Μικρό χρονικό των Συνεδρίων του ΚΚΕ

Στη μακρόχρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τα Συνέδριά του αποτελούν

σταθμούς και αφετηρίες, γιατί στα ανώτατα αυτά Σώματα συνοψίζεται και
γενικεύεται η πείρα - θετική και αρνητική - γίνεται η επεξεργασία της
στρατηγικής και τακτικής του Κόμματος στον αγώνα για την ανατροπή του
καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.

Το παρόν χρονικό αναφέρεται στα Τακτικά και Έκτακτα Συνέδρια του ΚΚΕ
και δίνονται συνοπτικά οι κυριότερες εκτιμήσεις και αποφάσεις τους.

1ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΕΚΕ. 4 (17) - 10 (23) Νοέμβρη 1918

Τον Οκτώβρη του 1917 στην τσαρική Ρωσία ξέσπασε η Μεγάλη Οχτωβριανή
Σοσιαλιστική Επανάσταση, με την άμεση επίδραση της οποίας άρχισε η
άνοδος του επαναστατικού κινήματος στην Ευρώπη.

Η νίκη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης σήμανε τη νίκη του

μαρξισμού - λενινισμού ενάντια στο ρεφορμισμό της Δεύτερης Διεθνούς.
Δυνάμωσε την έλξη των επαναστατών εργατών προς το μαρξισμό και
δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες για την ίδρυση Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Η νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης είχε ευεργετική επίδραση και στην

Ελλάδα. Επιτάχυνε τη διάδοση του μαρξισμού - λενινισμού και τις
διαδικασίες για την ίδρυση του Κόμματος της εργατικής τάξης στη χώρα μας.

Στις 4 (17) - 10 (23) του Νοέμβρη 1918, στα γραφεία του Συνδέσμου
Μηχανικών Ατμόπλοιων στον Πειραιά, διεξήχθησαν οι εργασίες του
ιδρυτικού (1ου) Πανελλαδικού Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, με κύρια αποστολή
τη συνένωση των σκόρπιων, έως τότε, σοσιαλιστικών οργανώσεων και
ομάδων σε ένα ενιαίο κόμμα της εργατικής τάξης με δική του ταξική
πολιτική, τη διατύπωση των αρχών του και του Προγράμματός του.
Στο Συνέδριο εκφράστηκ αν όλες οι τάσεις που υπήρχαν τότε στο εργατικό -
σοσιαλιστικό κίνημα της Ελλάδας, καθώς και οι απόψεις τους για το
Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, για ζητήματα τακτικής και
στάσης απέναντι στα αστικά κόμματα, για τα καίρια ζητήματα της εποχής,
όπως της άμεσης βελτίωσης της θέσης των εργατών, αιτήματα
δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών κ.ά.

Τελικά διαμορφώθηκαν στο Συνέδριο τρεις τάσεις, των αριστερών

σοσιαλιστών (Δ. Λιγδόπουλος, Σπ. Κομιώτης, Μ. Οικονόμου), των δεξιών (Ν.
Γιαννιός, Π. Δημητράτος) που υποστήριζαν θέσεις ρεφορμιστικού
σοσιαλισμού, και του «Κέντρου», μιας συμβιβαστικής τάσης με κυριότερο
εκπρόσωπο τον Αβραάμ Μπεναρόγια.

Υστερα από οξύτατες συζητήσεις και διαφωνίες, επικράτησαν τελικά οι

απόψεις των αριστερών σοσιαλιστών, γεγονός που εκφράστηκε και στο
Πρόγραμμα του Κόμματος.

Ετσι, το Συνέδριο πέτυχε το βασικό σκοπό της σύγκλησής του: Τη συνένωση

«όλων των εν Ελλάδι σοσιαλιστικών ομάδων, εις ένα ενιαίο κόμμα
διοικούμενου
την ίδρυση του ενιαίως και αντιπροσωπευομένου
«Σοσιαλιστικού εις τηνΕλλάδας»
Εργατικού Κόμματος Διεθνή». Διακήρυξε
(ΣΕΚΕ) και
εξέλεξε πενταμελή Κεντρική Επιτροπή από τους: Νικόλαο Δημητράτο, Αρίστο
Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο και Μιχαήλ Σιδέρη,
καθώς και τριμελή Κεντρική Εξελεγκτική Επιτροπή από τους: Γ. Πισπινή, Σπ.
Κομιώτη και Α. Μπεναρόγια.

