«Παραλείψεις»

του προέδρου της Βουλής | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖ... hAps://www.rizospasLs.gr/storyPlain.do?id=10059198&acL...

Σάββατο 27 Οχτώβρη 2018 - Κυριακή 28 Σελίδα 22

Οχτώβρη 2018

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Παραλείψεις» του προέδρου της Βουλής
υνέντευξη, στην οποία µίλησε για πολλά,
Σ έδωσε ο πρόεδρος της Βουλής την περασµένη
Τρίτη στην ΕΡΤ1 και τον δηµοσιογράφο Κ.
Αρβανίτη. Το γεγονός ότι ο Ν. Βούτσης
παρουσίασε το µαύρο ως άσπρο δεν αποτελεί
κάποια πρωτότυπη επισήµανση, αφού αυτή είναι η
πάγια πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής
του, όπως µε σαφήνεια εκφράζεται τόσο από τον
πρωθυπουργό όσο και από τα κυβερνητικά
στελέχη και τα φιλικά τους Μέσα Προπαγάνδας.
Εξάλλου, στο αναποδογύρισµα της
πραγµατικότητας βοηθούσε τον Ν. Βούτση και το
ευνοϊκό κλίµα της κρατικής ΕΡΤ, γνωστού
υποκαταστήµατος του Μαξίµου.
Σταχυολογούµε τρία από τα βασικά θέµατα στα
οποία εκτενώς στάθηκε στην παραπάνω
συνέντευξη ο πρόεδρος της Βουλής.
Στην εκδήλωση για τον Πλουµπίδη που οργάνωσε η
Ο φάκελος της Κύπρου, που ο πρόεδρος της
1. Βουλής είπε ότι περιλαµβάνεται στους 33
τόµους που θα δοθούν στη δηµοσιότητα, είναι
Βουλή, οι περισσότεροι από τους οµιλητές
αντιπαρέθεσαν το πρόσωπο µε το Κόµµα και ταυτόχρονα
επιδίωξαν, στο όνοµα του Πλουµπίδη, να δικαιώσουν την
µόνο ένα µέρος του υλικού που υπάρχει, άρα δεν πολιτική γραµµή του ΣΥΡΙΖΑ
πρόκειται για τον πραγµατικό «φάκελο της
Κύπρου». Υπάρχει ακόµα πληθώρα απόρρητων φακέλων, που βρίσκονται κλειδαµπαρωµένοι στη Βουλή και σε
διάφορα υπουργεία, όπως υπάρχουν και υλικά που βρίσκονται στην Κύπρο. Ολα αυτά πρέπει να δοθούν στη
δηµοσιότητα και όχι να µένουν στο σκοτάδι για λόγους «εθνικής ασφάλειας», δηλαδή για την... ασφάλεια των ΗΠΑ
- Μ. Βρετανίας - ΝΑΤΟ και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων µέχρι το 1974, αρχίζοντας από τη δεκαετία του 1950
(δες πιο αναλυτικά άρθρο σελ. 25).
Αναφερόµενος στην προσφορά, όπως είπε,
2. της Βουλής, ο Ν. Βούτσης υπογράµµισε το
ρόλο της ως κέντρου, «καρδιά της ιστορικής
εξέλιξης, των µεγάλων στιγµών του ελληνισµού
διαχρονικά», στο οποίο διαδραµατίστηκαν όλα τα
µεγάλα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας.
Πρώτη «παράλειψη» του προέδρου: Τα µεγάλα
γεγονότα για τον λαό στην ελληνική ιστορία, είτε
υπήρχε Κοινοβούλιο είτε όχι, διαδραµατίστηκαν
στους δρόµους και στα βουνά, αλλά και στη βαθιά
παρανοµία, µακριά και ενάντια στους ένθερµους
υποστηρικτές του αστικού κοινοβουλευτισµού,
αλλά και σε όσους υποστήριζαν την ύπαρξη
ανοιχτά δικτατορικών µορφών αστικής
διακυβέρνησης. Για παράδειγµα, οι µεγάλοι
εργατικοί - λαϊκοί αγώνες του Μεσοπολέµου, µε
πρώτο και καλύτερο το Μάη του 1936 στη
Θεσσαλονίκη, το µεγάλο ΕΑΜικό κίνηµα, ο
ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ (1946 - 1949), οι
µεταπολεµικοί αγώνες για το ψωµί και τα λαϊκά
δικαιώµατα, ενάντια στην ΕΟΚ, στα πυρηνικά, στις
αµερικανικές βάσεις και το ΝΑΤΟ, καθώς και
πολλοί άλλοι. Τα µεγάλα γεγονότα για τον λαό στην ελληνική ιστορία,
Αντίθετα («παράλειψη» δεύτερη), η Βουλή των είτε υπήρχε Κοινοβούλιο είτε όχι, διαδραµατίστηκαν
Ελλήνων ήταν αυτή που ψήφισε το «Ιδιώνυµο» στους δρόµους και στα βουνά, αλλά και στη βαθιά
του Ελ. Βενιζέλου (1929), το Γ΄ Ψήφισµα (1946) παρανοµία, µακριά και ενάντια στους ένθερµους
και τον νόµο 509/47, την ένταξη της Ελλάδας στο υποστηρικτές του αστικού κοινοβουλευτισµού
ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ (αργότερα ΕΕ), την
εγκατάσταση αµερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, σειρά αντεργατικών νόµων στη
µεταπολίτευση και - τελευταία - τους πάνω από 1.000 νόµους των τριών µνηµονίων. Η Βουλή των Ελλήνων είναι
αυτή που έχει ψηφίσει να χαριστούν πακτωλοί θαλασσοδανείων στους επιχειρηµατικούς οµίλους, που έχει
συγκαλύψει σκάνδαλα επί σκανδάλων κ.ά.
Στη Βουλή, λοιπόν, έχουν πράγµατι διαδραµατιστεί µεγάλα γεγονότα, µε τη διαφορά («παράλειψη» τρίτη του
προέδρου) ότι αφορούν βαθιά αντιλαϊκές αποφάσεις, γεγονός που αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα και του

