Professional Documents
Culture Documents
by heartlessnostalgia
Winter Andromeda Almedarez is in danger. Her father believes that, she really is in
danger but does she? She says, yes but can handle herself.
She knows how to defend herself, she wasn't even afraid of the threats for her from
her father's political enemies because she knows she can handle it just fine but
her father, who is scared for her safety hired a bodyguard without her knowledge at
first.
Major Warrion Adelram Alcantara, a former military officer was assigned to her.
Just one glance and she knows her heart will be in real danger this time.
In a heart filled with darkness, painful truths and secrets, can love shine and
give light to sorrows, forgiveness and chances?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Heart of Darkness
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Simula
Simula
"Alam mo, kabaligtaran ng pangalan mo ang sex life mo." I stopped sipping on my
champagne when I heard Elena speaking.
"What?" My forehead creased, looking at her weirdly.
"Winter pangalan mo pero tagtuyot ka." She spatted.
My mouth fell dramatically, tumaas ang kilay ko sa kanya at nagsalita.
"Excuse me?!" Eksaherada kong sabi. "A-Anong tuyot?! I am living my best
life--"
"Hindi best kapag walang sex, Winter!" She spatted. "That was the most
important and exciting part of being a person. Sex!"
I almost shivered with what she was saying but I rolled my eyes at her instead.
Too much information!
"Alam mo, Macarena..."
"Elena!" She exclaimed and her eyes widen. "Elena 'yun, Winter! You bitch!"
"Pasosyal!" Umirap ako at sumimsim sa champagne, pinakialam ko ang cherry na
naroon rin at pinagkross ang hita.
"Busy ako sa trabaho," I said. "That's why I am not flirting. Inaayos ko ang
future ko."
"Asus!" She rolled her eyes. "Ilang taon mo nang inaasikaso ang future mo!
Ilang taon ka na, twenty-eight? May sapot na 'yang ano mo!"
"I'm gonna slit your neck, bitch!" I hissed at her. "Shut up! Nakakahiya sa
nakakarinig!'
"Alam mo, Winter Andromeda Almedarez, freelance model ka lang at pwede nang
pagsabayin ang trabaho at paglandi sa panahon ngayon." Aniya. She raised her hand
dramatically and imagined something above her.
"It's called trabahoe." Aniya at bigla akong natawa at iniangat ang wine glass
ko.
"At pwede rin isabay sa working, quoted as whoreking." I said.
Sabay kaming natawa pero syempre classy para hindi kami mukhang loka-loka. We
clinked on our glass and chuckled.
"Pero bitch, akala mo lang. Wala akong jowa pero marami akong kalandian." I
said.
"Sus, when was the last time I saw you flirted?" Nag-isip s'ya. "Years ago na,
Winter!"
"Akala mo lang kasi, hindi mo ako nakikita palagi but I never got ignored by
boys, no!" I said. "Tita na ako pero malakas pa rin ang karisma ko!"
"Weh?" She eyed me from head to toe. "Sige nga, flirt someone there." She
pointed the dancefloor.
"Sige ba," I said, competitive. Tumayo ako at hinawi ang mahaba at kulot kong
buhok papunta sa likod.
"Well," I shrugged and fixed my shining, little black dress and looked at her.
"Let the shpw begin, shall we?"
I winked. Humagalpak naman ng tawa si Macarena at pumalakpak sa akin.
"Go, girl!" She cheered.
I smirked, ipinalibot ko ang tingin sa paligid at napatango. Well, maraming
gwapo but not my type of guys.
I saw a lot of people dancing in the middle with their partners, the dancefloor
is wild, the lights flickering in different colors.
Sa isang paglingon ko palang ay kaagad na tumigil ang hininga ko nang makita
ang isang lalaking nakaupo sa isang stool.
The man is wearing a dark blue button down long sleeves that was folded until
his forearm and black pants. Malinis ang pagkakagupit ng buhok n'ya, not the usual
haircut for my type of boys.
It was Ivy League cut with high fade if I am seeing it right. Seryoso lang s'ya
sa pagsimsim ng alak sa baso at pinaglalaruan ang iniinom, making the ice clinched
each other.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 1
Hindi ko natiis😂
Enjoy!
xxx
Kabanata 1
Major Warrion Adelram Alcantara.
Thirty years old. Former military officer, a military doctor. Resigned from
work two years ago. Single.
"Pangalan palang yummy na," I murmured softly and scrolled the google search.
He's a son of billionaires, brother of Caspian Alcantara, a rich hotelier and
CEO with different branches worldwide.
I heard a small purr below my feet and a smile left my lips when I saw my pet,
a sphynx cat, moving around my feet.
"Oh, hello there my beautiful baby." Masuyong sabi ko sa pusa at marahang
binuhat ito.
She meow-ed, kinarga ko s'ya at marahang hinaplos ang balat n'ya at hinalikan.
"Have you eaten yet, piglet?" I asked my cat softly and she purred again kaya
napangiti ako ng malambing.
"Good girl, kiss Mommy." Sabi ko pero tinitigan lang ako ng pusa ko. She meow-
ed again, bored kaya mas napangiti ako.
"Ang sweet naman ng piglet na 'yan," I giggled and lowered her on the ground.
"Come on, let's eat downstairs."
I walked to the vanity mirror and checked myself first before going out of the
room. My cat is sophisticatedly walking behind me, her tails wiggling softly on the
air.
That's why I like cats, maldita, classy, just like me.
I was halfway on the stairs when I noticed a man walking behind us. Pasimple
akong lumingon at halos manlaki ang mata ko nang makita 'yung super hot na pa-
bodyguard sa akin ni Daddy!
And this is the man I flirted with last night! Damn it, hindi na siguro ako
naalala nito, ano?
I swallowed the lump on my throat, saglit akong sumulyap sa lalaki sa likuran
at umayos ng tayo.
"Uhm, hindi naman ako aalis. I'll just feed piglet." I told him.
He remained standing there behind me, unmoving. I saw took a glance at my cat
and creased his forehead.
"Yeah, she's a cat but it's piglet para unique." Paliwanag ko pa sa kanya.
Bumalik ang tingin n'ya kung saan, nasa likuran ko pa rin. Umawang naman ang
labi ko sa gulat dahil wala s'yang reaksyon sa sinabi ko.
"Share ko lang," I spatted.
Hindi pa rin s'ya umiimik kaya sumama na ang tingin ko. I stomped my feet,
nakita kong sumulyap s'yang muli sa akin kaya nagmartsa ako pababa ng hagdanan
habang nakasunod ang pusa ko.
Walang pakiramdam! Manhid! Bato! Yelo!
Nakasimangot ako habang naglalakad patungong kusina. I feed my gorgeous cat and
sat on the stool while watchong her eat.
Kagat-kagat ko ang labi ko at nakahalukipkip lang roon habang nakamasid kay
Warrion na nakatayo lang roon sa may kusina.
He was tall, I guess six feet and some inches, hmm, I think two inches. He's
wearing a black suit with his white long sleeves dress shirt and deep, black tie.
He's also wearing slacks and shiny leather shoes, that fits beautifully on his
body.
Is he serious? He's a bodyguard? Like really? He doesn't look a bodyguard for
me on his suit! He looks a lot like a rich CEO going to his office for a board
meeting!
He is lean and well built, mukhang batak ang katawan sa training, since he was
a former military officer. His muscles are placed in all the right places, his jaw
is clenching as he stared coldly at somewhere, his green eyes are too broading and
dark that I can feel my body weakening with just a second looking at it.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 2
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 3
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 4
Kabanata 4
Maaga palang ay gising na ako, hindi man naliligo ay mabilis at halos tumakbo
ako sa banyo para maghilamos at magsepilyo.
I was grinning and almost dancing while staring at myself in the mirror and
combed my hair.
Ang ganda-ganda ng umaga! Ang ganda-ganda ko!
Hindi ko alam pero sobra ang energy ko ngayong araw, pagkatapos kong mag-ayos
ay sinuklay ko ang buhok gamit ang daliri ko at naglagay ng manipis na liptint. I
even put powder on my face and put a light red tint on my cheek too para mas mamula
s'ya but all in all, it looked natural.
Nang makuntento ako ay mabilis akong lumabas ng banyo at inayos ang suot na
spaghetti strap at shorts. Sinuot ang tsinelas at chineck ko muna ang benda ko bago
muling sumulyap sa salamin.
I slightly ruined my hair, kumurap-kurap sa salamin bago mabilis na lumabas sa
kwarto.
The moment I went out of my room, I eyed Warrion's room, muli akong sumulyap sa
tuhod ko at naglakad patungo sa tapat ng kanyang kwarto para kumatok.
I heaved a deep sigh when I heard footsteps from inside the room, I panicked,
hindi ko alam ang pose ko dapat kapag bubuksan n'ya ang pinto!
I was giddy! Hindi ko alam kung sasandal ba ako sa pintuan, mamamaywang, magpa-
pout, beautiful eyes?
I gasped when I saw the door knob twisting, mabilis kong itinukod ang kamay ko
sa pintuan at s'ya ring pagbukas n'ya ng pinto.
My heart fasten its pace the moment my black eyes met his green, fascinating,
dark ones. I saw how his forehead creased when he saw me, he's just wearing a black
shirt, maong pants with his dark hair still damp from the shower.
He didn't say anything, he just raised his eyebrow at halos hindi na ako
magkandaugaga sa sasabihin ko.
"Uh... Masakit kasi 'yung sugat ko." I murmured.
I saw him took a glance at my knee and back on my face.
"It's been a week, Miss Almedarez." He said. "It shouldn't hurt that bad."
"But it is!" I insisted. "Masakit talaga."
I saw his lips protruded a bit, his jaw clenched. Pinasadahan n'ya ako ng
tingin at itinaas ko ang kamay ko.
"Come on, bebe, gamutin mo ako." I whinned but then stopped when I realized
something.
Muling kumunot ang noo n'ya sa sinabi ko.
"What?" He spatted.
"Bebe...Bebele ke neng food." Tumikhim ako at umayos ng tayo. "Gutom na ako e,
may pagkain ka ba d'yan?" I pretended to be looking at his room pero mahina ko nang
sinisinghalan ang sarili ko.
What actually was that, Winter?!
"What are you doing here?" He asked me timidly.
"K-Kagigising ko lang tapos masakit s'ya kaya pumunta ako kaagad sa'yo."
"Kagigising mo lang?" His brow raised, pinasadahan n'ya ako ng tingin at
tumango ako at inayos ang buhok ko.
"Yes!" I smiled at him. "This is my just woke up look. Mukhang nag-ayos 'no?
Fresh kasi talaga ako kapag umaga." I said and grinned.
He looks confused, tila hindi naniniwala sa sinabi ko kaya ngumiwi nalang ako
at ngumuso.
"Come on, Warrion, help me." I said softly and I saw him clenched his jaw. Muli
akong pinasadahan ng tingin at inabot ang braso ko.
"H'wag kang lalabas ng ganyan." Simangot n'ya at ngumisi ako bago tumango-tango
at kumapit sa kanya.
Pwede na akong award-an ng best actress award sa Oscars! Kagaya nitong mga
nakaraan ay inalalayan n'ya ako paupo sa kanyang kama bago muling umalis para kunin
ang medicine kit.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 5
Kabanata 5
"Winter, come on, you should eat." Habol sa akin ni Max pero nanatili akong
walang-imik at nakahalukipkip.
"Winter," I felt Max touched my arm kaya pumiksi ako at sumulyap sa kanya.
"I'm not hungry, Max." I sighed. "Thank you for the food, I'll eat it later, I
just...wala lang akong gana sa ngayon."
"Is it about that?" His forehead creased.
"Wala lang 'to," Iwas ko at kinagat ang labi ko. "It's just that wala akong
gana sa ngayon, I'll eat if I'm hungry. Thank you for the food."
He nodded, nang pakawalan n'ya ang braso ko ay tahimik ko s'yang iniwan at
nagtungo sa kaalyado ninaa Daddy para bumati.
"Anong ganap?" Biglang hawak ni Macarena sa braso ko at sumulyap sa kusina.
"Anong meron kay Max?"
"Wala naman," I sighed. "He brought food kaso wala lang ako gana."
"Oh? Then, why is your hottie bodyguard looked mad? I saw him entered the
kitchen tapos paglabas, mukhang inis." Takang sabi n'ya at napanguso lang ako at
marahang hinila s'ya para kausapin.
"Kasi ganito 'yun," I sighed. "Warrion cooked me breakfast."
Nanlaki ang mata n'ya, I saw how excitement filled her eyes as she tugged my
arm for more informations.
"He cooked me hotdog and eggs." I said. "But then, when I went down to eat, I
saw Max with the foods on the table, nagdala s'ya ng agahan ko, he said it was
cooked by their chef. I looked for the foods Warrion cooked but it turns out, he
threw it."
"What?" I saw how horror filled her eyes. "Then? Oh my God! Why would we he
throw food?!"
"That's my point, the food was untouched yet he threw it like it doesn't matter
at all. Ayoko ng ganun, Macarena, it annoys me that he have to do it, telling me
that isn't healthy and what he brought me is."
"There's a lot of people out there, starving! That is unacceptable." Kita ko
ang irita sa kanya.
Isa kaming dalawa sa mga volunteer sa mga homeless shelter kaya alam namin ang
kalagayan ng mga taong mahihirap kaya hindi talaga katanggap-tanggap iyon.
"What about Warrion?"
"Unfortunately, Warrion entered the kitchen to drink water, bago ko pa man s'ya
mapigilan, he saw the foods he cooked on the sink!" I said sadly.
"No way!" Kumunot ang noo n'ya at frustated na sinuklay ang buhok. "Hindi ako
papayag na masira ang ship ko! Hashtag WinterRion forever!"
"Huh?" My forehead creased. "Ano 'yan?"
"Ship ko! Love team n'yo ni fafa Warrion! Winter plus Warrion, WinterRion! O,
kaya hashtag W²!" She said at nag-init ang pisngi ko.
"W-squared? Nababaliw ka na ba, Macarena?"
"Kasing dalawang W! Kaya squared, duh! Sabi na nga wala ka sa sarili 'nung
algebra ng college."
"Tricky," I murmured at maya-maya'y ngumisi. "But I like it." Kindat ko at
nagtawanan kaming dalawa at nag-apir.
"Magpaliwanag ka nalang kay Warrion mo, he might misunderstood it. Alam mo na,
hindi natin palalagpasin ang tyansang pagdidilig sa tuyot mong hardin--"
"Macarena!" I slapped her arm at humagalpak s'ya at pareho kaming natahimik
nang dumaan bigla sa harapan namin si Warrion, walang-imik.
Pinanlakihan ako ng mata ni Macarena at nginuso si Warrion at nakagat ko ang
labi.
"Nahihiya ako!" I whispered.
"Bilis!" Aniya at sumimangot. "Magpaliwanag ka! Babaeng 'to, kapag 'yang ano mo
nag-kagagamba bahala ka!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 6
Kabanata 6
"We have to calm down, Winter!" My sister's voice filled the whole room.
"N-No... I can't!" My body started shaking, my eyes began soaking in tears.
"M-Maililigtas tayo." She convinced me, touching my hand.
"P-Paano kapag wala na pala?" I looked at her and saw how scared her eyes was.
Kita ko ang takot roon pero ginagawa ang lahat ng makakaya para maging matatag sa
aming dalawa.
"Meron," She gasped, cupping my cheek. "I promise you, we will be safe."
I whimpered and cried on her shoulder, mabilis naman n'yang niyakap ako at
pinakalma.
"Shh, it's okay, Winter. M-Makakawala rin tayo." She whispered, calming me
down.
"It's my f-fault, Ate Summer! If I just listened to you--"
"No," She said firmly and dried my tears. "You listen to me, Winter. Hindi mo
kasalanan, I followed you because I'm worried."
"P-Pero kung hindi ako nagpumilit..."
"Shh, don't blame yourself." I saw the fear on her eyes. "M-Makakawala tayo
rito, okay?"
I nodded and sighed hard, I was about to speak when I heard the door opening.
Halos masilaw ako sa liwanag na mayroon sa labas at mas nanginig ang buong katawan
ko.
I closed my eyes, adjusting my sight to the sudden light at halos marinig na
ang malakas na pagkalabog ng puso.
I saw unfamiliar, bulky and scary men. Nagsumiksik ako sa Ate at kaagad s'yang
pumunta sa unahan ko, itinatago n'ya ako sa likuran na tila pinoprotektahan.
"Gago, mukhang masasarap 'to, a?" I almost puked at that. Tumulo ang mga luha
sa aking mata at napahagulgol pero pinisil ni Ate ang kamay ko at mas itinago ako.
"A-Anong kailangan n'yo sa amin?!" Ate Summer's strong voice filled the place
pero sa halip na matinag ang mga lalaki ay mas lalo silang natawa at nanuya.
"Palaban, gusto ko itong isa. Iyakin 'yung nasa likod, nakakairita kapag alam
mo na." Hagalpak nito.
"Mas gusto ko itong nanlalaban, malakas siguro sumigaw 'to, makikipaglaban
sa'yo pero malakas ring uungol--"
"What do you need?! Let us go!" Malakas na sigaw ni Ate na nagpatahimik sa mga
lalaki.
"Wala naman," Ngisi nito. "Pakialamera kasi kayo. Volunteers kayo diba? Para sa
mga sundalo roon? Sana nanatili nalang kayo pero nakikialam kayo!"
"You were harassing women! We can't just let you do that!"
"Englishera!" Tawa nung kalbo. "Mayaman."
"Uh-huh?" The man with dark eyes said. "Ayos lang kung pakawalan mo sila,
atleast, nakuha namin kayong dalawa. Mas masarap."
"Akin nalang 'yung iyakin, busalan mo lang bibig n'yan hindi na
makakapaglaban."
"Fuck you! Let us go!" Ate Summer screamed and I gasped in shock when the man
slapped her on the cheek harshly.
"No!" I screamed, mabilis na tinulak ang lalaki at hinila ang Ate ko.
"Don't hurt her!" I screamed.
"Aba't palaban ka!" The man was about to slap me when my sister pushed him away
and protected me.
"Don't you dare hurt my sister, you asshole! Don't touch her!"
"Itali n'yo 'yung isa, ibigay mo sa akin 'yang lumalaban." My eyes widen and I
screamed when two men pulled me by my arm.
"A-Ate!"
"Winter!" My sister screamed, nakita ko ring may humawak sa kanyang braso at
hinila rin s'ya, pilit na pinaghihiwalay kami.
"Don't touch my sister!" Pagwawala ng Ate at nagpumiglas pero malakas ang mga
lalaki at mas hinatak s'ya.
"N-No! No! Ate!" I cried harder, trying to push the men away but they were too
strong for me, hindi ako makalaban, napahagulgol ako nang makitang pilit ring
lumalaban ang Ate.
"H'wag n'yong sasaktan ang kapatid ko!" I screamed desperately. Pilit na
inaabot ang kapatid kong hinihila palayo sa akin.
"I-I will come back to you!" My sister cried, her piercing black eyes staring
at me, tears falling on her cheek. "B-Babalikan kita!"
I sobbed, clutching my chest. Itinulak nila ako nang mawala na ang mga tao
papasok sa isang mas maliit na kwarto at napasigaw ako nang tumama ang balakang sa
matigas na papag.
"S-Saan n'yo dadalhin ang Ate ko?!" I exclaimed.
"H'wag ka mag-alala, Miss. Pagkatapos ng kapatid mo, ikaw naman ang
masasarapan!" Tawa nito at hindi na ako nakagalaw nang isarado nila ang pinto at
napuno ng kadiliman ang lugar.
My lips quivered in fear and my body started shaking with the mere sight of
darkness, covering my being, altering my sanity and blocking all my senses, with
only fear left inside me.
"Winter! Winter, come back!" I heard a faint voice on my ear.
"Winter! Damn!" Anothed gunshot was heard at napatungo ako at tinakpan ang
tenga ko.
"Hey..." Isang hawak sa aking braso ay kaagad akong bumalik sa sarili at
napakurap bago napansin ang matiim na titig ni Warrion sa akin.
"W-Warrion..." I murmured.
"Are you alright?" Inabot n'ya ang baywang ko at mabilis akong pinrotektahan.
"Y-Yes..." I gasped and nodded, tears began forming my eyes.