Το Συνέδριο, εκτός από «Ψήφισμα ιδρύσεως του ΣΕΚΕ», στο οποίο τονιζόταν
από την αρχή ο προλεταριακός χαρακτήρας του νέου κόμματος, ψήφισε το
Καταστατικό του ΣΕΚΕ, το ντοκουμέντο «Αι Αρχαί και το Πρόγραμμα του
ΣΕΚΕ», όπου διακηρύσσεται η αρχή της ταξικής πάλης, της κατάληψης της
πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη «διά της επαναστατικής
δράσεως», της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, καθώς και το
ντοκουμέντο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων», στο οποίο
αναφέρεται ότι το Κόμμα επιδιώκει την «κατάργησιν του βασιλικού θεσμού
και την εκδημοκράτησιν της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής
εξουσίας, δηλαδή την εγκαθίδρυσιν της λαϊκής δημοκρατίας ως μεταβατικής
περιόδου διά την πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής πολιτείας».

Στο ίδιο Πρόγραμμα προτείνονταν μια σειρά λύσεις σε βασικά δημοκρατικά

προβλήματα, όπως η κατοχύρωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών
ελευθεριών, ο χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος, η προοδευτική
φορολογία του κεφαλαίου, η συμμετοχή του κράτους στα κέρδη των
μεγάλων μονοπωλίων, εταιρειών και επιχειρήσεων, η εθνικοποίηση σειράς
επιχειρήσεων, καθώς και η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των
εθνικοποιημένων
παραχώρησή επιχειρήσεων,
τους στις κοινότητες των ηκαλλιεργητών,
εθνικοποίηση των
μέτρα για τσιφλικιών
τη βελτίωση και η
της κατάστασης των εργατών και όλων των εργαζομένων.

Το Συνέδριο διακήρυξε την πλήρη κοινωνική και πολιτική ισότητα ανάμεσα

στις γυναίκες και τους άντρες, ζήτησε την αυστηρή εφαρμογή της
υποχρεωτικής εκπαίδευσης και την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας σε
όλη την εκπαίδευση.

Το Συνέδριο, στο οποίο ήταν έκδηλη η επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής

Σοσιαλιστικής Επανάστασης, πήρε επαναστατική διεθνιστική θέση ενάντια
στη στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστών κατά του πρώτου
σοσιαλιστικού κράτους, ενέκρινε «ψήφισμα χαιρετισμού προς την ρωσικήν
δημοκρατίαν των Σοβιέτ» και «Διαμαρτυρία διά τη μελετωμένην επέμβασιν
των συμμάχων» κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Φωτογραφία από το 1ο (ιδρυτικό) συνέδριο του ΣΕΚΕ

Η ίδρυση του ΣΕΚΕ, που αργότερα θα μετονομαστεί ΚΚΕ, ήταν αποτέλεσμα
της ανάπτυξης του εργατικού κινήματ ος της χώρας μας. Η ίδρυση του ΣΕΚΕ
αποτέλεσε το ποιοτικό άλμα στη συνένωση του μαρξισμού - λενινισμού με το
εργατικό κίνημα της χώρας μας. Με την ίδρυση του ΣΕΚΕ, η εργατική τάξη
εμφανίστηκε πολιτικά με το δικό της κόμμα, σταθερά διαχωρ ισμένο και
αντιπαρατασσόμενο στην αστική πολιτική και εξουσία. Η εμφάνιση του
κόμματος της εργατικής τάξης αποτελεί σταθμό στην Ιστορία της νεότερης
Ελλάδας.

