GENTLEMAN SERIES 3: Job Medina

by Dehittaileen

Job Medina known as the famous notorious playboy. He change his Girlfriend as fast
as he change his condom. Swerte na yatang matatawag ang isang babae kung tatagal
siya ng isang buong araw na karelasyon ang kagaya ni Job.

Unlike Job, he doesn't give any damn fool
kung hindi habulin siya. Dahil ang kagaya
seryoso sa isang relasyon since the first
came. Isang babae ang nagpalasap sa kanya
kung ano ang pakiramdam ng pinaglaruan at
everything. kasama na ang walang kwentang
sa lahat ng babaeng walang alam gawin
niya ay hindi alam kung paano ba maging
day of his "why-you-brokenhearted" day
kung paano maging tanga at maging manhid.
pinaasa. He's willing to forget
nakaraan niya.

Until this heart shattering news blew in his face. He's Goddamn father planning to
remarried again. Sa sobrang galit niya, he planted a scheme para wag matuloy ang
kasal nito. He also became more rebellious than what his dad expecting. But his
dad is wiser than him. He got secretly married. At ngayon, balak na nitong
ipakilala sa kanya ang "Stepmother" niya. He expecting someone like a old gold
digging wife na ang alam lang yata gawin ay humilata at magpasarap.

But, there's nothing can be more surprising to what he found out. He's dad already
married to a twenty-five years old young woman---Mrs. Regine Torido Medina. Ang
kahuli-hulihang babaeng hindi na niya nanaising makita.

So why he's mad nang malaman niyang pagaari na ito ng iba? ---Someone getting
jealous here.

=================

GENTLEMAN SERIES 3:Job Medina

All right reserved. No part of this book may be reproduced, stored in a retrieval
system or transmitted in any form by any means electronics, mechanical, photo-
copying, recording or otherwise, except brief extracts for the purpose of reviews,
without the written permission of the author.

©JobMedina2016

Dehittaileen

This book are fictional. Any resemblance in anything like names etc living or dead
are only coincidental. However there have some names that put on. And it allowed by
the heroine.
This book also containing some scenes that strictly prohibited in some minor ages.
So strictly parental guidance is advised.

Job Medina known as the famous notorious playboy. He change his Girlfriend as fast
as he change his condom. Swerte na yatang matatawag ang isang babae kung tatagal
siya ng isang buong araw na karelasyon ang kagaya ni Job.

Unlike Job, he doesn't give any damn fool
kung hindi habulin siya. Dahil ang kagaya
seryoso sa isang relasyon since the first
came. Isang babae ang nagpalasap sa kanya
kung ano ang pakiramdam ng pinaglaruan at
everything. kasama na ang walang kwentang
sa lahat ng babaeng walang alam gawin
niya ay hindi alam kung paano ba maging
day of his "why-you-brokenhearted" day
kung paano maging tanga at maging manhid.
pinaasa. He's willing to forget
nakaraan niya.

Until this heart shattering news blew in his face. He's Goddamn father planning to
remarried again. Sa sobrang galit niya, he planted a scheme para wag matuloy ang
kasal nito. He also became more rebellious than what his dad expecting. But his dad
is wiser than him. He got secretly married. At ngayon, balak na nitong ipakilala sa
kanya ang "Stepmother" niya. He expecting someone like a old gold digging wife na
ang alam lang yata gawin ay humilata at magpasarap.

But, there's nothing more surprising to what he found out. He's dad married to a
twenty-five years old yiung woman ---- Mrs. Regine torido Medina. Ang kahuli
hulihang babaing nanaisin niyang makitang muli.

So why suddenly he get mad nang malaman niyang pag aari na ito ng iba? ---someone
getting jealous here.

---

Another life-tangled story na imumulat tayo sa mundo kung saan ang naglalaro ay
hindi lang mga bata. Mga larong papaikutin kahit ang buhol buhol nating pagkatao.

Let's have this chance to choose among the two. Blood or heart?

Add to your reading list to get more updates. See you soon Job.

Ai:)

=================

Prologue

Mas mabilis at mas agresibong umulos si Job sa pagkababae ng katalik. Lahat ng inis
ay doon niya ibinunton. Pero imbis na masaktan tila ba mas nagustuhanpa iyon ng
babaing katalik niya ngayon.

Ahh! Your so good! Fuck me harder Job! Sabi nito habang nakasubsob ang kalahati ng
katawan sa kama at nakaangat namanang pangupo sa harapan niya. He's mad. And she's
here. She's---he don't remember her name. Patricia, phatima.. Whatever! Hindi niya
talaga maalala.

Nakilala lang niya ito kanina. Sa bar kung saan nakipaginuman siya sa mga kaibigan
niya. Then, suddenly he feels her cum. Shit. Nilabasan na naman ang babaing ito.
This Woman cum multiple times. Samantalang siya kahit isang beses ay hindi pa!

Kakaiba rin ang libog sa katawan ng babaing ito. Kaya naman mas binilisan pa niya.
He thrusts his big and huge cock inside her slutty pussy. Not so tight.

Malaki siya. At alam niya iyon. Pero sadyang walang kasikip sikip ang babaing ito.
He wondered how many Man did fuck her everytime.

Mas lalong ikinaungol ng babaing katalik niya nang isagad niya ang kabuuan niya.
Ahh.. Ohh! I'm cumming again..

His ears are irritated by her very annoying voice. Makaraos lang siya. Ay di na
niya babalikan ang babaing ito. Ang lagay ay ito lang ang nasarapan.
Mas lalong tumindi ang frustration na nararamdaman niya. He needs to release this
damn feeling. Dahil kung hindi, baka kumg saan niya ito maibunton.

He is about to slap her butt

cheek when his phone ring. Hindi niya sana papansinin iyon pero patuloy ang
pagiingay mg cellphone niya. At nagtataka siya kung sino ang tatawag sa kanya ng
ganitong oras. Hating gabi? Maliban na lamang kung emergency.

He pulled out his cock. Na kinadisappoint naman ng babaing katalik niya. Hey! Babe!
Don't answer that. Just fuck me please...

He's getting more annoyed with this slut. Kaya naman hindi niya inintindi ang
sinabi nito. He gets his phone inside his pants.

Sofia.
Bumugtong hininga siya at saka sinenyasan ang babaing hubo't hubad na nakahiga sa
kama. Sinenyasan niya ito na wag maingay. Pero umismid lang ito.

This is better be good sofia. What is it again.. This time? He even emphasize his
last two words. He knew Sofia well. Paborito talaga siya nitong kulitin.

Sofia needs more love and attention. Na hindi naman siya nagkulang. He love her
more than anything else. Because Sofia is always be his baby.

Kuya!.. He heard her crying. Bigla ay nilamon ng pangamba at pagaalala ang kalooban
niya. Sofia wouldn't called him kung walang dahilan. And she wouldn't cry too kung
hindi mahalaga ang sasabihin nito.

What happened Sofia? Deretsahang tanong niya. Iniipit niya ang cellphone niya sa
pagitan ng tenga at balikat niya habang isinusuot ang pantalong nahubad.

S-Si daddy.. She

cried again. What about their dad again?

What about him? Kahit naman nagrerebelde siya sa ama. Nagaalala pa rin siya para
dito.

He heard her cried once again. He's in H-Hongkong.. Putol putol na sabi ni Sofia.
Her sister ay isang papa's girl. She's just a seventeen years old. Fragile and
vulnerable. Mapalit ito sa daddy nila at sa kanya.

Bumugtong hininga siya. What's the big deal about going to Hongkong? Nais niyang
isatinig sa kapatid. 'Fia maybe may business trip lang siya doon. He'll be get back
ok..

But this is different kuya! Protesta nito. I was about to invite him for my
recognition tomorrow. Siya ang gusto kong umakyat sa stage. But when i came to his
room. Wala siya doon. Then, manang Lora told me that he's in Hongkong.

Naririnig pa rin niya ang pag iyak nito. How he's dad are so insensitive? Wala na
bang halaga dito ang pamilya? Ok, I'll be the one who join you in your
recognition.. Ok na ba iyon? Malumanay niyang tanong sa kapatid. If there's someone
who he wouldn't want to be hurt? Si Sofia iyon.
Kuya.. Sofia voice are cracked. Don't you get it? He's in Hongkong kasi doon sila
magpapakasal ng babae niya!

No! Bumadha ng gulat sa kanya. Para siyang nayanig. Hindi siya makakapayag. No one
can replace their mom.

Marami na siyang naisakripisyo para lang wag itong magasawang muli. He even ruined
his plan. Kasama na ang pagrerebelde niya. He been sent to jail so many times. Ang
kaso? Drunk while driving. Major damaging public properties. Sinubukan na din
niyang takasan ang isang traffic enforcer dahil wala siyang lisensya. He all did
that para lang mapansin siya ng ama.

But yes, tinutulungan siya nitong makalaya. Madali lang iyon para sa kanya. Bakit?
He's a professional lawyer. And a former Justice Secretary. Marami itong koneksyon.

K-Kuya are you still there? Boses ni sofia na nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.
What are we going to do now? Sabi ng secretary ni daddy bukas na daw ang kasal
nila.
Don't worry sweetheart, kuya will do everything to ruined that wedding. Hindi ako
papayag na may pumalit kay Mama. At hindi ako papayag na may babaing makikinabang
ng pera na pinaghirapan ni mama. Sabi niya. He gritted his teeth. Domoble ang galit
niya.

I won't let you to ruined our life.

To be continued...

#AngSimula

Meet job Medina...

=================

Chapter One

Humahagos na tumakbo papasok ng hospital emergency si Regine. Nabalitaan niya mula

sa mga trabahador ng koprahan na isinugod sa ospital ang tito niya.

Tinapos pa niya ang huling klase niya kaya nahuli na siya ng dating. Pagpasok sa
emergency room agad niyang ipinagtanong ang pasyente. Nasa operating room na po si
Mr. Velasquez. Sabi ng nurse na nakausap niya. Mabilis siyang tumakbo sa OR.

Pagdating niya doon, inabutan niya si Mona. Anak ni Tito Eduardo niya. Nakasubsob
ang mukha nito sa dalawang palad at yumuyugyog ang katawan.

Mahinang tinawag niya ito. M-Mona.. Sandaling nag alangan siya. Masasabi niya na
magkasundo

sila ni mona. Pero hindi naman sila madalas na magkasama. Hindi rin sila nito
nagkakalayo ng edad. Isang taon lang mahigit ang agwat nila.

Dahan dahan umangat ang ulo nito mula sa pagkakasubsob. At bahagya siyang nagulat
ng masilayan niya ang mga mata nito. Mabilis itong tumayo at lumapit sa kanya.

Kaya naman laking gulat niya nang biglang lumapat ang isang palad nito sa kanang
pisngi niya. Halos mayanig ang ulo niya sa lakas niyon. Sinungaling ka! Sinungaling
ka!

Hilam ng mga luha ang mata nito. May kalakip na galit ang bawat tingin

nito. A-Ano---.
Alam ko na ang totoo! Galit na sabi nito sa kanya. Kaya pala ganoon ka nalang
pahalagahan ni Daddy kasi---anak ka niya. Anak ka niya sa labas! Tila nayanig ang
buong pagkatao niya. This is it. Alam na nito ang totoo.

Napaluha na siya. Walang pinakitang masama si Mona sa kanya. Hindi niya deserve ang
masaktan ng ganito. I'm sorry.. Sinubukan niya itong lapitan ngunit mabilis itong
umatras. I hate you! Mariing saad nito. You ruined my life.. You ruined my family!
Home wrecker! Sarado

na ang isip nito para sa paliwanag niya.

I'm sorry m-mona.. Nagawa lang naman naming itago ni ti---papa ang totoo kasi ayaw
naming m-masaktan ka. Paliwanag niya. Umiling iling ito. Puno ng poot at galit ang
mga mata nito. At para siyang pinapatay.

Hindi totoo yan! Hiyaw nito sa kanya. Hindi ko matatanggap na may sinungaling at
manloloko akong kapatid! Hindi kita kapatid! Muli nitong sabi habang hilam ng luha
ang mga mata.

Masakit palang marinig mula sa sarili mong kadugo na itinataboy ka niya. Na

hindi niya gustong maging parte ka ng buhay niya. Maniwala ka Mona. Hindi k-ko
gustong lokohin ka. Si pa---. Isa pa muling sampal ang natamo niya.

Umalis ka dito! Umalis ka! Hiyaw nito. May mga lumapit nang security team sa kanila
at ilang nurse. Paalisin niyo ang babaing 'yan dito at 'wag na huwag niyong
papasukin! Madiing utos ni Mona sa ilang security personnel na umawat sa kanila.

Umiling siya. Mona please.. Gusto kong makita si papa.. Please.. Hilam na ng luha
ang mga mata niya.
Makapal ang mukha mo kung gusto mo pa rin

siyang makita pagkatapos ng lahat! Nanguuyam at nasusuklam na sabi nito. Ikaw ang
dahilan bakit nasa loob ng silid na iyan ang daddy ko! Sabay turo nito sa pintuan
ng operating room. At ikaw din ang dahilan bakit nasa ICU ang mommy ko!

Hindi niya alam. Wala siyang alam. Galing sila sa kabisera. Nalaman ni mommy ang
tungkol sa'yo. Nagtalo sila ni daddy. Naaksidente sila. Can't you see? Ikaw lahat
ang

dahilan! Ikaw! Nanlulumong napayuko siya. Why? Bakit sila pa? Tama ito mukhang siya
nga ang dapat sisihin sa lahat. Kaya kapag may nangyaring masama sa kanila----
hinding hindi kita mapapatawad! Halos malunod siya sa galit na ibinabato ni Mona sa
kanya. Her sweet loving Mona was gone. Napalitan na ito ng Mona na may poot at
punong puno ng galit sa kanya. At natitiyak niya na babaunin nito saan man ito
naroon ang galit na iyon.

Please.. Maniwala ka sa'akin.. Pagmamakaawa niya. Inakay siya ng mga nurse. Ma'am
lumabas nalang po kayo. Nadidistorbo po ang mga

pasyente. Sabi ng nurse na nakahawak sa braso niya. Wala na siyang nagawa ng akayin
siya ng mga ito palabas ng ospital.

Napasalampak siya sa lupa. Wala siyang magawa para suklian ang kabutihan ng kanyang
ama. Di man siya nito legal na anak, gumawa pa rin ito ng paraan kung paano
magiging ama sa kanya.
Diyos ko! Reg! Tumayo ka d'yan! Narinig niyang boses na tinawag siya at saka
inalalayang tumayo. Ano bang nangyayari sa'yong babae ka? Sabi ni Flor. Nagiisa
niyang matalik na kaibigan. Napaiyak na lamang siya ng yakapin

siya nito. Si papa...

Ssshhh.. Magiging maayos din ang lahat. Sabi nito sa kanya habang umiiyak siya.
Hinaplos nito ang buhok niya.

pinahid niya ang luha at saka bumitaw dito. Nakita niya ang pagkunot ng noo nito
habang matiim na nakatingin sa kanya. Anong nangyari sa pisngi mo? Tanong nito sa
kanya. Bigla ay napahawak siya sa magkabilang pisngi niya. Ngayon niy naramdaman
ang paghapdi niyon.

Nasisiguro niyang pulang pula iyon. At mamamaga iyon bukas ng umaga. Si Mona ----
alam na niya ang totoo. Muling naiiyal na sabi niya. Mas masakit pa ang indahin ang
mga salitang sinabi ni Mona kaysa sa mga sampal nito sa kanya.

Walang higit na masakit kompara sa pagtataboy ng sarili niyang kadugo. Hindi niya
pinipilit si mona na tanggapin siya agad. Pero sana hinayaan siya nitong manatili
sa loob at maghintay sa paggaling ng ama nila.

Pagak siyang napatawa. Sino siya para magdemand? Anak lang naman siya sa labas!
Anak sa iba! Anak sa pagkakasala!

To be continued...

=================

Chapter Two

Labing isang taong gulang siya ng malaman niya na ama niya si Eduardo Velasquez isa
sa pinakamayamang haciendero sa buong norte. Dating trabahador sa koprahan ang
kanyang ina. Nabuntis at di pinanagutan ng batam batang Don. Dahil nakatakda pala
na itong ipakasal sa anak ng isang Mayor ng kabisera. Si Sylvia Pineda. Mayaman at
sopistikada. Nagpatuloy ang lihim na ugnayan ng kanyang ama at kanyang ina miski
nagpakasal na ito kay Sylvia.

Pero ng ipanganak na siya. Bigla nalamang nawala ang kanyang ama. Makalipas lamang
ang mahigit isang taon nabalitaan na lamang ng lahat na isinilang na ng asawa nito
ang kanilang panganay.
Nang mga panahon na iyo'y naninirahan

na lamang ang kanyang ina sa isang maliit na kwarto sa karatig bayan. Mag isa
siyang itinaguyod ng kanyang ina. Binihisan, pinakain at pinagaral. Hanggang sa
minsan lumitaw sa harapan nila ang kanyang ama. Humingi ng tawad at pangalawang
pagkakataon. Dahil likas na mabuti ang kalooban ng kanyang ina. Pinatawad din nito
ang kanyang ama.

Dahil hindi sapat ang kinikita ng kanyang ina sa pananahi ng basahan. Nagdesisyon
ito na ibigay muna siya sa kanyang ama upang makapag aral siya ng husto. Noong una
ay ayaw niyang pumayag, sapagkat hindi niya gusto ang ideya na iiwan niya

ang kanyang ina. Ayaw niyang mawalay dito. Pero nahikayat din siya nito dahil
mataas ang pangarap niya. At matutupad lamang iyon kung papayag siyang sumama sa
kanyang ama.

Hindi naging madali ang mga naunang taon niya sa bahay ng mga Velasquez.
Ipinakilala siya ng kanyang ama sa pamilya nito bilang "anak" di umano ng matalik
nitong kaibigan. Nilihim nila ang totoo nilang ugnayan.

Nakakapag aral siya sa magandang paaralan sa tulong ng kanyang ama. Unti unti'y
nakakasanayan niya ang buhay na kasama ito at malayo sa kanyang ina. Inisip

na lamang niya na nasa malayo siyang lugar upang kahit papano'y mabawasan ang
lungkot niya.

Malapit nga siya sa kanyang ina ngunit wala naman siyang pagkakataon na makasama
ito sa takot na baka madiskubre ni tita Sylvia niya ang totoong katauhan niya.
Hanggang sa nalaman nga nito ang katotohanan. Katotohanang sumira sa kanilang
lahat.

Mabilis niyang pinahid ang luha. Nakatanaw siya sa malayo habang ibinababa sa hukay
ang labî ng kanyang ama. Namatay ito matapos ang operasyon.

At dahil doon, nanindigan ang pamilya nito na hindi siya maaring lumapit

dito. Lalong lalo na ang asawa nito na naghihysterical matapos gumaling. Nakiusap
siya na kung maari niyang masilayan ito kahit sandali ngunit naging madamot sila sa
karapatan niya. Ipinagkait nila sa kanya ang bagay na tanging gusto lang niya---ang
matiwasay na makapagpaalam dito.

Pinigilan siya ng kanyang ina sa nais niya pero hindi siya nakinig. Natatakot ito
na baka may makakita sa kanya at eskandalo na naman ang uuwian niya. Kamakailan
lamang ay mariing ipinagtabuyan siya sa labas ng hacienda Velasquez. Itinapon siya
na parang basura. Pinalayas siya sa bahay na may halos limang taon din niyang
tinirhan.

Pati pag aaral niya ay naapektuhan na. Hindi na bayaran ng mga ito ang tuition fee
niya. Ang lahat ng savings account niya na bigay ng papa niya ay nakafreeze lahat.
Kinapa niya ang bulsa. Tanging bente pesos na lamang ang natitira sa kanya. Tamang
pamasahe na lang pauwi.

Pero hindi niya iyon gagastahin. Maglalakad na lamang siya hanggang sa makauwi
siya. Nahihiya na siya sa kanyang ina. Gasino lamang ang kinikita nito sa pananahi.
Ngayon nga'y problema na naman niya ang pambayad sa darating na semestre.
Hindi siya makakuha ng scholarship dahil hindi aprobahan ang application niya. Duda
siya

na may ginawang hokus pokus ang tita Sylvia niya. Kaya kahit pasado siya sa
scholarship exam ay denied ang application niya. Kung hihinto namana siya sa pag
aaral. Paano ang mga pangarap niya?

Impit siyang napaiyak. Papa... Tawag niya. May mga puting lobo na ipinalipad.
Kasabay noo'y ang pagdampi ng masarap na hangin sa kanyang balat. Niyakap niya ang
sarili at ninamnam ang hangin na yumayakap sa kanya.

Naalala niya ang papa niya. Gustongbgusto nitong palagi siyang niyayakap at
bubulungan ng mga masasayang salita. Sasabihin na; "Anak narito lang ako palagi sa
tabi mo."

Namimiss na niya ito agad. Umusal siya ng tahimik na dasal at saka tuluyan nang
nagpaalam dito. Tahimik na ito saan man ito naroroon ngayon. At alam niya,
babantayan siya nito. Sasamahan kahit nasaan siya.
To be continued...

-----

"May mga taong umaalis hindi dahil gusto nila, kung hindi dahil kailangan nila
iyong gawin para matuto kang tumayo sa sarili mong mga paa."

A/N:

Uulitin ko po.. Nasa flashback pa po tayo ha.. Kaya wag po kaung kabahan agad..
Wala pa ang mga suspense revelation.. Hehehe.. Keep reading..

Ai:)

=================

Chapter Three

Tita Sylvia! Tita Sylvia! Walang humpay na kinatok niya ang bintana ng sasakyna na
kinalululan nito.

Muli sana siyang kakatok ng sa wakas ay bumukas iyon. Ang galit at malalamig na
titig nito ang sumalubong sa kanya. Anong kailangan ng bastarda ni Eduardo dito?
Aniya nito s akanya.
Nagyuko siya ng ulo. Masakit pa rin marinig na bastarda siya. Kakapalan na niya ang
mukha niya. Kakapalan ko na ang mukha ko.. Please tita Sylvia.. Alam kong may
iniwan sakin si papa.. Ibigay niyo na

po.. K-Kailangang kailangan ko lang po. Naluluhang pakiusap niya. Kamakailan lamang
ay nagpatawag ang isa sa mga abogado ng kanyang ama para basahin ang testamento
nito. Inabisuhan siya ng abogado na maari siyang dumalo ngaunit naging maagap sina
tita Sylvia niya. Hindi siya hinayaan na tumungtong man lamang miski sa pintuan ng
bahay.

Sinabi nito na kahit isang kusing ay wala siyang makukuha. Conjugal savings daw
iyon at ilang libo lamang daw ang ibibigay sa kanya. Pero kahit na. Kahit gaano pa
iyon kaliit mahalaga iyon sa kanya. Dahil

buhay ng kanyang ina ang nakataya dito. Bawat oras ay mahalaga sa kanya.

Humalakhak ang ginang. Nagpapatawa ka ba talaga Regine? Hindi ba sinabi ng abogado

sayo na wala ka nang hahabulin? Binawi ko ang testamento ng asawa ko. Kaya wala
kang makukuha kahit cinco. Nanlulumong napaiyal siya. Ang sama niya.

Tita.. Nakikiusap ako sayo.. May sakit si mama. Kailangan niyang operahan. Parang
awa mo na. Hindi nagbago ang ekspresyon

nito. Nanatiling matigas iyon.

Sino ka para makiusap sa'akin? Anak sa labas? Anak sa pagkakasala? Munhing munhi
ako sayo alam mo ba iyon? Dahil kapag nakikita kita.. Naalala ko ang pagtataksil sa
akin ni Eduardo.. Lalo pa't iisa ang hugis niyong mag ina! Nanunuyang saad nito s
akanya. Kailangan niyang saluhin lahat ng panlalait nito. Baka iyon ang maging daan
para pagbigyan siya nito. Walang puwang ang pagmamatigas.
Makailang ulit siyang lumunok

bago dahan dahan lumuhod dito. Kakainin na niya ang pride niya. Siya na ang
magpapakumbaba. May mga singhapan siyang naririnig pero hindi niya iyon inintindi.
Nakikiusap po ako sa inyo. Para kay mama... Gagawin niya ang lahat wag lang mawala
ang huling pamilya niya. Gawin niyo akong katulong ok lang. Tulungan niyo lang po
ako.. Maawa kayo! Blanko pa rin ang mukha nito. Wala siyang mabakas na emosyon
doon.

Handa ka talagang gawin kahit ano.. Narinig niyang

sabi nito. Mabilis siyang tumango. Desperada na siya. Kahit ano tita Sylvia. Kahit
alilain mo ako ok lang.

Bahagya pa siyang nagulat nang pagak itong tumawa. Nakakatawa ka! Sa tingin mo
maaawa ako sayo? Sa tingin mo tutulungan kita? Who are you anyway? Ah! My late
husband bastard! Umalis ka na dito! At wag na wag kanang magpapakita sa akin at
dito! Wala akong panahon sa mga hampaslupang kagaya mo! Sabi nito sabay lulan muli
sa sasakyan na binabaan nito. Naiwan siyang

nakaluhod sa lupa.

May mga lumapit sa kanya para alalayan siya. Nanliliit siya. Wala siyang napala.
Ipinahiya lang niya ang sarili niya. Dahan dahan lang siyang tumayo at saka
inilibot ang mga mata sa paligid. Patong patong ang problema niya. Saang kamay ng
Diyos niya kukunin ang pera para pampaopera sa nanay niya? Paano pa niya iraraos
ang pagaaral niya?
Papa... Naibulong niya sa hangin. Humakbang siya paalis nang may humagip sa braso
niya.

Sinabihan na kita. Hindi ka nakinig. Boses iyon ni flor na kaibigan niya.

Sinundan pala siya nito. Akala niya ay hihintayin siya nito sa bukana ng hacienda.
Pinahid niya ang mga luha at saka nilampasan ito.

Hoy! Hoy! Regina! Ano 'yun? Ganoon ganoon lang? Pumapayag kang ganunin ka ng
bruhildang iyon? Galit na galit na sabi ni Flor sa kanya. Mas matindi pa yata ang
galit nito kompara sa galit na nararamdaman niya.

Flor tama na please! saway niya sa kaibigan. Ayaw din naman niya na nadadamay ito.
Isa pa, siya dapat ang umaayos nito hindibang ibang tao.

Makakabawi din ako. Bulong niya. God! Ano bang maling ginawa niya para mahirapan
siya ng ganito?

Humarap si flor sa kanya. Punyeta naman Regine! Tinawag ka na ngang hampas lupa
pero 'yan lang ang reaksyon mo? E kung siya kaya ang ihampas ko sa lupa?

Nanlilisik na mga matang sabi nito. Ngayon alam niyang nrinig at nakita nito ang
naging usapan nila ni tita Sylvia. At talagang lumuhod ka pa sa harapan ng madrasta
mong iyon ano?
Alam mo ang dahilan ko kung bakit ko ginawa iyon. Sabi niya dito. Iniisip niya
ngayon kung paano niya maipapaopera ang nanay niya. Umiling iling lang ito sa
kanya. Alam niyang naawa ito sa kalagayan niya.

Kung may magagawa lang ako para tulungan ka. Mahinang sabi ni flor. Ngumuti siya
rito. Kakayanin ko ito. At saka 'wag mo na akong problemahin.

Alam niya ang estado nito sa buhay kaya ayaw niya rin na lumalapit pa dito para
lang humingi ng tulong lalo na kung tulong pinansyal.

Napabugtong hininga na lamang siya at saka pilit na pinapagana nag isip. Gagawin
niya ang lahat gumaling lang ang nanay niya.
to be continued...

=================

Chapter Four

Tahimik na kumakain si Regine sa isang maliit na café sa bayan. Kasama niya si

Flor. Sabay silang babalik ng ospital. May nakuha siyang ilang solicit na magiging
tulong para sa mama niya kaya lang ay kulang pa rin.

Magkaiba sila ng eskwelahan na pinapasukan ni Flor. Sa City college ito samantalang

siya ay sa isang kilalang unibersidad sa lalawigan nila. Pero nangangamba siya na
makick out siya foon dahil wala na siyang pambayad sa tuition niya.

Anong plano mo ngayon? Untag ni Flor sa kanya. Sa ngayon wala pa siyang plano.
Sinubukan niyang mag apply sa mga fast food restaurant pero walang tumanggap

sa kanya dahil under age siya.

Nagkibit balikat siya. Wala pa. Mahinang sabi niya habang nakayuko sa kapeng
bangkay na sa lamig.

Bakit kaya hindi ka humingi ng tulong kay Job? Halos masamid siya sa pangalang
binanggit nito. Ngayon lang niya naalala, hindi pa pala niya nasasabi dito na
pansamantalang hiwalay muna sila ni job. Nagaway kasi sila nito bago natapos ang
sembreak.

Sa maynila nagaaral ang binata. Nakilala niya ito nang minsan makasama ito sa
excursion ng mga estudyante sa bayan nila. Simula noon ay hindi na siya nilubayan

ng binata. Batid niyang nakakaangat ang buhay nito base na rin sa pananamit at
napapalita nito.

Ang klase ng relasyon na mayroon sila ay isang Long Distance Relationship.

Relasyong walang kasiguraduhan. Pero alam naman niya sa sarili niya na mahal niya
ito.

Tumingin si Flor sa kanya. Wag mong sabihing---. Napasinghap ito. Break na naman
kayo? Ano ba naman 'yan? Palatak nito sa kanya. Alam niya ang ibig sabihin ng
"naman" nito.
Madalas talaga sila ni job na maghiwalay. Dahil madalas ay nagkakatampuhan sila na
nauuwi sa argumento. Pero kapag ganoon, ito ang madalas magbigay. Kapag siya ang

nagkamali ay pinapalampas nito dahil ang katwira nito ay "mahal kita e."

Pero iba naman ang huling tampuhan nila. Gusto nitong lumuwas siya ng maynila at
doon na mag aral. Bago pa man mamatay ang papa niya palagi iyong sinasabi ni job sa
kanya na lagi rin naman niyang tinututulan.

Kaya nitong anniversary nila. Sinabi nito na kung pwede ay sumama siya sa pagkuwas
nito pero tumanggi siya. Batid niya ang mga pangangailangan ng nobyo. Pero mga bata
pa sila.

Lalong lalo na ito. Marami itong pangarap. At lagi nitong sinasabi na kasama

siya sa pangarap nito. Gusto niya kasi na sa maynila na ako mag patuloy ng
pagaaral. Sabi niya sabay bugtong hininga. Nakailang break up na nga ba sila? Hindi
na niya mabilang. Pero kahit ganoon si job ang gumagawa ng paraan para magimg
maayos sila.

Umiling iling si Flor. Kausapin mo na si job.. Siguro naman maiintindihan ka niya.

Para na rin makahingi ka ng tulong sa kanya.

Hindi. Hindi niya gustong umasa sa binata. Isa pa kagaya niya nagaaral pa rin ito.
Anong maiitulong ng isang estudyanteng gaya nito sa kanya. Oo

nga't mayaman ang pamilya nito pero hindi ibig sabihin niyon ay ganoon na din ito.
Kilala niya si job. Hindi ito naasa sa magulang. Ganoon pa man, kahit minsa'y hindi
pa niya nakikilala ang mga magulang nito.
Akmang hihigupin niya ang kape ng may matanaw siya di kalayuan sa kanila. Si Carla
iyon hindi ba? Tukoy biyabsa babaing lumabas ng fast-food restaurant na nasa tapat
lamang nila.

Tumigil sa pagkain si flor at saka sumunod ng tingin sa kanya. Oo si carla 'yan.

Pambihirang babae 'yan! Ibang lalaki na naman ang kasama! Nahimigan niya ng
disgusto sa tinig

ng kaibigan. Kilala kasing ESCORT ng mga tinuturing na CAPITAL M si carla. Capital

M means Matandang Mayamang Madaling Mamatay.

Nasa kolehiyo na ito. At ang perang pinapantuition nito ay galing sa sideline nito.
Ulila na kasi ito.

Sinundan niya ito ng tingin hanggang ihatod nito ang matandang kasama sa magarang
sasakyan na nakaparada sa di kalayuan. Bago sumakay ang matandavay may inabot iting
sobre kay carla. Iyin na siguro ang kabayaran sa serbisyo na binigay nito.

Hanggang sa nawala sa paningin niya ang sasakyan. At saka naman pumara ng

paparating na pampasaherong dyip si carla.

Sinundan ng tingin ni Flor ang

bawat kibot niya. Huwag mong sabihin sa kin na gagaya kana d'yan kay carla?
Itatakwil kita! Madiing sabi nito na may halong pagbibiro.
Hindi naman sa ganoon. Iniisip ko lang kung makakahingi ako ng tulong sa kanya..
Baka papautangin niya ako. Sabi naman niya sa kaibigan.

Asa ka pa! Friend subukan mo kayang lumaklak ng kape ng may reyalidad baka sakaling
maisip mo na "impossible". Muling sabi nito.

Ang pait pait talaga ng buhay mo. Isa lang sinabi ko ang dami mo nang sinabi.
Pabirong sagot niya. Pasimpleng umirap ito.

e kilala mo naman kasi 'yang si carla. Hindi yan tutulong ng walang kapalit.
Makahulugang sabi ni Flor. Kilala si carla sa buong san felipe bilang "natatanging
babae" at tama si flor ng sabihin nito na hindi tumutulong si carla ng walang
kapalit lahat ay may kaukulang kabayaran.

To be continued....

=================

Chapter Five

Makailang ulit na niyogyog ni Regine ang balikat ng doctor na siyang sumusuri sa

kanyang ina. Nagmamalabis ang mga luha niya sa mata. D-Doc.. Sabihin niyong
nagsisinungaling lang ka-yo. Pumipiyok niyang sabi. Diba? Diba! Pero tanging iling
lamang ang naging sagot nito sa kanya.
I'm sorry Ms. Torido pero mismong pasyente na ang bumitaw. Umiling siya. Saka
tinignan ang inang payapang nakapikit.

Nahuli na siya ng dating. Nang tawagan siya ng hospital personnel para sabihin ang
nangyari sa kanyang ina. Ay para siyang unti unting pinatay.

Sumuko na ang

kanyang ina. Sa edad nito ay agad na siyang bumitaw. Hindi na nito nahintay ang
pagtatapos niya at ang pag angat nila. Umalis ito dahil alam niyang nahihirapan na
siya. Mas pinili nitong magparaya kaysa ang lumaban pa.

Traydor ang kanser. At iyon ang nangyari sa kanyang ina. Pagkatapos ng dalawang
beses na dialysis nito ay bumigay na din pala. Sa sobrang pagmamahal ng kanyang jna
sa kanya ay nagawa nitong ilihim sa kanya ang sakit nitong leukemia. Kaya pala
ganoon na lamang ang kagustuhan nitong mapapunta siya sa kanyang ama ay dahil sa
sakit nito.

Hindi na niya namalayan ang

pag alis ng doctor at ilang nurse sa loob ng silid. Dahan dahan siyang lumapit sa
ina at hinawakan ang malamig nitong palad. Dinala niya iyon sa kanyang labi at saka
dinampian ng masuyong halik.

Ang daya mo naman mama.. Sumuko ka kaagad. Diba ang sabi ko sayo magiging doktor pa
ako. Dapat 'Ma kumapit ka lang... Kaya naman natin ito 'e.. Isa isang pumatak ang
mga luhang kanina pa niya pinipigilan. Mga mas mabibigat na luha. Sino na ang
kasabay kong kumain sa

hapag? Sino na ang makakatabi ko pagtulog? S-Sabi ko naman kasi sa inyo.. Ok lang
na pumikit kayo.. Pero 'wag naman matagal----mamimiss ko kayo 'e.. Pakiramdam niya
nabawasan na naman ang pagkatao niya. Napingasan na ulit. Noong mamatay ang papa
niya kalahati ng puso niya ang nadurog. Ngayon ang mama naman niya. Pakiramdam niya
ay tanging dugo na lamang ang nagbibigay buhay sa kanya.

Ang pinakamasakit sa lahat ay ang sabay kang iwan ng iyong mga magulang. Ang sabay
silang mawala sayo na parang bula. Nawawala nang di na

babalik kahit kailan.

