okay lang sa'yo?"
Tumango ito.
"You'll stay here. I will just talk to your brother. I'll handle everything so
don't worry, okay?" Malambing ang boses nito.
Tumitig ako sa mga mata nito at kapagkuwan ay tumango.
He said I'll gonna stay with him pero natatakot akong magtanong kung hanggang
kailan. Siguro ay hahayaan muna nitong gumaling ako bago ako nito pauwiin sa bahay
ni Kuya Ethan.
"I'll prepare your food." Anito at muli akong hinalikan sa mga labi bago lumabas ng
kuwarto.
Nang makabalik ito ay may dala na itong pagkain na nakapatong sa tray. Inalalayan
ako nitong makabangon at maingat na pinasandal sa headboard ng kama.
Asikasong-asikaso ako nito. Pilit nitong pinapaubos sa akin ang dala nitong pagkain
kahit medyo wala akong gana. Pati sa pag-inom ng gamot ay ito rin ang nag-asikaso
sa akin.
Tinititigan ko lang ito habang inaasikaso ako. Panaginip ko lang ito noon. Ang
alagaan ako ng lalaking mahal ko pero ngayon ay heto't alagang-alaga ako nito.
"I want to take a shower." Sambit ko at naikagat ang ibabang labi.
Tumitig ito sa mga mata ko.
"I'll help you." Anito at pinatong ang tray sa bedside table.
"P-Pero nakakahiya." Mahinang usal ko.
"You can't walk and you're not allowed to move on your own. Nakita ko na lahat
sa'yo, Arriane. Natikman ko na lahat-lahat at kinain na kita ng buong-buo kaya
bakit mahihiya ka pa?" Namula ako sa sinabi nito.
Tama nga naman ito.
"S-Sige." Sabi ko at muling naikagat ang ibabang labi.
Narinig ko ang mahinang pagmura nito.
"What?" I asked, frowning.
"Stop biting your lips. I'm having a hard on, baby girl. Baka hindi ko mapigilan
ang sarili at makalimutan kong hindi ka makalakad." Paos ang boses na sambit nito.
Napasimangot ako at ito naman ay napabuntong-hininga.
Kumilos ito at binuhat ako patungo sa malapad na bathroom.
"Don't take a shower. Punasan na lang kita ng basang bimpo dahil nilalagnat ka pa.
Pinunasan na rin naman kita ng bimpo at binihisan kanina habang tulog ka." Anito at
maingat akong binaba.
Kaya pala may damit na ako kaninang paggising ko dahil sa pagkakaalala ko ay
hubo't-hubad ako pagkatapos ako nitong angkinin ng paulit-ulit kaninang madaling
araw.
Kumilos ako at sinubukang maglakad pero sumasakit lang ang sa pagitan ng mga hita
ko. I really can't walk because of my laceration. Ganoon kalala ang epekto ng
paulit-ulit na pag-angkin nito sa akin.
He was so rough last night and insatiable. Malaki at mahaba ang sandata nito kaya
dapat ay inaasahan ko ng mangyayari sa'kin ang bagay na 'to.
Hinubad nito ang suot kong malaking shirt na sa palagay ko ay damit nito at ganoon
na lamang ang panlalaki ng mga mata ko nang makitang marami akong kiss marks sa
halos buong parte ng katawan ko.
Mula sa leeg ko patungo sa dibdib ko at tiyan at pati na rin sa mga hita ko. Hindi
makapaniwalang tumingin ako kay Prince na ngayon ay nakangiwi na habang nakatingin
sa mga markang iniwan nito sa katawan ko.
"Talagang pinapak mo ako ng bongga." Naiiling na sambit ko.
Mahina itong natawa at hinalikan ako sa mga labi.
"I'm sorry, my baby girl." Napapikit ako sobrang lambing ng boses nito.
Sana ganito palagi ang trato nito sa'kin.
"About your punishment, gano'n ba talaga 'yon kasarap?" Tanong ko at humagikhik.
Naiiling na pinisil nito ng mahina ang matangos na ilong ko.
"Masarap ba? Nasaktan ka nga, eh." Anito at napabuntong-hininga.
Ngumiti ako.
"Sobrang sarap. Puwedeng paulit?" Pilyang tanong ko at muling humagikhik.
Natatawang ginulo nito ang buhok ko.
"Of course, it will happen again. Sasanayin kita sa laki ko." Anito at ngumisi.
Kaagad na nag-init ang buong mukha ko. Bigla akong nakaramdam ng pagka-ilang
samantalang ako 'tong nagbukas ng ganitong paksa.
"You're blushing." Puna nito.
"Siyempre, may lagnat ako." Pagdadahilan ko.
