De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 1

Waar komt het water van de vloed vandaan ?

Illustratie van http://www.vraaghetnoach.nl/er-zijn-wel-meer-zondvloedverhalen/

Guido Biebaut, 1ste versie 2015, 3de versie maart 2020 Alle rechten voorbehouden

VRAAG EN ANTWOORD

Waar komt het water van de vloed vandaan?

Waar kwam al dat water vandaan dat nodig was voor de zondvloed? Was de Mount Everest met
water bedekt? Waar is al het water heengegaan na de zondvloed? Hoe kan dit allemaal
wetenschappelijk uitgelegd worden? We geven u enkele antwoorden.

Over de beschrijving van de wereldwijde zondvloed in de dagen van Noach hebben we slechts de
Bijbel als eerste bron. Het resultaat van de vloed, de niets ontziende resultaten van het water,
kunnen we vinden door opgravingen te verrichten. Waar we de oorsprong van het water moeten
zoeken wordt vermeld in Genesis 7:11. Dit staat er in de HSV: “11 In het zeshonderdste levensjaar
van Noach, in de tweede maand, op de zeventiende dag van de maand, op die dag zijn alle bronnen
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 2

van de grote watervloed opengebarsten en de sluizen van de hemel opengezet.” De Statenvertaling

spreekt van: “de fonteinen van de grote afgrond' en 'de sluizen van de hemel.”

DE AARDBOL

Wanneer we de aarde zouden voorstellen als een mooie grote bol zonder oneffenheden van bergen
en dalen, dan zou de huidige hoeveelheid water deze bol bedekken met méér dan tweeduizend
meter water. Momenteel is er op de aarde een landoppervlakte gelijk aan 29 % en water gelijk aan
71 %. Hoe het er vroeger uitzag weten we niet in alle details. Een verhouding van 50% aan water en
50% vóór de vloed is niet uit te sluiten. Samen met de vloed kan de rest van het water toegevoegd
zijn. Maar de Schrift weet ons toch dit te zeggen: “9 En God zei: Laat het water dat onder de hemel
is, in één plaats samenvloeien en laat het droge zichtbaar worden! En het was zo. 10 En God noemde
het droge aarde en het samengevloeide water noemde Hij zeeën; en God zag dat het goed was.” In
Genesis 1:9,10, hier HSV, is het dus duidelijk dat er ooit een tijd was, vóór de zondvloed, dat er maar
één enorm stuk land was op aarde omgeven door één grote zee. In een zeer dichterlijke taal komen
we hetzelfde nog eens tegen in Job 38:8-11 HSV: “8 Of wie heeft de zee met deuren afgesloten, toen
zij losbarstte en uit de baarmoeder naar buiten kwam, 9 toen Ik haar een wolk gaf als kleding, en de
donkere wolken als haar omslagdoek. 10 Ik stelde haar Mijn grens, en plaatste een grendel en
deuren, 11 en zei: Tot hiertoe mag u komen en niet verder, hier zal zich een grens stellen tegen de
glorie van uw golven.” 

DE MARIANENTROG

Mag ik eerst het verhaal van de hoge bergen aanpakken! De Marianentrog is een immens grote
diepe scheur in de aardkorst. Het is de diepste plek in de Stille Oceaan, ten oosten van de
Marianeneilanden. Die trog is ongeveer 2500 km lang. Hij heeft een gemiddelde breedte van zo'n 70
km maar is tegen het eiland Guam, ongeveer 338 km breed. Jacques Piccard heeft in zijn bathyscaaf
(soort onderzeeër), de 'Triëste', in 1960 een meting gedaan die, 10.912 meter aangaf als diepte
onder de zeespiegel. Deze diepte wordt, mits enkele correcties van een aantal meetfouten, nu
algemeen erkend.

Stel je nu eens het volgende tafereel voor ogen. Een grote reus zaagt met een grote zaag alle bergen
in Noord-Indië af aan de voet, keert ze om zodat de kop onderaan zit, dan kan hij ze zonder
probleem in die Marianentrog verbergen. Dat Himalayagebergte is 2400 km lang en tussen de 150
en 280 km breed. Daar zijn ook de hoogste bergtoppen ter wereld, zoals de Mount Everest (8850 m)
en de Kanchenjunga (8586 m). Niemand zal er na het reuzenwerk nog over praten, want ze zitten
dan nog op een diepte in de zee van wel tweeduizend meter. De diepe zee spreekt minder tot de
verbeelding dan hoge bergtoppen, maar alle bergen op het vasteland kunnen probleemloos
verdwijnen in één of andere scheur of zeetrog.