I saw how confusion and fear left his eyes. Mabilis n'yang hinila ako paupo sa
tabi ng kotse at mabilis na sinapo ang mukha ko.
"Hey," His husky voice said, hinahanap ang mata ko. "Look at me, Winter. Look
at me."
Mabilis na hinanap ko ang mata n'ya at may kung anong ginhawa ang lumukob sa
puso ko nang makita ang berde n'yang mga mata.
"Calm down," He murmured and I nodded, sighing.
Halos mapasigaw akong muli nang marinig ang iilan pang palitan ng bala, mas
bumilis ang paghinga ko at umiwas sa mata ni Warrion.
"Winter," He called my name again kaya napabaling ako at mas bumilis ang kabog
ng puso. "Calm down..."
"I-I can't..." My voice broke.
"Look at me," He lowered his gun and slowly cupped my cheek, caressing it a
little. "It's gonna be alright, I will keep you safe."
"I-It's my fault," I whispered.
"What?" Nakita ko ang pagtataka n'ya roon pero pilit akong kinakalma. "I'll
protect you, you just have to trust me."
"K-Kasalanan ko," A tear escaped my eyes.
"No, it isn't." He retorted. "Wala kang kasalanan, I promise to keep you safe.
Your parents are safe too, your friend is safe too. We just have to get away from
here."
"P-Paano ka? L-Lahat ng gusto protektahan ako napapahamak, a-ayokong..."
"Quit it," He said. "I will protect you, you understand me? Do you trust me,
Winter?"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 7
Kabanata 7
"What?" Nakagat ko ang labi nang natawa s'ya sa sinabi ko.
"Don't laugh at me! I'm serious, Warrion." I hissed. "Didiligan mo ba ako o
hindi?"
"We're aggressive, aren't we?" He smirked and I rolled my eyes at him.
"Sinungaling naman si Macarena," I hissed, nag-iwas ako ng tingin kay Warrion
at kinagat ang labi ko.
"What did she tell you?" He asked curiously, naramdaman ko ang daliri n'ya sa
baba ko kaya napaharap ako sa kanya.
"Wala," Ngiwi ko.
"Hmm?" He raised his brow kaya nanahimik ako at napatitig sa mukha n'ya.
I don't know if I have praised him enough for his features. That thick,
lustrous brows, defined jaw, aristocrat nose, red lips and that damn green eyes.
"Does...your father has green eyes too?" I asked, my focus is on his eyes.
"Hmm," Hinayaan n'ya akong titigan ang mata n'ya kaya nakatulala lang kami sa
isa't-isa.
"Your brother?" I asked. "Caspian Alcantara? Does he look good too? With green
eyes?
He froze at that, I saw how his face crumpled. Kumunot ang noo n'ya at pumirmi
ang labi.
"Matulog ka na," Biglang sabi n'ya kaya napalabi ako.
"Ay, moody. Sungit mo naman." Ngiwi ko.
"Sleep, woman." Lumayo s'ya sa akin kaya napatanga ako.
"Luh, 'yun na 'yun? Answer me, anong itsura 'nung Kuya mo? Years ago, nakita ko
mukha n'ya sa magazines pero hindi ko na maalala ngayon. Gwapo ba?"
Ngumiwi lang s'ya at hinablot ang isang unan sa kama kaya napanguso ako.
"Uy! Saan ka?" I asked.
Hindi s'ya sumagot, hinagis n'ya ang unan sa malapad na sofa bago nagtungo sa
cabinet.
I saw him took a white comforter at napasinghap ako nang itapon n'ya sa akin
iyon kaya natabunan ang mukha ko.
"Warrion!" Irit ko at sumipa bago hinila ang comforter paalis sa mukha ko.
I eyed him sharply pero inirapan lang ako 'nung suplado at humiga sa sofa,
pumikit at ipinatong ang braso sa mata n'ya.
"H'wag mo kong tulugan," I stomped my feet.
"Sleep, you want to sleep here then sleep." Aniya sa malalim na boses at
sumimangot ako at humalukipkip, iniangat ko ang paa ko sa kama n'ya at nagsalita.
"Sagutin mo muna tanong ko," I said. "Gwapo pa rin ba si Caspian?"
Nakita ko ang pagkibot ng labi n'ya at hindi umimik.
"Pakilala mo naman ako, total naman di mo ko bet, sa kapatid mo nalang."
"Sleep, Almedarez." He said stiffly and my grin widened.
"Oh, alam ko na, punta nalang ako sa Casa Amara bukas so I can meet your
brother--" Nawala ang ngisi ko at napatili nang mabilis s'yang bumalikwas sa sofa
at inisang hakbang ako.
My eyes widen, bumilis ang paghinga ko nang bumagsak ako sa kama sa biglang
paglapit n'ya. Dumagan s'ya sa akin, pumilantik ang puso ko roon at nanlaki ang
mata.
"Tell me..." His dark voice said, his chest slightly touching my breast,
bahagya pang bumaba ang night dress ko kaya marahas ang paglunok ko.
"In what way you want me to water you?" His brow raised, his intense eyes are
brooding.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 8
Kabanata 8
"I have a proposition to make," Pinagsaklop ko ang kamay ko habang nakatitig
kay Warrion na seryoso sa pagmamaneho ng sasakyan.
Wearing his all black dark tuxedo, he looks dashing. I saw how his strong arms
maneuvered the car for a turn, his vein protruding a bit from his skin.
"What?" He asked, not looking at me.
"Uhm, bale salitan lang 'to." I said. "I will say my wish and you'll do it then
if you have a wish of your own then I'll make it happen too. Deal?"
"I don't do deals," He answered, staring briefly at me for a while.
"Why not?" My lips protruded. "Isn't it a good thing? Atleast, di ba may wish
ka rin?"
Hindi s'ya umimik, tila malalim ang iniisip. His thick brows almost met when
his forehead creased and I gasped softly when I caught him licking his lower lip
erotically.
"Simple lang naman ang favor ko," I said.
Sumulyap s'ya sa akin at tumaas ang kanyang kilay.
"Kasi that reunion," I said. "I have a cousin, my mortal enemy, Elisse, then
back in the past, I have this suitor named Ralph."
"So, Max isn't only the one, huh?" His voice laced with unknown sarcasm, nang
matamaan ng ilaw ang mukha n'ya ay nakita kong iritado s'ya.
"Duh, syempre, wala lang akong boyfriend pero marami akong manliligaw!" I said.
"You know them all?" He took a glance at me.
"Yeah, si Max lang in-entertain ko ngayon pero mayroon pa d'yang iba."
"Get my phone," Natigil ako roon at nagtaka.
"Huh?"
"Dashboard, get it." He said at naguguluhan man ay inabot ko ang telepono n'ya.
"And?" My brow raised.
"Open it, go to notes." Aniya at sa pag-swipe ko ay wala nga s'yang password!
Even his wallpaper is a default photo from the phone!
Mabilis kong hinanap ang notes n'ya at sumulyap sa kanya.
"Tapos? Anong gagawin? Bilis na, ke-kwento ko pa sa'yo 'yung favor ko--"
"List the names of your suitors so, I can check." He said coldly.
"What?!" Nanlaki ang mata ko roon sa kanya.
His brow just raised, his lips protruded a bit.
"Type it, sabi mo kilala mo?" Masungit n'yang sabi pero nanatili lang akong
tulala sa kanya.
"Bakit ko naman gagawin 'yun? Why the fuck would I list it down--"
"Don't 'fuck' me, woman. List the names so I can visit them--"
"For?" Gulong sabi ko.
"I have to check them, your Dad told me to check on every person you're getting
along with. Baka isa sa kanila ang dahilan kung bakit ka napapahamak."
"You don't have to!" I answered. "Goodness, my Dad! Hayaan mo si Daddy, he's
just too overprotective."
"List it down, Almedarez." He demanded but I shook my head, ibinaba ko ang
phone n'ya at nagmatigas sa kanya.
"No way," I hissed.
"Do it," Nilingon n'ya ako.
"Sige, ganyan ka naman e, minsan mabait ka sa'kin, minsan hindi. Oo, I admit, I
like you. I really do pero mukhang wala ka namang interes sa akin!" I hissed
quietly.
"This isn't about me, we are talking about your safety,
Miss." He said.
"Safety, puro ka nalang ganyan! Call me Winter! Puro ka Miss Almedarez, woman!
Can't you consider me atleast like a friend?"
Natahimik s'ya roon at nakagat ko ang labi ko sa irita.
"I understand your sentiments, I really do! Kahit napipilitan ka lang sumama sa
reunion na 'to, kasi kahit ako ayoko! But my parents asked me to at ayaw ko silang
biguin nanaman, sa paraang ganto manlang ay makabawi ako." I hissed quietly and
looked away.
Natahimik kaming dalawa at masama ang loob na bumaling ako sa salamin ng
sasakyan at pinaglaruan ang pouch ko.
"Hindi ako napipilitan," He said and I just laugh a little and shook my head.
"Yeah? You think I'll believe you?"
"I volunteered to come with you," He said pero hindi ako lumingon sa kanya.
"Winter..."
Huh! And now you're calling me by my name! Manigas ka d'yan!
Winter mo mukha mo!
Tuyot man ako ngayon but I don't need you! Maghahanap ako ng irrigation sa
reunion! Makikita mo!
"Winter," Tawag n'ya ulit sa akin at ngumuso lang ako at humalukipkip.
Hindi na kami muling nag-imikan sa byahe at nang makita ko ang malaking hall na
paggaganapan ng reunion ay mas sumama ang loob ko.
"What now?" I whispered softly in thin air. "I have to be strong infront of
that woman."
Natigil ako sa pagbulong nang tumikhim si Warrion at nagsalita.
"We're here," He said and went out of the car, tinanggal ko naman ang seatbelt
ko at nang buksan ni Warrion ang pintuan ko at inilahad ang kamay n'ya ay inirapan
ko lang s'ya at nagmartsa paalis.
"Winter!" He exclaimed, irritated at me at ngumiwi lang ako.
"Come here!" He demanded at natigilan ako nang maabot n'ya ang braso ko at
marahan akong inilapit sa kanyang katawan.
"What?!" I groaned and tried pushing him pero naagapan n'ya ito ng mabilis na
paghapit sa baywang ko kaya tumama ako sa dibdib n'ya.
"Warrion!" I hissed.
"No, you stay here. Don't be stubborn." Iritadong sabi n'ya at bumaba ang
tingin sa akin, his green eyes are blazing, parang naghina ang tuhod ko roon pero
tumikhim ako.
"I am not stubborn!" I rolled my eyes and wiggled pero pinirmi lang n'ya ako.
"You are," He hissed at nang paluin ko ang abs n'ya ay wala manlang s'yang
reaksyon at inirapan din ako.
"Sige, mag-irapan tayo dito!" Bulong ko pero hindi s'ya umimik at medyo gumaan
ang kamay sa aking baywang.
Nilingon ko s'ya at doon ko natantong nasa main entrance na kami ng engrandeng
hall. A red carpet was rolled on the floor, may iilang mga pribadong photographer
ang kumukuha ng litrato at may babaeng attendant sa may entrance.
Natigil ako pero nang sumulyap ako kay Warrion at nakitang wala s'yang pakialam
sa paligid ay medyo lumakas ang loob ko.
I should do what he's doing, right?
I sighed. Umayos ako ng tayo at nakita kong natigilan si Warrion pero mabilis
ring pinirmi ang kanyang kamay sa aking baywang at iginiya ako papasok.
"Miss Winter po?" The attendant knew me at tumango ako at ngumiti. "With?"
"Warrion," I answered and when she nodded ay kaagad kaming pumasok ni Warrion
sa hall.
Pinagsaklop n'ya ang kamay namin at marahan akong hinila paupo sa isang upuan
roon. He lifted a seat for me bago s'ya naupo sa tabi ko.
"Do you like parties?" Baling ko sa kanya nang mapansing nakatitig s'ya sa
akin.
"Not really," He said, natigilan ako nang i-angat n'ya ang kamay at inilagay
ang takas na buhok sa tenga ko. "I'm the anti-social in our family."
"Sina Caspian?" I asked him and his jaw clenched a bit and cocked his head.
"Can we stop talking about him?" Tumaas ang kilay n'ya kaya natawa ako roon at
napailing.
"Why? Kapatid mo naman 'yun a--"
"He has a girlfriend, Winter Andromeda." He hissed at napangisi na ako roon.
"So? Tatanong lang naman ako, huh?"
"I'll answer it if you list those suitors of yours." Sikmat n'ya kaya napanguso
na ako.
"Ayaw," I said and rolled my eyes but then I felt his hand on my exposed
shoulder at sa pagsulyap ko sa kanya ay nahuli ko ang titig n'ya sa akin.
"Bati na ba tayo?" He asked, his green eyes staring at me. My heart pounded
harshly at that pero tumikhim ako.
"Hindi naman talaga ako galit," I gasped. "I was just annoyed at you."
"Why?" I saw his playful eyes, ang kanyang kamay sa balikat ko ay napunta sa
pisngi ko at tinampal ko ang kamay n'ya nang pisilin n'ya ang pisngi ko.
"Una, ang sungit mo." I started enumerating and he nodded, hiding his smile,
marahang sumandal sa upuan habang nakatitig sa akin.
I felt him took my hand as he gently caressed my palm, giving it a few touch.
"Hmm, and?"
"Pangalawa, ayaw mo akong maging friend." Sikmat ko. "Tapos pangatlo ayaw mo
akong diligan!"
He chuckled huskily at that, sinamaan ko s'ya ng tingin at mas natawa s'ya bago
umayos ng upo at hinanap ang mata ko.
"Listen," Aniya nang makalma at hinawakan ang pulsuhan ko.
"First, I don't wanna be just friends with you." He said a little groggy kaya
nangunot ang noo ko.
"Hmm?"
"Second, today isn't the right time for the kind of watering you like." His lip
twitched.
"Pero tuyot na tuyot na ako, Warrion!" I hissed exaggeratedly at mas natawa
s'ya roon sa sinabi ko.
I saw how glee danced on his blazing green eyes, tila naaaliw sa akin.
Sumimangot ako nang muli n'yang pinisil ang pisngi ko.
"My Winter's adorable, hmm?" He murmured at nang nagwala ang kulisap sa tyan ko
ay pinalo ko ang braso n'ya at sumipa roon.
"H'wag kang paasa, Warrion! Kinikilig ako!" Hinampas ko ang braso n'ya at
natatawang hinuli n'ya ang kamay ko at umiling.
"There's a right time to that watering you like," Bulong n'ya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 9
Kabanata 9
Siguro ay kanina pa kulay kamatis ang mukha ko sa sobrang bilis ng kabog ng
puso ko.
Hawak pa rin ni Warrion ang baywang ko habang kanina pa pasulyap-sulyap sa akin
si Elisse. I noticed her insecurity, may nagsasalita sa harapan at nakaupo kaming
magpipinsan sa may table malapit roon.
I noticed Ralph staring at me too, pabalik-balik ang tingin n'ya sa amin ni
Warrion while my date is quiet beside me.
"Hey," Tawag ko sa atensyon ni Warrion kaya napasulyap s'ya sa akin. "Pagod ka
na?"
"No," He smiled a little, I felt his caressed on my palm again kaya marahan
akong sumandal sa balikat n'ya at pumikit.
"You?" He whispered, I felt his nose touching my hair.
"Hindi pa naman," I murmured and looked at him. "Pero may utang ka sa'kin." I
grinned when I noticed him froze.
"I only said that--"
"No!" Tinakpan ko ang bibig n'ya at ngumisi. "Walang bawian, sabi mo didiligan
mo ko."
"I told you, there is a right time for that."
"E, sabi mo mamaya. Edi mamaya ang right time!" Hagikhik ko.
He stared at me quietly, salubong ang kilay kaya ngumisi ako at pasimpleng
humalik sa pisngi n'ya.
"Pasimple ka pa, nagnakaw ka nga ng kiss sa akin! Pakipot pa, crush mo rin
naman ako!" Tawa ko.
"You silly woman," He pinched my cheek kaya napatawa ako. Ipinatong ko ang baba
ko sa kanyang balikat bago sumulyap sa kanya, namumungay pa ang mata.
"Umamin ka na kasi, Warrion. You like me too, right?" His lips protruded,
nakita kong naaaliw s'ya pero pilit na nagseseryoso.
"Nah," He murmured pero mas napangisi ako.
"It's alright, amin na." Tawa ko. "May offer na ako sa'yo."
"What?" His forehead creased.
"You can be my irrigation," I grinned.
"Your what?" Nanlaki ang mata n'ya at maya-maya ay natawa at umiling sa akin.
"Irrigation! Pangdilig! Tutal naman sabi mo--"
"Damn, woman!" I heard his deep chuckle on my ear. "You're unbelievable!"
"Sige na, please..." I pouted. "Pretty please?"
"Let me remind you, I'm your bodyguard--"
"Blah! Blah! Blah!" I stucked my tongue at him.
"Winter--"
"Wala akong naririnig! Wala--" My voice faded when he lowered his head and
claimed my lips for a chaste kiss.
Sa sobrang bilis nito ay halos matulala ako at hindi na maramdamang tumama ito
sa labi ko. Marahas akong napalunok, nang mag-angat ako ng tingin sa kanya ay
nakita kong matiim ang tingin n'ya sa akin.
I saw how slowly he sensually licked his lower lip. Napahugot ako ng hininga
roon at kinagat rin ang labi ko.
"You kissed me..." I murmured.
"So?" His lip twitched.
"Pero ayaw mo akong diligan!" I hissed at napangisi nanaman s'ya roon at
pinisil ang ilong ko.
"There's a right time for that," He sighed. "And...maybe I am not the man to do
that." His forehead creased then glance infront of us then smirked.
Maya-maya pa'y lumapit muli at bumulong.
"But no way, I should be that man." He murmured and placed his hand on my back,
nakagat ko naman ang labi ko at napasulyap sa harapan at nakita kong nakatitig si
Ralph sa akin.
Kabanata 10
Kabanata 10
"Good morning, Ma'am!" Ngising-ngisi si Ate Linda nang salubungin ako pero
nanatili akong nakasimangot.
"Ay, badtrep ka, Ma'am? Anong nangyari? Di ka makadiskarte kay Sir Warrion?"
Aniya kaya ngumuso ako at tinignan s'ya.
"Warrion who?" I asked.
"Sus, si Ma'am!" Tawa ni Ate Linda at pinalo ang braso ko. "Tatampo ka pa."
"Wala nga akong kilalang Warrion," Maang-maangan ko pa at napatawa si Ate Linda
sa akin.
It's been a week but I was still annoyed at that man! Kitang badtrip ako at
dapat sinusuyo pero iba s'ya! Bawat irap ko ay ngingisi lang s'ya kaya iritadong-
iritado ako!
"Ito talaga si Ma'am," Tawa n'ya at maya-maya ay may tinuro. "Nasa may garden
si Sit Warrion."
"Oh, anong ginagawa?" Naglakad ako patungo sa pintuan at kaagad namang sumunod
sa akin si Ate Linda.
"Oh? Kala ko ba 'di mo kilala 'yung Warrion?" Nanliit ang mata n'ya, tila nang-
aasar kaya sumimangot ako at napangisi s'ya.
"Nagdidilig, Ma'am." Aniya at napangiwi ako roon.
Lumabas ako roon at humalukipkip habang nakatingin sa likod ni Warrion habang
nagdidilig roon.
"Ate Linda, tell me..." Sumulyap ako sa kanya.
"Ay, alam ko 'yan, Ma'am! Tell me...what do you desire?" Aniya at nagtaka ako
roon.
"Madali lang 'yan, Ma'am. Pangarap ko talaga sa lalaki mga kagaya ni Sir
Warrion, gwapo, macho, medyo masungit kasi sabi nila halimaw sa alam mo na, kama."
Hagikhik n'ya. "Tapos, pinakasobra sa lahat, matambok ang pwet."
I stopped and blinked.
"Okay...okay, I get you, saan mo nalaman 'yan?" My brow raised.
"Ay, sa pinanuod ko sa netflex!" Ngisi n'ya. "Diba, share tayo ng account?"
Napatango naman ako at napatawa roon.
"Alright pero 'di 'yan ang tanong ko." I said. "I mean...kung ikaw, bakit ka
magdidilig ng bulaklak at halaman?"
