Maja Harkot kl.

1A

Urbanizacja jest to proces przemian ekonomicznych, społecznych i przestrzennych,

w wyniku których zwiększa się liczba mieszkańców miast i następuje ich rozwój. Proces
ten można przedstawić za pomocą wskaźnika urbanizacji, który stanowi stosunek odsetka
ludności mieszkającej w miastach do całkowitej populacji danego regionu.

Kuwejt – 98%
Jest to państwo w Azji Południowo-Zachodniej, leżące na Półwyspie Arabskim nad Zatoką
Perską. Jego wysoki wskaźnik urbanizacji wynika głównie z warunków naturalnych kraju
oraz jego zasobów w postaci licznych złóż ropy. Około 92% powierzchni Kuwejtu to
pustynie i półpustynie. Nic więc dziwnego, że dużo łatwiej jest tworzyć większe,
pojedyncze skupiska ludzi, w których ludzie zajmują się głównie usługami i przede
wszystkim przemysłem wydobywczym i sprzedażą ropy. To na tym surowcu opiera się
gospodarka Kuwejtu. Użytki rolne stanowią jedynie 0,2% powierzchni kraju, łąki – 7,5%, a
lasy – 0,1% powierzchni. W Kuwejcie nie ma warunków, które pozwoliłyby choćby na
wykształcenie wsi, a co dopiero jej funkcjonowanie.

Holandia – 90%
Jest to państwo złożone z czterech krajów składowych: Holandii (część europejska),
Aruby, Curaçao i Sint Maarten, oraz trzech gmin zamorskich. Holendrzy utrzymują się
głównie z usług – około 75%. Rolnictwo Niderlandów jest praktycznie całkowicie
zmechanizowane, przez co z łatwością można było je przenieść do miast. Warzywa
hoduje się głównie w cieplarniach. Rolnictwo w tym państwie stało się swojego rodzaju
gałęzią przemysłu – rośliny są bardziej „produkowane”, co czyni z Holandii drugiego
największego eksportera produktów rolnych. Kraj ten jest tak silnie zurbanizowany główie
ze względu na jego duży rozwój gospodarczy.

Brazylia – 85%
Jest to największe i pod względem powierzchni i liczby ludności państwo Ameryki
Południowej. Kraj ten należy do najbardziej zurbanizowanych na świecie, lecz wskaźnik
urbanizacji jest nieporównywalnie wysoki w stosunku do poziomu jego rozwoju. Mamy tu
do czynienia z tak zwaną urbanizacją pozorną. Wysoki wskaźnik urbanizacji jest skutkiem
braku miejsc pracy na wsi. Ludność wiejska wędruje do miast, szukając jakiejkolwiek
pracy. Zwiększa się zatem wskaźnik urbanizacji, ale jedynie pozornie - miasta tych krajów
nie mają tak rozwiniętego przemysłu i usług, aby mogły zapewnić miejsca stałej pracy
napływającej ludności wiejskiej. W strukturze zatrudnienia w Brazylii rolnictwo stanowi
ok. 26%, przez co jest ona samowystarczalna pod względem produkcji żywności.
Nadwyżki przeznaczane są na eksport. Najważniejszą uprawę kraju stanowi kawa, której
Brazylia jest największym producentem na świecie. Uprawia się ponadto: banany, kakao,
soję, trzcinę cukrową, bawełnę, pomarańcze oraz tytoń. Brazylia posiada zasoby
surowców mineralnych, m. in.: złota, rud żelaza i manganu, które są wydobywane i
przetwarzane.

Argentyna – 92%
Wiele miast Ameryki Południowej znajduje się w takiej samej sytuacji. Podobnie jak w
Brazylii, Argentyna, jako kraj słabo rozwinięty, mierzy się z problem przeludnienia wsi.
Wielohektarowe gospodarstwa rolne nie zagospodarowane przez chłopów. Prowadzi to
do nadmiernej migracji do miast w celu polepszenia jakości życia. Zbyt duże wewnętrzne
migracje powodują wzrost bezrobocia. Dochodzi do rozrastania się dzielnic biedy,
skupiających ogromne liczby ludności danych miast. Argentyna jest krajem przemysłowo-
rolniczym.

Polska – 60%
Polska należy do krajów średnio zurbanizowanych. W ostatnich latach odsetek ludności
miejskiej wzrósł nieznacznie. Przyczyną jest kierowanie się ludności przybywającej ze wsi
na obszary peryferyjne miast, gdzie zlokalizowana jest najczęściej działalność
przemysłowa. Obecnie następuje nasilenie rozwoju sektora usługowego. Proces
urbanizacji we współczesnej Polsce postępuje, miasta rozwijają się pod względem
liczebności, ale też powierzchni, upowszechnia się miejski styl życia. Coraz więcej
miejscowości stara się o odzyskanie lub nadanie praw miejskich, co zwiększa wskaźnik
urbanizacji.

Nigeria – 47%
Proces urbanizacji w Nigerii nie jest tak oczywisty i łatwy, jak się tego spodziewano.
Przejście od gospodarstw rolnych do fabryk, dzięki któremu ludzie mogliby zamienić nisko
produktywne rolnictwo na obszarach wiejskich na bardziej produktywne i lepiej płatne
prace w miastach jednak się nie realizuje. Zatem imigranci z wsi, którymi są najczęściej
młodzi ludzie, kończą albo bez pracy, albo są zatrudniani w nieformalnym sektorze na
nisko płatnych stanowiskach. Małe biznesy nie rozwijają się z powodu karnych kosztów
transakcyjnych takich jak słabe egzekwowanie umów, słabe regulacje oraz podatki. W
wyniku tego nie tworzą się nowe stanowiska pracy. Lepiej skoordynowana urbanizacja
mogłaby przyczynić się do wzrostu wartości PKB na osobę, przez co nastąpiłby rozwój
gospodarki.

Egipt – 43%
Arabska Republika Egiptu jest to państwo leżące w północno-wschodniej Afryce
nad Morzem Śródziemnym i Morzem Czerwonym. Jest to w przeważającej części kraj
pustynny. Zurbanizowane są jedynie obszarach doliny Nilu i wybrzeża Morza
Śródziemnego, natomiast wiele terenów pustynnych jest w ogóle niezamieszkałych.
Urbanizacja Egiptu to urbanizacja hamowana - powoduje systematyczne zmniejszanie się
terenów rolniczych, masową migrację ludności wiejskiej do wielkich miast, a istnienie i
rozwój miast należy do zjawisk zarówno pozytywnych jak i negatywnych.

Indie – 32%
Indie znajdują się w południowej części kontynentu azjatyckiego między Morzem Arabskim
a Oceanem Indyjskim. Zajmują półwysep Indyjski. Podstawową gałęzią gospodarki kraju
jest rolnictwo. Ponad 3/4 ludności kraju zamieszkuje 500 tys. indyjskich wiosek. Rolnictwo
daje zatrudnienie połowie osób pracujących, wytwarza 1/4 dochodu narodowego.
Najważniejszym zbożem uprawianym na terenie Indii jest ryż.