2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΕΚΕ. 5 (18) - 12 (25) Απρίλη 1920

Το 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ συνήλθε στην Αθήνα στην αίθουσα «Τσαλδάρη»

(Πλατεία Κολοκοτρώνη).

Στο Συνέδριο πήραν μέρος αντιπρόσωποι απ' όλη την Ελλάδα.

Εισηγήσεις στο Συνέδριο έφεραν οι Γιάννης Κορδάτος και Γιώργος

Γεωργιάδης.

Το 2ο Συνέδριο τάχθηκε υπέρ του λενινιστικού προσανατολισμού του

Κόμματος στο θέμα της εξουσίας του προλε ταριάτου και της αρχής του
δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, σαν θεμελιακών αρχών οικοδόμησης και
λειτουργίας του κόμματος νέου τύπου. Απέρριψε την άποψη περί
«ελευθερίας» των φραξιών και ομάδων μέσα στο Κόμμα και υπεράσπισε τη
μαρξιστικο-λενινιστική θέση για ενιαία πειθαρχία μέσα στο Κόμμα, καθώς
και την αρχή της ιδεολογικής και οργανωτικής ενότητας του Κόμματος,
αποδέχτηκε την αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ενα μήνα πριν απο το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ έγινε ο ξεσηκωμός του
Πολυτεχνείου όπου έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι δυνάμεις του Κόμματος και της
ΚΝΕ. Στον παράνομο «Ριζοσπάστη» ο χαιρετισμός του ΚΚΕ στον αγωνιζόμενο
ελληνικό λαό
Το Συνέδριο αποφάσισε την οργανική προσχώρηση του ΣΕΚΕ στη Γ`
Κομμουνιστική Διεθνή, ψήφισε νέο Καταστατικό και στον αρχικό τίτλο του
Κόμματος πρόσθεσε σε παρένθεση τη λέξη (Κομμουνιστικόν). Ετσι, ο τίτλος
του Κόμματος έγινε ΣΕΚΕ(Κ).
Το Συνέδριο αποφάσισε επίσης να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» κάτω από τον
έλεγχο του Κόμματος. Ετσι, από τον Αύγουστο του 1921, ο «Ριζοσπάστης»
γίνεται επίσημο κεντρικό όργανο του Κόμματος και της ΓΣΕΕ. Από το 1921
άρχισε να εκδίδεται και η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση».

3ο ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΕΚΕ (Κ)

Στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στο 2ο Συνέδριο 5 (18) - 12 (25) Απρίλη 1920
και στο 3ο Συνέδριο (Μάρτης 1927), μεσολάβησαν άλλα τέσσερα συνέδρια
που ήταν έκτακτα:

α) Το Εκτακτο Εκλογικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ) που συνήλθε στην Αθήνα στα
γραφεία του Κόμματος, στην οδό Ευριπίδου 14, στις 16 (29) - 19 του
Σεπτέμβρη (2 Οκτώβρη) 1920 με κύριο θέμα τη στάση του Κόμματος στις
βουλευτικές εκλογές που είχαν προκηρυχτεί για την 1η Νοέμβρη 1920.

Το Συνέδριο αυτό άλλαξε τη θέση του 1ου Συνεδρίου στο αγροτικό

πρόβλημα. Αντί της «εθνικοποίησης της γης», ψήφισε απόφαση με την οποία
ζητούσε την «άμεση και οριστική κατοχή των αγροκτημάτων από τους
δουλευτές τους χωρίς αποζημίωση και ταυτόχρονα την κατάσχεση των
έκτακτων πολεμικών κερδών των τσιφλικάδων».

β) Το Εκτακτο Εκλογικό Συνέδριο που συνήλθε στις 20-31 του Οκτώβρη (2-
13 του Νοέμβρη) 1922 στην Αθήνα στα γραφεία της ΓΣΕΕ, στην οδό
Λυκούργου 10, και ασχολήθηκε κυρίως με οργανωτικά ζητήματα.