DE SLUIZEN DES HEMELS

De “kolken der grote waterdiepten” worden allereerst genoemd als oorzaak van de vloed, daarna
'de sluizen van de hemel.' Die volgorde geeft aan wat het belangrijkste is in deze gebeurtenissen.
We beginnen onze uitleg toch bij het laatste. Bij 'de sluizen des hemels' denken we zondermeer aan
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 3

de regen die van boven komt. We gebruiken die term trouwens nu ook nog, wanneer er méér aan
de hand is dan een gewone regenval. De vraag is dan, hoeveel water bevindt er zich in onze huidige
atmosfeer? We denken dan aan wolken, dampen en ijs. Vergeleken bij het water op het
aardoppervlak - de oceanen, meren, rivieren en het ijs op de hoge bergen en de poolkappen - is wat
er in de lucht zit een peulschil. In de lucht (in de wolken) zit niet meer dan 0,01 % van al het water
op aarde. Het andere water zit in of op de aarde, een slordige 99,99 %. We maken die opmerking
omdat men ten onrechte denkt dat het water van de vloed grotendeels uit de lucht is komen vallen.
Technisch is het onmogelijk dat er zo een grote massa water in de lucht kan blijven hangen,
hoogstens een paar dagen en dan zeer beperkt. In de zondvloed van Genesis is het duidelijk: die
buitengewone regenval gedurende 40 dagen en nachten is het resultaat van een ongewone
watercyclus. Hoe ontstaat regen? De zon verwarmt het oppervlaktewater en doet een gedeelte
verdampen. Na gecondenseerd te zijn wordt het opnieuw vloeibaar water in de vorm van regen.
Wolkvorming door verdamping leidt uiteindelijk tot neerslag.

Een opmerking over de uitdrukking “sluizen van de hemel” zal ons wat te leren hebben. Die wordt
twee keer gebruikt in het verhaal van de zondvloed (Genesis 7:11 en 8:2). Op drie andere plaatsen in
het Oude Testament komt de term nogmaals naar voren: twee keer in 2 Koningen 7:2 en 19 als
verwijzing naar Gods macht in het sturen van regen. Een laatste maal is het gebruikt in Maleachi
3:10 en daar is het de uitdrukking van Gods vermogen zijn volk te zegenen. Je kunt zonder water
niet leven en God geeft het ons. Hoe of wat dan ook de bron van dit mechanisme was, dat in de
vloed aan de orde was, weten we niet ten volle. De Bijbelse beschrijving over het openen van de
sluizen van de hemel is een passende beschrijving van die wereldwijde stortregens. Uit dat
woordgebruik is het duidelijk dat, daar waar God het laat regenen het vooral Zijn zegen is. Hier gaat
het om een straf van God. Zijn wijze van handelen om de verdorvenheid van de mensheid die zich
had opgestapeld totaal uit te roeien. Daar ligt ook het antwoord op die grote hoeveelheid regen die
er veertig dagen en veertig nachten uit de hemelen valt. Wanneer we er 2 Petrus 3:3-7 op naslaan,
is het duidelijk: die symbolische hemelen en aarde (de menselijke maatschappij) uit die tijd van de
vloed, zijn door God met water verzwolgen. Zo ook zal de symbolische nieuwe hemel en aarde die
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 4

daarna ontstaan is door goddelijk vuur vergaan. Technisch kan het géén veertig dagen en nachten
na elkaar regenen, maar als God het als straf gebruikt dan moeten we het ook geloven.

DE FONTEINEN VAN DE GROTE AFGROND

We lezen in Genesis 1:6-8: “6 En God zei: Laat er een gewelf zijn in het midden van het water, en
laat dat scheiding maken tussen water en water! 7 En God maakte dat gewelf en maakte scheiding
tussen het water dat onder het gewelf is, en het water dat boven het gewelf is. En het was zo. 8 En
God noemde het gewelf hemel. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de
tweede dag.”

Wat zijn de “fonteinen van de grote afgrond” of “kolken der grote waterdiepten” in Genesis 7:11 en
8:2? De term is ook gebruikt in Spreuken 8:28 maar de betekenis is er niet duidelijk. Het begrip “de
grote afgrond” wordt nog drie keer gebruikt. In Jesaja 51:10, waar het duidelijk naar de oceaan
verwijst. Dan is er ook Psalm 36:7, waar het gebruikt wordt voor de diepte van Gods gerechtigheid.
Tot slot Amos 7:4, waar Gods oordelend vuur een straf is uitgebeeld.

