1

1) காசி பாதசாr
2) ெசல்லம்மாள் புதுைமப்பித்தன்
3) காஞ்சைன புதுைமப்பித்தன்
4) கடவுளும் கந்தசாமிப்பிள்ைளயும் புதுைமப்பித்தன்
5) ெவயிேலாடு ேபாய் ச. தமிழ்ெசல்வன்
6) அழியாச்சுட0 ெமௗனி
7) பிரபஞ்ச கானம் ெமௗனி
8) காட்டில் ஒரு மான் அம்ைப
9) சிவப்பாக உயரமாக மீ ைச வச்சுக்காமல் ஆதவன்
10) மஹாராஜாவின் ரயில் வண்டி அ. முத்துலிங்கம்
11) அக்கினிப்பிரேவசம் ெஜயகாந்தன்
12) நகரம் சுஜாதா
13) ஃபிலிேமாத்ஸவ் சுஜாதா
14) சித்தி மா. அரங்கநாதன்
15) குருபீடம் ெஜயகாந்தன்
16) முன் நிலவும் பின் பனியும் ெஜயகாந்தன்
17) ஒரு இந்நாட்டு மன்ன0 நாஞ்சில் நாடன்
18) கதவு கி. ராஜநாராயணன்
19) மதினிமா0கள் கைத ேகாணங்கி
20) புலிக்கைலஞன் அேசாகமித்திரன்
21) ஒரு அைறயில் இரண்டு நாற்காலிகள் ஆதவன்
22) அம்மா ஒரு ெகாைல ெசய்தாள் அம்ைப
23) காலமும் ஐந்து குழந்ைதகளும் அேசாகமித்திரன்
24) ெட0லின் ச0ட்டும் எட்டு முழேவட்டியும் ஜி. நாகராஜன்
அணிந்த மனித0
25) மருமகள் வாக்கு கிருஷ்ணன் நம்பி
26) பிரயாணம் அேசாகமித்திரன்
27) ஞானப்பால் ந. பிச்சமூ0த்தி
28) பத்மவியூகம் ெஜயேமாகன்
29) பாடலிபுத்திரம் ெஜயேமாகன்
30) ஆண்களின் படித்துைற ேஜ.பி. சாணக்யா
31) கன்னிைம கி. ராஜநாராயணன்
32) ேகாமதி கி. ராஜநாராயணன்
33) பிரசாதம் சுந்தர ராமசாமி

2
34) ரத்னாபாயின் ஆங்கிலம் சுந்தர ராமசாமி
35) விகாசம் சுந்தர ராமசாமி
36) புயல் ேகாபி கிருஷ்ணன்
37) இருளப்ப சாமியும் 21 கிடாயும் ேவல. ராமமூ0த்தி
38) கடிதம் திlப்குமா0
39) நாயனம் ஆ. மாதவன்
40) தக்ைகயின் மீ து நான்கு கண்கள் சா. கந்தசாமி
41) ராஜா வந்திருக்கிறா0 கு. அழகிrசாமி
42) நிைல வண்ணதாசன்
43) தனுைம வண்ணதாசன்
44) ஒரு கப் காப்பி இந்திரா பா0த்தசாரதி
45) ஓடிய கால்கள் ஜி. நாகராஜன்
46) ராஜன் மகள் பா. ெவங்கேடசன்
47) மr என்கிற ஆட்டுக்குட்டி பிரபஞ்சன்
48) பூைனகள் இல்லாத வடு
Y சந்திரா
49) பச்ைசக்கனவு லா ச ரா
50) rதி பூமணி

3
 காசி - பாதசாr

ேபான வருஷம் இேத மாதத்தில் காசி தற்ெகாைல ெசய்துெகாண்டு பிைழத்து -விட்டான்.

கல்யாணம் ெசய்துெகாண்ட நான்காவது மாதம், சவர பிேளடால் கழுத்ைத ஆழ அறுத்துக்
ெகாண்டான்.உைறந்த ரத்தப் படுக்ைகமீ து நிைனவிழந்து கிடந்தவைன கதைவ உைடத்துப் புகுந்து
எடுத்து ஜி.எச்.சில் அட்மிட் ெசய்தா3கள்.

ஊrல் நான்கு ேப3 'மைறலூஸ்' என்று கருதும் காசிையப் பற்றி எனக்கு அப்படி நிைனக்க
முடியவில்ைல. எல்ேலாைரயும் ேபால, தனக்கும் இந்த நாக்கு ேபருக்கும் இைடயிலான 'ஷாக்'
அப்ஸா3பைர' பழுது பா3த்து சrயாக ைவத்துக் ெகாள்ளாமல், இவ3கள் உறெவன்று ெமச்சுகிற
பாைதயின் குண்டு குழிகளில் அடிபட்டுக் ெகாண்டிருக்கிறான் என்றுதான் ெசால்லத் ேதான்றுகிறது.

ேநற்று காசியிடமிருந்து கடிதம், 'காசுதான் சுதந்திரம் காசுதான் சுதந்திரம் காசுதான் சுதந்திரம்'

என்று ஸ்ரீராமெஜயம் மாதிr இன்ேலண்டு முழுக்க எழுதியிருக்கிறான். ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு
ேகாயம்புத்தூ3 ேபானேபாது ஒரு டீக்கைட வாசலில் காசிைய யேதச்ைசயாக சந்தித்ேதன். உண3ச்சி
முண்ட ைககைளப் பற்றிக் ெகாண்டான். தன்ேனாடு அதிக ேநரம் இருக்க ேவண்டுெமன்று
ெகஞ்சினான். என் அப்பாவுக்கு அடுத்த நாள் வருஷாந்திரம். இரவுக்குள் மைலக்கிராமம் என்
ேதாட்டம் ேபாய்ச் ேசர ேவண்டியிருந்தது. ெசான்ேனன். வாடினான். சr என்று பா3க் பக்கம்
ேபாேனாம்.

எனக்கு ேவைல ஏதும் கிைடக்காமலிருந்த காலத்தில் யாராவது என்ைனப் பா3த்து 'இப்ப

என்ன பண்றHங்க?' என்று ேகட்டால் சங்கடத்தில் கூசிப் ேபாய் சமாளிப்பாக எைதயாவது ெசால்ேவன்.
அந்த ேவதைன தனிரகம். காசியிடம் அேத ேகள்விைய பூடகமாக விட்ேடன் - ''அப்புறம்...? இப்ப...''
''ஒரு நண்பேனாடு ேச3ந்து, மருந்து ெமாத்த வியாபாரம் சின்னதாப்பண்ேறாம். அப்பாகிட்ேட இனி
வட்டுப்
H பத்திரம்தான் பாக்கி. தேரன்னா3. அைத ைவச்சு ேபங்க்ேல ேலான் முயற்சி. கிைடச்சா இது
ஒரு மாதிrயா ெதாடரும்...'' ேகட் பூட்டியிருந்தது. பா3க்கில் சுவெரட்டிக் குதித்து உள்ேள ேபாேனாம்.
மைறவான புல்ெவளி ேதடி உட்காரும்ேபாது ஞாபகம் தட்டியது. சிகெரட் வாங்கவில்ைல. 'இருக்கு'
என தன் ேஜால்னாப் ைபயிலிருந்து சிகெரட், தHப்ெபட்டி எடுத்துப் புல்மீ து ைவத்தான்.

''வியாபார உலகம் ெராம்ப கஷ்டப்படுத்துது. நிைறய ேகவலமான அனுபவங்கள். மைறமுக-

வr மாதிr மருந்து வியாபாரத்தில் மைறமுக பங்குதாரங்களா இருக்காங்க டாக்ட3ஸ். எப்படீனா,
ஒரு டானிக் பாட்டில் பிrஸ்கிrப்ஷன் எழுத ைவக்க, ஒரு டாக்டருக்கு மூணுரூபா லஞ்சம் தரணும்.
நூறு பாட்டில் டானிக் விக்க மாசம் முன்னூறு ரூபா லஞ்சம்...இதில்லாம ெபrய கம்ெபனி
மருந்துக்குன்னா, கம்ெபனிேய ேநரடியாக அன்பளிப்பு டி.வி., கிைரண்ட3, ஃபிrட்ஜ்னு... குமட்டுதுடா
குணா...''

காசியின் முகத்துேமல் ெசல்லமாகப் புைக வைளயங்கைள ஊதிவிட்ேடன் ''இதிேல

எவ்வளவு நாள் தாக்குப் பிடிப்ேபன்னு ெதrயைல. பைழயபடிதாண்டா இருக்கு குணா. அடுத்த
வினாடி ேமேல எடுத்த காலூன முடியேல.'' காசி ஒரு சிகெரட்ைடப் பற்ற ைவத்துக் ெகாண்டான்.
அவனது ேஜால்னாப் ைபமீ து 'ெசாத்' ெதன ெவள்ைளயும் பழுப்பும் கலந்த எச்சம் ெதறித்தது.

4
 ''ஆனா முன்னமாதிr என்னப் பிச்சு வசி
H வாந்தியிேல புரட்டி ஆபாசப்படுத்திக்றதில்ேலடா.
கஷ்டப்பட்டு விழுங்கிக்கேறன். அப்பாவுக்காகதான். அவ3 ேபாயிட்டா என்ன ஆேவன்னு புrயைல.
எைத ஆதாரமாக்கி இந்தப் ேபய் மனைச சமாதானமா நடத்தப் ேபாேறன்ேன ெதrயலடா...''

காசியின் அப்பா, காசிக்கு ஒரு வயதாகியிருக்கும் ேபாது மைனவிைய இழந்தா3. காசிக்கு

நான்கு வயது மூத்த ஒரு அக்கா உண்டு. ேவறு உடன்பிறப்பு இல்ைல. காசியின் அப்பா
இரண்டாவதாகத் திருமணம் ெசய்து ெகாள்ளவில்ைல. குழந்ைதகள் இரண்ேடாடு, காசியின்
ெபrயப்பா - தன் அண்ணன் - குடும்பத்ேதாடு ஒட்டிக் ெகாண்டு விட்டா3. மில் ேவைல. சாந்தமான
குணம். ''அப்பா எப்படியிருக்கா3 காசி?'' ''அப்பாவும் நானும் ஒரு வட்ேல
H இருக்ேகாம். அக்காவுக்கு
வட்ேல
H பாதி பாகம் உயில் எழுதி ைவச்சாச்சு. உயிைல ைகயில் குடுக்கேல. ெசவரு ெவச்சு ெரண்டு
பாகமாக்கியாச்சு வடு
H வாசைல... மச்சான் அவ்வளவா பிரச்ைன இல்ைல... அப்பா அக்கா வட்ேலதான்
H
சாப்புட்டுக்கறா3. எனக்கு பத்து நாைளக்ெகாடு ஓட்டல். பத்ேத நாளுக்குள்ள எந்த ஓட்டலும்
சலிச்சிருது... முன்னூறு, முன்னூத்தம்பது மாசம் கிைடக்கும். ஆத்மாைவ, மனைச, வயத்ைத,
உடம்ைப எல்லாத்ைதயும் அதிேலதாங் கழுவணும்...'' பக்கத்தில் சிெமண்ட் ெபஞ்சில் படுத்திருந்த
நாய் எழுந்து உடைல உதறி சடசடத்தது.

'' நH ெபண்ணா இருந்திருக்கக் கூடாதான்னு ேதாணுது. சrயாச் ெசான்னா நH ெபண்ணா

மாறிடக் கூடாதான்னு... உன்ேனாட இருந்தா பாதுகாப்பா, ைதrயமா இருக்குடா குணா. அறிேவாட
குத்தைலப் ெபாருட்படுத்தாம ெசான்னாகடவுேளாட மடியிேல இருக்கிற மாதிr... அதுவும்
ெபண்களவுள். என்னால் ஒரு ஆைண கடவுளா கற்பைன ெசய்யேவ முடியேல.. விைளயாட்டு
ைமதானமா முள்ளுேவலி இல்லாத மனசு உனக்க.'' ''இல்லடாகாசி, என்ேனாட மனசு உனக்கு அந்த
மாதிr இருக்குது. ஆனா அங்ேகயும் சில ேப3 கண்ணுக்கு ேவலி இருக்கும். இருக்குது, சr..
இப்ெபல்லாம் ஏதாவது எழுதறயா?''

''இல்ேல, டயr மட்டும்தான். கவிைத, கைதன்னு எழுதினா சுய புலம்பலா இருக்குது.'' எதிrல்
நாய் ஒற்ைறக் காைலத் தூக்கி ெபஞ்ச் கால்ேமல் மூத்திரம் அடித்தது. காசியின் வாயில் கால் சிகெரட்
சாம்பலாக நின்றிருந்தது. சற்ேற ெமளனம். '' என்னால், இந்த சிகெரட்ைட விடேவ முடியேல காசி.''
''நானுந்தான்... கூடேவ இந்த மாஸ்ட்ருேபஷைனயும்... எவ்வளவு முயற்சி பண்ணியும் இந்த
ெரண்ைடயும் நிறுத்தேவ முடியேலடா குணா. சிகெரட்டால் எனக்கு ஒண்ணுேமயில்ேல...நிேகாடின்
ெநஞ்சுக்குள்ேள பரவி எதுவும் பண்றதா ெதrயேல... பால் வராத ெமாலக்காம்ைப உறிஞ்சற
மாதிrதான் அது எனக்கு. மாஸ்ட்ருேபஷன்ேலயும் ஒரு விஷயம். பல ேப3 மாதிr ைகெகாண்டு
இல்ேல. தைலயைணைய அைணச்சுட்டு... தாயான முப்பது முப்பத்தஞ்சு வயசுப்
ெபாண்ணுகளத்தான் நிைனவிேல அைடச்ச.'' காசிக்கு இருபத்ெதான்பது தான் வயெதன்று
நிைனக்கிேறன். திடீெரன ேவெறதாவது ெபாதுவாகப் ேபசலாம் என்ற காசி, என்ைனப் பற்றிக்
ேகட்டான். என் அம்மாைவ விசாrத்தான். எனக்கும் அவனுக்கும் பழக்கமான ஒரு சாமியாைரப்
பற்றிக் ேகட்டான். சாமியாேராடு இருந்த அழகான ெபண்ைணப் பற்றிக் ேகட்டான். ''சாமியா3,
ஆ3.எஸ்.எஸ்.ேல பூந்துட்டா3. கா3 எல்லாம் குடுத்திருக்காங்க. அந்த சிஷ்ைய 'ரம்ைப' இப்ப
சத்தியிேல ஒரு துணிக்கைடயிேல ேச3ஸ் ேக3ள்.'' காசி சிகெரட்ைட வசி
H எறிந்தான். புல்லில்
ேலசாக புைக கசிந்தது. நான் மீ ண்டும் ஒரு சிகெரட்டுக்குப் பா3த்ேதன், இல்ைல. எனக்குப் பரபரத்தது.
நானும் கூட காசிையப் ேபால சும்மாத்தான் சிகெரட் குடிக்கிேறன் என்று நிைனக்கிேறன். சில
சமயங்களில் ேதாட்டத்துப் பக்கம் கும்மிருட்டில் நின்று குடிப்ேபன். குடித்த திருப்திேய இருக்காது.
புைகைய ஊதி கண்ணால் பா3ப்பதில்தான் திருப்திேபால இருக்கிறது. காலிப் ெபட்டிைய நசுக்கி

5
தூக்கிப் ேபாட்டான் காசி. ஒண்ணு பத்து என்ேறன்.ேபாேவாமா என்று அைரமனதாகக் ேகட்டான் காசி.
நடந்து ெசன்றேபாது காசிையக் ேகட்ேடன்.

''டி.ம். எல்லாம் இப்ப ஒண்ணும் பண்றதில்ைலயா?'' ''எைதயும் ெதாட3ந்து ெசய்ய

முடியேல...காபிக் கரண்டியாேல வாழ்க்ைகைய அளந்து பா3த்ததா எலியட் ெசால்லுவான். எைத
எடுத்து அளக்கன்ேன எனக்கு முடிவுக்கு வர முடியேல...'' காபியா, டீயா என்று ேகட்கும்ேபாது
ெவடுக்ெகன்று ஒரு விருப்பத்ைதச் ெசால்ல முடியாதவன் காசி. ஆனால் சாைவ எடுத்து அளந்து
பா3த்திருக்கிறான். சுவெரட்டிக் குதித்ேதாம். ''தூங்கின திருப்திேய இருக்கிறதில்ேல. ஓயாம
கனவுகள். பகல்ேல ேயாசைன ேயாசைனகள்... எனக்குள்ேள நான் ஓயாம நடமாடிட்டு இருக்கற
மாதிr... சில சமயம் எனக்குள்ேள இருக்கற 'நான்' தான் நிஜம் - இந்த ெவளியிேல 'நான்' சூட்சுமம்னு
பயமா ேதாணுதடா...''

''நியூஸ் ேபப்பெரல்லாம் ஒண்ணும் படிக்கறதில்ைலயா காசி?'' ''எப்பவாவது படிப்ேபன்.

ெசய்தி, படமாகத்தான் எல்லாம் எனக்குள்ள மிச்சமாகுது. பிடிப்ேப இல்ைல. ெவத்து ஒலக்ைகயும்,
ஒரலுமா மனசும் புத்தியும் அடிச்சிட்டுக் ெகடக்கு...'' ெபாது நூலகம் தாண்டி தா3ச் சாைலைய
ெநருங்கிேனாம். ''குணா, நH இங்க வந்தா வராமப் ேபாகாேத. வட்டுக்கு
H வா. என்ேனாட கல்யாண
ேமட்ட3ேல இன்னும் நH கில்டியா ஃபீல் பண்றதா தன்ராஜ் ெசான்னான்'' என்று ைககைளப் பிடித்துக்
ெகாண்டான் காசி.

எனக்குத் ெதrந்த காசி எட்டு வருஷங்களாக அப்படிேயதான் இருக்கிறான். க3ப்பம்விட்டு

ெவளிேயறிய பின் அவனுைடய நிைனவுப் பாைதயில் முதலடி பற்றி ஒரு முைற காசி ெசான்னான்.
அவன் அம்மா இறந்து ஆறாவது மாதேமா, ெவய்யிலில் கற்றாைழ அட3ந்து சூழ்ந்த ஒரு வறட்டு
இட்ேடறி வழிேய பாட்டியின் இடுப்பில் கதறிக் ெகாண்டு வருகிறான் காசி. அவனது ெபrயப்பா வட்டு
H
வாசலில் ெகாண்டு வந்து இறக்கிவிட்டுத் திரும்பிப் பா3க்காமல் ேபாகிறாள் ஒரு ெவள்ைளச்சீைலக்
கிழவி. அது காசியின் அம்மாைவப் ெபற்ற அம்மா. மாமன்மாrன் பகல் தூக்கத்ைதக் கைலத்து
குழந்ைத அழுதால் யாரால் சகிக்க முடியும்.

காேலஜ் பருவத்தில்தான் காசி எனக்கு நட்பானான். 'ஹிப்பாக்ரசி'ைய அம்பலப்படுத்தி

மனித3கைள, எங்கைள, பrகசித்துக்ெகாண்டு கில்லாடிகளாக உண3ந்து குதூகலித்துத் திrந்த
எங்கள் நட்பு புத்தகங்கள் மூலம் பலப்பட்டது. வித்தியாசமானவ3களாக மாற்றிமாற்றி ெமச்சிக்
ெகாண்டு நடந்ேதாம். 'ஆதவைன' ரசித்துப் படித்ேதாம். 'புவியரசு'ைவ ேநrல் சந்தித்ேதாம். காசிதான்
கூட்டிப் ேபானான். ெமல்லெமல்ல ஜானகிராமன், லா.ச.ரா., பிச்சமூ3த்தி, அேசாகமித்திரன்,
சுந்தரராமசாமி என்று ஈடுபாடு ெகாண்ேடாம். 'ெமளனி' புrயாதேபாதும் 'பயங்கரம்' என்ற பாவைன
பூண்டு பாராட்டிேனாம். இைடயில் நான் படிப்பதில் ஏேனா ேதங்கிப் ேபாேனன். ெபண் ேவட்ைக. பட்ட
பின்பு விேவகானந்த3, பித்துக்குளி முருகதாஸ், ரஜனஷ்
H என்று கலைவயாக ஜல்லி கலக்க
ஆரம்பித்துவிட்ேடன். இப்ேபாது ேஜ.ேக.ைவ அடிக்கடி படிக்கிேறன். அரசாங்க ேவைல கிைடத்து
கடலூ3 ேபான பின்தான் காசியின் ெநருக்கத்ைத இழந்துவிட்ேடன். 'ஆேவசமாகப் பாய்ந்து அைரக்
கிணறு தாண்டும்' சுபாவம் சிறுவயதிலிருந்ேத காசிக்கு இருந்ததாகத் ெதrயவில்ைல. அவனுைடய
பள்ளி வாழ்க்ைகையப் பற்றி அதிகம் அவன் ெசான்னதில்ைல. நான்காம் வகுப்பு படிக்கும்ேபாது
காதலில் ேதால்வி என்றும், ைஹஸ்கூலில் பிேரயrன்ேபாது காைலயில், கனிகள் அல்லது ஐசக்

6
நியூட்டன் பற்றி கட்டுைர படித்து ஸ்கூைலேய அறுப்பான் என்றும் ஏேதா ெசால்லியிருக்கிறான்.
எஸ்.எஸ்.எல்.சியில் மிக அதிக மா3க்குகள் வாங்கினான் என்பது எனக்குத் ெதrந்தது

76-இல் காேலஜ் விட்டு ெவளிேய வந்தான். இரண்டு ேபப்ப3கள் ஃெபயில். அப்புறம் அைத
எழுதேவ இல்ைல. ெகாஞ்ச நாட்கள் தபால் மூலம் தமிழ் வழி ஹிந்தி படித்தான். விட்டான். ெகாஞ்ச
நாட்கள் தாய்ெமாழி அபிமானத்தில் ெதலுங்கு. ெதலுங்கு வாத்தியா3 வட்டுப்
H ெபண் தினமும்
காபியில் ெகாஞ்சம் காதல் கலக்கிக் ெகாடுத்தாள். இந்த காலத்தில்தான் வட்டுப்
H பக்கமாயிருந்த ஒரு
இன்ஜHனியrங் கம்ெபனியில் ைடம் கீ ப்பராக ேவைல பா3த்தான். அவன் ஓrடத்தில் ெதாட3ந்து ஒரு
வருஷம் பா3த்த ேவைல. பூப்பந்து விைளயாட்டில் சுமாரான வரன்
H காசி. காேலஜ் நாட்களில் அவன்
ஈடுபட்டிருந்த இரண்டு விஷயங்கள் கவிைதயும், விைளயாட்டும்தான். என்.டீ.சி. மில் ஒன்றில்
விைளயாட்டுத் தகுதியின் ேபrல் ேவைல கிைடத்தது. இந்த ேகைலதான்... இதிலிருந்துதான் 'காசி'
புறப்பட்டான். என்.டீ.சி.மில் ேவைல ஆேற மாதம்தான். மனக் குமட்டல், மன நலத்திற்கு சிகிச்ைச,
அப்ேபாது நான் கடலூrல் அரசு ஊழியன்.

திருநள்ளாறு ேபாய் ெமாட்ைட அடிக்கிேறன் ேப3வழி என்று அப்பாவிடம் பணம் பறித்துக்

ெகாண்டு வந்தான் காசி. இரண்டு நாட்கள் என்ேனாடு உற்சாகமாக இருந்தான். நிஜமாகேவ
'திருநள்ளாற்றின்'மீ து நம்பிக்ைக ெகாண்டிருப்பாேனா என்று நிைனத்ேதன். ஒரு நாள் ேபாய்
ெமாட்ைட ேபாட்டுவிட்டு, மத்தியானம் காைரக்கால் வந்து ஒரு லாட்ஜில் பீ3 அடித்துவிட்டுத்
தூங்கிேனாம்.

சாயங்காலம் காற்றாட ெவளிேய நடந்தேபாது ஒரு திடுக்கிடும் உண்ைமையக் கக்கினான்

காசி. ''உண்ைமயிேலேய நான் ஒரு பாவி - கயவன்டா குணா. அன்பான அப்பாைவ
ஏமாத்திட்டிருக்ேகன். எனக்கு ஒரு பிரச்ைனயும் இல்ைல. டாக்ட3கைளேய ஏமாத்தி நடிக்கிேறன்.
எனக்கு ேவைலக்குப் ேபாக பயமாயிருக்குடா... 'ஃபிய3 ஆஃப் ெரஸ்பான்ஸிபிலிட்டி அண்ட்ஃப்rடம்'
டா.''

'8எந்த புஸ்தகத்துல படிச்ேச இந்த இங்கிlஷ் வrைய- ெபாறுப்பு பத்தின ேபடித்தனம் சr..
அெதன்னடா சுதந்திரம் பத்தின பயம்? சுதந்திரத்ைதேய தப்பாப் புrஞ்சிக்ேக நH... ேமதாவிங்கற
பிம்பத்ைத வள3த்தி ெவச்சுக்கிட்டு, பிம்பத்ேதாட க3வத்துக்கு பங்கமா இருக்ககுேதா ேவைல
ெசய்யற இடம்? நH முட்டாள்!''

''இல்லடா குணா... எனக்கு வந்து ஜாப் ஒத்து வரைலடா... எந்த ஜாப்புேம ஒத்து வராது.
என்னாேல கடிகார மிரட்டைல சகிக்க முடியேல. தினம் தினம் தினம் ஒேர ேநரத்திேல அத அதச்
ெசயயறது, ெசயற்ைகயா 'டாண்'ணு ஒேர ேநரத்துக்கு எந்திrக்கறது, ெசயற்ைகயா தினமும் ஒேர
ேநரத்ைதப் புடிச்சிட்டு ெவளிக்கு உட்கா3றது, 'கன்' டயத்துக்கு குளியல்... கட்டுப்பாடான தினம் தினம்
தினம் தினம்கள் எனக்கு சலிக்குதுடா... ெவறுத்து, குமட்டி.... இதுக்கு ேமேல ெபாறுப்புன்னா பயம்
ேவேற... அதிகாr உருட்டல்... ஓவ3 ைடம்... அப்பா!

''படுபாவி!''

''எனக்கு உள்ளூர சத்தியமான ஆைச என்ன ெதrயுமா?''

''ெசால்லு''

7
 ''எங்காவது காட்டுக்குள்ேள... மைலப்பக்கம் ஓடிப் ேபாயிணணும்''.

''ேபாயி''

''ஆதிவாசிகேளாட ஆதிவாசியாகணும்''

''முட்டாள், ஆதிவாசிக் கூட்டத்திேல மட்டும் ெபாறுப்பு, சுதந்திரம் பத்தின பயம்

இருக்காதுங்கிறியா? அங்ேகயும் தாளம் இருக்குதுடா... கட்டுப்பாடு இருக்குது...''

காசி பதில் ேபசவில்ைல. நான் எதி3பா3க்கேவயில்ைல. திடீெரன சட்ைடையக் கழற்றினான்.

இடுப்பில் லுங்கிைய இழுத்து நழுவவிட்டான். ஜட்டி ேபாட்டிருக்கவில்ைல. படுபாவியின் வலது
ேதாள்பட்ைட விைறத்துப் பலைக மாதிr இருந்தது. தள்ளேவ முடியவில்ைல, கனம். லுங்கிைய
பலவந்தமாகச் சுற்றி ெமல்ல அைணத்தபடி தள்ளிக்ெகாண்டு ேபாேனன். ெபட்டிக் கைடயில் ேசாடா
வாங்கி முகத்தில் ெதளித்ேதன். ெகாஞ்சம் வாயில் புகட்டி லாட்ஜுக்குக் கூட்டிப் ேபாேனன்.

இரவு பதிேனாரு மணிக்கு விழித்துக்ெகாண்டான். இரவு உணவு சாப்பிடவில்ைல. நான்

கலவரப்பட்டு வருத்தமாக உட்கா3ந்திருந்தவன் அருேக ேபாேனன். ெமாட்ைடத் தைல
ெசாட்ைடயில்லாமல் விய3த்திருந்தது. ேதாைளத் ெதாட்டு பrவாக, கட்டிேலாரம் உட்கா3ந்ேதன்.
எழுந்து உட்கா3ந்தான். இடுப்பில் லுங்கி இருந்தது, இருக்காமல். முகம் உப்பியிருந்தது. 'பசிக்கிதா'
என அவன் ைககைள ெமல்லப் பிடித்துவிட்டதுதான் - எதி3பா3க்கவில்ைல. மூக்கும் ேகாண
அப்படிெயாரு அழுைக, ெபருங்குரெலடுத்து முகம் விம்ம. எனக்கு எrச்சலாகவும் பயமாகவும்
துயரமாகவும் ஆகிவிட்டது. பக்கத்து ரூமில் எல்ேலாரும் எழுந்து வந்தால்... அவன் முகத்ைத அப்பி
அடக்கப் பா3த்ேதன். முடியவில்ைல. ஊ ஊ ஊ என அைரஅணி ேநரம் அடங்கவில்ைல. மைழவிட்ட
விசும்பல் மாதிr ேவறு... நான் ைலட்ைட அைணத்துவிட்ேடன்.

''நல்லாத் தூங்கினியா?''

''தூங்கிேனன்'' என்ற காசியின் பதிலில் வாட்டம். காைலயில் எட்டு மணிக்ேக சாப்பிடப்

ேபாேனாம்.

'' என்ன காசி, ெசால்டா...''

''ராத்திr ஒரு கனவு... மனசு கஷ்டமாயிருக்குடா.''

'' என்ன, ெசால்லு!''

''வனாந்தரத்துக்குள்ேள மத்தியான ேநரம். மைழ ேபஞ்சு ஓய்ஞ்சிருக்கு. பிரம்மாண்டமான

சிைல ஒண்ணு... மா3ேல ெமாகஞ்சு ெமாகஞ்சு பாைல குடிச்சிட்டிருக்ேகன். திடீ3னு என்னன்னா...
புண3றா மாதிr... முகம் சrயா ெதrயேல. விழித்தேபாது அந்தக் கனவு முகம் மனைசக்
கஷ்டப்படுத்துச்சு.''

''ஏதாவது சினிமா ேபாலாமா?'' என்று ேபச்ைச மாற்றிேனன்.

8
 3

காசிக்கு கல்யாணம் என்று ஒன்று நடந்ததற்கு நானும் முக்கிய காரணம். முதற்காரணம்.

ெபண்களுடன் காசியின் அனுபவம் ஒன்ைறக்கூட அவன் என்னிடம் ஒளித்ததில்ைல. பி.யூ.சி.
படிக்கும்ேபாது பக்கத்துத் ெதருவில் ெபட்டிக் கைடக்காரrன் ெபண்ணுடன் காதல். பத்ேனழு வயதுப்
ெபண். காசியின் அன்ைறய பாைஷயில் ேதவைத. உணவாக ெபட்டிக் கைட ெபாr -
ேவ3க்கடைலையேய அதிக நாட்கள் தின்று வள3ந்த அந்த ேதவைதக்கு திடீெரன மஞ்சல் காமாைல.
ஒரு நாள் சாம்பல். காசி இந்த ேதசைதயின் ெபய3 ேச3த்து புைனெபய3 ைவத்துக் ெகாண்டு
'கண்ணாமூச்சு' என்ெறாரு குட்டிக் கவிைத ெதாகுப்ைப பின்னாளில், ஒன்றுவிட்ட அண்ணன்
அச்சகத்தில் ேவைல பா3த்தேபாது ெவளியிட்டான். 'ேவைல' என்றால் ெதாகுப்பு அச்சடித்து
முடியும்வைர ேவைல!

காேலஜ் முதல் வருட நாட்களில் கவிைதயுடன் இரண்டு குட்டிக்காதல்கள். ஒரு ெபண் மு.வ.
ரசிைக. 'ெகமிஸ்ட்r' படிப்பு. எதி3வடு.
H துைணப் பாடம் 'கணக்கு' சாக்கில் காசி அடிக்கடி மு.வ.
ரசிைகயிடம் ேபானான். ஒரு முற்பகல் குளிக்கும்ேபாது சுவெரட்டி விட்டு - விரகதாபத்தில் - ெபய3
ெசால்லிக் கத்திவிட்டான். முகத்திேலேய விழிக்க ேவண்டாெமன்று கதைவ அைடத்துக்
ெகாண்டுவிட்டது 'அல்லி'. இன்ெனாரு ெபண்வலிய வந்து இவன் ெநஞ்சில் சாய்ந்தாள்.
ேவைலயில்லாப் பட்டதாrப் ெபண். ேவைல கிைடத்து ெபாள்ளாச்சி ேபாய்விட்டாள். சந்திப்ேப
இல்ைல. கடிதங்களுக்கு பதில் இல்ைல. காசி என்.டீ.சி.மில் ேவைலையத் ெதாைலத்துவிட்டு ஊ3
சுற்றிக் ெகாண்டிருந்த காலத்தில், அப்பா ேஜபியில் பத்து ரூபாய் திருடிக் ெகாண்டு ஒரு நாள்
ெபாள்ளாச்சிக்கு பஸ் ஏறினான். இரண்டு ேரால்டு ேகால்டு காது rங்குகைள வாங்கிக் ெகாண்டு
ேபாய், சாயங்காலம் ேபாஸ்ட் ஆபீஸ் வாசலில் அவைளச் சந்தித்தான். அவள் முகம்
ெகாடுக்கவில்ைல. rங்குகைள நHட்டினான். 'என்ைனப் பா3க்க வராேத! எங்கண்ணாவுக்கு ெலட்ட3
எழுதுேவன். ேவறு ேவைலயில்ைல உனக்கு. ெமன்டல்!' காது அலங்கrப்புகைள சாக்கைடயில்
விசிறிவிட்டு எச்சில் விழுங்கியபடி கூசி நடந்தான் காசி.

இன்ெனாரு காதல் இரண்டு வட்டிலும்

H அம்பலமாகிவிட்டது. காசியின் பிடிவாதத்தால்
காசியின் அப்பா ெபண் ேகட்டுப் ேபானா3. ேவைல ஏதும் பா3க்கட்டும். ேயாசிக்கலாம் என்று ெசால்லி
அனுப்பினா3கள். காசி ேவண்டா ெவறுப்பாக ேவைல ேதடினான். கல்யாணத்துக்கு எதுவுேம
ெசலேவ ேவண்டாம், அந்தப் பணத்தில் ஏதாவது ெதாழில் ெசய்கிேறன் என்று ெகஞ்சிப் பா3த்தான்.
காசிையப் பற்றி எல்லாம் ெதrந்திருந்தும் அந்தப் ெபண் அடம்பிடித்தாள். அவ3 ேவைலக்குப்
ேபாேலன்னா பரவாயில்ேல, நாலு எருைம வாங்கிக் கறந்தூத்தி நாங்க ெபாழுச்சுக்குேவாம் என்று
ெசான்னாளாம் - ெபாருளாதார முகத்தின் சூதுவாது ெதrயாத ெபண். ஒரு ேபாlஸ்காரருக்கு
மைனவியாகிப் ேபானாள்.

அப்புறமும் காசி எங்குேம ேவைலக்கு ேபாகவில்ைல. 'பிஸினஸ்' என்ற ெபயrல் யா3

யாருடேனா ேச3ந்து ஊ3 சுற்றினான். ெமட்ராஸ், ெபங்களூrல் ேவைலக்கு 'இண்ட3வ்யூ' என்று
அப்பாவித் தந்ைதைய ஏமாற்றி பணம் பிடுங்கிப் ேபாய் ெசலவழித்துவிட்டுத் திரும்பி வந்தான்.
ேரடிேயா நிைலயத்தில் தினம் ேபாய்க் குலாவினான். 'நாெளாரு தகவல்', 'உங்கள் கவனத்திற்கு'
என்று கண்டைத எழுதிக் காசு வாங்கினான். மாதம் 75,100 என்று வருவைத டீ, சிகெரட், கள்ெளன்று
ெசலவழித்துச் சுற்றினான். விஸினஸ் நண்ப3களுக்காக எங்காவது அனுப்பினால் பஸ் ஏறிப் ேபாய்
காrயம் ெசய்வான்.ெசலவுக்குக் ெகாடுத்து எங்காவது அனுப்பினால் ேபாதும் குஷி.
வடண்டுவதில்ைல.
H மச்சான் இல்லாத சமயம் சைமயல் கட்டில் நுைழந்துவிடுவான்ன. மச்சானுக்கு

9
ஆப்-ைநட் (மில்) ஷிப்ெடன்றால் மூன்று மணிக்கு வடு
H வந்தால், இரண்டு தடைவ உணவு. அப்பா
மில்ைலவிட்டு நின்றதால் ெபற்ற பணம் பாதிக்கு ேமல் கைரந்து விட்டது. மச்சானுக்கு நான்கு
குழந்ைதகளில் இரண்டு ெபண். கூடேவ பராமrப்பாக மூன்று மாடுகள். அவ3 கஷ்டம் அவருக்கு.
மனிதாவிமானத்ைதக் ெகாஞ்சேமனும் பராமrக்க அவ3 உைழப்பின் ஷிப்டில் ேநரம் கிைடக்கேவ
இல்ைல. மச்சானின் நாக்குச் சாட்ைட வச்சு
H தாங்க முடியாமல் உைறத்தேபாது காசி தடுமாறிப்
ேபானான். காசிைய அடக்க முடியாத மச்சானின் ேகாபம், காசியின் அப்பாமீ து, இயலாைமயின்
வடிகாலாக ெமல்ல ெமல்லத் ெதாட்டது. அப்பாவுக்கும் 'சுr3' விழ, சாட்ைடைய ஒரு நாள் எகிறிப்
பிடித்துப் புரட்டிவிட்டான் காசி, விைளவு- தூரத்தில் இந்த ெபrயம்மா வட்டில்
H தஞ்சம். 'ஏ
மச்சான்ேனன்!

ெகாம்பன்ேனன்! குட்றா வட்டு

H வாடைகைய!' என்று மாதம் நானூறு ரூபாய் வாடைக
ேபாட்டுவிட்டா3கள் அப்பனும் மகனும். எல்லாம் காசிக்காகத்தான். உண்ைமயில் காசியின்
அப்பாவுக்கு மனள்மீ து அளவு கடந்த பாசம். காசியின் மீ து அவன் அக்காவுக்கும்! காசியின் மச்சானும்
ேவறு யாருமில்ைல காசிக் ெசாந்த அத்ைத மகன்.

ெபrயம்மா வட்டில்
H காசிக்கு நிைலைம முற்றிக்ெகாண்டு வந்தது. மனேநாயாளி ேபால்
நடித்துக் திrத்த காசிக்கு ெமய்யாகேவ ேலசாக மனேநாய் தாக்கியது என்றுதான் நிைனக்கிேறன்.
'ஒரு ைபத்தியக்காரனுக்கும் எனக்கும் என்ன சின்ன வித்தியாசெமன்றால் நான் ைபத்தியமில்ைல
அவ்வளவுதான்' என்று யாேரா ஒரு ேமைலப் ெபய3 ெசான்னதாக ெசால்லித் திrந்த காசியின் சுய
எள்ளைலயும் கடந்து ெமல்லேவ மன ஆேராக்கியம் குைறந்தது. ஆனாலும் அங்ேக வட்டிலிருந்த
H
காலத்தில் நிைறயப் படித்தான் என்று ெதrகிறது. (எனக்கு) புrயாத கவிைதகள் நிைறய எழுதினான்.
நான் பதிேல ேபாடவில்ைல.

ஒரு வினாடிகூட காலூன்ற முடியாமல் ெகாந்தளித்தான் காசி. தன்னுடம்புக்குள்ேளேய

ெபாறியில் சிக்கிய ஒரு எலியாகிவிட்டது அவன் மனது. ஒரு முட்டாள் மனநல ைவத்தியன் நானூறு
ரூபாய் காசுக்காக நான்கு தரம் 'ஷாக்' ட்rட்ெமண்ட் ெசய்துவிட்டான். கறிேவப்பிைல கருகும்
வாசைன தைலக்குள்ளிருந்து வினாடிேதாறும் அடிப்பதாக மனப் பிரைமயில்(?) பrதவித்துப்
ேபானானாம் காசி. நிைறய மாத்திைரகள்... மனம் அடங்கவில்ைல. ஷணப்பித்தன் - ஷணச்சித்தன்
என்றானான் காசி. பத்தடிக்குள் மூன்று திைச. இந்த மைலக்கிராமத்திற்கு வருகிேறன் ேப3வழி என்று
நான்கு முைற பஸ் ஏறியவன் ஒரு தரம் 40 கி.மீ ட்ட3 வந்துவிட்டுத் திரும்பி, இரண்டு முைற 100
கிேலா மீ ட்டருக்கு டிக்ெகட் வந்துவிட்டு ஆறாவது கிேலா மீ ட்டrேலேய திரும்பிவிட்டானாம். ஒரு
ஜின்னிங் பாக்டrயில் பஞ்சு பிrக்கப் ேபாகும், உறவுக்காரப் ெபண்ைண கல்யாணத்திற்குக் ேகட்டு
அப்பாைவ வாதித்தான். ெபண் யாருமில்ைல. ெபrயப்பாவின் ேபத்தி. ெபrயப்பா இறந்தவுடன்
ெசாத்துப் பிrப்பில் ஒேர அண்ணேனாடு, ஜன்மப் பைக ேச3ந்துவிட்டதான் உறவற்றுப் ேபான காசிக்கு
ஒன்றுவிட்ட அக்காவின் ெபண். ெபrயம்மாவுக்கு இந்த ஏற்பாட்டில் ரகசிய சம்மதம். காரணங்களில்
ெசாத்தும் ஒன்றாக இருக்கக்கூடும். ெதrயவில்ைல. அப்பாவும் யாைரேயா பா3த்து ேகட்டுவிட்டா3.
'ெபண் ேகட்க என்ன ைதrயம்' என்று அப்பன் குடிகாரன் தூதுவைர ஏசி அனுப்பினானாம். ''ஏேதா ஒரு
ெபாண்ணுப்பா - கல்யாணம் ஆனா எனக்கு எல்லாஞ் ெசrயாயிடும். இங்க ெசாந்தக்காரங்க வட்டுல
H
எத்தைன நாளுக்கு? எண்ணிப்பாத்தா பயமாயிருக்குதுப்பா...'' என்று பச்ைசயாகக் கதறியிருக்கிறாள்
காசி. தவித்துக் ெகாண்ேட இருந்தவன் ஒரு மாைலயில் ேதங்காய் பருப்பிையக் கடித்துக் ெகாண்ேட
இரண்டு பாட்டில்கள் டிக்-20ஐக் காலி ெசய்தான். விஷயம் ெதrய, ெபrயம்மா அவசர அவசரமாக
நாய்ப்பீையக் கைரத்து வாயில் ஊற்றி விட்டாள். மீ ண்டும் ேவெறாரு மனநல டாக்ட3. மாத்திைரகள்.

10
 திடீெரன ஒரு சாயங்காலம் இம்மைலக் கிராமத் ேதாட்டத்திற்கு வந்தான். உடம்பு ஊதிக்
கறுத்து ஆள் பயங்கரமாக இருந்தான். இரண்டாவது நாள் நச்சrக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். யாராவது
ெபாண்ணு ேவண்டும் என்று. ஒரு ெபாண்ேணாட ஒரு நாள் முழுக்க தனியா இருக்கணும். ஏற்பாடு
ெசய் என்று பிடிவாதம். முப்து ைமல்கள் பிரயாணம் ெசய்து அந்த எல்ைலப் புற சின்ன டவுனுக்கு
ெசன்றால் எனக்குத் ெதrந்த ஒரு ெபண் - அவளும் ஊrல் இல்ைல. அந்த சமயத்தில் நானும்
ேவைலயில் இல்ைல. அப்பா திடீெரன இறந்துவிட்டதால், கடலூ3 அரசு ேவைலையவிட்டு இங்ேக
ேதாட்டம் வந்து இரண்டு வருடங்களாகிவிட்டது. அம்மா, தங்ைககளக்குத் துைணயாக
விவசாயத்தில் இறங்கியிருந்ேதன். கூட எல்.ஐ.சி ஏஜண்ட் ேவைல. ஒரு சாமியாருடன் தHவிரப்
பழக்கமாயிருந்தது எனக்கு. எங்கள் கிராமப் பக்கம் சின்ன குடிைச ஒன்றில் இருந்தா3. சீக்கிரேம
ெதrந்தது, கூட அழகான ஒரு சிஷ்ைய என்று. நாங்கள் ெசாந்தக் குடிைசயாக ஆசிரமம் கட்ட
வசூலித்ேதாம். 'விேவகானந்தrன் மறு பிறப்பு' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ட சாமியாருக்கு நான்தான்
பிரதம சிஷ்யன். கீ ழிறங்கி சாமியா3 நகரங்களுக்குப் ேபானா3. கீ 3த்தி பரவியது. இங்கிlஷ் சாமியா3
அவ3. ஃபா3ம3 ைலப்பில் எம்.பி.ஏ,. ஒரு பழம் ெபரும் திைரப்பட அதிபrன் ெநருங்கிய உறவுக்கார3.
மைனவி படிதாண்டிவிட்டாள். புருஷன் வட்ைடேய
H தாண்டி ஆசிரமம் கட்டிக் ெகாண்டுவிட்டா3.
பின்னாளில்தான் எனக்கு எல்லாம் ெதrந்தது.

சாமியிடம் காசிைய அைழத்துப் ேபாேனன். எல்லாவற்ைறயும் ெசான்னான். பத்து வயதுப்

ைபயனிடம்கூட மனைதக் கழற்றிக் ைகயில் தந்துவிட்டு, 'பாத்துட்டு மறக்காம தாடா' என்ற ேபாகிற
தன்ைமயில் காசி இருப்பைத சாமியாrன் மூைள புrந்து ெகாண்டுவிட்டது.

'நாலுேப3 மாதிr ைலப்பிேல ெசட்டில் ஆகணுங்கற ஆைசேய அத்துப் ேபாச்சு சாமி

இவனுக்கு'

'கடவுள் நம்பிக்ைக உண்டா?'

காசிேய பதில் ெசான்னான். '' இல்ேல சாமி... ஆனா 'கடவுள்'னு ஒருத்த3 இருந்துட்டாக்கூட
பரவால்ேலன்னு படுது சாமி!''

'நல்லாப் ேபசறHங்கேள; இதுக்கு முன்னாடி யாராவது சாமியா3கிட்ேட ேபாயிருக்கீ ங்களா?''

''ேபாயிருக்ேகன் சாமி. சகஜ ைசதன்யா கிட்ேட ேபாேனன். தியானம் கத்துக்கப் ேபாேனன்.

மந்திரம் தந்தா3. மந்திரத்ைத ெவளிேய ெசால்லக் கூடாதுன்னா3. 'ஐங்'கற அைத ெவளிேய எல்லாம்
ெசான்ேனன். மறுபடியும் பாத்து அப்படி ெசஞ்சைத ெசான்ேனன். பரவால்ேல ெதாட3ந்து
பண்ணுங்கன்னா3. கனவுகள் ெதாந்தரவு பத்தி ெசான்ேனன். ேபான பிறவியிேல அடக்கி ெவச்ச
ஆைசகூட இந்தப் பிறவியிேல கனவா வரும்னா3. பயந்து ேபாயிட்ேடன் சாமி... அப்புறம் ேபாகேவ
இல்ைல...''

கைடசியில் சாமியா3 ஒேர வrயில் காசிக்கு அருள் வாக்காகத் தH3வு ெசான்னா3. எனக்கு
அதி3ச்சி. ''காசி... உனக்கு ெசக்ஸ்தான் பிரச்ைன... யூ ஹாவ் ெசக்ஸ் வித் ஹ3'' என்று ரம்ைபைய
அைழத்துக் காட்டினா3.

காசி இரண்டு நாட்களாக குழம்பி முடிெவடுக்க முடியாமல் இருந்தான் முடியாது என்று ஒரு
வழியாக முடிவு ெசான்னான். தனக்கு தங்ைகேபால இருப்பதாகவும், தான் ேவண்டுவது தாயான

11
ெபண் என்றும் சாமியாrடேம உளறினான். ''ேநா அத3 ேகா... lவ் ஹிம்... இப்படிேய ெமண்டலா
இருக்க ேவண்டியதுதான். ட்ைரஃபா3 சப்ளிேமஷன் நாட் ஃபா3 ெசண்டிெமண்ட்ஸ் இன்
ெசக்சுவாலிட்டி வித் சாய்ஸ்! ேநத்து குருநாத3கிட்ேட உன்னப் பத்திக் ேகட்ேடன். இன்னும் பத்து
வருஷத்துக்கு உனக்கு ேசாதைனகள் பாக்கின்னா3. ெமாதல்ேல உடம்ேபாட நH இருந்து பழுகணும்''
என்று முகத்துக்கு ேநராக காசியிடம் ெசான்ன சாமி, அவைன ஆசிரமத்திற்குள் அைழத்து வர
ேவண்டாெமன்று என்னிடம் ரகசியமாகச் ெசால்லிவிட்டா3.

கீ ேழ ேபான காசியிடமிருந்து ஒரு மாதமாக தகவேல இல்ைல. கீ ேழ ேகாயமுத்தூrல்

சாமியா3 ஒரு பணக்கார வட்டில்
H அடிக்கடி எழுந்தருளுவா3. ஒருமுைற நானும் கூடப் ேபாேனன்.
அந்த வட்டில்
H ஒரு இளம் ெபண், கணவைன ஒதுக்கிவிட்டு தாய்வடு
H வந்துவிட்ட ெபண், மூன்று
ெபண்களில் நடுப்ெபண். 'ஆணாக'சுதந்திரம் ெபற்று வள3ந்த ெபண். மூன்று ெபண்களில்
கல்லுமில்ைல, புல்லுமில்ைல. ஆனால் 'இம்ெபாட்டண்ட்' என்று தாலிையக் கழற்றி வசிவிட்டு
H
வந்துவிட்டவள். மூத்த - இைறய இரண்டு சேகாதrகளும் 'வசதி'யாக வாழ்க்ைகப் பட்டவ3கள்.
சாமியாrடம் மிகுந்த விசனத்ேதாடு குடும்பம் முைறயிட்டது. காசிக்குத் ெதrந்த குடும்பம் என்று
ெதrந்தது. நான் காசியின் நண்பன் என்பைதயும், காசிையப் பற்றியும் ஏேதா ேபச்சு வாக்கில் சாமி,
யேதச்ைசயாக தன்னிடம் வந்த 'ேகஸ் ஹிஸ்டr'களில் ஒன்றாகச் ெசால்லி ைவத்தா3. காசிையப்
பா3த்தேபாது நானும் யேதச்ைசயாக அந்தப் ெபண்ணின் துயர ஸ்திதிையப் பற்றி ெசால்லித்
ெதாைலத்ேதன். தயாராக காசிக்குள்ளிருந்த விதி, காசியின் பாைஷயில் 'ேகரக்ட3' வறுெகாண்டு
H
எழும்பிவிட்டது.

காசி கல்யாணம் முடித்து ஒரு மாதம்கூட கூடி வாழவில்ைல. இரண்டாவது மாதம் ஒரு நாள்
மாைலயில் இந்த மைலக்கிராமத்து ேதாட்டத்து வாசலில் வந்து நின்றான். அன்றிரவு முழுவதும்
ஊருக்குள் நாங்கள் இரண்டு ேப3 மட்டுந்தான் தூங்காமல் இருந்திருப்ேபாம். மாப்பிள்ைளக் கைள
அறேவ இல்ைல. முகம் எழுைமச் சாணியில் பிடித்து ைவத்தது மாதிr இருந்தது.

''அைரக்கிேலா முந்திr ேகக்குக் உங்க எந்த கவிைதையத் தூக்கிட்டு கைடக்கு ேபாகன்னு

ேகட்கறாருடா மாமனா3. புஸ்தகங்கைளக் கட்டி எைடக்ப் ேபாட்டுட்டு, மூைளைய பணம் பண்ண
யூஸ் பண்ணணுங்கறா3. வட்டு
H மாப்பிள்ைளயா அங்கேய இருக்கணுமாம். நடுத்தரக் குடும்பங்கள்
வாழற எங்க ைலனுக்கு அவளால் வந்து குடும்பம் பண்ண முடியாதாம். பணக்காரங்களக் கண்டா
ெபாறாைமப்படற ெலாக்காலிடியாம் எங்களது. அப்பாைவயும் 'மாமனா3' வட்டுைலேய
H வந்து
இருக்கறதானா இருக்கலாங்கறா3... மூணு ேபருக்கு ெரண்டு ேவைலக்காரங்க இப்ப, இன்னும்
ெரண்டு ேப3 இருந்தா அவங்களுக்கும் ேவைல குடுக்க சrயாயிருக்குமாம். தினமும் ஸ்கூட்ட3
சவாr, ஐஸ்கிrம்பா3, நிச்சயம் சினிமா, வராத புதுத்தமிழ்ப்ட பாட்டு, இவ்வளவுதான் அந்தப்
ெபண்ணுக்கு அன்றாட உலகம். அல்ேசஷன் நாய்க்கும் ெதரு நாய்க்கும் ஆன வித்தியாசம். என்னால்
சகிக்க முடியேல. என்ேனாட 'தாய்' இேமஜ் எழெவல்லாம் சனியன் ேவண்டாம், ஒரு
'ெபண்'ணாவாவது இருந்திருக்கலாம். எண்ணிப் பாத்தா ஒரு பத்து பன்ெனண்டு தரம்
கூடியிருப்ேபாம் - உன்னால நம்ப முடியாதுடா குணா - முத்தம் ெகாடுக்க அனுமதிச்சேதயில்ைல.
பிடிக்காமயிருக்கும் சில ேபருக்கு. பரவாயில்ேல. ஆனா இங்ேக 'லிப்ஸ்' அழகு நடிைக
மஞ்சுளாைவவிட ஒருபடி இறங்கிடக் கூடாதுங்கற லட்சியம் எச்சrக்ைக. அழகு உதடுகள். ஆனா
ெபாய் உதடுகள்.

12
 ஒத்தயா பயம். தனிைம. வினாடிக எல்லாம் ெசாடக்கு ேபாடுது. என்னால முடியேல.
மறுபடியும் பைழய ேகாளாறு மனசிேல கிளம்பிருச்சுடா குணா. அப்பாகிட்ேட வந்துட்ேடன். அப்பா
மனம் விட்டுப் ேபாச்சு. 'இந்தப் புத்தகெமல்லாம் படிக்காம, இதப் பிrஞ்சு என்னாேல இருக்க
முடியாதுப்பா... என்னாேல அந்த வட்ேல
H சமாளிக்க முடியாதுப்பா... அவங்க ெகளரவத்துக்கு
ஈடுகட்டிப் ேபாக முடியாதுப்பா... எனக்கு பயமா இருக்குது... அங்கிருந்தா நான் தற்ெகாைல
பண்ணக்குேவன்பா' ன்னு கதறிேனன்டா. 'ேபாகப் ேபாக சrயாப் ேபாகும். நH எதாச்சம் ேவைலக்குப்
ேபா முதல்ேல'ன்னு அக்கா அக்ைறயா ெசான்னா...'மூடிட்டுப் ேபா'ன்னு அக்கா ேமேல எrஞ்சு
விழுந்ேதன். 'உன்னப் பாத்துட்டு வந்தா ெகாஞ்சம் மனசு நிம்மதிப்படும்'னு அப்பாகிட்ேட ெசான்ேனன்.
ெமாய் வந்த பணத்திேல நூறு ரூபா தந்து அனுப்புனா3டா''.

ஒரு வாரம் இருந்தான். நானும் சாமியாrடம் ேபாவைத நிறுத்தி விட்டிருந்ேதன். ெகாஞ்ச

நாள் நிதானமாக சும்மா இருக்கச் ெசால்லி அனுப்பிவிட்ேடன். ெசயலுக்கான முடிவாக எைதயும்
ேயாசித்துச் ெசால்லி முடியவில்ைல எனக்கு. குற்றவுண3வு ேவறு மனதின் ஒரு மூைலயில்.
அவேனாடு ேச3ந்து பாக்ெகட் பாக்ெகட்டாக சிகெரட் சாம்பேல மிச்சம்.

கீ ேழ ேபான காசிையப் பற்றி இரண்டு மாதங்களுக்குத் தகவேல இல்ைல. தன்ராஜ்

எழுதித்தான் பின்னாடி விவரம் ெதrந்தது.

காசி பைழயபடி ஆரம்பித்துவிட்டிருக்கிறான். கண்ட கண்ட தூக்க மாத்திைரகள். பாதி நடிப்பு,

மீ தி ைபத்தியெமன கு3தாைவக் கிழித்திருக்கிறான். ஸ்கூட்டைர ேவண்டுெமன்ேற சுவrல்
இடித்தான். மாமனா3 ெபயrலுள்ள ஸ்கூட்ட3. அவருக்கு ேகாபம் வராதா? ேபாைத மாத்திைர
அடிைம என்று ெசருப்பால் அடிக்க வந்தா3. திடீெரன ஒரு நாள்'இனி நல்லபடி இருப்ேபன்' என்ற
திடீ3கங்கணத்தில் அந்த அழகான உதடுகளுக்கு ஐஸ்கிrம், புதுப்படம், ஸ்கூட்ட3 பவனி, பட்டுச்
ேசைலக்கு வாக்களிப்பு என்று பூைஜ ேபாட்டான். இரவில் கழுத்துக்கு கீ ேழ ஒரு - ஒரு தடைவ
மட்டுேம - புண3ச்சி முடித்து, மாத்திைர இல்லாமேலேய நல்ல தூக்கம். விடியும் முன்பு 5 மணிக்ேக
எழுந்து ஸ்கூட்டைர விரட்டிக் ெகாண்டு வந்து அப்¡ைவ எழுப்பினான். இதற்கு 'ெமாய்' வந்த
பணத்தில் நூறு காலி. இப்படி பூைஜ நான்ைகந்து முைற நடந்தது. ெபண் வட்டிேலேய
H காசி இரண்டு
வாரம் ெதாட3ந்து இருந்தான். படிப்பறிவு அதிகமில்லாத அப்பாவுக்கு ஒன்றுேம புrயவில்ைல.
சிறுவன்ேபால கதறி அழுதா3. மீ ண்டும் தூக்க மாத்திைரகள் விழுங்கிவிட்டான். ஆத்மா3த்தமான
தற்ெகாைல முயற்சி. கடிதம் ேவறு எழுதி ைவத்துவிட்டு கட்டிேலறினான். கதைவத்
தாளிட்டிருந்தான். நம்பிக்ைகேயாடு கண் மூடினான். அடுத்த நாள் காைலயில் கண் விழித்துவிட்டது.
பயங்கர ஏமாற்றம். ஆத்மா3த்தத்தின் ஏமாற்றம். ஆேவசம் கட்டுப்படாமல் ைகயில் கவர பிேளடு
எடுத்தான். தடுமாறிக் ெகாண்ேட நடந்து ேபாய்...

ஜி.எச்.சில் இரண்டு வாரங்கள் இருந்தான் காசி. அதி தHவிர சிகிச்ைசப் பிrவில் முதல் வாரம்.
கழுத்தில் ஒரு சின்ன ஆபேர'ன். கால்மாட்டில் ேகஸ் ேநாட்டீஸ். Personality disorder, Affection seeking
phenomenon, Advised psycho therapy.

காசியின் இன்-ேலண்ட் ேமைஜ விrப்பின்கீ ழ் ெசாருகிவிட்டு ெவளிேய வந்ேதன். ேமக

மூட்டம். கன்னுக்குட்டிைய 'பலனு'க்கு பக்கத்துத் ேதாட்டத்திற்குப் பிடித்துக்ெகாண்டு
ேபாகேவண்டிய ேவைல. அம்மாவும், தங்ைககளும் அவைரக்காய் பறித்துக் ெகாண்டிருக்கிறா3கள்.

13
கன்ைற அவிழ்த்துப் பிடித்ேதன். காசியின் மீ தான நிைனவுகள், மூட்டம் கைலயாமல் நடந்து
ெகாண்டிருந்தது.

இலக்கியமாக எவ்வளேவா நல்ல நல்ல புத்தகங்கள் படித்தும் காசி இவ்வளவு

துன்பப்பட்டான் என்பைத நிைனத்தேபாது காசியின் அந்தப் படிப்புமீ ேத எனக்கு சந்ேதகமும், சற்று
எrச்சலும் உண்டாயிற்று. எைதயும் சந்திப்பதற்கு முன்னாேலேய பயப்பட்டுவிடும் சுபாவம்
அவனுக்குள் அடிப்ைட சுபாவமாக ஓடிக் ெகாண்டிருந்தேபால - ரத்த ஓட்டத்தினூேட குமிழியிட்டு
ஒரு அவநம்பிக்ைகயாக, ெதrயவில்ைல.

திடீெரன பத்திருபது நாட்கள் இரவுகளில் கண் விழித்து நிைறயப் படிப்பான். காசி.

அப்ேபாெதல்லாம் நான்கு கடிதங்கள் வாரத்துக்கு எழுதிவிடுவான். ேகாயமுத்தூrல் ஒரு கட்டத்தில்
காசிக்கு ேவெறாரு நல்ல நண்பனும்கூட இருந்தான். அவன் இளம் வயசு. புல்லாங்குழல், ஓவியம்,
இரவில் ெநடுஞ்சாைலேயாரம் ஒரு டீக்கைட முன்பு, அைரமணிக்ெகாரு டீ குடித்துக்ெகாண்டு,
விடியற்காைல நான்கு, ஐந்து மணிவைர ேபசிக்ெகாண்ேட இருந்துவிட்டுப் பிrவா3களாம். தனக்கு
கைல - இலக்கிய விஷயங்களில் நிைறய கற்றுத்தந்து, ரசைனைய வள3த்துவிட்டதில் அவனுக்குப்
ெபரும் பங்குண்டு என்று காசிேய அவைனப் பற்றிச் ெசால்லியிருக்கிறான். விைளவுகள் பற்றி
அஞ்சாத காசியின் ஓட்ைட வாய் பலவனம்
H பல ெமன்ைமயான இதயங்கைள சில தருணங்களில்
பாயப்படுத்திவிடும். அப்டி காயப்படுத்திய ஒரு ெகட்ட தருணத்தில் அந்த இளங்கவியின் நட்ைபயும்
இழந்துவிட்டான். காசி. இவ்வளவு தூரம் காசி சrந்ததற்கு, ெதாடராமல் ேபான அந்த நட்பும்கூட
ஒருவைகயில், காரணங்களில் ஒன்றாக எனக்கு படுகிறது.

காசி முக்கால் சந்திர கிரகணத்தின்ேபாது பிறந்தவெனன்னு ஒரு தரம் ெசால்லியிருக்கிறான்.

சில காலம் ேஜாஸ்யத்தில் கூட நம்பிக்ைக ைவத்துப் பா3த்தான். தன் மன வழக்கப்படி அைதயும்
விட்டான் இைடயில். அவன் வைரயில் எதுவும் உறுதியில்ைல என்னேற ேபாய்க்
ெகாண்டிருக்கிறான். தஸ்தாவாஸ்கியின் 'The House of the Head' ஐத் தமிழில் படித்துவிட்டு எனக்கு ஒரு
கடிதத்தில் எழுதினான். 'ஒவ்ெவாரு ைகதியும் சிைறயிேல விருந்தாளியா இந்த இடம் வந்துவிட்டுப்
ேபாேறாம்'ங்க மனப்பாங்குல தான் இருக்காங்க. அதனாேல ஐம்பது வயசுேலயும் அவன்
முப்பத்தஞ்சு வயசுக்காரனாட்டேம நிைனச்சுட்டு நடந்துக்கறான்-னு கைதெசால்லி ெபட்ேராவிச்
எழுதறான்... ஒரு விருந்தாளியா நானும் என்ைன நிைனச்சட்டு, இங்க காrயம் ெசஞ்சுட்டுப் ேபாக
முடிஞ்சா எவ்வளவு எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்?''

ஆஸ்பத்திrலிருந்து வந்தவன், மூன்றாவது வாரம் எனக்ெகாரு கடிதத்தில் எழுதினான்:

வில்லியம் கால்ேலாஸ் வில்லியம்ஸ் படிச்சிட்டிருக்ேகன். நிைறய கவிைதகள் எனக்கு பிடிச்சது.
இைடயிேல ஒரு தமாஷ். ஜி.எச்.சிேல குடுத்த ஒரு குறிப்புச் சீட்டு, பைழய டயrேல இருந்தது
கண்ணிேல பட்டது. 'மறுமுைற பா3க்க... கிழைம மாைல 2 மணிக்கு வரவும். இந்த சீட்ைட பத்திரமாக
ைவத்துக் ெகாள்ளவும்' னு குறிப்பு அச்சடிச்சிருந்த குட்டி Case notes சீட்டு அது. அதிேல Diagnosis ங்கற
இடத்திேல ேபனாவிேல ெபrசா எழுதியிருக்கு: CUTTHROAT - Psychiatric-ன்னு cut-throat ன்னா
நம்பிக்ைக துேராகம் இல்ைலேய? எவ3 இருவ3க்கிைடேய யாருக்கு யா3 பrசளிச்சிட்ட நம்பிக்ைக
துேராகம்டா அது? டாக்டருக்குள்ேள பூந்து மாமனா3 எழுதHட்டா3 ேபால...

அந்த இன்-ேலண்ட் 'ஸ்ரீராமெஜய'த்திற்கு பதிலாக காசிக்கு நான் ஒன்றுேம எழுதவில்ைல.

அவனிடமிருந்தும் இந்த ஒன்றைர வருடங்களாகத் தகவேல இல்ைல. ஆனால் ெசன்ற வாரம் எனக்

14
இனிய அதி3ச்சி. எதி3பாராத விதமாக ெபங்களூrல் ஒரு மதுபான 'பாrல்' காசிையச் சந்தித்ேதன்.
சற்ேற இைளத்திருந்தான் காசி. நவன
H ேமாஸ்தrல் உைடயும் தைலவாரலும். கண்ணுக்கு கீ ழ்
கருவைளயங்கள் ெமல்ல ெவளுத்து வருகிறதுேபால.

இருமனெமாப்பிய திருமண விலக்கு (Mutual Divorce) கிைடத்து விட்டதாகச் ெசான்னான்.

முதல் முைற விலக்கு ெபற்றது ேபாலேவத தனது அேத 'குடும்ப வக்கீ ல்' மூலமாகத்தான் தன்
ெபண்ணுக்கு இம்முைறயும் அைதச் ெசய்ய ேவண்டும் என மாஜி மாமனா3 பிடிவாதம் பிடித்து
இழுத்ததில் ெகாஞ்சம் கால தாமதமாகிக் கிைடத்தது என்றான். அந்தச் ெசய்தியில் சிறு அதி3ச்சிேயா,
முழு சந்ேதாஷேமா எனக்கில்ைல. ரம்மில் ஒரு குவாட்ட3 குடித்துவிட்டு உட்கா3ந்திருந்தான்.
வாயில் புைகந்து ெகாண்டிருந்தது.

ஆச்சrயமான சந்திப்புதானிது என ஆ3வம் ெபாங்க அவன் முன்னால் உட்கா3ந்திருந்ேதன்.

'அப்புறம்... என இங்க' என்றதற்கு தன் விசிடிங் கா3டாக ேமல் பாக்ெகட்டிலிருந்து எடுத்து நHட்டினான்.
மா3க்ெகட்டிங் ைடரக்ட3. அேடயப்பா! எனக்கு மிகுந்த சந்ேதாஷமாகிவிட்டது. பைழயபடி
இல்லாமல் எப்படிேயா ஒேர ெதாழிலில் ஒட்டிக் ெகாண்டு, நட்பறுத்துக் ெகாள்ளாமல் கவனமாக
முன்ேனறி இருக்கிறான் ேபால. ெவயிட்டrடம் இன்ெனாரு டம்ள3 ேகட்டான் காசி. ஒரு ேவைள
அபயக் கட்ைடயாகப் பற்றினாேன 'காசு, காசு' என்று, அந்த ஸ்ரீராமெஜயம் பண்ணுகிற ேவைலேயா
இவ்வளவும்!

'எப்படி - எல்லாம்' என்ேறன் உற்சாகமாக.

'அது அது எப்படிேயா அப்படித்தான் அது அது' என்றான் ேவதாந்தி மாதிr. மாைலயில்
ெதாடங்கியது இரவு பத்தைரவைர ேபசிக் ெகாண்டிருந்ேதாம். தனது ஒன்றுவிட்ட அண்ணனிடம்
வட்டிக்கு ெகாஞ்சம் பணம் வாங்கி முதlடு ெசய்திருப்பதாகச் ெசான்னான். கூட இருக்கும் நண்பரும்
நல்ல மாதிr, ெபாருளாதார விஷயத்தில் நிைறய ஒத்துைழக்கிறா3 என்றான். இனி காசி பிைழத்து
விடுவான் என்று வாய்விட்ேட ெசான்ேனன். வாய்விட்டுச் சிrத்தான். 'நாெனங்ேக இங்ேக' என்று
என்ைனக் ேகட்டான். ஆயுள் பாதுகாப்பு இன்சூரன்ஸ் அலுவலக ேவைலயாக என்று நHட்டிச்
ெசான்ேனன். சிrத்தான். 'ேநா ப்ராப்ளம்' என்றான்.

'பாrல்' நிைறய கூட்டமிருந்தும்கூட, ஏ.சி.யானதாேலா என்னேவா அைமதி கூடி இருந்தது.

எவ3 உரக்கப் ேபசினாலும் தாழ்ந்ேத ேகட்டது. ேகட்கவும் ெசால்லவும் நிைறய இருந்தும்,
இருவருக்ம் இைடயில் என்னேவா சிறு தயக்கம் நின்றிருந்தது. ேபாைதயின் ஒரு முன்ேனற்ற
கட்டத்தில் தயக்கம் விலகிவிட்டது. ஐஸ் ேகட்டான் காசி. என் டம்ளைர சீக்கிரம் காலியாக்கித் தரச்
ெசான்னான். சிகெரட்ைடக் காட்டி எடுக்கவில்ைலயா என்றான். நிறுத்தியாச்சு! - எப்பாச்சும் இந்த
மாதிr சந்த3ப்பங்களில் மட்டும் என்று, ஒன்ைற எடுத்து உதட்டில் ெபாருத்திேனன். பீறிட்டுச்
சிrத்ததில் ரம் ெபாைறேயறிவிட்டது.

நானும் சிrத்துக்ெகாண்ேட ேகட்ேடன்.

''ஏண்டா காசி இப்படி சிrக்கிேற?

'ேநா ப்ராப்ளம்! இல்லடா குணா.. சமீ பத்தில் 'Confessions of Zeno' னு ஒரு இத்தாலி நாவல்
படிச்ேசன். அதில் 20 பக்கத்துக்கு ெரண்டாவது அத்தியாயம். The Last Cigarette ன்னு. சிகெரட் விடறது

15
பத்தி. விட தH3மானம் ேபாட்டு முடியாம எப்படி எல்லாம் அவஸ்ைதங்கறதப் பத்திேய இருபது
பக்கமும்...''

நான் பைழய காசிையப் பா3த்துவிட்ேடன். ேமலும் சுயசrைத பாணியில் எழுதப்பட்ட அந்த

நாவைலப் பற்றிேய நHண்ட ேநரம் புல்லrத்துப் ேபசிக் ெகாண்ேட ேபானான். நாவலில் அதன் ஆசிrய3
Italo Sevevo வும் தன்ைனப் ேபாலேவ 'ஈக்குஞ்சு' பற்றி கவிைத எழுதியிருப்பைதயும் விவrத்து
பிரம்மாண்டமாக சந்ேதாஷப்பட்டான். ஒரு வாய் அருந்திவிட்டு, நாடு ெமாழி இன சூழல் விவரங்கள்
தவி3த்துவிட்டுப் பா3த்தால், அந்த ஏழு அத்தியாய நாவல் ஏகேதசம் தனது ெசான்த வாழ்க்ைக
வரலாறு ேபாலேவ இருக்கிறது என்றான். அவசியம் அைத நான் படிக்க ேவண்டும் - ேபாய்
அனுப்புகிேறன் என்றான். ேமலும் விடாமல், நாவலின் அத்தியாய தைலப்புகைளக் ேகள் என்று
வியந்து ெசான்னான்:

Introduction

The Last Cigarette

The Death of my Father

The Story of my Marriage

Wige and Mistress

A Business Partnership

Psychoanalysis

இன்ெனாரு குட்டி ெபக் வாங்கினான் காசி. நான் ேபாதுெமன்று விட்ேடன். திடீெரன, தான்
ஒன்றும் முற்றிலும் மாறிவிட்டதாக நான் நிைனத்துவிட ேவண்டாெமன்று சற்ேற ெநகிழ்ச்சியாக,
ேலசாக எச்சrக்ைக விடும் ெதானியிலும், கண்கள் வழியாகவும் ேபசினான் காசி. ஒரு சின்ன
உதாரணம் பா3 என்று விட்டு ெசான்னான். ஆறு மாதங்களுக்கு முன் நடந்ததாம் இது :

ஒய்.டபிள்யூ.சி.ஏ. விடுதியில் தங்கிக் ெகாண்டு, கிறிஸ்துவ மத நிறுவனத்தின் கட்டுப்பாட்டில்

இயங்கம் ஒரு ெபண்கள் கல்லூrயில் ேவைல பா3த்து வந்த ஒரு இளம் ெபளதிகத் துைண
ேபராசிைய, காசிக்கு ஒரு நண்பன் மூலம் இரண்ெடாரு சந்த3ப்பங்களில் அறிமுகமானாள். மிக
அழகான யுவதியாம். துரதி3'டம் - ஒரு குழந்ைதேயாடு அவள் விதைவயாகி இரண்டு வருடங்கள்
கூடப் பூ3த்தியாகவில்ைல. தன்ைன மணக்க விருப்பம் ேவண்டி விடுதி முகவrக்கு அவளுக்கு
கடிதம் எழுதிக் ேகட்டிருக்கிறான். நான்கு கடிதங்கள். கைடசி இரண்டு கடிதங்கள் ெரஜிஸ்ட3டு தபால்.
நான்கும் வா3டன் ைகயால் பிrக்கப்பட்டது! நண்பன் காசிைய ெதருவில் மடக்கி ஆங்கிலக் ெகட்ட
வா3த்ைதகளால் அைறந்தான்; ெபண்ணின் அண்ணனிடம் இழுத்துவிடுேவன் என்று மிரட்டிவிட்டுப்
ேபாேனன். அந்தப் ெபண் மூன்று நாட்களாக அழுது ெகாண்டிருப்பதாக ேவறு ெசால்லிவிட்டுப்
ேபானான். ஒரு மாதங் கழித்து கல்லூr வாசலில் அவள் காலில் விழாத குைறயாக வருந்தி
மன்னிப்புக் ேகட்டுவிட்டு வந்தானாம் - மன்னிப்புக் ேகட்கப் ேபானதாலும் அந்தப் ெபண்ைணப்
பயமுறுத்தி நிைனவு தன் உடம்புக்குள் இரத்த ஓட்டத்தில் ஒரு உைடயாத குமிழியாக ஓடிக்
ெகாண்ேட இருப்பதானது காவிய ேசாகம் என்றான்.

16
 நிமிடத்தில் காவிய ேசாகம் பட்டுவிடும் காசியின் மனநிைல இன்னும் - குறிப்பாக ெபண்கள்
விஷயத்தில் - மாறேவ இல்ைல என்று நிைனத்துக் ெகாண்ேடன். இந்த ெராமாண்டிக் பா3ைவ ஒரு
ேநாய்க் கூறாகேவ இன்னும் படுகிறது. அவனிடம் எனக்கு. ஆனால் ேவறு நிைனய விஷயங்களில்
குணமாகியிருப்பது ேபச்சினூேட ெதrந்தது. 'ஆைசப் பட்டைத அைடந்த பின்னாலும் ஒரு பள்ளம்
மிச்சமாகி அதில் நலுங்குேம ஒரு ேசாகம் அைத அனுபவித்தால் ெதrயும் ஆைசயின் குணம் என்ன
என்று' - பின்னால் ேபசும்ேபாது எதற்ேகா இப்படி ெசான்னான்.

சமீ பத்தில் திருப்பதி ேபாய் வந்தானாம். ஜாலித் துைணயாக ஒரு நண்பேனாடு ேபானவன்
'கம்ெபனி ேஸக்'குக்கு தானும் ெமாட்ைடயடித்துக் ெகாண்டானாம். கம்ெபனி ேஸக் ஆக ேவறு
ேகாவில்களுக்கும் அப்படிேய ேபாய்விட்டு, திருவண்ணாமைல வந்த ேபாது ராம்சூரத் குமா3
என்ெறாரு ேயாகிையச் சந்தித்ததாகச் ெசான்னான். 'நH கதைவத் தட்டும் விதம் சகிக்கக் கூடியதாக
இல்ைல' என்பைதேய ேகாபம் தணிந்த கைடசியிலும் தனக்கான ஒேர ஆசிச் ெசய்தியாக அவ3
வழங்கி அனுப்பியைதயும் அதில் பூரண அ3த்தமிருப்பதாகவும் ெசான்னான்.

நான் இன்ெனாரு சிகெரட் பற்ற ைவத்துக்ெகாண்ேடன். அவன் அப்பாைவப் பற்றிக் ேகட்ேடன்.

'ேநா ப்ராப்ளம்' என்றான். அடிக்டி 'ேநா ப்ராப்ளம்' என்ற வா3த்ைதையேய, எதற்கும் பதிலாக அவன்
ெசால்வைதக் கவனித்துக் ெகாண்ேட வந்ேதன். ேகட்ேடன், சிrத்துக் ெகாண்ேட 'ேநா ப்ராப்ளம்'
என்றான். எனக்கு அந்த பதில் அருவருப்பாகவும், எrச்சலாகவும் பட்டது. காrயங்கைள
காrயங்களுக்காக மட்டுேம ெசய்வதில் ஒரு விடுதைலஉண3வும், பரபரப்பற்ற ேபரா3வமும்
இருப்பைதக் கண்டுெகாண்டு விட்டதால், எந்தக் காrயமுேம தனக்குப் ேபரானந்தமாக இருக்கிறது
என்றான். நான் ஒரு நிமிஷம் ேபசவில்ைல. ெசால்லும்ேபாது அவனுக்கு நாக்கு லாவகம் ெகாஞ்சம்
இழந்து, எழும்புவதில் சிரமப்பட்டைதப் பா3த்திருக்கிேறன். என் நான்கு தங்ைககளுக்கும் காrயம்
ெசய்து முடிப்பதற்குள் பட்ட கஷ்ட அனுபவங்கள் எனக்குள் ஒற்ைற எண்ணமாக, மின்னலின் ஒரு
கீ ற்றாக உருக்ெகாண்டு அைறந்தது - ஈையத் துரத்தும் பல்லியாக அது ேவகமாக ஓடியதில்,
பல்லியின் வால் அறுந்து நிைனவில் இடறி விழுந்தது. 'என்ன ேயாசைன' என்றான். 'ேநா ப்ராப்ளம்'
என்ேறன். சிrத்துக் ெகாண்ேட திடீெரன்று உரக்க அவன் நூறு ெகாசுவ3த்திச் சுருள்கைளக் ெகாடுத்து,
இரண்டிரண்டாக ஒட்டி இருப்பைத, ஒன்று ஒன்றாக தனித்தனியாகப் பிrத்துைவக்கச் ெசான்னால்
என்னால் ெபாறுைமயாகச் ெசய்ய முடியுமா என்று ேகட்டான். மறு நிமிஷமும் நான்
ேபசாதிருந்ேதன். முகம் ெதாட்டு 'என்ன'? என்றான். கூலி எவ்வளவு என்ேறன். எழுந்து என் முன்
மண்ைடயிலடித்துச் சிrத்தா. ஓயவில்ைல. இருட்டிவிட்டது ெவளிேய. ஏ.சி.யிலும் நன்றாக
விய3த்துவிட்டது காசிக்கு.

வயதான கிழப் பிச்ைசக்கார3கைளத் ெதருவில் பா3த்தால், மனதின் ஆழத்தில் அவ3கைளத்

தன் அப்பாேவாடு ஒரு ேகாணத்தில் ஒப்பிட்டுக் ெகாண்டு, குற்றவுண3ச்சி - சுய இரக்கம் - இயலாைம -
பயம் எல்லாம் கலக் அவசரக் கருைணயாக ெசயல்பட்ட நாட்கள் மாதிr இப்ேபாது இல்ைல.
அவ3கைள அவ3களாகேவ பா3த்து அவ3களுக்காகப் பா3க்க முடிகிறெதன்றும், அவ3கைளப்
ேபான்ற இன்னும் பலrன் ஸ்திதிைய மாற்றிவிட சமூகதளத்தில் காrயமாற்ற முைனந்திருக்கும்
சில நல்ல மனக்ளுடனும் தான் பழகிக் ெகாண்டிருப்பதாகச் ெசான்னான். 'மனமாக' இைத சுருக்கி
விடுவைத அவ3கேள ஒத்துக ெகாள்ள மாட்டா3கெளனினும் தன் மனதில் பட்டது இவ்வளவுதான்
என்று எனக்கு புrயாமல் ஏேதா ெசால்லிக் ெகாண்டு ேபானான். ேமலும் எனக்கு இைமகளில் கனம்
சுருட்டி உண3ந்ேதன். ெவளியில் ேபானால் நன்றாக இருக்கும் என்று பட்டது. காசி ேமலும் ஒரு
சிகெரட்ைட, புது பாக்ெகட் கிழித்து எடுத்தான்.

17
 ஆனாலும், தனக்கு கல்யாண ஆைச இம்சிக்கிறது இன்னும் என்றான் திடீெரன்று. தனிைம,
துைவத்தல், ேஹாட்டல் இைவகைளயும் திருமணத்திற்கான சாக்குகளில் ஒன்றாக ைவத்து
ேயாசிப்பதில் தவறுண்டா என்று என்னிடம் ஒரு சிறுவன்ேபால ேகட்டான். ைபத்தியக்காரன்! ெபய்த
ெபருமைழவிட்ட சில மாைல ேநரங்களாக, சில நாட்கள் கழிவதிலிருந்து, தன் வாழ்க்ைகக்கு ஊட்டம்
ேசகrத்துக் ெகாள்வதாகக் கூறினான். சில சமயம் ேதசிய ெநடுஞ்சாைலயில் பஸ்ஸில்
ெதாைலதூரம் உட்கா3ந்துெகாண்டு ேபாகும்ேபாது, பஸ்ஸின் rதி கூட்டும் ஓட்ட ேவகத்தின் சங்கீ தச்
சரடில் இைணந்துவிடும் ேபாது வாழ்க்ைகைய ஒரு அற்புதப் பrசாக உண3வதாகவும் ெசான்னான்.
எனக்கும் ேகட்க உற்சாகமாகிவிட்டது. ேபச்ைச நிறுத்திவிட்டு ஃபிைரடு ைரஸ் சாப்பிடுேவாமா என்று
ஆ3வமாகக் ேகட்டான். எனக்கு அவன் ேகட்டவிதம் மிகவும் பிடித்திருந்தது, எனக்கு ஃபிைரடு ைரஸ்
பிடிக்காவிட்டாலும். எவ்வளேவா தான் நிதானப் பட்டிருந்தாலும் சில சமயம் எல்லாம்
ெகாட்டிவிடுகிறது என்றான். தனியைறயில் பின்னிரவில் ேமானத்தில் தனக்கு பிடித்த கவிஞைனப்
படித்துக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாது, வாசலில் கட்டிலிலிருந்து அப்பா அவருக்கான ஏேதா ஒரு ெதானி
ேச3த்து உரத்து ெகாட்டாவி விட்டால் தாங்க முடியவில்ைல. எழுந்து ேபாய் அந்த வாைய அைடத்து
அமுக்கிவிடலாம் ேபாலிருக்கிறது. ஒரு ெகாட்டாவி அந்த மாதிr வந்தால் ேபாதும், அந்தப்
பின்னிரேவ தனக்கு பாழ் என்றும் ெசான்னேபாது சற்ேற ேசா3வாகிவிட்டான். அப்பா இறந்து விட்ட
பின்பும் தான் வாழ்க்ைகையத் ெதாடரலாம் என்பதற்கான நம்பிக்ைக ெமல்லேவ கூடிவருகிறது
என்றான். அடிப்பைட சுபாவமாகேவ 'சுயம் நசித்து' விட்ட நான்ைகந்து நண்ப3கள், எழுத்து, படிப்பு
இெதல்லாம் மட்டுந்தான் இதற்கு அடிப்பைடக் காரணம் என்றான். என்ன இன்னும் ெதாட3ந்து
படித்துக் ெகாண்டிருக்கிறாய்தாேன? என்று ேகட்டுவிட்டு கைடசி 'சிப்'ைபயும் முடித்தான். சிகெரட்
ெபாருத்திக் ெகாண்டான்.

திடீெரன தான் சமீ பத்தில் கண்ட கனவுகைளப் பற்றி ேபச்ைச மைட மாற்றிக் ெகாண்டான்.
அழகான கண்ணாடிக் கிண்ணத்தில் மிதந்த மிளகாய் நHைர சில்வ3 கரண்டியால் கலக்கிக் ெகாண்ேட
ேபசினான். முன்ைனப் ேபால கனவுகள் வந்தாலும், ேநா-ப்ராப்ளம் என்றான். ரமணrன் பரவச முகம்
ஒருமுைற வந்தெதன்றான். ஒரு தடைவ கனவில் கால் ெபருவிரைல பாம்பு கடித்து ரத்தம்
வந்தெதன்றான். ஒரு தடைவ கனவில் கால் ெபருவிரைல பாம்பு கடித்து ரத்தம் வந்துவிட்டதாம்.
பாைடயில் ைவத்து ஒரு கனவில் தன்ைனக் கண்டானாம். தHவிரவாதியாக ேபாlஸாரால்
துரத்தப்பட்டு ஒரு கனவில் ஓடினானாம். ஓrரவு ெநடுஞ்சுவ3 தாண்டி, மைலகள் தாண்டி, விண்ணில்
பறந்து ேபாவது மாதிr, ைககளால் ேபரானந்தமாகக் கைடந்து கைடந்து பறந்துெகாண்ேட
இருந்தானாம். இந்த ஒரு கனவு மட்டும் மீ ண்டும் வராதா என்று ஏக்கப்படுவதாகச் ெசான்னவன்,
அடிக்கடி திரும்பத் திரும்ப வரும் எrச்சலூட்டும் ஒரு கனெவன, பrட்ைசக்குப் படிக்காமேலேய
ேபாய்விட்டு ஹாலில் திணறுவைதச் ெசான்னான்

கனவுகைள நான்கு நாட்களுக்குக் கவனித்து, விடிந்ததும் ஒரு குய3 ரூல்டு ேநாட்டில் எழுதி
ைவக்க ஆரம்பித்தால், ஐந்தாம் நாள் வராெதன்றான். ெதாட3ந்து கவனித்துக் ெகாண்ேட வந்தால்
கனவு புறமுதுகு எடுக்கும் என்றான். மீ றி, நிச்சயம் வராதா என்றால் ெபருவாழ்வின் பல
புதிrகளுக்கும் ேபால இதற்கும் நிச்சயமாகச் ெசால்ல முடியாதுதாேன என்று ேகட்டான்.

கத்தி, கபடாக்கள், முள் கரண்டி அலங்காரமாக சூடு பறக்க ேமைஜக்கு வந்தன ஃபிைரடு ைரஸ்
தட்டுகள். அேநகமாக என் பங்கில் பாதிக்கும் ேமல் காசிதான் சாப்பிட ேவண்டியிருக்கும்.

18
 ெசல்லம்மாள் - புதுைமப்பித்தன்

ெசல்லம்மாளுக்கு அப்ெபாழுதுதான் மூச்சு ஒடுங்கியது; நாடியும் அடங்கியது.

ெசல்லம்மாள் ெபயரற்ற ெவற்றுடம்பு ஆனாள். அதாவது பதியின் முன்னிைலயிேல, உற்றா3
உறவினருக்கு ஐந்நூறு அறுநூறு ைமல் தூரத்திேல, பட்டணத்துத் தனிைமயிேல மாண்டு
ேபானாள்.

ெநற்றியில் விய3ைவ ஆறாகப் ெபாழிந்து ெகாண்டிருந்த பிரமநாயகம் பிள்ைள,

ைகயிலிருந்த தவிட்டு முடிப்ைபச் சற்று எட்ட ைவத்துவிட்டு, ெசல்லம்மாளாக இருந்த அந்த
உடம்ைபப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3.

சற்று அைரக்கண் ேபாட்டபடி திறந்திருந்த இைமகைள மூடினா3. அங்ெகான்றும்

இங்ெகான்றுமாக வசமிழந்து கிடந்த ைககைள எடுத்து ெநஞ்சின் ேமல் மடித்து ைவத்தா3.
இடது கால் சற்று ஒரு புறமாக மடிந்து ேகாணியிருந்தது. அைத நிமி3த்தி, இரண்டு
கால்கைளயும் ேச3த்துைவத்துக் கிடத்தினா3. வாயிதழ் சற்றுத் திறந்திருந்தது. அைதயும்
மூடினா3. ெசல்லம்மாள் இறந்துவிட்டாள் என்று உள்மன உண3ச்சி இருந்தேத ஒழிய,
ஸ்பrசத்தில் அவருக்குப் புலப்படவில்ைல. அப்ெபாழுதுதான் மூச்சு அடங்கியது.

ஒரு ெபரும்பளுைவ இறக்கிக் கழுத்துக்கு ஆசுவாசம் ெகாடுப்பது ேபாலேவ, அவரது

மனசிலிருந்து ெபரும்பளு இறங்கியது. மனசிேல, மரணப் பிrவினால் துன்பப் பிரவாகம்
மதகுைடத்துக் ெகாண்டு ெபருகி அவைர நிைலகுைலயச் ெசய்யவில்ைல. சகத3மிணியாக
இருந்த ஒரு ஜன்மத்துக்குத் துன்பச் சுைம குைறந்துவிட்டது என்பதிேல அவருைடய மனசுக்கு
ஒரு நிம்மதி.

பிரமநாயகம் பிள்ைளக்கு மனப்பக்குவம் ஏற்பட்டுவிட்டது. சாவின் சாையயிேல அவரது

மனம் நிைல குைலயவில்ைல. அதனால் பிரமநாயகம் பிள்ைளையப் பந்தவிைனயறுத்த
ேயாகி என நிைனத்து விடக் கூடாது; அல்லது, அவரது மனசுக்கு ேவலி ேபாட்டுப் பாதுகாத்து
வள3த்து, 'ேபாதி' மரம் வைரயில் ெகாண்டுவிடும் ஞானமிகுந்த சுத்ேதாதனப் ெபருந்தைகயல்ல
அவரது பிதா. வறுைம, ேநாய், சாக்காடு மூன்ைறயும் ேநrல் அநுபவித்தவேர.

பிரமநாயகம் பிள்ைள வாழ்வின் ேமடுபள்ளங்கைளப் பா3த்திருக்கிறா3 என்றால், அவ3

ஏறிய சிறுசிறு ேமடுகள் யாவும் படிப்படியாக இறங்கிக் ெகாண்ேட ேபாகும் பள்ளத்தின்
ேகாளாறுகேளயாகும். வாழ்வு என்ற ஓ3 அநுபவம் அவருக்கு ஏற்படும்ேபாது அவ3
ேமட்டிலிருந்துதான் புறப்பட்டா3.

குடும்பத்தின் சகல ெசலவுகளுக்கும் வருஷந்ேதாறும் வருமானம் அளிக்கும்

நிலபுலன்கைளப் பங்கிட்டால், பட்டினி கிடக்காமல் பா3த்துக் ெகாள்ளக்கூடிய அளவு
துண்டுகளாகப் பாகப் படுத்துவைத அவசியமாக்கும் அளவுக்கு வம்ச விருத்தி உைடயவ3
பிரமநாயகம் பிள்ைளயின் பிதா.

19
 பிரமநாயகம் பிள்ைள நான்காவது குழந்ைத. சிறு வயசில் படிப்பில் சற்றுச் சூடிைகயாக
இருந்ததால், மற்றவ3களுக்குக் ைகெயழுத்து வாசிக்கும்வைரயில் ைககாட்டிவிட்டு அவைரப்
படிப்பித்தா3 அவ3 தகப்பனா3. அவருக்கு இருந்த ெபாருள் வசதி, மகன் ஊைரவிட்டு ஐந்நூறு
அறுநூறு ைமல் எட்டி வந்தும், பட்டினி கிடக்காமல் மட்டும் பா3த்துக் ெகாள்ளக் கூடிய
அளவுக்ேக கல்வி வசதி அளித்தது. உற்ற பருவத்தில் பிரமநாயகம் பிள்ைளக்குச் ெசல்லம்மாள்
ைகையப் பிடித்து, அம்மி மிதித்து அருந்ததி பா3க்க ைவக்கும் பாக்கியம் கிைடத்தது.

பிரமநாயகம் பிள்ைளயின் தகப்பனா3 காலமானா3. ெசாத்து பாகமாயிற்று. குடும்பக்

கடன் விவகாரம் வியாச்சிய எல்ைலைய எட்டாதபடி மூத்தவ3 இருந்த சமாளிக்க, பிரமநாயகம்
பிள்ைள ஜHவேனாபாயத்துக்காகச் ெசல்லம்மாைளக் ைகப்பிடித்து அைழத்துக் ெகாண்டு
ெசன்ைனக்கு வந்து தஞ்சம் புகுந்தா3.

ெசன்ைன அவருக்கு நிம்மதியற்ற வாழ்ைவக் ெகாடுத்து அக்கினிப் பrட்ைச ெசய்தது.

ெசல்லம்மாள் வட்டிேல
H அவருக்கு நிம்மதியற்ற வாழ்ைவக் ெகாடுத்துச் ேசாதித்தாள்;
குணத்தினால் அல்ல, உடம்பினால். அவளுக்கு உடம்பு ைநந்துவிட்டது. பிள்ைளக்கு ெவளியில்
சதா ெதால்ைல. வட்டிேல
H உள்ளூர அrக்கும் ரணம்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள ஒரு ஜவுளிக் கைடயில் ேவைல பா3க்கிறா3. ஜவுளிக்கைட

முதலாளி, ஒரு ேஜாடி ஜHவன்கள் உடைலக் கீ ேழ ேபாட்டுவிடாமல் இருக்கேவண்டிய அளவு
ஊதியம் தருகிறா3. ெசல்லம்மாளின் வியாதி அதில் பாதிையத் தின்றுவிடுவதுடன் கடன் என்ற
ெபயrல் ெவளியிலும் படருகிறது.

பிரமநாயகம் பிள்ைளக்கு மனசில் எழும் ெதால்ைலகள், முதலில் ரணம் காட்டி, பிறகு

ஆறி மரத்துப் ேபான வடுவாகிவிட்டன. சம்பளத்ேததி என்று ஒன்று இல்ைல. ேதைவயான
ேபாது வாங்கிக்ெகாள்ள ேவண்டும் என்பது சம்பிரதாயம். அதாவது ேதைவைய முன்கூட்டி
எதி3பா3த்து, அதற்காக முதலாளியின் மனைசப் பக்குவமைடயச் ெசய்து, பிறகு தினசr
இைடவிடாமல் ேகட்டுக் ேகட்டு, வழக்கம்ேபால இன்றும் கிைடக்காது என்ற மன ஓய்ச்சலுடன்
ேகட்கும்ேபாது, நிதானத்ைதக் குைலக்கும்படியாக அவ3 ெகாடுத்து விடுவைதப்
ெபற்றுக்ெகாண்டு வடு
H திரும்புவேத அவ3 ேவைல பா3க்கும் ஸ்தாபனத்தின் வளமுைற.
இப்படியாக, மாதம் முழுவதும் தவைண வாrயாகத் ேதைவகைளப் பிrத்து, ஒரு
காrயத்துக்காக எதி3பா3த்த ெதாைகைய அத்தியாவசியமாக முைளத்த ேவறு ஒன்றுக்காகச்
ெசலவழித்துவிட்டு, பாம்பு தன் வாைலத் தாேன விழுங்க முயலும் சாது3யத்துடன்
பிரமநாயகம் பிள்ைள தமது வாழ்வின் ஜHவேனாபாய வசதிகைளத் ேதைவ என்ற எல்ைல
காணமுடியாத பாைலவனத்ைதப் பாசனம் ெசய்ய, தவைண என்ற வடிகால்கைள
உபேயாகிக்கிறா3.

