Exclusively His

by xxakanexx

Yvo Jorge Consunji's life turned black and gray when he got his heart broken. He is
a Consunji and yet his heart is broken - that was a first and that was his deepest
darkest secret -nobody knew and he will kill if someone finds out. He spent his
whole life plotting for revenge for the woman who broke him at alam niya na sa oras
na magawa niya ang paghihiganting ito ay makakalaya siya.

But the question is; will he be able to free himself or will he let himself be trap
with the love that he had for his first love?

And lastly: who will be his exclusively?

Cover by: lei17lei

=================

Exclusively His

I never belonged to anyone because I'm exclusively his...

=================

Prologue: Fairytale

Do you believe in happy ever after? Because I do. What's not to believe? Masarap
maniwala sa mga bagay na makapagpapasaya ng lubos sa atin. I believe in those kinds
of things. I believe in forever, I do's and vows. I believe that every heart has
their own pair.

I believe in love.

This is a love story.

A story of three hearts that wanted only one thing --- to be love.

Three hearts chasing for happiness.

Three hearts...

Three people.

One big heart break.

One great love affair.

This is a love story.

=================

1. Worlds apart

There are many things in this world that we couldn't explain - even to ourselves.
Questions - no matter how irrelevant they are remains unanswered. We might waste
our time thinking about these questions but we can't really find the answers for
it. Some remains a mystery, tulad nang kung bakit tayo nandito. Bakit tayo
humihinga? Kailan hihinto ang puso natin sa pagtibok? Para kanino ka bumabangon? At
bakit hanggang ngayon, mahal mo ang taong nanakit sa'yo?

I was just looking at the presentation made by one of my people. Nakapangalumbaba

ako habang nanonood and somehow that last line triggered a memory. Ipinilig ko ang
aking ulo at saka pinahinto ang presentation. My secretary turned the lights on and
I looked around the conference room.

"Sir?" Megara - my advertising executive looked at me. She knew that I didn't like
what I saw kaya hindi rin maipinta ang mukha niya.

"What is that crap? How do you expect us to compete with the other advertising
company with that shit that you have just shown me? Baka nakakalimutan mo? You're
inside the Consunji Empire and mistakes are not allowed! Ulitin mo iyan!" Napatiim
ang bagang na wika ko. Tumayo ako at lumabas ng conference room. The last question
kept playing inside my head like my life depended on it.

Bakit hanggang ngayon mahal mo ang taong nanakit sa'yo?

Kung tutuusin napakasimple ng tanong pero napakahirap naman ng sagot. Hindi ko alam
kung anong sagot doon at bakit may mga taong tulad ko ay nagmamahal pa rin ng taong
nanakit. I[ve been hurt before, I've waited. I've been a total fool. Iniisip ko nga
kung bakit sa akin nangyari ang mga bagay na iyon - I did nothing but to love her
with all my heart and yet she disgraced me by marrying an older man - it's not a
pretty memory. Hindi na yata naganap na hindi ko siya naalala na wala akong sakit
na nararamdaman sa puso. Galit ako pero hindi ko itatangging mahal ko siya.

I was walking on the corridors of the Consunji building - hands are on my pocket -
I was thinking very deep. I thought that I wanted to smoke and so I did. I went to
the smoking area and puffed my cigarette. I was still thinking about the big boned
woman I loved with all my heart. Kung may makakakita sa isip ko ngayon - they'll
know how vulnerable I am and I'd be the laughing stock inside the family. Wala pa
yatang Consunji na dinamdam ng husto ang pagkawasak ng puso.
The Consunji men are heart breakers. No one had ever had their hearts broken. Ako
pa lang yata. Sabagay, sabi nga ng bunso kong kapatid na si Yllak, there's always a
first time in everything. I just sighed. Napatingin ako sa pack ng Marlboro lights
ko. Napangisi pa ako nang makita kong wala na palang laman iyon. Muli akong tumayo
at pumasok sa loob. Walang araw na iniisip ko kung kalian kami magkikita ulit ng
babaeng iyon. Handa naman ako, papahirapan ko siya. Gusto kong makita niya at
maramdaman niya first hand kung anong naramdaman ko noong iniwan niya ako. Who
would do such thing? She managed to change my life but didn't have the decency to
stay with me? Fuck her right?

"Good afternoon, Sir."

Tinanguan ko na lang lahat ng nakaksalubong ko. I was grinning as I look at their

gray and black or white office uniforms. Lahat sa opisina ko ay ganoon lang ang
kulay. I like monochromatic things so much - iyon na yata kasi ang kulay ng buhay
ko mula nang mawala siya sa akin. I shook my head. Kailangan ko lang naman siyang
makita. Kailangan ko lang makaganti para maging malaya na ako.

After all, I am Yvo Jorge Consunji - I break hearts, I fuck and I get even.

--------------

Chicago, US.

He used to call me "Akin" Siya lang yata iyong taong naniniwala na maganda ako
despite my physical appearance and no, he's not my dad. He was the first man who
ever loved me and the last man I'll ever love. He loved me for being me, he loved
me so much I could still feel it in every bone in my body, kaya lang...

Hindi kami nagkatuluyan. Umalis ako, nagpakasal sa iba dahil sa resposibilidad sa

pamilya ko. I wanted to ask him for help - after all, he belongs to a very powerful
family. Hindi ko nga lang kinaya dahil hindi ko kayang sikmurain ang sasabihin ng
ibang tao sa oras na humingi ako ng tulong sa kanya. Mahal ko siya, minahal ko siya
pero hindi naman kami ang magkasama. Hindi naman kami ang magkakaroon ng happy ever
after - now, we have different lives and different priorities. Hindi ko na siya
mababawi at masasabi ko na ang pag-iwan sa kanya ang pinaka malaking pagkakamali sa
buhay ko.

"Thea?"

I closed my eyes and wiped the tears on my face. Naghanda ako ng isang magandang
ngiti bago humarap sa aking asawa. I smiled at Sebastian - my sixty-four year old
husband. He was wearing his brown silk robe and he was looking at me. His eyes were
beaming with amazement.
"I still don't know how you got so thin." He chuckled. Tumayo ako at saka lumapit
sa kanya. I'm twenty - eight and unhappy. Hindi ako Masaya dahil kay Sebastian pero
naging mabuti naman siya sa akin. We are best friends. Siguro alam na rin niya sa
ngayon na hindi ko kayang maging asawa sa kanya tulad ng inaasahan ng lahat. Mag-
asawa lang kami sa papel, pero sa loob ng kwrato at sa pagitan naming dalawa, kami
ay matalik na magkaibigan.

"Do you wanna go back to Nashville this weekend?" He even asked me. Siguro ay
naalala niya ang saya sa mukha ko nang mamasyal kami sa Tennessee noong nakaraan. I
shook my head, Inalalayan ko siyang makaupo sa kama. Itinabi ko sa gilid ang baston
niya at inayos ang mga unan niya. I tuck him to bed.

"May check up ka sa weekends diba? Kailangan ka sa doctor, Seb." I sighed again. "I
worry about your heart a lot."

"And I worry about yours too." He said to me. Napatitig ako sa kanya. "Thea, is it
still about the boy in our wedding. The Consunji boy? He loves you - I saw it in
his eyes."

"Ikaw talaga." Napailing ako. Noong mga panahon na hindi ko na kaya ang sakit,
naikwento ko lahat kay Sebastian. Ang buong akala ko ay magagalit siya sa akin pero
inalo niya ako. He was really concern. He made me feel like I could tell him
everything and when I did - he didn't hate me. Hindi siya katulad ng mga magulang
ko. Ang sabi lang niya sa akin ay mga taong talagang nasasaktan dahil sa pagmamahal
- tulad niya nang mamatay ang kanyang asawa. I smiled at him. Hinagkan ko siya sa
pisngi at saka kinumutan.

"Basta, Seb. Tuparin mo na lang iyong pangako mo sa akin na hindi mo ako iiwan ha?"

"I will never leave you, Thea. You know how much I care about you, right?" Wika
niya pa. Tumango na lang ako at saka lumabas na ng silid niya. We never ever shared
a room. He never touched me. Pinakasalan ko siya bilang pambayad utang ng pamilya
ko pero inalagaan niya ako. He never took advantage of me. He took care of me and
treated me like and equal and for that O thank him for everything.

Pumasok na ako sa silid ko at nahiga sa kama ko. Living with Seb for the past six
years isn't a burden at all. Noong sabihin ko sa kanya na ilayo niya ako sa pamilya
ko ay sinunod niya ako. Nanirahan kami dito sa Chicago. Dito na kami namirmi, hindi
na ako umuwi ng Pilipinas kahit na anong mangyari. Hindi rin naman ako dinadalaw ng
mommy ko o ni daddy, ni hindi ako tinatawagan ng mga kapatid ko. Si Tabatha lang
akong koneksyon ko sa kanila - my older sister. Iyon na lang tapos ay wala na -
para bang nag-vanish na lang ako sa pamilya naming matapos kong bayaran ang mga
pagkakautang nila. Huminga na lang ako nang napakalalim tapos ay kinuha ko ang
laptop sa bedside table at saka binuksan iyon.

Awtomatikong tumulo ang luha ko nang makita ko ang wallpaper ko. Litrato naming
iyon ni Yvo - the last picture we had as a couple. Kuha iyon sa beach na
pinagbakasyunan namin noon. He was half naked and I was fat.
Napangiti ako - para akong tanga,
ang pagsisisi. Kung hindi ko kaya
Napahikbi ako, I miss my prince -
ako na sasagipin niya ako mula sa
naman siya sa akin?
lumuluha at umiiyak. Damang-dama ko sa puso ko
siya iniwan noon, asan na kaya kami ngayon?
I missed him. Hanggang ngayon ay umaasa pa rin
kalungkutan pero paano mangyayari iyon kung galit

Galit siya sa akin. Kitang-kita ko iyon sa mga mata niya noong huli kaming ngakit.
Hindi ko pwedeng kalimutan ang mga sinabi niya sa akin noon. Nakatatak na iyon sa
puso ko - markado ako ng mga salitang iyon.

I sighed again...

I miss my Yvo... Sa panaginip ko na lang siya pwedeng makasama.

-------------

"Goodbye, boyfriend! I love you!"

I sent flying kisses to my boyfriend - Edgar Morales. Inihatid niya ako sa nago
kong trabaho. Mukha lang siyang napiupilitan kasi ni-text ko siya kagabi at kinulit
nang kinulit pero alam ko naman na gusto niya din kasi nga gusto niyang makita kung
paano ako sa first day ng trabaho ko. I am an advertising artist. Ako iyong
gumagawa ng mga animations sa mga commercials na napapanood sa tv - be it sa
eskinol, toothpaste o kaya man iyong sa kulay red na bubuyog na palaging masaya.

Pakanata-kanta pa ako habang naglalakad ako papasok sa Consunji buildings. I was

wearing my pink blouse, my creamy pink slacks, my pinks shoes and I have my pink
headband for luck. Yes, I love pink! Pink is my color.

"Good morning, mamang guard!"

"Sino ka? Hetty? Spagetti?" I just made a face. Sanay na ako sa mga tao na ginagawa
akong katatawanan dahil sa timbang ko - yes I am chubby - not fat but chubby.
Masarap kasing kumain, pero kahit naman chubby ako palaging sinasabi ni Tatay sa
akin na ako ang pinakamagandang binhi ng mga Emilio. At naniniwala ako talaga doon
dahil sa aming magpipinsan - ako lang ang babae. Lahat kasi ng pinsan ko ay boys,
sabi ni Mama sa akin, mababait daw kasi ang magkakapatid kaya puro lalaki ang anak
- may pinsan pa nga pala akong babae si Mavis pero medyo psychotic siya sa mga
panahong ito. Ang huli kong balita ay nabuntis siya ng kababata niyang doctor pero
hindi ko pa sigurado kasi hindi ko pa naman siya gaanong nakakausap.

"Liwayway Abigail Emilio po." Ipinakita ko ang ID ko. "Ako iyong bago sa
Illustration department."

"Ay akala ko si Hetty ka. Kamukha mo kasi. Sige, pumasok ka na doon. Alam mo naman
siguro kung saan ka pupunta, diba?"
"Opo, kuya! Salamat!" I went inside tapos ay in-scan ko ang ID ko. Nagtuloy ako sa
elevator pero bago pa ako makaabot ay nakipag face to face muna ako sa lupa. Hindi
ko alam kung bakit kahit kalian, bago ko gawin ang mga bagay na dapat kong gawin ay
tinatawag ako ng lupa.

"Ay!" Napasigaw ako. Alam kong pagtitinginan ako ng mga tao sa palogid. Inulit-
ulit ko sa isipan ko na malakas ako, confident at maganda - maganda ako. Maganda
ako. Maganda ako at hindi nila kaya ang ginawa kong pakikipag-good morning sa tiles
ng Consunji Building. I am so pretty.

Dahan-dahan akong tumayo. I composed myself. Habang patayo ako ay iniisip ko na

slow motion ang lahat at dahil doon yata kaya hindi ko napansin ang isang kamay na
nakalahad sa harapan ko. I took that - wala sa loob na kinuha ko ang kamay na iyon
- his palm - oo his talaga kasi nga kamay lalaki ang nahawakan ko - is rough. Sign
daw iyon ng pagiging manly ng isang tao.

"You okay?"

I gasped. Literally. I heard the voice of that man and I just gasped. Napakalamig
ng tinig niya na para bang nanunuot sa buong pagkatao ko. Dahan-dahan akong
tumingin sa nagmamay-ari ng tinig at ganoon na lang ang pagtibok ng puso ko.

Ngayon lang din ako nakakita ng ganoong klaseng mata. His eyes were so dark - dark
in color. His hair is too dark too. Clean cut siya - normally wala naming appeal
ang lalaking clean cut pero kakaiba siya. Siguro dahil sa mga mata niya. Iyong mga
mata kasi niya para bang ha-haunt-tingin ka kahit saan ka magpunta. Ganoon iyong
effect.

"Are you okay?" He asked again.

"Uh-hah." Of all the words in the English vocabulary that can answer his question -
iyon lang ang lumabas sa bibig ko.

"Cat caught your tongue, honey?" He asked me. Nakita kong tumaas ang kamay niya.
Ipinahid niya ang thumb niya sa baba ko tapos ay ngumisi. Literal na huminto ang
lahat sa paligid.

"Honey, you're drooling. I'm still clothed and you're drooling." He was grinning
like adevil. Pulang-pula naman ang mukha ko. My eyes widened when he kissed my
right cheek.

"Have a good day, honey." Umalis siya. Lumakad palayo at ako naman, naiwan na
nangingnig ang tuhod.

"Oh my God!"
=================

2. Changes

Hindi kasi kami nagkatuluyan. Wala, nagpakasal ako sa iba...

Naalala ko ang sagot ko doon sa kaklase ko noong college nang makita ko siya sa
supermarket noong isang araw. She asked me about him again and all I could feel was
that pain in my chest. Ako din naman kasi ang may kasalanan kung bakit kami nandito
ngayon - kung bakit nawala siya sa akin. I had a choice - but I chose to break his
heart. Alam kong narinig na iyon sa pelikula. Pero iyon ang totoo. If I could only
have another chance - a second time to re-arrange things between us - gagawin ko
dahil alam kong ako pa rin ang pipiliin ni Yvo.

I have hurt him in many ways that I couldn't even imagine. Hindi ko pa rin
napapatawad ang sarili ko dahil doon. Hindi ko talaga mapaniwalaan na naging ganoon
ako kasama - na nagawa kong saktan ang mahal ko. Kung alam ko lang, siya n asana
ang pinili ko. I sighed.

"Thea, you've been doing that since where in the plane. Ayaw mo bang umuwi ng
Pinas?" Tanong sa akin ni Sebastian. Nakaupo siya sa tabi ko. Nasa loob kami ng
isang putting SUV - ang siyang sumundo sa amin sa airport. Wala naman na akong
nagawa nang sabihin niya sa akin na nag-book siya ng flight pauwi ng Pilipinas
dahil nabalitaan niyang nagkasakit ang Papa ko - nag-alala ako pero ayoko sana
talagang bumalik. Ayokong balikan ang lugar kung saan nangayari ang pananakit ko sa
taong minamahal ko.

Until now, I'm still so in love with Yvo Jorge Consunji. Alam kong mali dahil may
asawa na ako, alam kong hindi na tama dahil galit na siya sa akin but then, what
can I do with my hoping heart? I'm still hoping that I'd bump into him and he would
smile - just like the way he smiled ta me back in the train where I first met him,
years ago. Dala-dala ko pa rin ang alaalang iyon sa puso ko hanggang ngayon.

Memories, iyon na lang naman ang meron ako, at iyon na lang ang dahilan kung bakit
ako gumigising sa umaga. I sighed again.

"Okay lang, Seb. I'm good. I'm just so tired." Wika ko sa kanya. Hinawakan ko ang
kamay niya para i-assure siya na okay ang lahat. Tumingin ako sa labas ng bintana
at saka nagbuntong hininga na naman. Hindi ko na alam kung ilan taon ba akong
nawala - five years, seven years. I don't know - I just stopped counting because
all I could feel is the pain in my chest.

Dumiresto kami sa ospital. Hindi na ako nagsalita kay Sebastian. Nagtuloy na lang
kami sa kwarto ni Papa. When we got there, he was asleep. Hinagkan ko ang Papa ko
sa noo. Wala siyang kasama noon. Ni wala si Mama. Hindi ko alam kung dapat ko
siyang tawagan. Sa huli ay itinext ko na lang si Tabatha para sabihin na naroon
kami.

"Do you know what happened to him, Seb?"

"Noong nakausap ko ang mama mo, sinabi lang niya na palaging sumasakit ang dibdib
ng Papa mo. Kaya dinala siya dito. May bara ang puso niya - so they had to operate
on him. I'm sorry, my darling kung hindi ko agad nasabi sa'yo." Tumango na lang
ako. Hindi ko naman masyadong dinidibdib ang nangyari kay Papa. Sebastian told me
that he was going to be alright at naniniwala ako sa kanya. Kahit kailan naman ay
hindi pa ako binigo ni Sebastian. He was always there for me and he was always
taking care of me. He wanted the best for me at dahil doon - lalo ko siyang
minamahala bilang isang kaibigan.

Ilang minute lang ang lumipas nang bigla naming bumukas ang pintuan at iniluwa noon
ang Mama ko. I stood up and kissed her cheeks pagkatapos ay nagpaalam akong lumabas
para mamili ng pagkain. I didn't want to be in the same room as my mom. I hated her
for what she made me do - bonus talaga na mabait sa akin si Sebastian.

Lumabas ako ng ospital para pumunta sa isang café. I bought a bunch of cakes and
sandwiches. Bumili na rin ako ng kape at isang bote ng fresh orange juice para kay
Papa. Pinaghintay pa ako ng barista para sa order kong kape. I sat on a chair near
the window. Naghihintay lang ako. And somehow, something kicked in my chest when I
recognized the song playing inside the café.

Lay a whisper on my pillow,leave the winter on the ground.I wake up lonely,there's

air of silence in the bedroomand all aroundTouch me now, I close my eyes and dream
away.

Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Somehow that song reminded me so
much of the love that I lost almost six years ago. It was so heartbreaking. Noon
nabasa ko na ang mga alaala ang pinakamasakit na maiiwan sa tao kapag siya na lang
ang naiwan and right now I'm feeling that. Walang araw na hindi ko inisip at
minahal si Yvo. Mahal na mahal ko siya - kahit ang sakit - sakit na.

It must have been love but it's over now.It must have been good but I lost it
somehow.It must have been love but it's over now.From the moment we touched, 'til
the time had run out.

I wiped my tears. I didn't even realized that I was crying. Nakatingin pa din ako
sa bintana at sinisino ang mga nasa labas. I was thinking that maybe I would see
Yvo. Kung sakaling makikita ko siya - ano nga kayang mararamdaman ko?

I just sighed. I was thinking of impossible things again. The music faded.
Nagmumuni-muni pa rin ako sa upuan ko nang bigla na lang tumigil ang mundo ko. The
barista spoke - tamang0tama iyon para marinig ko - hindi malakas, hindi rin gaanong
mahina. Awtomatikong umikot ang mga mata ko para hanapin ang taong iyon...

My heart stopped beating.

My world stopped revolving.

Yvo! Espresso for Yvo!

Nag-iba ang paghinga ko. Nakita kong tumayo mula sa kung saan ang tinawag ng
barista. My mouth fell open. Alam kong maraming Yvo sa mundo pero siya ang Yvo na
hanggang ngayon ay isinisigaw ng puso ko.

He looked very different now. Wala na ang mahaba niyang buhok. He looked leaner and
more masculine. He looked very vicious and ruthless. Hindi pa siya nagsasalita ay
ganoon na lang ang epekto niya sa akin. My tears fell again. Hindi ko alam kung
bakit ako naiiyak - dahil bas a katotohanan na hindi na siya sa akin o dahil sa
katotohanan na wala nang pag-asang balikan niya pa ako.

Time changes people - he changed, I changed - but my feelings remained the same.
But I wonder - how about his feelings?

Is he still in love with me?

I silently prayed to God that in his hearts of hearts that he's still in love with
me and that he would be my knight-in-shining armor and he will save me from this
loneliness. Alam kong mapapatawad niya ako.

My eyes widened again when I saw him looking my way. Bahagyang kumunot ang noo niya
habang nakatitig sa akin. But then someone called him and his attention was caught
by that woman.

"Yvo, let's go, naghihintay na ang tatay mo."

He left. Napalunok ako. He didn't even looked back.

----------------

I think that I saw Althea but then --- I'm not sure.

Napabuntong hininga na lang ako habang nakatayo sa balcony ng bahay ni Uncle Adam.
It was his birthday at nagkaroon ng maliit na salu-salo ang buong pamilya. Everyone
was inside --- si Uncle Luke and his wife Aunt Apollo and their.children, si Aunt
Laide tapos si Gianna. Sa pamilya namin si Yllak lang ang wala hanggang ngayon kasi
ay galit pa rin siya sa ginawang paglayo ni Yna sa kanya dahil na rin kay Nanay at
Tatay. Hindi ko naman siya kunakalimutan na oangaralan. Iniintindi ko siya - he was
hurt pero.magkaiba kami. Kahit naman kailan ay hindi siya nagalit kay Yna
samantalang ako palagi kobg nararamdaman ang galit ko kay Thea.

"Yvo..." Napalingon ako nang marinig ko ang boses ni Kuya Yto. He was holding two
bottles of beer. Binigyan niya ako ng isa at saka tumabi sa akin. Sabay naming
nilagok ang beer at sabay g nagbuntong hininga. I'm sure.was sighing like that
because of work --- I on the other hand was sighing because of what happened
earlier.
Pamilyar na pamilyar para sa akin ang mata ng babaeng iyon. Kung hindi kang siya
payat aakalain kong siya Thea but something ib my was telling me that it is indeed
her. May posibilidad naman na ganoon na ang hitsura niya.

"Kamusta si Yllak?" Tanong ni Kuya sa akin. Alam naman siguro niya na may
komunikasyon kaming dalawa. I grinned at him.

"Buhay pa naman, kuya."

"Kailan ba siya babalik? Miss na miss na siya ni Nanay."

"Sinapak mo kasi. Alam mo naman iyon. Mana kay tatay, mainitin ang ulo. Give him
time--- he'll come around." Tumango si Kuya Yto. Maya-maya ay nakisali na rin kami
sa iba pa. I was having a great time but then bigla kong naisip ang babae sa cafe.
Naniniwala na ako na si Thea iyon. Kung sabagay ay malalaman ko rin naman iyon.

I was just watching my family as I satnd before them. Alam kong may lungkot sa mga
mata ni Nanay. I know that she was missing Yllak and Yna so much. Hindi ko naman
masisisi si Nanay. Mahal na mahal niya ang mga kapatid ko.

Tinabihan ko siya at saka yumakap sa kanya. She looked at me.

"Naglalambing ako nanay..." Hinalikan ko siya sa pisngi. I wanted to take her

sadness away. Kung pwede lang sana talaga.

"Kailan ka ba mag-aasawa, Yvo?" Tanong niya sa akin. "Nasaan na ba iyong

ipinakilala mo sa akin noon? Si Thea?" Tanong pa ni Nanay sa akin. Tumaas lang ang
sulok ng labi ko habang hinahaplos ni Nanay ang buhok ko.

"Married nanay, kaya hanapan mo na ako ng mapapangasawa." Biro ko pa. Napailing na

lamang si Nanay aa akin at saka hinagkan ako sa pisngi. Natutuwa naman ako dahil
kahit paano ay napangiti ko siya. Napansin kong nakatingin sa amin si tatay ---- he
was smiling too. I realized that his love for my mom never faded but multiplied
over the years that have passed.

Kung sabagay ay ganoon nga lahat ng mga Consunji.

Sabi nga sa akin noon ni Tatay ---A Consunji only loved once.

That was the saying but I don't know if I'm gonna stick with that rule or break it.

Nang lumalim na ang gabi ay nagpaalam na rin ako. Ako ang pinakaunang umalis sa
lahat. Bago ako makaalis ng mansyon nila Uncle Adam ay nakita ko si Hermes na
nakatingin sa akin at nakangisi. Umalis na lang ako at hindi na siya pinansin. Mula
noong bata ay si Hermes na ang kalaban ko sa lahat ng bagay. Noong high school kami
ay pareho kaming nasa iisang klase ---madalas ay tied up kami sa pagiging rank one
--- isang bagay na kahit kailan ay hindi naresolba. Madalas sabihin noon ni Auntie
Apollo na magkasing talino kami ni Hermes.

Sumakay ako sa Harley Davidson ni Yllak. Hiniram ko iyon sa kanya noong huli kaming
nagkita. Wala naman siyang ginagawa kundi ang mahiga, maghintay at magalit sa mundo
habang naghihintay siya kay Yna. Hindi ako gaanong nag-aalala--- alam ko naman na
babalik si Yna kay Yllak -- she just needed space.

Habang nasa daan ay iniisip ko na naman ang babaeng nakita ko sa cafe. Kung si Thea
nga iyon --- napatunayan ko lang na hindi na siya ang babaeng minahal ko. I like
her the way she was. I loved the way she looked. Kung sabagay binabago ng panahon
ang tao.

Habang papaliko ako sa intersection ay napansin ko ang isang malaking pigura ng

isang babaeng umiiyak habang nakaupo sa bangketa.

She was wearing a pink ensemble ---may malaking ribbon siya sa ulo.Nakadukduk siya
habang gumagalaw ang mga balikat.

I stopped the bike. Bumaba ako doon at pinuntahan siya.

"Miss..." Yumuko ako. She looked up at me. Pamilyar siya sa akin. Mugto ang kanyang
mga mata.

"Hindi ako, okay kaya wag kang magtatanong. I just lost half of my heart so stop
looking at me like I'm somekind of a baboy in the palengke!"

=================

3. That gesture

"Oh my gosh! I'm so sorry, Sir!"

Agad akong napatayo nang makilala ko kung sino ang nasa harapan ko. I don't know
his name but I know him and according to my co-workers he is one of my bosses and I
yelled at him - oh my god! Oh my god talaga! I didn't even bother wiping my tears
away. Wala akong care kung kala tang mascara ko basta kailangan kong mag-sorry sa
boss ko. I bit my lower lip. He looked as if he just got out of a very formal
party. He's in a suit. His eyes and hair is as black as the night and I couldn't
seem to forget the first moment I saw him.

He gave me a chaste kiss at the side of my lips.

Oh my gosh talaga! Why am I so bobo?!

"S-sir, sorry po. I didn't see you." Nagyuko ako ng ulo. Hiyang-hiya ako. Paano pa
ako haharap sa boss ko? Bago lang ako sa trabaho at bago lang ako sa mundong ito
baka mamaya ay i-fire niya ako. Ayokong ma-fire! Daddy pa naman is so proud of me
because I got a job that is not related to our family business or to my mom's
teaching job.

"What are you doing there?" He asked me. Mataman siyang nakatingin sa akin na para
bang hindi niya alintana ang hitsura kong mukhang nadumihang cotton kendi. Kinagat
ko ang labi ko. Sinubukan kong itaas ang braso ko para punasan ang pawis ko nang
maamoy ko ang sarili ko.

Amoy sukang Datu Puti! I'm so maasim na! And so oily! I really hate Edgar for doing
this to me! How dare he cheat on me with that barbeque stick! Bigla na naman akong
nanlumo nang maalala ko kung anong ginawa niya sa akin.

For crying out loud! Anniversary namin and I was about to give him my virginity
buti na lang at hindi ko naibigay sa kanya kundi maghahalo ang puti at de color sa
labahan! I just sighed. I never wanted to feel like this. Ang gusto ko lang ay
maging masaya. Positibo akong tao - lahat sa paligid ko ay tinitingnan ko bilang
masayang bagay. Kuntento ako sa kung anong meron ako at hindi ako naghahanap ng
kahit na ano. Ganoon ako pinalaki ng mga magulang ko at ganoon ko tingnan ang
buhay. For me, every sunset is a start of a new beginning and every sunrise is a
journey worth taking. I sighed.

Noong hindi ko nakikilala si Edgar ay masaya naman ako. I never even thought of
having a boyfriend noong hindi ko pa siya kilala. But when I met him - I started
having dreams of having a special someone - someone whom I can hold hands with or
kiss whenever I like. I didn't want to be alone all of a sudden, kaya noong
nilagawan niya ako, sinagot ko siya agad. Siya ang naging kasama ko sa buong
college life ko. He's two years older than me, mas maaga siyang nakatapos kaysa sa
akin pero palagi niya pa rin niya akong pinupuntahan. I sighed. Ang sakit-sakit ng
puso ko.

"I'm very sorry, Sir."

"What are you doing at the sidewalk, Miss?" He asked again. Para bang hindi na niya
ako natatandaan. Malandi lang siguro talaga siya. Nagkibit-balikat na lang ako.

"Nothing, Sir. I'm just counting the dirt. Uuwi na po ako." Nilagpasan ko siya. I
tried saving my dignity. Isang linggo pa lang ako sa kompanya nila ay nasigawan ko
na ang boss ko. Nakakahiya talaga. Ano na lang ang iisipin niya sa akin?

Humakbang ako palayo pero naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. When I looked
at him, I saw him grinning like a little boy. Something inside me made me wanna
grin like that.
"You wanna go grab some ice cream?" Biglaang tanong niya. Napataas ang kilay ko.
Sabagay, gusto ko rin ng ice cream. Gusto ko ng malamig na ice cream, tapos
strawberry flavor, tapos didilaan ko hanggang sa makalimutan ko na ang ginawa sa
akin ni Edgar. Marahan akong tumango sa kanya. He took my hand and made me walk.
Tumawid lang naman kami at tinungo ang 7/11 sa tapat. Pumasok kami. Tahimik lang
naman ako. I sat on one of the chairs inside but he looked at me and signaled me to
come to him and so I did. Tumapat kami sa freezer at saka tumingin sa loob niyon.
Nakita ko agad ang strawberry ice cream na gusto ko. I looked at him tapos ay
tinuro ko ang isang gallon ng ice cream. He just looked at me. Sumenyas siya ng
number one sa kanyang daliri tapos ay tumango ako. Bigla siyang ngumiti. Binuksan
niya iyon para kunin ang itinuro ko saka binayaran sa counter.

I sat on the chair again while waiting for him. Hindi naman siya nagtagal. Nang
bumalik siya sa akin ay may dala na siyang dalawang kutsara at iyong ice cream ko.
Nilapag niya iyon sa mesa at saka tumabi sa akin.

"Salamat, Sir po." Mahinang wika ko. Binuksan ko ang gallon at tumikhim na. Just a
taste of the ice cream alone is enough to out a smile on my face. Naalala ko tuloy
si Kuya Yckos - my cousin. Ito kasi ang hanap-buhay niya. He makes ice cream.
Naalala ko noong minsan na dumalaw ako sa factory niya, ipinaggawa niya ako ng
Liway Strawberry. Inisip kong hindi kainin iyon pero hindi ko rin napigilan. The
men in my family loves spoiling me.

"Now, tell me again why you are sitting on the pavement while crying your eyes
out..." There was dominance in his voice. Napatitig tuloy ako sa kanya. Kumakain na
rin siya ng ice cream ngayon. Napakagat ako ng labi. He looked cute. I silently
giggled.

"I wasn't crying." Wika ko pa.

"Liar. Kalat iyong mascara mo, hindi ka umiyak?" Tanong niya. He grinned. "I have
two sisters and the last time I saw a smudged mascara was when my sister got
married." Pagak pa siyang tumawa. Napapatitig lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung
bakit napapatingin ako sa kanya. There's something in his features that makes me
look at him - parang habang tumatagal ay guma-gwapo siya sa paningin ko. He had
this vampire vibe in him tapos palagi pa siyang naka - dark colors ang suot.
Napalunok ako. Napatingin na lang ako sa bintana. Hindi ko alam kung anong oras na
pero kaunti na lang ang sasakyan sa daan. Halos wala nang tao at wala nang ingay na
maririnig. I sighed.

"I lost half of my heart." Wika ko. I felt that nagging pain in my chest again.
"Naghanap siya ng mas sexy eh." Tumaas ang sulok ng bibig ko. Hindi ko maituloy ang
kwento ko - parang naririnig ko pa nga ang matatalim na salitang sinabi niya sa
akin kanina.

"Liway, hindi na kita mahal. Minahal kita pero tapos na. Ayokong ma-trap sa'yo.
Hitsura mong iyan!" Sigaw niya sa akin. That broke my heart. Minahal ko siya -
sobrang minahal ko siya.
Nakita kong nakatingin siya sa akin. May kung ano sa kanyang mga mata na hindi ko
mawari. Nagkibit-balikat ako.

"Mataba kasi ako kaya iniwan niya ako. Pinagpalit niya ako kay Martina Mendez,
iyong model ng alak." May kung anong mapait na likido sa aking lalamunan. He was
just looking at me. "Mas maganda naman talaga sa akin iyon. Biro mo, 30, 24, 36
samantalang ako - 34, 40, 40. Siya, bote ng coke, ako gasul. Siya voluptuous siya
ako, Bulbasaur. Ang sad nu? Iyong mga tulad kong ganito, hindi kami sasaya, we can
never find true love easily because the people around us are superficial. If ever
we do, it's what you call luck."

Bumuntong - hininga ako. "But hey, you know, Sir - That's life. We gain some, we
lose some. We fall, we crawl! Sabi nga diba, what doesn't kill you makes you
stronger. I'm alive and what happened to me today will only make me stronger."

"I once know a girl like you..." Biglaang wika niya. "Once... it's all in the past
now." Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko. "A woman like you should be
treated like a princess..." Ngumisi na naman siya sa akin. Natulala ako.

"Thank you, Sir." Wika ko na lang. Itinuro niya sa akin ang ice cream. Muli akong
kumuha niyon at saka kumain. We were just smiling at each other habang sumusubo.
The ice cream tasted better and I felt better because of him. Hindi na ako mag-isa.
Pakiramdam ko kasi ay naiintindihan niya ako.

Naubos namin ang ice cream na binili niya. Matapos iyon ay sabay na kaming lumabas
ng 7/11. We stood in front of the store and looked at the stars.

"My name is Liwayway - Liway for short, Sir."

"Call me Yvo." Sagot niya. Kinindatan niya ako at saka umalis. I sighed again.
Pinanood ko siya habang naglalakad palayo. Napapangiti ako. Bigla ay parang
nakalimutan ko ang sakit na iniiyakan ko kanina...

--------------

"Why are we running again, bro?"

Iyon ang tanong sa akin ni Yllak habang iniikot namin ang Mango Park sa Metro. I
woke up early that morning and went straight to him to wake him up so I could do my
morning run. I needed to burn the ice cream I ate with Liway last night. Napailing
ako nang maalala ko siya. Hindi ko nga alam kung bakit ko siya kinausap. She just
reminded me of Thea - the way she looked, she reminded me of her, but when I talked
to her that moment, I realized that they might have the same body weight but they
have different personalities. May kakaiba siyang outlook sa buhay and that caught
my attention.
"Yvo! Sandali! Inaantok pa ako! It's five-thirty in the morning and you expect me
to run? I'm still hang over!" Reklamo pa ng kapatid ko. Huminto ako sa pagtakbo at
saka hinarap si Yllak. Nakapataong sa mga tuhod niya ang kamay niya at humihingal.
Napapailing ako.

"I told you to stop drinking. Babalik naman si Yna." Nakangising sagot ko. He
looked at me.

"That thought is promising but what if she meets someone else? What if she comes
back but she's with someone else?" Inis na inis na tanong niya. Natatawa ako kay
Yllak. Hanggang ngayon kasi ay hindi niya pa rin naiintindihan ang punto ni Yna
kaya mas pinili nitong iwan siya. I know that Yna left so that the wounds will be
healed. Sa isip ni Yllak, umalis si Yna dahil naduwag ito. Kung papairalin lang
kasi ng kapatid ko ang ulo niya at hindi ang init ng ulo niya ay mas magiging
madali ang lahat para sa kanya.

In some ways, I know the feeling of waiting. Isang taon akong naghintay noon para
balikan ako ni Althea. Ilang beses akong bumabalik sa beach kung saan niya ako
iniwan noon pero nagmukha akong tanga. I didn't tell anyone about that because I
didn't want them to think that I got my heart broken. I'm from a family of
heartbreakers and ruthless womanizers - walang lugar sa pamilya ko ang naghihintay.

Well except for Yllak.

"What are you gonna do if that happens, Yllak?" Kitang-kita kong nagkuyom ang mga
palad niya. Nanlilisik ang mga mata niyang tumingin sa akin.

"Papatayin ko siya, Yvo. Tapos, kukunin ko si Yna sa kanya."

"That's my brother. Now, let's get you ready for killing." Tinapik ko ang balikat
niya at sabay na kaming tumakbo sa pagkakataong iyon. I was listening to Greenday
while running. Si Yllak naman ay may pinakikinggan din pero hindi ko naman alam
kung ano - it's probably queen or something else.

"When are you gonna answer Nanay's call?" Noon siya napahinto na naman sa pagtakbo.
Tumitig lang si Yllak sa akin at saka umiling. Binatukan ko siya. "Paano mo
natitiis ang nanay ng ganyan?"

"Nagtatampo ako pero hindi ako galit. Miss ko na rin sila ni Tatay pero ayoko
munang makipag-usap. Akala mo ba hindi ako pinagagalitan ni Ate sa ginagawa ko? Si
Ate naman gusto akong ipakausap kay Yto - mas lalong ayokjo dahil baka masapak ko
siya. Hindi ko lang talaga maitindihan kung bakit hindi nila makita na mahal namin
ni Yna ang isa't-isa. Yvo we are made for each other. My soul is for her and my
heart..."

Wala na akong narinig na kahit na ano sa mga sinabi ni Yllak. Naging background na
lang ang boses niya pati na rin ang mga tao sa paligid. Dumako ang mga mata ko sa
isa sa mga benches doon at kinikilala ang isang pamilyar na mukhang nakita ko na
rin noong isang araw - ang mukhang naging laman ng isipan ko nang panandalian
ngunit heto na naman ngayon.

Hindi ako nagkakamali. The woman I saw at the coffee shop a week ago was Thea and
this woman I'm looking at now is really her. Nakaupo siya sa bench at may hawak na
libro. Hindi siya nag-iisa. Maya-maya ay lumapit sa kanya ang isang lalaking halos
doble ang edad sa kanya. She smiled at him. I gritted my teeth.

How dare she smile at him like that?

I felt jealous.

Alam kong wala akong karapatan pero iyon ang nararamdaman ko. Like what Yllak have
said earlier, I also want to kill the old man with my bare hands.

Hinawakan ni Thea ang kamay ng matanda.

Hindi naman na ako nakapagpigil. Lumakad ako papalapit sa kanila. My blood is

rushing in my head. I want to hurt the two of them in every possible way I know.

"Y-yvo?! Hey!" I heard Yllak but I didn't stop. Palapit ako nang palapit. Finally,
Thea's eyes met mine. Kitang-kita kong umawang ang labi niya habang titig na titig
sa akin.

"Althea Sana Santibanez..." Buong-buong sambit ko sa pangalan niya. Napalunok siya.

Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. Gone was all the Althea I knew. All that's
left now is the Althea who married Sebastian.

"Y-yvo..." Napapikit ako nang tawagin niya ang pangalan ko. I inhaled the air we
are both breathing now. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. She was still
there, she was holding Sebastian's hand like her life depended on it.

I grinned.

"No one forgets my name that easy..."

I walked away. Gusto kong matandaan ni Thea ang araw na ito. She called my name. It
means that she invited me back in her life - this is what I have been waiting for -
the right time for revenge. My moment and I will make sure that she'll feel every
bits of pain that she ever inflicted in my being.

"Remember what I told you, Yllak?" Tanong ko sa kapatid ko habang naglalakad kami
palayo. "Good things come to those who wait... and my moment just came..."
=================

4. Why am I?

"What are you planning? I heard revenge in your voice, Yvo. Natatakot si Thea
sa'yo. I saw it in her eyes."

Kinunutan ko lang ng noo si Yllak habang nagkakape ako sa loob ng unit niya. He was
still half naked and sweaty - ilang beses ko nang sinabi sa kanya na magbihis na
siya at baka sipunin siya pero mukhang walang naririnig ang kapatid ko. He was
obsess with the fact that we saw Thea earlier and somehow he was able to know what
I have in mind. Para bang nabasa niya ang naisip ko at gagawa siya ng paraan para
pigilan ako but then, the revenge I'm planning is inevitable. Hindi ko hahayaang
mawala pa ito sa mga kamay ko.

I saw the way she looks at me. There was longing in her eyes, she was still in love
with me. Hindi naman ako ipinanganak kahapon. I know everything about her and their
marriage. Inalam ko ang lahat at lalo kong ikinagalit iyon. Para bang minaliit niya
masyado ang kakayahan ko. I came from one of the richest family in Asia - I could
help her but she chose to break my heart instead. Galit na galit ako kay Thea noong
araw na iyon. Hindi ko matanggap at hindi ko kahit kailan matatanggap ang ginawa
niya. Twenty-first century na ngayon at hindi na uso ang mga martir. People like
that should be shot at the back and should be thrown on the sea.