Gewoon over de afgrond of een afgrond zonder het bijvoeglijk naamwoord 'grote' is er meerdere
malen sprake in het OT. Het is meestal de verwijzing naar de grote zeeën zoals in Genesis 1:2 / Job
38:30 / Psalm 42:8 / Jesaja 51:10 enz. Soms verwijst het ook naar ondergrondse waterbronnen
(Ezechiël 31:4,5). En dit laatste is in dit gedeelte aan te bevelen als uitleg voor die grote hoeveelheid
water van de vloed. Er wordt een Hebreeuws woord gebruikt (mayan), dat hier vertaald is met
“fontein” maar ook “bron” kan betekenen. Dus de “fonteinen van de grote afgrond” zijn onder-
grondse waterbronnen.

Voor ons zijn de fonteinen van “de grote afgrond” de belangrijkste waterbronnen die vrijgekomen
zijn in de vloed. Het is de echte oorzaak van de stijging van het water tot boven de bergtoppen. Op
de derde scheppingsdag toen God het land liet verschijnen is er een groot deel water ingesloten
onder het droge land. Zodat Genesis 7:11 ons kan vertellen dat de fonteinen openbreken wanneer
de zondvloed begon. Er is een enorme hoeveelheid water vrijgekomen uit grote spleten in de grond
of door de zeebodem. [^Het water dat tot dusver werd vastgehouden, kwam met catastrofale
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 5

gevolgen vrij. De niets ontziende vulkanische uitbarstingen die aan de orde waren hebben grote
hoeveelheden water uit de grond doen uitspuiten. Over opgravingen die de vloed bewijzen gaan we
volgende maal wat zeggen.

**********

In aansluiting nemen we dit over van

http://www.scheppingofevolutie.nl/index.php?url=art_geologie_three_sisters.htm

Three Sisters: Sporen van de zondvloed

Door Tas Walker in Creation 25(2). Vertaling FZ, Werkgroep In Genesis

Een kennismaking met de ‘Three Sisters’ onthult meer dan alleen natuurlijke schoonheid

Ieder jaar bezoeken miljoenen toeristen Katoomba, een stad gelegen op 1 uur rijden westelijk van
Sydney, de grootste stad van Australië. Daar genieten ze van de spectaculaire ‘Three Sisters’. Deze
‘dames’ zijn geen groep artiestes, maar een groep van 3 gigantische uitstekende rotsen (dagzoom
gesteente [red.1]). Als onderdeel van het werelderfgoed gebied van de Blue Mountains, zijn de Sisters
nu een soort Australische icoon.

Nabij het uitkijkpunt bij Echo Point,

kijken de Sisters uit over een
indrukwekkende vallei. Op een
heldere dag doemt in de verte Kings
Tableland op (zie panorama, links).
Gedurende de dag verandert het
uitzicht doordat het veranderende
zonlicht de kleurenpracht van de
‘Three Sisters’ transformeert. S’
Nachts steken hun vormen prachtig
af tegen het donker van de
nachtelijke hemel.

De meeste bezoekers realiseren zich niet dat zij kijken naar fascinerend bewijsmateriaal voor de
wereldwijde vloed zoals beschreven in de Bijbel.

Het zandsteen waar de Sisters uit bestaan, duidt op enorme afzettingen van zand door water.
De valleien en ravijnen (troggen), gevormd toen de Sisters werden uitgesneden zijn het
bewijsmateriaal van immense erosie door water. De wereldwijde bijbelse vloed verklaart deze
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 6

afzetting en erosie. We zullen dit eens

nader beschouwen.

Het is niet moeilijk om je ervan bewust

te worden dat het zandsteen een
enorm groot gebied bedekt. Vanaf het
uitkijkpunt kunnen we zien dat
hetzelfde gesteente rondom de ravijn
steile kliffen vormt. Voordat de
overweldigende vallei geërodeerd
werd, bedekte het zandsteen strata
Figuur 1: Vele geologen beschouwen het Sydney Basin
een omvangrijk gebied.
(donker roze) onderdeel van de grote, lange
sedimentaire bekkens (licht roze) in het noorden. Dit
Uitgestrekt gebied
sedimentaire netwerk is meer dan 2.000 km lang en is
Maar het strata strekt zich veel verder rijk aan steenkool en aardgas, het resultaat van begraven
uit dan we kunnen zien vanaf de vegetatie. Overlappende sedimenten zijn weggelaten uit
uitkijkpost. Vanuit Katoomba strekt het de illustratie.
zich 160 km uit naar het zuiden, 160
km naar het noorden en 160 km naar
het oosten – een immense
rechthoekige sediment afzetting. (zie
figuur 1). [1] Geologen noemen het, ‘the
Sydney Basin’, de rustplaats voor
enorme hoeveelheden sediment
geërodeerd van de westelijk
gelegen Lachlan Fold Belt en de
oostelijk gelegen New England Fold
Belt.