ெசல்லம்மாளுக்கு உடம்பு இற்றுப் ேபாயிற்று. இைடவிடாத மன உைளச்சலும்

பட்டினியும் ேச3ந்து ேநாய் அவைளக் கிடத்திவிடும். காைலயில் கண்ட ஆேராக்கியம்
மாைலயில் அஸ்தமித்துவிடும். இைத முன்னிட்டும் சிக்கனத்ைத உத்ேதசித்தும் பிரமநாயகம்
பிள்ைள நகrன் எல்ைல கடந்து, சற்றுக் கலகலப்புக் குைறவாக உள்ள, மின்சார வசதி
இல்லாத இடத்தில் வசித்து வந்தா3. அதிகாைலயில் பசிைய ஆற்றிக் ெகாண்டு ைகப்
ெபாட்டணத்துடன் கால் நைடயாகேவ புறப்பட்டுத் தமது வயிற்றுப் பிைழப்பின்
நிைலக்களத்துக்கு வந்துவிடுவா3. பிறகு அங்கிருந்து நன்றாக இருட்டி, ெசயலுள்ளவ3கள்

20
சாப்பிட்டுக் கைளப்பாறும் தருணத்தில் வட்டு
H நைடைய மிதிப்பா3. ெசல்லம்மாள் அன்ைறப்
ெபாழுைதக் கழித்த நிைலதான் அவரது சாப்பாட்டுக்கு மூலாதார வசதி. வரும்ேபாது வடு
H
இருட்டி, ெவளிவாசல் கதவு தாழிடாமல் சாத்திக் கிடந்தது என்றால் அவ3 உள்ேள ெசன்று
கால் முகம் கழுவி அநுட்டானாதிகைள முடித்துக் ெகாண்ட பிற்பாடு அடுப்பு மூட்டினால் தான்
இரு ஜHவன்கள் பசியாறுவதற்கு மா3க்கம் உண்டு. அவ3 வடு
H அைடயும் தருணத்தில் அந்தப்
பிராந்தியத்துக் கைடகள் யாவும் மூடிக் கிடக்குமாைகயால் வட்டில்
H உள்ளைத ைவத்துத்தான்
கழிக்க ேவண்டும். சில சமயங்களில் வட்டில்
H உள்ளது என்பது காலியான பாத்திரங்கள் என்ற
ெபாருட் ெபாலிவுக்குள் பந்தப்பட்டுக் கிடக்கும். அச்சமயங்களிலும் பிள்ைளயவ3களின் நிதானம்
குைலந்துவிடாது. ெவந்நH3 ைவத்தாவது மைனவிக்குக் ெகாடுப்பா3.

இப்படியாக, பிரமநாயகம் பிள்ைள ெசன்ைனயில் பத்து வருஷங்கைளயும்

கழித்துவிட்டா3. அவருக்கு ஒவ்ெவாரு சமயங்களில் ஊருக்குப் ேபாய்விடுேமாமா என்ற
துணிச்சலான நிைனவு ேதான்றுவதும் உண்டு. ஆனால் அடுத்த நிமிஷம், சக்தியின்ைம
மனசில் ஆழ்ந்த ஏமாற்றத்ைத, ைகப்ைப, தைரயிட்டுவிடும். ேமலும் அங்கு எப்படிெயல்லாம்
இருக்குேமா என்ற பயம் அவருைடய மனைச ெவருட்டியது.

சங்கடங்கைள நிவ3த்தித்துக் ெகாள்ளும் மா3க்கங்கைளப் பற்றி அவ3, அேதா கிடத்தி

இருக்கிறேத அந்தச் சடலத்துடன், அதில் மூச்சு ஓடிக்ெகாண்டு ேபசாத சில சமயங்களில்,
உல்லாசமாக ஊருக்குப் ேபாய்விடுவதில் உள்ள சுகங்கைளப் பற்றிப் ேபசியதும் உண்டு.
ெசல்லம்மாள், வறண்ட உதடுகளில் சில சமயம் உற்சாகமிகுதியால் களுக்ெகன்று சிrத்து
ெவடிப்பு உண்டு பண்ணிக் ெகாள்வாள். ஊ3ப் ேபச்சு, தற்சமயம் பிரச்சைனகைள மறப்பதற்குச்
ெசௗகrயமாக, ேபாைத தரும் கஞ்சா மருந்தாகேவ அந்தத் தம்பதிகளுக்கு உபேயாகப்பட்டு
வந்தது.

அன்று பிரமநாயகம் பிள்ைள அதிகாைலயில் பழஞ்ேசாற்று மூட்ைடயுடன்

நைடப்படிையத் தாண்டும்ெபாழுது ெசல்லம்மாளுக்கு எழுந்து நடமாட முடிந்தது. இரவு அவ3
திரும்பும்ேபாது திருப்தியுடன் சாப்பிட, அவருக்குப் பிrயமான காணத் துைவயலும் ஒரு
புளியிட்ட கறியும் ைவக்கப் ேபாவதாகச் ெசால்லிவிட்டு, ைகயில் உமிக்கrச் சாம்பலுடன்
புைழக்கைடக்குச் ெசன்றாள்.

"இண்ைணக்கித்தான் சித்ெத தெல தூக்கி நடமாடுெத. வணா

H உடம்ெப
அெலட்டிக்கிடாேத" என்று நைடப்படிையத் தாண்டிய திரு. பிள்ைள திரும்பி நின்று
மைனவிைய எச்சrத்துவிட்டு, ெவளிப் புறமாகக் கதைவ இழுத்துச் சாத்தி, ஒரு ைகயால்
அைதச் சற்றுப் பிடித்துச் சமன் ெசய்து, நிைலக்கும் கதவுக்கும் இருந்த இைடெவளியில்
விரைல விட்டு உள்தாழ்ப்பாைளச் சமத்காரமாகப் ேபாட்டா3. பிறகு தாழ்ப்பாள் ெகாண்டியில்
விழுந்துவிட்டதா என்பைதக் கதைவத் தள்ளிப்பா3த்து விட்டு, ெதருவில் இறங்கி நடந்தா3.

அன்று வழி ெநடுக அவரது மனசு கைடக்காரப் பிள்ைளயின் மனப் பக்குவத்ைதயும்

ெசல்லம்மாளின் அபிலாைஷகைளயுேம சுற்றிச் சுற்றி வட்டமிட்டு வந்தது.

21
 ெசல்லம்மாள், ேபச்சின் ேபாக்கில், அதாவது முந்திய நாள் இரவு, ெநஞ்சு வலிக்கு
ஒற்றடமிட்டுக்ெகாண்டிருக்கும்ேபாது, "வருகிற ெபாங்கலுக்கு வட்டு
H அrசி சாப்பிடேவணும்.
ஊருக்கு ஒருக்க ேபாய்ப்ேபாட்டு வரலாம்; வரும்ேபாது ெநல்லிக்காய் அைடயும், ஒரு படி
முருக்க வத்தலும் எடுத்துக்கிட்டு வரணும்" என்று ெசால்லி விட்டாள்.

ேபச்சிேல வா3த்ைதகள் ேமன்ைமயாகத்தான் இருந்தன. அைதவிட அவள் புலிப் பால்

ெகாண்டுவரும்படி ேகட்டிருக்கலாம்; பிரம்ம வித்ைத கற்று வரும்படி ெசால்லியிருக்கலாம்.
அைவ அவருக்கு எட்டாக் கனவாகப் பட்டிரா.

"அதற்கு என்ன, பா3த்துக் ெகாள்ளுேவாேம! இன்னம் புரட்டாசி களியலிேய;

அதற்கப்புறமல்லவா ெபாங்கைலப் பற்றி நிைனக்கணும்?" என்றா3.

"அது சதிதான்; இப்பேம ெசான்னாத்தாேன, அவுக ஒரு வளி பண்ணுவாக!" என்று

அவகாச அவசியத்ைத விளக்கினாள் ெசல்லம்மாள். 'அவுக' என்றது கைட முதலாளிப்
பிள்ைளையத்தான்.

"தHபாவளிக்கு ஒங்க பாடு கவைலயில்ேல; கைடயிேலயிருந்து வரும்; இந்த வருஷம்

எனக்கு என்னவாம்?" என்று ேகட்டாள்.

"எதுவும் உனக்குப் பிடித்தமானதாப் பாத்து எடுத்துப் ேபாட்டாப் ேபாச்சு. ெமாதல்ேல நH

எளுந்து தைலையத் தூக்கி உக்காரு" என்று சிrத்தா3 பிரமநாயகம்.

வழி ெநடுக, 'அவளுக்கு என்னத்ைதப் பற்றுக் கணக்கில் எழுதிவிட்டு எடுத்துக் ெகாண்டு

வருவது? பைழய பாக்கிேய தHரவில்ைலேய! நாம் ேமலும் ேமலும் கணக்ேகற்றிக் ெகாண்ேட
ேபானால் அநுமதிப்பா3களா?' என்ெறல்லாம் எண்ணமிட்டுக் ெகாண்ேட நடந்தா3. கைடக்குள்
நுைழந்து ேசாற்றுப் ெபாட்டணத்ைதயும் ேமல்ேவட்டிையயும் அவருைடய மூைலயில்
ைவத்தா3.

"என்னேட ெபரமநாயகம், ஏன் இத்தினி நாளிய? யாரு வந்து கைடெயத் ெதறப்பான்னு

ெநனச்சுக்கிட்ேட? வட்டிேல
H எப்படி இருக்கு? சதி, சதி, ேமேல ேபாயி அைரப் பீசு 703
எடுத்துக்கிட்டு வா; ைகேயாட வடக்கு மூைலயிேல, பனியன் கட்டு இருக்கு பாரு, அைதயும்
அப்படிேய தூக்கியா" என்ற முதலாளி ஆக்ைஞ அவைர ஸ்தாபன இயக்கத்தில்
இைணத்துவிட்டது. ஒரு கஜம், அைரக் கஜன், பட்டு, பழுக்கா, ேசலம், ெகாள்ேளகாலம்,
பாப்லின், டுவில் - என்ெறல்லாம் பம்பரமாக வயிற்றுக் கடவுளுக்கு லக்ஷா3ச்சைன ெசய்து
ெகாண்டிருந்தா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள.

மாைல ஒன்பது மணிக்கு முதலாளிப் பிள்ைளயவ3களிடம் தயங்கித் தயங்கித் தமது

ேதைவைய எடுத்துச் ெசால்லி, மாதிr காட்டுவதற்காக மூன்று ேசைலகைளப் பதிவு
ெசய்துவிட்டு, ேமல் ேவட்டியில் முடிந்தவராக வடு
H ேநாக்கி நடந்தா3.

22
 3

நைடப்படியருகில், பிரமநாயகம் பிள்ைள வந்து மூட்ைடைய இறக்கிைவத்துவிட்டு,

கதவுச் சந்துக்கிைடயில் வழக்கம்ேபால் விரல்கைள விட்டு உள்தாைழ ெநகிழ்த்தினா3.
ெதருவில், இருள் விழுங்கிய நாய் ஒன்று உறக்கக் கலக்கத்துடன் ஊைளயிட்டு அழுதது.
அதன் ஏக்கக் குரல் அைலேமல் அைலயாக ேமேலாங்கி எழுந்து மங்கியது.

பிரமநாயகம் பிள்ைள கதைவத் தள்ளித் திறந்து ெகாண்டு உள்ேள நுைழந்தா3.

வட்டில்
H விளக்கில்ைல. 'உறங்கி இருப்பாள். நாளியாகேல...' என நிைனத்துக் ெகாண்ேட
நிைலமாடத்தில் இருந்த ெநருப்புப் ெபட்டிைய எடுத்து அருகிலிருந்த சிமினி விளக்ைக
ஏற்றினா3. அந்த மினுக்கட்டான் பூச்சி இருைளத் திரட்டித் திரட்டிக் காட்டியது. அதன்
மங்கலான ெவளிச்சம் அவரது ஆகிருதிையப் பூதாகாரமாகச் சுவrல் நடமாட ைவத்தது.

முதல் கட்ைடத் தாண்டி உள்ேள நுைழந்தா3. ெசல்லம்மாள் புைடைவத் துணிைய

விrத்து, ெகாடுங்ைக ைவத்து இடதுபுறமாக ஒருக்களித்துக் கிடந்தாள். வலதுைக பின்புறமாக
விழுந்து ெதாய்ந்து கிடந்தது. அவள் கிடந்த நிைல, தூக்கமல்ல என்பைத உண3த்தியது.
பிரமநாயகம் பிள்ைள குனிந்து முகத்துக்கு ேநேர விளக்ைகப் பிடித்துப் பா3த்தா3. கண் ஏறச்
ெசருகியிருந்தது. ெநஞ்சில் மட்டும் சிறிது துடிப்பு; சுவாசம் ெமல்லிய இைழேபால்
ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது.

நிமி3ந்து பின்புறமாகப் புைழக்கைடக்குச் ெசன்றா3. ேபாகும்ேபாது அவரது பா3ைவ

சைமயற் கட்டில் விழுந்தது. உணெவல்லாம் தயாrத்து வrைசயாக எடுத்து அடுக்கி இருந்தது.
அடுப்பில் ெவந்நH3 ெகாதித்துக் ெகாண்டிருந்தது.

சாவகாசமாக, கிணற்றில் ஜலம் ெமாண்டு கால் ைககைளச் சுத்தம் ெசய்துெகாண்டா3.

திரும்ப உள் நுைழந்து அடுப்படியிலிருந்த அகல் விளக்குத் திrைய நிமிண்டித் திருத்தி
ஏற்றினா3. பக்கத்திலிருந்த மாடத்திலிருந்து ஒரு சுக்குத் துண்ைடயும் ெநருப்புப் ெபட்டிையயும்
எடுத்துக் ெகாண்டு உள்கட்டுக்குத் திரும்பி வந்தா3.

சுவrன் பக்கத்திலிருந்த குத்துவிளக்ைக ஏற்றிைவத்துவிட்டு, ெசல்லம்மாளருகில் வந்து

உட்கா3ந்தா3. ைகயும் காலும் ஜில்லிட்டிருந்தன. கற்பூரத் ைதலத்ைத உள்ளங்ைகயில் ஊற்றி,
சூடு ஏறும்படித் ேதய்த்துவிட்டு, கமறலான அதன் ெநடிைய மூக்கருகில் பிடித்தா3.
பிரேயாஜனம் இல்ைல. எண்ெணைய ஊற்றிச் சற்றுப் பதற்றத்துடன் மூக்கின் ேமலும்
கபாலத்திலும் தடவினா3. பிறகு எழுந்து ெசன்று ெகாதிக்கும் நHைர ஒரு பாத்திரத்தில் எடுத்துக்
ெகாண்டு வந்து, ைகயிலும் காலிலும் ெநஞ்சிலுமாக ஒற்றடமிட்டா3. அதிலும் பிரேயாஜனம்
இல்ைல. சுக்குத் துண்ைட விளக்கில் கrத்துப் புைகைய மூக்கருகில் பிடித்தா3.

முகம் ஒரு புறமாகச் சாய்ந்திருந்ததனால் வாக்காக இல்ைல. ெமதுவாக அவைளப்

புரட்டி மல3த்திப் படுக்க ைவத்தா3. மறுபடியும் சுக்குப் புைகையப் பிரேயாகித்தா3.

இரண்டு முைற ஊதியதும் ெசல்லம்மாள், புைகையத் தவி3க்கச் சிறிது தைலைய

அைசக்க ஆரம்பித்தாள். உடைலேய அதிர ைவக்கும் ஒரு ெபrய தும்மல். மறுபடியும்

23
மயக்கம். மறுபடியும் புைகைய ஊத, முனகி, சிறு குழந்ைத மாதிr அழுதுெகாண்ேட,
"தண்ணி..." என்று ேகட்டாள் ெசல்லம்மாள்.

"இந்தா, ெகாஞ்சம் வாைய இப்படித் திறந்துக்ேகா" என்று சிறு தம்ளrல் ெவந்நHைர

எடுத்து வாைய நைனக்க முயன்றா3. அதற்குள் மறுபடியும் பல் கிட்டிவிட்டது; மயக்கம்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள, தாம் அநுபவபூ3வமாகக் கண்ட சிகிச்ைசைய மீ ண்டும்

பிரேயாகித்தா3.

ெசல்லம்மாள் சிணுங்கிக்ெகாண்ேட ஏறிட்டு விழித்தாள். எங்கிருக்கிேறாம் என்பது

அவளுக்குப் புrயாததுேபால அவள் பா3ைவ ேகள்விகைளச் ெசாrந்தது.

"நHங்க எப்ப வந்திய? அம்ெமெய எங்ேக? உங்களுக்காகச் சைமச்சு வச்சிக்கிட்டு எத்தைன

ேநரமாக் காத்துக்கிட்டு இருப்பா?" என்றாள்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள இம்மாதிrயான ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்லி, இதமாக, புரண்டு

கிடந்த பிரக்ைஞையத் ெதளிவிப்பதில் நிபுண3. ேகள்விகளுக்குச் சrயான பதில் ெசால்ல
ேவண்டும் என்பதில்ைல; ேகட்டதற்கு உrய பதில் ெசான்னால் ேபாதும்.

திடீெரன்று ெசல்லம்மாள் அவரது ைகைய எட்டிப் பிடித்துக் ெகாண்டு, "அம்மா, அம்மா,

ஊருக்குப் ேபாயிடுேவாம். அந்தத் துேராகி வந்தா புடிச்சுக் கட்டிப் ேபாட்டு விடுவான்... துேராகி!
துேராகி..." என்று உச்ச ஸ்தாயியில் கத்திக் ெகாண்டு ேபானாள். குரல் கிrச்சிட்டது.
பிரமநாயகம் பிள்ைள இடது ைகயால் ஒரு துணிையக் குளி3ந்த ஜலத்தில் நைனத்து
ெநற்றியில் இட்டா3.

ெசல்லம்மாள் மறுபடியும் பிதற்ற ஆரம்பித்தாள். எதிrலிருப்பது யா3 என்பது

அவளுக்குப் புலப்படவில்ைல. "அம்மா, அம்மா... நH எப்ேபா வந்ேத?... தந்தி ெகாடுத்தாங்களா...?"
என்றாள்.

"ஆமாம். இப்பந்தான் வந்ேதன். தந்தி வந்தது. உடம்புக்கு எப்படி இருக்கிறது?" என்று

பிரமநாயகம் பிள்ைள தாயாக நடித்தா3. ெசல்லம்மாளின் தாய் இறந்து ஐந்து வருஷங்கள்
ஆகின்றன. இவளுக்கு இம்மாதிrப் பிதற்றல் வரும்ேபாெதல்லாம் தாய் உயிருடன் இருப்பதாக
ஒரு பிரைம ெதாட3ந்து ஏற்படும்.

"அம்மா, எனக்குக் ெகாஞ்சம் தண்ணி தா ... இவுங்க இப்படித்தாம்மா... என்ைனப்

ேபாட்டுட்டுப் ேபாட்டுட்டுக் கைடக்குப் ேபாயிடுதாக... எப்ப ஊருக்குப் ேபாகலாம்?... யாரு
எங்காைலயும் ைகையயும் கட்டிப் ேபாட்டுப் ேபாட்டா?... இனிேம நான் ெபாடெவேய
ேகக்கேல... என்ைனக் கட்டிப் ேபாடாதிய... ெமதுவா நகந்து நகந்ேத ஊருக்குப் ேபாயிடுேதன்.
ஐேயா! என்ெனவிட்டிடுங் கன்னா! நான் உங்கைள என்ன ெசஞ்ேசன்?... ெகாஞ்சம் அவுத்துவிட
மாட்டியளா?... நான் எங்கம்ைமையப் பாத்துப்ேபாட்டு வந்திடுேதன்... அப்புறம் என்ைனக் கட்டிப்
ேபாட்டுக்கிடுங்க."

மறுபடியும் ெசல்லம்மாளுக்கு நிைனவு தப்பியது.

24
 ைவத்தியைரப் ேபாய் அைழத்து வரலாமா என்று நிைனத்தா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள.
'இவைள இப்படிேய தனியாக விட்டுவிட்டு எப்படிப் ேபாவது? ெகாஞ்ச தூரமா?'

மறுபடியும் சுக்குப் பிரேயாகம் ெசய்தா3.

நாடி ெமதுவாக ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது.

ெசல்லம்மாள் ெசத்துப் ேபாவாேளா என்ற பயம் பிரமநாயகம் பிள்ைளயின் மனசில்

ேலசாக ஊசலாடியது.

அந்தப் பயத்திேல மன உைளச்சேலா ெசால்ைல மீ றும் துக்கத்தின் வலிேயா இல்ைல.

வியாதியஸ்தனின் நாக்கு உணரும் ஒரு ைகப்பும், அதற்குச் சற்று ஆழமாக ஒரு நிம்மதியும்
இருந்தன. எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டும் என்ன பலன் என்ற ஒரு மைலப்பு.

ெசல்லம்மாள் சிணுங்கிக் ெகாண்ேட ஒரு புறமாகச் சrந்து படுத்தாள்.

என்ன ெசால்லுகிறாள் என்பது பிடிபடாமல், காலுக்கு ஒற்றடமிட்டுச் சூடு உண்டாக்கிக்

ெகாண்டிருந்த பிரமநாயகம் பிள்ைள, "என்ன ேவண்டும்?" என்று ேகட்டுக்ெகாண்டு அவளது
தைலப் புறமாகத் திரும்புமுன், சுவாசம் சrயாக ஓட ஆரம்பித்தது. ெசல்லம்மாள்
மயக்கத்திலிருந்து விடுபட்டுத் தூங்க ஆரம்பித்தாள். முகத்தில் ெவறிச்ேசாடிக்கிடந்த ேநாய்க்
கைள மங்கி அகன்றது.

பத்து நிமிஷம் கழியவில்ைல; ெசல்லம்மாள் விழித்துக் ெகாண்டாள். ேமெலல்லாம் ஏன்

நைனந்திருக்கிறது என்று தடவிப் பா3த்துக் ெகாண்டு சிதறிக் கிடந்த ஞாபகத்ைதக் ேகாைவ
ெசய்ய முயன்றாள்.

"தைலைய வலிக்கிறது" என்றாள் சிணுங்கிக் ெகாண்ேட.

"ேமெலல்லாம் பூட்டுப் பூட்டாக வலிக்குது" என்று ெசால்லிவிட்டுக் கண்கைள

ெமதுவாக மூடினாள்.

"மனைச அலட்டிக் ெகாள்ளாமல் நிம்மதியாகத் தூங்கு; காைலயில் சrயாகப்

ேபாய்விடும்" என்றா3.

"உம்" என்று ெகாண்டு கண்கைள மூடியவள், "நாக்ைக வறட்டுது; தண்ணி" என்றாள்,

எழுந்து உட்கா3ந்து ெகாண்டு.

"ஏந்திrயாேத; விளப்ேபாேற" என்று ெகாண்ேட முதுைகத் தாங்கியபடி ெவந்நHைர ஒரு

தம்ளrல் ெகாடுத்தா3. அைதத் ெதாட்டுப் பா3த்துவிட்டு, "அது வாண்டாம். பச்ைசத் தண்ணி
ெகாடுங்க. நாக்ைக வறட்டுது" என்றாள்.

"பச்ைசத் தண்ணி குடிக்கப்படாது; ெவந்நிதான் உடம்புக்கு நல்லது" என்று ெசால்லிப்

பா3த்தா3; த3க்கம் பண்ணி அவைள அலட்டுவைதவிடக் குளி3ந்த ஜலத்ைதக்
ெகாடுத்துவிடுவேத நல்லது என்று ஊற்றிக் ெகாடுத்துவிட்டு ெமதுவாகப் படுக்க ைவத்தா3.

25
 கண்ைண மூடிச் சில விநாடிகள் கழித்ததும், "உங்கைளத்தாேன; எப்ப வந்திய?
சாப்பிட்டியளா?" என்றாள்.

"நான் சாப்பிட்டாச்சு. நH படுத்துத் தூங்கு; சும்மா ஒண்ைண மாத்தி ஒண்ைண

ெநனச்சுக்காேத" என்றா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள. பதில் அவள் ெசவியில் விழுந்தது;
பிரக்ைஞயில் பதியவில்ைல. ெசல்லம் தூங்கிவிட்டாள்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள ேகாைரப் பாைய எடுத்து வாசல் கதவுப் புறமாக விrத்துக்

ெகாண்டு, "முருகா" என்று ெகாட்டாவியுடன் உட்காரும்ெபாழுது, ஒரு ேகாழி கூவியது. உலகம்
துயிலகன்றது. பிள்ைளயவ3களுக்குச் சற்று உடம்ைபச் சrக்க இடம் ெகாடுக்கவில்ைல.
முழங்காைலக் கட்டிக்ெகாண்ேட உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தா3. மனம் மட்டும் ெதாட3பற்ற பல
பைழய நிகழ்ச்சிகைளத் ெதாட்டுத் ெதாட்டுத் தாவிக் ெகாண்டிருந்தது.

ெபாழுதும் புலர ஆரம்பித்தது. கறிகாய் விற்பைனக்காகத் தைலயில் சுமடு எடுத்துச்

ெசல்லும் ெபண்கள், வ3த்தகத்தில் சற்றுச் ெசயலிருந்ததால் ைக வண்டியில் காய்கறி ஏற்றி
நரவாகன சவாr ெசய்யும் ெபண்களின் குரல் பிள்ைளயவ3கைள நிைனவுக் ேகாயிலிலிருந்து
விரட்டியது. உள்ேள ெசன்று குனிந்து கவனித்தா3. ெகாடுங்ைகயாக மடித்து, கன்னத்துக்கு
அண்ைட ெகாடுத்து, உதடுகள் ஒருபுறம் சுழிக்க, அவள் ஆழ்ந்த நித்திைரயில் இருந்தாள்.

எழுந்திருந்ததும் வயிற்றிற்கு ஏதாவது சுடச்சுடக் ெகாடுத்தால் நலம் என்று

நிைனத்தவராய் உள்கட்டுக்குச் ெசன்று அடுப்ைபப் பற்ற ைவத்துவிட்டு, புைழக்கைடப்புறம்
ெசன்றா3.

அவ3 திரும்பிவந்து "முருகா" என்று விபூதிைய ெநற்றியில் இட்டுக்ெகாண்டிருக்ைகயில்,

ெசல்லம்மாள் விழித்து எழுந்திருந்து படுக்ைகயில் உட்கா3ந்து தைலைய உதறிக் ேகாதிக்
கட்டிக் ெகாண்டு சிணுங்கிய வண்ணம் உள்ேள ஏறிட்டுப் பா3த்தாள்.

"இப்ெபா எப்படி இருக்கு? நல்லாத் தூங்கிென ேபால இருக்ேக" என்றா3 பிரமநாயகம்

பிள்ைள.

"ேமெலல்லாம் அடிச்சுப் ேபாட்டாப்பேல ெபலகீ னமா இருக்கு. பசிக்கிது... சுடச்சுட

ஏதாவது இருந்தாத் ேதவைல" என்று ெசல்லம்மாள், தைலையச் சற்று இறக்கி, உச்சிையச்
ெசாறிந்தபடி, புருவத்ைத ெநறித்துக் ெகாண்டு ெசான்னாள்.

"அடுப்பிேல கருப்பட்டிக் காப்பிப் ேபாட்டிருக்ேகன்; பல்ைலத் ேதச்சுப்பிட்டுச் சாப்பிட்டாப்

ேபாகுது; பல் ேதய்க்க ெவந்நி எடுத்துத் தரட்டுமா?" என்றா3.

"ெவந்நிெய எடுத்துப் ெபாறவாசல்ெல வச்சிருங்க. நான் ேபாய்த் ேதச்சுக்கிடுேதன்"

என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

"நல்ல கைதயாத்தான் இருக்கு; ேநத்துக் ெகடந்த ெகடப்ெப மறந்து ேபானியா? நடமாடப்

படாது."

26
 "ஒங்களுக்குத்தான் என்ன, வரவர அசிங்கம் கிசிங்கம் இல்லாெமப்ேபாகுது" என்று
ெசால்லிக் ெகாண்ேட சுருட்டி வாrக் கட்டிக் ெகாண்டு எழுந்தாள். கால் தள்ளாடியது.

மூசுமூெசன்று இைரத்துக் ெகாண்டு சுவrல் ைககைள ஊன்றிக் ெகாண்டாள்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள சட்ெடன்று பாய்ந்து அவளது ேதாள்பட்ைடையப் பிடித்துக் ெகாண்டா3.

"ைபய என்ைனப் ெபாறவாசலுக்குக் ெகாண்டு விட்டிருங்க. பல்ைலத் ேதக்கட்டும். நிக்க

முடியல்ேல" என்றாள்.

அவளுைடய விதண்டாவாதத்துக்குப் ேபாக்குக் ெகாடுத்து, ைகத்தாங்கலாகப்

புைழக்கைடயில் ெகாண்டுேபாய் அவைள உட்கார ைவத்தா3.

பல்ைலத் ேதய்த்துவிட்டு, "அப்பாடா" "அம்மாடா" என்ற அங்கலாய்ப்புகளுடன்

ெசல்லம்மாள் மீ ண்டும் படுக்ைகயில் வந்து படுப்பதற்குள் உடல் தள3ந்துவிட்டது. படுத்தவுடன்
தள3ச்சியாகக் கண்கைள மூடினாள்.

பிள்ைளயவ3கள் காப்பி எடுத்துவந்து ஆற்றிக்ெகாண்டு, "பதமாக இருக்கு, குடி;

ஆறிப்ேபாச்சுன்னு ெசால்லாேத" என்றா3. அதற்கு அவளால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல.
ைகயம3த்தினாள். சில நிமிஷங்கள் கழித்து ெமதுவாகக் கண்கைளத் திறந்தாள். சிரமத்துடன்
ைககைள ஊன்றிக் ெகாண்டு எழுந்து உட்கா3ந்தாள். தம்ளrலிருந்த காப்பிையத் ெதாட்டுப்
பா3த்துவிட்டு, "சூேட இல்ைலேய! அடுப்பிேல கங்கு ெகடக்கா? ெகாஞ்சம் வச்சு எடுத்து
வாருங்க" என்றாள்.

"அெத அப்பிடிேய வச்சிறு; ேவெற சூடா இருக்கு; தாேரன்" என்று ேவறு ஒரு
பாத்திரத்தில் இன்னும் ெகாஞ்சம் எடுத்துவந்து தந்தா3.

காப்பிைய எடுத்து ெநஞ்சுக்கு இதமாக ஒற்றடமிட்டுக்ெகாண்டு, சாவகாசமாக

ஒவ்ெவாரு மிடறாகக் குடித்துக் ெகாண்டிருந்த ெசல்லம்மாள், "நHங்க என்ன சாப்பிட்டிய?"
என்றாள்.

"பைழயது இருந்தது. ஓ3 உருண்ைட சாப்பிட்ேடன். நH காப்பிையச் சீக்கிரம் குடி.

ேநரமாகுது. ைவத்தியைனப் ேபாய்ப் பா3த்துக்கிட்டு வாேரன்" என்றா3.

"ைவத்தியனும் ேவண்டாம்; ஒண்ணும் ேவண்டாம். எனக்கு என்ன இப்ப? வணாக்

H
காெசக் கrயாக்காதிக. புளிப்பா எதுவும் தின்னாத் ேதவைல. புளிச்ச ேதாைசமாவு இருந்துேத,
அெத என்ன பண்ணிய?" என்றாள்.

"புளிப்பாவது கத்திrக்காயாவது? காப்பிையக் குடிச்சுப்பிட்டுப் படுத்திரு. நான்

ைவத்தியைனக் கூட்டிக்கிட்டு வாேரன்; ேநத்துக் ெகடந்த ெகடப்பு மறந்து ேபாச்சுப் ேபாேல!"
என்று எழுந்தா3.

"அந்தக் காப்பிைய ஏன் வணாக்கிறிய?

H நHங்க சாப்பிடுங்கேளன்" என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

27
 ைவத்தியைனத் ேதடிச் ெசன்ற பிரமநாயகம் பிள்ைள, பஞ்சத்தில் அடிபட்டவன் ேபான்ற
சித்த ைவத்திய சிகாமணி ஒருவைனத் ேதடிப் பிடித்து அைழத்துக் ெகாண்டு வந்தா3.
இருவரும் உள்ேள நுைழந்தேபாது படுக்ைகயில் ெசல்லம்மாைளக் காணவில்ைல.

அடுப்பங்கைரயில் 'சு3' 'சு3' என்று ேதாைச சுடும் சப்தம் ேகட்டது. ைவத்தியைரப்

பாைய விrத்து உட்காரைவத்துவிட்டு, "என்னத்ைதச் ெசான்னாலும் காதுேல
ஏறமாட்ேடன்கிறேத; இன்னம் என்ன சிறுபிள்ைளயா?" என்று குரல் ெகாடுத்துக் ெகாண்டு
உள்ேள நுைழந்தா3 பிள்ைள.

ேவ3க்க விறுவிறுக்க, ெசல்லம்மாள் தன் சக்திக்கு மீ றிய காrயத்தில் ஈடுபட்டிருந்தாள்.

ைக நடுக்கத்தால் ேதாைச மாவு சிந்திக் கிடந்தது. தட்டத்தில் ஒரு ேதாைச கrந்து கிடந்தது.
அடுத்தது வாக்காக வரும் என்று எண்ெணய் மிளகாய்ப் ெபாடி முதலிய உபகரணங்களுடன்
ேதாைசக் கல்ைலப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள் ெசல்லம்மாள். அவைர ஏறிட்டுப் பா3த்துச்
சிrத்தாள்.

"ேபாதும் ேபாதும். சிrக்காேத; ைவத்திய3 வந்திருக்கிறா3. ஏந்திr" என்று அவைளக்

ைகையப் பிடித்துத் தூக்கினா3.

"இெதக் கல்ைல விட்டு எடுத்துப் ேபாட்டு வருகிேறன்."

"நH ஏந்திr" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட ெவந்து ெகாண்டிருந்த ேதாைசயுடன் கல்ைலச்

சட்டுவத்தால் ஏந்தி எடுத்து அகற்றினா3.

"நHங்க ேபாங்க. நாேன வருேதன்" என்று குைலந்த உைடையச் சீ3திருத்திக்ெகாண்டு,

தள்ளாடிப் பின் ெதாட3ந்து வந்து பாயில் உட்கா3ந்தாள்.

ைவத்தியன் நாடிையப் பrட்சித்தான். நாக்ைக நHட்டச் ெசால்லிக் கவனித்தான்.

"அம்மா, இப்படி இருக்கிறேபாது நHங்க எழுந்திrச்சு நடக்கேவ கூடாது. உடம்பு இத்துப்

ேபாச்சு. ெதகன சக்திேய இல்லிேய! இன்னும் மூணு நாைளக்கு ெவறும் பால் கஞ்சிதான்
ஆகாரம். உடம்புக்கு வலு ெகாஞ்சம் வந்ததும் மருந்து ெகாடுக்கலாம். காப்பிையக் ெகாஞ்ச
நாைளக்கி நிறுத்தி ைவயிங்க. காைலயிலும் ராத்திrயிலும் பால். மத்தியான்னமாக் கஞ்சி.
படுக்ைகெய விட்டு எந்திrக்கேவ கூடாது. ஐயா, மயக்கம் வந்தா இந்தச் ெசந்தூரத்ைதத்
ேதனில் குழப்பி நாக்கிெல தடவுங்க. இந்தத் ைதலத்ைத மூக்குத் தண்டிலும் ெபாட்டிலும்
தடவுங்க; நான் மூணு நாள் கழிஞ்சு வருகிேறன்" என்று மருந்துக்குக் ைகயில் ஒரு ரூபாய்
வாங்கிக் ெகாண்டு ெவளிேயறினான்.

"பாத்துப் பாத்து, நல்ல ைவத்தியைனத் ேதடிப் புடிச்சாந்திய; பால் கஞ்சிச்

சாப்பிடணுமாம்; ஆய்! நான் என்ன காச்சக்காrயா? ஒடம்பிேல ெபலகீ னம் இருக்கிறெதக்
கண்டுபிடிக்க ைவத்தியனா வரணும்? மனுசான்னா மயக்கம் வாறதில்ைலயா! வந்தா, வந்த
வளியாப் ேபாகுது" என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

இந்தச் சமயத்தில் ெவளியில், "ஐயா, ஐயா!" என்று ஒரு குரல் ேகட்டது.

28
 "என்ன, முனுசாமியா! உள்ேள வா. ஏன் வரேலன்னு ேகட்டு விட்டாகளாக்கும். வட்டிேல
H
அம்மாவுக்கு உடம்பு குணமில்ேல; ேநத்துத் தப்பினது மறு பிைழப்பு; நாைளக்கு முடிஞ்சா
வருகிேறன் என்று ெசால்லு. முனிசாமி, நH எனக்கு ஒரு காrயம் ெசய்வாயா? அந்த எதி3ச்
சரகத்திேல ஒரு மாட்டுத் ெதாழுவம் இருக்குது பாரு; அங்ேக பால்கார நாயுடு இருப்பா3. நான்
ெகாஞ்சம் கூப்பிட்ேடன் என்று கூட்டிக்ெகாண்டு வா" என்று அனுப்பினா3.

"என் ேபrேல பளிெயப் ேபாட்டுக் கைடக்குப் ேபாகாேம இருக்க ேவண்டாம். ேபாய்ச்

சம்பளப் பணத்ெத வாங்கிக்கிட்டு வாருங்க" என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

"அெடேட! மறந்ேத ேபாயிட்ேடன். ேநத்துப் ெபாடைவ எடுத்தாந்து வச்ேசன்; உனக்கு எது

புடிச்சிருக்கு பாரு. ேவண்டாதெதக் குடுத்து அனுப்பிடலாம்" என்று மூட்ைடைய எடுத்து வந்து
ைவத்தா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள.

"விடியன்ைனேய மூட்ைடையப் பாத்ேதன்; ேகக்கணும்னு ெநனச்ேசன்; மறந்ேத ேபாச்சு"

என்று கூறிக்ெகாண்ேட மூட்ைடயிலிருந்த மூன்று புைடைவகைளயும் புரட்டிப் புரட்டிப்
பா3த்தாள்.

"எனக்கு இந்தப் பச்ைசதான் புடிச்சிருக்கு; என்ன ெவைலயாம்?" என்றாள்.

"அெதப்பத்தி ஒனக்ெகன்ன? புடிச்செத எடுத்துக்ேகா" என்று பச்ைசப் புைடைவைய

எடுத்து அலமாrயில் ைவத்துவிட்டு, மற்ற இரண்ைடயும் மூட்ைடயாகக் கட்டிச் சுவேராத்தில்
ைவத்தா3.

"கண்டமானிக்குக் காெசச் ெசலவு பண்ணிப்புட்டு, பின்னாேல கண்ைணத் தள்ளிக்கிட்டு

நிக்காதிய. நான் இப்பேவ ெசால்லிப் பிட்ேடன்" என்று கண்டிப்புப் பண்ணினாள் ெசல்லம்மாள்.

வந்த பால்கார நாயுடுவிடம் மூன்று தினங்களுக்குச் சுத்தமான பசும்பாலுக்கு ஏற்பாடு

ெசய்துவிட்டு, கைட முதலாளியிடம் தாம் ேகட்டதாக ரூ.15 வாங்கி வரும்படியும், ேசைல
மூட்ைடையச் ேச3ப்பித்து விடும்படியும் முனிசாமியிடம் ெசால்லியனுப்பினா3.

அன்று பாயில் தைல சாய்க்க ஆரம்பித்ததிலிருந்து ெசல்லம்மாளுக்கு உடம்பு

ேமாசமாகிக் ெகாண்ேட ேபாயிற்று. க்ஷHணம் அதிகமாயிற்று. மத்தியான்னம் அவைளக்
கவனித்துச் சுச்ருைஷ ெசய்ததன் பயனாக, அடுப்பில் கிடந்த பால் கஞ்சி, பைச மாதிrக் குளு
குளு என்றாகிவிட, பிரமநாயகம் பிள்ைள அதில் ெவந்நHைர விட்டுக் கலக்கி அவளுக்குக்
ெகாடுக்க முயன்றா3. பலவனத்தினால்
H அேராசிகம் அதிகமாகிவிடேவ உடேன வாந்தி எடுத்து
விட்டது. ஆனால் குமட்டல் நிற்கவில்ைல. ெசல்லம்மாள் நிைனத்து நிைனத்து வாயிெலடுக்க
ஆரம்பித்தாள். உடல் தள3ச்சி மிகுந்துவிட, மறுபடியும் பைழய ேகாளாறுகள் தைல தூக்க
ஆரம்பித்தன.

அருகில் இருந்து ெகாண்டு காைலயும் ைகையயும் பிடித்துப் பிடித்துக் ைக

ஓய்ந்ததுதான் மிச்சம். பகல் மூன்று மணிக்ெகல்லாம் ேசா3வு ேமlட்டால் ெசல்லம்மாள்

29
மயங்கிக் கிடந்தாள். ெசத்துப் ேபாய் விடுேவாேமா என்ற பயம் அவளுக்கு ஏற்பட்டது.
ஒவ்ெவாரு சமயங்களில் மூக்கும் ைகயும் குரக்கு வலித்து இழுத்து வாங்க ஆரம்பித்தன.

"எனக்கு என்னேவா ஒரு மாதிrயாக வருது, ேவெறாரு ைவத்தியைனப் பா3த்தால்

ேதவைல" என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

"உடம்பு தள3ந்திருப்பதால் இப்படி இருக்கிறது. ெசால்லுகிறபடி, ஆடாெம அசங்காெம

படுத்துக் கிடந்தாத்தாேன! பயப்பட ேவண்டாம்; எல்லாம் சrயாகப் ேபாயிடும்" என்றா3
பிரமநாயகம் பிள்ைள.

அவருக்கும் உள்ளுக்குள் சற்று விபrதமாகப் பட்டது. "ெகாஞ்ச ேநரத்தில் பால்காரன்

வருவான். பாைல வாங்கி ைவத்துவிட்டு டாக்டைரக் கூப்பிட்டுக்ெகாண்டு வருகிேறன்.
குன்னத்தூ3 அத்ைதெய வரச்ெசால்லிக் காயிதம் எழுதட்டா?" என்றா3.

"எளுதி என்னத்துக்கு? அவளாேல இந்தத் தூரா ெதாைலக்குத் தன்னந்தனியா வந்துக்கிட

முடியுமா? ெகாஞ்சம் கருப்பட்டிக் காப்பி சுடச்சுடப் ேபாட்டுத் தாrயளா? இந்த வாந்தியாவது
ெசத்ெத நிக்கும்" என்று ெசால்லிவிட்டுச் சற்று கண்ைண மூடினாள்.

"இந்த மாங்ெகாட்ைடத் துண்ெடக் ெகாஞ்சம் வாயிேல ஒதுக்கிக்ேகா; நான் காப்பி

ேபாட்டுத் தாேரன்" என்று அடுப்பங்கைரக்குச் ெசன்றா3.

அவ3 அடுப்ைபப் பிrத்துவிட்டு அனலில் சற்று ெவந்நH3 இடலாம் என்று தவைலத்

தண்ணைர
H அடுப்ேபற்றும்ேபாது பால்காரனும் வந்தான்.

கருப்பட்டிக் காப்பிையச் ெசல்லம்மாள் அருகில் ைவத்துவிட்டுப் பாைலக் காய்ச்சி ஒரு

பாத்திரத்தில் ஊற்றி ைவத்துவிட்டு, "நான் ேபாய் டாக்டைரக் கூட்டிக்ெகாண்டு வருகிேறன்"
என்று ெவளிேய புறப்பட்டா3.

"சுருங்க வந்து ேசருங்க; எனக்கு ஒருபடியா வருது" என்று மூடிய கண்கைளத்

திறக்காதபடி ெசான்னாள் ெசல்லம்மாள். அவ்வளவு தள3ச்சி. ெவளிக்கதவு கிறHச்சிட்டு,
பிரமநாயகம் பிள்ைள புறப்பட்டுவிட்டைத அறிவித்தது.

அவ3 திரும்பி வரும்ேபாது ெபாழுது கருக்கிவிட்டது. எவேரா ஓ3 ஒன்றைரயணா

எல்.எம்.பி.யின் வட்டு
H வாசலில் அவரது வருைகக்காகக் காத்துக் காத்து நின்றா3. அவரும்
வருவதாகக் காணவில்ைல. கவைல, கற்பைனயால் பல மடங்கு ெபருகித் ேதான்ற,
நிைலைமயும் விலாசமும் ெதrவித்து, உடேன வரும்படி ெகஞ்சிக் கடுதாசி
எழுதிைவத்துவிட்டு வட்டுக்குத்
H திரும்பி வந்தா3.

கதைவத் திறந்துெகாண்டு உள்ேள நுைழந்ததும் அவ3 கண்ட காட்சி திடுக்கிட

ைவத்தது. ெசல்லம்மாள் முற்றத்தில் மயங்கிக் கிடந்தாள். சற்று முன் குடித்த காப்பி
வாந்திெயடுத்துச் சிதறிக் கிடந்தது.

அவசர அவசரமாக விளக்ைக ஏற்றினா3. ெவந்நHைர எடுத்து வந்து அவள் ேமல் சிதறிக்
கிடந்த குமட்டல்கைளக் கழுவி, அவைளத் தூக்கிவந்து படுக்ைகயில் கிடத்தினா3.

30
 ைவத்தியன் ெகாடுத்துவிட்டுச் ெசன்ற ெசந்தூரத்ைதத் ேதனில் குழப்பி நாக்கில்
தடவினா3. மூக்கிலும், கால் ைககளிலும் ைதலத்ைதத் தடவினா3. பிரக்ைஞ வரவில்ைல.
மூச்சு இைழேயாடிக்ெகாண்டிருந்தது. மீ ண்டும் ைதலத்ைதச் சற்றுத் தாராளமாகவிட்டு உடலில்
ேதய்த்து மயக்கம் ெதளிவிக்க முயன்றுெகாண்டிருந்தா3.

அச்சமயம் ெவளிேய ஒரு rக்ஷா வந்து நின்றது. "ஸா3! உள்ேள யா3 இருக்கிறது?"
என்று குரல் ெகாடுத்துக் ெகாண்ேட ைகப்ெபட்டியும் வறுைமயுமாக டாக்ட3 உள்ேள வந்தா3.

"நல்ல சமயத்தில் வந்தH3கைளயா!" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட அவைர வரேவற்றா3

பிரமநாயகம் பிள்ைள.

"இப்ேபா என்ன?" என்றபடிேய அருகில் வந்து உட்கா3ந்து ைகையப் பிடித்துப் பா3த்தா3.

வாையத் திறக்க முயன்றா3. பல் கிட்டிவிட்டிருந்தது.

"ஒரு ெநருப்புப் ெபட்டி இருந்தாக் ெகாண்டு வாருங்க; ஊசி குத்தணும்" என்றா3.

பிரமநாயகம் பிள்ைள அருகில் மாடத்தில் இருக்கும் ெநருப்புப் ெபட்டிைய மறந்துவிட்டு

அடுப்பங்கைரக்கு ஓடினா3. அவரது வருைகக்காகக் காத்திருப்பதற்காக ேமாட்டுவைளையப்
பா3க்க முயன்ற டாக்டrன் கண்களுக்கு மாடத்து ெநருப்புப் ெபட்டி ெதrந்தது. எடுத்து 'ஸ்பிrட்'
விளக்ைக ஏற்றி மருந்து குத்தும் ஊசிைய ெநருப்பில் சுடைவத்துச் சுத்தப்படுத்தினா3. ைகயில்
ெநருப்புப் ெபட்டியுடன் அசடு வழிய ேவ3ைவ வழிய நின்று ெகாண்டிருந்த பிரமநாயகம்
பிள்ைளயிடம், இடது ைகையச் சற்று விளக்கருகில் தூக்கிப் பிடித்துக் ெகாள்ளும்படி
ெசால்லிவிட்டு, மருந்ைதக் குத்தி ஏற்றினா3. இரண்ெடாரு விநாடிகள் இருவரும் அவைளேய
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.

ெசல்லம்மாள் சிணுங்க ஆரம்பித்தாள்.

டாக்ட3 ெமதுவாகத் தம்முைடய கருவிகைள எடுத்துப் ெபட்டியில் ைவத்தா3.

"ெகாஞ்சம் சீயக்காய்ப் ெபாடி இருந்தால் ெகாடுங்ேகா" என்று ேகட்டா3. பிரமநாயகம் பிள்ைள
ேவட்டி துைவக்கும் ெவள்ைளச் சவுக்காரக் கட்டிையக் ெகாடுக்க, ெமௗனமாகக் ைக
கழுவிவிட்டு, "தூங்குகிறாப் ேபாலிருக்கிறது. எழுப்ப ேவண்டாம். எழுந்தால் பால் மட்டும்
ெகாடுங்கள்; இம்மாதிrக் ேகஸ்கள் வட்டில்
H ைவத்திருப்பது சவுகrயக் குைறச்சல் ஐயா;
ஆஸ்பத்திrதான் நல்லது" என்று கூறிக்ெகாண்ேட ெபட்டிையத் தூக்கிக் ெகாண்டு எழுந்து
நடந்தா3.

முன் ெதாட3ந்த பிள்ைள, "எப்படி இருக்கிறது?" என்று விநயமாகக் ேகட்க, "இப்ெபாழுது

ஒன்றும் ெசால்லுவதற்கில்ைல. எதற்கும் நாைள காைல வந்து என்னிடம் எப்படி இருக்கிறது
என்று ெசால்லுங்கள்; பிறகு பா3ப்ேபாம்; இந்த rக்ஷாக்காரனுக்கு ஒரு நாலணா ெகாடுங்கள்"
என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட வண்டியில் ஏறிக்ெகாண்டா3. மடியிலிருந்த சில்லைற மனித
மாட்டின் மடிக்கு மாறியது. rக்ஷா ெசல்லுவைதப் பா3த்து நின்றுவிட்டு உள்ேள திரும்பினா3.

ெசல்லம்மாள் தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள்.

31
 பிரமநாயகம் பிள்ைள ஓைசப்படாமல் அருகில் வந்து உட்கா3ந்து அவைளேய பா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தா3. ெதாட்டால் விழித்து விடுவாேளா என்ற அச்சம்.

அவளுைடய ெநஞ்சின் ேமல் ஓ3 ஈ வந்து உட்கா3ந்தது. ெமன்ைமயான துணியின்

ேமல் அதற்கு உட்கா3ந்திருக்கப் பிrயம் இல்ைல. மறுபடியும் பறந்து வட்டமிட்டு, அவளது
உள்ளங்ைகயில் உட்கா3ந்தது. மறுபடியும் பறந்து, எங்கு அம3வது என்று பிடிபடாதது ேபால
வட்டமிட்டுப் பறந்தது. கைடசியாக அவளுைடய உதட்டின் ேமல் உட்கா3ந்தது.

"தூ தூ" என்று துப்பிக்ெகாண்டு உதட்ைடப் புறங்ைகயால் ேதய்த்தபடி ெசல்லம்மாள்

விழித்துக் ெகாண்டாள்.

சற்று ேநரம் அவைரேய உற்றுப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.

"உங்களுக்குக் ெகாஞ்சங்கூட இரக்கேம இல்ைல. என்ைன இப்படிப் ேபாட்டுட்டுப்

ேபாயிட்டியேள" என்று கடிந்து ெகாண்டாள்.

"நான் இல்லாமலிருக்கப்ேபா நH ஏந்திrச்சு நடமாடலாமா?" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட அவள்

கன்னத்ைதத் தடவிக்ெகாடுத்தா3.

"நான் ெசத்துத்தான் ேபாேவன் ேபாலிருக்கு; வணாத்

H தடபுடல் பண்ணாதிய" என்று
ெசால்லிவிட்டுக் கண்ைண மூடினாள்.

"உடம்பில் தள3ச்சியாக இருக்கிறதால் தான் அப்படித் ேதாணுது; காைலப் பிடிக்கட்டா?"

என்று ெமதுவாகத் தடவிக்ெகாடுத்தா3.

"அப்பாடா! ேமெலல்லாம் வலிக்குது. உள்ளுக்குள்ேள ஜில்லுன்னு வருது. என் ைகையப்

புடிச்சிக்கிட்டுப் பக்கத்திேலேய இருங்க" என்று அவ3 ைகையச் ெசல்லம்மாள் தன் இரண்டு
ைககளாலும் பிடித்துக் ெகாண்டு கண்கைள மூடிக் ெகாண்டாள்.

சற்று ேநரம் ேபசாமல் இருந்துவிட்டு, "அம்ைமெயப் பாக்கணும் ேபால இருக்கு" என்று

கண்கைளத் திறக்காமேல ெசான்னாள்.

"நாைளக்கு உடேன வரும்படி தந்தி ெகாடுத்தாப் ேபாகுது; அதுக்ெகன்ன பிரமாதம்?" என்றா3

பிள்ைள. அவருக்குப் பயம் தட்டியது. பிரக்ைஞ தடம் புரண்டுவிட்டதா?

"ஊம், துட்ெட வணாக்க

H ேவண்டாம். கடுதாசி ேபாட்டால் ேபாதும். அவ எங்ெக வரப்ேபாறா?
நாைளக்காவது நHங்க கைடக்குப் ேபாங்க" என்றாள் ெசல்லம்மாள்.

"நH ெகாஞ்சம் மனெச அலட்டிக்காேம படுத்துக்ேகா" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட அவள்

ைகப்பிடிப்பிலிருந்து வலது ைகைய விடுவித்துக்ெகாண்டு ெநற்றிையத் தடவிக் ெகாடுத்தா3.

"வலிக்குது. தாகமாக இருக்கு, ெகாஞ்சம் ெவந்நி" என்றாள்.

32
 "ெவந்நி வயத்ைதப் ெபரட்டும்; இப்பந்தாேன வாந்திெயடுத்தது?" என்றா3. ெமதுவாக அவள்
ைககள் இரண்ைடயும் பிடித்துக் ெகாண்டு முகத்ைதேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3.
ெசல்லம்மாளுக்குக் காைலயிலிருந்த முகப்ெபாலிவு மங்கிவிட்டது. உதடுகள் சற்று நHலம்
பாrத்துவிட்டன. அடிக்கடி வறட்சிையத் தவி3க்க உதட்ைட நக்கிக் ெகாண்டாள்.

"ெநஞ்சில் என்னமாேவா படபடெவன்று அடிக்குது" என்றாள் மறுபடியும்.

"எல்லாம் தள3ச்சியின் ேகாளாறுதான்; பயப்படாேத" என்று ெநஞ்ைசத் தடவிக்ெகாடுத்தா3.

ஒரு விநாடி கழித்து, "பசிக்குது; பாைலத் தாருங்க. நான் தூங்குேதன்" என்றாள்

ெசல்லம்மாள்.

"இேதா எடுத்து வாேரன்" என்று உள்ேள ஓடிச் ெசன்றா3 பிரமநாயகம் பிள்ைள. பால்
திைறந்து ேபாயிருந்தது. அவருக்குத் திக்ெகன்றது. மாடத்திேல உல3ந்துேபான எலுமிச்சம்பழம்
இருந்தது. அைத எடுத்து ெவந்நHrல் பிழிந்து ச3க்கைரயிட்டு அவளருகில் ெகாண்டுவந்து ைவத்துக்
ெகாண்டு உட்கா3ந்தா3. சற்று ேநரம் சூடான பானகத்ைதக் குடிக்கும் பக்குவத்துக்கு ஆற்றினா3.

"ெசல்லம்மா!" என்று ெமதுவாகக் கூப்பிட்டா3.

பதில் இல்ைல. மூச்சு நிதானமாக வந்து ெகாண்டிருந்தது.

"ெசல்லம்மா, பால் ெதைரஞ்சு ேபாச்சு; பானகம் தாேரன். குடிச்சுப்புட்டுத் தூங்கு" என்றா3.

"ஆகட்டும்" என்பது ேபால அவள் ெமதுவாக அைசத்தாள்.

சிறு தம்ளrல் ஊற்றி ெமதுவாக வாயில் ஊற்றினா3. இரண்டு மடக்குக் குடித்துவிட்டுத்

தைலைய அைசத்துவிட்டாள்.

"ஏன், ெவளக்ைக..." - விக்கலுடன் உடல் குலுங்கியது. ெநஞ்சு விம்மி அம3ந்தது. காலும்

ைகயும் ெவட்டி வாங்கின.

அதி3ச்சி ஓய்ந்ததும் பிள்ைள பானகத்ைதக் ெகாடுத்தா3. அது இருபுறமும் வழிந்துவிட்டது.

பாத்திரத்ைத ெமதுவாக ைவத்துவிட்டுத் ெதாட்டுப் பா3த்தா3.

உடல்தான் இருந்தது.

ைவத்த ைகைய மாற்றாமல் பூதாகாரமாகச் சுவrல் விழுந்த தமது சாையையப் பா3த்தா3.

அதன் ைககள் ெசல்லம்மாள் ெநஞ்ைசத் ேதாண்டி உயிைரப் பிடுங்குவனேபால் இருந்தன.

சித்த ைவத்தியன் ெகாடுத்த மருந்தில் மிஞ்சிக் கிடந்தவற்ைற உடம்பில் பிரேயாகித்துப்

பா3த்தா3. "இனிேமல் ஆவது ஒன்றுமில்ைல" என்பது ெதrந்தும் தவிட்டு ஒற்றடம் ெகாடுத்துப்
பா3த்தா3.

33
 அவரது ெநற்றியின் விய3ைவ அந்த உடலின் கண் இைமயில் ெசாட்டியது.

அைரக்கண் ேபாட்டிருந்த அைத நன்றாக மூடினா3. குரக்குவலி இழுத்த காைல நிமி3த்திக்

கிடத்தினா3. ைககைள ெநஞ்சில் மடித்து ைவத்தா3.

அருகில் உட்கா3ந்திருந்தவ3 பிரக்ைஞயில் தளதளெவன்று ெகாதிக்கும் ெவந்நHrன்

அைழப்புக் ேகட்டது.

உள்ேள ெசன்று ெசல்லம்மாள் எப்ேபாதும் குளிக்கும் பருவத்துக்குப் பக்குவப்படுத்தினா3.

உடைல எடுத்து வந்தா3. "ெசல்லம்மாள் இவ்வளவு கனமில்ைலேய; என்னமாக் கனக்கிறது!"

என்று எண்ணமிட்டா3.

தைல வசப்படாமல் சrந்து சrந்து விழுந்தது.

கீ ேழ உட்காரைவத்து, நின்று தமது முழங்காலில் சாய்த்து ைவத்துத் தவைலத் தண்ண3H

முழுவைதயும் விட்டுக் குளிப்பாட்டினா3. மஞ்சள் இருக்குமிடம் ெதrயாததனால் அதற்கு வசதி
இல்லாமற் ேபாய்விட்டது. ேமல்துணிைய ைவத்து உடைலத் துவட்டினா3.

மீ ண்டும் எடுத்துக் ெகாண்டு வந்து படுக்ைகயில் கிடத்தினா3. அவளுக்கு என வாங்கிய

பச்ைசப் புடைவைய அந்த உடலில் சுற்றிக் கட்டப்பட்டது. ெநற்றியில் விபூதியும் குங்குமமும்
இட்டா3. தைலமாட்டினருகில் குத்துவிளக்ைக ஏற்றிைவத்தா3. எப்ெபாழுேதா ஒரு சரஸ்வதி
பூைஜக்கு வாங்கின சாம்பிராணி ஞாபகம் வந்தது. கனல் எடுத்து வந்து ைவத்துப் ெபாடிையத்
தூவினா3. நிைற நாழி ைவத்தா3.

ெசல்லம்மாள் உடம்புக்குச் ெசய்யேவண்டிய பவித்திரமான பணிவிைடகைளச் ெசய்து

முடித்துவிட்டு அைதேய பா3த்து நின்றா3.

கூடத்தில் மூச்சுத் திணறுவது ேபால் இருந்தது. ெவளிவாசலுக்கு வந்து ெதருவில் இறங்கி

நின்றா3.

ஊசிக் காற்று அவ3 உடம்ைப வருடியது.

வானத்திேல ெதறிெகட்டுச் சிதறிக் கிடந்த நட்சத்திரங்களில் திrசங்குக் கிரகமண்டலம்

அவ3 கண்ணில் பட்டது. அவருக்கு வான சாஸ்திரம் ெதrயாது. சங்கு மண்டலத்தின் கால், தூரத்தில்
ெதrந்த கறுப்பு ஊசிக் ேகாபுரத்தில் மாட்டிக் ெகாண்டு அஸ்தமிக்கேவா உதயமாகேவா முடியாமல்
தவித்தது.

அருகில், "ஐயா!" என்றான் முனிசாமி.

"முதலாளி குடுத்தாங்க" என்று ேநாட்டுகைள நHட்டினான்; "அம்மாவுக்கு எப்படி இருக்கு?"

என்றான்.

34
 "அம்மா தவறிப் ேபாயிட்டாங்க. நH இந்த ேநாட்ைட வச்சுக்க; ஒரு தந்தி எளுதித் தாேரன்.
அெதக் குடுத்துப்புட்டு, முதலாளி ஐயா வட்டிேல
H ெசால்லு. வரும்ேபாது அம்பட்டனுக்கும்
ெசால்லிவிட்டு வா" என்றா3.

நிதானமாகேவ ேபசினா3; குரலில் உைளச்சல் ெதானிக்கவில்ைல.

பிரமித்துப்ேபான முனிசாமி தந்தி ெகாடுக்க ஓடினான்.

பிரமநாயகம் பிள்ைள உள்ேள திரும்பி வந்து உட்கா3ந்தா3. கனலில் மீ ண்டும் ெகாஞ்சம்

சாம்பிராணிையத் தூவினா3.

அந்த ஈ மறுபடியும் அந்த உடலின் முகத்தில் வட்டமிட்டு உட்கா3ந்தது.

பிரமநாயகம் பிள்ைள அைத உட்காரவிடாமல் விரட்டுவதற்கு விசிறியால் ெமதுவாக

வசிக்ெகாண்ேட
H இருந்தா3.

அதிகாைலயில், மனசில் வருத்தமில்லாமல், பிலாக்கணம் ெதாடுக்கும் ஒரு ெபண்ணின்

அழுைகயில் ெவளிப்பட்ட ேவஷத்ைத மைறப்பதற்கு ெவளியில் இரட்ைடச் சங்கு பிலாக்கணம்
ெதாடுத்தது.

35
 காஞ்சைன - புதுைமப்பித்தன்

அன்று இரவு முழுவதும் எனக்குத் தூக்கம் பிடிக்கேவயில்ைல. காரணம் என்னெவன்று

ெசால்ல முடியவில்ைல. மனசுக்குக் கஷ்டமும் இல்ைல, அளவுக்கு மிஞ்சிய இன்பமும் இல்ைல,
இந்த மாதிrத் தூக்கம் பிடிக்காமல் இருக்க. எல்ேலாைரயும் ேபாலத்தான் நானும். ஆனால்
என்னுைடய ெதாழில் எல்ேலாருைடயதும்ேபால் அல்ல. நான் கைத எழுதுகிேறன்; அதாவது,
சரடுவிட்டு, அைதச் சகிக்கும் பத்திrைக ஸ்தாபனங்களிலிருந்து பிைழக்கிறவன்; என்னுைடயது
அங்கீ கrக்கப்படும் ெபாய்; அதாவது - கடவுள், த3மம் என்று பல நாமரூபங்களுடன், உலக
'ெமஜாrட்டி'யின் அங்கீ காரத்ைதப் ெபறுவது; இதற்குத்தான் சிருஷ்டி, கற்பனா ேலாக சஞ்சாரம்
என்ெறல்லாம் ெசால்லுவா3கள். இந்த மாதிrயாகப் ெபாய் ெசால்லுகிறவ3கைளேய இரண்டாவது
பிரம்மா என்பா3கள். இந்த நகல் பிரம்ம பரம்பைரயில் நான் கைடக்குட்டி. இைத எல்லாம் நிைனக்கப்
ெபருைமயாகத்தான் இருக்கிறது. நாங்கள் உண்டாக்குவது ேபால், அந்தப் பிரமனின் ைகேவைலயும்
ெபாய்தானா? நான் ெபாய்யா? திடீெரன்று இந்த ேவதாந்த விசாரம் இரவு சுமா3 பன்னிரண்டு
மணிப்ேபாதுக்கு ஏற்பட்டால், தன்னுைடய ஜHரண சக்திையப் பற்றி யாருக்குத்தான் சந்ேதகம்
ேதான்றாது? "அட சட்!" என்று ெசால்லிக்ெகாண்டு எழுந்து உட்கா3ந்ேதன்.

உட்கா3ந்தபடி எட்டினாற் ேபால மின்சார விளக்ைகப் ேபாடுவதற்கு வாக்காக வட்ைடக்

H கட்டி
ைவத்திருந்தான். ேபாட்ேடன். ெவளிச்சம் கண்கைள உறுத்தியது. பக்கத்துக் கட்டிலில் என் மைனவி
தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தாள். தூக்கத்தில் என்ன கனேவா? உதட்டுக் ேகாணத்தில் புன்சிrப்பு
கண்ணாம்பூச்சி விைளயாடியது. ேவதாந்த விசாரத்துக்கு மனிதைன இழுத்துக்ெகாண்டு ேபாகும்
தன்னுைடய நளபாக சாது3யத்ைதப் பற்றி இவள் மனசு கும்மாளம் ேபாடுகிறது ேபாலும்! தூக்கக்
கலக்கத்தில் சிணுங்கிக் ெகாண்டு புரண்டு படுத்தாள். அவள் மூன்று மாசக் க3ப்பிணி. நமக்குத்தான்
தூக்கம் பிடிக்கவில்ைல என்றால், அவைளயும் ஏன் எழுப்பி உட்கா3த்தி ைவத்துக் ெகாள்ள
ேவண்டும்?

உடேன விளக்ைக அைணத்ேதன். எனக்கு எப்ேபாதும் இருட்டில்

உட்கா3ந்துெகாண்டிருப்பதில் ஒரு நிம்மதி. இருட்ேடா டு இருட்டாய், நாமும் இருட்டும் ஐக்கியமாய்,
பிற3 பா3ைவயில் விழாமல் இருந்து விடலாம் அல்லவா? நாமும் நம் இருட்டுக் ேகாட்ைடக்குள்
இருந்து ெகாண்டு நம் இஷ்டம்ேபால் மனசு என்ற கட்ைட வண்டிைய ஓட்டிக் ெகாண்டு ேபாகலாம்
அல்லவா? சாதாரணமாக எல்ேலாரும் மனைச நிைனத்த இடத்துக்கு நிைனத்த மாத்திரத்தில்
ேபாகும் ரதம் என்று ெசால்லுவா3கள். மனித வித்து அநாதி காலந்ெதாட்டு இன்று வைரயில்
நிைனத்து நிைனத்துத் ேதய்ந்து தடமாகிவிட்ட பாைதயில் தான் இந்தக் கட்ைட வண்டி
ெசல்லுகிறது. சக்கரம் உருண்டு உருண்டு பள்ளமாக்கிய ெபாடிமண் பாைதயும் நடுமத்தியில்
கால்கள் அவ்வளவாகப் பாவாத திரடுந்தான் உண்டு; ஒவ்ெவாரு சமயங்களில் சக்கரங்கள்
தடம்புரண்டு திரடு ஏறி 'ெடாடக்' என்று உள்ேள இருக்கிறவ3களுக்கு அதி3ச்சி ெகாடுக்கிறதும்
உண்டு; மற்றப்படி சாதுவான, ஆபத்தில்லாத மயிைலக் காைளப் பாைத. நிைனவுச் சுகத்தில்
இருட்டில் சிறிது அதிகமாகச் சுண்ணாம்பு தடவிவிட்ேடன் ேபாலும்! நாக்கு, சுருக்ெகன்று
ெபாத்துக்ெகாண்டது. நான் அைதப் ெபாருட்படுத்துவதில்ைல. இருட்டில் ெவற்றிைல ேபாடுவது
என்றால், அதிலும் மனைச, கயிற்ைற முதுகில் ேபாட்டு விட்டுத்தாேன ேபாகும்படி விட்டுவிடுவது

36
என்றால், இந்த விபத்துக்கைளெயல்லாம் ெபாருட்படுத்தலாமா? உள்ளங்ைகயில் ெகாட்டி
ைவத்திருந்த புைகயிைலையப் பவித்தரமாக வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்ேடன்.

சீ! என்ன நாற்றம்! ஒேரயடியாகப் பிணவாைட அல்லவா அடிக்கிறது? குமட்டல் எடுக்க,

புைகயிைலயின் ேகாளாேறா என்று ஜன்னல் பக்கமாகச் ெசன்று அப்படிேய உமிழ்ந்து, வாைய
உரசிக் ெகாப்புளித்துவிட்டு வந்து படுக்ைகயின் மீ து உட்கா3ந்ேதன்.

து3நாற்றம் தாங்க முடியவில்ைல, உடல் அழுகி, நாற்றம் எடுத்துப் ேபான பிணம் ேபால;
என்னால் சகிக்க முடியவில்ைல. எனக்குப் புrயவில்ைல. ஜன்னல் வழியாக நாற்றம் வருகிறேதா?
ஊசிக் காற்றுக் கூட இைழயவில்ைலேய! கட்டிைல விட்டு எழுந்திருந்து ஜன்னலில் பக்கம்
நடந்ேதன். இரண்டடி எடுத்து ைவக்கவில்ைல; நாற்றம் அடிேயாடு மைறந்துவிட்டன. என்ன
அதிசயம்! திரும்பவும் கட்டிலுக்கு வந்ேதன். மறுபடியும் நாற்றம். அேத து3க்கந்தம். கட்டிலின்
அடியில் ஏேதனும் ெசத்துக் கிடக்கிறேதா? விளக்ைக ஏற்றிேனன். கட்டிலடியில் தூசிதான் தும்மைல
வருவித்தது. எழுந்து உடம்ைபத் தட்டிக் ெகாண்டு நின்ேறன்.

தும்மல் என் மைனவிைய எழுப்பிவிட்டது. "என்ன, இன்னுமா உங்களுக்கு உறக்கம்

வரவில்ைல? மணி என்ன?" என்று ெகாட்டாவி விட்டாள்.

மணி சrயாகப் பன்னிரண்டு அடித்து ஒரு நிமிஷம் ஆயிற்று.

என்ன அதிசயம்! நாற்றம் இப்ெபாழுது ஒருவித வாசைனயாக மாறியது. ஊதுவத்தி

வாசைன; அதுவும் மிகவும் மட்டமான ஊதுவத்தி; பிணத்துக்குப் பக்கத்தில் ஏற்றி ைவப்பது.

"உனக்கு இங்ேக ஒரு மாதிr வாசைன ெதrயுதா?" என்று ேகட்ேடன்.

"ஒண்ணும் இல்லிேய" என்றாள்.

சற்று ேநரம் ேமாந்து பா3த்துவிட்டு, "ஏேதா ேலசா ஊதுவத்தி மாதிr வாசைன வருது;
எங்காவது ஏற்றி ைவத்திருப்பா3கள்; எனக்கு உறக்கம் வருது; விளக்ைக அைணத்துவிட்டுப்
படுங்கள்" என்றாள்.

விளக்ைக அைணத்ேதன். ேலசாக வாசைன இருந்துெகாண்டுதான் இருந்தது. ஜன்னலருகில்

ெசன்று எட்டிப் பா3த்ேதன். நட்சத்திர ெவளிச்சந்தான்.

37
 ேலசாக வட்டிலிருந்த
H ஜன்னல், வாசல், கதவுகள் எல்லாம் படபடெவன்று
அடித்துக்ெகாண்டன. ஒரு வினாடிதான். அப்புறம் நிச்சப்தம். பூகம்பேமா? நட்சத்திர ெவளிச்சத்தில்
பழந்தின்னி ெவௗவால் ஒன்று தன் அகன்ற ேதால் சிறகுகைள விrத்துக் ெகாண்டு பறந்து ெசன்று
எதிrல் உள்ள ேசாைலகளுக்கு அப்பால் மைறந்தது.

து3நாற்றமும் வாசைனயும் அடிேயாடு மைறந்தன. நான் திரும்பி வந்து படுத்துக்

ெகாண்ேடன்.

நான் மறுநாள் விடியற்காலம் தூக்கம் கைலந்து எழுந்திருக்கும்ேபாது காைல

முற்பகலாகிவிட்டது. ஜன்னல் வழியாக விழுந்து கிடந்த தினசrப் பத்திrைகைய எடுத்துக்ெகாண்டு
வட்டின்
H ெவளிமுற்றத்துக்கு வந்து பிரம்பு நாற்காலியில் உட்கா3ந்ேதன். கிrச்சிட்டு
ஆட்ேசபித்துவிட்டு அது என்ைனச் சுமந்தது.

"ராத்திr பூராவும் தூங்காேம இவ்வளவு ேநரம் கழித்து எழுந்ததும் அல்லாமல் இப்படி வந்து
உட்கா3ந்து ெகாண்டால் காப்பி என்னத்துக்கு ஆகும்?" என்று என் சகத3மிணி பின்பக்கமாக வந்து
நின்று உருக்கினாள். 'ஐக்கிய நாடுகளின் ஜரூ3 மிகுந்த எதி3 தாக்குதல்கள் தங்குதைடயில்லாமல்
முன்ேனறி வருவதில்' அகப்பட்டுக் ெகாண்ட ஜனநாயகத்திலும் உலக சமாதானத்திலும் உறுதி
பிறழாத நம்பிக்ைக ெகாண்ட எனக்குச் சற்றுச் சிரமமாகத்தான் இருந்தது.

"அது உன் சைமயல் விமrைசயால் வந்த விைன" என்று ஒரு பாrசத் தாக்குதல்
நடத்திவிட்டு எழுந்ேதன்.

"உங்களுக்குப் ெபாழுதுேபாகாேம என் ேமேல குத்தம் கண்டு பிடிக்கணும்னு ேதாணிட்டா,

ேவேற என்னத்ைதப் ேபசப் ேபாறிய? எல்லாம் நHங்கள் எளுதுகிற கைதைய விடக் குைறச்சல்
இல்ைல!" என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட அடுப்பங்கைரக்குள் புகுந்தாள்.

நானும் குடும்ப நியதிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டு, பல்ைலத் துலக்கிவிட்டு, ெகாதிக்கும் காப்பித்

தம்ளைரத் துண்டில் ஏந்தியபடி பத்திrைகப் பத்திகைள ேநாக்கிேனன்.

38
 அப்ேபாது ஒரு பிச்ைசக்காr, அதிலும் வாலிபப் பிச்ைசக்காr, ஏேதா பாட்டுப் பாடியபடி,
"அம்மா, தாேய!" என்று ெசால்லிக் ெகாண்டு வாசற்படியண்ைட வந்து நின்றாள்.

நான் ஏறிட்டுப் பா3த்துவிட்டு இந்தப் பிச்ைசக்கார3களுடன் மல்லாட முடியாெதன்று

நிைனத்துக் ெகாண்டு பத்திrைகைய உய3த்தி ேவலி கட்டிக் ெகாண்ேடன்.

"உனக்கு என்ன உடம்பிேல ெதம்பா இல்ைல? நாலு வடு

H ேவைல ெசஞ்சு ெபாெளச்சா என்ன?"
என்று அதட்டிக் ெகாண்ேட நைடவாசலில் வந்து நின்றாள் என் மைனவி.

"ேவைல ெகடச்சாச் ெசய்யமாட்ேடனா? கும்பி ெகாதிக்குது தாேய! இந்தத் ெதருவிேல இது

வைரயில் பிடியrசிக் கூடக் கிைடக்கவில்ைல; மானத்ைத மைறக்க முழத்துணி குடம்மா" என்று
பிச்ைசக்கார அஸ்திரங்கைளப் பிரேயாகிக்க ஆரம்பித்தாள்.

"நான் ேவைல தாேரன்; வட்ேடா

H டேவ இருக்கியா? வயத்துக்குச் ேசாறு ேபாடுேவன்;
மானத்துக்குத் துணி தருேவன்; என்ன ெசால்லுேத!" என்றாள்.

"அது ேபாதாதா அம்மா? இந்தக் காலத்திேல அதுதான் யா3 ெகாடுக்கிறா?" என்று

ெசால்லிக்ெகாண்ேட என் மைனவிையப் பா3த்துச் சிrத்து நின்றாள்.

"என்ன, நான் இவைள வட்ேடா

H ேட ெரண்டு நாள் ெவச்சு எப்படி இருக்கான்னுதான்
பாக்கட்டுமா? எனக்குந்தான் அடிக்கடி இைளப்பு இைளப்பா வருேத" என்றாள் என் மைனவி.

"சீ! உனக்கு என்ன ைபத்தியமா? எங்ேகேயா ெகடந்த பிச்ைசக்காரக் களுைதைய வட்டுக்குள்

H
ஏத்த ேவண்டும் என்கிறாேய! பூேலாகத்திேல உனக்கு ேவேற ஆேள ஆம்பிடலியா?" என்ேறன்.

ெவளியில் நின்ற பிச்ைசக்காr 'களுக்' என்று சிrத்தாள். சிrப்பிேல ஒரு பயங்கரமான

கவ3ச்சி இருந்தது. என் மைனவி ைவத்த கண் மாறாமல் அவைளேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.
மனசு முழுவதும் அந்த அநாமத்திடேம ஐக்கியமாகிவிட்டது ேபால் இருந்தது.

39
 "முகத்ைதப் பா3த்தா ஆள் எப்படி என்று ெசால்ல முடியாதா? நH இப்படி உள்ேள வாம்மா"
என்று ேமலுத்தரவு ேபாட்டுக்ெகாண்டு அவைள உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றாள்.

உள்ளுக்குள்ேள பூrப்புடன் அந்த மாய்மாலப் பிச்ைசக்காr பின் ெதாட3ந்தாள். என்ன! நான்

கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு அவள் பாதங்கைளேய பா3த்ேதன். அைவ தைரக்குேமல் ஒரு
குன்றிமணி உயரத்துக்கு அந்தரத்தில் நடமாடின. உடம்ெபல்லாம் எனக்குப் புல்லrத்தது. மனப்
பிரைமயா? மறுபடியும் பா3க்கும் ேபாது, பிச்ைசக்காr என்ைனப் புன்சிrப்புடன் திரும்பிப் பா3த்தாள்.
ஐேயா, அது புன்சிrப்பா! எலும்பின் ெசங்குருத்துக்குள் ஐஸ் ஈட்டிையச் ெசருகியதுமாதிr என்ைனக்
ெகான்று புரட்டியது அது!

என் மைனவிையக் கூப்பிட்ேடன். அவள் வட்டுக்குள்

H வருவது நல்லதற்கல்ல என்று
ெசான்ேனன். இந்த அபூ3வத்ைத ேவைலக்காrயாக ைவத்துக்ெகாள்ளத்தான் ேவண்டும் என்று
ஒேரயடியாகப் பிடிவாதம் ெசய்தாள். மசக்ைக விபrதங்களுக்கு ஓ3 எல்ைல இல்ைலயா?
என்னேவா படுஆபத்து என்றுதான் என் மனசு படக்குப் படக்கு என்று அடித்துக்ெகாண்டது.
மறுபடியும் எட்டி அவள் பாதங்கைளப் பா3த்ேதன். எல்ேலாைரயும் ேபால் அவள் கால்களும்
தைரயில்தான் பாவி நடமாடின. இது என்ன மாயப்பிரைம!

ெதன்னாலிராமன் கறுப்பு நாைய ெவள்ைள நாயாக்க முடியாது என்பைத நிரூபித்தான்.

ஆனால் என் மைனவி பிச்ைசக்காrகைளயும் நம்ைமப் ேபான்ற மனித3களாக்க முடியும் என்பைத
நிரூபித்தாள். குளித்து முழுகி, பழசானாலும் சுத்தமான ஆைடைய உடுத்துக் ெகாண்டால்
யாரானாலும் அருகில் உட்காரைவத்துப் ேபசிக் ெகாண்டிருக்க முடியும் என்பது ெதrந்தது.
வந்திருந்த பிச்ைசக்காr சிrப்பு மூட்டும்படிப் ேபசுவதில் ெகட்டிக்காr ேபாலும்! அடிக்கடி 'களுக்'
'களுக்' என்ற சப்தம் ேகட்டது. என் மைனவிக்கு அவள் விழுந்து விழுந்து பணிவிைட ெசய்வைதக்
கண்டு நாேன பிரமித்து விட்ேடன். என்ைனேய ேகலிெசய்து ெகாள்ளும்படியாக இருந்தது, சற்றுமுன்
எனக்குத் ேதான்றிய பயம்.

சாயந்தரம் இருக்கும்; கருக்கல் ேநரம். என் மைனவியும் அந்த ேவைலக்காrயும் உட்கா3ந்து

சிrத்துப் ேபசியபடி கைத ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தா3கள். நான் முன்கூடத்தில் விளக்ேகற்றிவிட்டு
ஒரு புஸ்தகத்ைத வியாஜமாகக் ெகாண்டு அவைளக் கவனித்தவண்ணம் இருந்ேதன். நான் இருந்த
ஹாலுக்கும் அவ3கள் இருந்த இடத்துக்கும் இைடயில் நடுக்கட்டு ஒன்று உண்டு. அதிேல நான் ஒரு
நிைலக் கண்ணாடிையத் ெதாங்கவிட்டு ைவத்திருந்ேதன். அவ3களுைடய பிம்பங்கள் அதிேல
நன்றாகத் ெதrந்தன.

"நH எங்ெகல்லாேமா சுத்தி அலஞ்சு வந்திருக்கிேய; ஒரு கைத ெசால்லு" என்றாள் என்
மைனவி.

40
 "ஆமாம். நான் காசி அrத்துவாரம் எல்லா எடத்துக்கும் ேபாயிருக்கிேறன். அங்ேக, காசியில்
ஒரு கைதையக் ேகட்ேடன்; உனக்குச் ெசால்லட்டா?" என்றாள்.

"ெசால்ேலன்; என்ன கைத?" என்று ேகட்டாள் என் மைனவி.

"அஞ்சுநூறு வருச மாச்சாம். காசியிேல ஒரு ராசாவுக்கு ஒத்ைதக் ெகாரு மக இருந்தா.

பூேலாகத்திேல அவெளப்ேபால அளகு ேதடிப் புடிச்சாலும் ெகெடக்காதாம். அவெள ராசாவும்
எல்லாப் படிப்பும் படிப்பிச்சாரு. அவளுக்குக் குருவா வந்தவன் மகாப் ெபrய சூனியக்காரன். எந்திரம்,
தந்திரம், மந்திரம் எல்லாம் ெதrயும். அவனுக்கு இவேமேல ஒரு கண்ணு. ஆனா இந்தப்
ெபாண்ணுக்கு மந்திr மவெனக் கட்டிக்கிடணும்னு ஆைச.

"இது அவனுக்குத் ெதrஞ்சுப்ேபாச்சு; யாருக்குத் ெதrஞ்சுேபாச்சு? அந்தக் குருவுக்கு..."

என்ன அதிசயம்! நான் அவள் ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் கைதையக்

ேகட்டுக்ெகாண்டிருக்கிேறனா அல்லது ைகயில் உள்ள புஸ்தகத்ைத வாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கிேறனா? ைகயிலிருப்பது 'சrத்திர சாசனங்கள்' என்ற இங்கிlஷ் புஸ்தகம். அதிேல
வாராணசி மகாராஜன் மகளின் கைத என் கண்ணுக்ெகதிேர அச்ெசழுத்துக்களில் விைறத்துப்
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தது. ைகயில் விrத்துைவத்த பக்கத்தில் கைடசி வாக்கியம், 'அந்த
மந்திரவாதிக்கு அது ெதrந்துவிட்டது' என்ற ெசாற்ெறாடrன் இங்கிlஷ் ெமாழிெபய3ப்பு. மூைள
சுழன்றது. ெநற்றியில் விய3ைவ அரும்பியது. என்ன, எனக்குப் ைபத்தியம் பிடித்துவிட்டதா!
பிrத்துப் பிடித்து ைவத்திருந்த பக்கத்திேலேய கண்கைளச் ெசருகியிருந்ேதன். எழுத்துக்கள் மங்க
ஆரம்பித்தன.

திடீெரன்று ஒரு ேபய்ச் சிrப்பு! ெவடிபடும் அதி3ச்சிேயாடு என் மனைச அப்படிேய கவ்வி
உறிஞ்சியது. அதி3ச்சியில் தைலைய நிமி3த்திேனன். எனது பா3ைவ நிைலக் கண்ணாடியில்
விழுந்தது. அதனுள், ஒரு ேகார உருவம் பல்ைலத் திறந்து உன்மத்த ெவறியில் சிrத்துக்
ெகாண்டிருந்தது. எத்தைனேயா மாதிrயான ேகார உருவங்கைளக் கனவிலும், சிற்பிகளின்
ெசதுக்கிைவத்த கற்பைனகளிலும் பா3த்திருக்கிேறன். ஆனால் இந்த மாதிr ஒரு ேகாரத்ைதக்
கண்டேத இல்ைல. குரூபெமல்லாம் பற்களிலும் கண்களிலுேம ெதறித்தது. முகத்தில் மட்டும் ேமாக
லாகிrைய எழுப்பும் அற்புதமான அைமதி. கண்களிேல ரத்தப் பசி! பற்களிேல சைதையப் பிய்த்துத்
தின்னும் ஆவல். இந்த மங்கலான பிம்பத்துக்குப் பின்னால் அடுப்பு ெநருப்பின் தH நாக்குகள்.
வசமிழந்து அைதேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்ேதன். ேதாற்றம் கணத்தில் மைறந்தது; அடுத்த நிமிஷம்
அந்தப் பிச்ைசக்காrயின் முகேம ெதrந்தது.

41
 "உன் ெபய3 என்ன என்று ேகட்க மறந்ேத ேபாயிட்டுேத" என்று மைனவி ேகட்பது எனது
ெசவிப்புலனுக்கு எட்டியது.

"காஞ்சைனன்னுதான் கூப்பிடுங்கேளன். கேதெல வ3ற காஞ்சைன மாதிr. எப்படிக்

கூப்பிட்டா என்ன! ஏேதா ஒரு ேபரு" என்றாள் பிச்ைசக்காr.

என் மைனவிையத் தனியாக அங்கு விட்டிருக்க மனம் ஒப்பவில்ைல. என்ன ேநரக்கூடுேமா?

பயம் மனைசக் கவ்விக்ெகாண்டால் ெவடெவடப்புக்கு வரம்பு உண்டா?

நான் உள்ேள ேபாேனன். இருவரும் குசாலாகேவ ேபசிக் ெகாண்டிருந்தன3.

வலுக்கட்டாயத்தின் ேபrல் சிrப்ைப வருவித்துக் ெகாண்டு நுைழந்த என்ைன,

"ெபாம்பைளகள் ேவைல ெசய்கிற எடத்தில் என்ன உங்களுக்காம்?" என்ற பாணம் எதிேரற்றது.

காஞ்சைன என்று ெசால்லிக் ெகாண்டவள் குனிந்து எைதேயா நறுக்கிக் ெகாண்டிருந்தாள்.

விஷமம் தளும்பும் சிrப்பு அவளது உதட்டின் ேகாணத்தில் துள்ளலாடியது. நான் ேவறு ஒன்றும்
ெசால்ல முடியாமல் புஸ்தக ேவலியின் மைறவில் நிற்கும் பாராக்காரன் ஆேனன். மைனவிேயா
க3ப்பிணி. அவள் மனசிேலயா பயத்ைதக் குடிேயற்றுவது? அவைள எப்படிக் காப்பாற்றுவது?

சாப்பிட்ேடா ம். தூங்கச் ெசன்ேறாம். நாங்கள் இருவரும் மாடியில் படுத்துக் ெகாண்ேடா ம்.
காஞ்சைன என்பவள் கீ ேழ முன்கூடத்தில் படுத்துக் ெகாண்டாள்.

நான் படுக்ைகயில் படுத்துத்தான் கிடந்ேதன். இைம மூட முடியவில்ைல. எப்படி முடியும்?

எவ்வளவு ேநரம் இப்படிக் கிடந்ேதேனா? இன்று மறுபடியும் அந்த வாசைன வரப்ேபாகிறதா என்று
மனம் படக்கு படக்ெகன்று எதி3பா3த்தது.

எங்ேகா ஒரு கடிகாரம் பன்னிரண்டு மணி அடிக்கும் ேவைலைய ஆரம்பித்தது.

பதிேனாராவது rங்காரம் ஓயவில்ைல.

42
 எங்ேகா கதவு கிrச்சிட்டது.

திடீெரன்று எனது ைகேமல் கூrய நகங்கள் விழுந்து பிறாண்டிக் ெகாண்டு நழுவின.

நான் உதறியடித்துக்ெகாண்டு எழுந்ேதன். நல்ல காலம்; வாய் உளறவில்ைல.

என் மைனவியின் ைகதான் அசப்பில் விழுந்து கிடந்தது.

அவளுைடயதுதானா?

எழுந்து குனிந்து கவனித்ேதன். நிதானமாகச் சுவாசம் விட்டுக் ெகாண்டு தூங்கினாள்.

கீ ேழ ெசன்று பா3க்க ஆவல்; ஆனால் பயம்!

ேபாேனன். ெமதுவாகக் கால் ஓைசப்படாமல் இறங்கிேனன்.

ஒரு யுகம் கழிந்த மாதிr இருந்தது.

ெமதுவாக முன் கூடத்ைத எட்டிப் பா3த்ேதன். ெவளிவாசல் சா3த்திக் கிடந்தது.

அருகிலிருந்த ஜன்னல் வழியாக விழுந்த நிலா ெவளிச்சம் காலியாகக் கிடக்கும் பாையயும்
தைலயைணையயும் சுட்டிக் காட்டியது.

கால்கள் எனக்குத் தrக்கவில்ைல. ெவடெவடெவன்று நடுங்கின.

திரும்பாமேல பின்னுக்குக் காலடி ைவத்து நடந்து மாடிப்படியருகில் வந்ேதன். உயரச்

ெசன்றுவிட்டாேளா?

43
 விடுவிடு என்று மாடிக்குச் ெசன்ேறன்.

அங்ேக அைமதி.

பைழய அைமதி.

மனம் ெதளியவில்ைல.

மாடி ஜன்னலருகில் நின்று நிலா ெவளிச்சத்ைத ேநாக்கிேனன்.

மனித நடமாட்டம் இல்ைல.

எங்ேகா ஒரு நாய் மட்டும் அழுது பிலாக்கணம் ெதாடுத்து ஓங்கியது.

பிரம்மாண்டமான ெவௗவால் ஒன்று வானத்தின் எதி3 ேகாணத்திலிருந்து எங்கள் வடு

H
ேநாக்கிப் பறந்து வந்தது.

ெவளிேய பா3க்கப் பா3க்கப் பயம் ெதளிய ஆரம்பித்தது. என்னுைடய மனப்பிரைம அது

என்று நிதானத்துக்கு வந்ேதன்.

ஆனால் கீ ேழ!

மறுபடியும் பா3க்க ேவண்டும் என்ற ஆவல்.

44
 கீ ேழ இறங்கிேனன்.

ைதrயமாகச் ெசல்ல முடியவில்ைல.

அேதா! காஞ்சைன பாயில் உட்கா3ந்துதான் இருக்கிறாள். என்ைனப் பா3த்துச் சிrத்தாள்.

விஷச் சிrப்பு. உள்ளேம உைறந்தது. நிதானமாக இருப்பைதப் ேபாலப் பாசாங்கு ெசய்து ெகாண்டு,
"என்ன, தூக்கம் வரவில்ைலயா?" என்று முணுமுணுத்துக்ெகாண்ேட மாடிப் படிகளில் ஏறிேனன்.

அப்ெபாழுது சாம்பிராணி வாசைன வந்ததா? வந்தது ேபாலத் தான் ஞாபகம்.

நான் எழுந்திருக்கும்ேபாது ெநடுேநரமாகிவிட்டது.

"என்ன, வரவரத்தான், இப்படித் தூங்கித் ெதாைலக்கிறக; காப்பி ஆறுது!" என்று என் மைனவி
எழுப்பினாள்.

இருட்டுக்கும் பயத்துக்கும் ஒளிவிடம் இல்லாத பகலிேல எல்லாம் ேவறு மாதிrயாகத்தான்

ேதான்றுகிறது. ஆனால், மனசின் ஆழத்திேல அந்தப் பயம் ேவரூன்றிவிட்டது. இந்த ஆபத்ைத
எப்படிப் ேபாக்குவது?

தன் மைனவி ேசாரம் ேபாகிறாள் என்ற மனக்கஷ்டத்ைத, தன்ைனத் ேதற்றிக்

ெகாள்வதற்காக ேவறு யாrடமும் ெசால்லிக் ெகாள்ள முடியுமா? அேத மாதிrதான் இதுவும்,
என்ைனப் ேபான்ற ஒருவன், ஜன சமுதாயத்துக்காக இலக்கிய ேசைவ ெசய்கிேறன் என்று தம்பட்டம்
அடித்துக் ெகாண்டு மனப்பால் குடித்துக் ெகாண்டிருக்கும் ஒருவன், "ஸா3, எங்கள் வட்டில்
H புதுசாக
ஒரு ேபய் குடிவந்துவிட்டது. அது என் மைனவிைய என்ன ெசய்யுேமா என்று பயமாக இருக்கிறது;
ஆபத்ைதப் ேபாக்க உங்களுக்கு ஏதாவது வழி ெதrயுமா?" என்று ேகட்டால், நான் ைநயாண்டி
ெசய்கிேறனா அல்லது எனக்குப் ைபத்தியம் பிடித்துவிட்டதா என்றுதான் சந்ேதகிப்பான். யாrடம்
இந்த விவகாரத்ைதச் ெசால்லி வழி ேதடுவது? எத்தைன நாட்கள் நான் பாராக் ெகாடுத்துக்
ெகாண்டிருக்க முடியும்?

45
 இது எந்த விபrதத்தில் ெகாண்டு ேபாய் விடுேமா? ெசால்லவும் முடியாமல் ெமல்லவும்
முடியாமல் திண்டாடிக் ெகாண்டிருந்ேதன். என் மைனவிக்கு அந்தப் புதிய ேவைலக்காr என்ன
ெசாக்குப்ெபாடி ேபாட்டுவிட்டாேளா? அவ3கள் இருவரும் மனசில் துளிக்கூடப் பாரமில்லாமல்
கழித்துவிட்டா3கள்.

இன்ைறப் பா3த்துப் பகலும் இராத்திrைய விரட்டிக் ெகாண்டு ஓடி வந்தது. இவ்வளவு

ேவகமாகப் ெபாழுது கழிந்தைத நான் ஒரு நாளும் அநுபவித்ததில்ைல.

இரவு படுக்கப் ேபாகும்ேபாது என் மைனவி, "காஞ்சைன, இன்ைறக்கு மாடியிேலேய நமக்கு

அடுத்த அைறயில் படுத்துக் ெகாள்ளப் ேபாகிறாள்" என்று கூறிவிட்டாள். எனக்கு மடியில்
ெநருப்ைபக் கட்டியது ேபால ஆயிற்று.

இது என்ன சூழ்ச்சி!

இன்று தூங்குவேத இல்ைல. இரவு முழுவதும் உட்கா3ந்ேத கழிப்பது என்று தH3மானித்ேதன்.

"என்ன படுக்கலியா?" என்றாள் என் மைனவி.

"எனக்கு உறக்கம் வரவில்ைல" என்ேறன். மனசுக்குள் வல் ஈட்டிகளாகப் பயம் குத்தித்

ைதத்து வாங்கியது.

"உங்கள் இஷ்டம்" என்று திரும்பிப் படுத்தாள். அவ்வளவுதான். நல்ல தூக்கம்; அது ெவறும்
உறக்கமா?

நானும் உட்கா3ந்து உட்கா3ந்து அலுத்துப் ேபாேனன்.

சற்றுப் படுக்கலாம் என்று உடம்ைபச் சாய்த்ேதன்.

பன்னிரண்டு மணி அடிக்க ஆரம்பித்தது.

46
 இெதன்ன வாசைன!

பக்கத்தில் படுத்திருந்தவள் அமானுஷ்யக் குரலில் வrட்டுக்

H கத்தினாள். வா3த்ைதகள்
ரூபத்தில் வரும் உருவற்ற குரல்களுக்கு இைடேய காஞ்சைன என்ற வா3த்ைத ஒன்றுதான்
புrந்தது.

சட்ெடன்று விளக்ைகப் ேபாட்டுவிட்டு அவைள எழுப்பி உருட்டிேனன்.

பிரக்ைஞ வரேவ, தள்ளாடிக் ெகாண்டு எழுந்து உட்கா3ந்தாள். "ஏேதா ஒன்று என் கழுத்ைதக்
கடித்து ரத்தத்ைத உறிஞ்சின மாதிr இருந்தது" என்றாள் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு.

கழுத்ைதக் கவனித்ேதன். குரல்வைளயில் குண்டூசி நுனி மாதிr ரத்தத்துளி இருந்தது. அவள்

உடம்ெபல்லாம் நடுங்கியது.

"பயப்படாேத; எைதயாவது நிைனத்துக் ெகாண்டு படுத்திருப்பாய்" என்று மனமறிந்து ெபாய்

ெசான்ேனன்.

அவள் உடம்பு நடுநடுங்கிக் ெகாண்டிருந்தது. மயங்கிப் படுக்ைகயில் சrந்தாள். அேத

சமயத்தில் ெவளியில் ேசமக்கலச் சபதம் ேகட்டது.