γ) Το Εκτακτο Εκλογικό Συνέδριο που συνήλθε επίσης στην Αθήνα στις 19-24
του Σεπτέμβρη 1923 και,

δ) Το Εκτακτο Συνέδριο, γνωστό στην Ιστορία του Κόμματος σαν 3ο Εκτακτο

Συνέδριο του ΚΚΕ, που συνήλθε επίσης στην Αθήνα στις 26 Νοέμβρη - 3 του
Δεκέμβρη 1924.

Το Συνέδριο αυτό προβλεπόταν να είναι Τακτικό. Επειδή όμως δεν

προετοιμάστηκε καλά, χαρακτηρίστηκε - μετά την έναρξη των εργασιών του
- έκτακτο.
Αντιπροσωπεύτηκαν σ' αυτό όλες οι Οργανώσεις του Κόμματος, εκτός από το
τμήμα της Κέρκυρας που για τεχνικούς λόγους δεν μπόρεσε να στείλει
αντιπροσώπους του.

Αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) ήταν ο Δ. Μανουήλσκι και

της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (ΒΚΟ) ο Ρ. Σμέραλντ.

Το 3ο Εκτακτο Συνέδριο συνήλθε σε συνθήκες υποχώρησης του

επαναστατικού κινήματος στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, σε συνθήκες
άγριων διωγμών της αντίδρασης που δυσκόλευαν τη δράση του Κόμματος
και διευκόλυναν την εμφάνιση στην καθοδήγηση του Κόμματος δεξιών και
αριστερών απόψεων που έβαζαν σε κίνδυνο τον προλεταριακό -
επαναστατικό χαρακτήρα.

Οι φορείς των δεξιών απόψεων, από τη μια, υποστήριζαν ότι η εργατική

τάξη δεν είναι σε θέση να διεξάγει έντονους και μακρόχρονους αγώνες και
ότι το Κόμμα πρέπει να εγκαταλείψει κάθε μορφή επαναστατικού αγώνα,
ενώ οι φορείς των αριστερίστικων απόψεων, από την άλλη, προσπαθούσαν
να σπρώξουν το Κόμμα σε αναρχοτυχοδιωκτικές ενέργειες.
Το 3ο Εκτακτο Συνέδριο ασχολήθηκε με όλα τα σοβαρά αυτά ζητήματα και
πήρε σημαντικές αποφάσεις για την ενότητα του Κόμματος, για ζητήματα
αρχών και τακτικής, για την οργανωτική ανασυγκρότηση του Κόμματος, για
τα μεγάλα εθνικά θέματα και για την οικονομική και πολιτική κατάσταση της
χώρας.

Το Συνέδριο, αποδεχόμενο τις αποφάσεις του 5ου Συνεδρίου της ΚΔ (Ιούλης

1924) το οποίο χάραξε τα καθήκοντα των ΚΚ στις νέες συνθήκες της
προσωρινής υποχώρησης του επαναστατικού κινήματος, καθόρισε την
τακτική του ενιαίου μετώπου και προσανατόλισε το Κόμμα στην οργάνωση
των καθημερινών αγώνων της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.

Το Συνέδριο ψήφισε λεπτομερείς θέσεις για την αναδιοργάνωση του

Κόμματος με βάση τους εργοστασιακούς πυρήνες και διακήρυξε, για άλλη
μια φορά, την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, σαν βασική αρχή
της συγκρότησης και της λειτουργίας του Κόμματος, την αρχή της
συλλογικής καθοδήγησης, της κριτικής και της αυτοκριτικής.

Το 3ο Εκτακτο Συνέδριο αποδέχτηκε τους 21 όρους του Β` Συνεδρίου της ΚΔ

(Αύγουστος, 1920), όλες τις αποφάσεις των συνεδρίων της ΚΔ και των
Βαλκανικών Συνδιασκέψεων, ψήφισε νέο Καταστατικό και μετονόμασε το
Κόμμα σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ).