"Ako?" Napaisip s'ya. "Syempre, Ma'am, matutuyot kapag di ko didiligan."
"Diba?" I eyed her and glance at Warrion. "Halaman lang ba ang natutuyot?"
"Ay, mayroon pa bang iba?" Takang sabi n'ya at napailing lang ako at napahugot
ng hininga.
"Nevermind," I sighed.
"Nga pala, Ma'am." Aniya. "Maglalaba ako ngayon, baka gusto mo tumulong?"
Nagtaka ako sa kanya. "Huh?"
"Sabi kasi ni Sir Warrion mahusay ka raw maglaba kaya alukin daw kita--"
"That man!" I gritted my teeth, sinapo ko ang noo ko at nagtatakang bumaling
lang sa akin si Ate Linda.
"Next time nalang, Ate." I murmured at nang umalis s'ya ay halos sakalin ko na
si Warrion sa isipan ko.
Can't he get over that?!
I was about to go to his direction when I heard my Mom walking, hindi nga ako
nagkamali at nang makita ko s'ya ay pababa na s'ya sa hagdan suot ang kanyang heels
at isang kulay asul na dress.
"Hello, darling!" She greeted the moment she saw me, mabilis naman akong
tumakbo palapit sa kanya at yumakap sa kanyang baywang pagkababa.
She chuckled, naglalambing na humalik ako sa kanyang pisngi at niyakap n'ya ako
pabalik.
"How's your sleep, Winter?" Marahang sinabi n'ya habang
magkasabay kaming papasok sa kusina.
"Good," I smiled at her.
"Pasensya na, anak, kung hindi kami madalas rito sa mansyon ng Daddy mo, hmm?
Alam mo naman ang kampanya n'ya, isa pa, gusto man kitang asama ay masyadong
mapanganib." Tumango ako sa kanya at nang marating namin ang kusina ay nakita ko si
Daddy na nakaupo na sa hapag, sumisimsim ng kape at nagbabasa ng dyaryo.
"I understand, My." I said at nang marinig kami ni Daddy ay nag-angat s'ya ng
tingin.
I saw him smiled at us, ang kulubot sa kanyang noo ay mas naaninag ko but my
parent's beauty is timeless.
"Good morning, Dad!" I cheered and he chuckled, nang lumapit ako sa kanya ay
kaagad s'yang tumayo at sinalubong ako ng yakap bago humalik sa noo ko.
"Good morning, darling." He smiled. "Sit here, anak." Ipinaglahad n'ya ako ng
upuan bago lumapit at humalik kay Mommy.
I smiled a little while looking at them, ipinag-angat rin n'ya ng upuan si
Mommy bago naupo sa kabisera.
"It's nice being with you two on breakfast again," Masayang sabi ko habang
sumisimsim ng hot chocolate na dinala ni Ate Linda.
"We're really sorry for that, nak." My father said. "Hindi bale at pagkatapos
ng eleksyon ay gagawin ko ang lahat para makasabay ko palagi kayo ng Mommy mo."
I smiled sweetly, nodding at that.
"No worries, Dad." I said. "I am looking forward for that, just promise you
will take care of yourselves, okay?"
"Yes, hija." My Mom smiled.
"Anyway, saan kayo ngayon? You're both dressed, hmm?" I asked, glancing at
their clothes. My mother is wearing a formal, fancy blue dress and my father on his
white dress shirt and black slacks.
"Malacañang," My father said. "Do you want to join?" He asked but I shook my
head at that.
"I'm good here, Dad." I said and smiled. "I'll make my day busy."
"Alright, just take care, okay? Wala naman akong masyadong problema sa safety
mo dahil kay Warrion and that man from the other team was already jailed,
iniimbestigahan pa rin ang nangyari."
"You think...I can go back to my condo, Dad?" I asked.
"Not now, hija." He answered. "Hindi pa rin natin alam kung sino ang may pakana
roon sa mga natanggap mong pananakot so we can't really say."
I nodded, biting my lip.
"How long will it take you in Manila?" I asked.
"Maybe a week or so..." My Mom said. "But we'll do anything to just make it
three days so we can bond. Ayos lang ba sa'yo? Or do you want something from
Manila? So, Mommy can check."
"I'm great, My." Ngisi. "I got everything here."
"Alright," She smiled softly.
"Anyway, Winter." My father said kaya lumingon ako sa kanya. "I am not sure but
maybe, tomorrow, Warrion will take a day off."
"Day off?" My brow raised.
"Yeah, he asked for my permission and of course, pinayagan ko so, tomorrow, can
you just stay here at home? Papuntahin mo ang mga kaibigan mo at maglibang dito,
sabihan mo na rin ang chef kung anong lutuin."
"Saan daw pupunta, Dad? Bakit may day off?" I asked him curiously but he just
shrugged.
"I don't know, nak. Maybe personal matters." Aniya at napatango-tango nalang
ako, malalim ang iniisip.
My Mom and Dad left and I was preoccupied, thinking about
Warrion's day off. Sa tanang pagsasama namin ay ngayon lang ito nag-day off! Anong
meron?
I was eyeing him silently as he talk to the guards, mukhang nag-eensayo sila
roon. They're practicing judo now while I sipped on my orange juice, with my legs
crossed near the pool.
I want to take a dip yet medyo mainit pa ang araw kaya hindi muna ako sumubok.
Warrion is just wearing a casual sweat pants and is topless, naroon sila sa may
gilid malapit sa mat at sa tingin ko ay mock training lang ang kanilang ginagawa.
Napanguso ako, tahimik na nagmamasid nang dumating ang isang guard namin galing
sa inutos ko.
I saw him holding a pitcher of fresh orange juice, refill sana para sa inumin
ko.
"Thank you..." I said softly at the blushing man.
He nodded abruptly, tila nangingiti.
"Uh, Ma'am, ito rin pala 'yung cookies. Pinapadala ni Ate Linda." Aniya at
nilagay sa lamesa sa gilid ko ang cookies.
"That's so sweet, thank you!" I said softly and smiled and I saw how he blushed
profusely, bahagyang yumukod at nang mawala sa paningin ko ay muli akong bumaling
sa mga nag-eensayo roon.
I froze when I saw Warrion staring intently at me, kunot ang noo n'ya at
mukhang iritado kaya tinaasan ko s'ya ng kilay, mas dumekwatro sa sun lounger at
sumimsim ng juice.
I saw the guard he's been practicing with shifted his gaze at me when he
noticed Warrion. Nakita ko kung paano manlaki ang mata 'nung guard na kanyang
kasama sa akin at huli ko ang muling pagsulyap ni Warrion sa kanyang kasama.
I saw him noticed the guard staring at me at sa gulat ko ay bigla n'yang
hinawakan ang baywang nung lalaki, hinatak at iniangat sa ere bago ibinalibag sa
mat sa sahig.
"Oh my God!" Naubo ako at natakpan ang bibig ko.
I heard the guard groaned in pain, then I don't know if I was just
hallucinating but I caught Warrion with a dark smirk on his mouth.
"Rule number one, don't let anyone distract you. Focus!" He said darkly at the
guard who was groaning in pain.
Ngumuso ako, hinanap ang mata ni Warrion at umirap.
Weh, talaga ba, Major?
Tumayo ako at inilapag ang juice sa table, lumapit ako sa pool at ibinagsak ang
paa ko roon bago inabot ang sunblock.
I looked around and saw Ate Linda kaya kumaway ako at ngumisi.
"Ate! Palagay sunblock!" I exclaimed at tumango si Ate Linda at nagtungo sa
akin.
"Buong likod ba, Ma'am?" Aniya at tumango ako at muli bumaling nalang sa pool
at naglaro ng tubig sa paa ko.
"Salamat, Ate." I said. Walang sagot akong narinig kaya ipinagsawalang-bahala
ko na.
Isang minuto na ang lumipas pero wala akong naramdamang haplos sa likod ko kaya
magtatanong na sana ako pero narinig ko ang pagtunog ng lagayan ng sunblock, tila
pinipisil na ito.
Hilaw akong ngumisi, nag-iisip kung paano ko iintrigahin si Warrion sa day off
n'ya? Pwede kaya ako sumama?
Suddenly, I felt a warm, calloused palm on my back, gently massaging and
spreading the sunblock. Hindi ko alam kung bakit ako kinilabutan pero napailing
nalang ako.
"Lumaki ata kamay mo, Ate?" I said pero wala akong narinig kaya tumango ako sa
sarili.
"Anyway, h'wag kang maniniwala sa sinasabi ni Warrion 'dun sa laba, huh? Walang
magawa 'yun sa buhay e, gawa-gawa ng kwento." I said.
"So, you're lying, then?" Halos manigas ako sa upuan ko
nang marinig ang pamilyar na boses at nang lumingon ako ay napasigaw ako nang
makita ang nang-aasar na ngisi ni Warrion sa akin.
I screamed at that, napatalon ako sa pool at sa pag-ahon ko ay nanlalaki ang
mata ko kay Warrion na nakadukwang roon, hawak pa ang sunblock ko at nakatitig.
"S-Saan si Ate?!" I exclaimed but he smirked, lifting his brows at me.
"Or maybe...you just know how to do laundry kapag suot ko 'yung damit at
huhubarin mo nalang--"
"Alcantara!" I screamed at the top of lungs and he laughed, his eyes glistening
as he cocked his head, teasing me.
"M-Mag-practice ka dun!" I exclaimed, pushing the water away from my hair and
he shook his head, staring at my exposed chest.
"I'll just practice. Be a good girl there and stop teasing me." He stood. "I'm
watching."
Ngumiwi ako at winisikan s'ya ng tubig pero natawa s'ya.
"Can you give me a Rawr! Huh, baby?" He teased pero sinamaan ko lang s'ya ng
tingin.
When he left, halos lunurin ko na ang sarili ko sa pagkapahiya.
That man! Grrr!
Kaya ang ginawa ko para makaganti ay ang asarin s'ya. I swam back and forth in
the pool then slowly, umahon ako sa kabilang edge, malapit sa kung saan s'ya nag-
eensayo.
I lifted myself a bit, placing both of my arms on edge, making sure my breast,
covered with a yellow bikini was seen by him.
I saw him stopped in the middle of their punches kaya ang ginawa ko ay mas
umahon pa, siniguradong kita ang dibdib ko bago malambing na ngumiti.
When he was pre-occupied, I smirked and winked seductively at halos mapabuga
ako nang makita ang pagtama ng suntok ng guard sa pisngi ni Warrion.
He grunted in pain, napahagalpak naman ako bigla ng tawa at sumigaw.
"Number one rule, don't get distracted. Focus, Major!" I screamed at the top of
my lungs, laughing at his misery and when he glared at me, nakagat ko ang labi ko
at unti-unting lumubog sa pool.
Natapos ako sa pagbababad at binalot ang aking sarili sa robe, pagkatapos ko ay
patapos na rin sina Warrion kaya umakyat nalang ako sa kwarto ko at nagbihis.
I called Macarena, sinisisi pa rin s'ya sa mga steps n'ya pero tinawanan lang
ako ng gaga. Wala naman daw s'yang sinabing magpick-up line ako! Sabi n'ya ay
magsabi lang ng nakakaakit!
Aba, malay ko! E, nabasa ko 'yung hirit na 'yun sa facebook e, mukha namang
nakakaakit pero bakit natawa s'ya?!
Wearing a simple spaghetti strap and shorts, I went down. Ang sabi ni Ate Linda
ay naligo na raw si Warrion kaya nilibang ko ang aking sarili sa panunuod ng TV.
Suddenly, I heard the doorbell ringing, hindi muna ako tumayo pero nakalipas
ang isang minuto ay naulit kaya ako na ang tumayo.
Nasaan ang guards?
Naglakad ako patungo sa gate ng mansyon at binuksan bago ako sumilip.
My forehead creased when I saw a handsome man leaning on a tricycle, may twalya
pa ito sa balikat at nakaputing muscle shirt at khaki, nagtitipa sa kanyang phone.
"Uh, excuse me?" I said and that's when he lifted his gaze.
My mouth parted when I saw the man with a piercing green eyes, like Warrion!
"Good morning," He said and I blinked. Umayos ako ng tayo at kinagat ang labi
ko.
"G-Good morning," I murmured. "Sinong sadya nila? May...May magpapahatid ba?" I
asked but I noticed how good looking he is.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 11
Kabanata 11
"Cheer up, Winter!" Macarena tried lifting my mood pero nakasimangot lang ako.
I was silently eating the foods we ordered, not taking a glace at the two people.
"Umuwi na tayo pagkatapos..." Malungkot kong sabi at sumimsim ng juice.
"Hala, no!" She hissed. "Ganun na lang ba 'yun? Hindi pa natin alam kung ano ba
talaga 'yung dalawang 'yan, Winter! Susuko ka lang?"
"That...was obviously his girlfriend." I murmured.
"Why? Paano mo nasabi?"
"They hugged and..."
"As if you weren't hugging a friend!" Macarena rolled her eyes. "I know it
hurts, kahit ako nasaktan 'dun but let's not conclude rightaway! Malay mo at
kaibigan lang!"
I sighed, kinagat ko ang labi ko at tumungo.
"Tara na...baka mabisto pa tayo tsaka baka sabihing patay na patay ako." I
sighed.
"Anong patay na patay?" Ngumiwi s'ya. "Tuyot na tuyot kamo! Hey, look, I am
looking at them I can't see anything suspicious, they were talking and the woman is
laughing." She reported.
"Si Warrion...nakangiti lang, tahimik. They weren't touchy at all! I can feel
it's just a friend." Aniya.
Nabuhay ang pag-asa sa puso kong sugatan. I slowly tilted my head to look at
them but my heart ache more when I saw how the woman stood, lifted a tissue paper
and cleaned the side of his lips!
An annoying image filled my mind. I imagined them kissing and laughing
tapos...didiligan s'ya ni Warrion.
"Hoy, Winter! Focus! Dalagang katipunera diba, walang suko-suko!" Macarena
cheered.
"Paano kapag nahuli tayo? Edi...nakakahiya."
"No," She shook her head. "Una, hindi tayo mahuhuli. Kaya nga may stalker
starter kit, diba? Tsaka, hindi naman tayo halata!"
I nodded slowly, lumingon muli ako at nakitang seryosong nag-uusap ang dalawa.
They ate breakfast, kita kong seryoso sila roon pero miminsa'y nagbibiruan. I
caught Warrion smiling, I know I shoudn't but I was annoyed at him.
Ang lakas ng loob tumawa-tawa, hindi nga ako dinidiligan!
Pinunasan ko ng tissue and gilid ng labi ko at nang tumayo na ang dalawa ay
nagkatinginan kami ni Macarena.
Warrion left cold cash on the table and escorted the woman. I saw how the girl
placed her hand on his arm as they walk side by side.
"Paano kung girlfriend nga?" I asked Macarena.
"Paano kung hindi?" She raised her brows.
Natahimik ako, nang parang nalalanta na ako roon ay napailing ang kaibigan ko
at hinawakan ang braso ko at hinila paalis.
The moment they went to Warrion's car ay kaagad kaming sumunod ni Macarena,
nakanguso ako habang nakasunod at napabuntong-hininga.
Palihim kaming sumunod sa kotse nila, nagtatago at hindi pinapahalata ang
intensyon. I was sad but as Macarena said, I have to make sure she isn't his
girlfriend.
Naipit man sa traffic ay nasundan pa rin namin sina Warrion. I gasped when I
saw them changed their route and turned left kaya nagmamadali rin naming ginawa
iyon ni Macarena.
I saw them parked the car outside a white, tall building. Nakita ko pa sa hindi
kalayuan ang paglapit ng mga iilang lalaking sa tingin ko ay sundalo at tumapat sa
sasakyan nila Warrion.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 12
Kabanata 12
My mom was hysterical, nanginginig pa ang kanyang kamay habang yakap ako at
nakasubsob sa balikat ko.
"M-Mom..."
"I'm scared, honey..." She sobbed. "I thought...I thought..."
"I'm alright, Mom." I sighed, marahang inilayo sa akin para pagmasdan ang
kanyang mata.
"Don't worry about me," I dried her tears.
"Why can't I?! Nagpunta lang kami ng Manila at mababalitaan ko ang nangyari
sa'yo?! I can't lose another daughter again!" She cried. "I-Ikaw nalang ang
natitira sa akin, Winter."
I bit my lip, stopping myself from crying but I was too weak. Kasalanan ko
nanaman, if only I am not stupid and followed Warrion around, kung nakinig lang
akong nasa panganib ang buhay ko at bawal akong umalis mag-isa ay sana hindi
mangyayari ito!
You stupid Winter! The only thing you could do to help your family is to stay
safe! You can't bring back your sister! Sana kahit ikaw nalang ay hindi na pasamain
ang loob ng Mommy!
"I-I'm sorry, My..." I murmured and sobbed.
"It's alright, darling..." She sobbed too. "B-Basta, anak, sa susunod... H'wag
matigas ang ulo, ang gusto ko lang naman ay maging ligtas ka."
Mahigpit kong niyakap si Mommy at sumubsob sa kanyang balikat.
My Dad entered the room at walang pagdadalawang-isip na naupo sa gilid ng kama
ko para mayakap ako.
I sighed, I hugged him tightly back and whispered.
"I-I'm sorry, Dad..." I murmured. "Naantala ko ba ang stay n'yo sa Manila?"
"No..." He gasped, bahagyang lumayo sa akin para sapuin ang pisngi ko. "That
was nothing when it comes to you, okay? Uuwi kami ng Mommy mo kahit nasaan pa kami
para sa'yo, hmm?"
My tears fell again, malungkot akong napatingin kay Mommy na nagpupunas ng luha
pabalik kay Dad na namumula ang mga mata, halatang takot.
My Dad gasped when he saw me crying, kaagad na iniangat ang kamay at pinunasan
ang luha ko.
"Don't cry, Winter. It's gonna be alright, pinaghahanap na ng pulis si Senator
Arsenio, my hunch was right, he's the mastermind of the threats."
"He is insecure," I murmured, drying my tears. "Ikaw kasi ang nangunguna sa
survey."
"There is a lot of position in the senate!" My Mom exclaimed. "Bakit pa
kailangan n'yang takutin ang pamilya para lang magwithdraw sa eleksyon ang Daddy
mo?"
"Pride, honey." Ani Dad at nilingon si Mommy at pasimpleng yumakap. "Remembered
last quarter of election? Magkapartido kami but he did not win a position? Tapos
nung sa sunod n'yang takbo, nanalo na s'ya."
"He has loyal supporters, syempre, matalik kaming magkaibigan noon and when
that happened, pati sa akin ay nagalit. Nung nangampanya tayo, naalala n'yo? That
was one of his loyal supporter."
"What happened, then? Ang mga kumuha sa akin kanina?" I asked him.
"Nasa kulungan na, hija." My Dad answered. "The two men in front, including the
driver died from the crash. 'Yung iba ay nakulong na at hinahanap si Arsenio ngayon
dahil umamin 'yung mga natira."
"Kung ganun...there is a chance na makulong s'ya at matanggal sa senado?" I
asked.
"Yes," My father nodded. "We are investigating everyone involved, ayun sa mga
nahuli kanina. Mas pinaigting ang security ng mansyon at nitong ospital."
"Kapag nahuli, Dad?" I asked.
"Then good, we are safe again. Sa susunod na linggo na ang eleksyon at kapag
natapos ay pwede ka nang bumalik sa mga dati mong ginagawa, hija."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 13
Kabanata 13
"Are you ready to open up again?" My psychiatrist, Dr. Thorn Valderama asked
me, staring intently.
I sighed, muli kong dinungaw ang aking mga daliri at nagsimula nanamang
kumalabog ang dibdib ko.
"M-Maayos naman na ako, Doc, diba?" Sumulyap ako sa kanya. "Then, I don't
understand why I am still dreaming...why I'm still so scared."
"You've been skipping a lot of therapies now, Miss Almedarez." He said, fixing
his glasses. "I emailed you a lot of times but I got no response from you so, I was
worried."
"Why did I still have to undergo therapies? Maayos na ako! Maayos na!"
Nanginginig kong sabi.
"Kung maayos ka na, then, why are you here?" He said and I froze.
Yeah...why am I here, anyway?
