Αριθμητικές μέθοδοι

Αριθμητική ολοκλήρωση
 Αριθμητική ολοκλήρωση
Μέθοδος ορθογωνίων
 
Διαιρούμε το [α,β] σε Ν ίσα τμήματα h

x1    h, x2    2h,..., x 1      1h

σχηματίζουμε τα ορθογώνια
αx1P1A, x1x2P1P2 …., xv-1βBPv-1

Το ορισμένο ολοκλήρωμα προσεγγιστικά

ισούται με το άθροισμα των εμβαδών
των ν ορθογωνίων

x11 A  hf   

x1 x221   hf x1    f  x dx  h f    f  x1   f  x2   ...  f  x 1 



 h f    f a  h   f a  2h   ...  f a  v  1h 
x 1 1   hf x 1 
 Μέθοδος των τραπεζίων ( του Bezout)
 
Διαιρούμε το [α,β] σε ν ίσα τμήματα πλάτους h 

x1    h, x2    2h,..., x 1      1h

σχηματίζουμε τα τραπέζια
αx1P1A, x1x2P1P2 …., xv-1βBPv-1

Το ορισμένο ολοκλήρωμα προσεγγιστικά

ισούται με το άθροισμα των εμβαδών
των ν τραπεζίων

x11 A  h  f    f x1  
2 h
  f x dx   f    2 f x1   2 f x2   ...  2 f x 1   f  
x1 x221   h  f x1   f x2   2
2
 
h
 f x dx   f    2 f   h   ...  2 f     1h   f  
x 1 1   h  f x 1   f    2
2
Παράδειγμα Να υπολογιστεί το ολοκλήρωμα
6
dx
2 x
με τη μέθοδο των τραπεζίων για ν=8
Λύση
  6  2 4 1 x  2  h  2    0,500
h   
 8 8 2
κ xκ f(xκ)=1/xκ
0 2.000 0.500
1 2.500 0.400
2 3.000 0.333
3 3.500 0.285
4 4.000 0.250
5 4.500 0.222
6 5.000 0.200
7 5.500 0.181
8 6.000 0.166
Εφαρμόζοντας τον τύπο, βρίσκουμε
6
dx
2 x  1.102

Η πραγματική τιμή είναι

6
dx
2 x  ln x 6
2
 ln 6  ln 2  ln
6
 ln 3  1.098
2
Μέθοδος του Simpson (Παραβολών)

Στη μέθοδο αύτη τα τόξα αντικαθίστανται με τόξα παραβολών


h
 f  x dx  [ f    4 f   h   2 f   2h   4 f   3h   2 f   4h  
 3
 ...  2 f     2 h   4 f     1h   f  ]

Απαιτείται ο ν να είναι άρτιος

Παράδειγμα Να υπολογιστεί το ολοκλήρωμα


 dx
x
e
0

με τον κανόνα του Simpson για ν=6.

Λύση

    
h x  0  
6 6 6

Κ xκ ημxκ f(xκ)=eημxκ Εφαρμόζοντας τον τύπο βρίσκουμε

0 0 0.000 1.000
1 π/6 0.500 1.648
2 π/3 0.866 2.377 

 dx  6.188

3 π/2 1.000 2.718 e
4 2π/3 0.866 2.377 0

5 5π/6 0.500 1.648

6 π 0.000 1.000
 Με ανάπτυγμα σε δυναμοσειρά
Με τη μέθοδο αυτή αντικαθιστούμε την ολοκληρωτέα συνάρτηση f(x) με τους ν
πρώτους όρους της αντίστοιχης σειράς Maclaurin ή σειράς Taylor αρκεί
το διάστημα ολοκλήρωσης [α.β] να περιέχεται στο διάστημα σύγκλισης της σειράς.
Παράδειγμα Να υπολογιστεί το ολοκλήρωμα
1

e
x2
dx
0

με ανάπτυγμα της συνάρτησης σε σειρά με πέντε όρους.

Λύση
x x 2 x3 x
e  1     ....   ..... 
x

1! 2! 3! !
x2 x 4 x 6 x8
 e  1  x     ....
2

2! 3! 4!

1
1 1
 x 4 x 6 x8   x3 x5 x7 x9  1 1 1 1
0 0 
2
e x
dx  1  x 2
   dx   x       1     
2 6 24   3 10 42 216 0 3 10 42 216
 1  0.333  0.100  0.023  0.004  1.460
 Μέθοδος Monte Carlo

Θεωρούμε ένα ορθογώνιο με

βάση [α,β] και ύψος μεγαλύτερο
από το ολικό μέγιστο της
συνάρτησης και παίρνουμε Ν
τυχαία σημεία μέσα στο
ορθογώνιο. Τότε
Κ

K
E
N

όπου Κ το πλήθος των σημείων που βρίσκονται κάτω από τη γραφική παράσταση
της συνάρτησης
Πχ στο σχήμα, K 15
E 
N 35

Όσο περισσότερα τα σημεία, τόσο καλύτερη και η προσέγγιση.