க3ணகடூரமான குரலில் ஏேதா ஒரு பாட்டு.

அதிகாரத் ேதாரைணயிேல, "காஞ்சைன! காஞ்சைன!" என்ற குரல்.

என் வேட
H கிடுகிடாய்த்துப் ேபாகும்படியான ஓ3 அலறல்! கதவுகள் படபடெவன்று அடித்துக்
ெகாண்டன.

47
 அப்புறம் ஓ3 அைமதி. ஒரு சுடுகாட்டு அைமதி.

நான் எழுந்து ெவளிவாசலின் பக்கம் எட்டிப் பா3த்ேதன்.

நடுத்ெதருவில் ஒருவன் நின்றிருந்தான். அவனுக்கு என்ன மிடுக்கு!

"இங்ேக வா" என்று சமிக்ைஞ ெசய்தான்.

நான் ெசயலற்ற பாைவ ேபாலக் கீ ேழ இறங்கிச் ெசன்ேறன்.

ேபாகும்ேபாது காஞ்சைன இருந்த அைறையப் பா3க்காமல் இருக்க முடியவில்ைல. நான்

எதி3பா3த்தபடிேயதான் இருந்தது. அவள் இல்ைல.

ெதருவிற்குப் ேபாேனன்.

"அம்மா ெநத்தியிேல இைதப் பூசு. காஞ்சைன இனிேமல் வர மாட்டாள். ேபாய் உடேன பூசு.
அம்மாைவ எளுப்பாேத" என்றான்.

விபூதி சுட்டது.

நான் அைதக் ெகாண்டுவந்து பூசிேனன், அவள் ெநற்றியில். அது ெவறும் விபூதிதானா!

எனக்குச் சந்ேதகமாகேவ இருக்கிறது. அவன் ைகயில் ேசமக்கலம் இல்ைல என்பதும் ஞாபகம்
இருக்கிறேத!

மூன்று நாட்கள் கழிந்துவிட்டன.

காைலயில் காப்பி ெகாடுக்கும்ேபாது, "இந்த ஆம்பிைளகேள இப்படித்தான்!" என்றாள் என்

மைனவி. இதற்கு என்ன பதில் ெசால்ல?

48
 கடவுளும் கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் - புதுைமப்பித்தன்

ேமலகரம் ேம.க.ராமசாமிப் பிள்ைள அவ3களின் ஏகபுத்திரனும் ெசல்லப்பா என்பவருமான

ேமலகரம் ேம.க.ரா.கந்தசாமிப் பிள்ைளயவ3கள் 'பிராட்ேவ 'யும் 'எஸ்பிளேனடு 'ம் கூடுகிற சந்தியில்
ஆபத்தில்லாத ஓரத்தில் நின்றுெகாண்டு ெவகு தHவிரமாக ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்தா3. டிராமில்
ஏறிச் ெசன்றால் ஒன்ேற காலணா. காலணா மிஞ்சும். பக்கத்துக் கைடயில் ெவற்றிைல பாக்குப்
ேபாட்டுக் ெகாண்டு வட்டுக்கு
H நடந்து விடலாம். பஸ்ஸில் ஏறிக் கண்டக்டைர ஏமாற்றிக் ெகாண்ேட
ெஸன்ட்ரைலக் கடந்து விட்டு அப்புறம் டிக்கட் வாங்கித் திருவல்லிக்ேகணிக்குப் ேபானால் அைர
'கப் ' காபி குடித்து விட்டு வட்டுக்குப்
H ேபாகலாம்; ஆனால் ெவற்றிைல கிைடயாது...

'கண்டக்ட3தான் என்ைன ஏமாற்று ஏமாற்று என்று ெவற்றிைல ைவத்து அைழக்கும்ேபாது

அவைன ஏமாற்றுவது, அதாவது அவைன ஏமாறாமல் ஏமாற்றுவது த3ம விேராதம். ேநற்று அவன்
அப்படிக் ேகட்டபடி ெஸன்ட்ரலிலிருந்து மட்டும் ெகாடுத்திருந்தால் காப்பி சாப்பிட்டிருக்கலாம்.

'இப்ெபாழுது காப்பி சாப்பிட்டால் ெகாஞ்சம் விறுவிறுப்பாகத்தான் இருக்கும். '

இப்படியாக ேமற்படியூ3 ேமற்படி விலாசப் பிள்ைளயவ3கள் த3ம விசாரத்தில்

ஈடுபட்டிருக்கும்ெபாழுதுதான் அவருக்குக் கடவுள் பிரசன்னமானா3.

திடாெரன்று அவருைடய புத்தி பரவசத்தால் மருளும்படித் ேதான்றி, ' 'இந்தா, பிடி வரத்ைத ' '
என்று வற்புறுத்தவில்ைல.

' 'ஐயா, திருவல்லிக்ேகணிக்கு எப்படிப் ேபாகிறது ? ' ' என்றுதான் ேகட்டா3.

' 'டிராமிலும் ேபாகலாம், பஸ்சிலும் ேபாகலாம், ேகட்டுக்ேகட்டு நடந்தும் ேபாகலாம்;

மதுைரக்கு வழி வாயிேல ' ' என்றா3 ஸ்ரீ கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'நான் மதுைரக்குப் ேபாகவில்ைல; திருவல்லிக்ேகணிக்குத்தான் வழி ேகட்ேடன்; எப்படிப்

ேபானால் சுருக்க வழி ? ' ' என்றா3 கடவுள் இரண்டுேபரும் விழுந்து விழுந்து சிrத்தா3கள்.

சாடி ேமாதித் தள்ளிக் ெகாண்டு நடமாடும் ஜனக் கூட்டத்திலிருந்து விலகி ெசருப்பு rப்ேப3
ெசய்யும் சக்கிலியன் பக்கமாக இருவரும் ஒதுங்கி நின்றா3கள்.

ேமலகரம் ராமசாமிப் பிள்ைளயின் வாrசுக்கு நாற்பத்ைதந்து வயசு; நாற்பத்ைதந்து

வருஷங்களாக அன்ன ஆகாரமில்லாமல் வள3ந்தவ3 ேபான்ற ேதகக் கட்டு; சில கறுப்பு மயி3களும்
உள்ள நைரத்த தைல; இரண்டு வாரங்களாக க்ஷவரம் ெசய்யாத முகெவட்டு; எந்த ஜனக்
கும்பலிலும், எவ்வளவு தூரத்திலும் ேபாகும் நண்ப3கைளயும் ெகாத்திப் பிடிக்கும் அதி
தHட்சண்யமான கண்கள்; காrக்கம் ஷ3ட், காrக்கம் ேவஷ்டி, காrக்கம் ேமல் அங்க வஸ்திரம்.

வழி ேகட்டவைரக் கந்தசாமி பிள்ைள கூ3ந்து கவனித்தா3. வயைச நி3ணயமாகச் ெசால்ல

முடியவில்ைல. அறுபது இருக்கலாம், அறுபதினாயிரமும் இருக்கலாம். ஆனால் அத்தைன
வருஷமும் சாப்பாட்டுக் கவைலேய இல்லாமல் ெகாழுெகாழு என்று வள3ந்த ேமனி வளப்பம்.

49
 தைலயிேல துளிக்கூடக் கறுப்பில்லாமல நைரத்த சிைக, ேகாதிக் கட்டாமல் சிங்கத்தின்
பிடrமயி3 மாதிr கழுத்தில் விழுந்து சிலி3த்துக்ெகாண்டு நின்றது. கழுத்திேல நட்ட நடுவில் ெபrய
கறுப்பு மறு. கண்ணும் கன்னங்கேரெலன்று, நாலு திைசயிலும் சுழன்று, சுழன்று ெவட்டியது. சில
சமயம் ெவறியனுைடயது ேபாலக் கவிழ்ந்தது. சிrப்பு ?-அந்தச் சிrப்பு, கந்தசாமிப் பிள்ைளையச் சில
சமயம் பயமுறுத்தியது. சில சமயம் குழந்ைதயுைடயைதப் ேபாலக் ெகாஞ்சியது.

' 'ெராம்பத் தாகமாக இருக்கிறது ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'இங்ேக ஜலம் கிலம் கிைடக்காது; ேவணுெமன்றால் காப்பி சாப்பிடலாம்; அேதா இருக்கிறது
காப்பி ேஹாட்டல் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'வாருங்கேளன், அைதத்தான் சாப்பிட்டுப் பா3ப்ேபாம் ' ' என்றா3 கடவுள்.

கந்தசாமிப் பிள்ைள ெபrய அேபதவாதி. அன்னிய3, ெதrந்தவ3 என்ற அற்ப ேபதங்கைளப்

பாராட்டுகிறவ3 அல்ல3.

' 'சr, வாருங்கள் ேபாேவாம் ' ' என்றா3, 'பில்ைல நம் தைலயில் கட்டிவிடப் பா3த்தால் ? '
என்ற சந்ேதகம் தட்டியது. 'துணிச்சல் இல்லாதவைரயில் துன்பந்தான் ' என்பது கந்தசாமிப்
பிள்ைளயின் சங்கற்பம்.

இருவரும் ஒரு ெபrய ேஹாட்டலுக்குள் நுைழந்தன3. கடவுள் கந்தசாமிப் பிள்ைளயின்

பின்புறமாக ஒண்டிக்ெகாண்டு பின்ெதாட3ந்தா3.

இருவரும் ஒரு ேமைஜயருகில் உட்கா3ந்தா3கள். ைபயனுக்கு மனப்பாடம் ஒப்பிக்க

இடங்ெகாடுக்காமல்,

' 'சூடா, ஸ்ட்ராங்கா இரண்டு கப் காப்பி! ' ' என்று தைலைய உலுக்கினா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'தமிைழ மறந்துவிடாேத. இரண்டு கப் காப்பிகள் என்று ெசால் ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அப்படி அல்ல; இரண்டு கப்கள் காப்பி என்று ெசால்ல ேவண்டும் ' ' என்று தமிழ்க்ெகாடி
நாட்டினா3 பிள்ைள

முறியடிக்கப்பட்ட கடவுள் அண்ணாந்து பா3த்தா3. ' 'நல்ல உயரமான கட்டடமாக

இருக்கிறது; ெவளுச்சமும் நன்றாக வருகிறது ' ' என்றா3.

' 'பின்ேன ெபrய ேஹாட்டல் ேகாழிக் குடில் மாதிr இருக்குேமா ? ேகாவில் கட்டுகிறதுேபால
என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாராக்கும்! சுகாதார உத்திேயாகஸ்த3கள் விடமாட்டா3கள் ' ' என்று தமது
ெவற்றிையத் ெதாட3ந்து முடுக்கினா3 பிள்ைள.

ேகாவில் என்ற பதம் காதில் விழுந்ததும் கடவுளுக்கு உடம்ெபல்லாம் நடுநடுங்கியது.

' 'அப்படி என்றால்... ? ' ' என்றா3 கடவுள். ேதாற்றாலும் விடவில்ைல. ' 'சுகாதாரம் என்றால்
என்ன என்று ெசால்லும் ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.

50
 ' 'ஓ! அதுவா ? ேமைஜைய ேலாஷன் ேபாட்டுக் கழுவி, உத்ேயாகஸ்த3கள் அபராதம்
ேபாடாமல் பா3த்துக் ெகாள்வது. பள்ளிக்கூடத்திேல, பrட்ைசயில் ைபயன்கள் ேதாற்றுப்
ேபாவதற்ெகன்று ெசால்லிக் ெகாடுக்கும் ஒரு பாடம்; அதன்படி இந்த ஈ, ெகாசு எல்லாம்
ராக்ஷச3களுக்குச் சமானம். அதிலும் இந்த மாதிr ேஹாட்டல்களுக்குள்ேள வந்துவிட்டால்
ஆபத்துத்தான். உயி3 தப்பாது என்று எழுதியிருக்கிறா3கள் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.
அவருக்ேக அதிசயமாக இருந்தது இந்தப் ேபச்சு. நாக்கில் சரஸ்வதி கடாட்சம் ஏற்பட்டு விட்டேதா
என்று சந்ேதகித்தா3.

கடவுள் அவைரக் கவனிக்கவில்ைல. இவ3கள் வருவதற்கு முன் ஒருவ3 சிந்திவிட்டுப்

ேபான காப்பியில் சிக்கிக்ெகாண்டு தவிக்கும் ஈ ஒன்ைறக் கடவுள் பா3த்துக் ெகாண்ேட இருந்தா3.
அது முக்கி முனகி ஈரத்ைத விட்டு ெவளுேய வர முயன்று ெகாண்டிருந்தது.

' 'இேதா இருக்கிறேத! ' ' என்றா3 கடவுள். உதவி ெசய்வதற்காக விரைல நHட்டினா3. அது
பறந்து விட்டது. ஆனால் எச்சில் காப்பி அவ3 விரலில் பட்டது.

' 'என்ன ஐயா, எச்சிைலத் ெதாட்டு விட்டாேர... இந்த ஜலத்ைத எடுத்து ேமைஜக்குக் கீ ேழ
கழுவும் ' ' என்றா3 பிள்ைள.

' 'ஈைய வர விடக்கூடாது, ஆனால் ேமைஜயின் கீ ேழ கழுவ ேவண்டும் என்பது சுகாதாரம் ' '
என்று முனகிக் ெகாண்டா3 கடவுள்.

ைபயன் இரண்டு 'கப் ' காப்பி ெகாண்டு வந்து ைவத்தான்.

கடவுள் காப்பிைய எடுத்துப் பருகினா3. ேசாமபானம் ெசய்த ேதவகைள முகத்தில்

ெதறித்தது.

' 'நம்முைடய lைல ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'உம்முைடய lைல இல்ைலங்காணும், ேஹாட்டல்காரன் lைல. அவன் சிக்கrப்

பவுடைரப் ேபாட்டு ைவத்திருக்கறான்; உம்முைடய lைல எல்லாம் பில் ெகாடுக்கிற படலத்திேல ' '
என்று காேதாடு காதாய்ச் ெசான்னா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள. சூசகமாகப் பில் பிரச்ைனையத் தH3த்து
விட்டதாக அவருக்கு ஓ3 எக்களிப்பு.

' 'சிக்கrப் பவுட3 என்றால்... ? ' ' என்று சற்றுச் சந்ேதகத்துடன் தைலைய நிமி3த்தினா3
கடவுள்.

' 'சிக்கrப் பவுட3, காப்பி மாதிrதான் இருக்கும்; ஆனால் காப்பி அல்ல; சில ேப3 ெதய்வத்தின்
ேபைரச் ெசால்லிக் ெகாண்டு ஊைர ஏமாற்றி வருகிற மாதிr ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

ெதய்வம் என்றதும் திடுக்கிட்டா3 கடவுள்.

ெபட்டியடியில் பில்ைலக் ெகாடுக்கும்ெபாழுது, கடவுள் புத்தம் புதிய நூறு ரூபாய் ேநாட்டு

ஒன்ைற நHட்டினா3; கந்தசாமிப் பிள்ைள திடுக்கிட்டா3.

51
 ' 'சில்லைற ேகட்டால் தரமாட்ேடனா ? அதற்காக மூன்றணா பில் எதற்கு ? கண்ைணத்
துைடக்கவா, மனைசத் துைடக்கவா ? ' ' என்றா3 ேஹாட்டல் ெசாந்தக்கார3.

' 'நாங்கள் காப்பி சாப்பிடத்தான் வந்ேதாம் ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அப்படியானால் சில்லைறைய ைவத்துக் ெகாண்டு வந்திருப்பீ3கேள ? ' ' என்றா3

ேஹாட்டல் முதலாளி. அதற்குள் சாப்பிட்டு விட்டு ெவளுேய காத்திருப்ேபா3 கூட்டம் ஜாஸ்தியாக,
வண்
H கலாட்டா ேவண்டாம் என்று சில்லைறைய எண்ணிக் ெகாடுத்தா3. ' 'ெதாண்ணூற்று ஒன்பது
ரூபாய் பதிமூன்று சrயா ? பா3த்துக்ெகாள்ளும் சாமியாேர! ' '

' 'நHங்கள் ெசால்லிவிட்டால் நமக்கும் சrதான்; எனக்குக் கணக்கு வராது ' ' என்றா3 கடவுள்.

ஒரு ேபாலிப் பத்து ரூபாய் ேநாட்ைடத் தள்ளிவிட்டதில் கைடக்காரருக்கு ஒரு திருப்தி.

ெவளுேய இருவரும் வந்தா3கள். வாசலில் அவ்வளவு கூட்டமில்ைல. இருவரும்

நின்றா3கள்.

கடவுள், தம் ைகயில் கற்ைறயாக அடுக்கியிருந்த ேநாட்டுகளில் ஐந்தாவது மட்டும்

எடுத்தா3. சுக்கு நூறாகக் கிழித்துக் கீ ேழ எறிந்தா3.

கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு, பக்கத்தில் நிற்பவ3 ைபத்தியேமா என்ற சந்ேதகம். திடுக்கிட்டு

வாையப் பிளந்து ெகாண்டு நின்றா3

' 'கள்ள ேநாட்டு; என்ைன ஏமாற்றப் பா3த்தான்; நான் அவைன ஏமாற்றிவிட்ேடன் ' ' என்றா3
கடவுள். அவருைடய சிrப்பு பயமாக இருந்தது.

என் ைகயில் ெகாடுத்தால், பாப்பான் குடுமிையப் பிடித்து மாற்றிக்ெகாண்டு வந்திருப்ேபேன! '

' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'சிக்கrப் பவுடருக்கு நH3 உடன்பட்டாரா இல்ைலயா ? அந்த மாதிr இதற்கு நான்
உடன்பட்ேடன் என்று ைவத்துக் ெகாள்ளும். அவனுக்குப் பத்து ரூபாய்தான் ெபrசு; அனால்தான்
அவைன ஏமாற்றும்படி விட்ேடன் ' ' என்றா3 கடவுள்.

வலிய வந்து காப்பி வாங்கிக் ெகாடுத்தவrடம் எப்படி விைட ெபற்றுக் ெகாள்ளுவது என்று
பட்டது கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு.

' 'திருவல்லிக்ேகணிக்குத்தாேன ? வாருங்கள் டிராமில் ஏறுேவாம் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப்

பிள்ைள.

' 'அது ேவண்டாம்; எனக்குத் தைல சுற்றும்; ெமதுவாக நடந்ேத ேபாய்விடலாம் ' ' என்றா3
கடவுள்.

52
 ' 'ஐயா, நான் பகெலல்லாம் காலால் நடந்தாச்சு. என்னால் அடி எடுத்து ைவக்க முடியாது;
rக்ஷாவிேல ஏறிப்ேபாகலாேம ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள, ' 'நாம்தான் வழி காட்டுகிேறாேம;
பத்து ரூபாய் ேநாட்ைடக் கிழிக்கக் கூடியவ3 ெகாடுத்தால் என்ன ? ' ' என்பதுதான் அவருைடய கட்சி.

' 'நர வாகனமா ? அதுதான் சிலாக்கியமானது ' ' என்றா3 கடவுள். இரண்டு ேபரும் rக்ஷாவில்
ஏறிக்ெகாண்டா3கள். ' 'சாமி, ெகாஞ்சம் இருங்க; ெவளக்ைக ஏத்திக்கிேறன் ' ' என்றான் rக்ஷாக்காரன்.

ெபாழுது மங்கி, மின்சார ெவளுச்சம் மிஞ்சியது.

' 'இவ்வளவு சீக்கிரத்தில் அன்னிேயான்னியமாகிவிட்ேடாேம! நHங்கள் யா3 என்றுகூட

எனக்குத் ெதrயாது; நான் யா3 என்று உங்களுக்குத் ெதrயாது. பட்டணத்துச் சந்ைத இைரச்சலிேல,
இப்படிச் சந்திக்க ேவண்டும் என்றால்... ' '

கடவுள் சிrத்தா3. பல், இருட்டில் ேமாகனமாக மின்னியது. ' 'நான் யா3 என்பது இருக்கட்டும்,
நHங்கள் யா3 என்பைதச் ெசால்லுங்கேளன் ' ' என்றா3 அவ3.

கந்தசாமிப் பிள்ைளக்குத் தம்ைமப் பற்றிச் ெசால்லிக் ெகாள்வதில் எப்ெபாழுதுேம ஒரு தனி

உத்ஸாகம். அதிலும் ஒருவன் ஓடுகிற rக்ஷாவில் தம்மிடம் அகப்பட்டுக் ெகாண்டால் விட்டு
ைவப்பாரா ? கைனத்துக் ெகாண்டு ஆரம்பித்தா3.

' 'சித்த ைவத்திய தHபிைக என்ற ைவத்தியப் பத்திrைகையப் பா3த்ததுண்டா ? ' ' என்று
ேகட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'இல்ைல ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அப்ெபாழுது ைவத்திய சாஸ்திரத்தில் பrச்சயமில்ைல என்று தான் ெகாள்ள ேவண்டும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'பrச்சயம் உண்டு ' ' என்றா3 கடவுள்.

'இெதன்னடா சங்கடமாக இருக்கிறது ? ' என்று ேயாசித்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள. '

'உங்களுக்கு ைவத்திய சாஸ்திரத்தில் பrச்சயமுண்டு; ஆனால் சித்த ைவத்திய தHபிைகயுடன்
பrச்சயமில்ைல என்று ெகாள்ேவாம்; அப்படியாயின் உங்கள் ைவத்திய சாஸ்திர ஞானம்
பrபூ3ணமாகவில்ைல. நம்மிடம் பதிேனழு வருஷத்து இதழ்களும் ைபண்டு வால்யூம்களாக
இருக்கின்றன. நHங்கள் அவசியம் வட்டுக்கு
H ஒருமுைற வந்து அவற்ைறப் படிக்க ேவண்டும்;
அப்ெபாழுதுதான்... ' '

' 'பதிேனழு வருஷ இதழ்களா! பதிேனழு பன்னிரண்டு இரு நூற்று நாலு. ' ' கடவுள் மனசு
நடுநடுங்கியது. 'ஒருேவைள கால் வருஷம் ஒருமுைறப் பத்திrைகயாக இருக்கலாம் ' என்ற ஓ3
அற்ப நம்பிக்ைக ேதான்றியது.

' 'தHபிைக மாதம் ஒரு முைறப் பத்திrைக. வருஷ சந்தா உள்நாட்டுக்கு ரூபாய் ஒன்று;
ெவளுநாடு என்றால் இரண்ேட முக்கால்; ஜHவிய சந்தா ரூபாய் 25. நHங்கள் சந்தாதாராகச் ேச3ந்தால்

53
ெராம்பப் பிரேயாஜனம் உண்டு; ேவண்டுமானால் ஒரு வருஷம் உங்களுக்கு அனுப்புகிேறன்.
அப்புறம் ஜHவிய சந்தாைவப் பா3க்கலாம் ' ' என்று கடவுைளச் சந்தாதாரராகச் ேச3க்கவும் முயன்றா3.

'பதிேனழு வால்யூம்கள் தவிர, இன்னும் இருபத்ைதந்து ரூபாைய வாங்கிக்ெகாண்டு ஓடஓட

விரட்டலாம் என்று நிைனக்கிறாரா ? அதற்கு ஒரு நாளும் இடம் ெகாடுக்கக்கூடாது ' என்று
ேயாசித்துவிட்டு, ' 'யாருைடய ஜHவியம் ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.

' 'உங்கள் ஆயுள்தான். என் ஆயுளும் அல்ல. பத்திrைக ஆயுளும் அல்ல; அது அழியாத
வஸ்து. நான் ேபானாலும் ேவறு ஒருவ3 சித்த ைவத்திய தHபிைகைய நடத்திக் ெகாண்டுதான்
இருப்பா3; அதற்கும் ஏற்பாடு பண்ணியாச்சு ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

இந்தச் சமயம் பா3த்து rக்ஷாக்காரன் வண்டி ேவகத்ைத நிதானமாக்கிவிட்டுப் பின்புறமாகத்

திரும்பிப் பா3த்தான்.

ேவகம் குைறந்தால் எங்ேக வண்டியில் இருக்கிற ஆசாமி குதித்து ஓடிப்ேபாவாேரா என்று

கந்தசாமிப் பிள்ைளக்குப் பயம்.

' 'என்னடா திரும்பிப் பாக்கிேற ? ேமாட்டா3 வருது ேமாதிக்காேத; ேவகமாகப் ேபா ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'என்ன சாமி, நHங்க என்ன மனுசப்ெபறவியா அல்லது பிசாசுங்களா ? வண்டிேல ஆேள
இல்லாத மாதிr காத்தாட்டம் இருக்கு ' ' என்றான் rக்ஷாக்காரன்.

' 'வாடைகயும் காத்தாட்டேம ேதாணும்படி குடுக்கிேறாம்; நH வண்டிேய இஸ்துக்கினு ேபா ' '
என்று அதட்டினா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'தவிரவும் நான் ைவத்தியத் ெதாழிலும் நடத்தி வருகிேறன்; சித்த முைறதான்

அநுஷ்டானம். ைவத்தியத்திேல வருவது பத்திrைகக்கும், குடும்பத்துக்கும் ெகாஞ்சம் குைறயப்
ேபாதும். இந்த இதழிேல ரசக் கட்ைடப் பற்றி ஒரு கட்டுைர எழுதியிருக்ேகன்; பாருங்ேகா, நமக்கு
ஒரு பைழய சுவடி ஒன்று கிைடத்தது; அதிேல பல அபூ3வப் பிரேயாகம் எல்லாம் ெசால்லியிருக்கு ' '
என்று ஆரம்பித்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

'ஏேதது, மகன் ஓய்கிற வழியாய் காேணாேம ' என்று நிைனத்தா3 கடவுள். ' 'தினம் சராசr
எத்தைன ேபைர ேவட்டு ைவப்பீ3 ? ' ' என்று ேகட்டா3.

' 'ெபருைமயாகச் ெசால்லிக் ெகாள்ளும்படி அவ்வளவு ஒன்றுமில்ைல. ேமலும் உங்களுக்கு,

நான் ைவத்தியத்ைத ஜHவேனாபாயமாக ைவத்திருக்கிேறன் என்பது ஞாபகம் இருக்க ேவண்டும்.
வியாதியும் கூடுமானவைரயில் அகன்று விடக்கூடாது. ஆசாமியும் தH3ந்துவிடக்கூடாது;
அப்ெபாழுதுதான், சிகிச்ைசக்கு வந்தவனிடம் வியாதிைய ஒரு வியாபாரமாக ைவத்து நடத்த
முடியும். ஆள் அல்லது வியாதி என்று முரட்டுத்தனமாகச் சிகிச்ைச பண்ணினால் ெதாழில்
நடக்காது. வியாதியும் ேவகம் குைறந்து படிப்படியாய்க் குணமாக ேவண்டும்; மருந்தும்
வியாதிக்ேகா மனுஷனுக்ேகா ெகடுதல் தந்து விடக்கூடாது. இதுதான் வியாபார முைற.

54
இல்லாவிட்டால் இந்தப் பதிேனழு வருஷங்களாகப் பத்திrைக நடத்திக் ெகாண்டிருக்க முடியுமா ? ' '
என்று ேகட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கடவுள் விஷயம் புrந்தவ3ேபாலத் தைலைய ஆட்டினா3.

' 'இப்படி உங்கள் ைகையக் காட்டுங்கள், நாடி எப்படி அடிக்கிறது என்று பா3ப்ேபாம் ' ' என்று
கடவுளின் வலது ைகையப் பிடித்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'ஓடுகிற வண்டியில் இருந்துெகாண்டா ? ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.

' 'அது ைவத்தியனுைடய திறைமையப் ெபாறுத்தது ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

நாடிையச் சில விநாடிகள் கவனமாகப் பா3த்தா3. ' 'பித்தம் ஏறி அடிக்கிறது; விஷப்
பிரேயாகமும் பழக்கம் உண்டா ? ' ' என்று ெகாஞ்சம் விநயத்துடன் ேகட்டா3 பிள்ைள.

' 'நH ெகட்டிக்காரன்தான்; ேவறும் எத்தைனேயா உண்டு ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.

' 'ஆமாம், நாம் என்னத்ைத ெயல்லாேமா ேபசிக்ெகாண்டிருக்கிேறாம்; அதிருக்கட்டும்,

திருவல்லிக்ேகணியில் எங்ேக ? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'ஏழாம் நம்ப3 வடு,

H ஆபீஸ் ெவங்கடாசல முதலி சந்து ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அெடெட! அது நம்ம விலாசமாச்ேச; அங்ேக யாைரப் பா3க்க ேவண்டும் ? ' '

' 'கந்தசாமிப் பிள்ைளைய! ' '

' 'சrயாப் ேபாச்சு, ேபாங்க; நான்தான் அது. ெதய்வந்தான் நம்ைம அப்படிச் ேச3த்து
ைவத்திருக்கிறது. தாங்கள் யாேரா ? இனம் ெதrயவில்ைலேய ? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'நானா ? கடவுள்! ' ' என்றா3 சாவகாசமாக, ெமதுவாக. அவ3 வானத்ைதப் பா3த்துக் ெகாண்டு
தாடிைய ெநருடினா3.

கந்தசாமிப் பிள்ைள திடுக்கிட்டா3. கடவுளாவது, வருவதாவது!

' 'பூேலாகத்ைதப் பா3க்க வந்ேதன்; நான் இன்னும் சில நாட்களுக்கு உம்முைடய அதிதி. ' '

கந்தசாமிப் பிள்ைள பதற்றத்துடன் ேபசினா3. ' 'எத்தைன நாள் ேவண்டுமானாலும் இரும்;

அதற்கு ஆட்ேசபம் இல்ைல. நH3 மட்டும் உம்ைமக் கடவுள் என்று தயவு ெசய்து ெவளுயில்
ெசால்லிக் ெகாள்ள ேவண்டாம்; உம்ைமப் ைபத்தியக்காரன் என்று நிைனத்தாலும் பரவாயில்ைல.
என்ைன என் வட்டுக்காr
H அப்படி நிைனத்துவிடக் கூடாது ' ' என்றா3.

' 'அந்த விளக்குப் பக்கத்தில் நிறுத்துடா ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

வண்டி நின்றது. இருவரும் இறங்கினா3கள்.

55
 கடவுள் அந்த rக்ஷாக்காரனுக்குப் பளபளப்பான ஒற்ைற ரூபாய் ேநாட்டு ஒன்ைற எடுத்துக்
ெகாடுத்தா3.

' 'நல்லா இருக்கணும் சாமி ' ' என்று உள்ளம் குளிரச் ெசான்னான் rக்ஷாக்காரன்.

கடவுைள ஆசீ3வாதம் பண்ணுவதாவது!

' 'என்னடா, ெபrயவைரப் பாத்து நH என்னடா ஆசீ3வாதம் பண்ணுவது ? ' ' என்று அதட்டினா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'அப்படிச் ெசால்லடா அப்பா; இத்தைன நாளா காது குளிர மனசு குளிர இந்த மாதிr ஒரு
வா3த்ைத ேகட்டதில்ைல. அவன் ெசான்னால் என்ன ? ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அவன்கிட்ட இரண்டணாக் ெகாறச்சுக் குடுத்துப் பா3த்தால் அப்ேபா ெதrயும்! ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'எசமான், நான் நாயத்துக்குக் கட்டுப்பட்டவன். அநியாயத்துக்குக் கட்டுப்பட்டவனில்ெல,

சாமி! நான் எப்பவும் அன்னா அந்த ெலக்கிேலதான் குந்திக்கிட்டு இருப்ேபன்; வந்தா பாக்கணும் ' '
என்று ஏ3க்காைல உய3த்தினான் rக்ஷாக்காரன்.

' 'மகா நியாயத்துக்குக் கட்டுப்பட்டவன்தான்! ெதrயும் ேபாடா; கள்ளுத் தண்ணிக்கிக்

கட்டுப்பட்டவன் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'வாடைக வண்டிெய இஸ்துகிட்டு நாள் முச்சூடும் ெவயிலிேல ஓடினாத் ெதrயும். உன்ைன
என்ன ெசால்ல ? கடவுளுக்குக் கண்ணில்ெல; உன்னிேய ெசால்ல வச்சான், என்னிேய ேகக்க
வச்சான் ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட வண்டிைய இழுத்துச் ெசன்றான்.

கடவுள் வாய்விட்டு உரக்கச் சிrத்தா3. விழுந்து சிrத்தா3. மனசிேல மகிழ்ச்சி, குளி3ச்சி.

' 'இதுதான் பூேலாகம் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'இவ்வளவுதானா! ' ' என்றா3 கடவுள்.

இருவரும் வட்ைட
H ேநாக்கி நடந்தா3கள்.

வட்டுக்கு
H எதிrல் உள்ள லாந்தல் கம்பத்தின் பக்கத்தில் வந்ததும் கடவுள் நின்றா3.

கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் காத்து நின்றா3.

' 'பக்தா! ' ' என்றா3 கடவுள்.

எதிrல் கிழவனா3 நிற்கவில்ைல.

56
 புலித் ேதாலாைடயும், சடா முடியும் மானும் மழுவும், பிைறயுமாகக் கடவுள்
காட்சியளித்தா3. கண்ணிேல மகிழ்ச்சி ெவறி துள்ளியது. உதட்டிேல புன்சிrப்பு.

' 'பக்தா! ' ' என்றா3 மறுபடியும்.

கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு விஷயம் புrந்து விட்டது.

' 'ஓய் கடவுேள, இந்தா பிடி வரத்ைத என்கிற வித்ைத எல்லாம் எங்கிட்டச் ெசல்லாது. நH
வரத்ைதக் ெகாடுத்துவிட்டு உம் பாட்டுக்குப் ேபாவ3.
H இன்ெனாரு ெதய்வம் வரும், தைலையக்
ெகாடு என்று ேகட்கும். உம்மிடம் வரத்ைத வாங்கிக் ெகாண்டு பிறகு தைலக்கு ஆபத்ைதத் ேதடிக்
ெகாள்ளும் ஏமாந்த ேசாணகிr நான் அல்ல. ஏேதா பூேலாகத்ைதப் பா3க்க வந்தH3; நம்முைடய
அதிதியாக இருக்க ஆைசப்பட்டா3; அதற்கு ஆட்ேசபம் எதுவும் இல்ைல. என்னுடன் பழக
ேவண்டுமானால் மனுஷைனப் ேபால, என்ைனப் ேபால நடந்து ெகாள்ள ேவண்டும்; மனுஷ
அத்துக்குக் கட்டுப்பட்டிருக்க ேவண்டும்; நான் முந்திச் ெசான்னைத மறக்காமல், வட்டுக்கு
H
ஒழுங்காக வாரும் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கடவுள் ெமளனமாகப் பின் ெதாட3ந்தா3. கந்தசாமிப் பிள்ைளயின் வாதம் சr என்று பட்டது.

இதுவைரயில் பூேலாகத்திேல வரம் வாங்கி உருப்பட்ட மனுஷன் யா3 என்ற ேகள்விக்குப் பதிேல
கிைடயாது என்றுதான் அவருக்குப்பட்டது.

கந்தசாமிப் பிள்ைள, வாசலருகில் சற்று நின்றா3. ' 'சாமி, உங்களுக்குப் பரமசிவம் என்று ேப3
ெகாடுக்கவா ? அம்ைமயப்பப் பிள்ைள என்று கூப்பிடவா ? ' ' என்றா3.

' 'பரமசிவந்தான் சr; பைழய பரமசிவம். ' '

' 'அப்ேபா, உங்கைள அப்பா என்று உறவுமுைற ைவத்துக் கூப்பிடுேவன், உடன்பட ேவணும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'அப்பா என்று ேவண்டாமப்பா; ெபrயப்பா என்று கூப்பிடும். அப்ேபாதுதான் என் ெசாத்துக்கு
ஆபத்தில்ைல ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள். பூேலாக வளமுைறப்படி நடப்பது என்று தH3மானித்தபடி
சற்று ஜாக்கிரைதயாக இருந்துெகாள்ள ேவண்டும் என்று பட்டது கடவுளுக்கு.

' 'அப்படி உங்கள் ெசாத்து என்னேவா ? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'இந்தப் பிரபஞ்சம் முழுவதுந்தான் ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'பயப்பட ேவண்டாம்; அவ்வளவு ேபராைச நமக்கு இல்ைல ' ' என்று கூறிக்ெகாண்ேட
நைடப்படியில் காைல ைவத்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

வட்டு
H முன் கூடத்தில் ஒரு தகர விளக்கு அவ்விடத்ைதக் ேகாவிலின் க3ப்பக்
கிருகமாக்கியது. அதற்கு அந்தப் புறத்தில் நHண்டு இருண்டு கிடக்கும் பட்டகசாைல. அதற்கப்புறம்
என்னேவா ? ஒரு குழந்ைத, அதற்கு நாலு வயது இருக்கும். மனசிேல இன்பம் பாய்ச்சும் அழகு.
கண்ணிேல எப்ெபாழுது பா3த்தாலும் காரணமற்ற சந்ேதாஷம். பைழய காலத்து ஆசாரப்படி
உச்சியில் குறுக்காக வகிடு எடுத்து முன்னும் பின்னுமாகப் பின்னிய எலிவால் சைட வாைல

57
வைளத்துக் ெகாண்டு நின்றது. முன்புறம் சைடையக் கட்டிய வாைழநா3, கடைமயில் வழுவித்
ெதாங்கி, குழந்ைத குனியும்ேபாெதல்லாம் அதன் கண்ணில் விழுந்து ெதாந்தரவு ெகாடுத்தது.
குழந்ைதயின் ைகயில் ஒரு கrத்துண்டும், ஓ3 ஓட்டுத் துண்டும் இருந்தன. இைடயில்
முழங்காைலக் கட்டிக்ெகாண்டிருக்கும் கிழிசல் சிற்றாைட. குனிந்து தைரயில் ேகாடுேபாட
முயன்று, வாைழநா3 கண்ணில் விழுந்ததனால் நிமி3ந்து நின்று ெகாண்டு இரண்டு ைககளாலும்
வாைழ நாைரப் பிடித்துப் பலங்ெகாண்ட மட்டும் இழுத்தது. அதன் முயற்சி பலிக்கவில்ைல.
வலித்தது. அழுேவாமா, அல்லது இன்னும் ஒரு தடைவ இழுத்துப் பா3ப்ேபாமா என்று அது
த3க்கித்துக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது அப்பா உள்ேள நுைழந்தா3.

' 'அப்பா! ' ' என்ற கூச்சலுடன் கந்தசாமிப் பிள்ைளயின் காைலக் கட்டிக் ெகாண்டது.
அண்ணாந்து பா3த்து ' 'எனக்கு என்னா ெகாண்டாந்ேத ? ' ' என்று ேகட்டது.

' 'என்ைனத்தான் ெகாண்டாந்ேதன் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'என்னப்பா, தினந்தினம் உன்னிேயத்தாேன ெகாண்டாேர; ெபாr கடைலயாவது

ெகாண்டாரப்படாது ? ' ' என்று சிணுங்கியது குழந்ைத.

' 'ெபாr கடைல உடம்புக்காகாது; இேதா பா3. உனக்கு ஒரு தாத்தாைவக் ெகாண்டு
வந்திருக்கிேறன் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'இதுதான் உம்முைடய குழந்ைதேயா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள். குழந்ைதயின் ேபrல்
விழுந்த கண்கைள மாற்ற முடியவில்ைல அவருக்கு.

கந்தசாமிப் பிள்ைள சற்றுத் தயங்கினா3.

' 'சும்மா ெசால்லும்; இப்ேபாெதல்லாம் நான் சுத்த ைசவன்; மண்பாைனச் சைமயல்தான்

பிடிக்கும். பால், தயி3 கூடச் ேச3த்துக் ெகாள்ளுவதில்ைல ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.

' 'ஆைசக்கு என்று காலம் தப்பிப் பிறந்த கருேவப்பிைலக் ெகாழுந்து ' ' என்றா3 கந்தசாமிப்
பிள்ைள.

' 'இப்படி உட்காருங்கள்; இப்ெபா குழாயிேல தண்ண3H வராது; குடத்திேல எடுத்துக் ெகாண்டு
வருகிேறன் ' ' என்று உள்ேள இருட்டில் மைறந்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கடவுள் துண்ைட உதறிப் ேபாட்டுவிட்டுக் கூடத்தில் உட்கா3ந்தா3. மனசிேல ஒரு

துறுதுறுப்பும் எல்ைலயற்ற நிம்மதியும் இருந்தன.

' 'வாடியம்மா கருேவப்பிைலக் ெகாழுந்ேத ' ' என்று ைககைள நHட்டினா3 கடவுள். ஒேர
குதியில் அவருைடய மடியில் வந்து ஏறிக் ெகாண்டது குழந்ைத.

' 'எம்ேபரு கருகப்பிைலக் ெகாளுந்தில்ெல; வள்ளி. அப்பா மாத்திரம் என்ெனக் கறுப்பி

கறுப்பின்னு கூப்பிடுதா; நான் என்ன அப்பிடியா ? ' ' என்று ேகட்டது.

58
 அது பதிைல எதி3பா3க்கவில்ைல. அதன் கண்களுக்குத் தாத்தாவின் கண்டத்தில் இருந்த
கறுப்பு மறுத்ெதன்பட்டது.

' 'அெதன்ன தாத்தா, கன்னங் கேறலுன்னு நவ்வாப் பழம் மாதிr களுத்திேல இருக்கு ? அைதக்
கடிச்சுத் திங்கணும் ேபாேல இருக்கு ' ' என்று கண்கைளச் சிமிட்டிச் சிமிட்டிப் ேபசிக்ெகாண்டு
மடியில் எழுந்து நின்று கழுத்தில் பூப்ேபான்ற உதடுகைள ைவத்து அழுத்தியது. இளம்பல் கழுத்தில்
கிளுகிளுத்தது. கடவுள் உடேல குளுகுளுத்தது.

' 'கூச்சமா இருக்கு ' ' என்று உடம்ைப ெநளுத்தா3 கடவுள்.

' 'ஏன் தாத்தா, களுத்திேல ெநருப்பு கிருப்புப்பட்டு ெபாத்துப் ேபாச்சா ? எனக்கும் இந்தா பாரு ' '
என்று தன் விரல் நுனியில் கன்றிக் கறுத்துப்ேபான ெகாப்புளத்ைதக் காட்டியது.

' 'பாப்பா, அது நாகப்பளந்தாண்டி யம்மா; முந்தி ஒரு தரம் எல்லாரும் ெகாடுத்தாேளன்னு
வாங்கி வாயிேல ேபாட்டுக் ெகாண்ேடன். எனக்குப் பங்கில்லியான்னு களுத்ெதப் புடிச்சுப்புட்டாங்க.
அதிேல இருந்து அது அங்கிேய சிக்கிச்கிச்சு; அது ெகடக்கட்டும். உனக்கு விைளயாடத் ேதாழிப்
பிள்ைளகள் இல்ைலயா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.

' 'வட்டும் கrத்துண்டும் இருக்ேக; நH வட்டாட வருதியா ? ' ' என்று கூப்பிட்டது.

குழந்ைதயும் கடவுளும் வட்டு விைளயாட ஆரம்பித்தா3கள்.

ஒற்ைறக் காைல மடக்கிக்ெகாண்ேட ெநாண்டியடித்து ஒரு தாவுத் தாவினா3 கடவுள்.

' 'தாத்தா, ேதாத்துப் ேபானிேய ' ' என்று ைக ெகாட்டிச் சிrத்தது குழந்ைத.

' 'ஏன் ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.

கால் கrக்ேகாட்டில் பட்டுவிட்டதாம்.

' 'முந்திேய ெசால்லப்படாதா ? ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'ஆட்டம் ெதrயாேம ஆட வரலாமா ? ' ' என்று ைகைய மடக்கிக் ெகாண்டு ேகட்டது
குழந்ைத.

அந்தச் சமயத்தில் ஸ்ரீ கந்தசாமிப் பிள்ைள முன்ேன வர, ஸ்ரீமதி, பின்ேன குடமும் இடுப்புமாக
இருட்டிலிருந்து ெவளுப்பட்டா3கள்.

' 'இவுங்கதான் ைகலாசவரத்துப் ெபrயப்பா; கrசங்ெகாளத்துப் ெபாண்ைண இவுங்களுக்கு

ஒண்ணுவிட்ட அண்ணாச்சி மகனுக்குந்தான் ெகாடுத்திருக்கு. ெதrயாதா ' ' என்றா3 கந்தசாமிப்
பிள்ைள.

59
 ' 'என்னேமா ேதசாந்திrயாகப் ேபாயிட்டதாகச் ெசால்லுவா3கேள, அந்த மாமாவா ? வாருங்க
மாமா, ேசவிக்கிேறன் ' ' என்று குடத்ைத இறக்கி ைவத்து விட்டு விழுந்து நமஸ்கrத்தாள். காது
நிைறந்த பழங்காலப் பாம்படம் கன்னத்தில் இடிபட்டது.

' 'பத்தும் ெபருக்கமுமாகச் சுகமாக வாழேவணும் ' ' என்று ஆசீ3வதித்தா3 கடவுள்.

காந்திமதி அம்ைமயாருக்கு (அதுதான் கந்தசாமிப் பிள்ைள மைனவியின் ெபய3) என்றும்

அநுபவித்திராத உள்ள நிைறவு ஏற்பட்டது.

' 'வாசலில் இருக்கிற அrசி மூட்ைட அப்படிேய ேபாட்டு வச்சிருந்தா ? ' ' என்று
ஞாபகமூட்டினா3 கடவுள்.

' 'இவுகளுக்கு மறதிதான் ெசால்லி முடியாது. அrசி வாங்கியாச்சான்னு இப்பத்தான்

ேகட்ேடன். இல்ைலன்னு ெசான்னாக. ஊருக்ெகல்லாம் மருந்து ெகாடுக்காக; இவுக மறதிக்குத்தான்
மருந்ைதக் காங்கெல. பெடச்ச கடவுள்தான் பக்கத்திேல நின்னு பாக்கணும் ' ' என்றாள், காந்திமதி
அம்மாள்.

' 'பாத்துக் கிட்டுத்தான் நிக்காேற ' ' என்றா3 கடவுள் கிராமியமாக.

' 'பாத்துச் சிrக்கணும், அப்பத்தான் புத்தி வரும் ' ' என்றாள் அம்ைமயா3.

கடவுள் சிrத்தா3.

கடவுளும் கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் வாசலுக்குப் ேபானா3கள்.

' 'அந்தச் ெசப்பிடுவித்ைத எல்லாம் கூடாது என்று ெசான்ேனேன ' ' என்றா3 பிள்ைள காேதாடு
காதாக.

' 'இனிேமல் இல்ைல ' ' என்றா3 கடவுள்.

கந்தசாமிப் பிள்ைள முக்கி முனகிப் பா3த்தா3; மூட்ைட அைசயேவ இல்ைல.

' 'நல்ல இளவட்டம்! ' ' என்று சிrத்துக்ெகாண்ேட மூட்ைடைய இடுப்பில் இடுக்கிக்
ெகாண்டா3 கடவுள்:

' 'நHங்க எடுக்கதாவது; உங்கைளத்தாேன, ஒரு பக்கமாத் தாங்கிப் பிடியுங்க; சும்மா

பாத்துக்கிட்ேட நிக்கியேள! ' ' என்று பைதத்தாள் காந்திமதியம்மாள்.

' 'நH சும்மா இரம்மா; எங்ேக ேபாடனும்ணு ெசால்லுேத ? ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'இந்தக் கூடத்திலிேய ெகடக்கட்டும்; நHங்க இங்ேக சும்மா வச்சிருங்க ' ' என்று வழி
மறித்தாள் காந்திமதியம்மாள்.

60
 கந்தசாமிப் பிள்ைளயும் கடவுளும் சாப்பிட்டு விட்டு வாசல் திண்ைணக்கு வரும்ெபாழுது
இரவு மணி பதிெனான்று.

' 'இனிேமல் என்ன ேயாசைன ? ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'தூங்கத்தான் ' ' என்றா3 பிள்ைள ெகாட்டாவி விட்டுக்ெகாண்ேட.

' 'தாத்தா, நானும் ஒங் கூடத்தான் படுத்துக்குேவன் ' ' என்று ஓடிவந்தது குழந்ைத.

' 'நH அம்ைமெயக் கூப்பிட்டுப் பாயும் தைலயைணயும் எடுத்துப் ேபாடச் ெசால்லு ' ' என்றா3
கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'என்ைனயுமா தூங்கச் ெசால்லுகிறH3 ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.

' 'மனுஷாள் கூடப் பழகினால் அவ3கைளப் ேபாலத்தான், நடந்தாகணும்; தூங்க

இஷ்டமில்ைல என்றால், ேபசாமல் படுத்துக் ெகாண்டிருங்கள். ராத்திrயில் அபவாதத்துக்கு
இடமாகும் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கந்தசாமிப் பிள்ைள பவழக்காரத் ெதரு சித்தாந்த தHபிைக ஆபீசில் தைரயில் உட்கா3ந்துக்

ெகாண்டு பதவுைர எழுதிக் ெகாண்டிருக்கிறா3. ேபாக3 நூலுக்கு விளக்கவுைர பிள்ைளயவ3கள்
பத்திrைகயில் மாதமாதம் ெதாட3ச்சியாகப் பிரசுரமாகி வருகிறது.

' 'ஆச்சப்பா இன்னெமான்று ெசால்லக் ேகளு, அப்பேன வயமான ெசங்கரும்பு, காச்சிய

ெவந்நHருடேன கருடப்பிச்சு, கல்லுருவி புல்லுருவி நல்லூமத்ைத (கருடப் பச்ைச என்றும் பாடம்).... ' '
என்று எழுதி விட்டு, வாசல் வழியாகப் ேபாகும் தபாற்காரன் உள்ேள நுைழயாமல் ேநராகப்
ேபாவைதப் பா3த்துவிட்டு, ' 'இன்ைறக்கும் பத்திrைக ேபாகாது ' ' என்று முனகியபடி, எழுதியைதச்
சுருட்டி மூைலயில் ைவத்துவிட்டு விரல்கைளச் ெசாடுக்கு முறித்துக் ெகாண்டா3.

வாசலில் rக்ஷா வந்து நின்றது. கடவுளும் குழந்ைதயும் இறங்கினா3கள். வள்ளியின்

இடுப்பில் பட்டுச் சிற்றாைட; ைகநிைறய மிட்டாய்ப் ெபாட்டலம்.

' 'தாத்தாவும் நானும் ெசத்த காேலஜ் உசி3 காேலெஜல்லாம் பா3த்ேதாம் ' ' என்று துள்ளியது
குழந்ைத.

' 'எதற்காக ஓய், ஒரு கட்டடத்ைதக் கட்டி, எலும்ைபயும் ேதாைலயும் ெபாதிந்து ெபாதிந்து
ைவத்திருக்கிறது ? என்ைனக் ேகலி ெசய்ய ேவண்டும் என்ற நிைனப்ேபா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கடவுள்.
குரலில் கடுகடுப்புத் ெதானித்தது.

' 'அவ்வளவு ஞானத்ேதாேட இங்ேக யாரும் ெசய்து விடுவா3களா ? சிருஷ்டியின்

அபூ3வத்ைதக் காட்டுவதாக நிைனத்துக் ெகாண்டுதான் அைத எல்லாம் அப்படி
ைவத்திருக்கிறா3கள். அது கிடக்கட்டும்; நHங்க இப்படி ஓ3 இருபத்ைதந்து ரூபாய் ெகாடுங்கள்;
உங்கைள ஜHவிய சந்தாதாராகச் ேச3த்து விடுகிேறன்; இன்று பத்திrைக ேபாய் ஆகேவணும் ' ' என்று
ைகைய நHட்டினா3 பிள்ைள.

61
 ' 'இது யாைர ஏமாற்ற ? யா3 நன்ைமக்கு ? ' ' என்று சிrத்தா3 கடவுள்.

' 'தானம் வாங்கவும் பிrயமில்ைல; கடன் வாங்கும் ேயாசைனயும் இல்ைல; அதனால்தான்

வியாபாரா3த்தமாக இருக்கட்டும் என்கிேறன். நன்ைமையப் பற்றிப் பிரமாதமாகப்
ேபசிவிட்டா3கேள! இந்தப் பூேலாகத்திேல ெநய் முதல் நல்ெலண்ைணவைரயில் எல்லாம்
கலப்படந்தான். இது உங்களுக்குத் ெதrயாதா ? ' ' என்று ஒரு ேபாடு ேபாட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கடவுள் ேயாசைனயில் ஆழ்ந்தா3.

' 'அதிருக்கட்டும், ேபாகrேல ெசால்லியிருக்கிறேத, கருடப்பச்ைச; அப்படி ஒரு மூலிைக

உண்டா ? அல்லது கருடப்பிச்சுதானா ? ' ' என்று ேகட்டா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'பிறப்பித்த ெபாறுப்புதான் எனக்கு; ெபயrட்ட பழிையயும் என்ேமல் ேபாடுகிறHேர, இது

நியாயமா ? நான் என்னத்ைதக் கண்ேடன் ? உம்ைம உண்டாக்கிேனன்; உமக்குக் கந்தசாமிப்
பிள்ைளெயன்று உங்க அப்பா ெபய3 இட்டா3; அதற்கும் நான்தான் பழியா ? ' ' என்று வாைய
மடக்கினா3 கடவுள்.

' 'நHங்கள் இரண்டு ேபரும் ெவயிலில் அைலந்து விட்டு வந்தது ேகாபத்ைத எழுப்புகிறது
ேபாலிருக்கிறது. அதற்காக என்ைன மிரட்டி மடக்கி விட்டதாக நிைனத்துக் ெகாள்ள ேவண்டாம்;
அவசரத்தில் திடுதிப்ெபன்று சாபம் ெகாடுத்தHரானால், இருபத்ைதந்து ரூபாய் வணாக
H நஷ்டமாய்ப்
ேபாகுேம என்பதுதான் என் கவைல ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

ெபாட்டலத்ைத அவிழ்த்துத் தின்றுெகாண்டிருந்த குழந்ைத, ' 'ஏன் தாத்தா அப்பாகிட்டப்

ேபசுேத ? அவுங்களுக்கு ஒண்ணுேம ெதrயாது; இைதத் தின்னு பாரு, இனச்சுக்
H ெகடக்கு ' ' என்று
கடவுைள அைழத்தது.

குழந்ைத ெகாடுக்கும் லட்டுத் துண்டுகைளச் சாப்பிட்டுக் ெகாண்ேட, ' 'பாப்பா, உதுந்தது

எனக்கு, முழுசு உனக்கு! ' ' என்றா3 கடவுள்.

குழந்ைத ஒரு லட்ைட எடுத்துச் சற்று ேநரம் ைகயில் ைவத்துக் ெகாண்ேட ேயாசித்தது.

' 'தாத்தா, முழுசு வாய்க்குள்ேள ெகாள்ளாேத. உதுத்தா உனக்குன்னு ெசால்லுதிேய. அப்ேபா

எனக்கு இல்ைலயா ? ' ' என்று ேகட்டது குழந்ைத.

கடவுள் விழுந்து விழுந்து சிrத்தா3. ' 'அவ்வளவும் உனக்ேக உனக்குத்தான் ' ' என்றா3.

' 'அவ்வளவுமா! எனக்கா! ' ' என்று ேகட்டது குழந்ைத.

' 'ஆமாம். உனக்ேக உனக்கு ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அப்புறம் பசிக்காேத! சாப்பிடாட்டா அம்மா அடிப்பாகேள! அப்பா ேலவியம் குடப்பாகேள! '
என்று கவைலப்பட்டது குழந்ைத.

' 'பசிக்கும். பயப்படாேத! ' ' என்றா3 கடவுள்.

62
 ' 'தாங்கள் வாங்கிக் ெகாடுத்திருந்தாலும், அது ேஹாட்டல் பட்சணம். ஞாபகம் இருக்கட்டும் ' '
என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'நான்தான் இருக்கிேறேன! ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'நHங்கள் இல்ைலெயன்று நான் எப்ெபாழுது ெசான்ேனன் ? ' '

என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

சில விநாடிகள் ெபாறுத்து, ' 'இன்ைறச் ெசலவு ேபாக, அந்த நூறு ரூபாயில் எவ்வளவு மிச்சம்
? ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'உமக்கு ரூபாய் இருபத்ைதந்து ேபாகக் ைகயில் ஐம்பது இருக்கிறது ' ' என்று சிrத்தா3
கடவுள்.

' 'அதற்குப் பிறகு என்ன ேயாசைன ? ' '

' 'அதுதான் எனக்கும் புrயவில்ைல. ' '

' 'என்ைனப்ேபால ைவத்தியம் ெசய்யலாேம! ' '

' 'உம்முடன் ேபாட்டி ேபாட நமக்கு இஷ்டம் இல்ைல. ' '

' 'அப்படி நிைனத்துக்ெகாள்ள ேவண்டாம். என்ேனாேட ேபாட்டி ேபாடல்ேல; ேலாகத்து

முட்டாள் தனத்ேதாேட ேபாட்டி ேபாடுகிறH3கள்; பிrயமில்ைல என்றால், சித்தாந்த உபந்நியாசங்கள்
ெசய்யலாேம ? ' '

' 'நH3 எனக்குப் பிைழக்கிறதற்கா வழி ெசால்லுகிறH3;-அதில் துட்டு வருமா ? ' ' என்று சிrத்தா3
கடவுள்.

' 'அப்ேபா ? ' '

' 'எனக்குத்தான் கூத்து ஆட நன்றாக வருேம; என்ன ெசால்லுகிறH3 ? ேதவிைய

ேவண்டுமானாலும் தருவிக்கிேறன். ' '

கந்தசாமிப் பிள்ைள சிறிது ேயாசித்தா3. ' 'எனக்கு என்னேவா பிrயமில்ைல! என்றா3.

' 'பிறகு பிைழக்கிற வழி ? என்னங்காணும். பிரபஞ்சேம எங்கள் ஆட்டத்ைத ைவத்துத்தாேன

பிைழக்கிறது ? ' '

' 'உங்கள் இஷ்டம் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

கந்தசாமிப் பிள்ைள மறுபடியும் சிறிது ேநரம் சிrத்தா3.

63
 ' 'வாருங்கள், ேபாேவாம் ' ' என்று ஆணியில் கிடந்த ேமல் ேவட்டிைய எடுத்து உதறிப்
ேபாட்டுக் ெகாண்டா3.

' 'குழந்ைத ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'அதுதான் உறங்குகிறேத; வருகிற வைரயிலும் உறங்கட்டும் ' ' என்றா3 பிள்ைள.

கால்மணிப் ேபாது கழித்து மூன்று ேப3 திவான் பகதூ3 பிருகதHசுவர சாஸ்திrகள்

பங்களாவுக்குள் நுைழந்தன3. ஒருவ3 கந்தசாமிப் பிள்ைள; மற்ெறாருவ3 கடவுள்! மூன்றாவது
ெபண்;-ேதவி.

' 'நான் இவருக்குத் தங்கபஸ்பம் ெசய்து ெகாடுத்து வருகிேறன். நான் ெசான்னால் ேகட்பா3 ' '
என்று விளக்கிக்ெகாண்ேட முன் வராந்தாப் படிக்கட்டுகளில் ஏறினா3 பிள்ைள; இருவரும் பின்
ெதாட3ந்தன3. ேதவியின் ைகயில் ஒரு சிறு மூட்ைட இருந்தது.

' 'சாமி இருக்காங்களா; நான் வந்திருக்ேகன் என்று ெசால்லு ' ' என்று அதிகாரத்ேதாடு
ேவைலக்காரனிடம் ெசான்னா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'பிள்ைளயவ3களா! வரேவணும், வரேவணும்; பஸ்பம் ேநத்ேதாேட தH3ந்து ேபாச்ேச;

உங்கைளக் காணவில்ைலேய என்று கவைலப்பட்ேடன் ' ' என்ற கலகலத்த ேபச்சுடன் ெவம்பிய
சrரமும், மல் ேவஷ்டியும், தங்க விளிம்புக் கண்ணாடியுமாக ஒரு திவான்பகதூ3 ஓடிவந்தது.
எல்ேலாைரயும் கும்பிட்டுக் ெகாண்ேட அது சாய்வு நாற்காலியில் உட்கா3ந்து ெகாண்டது.

' 'உட்காருங்கள், உட்காருங்கள் ' ' என்றா3 திவான் பகதூ3. கந்தசாமிப் பிள்ைள அவரது
நாடிையப் பிடித்துப் பா3த்துக் ெகாண்ேட, ' 'பரவாயில்ைல; சாயங்காலம் பஸ்மத்ைத அனுப்பி
ைவக்கிேறன்; நான் வந்தது இவாைள உங்களுக்குப் பrசயம் பண்ணிைவக்க. இவாள் ெரண்டு ேபரும்
நாட்டிய சாஸ்திர சாகரம். உங்கள் நிருத்திய கலாமண்டலியில், வசதி பண்ணினா ெசளகrயமாக
இருக்கும் ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

திவான் பகதூrன் உத்ஸாகம் எல்லாம் ஆைமயின் காலும் தைலயும் ேபால் உள் வாங்கின.
ைககைளக் குவித்து, ஆள்காட்டி விரல்கைளயும் கட்ைட விரல்கைளயும் முைறேய மூக்கிலும்
ேமாவாய்க் கட்ைடயிலுமாக ைவத்துக் ெகாண்டு ' 'உம் ' ', ' 'உம் ' ' என்று தைலைய அைசத்துக்
ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தா3.

' 'இவ3 ெபய3 கூத்தனா3; இந்த அம்மாளின் ெபய3 பா3வதி. இருவரும் தம்பதிகள் ' ' என்று
உறைவச் சற்று விளக்கி ைவத்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'நான் ேகள்விப்பட்டேத இல்ைல; இதற்கு முன் நHங்கள் எங்ேகயாவது ஆடியிருக்கிறH3களா ? '
' என்று ேதவிையப் பா3த்துக் ெகாண்டு கூத்தனாrடம் திவான் பகதூ3 ேகட்டா3.

கடவுளுக்கு வாய் திறக்கச் சந்த3ப்பம் ெகாடுக்காமல், ' 'நாங்கள் ஆடாத இடம் இல்ைல ' '
என்றாள் ேதவி.

64
 ' 'என்னேவா என் கண்ணில் படவில்ைல. இருக்கட்டும்; அம்மா ெராம்பக் கறுப்பா
இருக்காங்கேள, சதஸிேல ேசாபிக்காேத என்றுதான் ேயாசிக்கிேறன் ' ' என்றா3 வ3ணேபத திவான்
பகதூ3.

' 'ெபண் பா3க்க வந்தHரா, அல்லது நாட்டியம் பா3க்கிறதாக ேயாசைனேயா ? ' ' என்று ேகட்டாள்
ேதவி.

' 'அம்மா, ேகாவிச்சுக்கப்படாது. ஒன்று ெசால்லுகிேறன் ேகளுங்க; கைலக்கும் கறுப்புக்கும்

கானாவுக்கு ேமேல சம்பந்தேம கிைடயாது. நானும் முப்பது வருஷமா இந்தக் கலாமண்டலியிேல
பிெரஸிெடண்டா இருந்து வருகிேறன். சைபக்கு வந்தவ3கள் எல்லாருக்கும் கண்கள்தான்
கறுத்திருக்கும். ' '

' 'உம்ம மண்டலியுமாச்ச, சுண்ெடலியுமாச்சு! ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட ேதவி
எழுந்திருந்தாள்.

' 'அப்படிக் ேகாவிச்சுக்கப்படாது ' ' என்று ஏக காலத்தில் திவான் பகதூரும் கந்தசாமிப்
பிள்ைளயும் எழுந்திருந்தா3கள்.

' 'இவ3கள் புதுப் புதுப் பாணியிேல நாட்டியமாடுவா3கள். அந்தமாதிr இந்தப் பக்கத்திேலேய

பா3த்திருக்க முடியாது. சாஸ்திரம் இவ3களிடம் பிச்ைச வாங்கேவணும். ஒருமுைறதான் சற்றுப்
பாருங்கேளன் ' ' என்று மீ ண்டும் சிபா3சு ெசய்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'சr, பா3க்கிறது; பா3க்கிறதுக்கு என்ன ஆட்ேசபம் ?! ' ' என்று ெசால்லிக்ெகாண்டு சாய்வு
நாற்காலியில் சாய்ந்தா3. ' 'சr, நடக்கட்டும்! ' ' என்று ெசால்லிக் ெகாண்டு இைமகைள மூடினா3.

' 'எங்ேக இடம் விசாலமாக இருக்கும் ? ' ' என்று ேதவி எழுந்து நின்று சுற்றுமுற்றும்
பா3த்தாள்.

' 'அந்த நடு ஹாலுக்குள்ேளேய ேபாேவாேம ' ' என்றா3 கடவுள். ' 'சr ' ' என்று உள்ேள ேபாய்க்
கதைவச் சாத்திக் ெகாண்டா3கள். சில விநாடிகளுக்ெகல்லாம் உள்ளிருந்து கணெரன்று
H கம்பீரமான
குரலில் இைச எழுந்தது.

' 'மயான ருத்திரனாம்-இவன்

மயான ருத்திரனாம்... ' ' கதவுகள் திறந்தன.

கடவுள் புலித்ேதாலுைடயும், திrசூலமும், பாம்பும், கங்ைகயும் சைடயும் பின்னிப் புரள,

கண்மூடிச் சிைலயாக நின்றிருந்தா3.

மறுபடியும் இைச. மின்னைலச் சிக்கெலடுத்து உதறியதுேபால, ஒரு ெவட்டு ெவட்டித்

திரும்புைகயில், கடவுள் ைகயில் சூலம் மின்னிக் குதித்தது; கண்களில் ெவறியும், உதட்டில் சிrப்பும்
புரண்ேடாட, காைலத் தூக்கினா3.

65
 கந்தசாமிப் பிள்ைளக்கு ெநஞ்சில் உைதப்பு எடுத்துக் ெகாண்டது. கடவுள் ெகாடுத்த வாக்ைக
மறந்துவிட்டா3 என்று நிைனத்துப் பதறி எழுந்தா3.

' 'ஓய் கூத்தனாேர, உம் கூத்ைதக் ெகாஞ்சம் நிறுத்தும். ' '

' 'சட்! ெவறும் ெதருக்கூத்தாக இருக்கு; என்னங்காணும், ேபா3னிேயா காட்டுமிராண்டி மாதிr

ேவஷம் ேபாட்டுக் ெகாண்டு ' ' என்று அதட்டினா3 திவான் பகதூ3.

ஆடிய பாதத்ைத அப்படிேய நிறுத்தி, சூலத்தில் சாய்ந்தபடி பா3த்துக்ெகாண்ேட நின்றா3

கடவுள்.

' 'ஓய்! கைலன்னா என்னன்னு ெதrயுமாங்காணும் ? புலித்ேதாைலத்தான்

கட்டிக்ெகாண்டாேர. பாம்புன்னா பாம்ைபயா புடிச்சுக்ெகாண்டு வருவா ? பாம்பு மாதிr ஆபரணம்
ேபாட்டுக் ெகாள்ள ேவணும். புலித்ேதால் மாதிr பட்டுக் கட்டிக்ெகாள்ள ேவணும். கைலக்கு முதல்
அம்சம் கண்ணுக்கு அழகுங்காணும்! வாஸ்தவமாகப் பா3வதி பரேமசுவராேள இப்படி ஆடினாலும்
இது நாட்டிய சாஸ்திரத்துக்கு ஒத்து வராது. அதிேல இப்படிச் ெசால்லேல. முதலிேல அந்தப்
பாம்புகைளெயல்லாம் பத்திரமாகப் புடிச்சுக் கூைடயிேல ேபாட்டு வச்சுப்புட்டு ேவஷத்ைதக்
கைலயும். இது சிறுசுகள் நடமாடற எடம், ஜாக்கிரைத! ' ' என்றா3 திவான் பகதூ3.

ஸ்ரீ கந்தசாமிப் பிள்ைளையயும் அவ3 ேலசில் விட்டு விடவில்ைல. ' 'கந்தசாமிப்

பிள்ைளவாள்; நH3 ஏேதா மருந்து ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருக்கிறH3 என்பதற்காக இந்தக் கூத்துப் பா3க்க
முடியாது; கச்ேசrயும் ைவக்க முடியாது; அப்புறம் நாலு ேபேராேட ெதருவிேல நான் நடமாட
ேவண்டாம் ? ' '

கால் மணி ேநரம் கழித்துச் சித்த ைவத்திய தHபிைக ஆபீசில் இரண்டுேப3 உட்கா3ந்துக்
ெகாண்டிருந்தா3கள், ேதவிையத் தவிர. குழந்ைத பாயில் படுத்துத் தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.

இரண்டுேபரும் ெமளனமாக இருந்தா3கள். ' 'ெதrந்த ெதாழிைலக் ெகாண்டு ேலாகத்தில்

பிைழக்க முடியாதுேபால இருக்ேக! ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'நான் ெசான்னது உங்களுக்குப் பிடிக்கவில்ைல; உங்களுக்குப் பிடித்தது ேலாகத்துக்குப்

பிடிக்கவில்ைல, ேவணும் என்றால் ேதவாரப் பாடசாைல நடத்திப் பா3க்கிறதுதாேன! ' '

கடவுள், ' 'ச்சு ' ' என்று நாக்ைகச் சூள் ெகாட்டினா3.

' 'அதுக்குள்ேளேய பூேலாகம் புளிச்சுப் ேபாச்ேசா! ' '

' 'உம்ைமப் பா3த்தால் உலகத்ைதப் பா3த்தது ேபால் ' ' என்றா3 கடவுள்.

' 'உங்கைளப் பா3த்தாேலா ? ' ' என்று சிrத்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'உங்களிடெமல்லாம் எட்டி நின்று வரம் ெகாடுக்கலாம்; உடன் இருந்து வாழ முடியாது ' '
என்றா3 கடவுள்.

66
 ' 'உங்கள் வ3க்கேம அதற்குத்தான் லாயக்கு ' ' என்றா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

அவருக்குப் பதில் ெசால்ல அங்ேக யாரும் இல்ைல. ேமைஜயின் ேமல் ஜHவிய சந்தா ரூபாய்
இருபத்ைதந்து ேநாட்டாகக் கிடந்தது.

' 'ைகலாசபுரம் பைழய பரமசிவம் பிள்ைள, ஜHவிய சந்தா வரவு ரூபாய் இருபத்ைதந்து ' '
என்று கணக்கில் பதிந்தா3 கந்தசாமிப் பிள்ைள.

' 'தாத்தா ஊருக்குப் ேபாயாச்சா, அப்பா ? ' ' என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட எழுந்து உட்கா3ந்தது
குழந்ைத

67
 ெவயிேலாடு ேபாய் – ச. தமிழ்ெசல்வன்

மாrயம்மாளின் ஆத்தாளுக்கு முதலில் திைகப்பாயிருந்தது. இந்த ேவகாத ெவயில்ல

இந்தக் கழுத ஏன் இப்படி தவிச்சுப் ேபாயி ஓடியாந்திருக்கு என்று புrயவில்ைல.

‘‘ஓம் மாப்பிள்ைள வல்லியாடி’’ என்று ேகட்டதுக்கு ‘ெபாறு ெபாறு’ங்கிற மாதிr ைகையக்

காமிச்சிட்டு விறுவிறுன்னு உள்ள ேபாயி ெரண்டு ெசம்பு தண்ணிைய கடக்குக் கடக்குன்னு
குடிச்சிட்டு ‘ஸ்… ஆத்தாடி’ன்னு உட்கா3ந்தாள்.

‘‘ஓம் மாப்பள்ைள வல்லியாடி?’’

‘‘அவரு… ராத்திr ெபாங்க ைவக்கிற ேநரத்துக்கு வருவாராம். இந்நிேயரேம வந்தா அவுக

ேயவாரம் ெகட்டுப் ேபாயிருமாம்.’’

‘‘சr… அப்பன்னா நH சித்த ெவயில் தாழக் கிளம்பி வாறது… தHயாப் ெபாசுக்குற இந்த
ெவயில்ல ஓடியாராட்டா என்ன…’’

‘‘ஆமா. அது சr… ெபாங்கலுக்கு மச்சான் அவுக வந்திருக்காகளாமில்ல…’’

ஆத்தாளுக்கு இப்ப விளங்கியது.

அவளுைடய மச்சான் – ஆத்தாளின் ஒேர தம்பியின் மகன் தங்கராசு இன்னிக்கி நடக்கிற

காளியம்மங்ேகாயில் ெபாங்கலுக்காக டவுனிலிருந்து வந்திருக்கான். அது ெதrஞ்சுதான் கழுத
இப்படி ஓடியாந்திருக்கு.

‘‘மதியம் கஞ்சி குடிச்சிட்டு கிளம்பினியாட்டி’’ என்று ேகட்டதுக்கு கழுத ‘இல்ைல’

ெயன்கவும் ஆத்தா கஞ்சி ஊத்தி முன்னால் ைவத்து குடிக்கச் ெசான்னாள்.

உடம்ெபல்லாம் காய்ஞ்சு ேபாயி காதுல கழுத்தில ஒண்ணுேமயில்லாம கருத்துப் ேபான

அவைளப் பா3க்கப் பா3க்க ஆத்தாளுக்குக் கண்ண3தான்
H மாைல மாைலயாக வந்தது. தங்கராசு
மச்சானுக்குத்தான் மாrயம்மா என்று சின்னப் பிள்ைளயிேலேய எல்லாருக்கும் ெதrஞ்சதுதான்.
கள்ளன் – ேபாlஸ் விைளயாட்டிலிருந்து காட்டிேல கள்ளிப்பழம் பிடுங்கப் ேபாகிற வைரக்கும்
ெரண்டு ேபரும் எந்ேநரமும் ஒண்ணாேவதான் அைலவா3கள். கைடசிக்கி இப்படி ஆகிப்ேபாச்ேச
என்று ஆத்தாளுக்கு ெராம்ப வருத்தம். எப்படிெயல்லாேமா மகைள வச்சிப் பாக்கணுமின்னு
ஆைசப்பட்டிருந்தாள்.

ேபச்ைச மாற்றுவதற்காக ‘‘அண்ணன் எங்கத்தா’’ என்று ேகட்டாள். ‘‘நHங்க ெரண்டு ேபரும்

வருவக,
H அrசிச் ேசாறு காச்சணும்னிட்டு அrசி பருப்பு வாங்கியாறம்னு டவுனுக்கு
ேபானான்.’’ கஞ்சிையக் குடித்துவிட்டு சீனியம்மாைளப் பா3க்க விைரந்தாள் மாr. சீனியம்மள்தான்
மச்சான் வந்திருக்கிற ேசதிைய டவுணுக்கு தHப்ெபட்டி ஒட்டப் ேபான பிள்ைளகள் மூலம்
மாrயம்மாளுக்குச் ெசால்லிவிட்டது. ேசதி ேகள்விப்பட்டதிலிருந்ேத அவள் ஒரு நிைலயில்
இல்ைல. உடேன ஊருக்குப் ேபாகணுெமன்று ஒத்தக்காலில் நின்றாள். ஆனால், அவள் புருஷன்
உடேன அனுப்பி விடவில்ைல. நாைளக் கழிச்சுப் ெபாங்கலுக்கு இன்ைனக்ேக என்ன ஊரு என்று

68
ெசால்லிவிட்டான். அவ அடிக்கடி ஊருக்கு ஊருக்குன்னு கிளம்பறது அவனுக்கு வள்ளுசாப்
பிடிக்கவில்ைல. அவ ஊரு இந்தா மூணு ைமலுக்குள்ேள இருக்குங்கிறதுக்காக ஒன்ரவாட்டம்
ஊருக்குப் ேபானா எப்படி? அவ ேபாறதப் பத்திகூட ஒண்ணுமில்ல. ேபாற வட்டெமல்லாம்
கைடயிேலருந்து பருப்பு, ெவல்லம் அது இதுன்னு தூக்கிட்டு ேவற ேபாயி3றா. இந்தச் சின்ன ஊ3ேல
ேயவாரம் ஓடுறேத ெபrய பாடா இருக்கு. இப்ப ேகாயில் ெகாைடக்குப் ேபாணுமின்னு நிக்கா என்று
வயிறு எrந்தான். ஆனாலும், ஒேரடியாக அவளிடம் முகத்ைத முறிச்சுப் ேபச அவனுக்கு முடியாது.
அப்பிடி இப்பிடிெயன்று ெரண்டு புலப்பம் புலம்பி அனுப்பி ைவப்பான்.

இைதப் பத்திெயல்லாம் மாrக்கு கவைல கிைடயாது. அவளுக்கு நிைனத்தால் ஊருக்குப்

ேபாயிறணும். அதுவும் மச்சான் அவுக வந்திருக்கும்ேபாது எப்பிடி இங்க நிற்க முடியும்?

அவ பிறந்து வள3ந்தேத தங்கராசுக்காத்தான் என்கிற மாதிr யல்லவா வள3ந்தாள். அவள்

நாலாப்புப் படிக்கிறேபாது தங்கராசின் அப்பாவுக்கு புதுக்ேகாட்ைடக்கு மாற்றலாகி குடும்பத்ேதாடு
கிளம்பியேபாது அவள் ேபாட்ட கூப்பாட்ைட இன்ைனக்கும் கூட கிழவிகள் ெசால்லிச் சிrப்பா3கள்.
நானும் கூட வருேவன் என்று ெதருவில் புரண்டு ைகையக் காைல உதறி ஒேர கூப்பாடு. அைதச்
ெசால்லிச் ெசால்லி ெபாம்பிள்ைளகள் அவளிடம், ‘‘என்னட்டி ஒம் புருசங்காரன் என்ைனக்கு
வாரானாம்’’ என்று ேகலி ேபசுவா3கள். ஆனால், அவள் அைதெயல்லாம் ேகலியாக
நிைனக்கவில்ைல. நிசத்துக்குத்தான் ேகட்கிறா3கள் என்று நம்புவாள். ஊ3ப் பிள்ைளகெளல்லாம்
கம்மாய் தண்ணியில் குதியாளம் ேபாடும்ேபாது இவள் மட்டும் கம்மாய் பக்கேம ேபாக மாட்டாள்.
சும்மாத் தண்ணியிேல குதிச்சா ெசாறிபிடித்து ேமெலல்லாம் வங்கு வத்தும். டவுன்ல படிக்கிற
மச்சானுக்குப் பிடிக்காது. அேதேபால கஞ்சியக் குடிச்சி வகுறு வச்சிப்ேபாயி மச்சான் ‘ஒன்ைனக்
கட்ட மாட்ேடன்’னு ெசால்லிட்டா என்னாகுறது? சும்மா மச்சான் மச்சான் என்று
ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தவள் ெபrய மனுஷியானதும் மச்சாைனப் பத்தி நிைனக்கேவ ெவட்கமும்
கூச்சமுமாயிருந்தது. ெகாஞ்ச நாைளக்கி. ெவறும் மச்சாைனப் பத்தின நிைனப்ேபாடு அப்புறம்
கனாக்களும் வந்து மனைசப் படபடக்க ைவத்தன. டவுனுக்கு தHப்ெபட்டி ஒட்டப் ேபாைகயிலும்
வைரயிலும், ஓட்டும்ேபாதும் மச்சானின் நிைனப்பு இருந்துெகாண்ேட இருக்கும்.

பஞ்சத்திேல ேபதி வந்து அவ அய்யா மட்டும் சாகாம இருந்திருந்தா மச்சானுக்குப்

ெபாருத்தமா அவளும் படிச்சிருப்பா. அது ஒரு குைற மட்டும் அவ மனசிேல இருந்து
ெகாண்டிருந்தது. அதுவும் ேபாயிருச்சு மச்சான் ஒரு தடைவ அவுக தங்கச்சி ேகாமதி
கலியாணத்துக்கு பத்திrைக ைவக்க வந்தேபாது. எந்த வித்தியாசமும் பாராம ஆத்தாேளாடவும்
அண்ணேனாடவும் ெராம்பப் பிrயமா ேபசிக்கிட்டிருந்த மச்சாைன கதவு இடுக்கு வழியாப் பாத்துப்
பாத்து பூrச்சுப் ேபானா மாrயம்மா.

மச்சாைனப் பத்தின ஒவ்ெவாரு ேசதிையயும் ேச3த்துச் ேச3த்து மனசுக்குள்ேள பூட்டி

வச்சிக்கிட்டா. வருஷம் ஓடினாலும் பஞ்சம் வந்தாலும் அய்யா ெசத்துப் ேபாயி வயித்துப் பாட்டுக்ேக
கஷ்டம் வந்தாலும் அவைனப் பத்தின நிைனப்பு மட்டும் மாறேவ இல்ைல. அதனாேலதான் தங்கராசு
அவளுக்கில்ைல என்று ஆன பிறகும்கூட அவளால் அண்ணைனயும் ஆத்தாைளயும் ேபாலத்
துப்புரவாக ெவறுத்துவிட முடியவில்ைல.

அவளுக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு, மாமனும் அத்ைதயும் வந்தது. தங்கராசு மச்சான்

கலியாணத்துக்கு பrசம் ேபாடத்தான் மாமனும் அத்ைதயும் வருவாகன்னு இருந்தேபாது, ேவற
இடத்திேல ெபாண்ைணயும் பாத்து பத்திrைகயும் வச்சிட்டு சும்மாவும் ேபாகாம மாமா

69
அண்ணங்கிட்ேட, ‘‘கலியாணத்துக்கு ஒரு வாரத்துக்கு முன்னக்கூட்டிேய வந்திரணும்பா. ேகாமதி
கலியாணத்ைத முடிச்சு வச்ச மாதிr ேவைலகைளயும் ெபாறுப்பா இருந்து நHதான் பாத்துக்
கணுமப்பா’’ என்று ேவறு ெசால்லிவிட்டுப் ேபானா3. அவுக அங்கிட்டுப் ேபாகவும் ஆத்தாளிடம் வந்து
அண்ணன் ‘தங்கு தங்’ெகன்று குதித்தான். ‘‘என்னய என்ன சுத்தக் ேகணப்பயனு ெநனச்சுட்டாகளா’’
என்று. ‘ேகாமதி கலியா ணத்துக்கு எல்லா ேவைலகைளயும் இழுத்துப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு
அண்ணன் ெசய்தான்னு ெசான்னா அது நாளக்கி நம்ம தங்கச்சி வந்து வாழப் ேபாற வடு,
H நாம வந்து
ஒத்தாைச ெசய்யாட்டா யாரு ெசய்வா என்று நிைனத்து ெசய்தது. ஆனா, இப்படி நைகநட்டுக்கு
ஆைசப்பட்டு மாமா அந்நியத்தில ேபாவாகன்னு யாரு கண்டது. என்ன மாமானும் மச்சானும்.’ என்று
ெவறுத்துவிட்டது அவனுக்கு.ஆனால், அண்ணன் ஏறிக்ெகாண்டு ேபசியேபாது ஆத்தா பதிலுக்கு
கூப்பாடுதான் ேபாட்டாள்.

‘‘என்னடா குதிக்ேக? படிச்சு உத்திேயாகம் பாக்குற மாப் பிள்ைள தHப்ெபட்டியாபீசுக்கு

ேபாயிட்டு வந்து வச்ச
H ெமடுத்துப் ேபாயிக் ெகடக்கிற கழுதயக் கட்டுவான்னு நH ெநனச்சுக்கிட்டா
அவுக என்னடா ெசய்வாக’’ என்று ஆத்திரமாகப் ேபசினாள். அப்படி அப்ேபாைதக்குப் ேபசினாலும்
அன்ைனக்கு ராத்திr ெசத்துேபான அய்யாவிடம் முைறயீடு ெசய்து சத்தம் ேபாட்டு ஒப்பாr
ைவத்தாள். ‘‘ஏ… என் ராசாேவ… என்ன ஆண்டாேர! இப்பிடி விட்டுப் ேபானேர…
H மணவைடயிேல
வந்து முைறமாப்பிள்ைள நானிருக்க எவன் இவ கழுத்தில தாலி கட்டுவான்னு ெசால்லி என்னச்
சிைறெயடுத்து வந்தHேர… இப்பிடி நி3க்கதியா நிக்க விடவா சிைறெயடுத்தH3 ஐயாேவ… தம்பீ
தம்பீன்னு ேபெகாண்டு ேபாயி அைலஞ்ேசேன… அவைனத் தூக்கி வளத்ேதேன… என் ராசாேவ…
எனக்குப் பூமியிேல ஆருமில்லாமப் ேபாயிட்டாகேள…’’

பக்கத்துப் ெபாம்பிைளகெளல்லாம் ைவதா3கள், ‘‘என்ன இவளும் ெபாம்பளதான… அப்பயும்

இப்படியா ஒப்பாr வச்சு அழுவாக’’ என்று.

பிறகு அண்ணன் வந்து, ‘‘இப்பம் நH சும்மாருக்கியா என்ன ேவணுங்கு’’ என்று அரட்டவும்தான்

ஒப்பாrைய நிப்பாட்டினாள்.

மறுநாள் அண்ணன், ‘‘தங்கராசு கலியாணத்துக்கு ஒருத்தரும் ேபாகப்புடாது’’ன்னு

ெசான்னேபாது மறுேபச்சுப் ேபசாமல் ஆத்தாளும் சrெயன்று ெசால்லிவிட்டாள்.

‘அவனுக்கும் நமக்கும் இனிேம என்ன இருக்கு’ என்று ெசால்லிவிட்டாள்.

ஆனால், மாrயம்மா அப்படிெயல்லாம் ஆகவிடவில்ைல. பலவாறு அண்ணனிடமும்

ஆத்தாளிடமும் ெசால்லிப் பா3த்தாள். ஒன்றும் மசியாமல் ேபாக, கைடசியில்…

‘நHங்க யாரும் மச்சான் கலியாணத்துக்குப் ேபாகைலன்னா நான் நாண்டுக்கிட்டுச்

ெசத்துருேவன்’ என்று ஒரு ேபாடு ேபாட்டதும் சrெயன்று அண்ணன் மட்டும் கலியாணத்துக்குப்
ேபாய்வந்தான். எம்புட்ேடா ேகட்டுப்பாத்தும் கலியாணச் ேசதி எைதயும் அவன் மாrயம்மாளுக்ேகா
ஆத்தாளுக்ேகா ெசால்லவில்ைல.

‘எல்லாம் முடிஞ்சது’ என்பேதாடு நிறுத்திக்ெகாண்டான்.

70
 தன் பிrயமான மச்சானின் கல்யாணம் எப்பிடிெயல்லாம் நடந்திருக்கும் என்று மாrயம்மாள்
தினமும் பலவாறாக தHப்ெபட்டி ஒட்டியபடிக்ேக நிைனத்து நிைனத்துப் பா3ப்பாள்.

‘எங்கிட்டு இருந்தாலும் நல்லாருக்கட்டும்’ என்று கண் நிைறய, மனசு துடிக்க

ேவண்டிக்ெகாள்வாள்.

தங்கராசு கலியாணத்துக்குப் ேபாய்விட்டு வந்த அண்ணன் சும்மா இருக்கவில்ைல.

அைலஞ்சு ெபறக்கி இவளுக்கு மாவில்பட்டியிேலேய அய்யா வழியில் ெசாந்தமான ைபயைன
மாப்பிைள பா3த்துவிட்டான். சின்ன வயசிேல நாகலாபுரத்து நாடா3 ஒருத்த3 கைடயில்
சம்பளத்துக்கு இருக்க ெமட்ராசுக்குப் ேபாய் வந்த ைபயன். மாrயம் மாேளாட நாலு பவுன் நைகைய
வித்து மாவில்பட்டியிேலேய ஒரு கைடையயும் ைவத்துக் ெகாடுத்துவிட்டான்.

இத்தைனக்குப் பிறகும், ேகாவில் ெகாைடக்கு மச்சான் வந்திருக்காகன்னு ெதrஞ்சதும்

உடேன பாக்கணுமின்னு ஓடியாந்துட்டா. அவுக எப்படி இருக்காக? அந்த அக்கா எப்படி இருக்காக?
மச்சானும் அந்த அக்காளும் நல்லா பிrயமா இருக்காகளான்னு பாக்கணும் அவளுக்கு.

ஆனா, வந்த உடேனேய மச்சாைனயும் அந்த அக்கா ைளயும் பா3க்கக் கிளம்பிவிடவில்ைல.

மத்தியான ேநரம், சாப்புட்டு சித்த கண்ணசந்திருப்பாக என்று இருந்துவிட்டு சாயந்தி ரமாகப்
ேபானாள்.

கட்டிலில் படுத்தவாக்கில் பாட்ைடயாவுடன் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான் மச்சான்.

‘‘குடும்புடுேறன் மச்சான்’’

என்று மனசு படபடக்கச் ெசால்லிவிட்டு உள்ேள ேபானாள். தங்கராசின் அப்பத்தாளும் அந்த

அக்காளும் அடுப்படியில் ேவைலயாக இருந்தா3கள். ெபான்னாத்தா இவைளப் பிrயத்துடன்
வரேவற்றாள். அந்த அக்கா ெராம்ப லட்சணமாக இருந்தா3கள். நைகநட்டு ெராம்ப ேபாட்ருப்
பாகன்னு பாத்தா அப்படி ஒண்ணும் காணம். கழட்டி வச்சிருப்பாக என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாள்.
ெராம்ப பிrயம் நிைறந்த பா3ைவயுடன் அந்த அக்காளுடன் வாஞ்ைசேயாடு ேபசினாள் மாrயம்மா.

‘ேபசிக்கிட்டிருங்க, இந்தா வாேர’ன்னு ெபான்னாத்தா கைடக்கு ஏேதா வாங்கப் ேபாகவும்

மாrயம்மா அந்த அக்காளிடம் இன்னும் ெநருங்கி கிட்ட உட்கா3ந்து ெகாண்டு ைககைளப்
பாசத்துடன் பற்றிக் ெகாண்டாள். ரகசியமான, அேத சமயம் ெராம்பப் பிrயம் ெபாங்கிய குரலில்,
‘‘யக்கா… மாசமாயிருக்கிகளா’’ என்று ஆ3வத்துடன் ேகட்டாள்.

பட்ெடன்று அந்த அக்கா ஒரு ெநடிப்புடன்,

‘‘ஆம, அது ஒண்ணுக்குத்தான் ேகடு இப்பம்’’

என்று ெசால்லிவிட்டாள். மாrயம்மாளுக்குத் தாங்க முடிய வில்ைல. அைதச்

ெசால்லும்ேபாது ேலசான சிrப்புடன்தான் அந்த அக்கா ெசான்னாலும் அந்த வா3த்ைதகளில்
ஏறியிருந்த ெவறுப்பும் சூடும் அவளால் தாங்க முடியாததாக, இதுநாள் வைரயிலும் அவள்
கண்டிராததாக இருந்தது. ஒரு ஏனத்ைதக் கழுவுகிற சாக்கில் வட்டின்
H பின்புறம் ேபாய் உைடந்து
வருகிற மனைச அடக்கிக் ெகாண்டாள். உள்ேள மச்சான் அவுக ேபச்சுக்குரல் ேகட்டது.

71
 ‘‘மாrயம்மா ேபாயிட்டாளா’’ என்று உள்ேள வந்த மச்சான் அந்த அக்காளிடம்’’ ‘‘காப்பி
குடிச்சிட்டியா ஜானு’’ என்று பிrயமாகக் ேகட்டதும் படக்குனு அந்த அக்கா,

‘‘ஆஹாகாகா… ெராம்பவும் அக்கைறப்பட்டுக் குப்புற விழுந்துறாதிக…’’ என்று

ெசால்லிவிட்டது.

ெராம்ப ெமதுவான ெதாண்ைடயிேல ேபசினாலும் அந்தக் குரல் இறுகிப்ேபாய் ெவறுப்பில்

ெவந்து ெகாதிக்கிறதாய் இருந்தது.

ெவளிேய நின்றிருந்த மாrயம்மாளுக்கு தைலைய வலிக்கிற மாதிrயும் காய்ச்சல் வ3ற

மாதிrயும் படபடன்னு வந்து. கழுவின ஏனத்ைத அப்படிேய ைவத்துவிட்டு பின்புறமாகேவ
விறுவிறுெவன்று வட்டுக்கு
H வந்து படுத்துக்ெகாண்டாள்.

ஆத்தாளும் அண்ணனும் ேகட்டதுக்கு ‘மண்ைடயடிக்கி’ என்று ெசால்லிவிட்டாள்.

சிறு வயசில் கள்ளிப்பழம் பிடுங்கப் ேபாய் ேநரங்கழித்து வரும்ேபாது வழியில் ேதடி வந்த
மாமாவிடம் மாட்டிக் ெகாண்டு முழித்த தங்கராசின் பாவமான முகம் நிைனப்பில் வந்து
உறுத்தியது. தண்ணிையத் தண்ணிையக் குடித்தும் அடங்காமல் ெநஞ்சு எrகிற மாதிrயிருந்தது.
அந்த அக்காளின் வட்டில்
H நைகநட்டு குைறயாகப் ேபாட்டதுக்காக தங்கராசின் அம்மா ெராம்ப
ெகாடுைமப்படுத்துகிறாளாம் என்று சீனியம்மா ெசான்னதும், அந்த அக்காள் ெகாடும் ெவறுப்பாகப்
ேபசினதும் நிைனப்பில் வந்து இம்ைசப் படுத்தியது.

எல்லாத்துக்கும் ேமேல அந்த வா3த்ைதகளது ெவறுப்பின் ஆழம், தாங்க முடியாத

ேவதைனையத் தந்தது. ராத்திr ஊேராடு ேகாயில் வாசலில் ெபாங்கல் ைவக்கப் ேபாயிருந்தேபாது
இவ மட்டும் படுத்ேத கிடந்தாள். ஒவ்ெவான்றாக சிறுவயதில் அவேனாடு பழகினது… அய்யாைவப்
பத்தி… ஆத்தாைளப் பத்தி… அண்ணைனப் பத்தி… எல்ேலாரும் படுகிற பாட்ைடப் பத்தி… அந்த
அக்காைளப் பத்தி நிைனக்கக்கூட ெபருந்துன்பமாயிருந்தது. குமுறிக்ெகாண்டு வந்தது மனசு.

ராத்திr ேநரங்கழித்து அவ புருஷன் வந்தான். ெரண்டு நாளாய் நல்ல ேயவாரம் என்றும்

ேதங்காய் மட்டுேம முப்பத்திெரண்டு காய் வித்திருக்கு என்றும் ெபாrகடைலதான் கைடசியில்
ேகட்டவுகளுக்கு இல்ைலெயன்று ெசால்ல ேவண்டியதாப் ேபாச்சு என்றும் உற்சாகமாக ெராம்ப
ேநரம் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான். திடீெரன்று இவள் ஏதுேம ேபசாமல் ஊைமயாக இருப்பைதக் கண்டு
எrச்சலைடந்து, ‘‘ஏ நாயி, நாம் பாட்டுக்கு கத்திக்கிட்டிருக்ேகன். நH என்ன கல்லுக்கணக்கா இருக்ேக’’

என்று முடிையப் பிடித்து ஒரு உலுக்கு உலுக்கினான்.

உடேன அைண உைடத்துக் ெகாண்டதுேபால ஏங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். அவன் பதறிப்ேபாய்

ெதrயாமல் தைலையப் பிடித்துவிட்ேடன் என்று ெசால்லி, தப்புத்தான் தப்புத்தான் என்று திரும்பத்
திரும்பச் ெசால்லிப் பா3த்தான். அவள் அழுைக நிற்கவில்ைல. ேமலும் ேமலும் ஏக்கமும்
ெபருமூச்சம் ெவடிப்பும் நடுக்கமுமாய் அழுைக ெபருகிக் ெகாண்டு வந்தது.

ஏேதா தான் ேபசிவிட்டதற்காகத்தான் அவள் இப்படி அழுகிறாள் என்று நிைனத்துக்ெகாண்டு

ெராம்ப ேநரத்துக்கு அவைள வேண
H ேதற்றிக் ெகாண்டிருந்தான் அவன்.

72
 அழியாச்சுட0 - ெமௗனி

வழக்கமாகக் காைலயில் அவைனப் பா3க்கப் ேபாவது ேபால நான் அன்று ெசல்லவில்ைல.

உதயத்திலிருந்ேத உக்கிரமாக ெவய்யில் அடித்தது. ெதளிவுற விளங்காத ஒருவித அலுப்பு
ேமலிட்டதனால் நான் வட்ைட
H விட்ேட ெவளிக்------கிளம்பவில்ைல. மாைலயில் ெசன்று அவைனப்
பா3த்துக் ெகாள்ளலாம் என்று எண்ணி, மிக உஷ்ணமான அன்று பகைல, என் வட்டிேலேய
H
கழித்ேதன்.