Το ΚΚΕ,
βήμα στομε τις αποφάσεις
δρόμο του 3ου Εκτακτου
της διαμόρφωσής του σεΣυνεδρίου του, έκανε
επαναστατικό ένα νέο -
μαρξιστικό
λενινιστικό κόμμα νέου τύπου.

3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ (Τακτικό)

Το Μάρτη του 1927 συνήλθε στην Αθήνα το 3ο Τακτικό Συνέδριο. Στο
Συνέδριο πήραν μέρος 100 αντιπρόσωποι από όλες τις Κομματικές
Οργανώσεις. Τις εργασίες του παρακολούθησαν αντιπροσωπείες της ΕΕ, της
ΚΔ και της ΒΚΟ.

Το Συνέδριο ψήφισε:

α) «Θέσεις για την οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας και τα
άμεσα καθήκοντα του Κόμματος».

«Η χώρα μας, αναφερόταν στις Θέσεις, από την άποψη της καπιταλιστικής
εξέλιξης, είναι καθυστερημένη. Το σπουδαιότερο ρόλο στην εθνική
οικονομία παίζουν η αγροτική οικονομία, το εμπορικό, το εφοπλιστικό και το
τραπεζικό κεφάλαιο. Το βιομηχανικό κεφάλαιο βρίσκεται σε υποδεέστερη
μοίρα... Η ημιαποικιακή θέση της Ελλάδας και η υποδούλωσή της στις
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν σαν συνέπεια την εξάρτηση της εσωτερικής
και εξωτερικής πολιτικής της μπουρζουαζίας και των ανταγωνισμών της από
τις δυνάμεις αυτές. Ο δε αγώνας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μεταξύ τους
για την επικράτηση
πολιτικά γεγονότα πουστην Ελλάδα
αφορούν αντανακλάται στα εσωτερικά και εξωτερικά
τη χώρα».

Το Συνέδριο έθετε το καθήκον της πάλης των εργαζομένων για την

απόκρουση της επίθεσης της συνασπισμένης μεγαλοαστικής τάξης.

4ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνήλθε στην Αθήνα στις 10-15 του Δεκέμβρη 1928.
Στις εργασίες του πήραν μέρος αντιπρόσωποι της Κομμουνιστικής Διεθνούς
και της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (ΒΚΟ).

Οι αποφάσεις και διαπιστώσεις του Συνεδρίου αποτελούν συνέχιση των

αποφάσεων του 3ου Συνεδρίου, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις του 6ου
Συνεδρίου της ΚΔ (Ιούλης 1928), οι οποίες παίρνοντας υπόψη το διαφορετικό
επίπεδο της κοινωνικής οικονομικής ανάπτυξης των διαφόρων
καπιταλιστικών χωρών, τις συγκεκριμένες ιδιομορφίες των συνθηκών τους,
τόνιζαν το ιστορικά αναπόφευκτο της ποικιλομορφίας των δρόμων και
ρυθμών ανόδου του προλεταριάτου στην εξουσία και την ανάγκη για μερικές
χώρες «ορισμένων μεταβατικών βαθμίδων που οδηγούν στη δικτατορία του
προλεταριάτου» και την «ποικιλία των μορφών του οικοδομούμενου
σοσιαλισμού στις διάφορες χώρες».

Το Συνέδριο, εξετάζοντας την πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας,

επανέλαβε βασικά τον ίδιο χαρακτηρισμό που είχε δώσει το 3ο Συνέδριο,
ανέθεσε, όμως, στο 5ο Συνέδριο του Κόμματος, να δώσει οριστική λύση στο
ζήτημα του καθορισμού του χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης στην
Ελλάδα, που θα αποτελέσει σταθμό μεταβατικό προς τη δικτατορία του
προλεταριάτου.
Το Συνέδριο, αφού διαπίστωσε ότι η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στο
συνδικαλιστικό κίνημα από τη διασπαστική δράση της ρεφορμιστικής
ηγεσίας και την ανοιχτή επέμβαση του κράτους σε αυτό ήταν πολύ δύσκολη,
έθεσε το καθήκον της πάλης για τη συνένωση όλων των συνεπών δυνάμεων
και της σύγκλησης ενός ενωτικού πανελλαδικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

5ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το 5ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνήλθε στην Αθήνα το Μάρτη του 1934. Η

προετοιμασία και οι εργασίες του διεξήχθησαν με αυστηρή μυστικότητα για
λόγους ασφαλείας.