1 sur 3 29/10/2019 à 13:16

«Παραλείψεις» του προέδρου της Βουλής | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖ... hAps://www.rizospasLs.gr/storyPlain.do?id=10059198&acL...

Κοινοβουλίου, όποιο κόµµα κι αν βρίσκεται στη διακυβέρνηση («δεξιό», «κεντρώο», σοσιαλδηµοκρατικό,

«αριστερό» κ.λπ.).
Τέλος, πρέπει να υπογραµµιστεί ότι οι αποφάσεις για βασικά ζητήµατα πολιτικής κατεύθυνσης δεν παίρνονται στο
Κοινοβούλιο. Το τελευταίο, απλώς επικυρώνει µε τις πλειοψηφίες του κατευθύνσεις που έχουν πάρει τα οικονοµικά
κέντρα του καπιταλισµού. Κι αυτό βέβαια δεν ισχύει µόνο για την ελληνική Βουλή. Ισχύει για τα Κοινοβούλια όλων
των καπιταλιστικών κρατών.
Μαζί µε την «προσφορά» της Βουλής, ο Ν. Βούτσης επανέλαβε το προσφιλές στον ίδιο και σε άλλες κοµµατικές
3. ηγεσίες εντός και εκτός Ελλάδας: Οτι «στο ευρωπαϊκό κάδρο το θέµα της δηµοκρατίας αναδεικνύεται σαν
κεντρικό ζήτηµα που παραπέµπει στις αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης», που περνούν δεινή δοκιµασία. Και ότι
χρειάζεται ένα «προοδευτικό µέτωπο», το οποίο θα σταθεί εµπόδιο στις ακροδεξιές και φασιστικές απειλές.
Βέβαια, ένα µέτωπο που θα υπερασπίζει την αστική δηµοκρατία ως µορφή της εξουσίας των µονοπωλίων, κάθε
άλλο παρά προοδευτικό θα µπορούσε να ονοµαστεί. Από τις αρχές του 20ού αιώνα και συγκεκριµένα από την
Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση (1917) προοδευτικό χαρακτήρα έχει µόνο η πάλη που στρέφεται ενάντια σε
κάθε µορφή άσκησης της αστικής εξουσίας (κοινοβουλευτική, µη κοινοβουλευτική - ανοιχτά δικτατορική κ.λπ.).
Από αυτήν την άποψη, όχι «το προοδευτικό µέτωπο», αλλά µόνο η Λαϊκή Συµµαχία (εργατική τάξη και φτωχοί
αυτοαπασχολούµενοι της πόλης και της αγροτιάς) µπορεί να αποτελέσει δύναµη ικανή να συντρίψει το φασισµό,
συντρίβοντας την καπιταλιστική κυριαρχία. Αυτή η γραµµή πάλης βρίσκεται στον αντίποδα της γραµµής που
πρότεινε ο Ν. Βούτσης, γραµµή που βρίσκει σύµφωνους την Μέρκελ, τον Μακρόν και άλλους ηγέτες του
ιµπεριαλιστικού χώρου. Αυτή η γραµµή πάλης ευαγγελίζεται τη σοσιαλιστική δηµοκρατία και όχι τη διαχείριση της
υποκρισίας του αστικού Κοινοβουλίου. Δεν µπορεί να γίνεται λόγος για ουσιαστική δηµοκρατία όταν δεν διευθύνουν
οι εργάτες τα µέσα παραγωγής, ενώ σήµερα η τροµοκρατία του εργοδότη παρεµποδίζει εργαζόµενους να γραφτούν
ακόµα και στο σωµατείο τους, επειδή φοβούνται ότι θα απολυθούν.
Οµως, ποιες είναι οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η σηµαία του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, της ΝΔ και πλειάδας άλλων;
Το γαλλικό αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του (Ντε Γκολ κ.λπ.), από τους πρωταγωνιστές της ίδρυσης της ΕΟΚ
(ΕΕ) είναι αυτό που αιµατοκυλούσε τους λαούς του Βιετνάµ, της Αλγερίας και άλλων χωρών της Αφρικής. Στα
γεγονότα του γαλλικού Μάη, ο Ντε Γκολ κατέβασε τα τανκς στους δρόµους για ν' αντιµετωπίσει την εξέγερση.
Το βελγικό αστικό κράτος, επίσης από τους ιδρυτές της ΕΟΚ (ΕΕ), και οι κυβερνήσεις του αιµατοκυλούσαν το λαό
του Κονγκό, δολοφόνησαν τον Πατρίς Λουµούµπα. Ανάλογες θηριωδίες έχουν διαπράξει το ολλανδικό αστικό
κράτος, το βρετανικό κ.ά. Το γερµανικό κράτος αµνήστευσε τους εγκληµατίες πολέµου (Κρουπ και άλλα οικονοµικά
µεγαθήρια). Οσο για το ιταλικό, ήταν αυτό που ως µέλος του ΝΑΤΟ βοµβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία επί
πρωθυπουργίας Ντ' Αλέµα (οµοϊδεάτη του Ν. Βούτση). Ενώ το γερµανικό κράτος (ήταν και οι Πράσινοι στην