Veel geologen beschouwen het Sydney

Basin als de zuidelijke punt van een
250 km breed systeem wat zich over
2.000 km uitstrekt naar het noorden
(Figuur 2). [2] De immense afmetingen
van de afzetting is bewijs voor
catastrofe, maar er is meer.
Catastrofaal afgezet
Fi
guur 2: Later werden er kilometers dikke
sedimentafzettingen en vegetatie bovenop
gedeponeerd, daarmee de verbinding tussen het Sydney
Basin en de noordelijke waterbekkens verhullend. De
later afgezette sedimenten bevatten overvloedige
waterbronnen genaamd ‘the Great Artesian Basin’.

We zien dat het zand van de ‘Three

Sisters’ is afgezet in lagen. De uitsnede aan de weg geven hier een duidelijk beeld van, of we kunnen
de sterk overhellende kliffen rondom Sidney van het Hawkesbury zandsteen bestuderen (Figuur 4).
Aangrenzend aan de prominente, horizontale lagen zien we een vage hellende laagvorming
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 7

aangeduid met de naam ‘cross bedding’. Dit is een aanwijzing dat het zand door stromend water is
afgezet.

Figuur 6 toont hoe stromend water een golfpatroon achterlaat in het zand op de bodem. Het water
drukt de zandkorrels omhoog langs de rug van iedere zandgolf totdat ze de bovenkant bereiken.
Dan rollen ze naar beneden naar de voorkant van de zandgolf. Op deze wijze bewegen de
zandgolven voorwaarts en vormen een patroon aangeduid met ‘cross bedding’. De oriëntatie van de
zandgolven geeft de stromingsrichting aan. De dikte van de ‘cross beds’ is een indicatie voor de
stromingssnelheid en diepte van het water. [3]

Aan de hand van de omvang van de ‘cross beds’, stelde geoloog Dr Patrick Conaghan, hoofddocent
aan de opleiding aardwetenschappen aan de Macquarie University, de omstandigheden vast
waaronder het zand was afgezet. Hij beschreef in 1994 de volgende oorzaak: een muur van water
tot wel 20 m hoog en 250 km breed vanuit het noorden neerkomend met een enorme
snelheid. [4] Deze catastrofale interpretatie komt overeen met wat we zouden verwachten tijdens de
bijbelse zondvloed.

De zandsteenformaties zijn zeer dik, uiteenlopend van 100 m tot 200 m of meer.1 Om zulke dikke
zandafzettingen op te bouwen, moet het waterniveau in het Sydney Basin continu gestegen zijn.
Anders zou het zand door het gebied heen naar dieper water zijn gevoerd. Maar in de dikke
zandsteenformaties zijn geen indicaties voor uitgestrekte tijdsonderbrekingen tussen de afzettingen
(bijv. bewoonde lagen die bewaard gebleven fossiele millieus bevat). De afzetting door het
snelstromende water was ononderbroken in een steeds dieper wordend waterbekken.

Het bewijsmateriaal duidt op grote volumes sediment die

geërodeerd zijn van het continent en afgevoerd in een ‘rivier’,
honderden kilometers breed en duizenden kilometers lang. Geen
rivier op aarde komt vandaag de dag in de buurt van een dergelijke
omvang. Deze ‘rivier’ sorteerde het sediment op verschillende
  groottes. Dit is ook de reden dat er zoveel zand afgezet werd op
dezelfde plaats.
Figuur 4
De ‘Three Sisters’ getuigen dus van ongebruikelijke catastrofale
afzetting. Dit is in overeenstemming met de wereldwijde
zondvloed zoals beschreven in de Bijbel. Het zand werd afgezet
toen het waterniveau toenam op aarde, tijdens het eerste gedeelte
van de 12 maanden durende vloed. De fase waarin ‘de aarde onder
water werd gezet (Inundatory stage). [5] Sommigen van de
  zandformaties zouden in slechts enkele dagen afgezet kunnen
zijn. 2
Figuur 5

Snelle erosie
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 8

Ruim nadat de sedimenten van het Sydney Basin waren afgezet, begon in het tweede deel van de
zondvloed, de oceaanbodem te zinken en de Blue Mountains te rijzen. Het water wat toen Australië
bedekte, begon van het continent af te vloeien. Terwijl dit plaatsvond werd daarmee het landschap
in hoog tempo uitgesneden.