Τρεις μήνες πριν, το Γενάρη του 1934, είχε συνέλθει στην Αθήνα η 6η
Ολομέλεια της ΚΕ, που κατέχει ιδιαίτερη θέση την πορεία της διαμόρφωσης
της στρατηγικής και της τακτικής του Κόμματος. Η επανάσταση των εργατών
και των αγροτών στην Ελλάδα θα είχε - κατά την 6η Ολομέλεια -
αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα με τάσεις γρήγορης μετατροπής της σε
προλεταριακή σοσιαλιστική επανάσταση. Κινητήριες δυνάμεις της
επανάστασης θα ήταν η εργατική τάξη και οι φτωχομεσαίες μάζες της
αγροτιάς στην πάλη κατά της αντεπαναστατικής αστικής τάξης, που θα
υποστηριζόταν από τους πλούσιους αγρότες. Ηγεμόνας της επανάστασης,
πιο πρωτόβουλη και δραστήρια καθοδηγητική δύναμη θα ήταν το
προλεταριάτο.

Το 5ο Συνέδριο επικύρωσε την απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ για το

χαρακτήρα και τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης στην Ελλάδα.
Ανέθεσε στην ΚΕ την επεξεργασία και δημοσίευση του προσωρινού
Καταστατικού του ΚΚΕ, που θα εγκρινόταν τελειωτικά από το 6ο Συνέδριο,
καθώς και την επεξεργασία μαζί με όλο το Κόμμα του Προγράμματος του ΚΚΕ
που έφερνε για έγκριση στο 6ο Συνέδριο.

Το 5ο Συνέδριο συγκέντρωσε την προσοχή του στην πάλη κατά του

φασισμού και του πολέμου. «Ο φασισμός και ο πόλεμος - αναφερόταν στην
πολιτική απόφαση του Συνεδρίου - γίνονται κάθε μέρα και πιο έντονη απειλή
και πραγματικότητα...».

«Η επαναστατική κινητοποίηση των μαζών, η οργάνωση του ενιαίου

αντιφασιστικού μετώπου - τονιζόταν σε άλλο σημείο της απόφασης -
μπορούν να αποτρέψουν την εγκαθίδρυση της ανοιχτής φασιστικής
δικτατορίας και να ματαιώσουν την έκρηξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου...».

Το Συνέδριο, αφού εξέτασε την κατάσταση στα συνδικάτα, τόνισε την

ανάγκη να δυναμώσει η δουλειά των κομμουνιστών στα κόκκινα και τα
ρεφορμιστικά συνδικάτα με στόχο τη μετατροπή τους σε αντιφασιστικά
φρούρια.
6ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
Το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνήλθε στην Αθήνα στο τελευταίο δεκαήμερο του
Δεκέμβρη του 1935. Οι εργασίες του κράτησαν 4 μέρες.

Η σύγκληση του 6ου Συνεδρίου έγινε σε μια περίοδο έντασης της επίθεσης
των δυνάμεων του φασισμού και του πολέμου σε διεθνή κλίμακα και στην
Ελλάδα. Σ' αυτές τις συνθήκες, μεγάλη σημασία είχε η σύγκληση του 7ου
Συνεδρίου της ΚΔ που συνήλθε στη Μόσχα τον Ιούλη με Αύγουστο του 1935
και στο οποίο πήρε ενεργό μέρος πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ.

Η ΚΔ με το 7ο Συνέδριό της καθόρισε ως κύριο κίνδυνο τον κίνδυνο του

φασισμού και του πολέμου και χάραξε πρωταρχικό καθήκον για το
παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα την πάλη εναντίον αυτού του κινδύνου, με
τη συσπείρωση όλων των αντιφασιστικών δυνάμεων, τη δημιουργία
διεθνούς μετώπου της ειρήνης και λαϊκών αντιφασιστικών μετώπων σε κάθε
χώρα.