ேநற்று முன்தினம் இது நிகழ்ந்தது. மாைல நாலைர மணி சுமாருக்கு நான் அவன் வட்ைட
H
அைடந்ேத.ன். அவன் என் பாலிய சிேநகிதன். நான் ெசன்றேபாது, தன் வட்டின்
H முன் அைறயில்,
அவன் வழக்கம்ேபால் ஒரு நாற்காலியில் அம3ந்திருந்தான். திறந்த ஜன்னலுக்கு எதிேர உட்கா3ந்து
இருந்த அவன் ஏேதா ஆழ்ந்த ேயாசைனயில் இருப்பதாக எண்ணித் திடீெரன உட்புகச் சிறிது
தயங்கினபடிேய ேரழியில் நின்ேறன். என் பக்கம் பாராமேல, என்ைன அவன் உள்ேள அைழத்தது
திடுக்கிடத்தான் ெசய்தது. அவனுைடய அப்ேபாைதத் ேதாற்றமும் ெகாஞ்சம்
ஆச்சrயமளிப்பதாகேவ இருந்தது. உள்ேள ஒேர நாற்காலியும் அதன் அருகில் ஒரு ேமைஜயும்
இருந்தன. மற்றும் எதிrல் வதிப்
H பக்கம் ஜன்னல் திறந்திருந்தது.

`காபி சாப்பிட்டாகிவிட்டதா?’ என்று ேகட்டுக்-ெகாண்ேட நான் உள்ேள நுைழத்ேதன்.

`இல்ைல’ என்றான்.

`என்ன?’

`ஆமாம். காைல முதல் இங்ேக உட்கா3ந்தபடிதான் இருக்கிேறன் _ ேயாசைனகள்_’ எனக்

ெகாஞ்சம் சிrத்தபடி கூறினான்.

என் நண்பன் சிrப்பைத மறந்து விட்டான் என்பதும், எனக்குத் ெதrந்து சமீ ப காலத்தில்
சிrத்தேத இல்ைல என்பதும் உண்ைம. அப்ேபாது அவன் சிrத்ததும் உண3ச்சி இழந்த நைகப்பின்
ஒலியாகத்தான் ேகட்டது. அவன் ேபசின ெதானியும், என்ைனப் பாராது ெவளிேய ெவறித்துப்
பா3க்கும் பா3ைவயும் எனக்கு என்னேவா ேபால் இருந்தன. ேமேல நான் ேயாசிக்க ஆரம்பிக்குமுன்
அவன் ேபச ஆரம்பித்தான். அவன் சமீ ப காலமாக ஒருவித மனிதனாக மாறிவிட்டான்.

`இங்ேக வாப்பா; இங்ேக இப்படி உட்காரு; எதிrேல பா3’ என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட எழுந்து
ேமைஜயின் மீ து அவன் உட்கா3ந்து ெகாண்டான்; நான் நாற்காலியில் அம3ந்ேதன்.

`நான் உட்கா3ந்திருந்த இடத்திலிருந்து அேதா அங்ேக என்ன ெதrகிறது பா3’ என்றான்.

இைலயுதி3ந்து நின்ற ஒரு ெபrய மரம், பட்ட மரம் ேபான்ற ேதாற்றத்ைத

அளித்துக்ெகாண்டு எனக்கு எதிேர இருந்தது. ேவறு ஒன்றும் திடீெரன என் பா3ைவயில் படவில்ைல.
தனிப்பட்டு, தைலவிrேகாலத்தில் நின்று, ெமௗனமாகப் புலம்புவது ேபான்று அம்மரம் எனக்குத்
ேதான்றியது. ஆகாயத்தில் பறந்து திடீெரன அம்மரக் கிைளகளில் உட்காரும் பட்சிகள், உயி3
நHத்தைவேயேபால் கிைளகளில் அைமந்து ஒன்றாகும். அவற்றின் குரல்கள் மரண ஒலியாக
விட்டுவிட்டுக் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தன. சிறிது ெசன்று, ஒன்றிரண்டாகப் புத்துயி3 ெபற்றுக்

73
கிைளகைள விட்டு ஜிவ்ெவனப் பறந்து ெசன்றன. அதிக ேநரம் அம்மரத்தின் ேதாற்றத்ைதப் பற்றி
நான் ேயாசித்துக் ெகாண்டிருக்கவில்ைல. காைலயிலிருந்து உக்கிரமான ெவய்யிலில் பாதி மூடிய
கண்களுடனும், ெவற்று ெவளிப்பா3ைவயுடனும் கண்ட ேதாற்றங்கள் என் நண்பனுக்கு
எவ்ெவவ்வைக மனக் கிள3ச்சிக்குக் காரணமாயினேவா என்பைத என்னால் அறிந்து ெகாள்ள
முடியவில்ைல.

`என்ன?’ என்று அவன் ேகட்டது என்ைனத் தூக்கிவாrப் ேபாடும்படி இருந்தது.

`அேதா, அந்த மரந்தான்’ என்ேறன்.

`என்ன? மரமா? சr’ என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட உட்கா3ந்தபடிேய சிறிது குனிந்து அைதப்

பா3த்துவிட்டு அவன் ேபசலானான்.

`ஆமாம்; அதுதான்; ஆகாயத்தில் இல்லாத ெபாருைளக் கண்மூடிக் ைக விrத்துத் ேதடத்

துழாவுவைதப் பா3த்தாயா? ஆடி அைசந்து நிற்கிறது அது; ஆட்டம் ஓய்ந்து நிற்கவில்ைல.....
ெமல்ெலனக் காற்று ேமற்கிலிருந்து அடிக்கும். காதல் முகந்த ேமகங்கள், கனத்து மிதந்து வந்து
அதன்ேமல் தங்கும்...... தாங்காது தள3ந்து ஆடும்...... விrக்கப்பட்ட சாமரம் ேபான்று ஆகாய வதிைய
H
ேமகங்களிலிருந்து சுத்தப்படுத்துவதா அது....? அல்லது தளி3க்கும் ெபாருட்டு மைழத்துளிகளுக்கு
ஏங்கியா நிற்கிறது...? எதற்காக...?’

`என்ன நH ெபrய கவியாகிவிட்டாேய! ஏன் உனக்கு இவ்வளவு ேவகமும் ெவறுப்பும்.....!’

என்ேறன். அவன் ேபச்சும் வா3த்ைதகளும் எனக்குப் பிடிக்கவில்ைல.

`ெசால்லுகிேறன் ேகள்: ேநற்று ேநற்று என்று காலத்ைதப் பின்கடத்தி மனம் ஒன்பது

வருஷத்திற்கு முன்பு நடந்த ஒரு சம்பவத்திற்குச் ெசன்று நின்றது. அந்த நிகழ்ச்சிைய
நிைனப்பூட்டிக் ெகாண்ட பிறகு என் நிைல தடுமாறிப் ேபாய்விட்டது. என்னெவல்லாேமா என் மனம்
ெசால்ல முடியாத வைகயில் அடித்துக்ெகாள்ளுகிறது. அவ்வளவுதான்...’ எனச் ெசால்லி
நிறுத்தினான். அவன் கண்கள், காண முடியாத அசrrயான ஏேதா வஸ்துைவப் பா3க்கத்
துடிப்பதுேபால என்றுமில்லாதபடி ெஜாலித்தன. என்னிடம் ெசால்லுவதற்கு அல்ல என்பைத அவன்
ேபசும் வைக உண3த்தியது.

`ஆம், ஒன்பது வருஷத்துக்கு முன்பு நான் கல்லூr மாணவன். எனக்கு அப்ேபாது வயது
பதிெனட்டு, அக்கால நிகழ்ச்சி ஒன்ேற இன்று காைல முதல் பல்லவியாகப் பலவிதமான
கற்பைனயில் ேதான்றுகிறது. அப்ேபாது நான் பா3ப்பதற்கு எப்படி இருப்ேபன் என்பது உனக்கு
ஞாபகம் இருக்கலாம்...’

`நன்றாக... நH...’

`சr, சr, என் நHண்ட மூக்கு, முகத்திற்கு ெவகு முன்பாக நHண்டு ெசல்லுபவ3கைளத் திருப்பி
இழுப்பது ேபால வைளந்திருக்கும். அதன் கீ ழ் ெமல்லிய உதடுகள் மிருதுவாகப் பளெரன்ற
H பல்
வrைசகைளப் பிற3 கண்கூசச் சிறிது காண்பிக்கும். அப்ேபாதுதான் நான் கிராப் புதிதாகச் ெசய்து
ெகாண்ேடன். நHண்டு கறுத்துத் தைழத்திருந்த என் கூந்தைலப் பறிெகாடுத்ததாகேவ பிற3
நிைனக்கும்படி, படியாத என் முன் குடுமிைய, என் ைகயால் நான் அடிக்கடி தடவிக்ெகாள்ளுேவன்.

74
குறுகுறுெவன்ற கண்கேளாடு என் அழகிேலேய நான் ஈடுபட்டு மதிப்பும் ெகாண்டிருந்ேதன்.
அப்ேபாது என்ைன அேநக3 பா3த்திருக்கலாம். என்ைனப் பற்றிய அவ3களுைடய எண்ணங்கைள
நான் கண்டுெகாள்ளவில்ைல. இப்ேபாேதாெவனின் நான் பா3ப்பது வறட்டுப் பா3ைவதான்.
என்னுைடய கண்கள் வறண்டைவ தாேம! என் அழகு இளைமயிேலேய முடிவைடந்து விட்டது
ேபாலும். ஆனால், என் வாழ்க்ைக இளைமயில் முடியவில்ைலேய. அவளும் என்ைனப் பா3த்தது
உண்டு.’

`அவள் யா3?’ என்ேறன் நான்.

`ஆமாம், அவளும்: ெசால்லுவைதக் ேகள். நான் ேகாவிலுக்குப் ேபாய் எத்தைன

வருஷமாகிறது? அந்தத் தினத்திற்குப் பின்பு, ேநற்று வைரயில் நான் ேகாவிலுக்குப் ேபானதில்ைல.
அதற்கு முன் அடிக்கடி ேபாய்க்ெகாண்டு இருந்ேதன். நHயும் என்ேனாடு வருவதுண்ேட. நான்
ெசால்லும் அன்றிரவிலும் நH என் பக்கத்தில் இருந்தாய்.

`அது திருவிழா நாள் அல்ல... அவளும் வந்திருந்தாள். அவள் வருவது எனக்குத் ெதrயாது.
நாம் ேகாவிைல விட்டு ெவளி வந்தேபாது உள்ேள ேபாய்க் ெகாண்டிருந்த அவைள இருவரும்
ேகாவில் வாயிலில் சந்தித்ேதாம். அவளுக்கு அப்ேபாது வயது பதின்மூன்று இருக்கலாம். அவள்
சட்ெடன்று என்ைனத் திரும்பிப் பா3த்தாள். அவள் பா3ைவையத் திருப்பியது நானாக இருக்கலாம்.
ஆனால் திரும்பி, உன்ைனயும் கூட்டிக்ெகாண்டு அவள் பின்ேனாடு உள் ெசல்ல என்ைன இழுத்தது
எது? எனக்குத் ெதrயவில்ைல. அப்ேபாைதய சிறு பிள்ைளத்தனமாக இருக்கலாம். காதல், அது, இது
என்று காரணம் காட்டாேத. காரணமற்றது என்றாலும் மனக்குைறவு உண்டாகிறது. க3வந்தான்
காரணம் என்று ைவத்துக் ெகாள்.

`அவள் பின்ேனாடு நான் ெசன்ேறன். அேநகந்தரம் அவைளத் ெதாடக்கூடிய அளவு

அவ்வளவு சமீ பம் நான் ெநருங்கியதும் உண்டு. என் வாய் அடிக்கடி ஏேதா முணுமுணுத்ததும்
உண்டு. அது எைதயும் ெசால்வதற்கல்ல என்பது எனக்குத் ெதrயும். ஏெனனில் ெசால்லுவதற்கு
ஒன்றும் இல்ைல.

`ஈசுவர சந்நிதியில் நின்று தைல குனிந்து அவள் தியானத்தில் இருந்தாள். அவளுக்குப் பின்
ெவகு சமீ பத்தில் நான் நின்றிருந்ேதன். அவளுைடய கூப்பிய கரங்களின் இைட வழியாகக்
க3ப்பக்கிருகச் சரவிளக்குகள் மங்கி ெவகு தூரத்திற்கு அப்பாேல பிரகாசிப்பதாகக் கண்ேடன். அவன்
கண்கள், விக்கிரகத்திற்குப்பின் ெசன்று வாழ்க்ைகயின் ஆரம்ப இறுதி எல்ைலகைளத் தாண்டி இன்ப
மயத்ைதக் கண்டுகளித்தனேபாலும்! எவ்வளவு ேநரம் அப்படி இருந்தனேவா ெதrயாது. `காலம்’
அவள் உருவில், அந்தச் சந்நிதியில் ஓடாமல் சைமந்து நின்றுவிட்டது.

`தியானத்தினின்றும் விடுபட்டு என் பக்கம் அவள் திரும்பிய ேபாது ஒரு பரவசம்

ெகாண்டவேனேபால என்ைனயும் அறியாேத `உனக்காக நான் எது ெசய்யவும் காத்து இருக்கிேறன்;
எைதயும் ெசய்ய முடியும்’ என்று ெசால்லி விட்ேடன்! நHயும், அவளுடன் வந்தவ3களும் சிறிது எட்டி
நின்றிருந்தH3கள். உங்கள் காதுகளில் அவ்வா3த்ைதகள் விழவில்ைல. ஆனால் அவள் காதில்
விழுந்தன என்பது நிச்சயம். அவள் சிrத்தாள்.

`அவளுக்கு மட்டுந்தானா நான் ெசான்னது ேகட்டது என்பதில் எனக்கு அப்ேபாேத சந்ேதகம்.

உள்ளிருந்த விக்கிரகம் எதி3த் தூணில் ஒன்றி நின்ற யாளி அைவயும் ேகட்டு நின்றன என்று

75
எண்ணிேனன். எதிேர லிங்கத்ைதப் பா3த்தேபாது கீ ற்றுக்குேமேல சந்தனப் ெபாட்டுடன் விபூதி
அணிந்த அந்த விக்கிரகம், உருக்ெகாண்டு புருவஞ் சுழித்துச் சினங்ெகாண்டது. தூணில் ஒன்றி நின்ற
யாளியும் மிகமருண்டு பயந்து ேகாபித்து முகம் சுழித்தது; பின்கால்களில் எழுந்து நின்று
பயமூட்டியது. அவைளப் பா3த்ேதன். அவள் மறுபக்கம் திரும்பி இருந்தாள். பின்னிய ஜைட
பின்ெதாங்க, ெமதுவாகத் தன்ேனாடு வந்தவ3களுடன் ெசன்றாள். நான் அவைளச் சிறிது ெதாட3ந்து
ேநாக்கி நின்ேறன். ஆழ்ந்து அமுங்கிய உலக நிசப்தத்ைதக் குைலக்க அவளுைடய சதங்ைககள்
ஒலிக்கும் ஒலி அவசியம் ேபாலும்! வந்தவ3களுடன் குதூகலமாகப் ேபசி, வா3த்ைதகளாடிக்-
ெகாண்ேட கால் சதங்ைககள் கணெரன்று
H ஒலிக்கப்ேபாய் விட்டாள். சந்நிதியின் ெமௗனம் அவளால்
உண்டான சப்தத்தின் எதிெராலியில் சிைதவுற்றது. ெவௗவால்கள் கிrச்சிட்டுக் ெகாண்டு குறுக்கும்
ெநடுக்குமாகப் பறந்தன.’

என் நண்பன் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத என் மனம் ஓடியது. அது

கட்டுக்கடங்காமல் சித்திரம் வைரய ஆரம்பித்தது _ ேகாவில், சந்நிதானம், ஆம். பகலிலும் பறக்கும்
ெவௗவால்கள் பகெலன்பைதேய அறியாதுதான் ேகாவிலில் உலாவுகின்றன.

பகல் ஒளி பாதிக்குேமல் உட்புகத் தயங்கும். உள்ேள, இரவின் மங்கிய ெவளிச்சத்தில்

சிைலகள் ஜHவ கைளெகாண்டு நிற்கின்றன. ஆழ்ந்த அனுபவத்திலும் அந்தரங்கத்திலும்
ெமௗனமாகக் ெகாள்ளும் கூடமான ேபrன்ப உண3ச்சிைய வள3க்கச் சிறப்பித்ததுதானா ேகாவில்?
ெகாத்து விளக்குகள் எrந்து ெகாண்டிருக்கும். அதன் பிரகாசத்தில் நடமாடும் பக்த3களுக்கும்,
அவ3கள் நிழலுக்கும் வித்தியாசம் காணக்கூடாத திைகப்ைபக் ெகாடுக்கும். அச்சந்நிதானம் எந்த
உண்ைமைய உண3த்த ஏற்பட்டது? நாம் சாையகள்தாமா.....? எவற்றின் நடமாடும் நிழல்கள்
நாம்?_என்பன ேபான்ற பிரச்ைனகைள என் மனம் எழுப்பியேபாது, ஒரு தரம் என் ேதகம் முழுவதும்
மயி3க்கூச்ெசறிந்தது.

என் நண்பனின் பா3ைவ மகத்தானதாக இருந்தது. ஏேதா ஒரு வைகயில், ஒரு ரகசியத்ைத
உண3ந்த அவன் ேபச்சுக்கள் உன்னதமாக என் காதில் ஒலித்துக்-ெகாண்டிருந்தன. ேபச்சினால் தன்
உண3ச்சிகைள ெவளிப்படுத்த முடியாது என நிைனக்கும்ேபாது அவன் சிறிது தயங்கி நிற்பான்.
அப்ேபாது அவன் கண்கள் பிரகாசத்ேதாடு ெஜாலிக்கும்.

`அவள் ெசன்றாள், பிராகாரத்ைதச் சுற்றிவர. பின்னப்பட்டிருந்த அவள் கூந்தல் ெமதுவாக

அைசந்து ஆடியது. அவள் நைட அமுத்தலாக அவைள முன் ெசலுத்தியது. `பின்ெதாட3 பின்ெதாட3’
என என் மனத்தில் மறுக்க முடியாதபடி ஓ3 எண்ணம் ேதான்றியது. ெவளியில் நான் வாய்விட்டுச்
ெசால்லவில்ைல. பிராகார ஆரம்பத்தில் ஒரு வில்வ மரம் இருந்தது. அதன் இைலகளின் ஊேட
நிலவு ெதளிக்கப்பட்டு ெவண்ைமத் திட்டுகளாகப் படிந்து ெதrந்தது. `பிrயமானவேள என்ைனப் பா3’
என்று மனத்தில் நான் ெசால்லிக் ெகாண்ேடன். அவள் என்ைனத் திரும்பிப் பா3த்தாள். அவளும்
`பின்ெதாட3’ என்று ெசால்லுவைதத்தான் அவள் பா3ைவயில் கண்ேடன். ஏேதா ஒரு சப்தம்
ேகட்டது. அது தைலகீ ழாகத் ெதாங்கும் ஒரு ெவௗவாலின் சப்தம்; காதில் சிrத்து மனத்தில் மரண
பயத்ைதக் ெகாடுக்கும் சப்தம். வில்வ மரத்தடியிலிருந்து அவைளத் ெதாட3ந்து ேநாக்கி நின்ேறன்.
பிறகு அவள் பின்ெதாடரச் ெசன்றுெகாண்டு இருந்ேதன்.

`பகல் ேபான்று நிலவு காய்ந்தது. பின் நHண்டு ெதாட3ந்த அவள் நிழேலேபான்று நானும்
அவைளத் ெதாட3ந்ேதன். மூைலத் திருப்பத்திற்குச் சிறிது முன்பு அவள் என்ைனப் பா3க்கத்
திரும்பினாள். நான் ெசான்ன வா3த்ைதகைளத் திருப்பிக்ெகாள்ளும்படிக் ேகட்டுக் ெகஞ்சுவது ேபால

76
அவள் பா3ைவ இருந்தது. அவள் வருத்தத்திலும் வசீகரமாகத் ேதான்றினாள். அருகில் ெநருங்கிய
நான் மறுபடியும் ஒரு தரம் `என்ன ேவண்டுமானாலும் உனக்காக_’ என்று ஆரம்பித்தவன்
முழுவதும் ெசால்லி முடிக்கவில்ைல. நான் திரும்பி ேவகமாக வந்துவிட்ேடன். அவளும் கீ ழ்ப்
பிராகாரத்திற்குச் ெசன்றுவிட்டாள். வில்வ மரத்தடியில் நின்றிருந்த உன்ைன அைடந்ேதன்.
இருவரும் ேபசாது வடு
H ேச3ந்ேதாம்.’

அவன் ேபச்ைசக் ெகாஞ்சம் நிறுத்தியேபாது, `யா3 அவள்? எனக்கு ஞாபகமில்ைலேய?’

என்று ேகட்ேடன். என்னுைடய ேகள்வி அவன் மனத்திேலபடவில்ைல. அவன் ேமேல ேபச
ஆரம்பித்தான். எனக்கு ஆத்திரம் மூண்டது.

`அன்று முதல் நான் ேகாவிலுக்குப் ேபாவைத நிறுத்திவிட்ேடன்; எதற்காக நின்ேறன்

என்பது எனக்குத் ெதrயாது. சுபாவமாகத்தான் ேபாவது நின்றுவிட்டது என்று நிைனத்ேதன்.

`ேநற்று இரவு என் மனம் நிம்மதி ெகாண்டு இருக்கவில்ைல. எங்ேகேயா அைலயத்

ெதாடங்கியது. ேகாவிலுக்குச் ெசன்று ஈசுவர தrசனம் ெசய்து வரலாெமனப் புறப்பட்ேடன். இரவின்
நாழிைக கழித்ேத ெசன்ேறன். அதிகக் கூட்டமில்லாமல் இருக்க ேவண்டுெமன்பதுதான் என்னுைடய
எண்ணம். ெபrய ேகாபுர வாயிைலக் கடக்கும்ேபாேத, சுவாமியின் க3ப்பக்கிருகம் ெதrயும்.

`ெவகு காலமாக, ேஜாதி ெகாண்டு ெஜாலிப்பது ேபான்று நிசப்தத்தில் தனிைமயாக ஒரு

ெபrய சுட3 விளக்கு லிங்கத்தருகில் எrந்து ெகாண்டிருக்கும். அது திடீெரனச் சிறிது மைறந்து
பைழயபடிேய அைமதியில் ெதrந்தது. யாேரா ஒரு பக்தன் கடவுைள வழிபட உள்ேள ெசன்றான்
ேபாலும். நான் ெமதுவாகப் ேபாய்க்-ெகாண்டிருந்ேதன். உலகின் கைடசி மனிதன் வழிபாட்ைட
முடித்துக் ெகாண்டு அநந்தத்திலும் உலகின் அவியாத ஒளிைய உலகில்விட்டுச் ெசன்றதுேபாலத்
ேதான்றின அந்தத் தHபத்தின் மைறவும் ேதாற்றமும். தூண்டப்படாது என்னுள் எrந்த ஒளி நிமி3ந்து
ெஜாலிக்கத்தான் ேநற்று இது நிகழ்ந்தது. ேகாவிலில் நான் நிைனத்தபடி ஒருவரும் இல்லாமல்
இல்ைல.

`அவளுக்கு இப்ேபாது இருபத்திரண்டு வயது இருக்கலாம். நாகrகப் பாங்கில் அவள்

இருந்தாள். அவைள இப்ேபாது ேகாவிலில் கண்டதும், என் மனம் ேவதைன ெகாண்டது. எதி3பாராது
ேந3ந்த இந்தச் சந்திப்பினால் அவளிடம் நான் ஒருவைக ெவறுப்புக் ெகாள்ளலாேனன். அவள்
என்ைனத் ெதrந்து ெகாள்ளவில்ைல என்று நிைனத்ேதன். இப்ேபாது என்னுைடய நாகrகப் ேபாக்கு
எண்ணங்கள் தடுமாறி, மனமாற்றம் ெகாள்ளும் நிைலைமயில் இருப்பதால், அவளுைடய
அமுத்தலும் நாகrக நாசுக்கும் எனக்குச் சிறிது ஆறுதைலக் ெகாடுத்தன. நான், முன்பு அவள் காது
ேகட்கச் ெசான்னவற்ைற நிைனத்துக் ெகாண்டேபாது, என்ைனேய நான் ெவறுத்துக் ெகாள்ளாதபடி,
அவள் புதுத் ேதாற்றம் ஆறுதல் ெகாடுத்தது. முழு ேவகத்ேதாடு அவைள ெவறுத்ேதன். ஆனால்
அவள் கடவுளின் முன்பு தியானத்தில் நிற்கும்ேபாது தன்னுைடய ேமற்பூச்ைச அறேவ அழித்து
விட்டாள். கடவுளின் முன்பு மனித3கள் எவ்வளவு எழில் ெகாள்ள முடிகிறது, எத்தைகய
மனக்கிள3ச்சிக்கு உடன்படுதல் முடிகிறது என்பைத அப்ேபாது நான் உண3ந்ேதன்.

`அவள் தியானத்தின் மகிைம என்ைனப் ைபத்தியமாக்கிவிட்டது. ெவறித்து ெவறுமேன

நிற்கச் ெசய்தது; ஓ3 இன்ப மயம், ஒரு பரவசம். திரும்பிய அவள் என்ைனக்
கண்டுெகாண்டுவிட்டாள். எதிrல் நின்ற தூைண அவள் சிறிது ேநரம் ஊன்றிப் பா3த்தாள். என்
வாக்கின் அழியாத சாட்சியாக அைமந்து நின்ற அந்த யாளியும் எழுந்து நின்று கூத்தாடியைதத்தான்

77
நான் பா3த்ேதன். ேமேல உற்று ேநாக்கியேபாது ஐேயா! மற்ெறாரு யாளி ெவகுண்டு குனிந்து
என்ைனப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தது. அவள் பா3க்குமிடத்ைதப் பா3த்து நின்ற என் மனம்
பைதத்துவிட்டது. என்ைன ேநாக்கி ஆைண இடுபவளாகத் ேதான்றினாள். அவள் பா3ைவ என்ைன
ஊடுருவித் துைளத்துச் ெசன்றது. ஒருவன், தன் உள்ளூற உைறந்த ரகசியத்ைத, ஒரு ைபத்தியத்தின்
பகற்கனாவில் பாதி ெசால்லிவிட்டு மைறவது ேபால அவள் பா3ைவ என்ைன விட்டு அகன்றது.
உண3ச்சிகள் எண்ணங்களாக மாறுமுன், அவள் ெசான்னது என்ன என்பைத மனம் புrந்து
ெகாள்ளுமுன், அவள் ேபாய்விட்டாள். குனிந்த என் தைல நிமி3ந்தேபாது அவள் மறுபடியும் என்
பக்கம் திரும்பியைத நான் பா3த்ேதன். ஆழமான இருண்ட சுரங்கத்தினின்றும் இருமணிகள்
மின்னுவதுேபால இரு ெசாட்டுக் கண்ண3H அவள் கண்களினின்றும் உதி3ந்தது.

`நான் விதியின் நிழல். என்னிடம் காதலின் முழு வசீகரக் கடுைமைய நH காணப்ேபாகிறாய்.

`அவள் என்ன ெசான்னாள்? அவள் என்ன ெசய்யச் ெசான்னாள்? நான் என்ன ெசய்ய
இருக்கிறது? எல்லாம் ஒரு கனவுதானா? அவள் ேபசவில்ைல. சத்தத்தில் என்ன இருக்கிறது;
ேபச்சில்? உருவில் _ சீ சீ! எல்லாம் அ3த்தமற்றைவ_உண்ைமைய உண3த்த முடியாதைவ; எல்லாம்
இருளைடகின்றன. இறுகிய பிடிப்பிலும் துவண்டு புைக ேபான்று நழுவுகின்றன. ஆனால் எல்லாம்
மாைய என்பைத மட்டும் உண3த்தாது `ேமேல அேதா’ என்று காட்டியும் நாம் பா3த்து அதன் வழிேய
ேபாகத் ெதrந்துெகாள்ளுமுன் மைறயவுந்தான் இந்தச் சுட்டு விரல்கள் இருக்கின்றன. இருண்ட
வழியில் அைடயும் தடுமாற்றத்தில் அகஸ்மாத்தாகத் தாண்டிக் குதித்தாவது சrயான வழிைய
அைடய மாட்ேடாமா என்ற நம்பிக்ைகதான் நமக்கு இருப்பது.

`அேதா மரத்ைதப் பா3. அதன் விrக்கப்பட்ட ேகாடுகள், அதன் ஒவ்ெவாரு ஜHவ அணுவும்
வான நிறத்தில் கலப்பது ெதrயவில்ைலயா? ெமல்ெலன ஆடும்ேபாது அது வான ெவளியில்
ேதடுகிறது. அது குருட்டுத்தனமாகத்தாேன அங்ேக ேதடுகிறது.....?’

நன்றாக இருட்டிவிட்டது. அவன் ெவளியில் ெவறித்துப்பா3த்துக் ெகாண்டு இருக்கும்ேபாது,

நான் ெசால்லிக் ெகாள்ளாமேல ெவளிக் கிளம்பிவிட்ேடன்.

வதியில்
H வந்ததும் உயேர உற்று ேநாக்கிேனன். இரவின் வைளந்த வானத்திேல
கற்பலைகயில் குழந்ைதகள் புள்ளியிட்டதுேபால எண்ணிலா நட்சத்திரங்கள் ெதrந்தன. தத்தம்
பிரகாசத்ைத மினுக்கி மினுக்கி எவ்வளவுதான் ெகாட்டினும், உருகி மடிந்துபடும் அழிேவ கிைடயாது
ேபால அைவகள் ெஜாலித்தன. ேமேல இருப்பைத அறிய முடியாத தள3ச்சியுடன் ஒரு
ெபருமூச்ெசறிந்ேதன். நடந்து நடந்து வட்ைட
H அைடந்ேதன்.

இன்று காைலயில் அவைன வட்டில்

H காேணாம். அவன் எங்ேக எதற்காகச் ெசன்றாேனா
எனக்குத் ெதrயாது. அவனுக்குத் ெதrயுேமா என்பதும் ெதrயாது. எல்லாம் `அவனுக்கு’த் ெதrயும்
என்ற எண்ணந்தான் _ அவன் என்பது இருந்தால்.

78
 பிரபஞ்ச கானம் – ெமௗனி

அவன் அவ்வூ3 வந்து, மூன்று வருஷம் ஆகிறது. வந்த சமயம், ேமல் காற்று நாேள
ஆயினும், அன்ைறய தினம் உலகத்தின் ேவண்டா விருந்தினன் ேபான்று காற்று அலுப்புறச் சலித்து
ரகசியப் புக்கிடமாக, மரக்கிைளகளில் ேபாய் ஓடுங்கியது ேபான்று அம3ந்திருந்தது.

அடிக்கடி அவன், தன் வாழ்க்ைகப் புத்தகத்ைதப் பிrத்து ெவறித்துத் திைகத்து திண்ைணயில்

நிற்பதுண்டு. பின் புரட்டுதலில் கவைலக் கண்ண3H படிந்து, மாசுபட்ட ஏடுகள், அவன் மனக்கண்முன்
ேதான்றும். முன்ேன எழுதப்படாத ஏடுகளில், தன் மனப்ேபாக்குக் ெகாண்டு எழுதுவதால், பளெரனத்
H
ேதான்றுபைவ சில, மங்கி மைறதல் ெகாள்ளுபைவ சில. இரண்டுமற்று சில ேநரத்தில், எைதேயா
நிைனத்து உருகுவான்.

சிற்சில சமயம், இயற்ைகயின் விேநாதமான அழகுத் ேதாற்றங்கள் மனதிற்குச் ெசல்லும்

ேந3பாட்ைடையக் ெகாள்ளும்ேபாது, தன்ைன மறந்து அவன் மனம், ஆனந்தம் அைடவதுண்டு.
மற்றும் சிற்சில சமயம், தன்னால் கவைலகைளத் தாங்க முடியாது என்று எண்ணும்ேபாது,
தன்ைனவிடக் காற்று அழுத்தமாகத் தாங்கும் என்று எண்ணித் தன் கவைலகைள காற்றில்
விடுவான். ஆனால் சூல் ெகாண்ட ேமகம் மைழைய உதி3ப்பேத ேபான்று, அைவ காற்றில் மிதந்து
பிrந்து, உலைகேய கவைலமயமாக்கிவிடும். எட்டாத தூரத்தில் வானில் புைதந்து ேகலிக்
கண்சிமிட்டும் நட்சத்திரங்கைளப் பா3க்கும்ேபாது, அவனது பாழ்பட்ட, பைழய வாழ்க்ைக நிைனவு
எழும் ேகாபித்து, வானில் அந்த நட்சத்திரங்கைளத் தாேன வாr இைறத்தவன் ேபான்ற உrைம
உண3ச்சியுடன் அவற்ைறப் பிடுங்கி, கடலில் ஆழ்த்த எண்ணுவான். அந்தப் புதிய ஸ்தானத்தில்
அைவ எவ்வைகயாகுெமன்ற சந்ேதகம் ெகாண்டவன் ேபால அண்ணாந்து ேநாக்குவான். அைவயும்,
அேத ஐயம் ெகாண்டு விழிப்பது ேபான்று, அவனுக்குத் ேதான்றும்.

அவ்வூrன் குறுகிய வதிகள்,

H ேநாக நHண்டு உய3ந்த வடுகைளக்
H ெகாண்டிருந்தன. மாைல
ேவைளயில், வடுகளின்
H ேமற்பாகத்திேல சாய்ந்த சூrயக் கிரணங்கள் விழும்ேபாது, ரகசியக்
குைககளின் வாய்ேபான்று, இருண்ட உள் பாகத்ைத வட்டின்
H திறந்த வாயில்கள் காட்டி நிற்கும், அது
''வா'' ெவன்ற வாய்த் திறப்பல்ல. உள்ேள ெசன்றதும் மைறந்துவிடும் எண்ணங்கைள விழுங்க
நிற்கும் அசட்டு வாய்த் திறப்புப் ேபான்றுதான் ேதாற்றமளிக்கும்.

அவன், அந்தரங்கக் குைகயில் மைறந்த எண்ணங்கேளாெவனில், பழுக்க காய்ந்த சூட்டுக்

ேகாலால், எழுதப்பட்டனேவ ேபான்று அடிக்கடி எழுந்தன. மழுங்கி மைறந்திருந்த அந்த
நிைனவுகைள மிகுந்த அனல் ெகாண்டு ெஜாலித்து எழுச் ெசய்ய அவனுக்கு ஒரு சிறிய
குழந்ைதயின் அழுைக ேபாதும், ஒரு காகத்தின் கைரதல் ேபாதும். மூன்று வருஷங்களுக்கு
முன்னால் அவன் ெசன்றான்.

காலத்ைதக் ைகையப் பிடித்து நிறுத்திக் கனிந்த காதலுடன் தழுவினாலும், அது நக3ந்து

ெசன்று ெகாண்ேடதான் இருக்கும். ஆனாலும் அவன் பிrந்த ேநரம் அவனுக்கு அப்படிேய நிைலத்து
நின்றுவிட்டது. அந்த நிகழ்ச்சி, காலேபாக்கில், சலனமைடயாது. அவனுக்கு நின்றது நின்றதுதான்.
அதுமுதல், உலகிேல உலக வாழ்விேல, ஒருவைக ெவறுப்ைபக் ெகாண்டான். அப்ெவறுப்ேப, அவன்

79
உள்ளத்தில் கசிந்த தணலாய் கண்களில் பிரகாசித்து நின்றது. மனது மாறுதைல மிக ேவண்டும்
ேநரத்தில், உலகின் சந்ேதாஷத்ைத விட மனத்ைதத் தாக்கும் துக்கம் ேவெறான்றுமில்ைல என்பைத
அவன் உண3ந்தான்; அவனுக்குச் சந்ேதாஷேம கிைடயாது. ெவறுப்புத்தான் அவன் மனதில்
நிைறந்திருந்தது.

எட்டி, ேமற்கு ெவளியில் ெதrந்த சூrயன், சிவந்து இருந்தது. கவியும் ேமகம், பற்பல வ3ணச்
சித்திரமாக அைதச் சுற்றி அைமந்து, ெமழுகி, ெமழுகி மாறி மாறிப் பல உருவங்கள் ெகாண்டது.
வாய்விrந்து நின்ற ஒரு ேமகக் குைகயின் ேமலிருந்து இறங்கிய நHண்ட ெவண்ைமயான ெதான்று
புகுந்து அதனுடன் கலந்து ஒரு உருக்ெகாள்ளலாயிற்று. மிக அற்புதமான, உன்னத ஜHவிகைளக்
ெகாண்டு... அப்ேபாது உலகமும் மஞ்சள் நிறத்தில் இன்ப வருத்தமயமாகத் ேதான்றிது.

அவள் கண்கள், அடிக்கடி குறி தவறாது பா3ைவைய அவன்மீ து வசி

H எறிந்து ெஜாலித்தன.
மாைல ெவளிச்சம் மயங்கியது. அப்ேபாது அவள் உட்ெசன்று மைறந்துவிட்டாள். அவன் இருந்த
வட்டிற்கு
H ேந3 எதிேர சிறிது தள்ளி நின்ற தன் விட்டினுள் அவள் ெசன்றுவிட்டாள். அடிக்கடி அவள்
இவைனப் பா3ப்பது உண்டு. அதனால், இவன் மனேபாக்கு ெகாஞ்சம் மாறுதல் அைடய
இடேமற்பட்டது. அவளது பா3ைவயால் வாழ்க்ைக, நடுேவ சிறிது வசீகரம் ெகாண்டது. உலகத்திலும்
சிறு ஒளி உலாவுவைதக் ெகாஞ்சம் இவன் உணர ஆரம்பித்தான்.

ஒருநாள் காைல, அவன் அரசமரத் துைறக்கு ஸ்நானம் ெசய்யச்ெசன்றான். அங்ேக, அவள்

குளித்துவிட்டுப் புடைவ துைவத்துக் ெகாண்டு இருந்தாள். அவள் இடம்விட்டுச் ெசன்றபின்,
ஸ்நானம் ெசய்ய எண்ணி அரசமரத்தடியில் நின்றிருந்தான். அவளுக்குப்பின் சிறு அைலகள்
மிதக்கும் குளத்தின் ஜலப் பரப்பு - எதி3க்கைரயின் ஓரத்தில் நைரத்த நான்ைகந்து நாைரகள்,
ஜலத்தில் தம் சாயைலக் கண்டு குனிந்து நின்றிருந்தன. வானெவளிச்சம், ஜலப் பரப்பின் ேமல்
பட3ந்து தவித்துக் ெகாண்டிருந்தது. எதி3க்கைரயில் நின்ற சிறு சிறு மரங்கள், இக்கைரயில் நிற்கும்
இவைள எட்டித் ெதாடும் ஆ3வத்ேதாடு கட்ைட விரல்களில் நின்று குனிந்தனேவ ேபான்று சாய்ந்து
இருந்தன. ெமல்ெலனக் காற்று வசியது.
H குளத்தில் பூத்திருந்த அல்லிப் பூக்களின் தைலகள் ஆடின -
அவன் மனதின் கனம் ெகாஞ்சம் குைறந்தது.

அவன் தைலக்கு ேமேல, சிறிது பின்னால் ஒரு மீ ன் ெகாத்திக் குருவி சிறகடித்துக் குனிந்து
ேநாக்கி நின்றது. திடீெரன்று ஜலத்தில் விழுந்து, ஒரு மீ ைனக் ெகாத்திப் பறந்தது; பக்கத்து
மரக்கிைளயில் உட்கா3ந்தது. குளத்து ேமட்டில், ஒரு குடியானவப் ெபண் சாணம் தட்டிக்
ெகாண்டிருந்தாள். அைத, துைவத்துக் ெகாண்டிருந்த இவள் பா3த்தாள். ''எனக்காகத்தான் அேதா
தட்டிக் ெகாண்டிருப்பது - நன்குல3ந்த பின், அடுக்கடுக்காக -" என்று அவள் பா3த்ததாக எண்ணிய
இவன் ெநஞ்சு உல3ந்தது.

அவன் அவ்வூ3 வந்தபின், அவள் பாடிக் ேகட்டதில்ைல. அவள் பாடிேய மூன்று

வருஷத்திற்கு ேமலிருக்கும். அவள் ஒருதரம் ேநாய்வாய்ப்பாட்டுக் கிடந்தேபாது, அவள் இருதயம்
பலவனப்பட்டு
H இருப்பதாகச் ெசால்லிப் பrேசாதைன ெசய்த டாக்ட3 அவள் பாடுவது கூடாெதன்றா3.
அது முதல், அவள் சங்கீ தம் அவளுள்ேள உைறந்து கிடந்தது. அவளுக்கு வைணயிலும்
H பயிற்சி
உண்டு. ஒரு தரம், அவள் வைணவாசிக்க
H அவன் ேகட்டான். அதன் பிறகு அவளுைடய சங்கீ தத்ைதப்
பற்றியும், பிரபஞ்சத்ைதப் பற்றியும்அவன் ''அபிப்பிராயமும் உறுதியாகிவிட்டது'' அவள்தான்
சங்கீ தம்; பிரபஞ்ச கானம் அவளுள் அைடபட்டுவிட்டது'' என்று எண்ணலானான். காகத்தின்
கைரதலும், குருவிகளின் ஆரவாரமும், மரத்திைடக் காற்றின் ஓலமும் காதுக்கு ெவறுப்பாகி

80
விட்டன. அவளுைடய சங்கீ தம் ெவளிவிளக்கம் ெகாள்ளாததனால் இயற்ைகேய ஒருவைகயில்
குைறவுபட்டது ேபாலவும், ெவளியில் மிதப்பது ெவறும் வறட்டுச் சப்தம்தான் என்றும்
எண்ணலானான்.

அவன் அவ்வூ3 வந்து ெவகுநாட்கள் ெசன்றவின் ஒரு ஆடி ெவள்ளிக்கிழைமயன்று, அவள்

வைண
H வாசிக்கக் ேகட்டான். அவள் வட்டின்
H உள்ேள தHபம் எrந்து ெகாண்டிருந்தது. முற்றத்தில்
பிரகாசமான ஒரு விளக்கு ஏற்றி மாட்டப்பட்டிருந்தது. திறந்த வாயிற்படியின் வழியாக, இருண்ட
வதியின்
H நடுேவ குறுக்காக முற்றத்து ெவளிச்சம் பட3ந்து ெதrந்தது. உள்ேள, அவள் தம்பி படித்துக்
ெகாண்டிருந்தான். கூடத்திலிருந்து வைண
H மீ ட்டும் நாதம் ேகட்டது. அவள் வாசிக்க ஆரம்பித்தாள்.
இவன், எதி3வட்டுத்
H திண்ைணயில் ஒருபுறமாக இருள் மைறவில் நின்று ேகட்டான்.

சுமா3 ஒன்றைர மணி ேநரம் வாசித்தாள். அவ்வளவு ேநரமும் ஒேர வினாடி ேபாலக்
கழிந்துவிட்டது. உலகேம குமுறி சங்கீ த மயமானதாக நிைனத்தான். அவள் வாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத நடுவில் இவன் மனதில் பளெரன்று
H ஒரு எண்ணம் ேதான்றியது. அைத
உதற முடியாத ஓ3 உண்ைமெயன உண3ந்தான். அவள் பாட்டின் பாணியும் அைதப் பலப்படுத்தியது.
இவன் மனத்தில் ஒருவைகப் பயம் ேதான்ற ஆரம்பித்து, உடல் குலுங்கியது. அவள் முடிக்கும்
முன்ேப தன் இதயம் பிளந்துவிடுெமன நிைனத்தான். அவள் வாசிப்பைத நிறுத்திவிட மாட்டாளா
என்று துடித்துக் ெகாண்ேட ேகட்டு நின்றான்.

''ஆம், அவள் பாடுவது கூடாது; டாக்ட3 ெசால்லியது உண்ைமயானால் முடிவு நிச்சயம்.

ஆனால், அவள் முடிவு... பாட்டினாலா அவள் முடிவு? அவ3 நிைனக்கும் காரணத்தினாலன்று''
மேனாேவகத்தின் பலனாகப் பிறந்த ஒரு உண3ச்சி அவன் உள்ளத்தில் ஒரு அற்புதத் தத்துவமாக
மாறியது.

அதன் பின்பு, மனக் களங்கமின்றியும் கூடுமானவைரயில் தன் சாையயின்

சம்பந்தமற்றதுமான ஒருபுற உண3ைவக் ெகாண்டும் ேமேல சிந்தைனகைள எழுப்புவான்.
அப்படியும் தான் முன் உண3ந்தைதேய மனத்தில் உறுதிப்படுத்திக் ெகாண்டான் - ''இயற்ைக'' ஏேதா
ஒரு வைகயில் குைறவுபட்டது என்ற எண்ணம் - பிரபஞ்ச கானமும், வசீகரமும் திரண்டு அவளாக
உருக்ெகாண்டதனால்தான் அந்தக் குைறவு என்ற நிச்சயம், உறுதிப்பட்டது. நிலவு பூப்பது
விரசமாகத் ேதான்றியது அவனுக்கு. அந்தியில் ஆந்ைதகள் ெபாந்துவாயில் அலறுவது
ெவலித்தியாகக் ேகட்டது. உலக சப்தங்கேள பாழ்பட்டு ஒலித்தன. தன் உன்மத்த மிகுதியில் சுருதி
கைலந்த வைணயில்
H ேத3ச்சி ெபற்ற ஒருவன் வாசிக்கும் கானங்கள்தான் இந்தச் சப்தங்கள். சுருதி
ஓடி அவளிடம் ஒளிந்து ெகாண்டு ''இயற்ைக'' அன்ைன அளிக்கக்கூடிய, அளிக்க ேவண்டிய இன்பம்
பாதிக்குேமல் (சப்த ரூபத்திலும், காட்சி ரூபத்திலும்) அவளிடம் அடங்கி மைறந்து ேபாய்விட்டது.
ேமேல ேயாசிக்கும் ேபாது, ''இழந்தைதப் ெபற இயற்ைகச் சக்தி'' முயலுவைதயும், தனியாகப் பிrந்து
அவளாக உருக்ெகாண்ட பிரபஞ்சகானமும், வசீகரமும் ெவளிேய பரந்துபட முயலுவைதயும்
யாரால் எவ்வளவு நாள், எப்படித் தடுக்க முடியும்? அவள் முடிவு பாட்டினால்'' என்ற எண்ணம்
வலுவாக எழுந்து நின்றது. அடிக்கடி அவன் மனது அதனால் மிகுந்த துக்கமைடயும்.

சில மாதங்கள் ெசன்றன. அவனுக்ேகா அவன் ேயாசைனகள்தான்; கணேநரம் நHண்டு,

ெநங்காலமாயிற்ெறன்ற எண்ணந்தான்...

81
 அன்று அவன் கலியாணத்தின், மூன்றாம் நாள், அன்று மாைல நலுங்கு நடந்து
ெகாண்டிருந்தது...

சமீ ப காலத்தில் அவன் வருத்தம் அதிகமாயிற்று. தன்னுள் வருத்தேம தனிப்பட்டு

அழுதுெகாண்டு இரவில் இருள் வழிேய உருவற்று ஊைளயிட்ேடாடியது என்று எண்ணினான்
ஓேரா3 சமயம். அவள் கலியாணத்தின் முதல்நாள் இரவு அவனால் உறக்கங் ெகாள்ள
முடியவில்ைல. உலகில் அவச்சத்தம் இருேளாடு கூடி மிதந்தது. இரவின் ஒளியற்ற ஆபாசத்
ேதாற்றம்... அவன் ெநடுேநரம் திண்ைணத் தூணில் சாய்ந்து நின்றுெகாண்டிருந்தான்.

அவள் வட்டின்
H முன் அைற ஜன்னல் மூடி இருந்தது. ெபாருந்தாத கதவுகளின் இைடவழிேய,
உள் ெவளிச்சத்தின் சாய்வு ஒளிேரைக ெதருவிலும், இவன் திண்ைணச் சுவrலும் படிந்திருந்தது.
இவன் உள்ளத்ைதயும் அது சிறிது தடவி மனஆறுதைல அளித்தது. ஒருவைக இன்பம் கண்டான்.
யாேரா குறுக்காக எதி3வட்டின்
H உள்ேள நடப்பதால் அவ்ெவாளி ேரைக நடுநடுேவ மைறந்து ெதrந்து
ெகாண்டிருந்தது. அது இவனுக்கு ெவகுபுதுைமயாகத் ேதான்றியது. அைதேய, குறித்து ேநாக்குவான்.
''ஆம்... அவள், நிதானமற்று, உள்ேள உலாவுகிறாள்... அைடபட்டது, ெவளிேய ேபாக ஆயத்தம்
ெகாள்ளுகிறது...!" ேமேல அவனால் ேயாசிக்க முடியவில்ைல. அவன் மனம் துக்கம் அைடந்தது.
ஆகாயத்தில், இருட்பாய் விrப்பின் நடுநடுேவ ெவளிச்சப்புள்ளி வ3ணந் தHட்டிக் ெகாண்டது ேபான்று
எண்ணிலா நட்சத்திரங்கள் பிரகாசித்தன. அைவ ஆழ்ந்த துக்கத்தில் உதிராது, மடியாது, ஐயமுற்று
வினாவி நிற்பைவ ேபான்று ேதான்றின இவனுக்கு. ''அவளால், பிரபஞ்ச ேஜாதிேய, அழேக,
குன்றிவிட்டதுதான் உண்ைம''. அப்ேபாது துக்க ஓலத்தில் வாைடக் காற்று வசH ஆரம்பித்தது.
எட்டிேபாகும் நrயின் ஊைள, ஒேர இடத்தில் பதிந்து பரவும் பைறச்ேசr நாய்க் குைறப்பு ேபான்ற
மிகக் ேகாரமான, சப்தங்கள்தான் இருள் ெவளியில் மிதந்தன. அவளிடம் அைடபட்ட உன்னத கானம்
ெவளியில் படரும் நாைள ேவண்டிக் கூவும் பிரலாபிப்புப் ேபான்றுதான் அந்தச் சப்தங்கள் அவன்
காதில் விழுந்தன. தூரத்தில் கிழக்கு அடிவானத்திலிருந்து, புைகந்து ேமேலாங்கும் முகில் கூட்டம்.

நன்றாக மைழ அடித்து நின்றது. ெதருவில், உறிஞ்சியது ேபாக மீ தி மைழ ஜலம்

வாய்க்காலாக ஓடியது. மிகுந்தது சிறு சறு ஜலத்திட்டுகளாக நின்றது. ஒருதரம், அவள் ஜன்னைலத்
திறந்து மூடினாள். ஒளித்திட்டுக்களாய்த் ேதாய்ந்து ெஜாலித்தது ெதரு முழுவதும். சிறு தூரம்
விழுவது நின்றபாடில்ைல. ஒரு பூைன ெதரு நடுேவ, குறுக்காக ஓடியேபாது, ெவளிச்சத்தில்
விழுந்து மிதந்து மைறந்தது...

கல்யாணம் மூன்றாம்நாள், நலுங்கு நடந்துெகாண்டிருந்தது. கூனிக் குறுகி உட்கா3ந்திருந்த

மாப்பிள்ைள எதிrல் ெவற்றிைலத் தாம்பாளத்ைதக் ைகயில் ஏந்தி அவ3 அைத ஏற்றுக்ெகாள்வைத
எதி3பா3த்து அவள் நின்றிருந்தாள். அவள் பாட ேவண்டுெமன்பது அவ3 எண்ணம்ேபாலும், சுற்றி
இருந்த, மாப்பிள்ைள வட்டுப்
H ெபண்கள் இவைளப் பா3த்து ''பாடு பாடு'' என்றா3கள். இவேளா
முடியாெதன்று ெசால்வது ேபான்று ெமளனமாக நின்றிருந்தாள். இவள் பாடக்கூடாெதன்று
எண்ணிேய, அவனும் எட்டிய தூணடியில் உட்கா3ந்து ேவடிக்ைக பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தான்.
ெபண்கள் எல்ேலாரும், இவள் மனது ேநாக ஏேதேதா ேபசின3. அவள் மனது ெவறுப்பைடந்தது.
ஒருவைக அலக்ஷ¢யம் அவள் கண்களில் ெதrந்தது. எட்டித் தூணில் சாய்ந்திருந்த அவைன
ஒருதரம் பா3த்தாள். இவள் பா3ைவ, தவறாது, குறி ெகாண்டு அவைனத் தாக்கியது. அப்ேபாது
உச்சிேமட்டிலிருந்து, ஒரு காகம் விகாரமாகக் கைரந்து ெகாண்டிருந்தது. அந்தப் பக்கம் திரும்பிப்
பா3த்தான் இவன். பின்னும் ஒருதரம் இவைன விழித்துப் பா3த்தாள். மதுக்குடித்த ேதன Hக்கைளப்
ேபான்று குறுகுறுெவன்றிருந்தன அவன் விழிகள். அவள் உடம்பு ஒரு தரம் மயி3சிலி3த்தது.

82
திடீெரன்று ''நான் பாடுகிேறன் - ேகட்க ேவண்டுமா? சr என்றாள் அவள். இவன் மனேதாெவனில்,
நிம்மதியற்று ெவடிக்கும் துக்கத்தில் ஆழ்ந்தது. அவள் விளக்கம் ெகாண்டு விrவுபட
எண்ணிவிட்டாள் ேபாலும்! அவள் பாட ஆரம்பித்தாள்.

ஆரம்பித்த அவள் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக ெமய்மறந்தாள். சாஸ்திர வைரயறுப்ைப

அறிந்தும் கட்டுப்பாட்டின் எல்ைலைய உண3ந்தும், உைடத்துக் ெகாண்டு பிரவாகம் ேபான்று அவள்
கானம் ெவளிப்பட்டது. அங்கிருந்த யாவரும் ெமய்மறந்தன3.

தைல கிறுகிறுத்து ஒன்றும் புrயாமல் இவன் தூேணாடு தூணாகி விட்டான்.

அவள் சங்கீ தத்தின் ஆழ்ந்த அறிதற்கrய ஜHவ உண3ச்சிக் கற்பைனகள், காதைலவிட

ஆறுதல் இறுதி எல்ைலையத் தாண்டிப் பrமாணம் ெகாண்டன. ேமருைவவிட உன்னதமாயும்,
மரணத்ைதவிட மனத்ைதப் பிளப்பதாயும், மாதrன் முத்தத்ைதவிட ஆவைலத் தூண்டி
இழுப்பதாயும் இருந்தன. ேமேல, இன்னும் ேமேல, ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தன...

அவள் ஒரு மணி ேநரம் பாடினாள். அவளுள் அைடபட்ட சங்கீ தம் விrந்து வியாபகம்
ெகாள்ளலாயிற்று. ெவளி உலகம் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக மாறுதல் அைடந்து ெகாண்டிருந்தது...

இவன் மனப்புத்தகம், பிrந்து உண3ச்சி மிகுதியில் படிக்கப்பட்டது. ''காலம்'' விைறத்து

நின்றுவிட்டது... அந்தியின் மங்கல் ெவளிச்சம் மைறயுமுன் மஞ்சள் கண்டது. இவன் முகம்
ஒளிெகாண்டு சவக்கைள ெபற்றிருந்தது.

கைடசிக் காகக் கூட்டத்தின் ஒருமித்த கைரதல் கூச்சல் ேகட்டது. முற்றத்துக்

ெகாட்டைகயின் மீ து குருவிகள் உட்கா3ந்துெகாண்டு ஆரவாrத்தன. இவன் திடீெரன்று,
வாய்திறந்து ''ஐேயா... அேதா... சங்கீ தம், இனிைம, இன்பம் எல்லாம் திறந்த ெவளியில்,
நிைறகிறேத...'' என்று கத்தினான், அேத சமயம், அவளும் கீ ேழ சாய்ந்தாள். ''இயற்ைக அன்ைன'' தன்
குைறைய, நிவ3த்தித்துக் ெகாண்டாள். இழந்தைத, அைணத்துச் ேச3த்துக் ெகாண்டாள்... ஆகாயவதி,
H
அழகு பட்டது. ேமக மைல மைறப்பினின்றும் விடுபட்ட பிைறச்சந்திரன் ேசாைப மிகுந்து
பிரகாசித்தது. ெவளிேய, அவ்வூ3 குறுகிய விதிேய ஒரு கைள ெகாண்டது.

குளக்கைர, அரசமரத்திலிருந்து, ேந3கிழக்ேக, பா3த்தால், வைளந்த வானம் பூமியில்

புைதபடும் வைரயில், கண்ெவளி வதிைய
H மைறக்க ஒன்றுமில்ைல. ேமற்ேக, ஒரு அட3ந்த
மாந்ேதாப்பு.

காைல ேநரம் வந்தது. மூைலமுடுக்குகளிலும், ேதாப்பின் இைடெவளிகளிலும், தாமதமாக

உலாவி நின்ற மங்கைல ஊ3ந்து துரத்த ஒளிவந்து பரவியது. பல பல மூைலகளிலிருந்து, பக்ஷ¢க்
குரல்கள் ேகட்டுப் பதிலளித்துக் ெகாண்டிருந்தன. இரவின் இருைளத் திரட்டி அடிவானத்தில்,
ெநருப்பிடப்பட்டேத ேபான்று கிழக்கு புைகந்து, சிவந்து, தணல்கண்டது... காைலச் சூrயன்
உதித்தான். சிறிது ெசன்று, வானெவளிைய உற்றுேநாக்க இயலாதபடி ஒளி மயமாயிற்று. உலகப்
ேபrைரச்சல், ஒரு உன்னத சங்கீ தமாக ஒலித்தது. மனத்தில் ஒரு திருப்தி - சாந்தி, அவன், வடு
H
அைடந்தான்.

83
 மாைலயில், ேமற்ேக ேநாக்கும் ேபாது மரங்களின் இைடெவளி வழியாக பரந்த வயல்
வரப்புக்கள் ேந3க்ேகாடு ேபால் மைறந்து ெகாண்டிருந்தன. அைவ விrந்து விrந்து ெசன்று
அடிவானில் கலக்கும். தூரத்து வரப்புக்களில் வள3ந்து நின்ற ெநட்ைடப் பைனமரங்களின் தைலகள்
வாைன முட்டி மைறவது ேபான்று ேதான்றும். "வாழ்க்ைக...? ஒரு உன்னத மனெவழுச்சி..'' அவன்
பா3த்து நின்றான்.

குளத்துேமட்டு வறட்டிகள் உல3ந்து அடுக்கப்பட்டு இருந்தன.

84
 காட்டில் ஒரு மான் - அம்ைப

அந்த இரவுகைள மறப்பது கடினம். கைத ேகட்ட இரவுகள். தங்கம் அத்ைததான் கைத
ெசால்வாள். காக்கா-நr, முயல் ஆைம கைதகள் இல்ைல. அவேள இட்டுக் கட்டியைவ.
கவிைதத்துண்டுகள் ேபால சில. முடிவில்லா பாட்டுக்கள் ேபால சில. ஆரம்பம், நடு, முடிவு
என்றில்லாமல் பலவாறு விrயும் கைதகள். சில சமயம், இரவுகளில் பல ேதாற்றங்கைள மனதில்
உண்டாக்கி விடுவாள். அசுர3கள், கடவுள3கள் கூட அவள் கைதகளில் மாறி விடுவா3கள்.
மந்தைரையப்பற்றி உருக்கமாக ெசால்வாள். சூ3ப்பனைக, தாடைக எல்ேலாரும் அரக்கிகளாக
இல்லாமல் உண3ச்சிகளும், உத்ேவகங்களும் ெகாண்டவ3களாக உருமாறுவா3கள்.
காப்பியங்களின் பக்கங்களில் ஒட்டிக்ெகாண்டவ3கைள ெவளிேய ெகாண்டுவருவாள். சிறெகாடிந்த
பறைவகைள வருடும் இதத்ேதாடு அவ3கைள வைரவாள் வா3த்ைதகளில். இரவு ேநரமா, அந்த
பைழய வட்டுக்கூடமா,
H கூடப்படுத்த சித்தி மாமா குழந்ைதகளின் ெநருக்கமா என்னெவன்று
ெதrயவில்ைல. அந்த கைதகள் வண்டின் rங்காரமாய் மனதில் ஒரு மூைலயில் ஒலியுடன்
சுழன்றவாறிருக்கின்றன.

தங்கம் அத்ைத அந்த பைழய தூண்களும் நடுக்கூடமும் உள்ள வட்டில்

H பல பிம்பங்களில்
ெதrகிறாள். ெபrய மரக்கதவின் ேமல் சாய்ந்தவாறு. அகல் விளக்ைக புடைவ தைலப்பால்
மைறத்தபடி ஏந்தி வந்து புைறயில் ைவத்தபடி. தன் கணவன் ஏகாம்பரத்துக்குச் ேசாறிட்டவாறு.
கிணற்றுச் சுவrல் ஒரு காைல ைவத்து கயிற்ைற இழுத்துக் ெகாண்டு. ெசடிகளுக்கு உரமிட்டவாறு.

தங்கம் அத்ைத அழகுக் கறுப்பு. நHவி விட்டாற்ேபால் ஒரு சுருக்கமும் இல்லாத முகம்.,
முடியில் நிைறய ெவள்ளி. அத்ைத வட்டில்
H காலால் அழுத்தி இயக்கும் அந்தக் கால
ஹா3ேமானியம் உண்டு. அத்ைததான் வாசிப்பாள். ேதவாரப்பாடல்களிலிருந்து வதனேம
சந்திரபிம்பேமா, வண்ணான் வந்தாேன வைர ெமல்லப்பாடியவாறு வாசிப்பாள். கறுப்பு அலகுகள்
ேபால நHள விரல்கள் ஹா3ேமானியக்கட்ைடகளின் ேமல் கறுத்தப்பட்டாம்பூச்சிகள் மாதிrப்
பறக்கும்.

தங்கம் அத்ைதையச்சுற்றி ஒரு ம3ம ஓடு இருந்தது. மற்றவ3கள் அவைளப்பா3க்கும்

கனிவிலும், அவைளத் தடவித் தருவதிலும், ஈரம் கசியும் கண்களிலும் அனுதாபம் இருந்தது.
ஏகாம்பர மாமாவுக்கு இன்ெனாரு மைனவியும் இருந்தாள். அத்ைதைய அவ3 பூ மாதிr அணுகுவா3.
அவ3 அத்ைதைய டா ேபாட்டு விளித்து யாரும் ேகட்டதில்ைல. தங்கம்மா என்று கூப்பிடுவா3.
அப்படியும் அத்ைத ஒரு புைகத்திைரக்குப்பின் தூர நிற்பவள் ேபால் ெதன்பட்டாள். முத்து மாமாவின்
ெபண் வள்ளிதான் இந்த ம3மத்ைத உைடத்தாள். அவள் கண்டுபிடித்தது புrந்தும் புrயாமலும்
இருந்தது. வள்ளியின் அம்மாவின் கூற்றுப்படி அத்ைத பூக்கேவ இல்ைலயாம்.

'அப்படான்னா ? ' என்று எங்களில் பல3 ேகட்ேடாம்.

85
 வள்ளி தாவணி ேபாட்டவள். 'அப்படான்னா அவங்க ெபrயவேள ஆகைல ' என்றாள்.

'முடிெயல்லாம் ெநறய ெவளுத்திருக்ேக ? '

'அது ேவற '

அதன்பின் அத்ைதயின் உடம்ைப உற்றுக் கவனித்ேதாம். 'பூக்காத ' உடம்பு எப்படி இருக்கும்
என்று ஆராய்ந்ேதாம். அவள் உடம்பு எவ்வைகயில் பூரணமைடயவில்ைல என்று ெதrயவில்ைல.
ஈரத்துணியுடன் அத்ைத குளித்துவிட்டு வரும்ேபாது அவள் எல்ேலாைரயும் ேபாலத்தான்
ெதrந்தாள். முடிச்சிட்ட சிவப்பு ரவிக்ைகயும், பச்ைசப் புடைவயும், முடிந்த தைலயுமாய் அவள்
நிற்கும்ேபாது அவள் ேதாற்றம் வித்தியாசமாய்த் ெதrயவில்ைல. பறைவயின் உைடந்த சிறகு
ேபால, அது ெவளிப்பைடயாக ெதrயாத ெபாக்ைகயா என்று புrயவில்ைல.

ஒரு மாைல பட்டுேபான ெபrய மரத்ைதத் ேதாட்டத்தில் ெவட்டினா3கள். ேகாடாலியின்

கைடசி ெவட்டில் அது சரசரெவன்று இைலகளின் ஒலிேயாடு மளுக்ெகன்று சாய்ந்தது. குறுக்ேக
ெவட்டியேபாது உள்ேள ெவறும் ஓட்ைட. வள்ளி இடுப்பில் இடித்து, 'அதுதான் ெபாக்ைக ' என்றாள்.
பிளவுபட்டு, தன்ைன முழுவதுமாய் ெவளிப்படுத்திக்ெகாண்டு, உள்ேள ஒன்றுமில்லாமல் வான்
ேநாக்கிக் கிடந்த மரத்துடன் அத்ைதயின் மினுக்கும் கrய ேமனிைய ஒப்பிடமுடியவில்ைல.

எந்த ரகசியத்ைத அந்த ேமனி ஒளித்திருந்தது ? அவள் உடம்பு எவ்வைகயில்

வித்தியாசப்பட்டது ? ெவய்யில் காலத்தில் அத்ைத, மத்தியான ேவைளகளில் ரவிக்ைகைய
கழற்றிவிட்டு, சாமான்கள் ைவக்கும் அைறயில் படுப்பாள். அவளருகில் ேபாய்ப்படுத்து,
ரவிக்ைகயின் இறுக்கத்தினின்றும் விடுபட்ட மா3பில் தைலைய ைவத்து ஒண்டிக்ெகாள்ளும் ேபாது
அவள் ெமன்ைமயாக அைணத்துக்ெகாள்வாள். மா3பு, இைட, கரங்களில் பத்திரப்பட்டுப்
ேபாகும்ேபாது எது ெபாக்ைக என்று புrயவில்ைல. மிதமான சூட்டுடம்பு அவளுைடயது. ரசங்கள்
ஊறும் உடம்புைடயவளாகப்பட்டாள். சாறு கனியும் பழத்ைதப்ேபால் ஒரு ஜHவ ஊற்று ஓடியது அவள்
உடம்பில். அதன் உயி3ப்பிக்கும் துளிகள் எங்கள் ேமனியில் பலமுைற ெசாட்டியது. ெதாடலில்,
வருடலில், எண்ைண ேதய்க்கும் ேபாது படும் அழுத்தத்தில், அவள் உடம்பிலிருந்து கைர புரண்டு
வரும் ஆற்ைறப்ேபால் உயி3 ேவகம் தாக்கியது. அவள் ைகபட்டால் தான் மாட்டுக்குப் பால் சுரந்தது.
அவள் நட்ட விைதகள் முைளவிட்டன. அவளுைடய ைக ராசியானது என்பாள் அம்மா. தங்கச்சி
பிறந்தேபாது அத்ைத வந்திருந்தாள். 'அக்கா, என் பக்கத்தில இருக்கா. என்ைனத் ெதாட்டுக்கிட்ேட
இரு. அப்பத்தான் எனக்கு வலி ெதrயாது ' என்று அம்மா முனகினாள், அைறைய விட்டு நாங்கள்

86
ெவளிேயற்றப்பட்டேபாது. கதவருேக வந்து திரும்பிப் பா3த்த்ேபாது தங்கமத்ைத அம்மாவின்
உப்பிய வயிற்ைற ெமல்ல வருடியபடி இருந்தாள்.

'ஒன்றும் ஆகாது, பயப்படாேத ' என்று ெமல்லக் கூறினாள்.

'அடியக்கா, ஒனக்ெகாரு... ' என்று முடிக்காமல் விம்மினாள் அம்மா.

'எனக்ெகன்ன ? ராசாத்தியாட்டம். என் வெடல்லாம்

H புள்ைளங்க ' என்றாள் அத்ைத. ஏகாம்பர
மாமாவின் இைளய மைனவிக்கு ஏழு குழந்ைதகள்.

'இப்படி ஒடம்பு திறக்காம... ' என்று ேமலும் விசும்பினாள் அம்மா.

'ஏன், என் ஒடம்புக்கு என்ன ? ேவளாேவைளக்குப் பசிக்கைலயா ? தூக்கமில்ைலயா ? எல்லா

ஒடம்புக்கும் உள்ள சீரு இதுக்கும் இருக்கு. அடிபட்டா வலிக்குது. ரத்தம் கட்டுது. புண்ணு பழுத்தா சீ
வடியுது. ேசாறு திண்ணா ெசrக்குது. ேவற என்ன ேவணும் ? 'என்றாள் அத்ைத.

அம்மா அவள் ைகையப் பற்றி கன்னத்தில் ைவத்துக்ெகாண்டாள்.

'ஒன் உடம்ைபப் ேபாட்டு ரணகளமாக்கி...: என்று அந்த ைகைய பற்றியவாறு அரற்றினாள்.

அத்ைதயின் உடம்பில் ஏறாத மருந்தில்ைல என்று வள்ளியின் அம்மா வள்ளியிடம்

ெசால்லியிருந்தாள். ஊrல் எந்தப் புது ைவத்தியன் வந்தாலும் அவன் குைழத்த மருந்து அத்ைதக்கு
உண்டு. இங்கிlஸ் ைவத்தியமும் அத்ைதக்குச் ெசய்தா3களாம். சில சமயம் மருந்துகைளச்
சாப்பிட்டுவிட்டு அத்ைத அப்படி ஒரு தூக்கம் தூங்குவாளாம். ேவப்பிைலயும், உடுக்குமாய் சில
மாதங்கள் பூைசகள் ெசய்தா3களாம். திடாெரன்று பயந்தால் ஏதாவது ேநரலாம் என்று ஒரு
முன்னிரவு ேநரம் அத்ைத பின் பக்கம் ேபானேபாது கrய ேபா3ைவ ேபா3த்திய உருவம் ஒன்று
அவள் ேமல் பாய்ந்ததாம். வrட்ட
H அத்ைத துணி துைவக்கும் கல்லில் தைல இடிக்க விழுந்து
விட்டாளாம். அவள் ெநற்றி முைனயில் இன்னமும் அதன் வடு இருந்தது. அடுத்த ைவத்தியன்
வந்தேபாது, 'என்ைன விட்டுடுங்க. என்ைன விட்டுடுங்க ' என்று கதறினாளாம் அத்ைத. ஏகாம்பர
மாமாவுக்கு ேவறு ெபண் பா3த்தேபாது அத்ைத அன்றிரவு அரளி விைதகைள அைரத்துக்

87
குடித்துவிட்டாளாம். முறி மருந்து தந்து எப்படிேயா பிைழக்கைவத்தா3களாம். 'உன் மனசு ேநாக
எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம் ' என்று மாமா கண் கலங்கினாராம். அதன் பின் அத்ைதேய அவருக்கு
ஒரு ெபண்ைணப் பா3த்தாள். அப்படித்தான் ெசங்கமலம் அந்த வட்டுக்கு
H வந்தாள். எல்லாம் வள்ளி
ேசகrத்த தகவல்கள்.

அத்ைத தன் ைகைய அம்மாவின் பிடியிலிருந்து விலக்காமல் இன்ெனாரு ைகயால்

அம்மாவின் தைலைய வருடினாள். 'வுடு, வுடு. எல்லாத்ைதயும் வுடு. புள்ைளெபாறக்கற ேநரத்தில
ஏன் கைதைய எடுக்கிற ? ' என்றாள். அன்றிரவுதான் தங்கச்சி பிறந்தாள். அதன் பின் ஊருக்கு ஒரு
முைற ேபானேபாதுதான் அத்ைத அந்தக் கைதையச் ெசான்னாள்.

மைழக்காலம். இரவு ேநரம். கூடத்தின் ஒரு பக்கம் ஜமக்காளத்ைத விrத்து,

எண்ைணத்தைலப் பட்டு கைரபடிந்த தைலயைண உைரகேளாடு இருந்த சில தைலயைணகைள
ேபாட்டாகி விட்டது. சில தைலயைணகளுக்கு உைரயில்ைல. அழுத்தமான வண்ணங்கள் கூடிய
ெகட்டித்துணியில் பஞ்சு அைடத்திருந்தது. ஆங்காங்ேக பஞ்சு முடிச்சிட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. அைவ
நிதம் உபேயாகத்திலிருக்கும் தைலயைணகள் அல்ல. விருந்தின3 வந்தால், குழந்ைதகளுக்குத் தர
அைவ. நாள் முழுவதும் விைளயாடிவிட்டு, வயிறு முட்டச் சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்தவுடன்
உறங்கிவிடும் குழந்ைதகளுக்கு முடிச்சுகள் உைறக்கவா ேபாகிறது ?

சைமயலைற அலம்பி விடும் ஓைச ேகட்டது. ெசாம்பின் ணங்ெகன்ற சத்தமும், கதவின்

கிrச்சும், ெதன்னந் துைடப்பம் அதன் பின் ைவக்கப்படும் ெசாத்ெதன்ற ஒலியும் ேகட்டது. தகர டப்பா
கிrச்சிட்டது. ேகாலப்ெபாடி டப்பா. அடுப்பில் ேகாலம் ஏறும். அதன் பின் சமயலைறக் கதைவ
அைடத்துவிட்டுக் கூடத்தின் வழியாகத்தான் அத்ைத வருவாள். யாரும் தூங்கவில்ைல.
காத்திருந்தன3.

அத்ைத அருகில் வந்ததும், ேசாமுதான் ஆரம்பித்தான்.

'அத்ேத, கைத ெசால்ேலன்... அத்ேத '

'தூங்கல நHங்க எல்லாம் ? '

88
 நின்று பா3த்துவிட்டு, அருகில் வந்து அம3ந்தாள். காமாட்சியும் ேசாமுவும் ெமல்ல ஊ3ந்து
வந்து அவளின் இரு ெதாைடகளிலும் தைல ைவத்துப்படுத்து அண்ணாந்து அவைளப் பா3த்தன3.
மற்றவ3கள் தைலயைணகளில் ைககைள ஊன்றிக் ெகாண்டன3.

அத்ைத கைளத்திருந்தாள். ெநற்றியில் ேவ3ைவ மின்னியது. கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு

ேயாசித்தாள்.

'அது ஒரு ெபrய காடு... ' என்று ஆரம்பித்தாள்.

'அந்தக் காட்டில எல்லா மிருகங்களும் சந்ேதாசமாய் இருந்தது. காட்டில பழ மரெமல்லாம்

ெநறய இருந்தது. ஒரு சின்ன ஆறு ஓடிச்சு ஒரு பக்கம். தாகம் எடுத்துச்சின்னா அங்க ேபாயி எல்லாம்
தண்ணி குடிக்கும். மிருகங்களுக்கு எல்லாம் என்னெவல்லாம் ேவணுேமா எல்லாம் அந்த காட்டில
சrயா இருந்தது. அந்தக் காட்டில ேவடன் பயமில்ைல. திடா3னுட்டு அம்பு குத்துேமா, உசிரு
ேபாகுேமான்னு பயேமயில்லாம திrஞ்சிச்சுங்க அந்த மிருகங்க எல்லாம். எல்லா காடு மாதிrயும்
அங்கயும் காட்டுத்தH, ெவளி மனுசங்க வந்து மரம் ெவட்டறது, பழம் பறிக்கிறது, திடா3னு ஒரு ஆளு
வந்து பட்சிங்கள சுடுறது, ஓடுற பன்னிைய அடிக்கிறது அெதல்லாம் இல்லாம இல்ல. இருந்தாலும்,
அங்க இருந்த மிருகங்களுக்கும் பட்சிகளுக்கும் பழகிப்ேபான காடு அது. ஆந்ைத எந்த மரத்தில
உக்காரும், ராத்திr சத்தேம இல்லாம காடு கிடக்கிறேபாது எப்படி அது கத்தும், எந்த கல்லுேமல
ஒக்காந்துகிட்டு தவைள திடான்னுட்டு களகளன்னு தண்ணி குடிக்கிற மாதிr சத்தம் ேபாடும், எந்த
இடத்தில மயிலாடும் என்று எல்லாம் ெதrஞ்சு ேபான காடு.

இப்படி இருக்கிறப்ேபா ஒரு மான் கூட்டம் ஒரு நா தண்ணி குடிக்கப் ேபாச்சுது. அதுல ஒரு
மான் தண்ணி வழியா ேபானப்ேபா விலகிப் ேபாயிடிச்சு. திடா3னு அது ேவற காட்டில இருந்திச்சி.
பாைதெயல்லாம் இல்லாத காடு. மரங்கள்ல எல்லாம் அம்பு பாஞ்ச குறி இருந்தது. அந்தக் காட்டில
ஒரு அருவி ேஜான்னு ெகாட்டிச்சு. யாருேம இல்லாத காடு மாதிr விrச்ேசான்னுட்டு இருந்தது.
மானுக்கு ஒடம்பு ெவடெவடன்னு நடுங்கிச்சி. இங்கயும் அங்கயும் அது ஓடிச்சி. அந்த பழகின காடு
மாதிr இது இல்லேயன்னுட்டு அலறிட்ேட துள்ளித் துள்ளிக் காெடல்லாம் திrஞ்சிச்சு.
ராத்திrயாச்சு. மானுக்கு பயம் தாங்கல. அருவிச் சத்தம் அைத பயமுறுத்திச்சு. தூரத்தில ஒரு
ேவடன் ெநருப்ைப மூட்டி அவன் அடிச்ச மிருகத்ைத சுட்டுத் தின்னுட்டு இருந்தான். அந்த
ெநருப்புப்ெபாறி மான் கண்ணுக்குப் பட்டது. அது ஒளிஞ்சிக்கிட்டது. தனியாக் காட்ைடச் சுத்திச்
சுத்திவந்து கைளச்சிப் ேபாய் அது உக்காந்துகிட்டது.

இப்படி ெநறய நாளு அது திrஞ்சுது. ஒரு நா ராத்திr ெபள3ணமி. ெநலா ெவளிச்சம் காட்டில
அடிச்சது. அருவி ெநலா ெவளிச்சத்ைத பூசிக்கிட்டு ேவற மாதிr ரூபத்தில இருந்திச்சு. பயமுறுத்தாத
ரூபம். ெநலா ெவளிச்சம் ெமத்து ெமத்துன்னுட்டு எல்லாத்ைதயும் ெதாட்டுது. திடா3னு

89
மந்திரக்ேகால் பட்டமாதிr அந்த மானுக்கு பயெமல்லாம் ேபாயிடிச்சு. அந்தக் காடு அதுக்கு பிடிச்சுப்
ேபாயிடிச்சு. காட்ேடாட மூைல முடிக்ெகல்லாம் அதுக்கு புrஞ்சிப் ேபாயிட்டது. ேவறு
காடாயிருந்தாலும் இந்தக் காட்டிேலயும் எல்லாம் இருந்துச்சு. அருவி இருந்துச்சு, மரம், ெசடி
எல்லாம் இருந்தது. ெமாள்ள ெமாள்ள மிருகங்க பட்சிக எல்லாம் அது கண்ணுல பட்டுது. ேதன் கூடு
மரத்தில ெதாங்கறது ெதrஞ்சிது. நல்லா பச்சப்பேசலுன்னு புல்லு ெதrஞ்சிது. அந்த புதுக்காட்ேடாட
ரகசியெமல்லாம் அந்த மானுக்கு புrஞ்சிடிச்சு. அதுக்கப்பறமா, பயமில்லாம, அந்த மானு அந்த
காெடல்லாம் சுத்திச்சு. பயெமல்லாம் ேபாயி சாந்தமா ேபாயிடிச்சு '

கைதைய முடித்தாள் அத்ைத. கூடத்தின் மற்ற பகுதிகள் இருண்டிருந்தன. இந்த பகுதியில்

மட்டும்தான் ெவளிச்சம். இருண்ட பகுதிைய காடாய் கற்பைன ெசய்து, கைதக்ேகட்ட குழந்ைதகள்
அந்தமானுடன் ேதாழைம பூண்டு முடிவில் சாந்தப்பட்டு ேபாயின3. தைலயைணகைள அைணத்து
உறங்கிப் ேபாயின3. நHளமும் மஞ்சளும் கறுப்பும் கலந்த முரட்டுத்துணி தைலயைணயில் சாய்ந்து,
ஒற்ைறக்கண்ைணத் திறந்து, உறக்கக் கலக்கத்தில் பா3த்தேபாது, எங்கள் நடுேவ, இரு ைககைளயும்
மா3பின் ேமல் குறுக்காகப் ேபாட்டு தன் ேதாள்கைள அைணத்தவாறு, முட்டியின்ேமல் சாய்ந்து
ெகாண்டு தங்கமத்ைத உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தாள்.

90
 சிவப்பாக உயரமாக மீ ைச வச்சுக்காமல்- அம்ைப

சிவப்பாக உயரமாக மீ ைச வச்சுக்காமல் - தனக்கு வரப் ேபாகிறவைனப் பற்றிய இந்த

மங்கலான உருவம் இப்ேபாது சில நாட்களாக நHலாவின் மனதில் அடிக்கடி ஊசலாடத்
ெதாடங்கியிருந்தது.

வயது இருபத்தி இரண்டு. ெபண்குழந்ைத . வட்டில்

H வரன் பா3க்கத் ெதாடங்கி
விட்டிருந்தா3கள். ஜாதகம், பூ3வகம்,
H குலம், ேகாத்திரம், பதவி, சம்பளம் -- இத்யாதி . இந்த
முயற்சிகளும் அதன் பின்னிருந்த பrவும் கவைலயும் அவளுக்கு ஒரு விதத்தில் பிடித்துத்
தானிருந்தது. என்றாலும், இது சம்பந்தமாக அவளுைடய இளம் மனதிலும், சில அபிப்பிராயங்களும்,
ெகாள்ைககளும் இருக்கக் கூடும் என்ேறா அவற்றுக்கு ஒரு முக்கியத்துவம் அளிக்க ேவண்டும்
என்ேறா தன் ெபற்ேறா3 சிறிதும் நிைனக்காதது அவளுக்குச் சற்று எrச்சைலயும் அளித்தது. அேத
சமயத்தில் இது சம்பந்தமாகத் தன்ைன அவ3கள் விசாrத்தால் தன்னால் தH3மானமான
துல்லியமானெதாரு பதிைலச் ெசால்ல முடியுமா என்றும் சந்ேதகமாகவும் இருந்தது.
ெபrேயா3களுைடய கருத்துக்கள் எவ்வளவுக்ெகவ்வளவு திடமான கன பrமாணங்களும்
உண்ைமயின் தHவிரமும் உைடயதாக இருந்தனேவா , அவ்வளவுக்கவ்வளவு அவளுைடய
கருத்துக்கள் அவளுக்ேக புrயாதெதாரு புதிராகவும், பிற3 ேகட்டால், சிrப்பா3கேளா என்ற பயத்ைத
மூட்டுபைவயாகவும் இருந்தன.

அவன் சிவப்பாக இருந்தான். அவளுைடய கனவுகளில் இடம் ெபற்றிருந்த இைளஞன்

சிவப்ெபன்றால் ஆங்காரச் சிவப்பு இல்ைல. மட்டான, பதவிசான சிவப்பு. அவன் உயரமாக
இருந்தான் -- நHலாைவ விட ஓrரு அங்குலங்கள் உயரமாக. அவள் ெசளகrயமாக தன் முகத்ைத
அவன் மா3பில் பதித்துக் ெகாள்ளக் கூடிய உயரம். ெவட்கத்தில் தாழ்ந்திருக்கும் அவள் பா3ைவ
சற்ேற நிமிரும் சமயங்களில் அவைள உவைகயிலும் சிலி3ப்பிலும் ஆழ்த்தும் உயரம். கைடசியாக
ஆனால் முக்கியமாக அவனுக்கு மீ ைசேயா தாடிேயா இருக்கவில்ைல. மழு மழுெவன்று ஒட்ட
ஷவரம் ெசய்யப்பட்ட சுத்தமான மாசு மறுவற்ற முகம் அவனுைடயது. அந்த இைளஞனுடன் அவன்
தன் கனவுகளில் தனக்கு மிகவும் பrச்சயமான இடங்களிலும் , தான் பா3த்ேதயிராத பல புதிய
இடங்களிலும் மீ ண்டும் மீ ண்டும் அைலந்து திrவான். ேஜாடியாக அவ3கள் பா3த்து மகிழ்ந்த
ேபச்சுக்கள் தான் எத்தைன . ஆனால் அந்தக் கனவு இைளஞன் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அருகில்
இருப்பதாகத் ேதான்றினாேனா அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு எட்டாத் ெதாைலவில் இருப்பதாகவும்
ேதான்றினான். எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அவைனப் பற்றித் ெதrயும் என்று ேதான்றியேதா
அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு அவைனப் பற்றித் ெதrயாெதன்றும் ேதான்றியது. ஓயாமல் அைல பாயும்
நH3ப் பரப்பில் ேகாணல் மாணலாக ெநளியும் ஒரு பிம்பம் அவன்; ேவகமாகச் ெசன்று மைறந்து விட்ட
பஸ் ஜன்னலில் பா3த்த முகம் -- அவள் அவைனப் பா3க்கவும் ெசய்தாள்; பா3க்கவும் இல்ைல.

நHலா ஒரு ச3க்கா3 ஆபிஸில் ேவைல பா3த்து வந்தாள் - குமாஸ்தாவாக. அவளுைடய

ஆபிஸில் நிைறய இைளஞ3கள் இருந்தா3கள். ஏன் அவளுைடய ெசக்ஷனிேலேய ஒருவன்
இருந்தான். எல்லாம் -- அவள் பா3ைவயில் -- படு சாதாரணமாக 'ச்சீப் ஃெபல்ேலாஸ் '. அவைளப்
ேபான்ற ஓ3 அrய ரத்தினத்ைதப் புrந்து ெகாள்ளேவா, அதன் அருைமைய அறிந்து ேபாற்றிப்
பாதுகாக்கேவா லாயக்கில்லாதவ3கள். இந்த மட்ட ரகமான கும்பலிலிருந்து அவளுக்கு விடுதைல
அளிப்பெதற்ெகன்று அவதாரம் எடுத்திருப்பவன் தான் அவளுைடய கனவு இைளஞன்.

91
 'ஓ என் அன்புக்குrயவேன, எங்கிருக்கிறாய் நH ? நான் ேகட்கும் பாடல்கைளக் ேகட்டுக்
ெகாண்டு , படிக்கும் பத்திrைககைளப் படித்துக் ெகாண்டு , நடக்கும் சாைலகளில் நடந்து ெகாண்டு ,
கவனிக்கும் ேபாஸ்ட3கைளக் கவனித்துக் ெகாண்டு பயணம் ெசய்யும் டாக்ஸிகளிலுல், ஆட்ேடா
rக்ஷாக்களிலும் பயணம் ெசய்து ெகாண்டு , ஏறியிறங்கும் படிக்கட்டுகளில் ஏறி இறங்கி,
உபேயாகிக்கும் ேஹ3 ஆயிைலயும், டூத் ேபஸ்ைடயும் உபேயாகித்துக் ெகாண்டு , அருந்தும்
பானங்கைள அருந்திக் ெகாண்டு , என்ைனத் தாக்கும் ஓைச, மணங்களினால் தாக்கப் பட்டு , சிலி3க்க
ைவக்கும் காட்சிகைளக் கண்டு சிலி3ப்பில் ஆழ்ந்து, விய3க்க ைவக்கும் ெவயிலில் விய3த்துக்
ெகாண்டு, விசிறும் ெதன்றலினால் விசிறப்பட்டு, நைனக்கும் மைழயிலும் நிலெவாளியிலும்
நைனந்து ெகாண்டு, பீடித்திருக்கும் இேத கனவுகளினால் பீடிக்கப் பட்டவனாய் எங்கிருக்கிறாய் நH ?
வா, வந்து விடு, ப்ளஸ்
H என்ைன ஆட்ெகாள். என்ைனக் காப்பாற்று, என்ன்ைனச் சுற்றியிருக்கும் இந்த
மனித3களிடமிருந்து, இந்த இடங்களிலுருந்து, இந்தப் ெபாருள்களிலிருந்து, என்னிடமிருந்ேத .. . . '

ஆ3ப்பrக்கும் எண்ண அைலகள், திமிறித்துள்ளும் உள்ளம்.

தினசr காைலயில் பஸ் ஸ்டாண்டில், ஒரரு நHண்ட க்யூவின் மிகச் சிறிய பகுதியாகத்
தன்ைன ஆக்கிக் ெகாள்ளும் கணத்தில் , அவளுைடய இதயத்ைத ஒரு விவrக்க முடியாத
ேசாகமும், தவிப்பும் கவ்விக் ெகாள்ளும் - - 'இேதா மீ ண்டும் இன்ெனாரு நாள், நான் பஸ்
ஸ்டாண்டில் வந்து நிற்கிேறன்; பஸ்ஸில் ஏறிப் ேபாகிேறன். -- சலித்துப்ேபான இேத பைழய
முகங்களுடன் ' என்று அவள் நிைனத்துக் ெகாள்வாள். சாைலயில் படபடெவன விைரயும் கா3கள்
ஸ்கூட்ட3கள், இவற்ைற அவளுைடய பா3ைவ ஆற்றாைமயுடன் துரத்தும். துழாவும். பஸ்ஸில்
ெசல்லும் ேபாது பஸ்ைஸ ஓவ3ேடக் ெசய்து ெகாண்டு ெசல்லும் வாகனங்கைளயும், இந்த
வாகனங்களுக்குள் அம3ந்திருக்கும் மனித3கைளயும், அவளுைடய பா3ைவ நHவும்.; அைணக்கும்.
இந்தக் கா3கள், ஸ்கூட்ட3கள், அேதா அந்தப் ேபா3ட்டிேகாக்கள், பா3க்கிங் லாட்கள், அடுக்கு மாடிக்
கட்டடங்கள், ஜன்னல்கள், - - இைவ உள்ள உலகம் தான் கனவு இைளஞன் வசித்த உலகம். பஸ்
கியூக்களுக்கும் , டிபன் பாக்ஸ்களுக்கும் அப்பாற்பட்ட உலகம். நHண்ட கியூக்களில் கூட்டமான
பஸ்களில் , நிரந்தரமாகச் சிைறயாகிப் ேபான அவைள , அவன் எப்படித்தான் கண்டுெகாள்ளப்
ேபாகிறாேனாெவன்று அவள் ெபருமூச்ெசறிவாள். அவள் ைகயிலிருந்த- -, ேநற்று ஆபிஸ்
கிளப்பிலிருந்து எடுத்து வந்திருந்த - - பத்திrைகயின் பின்னட்ைடயில் , சிகெரட் விளம்பரத்தில் ,
தன்ைனப் ேபான்ற ெபண்ெணாருத்திைய ஒரு ைகயால் அைனத்தவாறு, இன்ெனாரு ைகயில்
சிகெரட்ைட ஒயிலாகப் பிடித்திருக்கும் இைளஞன் கூட ஓரளவு கனவு இைளஞனின் சாயலுள்ளவன்
தான். சிகெரட் ேஷவிங் ேலாஷன், ேஹ3 ஆயில் விளம்பரங்களில் இடம் ெபறும் இந்த இைளஞ3கள்
கூடெவல்லாம் ேபச முடிந்தால் எவ்வளவு நன்றாய் இருக்கும்.! இவ3கள் கனவு இைளஞனின்
நண்ப3களாய்த் தான் இருப்பா3கள். அவனுைடய விலாசம் இவ3களுக்கு நிச்சயம் ெதrந்திருக்கும்.

பிறகு ஆபிஸ் . ைகயிலிருந்த பத்திrைகையக் குப்பு சாமியின் ேமைஜ மீ து ைவத்துவிட்டு ,

அட்ெடண்டன்ஸ் rஜிஸ்தrல் ைகெயழுத்திட்டு விட்டு , அவள் தன் இடத்தில் உட்காருவாள்.
ெசக்ஷனில் ேவைல ெசய்யும் சில3 ஏற்கனேவ வந்திருப்பா3கள். மற்றவ3களும் ஒவ்ெவாருவராக
வந்து உட்காருவா3கள். ேவைல ெதாடங்கும். இரெவல்லாம் நிசப்தமாக நிச்சலனமாக இருந்த அந்த
அைற திைர தூக்கப்பட்ட நாடக ேமைட ேபாலக் குபுக்ெகன்று உயி3 ெபற்று விழித்துக் ெகாள்ளும். --
குரல்கள், ஓைசகள், அைசவுகள் -- நிற்கும் நடக்கும் , உட்காரும் மனித3கள், இவ3கைள இைணக்கும்
சில ெபாதுவான அேசதனப் ெபாருட்கள். படபடெவனப் ெபாrந்து தள்ளும் ைடப்ைரட்ட3கள்,
சரசரக்கும் , ெமாடெமாடக்கும் காகிதங்கள் , இக்காகிதங்களின் ேமல தம் நHல உதிரத்ைத எழுத்து
வடிவங்களாக உகுத்தவாறு தாவும், ஊறும் தள்ளாடும் ேபனாக்கள் , கிrங்க். . கிrங்க். . எனத் தன்

92
இருத்தைலயும் ேஹாதாைவயும் அடிக்கடி க3வத்துடன் பைறசாற்றும் ெதாைலேபசி ெபாத்
ெபாத்ெதன்று ைவக்கப் படும் திறக்கப் படும் ெரஜிஸ்த3கள், டபால் டபால் என்று திறக்கப் படும் மூடப்
படும் இழுப்பைறகள் , அலமாrகள் , தைரயுடன் உராயும் நாற்காலிக்கால்கள், காற்றில் சுவrல்
உராயும் ஒரு காலண்ட3, ஒரு ேதசப்படம் ஒன்ேறாெடான்று உராயும் ேமாதும், இைணயும் ,
இைணயாத ஒலிகள். . .

ஒேர விதமான ஓைசகளின் மத்தியில் , ஒேர விதமான மனித3களின் மத்தியில் , ஒேர

விதமான ேவைலையச் ெசய்துெகாண்டு - - ேச! இதில் பிரமாதமான ெகடுபிடியும் , அவசரமும்
ேவேற .. . ' மிஸ் நHலா! ெடபுேடஷன் ஃைபல் கைடசியாக யா3 ெபயருக்கு டிரான்ஸ்ஃப3 ெசய்யப்
பட்டிருக்கிறது ? ' 'மிஸ் நHலா! ஆ3. வி. ேகாபாலன் டிரான்ஸ்ஃப3 ஆ3ட3 டிஸ்பாச்சுக்குப் ேபாய்
விட்டதா ? ' 'மிஸ் நHலா! பி.என் (ெபன்ஷன் ) தைலப்பில் புதிய ஃைபல் திறக்க அடுத்த நம்ப3 என்ன ? '
ேகள்விகள், ேகள்விகள், ேகள்விகள். அவ3கள் தன்ைனக் ேகட்காத ேபாது , அவள் தன்ைனேய
ேகட்டுக் ெகாள்வாள். . .மிஸ் நHலா! உனக்கு ஏன் ைபத்தியம் பிடிக்க வில்ைல ? மிஸ் நHலா! நH எதற்காக
இந்த அைறயில் இந்த நாற்காலியில் உட்கா3ந்திருக்கிறாய் ? மிஸ் நHலா ! உனக்கும் இந்த
மனித3களுக்கும் என்ன சம்பந்தம் ?

விதம் விதமான மனித3கள். ெவவ்ேவறு ருசிகளும் ேபாக்குகளும் , சாயல்களும்,

பாவைனகளும் உள்ள மனித3கள். ஒரு குறிப்பிட்ட மட்டத்தில் குறிப்பிட்ட வட்டத்தில் சுழலும்
மனித3கள். சலிப்பூட்டும் மனித3கள்.!

இந்த ெசக்ஷனில் இருந்தவரகளிேலேய வயதானவ3 தண்டபாணி. ெநற்றியில் விபூதி.

வாயில் புைகயிைல. முகத்தில் எப்ேபாதும் ஒரு கடுகடுப்பு. ெபண்கள் ேவைலக்கு வருவைதப் பற்றி
அவருக்கு நல்ல அபிப்பிராயம் இல்லாத காரணத்தால் , நHலா என்ற ெபண்ெணாருத்தி அந்த
ெசக்ஷனில் ேவைல ெசய்த உண3ந்ததாகேவ அவ3 காட்டிக் ெகாள்வதில்ைல. ெசக்ஷனில் உள்ள
மற்றவ3கள் ஒரு ெபண் இருக்கிறாேள என்று கூறத் தயங்கும் ெசாற்கைள டாபிக்குகைள அவ3
ெவகு அலட்சியமாகக் கூறுவா3 . அலசுவா3. ேவண்டுெமன்று தன்ைன அதிர ைவக்கும்
ேநாக்கத்துடேனேய அவ3 அப்படிப் ேபசுவதாக நHலாவிற்குத் ேதான்றும்.