"You don't have to convince me that you are fine because I know you are still
not." He said. "Sa lahat ng tao, ako ang pinakanakakaalam ng pakiramdam mo ngayon."
"W-What if I'm crazy? Paano kung may sakit na po pala ako--"
He smiled a bit, tilting his head. Umiling s'ya sa akin at umayos ng upo,
kumuha ng stress ball roon sa gilid at iniabot sa akin.
"You're not, Miss Almedarez. You weren't crazy, you were just traumatized about
your past experiences."
Hindi ako umimik at pinisil ang stress ball, nililibang ang sarili dahil
naiiyak nanaman ako.
"I assume you haven't opened up yet?" Aniya.
I nodded, biting my lower lip.
"You have to slowly let yourself be heard, you have to tell someone close to
you your struggles, Winter." He said.
"Will they understand me, Doc?" Bulong ko.
"They will understand you, hija." Aniya. "People who love you will understand
your struggles, you have to forgive yourself too, let go of the pain. You can't
hate yourself forever."
"Will I ever learn how to face those fears, Doc? All my life since the
incident, I felt like I was trapped in the darkness."
"Then you have to find the light in yourself, forgive, reflect and let go of
the painful memories. Open every doors in the dark room you're in until you find a
light." Pinagsaklop n'ya ang kamay.
"I want to, doc, for years I tried hard but I know it was my fault."
"It is not, Winter. It was never your fault, Summer loves you so much and will
do her best to keep you safe. Pakiramdam ko, kung mangyayari ulit iyon, your sister
woudn't even think twice and will save you again and again."
I remembered my sister, smiling happily at me, her black eyes glistening as she
took my hand and pulled me to the horror house we always wanted to try the first
time. Her eyes looks assuring, saying everything will be alright because she's
here.
But now...she wasn't here anymore, will I ever be alright?
"Bukod sa nangyari sa Ate mo, that exact week, have you remembered anything
now?"
"No," Iling ko. "Everything was blocked from my memory, except for what
happened to me and my sister. I tried so hard to remember but I can only see a
glimpse, mas malinaw talaga sa akin ang ala-ala ng Ate ko."
"Negative events may edge out positive ones in our memories, especially in
traumatic experiences." He said. "Let me help you, okay? Come back here often and
please, Winter, siputin mo ang sessions natin."
I noticed how concern laced his voice, ngumiti naman ako roon at napatango.
"Yes, Doc. I'm sorry for skipping therapies...I always thought I am alright."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 14
Kabanata 14
"Okay! Candidate number two!" Inilahad sa akin ni Macarena ang larawan ng isang
gwapo lalaki.
"Ezekiel Salazar," She showed me the infos. "Owner of a Salazar ranch in
Batanes, twenty-nine years old, single. Ateneo graduate of business
administration."
"Gwapo," I nodded. Nanatili akong nakatitig roon.
"I know right," She said. "Nanligaw nga sa'yo diba?"
"That was way back in college, Macarena. I totally forgot his face. Saan mo nga
pala nakita itong lalaki?" My brow raised.
"Sa listahan mo, 'yung dalawang page." Aniya at bumilog ang bibig ko at
napatango roon.
"Ang galing, huh. Saan mo nahalukay?" I asked her.
"Sa laptop mo! Babaeng 'to talaga." Tawa n'ya at napanguso ako at pinakatitigan
ang mukha 'nung lalaki.
"Hmm, feeling ko Mama's boy pa rin 'to." I said. Macarena chuckled, nakatitig
rin s'ya sa litrato at tumango.
"Yeah, look at the red ribbon on his neck. Good boy, huh?" Ngisi n'ya. "Di mo
ba bet? Kung ayaw mo marami pa 'to, let's proceed to candidate number three?"
My forehead creased.
"Why candidate number three kaagad? Ezekiel is the first one you showed me,
right?" Gulong sabi ko.
"Syempre, may candidate number one na ako!" Aniya at nagtaka ako roon at
nangunot ang noo.
"Who?"
"Sino pa ba edi 'yung manok ko!" Aniya. Mas nangunot ang noo ko roon, napairap
s'ya sa akin at ngumiwi.
"Si Major, Winter! Slow naman nito." Aniya at nanlaki ang mata ko.
I cleared my throat, taas noong umiling sa kanya.
"No freaking way, ekis na 'yun sakin!" I sulked.
"I know, medyo ekis na rin sa'kin pero s'ya first choice ko sa'yo e." Aniya.
"Pero syempre hindi rin ako papayag na diligan ka 'nun, he still isn't allowed to
come near you 'no! Kung didiligan ka nga lang, magandang choice pero sinaktan ka na
so, no." Iling n'ya.
"See?" My lips protruded.
"Bakit nga ba 'di pa 'yan umaalis rito?" She asked me and I shrugged and shook
my head.
"Ewan ko d'yan, nakakainis." Nguso ko. "Babantay daw sakin habang wala sina
Mommy, like, ano ako, baby? I can handle myself! Lakas makasabi ng may buhay s'ya
bukod sa akin pero ayaw pa rin umalis!"
"Tinry mo palayasin 'no?" Malisyosang sabi n'ya.
"Oo!" I answered. "Kulang na nga lang itapon ko 'yung damit sa labas."
"Galit ka sa kanya talaga?" Her brow raised at me, tila inoobserbahan ako.
"Syempre," I sighed. "But I understand him, na hindi lang sa akin iikot ang
buhay n'ya at it's fine with me. Pero sana, umalis s'ya, naiirita ako sa mukha
n'ya. Inaaway ko na nga pero ang gwapo pa rin!" I stomped my feet.
"Hay, ang marupok kong kaibigan." She sighed.
"I'm not!" I raised my brow. "Have I ever talked to him? No, right? S'ya itong
papansin palagi, akala n'ya gwapo."
Ngumisi si Macarena at nanliit ang mata sa akin.
"Oo na, oo na, gwapo!" Irit ko.
Humagalpak s'ya at nang makitang palapit si Piglet ay tinanggal ko ang unan sa
hita ko at hinayaang tumalon roon ang pusa ko.
"W-Warrion!" I gasped.
"Hmm, baby?" He whispered sensually on my ear, huli ko na napansing nakababa na
pala ang strap ng damit ko kaya kitang-kita n'ya ang dibdib ko.
My eyes dilated at that, akmang tatakpan pero hindi n'ya ako hinayaan.
"Wala kang bra?" Reklamo n'ya, titig na titig sa dibdib ko.
"A-Ayaw mo 'nun, easy access?" I breathe.
He groaned, ngumiwi s'ya at hinanap ang mata ko.
"Not funny, woman." He murmured. "What are you doing in here anyway, other than
to date that boy?"
Hindi ako kaagad nakasagot nang maramdaman ang kamay n'ya sa dibdib ko, my
breath was unsteady, lumunok ako ng marahas at nakagat ang labi ko.
"D-Didiligan mo na ako, Major?" I murmured.
His lip twitched, umangat ang kilay n'ya at pinatakan ng halik ang labi ko.
"Ano munang ginagawa mo dito?" Aniya.
"Party, syempre!" I exclaimed in frustration because he's teasing my peaks with
his freaking fingers!
"And?" Tumitig s'ya sa mata ko at ibinagsak rin ang isang strap ng dress ko at
marahang hinila pababa.
"P-Party! Sasayaw syempre, anong gusto mo, prayer meeting?---Warrion!" I
exclaimed when he lowered his face and licked my chest.
I was feeling dizzy and burning, tanging malakas na ungol nalang ang
pinakawalan ko sa kanyang ginagawa. He licked my breast, sucking its peaks while he
plays the other one, placing it on his fingers, teasing it.
Heat consumed my body, the part in between my legs felt weird. I almost
convulsed when he dry humped me, the roughness of his pants gave enought
sensitiveness in that part of mine.
"W-War..."
"Damn, I fucking don't want to wake up." Giit n'ya at muling binalikan ang labi
ko.
We exchanged kisses like it was our last. Nawawawala na ako sa sarili, miski
ang steps ni Macarena ay nawala na sa isip ko at mararahas na paghinga lang ang
pinapakawalan ko.
I stopped kissing him the moment I realized someone is knocking harshly on the
door.
My eyes widen, tinulak ko ang ulo ni Warrion pero nangunot lang ang noo n'ya at
pinatakan ang labi ko ng paulit-ulit na halik.
"Wait..." Umiwas ako kaya tumama ang halik n'ya sa pisngi ko.
"What?" He whinned and kissed my neck while cupping my breast.
"M-May tao, Warrion." I said and pushed him.
"Huh?" Wala sa sariling sabi n'ya at lumingon sa pintuan pabalik sa akin. "I
locked it, no one will see you--"
"W-We have to go out," I said, panicking at nang mas lumakas ang katok ay
natulala ako.
Warrion was fast, bumalik lang ako sa sarili nang i-angat n'ya ang damit ko at
inayos ang laylayan ng dress ko.
I blinked, mabilis namang pinatakan n'ya ng halik ang labi ko bago ayusin ang
buhok ko at buhatin ako pababa sa sink.
"Come on," Hinawakan n'ya ang kamay ko nang makitang ayos na ako at binuksan
ang pintuan.
My eyes widen when I realized that a lot of woman is out here! Nakita ko ang
gulat at malisyosa nilang tingin sa akin pero mas nagulat ako nang makita ang
parang mahihimatay na si Macarena roon.
"Y-You..." Tinuro n'ya kaming dalawa.
My cheeks flushed, mabilis kong inagaw ang kamay ko kay Warrion at tumingin sa
bangag na si Macarena.
"It's not--"
"Ang galing ng manok ko!" She exclaimed at nagulat ako nang mag-apir sila ni
Warrion.
My eyes widen, nang lingunin ko si Warrion ay tumikhim s'ya at nag-iwas ng
tingin.
What the hell?
Nangunot ang noo ko, paulit-ulit silang tinignan at nailing bago umalis.
Warrion ran after me, nang maabutan n'ya ako ay hinawakan n'ya ang pulsuhan ko pero
kinuha ko ang kamay at nilingon s'ya.
"U-Umalis ka na, I have a date." I said.
His eyes darken, his jaw clenched and I shook my head at him and turned my back
to go back to Ezekiel.
Inulan ako ng tanong ni Ezekiel pagkabalik ko pero wala akong masagot sa kanya,
sinabi ko nalang na sumama kasi ang pakiramdam ko. We drinked until it's late, nang
mag-aya s'yang sumayaw ay tumango ako at sumama.
Is Warrion home? Umalis na kaya s'ya?
Wala pa man ako sa dancefloor ay may tumawag sa akin at sa paglingon ko ay
nagulat ako nang makita si Caspian at Wave roon.
"H-Hi?" Gulo kong sabi.
"Can you come with us, Winter?" Caspian asked kaya naguluhan ako.
"Why?"
"Warrion," Ani Wave at natigil ako. My mouth parted, napalingon ako sa
naguguluhang si Zeke at nagsalita.
"Uhm, Zeke... I'm sorry, as much as I want to stay, may kailangan kasi..." I
murmured.
"Oh, it's alright." Aniya, naguguluhan pa rin. "Maybe I can ask you for another
date?"
"S-Sure..." I smiled a bit. "I just have to go now."
Nang pumayag s'ya ay nagpaalam na ako at sumama sa dalawa, habang paakyat sa
second floor ng bar ay nagtanong ako.
"What's happening?" I asked Caspian.
"Nababaliw na ata 'yung lover boy mo," He said.
My eyes widen, napasulyap ako kay Wave at napangisi lang ito at umiling sa
akin.
"Warrion is crazy when he's drunk, akala lahat kapag nahihilo na s'ya,
panaginip."
My mouth parted, inilahad n'ya ang counter at nagitla ako nang makitang
nakasubsob sa counter si Warrion at Vioxx habang sa tabi ay nagsasalita si Lucian
mag-isa.
"A-Anong nangyari sa kanila?"
"Broken hearted," Ngisi ni Cas. "Kaya pinainom ko 'nung pinakamatapang na alak,
ayan, tulog."
"E, si Lucian..." Turo ko kay Lucian.
"Hayaan mo, naniningil lang 'yan ng utang." Tawa ni Caspian.
I nodded, lumapit ako sa kanila at naupo sa tabi ng nakapikit na si Warrion,
katabi ang isang baso ng alak.
"Can he still go home?" Baling ko kay Caspian na tumango sa akin.
"Oo, gising 'yan, kalabitin mo. Medyo bangag pero makakausap naman. H'wag mo
nalang pansinin kung may sasabihin."
I nodded, marahang hinaplos ko ang buhok ni Warrion at tinawag s'ya.
"War..." I called. He stirred a bit, isang haplos pa sa buhok n'ya ay nagmulat
ang isang mata n'ya at namumungay na tumingin sa akin.
"Alala mo na ko?" He murmured.
I was confused, tumitig ako sa kanya at nakita ko ang pagkabigo sa kanya bago
bahagyang umayos ng upo at tumango sa akin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 15
"Oh my God!" I exclaimed at the top of my lungs. "I am grated! For free!"
I was seriously happy! Malaki ang ngisi ko at napasulyap bigla kay Warrion na
nakatingin lang sa akin, may tagong ngiti.
Nang magkatinginan kami ay umirap ako sa kanya at umayos ng upo para pumormal.
"Who should I bring?" I murmured softly, hindi na mapakali.
May tumikhim sa tabi ko, nang sumulyap ako roon ay nakita kong maliit na
tinataas ni Warrion ang kamay n'ya kaya ngumiwi ako at sumulyap sa phone ko.
"Anyway, kaya ko na pala mag-isa." Bulong ko sa hangin, nagpaparinig at nang
sumulyap ako sa tabi ko ay umawang ang labi nito.
I smiled a little, napansin kong gigil s'yang nagtype ulit sa phone at maya-
maya pa'y tumunog ang phone ko.
Good day,
You are hereby granted, and will be accompanied by your personal tour
guide, Warrion Adelram Alcantara to make your stay better.
Enjoy!
Regards,
Prince Caspian M. Alcantara
CEO, Casa Amara Chain and Hotels Inc.
"What the fuck?" I murmured, napatayo ako at sumulyap kay Warrion na nangingiti
roon.
Bakit ko ba kinalimutang magkapatid ang dalawang 'to?!
"Anong drama mo, huh, Alcantara?"
"What?" Inosenteng sumulyap s'ya sa akin at ngumuso.
"Anong what?" I gasped and stomped my feet. "I hate you! Aalis akong mag-isa!"
Wala akong pakialam sa'yo, Alcantara!
Inubos ko ang araw ko kakaayos ng damit na dadalhin sa maleta para sa isla. I
charged my go pro, cameras and phone for aesthetic photos of the island!
Bahala ka d'yan, Warrion Adelram! Lelang mo, panot!
The next day, I was overly excited, madaling araw palang ay gising na ako.
Ibinalita ko na sa pamilya at kaibigan ang paglarga ko sa isla at na-eexcite sila
para sa akin.
Buhat ko pababa ang maleta ko papunta sa may gate at malaki pa ang ngiti nang
makita ang driver.
"Morning, Kuya! Musta ang sasakyan? Tara na?" I said excitedly pero napakamot
lang ng ulo ang driver at sumulyap sa akin.
"Ah eh, Ma'am. Pasensya na pero nasiraan 'yung sasakyan." My mouth parted.
"What? How is that possible? Yung ibang sasakyan? My car?"
"Wala pong gasolina, Ma'am." Aniya at napakurap ako.
"H-Huh? Paano 'yun? E, ang family car?" Gulat kong sabi.
"Dala po nila Senator sa Manila," Sabi n'ya at nasapo ko ang noo at napasulyap
sa orasan ko.
I am freaking late kung magtatagal ako!
"W-What should we do? I mean... I'll be really late! Mayroon bang pwedeng
sakyan na mabilis lang papuntang Casa?" I asked.
"Ay, Ma'am." Ani ng guard roon na sumulyap sa amin. "May mga tricycle pong
pwede diretso sa Casa, pwedeng magpa-special." Aniya.
Ay bet ko 'yan! Magpapa-special sa tricyle para ma-feel ko naman na special
ako!
"Okay...Okay!" I nodded. "Can you call me one? I really have to go."
"Sige po," Nagmamadaling lumabas ang guard at ang driver at lumapit naman sa
akin si Ate Linda at inabutan ako ng Zest-o.
"O, Ma'am Winter, pabaon ko sa'yo." Aniya at natawa ako at kinuha iyon sa
kanya.
"Thanks, Ate!" I said. Binuksan ko ang Zest-o at uminom roon bago lumingon sa
paligid. "Nakita mo si Alcantara?"
"O, si Sir Warrion?" Aniya. "Ay, hindi po e, maaga ata umalis."
I nodded and grinned.
Makakaalis akong mag-isa!
"Ma'am, may tricycle na." Silip sa akin ng guard kaya ngumisi ako at excited na
tumango.
"Bye, Ate!" Tuwang-tuwa kong sabi kay Ate Linda bago hinila ang maleta ko
palabas ng bahay.
I saw a familiar tricycle infront, ngumuso ako nang makitang nilagay ng guard
papasok roon ang maleta ko at sumulyap ako sa phone dahil nagtext ang Mommy.
"Ma'am, sakay na po kayo." The guard said.
I nodded, hinayaan silang pumasok na sa loob at nag-angat lang ng tingin nang
matapos lang magtext.
Sumimsim ako ng juice.
"Let's go," I froze.
Nabuga ko ang iniinom. Halos mapaatras ako sa kinatatayuan nang makita si
Warrion na nakatayo roon sa tabi ng tricycle!
He was wearing a white shirt, maong pants and boots! May twalya pa sa balikat
n'ya at halos mawalan ako ng malay sa nakita.
"W-What the hell..." I murmured. "W-What are you?!"
"Driver?" He asked, confused and touched my forearm.
"H-Huh?" Pinagmasdan ko ang outfit n'ya.
"Come on, we'll be late." Aniya at marahan akong hinila.
"A-Anong..." Umawang ang labi kong muli at suminghap, hindi makapaniwala. "N-No
way."
"Y-You don't like it?" Aniya at napakurap roon.
"H-Huh?" Gulong sabi ko. Lumayo ako sa kanya at akmang kukunin ang maleta ko.
"M-Maglalakad na lang ako!"
He blinked like a kid, confused. Napahawak s'ya sa batok at at mahinang
napamura.
"Fuck Caspian!" He murmured at marahas akong napalunok at hindi makapaniwalang
tinitigan s'ya at ang tricycle sa tabi n'ya.
"A-Anong kinalaman dito ni Caspian?"
"He said this is effective to get a woman back!" He gasped, his jaw clenched.
"Fuck it! Nakakahiya!"
Bigla akong natawa, ngumuso naman s'ya at halos sumabog ang pula sa mukha. He
cursed again and closed his eyes tightly.
"What the hell!" I laughed harder.
"And now you're turned off," Ngumiwi s'ya at umigting ang panga, namumula ang
pisngi at tenga.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 16
Hi! It's been a while! Sorry for the super delayed updates
since busy ang schedule ko and I got no time to write but here it is now. Enjoy!
xxx
Kabanata 16
I can't stop laughing.
Nakanguso at kunot ang noo ni Warrion habang nakatitig sa akin at inaantay
akong kumalma sa pagtawa ko. I was touching my stomach, my eyes almost shined with
my tears.
"Sinunod mo talaga, ano?" Ngisi ni Caspian na kanina pa rin natatawa sa harapan
ko.
"Fuck you, Kuya." Mariing sabi ni Warrion, ang twalya na gamit ay nasa kanyang
balikat pa rin.
Mas napahagalpak ako, mas sumimangot si Warrion at nakita kong natatawa na rin
si Polaris sa may tabi ko pero pilit na nagseseryoso.
She was carrying Sirius, inosenteng nakatingin sa akin ang napakacute na bata
at tinakpan ko ang bibig ko para tumigil sa pagtawa.
"O-Oh my god...I'm sorry!" I laughed.
"Look what you did!" Sikmat ni Warrion sa natatawang si Caspian.
"Teka, maupo nga tayo." Tawa ni Lars sa akin at marahang inabot ang braso ko.
We slowly sat on the sofa inside the lobby.
Nag-iinit ang pisngi ko sa kakatawa at pilit lang na kumakalma. Nakita kong
binatukan ni Warrion ang kapatid nya.