Thea is one of those people.

"Ang daldal mo. Kanino ka ba nagmana?" Inis na wika ko. I took my hoodie and bade
Yllak goodbye. Inis na inis ako sa kanya. Hindi niya ako maintindihan dahil hindi
pa naman niya nararamdaman ang naramdaman ko noong iwan ako ni Thea. Yna left him
but I know that there's a hundred percent chance Yna will come back to him. Sa
akin, nandito na, abot kamay ko na pero hindi na pwede dahil may asawa na siya. How
sick is that. From the way I look, ipinagpalit niya ako sa isang lalaking pwede na
niyang maging tatay. That man is even older than my father. Paano niya nasisikmura
ang pakikisama sa lalaking iyon?

I left Yllak's building and rode my Bentley Continental GT. I was driving fast -
para bang may hinahabol ako. I kept my speed - hanggang sa nakarating ako sa bahay.
Masama ang loob ko. I want burst. But I promised myself that I will never let Thea
take over my being - not ever.

Sinalubong ako ng tanawin ng mga magulang ko. Nanay was fixing Tatay's coat. Tatay
was standing still while looking at her with so much fondness in their eyes.
Twenty-six years of marriage and yet my father still looks at my mother like she
was the only person that ever walked on Earth.

"Oh, Yvo, nandyan ka na pala." Nanay turned to me after fixing tatay's coat. She
walked towards me to give me a kiss. "Kumain ka na ba?" I smiled at her. Tumango na
lang ako at saka hinagkan siya sa pisngi. Kung may isang babae sa mundo na kaya
kong ipagpalit ang buhay ko - maging masaya lang siya - iyon ang nanay ko.
"Saan ka galing?" Tatay asked. I cleared my throat.

"I went out for a jog. Kasama ko si Yllak." Napuno ng katahimikan ang paligid
naming tatlo nang mabanggit ang pangalan ni Yllak. Bumuntong-hininga si Nanay at
saka bumalik sa tabi ni Tatay.

"Okay siya, Nay. Wag kang mag-alala. Babalik siya. Just give him time." I gave my
parents a kind smile pagkatapos noon ay nagpaalam na ako sa kanila na aakyat sa
silid ko para mag-ayos na. I was still thinking about Althea and how much her eyes
were screaming my name. She wants me - wants me still - I know, I could feel it in
my bones and that is a good thing. Mas mapapadali ang lahat.

I took a bath. Habang nasa ilalim ng dutsa ay si Thea pa rin ang naiisip ko. I'm
actually happy to see that fear in her eyes. Para bang matagal na niyang hinihintay
ang pagkakataong makita ako.

I looked at myself in the mirror. I was grinning evilly. I took a deep breath and
smiled.

"This is just the beginning."

---------------------

"Good morning, Edgar ko..."

Matagal. Matagal na matagal kong tinitigan ang text message na iyon sa phone ko.
Nasanay kasi ako na sa umaga - pagkagising ko pa lang ay si Edgar na ang unang
kakausapin ko. Kung hindi ko siya kakausapin ay ite-text ko naman siya pero ngayon,
na-realize ko na hindi na nga pala kami. Wala na si Edgar at Liway. We're just two
people from the past and that hurts so much. Napahawak ako sa dibdib ko. Hindi ako
makahinga sa sakit pero ipinangako ko naman sa sarili ko na hindi na ako iiyak para
lamang kay Edgar. He's an asshole and an A class heartbreaker. He's not worth of my
tears.

I stood up and walked straight to my window. Binuksan ko ang bintana ko at ngumiti.

Sinabayan ko ang ngiti na iyon nang malakas na sigaw:

"Good morning Philippines! Good morning world! I am beautiful and sexy as hell! My
name is Liway Emilio and I can beat this pain!"

Nakangiti na ako matapos iyon. Wala naming mangyayari sa akin kung iiyakan ko ang
paligid ko. Hindi naman hihinto ang buong mundo dahil lang sa broken hearted ako.
It is a new beginning. Hindi naman ako namatay nang ipagpalit ako ni Edgar sa isang
mas sexy na babae - I'm alive and I should be thankful because of that.

Nag-ayos na ako at saka bumaba para kumain na. I wore my favorite sky blue dress.
Bagay na bagay iyon sa akin. Binili iyon ni Mommy sa akin noong minsang magpunta
siya sa Tutuban. Nakakatuwa nga kasi nakakita siya ng plus size boutique doon at
maraming magagandang damit.

"Good morning Mommy!" Batik o sa kanya nang makababa ako ng hagdan. She was inside
the dining are preparing breakfast. Hinalikan ko siya sa pisngi. "Si Dad po?"
Tanong ko nang makaupo ako sa pwesto ko. She looked at me.

"Umalis nang maaga. May lakad sila ng Uncle Trey mo." Paliwanag niya sa akin. My
mother's name is Mary Grace Emilio but my father calls him Bling. Hindi ko alam
kung bakit ganoon ang tawag ni Daddy sa kanya but I find it cute. I smiled at her.
Napansin kong tinititigan niya ako. Bigla siyang nagbuntong-hininga.

"Umiyak ka ba, baby?" Tanong niya sa akin. Na-freeze ang ngiti ko. Matagal ako
bago nakasagot. Iniisip ko pa kung sasabihin ko kay Mommy ang lahat ng ginawa sa
akin ni Edgar pero sa huli ay pinili ko na lang na tumahimik kasi wala naming
mangyayari kahit sabihin ko pa. Magmumukha lang akong pathetic. I'll move on from
him at ipapakita ko sa kanya na hindi siya kawalan sa akin.

"Mom! Hindi no! Bakit naman ako iiyak." Ngumuso na lang ako at kumuha ng isang
piraso ng jumbo hotdog at saka tininidor iyon. I started eating. Si mommy naman ay
titig na titig sa akin. Napabuntong - hininga na nanaman siya.

"Iniisip ko ang Kuya Ido mo." Biglang wika niya. Natigil naman ako sa pagkain at
saka tumingin na naman kay Mommy. Kuya Ido is my one and only brother. Malayo siya
sa amin dahil matagal na silang may sigalot ni Papa. Birthday niya kasi sa isang
linggo kaya siguro nag-aalala na naman sa kanya si Mommy. Hindi ko naman kasi
maintindihan si Kuya kung anong ayaw niya kay Dad. Bata pa kasi ako noong umalis si
Kuya, that was ten years ago, I was only thirteen and Kuya was eighteen. Mula noon,
hindi ko na siya madalas makita.

"Ma, malaki na si Kuya! Wag ka nang malungkot! Magkakabati rin sila ha!" Tumayo ako
at niyakap ko si Mommy. Kinalma ko siya at saka bumalik na sa pagkain. Nagkwentuhan
kaming dalawa. Pilit kong iniiba ang usapan. Ayokong nakikitang malungkot si Mommy.
Nang matapos akong kumain ay nagpaalam na ako sa kanyang papasok na ako sa trabaho.
Habang nasa taxi ay tinawagan ko si Kuya Ido pero hindi naman siya sumasagot so I
just left him a message instead. Sa away ni Dad at ni Kuya, si Mommy ang pinaka-
apektado sa lahat.

I sighed again. Huminto ang taxi sa tapat ng building na pinagtatrabahuhan ko. I

paid the driver and got out. Habang naglalakad papasok ng building ay bigla kong
naalala si Yvo - ang boss ko na inilibre ako ng ice cream kagabi. I was smiling at
that thought. Napakabait niya. Kung ibang boss iyon, mangingimi siyang kausapin
ako o baka pinagalitan na niya ako dahil nasigawan ko siya. Pero hindi, he was nice
to me and that really built up my confidence.
"Good morning, Manong guard." Nakangiting wika ko.

"Morning, Hetty." Bating pabalik niya. I just made a face. Sanay na ako sa isang
linggong itinagal ko dito ay palaging ganoon ang pagbati niya sa akin. I was
humming while walking. Iniisip ko na ang best revenge ko para kay Edgar ang
pagpapasexy. I wanna be sexy like the girl he's with now pero ang hirap-hirap naman
kasing magpapayat! I tried it many times pero bumabalik din ako. Sabi ni Mommy,
wala kasi akong control saka noon kasi madalas akong umiiyak dahil kay Edgar,
madalas niya kasi akong paiyakin noon. Kaya imbes na pumayat ako lalo akong
tumataba dahil sa stress eating.

Narating ko ang office namin. Tatlo kaming gumagamit ng office na iyon. Si Ate
Lally - ang in charge sa productions, si Ernestoe, sa designs at ako naman ang in-
charge sa effects at animations. Masayang binate ko sila.

"Good morning!" I was full of life pero hindi nila ako pinapansin. Nakatingin lang
sila sa table ko na para bang may experiment doon. Nagtatakang lumapit ako sa
kanila.

"Hoy mga ateng!" Ginulat ko sila pero tulad nila ay napatulala ako. In my table, I
found a bouquet of fresh strawberries. Red na red ang mga iyon - kasing red ng
strawberry ice cream na kinain ko kagabi.

"Kaloka ka, Tabatina! May secret admirer ka!" Napaawang ang labi ko. Nanginginig
ang kamay ko na inabot koi yon. Totoo ba ito? Isang tao lang ang naiisip kong
magbibigay sa akin niyon sa puntong ito ng buhay ko at walang iba iyon kundi si
Edgar.

Pero bakit niya iyon gagawin? We broke up. Ibig bang sabihin nito ay
nakikipagbalikan siya? Hindi ako makahinga. Hindi ako makapag-isip. Hindi ko na nga
alam kung anong gagawin ko. Napansin ko ang card na nakasuksok sa gitna ng bouquet.
Dahan-dahan kong inalis iyon at saka binasa.

Napaawang ang mga labi ko.

You deserve all the strawberries in Baguio. Smile, Liway. It's a new beginning. I'm
glad to be a part of your new beginning.

My heart beat fast. Ngayon sigurado ako na hindi kay Edgar galing ang mga ito...

--------------------------

"What are we doing here, Seb?"

Halos manginig ang buong katawan ko nang makilala ko ang building na nasa harapan
ko. It was the building of Yvo's Ad Agency. How do I know? Of course I know, I
stalk his facebook and his IG account. At sa tuwing makikita ko iyon ay ganoon na
lang ang sakit at panghihinayang na nararamdaman ko.

"Thean, we're here because we need them. Kailangan ng kompanya natin ng exposure,
ad commercials and they are the answer to my problem." Malumanay na paliwanag niya.
Hindi ko alam at wala akong ideya na pupunta kami dito ngayon. Hindi ko alam kung
anong mangyayari sa akin. Kahapon noong magkita kaming dalawa ni Yvo ay ganoon na
lang ang kabang naramdaman ko. Bumalik sa akin ang lahat - iyong unang beses kaming
nagkakilala - iyong unang date namin, the moment he asked me to be his girl -
everything and those memories have inflicted me pain.

Tapos ay ito pa ang mangyayari ngayon.

"Seb ayoko..." Mahinang wika ko. Napaluha ako agad. Naramdaman kong hinawakan ni
Sebastian ang kamay ko.

"Conquer your fear, Althea." Pagkasabi niyon ay hinatak niya ako pababa ng
sasakyan. I was wearing a dress - a yellow sun dress, I let my hair fall down.
Nanginginig ang buong katawan ko habang naglalakad kami at kahit na noong makapasok
kami sa loob ng office na iyon ay hindi naibsan ang panginginig kong iyon.

They were expecting Sebastian. Iyon ang napansin ko sa mga tao sa paligid. Welcome
na welcome siya doon. They were greeting him, they were entertaining us.
Ipinakikilala niya ako sa lahat bilang asawa niya at hindi lang iisang beses kong
nahuli ang ilan sa kanila na nagtataas ng kilay habang tinitingnan ako mula ulo
hanggang paa. I didn't mind. Sanay na ako sa ganoong tingin. Being young and being
the wife of a man like Sebastian - alam na alam ko na ang mga tinging iyon.

"This way to the conference room, Sir." Wika ng isang babae doon. I held on to
Sebastian like my life depends on him. We reached the conference room. Pagpasok ko
pa lang ay naramdaman ko na ang isang pares ng mga matang alam kong nakatitig sa
akin. Slowly, I looked around and I found Yvo sitting on the other side of the
room, looking at me. He is the debonair in black. Napalunok ako. Yvo stood up.

"Good morning, Mr. and Mrs. Mendoza." Binigyang-diin niya ang salitang Mrs. at saka
tumitig sa akin. "This is my team and they are the ones who did the presentation.
Magsimula na tayo." Utos niya. Naupo ako sa tabi ni Sebastian. He held my hand. I
smiled at him. Nang bumalik ang tingin ko kay Yvo ay sukdulang galit ang nakita ko
sa mga mata niya.

Namatay ang ilaw. Yvo's team started the presentation. I was listening at them.
Napapalunok ako. Hindi ko alam kung bakit kahit patay ang ilaw ay dama ko ang
tingin niya sa akin. Naiilang ako. Hindi ako makapag-focus. I ended up leaving the
room. Sinabi ko na lang kay Sebastian na kailangan kong pumunta sa rest room.

I found myself crying inside a cubicle. Hindi ko alam kung para saan ang mga luhang
iyon - para bas a panghihinyang? Para ba sa mga what ifs sa isipan ko? Para sa
nawala para sa akin? Hindi ko alam. I let all my tears out. I cried like I never
cried before. Halos anim na taon na ang nakalipas pero iyong sakit na nararamdaman
ko ay ganoon pa rin, hindi nababawasan, hindi nawawala, nadaragdagan lang.

My phone rang. Tiningnan koi yon at nakita ang pangalan ni Sebastian. It means that
I had to go back to the conference room. Inayos ko ang sarili ko at saka lumabas ng
cubicle.

Halos mapasigaw ako nang makita kong nakatayo si Yvo malapit sa sink at tila ba
inip na inip na naghihintay sa akin.

"A-anong g-ginagawa m-mo dito?" Halos kainin ko ang lahat ng salitang alam ko nang
makita ko siyang nakatingin lang sa akin. He was staring at me. I missed those
eyes. Nanlaki ang mga mata ko nang ilang hakbangin niya ako. He grabbed my left
arm. Natatakot ako but when I looked at him, I was surprised to see gentleness in
his eyes. My mouth parted. His head was slowly moving towards mine. My lips were
quivering. I was waiting and when our lips met - pakiramdam ko ay naibsan ang uhaw
na matagal ko nang nararamdaman.

I was afraid to kiss him back. He stopped and stared at my eyes.

"Don't fight it, Althea. I know how much you want me."

He kissed me again and this time, my tears started falling. I asked myself the
question I've been trying to find the answer --- why am I still in love with Yvo
Jorge Consunji?

=================

5. No turning back

"Tell me, Thea, bakit ang tagal mo kanina sa rest room, anong nangyari, masama ba
ang pakiramdam mo?"

I almost gasped right after hearing Sebastian's question. Hindi ako agad nakasagot.
Nasa silid niya ako at pinaiinom siya ng gamot. Patulog na kami. Ang buong akala ko
ay hindi niya ako tatanungin nang ganoon. I just bit my lower lip and smiled at
him. Nagkibit-balikat na lang ako - I acted okay - iyong parang wala lang, iyong
parang hindi ako kinakabahan, pero kinakabahan ako kasi hindi ako alam kung anong
magiging reaksyon niya sa oras na malaman niya ang nangyari sa amin ni Yvo.

I sighed. Nararamdaman ko pa rin ang bawat hagod ng labi niya sa labi ko na para
bang magkahugpong pa rin an gaming mga labi. Wala akong ibang naisip kanina kundi
kung gaano ako nangulila kay Yvo at kung paano ko gustong maibsan niya ang
pangungulila na iyon. I kissed him with all that I have - all the power and all
that was ever left in me. Ginawa koi yon para sa sarili ko. Gusto kong maging
masaya. Gusto ko siyang makasama kahit na natatakot ako sag alit sa kanyang mga
mata.
"Natagal lang, alam mo naman. I need to be presentable." Tiningnan ako nang mariin
ni Sebastian. Ngumiti lang ako sa kanya tapos ay hinagkan siya sa pisngi. I said
goodnight to him and immediately left his room. Pumasok ako sa silid ko - ganoon pa
rin ang set up namin sa bagong mansyon na binili niya sa loob ng isang exclusive
village sa metro. May malaking verandah sa kwarto ko - it overlooks the city and
from where I am - I can also see the house in front of us. Malaki ang bahay sa
kabila - mukhang kilala ang mga taong nakatira doon dahil sa dami ng sasakyan at
mga lalaking nakaputi na nagpapalibot-libot sa bahay nila. I just stood there
savoring the view of the city from my room.

Naaalala ko na naman si Yvo. I missed him. Hanggang ngayon ay mabilis ang tibok ng
puso ko dahil na rin sa ginawa niyang paghalik sa akin. Paulit-ulit sa isipan ko
ang isinisigaw ng puso ko kanina - I miss him. I'm still in love with him. Hindi ko
alam kung kaya ko ngayon na harapin pa si Sebastian nang nakatingin sa kanyang mga
mata. I'm scared that he might hate me for what I did with Yvo but I can't seem to
disobey my heart.

I sighed. Isinara ko ang French door ko at bumalik sa kama ko. Sumadal ako sa
headboard at saka pumikit. I saw Yvo's face. His dark eyes and his face - that knee
shattering look. His voice and the way he called my name - it's just so...

Napadilat ako nang mag-ring ang phone ko. It was an unknown number. Kahit na hindi
ko alam kung sino iyon ay sinagot ko dahil baka emergency. Idinikit koi yon sa
tainga ko at saka ako nagsalita.

"He-hello..."

There was nothing in the other line. Wala akong marinig kundi ang mariing paghinga.
Kumunot ang noo ko. Tumibok nang mabilis ang puso ko. Is there a possibility that
the caller is indeed Yvo Consunji?

"Y-yvo..." Halos anas na iyon na lumabas sa bibig ko. Hindi ako makahinga. I heard
the other line sighing.

"I can't sleep, Althea. You have intoxicated my being again." Nanlaki ang mga mata
ko. Kumunot ang noo ko. Nanikip ang dibdib ko. Gusto kong sumigaw. I don't know if
he's saying those things just to make me fall - may ihuhulog pa ba ako? Hulog na
hulog na ako. Hindi ko alam kung anong mangyayari kapag sinunod ko ang puso ko
ngayon. Alam kong may mangyayari kapag hinayaan kong ma-expose ako kay Yvo pero
anong gagawin ko? I feel like I've been pushing away happiness for a long time at
ngayon na nakalatag sa akin ang happiness na iyon - kaya ko pa bang tumanggi.

"N-nasaan ka?" Tanong ko.

"Why? Do you wanna spend the night with me, Althea?" Tanong niya sa akin. My mind
is saying Yes! Gusto ko. Gusto ko siyang makasama. I bit my lower lip. Tumango ako
na para bang nakikita niya ako. Saka lang ako nagsalita.
"Gust-to ko, Yvo." Mahinang wika ko. Wala na akong pakialam kung masasaktan ako o
iiyak ako sa huli. I just wanna be with him because I wanna be happy. Yvo is my
happiness. I'll embrace him even if he pushes me away.

"Tell me where you are." Wika niya pa. Umiling ako.

"I'll just meet you at the Brewed Café, Yvo. Meet me fifteen minutes from now."
Agad kong tinapos ang tawag at saka nagbihis na. My heart is racing. Nanginginig pa
nga ang buong katawan ko habang nagbibihis ako. I wore a simple blue dress tapos at
pinatungan koi yon ng cardigan. Itinali ko ang buhok ko tapos ay kinuha ko ang bag
ko at umalis ako ng bahay. Siniguro ko munang tulog na ang lahat bago ako nagpunta
sa garahe para ilabas ang kotse ko. I drove fast. Gagawin ko na ito ngayon habang
nahihibang pa ako kay Yvo at sa mga nangyayari sa paligid ko.

Dumating ako sa Brewed café. Hindi pa ako nakakapark ay nakita ko na si Yvo na

nakasandal sa hood ng Audi A3 niya. He was still wearing that suit. Niluwagan na
niya ang necktie niya. Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. I was trying
to look for my sweet, naughty Yvo - the one I fell in love with and the one who
loves me. Napatingin siya sa direksyon ko. Marahil ay nakilala niya ako. Lumapit
siya sa sasakyan ko. He opened the door and looked at me.

"Move." He said and I did. Siya na ngayon ang nakaupo sa driver's seat. He started
driving. Nakatingin lang naman ako sa kotse niya na iniwan niya doon. I turned to
him.

"S-saan tayo pupunta, Yvo?" Tanong ko sa kanya. Lumiko siya sa intersection at saka
tinapakan nang mariin ang break. I was biting my lip.

"I'm hungry, Althea - but not for food."

Parang nanunuot sa mga ugat ko ang mga salitang binitiwan niya sa akin. Napasinghap
akong lalo nang ngumisi siya sa akin. Hindi na ako mapakali. Hindi ko na alam ang
nangyayari sa akin.

Ipinasok ni Yvo ang sasakyan sa loob ng isang building. I was sighing again. Ni-
park niya ang kotse at saka lumabas. Buong pag-aatubiling sumunod ako sa kanya.
Hindi talaga ako mapakali. He took my and went straight to the elevator. I was
biting my lips. My body is trembling. Alam kong nararamdaman niya iyon. Nakatingin
lang siya sa akin habang nasa loob kami ng elevator. Lalo akong hindi makahinga.

"Y-vo..."

"No talking, Althea..." Bigla siyang humarap sa akin. His eyes were at me - it was
very deep and very dark with intensity. Naglalakad siya papalapit sa akin.
Napapikit ako nang lumapat ang likod ko sa malamig na pader.

That was the moment when he claimed my lips. I closed my eyes. I let him invade my
being. Ang isang kamay niya ay nasa leeg ko habang ang isa ay nasa baywang ko. He
was kissing me like he's hungry and the only thing that can stop that hunger is my
lips. Inilapat ko ang mga palad ko sa dibdib niya. I kissed him back. I opened my
mouth for his tongue to play with mine. A moan escaped my lips - with the way he
kissed me - alam ko na ang mangyayari at hindi ko alam kung kakayanin ko ba...

Hindi ko alam kung kakayanin kong tumanggi.

The elevator stopped. It made a sound and that stopped Yvo from whatever he was
doing. Lumayo siya sa akin ngunit kinuha niya ang kamay ko at muli na naman akong
hinatak papunta sa pinakadulong pinto ng floor na iyon.

I realized that we're in the pent house when we got inside. Sumisikip ang dibdib
ko. Akala ko ay nasa likod ko pa si Yvo pero napansin kong nasa may bar na siya at
nagsasalin ng wine sa wine glass. He gave one to me.

"Nasaan ang asawa mo?" Tanong niya sa akin. Umiling ako.

'Ayokong pag-usapan. Yvo please." Wika ko na lang. Ngumisi lang siya sa akin.

"Bakit? You chose him. You're with him now. You're carrying his name and you're
having sex with that old man, ayaw mo siyang pag-usapan?" Sarkastikong tanong niya.
Umiling ako. Napahigpit ang hawak ko sa wine glass. Tinanong ko ang sarili ko kung
anong ginagawa ko sa lugar na ito. Gusto kong magsisi at sumama pa ako sa kanya.
Hindi naman dapat. Iinsultuhin lang naman niya ako at sasaktan.

"Althea..." He called my name. "Alam mo ba kung bakit ka nandito?" He asked me.

Tumango ako. Alam ko naman talaga. Alam ko rin na gusto niyang maghiganti sa akin.
Hindi naman kailangan na sobrang talino ko bago ko maisip kung anong tunay niyang
pakay. Kahit sa akin ay gusto kong maghiganti. Gusto kong hinagtihan ang sarili ko
sa pag-iwan kay Yvo at kung gagawin na niya iyon ngayon ay tatanggapin ko. I
deserve it.

"Why?" He asked again.

"Cause you wanna get even." I sighed. "I don't know about your plans, Yvo." Wika
ko. "But I know that you wanna get even."

"True." Wika niya pa. "I wanna get even but that could wait, right now, all I can
think about is how much I want you."

Nagsimula na naman siyang lumapit sa akin. Napalunok ako. Yvo took the wine glass
away from my hand and wrapped his arms around my waist. Hinapit niya ako at saka
muling hinalikan. Nakakaliyo ang bawat halik ni Yvo sa akin. Ang bawat hagod ng
labi niya ay may katumbas na kuryenteng dumadaloy sa maliit na ugat ko sa katawa
papunta sa aking puso - hanggang sa kumalat ito. Pakiramdam ko ay muli akong
nabuhay dahil sa kanya.
Naramdaman ko na lang na umangat ang mga paa ko at lumapat ang likod ko sa isang
malambot na bagay. I was on bed and he was on top of me. He started taking my
clothes off and I just let him. Gusto koi to - kahit na alam kong masasaktan ako
bukas dahil sa mga sasabihin niya - gusto ko siyang makasama.

Moments later, I was naked in front of me and he was just looking at me. His thumb
was tracing every inch of my body. Naalala ko noong unang beses naming gawin ito -
I was really embarrassed because of my weight but he made me feel so wanted and so
beautiful that moment. Ngayon, wala na ang unwanted weight na iyon pero hindi ko
maramdaman kung gusto pa rin ako ni Yvo.

Napasinghap ako nang hawakan ako ang hintuturo niya sa pagitan ng mga hita ko.
Napaawang ang mga labi ko. I felt thousands of electric molecules in my body.
Napahawak ako sa braso niya. Yvo was grinning. Inilayo niya ang kamay niya at may
pinindot na kung ano - hindi nagtagal ay pumainlanlang sa buong silid...

Ooh I got a body full of liquorWith a cocaine kickerAnd I'm feeling like I'm thirty
feet tallSo lay it down, lay it down...

I felt thirsty. Lumayo si Yvo sa akin. I looked at him, he was unbuttoning his
shirt and his jeans. I was just watching - waiting for him to finish up and when he
did - I looked at him dreamily. Pinagala ko ang mga mata ko sa katawan niya.
Chiseled chest, dashboard eight pack abs and that sexy v-line. I sighed. Iyon lang
naman ang magagawa ko, ang magbuntong - hininga.

He joined me in bed. He was on top of me. He claimed my lips again and kissed me
like there's no tomorrow. Habang nasa mga labi ko ang labi niya ay gumagala ang mga
kamay niya sa katawan ko, his right hand found my clit and his forefinger, started
playing with it. Napaungol ako. Napahawak na naman ako sa balikat niya. Iniisip ko
kung paanong nangyari na napunta ako sa ganitong sitwasyon.

I just felt so hot. I didn't want Yvo to stop. He spread my legs wider and played
with my clit in a more eager way. My hands found the blanket - nahigit ko ang
kumot. Hindi na ako makahinga sa init.

You got your legs up in the skyWith the devil in your eyesLet me hear you say you
want it allSay it now, say it now

"Yvo..."

Bumaba ang labi niya sa aking tainga. "Yes, Althea, say my name. Remind yourself
who you're with tonight."

"Ahhh..." Napaliyad ako nang maramdaman ko ang mainit niyang labi sa dibdib ko. He
was playing my mounds with his tongue. I could feel the heat coming from my abdomen
reached that sacred core. I was biting my lip - I was trying not to scream for
whatever he was doing to me makes me want to scream so loud.

"Y-yvo... ahhh!"

Yvo playfully bit my nipples. Napasabunot ako sa kanya. His knee was in between the
space of my legs. I could also feel his member brushing on my left knee. Lalo lang
akong nag-iinit.

Look what you're doing, look what you've doneBut in this jungle you can't run'Cause
what I got for youI promise it's a killer,You'll be banging on my chestBang bang,
gorilla...

"Yvo!" I screamed his named when his lips found my core. He spread my legs again
and his tongue reached for my clit. My eyes were wide open. Nakatingin ako sa
kisame pero hindi ako nakatiis - I looked at him and it was so erotic to see his
head between my legs. It was erotic to see him move like that and that erotic sight
makes me so wet. It makes me want more.

"Yvo! Yvo! Ahhh! Oh god!"

I felt an overwhelming feeling between my legs after a while. Nanigas ang buong
katawan ko. I knew what it was and I just can't believe it. I came in his mouth and
he made sure that he got it all. I could still feel his tongue lashing back and
forth my core - matapos iyon ay pumantay siya sa akin. Hinalikan niya ako. I closed
my eyes. I could taste my juice on his lips. I didn't mind. What he did only made
me feel hotter.

Ooh, yeahYou and me baby making love like gorillasOoh, yeahYou and me baby making
love like gorillas

Yeah, I got a fistful of your hairBut you don't look like you're scaredYou just
smile and tell me, "Daddy, it's yours."'Cause you know how I like it,You's a dirty
little lover...

Yvo looked at me. "Open your eyes, Althea." He said to me. I did. Sinalubong ako ng
maiitim niyang mga mata. Hinaplos niya ang mukha ko.
"After tonight, your body is going to long for my touch, my kiss and my warmth. If
you think that this will be the last time, well you're wrong. Once you taste a
Consunji, there is no turning back... And tonight, you'll have a piece of what the
call the Consunji Heaven."

My eyes widened when I felt him inside of me. Oh, he is huge. Napakagat labi lang
ako. Hindi muna siya gumalaw. He kissed my lips again - sinabayan na niya iyon nang
paggalaw. Napapanganga ako. The sensation is just too much. I couldn't help it. I
didn't want too, but I did. I screamed his name...

"Oh Yvo, oh! Please..."

If the neighbors call the cops,Call the sheriff, call the SWAT ‒ we don't stop,We
keep rocking while they're knocking on our doorAnd you're screaming, "Give it to me
baby,Give it like you wanna!"

Oh, look what you're doing, look what you've doneBut in this jungle you can't
run'Cause what I got for youI promise it's a killer,You'll be banging on my
chestBang bang, gorilla

Ooh, yeahYou and me baby making love like gorillasOoh, yeahYou and me baby making
love like gorillas

-----------

Song used: Gorilla by: Bruno Mars

=================

6. Emotions

I didn't had any sleep at all. nakatingin lang ako kay Yvo sa tabi ko habang siya
ay tulog na tulog. My tears kept on running down on my cheek. I have asked myself
this for a long time - why the hell did I even hurt him? I miss my old Yvo - the
one whon was always smiling at me. Iyong Yvo na mahal ako at iyong Yvo na minahal
ko. Mahal ko pa rin siya. Kaya lang, puro galit ang nakikita ko sa kanyang mga
mata. Kung sbagay ay galit din ako sa sarili ko dahil sa nangyari sa aming dalawa.
I could've chosen him. I could've have had the ending I deserve with him. Siguro
maniniwala ako sa forever dahil sa kanya. Pero binali ko ang paniniwalang iyon
dahil sa pamilya ko.

I just sighed. Tumayo ako upang ayusin ang sarili ko. I wanted to stay but I don't
know if he'll be pleased to see me the moment he wakes up. Wala naman akong
karapatang hintayin siyang magising. If he really wanted to talk to me, iyon sana
ang ginawa namin at hindi ito. I sighed again. Aaminin ko na naging masaya naman
ako sa ginawa namin. I have missed him. Gusto ko siyang makasama. Siguro, isa ito
sa mga bagay na itatago ko kasama ng magagandang alaalang iniwan niya sa akin noon.

I took a shower and left. It's four in the morning and I still want to be with him
pero wala akong karapatan. Umalis ako sa unit ni Yvo. Wala naman akong taxi na
makita kaya naglakad na lang ako palayo. I felt like a woman walking the walk of
shame after a very steamy one night stand. I was just trying to figure out why he
did that - why we did that? Why? I'm a married woman - still in love with him and
he's a man full of anger. Kahit napakahirap tanggapin ay iyon lang naman ang meron
si Yvo para sa akin. Kahit na gaano ko siya kamahal, galit siya sa akin.

Galit lang ang meron siya.

I found myself entering a convience store. Doon ako naupo at nanahimik. I was in
shock. Dapat naman ay hindi na ako magtaka o manibago sa nangyayari. Mahal ko si
Yvo at alam kong kapag nagkita kami ay ganito nga ang mangyayari. Kahit ilang beses
akong makipagtalo sa sarili ko, alam kong mahal ko pa rin si Yvo Consunji. I felt
like crying. I had years to forget him. Pero hindi ko nagawa. Iyong pagmamahal ko
para sa kanya, lalo lang tumindi, hindi nga nabawasan, nadaragdagan lang.

Nag-angat ako ng ulo nang mapansin ko ang isang babaeng makapal ang salamin na
naupo sa tabi ko. May dala siyang hotdog sandwich at slurpee. Her eyes were
bloodshot red and her nose were swollen. She looked at me. I smiled.

"Broken hearted?" I asked. Kinuha ko ang tissue sa tabi ko at ibinigay iyon sa

kanya.

"Friendzoned." Wika naman niya. "Ikaw?"

"Insanely and desparately wanting to be loved back." Naramdaman kong tumulo ang
luha ko. "Komplikado kasi. Nagmahal ako, minahal ako, pero iniwan ko para pakasalan
ang taong pinili ng magulang ko para sa akin. Now I'm trapped between the choice I
made and the love I feel for him. Loving him makes me weak and crazy and desparate
and I know that I'm not going to be better until he loves me back again."

Nang tumingin muli ako sa babae ay nakita kong tumutulo na ang sipon niya. Binigyan
ko siya ng tissue - suminga naman siya doon. She looked pretty watsed for me. But
then, who am I to judge? I look okay but deep inside there's chaos inside of me.

"Ako friendzoned. Sampung taon na kaming magboyfriend - iyon pala ako lang ang nag-
iisip na kami. Friends lang daw kami. Putang inang friendship iyan! May best friend
na ako! Tama na iyon!"

We both sighed. Love makes people desparate.

Matapos ang usapan namin ng di-kilalang babae ay umuwi na ako sa bahay. Past six na
ako nakarating sa mansyon ni Sebastian. I was wishing that he's still asleep. Pero
nang makapasok ako sa loob ay nakita ko siyang nagbabasa ng broad sheet habang
umiiom ng juice sa sala. Ibinaba niya ang dyaryo at saka tiningnan ako. He smiled
at me.

"Hindi ka umuwi kagabi, Thea, saan ka galing?" He asked. I stood there like an
idiot. I was thinking of how badly I cheated on him. He doesn't deserve to be
cheated on. He is a good husband. He provides for me and my family but then, I
cheated on him with my ex who doesn't feel anything for me but anger. Gusto niyang
gumanti sa akin. Pagmumukhain niya akong tanga, sasaktan, iiwan sa huli at alam
kong hindi tama iyon pero kapag iniisip ko, all I could think about was how much I
deserve that.

Sinaktan ko si Yvo noon at ngayon, alam kong masasaktan ko si Sebastian. I just

smiled.

"I was with Tabatha last night. Alam mo na, girl's night out." Sagot ko. I kept my
composure. Hindi kailangan malaman ni Sebastian ang nangyari. Hindi na dapat maulit
ang nangyari at hindi ko na dapat ipakita kay Yvo ang mahinang bersyon ng aking
sarili. Maentras na makita niyang mahina ako, lalo niya akong aatakihin. Hindi ko
na hahayaan iyon. Tama na ang isang gabi ng pagkakamali.

Tama na ang kabaliwan ko.

-----------------

I woke up. Kinapa ko ang tabi ko pero walang tao doon. I sighed. Tulad ng
inaasahan, wala si Thea sa tabi ko. Iniisip ko kung masasaktan pa ba ako? Wala
namang ibinigay si Althea sa akin kundi ang sakit at pagkabigo. Binigo niya ako
noong araw na pinili niya ang matandang iyon at muli niya akong binigo ngayong araw
na ito na wala siya sa tabi ko. I mean, who does that? She should've stayed. Kung
siya pa rin ang Althea ko, she should've stayed but then, she left. Ibig sabihin,
mas pinipili niya pa rin ang Sebastian na iyon kaysa sa akin.

Tumayo ako at pumasok sa bathroom. Her scent
hindi nagbago kay Thea ay iyon ang amoy niya
hagkan. She kissed me as if she was still in
ginusto kong maniwala na mahal nga niya ako.
picture and everything else was ruined.
welcomed me. Kung may isang bagay na
at ang paraan kung paano niya ako
love with me and for a moment there,
But then, Sebastian came in the

I took a qucik shower. Linggo nang araw na iyon at kailangan kong umuwi sa mansyon
para makita ang pamilya ko. Sunday had always been our family day. My mother makes
sure that she would see us in one dining table once a week because she missed us. I
found it cute. Nagbihis na ako. I wore a blue v-neck shirt and a pair of khaki
pants. Nang maayos na ako ay lumabas naman ako ng unit at sumakay sa elevator.
Nagtuloy ako sa parking lot. I rode my car and drove away. Fifteen minutes later,
nasa bahay na ako. Hindi naman malayo sa mansyon ang bahay ko. Gusto ko na malapit
lang din para kung sakaling may mangyari sa mga magulang ko ay mabilis akong
makakapunta.
Sinalubong ako ng mga pamangkin ko. Hyacinth jumped to me and kissed my forehead
ganoon din ang ginawa ni Hyan. The girls were all over me. Si Yllak ay nakatingin
lang sa amin.

"Bakit kapag si Uncle Yvo may kiss bakit ako hi lang?" Nakapout pa ang labi ng
kapatid ko. I shook my head. Agad na hinanap ng mga mata ko si Nanay. I saw her
holding a bouquet of roses. Ibinaba ko si Hyacinth at pinuntahan ko siya. I kissed
her cheeks.

"Yvo! I missed you! Kailan ka kaya darating dito na may kasama nang babae? Kausap
ko kanina ang Mama Apollo mo. She told me that you Uncle Lukas and her were
renewing their vows. Ang Uncle Luke mo, ikakasal na naman, ikaw binata ka pa. Yvo,
you're not getting any younger. Mag-asawa ka na!"

It's the usual talk Nanay had always given me. Palagi niyang sinasabi na dapat na
akong mag-asawa dahil nga iyong dalawa kong kapatid ay may mga asawa at anak na.
Napag-iiwanan na nila ako. It's not a big thing for me. Iniisip ko lang na gusto ko
munang makaganti kay Thea bago ako lumagay sa tahimik. I wanna see her suffer, I
wann hurt her first siguro kapag nakita ko na na naramdaman niya ang sakit na
naramdaman ko noong iwan niya ako, ay magiging masaya ako.

She should suffer, she should be wrecked - just like what she did to me years ago
when she chose to live me and marry that old man.

The day went on normally. Wala naman naging problema. On the side, iniisip ko kung
paano ko makukuha ang loob ni Thea ngayon na may nangyari na sa amin. Gusto kong
ipakita na okay na kami, that I have moved on from the pain. Gusto ko na mapaniwala
siya na pwede akong maging mabuting kaibigan sa kanya. Gusto kong mapalapit sa
kanya para mas lalong mapadali ang pagsira sa kanya at sa kung anong meron siya.

Napakasimple lang, sobrang simple at kayang-kaya kong gawin iyon. I know her. I
know her weakness at gagamitin ko iyon para makuha ang tiwala niya.

"Yvo..." Tinawag ako ni Yllak. He was standing beside me now. Nasa gazebo kaming
dalawa at nakatingin lang sa mga bata. His eyes were as dark as night. "Why does it
hurt so bad? Nandito si Demitri pero hanggang ngayon wala si Yna. Maniniwala pa ba
akong babalikan niya ako?"

Binatukan ko siya. "Nag-emote ka na naman. Remember what I told you about a years
ago?" I asked him. "Love your woman even though you hate her to death. True love
waits, little brother. Just fuckin' wait for her to come back. She will."

"Love your woman..." Wika niya. "hate... So does this mean that you still love
Althea? 'Cause you hate her, Kuya."

"Shut up!" Inis na wika ko. Tinalikuran ko siya at umakyat sa silid ko noon. I was
shaking my head.
Hindi ko mahal si Thea. Galit ako sa kanya. Galit na galit.

--------------

"Charity? Anong klaseng charity?"

I was having breakfast with Tabatha, Sebastian and Paul - Sebastian's son - that
morning in our mansion. Dalawang araw na ang nakalipas mula nang iwan ko si Yvo sa
unit niya. Hindi na rin ako suma-sama kay Sebastian sa tuwing pupunta siya sa
kompanya ni Yvo. Hindi sa ayoko siyang makita. Kaya lang, natatakot akong makita
siya dahil baka maulit na naman ang nangyari noong araw na iyon. Sa tuwing nakikita
o naaalala ko siya ay bumubugso ang emosyon ko. Hindi ko mapigilan ang damdamin ko.
I know that I would only end up in his bed again. And I don't want that. I just
want things as they are, kahit na alam kong nasasaktan ako, mas gusto ko na may
distansya kami.

Takot na takot ako kay Yvo.

"There's a bunch of kids in an orpanage, Thea and we'll extend our helping hands to
them. Bukas ang feeding natin. I want you there and Paul and of course if Tabatha
can join us, it would be great. Magiging maganda iyon para sa nagsisimula nating
expansion dito sa Pilipinas." I smiled at Sebastian. Napakabuti talaga ng kalooban
ng asawa ko. I just wish I could love him like I love Yvo - kapag ganoon ang
sitwasyon ay perfect na ang lahat.

Natapos ang breakfast namin. Inayos ko naman ang mga dapat ayusin sa bahay. Alam
kong nakasunod sa akin si Tabathat. Nang makarating kami sa kusina ay doon niya ako
kinausap. Takang-taka ako kung bakit ganoon ang hitsura niya. She looked angry.
Hinablot niya ang braso ko dahilan para mabitiwan ko ang basong dala ko.

"What happened between you and Yvo Consunji?" Mariin ang mga salitang binibitiwan
niya habang titig na titig siya sa akin. I bit my lower lip. Hindi ko alam kung
paano ko sasabihin sa kanya. Ni hindi ko nga alam kung paano niya nalaman ang mga
bagay na iyon. Hindi ko sinabi sa kanya.