κυβέρνηση) διαµέλισε πρώτο τη Γιουγκοσλαβία µε µισθοφόρους (ακολούθησαν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ).
Η Ευρωπαϊκή Ενωση όχι µόνο δεν ενσωµατώνει αλλά και είναι αδυσώπητος εχθρός µεγάλων και µικρότερων
στιγµών του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισµού: Της Παρισινής Κοµµούνας, των γερµανικών προλεταριακών
επαναστάσεων, καθώς και της ουγγρικής, της φινλανδικής, που τις αιµατοκύλησαν σοσιαλδηµοκρατικές
κυβερνήσεις, των εργατικών εξεγέρσεων στην Ιταλία, τον αγώνα του ΚΚ στον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο, του εργατικού
κινήµατος µετά τον πόλεµο, των σοσιαλιστικών κρατών της Ευρώπης που συγκροτήθηκαν µετά τον πόλεµο.
Η ΕΕ ταυτίζει το φασισµό µε τη Σοβιετική Ενωση που τον συνέτριψε, όταν την ίδια περίοδο σοσιαλδηµοκρατικές
ηγεσίες (Σουηδίας, Βελγίου κ.ά.) συνεργάζονταν µε τη Γερµανία του Χίτλερ και την Ιταλία του Μουσολίνι.
Τα βάθρα της ΕΕ είναι βάθρα του ευρωπαϊκού ιµπεριαλισµού. Βαθιά αντικοµµουνιστικά, αντεπαναστατικά. Οι
διαχειριστές του «ταΐζουν» το φασισµό ποικιλοτρόπως.
Ο πρόεδρος της Βουλής δεν παρέλειψε να εκθειάσει τις δράσεις της, ανάµεσα στις οποίες ήταν και η απόδοση
4. τιµών στον Ν. Πλουµπίδη, στη Μακρόνησο κ.λπ.
Εχουν µάθει καλά τα µαθήµατα που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ. Ο Α. Παπανδρέου, για παράδειγµα, «τιµούσε» τους
αγωνιστές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ (και του ΔΣΕ), φροντίζοντας ταυτόχρονα να τους απογυµνώσει από κάθε στοιχείο που
συνέθετε την ύπαρξη και τη δράση τους, τα οράµατά τους.
Το ίδιο κάνουν σήµερα και οι του ΣΥΡΙΖΑ. «Τιµούν» τον Πλουµπίδη φέρνοντάς τον σε αντιπαράθεση µε το ΚΚΕ, που
δηµιούργησε τέτοιους αγωνιστές. Αυτήν την καλπιά επαναλαµβάνουν και µε τον Ν. Μπελογιάννη, τους 200
κοµµουνιστές της Καισαριανής, µε τη Μακρόνησο κ.λπ. Και την ίδια ώρα βαδίζουν χέρι χέρι µε τον Τραµπ, το ΝΑΤΟ,
τον Μακρόν, την ΕΕ. Γέµισαν την Ελλάδα µε αµερικανικές βάσεις και αδιαφορούν για την πρόκληση: Οτι οι µαχητές
του ΚΚΕ δεν έδιναν τη ζωή τους για να στεριώνουν παραπέρα τα καπιταλιστικά βάθρα, αλλά για να ζήσει ο λαός
καλύτερες µέρες, «δίχως πείνα και πολέµους».
Ο πρόεδρος της Βουλής ισχυρίστηκε ότι η τιµή στον Πλουµπίδη γίνεται, επειδή ηγήθηκε της µεγάλης διαδήλωσης
του λαού της Αθήνας κατά της πολιτικής επιστράτευσης, στις 5 Μάρτη 1943, στην οποία, όπως είπε, «πήρε µέρος
όλος ο λαός δίχως κοµµατική ταµπέλα». Επίσης, επειδή ηγήθηκε στη µεγάλη διαδήλωση κατά της επέκτασης της
βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία (22 Ιούλη 1943).
Η πραγµατικότητα είναι ότι ο Πλουµπίδης, ως Γραµµατέας της ΚΟΑ εκείνο το διάστηµα, ηγήθηκε µετά από απόφαση
του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, του οποίου ήταν µέλος. Η τιµή, εποµένως, ανήκει στην ηγεσία του ΚΚΕ, στο Γραφείο και
στην Επιτροπή Πόλης της Κοµµατικής Οργάνωσης Αθήνας, που ο Πλουµπίδης επίσης ήταν άξιο µέλος τους και
επικεφαλής του οργάνου.
Από την άλλη, πρέπει να υπογραµµιστεί ότι αυτές οι διαδηλώσεις δεν θα είχαν πάρει το εύρος και τη σηµασία που
πήραν αν σε αυτές δεν είχαν πρωτοστατήσει το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Βεβαίως, σε τέτοιες µεγάλες κινητοποιήσεις πήραν
µέρος και άνθρωποι που δεν ταυτίζονταν µε το ΚΚΕ. Οµως, δίχως την πρωτοπόρα καθοδηγητική δύναµη τα µεγάλα
αυτά γεγονότα (5 Μάρτη και 22 Ιούλη 1943), ίσως και να µην είχαν γίνει.