Τα κεντρικά θέματα που απασχ όλησαν το Συνέδριο ήταν: Η έκθεση της

αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ και τα καθήκοντα των
κομμουνιστών στην πάλη κατά του φασισμού και του πολέμου.

Το 6ο Συνέδριο, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση της Ελλάδας,

συγκέντρωσε την κύρια προσοχή του στην απόκρουση του κινδύνου
εγκαθίδρυσης φασιστικής δικτατορίας. Ο κίνδυνος αυτός είχε γίνει πιο
άμεσος, μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας, με το νόθο δημοψήφισμα του
Νοέμβρη 1935.

Το Συνέδριο κάλεσε όλες τις αντιφασιστικές δυνάμεις να ενωθούν για την

υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ειρήνης. Προώθησε τη γραμμή της
συγκρότησης δημοκρατικού αντιφασιστικού μετώπου με όλα τα πολιτικά
κόμματα που θα συμφωνούσαν στη δημιουργία του, καθώς και τη γραμμή
της πραγματοποίησης της συνδικαλιστικής ενότητας.

Στην απόφαση του Συνεδρίου για τα καθήκοντα των κομμουνιστών στην

πάλη κατά του πολέμου, ανάμεσα σε άλλα, τονιζόταν:

«Το ΚΚΕ, κόμμα της Εργατικής Τάξης και του εργαζόμενου λαού, μπροστά
στον άμεσο κίνδυνο περιπλοκής του ελληνικού λαού σε καινούριο μακελειό
και της ανοιχτής απειλής της εθνικής ανεξαρτησίας», κυρίως από την Ιταλία,
«θέτει σαν υπέρτατο καθήκον του την υπεράσπιση της ειρήνης και της
λευτεριάς του ελληνικού λαού».

7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ. 1-6 Οκτώβρη 1945

Το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνήλθε στην Αθήνα, στην αίθουσα του

κινηματογράφου «Τιτάνια» (οδός Πανεπιστημίου).
Ηταν ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά σώματα του ΚΚΕ, σε σύγκριση με τα
προηγούμενα Συνέδριά του και αυτό έδειχνε την ανάπτυξη του Κόμματος
κατά την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Πήραν μέρος συνολικά 223 τακτικοί (οι 26 ήταν γυναίκες) και 38
αναπληρωματικοί αντιπρόσωποι απ' όλες τις Οργανώσεις.

Η κοινωνική σύνθεση των αντιπροσώπων ήταν: 119 εργάτες, 26 υπάλληλοι,

22 αγρότες, 8 επαγγελματίες, 29 επιστήμονες, 8 διανοούμενοι και 11
φοιτητές. Η κομματική τους ηλικία ήταν: 63 πάνω από 15 χρόνια, 75 πάνω
από 5 και 85 λιγότερο από 5 χρόνια. Υπερείχαν οι νέοι κομμουνιστές. Οι 73
τακτικοί σύνεδροι ήταν ηλικίας 20-30 χρόνων, οι 100 ηλικίας 31-40 χρόνων,
οι 46 ηλικίας 41-50 χρόνων, οι 3 ηλικίας 51-60 χρόνων και 1 πάνω από 60.

Η σύνθεση αυτή δείχνει την απότομη αύξηση των κομμουνιστικών δυνάμεων

την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Το Συνέδριο συνήλθε σε συνθήκες «νομιμότητας», δηλαδή στα περιθώρια

της νομιμότητας που άφηνε την εποχή εκείνη η ματοβαμμένη τρομοκρατία
των αντιδραστικών δυνάμεων και του παρακράτους, που, χάρη στην ένοπλη
επέμβαση και την υποστήριξη του αγγλικού ιμπεριαλισμού, είχε απλωθεί σε
ολόκληρη τη χώρα.