"Inuuto mo ako, damn, you said that was effective?" Nag-away ang dalawa sa
harapan ko at napatikhim ako para ikalma ang tawa ko.
I bit my lip to stop myself. Nakita ko may tinawag si Lars at maya-maya'y may
tubig na ako kaya napangisi ako.
"Salamat..." I murmured.
"It was effective on Reev!" Depensa rin ni Caspian at sumulyap sa girlfriend na
katabi ko. "Right, Reev? Effective?"
Lars chuckled, shaking her head.
"Not really," She grinned at umawang ang labi ni Caspian.
"See? Inuuto mo ako!" Reklamo ni Warrion.
"I don't!" Ngiwi ni Cas at nagmartsa palapit sa mag-ina n'ya. "Talaga ba, Reev?
Di effective?"
"Ewan ko sa'yo, Cas." Nailing si Lars.
Ngumuso si Cas at sumulyap sa kapatid na nakasimangot na at mukhang iritado
bago lumapit roon.
"Baka hindi effective 'yung driver? Bakit di mo i-try 'yung naglalako ng isda?"
Suhestyon pa nito at nasapo ko na ang noo ko at humagalpak si Lars sa tabi ko.
Natigil lang ako sa pagtawa roon sa kanila nang lumapit sa akin si Riu.
Napanguso ako at namangha nang lumapit s'ya sa akin at ngumiti.
"Hi po, Tita Win." Ngiti n'ya.
"Hi, little boy!" Ngisi ko. Nang sumulyap ako kay Lars ay tinanguan n'ya ako at
nginitian kaya marahang hinawakan ko si Riu at inilapit sa akin.
"Riu po!" Pakilala n'ya ulit kaya humagikhik ako. I slowly carried him and let
him sit on my lap while he's smiling while playing with my hair.
"Tita, ganda-ganda mo po." Malambing n'yang sabi.
My cheeks flushed, tumawa naman si Lars sa tabi ko at nakita kong lumabi si
Caspian roon af nangingisi na rin.
"R-Really? Well...thank you." Malambing ko sabi at hinaplos ang noo n'ya.
His green eyes shined while smiling at me.
"Tita, crush po kita." My eyes widen.
Mas napatawa si Caspian, nang sumulyap ako kay Warrion ay nahuli kong mahaba
ang nguso n'ya roon habang nagmamasid sa amin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 17
Wow, confidence!
"And how can you say that?" I raised my brow.
He smirked, an arrogant smile playing on his lips.
"Come on, Win, sa gwapo kong 'to?" He said arrogantly.
"What..." Umawang ang labi ko at napapantantiskuhang napatingin sa kanya.
"You are unbelievable, Warrion!" I exclaimed and horror and he chuckled deeply,
slowly caressing my back and I gasped when he caught my lips for a peck.
"Nakakarami ka na ng halik, Alcantara!" I pushed him but he remained stoic
there, unmoving, with an amused smile on his face.
"My grip on your heart might loosen up a bit, I can still make it. I'll crawl
on your system like a pest and live in it."
Nagkatitigan kami, his green eyes almost resembled the bluish-green color of
the ocean.
"I hate you," Ngiwi ko.
"That's fine, atleast you felt something. Kaysa wala." He caressed my face.
"It's better than nothing."
"Sinasabi ko na sa'yo, wala kang mapapala sa akin. We can't be the same
anymore, Major. Atsaka, bakit mo ba ako muling kinukulit? Pagkatapos mo kong
awayin?" I hissed.
"Because I like you..." He said swiftly, making me stop. "And more..." Sumulyap
s'ya sa labi ko.
I gulped, mukhang marupok na pero dapat strong tayo kasi dalagang katipunera.
"I don't like you," I said and he chuckled deeply and lowered his head to
kissed me on the lips again, making me froze on the spot.
Isang dampi pa ng halik ay lumalim ang paghinga ko at sinubukang lumaban ng
halik pero naalalang strong ako kaya umiwas.
"Try harder, hmm?" He touched my chin. "Your lips says otherwise tho,"
I eyed him sharply and closed my eyes tightly.
"Hindi na kita crush, okay?" I exclaimed.
"What can we do about it then? I still have a crush on you, what can we do? We
have to make it mutual don't you think?" Hinawi n'ya ang buhok kong sumabog sa
hangin.
"Hindi! Hindi lahat ng bagay kailangan mutual!" I said.
"Paano 'yun? Gusto ko mutual." He sulked and pouted at halos mapatili ako sa
itsura n'ya.
Oh my God, can I make you a keychain, War?!
"E-Edi gawan mo ng paraan," I said.
"How?" Humaplos ang kamay n'ya sa panga ko. "Shall I kiss you again?" He gave
me a peck.
"And again?" He kissed me again.
Napaatras na ako at nanlalaki ang mata, tila nagwawala na sa hindi maipaliwanag
na dahilan ang puso ko.
"Alcantara!" I exclaimed.
"Yes?" His lips protruded again.
"Kissing someone like that is rude!" He gave me a confused look. "I mean, when
there's no permission!"
"Oh..." His mouth parted. "I will ask permission, then." He smiled cooly.
Nasapo ko ang noo sa konsumisyon.
"You're hopeless," I groaned.
"And oh, I will court you." He said, making my jaw drop.
"H-Huh? Come again?"
"I will court you..." Bulong n'ya. "Kahit hindi naman na kailangan kasi hindi
naman tayo naghiwa--"
He grinned and stopped himself.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 18
Kabanata 18
Madidiligan na ba ang tuyot na disyerto?
We were kissing deeply again, hindi ko na rin napansing nakahiga na ako sa
malambot na kama habang s'ya ay nasa ibabaw ko at patuloy akong hinahalikan.
I was catching my breath as we exchange deep kisses, I was pulling his hair and
moaned in each of his very kiss while he settled his hand just beside my head,
lowering his head so he can kiss me slowly and properly.
"War..." I groaned when he bit my lower lip. Pur eyes met again, I saw how his
eyes brightened at the sight of mine, smiling a bit against my lips.
"You're beautiful, baby..." Marahang sabi b'ya at pinatakan ako ng halik. "So,
so beautiful."
My cheeks flushed, kinagat ko ang labi ko at lumalim ang paghinga bago
pinagmasdan ang kanyang nakaawang na labi.
He has a natural red lips which is so soft while we kiss.
He kissed my forehead, napapikit ako nang gawin n'ya iyon at suminghap nang
maramdaman ang kanyang halik sa leeg ko.
I groaned again, ipinaling ko ang ulo ko para bigyan s'ya ng espasyo at
hinayaan s'yang kalasin ang butones ng damit ko.
I felt the cold air touching my skin from the open balcony near the bed. Bumaba
ang tingin ko sa kanya nang mapunta sa dibdib ko ang kanyang halik.
I felt the electrifying heat on my body everytime we're this close, it feels
comfortable and pleasing. I saw how his lips landed in the space in between my
breast as he licked and kissed it a bit, sucking my inhibition away from me.
Bumilis ang paghinga ko, lalo na nang bahagya akong umigtad para pagbigyan s'ya
sa pagtanggal ng brassiere ko.
I was definitely out of breath the moment his eyes landed on my bare chest. He
stared at it like he saw something fascinating, his green eyes darkening in such
desire I can never fathom.
Just one touch on my peak and I am moaning, he smirked, nang mag-angat s'ya ng
tingin sa akin ay kita kong nagyayabang nanaman s'ya roon.
"H'wag mo akong yabangan d'yan, Major!" I exclaimed.
"I don't," He chuckled deeply and touched my other peak, running his thumb on
it, giving it a circular motion.
"B-Baka sabihin mo patay na patay ako sa'yo, huh!" I said with conviction but
his smile widen more.
"Then...I won't." He smirked.
He slowly lowered his head and licked his lower lip. Napamaang ako sa malamyos
n'yang haplos sa baywang ko at humugot ako ng hininga nang marahang itinaas n'ya
ang skirt ng damit ko at hinaplos ang hita ko.
He stucked his tongue out, looking a bit at me before he claimed my breast with
his mouth in instant.
"Fuck...Major!" I gasped loudly.
I felt him smiled on my skin, mahigpit akong napakapit sa gilid ng kama nang
halikan n'ya iyon at sipsipin.
I closed my eyes in the heated desire I am feeling. I felt something weird in
between my legs, gushing, wanting so hard to get out.
"Oh...gosh!" I murmured when I felt his tongue flickering on my peak, licking
it sensually.
His other hand then wandered on my waist, I gasped exaggeratedly when I felt
his finger on my sensitive part, slowly moving his finger up and down.
"War! What are you doing?" Hinahapo akong nagbaba ng tingin at nahuli ko s'yang
aliw na nakatingin sa akin, wala na ang atensyon sa dibdib ko.
"You're flushing, baby." He chuckled. Napasinghap ako.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 19
I took photos around the area and noticed how clean and
beautiful the island is. Ang dagat ay may pinaghalong asul at berde, tila nagtatalo
sa kulay depende sa sinag ng araw at kulay ng langit.
I saw the visible fishes below, sa sobrang linaw pa ng tubig ay mukhang
nakalutang sa langit ang bangka.
The air is fresh with a soothing scent of salt walter. I wish this island will
stay what it looks like right now for another hundred years and more.
This kind of beauty should be treasured.
"Winter?" Nawala ang atensyon ko sa paligid at sa paglingon ko ay umawang ang
labi ko nang makita ang kaibigan.
"M-Max?" My mouth parted. "How..."
"I knew it, you're here!" Sa gulat ko ay bigla n'ya akong dinamba nito ng yakap
at hindi ako nakagalaw nang bigla n'ya patakan ng halik ang labi ko.
"I was looking for you! Hindi naman nila sinasabi sa akin na--"
"Get off her." Isang mariing boses ang nagpatigil sa akin at kay Max.
Napalingon ako kay Warrion at nakita ko ang galit at irita sa mga mata n'ya.
His jaw clenched, his eyes almost turned darker.
Nang natantong sobrang lapit pa rin sa akin ni Max ay tinulak ko ito at
kumalabog ang puso ko. I stared at Warrion and I saw how his eyes landed on my lips
and he was mad again.
"Bakit kasama mo 'yan?" Takang tanong ni Max at nilingon ako. "I thought you
went here alone yet you're with him--"
"Stop, Max." I said and sighed. "Bakit ka nandito?"
"I thought you're here at tama nga ako, your parents and friend won't tell me
where you are kaya sumubok ako and you're really here." He said happily and cupped
my cheek.
I shivered at that, lumayo ako sa kanya at tinanggal ang kamay n'ya sa pisngi
ko.
"Max--"
"Move," Just one word ay natahimik na ang buong bangka. Sa pagsulyap ko ay
nakita ko si Warrion na nakatayo na sa tabi ni Max.
"Why would I?"
Kita ko kung paano mag-igting ang panga ni Warrion, mukhang handa nang manugod
sa galit kaya mabilis kong inabot ang nakakuyom na kamay at marahang hinila palapit
sa akin.
"Max, please." I sighed and stared at my friend. "Don't be like this,"
"I was just protecting you, Win! Kaya pumunta rin ako dito kasi diba, may
gustong makita ka? Nagpapadala pa nga ng sulat--"
"How did you know that?" Warrion's hard voice stopped him.
"Sinabi sa akin nila Tito! They want me to protect Win--"
"I only have the right to protect her," Nakita ko ang galit ni Warrion.
"That's impossible! Tito asked me to take care of her--"
"Calm down, Max." I stopped him. "Don't make a scene. Mag-uusap tayo mamaya."
Kita ko ang iritasyon ni Max pero wala nang nagawa at tumango bago tumabi sa
akin.
I smiled a bit at him and said my thanks before looking at my Warrion who looks
like he'll attack someone in just a snap.
I pulled his hand softly, nakita kong sumulyap s'ya sa akin, inis na inis at
inilingan ko s'ya.
"Sit," I commanded. "Calm down."
Mukhang ayaw pa n'ya, pero nang mapansing determinado akong paupuin s'ya ay
naupo s'ya sa kabilang gilid ko.
"Hmm..." I hummed.
I saw how pain crossed his eyes, umigting ang panga n'ya at suminghap roon.
"Aagawin nalang kita," Biglang sabi n'ya nang maisip. "K-Kaya naman, no?"
"Papaagaw ba ako?" I said.
Natigilan nanaman s'ya, mukhang nag-iisip ng paraan n'ya kaya natawa ako at
pinisil ang pisngi n'ya.
"Kidding aside, Major." Nagliwanag naman ang mata n'ya roon.
"Galingan mo, nawala man si Max, two pages pa rin ang manliligaw ko."
"Yung binigay mong listahan?" He asked. I nodded and smiled pero mas napangisi
s'ya at hinawakan ang baywang ko pahapit sa kanya.
"I guess, ako nalang pala mag-isang nanliligaw sa'yo?"
"Huh?" Takang tanong ko.
"Wala na 'yung listahan mo, okay na."
"Huh?" Takang tanong ko. "Paanong wala?"
"Hindi na manliligaw ang mga 'yun sa'yo." Tumaas ang kilay ko roon.
"At bakit?" I hissed.
"Kasi...ako lang pwede manligaw sa'yo." Ngisi n'ya.
"Anong ginawa mo? Bakit hindi na sila?" I raised my brow.
He chuckled nervously a bit, lumayo ng bahagya at namulsa, nag-iiwas ng tingin.
"Warrion!" I exclaimed.
Bigla s'yang sumipol at tumingin sa paligid.
"Alcantara!" Tawag ko pero pasimple s'yang umatras kaya suminghap ako.
"At saan ka pupunta?!" I exclaimed when he suddenly sprinted and ran away from
me. Napasinghap ako at inabot ang sandals ko bago s'ya habulin na tumatawa roon
habang tumatakbo paalis.
I chuckled, pinagtitinginan na kami sa pagtakbo roon at mukhang binagalan pa ni
Warrion ang takbo para magpahuli sa akin.
I smacked his arm when I reached him, he chuckled when I caught him and turned
around. Napatili ako sa gulat nang buhatin n'ya ako at parang sakong inilagay sa
balikat n'ya.
"War!" I exclaimed and kicked my feet pero tumawa lang s'ya at naglakad, buhat
ako.
"May papakita ako," Aniya.
I was confused pero pinalo ko pa rin ang likod n'ya para ibaba ako.
"I can walk, you know!" I exclaimed. Hindi s'ya umimik, tumigil na rin sa
pagpala at hinayaan s'yang maglakad roon habang buhat ako.
Napansin ko ang pagtahimik ng lugar, ang paghampas ng alon mula sa dagat ay
nawala sa pandinig ko at napalitan lamang ng tunog ng malumanay na lagaslas ng
tubig.
Maya-maya pa'y nakaalalay na ibinaba ako ni Warrion at nagitla ako nanvmg
makita ang hindi kalakihang cave roon.
Kaagad ko s'yang sinulyapan, ngumiti naman s'ya at inilahad sa akin ang lugar.
"Since, medyo na-delay 'yung pagpunta natin sa lagoon, I will show you this.
This is my favorite place in Sarina." Aniya.
"Yeah, there's a lot of caves here, you can also see another one when we get to
see Navagió."
I nodded slowly, nang ilahad n'ya ang kamay ay kaagad akong humawak roon at
inalalayan n'ya akong papasok.
The middle of the cave is a passage where water can flow, kakaiba rin ang kweba
na ito sa mga nakikita ko noon dahil sa manipis na stone formation sa itaas.
Kadalasan, madilim but this one is different, the top side
of the cave is too thin that the light can passed through it, giving dim lights
inside the cave.
Ang asul na tubig sa gitna ng kweba ay malinaw at halos kuminang dahil sa ilaw
mula sa itaas ng kweba.
I can see amazing rock formations, tila nililok ng magaling na propesyunal
dahil sa ayos nito.
When we reached the middle part of the cave, hinawakan ni Warrion ang baywang
ko kaya napasulyap ako sa kanya.
Itinuro n'ya ang isang korteng upuan sa may itaas banda ng kweba kaya ngumiti
ako at sumulyap roon.
"Wow! Is that naturally formed?" I asked in amazement. "Mukhang throne!"
"Yes," He chuckled and helped me go up the stone formation, hinawakan n'ya ang
baywang ko paupo at walang hirap s'yang tumabi sa akin.
Our feet was swaying in the air, sa hindi kataasang bato ay kitang-kita namin
ang asul na tubig na dumadaloy sa gitna.
"Bakit tayo nandito? Will the other guest go here?" Sulyap ko sa kanya nang
mapansing pinaglalaruan n'ya ang daliri ko.
He kissed my hand and shifted his gaze at me, shaking his head.
"No, they were allowed in the island but not here. Nagsabi lang ako kaya
pinayagan." He grinned like a kid.
"Why? I mean, bakit mo ako dinala?"
"Because you deserve to see this kind of beauty," He showed me the place. "I
want you to experience this kind of peacefulness."
Huminga ako ng malalim, ang mga boses namin ay nag-eecho sa lugar. Pumikit ako
ng marahan at ni-relax ang sarili, dinarama pa rin ang paglalaro n'ya sa daliri ko.
"Mapatawad ko kaya ang sarili ko?" I suddenly asked with my eyes still closed.
Hindi s'ya nagsalita kaya muli akong nagsalita.
"I think I dragged her there, Warrion." Mahinang sabi ko. "Kung hindi ko 'yun
ginawa...baka buhay pa ang Ate ko."
"In order to move on, you must forgive yourself first." Bulong n'ya sa hangin,
naramdaman ko ang pagdampi ng kamay n'ya sa pisngi ko kaya napamulat ako at doon ko
napansing lumuluha na ako.
"H-How? How can I forgive myself? Kung sa bawat pagpikit ko ay nakikita ko ang
Ate? She was asking for my help, War but I failed saving her."
"It isn't your fault, baby." He said, his hand slowly touching my face.
"S-She died because of me. Because I was selfish, kasi makulit ako. I think I
dragged her there, why would I go there? Sumama lang s'ya para bantayan ako but I
was too selfish, I let her die in saving me."
"She saved you because she loves you, Winter." He murmured. "Stop blaming
yourself, if I was in her position I probably would do anything to save you, I
could have died too, for you."
"D-Don't say that," I murmured. "N-No one should die again because of me! I am
not worth it, War. I only hurt people who's trying to keep me safe."
"Because you're worth it, Winter." His baritone voice said.
"No..." I shook my head harshly. "I am not."
"Listen," He slowly pulled me and cupped my cheek. "You are worth it. You
understand me?"
Habang nakikita ang mata n'yang sinsero sa mga sinasabi ay gumaan ang loob ko.
"Okay? You are worth it, Winter Andromeda. All the good things you have now,
you deserved it."
I slowly nodded, walang tigil na nahulog ang luha sa mga mata ko habang s'ya ay
nakita kong patuloy na pinupunasan ang luha ko.
I slowly hugged his waist and he pulled me towards him to hug me tightly.
He kissed my head, nanginginig ang mga boses na nagsalita ako.
"I-I wanna know the reason why I was there, War." I sniffed.
I heard his fast heartbeat, hindi ko narinig ang sagot n'ya kaya mas niyakap ko
s'ya.
"I wanna know who is that person I wanted to see...kung bakit sumama ang Ate sa
akin, kung bakit ako nagtungo roon."
"Will you talk to that person? The reason...why you went there?" I noticed the
sadness and undeniable sorrow on his voice.
"N-No..." I gasped. "I just want to know. I don't want to see him...or her.
Whatever that is, I am scared. That person I was seeking to see there will only
bring bad memories back."
Natigil s'ya, I felt how his hug tightened on my body.
"Why? W-Will that person really bring your bad memories?" His voice weakened.
"P-Paano pala kung importante s'ya sa'yo noon?"
"H-Hindi ko 'yun matatanggap." I sniffed. "H-Hindi ko matatanggap na sinundan
ko s'ya roon, 'yun ang naging dahilan kung bakit ako pumunta kaya wala na ang Ate
ko... I don't think that person will be that important now. Ayoko s'yang makita."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 20
"Hoy, I am not thin 'no, slim lang ako. Tsaka, healthy ako,
Major."
"Yeah," He chuckled. "But why did he hugged you?" Biglang segway n'ya kaya
umawang ang labi ko.