Tinanong niya ang Diyos, "Mahal niyo po ba talaga ako?" Pero wala siyang narinig na
sagot.

Muli niyang tinanong ang Diyos, "Nakikita niyo po ba ang mga paghihirap ko?" pero
wala din siyang natamong kasagutan.
Napapagod na siyang magtanong. Napapagod na siyang umasa na may milagrong
magaganap. Na ang lahat pala nang nangyayari ay panaginip lang. Na magigising muli
siya.

Na makikita pa niya ang pamilya niya. Na malikita pa ng mga ito na aabutin niyabang
diploma niya. Sabay silang aakyat sa entablado para ikabit ang medalya

niya.

Pero sinong niloloko niya? Ang sarili niya? Naroon ang ama niya sa malamig na
mamahaling kahoy at nakalubog sa lupa.

Ang kanyang ina nama'y nakahiga sa malapad na higaan at wala nang buhay. Nagtataka
siya. May dahilan pa ba ang lahat ng ito? O sadyang ito ang kapalaran niya?

Bakit ayaw tanggapin ng isip niya ang lahat? Sadya bang ganito ang pakiramdam ng
maiwan? Nang magisa?

Wala palang kasing sakit. Wala palang kasing pait. Gusto niyang magalit sa mundo.
Gusto niyang isisi sa lahat.
Pero para saan pa? Naiwan

na siya. Ulila na siya. Wala na siyang kasama. Wala na siyang kakampi at ang
pinakamasakit---wala na siyang pamilya.

Hinaplos niya ang noo ng kanyang ina. Dama niya ang lamig doon. At ang payat nitong
buto. Matulog kana mama.. Alam ko masaya kana ngayon.. Magkasama na kayo ni papa.
Maalagaan ka na niya. Wala nang hahadlang sa inyo.. Inilapit niya ang pisngi sa
dibdib nito. At saka ito niyakap ng ubod higpit. Ang yakap na hindi niya naibigay
habang unti unting nawawalan ito ng hininga. Mahal na mahal kita mama.. Kayo ni
papa. Utang ko sa inyo ang buhay ko.. At utang ko lahat sa inyo.. Salamat dahil
ikaw ang mama ko..

Hindi na niya muli pang pinigilan ang sarili. Iniiyak niya lahat. Inilabas niya
lahat. Sa ganoong paraan man lamang ay mabawasan ang pighati na nadarama niya. Ang
sakit dulot ng pagiisa. Ang sakit nang walang pamilya!

Ibinuhos niya lahat mg hinanakit at takot niya. Takot siyang maiwan. Pero
naniniwala naman siya na kung nasaan man ang mga ito ay hindi siya papabayaan.
Bagkus aalagaan at aalalayan siya.
To be continued...

=================

Chapter Six

Huling gabi na ng lamay para sa kanyang ina. Bukas ng umaga ay ililibing na ito. Sa
tulong ng lokal na pamahalaan at ilang piling kaibigan nagkaroon ngaayos na
paghimlay ang kanyang ina.

May ilang gabi na siyang walang tulog. Ilang araw na rin siyang halos di kumain ng
tama. Kadalasan ay nalilipasan na siya. Hindinna rin siya nakakapasok sa klase.
Ilan na ang liban niya at nasisiguro niyang kick out na ang aabutin niya. Tulalang
nakaupos siya sa harap ng kabaong ng kanyang ina nang may isang bata ang lumapit sa
kanya.

Ate Regine dumating po iyong mayamang nakakotse. Pagbibigay pasabi

nito sa kanya.

Hinaplos niya ito sa braso. Salamat nimfa. Dahan dahan siyang tumayo. Inisip niya
na baka si job iyon. Ngayon niya higit na kailangan ang binata. Ngayon niya ito
higit na gustong makasama. Ngayon na kinakain siya ng takot at pangungulila.
Humakbang siya palabas ng maliit nilang pintuan. Ngunit ang maamo niyang mukha ay
napalitan ng napopoot at galit na hitsura. Anong ginagawa niyo dito? Mariing tanong
niya sa Asawa mg kanyang namayapang ama.

Ngumiti lang ito sa kanya. Sinenyasan ang lalaking nasa likod nito. Dalhin

mo rito ang mga donasyon! Utos nito. Mabilis naman na tumalima ang lalaki.

Donasyon? Napakawalang respeto talaga ng babaing ito. Napatiim bagang siya. Umalis
na kayo dito. Mariing utos niya.

Maya maya ay lumapit ang lalaking kasama nito. Nakita niya ang koronang buaklak na
dala nito. Para sa inyo nga pala. Nabalitaan ko kasi ang nangyari sa nanay mo.
Nakikiramay ako. Alam niyang hindi tagos sa puso ang sinabi nito. Alam niyang
inuuyam siya nito.

Umalis na

kayo. Hindi ko kailangan ng bulaklak niyo. Mariing sabi niya.

Bahagyang tumawa ito. Hindi mo kailangan? Hindi ba nga't noong nakakaraang araw ay
halos humalik ka sa lupa para lang sa konting awa ko? Puro ng pang iinsulto na sabi
nito.
Tama na pagod na siya. Pumunta lang ho ba kayo dito para insultuhin ako? Ganyan ba
kawalang galang kayo para sabihin iyan sa mismong burol ng nanay ko? Sino kaya sa
atin ngayon ang makapal ang mukha?

Aba't... Akmang lalapat sa mukha niya ang palad nito ngunit napigilan niya agad.

Kayo ang dahilan bakit nakahiga ngayon d'yan si mama! Kayon ang dahilan bakit siya
namatay! Madamot kayo! Mariing sumbat niya. Hilam ng luha ang kanyang mga mata.
Kaya kung may natitira pa kayong respeto sa sarili niyo.. Umalis na kayo. Ayokong
saktan kayo dahil asawa kayo ni papa.

Tiim bagang na nagtaas noo ito s akanya. Kulang pa yang sakit

na nararamdaman mo kompara sa sakit na naramdaman ko! Kaya wala kang karapatang

sumbatan ako! Hanggat iisang hangin ang hinihinga natin dalawa.. Mararamdaman mo
ang pait ng poot ko! Sabi nito sa kanya na puno ng galit ang tinig.

Kung ano man ang nangyari sa inyo ay hindi ko kasalanan 'yon! Kayo ang pumili
niyan! Wala itong alam sa sakit na nararamdaman niya. Hindi nito alam ang
pakiramdam ng sabay na iwanan. Ang

sakit na para kang buhay na patay.

Wala itong karapatan sumbatan siya sa lahat ng bagay. At lalong wala itong
karapatang sabihing makapal ang mukha niya.

Anak siya ng asawa nito. Karapatan niyang makuha ang dapat ay para sa kanya. Mga
bagay na nilaan para talaga sa kanya. At sisiguraduhin niyang kukunin niya iyon.

Alam niyang mayroong para s akanya. At hindi siya titigil hanggat di niya nakukuha
ang dapat ay para sa kanya.

Aalis ba kayo o kakaladkarin ko kayo paalis dito? Nakita niya ang pagtigas ng mukha
nito.

Binigyan muna siya nito ng matalim na tingin bago umalis. Nanghihinang napaupo
siya. Ang hirap. Ang sakit.
to be continued...

------

A/N:

I know nagtataka at nagtatanong na kayo bakit ang haba ng ating flashback. Kaya ko
po ito ginawa ay dahil gusto kong malaman niyo ang side ni Regine para maintindihan
niyo kung bakit siya nagkaroon siya ng asawa na halos triple ng edad niya.

May mga bagay kasi na nadedepende lagi sa pinagdadaanan natin. At may mga desisyon
na ang dahilan ay ang mga nakaraan natin.
Happy reading. Enjoy

Ai:)

=================

Chapter Seven

Job...

Mabilis na tumibok ang puso ni Regine nang makita kung sino ang naghihintay sa
kanya sa labas ng eskwelahan.

Ilang linggo niyang pinanabikan makita ito. Bigla ay parang umalon ang katawan niya
dahil sa panlalambot. Mabuti na lamang at hindi humulagpos sa pagkakakipkip niya
ang ilang libro sa braso niya.

Pagkakita sa kanya ay mabilis nitong itinapon ang sigarilyong nasa mga labi nito.
Alam nitong ayaw na ayaw niyang nakikitang naninigarilyo ito. Nagpapagpag muna ito
ng kamay bago mabilis na lumapit sa kanya.

Sweetheart ---. Hindi pa man nito natatapos ang lahat ng sasabihin ay mabilis
siyang

tumakbo papalapit dito at kusang ikinulong ang sarili sa mga bisig nito.

Dahil doon, hindi na niya napigilan ang pagbugso ng emosyon niya. Umiyak siya.
Ssshhh.. I'm here.. Bulong nito sa kanya habang hinahaplos ang buhok niya.
Napapapikit siya dahil doon. I'm sorry kung ngayon lang ako.. Mas lalo niyang
isinubsob ang sarili sa dibdib nito. Flor told me everything.. Sorry kung wala ako
dito. Si mommy kasi..
Napamulat siya sandali. Hindi pa niya nakikilala ang ina nito pero palagi naman
nitong bukambibig. A-Anong---ang mommy mo? Nagulat na tanong niya.

Bagkus na sumagot agad. Ay niyakap pa siya nito ng ubod higpit. Nasa ospital siya.
Still in c-coma. Natuptop niya ang bibig sa gulat. Ha? P-Paano?

Tumingala ito sa kalangitan na para bang may hinahanap. S-she's with dad that
night. Galing sila sa inauguration. On their way home sinabi ng driver na wala daw
silang preno. Nahulog sila sa isang road cliff.

Pinunasan niya ang luha at saka muling tinanong ito. K-Kamusta na sila? Tukoy niya
sa mga magulang nito.

D-Dad are still unconscious. Si mommy ay coma pa

din.. But our family driver didn't survive. Sabi nito.

Oh My God! Bulaslas niya.

He died on the spot. Malungkot na sabi ng binata. Bigla ay nilamon ng takot at awa
puso niya.
Wala pala siyang karapatan magdamdam kung bakit wala ito sa oras na kailangan niya.
Dahil hindi lang pala siya ang may mabigat na pinagdadaanan. Miski pala ito. I'm
sorry... Hinging paumanhin niya.

Niyakap siya nito. Ssshhh.. Wala kang dapat ihiningi ng sorry. But I Am.. Dahil
hindi ko man lang nasabi sayo agad.. Hindi natin nadamayan ang isa't isa. Hinaplos
nito ang buhok niya.

Gumanti siya ng yakap dito.

Nasa ganoon silang estado nang may marinig sila. Tunog nang kumukulong tiyan!

Napabungisngis siya. Sorry.. Ako yata 'yon.

Natatawa namang inakay siya nito. I guess kailangan na natin kumain. Shall we?
Inakay siya nito papasok sa loob ng sasakyan at saka umusad na iyon.

Masayang nagkukwentuhan sina Regine at Job habang kumakain sa isang fast food
restaurant nang may grupo nang kababaihan ang lumapit sa kanila. Excuse me! Sabi
nang babaing may blonde na buhok. Nakasuot ito ng mini skirt na kulay itim at
leather boots. Ang mga kasama

nitonay di nalalayo ang outfit dito. Parang akala mo'y galing sila sa party.
Tumigil sila ng pagkain. Yes? Si job na ang sumagot. Siya naman ay pinunasan ng
napkin ang gilid ng kanyang labi.

Are you Regine Torido? Sabi nito. Sa kanya lamang tanging nakatingin.

Nagtatakang tumango lang siya. Anong kailangan nito sa kanya? At saka bakit siya
nito kilala? I see.. Sabay titig sa kanya mula ulo hanggang paa. Nainsulto siya sa
klase ng tingin nito.

Tatayo sana siya ng mag malamig na likido ang bumuhos sa ulo niya. Napasinghap

siya pati ang mga taong nakakakita sa kanila at lalong lalo na si job.

Mabilis na tumayo ang binata at hinaklit sa braso ang babae. How dare you bitch!
Sabi nito sa galit na tono. Pero parang di natinag ang babae.

You! Mister! Tell her to stay away from my boyfriend! Malandi ang babaing 'yan!
Galit na akusa nito sa kanya. Boyfriend? Sino? Sa pagkakaalam niya wala siyang
inaagaw na boyfriend.
Ayusin mo ang pananalita mo! Dahil kahit babae ka papatulan kita. Sabi ni job dito.
Napatayo naman siya bigla at inawat

sii job. natatakot siya sa posibleng gawin nito.

Akala mo hindi ko alam? Nilalandi mo ang boyfriend ko! And you even joined him
everytime you get a chance! Whore! You can't take coby away from me! Slut!

Natulala lang siya sa mga sinasabi nito. Hanggang sa umalis ito. Ang lahat ng tao
ay sa kanya partikular na nakatingin. Nakakahiya.

pero hindi iyon ang inalala niya. si job. Nakakuyom ang mga kamao nito at ubod
tahimik. Natatakot siya.

Kilala niya ito. Kapag tumahimik ito ibig sabihin ay maraming bagay itong iniisip.
Maraming naglalaro sa utak nito. At doon siya natatakot. Paano kung nakabuo na agad
ito ng maling konklusyon sa kanya? Paano kung pinapaniwalaan nito ang abbaing iyon?

Bahagya pa siyang napaigtad ng magsalita ito. You have a lot of explaining to do

woman! Malamig na sabi nito at saka lumabas ng fast food restaurant.
Napatakbo siya. Kinipkip niya sa dibdib ang bag para hindi maaninag ang katawan
niya. Giniginaw na rin siya sa lamig. Ikaw ba naman ang buhusan ng malamig sa soft
drinks.

Pero di siya doon mas nilalamig. Kung hindi sa inaakto ni Job...

To be continued...

=================

Chapter Eight

Now tell me! Who's that Coby? Sabi ni job sa nagagalit na tono. Napaigtad siya
dahil bigla nitong hinampas ang manibela ng sasakyan. Nasa isang gilid sila ng
kalsada. Madilim ang mukha nito. Kasing dilim ng gabi.
C-classmate ko sa i-isa kong subject. Sabi niya. Natatakot siya magkamali ng sagot.
Alam niyang hindi siya nito sasaktan. Pero natatakot naman siya na baka ito na
naman ngayon ang maging dahilan ng pagkakagalit nila. Pero mali ang iniisip ng
babaing iyon. Pagpapatuloy niya.

Then why she's so mad at you? Galit pa ring sabi nito. Napalunok siyang muli. Hindi
niya

kayang tagalan ang titig nito. Nakakapaso.

Hindi ko alam! Natatakot na sabi niya. Wala naman kaming ginagawang masama ni coby.
Depensa niya sa sarili. Sinasamahan ko lang naman siya dahil p-pinakiusapan ako ni
dean na tulungan ko siya sa mga subjects niya. Anak ni dean si coby.. At sinabi
niya na itutor ko yung anak niya kapalit ng konting halaga.. Please maniwala ka
sakin.. Mahabang paliwanag

niya. Totoong tinanggap niya ang alok ni dean. Marami kasing back subject si coby
kaya tinutulungan niya. Hindi naman niya akalain na may malisya na pala iyon sa
iba.

Tinignan siya nito ng may pagaalangan. W-Wala kabang tiwala sakin? Tanong niya
rito. Bakit kung tignan siya nito parang hindi siya nagsasabi ng totoo?

Humigpit ang hawak nito sa manibela. Sayo mayroon! Pero sa mga taong nakapaligid
sayo? Wala! You have no idea how i hate being miles away from you. How i hate that
i don't have any idea kung nasaan kana ba? Kung sinong kasama mo? Every fucking

days lagi kong sinasabi "mag sembreak na!" mababaliw ako kakaisip kung mahal mo pa
ba ako? Nagiba ang tono nito. Naroon na ang tamlay. Nang tignan niya ito sa mga
mata. Naroon nababasa niya ang takot nito. Para saan? Takot na baka iwan niya ito.
Insekyuridad?

Hinawakan niya ito sa kamay. Hindi mo naman kailangang matakot. Kahit pilahan pa
ako ng isang daang machong lalaki d'yan ikaw parin ang pipiliin ko. Ikaw ang mahal
ko e'.

May isang

butil ng luha ang pumatakns akanya. Sa babaing gaya niya, walang pamilya. Hindi
niya dapat binabalewala ang pagmamahal na alam niyang kanya lang. Na alam niyang
walang papalit. Kagaya ni job. Mag away man sila ng isang milyong beses, sa isa't
isa pa rin ang bagsak nila.

Natatakot lang naman ako na baka isang araw hindi kana----akin. Malumanay nitong
sabi.

Ngumiti siya. Hinding hindi iyon mangyayari. Sabi niya sa matibay na salita.
Nangako ka pang papakasalan mo ako diba? Tudyo

niya dito. Ako nga ang dapat matakot.. Maraming babae sa maynila. Magaganda pa
paano kung ipagpalit mo ako sa isa sa kanila?

Siya ang mas may malaking insekyuridad. Dahil may gwapo siyang boyfriend. Baka
isang araw naagaw na pala ito sa kanya. Alam mong hindi totoo yan. Hinding hindi
kita ipagpapalit kahit kanino. Kahit sa pinakamagandang babae pa iyan.. Because for
me, you're more beautiful..

/>

Kinilig siya sa sinabi nito. Sana ganito nalang sila palagi. Masaya at parang
walang problema. Lagi pa silang magksama.

Siya na ang unang yumakap dito. At gumanti naman ito ng kasing higpit ng sa kanya.
Alam mo naman na mahal na mahal kita. Mamatay ako kung maagaw ka sa akin ng iba. O
baka makapatay ako.

Hinigpitan na lamang niya ang yakap dito. Hindi niya gusto na nagiisip ito ng mga
bagay na wala namang kasagutan.

Mga bagay na hindi naman mangyayari. Naniniwala siya na hindi niya ito iiwan. Na
hindi siya mawawala dito. At ganoon din ito sa kanya. Tiwala lang naman ang
kailangan para tumibay sila.

Dahil kahit gaano pa niyo kamahal ang isat isa kung wala naman kayong tiwala. Hindi
tatagal at mabubuwag kayo. Kaya kahit anong mangyayari kakapit siya sa pagmamahal
at pagtitiwala nito. Dahil pinakamaswerte siyang babae na ito ang nakilala niya.
To be continued...

=================

Chapter Nine

Naputol ang pagdaloy ng alaala kay Regine nang may mga braso na pulupot sa baywang
niya. What are you doing here hon? Tanong ng asawa niyang si fernan. Nasa teresa
siya ng Lumiere Hotel sa Hongkong. Mahigit isang linggo na sila dito. Kakasal
lamang nila noong nakaraang araw.

Humilig siya sa dibdib nito. Nagpapahangin lang. Simpleng sagot niya na sinamahan
ng isang bugtong hininga. Are you worried about something? Sabi parin ng asawa
niya. Fernan is always be fernan. Hindi ito mauubusan ng tanong until you make him
satisfied with your answer.

Hon, I'm fine. Nawoworry lang ako kay East. Naiwan kasi natin siya. She said.
Totoong nagaalala siya. Pero hindi niya sasabihin dito ang iba pang dahilan ng
pananahimik niya. Her past will remain her past. At hindi na niya gustong balikan
ang kabanatang iyon ng buhay niya.

Humigpit ang yakap nito sa kanya mula sa likuran. Don't worry about East. I'm sure
inaalagaan siya doon. He said while sniffing her scent.

This week was supposed to be their honeymoon. Kaya lang naging sunod sunod ang
tawag dito kaya naging busy ito. Fernan is a retired justice secretary. May ari na
siya ngayon ng isang malaking law firm sa buong mundo. He's totally a big fish!
Mayaman.
Kaya hindi nakakapagtaka kung bakit umaani siya ng batikos mula sa iba. She married
a man whose double her age. Fernan is already fifty seven years old while she is
only twenty five. Napakalaki ng agwat

nila sa isa't isa. Pero hindi naman iyon naging hadlang sa kanila.

Fernan is a nice guy. Gentleman and kind. Narito na yata ang lahat ng hinahanap
niya sa isang lalaki except for one thing. Pero naniniwala siya na unti unti ay
makikita niya rin iyon.

Fernan keeps his hand on her waist. Pero bahagya na iyong pumipisil pisil doon.
He's a man. May mga pangangailangan. At sa kabila ng edad nito hindi naman niya
masasabing matanda na ito. He still have a body to die for. May matitigas pa rin
itong muscle na akala mo'y binata sa tindig.

Kung kanina ay sinisinghot singhot lang nito ang amoy niya. Ngayo'y gumagapang na
ang labi nito sa kabuuan ng leeg niya. She loves what he's doing. Gusto niya ang
init na nanggagaling dito.

H-Have you talk to your kids already? Halos daing nalang ang tanong niya dahil
bahagya niyong kinagat ang leeg niya. Biyudo na si fernan. May halos walong taon na
din itong biyudo hangganv sa nakilala siya at nagpakasal sila.

Ang relasyon nila ang isa sa matatawag na kaimoralan sa mata ng mga mapanghusgang
tao. May mga taong ang iniisip ay kasamaan sa kapwa. Pero wala silang pakialam
doon. Sofia already knew our marriage. Nakausap ko na siya kanina pagkatapos ng
meeting ko. He said while his one hand are massaging her bare breast. Wala siyang
suot na bra sa loob ng robang nakatakip sa katawan.
A-And? She indulge him to continue he said.

She cried at first. But i know Sofia. She will accept us eventually. Nakilala na
niya ang anak nitong si sofia. Anak niya sa una nitong

asawa. Maganda at mahinhin na bata si sofia. Yun nga lamang may pagkabrat ito. Iisa
na lamang ang di niya nakikilala sa pamilya nito. Ang panganay na anak nito.

Sa tuwing babalakin kasi nila na makita ito ay mas madalas na nasa labas ito ng
bansa. O kung hindi naman ay nasa ibang karating probinsya para magbakasyon.
Independent ang panganay na anak ni fernan kaya di na siya nagaalala na baka
mahirapan silang ipaintindi dito ang lahat.

Tuluyan na siyang napakapit sa batok nito habang patuloy nitong hinahalikan ang
leeg niya. Kusa na ding pumikit ang mata niya.

And when fernan is about to take off her robe. Tatlong sunod sunod na katok naman
ang narinig nila. Sandaling napahinto ito pero hindi nabawasan ang distansya ng mga
katawan nila.

Damang dama pa rin niya ang init na namumula dito. Maybe that's the room service.
Ani nito at saka inayos ang pagkakabuhol ng damit niya at saka siya hinalikan sa
noo bago lumayo sa kanya.
This should be the perfect time for them. Pero mukhang mapupurnada pa. Kung sa
ibang lalaki siguro. Kahit mamanhid ang kamao ng kumamakatok sa pinto hindi
pagbubuksan. But fernan is far different from them. He's a top gentleman.

At hinahangaan niya iyon. Kakaiba ito sa lahat. Besides, he's always there for her.
Noon at hanggang ngayon.

To be continued...

-------

#MrsRegineToridoMedina

I know may mga taong magtataas ng kilay ukol sa kwentong ito. May mga magiisip na,
yuck! Pumatol sa matanda o kaya naman eeeww isang babae pinagsaluhan ng mag ama!
Ilan lamang iyan sa magihing komento ng ilan sa ating mambabasa. Pero ngayon, gusto
ko lang linawin sa inyo that this story ay sobrang layo sa inaasahan niyo. Hindi ko
sinasabing maganda ang kalalabasan nito pero sisiguraduhin ko na may identity ang
kwentong ito. Hindi lahat ng tao babae man o lalaki ay iisa lagi ang dahilan pera!
May mga desisyon na kaya natin piniling gawin dahil iyon ang tama at iyon ang
makakabuti.

I have a relative, she gets married when she was only twenty one years old. And
mind you, she marry a man na ang edad ay halos doble niya. Forty two i guess. Mukha
silang mag ama. But looking at them right now.. Walang makakapag isip na may age
gap issur sila. They're now married for almost thirty five years. Apat na lalaku at
isang babae ang anak. Her husband is a retired police. And another is, may mga apo
na sila.

See? Hindi lahat ng relasyon ay nakukuha sa edad. Kadalasan mas matatag pa ang
relasyong umpisa palang ay tinutulan na ng lahat o kahit ng mundo pa.

Ang story nila ang inspirasyon ko da pagbuo nito. And iemphasize ko lang po.. This
is not a true to life story. Fiction parin ito. And wait for a biggest twists that
im going to share with you guys.

Thank you. Happy reading.

Ai:)

=================

Chapter Ten

Pagkalapag na pagkalapag ng eroplano ay saka lang pinakawalan ni Regine ang

pinipigilang hininga. Isa isa na rin nagsisilabasan ang mga kapwa nila pasahero.

Naramdaman niya ang paghawak sa kamay niya. Relax hon. Tumingin siya kay fernan.
Nakangiti ito sa kanya. Gumanti rin siya ng tipid na ngiti. Paano siya magrerelax
kung totoong kinakabahan siya? Pagkatapos ng halos dalawang linggo nila sa Hongkong
parang nanibago siya bigla.

At ngayon nga ay pauwi na siya---pauwi na sila. Silang mag asawa sa mismong bahay
nito. Bagong buhay para sa kanya. Hindi siya sigurado sa daratnan nila.

Simula nang mabulgar ang relasyon nila ni fernan hanggang sa sekretong pagpapakasal
nila sa ibang bansa ay nagkaroon na ng maraming bulong bulungan tungkol sa kanila.
Mabuti na nga lamang at maraming koneksyon si fernan, nagagawa nitong ibaling sa
iba ang atensyon ng media.

Inakay siya ng asawa palabas ng arrival Area. Muli siyang bumugtong hininga. You
used to sigh since we arrived. Ani ni Fernan sa kanya. Hila hila nito ang isang di
kalakihang maleta nila. Umiling iling lang siya. Kinakabahan kasi ako. Pag amin
niya dito.

Mas humigpit lang ang yakap nito sa kanya. Just relax ok? Anyway, kasama si sofia
sa susundo sa atin. So i guess, Sofia wants to see you. Lalong nanlamig ang mga
kamay niya.

P-Paano kung----.

Sofia is a nice girl. Maiintindihan niya.

Ang I'm sure kapag nagkasama kayo she will like you. It's Fernan. May assurance ito
na matatanggap sila ng anak nito. Pero kahit ganoon ay kinakabahan pa rin siya.
Hindi niya maintindihan bakit kakaiba ang kabang nararamdaman niya.

Mommy! Daddy!

Bigla ang pagsikdo ng puso ni Regine nang marinig niya ang boses na iyon. Bago pa
siya makakalas sa mga braso ni Fernan ay masigla nang tumatakbo patungo sa kanila
ang isang batang lalaki na may mahaba at kulot kulot na buhok. Si East.

Mabilis siyang lumuhod para magpantay sila nito. Nang makalapit ang bata ay mabilis
itong yumakap sa kanya at pinugpog siya ng halik.

Mommy! Namiss kita! Anito sabay halik sa buong mukha niya.

I miss you too baby boy.. Sabi niya sabay yakap dito nf ubod higpit. Hindi nila
nagawang isama ito dahil nataon sa quarter exam nito sa school kaya naiwan ito.
Mabilis itong humiwalay sa kanya. Saka ngumuso sa kanya. Mommy! I'm not a baby
anymore! Natatawa siya sa pagsimangot na ginawa nito.

I know.. I know but you still my baby! Ayaw mo ba noon? Paglalambing niya sa bata.
Kasabay nang pagngiti nito ay ang pagliwanag din ng mga mata nito.

Teka! Teka! Mukhang nakakalimutan ako 'a! Ani ni Fernan na nanatiling nakatayo sa
tabi nila. Lumuhod din ito para makapantay nila si East.

/>

Daddy! Niyakap ito ni East. Tuwang tuwan naman ang ama. Whoah! Ang higpit 'non a?
Miss me Son? Sunod sunod ang naging pagtango ng bata.

Opo naman! Bibong sagot dito. Bakit ang tagal niyo ni mommy bumalik? Akala ko
iniwan niyo na ako.

Pwede ba naman na iwan ka namin? E baby ka namin hindi ba? Sabi ni Fernan na may
halong tono na panggagaya. Sumimangot muli si East. Ikaw din daddy! Hindi na po ako
baby! Seven na po ako 'o! Sabay 'mustra ng mga daliri na may bilang pito. Sabay
silang natawa sa kabibuhan ng bata.
Dad..

Sabay silang napatingala ni Fernan nang marinig ang panibagong tinig na nasa
harapan na nila ngayon. Nakatayo doon si sofia. Nakatingin ito sa kanila. Bakit ba
nawala sa isip niya na kasama nga pala ito. Siguro dahil sobrang namiss lang niya
si East. Bumaling siya ng tingin sa asawa. Kagaya niya, nakatingin din ito sa
kanya. Tumango siya at saka sabay ditong tumayo.

Hawak naman niya sa kanang kamay si East at sabay silang tatlo na lumapit kay
Sofia. Hindi niya mabasa ang nasa isip nito. Tanging simpleng ngiti lang ang
binigay nito mula sa kanya.

Sofia.. Niyakap naman ni Fernan ang anak. Halata sa mukha ng dalagita ang pamumugto
ng mga mata nito. I miss you anak.. Hinalikan nito sa noo ang anak bago ito
iniharap sa kanilang mag ina. Sofia, hija my wife ang tita---.

T-Tita Regine. Aniya ng dalagita. Nahimigan niya ng pagaalangan ang tinig nito.
Marahil iniisip nito na napaka awkward ang tawagin siyang tita gayong napakabata
naman niya.

Simpleng ngiti lang ang binigay niya. Kahit ate reg nalang Sofia. Kung saan ka
komportable.
Tumango tango ito. alright a-ate Reg. Kung kanina ay hindi ito nakangiti ngayon
nama'y nakangiti na ito sa kanya.

Mommy, daddy nagugutom na po ako! Sabi ni east na siya namang ikinatawa nila.

Ok Son kakain na tayo. Sabi ni fernan sa bata. Kadalasan ay iniispoiled nito si

east na palagi naman niyang tinututulan. Ayaw niyang lumaki ito na ganoon.

C'mon East sabay na tayong bumalik sa kotse. Yakag ni sofia sa bata. Magiliw naman
na sumama si east sa ate nito. She don't see anything wrong if east gets
comfortable with sofia. They're brother and sister after all.

Sabay na naglakad ang dalawang bata habang kasunod silang mag asawa. Inakbayang
muli siya ni Fernan bago bumulong sa kanya. I told you. Everything will be fine.

Humilig siya sa dibdib nito bago sila muling nagpatuloy sa paglalakad.

To be continued...

------

#MeetEast

=================

Chapter Eleven

Cheers! Winagayway ni Job ang hawak na bote ng tequila habang nakatayo. Kalahati na
lamang ang laman niyon. Alam niyang pinagtitinginan siya ng mga tao. Pero wala
siyang pakialam.

Maglalasing siya hangga't kailan niya gusto. At uubusin niya ang alak hanggang sa
malunod siya. Bro tama na 'yan lasing kana. Sabi ng isa sa mga kaibigan niya na
kainuman niya. Si Tobias. Fuck! Bigla siyang nahilo dahil sa biglaang pagyuko niya.

Hooo! Inom pa tayo 'lanya minsan lang ito! Sabi niya sabay tungga sa hawak na alak.
Gumuhit ang init niyon sa lalamunan niya. Fuck this trouble life!

Inakay siya ni Lukas para maupo. Inagaw nito sa kanya ang boteng hawak. Pero hindi
niya binitawan. Fuck you Marquez! Can't you see? I'm drinking? Naiiritang sabi niya
sa kaibigan. Sila na lamang tatlo ang natira. Umuwi na si Cain at Abel. Si Lex at
John naman ay ganoon din. Mga nagmamadaling umuwi dahil takot sa mga asawa nila.
Asshole! Natawa siya.

Wala na siyang nagawa ng hablutin ni Lukas ang bote sa kanya. Look at yourself
Moron! Your drunk! Tingin mo makakauwi ka pa niyan?

Mapungay na matang tinignan niya ito. And who said na uuwi ako? No! Uubusin ko ang
alak dito!

Kailangan

niyang magipon ng lakas ng loob para harapin ang kanyang ama na uuwi na pala kasama
ang asawa nito. Fuck them! Saan kumuha ng lakas ng loob ang ama niya para
balewalain siya?

Sa dami niyang trabahong dapat gawin. Hindi niya nagawang sundan ang mga ito sa
Hongkong.

Umuwi kana Medina. You're look like a trash. Damn! Narinig niyang sabi ni Tobias.
Nakalimutan niya, napakasungit nga pala nito. Natural papalayasin na siya nito
dahil mas gusto nitong mag isa at kausapin ang dingding.

Tsik! Why i have this feeling na pinapalayas niyo na ako? Napapailing iling na sabi
niya. Akmang aagawin niya muli ang bote ng alak kay lukas nang mapatingin siya sa
relo nito. Shit! 2:45am

Umaga na pala? Anong bago? E diba nga palagi ka namang inaabot ng umaga sa inuman?
Bigla ay may naalala siya. What's the date today? Nagkatinginan ang dalawa ni lukas
at Tobias.
Natuptop niya ang noo matapos sabihin ng dalawa ang petsa. So kahapon pa pala
dumating ang ama niya. Bakit ba nakaligtaan niya? Should he needs to take some
Memory pills?

Mabilis niyang hinagip ang leather jacket na hinubad niya kanina. I have to go.
Aniya sa dalawa.

Hey! Lasing ka bro.. Magpaumaga ka nalang. Ani ni

lukas ng pigilan siya sa braso.

May mga private room's dito. You can occupy one. Segunda naman ni tobias. Yeah! He
know na may mga kwarto dito. And he sure na malilinis iyon dahil they only made it
to provide a extra sleep for those customer who get drunk so hard and can't able to
drive themselves back home.

Umiling siya sa dalawa. No thanks 'Bro. Kailangan naming mag usap ni daddy. Pinilit
niyang tumayo sa kabila ng pagkahilo.

Mukhang masama talaga ang tama sa kanya ng nainom niya. Lumakad siya. Inalalayan
naman siya ni Lukas at Tobias hanggang sa makarating siya sa sasakyan niya.
Are you sure? Kaya mong magdrive? Sabi ni lukas. I can drive you home. He offered.
Umiling siya.

No thanks! I can manage bro. Lumulan na siya ng kanyang sasakyan at saka dahan
dahan niya iyong pinausad palabas ng parking lot.

Sa paglayo niya sa lugar saka sumagi sa isip niya ang huling paguusap nilang mag
ama.

I'm getting married. His dad annoumced without blinking his eyes. Na para bang ang
sinabi nito ay isang napakalaking "good news".

Y-You what? Hindi pa rin rumehistro sa isip niya ang sinabi nito.

You heard me Son. I'm getting married. May pinalidad na sabi ng kanyang ama. Hindi
maiwasang tignan niya ito mula ulo hanggang paa.

Your crazy kung gagawin mo 'yan. He said with his cold tone. Nagtataas baba sa
galit ang dibdib niya. How he can afford to hurt him this way? By marrying someone
who could replace his mother memories. No way! No way in hell na papayagan niya ang
kabaliwang ito!
Call it craziness son but we're planned it already. Me and my fiance will going to
get married in a short weeks from now. Sabi ng kanyang ama kasabay ng pagtayo nito
sa visitors chair sa loob ng opisina niya. Besides, hindi na ako bata---.

Precisely! He roared. Hindi kana bata para sa ganitong kabaliwan!

Have you heard yourself? My God dad! Lolokohin ka lang ng babaing iyon!

Iba siya! Iba siya sa mga babaing iniisip mo na kagaya niya. Pagtatanggol ng
kanyang ama sa mapapangasawa nito.

Pagak siyang tumawa. Seriously dad? Paano naging iba? At ano ang pinagkaiba?
They're all gold digger. Pera mo lang ang habol nila. Wake up dad! Mabilis na
dumapo sa mukha niya ang kamao nito.

It's all goes wrong.

