Вовед

Земјината популација се зголемила двојно за време на 20 век од приближно 2.5

милијарди во 1950 до 6 милијарди во 2000 год. и во времето на пишување во оваа 2007
година достигнува бројка од 6.6 милијарди. Покрај овој значителен пораст на
населението е друг значаен демогравски тренд. Според Обединетите нации
очекуваниот пораст на населението помеѓу 2000 и 2030 година изнесува приближно 2
милијарди луѓе кои ќе бидат сокнцентрирни во урбаните области.
(Обединети нации 2004)
21 век ќе биде векот на урбанизацијата. Од 2030 та година 60 проценти (4.9 милијарди)
од очекуваната светска популација (8.1 милијарди) ќе живеат во урбаните населби
споредено со 29 проценти во 1950 година. Растот или границата од 50 проценти е
очекувана да достигне во 2007 година. Во 2025 повеќето урбани населби ќе имаат
повеќе од 20 милиони жители а некои повеќе од 30 милиони. 23 од 25 те најголеми
урбани населени места ќе бидат во Африка, Азија и Латинска Америка наместо во
Европа или Северна Америка (Краас 2003). Овие мега градови се сметаат за “најжешки”
места на глобалната промена. Урбанизираните простори покривиаат помеѓу 1 до 6
проценти од Земјината површина, но тие имаат или оставаат енормн голем еколошк
печат и комплексна, моќни и често индиректни ефекти на екосистемите( реедс анд
1994).

Начини на дефинирање на урбаната екологија

Целта на Урбаната екологија е да ги проучува овие ефекти. Според Sukopp and Wittig
1998, терминот Урбана екологија (на германски) може да биде дефинирана на два
начина. Во природните науки, урбаната екологија се однесува на биолошките модели и
поврзаните процеси во околинате на урбаните места. Во оваа смисла урбаната
екологија настојува да ја анализира врската или конекцијата помеѓу животинската и
растителната популација и нивните заедници а воедно и врската на факторите на
околината вклучувајќи го и човечкиот фактор. Од оваа перспектива, истражувањето е
неограничено со антропоцентрични евалуации или проценки. Иако второ
дополнително дефиницијата се однесува на антропоцентричната перспектива. Овде
урбаната екологија е сфатена како мултдисциплинарен пристап за подобрување на
условите за живеење за популацијата во градовите, однесувајки се еколошките фукнции
на урбаните населби или екосистеми за луѓето и вклучувајки го аспектот на социјалните
посебно планирање, науките. Од иста гледа точка, градовите можат да бидат како
зголемен феномен на социјален размер , динамички односи помеѓу социоекономските
и биофизичките сили. Овие се две комплексни еколошки ентитети кои имаат свои
уникатни внатрешни правила на однесување, раст и еволуција и важни глобални
еколошки влијанија. Урбаната екологија е наука за еко системите кои вклучуваат
живеење во градовите и урбаните површини. Ги истражува услугите на еко системите
кои се тесно поврзани до начинот на урбаниот развој. Урбаната екологија е
интердисциплинарно поле кое ги подржува општествени обиди да постане одржливост
во истиото. Се има длабоко вкоренето во многу дисциплини како географија,
социологија, урбано планирање, архитектурата, инженерството,
економијата,антропологијата, здравјето, климатологијата и екологијата. Поради
нејзината интердисциплинарна природа и уникатен фокус на луѓето и природните
системи внатре во урбанизираните места, урбаната екологија е користена во различно
за да го опише проучувањето на луѓето во градовите, природата во градовите, и
заедничката врска на луѓето и природата.

Психолошкото здравје и состојбата на населението

Урбаните еко системи се објект на краткотрајни промени кои резултираат во објективно

модифицирање на околината. За да се разбере реакцијата на населението на овие
промени е важно да се знае дали објективните промени или модификации водат кон
промена во перцепцијата и проценката. Одлуките на однесувањето на населението или
луѓето кои живеат во градот можеби тогаш ќе бидат под влијаниена овие објективни
модификации. Двете објективни модификации на урбаната средина и промените на
субјективната перцепција будат специфичен сензивитет кај резидентите или
населението. За пример , промените на површинската вода и квалитет на водата од
изворите и структурата на урбаните околни зони може да предизвика здравствен ризик.
Две нивоа на истражување се препорачани : Прво одлучноста на објективно параметри
за мерење кои се мисли дека се посебно опасни за урбаните средини, како стресот од
жештина или недостиг на вода. Сценаријата кои се моделираат базирани на измерените
резултати се од помош за да илустрираат можните урбани случувања односно развој на
урбаните случувања. Второ , анализите на перцепцијата и ефективната проценка на
резидентите или луѓето мора да биде проучена или студирана.