குப்புசாமி இன்ெனாரு ரகம். ெசக்ஷனில் 'பத்திrைக கிளப் ' அவ3 தான் நடத்தி வந்தா3. அவேர
கிட்டத்தட்ட ஒரு பத்திrைக மாதிr தான்; சதா ேமட்ட3 ேதடி அைலயும் பத்திrைக. பியூன்
பராங்குசத்தின் சம்சாரத்துக்குக் கால் ேநாெவன்றால் அதற்குப் பrகாரெமன்னெவன்று --
ைஹஸ்கூல் படிப்ைப முடித்து விட்ட கணபதி ராமனின் மகன் ேமற்ெகாண்டு என்ன ெசய்ய
ேவண்டுெமன்று- - அெமச்சூ3 நடிகரான சீனிவாசன் எந்த எந்த ேமநாட்டு நடிக3கைளப்
பின்பற்றலாெமன்று -- அடிக்கடி ேலட்டாக வரும் ேகசவன் தன் தினசr அட்டவைணைய
எப்படிெயல்லாம் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாள்ளலாெமன்று அவ3 ஒவ்ெவாருவருக்கும் வலிய
ஆேலாசைன வழங்குவா3. நHலாவிடமும் அவ3 ேபசுவா3. 'இன்ைறக்கு என்ன சீக்கிரமா வந்துட்ேட
ேபால இருக்ேக! 'என்கிற rதியில் அவ3 அவளிடம் ெவகு ெசளஜன்யத்துடன் ேபச முற்படும் ேபாது
எrச்சல் தான் வரும் . தண்டபாணி ஓ3 அமுக்கு என்றால், குப்புசாமி ஓ3 அதிகப் பிரசங்கி.

கணபதி ராமன் , சீனிவாசன், ேகசவன், பராங்குசம் -- இவ3கைளயும் கூட

ஒவ்ெவாருவைரயும் ஒவ்ெவாரு காரணத்துக்காக அவள் ெவறுத்தாள். கணபதி ராமன், சதா
அவளுைடய ேவைலயில் ஏதாவது தவறுகைளச் சுட்டிக் காட்டுவதும் ,சின்னப் பாப்பாவின்
ைகையப் பிடித்து 'அ ' எழுதச் ெசால்லித் தருவைதப் ேபால , ஒவ்ெவாரு விஷயத்ைதயும்

93
ஆதிேயாடந்தம் ெசால்லித் தர முற்படுவதும் அவளுக்குப் பிடிக்கவில்ைல. சீனிவாசன் 'மிஸ் நHலா! '
என்று உத்தரவிடும் ேபாெதல்லாம், 'இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமன்ட் ', , 'ைகண்ட்லி ' என்ற ெசாற்கைளப்
பயன் படுத்துவது மrயாைதயாகத் ேதான்றாமல் ஒரு நாசூக்கான ஏளனமாகேவ ேதான்றியது.
ேகசவனுைடய ெபrய மனுஷத் ேதாரைணயும், யாைரயும் லட்சியம் ெசய்யாத (அவள் உட்பட)
அலட்சியப் ேபாக்கும் அவளுக்கு அவன் பால் ெவறுப்ைப ஏற்படுத்தின. பியூன் பராங்குசத்ைதப்
ெபாறுத்தவைரயில் rஜிஸ்த3கைளயும் ஃைபல்கைளயும் , பல சமயங்களில் அவன்
அனாவசியமான ேவகத்துடன் , ஓைசயுடன், தன் ேமைஜ மீ து எறிவதாக அவளுக்குப் பட்டது. சில
சமயங்களில் அவள் வராந்தாவில் நடந்து ெசல்லும் ேபாது , ேவறு பியூன்களிடம் தன்ைனப் பற்றி
மட்டமாக ஏேதா ெசால்லிச் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்ததாகப் பட்டது.

ெசக்ஷனில் இருந்த யாைரயுேம அவளுக்குப் பிடிக்கவில்ைல என்றாலும் , அவளுக்கு மிக

அதிகமாகப் பிடிக்காத ஆசாமி ேகசவன் தான். ெசக்ஷனில் உள்ள மற்றவ3கள் அவைன ஒரு ெசல்லப்
பிள்ைள ேபால நடத்துவதும், அளவுக்கு மீ றி அவைனத் தூக்கி ைவத்துப் ேபசுவதும் அவளுக்குப்
ெபாறுப்பதில்ைல. இவ3கள் ெகாடுக்கும் இடத்தினால் தான் 'இதற்கு ' திமி3 அதிகமாகிறது என்று
அவள் நிைனப்பாள்.

- லக்கி ஃெபல்ேலா சா3 . . ேநா கமிட்ெமண்ட்ஸ். ேநா ெவா3rஸ்

-- ஒரு மாசத்திற்கு எவ்வளவு படம் பா3ப்பாய் நH ேகசவன் ?

-- தனியாகப் பா3ப்பாயா , அல்லது ஸ்வட்

H கம்ெபனி ஏதாவது ?

-- இந்தக் காலத்துப் பசங்கெளல்லாம் பரவாயில்ைல. ஸா3. இவங்க வயசிேல நாம் இருந்த

ேபாது என்ன எஞ்ஜாய் பண்ணியிருப்ேபாம் ெசால்லுங்ேகா!

அவனுைடய இளைமக்கும் சுேயட்ைசத் தன்ைமக்கும் அவ3கள் அளிக்கும் அஞ்சலி . தம்

இறந்த கால உருவத்ைத அவன் வடிவத்தில் மீ ண்டும் உருவகப் படுத்திப் பா3த்து மகிழும் முயற்சி.
அவளுக்குச் சில சமயங்களில் ெபாறாைமயாகக் கூட இருக்கும். தனக்குக் கிைடக்காத ஒரு
விேசஷக் கவனிப்பும் , ஸ்தானமும் அவனுக்குக் கிைடத்திருப்பது அவள் ெநஞ்ைச உறுத்தும். இது
ேபான்ற சமயங்களில் இந்தப் ெபாறாைமயும் உறுத்தலும் ெவளிேய ெதrந்து விடாமல் அவள் மிகச்
சிரமப்பட்டு தன் முகத்ைதயும் பாவைனகைளயும் அலட்சியமாக ைவத்துக்ெகாள்வாள் --
எனக்ெகான்றும் இெதான்றும் லட்சியம் இல்ைல என்பது ேபால.

ஒரு நாள் மாைல குப்பு சாமி ேகசவனிடம் ேபசிக் ெகாண்டிருந்த ேபாது அவள் இப்படித்தான்
மூஞ்சிைய அலட்சியமாக ைவத்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.

' உனக்கு எந்த மாதிr ைவஃப் வரணும் என்று ஆைசப் படுகிறாய் ? ' என்று குப்பு சாமி
ேகட்டா3.

' எந்த மாதிr என்றால் ? '

'அழகானவளாகவா ? '

' அழகானவளாக வரணும் என்று யாருக்குத் தான் ஆைச இருக்காது ? '

94
 ' ெராம்ப அழகாயிருந்தாலும் அப்புறம் மாேனஜ் பண்றது கஷ்டம் . '

ேகசவன் கட கட ெவன்று சிrத்தான். 'எனக்கு இதிேல உங்களளவு அனுபவம் இல்ைல சா3. '
என்றான். இப்படி அவன் ெசான்னேபாது தன் பக்கம் அவன் பா3ைவ திரும்பியது ேபால நHலாவுக்குத்
ேதான்றியது. இைத ருசுப் படுத்திக் ெகாள்ள அவன் பக்கம் திரும்பவும் தயக்கமாக இருந்தது.

அன்று வட்டுக்குச்
H ெசன்றதும், அவள் முதல் ேவைலயாகத் தன் முகத்ைதக் கண்ணாடியில்
பா3த்துக் ெகாண்டாள் -- ேகசவன் பா3ைவ விழுந்த தன் மாைல ேநரத்து முகம் எப்படி இருந்தது
என்று ெதrந்து ெகாள்வதற்காக. அது கைளத்திருந்தது. விய3த்திருந்தது. சற்ேற புழுதி
படிந்திருந்தது. துடிப்பும் பிரகாசமும் இன்றி மந்தமாக இருந்தது.

இது தான் அவளுைடய முகம், அவளுைடய அழெகன்று ேகசவன் தH3மானித்து விட்டாேனா

? இந்த எண்ணம் ேதான்றிய மறு கணேம , ேசச்ேச , இவன் பா3க்கும் ேபாது என் முகம் எப்படி
இருந்தால் என்ன ? இவன் என்ைனப் பற்றி என்ன நிைனத்தால் என்ன ? என்றும் நிைனத்தாள்.
அவைனப் பற்றி மறக்க முயன்றாள்.

ஆனால் மறு நாள் காைல ஆபிஸ்க்குக் கிளம்பும் ேபாது வழக்கத்ைத விட அதிகச்
சிரத்ைதயுடனும் பிரயாைசயுடனும், அவள் தன்ைன அலங்கrத்துக் ெகாண்டாள். ' அவனுக்காக
அல்ல. அவன் மூலம் தன்ைனத் திருப்திப் படுத்திக் ெகாள்வதற்காக. ' என்று அவள் ெசால்லிக்
ெகாண்டாள். ' அவனுைடய அலட்சியத்ைதப் பிளந்து அவைனச் சலனப் படுத்துவதற்காக
அவனுைடய கவனத்ைதக் கவ3ந்து அதன்மூலம் என் ெவற்றிைய ஸ்தாபிப்பதற்காக ' --- இந்தப்
ேபாக்கிrத்தனமான எண்ணம் அவள் முகத்தில் ஒரு புன்னைகைய எழுப்பியது. அன்று பஸ்ஸில்
ெசல்லும் வழிெயல்லாம் அவள் முகத்தில் 'பளிச் பளிச் ' என்று புன்னைக ேரைககள் ேதான்றி
மைறந்த வண்ணம் இருந்தன.

அவள் ெசக்ஷனுக்குள் நுைழயும்ேபாது ேகசவனின் நாற்காலி காலியாக இருந்தது.

அட்ெடண்டன்ஸ் மா3க் பண்ணிவிட்டு தன்னிடத்தில் வந்து உட்காரும் ேபாது ' இன்று ஒரு ேவைள
மட்டம் ேபாட்டு விட்டாேனா ? ' என்று நிைனத்தாள்.

ஆனால், அவன் மட்டம் ேபாடவில்ைல. பத்ேத முக்கால் மணிக்கு வந்தான். தாமதமாக வந்த
குற்ற உண3வினால் பீடிக்கப் பட்டவனாய் அவசர அவசரமாக ஃைபல் கட்டுகைளப் பிrத்து
ேவைலையத் துவக்கினான்.

நHலா ைககைள உய3த்தித் தன் தைலயில் ைவத்திருந்த பூச்சரத்ைதச் சr பா3த்துக்

ெகாண்டாள். 'கிளிங் கிளிங் ' என்று வைளயல்கள் குலுங்கின. அவன் நிமிரவில்ைல. ைகயிலிருந்த
ெபன்ஸிைலத் தைரயில் நழுவ விட்டு விட்டு ேமைஜக்கு முன்புறம் ேபாய் உருண்டு விழுந்துள்ள
அைத எடுக்கும் சாக்கில் அவள் இடத்ைத விட்டு எழுந்தாள். -- சரக் சரக் -- குனிந்து ெபன்ஸிைலப்
ெபாறுக்கினாள். - 'கிளிங் கிளிங் ' -- ஊகும் அவன் நிமிரேவ இல்ைல, அவளுக்கு எrச்சலாக வந்தது.
இன்று திடாெரன அவன் கவனத்ைதக் கவருவது அவளுக்கு ஒரு முக்கியமான விஷயமாக --
ெகளரவப் பிரசிைனயாக -- ஆகி விட்டிருந்தது. அடுத்த படியாக ஒரு rஜிஸ்தைர ேவண்டுமானால்
கீ ேழ ேபாடலாமா என்று அவள் ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்த ேபாது தான் சீனிவாசன் அவைளக்
கூப்பிட்டா3.

95
 ' மிஸ் நHலா ! இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமண்ட் -- ஒரு ெலட்ட3 கம்ேப3 ெசய்யணும் '.

அவள் இடத்திலிருந்து எழுந்தாள். ேகசவனின் ேமைஜக்கு அருகில் உரசினாற்ேபால புடைவ

சலசலக்க , வைளயல் சப்திக்க , பவுட3 மணக்க , (இன்று ெகாஞ்சம் பவுட3 அதிகமாகேவ பூசிக்
ெகாண்டிருந்தாள். ) நடந்து ெசன்று அவள் , சீனிவாசனின் ேமைஜைய அைடந்தாள். ேகசவனின்
ேபனா சற்று நின்றது. அவன் நிமி3ந்து தன்ைனப் பா3ப்பைத அவள் உண3ந்தாள். 'பாரு, பாரு
நன்றாய்ப் பாரு . . ' என்று நிைனத்தவாறு அவள் , சீனிவாசனருகில் இருந்த காலி நாற்காலியில்
அம3ந்து அவrடமிருந்த கடித நகைல வாங்கிப் படிக்கத் ெதாடங்கினாள். அவ3 ைடப் ெசய்யப்பட்ட
ஒrஜினைல ைவத்துக் ெகாண்டு சr பா3க்கத் ெதாடங்கினா3. தான் படிக்கிேறாம் என்பைத நன்கு
உண3ந்தவளாய் அவள் படித்தாள். அவளுைடய அழகிய குரலும் உச்சrப்பும் இந்த வறட்டு ஆபீஸ்
கடிதத்ைதப் படிப்பதில் ெசலவாகிக் ெகாண்டிருப்பது துரதி3ஷ்டம் தான். ஆனால், ேகசவன் ேகட்டுக்
ெகாண்டிருக்கிறான் -- இந்த நிைனவு அவளுக்கு ஒரு ேபாைதையயும் உந்துதைலயும் அளித்தது.
கடிதத்ைதப் படித்து முடித்துவிட்டு மீ ண்டும் தன் இடத்தில் வந்து உட்கா3ந்ததும், ேகசவன் திைசயில்
அவள் பா3ைவையச் ெசலுத்தினாள். குபுக்ெகன்று அவன் பா3ைவ அவைள விட்டு அகலுவைதக்
கண்டு பிடித்தாள். அப்படியானால் இவ்வளவு ேநரமாக அவன் அவைளத் தான் கவனித்துக்
ெகாண்டிருந்தானா ? அவளுக்குக் க3வம் தாங்கவில்ைல. அன்று அவ்ள் ேதைவக்கதிகமாகேவ
நடமாடினாள். ேகசவனின் பா3ைவ அடிக்கடி தன் திைசயில் இழுபடுவைதத் திருப்தியுடன்
கவனித்தாள் - கப்பம் கட்டாமல் ஏய்த்து வந்த அண்ைட நாட்டுச் சிற்றரசன் ஒருவனுக்குத் தன்
பலத்ைத நிரூபித்த திருப்தி. இன்னும் ெபrய அரச3களின் ேமல் ேபா3 ெதாடுக்க முஸ்தHப்பாக அவள்
ஈடுபட்ட ஒரு சிறு பலப் பrட்ைசயில் ெவற்றி.

அன்று மாைல கனாட் பிேளஸ் கஃேபயில் நண்ப3களுடன் அம3ந்து காபி அருந்தும் ேபாதும் ,
பிறகு ஒரு எழுபது மி மி . சினிமாத்திேயட்டrல் பானாவிஷன் பிம்பங்கைள 'ஸ்டாrேயாஃேபானிக் '
ஒலிப் பின்னணியில், காணூம் ேபாதும் , ேகசவனின் மனத்தில் திடா3 என்று நHலாவின் உருவம்
ேதான்றிக் ெகாண்டிருந்தது. 'இன்று இவள் ெராம்பவும் அலட்டிக் ெகாள்வது ேபாலிருந்தேத --
என்னிடம் ஏேதேதா ெதrவிக்க முயலுவது ேபாலிருந்தேத -- என் பிரைம தாேனா ? ' என்று அவன்
நிைனத்தான். ஒரு ேவைள இவளுக்கு என்ேமல் காதல் .. . கீ தல் . . . ?

இந்த எண்ணம் அவன் முகத்தில் புன்னைகையத் ேதாற்றுவித்தது. ஒரு ெபருந்தன்ைமயான

கருைண நிரம்பிய புன்னைக -- 'பாவம், ேபைத! ' என்பைதப் ேபால ' இவள் குற்றமில்ைல நான்
ெராம்ப அட்ராக்டிவாக இருக்கிேறன். தட் ஈஸ் தி டிரபிள்... ' என்று அவன் நிைனத்தான்.

திடீெரன்று அவளுைடய இங்கிlஷ் உச்சrப்பு நிைனவு வரேவ, அவனுைடய புன்னைக

அதிகமாகியது. 'சில்லி புரனன்ஷிேயஷன்! ' என்று நிைனத்தான். திைரயில் அட்r ெஹப்ப3ன்
அழகாக குழந்ைதத் தனமாகச் சிrத்தாள். ேகசவனுக்கு அப்படிேய அவைள கிஸ்
பண்ணேவண்டும்ேபால் இருந்தது. சினிமாவிலிருந்து ெவளிேய வந்து சிகெரட்ைட உறிஞ்சி
இப்புைகைய ஊதித் தள்ளியேபாது அவன் ேகசவனாக இல்ைல. இந்த நாட்டில் இல்ைல. பீட்ட3
ஓட்டூலாக மாறி, நியூயா3க் வதியில்
H நடந்து ெகாண்டிருந்தான். அட்r ெஹப்ப3னின் சாயைல எதிேர
வந்த ெபண்களின் முகங்களில் ேதடிக்ெகாண்டிருந்தான். அவனுக்கு மிகவும் பிrயமான நடிைக
ஆட்r ெஹப்ப3ன் தான். அதற்கு அடுத்தபடி ேசாபியா லாரன்; பிறகு, ெஷ3லி ெமக்ைலன்.

அவனுைடய வாழ்க்ைகத் துைணவியின் இலட்சிய உருவகம் இந்த பிrயமான

நடிைககளின் சாயல்களில் இங்ேக ெகாஞ்சம் அங்ேக ெகாஞ்சம் என்று சிதறிக் கிடந்தது. புடைவ, டூத்

96
ேபஸ்ட் விளம்பரங்களில் சிrக்கும் வனிைதகளில் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் இருந்தது. கனாட் ப்ேளஸ்
வராந்தாக்களில் காணும் சில முகங்கள், சில நைடகள், சில சிrப்புகள், சில அபிநயங்கள், இவற்றில்
ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் இருந்தது. இந்த ெவவ்ேவறு துணுக்குகைளச் ேச3த்துப் பா3த்தால், அவன்
விரும்பியவள் எப்படிப் பட்டவளாக இருப்பாள் என்று ஒரு ேவைள புலப்படக்கூடும். ஆனால், அவன்
இதுவைர இந்த முயற்சியில் ஈடுபடவில்ைல. தன்னுைடய நிச்சயமின்ைம அவனுக்குப்
பிடித்திருந்தது. அந்தந்தக் கணத்தில் ஆங்காங்ேக எதி3ப்படும் அழகுகளில் சுவாதHனமாக லயித்து
ஈடுபட அனுமதித்த அவனுைடய சுேயச்ைசத் தன்ைம அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. ஒரு குறிப்பிட்ட
பிம்பத்துக்கு அடிைமயாகி தன் பா3ைவக்கும் இலக்குகளுக்கும் எல்ைலகள் வகுத்துவிட அவனுக்கு
விருப்பமில்ைல. 'காதெலன்பது வாழ்நாள் முழுவதும் ஒருவன் ஈடுபடும் இைடயறாத ேதடல் '
என்னும் ெராமாண்டிக் ஐடியா அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவனுைடய ெபற்ேறாருக்கு
ேவண்டுமானால் பாட்டுப்பாடத் ெதrந்த ேதாைச அைரக்கத் ெதrந்த எவளாவது ஒருத்தி வந்தால்
ேபாதுமானதாக இருக்கலாம். ஆனால் அவனுக்கு வாழ்க்ைக ெவறும் ேமா3க்குழம்பும் ேதாைசயும்
அல்ல. சீமந்தமும் தாலாட்டும் அல்ல.... இதற்ெகல்லாம் அப்பாற்பட்டது. ேமம்பட்டது. இந்த
ேமம்பட்ட சிகரங்கைள அவன் எட்டமுடியாமேலேய ேபாகலாம் - அது ேவறு விஷயம். ஆனால்
இவற்ைற எட்டக்கூடிய சுதந்திரத்ைத அவன் காப்பாற்றிக் ெகாள்ளேவண்டும். இது அவசியம்.

'மிஸ் நHலா ! என்ைன நHங்கள் காதலிக்கும் பட்சத்தில், பாவம் , உங்கள் ேநரத்ைத வணடித்துக்
H
ெகாண்டிருக்கிறH3கள்! ' என்று அவன் நிைனத்தான்.

மறு நாளிலிருந்து மைறத்துக் ெகாள்ளப் பட்ட ஆ3வத்துடனும், பரபரப்புடனும் அவ3கள்

ஒருவைரெயாருவ3 கவனிக்கத் ெதாடங்கினா3கள். கண்காணிக்கத் ெதாடங்கினா3கள். 'ேகசவன்
தன் அழைக ரசிக்கிறாேனா ? ' என்று நHலா கவனித்தாள். 'இந்தப் ெபண் என்ைன பக்தியுடன்
பா3க்கிறேதா ? ' என்று ேகசவன் கவனித்தான். இருவருேம தான் கவனிப்பது எதிராளிக்குத் ெதrயாது
என்றும் , தம்ைமப் பாதிக்காமல் தம்ைமக் காப்பாற்றிக் ெகாண்டு தாம் மட்டும் எதிராளிையப்
பாதித்து விட்டதாகவும் நம்பினா3கள். இந்த நம்பிக்ைகயில் குதூகலமும் ெபருைமயும்
அைடந்தா3கள். ெவற்றியின் ெபருைம, ெவற்றியின் க3வம். நHலாவிடம் எத்தைன விதமான
நிறங்களில் , எத்தைன விதமான டிைசன்களில் புடைவகள் இருந்தன என்பைத ேகசவன் முதன்
முதலாகக் கண்டு பிடித்தான். அவள் காதுகைளத் தைல மயிருக்குள் ஒளித்துக் ெகாள்ளும் விதம் ,
வயிற்றுப் பாகம் மைறயும் படியாகப் புடைவத்தைலப்ைப இடுப்பில் நட்டுக் ெகாண்டு பிறகு
ேதாலில் படர விட்டிருந்த நாசூக்கு., அவள் ேபச்சிலிருந்த ஒரு ேலசான மழைல. அவள்
விழிகளிலும் பாவைனகளிலும் கைரந்து விடாமல் ேதங்கிக் கிடந்த ஒரு குழந்ைதத் தனமும்
ேபதைமயும் - இவற்ைறெயல்லாம் அவன் நுணுக்கமாகக் கவனிக்கத் ெதாடங்கினான்.

தன் கவனத்ைதக் கவர, நHலா ெராம்பவும் பிரயாைசப் படுகிறாள் என்று ேகசவன்

நிைனத்தான். ஆனால், 'நானா கவனிப்பவன் ? ' என்று அவைளக் கவனித்துக் ெகாண்ேட, அவன்
நிைனத்தான்.

'ஒரு நாளில் கிட்டத்தட்ட ஐம்பது அல்லது அறுபது தடைவயாவது , ேகசவன் என்பக்கம்

பா3க்கிறான் ' என்று நHலா நிைனத்தாள். தன் அழகுக்கும் கவ3ச்சிக்கும் ஓ3 எளிய பக்தன் அளித்த சிறு
காணிக்ைகயாக இைத அவள் திரஸ்கrக்காமல் ஏற்றுக் ெகாண்டாள். 'தன்னுைடய கனவு
இைளஞைன அவள் சந்திக்கும் ேபாது, இந்தக் குட்டி பக்தைனப் பற்றி அவனிடம் ெசால்லிச்
சிrப்பாள் அவள். ேகசவன் அவைளப் பா3க்கப் பா3க்க, கனவு இைளஞைனப் பற்றிய அவளுைடய
நம்பிக்ைககளும் ஆைசகளும் ேமன் ேமலும் உறுதிப் பட்டன. அவளுைடய அழகின் வல்லைமயும் ,

97
சாத்தியக் கூறுகளும் ெதளிவாயின. மறு முைற பா3ககத் தூண்டும் பிரமிக்க ைவக்கும் உருவம்
அவளுைடயது. வடிவம் அவளுைடயது. கனவு இைளஞன் அவைள நிச்சயம் தவற விடப்
ேபாவதில்ைல -- எத்தைகய அதி3ஷ்டசாலி அவன்!.

ெசக்ஷனில் இருந்த மற்றவ3கள் மீ து அவளுக்கு இருந்த ேகாபம் கூட இப்ேபாது குைறயத்

ெதாடங்கியது. ஏெனன்றால் அவ3களுைடய ேகள்விகளுக்குப் பதில் ெசால்லும் ேபாெதல்லாம் ---
ஏதாவது ஒரு காrயமாக அவ3கைள ேநாக்கி நடக்கும் ேபாெதல்லாம் அவள் உண்ைமயில்
ேகசவனுக்காகத் தான் ேபசினாள்; ேகசவனுக்காகேவ நடந்தாள். அவைளச் சுற்றியிருந்த
உண்ைமகள் திடாெரன மைறந்து விட்டிருந்தன. கனவு இைளஞனுக்காகப் ேபாற்றி வந்த
அவளுைடய உலகம் ஆகி விட்டிருந்தன.

ேகசவனுைடய கண்களிலும் உலகம் மாறித்தான் ேபாயிருந்தது. திடாெரன்று தன்னுைடய

முக்கியத்துவத்ைத பிரத்திேயகத் தன்ைமைய -- அவன் உண3ந்தான். காலrயில் உட்கா3ந்து
ைகதட்டும் ெபயரற்ற பலருள் ஒருவனாக -- ஒரு நடிைகயின் பல உபாசக3களுள் ஒருவனாக --
நைடபாைதகளில் மிகுந்து ெசல்லும் அழகிகளின் பா3ைவத்ெதளிப்புகைளயும் வ3ணச்
சிதறல்கைளயும் ெபாறுக்கிச் ேச3க்கும் பலவன3களுள்
H ஒருவனாக இருந்தவன், திடாெரன்று இந்தக்
கும்பல்களிலிருந்து தான் விலகி விட்டைத உண3ந்தான். தன் ஒருவனுைடய ரசைனக்காகவும்,
பாராட்டுக்காகவும் மட்டுேம ஒரு அழகு தினந்ேதாறும் மலருவைத உண3ந்தான். அவனுக்காகேவ
எழுப்பப் படும் கவிைத; வைரயப் படும் ஓவியம்; இைசக்கப் படும் இைச. -- அவனுக்காக மட்டுேம
ஸ்கிrப்ட் ெசய்யப்பட்டு, ைடரக்ட் ெசய்யப்பட்டு, திைரயிடப் படும் ஒரு படம் -- எவ்வளவு
அபூ3வமான க3வப் பட ேவண்டிய விஷயம்.!

சில சமயங்களில் அவனுக்கு உற்சாகத்ைதக் கட்டுப் படுத்திக் ெகாள்ளேவ முடியாெதன்று

ேதான்றியது. சாைலயில் எதி3ப்படும் முன் பின் அறியாதவ3கைளெயல்லாம் நிறுத்தி,
விஷயத்ைதச் ெசால்ல ேவண்டும் ேபால இருந்தது. அடுக்கு மாடிக் கட்டடத்தின் உச்சியில் ேபாய்
நின்று ெகாண்டு , ேமகங்களிடம் தன் ரகசியத்ைதப் பீற்றிக் ெகாள்ள ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. அவன்
தனியானவன்; ேவறு பட்டவன்; ேவறு யாருக்குேம கிைடக்காத இரு வாய்ப்ைபயும், ஒரு
ெகளரவத்ைதயும், அதன் மதிப்பு எப்படி இருந்தாலும் ெபற்றவன்.

ேகசவன் கவைலப் படத் ெதாடங்கினான்.

கவைலகளற்ற சுதந்திரப்பட்சி என்று மற்றவ3களால் கருதப்பட்டவன், திடாெரன்று தன்

விருப்பமின்றிேய ஓ3 அதிசயமான சிைறயில் அைடபட்டுவிட்டைத உண3ந்தான்; கைரகளற்ற
நH3ப்பரப்பில், அைலகளின் ேபாக்குக்ேகற்ப அைலந்து திrந்த படகாக இருந்தவன் திடாெரன்று ஒரு
கைரயருகில் ஒரு முைனயில் தான் கட்டப்பட்டுவிட்டைத உண3ந்தான். இந்த மாறுதைல அவனால்
முழுமனதாக ஒப்புக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. அேத சமயத்தில் இதிலிருந்து தன்ைன
விடுவித்துக்ெகாள்ளவும் முடியவில்ைல! ஒரு ேகாணத்திலிருந்து பா3க்கும்ேபாது இது மகத்தான
ேதால்வியாகவும் வழ்ச்சியாகவும்
H ேதான்றியது. ஆனால்-

ஆனால், இந்தத் ேதால்வியில் ஒரு கவ3ச்சியும் இருந்தது. ஒரு ம3மமான ஆழமும் அழகும்
இருந்தன. அந்தத் ேதால்விைய ேநருக்குேந3 சந்திக்கவும் பயந்து ெகாண்டு வந்த வழிேய திரும்பிச்
ெசல்லவும் மனம் வராமல், அவன் குழம்பினான்; தவித்தான்.

98
 ஒரு நாள் சினிமாத் திேயட்டrல் சிேனகிதிகளுடன் வந்திருந்த நHலாைவப் பா3த்து அவன்
சிrத்தான்; அவளும் சிrத்தாள். அவனுக்கு ைதrயம் வந்தது. ெசக்ஷனில் சிrப்புக்கான
சந்த3ப்பங்கள் வரும்ேபாெதல்லாம் ேவடிக்ைகப்ேபச்சுகளும் கலகலப்பும் ஏற்படும்ேபாெதல்லாம்
அவ3களுைடய பா3ைவகள் ஒன்ைறெயான்று நாடின. அவ3களுைடய புன்னைககள்
ேமாதிக்ெகாண்டன. மின்சார அைல ேபால ஒன்று அவ3களிைடேய எப்ேபாதும் ஓடிக்ெகாண்ேட
இருந்தது. அவள் பா3ைவக்கு ஒரு அ3த்தம்தான் இருக்க முடியும். அவள் புன்னைகக்கு ஒரு
அ3த்தம்தான் இருக்கமுடியும். ஆனாலும் அவனால் ஒரு முடிவுக்கு வரமுடியவில்ைல. பிறகு,
அவன் நிைனத்தான்- இவள் ஏற்ெகனேவ முடிவு ெசய்துவிட்ட பிறகு, நான் ஏன் வணாக
H
ேயாசிக்கேவண்டும் ? எனக்கும் ேச3த்து இவள் முடிவு ெசய்ததாக இருக்கட்டும். இவளுக்கு நான் ஏன்
ஏமாற்றத்ைத அளிக்கேவண்டும் ? ஒரு ெபண்ணின் மனத்திருப்திைய விட என் அழகின் ேதடல்
தானா ெபrது ? ஓ3 உைடந்த இதயத்தின் பாவத்ைத மனச்சாட்சியில் சுமந்து ெகாண்டு குற்றம்
சாட்டும் இரு விழிகைள நிைனவில் சுமந்து ெகாண்டு, எந்த அழைக என்னால் ரசிக்க முடியும் ?
எதில்தான் முழு மனதாக லயித்து ஈடுபட முடியும் ? நான் நன்றாக மாட்டிக்ெகாண்டு விட்ேடன்.
காலியாக நி3மலமாக இருந்த என் மனத்ைத ஒரு குறிப்பிட்ட பிம்பம் பூதாகாரமாக அைடத்துக்
ெகாண்டு விட்டது- இனி ெசய்வதற்கு ஒன்று தான் இருக்கிறது -

ஒன்ேற ஒன்றுதான் இருக்கிறது; ேகசவன் முடிவுக்கு வந்துவிட்டான்.

ஒருநாள் மாைல நHலா ஆபீைசவிட்டுக் கிளம்பும்ேபாது ேகசவனும் கூடேவ கிளம்பினான்.

அவள் முகம் சுளிக்காதது அவனுக்குத் ெதம்ைப அளித்தது.

'வட்டுக்கா
H ? ' என்றான். அசட்டுக்ேகள்விதான்.

'ஆமாம் '

'எங்ேகயாவது ேபாய் காபி சாப்பிடுேவாேம ? '

அவள் இைத எதி3ப்பா3க்கவில்ைல என்று ெதrந்தது. முகத்தில் குப்ெபன்று நிறம் ஏறியது.

சமாளித்துக்ெகாண்டு 'இல்ைல; நான் வருவதற்கில்ைல ' என்றாள்.

'ஏன் '

'ஒரு ேவைல இருக்கிறது '

'நான் நம்பவில்ைல '

அவள் பதில் ேபசாமல் நடந்தாள். ேகசவனுக்குத் தாளவில்ைல. இவ்வளவு நாள் ேயாசித்து

ேயாசித்து - ேச! இதற்குத்தானா ?

'ப்ளஸ்!
H ' என்று அவன் உண3ச்சி வசப்பட்டவனாய் அவள் ைகையப் பிடித்தான்.
அவ்வளவுதான். ெவடுக்ெகன்ற உதறலுடன் தன் ைகைய விடுவித்துக் ெகாண்டு அவைன ேநாக்கி
ஒரு முைற முைறத்துவிட்டு, அவள் சரசரெவன்று ேவகமாக நடந்தாள்.

ேகசவன் அவள் நடந்து ெசல்வைதப் பா3த்தவாறு நின்றான்.

99
 'சீ! என்ன துணிச்சல்! ' - பஸ் ஸ்டாண்டில் நிற்கும்ேபாது, உைட மாற்றிக்ெகாண்டு ைகயில்
பத்திrக்ைகயுடன் அமரும்ேபாது, அவளுக்கு ேகசவன் ேமல் ேகாபம் ேகாபமாக வந்தது. இடியட்!
என்ன நிைனத்துக்ெகாண்டிருக்கிறான் இவன்! எப்படிப்பட்டவெளன்று நிைனக்கிறான் இவன்
அவைள ? காபி சாப்பிட ேவண்டுமாம், அதுவும் இவனுடன். என்ன ஆைச ? என்ன ... ெகாழுப்பு!
ைகைய ேவறு பிடித்து -

ேச! நல்லதுக்குக் காலமில்ைல. அவைளச் சுற்றிலும் இறுக்கமும் வறட்சியும் இல்லாமல்

சற்ேற சந்ேதாஷத் ெதன்றல் வசட்டும்
H என்று - அழகின் ஒளிக்கற்ைறகள் இருந்த இடங்களில்
எல்லாம் பாயட்டும் என்று அவள் சுயநலமின்றிச் சிrத்துப் ேபசினால், இப்படியா ஒருவன் தப்ப3த்தம்
ெசய்து ெகாள்வான் ? முட்டாள்தனமாக நடந்து ெகாள்வான்!

தன் குட்டி பக்தைன அவள் சிறிதும் மன்னிக்கத் தயாராக இல்ைல;

அவனுக்காகெவன்று அவள் வகுத்திருந்த சில எல்ைலகைள அவன் மீ றிவிட்டதாக அவள்

நிைனத்தாள். நைட வாசலில் நின்று ெகாண்டிருக்க ேவண்டியவன், க3ப்பக்கிருகத்துக்குள்
திபுதிபுெவன்று நுைழந்திருக்கக்கூடாெதன்று நிைனத்தாள். பrசுத்தமான மனசுடன் அவள் தன்
ஜன்னல்கைளத் திறந்து ைவத்தாள் என்பதற்காக, அவன் உrைமயுடன் ஜன்னைலத் தாண்டி
உட்புறம் குதிக்க முயற்சித்திருக்கக்கூடாெதன்று நிைனத்தாள். எல்லாேம ேகசவனின்
குற்றத்ைதயும் அவளுைடய குற்றமின்ைமையயும் ருசுப்படுத்தும், ஸ்தாபிக்கும், எண்ணங்கள்.

அவன் தான் குற்றவாளி; அவளுைடய நல்ல எண்ணங்கைளத் தவறாக புrந்து ெகாண்ட

குற்றவாளி. இனி இவனிடம் ேபசேவ கூடாெதன்று மறுநாள் ஆபீசுக்குக் கிளம்பும்ேபாது அவள்
முடிவு ெசய்தாள்.

அன்று ேகசவன் ஆபீசுக்கு வரவில்ைல

'உம்! பச்சாத்தாபப் படுகிறானாக்கும்; அல்லது தன் காலி நாற்காலியின் மூலம்

அதிருப்திையத் ெதrவிக்கிறானாக்கும். என் அனுதாபத்ைதப் ெபற முயற்சிக்கிறானாக்கும்! ' என்று
அவள் அலட்சியமாக நிைனத்தாள். அவைனப் பற்றி எதுவும் நிைனக்காமல் அவனால் பாதிக்கப்
படாமல் இயல்பாக இருக்க முயன்றாள். ஆனால் நிைனவுகைள யாரால் கட்டுப் படுத்திக் ெகாள்ள
முடியும் ? ேவண்டும் ேவண்டாம் என்று பாகு பாடு ெசய்து ெபாறுக்க முடியும் ? அவன் திைசயில்
எண்ணங்கள் பாய்வைத அவன் உருவம் மனதில் ேதான்றித் ேதான்றி மைறவைத அவளால்
தவி3க்க முடியவில்ைல.

மாைலயில் வட்டில்
H உட்கா3ந்து , ேகசவைனத் தள்ளுபடி ெசய்யக் கூடிய காரணங்கைள
அவள் ேதடிப் பா3த்தாள். ெசக்ஷனில் ேவைல ெசய்யும் பலருள் ஒருவனாக அவைன
அசட்ைடயாகக் கருதி வந்த தன் பைழய மன நிைலைய மீ ண்டும் உருவாக்கிக் ெகாள்ள முயன்றாள்
ஆனால், அதில் அவளால் ெவற்றி ெபற முடிய வில்ைல. ேகசவைன ஒரு தனி மனிதனாக
குறிப்பிட்ட சில இயல்புகளும் ருசிகளும் ேபாக்குகளும் உள்ளவனாக எல்லாவற்றுக்கும் ேமலாக
அவளிடம் சிரத்ைத ெகாண்ட ஒருவனாக, ேபச்சுக்கள், பா3ைவகள் மூலமாக அவளுைடய மனம்
ஒருவிதமாக உருவகப் படுத்தி ைவத்திருந்தத்து. இந்த உருவகத்ைத அவளால் சிைதக்கேவா

100
அழிக்கேவா முடியவில்ைல. முகமற்ற , ெபயரற்ற ,உருவற்ற, ஜனத்திரளில் ஒருவனாக -- அவைள
எந்த விதத்திலும் பாதிக்காதவனாக -- அவைன மீ ண்டும் தூக்கி எறிய முடியவில்ைல.

'அவனும் இப்ேபாது என்ைனப் பற்றி என்ைனப் பற்றித்தான் நிைனத்துக் ெகாண்டிருப்பாேனா

? ' இருக்கலாம் ; யா3 கண்டது ? என்ன விசித்திரமான தப்ப முடியாத விஷயம் இது ? அவள்
அனுமதியின்றி , அவளுக்குத் ெதrயாமல் , இந்தக் கணத்தில் அவைள அறிந்த பல3 அவைளப் பற்றி
பலவிதமாக நிைனத்துக் ெகாண்டிருப்பா3கள். அந்த நிைனவுகைளப் பற்றி அவளால் எதுவும்
ெதrந்து ெகாள்ள முடியாது. அவற்ைற ஒடுக்கேவா மாற்றேவா முடியாது; அவற்றிலிருந்து தன்ைன
மீ ட்டுக் ெகாள்ள முடியாது.

என்ன நிைனத்துக் ெகாண்டிருப்பான் ேகசவன் ? அவள் க3வம் பிடித்தவள் என்றா ?

இரக்கமற்றவள் என்றா ? எப்படியாவது நிைனத்துக் ெகாள்ளட்டும் -- ஆனால் ஆனால் -- ஆனால் ஒரு
ேவைள அவன் ெராம்ப வருத்தப் படுகிறாேனா ? தன் தவறுக்காகத் தன்ைனேய கடிந்து ெகாண்டு
கழிவிரக்கத்தில் உழலுகிறாேனா ? இந்தக் கற்பைன அவளுக்கு ஒரு பயத்ைதயும் சங்கடத்ைதயும்
அளித்தது. ' யாேரா என்ைனப் பற்றி ஏேதா நிைனத்துக் ெகாண்டு அவஸ்ைதப் பட்டால் அதற்கு நானா
ெபாறுப்பாளி ? ' என்று சமாதானம் ெசய்து ெகாள்ள முயன்றாள். ேரடிேயாவில் ேகட்ட காதல்
பாடலிலும், பத்திrைக விளம்பரத்தில் இருந்த இைளஞன் முகத்திலும் , தன் மனைத ஈடுபடுத்தி
கற்பைனகைள திைச திருப்பி விட முயற்சித்தாள். ஆனால், திடாெரன்று இைவெயல்லாம்
உயிரற்றதாக அ3த்தமற்றதாக் ெவறும் ேபாலியாக , அவளுக்குத் ேதான்றின. உயிரும் இயக்கமும்
உள்ள ஓ3 உண்ைமயாக அவள் பா3த்திருந்த -- அவளுடன் ேபசியிருந்த -- ேகசவைனச் சுற்றிேய
மீ ண்டும் மீ ண்டும் இந்த மனம் --

மறு நாள் ேகசவன் ஆபிசுக்கு வந்தான். ஆனால் அவன் ேகசவனாக இல்ைல. கலப்பாக
இல்ைல. சுற்றுமுற்றும் பா3க்காமல், சிrக்காமல் காrயேம கண்ணாக இருந்தான்.

நHலா அவனுைடய மாறுதல்கைளக் கவனித்தவளாய், ஆனால், அைதக் கவனித்ததாகக்

காட்டிக் ெகாள்ளாதவளாய் அம3ந்திருந்தாள். ேகசவன் வாய்ப்புக் கிைடக்கும் ேபாது அவளிடம் ' ஐ
யாம் சாr ' என்று மன்னிப்புக் ேகட்டுக்ெகாள்ளப் ேபாகிறான் என்று அவள் எதி3பா3த்தாள். . .ஆனால்,
ேகசவன் ஒரு நாள் lவில் தன்ைனக் கடுைமயாக ஆத்ம ேசாதைன ெசய்து ெகாண்டு , ெபண்கள் ,
அவ3களுைடய பா3ைவகள், சிrப்புகள், இவற்றின் அ3த்தங்கள் ஆகியவற்றிெலல்லாம் முற்றும்
நம்பிக்ைக இழந்த ஒரு விரக்தி நிைல அைடந்திருந்தான், என்பது அவளுக்குத் ெதrயவில்ைல.

அன்று லஞ்ச் டயத்திற்குப் பிறகு சில நிமிடங்களுக்குச் ெசக்ஷனில் அவளும் அவனும்

மட்டும் தான் தனியாக இருந்தா3கள். அப்ேபாது ேகசவன் , தன்னிடம் ேபசப் ேபாகிறான் என்று அவள்
எதி3 பா3த்தாள். ஆனால் அவன் ேபசவில்ைல. அடுத்த நாளும், அதற்கடுத்த நாளும் கூட இப்படிப்
பல சந்த3ப்பங்கள் ஏற்பட்டன. ஆனால் , ேகசவன் எந்த சந்த3ப்பத்ைதயுேம உபேயாகித்துக் ெகாள்ள
வில்ைல.

' ெராம்பக் ேகாபம் ேபாலிருக்கு ! ' என்று அவள் நிைனத்தாள்.

அவனுைடய விலகிய ேபாக்கும் உஷ்ணமும் -- ஆபிஸ் ேவைல விஷயமாக அவளிடம் ேபச

ேவண்டி வரும் ேபாது மிக மrயாைதயுடன் . முகத்ைதப் பா3க்காமல் ேபசி விட்டு நகருதலும்
அவளுக்கு ரசமாகவும் , ேவடிக்ைகயாகவும் இருந்தன. அேத சமயத்தில் இந்தக் ேகாபத்தின்

101
பின்னிருந்த ஏமாற்றத்ைதயும் ேவதைனையயும் ஊகித்துணரும் ேபாது அவளுக்கு அவன் ேமல்
இரக்கமாகவும் இருந்தது. 'சுத்தப் ைபத்தியம் ' என்று அவள் நிைனத்தாள். அவள் நிைல அவனுக்கு
ஏன் புrய மாட்ேடன் என்கிறது ? அவள் ஒரு ெபண். -- விைளவுகைளப் பற்றி சுற்றியுள்ள சமூகத்தின்
பா3ைவையயும் ேபச்சுகைளயும் பற்றி ேயாசிக்க ேவண்டியவள். எவேனா கூப்பிட்டான் என்று
உடேன காபி சாப்பிடப் ேபாக இது என்ன சினிமாவா ? டிராமாவா ?

இப்படியாக, அவன் காப்பி சாப்பிடக் கூப்பிட்டேத தப்பு என்கிற rதியில் ேயாசித்துக்

ெகாண்டிருந்தவள், அவன் அப்படிச் ெசய்தது சrயாக இருந்தாலும் கூடத் தான் ஏன் அைத ஏற்றுக்
ெகாண்டிருக்க முடியாது ? என்று தனக்குத் தாேன நிரூபித்துக் ெகாண்டு , தன் ெசய்ைக சrதானா
என்று ஸ்தாபித்துக் ெகாள்ள முயன்றாள். இருந்தாலும் மனதின் அrப்ைபயும் , குைடைவயும்
அவளால் தடுக்க இயல வில்ைல. ஒரு ேவைள அந்தச் சந்த3ப்பத்தில் அவள் ேவறு வா3த்ைதகைள
உபேயாகப்படுத்தியிருக்கலாேமா ? இன்னும் சிறிது பிrயமாக நடந்து ெகாண்டிருக்கலாேமா ?
அவைனப் புண்படுத்தாமலும் அேத சமயத்தில் தன்ைனப் பந்தப் படுத்திக் ெகாள்ளாமலும்,
சாதுrயமாக நிைலைமையச் சமாளித்திருக்கலாேமா ?

அவள் தான் இப்படிெயல்லாம் ஏேதேதா ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்தாேள தவிர அவன்

அவைளப் பற்றி கவைலப் பட்டதாகேவ ெதrயவில்ைல. . . அவள் பக்கம் பா3ப்பைதேய அவன்
நிறுத்தி விட்டான். ஏன், சீட்டில் உட்காரும் ேநரத்ைதேய அவன் கூடியவைர குைறத்துக் ெகாள்ளத்
ெதாடங்கியிருந்தான். அவனுைடய அலட்சியம் அவளுைடய ராத்தூக்கத்ைதக் ெகடுத்து
விடவில்ைல. ஆனாலும் ஒரு சூனிய உண3வு அவைள அவ்வப்ேபாது பிடித்து உலுக்கத் தான்
ெசய்தது. அவளுக்குள் பிரகாசமாக எrந்து ெகாண்டிருந்த ஏேதா ஒரு பல்பு ஃபியூஸ் ஆனைதப் ேபால
இருந்தது. அந்த பல்பு இல்லாமலும் , அவள் இயங்கக் கூடும் . இருந்தாலும் வித்தியாசம் இருக்கத்
தான் ெசய்தது. குைற ெதrயத்தான் ெசய்தது.

அழகு படுத்திக்ெகாள்வதிலும் , அலங்கrத்துக் ெகாள்வதிலும் முன் ேபால ஆ3வமும்

உற்சாகமும் காட்ட அவளால் முடிய வில்ைல. தன்ைனத் தாேன ஏமாற்றிக் ெகாள்ளும் ஒரு
முயற்சியாக அைவ ேதான்றின. கனவு இைளஞைன மண்டியிடச் ெசய்யும் ேதஜஸ் வாய்ந்ததாகத்
ேதான்றிய தன் அழகின் ேமல் முன் ேபால் அவளால் நம்பிக்ைக ைவக்க முடியவில்ைல,. அதன்
கவ3ச்சிையயும் வல்லைமையயும் பற்றி தH3மானமாகவும் இறுமாப்பாகவும் இருக்க முடிய
வில்ைல. எைத அஸ்திவாரமாகக் ெகாண்டு அவள் தடபுடலாக மாளிைக கட்டிக்னாேளா அந்த
அஸ்திவாரேம இப்ேபாது சந்ேதகத்திற்குrயதாக மாறி விட்டிருந்தது. 'இவ்வளவு சீக்கிரம்
புறக்கணிக்கக் கூடிய சக்தியா அவள் சக்தி ? ைபத்தியம் பிடிக்கச் ெசய்யும் , நிரந்தரமான ,
விடுபடமுடியாத , ேபாைதயிலாழ்த்தும் அழகு இல்ைலயா அவளுைடய அழகு ? ேகசவன்
அவைளப் பா3த்து மயங்கியது கூடத் தற்ெசயலாக நிகழ்ந்தது தாேனா ? அல்லது அவன்
மயங்கியதாக நிைனத்தது கூட அவள் பிரைம தானா ? தன்ைன மறந்து ஒரு நிைலயில் -- ஒரு திடா3
உந்துதலில் -- அவன் அவைள ெநருங்கி வர -, இவள் ைபத்தியம் ேபால அந்த வாய்ப்ைப நழுவ விட்டு
விட்டாளா ? இனி இது ேபான்ற வாய்ப்புகள் அவள் வாழ்வில் வர ேநருேமா, ேநராேதா ? அப்பாவும்
அம்மாவும் ேஜாசிய3களும், ேத3ந்ெதடுக்கும் யாேரா ஒரு -- என்ன பயங்கரம் ?

'நான் முட்டாள் படு முட்டாள் ' என்று அவள் தன்ைனத் தாேன திட்டிக் ெகாண்டாள். ேகசவன்
மீ ைச ைவத்திருந்தான். அதனாெலன்ன ? சுமாரான நிறம் தான். அதனாெலன்ன ? அவன் ேகசவன் --
அவளுக்குப் பrச்சயமானவன். ேமாசமான ைடப் என்று ெசால்ல முடியாதவன்.

102
 'உம்! இந்தப் ெபண்கள் ! ' -- காைலயில் பஸ்ஸில் ஆபிைஸ ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்த
ேகசவன் அனுபவபூ3வமாகவும், கைர கண்டவனாகவும், புன்னைக ெசய்து ெகாண்டான். '
இவ3களுக்கு கவனிக்கப் படவும் ேவண்டும் கவனிக்கப் படவும் கூடாது. சலுைககள் எடுத்துக்
ெகாள்ளப்படவும் ேவண்டும்; எடுத்துக் ெகாள்ளப் படவும் கூடாது. காற்றடிக்கவும் ேவண்டும்; புடைவ
பறக்கவும் கூடாது. '

' இந்தப் ெபண்கேள ஸ்திர புத்தியற்றவ3கள். ேமாசக்காrகள் -- பிச்சஸ் - இவ3கைள நம்பேவ

கூடாது ' என்று நிைனத்தவனாய் அவன் ெசக்ஷனுக்குள் நுைழந்தான். தண்டபாணி உரத்த குரலி
சீனிவாசனிடம் ஏேதா உரக்க வாக்கு வாதம் ெசய்து ெகாண்டிருந்தா3. கணபதி ராமன் தன் குைற
எைதேயா குப்பு சாமியிடம் ெசால்லி அழுது ெகாண்டிருந்தா3. நHலா . . .

ேகசவன் அசட்ைடயாக அவள் பக்கம் பா3த்தான். திடுக்கிட்டான். அேத புடைவ

அணிந்திருந்தாள் அவள்., அன்று அவன் காப்பி சாப்பிடக் கூப்பிட்ட ேபாது அணிந்திருந்த அேத
புடைவ. அவன் அவள் முகத்ைதப் பா3த்தான். அவள் பா3ைவயில் கூத்தாடிய விஷமத்ைதயும்
உல்லாசத்ைதயும் கவனித்தான். பிறகு, உதட்ைடக் கடித்துக் ெகாண்டு பா3ைவையத் தாழ்த்திக்
ெகாண்டான். இல்ைல, மறுபடியும் ஏமாறத் தயாராய் இல்ைல அவன்.

அட்ெடண்டன்ஸ் மா3க் பண்னி விட்டு அவன் தன் இடத்தில் ேபாய் உட்கா3ந்தான். ஃைபல்
ஒன்ைறப் பிrத்தான். ,. ' கிளிங் . .கிளிங்.. ' என்ற வைளயல் ஓைச -- அவன் நிமிரவில்ைல. ' ெபrய
மகாராணி ' என்று நிைனத்தான். இவள் இஷ்டப் படி ேபாடும் விதிகளின் படி நான் விைளயாட
ேவண்டும் ேபாலிருக்கிறது. அவள், அவன் கவனத்ைதக் கவர முயற்சிப்பதும் , அவன் இைத
ெமளனமாக எதி3ப்பதுமாக சில நிமிடங்கள் ஊ3ந்தன. திடா3 என்று பியூன் பாராங்குசம் ைகயில்
ஒரு காப்பித் தம்ளருடன் ெசக்ஷனுக்குள் நுைழந்தான். ஒரு தம்ளைர நHலாவின் ேமைஜ ேமல்
ைவத்தான். இன்ெனான்ைற ேகசவன் ேமைஜ மீ து ைவக்குமாறு அவள் ஜாைட காட்டவும்,
பாராங்குசம் அப்படிேய ெசய்தான்.

ேகசவன் நிமி3ந்தான் -- 'என்னப்பா இது ? '

' நான் தான் வாங்கி வரச் ெசான்ேனன் ' என்றாள் நHலா. புன்னைகயுடன் , ' யூ ைலக் காபி, ேநா ?
'

ேகசவன் திணறிப் ேபானான் . இப்படி ஒரு சந்த3ப்பத்ைத அவன் எதி3 பா3க்க வில்ைல.
இப்படி நடந்தால் என்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்று கணக்குப் ேபாட்டிருக்கவில்ைல. உஷ்ணமாக
ஏதாவது ெசால்ல ேவண்டும் ேபாலிருந்தது.

' காப்பி சாப்பிடுங்க சா3. ஆறிப் ேபாயிடும் ' என்றான் பராங்குசம்.

அவன் குடிக்கப் ேபாவைத எதி3 பா3த்து நHலா தம்ளைரக் ைகயில் எடுத்து அவனுடன் ேச3ந்து
குடிப்பதற்காகக் காத்திருந்தாள். அவள் விழிகளிலிருந்த நிச்சயமும் நம்பிக்ைகயும்! ேகசவன் தான்
ேதாற்று விட்டைத உண3ந்தான். காப்பிைய அருந்தத் ெதாடங்கினான். அவளிடம் ஏேதேதா ேகாபப்
பட ேவண்டும் விஷயங்கைளத் ெதளிவு படுத்த ேவண்டும் என்று அவன் விஸ்தாரமாக ேயாசித்து
ைவத்திருந்தான். ஆனால் இப்ேபாது எல்லாேம அநாவசியமானதாக, அ3த்தமற்றதாகத் ேதான்றின.
அவள் அருகில் சுமுகமான நிைலயில் இருப்பேத ேபாதும் என்று ேதான்றியது.

103
 'காப்பிக்காக தாங்ஸ் ' என்றான் அவன்.

'குடித்ததற்காக தாங்க்ஸ் ' என்றாள் அவள்.அதற்கு ேமலும் ஏதாவது ெசால்ல

ேவண்டுெமன்று துடித்தவளாய் , ஆனால், தவறாக எைதயும் ெசால்லி விடக் கூடாேத என்று
தயங்கியவளாய் அவள் ஒரு புன்னைக மட்டும் ெசய்தாள். அவனுக்கும் பதிலுக்குப் புன்னைக
ெசய்தான்.

ஒருவைரெயாருவ3 ெஜயிக்க நிைனத்தா3கள். ஒருவrடம் ஒருவ3 ேதாற்றுப் ேபாய்

உட்கா3ந்திருந்தா3கள்.

104
 மஹாராஜாவின் ரயில் வண்டி – அ. முத்துலிங்கம்

ஒரு விபத்து ேபாலதான் அது நடந்தது.

ெசல்வநாயகம் மாஸ்ர3 வட்டில்

H தங்க ேவண்டிய நான் ஒரு சிறு அெசாகrயம் காரணமாக
இப்படி ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 வட்டில்
H தங்க ேநrட்டது. எனக்கு அவைர முன்பின் ெதrயாது. அந்த
இரண்டு இரவுகளும் ஒரு பகலும் எனது வாழ்க்ைகயில் மிகவும் முக்கியமானைவயாக மாறும்.
எனது பதினாலு வயது வாழ்க்ைகயில் நான் கண்டிராத ேகட்டிராத சில விஷயங்கள் எனக்குப்
புலப்படுத்தப்படும். இன்னும் சில அதி3ச்சிகளுக்கும் தயாராக ேநrடும்.

ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 பூ3விகத்தில் ேகரளாவில் இருந்து வந்தவ3. அவ3 கழுத்தினால் மட்டுேம

கழற்றக்கூடிய மூன்று ெபாத்தான் ைவத்த முழங்ைக முட்டும் சட்ைடைய அணிந்திருந்தா3.
அவருைடய முகம் பள்ளி ஆசிrயருக்கு ஏற்றதாக இல்ைல. வாய்க்ேகாடு ேமேல வைளந்து
எப்ேபாதும் சிrக்க ஆரம்பித்தவ3 ேபாலேவ காட்சியளித்தா3.

மிஸஸ் ேஜா3ைஜ பா3த்தவுடன் கண்டிப்பானவ3 என்பது ெதrந்துவிடும். ெபாட்டு இடாத

ெநற்றி கடும் ெவள்ைளயாக இருந்தது. ெயௗவனத்தில் இருந்து பாதி தூரம் வைர வந்திருந்தாலும்
அவருைடய கண்கள் மூக்குக்கு கீ ேழ ெதன்படுவைதப் பா3த்துப் பழக்கப்படாதைவ. கறுப்புக்கைர
ைவத்த ெவள்ைளச்ேசைல அணிந்திருந்தா3. ேசைலயின் ஒவ்ெவாரு மடிப்பும் கனகச்சிதமாக உrய
இடத்ைத விட்டு நகராமல் அப்படிேய நின்றது. நான் அங்கு ேபானேபாது இருவரும் மகைள
எதி3பா3த்துக் ெகாண்டு வாசலில் நின்றன3.

மூன்று ெபண்கள் தூரத்தில் வந்தா3கள். எல்ேலாரும் ஒேர மாதிrயான சீருைட ேபான்ற

ஒன்ைற அணிந்திருந்தா3கள். இருந்தும் அவ3களில் இந்தப் ெபண் அவள் உயரத்தினால் நHண்ட தூரம்
முன்பாகேவ ெதrந்தாள். அவள் அைசயும்ேபாது இைடக்கிைட அவள் இைட ெதrந்தது; மீ தி
மைறந்தது. கிட்ட வந்தேபாது அவள் கண்கள் ெதrந்தன. அைவ அபூ3வமாக ஓ3 இலுப்பக்
ெகாட்ைடையப் பிளந்ததுேபால இருபக்கமும் கூராக இருந்தன. கழுத்திேலா காதிேலா ேவறு
அங்கத்திேலா ஒருவித நைகயுமில்ைல. ஆனால் மூக்கிற்குக் கீ ேழ, ேமல் உதட்டில் ஒரு மரு
இருந்தது. இது அவள் உதடுகள் அைசயும்ேபாெதல்லாம் அைசந்து எங்கள் பா3ைவைய அவள்
பா3ைவைய திருப்பியது. அப்படிேய அவள் உடம்ைப அவதானிக்கும் ஆ3வத்ைதயும் கூட்டியது. இது
ஒரு நூதனமான தந்திரமாகேவ எனக்குப் பட்டது.

ெராஸலின் என்று அவைள எனக்கு அறிமுகப்படுத்தினா3கள். அலுப்பாக, கண்கைள

நிமி3த்திப் பா3த்தாள். அந்த முகம் பதின்மூன்று வயதாக இருந்தது. ஆனால் உடல் அைத ஒத்துக்
ெகாள்ளாமல் இன்னும் அதிக வயதுக்கு ஆைசப்பட்டது.

என்னுைடய முதலாவது அதி3ச்சி அந்த வடுதான்.

H அது எனக்குப் பrச்சயமற்ற ெபரும்
வசதிகள் ெகாண்டது. என்னிலும் உயரமான ஒரு மணிக்கூடு ஒவ்ெவாரு மணிக்கும் அந்த
தானத்ைத ஞாபகம் ைவத்து அடித்தது. விட்டுவிட்டு சத்தம் ேபாடும். நான் முன்பு ெதாட்டு அறியாத
ஒரு குளி3 ெபட்டி இருந்தது. ெதாங்கும் சங்கிலிையப் பிடித்து இழுத்தால் ெபரும் சத்தத்ேதாடு
தண்ண3H பாய்ந்து வரும் கழிவைற இருந்தது. வாழ்நாள் முழுக்க பராமrத்தாலும் ஒரு பூ பூக்காத
ெசடிகைலத் ெதாட்டிகளில் ைவத்து வள3த்தா3கள்.

105
 எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அைற அவசரமாகத் தயாrக்கப்பட்டது. அலுமாrயும் ேமைசயும் ஒரு
பக்கத்ைத அைடத்தன. நிைறயப் புத்தகங்களும் ெவற்றுப் ெபட்டிகளும் ஒன்றன்ேமல் ஒன்றாக
அடுக்கி ைவக்கப்பட்டிருந்தன. அலுமாrக்குள் அனுமதி கிைடக்காத உடுப்புகள் ெவளிேய
காத்திருந்தன. படுக்ைகயில் விrப்பு கைலயாத ெவள்ைள விrப்பும், அநHதியாக இரண்டு
தைலயைணகளும் கிடந்தன. அந்த அைறையத் ெதாட்டுக்ெகாண்டு மூன்று கதவுகள் ெகாண்ட ஒரு
குளியலைற இருந்தது. மூன்று ேபரு மூன்று வாசல் வழியாக அதற்குள் வரமுடியும். ஆனபடியால்
மிகக் கவனமாக உள்பூட்டுகைளப் ேபாடவும், பிறகு ஞாபகமாகத் திறக்கவும் ெதrந்திருக்க
ேவண்டும். குளியல் ெதாட்டி ெவள்ைள நிறத்தில் இருந்து பழுப்பு நிறமாக மாறுகிறதா அலல்து
பழுப்பு நிறத்தில் இருந்து ெவள்ைள நிறமாக மாறுகிறதா என்பைதச் ெசால்ல முடியவில்ைல. அதில்
நHண்டமுடி ஒன்று தண்ணrல்
H நைனந்து ெநளிந்துேபாய் கிடந்தது. இன்னும் பல ெபண்
சின்னங்களும், அந்தரங்க உள்ளாைடகளும் ஒளிவில்லாமல் ெதாங்கின.

இரண்டாவது அதி3ச்சி முத்தம் ெகாடுக்கும் காட்சி. அந்தப் ெபண் அடிக்கடி முத்தம்

ெகாடுத்தாள். சும்மா ேபாகிற தாைய இழுத்து அவள் கன்னத்திேல முத்தம் பதித்துவிட்டுப் ேபானாள்.
சிலேவைள பின்னுக்கிருந்து வந்து அவைளக் கட்டிப் பிடித்து ஆச்சrயப்பட ைவத்தாள். சிலமுைற
கன்னத்தில் தந்தாள்; சிலமுைற ெநற்றியில் ெகாடுத்தாள். தாயும் அப்படிேய ெசய்தாள். சில
ேநரங்களில் அப்படிக் ெகாடுக்கும்ேபாது என்ைனச் சாய்வான கண்களால் பா3த்தாள். எனக்கு அந்த
சமயங்களில் என்ன ெசய்வெதன்று ெதrவதில்ைல.

நான் முதல் முைறயாக அந்நிய3 வட்டிேல

H தங்கியிருந்ேதன். அதிலும் அவ3கள்
கத்ேதாலிக்க3கள். அவ3கள் பழக்கவழக்கங்கள் அப்படியாயிருக்கலாம் என்று ேயாசித்ேதன்.
ஆனாலும் கூச்சமாக இருந்தது. என் கண்கைள இது சாதாரணமான நிகழ்ச்சி என்று நிைனக்கும்
ேதாரைணயில் ைவக்கப் பழக்கிக்ெகாண்ேடன்.

சாப்பாடு ேமைசயில் பrமாறப்பட்டதும் நான் அவசரமாகக் ைகைய ைவத்துவிட்ேடன்.

பிறகு பிரா3த்தைன ெதாடங்கியேபாது அைத இழுத்துக்ெகாண்ேடன். கைடசியில் ‘ஆெமன்’ என்று
ெசான்னேபாது நான் கலந்து ெகாள்ளத் தவறிவிட்ேடன். அதற்கு இந்தப் ெபண் என்ைன
ஒருமாதிrயாகப் பா3த்தாள்.

அன்று இரவு நடந்ததுவும் விேநாதமான சம்பவேம. பழக்கப்படாத அைற, பழக்கப்படாத

கட்டில், பழக்கப்படாத ஒலிகள், ெவகு ேநரமாக நித்திைர வரவில்ைல.

ெமள்ள என்னுைடய கதவு திறக்கும் ஒலி. ஒரு ெமழுகுவ3த்திையப் பிடித்தபடி இந்தப் ெபண்
ெமள்ள நடந்து வந்தாள். வந்தவள் என் பக்கம் திரும்பிப் பாராமல் ேநராக ெபட்டிகள் அடுக்கி
ைவத்திருக்கும் திைசயில் ேபாய் நின்றுெகாண்டு அெமrக்காவின் சுதந்திரச்சிைல ேபால
ெமழுகுவ3த்திைய உய3த்திப் பிடித்தாள். நான் திடீெரன்று எழுந்து உட்கா3ந்ேதன்.

“பயந்துட்டியா?” இதுதான் அவள் என்னுடன் ேபசிய முதல் வா3த்ைத. நானும் அவள்

பக்கத்தில் நின்று என்னெவன்று பா3த்ேதன். அந்த மரப்ெபட்டிக்குள் ஐந்து பூைனக்குட்டிகள்
ஒன்றன்ேமல் ஒன்றாக ெமத்துெமத்ெதன்று கண்ைண மூடிக் கிடந்தன. ஒவ்ெவான்றாக ைகயிேல
எடுத்துப் பூங்ெகாத்ைத ஆராய்வதுப்ேபால பா3த்தாள். அவள் ைகச்சூடு ஆறும் முன்பு நானும்
ெதாட்டுப் பா3த்ேதன். புது அனுபவமாக இருந்தது.

106
 “மூன்று நாட்கள் முன்புதான் குட்டி ேபாட்டது. இரண்டு இடம் மாறிவிட்டது. தாய்ப் பூைன
இந்த ஜன்னல் வழியாக வரும், ேபாகும். பா3த்துக் ெகாள்” என்றாள். அதற்கு நான் மறுெமாழி
ெசால்லவில்ைல. காரணம் நான் அப்ேபாது அவளுைடய முதலாவது ேகள்விக்கு எழுத்துக் கூட்டிப்
பதில் தயாrத்துக் ெகாண்டிருந்ததுதான்.

சற்று ேநரம் என்ைனேய பா3த்துக்ெகாண்டு நின்றவள், எனக்கு பrச்சயமானவள் ேபால

ரகஸ்யக் குரலில், “இந்தப்பூைன குட்டியாக இருந்த ேபாது ஆணாக இருந்தது. திடீெரன்று ஒரு நாள்
ெபண்ணாக மாறி குட்டி ேபாட்டுவிட்டது” என்றாள். பிறகு இன்னும் குரைல இறக்கி, “இந்தக் கறுப்புக்
குட்டிக்கு மாத்திரம் நான் ெபய3 ைவத்துவிட்ேடன். அrஸ்ேடாட்டல்” என்றாள்.

“ஏன் அrஸ்ேடாட்டல்?”

“பா3ப்பதற்கு அப்படிேய அrஸ்ேடாட்டல் ேபாலேவ இருக்கிறது. இல்ைலயா?”

இவ்வளவுக்கும் அவள் என் பக்கத்தில் ெநருக்கமாக நின்றாள். அவளுைடய துயில் உைடகள்

சிறு ஒளியில் ெமல்லிய இைழ ெகாண்டதாக மாறியிருந்தன. ேகசம் ெவப்பத்ைதக் ெகாடுத்தது. என்
விரல்கள் அவளுைடய அங்கங்களின் எந்த ஒரு பகுதிையயும் சுலபமாகத் ெதாடக்கூடிய
ெதாைலவில் இருந்தன. ஆள் காட்டி விரைல எடுத்து தன் வாயில் சிலுைவ ேபால ைவத்து ைசைக
காட்டியபடி ெமதுவாக நக3ந்து கதைவத் திறந்து ேபானாள். அவள் ேபான திைசயில் கழுத்ைத
மடித்து ைவத்துப் படுத்தபடி கனேநரம் காத்திருந்ேதன்.

காைல உனவு ெவகு அவசரத்தில் நடந்தது. அவ3கள் எல்ேலாரும் மிக ேந3த்தியாக

உடுத்தியிருந்தா3கள். மிஸஸ் ேஜா3ஜிடம் இருந்து ஒரு ெமல்லிய மயக்கும் வாசைன திரவ ெநடி
வந்தது. இரவு ஒன்றுேம நடக்காததுேபால ஒரு பூைனயாகேவ மாறிப்ேபாய் ெராஸலின்
உட்கா3ந்திருந்தாள். மயில் ேதாைக ேபான்ற உைடயும், கறுப்புக் காலணியும், நHண்ட ெவள்ைள
ெசாக்ஸும் அணிந்திருந்தாள்.

அவள் ேவண்டுெமன்ேற சாவதானமாக உணவருந்தினாள். ேமைசயில் நாம் இருவருேம

மிஞ்சிேனாம். ஒருவருமில்லாத அந்தச் சமயத்திற்குக் காத்திருந்தவள் ேபால திடீெரன்று என் பக்கம்
திரும்பி, ரகஸ்யத்திற்காக வரவைழத்த குரலில், “என் அப்பாவிடம் ஒரு ரயில் வண்டி இருக்கிறது”
என்றாள்.

“ரயில் வண்டியா?” என்ேறன்.

“ரயில் வண்டிதான். பதினாலு ெபட்டிகள்.”

“பதினாலு ெபட்டிகளா?”

“இதுதான் திருவனந்தபுரத்துக்கும் கன்னியாகுமrக்கும் இைடயில் ஓடும் ரயில் வண்டி.

காைலயில் ஆறுமணிக்குப் புறப்பட்டு மறுபடியும் இரவு திரும்பி வந்துவிடும்.”

”ரயில் வண்டிைய ஏன் உங்க அப்பா வாங்கினா3?”

107
 “வாங்கவில்ைல. ஸ்டுபிட். திருவனந்தபுரம் மகாராஜா இந்த ைலைன என்னுைடய
தாத்தாவுக்கு அவருைடய ேசைவைய ெமச்சி பrசாகக் ெகாடுத்தாராம். அவருக்குப் பிறகு
அப்பாவுக்குக் கிைடத்தது. அவருக்குப் பிறகு அப்பாவுக்குக் கிைடத்தது. அவருக்குப் பிறகு அது
எனக்குத்தான்.”

அவளுக்குப் பிறகு அது யாருக்கு ெசாந்தமாகும் என்று தH3மானமாவதற்கிைடயில் ேஜா3ஜ்

மாஸ்ர3 திரும்பிவிட்டா3. அப்படிேய அவசரமாக எல்ேலாரும் மாதா ேகாயிலுக்குப் புறப்பட்டதில்
அந்த சம்பாஷைண ெதாடர முடியாமல் அந்தரத்தில் நின்றது.

ஒரு பதினாலு வயதுப் ைபயன் எவ்வளவு ேநரத்துக்கு தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அைறக்குள்

அைடந்துெகாண்டு வாசிக்க ஒன்றுமில்லாமல் ேடவிஸ் என்ற ஆங்கிேலய3 எழுதிய Heat
புத்தகத்ைதப் படித்துக் ெகாண்டிருக்க முடியும். அவ3கள் திரும்பி வந்த சத்தம் ேகட்டு ெவகு
ேநரமாகிவிட்டது. துணிைவ வரவைழத்துக்ெகாண்டு ெமதுவாக என் அைறக் கதைவ நHக்கி எட்டிப்
பா3த்ேதன். ஒருவருமில்ைல.

ெவளி வராந்தாவுக்கு நான் வந்தேபாது அடியில் ஈரமான ஒரு நHளமான கடதாசிப் ைபக்குள்
அவள் ைகைய நுைழத்து ஏேதா ஒன்ைற எடுத்து வாய்க்குள் ேபாட்டு ெமன்று ெகாண்டிருந்தாள்.
அவளுைடய ைக புற்றுக்குள் பாம்பு நுைழவது ேபால உள்ேள ேபாவதும் வருவதுமாக இருந்தது.
ெபய3 ெதrயாத ஒன்று அவள் வாய்க்குள் விழுந்தது.

ைபைய என்னிடம் நHட்டினாள். அவள் முடிச்சு மணிக்கட்டு என் முகத்துக்கு ேநராக

வழுவழுெவன்று இருந்தது. அநாமேதயமான உணவுப் பண்டங்கைள நான் உண்பதில்ைல.
ேவண்டாம் என்று தைல அைசத்ேதன். ஐஸ் கட்டி ேவணுமா என்று திடீெரன்று ேகட்டாள். என்
பதிலுக்குக் காத்திராமல் தானாகேவ ெசன்று குளி3 ெபட்டிக் கதைவத் திறந்து ஆகாய நHலத்தில் சிறு
சிறு சதுரங்கள் ெகாண்ட ஒரு பிளாஸ்டிக் ெபட்டிையத் தூக்கிக்ெகாண்டு வந்தாள். வில்ைல
வைளப்பது ேபால அைத வைளத்தேபாது ஐஸ்கட்டிகள் விடுபட்டு துள்ளி ேமேல பாய்ந்தன. அவள்
அவற்ைற ஒவ்ெவான்றாகப் பிடித்து வாயிேல ேபாட்டாள். தன் ைகயினால் ஏந்தி தண்ண3H ெசாட்ட
எனக்கும் ஒன்று தந்தாள். பிறகு நறுக்ெகன்று கடித்தாள்.

திரும்பி இரண்டு பக்கமும் பா3த்து, குளி3ெபட்டி ேகட்காத தூரத்தில் இருக்கிறது என்பைத

நிச்சயித்துக்ெகாண்டு, ெமதுவாகப் ேபசினாள். “இந்த தண்ணி ேகரளாவில் இருந்து வந்தது.
அைரமணியில் ஐஸ் கட்டி ேபாட்டு விடும். இங்ேக இருக்கிற தண்ணி சrயான ஸ்ேலா. இரண்டு
நாள் எடுக்கும்” என்றாள்.

நானும் அவைளப் ேபால நறுக்ெகன்று கடித்ேதன். பற்கள் எல்லாம் கூசி சிரசில் அடித்தன.
தண்ண3H பல் நHக்கலால் வழிந்து ெவளிேய வந்தது. என்ைனேய சிrப்பாகப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தவள், “உனக்கு ஐஸ் கட்டி சாப்பிட வராது” என்றாள்.

அவைளப் பா3த்ேதன். ஓ3 ஆைணப்ேபால ஆைட தrத்திருந்தாள். சr நடுவில் ைதத்து

ைவத்த கால் சட்ைட ேபான்ற பாவாைட. அவள் ேமலாைட இரண்டு நாடாக்கள் ைவத்து
ெபாருத்தப்பட்டு, ேதாள்கைளயும், கழுத்துக் குழிகைளயும் மைறப்பதற்கு முயற்சி எடுக்காதததாக
இருந்தது. அவளுைடய ேதாள் எலும்புகள் இரண்டு பக்கமும் குத்திக் ெகாண்டு நின்றன.

108
 அப்ெபாழுது பா3த்து ஜிவ்ெவன்று இைலயான் ஒன்று பறந்து வந்து அவைளேய சுற்றியது.
தானாகேவ பிரகாசம் வசும்
H பச்ைச இைலயான். உருண்ைடக் கண்கள். ேதாள் மூட்டில் இருக்க
முயற்சித்த ேபாது உதறினாள். நான் ெபாறுக்க முடியாமல் ைகைய வசிேனன்.
H நட்டுைவத்த கத்தி
ேபான்ற ேதாள்மூட்டில் ைக பட்டதும் தராசுேபால அது ஒருபக்கம் கீ ேழ ேபானது.

மறுபடியும், மிகக் கூ3ைமயான கண்கள் மட்டுேம கண்டுபிடிக்கக் கூடிய உள் வைளந்த

அவளுைடய முழங்கால்களில் அது ேபாய் இருந்தது. நான் மீ ண்டும் ைகைய ஓங்கியதும் சிrக்கத்
ெதாடங்கினாள். சுற்று முடிவைடயாத சக்கரம் ேபால அது நHண்டுெகாண்ேட ேபானது. மனது ெபாங்க
நானும் சிrத்ேதன். அந்தக் கணம் கடவுள் எப்படியும் அதற்கு ஒரு தைட ெகாண்டு வந்துவிடுவா3
என்று எனக்குப் பயம் பிடித்தது. அப்படிேய நடந்தது. ேவைலக்காரப் ெபண் வந்து அம்மா
கூப்பிடுவதாக அறிவித்தாள்.

அந்த ஞாயிறு நாலு மணிக்கு நடந்த ேதநH3 ைவபவமும் மறக்க முடியாதது. ெபrய
ஆலாபைனயுடன் இது ெவளித்ேதாட்டத்தில் ஆரம்பமானது. மஞ்சளும் பச்ைசயும் கலந்த ெபrய
பழங்கைளத் தாங்கி நின்ற ஒரு பப்பாளி மரத்தின் கீ ழ் இது நடந்தது. தூரத்ஹ்டில் இரண்டு பைன
மரங்களில் கட்டிய நHளமான மூங்கில்களில் இருந்து வய3 இறங்கி வந்து ேஜா3ஜ் மாஸ்ரருைடய
பிரத்திேயகமான வாசிப்பு அைற ேரடிேயாவுக்குப் ேபானது.

மிஸஸ் ேஜா3ஜ் எல்ேலாருக்கும் அளவாக ேதநHைரக் ேகாப்ைபகளில் ஊற்றித் தந்தா3.

ெமல்லிய சீனி தூவிய நHள்சதுர பிஸ்கட்டுகள், ஒரு பீங்கான் தட்டில் ைவத்து வழங்கப்பட்டன.
அைவ கடித்த உடன் கைரந்துேபாகும் தன்ைமயாக இருந்தன.

திடீெரன்று ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 மகைளப் பா3த்து கிதா3 வாசிக்கும்படிப் பணித்தா3. ‘ஓ, டாடி’
என்று அவள் அலுத்துவிட்டு, அைதத் தூக்கி வந்தாள். கால்ேமல் கால் ேபாட்டு கிடங்குேபால பதிந்து
கிடக்கும் பிரம்பு நாற்காலியில் அெசௗகrயம் ேதான்ற உட்கா3ந்து கிதாைர மீ ட்டிக் ெகாண்டு
பாடினாள். அவளுைடய ஸ்க3ட் ேமற்பக்கமாக நக3ந்து சூrயன் படாமல் காப்பாற்றப்பட்ட உள்
ெதாைடயின் ெவள்ைளயான பாகத்ைத கண் பா3ைவக்குக் ெகாண்டுவந்தது. ‘என் கண்களில்
நட்சத்திரம் விழ அனுமதிக்காேத’ என்று ெதாடங்கியது அந்த நHண்ட பாடல். Love blooms at night, in day
light it dies (காதல் இரவில் மல3கிறது; பகலில் மடிந்துவிடுகிறது) என்ற வrகள் எனக்காகச்
ேச3க்கப்பட்டது ேபால ேதான்றின. இைசக்கு முற்றிலும் ெபாருத்தமில்லாத ஒரு புறாவின் குரலில்
அவள் பாடியது ஒருவித தைடையயும் காணாமல் ேநராக என் மனதில் ேபாய் இறங்கியது.

இப்படி ஓ3 அந்நிேயான்யமான குடும்பத்ைத நான் என் வாழ்நாளில் கண்டதில்ைல. மிஸஸ்

ேஜா3ஜ் குறுக்ேக ேபாட்ட தாவணிைய பைன ஓைல விசிறி மடிப்புேபால அடுக்கி ேதாள்பட்ைடயில்
ஒரு ெவள்ளி புரூச்சினால் குத்தியிருந்தா3. ெராஸஸினுைடய கண்கள் முன்பு பா3த்ததிலும் பா3க்க
நHளமாகத் ெதrந்தன. முகத்தில் இன்னும் பிரகாசம் கூடியிருந்தது. ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 ைககைள
உரசியபடி எதி3 வரப்ேபாகும் நல்ல உணவுகைளப்பற்றிய சிந்தைனயில் உற்சாகமாகப் ேபசினா3.
அவ3கள் ெசய்தைதப்ேபால நானும் உணவு ேமைசையச் சுற்றி அம3ந்து ெகாண்ேடன். “ெஜபம்
ெசய்ேவாம்” என்று அவ3 ஆரம்பித்தா3.

“எங்கள் ஆண்டவராகிய ேயசு கிறிஸ்துேவ, உமது அளவற்ற கிருைபயினால ேநற்ைறையப்

ேபால இன்றும் எங்களுக்குக் கிைடத்த ெராட்டிக்காக இங்கு பிரசன்னமாகியிருக்கும் நாங்கள் நன்றி
ெசலுத்துகிேறாம். அேத ேபால இந்த ெராட்டிக்கு வழியில்லாதவ3களுக்கும் வழி காட்டும். பாரம்

109
இழுப்பவ3களுக்கு இைளப்பாறுதல் தருபவேர, எங்கள் பாரங்கைள ேலசானதாக்கும். எங்களுடன்
இன்று ேச3ந்திருக்கும் சிறிய நண்பைர ரட்சிப்பீராக. அவ3 எதி3பா3ப்புகள எல்லாம்
சித்தியைடயட்டும். உம்முைடய மகிைமைய நாம் ஏெறடுத்துச் ெசல்ல ஆசி3வதியும். ஆெமன்.”

சrயான இடத்தில் நானும் ‘ஆெமன்’ என்று ெசான்ேனன். முதன்முைறயாக என்ைனயும்

ெஜபத்தில் ேச3த்தது எனக்குப் ெபரும் மகிழ்ச்சிையத் தந்தது. நான் ஆெமன் ெசான்னேபாது
குறும்பாகப் பா3த்துவிட்டு அவள் கண்கைள இழுக்காமல் அந்த இடத்திேலேய ைவத்துக்
ெகாண்டாள்.

ஆனால் இப்படி அருைமயாக ஆரம்பித்த இரவு மிக ேமாசமானதாக முடிந்தது.

சாப்பாட்டு ேமைசையச் சுற்றி இருக்கும் ேநரங்களில் சம்பாஷைண மிக முக்கியம். அது

முழுக்க சுத்தமான ஆங்கிலத்திேலேய நடந்தது. ஒரு வா3த்ைத தமிேழா, மைலயாளேமா
மருந்துக்கும் இல்ைல. அவேளா ஆற்றிலும் ேவகமாக கைதப்பாள். என்னுைடயேதா இருட்டில்
நடப்பது ேபால தயங்கி தயங்கி வரும். ஆகேவ வா3த்ைத சிக்கனத்ைதப் ேபண ேவண்டிய கட்டாயம்
எனக்கு. அப்படியும் ேபசும் பட்சத்தில் வா3த்ைதகளுக்கு முன்பாக மூச்சுக்காற்றுகள் வந்து
விழுந்தன.

இன்னுெமான்று, பீங்கான் தட்ைடேய பா3த்துக்ெகாண்டு சாப்பிடுவது இங்ேக

தடுக்கப்பட்டிருந்தது. சாப்பாட்டு வைககள் ேமைசயில் பரவியிருந்தபடியால் “இைதத் தயவுெசய்து
பாஸ் பண்ணுங்கள்”, “அந்த ெராட்டிைய இந்தப் பக்கம் நக3த்துங்கள்” என்று ெசால்லியபடிேய
சாப்பிடுவா3கள். இதுவும் எனக்குப் புதுைமேய.

அவியல் என்ற புதுவிதமான பதா3த்தத்தின் சுைவயில் நான் மூழ்கியிருந்ேதன். அப்ேபாது

ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 ஏேதா ஆங்கிலத்தில் ேகட்டா3. அதற்கு அவள் சிறு குரலில் பதில் ெசான்னாள். அந்த
வா3த்ைதகளின் முக்கியத்துவம் முன்ேப ெதrந்திருக்காததால் நான் காது ெகாடுத்து கவனிக்கத்
தவறிவிட்ேடன்.

திடீெரன்று தட்ைடயான ெவள்ைளக்கூைர அதிரும்படி ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 கத்தினா3. நான்

நடுங்கிவிட்ேடன். கிளாஸில் தண்ண3H நடனமாடியது. அவள் சற்று முன்பு குறும்பாக கண்கைளத்
தாழ்த்தி, பிேளட்ைட பா3த்தபடிேய இருந்தாள். கண் ரப்ைபகளில் ஒன்றிரண்டு முத்துக்கள் ேச3ந்து
ெஜாலித்தன.

மிஸஸ் ேஜா3ஜ் நிைலைமையச் சமாளிக்க கண்களால் சாைட காட்டிப் பா3த்தாள்.

முடியவில்ைல. அப்படியும் ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 முகத்தில் ேகாபம் சீறியது. சாந்தம் வருவதற்குப் பல
மணி ேநரங்கள் எடுத்தன.

அன்றிரவு நான் ெவகுேநரம் புரண்டு ெகாண்டிருந்ேதன். காற்றின் சிறு அைசவுக்கும் கதவு

திறக்கிறதா என்பைத உன்னிப்பாகக் கவனித்ேதன். திறக்கவில்ைல.

எப்படிேயா அய3ந்து பின்னிரவில் திடீெரன்று விழிப்பு ஏற்பட்டது. கண்ணுக்கு இருட்டு

இன்னும் பழக்கமாகவில்ைல. காதுகைளக் கூ3ைமயாக ைவத்துக் ெகாண்ேடன். ஒரு கிசுகிசுப்பான
ெபண்குரல், “ெகாஞ்சம் முயற்சி ெசய்யுங்கள், ப்ளஸ்”
H என்றது. ஆண்குரல் ஏேதா முனகியது.

110
மறுபடியும் நிசப்தம். சிறிது ேநரம் கழித்து அேத ெபண்குரல் “சr விடுங்கள்” என்றது எrச்சலுடன்.
பிறகு ெவகு ேநரம் காத்திருந்தும் ஒன்றும் ேகட்கவில்ைல.

ெசான்னபடி அதிகாைலயிேலேய ெசல்வநாயகம் மாஸ்ர3 வந்து விட்டா3. பதிவு

ேவைலகைளச் சீக்கிரமாகேவ கவனித்து எனக்கு ெசபரட்டினம் விடுதியில் இடம் பிடித்துத் தந்தா3.
எல்ேலாரும் அது சிறந்த விடுதி என்று ஒத்துக்ெகாண்டா3கள். எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அைறக்கு
இன்னும் இரண்டு மாணவ3கள் வருவா3கள் என்றா3. உடேனேய ஒரு அந்நிய நாட்டு ைசனியம்
ேபால நான் எல்ைலகைளப் பிடித்து ைவத்துக்ெகாண்ேடன்.

நான் ெபட்டிைய எடுக்க திரும்பவும் ேஜா3ஜ் மாஸ்ர3 வட்டுக்குப்

H ேபானேபாது அது
திறந்திருந்தது. ஒரு ேவைலக்காரப் ெபண் ெவளி ேமைடயில் ஒரு ெபrய மீ ைன ைவத்து
ெவட்டிக்ெகாண்டிருந்தாள். அதன் கண்கள் ெபrதாக ஒருபக்கமாகச் சாய்ந்து என்ைனேய பா3த்தன.
ஆனால் அவள் என் பக்கம் திரும்ப வில்ைல.

என் அைறக்கதவு ெகாஞ்சம் நHக்கலாகத் திறந்திருந்தது. என்றாலும் நான் அங்ேக

பழகிக்ெகாண்ட முைறயில் ஆள்காட்டி விரைல மடித்து டக்டக் என்று இருமுைற தட்டிவிட்டு
உள்ேள நுைழந்ேதன். படுக்ைக அப்படிேய கிடந்தது. என்னுைடய ெபட்டியும் புத்தகப் ைபயும் ைவத்த
இடத்திேலேய இருந்தன. அவற்ைறத் தூக்கிய பிறகு இன்ெனாருமுைற அைறைய சுற்றிப்
பா3த்ேதன். என் வாழ்நாளில் இனிேமல் எனக்கு இங்ேக வரும் சந்த3ப்பம் கிைடக்காது என்பது
ெதrந்தது.

திடீெரன்று ஒரு ஞாபகம் வந்து மரப்ெபட்டிைய எட்டிப்பா3த்ேதன். நாலு குட்டிகேள

இருந்தன. தாய்ப்பூைன மறுபடியும் குட்டிகைளக் காவத் ெதாடங்கிவிட்டது. கறுப்புக்குட்டி ேபாய்
விட்டது. மற்ற நாலும் தங்கள் முைறக்காகக் காத்திருந்தன. அைவ ெமத்ெதன்றும்,
ெவதுெவதுப்புடனும் இருந்தன. ெரா-ஸ-l-ன் என்று ெசால்லியபடிேய ஒவ்ெவாரு அட்சரத்துக்கும்
ஒரு குட்டிையத் ெதாட்டு ைவத்ேதன்.

திரும்பும் வழியிேல அவள் ேபசிய முதல் வா3த்ைத ஞாபகம் வந்தது. ‘பயந்திட்டியா?’ எப்படி
ேயாசித்தும் கைடசி வா3த்ைத நிைனவுக்கு வர மறுத்தது.

மைழவிட்ட பிறகும் மரத்தின் இைலகள் தைலேமேல விழுந்து ெகாண்டிருந்தன.

பிரம்மாணடமான தூண்கைளக் கட்டி எழுப்பிய அந்தப் பள்ளிக்கூடங்களிலும், அைதச் சுற்றியிருந்த
கிராமங்களிலும், அதற்கப்பால் இருந்த நகரங்களிலும் இருக்கும் அவ்வளவு சனங்களிலும் எனக்கு,
என் ஒருவனுக்கு மட்டுேம அந்தக் கறுப்புப் பூைனக்குட்டியின் ெபய3 அrஸ்ேடாட்டல் என்பது
ெதrயும். அந்த எண்ணம் மகிழ்ச்சிையத் தந்தது.

அவைளப் பற்றி அறியும் ஆைசயிருந்தது. ஆனால் எனக்கிருந்த கூச்சத்தினால் நான்

ஒருவrடமும் விசாrக்கவில்ைல. யாrடம் ேகட்பது என்பைதயும் அறிேயன். நான் மிகவும்
சிரமப்பட்டு இடம் பிடித்த யாழ்ப்பாணம் அெமrக்கன் மிஸன் பள்ளிக்கூடத்தில் அவள்
படிக்கவில்ைல என்பைத விைரவில் கண்டுபிடித்துவிட்ேடன். ெராஸலின் என்ற அவளுைடய
அற்புதமான ெபயைர Rosalin என்று எழுதுவதா அல்லது Rosalyn என்று எழுதுவதா என்ற மிகச்
சாதாரணமான விஷயத்ைதக் கூட நான் அறியத் தவறிவிட்ேடன்.

111
 ெவகு காலம் ெசன்று அவள் ேகரளாவில் இருந்து ேகாைட விடுமுைறைய கழிக்க
வந்திருந்தாள் என்றும், பிறகு படிப்ைபத் ெதாடருவதற்குத் திரும்பப் ேபாய்விட்டாள் என்றும்
ஊகித்துக் ெகாண்ேடன். வழக்கம்ேபால மிகவும் பிந்திேய இந்த ஊகத்ைதயும் ெசய்ேதன்.

நான் புதிதாகச் ேச3ந்த அந்தப் பள்ளிக்கூடத்தில் ேவதியியல் ஆசிrயன் வில்லியம்ஸின்

ெகாடுங்ேகாலாட்சி நடந்து ெகாண்டிருந்தது. ெமண்டேலவ் என்ற ரஸ்யன் ெசய்த சதியில் நாங்கள்
தனிமங்களின் பட்டியைல மனப்பாடம் ெசய்யேவண்டும் என்று அடம்பிடித்தான். அப்ெபாழுது 112
தனிமஙக்ள் இல்ைல; 92 தான். இருந்தும் அவற்ைற என்னால் மனனம் ெசய்ய முடியவில்ைல.
எைடயில் குைறந்தது ைஹட்ரஜின் என்பேதா, கூடியது யூேரனியம் என்பேதா ஞாபகத்தில் இருந்து
வழுக்கியபடிேய இருந்தது. முன்பாகேவ ேப3 ைவத்து பின்னால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது
ெஜ3ேமனியம் என்பதும் என் நிைனவுக்கு வர மறுத்தது. இப்படி இரண்டு வருடங்கள் அவன் முழு
அதிருப்தியாளனாகேவ இருந்தான். இரக்கப்பட்ேடா, அல்லது ெபருந்தன்ைமயாக மறந்ேதா எனக்கு
E-க்கு ேமலான ஒரு மதிப்ெபண்ைண இவன் தர முயற்சிக்கவில்ைல. இந்தக் ெகாடுைமகளின்
உச்சத்தினால் இரண்ெடாரு முைற நான் படுக்குமுன் அவைள நிைனக்காமல் இருந்ததுகூட உண்டு.

இது நடந்து மிகப்பல வருடங்கள் ஓடிவிட்டன. பல ேதசங்கள் சுற்றி விட்ேடன். பல

வைரபடங்கைள பாடமாக்கிேனன். பல முகங்கைள ரசித்ேதன். பல காற்றுக்கைள சுவாசித்ேதன். பல
கதவுகைளத் திறந்ேதன்.

ஆனாலும் சில சமயங்களில் கடித்தவுடன் கைரயும், ெமல்லிய சீனி தூவி

ெமாரெமாரெவன்று ருசிக்கும், ஒன்பது சிறு துைளகைள ெகாண்ட நHள்சதுர பிஸ்கட்ைட
சாப்பிடும்ேபாது ஒரு கித்தாrன் மணம் வருவைத என்னால் தவி3க்க முடியாமல் இருக்கிறது.

112
 அக்கினிப்பிரேவசம் - ெஜயகாந்தன்

மாைலயில் அந்தப் ெபண்கள் கல்லூrயின் முன்ேன உள்ேள பஸ் ஸ்டாண்டில்

வானவில்ைலப் ேபால் வ3ண ஜாலம் காட்டி மாணவிகளின் வrைச ஒன்று பஸ்ஸுக்காகக் காஅத்து
நின்று ெகாண்டிருக்கிறது. கா3 வசதி பைடத்த மாணவிகள் சில3 அந்த வrைசயினருேக கா3கைள
நிறுத்தித் தங்கள் ெநருங்கிய சிேநகிதிகைள ஏற்றிக் ெகாண்டு ெசல்லுகின்றன3. வழக்கமாகக்
கல்லூr பஸ்ஸில் ெசல்லும் மாணவிகைள ஏற்றிக்ெகாண்டு அந்த சாம்பல் நிற ‘ேவனு’ம்
விைரகிறது. அைர மணி ேநரத்திற்கு அங்ேக ஹாரன்களின் சத்தமும் குளிrல் விைறத்த
மாணவிகளின் கீ ச்சுக் குரல் ேபச்சும் சிrப்ெபாலியும் மைழயின் ேபrைரச்சேலாடு கலந்ெதாலித்துத்
ேதய்ந்து அடங்கிப் ேபானபின் - ஐந்தைர மணிக்கு ேமல் இருபதுக்கும் குைறவான மாணவிகளின்
கும்பல் அந்த பஸ் ஸ்டாண்டு மரத்தடியில் ெகாட்டும் மைழயில் பத்துப் பன்னிரண்டு குைடகளின்
கீ ேழ கட்டிப் பிடித்து ெநருக்கியடித்துக் ெகாண்டு நின்றிருக்கிறது.

நகrன் நடுவில் ஜனநடமாட்டம் ஜனநடமாட்டம் அதிகமில்லாத, மரங்கள் அட3ந்த

ேதாட்டங்களின் மத்தியில், பங்களாக்கள் மட்டுேம உள்ள அந்தச் சாைலயில் மைழக்கு ஒதுங்க
இடமில்லாமல், ேமலாைட ெகாண்டு ேபா3த்தி மா3ேபாடு இறுக அைணத்த புத்தகங்களும்
மைழயில் நைனந்து விடாமல் உய3த்தி முழங்காலுக்கிைடேய ெசருகிய புடைவக்
ெகாசுவங்கேளாடு அந்த மாணவிகள் ெவகுேநரமாய்த் தத்தம் பஸ்கைள எதி3ேநாக்கி
நின்றிருந்தன3.