Nakita niya sa mga mata nito ang sakit ng mga sinabi

niya. This is the last time na sasabihin mo 'yan. Once that we're married. Ayoko na
babastusin mo siya sa mismong harapan ko. Tiim bagang na sabi ng ama.
Sinalat niya ang panga. How could you do this to mom? Tanging nasambit niya.

Your mom will be happy kapag nalaman niya na masaya ako kahit wala na siya. That i
can continue to live---.

Baka nakakalimutan mo dad. Your the reason why she died! Angil niya.

Aksidente ang nangyari anak. Walang may gusto. Sansala naman nito.

No! Kasalanan mo! Kung hindi mo siya pinilit na isama. That tragedy won't be
happen. Hindi sana siya namatay. Hindi sana siya nawala! I hate you! Sana ikaw
nalang ang namatay at hindi siya! And he stormed out of his office.

Galit na galit siya. Bakit ang dali dali nitonf magmove on samantalang siya ay
hirap na hirap?
Why he can make himself happy without looking back in his past? Samantalang siya.
He never felt so happy after everything. After what happened years ago.

After all the pain...

To be continued...

The most painful part is when you wish na sana ang tatay mo nalang ang namatay at
hindi ang iyong ina. Some stories begins like that. Mga istoryang akala natin ay
bihira sa loob ng isang bahay. Pero ang hindi natin alam... They're all struggling
with that kind of problems. Mga lamat sa isang pagmamahalan.

i once felt rejected and betrayed. that's why i know the feeling.
=================

Chapter Twelve

Iginala ni Job ang mga mata sa paligid. Ubod tahimik na. Tanging ang twenty four
hours security guard lang ang gising na nagbukas ng gate para sa kanya.

Mukhang hihintayin nalang niya ang kanyang ama na magising kung sakali mang
naririto sila. Binaybay niya ang hagdan paakyat sa ikalawang palapag.

Kagaya sa unang palapag, napakatahimik na rin sa buong pasilyo. Napahawak siya sa

barandilya ng makaramdam siya ng hilo.

Fuck! That tequila!

Umayos siya ng tayo at saka muling naglakad. Muntik naman na siyang mapahiyaw nang
may bagay siyang natapakan.

Fuck!

Muntik na siyang madulas. Kung nagkataon. Sa ospital ang bagsak niya. Sino ba
kasing gago ang nagkakalat dito?

Galit na sinipat niya ang laruan. Laruan? Kailan pa nagkaroon ng laruan dito?
Naningkit ang mga mata niya nang makilala niya iyon.

It's mine.

Bakit nagkalat ang mga laruan niya? Laruan niya iyon noong bata pa siya. Nagagalit
na sinamsam niya ang mga laruan. Malilintikan sa kanya kung sino man ang nakialam
ng mga gamit niya. Hindi niya ito palalampasin. Dahil isa sa pinakaayaw niya ay ang
pinakikialaman ang mga pag aari niya!
Nasa ganoon siyang sitwasyon nang bumukas ang pinto sa kaliwang bahagi niya.
Bahagya pa siyang napaigtad nang mapagsino iyon.

Job!

Naningkit ang

mga mata niya nang makita ang ama. So your already here! How's the newly weds? He
said with full of sarcasm. Tumaas din ang gilid ng labi niya.

Lumapit ang kanyang ama sa kanya at akma siyang yayakapin ng ilayo niya ang sarili.
Stop the drama dad! Angil niya sa ama.

I'm sorry... Pagak siyang natawa. Sorry? Wow! Just wow! Sinamahan na niya iyon ng
mga malulutong na tawa.

Wala akong oras makipagtalo sayo ngayon anak. Dahil alam kong lasing ka. Just
rest---for now. Then we'll talk later. Akma siyang tatalikuran nito nang muli
siyang magsalita.

Who meddle my things? Aniya na ang tinutukoy ay ang mga laruan na tinipon niya.

Noon lang napansin nito ang mga hawak niya. Oh! I'm sorry son. Pinahiram ko muna
kasi kanina kay East. Wala kasi siyang mapaglaruan kanina. Sabi ng kanyang ama na
para bang balewala lang dito. Damn! He treasured his toys. Lahat iyon ay may
sentimental value sa kanya. At lahat iyon ay ang mommy niya ang nagbigay.

Agad naman na rumehistro sa isip niya ang pangalang binanggot nito. East? Tanong
niya.

My son... Parang bomba na sumabog iyon sa mukha niya. How could him?

Agad

na nilapitan niya ang ama at saka sinuntok sa mukha. Bahagyang natinag ito. I hate
you dad! I hate you! Ang kapal ng mukha mo! You have a guts to bring home your
bastard? Seriously? Talagang niloko mo si mommy. Sigaw niya sa ama. Wala siyang
pakialam kung nakakabulahaw na siya. Ilalabas niya ang galit niya.

Hindi ko niloko ang mommy mo. At alam niya iyon. Nakitaan niya ng takot at pag
aaalala ang mga mata nito. Pero hindi siya nagpadala sa emosyon na nakikita niya.

Wala ka na ba talagang respeto kay mommy? You at least considerate our feelings.
Selfish ka! Muling angil niya.

Alam mong hindi totoo yan. I've been a good husband to your mom and a father to you
and sofia. I never betray your mom! Depensa nito sa sarili. Makailang beses siyang
umiling.
Hindi na kita kilala dad! You change a lot. Hindi mo na naisip ang mararamdaman
namin ni Sofia. You just always do everything you wants. Hindi mo na naisip na baka
may magiging epekto ba sa amin. Sumbat niya. Nangilid ang luha sa mga mata nito.

Sa bawat desisyon ko. Kayo lagi ni Sofia ang iniisip ko. Kayo lagi ang inaalala ko.
I even forgot breathe dahil gusto ko uunahin ko lagi kayo. Your mom is a incredible
woman. Kaya alam kong masaya siya sa desisyon ko ngayon.

Don't ever use my moms name para lang isumbat yan! Putol niya sa sasabihin pa nito.
Dahil hindi mo alam! Wala kang alam!

Son please.. Pagmamakaawa nito sa kanya.

You know what dad? I wish na hindi ikaw ang tatay ko na hindi---. Naputol ang
sinasabi niya dahil sa paglabas ng isang babae mula sa silid na nilabasan ng
kanyang ama.
Hon?

Her voice. Para siyang ipinako sa kinatatayuan nang makilala ang babaing lumabas
nang silid at sabay na tinignan silang mag ama.

This can't be. God wake me up!

To be continued..

=================

Chapter Thirteen

Nagising si Regine dahil naramdaman niyang hindi niya katabi sa kama ang kanyang
asawa. Kinapa niya ito ngunit wala talaga. Nagpalinga linga siya da paligid ngunit
wala ito.
Maya maya'y nakarinig siya ng mga boses na parang nagtatalo. Nabosesan niya doon si
Fernan. Nagaalalang napabangon siya bigla sa kama. Mabilis niyang isinuot ang roba
at saka lumabas nang silid.

Natagpuan niya ito sa labas ng silid nila. Hon..

Mabilis naman itong lumingon sa kanya. Bigla ang pagaliwalas ng mukha nito
pagkakita sa kanya. Ngunit kasabay ng pagtingin niya sa gawi nito ay ang
pagsasalubong naman ng mga mata nila ng lalaking kausap nito.

Mahigit tatlong beses siyang napalunok nang makilala ang lalaking nasa tabi ni
Fernan. Tila ba mas gugustuhin na lamang niya na lamunin siya ng lupa at wag nang
ibalik pa. Hindi niya ito inaasahan. At mas lalong hindi niya inaasahan kung kaano
ano ito ng asawa niya.

Inakbayan siya ni Fernan. Kung dati ay gustong gusto niyang humilig sa balikat
nito. Ngayon ay parang gusto niyang masuka. Masuka sa mga nangyayari sa harapan
niya. Hon, meet my Son. Job.

Daig pa niya ang sumakay sa rollercoaster at hilong hilo. Hijo, ang asawa ko.. Si
Regine.

Nilahad ni Job ang isang palad nito. Pero nakatingin lang siya doon. Ayaw niyang
tanggapin. You have a very lovely wife dad. sabi nito habang nakaukit sa mga labi
ang nanguuyam na ngiti. Ang mga mata nito na noo'y kay sarap titigan. Ngayon naman
ay tila mata ng isang mabangis na hayop sa gubat.

Ngingiti lamang sana siya ng simple ngunit huli na. Nakulong na siya sa matitipuno
nitong braso. Ang hininga nito ay dumadaiti sa punong taynga niya at naghahatid sa
kanya ng kakaibang init.

Don't you ever think that living with your Stepson will be that easy. Kakaibang
laro ang nilalaro mo ngayon. bulong nito da kanya na halos ikapanindig balahibo
niya.

Binitawan siya nito at saka matamis na ngumiti. Welcome to our family Stepmother!

Hindi niya alam kung paano tutugon sa mga sinasabi ni Job sa kanya. What a twisted
fate? Just great! Really great. Paano niya ipapaliwanag sa asawa niya. Na ang anak
nito na stepson na niya ngayon ay ex boyfriend na niya ngayon?

At paano niya sasabihin kay Job na ang tatay nito ay asawa na niya ngayon? Napaisip
siya. Ano bang gulo ang pinasok niya? Bakit imbes na umayos ang buhay niya ay tila
gumulo pa yata.

Naramdaman niya ang pagpisil ni Fernan sa balikat niya. Are you ok? Nanginginig ka.
Oo nga nagmginginig siya. Sino ba naman ang hindi magkakaganito kung malalaman mo
ang lahat ng nalaman niya. Bumuga siya ng hangin at saka tumingin sa asawa na puno
nang pagtataka sa mga mata.
A-Anak mo siya? Tanong niya na ang tinutukoy ay si job na hindi nila namalayang
wala na pala sa harapan nila.

She pressed her lips as she waited for Fernan reply. Yes he is.

Oh gracious God! Anong klaseng biro ito ng tadhana? Bakit sa dinarami rami ng
lalaki sa mundo ay si job pa ang naging anak ng asawa niya?

Hey! Hon may problema ba? Untag ni Fernan sa kanya. Nanatiling nakatuon ang mga
mata niya sa pwestong kanila lang ay kinatatayuan ni Job. Pilit na inaabsorb ng
isip niya kung totoo ba ang lahat. O kung nanaginip lamang ba siya.

Dahil kung totoo man ang lahat ng ito. Hindi maaaring manatiling ganito sila.
Living with Job in the same roof might be cause a disaster. At may mga bagay na
hindi na dapat nitong malaman.

Paano pa niya ito tatakasan?

To be continued...

=================

Chapter Fourteen

Mabilis na bumangon mula sa pagkakahiga si Regine nang makarinig siya ng katok mula
sa pintuan ng apartment na tinitirhan niya. Kasabay ng sunod sunod na katok ay ang
pagbugso ng may kalakasang ulan.

Nito lamang nakaraang araw naiulat na may paparating na bagyo na siyang mananalanta
sa kabuuan ng northern Luzon.

Kinipkip niya sa dibdib ang suot na Jacket at saka walang sapin sa paa na lumakad
papalapit sa pinto. Studio type ang apartment niya kaya pagbukas ng pinto'y kita
ang kabuuan ng bahay.

Bahagya pa siyang nagulat nang makilala ang taong nasa likod ng pinto. Job?

Nagtatakang niluwagan niya ang bukasnng pinto. Basang basa

ka! Bulaslas niya nang makitang nangingiligkig ito sa ginaw. Niluwagan niya ang
bukas ng pinto at saka ito hinila papasok. Ano bang pumasok sa isip mo ay sumugod
ka sa ulanan? Sermon niya sa binata habang pinaoahiran niya ng tuwalya ang basam
basang mukha nito.

I'm sorry.. Tanging nasambit lang nito. Nanginginig ang mga daliri nito sa ginaw.
Mabilis siyang tumakbo sa bandang kusina at saka nagpainit ng tubig. Ipagpapakulo
kita ng tubig. Maligo ka ha! Kailangan mabanlawan iyang katawan mo na nabasa ng
ulan. Pagkatapos ay naghalungkat siya ng mga malalaking

damit sa aparador niya.

Mabuti na lamang at may mga malalaki siyang t-shirt na maari nitong suotin. Bakit
hindi ka sumasagot sa mga tawag ko? Napaigtad siya sa biglaang pagtatanong ng
binata. Ito ba ang dahilan kung bakit dumating ito ng di inaasahan?
Ah.. Ano kasi.. Ah---nasira kasi ay hindi b-busy---. Hirap na paghahagilap niya ng
isasagot.

Stop bluffing Regina! Alam kong iniiwasan mo ako. Bakit? Tatlong beses siyang
napalunok. Tama ito, iniiwasan nga niya ito---sa ngayon. Kailangan muna niyang
ayusin ang buhay niya. Kailangan muna niya maipakita

na karapat dapat siya dito.

Pasensya na. Nakayukong sabi Niya. Naging b-busy lang talaga ako sa p-part time job
ko. Totoong naging busy siya. At iyon ay ang pagbutihin ang raket na siyang
pumupuno sa mga pangangailangan niya araw araw kasama na ang pambayad niya sa
eskwela.

Nagangat siya ng ulo nang makitang nasa harapan na niya si job. Kahit nanginginig
ang mga kamay nito ay nagawa nitong haplusin ang pisngi at buhok niya. I told you
before, hindi mo kailangan kumuha ng kahit na anong trabaho. I can provide your
financial needs. Aniya ng binata sa kanya. Oo ilang beses

na itong nagsabi s akanya na pwede nitong suportahan ang pag araw araw na gastos
niya. Pero mariin siyang tumanggi.

Hindi. Hindi ako papayag. Job boyfriend kita hindi magulang. Sagot niya sa sinabi
nito. Alam niyang mayaman ito. Kaya nito siyang tulungan. Pero gusto niyang
makatapos ng pagaaral sa sarili niyang sikap. Hindi dahil inambunan siya ng swerte
mula sa iba.

Tumatanggi ka. Pero tignan mo ang sarili mo ngayon, nakakalimutan muna ako.
Mahinang sabi Nito pagdating sa huling salita.

May karapatan naman talaga itong magdamdam. May mga bagay talaga siyang
nakakalimutan. Kagaya na lamang noong nakaraan. Monthsary nila pero nakalimutan
niya.

Ni hindi mo nga maalala na b-birthday ko ngayon. Mahinang sumbat nito sa kanya.

Doon nanlaki ang mga mata niya. Saka mabilis na nagbilang ng petsa sa isip niya.

Wala na siyang maisip sabihin. Totoong may pagkakamali din siya. Nakakalimutan na
niya ito. Pero hindi naman niya pwedeng ipaalam dito ang lahat. Dahil kapag sinabi
niya. Iiwanan siya nito at kamumuhian. Iyon ang hindi niya kayang mangyari.
Parte ito ng buhay at pagkatao niya. Kapag ito ang nawala sa kanya. Quota na siya.
Mabini niyang hinawakan ang giniginaw nitong mga kamay. I'm sorry. Hindi ko
sinasadyang iparamdam sayo 'yan. Sadyang magulo lang ang buhay ko ngayon. Sana
maintindihan mo.

Lagi naman kitang naiintindihan diba? But it seems na ikaw ang hindi ako
naiintindihan. Walang halong galit na sumbat nito. Alam niya na may mga pagkukulang
na siya dito. Nakakalimutan na niya yung mga importanteng araw sa kanila. Bihira na
rin silang magkasama.

Sweetheart...

halos matunaw siya matapos nitong banggitin ang endearment nito sa kanya. Masyado
lang kitang mahal kaya ako nagkakaganito. Dahan dahan bumaba ang ulo nito ss kanya.
Alam niyang hahalikan siya nito kaya ipinikit niya ang mga mata. Ipangako mong
hinding hindi mo ako iiwan.. Please ipangako mo...

Hanggang sa naramdaman niya ang banayad na paglapat ng mga labi nito sa kanya.
Pangako...
To be continued....

--------

#PromisesAreMadeToBeBroken

Sad reality:

When you gave everything, but you haven't received anything in return. 'Yung
binigay mo na ang buhay mo kapalit ng kaligayahan niya.

Lesson:

Magtira ka para sa sarili mo. 'Wag ubos ubos biyaya.

=================

Chapter Fifteen

Mariing nakapikit ang mga mata niya habang nanatili ang labi ni Job sa punong tenga
niya pababa sa gitnang leeg naman niya. Napasabunot naman siya sa buhok nito nang
bahagya niyang kagatin na may kasamang pagsipsip ang leeg niya.

Oohh! Tanging nasambit niya. Wala na siyang pakialam kung humalo na ang basang
katawan nito sa kanya. Sa pagkakalapit nilang iyon ay alam niyang humahawa na sa
kanya ang basang ulan na damit nito.

Samo't saring kiliti ang naramdaman niya nang sa wakas ay makapasok

sa loob ng suot niyang pantulog ang isang kamay nito. Wala siyangbl suot na bra
kaya malayang pumipisil at humihipo ang palad nito sa kanang dibdib niya. Salitan
nitong binibigyan ng atensyon ang dalawang dunggot niya.

Para namang may sariling isip ang mga nipples niya dahil nagkusa na silang tumayo
at tumigas. Bawat pisil ng binata doon ay nagiiwan ng kakaibang kiliti sa
kaibuturan niya.

Muling bumalik sa mga labi niya ang atensyon nito. Marubdob siyang hinalikan. Kung
kanina ay hindi niya iyon tinutugunan ngayon nama'y kusa na siyang

nagbigay daan. Ikinapit niya ang mga braso sa batok nito at tinumbasan ang init ng
mga halik nito.

Itinapon niya ang lahat ng pagaalinlangan. Kung may lalaki man siyang gustong
pagalayan ng lahat sa kanya walang iba kung hindi ito iyon. At tanging ito lang.

Umungol siyang muli nang makipaglaro ang dila nito sa loob ng bibig niya. Ahh..
Mahal na mahal kita sweetheart. Sabi ni job matapos saglit na pakawalan ang mga
labi niya. Mahal na mahal din kita. Kumapit pa siya ng ubod higpit bago tuluyan
nitong muling inangkin ang mga labi niya.

/>

Naramdaman niya ang lamig sa balat niya dahil tuluyan nang nahubad ng binata ang
damit na suot niya. Tanging pangibaba na lamang ang naiwan sa kanya.

Kasing lakas nang buhos ng ulan ang pagtambol ng dibdib niya dahil gumapang ang
isang palad nito pababa sa gitnang bahagi ng mga hita niya. Mabilis niyang
pinigilan ang kamay nito patungo doon. Don't.. Tanging naibulong lang niya. Pero
siniil lang siya nito ng halik at saka tumugon siya. Relax. Sweetheart..

Nagpaubaya siya nang dahan dahang pumasok ang palad nito sa loob

ng panty niya. Sinalat ang bagay na nasa loob niyon. Halos maupos siya sa
pagkakatayo dahil sa init na hatid niyon. God! Your wet... Sabi nito nang haplos
haplusin ng daliri nito ang hiwa ng pagkababae niya.
Gusto niyang pagdikitin ang mga hita upang maalis ang daliri ni job doon pero hindi
na niya nagawa. Lalo na nang biglang ipasok nito ang isang daliri sa loob niya.

Holy mother of... Aahh! Nabigla niyang sabi. Tinignan niya sa mga mata ang binata.
Walang ibang masasalamin doon kung hindi ang katotohanang mahal

siya nito. Hindi pa ito ang tamang oras pero darang na darang na siya. Kakaibang
kilig at kiliti ang hatid sa kanya ng ginagawa nito sa katawan niya.

Hanggang sa namalayan na lamang niya ang pagbagsak ng huling kasuotan niya sa

sahig. Tuluyan nang humantad ang kabuuan niya sa binata. God! Your so beautiful.
Sabi nito at saka muling lumapat ang labi sa kanya.

Gumapang ang halik nito pababa sa leeg niya patungo sa pagitan ng dibdib niya.
Nagtagal doon dahil pareho nitong pinagpala ang dalawang

umbok na siyang sagisag ng katawan niya. Matapos magsawa ay muling gumapang ang
halik nito hanggang sa lumuhod ito sa harapan niya. A-Anong gagawin mo? Nagtatakang
tanong niya. Natatakot siya sa gagawin nito pero naroon ang pagsidhi ng kakaibang
damdamin sa kanya. Damdamin na matagal nang nakatago.
Hinawakan nito ang dalawang hita niya at pinagparte iyon. Nakikiliti siya sa
hanging dumadampi sa pagkababae niya dulot ng hininga nito. Halos mahigit niya ang
hininga nang sa wakas ay lumapat ang labi nito doon.

Napasabunot siya sa buhok nito at saka-----.

Hon? Are you ok? Her husband Fernan snapped her. Mabilis na ibinaling niya ang
tingin. Saka lamang niya napansin na di lang ang asawa niya ang natigilan. Miski
ang anak nilang si East at si Sofia na parehong nakatunghay sa kanya.

Nasa hapag sila at nagaagahan. What are you thinking Regina? Oras ng pagkain kung
ano ano ang iniisip mo! Sermon niya sa sarili. Mabilis niyang nilagok ang tubig na
nasa harapan niya at saka tumingin sa asawa na punong puno ng pagaalala sa mga
mata.

I'm ok hon. Medyo s-sumakit lang ang ulo ko. Pagdadahilan niya.

You sure? Malambing nitong tanong at saka hinawakan ang isang kamay niya at pinisil
iyon. Isang tipid na ngiti lang ang isinagot niya dito.
How can she tell him na ang anak nito ang laman ng isip niya mula pa kaninang
madaling araw pagdating nito at hanggang ngayon? Paano niya sasabihin sa asawa niya
na bahagi nang nakaraan niya ang panganay nito. At may iniwang malaking bahagi sa
kanya?

Sunod sunod ang naging paglunok niya. Ngayon pa lamang pakuramdaman niya ay hindi
na siya makahinga. Paano pa kaya sa mga susunod na araw na magkasama sila sa iisang
bubong? Maybe she needs to suggest to her husband na lumipat na sila ng bahay.
Iyong sarili nila.

Hon? What if we decide to mo---. Naputol ang ibang sasabihin niya dahil sa
pagsulpot nang nilalang na siyang ngpapagulo sa isip niya.

Good morning everyone! Masiglang bati nang bagong dating.

Speaking of the devil. Devil is here!

To be continued...

----------
#ThedevilNameIsJOB

#FuckingGorgeousDevil

Ang hirap pala isulat nang isang sexy scene na tagalog. Hahaha. Nauubusan ako ng
salita. Anyway, sorry kung putol yan. Iyon po talaga ang flow nun e.

natatawa ako sa mga nagppm sakin at sinasabing ang landi ng character ni regine
dito. guys, di ko po siya ipagtatanggol sa inyo. hahayaan kong kayo ang humusga
kung anong klase siyang babae kapag naunawaan na natin ang takbo ng kwento niya.

May mga karakter na siya palagi ang biktima. Pero hindi natin alam na sa isa palang
istorya. Lahat ng karakter ay biktima din. Biktima ng iba't ibang klaseng sakit.
Hirap, pagkabigo, panloloko, nakaraan at kahit nang kasalukuyan.

kaya bago tayo humusga ng isang tao. alamin muna natin ang pinangagalingan niya.
dahil wlang taong perpekto. lahat ay nagkakamali at lahat ay nadadapa. deoende na
lamang sa atin kung lalaban tayo para bumangon o mananatili tayong nakalubong sa
lusak kung saan puno nang paghihirap.

Keep on reading guys...

Salamuch po.
Ai:)

=================

Chapter Sixteen

Good morning everyone!

Speaking of the devil. Devil is here. Nasambit ni Regine sa isip niya. Maaliwalas
ang mukha ni job nang dumulog ito sa hapag. Si Sofia naman ay mabilis na yumakap sa
kapatid pagkakita nito. Kuya!

Gumanti naman ito ng yakap sa kapatid. Kailan ka pa dumating? Tanong ni sofia sa

kapatid. Tumingin muna sa kanila si job partikular sa kanya bago sumagot. Kanina
lang. Tulog na tulog ka kaya hindi mo na siguro namalayan.

C'mon son join us for breakfast. Alok ni Fernan sa anak. Mabikis itong tumawag ng
katulong at binigyan ngplato si job. Try that Beef tapa. Gawa ng tita regine mo.
Halos mabulunan siya sa paraan ng pagaddress ni Fernan sa kanya. Hindi niya ako
tita. Sa loob loob niya.

Umupo ang binata sa tabi ni sofia. Sa harapan ni East. Noon lang niya naalala ang
anak niya. Nang tignan niya ang bata. Titig na titig ito kay job. Your must be
East. Sabi ni job sa bata na noo'y nanatiling nakatingin dito.

Are you my siblings too? Napalunok siya ng mahigit tatlong beses sa tanong na iyon
ni East. Matalinong bata ang anak niya. Kaya normal dito ang maging palatanong.

Hindi niya kinakitaan ng pagkairita sa mukha si job. Bagkus nakangiting sumagot ito
sa bata. Hmm.. I guess. Anyway I'm Job.. Sabay lahad ng kamay ni job sa bata.
Tumitig muna doon si east bago tinanggap.

Nanatili

ang mga mata ng inosenteng bata sa mga daliri ni job na nakasalikop dito. At pati
siya ay napatingin doon. Na mas ikinabilog ng mga mata niya. No...
Hanggang sa bumuka na ang bibig ni East. Oh! We both have---.

East! Finish your food now! May klase ka pa. She said with full of authority.
Nagbitaw ang kamay ng dalawa at nakayukong kumain muli ang bata. I'm sorry mom...

Hon.. Saway ni Fernan sa kanya. Nakahwak pa rin ang kamay nitonsa isang kamay niya.
Nang tignan niya si Job doon na ito nakatingin. Nakatiim bagang ito at blanko ang
mga mata.

Kinilabutan siya. Until Sofia spoke again. Ah dad, kuya.. Tawag nito sa ama at
kapatid. Can i? I mean.. We're having a retreat this coming week. Can i join?
salitan ang mata nito. Tumingin muna siya kay fernan.

No!

Yes! Of course.

Halos sabay na sagot nang magama. Nalito tuloy ang dalagita kung sino ang tamang
sundin. Hanggang sa nagsalita si Fernan. Sofia anak. Delikado ang panahon ngayon.
You can't join. Maybe some other time nalang. She saw a disappointment in sofia's
lovely face.

Bumagsak ang kutsara ni job sa pinggan dahilan para tumingin siya dito. C'mon dad!
It's just a retreat. Sabi nito kay fernan. Of course baby, you can join. Sabi nito
kay sofia.

Really kuya? Oh My God! Thank you! Nakita niya ang mahigpit na pagyakap ni sofia
kay job. Mukhang malapit talaga sila sa isa't isa. Hindi nagsisinungaling si job
noon sa kanya nang sabihin nitong

malapit ito sa sariling kapatid.

Sofia, you can't go to that retreat. Sabi ni Fernan na siyang kinaangat ng ulo ng
magkapatid.

But dad? Nahimigan niya ng pagtatampo sa boses ni Sofia. Tumingin siya kay Fernan.
Nakikiusap.
And you! Job. I should be the one who decides for your sister at hindi ikaw. Sabi
nito sa anak na ngayon ay tikom na tikom ang mga labi.

Nagaalala siya kay East. Nakikita nito ang tensyon sa paligid. Tinawag niya ang
isang katulong upang ilayo muna si East. Hindi maganda para sa bata na nakikita
nitong nagtatalo ang mga nakakatanda sa paligid niya. C'mon baby boy, sumakay kana
sa kotse. Susunod na si mommy. Sabi niya sa bata. Humalik muna ito sa kanya at saka
nakayukong umalis. Bumalik ang mga mata niya sa tatlong mag aama. Job seems so mad.

Muling ibinagsak nito ang kutsarang hawak. Dad? Are you really for real? Ipapaalala
ko lang sayo. I've been Sofia's father for almost a years now. Since the day
you---.

Stop it will you! Hindi ko kinukwesyon ang ginawa mo noon. Putol ni Fernan.

Like what i've said---i've been his father since then kaya.. Siguro naman sapat na
'yon para magdesisyon ako para sa kapatid ko. Job gritted his teeth. Hindi niya man
alam ang istorya ng mga ito pero nararamdaman niya na malalim ang alitan nila.

Hinawakan niya sa braso si Fernan. Payagan mo na si sofia. It could be help her. At

tsaka mas marami siyang matutunan doon. Malumanay niyang sabi sa asawa.

He sighed. Fine! Pagpayag nito at saka tumingin kay Sofia. Only if you take yaya
Rosa with you.

Dad! Himutok ni sofia. She know. Fernan is only protecting his daughter kaya alam
niya kung bakit nagkakaganoon ito.

No need dad. My friend John and his family are now living in tagaytay. Sabi ng
binata. Sa tagaytay daw ang retreat nila sofia. I can ask them to look after her
kapag nasa labas sila ng retreat house. And please dad.. Let Sofia live her life
alone. 'Wag mo siyang itali sa gusto mo. Nagulat pa siya nang bigla itong tumayo.
Nawalan na ako ng gana.

Nagyuko na lamang siya ng ulo nang tuluyan na itong lumabas ng dinning room. Maya
maya'y sumunod na rin si Sofia. Naiwan silang mag asawa sa hapag. I don't get him
anymore. Ang laki ng pinagbago niya.
Intindihin mo nalang s-siya. Bago para sa mga anak mo ang ganito. Pagpapaintindi
niya kay fernan.

Lihim siyang napaisip. Kahit siya ay nahihirapang intindihin si job. Hindi siya
dating ganoon. Sa loob loob niya.

He changed a lot.

To be continued...

=================

Chapter Seventeen

Pagkalabas ng bahay dumeretso agad siya sa garahe. Nawalan na siya ng gana kumain.
Hindi niya kayang lunukin ang pagkain na kinakain habang kaharap niya ang dalawang
taong nagiging simbolo ng kamiserablehan niya.

Ang ama niya na hinding hindi niya mapatawad. At ang babaing noo'y buong buhay
niyang sinamba. Papasakay na sana siya sa sasakyan niya nang makita niya si East na
nakasandal sa isang sasakyan.
Unang kita pa lamang niya sa batang iyon ay may kakaiba na siyang naramdaman. Bagay
na hindi niya maipaliwanag. Dahan dahan siyang lumapit dito. He's looking at the
ground. He tipped toe his left feet and h tapped it on the ground. His mannerism.

Was it only a coincidence? O baka naman sadyang ganoon talaga ito. Hindi na niya
napigilan. Anong iniisip mo? Umangat ang tingin nito. Nakasalubong niya ang itim na
may berde nitong mga mata. Naroon ang pagtataka. Even his stares, pamilyar sa
kanya.

P-Paano niyo po nalaman na may iniisip ako? Inosenteng tanong nito sa kanya. He
chuckled and leaned his back on the car too. At saka inilagay ang mga kamay sa loob
ng bulsa ng kanyang pantalon.

I keep doing that too. Tukoy niya sa ginagawa nito sa paa niya kanina. Ginagawa ko
'yan kapag may malalim akong iniisip.

So what about you little man.. What are you thinking?

Muling nagyuko ng ulo ito. Nothing. Iniisip ko lang po kung kailan kami babalik sa
old house namin. I miss all of my friends there. Wala po akong friends sa new
school ko.

Ayaw mo bang tumira dito?naitanong niya bigla. By looking at him now iisipin mong
isang binata ang kausap niya at hindi isang grade schooler.
Bumugtong hininga ito na labis niyang kinagulat. Everything he does are all
familiar to him. Hindi naman po sa ganoon. Ok naman po kasi kami dati kahit hindi
pa mag asawa si mommy at daddy.

What do you mean? Kunot noong tanong niya Dad keep on visiting us once in awhile
before. Tapos po kapag darating siya lagi siyang nagyayayang pumasyal kami. Pero
ngayon, parang ayaw na po akong ipasyal ni daddy.

May kung anong bagay ang humaplos sa puso niya dahil sa sinabi ng bata. Is he
neglected by his own father now? Gusto mo ipasyal kita? Huli na dahil nasabi na
niya sa bata. He just

hope na pumayag sana ito.

Umaliwalas ang mukha nito dahil sa sinabi niya. Talaga po? Lumabas ang isang biloy
nito. Kusang ngumiti ang labi niya dahil doon.

Bakit sa kabila ng galit na nadarama niya sa mga magulang nito ay may kakaibang
init na dala sa puso niya ito? Bakit sa simpleng pagsasalita nito ay may mainit na
bagay na humahaplos sa puso niya?

Oo naman. Pwede kitang ipasyal sa kahit saan mo gusto. He said confidently. Lumawak
lalo ang ngiti nito.
Yehey! Nakakaexcite naman po. He said while smiling at him genuinely. Tuwang tuwa
siya sa pagngiti nito. Napakamasayahing bata.

So saan mo ba gustong pumunta? Sabi niya dito. Sandaling nagisip ito. Bahagya pa
itong tumingala at saka nagisip mabuti.

He's dark brows compliments the color of his eyes. Isama pa ang natural na namumula
nitong pisngi. Bagay na bagay naman dito ang mahabang kulot nitong buhok.
Nakakatuwang tignan ang pagkakakulot niyon. Lampas balikat nito ang haba. Parang
siya.

Umiling iling siya dahil sa biglang naisip. Impossible. Gusto ko pong magcamping.

Nagulat siya sa isinagot nito sa kanya. Last boy scout camping po namin. Hindi ako
pinayagan ni mommy kasi busy siya sa work. Sabi niya wala daw pong magaasikaso
sakin. Sabi nito na may halong pagtatampo sa boses.

Hindi nakakapagtaka na bakit camping ang gusto nitong gawin nila. Sandali siyang
nagisip. Ok, i'll set the schedule. Sasabihan kita kung ok na para makapagprepare
ka. Ok ba 'yon sayo?

Tuwang tuwang yumakap ito sa kanya. Ok na ok po. Kakaibang init ang hatid sa kanya
ng mga maliliit nitong braso na yumakap sa katawan niya.

Kusang yumakap ang mga braso niya dito. He like the feeling. Feeling of hugging him
tightly. Ang sarap sa pakiramdam. Parang biglang may napunan sa kanya dahil lamang
sa simpleng yakap ng isang bata na ngayon lang niya nakilala.

Salamat po...

To be continued...

=================
Chapter Eighteen

What the fuck? Seryoso ba 'yan bro? Halata ang pagkagulat sa mga mukha ni Lucas.
Pinuntahan siya nito sa opisina niya. Nakakagulat na dinalaw siya nito pero
malaking bagay na rin ang dumating ito. At least, may mapapagsabihan siya ng mga
nangyayari sa kanya.

Apparently, yes. He said while taking a glance over the floor to ceiling
transparent window. Kitang kita ang buong siyudad. Matatanggap ko pa na ibang babae
ang pinakasalan niya. But not her!

Humalukipkip ang kaibigan niya. Mahirap nga yang sitwasyon mo bro. Imagine
stepmother mo na ngayon ang ex girlfriend mo. That's absurd!

Totoong hindi niya matanggap. Dahil sa hinaba ng panahon. Hindi niya pa rin
makuhang tanggapin na niloko siya noon ni Regine. Na nagawa siya nitong saktan. So
anong plano mo ngayon? Sabi mo nga, may anak na sila.

Isa pang isipin niya ang bagay na iyon. Hindi niya maipaliwanag kung bakit ganoon
nalang kaattached ang puso niya para sa batang kakikilala lamang niya. I don't know
yet. Nasabi lamang niya. Biglang pumasok si East sa isip niya. All i want now ay
ang makasama ko pa si East.
So this East ay ang batang

kinukwento mo sa akin? Right? Tumango siya sa sinabi nito. And you said, may mga
similarities kayo, like his mannerism.

And another thing is, his hair. That's exactly what I look like when i was in his
age. Tila ba nagrereminisce siya. His mom always said na namana daw niya sa tatay
niya ang buhok niyang mahabang kulot. Na kapag nasinagan ng araw ay nagkukulay
mais. And... The way he smile. How his brows moving in upright position kapag
nagiisip o kaya nagagalit.. That's what I am!

Baka naman ikaw ang pinaglihian ni Regine noong nagbubuntis siya. Biro ni lucas sa
kanya. Tumawa ito sa sariling joke. Just kidding. So what else? Sumandal ito sa
upuan. Nakatingin sa kanya.