He chuckled and kiss my forehead.
Nag-umpisa itong punasan ako ng maligamgam na bimpo. Tinulungan din ako nitong mag
toothbrush at maging sa pagbihis ko ay ito ang nag-asikaso.
Tanging malaking shirt nito ang suot ko na umaabot hanggang tuhod ko. I have no
underwear. Mas presko ang pakiramdam ko dahil doon.
Inayos din nito ang buhok ko. Napapangiti ako habang pinagmamasdan ko itong
seryosong tinatali ang buhok ko mula sa harapan ko. Salubong pa ang mga kilay nito
habang ginagawa iyon.
"Prince." Untag ko sa binata.
"Hmm?" Tugon nito habang nakatuon ang atensyon sa pagtatali sa buhok ko.
"I love you." Mahinang sambit ko.
Natigil ito sa ginagawa at tumitig sa mga mata ko.
"Gaano kalalim ang pagmamahal mo?" Seryosong tanong nito.
"Hanggang sa kahuli-hulihang tibok ng puso ko." Tugon ko.
Umangat ang kamay ko at hinaplos ko ang pisngi nito.
"Hanggang sa tumigil sa pagtibok ang puso ko ay mamahalin pa rin kita, Prince."
Mahinang usal ko habang nakatitig sa mga mata nito.
"At mamahalin kita kahit sa kabilang buhay pa." Patuloy ko at dinampian ko ng
halik ang mga labi nito.
Tinugon nito iyon at pinalalim ang halik.
Kasabay ng mabagal at matamis na halik na iyon ay ang pagkirot ng dibdib ko. Bigla
akong lumayo sa binata at wala sa sariling napahawak sa dibdib ko.
"Are you okay?" Tanong nito.
Napalunok ako at tumango.
"I-I'm okay." Sambit ko at ngumiti.
Kinabig ako nito at niyakap.
"You're special in my heart, baby girl. Always remember that." He whispered.
Napangiti ako. Ang malamang espesyal ako sa puso nito ay sapat na. Hindi man nito
diretsong sinabing mahal ako nito ay sapat na para sa'kin na espesyal ako sa puso
nito.
I'll wait for you to say that you love me too, Prince. Hihintayin kita hanggang sa
handa mo na akong mahalin ng buong-buo. Maghihintay ako hanggang sa huling pagtibok
ng puso ko.
To be continued...
A/N: Sino gustong magpa-shout out? Just drop your name in comment section po and
I'll shout your names in my next update. Love lots ! 💓🤗
She looks like a princess. My little princess that soon to be my little queen.
My young Arriane. Oh boy, I'm so really inlove with my baby girl. My heart beats so
fast just by looking at her lovely face.
Our wedding song started to play and it filled the whole church.
From this moment life has begunFrom this moment you are the oneRight beside you is
where I belongFrom this moment on
From this moment, I have been blessedI live only, for your happinessAnd for your
love, I give my last breathFrom this moment on
I give my hand to you with all my heartI can't wait to live my life with you I
can't wait to startYou and I will never be apartMy dreams came true because of you
From this moment, as long as I liveI will love you, I promise you thisThere is
nothing, I wouldn't giveFrom this moment on
You're the reason I believe in loveAnd you're the answer to my prayers from up
aboveAll we need is just the two of usMy dreams came true because of you
From this momentAs long as I live, I will love youI promise you thisThere is
nothing, I wouldn't giveFrom this moment, I will love youAs long as I live from
this moment on
As the song stop, my tears flowed down my cheeks. Nasa harap ko ito at awtomatiko
kong hinawakan ang malambot na kamay nito pagkatapos kong magmano sa ama nito.
I know from the very start that this will be our ending. Me, marrying that 15 years
old girl in a right time, right place and right situation.
"Crying baby." She murmured and smiled.
Marahan nitong pinunasan ang mga luha ko at mahinang natawa nang hindi tumigil sa
pagpatak ang mga luha ko. I really don't care if everyone saw me crying right in
front of them. I'm just filled with happiness right now.
"I'm just...happy." Mahinang sambit ko at tinitigan ko ito sa mga mata. "Happy that
you're the woman I love. Happy that you chose me as the love of your life. I'm so
happy, baby girl." I murmured.
Maluha-luhang tumango ako.
"I know and I'm happy too." She said and hold my hand tightly. "Let's go and make
our promises right in front of God, baby." She smiled at me.
Nakangiting tumango ako at sabay kaming naglakad patungo sa altar. Sabay kaming
nangako sa isa't-isa at sabay na pinakita ang pagmamahalang nabuo namin sa harap ng
mga kaibigan at pamilya namin at mismong sa harap ng Diyos.