2 sur 3 29/10/2019 à 13:16

«Παραλείψεις» του προέδρου της Βουλής | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖ... hAps://www.rizospasLs.gr/storyPlain.do?id=10059198&acL...

Ωστόσο, το κυριότερο είναι το εξής: Οτι στην εκδήλωση για τον Πλουµπίδη που οργάνωσε η Βουλή, οι περισσότεροι
από τους οµιλητές αντιπαρέθεσαν το πρόσωπο µε το Κόµµα και ταυτόχρονα επιδίωξαν, στο όνοµα του Πλουµπίδη,
να δικαιώσουν την πολιτική γραµµή του ΣΥΡΙΖΑ. Καταδίκασαν - εµµέσως πλην σαφώς - την παράνοµη δράση του
ΚΚΕ εκείνα τα χρόνια και εµφανίζοντας τον Πλουµπίδη και πολλούς άλλους κοµµουνιστές ως θύµατα µιας
σεχταριστικής νοοτροπίας (του ΚΚΕ), ύµνησαν τη γραµµή της ΕΔΑ που µε αυτήν το κατατρεγµένο ΚΚΕ µπήκε στη
νοµιµότητα της αστικής δηµοκρατίας. Η ταξική πάλη και η συνέπεια σ' αυτή, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, µε όλες τις
θυσίες που συνεπάγεται, ρίχτηκαν στο πυρ το εξώτερον. Και ο νοών, νοείτω...
Αυτή είναι η «τιµή» τους προς τον Ν. Πλουµπίδη. Απόλυτα ταιριαστή µε τους ύµνους στο Κοινοβούλιο και στην ΕΕ,
στο ΝΑΤΟ και στα µνηµόνια, αλλά και προσβλητική για όλους τους παλιούς και νέους αγωνιστές.

Του Μάκη ΜΑΪΛΗ*

* Ο Μάκης Μαΐλης είναι µέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τµήµατος Ιστορίας της ΚΕ

Copyright © 1997-2019 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σελίδα 22

3 sur 3 29/10/2019 à 13:16