The mole in his right hand finger. Pinakita niya ang nunal niya sa thumb finger
niya. Itim na itim iyon na kasing laki ng isang butil ng bigas. He also have this.
And based sa mga kwento ni mommy. Na lalaki lamang sa pamilya nila ang tanging
mayroong ganitong nunal. And i know walang may ganito sa pamilya ni dad.. So why he
have?

Nakita

niya ang pagkalito sa isip ni lucas. Wari'y nahihirapan din. Hindi kaya anak mo si
East?
Mabilis na dumako ang mga mata niya dito. Nanlalaki at halata ang pagkagulat. No!
Naibulong niya. I-impossible...

Man, 'yan lang ang nakikita kong dahilan. Maybe the warmth feeling everytime you
saw the kid.. Lukso 'yon ng dugo bro.. At ang sabi mo nga it's almost eight years
ago. The Last time na sinamahan kita noon sa lugar nila para kausapin ito ay
masakit ang nalaman mo. Ask his mom. Siya lang makakasagot niyan. Seryosong seryoso
ang mukha nito. Pero impossible talaga. Or why don't you try to contact with david.

David? Ano naman kinalaman niya dito? Takang tanong niya. Si David ay isa sa mga
kaibigan nila. Nasa Canada ito ngayon dahil sa biglaang emergency daw.

Nanlaki ang mga mata ni Lucas. Fuck! Bro where's your brain? Imbes na makaramdam ng
insulto ay tinikom niya ang bibig. Doktor si David! Natural masasagot niya ang
tanong mo. Pwede mong ipaDNA ang bata.

DNA? So what if? He shake his head. No! Hindi ko anak ang batang iyon! Maybe
natutuwa lang ako sa kanya kaya ganito ang nararamdaman ko.
Ok fine, anyway it's just a suggestion. Nasa iyo pa rin if you consider it. Ikaw
rin, baka sa huli ka pa magsisi. Pangongonsensya nito sa kanya.

Pinaningkitan naman niya ito ng mata. He's. Not. My. Son. Get it? He said by
syllable pero syllable. Hindi maaari iyon. Malaking problema iyan kapag nagktaon.

Relax! Sabi ni lucas sabay taas ng dalawanf kamay. Ikaw lang ang makakasagot ng
tanong mo. Anyway, i have to go. May lakad pa 'ko.

Tumayo ito at saka walang lingon tingin na lumabas ng opisina niya. Nakatitig lang
siya sa pintong nilabasan nito. As soon as he closes his eyes. Some old faded
memories flashed inside his head.

Sweetheart...
To be continued...

=================

Chapter Nineteen

Your lying!

Sabi niya na galit na galit. Hilam ng mga luha ang mga mata ni Regine habang
nakatingin sa kanya. Please maniwala ka. Ikaw ang ama nitong batang ito. Sabay turo
nito sa impis pa nitong tiyan. Dumako doon ang mga mata niya. Kung sa ibang
pagkakataon siguro baka nagtatalon siya sa tuwa dahil sa wakas magkakanak na sila.
Pero iba ito. Hindi niya magawa.

Hindi ako ang ama ng anak mo. Matigas niyang sabi. Lumapat sa pisngi niya ang palad
nito.

Ang kapal ng mukha

mong itanggi ang sarili mong anak! Anong akala mo sa'akin? Kaladkaring baba---.
Pinutol niya ang sasabihin nito.

Bakit? Hindi ba? Bumalatay sa mukha nito ang gulat. Akala mo ba hindi ko alam na
kung kani-kanino kang matatandang lalaki sumasama? Hindi ako tanga! Hindi ako
tanga! Napahagulgol na lamang siya. Nagbulag bulagan ako kasi hinihintay kitang
magsabi sakin ng totoo. Na ipagtanggol mo naman ang sarili mo! Pero anong ginawa
mo? Mas lalo mong pinatunayan sa
akin na totoo ang sinasabi nila sayo! Bulyaw niya dito. Kamakailan lamang may
nakarating sa kanyang mga balita. Pero natatakot siyang paniwalaan. Kilala niya
ito, hindi nito kayang saktan siya sa ganoong paraan. At lalong hindi siya nito
kayang lokohin.

Pero ano't may ganito na? I'm sorry.. Pero maniwala ka. M-Mali ang iniisip mo.
Gustong madurog ng puso niya sa nakikita niyang paghihirap dito. Gusto niya itong
yakapin at ikulong sa mga bisig niya.

At ano ang tama? Na niloko mo ko? Parang yelo sa

lamig ang mga tinig na lumalabas sa kanya. Pinipilit niyang labanan ang pagmamahal
niya para dito. Wala itong karapatang pagalayan niya ng pagmamahal. Sa mahigit
tatlong taong relasyon natin. Halos sambahin kita. Pinahid niya ang luhang tumulo
sa mga mata niya. Kaya masisisi mo ba ako kung hindi ako maniwalang anak ko 'yan?
Sabay turo niya sa tiyan nito.

Sinubukan siya nitong yakapin ngunit lumayo siya. Baka kapag lumapat na ang mga
braso niyo sa kanya ay biglang bawiin niya ang lahat

ng mga sinabi niya. Maniwala ka.. Please.. Nagsasabi ako ng totoo.

Pagak siyang napatawa. Paano pa ako maniniwala sayo? E niloko mo na nga ako hindi
ba?

Job..please. mali ang sinasabi nila sayo. Sakin ka maniwala please.. Puno ng
pagmamakaawa ang tinig nito.
Pero nagbingi bingihan siya. Masakit ang mga nalaman niya. At mas wala nang titindi
sa sakit na nararamdaman niya ngayon. Ang akala niyang panghabam buhay na pagsasama
ay liliparin lang pala ng hangin isa isa.

Nangarap silang

dalawa ng sabay. Pero bakit ang daling maglaho ng lahat?

Sir? Sir?

Napaigtad siya nang marinig niya ang boses ng sekretarya niya. Come in.

Pumasok ito sa loob ng kanyang opisina at saka may ibinabang ilang dokumento sa
harapan niya. For approval po ang lahat ng iyan sir. Sabi ng sekretarya niya.

Ok, I'll Just review it first. Aniya sa babae at saka muling pumikit.
Pero naramdaman pa rin niya ang presensya nito sa harapan niya kaya irritable
siyang nagmulat ng mga mata. What?

Bahagyang nagulat ito. Nagpalinga linga na tila humahanao ng sasabihin. Ah. Sir..

Ms. Velasco kung ano man 'yan might as well spill it. Gusto kong matulog ok?
Naiinis na sabi niya dito.

Ah sir.. Si Ms. Velasquez po kasi.. She called this morning. Pinapasabi na

hinahanap niya po k-kayo. Sabay yuko.

I don't care.. Now leave! Mabilis namang umalis ang babae at naiwan siya sa loob.

Wala siyang pakialam sa mga tao ngayon. Ang kailangan niya ay magisip at
magpahinga.
Gulong gulo ang isip niya. Ayaw niyang dagdagan pa ang problema niya ngayon.

fuck!

To be continued...

--------
Umpisa pa lamang po yan sa pagbunyad sa mga nakaraan nilang dalawa. Sana nagustuhan
niyo. Dapat kahapo. Ko ito naiupload kaya lang galit si meralco kahapon kaya
blackout. So ngayon ko siya iniupload.

Maybe two or three days bago ako magpost ng ud. May pagkakabusihan lang po ako. And
i badly need to recover from this bago magend of the month.

Another... After kong isulat itong kay job. Stop muna ako sa gentleman. Si mandie
at xandrei ang isusunod ko then proceed na ulit ako. After this ang kasunod ni job
ay si lucas. Pero dahil may pending ako. Ung pending muna bago ko ipost si lucas.

yun lang po..

salamat. Keep reading enjoy.

Ai:)

=================

Chapter Twenty

Bitbit ang shoulder bag niya. Bumaba ng hagdan si Regine at saka hinanap ang anak
na hindi pa nakikita mula pa kanina. Maagang umalis si Fernan dahil may early
meeting ito na kailangan puntahan. At siya din naman. May trabaho siya ngayon.

Isa siyang Resident surgeon sa isang kilalang pribadong ospital sa Makati. Bukod
doon, may daily open clinic din siya sa ortigas at Taguig City. Nakaleave lamang
siya nang mahigit dalawang linggo dahil nga sa pagpapakasal niya.
At handa na siyang bumalik sa trabaho ngayon. Idagdag pa na marami siyang
compromise. Bumugtong hininga siya nang di makita ang anak. Galing na siya sa
entertainment room pero wala ito doon. Naguumpisa na siyang kabahan. Wala naman si
Sofia dahil nasa retreat ito.

Tumawag na din siya sa Guard House ng village para ipagbigay alam na kung makikita
ang anak niya ay sabihin agad sa kanya. Hindi naman niya matawagan si Fernan dahil
baka magalala ito. Kilala niya ang asawa. Kapag mga anak ang pinaguusapan ay takot
na takot na ito.

Napatingin siya sa kanyang relong pambisig. Quarter to nine na. My God East! Nasaan
ka ba? Hindi siya maaring umalis hangga't hindi nita nalalaman kung nasaan ang anak
niya.

Nakaupo siya sa loob ng salas ng makarinig siya ng mga tawanan. Nabosesan niya ang
anak na si East. Mabilis siyang tumayo at sinalubong ito.

Tawa ito ng tawa habang papalapit siya. East!

M-Mommy? Tanging nasabi nito. Basang basa ito ng pawis at mukhang hinihingal. Sa
kanang braso nito nakasabit ang helmet. Saan ka galing? Galit na tanong

niya.

Nagbike po kami mommy. Sabay tingin nito sa kasamang lalaki na labis niyang
kinabigla.
Ako na ang humihingi ng dispensa sayo kung nagalala ka sa kanya. I just inviting
him to join---.

She cut him off. Sa susunod. Magtatanong ka muna kung pwedeng sumama sayo ang anak
ko. Alam mo naman siguro na nagalala ako hindi ba? Malamig na sabi niya dito.
Hanggang ngayon ay naroroon pa rin ang takot sa puso niya.

Bumaling siya sa anak. And you little boy. Go upstairs and take a bath. Pawis na
pawis ka. Sinalat niya ang likod nito. May pawis nga din doon.

Tinignan siya ni east sa mga mata. Galit ka mommy? Malumanay nitong tanong sa
kanya. Para namang hinaplos ang puso niya sa nakikita niyang emosyon sa mga mata
nito. Lumuhod siya sa harapan nito at pinagpantay ang tingin nila. Hindi ako galit
anak. Nagalala lang si mommy kung nasaan ka. Hindi ka kasi nagpaalam sakin 'e.

Pero pinayagan po ako ni daddy. Bahagya siyang nagulat. Seryoso? Pinayagan ito ni
Fernan?

P-Pinayagan ka ng daddy m-mo? Naguguluhang

tanong niya. Tumango ang bata bilang sagot.

Tumingala siya kay Job na noon pala'y nakatunghay langbsa kanilang mag ina. Blanko
ang mga mata nito. Para ngang walang nakikita. Pero nang tawagin ito ni East at
nagpasalamat ang bata ay biglang pagningning ng mga mata nito.
Sunod sunod ang naging paglunok niya. Tama ito. Living with him in the same roof ay
hindi magiging madali. Dahil ngayon palang nagbabadya na sa kanya ang takot. Takot
na baka mas marami pa itong malaman na ikakasira nila.

Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay ng kanyang anak na para bang
pinoprotektahan niya ito sa kahit na sino. Miski pa sa lalaking kaharap niya.

Simundan niya ng tingin ang papalayong bata. Nang mawala na ito sa paningin niya ay
saka siya tumayo. Naroon parin si job at tahimik na nakamasid sa kanya. Hanggang sa
magsalita ito. So natupad mo na pala talaga ang mga pangarap mo.

Mabilis siyang naganggat ng tingin dito. Ayaw niyang umasa pero bakit nakakabasa
siya ng sakit at pangungulila doon? Tapos na kung ano mang nagkaroon sila. Bahagya
lang siyang tumango. Unti unti...

Nakita niyang nagiwas ito ng tingin sa kanya. Umiiyak ba ito? Hindi na tamang
magassume pa siya. May asawa na siya. Mahal siya ni Fernan. E ikaw? Mahal mo rin ba
siya?

Agad niyang iniwaksi sa isip niya ang bagay na iyon. Bakit? Narinig niyang sabi ni
Job. Mabilis siyang napatingin muli dito.

Naroon ang galit, sakit at hinanakit sa kanya. Nang makasalubong niya ang mga mata
nito. Why my dad? Bakit siya? Natahimik siya sa tanong nito. Hindi niya alam kung
paano sagutin dahil wala siyang maisip na isagot. Maya maya'y napaigik siya ng
haklitin nito ang braso niya. Si East! Is he my son? There. Para iyong bomba sa
pandinig niya. 'Wag kanang magkaila. East told me everything. Hindi niya totoong
ama si daddy. You think maloloko mo ako?
H-Hindi ko alam ang sinasa----.

Stop the bullshit regina! Sabay sigaw nito sa mukha niya. Everything about him
tells that his mine. That he's my son! The way he talks, he laugh, he smile. And
even his mannerism.

Agad na bumugso ang galit sa dibdib niya. Pagkatapos ng mahigit walong taon. Heto
ito at aangkinin ang anak niya? Iniwaksi niya ang braso at saka hinarap ito.

There's no way of hiding him the truth. There's no room for another lies again.
Your almost eight years late Stepson.Hindi na ikaw ang ama ng anak ko. Pagkasabi
niyon ay tinalikuran niya ito at saka ibinuhos ang luhang kanina pa niya
pinipigilan.

I'm sorry Son..

To be continued...

------

Ola...

Hindi ko kayo matiis kaya nagUD ako. Hehehe.. Sorry kung mabilis nalaman ni job ang
totoo ha.. Kasi naman.. May mga bagay na kahit itago natin sa napakalalim na
hukay.. Lalabas at lalabas din ang totoo.. Savi nga nila.. Blood is thicker than
water. Wlaang brotherly affection na nararamdaman si job para kay east. Instead,
iba.. Kung di lukso ng dugo..

Anyways, sa nagtatanong bakit lahat ng heroine ko ay galing sa broken family o kaya

namn ay anak sa labas.. Isa lang po maisasagot ko dyan.. May personal po akong
dahilan.

Salamat po. Enjoy.

Ai:)

=================
Chapter Twenty one

Pagal na isinandal ni Regine ang likod niya sa swivel chair matapos lumabas ng
kanyang huling pasyente. Mahigit apa't napung pasyente ang inestima niya mula pa
kaninang tanghali. Mayroon din siyang

Three hours surgical operation sa isang bata kaninang umaga. Kritikal ang kondisyon
niyon kaya tumagal sila nang ganoong katagal.

Ipinikit niya ang mga mata at saka muling bumugtong hininga. Para saan naman 'yang
bugtong hininga mo?

Mabilis na nagmulat siya ng mga mata pagkarinig sa tinig na iyon. F-Flor?

Nakita niya itong nakatayo sa bungad ng pinto. Namaywang ito sa harapan niya. The
one and only. May kilala ka pa bang ibang flor na kasing ganda ko? She joke at
herself.

Natatawang hinagod niya ng tingin ang kabuoan nito. And what are you wearing?
Ganyan ka na ba kapag luluwas ng maynila? Sabay tawa niya at mustra ditong maupo.

Niyuko nito ang sarili. Faded maong shorts n umabot lamang sa ilalim ng harapan
nito. Iyon yata ang tinatawag ng mga kababaihan na pekpek short. Habang louse T
shirt na may malaking mukha ni pooh sa bandang dibdib. Idagdag pa ang local
havaianas na suot nito. Oh! Well galing ako sa client meeting ko. Kaya naisipan
kong dalawin ka dito.

Napahawak siya sa baba niya. Client meeting.. Hmm? Na ganyan ang hitsura?

Umupo ito sa upuan at saka humalukipkip. Well, after kong imeet itong bago kong
investor natapunan ako ng isda na siyang idedeliver sa isa kong branch dito.
Pagkukwento nito.

So ikaw na rin ang delivery girl ngayon. Ayos ah! Working girl ka nga. Tudyo niya
dito. Bigla itong sumimangot.

Sira ka! Mas inuna mo pa talaga ang asarin ako kaysa ang mangamusta no? What a nice
friend? She said with full of sarcasm.
Sino ba naman kasi hindi magugulat sayo? Darating ka dito na ganyan ang hitsura
mo.. Hello Florie.. Napakalayo ng norte sa maynila. Sabay hagalpak niya. Bigla ay
nawala ang mga isipin niya dahil sa pagdating ng kaibigan niya.

May nakilala kasi akong new investor. Balak ko na kasing buksan as public
attraction ang isla na nabili ko last year. And then, dahil may sadya ako dito.
Isinakay ko na rin sa sasakyan

ko ang mga isda na siyang idedeliver sa branch namin dito. Nagkataon naman na
sumala ang pagkakabuhat ko hayun! Natapon pero konti lang naman. Sabay bungisngis
nito. Kaya naman ipinacar wash ko muna ang kotse ko. Maswerte na lang ako dahil may
dala akong extrang damit sa kotse---.

Kung hindi---hubad kang pupunta dito. Sinabayan niya ng malulutong na halakhak.

Sinimangutan naman siya nito dahil sa ginawa niya. Nagpeace sign siya dito saka ito
inengganyo magkwento ulit.

Saan mo naman nakuha yang short mo? Sigurado ako hindi sayo yan.. Di ka naman
nagsusuot ng ganyan diba? Tukoy niya sa maikling short na suot nito.

Ah ito? Kay Delaney ito. Naiwan niya siguro sa kotse ko noong minsan hiramin niya.

Tukoy nito sa nakakababatang kapatid nito. At ito namang tsinelas na ito. Nabili ko
doon sa tabing kalsada. Alangan namang sumakay ako ng dyip na yapak! Napatawa ulit
siya. Hindi niya maimagine ang mga ginawa nito.

Thanks for coming sis. Napasaya mo 'ko. Sabi niya sabay tawa.

Your welcome. Flor said while rolling her eyes. Hinaplos nito ang sariling braso.
Pakihinaan naman ng air-con. Nilalamig ako.

Nangingiting sinunod niya ito. Kung bakit naman kasi ganyan ang isinuot mo.

As if i have a choice? Alangan namang ibalandra ko ang katawan ko. Wika nito sa
kanya.
Dinampot nitonang tasa ng kape niya at saka hinigop ang laman. Oh ikaw? Anong
balita sayo? Sorry kung wala ako nung wedding mo ha.

Ngumiti lang siya. Ok lang. Alam ko naman na busy ka simula nang magfocus kana sa
pagiging entrepreneur mo.

Tumango tango ito s akanya. Si East kamusta? Namimiss na siya nila nanay. Lagi
ngang

tinatanong nila kung kailan kayo dadalaw sa bahay. Malapit sa pamilya nila ang anak
niya. Madalas kasi silang mag ina noon sa San Felipe.

Nakakatuwa naman na unti unti nang nasasanay si East dito. Actually kasundo niya
si---.

E ang asawa mo? Feeling ko kasi may hindi ka sinasabi sakin 'e. Putol nito sa iba
pa niyang sasabihin. Kilala siya ni flor. At alam niyang alam nito na may kakaiba
sa kanya. So tell me, anong mayroon?

She persuade. He's here.

Nangunot ang noo nito. Na para bang pilit inaalala kung sino ang tinutukoy niya.
You mean? The love of your---.

Anak siya ni Fernan. Nanlaki ang mga mata nito matapos niyang sabihib iyon.

Oh My God! Nakakagulat naman talaga kung malalaman mo na ganito hindi ba? Kung ito
nga gulat na gulat. H-How?

Hindi ko alam. Sa buong mga taon na nakasama ko si Fernan. Walang pagkakataon para
makilala ko ang panganay
niya. It's just a quiet surprise when after the wedding saka ko nakilala ang anak
niya. Pagkukwento niya dito. Mahirap makasama silang mag ama sa iisang bubong lalo
pa't hindi alam ni fernan ang nakaraan namin ni job. Pakiramdam ko nag----.

Tataksil ka sa kanya? Dugsong ni flor sa sinasabi niya. Nagyuko siya ng ulo. Hindi
niya kayang sabihin dito ang totoo.

Umamin ka nga sa'akin. Mahal mo pa ba 'yang gago mong ex? May bahid ng galit sa
tinig nito. Alam nito ang mga pinagdaanan niya sa mga nakalipas na taon kaya hindi
niya ito masisisi kung pati ito'y galit kay Job.

Hindi siya makatingin dito. H-Hindi naman 'yon nawala sa nakalipas na mga taon 'e.
Mahinang bulong niya.

Sabi ko na nga ba! Ipapaalala ko lang sa'yo Regina. May asawa ka nang tao. Oo't
alam ko ang dahilan mo ng pagpapakasal sa asawa mo. Pero sana wag mong makalimutan
na nakatali kana. Pagpapaalala sa kanya ng kaibigan niya. Totoo ang mga sinabi
nito. May dahilan siya. Pero natatakot siya na baka ang dahilan na 'yon ay
makalimutan niya dahil sa panibagong dahilan.

To be continued...
------

#MasMasakitMasaktanNgWalangDahilan

=================

Chapter Twenty Two

She yawned once again. She'd been reading her second book since Flor, her friend
bid goodbye. Kasama nila itong nagdinner kanina. East seems so enthusiastic of
telling his new experiences with his new school. Tanging sila lamang tatlo ang
kumain dahil wala si sofia. She's still in her retreat habang si job ay wala rin.

She grabbed her mobile phone and dialed her husband cellular number. But still,
it's out of coverage. She furrowed. When he started turning off his phone? Napuno
ng pagaalala ang puso niya. She knew Fernan. He will called incase that he wasn't
get home early or not.

Binitawan niya ang hawak na libro at saka tumayo mula sa pagkakaupo. She's sick
worried. Tinawagan niya ang sekretarya nito kanina but the secretary said that
Fernan didn't show up since morning. He didn't bother to called his department para
sabihin na hindi siya papasok.

Tulog na si East. Pagkakain ng hapunan ay nagaral ito sandali bago natulog. At siya
naman ay heto. Kinakabahan na sa pagaaala. What if, his car got Carnap? Or someone
snatched his phone that's why he can't able to communicate with her?

Oh Jesus!

She snapped herself by her thought. Ayaw niyang magisip ng mga ganoon bagay. Maybe,
Fernan doing something so important. Na hindi na nito nagawang tawagan pa siya.

Pero ganoon pa man, hindi niya pa rin mapigilang mag alala. Nagpabalik balik siya
sa pagkakatayo. Lakad dito lakad doon.

Hanggang sa nakarinig siya ng ugong ng sasakyan. She run towards

the sliding door at saka tinanaw mula sa itaas ng master bedroom ang garahe. Inisip
niya na baka si Fernan na iyon.

She grabbed her robe and tie it to her waist. Hindi na siya nagabala pang buhayin
ang mga ilaw. Mabilis siyang bumaba at sinalubong ang papabukas na pinto.

She instantly smell the alcohol as soon as the front door opened. At mula sa
liwanag na nanggagaling sa labas ay kita niya ang sumusuray na bulto ni job.
Nakasampay sa balikat nito ang isang itim na coat. His hair look so unruly.
Nakabukas na ang tatlong butones nito. Showing his massive chest hiding inside his
polo.

Tatalikuran na sana niya ito nang marinig niya ang pagbagsak ng isang bagay. Our
wedding photo! Nanlaki ang mga mata niya dahil lasug lasog ang picture frame nila
ni fernan. Marahil ay nadali nito.
Oops... Shorry. He said like he only broke a simple toy. Gusto niyang magalit sa
binata pero lasing ito. Hindi nito alam ang ginagawa.

Babalewalain na sana niya ito at hahayaan na lamang nang nakonsensya naman siya.
Kaya nilapitan niya ito at nagboluntaryo na akayin ito paakyat sa silid nito.

She suddenly felt off guard when she heard him talked. Sweetheart...

It's just almost a whisper. Pero sapat na iyon para marinig niya. And when she look
at his face. Nakapikit na ito. His eyes closed already while murmuring some
incoherent words. Pero hindi nakakaligtas sa pandinig niya ang endearment na
patuloy nitong binabanggit.

Kakaiba rin ang init na hatid nang pagkakalapit

ng mfa katawan nila. Nakasampay sa balikat niya ang isang braso nito habang ang
dalawa niyang braso ay nakaalalay sa baywang nito.

Even if he drunk, he stil smell the same. Amoy na gustong gusto niya noon pa man.
She immediately shake her head dahil sa naisip niya. She's married already. For
pete sake!

Sweetheart... Patuloy na sabi nito habang inihihiga niya sa sarili nitong kama. She
released her a deep sigh of relief when she finally settled him in his bed.

Alam niya na mahirap ang ginagawa niya. But she can't afford to leave him like
that. Kahit naman papaano pamilya na niya ito. And as his dutiful stepmother she
have to take care of her stepchildren.
Dahan dahan niyang inalis ang sapatos nito. Even his socks. When he started
unbuttoning his sleeve polo. He spoke, that's why she stopped. M-Mona.. Please.. He
sounds so pleading. Nakapikit pa rin ito. I can't.. No..

His eyes are tightly close but he continuing to speak. Napakunot noo siya. Hanggang
ngayon ba? Si mona pa rin?

Mabilis niyang pinahid ang luha at saka binitawan ang huling butones ng polo nito.
Wala nang dahilan para buksan niya ang pagpapatawad para dito. Akmang tatayo siya
mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama nang marinig niyang muli ang tinig nito.

D-don't ever come back in my life.. He said while he's sleeping. Tears flowing down
in her cheeks. Hindi naman siya bumalik diba? Nagkataon lang na pinaglaruan sila ng
panahon. I still love my sweetheart. And you can't take her place. Not now, not
ever. I love her and our s-son.

She cried silently. Was he talked to Mona this day? Was is it true? Or she's just
assuming?

Before she closes his door. Sweetheart... He called her once again.
To be continued...

-------

#DontAssumeAlwaysAsk

#KapagLasingDiRawMarunongMagsinungaling

The hardest things to do is to let go when you really wanted to stay..

P. S

Not edited.

Keep reading.

Ai:)

=================

Chapter Twenty Three

I'm sorry Mr. Medina. Hindi ko na po kayo masasamahan. Sabi niya habang inaabot
dito ang isang puting sobre na naglalaman ng huling bayad nito sa kanya.
A-Anong ibig mong sabihin? And why it's so sudden? Nagtatakang tanong ng matandang
na nasa singkenta na mahigit. Tumango siya. But---why?

B-Buntis po ako. Mahinang sabi niya. Buntis siya at iniwan siya ng ama ng anak
niya.

Pikit mata niyang pinasok ang ganitong hanapbuhay. Ang maging "Escort" ng mga
matatandang naghahanap ng panandaliang saya sa labas ng magulo nilang buhay.

Nasa huling semester siya nang makilala niya si Carla. Ito ang nagalok sa kanya

ng ganitong trabaho. Kapalit ng malaking halaga na sapat para punan ang

pangangailangan niya sa sarili at sa eskwela.

Bago niya naging kliyente itong si Mr. Medina may mga nauna na dito. Mga
Matatandang Mayaman na lulong sa Casino. Kapag tinawagan siya. Kasama siya niyon
papunta sa casino o kung hindi naman ay sa mga social function nila na hindi
mawawala ang sugal.

Pero nang makilala niya si Mr. Medina. Biyudo at may dalawang anak. Iba naman ang
set up nila. Palagi niya itong sinasamahan sa mga out of town business trip nito.
Pero tuwing week end iyon. Naging regular na customer na niya ito. Pero sa palagi
nilang pag alis. Hindi

maari na hindi niya ito sasamahang dumalaw sa asawa nito.

Para sa paningin ng ibang mga tao marumi ang uri ng trabahong mayroon siya. Pero
para sa kanya marangal ang ginagawa niya.
Masakit mang isipin pero ito ang dahilan kung bakit iniwan siya ni job at itinakwil
silang mag ina. Iniisip nito na nagbebebenta siya ng sarili para lamang kumita.
Para lamang magkalaman ang bulsa at sikmura.

Hindi siya nito binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag at sabihin dito ang totoo.
Naging sarado ang isip nito para makinig sa kanya. Para imulat ang mga mata sa
tamang dahilan. Nabulag na ito ng sariling galit para sa kanya

na kahit ang anak nila ay nadadamay.

Hija hindi mo kailangan ibalik sakin yan. You can keep it. Sabi ng matanda sa
kanya. Nahihiyang umiling siya.

Hindi na po Mr. Medina. Ayoko pong magkaroon ng utang na loob sa inyo. Deretsahang
sabi niya. Hindi niya gustong dagdagan pa ang tsismis ng ibang tao sakanya. Na
marumi siyang babae. Na pumapatol siya sa mga matatandang mayayaman.

Nagpakawala ng isang malalim na paghinga ang matanda. Okay kung ayae mo talagang
kunin ito. Just call me if you need anything. Sabay abot sa kanya ng isang tarheta.
Gusto

kitang tulungan. Wag mo sanang bigyan ng ibang kahulugan iyon.

Tipid na tumango lang siya sa matanda. Pagkaraan ng paguusap nilang iyon ay ang
pagpapaalam nito sa kanya. Sige po Mr.Medina magiingat po kayo. Inihatid niya ito
sa labas ng apartment niya at saka naman kumaway ang matanda sakanya. Simpleng
kaway lang din ang ginawa niya.
Habang papalayo ang sasakyan. Isang puting toyota corolla naman ang huminto
saharapan niya. Bumukas ang salaming bintana niyon sa backseat ng sasakyan at
sumungaw ang mukha ni mona. Ang half-sister niya. So it's true, nakikiapid ka nga

talaga sa mga mayayamang matanda. How cheap! Nakakainsulto ang tingin nito. Mga
tingin na mula ulo hanggang paa. No wonder naisipan ka na talagang iwan ng
boyfriend mo. Nanguuyam na sbi nito.

Mahal niya ang tatay nila. At hindi niya gustong makipag away dito dahil alam
niyang kung buhay ang ama nila ay hindu nito magugustuhan iyon. Kaya huminga siya
ng malalim upang pigilan ang galit na umaahon sa kanya. Kung wala ka nang ibang
sasabihin papasok na ko sa loob.

Tinalikuran niya ito. Ngunit di pa siya nakakahakbang papalayo nang muling magslita
ito. I hate you Regine. Sana tatandaan mo 'yan palagi. That even in your dreams ay
maaalala mo kung paano mo sinira ang pamilya namin. And i wish all the pain coming
in your way. I hate you...

Pinahid lang niya ang luhang siyang tumulo sa mga mata niya. Di na niya ito
hinarap. Tanggap niya na galit na galit ito sa knya. At alam niyang hindi siya nito
mapapatawad. Pero wala itong ideya kung gaano kasakit s akanya ang lahat. Hindi
ba't parang sobra sobra naman ang balik s akanya. Siya na nawalan ng ama, nawalan
ng ina, nabuntis ng maaga at iniwanan ng ama ng kanyang dinadala?

Hindi ba't sobra sobra na yan? Karma pa ba ang tawag d'yan o sumpa?
To be continued...

=================

Chapter Twenty four

Naiwan magisa sa hapag si job nang maulingan niya ang mga yabag ng paa papalabas ng
bahay. Kasunod niyon ay ang tunog ng mga gulong ng maleta. He smirked. Alam niya
kung ano at para saan iyon. Nalaman niya na kakauwi lang kany kanyang magaling na
ama kaninang madaling araw. At mula kay Sofia nalaman niya na aalis ito papuntang
Cambodia para daw sa business conference nito. As if he care?

Ipinagpatuloy niya ang pagkain hanggang sa maulingan niya ang boses ni regine.
Nagpapaalam ito sa ama niya. Dali dali niyang pinunasan ang gilid ng labi at saka
tumayo mula sa hapag.

Alam niyang hindi siya nanaginip kagabi. Hanggang ngayon ay nararamdaman parin ng
katawan niya ang yakap ni regine sa kanya. Alam niyang hindi siya nanaginip kahit
pa sabihin lasing na lasing siya.

Mahal pa rin kita Job. Please come back to me. Tatlong beses siyang umiling. Mona
standing in front of him. Nagmamakaawa. Dumating ito sa mismong opisina niya nang
walang pasabi. No.. Mona.. Don't love me... Because I can't ---love you back.

Umpisa pa lamang noon, nilinaw niya dito na wala silang relasyon. She's the

one who assumed. She's the one who put a name between their relationship. Is it
because of Regine? Do you still love her? Bakas sa mukha nito ang galit. Answer me!
Siya pa rin ba? Kahit ba paulit ulit ka lang niyang niloko? Siya pa rin? Tanga ka
na job kung ganoon.

Wala siyang mahagilap na sasabihin. Tama ito. Tanga na siya. At nagpapakatanga siya
hanggang ngayon. Noon, kulang nalang isumpa niya ang babae. Ano't heto siya ngayon
at galit na galit sa sarili niya dahil hinayaan niyang mapalayo ito s akanya. At
makuha ng iba.

Tanga nga siguro siya. don't ever come back in my life.. Sabi niya dito. Pain and
hatred are dancing

in her eyes. Ang mga labi nito ay mariing tumikom. He know how he hurt her. Pero
nagsasabi lang siya ng totoo. And he will rather hurt her than lied to her. I still
love my sweetheart. And you can't take her place. Not now, not ever. I love her and
our s-son. There, he said already. Anak niya. Alam niyang anak niya si East. Hindi
pa naman siguro huli ang lahat para bawiin niya ang kanyang magina.

I hate you.. She said. And she slapped him in his face. I know.. I know..

Gusto niyang ibalibag sa pader ang ama at paputukin ang nguso nito dahil sa
ginawang paghalik nito sa labi ni Regine.

Fuck! He murmurs. What's wrong with him? Desiring his father's new wife are
definitely a big X. Humiwalay lang ng yakap sa isa't isa ang dalawa ng bumukas ang
back seat ng sasakyang kotse ng kanyang ama papuntang airport.
Kumaway pa ang madrasta niya bago naglakad papasok ng bahay. Madilim ang mukha na
sinalubong niya ito. Kung noong nakakaraan ay nakikitaan niya ito ng takot kapag
nakikita siya. Iba na ngayon. Her blank cold look makes his heart ripped into two.
Lalampasan sana siya nito ng hagipin niya ang kaliwang braso nito.

We're alone. Sabi niya dito. Pero nanatiling deretso ang tingin nito. Bitiwan mo
'ko. malamig nitong sabi. Pero hindi niya sinunod. Bagkus ay hinigpitan pa niya.

Doon na ito pumiksi. Kapag sinabi kong bitawan mo ako. Bitiwan mo! Matuto kang
sumunod! madiing salitang sabi nito sa kanya. Ngumisi siya.

So, you acting like that because of what happened days ago.. C'mon Regi----. Hindi
pa niya natatapos ang sasabihin nang lumapat ang palad nito sa pisngi niya.

It's StepMom to you, stepson! Matuto kang rumespeto! Galit na sabi nito sa kanya.
Pagkatapos niyon ay. Mabilis siya nitong tinalikuran at lumayo sa kanya.

What was that? Sinampal ba talaga siya nito? He can't help but he smile. So his old
sweetheart are really back!

Step one Job!

To be continued...

------
#KapagWalaAngPusaNaglalaroAngMgaDaga

#JobAndReg

=================

Chapter Twenty five

Namimilipit na bumalik sa pagkakahiga si Regine. Pinagpapawisan din siya ng malapot

at malamig. Masakit ang balakang niya at inis na inis siya. What's new? Ganito
naman talaga siya kapag may dysmenorrhea siya. And it pained her even more.

Mabilis niyang kinuha ang hot compress malapit sa kanya. Napapahiyaw siya sa sakit.
Pakirdam niya ay pinupunit ang pagkababae niya sa tuwing kikirot iyon.

Kanina lang naman ito nagsimula. Bago pa man umalis si fernan kanina ay sumasakit
na ang puson niya. Ayaw sana nitong umalis dahil mukhang masama talaga ang
pakiramdam niya pero pinilit niya ito. Ipinaliwanag na lamang niya na simpleng
menstruation lang ito.