"I saw you." Pagapatuloy niya. "That night, I saw you, Thea with him. Hindi ka ba
nag-iisip? You're a married woman! And yet you're screwing him!"

"M-Mahal ko si Yvo, Tabatha!" I was hissing. She shook her head.

"If so, then why did you let Mama and Papa ruin what you have with him? Thea, naawa
ako sa'yo pero mali ang ginagawa mo. Mali ang pakikiapid. Mali ang makipagrelasyon
dahil may asawa ka na. Nasaan ang moralidad mo?"

"My morality is intact but when it comes to Yvo Consunji, I don't know what's right
from wrong anymore, Tabatha. Mahal na mahal ko siya at hirap na hirap na ako." I
broke down and cried. Pakiramdam ko at hindi ako makahinga. Alam kong hindi ako
babalik sa dati hangga't hindi ako minamahal ni Yvo ulit.

I want him to love me again.

But how?

=================

7. Sleepless nights

Birthday ngayon ng pinsan kong si Yckos at taon-taon bilang birthday celebration

niya ay nagpupunta kami sa paborito noyang orphanage para magpakain ng ice cream sa
bata. It's like his panata and he said that he's happy everytime he does this.
Mabait ang pinsan ko -- siya ang pinakapaborito ko sa lahat--- silang dalawa ng
Kuya Ido ko ang tagapagtanggol ko kaya lang wala si Kuya Ido at alam kong hindi
siya basta babalik dahil sa away nila ng Papa ko.

Nasa kotse ako ni Yckos at kumakain ng popsicle. Hinihintay ko siya. Inaayos na

kasi niya ang mga tao niya para makaalis na kami. Hindi naman nagtagal ay lumulan
na rin siya sa kotse at binalingan ako.

"Bakit malungkot ka, Liway?" He start off. I pouted my lips and sighed. Nalulungkot
ako dahil nami-miss ko ang kapatid ko. Ilang taon na rin siyang hindi umuuwi sa
bahay at ilang taon ko na rin siyang hindi nakakausap. Sa mga ganitong panahon,
dapat kasama ko siya.

Nagulat ako ng pisilin ni Yckos ang pisngi ko. Tiningnan ko siya. He was smiling.
Nakahawak siya sa manibela at titig na titig sa akin.

"Liway, cheer up! Birthday ko ngayon! 'Wag kang malungkot!" Pinilit ko na lang
ngumiti. Pinasibad na niya ang kotse. Nakatingin lang naman ako sa labas ng
bintana. We were in the middle of EDSA when I suddenly saw my boss' billboard.

The Empire that shook the business world.

Iyon ang caption ng litrato niya. Hindi lang naman siya mag-isa. Kasama niya sa
billboard ang dalawang kapatid niyang lalaki at ang papa nila. They were all
wearing black suits. Napangiti ako.

Ang gwapo ng boss ko. Bigla kong naalala iyong almost kiss na naganap sa aming
dalawa noong first day ko. Mukhang napakabait ng boss ko, kaya lang, napakalungkot
ng mga mata niya. Napansin ko na kahit na nakangiti siya ay hindi naman ngumingiti
ang mga mata niya. Kulang din palagi sa emosyon ang mga mata niyang iyon. Iniisip
ko na baka may malalim siyang pinagdadaanan. Siguro ay nasaktan siya nang sobra
noon.
Alam kong may malalim na dahilan kung bakit ganoon ang kanyang mga mata. He just
seemed so full of pain and somehow I just wanted to take all his pain away kahit na
malabong mangyari iyon. How can I do that? Hindi naman kami close. Curious lang ako
sa kanya. Para kasing ang lalim ng pinangagaglingan ng sakit sa mga mata niya.

Matapos ang mahabang byahe at matagal na traffic ay nakarating kami ni Yckos sa

bahay ampunan. Nang makababa kami ay agad kong napansin ang ilang van ng media at
ang mga mamahaling sasakyang nakaparada na doon. I asked Yckos if he was the one
who called them pero sinabi niyang hindi naman.

"Baka may event sa kabilang side. Tara. I'm excited to see the kids." He smiled at
me. Sumunod ako kay Yckos at tinangay ang isang box ng mga ice cream cones. Tulad
niya ay excited din naman ako. I like helping kids. I love kids. Gusto ko nga na
magkaanak na kami ni Edgar - kaya lang he broke up with me. Apparently, naaawa na
lang siya sa akin kaya niya ako pinatitiisian and I had almost given him my
virginity. Buti na lang at hindi natuloy. I sighed. Ang pinakamakasakit na nasabi
sa akin ni Edgar ay para daw akong hot air balloon na mahilig mag-pink. Kamag-anak
ko daw si little Miss Piggy. Alam ko naman na mataba ako, but I'm beautiful.
Nakakainis kasi iyong taong pinagkatiwalaan ko at pinagbigyan ko ng buong
pagmamahal ko ay ganoon lamang ang tingin sa akin.

I watched as Yckos' people arranged the place. Nakikita ko na ang mga bata na
nakasilip mula sa kung saan. They are very excited like me. Ang isa ay lumapit pa
sa akin tapos ay hinatak ang skirt ko. I was smiling. The kid look so cute. Kinarga
ko siya at nilaro. I sighed. Napakagat-labi ako, hindi na kasi naalis sa isipan ko
si Yvo Consunji. Dapat naman ay hindi ko siya iniisip. Boss ko siya. Sa ginagawa
ko, parang Sarah-John Llyod lang ang peg namin. Nakakakilig pero nakakasura kasi
mataba ako.

Nagsimula na ang program. The kids sang a very happy birthday to Yckos and he
seemed so happy. Perfect na ang buhay niya kung may girlfriend lang sana siya. Last
year, I knew that he tried courting the shoe designer. Gusto ko nga iyong babaeng
iyon para sa kanya, kaya lang minalas, ayon nagpakasal ang babae sa iba. Naunahan
na naman si Yckos.

Maraming bata ang nag-enjoy sa ice cream na regalo ni Yckos sa kanila. Ako naman ay
nakadama ng pagkainip kaya naisip kong mag-ikot-ikot muna. Napunta ako sa play
ground ng ampunan at doon nakita ko ang isang babae na nakaupo sa swing at
nakatingin sa kawalan. I looked at her. she's pretty but I think that she's too
sad. Nagulat lang ako nang mapansing kong nakatingin siya sa akin. I smiled.
Napilitan akong lumapit sa kanya. Nakakahiya naman kasi kung tatakbo ako, baka
isipin niya na sinusundan ko siya.

I moved closer. She was just looking at me. Gusto ko sanang umupom sa swing kaya
lang baka bumagsak kami dahil sa bigat ko so I remained standing. I greeted her.
"Hi." Nahihiya pa ako.

"You remind me of a girl I used to know." Wika niya. Napanguso ako. Inabot niya ang
kamay niya sa akin. "Althea."
"Liway..." I shook her hand. Huminga siya nang malalim at saka nagsalita muli.

"Hindi ba mas maganda kung ang buhay ay simple lang? Masyado kasing komplikado ang
mga bagay sa buhay natin. I just want my life to be normal and happy..."

"Oh.." Iyon lang reaksyon ko. "Alam mo, I have that life, but you know, this is
boring. Alam mo iyon, iyong everything goes your way and that you didn't even have
to ask about it. Lahat nakukuha mo, lahat na sa'yo, walang challenge, ganoon ang
buhay ko and sometimes, I wish that something will go wrong, na sana may isang
bagay akong hindi makukuha, iyong iiyakan ko at masasaktan ako. Kasi nasasaktan man
ako, iyong sakit na meron ako walang depth."

"Kakaiba ka. Ikaw lang yata iyong taong kilala ko na gustong masaktan." I chuckled.
Oo, alam kong kakaiba ako. Mula pa noon, alam kong kakaiba na ako. I grew up having
everything and somehow I want to know what it feels like to be deprived. Iyon lang
naman ang kulang sa akin. Hindi naman nagtagal ang pag-uusap namin ni Althea.
Nagpaalam na rin naman siya dahil kailangan na daw siya ng asawa niya.

Ang bata niya pa para mag-asawa. Napailing na lang ako. Bumalik na rin ako kina
Yckos. Nakita ko na may kausap siyang babaeng may hawak na baby na nakasuot ng red
baseball cap. The baby looked extaordinarily cute. Binigyan pa ni Yckos ng ice
cream ang bata tapos ay umalis na rin naman ang mga ito.

"Sino iyon?" I asked.

"Volunteer worker iyong babae dito. Iyong baby, anak niya, Ang cute nga. Nakasuot
ng red baseball cap. Ano, uwi na tayo?" Tanong niya. I nodded. Maaga pa ako bukas
dahil sa trabaho. Napapangiti ako kapag naiisip ko ang trabaho. Naiisip ko din kasi
si Yvo Jorge Consunji.

---------------------

It is a good day. I was looking up at the billboard and smiling widely. It is

indeed a good day. Naisip ko na kung paano ko makukuhang muli ang tiwala ni Althea.
Hindi ako mahihirapan, sisiguruhin ko na magiging akin siya. I took my phone out
and called her. Hindi niya alam ang number ko kaya alam kong sasagutin niya ang
tawag ko. Napangisi akong lalo nang marinig ko ang boses niya. It's been a week
since we had sex. Oo, para sa akin sex lang iyon. Walang meaning. Iyon lang ang
kick off nang pagsisimula ng plano ko.

"Hello?" It was her voice on the other line.

"Thea, this is Yvo."

Napuno ng katahimikan ang kabilang linya. Alam kong gusto niyang ibaba ang telepono
kaya inagapan ko na ang pangyayari bago pa man niya magawa iyon.
"Don't dare hang up the phone, Althea kundi tatawagan ko si Sebastian at sa kanya
kita hahanapin."

"What do you want, Yvo?" Nanginginig ang boses niya. I smiled to myself again.

"You. Meet me at my office today, Thea. I'll be waiting for you." Tinapos ko ang
tawag at itinago ang I-phone sa bulsa ng coat ko. I am really happy today. I know
that I'm going to hell for this but what the hell? I just wanna get even.

Dumating ako sa opisina nang malawak ang ngiti sa labi. I'm on top of the world
today and nothing can ever beat my mood. I looked around the lobby and everyone
seemed to be having a good day. Sumakay na rin ako sa elevator. Ibinilin ko sa
sekretarya ko ang pagdating ni Althea. Other than telling her to cancel all my
appointmets today, sinabi ko rin na kapag dumating si Althea ay huwag na huwag
magpapasok ng kahit na sino sa office ko.

When I got inside. I saw a box of donuts on my table. Nagtaka ako. Kanino galing
iyon? I looked at the box hoping that there would be a note somewhere at hindi
naman ako nabigo. May note na nakadikit sa ilalim niyon.

It said: Have a good day, Sir. xox Liway.

Liway...

I smiled again. Natantandaan ko siya. She's the cute girl from design. Siya iyong
nakita kong umiiyak sa kung saan noong nakaraan.

"Aileen!" I called my secretary. Agad naman siyang pumasok sa office ko.

"Sir?" Humahangos pa siya.

"Puntahan mo si Liway Emilio. I want you to thank her for the donuts she gave me.
And give her flowers. Bahala ka na. Just thank her."

Tumango si Aileen. Naupo naman ako sa swivel chair at pinakatitigan ang donuts sa
harapan ko.

It is indeed a good day.

---------------------------

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. I found myself looking in front of the mirror
asking myself what I wanna do or what I should do or whatever. Nangingnig ang buong
katawan ko dahil sa tawag na iyon . How is it poasible for him to shake me like
this --- ni wala siya sa harapan ko pero heto ako at nanginginig, hindi mapakali at
hirap huminga.

"I have to do this..." I muttered. I wore my yellow dress. Iyon ang isinuot ko
dahil sa kanya. He used to said that I look pretty in yellow. Napapangiti ako. Alam
kong may ibang dahilan kung bakit nota ako gustong makausap. Siguro ay susumbatan
niya ako o sasaktan na naman pero wala akong pakialam. He wants to see me. He
contacted me because he wants to see me. Naiiyak pa ako. Kung pwede lang na bilisan
ko para makapunta na ako sa lugar kung nasaan si Yvo ngayon ay gagawin ko na.

Matapos kong masiguro na maayos ako ay agad akong umalis. Sebastian is with Paul.
Nago-golf sila kaya nalaya akong umalis ngayon. I am so excited upon seeing him.

Halos isumpa ko nga ang traffic dahil napakatagal niyon. I thanked all the gods in
heaven when the traffic moved. Malapit lang sa main road ang building ng office ni
Yvo. Kumakabog pa ang dibdib ko. Hindi na naman ako makahinga. He still has the
same effect in me. Nagkakaroon pa rin ng chaos sa loob ko dahil sa kanya.

When I reached his office sinalubong naman ako ng sekretarya niya. Napangiti ako
nang sabihin niya sa akin na ibinilin ni Yvo sa kanya ang pagdating ko. I felt
giddy. Importante ba talaga ako at kailangan niya pa akong ipasundo?

Pabilis nang pabilis ang tibok ng puso ko. Iniisip ko kung ano ang mangyayari sa
aming dalawa. Patatawarin na ba niya ako o susumbatan? Paano kapag pinatawad na
niya ako? What if he wants me back? Kaya ko bang iwan ang asawa ko at suwayin ang
buong pamilya ko?

Alam ko sa sarili ko na mahal ko si Yvo at sa pagkakataong ito ay siya na talafa

ang pipiliin ko. We reached his office. Iniwan kaagad ako ng sekretarya niya. Halos
lumabaa na ang puso ko mula sa dibdib ko sa kasiyahan.

Yvo was standing in the middle of his office. He was looking at that amazing view
in front of us. The skycrappers are as magnificent as the sun. Yvo slowly turned to
me and he was smiling. I suddenly remembered the boy who used to love me and I
wanted to just cry.

"Hi, Thea. I'm glad you came."

May kung anong bigik sa aking lalamunan. What's gonna happen now? Is he going to
hug me? Ako na ba ang pinipili niya? Mahal na ba niya ulit ako? I noticed that his
smile didn't reach his eyes. Napabuntong-hininga na lang ako. Kailan ko ba ulit
makikita an ngiting iyon ni Yvo? Ang ngiting palagi niyan handog sa akin?

"I'm here, Yvo?" Nakangiti na ako. Inilang hakbang niya ako. He touched my face. I
felt sparks -- iyong nararamdaman ko noon kapg hinahawakan niya ako noon. I was
smiling.

"I'm so sorry for being harsh, Thea. I realized that if I live in the past ako lang
din naman ang mahihirapan. I'm sorry. What happened that night is a mistake."
I gasped. Halos panawan ako ng ulirat. Paano niya sasabihin sa akin na pagkakamali
ang ginawa naming iyong kung para sa akin iyon ang isa sa pinakamagandang bagay na
naranasan ko pagkatapos nang napakahabang panahon.

Pinigilan ko ang mga luha kong bumaba. Hindi ako dapat umiyak. I smiled. I managed
to skile at him after all the pain that he brought to my heart right now --- I
smiled at him.

"It's okay, I apologize too." Pakiramdam ko ako ang pjnakamababang uri ng babae sa
mundo. I was biting my lower lip.

"Great! Can we now be friends, Althea?"

He called me Althea not Thea.

I guess I'll be having sleepless nights again.

=================

8. Plans

"Yllak, hindi ka ba talaga uuwi sa bahay? Nag-aalala na si Nanay sa'yo. Umuwi ka

na."

Nakatapat sa tainga ko ang telepono habang kausap ko si Yllak sa kabilang linya.

Ilang buwan na siyang hindi umuuwi sa mansion at talagang nag-aalala na sa kanya si
Nanay. Hindi ko na maintindihan ang bunso namin. Matigas na matigas ang ulo niya at
dahil iyon sa nangyaring pag-alis ni Yna. Marami siyang mga bagay na pinaniniwalaan
ngayon na hindi ko maintindihan. Marami siyang mga taong kinamumuhian. Wala siyang
pinakikinggan kundi ang galit na nararamdaman niya at iyon ang dahilan kung bakit
apektado ang relasyon niya kay Nanay Sheena.

I was on my way to the office that morning. Nasalubong lamang ako ni Nanay sa bahay
at itinanong niya sa akin ang kapatid ko kaya narito ako ngayon at kinukulit siya.
Yllak didn't answer me. Umungol lang siya tapos ay ibinaba ang telepono. Napamura
ako. Ipinasok ko sa parking lot ng building ko ang kotse at saka bumaba. Ibinato ko
sa valet ang susi at muli ko na namang tinawagan si Yllak. Hindi na siya sumasagot
sa ngayon. Inis na inis na ako. Habang naglalakad papasok ay tinawagan ko si Ate
Yza.

"Yvo?" She sounded as if she just woke up. Sa inis ko ay nasigawan ko si Ate.

"Can't you just ask your fucking husband where the hell is Yna para naman umayos na
ang kapatid natin!"
"I do not appreciate you yelling at me over the phone, Yvo Mas matanda pa rin ako
sa'yo so just fucking shut up! Good day!" Binabaan ako ni Ate ng telepono. Nang
muli ko siyang subukang tawagan ay hindi ko na siya ma-contact. Napamura na naman
ako. I called Yllak again but there was no answer, si Ate Yza ay patay na ang
phone, tinawagan ko si Yna pero unattented din ang phone niya so in the end I
called Yto so he could check on Nanay's situation. She seemed so awfully sad this
morning but like my other siblings, he isn't answering his phone.

"Busy fucking his wife! People have got to answer their damn phones! Technology ang
tawag doon! Fuckers! Phone lang hindi pa masagot! Fuck! Fuck! Fuck!" I said.
Natigilan ako saglit nang makita kong halos lahat ng empelyado ko ay nakatingin sa
akin. Natitigilan din sila. Punong-puno nang pagtataka ang mga mukha nila.

I cleared my throat and fixed my tie. I looked at all of them.

"What are you staring at? Go back to work." Kalmadong wika ko. Nang makapasok ako
sa opisina ko ay itinaob ko ang table doon dahil sa inis na nararamdaman ko. Inis
na inis ako kay Yllak at lalo pang nakadama ng inis nag maalala ko ang eksenang
nakita ko kagabi.

I was out with some of my friends last night and as I entered the coffee shop to
buy some cake for Nanay I saw Thea with Sebastian's son - Paul and they were out
for a midnight coffee drink. Naikuyom ko ang palad ko nang maalala ko kung gaano
kalawak ang ngiti niya habang kausap niya ang lalaking iyon. Hindi siya pwedeng
makaramdam ng saya lalo na at hindi pa ako nakakawala sa kamiserablehang
pinaglagyan niya sa akin. Hindi patas ang buhay, gusto kong masaktan si Thea kaya
hindi siya dapat ngumiti nang ganoon.

I groaned. Tinawag ko ang secretary ko.

"Erin!"

Agad naman siyang pumasok sa opisina ko. Namumutla siya. She was shaking also.
Hindi yata siya makahinga. I looked at her. Napagitla siyang lalo.

"Find me something else I can break." I told her. Tumango siya. Nagpabalik-balik
ako sa paglakad sa loob ng office ko at nang makabalik siya ay may dala na siyang
isang dosena ng vase. Nagpatulong siya sa utility. Inilapag niya ang mga iyon sa
harapan ko at isa-isa kong pinagbabato.

Hindi dapat maging masaya si Thea! Kailangan niyang pagbayaran ang lahat ng ginawa
niya sa akin! I cannot let her be happy. Hindi pwede. Nang matapos akong magbasag
ay binalingan ko ang utility. Hindi na sila umalis. Matagal ko nang ginagawa ang
bagay na ito at alam na nila ang protocol.

"Clean that up." Utos ko. Pinagpawisan ako sa ginawa ko kaya hinubad ko ang coat at
ang polo ko. I was half naked and I heard something break again. Nang lumingon ako
ay nakita ko si Erin na nakatingin sa akin. Kumunot ang noo ko. She was biting her
lip. Isa-isa niyang pinulot ang basag na bagay na hawak niya kanina.

"S-sorry, Sir. Na-gu-gulat p-po k-kasi a-ako."

"Leave!" I shouted. Halos magtatakbo siya palabas. Hindi naman naglipat minuto ay
natapos na ang utility sa paglilinis. I was still walking back and forth my office.
Still thinking of the plan I have made to make Thea fall and drop her like a hot
potato. Paano ko iaalis sa landas ko si Paul. Fuck him!

"Si-sir?" Narinig ko na naman ang nanginginig na boses ni Erin.

"What?!" Nang bumaling ako ay nakita ko si Thea na kasama ni Erin. She looked as
shocked as Erin was earlier. Napangisi ako.

"Leave!" I shouted at Erin. Tumakbo siya palabas. Halos magkandadapa siya sa

kakatakbo. Naapagisi lang ako. Binalingan ko si Thea na may dalang mga papeles. She
looked good on that white dress she was wearing. She had always looked good on
anything. Kahit na mataba pa siya noon. I sighed.

"Good morning, Thea." I greeted her. Half naked pa rin ako pero wala akong
pakialam. Dapat niyang makita kung anong isinakripisyo niya noon.

"Na-gpun-ta lang ako kasi...uhm..."

Obviously, she had forgotten what she's about to say. Pilit niyang iniiba ang
kanyang tingin pero humakbang ako papalapit sa kanya I could hear her gasping for
air. Kinuha ko mula sa kanyang kamay ang mga papeles na iyon at ibinato sa ere na
naging dahilan kung bakit kumalat ito sa sahig. She gasped louder. Ikinulong ko
siya sa aking mga bising.

"Y-yvo... f-friends d-don't do t-this..." Wika niya pa. Pilit kong hinuhuli ang mga
labi niya and just when I was about to kiss her, bigla namang tumunog ang telepono
ko. I muttered shit under my breath. Napilitan akong pakawalan si Thea para sagutin
ang tawag ko. Nakita kong si Yllak ang tumatawag.

"And now you call me! Fuck you! 'Wag kang tatawag dito!" Inis na inis ako.

"Kalma, Yvo! May tumawag sa akin. Nasa Varess Med daw si Nanay. Pupunta ako doon!
Sumunod ka!"

Napatanga ako. Ibinaba ni Yllak ang phone at para bang bumibilis ang tibok ng puso
ko. Hindi pwedeng gawin ni Yllak sa akin ang hindi sasabihin ang ibang detalye nang
nangyari kay Nanay. Binalingan ko si Thea na mukhang alalalang-alala na.

"Sorry, Thena. I have to leave." Tumakbo ako. Hindi ko na nagawang isuot muli ang
damit ko. Tumakbo ako sa parking lot papasok sa kotse ko at nagmaneho na para bang
si Vin Diesel sa Fast and the Furious. I need to get to the hospital. Fast! Hindi
pwedeng may mangyari kay nanay na hindi niya ako kasama o ang kahit na sino sa
amin.

-------------

"Oh, Kuya guard, ipinagbaon kita ng spaghetti, luto iyan ni MG. Masarap iyan!"

Inilapag ko sa table ni Manong Guard ang spaghetti na gawa ng Mommy ko. Binaon ko
iyon at balak kong ipamigay sa mga kasamahan ko sa trabaho. My mom loves cooking
kaya nga siguro ako tumaba ng ganito - pati si Daddy ay mataba rin tulad ko dahil
nga sa luto ni Mommy na para bang may magic kaya nahipan kaming dalawa.

Payat naman ako noong bata ako pero ang tumuntong ako ng puberty ay nagsimula na
akong maging parang lobo na hinihipan. Wala naman naging kaso ang pagiging mataba
ko kasi hindi naman ako na-bully noon bata ako. Si Mavis lang ang bully noon - ang
pinsan kong babae - siya lang ang madalas manukso sa akin na mataba. Sinasabi ko
naman sa kanya na kung ako mataba, siya baliw at nagkatotoo nga ang pagkabaliw niya
sa anak ng best friend ng mommy niya, si Migs.

She stalked the guy. Last week sinabi niya sa akin na nalaman daw niya ang balak ng
Mommy niya at ng Mommy ni Migs na ipakasal sila. Kinilig ang bruha, halos hindi
makatulog. Hindi ko naman siya pinagpapansin noon. Busy ko, kumakain ng jolly
hotdog.

"Uy! Salamat Liway ha! Busog na naman ako nito! Bakit ba hindi na lang kayo magtayo
ng restaurant? Ang sarap ng luto ng nanay mo!"

Proud na proud ako sa naririnig ko mula sa ibang tao. "Wait mo 'gang matikman mo
ang bbq ng nanay ko! The best iyon!" Humagikgik pa ako.

"Sige bukas ha iyon ang dalhin mo!"

"Ang choosy mo, Kuya! Pero sige kapag nagluto si Mudra why not! Papasok na ako ha!"

"Salamat, Liway!" Kumaway pa siya.

Masaya ako ngayon sa working environment ko. Hindi ako na-stress, magaan ang
trabaho at walang tumatawag sa akin ng kung ano kapag nakatalikod ako. Doon kasi
sa dati kong trabaho, ang toxic ng environment. Napabuntong hininga ako, naalala ko
na ang pinoproblema ko pala ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Mommy at Daddy
na break na kami ni Edgar at ang pagkain na ibinibigay ko kay Kuya Guard ay ang
pagkaing ipinababaon ni Mommy para sa kanya. It saddens me. Muntik ko na talagang
ibigay sa kanya ang virginity ko.

Buti malakas ang self - control ko.

Habang naglalakad papasok sa main building ng company ay napansin ko ang isang
ginang na may edad na nakasandal sa pader at tila ba hinahapo. Agad ako siyang
nilapitan.

"Misis, okay ka lang ba?" Hawak niya ang kanyang dibdib. Tumingin siya sa akin.
Nagulat ako nang makita ko kung gaano na siya kaputla. "Ay!" Napatili ako nag
bigla siyang bumagsak sa akin. Tinawag ko agad ang guard. Tumakbong lumapit siya sa
akin at tinulungan ako. Bumilis ang galaw niya nang matitigan niya ang babae.

Tumawag agad siya nang ambulansya at dahil hindi siya pwedeng umalis sa post niya
kaya ako na ang sumama sa ambulansya. Nadala naman agad siya sa Varess Medical
City. Ninong ni Mavis ang may-ari ng ospital na iyon.

Sumunod ako sa kania. Medyo naaawa ako sa babae. Para kasing hirap na hirap na
siyang huminga. Naalala ko bigla si Mommy, kung bigla na lang kaya siyang mahimatay
sa kung saan, may tutulong kaya sa kanya? Sana meron. Kung wala kasi baka mamatay
si Mommy - medyo oa pa naman iyon.

Dati pinagalitan siya ni Dad kasi umiinom siya ng gamut dahil baka daw sumakit ang
ulo niya.

Prepared ang lola!

"Kamag-anak ka ba niya?" Nagulat ako nang tanungin ako ng nurse.

"Hindi, hindi ko siya kilala eh." Napakagat - labi ako. Naalala ko na dala ko pala
ang bag niya. Umupo ako sa isang tabi at kinalkal iyon. Hindi ko naman kukuhanin
ang pera niya pero kailangan kong buksan ang wallet niya para malaman ang pangalan
niya.

Nang makita ko ay ID niya ay agad kong binasa ang pangalan niya.

Sheenalyn Y. Consunji.

Kinuha ko ang number sa likod ng I.D niya pero hndi naman sumasagot iyon. Tiningnan
ko ang phone niya - Yllak ang pangalan ng number na huli niyang tinawagan. Ni-dial
koi yon

09283435219
"Hello, Good morning!" Bati ko. Ungol lang ang sinagot niya. "Aye bet, kuya kung
sino ka man at kung ano ka man ni Sheena Consunji, nasa ospital siya--"

"Ginagago mo ba ako?! Paano mapupunta si Nanay sa ospital! How did you fucking get
my number!?!"

"Oy lalaking hindi ko alam kung bakit galit sa mundo! Hindi kita kilala kaya bakit
mo iisipin na ginagago kita! Kung nanay mo ang nanay mo nandito siya sa ospital!
Tanga! Nayayamot ako sa'yo!"

Binaba ko ang phone. Bahala siya kung pupunta siya dito kung hindi, eh di 'wag.
Hindi ko na lang iiwan si Nanay Sheena. Naaawa ako sa kanya. Mag-isa siya tapos ang
mga anak niya pa, puro bugnutin.

"Abnoy siguro lahat ng anak noon." Inis na inis ako.

Naghintay lang ako sa waiting lounge. Halos tatlumpung minuto din ang lumipas,
maya-maya ay may naggsisigaw na mga lalaki sa corridor.

"Nanay!"

Tumayo ako. Tatlo sila. Ang isa, naka-three piece suit, ang isa, nakaboxers lang at
nakasando na may hawak na helmet - ang isa naman ay ang boss ko.

Si Yvo Consunji.

Sabay-sabay silang sumisigaw ng: Nanay! Nanay!

"Ay, mga abnoy nga."

=================

9. Harder to breathe

"Kasalanan mo ito, Yllak! You're supposed to be with her! Nagkaganyan si Nanay kasi
nami-miss ka na niya!"

I kept on hissing on Yllak habang nakatingin kaming dalawa kay Nanay na nasa
hospital bed pa rin at walang malay. Ayon sa mga doctor ay nagkaroon si Nanay ng
asthma attack. Isa sa mga dahilan noon ay aang init tapos, malungkot pa si Nanay
dahil sa kagaguhan ni Yllak kaya nagkaganyan. Gusto kong kutusan si Yllak. Hindi
ko na siya maintindihan. Hanggang kailan ba siya makikipagmatigasan sa pamilya?
"Tumahimik kayong dalawa, kapag ako napikon, pag-uuntugin ko kayo ni Yvo, Yllak!"
Kuya Yto hissed. Hindi naman na ako kumibo. Tiningnan ko lang si Nanay na nakapikit
habang hawak ni Yllak ang kanyang kamay. I am so worried about her. Paano siya
magkakaroon ng hika? Nanay is well.

"Kasalanan mo ito, Yllak!" Muling sigaw ko. Akmang sasagot din si Yllak nang bigla
na lang kaming batukan ni Yto. Natigilan kaming pareho. Napahawak si Yllak sa ulo
niya ako naman ay paangil na tumingin sa kuya namin. He had that look on his face.
Pinipilit kong kumalma at pilit kong tinatandaan ang turo sa akin ni Nanay noon -
na huwag na huwag akong sasagot kay Yto dahil siya ang mas matanda sa aming dalawa.

Huminga ako nang malalim. Iniirapan ako ni Yllak at akmang sisigaw siya nang
dumating si Tatay. Humahango siyang pumasok sa loob ng silid ni Nanay. Dumiretso
siya sa tabi nito tapos ay hinaplos niya ang mukha ni Nanay. He looked so worried.
Kasunod niya si Uncle Adam na ngingiti-ngiti lang.

"Anong nangyari sa Nanay ninyo?" He asked. Kinabahan ako. Nag-iba na rin ang
hitsura ni Yto at ni Yllak. Napakamot si Yllak sa ulo niya at saka nagyuko ng ulo.
He looked at the three of us and focused on Yllak and I.

"Nakapunta kayo ditto sa ospital na iyan lang ang suot?!" His voice roared.

"No wonder the nurses were outside the suit, Sancho. They were feasting on your
sons." Tawa nang tawa si Uncle Adam habang napapailing.

"I'm fully clothed, Tatay." Sabat pa ni Yto. I made a face. Nakalimutan ko nang
magsuot ng damit. Sa pagmamadali ko kasi at sa pag-aalala sa Nanay ko, nakalimutan
ko nang hubad ako. Mas inisip ko kasing kailangan ako ni Nanay. Ayoko siyang mag-
isa.

Hindi naman nagtagal ay narinig ko na ang malamyos na tinig ni Nanay. Si Tatay ay

agad na dinaluhan si Nanay. Nakangiti siya kay Tatay. May oxygen pa siya kaya hindi
siya makapagsalita.

"Sheena, what were you thinking? What happened to you?" Tatay asked. Hindi agad
nakapagsalita si Nanay dahil napatingin siya kay Yllak na nasa tabi niya. Yllak
sighed and held her hand.

"Uuwi ka na ba?" Tanong ni Nanay matapos niyang alisin ang nakalagay sa bibig niya.
Yllak nodded. Nakahinga naman ako nang maluwag. Sumunod ako kay Yto nang makita ko
siyang lumabas ng silid. Umagapay ako sa kanya.

"Saan ka pupunta, Kuya?" I asked him.

"Hindi ka man lang ba nagtataka kung paano napunta si Nanay sa ospital? Gusto kong
makita ang nagdala sa kanya para man lang makapagpasalamat at maitanong kung anong
nangyari sa kanya."

Napatango ako. Ikot lang kami nag ikot ni Yto sa loob ng ospital. He asked every
nurse if they had seen the person who brought our mom pero kahit isa sa kanila ay
walang nakikita sa kanya. Maybe the person wanted to be a good Samaritan kaya hindi
na rin siya nagpakita sa amin. Kung sino man siya, Malaki ang pasasalamat ko sa
kanya.

Bumalik kami ni Yto sa silid ni Nanay. Wala pa man kami sa loob ay naririnig ko na
ang boses ng kambal na anak ni Ate Yza. Nang pumasok kami ay nakita kong nakaupo si
Hyan sa lap ni tatay samantalang si Hyron ay tahimik sa tabi ni Nanay.

"Lolo tatay, bakit po nakahubad si Daddy Yvo?" She pouted her lips. "Si Tito Yllak
din. Bakit po? Akala ko ba mayaman tayo, bakit po sila nagtitipid ng damit?"

"Hyan, diba ang sabi ko sa'yo 'wag mong sasabihin na mayaman tayo? Hindi tayo
mayaman. Swerte lang tayo." Nakangisi si Tatay sa apo niya. No matter how the twins
were conceived, Tatay loved the two of them. I just sighed.

Nilapitan ko si Ate. "Sorry, kanina ate. Naiinis na kasi ako."

"Oh, noong sinigawan mo ako sa phone natuwa ka? Nawala ang inis mo? Sasampalin kita
ng sandok!"Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Hindi naman ako nakaimik. Lumayo na
lang ako sa kanya at muling lumabas. Naupo ako sa waiting area doon. Tuwing may
dadaan ay napapatitig sa akin. Hindi ko naman na pinapansin.

Maya-maya ay sinamahan na ako ni Yllak. Dalawa kaming nakaupo sa labas. Hinihintay

ko siyang magsalita. Sabay kaming napabuntong-hininga.

"Uuwi na ako sa bahay." Wika pa niya. "Hindi ko rin kayang tiisin si Nanay, Kuya
Yvo. I love her too much. I just hate the fact that she did that to save Tatay.
Pero ngayon, naiintindihan ko na. Wala naman akong magagawa, hindi naman babalik si
Yna kung titiisin ko si Nanay. I'll just wait."

Tinapik ko ang balikat niya. "Hey, you sound more like my brother now." Inakbayan
ko si Yllak at hinalikan sa ulo. Tinulak niya ako.

"Kuya naman! Malaki na ako 'wag mo akong hinahalikan ng ganyan!" Para bang diring-
diri siya. Natawa naman ako.

"Wala na ang bunso natin kaya ikaw na ang bunso kaya lalambingin kita!" Sinakyan ko
ang reaksyon niya. I was just playing along with him. Habang nagbibiruan ay naalala
ko ang tawag niya sa akin kaninang umaga.

"Paano mo nalaman na nasa ospital si Nanay? May tumawag sa'yo? Nagpakilala ba?"
"Oo, may tumawag lang. Nakakatawa nga eh! Galit na galit sa akin. Nagising iyong
diwa ko, nawala ang lasing ko dahil sa sinabi niya. Nakalimutan ko naman tanungin
ang pangalan niya."

As if on cue, biglang dumating ang nurse. When I turned around, I saw the nurse
shaking. Hindi siya makatingin sa amin ni Yllak. Nanginginig ang mga kamay niyang
inabot sa amin ang bag ni Nanay.

"Sa-sa-sabi p-po n-ng b-babae k-kanina, sa,... Oh my god!" Tumakbo siya paalis.
Nagtatakang napatitig ako sa nurse na iyon.

"Do we really have that effect in women?" I asked him. I suddenly remembered my
secretary's reaction upon seeing me half-naked.

"Ewan. Si Yna lang naman ang gusto ko. Siya lang ang mahalaga. Ikaw Yvo, sino bang
mahalaga sa'yo?"

I took a deep breath. Sa buhay ko ngayon, isa lang naman ang mahalaga sa akin, at
iyon ay ang makitang nasasaktan si Thea.

--------------

"Did he signed the papers I gave to him?"

Kasalukuyan kaming naghahapunan noon ni Sebastian. Matapos ang kung anumang

nangyari sa office ni Yvo ay umuwi ako sa bahay at natutulirong naghintay kay
Sebastian maghapon. Wala kasi siya. Kasama niya si Paul na nagpunta sa Morong,
Bataan para tingnan ang binibili niyang beach front property.

Maghapon akong hindi mapakali. Nalilito ako kay Yvo. Sinabi nya matapos nang gabing
may mangyari sa amin na gusto niyang maging kaibigan LANG ako. Hindi ko
maintindihan kung bakit gumagawa siya ng mga bagay na hindi naman ginagawa ng
magkaibigan lang.

Kahit na gusto kong pigilan ang sarili ko ay hindi ko magawa. Sa tuwing makikita ko
siya ay nanginginig ang tuhod ko at bumibilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko
maintindihan kung bakit niya ginagawa sa akin ito. Alam kong galit siya. Alam kong
gusto niya akong masaktan. Alam kong paghihiganti ang nasa isipan niya at alam kong
gusto niya akong makitang nahihirapan.

But he's playing with my mind and my heart - anong solusyon meron dito?

"He's busy. May nangyari yatang emergency kaya umalis siya agad."

"Thea, are you okay?" He asked me. Nahinto rin si Paul sa pagkain at tiningnan ako.
He winked at me. I rolled my eyes at him. Mabait ang anak ni Sebastian pero hindi
ko talaga gusto ang mga bagay na lumalabas sa bibig niya kapag kausap ako.

He said that he likes me and that he's willing to do everything in his will makuha
lang ako. Hindi niya ba naisip na asawa ako ng Papa niya? Hindi naman kasi ako
tanga, at matagal na akong nasampal ng reyalidad ng buhay. Alam kong gusto ni Paul
na makuha ang kayamanan ng Papa niya.

When I married Sebastian, hindi niya ako pinapirma ng kahit na anong prenuptial
agreement and that made me the legitimate heir of whatever's half of what he has.

"Yes, Seb. I'm not feeling well." I faked a cough. Mukhang nag-aalala naman si
Sebastian sa akin kaya sinabihan niya akong magpahinga matapos kumain. Iyon mismo
ang ginawa ko. Umakyat ako sa silid ko at nahiga doon.

Why is life so unfair? Okay naman ako na hindi na siya nakikita noon. Okay na ako
na sinusubaybayan siya sa malayo, but why do I have to be near him again? I closed
my eyes and still, he's there in my dreams, or in my imagination. He's haunting me.
Hindi siya maalis sa sistema ko. Parang iyong unang beses ko siyang nakilala sa
Belgium. Sa train station ko siya unang nakita. Ang akala ko nga noon ay isa siyang
bampira dahil sa sobrang itim ng kanyang mga mata at buhok. But when he talked to
me, I knew that he was human and that he got me.

Matapos ang isang lingo naming dalawa sa Belgium ay kinailangan naming umuwi sa
bansa but before leaving Belgium, Yvo gave me my first ever kiss. It was passionate
and loving. Nakakakiliti, nakakapagpakilig. Nakakabawi ng hininga. Nakakabaliw.

Iyon ang mga bagay na hindi ko makalimutan sa mga halik ni Yvo. Kahit na noong anim
na buwan siyang wala sa buhay ko pagkabalik ko ng Belgium ay nananatili ang epekto
ng halik na iyon sa akin.

And then, one day, I saw him again. I wasn't expecting him following me around the
mall with his little sister. Ang una niyang sinabi ay: Ang hirap mong hanapin. Yna,
meet her, she's my girlfriend."

I sighed. Sa tuwing naalala ko siya ay napapangiti ako. Mahal na mahal ko ang Yvo
ko. Sa isipan ko ay kaming dalawa pa rin pero nagbago iyon dahil sa mga
sirkumstansya.

Napaigik ako nang mag-ring ang phone ko. Hindi ko na tiningnan ang numero ng
tumatawag. I just answered the phone and my body shook when I recognized Yvo's
voice.

"Thea, are you asleep? Can you meet me? I need to talk to you." Hindi ako
makapagsalita. Naunahan na naman ako ng kagustuhan kong makita siya. Agad akong
bumangon. Tiningnan ko sa digital wall clock kung anong oras na. It's ten in the
evening and my heart is beating fast. Tulog na siguro si Sebastian sa ngayon. Dali-
dali akong bumangon. Hindi na ako nagbihis pa.
I was only wearing my gray leggings and a white shirt. Nag-havianas na lang ako at
atubili akong lumabas ako ng bahay. Nakadikit sa tainga ko ang phone ko.
Kinakabahan ako. Anong sasabihin ko kapag nakita ao ni Sebastian na tumatakas sa
kalagitnaan ng gabi.

"Yvo? Are you still there?" I asked him.

"Yep. Still outside your house. Are you coming?"

"Y-yes..."

"Good."

Lumabas ako ng gate. Madali lamang naman dahil natutulog din ang guard na
nakapwesto sa gate na iyon. Nang makalabas ako ay agad kong nakita si Yvo na
nakaparada sa labas ng mansion. He was wearing very casual clothes, khaki shorts,
vneck shirt and still he looked damn good!

Sinenyasan niya akong sumakay na sa kotse niya at ginawa ko naman iyon. Hindi
naglipat ang sandali ay sumakay na rin siya. We travelled. Wala akong balak itanong
kung saan kami pupunta.

Nandito siya. Nandito ako. Sapat na iyon.