I smacked his arm, ngumuso naman s'ya at tumitig.
"I know I don't have the right to get jealous, to demand something from you but
I just can't help it." He sighed.
"He's just being emotional, ikaw kaya i-reject?" I asked.
"Yeah, it hurts." He chuckled and brushed his hair. Napahawak din ako sa buhok
nang sumabog iyon sa hangin kaya mabilis n'yang inabot ang buhok ko.
"Where's the pin I bought last time?" He asked, fixing my hair.
"Bakit? Naranasan mo ba?"
"Hmm?" He asked, nakita kong kumapa s'ya ng kung ano sa bulsa n'ya at napatawa
ako nang makitang may hawak na s'yang ponytail.
"Ang ma-reject?" I asked. Hindi s'ya sumagot, sa halip ay nagtungo sa likuran
ko at sinakop ang buhok ko para itali.
"War, ano nga?" I asked.
"Rejection?" He asked at marahang tumango ako. "Yes, a few of times."
Umawang ang labi ko, nang matapos s'ya sa pagtali ng buhok ko ay humarap ako sa
kanya para magtanong pero tinawag n'ya ang helper at hinawakan ako kaya hindi ko na
natuloy.
"Careful," He assisted my hand as I went on the first seat of the kayak.
Inalalayan ako ng mga nagbabantay, nang nilingon ko si Warrion ay inaayos n'ya rin
ang mga paddle namin bago marahang bumagsak sa tubig.
I smiled at him, marahang hinawakan ang buhok ko at natawa nang mapansing medyo
magulo ang magkakatali n'ya sa akin.
Well, good start, huh?
The kayak moved a bit when he placed himself on the back, nanlaki ang mata ko
at nilingon s'ya.
"Paano kapag natumba tayo rito?" I asked.
"Naku, Ma'am, h'wag kang mag-alala! Hindi ka ilalaglag n'yan ni Sir, diba Sir?"
Ani nung lalaki kay Warrion at natawa si Warrion at umiling ng bahagya.
"How can I stop her from falling kung nahulog na nga sa'kin?" He asked
arrogantly.
Umawang ang labi ko, nagkantyawan naman ang mga tao roon at nag-init ang pisngi
ko sa sinabi n'ya.
"Warrion!" I exclaimed.
"Wala na, Ma'am, finish na. Nagkahulugan na pala e!" Tawanan nila kaya ngumuso
ako.
"We're the same tho, mas nauna nga ata kong nahulog." Biglang bawi ni Warrion
kaya mas nag-ingay ang mga tao sa bangka.
"Wala na, uwian na!" Asar pa nung iba kaya mas nag-init ang pisngi ko at
hinarap si Warrion na nangingisi pa roon.
This brute!
"Baka gusto mong ihulog kita rito?" I motioned the sea kaya natahimik si
Warrion pero mas napatawa naman ang nga tao.
"Sir Warrion, zero. Ma'am Winter, one point!" Bilangan pa nila roon kaya
tinasaan ko ng kilay si Alcantara kaya binasa nito ang pang-ibabang labi n'ya at
tumitig.
"Palaban, I like it." He said staring naughtily at me kaya pinanlakihan ko s'ya
ng mata at ngumisi lang s'ya at bumaling sa tauhan.
"Give her a paddle, 'yung medyo magaan lang. Baka masakit kapag hinampas sa
akin." Kausap nito sa mga tauhan kaya nagsitawanan ang mga 'to pero binigyan rin
ako.
"Naku, Sir, ganyan talaga 'no, kapag inlove? Nagiging maingay? Dati Sir, para
kang multo e, lilitaw na walang sinasabi." Ani nito kaya napahagalpak ako ng tawa
at nilingon nang nang-aasar si Warrion.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 21
9 more chaps😭💖
xxx
Kabanata 21
"Y-You're lying!" My voice started shaking.
"I wish I am, Win." Max sighed, staring at me. "But I always feel that's
something is wrong about him, he does not feels right. Everything, everything about
him is just lies. Pinapaikot ka lang n'ya Winter."
"Y-You were just saying this to break us apart!" I groaned but he just shook
his head and tried reaching for me but I moved away.
"Hindi," Iling n'ya. "This is all true, look!"
Nagitla ako nang may ilahad s'ya sa aking envelope.
"I searched everything and found this!" Alok n'ya sa akin ng envelope at
nanatili akong umiiling.
My heart feels heavy, ang mga mata ko'y hilam sa luha habang nakatitig sa kanya
at umiiling.
"Y-You're lying...Warrion won't do that to me! He won't lie!"
"But he did!" He exclaimed, stopping me. "Stop defending him, Winter! He has a
lot of secrets!" Kinuha n'ya ang laman ng envelope at ipinakita sa akin.
"Look! This is him!" Inilhad n'ya ang mga nasa papel at natigilan ako habang
nakatitig roon.
"It's you, right? This was years ago! When you and Summer went to the camp! He
was there! He is the reason you two went there!"
Hindi ako nagsalita. Nanginig ang kamay ko habang nakatitig sa litratong
ipinapakita n'ya.
It was me, indeed, with Warrion. He was wearing his military uniform there,
smiling on the camera with his arms wrapped around my shoulder. Sa tabi namin ay si
Ate Summer na malaki ang ngisi at nakapeace sign sa camera.
My heart hammered painfully, habang nakatitig roon ay nawala nanaman ako sa
sarili. Sa muling tunog ng paghampas ng alon sa dalampasigan at mga bato ay s'ya
ring malakas na pagtunog ng baril sa utak ko.
Napatayo ako, my body started shivering, wala sa sariling tinakbo ko ang dagat,
sinusubukang hanapin ang Ate pero tanging dagat nalang ang nakita.
"Winter!" I heard a voice but my head is filled with such guilt and pain.
I stared blankly at the sea and my body weakened when I saw how the blue sea
turned red. Sa pagtama ng pulang tubig sa paa ko ay hinabol ko ang hininga.
"W-Winter...you have to save yourself! Run!" Ate Summer's voice filled my ear.
"N-No...No, Ate! I won't leave!" Hagulgol ko.
I saw the red water pulling my sister away from me. Marahas akong umiling
sinubukang tumakbo palapit sa dagat para kunin ang Ate kong papalayo pero isang
mahigpit na yapos sa baywang ko ang nagpigil sa akin.
"B-Baby no... No, no... Don't go there."
"Let me go! Let me go!" I screamed at the top of my lungs, pushing the man
behind me away but he was so strong.
Isang hawak lang sa t'yan ko ay nabuhat n'ya ako palayo sa dagat pero nanatili
akong sumisigaw.
"Ate! No! Let me go! I have to save my sister! Let me go! Let me go!" I cried
harshly.
"Let me go! Let me go!" Sigaw ko at suminghap. I cried harshly, pushing the
man, nang magtagumpay ako ay muli akong tumakbo sa pulang dagat para kunin ang
kapatid pero muli akong nahuli ng lalaki sa likuran ko at mabilis akong niyapos.
Naramdaman ko ang marahas kong pagbagsak sa hangin kasama ang lalaki sa likuran
ko.
I cried more, tumititig sa dagat hanggang sa mawala ang kapatid.
Nangatal ang labi ko nang makita ang lungkot sa mga mata n'ya.
"You will have to forget me...to move on." His voice broke. Nang tumulo ang
luha sa mata n'ya ay nag-umpisa nanamang tumulo ang luha ko.
"Sorry, Win, for all the bad things I did. I am sorry for trying to get into
your life, for breaking your heart." Marahang hinaplos n'ya ang mukha ko.
"I-I'm sorry for blaming you too," Bulong ko. "H-Hindi mo naman kasalanan ang
sa Ate, ang nangyari, my mind is not clear when I thought of that."
"It is my fault too," He smiled sadly. "Kasi...habang buhay kong pagsisisihan
na hindi ko kayo nailigtas kaagad."
"W-War..."
"You are the best gift I'd ever had, baby." His voice trembled. "You are the
light in my darkness, you lift me up whener I feel down. Your smile will always be
in my dreams."
"W-War..." I cried.
"When I'm gone, I hope you always keep the happiness inside your heart. I
wished you will still maintain the positivity you always had. Be someone's light,
baby, for me."
Hindi na ako nakapagsalita sa bawat paghikbi.
"Just always remember that Major Warrion loves you, so...so much." Nakita kong
marahas n'ya pinunasan ang luha at umiling roon sa sarili n'ya.
"I always laugh at my cousins whenever they cry like a fool," He chuckled
humorlessly. "I never thought I'd be this weak when it comes to you."
Suminghot lang ako habang nakatitig sa kanya.
"So..." He smiled, drying his tears. "Be happy?"
Hindi ako kaagad sumagot at kinagat lang ang labi ko.
"I love you, Win." He heaved a deep sigh. "I always will."
Our eyes met again, the two different kind of darkness melted into one as our
faces moved closer to each other for a brief kiss.
It was painful, parang hangin lang na dumampi ang labi n'ya sa akin. I felt his
tear on my cheek as he kissed me lovingly for the last time.
My eyes remained closed when I felt him pulling away and when I opened it
again, I saw his back walking away and how he vanished in the dark.
That's the last time I saw him.
"Ma'am Winter! Gising na at pinapatawag ka ni Sir!" Naiinis na tinakpan ko ang
mukha para hindi marinig ang boses ni Ate Linda pero hinila n'ya ang unan sa mukha
ko at muling nagsalita.
"Ma'am!"
"Masakit ang ulo ko, Ate Linda." I groaned.
"Ayan kasi, inom-inom, mag lasing-lasing tapos rereklamo masakit ulo!" Pagalit
pa n'ya kaya tumawa lang ako at umiling.
"Bakit ba kasi?" I asked, opening my eye.
"Papakilala raw sa'yo ni Senator ang bodyguard mo." Aniya at mabilis akong
napabalikwas sa higaan ko at nanlaki ang mata.
"H-Huh?"
"Kapag lasing ba, Ma'am, nagiging bingi?" Hagikhik pa n'ya. "Juk lang, Ma'am.
Papakilala ka ni Senator sa bodyguard mo."
My heart raced, tila nabuhayan nang sabihin n'ya iyon at mabilis na hinablot
ang roba at tumitig sa salamin.
Inayos ko ang sabog na buhok at tinanggal ang muta. I opened my mouth to smell
my breath pero napangiwi nang amoy alak kaya tumakbo ako sa CR para mabilis na
magtoothbrush.
I was giddy as I ran on the stairs with my robe on to see my bodyguard.
"Nasaan na si Winter?" I heard my father asked.
"Pababa na Senator! Sir War!" Ani nito at mas nagpanting ang tenga ko.
My heart raced like crazy, sa pagbaba ko ay dali-dali akong nagtungo kay Daddy
na ngumuso nang makita ako.
"Naglasing ka nanaman, Winter?" Pagalit n'ya.
"Nasaan ang bodyguard?" I asked.
Ngumuso s'ya, tumango at sumigaw.
"Linda, patawag si War." Aniya at nang marinig ko ang yapak sa likuran ko ay
nagwala ang puso ko.
I was excited at saktong paglingon ko sa likuran ay s'ya ring pagsasalita ni
Daddy.
"Winter, meet Warren. Your new bodyguard." He said. My shoulders fell.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 22
Kabanata 22
"Tuyot na..." Nag-angat ako ng tingin at ngumuso. "Tuyot na 'yung halaman mo
dito, Thornie."
I saw Tita Zidney staring at the plants near the window.
"I forgot planting it, queen. Sorry." I saw Doc smiled and bit his lip.
"Masyado ka kasing busy, Doc, eh." I commented and smiled.
Napatingin s'ya sa akin, I heard him chuckled and shook his head.
"Kinda, I got a few adjustments for the new hospital in the province. It was
tiring, hindi na nga kami minsan nakakapagbonding ng reyna ko." Ani Doc at sumulyap
sa asawa n'yang may dala na ngayong tabo at dahan-dahang naglalakad patungo sa mga
halaman.
"And she's actually wearing heels while watering the plants," I commented and
laughed.
Doc chuckled too, extending his hand to give me the food he's been eating na
kaagad ko ring inabot at kumuha.
"Baby, careful with the heels." I heard him saying.
Biglang natapilok si Tita Zid, nanlaki ang mata ko at nakita kong napatayo si
Doc pero hindi pa man nakakalapit ay mabilis na nakaayos si Tita Zid at ngumisi.
"I'm good," She chuckled and glanced at us. "Sorry po."
"Careful," Ani Doc at lumapit na asawa.
I watched them silently as they talk, nakita kong may binulong si Doc kay Tita
bago kunin ang tabo at s'ya na ang lumapit sa halaman.
Tita Zid then smiled sweetly when she saw me and walked towards me. Nang maupo
s'ya ay bigla s'yang yumakap sa akin kaya ngumiti ako at niyakap s'ya pabalik.
"Tita, thank you for coming." Masayang sabi ko.
"No worries, Winter." She smiled at me. "Thorn told me you want to see me so I
went here."
"Hindi ka ba busy?" I asked her.
"Not really," Umiling s'ya. "I was bored in my office anyway, my children is
out too. 'Yung tatlo busy sa trabaho, si Clyte naman ay kung saang lupalop
nanaman."
"Oh, why? Work?"
"Yeah," She said. "She's being weird too, ayaw pumunta sa reunion ng buong
pamilya at out of town palagi, parang umiiwas."
"Sa'yo?" My brow raised.
"Don't think so," Umiling s'ya. "She's always sweet to us, minsan medyo malayo
nga lang, usually when we're with my brothers and the whole family."
"Hindi po kaya may tampuhan sa magpipinsan?" I said at nakita kong natigilan
s'ya at napasulyap sa asawa n'yang napatingin rin sa amin.
"Oh..." She murmured. "And I guess she's been avoiding Chiel!"
"Chiel?" I asked curiously.
"Her cousin, you know Alchiel Sandejas?" She asked me.
Napaisip naman ako at umawang ang labi ko nang may matanto.
"T-The lawyer? Pamangkin n'yo po?" Gulat kong sabi.
"Yes, anak ni Kuya Iñigo." Aniya at mukhang napaisip. "Baka nag-away nanaman
ang dalawang 'yun," She sighed and called her husband.
"Thornie, let's talk to Clyte later, ayokong hindi sila nagpapansinan ng mga
pinsan n'ya." Aniya at tumango si Doc at lumapit sa amin.
Hindi na ako nag-usisa, nakita kong napapaisip ni Tita Zid pero maya-maya'y
bumaling sa akin at ngumiti.
"Sorry for that, Win. Ano nga ulit ang gusto mong sabihin sa'kin?" She asked
and smiled.
"No worries, Tita. I just want to ask some things..." I said.
"Go, ask me away." Hinaplos n'ya ang buhok ko. "Naaalala ko
talaga palagi sa'yo si Scira."
"Oh, the youngest one?" I said.
"The third one," Tumawa si Tita at sumulyap sa asawa. "And my old self."
I saw Doc Thorn smiling there, just staring at us. Nahuli ko pang kumislap ang
mata n'ya habang nakatitig sa asawa.
"Uhm, diba po, ilang buwan na rin akong nagte-therapy?" I said at nakita kong
tumango si Tita at ngumiti.
"Yes and you're doing great! Thorn's been telling me how great you are. You are
strong, Win." Masayang sabi n'ya.
"Thank you po," Maluwag akong ngumiti at sumulyap kay Doc bago ngumiti rin. He
nodded at me, looking happy.
"And I think I am, nababawasan na rin po ang masamang panaginip ko. Actually, I
am not having any bad dreams for the past weeks, medyo kaya ko na rin po ng madilim
tho, not really that dark. Kahit medyo dim kaya ko na." I said proudly.
I saw Tita Zid smiling widely at me as she nod her head, hinawi n'ya ang buhok
ko.
"You are doing great, Win. I know you can overcome your fear, you can surpass
every challenges given to you because you're strong."
"And thank you so much po, Doc..." I stared briefly at my psychiatrist. "And
Tita, you two are such a big help to me, I can freely confide my feelings and you
helped me a lot."
"We really didn't do that much," Doc commented and smiled at me. "You made it
yourself, you are starting to overcome your trauma because you are strong, remember
what I told you? You can do it. You are stronger than you think, hija."
"Thank you po..." I smiled happily. "Tsaka sobrang thankful din ako sa'yo,
Tita, kasi everytime na gusto kitang kausapin nandyan ka palagi. Okay lang din
sa'yo na minsan iistorbohin ka namin ni Doc para sa session."
Natawa ang mag-asawa at nakita kong ngumisi si Tita.
"Ayos lang, ikaw pa ba?" She chuckled. "And syempre, pagkatapos ng therapy mo,
may session din kami." Bungisngis n'ya.
Napakurap ako, nakita kong naubo si Doc sa gilid at tumayo habang tinatakpan
ang bibig n'ya at humagikhik si Tita at sumulyap sa akin.
"Charot lang, Win." Tawa n'ya at sumulyap sa pantry kung saan nagtungo ang
asawa. "Namumula na si tanda."
Natawa na rin ako sa kanya.
"You're such a bully, Tita." I commented and laughed. "Hindi naman matanda si
Doc, gwapo pa nga rin."
"Diba?" Bumilog ang bibig n'ya. "Ang sarap-sarap pa palagi, nakakainis."
Natawa ako at nag-apir kaming dalawa nang lumabas si Doc sa pantry na nakanguso
na at namumula nga ang tenga.
"Zid..." Doc warned and nakita kong ngumisi si Tita at nagpeace sign.
"Love you," Tita winked at him before looking at me.
"Let me guess, Win, is that a boy problem you got?"
"Yes po," Ngumuso ako.
"Should I leave you first, ladies?" Nakita kong lumapit si Doc.
"Uhm," I cleared my throat, hindi na sana papaalisin si Doc pero ikinumpas ni
Tita ang kamay sa asawa.
"Yes, shoo away ka muna, hari ko. Mamaya na tayo magsession, girls talk 'to."
Tito blinked rapidly at his wife, akmang aalma nanaman sa lumalabas sa bibig ng
asawa pero napasinghap nalang at humalik sa pisngi ni Tita Zid at ginulo ang buhok
ko bago lumabas.
"No--"
"Yes--"
"Oo talaga, Win." Tumawa si Warren at sumulyap sa babae. "Ka...babata ko 'to
dati e, diba?" Sumulyap s'ya sa babae.
"Po?" Nanlaki ang mata ng babae bago napatango at tumawa ng pilit. "Opo...Opo."
Weird people.
Inilibot ko nalang ang paningin sa paligid, nagmamatyag sa hotel at nawala lang
ang atensyon ko nang tawagin ako ni Warren.
"Sorry, Ma'am. We only have one room left, medyo peak season po ngayon kaya
maraming guest na mag-sstay kasi malapit sa airport. Ang ibang rooms po ay under
renovation pa."
Napanguso ako at napaisip bago sumulyap kay Warren na parang batang paslit kung
makatingin.
"You can sleep in the sofa, right?" I asked.
The attendant gasped, nakita kong nagtataka si Warren pero tumango.
"Oo?" Sagot n'ya.
"Then, we'll take it, Miss." Sumulyap ako sa attendant at maya-maya'y marahas
na umubo si Warren at umiling.
"No...way."
"Hoy," Sumimangot ako. "Hindi kita pagsasamantalahan, excuse me. Gwapo ka pero
iba bet ko."
"No... You can't do that." Aniya at maya-maya'y kumapa sa cellphone n'ya sa
bulsa.
"Anong hindi? We don't have any choice. Ito lang ang malapit sa airport--"
"We can't sleep in the same room," Umiling s'ya at tumipa sa phone. "Gusto ko
pang mabuhay ng matagal, Win!"
Bago pa man ako makapagsalita ay narinig kong may kinakausap na s'ya sa
telepono kaya umirap ako at humalukipkip, pasimpleng inamoy ang sarili.
Mabaho na ba ako para ayawan samahan? As if namang may gagawin ako sa kanya!
Mas bet ko pa rin paluin pwet ni Warrion ko...
"Meron na!" Halos mapatalon ako nang lumitaw bigla si Warren at ngumisi sa
attendant. "Check mo, Miss."
The woman typed something, maya-maya pa ay ngumisi at humarap sa amin.
"May umalis pong guest," She smiled. "Hindi lang po narefresh pero naka-check-
out na."