And she's a doctor for God sake! Dapat ay bihasa na siya sa ganitong panahon.
Ipinikit niyang mabuti ang mga mata. Baka kapag nakatulog siya ay maibsan ang sakit
niyon.

Nagising si Regine nang maramdaman niya ang lamig ng paligid. She pulled up her
blanket and cover herself. Parang ang sarap sarap pa matulog. Matulog? Anong oras
na ba? Tuluyan niyang iminulat ang mga mata at saka nakita ang madili na paligid.
Gabi na? Mabilis niyang inaninag ang oras. Six o'clock ng hapon.
Literal na madilim ang paligid dahil umuulan. Madilim ang kalangitan. Kaya pala
ganoon nalang kalamig dahil naulan pala. Dahan dahan siyang bumangon at saka
nilapitan ang sliding door. Isinara niya iyon at saka nagpasyang lumabas na ng
silid. Baka nagaalala na ang anak niya kung bakit di na siya lumabas ng kwarto.

Natatandaan niya na nakatulog siya pagkaalis ni fernan. Masakit

kasi ang puson niya. Kung ganoon, napakahaba pala ng naitulog niya. Nagpalit siya
ng damit. Isang pajama pants at pinarisan niya ng Isang T-shirt at saka pinatungan
ng jacket. Mahina siya sa lamig. Kapag sobrang malamig nangingig ang mga buto niya.
Namana daw niya 'yon sa kanyang lola sabi ng kanyang ina noon.

Kaya mas okay sa kanya ang summer season kaysa ang tag lamig. Bumaba siya sa unang
palapag ng bahay. Nasa bungad pa lamang ng hagdan ay dinig na dinig na niya ang
masayang tinig ni East. Nagmumula iyon sa kusina kaya sinundan niya.

Laking gulat niya nang makita niyang nakaupo ito sa kandungan ni job at saka
kumakain ng hindi niya alam kung lugaw ba iyon o ano. Mabango kasi ang naaamoy
niya.

Parang tinambol ang dibdib niya dahil sa kanyang nakikita. East smile never fade
everytime that job cracked a joke. Aliw na aliw sa pakikinig ang anak niya habang
si job naman ay hindi mapatid ang ngiti.
They're actually a picture of a perfect father and son figure. Sinusubuan ni east
si job habang tawa ng tawa. Your too late job..

Pinigilan niya ang pagtulo ng luhang nagbabadya na lumabas. Wala na siyang dapat
panghinayangan. Nariyan na si fernan. Ito ang pumuno ng pangangailangan ng apo nito
sa kanyang anak.

Mommy! Bahagya siyang napaigtad nang marinig niya ang tinig ni east. Mabilis itonf
bumaba sa kandungan ni job at patakbong lumapit sa kanya. Wala ka nang sakit

mommy? Puno ng pagaalalang tanong nito.

Nginitian niya ito. Paano mo nasabing may sakit si mommy? Pinilit niyang maging
normal ang kanyang tinig.

Sabi po kasi ni tatay job may sakit po kayo. He sneak inside your room mom. Tapos
sabi niya may sakit ka daw. Napasinghap siya sa sinabi ng anak nya. Hindi ang
kaalamang pumasok sa kwarto nilang mag asawa si job ang nagpagulat sa kanya. Kung
hindi ang tawag dito ni east. Tatay.

Pero parang hindi naman napansin ng bata ang pagkagulat niya. It's like that, its
normal to him na tawaging tatay si job. Nang tignan niya ang binata ay kay east
lang ito nakatingin. Hindi sa kanya.

T-Tatay? Nauutal niyang tanong. Opo. Sabi po ni tatay job. Tatay daw po itawag ko
sa kanya. Tutal kasing pogi ko daw po iyon anak niya'e. See mommy? May tatay na ko.
Hindi niya kayang sirain ang ngting nakaukit sa mga labi ng anak niya.
Kasinungalingan man o hindi. Hindi niya kayang saktan ito. Nagpatianod siya ng
hilahin siya nito sa kamay at paupuin siya sa upuan na katabi ng inuupuan ni job.
Tapos ay bumalik ito sa kandungan ni job. 'Tay ang sarap po talaga ng aroz caldo
niyo. Paborito ko po ito 'e. Di ba mommy? Sabay baling ng kanyang anak sa kanya.

A-Ah.. O-Oo. She felt coldness. Pinapawisan na namn siya ng malamig.

Are you okay? Narinig niyang sabi ni job. Tinanguan lamang niya ito at saka siya
tumitig mabuti sa pagkaing nasa harapan niya.

Aroz caldo...
To be continued...

=================

Chapter Twenty Six

Paborito niya ang aroz caldo. Madalas kapag magkikita sila ni job ay may dala itong
aroz caldo para sa kanya. Sinong hindi maniniwala, first date nila noon. Sa
karinderya ni aling marta sila kumain. Karinderya ng nanay ni Flor. At ang main
course nila? Aroz caldo at tokwa't baboy!

Tawa ng tawa si regine habang naktingin kay job. Pilit nitong nilulunok ang
trapilya o mas kilalang "bituka ng baboy" na sahog sa aroz caldo. Ito ang first
date nila sa first monthsary nila.

I can't believe that you actually love to eat this kind of food. Sabi ni job habang
may laman ang bibig. Pinanindigan nito ang sinabi nitong "Kung saan mo gusto doon
tayo". Kaya naman heto siya at mamatay matay na sa kakatawa. Gagawin talaga nito
lahat masunod lang ang gusto niya.

Ngayon alam mo na. At saka mas masarap kumain dito. Masarap kasi magluto si aling
marta. Nakangiting sabi niya sa binata. Tumango ito sa kanya.

Pag aaralan kong lutuin ito. Para naman mapurga ka sa aroz caldo. Sinabayan nito ng
tawa ang sariling biro. Hinampas niya ito sa braso.
Ang sama mo! Hindi iyon mangyayari dahil paborito ko ito! Nagpeace sign ito sa
kanya at saka hinawakan ang isa niyang kamay. Pag aaralan ko ang lahat ng
nagpapasaya sayo kasi

mahal kita.

Mommy? Mommy? Masarap di po ba? Luto po iyan ni tatay. Halos mabulunan siya sa
sinabi ni East. Naging maagap naman si job at inabutan siya nito ng tubig.

Hey! Here.. Sabay inom niya. Lumapat ang palad nito sa likod niya at hinaplos
haplos iyon. Pamilyar na init ang nanulay sa kalamnan niya. Init na ito lang ang
nakakapagbigay sa kanya.

Napansin niya ang pagiging madaldal ni East. Hindi ito ganito kapag kasama nila si
fernan. Oo at masaya ito kapag kasama nila ang daddy nito. Pero hindi ganitong
kasaya.

Ngayon alm na niya kung kanino ito nagmana. Ganyan din si job noon. Madaldal ito
kapag sila lan dalawa ang magkasama. Pero kapag ibang tao. He's a man of a few
words.
Sana lang kaya niyang aminin kay East ang totoo. Bata pa ito. Maguguluhan lang ang
isip niya kapag sinabi niya dito na ama nito si job. Baka maging maging mahirap
para dito.

Tanging ito lng ang kaisa isang tao na ayaw niyang masaktan. Masaktan na siya wag
lng ang anak niya.

Muli siyang napasulyap sa dalawang lalaking. Masayang nagkukwentuhan. So what about

this Sunday?

Talaga po? Tuwang tuwang tanong ni East. Yup! Available na ang camping site na
sinasabi ko sayo. And i booked for us.

Wow! Excited na po ako. Ikaw po ba mommy

sasama ka? Baling ni east sa kanya. Wala siyang alam sapinaguusapan ng dalawa.

H-Ha?

Magkacamping po kami ni tatay. Sumama ka po mommy. Camping? May plano sila ng di

niya alam? Ano ito?

Naningkit ang mga matang tumingin siya kay job. She send him a message through her
eyes. Little Man. Doon ka muna sa labas. Maguusap lang kami ng mommy mo. Pakiusap
nito sa bata.

Okay po. Umalis sa kandungan nito si East at saka lumabas ng kusina.

Binaba niya ang hawak na kutsara at saka hinarap ito. Nagdedesisyon ka para sa anak
ko? Deretsahang sabi niya.

Anak natin Regine. Anak natin. Pagtatama nito sa sinabi niya.

Anak ko lang siya job. Hindi mo siya anak. At wala kang karapatang angkinin siya
dahil umpisa pa lang itinakwil mo na siya. Hindi na niya napigilan ang pagbugso ng
galit niya. Inipon niya ito sa napakatagal na panahon.

I'm sorry. I'm sorry kung iniwan kita. Kung pinabayaan kita. I'm sorry kung----.
Hindi nabubura ng sorry ang lahat job. Hindi kayang burahin ng isang sorry lang ang
isang pagkakamali. You owe him a eight years apology. Sana naisip mo yan noon pa.
When times na wala akong makapitan. Na ikaw ang hinahanap ko. Na ikaw ang
hinihintay ko. Hindi naman ang pagkakamali ay parang aroz caldo na kapag lumamig ay
pwedeng imicrowave para uminit at makain ulit. Hindi unlimited ang sorry sa
dictionary. Kaya wag mo sanang ulit ulitin. Lumuluhang tinalikuran niya ito. Bakit
ang skit sakit sa kanya ang sabihing wala na itong karapatan kay East? Bakit mas
nasasaktan siya ngayon kompara noon?

Kasi mahal mo pa siya?

To be continued...

#ArozCaldoNaMayItlog
Kapag ang itlog ng aroz caldo ay basag. Malamang beginner ang naglaga nan.
Hahahaha.

=================

Chapter Twenty Seven

Walang nagawa si Regine kung hindi ang pumayag sa gusto ni East. Ang camping. Dahil
nakaplano sila ng two nights and three days. Hindi niya kaya na malayo sa anak niya
kaya pati siya ay sumama na rin. Tanging sila lamang tatlo ang aalis.

Sakay silang mag ina sa sasakyan ni Job. Siya na nakaupo sa passenger seat habang
nasa back seat naman si East. Walang nagtatangkang magsalita sa kanilang dalawa.
Nanatiling deretso sa daan ang mga mata niya. They're now heading to South.

Maaga siyang gumising dahil katabi niyang natulog si East. Naghanda silang mag ina
ng gamit na dadalhin niya. Her son is really excited. Halata iyon sa bawat kilos at
galaw nito. Noon kapag mamamasyal sila ni fernan at kasama ito. Hindi ito ganoon
kasaya. Iba ang sayang nakikita niya sa mga mata nito ngayon.

Wow! Narinig niyang namamanghang bulaslas ni East nang makita nito ang malalaking
alon sa dagat na humahampas sa baybayin. The road is nearby the sea. Tatay look!
Ang daming rowing boat. Tawag nito kay job na nakatingin sa daan. Kung banggitin ni
east ang salitang tatay tila ba sanay na sanay na ito. Na komportable na ito.

Ang dami nila diba? Masayang tanong ni job sa bata.

Opo.. Makikita po ba natin ito doon sa pupuntahan natin? He curiously asked. East
is a nature lover. Noon pa man mahilig na ito magtanim. Magbungkal ng lupa. Kaya
hindi na siya nagtataka na camping

ang gusto nitong gawin.

Tatay stop! Stop the car 'tay! Biglang utos ng bata kay job. Napapreno naman bigla
si job.

East! Bulaslas niya. Don't do that again! Nasa gitna tayo ng daan. Pagalit na sabi
niya sa bata.

It's okay. Wala naman tayong kasalubong. Sabat ni job. Tinignan lang niya ito ng
masama.

I'm sorry mom. Sabi naman ni East. This is how she raised her son. Ang humingiito
ng tawad agad kapag nagkamali. Mom? Can you take those a picture? Sabay turo nito
sa mga puting ibon na nakadapo sa isang balsa.

Tumango naman siya. Pero nagaalangan siyang kuhanan ito sapagkat di dahil di siya
makakuha ng tamang anggulo kung di nakatapat kay job ang subject na gusto ni east
na kunan niya. C'mon mommy! Please...
Bahala na..kinunan na lang niya ng litrato kahit na naroon ang binata. Hindi naman
niya maaaring paaalisin ito. So technically, si dapat ang mag aadjust.

Nakatayo lang sa isang tabi si Regine habang pinapanood ang dalawang lalaki upang
itayo ang tent na gagamitin nila. Bukod sa kanilang tatlo, may camping tourist din
sa ibang parte ng bundok. Iba nga lang sa pwesto nila dahil napapalibutan sila nang
mayayabong na puno. Medyo natatakot siya. What if there's a wild animal here? At
lapain siya?

Don't worry walang mababangis

na hayop dito. Narinig niyang sabi ni job na ngayon ay nasa tabi na pala niya. Ang
tent na kanina ay pinagtutulungan ng dalwa ngayon ay tapos na.

He read my mind? She asked herself. Nasaan ang anak ko? Instead, she ask. Ayaw
niyang intindihin ang presensya nito. Dahil aaminin niya, sa tuwing magkakaroon ito
ng pagkakataon na kausapin siya may kakaiba laging siyang nararamdaman. At hindu
niya gusto ang bagay na iyon dahil ayaw niyang magtaksil sa asawa niya.

He's inside our tent. She heard him said. Napapikit siya dahil sa tinig nito. He's
never change. As if it's always bring her some tingling sensation through her
veins. Haven't she mentioned before that Job is very good in singing? Oh yes! He
sing kundiman noong nanliligaw pa siya sayo. Funny him! Her inner self laugh again.
Isa yata 'yon sa namana ni east dito. Her son loves to sing---inside the bathroom.
Your smiling. Napatid ang ngiti niya nang marinig muli ang tinig ni job. Nakatingin
pala ito sa kanya. At titig na titig. Sana palagi kang ganyan. Happy.

She gulped. Kailangan niyang rendahan ang puso niya. Dahil si job ay parang isang
bagyo. Darating sa buhay mo at mananalanta bago umalis. At Sana dumistansya ka din
sakin. May asawa na kong tao. At tatay mo pa. Nakita niya ang pagtiim bagang nito.

Nakita niya ang pagtakbo ni east papalapit sa kanila kaya sinalubong na niya ito.
Pero bago siya tuluyang makalapit sa bata. Nagsalitang muli si job. Kahit pa ama ko
ang pinakasalan mo. I'll take you back. Kayo ng anak ko!

To be continued...
-------

#MasarapMagCampingSaMaitimNaGubat

#SoonWest

#BubuuinNatinSiWest

Naiisip ko na ung pangalan ng kapatid ni east.. Si west lee hahaha.. Havey na

naman.

=================

Chapter Twenty Eight

Courtesy of their camping coordinator, they walked to the nearest falls para daw sa
bonfire party. From the site, job carried East to his arm at saka siya inalalayan
sa paglalakad through his free arm. She don't like the inch of distance they have
but honestly, she's a little afraid to her surroundings. Oo laking probinsya siya,
pero hindi siya sanay maglakad sa gubat na ang tanging tanglaw lang ay ang liwanag
ng buwan at ang torch light na hawak ng camping leader nila.

She yelled at herself nang biglang may dumapong nakakapanlambot na bagay sa binti
niya. Nagingaagap naman si Job upang alalayan siya. Hey! Relax! Damo lang 'yon. I
told you not to wear a short but you insist. May bahid ng galit sa tono nito nang
banggitin nito ang tungkol sa suot niyang pang ibaba.

Maybe, he's right. Who in the right mind na magsuot ng crop maong short sa loob ng
gubat? At sa kalagitnaan pa ng gabi? Siya siguro. Napakapit na lamang siya sa braso
ni job habang naglalakad sila.
She heard a splashing sound when her son wiggle. Yehey! Nasa falls na tayo.
Excitement filled in him. Bumaba ito sa pagkakakarga ni job at naunang naglakad sa
kanila. Hey! East! Careful.. Madilim..

It's okay.. Our son know his way. Sambit ni job sa kanya at saka hinawakan ang
isang palad niya. She suddenly get froze when she feel his warm palm holding her.
Mabilis na

lumipad ang mata niya doon. He's holding her hands as if he own it. As if he have
it. As if----they haven't fight over dinner a while ago. As if they're not in the
situation wherein all of those are forbidden.

Aalisin niya sana ang kamay nito s akanya nang maalala niya ang paguusap nila
kanina.

Three days only. Please... Tatlong araw lang.. Hindi ko hinihiling na ikaw at ako
na ulit. Dahil alam kong hindi na pwede.. But please, just for three days.. Let's
give our family to have a best memories.. Ikaw, ako at ang anak natin.. He said
while looking at her eyes. Hindi ito tama. Mali ang hinihiling nito. Pagtataksil
kay fernan ang gagawin niya. But hell! She will go crazy kung hindi siya sasang
ayon sa hinihiling nito.

She spat herself. Three days lang regina. Give it a try. Just a little try.
Tumingala siya para ibalik ang luha na gustong maglandas sa pisngi niya.

She carefully removed her wedding

ring using her own fingers. At saka niya iyon isinilid sa bulsa ng maong short
niya. What ever may happen after this, haharapin niya. Dahil gusto rin niya ito,
his idea of having a sweet memories in a short span of time. Dito sa lugar kung
saan nasa kabilang dako ang orasan. Kakalimutan na muna niya pansamantala ang
lahat.
Without looking at him. She intertwined her fingers to him. At saka hinigpitan
iyon. Naramdaman niya ang paghinto nito pero hindi siya nagpatinag. Her lost before
wouldn't be written in a new chapter of her life. Kay East. Gusto niyang naramdaman
ng anak niya ang totoong pamilya. Kaya ibibigay niya iyon kahit ang kapalit ay ang
pagtataksil sa asawa niya.

She amazed when she learned that some of the groups who attend the bonfire party ay
mga mag asawa o kaya naman ay buong pamilya. May mga magkasintahan din. East
already mingle to his newly found friends. Anak ng isa sa mga nasa camping. It's
obviously that her son is enjoying every minute of their night.

Nasa gitna sila ng bonfire while exchanging some conversation to others. Nakasandal
siya sa dibdib ni job habang nakaakbay ito sa kanya. Nasa ganoon silang posisyon
nang may isang magkapareha ang lumapit sa kanila.

Reg? Is that really you? Through the ray of lights coming from the sky at sa
liwanag ng bonfire inaninag niya mabuti ang mukha ng lumapit. Hindi mo ba ako
naaalala? Coby. Coby Diaz. Pagpapakilala nito sa sarili. Inalala niya ang pangalan
nito.

Nanlaki ang mata niya nang makilala ito. Oh my God! Hello coby!

Ang laki na ng pinagbago mo.

Miski si job ay napatingin din. Gumawi naman ang mga mata niya sa kaakbay nitong
babae. Kilala kita.. Nagyuko ng ulo ang babae. Saka niya nakumpirma kung sino ito.
Ito ang nanggulo noon sa kanya at ipinahiya siya. The one who accused her as a
boyfriend stealer whore. My wife Elisse. Sabi ni coby. Elisse siya si Regine. Yung
babaing sinasabi ko sayo na tumulong sakin noon.

I know her. Nagkakilala na kami noon. Mamilog ang mga mata ni coby.
She's the one who ruined my wife eight years ago. Sa isang fast-food restaurant.
Your wife accused her something. Natigilan siya sa mga sinabi ni job. Bahagyang
namilog ang mga mata niya.

I-Im sorry Regine. Selos na selos lang naman ako noon. Im sorry talaga. She looks
so sincere. Matagal na iyon, nakalipas na kaya wala siyang karapatang ipagdamot
dito ang kapatawaran niya. Besides, mukhang happily married naman na ito.

Nginitian niya ito bilang ganti. I never believed na kayo pa rin pala sa bandang
huli. Sabi ni coby pero kay job nakatingin. Your lucky to have her. Lagi ka niyang
ikinukwento noon sakin. She's a gem.

Namula siay sa mga isinisiwalat ni coby tungkol sanakaraan. At hindi niya man lang
mapigilan ito. Ang asawa naman nito ay tila kilig na kilig pa. She loves you..
Kitang kita sa mga mata niya. Coby continue.

I know.. I know.. Job said while looking in her very own eyes. Suddenly the stars
fell down from the skies.

To be continued...

=================
Chapter Twenty Nine

Regine almost lost her breath when she felt something cold down to her center. Mga
hangin na dumadampi doon. Maya maya'y napalitan iyon ng kakaibang haplos ng hangin.
Mainit.

She catch her breath once again and whimpered softly. God! Ano bang nangyayari sa
kanya? Bahagya siyang napaigtad nang makaramdam siya ng kung anong bagay na
dumadampi doon.

Saka lang nagmulat siya ng mga mata. And her eyes grew bigger when she saw job.
Doing some blow job!

Oh! Jesus! Nanginig ang binti niya ang patigasin nito ang dila at saka ipinasok sa
butas ng pagkababae niya. J-Job! What are you d-doing?

Mabilis niyang nilingon ang anak nila. Nakatalikod ito sa parte nila at tulog na
tulog. Thanks God! Pero ang bantay salakay nitong ama ay patuloy na sinusuyod ang
sarili niyang yungib. So wet.. Bulong nito sa pagitan ng pagsipsip sa kanya. Halos
mawalan siya ng ulirat dahil sa ginagawa nito. No man have ever felt her like this.
Ang angkin ang bawat parte niya ng walang pagaalinlangan.

She sucked her breath when job inserted his two fingers inside her wet core while
his tongue playing her clitoris. Oohh! Pinipigilan niyang ilabas ang matinding
ungol niya sa takot na baka magising ang anak nila.

He thrusts his fingers deeper and triple it inside. Even if you gave birth
already.. Why you still tight? He asked while sucking her flesh.
Because i haven't try to get

intimate with other man rather than you. Idiot! Gusto niyang isigaw iyon sa mukha
nito pero wala siyang lakas. Tila ba hinihigop nito ang buong lakas niya.

Mula sa kaibuturan ng pagkababae niya. May nagbabadyang init ang nais lumabas. Ooh!
I'm.. I'm cumming..

Cum in my mouth sweetheart. Job said. He persuade her. In another thrust of his
fingers. She cum hard. Nanginig ang balakang at binti niya. Her orgasm never
stopped there. Because job licked it all as if he is a butterfly who afraid to lost
all her nectar.

Gumapang ito sa ibabaw niya at saka inangkin ang kanyang labi. She moaned between
their kisses when Job hands started to roomed her body. Gusto niya itong pigilan di
dahil mali ito kung hindi dahil sa takot na baka magising ang anak nila.

J-Job stop! Tanging nasambit niya when he finally sucked her tongue. Naiwan sa loob
ng labi nila ang bawat sasabihin niya.

Hus tongue expertly snake it inside. Ang isang palad naman nito ay malayang
humahaplos at pumipisil sa dibdib niya. You want more? Tanong nito ng pakawalan ang
labi niya. Sa tindi ng halikan nila. Hindi na siya magtataka kung mamamaga iyon
bukas ng umaga.
Without any inhibition, she nodded. Aaminin niya, she wants everything about him.
More of him. She wants to feel his hard cock inside her wet core. She want it
again.

Itinapon niya ang lahat ng kanyang pangamba at pag aalinlangan. Gusto niyang
maramdaman ito kahit ngayong gabi lang. Aalis muna siya sa mundong bawal ang kahit
titigan siya nito.

Bahagya lang nitong

binuksan ang butones ng damit na suot niya para lamang sumungaw ang dibdib niya. He
sucked it like a baby. Hunger for breast milk. Ginagat kagat din nito ang nipple
niya. She even control her moans dahil baka may makarinig sa kanila.

Ooohh! I like it.. Daing niya ng bahagya nitong lapirutin ang isang utong niya.

Pakiramdam niya nangangapal ang mga utong niya dahil sa ginawang pagsipsip at
pagkagat ni job doon. His tongue is a sinner. Lahat ng daanan ng dila nito'y parang
sinisindihang baga.

Maya maya'y napalitan na ang posisyon nito. Humiga ito sa tabi niya at inilapat ang
harapan sa likod niya. He massaged her breasts while grinding his hips faster.
Nappaungol siya dahil sa ginagawa nito. You like spooning? His voice sounds so
seductive. Very manly yet so sensual.

Darang na darang na siya sa apoy na ito ang nagsimula. Tumango siya. Ramdam na
ramdam niya ang namumukol na pagkalalaki nito sa bandang pang upo niya. Parang bato
iyon sa tigas. And she also felt her soaking wet core. Para namang alam na alam
nito ang nangyayari sa katawan niya kaya mabilis na naglandas ang isang kamay nito
sa sentro ng pagkababae niya at kinapa iyon.

He pinched it. Oohh.. Ang sarap! Nakikiliti siya pero nakakapagpadagdag pa iyon sa
init na hatid sa kanya.

Nakagat niya ang pang ibabang labi nang sa wakas ay dahan dahang pumasok ang
malaki, mataba at mahaba nitong pagkalalaki. Parang pakiramdam niya ay
nadevirginize siya. Mahigpit siyang napakapit sa braso nito na nakapulupot sa
baywang niya dahil sa hapdi ng pagpasok nito. I'm sorry sweetheart.. He planted a
soft kisses all over her face.

Hindi muna ito gumalaw at hinayaan lamang na manatili ito sa loob niya. Kailan ba
huling naramdaman niya ito? Fuck! It's already eight years ago. Can i move now?
Bulong nito sa kanya.

Yes.. Go---on. He move his hips slowly. Wari'y tinatantiya ang kasikipan niya. Maya
maya'y bumilis na rin ito. He pumped behind her as if he was in the battlefield of
race. He thrusts deeper into her wet pussy. He thrusts his huge cock faster. Na
halos yanigin ang buong sistema niya. Hanggang sa sinabayan na rin niya ang mga
galaw nito. Good thing na hindi nagigising ang anak nila. He's still sleeping
peacefully.
Ooohhh.. She heard him groaned when she wiggled her butt cheeks. Itinaas nito ang
isa niyang binti upang mas bumuka pa ang pagkababae niya.

Whatever may happen after this night? Wala siyang pakialam. All that matter now ay
siya, ito at ang anak nila. Saka na niya iisipin ang consequences nito kapag naroon
na siya.

She crossed the bridge when he get there. Sa ngayon, she let her happiness be their
happiness.

To be continued...

------------
#MasarapAngCampingSaGubat

#KapagTulogAngBataNaglalaroAngMgaMatanda

hehehe.. sorry po kung yan lang kinaya ko.. lame.

P. S

Not edited

=================

Chapter Thirty

Regine woke up feeling sore and tired. Parang ayaw niyang bumangon at mas gusto
niyang manatiling nababalot ng kumot. And speaking of kumot, mabilis siyang
nagmulat muli ng mga mata.

Bahagyang iniangat ang kumot. Nakadamit na siya. Nakazipper na rin ang jacket na
suot niya kagabi. Kaya pala parang gusto pa niyang matulog. Kinapa niya ang tabi
niya. It's empty.

No Job and no east except her. Nasaan ang mag ama niya? Kahit masakit ang buong
katawan niya partikular na ang nasa gitnang hita niya, she forced herself to get
off the bed.

Mula sa siwang ng tent nila, pumapasok doon ang init ng araw mula sa labas. Malinaw
sa kanya ang nangyari kagabi. At wala siyang pinagsisihan doon. Job claimed her not
just once but two or thrice.

Makailang ulit siyang inangkin nito. Paulit ulit. Hanggang sa ang mga katawan na
rin nila ang sumuko. Kusa niyang muling ipinagkaloob dito ang lahat. And she never
regretted. Mali man ito sa mga mata ng ibang tao. At least sa kanya, ito ang tama.
Imoral man ito sa mata ng iba. At least sa kanya, malinis siya.

Saka sumagi si fernan sa isip niya. Now that she confirmed how important Job inbher
life. Mukhang tamang aminin na niya kay fernan ang totoo. That the man she used to
tell him is his son. Malaki ang utang na loob niya sa asawa niya. He fed her, send
her in school at ang higit sa lahat. Ito ang nagligtas sa kanya sa kahihiyan noon.

Siguro maiintindihan siya nito kung hihilingin na niya ang kalayaan niya. Nilang
mag ina. She know that this is absurd pero hindi niya ito maaring habambuhay na
pagtaksilan. Masasaktan lang ito.

Buo na ang desisyon niya. As soon as they get back to manila. She will talk to her
husband. Aaminin niya dito ang lahat. There's no more lies and pretending.

She keep on watching her son with his father grilling some fish that they caught in
the nearby lake outside the camp. Last night na nila ngayon, bukas babalik na sila
sa reyalidad.

Hinapit niya ang jacket sa katawan at saka dahan dahan na lumapit sa dalawa. The
two guys are enjoying every single second of the day. They swim, they play and they
even climb the trees. Tawa naman siya ng tawa. Seeing her son how happy he is.
Walang katumbas. Every parent like her, ay ikakataba ng puso kung makikita kung
gaano kasaya ang anak mo.

Sweetheart.. Tawag ni Job sa kanya nasa harapan na niya ito. What's wrong?

Umiling siya. Wala naman. May iniisip lang ako.

About going back to manila? He said. Pain are visible to his eyes. She saw how his
eyes turned trouble.

Niyakap niya ito. Ibinuhos niya lahat ng nais niyang sabihin sa pamamagitan ng
yakap na iyon. Na gumanti naman ito. Can i hold you like this again, kapag nasa
manila na tayo? Tanong nito. Jealousy and insecurities trapped in his voice.

You know our situation job. She said. Masakit na tumikim lang pala sila ng ligaya.
That all these things are ends in right date of expiration. That you can't taste
the sweetest joy hangga't may

mga taong masasaktan sa bawat desisyon.

But i love you. Kaya ko na kayong buhayin. I can give you the life that you been
dreaming before. Now that she's sure. Job already willing to gamble. Willing to
fight for them. Pero paano si fernan? How about him? He's been sacrifice
everything.

I know.. I know. At masaya ako. I'm happy that you finally accept our son as yours.
Noon pa man---. Naputol ang sasabihin niya nang magsalita ito.

File an annulment. File it right away. And i make sure that dad will be cooperate.
Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi nito. His eyes are serious. His lips talks
seriously.

You can't be serious? Bulaslas niya.

But he just hold her hands so tight and planted a soft kisses. I can't no longer
afford to stay you away from me. Kapag nasa manila na tayo. I'm sure that
everything will never be back to normal. Especially that you and our son are all.
Matter to me. Hindi ko kayang manahimik da isnag tabi while you still in my dad
side. So file an annulment and get married right away. He said with full of
determination. His eyes glistening with love and passion for her.

Her heart felt over flowing. Parang kahapon lang ang lahat. A rushed engagement
with him is like a dream come true on a fairy tale stories. As if she's just
sleeping in a hundred of days and wake up

wearing her own ring with his name on it.

Gusto niyang magtatalon sa tuwa. Gusto niyang isigaw sa mundo that all the pain she
felt before are all paid off. With this man with her? Walang kasing saya. But the
happiness wouldn't stay like that. She can't hurt fernan. Hindi niya kayang biglaan
gawin ito s akanya. He nothing do wrong to her. All he did is, love her. Respect
her. Take care of her. And her son.

So, where her heart if she let him feel the pain like what she felt before? He
don't deserve those. L-let's take it slow.. Please. Ayokong saktan ang daddy mo.
Sobrang bait niya. And i can't ---.

Mas masasaktan mo siya if you stay married to him when in fact you Don't love him.
Ako ang mahal mo. At ikaw nag mahal ko. He said again.

Nalilito siya. Hindi pa niya kayang magdesiyon ngayon. Everything will set in
trouble once that she choose to make a wrong decision. Hindi niya gustong suklian
ng pagtataksil si fernan despite of what he sacrificed for her. But, she let her
life living in the home of misfortune. Misfortune of everything, life and love.
Kapag naiisip niya si East. Her mind sinking in the full tank of desperation.

Meantime, she will take it slowly. Aaminin muna niya kay fernan ang lahat. And if
God let her, she will asked him a lifetime separation.

Because, she only see her life living only with the two Man. Her son and her one
true love----Job.

To be continued...

----------------

#LoveIsAKindOfPain

You will never know the rest of the story if you will stop here. Add this in your
reading list to get more updates.

Find me on facebook. So we can have a short introduction.

Only a count of days, at magpapaalam na sila sa inyo. Again, i will not post the
next series ---yet. Dahil pagkatapos po nito. I will continue writing Mandie and
xandrei Story.

Sa hinahanap ang story na yan? Please visit my orange profile and find it with the
title of Mandie Em'braces you.
Thank you gals, keep reading.

P. S

I want to give thanks to those people who keep on following my updates. Natutuwa
ako kapag binabasa ko yung mga comments niyo. And i appreciate all of it. Good or
bad. And thanks to those who give me a correction about some mistakes over my
stories. Thank you guys. You have no idea how grateful i am. Please keep on
reading. 'love you all.

Ai:)

=================

Chapter Thirty One

As soon as they are arrived to Manila. Nakatanggap siya ng tawag that her husband
will be home in two days now. Kinakabahan na siya agad. Dahil tama ang sinabi ni
job. Everything will be changed.

Pagkatapos nilang makarating gaking sa camp. She received a immediate call from the
hospital. May emergency daw siya. Dahil tawag ng serbisyo. Iniwan niya si east sa
mansion. But job offer her a drive. Hindi naman niya tinanggihan.

From the admitting section two nurses are already there para salubungin siya.
Doctora, may emegency po three years old na bata. Head injury doc. The nurse said
while reviewing her the patient chart.

Hindi na siya nakapagpaalam kay job dahil nagmamadali na siya. When she's in
service nothing can occupy her mind. Tanging ang buhay na nais lang niyang iligtas
ang naiisip niya.
Pagdating sa operating room. Two doctors are also there. The pediatrician and the
other surgeon. Unang kita pa lamang niya sa bata ay nakadama na siya ng awa. The
kid is unconscious. Nagkaroon ng internal bleeding sa loob ng skull nito so that he
needs a special operation.

It takes almost four hours before she dropped the result. Naghihintay ang kapwa
doctor niya. After monitoring his heartbeat. They prayed. Maghihintay na lamang
sila if what time he wakes up. But he's out of the danger now.

Nasa nurse station siya nang may lalaking lumapit sa kanya. Doc.. Lumingon siya
agad. Hindi ito nagiisa. May kasama ito na may katandaan na.

Yes? She politely asked.

I'm Mr. De Castro tatay po ng batang iniligtas niyo. Doc nagpapasalamat ako sa
ginawa mo. When the nurse said na your in the vacation but still you respond to our
request. Salamat. He sincerely said.

Nginitian niya ito. Obligasyon po namin na gamutin at tulungan ang mga pasyente
namin. Kaya wala pong anuman.

Tonido? Basa ng lalaking kasama nito. Noon lang niya napansin ang name plate na
nakakabit sa coat niya. Hindi pa niya napapalitan ang civil status niya sa file
record nila dito sa ospital. Nakatitig ito doon kaya nagtataka siya. Yes sir?

He narrowed his eyes. Kaano ano mo si Veronica Tonido?

Bahagya siyang nagulat sa tanong nito. She's my mother. Kilala niyo po siya?

Bigla itong ngumiti. Ikaw na ba ang anak ni Eduardo kay Veronica? Naguguluhang
tumango siya. Bakit niyo po sila kilala?

Apo ko ang batang niligtas mo. At anak ko ito. Tukoy nito sa lalaking kasama. Hindi
nga nagkamali

ng laging kwento si Eduardo tungkol sayo. Napakaganda mo nga.

Nahiya naman siya bigla sa papyri nito. I'm one of your father closest friend.
Hindi kita nakilala noon ilibing ang ama mo. Dahil sabi sa akin ni Sylvia ay nasa
America ka daw.

Umusbong ang galit sa puso niya. Hindi totoo yon. Ipinagtabuyan siya nito. Anyway,
nakuha mo na ba ang mana mo? Biglang tanong nito.

P-Po? Takang tanong niya.

Nangunot ang noo nito. Isa ako sa abogado ng ama mo. At isa ako sa umayos ng mana
niya para sayo. So have you received it already?

A-Ano pong sinasabi niyo? Ang sabi po sa akin ni tita Sylvia ay walang iniwan si
papa para sa akin. Naalala niya na kung paano siya ipingtabuyan nito noon.

