Για τη μουσικοκριτική του Νίκου Α.

Δόντα σχετικά με το

ρεσιτάλ της Μαγκνταλένα Κόζενα

*Όπως συζητήσαμε, μια πετυχημένη μουσικοκριτική συνίσταται σε τρία μέρη:

περιγραφή – σύγκριση – αξιολόγηση.

*Περιγραφή: πετυχημένη σε ένα πρώτο επίπεδο, μας δίνονται χώρος, χρόνος,

συντελεστές και πρόγραμμα της παράστασης. [αυτό αφορά την πρώτη παράγραφο
μόνο, καθότι ήδη από τον τίτλο και ως το τέλος, με κάθε περιγραφή εκφράζεται
παράλληλα και η άποψη του κριτικού, νίκου δόντα.]

*Σύγκριση: όχι άμεση, αλλά υπάρχουν αποχρώσεις της / π.χ. α) όταν μιλά για τα
ζητήματα άρθρωσης της τραγουδίστριας, εξηγεί πόσο σημαντική είναι η καθαρότητα
στο λόγο σε μια αίθουσα συναυλιών σε σύγκριση με ένα στούντιο ηχογράφησης. β)
ξεχωρίζει τα «Δύο τραγούδια» op. 91 του Brahms από το υπόλοιπο πρόγραμμα
χαρακτηρίζοντάς τα ατυχή επιλογή, μιας και η φωνή της τραγουδίστριας δεν έλαμψε
με τον ίδιο τρόπο στη χαμηλή περιοχή (το έργο, άλλωστε, γράφτηκε για κοντράλτο).

*Αξιολόγηση: τα παραπάνω αποτελούν και αξιολόγηση... στο περιβάλλον μιας

κριτικής, η περιγραφή και η σύγκριση αναγκαστικά επηρρεάζονται και από την
πρόθεση του γράφοντα, που δεν είναι άλλη από την αξιολόγηση! Από μόνος του ο
τίτλος προμηνύει το περιεχόμενο του άρθρου: «Ρεσιτάλ ενδιαφέρον στα χαρτιά,
προβληματικό στην πράξη».