-வதியின்
H மறுேகாடியில் பஸ் வருகின்ற சப்தம் நற நற ெவன்று ேகட்கிறது.

“ேஹய்.... பஸ் இஸ் கம்மிங்!” என்று ஏக காலத்தில் பல குரல்கள் ஒலிக்கின்றன.

வதியில்
H ேதங்கி நின்ற மைழ நHைர இருபுறமும் வாr இைறத்துக் ெகாண்டு அந்த ‘டீஸல்
அநாகrகம்’ வந்து நிற்கிறது.

”ைப... ைப”

“s யூ!”

“சீrேயா!”

-கண்டக்டrன் விசில் சப்தம்.

அந்தக் கும்பலில் பாதிைய எடுத்து விழுங்கிக் ெகாண்டு ஏப்பம் விடுவதுேபால் ெசருமி

நக3கிறது அந்த பஸ்.

பஸ் ஸ்டாண்டில் பத்துப் பன்னிரண்டு மாணவிகள் மட்டுேம நின்றிருக்கின்றன3.

மைழக் காலமாதலால் ேநரத்ேதாேட ெபாழுது இருண்டு வருகிறது.

113
 வதியில்
H மைழக் ேகாட்டணிந்த ஒரு ைசக்கிள் rக்ஷாக்காரன் குறுக்ேக வந்து அலட்சியமாக
நின்று விட்ட ஓ3 அநாைத மாட்டுக்காகத் ெதாண்ைட கம்மிப் ேபான மணிைய முழக்கிக் ெகாண்டு
ேவகமாய் வந்தும் அது ஒதுங்காததால் - அங்ேக ெபண்கள் இருப்பைதயும் லட்சியப் படுத்தாது
அசிங்கமாகத் திட்டிக்ெகாண்ேட ெசல்கிறான். அவன் ெவகு தூரம் ெசன்ற பிறகு அவனது வைச
ெமாழிைய ரசித்த ெபண்களின் கும்பல் அைத நிைனத்து நிைனத்துச் சிrத்து அடங்குகிறது.

அதன் பிறகு ெவகு ேநரம் வைர அந்தத் ெதருவில் சுவாரசியம் ஏதுமில்ைல. எrச்சல்
தரத்தக்க அைமதியில் மனம் சலித்துப் ேபான அவ3களின் கால்கள் ஈரத்தில் நின்று நின்று கடுக்க
ஆரம்பித்து விட்டன.

பஸ்ைஸக் காேணாம்!

அந்த அநாைத மாடு மட்டும் இன்னும் நடுத் ெதருவிேலேய நின்றிருக்கிறது; அது காைள
மாடு; கிழ மாடு; ெகாம்புகளில் ஒன்று ெநற்றியின் மீ து விழுந்து ெதாங்குகிறது. மைழ நH3 முதுகின்
மீ து விழுந்து விழுந்து முத்து முத்தாய்த் ெதறித்து, அதன் பழுப்பு நிற வயிற்றின் இரு மருங்கிலும்
கrய ேகாடுகளாய் வழிகிறது. அடிக்கடி அதன் உடலில் ஏேதனும் ஒரு பகுதி - அேநகமாக வலது
ெதாைடக்கு ேமல் பகுதி குளிrல் ெவடெவடத்துச் சிலி3த்துத் துடிக்கிறது.

எவ்வளவு நாழி இந்தக் கிழட்டு மாட்ைடேய ரசித்துக் ெகாண்டிருப்பது; ஒரு ெபருமூச்சுடன்

அந்தக் கும்பலில் எல்லாவிதங்களிலும் விதி விலக்காய் நின்றிருந்த அந்தச் சிறுமி தைல நிமி3ந்து
பா3க்கிறாள்.

...வதியின்
H மறு ேகாடியில் பஸ் வருகின்ற சப்தம் நற நறெவன்று ேகட்கிறது.

பஸ் வந்து நிற்பதற்காக இடம் தந்து ஒதுங்கி அந்த மாடு வதியின்

H குறுக்காகச் சாவதானமாய்
நடந்து மாணவிகள் நிற்கும் பிளாட்பாரத்தருேக ெநருங்கித் தனக்கும் சிறுது இடம் ேகட்பது ேபால்
தயங்கி நிற்கிறது.

“ேஹய்.. இட் இஸ்ைம பஸ்!...” அந்தக் கூட்டத்திேலேய வயதில் மூத்தவளான ஒருத்தி

சின்னக் குழந்ைத மாதிrக் குதிக்கறாள்.

“ைப... ைப....”

”டாடா!”

கும்பைல ஏற்றிக் ெகாண்டு அந்த பஸ் நக3ந்த பிறகு, பிளாட்பாரத்தில் இரண்டு மாணவிகள்
மட்டுேம நிற்கின்றன3. அதில் ஒருத்தி அந்தச் சிறுமி. மற்ெறாருத்தி ெபrயவள் - இன்ைறய
ெபரும்பாலான சராசr காேலஜ் ரகம். அவள் மட்டுேம குைட ைவத்திருக்கிறாள். அவளது
கருைணயில் அந்தச் சிறுமி ஒதுங்கி நிற்கிறாள். சிறுமிையப் பா3த்தால் கல்லூrயில்
படிப்பவளாகேவ ேதான்றவில்ைல. ைஹஸ்கூல் மாணவி ேபான்ற ேதாற்றம். அவளது
ேதாற்றத்தில் இருந்ேத அவள் வசதி பைடத்த குடும்பப் ெபண் அல்ல என்று ெசால்லிவிட முடியும்.
ஒரு பச்ைச நிறப் பாவாைட, கல3 மாட்ேச இல்லாத... அவள் தாயாrன் புடைவயில் கிழித்த - சாயம்
ேபாய் இன்ன நிறம் என்று ெசால்ல முடியாத ஒருவைக சிவப்பு நிறத் தாவணி. கழுத்தில் நூலில்

114
ேகாத்து ‘பிரஸ் பட்டன்’ ைவத்துத் ைதத்த ஒரு கருப்பு மணிமாைல; காதில் கிளாவ3 வடிவத்தில்
எண்ெணய் இறங்குவதற்காகேவ கல் ைவத்து இைழத்த - அதிலும் ஒரு கல்ைலக் காேணாம் -
கம்மல்... ‘ இந்த முகத்திற்கு நைககேள ேவண்டாம்’ என்பது ேபால் சுட3 விட்டுப் பிரகாசித்துப்
புரண்டு புரண்டு மின்னுகின்ற கைற படியாத குழந்ைதக் கண்கள்...

அவைளப் பா3க்கின்ற யாருக்கும், எளிைமயாக, அரும்பி, உலகின் விைல உய3ந்த

எத்தைனேயா ெபாருள்களுக்கு இல்லாத எழிேலாடு திகழும், புதிதாய் மல3ந்துள்ள ஒரு புஷ்பத்தின்
நிைனேவ வரும். அதுவும் இப்ேபாது மைழயில் நைனந்து, ஈரத்தில் நின்று நின்று தந்தக் கைடசல்
ேபான்ற கால்களும் பாதங்களும் சிலி3த்து, நHலம் பாrத்துப் ேபாய், பழந்துணித் தாவணியும்
ரவிக்ைகயும் உடம்ேபாடு ஒட்டிக் ெகாண்டு, சின்ன உருவமாய்க் குளிrல் குறுகி ஓ3 அம்மன் சிைல
மாதிr அவள் நிற்ைகயில், அப்படிேய ைகயிேல தூக்கிக் ெகாண்டு ேபாய் விடலாம் ேபாலக் கூடத்
ேதான்றும்...

“பஸ் வரலிேய; மணி என்ன?” என்று குைட பிடித்துக் ெகாண்டிருப்பவைள அண்ணாந்து

பா3த்துக் ேகட்கிறாள் சிறுமி.

“ஸிக்ஸ் ஆகப் ேபாறதுடீ” என்று ைகக்கடிகாரத்ைதப் பா3த்துச் சலிப்புடன் கூறிய பின்.

“அேதா ஒரு பஸ் வரது. அது என் பஸ்ஸாக இருந்தால் நான் ேபாயிடுேவன்” என்று குைடைய
மடக்கிக் ெகாள்கிறாள் ெபrயவள்.

“ஓ எஸ்! மைழயும் நின்னுருக்கு. எனக்கும் பஸ் வந்துடும். அஞ்ேச முக்காலுக்கு

ெட3மினஸ்ேலந்து ஒரு பஸ் புறப்படும். வரது என் பஸ்ஸானா நானும் ேபாயிடுேவன்” என்று
ஒப்பந்தம் ெசய்து ெகாள்வது ேபால் அவள் ேபசுைகயில் குரேல ஓ3 இனிைமயாகவும், அந்த
ெமாழிேய ஒரு மழைலயாகவும், அவேள ஒரு குழந்ைதயாகவும் ெபrயவளுக்குத் ேதான்ற
சிறுமியின் கன்னத்ைதப் பிடித்துக் கிள்ளி...

“சமத்தா ஜாக்கிரைதயா வட்டுக்குப்

H ேபா” என்று தன் விரல்களுக்கு முத்தம் ெகாடுத்துக்
ெகாள்கிறாள்.

பஸ் வருகிறது... ஒன்றன் பின் ஒன்றாய் இரண்டு பஸ்கள் வருகின்றன். முதலில் வந்த
பஸ்ஸில் ெபrயவள் ஏறிக் ெகாள்கிறாள்.

“ைப.. ைப!”

“தாங்க் யூ! என் பஸ்ஸும் வந்துடுத்து” என்று கூவியவாறு ெபrயவைள வழி அனுப்பிய
சிறுமி, பின்னால் வந்த பஸ்ஸின் நம்பைரப் பா3த்து ஏமாற்றமைடகிறாள். அவள் முக மாற்றத்ைதக்
கண்ேட இவள் நிற்பது இந்த பஸ்ஸுக்காக அல்ல என்று புrந்து ெகாண்ட டிைரவ3, பஸ்
ஸ்டாண்டில் ேவறு ஆட்களும் இல்லாததால் பஸ்ைஸ நிறுத்தாமேல ஓட்டிச் ெசல்லுகிறான்.

அந்தப் ெபrய சாைலயின் ஆளரவமற்ற சூழ்நிைலயில் அவள் மட்டும் தன்னந் தனிேய

நின்றிருக்கிறாள். அவளுக்குத் துைணயாக அந்தக் கிழ மாடும் நிற்கிறது. தூரத்தில் - எதிேர காேலஜ்
காம்பவுண்டுக்குள் எப்ெபாழுேதனும் யாேரா ஒருவ3 நடமாடுவது ெதrகிறது. திடீெரன ஒரு திைர
விழுந்து கவிகிற மாதிr இருள் வந்து படிகிறது. அைதத் ெதாட3ந்து சீறி அடித்த ஒரு காற்றால்

115
அந்தச் சாைலயில் கவிந்திருந்த மரக் கிைளகளிலிருந்து படபடெவன நH3த் துளிகள் விழுகின்றன.
அவள் மரத்ேதாடு ஒட்டி நின்று ெகாள்கிறாள். சிறிேத நின்றிருந்த மைழ திடீெரனக் கடுைமயாகப்
ெபாழிய ஆரம்பிக்கிறது. குறுக்ேக உள்ள சாைலையக் கடந்து மீ ண்டும் கல்லூrக்குள்ேளேய
ஓடிவிட அவள் சாைலயின் இரண்டு பக்கமும் பா3க்கும்ேபாது, அந்தப் ெபrய கா3 அவள் வழியின்
குறுக்ேக ேவகமாய் வந்து அவள் ேமல் உரசுவது ேபால் சடக்ெகன நின்று, நின்ற ேவகத்தில்
முன்னும் பின்னும் அழகாய் அைசகின்றது.

அவள் அந்த அழகிய காைர, பின்னால் இருந்து முன்ேனயுள்ள டிைரவ3 sட் வைர
விழிகைள ஓட்டி ஓரு ஆச்சrயம் ேபாலப் பா3க்கிறாள்.

அந்தக் காைர ஓட்டி வந்த இைளஞன் வசீகரமிக்க புன்னைகேயாடு தனக்கு இடது புறம்
சrந்து படுத்துப் பின் sட்டின் கதைவத் திறக்கின்றான்.

“ப்ளிஸ் ெகட் இன்... ஐ ேகன் டிராப் யூ அட் யுவ3 ப்ேளஸ்” என்று கூறியவாறு, தனது ெபrய
விழிகளால் அவள் அந்தக் காைரப் பா3ப்பேத ேபான்ற ஆச்சrயத்ேதாடு அவன் அவைளப்
பா3க்கிறான்.

அவனது முகத்ைதப் பா3த்த அவளுக்கு காேதாரமும் மூக்கு நுனியும் சிவந்து ேபாகிறது;

“ேநா தாங்க்ஸ்! ெகாஞ்ச ேநரம் கழிச்சு.. மைழ விட்டதும் பஸ்ஸிேலேய ேபாயிடுேவன்..”

”ஓ! இட் இஸ் ஆல் ைரட்.. ெகட் இன்” என்று அவன் அவசரப் படுத்துகிறான். ெகாட்டும்
மைழயில் தயங்கி நிற்கும் அவைளக் ைகையப் பற்றி இழுக்காத குைற...

அவள் ஒரு முைற தன் பின்னால் திரும்பிப் பா3க்கிறாள். மைழக்குப் புகலிடமாய் இருந்த
அந்த மரத்ைத ஒட்டிய வைளைவ இப்ேபாது அந்தக் கிழ மாடு ஆக்கிரமித்துக் ெகாண்டிருக்கிறது.

அவளுக்கு முன்ேன அந்தக் காrன் கதவு இன்னும் திறந்ேத இருக்கிறது. தனக்காகத்

திறக்கப்பட்டிருக்கும் அந்தக் கதவின் வழிேய மைழ நH3 உள்ேள சாரலாய் வசுவைதப்
H பா3த்து அவள்
அந்தக் கதைவ மூடும்ேபாது, அவள் ைகயின் மீ து அவனது ைக அவசரமாக விழுந்து பதனமாக
அழுந்துைகயில், அவள் பதறிப்ேபாய்க் ைகைய எடுத்துக் ெகாள்கிறாள். அவன் முகத்ைத அவள்
ஏறிட்டுப் பா3க்கிறாள். அவன் தான் என்னமாய் அழெகாழகச் சிrக்கிறான்.

இப்ேபாது அவனும் காrலிருந்து ெவளிேய வந்து அவேளாடு மைழயில் நைனந்தவாறு

நிற்கிறாேன..

“ம்... ெகட் இன்.”

இப்ேபாது அந்த அைழப்ைப அவளால் மறுக்க முடியவில்ைலேய...

அவள் உள்ேள ஏறியதும் அவன் ைக அவைளச் சிைறப்பிடித்தேத ேபான்ற எக்களிப்பில்

கதைவ அடித்துச் சாத்துகிறது. அைலயில் மிதப்பது ேபால் சாைலயில் வழுக்கிக் ெகாண்டு அந்தக்
கா3 விைரகிறது.

116
 அவளது விழிகள் காருக்குள் அைலகின்றன. காrன் உள்ேள கண்ணுக்குக் குளி3ச்சியாய்
அந்த ெவளிறிய நHல நிறச் சூழல் கனவு மாதிr மயக்குகிறது. இத்தைன ேநரமாய் மைழயின் குளிrல்
நின்றிருந்த உடம்புக்கு, காருக்குள் நிலவிய ெவப்பம் இதமாக இருக்கிறது. இந்தக் கா3 தைரயில்
ஓடுகிற மாதிrேய ெதrயவில்ைல. பூமிக்கு ஓ3 அடி உயரத்தில் நHந்துவது ேபால் இருக்கிறது.

’sட்ெடல்லம் எவ்வளவு அகலமா இருக்கு! தாராளமா ஒருத்த3 படுத்துக்கலாம்’ என்ற

நிைனப்பு வந்ததும் தான் ஒரு மூைலயில் மா3ேபாடு தழுவிய புத்தகக் கட்டுடன் ஒடுங்கி
உட்கா3ந்திருப்பது அவளுக்கு ெராம்ப அநாகrகமாகத் ேதான்றுகிறது. புத்தக அடுக்ைகயும் அந்தச்
சிறிய டிபன் பாக்ைசயும் sட்டிேலேய ஒரு பக்கம் ைவத்த பின்ன3 நன்றாகேவ நக3ந்து கம்பீரமாக
உட்கா3ந்து ெகாள்கிறாள்.

“இந்தக் காேர ஒரு வடு

H மாதிr இருக்கு. இப்படி ஒரு கா3 இந்தா வேட
H ேவண்டாம்.
இவனுக்கும் - ஐையேயா - இவருக்கும் ஒரு வடு
H இருக்கும் இல்ைலயா?... காேர இப்படி இருந்தா
இந்தக் காrன் ெசாந்தக்காரேராட வடு
H எப்படி இருக்கும்! ெபrசா இருக்கும்! அரண்மைன மாதிr
இருக்கும்... அங்ேக யாெரல்லாேமா இருப்பா. இவ3 யாருன்ேன எனக்குத் ெதrயாேத?.. ைஹ, இது
என்ன நடுவிேல?... ெரண்டு sட்டுக்கு மத்தியிேல இழுத்தா ேமைஜ மாதிr வரேத! இது ேமேல
புஸ்தகத்ைத வச்சுண்டு படிக்கலாம். எழுதலாம் - இல்ேலன்னா இந்தப் பக்கம் ஒருத்த3 அந்தப் பக்கம்
ஒருத்த3 தைலைய வச்சுண்டு ‘ஜம்’னு படுத்துக்கலாம். இந்தச் சின்னவிளக்கு எவ்வளவு அழகா
இருக்கு, தாமைர ெமாட்டு மாதிr இருக்கு. ம்ஹூம். அல்லி ெமாட்டு மாதிr! இைத எrய விட்டுப்
பா3க்கலாமா? சீ! இவ3 ேகாபித்துக் ெகாண்டா3னா!”

-”அதுக்குக் கீ ேழ இருக்கு பாரு ஸ்விட்ச்” அவன் காைர ஓட்டியவாேற முன்புறமிருந்த சிறிய

கண்ணாடியில் அவைளப் பா3த்து ஒரு புன்முறுவேலாடு கூறுகிறான்.

அவள் அந்த ஸ்விட்ைசப் ேபாட்டு அந்த விளக்கு எrகிற அழைக ரசித்து பா3க்கிறாள். பின்ன3
‘பவைரஇ ேவஸ்ட் பண்ணப்படாது’ என்ற சிக்கன உண3ேவாடு விளக்ைக நிறுத்துகிறாள்.

பிறகு தன்ைனேய ஒரு முைற பா3த்துத் தைலயிலிருந்து விழுகின்ற நHைர இரண்டு

ைககளினாலும் வழித்து விட்டுக் ெகாள்கிறாள்.

‘ஹ்ம்! இன்னிக்கின்னு ேபாய் இந்த தrத்திரம் பிடிச்ச தாவணிையப் ேபாட்டுண்டு

வந்திருக்ேகேன’ என்று மனதிற்குள் சலித்துக் ெகாண்ேட, தாவணியின் தைலப்ைபப் பிழிந்து
ெகாண்டிருக்ைகயில் - அவன் இடது ைகயால் ஸ்டியrங்கிற்குப் பக்கத்தில் இருந்த ெபட்டி ேபான்ற
அைறயின் கதைவத் திறந்து - ‘டப்’ என்ற சப்தத்தில் அவள் தைல நிமி3ந்து பா3க்கிறாள் - ‘அட!
கதைவத் திறந்த உடேன உள்ேள இருந்து ஒரு சிவப்பு பல்ப் எrயறேத’ - ஒரு சிறிய ட3க்கி டவைல
எடுத்துப் பின்னால் அவளிடம் நHட்டுகிறான்.

“தாங்ஸ்” - அந்த டவைல வாங்கித் தைலையயும் முழங்ைகையயும் துைடத்துக் ெகாண்டு

முகத்ைதத் துைடக்ைகயில் - ‘அப்பா, என்ன வாசைன!’ - சுகமாக முகத்ைத அதில் அழுந்தப்
புைதத்துக் ெகாள்கிறாள்.

117
 ஒரு திருப்பத்தில் அந்தக் கா3 வைளந்து திரும்புைகயில் அவள், ஒரு பக்கம் “அம்மா” என்று
கூவிச் சrய sட்டின் மீ திருந்த புத்தகங்களும் மற்ெறாரு பக்கம் சrந்து, அந்த வட்ட வடிவ
சின்னஞ்சிறு எவ3சில்வ3 டிபன் பாக்ஸும் ஒரு பக்கம் உருள்கிறது.

“ஸாr” என்று சிrத்தவாேற அவைள ஒருமுைற திரும்பிப் பா3த்தபின் காைர ெமதுவாக

ஓட்டுகிறான் அவன். தான் பயந்துேபாய் அலறியதற்காக ெவட்கத்துடன் சிrத்தவாேற இைறந்து
கிடக்கும் புத்தகங்கைளச் ேசகrத்துக் ெகாண்டு எழுந்து அம3கிறாள் அவள்.

ஜன்னல் கண்ணாடியினூேட ெவளிேய பா3க்ைகயில் கண்களுக்கு ஒன்றுேம

புலப்படவில்ைல. கண்ணாடியின் மீ து புைக பட3ந்ததுேபால் படிந்திருந்த நH3த் திவைலைய அவள்
தனது தாவணியின் தைலப்பால் துைடத்துவிட்டு ெவளிேய பா3க்கிறாள்.

ெதருெவங்கும் விளக்குகள் எrகின்றன. பிரகாசமாக அலங்கrக்கப்பட்ட கைடகளின்

நிழல்கள் ெதருவிலுள்ள மைழ நHrல் பிரதிபலித்துக் கண்கைளப் பறிக்கின்றன. பூேலாகத்துக் கீ ேழ
இன்ெனாரு உலகம் இருக்கிறதாேம, அது மாதிr ெதrகிறது...!

“இெதன்ன - கா3 இந்தத் ெதருவில் ேபாகிறது?”

“ஓ! எங்க வடு

H அங்ேக இருக்கு” என்று அவள் உதடுகள் ெமதுவாக முனகி அைசகின்றன்.

“இருக்கட்டுேம, யாரு இல்ைலன்னா” என்று அவனும் முனகிக்ெகாண்ேட அவைளப்

பா3த்துச் சிrக்கிறான்.

”என்னடி இது வம்பாப் ேபாச்சு” என்று அவள் தன் ைககைளப் பிைசந்து ெகாண்ட ேபாதிலும்
அவன் தன்ைனப் பா3க்கும்ேபாது அவனது திருப்திக்காகப் புன்னைக பூக்கிறாள்.

கா3 ேபாய்க்ெகாண்ேட இருக்கிறது.

நகரத்தின் ஜன நடமாட்டம் மிகுந்த பிரதான பஜாைரக் கடந்து, ெபrய ெபrய கட்டிடங்கள்

நிைறந்த அகலமான சாைலகைளத் தாண்டி, அழகிய பூங்காக்களும் பூந்ேதாட்டங்களூம் மிகுந்த
அெவன்யூக்களில் புகுந்து, நகரத்தின் சந்தடிேய அடங்கிப்ேபான ஏேதா ஒரு டிரங்க் ேராடில் கா3
ேபாய்க் ெகாண்டிருக்கிறது.

இந்த மைழயில் இப்படி ஒரு காrல் பிரயாணம் ெசய்து ெகாண்டிருப்பது அவளுக்கு ஒரு
புதிய அனுபவமானபடியால் அதில் ஒரு குதூகலம் இருந்த ேபாதிலும், அந்தக் காரணம் பற்றிேய
அடிக்கடி ஏேதா ஒரு வைக பீதி உண3ச்சி அவளது அடி வயிற்றில் மூண்டு எழுந்து மா3பில்
என்னேவா ெசய்து ெகாண்டிருக்கிறது.

சின்னக் குழந்ைத மாதிr அடிக்கடி வட்டுக்குப்

H ேபாக ேவண்டும் என்று அவைன நச்சrக்கவும்
பயமாயிருக்கிறது.

தன்ைன அந்த பஸ் ஸ்டாண்டில் தனிைமயில் விட்டுவிட்டுப் ேபானாேள, அவைளப் பற்றிய

நிைனவும், அவள் தன் கன்னத்ைதக் கிள்ளியவாறு ெசால்லிவிட்டுப் ேபானாேள அந்த

118
வா3த்ைதகளும் இப்ேபாது அவள் நிைனவுக்கு வருகின்றன: “சமத்தா ஜாக்கிரைதயா வட்டுக்குப்
H
ேபா.”

’நான் இப்ப அசடாயிட்ேடனா? இப்படி முன்பின் ெதrயாத ஒருத்தேராட கா3ேல ஏறிண்டு

தனியாகப் ேபாறது தப்பில்ைலேயா?.. இவைரப் பா3த்தால் ெகட்டவ3 மாதிrத் ெதrயலிேய? என்ன
இருந்தாலும் நான் வந்திருக்கக் கூடாது - இப்ப என்ன பண்றது? எனக்கு அழுைக வரேத. சீ! அழக்
கூடாது.. அழுதா இவ3 ேகாபித்துக் ெகாண்டு ‘அசேட! இங்ேகேய கிட’ன்னு இறக்கி விட்டுட்டுப்
ேபாயிட்டா? எப்படி வட்டுக்குப்
H ேபாறது? எனக்கு வழிேய ெதrயாேத.. நாைளக்கு ஜூவாலஜி
ெரக்கா3ட் ேவற ஸப்மிட் பண்ணனுேம! ேவைல நிைறய இருக்கு.’

”இப்ப நாம எங்ேக ேபாேறாம்” - அவளது படபடப்பான ேகள்விக்கு அவன் ெராம்ப

சாதாரணமாகப் பதில் ெசால்கிறான்.

“எங்ேகயுமில்ல; சும்மா ஒரு டிைரவ்..”

“ேநரம் ஆயிடுத்ேத - வட்டிேல

H அம்மா ேதடுவா...”

“ஓ எஸ் திரும்பிடலாம்”

-கா3 திரும்புகிறது. டிரங்க் ேராைட விட்டு விலகிப் பாைலவனம் ேபான்ற திடலுக்குள்

பிரேவசித்து, அதிலும் ெவகு தூரம் ெசன்று அதன் மத்தியில் நிற்கிறது கா3. கண்ணுக்ெகட்டிய தூரம்
இருளும் மைழயும் ேச3ந்து அரண் அைமந்திருக்கின்றன. அந்த அத்துவானக் காட்டில்,
தவைளகளின் கூக்குரல் ேபேராலமாகக் ேகட்கிறது. மைழயும் காற்றும் முன்ைனவிட மூ3க்கமாய்ச்
சீறி விைளயாடுகின்றன.

காருக்குள்ேளேய ஒருவ3 முகம் ஒருவருக்குத் ெதrயவில்ைல.

திடீெரன்று கா3 நின்றுவிட்டைதக் கண்டு அவள் பயந்த குரலில் ேகட்கிறாள்: “ஏன் கா3
நின்னுடுத்து? பிேரக் ெடௗனா?”

அவன் அதற்குப் பதில் ெசால்லாமல் இடி இடிப்பது ேபால் சிrக்கிறான். அவள் முகத்ைதப்
பா3ப்பதற்காகக் காrனுள் இருந்த ேரடிேயாவின் ெபாத்தாைன அமுக்குகிறான். ேரடிேயாவில்
இருந்து முதலில் ேலசான ெவளிச்சமும் அைதத் ெதாட3ந்து இைசயும் பிறக்கிறது.

அந்த மங்கிய ெவளிச்சத்தில் அவள் அவைன என்னேவா ேகட்பதுேபால் புருவங்கைள

ெநறித்துப் பா3க்கிறாள். அவேனா ஒரு புன்னைகயால் அவளிடம் யாசிப்பது ேபால் எதற்ேகா
ெகஞ்சுகிறான்.

அப்ேபாது ேரடிேயாவிலிருந்து ஒரு ‘ட்ரம்ப்பட்’டின் எக்காள ஒலி நHண்டு விம்மி விம்மி ெவறி
மிகுந்து எழுந்து முழங்குகிறது. அைதத் ெதாட3ந்து படபடெவன்று நாடி துடிப்பதுேபால் அமுத்தலாக
நடுங்கி அதி3கின்ற காங்ேகா ‘ட்ரம்’களின் தாளம்... அவன் விரல்களால் ெசாடுக்குப் ேபாட்டு அந்த
இைசயின் கதிக்ேகற்பக் கழுத்ைத ெவட்டி இழுத்து ரசித்தவாேற அவள் பக்கம் திரும்பி ’உனக்குப்
பிடிக்கிறதா’ என்று ஆங்கிலத்தில் ேகட்கிறான். அவள் இதழ்கள் பிrயாத புன்னைகயால் ‘ஆம்’
என்று ெசால்லித் தைல அைசக்கிறாள்.

119
 ேரடிேயாவுக்கு அருேக இருந்த ெபட்டிையத் திறந்து இரண்டு ‘காட்பrஸ்’ சாக்ெலட்டுகைள
எடுத்து ஒன்ைற அவளிடம் தருகிறான் அவன். பின்ன3 அந்த சாக்ெலட்டின் ேமல் சுற்றிய
காகிதத்ைத முழுக்கவும் பிrக்காமல் ஓ3 ஓரமாய்த் திறந்து ஒவ்ெவாரு துண்டாகக் கடித்து
ெமன்றவாறு கால் ேமல் கால் ேபாட்டு அம3ந்து ஒரு ைகயால் கா3 sட்டின் பின்புறம்
ேரடிேயாவிலிரு3ந்து ஒலிக்கும் இைசக்ெகற்பத் தாளமிட்டுக்ெகாண்டு ஹாய்யாக உட்காந்திருக்கும்
அவைன, அவள் தH3க்கமாக அளப்பது மாதிrப் பா3க்கிறாள்.

அவன் அழகாகத்தான் இருக்கிறான். உடைல இறுகக் கவ்விய கபில நிற உைடேயாடு, ‘ஒட்டு
உசரமாய்’. அந்த மங்கிய ஒளியில் அவனது நிறேம ஒரு பிரகாசமாய்த் திகழ்வைதப் பா3க்ைகயில்,
ஒரு ெகாடிய ச3ப்பத்தின் கம்பீர அழேக அவளுக்கு ஞாபகம் வருகிறது. பின்னாலிருந்து
பா3க்ைகயில், அந்தக் ேகாணத்தில் ஓரளேவ ெதrயும் அவனது இடது கண்ணின் விழிக்ேகாணம்
ஒளியுமிழ்ந்து பளபளக்கிறது. எவ்வளவு புயலடித்தாலும் கைலய முடியாத குறுகத் தrத்த கிராப்புச்
சிைகயும் காேதாரத்தில் சற்று அதிகமாகேவ நHண்டு இறங்கிய கrய கிருதாவும் கூட அந்த மங்கிய
ெவளிச்சத்தில் மினுமினுக்கின்ரன. பக்கவாட்டில் இருந்து பா3க்கும்ேபாது அந்த ஒளி வசும்
H
முகத்தில் சின்னதாக ஒரு மீ ைச இருந்தால் நன்றாயிருக்குேம என்று ஒரு விநாடி ேதான்றுகிறது. ஓ!
அந்தப் புருவம்தான் எவ்வளவு தH3மானமாய் அட3ந்து ெசறிந்து வைளந்து இறங்கி, பா3க்கும்ேபாது
பயத்ைத ஏற்படுத்துகிறது! அவன் உட்கா3ந்திருக்கும் sட்டின் ேமல் நHண்டு கிடக்கும் அவனது இடது
கரத்தில் கனத்த தங்கச் சங்கிலியில் பிணிக்கப்பட்ட கடிகாரத்தில் ஏழு மணி ஆவது மின்னி மின்னித்
ெதrகிறது. அவனது நHளமான விரல்கள் இைசக்குத் தாளம் ேபாடுகின்றன. அவது புறங்ைகயில்
ெமாசு ெமாசுெவன்று அட3ந்திருக்கும் இள மயி3 குளி3 காற்றில் சிலி3த்ெதழுகிறது.

“ஐையேயா! மணி ஏழாயிடுத்ேத!” சாக்ெலட்ைடத் தின்றவாறு அைமதியாய் அவைன

ேவடிக்ைக பா3த்துக் ெகாண்டிருந்த அவள், திடீெரன்று வாய்விட்டுக் கூவிய குரைலக் ேகட்டு
அவனும் ஒரு முைற ைகக்கடிகாரத்ைதப் பா3த்துக் ெகாள்கிறான்.

காrன் முன்புறக் கதைவ அவன் ேலசாகத் திறந்து பா3க்கும்ேபாது தான், மைழயின் ஓலம்
ேபேராைசயாகக் ேகட்கிறது. அவன் ஒரு ெநாடியில் கதைவத் திறந்து கீ ேழ இறங்கி விட்டான்.

“எங்ேக?” என்று அவள் அவனிடம் பதற்றத்ேதாடு ேகட்டது கதைவ மூடிய பிறேக ெவளிேய
நின்றிருக்கும் அவனது ெசவிகளில் அமுங்கி ஒலிக்கிறது. “எங்ேக ேபாறHங்க?”

“எங்ேகயும் ேபாகேல.. இங்ேகதான் வேரன்” என்று ஆங்கிலத்தில் கூறியவாறு அந்தச்

சிறுேபாதில் ெதப்பலாய் நைனந்துவிட்ட அவன் பின் sட்டின் கதைவத் திறந்து ெகாண்டு உள்ேள
வருகிறான்.

அவள் அருேக அம3ந்து, sட்டின் மீ து கிடந்த - சற்று முன் ஈரத்ைதத் துைடத்துக்

ெகாள்வதற்காக அவளுக்கு அவன் தந்த டவைல எடுத்து முகத்ைதயும் பிடrையயும் துைடத்துக்
ெகாண்டபின், ைகயிலிருந்த சாக்ெலட் காகிதத்ைதக் கசக்கி எறிகிறான். அவள் இன்னும் இந்த
சாக்ெலட்ைடக் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக சுைவத்துக் ெகாண்டிருக்கிறாள். அவன் சட்ைடப்
ைபயிலிருந்து ஒரு சிறிய டப்பாைவ எடுக்கிறான். அதனுள் அடுக்காக இருக்கும் மிட்டாய் ேபான்ற
ஒன்ைற எடுத்து வாயிலிட்டுக் ெகாண்டு அவளிடம் ஒன்ைறத் தருகிறான்.

“என்ன அது?”

120
 “சூயிங்கம்.”

“ஐேய, எனக்கு ேவண்டாம்!”

”ட்ைர.. யூ வில் ைலக் இட்.”

அவள் ைகயிலிருந்த சாக்ெலட்ைட அவசர அவசரமாகத் தின்றுவிட்டு அவன் தருவைத

மறுக்க மனமின்றி வாங்கக் ைக நHட்டுகிறாள்.

“ேநா!” - அவள் ைகயில் தர மறுத்து அவள் முகத்தருேக ஏந்தி அவள் உதட்டின் மீ து அைதப்
ெபாருத்தி ேலசாக ெநருடுகிறான்.

அவளுக்குத் தைல பற்றி எrவதுேபால் உடம்ெபல்லாம் சுகமான ஒரு ெவப்பம் காந்துகிறது.

சற்ேற பின்னால் விலகி, அவன் ைகயிலிருந்தைதத் தன் ைகயிேலேய வாங்கிக் ெகாள்கிறாள்:
“தாங்க் யூ!”

அவனது இரண்டு விழிகளும் அவளது விழிகளில் ெசருகி இருக்கின்றன. அவனது கண்கைள

ஏறிட்டுப் பா3க்க இயலாத கூச்சத்தால் அவளது பலஹHனமான பா3ைவ அடிக்கடி தாழ்ந்து தாழ்ந்து
தவிக்கிறது. அவளது கவிழ்ந்த பா3ைவயில் அவனது முழந்தாள் இரண்டும் அந்த sட்டில் ெமள்ள
ெமள்ள நக3ந்து தன்ைன ெநருங்கி வருவது ெதrகிறது.

அவள் கண்ணாடி வழிேய பா3க்கிறாள். ெவளிேய மைழயும் காற்றும் அந்த இருளில்

மூ3க்கமாய்ச் சீறி விைளயாடிக் ெகாண்டிருக்கின்றன. அவள் அந்தக் கதேவாடு ஒண்டி உட்கா3ந்து
ெகாள்கிறாள். அவனும் மா3பின் மீ து ைககைளக் கட்டியவாறு மிகவும் ெகௗரவமாய் விலகி
அம3ந்து, அவள் உள்ளத்ைதத் துருவி அறியும் ஆ3வத்ேதாடு அவைளப் பயில்கிறான்.

“டூ யூ ைலக் திஸ் கா3?” - இந்தக் கா3 உனக்குப் பிடித்திருக்கிறதா?” என்று ஆங்கிலத்தில்
ேகட்கிறான். அவனது குரல் மந்த்ரஸ்தாயில் கரகரத்து அந்தரங்கமாய் அவளது ெசவி வழி புகுந்து
அவளுள் எைதேயா சலனப்படுத்துகிறது. தனது சலனத்ைத ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளாமல் ஒரு
புன்னைகயுடன் சமாளித்து அவளும் பதில் ெசால்கிறாள்: “ஓ! இட் இஸ் ைநஸ்.”

அவன் ஆழ்ந்த சிந்தைனேயாடு ெபருமூச்ெசறிந்து தைல குனிந்தவாறு ஆங்கிலத்தில்

ெசால்கிறான்: “உனக்குத் ெதrயுமா? இந்தக் கா3 இரண்டு வருஷமாக ஒவ்ெவாரு நாளும் உன்
பின்னாேலேய அைலஞ்சிண்டிருக்கு - டூ யூ ேநா தட்?” என்ற ேகள்விேயாடு முகம் நிமி3த்தி அவன்
அவைளப் பா3க்கும்ேபாது, தனக்கு அவன் கிrடம் சூட்டிவிட்டது மாதிr அவள் அந்த விநாடியில்
ெமய் மறந்து ேபாகிறாள்.

“rயலி..?”

“rயலி!”

அவனது ெவப்பமான சுவாசம் அவளது பிடrயில் ேலசாக இைழகிறது. அவனது ரகசியக்

குரல் அவளது இருதயத்ைத உரசிச் சிலி3க்கிறது. “டூ யூ ைலக் மீ ?” ‘என்ைன உனக்குப்
பிடிச்சிருக்கா?’

121
 ”ம்” விலக இடமில்லாமல் அவள் தனக்குள்ளாகேவ ஒடுங்குவைதக் கண்டு அவன் மீ ண்டும்
சற்ேற விலகுகிறான்.

ெவளிேய மைழ ெபய்து ெகாண்டிருக்கிறது. ேரடிேயாவிலிருந்து அந்த ‘ட்ரம்ப்பட்’டின் இைச

புதிய புதிய லயவிந்நியாசங்கைளப் ெபாழிந்து ெகாண்டிருக்கிறது.

“ெராம்ப நல்லா இருக்கு இல்ேல?” - இந்தச் சூழ்நிைலையப் பற்றி, இந்த அனுபவத்ைதக்

குறித்து அவளது உண3ச்சிகைள அறிய விைழந்து அவன் ேகட்கிறான்.

“நல்லா இருக்கு.. ஆனா பயம்மா இருக்ேக...”

“பயமா? எதுக்கு.. எதுக்குப் பயப்படணு?” அவைளத் ேதற்றுகின்ற ேதாரைணயில் ேதாைளப்

பற்றி அவன் குலுக்கியேபாது, தன் உடம்பில் இருந்து நயமிக்க ெபண்ைமேய அந்தக் குலுக்கலில்
உதி3ந்தது ேபான்று அவள் நிைல குைலந்து ேபாகிறாள்: “எனக்குப் பயம்மா இருக்கு; எனக்கு
இெதல்லாம் புதுசா இருக்கு...”

“எதுக்கு இந்த ஸ3டிபிேகட் எல்லாம்? “ என்று தன்னுள் முனகியவாேற இந்த முைற

பின்வாங்கப் ேபாவதில்ைல என்ற தH3மானத்ேதாடு மீ ண்டும் அவைள அவன் ெநருங்கி வருகிறான்.

“ேம ஐ கிஸ் யூ?”

அவளுக்கு என்ன பதில் ெசால்வது என்று புrயவில்ைல. நாக்கு புரள மறுக்கிறது. அந்தக்
குளிrலும் முகெமல்லாம் விய3த்துத் ேதகம் பதறுகிறது.

திடீெரன்று அவள் காேதாரத்திலும் கன்னங்களிலும் உதடுகளிலும் தHயால்

சுட்டுவிட்டத்ைதப் ேபால் அவனது கரங்களில் கிடந்த அவள் துடிதுடித்து, ‘ப்ளஸ்
H ப்ளஸ்”
H என்று
கதறக் கதற, அவன் அவைள ெவறிெகாண்டு தழுவித் தழுவி... அவள் கதறல் ெமலிந்து ேதய்ந்து
அடங்கிப் ேபாகிறது. அவைனப் பழி தH3ப்பது ேபால இப்ேபாது அவளது கரங்கள் இவனது கழுத்ைத
இறுகப் பின்னி இைணந்திருக்கின்றன.

ெவளிேய...

வானம் கிழிந்து அறுபட்டது! மின்னல்கள் சிதறித் ெதறித்தன! இடிேயாைச முழங்கி

ெவடித்தது!

ஆ! அந்த இடி எங்ேகா விழுந்திருக்க ேவண்டும்.

“நான் வட்டுக்குப்
H ேபாகணும், ஐேயா! எங்க அம்மா ேதடுவா...”

காrன் கதைவத் திறந்து ெகாண்டு பின் sட்டிலிருந்து அவன் இறங்குகிறான். அந்த

ைமதானத்தில் குழம்பி இருந்த ேசற்றில் அவனது ஷூஸ் அணிந்த பாதம் புைதகிறது. அவன் காைல
உய3த்தியேபாது ‘சளக்’ என்று ெதறித்த ேசறு, காrன் மீ து கைறயாய்ப் படிகிறது. திறந்த கதவின்
வழிேய இரண்ெடாரு துளிகள் காருக்குள் இருந்த அவள் மீ தும் ெதறிக்கின்றன.

122
 உடலிேலா மனத்திேலா உறுத்துகின்ற ேவதைனயால் தன்ைன மீ றிப் ெபாங்கிப் ெபாங்கி
பிரவகிக்கும் கண்ணைர
H அடக்க முடியாமல் அவனறியாதவாறு அவள் ெமௗனமாக அழுது
ெகாண்டிருக்கிறாள்.

முன்புறக் கதைவத் திறந்து டிைரவ3 சீட்டில் அம3ந்த அவன் ேசறு படிந்த காலணிையக்
கழற்றி எறிகிறான். ேரடிேயாவுக்கருகில் உள்ள அந்தப் ெபட்டிையத் திறந்து அதிலிருந்து ஒரு
சிகெரட்ைட எடுத்துப் பற்ற ைவத்துக் ெகாண்டு, மூசு மூெசன்று புைக விட்டவாறு ‘சூயிங்கம்’ைம
ெமன்று ெகாண்டிருக்கிறான்.

இந்த விநாடிேய தான் வட்டில்

H இருக்க ேவண்டும் ேபாலவும், அம்மாவின் மடிையக்
கட்டிக்ெகாண்டு ‘ேஹா’ ெவன்று கதறி அழுது இந்தக் ெகாடுைமக்கு ஆறுதல் ேதடிக் ெகாள்ள
ேவண்டும் ேபாலவும் அவள் உள்ேள ஓ3 அவசரம் மிகுந்து ெநஞ்சும் நிைனவும் உடலும்
உண3ச்சியும் நடுநடுங்குகின்றன.

அவேனா சாவதானமாக சிகெரட்ைடப் புைகத்துக் ெகாண்டு உட்கா3ந்து

ெகாண்டிருக்கிறான்.அைதப் பா3க்க அவளுக்கு எrச்சல் பற்றிக் ெகாண்டு வருகிறது. அந்தக்
காருக்குள்ேள இருப்பது ஏேதா பாைறகளுக்கு இைடேயயுள்ள ஒரு குைகயில் அகப்பட்டது ேபால்
ஒரு சமயம் பயமாகவும் மறு சமயம் அருவருப்பாகவும் - அந்த சிகெரட்டின் ெநடி ேவறு வயிற்ைறக்
குமட்ட- அந்த ைமதானத்தில் உள்ள ேசறு முழுவதும் அவள் மீ து வாrச் ெசாrயப்பட்டது ேபால்
அவள் உடெலல்லாம் பிசுபிசுக்கிறேத....

நr ஊைளமாதிr ேரடிேயாவிலிருந்து அந்த ‘ட்ரம்ப்பட்’டின் ஓைச உடைலேய இரு கூறாகப்

பிளப்பது ேபால் ெவளிேயறிப் பிளிறுகிறேத...

அவள் தன்ைன மீ றிய ஓ3 ஆத்திரத்தில் கிறHச்சிட்டு அழுைகக் குரலில் அலறுகிறாள். “

என்ைன வட்டிேல
H ெகாண்டு ேபாய் விடப்ேபாறHங்களா, இல்ைலயா?”

அவனது ைக “டப்” என்று ேரடிேயாைவ நிறுத்துகிறது.

“ேடாண்ட் ஷவ்ட் ைலக் தட்!” அவன் எrச்சல் மிகுந்த குரலில் அவைள எச்சrக்கிறான்.
“கத்தாேத!”

அவைன ேநாக்கி இரண்டு கரங்கைளயும் கூப்பிப் பrதாபமாக அழுதவாறு அவள்

ெகஞ்சுகிறாள். “எங்க அம்மா ேதடுவா; என்ைனக் ெகாண்டுேபாய் வட்டிேல
H விட்டுட்டா உங்களுக்குக்
ேகாடிப் புண்ணியம்” என்று ெவளிேய கூறினாலும் மனதிற்குள் “என் புத்திையச் ெசருப்பால
அடிக்கணும். நான் இப்படி வந்திருக்கேவ கூடாது. ஐேயா! என்ெனன்னேவா ஆயிடுத்ேத” என்ற
புலம்பலும் எங்காவது தைலைய ேமாதி உைடத்துக் ெகாண்டால் ேதவைல என்ற ஆத்திரமும்
மூண்டு தகிக்கப் பற்கைள நறநறெவன்று கடிக்கிறாள். அந்த விநாடியில் அவள் ேதாற்றத்ைதக்
கண்டு அவன் நடுங்குகிறான்.

“ப்ளஸ்...
H ேடாண்ட் க்rேயட் sன்ஸ்” என்று அவைளக் ெகஞ்சி ேவண்டிக் ெகாண்டு,
சலிப்ேபாடு காைரத் திருப்புகிறான்...

123
 அந்த இருண்ட சாைலயில் கண்கைள கூசைவக்கும் ஒளிைய வாr இைறத்தவாறு உறுமி
விைரந்து ெகாண்டிருக்கிறது கா3.

“சீ! என்ன கஷ்டம் இது! பிடிக்கேலன்னா அப்பேவ ெசால்லி இருக்கலாேம. ஒரு

அருைமயான சாயங்காலப் ெபாழுது பாழாகி விட்டது. பாவம்! இெதல்லாம் காேலஜHேல படிச்சு
என்ன பண்ணப் ேபாறேதா? இன்னும் கூட அழறாேள!” அவன் அவள் பக்கம் திரும்பி அவளிடம்
மன்னிப்பு ேகட்டுக் ெகாள்கிறான். “ஐ ஆம் ஸாr.. உனது உண3ச்சிகைள நான் புண்படுத்தி இருந்தால்,
தயவு ெசய்து மன்னித்துக் ெகாள்.”

...அவைள அவளது இடத்தில் இறக்கி விட்டுவிட்டு இந்த நிகழ்ச்சிையேய மறந்து நிம்மதி

காண ேவண்டும் என்கிற அவசரத்தில் அவன் காைர அதிேவகமாக ஓட்டுகிறான்.

இன்னும் மைழ ெபய்துெகாண்டு இருக்கிறது.

சந்தடிேய இல்லாத ட்ரங்க் ேராட்ைடக் கடந்து, அழகிய பங்களாக்களும் பூந்ேதாட்டங்களும்

மிகுந்த அெவன்யூக்களில் புகுந்து, ெபrய ெபrய கட்டிடங்கள் மிகுந்த அந்தப் பிரதான பஜாrல்
ேபாய்க்ெகாண்டிருந்த கா3 ஒரு குறுகலான ெதருவில் திரும்பி அவளது வட்ைட
H ேநாக்கிப்
ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தது.

‘இஞ்ேக நிறுத்துங்கள். நான் இறங்கிக் ெகாள்ளுகிேறன்’ என்று அவளாகச் ெசால்லுவாள்

என்று அவளது ெதரு ெநருங்க ெநருங்க அவன் ேயாசித்துக் காைர ெமதுவாக ஓட்டுகிறான். அவள்
அந்த அளவுக்குக்கூட விவரம் ெதrயாத ேபைத என்பைதப் புrந்துெகாண்டு அவேன ஓrடத்தில்
காைர நிறுத்திக் கூறுகிறான். “வடு
H வைரக்கும் ெகாண்டு வந்து நான் விடக்கூடாது. அதனாேல நH
இங்ேகேய இறங்கிப் ேபாயிடு.... ம்” அவைளப் பா3க்க அவனுக்ேக பrதாபமாயும் வருத்தமாயும்
இருக்கிறது. ஏேதா குற்ற உண3வில், அல்லது கடன் பட்டுவிட்டது ேபான்ற ெநஞ்சின் உறுத்தலில்
அவனது கண்கள் கலங்கி விவஸ்ைதயற்ற கண்ண3H பளபளக்கிறது. அவேன இறங்கி வந்து ஒரு
பணியாள் மாதிr அவளுக்காகக் காrன் கதைவத் திறந்து ெகாண்டு மைழத் தூறலில் நின்றுக்
ெகாண்டிருக்கிறான். உண3ச்சிகள் மரத்துப்ேபான நிைலயில் அவள் தனது புத்தகங்கைளச்
ேசகrத்துக் ெகாண்டு கீ ேழ விழுந்திருந்த அந்தச் சிறிய வட்ட வடிவமான எவ3சில்வ3 டிபன்
பாக்ைஸத் ேதடி எடுத்துக்ெகாண்டு ெதருவில் இறங்கி அவன் முகத்ைதப் பா3க்க முடியாமல் தைல
குனிந்து நிற்கிறாள்.

அந்தச் சிறிய ெதருவில், மைழ இரவானதால் ஜன நடமாட்டேம அற்றிருக்கிறது. தூரத்தில்

எrந்து ெகாண்டிருக்கும் ெதரு விளக்கின் மங்கிய ெவளிச்சத்தில் தன் அருேக குள்ளமாய் குழந்ைத
மாதிr நின்றிருக்கும் அவைளப் பா3க்கும்ேபாது அவன் தன்னுள்ேள தன்ைனேய ெநாந்து
ெகாள்கிறான். தனக்கிருக்கும் அளவிறந்த சுதந்திரேம எவ்வளவு ேகவலமான அடிைமயாக்கி
இருக்கிறது என்பைத அவன் எண்ணிப் பா3க்கிறான்.

“ஆம். அடிைம! - உண3ச்சிகளின் அடிைம!” என்று அவன் உள்ளம் உணருகிறது. அவன்

அவளிடம் ரகஸியம் ேபால் கூறுகிறான்: “ஐ ஆம் ஸாr!”

அவள் அவைன முகம் நிமி3த்திப் பா3க்கிறாள்... ஓ! அந்தப் பா3ைவ!

124
 அவளிடம் என்னேவா ேகட்க அவன் உதடுகள் துடிக்கின்றன. “என்ன..” என்ற ஒேர
வா3த்ைதேயாடு அவனது குரல் கம்மி அைடத்துப் ேபாகிறது.

“ஒண்ணுமில்ேல” என்று கூறி அவள் நக3கிறாள்.

அவளுக்கு முன்னால் அந்தக் கா3 விைரந்து ெசல்ைகயில் காrன் பின்னால் உள்ள அந்தச்
சிவப்பு ெவளிச்சம் ஓடி ஓடி இருளில் கலந்து மைறகிறது.

கூடத்தில் ெதாங்கிய அrக்ேகன் விளக்கு அைணந்து ேபாயிருந்தது. சைமயலைறயில் ைக

ேவைலயாக இருந்த அம்மா, கூடம் இருண்டு கிடப்பைதப் பா3த்து அைணந்த விளக்ைக
எடுத்துக்ெகாண்டு ேபாய் ஏற்றிக் ெகாண்டு வந்து மாட்டியேபாது, கூடத்துக் கடிகாரத்தில் மணி
ஏழைர ஆகிவிட்டைதக் கண்டு திடீெரன்று மனசில் என்னேவா பைதக்கத் திரும்பிப் பா3த்தேபாது,
அவள் படிேயறிக் ெகாண்டிருந்தாள்.

மைழயில் நைனந்து தைல ஒரு ேகாலம் துணி ஒரு ேகாலமாய் வருகின்ற மகைளப்
பா3ததுேம வயிற்றில் என்னேமா ெசய்தது அவளுக்கு: “என்னடி இது, அலங்ேகாலம்?”

அவள் ஒரு சிைல அைசவது மாதிrக் கூடத்துக்கு வந்தாள்; அrக்ேகன் விளக்கு

ெவளிச்சத்தில் ஒரு சிைல மாதிrேய அைசவற்று நின்றாள். “அம்மா!” என்று குமுறி வந்த
அழுைகையத் தாயின் ேதாள்மீ து வாய் புைதத்து அைடத்துக் ெகாண்டு அவைள இறுகத்
தழுவியவாேற குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதாள்!

அம்மாவின் மனசுக்குள், ஏேதா விபrதம் நடந்துவிட்டது புrவது ேபாலவும் புrயாமலும்

கிடந்து ெநருடிற்று.

”என்னடி, என்ன நடந்தது? ஏன் இவ்வளவு ேநரம்? அழாமல் ெசால்லு” தன்மீ து விழுந்து
தழுவிக்ெகாண்டு புழுமாதிrத் துடிக்கும் மகளின் ேவதைனக்குக் காரனம் ெதrயாவிட்டாலும், அது
ேவதைன என்ற அளவில் உண3ந்து, அந்த ேவதைனக்குத் தானும் ஆட்பட்டு மனம் கலங்கி அழுது
முந்தாைனேயாடு கண்கைளத் துைடத்தவாறு மகளின் முதுகில் ஆதரேவாடு தட்டிக் ெகாடுத்தாள்:
“ஏண்டி, ஏன் இப்படி அழேற? ெசால்லு”

தாயின் முகத்ைதப் பா3க்க முடியாமல் அவள் ேதாளில் முகம் புைதத்தவாறு அவள் காதில்
மட்டும் விழுகிற மாதிr ெசான்னாள். அழுைக அடங்கி ெமதுவாக ஒலித்த குரலில் அவள் ெசால்ல
ஆரம்பித்த உடேனேய தன்மீ து ஒட்டிக் கிடந்த அவைளப் பிrத்து நிறுத்தி, விலகி நின்று சபிக்கப்பட்ட
ஒரு நHசப் ெபண்ைணப் பா3ப்பதுேபால் அருவருத்து நின்றாள் அம்மா.

அந்தப் ேபைதப் ெபண் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தாள். “மைழ ெகாட்டுக் ெகாட்டுனு

ெகாட்டித்து! பஸ்ேஸ வரல்ேல. அதனால்தான் காrேல ஏறிேனன் - அப்புறம் எங்ேகேயா காடுமாதிr
ஒரு இடம்.... மனுஷாேள இல்ைல... ஒேர இருட்டு. மைழயா இருந்தாலும் எறங்கி ஓடி
வந்துடலாம்னு பா3த்தா எனக்ேகா வழியும் ெதrயாது.. நான் என்ன பண்ணுேவன்? அப்புறம் வந்து
வந்து... ஐேயா! அம்மா...அவன் என்ென....”

125
 -அவள் ெசால்லி முடிப்பதற்குள் பா3ைவயில் மின்னல் பூச்சிகள் பறப்பதுேபால் அந்த அைற
அவளது காதிேலா, ெநற்றிப் ெபாருத்திேலா எங்ேகேயா வசமாய் விழுந்தது. கூடத்து மூைலயில்
அவள் சுருண்டு விழ, ைகயில் இருந்த புத்தகங்கள் நாற்புறமும் சிதறி டிபன் பாக்ஸ் கீ ேழ விழுந்து
கணகணத்து உருண்டது.

“அடிப்பாவி! என் தைலயிேல ெநருப்ைபக் ெகாட்டிட்டாேய..” என்று அலறத் திறந்த வாய்,

திறந்த நிைலயில் அைடபட்டது.

அது நான்கு குடித்தனங்கள் உள்ள வடு.

H சத்தம் ேகட்டுப் பின் கட்டிலிருந்து சில3 அங்ேக ஓடி
வந்தா3கள்.

“என்னடி, என்ன விஷயம்?” என்று ஈரக்ைகைய முந்தாைனயில் துைடத்துக் ெகாண்டு

சுவாரசியமாய் விசாrத்த வண்ணம் கூடத்துக்ேக வந்து விட்டாள் பின் கட்டு மாமி.

“ஒண்ணுமில்ைல. இந்தக் ெகாட்டற மைழயிேல அப்படி என்ன குடி முழுகிப் ேபாச்சு?

ெதப்பமா நைனஞ்சுண்டு வந்திருக்காள். காைசப் பணத்ைதக் ெகாட்டிப் படிக்க ெவச்சு, பrட்ைசக்கு
நாள் ெநருங்கறப்ேபா படுத்துத் ெதாைலச்சா என்ன பண்றது? நல்ல ேவைள, அவ அண்ணா இல்ேல;
இருந்தால் இந்ேநரம் ேதாைல உrச்சிருப்பான்” என்று ெபாய்யாக அங்கலாய்த்துக் ெகாண்டாள்
அம்மா.

”சr சr, விடு. இதுக்குப் ேபாய் குழந்ைதேய அடிப்பாேளா?” பின் கட்டு அம்மாளுக்கு விஷயம்
அவ்வளவு சுரத்தாக இல்ைல. ேபாய்விட்டாள்.

வாசற் கதைவயும் கூடத்து ஜன்னல்கைளயும் இழுத்து மூடினாள் அம்மா. ஓ3 அைறயில்

பூைனக்குட்டி மாதிrச் சுருண்டு விழுந்து - அந்த அடிக்காகக் ெகாஞ்சம் கூட ேவதைனப் படாமல்
இன்னும் பலமாகத் தன்ைன அடிக்க மாட்டாளா, உயி3 ேபாகும் வைர தன்ைன மிதித்துத் துைவக்க
மாட்டாளா என்று எதி3பா3த்து அைசவற்றுக் கிடந்த மகைள எrப்பது ேபால் ெவறித்து விழித்தாள்
அம்மா.

‘இவைள என்ன ெசய்யலாம்?... ஒரு ெகௗரவமான குடும்பத்ைதேய கைறப்படுத்திட்டாேள?...

ெதய்வேம! நான் என்ன ெசய்ேவன்?” என்று திரும்பிப் பா3த்தாள்.

அம்மாவின் பின்ேன சைமயலைறயிேல அடுப்பின் வாய்க்குள்ேள தHச்சுவாைலகள்

சுழன்ெறrயக் கங்குகள் கனன்றுக் ெகாண்டிருந்தன....

‘அப்படிேய ஒரு முறம் ெநருப்ைப அள்ளி வந்து இவள் தைலயில் ெகாட்டினால் என்ன’
என்று ேதான்றிற்று.

-அவள் கண் முன் தHயின் நடுேவ கிடந்து புழுைவப் ேபால் ெநளிந்து கருகிச் சாகும் மகளின்
ேதாற்றம் ெதrந்தது.

‘அப்புறம்? அத்துடன் இந்தக் களங்கம் ேபாய் விடுமா? ஐேயா! மகேள உன்ைன என் ைகயால்
ெகான்ற பின் நான் உயி3 வாழவா?... நானும் என் உயிைரப் ேபாக்கிக் ெகாண்டால்?’

126
 ‘ம்... அப்புறம்? அத்துடன் இந்தக் களங்கம் ேபாயிடுமா?’ அம்மாவுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல.
மகளின் கூந்தைலப் பற்றி முகத்ைத நிமி3த்தித் தூக்கி நிறுத்தினாள் அம்மா.

நடுக் கூடத்தில் ெதாங்கிய அrக்ேகனின் திrைய உய3த்தி ஒளி கூட்டி அைதக் ைகயில்
எடுத்துக் ெகாண்டு மகளின் அருேக வந்து நின்று அவைளத் தைல முதல் கால்வைர ஒவ்ேவா3
அங்குலமாக உற்று உற்றுப் பா3த்தாள். அந்தப் பா3ைவையத் தாங்க மாட்டாமல் அவள் முகத்ைத
மூடிக் ெகாண்டு “ஐேயா அம்மா! என்ைனப் பா3க்காேதேயன்” என்று முதுகுப் புறத்ைதத் திருப்பிக்
ெகாண்டு சுவrல் முகம் புைதத்து அழுதாள்....

“அட கடவுேள! அந்தப் பாவிக்கு நH தான் கூலி ெகாடுக்கணும்” என்று வாையப் ெபாத்திக்
ெகாண்டு அந்த முகம் ெதrயாத அவைனக் குமுறிச் சபித்தாள் அம்மா. அவைளத் ெதாடுவதற்குத்
தனது ைககள் கூசினாலும், அவைளத் தாேன தHண்டுவதற்குக் கூசி ஒதுக்கினால் அவள் ேவறு எங்ேக
தஞ்சம் புகுவாள் என்று எண்ணிய கருைணயினால் சகித்துக் ெகாண்டு தனது நடுங்கும் ைககளால்
அவைளத் ெதாட்டாள். ‘என் தைலெயழுத்ேத’ என்று ெபருமூச்ெசறிந்தவாறு, இவைளக்
ேகாபிப்பதிேலா தண்டிப்பதிேலா இதற்குப் பrகாரம் காண முடியாது என்று ஆழமாய் உண3ந்து
அவைளக் ைகப்பிடியில் இழுத்துக் ெகாண்டு அrக்ேகன் விளக்குக்டன் பாத்ரூைம ேநாக்கி நடந்தாள்.

‘இப்ப என்ன ெசய்யலாம்? அவைன யாருன்னு கண்டு பிடிச்சுட்டா?..... அவன் தைலயிேலேய

இவைளக் கட்டிடறேதா? அட ெதய்வேம... வாழ்க்ைக முழுதும் அப்படிப்பட்ட ஒரு மிருகத்ேதாட
இவைள வாழ வச்சுடறதா? அதுக்கு இவைளக் ெகான்னுடலாேம? என்ன ெசய்யறது!’ என்று
அம்மாவின் மனம் கிடந்து அரற்றியது!

பாத்ரூமில் தண்ண3த்
H ெதாட்டியின் அருேக அவைள நிறுத்தி மாடத்தில் விளக்ைக
ைவத்துவிட்டு, தானறிந்த ெதய்வங்கைளெயல்லாம் வழிபட்டு இந்த ஒன்றுமறியாப் ேபைதயின்மீ து
பட்டுவிட்ட கைறையக் கழுவிக் களங்கத்ைதப் ேபாக்குமாறு பிரா3த்தித்துக் ெகாண்டாள் அம்மா.

குளிrல் நடுங்குகிறவள் மாதிr மா3பின்மீ து குறுக்காகக் ைககைளக் கட்டிக்ெகாண்டு கூனிக்

குறுகி நின்றிருந்தாள் அவள்.

கண்கைள இறுக மூடிக்ெகாண்டு சிைல மாதிr இருக்கும் மகளிடம் ஒரு வா3த்ைத ேபசாமல்
அவளது ஆைடகைள ெயல்லாம் தாேன கைளந்தாள் அம்மா. இடுப்புக்குக் கீ ழ் வைர பின்னித்
ெதாங்கிய சைடையப் பிrத்து அவளது ெவண்ைமயான முதுைக மைறத்துப் பரத்தி விட்டாள்.
முழங்கால்கைளக் கட்டிக் ெகாண்டு ஒரு யந்திரம் மாதிrக் குறுகி உட்கா3ந்த அவள் தைலயில்
குடம் குடமாய் ெதாட்டியிலிருந்த நHைர எடுத்துக் ெகாட்டினாள். அவள் தைலயில் சீயக்காய்த் தூைள
ைவத்துத் ேதய்த்தவாறு ெமல்லிய குரலில் அம்மா விசாrத்தாள்: “உனக்கு அவைனத்
ெதrயுேமா?...”

“ம்ஹூம்...”

“அழிஞ்சு ேபாறவன். அவைன என்ன ெசய்தால் ேதவைல!”

- பற்கைளக் கடித்துக் ெகாண்டு சீயக்காய் ேதய்த்த விரல்கைளப் புலி மாதிr விrத்துக்

ெகாண்டு கண்களில் ெகாைல ெவறி ெகாப்பளிக்க ெவறித்த பா3ைவயுடன் நிமி3ந்து நின்றாள்.

127
 ’ம்.... வாைழ ஆடினாலும் வாைழக்குச் ேசதம், முள் ஆடினாலும் வாைழக்குத்தான் ேசதம்’ -
என்று ெபாங்கி வந்த ஆேவசம் தணிந்து, ெபண்ணினத்தின் தைல எழுத்ைதேய ேதய்த்து அழிப்பது
ேபால் இன்னும் ஒரு ைக சீயக்காைய ஆவள் தைலயில் ைவத்துப் பரபரெவன்று ேதய்த்தாள்.

ஏேனா அந்தச் சமயம் இவைள இரண்டு வயசுக் குழந்ைதயாக விட்டு இறந்து ேபான தன்
கணவைன நிைனத்துக் ெகாண்டு அழுதாள். ‘அவ3 மட்டும் இருந்தாெரன்றால் - மகராஜன், இந்தக்
ெகாடுைமெயல்லாம் பா3க்காமல் ேபாய்ச் ேச3ந்தாேர?’

“இது யாருக்கும் ெதrயக் கூடாது ெகாழந்ேத! ெதrஞ்சா அேதாட ஒரு குடும்பேம அழிஞ்சு
ேபாகும். நம் வட்டிேலயும்
H ஒரு ெபாண் இருக்ேக, அவளுக்கு இப்படி ஆகி இருந்தா என்ன
பண்ணுேவாம்னு ேயாசிக்கேவ மாட்டா. பரம்பைர துேவஷம் மாதிr குலத்ைதேய பாழ்
பண்ணிடுவா... மத்தவாைளச் ெசால்ேறேன. இன்ெனாருத்தருக்குன்னா என் நாக்ேக இப்படிப்
ேபசுமா? ேவற மாதிrத்தான் ேபசும். எவ்வளவு ேபசி இருக்கு!” என்று புலம்பிக் ெகாண்ேட ெகாடியில்
கிடந்த துண்ைட எடுத்து அவள் தைலையத் துவட்டினாள். தைலைய துவட்டியபின் அவைள முகம்
நிமி3த்திப் பா3த்தாள். கழுவித் துைடத்த பீங்கான் மாதிr வாலிபத்தின் கைறகள் கூடப் படிவதற்கு
வழியில்லாத அந்தக் குழந்ைத முகத்ைதச் சற்று ேநரம் உற்றுப் பா3த்து மகளின் ெநற்றியில்
ஆதரேவாடு முத்தமிட்டாள். “நH சுத்தமாயிட்ேடடி குழந்ேத, சுத்தமாயிட்ேட. உன் ேமேல
ெகாட்டிேனேன அது ஜலமில்ேலடி, ஜலம் இல்ல. ெநருப்புன்னு ெநைனச்சுக்ேகா. உன் ேமேல
இப்ேபா கைறேய இல்ேல. நH பளிங்குடீ. பளிங்கு.. மனசிேல அழுக்கு இருந்தாத்தான்டி அழுக்கு. உம்
மனசு எனக்குத் ெதrயறது. உலகத்துக்குத் ெதrயுேமா? அதுக்காகத்தான் ெசால்ேறன். இது
உலகத்துக்குத் ெதrயேவ கூடாதுன்னு. என்னடீ அப்படிப் பா3க்கேற? ெதrஞ்சுட்டா என்ன
பண்றதுன்னு பா3க்கறியா? என்னடி ெதrயப் ேபாறது? எவேனாடேயா நH கா3ேல வந்ேதன்னுதாேன
ெதrயப் ேபாறது? அதுக்கு ேமேல கண்ணாேல பா3க்காதெதப் ேபசினா அந்த வாையக் கிழிக்க
மாட்டாளா? ம்... ஒண்ணுேம நடக்கேலடி, நடக்கேல! கா3ேல ஏறிண்டு வந்தைத மட்டும் பா3த்துக்
கைத கட்டுவாேளா? அப்பிடிப் பா3த்தா ஊ3ேல எவ்வளேவா ேபரு ேமல கைத கட்ட ஒரு கும்பல்
இருக்கு. அவாேள விடுடி.. உன் நல்லதுக்குத்தான் ெசால்ேறன். உன் மனசிேல ஒரு கைறயுமில்ேல.
நH சுத்தமா இருக்ேகன்னு நHேய நம்பணும்கிறதுக்குச் ெசால்ேறன்டி... நH நம்பு.. நH சுத்தமாயிட்ேட, நான்
ெசால்றது சத்யம், நH சுத்தமாயிட்ேட....? ஆமா - ெதருவிேல நடந்து வரும்ேபாது எத்தைன தட்ைவ
அசிங்கத்ைதக் காலிேல மிதிச்சுடேறாம்... அதுக்காகக் காைலயா ெவட்டிப் ேபாட்டுடேறாம்?
கழுவிட்டு பூைஜ அைறக்குக் கூடப் ேபாேறாேம; சாமி ேவண்டாம்னு ெவரட்டவா ெசய்யறா3 -
எல்லாம் மனசுதான்டி... மனசு சுத்தமா இருக்கணும்... ஒனக்கு அகலிைக கைத ெதrயுேமா?
ராமேராட பாத துளி பட்டு அவ புனிதமாயிட்டாள்ன்னு ெசால்லுவா, ஆனா அவ மனசாேல ெகட்டுப்
ேபாகைல. அதனாேலதான் ராமேராட பாத துளி அவ ேமேல பட்டுது. எதுக்குச் ெசால்ேறன்னா...
வணா
H உன் மனசும் ெகட்டுப் ேபாயிடக் கூடாது பாரு.. ெகட்ட கனவு மாதிr இெத மறந்துடு.. உனக்கு
ஒண்ணுேம நடக்கல்ேல..”

ெகாடியில் துைவத்து உல3த்திக் கிடந்த உைடகைள எடுத்துத் தந்து அவைள உடுத்திக்

ெகாள்ளச் ெசான்னாள் அம்மா.

“அெதன்ன வாயிேல ‘சவக் சவக்’ன்னு ெமல்லேற?’

“சூயிங்கம்.”

128
 “கருமத்ைதத் துப்பு... சீ! துபுடி. ஒரு தடைவ வாையச் சுத்தமா அலம்பிக் ெகாப்புளிச்சுட்டு வா”
என்று கூறிவிட்டுப் பூைஜ அைறக்குச் ெசன்றாள் அம்மா.

சுவாமி படத்தின் முன்ேன மனம் கசிந்து உருகத் தன்ைன மறந்து சில விநாடிகள் நின்றாள்
அம்மா. பக்கத்தில் வந்து நின்ற மகைள “ெகாழந்ேத, ‘எனக்கு நல்ல வாழ்க்ைகையக் ெகாடு’ன்னு
கடவுைள ேவண்டிக்ேகா. இப்படி எல்லாம் ஆனதுக்கு நானுந்தான் காரணம். வய்சுக்கு அந்த
ெபாண்ைண ெவளிேய அனுப்பறேம, உலகம் ெகட்டுக் ெகடக்ேகன்னு எனக்கும் ேதாணாேம
ேபாச்ேச? என் ெகாழந்ேத காேலஜHக்கும் ேபாறாேளங்கற பூrப்பிேல எனக்கு ஒன்னுேம ேதாணல்ேல.
அதுவுமில்லாம எனக்கு நH இன்னும் ெகாழந்ைத தாேன! ஆனா நH இனிேம உலகத்துக்குக் ெகாழந்ைத
இல்ேலடி! இைத மறந்துடு என்ன, மறந்துடுன்னா ெசான்ேனன்? இல்ேல, இைத மறக்காம இனிேம
நடந்துக்ேகா. யா3கிட்ேடயும் இைதப் பத்திப் ேபசாேத. இந்த ஒரு விஷயத்திேல மட்டும்
ேவண்டியவா, ெநருக்கமானவான்னு கிைடயாது. யா3கிட்ேடயும் இைதச் ெசால்லேலன்னு என்
ைகயில் அடிச்சு சத்தியம் பண்ணு, ம்: ஏேதா தன்னுைடய ரகசியத்ைதக் காப்பாற்றுவதற்கு
வாக்குறுதி ேகட்பதுேபால் அவள் எதிேர ைகேயந்தி நிற்கும் தாயின் ைக மீ து கரத்ைத ைவத்து
இறுகப் பற்றினாள் அவள்: “சத்தியமா யா3கிட்டயும் ெசால்ல மாட்ேடன்...”

“பrட்ைசயிேல நிைறய மா3க் வாங்கிண்டு வராேள, சமத்து சமத்துன்னு

நிைனச்சிண்டிருந்ேதன். இப்பத்தான் நH சமத்தா ஆகியிருக்ேக. எப்பவும் இனிேம சமத்தா
இருந்துக்ேகா” என்று மகளின் முகத்ைத ஒரு ைகயில் ஏந்தி, இன்ெனாரு ைகயால் அவள்
ெநற்றியில் விபூதிைய இட்டாள் அம்மா.

அந்தப் ேபைதயின் கண்களில் பூைஜ அைறயில் எrந்த குத்து விளக்குச் சுடrன் பிரைப
மின்னிப் பிரகாசித்தது. அது ெவறும் விளக்கின் நிழலாட்டம் மட்டும் அல்ல. அதிேல முழு
வள3ச்சியுற்ற ெபண்ைமயின் நிைறேவ பிரகாசிப்பைத அந்தத் தாய் கண்டு ெகாண்டாள்.

அேதா, அவள் கல்லூrக்குப் ேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறாள். அவள் ெசல்லுகின்ர பாைதயில்

நூற்றுக்கணக்கான டாம்பீகமான கா3கள் குறுக்கிடத்தான் ெசய்கிறன. ஒன்ைறயாவது அவள்
ஏறிட்டுப் பா3க்க ேவண்டுேம! சில சமயங்களில் பா3க்கிறாள். அந்தப் பா3ைவயில் தன் வழியில்
அந்தக் காேரா அந்தக் காrன் வழியில் தாேனா குறுக்கிட்டு ேமாதிக்ெகாள்ளக் கூடாேத என்ற
ஜாக்கிரைத உண3ச்சி மட்டுேம இருக்கிறது.

129
 நகரம் - சுஜாதா
---------
“பாண்டிய0களின் இரண்டாம் தைலநகரம் மதுைர. பண்ைடய ேதசப் படங்களில்
‘மட்ரா’ என்று காணப்படுவதும், ஆங்கிலத்தில் ’மதுரா’ என்று ெசால்லப்படுவதும்,
கிேரக்க0களால் ‘ெமேதாரா’ என்று குறிக்கப்படுவதும் இத்தமிழ் மதுைரேயயாம்.”
-கால்டுெவல் ஒப்பிலக்கணம்

சுவ3களில் ஓரடி உயர எழுத்துக்களில் விளம்பரங்கள் விதவிதமாக ஒன்றி வாழ்ந்தன.

நிஜாம் ேலடி புைகயிைல - ஆ3.ேக.கட்பாடிகள் - எச்சrக்ைக! புரட்சித் தH; சுவிேசஷக் கூட்டங்கள் -
ஹாஜி மூசா ஜவுளிக்கைட (ஜவுளிக்கடல்) - 30.9.73 அன்று கடவுைள நம்பாதவ3கள் சுமக்கப் ேபாகும்
தHச்சட்டிகள்.

மதுைரயின் ஒரு சாதாரண தினம். எப்ேபாதும் ேபால ‘ைபப்’ அருேக குடங்கள்

மனித3களுக்காக வrைசத் தவம் இருந்தன. சின்னப் ைபயன்கள் ‘ெடட்டானஸ்’ கவைல இன்றி
மண்ணில் விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்தா3கள். பாண்டியன் ேபாக்குவரத்துக் கழக பஸ்கள் ேதசியம்
கலந்த டீஸல் புைக பரப்பிக்ெகாண்டிருந்தன. விைறப்பான கால்சராய் சட்ைட அணிந்த, ப்ேராடீன்
ேபாதா ேபாlஸ்கார3கள் ‘இங்கிட்டும் அங்கிட்டும்’ ெசல்லும் வாகன-மானிட ேபாக்குவரத்ைதக்
கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டிருந்தா3கள். நகrன் மனித இயக்கம் ஒருவித ப்ெரௗனியன் இயக்கம்ேபால்
இருந்தது (ெபௗதிகம் ெதrந்தவ3கைளக் ேகட்கவும்.) கத3 சட்ைட அணிந்த ெமல்லிய, அதிக
நHளமில்லாத ஊ3வலம் ஒன்று சாைலயின் இடதுபுறத்தில் அரசாங்கத்ைத விைலவாசி
உய3வுக்காகத் திட்டி ெகாண்ேட ஊ3ந்தது. ெசருப்பில்லாத டப்பாக்கட்டு ஜனங்கள், மீ னாட்சி
ேகாயிலின் ஸ்தம்பித்த ேகாபுரங்கள், வற்றிய ைவைக, பாலம் - மதுைர!

நம் கைத இந்த நகரத்துக்கு இன்று வந்திருக்கும் ஒரு ெபண்ைணப் பற்றியது. வள்ளியம்மாள்
தன் மகள் பாப்பாத்தியுடன் மதுைர ெபrயாஸ்பத்திrயில் ஓ.பி. டிபா3ட்ெமண்டின் காrடாrல்
காத்திருந்தாள். முதல் தினம் பாப்பாத்திக்கு சுரம். கிராம ப்ைரமr ெஹல்த் ெசன்ட்டrல் காட்டியதில்
அந்த டாக்ட3 பயங்காட்டி விட்டா3. “உடேன ெபrய ஆஸ்பத்திrக்கு எடுத்துட்டுப் ேபா” என்றா3.
அதிகாைல பஸ் ஏறி...

பாப்பாத்தி ஸ்ட்ெரச்சrல் கிடந்தாள். அவைளச் சூழ்ந்து ஆறு டாக்ட3கள் இருந்தா3கள்.

பாப்பாத்திக்கு பன்னிரண்டு வயது இருக்கும். இரண்டு மூக்கும் குத்தப்பட்டு ஏைழக் கண்னாடி கற்கள்
ஆஸ்பத்திr ெவளிச்சத்தில் பளிச்சிட்டன. ெநற்றியில் விபூதிக் கீ ற்று. மா3புவைர ேபா3த்தப்பட்டுத்
ெதrந்த ைககள் குச்சியாய் இருந்தன. பாப்பாத்தி ஜூரத் தூக்கத்தில் இருந்தாள். வாய் திறந்திருந்தது.

ெபrய டாக்ட3 அவள் தைலையத் திருப்பிப் பா3த்தா3. கண் இரப்ைபையத் தூக்கிப் பா3த்தா3.
கன்னங்கைள விரலால் அழுத்திப் பா3த்தா3. விரல்களால் மண்ைடேயாட்ைட உண3ந்து பா3த்தா3.
ெபrய டாக்ட3 ேமல்நாட்டில் படித்தவ3. ேபாஸ்ட் கிராஜூேவட் வகுப்புக்கள் எடுப்பவ3. ப்ெராஃபஸ3.
அவைரச் சுற்றிலும் இருந்தவ3கள் அவrன் டாக்ட3 மாணவ3கள்.

“Acute case of Meningitis. Notice the..."

வள்ளியம்மாள் அந்தப் புrயாத சம்பாஷைணயினூேட தன் மகைளேய ஏக்கத்துடன்

ேநாக்கிக்ெகாண்டிருந்தாள். சுற்றிலும் இருந்தவ3கள் ஒவ்ெவாருவராக வந்து ஆஃப்தல்மாஸ்ேகாப்

130
மூலம் அந்தப் ெபண்ணின் கண்ணுக்குள்ேள பா3த்தா3கள். டா3ச் அடித்து விழிகள் நகருகின்றனவா
என்று ேசாதித்தா3கள். குறிப்புகள் எடுத்துக் ெகாண்டா3கள்.

ெபrய டாக்ட3, “இவைள அட்மிட் பண்ணிடச் ெசால்லுங்கள்” என்றா3.

வள்ளியம்மாள் அவ3கள் முகங்கைள மாற்றி மாற்றிப் பா3த்தாள். அவ3களில் ஒருவ3, “இத

பாரும்மா, இந்த ெபண்ைண உடேன ஆஸ்பத்திrயில் ேச3க்கணும். அேதா அங்ேக
உட்கா3ந்திருக்காேர, அவ3கிட்ட ேபா. சீட்டு எங்ேக?” என்றா3.

வள்ளியம்மாளிடம் சீட்டு இல்ைல.

“சr, அவரு ெகாடுப்பாரு. நH வாய்யா இப்படி ெபrயவேர!”

வள்ளியம்மாள் ெபrய டாக்டைரப் பா3த்து, “அய்யா, குளந்ைதக்குச் சrயாய்டுங்களா?”

என்றாள்.

“முதல்ேல அட்மிட் பண்ணு. நாங்க பா3த்துக்கேறாம். டாக்ட3 தனேசகரன், நாேன இந்தக்

ேகைஸப் பா3க்கிேறன். s தட் ஷி இஸ் அட்மிட்டட். எனக்கு கிளாஸ் எடுக்கணும். ேபாயிட்டு
வந்ததும் பா3க்கேறன்.”

மற்றவ3கள் புைடசூழ அவ3 ஒரு மந்திrேபால் கிளம்பிச் ெசன்றா3. டாக்ட3 தனேசகரன்

அங்கிருந்த சீனிவாசனிடம் ெசால்லிவிட்டுப் ெபrய டாக்ட3 பின்னால் விைரந்தா3.

சீனிவாசன் வள்ளியம்மாைளப் பா3த்தான்.

“இங்ேக வாம்மா. உன் ேப3 என்ன...? ேடய் சாவு கிராக்கி! அந்த rஜிஸ்தைர எடுடா!”

”வள்ளியம்மாஅள்.”

“ேபஷண்ட் ேபரு?”

“அவரு இறந்து ேபாய்ட்டாருங்க.”

சீனிவாசன் நிமி3ந்தான்.

“ேபஷண்டுன்னா ேநாயாளி... யாைரச் ேச3க்கணும்?”

“என் மகைளங்க.”

“ேபரு என்ன?”

”வள்ளியம்மாளுங்க.”

“என்ன ேசட்ைடயா பண்ேற? உன் மக ேப3 என்ன?”

131
 “பாப்பாத்தி.”

“பாப்பாத்தி!... அப்பாடா. இந்தா, இந்தச் சீட்ைட எடுத்துக்கிட்டுப் ேபாயி இப்படிேய ேநராப்

ேபானின்னா அங்ேக மாடிப் படிக்கிட்ட நாற்காலி ேபாட்டுக்கிட்டு ஒருத்த3 உட்கா3ந்திருப்பா3.
வருமானம் பா3க்கறவரு. அவருகிட்ட ெகாடு.”

”குளந்ைதங்க?”

“குளந்ைதக்கு ஒண்ணும் ஆவாது. அப்படிேய படுத்திருக்கட்டும். கூட யாரும் வல்ைலயா? நH

ேபாய் வா... விஜயரங்கம் யாருய்யா?”

வள்ளியம்மாளுக்குப் பாப்பாத்திைய விட்டுப் ேபாவதில் இஷ்டமில்ைல. அந்த கியூ

வrைசயும் அந்த வாசைனயும் அவளுக்குக் குமட்டிக் ெகாண்டு வந்தது. இறந்து ேபான தன் கணவன்
ேமல் ேகாபம் வந்தது.

அந்தச் சீட்ைடக் ெகாண்டு அவள் எதிேர ெசன்றாள். நாற்காலி காலியாக இருந்தது. அதன்
முதுகில் அழுக்கு இருந்தது. அருேக இருந்தவrடம் சீட்ைடக் காட்டினாள். அவ3 எழுதிக்ெகாண்ேட
சீட்ைட இடது கண்ணின் கால்பாகத்தால் பா3த்தா3. “இரும்மா, அவரு வரட்டும்” என்று காலி
நாற்காலிையக் காட்டினா3. வள்ளியம்மாளுக்குத் திரும்பித் தன் மகளிடம் ெசல்ல ஆவல்
ஏற்பட்டது. அவள் படிக்காத ெநஞ்சில், காத்திருப்பதா.. குழந்ைதயிடம் ேபாவதா என்கிற பிரச்சிைன
உலகளவுக்கு விrந்தது.

‘ெராம்ப ேநரமாவுங்களா?’ என்று ேகட்கப் பயமாக இருந்தது அவளுக்கு.

வருமானம் மதிப்பிடுபவ3 தன் மருமாைன அட்மிட் பண்ணி விட்டு ெமதுவாக வந்தா3.

உட்கா3ந்தா3. ஒரு சிட்டிைகப் ெபாடிைய மூக்கில் மூன்று தடைவ ெதாட்டுக்ெகாண்டு க3ச்சீப்ைபக்
கயிறாகச் சுருட்டித் ேதய்த்துக்ெகாண்டு சுறுசுறுப்பானா3.

“த பா3. வrைசயா நிக்கணும். இப்படி ஈசப்பூச்சி மாதிr வந்தHங்கன்னா என்ன ெசய்யறது?”

வள்ளியம்மாள் முப்பது நிமிஷம் காத்திருந்தபின் அவள் நHட்டிய சீட்டு அவளிடமிருந்து

பிடுங்கப்பட்டது.

”டாக்ட3கிட்ட ைகெயழுத்து வாங்கிக்கிட்டு வா. டாக்ட3 ைகெயழுத்ேத இல்ைலேய அதிேல!”

“அதுக்கு எங்கிட்டுப் ேபாவணும்?”

“எங்ேகருந்து வந்ேத?”

“மூனாண்டிப்பட்டிங்க!”

கிளா3க் “ஹத்” என்றா3. சிrத்தா3. “மூனாண்டிப்பட்டி! இங்ேக ெகாண்டா அந்தச் சீட்ைட.”

சீட்ைட மறுபடி ெகாடுத்தாள். அவ3 அைத விசிறிேபால் இப்படித் திருப்பினா3.

132
 ”உன் புருசனுக்கு என்ன வருமானம்?”

“புருசன் இல்lங்க.”

“உனக்கு என்ன வருமானம்?”

அவள் புrயாமல் விழித்தாள்.

“எத்தைன ரூபா மாசம் சம்பாதிப்ேப?”

”அறுப்புக்குப் ேபானா ெநல்லாக் கிைடக்கும். அப்புறம் கம்பு, ேகவரகு!”

“ரூபா கிைடயாதா!... சr சr. ெதான்னூறு ரூபா ேபாட்டு ைவக்கேறன்.”

“மாசங்களா?”

“பயப்படாேத. சா3ஜ் பண்ணமாட்டாங்க. இந்தா, இந்தச் சீட்ைட எடுத்துக்ெகாண்டு இப்படிேய

ேநராப் ேபாய் இடது பக்கம் - பீச்சாங்ைகப் பக்கம் திரும்பு. சுவத்திேல அம்பு அைடயாளம்
ேபாட்டிருக்கும். 48ஆம் நம்ப3 ரூமுக்குப் ேபா.”

வள்ளியம்மாள் அந்தச் சீட்ைட இரு கரங்களிலும் வாங்கிக் ெகாண்டாள். கிளா3க் ெகாடுத்த

அைடயாளங்கள் அவள் எளிய மனைத ேமலும் குழப்பியிருக்க, காற்றில் விடுதைல அைடந்த
காகிதம்ேபால் ஆஸ்பத்திrயில் அைலந்தாள். அவளுக்குப் படிக்கவராது. 48ஆம் நம்ப3 என்பது
உடேன அவள் ஞாபகத்திலிருந்து விலகி இருந்தது. திரும்பிப் ேபாய் அந்த கிளா3க்ைகக் ேகட்க
அவளுக்கு அச்ச்சமாக இருந்தது.

ஒேர ஸ்ட்ெரச்சrல் இரண்டு ேநாயாளிகள் உட்கா3ந்துெகாண்டு, பாதி படுத்துக்ெகாண்டு

மூக்கில் குழாய் ெசருகி இருக்க அவைளக் கடந்தா3கள். மற்ெறாரு வண்டியில் ஒரு ெபrய
வாயகன்ற பாத்திரத்தில் சாம்பா3 சாதம் நக3ந்து - ெகாண்டிருந்தது. ெவள்ைளக் குல்லாய்கள்
ெதrந்தன. அலங்கrத்துக்ெகாண்டு, ெவள்ைளக் ேகாட் அணிந்து ெகாண்டு, ஸ்ெடதாஸ்ேகாப்
மாைலயிட்டு, ெபண் டாக்ட3கள் ெசன்றா3கள். ேபாlஸ்கார3கள், காபி டம்ள3கார3கள், ந3ஸ்கள்
எல்ேலாரும் எல்லாத் திைசயிலும் நடந்துெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3கள் அவசரத்தில் இருந்தா3கள்.
அவ3கைள நிறுத்திக் ேகட்க அவளுக்குத் ெதrயவில்ைல. என்ன ேகட்பது என்ேற அவளுக்குத்
ெதrயவில்ைல. ஏேதா ஒரு அைறயின் முன் கும்பலாக நின்று ெகாண்டிருந்தா3கள். அங்ேக ஒரு
ஆள் அவள் சீட்டுப் ேபாலப் பல பழுப்புச் சீட்டுக்கைளச் ேசகrத்துக்ெகாண்டிருந்தான். அவன் ைகயில்
தன் சீட்ைடக் ெகாடுத்தாள். அவன் அைதக் கவனமில்லாமல் வாங்கிக் ெகாண்டான். ெவளிேய
ெபஞ்சில் எல்ேலாரும் காத்திருந்தா3கள். வள்ளியம்மாளுக்குப் பாப்பாத்தியின் கவைல வந்தது.
அந்தப் ெபண் அங்ேக தனியாக இருக்கிறாள். சீட்டுக்கைளச் ேசகrத்தவன் ஒவ்ெவாரு ெபயராகக்
கூப்பிட்டுக்ெகாண்டிருந்தான். கூப்பிட்டு வrைசயாக அவ3கைள உட்கார ைவத்தான்.
பாப்பாத்தியின் ெபய3 வந்ததும் அந்தச் சீட்ைடப் பா3த்து, ‘இங்க ெகாண்டு வந்தியா! இந்தா,” சீட்ைடத்
திருப்பிக் ெகாடுத்து, “ேநராய்ப் ேபா,” என்றான். வள்ளியம்மாள், “அய்யா, இடம் ெதrயலிங்கேள”
என்றாள். அவன் சற்று ேயாசித்து எதிேர ெசன்ற ஒருவைனத் தடுத்து நிறுத்தி, “அமல்ராஜ், இந்த

133
அம்மாளுக்கு நாற்பத்தி எட்டாம் நம்பைரக் காட்டுய்யா. இந்த ஆள் பின்னாடிேய ேபா. இவ3
அங்ேகதான் ேபாறா3” என்றான்.

அவள் அமல்ராஜின் பின்ேன ஓடேவண்டியிருந்தது.

அங்ேக மற்ெறாரு ெபஞ்சில் மற்ெறாரு கூட்டம் கூடியிருந்தது. அவள் சீட்ைட ஒருவன்

வாங்கிக்ெகாண்டான். வள்ளியம்மாளுக்கு ஒன்றும் சாப்பிடாததாலும், அந்த ஆஸ்பத்திr
வாசைனயினாலும் ெகாஞ்சம் சுற்றியது.

அைரமணி கழித்து அவள் அைழக்கப்பட்டாள். அைறயின் உள்ேள ெசன்றாள். எதி3 எதிராக

இருவ3 உட்கா3ந்து காகிதப் ெபன்சிலால் எழுதிக்ெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3களில் ஒருத்தன் அவள்
சீட்ைடப் பா3த்தான். திருப்பிப் பா3த்தான். சாய்த்துப் பா3த்தான்.

“ஓ.பி. டிபா3ட்ெமண்டிலிருந்து வrயா?”

இந்தக் ேகள்விக்கு அவளால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல.

“அட்மிட் பண்றதுக்கு எளுதி இருக்கு. இப்ப இடம் இல்ைல. நாைளக் காைலயிேல சrயா
ஏழைர மணிக்கு வந்துடு. என்ன?”

“எங்கிட்டு வரதுங்க?”

”இங்ேகேய வா, ேநரா வா, என்ன?”

அந்த அைறையவிட்டு ெவளிேய வந்ததும் வள்ளியம்மாளுக்கு ஏறக்குைறய ஒன்றைர மணி

ேநரம் தனியாக விட்டு வந்துவிட்ட தன் மகள் பாப்பாத்தியின் கவைல மிகப் ெபrதாயிற்று.
அவளுக்குத் திரும்பிப் ேபாகும் வழி ெதrயவில்ைல. ஆஸ்பத்திr அைறகள் யாவும் ஒன்றுேபால்
இருந்தன. ஒேர ஆசாமி திரும்பத் திரும்ப பல்ேவறு அைறகளில் உட்கா3ந்திருப்பதுேபால்
ேதான்றியது. ஒரு வா3டில் ைகையக் காைலத் தூக்கி, கிட்டி ைவத்துக் கட்டி, பல ேப3
படுத்திருந்தா3கள். ஒன்றில் சிறிய குழந்ைதகள் வrைசயாக முகத்ைதச் சுளித்து
அழுதுெகாண்டிருந்தன. மிஷின்களும், ேநாயாளிகளும், டாக்ட3களுமாக அவளுக்குத் திரும்பவும்
வழி புrயவில்ைல.

”அம்மா” என்று ஒரு ெபண் டாக்டைரக் கூப்பிட்டு தான் புறப்பட்ட இடத்தின்

அைடயாளங்கைளச் ெசான்னாள். “நிைறய டாக்டருங்க கூடிப் ேபசிக்கிட்டாங்க. வருமானம்
ேகட்டாங்க. பணம் ெகாடுக்க ேவண்டாம்ன்னு ெசான்னாங்க. எம் புள்ைளைய அங்கிட்டு விட்டுட்டு
வந்திருக்ேகன் அம்மா!”

அவள் ெசான்ன வழியில் ெசன்றாள். அங்ேக ேகட்டு கதவு பூட்டியிருந்தது. அப்ேபாது

அவளுக்குப் பயம் திகிலாக மாறியது. அவள் அழ ஆரம்பித்தாள். நட்ட நடுவில் நின்றுெகாண்டு
அழுதாள். ஒரு ஆள் அவைள ஓரமாக ஒதுங்கி நின்று அழச் ெசான்னான். அந்த இடத்தில் அழுவது
அந்த இடத்து அெஸப்டிக் மணம்ேபால் எல்ேலாருக்கும் சகஜமாக இருந்திருக்க ேவண்டும்.

134
 “பாப்பாத்தி! பாப்பாத்தி! உன்ைன எங்கிட்டுப் பா3ப்ேபன்? எங்கிட்டுப் ேபாேவன்!” என்று
ேபசிக்ெகாண்ேட நடந்தாள். ஏேதா ஒரு பக்கம் வாசல் ெதrந்தது. ஆஸ்பத்திrைய விட்டு ெவளிேய
ெசல்லும் வாசல். அதன் ேகட்ைடத் திறந்து ெவளிேய மட்டும் ெசல்லவிட்டுக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.
அந்த வாசைலப் பா3த்த ஞாபகம் இருந்தது அவளுக்கு.

ெவளிேய வந்துவிட்டாள். அஙகிருந்துதான் ெதாைலதூரம் நடந்து மற்ெறாரு வாசலில்

முதலில் உள் நுைழந்தது ஞாபக்ம் வந்தது. அந்தப் பக்கம் ஓடினாள். மற்ெறாரு வாயிைல
அைடந்தாள். அந்த மரப்படிகள் ஞாபகம் வந்தது. அேதா வருமானம் ேகட்ட ஆசாமியின் நாற்காலி
காலியாக இருக்கிறது. அங்ேகதான்!

ஆனால் வாயில்தான் மூடப்பட்டிருந்தது. உள்ேள பாப்பாத்தி ஒரு ஓரத்தில் இன்னும் அந்த

ஸ்ட்ெரச்சrல் கண்மூடிப் படுத்திருப்பது ெதrந்தது.