Nagkaroon ng malalim na gitla sa noo nito. How old are you now hija? Biglang tanong
nito. Pero sinagot niya pa rin.

Twenty five. Bakit po ba? Naguguluhan

na niyang tanong.

Kung ganoon dapat ngayong taon mo makukuha ang buong mana mo. Sinabi ng ama mo na
sa pagedad mo ng bente cinco dapat ipagkaloob sayo iyon. Kaya nakakapagtaka na
hindi pa binabasa sayo iyon ng isa pang abogado ng iyong ama. You know what hija.
Your inheritance wouldn't be count in just one day. Were talking about here are

Billions! At masaya ako na sayo mapupunta lahat yon. Pinaghirapan iyon ng iyong ama
para sa kanila ni Veronica. Kung gayo'y dinaya siya ng madrasta niya. Inilihim nito
da kanya ang mana niya. Kung hindi nito iyon pinagdamot sa kanya. Buhay pa sana ang
kanyang ina. Kasama pa sna niya ito.

Naikuyom niya ang mga kamay. Sino po ang isa pang abogado ni papa? Gusto ko po
siyang makausap. Sandaling tumahimik ito at saka binunot ang wallet sa bulsa.

May kinuha ito doon at saka inabot s akanya. Isang tarheta. Contact him. He can
explain everything to you.

Binasa niya ang gold plated letters na nakasulat sa matigas na papel. At nang
maunawaan niya ang nakasulat. Halos panawan siya ng ulirat. At halos pangapusan
niya ng hininga.
No.. It can't be.

To be continued...

---------

#SuspenseStartsHere

Maguumpisa na ang bangungot ni Regine. And i hope and pray na sana wag madamay si
East. I love you baby boy...

=================

Chapter Thirty Two

Parang tangang nakatingin sa kawalan si Regine habang patuloy naman na dumadaloy sa

isip niya ang ilang ala ala.

Her job before. Her unexpected pregnancy. Her rushed wedding. Si job at si fernan.
Paano hindi sasakit ang ulo niya kung ang taong makakasagot ng tanong niya ay wala
dito?
Lahat naman ng iniisip niya ay impossible. Walang dahilan. At lalong hindi maari.
Nasa ganoon siyang pag iisip nang makarinig siya ng pagtatalo mula sa ibaba. Maaga
siyang umuwi pagkatapos niyang operahan ang apo ni Mr. De Castro. Isa pa pagod din
siya dahil sa naging biyahe nila nina job. Kaya mas pinili niya na dumeretso sa
bahay kaysa dumaan pa sa clinic niya.

Bumaba siya sa kama at saka isinuot ang sapin sa paa. Hinagod lang ng kamay niya
ang nagulong buhok dahil sa pagkakahiga at saka lumabas ng silid.

Nasa bukana pa lamang siya ng hagdan ngunit mas palakas ng palakas ang sigawan.
Hanggang sa naulingan niya ang tinig ni job. May kaaway ito? Takang tanong niya sa
sarili. Sino?

Dahan dahan siyang bumaba at sinundan ang mga tinig. Parang pamilyar sa kanya ang
isang boses na naririnig niya. Boses babae.

Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita si Mona. Ang half
sister niya na binabayo ang dibdib ni job.

Stop it mona! Umalis kana! Narinig niyang galit na sabi ni job dito.

Sasagot na sana ang babae kung hindi lang napagawi ang mga mata nito sa dereksyon
niya. Mabilis na umarko

ang kilay nito at tinignan siya mula ulo hanggang paa. Oh! Now i know kung bakit
napapadalas ka dito sa bahay niyo job. May atraksyon pala dito. Sabi nito na ang
pasaring ay patungkol sa kanya.

Kung noon ay nanahimik siya. Iba na ngayon. Nasa loob ito ng pamamahay niya kaya
may karapatan siyang piliin ang taong bibisita sa kanya.
Stepson.. Bakit kaya hindi mo ituro sa bisita mo ang daan palabas ng bahay? Mukhang
unexpected ang pagdating niya. Kumunot ang noo ni job dahil sa bsinabi niya at si
mona nama'y naningkit ang mga mata.

So it's true? Tama nga si mommy nang sabihin niya na you married a dirty old man
para lang umahon? How come? Oh! Don't tell me that you give him a great blow job?
Di ba doon ka magaling? Halos hindi niya masikmura ang pang iinsulto nito sa kanya.
Totoo ngang nalason na ng ina nito ang isip niya. Ano tama ako diba?

Stop it Mona! Nambabastos kana! Wala kang karapatang magsalita ng ganyan. Galit na
saway ni job dito.

Bakit totoo naman hindi ba? Taas kilay na tanong nito kay job. Suddenly her eyes
grew a little bigger when she remember something. Oh! Don't tell me na pati ikaw ay
nakikisalo sa kanya? My God! Pinangarap mo palang maging kabit!

Umalis kana dito kung may natitira ka pang respeto sa sarili mo. Malamig na sabi
niya kay Mona.

Tumawa si Mona. Mayabang kana ngayon kasi nakapag asawa ka ng ubod yaman.

Inirapan lang niya ang sinabi nito. Hangga't maaari ayaw niyang lumawak pa ang
pagtatalo nila. Kahit itinakwil siya ng mga ito itinuturing pa rin niya itong
pamilya dahil magkapatid sila sa ama.

Now i understand kung bakit hanggang ngayon ay nagpapakagago ka parin sa babaing

iyan. Sabay turo sa kanya. Malala kana.
Nagmartsa ito palabas ng bahay. Habang hinabol naman ito ng tingin ni job. Siya
nama'y tumalikod na ang dumeretso sa kusina. Malapit na ang hapunan. At nasisiguro
niyang nakahanda na ang hapag.

Narinig pa niya ang pagtawag ni job sa pangalan niya pero di niya binigyan tingin.

Papikit na siya nang makarinig siya ng tatlong sunod sunod na katok sa pinto. Ayaw

na niya sanang buksab dahil una pagod siya. Gusto na niyang magpahinga.

Kanina pagkatapos ng tahimik nilang hapunan ay inakay na nya agad si east papunta
sa silid nito at saka ito pinatulog.

At siya ay, gumayak na din. Bahagya siyang napaatras nang mapagsino ang nasa labas
ng pinto niya. Job! Gulat na bulaslas niya.

Nakatayo ito doon at halata sa mukha ang lungkot. Iniisip pa rin ba nito ang
nangyari kanina? His eyes darkened with a lot of undefined emotions. Parang pagod
na pagod ang mukha nito. Can i sleep here? Biglang tanong nito.

Nagulat naman siya sa tanong nito kaya iginala niya ang paningin sa paligid. Baka
mamaya'y may makarinig sa sinabi nito. Nasisiraan ka na ng bait? Kwarto namin ng
daddy mo ito. Ano nalang sasabihin ng mga kasambahay natin kung makikita ka nila
dito? Nagaalalang tanong niya. Nilinaw na niya dito bago sila bumalik mula sa
camping trip nila. Ayaw niya na magkaroon ng issue sa loob ng bahay dahil lang
dito.
Then sleep beside me. In my room. Walang kagatol gatol na sabi nito.pagak siyang
napatawa.

Matulog kana. Matutulog na rin ako. Awat niya dito. Tama na ang isang beses na
pagtataksil niya.

iniisip mo parin ba ang nangyari kanina? Tanong nito ang ang tinutukoy ay ang
pageeskandalo ni Mona. Sa totoo lang masyadong marami

nang gumugulo sa isip niya para alalahanin pa niya iyon. Umiling siya. So why you
avoiding me?

Siya nga ba? Iniiwasan nga ba niya ito? N-No, yes. I mean no. Magulo lang ang isip
ko. At saka nariyan na si Sofia. Ayokong mag isip siya ng ibang bagay na makkasama
sayo at sa daddy niyo sa paningin niya.

Hinawakan nito ng kamay niya. Gusto kong malaman mo na, ipapaglaban ko kayo ng anak
natin. Mahal na mahal ko kayo.

I know.. At alam mo rin ang sagot ko d'yan. Pero sa ngayon, hayaan mo muna akong
ayusin ang gulong ito s aoagitan namin ng daddy mo. I don't want him to put on a
place na kakalimutan niya na mga anak niya kayo nang dahil lang sa pagkakamali ko.
Ayokong saktan siya, si sofia at ikaw. Madamdamin niyang sabi.

We will get through this. Just trust me. Now it's end of discussion. Matutulog ka
sa kwarto ko. He said while caressing her cheek. I want to see your face every time
i open my eyes. Gusto kong makita kang nasa tabi ko bago ako matulog at sa
paggising ko.
Para siyang teenager na kinikilig sa mga sinasabi nito. She smile. Bakit ba konting
pakilig lang nito ay napapasunod na siya? Job and he's stubborn attitude.

Tama na nga ang bolahan. Tara na. Narinig pa niya ang mahinang pagtawa nito. At
saka siya inakbayan.

Matutulog lang naman silang magkatabi. Iyon ay kung magbebehave ito. But knowing
him, he always have a wicked plan inside his stubborn mind.

To be continued...
#KapagWalangBantayMayTatakas

=================

Chapter Thirty Three

Stop it Fernan! Sabay layo niya sa asawa. Bumaha ang gulat at pagtataka sa mga mata
nito.

You what? Takang tanong nito sa kanya. Umiwas siya. Kanina pa pagkarating nito'y
panay na ang yakap at halik s kanya na palagi naman niyang iniiwasan. What's wrong
with you? You acting so weird. Puna nito. And you even called me by my name?
Unbelievable! Totoo ang sinabi nito. Nanulas na lamang sa labi niya ang pagbanggit
niya sa pangalan nito. Hindi niya kasi ugali noon na tawagin itong fernan. Lagi ay
hon o honey ang siyang tawag niya dito. Pero iba ngayon. Ibang iba.

Pakiramdam niya'y may mali na. Na may hindi na tama. Dahil taksil ka! Nagtataksil
ka sa kanya! Kastigo ng isip niya sa kanya. May bahid ng katotohanan ang parteng
iyon. Kaya't hanggang maari iniiwasan niyang makasalubong ang mga mata ni job mula
pa kanina.

Hindi na niya gustong dagdagan ang guilt na nararamdaman niya. Pero may isa pa
siyang dahilan kung bakit nagiging malamig siya dito. Ikaw ang problema! Bigla
niyang sabi kay fernan. Bakit ka nagsinungaling sakin?

A-Ano bang sinasabi mo? When i lied? Naguguluhan namang tanong nito sa kanya.
Pinagkrus niya ang dalawang braso sa dibdib. At saka inalala ang naging pag uusap
nila

kaninang umaga ng sekretarya nito sa telepono.

Libby napatawag ka. Aniya ng makilala ang boses sa kabilang linya. Kakatapos lang
niya maligo para umalis.

Ma'am reg. Pwede ko po ba makausap si sir fernan? Sabi nito s akabilang linya. Siya
nama'y naguguluhan dito.

Wait.. Diba nasa Cambodia siya. Mamaya pa ang dating niya. Sabiniya na may kasamang
pagkunot noo.

Narinig niya amg mga kaluskos nito. Tila may mga binubuklat na papel. Pero ma'am
ano pong gagawin ni sir sa Cambodia? E nagpaalam lang naman

po siya sakin ng sick leave .

W-What? Gulat na tanong niya. Wala sa Cambodia si fernan? Saan ito nagpunta?
Sigurado ka ba sa sinasabi mo? Nagpaalam ang asawa ko sa akin dahil may business
conference daw siya sa Cambodia at sinabi niya na naayos mo na ang pagalis niya.
Ano ba talagang totoo libby?

Ma'am. Wala pong sinasabi si sir na aalis siya. Ang totoo po niyan may business
conference po talaga siya. Pero ma'am next month pa po iyon. At hindi po iyon sa
Cambodia. Kung di sa Qatar. Kaya

ko nga po siya hinahanap sa inyo dahil may mga papeles po akong itatransfer sa
kanya. Galing po kasi ito sa local prosecutor kaya hinahanap ko po siya. Wala na
siyang gaanong maintindihan sa sinasabi ng sekretarya ng asawa niya dahil okupado
na ni fernan ang isip niya. Kung hindi ito totoong umalis. Nagsinungaling ito sa
kanya. Niloko siya. Pero bakit? Bakit kailangan pa nitong ilihim sa kanya ang mga
aktibidades nito?
Saan ka totoong nanggaling? Malamig na sabi niya dito. Shocked was written all over
his face.

She can't believe na nagsinungaling ito sa kanya.

Pero para saan? May dahilan ba para lokohin siya nito. Mayroon. Ang pagtataksil mo
sa kanya. Kayo ng anak niya. Mabilis niyang iwinaksi ang ulo pakanan.

Honey, hindi kita mainitindihan. Totoong umalis ako. I'm in Cambodia para sa
busi----.

Bullshit! Huli na kita nagpapalusot ka pa! Sinabi sakin ng sekretarya mo na hindi

ka totoong nagpunta ng Cambodia. Kaya saan ka totoong nang galing? Galit na sabi
niya. Umaalon ang dibdib niya sa pinaghalong galit at sama ng loob.

Kakaibang fernan ang nakita niya matapos niyang sabihin lahat iyon. Ang mga mata
nito'y tila mas matindi ang galit na anraramdamn kaysa sa kanya. What about you?
Did you cheat on me?

Parang kulog iyon na sumabog sa pandinig niya. Sing lamig ng yelo ang tinig nito.
Pinamutlaan siya dahil doon. You think ganoon ako katanga para hindi ko malaman
kung anong ginagawa mo behind my back?

A-Ano---? Nawalan siya bigla ng sasabihin. Alam na ba nito ang tungkol sa kanila ni
job? Huli na ba siya para sa pagsasabi ng totoo?
Hinaklit nito ang braso

niya. Napaigik naman siya. This is the first time that he look so violent. Na
parang kayang kaya na siya nitong saktan. Kaya ba hindi kana magpahawak sakin
because my prodigal son already fucked you! Nabigla siya sa sinabi nito. Kaya hindi
sinasadyang lumapat ang kamay niya sa pisngi nito.

Ang before she uttered another words. He slapped her---hard. You whore! Akala mo
hindi ko alam na nakikipaglandian ka sa lalaking iyon? Balak mo ba talaga akong
kaladkarin sa kahihiyan? Isa kang puta!

Napaluha siya dahil sa sinabi nito. Parang sasabog ang puso niya sa bigat ng dala
dala.

F-Fernan..

Your grounded wife. Hinding hindi ka makakalapit sa lalaking iyon at lalong lalo na
sa anak ko! Hangga't hindi mo natutunan ang leksyon mo. Sabi nito na may pinalidad.

Umalsa ang galit niya. You can't do this to me! Hindi mo pwedeng ilayo sakin ang
anak ko! Anak ko lang siya. Galit na sigaw niya dito. Wala na siyang pakialam kung
naririnig na ng buong kabahayanan ang bangayan nila.

Shut up! Sugaw nito s akanya. Kakaibang fernan na ito. Nagagawa na nitong sigawan
siya ng ganoon ganoon lang. Kung dati takot na takot ito kapag naiyak siya. Ngayon
ay iba na. Gagawin ko kung anong gusto ko dahil asawa kita. Naiintindihan mo? Asawa
kita. He said and he slammed the door.
Naiwan siyang tulala ang iyak ng iyak. What happened? Anong nangyari sa ilang araw
niyang saya? Bakit naging ganito?

to be continued...

-------

#TheBatteredWife

#TheTasteOfMistake

#FernanCruelty

Minsan may mga bagay talagang panandalian lang. Kung masaya ka ngayon, posibleng
malungkot ka bukas. But it's depend on you kung mas gugustuhin mo na makaramdam ng
lungkot o hindi.
=================

Chapter Thirty Four

It's been a week simula ng matikman niya ang lupit ng galit ni fernan. He became
cold and distance. Oo at magkasama sila sa iisang silid pero hindi na sila naguusap
kagaya ng dati. Kapag may pagkakataon na maguusap sila laging nauuwi sa pagtatalo
at ang ending. Putok na labi o kaya naman pasa sa kung saan man parte ng katawan
niya. Fernan became a monster. Became a beast. And she can't tame him.

Tinotoo nito ang sinabi nito na hindi siya nito hahayaang makalapit kay job. Dahil
ilang araw na niyang hindi nakikita ang binata. Ang natatandaan lang niya ay ang
sinabi ni sofia na nagaway daw ang dalawang mag ama. Si East naman ay madalas
kasama ni fernan. Alam niyang sinasadya nito iyon para parusahan siya.

Namimiss na niya ang anak niya. May mga pagkakataon naman na kapag papasok siya sa
trabaho ay hindi rin siya makakilos ng sarili niya dahil bantay sarado siya nito.
Hatid sundo rin.

Kapag dumarating sa puntong nasasaktan na naman siya nito. Hindi siya nakakapasok
kinabukasan dahil hindi niya alam kung anong alibi ang sasabihin niya sa mga
makakakita sa kanya. Kung bakit putok ang labi niya o kaya nama'y may pasa siya.

Napapaiyak na lamang siya sa nangyayari s akanya. Nagkamali ba siya nang pakasalan

niya ito? Naging padalos dalos ba siya ng desisyon? Ang akala niyang kilala na niya
ay hindi pa pala.

Dahil masahol pa pala ito sa hayop. Oo nga't hindi siya nito dinadahas para kunin
ang gusto sa kanya. Pero wala naman itong patawad kapag sinasaktan siya.

Nasa ganoon siyang pagiisip nang

mag ring ang cellphone niya. Mabilis niyng dinampot iyon sa pag asang si job ang
tumatawag. Ngunit nadismaya siya nang makita kung sino.

Emma? Bakit? Sabi niya. Si emma ay ang nurse secretary niya sa clinic.

Doc may pumunta po dito. Mr. De Castro daw po. Hinahanap kayo. Sabi ni emma sa
kabilang linya. Nagtaka siya. Bakit siya hahanapin ng matandang iyon? Nadischarge
na ang apo nito. So far wala naman kahit na anong komplikasyon na nangyari sa bata.
Sa katunayan ay parang hindi ito dumaan sa matinding operadyon dahil nang huling
bisitahin niya ang bata bago ito ilabas ng ospital ay napakasaya pa at napakabibo.

What about Mr. De Castro? Bakit daw? Walang kagana gana niyng tanong. Wala talaga
siyang gana ngayon. Tinatamad siya at naiinis. Lalo pa at hindi niya nakikita si
job. OA ang pagkamiss niya sa binata dahil hindi siya mapakali.

Hindi po niya sinabi Doktora. Pero hiningi niya po ang contact number niyo. So i
gave your personal number if you don't mind Doc. May mahalaga daw po siyang
sasabihin sa inyo. Tungkol ba saan ang sasabihin ng kaibigan ng kanyang ama sa
kanya? At bakit mukhanf napakaimportante?

Magsasalita pa sana si emma sa kabilang linya ng pigilan niya. Nakakarinig kasi

siya ng iyak ng bata. Iyak ni East! Emma
i'll call you back okay? Hindi an sniya hinintay ang sagot nito. Pinatay niya ang
tawag at saka nagmamadaling lumabas ng silid.

Ganoon na lamang ang panghihilakbot niya ng makitang pinapalo ni fernan ang paslit.
Nakadapa ito habang pinapalo ng sinturon! Umakyat sa ulo ang dugo niya kaya mabilis
niyang dinaluhan ang anak na pumapalahaw na sa kakaiyak. Fernan!

Nabitin sa ere ang akmang pagpalo nito sa bata at saka mabilis na bumangon si east
at tumakbo papalapit sa kanya. M-mommy.. Niyakap niya ito at pilit na pinapatahan.
Sshhh.. Narito na ko.

Nanlilisik ang mga matang tinignan niya si fernan. Wala kang karapatang saktan anf
anak ko! Kahit dulo ng daliri niya ay wala kang karapatang hawakan!

At bakit hindi? Dinidisiplina ko 'yang anak mo na nagmana sa napakagaling niyang

ama! Lumalaking matigas ang ulo niyan dahil kinukunsinti mo. Kunsintidorang ina!
Galitbna sabi nito s akanya. Mabilis niyang nilapitan ito at sinampal.

Kung alam ko lang naganyan ka kahayop! Sana pala hindi ako nagpakasal

sa----. Nanlalaking mga mata ng sakalin siya nito.

Anong sinabi mo? Wala kang utang na loob na babae ka! Matapos kitang iligtas sa
kahihiyan, pakainin, bihisan at pag aralin ganyan pa ang igaganti mo! Hindi siya
makahinga dahil hawak nitong mahigpit ang leeg niya. Parang papanawan na siya ng
lakad dahil doon.

Uurgh!.. L-Let me-----go! Pero mas lali lang humigpit ang kapit nito.

Naririnig niya ang pagsigaw ni east. Daddy bitawan mo si mommy! Iyak ito ng iyak.

Shut up! Brat! Manang mana ka sa ama mo! Angil nito kay east.

Hindi niya alam kung kakayanin pa niya. Sobrang higpit nang pagkakasakal nito s
akanya. Dad!

It's Sofia. Mabilis siyang binitawan ni fernan dahil sa pagdating ni sofia. Tumakbo
agad si east sa kanya at hinagod ang likod niya. Lumapit naman si sofia sa kanya.
Are you alright ate reg? Tanong ni sofia. Nang bahagya siyang tumango ay hinarap
nito ang ama.

Why are you hurting her? Papatayin mo ba siya? Galit na tanong ni sofia sa ama.

Pero mas nabigla siya nang tumayo si east at hinampas ang binti ni job. I hate you
daddy! I hate you!
Saka ito nagtatakbo palabas ng bahay. Kinakabahang tunawag niya ito. East! Come
back here!

She stood up and hurriedly run towards the door nang masundan nang mabilis na tunog
ng saskayan at nagngangalit na preno. Kasabay niyon ay ang malakas na tunog ng mga
tila boteng nabasag. At ang sunod sunod na ingay ng mga tao sa kalsada.

Oh my God!

East!

To be continued...

---------
#ChildAbuse

#ImSorryEast

kailangan may magsakripisyo para malaman natin kung saan tayo nagkamali. At kung
saan tayo nagkulang...

=================

Chapter Thirty Five

Job gritted his teeth at saka ibinato ang ilang papel na nakalagay sa folder na
nakapatong sa office table niya. Kanina pa niya tinatawagan ang cellular phone ni
Regine pero hindi ito sumasagot.

Hindi niya magawang lumoit everytime he spot her somewhere else. Kagaya nalang
noong nakaraan. Matiyaga siyang naghintay sa labas ng clinic nito pero naroon pala
ang ama niya at sinundo ito. Labis na kinakain ng paninibugho ang puso niya. Siya
dapat iyon. Siya dapat ang umaakbay dito. Humahalik dito. Hindi ang ibang lalaki.

Si East naman ay ganoon din. Araw araw ay nadaan siya sa eskwelahan nito pero lagi
ay nakabantay ang ama niya. Sobrang torture ang ginagawa nito sa kanya.

Sign these dad. Sabay abot niya ng isang manila envelope dito. Sinadya niya talaga
ito sa opisina nito para lang iabot dito ang annulment papers na iyon. Siya na ang
gagawa ng pabor para kay regine.
Inabot nito iyon at binuksan. Just sign those pages. At ako na ang bahalang mag
asikaso. I know your a busy Man. So i volunteered.

Binasa nito ang nakasulat at sa

gulat niya ay tumawa ito. How confident are you na pipirmahan ko ito? A piece of
trash? Nagngalit ang bagang niya. Sinasabi na nga ba niya at hindi magiging madali
ito. Pero may alas pa siya.

Because I Am the love of her life. Ako ang mahal niya. Kaya alam kong one of these
days ay hihilingin din niya iyan sayo. Sabi niya ng puno ng determinasyon.

Sumandal ito sa swivel chair at tinitigan siya. So hindi ako nagkamali nang akala
na ikaw nga ang nang iwan sa kanya noon. I get it. Tumayo ito at inabot ang
envelope sa kanya. My secretary will assist

you to leave. Pinindot nito ang intercom at tinawagan ang sekretarya nito.

Sign these first dad. At matatapos na ang lahat. Kukunin ko na ang mag ina ko!
Mariing sabi niya. Lumapit ito s akanya at hinawakan ang kwelyo ng damit niya.

One thing Son. She's my wife. Ako lang. And please stay away to my wife and my son!
Sabi nito sabay talikod sa kanya. Saka bigla muling lumingon. And another thing
Son. Be a man in your self. Not in the other Man's wife.
Simula noon ay maraming nagbago. Hindi siya makalapit sa mga ito dahil
pinagbabantaan siya ng kanyang ama. Nawalan din siya ng oras dahil sunod sunod ang
naging aberya sa kompanya niya. Kaya nagbabakasakali siya ngayon na makakausap niya
ang dalaga at masasabi niya dito ang gusto niyang sabihin.

He planned to go abroad with them. Maybe Australia or Europe. Hongkong or Malaysia.

Basta malayo sa ama niya. Mabubuhay sila doon ng tahimik kasama ang anak nila.

Tumayo siya at

kinuha niya ang bote ng brandy sa counter top. Tinungga niya ang nangangalahating
laman niyon. Mabilis niyang binitawan ang bote nang biglang tumunog ang cellphone
niya.

Mabilis niyang inabot iyon dahil akala niya ay si regine ang tumatawag. Pero nabura
ang bahagyang ngiti sa labi niya nang makita niya ang pangalan ni Sofia sa screen.
Ganoon pa man nagalak pa rin siya na tumawag ang kapatid niya.

Siguro tatanungin siya nito kung bakit di na siya ulit umuuwi sa mansyon. He swiped
the screen at saka itinapat nita sa tenga ang cellphone.

Iyak ang unang sumalubong s akanya. K-Kuya!

Kinabahan na naman siya. Kapag si sofia ay nasa ganoon boses. Dumodoble ang kaba
niya. Meaning, there's something happened. Sofia what's wrong? Tanong niya agad.
Hindi simpleng pangangamusta ito. Baka magsusumbong na naman ito s akanya.

S-Si east kuya.. Pagkarinig niya sa pangalan ng kanyang anak ay mas bumilis nang
tibok ng puso niya.

A-Anong nang yari sa k-kanya? Garalgal na tanong niya. Pinapawisan siya ng malamig
at tinatambol naman anf kanyang dibdib. Humagulgol si sofia. Naiinis siya dahil ang
tagal nitong sumagot kaya napasigaw siya. Tell me Sofia! What happened to my son?

Napasinghap ang kanyang kapatid sa kabilang linya. Ugong ng mga nagkakagulong tao
ang naririnig niya. Nalilito na siya lalo. N-Nasa Ospital kami kuya. Nabangga si E-
East.

Sa pagkarinig na iyon ay para siyang tinakasan ng kulay. Nanlalamig na napaupo siya

sa isang upuan. What happened? Bakit?

Gulong gulo ang isip niya. Ganoon ba siya kawalang kwentang tao na kahit ang sarili
niyang anak ay hindi niya nagawang protektahan?
Mabilis niyang hinablot ang susi ng sasakyan at pupuntahan niya ang mag ina niya.

To be continued...

-----

#IfYouLostSomethingMayDaratingNaBago

Sacrificing means giving way to a new life. To a new beginning.

=================

Chapter Thirty Six

Papasukin niyo 'ko. Papasukin niyo sabi ako! She's shouting at. She's hysterically
crying in front of the operating room.
Nasa loob ang anak niya. Hinagpis na hingapis siya. Nasa loob ang anaka niya dahil
nabangga ito ng isang humaharurot na sasakyan. At wala siyang nakagawa para iligtas
ito.

Doc, hindi po kayo pwede sa loob. Sabi ng nurse na pumipigil sa kanya.

And why not? Doctor ako! Kaya kong gamutin ang anak ko. Iyak ng iyak na sabi niya.
Niyakap siya ni sofia para patigilin at pakalmahin.

I'm sorry doc, sa estado niyo po ngayon. Malabong magamot niyo ang anak niyo.
Unemotional unstable po kayo. Mahinang sabi ng nurse. Galit na tinitigan niya ito.
So sinasabi mo na hindi ko kayang pagalingin ang anak ko. Papasukin mo 'ko! Hiyaw
niya.

Ate please. Kumalma ka.. Gagawin naman nila lahat para kay East. Please. Narinig
niyang boses ni Sofia. Pero parang blanko ang isip niya. Ang tanging naririnig lang
niya ay ang boses ng anak niya na tinatawag siya.

East.. Sabay bulong niya sa hangin. Tinurukan pala siya ng isnag nurse ng
pampakalma

para tumigil siya. Pagtapos ay isinakay siya sa wheelchair papasok sa isang

bakanteng silid.

Nagising si Regine nang maramdaman niyang may kamay na humahaplos sa noo niya.
Gustong gusto niya ang haplos na iyon. Para siyang inihehele sa alapaap.
Ayaw sana niyang magmulat ng mga mata ng may mainit na labi ang dumampi sa noo
niya. J-Job? Bulaslas niya ng makita ito. Nakatunghay ito sa kanya.

Nagmalibis ang mga luha sa mata niya. Agad niya itong niyakap ng mahigpit na
ginantihan naman nito ng ubod higpit. Si E-East.. Ang anak natin..

Ssshh.. Okay na. Sabi nito sakanya habang hinahaplos ang likod niya. Bumitaw suya
ng yakap dito at saka tinignan ito sa mukha. A-Anong ibig mong sabihin na okay na?
Nagtatakang tanong niya. Aware siya na sinadyang patulugin siya dahil naamoy pa rin
niya ang gamot na ginamit sa kanya. Kaya di na siya magtataka kung matagal siyang
walang malay.

Ligtas na ang anak natin. Ligtas na siya. Napa thank you Lord siya dahil sa
ibinalita nito. Masaya siya na ligtas na ang anak nila. Noon din gumawi ang mga
mata niya sa braso nito. May band-aid na nakadikit doon. Gustong umalpas ng
sangkaterba niyang luha.

You save him... Sabi niya. Alam niyang nagdonate ito ng dugo para kay East. Ito ang
nagligtas sa anak nila.

Hinaplos nito ang pisngi niya. Maliit na bagay

lang ito kompara sa naging hirap mo para sa kanya. Kahit ibigay ko pa ang lahat ng
dugo ko para mabuhay ang anak natin. Gagawin ko. Wag ka lang niyang iwan.
Niyakap niyang muli ito at doon siya umiyak ng umiyak. Thank you. Thank you.

Ssshh.. Tahan na. He gently caressing her back nang bigla itong matahimik. Saka
hinawi ang buhok niya.

Nang tignan niya ito ay nagtatagis na ang bagang na tila isang leon na handang
lapain ang kawawang daga. Who did that to you? Mabangis na tanong nito. Wala siyang
masabi. Natatakot siya. Kapag nagsabi siya ng totoo. Baka mag away ang mag ama. And
worst, baka mapatay nito si fernan. No need to answer me. Alam ko na kung sino.
Habang nakatitig sa leeg niya na nangingitim dahil sa pagkakasakal sa kanya kanina.
Bakas ang kamay at karahasan ni Fernan doon.

Hindi na niya ito napigilang lumabas. Napatayo siya agad at hinabol ito. Ngunit
huli na. Nakahandusay sa sahig si Fernan at duguan ang nguso. Nanghihilakbot naman
na napapasigaw si sofia dahil sa kabayolentihan pinapakita ng kuya niya.

Siya naman ay hindi alam kung sino ang lalapitan. Ang asawa niyang duguan o ang
galit na galit na si job. Hayop ka! Hayop ka talaga! Sinugod muli ni job ang

ama. At saka muling sinuntok. Hindi naman gumanti ang isa. Inaawat ni sofia ang
kapatid pero hindi ito natinag.

Okay lang na ako ang saktan mo! Pero hindi ang mag ina ko! Galit na sabi ni job.

Tumayo si fernan habang akay akay ni sofia. Siya naman ay napakapit sa braso ni
job. S-Son----.

Don't call me that idiot! He spat. Dahil kahit kailan hindinka naging ama sakin. At
lalong hindi kita ama! Nanlalaking mga matang napatingala siya kay job. Umpisa pa
lang alam kong hindi ikaw ang tatay ko. Akala mo ba hindi iyon sinabi ni mama
sakin? Hindi siya madamot na kagaya mo! Hindi niya ililihim sakin ang bagay na alam
niyang karapatan kong malaman. That's why i hate you! You ruined us! Ikaw ang
dahilan! Kaya alam kong hindi naging masaya si mama sa piling mo. Nanlalambot siya
sa mga rebelasyong nalalaman niya. Nakakagulat.

K-Kuya... Narinig niya ang halos bulong na sabi ni Sofia. Bakas sa mga mata nito
ang sakit.

She saw him smirked. Bakit hindi mo ikwento kay Sofia kung paano mo inagaw si mama
sa totoo kong ama?

Hindi mo alam ang sinasabi mo? Hindi ko siya inagaw sa papa mo. Iniwan siya ng papa
mo. Araw ng kasal nila. Buntis ang mama mo sayo. Umalis ang papa at iniwan si
Isabel ----.

Dahil nagparaya si papa para sayo. Iniwan niya si mama dahil nagparaya siya! Hindi
alam ni papa na buntis si mama! Dahil madaya ka! Dahil mang aagaw ka! At ngayon,
nandadaya ka ulit. Galit na galit si job. Na kung hindi niya ito hawak sa braso ay
baka nasugod na naman nito si fernan.

Muli sanang magsasalita si job ng makita nila ang ilang nurse at doctor na
humahagos. ICU 103 Medina. Narinig niyang sabi ng isang doctor. Parang ipinako siya
ng marinig iyon.

Iisa lang ang pumasok sa isip niya.

Diyos Ko ang anak ko!

to be continued...

=================

Chapter Thirty Seven

Two days pagkatapos ng magkaroon ng seizure si East dahil sa ginawang operasyon

dito. Stable na ang lagay niya. Under observation pa rin ito. Pero nagkakaroon
naman na ng progress. Meantime, kailangan niyang manatili sa ICU para mas
maobserbahan pa. Hindi pa rin kasi ito nagigising. Nilagyan din ito ng ventilation
para maging normal ang Temperature nito.

Halos ilang araw na rin siyang puyat. She's so afraid to sleep dahil natatakot siya
na makawala sa mga palad niya ang anak niya. Doctor siya, natural para sa kanya ang
matakot lalo pa't wala pang malay ang anak niya.

Hinaplos niya ang kamay nito. Wake up baby.. Namimiss kana ni mommy. Wake up son..
She said. Her poor little child.

Isang kamay ang dumantay sa balikat niya. Nang tingalain niya ay si job ang nakita
niya. Inalis nito ang face mask aa mukha at dinampian ng masuyong halik ang noo
niya. You can rest na. Ako na muna ang bahala sa anak natin. Sabi nito na punong
puno ng pagaalala.

Tumango lang siya. Pero hindi siya kumikilos. Si Fernan, ay hindi pa niya muling
nakakausap. May mga pagkakataong lumalapit ito sa kanya pero iniiwasan niya. Sariwa
pa sa kanya ang lahat. At natatakot siya sa presensya nito.

Isa pa, ito ang sinisisi niya sa pagkakaaksidente ng anak niya. Kung hindi ito
naging bayolente. Gising sana ang anak niya ngayon. Hindi sana ito nasa ganitong
sitwasyon ngayon. He should be in her

side now. Laughing and smiling at her. Hindi kagaya ngayon na wala pang
kasiguraduhan.

Inakay siya ni job palabas. Oras ng rounds ng mga nurses at doctor kaya lumabas na
sila. Wala na sa labas ng ICU si fernan. Kanina lamang bago siya pumasok sa loob ay
naroon iyon.

Nagkibit balikat na lamang siya. Umupo sila sa steering chair at saka siya sumandal
sa dibdib ni job. Ipipikit sana niya ang mata niya nang magvibrate naman ang
cellphone niya na nasa bulsa ng suot niyang pantalong maong.

Hinugot niya iyon at saka sinagot. Hello?

Regine Tonido? Tanong ng nasa kabilang linya. Sumagot siya. Yes speaking.