Hindi nagtagal ay huminto si Yvo sa kung saan. Lumabas kami ng sasakyan at doon
nakita kong nasa bangin kaming dalawa - I mean sa isang mataas na lugar kung saan
kita ang ilaw ng buong siyudad. The sight was breath taking.

"Yvo?" I looked at him. Umupo siya sa hood ng kotse niya. Hindi ko alam kung dapat
ko siyang gayahin pero ginawa ko. We sat side by side. He was quiet. "A-anong
nangyari sa Nanay mo?"

"She had asthma. Nag-alala kaming lahat. We thought she was having a heart attack.
It was funny, you know, everyone got to the hospital. Mama Apol was worried about
Nanay. Gusto niya na magpa-general check-up si Nanay. Uncle Adam said that Nanay
should have her heart checked regularly - para iwas sa atake. Tatay was just there
- looking at everyone. He's scared. Ngayon ko lang siya nakitang ganoon."

"He must really love your mom." I commented.

"Love?" Biglang wika niya. "Oh yes, it exist, between my parents - but in my life,
the love ship had sailed after you left me hanging on that beach resort that day
when you decided to marry that dirty old man." I gasped. Ibang Yvo na naman ang
kaharap ko.
"You know," Lakas loob na wika ko. "Sometimes, when I look at you, I missed the boy
who used to love the fat and jolly version of me. I know that he's in there
somewhere, Yvo." Halos nagmamakaawa na ang boses ko. He looked at me.

"Oh, he's in here somewhere, Thea. But he feels nothing but rage and the urge to
avenge his broken heart..."

My mouth parted.

Hindi ako makahinga.

=================

10. Suprise

Galit. Galit ang nakikita ko sa mga mata ni Yvo sa ngayon at nakakaramdam ako ng
takot at lungkot. He faced me. Wala na ang Yvo na minahal ko noon at nagmahal sa
akin. Kahit ulit-ulitin kong titigan ang kanyang mga mata, wala na ang taong iyon
at alam kong kasalanan ko ang lahat ng nangyayari sa amin.

Hindi isang beses ko inisip kung anong nangyari kung sinabi ko sa kanya ang lahat
noon. Siguro ay haggang ngayon, magkasama kaming dalawa. Maybe now we have kids,
maybe we are living our happily ever after.

Nakakuyom ang mga palad niya. Napapikit ako ang umigkas ang kanyang kamay. Akala ko
ay sasampalin niya ako but then walang dumating na kahit na anong sampal galing sa
kanya. His hand was just in the air and it stayed there for a while before he
cupped my face to claim my lips. He was holding on to me like everything he has
depended on it.

For the first time in many years I felt he intensity of our first kiss. I felt like
I was Scarlett O' Hara and I was being kissed by Rhett Butler. As his lips touch
mine, I remembered Romeo and Juliet's first kiss - but mine is more epic. Bakit?
Because I was being kissed by Yvo and that's enough.

Isinandal niya ako sa hood ng kotse. Tulad nang gabing iyon ay lumalalim ang bawat
hagod ng kanyang labi. Iniisip ko kung anong mangyayari sa amin pagkatapos. Alam ko
naman ang posibilidad nito.

Alam kong masasaktan ako. Ang tawag na sa akin ay masokista pero gusto kong
makasama si Yvo dahil kahit balikatarin ko ang buong mundo siya lang ang minahal ko
at alam kong pakamamahalin ko. Mali ang nagaganap. Hindi naman dapat maging mali
ito - kung hindi dahil sa akin. Sa nangyari sa amin ako ang may kasalanan. Yvo did
nothing but love me and I did nothing but hurt him. Sinaktan ko siya kaya
nasasaktan ako ngayon.

Bigla siyang lumayo sa akin. He looked so frustrated. Hindi nga siya makatingin sa
akin ngunit damang-dama ko ang galit na meron siya para sa akin. Minsan ay
hinihiling ko na sana ay hindi ko na lang nakilala si Yvo - na sana hindi ko na
lang natikman ang langit sa piling niya dahil binawi naman kaagad iyon. Hindi ko na
kaya ang mga nangyayari sa amin.

"Yvo, I just made a choice. I just saved what's left of my family. Pinapili nila
ako, kung ikaw o ang pamilya ko and I chose them. I'm sorry... I knew that moment
that I have broken you. I'm sorry." Napahagulgol ako. Lalong lumayo sa akin si Yvo.
Hindi na niya ako nagawang tingnan. Nasabunutan niya pa ang sarili niya tapos ay
napapaangil pa.

"Ypu married him for money? Althea, you could've married me for the same reasons. I
am richer than him - ako lang sapat na para ma-save iyang pamilya mo but still you
chose him over me! Akala mo ba inutil ako! There could have been you and me! But
you choose him and you! Naging masaya ka ba? Did you finally had the happy ending
you wanted?!"

He was shouting. Napahagulgol ako lalo. Alam ko ang mga sinasabi niya at alam kong
sa lahat ng tanong niya ay hindi ang sagot. Hindi ako naging masaya. Walang araw na
hindi ko pinagsisihan ang desisyon ko. Walang araw na hindi ko siya inalala.

"Putang ina, Thea! Kailan mo ba ako papalayain?" He said. He looked at me. That
anger in his eyes broke my heart apart again and again until I don't know how much
of my heart is left on me. I hate feeling helpless. I hate seeing Yvo like this.
Gumalaw ako at nilapitan ko siya. Pilit ko siyang niyayakap pero umaalis siya.
Lumalayo. Hindi naman ako sumuko but that moment when I tried hugging him, naitulak
niya ako at iyon ang naging dahilan kung bakit ako napaupo sa lupa.

Napahagulgol ako. Yvo was crying too. Ito siguro iyong long overdue naming break
up. Dapat noon ko pa ginawa ito. Dapat noon pang bago ako umalis at magpakasal kay
Seb. Hindi ko dapat iniwan si Yvo sa resort.

"See what you've done to me?" He hissed. "This is what you've made me, Althea. You
broke me and you're going to pay for every pain and every wound you have given me
so ready yourself. Nagsisimula pa lang ako."

Nanlaki ang mga mata ko nang sumakay si Yvo sa sasakyan. Iniwan niya ako sa burol
na iyon ni hindi man lang niya ako nilingon. Mabilis siyaang umalis. Pinasibad niya
ang sasakyan niya na para bang gusto niyang lumipad palayo sa akin.

Wala akong nagawa kundi ang umiyak nang umiyak. Tama si Yvo, wala akong ginawang
hindi nakasakit sa kanya. Tama siya noon, may mga choices ako sa buhay, pwede ko
siyang piliin. Kung anong kayang ibigay ni Seb ay mas kaya niyang pantayan nang mas
higit pa sa kahit na ano - still I choose not to be with him.

Sinira ko ang fairytale naming dalawa. Ako dapat ang ugly duckling na minahal ng
gwapong prinsipe, tinanggap, inalagaan at sinamba pero pagkatapos nang lahat ng
iyon, sinaktan ko siya.
Niyakap ko ang mga tuhod ko.

Walang kapatawaran ang nagawa ko.

------------

Maaga akong nagising nang araw na iyon dahil nakatanggap ako ng text message galing
sa nawawala kong Kuya Ido. I woke up at exactly five am and left the house. Hindi
na nga ako kumain kasi naisip ko na naman ang nakakabwisit na mukha ni Edgar kaya
kumuha na lang ako ng isang pirasong mansanas at mabilis na umalis.

I wore my pink sweat pants and pink t-shirt. Suot ko rin ang pink kong sketchers at
and my pink wrist band. Alam ko na ang sasabihin sa akin ni Kuya kapag nakita niya
ako - mukha na naman akong naglalakad na pink bunny. Aasarin na naman ako noon.

Habang naglalakad ay namataan ko na agad ang kulay asul na kotse na nakapark three
blocks away from our house. Tumakbo ako papunta sa kanya. I missed him. Two years
na kaming hindi nagkikita. Puro na lang kami text at tawag. Ayoko nang ganoon. Sana
kasi umuwi na siya sa bahay at sana magkapatawaran na sila ni Papa.

Kumatok ako sa bintana, ibinaba niya ang windows at pinapasok ako.

"Hello, Kuya Ido I miss you so so so much!" I giggled. Binigyan ko siya ng power
hug tapos ay ni-kiss siya sa pisngi. Tatawa-tawa siya.

"I missed you bunso!" Sabi niya sa akin. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya.
"Saan tayo pupunta? Gusto mo bang kumain?"

"Ayoko, wala akong gana. Punta na lang tayo sa favorite place ko, Kuya." Nakangiti
pa rin ako. Ayoko talagang magkakain ngayon. Naiisip ko kasi ng mga sinabi ni Edgar
sa akin noon.

"Kamusta na nga pala kayo ng boyfriend mo, bunso?" Tanong niya sa akin. I pouted my
lips. Tumingin ako kay Kuya Ido. Noon ko lang napansin na may mga pilat siya sa
braso niya. He looked more mature now and he seemed to be really, really feisty.
Iyong ngisi niyang iyon, para bang nakakatakot na.

"Bre-break na kami, Kuya." Bigla siyang nagpreno at bumaling sa akin.

"Sinaktan ka ba niya?!" He yelled. Natakot ako. Alam kong gagawin niya lahat 'wag
lamang akong masaktan pero nasaktan ako. Nakalimutan ko na hindi ko pala dapat
sabihin sa kanya na break na kami dahil may awa ako kay Edgar, baka malumpo siya ng
wala sa oras.

"Hindi! Ako iyong nakpag-break kasi ayaw niyang makipagsex sa akin!"

Kuya Ido's eyes widened. Para bang lalo lang siyang nagalit. But then, when he
talked, kalmado na siya.

"Bunso, hindi ka pwedeng makipagsex hanggang hindi ka pa forty-five."

"Kuya nga! Ano iyon! Menopause na ako!" Nawala na ang kaba ko dahil hindi na galit
si Kuya. Isa iyon sa mga dahilan kung bakit sila nag-away ni Papa noon. Nang
mamatay si Kuya Giting - ang panganay naming - nagsimula na ring masira ang
relasyon nila ni Papa. Isang gabi, umalis si Kuya sa bahay. Hindi ko na siya nakita
pagkatapos noon. Ang sinasabi niya lang sa akin ay nakatira siya sa isang training
camp at kasama niya doon ang kaibigan niyang si A.J. I hated A.J dahil pakiramdam
ko ay kinuha niya sa akin si Kuya at noong nakilala ko iyong Axel John na iyon lalo
ko siyang kinamuhian dahil pakiramdam ko napakasama ng ugali niya.

Habang nagmamaneho si Kuya ay nagkekwentuhan pa rin kami. Naglalandas naman ang

tingin ko sa labas. Saglit akong natigilan nang makita ko ang isang babaeng
naglalakad sa gilid ng daan habang yakap ang sarili. Pamilyar siya sa akin. Nakita
ko na siya noon sa kompanya naming. Asawa yata siya ng isa sa mga kliyente naming
pero bakit siya naglalakad sa gilid ng daan?

"Kuya, kuya ihinto mo!" Sabi ko sa kanya. Inihinto nga niya ang sasakyan at bumaba
ako. Nilapitan ko ang babae.

"Ma'am?" I called her attention. Nang lumingon siya sa akin ay nakumpirma naman ang
hinala ko. Siya nga ang asawa ni Sir Sebastian. Mugto ang mga mata niya at namumula
ang buong mukha. "Naku, ma'am! Ano pong ginagawa ninyo dito? Hindi ninyo po siguro
ako kilala pero nagtatabaho po ako sa Consunji Ad. Sumkay na po kayo!" Binuksan ko
ang pinto ng sasakyan ni Kuya Ido. She looked at me. Nakita kong nagbuntong -
hininga siya. She touched my shoulder.

"T-thank you..." She said. I gasped when suddenly, she fainted.

"Ay! Kuya! Help!"

----------

Dinala namin ni Kuya sa ospital ang babaeng iyon. Nakakainis lang dahil kilala ko
ang asawa niya pero hindi ko naman matandaan ang pangalan niya. Agad siyang dinala
sa emergency room at ginamot ng mga doctor, hindi ko alam kung anong nangyari sa
kanya pero para bang ang lungkot-lungkot niya. Mugto ang mga mata niya, siguro ay
umiyak siya noon. Ako naman ay hindi mapakali, lakad lang ako nang lakad habang
patingin - tingin sa loob. Hindi naman niya ako kamag-anak. Hindi ko rin siya
kilala nang personal pero nag-aalala ako na para bang siya ang aking kapatid.

Tatawagan ko ba ang asawa niya? Paano? Hindi ko naman alam kung anong number niya.
I bit my lower lip. Napapapadyak ako.
Nang muli akong tumingin sa loob ay nakita ko ang doctor na gumagamot sa babae
kanina. I smiled at her. Nilapitan niya ako.

"Hi! Hindi po ako kaano-ano noong babae pero ako po ang nagdala sa kanya. Boss ko
po ang asawa niya. Ako po si Hetty este si Liwayway Abigail Emilio." Pakilala ko sa
doctor. Mukhang natawa naman siya sa sinabi ko. Kinamayan niya ako.

"Ako si Flordeliza Marquez. I'm her attending. Wala namang nangyari sa kaibigan mo,
Miss Emilio. Dehydrated lang siya at pagod sa kakaiyak. She's also stressed. Sa
kalagayan niya ngayon, hindi siya pwedeng ma-stress dahil sa dinadala niya. She's
three weeks pregnant, sa stage na ito, masyado pang maaga para masabi na
magtutuloy-tuloy ang ipinagbubuntis niya.

Napatango na lang ako. Buntis pala si Madame. Kaya siguro siya hinimatay. Tiningnan
ko ang doctor at nginitian siya.

"Pwede ko na po ba siyang silipin?"

"Oo naman. Kailangan niya munang magpahinga. I'll discharge her tomorrow. She's
being transferred to a private room." Tinapik ako ng doctor sa balikat tapos ay
tumalikod na. Tinanong ko sa nurses doon kung saan siya matatagpuan.

Nasa room 2822 daw siya kaya doon ako nagpunta. Ni-text ko na lang si Kuya Ido na
i-wait ako sa parking lot at ibili na rin ako ng Jollibee cheese burger at hot
chocolate. Nakadama na kasi ako ng gutom.

Pinuntahan ko ang babae. Nang makapasok ako sa silid niya ay gising na siya at
nakasandal sa kama. She was sobbing.

"Good morning, Madame." Bati ko. She looked at me.

"Thank you for the help, Liwayway." Nakangiting wika niya. Pinahid niya ang mga
luha niya. Napansin kong nakahawak siya sa parteng iyon ng kanyang tyan. I smiled
widely.

"Congratulations nga pala. Sabi ng doctor....uhm..."

"Oo." Nabasag ang boses niya. "It's a miracle..." Bigla na lang siyang humagulgol.
Iyak lang siya nang iyak doon. Nakadama ako ng awa para sa kanya.

"I-iwan mo muna ako, please." Sabi niya. "Gusto kong mapag-isa." She was crying
while she was saying those words. Naintindihan ko naman siya at umalis din agad
ako. Napabuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung anong meron kay Thea, pero
nararamdaman ko ang sakit na nasa puso niya. I knew that she was feeling so alone
and that she was really hurt.
Naglalakad na ako sa corridor ng ospital. Tinatawagan ko si Kuya Ido nang biglang
may tumawag sa akin mula sa aking likuran. Tumingin ako. Nakita ko ang babaeng
tinulungan ko noong nakaraang araw - ang nanay ng boss ko. She was smiling at me.

"Ikaw." Nakaupo siya sa wheelchair habang papalapit sa akin. May nagtutulak sa

kanya isang lalaking may edad na pero makisig pa rin. Parang David Gandy lang ang
peg niya. I smiled.

"Good morning po, Mrs. Consunji." Wika ko. Ibinaba ko ang phone at hinarap sila.
Hinawakan niya ang kamay ng lalaki sa likuran niya. "Hon, siya iyong ikinukwento ko
sa'yo. Kay Yvo siya nagtatrabaho. She was the one who took me here."

Nagulat ako nang bigla akong yakapin ng kanyang asawa. He even kissed the top of my
head habang sinsabi niyang - "Thank you! Thank you for saving my wife."

Napangiti na lang ako. "Sancho, baka hindi na siya makahinga. Ano ka ba!" Hinatak
ni Mrs. Consunji ang asawa niya palayo sa akin at saka hinampas sa balikat.

"Salamat talaga, Miss..."

"Liway po." Pakilala ko.

"Nice to meet you, I'm Sancho Consunji." Wika niya pa sa akin. I know him. Sino
bang hindi makakakilala sa kanya. Siya ang pinakasikat na business man sa bansa.
Everything he touches turns gold.

"Malaki ang utang na loob ko sa'yo, hija. Kung hindi dahil sa'yo baka kung ano nang
nangyari kay Sheena. You see she's all I have now."

"Sancho, ano ka ba?" Napahagikgik pa siya. "Liway, pwede ba kitang imbitahin?

Lalabas na kasi ako dito, I want you to have dinner with me and my family."

Napangiti ako. "Sige po. Wala naman pong problema pero baka po mapalakas ang kain
ko noon!" Biro ko pa na tinawanan naman nilang mag-asawa. Habang nasa gitna kami ng
corridor ay namataan ko ang isa pang lalaking papalapit sa amin. Nakita ko naman na
kasama niya ang kapatid ng Tita Lexy ko.

"Sancho, akala namin nailabas na si Sheena."

"Luke, siya iyong tumulong kay Sheena." Pakilala sa akin ni Mr. Consunji. The man
looked at me. He was smiling.

"Pamangkin ka ni Lexy ano." Wika niya. Tumingin sa akin ang asawa niya.

"Oo! Anak ni Agui!" Wika pa niya. "Iyong malusog! Kamusta ka na?" Niyakap ako ni
Apollo Consunji. Pamangkin niya ang pinsan kong si Yckos, pero hindi ko siya kamag-
anak.

"Hello po, Mrs. Consunji." Nahihiyang wika ko. Hinampas niya ang bilbil ko.
Napaigil ako.

"Ikaw naman, Tita Apol na lang. Ang taba ng pisngi niya no, Lukas. Sana tumaba din
si Hera ng ganyan para may makurot ako. Singit lang ng anak mo ang nakukurot ko.
Naman kasi, lahat sila mana sa'yo! Wala man lang nagmana sa akin!"

"Malakas kasi ang dugo nila Apollo. Buti nga si Yza ko sa akin mana at hindi sa
tatay niya kundi dalawa sila ni Hera."

"Ay, ano po. Mauna na po ako." Paalam ko. Hinagkan ako ni Tita Apollo sa pisngi at
kinamayan naman ni Lukas Consunji tapos ay umalis na ako. Umiba lang ako ng daan
pero binalikan kong muli si Thea. Habang naglalakad ay iniisip ko siya pero nawala
ang mga bagay na iniisip ko nang makita ko si Sir Yvo na lumabas sa kwarto sa tabi
ng silid ni Miss Thea.

"S-sir..." Tawag ko. He looked at me. He smiled automatically.

"Liwayway." He said. "Did you receive the chocolates I gave you in return of the
cupcakes?" He asked. Napakagwapo talaga ng boss ko. Napangiti ako dahil naalala ko
ang mga bigay niya sa akin. Tumago ako habang nakakadama ng hiya.

"Opo, sir. Salamat po ha. Naubos ko po lahat iyon. Feeling ko po kasi masarap kayo.
Ay shete! Ibig kong sabihin masarap iyong bigay ninyo."

Kahit nakakunot ang noo ay natawa naman siya sa sinabi ko.

"Talagang masarap ako. Ay shete! Ibiga kong sabihin iyong mga bigay ko, Liway."
Napahagigik ako. Bakit ang bait ng boss ko na ito? Siya lang yata ang
nakikipagbiruan sa akin at hindi ako minamata. Hindi tulad noon, kung makababoy
sila, wagas.

"Ano nga palang ginagawa mo dito?" Tanong niya sa akin. Noon ako natigilan. Iniisip
ko kung anong gagawin ko. Sasabihin ko ba sa kanya ang tungkol kay Thea? Kung
sabagay, siya lang ang makakatulong sa kanya. Ka-deal ni Boss ang asawa ni Thea.

"Ay Sir, may sasabihin ko ako sa inyo." Wika ko. Hinawakan ko siya sa braso. "Ano
ba naang braso ito, ang tigas - tigas..." Napakagat labi pa ako.

"Liway, 'wag mo akong halayin dito. Nandito ang mga magulang ko, strict sila."
Mahinahon wika niya. Para namang napapasong tinanggal ko ang kamay ko at tumingin
sa kanya. Did I say that outloud? Dapat sa isipan ko lang!
"Sorry, Sir." Nagyuko ako ng ulo. Pinagalitan ko na lang ang sarili ko at umubo.

"Iyon nga sir." Naka-move on na agad ako sa kagagahan ko. "Iyong asawa po ni Mr.
Sebastian nakalimutan ko na po ang surname niya pero si ano..."

"Althea." Wika niya.

"Opo! Si Thea nga. Nandito kasi siya at iyak siya nang iyak. Napulot naming siya ng
kuya ko sa hi-way kaninang umaga ayun, dinala naming dito. Dehydrated siya at
buntis daw po."

Tuloy-tuloy lang ang pagsasalita pero pinigil ako ni Sir.

"Anong sabi mo?" Tanong niya.

"Alin doon ang dami noon?"

"The part when you said that she's -----"

"Pregnant!" I exclaimed.

=================

11. Inheritance

I was discharged from the hospital the next day. Hindi ko alam kung bakit
malungkot. May dalawa akong dahilan , ito ba ay dahil hindi man lang ako pinuntahan
ni Yvo o dahil buntis ako at si Yvo ang ama pero wala akong balak sabihin sa kanya
dahil bunga ng isang pagkakamali ang bata sa sinapupunan ko. Maling-mali ang
naganap sa amin ni Yvo pero ano pang magagawa ko?

I cannot believe that I'm actually thinking of getting rid of the baby. Iyon lang
naman ang choice na meron ako ngayon. Hindi pwedeng malaman ni Sebastian ang
tungkol dito - lalo na ng pamilya ko. Ano na lang ang sasabihin nila? Hindi ko
naman pwedeng sabihin na hindi ko kasalanan ang mga bagay na ito - ako ang lumapit
kay Yvo at hinayaan kong may mangyari sa amin dahil mahal ko siya but I never
thought of this thing coming this far.

Sumakay ako ng taxi. Ayoko pa nga sanang umuwi. Hindi ko pa kasi naiisip kung anong
dahilan ang sasabihin ko kung bakit hindi ako nakauwi sa loob ng dalawang araw.
Hindi ako makaisip ng kahit na anong dahilan sa ngayon. Malabo kasi ang utak ko.
Iniisip ko kung paano ang bata. Paano na ako? Kung sasabihn ko ba kay Yvo,
tatanggapin niya ako? Iniisip ko na baka lalo lang siyang masaktan kapag nalaman
niya ang tugkol sa ipinagbubuntis ko.
Ayoko nang masaktan at makasakit.

And maybe, getting rid of the baby will do the trick.

Huminto ang taxi sa tapat ng masyon ni Sebastian. Tahimik ang paligid. Wala ni
isang kasambahay na sumalubong sa akin. Marahil ay may ginagawa silang kung ano.
Umakyat ako sa itaas para puntahan si Sebastian. I owe him an explanation but when
I entered his room, the bed is empty. Kumunot ang noo ko. Ang alam ko ay wala
siyang schedule sa ngayon. Umikot ako sa silid niya para hanapin ang planner niya
and when I checked, wala nga siyang schedule na kahit na anong meeting sa ngayon.
He's supposed to stay in the house and rest but where is he?

Bumaba ako sa hagdan. Hinahanap ko si Sebastian. Pero naikot ko na ang buong bahay
ngunit wala naman siya sa kahit na anong sulok niyon. Nang marating ko ang kusina
ay nakita ko si Manang Inday - ang kusinera ni Sebastian. She was crying while
cooking. Nag-alala ako. Baka may problema si Manang. Nilapitan ko siya.

"Manang, what's wrong?" I asked her. Mukhang nagulat siya nang makita ako. Agad
niya aong niyakap at humagulgol sa balikat ko. Hinaplos-haplos ko naman ang kanyang
likuran.

"Thea, nasaan ka ba? Ang lungkot-lungkot!"

"Ano po bang nangyari?" Tanong ko. Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa akin at
tiningnan ako. Hilam na hilam pa rin ng luha ang kanyang mga mata.

"Wala na si Seb, Thea. Pumanaw na ang asawa mo. Binawian siya ng buhay kagabi."
Hagulgol na naman si Manang. Napaawang ang mga labi ko. Is manang playing with me?
Binibiro niya lang ako. Hindi pa patay si Sebastian. Hindi pwede iyon. May
maintenance siya ng gamot. Hindi siya mamamatay ng ganoon na lang.

My tears started falling. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. What will happen to
me now? Niyakap ako ni Manang Inday. My mind was racing. Iniisip ko si Paul. Alam
kong palalayasin na niya ako ngayon na wala na ang Papa niya. I'm sure that he will
do everything to get rid of me. Hindi naman pera ang habol ko o ang pamana pero
ayoko na kasing bumalik sa puder ng mga magulang ko. Seb made me feel like I belong
to his world and he made me feel so special. Iyong mga bagay na hindi naibigay ng
mga magulang ko sa akin ay naibigay niya sa akin.

Hindi ko matanggap na wala na siya. Napaiyak na rin ako tulad ni Manang Inday. We
were crying like crazy. Nang mahimasmasan ako ay inayos ko ang sarili ko. Tinawagan
ko ang secretary ni Sebastian at sinabi naman niya sa akin na nasa Mother and Child
Eternal Homes si Sebastian. Doon na siya dinala. Ayos na ang lahat ng mga bagay na
dapat maayos para sa burol niya.

Habang nag-aayos ako ay wala akong ibang naiisip kundi ang pagkawala ni Sebastian
at ang pagdating ng bata sa sinapupunan ko. Para bang may anghel na tumulong sa
akin na huwag masyadong maging komplikado ang buhay ko but then, habambuhay namang
dadalhin ng konsensya ko ang nagawa ko.
Nagtaksil ako sa asawa ko at nagbunga ang kamaliang iyon.

Tinawag ko si Ricardo - ang driver ko. Nagpahatid ako sa lugar kung nasaan si
Sebastian. Mabuti at natatakpan ng malaking shades ang mga mata ko. Wala pa man
kasi ay mugtong-mugto na ang mga mata ko. Para akong nawalan ng isang matalik na
kaibigan. Si Sebastian ang nagpalaya sa akin sa pamilyang kinalikihan ko. Alam niya
ang lahat ng bagay tungkol sa akin. Siya lang ang nasasabihan ko ng sama ng loob
and now, I don't have that anymore. I don't have Sebastian anymore.

Nang makarating ako sa chapel kung nasaan si Sebastian ay nanginginig na ang mga
tuhod ko. Hindi ako makababa ng sasakyan kahit na anong pilit ko. But then I have
to go inside.

When I got inside, lahat sila ay nakaputi. Nakita ko si Paul na nakatayo sa gilid
ng kabaong ng tatay niya. Nakita ko din si Tabatha na sinasalubong ako but what got
my attention most was Paul's mom. Nandito ang unang asawa ni Sebastian at tumayo
siya sa tabi ng anak niya.

Mary Ann Nunez - annulled na sila ni Sebastian pero hanggang ngayon ang
ipinakikilala niya sa tao ay si Mary Ann Nunez de Mendoza. Iyon kasi ang buong
pangalan ni Sebastian - Sebastian Mendoza. She never acknowledge me as Sebastian's
legal wife. Hanggang ngayon ay kabit pa rin ako para sa kanya.

I was never Sebastian's mistress. Apat na taon na silang hiwalay nang ikasal kami.

"Anong ginagawa mo ditong babae ka?" Sigaw niya. Wala naman akong sinasabi o
ginagawa. I just want to see Sebastian and pay my respects. "Hindi ka pwede dito!
You are not family! Kabit ka lang! Inagaw mo ang asawa ko!"

Tinulak ko siya. I need to fight. I am the wife and I have all the rights.

"You know very well that I am not his mistress. Sa ating dalawa ako ang tunay na
asawa! Anulled na kayo nang pakasalan niya ako kaya ikaw ang walang karapatan!" I
hissed. Nagsimula nang magbulungan ang mga tao. Hawak ni Tabatha ang mga braso ko.

"Inagaw mo lang sa akin ang asawa ko!" Inulit-ulit niya pa. Napailing na lang ako.
Nagulat ako nang hatakin ni Paul ang braso ko at kinaladkad ako palabas ng chapel.
He pushed me. Napaupo ako sa lupa.

"Paul!" Sigaw ni Tabatha. Napaiyak naman ako at napahawak sa parteng iyon ng aking
tyan. Nag-aalala ako. The doctor said that the baby isn't that okay. Oh my god... I
was crying. Tumayo ako.

"What do you think you're doing Paul?" I asked him.

"Patay na si Sebastian, Thea. I don't have to pretend that I like you anymore. I am
his heir. His only son and that makes you a dirt. Wala na akong pakialam sa'yo. Ako
ang tagapagmana at sa oras na mailibing si Papa, mawawala ka na rin ng tuluyan."

Dinaluhan ako ni Tabatha at itinayo ako. I was silently crying.

"Thea, ayos ka na ba? I'm sorry, I didn't know what Paul was thinking. Ayos naman
kasi siya kagabi when Seb died. Ipinahahanap ka pa niya. Saan ka ba kasi nagpunta?"
Nag-aalalang tanong niya. Hindi ako sumagot. Sumakay kami sa kotse ko at nagpauwi
na ako sa bahay but when I got home, the maids were packing my things.

"Sorry, Thea, utos ni Paul kundi sisesantihin niya kami." Lalo akong hindi
nakahinga. Hindi ko malaman kung anong gagawin ko. Mabuti na lang at narooon si
Tabatha kundi wala ako talagang magagawa.

Nang gabing iyon ay sa unit niya ako nakituloy. Dala ang lahat ng gamit ko, dala
ang sarili ko at ang magiging anak ko maski walang kasiguraduhan...

---------------

Thea's pregnant.

Thea's pregnant.

"Yvo?"

"Yvo?!"

"Aray!"

Nag-angat ako ng tingin nang maramdaman ko ang isang kahoy na sandok na humampas sa
braso ko. Nang tumingin ako ay nakita ko si Ate Yza na nakaupo sa harapan ko habang
may hawak na wedding magazine. Kasama niya si Ate Nikita na nagdo-drawing na naman
ng sapatos. Inaayos niya ang kasal nila ni Helios Demitri. Huminga ako nang
napakalalim. I cannot believe that my sister is marrying the man who abused her. I
am against it but whenever I see how happy she is binabalewala ko na lang ang
nararamdaman kong disgust.

"Hindi ka nakikinig!" Sabi pa ni Ate sa akin. Hinampas na naman niya ako ng sandok.

"Ate! Saan ba galing iyang sandok mo! Ano iyan laging nasa bag mo!"

"Yvo, humahaba na naman iyang buhok mo." Bati pa ni Ate Niki sa akin. "Anong ibig
sabihiin niya?"
"Wala." Mabilis na sagot ko.

"His hair is longer when he's in love. Makes him hotter, adds more character. That
and his dark eyes are enough to make girls gaga." Paliwanag pa ni Ate na para bang
minamasdan niya talaga ako. I shook my head.

"You like dark eyes too."

"No. I prefer them green and sizzling." She smiled.

I sighed. Iyon ang dahilan kung bakit hindi ko siya kinokontra sa gusto niya. Si
Kuya Yto rin ay nananatiling tahimik. Si Yllak lang naman ang madaldal sa lahat. Si
Tatay, hindi niya rin gusto pero ang sabi niya, matagal nang dapat naging maligaya
si Ate kaya lahat kami, sinusuportahan na lang siya.

"Ano bang iniisip mo. Kanina pa namin sinasabi ni Niki na pumunta ka sa designer
para magpa-fit ng suit. Ano? Hindi ka nakikinig? Iniisip mo si Thea? Yvo, may asawa
na siya diba?"

"Byuda na - actually." Wika ni Ate Niki. That got my attention."Pinaguusapan lang

namin ni Yto ko kagabi, namatay na iyong asawa, Yvo, kagabi lang. Inatake daw sa
puso. He was there last night, nakita niya kung paano ipinagtabuyan si Thea noong
anak. Nag-eskandalo daw. Naawa nga si Yto. Tinulak daw palabas."

Nanlaki ang mga mata ko. Tinulak?! "The baby!" I exclaimed.

"What baby?" Yza asked. "Buntis ka ulit, Nikita?" Excited na tanong ni Yza.

"Grabe ka naman! Hindi pa no! Busy pa kasi si Yto ko pera kapag hindi bobongga
iyon!"

"Ewww!" Ate Yza made a face. Tumayo ako at pumasok sa bahay. Nagpalit ako ng damit.
Nag-iinit ang ulo ko. Walang karapatan ang Paul na iyon sa mga ginawa niya kay
Althea. Paano kung napahamak ang bata?

Anak ko iyon.

Akin iyon.

I will take care of my child whatever happens.

Akin iyon.
Kahit na anong mangyari.

Akin ang bata.

Matapos kong magbihis ay bumaba na akong muli ng bahay. Nasalubong ko si Yllak na

nakasando at boxers na naman. Madumi ang kamay niya. Malamang inayos na naman niya
ang motor niya

"Kuya, saan ka pupunta?" He asked me. I looked at him.

'Sumama ka. Pigilan mo ako kapag malapit ko nang mapatay iyong lalaki!" Nanlalaki
naman ang mga mata nya. Marahil ay hindi niya ako naintindihan pero sumama pa rin
siya. Habang nagmamaneho ay ni-text ko si Kuya Yto para itanong kung nasaang chapel
ang katawan ni Sebastian. Mabilis naman siyang sumagot. Nang alam ko na ang
pupuntahan ko ay mabilis akong nagmaneho. Nang makarating doon ay bumaba ako at
sumugod sa loob.

Yllak followed me. People were looking at him. Sinalubong naman ako ni Paul. Akmang
kakamayan niya ako nang bigla ko siyang sapakin sa bunganga. Sumadalak siya sa lupa
na duguan ang bibig.

Dinaluhan ko siya at kinuwelyuhan. "You fucking retard. How dare you place your
hands on Thea! Wala kang karapatan!" Kinaladkad ko siya palabas ng chapel.
Nakasunod sa amin ang mga tao - ang nanay niya pero wala akong paki. Tinulak ko
siya sa lupa at tindyakan.

Nakakita ako ng ilang pamilyar na mukha sa kapaligiran. Naroon ang ilan sa mga
empleyado ko - pero wala akong paki. Galit na galit ako. Gusto kong pumatay.

"Putang ina mo!" Sigaw niya sa akin. "Sino ka ba at anong karapatan mong gawin
it0?!" Sigaw niya. Kukunin ko sana siya nang unahan ako ni Yllak.

"Hindi puta ang nanay namin! Sira ulo!" Ni-head butt niya ang Paul na iyon. It was
almost hilarious.

"Wala kang karapatang gawin ito!" Sigaw ni Paul.

"Meron." A voice filled the spaces behind us. I looked back. Isang matandang
lalaking nakasalamin ang lumapit sa amin. Palagay ko ay abogado siya. He was
looking at me. "May karapatan siya, Paul because he is Yvo Consunji and he is the
heir to Sebastian's everything."

"What?" Paul and Yllak said in chorus.

Kinuwelyuhan ko ang abogado. "Gago ka ba?!

=================

12. Hold on

"Gago ka ba? High ka ba attorney?"

Inis na inis ako. Hindi ko kasi maintindihan ang abogado. Matalino ako but never in
my life will I ever understand why the hell I became Sebastian's heir. Hindi ko
naman siya kaano-ano. Nilapitan ako ni Yllak nang hawakan niya ako sa braso.
Nanginginig ako hindi dahil sa galit kundi dahil sa pagtataka. Hindi ko
maintidihan. Para bang naguguluhan ako. Nagbago ba ang ikot ng mundo?

Hindi ba ako anak ng tatay ko at pinamanahan ako ni Sebastian? Alam kong hindi ako
ampon but why the hell would Sebastian make me his heir? I have my own family. Mas
mayaman kami sa kanya kaya bakit ako ang tagapagmana?

"Kuya, halika na. Umuwi na tayo." Yakag sa akin ni Yllak. Sumunod naman ako s
akanya at baka mapatay ko ang abogadong kausap ko. Galit na galit ako. Sumakay kami
ni Yllak sa kotse ko at nagmaneho na pauwi. Siya na ang nagpaandar ng sasakyan sa
ngayon dahil baka sa sobrang galit ko ay maibangga ko kami.

Iniisip ko si Sebastian. Namatay siya at sinasabi ng abogado niya na ako ang

tagapagmana. Bakit? Hindi ko naman siya kilala ng personal Dalawang beses lang
kaming nagkausap. Ako mismo ang humanap sa kanya at inalok para maging kliyente ko
dahil kasama iyon sa paghihiganti ko.

Pero ngayon, bakit pakiramdma ko ako ang nabiktima ng sarili kong plano?

Nakarating kami sa bahay. Naabutan naming si Nanay at Tatay na nasa sala habang
nagkakape. Nanay was drinking her chamomile tea while tatay was having coffee.
Naningkit ang mata ni Tatay nang makita niya si Yllak.

"Saan kayo galing?" He asked. Nagmano kami sa kanila. Si Yllak naman ang sumagot.

"Sa burol lang, Tay." Sagot niya. Ninoohan ni Tatay si Yllak.

"Nagpunta ka sa burol nang ganyan lang ang suot mo, Yllak?!" Binalingan niya si
Nanay. "Sheena, I taught him how to dress properly. Why is your son like this?!"

"Tay, hinatak lang naman ako ni Kuya!" He even whined. Umiling na lang ako at saka
umakyat sa silid ko sa itaas. Iniisip ko kung anong gagawin ko sa ngayon. Hindi ko
din alam. Paanong ako ang tagapagmana?

Lumipas ang gabi na iyon lamang ang iniisip ko at kahit na sa paggising ko sa umaga
ay iyon lang din ang iniisip ko. Hindi ko maialis sa sistema ko ang katotohanan na
ipinamana sa akin ang lahat. I don't have a clue why.

Hindi na ako bumalik sa burol ni Sebastian pero ipinahanap ko si Thea. Balitang-

balita na pinalayas siya ng unang asawa ni Sebastian. My body guard told me that
Thea was staying at her sister's. Kahit paano ay naibsan ang kaba ko. Inaalala ko
siya at ang bata sa sinapupunan niya. Hindi ko pa nga siya nakakausap tungkol doon.
I've been meaning to talk to her but I don't have the courage to show her my face.

Naduduwag ako.

Parang noon lang, noong kababalik namin galing Belgium. I stalked her but it took
me six months before finally showing up to her. Ipinakilala ko na agad siya kay Yna
na girlfriend ko - because that's what she is for me back then. Thea caught my
attention not because she was big boned or something but because of the way she
carried herself. She was confident and she knew how beautiful she is.

I sighed. Tatlong araw na ang lumipas mula nang gabing iyon at nang hapong iyon ay
nakatanggap ako ng tawag mula sa abogado ni Sebastian. He was asking if I could
come to the will reading - kahit alam ko na ang nakalagay doon ay nagdadalawang
isip akong pumunta. That afternoon, nasa mansion ako at nakaharap ako kay Gianna na
gumagawa ng thesis niya.

"Kuya Yvo, if I add it to two thousand three hundred, will I have the same result?
Oh to the m to the g! Thesis is so hirap. To think of it, it's only a baby thesis
and yet my pawis is so namumuo and I'm not nakaka-sleep in the night! Kuya Yvo, are
you even making kinig at me? My gosh!"

I stared at Gianna. She's only eighteen and yet she's already a pain in the ass. I
made a face and called Yllak so she could help Gianna with her paper. Kailangan
kong magpunta sa bahay ng mga Mendoza para sa will reading. I also know that Thea
would be there.

Makakapag-usap kaming dalawa.

I drove my car and fifteen minutes later, nasa harapan na ako ng mansion na iyon ni
Sebastian. Pumasok ako. Hindi naman mahirap hanapin ang mga tao. And I was right,
Thea is here. She's with her sister Tabatha. Si Paul naman ay namamaga ang bibig.
Ang nanay ni Paul ay nakaupo sa tabi ng anak niya habang iniirapan si Thea. Thea
was just quiet.

"Attorney." I called their attention. Mukhang nagulat si Thea na nandito ako. Naupo
ako sa kabisera at ngumisi lang kay Paul.

"Now that everyone is here, we can start." Wika ng abogado.

"Hindi dapat nandito ang babaeng iyan at ang lalaking ito!" Sigaw ni Mary Ann.
"Idedemanda ko kayo! Lalo ka na! Sa ginawa mo sa anak ko!"
"Oh, Lady, I can kill your son right now, in front of you and I won't even blink."
Sinabayan ko iyon nang pagkindat. Natahimik si Mary Ann. Nagsimula naman na ang
abogado.

"My son, Paul Jake Mendoza will be give two million pesos and the car he owns now."
I could hear gaspings and gritting teeth. Tahimik lang akong naupo doon. "All my
assets and my properties will be given to my wife Althea Sana - Santibanez Mendoza
but until she turns thirty - two, all my assets and properties will be managed and
will be taken cared by Yvo Jorge Ybarra Consunji."

I grinned. Now I understand all of this. I am Thea's guardian. The legal manager of
Sebastian's properties. Tiningnan ko ang mag-ina sa kabilang gilid ko. Tumayo si
Mary Ann.

"Hindi pwede ito! Si Paul ang anak ni Sebastian! Hindi pwedeng siya -" Dinuro niya
si Thea. "Ang magmana ng lahat! Pinatay mo na nga ang asawa ko, ninakawan mo pa ang
anak ko! Social climber!" Tumayo naman si Althea. I smiled as she rose. Dapat lang
niyang ipagtanggol ang sarili niya.