"Great then," I smiled widely.
"Bale, Ma'am, the free rooms are one normal room and the presidential suite."
My eyes widen at that.
"W-Wala bang ibang room?" Gulat kong sabi.
"Ang nawalan po kasi ng tao 'yung sa VIP sa presidential suite, ayun nalang po
talaga."
"Doon nalang ako sa normal, ikaw na sa presidential suite." Ngisi ni Warren.
I sighed, kinapa ko ang bag para kunin ang card pero hindi ko pa man naaabot ay
umiling na ang attendant sa akin.
"Paid na po ang both rooms, Ma'am." Aniya.
Nagitla ako at napakurap.
"Huh? Paano?"
"The management paid for it, apology daw po for inconvenience sa punuang
kwarto." Aniya.
Gulat pa rin ako pero tawa naman ng tawa si Warren sa tabi ko habang inaabot
ang key cards.
"Yes! Libre!" Tuwang-tuwa n'yang sabi pero lutang pa rin ako.
Hila-hila ni Warren ang maleta ko nang ihatid ako sa suite, bangag pa rin ako
pagkapasok sa loob at hindi na s'ya nasagot nang magpaalam s'ya paalis.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 23
7 more to go!
xxxx
Kabanata 23
My lips parted, humigpit ang hawak ko sa phone at napakurap.
"Answer me! I will fucking punch--"
"W-War?" My voice trembled.
The voice from the other line stopped, humugot ako ng hininga at nagsimula nang
magwala ang puso ko sa hindi maintindihang dahilan.
"War..." I breathe. "Is that you? Answer me."
"No!" Halos mabuwal ako sa upuan sa gitla nang parang lumambot ang boses sa
kabilang linya at naging maliit. "Who's Warrion? And you! Stop hugging my baby!"
"W-Wait..." Naguluhan na ako at napaayos ng upo. "What do you mean?"
"I saw you hugging my baby! Baklang 'to, akin lang si Warren!" Irit ng lalaki
sa kabilang linya at umawang ang labi ko.
"So...wait!" Napasinghap ako. "H-Hindi 'to si Warrion?"
"Who the heck is that?" He gasped. "I called to talk to you, girl! I saw you
hugging my baby Warren!"
"H-Huh?"
What the hell is happening?
"I...I didn't know! Sorry, I mean, kaboses mo kasi ang boyfriend ko..." I
murmured.
The voice from the other line stopped again, nakagat ko naman ang labi ko at
suminghap.
"I thought you're him kasi kaboses mo and...I'm sorry! I never thought that
you're Warren's boyfriend?" I murmured pero napapaisip bigla at nanlaki ang mata.
Warren is gay?!
"And about that, he hugged me just to comfort me, nothing else. Naiyak lang
kasi ako naalala ko ang kapatid ko." I said. "I didn't mean to do that and I never
thought Warren has a boyfriend. Atsaka ano, hmm..."
I sighed.
"I-I have a boyfriend." I murmured. "Kaya h'wag kang magselos, hindi ko naman
aagawin si Warren sa'yo."
"What's...his name, then?" Halos mapamura nanaman ako nang hindi na malambot at
umiirit ang boses sa kabilang linya at bumalik sa malalim at baritono.
Damn, his voice sounded a lot like my baby!
"Uhm, he's Warrion. Warrion Alcantara, you know him? He's a part owner of Casa
Amara." I murmured.
"Hmm?" He hummed, I bet he's smiling.
Naipikit ko ang mata nang halos magwala ang sistema sa isiping sobrang kaboses
n'ya si Warrion.
"Yes... Umalis kasi s'ya kaso hindi ko alam kung babalik. Tsaka ano, mahal ko
'yun kaya h'wag ka na magselos sa akin para kay Warren mo." I murmured.
"You miss him?" His voice sounded like lullaby.
"I do," I murmured. "So much that it kills me everytime I cannot see him."
"I miss you too..." He whispered.
Kumalabog ang puso ko at akmang magsasalita nang magsalita s'ya ulit.
"Just pretend I am your boyfriend," Aniya kaya bigla akong natahimik.
Pretend?
"Pero hindi kita crush, huh? Hindi tayo talo, girl!" Biglang umirit ang boses
kaya napatawa ako at naipikit ang mata.
"Okay..." I murmured. "Kunwari ikaw si Warrion, huh?"
"Alright," I heard his sad voice.
"Kumusta ka na, War?" Bulong ko sa telepono. "I miss you so much, I wanted to
see you again, to hug and kiss you. I'm sorry for everything that I did, for
blaming you. I'm so sorry, bumalik ka na sa akin."
He lifted his hand, readying himself to clean the dirt on my face nang biglang
may humawi sa kamay n'ya at naglapag ng tissue sa harapan.
I blinked, nung hinarap ang naglagay ay nakatalikod na ang lalaking naka-hood
paalis.
"Problema 'nun?" I asked.
Nakita kong nanlalaki na ang mata ni Warren habang nakatitig sa lalaki at
nagitla ako nang mag sign of the cross s'ya.
"Lord, save me." He murmured.
I went out to shop alone, nang inform-ahin ako ng guard na may taxi na ay dali-
dali akong sumakay at nagsabi sa driver.
"Kuya, sa malapit na mall." I said, the man nodded. I saw the driver wearing a
mask and shades, pamilyar rin ang kulay itim na hoodie na suot.
Hawak n'ya ang manibela, I can see how the veins of his
hand protruded, ang isang mamahaling itim na relo ay nakayakap sa kanyang pulsuhan.
And he smells great! This perfume is familiar!
Tumitig ako sa driver na seryosong nagdadrive, balot na balot pa ang mukha kaya
nagsalita na ako.
"Kuya, anong pangalan mo?" I asked.
I saw the driver stared at the mirror for a while and shook his head.
"Wala?" I asked curiously.
He shook his head again and lifted his hand and touched his neck.
"Po?" I asked.
He pointed at something, nagtaka ako roon at umawang ang labi nang makakitang
may sign na "I am deaf." sa gilid.
"Oh, okay." I smiled and raised my hand. "Thank you."
Nang makarating ako sa mall ay sobrang excited ko, I went to different shops to
buy clothes at malaki ang ngisi ko habang namimili.
I was comfortable at firat until I noticed the man with black hoodie following
me wherever I go, noong una ay ayos lang pero sa t'wing lilingon ako at mawawala
s'ya sa dagat ng tao ay kinakabahan ako.
Nang hindi na komportable at mag-gagabi na ay mabilis akong umalis ng mall
bitbit ang shopping bags ko at nagtungo sa parking lot para kumuha ng mga
nakapilang mga taxi.
I was calm at first until I felt a presence almost following me, hindi ko
naririnig ang yapak pero alam kong may nagbabantay sa kilos ko.
Sa bawat pagtigil ay tumitigil rin ang sumusunod sa akin.
I sighed heavily and remembered every techniques I've learned in self-defense
class at naghanap ng pagkakataon para matakasan ang sumusunod.
I finally got an opportunity the moment I saw a car leaving the place, nang
tumapat iyon sa akin ay mabilis at maliksi akong sumunod ng galaw roon para ikubli
ang sarili at nagtago sa gilid ng isang sasakyan sa gilid.
I was catching my breath, sa pagsulyap ko sa gilid ng sasakyan ay kita ko ang
lalaking sumusunod.
That man in the hoodie! That man in the resto and from the taxi! That jerk, why
is he following me?!
He looks panicking and alert. Nakita kong lumilinga s'ya sa paligid para
hanapin ako. He was still covered with face mask and shades, sa tangkad n'ya ay
paniguradong durog ako rito kapag nahuli ako!
Pero hindi pwedeng basta nalang akong umalis! I have to know who this is! May
masama ba itong balak? Kung mayroon ay bakit hindi pa n'ya ako tinangay kanina sa
taxi?
Ibinaba ko ang shopping bags ko sa gilid, sumulyap sa papalapit na lalaking may
tinatawag na sa cellphone.
Saktong paglagpas n'ya sa kotseng pinagtataguan ko ay mabilis kong hinatak ang
hood ng jacket n'ya kaya mabilis itong napaatras.
He cursed when I swiftly pulled him closer to me and slammed him on the side of
the car where I am hiding.
His shades fell a bit, mabilis ko naman s'yang kinorner na parang ang laki-laki
kong tao at mukha naman s'yang hindi manlalaban.
I slowly pulled his shades away and God knows how freaking shock I am when I
uncovered and saw those deep green eyes.
Nagwala ang puso ko at nakita ko ang panlalaki ng mata n'ya sa akin.
Bigla n'yang isinara ang mata n'ya at itinago ang mukha sa face mask n'ya pero
hinila ko ito kaya halos magwala na ako nang makita ang kabuuan ng mukha n'ya.
"W-War..."
"H-Hindi ako 'yun," Umiwas s'ya, akmang itatago ang mukha sa akin pero ngumiwi
na ako at hinila ang tenga n'ya.
"Isa, Warrion!" I exclaimed.
"Hindi ako 'yun..." He murmured, trying his best para itago ang mukha sa hoodie
pero hindi ako papatalo.
"I know it's you! Open your eyes! You have green eyes! I saw that kaya h'wag ka
ng magsinungaling!"
"I am not lying," He murmured.
"Open you eyes, then!" I exclaimed and held his jaw softly.
"Ayaw!" He groaned stubbornly.
"I saw it! It's green! Open it!"
"No!" He exclaimed.
"Open it and I wilk kiss you! Sige na!" At sa gulat ko ay wala pang ilang
segundo ay mulat na mulat na s'ya.
My heart hammered painfully on my chest as I stared at his green eyes. Nakagat
ko ang labi ko habang nakatitig sa mukha n'ya.
He stared back at me, nangilid ang luha ko nang mahaplos ko ang pisngi n'ya at
nanginig.
"War..." I murmured. "I-It's you... It's really you!"
His breath labored. Nakita kong lumambot ang mata n'ya at maya-maya'y humugot
na ng hininga at pumikit.
"Yes, baby, it's me..." He sighed, his hand slowly encircling on my waist.
Nangilid ang luha ko, mabilis ko s'yang niyakap at naramdaman ko ang mahigpit
n'yang yakap sa akin bago humalik sa buhok ko.
"Fuck...I miss you." He murmured.
My lips trembled, mabilis kong sinapo ang pisngi n'ya at inabot ang labi n'ya
para sa isang halik.
He froze for a while, totally in awe of my sudden move but then, I felt him
kissing me back with the same intensity. Umawang ang labi ko para papasukin s'ya at
sa isang iglap lang ay buhat-buhat na n'ya ako.
We were messing with each other's lips, nang maramdaman ko ang pag-upo ko sa
nguso ng sasakyan na katabi namin ay nawala na ako sa sarili.
I was really craving for him and his kisses!
Muling nagtagpo ang labi namin at mas niyakap ko ang leeg n'ya.
Suddenly, we stopped when we felt flashing lights pointed on our faces. Bigla
ko s'yang naitulak, sabay kaming napatingin sa guard na stress na stress na
nakatingin sa amin, nakatutok ang flashlight.
"Aba! Aba, ang mga batang ito! Parking lot ito at hindi motel! Tuyot na tuyot
na ba kayo?!" He exclaimed.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 24
6 more!
xxx
Kabanata 24
"Stop staring," Hinawi ko ang mukha ni Warrion at kanina pa nakatitig sa akin.
He chuckled, nag-init naman ang pisngi ko at ngumuso.
"I just miss you." He murmured.
Tinakpan ko ang bibig ko at nanlaki ang mata, my heart started thumping harder
at tinulak s'ya.
"Ano ba! H'wag mo akong pinapakilig!" I exclaimed.
He chuckled deeply, his green eyes glistened as he pulled me softly towards his
body and slowly encircled his arms around me.
My heart quickened, nang tumama na ang mukha ko sa dibdib n'ya ay marahan kong
niyakap ang baywang n'ya at nanahimik.
I felt how his breathe deepened, marahang hinaplos n'ya ang buhok ko at
hinalikan ang ulo ko.
"War..." Bulong ko.
He hummed a bit, mas humigpit ang yakap ko sa kanya at nang matantong narito
nga talaga s'ya sa tabi ko ay huminga ako ng malalim at naramdaman ko ang
pangingilid ng luha ko.
"Are you really here?" I whispered. "Tell me immediately if this was just a
dream. Tell me, so I can prepare and condition myself when I woke up."
"This isn't," His baritone voice said. Marahang nilayo ako sa kanya at masuyong
hinaplos ang pisngi ko.
He caught my eyes, sa ilalim ng maliwanag na gabi ay kitang-kita ko ang
pagkislap ng berde n'yang mga mata. It glistened with too much sadness, happiness
and longing.
It resembles mine perfectly.
He sighed, closed his eyes tightly and lowered his face. Nang magtama ang ilong
namin ay nakita ko ang pagngiti n'ya.
"Ang hirap magpigil, Winter." Bulong n'ya.
"B-Bakit ka ba nagpipigil?" I murmured. I was starled when he softly planted a
kiss on my lips as he opened his eyes.
"Magpapaalam pa ako kay senator," He chuckled.
"Para sa?" Ngumuso ako.
"Liligawan kita," He said. Nanlaki ang mata ko at napakurap-kurap.
"W-Weh?"
"Would you allow me?" His brow raised and I almost cursed when his perfect
brows lifted arrogantly together with the wicked smile of his lips.
"Oo agad!" I exclaimed. "Ako pa ba ang tatanungin mo n'yan, Major?"
He chuckled, pinisil n'ya ang pisngi ko at marahang hinaplos ang baba ko.
"Sobrang rupok naman ng mahal ko," He murmured.
Tumigil ako sa paghinga, sinamaan ko s'ya ng tingin pero tumawa lang s'ya at
marahang inabot ang kamay ko.
"Ihahatid na kita sa hotel," Aniya.
"Paanong hindi marupok?" Nguso ko. "Baka gusto mong i-inumerate ko sa'yo ang
mga buwang wala ka rito, huh, Alcantara?"
"Don't, I saw what you're doing." He chuckled kaya natigil ako.
"Huh?" I asked.
"I saw you talking to plants whenever you go to the garden." His lip twitched.
My eyes widen, humiwalay ako sa kanya at tinuro s'ya.
"Don't tell me--"
"Then I won't tell that I saw you talking to plants saying, sana nandito si
Major 'no? Para madiligan na tayo?"
Doon na s'ya natawa, I saw how his lip twitched and pulled
me closer to his body before he lifted my chin and showered my face with his little
kisses.
"Kaya mahal na mahal kita e," He murmured and caught my lips, gumanti naman ako
ng halik sa kanya at marahang lumayo.
"Natiis mo nga ako e," I said.
"I didn't," He said. "Hindi ako nagpakita sa'yo pero nandyan lang ako sa
paligid, there are times that I am gone because of work but I have eyes everywhere,
if you think you can go alone without bodyguards safe then no, it's because I am
making sure that someone is monitoring for your safety. I coudn't risk, Winter."
"Pero wala namang may banta na sa akin," I answered. "I am really safe, War.
Sumasama lang si Warren dahil kay Daddy."
"No," He shook his head and sighed. "I shoudn't say this to you because I don't
want you scared but remember the letters?"
Marahan akong tumango at pinagtuunan ng pansin ang kamay n'ya, inabot ko iyon
at dinala sa labi ko para halikan at marahang tumitig sa kanya.
He gasped, kumislap ang mata pero pumikit ng mariin at hinuli ang daliri ko.
"We're talking, baby, don't tempt me into kissing you senseless here in this
place. If I will take you, I will make love to you on my bed and not here."
My heart hammered and grinned.
"Totoo ba?!" I exclaimed, pinisil nanaman n'ya ang pisngi ko at hinuli ang labi
ko para sa halik bago umiling.
"You listen to me," Aniya. Tumango naman ako at hinayaan s'yang paglaruan ang
daliri ko.
"The letters never stopped, before it could even reach you, we are taking care
of it."
"Ano bang laman?" I asked curiously.
"Like usual, confessions." Aniya.
"Ang ganda ko kasi talaga, Major." I said. "Hindi kaya admiration lang talaga?"
"No, the history of letters, the address isn't known or never existed at all.
Some letters are threats, telling that if you woudn't meet that man then he will do
something and will make you love him." He said.
I honestly shivered at that, nagsitaasan ang balahibo ko at mabilis na sumiksik
kay Warrion.
He sighed, marahang hinaplos n'ya ang balikat ko at nilagay sa ulo ko ang cap
n'ya, he even fixed his hoodie that I am wearing to warm me.
"So, I coudn't let you loose at times like this, lalo na at hindi tayo
magkasama. I coudn't protect you like how I used to so, I am everywhere, wherever
you are, sinusubukan kong sundan ka."
"Edi sana nagpakita ka nalang sa akin," I said. "You coudn't just follow me
wherever I am, sana ay lumapit ka nalang ulit."
"How can I go near you if you're hurting whenever you're seeing me?" Sumulyap
ako sa kanya at nakita ko ang lungkot roon. "I promise myself to never hurt you, to
never make you cry and if my presence would only hurt you, bakit ako magpapakita? I
can protect you without you seeing me. Po-protektahan kita sa malayo, sa hindi mo
ako nakikita para hindi kita nasasaktan."
"I am seeing my psychiatrist, War." I sighed, looking at him. "He helped me a
lot to get through, maybe hindi pa ganun kaayos but I am better now. I can tolerate
the darkness, maybe not completely that much but I can sleep in dim lights now,
'yung panaginip ko, War, nawala na rin."
"I know you're always that strong," He smiled at me and caressed my shoulder.
"And you know what my psychiatrist told me?" I asked and he stared at me and
waited.
"Scira!" I called.
"Uy, Win!" She smiled sweetly then waved at me. "Okay lang kayo? Anong meron?"
I saw her stared at the boys near us.
Warrion was blinking rapidly while Warren was looking like he was about to
faint. Nakaawang ang bibig at nanlalaki ang mata kay Scira.
I bit my lip, I saw Scira slowly moving towards the boys and stared at Warrion.
"Kuya, sana naman maging aware tayo na kahit kasama sila sa pederasyon, deserve
nila ang love." Scira told Warrion na tulala lang roon bago unti-unting sumulyap
kay Warren na nasa lapag na dahil sa walling n'ya kanina at ngumiti ng matamis sa
lalaki.
"Ayos ka lang, sis?" She offered her hand to Warren who was bright red now.
Ayan, gago ka! Yung crush mo o!
Nasapo ko ang mukha ko.
It was a disaster, tulala ang dalawang lalaki sa kalokohan nila sa elevator
habang ako'y umiiling lang sa kanila.
"So mag-on na kayo?" I murmured jokingly.
"Hell, no!" They both exclaimed.
Ngumiwi ako, Warrion groaned when I pulled his ear and flicked his forehead.
"Ikaw, kaya ba ayaw mo magdilig kasi kasama ka sa pederasyon?"
"No!" His eyes widen. Bigla s'yang umayos ng tayo at niyakap ako kaya umirap
ako sa hangin at sumulyap sa tulalang si Warren.
"At ikaw, sis." I quoted. His eyes widen as he looked at me weakly. "Gago ka
kasi, ayan, kasama ka na sa pederasyon!"
"Tell her I'm not gay," He murmured, pouting.
"Ikaw magsabi!" Pinanlakihan ko s'ya ng mata at napaigtad nang halik-halikan ni
Warrion ang leeg ko at naglalambing na yumakap sa baywang ko.
"Baby, I'm not gay..." Warrion whispered and kissed my jaw.
"Manahimik ka!" I exclaimed and looked at the constipated Warren and shook my
head.
"Ayan, karma n'yo, lolokohin n'yo pa ako, huh." I pointed out while the two of
them sighed in defeat.
We ate on my room, si Warren ay tulala pa rin doon at si Warrion ay kanina pa
yakap ng yakap sa akin.
"Ano nanaman?" I murmured when Warrion caught my waist the moment I went out
the shower.
"I love you, Win." He murmured.
Kumalabog ang puso ko, kinikilig nanaman pero umiling lang ako.
Dinala n'ya ako sa sofa, I rolled my eyes in the air when he pulled me on his
lap and kissed my nape.
"Baby..." He whinned.
"Oh?" Sinulyapan ko s'ya at tinaasan ng kilay.
"Notice me?" He murmured and pouted. "Please? Please?"