Narinig niya ang pagkawala nito ng malalim na paghinga. A sigh of relief. It's me
hija. Mr. De Castro.

Tinignan niya muna si job. Nagtatanong din ang mga mata nito. Mr. De Castro. Ano
pong kailangan niyo?

Gusto sana kitang makausap hija. Sabi ng matanda sa kabilang linya. Nangunot ang
noo niya. Tama ito may mga bagay pa siyang gustong malaman dito. Nakalimutan na
lamang niya dhil sa mga sunod sunod na nangyari noong nakaraang araw.
Sige po. Magkita po tayo. Sabi niya at saka pinatay ang tawag.

Sino 'yon? Tnong ni job habang nakasunod mg tingin sa kanya. Tumingin siya ng
deretso. Sa pinto ng Silid ng kanyang anak. Dating abogado ni papa. May gusto daw
siyang sabihin sakin.

Gusto mo

bang samahan kita? Malambing na sabi ni job sa kanya. Hinawakan niya ang kamay nito
at saka umiling.

'Wag na. Kaya ko na ang sarili ko. Mas mabuting narito ka para kapag nagising si
East. Makikita ka niya agad. At saka sandali lang naman ako. Pagpapanatag niya sa
loob nito. Alam niyang nagaalala lang ito sa kanya. Pero gaya nga ng sabi niya.
Okay na siya.

Are you sure? Paniniguro nito. Kinintalan niya ito ng halik sa labi. Opo Sir. Kaya
ko po. Sabay haplos sa pisngi nito.

Nagaalala lang ako sayo. Sabi nito na puno ng pagaalala ang mga mata. How she wish
na sana matapos na anf lahat ng problema nila para malaya na nilang makasama ang
isat isa.

Wag mo akong alalahanin. Okay ako. Pagpapanatag niyang muli dito.

Niyakap siya nito ng mahigpit. Mahal na mahal kita. Tatandaan mo lagi yan.

Isinubsob niya ang mukha sa dibdib nito. Mahal na mahal din kita. Noon at hanggang
ngayon.

To be continued...
---------

Ola,

Gusto ko pong pasalamatan yung mga taong patuloy na sumusuporta sa kwentong ito.
Sobrang nakakataba po ng puso. At maraming salamat po sa mga panay ang boto at
comments. Natutuwa po ako kapag nagkakaroon kayo ng kanya kanyang predictions
tungkol sa kwento.. Ibig sabihin lang niyon, nadadala ko kayo. Nakakatuwa naman.

Isa pa po, para sa mga sort of, hater ko kuno. Lubayan niyo po ako. Kung ayaw niyo
sa kwento ko malaya niyong lisanin ang profile ko. Hindi ko kailangan ng pambabash
niyo. Masaya na ko sa ganito.

At para naman po sa gustong sumali sa aming FB group page. Hanapin niyo lamang po
GENTLEMAN SERIES at welcome po kayong lahat. Kitakits po.

Maraming salamat po,

Ai:)

=================

Chapter Thirty Eight

Pagkaupong pagkaupo pa lamang ni Regine sa loob ng isang restaurant malapit sa

ospital ay natanaw na rin niya ang paparating na si Mr. De Castro. Nakacorporate
attire ito at may dalang isang di kalakihang attache case. A typical counsel.

Mabilis siyang tumayo at kinamayan ito. Magandang hapon po Mr. De Castro.

Magandang hapon din sayo hija. Sabay ngiti nito sa kanya. Iminuwestra niya na maupo
ito at naupo naman.

Inalok na din niya ito ng kape. I order for you sir. Sana okay lang po sa inyo.

Ngumiti ito. Okay lang sakin hija. Hindi naman ako pihikan. Anyway, nakipagkita ako
sayo para sa mga ito. Saka binuksan ang dalang attache case at may kinuhang brown
envelope doon.

Inabot niya ang mga iyon. A-Ano po ang mga 'yan? Tukoy niya sa envelope na hawak.
Nakatingin lang siya doon. Hinigop muna nito ang kapeng nasa harapan bago tumingin
muli sa kanya.

Those are the copy of affidavit na nagppatunay na may iniwan sayo ang papa mo. I
kept that to one of my safe. Nakalimutan ko nang ibigay sayo dahil hindi ko akalain
na hanggang ngayon ay hindi mo pa pala

nakukuha ang naiwan sayo. Sabi ng matanda habang nakatingin sa envelope na hawak
niya. Buksan mo..

Dahan dahan niyang binuksan ang envelope. Tumambad sa kanya ang nakasulat doon.
Pinasadahan niya iyon ng tingin hanggang sa gumawi ang mga mata niya sa personal na
pirma ng kanyang ama. Totoo nga. Sigurista ang 'yong ama. Naramdaman niya marahil
na hindi na siya magtatagal kaya nagpagawa na siya ng affidavit na katunayan na
ikaw talaga ang taga pagmana niya. Dagdag pa nito sa kanya. Napakunot noo siya.
Punong puno ng pagaalala sa puso niya.

P-Pero bakit hindi p-po binasa sa akin ito? Nagtatakang tanong niya. Naalala niya
iginiit ng tita Sylvia niya na walang iniwan sa kanya ang papa niya kung di trust
fund daw na naihabol nito sa korte.
Nagtatakang tinignan siya ng matanda. Hindi mo ba tinawagan ang calling card na
binigay ko sayo? Law firm iyon ng abogado ng papa mo. Hindi ko siya personal na
kilala e.

Calling card. Oo hindi nga niya tinawagan iyon. Dahil balak niyang kay fernan
itanong ang

bagay na iyon. Baka kasi isa sa mga seniors nito ang sinasabi ni Mr. De Castro na
isa pang abogado ng kanyang ama. Balak niyang personal na itanong iyon sa asawa
niya. A-Asawa ko po ang P-proprietor ng..ng firm na sinasabi niyo.

You mean? Asawa mo si Mr. Medina? Tila di malapaniwalang tanong ng matanda sa

kanya. Simpleng tango lang ang sinukli niya sa sinabi nito.

Patuloy niyang binuklat ang envelop at tumambad pa sa kanya ang mga personal na
sulat ng kanyang ama. Mga personal mail na nakaaddress sa dating tirahan nilang mag
ina. Tila napansin ng matanda kung bakit natahimik siya. Sinilip nito ang hawak
niya. Ayan ang mga mail ng papa mo. After i finalize his will, ibinilin niya sakin
na ibigay ko yan kay Veronica. But like i said, nawala na 'yan sa isip ko. Isa pa
after your father burial ay lumipad ako papuntang America para magpagamot. At sa
pagbalik ko naman, hindi ko na makita ang nanay mo.

Patay na po s-siya. Malungkot niyang sabi. Hindi maiwasang maalala ang kanyang ina.
Namatay ito na halos kasunod lang ng kanyang ama.

I'm sorry to hear that. Hinging paumanhin nito. Mahal na mahal ng papa mo ang nanay
mo. Kaya lamang, sadyang hinadlangan sila. Nanghihinayang nitong tugon s akanya.

Hindi maiwasang maisip niya ang mga magulang niya. Hindi ba't ang kwento ng mga ito
ay tila kwento rin nila ni job? ---- Hinahadlangan?

Mabilis siyang tumingala upang itago ang nagbabadyang mga luha. Anyway, i have to
go hija. May kakatagpuin pa akong kliyente. Tumayo ito. Siya nama'y tumayo na din.

Thank you po Mr. De Castro ----.

Tito Erik nalang Hija. Hindi kana iba sakin. Anak ka ng matalik kong kaibigan.
Ngumiti siya dahil sa sinabi nito. Sige po.. Tito erik nalang. Mag iingat po kayo.
Paalam niya. Sinabayan na niya ito palabas para ihatid. Nanatiling nasa mga kamay
niya ang envelop na binigay nito. Kumaway ito s akanya. Nang mawala sa paningin
niya ang papalayo nitong sasakyan. Bumalik siya sa lamesa niya. Balak niyang ituloy
ang kain niya at dederetso na siya sa ospital. Doon niya balak mag paumaga.

Pagkaupong pagkaupo niya ay napuna niya ang isang Red folded paper na medyo glossy.
Wala iyon kanina kaya nakakapagtaka na mayroon niyon.

Binuklat niya ang papel. Halos takasan siya ng dugo ng mabasa ang tatlong letrang
nakasulat doon. Bold letter ito at basang basa.
DIE

To be continued...

--------

#TruthReveal

=================

Chapter Thirty Nine

Dalawang araw mahigit pagkatapos niyang makausap si tito Erik. At dalawang araw na
rin mahigit matapos niyang makatanggap ng ganoon sulat. Na labis na niyang
ikinakatakot,dahil naniniwala siya na hindi na ito simpleng biro.

Last day she received another letter. Same paper and same font. Nakasiksik iyon sa
pinto ng private room ni East. Wala na kasi sa ICU ang anak niya. Hinihintay nalang
nila itong magising kaya inirequest ng doctor nito na pwede na siyang itransfer sa
isang private room.
Natatakot na siya. May kutob siya na hindi pang basta pananakot ang gustong gawin
sa kanya. Pero nakakapagtaka. Bakit ginagawa ito sa kanya?

Nahihilong napakahawak siya sa kanyang noo. Nitong mga nakakaraang araw ay mas
tumitindi ang pagkahilo niya. Sinabihan na siya ni Job na magpahinga na muna pero
matigas ang ulo niya.

Sa ngayon, hindi muna siya umuuwi sa bahay nila. Hanggang ngayon kasi'y hindi pa
sila nakakapag usap ni fernan. Sariwa pa sa kanya ang lahat. Baka magkasakitan lang
sila kung patuloy silang kakapit sa relasyong wala namang kasiguraduhan.

Balak niyang bisitahin ang clinic niya. Kaya nasa labas siya ng ospital at
naghihintay ng taxi. Si Sofia ang nagbabantay kay East. Paparating na naman si Job.
Kaya lang ayaw niyang maabala pa ito dahil siguradong magpupumulit itong ihatid
siya.

Kakawayan sana niya ang paparating na taxi nang biglang may nagovertake ditong
pulang SUV. Kasunod niyon ay di sinadyang may humahagos na lalaki ang nakabunggo sa
kanya.

Napahiyaw

siya sa sakit ng tumilapon siya sa bangketa. Gahibla nalng ang layo niya sa
rumaragasang sasakyan. Mabilis siyang dinaluhan ng isang security guard na nakakita
sa kanya.
Doc? Ayos lang po ba kayo? Tanong nito habang inaakay siya patayo. Napatingin naman
siya sa nilampasan ng lalaki kanina.

Nakita mo ba yung lalaking bumunggo sakin kanina? Tanong niya habang sinasalat ang
siko.

Napakamot ng ulo ang guard. Naku doktora, hindi ko ho nakita ang mukha 'nung
lalaki. Mukhang nagmamadali ho 'e. Loko 'yun basta basta tatawid.

Natatandaan niya na patawid sa kabilang kalsada ang lalaki kaya siya nabunggo nito.
Inabot ng kaba ang puso niya. Paano kung totoong nasabitan siya ng SUV kanina? Baka
nasa loob nasiya ng emergency room.

Nasa ganoon siyang pagiisip ng may pumaradang itim na fortuner. Saka humahagos na
bumaba si job. Sweetheart..

Pagkalapit na pagkalapit nito ay mabilis siyang yumakap dito. Na ginantihan din

nito. He hugged her back. What happened sweetheart? Are you okay? Oh God your
shaking! Sabay bulaslas nito

K-Kanina.. Habang nakatayo ako---. Ikinuwento niya dito ang nangyari. Hanggang
ngayon ay umaahon pa rin ang takot para sa kanya.
/>

Naniniwala siyang hindi simpleng aksidente ang nangyari. Dahil sa luwang ng kalye,
maaring tumawid ang lalaki sa kabilang parte at isa pa. Naroon malapit sa kanya ang
pedestrian lane!

Kaya alam niyang may taong gusto siyang mamatay. Pero sino? At bakit? Waal naman
siyang inagrabyadong tao.

Nakita niya ang pagtatagis ng bagang ni job. Nasa loob siya ng sasakyan nito pero
nanatili lang sa parking lot. May sasabihin din ako sayo. Biglang sabi nito sa
kanya.

Kunot noong tumingin siya dito. May inabot na papel sa kanya. Ano ang mga 'yan?

Ilan lang 'yan sa CCTV footage sa harap ng mansion ng maaksidente ang anak natin.
Anito sa kanya. Binuklat nito sa harapan niya ang papel. Pinareview ko sa village
security ang CCTV ng araw na 'yun. Sabi nito. Sabay turo sa kanya ng isang parte.
Tignan mo ito. It's a Red SUV.

SUV? pinakatitigan niya. Kamukha nito ang sasakyan kanina. Hindi kaya? Oh no!
Oo. Pero walang plate number ang sasakyan. Kaya walang traceability kung sino ang
may ari ng sasakyan. And based sa video. The SUV are already parked there almost
three hours. Kaya naniniwala ako na hindi ito simpleng hit and run. Sabi ng binata
nang may bahid sa galit at pagaalala sa tinig nito.

W-What do you mean? May kutob na siya na baka tama nga ito pero ayaw niyang isipin
ang posibilidad na iyon.

Na may gustong mapahamak kayo. And i have this feeling na hindi naman talaga si
east ang target na banggain ng sasakyan na 'yun. Napagtagni tagni niya ang lahat.
Kung ganoon para dapat 'yon sa kanya. Siya dapat 'yon at hindi ang anak nila.

Mukhang dapat nang malaman ni job ang mga nangyayari sa kanya nitong mga
nakakaraang araw. Mukhang dapat na niyang sabihin dito. Dahil hindi niya masasabi
ang mga mangyayari sa mga susunod na araw. Hindi siya natatakot para sa sarili
niya. Natatakot siya para sa kanyang mag ama. Lalong lalo na kay East.

To be continued...
=================

Chapter Forty

Regine slowly opened her eyes when she felt a small hand caressing her face.
Nakasubsob siya sa gilid ng kama ng kanyang anak.

Bumaha ng galak at tuwa sa puso niya when she saw her son looking at her. Nakatutok
sa kanya ang mga mata nito. Mahigpit niya itong niyakap. Oh! Son..

Nang tignan niya ito sa mga mata. Nanatiling nakatitig lang ito s akanya. Nginitian
niya ito. East.. East.. Nakikilala mo ba ako? It's mommy.. She know the possibility
when a patient like east who undergone of brain surgery. May mga posibilidad ng
temporary lost of memories sila. Pero nananalangin siya na hindi mangyari iyon sa
anak niya.

Pinindot niya ang emergency button na nasa itaas ng kama nito. It's a alarm para
tumawag ng nurse. Hinaplos niya ang pisngi ng anak. Kinakabahan siya na baka kaya
tahimik ito ay dahil hindi siya nakikilala.
Kaya nagulat siya ng bigla itong magsalita. W-Wate--r. Mabilis ang kilos na
dinampot niya ang isang bottled water at pinainom ito.

Kasabay ng pagpasok ng ilang nurse para icheck ang vital signs nito ay saka din
pumasok si job. Tumakbo siya papalapit dito. Gising na siya.. Gising na ang anak
natin. Naluluha sa tuwang sabi niya.

Dahan dahan niyang isinara ang pinto ng kwarto ng kanyang anak. Natutulog na muli
ito. Katabi ang kanyang ama. Nakatulog ang dalawa sa sobrang pagod. Nakakatuwa na
parang hindi dumaan sa matunding sakit

ang anak niya. Excited na excited kasi ito. Lalo pa't nakita nito si job. It seems
that he missed every single moment he spent with his tatay. Sa ngayon, naghahanap
lang sila ni job ng tamang tiyempo kung paano nila uumpisahang sabihin dito ang
totoo. Tungkol sa tunay nitong ama.

Si Sofia naman, bagama't hindi nagtatanong. Alam na nila na may alam na ito. Dumaan
pa sa ilang series of tests ang bata. The doctors needs to make sure na walang
tumor mula sa brain surgery nito. Because it's usually happens. But she glad na
after marelease ang CT scan results ay walang nakita. So it's clear now.

Pagkasarang pagkasara niya ng pinto ay saka naman humarang sa harapan niya si

fernan. Bahagya pa siyang nagulat na naroron pala ito. Can we talk? Sabi nito sa
mababang tinig. Ayaw niyang makipag usap dito. Dahil ayaw na niyang maalala kung
paano siya nito saktan na halos gawin siyang punching bag.

Pero naawa naman siya bigla sa hitsura nito. He looks like a disaster Man. May mga
puting buhok na ito. Parang ang laki lalo ng itinanda nito sa kanya base sa
nakikita niyang hitsura nito ngayon. Bakit niya pinabayaan ang sarili niya?
Wala akong matandaan na may dapat pa tayong pagusapan. Sabi niya sa malamig na
paraan. Gusto niyang

patayin ang awa na narramdaman niya dito. Gusto niyang kalimutan panandalian ang
mga pinagsamhan nila. Sariwa sa kanya ang lahat.

Please.. I know malaki ang nagawa kong pagkakamali sayo. Pero hayaan mo muna akong
magpaliwanag... Pagmamakaawa nito sa kanya.

Tinignan niya ito ng matalim. Paliwanag? Para saan? Bakit hindi ba sinasadya ang
lahat ng ito? Ang pananakit mo sakin? Ang nangyari sa anak ko? Sumbat niya dito.
Hindi na niya naitago ang sakit na nararamdaman niya.

Masyadong malalim ang naging sugat sa puso niya para patawarin ito ng ganoon kadali
lang. Kaya kong ipaliwanag sayo lahat... Please. Makiniv ka muna sakin.. Nagawa ko
lang naman ang lahat ng 'yon da----.

Spare it. Hindi ko na kailangan ng paliwanag mo. Sabay talikod dito. Pero bago niya
muling pihitin pabukas ang pinto ng silid ay hinarap niyang muli ito. Ipinaayos ko
na sa abogado ko ang tungkol sa annulment natin. I hope you cooperate.
To be continued...

--------

May mga maling bagay tayong nagagawa hindi dahil gusto lang natin. Kung hindi dahil
inuunahan tayo ng takot at kaduwagan. Takot na baka mabaon tayo sa pagkakamali. At
kaduwagan na harapin ang pagkakamali natin..

Ai:)

=================

Chapter Forty One

Her eyes are clouded with tears as she keep on reading the full letter of her papa.
Bawat katagang nakasulat doon ay parang mga punyal na sumusugat sa puso niya.

Sayang lamang at hindi nagkaroon ng pagkakataon na mabasa ito ng nanay niya. Her
papa and nanay are one of the victims of the unfortunate love story na walang happy
ending. Biktima sila ng mga mapanghusga at sakim na mga tao.
Mga sakim na pagmamahal.

Veronica, palagi kong dinarasal na sana hindi pa huli ang lahat sa'atin. Pero sadya
talagang mapaglaro ang tadhana...

Kung papalarin, sana sa kabilang buhay. Doon kita malayang makasama..

Her father sacrifice his own happiness. Nagsakripisyo ito para sa kabutihan ng
lahat. Even if it cause him a death..

Itinupi niya ang papel at saka binasa naman ang sulat nito na para s akanya.

Marahil ay sulat ito ng kanyang ama noong siya'y nasa elementarya pa lamang.

Anak, patawarin mo si papa kung natatakot siyang ipakilala ka sa lahat.

Pinoprotektahan lamang

kita. Kayo, kayo ng mama mo. Mahal na mahal ko kayo..

Mahal na mahal din kita papa.. Bulong niya kasabay ng muling pagtulo ng mga luha
niya. Selyado pa ang sulat ng ito'y buksan niya. Kaya nahirapan siyang buklati ito
dahil may katigasan na.
Ipinagpatuloy niya ang pagbabasa hanggang sa magawi sa partikular na parte ang mga
mata niya.

Si Fernando na ang bahala sayo. Sa kanya ko inihabilin lahat. Sinabi ko ibigay niya
sa iyo sa araw na tumungtong ka sa edad na bente cinco. Malaki ang tiwala ko sa
kanya. Kaya naniniwala ako na maalagaan niya ang iniwan ko sayo. Iiwan ko sayo ang
lahat. Hindi ito alam ng tita Sylvia mo dahil alam kong kapag nalaman niya'y
pipigilan niya ako. Pamana sakin ng yumao kong lolo ang lahat ng iyan. Kaya

ipinagkakaloob ko sayo anak. Ingatan at pagyamanin mo.. Ipamana mo sa mga magiging

anak mo..

Fernando? Kapangalan ni Fernan. Fernando Medina. Hindi kaya't ang asawa niya ang
tinutukoy ng kanyang ama?

Tinapos niyang basahin ang sulat ngunit wala nang naging kasunod na pagbanggit sa
pangalang Fernando ang nasaad doon. Kung ganoon? Bakit inilihim sa kanya ni fernan
ito? Bakit wala siyang binabanggit na kahit na ano? Imposible naman na hindi nito
alam ang pangalan niya noon siya'y dalaga pa.

Kailangan niyang makausap ito. Kailangan niya ng sagot sa lahat ng katanungan niya.
Dahil mamatay siya sa kakaisip kung ano bang nangyayari sa paligid niya.
Tumayo siya sa pagkakaupo mula sa sofa ng tumunog ang doorbell. Nasa condo na
silang mag ina pansamantalang tumutuloy. Pero wala si East dahil kasama ito ng ama
na mamasyal. Hindi siya sumama dahil masama ang pakiramdam niya. Mas gusto niyang
mahiga at matulog.

Ilang araw narin mula ng makalabas ng ospital si east. Sinabi ni job na doon muna
sila sa bahay nito sa Makati tumuloy pero nanindigan siya na dito sila sa condo
niya. Ang pangit tignan na naroon siya sa bahay ni job gayung kasal pa rin sila ni
fernan. Gusto niyang mapawalang bisa muna ang kasal nila ni fernan bago nila ayusin
ni job ang relasyon nila. Kahit paaano ay ginagalang pa rin niya ang pagiging mag
asawa nila ng ama amahan nito.

Dahan dahan siyanf naglakad papapunt sa pinto. Pagbuks non ay wala naman tao.
Tanging tahimik na hallway lang ang nakita niya. Pero may nakita siyang isang di
kalakihang kahon na nababalutan ng magandang palamuti. Kasing sukat lang iyon ng
kahon ng sapatos.

Dinampot niya. Sino nagpadala nito? Tanong niya kahit wlaa naman siyang kausap. May
nakalagay na card doon. Perp isang simpleng Regine lamang ang nakasulat.

Ganoon pa. Man ay binuksan pa rin niya. Halos takasan siya ng lakas at matumba siya
sa nakita. Isa iyong gula gulanit na damit na punong puno ng dugo!

Nabitawan niya ito at napasandal siya sa pader. Pero mas nagunahan anf takot sa
puso niya ng makilala niya kung kanino ang damit na puno ng dugo.
East...

To be continued...

Fear can kill.

Kaya wag matakot. Instead, harapin ang takot.

Keep reading. Malapit na po tayo sa wakas.

=================

Chapter Forty Two

Tulalang dinatnan si regine ng kanyang mag ama. Mabilis na lumapit ang mga ito sa
kanya.
Mommy!

Sweetheart!

Sabay pa na sabi ng dalawa nang makalapit sa kanya. Mabilis siyang yumakap sa mga
ito at saka humagulgol ng humaguglgol. God! What happened? Nagaalalang tanong ni
job at saka pinakatitigan siya sa mga mata.

Mommy bakit po? May umaway po ba sa inyo? Nagaalalang tanong din ng anak niya.

Nilingon niya ito. Tinitigan niya sa mga mata. As if she memorizing every details
of his face. Inaaninag niya kung may nangyari ba ditong masama o wala.

Mabilis niyang niyakap ito. Mahigpit na mahigpit na hindi niya gustong pakawalan
pa. M-Mommy can't b-breath.. Noon lang niya binitawan si east.

Hinawakan siya ni job sa palad. Hey! Ano bang nangyari? And why you look like that?

Nangungusap ang mga matang tinignan niya si job. Tila ba nakuha nito ang ibig
niyang sabihin that's why he signaled his son to go leave the living room. Inakay
muna nito ang bata sa kwarto at saka siya binalikan.
Anong nangyari? C'mon tell me. Idinako niya ang mga mata niya sa bukana ng pintuan
kung saan inihagis niya ang kahon. Nilapitan iyon ni job.

Narinig niya ang sunod sunod na pagmumura nito. Sinong nangiwan nito dito? Who did
this to you? Galit na tanong nito.

Umiiyak

na umiling siya. Takot na takot talaga siya. Hin-di ko alam.. B-Basta may
nagdoorbell tapos.. tapos nasa labas na yan.

Nilapitan siya nito. Wag kang matakot. I'm here. I wont let anything bad happened
to you and to our son. Poprotektahan ko kayo. Just trust me.

Dahil sa takot niya. Mas umiyak pa siyang lalo. Nattakot ako... Paano kung.. Kung..

Ssshh.. Walang mangyayaring masama okay? I'll protect the both of you. Pagpapagaan
nito sa loob niya. Pero hindi niya maiwasang mag alala. Mamatay na siya sa takot at
kaba. May gabi na ayaw na niyang ipikit ang mga mata niya dahil baka nasa paligid
lang pala siya.
After he talked to the police and security officer sa labas ng unit nila regine.
Bumalik agad siya sa loob. Nakita niya itong tulog na tulog na sa sofa.

There's a dry tears in her cheeks at sa palibot ng mga mata nito. She looks so
exhausted too. Parang pagod na pagod. Nakakapagod naman talaga ang matakot.

Alam niyang may mga bagay itong hindi sinasabi sa kanya. Nakikita niya iyon s amga
mata nito.

Kanina habang kausap niya ang mga pulis. Nangako sila na gagawan nila ng aksyon ang
bagay na ito. He even visiting the CCTV room para makita kung sino b talaga ang
nagiwan niyon sa tapat ng unit ng mag ina niya.

But it all planned well. Burado ang parte kung saan sinasabing iniwan ang kahon na
iyon. There's a missing footage na hindi alam ng monitor associate kung bakit. So
far, lahat ng dumaan at nakita sa hallway na yon before mangyari iyon ay suspect.
Under observation sila ng pulisya kasama na ang mga nakaassigned sa CCTV room.

Kung sino man ang gumagawa nito sa mahal niya. Magbabayad ng malaki s akanya. They
don't have any idea how it's traumatizing to regine. Kaya pala may araw na kapag
kasama niya ito ay lagi itong balisa. Palingon lingon s apaligid.

Fear eats her right mind. Natatakot siya na baka kung anong mangyari diti kung
magpapatuloy ito. At hindi niya iyon hahayaan. Kung kinakailangan ilabas niya ng
bansa ang mga ito gagawin niya. Tama ilalabas niy ng bansa ang mag ina niya.
Malayo sa mga taong gusto silang sirain. Lalo na sa mga taong gusto silang agawin
sa kanya.

Lalong lalo na ng ama niya.

To be continued...

=================

Chapter Forty Three

East.. East anak! Bilisan mo pupuntahan na natin ang tatay mo. Aniya sa anak niya
na nasa loob pa ng kwarto nito at nagaayos pa ng gamit.

Ngayon ang alis nila papuntang Germany. Pumayag siya sa plano ni job na doon muna
sila. Natatakot siya dito kaya gusto niyang matahimik muna.

Comin' mom. Sigaw ni east. Maya maya'y lumabas ito hila hila ang isa niyang maleta.

What took you so long? Malelate tayo sa flight natin. Sabi niya sa anak habang
hinihila ang maleta nito. Dadaan pa kasi sila sa opisina ni job. Doon sila
magkikita kita. Di kasi sila masusundo nito dahil kailangan muna nitong ayusin ang
mga pansamantala nitong iiwan.

Ang totoo niyang may dalawang oras pa sila mahigit bago pumunta ng airport.sinabi
lang niya kay east na malelate sila para bilisan nito ang kilos. Mommy, i packed
some toys kasi sabi niyo i can donate those to an orphanage. Kaya dadalhin ko.
Paliwanag ng anak niya s akanya. Ginulo niya ang buhok nito.

Anak, saka na natin idodonate 'yon kasi hindi naman na tayo makakasaglit sa
orphanage diba? Paliwanag niya. Tumango naman ito.

Nasa may pintuan na sila nang makarecieve siya ng text. Galing kay fernan.

I know na ngayon

ang alis niyo. I just want to say goodbye to you and to your son. And aside from
that, i'd like to tell you something---about our marriage. And alam kong ito ang
magpapasaya sayo.

Nakalagay din doon kung saan lugar sila magkita. May sasabihin daw ito sa kanya.
Should she really have to meet him? Paano kung pigilan lang sila nito?

Ate reg, nagsisisi na si daddy sa ginawa niya sayo. Kaya sana matutunan mo na rin
siyang patawarin. Mahal na mahal ka niya. Kahit hindi siya ang mahal mo. Sabi ni
sofia habang hawak ang mga kamay niya. Naiyak ito sa harapan niya.
Iyon ang natatandaan niyang sinabi ni sofia noong huli silang nagusap tungkol sa
daddy nito. Ito ang humihingi ng tawad sa kanya para sa ama nito. Such a kind
daughter.

Mommy?

Aalis na po ba tayo? Napaigtad siya sa tanong ni east.

H-Ha? Gulat pa niyang sabi. Ah oo.. Aalis na tyo. Pero pwede bang may daanan muna
tayo?

Aalamin niya kung okay sa anak niya na magpaalam muna sila kay fernan. Kasi kahit
ano namang nangyari. Minahal nito ang anak niya. Walong taon itong nagpakaama sa
batang hindi nito anak. Utang niya dito ang mga taon na 'yun.

Saan po? Inosenteng tanong nito.

Lumuhod siya at pumantay dito. Is it okay to you kung..kung magpapaalam muna tayo
sa daddy mo?
Tumahimik ito. Tumikom ang mga labi. Naiintindihan niya kung ayaw nito dahil
natatakot na ito. Pero laking gulat niya sa sinabi nito. Namimiss na po ba niya ko?
Kasi ako po miss na miss ko na po siya. Daddy ko pa rin naman po siya kahit di siya
ang totoo kong daddy diba? Naluluhang tumango siya. Her son know how to balance his
feelings. How to forgive and give other people a second chance. Sana kasing tibay
ng puso ni east ang puso niya. At saka love ko naman po siya kagaya ng love ko sa
inyo ni tatay.

Niyakap niya ito. Napakabait na bata ng anak niya. Na sa kabila ng pinagdaanan nito
ay masaya pa rin itong tumitingin sa lahat. Na para bang hindi siya nasaktan at
nahirapan.

Pinahid niya ang luha. Nkapagdesisiyon na siya. Para matapos na. She agreed to meet
her husband. She type her reply and send it to him. What may happen to them. Even
they fought so many times. Maybe, there's another piece of sorry that can be
appreciated.

Pagpapatawad lang naman ang kailangan.

To be continued...
=================

Chapter Forty Four

Hinigpitan ni Regine ang hawak sa kanang kamay ni East. Narito sila sa isang eco
park. Sinabi ni Fernan na dito daw sila magkita.

Dahan dahan nilang inihakbang ang mga paa papalapit sa isang bench malapit sa fish
pond. Natatanaw na niya ang nakaupong bulto ni fernan.

Dahan dahan silang lumapit dito. Mabilis naman itong tumayo at ngumiti sa kanila.
Sa hitsura nito parang naging triple pa ang agwat ng edad nila. Namamayat din ito
at tila laging walang tulog dahil sa pangingitim ng palibot ng mga mata nito.

H-Hi.. Siya na ang unang bumati pagkalapit nilang mag ina dito. Akma siyang
yayakapin nito ng umatras siya.

He smiled bitterly. I understand...

Daddy.. Bahagya pa siyang nagulat ng kumalas ng sa pagkakahawak sa kamay niya si

east at saka yumakap kay fernan.
Sinalubong nman ni fernan ng mahigpit na yakap si East. Daddy sorry po kung naging
makulit ako. Sorry po kung naging bad ako.

Sshhh.. It's okay son. Hindi naman galit si daddy. Si daddy nga ang dapat ang sorry
sa inyo ni mommy. Alo ni fernan sa bata. Mahigpit pa ring nakayakap dito si east.
Alam niyang mahal na mahal ng anak niya si fernan. Pinunan ni fernan ang
pagkukulang ng isang ama na hindi nakilala ang kanyang

anak.

Tumayo ito sa pagkakaluhod habang karga si east. Hinawakan nito ang isa niyang
palad. Ang dami kong kasalanan sa yo. Sa inyo. Mga pagkukulang. Mga pagkakamali.
But God knows kung paano ko pinagsisihan ang lahat ng 'yon. Narealize ko na unti
unti na kayong nawawala sakin. Nakita niya ang sunod sunod na pagtulo ng mga luha
nito. Nasa mga mata nito ang pagsisisi. May mga bagay akong hindi sinabi sayo.
Inilihim ko. Kasi natakot lang naman ako. Natatakot ako para sa kaligtasan niyo.
Dahil mahal kita.. Mahal na mahal.

Ayaw na niyang maniwala. Nasaktan na siya nito. Pero bakit kinakain ng awa ang puso
niya. Nabulag ito ng pagmamahal. At siya ang dahilan niyon.

Si Eduardo. Ang papa mo. Pgsisimula ulit nito. Napamulagat siya. Kilala nito ang
papa niya.

Kilala mo si papa? Nagtatakang tanong niya. Kung ganoon ikaw ang----.

Naging kliyente ko ang

papa mo. Siya ang dahilan kung bakit kita nakilala. Nang mamatay si Isabel. Hindi
ko alam na namatay na pala ang 'yong ama. Masyado akong nagdalamhati. Nilamon ako
ng lungkot. Naningkit ang mga mata niya.

Kung ganoon niloko mo ko! Akusa niya. Nagsinungaling ka sakin! Ibinulgar ko sayo
ang buong pagkatao ko pero wala kang sinabi. Ni hindi mo sinabi na kilala mo na
pala ako in the first place. Para saan? Para sa pera? Hinablot niya si east dito.
Niloko siya nito. Ang mana niya pala ang hinahabol nito sa kanya. Kaya pala bigla
nalang itong nagkaroon ng concerned sa kanya. Iyon pala ay may hinahabol ito sa
kanya.

Honey.. Sinampal niya ito. Wag mo akong matawag tawag na honey

Nakakasuklam ka!

Makinig ka muna sakin. Mali ang iniisip mo. Nagawa ko lang ang lahat ng iyon dahil
kay Sofia. Papatayin nila ang anak ko kapag hindi ako sumunod. Sabi nito. May bahid
ng takot ang kanyang tinig.

Magsasalita pa sana siya ng may apat na lalaki ang pumalibot s akanila. Napalapit
siya kay fernan. Niyakap naman sila nito ng ubod higpit na pinoprotektahan sa mga
lalaking nakaitim na jacket.

Sumiksik sa kanya ang anak niya dahil sa nakakatakot na hitsura nila. Bukod doon ay
may mga hawak silang baril!
Oh God!

F-Fernan.. Naibulong niya sa lalaki. Pero mabilis naman itong bumulagta dahil
pinukpok ito ng baril sa batok.

Fernan!

Daddy!

Halos sabay silang napasigaw ni east. Ngunit bago pa sila makalapit dito ay may
bagay na lumapat din sa kanya. Atbang huling natandaan na lamang niya ay ang
pagsigaw ni East sapangalan niya.

East....
To be continued...

=================

Chapter Forty Five

Kanina pa tawag ng tawag si job sa cellphone ni Regine pero ring lang ng ring. She
didn't answer his calls. Nagaalala na siya. Mahigit dalawang oras na niyang
hinihintay ang dalawa.

Napahilamos siya ng mukha dahil sa frustration. Kinakabahan siya na hindi jiya

maintindihan. God! Nasaan kayo? Bulong niya.

Pinapunta na rin niya ang isa niyang tauhan sa condo ng mag ina niya pero ang sabi
lang nito ay walang tao doon. Nakausap niya ang head security ng building pero ang
sabi umalis daw ang dalawa at sumakaybsa kotse.

Kung kanina pa sila umalis bakit wala pa rin sila? Tinawagan niya si Sofia. Tatlong
ring bago ito sumagot.