We exchanged vows and promises. We slid our wedding ring in each other's fingers
and smiled with each other with full of love in our hearts.
"I now pronounced you as husband and wife. Mr. Kim, you may now kiss the bride."
The priest said, smiling.
Nakangiting inangat ko ang belo ng asawa ko at tinitigan ko itong mabuti. Sinapo ko
ang mukha nito.
"My love, my baby girl, my wife. Always remember that I love you so much. Stay by
my side forever and never leave me, baby." I said and caressed her soft cheek.
Ngumiti ito. Isang napakagandang ngiti.
"Sabi nga sa wedding song natin. From this moment, as long as I live. I will love
you and I promise you this, baby. I would never ever leave by your side. Never."
She said and we both reach each other's lips and we kissed passionately.
Isang masigabong palakpakan ang narinig namin nang maghiwalay ang mga labi namin ng
asawa ko.
We look at each other and whispered I love you with each other. Our friends and
families congratulated us both.
Pagkatapos ng pictorial ay didiretso na kami sa reception ng kasal namin. Buhat-
buhat ko ang asawa ko hanggang sa loob ng bridal car. Our baby Miracle is in the
backseat. Sabay naming hinalikan sa pisngi ang anak namin at kasabay niyon ay ang
pagtunog ng camera.
Nang lumingon ako ay nakita ko si Michelle na kinunahan kami ng litrato. She smiled
at me and lean in to kiss my wife onthe cheek.
"Congratulations, bestfriend. I'm so happy for you." She said and look at me. "Take
care of her, please." Tumango ako.
"I will." I murmured and smiled at her.
Nakangiting hinalikan nitong muli sa pisngi ang asawa ko.
"Mitch, let's talk."
Pareho kaming napalingon sa nagsalita at nakita ko si Grant. Isa ito sa dumalo sa
kasal namin ng asawa ko. Ito ang isa sa mga doctor na tumulong sa'kin noong
inoperahan si Arriane.
I saw Michelle rolled her eyes and immediately left.
"Congratulations, love birds." Grant said and walk away.
Sinundan nito si Michelle.
"There's something in them." I commented and my wife just smiled.
"Yeah. Tirador din ng bata ang Doc Grant Wood na 'yan." Natatawang sambit nito.
Kumunot ang noo ko.
"Tirador ng bata?" Nagtatakang tanong ko.
Arriane chuckled.
"Michelle is same age as me. And Grant Wood is same age as you. Pareho kayong
tirador ng bata." Anito at ngumisi.
Ngayon ko napagtanto ang ibig nitong sabihin.
"Tirador ng bata, huh?" Ngumisi ako at kinabig ko ito sa beywang. "Eh kung taniman
kaya kita ng bata?" Bulong ko sa tenga nito.
Mahina akong hinampas ng asawa ko sa dibdib.
"Tinaniman mo na nga, hindi ba? Lumabas na ang tinanim mo at may panibago kang
itinanim, Doc Prince." Sarkastikong sambit nito .
Mahina akong natawa at mariin ko itong hinalikan sa mga labi.
"Hindi ka na nagsisisi? I mean, I'm older than you and-"
"Walang silbi ang edad sa pusong tumitibok at nagmamahal, asawa ko." Masuyong
sambit nito na ikinangiti ko.
"Okay. Talo na ako." Natatawang pagsuko ko.
Natawa din ito at napailing.
Nagpakarga si Miracle sa akin kaya kaagad ko itong binuhat. Hinalik-halikan ako
nito sa pisngi at maging si Arriane ay hinalikan din nito.
"I love you, Mommy. I love you, Daddy." She sweetly said and smiled at us.
"We love you too, baby." Sabay naming sambit ng asawa ko.
Nagkatinginan kami at sabay na ngumiti. Inabot ko ang labi nito at masuyong
hinalikan.
"I love you." I whispered.
"I love you too, Prince." She murmured.
Sabay naming hinalikan sa pisngi si Miracle at kapagkuwan ay masuyo kong hinaplos
ang tiyan ng asawa ko.
My family.
I promise to love them with all my heart. Hinding-hindi ko pababayaan ang mga ito.
I'll be a good husband to my Arriane and a good father to my children.
Tinitigan ko ang asawa ko at ngumiti. Parang kailan lang, this woman in front of me
is like a disaster in my life. She's like a disaster who enter my life and turn my
world upside down.
She's my beautiful disaster that I'm willing to face and embrace with my own life.
This maybe not our ending. Marami pa kaming pagdadaanang pagsubok but I'm willing
to protect and love this beautiful disaster of mine.
My Arriane, my baby girl, my wife and my beautiful disaster.
THE END.