"Hindi ko pinatay si Sebastian. Wala ako nang maganap iyon. But why do you seemed
so sure na pinatay siya? I had his body autopsied - hindi mo alam iyon, ano? They
found traces of rat poison in his body. Who could've done that?"

I looked at Mary Ann. Hindi siya nakasagot agad.

"I will contest this will!"

"Wala kang karapatan. You're not his wife. I am so you better leave my house or I
will have the security guards throw you and your son away!" Nanginginig ang boses
niya. Mary Ann and Paul acted as if they were leaving. Tumayo na rin naman ako pero
nagulat ako nang bigla na lang niyang haltakin si Thea at itinulak kung saan.

My eyes widened. Mary Ann was grinning.

"Hindi pa tayo tapos, Santibanez!" She hissed. Thea looked down. Napatingin din ako
sa parteng iyon ng katawan niya. I saw blood gushing out of her legs.

"Oh my god." Tabathat exclaimed. 'Thea!"

My mouth parted. She looked at me. It was the first time she ever looked at me
today. She looked so scared.

"Y-yvo..."

Agad ko naman siyang dinaluhan at binuhat. She was sobbing. Kinakabahan naman ako.
Hindi pwede ito. I looked at her abdomen and prayed so hard.

"Son, do you hear me? You will not leave your mom's womb. When I was your age,
those bad guys did something bad to your Lola Nanay but I didn't leave her because
she needed me. Son, your mom needs you. Hold tight, baby. We need you."

--------------

"Kuya naman, dapat ipaalam natin kay Mama na nandito ka sa ospital. May sakit ka
eh!"

Nakanguso ako habang titig na titig kay Kuya Ido na nakaswero at habang kumakain ng
gotto na dala ko. Niluto ni Mama iyon, almusal namin kaninang umaga. Hndi nga ako
masyadong nakakain dahil sa kakaisip ko sa text message ng walang hiyang si Axel
John na iyon. Kapal niya! If I know kaya na-injury si Kuya Ido dahil sa kakalaro
nila ng punyetang paint ball na iyon.

And speaking of the demonyo, pumasok isa-isa ang mga kaibigan niya. Napasimangot
ako nang makita si Axel John at si Judas. I really don't like Kuya's friends.
Feeling ko masasama ang loob nila.

"Pwede bang h'wag na muna kayong magpakita sa kapatid ko ngayon lang? Lalo ka na
Axel!" Sigaw ko. Sumimangot siya sa akin.

"Baby Butchog! Ang sungit-sungit mo!" Nabigla ako nang yakapin niya ako.
Pinagtutulak ko siya.

"Susumbong kita kay Pamela Anne! Magtigil kang punyeta bells ka! Kuya o! Hinhipuan
niya ako sa bilbil!" Sigaw ko. Kuya Ido laughed at us. Si Judas naman ay
napapailing. Umupo ako sa tabi ng kuya ko at sinimangutan silang tatlo. Nayayamot
ako sa kanila.

"'Wag ninyong idamay si Pamela Anne dito. Wala siyang malay no. Hindi nga niya alam
na nasa Pilipinas ako." Nakanguso siya.

"Bakit akala ba ni Pamela Anne nasa impyerno ka na?" Yamot na tanong ko. Hindi ko
kilala si Pamela Anne pero madalas kong marinig kay kuya Ido ang bagay na iyon kaya
ipinananabla ko sa kanya. Hindi ko na hinintay na sumagot si Axel John Demonyo.
Nagpaalam ako kay Kuya na lalabas ako para ibili siya ng fruits.

May stand kasi sa labas at nakakita ako ng watermelon na kuya yellow kaya gusto
kong bumili para kay Kuya.

Habang naglalakad ako ay napadaan ako sa emergency area. Kailangan ko kasing

mahanap iyong nurse na nag-admit kay Kuya dahil kailangan kong malaman kung anong
naging sanhi ng injury niya. Hindi kasi niya sinasabi sa akin at lalo akong
nayayamot.

Habang naglalakad ako ay nakita ko ang boss ko - si Sir Yvo na nakaupo sa sahig
habang nakatukod ang mga kamay niya sa ulo niya. Napahinto ako. He seemed so
worried. Agad ko siyang nilapitan. Hinawakan ko siya sa balikat at nang lingunin
niya ako ay binigyan ko siya ng isang matamis na ngiti.

Nagulat ako nang yakapin niya ako. Napakahigpit ng yakap na iyon - pakiramdam ko ay
unti-unti at dahan-dahang natutunaw ang mga buto ko.

"Liway, liway, stay with me. Don't fucking leave me...."

Napanguso ako. Posible bang maging boneless si piglet?

=================

13. It will be fun

"Hindi ko kasi maintindihan. Alam ko naman na wala akong karapatan, pero pwede ko
bang malaman kung anong nangyayari, bakit kasama mo si Mrs. Mendoza, bakit ka
umiiyak? Bakit punong-puno ng takot ang mga mata mo, Sir?"

Hindi ko na mapigilan ang pagtatanong. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na

sinasamahan si Mr. Yvo Consunji sa cafeteria ng ospital at pinakakalma siya. Hindi
man niya lantarang ipakita ang pagluha niya, tama naman na ang takot sa mga mata
niya para maintidihan ko na marami siyang kinatatakutan sa mundo - sa pagkakataong
iyon ay hindi ko na kaya ang manahimik at panoorin na lang siya.

Hindi naman siya kaagad na nagsalita. Nakatingin lang siya sa tasa ng kape na nasa
harapan niya. Huminga ako nang malalim at hinawakan ang kamay niya. He must feel
awful. Kung anuman ang nangyari kay Mrs. Mendoza ay sapat na iyon para yanigin ang
boss ko. He looked at me.

"She's pregnant." Malamig na wika niya. Hindi naman nagbago ang takot sa mata niya.
Puno ng galit ang tinig niya ngunit ang takot ay naroon pa rin at hindi niya iyon
maitatanggi.

Hinihintay ko pa ang sasabihin niya. Alam kong may sasabihin pa siya ngunit tila ba
hirap na hirap siyang ilabas iyon mula sa kanyang bibig. He sighed again.

"I'm the father of her baby."

Hindi ko na iyon ikinabigla. Ikinapagtataka ko lang ay kung paano sila nagkaroon ng

relasyon ni Althea. Wala na ako sa lugar para panghimasukan pa ang bagay na iyon.
Tama na ang impormasyong nalaman ko. Tumango na lang ako sa kanya tapos ay
nagbuntong-hininga. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko ngayong nalaman ko na
ang bagay na iyon. Ano nga ba? May dapat ba akong sabihin?

Nakadama ako ng kaba. Nakahinga lang ako nang maluwag nang marinig ko ang pag-ring
ng phone niya. Tinitigan ko lang siya. Walang pasabing tumayo siya at iniwan ako sa
cafeteria. I twitched my lips. Para saan kaya ang panghihinayang na naramdaman ko
habang pinanonood ko si Yvo na maglakad paalis? Para bang inuokupa ng
panghihinayang na iyon ang buong puso ko ngayon.

Parang gusto kong narito lang siya sa harapan ko at kahit na gaano siya kagalit o
kalungkot ay gusto ko siyang tingnan.

Nagulat ako nang bigla kong makita si Axel John - ang nakakainis na kaibigan ng
kuya ko na umupo sa harapan ko at nginitian ako. Kinuha niya ang clubhouse sandwich
ko at nilantakan iyon. Sa inis ko ay hinampas ko siya ng lalagyan ng toothpick sa
noo.

"Aray naman Baby Butchog!" Reklamo niya pa sa akin. Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Ikaw! Binabalaan kita ha! Lubayan mo na ang kapatid ko! Hindi kayo bagay maging
magkaibigan! Sinisira mo ang buhay niya! Bad influence ka! Fuck you!" Inis na inis
ako. Inis ako kay Axel dahil siya ang dahilan kung bakit hindi na umuuwi si Kuya sa
bahay at dahil sa hindi niya pag-uwi ay lalong nagagalit si Papa sa kanya. Ilang
taon na ang hidwaan sa pagitan ng kuya at ng Papa ko. Gusto ko na maayos na sila
dahil gusto kong maging happy family na ulit kami.

Kung hindi dahil kay Axel John, hindi sana huminto sa pag-aaral ang kapatid ko.
Graduate sana siya ngayon at malamang siya ay doctor na pero dahil nga sa maitim na
budhi ni Axel John Apelyido - napariwa ang buhay ni Kuya at hindi natupad ang
pangarap niyang maging nurse.

Sinabunutan ko pa siya sa bangs niya.

"Akala mo nakakagwapo iyang gupit mo? Mukha kang aso!"

"Kung hindi lang dahil kay Ido, matagal na kitang hinalikan. Alam ko may pagnanasa
ka sa body ko, Butchog."

"Kakainin ko lahat 'wag lang ikaw, Axel. Maitim ang budhi mo, mahahawa ako sa'yo!
Gago!"

Nag-walk out ako. Bumalik ako sa silid ni Kuya na si Yvo ang nasa isipan. Iniisip
ko, sinusuri ko ang sarili ko kung gusto ko ba siya? Natatandaan ko ang unang beses
naming pagkikita. He half kissed me. Kinilig ako, siyempre, bakit hindi? Pero
ngayon na nalaman ko na may relasyo siya sa babaeng may asawa ay hindi ko naman
alam kung anong maiisip ko sa kanya. Naroon pa rin ang respeto ko. Ang paniniwala
ko sa kanya, pero alam kong may nagbago.
"Bakit nakasimangot ka, Bunso?" Hindi ko namalayan na gising pala si Kuya. Naupo
ako sa silya malapit sa kanya at tinitigan siya.

"Mahal mo pa ba si Roma? Paano ba nalalaman kung may gusto ka sa isang tao? Para
kasing hindi ko na alam. Kay Edgar kasi, palagian akong kinikilig pero sa
kanya...."

"Sino?" Tanong ni Kuya sa akin. Ngumuso ako. "Saan nakatira? Anong trabaho? Anong
plate number ng sasakyan? Ipapatumba ko kay Axel John." I rolled my eyes. Siyempre
nagbibiro si kuya sa pagsasabing itutumba niya si Yvo. Palabiro si Kuya.
Overprotective talaga siya sa akin pero alam ko na hindi niya kayang pumatay.
Napakabait ng kuya ko.

"Sa lahat naman ng naging boyfriend ko o lahat ng lumalapit sa akin at iyong mga
gusto ko, inaaway mo. Kaya hindi sila bumabalik."

"Paano pa babalik kung namatay na o nabugbog?"

"Kuya, hindi ako nagbibiro ha. Seryoso na. Paano mo nga nagustuhan si Roma? Paano
mo nalaman?"

"Basta alam ko." Malungkot na naman ang boses niya. Huminga ako nang malalim.

"Siya, 'wag nang pag-usapan si Roma. Nalulungkot ka. Gusto mong kumain? Hindi ba
talaga natin pwedeng sabihin kay Mama?"

"'Wag na. Liway, okay na ako. Lalabas na ako bukas."

"Eh bakit hindi ka pa umuwi sa atin? Miss na miss ka na ni Mama."

"Basta... Pagbalat mo na langako ng mansanas."

Hindi na ako kumibo. Sumunod na lang ako sa kanya. Habang pinagbabalat ko siya nang
mansanas ay tumunog ang phone ko. May nag-text sa akin. Tiningnan koi yon. The text
came from an unknown number but I was sure it came from Yvo.

"See me at Skysuites tonight. Will wait for you..."

---------
"The baby is okay, Mr. Consunji. Pero dahil sa nangyari na ito, papayuhan ko lang
kayo na h'wag na h'wag siyang ma-stress kundi malaki ang posibilidad na mag-
spotting siya ulit."

Tango lang ako nang tango habang nakatingin ako kay Thea na tulog na tulog pa rin.
Nasa tabi niya si Tabatha - ang kapatid niya na hawak ang kamay niya. She was
caressing her hair while tears fall down her face.

Marami pang sinabi ang doctor sa akin at ang naiintindihan ko lang ay ang kailangan
kong ingatan ang anak ko. Hindi ako papayag na mawala siya sa akin. He should be as
strong as I am back in my Nanay's womb.

Umalis ang doctor at naiwan kami ni Tabatha sa loob. Nang humarap ako sa kanya ay
walang abog na sinampal niya ako. Pinaghahampas niya ang dibdib ko.

"Walang hiya ka, Yvo! Walang ginawa si Thea sa'yong masama! Bakit mo ba siya
pinahihirapan?! She did nothing but to love you and then she gets this in return!
You got her pregnant tapos ano? Anong plano mo?!" She was hissing. Umiiyak na din
siya. Tumaas lang ang sulok ng bibig ko.

"Isa lang ang gusto ko noon. Ang makaganti. Ngayon, dalawa na. Ang makaganti at ang
anak ko. Sa oras na ilabas ni Thea ang anak ko, kukunin ko siya at palalakihin
malayo sa kanya. Perfect plan for an excellent revenge." Muli na naman niya akong
sinampal. Wala akong nararamdamang kahit na ano. Ngumisi pa ako at saka siya
binalingan.

Hindi kahit kailan magbabago ang plano ko. Nasa pangalan ko ang halos kalahati sa
kayamanan ni Sebastian, nasa akin si Thea, magagawa ko ang lahat ng plano ko sa
oras. I will never have to be careful anymore. Alam kong alam ni Thea kung anong
silbi niya sa akin. Hindi ko siya pakakasalan dahil lang sa bata. Kaya kong kunin
ang anak ko, kaya ko siyang palakihin. Hindi ako papayag na malayo siya sa akin.

I walked out. Iniwan ko si Tabatha doon. Alam kong hindi naman niya pababayaan si
Thea. She was always with her through everything. Tumawag ako sa head ng security
ni Uncle Lukas para pabantayan si Thea at Tabatha kung sakali man na sila ay
tatakas. I will have Thea in the same house as me and I will temporary ban Tabatha
to seeing her. Hindi sila pwedeng magkita.

Tiningnan ko ang oras. Bigla kong naalala na kailangan ko nga pa lang kitain si
Liway. I don't know why but I really feel good whenever she is around me. I need to
see her. Panabla sa lahat ng sakit at pag-aalalang naramdaman ko ngayon.

Dumating ako sa hindi pa tapos na building na ipinagagawa ng Consunji Empire.

Condominium building iyon na nasa Quezon Avenue. I stayed at the rooftop where I
can see the Metro and its lights. I was still amazed by the lights. I dunno why.

"Sir?" I looked back and I saw Liway walking towards me. Madilim na iyon pero
kitang - kita ko siya. She was wearing a pink blouse. She looked cute on it.
"Here!" Sigaw ko Hindi naman nagtagal ay kaharap ko na siya. Napaupo ako. I was
staring at her eyes. Alam kong marami siyang iniisip tungkol sa akin pero wala
akong pakialam. Kailangan ko ng kausap.

"Pwede kang magtanong."

"Ayoko. Wala naman akong karapatan. Isa pa, Sir. Wala akong karapatan na husgahan
ka dahil buhay mo iyan. Kung anong desisyon mo, ginawa mo iyon dahil gusto mo,
dahil masaya ka, hindi ka naman gagawa ng isang bagay na hindi makakapgpasaya sa'yo
and maybe being with her makes you happy - pero sadyang indenial ka lang dahil sa
mga bagay na pinagdaanan ninyong dalawa. Ang tanong lang diyan - tanong na ikaw
lang ang makakasagot - hanggang kailan mo kayang lokohin ang sarili mo?"

Natigilan ako. What the hell?

"Hindi kita inaano, pero naaawa ako kay Ms. Thea. Babae siya, Buntis siya. Dapat
hindi siya nahihirapan. Galit ka sa kanya. Nakikita ko iyon sa mga mata mo. Bakit
mo ito ginagawa?"

Pakiramdam ko, ang kaharap ko ay si Thea at inuusuig na niya ako. Pakiramdm ko, si
Liway ang gagawa ng mga bagay na hindi kayang gawin ni Thea noon at kahit ngayon.
She was asking me, she was confronting me. Palibhasa, si Thea ay takot sa galit ko
while Liway has the guts.

"Hindi mo ba alam kung anong pinagdaanan ko noong iwan niya ako."

"Alam mo rin ba ang pinagdaanan niya nang iwan ka niya?"

Hindi ako nakasagot. Why do I feel like I am the villain in my own story?

Bigla ay gusto kong mainis kay Liway. Ano bang dahilan at sinasabi koi to sa kanya?
Why is she getting to my nerves? I hate it. Napasabunot ako sa aking sarili tapos
ay tumalikod ako sa kanya. I screamed. Galit na galit ako. Wala bang nakakaintidi
sa akin? Wala bang kakampi sa akin? Bakit si Thea lang ang iniisip nila? Bakit
hindi nila ako intindihin?

"Galit ka lang, Yvo, pero alam kong mahal mo siya. Mahal mo siya."

"Hindi kita pinapunta dito para idikta sa akin kung anong dapat kong maramdaman." I
said. "Nandito ako dahil tinatanggal na kita sa trabaho mo sa opisina para maging
kasama ni Thea sa bahay kung saan ko siya ititira habang ipinagbubuntis niya ang
anak ko. You, I and Thea will live under the same roof."

It will be fun...
=================

14. Thea

I woke up. Agad kong kinapa ang parteng iyon nang aking katawan. Pinakikiramdaman
ko ang sarili ko. Anong nangyari? Nasaan ako? Kamusta ang baby ko – pero sa kabila
nang lahat ng pag-aalala ay namutawi sa isipan ko ang sinabi ni Yvo kanina habang
isinusugod ako sa emergency room.

"Hold on, son..."

My tears fell. Hindi ko pa sinasabi sa kanya ang totoo. Hindi ko pa sinasabi na

siya ang ama ng anak ko pero alam na kaagad niya. Ni hindi niya ito itinatwa o kung
anuman. Tanggap niya at alam niya na kanya. Inisip ko kung paano niya nalaman. Ni
walang pagdududa sa kanyang isipan. Hindi ko alam kung magiging masaya ako sa
nalaman ko o magsisimula na akong matakot dahil malaki ang posibilidad na kunin
niya sa akin ang anak ko.

Alam kong galit lamang ang nararamdaman niya para sa akin at wala nang mas hihigit
pa sa pagkamuho niyang iyon. Gusto kong magpaliwanag sa kanya tungkol sa naging
desisyon ko noon pero ni ako ay hindi ko alam kung paano ko iyon sisimulan. Ni
hindi ko na matandaan kung bakit hindi siya ang pinili ko – basta ang alam ko lang
noon ay kailangan kong sundin ang mga magulang ko. Pinili ko ang pamilya ko at
hinayaan kong masaktan si Yvo.

Ngayon, mas doble pa sa inaasahan kong pagsisisi ang nararamdaman ko. I miss the
boy who used to love me. I wonder if underneath all that anger he has for me, may
natitira pa kayang kahit na kaunting pagmamahal para sa akin mula sa kanya?

"Thea?"

Narinig ko ang boses ni Tabatha. Agad akong lumingon. Sa lalim ng iniisip ko ay

hindi ko na naramdaman na naroon siya sa tabi ko. She was crying. Inabot niya ang
kamay ko. Si Tabatha ang palaging nasa tabi ko sa lahat ng oras – masaya man o
malungkot ay siya ang palaging kasama ko. Ngayon, hindi ko alam kung paano ko
ipapaliwanag sa kanya ang kalagayan ko. Buntis ako. Wala na si Sebastian. May gulo
pa sa pamilya namin. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ni Mama at ni Papa
sa oras na malaman nila ang kalagayan ko. Alam ko rin na kapag nalaman ng dating
asawa ni Sebastian ang kalagayan ko ay gagawa at gagawa siya ng paraan para
mapasama ako at mabawi niya ang mga kayamanang ibinigay sa akin.

I am not after the money. They can have it all they want. Masaya na ako, as long as
I have my baby and Yvo with me, everything will be okay.

"Si Yvo, gusto niyang kunin ang anak mo. Ang sabi niya, sa oras na manganak ka ay
kukunin niya ang bata at ilalayo sa'yo. Thea, 'wag kang pumayag! 'Wag kang
magpakatanga sa pagmamahal mo sa lalaking iyon!"

Hindi na ako nabigla. Nakadama ako ng takot, oo, pero may parte sa akin na
inaasahan na ganoon nga ang gagawin ni Yvo dahil sag alit niya. Kilala ko si Yvo,
alam ko na hindi niya ako kayang saktan. Alam ko na sinasabi niya lang ang bagay na
iyon dahil galit siya pero sa oras na malinawan ang kanyang isipan ay babalik din
ang Yvo na minahal ko noon. I held Tabatha's hand. I know that Yvo's mind will
change the moment he saw the baby. Hindi niya ilalayo sa akin ang bata. Ganoon
kalaki ang paniniwala ko sa kanya. Hindi niya ako sasaktan. Galit siya pero gusto
kong maniwala na sa kabila ng galit na iyon ay hindi naman niya idadamay ang anak
naming dalawa sa galit niya.

Pinakakalma ko si Tabatha. Umiyak kasi siya. Hindi siya tumitigil hangga't hindi ko
sinasabi na sasama ako sa kanya paglabas ko ng ospital. Wala naman akong ibang
pupuntahan ngayon. Wala na si Sebastian. Wala na akong tagapagtanggol. Si Tabatha
lang ang kakampi ko.

Sa ganoong tagpo kami naabutan ni Yvo. Pumasok siya sa silid na suot pa rin ang
kanyang three-piece suit. Mukhang inip na inip na siya. Sa likuran niya ay may
dalawang lalaking naka-puting uniform. Dinaluhan ng mga lalaking iyon ang kapatid
ko.

"Hindi pwedeng makita ni Tabatha si Althea." Kumunot ang nook ko. "She's banned.
'Wag na 'wag ninyo siyang palalapitan sa kanya."

"Yvo!" Sigaw ko. Napangiwi ako nang maramdaman kong kumirot ang puson ko. "Ano bang
sinasabi mo? Hindi pwedeng hindi kami magkita ni Tabatha! Kapatid ko siya! I need
her!"

"Wala kang ibang kailangan sa ngayon kundi ako. Tandaan mo iyan, Althea." He
hissed. Natulala ako. He grinned at me. Hindi na siya nag-abalang itago pa ang
galit niya sa akin. "Sa akin ka titira, Althea. May bahay ako sa Ayala, doon ka
hanggang sa makapanganak ka."

"At paano kapag nakapanganak na ako?" May takot sa tinig ko. Yvo gave me a cold
smile that's enough to make my body shiver in pain and fear.

"Aalis ka. Akin ang bata."

"Hindi pwedeng ganoon ---"

"Pwede dahil batas ko ang masusunod! Kung hindi ka umalis noon, Althea, wala tayo
dito! Kaya kung anuman ang mangyayari muli dito hanggang sa huli, kasalanan mo
iyon!" Napaluha ako. Sumasakit ang puson ko, sumasakit ang puso ko. Yvo is a
monster. And I made him that way. Napaluha na lang ako. Maybe he's right – maybe
it's really my fault that he's like this, but I never want him to hate me this
much. Si Yvo lang ang minahal ko nang ganito at nang buong-buo. Kung nasaktan ko
man siya, hindi koi yon ginusto.
"Hindi mo pwedeng kunin sa akin ang baby ko, Yvo." Wika ko pa.

"I'm a Consunji. I can do whatever I want. I can have anything because I want it.
Ganoon kasimple. Walang komplikasyon. Gagawin ko ang lahat makuha lang ang gusto ko
at iyon ay ang masaktan ka. Para maramdaman mo ang naramdaman ko habang naghihintay
ako sa'yo pero naghihintay na lang pala ako sa wala. Wala kang karapatang humingi
nang kahit na anong salvation, life line o kahit na ano, Althea. This is my game
and I call the shots."

Napalunok ako. Napahawak ako sa bandang dibdib ko dahil nakakaramdam ako ng

paninikip ng hininga. I didn't want to be in this situation but I am and he was
just so mad – so mad that he didn't have a heart anymore.

I silently cried. I heard his sharp breath.

"Hindi mo ako madadaan sa pag-iyak, Thea. Umayos ka."

Bigla ay umalis siya. I watched him as he opens the door and walk away.
Napahagulgol naman ako. Wala pa man ay para na akong nakakulong. Ayoko ng
nararamdaman ko pero isang parte ng utak ko ang nagsasabi na bumalik ako kay Yvo
dahil alam kong babalik siya sa akin. Naniniwala akong babalik siya sa akin.

Inayos ko ang sarili ko. I pat that part of my body and sighed. As long as the baby
is okay, I have a shot at hope. Naniniwala ako na babalik si Yvo sa akin. Babalik
siya at hihintayin ko ang pagbabalik niyang iyon...

-----------

"Kuya, bakit nandito ka? Akala ko sa unit mo ikaw uuwi."

Tumaas ang tingin ko nang marinig ko ang boses ni Yllak. Pababa siya nang hagdan
habang may dalang tray at isang basong wala nang laman. Tinabihan niya ako at saka
tiningnan. I was drinking scotch at the bar. Hindi ako mapakali. Iniisip ko si Thea
at si Liway pero mas iniisip ko ang huli – paano nangyari na naging napakalaki ng
epekto niya sa akin? Ang mga salitang binitiwan niya nang gabing iyon ay
nakapagpabago sa lahat ng inaakala kong tama.

Inisip ko na kung siya ang nasa kalagayan ni Thea – iyon din ba ang sasabihin niya
sa akin? The problem was, I wanted Thea to fight back. I don't know why, but I want
her to fight back. Mas madali ang lahat kung lalabanan niya ako at ipaglalaban niya
ang gusto niya – just like what Liway is doing pero imposible naman iyon dahil
magkaiba silang dalawa. Gusto kong sabihin sa akin ni Thea na hindi niya deserve
ang mga bagay na ginagawa ko sa kanya. I don't want her to feel sorry for herself –
I just want her to fight and maybe fighting back would mean something else.

Ayokong mahina siya dahil iyon siya sa akin ngayon, mahina siya.
"Para saan iyan?" Tanong ko habang nakatingin sa dala niya.

"Ah, kay nanay, hinika na naman siya. Wala si Tatay. Nasa Berlin kasama si Uncle
Adam kaya ako muna ang mag-aalalaga kay Sheenalyn. Doon nga ako maatutulog sa
kwarto. Medyo hassle nga kasi malaki na ako."

"Ulol! Kunwari ka pa, hanggang second year high school nakatabi ka kay Tatay at
Nanay. Nalilibugan ka na kay Yna, nakatabi ka pa kay Nanay." Natatawang wika ko.
Binatukan ako ni Yllak. Pulampula ang kanyang mukha. I was controlling myself from
laughing. I didn't want to laugh but I had to for it was too funny.

""Kamusta na si Thea?" Biglaang tanong niya. I looked at him.

"Magkakapamangkin ka na sa akin."

"Putang ina, binuntis mo?! Kasama ba iyon sa plano mo?! Maawa ka naman kay Thea,
Kuya! Napaka-ruthless mo! Manang-mana ka kay Tatay!" Bilang ganti ay sinuntok ko si
Yllak sa balikat. Hindi naman niya naiintindihan ang galit ko kay Thea. We could
have been so many things if she only chose to be with me but she chose the old guy.
Kaya ko siyang panindigan. Kaya kong ibigay sa kanya ang lahat kahit pa ang langit,
lupa at ang impyerno – gustuhin lang niya, ibibigay ko kaagad but she chose to be
with someone else. Nasaktan ako, hindi lang ang ego ko kundi ako mismo.

Hindi niya alam kung gaano ako nasaktan. Hindi niya alam kung paano ko ininda ang
pang-iiwan niya sa akin. I lost everything when she left me. I lost half of my
heart, my confidence, my self-esteem – I lost the will to be productive and the
only time I tried getting up was when Nanay begged me to be okay. Inayos ko ang
sarili ko para kay Nanay at ngayon na ayos na ako, handa ko naman sirain ang buhay
ni Althea.

I know how ruthless that sounds but I just wanna get even.

"Kuya, hindi ka naman ganyan ah! Sabi mo love your women even if you hate them to
death. Nasaan na iyon? Diba walk the talk?"

Naalala kong sinabi ko iyon kay Yllak noong nakaraang taon habang sagad ang galit
niya kay Yna pero hindi ko magawang patawarin si Thea ngayon kahit na alam kong
dinadala niya ang anak ko ay hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko.

Aalagaan ko si Thea at iyon ang rason kung bakit kailangan ko si Liway – she will
do all the taking care of Thea part while I terrorize her. Ginagawa ko ito para sa
sarili ko. Iniisip ko na kapag nailabas ko na lahat ng galit ko sa kanya ay babalik
na sa dati ang lahat. Maybe I'll move on and find my own life without her.
Kailangan ko itong gawin.

Hinarap ko si Yllak. "Just let me be." Wika ko sa kanya. Iniwan ko siya doon at
umakyat sa aking silid. I didn't know what to do anymore, I feel like I wanted to
talk to someone that can understand me pero kanino? Sino bang makakaintindi sa
akin?

I stayed in bed for a while – hindi ko na nga namalayan ang oras. Pagtingin ko sa
bintana ay umaga na. I sighed. Umagang puno ng galit at pangamba ang umagang
mayroon ako ngayon.

Nag-ayos ako ng sarili. Naligo, nagbihis at sinilip saglit si Nanay. I found her on
their bed – still sleeping habang si Yllak ay nasa couch at naghihilik pa. I kissed
her forehead and I left the house. Balak kong dumiretso sa ospital pero natagpuan
ko ang sarili kong sinusundo si Liway Emilio.

Pumarada ako sa tapat ng bahay nila. Hindi gaanong malaki ang bahay nila hindi
tulad sa mansyon na kinalakihan ko. The house were full of gumamelas and santans.
Napapalibutan rin ng iba-ibang puno ang bahay na iyon. Tumapat ako sa gate pero
bago pa ako maka-doorbell ay bumukas iyon at nakita ko si Liway na palabas ng bahay
na may dalang isang brown paper na puno yata ng pandesal.

"Good morning." Bati ko.

"Ano bang ginagawa mo dito? Diba sinabi ko sa'yo na ayokong pumayag sa gusto mo.
Kung gusto mo na tumira sa bahay na iyon, isama mo si Thea hindi iyong pati ako
bubuligligin mo." Inis na inis na wika niya sa akin. "Tabi ka diyan! Pupuntahan ko
iyong Daddy ko! Dadalhan ko siya ng almusal!"

Binangga niya ako na para bang papel lang ako. Muntik pa akong matumba. Good thing
I found my balance. I just sighed. Sinundan ko si Liway.

"'Wag mo akong sundan!"

"Saan ka ba pupunta?" Tanong ko pa.

"Sa Daddy ko! Nagpapa-zumba kasi iyon sa mga tao dito sa village. Siya kasi ang
President ng home owners. Sabi ni Ma, baka daw gutom na si Dad kaya dadalhan ko
siya ng pandesal."

"Liway, consider my offer." Wika ko.

"Ayokong tulungan ka na sirain ang buhay ni Thea, Sir Yvo!"

"Hindi mo sisirain ang buhay niya. I will do the tearing apart part and you will
rebuild it again."

"Anong rebuild? Bakit? Ano si Thea? Snow man at kailangan i-build pa? Tarantado ka
ba? Inis na inis na ako! Hindi ko nga gusto ang plano mo! Bakit ba kasi hindi mo na
lang siya intidihin nang maging maayos ang lahat sa inyo? Kausapin mo siya, heart
to heart, hindi iyang ganyan!"

"I tried talking to her but---"

"Ano, nauna ang libog kaysa sa usap?" Pikang – pika na talaga siya sa akin. "Sir,
babae si Thea, she doesn't deserve to be treated that way. Kung hindi ninyo siya
kayang patawarin, iwan ninyo siya at pabayaan ninyong mabuhay siya nang tahimik!"

"Kapag hindi ka pumayag sa gusto ko, ipasasara ko ang kompanya ng mga magulang mo!
Ipapasara ko ang kompanya ng mga Emilio. Mawawala sa inyo ang lahat, Liwayway. 'Wag
mo akong hamunin na gawin iyon dahil baka mabigla ka kapag nakita mo ang kaya kong
gawin."

I grinned. I got her. I saw that look on her face. She's scared now and she's
scared of me. Ipinagpatuloy ko lang ang sinasabi ko.

"I'm a Consunji, Liwayway, I get what I want – no matter what way it is, good or
bad, lustful of forced, I get what I want. And I want you to live with Thea and I
in that house so you can take care of her."

Napaluha siya. I suddenly want to hurt myself.

"Kung papayag man ako, tandaan mo na kasabay ng pagpayag ko, ipagdadasal kong
mapunta ang kaluluwa mo sa impyerno at masunog ka doon! I hate you!"

She walked out on me. I just didn't care. I know have what I want. Thea and Liway
in one roof.

This sounds so exciting.

--------------------

Hell. Iyon agad ang naisip ko sa unang lingo nang pagtira ko sa bahay na iyon
kasama si Yvo at si Thea. Si Thea, halos hindi siya lumalabas ng kwarto pero
madalas kong marinig na umiiyak siya. Naaawa ako sa kanya dahil nakikita ko kung
gaano niya kamahal si Sir Yvo pero galit naman ang ipinapakita ng ikalawa sa kanya.
Hindi ko talaga maintindihan. Diba'y kapag mahal mo ang tao lahat ng ibigay niya
sa'yo ay tatanggapin mo kahiy na gaano pa iyon kahirap?

Iyon ang naisip ko kaya ganoon si Thea. Kahit na galit nag alit sa kanya si Sir,
tinatanggap niya dahil iyon ang akala niyang tama. Minsan gusto ko na lang siyang
batukan.

Nang hapong iyon ay napakalakas ng ulan. Nakaupo lang ako malapit sa glass window
habang pinanonood ang pagbagsak ng ulan mula sa kalangitan. Wala din si Yvo kaya
kami lang ni Thea ang naroon. Naiinp ako, gusto kong lumabas para manood ng sine.
Noon ko naalala na may entertainment room nga pala si Yvo na napakalaki. Naisip ko
na manood na lang doon. Siguro naman ay pwede kong gawin iyon kasi naman inip na
inip na ako. Wala akong ginagawa kundi ang ipagdasal ang kaluluwa niya sa demonyo.

Tumayo ako at tinungo ang third floor ng bahay kung saan naroon ang entertainment
room. I was looking around. Walang katao-tao sa parteng iyon ng bahay. Muli akong
bumaba at tinungo naman ang silid ni Thea. Siguro ay dapat ko na siyang kaibiganin.
Masyado naman kasi akong naaawa sa kanya dahil sa nangyari sa kanya at kay Yvo.
Hindi naman ako tsitsismis pero curious ako, ayoko lang naman magtanong dahil baka
ma-misinterpret niya ang mga bagay-bagay.

Tumayo ako sa tapat ng kanyang silid. Kumatok ako nang tatlong beses at nang
bumukas ang pinto at nginitian ko siya. Suot pa rin niya ang kanyang negligee –
napaisip ako kung ganoon talaga siya natutulog o hinihintay niya si Yvo saka niya
ito aakitan sabay chukchakan blues!

Ang dumi naman ng isipan ko.

"Yes?" Iwas ang mga mataa niya sa akin.

"'Wag mo naman akong iwasan. Hindi naman ako kaaway." Wika ko na para bang
nakikiusap. She looked at me.

"Hindi kita iniiwasan. Kaya lang... hindi ka ba na-a-awkward sa akin dahil ex ako
ni Yvo samantalang ikaw ang girlfriend niya?"

Nanlaki ang mga mata ko. "HINDI NO! ALL CAPS IYON PARA DAMA MO!" Halos sigawan ko
na siya. She just looked at me. Napapailing-iling pa ako. Bakit niya iisipin na
mag-boyfriend kami tapos ganoon ang sitwasyon nila? Hindi ba niya naisip iyon? Inis
na inis na naman ako kay Yvo. Mas madalas silang magkausap ni Thea pero hindi man
lang niya tinatama ang iniisip nito. Demonyo talaga siya!

"H-hindi?" Tanong niya. Nahuli kong napapangiti siya. Napangiti na rin ako. Larawan
si Thea ng isang babaeng nagmamahal nang totoo. Kinurot ko siya sa gilid ng kanyang
braso.

"Nagdiwang ang pusong sawi!" Tudyo ko sa kanya. Inayos niya ang kanyang ekspresyon.
"Alam mo 'wag mo nang itago. Alam ko naman na hindi ko nga lang masyadong
maintidihan pero alam ko na mahal mo siya, mahal ka niya pero itlugin lang talaga
iyong bulbuling iyon! Kaya 'wag mong pakaisipin, Thea, mahal ka din noon. Galit
lang."

Hinatak ko siya pero mas nahatak niya ako. Pinapasok niya ako sa kanyang silid.
Isinuot niya ang kanyang roba. Napangiti na naman ako. Inaakit niya talaga si Yvo.
Masaya ako para s akanya dahil kahit puro sakit ang lumalabas sa aksyon ni Yvo ay
namumtawi ang pag-asa sa kanyang puso at isipan.

"Aayain sana kitang manood ng sine." Wika ko pa. Thea was just looking at me.
"Iniisip ko kung tataba ulit kaya ako gaya mo, mamahalin kaya niya ulit ako?" She
sighed. "Minsan naiisip ko no offense – na kaya siya mabait sa'yo dahil nakikita
niya ako sa'yo. Minsan iniisip ko na kaya kayo magkasama ay dahil pa rin sa akin.
Na kahit minsan ay hindi niya ako nakalimutan."

Napakagat-labi ako habang tinitingnan ko si Thea. Nagsimula nang lumabas ang mga
luha sa kanyang mga mata. Hindinna niya pinigilan ang sarili niya sa pag-iyak.
Lumuhod naman ako para lapitan siya upang kalmahin.

"Thea, 'wag kang umiyak. Masama iyan sa baby mo." Wika ko.

"Ang sakit-sakit lang, Liway. Iyong taong minsan akong mihala at pinag-alayan ng
lahat ay walang ibang nararamdaman para sa akin kundi galit. Ni hindi niya ako
matingnan nang mata sa mata. Ni hindi niya ako mahawakan. Tuwing susubukan ko
siyang lapitan ay para bang nandidiri siya sa akin. All I wanted was his
forgiveness but he could never give that to me because he was too angry – that even
when he was just looking at me – nararadaman ko ang sakit na ibinigay ko sa kanya.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Even if having this child with him, I know somehow
that his mind will never ever change... at alam kong pagpapakatanga ang ginagawa
ko, pero mahal na mahal ko siya..."

Niyakap ko si Thea. Nakadama ko ng awa para sa kanya. Tulad niya ay gusto ko lang
din siyang maging masaya. Sa tingin ko naman ay napakabait niya kaya bakit
kailangan siyang pahirapan ng ganito?

"H'wag ka nang umiyak." Wika ko na lang. "Ipagdadasal ko kay Lord n asana amagin
ang toytoy ni Yvo, baka sakaling magbago ang isip niya." Wala sa loob na wika ko.
Napahinto si Thea sa paghagulgol at napalitan iyon nang hagikgik.

"Ang baliw mo. Hindi iyon pwede. Sayang iyong kay Yvo – malaki pa naman."

Noong una ay hindi ko maintindihan ang sinasabi niya but when I realized what she
was talking about ay namula naman ang mukha ko.

"Ihhh! Yuck! Virgin ako!"

Thea laughed. Pinahid niya ang mga luha niya.

"Try to not mind him, Thea. Naalala ko si Dad, kapag galit si Mama sa kanya, wala
siyang pakialam. Todo asikaso pa rin siya at ginagawa niya ang lahat ng ginagawa
niya noong hindi sila magkaaway, in the end, lumalambot si Mama – kung gagawin mo
iyon kay Yvo, malaki ang posibilidad na lumambot ang puso niya. Show him how you
really feel and maybe by that, he will change his mind and you two will have the
ending you both deserve."

Thea smiled.
"For baby..." Hinaplos niya ang kanyang puson. I held her hand.

Ipagdadasal ko talaga si Yvo sa demonyo.

i+

=================

15. Yvo

Noong bata pa ako, madalas ikuwento sa akin ni Nanay ang nangyari sa aming dalawa
habang nasa sinapupunan niya ako. She said that, by that time, she knew that I am a
fighter, dahil hindi ako bumitaw sa kanya. Tuwing naririnig ko ang kwento niyang
iyon ay ganoon na lang ang kasiyahan ko, naiisip ko ngayon na sana ganoon din ang
anak ko, sana hindi siya bumitaw, dahil hindi ako bibitaw sa kanya. I love my
child, no matter what happens, I love my child, kahit na galit na galit ako kay
Thea, mahal na mahal ko pa rin ang anak ko.

"Kuya, akala ko ba doon ka uuwi sa bago mong bahay?" Tanong sa akin ni Yllak. Hindi
ko naman siya masagot. Hindi ko rin maitindihan ang sarili ko, nasa bagong bahay si
Thea, nagkaroon si Liway. Habang nagtatagal ay nakikita ko na nagiging magkaibigan
sila. Thea seldoms smiles, but now, she was always smiling and that is because of
Liway. Last night, I even heard her laughing so hard because she was watching a
movie with Liway. The two complement each other well – the two makes each other
stronger. I am happy for them...

But now, I feel lost – so lost.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Hindi ko alam kung anong sisimulan kong
gawin.

"I have an eighteen – year old scotch at the back of my closet, you wanna drink?"
Tanong ko kay Yllak. Ngumisi lang siya.

"Nakita ko na pindalhan ni Yna si Hyan ng birthday card tapos post card kay Hyron."
Wika niya sa akin. Dama ko ang sakit na nararamdaman ng kapatid ko. Naiintindihan
ko naman siya, hindi ko lang maintindihan ang sarili ko.

"Alam kong mahal ko pa rin si Thea." Biglang sabi ko. Napatingin sa akin si Yllak.