I'm on my way kuya.. Hintay lang. She said. Kahit hindi pa siya naghehello.

Sofia are you with Reg and East? Kasama mo ba sila? He asked. Hindi na siya
nagpaligoy ligoy pa.

Nope kuya. Di ba nga at sa opisina mo ang deretso ko dahil 'yon ang instruction
niyo sakin? Narinig niyang nagsalita ito ng para sakay marahil ito ng taxi.
Ihahatid kasi sila nito sa airport kaya kasama nila.

He end the call at saka mabilis na nagisip. Iba ang kabang nararamdaman niya. Paano
kung tinangay na ng ama niya ang kanyang mag ina? Paano kung itinakas nito sila?

Noon bumukas

ang pinto ng opisina niya at pumasok ang humahagos na si Sofia. What happened kuya?
Nasaan sina ate reg? Sunod sunod na tanong nito sa kanya.

Ibinaba niya ang cellphone sa lamesa. 'Yan din ang tanong ko. I've been calling her
mula pa kanina. But she's not answering my calls.

Oh God! Natuptop nito ang bibig. What if they're kidnapped?

Kidnapped? By who? Pumasok sa isip niya ang kanyang ama. May alam ba ito sa
nangyayari?

Where's dad? He asked dangerously. Kapag napatunayan niya na kinuha ng kanyang ama
ang kanyang mag ina. Hinding hindi niya ito lalo mapapatawad.

Namutla si Sofia. Doon na bumugso ang galit niya. Answer me! Nasaan si daddy?

Napaigtad naman ito dahil sa pag sigaw niya. I don't know.. All he s-said bago siya
umalis ay---pupunta daw siya sa p-park.
Park? Anong gagawin niya doon? At 'sang park? Nagtatakang sunod sunod na tanong
niya. Fear starting to build inside of him. Natatakot siya para sa mag ina niya.

Dad, always mentioned about the park he used to go simula ng mamatay si mama. We
can check there. Baka naroon siya. Sabi ng kapatid niya. Kita sa mga mata nito. But
please kuya, wag muna tayong mag isip ng iba. Dad wouldn't do anything that can
hurt you. Let him explain first.

He gritted his teeth and close his palms tightly. If anything bad happen to them...
Hinding hindi ko siya mapapatawad.

Kuya.. Please. Wag mo sanang pairalin agad ang galit mo. Tatay pa rin natin s-siya.
Malumanay na sabi ni Sofia. He know, hindi lang nagsasalita ang kapatid niya pero
alam niya, deep in side nasasaktan ito. Nahihirapan pumili at makinig sa kanila.

Masyado pa itong bata para makita ang lahat ng ito. Nakalimutan na niya ang pangako
niya sa kanyang ina na aalagaan niya ang nakakabata niyang kapatid. Pero mukhang
nakalimutan na niya. Mukhang napapabayaan na niya ito.

Sana pagkatapos ng lahat ng ito ay hindi pa huli ang lahat para bumawi siya dito.
Sana dumating ang araw na maging okay na ang lahat.
Pero sa ngayon, mas importante sa kanya ang kaligtasan ng kanyang mag ina. Dahil
kung mapapahamak sila. Ikakamatay na niya.

To be continued...

------

Brace yourself para sa makapanindig balahibong pagtatapos. Few chapters to go and

the end.. Sana nagustuhan niyo ang kwentong ito...

Ai:)

=================

Chapter Forty Six

The smell of the old woods. The sounds of a moving machine. The foul smells coming
from the spoiled rotten food. Or its a no good animals. Gusto niyang masuka. She
wants to reduce the load that clogging her throat. Pero ayaw naman lumabas.

She heard a footsteps and a sound of a crying voice. East..

She began to open her eyes. Dark old room surprise her eyes. Nasaan siya? Nasaan
sila? She's starting to move her hands pero hindi niya magawa. It tied on the pole
in the middle of the room. Iginala niya ang paningin. Natatamdaan niya ang lugar na
ito. Kung hindi siya nagkakamali ito ang lumang bodega sa koprahan!

Koprahan? Nasa hacienda sila?

Bumaha ng takot sa puso niya. Hinanap ng mga mata niya si East. East! Anak! Nasaan
ka? She volume up her voice para marinig ng anak niya. Pero tanging iyak lang nito
ang narinig niya.

Mommy!.. Ang anak ko! Sinubukan niyanh kalagan ang sarili ngunit sadyang
napakahigpit ng pagkakatali sa kanya.

Idagdag pa ang pananakit ng puson niya at ang napakasakit na ulo dala ng mga amoy
na naaamoy niya. And before she could think anything else to how she can freed
herself para hanapin ang anak niya. Lumitaw na ito. Nakatali sa isang bangko at
nasa loob ng isang glass container!

Jesus!

Surprise! Aniya ng boses na siyang nagtutulak sa container. Kaya pala mahina at may
echo ang naririnig niyang boses ay dahil nasa loob ng container ang

anak niya. Ikaw? Gulat naman niyang sabi ng makilala ito. She thought hindi na niya
muling makakasalubong ng landas ito.
Inihinto nito ang conrainer sa isang tabi. Sa tabi ng cement mixer! Oh no! Anong
gagawin niya sa anak ko?

Naawa siya sa anak niya. Iyak ito ng iyak sa loob. Pero wala siyang magawa. B-
Bakit? Napakahayop mo! Wala kang puso! Pakawalan mo kami dito. Magbabayad ka
sa-----.

Halos mayanig ang katawan niya sa lakas ng sampal na binigay nito sa kanya.
Papatayin muna kita bago kayo makalabas sa lugar na ito! Kung hindi ka nagawang
patayin ng mga inutil kong tauhan. Ako ang papatay sayo!

Bumaha ang gulat sa mga mata niya. A-Anong ibig mong sabihin? Ipinapapatay mo ko?

To her surprise, she pull out a gun from the back of her pants. And point it to
her. Yes my dear step daughter.. Naalala mo noong mabangga ang anak mo? It was
supposed to be you.. Kaya lang gago yung inutusan ko.. And sa sidewalk.. Tsik,
imagine nakaligtas ka pa

rin doon? And her tita Sylvia began to laugh. Laugh like a lunatic idiot.

Napakasama mo! Ano bang naging kasalanan ko sayo? Umiiyal niyang sabi.

Sinabunutan siya nito at saka itiningala. Napaigit naman siya sa hapdi. Marami!
Nang dahil sayo nasira ang lahat ng plano ko! 'Yan titigan mo ang lugar na ito.
Dahil dito kita papatayin.. Kayo ng anak mo! Tandaan mo ang lugar kung saan lihim
na nagkikita ang asawa ko at ang ina mong puta! Dahil sa sinabi nito. Dinuraan niya
ito sa mukha na labis nitong ikinagalit. Muli siyang sinampal. Sa pagkakataong iyon
mas malakas na. Hayop na Eduardo yan! Papanahan ka lang.. Buong yaman pa niya!
Pakawalan mo na kami tita Sylvia. Maawa ka samin ng anak ko. Pagmamakaawa na niya.
Walang magagawa na ang pagtatapang niya. Dahil bulag na ito sa galit

Maawa? Bakit? Naawa ba ang ama mo sakin sa tuwing makakagawa ako ng pagkakamali?

Sa tuwing aalipustahin ko ang nanay mo? Hindi siya naawa. Gabi gabi ipinaparamdam
niya sakin na hindi ako ang mahal niya. Araw araw ipinamumukha niya sakin kung ano
ako sa buhay niya! Walang awa ang tatay mo! Napapikit siya ng mariin. Kung
panaginip lang ang lahat ng ito sana magising na siya dahil hindi niya kaya.

Magsasalita sana muli ito nang mula sa kung saan ay may gumalaw at dumaing.
Napaiyak siya ng makita niyang nakahandusay sa mga dayami si fernan. May dugo ito
sa gilid ng tiyan. Tinignan ito ng ginang. 'Yan.. Isa pang hayop ang matandang yan.
Ang sabi ko sa kanya. Pakasalan ka at utuin. Papirmahan sayo ang mga dokumento pero
hindi ginawa. At amg hayop! Peke ang ipinasa niyang papel sa Hongkong registrar.
Kaya hayon.. Hindi pala kayo totoong mag asawa.

Hindi sila mag asawa? So iyon pala ang gusto nitong aminin sa kanya kaya ito
nakipagkita sa kanya. All along hindi pala sila mag asawa. Gusto niyang magalit sa
muling panloloko nito sa kanya pero bakit may bahagi ng puso niya ang natutuwa.

Mkakasal na sila ni job. Iyon ay kung aabutan sila nitong buhay...

To be continued...

=================

Chapter Forty Seven

Traydor ang abogadong 'yan! Tinaraydor ako! Galit na sabi nito. Saka muling
itinutok dito ang baril.

Wag!!! Pigil niya. Hindi niya kayang makitang papatayin ito sa mismong harapan
niya. Gagawin ko ang lahat. Pakawalan molang kami dito.

Talaga? Gagawin mo lahat? Parang baliw na tanong nito s akanya. Determinado na

siyang tumango.

Mula sa kung saan ay may inabot itong papel. Katibayan ito na isinasalin mo sa
pangalan ko ang lahat ng mana mo. Na ako ang legal na may karapatan at hindi ikaw.
Kaya papamiliin kita.. Ang isang pirma mo ay isanf buhay lang ang maiiligtas.

Napaangat siya ng mata dito. Anong ibig mong sabihin? Kinakabahan siya sa sinasabi
nito.

Simple lang. Pagkatapos mong pumirma. Mamamimili ka sa dalawa. Sabay lingon kay
Fernan na nahihirapan na nakabulagta. At sa anak niyang patuloyna umiiyak. Itong
asa-asawahan

mo? O ang anak mo na maninigas dahil sa semento? Grabe! Akala ko puso lang ang
nagiging bato! Pati pala bata! Na sunabayan nito ng halakhak.
She can't choose. Both trade are have so. Mean to her. Ang anak niya na dugo't
laman niya. At si fernan na wala naman ginawa kung di mahalin siya. Napakasama ko!
Wala kang kasing sama. Hiyaw niya dito. Hilam na ng luha ang kanyang mga mata.

Tinutukan siya nito ng baril. Halos hindi siya makahinga. Hindi ako masama!
Ginagawa ko lang ito para kay mona! Para sa anak ko na patuloy na itinatanggi ng
iyong ama! Na hindi daw niya anak! Hayop siya! Anak niya si mona pero kung tignan
at itrato niya ay parang hindi niya anak! Dahil ikaw ang lagi niyang nakikita! Ikaw
lang ang minahal niya! Nakita niyang pumatak ang mga luha nito.

Tanda na nasasaktan ito sa mga nangyayari.

Hindi totoo yan tita.. Mahal na mahal ni papa si Mona. Lagi niyang sinasabi sakin
ang bagay na yon. At kahit kailan hindi niya inisip na hindi niya ito anak!
Magkapatid kami.. Pagpapaintindi niya dito. Pero poot lamang ang makikita sa mga
mata nito. The range of madness and the hunger for revenge ay ang mas matimbang
dito ngayon. Bulag na ito sa galit. Nilamon na ito ng kasakiman.

Tingin mo maniniwala ako sayo? Nababaliw kana ba? Tanong nito na may halong pang
iinsulto. Maybe this is how it's end everything. Ang mamatay sila na hindi nila
nakakapiling ang mga mahal niya.

Lihim niyang hiniling na sana ay hanapin sila ni job. Na iligtas sila nito. Na sana
ay matagpuan sila bago pa mahuli ang lahat. Wag mo nang isipin na may magliligtas
sayo. Malayo ang lumang koprahan na ito sa bukana ng hacienda. Baka nga walang
makakapansin na naagnas na kayo dito e. Sabay tawa ng malalakas. Tama ang sinabi
nito. Walang makakaalam na narito sila. Dahil wala nang gumagawi dito simula

noon. Noong bata pa siya. Nang mamatay ang mga magulang ng kanyang ama. Wala nang
napagawi dito. Pero hindi niya alam na dito pala lihim na nagkikita ang kanyang mga
magulang.
Dito ko tatapusin ang buhay niyo. Ayos lang na hindi ka pumirma. Madaling sabihin
sa korte na patay kana. Na wala kang taga pagmana kaya mapipilitang sa akin o kay
mona malipat lahat! Tuwang tuwa na sabi nito. Mukhang dito na sila mamatay. Pero
wag na sana ang anak niya.

East..

Mommy.. Can't b-breathe.. Sa hitsura nito ay mukhang nahihirapan na itong huminga.

Napuno ng awa ang puso niya. Bata pa ito para makaranas ng ganito.

Nakita niya ang ginawang pagbuhay muli nito sa mixer at saka itinapat sa butas ng
container. Wag please! Parang awa mo na! Sinubukan niyang kalagan ang sarili niya
pero hindi niya magawa. Sumasabay pa ang pananakit ng puson niya.

Binuksan nito ang takip ng mixer at binuhusan pa iyon ng semento. Pigil hininga
siya sa gusto nitong gawin. Napadako naman ang mga mata niya kay fernan na panay
daing. Nagsalubong ang mga mata nila. As if his telling her like, save him. Iligtas
mo ang anak natin. Tumango siya. Mas mahalaga anf buhay ng anak niya kaysa buhay
niya.

Ibinuhos niya ang buong lakas niya para makalagan ang sarili. The mixer roll down
to the container hole and when she finally freed herself. She hurriedly run towards
to her son and push the container forward.
Narinig pa niya ang pagsigaw ni Sylvia. And what she didn't expect is, when she
pull the trigger at saka itinutok ang hawak na baril sa kanya. She closes her eyes
and waited for the final shot when she heard a running footsteps towards her.

At bago niya napigilan, Fernan already in front of her. Almost Lifeless...

He save her by means of sacrificing his own life. Bloods are scattered everywhere.
And before he closes his eyes, he shrugged and uttered the last two words that he
been dying to say.

I'm sorry...

To be continued..
----------

#GoodByeFernan

Love is sacrificing. Giving a time and freedom you deserve. Ay parte ng pagmamahal.
May mga pagkakamaling hindi sinasadya at may mga pagkakamali rin na sadyang
nakalaan na mangyari. Because we can't learn in just a simple note.

P. S

Two chapters left and epilogue na.. Thanks po sa lahat ng sumubaybay..

Ai:)

=================

Chapter Forty Eight

Hindi malaman ni Job kung ano ang dapat niyang unahin. Ang puntahan ang amang nasa
morgue o ang alalayan ang babaing minamahal niya na nakikipaglaban sa loob ng
operating room?

He's late. Nahuli siya ng dating. Pagkatapos nilang puntahan ni sofia ang eco park
na sinasabi nito. They found regine's car. Pero walang tao. He even called the
police para tulungan na sila.

But mona called. She said na alam niya kung nasaan ang mag ina niya. Sa lumang
koprahan ng mga Velasquez sa loob ng hacienda. He drove fast as he can. Kinailangan
niya pang makipaglaban kay kamatayan sa NLEX para lang mapabilis ang pagpunta niya
ng San Felipe.

Pero nahuli na siya. Patay na ng abutan nila ang kanyang ama. May tama ito ng baril
sa dibdib. While Regine are soaking in her blood too. May dugong lumalabas sa
gitnang hita nito. Hindi niya alam kung sino ang una niyang lalapitan.

Kung hindi pa mabilis na tumakbo si Sofia ay hindi pa siya matatauhan. Si Sylvia

Velasquez naman ay hinuli na ng pulisya. And he's the one who file a complaint
against her. At sana lang mahatulan ito ng pang habambuhay na pagkakabilanggo.
Nagmakaawa si mona sa kanya na bawasan nila anv kasong isasampa sa ina nito ngunit
nanindigan siya na dapat itong magbayad sa batas.

Umamin na rin ang mga nahuli nitong tauhan na siyang katulong nito sa mga
masasamang krimeng ginawa nito. They are now behind bars.

Napahilamos siya sa mukha ng dumantay ang kamay ni lucas

sa balikat niya. Bro, hinahanap ka ng doctor.

Nag anggat siya ng tingin. Nakikisimpatya iti s akanya. Pagkatapos ng mga nangyari.
Nagsidatingan ang mga kaibigan niya para damayan siya. Nasa morgue na si sofia.
Inaayos nito ang bangkay ng kanilang ama.

Tumango siya at lumapit sa doctor. Mr. Medina? Inabot niya ang kamay ng doktor. I'm
Doctor Villegas. Isang Ob-gyne.
Ob-gyne? Takang tanong niya.

Tumango ang doctora. I'm sorry Mr. Medina. But the baby didn't made it.

Baby? Buntis siya? Muling nagtatakang tanong niya. Nagmimistula siyang parrot dahil
sa mga tanong niya. Muling tumango ang doktor. Miscarriage Mr. Medina. It's a
common type of pregnancy loss. And sometimes it occurs during the first thirteen
weeks of pregnancy. And sa kaso ni Mrs. Medina. Mukhang hindi niya alam na buntis
siya. So now, we let you know na kailangan niyang mag undergo sa isang surgical
procedure.

Namawis ang mga palad niya at kinilabutan siya sa lamig. Nawalan na siya ng ama
pati pala anak nawalan din siya. How cruel. Surgical procedure? What do you mean
doc?

We have to remove the excess blood inside her. It called Dilation and curettage or
D and C. Well, it often performed after the first trimester of miscarriage. May mga
masamang

epekto kung hindi namin gagawin ito. But don't worry Mr. Medina, it will only takes
two to three hours operation. She assuring him. Pero paano naman siya makakasiguro
na ligtas ang mahal niya?

And another thing Mr. Medina. It's seems na kaya nakunan siya ay dahil sa takot or
stress. It's sometimes happened lalo pa't hindi siya aware sa lagay niya. Some
pregnant women, are suffered to what we called, corticotropin release hormones or
CRH. At masasabi naman na ganoon ang nangyari sa pasyente. It's the brain who
secretes in reaction to physical and emotional stress... Marami pa itong sinabi
pero parang walang pumapasok sa utak niya.

Ang daddy niya. Ang unborn baby niya. They're haunt him in his mind. Parang
sinisisi siya dahil nahuli siya ng dating. Kung napaaga lang sana siya. They're
both alive now. Makakapagsorry pa sana siya sa daddy niya. Na kahit hindi niya
totoong ama ay inalagaan siya. Pinalaki. Hinubog at higit sa lahat ay minahal.

At ang anak nila ni regine. Ang isa pang bunga ng pagmamahalan nila. Pero kinuha
ito agad sa kanila. Hindi na niya napigilan ang sarili niya. His pain. It's like a
infected disease that causes of his dead. Para siyang pinapatay.

Pinigilan siya ni lucas ng suntukin niya ng suntukin ang pader. Dumudugo na ang
kamao niya pero wala siyang pakialam. He wants to feel nothing. Ang mamanhid.

Napakaunfair ng mundo. Binabawi lagi sa kanya ang mga taong may kabuluhan ang
buhay. Hinawakan siya ni lucas sa balikat. Don't waste your life by blaming
yourself. Remember may anak ka pa. Nariyan si East. You have to stand by his side.
Make him feel na hindi siya nagiisa. Be a man to your self and be a father to your
child.

Be a father to your child. Tama ito. Kailangan siya ng anak niya ngayon.

East...
To be continued...

=================

Chapter Forty Nine

They watched the white balloons flew in the sky. Matapos ilibing si fernan
nagpalipad sila ng maraming lobo. It's symbolize their love for him. The peace that
he deserve.

He's with God now. Kasama ang anak niyang hindi man lang niya naisilang. As if she
hear his voice. Niyakap niya ang sarili dahil sa biglaang lamig na bumalot s
akanya. Parang may bumubulong s ahangin.

Thank you. Pumikit siya. Alam niyang nagpapaalam na si fernan sa kanya. They cried,
yes. Pero mas nanaig sa kanila ang tuwa na sa wakas matatahimik na ito. That he can
be happy without thinking anything. Na hindi na ito mahihirapan.

Thank you too... Bulong niya sa hangin. Kasabay noon ay ang pagbabago ng
temperatura. Tanggap na niya ang lahat. At ang makakaya na lamang niyang gawin
ngayon ay ang gawing mas makabuluhan ang lahat ng ginawa nitong pagsasakripisyo.
Regine already received her inheritance. Hindi nga nagkamali si tito erik niya nang
sabihin nitong hindi biro ang iniwan ng kanyang ama sa kanya. Buong yaman nito ang
iniwan sa kanya. Na kung tutuusin ay kaya na niyang magpatayo ng sarili niyang
ospital.

Nakakulong na si tita Sylvia niya. Si mona naman ay pinahintulutan niya parin

manirahan sa hacienda. Isa pa kapatid pa rin niya ito. She even offer her ng
kalahati sa mana niya but she declined. Para daw sa kanya iyon.

But she insists na siya ang magbibigay ng monthly allowance nito. Sa ngayon, she's
planning to go abroad at doon na permanenteng manirahan. Pinayagan naman niya.
Maybe she also needs a enough

time para tanggapin ang lahat.

After a couple of days. May dumating na mail sa kanya from the Hongkong Registrar
office. It's a certification of void marriage. Nalaman niya na peke ang mga
dokumento na ipinasa ni fernan kaya hindi sila kasal.

Wala pala siyang dapat iannul na kasal because in the first place, he sacrificed
for her. Nagsakripisyo ito para sa kanya.

Binitawan niya ang binabasang papeles at saka tumayo. Naririnig niya ang doorbell
sa labas ng bahay. She's still living in Medina's mansion kasama si East. Nakiusap
kasi si sofia na wag muna nilang iwan ito. Si job ay hindi pa niya muling nakikita
matapos ilibing si fernan.
Labis niyang dinamdam ang pagkawala nito. Na para bang hindi siya importante dito.
'Nay rosa?

Tinatawag niya ang kasambahay ngunit walang mga sumasagot. Nasaan ba ang mga tao
dito? Parang siya lang yata ang tao sa loob ng bahay.

Lumakad siya palabas ng bahay hanggang sa gate. Kahit ang gwardiya na bente kwatro
oras na nakaduty ay wala din. Official day off ba ngayon? Para na siyang tanga na
nagmomonologue mag isa. Kinakausap niya ang sarili niya na parang tanga.

Nasa bukana na siya mg gate at saka binuksan iyon. Doon umahon ang takot s akanya.
May nagdoorbell pero wala naman tao. Niloloko ba siya?

Isasara na sana niyang muli ang gate ng makita niya ang isang puting kahon sa baba.
May malakung ribbon iyon na kulay pink. Paborito niyang kulay. May phobia na siya
sa mga kahon pero nanaig ang kuryosidad sa kanya. Binasa niya ang nakasulat sa tag.

Honey...

Kinilabutan siya. Isang tao lang ang tumatawag ng honey s akanya. Pero patay na
ito. Wala na ito. Binuksan niya ang kahon at tumambad sa kanya ang isang bulaklak
at susi!
May nakasulat na address doon. Memorial Park? Basa niya sa nakasulat. Teka doon
nakalibing si fernan.

Minumulto ba siya nito? Kahit inuunahan ng takot nagawa pa rin niyang kumilos.
Haharapin niya kung ano ito. Aalamin niya.

To be continued...

=================

Chapter Fifty

Regine parked her car in front of fernan chapel. Kinuha niya ang susi sa bulsa na
kasama ng kahon at binuksan iyon. Gusto niyang malaman ang ibig sabihin ng lahat.
Kung bakit tinatakot siya. Sa mga pinagdaanan niya. Nakuha na niya kung paano
maging matapang.
Nasa eskwelahan si east kaya hindi niya kasama. Pagkabukas ng lock ay pumasok siya
sa loob. Nakasindi ang maraming kandila at may samot saring bulaklak.
Nakakapagtaka. Nakabukas din ang mga ilaw.

Lumapit siya sa puntod ni fernan at hinaplos iyon. Maraming salamat sa lahat lahat.
Sa tulong, pag aalaga at pagmamahal. Na kahit walang kapalit ay nanatili kang nasa
tabi ko. Bulong niya. Saka parang niyakap siya ng hangin mula sa labas.

Napapikit siya dahil doon. Ang marmol na sahig at lapida ay kumikinang dahil sa mga
nakasinding kandila at ilaw. Nanunuot din sa loob ng chapel ang kakaibang halimuyak
ng mga bulaklak.

Napatingin siya sa ibabaw ng lapida. Pink roses. Doon marahil nang gagaling ang
naamoy niyang mabango. Kinuha niya ang isang tangkay at sinamyo. Mabango.

Ibabalik na sana niya ang bulaklak sa ibabaw ng marmol nang may makapa siyang
malamig na bagay doon.

Halos higitin niya ang hininga ng makitang may nakasuot na singsing sa stem ng
bulaklak!

Engagement ring. Noon siya napatingala. Sa itaas ng nitso ay may nakasulat sa

malaking color paper.

Will you marry my son?

Oh God! Lihim niyang naibulaslas. Saka lang siya nagpalinga linga sa paligid. At sa
likod niya----nakatayo ang mga importanteng tao sa buhay niya. Si east na ang buong
akala niya'y nasa eskwelahan. Si sofia na nakangiti sa kanya. Si flor na mukhang
lumuwas pa mula sa san Felipe. Sina lucas at ang iba pang mga kaibigan nito. Pero
mas lumapad ang ngiti niya nang makita niya si job.

Nakangiti ito ng ubod tamis sa kanya. Daham dahang lumalapit at saka inabot sa
kanya ang isang bungkos ng bulaklak. I miss you.. He whispered while caressing her
cheek.

Hindi niya napigilan ang pagtulo ng mga luha niya. Saan ka galing? Tanong niya.

Tumingin muna ito sa paligid. I'm sorry kung nawala ako ng wlang pasabi. I have to
planned all of this para maging memorable para sayo. I asked d-dad kung pwede na ba
kitang pakasalan. He made a joke. Napatawa naman ang mga nasa likuran nila. Kinuha
nito ang singsing na nasa bulaklak at saka ipinakita s akanya. I lost a courage to
ask you before. Natatakot kasi akong baka hindi mo tanggapin ang

alok ko. I'm afraid that you might reject me. Noon, halos gabi gabi namamatay ako
sa selos. Dahil kasama mo sa iisang kwarto ang tatay ko. I always think if he
touches you. Kiss you. Na halos patayin ko na siya sa isip ko. I still love you.
Paulit ulit kong sinasabi sa isip ko na mali ang mahalin pa kita. That you are like
a apple in eve's garden---forbidden. Na hindi kita maaaring pitasin dahil
magkakasala ako.. But hell will freeze over bago ko hayaang mamatay ako na hindi
man lang kita naiipaglaban. Mahal na mahal kita.

Halos matunaw siya sa mga sinasabi nito. She can't imagine na may lalaking kayang
magpropose ng kasal sa loob ng sementeryo! At sa loob mismo ng chapel.

Her heart almost like jumping and tumbling in happiness. Pero hindi muna niya
pinahalata. She wants to hear his love confession ----fully.

Hey! sweetheart..wala ka bang sasabihin? Natutuwa siya sa mga ekspresyon nito.

Umiling siya.

Nabahala naman ang mga mata nito. Tila natatakot na baka umayaw siya. Lumingon na
ito sa mga kasama. Na para bang humihingi ng tulong. Call a friend.

Mahal na mahal kita. Maniwala ka. Na kung mawawala ka. Sasama nalang ako sayo.
Tinapil niya ito sa pisngi. Na labis nitong kinagulat. Selfish ang pagmamahal mo
kung ganoon. Na sasama ka sakin pero iiwan mo ang anak natin. Kunwaring seryosong
sabi niya. Kinuha nito ang palad niya at dinala sa labi.

Patapusin mo muna kasi ako... Sasama ako sayo at ibabalik kita. Ibabalik kita sa
buhay namin ng anak natin. Sa tingin mo ba papayag kami na mawala ka? Kinilig siya
dahil sa sinabi nito. Kaya kinuha niya ang singsing dito at isinuot niya sa kanyang
daliri at saka humarap sa lapida ni fernan.

Oo, papakasalan ko ang anak mo. Narinig niya ang mga hiyawan ng mga tao. Pero lahat
iyon ay naglaho ng sakupin ni job ang mga labi niya at gawaran siya ng
pinakamatamis na halik na natikman niya. Mahal kita...

Mas mahal kita...

End.

=================

Epilogue

She's humming softly when someone hold her behind. Idinantay nito ang baba sa
balikat niya at saka niyakap siya ng ubod higpit. Ready? He asked while licking her
earlobe.

Sinaway niya ito. Tumigil kang lalaki ka. Mamaya nariyan na ang mga anak mo. Sabi
niya saka lumayo ng konti dito para abutin ang cheese. She's preparing a snack na
dadalhin nila. They planned to have four nights camping sa paanan ng bundok. Isang
kilalang bundok sa batangas.

Maaga siyang gumising, because she loves to make her family a breakfast ----
personally. Ang sipag naman ng asawa ko. Sabi ni job at saka muli siyang niyakap sa
likod. Five years. Five years of being married to him. At wala na siyang mahihiling
pa. He gave everything that family wants. The five years of waking up with him. The
five years of sleeping beside him and the five kids na binigay nito sa kanya.

He's nibbled her ear when a rushing voice coming to the kitchen. Mabilis niyang
pinahiwalay ito sa kanya upang dumistansya. Daddy! Mommy! Halos sabay sabay na sabi
ng apat nilang chikiting! Oo apat. She gave birth to four little angels. Three boys
and one girl. And their names are.West Lee older by two minutes. South Sean younger
by almost three minutes. North Kent at ang bunso si World Reign. They're all Five
years old now. Napapangiti nalang siya kpag may mga nagtatanong ng pangalan ng mga
anak nila. They all have the same reactions Map? Theirs children are symbolizes
their
direction. Kung wala sila, they're all nothing. Marahil ay hindi sila masaya ni
job. Samantalang si East ay thirteen years old na. He's in junior high already. At
kinakabahan na siya.

Last night before they slept she heard through the intercom na may napupusuang
babae na ang panganay nila. It's not like that she don't want him to have crush.
Perp bata pa ang anak niya. Humalil sa pisngi niya si reign. Mommy can we go
swimming today? She saw her daughter as a best Olympic swimmer in the future.
Mahilig ito sa tubig. Kulang na lamang dito ay buntot at mapapagkamalan nang
sirena. Nagkatinginan silang mag asawa. Kinarga ni Job si reign at saka kinausap.
Honey, we can't go to swimming today. Diba we have a camping?

Camping again? Pero nagcamping na tayo last week. She pouted her lips. She hates to
say this but it's all job fault why their daughter grew like a spoiled brat.
Katwiran nito. She's our only princess.

Bumugtong hininga si job. Alright honey, we go to camping and we go to swimming

also. May malaking falls sa pupuntahan natin. Namilog ang mga mata ni reign. Really
dad? Thank you.

Si North naman ay lumapit s akanya upang maglambing. Her son north is the most
sweetest among the four twins, except east na kuya nila. Sadyang malambing iyon.
Doon yata nagmana si north. Mommy I'm still sleepy. Sabi ng bata habang nakasubsob
sa kanya. Hinaplos niya ang likod nito. But baby, anytime now we will go. Maiiwan
ka kung matutulog ka pa.

Mas lalong sumiksik ito sa leeg niya. Five minutes mom.

Nagpamawala lang siya ng bugtong hininga. Fine. But as soon as she said fine. Iba
ang ibig sabihin noon kay north. The five minutes sleep will go through almost an
hour.

Ngumiti na lamang siya. South and West are very independent. Nakilos sila ng sarili
nila. South is a soft spoken kind while West is a exact opposite. Mag kaiba man
silang dalawa. Still they know how to respect each other beliefs and will.

Ganoon daw talaga ang mga anak. They're all have big differences. They fought so
many times pero sa huli mas nanaig sa kanila ang pagamahal nila sa isat isa.

Maya maya'y si East naman ang pumasok sa kusina. Her son East grew just like his
tatay kahit alam na nitong tunay nitong ama si job. He's so comfortable na tawagin
itong tatay. May daddy na daw kasi siya. And he's already in heaven. Humahanga siya
sa kabutihan ng puso ng anak niya. He always considered fernan s his daddy kahit
may mali itong nagawa sa kanya. Si East ang hindi nagtatanim ng galit sa kapw niya.
At proud silang dalawa ni job dito. 'Tay! Bati nito sa ama at saka hinalikan naman
siya sa pisngi. Isa isa nitong nilapitan ang apat na kambal at saka ginawaran ng
halik sa noo. Mas close si Reign sa kuya East niya. Spoiled kasi.

Inakbayan siya ni job. Saka tumingin sa mga anak nila. We're having a big family
now, lumalaki na rin ang mga anak natin.

So, pwede na ba nating sundan?

Napahumindig siya dahil sa sinabi nito. Magtigil ka ngang lalaki ka! Anong akala mo
sakin. Paanaking baboy? Tignan mo nga ang ginawa mo.. Isang anakan apat ang
lumabas. Tumawa ito dahil sa sinabi niya. Hindi naman siya nagsisisi na quadruple
ang iniire niya. Masaya nga siya. Kaya lang mahirap manganak.

Hinigpitan nito ang pagkakaakbay sa kanya. I won't get tired loving you and our
kids. Kayo ang buhay ko. And if someone took all of you away from me.. Mamatay ako.
And it's will take a hundred of years bago siguro ako mareincarnate.. He said
lovingly. Full of love and admiration in his eyes. How she deserve this kind of
Man? A man who can fight for them?

Hinaplos niya ang mukha nito. Ganoob din ako asawa ko.. You and our kids ang buhay
ko. And if someday happen na mawawala kayo sakin? Hindi ko kakayanin. Hinalikan
nito ang noo niya. Maya maya'y may naaalala ito. Saka bumulong. Can we cancel the
camping? Ihatid nalang natin silang lahat sa bahay ni Flor. So we can have a lot of
time together.. Siniko niya ito at pinandilatan.

Medina, umiiral na naman ang kamanyakan mo. Sabay irap dito.

So they laughed until they forget that Reign already eat all of the cheese she
prepared. The cheese Queen.

---------
Nais ko pong pasalamatan ang laaht ng taong walang sawang minahal ang kwentong ito.
Utang ko po sa inyo ang inspirasyon na binibigay niyo sakin.

Sayo Baby reg

Thanks dahil hinayaan mo akong maging bahagi ka nito. I hope and pray na matagpuan
mo na ang job ng buhay mo.

To my mama

Who always encouraging me to continue. Ma i love you.

To my friends

Na laging naniniwala sa kakayahan ko. Guys, mahal ko kayo

To my hater

You always inspiring me. Thanks to you.

And lastly

Sa mga silent readers ko. Thanks sa inyo.

Happy reading. Enjoy

=================

Not an update

Fun facts:

Alam niyo po ba na may history ako sa pangalan ng quadruplets ni Job at regine?

Hehehe.. I'm weird sometimes kaya naiintindihan ko kung bakit marami nangsasabi na
weird ng names. Well ganito po kasi 'yun.

The name west Lee came from the boy band west life. Kapag po kasi magsusulat ako ng
update. Lagi akong nakaearphone at nakikinig ng west life songs. Hehehe..weird
right?
And si south sean kung natatamdaan niyo po ang south China Sea na hanggang ngayon
ay pinagaawayan ng china at pilipinas.. Don po galing so south sean.. Hahaha.. Ang
cute kasi kapag binibigkas ng mabilis..

Si North Kent isa ako sa di makamove on kay kent of superman. Sabi, sa North
Carolina daw unang nagshoot ang movie na un.. So it ends like.. North kent. Hehehe

Last, si world reign. ..it's a world Trade Center actually.. Kaya lang para mas
nakakakilig pa.. Sa kwento kasing ito.. Mga anak nila ang nagsilbi nilang mundo..
Kaya kay world ako bumawi ng name. Hehehe

Para naman po sa naghahanap ng Special chapter.. Hindi ko pa po sigurado..

Naguumpisa na po kasi ako kay lucas. Sana po suportahan niyo din siya at magustuhan
niyo.

Here's the link:

https://www.wattpad.com/story/90883227?
utm_medium=link&utm_content=share_reading&utm_source=android

Maraming salamat po sa lahat ng sumuporta sa kwentong ito. Sana napasaya ko kayo.

Ai:)