”அேதா! அய்யா, ெகாஞ்சம் கதைவத் திறவுங்க. எம்மவ அங்ேக இருக்கு”

“சrயா மூணு மணிக்கு வா. இப்ப எல்லாம் க்ேளாஸ்.” அவனிடம் பத்து நிமிஷம்
மன்றாடினாள். அவன் பாைஷ அவளுக்குப் புrயவில்ைல. தமிழ்தான், அவன் ேகட்டது அவளுக்குப்
புrயவில்ைல. சில்லைறையக் கண்ணில் ஒத்திக்ெகாண்டு யாருக்ேகா அவன் வழி விட்டேபாது
அந்த வழியில் மீ றிக்ெகாண்டு உள்ேள ஓடினாள். தன் மகைள வாr அைணத்துக்ெகாண்டு தனிேய
ெபஞ்சில் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்டு அழுதாள்.

ெபrய டாக்ட3 எம்.டி. மாணவ3களுக்கு வகுப்பு எடுத்து முடித்ததும் ஒரு கப் காப்பி
சாப்பிட்டுவிட்டு வா3டுக்குச் ெசன்றா3. அவருக்குக் காைல பா3த்த ெமனின்ைஜடிஸ் ேகஸ் நன்றாக
ஞாபகம் இருந்தது. B.M.J.யில் சமீ பத்தில் புதிய சில மருந்துகைளப் பற்றி அவ3 படித்திருந்தா3.

“இன்னிக்குக் காைலயிேல அட்மிட் பண்ணச் ெசான்ேனேன ெமனின்ைஜடிஸ் ேகஸ்,

பன்னிரண்டு வயசுப் ெபாண்ணு எங்ேகய்யா?”

“இன்னிக்கு யாரும் அட்மிட் ஆகைலேய டாக்ட3?”

“என்னது? அட்மிட் ஆகைலயா? நான் ஸ்ெபஸிஃபிக்காகச் ெசான்ேனேன! தனேசகரன்,

உங்களுக்கு ஞாபகம் இல்ைல?”

“இருக்கிறது டாக்ட3.”

”பால்! ெகாஞ்சம் விசாrச்சுட்டு வாங்க. அது எப்படி மிஸ் ஆகும்?”

பால் என்பவ3 ேநராகக் கீ ேழ ெசன்று எதி3 எதிராக இருந்த கிளா3க்குகளிடம் விசாrத்தா3.

“எங்ேகய்யா! அட்மிட் அட்மிட்னு நHங்க பாட்டுக்கு எழுதிப் புடறHங்க. வா3டிேல நிக்க இடம்
கிைடயாது!”

135
 “ஸ்வாமி! சீஃப் ேகக்கறா3?”

“அவருக்குத் ெதrஞ்சவங்களா?”

“இருக்கலாம். எனக்கு என்ன ெதrயும்?”

”பன்னண்டு வயசுப் ெபாண்ணு ஒண்ணும் நம்ப பக்கம் வரைல. ேவற யாராவது

வந்திருந்தாக்கூட எல்லாைரயும் நாைளக்குக் காைல 7.3க்கு வரச் ெசால்லிட்ேடன். ராத்திr ெரண்டு
மூணு ெபட் காலியாகும். எம3ஜன்ஸின்னா முன்னாேலேய ெசால்லணுமில்ல. ெபrயவருக்கு
அதிேல இண்ட்ரஸ்ட் இருக்குன்னு ஒரு வா3த்ைத! உறவுக்காரங்களா?”

வள்ளியம்மாளுக்கு மறுநாள் காைல 7-30 வைர தான் என்ன ெசய்யப் ேபாகிேறாம் என்பது
ெதrயவில்ைல. அவளுக்கு ஆஸ்பத்திrயின் சூழ்நிைல மிகவும் அச்சம் தந்தது. அவ3கள் தன்ைனப்
ெபண்ணுடன் இருக்க அனுமதிப்பா3களா என்பது ெதrயவில்ைல. வள்ளியம்மாள் ேயாசித்தாள். தன்
மகள் பாப்பாத்திைய அள்ளி அைணத்துக்ெகாண்டு மா3பின் ேமல் சாய்த்துக்ெகாண்டு, தைல
ேதாளில் சாய, ைககால்கள் ெதாங்க, ஆஸ்பத்திrைய விட்டு ெவளிேய வந்தாள். மஞ்சள் நிற
ைசக்கிள் rக்ஷாவில் ஏறிக்ெகாண்டாள். அவைன பஸ் ஸ்டாண்டுக்குப் ேபாகச் ெசான்னாள்.

“what nonsense! நாைளக்குக் காைல ஏழைர மணியா? அதுக்குள்ள அந்தப் ெபண்

ெசத்துப்ேபாய்டும்யா! டாக்ட3 தனேசக3, நHங்க ஓ.பியிேல ேபாய்ப் பாருங்க. அங்ேகதான் இருக்கும்!
இந்த ெரச்சட் வா3டிேல ஒரு ெபட் காலி இல்ைலன்னா நம்ம டிபா3ெமண்ட் வா3டிேல ெபட்
இருக்குது. ெகாடுக்கச் ெசால்லுங்க. க்விக்!”

“டாக்ட3, அது rஸ3வ் பண்ணி ெவச்சிருக்கு!”

“I don't care, I want that girl admitted now. Right now!"

ெபrயவ3 அம்மாதிr இதுவைர இைரந்ததில்ைல. பயந்த டாக்ட3 தனேசகரன், பால்,

மிராண்டா என்கிற தைலைம ந3ஸ் எல்ேலாரும் வள்ளியம்மாைளத் ேதடி ஓ.பி. டிபா3ெமண்ட்டுக்கு
ஓடினா3கள்.

‘ெவறும் சுரம்தாேன? ேபசாமல் மூனாண்டிப்பட்டிக்ேக ேபாய்விடலாம். ைவத்தியrடம்

காட்டிவிடலாம். கிராம ஆஸ்பத்திrக்குப் ேபாக ேவண்டாம். அந்த டாக்ட3தான் பயங்காட்டி
மதுைரக்கு விரட்டினா3. சrயாகப் ேபாய்விடும். ெவள்ைளக்கட்டி ேபாட்டு விபூதி மந்திrத்து
விடலாம்.”

ைசக்கிள் rக்ஷா பஸ் நிைலயத்ைத ேநாக்கிச் ெசன்று ெகாண்டிருந்தது. வள்ளியம்மாள்,

பாப்பாத்திக்குச் சrயாய்ப் ேபானால் ைவதHஸ்வரன் ேகாயிலுக்கு இரண்டு ைக நிைறயக் காசு
காணிக்ைகயாக அளிக்கிேறன் என்று ேவண்டிக்ெகாண்டாள்.

136
 ஃபிலிேமாத்ஸவ் - சுஜாதா

மந்திr வந்திருக்க ேவண்டும். எல்ேலாரும் ேத3தல் உற்சவத்தில் கவனமாக இருந்ததால்

டில்லி அதிகாr ஒருத்த3 மட்டுேம வந்திருந்தா3. ெவள்ைளக்கார ைடரக்ட3கள் சில3
வந்திருந்தா3கள். எதற்ெகடுத்தாலும் ‘ெவr ைநஸ்’, ‘ெவr ைநஸ்’ என்றா3கள்.

மற்ெறாரு ‘கல்யாணராம’ைனத் ேதடி தமிழ் சினிமா ைடரக்ட3கள், கதாசிrய3கள்,

பத்திrக்ைகயாள3 என்று பல ேப3 ேடரா ேபாட்டிருந்தா3கள். சகட்டுேமனிக்கு சினிமா பா3த்தா3கள்,
குடித்தா3கள். விைல ேபாகாத ஹிந்தி நடிக3கள், குறுந்தாடி ைவத்த புதிய தைலமுைற
ைடரக்ட3கள், புதுக் கவிஞ3கள், அரசாஙக் அதிகாrகள், கதம்பமான கும்பல். சிகெரட் பிடிக்கும்
ெபண்கள், சத்யஜித்ேரையத் ெதாடர அவ3 ெபாலான்ஸ்கிையக் கட்டிெகாண்டு ேபாட்ேடா எடுத்துக்
ெகாண்டா3.

பட்டுப்புடைவ அணிந்த ஒரு சுந்தr குத்துவிளக்கு ஏற்றினாள்.

எல்ேலாரும் சினிமா எத்தைகய சாதனம், மனித சமுதாயத்ைத எப்படி மாற்றக்கூடிய

வல்லைம பைடத்தது என்பது பற்றி இங்கிlஷில் ேபசினா3கள். ‘சினிமாவும் சமூக மாறுதலும்’
என்று புஸ்தகம் அச்சடித்து ஒல்லியான அைத இருபது ரூபாய்க்கு விற்றா3கள். உதட்டு நுனியில்
ஆங்கிலம் ேபசினா3கள். சினிமா விழா!

நம் கைத இவ3கைளப் பற்றி அல்ல. ஒரு சாதாரண பங்களூ3 குடிமகைனப் பற்றியது. ெபய3
நாராயணன். ெதாழில் யஷ்வந்த்புரத்து பிஸ்கட் ஃபாக்டrயில் பாக்கிங்க் ெசக்ஷனில். ஃபிலிம்
விழாவுக்காக ேததி அறிவிக்கப்பட்ட அன்று அதிகாைலயில் ெசன்று வrைசயில் நின்று தலா 11
ரூபாய்க்கு ஏழு டிக்கட் அடங்கிய புத்தகம் ஒன்ைற அடித்துப்பிடித்து வாங்கி வந்துவிட்டான்.

கூட்டத்ைதத் தடுக்க ேபாlஸ் ெமலிதான லட்டியடித்ததில் முட்டியில் வலி. இருந்தாலும்

முழுசாக ெவளிேய வந்துவிட்டான். டிக்கட் கிட்டிவிட்டது. ஏழு படத்தில ஒரு படமாவது நன்றாக
இருக்காதா..?

நாராயணின் அகராதியில் இந்த ’நன்றாக’ என்பைத விளக்க ேவண்டும். நன்றாக என்றால்

ெசன்சா3 ெசய்யப்படாத.. குைறந்த பட்சம் ஒரு கற்பழிப்புக் காட்சியாவது இருக்கக்கூடிய படம்.
நாராயணனின் குறிக்ேகாள் நவன
H சினிமாவின் ைமல் கல்கைள தrசித்துவிட்டு விம3சனம்
ெசய்வதல்ல. அதற்ெகல்லாம் பண்டித3கள் இருக்கிறா3கள். அவைனப் ெபாறுத்தவைர ஒரு
ெபண்ணாவது ஏதாவது ஒரு சமயம் உைடயில்லாமல் ஓrரண்டு ஃப்ேரமாவது வரேவண்டும்.
அப்ேபாதுதான் ெகாடுத்த காசு ஜHரணம்.

நாராயணின் ஆைசகள் நாசூக்கானைவ.

அவன் தின வாழ்க்ைகயும் மன வாழ்க்ைகயும் மிகவும் ேவறுபட்டைவ. தின வாழ்க்ைகயில்

அவன் ஒரு ெபாறுப்புள்ள மகன். ெபாறுப்புள்ள அண்ணன். பக்தியுள்ள பிரைஜ. பனஸ்வாடி ஆஞ்ச
ேநயா, ராஜாஜிநக3 ராமன் எல்லாைரயும் தினசr அல்லது அடிக்கடி தrசிக்கின்றவன். எவ்வித
ஆஸ்திக சங்கத்துக்கும் பணம் தருவான். எந்தக் ேகாயில் எந்த மூைலக் குங்குமமும் அவன்
ெநற்றியில் இடம் ெபறும். நாராயணனுக்குத் திருமணம் ஆவதற்கு சமீ பத்தில் சந்த3ப்பம் இல்ைல.

137
ஐந்து தங்ைககள், அைனவரும் வள3ந்து கல்யாணத்திற்குக் காத்திருப்பவ3கள். ஒருத்திக்காவது ஆக
ேவண்டாமா? ெபண்கைளப் பற்றி இயற்ைகயாகேவ நாராயணன் கூச்சப்படுவான். பஸ்
நிைலயத்திேலா, ஃபாக்டrயிேலா அவ3கைள நிமி3ந்து பா3க்க மாட்டான். அவைன பலரும் புத்தன்,
ஞானி என்று அைழப்பா3கள்.

அவன் மன வாழ்க்ைக ேவறு தரத்தது. அதில் அபார அழகு கன்னிய3கள் உலவி அவைனேய
எப்ேபாதும் விரும்பின3. இன்ைறய தமிழ், இந்தி சினிமாவின் அத்தைன கதாநாயகியரும்
நாராயணனுடன் ஒரு தடைவயாவது பக்கத்தில் அம3ந்து தடவிக்ெகாடுத்திருக்கிறா3கள்.

எத்தைன அழகு என்று வியந்திருக்கிறா3கள்.

நாராயணனுக்கு கிருஷ்னஅ என்ெறாரு சிேநகிதன். அவன் அடிக்கடி நாராயணனிடம்

கல3கலராக சில ேபாட்ேடாக்கள் காண்பிப்பான். ஐேராப்பா ேதசத்து நங்ைககள் ெவட்கத்ைத
அைறக்கு ெவளியில் கழற்றி ைவத்துவிட்டு தத்தம் அந்தரங்கைளப் பற்றி சந்ேதகத்துக்கு எவ்வித
சந்த3ப்பமும் தராமல் இேதா பா3, இைதப் பா3 என்று நாராயணைனப் பா3த்துச் சிrக்கும் படங்கள்.
படங்கைள விட அந்தப் புத்தகங்களில் வரும் விளம்பரங்கள், சாதனங்கள் நாராயணைன ெராம்ப
வருத்தின. இெதல்லாம் நம் நாட்டில் கிைடத்தால் என்னவா! என் ேபான்ற தனியனுக்கு இந்த
சாதனங்கள் சிறப்பானைவ. பயேமா கவைலேயா இன்றி எவ்வளவு திருப்தியும் சந்துஷ்டியும்
அளிக்கும்.

என்னதான் அழகாக அச்சிடப் ெபற்றிருந்தாலும் சலனமற்ற இரு பrமாணப் படங்கைளவிட

சினிமாச் சலனம் சிறந்ததல்லவா? நங்ைகமா3 நக3வைதத் தrசிக்கலாம். ேகட்கலாம். கிருஷ்ணப்பா
ெசான்னான், ”அத்தைனயும் ெசன்சா3 ெசய்யாத படம் வாத்தியாேர! நான் எதி3த்தாப்பேல
திேயட்டருக்கு வாங்கியிருக்ேகன். தினம் தினம் படத்ைதவிட்டு ெவளிேய வந்ததும் எப்படி இருந்தது
ெசால்லு. நானும் ெசால்ேறன்.”

நாராயணன் பா3த்த முதல் படம் ரஷ்யப்படம். ைசபீrயாவின் பனிப்படலத்தில் எவ்வளவு

கஷ்டப்பட்டு அவ3கள் ேவைல ெசய்து எண்ெணய் கண்டுபிடித்து.. படம் பூரா ஆண்கள்,கிழவ3கள்.
பாதிப்படத்துக்கு ேமல் பனிப்படலம். ெவளிேய வந்தால் ேபாதும் என்று இரண்டு மணி ேநரத்ைத
இரண்டு யுகமாகக் கழித்துவிட்டு ெவளிேய வந்தான். கிருஷ்ணப்பா எதி3 திேயட்டrல் பா3த்த
ஃபிலிேமாத்சவப் படத்தில் ஐந்து நிமிடம் விடாப்பிடியாக ஒரு கற்பழிப்பு காட்டப்பட்டதாம். கானடா
ேதசத்து படம். வ3ணித்தான். ”பா3க்கிறவங்களுக்ேக சுந்த் ஆயிடுச்சி வாத்தியாேர!” நாராயணன்
இன்னும் ஒரு நாள் இந்த திேயட்டrல் பா3ப்பது.. அப்புறம் எதி3 திேயட்டrல் மாற்றிக்ெகாள்வது
என்று தH3மானித்தான்.

நாராயணன் பா3த்த இரண்டாவது படம் டிராகுலா பற்றியது. படம் முழுவதும் நHல நிறத்தில்
இருந்தது.

நHள நகங்கைள ைவத்துக்ெகாண்டு ராத்திr 12 மணிக்கு கல்லைறயிலிருந்து புறப்பட்ட

டிராகுலா அந்த அழகான ெபண்ணின் ரத்தத்ைத உறிஞ்சுவதற்குக் கிளம்பியேபாது நாராயணன்
சிலி3த்துக் ெகாண்டான். ஆகா, இேதா! ரத்தம் உறிஞ்சுவதற்கு முன்பு, இேதா ஒரு கற்பழிப்பு, சிறந்த
கற்பழிப்பு, அப்படிேய அவள் கவுைனக் கீ றிக் குதறிக் கிழித்து, உள்ளுைடகைளயும் உதறிப்ேபாட்டு,

138
ெமதுவாக அங்கம் அங்கமாக அந்த நகங்களால் வருடி, அப்புறம்தான் கழுத்திலிருந்து ரத்தம் எடுக்கப்
ேபாகிறது என்று எதி3பா3த்து ஏறக்குைறய நாற்காலியில் சப்பணமிட்டு உட்கா3ந்துெகாண்டான்.

அந்தப் பாழாப்ேபான ெபண், டிராகுலா அருகில் வந்ததும் தன் கழுத்தில் சங்கிலியில்

ெதாங்கும் சிலுைவையக் காண்பித்துவிட -வந்தவன் வந்த காrயத்ைதப் பூ3த்தி ெசய்யாமல், ஏன்
ஆரம்பிக்கக்கூட இல்லாமல், பயந்து ஓடிப்ேபாய் விடுகிறான். சட்! என்ன கைத இது! நிச்சயம் இந்த
திேயட்டrல் ேத3ந்ெதடுக்கப்பட்டிருக்கும் சினிமாப்படங்கள் அத்தைனயும் அடாஸ் என்று
தH3மானித்து ெவளிேய வர, கிருஷ்ணப்பாைவச் சந்திக்கப் பயந்து, ேவகமாக பஸ்ஸ்டாண்ைட
ேநாக்கி ஓட, கிருஷ்ணப்பா பிடித்துவிட்டான்.

“என்னாப் படம் வாத்தியாேர! டாப்பு! அப்பன் தன் ெபாண்ன காணாம்னுட்டு ேதடிக்கிட்டு

ேபாறான். அவ, எங்க அகப்படறாத் ெதrயுமா? ெசக்ஸ் படங்கள் எடுக்கறவங்ககிட்ட நடிச்சிட்டு
இருக்கா! எல்லாத்ைதயும் காட்டிடறான்! ெகாட்டைகயிேல சப்தேம இல்ைல.. பின் டிராப்
ைசலன்ஸ்.”

“கிருஷ்ணா, நாைளக்கு டிக்கட் மாத்திக்கிடலாம். நH என் திேயட்ட3ேலயும் நான் உன்

திேயட்ட3ேலயும் பாக்கிேறன்!”

“நாைளக்கு மட்டும் ேகட்காேத வாத்தியாேர! நாைளக்கு என்ன படம் ெதrயுமா? லவ்

ெமஷின், பிரஞ்சுப் படம். நான் ேபாேய யாகணும்!”

“பிளாக்கில கிைடக்குமா?”

“பா3க்கிேறன்! துட்டு ஜாஸ்தியாகும். ஏன் உன் படம் என்ன ஆச்சு.”

“ேச, ேபசாேத! மரம் ெசடி ெகாடிையக் காட்டிேய எல்லா rைலயும் ஓட்டறான். நH

எப்படியாவது எனக்கு பிளாக்கில ஒரு டிக்கட் வாங்கிடு. என்ன விைலயா இருந்தாலும்
பரவாயில்ைல!”

85 ரூபாய்க்கு ஒரு டிக்கட் மிகுந்த சிரமத்துடன் கிைடத்ததாக வாங்கி வந்தான். கிருஷ்ணா,

“உன் டிக்கட்ைடக் ெகாடு” என்றான்.

“இைத வித்து பா3க்க முடியுமான்னு ேசாதிச்சுட்டு அப்புறம் வ3ேறன். நH திேயட்ட3 ேபாயிரு”

என்றான்.

“படத்தின் ெபய3 லவ் ெமஷின் இல்ைலயாேம.”

“ஏேதா ஒரு ெமஷின். கிராக்கிங் ெமஷிேனா என்னேவா! ஆனா படு ஹாட்! கியாரண்டி மால்.”

நாராயணன் பா3த்த அந்த ெமஷின் படம் ெசக்கஸ்ேலாேவகியா படம். நிஜமாகேவ ஒரு

புராதன சினிமா எந்திரத்ைதப் பற்றியது. நடிக3கள் ‘கப்ராஸ், கப்ராஸ்’ என்று ேவற்று ெமாழியில்
ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, படத்தின் அடியில் ஆங்கில எழுத்துக்கள் நடுங்கின. எஸ்.எஸ்.எல்.சி. வைர
படித்திருந்த நாராயணனின் இங்கிlஷ் அவ்வளவு ேவகமாகப் படிக்க வரவில்ைல.

139
 இரண்டு வா3த்ைத படிப்பதற்குள் படக் படக் என்று மாறியது. படத்தில் மிக அழகான இரண்டு
ெபண்கள் இருந்தா3கள். இரண்டு ேபரும் ஏராளமாக கவுன் அணிந்து வந்தா3கள். கதாநாயகன்
அண்ணனா, அப்பனா, காதலனா, என்று தH3மானிக்க முடியவில்ைல. கவுன் ேபாட்டிருந்த ெபண்கள்
சாஸ்திரத்துக்கூட அந்த கவுன்கைளக் கழற்றவில்ைல. இண்ட3ெவல் வைர ஒரு பட்டன்? ம்ஹூம்!
படுக்ைகயில் அவ3கள் படுத்ததுேம காமிரா நக3ந்துேபாய் ெதரு, மண், மட்ைட என்ற
புறக்காட்சிகளில் வியாபித்தது. ஒேர ஒரு இடத்தில் சினிமாவுக்குள் சினிமாவாக பாrஸ் நகரத்தின்
எஃபில் டவ3முன் ஒரு ெபண் தன் பாவாைடையக் கழற்றுவதாக ஒரு காட்சி வந்தது. அதாவது வரப்
பா3த்தது. அதற்குள் காமிரா அவசரமாக அந்தக் காட்சிையப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தவன்
முகபாவங்கைளக் காட்டத் தைலப்பட்டது. ெவளிேய வந்தான். கிருஷ்ணப்பா
நின்றுெகாண்டிருந்தான்.

“என்ன? பா3த்தியா? படம் எப்படி?”

“நH பாக்கைல?”

”நான் என் டிக்கட்ைட விற்கலாம்னு ேபாேனன்! ேயாசிச்ேசன். இன்னிக்கு இங்கதான்

பா3க்கலாேமன்னு உன் டிக்கட்ல உள்ேள நுைழஞ்ேசன். கிடக்கட்டும் உன் படம் எப்படி?”

“நாசமாய்ப் ேபாச்சு. ஒரு எழவும் இல்ைல. படம் முழுக்க குதிைர வண்டி கட்டிகிட்டு ஒரு
ஆள் பயாஸ்ேகாப் ைவச்சுக்கிட்டு ஊ3 ஊராப் ேபாறான்!”

நாராயணன் கிருஷ்ணப்பாைவ சற்று தயக்கத்துடன் ேகட்டான்.

“உன் படம் எப்படி?”

“ெசைமப்படம் வாத்தியாேர.”

நாராயணன் மவுனமானான்.

“ேவஸ்ட் ஆறேதன்னு உட்கா3ந்ேதன். படுகிளாஸ். ஒரு முத்தம் ெகாடுக்கிறான் பாரு,

அப்படிேய அவைளச் சாப்பிடறான். ஆரஞ்சுப்பழம் உrக்கிற மாதிr உடுப்புகைள ஒவ்ெவாண்ணா
ஒவ்ெவாண்ணா உருவி...”

“கிருஷ்ணா அப்புறம் ேபசலாம். எனக்கு அ3ஜண்டா ேவைல இருக்குது! வ3ேறன்” என்று

விைரந்தான் நாராயணன். அவனுக்கு அழுைக வந்தது. கிருஷ்ணப்பா ேபான்ற எப்ேபாதும்
அதி3ஷ்டக்கார3களிடம் ஆத்திரம் வந்தது. “நாைளக்கு எங்ேக படம் பா3க்கிேற ெசால்லு...” என்று
தூரத்தில் கிருஷ்ணப்பா ேகட்டான். நாராயணன் பதில் ெசால்லாமல் நடந்தான். ரப்ப3 டய3ைவத்த
வண்டியில் ெபட்ரமாக்ஸ் அைமத்து எண்ெணய் ெகாதிக்க மிளகாய் பஜ்ஜி தத்தளிக்க பலேப3
ெதருவில் சாப்பிட்டுக் ெகாண்டிருந்தா3கள். கண்ணாடிப்ெபட்டிக்குள் ெபாம்ைம நங்ைககளின்
அத்தைன ேசைலகைளயும் உருவித் தH3க்கேவண்டும் ேபால ஆத்திரம் வந்தது. ெமல்ல நடந்தான்.
இருட்டு ேரடிேயாக் கைடையக் கடந்தான். ‘டாக் ஆஃப் தி டவுன்’ என்கிற ெரஸ்டாரண்ட் வாசலில்
ஒரு கூ3க்கா நிற்க, ஒன்றிரண்டு ேப3 அங்ேக விளம்பரத்துக்காக ைவத்திருந்த ேபாட்ேடாக்கைள

140
ேவடிக்ைக பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தன3. இன்று இரண்டு காட்சிகள், லிஸ்ஸி, லவினா, ேமானிக்கா,
டிம்பிள்.. நான்கு அபூ3வ ெபண்களின் நடனங்கள்.

ேமற்படி நங்ைககள் இடுப்பில் மா3பில் சில ெசன்டி மீ ட்ட3கைள மைறத்துச் சிrத்துக்

ெகாண்டிருந்தா3கள்.

அந்த வாசல் இருட்டாக இருந்தது. ெவற்றிைல பாக்குப் ேபாட்டு ‘பதக்’ என்று துப்பிவிட்டு
ஒருத்தன் உள்ேள ெசல்ல, கதவு திறக்கப்பட்டேபாது ெபrசாக சங்கீ தம் ேகட்டு அடங்கியது.

உள்ேள ெசல்ல எத்தைன ரூபாய் ஆகும் என்று யாைரக் ேகட்பது என்று தயங்கினான். அந்த
கூ3க்காைவப் பா3த்த மாதிr இருந்தது. வட்டில்
H வந்து அம்மாவிடம் ெசால்லி விடுவாேனா?
நடந்தான்.

சற்று தூரம் ெசன்றதும்தான் தன்ைன ஒருவன் பின்ெதாட3வைத உண3ந்தான். முதலில்

அவன் ேபசுவது புrயவில்ைல. பின்பு ெதrந்தது. “ஆந்திரா, டமில்நாடு, குஜராத், மைலயாளி
ேக3ள்ஸ் சா3! பக்கத்திேலதான் லாட்ஜ். நடந்ேத ேபாயிறலாம்.”

நாராயணன் நின்று சுற்றுமுற்றும் பா3த்து “எவ்வளவு” என்றான்.

அவன் ெசான்ன ெதாைக நாராயணனிடமிருந்தது.

”பிராமின்ஸ் ேவணும்னா பிராமின்ஸ், கிறிஸ்டியன்ஸ், முஸ்lம்? வாங்க சா3!”

நாராயணன் ேயாசித்தான்.

“நிஜம் ஸா3 நிஜம்; நிஜமான ெபண்கள்!”

நாராயணன் “ேவண்டாம்ப்பா” என்று விருட்ெடன்று நடந்து ெசன்றான்.

141
 சித்தி – மா. அரங்கநாதன்

அங்ேக ைமதானங்கள் குைறவு. அவன் குடிக்ெகாண்டிருந்த அந்த இடம் காவல் துைறக்கு

ெசாந்தமானது. ெராம்ப ேநரம் அவைனக் கூ3ந்து ேநாக்கிக் ெகாண்டிருந்த காவல்கார3 ஒருவ3
இைடேய அவனது ஓட்டத்ைத தைட ெசய்தா3. "தம்பி - இங்ேக ஓட அனுமதி வாங்க ேவண்டும்"
என்று கூறி "ஆனாலும் நH நன்றாக ஓடுகிறாய். முன்னுக்கு வருவாய்" என்றும் ெசால்லி சிறிது ேநரம்
ேபச்சுக் ெகாடுத்தா3.

அந்த நாட்டில் விைளயாட்டிற்கு அத்தைன மதிப்பு இருந்ததாகத் ெதrயவில்ைல. இருந்த

ேபாதிலும் வர3கைளப்
H பற்றி ெதாைலக்காட்சி ெசய்திகள் மூலமாக மக்கள் அறிந்து
ெகாண்டிருந்தா3கள். கஷ்டம் நிைறந்த வாழ்க்ைகைய எந்தவித உண3வுமில்லாது இயல்பாகேவ
அவ3கள் ஏற்று நடத்திக் ெகாண்டிருந்தபடியால் விைளயாட்டுகள் அங்கு எடுபடவில்ைல.
காலங்காலமாக அவ3களுக்கு ெதrந்த விைளயாட்டிேலேய ஈடுபட்டு திருப்திப்பட்டுக் ெகாண்டன3.
"ஒலிம்பிக்" ேபாட்டிகைளப் பற்றி ேகள்விேயாடு சr. அந்த மண் உலகிேல ஒரு விேசடமான மண்
ேபாலும். அங்ேக தான் அவன் ஓடிக்ெகாண்டிருந்தான்.

"நH என்ன படிக்கிறாய்?"

காவல்கார3 ேகட்டா3. அவன் அதற்குச் ெசான்ன பதிைல காதில் வாங்கிக்ெகாள்ளாமேல

ெதாட3ந்து கூறினா3.

"நH இப்படி ஓடுவதற்கு முன்ேன சில அறிவுைரகைளப் ெபற்றுக்ெகாள்ள ேவண்டும் - நானும்

ஒரு காலத்தில் ஓடிேனன். அைத ெதாடரவில்ைல. என் அந்தகால வயதுத் திறைனவிட நH அதிகமாக
இப்ேபாது ெபற்றிருக்கிறாய் - ஒன்று ெசய்யலாம்-ேகட்பாயா…"

அவன் தைலயைசத்தான்.

நான் தரும் முகவrக்குப் ேபா. அந்த ெபrயவேராடு ேபசு. உனக்கு நல்லது கிைடக்கும்.

அவன் ெமதுவாக நன்றி ெசான்னான். அன்ைறக்கு அவன் முடிெவட்டிக்ெகாள்ள ேவண்டும்.

இல்ைலெயன்றால் அந்தப் பணம் ெசலவாகி விட ேநரும். அது ஆபத்து-மீ ண்டும் பணம் கிைடப்பது
அrது. இந்நிைலயில் அந்தக் காவலrன் ேயாசைனக்கு அவன் பதிலும் நன்றியும் திருப்திகரமாக
ெசால்லியிருக்க முடியாது. ஆனாலும் அவ3 ஒரு முகவrையக் ெகாடுத்து உற்சாகப்படுத்தி
அவைன அனுப்பிைவத்தா3.

தன்ைனச் ெசம்ைமப்படுத்தி ெகாண்டு அவன் மறுநாள் இரண்டு ைமல் தூரத்திலிருந்த அந்த

வட்டிற்கு
H ெசன்றான். ெபrய மாளிைக ேபான்ற வடு-வ
H ட்டின்
H முழு பா3ைவயும் விழ,
ெதருவிலிருந்து காம்பவுண்ட் சுவைரத் தாண்டி மரங்களட3ந்த பாைத வழி நடக்க ேவண்டும். அந்தப்
பாைதயில் அவன்கால் ைவத்த ேபாது - அதன் அழகான நHட்சியில் - அந்த கால்கள் ஓடுவதற்குத்
தயாராயின. மாசு மறுவற்ற அந்தப் பாைத வட்ைட
H சுற்றிலும் இருக்க ேவண்டும் என்று
நிைனத்தான். வட்டின்
H முகவாயிலில் நாற்காலியில் ெசடிகள் சூழ்ந்த இடத்தில் அவ3
உட்கா3ந்திருந்தா3.

ெபrயவ3 அவைன எதி3பா3த்திருக்கவில்ைல. ஆனால் வருபவனுைடய நைட அவருக்கு

எைதேயா ஞாபகப் படுத்தியிருக்க ேவண்டும். தூரத்தில் வந்து ெகாண்டிருந்தவைன ஆவலுடன்

142
பக்கத்தில் காண விைழந்தா3. "ஏன் இத்தைன நாள்-முன்ேப ஏன் வரவில்ைல" என்று ேகட்கவும்
எண்ணினா3. அவ3களது சம்பாஷைண இயல்பாக எளிதாகவிருந்தது. "நமது நாடு பாழ்பட்டுவிட்ட
நாடு. இைத இைளஞ3கள் தாம் காக்க ேவண்டும்-இல்ைலயா" என்று இைரந்து ேகட்டா3. நடப்பதற்கு
முன்ேப ஓட ஆரம்பித்து விட ேவண்டுெமன்று கூறி சிrப்பு மூட்டப் பா3த்தா3.

ெபrயவருக்கு வயது அறுபதிருக்கும். விைளயாட்டு விஷயங்களிேலேய தன்ைன

மூழ்கடித்துக்ெகாண்டவ3. அைவகைளத் தவிர உலகிலுள்ள எல்லாக் காrயங்கைளயும்
இயந்திரங்கைளக்ெகாண்டு நிகழ்த்திவிடலாம் என்று நம்புகிறவ3. அந்த நாட்டின் எல்லா ெசய்தித்
தாள்களிலும் வந்த படம் இவருைடயதாகேவயிருக்கும். சீட3கள் அதிகமிருந்திருக்க முடியாது.
இருந்தவ3களில் ெபரும்பாலாேனா3 காவல்துைறயில் ேச3ந்திருப்பா3கள்.

"நான் எனது நாட்டிற்காக என் விைளயாட்டுக் கைலைய அ3ப்பணித்தவன்"

அவ3 கண்கள் ெஜாலித்தன. உண்ைமயில் அந்த கண்களில் அவ3 ெசான்னது ெதrந்தது.

அவ3 ெபாய் ெசால்பவராகத் ெதrயவில்ைல.

பல மாதங்கள் அவrடம் தனது விைளயாட்டுக்கைலயின் பயிற்சிகைளப் ெபற்றான் அவன்.

காைலயிெலழுந்து - சூrயன் உதிக்கும் முன்ன3 - ெநடுஞ்சாைலகளில் ஓடினான். தனது
தம்பிையத்ேதாளில் ஏறச் ெசால்லி அவைனத் தூக்கிக்ெகாண்டு ைமல் கணக்கில் ஓடி பயிற்சி
ெபற்றான். அவனது சாப்பாட்டிற்கு ெபrயவ3 ஏற்பாடு ெசய்திருந்தா3. பிrயமான ெகாழுப்புச் சத்துப்
ெபாருட்கைள ெபரும்பாலும் தள்ளி ஒரு பட்டியல் தயாrக்கப்பட்டு அவ்வுணவுகைல ேநரந்தவறாது
உண்டான். பிற நாட்டு வர3கள்-ேபாட்டிகள்
H பற்றி அவ்வட்டிேலேய
H திைரப்படங்கள் காட்டப்ெபற்றன.
அவன் அந்த நாட்டின் சிறந்த ஓட்டப் பந்தய வரனாக
H ஆக்கப்பட்டான்.

ஒரு தடைவ மல்யுத்தப் ேபாட்டிகளின் வடிேயாைவ

H பா3த்துக் ெகாண்டிருக்ைகயில்
ெபrயவ3 அந்த இரு நாடுகைளப் பற்றி விளக்கினா3. அவன் கண்டு ேகட்டறியாத சங்கதிகள் - நாடு -
மக்கள் இனங்கள் - இைவகளின் உண3வு பூ3வமான விளக்கம் - ஏறக்குைறய ஒரு ெசாற்ெபாழிவு.

அவன் மீ ண்டும் அந்த வடிேயா

H காட்சிகளில் ஆழ்ந்தான். ேபாட்டியினிைடேய காட்டப் ெபறும்
மக்களின் ஆரவாரம் அவனுக்கு புதிதல்ல. இருப்பினும் ேவற்று நாட்டுக்காரன் குத்து வாங்கி மூக்கு
நிைறய இரத்தம் விடுைகயில் பா3த்தவ3களின் சப்தம்-இைடேய ஒரு பா3ைவயாளன் முடித்து
விட்ட தனது சிகெரட் துண்ைட ஆக்ேராஷத்துடன் கீ ேழ நசுக்கி துவம்சம் ெசய்தல்-இவ்வைகக்
காட்சிகைளக் கண்டு முடிக்ைகயில் அவன் தனக்குள் ஏேதா ஒன்று ஏற்பட்டிருப்பதான உண3ந்தான்.
அது பயம் என்று பின்ன3 ெதrந்து ெகாண்டான்.

அன்றிரவு ெதாைலக்காட்சியில் "இந்த நாட்டின் நம்பிக்ைக நட்சத்திரம்" என அவன்

அறிமுகப்படுத்தப்பட்டான். அவனது படம் நன்றாக இருந்ததாக பல3 ெசான்னா3கள். அவ்வாறு
ெசான்னது ெபாய்ெயன்று அவனுக்கு ேதான்றிற்று.

ஆனால் ெநடுஞ்சாைலகளில் அவனது அதிகாைல ஓட்டம் ெதாட3ந்தது. ைமதானங்களில்

ஓடுவைத விட இைதச் சிறந்ததாகக் கருதினான். அடிவானத்ைதப் பா3த்தவாறு, இரு பக்கங்களிலும்
மரங்கள் தன்ைனக் கடந்து ெசல்ல, கால்கள் மாறி மாறித் தைரையத் ெதாட்டு ஓடுைகயில் இதுவைர
ஆபாசம் என்று அவன் கருதிக்ெகாண்டிருந்தைவ யாவும் தன்ைனவிட்டு அகல சுத்த சுயம்புவாக
எங்ேகா ெசன்று ெகாண்டிருப்பதாக உண3ந்தான். வானமும் தைரயும் சுற்றுப்புற சீவராசிகளும்
தானும் ெவவ்ேவறல்ல என்று ெதளிந்த வைகயில் அவன் ஓட்டமிருந்தது.

143
 அன்று அவன் ஓடிய ஓட்டம் ெபாழுது நன்கு விடிந்துவிட்டதாலும் புறநக3ச் சாைலகளில்
நடமாட்டம் ஏற்பட்டதாலும் இருபத்திரண்டு ைமல்களுக்குள் நிறுத்தப்பட ேவண்டியதாயிற்று.
சிலசமயம் ெபrயவ3 மாளிைகயின் ேகட்ைடத் திறந்து, அங்கிருந்து ெதாடங்கிய நைடபாைதயிலும்
ஓட்டம் ெதாடரும். ெநடுஞ்சாைலயில் ஓட முடியாதேபாது அந்த வட்ைடச்
H சுற்றி ஓடுவான். சில
மணி ேநரங் கழித்து ேயாசைனேயாடு ெபrயவ3 ெவளிவந்து அவைன நிறுத்தும்ேபாது தான்
முடியும். ஓட்ட அளைவ நாளறிக்ைகயில் குறித்துக்ெகாண்ேட அவ3 பலவித கணக்குகைளப்
ேபாட்டுப் பா3ப்பைத அவன் காண்பான். தான் ஓடிய ஓட்டம் எவ்வளவு என்று கூட கணக்கு மூலம்
கண்டறிய முடியாதவனிடம் அவ3 விளக்கிச் ெசால்வா3. இத்தைன தூரம் ெதாடர
ேவண்டியதில்ைல என்றும் உலக rக்கா3ைட அவன் ெநடுஞ்சாைலகளிேலேய
முறியடித்துவிட்டான் என்றும் ெசால்லி மகிழ்வா3. அவனுக்கு கீ ழ் நாடுகளில் பயிலும் ேயாகாசனம்
பற்றியும் ெசால்லித் தரேவண்டியதவசியம் என எண்ணினா3. "ேயாகா" என்ற ெபயrல்
ஒருமுகப்படுத்தும் பயிற்சிகள் அந்த நாட்டில் பிரபலமைடய ெதாடங்கியிருந்தன.

"ஒரு மராத்தன் ேதறிவிட்டான்" என்றும் "இந்த நாடு தைல நிமிரும்" என்றும் ஆணித்தரமாக
பத்திrக்ைக நிருப3களிடம் கூறினா3.

அவன் இருபத்ேதழு ைமல்கள் ஓடி ெதாைலக்காட்சியிலும் ெசய்திகளிலும் அடிபட்டேபாது

உலக நாடுகள் அவைனக் கவனிக்கத் ெதாடங்கிவிட்டன. அடுத்த ஒலிம்பிக் வரெனன
H
ேபசப்படுபவ3களில் ஒருவனானான். அவனது விவரங்கள் ேபசப்பட்டன. அவன் ெபய3 பலவாறு
உச்சrக்கப்பட்டது. 'கா3ேபா' என்று ேசாவியத்தில் அவன் ெபயைர தவறாகச்ெசான்னா3கள்.
ஐேராப்பிய நாடுகளில் அவன் 'கிrப்ஸ்'. கிழக்ேக அவைன 'கிருஷ்' என்று ெசால்லியிருப்பா3கள்.
ெதன்புலத்தில் 'கருப்பன்' என்று இருந்திருக்கக்கூடும்.

அன்றுதான் அவனது ெபய3 அதிகார பூ3வமாக ெவளிவரேவண்டும் ஒலிம்பிக் ேபாட்டியில்

கலந்துெகாள்பவனாக. விைளயாட்டரங்கு ஒன்றில் பத்திrக்ைகயாள3 ேபட்டி நடந்தது. ைகயில் ஒரு
சுருட்டுடன் ெபrயவ3 சிறிது தூரத்தில் உட்கா3ந்திருந்தா3. அவ3 புைகபிடிப்பது அபூ3வம். ேபட்டி
பின்வருமாறு இருந்தது.

"நHங்கள் ேபாட்டியிடும் வரராக

H ேத3ந்ெதடுக்கப்பட்டால் மகிழ்ச்சி தாேன"

"எனக்கு ஓடுவதில் ெராம்பவும் மகிழ்ச்சி"

"நமது நாட்டிற்கு ெபருைம ேதடித்தருவ3கள்

H அல்லவா"

"ஓடுவது ெராம்பவும் நன்றாகவிருக்கிறது"

"ேபான ஒலிம்பிக்கில் ெவன்ற வர3

H பற்றி உங்கள் கருத்து?"

"ஓடுபவ3கள் எல்ேலாருேம மகிழ்ச்சியைடவா3கள். அவ3கள் எல்லாைரயும் நிைனத்தால்

நான் சமாதானமைடகிேறன்."

"நமது நாடு விைளயாட்டில் முன்ேனறுமா"

அவன் ேபசாதிருந்தான். ெபrயவ3 தைலகுனிந்திருந்தா3. ேகள்வி திரும்பவும்

ேகட்கப்பட்டது.

144
 "எனக்கு ஓட மட்டுேம ெதrயும். அதிேல எனக்கு கிைடப்பதுதான் நான் ஓடுவதற்கு காரணம்.
நான் எனக்காகேவ ஓடுகிேறன். ஓட்டத்தின் சிறப்புத்தான் அதன் காரணம். எனக்கு ேவெறதுவும்
ெதrயாது."

ெபrயவ3 ைகயிலிருந்த சுருட்டு காலடியில் கிடந்தது. முகம் பல ேமடு பள்ளங்களாக மாற

காலால் சுருட்ைட நசுக்கி தள்ளினா3. பின்பு ெமதுவாக ைககைள தளர விட்டு எழுந்து நின்றா3.
அப்ேபாது ேபட்டி முடிந்துவிட்டது.

சிறிய நிலவுடன் இரவு முன்ேனறுகின்ற ேநரம். அந்தக் கட்டடத்தின் ெவளிேய வண்டியருேக

நின்றுெகாண்டிருந்த அவ3 பக்கம் வந்து நின்றான் அவன். சிறிது ேநரம் ெவட்ட ெவளிையப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தா3 ெபrயவ3. பின்ன3 ேதாள்கைள குலுக்கிக் ெகாண்ேட காrன் கதைவ
திறந்தா3.

அவன் ெவகுதூரத்திற்கப்பாலிருந்த குன்றுகைளப் பா3த்தவாேற அவrடம் ெகஞ்சலுடன்

கூறினான்.

"அந்த அருைமயான நிலவில் ஓட முடிந்தால் எப்படி இருக்கும் என்கிறH3கள்? காைலயில்

அந்தக் குன்றுவைர ெசௗக3யமாக ஓட்டம் முடிந்தது."

ெபrயவ3 காrன் உள்ேள நுைழந்து உட்கா3ந்து கதைவ சாத்திக் ெகாண்டா3. தைலைய

மட்டும் ெவளிேய நHட்டி "நன்றாக இருக்கும் - ேவண்டுமானால் நH இப்பேவ ஓடு. அந்த குன்றின்
உச்சிக்ேக ேபாய் அங்கிருந்து கீ ேழ குதித்து ெசத்துத் ெதாைல" என்று கூறிவிட்டு காைர ஓட்டிச்
ெசன்று விட்டா3.

145
 குருபீ டம் - ெஜயகாந்தன்
அவன் ெதருவில் நடந்தேபாது வதிேய
H நாற்றமடித்தது. அவன் பிச்ைசக்காகேவா அல்லது
ேவடிக்ைக பா3ப்பதற்காகேவா சந்ைதத்திடலில் திrந்து ெகாண்டிருந்தேபாது அவைனப் பா3த்த
மாத்திரத்தில் எல்ேலாருேம அருவருத்து விரட்டினா3கள். அவைன விரட்டுவதற்காகேவ சிலேப3
ஏேதா பாவ காrயத்ைதச் ெசய்கிற மாதிr அவனுக்குப் பிச்ைசயிட்டா3கள். அவன்
ஆஸ்பத்திrயிலிருந்து வந்திருப்பதாகச் சில ேப3 ேபசிக்ெகாண்டா3கள். அவன் ைபத்தியக்கார
ஆஸ்பத்திrயிலிருந்து ெவளிேயற்றப்பட்டவெனன்றும் சில3 ெசான்னா3கள்.

ஆனால், இப்ேபாது அவன் ேநாயாளிேயா ைபத்தியக்காரேனா அல்ல என்று அவைனப்

பா3த்த எல்லாரும் புrந்து ெகாண்டா3கள். உண்ைமயும் அதுதான். ேசாம்பலும், சுயமrயாைத
இல்லாைமயும், இந்தக் ேகாலம் அசிங்கெமன்று உணர முடியாத அளவுக்கு அவனிடம் ஊறி
உைறந்துேபான தாமசத்தின் மதமதப்பினாலும் அவன் இவ்வாறு திrகிறான். பசிக்கிறேதா
இல்ைலேயா தன் ைகயில் கிைடத்தைதயும் பிற3 ைகயில் இருப்பைதயும் தின்ன ேவண்டுெமன்ற
ேவட்ைக அவன் கண்ணில் அைலந்தது. ஒரு குழந்ைத சாப்பிடுவைதக்கூட ஒரு நாய் மாதிr அவன்
நின்று பா3த்தான். அவ3களும் அவைன நாைய விரட்டுவது மாதிr விரட்டினா3கள். அவ்விதம்
அவ3கள் விரட்டி அவன் விலகிவரும்ேபாது அவன் தனது பா3ைவயால் பிற3 சாப்பிடும் ெபாருைள
எச்சில் படுத்திவிட்டு வந்தான். அவன் எப்ேபாதும் எைதயாவது தின்றுெகாண்ேட இருந்தான். அவன்
கைடவாயிலும் பல்லிலும் அவன் தின்றைவ சிக்கிக் காய்ந்திருந்தது. யாராவது பீடிேயா சுருட்ேடா
புைகத்துக் ெகாண்டிருந்தால் அதற்கும் அவன் ைகேயந்தினான். அவ3கள்

புைகத்து எறிகிற வைரக்கும் காத்திருந்து, அதன் பிறகு அவற்ைறப் ெபாறுக்கி அவ3கைள

அவமrயாைத ெசய்கிற மாதிrயான சந்ேதா.த்துடன் அவன் புைகத்தான். சந்ைதக்கு வந்திருக்கிற
நாட்டுப்புறப் ெபண்கள் குழந்ைதகளுக்குப் பால் ெகாடுக்கும்ேபாதும், குனிந்து நிமி3ைகயில் ஆைட
விலகும்ேபாதும், இவன் காமாதூரம் ெகாண்டு ெவட்கமில்லாமல் அவ3கைள ெவறித்துப் பா3த்து
ரசித்தான்.

அவனுக்கு உடம்பில் நல்ல வலுவும் ஆேராக்கியமும் இருந்தது. எனினும் எப்ேபாதும் ஒரு

ேநாயாளிையப்ேபால் பாசாங்கு ெசய்வது அவனுக்குப் பழக்கமாகிப் ேபாய்விட்டது. அவனுக்கு
வயது நாற்பதுக்குள்தான் இருக்கும். கடுைமயாக உைழக்காததாலும், கவைலகள் ஏதும்
இல்லாததாலும் அவன் உடம்புவாேக ஒரு ெபாலிகாைள மாதிr இருந்தது. இளைமயும் உடல்
வலுவும் ஆேராக்கியமும் இயற்ைகயால் அவனுக்கு அனுக்கிரகிக்கப்பட்டிருந்தும் அவன்
தன்ைனத்தாேன சபித்துக் ெகாண்டது மாதிr ேசற்றில் ேமய்கிற பன்றியாய்த் திrந்தான். சந்ைதத்
திடலுக்கும் ரயிலடிக்கும் நடுேவயுள்ள குளக்கைரைய அடுத்த சத்திரத்தில் உட்கா3ந்து ெகாண்டு
அங்ேக குளிக்கிற ெபண்கைள ேவடிக்ைக பா3ப்பது அவனுக்கு ஒரு ெபாழுதுேபாக்கு. ஆனால், ஒரு
நாளாவது தானும் குளிக்க ேவண்டுெமன்று அவனுக்குத் ேதான்றியேத இல்ைல. மற்ற ேநரங்களில்
அவன் அந்தத் திண்ைணயில் அசிங்கமாகப் படுத்து உறங்கிக் ெகாண்டிருப்பான். சில சமயங்களில்
பகல் ேநரத்தில் கூட உறங்குவது மாதிr பாவைனயில் ேவண்டுெமன்ேற ஆைடகைள விலக்கிப்
ேபாட்டுக்ெகாண்டு ெதருவில் ேபாேவா3 வருேவாைர அதி3ச்சிக்கு உள்ளாக்கி ரகசியமாக
மனத்திற்குள் மகிழ்ச்சி அைடவான்.

இரண்டு தினங்களுக்கு முன்பு ேலசாக மைழ ெபய்து ெகாண்டிருந்த இரவில் ஒரு

பிச்ைசக்காr இந்தச் சத்திரத்துத் திண்ைணயில் வந்து படுக்க, அவளுக்கு ஏேதேதா ஆைச காட்டிக்
கைடசியில் அவைள வலியச்ெசன்று சல்லாபித்தான். அதன் பிறகு இவைனப் பழிவாங்கிவிட்ட

146
மகிழ்ச்சியில் தனது குைறபட்டுப்ேபான விரல்கைளக் காட்டித் தான் ஒரு ேநாயாளி என்று அவள்
சிrத்தாள். அதற்காக அருவருப்புக் ெகாள்கிற உண3ச்சிகூட இல்லாமல் அவன் மழுங்கிப்
ேபாயிருந்தான். எனேவ, இவள் இவனுக்குப் பயந்துெகாண்டு இரண்டு நாட்களாக இந்தப் பக்கேம
திரும்பவில்ைல. இவன் அவைளத் ேதடிக்ெகாண்டு ேநற்று இரெவல்லாம் சினிமாக் ெகாட்டைக
அருேகயும், சந்ைதப்ேபட்ைடயிலும், ஊrன் ெதருக்களிலும் கா3த்திைக மாதத்து நாய் மாதிr
அைலந்தான்.

மனித உருக்ெகாண்டு அவனிடம் உைறந்துேபான தாமசத் தன்ைமயினால், ேசாம்பைலச்

சுகெமன்று சுமந்து ெகாள்கிற புத்தியின் மந்தத்தினால் அருவருக்கத்தக்க ஒரு புைல நாய் மாதிr
அவன் அங்கு அைலந்து ெகாண்டிருந்தான். வயிற்றுப்பசி, உடற்பசி என்கிற விகாரங்களிலும்
உபாைதகளிலும் சிக்குண்டு அைலகின்ற ேநரம் தவிர, பிற ெபாழுதுகளில் அந்தச் சத்திரத்துத்
திண்ைணயில் அவன் தூங்கிக்ெகாண்ேட இருப்பான்.

காைல ேநரம்; விடியற்காைல ேநரம் அல்ல. சந்ைதக்குப் ேபாகிற ஜனங்களும், ரயிேலறிப்

பக்கத்து ஊrல் படிப்பதற்காகப் ேபாகும் பள்ளிக்கூடச் சிறுவ3களும் நிைறந்து அந்தத் ெதருேவ
சுறுசுறுப்பாக இயங்குகின்ற - சுr3 என்று ெவயில் அடிக்கிற ேநரத்தில், அழுக்கும் கந்தலுமான
இடுப்பு ேவட்டிைய அவிழ்த்துத் தைலயில் இருந்து கால்வைர ேபா3த்திக் ெகாண்டு, அந்தப்
ேபா3ைவக்குள் கருப்பிண்டம் மாதிr முழங்கால்கைள மடக்கிக் ெகாண்டு, ைககளிரண்ைடயும்
காலிைடேய இடுக்கியவாறு வாயிலிருந்து எச்சில் ஒழுக, ஈ ெமாய்ப்பது கூடத் ெதrயாமல் அவன்
தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தான். ெதருவிேல ஏற்படுகிற சந்தடியும் இைரச்சலும் ஏேதா ஒரு சமயத்தில்
அவன் தூக்கத்ைதக் கைலத்தது. எனினும் அவன் விழித்துக் ெகாள்ள விரும்பாததனால் தூங்கிக்
ெகாண்டிருந்தான்.

- இதுதான் ேசாம்பல். உறக்கம் உடலுக்குத் ேதைவ. ஆனால், இந்தத் ேதைவயற்ற நி3ப்பந்தத்

தூக்கம்தான் ேசாம்பலாகும். இந்த மதமதப்ைபச் சுகெமன்று சகிக்கிற அறிவுதான் தாமசமாகும்.
விைரவாக ஏறி வந்த ெவயில் அவன்மீ து ெமதுவாக ஊ3ந்தது. அவன் ெதருவுக்கு முதுைகக் காட்டிக்
ெகாண்டு சுவ3 ஓரமாகப் படுத்திருந்தான். சத்திரத்துச் சுவrன் நிழல் ெகாஞ்சங் ெகாஞ்சமாகச்
சுருங்க ஆரம்பித்தது. முதலில் ெவயிலின் விளிம்பு அவனது விலாவுக்கும் தைரக்கும் இைடேய
ெமள்ள ெமள்ளப் புகுவைத அவனது மத3த்த ேதகம் ெராம்பத் தாமதமாக உண3ந்தது. ெவயிலின்
உைறப்ைப உணரக்கூடிய உண3ச்சிக் குறுகுறுப்பு மழுங்கிப் ேபானதால் ஒரு மைலப்பாம்பு மாதிr
அவன் அசிங்கமாக ெநளிந்தான். அந்த ெவப்பத்திலிருந்து - அந்த ெவயிலின் விளிம்பிலிருந்து ஒரு
நூல் இைழ விலகுவதற்கு எவ்வளவு குைறவான, ெமதுவான முயற்சி எடுத்துக் ெகாள்ளலாேமா,
அவ்வளேவ அவன் நக3ந்து படுத்தான். சற்று ேநரத்தில் மறுபடியும் ெவயில் அவைனக் கடித்தது.
அவனது அசமந்தம் எrச்சலாகி அவன் தூக்கம் கைலந்தான். ஆனாலும் அவன்
எழுந்திருக்கவில்ைல. இன்னும் ெகாஞ்சம் நக3ந்து சுவேராடு ஒட்டிக் ெகாண்டான்.

எதிேர இருந்த டீக்கைடயிலிருந்து டீ அடிக்கிற சத்தம் ேகட்டது. அந்தச் சத்தத்தில் அவன் டீ

குடிப்பது மாதிr கற்பைன ெசய்து ெகாண்டான்.

மறுபடியும் ெவயில் அவைன விடாமல் ேபாய்க் கடித்தது. அதற்குேமல் நகர முடியாமல்

சுவ3 தடுத்தது. ஒரு பக்கம் சுவரும் ஒரு பக்கம் ெவயிலும் ெநருக்க அவன் எrச்சேலாடு எழுந்து
உட்கா3ந்தான். அவனுக்குக் கண்கள் கூசின. ஒரு கண்ைணத் திறக்கேவ முடியவில்ைல. பீைள
காய்ந்து இைமகள் ஒட்டிக் ெகாண்டிருந்தன.

147
 அவன் ஒரு ைகயால் கண்ைணக் கசக்கிக் ெகாண்ேட இன்ெனாரு ைகயால், தைலமாட்டில்
ேசகrத்து ைவத்திருந்த துண்டு பீடிகளில் ஒன்ைற எடுத்தான். பீடிையப் பற்ற ைவத்து அவன்
புைகைய ஊதிய ேபாது அவனது அைரக் கண் பா3ைவயில் மிக அருகாைமயில் யாேரா
நின்றிருக்கிற மாதிr முகம் மட்டும் ெதrந்தது. புைகைய விலக்கிக் கண்கைளத் திறந்து பா3த்தான்.

எதிேர ஒருவன் ைககைள கூப்பி, உடல் முழுவதும் குறுகி, இவைன வணங்கி வழிபடுகிற
மாதிr நின்றிருந்தான். இவனுக்குச் சந்ேதகமாகித் தனக்குப் பின்னால் ஏேதனும் சாமி சிைலேயா,
சித்திரேமா இந்தச் சுவrல் இருக்கிறதா என்று திரும்பிப் பா3த்து நக3ந்து உட்கா3ந்தான். இவனது
இந்தச் ெசய்ைகயில் ஏேதா ஒரு அrய ெபாருைளச் சங்ேகதமாகப் புrந்துெகாண்டு வந்தவன்
ெமய்சிலி3த்து ெநக்குருகி நின்றான்.

" இவன் எதற்குத் தன்ைன வந்து கும்பிட்டுக் ெகாண்டு நிற்கிறான் - ைபத்தியேமா ? " என்று
நிைனத்து உள்சிrப்புடன் -

" என்னாய்யா இங்ேக வந்து கும்பிடேற ? இது ேகாயிலு இல்ேல - சத்திரம். என்ைனச்
சாமியா3 கீ மியா3னு ெநனச்சுக்கிட்டியா ? நான் பிச்ைசக்காரன் ..." என்றான் திண்ைணயிலிருந்தவன்.
" ஓ !.. ேகாயிெலன்று எதுவுேம இல்ைல.. எல்லாம் சத்திரங்கேள ! சாமியா3கள் என்று யாருமில்ைல.
எல்லாரும் பிச்ைசக்கார3கேள ! " என்று அவன் ெசான்னைத உபேதச ெமாழிகள் மாதிr இலக்கண
அலங்காரத்ேதாடு திரும்பத் திரும்பச் ெசால்லிப் புதிய புதிய அ3த்தங்கள் கண்டான் ெதருவில்
நின்றவன்.

" சr சr ! இவன் சrயான ைபத்தியம்தான் " என்று நிைனத்துக் ெகாண்டான்

திண்ைணயிலிருந்தவன்.

ெதருவில் நின்றவன் இவனிடம் விண்ணப்பித்துக் ெகாள்கிற பவ்யத்துடன் ’ சுவாமி ’

என்றைழத்தான்.

இவனுக்குச் சிrப்புத் தாங்கவில்ைல. வந்த சிrப்பில் ெபரும் பகுதிைய அடக்கிக்

ெகாண்டுபுன்முறுவல் காட்டினான்.

" என்ைனத் தங்களுைடய சிஷ்யனாக ஏற்றுக் ெகாள்ள ேவண்டும்; தங்களுக்குப் பணிவிைட

புrயவும், தாங்கள் அைழத்த குரலுக்கு ஓடி வரவும் எனக்கு அனுக்கிரகிக்க ேவண்டும். "
திண்ைணயிலிருந்தவனுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல. " சr, இப்ேபா எனக்கு ஒரு டீ வாங்கியாந்து
குடு " என்றான்.

அந்தக் கட்டைளயில் அவன் தன்ைனச் சீடனாக ஏற்றுக் ெகாண்டுவிட்டான் என்று புrந்து

ெகாண்ட மகிழ்ச்சியுடன் இடுப்புத் துண்டிலிருந்த சில்லைரைய அவிழ்த்துக் ெகாண்டு ஓடினான்
வந்தவன். அவன் ைகயிலிருந்த காைசப் பா3ைவயால் அளந்த ’ குரு ’, ஓடுகின்ற அவைனக்
ைகதட்டிக் கூப்பிட்டு " அப்படிேய பீடியும் வாங்கியா " என்று குரல் ெகாடுத்தான். அவன்
டீக்கைடக்குச் ெசன்று பா3ைவக்கு மைறந்ததும் இவன் வந்து சீடனாக வாய்த்த அதி3ஷ்டத்ைத
எண்ணிப் ெபருங்குரலில் சிrத்தான் குரு. " சrயான பயல் கிைடத்திருக்கிறான். இவன் மயக்கம்
ெதளியாதபடி பா3த்துக்கணும். திண்ெணெய விட்டு எறங்காமல் ெசாகமா இங்ேகேய இருக்கலாம்.
பிச்ைசக்கு இனிேம நாம்ப அைலய ேவணாம். அதான் சிஷ்யன் இருக்காேன... ெகாண்டான்னா
ெகாண்டுவரான். முடிஞ்சா சம்பாrச்சுக் குடுப்பான்... இல்லாட்டி பிச்ைச எடுத்துக்கினு வரான்..
என்னா அதி3ஷ்டம் வந்து நமக்கு அடிச்சிருக்கு..." என்று மகிழ்ந்திருந்தான் குரு.

148
 சற்று ேநரத்தில் சீடன் டீயும் பீடியும் வாங்கி வந்து நிேவதனம் மாதிr இரண்டு ைககளிலும்
ஏந்திக் ெகாண்டு குருவின் எதிேர நின்றான்.

குரு அவைனப் பா3த்து ெபாய்யாகச் சிrத்தான். அவன் ைகயிலிருந்த டீையயும் பீடிையயும்

தனக்குச் ெசாந்தமான ஒன்று - இதைன யாசிக்கத் ேதைவயில்ைல - என்ற உrைம உண3ச்சிேயாடு
முதன் முைறயாய்ப் பா3த்தான். அதைன வாங்கிக் ெகாள்வதில் அவன் அவசரம் காட்டாமல்
இருந்தான். தான் சீடைன ஏமாற்றுவதாக எண்ணிக்ெகாண்டு சாம3த்தியமாக நடந்து ெகாள்வதற்காக
அவன் பீடிைகயாகச் ெசான்னான்:

" என்ைன நH கண்டுபிடிச்சுட்ேட. நH உண்ைமயான சிஷ்யன்தான். என்ைன நH இன்னிக்குத்தான்

கண்டுபிடிச்ேச. ஆனால், நான் உன்ைன ெராம்ப நாளாப் பா3த்துக்கிேன இருக்ேகன். நான் உன்ைனக்
ெகாஞ்சம் ேகள்விங்கள்ளாம் ேகப்ேபன். அதுக்ெகல்லாம் நH பதில் ெசால்லணும். அது க்ேகாசரம்
எனக்கு ஒண்ணும் ெதrயாதுன்னு நிைனச்சுக்காேத. எனக்கு எல்லாம் ெதrயும் ! ெதrஞ்சாலும்
சிலெதல்லாம் ேகட்டுத்தான் ெதrஞ்சுக்கணும். "

இந்த வா3த்ைதகைளக் ேகட்டு இரண்டு ைகயிலும் டீையயும் பீடிையயும் ஏந்தி இருந்த சீடன்
அவைனக் கரங்கூப்பி வணங்க முடியாமல் பா3ைவயாலும் முகபாவத்தாலும் தன் பணிைவக்
காட்டினான்.

" நH யாரு ? எந்த ஊரு ? ேபரு என்ன? நH எங்ேக வந்ேத? நான்தான் குருன்னு உனக்கு எப்படி
ெதrஞ்சது ? ... டீ ஆறிப் ேபாச்சில்ேல ? குடு " என்று டீைய வாங்கிக் குடித்துக் ெகாண்ேட சீடன்
ெசால்கிற பதிைல ெமத்தனமாகத் தைலைய ஆட்டியவாேற ேகட்டான்.

" குருேவ... நான் ஒரு அனாைத. அேதா இருக்கிறேத முருகன் ேகாயில், அங்ேக ஒரு
மடப்பள்ளி இருக்குது. அங்ேக தண்ணி எைறச்சுக் ெகாண்டு வ3ற ேவைல. மடப்பள்ளியிேல
இருக்கிற ஐயிரு மூணு ேவைளயும் சாப்பாடு ேபாட்டுச் ெசலவுக்கு நாலணா தினம் குடுக்கிறாரு.
எனக்கு வாழ்க்ைக ெவறுத்துப் ேபாச்சு. இந்த வாழ்க்ைகக்கு அ3த்தமில்ேலன்னு ெதrஞ்சும்
உடம்ைபச் சுமந்துகிட்டுத் திrயற சுைமையத் தாங்க முடியேல.. துன்பத்துக்ெகல்லாம் பற்று தான்
காரணம்னு எல்லாரும் ெசால்றாங்க. எனக்கு ஒரு விதப் பற்றும் இல்ேல... ஆனாலும் நான்
துன்பப்படேறன்... என்ன வழியிேல மீ ட்சின்னு எனக்குத் ெதrயேல... ேநத்து என் கனவிேல நHங்க
பிரசன்னமாகி, ’ இந்தச் சத்திரந்தான் குருபீடம், அங்ேக வா ’ ன்னு எனக்குக் கட்டைள இட்டீங்க
குருேவ ! நHங்க இெதல்லாம் ேகட்கிறதனாேல ெசால்ேறன். தாங்கள் அறியாததா ?
விடியற்காைலயிேலருந்து சந்நிதானத்திேல காத்துக்கிட்டிருந்ேதன். என் பாக்கியம் தங்கள்
கடாட்சம் கிட்டியது.... "

" ம்...ம்... " என்று மீ ைசைய ெநருடிக்ெகாண்ேட அவன் கூறுவைதக் ேகட்ட குரு, காலியான
தம்ளைர அவனிடம் நHட்டினான்.

சீடன் டீக்கைடயில் காலித் தம்ளைரக் ெகாடுக்கப் ேபானான். கடவுள் இந்தப் பயைல

நன்றாகச் ேசாதிக்கிறா3 என்று நிைனத்து அவனுக்காக அனுதாபப்பட்டுச் சிrத்தான் குரு. " ம்..
அதனால் நமக்ெகன்ன ? நமக்கு ஒரு சிஷ்யன் கிைடத்திருக்கிறான் " என்று திருப்திப்பட்டுக்
ெகாண்டான். சீடன் வந்தபிறகு அவன் ெபயைரக் ேகட்டான் குரு. அவன் பதில் ெசால்வதற்குள்
தனக்குத் ெதrந்த பல ெபய3கைளக் கற்பைன ெசய்த குரு திடீெரனச் சிrத்தான். இவன் கூறுமுன்
இவனது ெபயைரத்தான் ெசால்ல முடிந்தால் இந்த நாடகத்தில் அது எவ்வளவு அற்புதமான

149
lைலயாக அைமயும் என்று நிைனத்ேத அவன் சிrத்தான். அந்தச் சிrப்பினால் சீடன் பதில்
ெசால்லச் சற்றுத் தயங்கி நின்றான்.

அப்ேபாது குருெசான்னான்: " ேபரு என்னான்னு ஒரு ேகள்வி ேகட்டா - ஒவ்ெவாருத்தனும்

ஒவ்ெவாரு பதில் ெசால்றான் பாத்தியா ? ஒரு ேகள்விக்கு எம்மாம் பதில் ! " என்று ஏேதா தத்துவ
விசாரம் ெசய்கிற மாதிrப் பிதற்றினான். சீடன் அைதக் ேகட்டு மகா ஞானவாசகம் மாதிr
வியந்தான்.

" சr, உன் ேபரு என்னான்னு நH ெசால்ல ேவண்டாம். நான் குரு. நH சிஷ்யன் ... எனக்குப் ேபரு
குரு; உனக்குப் ேபரு ச .யன். நHதான் என்ைன ’ குருேவ குருேவ ’ ன்னு கூப்பிட ஆரம்பிச்சுட்ேட....
நானும் உன்ைன ’ சிஷ்யா சிஷ்யா ’ ன்னு கூப்பிடேறன்... என்னா ? சrதானா ? ..." என்று
ேபசிக்ெகாண்ேட இருந்தான் குரு.

"எல்லாேம ஒரு ெபய3தானா?" என்று அந்தப் ேபச்சிலும் எைதேயா புrந்துெகாண்ட சீடனின்

விழிகள் பளபளத்தன.

"நான் என்ன இப்படிெயல்லாம் ேபசுகிேறன்..." என்று குரு தன்ைனேய எண்ணித் திடீெரன

வியந்தான். இப்படிேய அவ3கள் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன3.

மத்தியானமும் இரவும் அந்தச் சீடன் மடப்பள்ளியிலிருந்து தனக்குக் கிைடக்கிற

புளிேயாதிைர, ச3க்கைரப் ெபாங்கல் ஆகியவற்ைறப் பயபக்தியுடனும் அன்ேபாடும் ெகாண்டுவந்து
இந்தக் குருவுக்குப் பைடத்தான். அவ்வளவு ருசியும் மணமும் புனிதமும் அன்பும் உபசரைணயும்
உைடய அமி3தத்ைத இவன் ெஜன்மத்தில் ருசி பா3த்ததில்ைல. ஆவல் மிகுதியால் தனது
நடிப்ைபக்கூட மறந்து அவற்ைற அள்ளி அள்ளி இவன் உண்பைத அன்பு கனியப் பா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தான் சீடன்.

குருவுக்கு எதனாேலா கண்கள் கலங்கின. சீடன் தண்ணைர

H எடுத்துக் ெகாடுத்தான். மறுநாள்
காைல அேத மாதிr திண்ைணக்குக் கீ ேழ வந்து காத்து நின்றிருந்தான் சீடன். அவனுக்கு டீயும்
பீடியும் வாங்கி வந்தான். குருைவ அைழத்துக்ெகாண்டு ஆற்றங்கைரக்குப் ேபாய் அவனது
ஆைடகைளத் துைவத்துக் ெகாடுத்தான். அவைனக் குளிக்க ைவத்து அைழத்து வந்தான்.

உச்சியில் ெவயில் வருகிற வைர - குருவுக்குப் பசி எடுக்கும்வைர - அவ3கள் ஆற்றில் நHந்திக்
குளித்தா3கள்.

"குளிக்கிறது ெசாகமாகத்தான் இருக்கு. ஆனா, குளிச்சி என்னா பிரேயாசனம்... குளிக்க

குளிக்க அளுக்கு ேசந்துக்கிட்டுத்தாேன இருக்கு?... அது அப்படித்தான். பசிக்குது... திங்கேறாம்...
அப்புறமும் பசிக்கத்தாேன ெசய்யிது... குளிக்க குளிக்க அளுக்காகும். அளுக்கு ஆக ஆகக்
குளிக்கணும். பசிக்கப் பசிக்கத் திங்கணும்... திங்கத் திங்கப் பசிக்கும்... என்ன ேவடிக்ைக!" என்று
ெசால்லிவிட்டு குரு சிrத்தான். சிrத்துக் ெகாண்ேட இருக்கும் ேபாது "என்ன இது, நான்
இப்படிெயல்லாம் ேபசுகேறன்" என்று எண்ணிப் பயந்துேபாய்ச் சட்ெடன நிறுத்திக் ெகாண்டான்.

சீடன் ைக கட்டிக்ெகாண்டு இவன் ெசால்வைதக் ேகட்டான்.

··· ··· ··· ···

150
 அன்றும் அதற்கு மறுதினமும் அதன் பிறகு ஒவ்ெவாரு நாளும் இேத மாதிr காைலயில்
டீயும் பீடியும் வாங்கித் தந்து, குளிப்பாட்டி, மத்தியானம் உணவு பைடத்து, அவைனத் தனிைமயில்
விடாமலும், அவன் ெதருவில் அைலயாமலும் இந்தச் சீடன் எப்ேபாதும் அவன் கூடேவ இருந்தான்.

அவன் ேபசுகிற எல்லா வா3த்ைதகளிலும் அவேன புதிதாகப் புrந்து ெகாள்ளுகிற மாதிr

பலவிதமான அ3த்தங்கள் கண்டு இந்தச் சீடன் புளகாங்கிதம் அைடவைதச் சந்ைதக்கு வருகிற சில3
சத்திரத்துத் திண்ைணயில் ஓய்வுக்காகத் தங்கி இைளப்பாறும்ேபாது ேவடிக்ைக பா3த்தா3கள்.

சில3 குருைவ அைடயாளம் கண்டு ெகாண்டு இவன் யாேரா ஒரு சித்தன் என்று அப்ேபாேத
நிைனத்ததாகவும், அப்படிப்பட்டவ3கள் இப்படிெயல்லாம் கந்தலுடுத்தி, அழுக்கு சுமந்து, எச்சில்
ெபாறுக்கித் திrவா3கள் என்றும் தன்ைனப் பற்றி இவனுக்குத் ெதrயாத ஒன்ைறத் ெதrவித்தா3கள்.
அைதத் ெதrந்து ெகாள்வதற்ேக ஒருவருக்குப் பக்குவம் ேவண்டுெமன்றும், அந்தப் பக்குவம் இந்தச்
சீடனுக்கு இருப்பதாகவும் கூறிச் சீடைனப் புகழ்ந்தா3கள். அதில் சில3, இப்படிெயல்லாம்
ெதrயாமல் இந்தச் சித்த புருஷைன ஏசி விரட்டியடித்ததற்காக இப்ேபாது பயமைடந்து இவனிடம்
மானசீகமாவும், கீ ேழ விழுந்து பணிந்தும் மன்னிப்பு ேவண்டினா3கள்.

இந்த ஒரு சீடைனத் தவிர குருவுக்குப் பக்த3கள் நாள்ேதாறும் ெபருக ஆரம்பித்தா3கள்.

சந்ைதக்கு வருகிற வியாபாrகளும் மற்றவ3களும் இவைன ேவடிக்ைக பா3த்து நின்றுவிட்டு
இவனுக்கு டீயும், பீடியும், பழங்களும் வாங்கித் தந்தா3கள்.

இவன் அவற்ைறச் சாப்பிடுகிற அழைகயும், ேதாைல வசி

H எறிகிற லாவகத்ைதயும், பீடி
குடிக்கிற ஒய்யாரத்ைதயும், விழி திறந்து பா3க்கிற ேகாலத்ைதயும், விழி மூடிப் பாராமலிருக்கிற
பாவத்ைதயும், அவ3கள் புகழ்ந்தும் வியந்தும் ேபசினா3கள்.

குருவுக்கு முதலில் இது வசதியாகவும், சந்ேதா.மாகவும், பின்ன3 ஒன்றும் புrயாமலும்

புதிராகவும் இருந்து, ெகாஞ்ச நாட்களில் எல்லாம் புrயவும் புதி3கள் விடுபடவும் ெதாடங்கின.

ஒரு நாள் இரவு குருவுக்குத் தூக்கம் வரவில்ைல. அவன் எது எது பற்றிேயா ேயாசித்துக்
ெகாண்டிருந்தான். அதாவது, அந்தச் சிஷ்யேனாடு ேபசுகிற மாதிrத் தனக்குள்ேள
ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.

அவன் நட்சத்திரங்கைளப் பற்றியும், தான் இந்த உலகத்தில் வருவதற்கு முன்னால் இருந்த

காலத்ைதப் பற்றியும், மரணத்ைதப் பற்றியும், தனக்குப் பின்னால் உள்ள காலங்கைளப் பற்றியும்
எந்த முடிவிலும் மனம் நிற்க முடியாத வி.யங்கைளப் பற்றிெயல்லாம் ேயாசித்தான். அவன்
தூங்காமேல கனவு மாதிr ஏேதா ஒன்று கண்டான். அதில் தன் குரேலா, சீடனின் குரேலா அல்லது
சந்ைதயில் திrகிற இவைன வணங்கிச் ெசல்கிற யாருைடய குரேலா மிகவும் ெதளிவாகப்
ேபசியைதக் ேகட்டான்.

"உனக்கு சிஷ்யனாக வந்திருக்கிறாேன, அவன்தான் உண்ைமயிேல குரு... சிஷ்யனாக வந்து

உனக்குக் கற்றுத் தந்திருக்கிறான்... அப்ேபாதுதான் நH வசப்படுவாய் என்று ெதrந்து சிஷ்யனாய்
வந்திருக்கிறான். எந்தப் பீடத்திேல இருந்தால் என்ன? எவன் கற்றுத் தருகிறாேனா அவன் குரு.
கற்றுக் ெகாள்கிறவன் சீடன். பரமசிவனின் மடி மீ து உட்கா3ந்துெகாண்டு முருகன் அவனுக்குக்
கற்றுத் தரவில்ைலயா? அங்ேக சீடனின் மடிேய குருபீடம். அவைன வணங்கு..."

பறைவகள் பாடிச் சிறகடித்துப் பறந்து சந்ைதத் திடலின் மரச் ெசறிவில் குதூகலிக்கிற

காைலப்ெபாழுது புல3கிற ேநரத்தில் அேத மாதிrயான குதூகலத்துடன் கண் விழித்ெதழுந்த குரு,

151
சீடைன வணங்குவதற்காகக் காத்திருந்தான். மானசீகமாய் வணங்கினான். அவன் வந்தவுடன்
சாஷ்டாங்கமாய் அவன் பாதங்களில் தான் விழப்ேபாவைத எண்ணி ெமய்சிலி3த்தான். ஆனால்,
அந்தச் சிஷ்யன் வரேவ இல்ைல. இந்தக் குரு அந்த மடப்பள்ளிக்கு - தன்ைன ரசவாதம் ெசய்து
மாற்றிவிட்ட சீடைனத் ேதடி ஓடினான்.

மடப்பள்ளியில் உள்ளவ3கள் இவைன வணங்கி வரேவற்று உட்காரைவத்து

உபசrத்தா3கள். குருவுக்கு அப்ேபாது சீடனின் ெபய3 ெதrயாத குழப்பத்தால் என்னெவன்று ேகட்பது
என்று புrயாமல் "என் சிஷ்யன் எங்ேக?" என்று விசாrத்தான்.

அவ3கள் விழித்தா3கள். குரு அைடயாளம் ெசான்னான். கைடசியில் அவ3கள் ெராம்ப

அலட்சியமாக "அவன் ேநற்ேற எங்ேகா ேபாய்விட்டாேன" என்றா3கள்.

"அவன்தான் நமக்ெகல்லாம் குரு!" என்றான் குரு.

"அப்படியா!" என்று அவ3கள் ஆச்சrயம் ெகாண்டன3.

அதுபற்றி அவனது ேவதாந்தமான விளக்கத்ைத, அவ3கள் எதி3பா3த்து நின்றன3. ஆனால்,

இவன் ஒன்றும் ேபசவில்ைல. அதன் பிறகு, ஒன்றுேம ேபசவில்ைல. எழுந்து நடந்தான்.

சந்ைதத் திடலிலும் ஊrன் ெதருக்களிலும் சீடனாகி வந்த அந்த குருைவத் ேதடித் திrந்தான்
இவன். சீடைனக் காேணாம். இவன் சிrத்தான். ேதடுவைத விட்டு விட்டான்.

இப்ேபாெதல்லாம் சந்ைதத் திடலில் அழுக்கும் கந்ைதயும் உடுத்தி ஒவ்ெவாருவrலும்

எைதேயா ேதடுவது மாதிrயான கூ3த்த பா3ைவயுடன் இவன் திrந்து ெகாண்டிருக்கிறான். இவைன
யாரும் விரட்டுவதில்ைல. குழந்ைதகள் இவைனப் பா3த்துச் சிrத்து விைளயாடுகின்றன.
ெபண்களும் ஆண்களும் இவைன வணங்கி இவனுக்கு எைதயாவது வாங்கித் தந்து அன்புடன்
உபசrக்கிறா3கள்.

அந்தச் சீடனிடம் என்ன கற்றாேனா அதைன இவன் எல்லாrடத்தும் எல்லாவற்றிலும்

காண்கிற மாதிr நிைறேவாடு சிrத்துச் சிrத்துத் திrந்து ெகாண்டிருக்கிறான்.

152
 முன் நிலவும் பின் பனியும் - ெஜயகாந்தன்

கிராமத்துக்ேக அவ3களின் ெபய3 மறந்துவிட்டது. ெபrய ேகானா3 என்பதும் சின்னக்

ேகானா3 என்பதுேம அவ3களின் ெபயராகி நிலவுகிறது.

சின்னக் ேகானாrன் அண்ணன் என்பதனால் ெபrயவருக்கு மதிப்பு. ெபrய ேகானா3

மதிப்ேபாடு வாழ்ந்திருந்த காலெமல்லாம் எப்ெபாழுேதா முடிந்துவிட்டது. அந்த வாழ்வின் எஞ்சிய
பகுதிைய வட்டுக்குப்
H பின்னாலுள்ள முந்திrத் ேதாப்பின் நடுேவ அைமந்த தனிக்குடிைசயில்
வாழ்ந்து கழித்து விடுவது என்ற தH3மானத்தில் ஏகாந்த வாசம் புrகிறா3 ெபrயவ3. சாப்பாட்டு
ேநரத்துக்கு மட்டும், ைகத்தடியின் ’டக் டக்’ெகன்ற சப்தம் ஒலிக்க, கல் வட்டிற்குள்,
H ேதாட்டத்து
வாசல் வழிேய பிரேவசிப்பா3 ெபrய ேகானா3. தம்பியின் குடும்பத்ேதாடு அவருக்குள்ள உறவு
அவ்வளேவ. சின்னக் ேகானாைரப்ேபால் ெசாத்துக்கள் என்ற விலங்குகேளா, ெசாந்தங்களினால்
விைளந்த குடும்பம் என்ற சுைமேயா இல்லாத ெபrயவைர, அந்தக் குடும்பேம அதிகம் மதித்து
மrயாைத காட்டுவதற்குக் காரணம், குடும்பத் தைலவராய் விளங்கும் சின்னக் ேகானா3 அண்ணன்
என்ற உறவுக்காக, அந்தக் குடும்பத்தின் தைலைமப் பதவிைய ’ெகளரவப் பதவி’ யாய்ப்
ெபrயவருக்குத் தந்து எல்லாக் காrயத்துக்கும் அவ3 அங்கீ காரம் ெபறப் பணிந்து நிற்பதுதான்.
முப்பது வரு.ங்களுக்கு முன் மைனவி இறந்த அன்ேற ெசாந்தம் என்ற சுைம ெபrயவrன்
ேதாளிலிருந்து இறங்கி விட்டது. அவள் விட்டுச் ெசன்ற ஐந்து வயதுச் சிறுவன் சபாபதிையத்
தனக்ெகாரு சுைம என்று கருதாமலும் சுமக்காமலும் இருந்து விட்டா3 ெபrயவ3. அதற்குக்
காரணம், நாேலாடு ஐந்தாக இருக்கட்டுேம என்ற நிைனப்பில் தனது ’புத்திரச் சுைம’ ேயாடு
சபாபதிையயும் சின்னக் ேகானா3 ஏற்றுக் ெகாண்டதுதான்!

ஆனால் சபாபதி, தன் ெபாறுப்ைபத் தான் சுமக்கும் வயது தனக்கு வந்துவிட்டதாக

நிைனத்துக் ெகாண்ட வயதில் ெபrயவrன் எஞ்சி நின்ற ெசாத்துக்கள் என்ற விலங்குகைளயும்
அவன் கழற்றி விட்டான். யாைரயும் மதியாத அவன் ேபாக்கும், இரண்டாவது உலக யுத்தகாலத்தில்
அவன் ெசய்ய முயன்ற வியாபாரங்களினால் விைளந்த நஷ்டமும், ைக நிைறயப் பணமிருக்கிறது
என்று அகம்பாவத்தில் ஆடிய ஆட்டங்களும் ெபrயவைரப் பாப்பராக்கின.

பிறகு ஒருநாள் - தனது ஏக புதல்வன் பட்டாளத்துக்கு ஓடிப்ேபானான் என்ற ெசய்தி ேகட்டுப்

ெபrய ேகானா3 தனது குடிைசயில் ஓ3 இரவு முழுவதும் அழுது ெகாண்டிருந்தா3. தன் பிள்ைளயின்
ெசயலாலும், அவன் பிrவாலும் மனமுைடந்த ெபrய ேகானா3 பண்டrபுரம் ேபாகும் ேகாஷ்டியுடன்
ேச3ந்துெகாண்டு ஊ3 ஊராய்த் திrந்து யாசகம் புrந்து, இறுதியில் யாருமற்ற அனாைதயாய்
பக்த3களின் உறேவாடு பகவாைன அைடந்து விடுவது என்ற முடிேவாடு ேதசாந்திரம் புறப்பட்டுக்
கிராமத்தின் எல்ைலையக் கடக்கும்ேபாது - பக்கத்து ஊ3 சந்ைதக்குப் ேபாய்த் திரும்பி வந்து
ெகாண்டிருந்த சின்னக் ேகானா3 - தைலயில் ைவத்திருந்த ெபrய பலாப்பழத்ைத அப்படிேய
ேபாட்டுவிட்டு, அவிழ்ந்த குடுமிையக்கூட முடியாமல் ஓடிவந்து பரேதசிக் கூட்டத்தின் நடுேவ
இருந்த அண்ணனின் கால்களில் சா.டாங்கமாய் வழ்ந்து
H கதறினா3. அவரது ெபான் காப்பிட்ட
கரங்கள் அண்ணனின் புழுதி படிந்த பாதங்கைள நகர விடாமல் இறுகப் பற்றி இருந்தன.

"அண்ேண... நான் உனக்கு என்ன தப்பிதம் பண்ணிேனன்? நான் ெசத்துப் ேபாயிட்ேடன்னு

நிைனச்சுட்டியா..." என்று அலறினா3 சின்னக் ேகானா3. அந்தக் காட்சி, மனிதனுக்கு ’வந்து
வாய்த்ததும்’ ’வயிற்றில் பிறந்ததும்’ மட்டும்தான் ெசாந்தம் என்பதில்ைல என்று ஊராருக்ேக
உண3த்தியது.

153
 "என்னேவா அழியணும்னு இருந்த ெசாத்து அவன் மூலமா அழிந்து ேபாச்சு... அந்த
வருத்தத்திேல அவன் ேபாயிட்டான்... அவன் ஓடிட்டான்னு உனக்கு ஏன் வருத்தம்?... நான் தாேன
என் மவனா வள3த்ேதன், அவைன!... வள3த்தவேன அந்நியமாய்ப் ேபாயிட்டான், அவனுக்கு... நான்
தாேன உன் பிள்ைள... நHயும் அண்ணியுமாத்தாேன அப்பனும் ஆத்தாளுமா இருந்து என்ைன
வளத்தHங்க?... என்ைன வளத்தவனுமா எனக்கு அந்நியமாகணும்? என் ெசாத்து உன் ெசாத்து
இல்லியா?... என் ெசாந்தம் உன் ெசாந்தம் இல்லியா?..." என்ெறல்லாம் ஊைரக் கூட்டி நியாயம்
ேகட்டா3 சின்னக் ேகானா3.

அன்று ேவறு வழியின்றி விரக்தியுடன் ’மனசு மரத்துப் ேபானப்புறம் எங்ேக இருந்தால்

என்ன’ என்று திரும்பி வந்து வட்டுக்குப்
H பின்னால் முந்திrத் ேதாட்டத்தின் நடுேவயுள்ள குடிைசக்கு
ஜாைக மாற்றிக்ெகாண்டு, ’கிருஷ்ணா ேகாவிந்தா’ என்று இருபது வருஷமாய் வாழ்ந்து வரும்
ெபrய ேகானாருக்கு, பதிைனந்து வருஷங்களுக்கு முன்பாகேவ வாழ்க்ைகயின் மீ து பற்றும்
பாசமும் ஏகமாய் மிகுந்து வர ஆரம்பித்து விட்டது.

ஆமாம்; சபாபதி மனம் மாறி அப்பைனப் பா3க்க பட்டாளத்திலிருந்து ஒருமுைற திரும்பி

வந்திருந்தான்... பிறகு அடிக்கடி வந்து பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தான். கண் பா3ைவ மங்கிப் ேபான
ெபrய ேகானா3 மகைனத் தடவிப் பா3த்து உச்சி ேமாந்து கண்ண3H உகுத்தா3. அப்ேபாது தகப்பனின்
ைகைய அன்புடன் பற்றிக் ெகாண்டு ஆதரவான குரலில் ெசான்னான் சபாபதி: "நH ஒண்ணும்
பயப்படாேத ைநனா... இப்பத்தான் சண்ைடெயல்லாம் தHந்து ேபாயிட்டேத... எனக்கு உசிருக்கு
ஒண்ணும் ஆபத்து வராது."

"அது சrதான்டா தம்பி... ஒனக்குக் கண்ணாலம் கட்டி ைவச்சுப் பா3க்கணும்னு இருந்ேதன்..."

என்று தன் ஆைசையத் தயங்கித் தயங்கிக் கூறினா3 கிழவ3. அதற்குச் சபாபதி சிrத்தவாறு
பதிலளித்தான். "அதுக்ெகன்னா, கட்டிக்கிட்டாப் ேபாச்சு... அங்ேகேய ’ேகாட்ட3.’ தராங்க...
குடும்பத்ேதாட ேபாயிருக்கலாம்... ெபாண்ணு பா3த்து ெவச்சிருக்கியா?" "அட ேபாடா...
ெபாண்ணுக்குத் தானா பஞ்சம் வந்திடுச்சி? உன் சின்ன ைநனாகிட்ேட ெசான்னா எத்தினி ெபாண்ணு
ேவணும்னு ேகட்பாேன!..." என்று ெபrயவ3 ெபாக்ைக வாய்ச் சிrப்புடன் ஒரு குஷியில் ேபசினா3.

"இவ்வளவு ஆைசைய ைவத்துக் ெகாண்டு பண்டrபுரம் ேபாகும் பரேதசிக் கூட்டத்ேதாடு

ேபாகக் கிளம்பினாேர மனுஷன்!" என்று நிைனத்த சின்னக் ேகானா3 வந்த சிrப்ைப அடக்கிக்
ெகாண்டா3.

அந்த வரு.ேம தஞ்சாவூrல் ெபண் பா3த்து, சபாபதிக்குக் கல்யாணம் நடந்தது. அதன் பிறகு
சபாபதி வருஷத்திற்கு ஒருமுைற தன் மைனவியுடன் வந்து கிழவைரக் கண்டு ெசல்வது
வழக்கமாகி விட்டது.

இந்தப் பத்து வருஷமாய்க் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாய் மங்க ஆரம்பித்த கண் பா3ைவ

முற்றிலும் இருண்டுவிட்ட ேபாதிலும் கிழவrன் மனசில் ஆைசயும் பாசமும் மட்டும் ெபருகிக்
ெகாண்டுதான் இருந்தன; இப்ேபாது அவ3 தன் உடலில் உயிைரச் சிைற ைவத்து வாழ்வது
மகனுக்காகக் கூட அல்ல; நான்கு வருஷங்களாய் ஆண்டிற்ெகாரு முைற வந்து அவருடன் ஒரு
மாதம் முழுக்கவும் தங்கி, பா3ைவயிழந்த அவேராடு கண்ைணக் கட்டி விைளயாடிச் ெசல்வதுேபால்
ெகாஞ்சிப் புrயும், முகம் ெதrயாத அவ3 ேபரன்... அந்தப் பயல் பாபுவுக்காகத்தான். அவேனாடு
கழிக்கப் ேபாகும் அந்த முப்பது நாட்களுக்காகத்தான் வரு.ம் முழுைமக்கும் வாழ்கிறா3 கிழவ3.
’பாபு’... என்று நிைனத்த மாத்திரத்தில் அவரது குருட்டுக் கண்கள் இடுங்கி கன்ன மூலங்களில் வr
வrயாய்ச் சுருக்கங்கள் விrய ெபாக்ைக வாய்ப் புன்னைகயுடன் நHண்ட ேமாவாய் சற்ேற வாைன

154
ேநாக்கி வாகாகி நிமிரும்; இருளடித்த பா3ைவயில் ஒளி வசும்
H புைகமண்டலெமான்று உருவாகி
அதில் பாபுவின் ேதாற்றம்... ெகாஞ்சும் மழைலயுடன், குலுங்கும் சிrப்புடன், குளி3ந்த
ஸ்பrசத்துடன் ெதrயும்... அந்த உருவம் கனவில் வருவதுேபால் அவrடம் தாவிவரும்...
எத்தைனேயா முைற தன்ைன மறந்த லயத்தில் கிழவ3 ைககைள நHட்டிக்ெகாண்டு "பாபூ..." என்று
துள்ளி நிமி3ந்து விடுவா3... பிறகு அது உண்ைமயல்ல; கண்ணில் ெதrயும் மாயத்ேதாற்றம் என்று
உண3ைகயில் இைம விளிம்பில் பனித்த நHரும், இதழ்களில் வைளந்து துடிக்கும்
புன்முறுவலுமாய்த் தைல குனிந்து விடுவா3. தனிைமயில் குடிைசயில் யதா3த்த உண்ைமயாய்
பாபுேவாடு கழிக்கும் ஒரு மாதம் தவிர... அதற்கு முன்னும் பின்னுமான மாதங்கள் அவருக்கு
இப்படித்தான்... இந்த லயத்தில்தான் கழிகின்றன.

அது சr, அவ3தான் பாபுைவப் பா3த்தேத இல்ைலேய? அவ3 கண்களில் அவன் உருவம்
ெதrவெதப்படி?

தன் குழந்ைத என்று பந்தம் பிறக்கவும், ெசாந்தம் ெகாண்டாடவும்தான் தன் குழந்ைதயின்

முகம் ெதrய ேவண்டும். குழந்ைத மீ து ெகாண்ட பாசத்ைதக் ெகாண்டாட, அந்த பக்திைய வழிபட
ஒரு முகம்தான் ேவண்டுமா, என்ன?...

வானத்தில் திrந்து ெகாண்டிருந்த கடவுைள மண்ணுக்கிறக்கி மழைல சிந்தும்

குழந்ைதயாக்கி ஓட விட்டு, ஓடித்துரத்திக் ைகையப் பிடித்திழுத்து, ைநயப் புைடத்ெதடுத்து, மடியில்
கிடத்தி, மா3பில் அைணத்து, முத்தம் ெகாடுத்து, முைலப்பால் அளித்து... ஆம், கடவுைளக்
குழந்ைதயாகவும், குழந்ைதையக் கடவுளாகவும் ெகாண்டாடும் கைலையேய பக்தியாகக் ெகாண்ட
ைவஷ்ணவ குலத்தில் பிறந்தவராயிற்ேற ெபrய ேகானா3!... அவ3 கண்களிேல ெதrயும் ேதாற்றம்
கண்ணன் ேதாற்றேம... எனினும் அவ3 வழிபடுவது பாபுவின் நிைனைவத்தான்! ேபான வருஷம் பாபு
வந்திருந்தேபாது நன்றாக வள3ந்திருந்தான். ’என்னப் ேபச்சுப் ேபசுகிறான்?’... ஆனால் ஒரு
வா3த்ைதயாவது கிழவருக்குப் புrயேவண்டுேம! அவன் ஹிந்தியிலல்லவா ேபசுகிறான். ’ஒரு
வா3த்ைத கூடத் தமிழ் ெதrயாமல் என்ன பிள்ைள வள3ப்பு’ என்று கிழவ3 சில சமயம் மனம்
சலிப்பா3. இருந்தாலும் தன் ேபரன் ேபசுகிறான் என்பது முக்கியேம தவிர, என்ன பாைஷயாக
இருந்தால் என்ன? -என்ற குதூகலத்துடன் அவைனப் ேபச ைவத்து ரசித்துக் ெகாண்டிருப்பா3.