In eerste instantie stroomde het water in lagen en schaafde daarbij vlakke uitgestrekte gebieden van
het continent waarbij soms 'planation' oppervlakten werden geproduceerd. Toen de massastroom
afnam, sneed het water wijde valleien zoals we die zien in het gebied rondom Sydney. Bij het verder
afnemen van het watervolume, werden er nauwere valleien uitgesneden aan de rand van plateaus.
Net zoals we die zien vanuit het uitkijkpunt bij de ‘Three Sisters’ (Echo Point).

Toen het water zich volledig had teruggetrokken en het land droog werd, bleven er grote valleien
achter waar de waterstroom was geweest. Deze valleien eindigen abrupt in steile wanden zonder
opening. Vandaag de dag zien we watervallen aan het einde van deze valleien, maar zij zijn slechts
kleine overblijfselen vergeleken met de waterstroom die de vallei heeft geërodeerd (figuur 5). Het is
onmogelijk dat zulke minuscule waterstroompjes deze enorme valleien zouden hebben
uitgesneden. Dit erosiepatroon is
precies dat wat we zouden
verwachtten tijdens de laatste fase van
de wereldwijde zondvloed.

Eind 18e eeuw, stonden deze steile

kliffen de vroege kolonisten van
Sydney in de weg om hun weg te
vinden naar meer weidegrond in de
Blue Mountains. De eerste  
ontdekkingsreizigers volgden de
rivieren, om uiteindelijk te stoppen bij Figuur 6
de ‘cul-de-sacs’ aan het einde van de
valleien. Ze waren zich er absoluut niet van bewust dat deze obstakels geproduceerd waren door de
afvoer van het water van de zondvloed. Later, in 1813, vonden de beroemde ontdekkingsreizigers
Blaxland, Wentworth, en Lawson hun weg door gebruik te maken van een innovatieve route langs
de (boven)rand van kliffen. Zij volgden hierbij de geërodeerde restanten van het opgeheven plateau.
[6]

Hoe zit het met radiokoolstof datering?

Eén reden waarom mensen geen verbinding leggen tussen de ‘Three Sisters’ en de zondvloed is
omdat wordt verondersteld dat het gesteente 230 miljoen jaar oud is. Met deze leeftijd konden ze
overduidelijk niet 4.500 jaar geleden gevormd zijn in de zondvloed. Er is echter een probleem met
de manier waarop gesteenten worden gedateerd. Geologen die een ‘oude-aarde’ aanhangen,
verkrijgen voornamelijk verkeerde dateringen omdat ze onjuiste aannames doen over het verleden.
In het bijzonder negeren zij de catastrofale gevolgen van de zondvloed (in de tijd van Noach).
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 9

Geologen die een ‘oude-aarde’ aanhangen, veronderstellen dat sedimentair gesteente langzaam
werd afgezet, door bijvoorbeeld rivieren zoals we die in het heden op aarde zien. Met zoveel
sedimentair gesteente veronderstellen zij, dat er miljoenen jaren voor nodig waren. Maar
catastrofale omstandigheden tijdens de zondvloed zouden grote hoeveelheden sediment snel
afgezet hebben en daarmee de noodzaak voor miljoenen jaren elimineren. Bewijs voor een
dergelijke catastrofale afzetting is, zoals we hebben gezien, in het gesteente zelf bewaard gebleven.

Met betrekking tot dit gesteente hebben geologen die een ‘oude-aarde’ aanhangen een leeftijd van
ongeveer 230 miljoen jaar toegekend op basis van fossiele bestanddelen en de relatieve plaats
binnen de volgorde van de gesteentelagen in de regio. Recentelijk heeft een creationistische
geoloog koolstof-14 metingen verricht aan een stuk hout uit een steengroeve in het overliggende
Hawkesbury zandsteen. [7] Geologen die een ‘oude-aarde’ aanhangen, nemen niet de moeite om
koolstof-14 analyse te doen want zij geloven dat het gesteente 230 miljoen jaar oud is. Alle koolstof-
14 zou verdwenen moeten zijn na maximaal 50.000 jaar. Er zou dus geen koolstof-14 meer
achtergebleven moeten zijn. De analyse bevestigde echter de aanwezigheid van een kleine maar
belangrijke hoeveelheid koolstof-14 in het hout. Een duidelijke aanwijzing dat het zandsteenminder
dan 50.000 jaar oud is. Het kleine aandeel koolstof-14 is geen weerspiegeling van een leeftijd, maar
zegt iets over de lage koolstof-14 concentratie in de atmosfeer van vóór de zondvloed (na de
zondvloed is de hoeveelheid koolstof-14 toegenomen).