Σε όλη την τρικυμισμένη δεκαετία από το προηγούμενο 6ο Συνέδριο, το ΚΚΕ

βρέθηκε στις επάλξεις των αγώνων για λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία και
ειρήνη. Μπροστάρης, οργανωτής, καθοδηγητής και κύριος αιμοδότης της
Εθνικής Αντίστασης. Και μέσα στην πάλη μαζί με το λαό και για το λαό,

ανδρώθηκε
στην εργατικήπολιτικά, δυνάμωσε
τάξη και το λαό. οργανωτικά και άπλωσε βαθιές ρίζες μέσα

Το Συνέδριο συζήτησε: Τη λογοδοσία της Κεντρικής Επιτροπής. Την

κατάσταση στην Ελλάδα και τα προβλήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας. Το
αγροτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του
ΚΚΕ.

Το Συνέδριο, εξετάζοντας την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα

εξαιτίας της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης και της ολομέτωπης επίθεσης
των αντιδραστικών δυνάμεων, μετά το Δεκέμβρη και τη συμφωνία της
Βάρκιζας, διαπίστωνε:

«Μέσα στον πανευρωπαϊκό οργασμό της δημοκρατικής και σοσιαλιστικής

αναγέννησης, η Ελλάδα χάρη στην ένοπλη ξενική επέμβαση αποτελεί
τραγική εξαίρεση. Η ξενική επέμβαση ανέκοψε την ομαλή πολιτική ζωή και
εξέλιξη του τόπου».

«Η πολιτική της εθνικής και λαϊκής ενότητας που πραγματοποιήθηκε στα

σκοτεινά χρόνια της σκλαβιάς - αναφέρεται στην Απόφαση του 7ου
Συνεδρίου - αποτελεί και σήμερα την αποφασιστική εγγύηση για την
αποτροπή του ολοκληρωτικού αφανισμού».

Πρώτος από αριστερά ο Χ. Φλωράκης στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος το

1978
«Ο πολιτικός συνασπισμός του ΕΑΜ έκανε κάθε δυνατή υποχώρηση για τη
συνένωση των προσπαθειών όλων εκείνων που εναντιώνονται στις βίαιες,
πραξικοπηματικές λύσεις και δε θα σταματήσει αυτές τις προσπάθειές του -
εφόσον όμως δε θα σταματήσει η δολοφονική τρομοκρατική δράση κατά του
λαού, νόμιμο δικαίωμα άμυνας είναι η χρησιμοποίηση των ίδιων μέσων από
το λαό, για την απόκρουση της αφηνιασμένης τρομοκρατικής δράσης του
μαύρου μετώπου, ΣΑΝ, Χ, και Σίας».

Το 7ο Συνέδριο ασχολήθηκε με τη δυνατότητα και τις πολιτικές

προϋποθέσεις δημιουργίας βαριάς βιομηχανίας στηριγμένης στις εγχώριες
πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Το 7ο Συνέδριο πήρε και άλλες αποφάσεις και μέτρα για την κομματική
οικοδόμηση, για την καλύτερη οργάνωση της μαζικής δουλειάς, για τη
δουλειά στη νεολαία, στις γυναίκες κλπ.

8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ. Αύγουστος του 1961

Το 8ο Συνέδριο συνήλθε στο εξωτερικό. Τις εργασίες του παρακολούθησαν

αντιπρόσωποι πολλών αδελφών Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.

Το 8ο Συνέδριο συνήλθε σε ιδιόμορφες συνθήκες. Το Κόμμα βρισκόταν στην

παρανομία, αλλά και μέλη και στελέχη του δρούσαν στα πλαίσια της ΕΔΑ.
Στην Ελλάδα, ύστερα από τη λικβινταριστική απόφαση της 8ης Ολομέλειας
της ΚΕ του 1958, δεν υπήρχαν Κομματικές Οργανώσεις. Ολα αυτά είχαν
επίδραση στη σύνθεση του Συνεδρίου, στις αποφάσεις του και στη σύνθεση
των καθοδηγητικών οργάνων που εξέλεξε.