"Eh anong problema mo?" Tanong niya sa akin. Hindi naman ako makasagot. Gusto ko
kasi siyang masaktan. Iyong sakit na naramdaman niya noong iniwan niya ako. Iyong
sakit na makakapagpabago sa kanya.

Pain, it changes people.

And it changed me. I became a monster because of this pain. Gusto kong manakit
dahil minsan akong nasaktan. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Mahal ko si Thea
pero gusto ko siyang mahirapan.

"Love your woman even though you hate her to death." Narinig ko si Yllak. Pamilyar
sa akin ang mga salita niyang iyon. He was smiling when I looked at him.

"Tanda mo, Kuya? Sinabi mo iyon sa akin noong ako ang galit kay Yna. Sabi mo
mahalin ko siya kahit na sagad sa buto ang galit ko sa kanya. Sagad sa buto ang
galit mo kay Thea, mahal mo siya – just like what you said but don't you think it's
time for you to let go of the pain and cherish what you have with her? Nandyan na
siya, ang swerte mo nga dahil pagkakatapn na ang gumagawa ng paraan para sa inyong
dalawa, why not grab it, Kuya? 'Wag kang magpabulag sa galit mo."

Nanatili akong tahimik. Alam kong may punto si Yllak pero nananaig talaga ang galit
ko. Ayokong ginawa niya akong tanga noon. Marami akong kayang gawin para sa kanya
pero hindi pa rin ako ang pinili niya. Ibang tao pa rin. Wala ba siyang tiwala sa
akin noon?

If money was the only problem, didn't she think I had enough to support her and her
family? I have my inheritance, I have my trust fund, I have everything that man has
but still, she chose him.

And that is something I can never accept.

Matagal kaming nagkwentuhan ni Yllak, hanggang sa sumama na sa aming usap si Nanay.

Natagpuan niya kasi kaming dalawa sa pool side kaya sinamahan niya kami. She was
listening to Yllak as he talks, ako naman ay nakikinig lang din sa kapatid ko.
Iniisip ko si Thea, iniisip ko ang magiging anak ko, iniisip ko si Liway na nadamay
na sa gulo ko.

"Nay, nakabuntis ako." Wika ko. Napanganga si Yllak. Si Nanay naman ay hindi
maipinta ang mukha. Napahawak siya sa dibdib niya habang nakatitig sa akin.
Napatayo siya at tila hindi talaga siya makahinga. Tumayo si Yllak para alalayan si
Nanay.

"Nay? Nay?" Sigaw ni Yllak. Napatingin ako sa gilid ng bahay nang makita kong
humahangos si Tatay papunta sa amin.

"Honey..."

"Wala akong ginagawa, Tay! Si Kuya Yvo, nakabuntis!"

"Gago! Ako ang magsasabi!"

"Yllak, magdamit ka!" Singhal ni Tatay. Inalalayan ni Tatay si Nanay papasok ng

bahay. Sumunod ako. Sasabihin ko naman na sa kanila ang totoo, bakit ko pa itatago?
Ilang buwan na lang ay lalaki na ang tyan ni Thea, malalaman ng lahat na ako ang
ama ng anak niya at hindi ko na iyon hihintayin pa para lang malaman ng pamilya ko.

Inupo ni Tatay si Nanay sa isa sa mga couches doon at hinawakan niya ang kamay
nito. I couldn't help but smile as I look at both of them. Nakakatuwang isipin na
hanggang ngayon ay naroon pa rin ang kislap sa mga mata nila sa tuwing titingnan
nila ang isa't isa.

Nanay looked at me.

"Sinong nabuntis mo?" Mahinang wika ni Nanay. I twitched my lips. Nakita kong titig
na titig sa akin si Tatay. Kunot na kunot ang noo niya habang hawak ang kamay ni
Nanay.

"You're a grown responsible man tapos nakabuntis ka? Anong balak mo sa buhay, Yvo?"
Galit si Tatay sa akin. "I expected more from you! Si Yllak pa nga ang iniisip kong
gagawa ng ganyan tapos ---"

"Tay naman! Hindi ko naman po nabuntis si Yna at hindi naman po ako nagkakalat ng
lahi tulad ninyo dati --- este ni Kuya Yvo."

Nanay – in the midst of this – just laughed. Napatingin kaming tatlo sa kanya. She
was laughing so hard, halos maiyak na nga siya.

"What's wrong, Nay?" Yllak asked. She was shaking his head. Hinaplos niya pa nga
ang mukha ni Tatay tapos ay binalingan kami.

"Nakikita mo ba sila, Sancho? Naalala ko na ganyan ka, hati ang mga anak mo sa'yo.
It's just so funny that you were once like the kids and yet, galit nag alit ka sa
mga ginagawa nila."

Napailing si Tatay.

"Ikaw talaga, Sheenalyn, kung ano-anong sinasabi mo diyan. Hala, magpahinga na tayo
at napapagod ka na. Say good night to your mom, kids." He ordered us. I kissed
Nanay and Tatay good night. Si Yllak naman ay nagpaalam na aalis. Hindi ko na
tinanong kung saan siya pupunta, alam ko naman – hindi siya nakakatulog kaya iikot
na naman siya sa Metro habang iniisip na naman si Yna. Minsan ay naiisip ko kung
paano o kailan kaya matatapos ang habulan nilang dalawa. I just hope Yna knows what
she's doing.
Umakyat na ako sa silid ko upang mahiga at matulog pero hindi naman ako mapakali.
Gusto kong puntahan si Thea, gusto ko siyang makita kaya iyon na lang ang ginawa
ko. Umalis ako, bumalik ako sa bagong bahay at doon, patago kong sinilip si Thea. I
watched her, she was on her bed, and she was reading a book while looking at the
window from time to time.

"Putang ina!" Napaangil ako nang maramdaman kong may kung sinong tumapik sa likod
ko. Napatingin ako sa likod ko at doon nakita ko si Liway na may dalang isang
basong gatas.

"Putang ina mo rin!" She hissed. "Anong ginawa mo dito?"

Tinakpan ko ang bibig niya at kinuha sa kanya ang baso ng gatas. Inilapag ko iyon
sa table na nasa tabi ng pintuan at hinatak si Liway pababa ng bahay hanggang sa
makasakay kami sa sasakyan ko.

"Hoy! Demonyo! Saan tayo pupunta? Walang kasama si Althea sa bahay!"

"May maid diba?" I smirked. Natahimik siya. Dinala ko siya sa park ng mismong
village na iyon. Sa totoo lang, sa puntong ito ng buhay ko, hindi ko na alam kung
anong plano ko. Naguguluhan ako. Nalulungkot ako dahil nawawalan na naman ako ng
direksyon.

"Yvo! Hoy!"

Sumunod siya sa akin nang bumaba ako ng sasakyan.

"Yvo!"

"Have you ever been in love, Liway? So in love that it kills you, so in love that
it changed you? Have you ever been so hurt that you became a monster? So hurt that
you wanted to hurt the person you once love? Have you ever felt so angry that you
just want to ruin everything around you?"

I was feeling frustrated. Nakatayo lang si Liway sa harapan ko.

"Hindi diba? Kasi walang nakakaintindi sa akin kundi sarili ko! Paano ko ba
papalayain ang sarili ko sa sakit na minsang naramdaman ko?"

"Bitaw, Yvo"

Natigilan ako.

"Ganoon lang, kadali. Bitaw, Yvo. Tapos, tapos na..."

___________

Natahimik na si Yvo. Nakaupo na lang siya sa bench habang may kung anong iniisip.
Alam kong nag-iisip siya. Nakatingin siya sa kalangitan. Parang ganoon si Papa at
si Kuya Ido kapag nag-iisip din sila.

"Alam mo, nasaktan din ako, si Edgar kasi, pinaniwala niya ako sa mga bagay na
hindi naman pala totoo. Pero tapos na iyon, naniniwala ako na bawat isang tao sa
mundo ay may kapareha. Ikaw din, Yvo, swerte ka nga at nasa tabi mo na si Thea,
pwede mo siyang uwian. Sa totoo lang, Yvo, ano bang nakukuha mo sa paghihiganti
mo?"

Hindi siya sumagot. Hindi ko naman siya pinilit na. Nakaupo lang siya doon at nag-
iisip nang malalim.

Hinawakan ko ang kamay niya. "Alam kong hindi ganoon kadali, Yvo, pero kailangan
mong bumitiw para mas makalaya ka. Minsan sa pagpipilit nating humawak lalo tayong
nasasaktan, nakakasakit at hindi iyon maganda."

"Paano bumitiw?" Tanong niya.

"Hindi ko alam."

Matagal kami sa ganoong posisyon. Humilig sa akin si Yvo. Huminga siya nang
malalim. Tila ba napakarami niyang gustong sabihin sa akin pero hindi na lang niya
maisatinig.

Nitong mga nakaraang araw ay palagi kong tinitingnan si Althea, maliban sa lumalaki
ang tyan niya ay napapansin ko ang malamlam niyang mga mata. Alam ko naman na
simple lang ang problema nila, hindi ko nga lang maintindihan si Yvo. Hindi kasi
talaga sapat na dahilan para sa akin ang problema ni Yvo.

Gusto ko na makita niya na kahit na anong gawin niyang pagbabago sa sitwasyon nila
ni Thea ay wala naman syang magagawa, minsan kasi sa kagustuhan nating baguhin ang
sitwasyon, hindi natin napapansin na dapat, tao ang magbago - tayo ang magbago
dahil iyon ang hinihingi ng panahon.

"Pag-aralan mong bumitiw, Yvo. Hindi kasi kita kayang tulungan. Sarili mo lang ang
makakatulong sa'yo. Bitaw, Yvo, bit---"

Hindi ko alam kung anong nangyari. Tila ba tumigil ang mundo at ang oras sa aking
paligid. Pati yata ang puso ko ay tumigil rin. Hindi ko alam kung babalik pa ba sa
dati ang lahat – kung aandar muli ang oras at ang panahon? Kung makakarinig pa ulit
ako ng normal na tibok ng puso...

Hinalikan ako ni Yvo sa labi.

Kung para saan ay hindi ko alam, pero sa puntong iyon, natalo ni Yvo ang first kiss
namin ni Edgar.

Natunaw ako, at sa bawat hagod ng labi niya ay lalo lang akong natutunaw...

---------

I woke up in the middle of the night feeling a bit cold. Hindi ko nalamayan na
nakatulog na ako. Hinihintay ko lang si Liway, ang sabi niya kasi ay dadalhan niya
ako ng gatas para makatulog ako nang maayos pero hindi siya bumalik. Naisip ko na
lang nab aka nag-antok na siya o kung anuman. Inisip ko rin kung nasaan kaya si Yvo
ngayon? Dalawang araw na niyang hindi inuuwian ang bahay na ito, iniisip ko kung
iniiwasan niya ba ako?

Mula nang iuwi niya ako dito ay hindi pa kami nag-uusap nang maayos. Palagi niya
lang kinakamusta ang tyan ko, ang pakiramdam ko, ang bata pero hindi niya sinasabi
sa akin ang plano niya. Alam ko na kailangan niya ako, dahil sa bata. Sigurado ako
na tutuparin ni Yvo ang pangako niya na kukunin niya ang anak naming dalawa. Alam
kong madali lang iyon para sa kanya.

He's a Consunji and they are very good in using that surname. I have heard stories
about his brothers and cousins and his uncles. Minsan ay naikwento niya rin sa akin
ang ginawa ng tatay niya para lang makuha si Nanay Sheena, at first it was romantic
but if you were in my shoes now, things will never be romantic when it comes to Yvo
and his surname.

He can do just everything.

Lumabas ako ng silid para uminom. Sisilipin ko pa sana si Liway sa silid niya. Nag-
aalala kasi talaga ako sa kanya, pero paglabas ko ng pintuan ay nakita ko roon si
Yvo. Nakaupo siya sa gilid ng pader at tila ba may kung anong hinihintay. Mukhang
hindi naman siya nagulat nang makita niya ako. Inayos ko ang buhok ko at tiningnan
siya. Hindi ko sigurado kung anong dapat kong sabihin ssa kanya.

"A-anong g-ginawa mo diyan? Ba-bakit hindi ka k-kumatok?" Nanginginig ang buong

katawan ko sa takot.

Nakita kong tumaas ang sulok ng kanyang bibig.

"Kanina pa kita gustong kausapin."

I was surprised to hear his voice – his voice was so calm and peaceful. Alam kong
may nagbago. Kinakabahan ako. He stood up.

"I didn't get to ask you anything. I just wanted to talk. I just don't know how to
ask you. Nata-takot ako..."

Natatakot? Si Yvo?

What the hell is happening to this world?

"Natatakot ako na baka masigawan kita kapag sinubukan kong kausapin ka, Thea."

Hinawakan niya ang mga kamay ko. Nakadama ako ng panghihina. Gusto kong umiyak. Ano
bang nangyayari?

Inilapat niya ang mga kamay ko sa kanyang mukha at doon ko naramdaman ang mga luha
ni Yvo. Lalo akong nanginig dahil sa mga bagay na hindi ko naiintindihan.

Why is he acting like this? Sa puntong ito, damang-dama ko ang sakit na

nararamdaman ni Yvo. Wala siyang sinasabi, wala siyang ginawa, he just stayed like
that and cried silently in my hands, he just stayed like that and I just stood like
this. I don't know what to do, or say, so I just let him. I just let him cry.

Lumuluha na rin ako.

"I'm sorry..." He muttered clearly.

Pakiramdam ko ay nawasak at muling nabuo ang mundo ko. Napahagulgol na ako.

Wala na akong ibang salitang kailangan marinig kundi ang mga salitang iyon na
binitwan niya. Hindi ko inakala na dalawang salita lang ang kailangan para humupa
ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Tiningnan ko si Yvo. Nag-angat siya ng tingin sa akin. Nakangiti siya.

"Sabi ni Liway, bitaw. Bumitaw ako. Hindi ko naman itinatanggi, kahit na galit ako
sa'yo, kapag tinatanong nila ako noon, sinasabi ko pa rin sa sarili ko, mahal kita,
Thea. Ikaw noon, ikaw ngayon at ikaw ang balak kong mahalin sa hinaharap. I
realized now, that I am really my father's son, Thea. I'm so sorry."

I am really overwhelmed right now. Napahawak ako sa balikat niya. Parang naninikip
ang dibdib ko.

"Wait..." Wika ko.

"What? What?"
"Hindi ako makahinga..."

"Ha?!" He said frantically. Sa lakas marahil ng boses ni Yvo ay lumabas si Liway

mula sa silid niya.

"Anong nangyayari?"

"Liway, hindi siya makahinga. Dalhin natin siya sa ospital!" Nag-aalalang sigaw ni
Yvo.

"Hindi. Ayos lang ako..." Hindi ko na maitago ang kasiyahan ko. Naiiyak ako pero
nakangiti. Naiiyak ako, pero ang gaan ng pakiramdam ko, naiiyak ako, pero alam ko,
damang-dama ko, bumalik na ang Yvo ko.

"Iwan mo muna ulit kami, Liway..." Sabi ko pa. Ngumiti ako sa kanya. May kung anong
nakita ako sa mga mata niya pero hindi ko na pinansin iyon. Wala naman siguro iyon,
marahil ay may iniisip lang din si Liway kaya ganoon.

Muli akong bumaling kay Yvo.

"I'm sorry too, for hurting you, for not choosing you. Alam mo, Yvo, walang araw na
hindi ko iniisip ang mga what if sa buhay nating dalawa."

"Shh..." He hushed me. Yumakap siya sa akin at hinagkan ako sa noo.

"Pwede ba, Thea? Na... mahalin mo na lang ako ulit?"

I didn't say anything... Alam ko naman na alam na ni Yvo ang sagot doon...

=================

16. Nearing

Masaya sila at masaya ako para sa kanila. Malaking - malaki na ang tyan ni Thea at
natutuwa ako kapag nakikita ko kung paano alagaan ni Yvo ang mag-ina niya. Oo -
kanya. Kahit naman kasi baliktarin ang buong mundo - boto ako para sa kanila at
naniniwala ako na para sila sa isa't isa. Dahan-dahan ko nang naiintindihan ang
istorya ng bawat isa sa kanila and I really think that they owe each other a
lifetime of happiness.

Kitang-kita ko sa mata nila kung gaano nila kamahal ang isa't - isa at nagkakaroon
na iyon ng katuparan.

Kaya lang, madalas kong tanungin sa sarili ko ngayon kung bakit ako nasasaktan. Di
yata'y tinamaan ako. Kung sabagay, aaminin ko na rin naman na noong una ko siyang
nakita sa opisina ay nagka-crush kaagad ako sa kanya. Sino ba namang hindi
magkakagusto kay Yvo Consunji? He's a total package and maybe - just maybe, I am
starting to fall for him.

Nakikita ko kasi kung gaano siya kabuti kay Thea at kahit na parang ako ang third
wheel - hindi ako talaga ang third wheel sa bahay na ito - kaya hindi ko mapigilan
ang makaramdam ng something sa kanya talaga. Nakakainis. Naiinis ako sa sarili ko
dahil kaibigan na ang tingin ko kay Thea at hindi ko gagawin sa kanya ang ginagawa
ng mga kontrabida sat v.

"Liway!" Nagulat ako nang biglang may pumalakpak sa harapan ko. Nakita ko si Thea -
ang una ko talagang nakita ay ang mabilog niyang tyan. Six months na ang tyan niya
at mayabang na mayabang na iyon. May dala siyang cupcake.

"Nag-bake ako ng cupcakes. May date kasi kami ni Yvo ngayon." Dama ko ang kilig sa
boses niya. "Papunta na nga siya. Nag-text na siya at sinabing aalis na siya sa
office ngayon. I prepared cupcakes for him. Mahilig kasi iyon sa sweets. Kaya lang
feeling ko napakatamis ng nagawa kong cupcakes, can you taste it?" She asked me.
Wala namang pag-aatubiling kinuha ko ang cupcakes at tinikman iyon.

Masarap ang gawa ni Thea. Mukhang masayang-masaya siya sa kinalabasan ng cupcakes

niya. Itinaas ko ang dalawang hinlalaki ko dahil hindi ako makapagsalita.

"Ay talaga! Akala ko too sweet! Sabagay ganoon naman si Yvo, he's too sweet!
Naalala ko noong minsang pinagbawalan ko siyang manigarilyo. College pa lang kami
noon, tapos nagalit ako, huminto naman siya pero ang ginawa niya kain naman siya
nang kain ng matatamis. Sabi ko sa kanya mas gusto kong magka-diabetes siya kaysa
cancer. I'm so in love with him, Liway at natutuwa ako dahil dahan-dahan ko nang
nakikita iyong Yvo na minsang nagmahal sa akin aty minahal ko."

Nginitian ko si Thea. Nasasaktan ako. Alam kong hindi dapat pero nakakaramdam ako
ng sakit. Hinawakan ko ang kamay niya.

"Masaya ako para sa'yo." Sabi ko sa kanya. Sincere ako. Talagang napakasaya ko kaya
lang hindi ko maiwasan ang hindi masaktan. Gusto kong umiyak ngayon.

"Salamat, Liwayway. Tama ka eh, kailangan lang namin mag-usap. Kailangan lang namin
intindihin ang bawat isa. Ginawa ko din iyong sinabi mong ipakita ko kay Yvo na
hanggang ngayon ay mahal ko siya, hindi ako napagod. Tama ka... look where we are
now?" Tumango na lang ako. Hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay niya. I wanted to
apologize to her. I want to tell her how sorry I am for falling in love with Yvo
Consunji.

"Ngayong okay na kayo, pwede na siguro akong bumalik sa buhay ko - este umalis sa
bahay na ito. Na-mi-miss ko na kasi ang nanay ko." Pagsisinungaling ko. Noong
nakaraan ko pa pinag-iisipan iyo. Kung hindi ako aalis, magakakagulo lang lalo
kami. Ako ang walang karapatan kay Yvo, ako ang bago, ako ang kailangan umalis.
Alam ko naman kung hanggang saan ang kaming dalawa.
Maya-maya ay narinig ko na ang pagparada ng sasakyan ni Yvo. Alisto naman si Thea
na agad tumayo. Inalalayan ko siya tapos ay sabay namin siyang sinalubong. Hindi
yata mag-isa si Yvo. May kasama siyang isang lalaking halos kasing edaran niya
lang. Magkahawig ang kanilang mga mata kaya naisip ko nab aka magkapatid sila.

"Ay! Ate Thea!"

"Yllak? Gosh! Kamusta? Ang laki na ng muscles mo!" Humagikgik si Thea habang
niyayakap noong lalaki. Nakangiti ang naman si Yvo na nakatingin sa kanila.

"Yllak, si Liway."

"Wow! Bigaten - este nice meeting you!" Hinagkan niya ako sa pisngi.

"Nice meeting you din." I smiled back. Nagkakamustahan sila. Nakatayo pa rin ako sa
gilid. I feel like I am an outsider - like I don't really belong here. Tumalikod na
lang ako nang biglang may tumawag sa akin.

"Liway? Yes that's her, Sancho! Siya iyon!" Nang lumingon ako ay nakita ko ang
babaeng minsan ay tinulungan ko dahil hindi makahinga. Siya iyong isinugod ko sa
ospital. Napangiti ako. Anong ginagawa nila dito?

"Nay, kilala ninyo si Liway?" Tanong ni Yvo. Gulat na gulat ako nang malaman na
nanay ni Yvo ang babaeng iyon. Kamusta naman na napakaliit ng mundo namin?

Niyakap ako ng Nanay ni Yvo. Hinagkan niya ako sa pisngi tapos ay hinaplos ang
mukha ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Hindi kasi ako komportable sa
ganito. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin ang mga magulang ni Yvo. Hindi ko
alam kung swerte bang matatawag ang sitwasyon ko ngayon.

"Ay, sorry, Thea." Lumapit naman si Sheena sa kanya at hinaplos ang tyan. "Yvo told
us what he did to you. I'm so happy you're back in his life."

"Nanay! Wag naman ganyan!" Tila ba hiyang-hiya si Yvo sa nangyayari. Umiling na

lang ako tapos ay nagpaalam na akong aakyat sa silid ko. Siguro ay hindi matutuloy
ang picnic ni Thea at ni Yvo. Narito ang mga magulang nila eh.

Habang nakaup sa kama ay nag-iisip ako. Iniisip ko kung hanggang saan na ba ang
nararamdaman ko. Kaya ko na bang iwan siya? Wala naman akong karapatan dito. Sampid
ako. Ayokong makisawsaw at dapat nga na hindi ako makisawsaw dahil magkakaanak na
sila. Isa pa, alam kong mahal ni Yvo si Thea kaya makikiagaw pa ba ako?

"Paulit-ulit lang iyong iniisip ko." I sighed. Tumayo ako at nagsimula na akong
mag-empake. Kailangan ko nang makaalis sa lugar na ito.
Habang inaayos ko ang mga damit ko ay bumukas ang pintuan.

Pumasok si Yvo - nakangiti siya pero nawala ang ngiting iyon nang makita niya ang
ginagawa ko.

"Saan ka pupunta?" Tanong niya.

"Obvious ba? Aalis na ako. Hindi na ako kailangan dito, I mean hindi mo naman na
kailangan ng mag-aalaga kay Thea dahil maayos na kayo. Wag mo na akong pigilan. I
want my life back. Don't black mail me anymore about my dad's business, maawa ka na
lang. Maliit lang siyang negosyante. Hindi siya kasing yaman ng pamilya mo but he
works hard for the family." Naiiyak na wika ko. Pinipigilan ko ang luha ko. Ni
hindi ko nga siya matinginan.

"Liway... gusto kong magpasalamat."

"Kapag nag-your welcome ba ako, papaalisin mo na ako? Just let me leave." I said.
Ipinagpatuloy ko ang pageempake.

"Liway, galit ka ba sa akin?" Biglaang tanong niya.

"Sinong hindi magagalit sa'yo? Mahusay ang buhay ko tapos idadamay mo ako dito!
Alam mo tama sila, dapat hindi ko hinayaan na gamitin mo ako, ngayon nandito na
naman ako sa magulong parte ng buhay na kinaayawan ko! Maraming bagay sa buhay ko
ang hindi ko dapat nararamdaman pero nararamdaman ko dahil sa'yo! Bullshit ka kasi!
Kung duwag ka maging matapang ka, hindi iyong gagamitin mo ako para lang
makaganti!"

"Hindi na nga ako gaganti! Mahal ko siya!" Yvo spelled out to me. Nanginig ang
tuhod ko. Pinilit kong 'wag umiyak sa harapan niya. It's like having my heart
broken again for the first time. Napakasakit. Nakakamatay na sakit.

Lumunok ako ng tatlong beses bago ako muling nagsalita

"Then, good for you. Alagaan mo si Thea. Aalis na ako, Yvo. Maraming salamat sa
lahat." Nilagpasan ko siya tapos ay lumabas ako ng silid na inilaan niya para sa
akin. Habang pababa ng hagdanan ay saka ko pinalaya ang mga luhang kanina ko pa
pinipigilan. Hindi ako makahinga sa sakit. Hindi ko alam kung saan ko pa ilalagay
ang naguumapaw na sakit na ito.

Mas nasasaktan ako ngayon kaysa noong niloko ako ni Edgar. Naisip ko na iba si Yvo
kasi yata ay dahil totoong love ang nararamdaman ko para sa kanya. Baka talagang
nagmamahal ako ngayon. At ang masakit, hindi naman siya pwede sa akin.

Bumaba na ako nang tuluyan. Naririnig ko ang kwentuhan nila sa hapag pero hindi na
ako huminto sa paglakad. Desido na akong iwan ang bahay na ito at ang buhay na
iyon. Ayokong mapasama sa buhay na iyon. Ayoko. Hindi ko na kaya.
Mahabang lakaran ang ginawa ko bago ako tuluyang nakapara ng taxi. Iyak ako nang
iyak habang nasa byahe. Hindi ako umuwi sa bahay namin dahil ayokong makita ako ni
Mama sa ganitong estado. Wala naman akong mga kaibigan at kahit mayroon, isang tao
lang ang gusto kong makasama sa ngayon.

"Kuya!" Umatungal ako nang pagbuksan ako ni Kuya Ido ng pintuan. Naka-boxers shorts
nga lang siya tapos ay hubad pa. Niyakap ko siya at yumakap naman siya sa akin.
Hinayaan niya akong umiyak na lang tapos ay hindi naman siya nagtatanong.

Nang kumalma ako ay saka niya ako pinapasok. Pinaupo niya ako sa couch at hinarap.

"Butchog, naglayas ka ba? Nag-away ba kayo ni Papa? Bakit ka lalayas? Naubusan ba

tayo ng pagkain sa bahay? Sige mag-grocery tayo para lang umuwi ka na!"

"Hindi naman ako umiiyak dahil sa pagkain." Sabi ko sa kanya Patuloy lang ako sa
paghikbi. He was staring at me. Kamukha ni Kuya si Papa, sayang talaga at hindi pa
rin sila maayos sa ngayon. He smiled.

"Ang gwapo ko diba?" Kumindat pa siya sa akin. Umingos ako.

"Kuya, how do you know if the love is real?" I asked him. He fell silent for a
while...

"If it hurts more than anything else in this world. If it does, then you'll know
it's true."

Muli ay niyakap niya ako.

________________

Nagising ako kinabuksan na masakit ang ulo ko. Magdamag ko kasing iniyakan si Yvo
Consunji. May parte sa akin na gustong-gusto siyang agawin kaay Thea pero may ate
sa akin na sinasabi na mali ang gagawin ko at alam kong mali iyon. Hindi siya sa
akin. May parte din sa puso ko na hindi matanggap ang realisasyong bumalot sa
pagkatao ko nang gabing iyon. Paano ko matatanggap?

Minsan na nga lang akong magmamahal, doon sa hindi pa pwede. Nakakainis.

Siguro tatanda na lang akong dalaga.

"Butchog!" Kumatok si Kuya. Sa kwarto niya ako natulog. Isa lang kasi ang silid ni
Kuya sa bahay niya. Sa sala siya natulog kagabi. Sinabi ko na pwedeng tabi na lang
kaming dalawa dahil magkapatid naman kami eh ang sabi niya lang, nag-iingat lang
daw siya at ayaw niyang mamatay. Baka daw kasi madaganan ko siya. Sa inis ko ay
hinampas ko si Kuya sa balikat.

Tumayo ako at binuksan ang pintuan.

"Naalala ko lang. Hindi ka naglayas. Ang sabi mo sa akin noon, may trabaho ka.
Anong nangyari sa trabaho mo?" He asked me. Napalunok ako. And why are you talking
about love and getting hurt? Sinaktan ka ba ng Edgar na iyon?" Hindi ako nakasagot.
Sunod-sunod kasi ang tanong ni Kuya sa akin na ikinalilito ko. Hindi ko alam kung
paano ko siya sasagutin.

"Break na kayo noong Edgar abnoy na iyon?! Sinaktan ka ba niya?! Putang ina!
Tutuliin ko iyong gagong iyon! Ihanda niya sa akina ng bur niya!"

Kuya walked out. Noon ako nahimasmasan. Sinundan ko si Kuya Ido at hinatak siya sa
braso.

"Oo, break na kami but it's a mutual decision, Kuya! 'Wag kang oa! Anong gagaiwn mo
kay Edgar? Papatayin mo? I don't believe you! Ni hindi ka nga makapatay ng ipis!
Just let it go, Kuya." Napapatawa ako. Kitang-kita ko ang galit sa mukha ni Kuya.
Pilit ko siyang pinakalma pero may naisip din ako. Kung ngayon na nagagalit siya
kay Edgar, paano pa kaya kapag sinabi ko na sa kanyan ang tungkol kay Yvo?

Ipinagluto ko na lang ng almusal si Kuya. Habang nasa kusina ay nakatanggap ako ng

tawag mula kay Yvo pero hindi ko naman sinasagot. Naisip ko kung bakit niya pa ako
kailangan tawagan. hindi niya ba maintindihan na ayoko sa kanya? I sighed. Maya-
maya naman ay nagtext naman na siya.

From: Yvo Consunji

Msg: Babae ang anak ko. Liway. I'm sorry...

I erased his message. Hindi ko kailangan ng ganoon ngayon. Pinatay ko ang phone ko
at inayos na ang pagkain ni Kuya Ido. Tinawagan ko din si Mama gamit ang landline
ni Kuya. Sinabi ko na nasa bahay ako ni Kuya Ido at doon muna ako magstay for a
while.

Matapos iyon ay sinabayan ko na siyang kumain. I was smiling at him but at the back
of my mind. I could see Yvo in my brain and he was kissing me. Ipinilig ko na lang
ang aking ulo at idinaan sa pagkain ang lahat...

_________________________

"Kailan ka aalis?"

"Bukas ng umaga. Kasal na ni Ate so kailangan nadoon ako. Yllak seemed so mad about
it, hindi niya yata naisip na darating din si Yna dahil kasal ng Kuya niya sa Ate
namin."

Thea and I were on the bed that afternoon. hindi ako pumasok sa opisina dahil mas
gusto ko siyang makasama lalo na ngayon na alam na namin pareho ang sex ng baby
namin. We are having a girl and Thea was thinking about naming our daughter after a
constellation or a group of stars. Sabi ko sa kanya na Andromeda na lang ang
ipangalan namin, she just smiled at me.

"Right. Unfortunately, Yna is adopted, Yllak is in love with her and Helios Demitri
molested Ate Yza but ended up marrying her. That's not so hard to remember."
Napahagikgik pa si Thea. Humarap siya sa akin. It was her time to spoon me pero
hindi naman ako umalis sa pagkakatingin sa kanya.

"Wala kang kasama dito bukas." Sabi ko sa kanya. "Tatawagan kita every hour okay?"

"Hindi na! Ang oa mo! Tama nga si Nanay Sheena, mana ka kay Uncle Sancho. Uuwi na
lang ako kay Tabatha habang nasa isla ka. You don't have to call me every hour.
I'll be fine." Sabi niya pa sa akin. Matagal kong tiningnan si Althea. She is very
beautiful at mas lalo pa siyang gumaganda dahil sa dala-dala niya ang anak ko.

Halos hindi ko na matandaan ang dahilan kung bakit ko ginustong gumanti sa kanya. I
had loved her for a long time, I never stopped, I waited. Sinayang ko lang ang
pagkakataon nitong huli. I want her and I will marry her. I will make a life with
her by my side.

"Your hair is longer now, Yvo. Hindi ka papagupit?" She asked me. I shook my head.
Hindi ako papagupit. Thea loved my long hair. She used to play with my hair a lot.
I want her to play with my hair again. I missed that. I missed everything about
her.

"Hindi. Mas gwapo ako kapag mahaba ang buhok." Ngumisi ako. "Naalala mo noon
college tayo, you pull my hair every time I smoke. I missed that." Sabi ko sa
kanya. Napatawa naman si Thea.

"Sasabunutan na lang kita pero hindi ka magyoyosi, okay?" She touched my face.
"Matulog na tayo tapos gigisingin kita nang maaga bukas. Ihatid mo ako kay Tabatha
ha."

Hinalikan ko si Thea at niyakap siya. Pinatay ko naman ang lamp shade para mas
mahimbing ang tulog niya. Hindi ako nakatulog nang gabing. Pinagmamasdan ko lang si
Althea at natutuwa ako na naroon siya sa tabi ko. Napakatagal na panahon kong
ipinagkait sa sarili ko ang satisfaction na ito. Ngayon ay hindi ko na gagawin
iyon.

Mahal na mahal ko si Althea. Hindi ko siya iiwan.

Maaga akong ginising ni Thea kinabukasan dahil maaga ang flight ko. Inihatid ko
muna siya sa bahay ni Tabatha bago ko sinundo si Yllak. I was feeling good that
day. Kasal ni Yza at kahit na hindi ako gaanong pabor sa kasal na ito ay wala naman
akong magagawa kundi ang suportahan ang mga kapatid ko. Inisip ko rin naman na para
sa mga pamangkin ko ang bagay na ito. Nagpakasal si Yza para mabuo ang pamilya niya
and I really think that ate deserves to be happy.

Ganoon pala kapag masaya ang buhay, positive ang outlook sa buhay.

Dumating ako sa unit ni Yllak para gisingin siya. Kaming dalawa na lang sa pamilya
ang nasa siyudad. Sila tatay ay kahapon pa sa isla. Nag-iinarte pa ang kapatid ko.
Ayaw niyang magpakasal si Ate kay Helios. Ayaw niyang pumunta. Natawa na lang ako.
Minsan hindi nag-iisip si Yllak.

"A monster who's actually the brother of the woman you want to see." Mukhang noon
lang siya natauhan. Noon lang din siya nagmadali. Mabilis siyang nakapagbihis at
siya pa ang nagmaneho ng kotse papunta sa airport.

Hapon na nang marating namin ang isla. Maaga ang kasal ni Ate bukas kaya maaga
kaming nagpahinga.

Habang nasa silid ako ay natutukso akong tawagan si Liway. Gusto ko lang siyang
kamustahin. Galit pa kaya siya sa akin?

Sinubukan ko naman siyang tawagan pero hindi niya sinasagot ang tawag ko.
Nakokonsensya kasi ako sa ginawa ko sa kanya. I am ruthless, blame my father for
it.

Kinabukasan ang kasal ni Yza. Lahat ay naroon at tama ako, dumating din si Yna. Sa
lahat ng nangyayari ay nakatingin lang ako sa kanila.

Naisip ko na gusto ko na rin lumagay sa tahimik at ang tanging taong nakikita ko sa

tabi ko habang tumatanda ay walang iba kundi si Thea kaya nang gabing iyon ay
kinatok ko si Yllak sa silid niya para lang sabihin na:

Itatanan ko si Thea.

Iyon mismo ang ginawa ko. Bumalik ako sa Maynila. Binalikan ko sa bahay ang
singsing na binili ko noon para kay Althea, nagpunta ako sa bahay ni Tabatha.
Kumatok ako at nang bumukas ang pinto at si Thea ang lumabas ay hindi na ako
nagdalawang isip na lumuhod sa harapan niya at itanong sa kanya ang isang bagay na
matagal ko nang ginawa.

"Choose me, Thea. Marry me. Let's build our forever together. Mahal na mahal
kita..."

She cried. But still, she said yes. Binuo na naman ni Thea ang mundo ko.
=================

17. Dead Ends

Four months later...

"Her name is Andromeda, she's so cute and she's so little."

Mukhang tuwang-tuwa si Yvo sa anak namin. Kaharap niya si Yna at si Yllak habang
isasayaw-sayaw ang baby namin. I gave birth to a baby girl and I named her
Andromeda just like what Yvo wanted. Andromeda is two months old at napapansin ko
na gustong-gusto niya ang boses ng Daddy niya. Tuwing nagsasalita si Yvo ay
pumapalag siyang parang lumalangoy. Ako naman ay gustong-gusto kong panoorin silang
dalawa ng anak niya.

Kasalukuyan akong nasa kusina, tinatanaw ko lang sila sa dining area. Yvo's hair is
longer now and it adds character to his personality. Nakita kong ibinigay niya kay
Yna si Andromeda tapos ay lumakad papunta sa akin. Una, hinagkan niya muna ako sa
labi tapos ay sa gilid ng aking sentido, ipinalupot niya ang braso niya sa baywang
ko saka ibinaon ang mukha niya sa aking leeg.

"I love you..." He said. I smiled.

"I love you too... I'm so excited about the wedding." Wika ko pa sa kanya. Tumawa
si Yvo.

"Ako din. Sabi nga ni Nanay, everyone is getting married, Yllak and Yna plans of
having their wedding next year but Nanay requested for them to be married three
years from now. Hindi pa yata niya kayang pakawalan ang mga bunso niya." Tumawa
siya at hinalikan ako sa leeg. Natutuwa ako kay YVo, siyang-siya na iyong nakilala
ko noon. Tama nga iyon kasabihan, pain can change people but love eases away every
ounce of pain in our hearts.

"Sasamahan nga pala ako ni Ate Yza sa designer mamaya. Gusto mo bang ikaw na lang
ang sumama sa akin? Para kasing ang laki-laki na ng tyan ng ate ko pero ilang
months pa lang naman iyon."

"Ay naku, gusto ko mang samahan ka pero binawalan ako ni Ate. Umiiwas lang ako sa
sandok, but I'll miss you. I'll stay with Yllak and Andromeda here, we'll just wait
for you."

Hinagkan ko si Yvo sa ilong tapos ay tinulungan niya akong mag-ayos ng pagkain

tapos ay pumunta na kami sa dining area kung saan tuwang-tuwa si Yna sa pamangkin
niya. I am admiring the fact that Yvo is such a good big brother to his siblings
and that he is a good father to our baby. Alam kong magiging good din siya sa mga
susunod naming anak at natutuwa ako sa isiping iyon. Habang nagmimeryenda ay
dumating naman si Yza at kasama niya ang anak niyang lalaki - si Hyron. Hyron
seemed to be really close with his Uncles. Nakipaglaro rin siya sa anak ko. Kami
lang ni Yza ang umalis. Pagsakay namin sa kotse ay naroon si Helios.

"Meet my personal driver. Ayaw niya kasing ako lang ang umalis at baka daw
mahirapan ako. O.A. minsan itong asawa ko." Humagikgik si Yza. Napangiti na rin
ako. Minsan may tendency din si Yvo na maging o.a. Noong isang gabi ay hindi
tumitigil si Andromeda kakaiyak, ang ginawa ni Yvo ay dinala agad siya sa ospital
kahit na sabihin ko na hindi naman iyon kailangan gawin.

Nagalit pa siya sa mga nurses sa emergency room, ang siste, hindi lang pala
nadighay ang anak niya kaya iyak nang iyak ang bata. I laughed at him habang pauwi
na kami. Sabi ko napaka-over reacting niya. He snapped at me. Lalo ko lang siyang
tinawanan.

Sa kwarto namin natutulog si Andromeda. Kung minsan ay sa sa gitna naming dalawa. O

minsan ay sa dibdib niya. Mahal na mahal ni Yvo ang anak namin.

"We're here." Helios spoke. Bumaba siya ng sasakyan para alalayan si Yza. Binuksan
din naman niya ang pintuan ko para makababa ako. Tatlo kaming pumunta sa loob ng
mall para makipag-appointment sa designer ng gown ni Yza. Habang naglalakad ay
umikot ang mata ko sa loob at doon nakita ko ang pamilyar na mukha ni Liway. I
smiled widely. Tinawag ko siya at nilapitan.

"Liway!"

She turned her head on me. Napangiti siya.

"Thea! Kamusta?!" She exclaimed. Nagyakapan kaming dalawa tapos ay nagkamustahan.

"Ikakasal na kami ni Yvo! Babae ang anak ko!"

May dumaang lungkot sa kanyang mga mata.

"Masaya ako para sa'yo! Sabi ko sa'yo eh! Lahat ng naghihintay, sinuswerte. Sabi ko
sa'yo, maarte lang si Yvo!" Patuloy siya sa pagsasalita. Kinamusta ko siya. Maayos
naman daw siya sa bago niyang trabaho. Medyo nagulat pa nga ako nang makita kong
may kasama pala siya.

"Uhm, Thea, siya si Romano. Romano, si Thea kaibigan ko."

Romano San Vicente. Kilala ko siya. Naging ka-deal siya ni Sebastian noong
nabubuhay pa ito. Ilang transactions din silang magkasama. Umalis naman agad si
Liway at si Romano, bumalik naman agad ako kay Yza at sa asawa niya. We went to the
designer tapos ay doon na ako nag-fit ng gown para sa kasal ko.

Habang lumalapit ang kasal ko ay lalo akong hindi makapaniwala. It's like having my
cake and eating it too. I love the way my life runs right now. Natutuwa akong tunay
talaga. Kahit kailan ay hindi ko naisip na pwede pa kaming dalawa ni Yvo. Akala ko
ay hindi ko na siya makakasama muli pagkatapos ko siyang iwan noon.

Napakaswerte ko dahil nangibabaw ang pagmamahal ni Yvo para sa akin.