Aanwijzingen voor de zondvloed

De ‘Three Sisters’ zijn een Australisch toeristen icoon. Zij zijn ook bewijsmateriaal voor de zondvloed.
Deze zandstenen monumenten getuigen van grootschalige catastrofale afzetting en immense erosie
door water. Dat is exact wat we zouden verwachtten van de zondvloed. De ‘Three Sisters’ zijn niet
alleen een icoon van Australië, maar ook een icoon voor de betrouwbaarheid van de Bijbel.

Het fenomeen van de verticale fossiele boomstammen

Afgebroken boomstammen verticaal afgezet in dikke zandsteen

lagen, 40 km ten noorden van Sydney, met uitzicht op de Grote
Oceaan. Gesitueerd aan de oostzijde van ‘Box Head’ in Bouddi
National Park, vormt de ‘head’ de noordelijke toegang naar de
Hawkesbury rivier.

Dit zandsteen maakt deel uit van de Gosford Formatie. Gelegen

onder het Hawkesbury zandsteen, is het bij benadering vergelijkbaar
aan de formatie waaruit de ‘Three Sisters’, meer dan 100 km
westelijk, zijn opgebouwd. ‘Cross bedding’ is duidelijk zichtbaar in de
lagen boven de boomstammen.
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 10

Het blokvormige uiterlijk van de afzetting en de ‘cross bedding’ wijst op afzetting door diep
snelstromend water.

De dikte van de afzetting duidt er op dat het waterpeil voortdurend toenam toen de
zandafzetting plaatsvond.

Deze boomstammen groeiden hier niet, maar spoelden aan op die plaats en in die positie.

De boomstammen zijn afgebroken zonder tekenen van wortels of wortelkluit. Zij getuigen van de
hevige krachten die een oud bos ontwortelden en de wortels en stammen scheidde van bladeren
en takken.

De bladeren en takken zijn in een andere aardlaag afgezet van het Sydney Basin. Zij vormen voor
een belangrijk deel de steenkool die nu gedolven wordt voor het opwekken van elektriciteit.

Referenties en aantekeningen

[1]
 Jones, D.C. and Clark, N.R. (Eds.), Geology of the Penrith 1:100,000 Sheet 9030, New South Wales
Geological Survey, Sydney, 1991.
[2]
 Allen, D., Sediment transport and the Genesis Flood—Case studies including the Hawkesbury
Sandstone, Sydney, CEN Tech. J. 10(3):358–378, 1996.
[3]
 Austin, S.A.(Ed.), Grand Canyon: Monument to Catastrophe, Institute for Creation Research,
California, pp. 33–35, 1994.
[4]
 Woodford, J., Rock doctor catches up with our prehistoric surf, The Sydney Morning Herald30
April, 1994, p. 2. Voor meer details, zie: Conaghan, P.J., The Hawkesbury Sandstone: gross
characteristics and depositional environment, Bulletin, Geological Survey of New South
Wales26:188–253, 1980.
[5]
 Walker, T.B., A Biblical geologic model, In: Walsh, R.E. (Ed.), Proceedings of The Third International
Conference on Creationism, Creation Science Fellowship, Pittsburgh, pp. 581–592, 1994;
<www.uq.net.au/~zztbwalk>.
[6]
 Info Blue Mountains History Plaza, <info.mountains.net.au/history/crossing_3ex.htm> 29
November 2002.
[7]
 Snelling, A.A., Dateringdilemma: fossiel hout in ‘oud’ zandsteen, Creation 21(3):39–41, 1999.
 De ZONDVLOED-6-Waar komt het water van de vloed vandaan 2020 11

[red.1]
 Een 'dagzoom' is in de geologie de plaats waar een bepaald gesteente aan het aardoppervlak te
voorschijn komt.

Originele Engelse tekst op: http://www.answersingenesis.org/creation/v25/i2/sisters.asp

COPYRIGHT Answers In Genesis © 2005