I pouted too, nagkatinginan kami at nakita kong nagpapa-baby nanaman s'ya.
"Ang laki mo na pero gusto mong i-baby?" I murmured.
"I want to..." He said in a small, cute voice. "Because I'm your baby, right?"
Natawa ako at umayos ng upo sa kandungan n'ya. I kissed his forehead and
caressed his hair.
"Oo na, sige. You'll always be my baby." I chuckled when he blushed and hid his
face on my neck.
"I love you, Win." He murmured.
"I love you too," Bulong ko at marahang niyakap s'ya.
"Where will you stay?"
"Sa room sa ibaba, I'm with Warren." He murmured.
I eyed him maliciously, ngumiwi naman s'ya at pinanggigilan ang pisngi ko.
"Stop it, baby." He groaned.
After he tucked me to bed, nagpaalam na s'yang bababa na sa kwarto n'ya kaya
pumayag ako. He kissed me again goodnight at nang umalis s'ya ay napangiti na ako.
While in the middle of the night and doing nothing, my phone rang. It was an
unregistered number pero kinuha ko iyon sa sinagot.
"Who's this?"
"You're not supposed to answer calls from strangers, baby..." That husky voice
never fail to make me stop and smile.
"Warrion!" I exclaimed.
He chuckled, niyakap ko ang unan at tumagilid.
"Can't sleep?" He murmured.
"Hmm," I murmured. "Sing for me?"
He chuckled, then cleared his throat.
"What song do you like?" He murmured huskily.
"Anything?" I chuckled. "Any song you want to sing for me?"
He cleared his throat, narinig kong umayos s'ya ng higa at bumuntong-hininga.
"I don't want another pretty face
I don't want just anyone to hold."
I smiled and closed my eyes, hearing his soft, husky voice.
"I don't want my love to go to waste
I want you and your beautiful soul..."
Bigla akong natawa nang bigla s'yang pumiyok at napamura.
"Fuck?" He cursed.
"Okay lang!" Hagikhik ko. "That won't make me love you less."
"Swerte mo mahal kita," He chuckled deeply and cleared his throat.
"I know that you are something special
To you, I'd be always faithful..."
I smiled sweetly and screamed quietly.
"I want to be what you always needed
Then I hope you'll see the heart in me..."
I chuckled when he stopped.
"Maingay na ata ako?" He murmured.
"Hindi naman, boss." I heard Warren's voice, stopping the both of us.
"Y-You're awake?" Warrion's voice stuttered.
"Huh? No, I'm sleep talking!" Tumawa si Warren at napailing ako nang sumigaw si
Warren dahil atake ni Warrion.
"Fuck you! Fuck you!" Narinig ko ang hampasan kaya napahagalpak ako.
"Ouch, darling! Why are you hurting me?!" Warren exclaimed in a high-pitched
tone.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 25
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 26
I nodded.
Nang makaalis si Caspian ay nakita kong nakatitig nanaman sa akin si Warrion
kaya maliit akong ngumiti sa kanya.
"I'm fine," I convinced him.
I was pampered when we transferred to Lucian's ship. Halos hindi na ako
pagalawin ni Warrion habang ginagamot n'ya ang sugat sa may pisngi ko.
I was sitting on a comfy bed inside the clinic and War looks serious while
fixing me. Nilalagyan n'ya ng ointment ang sugat ko at hinawakan ang ulo ko.
"Does you head hurt?" He murmured.
"Not really, the asshole just hit my head on the floor. Wala namang sugat?" I
asked.
His forehead creased, mukhang iritado nanaman at mabilis na nagtungo sa likuran
ko.
"We have to do a full body check-up when we reach the shore tomorrow, you have
to undergo CT scan to make sure nothing happened." He said strictly, checking my
head.
"Okay," I smiled and didn't argued.
Turns out, Ralph brought me to a yacht when I lost conciousness, dinala n'ya ako sa
dagat para ilayo sa mga tao but when Warrion tracked my phone, they found out where
I am. We were sailing for hours kaya malayo na kami sa isla.
Hindi rin sinasadyang nagtagpo ang barko ni Lucian at ang yate ni Ralph kaya
mabilis akong natunton nila Warrion.
He was frantic and raging mad, kahit ngayong magkasama na kami ay kita ko ang
pagkakaalerto at ang takot n'ya.
He looks strong yet he's a scared little boy inside. Hindi s'ya pumapayag na
may ibang hahawak sa akin, he wants to be on my side everytime.
Nang maayos n'ya ang mga gamit sa clinic ay naglakad s'ya patungo sa tabi ko at
marahanv yumakap sa baywang ko.
I smiled when I felt his deep sigh, marahang hinaplos ko ang buhok n'ya at
humalik sa ulo n'ya.
"Ayos lang ako,"
"You aren't," He whispered on my ear. "You can't lie to me,"
I closed my eyes, marahang humilig sa kanya at nagsalita.
"I...was so scared." I confessed, looking at him. "Takot na takot ako, War.
Paano kung mamatay ako roon? Paano kung natuloy sila sa gagawin nila sa akin? I was
so scared for my life, for you, para sa pamilya ko."
"I was begging, earlier, I was begging God to let you save me. Sabi ko,
sana...sana dumating ka at tulungan ako." My voice broke.
He nodded, muli akong niyakap.
"I did came, right?" He whispered."Maybe I was too late, hinawakan ka nila,
they harassed you and it's my fault because I was too late--"
"No," Umiling ako. "You came just in time, nailigtas mo pa rin ako, War."
"But they touched you, paano kung mas nahuli ako at may ginawa sila sa'yo? I'd
never forgive myself."
"But you came earlier," I murmured. "You came just in time and they didn't do
that to me because you're there."
"I just won't be able to forgive myself if something happened to you. All I did
in my life is to protect you, to love you, I respected you, Win. So much. And I
just can't forgive them for touching you inappopriately, for harassing you, for
disrespecting you like that." Umiling s'ya.
"I love you, War..." I murmured.
Hinaplos n'ya ang pisngi ko at niyakap ako.
"I love you," He sighed. "I am sorry for being too overprotective."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 27
My heart thumped painfully as I noticed how my sister's face was filled with
dirt, her dress filled with dry blood.
"A-Ate," My lips quivered. "I-I'm sorry..."
"Hindi mo kasalanan," Bulong n'ya sa hangin. I tried lifting my hand but I
coudn't because it was tied behind my back.
"Don't hold unto the pain, Win. Let go of the pain, let go of your hatred,
pakawalan mo ang pagsisising nararamdaman mo." Bulong n'ya at hinaplos ang mukha
ko.
"B-But I..."
"Sshh, hindi mo kasalanan." She smiled at me. "It was never your fault, it was
not Warrion's fault. Nagkataon lang ang lahat, I didn't regret risking my life for
you, seeing how much you grew, how much happy you are."
My tears fell, bumilis ang paghinga ko at mas nanlabo ang paningin habang
nakatitig sa kanya.
"A-Ate..."
"Let go, Win. We sometimes think that holding on is being brave but no, the
bravest thing a person can do is letting go."
"I-I'm sorry, Ate. Miss na miss na kita, I am sorry for being a brat, for
dragging you there with me."
"Hinding-hindi kita sisisihin," She said softly. "I came with you because I am
your big sister, I want to look after you. I saved you because I love you and I
want you to live happily."
"A-Ate..."
"Take care of yourself, Winter. Don't skip therapies, be happy, make our
parents more proud, build a family. Just be happy, Win, para kay Ate. Gusto ni Ate
na maging masaya ka." Her eyes swelled with tears.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 28
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 29
xxx
Kabanata 29
"War..." Mas kumapit ako sa braso n'ya habang papalapit kami sa mga selda.
"It's gonna be alright," He murmured, inabot n'ya ang kamay ko at marahan akong
hinapit palapit sa kanyang katawan.
"I'll be here with you," He whispered.
"I know," I sighed. "I just don't know how to deal with him after what he did
to me. I didn't expect it to be him, not at all."
"Hindi ko rin naisip," Aniya kaya napatingin ako sa kanya. "I thought it was
the asshole Max."
"Max?" Nanlaki ang mata ko at napatitig sa kanya. He sighed and nodded,
caressing my hand with his thumb.
"He's too obssessed with you, baby, I can't shrug it off." He said.
Sumandal ako ng bahagya sa braso n'ya.
"He was there when you almost got kidnapped, Win. Nung nalaman n'yang nakuha ka
nung mga lalaki, he came to you that instant that when you went out the car, nandun
na s'ya."
I nodded and sighed.
"Hindi ko s'ya nakikita ngayon," I said.
"I woudn't let him get closer to you," Nag-angat ako ng tingin sa kanya at
nagtaka.
"So, he's just here?"
"Hmm," He nodded at napatango lang ako at humugot ng hininga.
Nang papasukin na kami ng pulis sa visiting area ay kaagad na bumaling ang
tingin ko kay Ralph na nakaupo roon.
My heart started hammering inside my chest, I saw Elisse holding his hand while
staring sharply at me.
"How dare you!" Hindi pa man ako nakakalapit ay nagulat na ako nang tumayo
s'ya, akmang susugurin ako pero mabilis na napunta sa harapan ko si Warrion at
itinago ako sa kanyang likuran.
"Keep your hands off." Warrion said coldy, stopping her. Nang matulala si
Elisse sa ginawa ay napatikhim ito at nag-iwas ng tingin.
I sighed, marahang umalis sa likuran ni War at hinarap si Elisse.
I saw her stared at me with such rage on her eyes, kita ko ang gustong pagsugod
n'ya at nang akmang itatago akong muli ni War ay umiling ako at tumitig ng malamig
kay Elisse.
"You wanted to hurt me, huh?" I asked coldly.
She lifted her hand, was about to slap me when I spoke.
"Go and let me file a case to you too para magkasama na kayo ng boyfriend mo sa
kulungan."
She froze, nakita ko ang pagkalma n'ya pero puno pa rin ng galit ang mga mata.
"You don't have a right to file a case against Ralph! Wala s'yang ginawa
sa'yo!" She exclaimed.
"Elisse," Ralph called.
"Hindi Ralph eh! This woman is pressing false charges to you!" She exclaimed.
"She was too desperate to have you! Kasi ako ang pinili mo!"
Napapikit ako ng mariin sa sinabi n'ya, halos matawa.
"Ganun kababaw?" I chuckled at her.
"Yes! Hindi mo kasi matanggap na ako ang pinili ni Ralph kaysa sa'yo! You're a
freak, Winter! Childish and narrow-minded bitch!"
I saw Warrion's face crumpled, halatang gustong sumabat pero pinipigil ang
sarili.
"You are desperate, Almedarez! You even has the guts to let Warrion pretend to
be your boyfriend!"
"Moan for me," He whispered and moved his tongue. "Moan for me, baby."
And I did, hindi ako napaayos ng upo nang maramdaman ang daliri n'ya. He
inserted a single digit inside of me, moving it slowly at first.
"F-Faster, War!" I groaned. "Faster, baby! Faster!"
He then moved his fingers in and out, faster this time. I gasped for air,
pushing his face on my part more and moved my waist.
Nang matapos s'ya ay tumayo s'ya at tinitigan ko s'ya gamit ang mapungay na mga
mata. I stopped when he licked his fingers with my juices and stared sensually at
me.
I licked my lower lip and stared at him back.
"Sweet..." He murmured and smirked at my reaction.
"I'm shy." I murmured when I felt my cheeks flushing, natawa s'ya at marahang
hinaplos ang labi ko.
"Open your mouth," He said and I did. He let me taste his fingers where I can
taste my juices.
I sucked it, licking it while staring at his dark green eyes.
"Sweet?" He asked, cupping my breast.
"Uh-hmm," I nodded and he slowly removed his finger. Our eyes met, marahang
niyakap ko s'yq at humalik sa kanyang panga.
"Take me, War."
"Gladly," He chuckled, caressing my cheek.
He slowly lifted me off the the table, shifting my position until I faced the
mirror in front.
In there, I saw my naked body and saw him behind me. He placed my hair on my
shoulder, his lips found its way on my back.
I felt his hand on my waist, slowly bending me on the table.
"I'll take you from the back," He whispere laguidly.
I gulped, ang nag-iinit na pisngi at mas lalong namula. My stomach started
crumbling and our eyes met in the mirror, a loud moan left my lips when I felt him
entering me fully, his hand on my waist.
"W-War..." I sighed and gasped for air.
"Hmm?" He hummed and slowly move. "You like it?"
"Yes..." I breathe and fisted my palm. "I like it."
I heard him groaned a bit, lowering his body to kiss my nape and started moving
gently then roughly behind me.
"What was the scariest thing that's ever happened to you, War?" I asked,
looking at him.
I saw him staring at the ceiling of his room, his hands running back and forth
on my arm, caressing it slowly.
"It's losing you," He said non-chalantly, shifting his gaze at me.
"I remembered not seeing you again after our training, akala ko nasa loob lang
kayo ng kampo ni Summer but when its been hours and I still can't see you both, I
panicked."
"How did you find out where we are?" I asked, gently lifting my head on his arm
and placed my hand on his chest, slowly playing with the thin hairs on it and his
dog tag.
"I saw your handkerchief," Aniya. "Nilibot ko ang buong lugar hanggang sa
makita ko ang panyo mo, doon na ako nakaramdam ng takot so, even without my
superiors permission, sumugod ako sa kuta ng mga rebelde."
I bit my lip and touched his skin more.
"I'm sorry, War. I was then too careless, nakita ko kasing inaabuso ang isang
babae so, I thought I could help and my sister followed me there. Nadukot kaming
dalawa and they separate us. They left my sister outside and then they jailed me in
a dark room." Ipinikit ko ang mata habang inaalala.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kabanata 30
"I love you," I chuckled and kissed his cheek. "Can I wear
my white swimsuit later?"
"No swimsuits, Winter." Ngiwi n'ya. Napanguso ako at kumapit sa braso n'ya.
"Pretty please, baby?"
"No..." He said and I saw women looking at him and his body.
"Kahit payagan kitang may session sa yate?" I teased.
I saw him froze and looked at me darkly.
"Don't tease me," He groaned.
"Am I?" I pretended to be shock. "Pero ano nga, War, maybe we can stop in the
middle of the ocean and you know?"
His jaw clenched and stared at me.
"Can I have a session in our hotel room too?" He asked and raised his brow.
"Hmm, let me think." Napahawak ako sa baba ko.
"Wow, unbelievable, Winter." He shook his head.
"Okay!" I decided after a few seconds.
He grinned.
"Can we use the jacuzzi?" He asked.
"Sure, I love that." I winked and suddenly screamed when he smirked, carried me
and ran towards the elevator.
Looking at this island, it still hasn't changed. Kahit matagal na noong
bumisita ako ay nanatili pa rin ang ganda ng lugar.
I smiled, hawak ni Warrion ang kamay at ang sandals ko habang naglalakad kami
sa maputing buhangin sa isla.
The lost island, why are you lost from the start?
Pinagmasdan ko ang paa kong lumubog sa pino at maputing buhangin. The rock
formation remained, sa itaas ay kitang-kita ang mga ibong magliliparan. The trees
are way taller now, may mga bunga na rin ang mga niyog.
I saw the cottage somewhere near us, talagang alagang-alaga ang magpipinsan sa
pagme-maintain ng isla. They made sure the island will remain beautiful and
untouched.
May mga caretaker rin sa isla na tumutulong sa pagmaintain ng ganda nito.
I saw baby turtles on the way towards the shore, I watched how the ocean took
the hatchlings one by one towards their natural habitat.
"Tell me, War. What is it?" I asked War when I saw him carrying a paperbag.
"Secret, baby." He grinned. I pouted.
"Ano nga kasi? I was curious, kanina mo pa 'yan itinatago sa akin sa yate."
"Basta, just keep on walking, baby. Magdidilim na, baka mahulog tayo rito." He
smirked.
"Okay," Nguso ko at sinubukang silipan ang laman ng malaking paperbag na hawak
n'ya pero hindi s'ya pumapayag. It was shaped like a box, hindi ko makita ko
malaman man lang kung anong laman dahil inilalayo n'ya talaga sa akin.
We reached the bottom of ths clift, marahang inalalayan n'ya ako paupo sa may
gilid bago lumayo dala ang paperbag na 'yun.
"War!" I exclaimed.
"Wait, I'll put this somewhere safe, mamaya ko na sasabihin kung ano." He
screamed. I pouted and crossed my arms, bumaba nalang ang tingin ko sa bangin at
doon ay kitang-kita ko ang barko na pinaglumaan na ng panahon.
It was filled with rust, the once beautiful ship was now a home for sea
creatures.
What was its history, then? Bakit napunta roon ang barko?
I looked at the sun and realized it'll be setting soon enough. Mula sa pwesto
ay kitang-kita ko ang pagtama nito sa barko kaya nagmumukha itong ginto sa unang
tingin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wakas
"Ang gwapo ng ngiti mo, para akong natutunaw." She commented, I chuckled and
looked at her.
"And you look like a goddess while smiling too," I said. "I wish to always see
your smile, don't lose that, hmm?"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"I love you more," I said softly and put my hands on his
ass and spanked it.
His eyes dilated, staring intently at me.
"Why do you like my ass so much?" He asked.
"Kasi matambok," Hagikhik ko. "Baka d'yan nga nagmana ang pisngi ni Autumn."
He bursted out laughing, napatawa rin ako at pinisil muli ang pwet n'ya.
"I'm scared it might get deformed because you keep on squeezing it." Nguso n'ya
at hinaplos ang pisngi ko.
"It won't," Tawa ko at hinaplos ulit ang pang-upo n'ya. "I always love it when
you wear shorts, slacks and such. Yung bakat 'yung pwet mo."
"Parang nagdadalawang-isip na ako kung pwet nga lang ba ang minahal mo sa
akin," Biglang natigil s'ya at napakurap na tila nag-iisip kaya napahagalpak ako at
inangat ang kamay ko sa kanyang balikat at hinila s'ya palapit para hagkan.
"I love you, War. Syempre, ikaw talaga. Package nga lang si Lieutenant down
there and 'yung matambok mong pwet." Hagikhik ko.
"Silly..." He chuckled and flicked my forehead.
Napatawa ako at pumikit nang hagkan n'ya ang labi ko.
"You think I'm clingy, baby?" He suddenly whispered.
Napamulat ako at pinagmasdan s'yang mukhang seryoso sa kanyang tanong.
"Ikaw? I don't think so, parehas naman tayong hindi mapaghiwalay...but I think
sa ating dalawa mas clingy ako."
Napataas ang kilay n'ya roon at hinawi ang buhok ko papunta sa likuran ng tenga
ko.
"We're both like that, I think." He suddenly smiled. "Anyway, I love you."
"I love you too," I smiled lovingly back.
Nakita kong napalingon s'ya sa counter at may inabot roon, I glanced at his
hand and saw him holding an M&M chocolate.
He opened it and offered me, kaagad ko iyong kinuha pero hindi ko pa man
nakakain ay tumitig s'ya sa akin.
"Pahingi," He said.
"Hmm? Ayan oh." I pointed the food.
"No, I want the one from your mouth." He said. Napatawa na ako roon, I ate the
chocolate and put it in between my teeth and showed him.
His smile lifted, tumungo s'ya sa akin at hinawakan ang pisngi ko para sakupin
ang labi ko.
Parang kinikiliti ang sikmura ko nang malalim s'yang humalik sa akin para
kagati ang tsokolate sa bibig ko.
I kissed him passionately, hugging his nape more.
The flavor melted on my mouth, he deepened the kisses more and when I felt him
lifting my dress, I stopped.
"War..." I whimpered.
"Hmm?" He hummed, mukhang nalalasing pa sa halik. His lips are swollen, staring
at mine.
"Baka...may makakita sa atin rito?" I asked.
"No one will," He chuckled. "Off ng maids."
"You mean...tayo lang dito sa bahay?" I said, nagliliwanag ang mata.
"Uh-hmm," He hummed and winked.
Napanguso ako at napatawa, inalalayan n'ya ako paalis sa counter at walang
pagdadalawang-isip na hinubad ko ang dress ko at hinagis sa kanyang mukha.
"Diligan time na!" I exclaimed.
His laughter roared, inalis sa kanyang mukha ang dress ko at binigyan ako ng
gutom na tingin.