The gown fitted me perfectly. It's very beautiful. Naiiyak ako. Para bang kaunting
hakbang na lang malapit na ako sa happy ending ko. I dismissed the thought of Yza
taking my picture and showing it to Yvo later, gusto kong masurpresa siya.

"Oh, paano Thea, saan mo pa gustong pumunta? Helios cancelled all his appointments
for today, sulitin natin."

"Ay naku," Natatawang sabi ko. "Umuwi na lang tayo kasi miss ko na iyong mag-ama
ko. Kayo na lang ni Helios ang mag-date para hindi naman ako maka-istorbo sa inyong
dalawa." Natatawang sabi ko. Tumango na lang si Yza.

"Ihahatid ka namin. Baka magalit sa akin si Yvo at pinabayaan kita. He loves you
too much, you see." Yza was smiling. Ako rin naman, mahal na mahal ko si Yvo. Mahal
ko siya at hindi ko hahayaan na mawala ang lahat ng ito sa aming dalawa.

Noong nakaraan ay ibinalik na niya sa anak ni Sebastian ang kalahati ng kayamanan

nito. Sabi sa akin ni Yvo ay hindi naman niya kailangan ang yaman ni Sebastian
kahit na para sa akin pa iyon, dahil kaya naman daw niya akong buhayin, kaya nga
din daw niyang buhayin ang mag-ina ni Sebastian pati na rin ang buong angkan nila
nang siya lang ang nagtatrabaho.

Mayabang ang fiancé ko pero may ipagmamayabang naman talaga siya.

Nakauwi ako sa bahay. Sinalubong ako agad ng nakangiting si Yvo dala ang anak
namin.

"I missed you!" I said to Andromeda.

"Paano ako, hindi mo ako na-miss?" Nakangusong tanong niya. I touched his face.

"Na-miss, siyempre! I love you, Yvo ko!"

He giggled and kissed me.

____________

"Liway! Meron na naman!"

Kumunot ang noo ko nang makita kong may hawak na namang bulaklak at tsokolate ang
isa sa mga katrabaho ko. Napabuntong hininga ako. Sa nakaraang apat na buwan ng
buhay ko sa labas ng mundo ni Yvo Consunji ay hindi naman siya naantala sa
pagpaparamdam sa akin na nasa paligid lang siya.

Umalis na ako sa kompanya niya, umalis na rin ako sa bahay ng mga magulang ko at
namili ng sarili kong lugar. Noong minsan kasi ay pinuntahan niya pa ako sa bahay
nila Mama para lang makipag-usap sa akin pero nang hindi ko siya harapin ay ginulo
naman niya si Mama at Papa. Nagalit si Papa sa kanya. Buti nga at hindi nalaman ni
Kuya Ido ang bagay na iyon, kung hindi ay susugurin niya si Yvo sa kung saan.

Para sa akin ay hindi tama ang ginagawa niya. Nakita ko si Thea kanina habang
kasama ko si Romano sa isang mall, she seemed so happy at nang malaman ko kung
bakit ay lalo kong naitindihan kung bakit siya masaya. Thea deserves all the
happiness in the world after all she had been through, tama lang na ibigay na ni
Yvo sa kanya ang isang bagay na alam kong dapat kay Thea.

Kinuha ko ang bulaklak. May note doon na nagsasabi kung kanino galing ang bulaklak.
Y.J.C. O mas madaling basahin bilang Yvo Jorge Consunji. Napailing na lang ako.
Dumiretso sa basurahan ang bulaklak na ibinigay niya kasunod noon ang tsokolate.

"Girl! Bakit mo naman itinapon?! Sayang iyong sweets!"

"Nagda-diet na ako, girl, saka ayoko ng roses." Matipid na sabi ko. Tumayo ako at
saka nagpunta sa copy room. Pina-xerox ko ang mga papeles na gagamitin ni Romano sa
meeting niya mamaya.

Romano is my boss, I am his executive secretary. And we're kinda dating. I like the
guy but Yvo keeps popping out on the side. Hindi ko na nga siya pinapansin. Ni
hindi ko na siya nilalapitan. Nagpalit na rin ako ng number para hindi niya ako
matawagan pero nandyan siya panay.

"Break muna ako, ha." Wika ko sa kasama ko. Nakakaramdam ako ng gutom, pero dahil
on diet ako, idadaan ko na lang sa crackers at tubig ang gutom ko na ito. Iwas na
din ako sa sweets at sa kung anong fatty food pa. I have gone organic and healthy,
it's a good thing for me.

Sumakay ako ng elevator at bumaba sa lobby, lumabas ako ng office habang naglalakad
ako papunta sa paborito kong Vegan Bar - na pag-aari ng pinsan kong si Kuya Macmac
ay napasin ko agad ang itim na SUV sa harapan ng building. Napahinto ako, bakit
pamilya sa akin ang sasakyan? Is it Kuya Ido's? Nagkibit balikat na lang ako.
Marami namang ganoong sasakyan. Nilagpasan ko ang kotse pero maya-maya ay narinig
ko ang isang pamilya na boses.

"Liwayway."

It's none other than, Yvo Consunji. I looked back and saw him walking toward me.
He's wearing a gray suit. He's hair is longer. Mas hot siyang tingnan pero wala
akong pakialam. Iniiwasan ko siya para mawala na ang bagay sa dibdib ko na hindi
naman dapat naroon.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya. He sighed.

"Liway, mag-usap tayo. Panay kitang tinatawagan. Panay akong nagpupunta sa inyo,
just talk to me. Forgive me for what I did months ago. I wasn't that person, Liway.
I am a new Yvo and I want you to forgive me."

Tinitigan ko siya. He looked good. Thea must be taking a good care of him. Tumawa
lang ako.

"Hindi naman ako galit sa'yo. Tigilan mo na ang mga magulang ko, 'wag ka na ring
magpadala ng bulaklak at kung ano-ano sa office namin. Nakakahiya. Hindi ako galit
sa'yo, masaya ako dahil pakakasalan mo na si Thea. Have a good life, Yvo."

He grabbed my arm and made me face him.

"Hindi ganyan, Liway." He said. "I owe you, let me make it up to you."

"Hindi din ganyan, Yvo." Sabi ko. "Tama na, please. Wala kang dapat ipaliwanag o
kung anuman. Tapos na. Wala na. Okay na ako. Let's live our lives separately again,
like we never knew each other. I have a life, you have yours. Let's leave it that
way. Hindi ko nga maintindihan kung bakit sunod-sunod ka pa rin hanggang ngayon.
Hindi ka ba masaya sa asawa mo? I hope you're happy with her, because I saw her
earlier and she seemed very happy that you are marrying her."

"I am happy..." Sagot niya. "Mahal ko si Thea, but..." He paused. "Something inside
of me is pulling me back to you. I can't even understand it. It's like that..." He
sighed. "I need you... I don't know. I just have to do this..." Napapailing siya.
Gusto kong matawa kay Yvo. Para siyang bata na hindi kayang ipaliwanag ang mga
bagay-bagay na ginagawa niya. He looked so frustrated.

"Walang force, Yvo. Imagination mo lang iyon. Patahimikin mo na ang buhay ko, pati
na rin ang buhay ni Thea. I like Thea, she's a friend. 'Wag mo naman na siyang
saktan. She doesn't deserve to be treated like the way you treated her before."

Muli ay tumalikod ako but then he caught my arm again.

"Hinding-hindi ka mawawala sa radar ko, Liway. What Yvo wants, Yvo gets. Beware."
He hissed at my face. Ang lakas naman ng kabog ng dibdib ko. He walked out. Hindi
ko alam kung saan siya pupunta. I just shook my head. I feel like running away from
him again. Pero may lugar ba sa mundo kung saan hindi ako makikita ng isang Yvo
Consunji?

------------

"Ginabi ka na yata?"
Ngiti lang ang ibinigay ko kay Thea nang pumasok ako sa silid naming dalawa.
Hinalikan ko siya sa labi tapos ay yumakap ako sa kanya. Hindi ko na nga
maintidihan kung anong nangyayari sa akin. Basta ang alam ko, pakakasalan ko si
Althea, mahal ko siya pero kasabay noon ay ang kagustuhan kong mapalapit kay
Liwayway. What I told her earlier was true. May kung anong nagpapabalik sa akin sa
kanya.

Am I in love with her? Alam kong hindi ang sagot doon dahil gusto kong makasama si
Thea pero hindi ko talaga maalis sa isipan ko ang mukha ni Liway nang hapong umalis
siya sa bahay. Si nanay ay palagi siyang hinahanap sa akin. Hindi pa niya kasi
napapasalamatan si Liwayway sa ginawa nitong pagtulong sa kanya noong inatake siya
ng hika.

Gusto kong malapit sa akin si Liway. Gusto ko siyang makilala.

Minsan ay nasabi ko kay Kuya Yto ang problema kong ito at tandang-tanda ko ang
naging usapan namin noon...

"I love Thea. I wanna build a world around her. Iyong kaming dalawa lang."

Ngumisi si Kuya Yto sa akin. "Eh anong problema, Yvo? Is this Liway person, what's
different about her? Why do you keep on sending her flowers?" He continued asking
me. Huminga na lang ako nang malalim. Hindi ko kasi maintindihan ang sarili ko.

"Hindi kaya, ganito." He faced me. "Baka mamaya, na-trap ka na lang sa mga what ifs
sa buhay mo na gusto mong masagot sa feeling ni Thea at ngayon na nasasagot na
iyon, nasasatisfy ka, but it's not really what you want and that's the reason why
you keep on chasing after the Liway person because she is your something new.

I shook my head. I closed my eyes... Was Kuya Yto right? I sighed. I really have to
get a hold of myself and clear my head so I can think and settle on a conclusion
about my feelings. I have to do it and I have to do it fast.

=================

18. Endings

"Yvo, bakit ginabi ka kagabi? Saan ka ba nagpunta?"

Ilang beses ko na yatang tinanong kay Yvo ang bagay na iyon pero sa tuwina ay ngiti
lang ang isinasagot niya sa akin. Tatlong gabi na siyang diretsong gabi na kung
umuwi. Inisip ko naman nab aka busy siya sa trabaho pero nang tanungin ko si Yllak
ay maaga naman daw umaalis si Yvo sa trabaho pero hindi ko nga lang alam kung saan
siya nagpupunta... Gusto kong malaman kung anong pinagkakaabalahan niya nitong mga
nakalipas na araw.

Nagtataka na kasi ako. Hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko ay may

nagbago kasi sa kanya. Hindi ko lang matukoy kung ano. Iisipin ko sanang nanlamig
siya sa akin pero hindi naman. He's still the same Yvo - sweeter this time... iyon
nga yata iyon, he's too sweet.

"I had a late client call last night, my love." He smiled at me. Kasalukuyan niyang
pinakakain si Andromeda ng baby food. I looked at him. Was he lying to me? I shook
my head, of course he's not. Why would he do that? Kilala ko si Yvo, hindi niya
sisirain ang tiwala ko.

"Naayos mo ba?" Nilapitan ko siya. He nodded at me.

"Pero hindi ko pa nakukuha ang gusto ko kaya hindi ako titigil." He said to me.
Napasinghap ako. Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin pero kinilabutan ako.
Kinuha ko na lang si Andromeda at sinabi kay Yvo na papaliguan ko ang anak namin.
Hinagkan niya ako sa noo at sinabi na lalabas lamang siya sandali.

Matapos kong paliguan si Andromeda ay pinatulog ko na siya, Natutuwa ako sa anak

ko. Kamukhang-kamukha niya si Yvo. Iyong mata, iyong ilong pati iyong hugis ng labi
ay lahat namana niya kay Yvo. Natutuwa akong tingnan siya. Nang makatulog ay agad
akong bumaba para hanapin si Yvo. Natagpuan ko siya sa poolside at kumunot kaagad
ang noo ko nang makita kong bumubuga ng usok ang bibig niya.

"Yvo!" Sigaw ko. Hinatak ko mula sa bibig niyaang stick ng sigarily tapos ay
tinapak-tapakan iyon. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong halos mapangalahati
na niya ang isang pack ng Marlboro red.

"Yvo!"

"Sorry, love." He was grinning. "I needed to puff. Nag-iisip kasi ako. I'm sorry."
Akmang hahalikan niya ako ng itulak ko siya.

"I don't like kissing a smoker." Naiinis na sabi ko. "Yvo, ano bang iniisip mo? Is
it work related?"

"Yes, you can say that."

He's lying. Nag-iwas siya ng mga mata. Nagsisinungaling siya sa akin. Napaluno ako.

"Love, I'm sorry. I'll try not to smoke again." Hinagkan niya ako sa gilid ng
sentido at saka iniwan naman ako. Hindi ko alam kung saan siya pupunta but I know
that he's lying. Something is up and I will make sure, I'll know what the hell is
going on. Hindi ko hahayaang mawala sa akin ang bagay na nabawi ko na sa ngayon.
-------------

"I don't think this will work."

Nginitian ko si Romano habang magkaharap kami sa loob ng isang restaurant. Nawala

ang ngiti niya habang titig na titig sa akin. Kumunot ang noo niya.

"Anong hindi mag-wo-work? Our working relationship or our romantic relationship?"

He asked in a calm way. Hindi naman ako makasagot kaagad. Paano ko ba ipapaliwanag
ang mga bagay-bagay sa kanya? Hindi kasi ako dapat na narito. I need to get as far
away as I could from here. Sabi nga ni Yvo, hindi niya ako titigilan and I really
think that by talking to that guy makes it unfair for Thea. Gusto ko si Yvo pero
hindi tama ang sitwasyon naming dalawa. Hindi kakayanin ng konsensya ko ang
ganitong klase ng sitwasyon. Hindi ko kailangan manakit ng iba para lang maging
masaya.

"Both. I am breaking up with you and resigning from the company. Alam mo naman
siguro kung anong sitwasyon ko at nang puso ko nang sagutin kita, sinubukan ko
Romano pero wala eh. Wala talaga. Kailangan kong umalis at magpunta sa malayo para
mas matahimik ang mga bagay sa aking paligid.

"May nagawa ba akong hindi maganda?"

"Wala. Ako ang may ginagawang hindi maganda. Sorry, Romano. Kailangan na nating
tapusin ito. Para naman ito sa ikabubuti mo. Pasensya ka na..." Nagyuko ako ng ulo.
Romano San Vicente smiled at me.

"When I met you, you kind of reminded me of my sister." Wika niya sa akin. "Kaya
siguro, nagustuhan kita agad. May mga sinasabi ka na alam kong kung buhay ang
kapatid ko ay sasabihin niya sa akin. Sorry, Liway kung hindi ka na-satisfy sa mga
ginawa at sinabi ko. I hope we can be friends." Ngumiti siya sa akin at kinamayan
ko naman siya. Ang akala kong bad break up na mangyayari ay nauwi sa isang awesome
dinner. I like San Vicente pero sa ngayon mas gusto ko munang lumayo para naman
matahimik na ang buhay ng isang Thea Santibanez. She deserves all the happiness she
could get. And I think - hangga't nandito ako sa iisang bansa na kasama siya ay
hindi koi yon maibibigay sa kanya.

Inihatid ako ni Romano sa bahay ng kuya ko. Doon muna ako umuwi at kababalik lang
ni Kuya galing Amsterdam at na-miss ko siya. Gusto ko sana siyang makita. Nang
makaalis si Romano ay doon ko lang napansin ang isang kulay itim na Ferrari na
naka-park two blocks away from Ido's house. Mula doo ay bumaba si Yvo. Napabuntong-
hininga na lang ako.

"Hindi mo ba maintindihan ang sinabi ko, Yvo na tigilan mo na ako?" I asked him.
"Ayoko sa'yo! Manahimik ka na sa piling ni Thea. Mahal ka niya." Malumanay naman
ang pagkakasabi ko sa kanya. He took a deep breath and sigh.
"That's the thing. I realized that yes, I am in love with Thea but also, I think I
am falling for you."

That's the cliché. I can never be happy upon hearing that. Hindi ko ugaling
makasakit ng tao. Hinawakan ako ni Yvo sa magkabilang balikat ko.

"Tell me, look at me in the eye and tell me that you don't feel anything for me."

I looked at him. I can do that. But I know I'll be lying. Deep inside of me I know
that I am as messed as him. I know. I can feel it. But I am in no position to tell
him anything that has something to do with his feelings.

Pamilyadong tao si Yvo at hindi ako maninira ng pamilya para lang sa kasiyahan ko.

"Wala akong nararamdaman para sa'yo. Ngayon, masaya ka na ba? Hindi mo pwedeng
ipilit ang mga bagay-bagay. You know that. So just leave and let me be alone."
Itinulak ko siya at saka nilagpasan. Pumasok ako sa bahay ni Kuya Ido. Natagpuan ko
ang kapatid kong namimintana at nakakunot ang noo.

"Sino iyon Liwayway?" He asked me.

"Wala, dati kong boss, Kuya. Kamusta ang byahe mo?" Nakangiting tanong ko sa kanya.
He sighed but he smiled at me. Mukhang naniwaa naman siya sa sinabi ko.

"Ayos naman. Nakakapagod."

"Teka, diba kuya may kakilala kayo ni Axel John sa Italian Embassy? Pwede bang
tulungan ninyo naman akong makaalis? I wanna go to Italy for good - hindi lang
bakasyon. Gusto kong magtrabaho doon."

Matagal niya akong tinitigan.

"Sige. Kakausapin ko si San Isidro." He smiled at me. Niyakap ko siya.

"Thank you, Kuya. Welcome home."

________________

Hindi kaagad ako umalis sa tapat ng bahay na iyon. Kanina ko pa sinusundan si

Liway. Pinabayaan ko siya habang kasama niya ang Romano San Vicente na iyon. May
araw din sa akin ang lalaking iyon. Wala siyag karapatang makalapit kay Liwayway.
Huminga ako nang malalim bago ko tuluyang pinatay ang phone ko. Kanina pa tawag
nang tawag si Thea, hindi ko gustong magsinungaling sa kanya kaya pinatayan ko na
lang siya ng telepono. Ipapaliwanag ko na lang sa kanya kung anong nangyayari kapag
alam ko na ang sagot sa mga tanong sa isipan ko.
Alam kong gusto ko si Liway pero mahal ko si Althea. Gusto kong makasama si Thea
pero hindi rin ako mapakali kapag wala si Liway sa radar ko.

Nagulat ako nang bahagya nang makita kong bumukas ang gate ng bahay na iyon. Muli
akong bumaba ng kotse para salubungin ang tao sa pag-akalang si Liway iyon pero
mali ako dahil kapatid niya lang ang naroon.

Si Thaddeus Emilio. Alam ko. I have done my research.

"Consunji ka, diba?" Seryosong tanong niya. Hindi ako sumagot. "Anong kailangan mo
sa kapatid ko?"

"Hindi ko siya guguluhin. Gusto ko lang siyang makausap."

"Para saan? Hindi ba't ikakasal ka na? Noon pa kita napapansin na lapit nang lapit
sa kapatid ko. Alam kong hindi mo mapigilan ang sarili mo dahil napakaganda ng baby
Butchog ko, kanino pa ba naman magmamana iyon kundi sa akin na sobrang gwapo at
hot. But if I were you, I will distance myself. Mahirap akong kalaban lalo na kapag
nasaktan ang kapatid ko."

Tinatakot niya ako. Mukhang marami siyang alam sa akin pero marami din akong alam
sa kanya. He's a small business man. Mas mayaman ako sa kanya. Hindi ako matatakot,
ano lang ba ang kanya niyang gawin? Walang makakapigil sa akin sa paglapit ko kay
Liwayway.

"I love her."

"But you're getting married, so you leave her alone or I will castrate you
genitals. Usapang lalaki. Tumupad ka. Layuan mo ang kapatid ko." Pinanlakihan niya
ako ng mga mata tapos ay umalis na siya. Naiwan ako doon na hindi alam ang gagawin.
Hindi ko na talaga alam. I have to make up my mind before things get out of hand. I
have to think fast dahil habang papalapit ang kasal namin ni Thea ay mas malaki ang
posibilidad na masaktan ko siya sa mismong araw na iyon.

Wala akong nagawa kundi ang umuwi na lang sa bahay namin. Tahimik ang mansyon nang
dumating ako. Tulog na siguro si Thea. Umakyat ako sa nursery at hinalikan ang anak
ko bago ako pumasok sa silid kung saan natagpuan ko si Thea na nakaupo sa kama na
tila ba naghihintay sa akin.

"Hey..." Gulat na bati ko.

She smiled. "Did you had another client call again?"

"Yes, I did..." I said.

"Really." Gumaralgal ang boses niya. "Was the client meeting in Liway's house? Did
it include buying her a bunch of flowers and chocolates too?"

I didn't know how to answer her.

"Answer me, Yvo." Wika niya. "Bakit mo ako inayang magpakasal kung ganito rin lang?
Nasasaktan ako..." Humina ang tinig niya. I saw her tears falling down. Nasasaktan
ako at nasasaktan ko si Thea pero hindi ko na kayang itago sa kanya ang katotohanan
na - na wala na talaga.

Lumuhod ako sa harapan niya. Alam kong kahit anong gawin ko ay hindi magiging sapat
para mawala ang sakit na nararamdaman niya. I never intended to hurt her like this.
Ginusto kong gumanti, hindi ko tinuloy pero doon pa rin sa masakit ang ending
naming dalawa.

"Yvo, ang daya-daya mo..." Sabi niya. Umupo ako sa kanyang tabi. "I didn't deserve
this. I deserve all the happiness in the world. I gave you a child. I loved you.
Akala ko maayos na tayo. Masaya ako at tinanggap mo ako ulit pero... I do not
deserve this... Sana... sana hindi mo na lang ako binawi. Ang sakit-sakit."

Niyakap ko siya. Binabayo naman niya ng suntok ang dibdib ko. "I'm sorry, Thea...
I'm sorry. I loved you... I want to still love you but..."

"It's not enough now... I don't deserve this Yvo... I don't."

Hinayaan ko lang siyang umiyak nang umiyak. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kung
sana ay inayos ko na ang sa amin noon but then, how could I know what's gonna
happen between her, Liway and I? I don't hold the future. I don't know what's gonna
happen.

Kinabukasan ay nagisnan ko si Thea na nakaempake ang lahat ng gamit. Inaasahan ko

na ang gagawin niyang pag-alis at kahit na gusto ko siyang pigilan ay hindi ko
naman magawa. Karapatan niya iyon. Isasama niya si Andromeda at kahit masakit ay
hindi ko rin magawang kontrahin iyon. Hindi ko pwedeng paganahin ang pagiging
Consunji ko dahil ako ang nakasakit.

My mother raised me well. Sinabi niya noon na kapag ako ang may kasalanan, ako na
ang magpakumbaba. Ako ang hihingi ng tawad ay ngayon iyon.

"Thea..." I called her.

"Hindi ko iaalis sa'yo ang maging ama sa anak mo pero hindi kita kayang makasama,
Yvo. Nasasaktan ako. Pabayaan mo ako sa gusto ko. Hahanapin ko ang sarili ko at
kapag kaya na kitang patawarin babalik ako kasama ang anak mo. Sinaktan mo ako...
hindi mo alam kung gaano... halos ikamatay ko. I gave you everything. I did
everything for you to accept me. I don't deserve this. Pabayaan mo akong maging
masaya at maging maayos nang ako lang."
She walked out. Dala niya ang pumapasag na si Andromeda. I could go after them but
Thea is right, she doesn't deserve any of this.

Pinanood kong umalis ang mag-ina. Nasasaktan ako. Bakit ba kasi nawala ang
pakiramdam nang minsa'y naramdaman ko kay Althea? Bakit?

My phone rang. It was my assistant.

"Sir, Liwayway Emilio boarded the first flight out of the country today. I couldn't
tell where she's going. It's like someone hid her flight details."

Ibinaba ko ang phone.

Hindi ako makapaniwala.

Lahat ay nawala sa akin sa loob lamang ng isang oras. I realized something that
moment.

In this world, no one knows what's gonna happen next. We cannot predict the next
chapter, the next moments of our lives will surprise us and will caught us off-
guard. That no matter how we hard we pray or wish for something to happen, things
will never go our way...

Until the last moment, everything is unexpected.

=================

19. Anew

A fucking and a half year later...

Bergamo, Italya

It's been a year and a half. Hindi na ako umuwi sa Pilipinas. Maayos naman ang
buhay ko dito sa Italy kasama ang mga anak ko. I had been living the life I had
imagined iyon nga lang – walang YVO, walang happy ending pero masaya naman ako.
Iyon naman ang mahalaga, iyong masaya ako. Hindi ko masasabing nakalimot na ako sa
masakita na nangyari sa amin pero at least, natitingnan ko na ang sarili ko sa
salamin nang hindi ko kinamumuhian ang nakikita ko o iniiyakan ang mga nawala sa
akin.
I have my own life now and it's the most important thing to me.

Napapangiti na rin ako nang hindi nakakaramdam ng kirot. Unti-unti ay gumagaling

ang sugat na iniwan sa akin ng bugso ng bigong pag-ibig.

Sa tingin ko, isa rin sa mga bagay na alam kong mahalaga ay ang natitingnan ko si
Liwayway nang hindi ako nasasaktan dahil siya ang minahal ng mahal ko.

"Baby, nandito na si Mommy! Say hi na to mommy!"

Lalong lumawak ang pagkakangiti ko nang salubungin ako ni Liway kasama ang bunso
kong si Orion. She was carrying the baby habang si Andromeda ay nasa loob ng
playpen nito at busy sa paglalaro ng bola.

"Hi, baby ko!" Kinuha ko ang anak ko at saka tiningnan si Liway. "Nilagnat pa ba?"

"Naku, hindi na Thea, nag-skype kami ni Ma sabi niya baka daw kasi tinutubuan ng
ngipin si Orion kaya siya nagiiyak at naglalagnat. How was your day?"

Nakakatuwa kung iisipin na natgapuan ko si Liway sa lugar na ito kung kailan ko

kailangan ng kaibigan. I went here in Italy with nothing but myself and my daughter
and the pain I gained from Yvo. Two months pagdating ko ay nalaman kong buntis ako,
at my fifth month, I found Liway on a park while she was walking her neighbor's
dog. Nagkagulatan kaming dalawa pero sa huli ay nagkausap rin kaming dalawa.

I told her what I knew and she was apologetic about it. Isang bagay na hindi naman
dapat ika-sorry. Wala siyang kasalanan. Nagpasalamat pa ako sa kanya dahil ayaw
niya akong masaktan. Inamin niya rin naman sa akin na may pagtingin siya kay Yvo –
isang bagay na hindi ko naman ikinagulat. Pinagsisihan niya daw ang bagay na iyon –
na ikinatawa ko naman. Sinabi ko sa kanya na hindi dapat pagsisihan ang love.

Love doesn't work that way. We can never choose who we love so don't blame
yourself. You shouldn't regret it.

"Hala! Nag-iipin na ang baby? Hala! Parang ang aga naman!" Napahagikgik pa ako.
Malapit nang mag-one year old si Orion, si Andromeda naman ay kaka-two lang noong
nakaraang linggo. Hindi naman ako nahihirapan dahil narito naman si Liwayway sa
tabi ko at tinutulungan niya ako.

"Ay! Thea, okay lang ba, bibisita kasi si Kuya dito. Mamaya ang dating niya,
pasensya ka na ha, buwan – buwan siyang nandito, medyo, o.a. kasi iyon." Natatawang
wika niya sa akin. Tumango naman ako. Kilala ko na ang kapatid ni Liway na si Ido
at ang kaibigan nito na palaging kasama kapag dumadalaw na si Axel John. Parang
ginawa na nga lang ni Ido na Pasay at Quezon City ang Pilipinas at Italya, pabalik-
balik siya.
"Oo naman! Matutuwa si Andy kapag nakita niya ang Tito Pogi at Tito Macho niya. Wag
lang kamo nilang ituro kay Andy na tawaging Tito Supot iyong kausap nila lagi sa
facetime." I giggled. Natawa na rin si Liway. Nagpaalam na siyang magluluto habang
ako ay nakipaglaro sa mga anak ko.

Minsan kapag tinitingnan ko si Orion ay lalo kong naalala si Yvo. Lahat ng anak
niya sa akin ay kamukha niya mula buhok hanggang sa hugis ng labi pati nga yata sa
ugali. Napapansin ko kay Orion na masyado siyang mainipin. Kapag naglalaro silang
magkapatid ay nandyan iyong magsasapakan sila o sisipain niya ang ate niya. He'll
do anything para siya ag masunod na ipinagbabawal ko naman.

Hindi nagtagal ay nakarinig ang ng pagkatok sa pintuan. Binuksan ko iyon. Nakatira

kami ni Liway sa isang three bedroom apartment sa isang building sa centro ng
Bergamo. Maganda ang natirhan namin. Tahimik ang lugar, maganda ang view.

Binuksan ko ang pintuan at tumambad sa akin ang mukha ng kapatid ni Liway at ang
kaibigan niyang si Axel John. Ido smiled at me.

"Oh diba ang ganda ng view!" Itinaas niya ang pasalubong niya. "Bagoong from my
beautiful Ma and tuyo na amoy bur ni Axel John." I laughed. Kumawag si Orion ng
makita ang mga ninong niya.

"Nongnong! Nongnong! Mama! Nongnong!" Sumasama siya kay Ido. Ibinigay ni Ido ang
dala niya kay Axel John at saka kinuha ang anak ko.

"Hala, pasok kayo. Nagluluto pa si Liway. Hindi ko alam kung anong pagkain." Nauna
nang pumasok si Ido kaysa kay Axe John.

"Baby Butchog! Your hot brother is here! Did you miss my beautiful face and lovely
smile?!"

"Tito Pogi!" Si Androm eda naman ang sumunod na tumakbo palapit kay Ido. Kinarga
din niya ang anak ko. I sighed. Naisip ko kung pwede din bang maging ganito kay Yvo
but then, he's living his own life now.

"Kuya nga! Kilabutan ka sa mga pinagsasabi mo!" Liway kissed her brother. I was
laughing. Kinuha ko ang bag mula kay Axel John na tinulungan naman akong mag-ayos
ng mga dala nila.

"Fuck you Ido! Sabi ko Archer! Aanhin ko iyong Goblin!"

"Axel! Watch your mouth!" Paalala ko sa kaya.

"Ay, sorry. Na-carried away lang. Kamusta ka, Thea?"

Medyo natigilan pa ako nang tanungin niya sa akin ang bagay na iyon. Hindi ko alam
kung anong isasagot ko. Ayos ako pero minsan hindi ko lang talaga alam kung paano
ko sasagutin ang tanong na iyon.

"I'm good."

"May naghahanap kay Liway sa Pinas. Hinahanap ka din noon. Sabi ng kakilala ko,
nagpunta daw sa New Jersey kasi baka daw nandoon ka. Gusto yatang makita ang anak
mo."

"Hindi pa ako ready. Hindi ko pa rin nasasabi sa kanya ang kay Orion. Hayaan niya
muna ako. Maayos naman kami ni Liwayway dito."

"Alam mo, Thea, si Ido, may pinagdadaanan iyan ngayon pero sabi niya sa akin, hanga
siya sa'yo kasi ang tatag mo. He seldom admire someone. You must be really
something." He said. What he told me touched my heart. Maya-maya ay pumasok na si
Liway sa kusina at inayos ang niluluto niyang pasta. Nag-ayos naman na ako ng hapag
at tinawag silang kumain na. We started eating, we talked about anything under the
sun. Tuwang-tuwa ako sa mga pinagsasabi ng magkaibigan. Si Ido ay walang ibang
bukambibig kundi ang ka-gwapuhan niya habang si Axel John ay naglalaro lang sa Ipad
niya.

Tuwang-tuwa si Andromeda kay Ido. Sinusubuan niya pa ang Kuya ni Liway ng

spaghetti.

Nang matapos kumain ay iyong mga lalaki na ang nagligpit ng pinagkainan namin.
Naupo kami ni Liway sa verandah habang nagkakape. We were talking.

"Ang cute ng kapatid ko no. Ang sarap patayin! Ay, teka, Teh! Pumayag ka na ba sa
date ninyo ni Segundo?" Ipinaikot ko ang mga mata ko nang marinig ko ang pangalan
ni Segundo Silvero. Kasama ko siya sa trabaho – he's a junior copy writer sa
publishing house na pinagtatrabahuhan ko. He asked me out for quite some time now
but, I haven't said anything to him at all.

"Ayoko, Liway. May mga anak na ako."

"So? He doesn't mind! He likes you talaga! Nagpunta siya kanina dinala niya iyong
mga flowers!"

Naalala ko ang mga roses na nasa table kanina. Natawa ako dahil kilig na kilig si
Liway para sa akin.

"Ay naku, balikan mo na si Yvo nang kiligin ka!"

Natigilan si Liway. Ngumuso siya. "Ayoko. Hindi ko siya bati." Liway said. I
laughed again. Kinurot ko siya sa bilbil niya.
"Liway, okay na ako. Wag mo na akong alalahanin. Hindi na masakit. Siguro ang
kulang na lang sa amin ni Yvo ay ang pag-uusap. I guess were not really meant to
be. Nasabi sa akin ni Sebastian noon na sadyang may mga taong darating sa atin para
baguhin ang paniniwala at buhay natin pero they are not meant to stay. Nandoon lang
sila, palalakasin tayo pero hanggang doon lang and I guess, Yvo is that person."

"Huuu! Teh! Wag tayong mag-drama. Basta, mas love kita at ang mga baby mo kesa kay
Yvo." Sabi niya sa akin. Niyakap ako ni Liway. I hugged her back. Napatingin ako sa
ibaba – sa kalsada at napakunot ang noo ko nang makita ko ang isang pigura doon –
pamilyar na pigura. Malinaw ang mata ko... I know who that is, ang akin lang...

Anong ginagawa ni Yvo Consunji dito?

---------

"Once upon a time, there was a princess with a lovely magical cloak. The cloak
gives her the power of invincibility so know the real feelings of her friends..."

Napapangiti ako habang pinanonood ko si Thea na kinukwentuhan ang magkapatid na

Andromeda at Orion. I could see how strong she is, na mas pinili niya ang sarili
niya at ang mga anak niya kaysa sa posibilidad na ipaglaban ang nararamdaman niya
para sa ama ng mga ito. I admire her for that. She is indeed a strong woman.

Matapos ang gabing nakausap ko si Yvo ay hindi na ako bumalik pa sa Pilipinas.

Maayos naman ang buhay ko dito sa Italy. Tinulungan ako ni Kuya na magsimula ng
buhay dito. Hindi ko nga alam kung bakit parang ang dami niyang pera dahil panay
ang punta niya dito tapos binibigyan niya pa ako ng allowance na para bang nag-
aaral pa ako.

Iniwan ko ang mag-iina ay pumasok na ako sa sarili kong silid. Medyo malamig nang
gabing iyon, malapit na kasi ang pasko kaya naman iba na ang simoy ng hangin. I
kinda miss my parents but I have to do this para naman hindi na maging magulo ang
lahat.

Patulog na ako nang pumasok si Thea sa silid ko. Alam ko ang tanging ibinibigay
niya sa akin ngayon na para bang may gusto siyang sabihin at dapat ko iyong
ikakaba. She smiled at me. Umupo siya sa kama ko at hinawakan ang kamay ko.

"Nandito si Yvo sa Bergamo." Wika niya. Ikinagulat ko iyon. Sa haba ng panahon

ngayon lang naisip ni Yvo na puntahan ang mag-iina niya? Well, it's about time! "Sa
tingin ko nandito siya para makipag-usap sa akin. Kakausapin ko na rin naman siya,
we both need this closure para naman maka-move on na siya at para naman maka-
forward na kayong dalawa."

"Teh! Hindi ko nga ipu-pursue iyon! Kaya nga ako umalis kasi ayokong maging hadlang
sa inyo."

"Anong hahadlangan mo kung matagal naman nang nawala? Wala na, Liway., I lost it
the day I chose to marry someone else over him. He was the love of my life, but the
two of us became trap to the past that we both wanted. We – Yvo and I belonged to
the past. We are called exes for something. Kilala ko si Yvo, sa tagal ng panahon
na hindi natin siya nakita, alam kong nabuo na ang isipan niya. I know he loves you
and I know you feel something for him. Iyon ang isang bagay na hindi ko
hahadlangan, Liwayway. Sabi ng kaibigan kong si Mrs. Ledesma, if you can be the
bridge to someone else's happiness, be the bridge. Hindi ako hahadlang sa'yo o sa
kanya."

I found myself tearing up. Hanggang ngayon nga kasi sinisisi ko ang sarili ko sa
pagkasira ng pamilya ni Thea. Kung hindi ko nakilala si Yvo, wala kami sa
sitwasyong ito.

"Wag kang umiyak, gaga ka! I love you, Liway. Growing up I didn't had friends, si
Tabatha lang ang naging kaibigan ko, but now I have you. Kung meron mang magandang
dulot itong experience na ito, I gained you as my best friend. That will never
change."

Niyakap niya ako. Natutuwa naman akong naririnig ang mga iyon sa kanya pero
hanggang sa ngayon ay hindi ko alam kung anong gagawin ko. Siguro nga may
nararamdaman pa rin ako – hindi siguro, meron. Hindi pa lang masyadong developed
dahil wala namang pagkakataong magkasama kaming dalawa pero alam kong meron.
Nararamdaman ko sa puso ko na naroon iyon.

Thea smiled at me.

"Kakausapin ko si Yvo bukas. Ipapakilala ko sa kanya si Orion."

"Good luck, Thea!" I kissed her cheeks.

"Matulog ka na muna. Goodnight!"

_______________

There he was. He was sitting in a chair, near the window inside a local café in
Bergamo. I smiled. I couldn't help but remember the first time I saw him in a train
in Belguim. Napagkamalan ko pa siyang bampira noon dahil sa haba ng itim na itim
niyang buhok at sa lamlam ng itim na itim niyang mga mata.

I cleared my throat. Pumasok ako sa café na iyon at dahan-dahang naglakad papunta

sa kanya. I'm having flashbacks of what we had together.

I remember the first time we ate together at a turo-turo noong nakabalik na kami sa
Pilipinas. Kung paano niya ako niligawan at kung kailan ko siya sinagot. I really
like Yvo back then na dalawang araw pagkatapos naming magkita ay ginawa ko na
siyang boyfriend ko. I remember our first anniversary, dinala niya ako sa
pinakamataas na building sa Metro at mula doon ipinakita niya sa akin ang lahat ng
pag-aari ng pamilya niyang mga gusali at nang sumenyas siya ay naging I love you
ang spell ng mga ilaw na iyon.

I remember the first time we did it – it was also the last time I saw my Yvo – my
sweet innocent loving Yvo pagkatapos noon at nawala na kaming parang bula sa radar
ng isa't isa.

"Yvo." Tinawag ko siya. Tumungin siya sa akin. Agad niyag pinatay ang hawak niyang
yosi. He smiled. May halong kaba ang ngiti niyang iyon. Pinakiramdaman ko ang
sarili ko kung may something pa ba pero wala akong nararamdaman. I sighed.

Am I really okay?

"Nahanap mo ako. Ang galing mo." Wika ko pa. He grinned.

"Sinundan ko iyong kapatid ni Liway. I was hoping I will find you here. I know you
two are together." Tumango ako. Ano pa nga ba? Kahit yata anong itago sa mga
Consunji na ito ay malalaman at malalaman nila.

"Thea, I came here to apologize. I know that no amount of words or tears or years
will ever make up for the pain you feel."

"Wag ka munang magsalita." Sabi ko sa kanya. Inilabas ko ang phone ko at ipinakita

iyon sa kanya. Sa wallpaper ko ay naroon si Orion kasama si Andromeda. Napakunot
ang noo niya.

"I found out I was pregnant two months after leaving you. I named him Orion because
I thought it's what you have wanted considering you love the constellations."

He looked at me.

"Your son took a lot of your traits Yvo at kung may pagkakahawig man talaga kayo sa
ugali, isa na doon iyong fondness ninyo kay Liwayway."

"How... how is she?" I know that he will ask about Liwayway. I smiled.

"She hates you." Nawala ang ngiti ni Yvo. Nagyuko siya ng ulo.

"But she loves your children so much! Andy calls her Mame Lili."

"I wanna see my son..." He said.

"Oh you will. Hindi ko naman siya ipagdadamot. Nagpunta ako dito kasi gusto kong
maramdaman sa sarili ko kung meron pa ba akong nararamdaman sa'yo pero ngayon na
nakatingin ako wala akong ibang naiisip kung gaano ako ka-thankful sa'yo, Yvo. You
have given me two angels, mas pa iyon kaysa sa hiniling ko. Nagpapasalamat din ako
dahil minahal mo ako – kahit paano ay naramdaman ko kung paano mahalin ng isang
tulad mo."

Hindi ako nakakaramdam ng pagluha o sakit. Masaya lang ako kasi nakalaya na ako.

"It's been a crazy year for us, Yvo Jorge. But thank you."

Tumango siya. Tumayo naman ako para yakapin siya. He hugged me back. I tried
feeling again. Mahal ko pa ba?

Hindi na. Masasabi ko sa sarili kong hindi na. Minahal, oo, mahal pa rin, hindi na.

"Come!" I said. "Let's see your son! I'm sure Andy had missed you so much. She asks
about her father every day. Si Orion naman ay nagngingpin na."

"Andy turned one last week. We had a little celebration. Miss na ni Nana yang apo
niya."

Napangiti ako. "Pakisabi kay Nanay, sorry, uuwi ako sa Pinas para makasama niya ang
mga bata." Tawa ako nang tawa. Sumakay kami sa kotseng dala ko. Medyo malayo ang
apartment namin ni Liway doon pero fifteen minute drive lang naman.

Nagkekwentuhan pa kami ni Yvo habang nagmamaneho ako. It's like talking to your old
best friend. Muli ay nakikita ko ang Yvo na nakilala ko noon – the sweet, loving
Yvo that I met only now, we are friends and now, things are different but I don't
really mind...

Nagtatawanan pa kaming dalawa. Finally, we reached the apartment building. Bumaba

kami ni Yvo ng kotse at saka umakyat sa itaas. Binuksan ko ang pintuan I teased
him.

"Kinakabahan ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"Hindi." Matipid na sagot niya.

"Ingat ka kay Ido, gwapo iyon. Nakakasilaw." I joked. "Liway, I'm here na!"

Lumabas si Liway mula sa silid niya. Karga niya si Orion. Mukhang hindi niya pa
napapansin ang bisita namin.

"Narinig mo iyon, baby ko? Nandito na si Ma--- Oh putang ina!" She exclaimed. I
suppressed my laughter. Kinuha ko ang anak ko at iniharap kay Yvo.
"Baby, this is you dad." Kinuha ni Yvo ang anak namin at pinakatitigan. There was
joy in his eyes. Tinabihan ko naman si Liway.

"He's gonna be a good daddy." I said. "Ano, bilbil, kikilig ka no?" Kinurot ko siya
sa tagiliran.

"Hindi nga kami bati niyan. Thea nga!"

I laughed loud. Maghihintay ako ngayon, hihintayin ko kung paano sa bandang huli,
si Yvo at si Liway ang magkakasama. I am excited.

=================

20. It's you

"Don't you think you have to talk to him, Liway? Bakit pinapatagal mo pa? Palagi si
Yvo dito, ikaw ang pinupuntahan. Ang choosy mo, Liwayway, kurutin kita sa bilbil
mo!"

Natawa ako sa hitsura ni Althea habang nakatingin siya kay Yvo, Andy at Orion. Nasa
isang park kami nang araw na iyon. Nagdesisyon si Thea na hayaan ang mag-aama na
mag-bonding muna. Babalik na kasi si Yvo sa Pilipinas sa susunod na araw. Ang
kwento niya sa akin ay uuwi rin siya para naman daw makita ng mga lolo at lola niya
si Andy. Natutuwa naman ako para sa kaibigan ko dahil nakikita ko na kuntento siya
sa kung anong meron siya pero hindi pa rin iyon sapat para sa akin. Alam kong may
kulang pero hindi ko naman matukoy.

Narito pa rin sa Italya si Kuya at si Axel John. Ang sabi ni Kuya Ido ay may
aasikasuhin lang daw sila ni AJ tapos ay pupuntahan na ulit nila kami. Hindi ko
alam kung anong inaasikaso nila. Noong isang araw narinig ko silang nag-uusap
tungkol sa Prime Minister ng Zimbabwe. Nang tanungin ko sila ay sinabi lang ni Kuya
sa akin na mas gwapo daw siya doon. Natawa na lang ako dahil binanatan siya ni Axel
John.

Pinagmamasdan ko si Yvo. Nakalabi ako. Ang haba - haba na ng buhok niya niya.
Nakikita ko rin ang itim na itim niyang mga mata. Masaya siya dahil sa mga anak
niya pero parang may kulang.

"May kulang kay Yvo." Sabi ko kay Thea. Nakaupo kaming dalawa sa bench na nakaharap
kina Yvo.

"Oo. Ikaw. Kausapin mo na kasi para makumpleto na siya."

I made a face. "Fine, kakausapin ko na siya." Wika ko na lang. Tumayo ako at

lumapit sa kanya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko pero ay idea ako kung saan
kami papunta.
"Yvo." Tawag ko sa kanya na para bang nagtatawag lang ng kaklase noong high school
ako. He looked up. Lumawak ang ngiti niya.

"Mame Liway's here. How are you? I had been wanting to ask you that since the first
day." He said to me. Napatango na lang ako. Kinuha ni Thea ang mga bata. Habang
naglakad naman kaming dalawa ni Yvo palayo kung nasaan sila.

Nakasimangot ako. I stopped walking I faced him.

"We need to have this talk, Yvo." Wika ko. I smiled at him.

"Liway, I think I love you." He said. Kita ko naman sa mga mata niya ang sinseridad
na nais niyang ipakita sa akin pero kulang. Ngumiti ako at hinaplos ko ang mukha
niya.

"Noong teenager ako, nagulo ang mundo ko sa love triangle ni Lucas, Brooke at
Peyton sa one tree hill." Sabi ko sa kanya. Kumunot ang noo ni Yvo. Alam kong hindi
niya ako maiintindihan. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Noong kinausap ako
ni Thea noong nakaraang gabi, itinanong ko sa sarili ko kung mahal ko ba si Yvo -
ang sagot ko ay oo. May nakaramdaman ako sa kanya kasi nga na-develop eh. Pero alam
kong may kulang. Kulang na kulang at kahit kailan hindi ko yata mapupunan ang
kulang na iyon. Kung bibigyan lang sana ako ng pagkakataon...

"Tapos, may isang scene doon na tinanong si Lucas Scott ng When all your dreams
come true, who do you see standing next to you...?" Ngumiti ako. Huminga ako nang
malalim at hinarap siya. Magaan ang pakiramdam ko maski nag-iinit ang mga mata ko
dahil sa naiiyak ako.

"Ikaw, Yvo, mayaman ka. Lahat ng bagay nakukuha mo sa isang kumpas ng kamay, sa
isang salita, lahat kaya mong makuha. Maski nga hindi mo kailangan nakukuha mo pa
rin. Now, I want you to close your eyes and think of the answer to that question."

"Liway, saan ba ito papunta? Hindi ba pwedeng makinig ka sa akin muna?" Nagtatakang
tanong niya. Hindi ko na maintindihan ang hitusra niya - para siyang natatae.
Natawa ako.

"Just fucking close your eyes, Consunji!" Natatawang utos ko sa kanya. He shook his
head. Ipinikit naman niya ang kanyang mga mata tapos ay huminga siya nang malalim.
Hinawakan ko ang dalawang kamay niya tapos ay nginitian siya.

"I don't know where this is going." He commented.

"Lampake!" I hissed. "Now, think. When all your dreams come true - who do you see
standing next to you?" My tears fell. Nang muli akong magsalita ay garalgal na ang
boses ko. Nasasaktan ako pero hindi ko naman talaga kayang manira ng isang bagay na
alam ko naman ay para sa isa't isa. Naniniwala ako sa kung anong meron sa kanila.
Naniniwala ako na hindi dapat sayangin ang bagay na iyon.

"If... the answer is me, Yvo. I am all yours..." I said which is true. Kung ako ang
nakikita niyang kasama niya ay sasama ako sa kanya pero kung hindi, wala akong
karapatang baguhin iyon. Ang tagal kong hinintay na sumagot siya Yvo. Lalo akong
napaluha nang makita kong may tumulong luha sa mga mata niya kahit na nakapikit na
siya.

Dahan-dahan kong niluwagan ang pagkakahawak ko sa kamay niya. I was smiling

bitterly. If this is what it feels to let go - yes I am letting go. I have my
chance but I ain't gonna take it. I love Thea and her kids - I want them to have a
family - a whole family - they deserve that.

Yvo's shoulders started shaking. Napaluhod pa siya. I bit my lower lip.

"See..." Lumuhod na rin ako sa harapan niya. "You're not in love with me. You're in
love with the old Thea you saw in me but I'm telling you Yvo, I'm different. I am
my own person. Thea and I are two different person." Pinahid ko ang mga luha niya.
He opened his eyes.

"You're in love with her, Yvo. You just thought you're in love with me because you
think I could be her kasi mataba ako. Pero hindi iyon ganoon. You are such an
asshole. You don't have balls, Yvo. You're a jerk for making her think that you're
in love with someone else while all along you are in love with her and the memory
you had with her. Hindi naman siya nawala sa'yo. Mahal mo siya, you're just too
coward to admit that kasi nasaktan ka."

Huminga ako nang napakalalim.

"Yvo, Thea told me she lost her chance when she chose that old man over you,
nagkamali siya. Pero hindi mo pwedeng isisi sa kanya iyon. She made a choice, she
chose her family. It should always be like that - family first. Sa dami ng
pinagdaanan ninyong dalawa, sa tingin ko, babalik kayo sa isa't isa. You two just
need a little push. This is the push Yvo. Chase her, don't let her believe to
something that is not true or I am going to castrate your genitals..." Napasinghap
ako. Ang sakit ng nararamdaman ko pero magaan sa loob dahil alam kong tama ang
ginagawa ko.

Naalala ko ang minsang sinabi sa akin ni Thea, if you can be the bridge to someone
else's happiness, be the bridge at sa tingin ko, ako talaga ang bridge na iyon.

Nahalo ako sa buhay ni Yvo at ni Thea dahil sa isang rason at naisip ko na baka ito
ang rason na iyon. Kasi ako iyong tulay para magising si Yvo sa katotohanan na sila
ni Liway ang para sa isa't isa. Ako ang tagatulak. Ako ang gigising sa kanya sa
katotohanan

"Like what my brother always say, putol bur ka sa akin kapag hindi mo itinama ang
mali mo. Grow some balls, Yvo. Don't pretend to love the past because I know all
you wanna do is be with her now in your present and in your future." I cupped his
face and stared at his eyes.

"You're in love with Thea. You had been and you're always been in love with her."

Iyak lang siya nang iyak. Para na kaming tangang dalawa. Hindi na rin maampat ang
mga luha ko.

"Now, close your eyes again and answer me. When all your dreams come true. Who do
you see standing next to you?" I asked. He closed his eyes and still the tears are
falling from his eyes.

"It's... her..."

I broke down but I didn't ponder on it. Niyakap ko si Yvo nang mahigpit.

"Last na ito, Yvo. Kapag sinaktan mo pa ulit si Thea putol bur ka sa akin." I
whispered to his ears. Pinunasan ko ang mga luha niya at saka pinisil ang mga
pisngi niya.

"I'm sorry, Liwayway for everything."

"Make her happy and then we're even." I told him. Pumunta ako sa likuran niya at
saka tinulak siya.

"Go! Make your family happy, Yvo. Love her, make love to her like a porn star!"
Minsan ko nang narinig iyon kay Kuya Ido. Yvo wiped his tears. Lumakas diya palayo
sa akin. Patingin-tingin pa siya sa akin. He gave me a weak smile. Tinanguan ko
naman siya. He waved at me.

Tumalikod naman ako. Pagtalikod ko ay saka bumagsak ang mga luha ko. Noon ko
naramdaman ang sakit ng dibdib ko. Mahal ko si Yvo, alam kong mahal ko siya pero
alam ko ring hindi iyon sapat para ipaglaban ko ang nararamdaman ko para sa kanya.

Mahal ni Thea si Yvo at kahit alam kong sinasabi niyang maayos na siya ay may parte
sa puso niya na umaasa na magiging maayos ang lahat. Thea is the strongest woman I
had known. Mas malakas pa sya kay Wonder Woman. Lahat kinaya niya. Lahat nagawa
niyang posible. She deserves to be happy. I just hope things between her and Yvo
becomes smooth and sailing.

Naupo ako sa isang bench doon at saka umiyak nang umiyak. Sinabi ko sa sarili ko na
ngayon lang ito. Na bukas, tapos na ang lahat, na magiging maayos ako. It's not the
end of the world. I know I'll find the rightest person for me. Hindi man iyon si
Yvo - kahit na siya ang gusto ko ay alam kong may nakalaan sa akin.

"Butchog?"
Alam kong si Kuya iyon. Pinahid ko agad ang mga luha ko at saka tumayo papunta sa
kanya. Niyakap ko siya.

"Bakit ka umiiyak?" He asked me.

"Wala. I just realized that you and dad are the only constant man in my life and
that I will love you forever because you're my Kuya and you love me and I love
you." Hikbi ako nang hikbi. Bahagya akong itinulak ni Kuya Ido.

"Putang ina! Pinaiyak ka noong Consunji! Tang inang gagong puking ng nanay niyang
sira ulo siya! May usapan kaming tanga siya hindi siya marunong tumupad! Axel John!
Nasaan ang baril!"

Nanlaki ang mga mata ko.

"Kuya nga! Tara na! Umuwi na tayo sa apartment. Let them have their own time and
place. Thea deserves it. Yvo loves her and the kids."

Noon ko nakitang napatigil si Kuya. He looked at me.

"Does this mean hindi ko na makikita ang mga pamangkin ko?" Tanong niya bigla. My
heart melted. I know Kuya Ido loves Thea's children too much na itinuring na niyang
mga pamangkin niya ang mga bata - lalong - lalo na si Andromeda. I smiled at him.

"Of course not! Thea and I are friends. Pwede natin silang hiramin. Kuya please
tara na..."

Hinatak ko na lang siya palayo sa lugar na iyon. Kasunod namin si Axel John. I was
sighing. Habang naglalakad ay tinatanaw ko silang dalawa.

I know I have made the right choice. I know... It hurts a lot but it feels good
because I did the right thing...

I did the right thing.

"Butchog..." Kuya called me as we were walking down. I looked at him.

"I love you unconditionally. You're so hot, mana ka sa akin."

Naiiyak man ako ay napatawa ako ni Kuya. Yumakap ulit ako sa kapatid ko.

Happy ako... Mas masaya ngayon dahil alam kong may tatlong taong sasaya dahil sa
desisyon ko.
I did the right thing.

=================

21. Going back to the corner

Two weeks later...

"Liway... why is Ido crying while talking to Andy? Is he okay?"

Binitiwan ni Liway ang hawak niyang pitsel at sinilip ang kapatid niya at anak ko
na nasa verandah at nag-uusap. Andy was playing with Ido's nose and hair habang
iyak naman nang iyak si Ido. I kept on hearing that he's gonna miss her. Hindi ko
alam kung babalik na s Ido sa Pilipinas pero nakakapagtaka naman iyon, alam kong
babalik ulit siya sa isang buwan. Palagi naman ganoon.

"Just let it go Baka may mens si Kuya kaya baliw. Ay! Ay pa-birthday nga pala ako
sa'yo!" Nakangiting wika niya. Halos pasigaw na niyang sinabi iyon sa akin. Sa
Sabado pa naman ang birthday ko pero parang excited na siyang ibigay sa akin ang
regalo ko.

"Dyaran!" She said. Inabot niya sa akin ang isang plane ticket. Ticket papuntang
Belguim. Na-freeze ang ngiti ko. Tumingin ako kay Liwayway. "You are going on a
three day trip to Belguim! So excited!"

"Liway, you don't have to..." I whispered.

"I have too! It's my gift - basically not from me but it's from me kaya tanggapin
mo na! Kami na ni Kuya ang bahala sa mga bata basta magpunta ka sa Belgium kasi
birthday mo and it's your time to shine!"

Napakataas ng energy ni Liway. It's like she is very excited upon something.
Napatitig lang ako sa kanya. Hindi ko masyadong maintindihan kung anong trip niya
sa buhay pero kinuha ko ang ticket sa kanya at nagpasalamat. Pinuntahan naman niya
ako at niyakap nang mahigpit.

She smiled. "Kagabi nanonood ako ng back-episodes ng One tree hill tapos narinig ko
ulit iyong dialogue tungkol sa comet sabi doon, Thea... The boy saw a comet and
suddenly his life had meaning and when it went away, he waited his entire life for
it to come back to him... Ang ganda noon, teh. Nakakaiyak talaga! Siya nga pala!
Bukas agad ang alis mo oh! Excited ako! Happy birthday ulit!" Hinalikan niya pa ako
sa pisngi. Napapakunot na lang ang noo ko.

"Iyan ba ang epekto ni Yvo sa bilbil mo? Panay kang masaya." Binigyan ako ni Liway
ng makahulugang tingin.
"Hay, basta pumunta ka sa Belgium!" Pinanlakitan na niya ako ng mga mata. Napatango
na lang ako. Hindi ko alam kung anong meron sa kanila ni Yvo ngayon. Nakabalik na
sa Pilipinas si Yvo dalawang linggo na ang nakakaraan at noong huli ko silang
makita ni Liway ay nagtatawanan pa silang dalawa at nagyakapan bago umalis si Yvo.
Okay naman ako sa nakita ko, kung meron man akong naramdamang sakit noon, hindi ko
na lang pinansin.

Naisip ko na may parte pa pala sa puso at isipan ko na hindi pa gaanong maayos pero
alam ko darating din ako doon. Masaya naman ako para kay Liway at Yvo.

"Hey, hey, Thea..." Kumatok si Ido sa pintuan ng silid ko. Dala niya ang natutulog
na si Andy. Inihiga niya ang anak ko sa kama at saka bumaling sa akin.

"Thea, let's say you get married and you go back to the Philippines and you have
your own house and your car, dog and your own kids maliban sa mga anak mo ngayon,
pwede ko pa ba silang makita at hiramin at tawaging pamangkin?" Sunod-sunod na
tanong niya. Natawa ako. Kitang-kita ko naman ang pagmamahal ni Ido sa mga anak ko.
I nodded. Wala namang problema kung gusto niyang makita at makasama ang mga anak
ko...

"Thank you, Althea! You're so bait! Ako naman gwapo! Yeah!" Tumayo siya at lumabas
ng silid ko. Narinig ko pa siyang nagmura na siya namang ikinagulat ko.

"Tang ina, napakagwapo ko, shit!"

Napatawa ako. Inayos ko na ang mga gamit ko. Ayoko man ay na-e-excite ako sa
pagpunta sa Belgium. Hindi ko alam kung anong naisip ni Liway. Inisip ko pa nga
kung nabanggit ko sa kanya na sa Belgium ko unang nakiala si Yvo - sa train to be
exact at ang first date namin ay sa isang art museum doon. Iniisip ko ang mga bagay
na naganap sa Belgium noon.

So, this trip is basically about going back to the corner where I first met the
supposed to be love of my life.

Matapos ang hapunan nang gabing iyon ay maaga akong pinatulog ni Liway. Dinalan
niya pa ako ng gatas at saka sinigurong tulog na ako bago siya umalis ng silid ko.
Sa kanya na tumabi ang mga bata. Si Ido ay kasama niya sa kwarto - sa sofa daw
natutulog ang Kuya niya, si Orion sa crib habang si Andy ay katabi niya sa kama.

Kinabukasan ay inihatid ako ni Ido sa airport. Nakasimangot lang siya the whole
time.

"Ido, okay ka lang ba?" Tiningnan niya ako.

"Mag-ingat ka doon sa Belgium. And whatever happens, never say yes." Natigilan
siya. "You'll say yes, I know, but wag agad - agad."
"Ano bang sinasabi mo?"

"Wala. Ang gwapo ko talaga, shit!" Wika niya nang mapatingin sa salamin sa
sasakyan. Tawa ako nang tawa sa kanya. Nagpasalamat ako sa paghatid niya sa akin at
pumasok na ako sa loob para hintayin ang flight ko. Nag-text ako kay Liway na
malapit na akong umalis. Nag-reply naman siya agad sa akin ng Good luck na may
kasama pang smiling face.

Apat na oras ang byahe ko papuntang Belguim. Buti ang airplain tickets ang bigay sa
akin ni Liway dahil kung train ay halos sampung oras akong magbabyahe.

Wala akong ibang naiisip habang nasa byahe kundi si Yvo. Kamusta na nga kaya siya
ngayon? I guess having him around opened up some familiar bottles called feelings.
I shook my head.

"Okay na ako." Parang iyon ang naging mantra ko nitong mga nakaraang araw. Okay
naman na talaga ako, okay ako sa mga anak ko, maayos ang buhay ko, okay ako, I had
moved on from all the pain Kaya ko na rin tingnan si Yvo nang hindi ko naiisip na
may masakit sa akin pero may malisya pa rin ang pagtingin ko sa kanya. May five
percent pa rin siguro akong nararamdaman sa kanya.

Three ng hapon ako dumating sa Belguim. Ako lang mag-isa. Naisip ko na dapat pala
ay sinama ko na si Liway para naman may ka-kwentuhan ako. Pero naisip ko na mas
okay kung ako lang, mas maiintindihan ko ang sarili ko.

I arrived at the hotel fifteen minutes later. Naisip ko na maaga pa naman kaya
lumabas ako para mamasyal. Naisip ko na gusto kong balikan ang museum kung saan
kami unang nag-date ni Yvo noon. Natutuwa lang akong alalahanin iyon.

Paglabas ko ng hotel ay may nakasalubong akong isang mime na nagbibigay ng rosas sa

mga dumadaan. Binigyan niya ako, medyo nagtaka lang ako dahil pulang rosas ang
ibinigay niya sa akin habang ang ibinibigay naman niya sa iba ay kulay puti lang.
Nagpasalamat pa rin ako tapos ay sumakay na ako sa taxi.

Nagpahatid ako sa train station. Mas matagal doon ang byahe pero mas gusto ko doon
para mas maalala ko ang pinagdaanan naming dalawa. I wanna remember the boy I
loved... and still love? I laughed at myself. Hindi na pwede, may Liwayway na.

Bago ako bumaba sa taxi ay binigyan rin niya ako ng rosas. I looked at him.

"What is it for?" I asked.

"It's Rose day today. Everyone gets to have roses. Have a good day, Madame." He
said. Napatango na lang ako. Bumili ako ng ticket para sa train. Nagmamadali na nga
ako. Sumakay ako doon at naupo sa exact spot kung saan ko nakita si Yvo noon.
I watched the view outside while remembering him. Natagpuan ko na lang ang sarili
kong umiiyak dahil naaaala ko siya. Umiiyak ako pero hindi naman ako nalulungkot.
Wala lang. Gusto ko lang siyang maalala. Iyon kasi iyong pagkakataon na ako lang
ang nagmamay-ari sa kanya at ganoon din siya sa akin.

"Roses, Madame." Bigay sa akin ng train attendant. Nakaka-apat na rosas na ako at

natatawa ako. Baka makabuo ako ng isang bouquet ngayong araw na ito.

I was looking around the train when my eyes darted on a man in front of me. Kumunot
ang noo ko. Nakatagilid siya sa akin tapos ay umiinom yata siya ng kape.

Mahaba ang buhok niya at itim na itim iyon. Naka-itim siyang coat.

"Yvo?" I called. Hindi siya tumingin sa akin. Huminto ang train. Pinaglalaruan yata
ako ng imahinasyon ko pero tumayo ako at sumunod sa lalaking kamukha ni Yvo.

"Yvo!" Sigaw ko. Hindi siya lumilingon. Si Yvo nga ba iyon? Napailing ako. Hindi.
Siyempre hindi si Yvo iyon. Anong gagawin niya dito? Nasa Pilipinas iyon at
hinintay na tumawag ako para malaman kung kailan ako uuwi para maipakilala niya si
Orion sa mga magulang niya.

Muli ay sumakay ako ng taxi papunta sa museum na iyon. Medyo kinakabahan pa nga
ako, hindi ko alam kung para saan ang kaba pero matindi ang kabog sa dibdib ko.

Habang nasa taxi ay napatingin ako sa stereo dahil nakilala ko iyong mga salitang
pinapakinggan ng driver...

"It was a comet. The boy saw the comet and he felt as though his life had meaning.
And when it went away, he waited his entire life for it to come back to him. It was
more than just a comet because of what it brought to his life: direction, beauty,
meaning. There are many who couldn't understand, and sometimes he walked among
them. "

Suddenly, I felt like something grandeur is gonna happen today. Ewan ko, but I have
that feeling pero ano naman kaya?

Huminto ang taxi sa tapat ng museum at tulad ng inaasahan ko ay binigyan na naman

niya ako ng isa pang rosas.

"Rose day huh." I said.

"Happy rose day!" Sabi pa niya sa akin. I laughed and got out of the car. Pumasok
na ako sa loob ng museum. Palinga-linga pa ako. Kumunot ang noo ko nang makakita
ako ng isang batang lalaking may kulay berdeng mga mata na mahaba ang buhok na itim
na itim na nagpapalakad-lakad sa harapan ko He was wearing a black coat - somehow,
the way he dressed made me remember the version of Yvo when I first met him.
"Happy rose day!" Binigyan niya ako ng rosas at saka umalis. I watched him runaway.

What the hell is happening?

Binale-wala ko na lang iyon. Baka naman kasi nagkataon lang. Nagsimula na akong
maglibot pero nang makarating ako sa pinaka-gitna ng museum - kung saan naroon ang
pinakamalaking painting g Haley's comet ay saka dumilim ang paligid.

Shit. Uso pala ang brown out sa Europe. Kinuha ko ang phone ko para magbigay
liwanag nang bigla na lang pumailanlang sa paligid ang isang pamilyar na boses.

My mouth parted.

"It was a comet. The boy saw the comet and he felt as though his life had meaning.
And when it went away, he waited his entire life for it to come back to him. It was
more than just a comet because of what it brought to his life: direction, beauty,
meaning. There are many who couldn't understand, and sometimes he walked among
them. "

Now, I am sure of this. Boses ni Yvo iyon at siya ang nagsasalita. I looked around.
Lumiwanag naman ang paligid. Noon ko lang napansin na ang sahig na kinatatayuan ko
ay puno ng maliit na ilaw... Parang umiikot ang paningin ko.

Nasaan si Yvo? What the hell is happening and why is my heart beating like this?

But even in his darkest hours, he knew in his heart that someday it would return to
him, and his world would be whole again... And his belief in God and love and art
would be re-awakened in his heart.

"Hi, Thea." I gasped when I saw him standing next to me. Natawa ako dahil suot niya
iyong coat na naalala kong suot niya noong una ko siyang nakilala. Hindi na iyon
kasya sa kanya. I was suppressing my laughter.

"Anong ginagawa modito? Alam ba ni Liway na nandito ka?" Inabot niya sa akin ang
rosas na dala niya. Kinuha ko iyon.

"Yvo?"

"Ask me what I wanna do now." He said. Napakunot ang noo ko.

"Okay... what do you wanna do?" "I wanna walk towards you. I wanna hold your hand
and wrap my arms around you. I wanna touch your face. I wanna be that close to you.
I wanna kiss you passionately to start making out - I mean making up for the lost
times, to stop your pain from aching." He closed his eyes. I saw his tears.

" Someone asked me two weeks ago,when all my dreams come true, who do I see
standing next to me and after all the thinking, the heartache and the distance,
Thea, I finally know that the answer is YOU. I want you. I want the old us, the
present us and the future us.I want everything that has something to do with
you..."

Sa lahat ng ito ay natutulala lang ako. Pinagloloko ba ako ni YVO? Nananaginip na

naman ba ako?May panaginip kasi ako noon na hindi ko daw iniwan si Yvo at masaya
kaming dalawa hanggang sa ngayon. My tears started falling.

"It's you. It had always been you." Lumapit siya sa akin. Lumuhod sa harapan ko.
Niyakap niya ako sa baywang at saka siya umiyak nang umiyak. Nabitiwan ko ang mga
rosas na hawak ko. Bigla ay naintindihan ko ang mga sinabi sa akin ni Ido. Don't
say yes... But how can I not say yes?" Patawarin mo ako...

"Paulit-ulit na sinasabi ni Yvo sa akin iyon. I was biting my lip. Gusto ko naring
mapahagulgol. "I apologize for being a jerk, an asshole, a confused man, a bad
father..."

"You're not a bad father, Yvo." I whispered. "Mas maigi na hinayaan mo akong umalis
noon, nahanap ko ang nawala sa akin..." Damang-dama ko ang pag-alog ng mga balikat
niya. He looked up at me. Hilam na hilam ng luha angkanyang mga mata.

"Sorry.. sorry...sorry..." I touched his face. "Oh, Yvo..." I don't know what to
say. "Patawarin mo ako,Thea... Paghihirapan kita. Susuyuin kita habambuhay,
tanggapin mo lang ako..."

Oh my god. Am I really hearing this?

Kumunot ang noo kona ng makita ko ang pamilyar na pigura ni Tatay Sancho at Nanay
Sheena. Nasalikuran silang dalawa at nakatingin sa amin. I gasped. Nanay Sheena
smiled at me and held on Tatay Sancho's hand and then they left. It was as if they
stood there to remind me what kind of love they have and what kind of love I had
and will have with Yvo. Lumuhod ako para magkapantay na kami. I smiled.

"I forgive you but it's not a yes, Yvo. I still love you pero kaunti na lang kaya
ko nang wala ka, I am giving you a chance, Cosunji, last chance. Make it right." I
had warning bells in my voice. Pinahid ko ang mga luha niya.

"I love you, Thea.This time it's for real, it's for sure. No revenge, no anything
just you and me. And yes, paghihirapan kita."

I hugged him.Bumulong siya sa tainga ko. Siguro, iyon ay kasama sa kanina niya pa
sinasabi sa akin...
The boy saw the comet and suddenly his life had meaning...

=================

Epilogue: Endings

It is unexpected. I had no one else left by my side. It's not that I needed to have
someone by my side but I lost everything I am holding on to. I lost everything and
I don't know how I'll gain it back.

Thea left with Andromeda, I have no idea where they are. I am trying my best to
find them. Kahit bisitahin ko na lang sila nang palihim. Kahit na sabihin ko na
lang sa sarili ko na tama na ang isang minuto para makita ang anak ko at makitang
ayos si Althea ay ayos na ako. Alam kong naging napakalaki ng kasalanan ko sa
kanya. Hindi ko lang siya nasaktan, nasaktan ko siya nang napakalaking sakit. Alam
kong hindi basta maghihilom ang sugat sa puso niya, alam kong hindi magiging ganoon
kadali ang lahat para sa amin. Nais ko sanang maging kaibigan siya kahit sana ay
iyon lang maayos naming dalawa.

"Yvo..." Helios sat beside me and offered me a glass of scotch. Kinuha ko naman
iyon. Hindi ko na inisip na galit ako sa kanya dahil sa ginawa niya sa kapatid ko
noon at kung paano niya hinati ang pamilya namin sa dalawa. What matters now is
that I have my two sisters back and that they are safe and happy.

"A penny for your thoughts?" He asked.

"My thoughts aren't worth a penny, Demitri." Sabi ko sa kanya. He chuckled.

Napatingin lang ako sa kanya. "What are you even doing?"

"You know, Yza's very worried about you. Mula nang malaman niya ang nangyari sa
inyo ni Thea, she started having sleepless nights. Ipinahahanap niya sa akin ang
asawa mo."

"She's not my wife..." I said. "I'm in love with someone else."

Matagal na tumahimik si Helios habang matamang nakatingin sa akin.

"Sigurado ka ba, Yvo? O baka naman tulad lang iyan ng Ate mo noon. Akala niya mahal
niya ang batang iyon but the truth is, she only loved him because it's what she
thinks is right. Do not love someone because it's right or wrong or just because
you want too or you should. Love because you feel it in your heart and if it makes
you weak."

Tinapik ni Helios ang balikat ko. Matapos noon ay iniwan niya ako. Hindi ko na alam
kung saan ko pa ilulugar ang sarili ko. Nahihirapan ako. May mga bagay akong
gustong itanong pero hindi ko masagot.
Matapos ang gabing iyon ay kinausap ko si Tatay - kahit siya ay nag-aalala sa akin.
Sinabi ko naman na magiging maayos ako, kaya lang parang inuuto ko ang sarili ko.
Sabi ni Tatay, hinahanap niya si Thea at Andromeda. Nagpasalamat ako pero sa isipan
ko, bakit si Thea ang palaging hinahanap, hindi ba nila hahanapin si Liwayway?

Mahal ko ang babaeng iyon. Gusto ko ngang sabihin na mahal ko ang babaeng iyon kaya
lang paano kung hindi naman ako binigyan ng pagkakataon ng bawat isa na sabihin na
mahal ko nga siya? Panay si Thea ang hinahap nila. How about Liwayway?

So, I did what I had to do. Pinuntahan ko ang nag-iisang kapatid ni Liway sa bahay
nito. Si Thaddeus Emilio. Hindi na ako nag-atubili na kausapin siya kahit na wala
naman akong napapala sa kanya noon kundi ang puro mura.

"Ikaw na naman? Kung naiba ka lang, iisipin kong nababakla ka sa kagwapuhan kong
putang ina mo! Hala! Pumasok ka dito!" Sabi niya. Sumunod naman ako at nagtungo sa
loob mismo ng bahay niya. Napansin ko agad ang bote ng alak na naroon. Inalok niya
ako, sumalo ako sa kanya.

"Ano bang ginagawa mo at pabalik-balik ka dito? Wala nga si Liway dito!" Sigaw niya
sa akin na para bang bingi nga ako. Huminga lang ako nang napakalalim.

"Si Liway, nasaan siya?"

"Bakit? Para saan? Hindi ba't may asawa ka? Gagawin mo pang kulasisi ang kapatid
ko. Putulan kitang bur!" Sigaw niya. Wala akong alam kung ano ang bur at buong
gabing iyon, walang ginawa si Ido kundi ang sigawan at murahin ako. Galit siya sa
akin dahil kay Liway, alam kong alam niya ang nangyari sa aming dalawa noon.

"Mahal ko si Liway."

"Bulbol mo kulot!" Sigaw niya. "Hindi mo mahal si Liway, kung mahal mo siya hindi
mo siya sasaktan. Ungas kang putang ina mo ka!" Sigaw niya pa sa akin. Huminga lang
ako nang malalim. Walang naniniwala sa akin na mahal ko si Liway - kung sabagay
kahit yata sarili ko ay hindi rin naniniwala. Hindi ko alam kung bakit ganoon,
basta ang alam ko, kailangan kong makausap ang isa sa kanilang dalawa para maging
maayos ang lahat.

Pero ang tagal na masyado... ngayon lang nangyari na sa dami ng pera ng pamilya ay
hindi namin mahanap ang hinahanap namin.

And then, a year passed. I still have no idea where Thea or Liway is. I am missing
my daughter more and more. Iniisip ko na hindi ko man lang siyang nakitang
maglakad. I never heard her first word. I want my daughter and I also want to see
Thea. I don't know why, or how, or when I am going to see her but I wanna see her.
I missed her too - just like how I miss my daughter.

So I did what I had to do, this has to stop. I need to see them. But then, how am I
going to see them? Siguro kailangan ko munang tapusin ang tungkol sa amin ni Liway
- kailangan kong linawin ang bagay na nasa pagitan naming dalawa. I would like to
try it with her so I followed Ido - her brother and he led me to Bergamo, Italy
where I saw Liway and Althea living in the same house.

I also saw a baby boy. Si Liway ang may karga sa kanya, iniisip ko kung huli na ba
ako para sa kanya? But then, habang nakatingala ako sa balcony nila, hindi ko
napigilan ang pagtibok ng puso ko - mabilis na pagtibok - ito ay dahil nakita ko si
Althea na lumabas, kausap niya si Liwayway sa balcony, nagtatawanan silang dalawa.
They looked like they are really good friends now... and I am wondering how that
happened.

Thea hugged Liway. Napansin kong napatingin siya sa direksyon ko. She definitely
saw me. I cleared my throat and left. Dumiretso ako sa hotel ko at doon, buong gabi
akong hindi dinadalaw ng antok. Iniisip ko si Thea, si Liway at ang batang lalaki.
Kailangan kong makausap si Thea, si Liway at kailangan kong makita ang anak ko.

It was passed midnight when I received a call from Althea. She said that she's
ready to talk to me. Sinabi niya na magkita daw kami sa isang café sa labas ng
Bergamo na hindi ko naman tinanggihan. Lalo akong nahirapang matulog noon. Maaga na
lang akong umalis kinabukasan para puntahan ang sinasabi niyang lugar...

And like what she always does, dumarating siya sa tamang oras. Napatingin ako sa
pintuan - call it instinct, pero alam kong anumang oras ay papasok siya at hindi
ako nagkamali. There was Althea in her beige coat, her wavy hair freely falling
down her shoulders. There was confidence in her every move, she saw me and she
smiled.

It was like seeing the old Althea I once loved and gave the whole world to.

Naupo siya sa harapan ko. Bahagya pa akong napapikit nang masamyo ko ang kanyang
bango...

"Hi, Yvo..." She greeted me. I swallowed hard.

We talked. And after hearing her, I realized that she had moved on. She doesn't
love me anymore - lalo kong napagtanto iyon nang nasa kotse na kami at ang
ikinukwento niya ay si Liway. Alam kong dapat ay interesado ako sa mga sinasabi
niya pero hindi, mas gusto kong makarinig ng balita ukol sa kanya.

I wanted to say how much I missed her but I got scared. Paano kung hindi niya
sagutin ang sinabi ko? Paano kung ayaw niya palang ma-miss ako? She had moved on,
and I should too.

Dumating kami sa bahay niya. Una kong nakita si Andromeda na lumabas ng silid at
sumunod naman si Liway na karga ang batang lalaking nakita ko kahapon. Nagulat si
Liway nang makita ako, pinakiramdaman ko naman ang sarili ko - wala akong
nararamdamang kaba pagdating kay Liwayway pero masaya akong makita siya.
Ipinakilala ni Thea sa akin si Orion bilang anak ko. Noong una ay hindi ako
makapaniwala pero alam ko at naramdaman ko sa puso ko na akin siya. The boy had the
same eyes at me and as I look at my son, something inside me clicked - iyong parang
may nagising sa loob ko and I had a feeling it was all because of Althea...

I am sure of that...

Nasundan ang pagpunta ko sa apartment nila Thea. I missed my daughter and I love
bonding with my son. It makes me whole again. Hanggang sa isang araw, lumapit sa
akin si Liway. Alam ko na dapat matagal ko na siyang kinausap tungkol sa mayroon sa
aming dalawa pero hindi ko ginawa. Hindi ko magawa, I don't know but something is
holding me back.

Niyaya niya akong maglakad muna palayo sa mga bata, palayo kay Thea. Sumama ako sa
kanya ng tahimik. I know that I should feel something, I should say something but
there's nothing that's coming out of my mouth and when she finally faced me, I had
the courage to say...

I think I love you...

Gusto kong suntukin ang sarili ko. Why did I say that? It should be I love you, not
I think I love you because in love, people don't think, people feel and if I only
think that I am in love with her then maybe...

When all your dreams come true, who do you see standing next to you?

Liway gave me that question and I was taken aback. How? Why would she ask me that?
Was she waiting for me to say that it's her? Because if she wants to hear that,
then I will gladly say it's her but then when she asked me to close my eyes, I
realized who I see standing next to me...

It's Thea... It had always been her. I only think, I didn't let myself feel because
I was so scared... I was scared upon admitting that I never stopped loving the
woman who caused me too much pain. Hindi ko maamin sa sarili ko na mahal na mahal
ko pa rin si Althea kahit na kinuha niya ang lahat ng kulay sa buhay ko. I lived my
life in black and white waiting for Althea to come back and give me light and color
again.

It's her...

Slowly, she let go of my hand. I found myself tearing up. Iyak lang ako nang iyak
habang binibitiwan ni Liway ang kamay ko. Hindi ko alam kung anong mangyayari
ngayon. Kulang ang sabihin na napakatanga ko para lokohin hindi lang si Thea kundi
pati na rin ang sarili ko.

Go, Yvo. Take her, make love to her like a porn star.
Pinahid ko ang mga luha ko at lumakad papunta sa direksyon ni Althea at ng mga anak
namin. Hinawakan ko ang balikat niya. Humarap naman siya sa akin. Alam ko na
ngayon, sigurado na ako, hindi na ak magdadalawang isip pa. Alam kong malaki ang
kasalanan ko kay Thea at hindi ko alam kung paano ako magsisimula pero gagawin ko
ang lahat para mapatawad niya ako at doon nagsimula ang lahat ng plano ko...

And now... fifteen years later... I have Thea by my side and I cannot be unsure of
anything else anymore.

"Yvo, are you joining us for dinner or you have anything else in mind?" Nakangiting
tanong niya sa akin. Napatawa ako habang nakatingin sa kanya. My wife - for
thirteen years hasn't changed a bit. Lalo lang siyang gumaganda at lalo lang siyang
nagiging the best para sa akin. She is a good mother to our children, Andromeda,
Orion and our youngest Cassiopeia.

We got married two years after the Belgium fiasco. Siniguro yata talaga niya na
paghihirapan ko siya na hindi ko naman inirereklamo. I loved courting Thea and
making her feel special. I loved the fact that her eyes widened every damn time I
surprise her and take her out. When it comes to the kids, alam kong natutuwa siyang
panoorin kaming maglaro ng mga anak niya. Natutuwa ako. And when she finally told
me that I can come home to her, napakasaya ko.

Then, I married her. And we started living the life I had always wanted to have
with her. It's perfect. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya, I wrapped my arms
around her waist and kissed her neck.

"I love you, Thea..." I said. Kinurot niya ako sa tagiliran.

"Wala na, Yvo! Tali na ako, 'wag ka nang humiling pa ng isa!" Humahagikgik na wika
niya.

Sa bawat araw na lumilipas ay lalo ko lamang siyang minamahal. Hindi ako nagkamali
na sa kanya bumalik. Hindi ko pinagsisihan ang bawat araw na kami ay magkasamang
dalawa. I love her and that will never change. I love her and I will always love
her. I guess, eternity will never be enough for us to be together.

Sa haba ng nilakaran naming panahon, sinisiguro ko na hindi kahit kailan masasayang

ang oras at araw na magkasama kaming dalawa.

"Pero pwede pa namang mag-wrestling!" I suggested. She giggled even more.

"Sandali, Liway called me, she called things off - again with Romano. Nahihilo na
ako sa kanilang dalawa. I guess Liway loves the way Romano chases her. Dalawa na
iyong anak nila, bakit kaya hindi pa rin sila manahimik."

"Pang - ilan na ba ngayong taon?" I asked her.

"Pang-seven. Pero buti tayong dalawa, we stick together." Sabi niya pa. I kissed
her. I will never ever get tired of kissing her. It gives me energy and power.

"Forever and always, Althea." Wika ko. She blushed. Thirteen years of being husband
and wife, still, she blushes. I loved her more for that.

"Mom! Dad! Aren't we eating?"

Pumasok sa silid namin si Andy kasunod si Orion at Cassiopeia. They all sat in the
bed and watched Thea and I as we express our love for each other. Maya-maya ay
nakisali na rin silang tatlo sa kulitan naming mag-asawa. I started at my family -
out of all the riches I have, they're the most important to me...

I love my family, my kids and mostly, I love Thean among all. She brought back the
life in my life and I will be forever thankful to her for that...