பாபுைவப் ேபால் சுத்தமாய் உைட உடுத்தி, காலில் ஷூ அணிந்து, ஒரு பக்கம் அைமதியாய்
உட்கா3ந்திருக்க இங்ேக இருக்கும் இந்தப் பிள்ைளகளுக்குத் ெதrயுமா? ஊஹூம், ெதrயேவ
ெதrயாதாம். கிழவ3 அப்படித்தான் ெசால்லுவா3. தன் குடிைசக்கு மட்டும் அவைனத் தனிேய
அைழத்து வருவா3. பின்னால் வரும் மற்ற குழந்ைதகைளப் ’ேபா ேபா’ என்று விரட்டிவிட்டு,
பாபுைவ நாற்காலியில் உட்காரைவத்து, அவன் காலடியில் அம3ந்து, வாதுைம, கல்கண்டு, முந்திrப்
பருப்பு ேபான்றவற்ைற- ஒரு டப்பியில் அவனுக்காகச் ேச3த்து ைவத்திருக்கும் தின்பண்டங்கைளத்
தந்து, பாைஷ ெதrயாத அவனிடம் ேபசி, அவன் ேபசுவைதயும் ரசிப்பா3 கிழவ3.

அவன் அவைரத் ’தாதா’ என்றுதான் அைழப்பான். அவரும் அவனுக்குத் ’தாத்தய்யா’ என்று

அவ3கள் வழக்கப்படி உச்சrக்கப் பலமுைற ெசால்லித்தந்தா3. அவன் அைத மறுத்து "ைந... ைந...
தாதா" என்று அவருக்குக் கற்றுத் தந்தான். அப்ேபாது அங்ேக வந்த அவன் தாய் மீ னா கிழவrடம்
விளக்கினாள்: "அவனுக்குத் தமிேழ ேபச வரமாட்ேடங்குது மாமா... இன்னும் இரண்டு வயசு ேபானா
கத்துக்குவான். அங்ேக யாரும் தமிழிேல ேபசறவங்க இல்ைல... அங்ேக பக்கத்து வட்டிேல
H ஒரு
ச3தா3 தாதா இருக்காரு... நாளு பூரா அவருகிட்டதான் இருப்பான். உங்ககிட்ட
வரமாட்ேடங்கிறாேன... அவருக்கிட்ட ேமேல ஏறி அவரு தாடிையப் புடிச்சி இழுப்பான்.

155
அவைரத்தான் ’ தாதா தாதா’ன்னு கூப்பிட்டுப் பழகிப்ேபாயிட்டான்... அவருக்கும் பாபுைவப்
பா3க்காம இருக்க முடியாது. ஊருக்குப் புறப்படும்ேபாது, ’சீக்கிரம் வந்துடுங்க’ன்னு ஒரு பத்து
தடைவக்கு ேமேல ெசால்லிட்டாரு, அந்த ச3தா3 தாத்தா" -என்று அவள் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும்
ேபாது, கிழவருக்குத் தனக்குச் ெசாந்தமான ேபரக் குழந்ைதைய எவேனா ைவத்துக்ெகாண்டு,
நாெளல்லாம் ெகாஞ்சி விைளயாடி, தன்ைனயும் விட அதிக ெநருக்கமாகி, அவன் பாைஷையக்
கற்றுக் ெகாடுத்து, தன்னால் தன் ேபரனுடன் ேபசமுடியாமல் ஆக்கிவிட்ட அந்த முகமறியா ச3தா3
கிழவன் மீ து எrச்சல் எrச்சலாய் வந்தது. ஒரு ஏக்கப் ெபருமூச்சு விட்டா3... அந்தப் ெபருமூச்சில்-
வருஷத்தில் பதிேனாரு மாதம் பாபுேவாடு ெகாஞ்சுவதற்கு ச3தா3 கிழவனுக்கு வழி இருந்த
ேபாதிலும், வருஷத்திற்ெகாருமுைற ஒரு மாதம் அவேனாடு கழிக்கத் தனக்கு வாய்ப்பிருக்கிறேத,
இதுேவ ேபாதும் என்ற திருப்தி உண3வும் இருந்தது. ஒவ்ெவாரு தடைவ பாபு வந்து
ெசல்லும்ேபாதும், அவனுக்கு ஒரு வயது கூடுகிறது என்ற மகிழ்ச்சியும், தனக்கு ஒரு வயது கழிந்து
ேபாகிறது என்ற வருத்தமும் கிழவருக்கு ெநஞ்ைச அைடக்கும்.

’அடுத்த தடைவ அவன் வரும்ேபாது நான் இருக்கிேறேனா ெசத்துப் ேபாகிேறேனா’ என்ற

உண3வில் அவ3 கண்கள் கலங்கும்.

இந்தத் தடைவ மீ னாவுக்குப் ேபறு காலம். சபாபதி மைனவிையப் பிரசவத்திற்காக அவள்

தாய்வடான
H தஞ்சாவூருக்கு ேநேர அைழத்துப் ேபாய்விட்டான் என்று கடிதம் வந்தேபாது கிழவ3
தவியாய்த் தவித்தா3. .பல்பூrல் இருந்து தஞ்சாவூருக்கு இந்த வழியாகத் தாேன அவ3கள்
ேபாயிருக்க ேவண்டும். முன்கூட்டிேய ஒரு கடிதம் ேபாட்டிருந்தால், மூன்று ைமலுக்கு
அப்பாலிருக்கும் ரயிலடிக்குப் ேபாய், தன் ேபரைன ரயிலில் பா3த்து வந்திருப்பா3 அல்லவா கிழவ3!
அந்த வருத்தத்ைதத் ெதrவித்துச் சபாபதிக்குக் கடிதம் கூட எழுதச் ெசான்னா3, சின்னக் ேகானா3
மூலம். அவரும் எழுதினா3.

மைனவிைய அைழத்துக் ெகாண்டு திரும்பி வருைகயில் வழக்கம்ேபால் கிராமத்துக்கு

வந்து ஒரு மாதம் தங்கிச் ெசல்வதாகச் சமாதானம் கூறிப் பதில் எழுதியிருந்தான் சபாபதி. ’பாபு
வருவான், பாபு வருவான்’ என்று வட்டுக்
H குழந்ைதகளும், ெபrய ேகானாரும் நாட்கைள எண்ணிக்
ெகாண்டு காத்திருந்தன3.

ேகானா3 வட்டுக்கு
H எதிrல் ஒரு ராந்தல் கம்பம் உண்டு.

ராந்தல் கம்பம் என்றால், சீைம எண்ைணையக் குடித்த ேபாைதயில் சிவந்த கண்களுடன்

இரெவல்லாம் ெதருைவக் காவல் புrயும் அசல் பட்டிக்காட்டு ராந்தல் கம்பம்தான். சிக்கனம்
கருதிேயா, நிலாைவ ரசிக்க எண்ணிேயா, அந்த ராந்தல் கம்பம் நிலாக் காலங்களில்
உபேயாகப்படுத்தப் படாமல் ெவற்றுடலாய் நிற்கும். இந்த ஓய்வு நாட்களில்தான் ெதருக்
குழந்ைதகள் நிலாைவக் கருதி அங்ேக விைளயாட வருவா3கள். அவ3களின் கண்ணாம்பூச்சி
விைளயாட்டில் ராந்தல் கம்பமும் ’தாச்சி’ யாகக் கலந்து ெகாள்ளும்.

அறுபது வருஷம்ங்களுக்கு முன் ெபrய ேகானாரும், அவருக்குப்பின் சின்னக் ேகானாரும்,

இந்த ராந்தல் கம்பத்ைதச் சுற்றி விைளயாடியிருக்கிறா3கள். அதன் பிறகு முப்பது வருஷம்ங்களில்,
அவ3களின் பிள்ைளகள், இப்ேபாது பன்னிரண்டு வயதிலிருந்து ஐந்து வயது வைரயிலுள்ள சின்னக்
ேகானாrன் ேபரக் குழந்ைதகள் பதிேனாரு ேப3 ராந்தல் கம்பத்ைதச் சுற்றி ஓடி வருகின்றன3. ஒேர
ஆரவாரம்; சிrப்பு; கூச்சல்.

அப்ேபாது தான் திண்ைணயில் படுக்ைக விrத்தா3 சின்னக் ேகானா3.

156
 எதி3 வட்டுக்
H கூைரகளின் மீ து ேலசான பனிமூட்டமும் நிலா ெவளிச்சமும் குழம்பிக்
ெகாண்டிருக்கிறது. பின் பனிக் காலமானதால் பனிப் படலமிருந்தேபாதிலும், குளிrன் ெகாடுைம
இன்னும் ஆரம்பமாகவில்ைல. ெதருவில் அங்ெகான்றும் இங்ெகான்றுமாக ஆள் நடமாட்டம்
காண்கிறது.

ெதருவில் குழந்ைதகள் எல்லாம் விைளயாடிக் ெகாண்டிருக்கிற ேநரத்தில், சாப்பிட்ட

ைகையத் துைடத்துக்ெகாண்டு அவரருேக திண்ைணயின் ேமல் வந்து ஏறினான் ஓ3 ஏழு வயதுச்
சிறுவன்.

"ஆ3ரா அவன்? அடேட தம்ைபயாவா?... ஏன்டா கண்ணு, நH ேபாயி விைளயாடலியா?"

"ம்ஹூம்... நா ெவைளயாடேல. கைத ெசால்லு தாத்தா!"

"கைத இருக்கட்டும்... ெபrய தாத்தா ேதாட்டத்துக்குப் ேபாயிட்டாரா, பாரு..." என்று

ெசால்லிக் ெகாண்ேட, தைல மாட்டிலிருந்து சுருட்ைடயும் ெநருப்புப் ெபட்டிையயும் எடுத்தா3
சின்னக் ேகானா3.

"அவுரு எப்பேவா ேபாயிட்டாேர" என்று திண்ைணயிலிருந்தபடிேய வட்டிற்குள்

H தன் குடுமித்
தைலைய நHட்டி புழக்கைட வாசல் வழிேய நிலா ெவளிச்சத்தில் ெதrயும் ேதாட்டத்துக் குடிைசையப்
பா3த்தான் தம்ைபயா.

தம்ைபயா- சின்னக் ேகானாrன் ெசத்துப் ேபான ஒேர மகள், அவ3 வசம் ஒப்புவித்து
விட்டுப்ேபான, ேசாகமும் ஆறுதலும் கலந்த அவள் நிைனவு! தாயில்லாக் குழந்ைத என்பதனால்,
குடும்பத்திலுள்ள எல்ேலாrன் அன்புக்கும் பாத்திரமாயிருந்தான் தம்ைபயா. அவனும் மற்றக்
குழந்ைதகள் ேபால் அல்லாமல் அறிவும் அடக்கமும் ெகாண்டு விளங்கினான். ஆனால், ெபrய
ேகானாருக்ேகா, சின்னக் ேகானாrன் ேபரப் பிள்ைளகளில் ஒருவனாய்த்தான் அவனும்
ேதான்றினான். அவருக்கு அவருைடய பாபுதான் ஒசத்தி!

ெபrய ேகானா3 ேதாட்டத்துக்குப் ேபாய்விட்டா3 என்று தம்ைபயாவின் மூலம் அறிந்த

சின்னவ3 சுருட்ைடக் ெகாளுத்தலானா3.

"தாத்தா... உனக்குப் ெபrய தாத்தாகிட்ட பயமா?"

"பயமில்ேலடா... மrயாைத!?

"ம்... அவருக்குத்தான் கண்ணு ெதrயலிேய... நH சுருட்டுக் குடிக்கிேறனு அவரு எப்படிப்

பாப்பாரு?"

"அவருக்குக் கண்ணு ெதrயேலன்னா என்ன?... எனக்குக் கண்ணு ெதrயுேத... அவுரு எதிேர

சுருட்டுக் குடிச்சி எனக்குப் பழக்கம் இல்ைல... சr, நH ேபாய் விைளயாடு!"

"ம்.£ம்... நாளக்கித்தான் விைளயாடுேவன். இன்னிக்கிக் கைததான் ேவணும்."

"நாளக்கி என்ன, விைளயாட நாள் பாத்திருக்ேக?"

157
 "நாைளக்குத்தாேன சபாபதி மாமா வாராங்க. அவங்க வந்தப்புறம் பாபுேவாட
ெவைளயாடுேவன்!" என்று உற்சாகமாய்ச் ெசான்னான் தம்ைபயா.

"அடேட, உனக்கு விசயேம ெதrயாதா?... அந்த இந்திக்காரப் பயலும், அவ அப்பனும்

நம்பைளெயல்லாம் ஏமாத்திப் பிட்டானுவ... அவுங்க வரல... அதான் ெபrய தாத்தாவுக்கு ெராம்ப
வருத்தம்.." என்று சின்னக் ேகானா3 ெசான்னைத நம்ப மறுத்து, தம்ைபயா குறுக்கிட்டுக் கத்தினான்.

"ஐயா... ெபாய்யி, ெபாய்யி... நH சும்மானாச்சுக்கும் ெசால்ற... நாைளக்கு அவுங்க வருவாங்க!"

"ெபாய்யி இல்ேலடா, ெநசம்தான். சாயங்காலம் கடுதாசி வந்திச்ேச... திடீ3னு வரச் ெசால்லிக்

கடுதாசி வந்திச்சாம் பட்டாளத்திலிருந்து... அதனாேல இன்னிக்கு ராத்திrேய ெபாறப்பட்டு
தஞ்சாவூ3ெலருந்து ேநராப் ேபாறாங்களாம்... அடுத்த தடைவ சீக்கிரமா வ3ராங்களாம். உங்க சபாபதி
மாமா எழுதியிருக்கான்..."

"கடுதாசி எங்ேக? காட்டு" என்று ேகட்கும்ேபாது தம்ைபயாவின் குரலில் ஏமாற்றமும்

அவநம்பிக்ைகயும் இைழந்தன.

"கடுதாசி ெபrயவ3கிட்ேட இருக்கு!"

"நான் ேபாயி பா3க்கப் ேபாேறன்" என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட திண்ைணயிலிருந்து

குதித்தான் தம்ைபயா.

"இந்த ேநரத்திேலயா ேதாட்டத்துக்குப் ேபாேற? விடிஞ்சி பாத்துக்கலாம்" என்று தடுத்தா3

சின்னவ3.

"அதுதான் ெநலா ெவளிச்சமிருக்குேத" என்று பதில் ெசால்லிவிட்டு, ேதாட்டத்துக்

குடிைசைய ேநாக்கி ஓட்டமாய் ஓடினான் தம்ைபயா.

தம்ைபயா ெபrய ேகானாைரத் ேதடித் ேதாட்டத்துக் குடிைசயருேக வந்த ேபாது, குடிைசயின்

முன், சருகுகைள எrத்துத் தHயில் குளி3 காய்ந்தவாறு ெநருப்பில் சுட்ட முந்திrக் ெகாட்ைடகைளச்
சிறிய இரும்புலக்ைகயால் தட்டிக் ெகாண்டிருந்தா3 கிழவ3.

கிழவrன் எதிrல் வந்து இடுப்பில் ைகயூன்றிக் ெகாண்டு தன்ைன அவ3 கவனிக்கிறாரா

என்று பா3ப்பவன் ேபால் ெமளனமாய் நின்றான் தம்ைபயா.

கிழவ3 முகம் நிமி3த்தித் தம்ைபயாவுக்கு ேநேர விழி திறந்து பா3த்தா3. அவ3 அணிந்திருந்த
அலுமினியப் பிேரமில் பதித்திருந்த தடித்த கண்ணாடியினூேட அவரது கண்களும், இைம
ேராமங்களும் மிகப் ெபrயதாய்த் ெதrந்தன தம்ைபயாவுக்கு. அந்தக் கண்ணாடியின் பலேன
அவ்வளவுதான் என்று ெசால்லிவிட முடியாது. அந்தக் கண்ணாடியும் இல்லாவிட்டால், இருளில்
எrயும் ெநருப்ைபேயா, ெவளிச்சத்தில் நிழலுருவாய்த் ெதrயும் உருவங்கைளேயா கூட அவரால்
காணா இயலாது ேபாய்விடும்.

அவ3 பா3ைவ எதிrல் நிற்கும் தம்ைபயாைவ ஊடுருவி, அவனுக்குப் பின்னால் எைதேயா

கவனிப்பது ேபால் இருந்தது. அவன் திரும்பிப் பா3த்துக் ெகாண்டான். அவன் பின்னால் வானத்தில்
வட்டமில்லாத, பிைறயுமில்லாத நசுங்கிப் ேபான முன் நிலவின் மூளித்ேதாற்றம் ெதrந்தது. அந்த
ஒளிைய பிண்ணனி ேபாலக் ெகாண்டு, நிழலுருவாய்த் ெதrயும் தம்ைபயாவின் உருவில் எங்ேகா

158
தூரத்தில் இருக்கும் பாபுைவத்தான் கண்டா3 கிழவ3. அவரது இைமகள் படபடத்து மூடித் திறந்தன.
மீ ண்டும் ெதrந்த அந்த உருவத்ைதக் கண்டு அவ3 வியந்தா3.

"குருடரான பக்த ேசதா தம்பூைர மீ ட்டிக் ெகாண்டு பாடும்ேபாது அவரது இைசயில் கட்டுண்ட
பரந்தாமன் பாலகிரு.ணன் வடிவமாய் அவ3 அறியாமல் அவெரதிேர அம3ந்து ேகட்பானாேம, அந்த
மாய lைலக் கைத அவ3 நிைனவுக்கு வர, கிழவrன் உதடுகளில் மந்த.¡.மான ஒரு புன்னைக
தவழ்ந்தது. "பாபூ!"

"பாபு இல்ேல தாத்தா, நான் தான் தம்ைபயா."

"தம்ைபயாவா?... நH எங்ேக வந்ேத இந்த இருட்டிேல?"

"பாபு நாைளக்கி வருவானில்ேல தாத்தா?... நH அதுக்குத் தாேன முந்திrக்ெகாட்ைட சுடேற?...

சின்னத் தாத்தா ெசால்றாரு, அவன் வரமாட்டானாம்..." என்று புகா3 கூறுவதுேபால் ெசான்னான்
தம்ைபயா.

பாபுவின் வருைகக்காகத் தன்ைனப்ேபால் அவனும் ஆவலுடன் காத்திருப்பவன் என்று

ேதான்றேவ கிழவருக்கு தம்ைபயாவின் மீ து ஒரு விேச. வாஞ்ைச பிறந்தது. "ஆமாண்டா பயேல,
அவன் அப்பன் அவசரமாகத் திரும்பிப் ேபாறானாம்... அதனாேல வரல்ேல..." என்று கூறியதும்
தம்ைபயாவின் முகம் வாடிப் ேபாயிற்று. அவன் பதில் ேபசாமல் ெமளனமாய் நிற்பதிலுள்ள
ேசாகத்ைதக் கிழவ3 உண3ந்தா3.

"பின்ேன ஏன் தாத்தா நH இந்த ேநரத்திேல முந்திrக் ெகாட்ைட சுடேற?" - என்று வதங்கிய
குரலில் ேகட்டான் தம்ைபயா.

முகெமல்லாம் மலர விைளந்த சிrப்புடன் தைலயாட்டிக்ெகாண்டு ெசான்னா3 கிழவ3:

"அவன் நம்பைள ஏமாத்தப் பா3த்தாலும் நான் விடுேவனா?... ேடசன்ேல ேபாயி பா3த்துட்டு வரப்
ேபாேறேன... அதுக்காகத்தான் இது. அந்தப் பாபுப் பயலுக்கு முந்திrப் பருப்புன்னா உசிரு... ரயிலு
நம்ப ஊருக்கு விடிய காைலயிேல வருது... அதனாேலதான் இப்பேவ சுடேறன்... உக்காரு. நHயும்
உr..." என்று சுட்டு ேமேலாடு தHய்ந்த முந்திrக் ெகாட்ைடகைளத் தம்ைபயாவின் முன் தள்ளினா3
கிழவ3. தம்ைபயாவும் அவ3 எதிேர உட்கா3ந்து முந்திrக் ெகாட்ைடகைளத் தட்டி உrக்க
ஆரம்பித்தான். திடீெரன்று கிழவ3 என்ன நிைனத்தாேரா, தம்ைபயாவின் ைகையப் பிடித்தா3. அவன்
ைககள் உrத்துக் ெகாண்டுதான் இருந்தன் என்று நிச்சயமானதும் ெசான்னா3: "நH நல்ல
ைபயனாச்ேச... ெகாட்ைட ெகாஞ்சமாத்தான் இருக்கு. நH திங்காேத... நாம்பதான் இங்ேக ெநைறயத்
திங்கேறாேம. பாபுவுக்குத்தான் அந்த ஊrேல இது ெகைடக்கேவ ெகைடக்காது. நHதான்
நல்லவனாச்ேச. இந்தக் கண்ணுசாமிதான் திருட்டுப் பய... உrக்கிேறன்னு வந்து திருடித் திம்பான்..."
என்று தம்ைபயாைவ தாஜா ெசய்வதற்காக, சின்னக் ேகானாrன் ேபரன்களில் ஒருவைனத்
திட்டினா3.

"எனக்கு ேவண்டாம், தாத்தா. கண்ணுசாமி என்ைனப் பாக்க ெவச்சி ெநைறயத் தின்னான்.

அதனாேலதான் அவனுக்கு வயித்து வலி வந்து வயிேற சrயாயில்ேல... சாயங்காலம் கூட பாட்டி
அவனுக்குக் கஷாயம் குடுத்திச்ேச..." என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட இருந்தவன், உrத்து ைவத்த
பருப்புகள் ெவள்ைள ெவேளெரன்று விக்கினம் இல்லாமல் முழுசாகவும் ெபrசாகவும் இருப்பைதக்
கண்டு திடீெரன்று ேகட்டான்.

159
 "ஏந்தாத்தா! இைதெயல்லாம் நH பாபுவுக்காகன்னு பாத்துப் பாத்துப் ெபாறுக்கி ெவச்சியா?
எல்லாம் ெபrசு ெபrசா இருக்ேக?"

"ஆமா... நிைறய ெவச்சிருந்ேதன்... கண்ணுசாமி வந்து நான் இல்லாத சமயத்திேல

திருடிக்கிட்டுப் ேபாயிட்டான்..." என்று ெசால்லும்ேபாேத, தான் ெராம்ப அல்பத்தனமாய்த்
தம்ைபயாவும் திருடுவாேனா என்று சந்ேதகப்பட்டதற்காக வருத்தமுற்ற கிழவ3 குைழவுடன்
ெசான்னா3:

"பரவாயில்ேல, நH ெரண்டு எடுத்துக்கடா... பாபுவுக்குத் தான் இவ்வளவு இருக்ேக. அப்பிடிேய

உள்ேள ேபாயி மாடத்திேல ஒரு டப்பா இருக்கு. அெதக் ெகாண்ணாந்து இந்தப் பருப்ைபெயல்லாம்
அதுக்குள்ேள அள்ளிப்ேபாடு" என்றா3.

தம்ைபயாவுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல. முதலில் அவ3 அைதத் தின்னக்கூடாது என்று

எச்சrத்து விட்டு, இப்ெபாழுது தின்னச் ெசால்லி வற்புறுத்துவது ஏன் என்று ஒரு வினாடி
ேயாசித்தான். ேயாசித்துக் ெகாண்ேட உள்ேள ேபானான். அந்த டப்பாைவக் ெகாண்டு வந்து
எல்லாவற்ைறயும் அள்ளி ைவத்தான். பிறகு ைகயிெலாரு முந்திrப் பருப்ைப எடுத்து ைவத்துக்
ெகாண்டு ேகட்டான்.

"ஏந்தாத்தா என்ைனத் திங்கச் ெசால்ேற? இல்லாட்டி பாபுவுக்கு... நாெளக்கி வயித்ெத

வலிக்கும் இல்ேல?" என்று பாபுவுக்கு வயிற்றுவலி வராமல் இருப்பதற்காகத் தின்பவன் மாதிr
ஒன்ைற எடுத்து வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்டான் தம்ைபயா. கிழவ3 தம்ைபயாைவத் தைல
நிமி3த்திப் பா3த்தா3.

இவ்வளவு அறிவும் நல்ல குணமும் அைமந்த தம்ைபயா தாயில்லாக் குழந்ைத என்ற

எண்ணமும், ெசத்துப்ேபான- அவைளப்ேபாலேவ அறிவும் குணமும் மிகுந்த அவனது தாயின்
முகமும், இத்தைன காலம் இவைனப் பற்றிய சிந்தைனேய இல்லாமல் மற்றக் குழந்ைதகளில்
ஒன்றாகேவ கருதி இவைனயும் தான் விரட்டியடித்த பாவைனயும், தாயற்ற குழந்ைதைய
விரட்டிவிட்டுத் தன் ேபரன் என்பதால் பாபுைவ இழுத்து ைவத்துச் சீராட்டிய குற்ற உண3வும் அவரது
நிைனவில் கவிந்து கிழவrன் குருட்டு விழிகள் கலங்கின.

எதிrல் நின்ற தம்ைபயாைவ இழுத்துத் ேதாேளாடு அைணத்துக் ெகாண்டா3. அவ3 உதடுகள்

அழுைகயால் துடித்தன. அவன் முதுகுக்குப் பின்னால் கண்ணாடியின் இைடெவளியினூேட விரல்
நுைழத்து இைம விளிம்பில் துளித்த கண்ணைரத்
H துைடத்துக் ெகாண்டு பாசம் ெநஞ்சில் அைடக்க,
"உங்கம்மா மாதிr நHயும் ெராம்ப புத்திசாலியாயிருக்ேக... பாவம், அவதான் இருந்து அனுபவிக்கக்
குடுத்து ைவக்கல்ேல... நH நல்லா படிக்கிறியா?... நல்லா படிச்சிக் ெகட்டிக்காரனா ஆகணும்" என்று
ெதாட3பில்லாத வாக்கியங்கைளச் சிந்தினா3.

அவ3 கழுத்ைத ெநருடியவாறு வாயிலிருந்த முந்திrப் பருப்ைபக் கன்னத்தில்

ஒதுக்கிக்ெகாண்டு "தாத்தா, தாத்தா..." என்று ெகாஞ்சுகின்ற குரலில் அைழத்தான் தம்ைபயா.
"என்னடா ேவணும்?"

"நானும் உன்கூட ேடசனுக்கு வ3ேரன் தாத்தா... பாபுைவப் பாக்கறத்துக்கு..." என்று

ெகஞ்சினான்.

160
 "விடியக் காலம்பர வண்டிக்கு நான் இருட்ேடாட எந்திrச்சுப் ேபாேவேன... நH எந்திருப்பியா?
இருட்டிேல எனக்குப் பழக்கம். தடவிக்கிட்ேட ேபாயிடுேவன்... உன்ேன எப்படி கூட்டிக்கிட்டுப்
ேபாறது?..." என்று தயங்கினா3 கிழவ3.

"நH கூட எதுக்கு தாத்தா இருட்டிேல ேபாவணும்? ராந்தல் ெவளக்ேக ெகாளுத்தி என் ைகயிேல
குடு. நான் ெவளக்ேக எடுத்துக்கிட்டு முன்னாேல நடக்கிேறன்... நH என் ைகெயப் பிடிச்சிக்கிட்டு
வந்துடு..." என்று மாற்று ேயாசைன கூறினான் தம்ைபயா.

"ஆ! ெகட்டிக்காரன் தான்டா நH... சr, அப்ப ேநரத்ேதாட ேபாய்ப் படு! விடிய காைலயிேல வந்து
எழுப்பேறன்."

"நான் இங்ேகதான் படுத்துக்குேவன்."

"அங்ேக ேதடுவாங்கேள."

"சின்னத் தாத்தா கிட்ேட ெசால்லிட்டுத்தான் வந்ேதன்..."

"சr... கயித்துக் கட்டிலு ேமேல படுக்ைக இருக்கு. அதிேலருந்து ஒரு சமுக்காளத்ைதயும்

ெவத்திைலப் ெபட்டிையயும் எடுத்துக் குடுத்திட்டுக் கட்டில்ேல படுக்ைகைய விrச்சி நH படுத்துக்க..."
என்று கிழவ3 ெசான்னதும் .முக்காளத்ைத எடுத்து அவருக்குப் படுக்ைக விrத்தபின், கயிற்றுக்
கட்டிலில் ஏறிப் படுத்துக் ெகாண்டான் தம்ைபயா.

கிழவ3 இரும்புரலில் ’ெடாக் ெடாக்’ெகன்று ெவற்றிைல இடிக்க ஆரம்பித்தா3.

நடுச் சாமம் கழிந்து, முதல் ேகாழி கூவியவுடேன ெபrய ேகானா3 ரயிலடிக்குப் புறப்பட
ஆயத்தமாகித் தம்ைபயாைவயும் எழுப்பினா3. தம்ைபயா குதூகலத்துடன் கண் விழித்துக் கயிற்றுக்
கட்டிலிலிருந்து துள்ளி எழுந்து, "ஏந் தாத்தா, நாழியாயிடுச்சா?" என்று கண்கைளக் கசக்கிக்
ெகாண்டான்.

"இப்பேவ ெபாறப்பட்டாத்தான் ேநரம் சrயா இருக்கும். ெவளியிேல ெதாட்டிேல தண்ணி

ெவச்சிருக்ேகன். ேபாயி ெமாகத்ைதக் கழுவிக்க..." என்றதும் தம்ைபயா குடிைசக் கதைவத் திறந்து
ெகாண்டு ெவளிேய வந்தான். "அப்பா...!" என்று பற்கைளக் கடித்து மா3பின் மீ து சட்ைடைய இழுத்து
மூடிக் ெகாண்டு நடுங்கினான் தம்ைபயா.ெவளிேய எதிrலிருக்கும் மரங்கள்கூடத் ெதrயாமல்
பனிப்படலம் கனத்துப் பரவிப் பா3ைவைய மைறத்தது...

"தாத்தா... ஒேர பனி... குளிருது" என்று குரல் நடுங்கக் கூறினான் தம்ைபயா.

தாத்தா குடிைசக்குள் விளக்கு ெவளிச்சத்தில் கிருஷ்ணன் படத்திற்கு எதிேர அம3ந்து

உள்ளங்ைகயில் திருமண்ைணக் குைழத்து நாமமிட்டுக் ெகாண்ேட சிrத்தா3. "பயேல உனக்கு வயசு
ஏழு. எனக்கு எழுவது... பச்ைசத் தண்ணியிேல குளிச்சிட்டு வந்திருக்ேகன். நH ெமாகம் கழுவுறதுக்ேக
நடுங்குறியா? ெமாதல்ேல அப்பிடித்தான் நடுங்கும். அப்புறம் ெசாகமா இருக்கும். ெதாட்டியிேலதான்
தண்ணி நிைறய இருக்ேக. ெரண்டு ெசாம்பு ேமலுக்கும் ஊத்திக் குளிச்சுடு... தைலயிேல
ஊத்திக்காேத. உன் குடுமி காய ேநரமாகும்... சீக்கிரம் நாழியாவுது" என்று அவசரப்படுத்தேவ,
தம்ைபயா சட்ைடையயும் நிஜாைரயும் அவிழ்த்ெதறிந்துவிட்டு, ஒேர பாய்ச்சலாய்த் ெதாட்டியருேக
ஓடினான்.

161
 சற்று ேநரத்திற்ெகல்லாம் தபதபெவன தண்ண3H இைரகின்ற சப்தத்ேதாடு, அடிவயிற்றில்
மூண்ட கிளுகிளுப்புண3வாலும் குளிராலும் தம்ைபயா ேபாடும் கூக்குரைலக் ேகட்டுக் கிழவ3
வாய்க்குள் சிrத்துக் ெகாண்டா3.

ராந்தல் விளக்ைகயும் ெகாளுத்தி ைவத்துக் ெகாண்டு முந்திrப் பருப்பு டப்பாவுடன்

தம்ைபயா குளித்து முடித்து வரும்வைர காத்திருந்தா3 கிழவ3.

"நான் ெரடி தாத்தா, ேபாகலாமா?" என்று குதூகலத்துடன் அழுந்த வாrச் சுற்றியிருந்த

குடுமித் தைலையக் கைலக்காமல் சrெசய்து ெகாண்டு வந்தான் தம்ைபயா. ராந்தைலத்
தம்ைபயாவிடம் ெகாடுத்துவிட்டு, ஒரு ைகயில் முந்திrப் பருப்பு டப்பாவும், இன்ெனாரு ைகயில்
தடியுமாகப் புறப்பட்டு, குடிைசக் கதைவச் சாத்தும்ேபாது, என்னேவா நிைனத்து, "தம்ைபயா, இெதக்
ெகாஞ்சம் புடி... வ3ேறன்" என்று ெசால்லிவிட்டுப் ேபானா3. பிறகு ெவளியில் வந்தேபாது
தம்ைபயாவிடம் ஒரு நாணயத்ைதத் தந்து, "இது ஒரு ரூபா தாேன?" என்று ேகட்டா3. தம்ைபயா
அந்த முழு ரூபாய் நாணயத்ைதப் பா3த்து "ஆமாம்" என்றான். பிறகு, "பாபுைவப் பா3த்து
ெவறுங்ைகேயாடவா அனுப்பறது?" என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட அந்த ரூபாையப் பாபுவுக்காக
இடுப்பில் ெசருகிக் ெகாண்டா3.

ெமயின் ேராடுக்கும் கிராமத்துக்கும் நடுேவயுள்ள ஒற்ைறயடிப் பாைதயின் வழிேய

அவ3கள் நடந்தன3.

அவ3கள் இருவரும் ஒற்ைறயடிப் பாைதயில் ஒரு ைமல் நடந்தபின் பிரதான சாைலயான

கப்பிக்கல் ரஸ்தாவில் ஏறியேபாது, பனி மூட்டத்தின் கனத்ைத அவ3கள் உணர முடிந்தது. எதிேர
சாைலேய ெதrயாமல் வழியைடத்ததுேபால் இருந்தது. தைரெயல்லாம் பனி ஈரம். மரங்கேளா
காடுகேளா இல்லாததாலும், சாைல உய3ந்து இருப்பதாலும் ஊதல் காற்று வசுவதாலும்
H குளி3
அதிக்மாயிற்று. கிழவ3 தன் ேதாள்மீ து கிடந்த துண்ைட எடுத்து நான்காய் மடித்துத் தம்ைபயாவின்
தைலயில் ேபா3த்தி, முகவாய்க்குக் கீ ேழ துண்டின் இரண்டு முைனகைளயும் ேச3த்து முடிந்து கட்டி
விட்டா3.

"தனது ேபரைனப் பா3க்க இந்தக் குளிrல் தான் ேபாவதுதான் சr. இவனும் ஏன் இத்தைன
சிரமத்துடன் தன்ேனாடு வருகிறான்" என்று நிைனத்தா3 கிழவ3. அைத அவ3 அவனிடம்
ேகட்டேபாது அவன் உண்ைமைய ஒளிக்காமல் கூறினான். "எனக்கும் பாபுைவத்தான் பா3க்கணும்...
ஆனா, நான் ெரயிைலப் பா3த்தேத இல்ேல தாத்தா... அதுக்காகத்தான் வ3ேரன். அேதாட கண்ணு
ெதrயாத நH இருட்டிேல கஷ்டப்படுவிேய, உனக்கும் ெதாைணயா இருக்கலாம்னுதான் வ3ேரன்..."

-தம்ைபயா ேபசும் ஒவ்ெவாரு சமயமும் கிழவருக்கு அவன்மீ து உண்டான அன்பின் பிடிப்பு

வலுவுற்றது...

அந்த ெநடிய சாைலயில் இரண்டு ைமல் தூரம் நடந்த பின், ரயில் வருவதற்கு ஒரு மணி
ேநரத்திற்கு முன்பாகேவ, இருள் விலகுவதற்குள்ளாக, அவ3கள் இருவரும் அந்தச் சிறிய ரயில்ேவ
.ேட.ைன வந்தைடந்தன3.

அவ3கள் வந்த ேநரத்தில் ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனில் ஒரு .ஜHவன் இல்ைல. ’ேஹா’ ெவன்ற
தனிைமயும், பனி கவிந்த விடியற்காைல இருளும், இதுவைர பா3த்திராத அந்தப் பிரேதசமும்
தம்ைபயாவுக்கு மனத்துள் ஒரு திகிைலக் கிளப்பிற்று. அவன் தாத்தாவின் ைககைள இறுகப் பற்றிக்
ெகாண்டான். அவ3கள் இருவரும் ஸ்ேடஷனுக்குள் கிடந்த ஒரு ெபஞ்சின் மீ து முழங்கால்கைளக்

162
கட்டிக்ெகாண்டு அம3ந்தன3. கிழவ3 குளிருக்கு இதமாய் இடுப்பு ேவட்டிைய அவிழ்த்து உடல்
முழுவதும் ேபா3த்திக் ெகாண்டா3. சட்ைடயில்லாத உடம்பு எவ்வளவு ேநரம் குளிைரத் தாங்கும்?
ெவகு ேநரத்துக்குப் பின் ேபா3ட்ட3 வந்து மணியடித்தான்.

திடீெரன்று மணிேயாைச ேகட்டுத் திடுக்கிட்டான் தம்ைபயா. கிழவ3 சிrத்துக் ெகாண்ேட,

"அடுத்த ேடசன்ேலருந்து வண்டி ெபாறப்பட்டுடுத்து. வா, அங்ேக ேபாகலாம்" என்று தம்ைபயாைவ
அைழத்துக்ெகாண்டு பிளாட்பாரத்துக்கு வந்தா3. அவ3களுக்கு முன்பாக, அங்ேக மூன்று நான்கு
கிராமத்துப் பிரயாணிகள் நின்றிருந்தன3.

இப்ேபாது பனிையத் தவிர, இருள் முற்றாகேவ விலகிவிட்டது. கிழவ3 பக்கத்திலிருக்கும்

மனித3களின் முகத்ைத உற்றுக் கவனித்து ேபா3ட்டrடம் "வண்டி இங்ேக எம்மா நாழி நிற்கும்?"
என்று ேகட்டா3.

"இன்னா, ஒரு நிமிசம், இல்லாட்டி ஒன்னைர நிமிசம்" என்று பதிலளித்தான் ேபா3ட்ட3.

".ஹூம்... இந்தத் தடைவ நமக்குக் ெகைடச்சிது ஒன்னைர நிமிசம்தான்" என்று எண்ணிய ெபrய
ேகானாருக்கு வருஷம்ம் பூராவும் பாபுேவாடு ெகாஞ்சப் ேபாகும் அந்த முகம் ெதrயாத ச3தா3
கிழவனின் ஞாபகம் வந்தது. "சீசீ! இதுக்குப் ேபாயி ெபாறாைமப் படலாமா?... பாவம், அந்த ச3தா3
கிழவன். நம்ைம மாதிr எந்த ஊrேல தன் ேபரைன விட்டுட்டு வந்து நம்ப பாபுைவக் ெகாஞ்சி
திருப்திப் படறாேனா" என்று முதல் முைறயாகச் சிந்தித்துப் பா3த்தா3 ெபrய

ேகானா3. -அப்ேபாது பனிப் படலத்ைத ஊடுருவிக் ெகாண்டு தூரத்திலிருந்து ஒளிக் கதி3கள்

கிழவrன் கண்களில் வசின.
H

"ேட... தம்ைபயா! வண்டி வந்துட்டுது... நH அந்தக் கைடசியிேல ேபாயி நில்லு. வண்டி

வந்தவுடேன ஒவ்ெவாரு ெபாட்டியா பா3த்துக்கிட்ேட ஓடியா... நா இங்ேகருந்து இஞ்சின் வைரக்கும்
ஓடிப் பா3க்கிேறன். அங்ேகேய அவுங்க இருந்தா என்ைனக் கூப்பிடு..." என்று ெசால்லிக்
ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத, ேபrைரச்சேலாடு ரயில் வந்து நின்றது. கிழவ3 "பாபூ...பாபூ..." ெவன்று
ஒவ்ெவாரு ெபட்டியருகிலும் நின்று கூவியவாறு இஞ்சின்வைர ஓடினா3. தம்ைபயா இன்ெனாரு
ேகாடியில் "சவாதி மாமாவ்...மீ னா மாமீ ...பாபு" என்று கூவிக் ெகாண்ேட ஓடிவந்தான். எல்லாப்
ெபட்டிகளின் ஜன்னல் கதவுகளும் குளிருக்காக அைடக்கப் பட்டிருந்தன...

"பாபூ...பாபூ" என்ற தவிப்புக் குரலுடன் கிழவ3 இஞ்சின்வைர ஓடி வந்து விட்டா3.

அவருைடய பாபுைவ அவ3 காணவில்ைல. அவன் எந்தப் ெபட்டியில் சுகமாகத் தூங்கிக்
ெகாண்டிருக்கிறாேனா?

-இந்தப் பனியிலும் குளிrலும், பாசம் என்ற ெநருப்பில் குளி3 காய்ந்து ெகாண்டு, ஒரு
குருட்டுக் கிழவன் தனக்காக வந்து நிற்பான் என்று அவனுக்குத் ெதrயுமா?

வண்டி புறப்படுவதற்காக முதல்மணி அடித்து விட்டது.

ஒரு நிமிஷம் தனது குருட்டு விழிகளால் தன் பாபுைவக் காணவும், ஒரு தடைவ அந்தப்
பிஞ்சு விரல்கைள ஸ்பrசித்து இன்பமைடயவும், இந்தத் தடைவ தனக்குக் ெகாடுத்து ைவக்க
வில்ைல என்று நிைனத்த மாத்திரத்தில், அந்த ஏமாற்றத்ைதத் தாங்க முடியாமல், கிழவrன்
கண்கள் கலங்கின. ரயில் முழுவதும் கத்திப் பா3த்துவிட்டு ஓடிவந்த தம்ைபயா, ரயிைலப் பா3த்த
மகிழ்ச்சிையயும் துறந்து, கிழவrன் ைகையப் பிடித்துக் ெகாண்டு பrதாபமாய் நின்றான். கிழவ3
வானத்ைதப் பா3த்தவாறு "பாபூ" ெவன்று சற்று உரத்த குரலில் உண3ச்சி வசப்பட்டுக் கூவிவிட்டா3.

163
அப்ேபாது இஞ்சினுக்குப் பக்கத்திலிருந்து ஓ3 இரண்டாம் வகுப்புப் ெபட்டியின் திறந்த
ஜன்னலிலிருந்து ஓ3 அழகிய குழந்ைத முகம் எட்டிப் பா3த்துப் ெபrய ேகானாைரத் "தாதா" ெவன்று
அைழத்தது.

அந்தப் ெபட்டி பிளாட்பாரத்ைதத் தாண்டி இருந்ததால், கிழவ3 ஆனந்தம் ேமலிட்டவராய்க்

கீ ேழ இறங்கி ஓடி வந்து, அந்தக் குழந்ைதயிடம் முந்திrப் பருப்பு டப்பிைய நHட்டினா3. "ைந §.¡னா,
ைந" என்று குழந்ைத அைதப் ெபற மறுத்துக் ைககைள ஆட்டினான். கிழவேராடு ஓடி வந்த
தம்ைபயா, ெபட்டி மிகவும் உயரத்தில் இருந்தபடியால், குழந்ைதயின் முகத்ைதப் பா3க்க
முடியாமல் "பாபு பாபு" என்று அைழத்து எம்பி எம்பிக் குதித்தான்.

கிழவ3 டப்பிையத் திறந்து "உனக்குப் பிடிக்குேம முந்திrப் பருப்பு" என்று திறந்து காட்டினா3.
குழந்ைத முந்திrப் பருப்ைபக் கண்டதும் டப்பியில் ைகவிட்டு அள்ளினான்.

"எல்லாம் உனக்குத்தான்" என்று டப்பிைய அவனிடம் ெகாடுத்தா3 கிழவ3.

அப்ெபாழுது, வண்டிக்குள்ளிருந்து முக்காடிட்ட .தூல சrரமான ஒரு வடநாட்டுப் ெபண்ணின்

முகம் "ேகான்¨." என்றவாறு ெவளிப்பட்டது. கிழவைனயும் குழந்ைதையயும் பா3த்தேபாது யாேரா
கிழவன் தன் குழந்ைதக்கு அன்புடன் தந்திருக்கிறான் என்ற நன்றி உண3வில் அவள் புன்முறுவல்
பூத்தாள்.

இரண்டாவது மணியும் ஒலித்தது. இஞ்சின் கூெவன்று கூவிப் புறப்பட ஆயத்தப் படுைகயில்-

அந்த வடநாட்டுத் தாய் தன் குழந்ைதயிடம் ெசான்னாள்: "தாதாேகா நம.ேதகேரா ேபட்டா." குழந்ைத
கிழவைரப் பா3த்து "நம.ேத தாதா.¢" என்று வணங்கினான். கிழவரும் பாசத்தால், பிrவுண3வால்
நடுங்கும் ைககைளக் குவித்து அவனுக்குப் புrயும்படி "நமஸ்ேத பாபு" என்று வணங்கினா3.
அப்ேபாது வண்டி நக3ந்தது. வண்டி நக3ந்தேபாது தான், அவருக்குத் திடீெரன்று நிைனவு வர
இடுப்பிலிருந்த ஒரு ரூபாய் நாணயத்ைத அவசர அவசரமாய் எடுத்துக் ெகாண்ேடாடி,
குழந்ைதயிடம் நHட்டினா3... அைதக் கண்ட அந்த வடநாட்டுப் ெபண்மணிக்கு எங்ேகா தூரத்தில்
பிrந்திருக்கும் தன் கிழத்தந்ைதயின் நிைனவு வந்தேதா?... அவள் கண்கள் கலங்கின. கலங்கிய
கண்களுடன் தன் மகனிடம் கிழவ3 தரும் ரூபாைய வாங்கிக் ெகாள்ளும்படி ஹிந்தியில் கூறினாள்.
சிறுவனும் அைதப் ெபற்றுக் ெகாண்டு, கிழவைர ேநாக்கிக் கரம் அைசத்தான். வண்டி விைரந்தது.

"சபாபதி தூங்கறானா மீ னா? எழுந்ததும் ெசால்லு" என்று கிழவ3 கூறியது அவ3கள் காதில்
விழுந்திருக்காது.

வண்டி மைறயும் வைர தம்ைபயாவும் கிழவரும் பிளாட்பாரத்தில் நின்றிருந்தன3. கிழவ3,

கண்களில் வழிந்த கண்ணைரத்
H துைடத்து விட்டுக் ெகாண்டு, ஒரு நிம்மதி உண3வில் சிrத்தா3.
"அடுத்த தடைவ பாபு வரும் ேபாது நான் இருக்ேகேனா, ெசத்துப் ேபாயிடேறேனா" என்று வழக்கம்
ேபால் நிைனத்துக் ெகாண்டா3. தம்ைபயா தும்மினான்.

"இெதன்ன, அபசகுனம் மாதிrத் தும்முகிறாேன" என்று கிழவ3 அவைனப் பா3த்தேபாது,

தம்ைபயா இரண்டாவது முைறயும் தும்மி சுப சகுனமாக்கினான்...

தம்ைபயாைவக் கிழவ3 மா3புறத் தழுவிக் ெகாண்டா3. இனிேமல் பதிேனாரு மாதங்களுக்கு

அவன்தாேன அவருக்குத் துைண!...

164
 ஒரு இந்நாட்டு மன்ன0 – நாஞ்சில் நாடன்

அவன் ெபய3 என்ன என்று யாருக்கும் ெதrயாது! “ைவத்தியன்’ என்ற ெபயராேலேய சிறுவ3 முதல்
ெபrயவ3 வைர அவைன அைழத்தா3கள். ஒருேவைள வாக்காள3 பட்டியலில் பா3த்தால்
ெதrயலாம். அவன் ெபயைரக் கண்டுபிடிக்கும் சிரமம் ேமற்ெகாள்ளாமல் ெசத்துப்ேபான
ெகாம்ைபயாத்ேதவ3 சா3பிேலா, அல்லது நாடு விட்டுப் ேபான நல்லத்தம்பிக் ேகானா3 சா3பிேலா
தான் அவன் ஓட்டுப் ேபாட்டிருக்கிறான். ஆனால் இப்ேபாது ஊராட்சித் தைலவ3 ேத3தலில் இது
சாத்தியமில்ைல. ‘உருைள’ சின்னமுைடய உைமெயாரு பாகன் பிள்ைளயும், ‘பூசணிக்காய்’ சின்னம்
ெபற்ற பூதலிங்கம் பிள்ைளயும் உள்ளூ3க்கார3கள். எனேவ கள்ளேவாட்டுப் ேபாட - அதுவும்
எல்ேலாருக்கும் ெதrந்த அவைனக் ெகாண்டு - யாரும் துணியவில்ைல. ேத3தல் சந்தடிகளில் ஊேர
அல்ேலாலகல்ேலாலப் படும் ேவைளயில் தான் ஒரு புறெவட்டாகிப் ேபானதில் ைவத்தியனுக்கு
மிகுந்த மன வருத்தம் உண்டு. இது வைரயில்லாமல், தன் ஜனநாயக உrைம
புறக்கணிக்கப்படுவதில் ஒரு எrச்சல்.

ஒரு வாக்கு இப்படி அ3த்தமற்று வணாவதில்

H இரண்டு கட்சிக்கார3களுக்கும் ஏமாற்றம்தான்.
அவன் ெபய3 என்ன என்று ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாள்ளலாெமன்றால், அவன் வயதுைடயவ3கள்
யாரும் உயிேராடு இல்ைல. இப்ேபாது ராஜாங்கம் நடத்தும் தானமானக்கார3களுக்குப் பிறந்த முடி
எடுத்தவேன ைவத்தியன்தான். எனேவ அவ3களுக்குத் ெதrந்திருக்க வாய்ப்பில்ைல.

அவன் ெபயைரத் ெதrந்துெகாள்ள ேவண்டும் என்கிற விைளயாட்டுத்தனமான ஆ3வத்ேதாடு,

அவனிடேம ேகட்கலாெமன்றாலும், “அெதல்லாம் இப்ப என்னத்துக்கு ேபாத்தி...? என் ேபrேல
எடவாடா முடிக்கப் ேபாறிேயா?” என்பதுதான் இதுவைர பதிலாக வந்திருக்கிறது. தன்னுைடய
ெபயேர அவனுக்கு மறந்துவிட்ட நிைலயில், அந்த உண்ைமப் ெபயrல் வாக்காள3 பட்டியலில் ஓட்டு
இருக்க ேவண்டுேம என்பது அவனுக்குத் ேதான்றாமல் ேபாயிற்று!

அவ்வூ3 வாக்காள3 பட்டியலில் இன்னாெரன்று ெதrயாத இரண்டு ெபய3கள் இருந்தன.

பட்டியைலக் குைடந்துெகாண்டிருந்த ‘பூசணிக்காய்’ ஆதரவளனான மாணிக்கம் அது யாெரன்று
ெதrயாமல் விழித்தான். ைவத்தியனின் முகம் அவன் நிைனவில் வந்து வந்து ேபாயிற்று. முதல்
ெபய3 புைகயிைலயா பிள்ைள. அது அவனாக இருக்க முடியாது. இன்ெனான்று அணஞ்ச ெபருமாள்.
ைவத்தியனின் ெபய3 இதுவாக இருக்கலாேமா என்ற ஊகத்தில் மாணிக்கம் வயைதப் பா3த்தான்.
எண்பத்திரண்டு. ஒரு துள்ளுத் துள்ளினான்.

‘ேகாச்ச நல்லூ3’ என்று வழக்கமாகவும், ‘ேகாச்சைடயநல்லூ3’ என்று இலக்கண சுத்தமாகவும்

அைழக்கப்படும் அந்த ஊrல், உத்ேதசமாக நூறு வடுகள்
H இருக்கும். நூறு வடுகளில்
H மக்கள் வழி,

165
மருமக்கள் வழி, ைசவ3கள் (இந்த ைவப்புமுைற மக்கள் ெதாைக விகிதத்ைத அடிப்பைடயாகக்
ெகாண்டேத அல்லாமல், உய3வு தாழ்வு என்ற நிைலைய உள்ளடக்கியதல்ல என்று ெதண்டனிட்டுச்
ெசால்லிக் ெகாள்கிேறன்). ‘கிராமம்’ என்றும் ’பிராமணக்குடி’ என்றும் அைழக்கப்படுகிற
‘எவ்வுயி3க்கும் ெசந்தண்ைம பூண்ெடாழுகும்’ வடுகள்
H ஏழு. பூணூல் ேபாட்டவ3கள் எல்ேலாரும்
‘ஐய3கள்’ என்ற நிைனப்ேப ேவளாள3களிடம் ஏகேபாகமாக இருப்பதால், அங்கும் என்ன வாழுகிறது
என்று ெதrயாமல், அவ3கள் ’ஒற்றுைம’யின் ேமல் ஏகப் ெபாறாைம. இது தவிர இந்து சமய
ஒற்றுைமக்கு எடுத்துக்காட்டு ேபால -நாடா3, ேதவ3, வண்ணா3, நாவித3 என்று பல பகுப்புக்கும்
ஆட்பட்ட இந்துக்களும் அங்ேக உண்டு.

இைவ நHங்கலாக, தான் இந்துவா கிறிஸ்துவனா இல்ைல இரண்டுமா அல்லது இரண்டும்

இல்ைலயா என்று நிச்சயமாக அறிந்து ெகாள்ளாத மக்களும் அங்ேக உண்டு. கும்பிடுகிற சாமிைய
ைவத்துக் கணக்கிடலாெமன்றால் - சுடைலமாடன், ஈனாப் ேபச்சி, இசக்கி அம்மன், ேதரடி மாடன்,
புைல மாடன், முத்துப் பட்டன், கழு மாடன், வண்டி மறிச்சான், முண்டன், முத்தாரம்மன், சூைலப்
பிடாr, சந்தனமாr, முப்பிடாr என்ற பட்டியல் நHண்டு ேபாகும். அந்த ஊ3 வாக்காள3 பட்டியைல விட
இது ெபrது.

ேமற்ெசான்னவ3 அைனவரும் இந்து கடவுளன்களும் கடவுளச்சிகளும்தான் என்று பல அவதார

மகிைமகைள எடுத்துக் காட்டி நHங்கள் நிறுவுவ3கேளயானால்,
H அந்த மக்களும் இந்துக்கள்தான்.
‘ஏ’யானது ‘பி’க்குச் சமம். ‘பி’ஆனது ‘சி’க்குச் சமம். எனேவ ‘ஏ’ = ‘சி’ என்ற கணித விதிைய இஞ்ேக
ைகயாண்டால், இவ3கள் இன்னின்ன கடவுளன் அல்லது கடவுளச்சிைய வழிபடுகிறா3கள்; அந்தக்
கடவுளன்களும் கடவுளச்சிகளும் இந்துக்கள்: எனேவ இவ3களும் இந்துக்கள் என்று வல்லந்தமாக
நிரூபித்து விடலாம். இந்தச் சள்ைளெயல்லாம் எதற்கு என்றுதான் பல சாதிகளும் பல
ெதய்வங்களும் பலதரப்பட்ட ெமாழி, பண்பாடு ஆகியைவயும் உைடய இந்தக் கூட்டத்ைத ‘இந்தியா’
என்றும், இந்து என்றும் ஆங்கிேலயன் ெபய3 ைவத்திருக்க ேவண்டும்! இந்த நாட்டில் இத்தைன
சதவதம்
H இந்துக்கள் என்று பண்டார சந்நிதிகளும், ஜகத்குருக்களும் புள்ளி விபரம் தந்து
பீற்றிக்ெகாள்வெதல்லாம் இந்தக் கணிசமான மக்கைளயும் உள்ளடக்கித்தான்.

இப்படி ‘ராம ராஜ்ய’ ேயாக்கியைதகள் பல ேகாச்சநல்லூருக்கு இருந்தாலும் ஊராட்சித் தைலவ3

ேத3தல் என்றால் சும்மாவா? ெபாறி பறக்கும் ேபாட்டி. இதில் ஆசுவாசப்படுத்தும் சங்கதி
என்னெவன்றால், ேபாட்டியிடும் இருவரும் ேவளாள3கள். குறிப்பாக ஒேர வகுப்ைபச் ேச3ந்த
ேவளாள3கள். அதிலும் குறிப்பாக ைமத்துன3கள். எனேவ காரசாரமான ேபாட்டி இருந்தாலும்,
வகுப்புக் கலவரங்களாவது இல்லாமல் இருந்தது. ஊரு முழுவதும் ஏதாவது ஒரு ைசடு எடுத்தாக
ேவண்டிய நிைல. இந்த நூறு வடுகைளத்
H தவிரவும் பச்ைசப்பாசி பட3ந்த ெதப்பக்குளமும் அதன்
கைரயில் ெசயலிழந்த சாத்தாங்ேகாயிலும் சில சில்லைறப் பீடங்களும் ஒரு பாழைடந்த
மண்டபமும் இரவு ஏழு மணிக்குேமல் அதனுள் இயங்கும் சட்ட விேராதமான ‘தண்ண3ப்
H பந்த’லும்

166
சுக்குக்காப்பிக் கைடயும் ெவற்றிைலபாக்கு முதல் ‘டாம் டாம்’ டானிக் ஈறாக விற்கும் பலசரக்குக்
கைடயும் ஏெழட்டுத் ெதன்னந்ேதாப்புகளும் இருபது களங்களும் சுற்றிலும் நஞ்ைச நிலங்களும்
அங்ேக உண்டு. மனிதைனத் தவிர, பிற தாவர சங்கமச் ெசாத்துக்களுக்கு ஓட்டுrைம இல்லாது
ேபானது கூட ஒரு ெசௗகrயம்தான். இல்ைலெயன்றால், இந்த இரண்டு ேபைர அண்டிப் பிைழக்கும்
மனித3களுக்கு ஏற்பட்ட த3மசங்கடங்கள் அவற்றுக்கும் ஏற்பட்டிருக்கும்.

இருக்கின்ற வாக்குகளில், யாருக்கு எத்தைன கிைடக்கும் என்ற ஊகமும் கணக்கும் எங்கு

பா3த்தாலும் நHக்கமற இருந்தது. ‘பூசணிக்காய்’ ேவட்பாளrன் தங்ைகக்கு இந்த ஊrல் ஒரு ஓட்டு
இருப்பதால், ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாேலேய நாங்குேநrயில் இருந்து அவள் வந்தாயிற்று. இைத
அறிந்த ‘உருைள’ ேவட்பாள3 சும்மா இருப்பாரா? புளியங்குடியில் ேவைல பா3த்த அவ3 தம்பிக்கு
தந்திேய ேபாயிற்று. மைனவிைய அைழத்து வர ேவண்டாம்; தனியாக வந்தால் ேபாதும் என்று
அவனுக்குக் கட்டைள. அவள் பூசணிக்காயின் தங்ைக. (வசதி கருதி இங்கு ெதாட்டு சின்னம்
ேவட்பாளைரக் குறிக்கிறது.) என்னதான் கணவன் கா3வா3 ெசய்தாலும் பாசம் காரணமாக அவள்
பூசணிக்காய்க்குப் ேபாட்டு விட்டால்? இங்கு ஒரு ஓட்டுக்கூடி அங்கும் ஒரு ஓட்டுக் கூடினால் என்ன
பயன்? அைதவிட இரண்டு ேபரும் வராமேலேய இருந்து விடலாேம!

கூட்டிக் கழித்து, வகுத்துப் பா3க்ைகயில் யாரு ெவன்றாலும் பத்து வாக்குகள்

வித்தியாசத்தில்தான் ெவல்ல முடியும் என்று ேநாக்க3கள் கணித்தன3. ேத3தல் ேவைலக்காக
இரண்டு ேபரும் திறந்திருந்த ெசயலகங்கள் எப்ேபாதும் நிரம்பி வழிந்தன. ேத3தல் நாள் ெநருங்க
ெநருங்க ெவற்றிைல, பீடி, சுக்குக்காப்பி, வைட, சீட்டுக்கட்டுகள் ெசலவு ஜHயாெமட்rக் புரகிரஷனில்
வள3ந்தது. நாைள காைல ேத3தல் என்ற நிைலயில் இந்த ேவகம் காய்ச்சலாகி, ஜன்னி கண்டு
விடலாம் என்ற அச்சத்ைதத் தந்துெகாண்டிருந்தது. இந்தச் சrத்திரப் பிரசித்தி ெபறப் ேபாகும்
விநாடியில்தான் மாணிக்கம் பூசணிக்காய் ெசயலகத்திலிருந்து குபீெரன்று கிளம்பினான்.

இப்ேபாேத ெவற்றி கிைடத்துவிட்டைதப் ேபான்ற ஒளி முகத்தில் துலங்க தான் கண்டுபிடித்த

அணஞ்ச ெபருமாள் ைவத்தியேனதான் என்ற வரலாற்றுப் ேபருண்ைமைய யாருக்கும் ெதrயாமல்,
ஐயம் திrபு நHங்க நிரூபித்து விடேவண்டும் என்ற துடிப்பு. இந்த ேநரத்தில் ைவத்தியன் எங்ேக
இருப்பான் என்று அவனுக்குத் ெதrயும்.

சாத்தான் ேகாயிைல ேநாக்கி மாணிக்கம் நடக்க ஆரம்பிக்கும் ேபாேத ‘சதக்’ெகன்று சிந்தைன

எதைனேயா மிதித்தது. ேந3 வழியாகப் ேபானால், இந்த ேநரத்தில் இவன் இவ்வழியாகப்
ேபாவாேனன் என்று எதிrப் பாசைறையச் ேச3ந்தவ3கள் நிைனக்க மாட்டா3களா? அதுவும் நாைள
ேத3தலாக இருக்கும்ேபாது, சந்ேதகம் வலுக்கத்தாேன ெசய்யும்? அதுவும் ‘உருைள’ ஒற்ற3கள்
கண்ணில் பட்டுவிட்டால், துப்புத் துலக்கேவா, பின் ெதாடரேவா ஆரம்பித்தால் குடிேமாசம் வந்து

167
ேசருேம! தன்மூைளையக் கசக்கி, இந்தப் பாடுபட்டுக் கண்டுபிடித்த வாக்காளைர, மாற்றுக்
கட்சிக்காரனும் கைரக்க ஆரம்பித்தால்?

சமயத்தில் தனக்குத் ேதான்றிய புத்திசாலித்தனமான ேயாசைனைய ெமச்சிக்ெகாண்ேட, சாத்தான்

ேகாயிலுக்கு சுற்று வழியாக நடந்தான் மாணிக்கம். பள்ளிக்கூடம் வழியாகத் ெதன்னங்குழிமைட
வந்து பத்தினுள் இறங்கி, வரப்பில் நடந்து, வழிநைடத் ெதாண்டில் ஏறி, ேகாயிலின் பின்பக்கம்
வந்தான். ைவத்தியன் தனியாக இருக்க ேவண்டுேம என்ற கவைல இேலசாக முைளகட்ட
ஆரம்பித்தது.

ேகாயில் முகப்புக்கு வந்தான். பனிமாதம் ஆைகயால் அங்ேக ஒரு குருவிையக் காேணாம்.

ஈசானமூைலயில், சுவைர அைணத்துக்ெகாண்டு ஒரு கந்தல் மூட்ைட ேபாலச் சுருண்டு
படுத்திருப்பது ைவத்தியனாகேவ இருக்க ேவண்டும். கண் மங்கி ைக நடுங்க ஆரம்பித்து, காதுகளின்
ஓரத்தில் தன்னறியாமல் கத்திக் கீ றல்கள் விழ ஆரம்பித்ததும் ெதாழில் ைக விட்டுப் ேபானபிறகு,
நிரந்தரமாக அந்த மூைல ைவத்தியனின் இடமாகி விட்டிருந்தது.

மணி ஒன்பைதத் தாண்டி விட்டதால் அவன் உறங்கி இருக்கவும் கூடும். ஆனால் சற்று
ேநரத்திற்ெகாரு முைற, நானும் இருக்கிேறன் என்ற காட்டிக் ெகாண்டிருக்கும் இருமல். மூைலைய
ெநருங்கி நின்றுெகாண்டு அங்குமிங்கும் பா3த்தான் மாணிக்கம். ஆள் நடமாட்டம் இல்ைல. நாைள
ேத3தல் என்ற மும்முரத்தில் ஊ3 பரபரத்துக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது, இந்த ஒதுங்கிய மூைலக்கு யா3
வரப் ேபாகிறா3கள்?

ைவத்தியைனப் பா3த்து சன்னமாகக் குரல் ெகாடுத்தான்.

”ைவத்தியா.. ஏ ைவத்தியா....!”

பதில் இல்ைல. காேதாடு அைடத்து மூடிக்ெகாண்டு படுத்திருப்பதால் ேகட்டிருக்காது. அந்த மனித

மூட்ைடயின் ேதாைளத் ெதாட்டு உலுக்கினான். அலறாமலும் புைடக்காமலும் எழுந்து உட்கா3ந்த
அவன், நிதானமாக மாணிக்கத்ைதப் பா3த்து திருதிருெவன்று விழித்தான்.

”ஏம் ேபாத்தி...? வட்டிேல

H யாராவது....”

168
 அவன் என்ன ேகட்கிறான் என்பது மாணிக்கத்துக்குப் புrந்தது. மற்ற சமயமாக இருந்தால், இந்தக்
ேகள்விக்குப் பதில் ேவறு விதமாக இருக்கும். ஆனால் இன்று அந்த ஓட்டின் கனம் என்ன என்று
அவனுக்குத் ெதrயும். ஆைகயால் அைமதியாகச் ெசான்னான்.

”அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல... உங்கிட்ட ஒண்ணு ேகக்கணும்...”

ைவத்தியனுக்கு ெநஞ்சில் திகில் ெசல்லrத்தது. இந்த அ3த்த ராத்திrயில் தன்ைன எழுப்பி ஒன்று
ேகட்க ேவண்டுமானால்....

”உன் ேபரு அணஞ்செபருமாளா?” ைவத்தியன் முகத்தில் ஒருவித பிரமிப்பு.

”அட... இெதன்ன விண்ணாணம்...? இதுக்குத்தானா இந்தச் சாமத்திேல வந்து சங்ைகப் புடிக்ேகரு...”

”ேபரு அதானா ெசால்லு...?”

”உமக்கு யாரு ெசால்lட்டா...? நாேன அயத்துப் ேபானதுல்லா.. இப்ப என்ன வந்திட்டு அதுக்கு..?”

”யா3கிட்ேடயும் மூச்சுக்காட்டாேத. உன் ேபரு ேவாட்ட3 லிஸ்டிேல இருக்கு.. நாைளக்குக்

காலம்பற நான் வந்து உன்ைனக் காrேல கூட்டிட்டுப் ேபாேறன்.. காப்பி சாப்பாடு எல்லாம் உண்டு...
உருைளக்காரப் பயக்ேகா வந்து ேகாட்டா இல்ேலண்ணு ெசால்lரு.. ஆமா...!”

தானும் ஒரு சமயச் சா3பற்ற ஜனநாயக ேசாஷலிஸக் குடியரசின் முடிசூடா மன்ன3களில்

ஒருவன் என்ற எண்ணம் -தனக்கும் ஓட்டுrைம இருக்கிறது என்ற நிைனப்பு ைவத்தியனுக்கு புதிய
ெதம்ைபத் தந்தது. அந்த உண3வு காரணமாகச் சூம்பிய அவன் ேதாள்கள் சற்றுப் பூrத்தன.

”நான் ஏம் ேபாத்தி ெசால்லுேகன்? அண்ைணக்கு அந்த உருைளக்கார ஆளுக ெசான்னாேள..

இதுவைர நH ேசத்தவன் ஓட்ைடயும் ஊைரவிட்டு ஓடினவன் ஓட்ைடயும் ேபாட்ேட... சr... ஆனா
எவனும் ெசான்னாண்ணு இந்தத் தடைவ அங்ேக வந்ேத... ெபாறகு ெதrயும் ேசதி.... ேநேர ேபாlசிேல
புடிச்சுக் குடுத்திருேவாம். அப்படீண்ணூல்லா ெசான்னா... நானும் அதாலா கம்முண்ணு இருக்ேகன்.

169
மச்சினனும் மச்சினனும் இண்ைணக்கு அடிச்சுக்கிடுவாங்க.... நாைளக்கு நானும் நHயும் ேசாடி,
கைடக்குப் ேபாலாம் வாடிண்ணூ கழுத்ைதக் ெகட்டிக்கிட்டு அழுவாங்க... நமக்கு என்னத்துக்கு
இந்தப் ெபால்லாப்புண்ணுதாலா சலம்பாமல் கிடக்ேகன். இப்பம் நம்ம ேபரும் லிஸ்டிேல இருக்கா?
ெதrயாமப் ேபாச்ேச இதுநாள் வைர..”

”இது இப்பம்கூட யாருக்கும் ெதrயாது பா3த்துக்ேகா... நான்தான் கண்டுபிடிச்ேசன்! முன்னாேலேய

ஒம் ேபரு இருந்திருக்கும்.. ஆனா என்ைனப் ேபால யாரு அக்குசாப் பாக்கா..? அதுகிடக்கட்டும்.
உனக்குப் புது ேவட்டியும் துவ3த்தும் வாங்கி வச்சிரச் ெசால்லுேகன். நH காலம்பற என்கூட வந்து
இட்டிலி திண்ணு ேபாட்டு, புதுத்துணியும் உடுத்திக்கிட்டு ஓட்டுப் ேபாட்டிரணும். எல்லாம் நான்
ெசால்லித்தாேறன்... ஆனா எவன்கிட்ேடயும் அனக்கம் காட்டிராேத... என்னா..?”

”இனி நான் ெசால்லுேவனா.. நHங்க இம்புட்டு ெசான்னதுக்கப்புறமு...”

ைவத்தியன் தந்த உறுதியில் மனம் மகிழ்ந்து தன் சாதைனைய நிைனத்து மா3பு விம்ம,
பூசணிக்காய் வட்ைட
H ேநாக்கி நடந்தான் மாணிக்கம்.

அங்ேக ஒரு அரசைவயின் ெபாலிவு ேபான்ற சுற்றுச் சூழல்கள். மங்களாவில் நடுநாயகமாகப்

பூசணிக்காய் ெகாலு வற்றிருந்தா3.
H அந்த வட்டிலுள்ள
H ெமாத்தப் ெபஞ்சுகளும், நாற்காலிகளும்
அங்ேக பரந்து கிடந்தன. வந்து வந்து தன் விசுவாசத்ைதத் ெதrவிக்கும் வாக்காள3களின் புழக்கம்.
ெவற்றிைலச் ெசல்லங்கள் இரண்டு மூன்று ஆங்காங்ேக ஊறிக் ெகாண்டிருக்கும் சுக்குக்காப்பி
அண்டா. அந்த நூறு வட்டு
H ஊrன் இரதவதிகைளச்
H சுற்றிச் சுற்றிக் ேகாஷம் ேபாட்டுத் ெதாண்ைட
கட்டியவ3கள் ெநrந்த குரலில் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தா3கள். நாைல காைலக் காப்பிக்கான
ஆயத்தங்கள்.

இட்டிலிக் ெகாப்பைரகள் கிடார அடுப்பில் ஏற்றப்பட்டு விட்டதால் ‘ெகா3’ என்ற சீரான இைரச்சல்.
சின்னம் பூசணிக்காய் ஆனபடியால், பூசணிக்காய் சாம்பாருக்காக அrந்து பைனேயாைலப் பாய்மீ து
குவிக்கப்பட்டிருந்தது. இைலக்கட்டுகள் இடத்ைத அைடத்துக்ெகாண்டு கிடந்தன. பாத்திர பண்ட
வைகயறாக்களின் முனகல். ெசயித்தால் வட்டுக்ெகாரு
H பூசணிக்காய் பrசாக விளம்புவதற்காக
ஐந்து மூட்ைடகள் சாய்ப்பில் அடுக்கி ைவக்கப்பட்டிருந்தது.

பூச்ணிக்காய் ேதாற்றுப்ேபாகும் என்று கருதி, ேதாற்ற பிறகு ெதருவில் ேபாட்டு உைடப்பதற்காக

உருைளயுமிரண்டு மூட்ைடகள் வாங்கிப் பத்திரப்படுத்தியிருந்ததாகக் ேகள்வி. ஆகக் கனக மூலம்

170
சந்ைதயில் பூசணிக்காய்க்கு ஏகக் கிராக்கி. அடுத்த முைற ஊராட்சித் ேத3தைலக் கணக்காக்கி,
அதற்குத் ேதாதாக ேமலாய்ச்சி ேகாணம் முழுவதும் பூச்ணிக்ெகாடு ேபாடப்ேபாவதாக அவ்வூ3
பண்ைணயா3 ஒருவ3 தH3மாணித்திருப்பதாகத் தகவல்.

நாைள வாக்குச் சாவடிக்குச் ெசல்வதற்காக ஏெழட்டு வில் வண்டிகளும் இரண்டு வாடைகக்

கா3களும் தயா3. இேத ஏற்பாடுகைள உருைளயும் ெசய்திருப்பா3 என்று ெசால்லத் ேதைவயில்ைல.
ஒேரெயாரு அெசௗகrயம்தான். அவ3கள் பூசணிக்காய் சாம்பா3 ைவப்பைதப் ேபால, இவ3களால்
ேராடு உருைளையச் சாம்பா3 ைவக்க முடியாது. அதில் ஒரு புத்திசாலி, உருைள என்றால் உருைளக்
கிழங்ைகயும் குறிக்கும் என்பதால், அைதேய சாம்பா3 ைவக்கலாம் என்று ெசான்னதன் ேபrல்
அவ்வாேற தH3மானமாயிற்று.

இதில் ஒரு அதிசயம் என்னெவன்றால், அங்ேக ெமாத்த ஓட்டுக்கேள இரு நூற்று எழுபது. நூறு
சதமானம் வாக்களிப்பு நடந்தாலும், இருநூற்ெறழுபது வாக்காள3களுக்கும் ெமாத்தம் பதினாறு வில்
வண்டிகளும் நான்கு வாடைகக் கா3களும். அது மட்டுமல்ல வாக்ெகடுப்பு நடக்கப் ேபாகும் அரசின3
ஆரம்பப் பள்ளி, ஊrல் எந்த மூைலயில் இருந்து நடந்தாலும் அைர ப3லாங்குதான். ஆனாலும்
முடிசூடா மன்ன3கைள நடத்தியா ெகாண்டுெசல்வது?

மறுநாள் ெபாழுது கலகலப்பாக விடிந்தது. தானாகப் பழுக்காதைதத் தல்லிப் பழுக்க ைவப்பது

ேபான்றும் சூrயன் கிழக்கில் எழச் சற்றுத் தாமதித்திருந்தால் கயிறு கட்டி இழுத்துக்ெகாண்டு
வந்திருப்பா3கள். அவ்வளவு அவசரமும் பதட்டமும்.

ஆறுமணிக்குப் பூசணிக்காயின் மகனும் மருமகளும் ஊரைழக்க வந்தா3கள். அைதத்ெதாட3ந்து

உருைளயின் மகளும் மருமகனும் ஊரைழத்தா3கள். காைலக் காப்பிக்கான சன்னத்தங்கள்.
அதிகாைலயிேலேய ைவத்தியைனப் பாதுகாப்பான இடத்தில் ெகாண்டுவந்து ைவத்துவிட்டான்
மாணிக்கம். அங்ேகேய கிணற்றுத் ேதாட்டத்தில் குளிக்கச் ெசய்து, புதிய ேவட்டியும் துவ3த்தும்
உடுத்து ெவண்ணறு
H பூசி ஒேர அலங்கrப்பு. அவனுக்ேக ஒேர புளகாங்கிதம். ஊராட்சித் ேத3தல்
மாதம் ஒரு முைற வந்தால் எப்படி இருக்கும் என்று அவன் எண்ணினான்.

பத்து மணிக்கு ேமல் வாக்ெகடுப்பு துrதகதியில் நைடெபறலாயிற்று. டாக்ஸிகள் எழுப்பும்

புழுதிப்படலம். வில் வண்டிக்காைளகள் குடங்குடமாகப் பீய்ச்சித் ெதருக்கைள ெமழுகின.
ைசக்கிள்கூட நுைழந்திராத முடுக்குகளிெலல்லாம் கா3 நுைழந்து ேதடிப்பிடித்து வாக்காளைர
இழுத்தது. ெபற்ேறா3கள் ஓட்டுப் ேபாடப் ேபாகும்ேபாது சிறுவ3களுக்கும் காைலக் காப்பி, பலகாரம்,

171
டாக்ஸி சவாr, சில3 பிடிவாதமாக வில் வண்டியில் ஏற மறுத்து, காrல்தான் ேபாேவன் என்றா3கள்.
ேத3தல்கள் இல்லாவிட்டால் இைதெயல்லாம் எப்படித்தான் அனுபவிப்பது?

இரண்டு ேவட்பாள3களும் வாக்குச்சாவடியில் பிரசன்னமாயிருந்தா3கள். அவ3களின் பிரதிநிதிகள்

இரண்டு வrைசகளில். இது தவிர அரசாங்க அதிகாrகளான பள்ளி ஆசிrய3கள். கலவரம் வரலாம்
என்று அஞ்சப்பட்டதால், இரண்டு ேபாlஸ்கார3கள் க3மசிரத்ைதேயாடு கண்காணித்துக்
ெகாண்டிருந்தா3கள், லாத்தியுடன். ெவள்ளாளனுக்கு லாத்திேய அதிகம் என்று துப்பாக்கி
ெகாண்டுவரவில்ைல.

ைவத்தியன் என்ற அணஞ்செபருமாைள ெபருமாள் வாக்குச்சாவடி முன் காrல் ெகாண்டுவந்து

இறக்கிய ேபாது எல்ேலா3 கண்களும் ெநற்றி ேமல் ஏறின. ெவள்ைளயும் ெசாள்ைளயுமாக நHறணிந்த
ைசவ நாயனாக வந்து நின்ற அவைன அதிசயத்ேதாடு பா3த்தன3.

”நாறப்பய புள்ைளக்கு என்ன ைதrயம் இருந்தா இண்ைணக்கு உள்ளூ3 எலக்ஷன்ேல கள்ள ஓட்டுப்
ேபாட வரும்...ம்...வரட்டும்.”

கறுவினா3 உருைள.

மணி பன்னிரண்டைர ஆகிவிட்டதால் கூட்டம் குைறந்து விட்டது. ைவத்தியன் வந்து வrைசயில்

நின்றேபாது ஏெழட்டுப் ேபேர அவன் முன்னால் நின்றா3கள். அவன் பின்னால் ஓrருவ3 வந்து
ேசரவா, இல்ைல சாப்பிட்ட பிறகு பா3த்துக் ெகாள்ளலாமா என்று ேயாசைனயில் தயங்கி நின்றன3.

இரண்டு நிமிடங்கள் ெபாறுத்ததும் வrைசைய விட்டு விலகி ேவகமாக ெவளிேய நடக்கத்

ெதாடங்கினான் ைவத்தியன். இவனுக்குத் திடீெரன என்ன வந்து விட்டது என்று புருவக்ேகாட்ைட
உய3த்தினா3 பூசணிக்காய். ‘என் எதிrல, எனக்கு விேராதமாகக் கள்ள ஓட்டுப் ேபாட
வந்திருவானாக்கும்...’ என்ற பாவைனயில் மீ ைச மீ து ைக ேபாட்டு இளக்காரத்துடன்
பூசணிக்காையப் பா3த்தா3 உருைள.

வrைசயிலிருந்து விலகிய ைவத்தியைனப் பின்ெதாட3ந்து ஓடிய மாணிக்கம் இரண்டு எட்டில்

அவைனப் பிடித்துவிட்டான்.

172
 ”ெகழட்டு வாணாேல! என்ன ெகாள்ைள எளகீ ட்டு உனக்கு? எங்ேக சுடுகாட்டுக்கா ஓடுேக...?”

”அட சத்தம் ேபாடாேதயும் ேபாத்தி... இன்னா வந்திட்ேடன்...” ைவத்தியனின் குரலில் அவசரம்.

”அதான் எங்க எளெவடுத்துப் ேபாேறங்ேகன்.. பிr களந்திட்ேடாவ்?”

”இrயும் ேபாத்தி... ஒரு நிமிட்ேல வந்திருேகன்.”

”ஓட்டுப் ேபாட்டுக்கிட்டு எங்க ேவணும்னாலும் ஒழிஞ்சு ேபாேயங்ேகன்.”

”அட என்னய்யா ெபrய சீண்டறம் புடிச்ச எடவாடா இருக்கு.... காலம்பற முகத்ைதக்

கழுவதுக்குள்ேள கூட்டியாந்தாச்சு. ஏெழட்டு இட்லி ேவேற திண்ேணன்... வயசான காலத்திேல
ெசமிக்கவா ெசய்யி... சித்த நிண்ணுக்கிடும்.. இன்னா ஒரு எட்டிேல ேபாயிட்டு வந்திருேகன்...”

ைவத்தியன் குளத்தங்கைரேயாரம் ேபாய் கால்கழுவி வருவதற்குள் உணவு இைடேவைளக்காக

வாக்ெகடுப்பு நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டிருந்தது. ைவத்தியைன அங்ேக காத்திருக்கச் ெசான்னால் ஆபத்து
என்று கருதி, மீ ண்டும் காrேலற்றி, வட்டுக்குக்
H ெகாண்டுேபாய்ச் சாப்பாடு ேபாட்டு முதல் ஆளாகக்
ெகாண்டுவந்து நிறுத்தினா3கள். சூரன்பாடு திருவிழாவில், முதலில் வருகின்ற சூரைனப் ேபால
ைவத்தியன் வரH விழி விழித்தான். இைடேவைளக்குப் பிறகு, வாக்ெகடுப்பு ெதாடங்கியது ைகயில்
ைவத்திருந்த ‘அணஞ்செபருமாள்’ சீட்டுடன் வாக்கு சாவடியினுள் நுைழந்தான் ைவத்தியன்.
இவனுக்கு ஒரு பாரம் படிப்பித்துத்தான் அனுப்ப ேவண்டும் என்று உருைள உஷாராக இருந்தா3.
முதல் ேபாலிங் ஆபிசrடம் சீட்ைட நHட்டினான் ைவத்தியன்.

உருைள ஒரு உறுமல் உறுமினா3.

”ஏ ைவத்தியா.. உனக்கு ஓட்டு இருக்கா?”

சந்ேதகத்துடன் அவன் அவைரப் பா3த்தான்.

173
 ”இருக்கு ேபாத்திேயா.. இன்னா நHேர பாருேம...”

அவன் நHட்டிய சீட்ைட வாங்கிப் பா3த்த உருைளக்கு ெகாஞ்சம் மைலப்பு. அவ3 மைலப்பைதக்
கண்ட பூசணிக்காய் முகத்தில் மூரல் முறுவல்.

”அணஞ்ச ெபருமாளா உன் ேபரு..?”

”ஆமா ேபாத்தி.. நான் பின்ன கள்ள ஓட்டா ேபாட வருேவன்?”

உருைளயின் ஐயம் தHரவில்ைல. வாக்காள3 பட்டியைல வாங்கிப் பா3த்தா3. அவ3 முகத்தில் சிறிய
திைகப்பு. சற்று ேநரத்தில் ஏளனப் புன்னைகெயான்று விrந்தது.

”இதுவைரக்கும் கள்ள ஓட்டுப் ேபாட்டாலும் நாடுவிட்டுப் ேபான ஆளுக ேபrேலதான்

ேபாட்டிருக்ேக. இப்ப ெசத்துப்ேபான ஆளு ஓட்ைடயும் ேபாட வந்திட்டேயாவ்?”

”இல்ைல ேபாத்தி.. என் ேபரு அணஞ்செபருமாளுதான்... நான் ெபாய்யா ெசால்லுேகன்...”

”அட உன் ேபரு அணஞ்செபருமாேளா, எrஞ்ச ெபருமாேளா என்ன எளவாம் இருந்திட்டுப்ேபாகு...

ஆனா இந்த அணஞ்ச ெபருமாளு ெபாம்பிைளயிண்ணுல்லா ேபாட்டிருக்கு....”

”என்னது? ெபாம்பிைளயா?”

”பின்ேன என்ன? நல்லாக் கண்ைண முழிச்சிப்பாரு.. அது நம்ம ெகாழும்புப் பிள்ைள பாட்டாக்கு
அக்காயில்லா... அவ ெசத்து வருஷம் பத்தாச்ேச.... ஓட்டா ேபாட வந்ேத ஓட்டு... ெவறுவாக்கட்ட
மூதி.. ேபா அந்தாேல ஒழிஞ்சு....”

ைவத்தியன் ெசய்வதறியாமல் பூசணிக்காையப் பா3த்தான். கடித்துத் தின்று விடுவைதப் ேபால

அவ3 அவைனப் பா3த்து விழித்தா3.

174
 கதவு – கி. ராஜநாராயணன்

கதவு ஆட்டம் ஆரம்பமாகியது.

பக்கத்து வட்டுக்
H குழந்ைதகளும் ஆரவாரத்ேதாடு கலந்து ெகாண்டா3கள்.

‘எல்ேலாரும் டிக்கட்டு வாங்கிக்கிடுங்க’ என்றான் சீனிவாசன். உடேன “எனக்ெகாரு டிக்ெகட்,

உனக்ெகாரு டிக்ெகட்” என்று சத்தம் ேபாட்டா3கள்.

“எந்த ஊருக்கு ேவணும்? ஏய் இந்த மாதிr இடிச்சி தள்ளினா என்ன அ3த்தம்? அப்புறம் நான்
விைளயாட்டுக்கு வர மாட்ேடன்”

“இல்ைல, இல்ைல, இடிச்சி தள்ளேல”

“சr, எந்த ஊருக்கு டிக்ெகட் ேவணும்?”

குழந்ைதகள் ஒருவருக்ெகாருவ3 முகத்ைதப் பா3த்துக் ெகாண்டா3கள். ஒருவன்

“திருெநல்ேவலிக்கு” என்று ெசான்னான். “திருெநல்ேவலிக்கு, திருெநல்ேவலிக்கு” என்று கூப்பாடு
ேபாட்டுச் ெசான்னா3கள் எல்ேலாரும்.

லட்சுமி ஒரு துணியால் கதைவத் துைடத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். சீனிவாசன்

ெவறுங்ைகயால் டிக்ெகட் கிழித்துக் ெகாடுத்து முடிந்ததும், கதவில் பிடித்துத் ெதாத்திக்
ெகாண்டா3கள். சில3 கதைவ முன்னும் பின்னும் ஆட்டினா3கள். தன் மீ து ஏறி நிற்கும்
அக்குழந்ைதகைள அந்த பாரமான ெபrய கதவு ெபாங்கிப் பூrத்துப் ேபாய் இருக்கும்
அக்குழந்ைதகைள ேவகமாக ஆடி மகிழ்வித்தது. “திருெநல்ேவலி வந்தாச்சி” என்றான் சீனிவாசன்.
எல்ேலாரும் இறங்கினா3கள். கதைவத் தள்ளியவ3கள் டிக்ெகட் வாங்கிக் ெகாண்டா3கள்.
ஏறினவ3கள் தள்ளினா3கள். மீ ண்டும் கதவாட்டம் ெதாடங்கியது.

175
 அது பைழய காலத்துக் காைர வடு.
H ெபrய ஒேர கதவாகப் ேபாட்டிருந்தது. அதில் வசித்து
வந்தவ3கள் முன்பு வசதி உள்ளவ3களாக வாழ்ந்தவ3கள். இப்ெபாழுது ெராம்பவும் ெநாடித்துப் ேபாய்
விட்டா3கள். அந்த வட்டிலுள்ள
H ெபண் குழந்ைதகளில் மூத்ததிற்கு எட்டு வயது இருக்கும்.
இன்ெனான்று ைகக்குழந்ைத.

அம்மா காட்டுக்கு ேவைல ெசய்யப் ேபாய் விடுவாள். அப்பா மணி முத்தாறில் கூலி ேவைல
ெசய்யப் ேபாய்விட்டா3. லட்சுமியும் சீனிவாசனும் ைகக்குழந்ைதைய அம்மா காட்டிலிருந்து வரும்
வைர ைவத்துக் ெகாண்டு கதேவாடு விைளயாடிக் ெகாண்டிருப்பா3கள்.

ஒருநாள் ெதருவில் ஒரு தHப்ெபட்டிப் படம் ஒன்ைற லட்சுமி கண்ெடடுத்தாள். படத்தில் ஒரு
நாய் இருந்தது. அழுக்காக இருந்ததால் படத்தில் எச்சிைலத் துப்பி தன் பாவாைடயால் துைடத்தாள்.
இதனால் சில இடங்களில் இருந்த அழுக்கு படம் பூராவும் பரவிற்று. ஆனால் லட்சுமிக்கு மிகவும்
திருப்தி, படம் சுத்தமாகிவிட்டெதன்று.

படத்ைத முகத்துக்கு ேநராகப் பிடித்து தைலையக் ெகாஞ்சம் சாய்த்துக் ெகாண்டு பா3த்தாள்.

அப்புறம் இந்தப் பக்கமாகச் சாய்த்துக் ெகாண்டு பா3த்தாள். சிrத்துக் ெகாண்டாள். காண்பிக்க
பக்கத்தில் யாராவது இருக்கிறா3களா என்றும் சுற்றும் முற்றும் பா3த்தாள். ஒருவரும் இல்ைல.
வட்ைட
H ேநாக்கி ேவகமாக ெநாண்டி அடித்துக் ெகாண்ேட ேபானாள், சந்ேதாஷம் தாங்க முடியாமல்.

லட்சுமி வட்டுக்கு
H வந்தேபாது சீனிவாசன் நாடிையத் தாங்கிக் ெகாண்டு வாசல் படிக்கட்டில்
உட்கா3ந்திருந்தான். அவைனக் கண்டதும் லட்சுமி படத்ைதப் பின்புறமாக மைறத்துக் ெகாண்டு,
“ேடய் நா என்ன ெகாண்டு வந்திருக்ேகன் ெசால்லு பாப்ேபாம்” என்றாள்

“என்ன ெகாண்டு வந்திருக்கிேயா? எனக்குத் ெதrயாது”

“ெசால்ேலன் பாப்ேபாம்”

“எனக்குத் ெதrயாது”

லட்சுமி தூரத்தில் இருந்தவாேற படத்ைதக் காண்பித்தாள்.

176
 “அக்கா, அக்கா, எனக்குத் தரமாட்டியா?” என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட இறங்கி வந்தான்
சீனிவாசன். ‘முடியாது’ என்ற பாவைனயில் தைலைய அைசத்து படத்ைத ேமேல தூக்கிப் பிடித்தாள்.
சீனிவாசன் சுற்றிச் சுற்றி வந்தான். “ம்ஹும், முடியாது. மாட்ேடன்... நான் எவ்ேளா கஷ்டப்பட்டு ேதடி
எடுத்துக் ெகாண்டு வந்திருக்ேகன் ெதrயுமா?” என்றாள்.

“ஒேர தடைவ பாத்துட்டுக் ெகாடுத்து3ேறன் அக்கா, அக்கா” என்று ெகஞ்சினான்.

“பா3த்துட்டுக் ெகாடுத்துறனும்”

“சr”

“கிழிக்கப்படாது”

“சr சr”

சீனிவாசன் படத்ைத வாங்கிப் பா3த்தான். சந்ேதாஷத்தினால் அவன் முகம் மல3ந்தது.

“ேடய், உள்ளப் ேபாய் ெகாஞ்சம் கம்மஞ்ேசாறு ெகாண்டா, இந்தப் படத்ைத நம்ம கதவிேல
ஒட்டணும்” என்றாள்.

“ெராம்பச் சr” என்று உள்ேள ஓடினான் சீனிவாசன்.

ெரண்டு ேபருமாகச் ேச3ந்து கதவில் ஒட்டினா3கள். படத்ைதப் பா3த்து சந்ேதாஷத்தினால்

ைக தட்டிக் ெகாண்டு குதித்தா3கள். இைதக் ேகட்டு பக்கத்து வட்டுக்
H குழந்ைதகளும் ஓடி வந்தன.
மீ ண்டும் கதவு ஆட்டம் ெதாடங்கியது.

177
 2.

அந்தக் கதைவக் ெகாஞ்சம் கவனமாகப் பா3க்கிறவ3களுக்கு இந்தக் குழந்ைதகள் ஒட்டிய

படத்துக்குச் சற்று ேமேல இேத மாதிr ேவறு ஒரு ப்டம் ஒட்டி இருப்பது ெதrய வரும். அந்தப் படம்
ஒட்டி எத்தைனேயா நாட்கள் ஆகி விட்டதால் அழுக்கும் புைகயும் பட்டு மங்கிப் ேபாயிருந்தது.
ஒருேவைள அது லட்சுமியின் தகப்பனா3 குழந்ைதயாக இருக்கும்ேபாது ஒட்டியதாக இருக்கலாம்.

குழந்ைதகள் இப்படி விைளயாடிக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாது கிராமத்துத் தைலயாr அங்ேக

வந்தான்.

“லட்சுமி உங்க ஐயா எங்ேக?”

“ஊருக்குப் ேபாயிருக்காக”

“உங்க அம்மா?”

“காட்டுக்கு ேபாயிருக்காக”

“வந்தா தH3ைவய ெகாண்டு வந்து ேபாடச் ெசால்லு, தைலயாrத் ேதவரு வந்து ேதடீட்டு
ேபானாருன்னு ெசால்லு”

சr என்ற பாவைனயில் லட்சுமி தைலைய ஆட்டினாள்.

மறுநாள் தைலயாr லட்சுமியின் அம்மா இருக்கும் ேபாேத வந்து தH3ைவ பாக்கிையக்

ேகட்டான்.

“ஐயா, அவரு ஊrேல இல்ைல. மணி முத்தாறு ேபாயி அஞ்சு மாசமாச்சி. ஒரு தகவைலயும்
காேணாம். மூணு வருஷமா மைழ தண்ணி இல்லேய. நாங்க என்னத்ைத ெவச்சு உங்களுக்கு தH3ைவ

178
பாக்கிையக் ெகாடுப்ேபாம்? ஏேதா காட்டிேல ேபாய் கூலி ேவைல ெசய்து இந்தக் ெகாளந்ைதங்கள
காப்பாத்ரேத ெபrய காrயம். உங்களுக்குத் ெதrயாததா?” என்றாள்.

இந்த வா3த்ைதகள் தைலயாrயின் மனைசத் ெதாடவில்ைல. இந்த மாதிrயான

வசனங்கைளப் பல3 ெசால்லிக் ேகட்டவன் அவன்.

“நாங்கள் என்ன ெசய்ய முடியும்மா இதுக்கு? இந்த வருஷம் எப்படியாவது கண்டிப்பா தH3ைவ
ேபாட்டுறனும். அப்புறம் எங்க ேமல சைடச்சிப் புண்ணியம் இல்ைல.” என்று ெசால்லிவிட்டுப் ேபாய்
விட்டான்.

3.

ஒருநாள் காைல வட்டின்

H முன்னுள்ள ைமதானத்தில் குழந்ைதகள் உட்கா3ந்து ேபசிக்
ெகாண்டிருந்தா3கள். தைலயாr நான்கு ேப3 சகிதம் வட்ைட
H ேநாக்கி வந்தான். வந்தவ3கள் அந்த
வட்டுப்பக்கம்
H ஓடி வந்து பா3த்தா3கள். அவ3களுக்கு இது ஒரு மாதிr ேவடிக்ைகயாக இருந்தது.
தைலயாrயும் ேச3ந்து பிடித்து ஒரு மாதிr கழற்றி நான்கு ேபரும் கதைவத் தூக்கி தைலயில்
ைவத்துக் ெகாண்டு புறப்பட்டா3கள். அந்தக் குழந்ைதகளுக்கு என்ன ேதான்றியேதா ெதrயவில்ைல.
ஒருவன் நாதஸ்வரம் வாசிப்பவைனப் ேபால் ைககைள ைவத்துக் ெகாண்டு “பீப்பீ..பீ...பீ” என்று சத்தம்
காட்டி விரல்கைள நHட்டிக் ெகாண்டு உடைலப் பின் வைளத்துத் துைடகளின் ேமல் ஓங்கி அடிப்பதாக
பாவைன ெசய்து “திடும்.. திடும்.. ததிக்குணம்..ததிக்குண” என்று தவில் வாசிப்பவைனப் ேபால
முழங்கினான். சீனிவாசனும் இதில் பங்ெகடுத்துக் ெகாண்டான். இப்படி உற்சாகமாக குழந்ைதகள்
கதைவத் தூக்கிக் ெகாண்டு ெசல்கிறவ3களின் பின்ேன ஊ3வலம் புறப்பட்டா3கள்.

தைலயாrயால் இைதச் சகிக்க முடியவில்ைல. “இப்ேபா ேபாகிறH3களா இல்ைலயா

கழுைதகேள” என்று கத்தினான். குழந்ைதகள் ஓட்டம் பிடித்தன.

அவ3கள் வட்டுக்குத்
H திரும்பி வரும் ேபாது லட்சுமி வாசல்படியில் உட்கா3ந்து அழுது
ெகாண்டிருந்தாள். எல்ேலாரும் அரவம் ெசய்யாமல் அவளுக்குப் பக்கத்தில் வந்து உட்கா3ந்து
ெகாண்டன3. ஒருவரும் ஒன்றும் ேபசவில்ைல. சீனிவாசனும் முகத்ைத வருத்தமாக ைவத்துக்
ெகாண்டான். இப்படி ெவகுேநரம் அவ3களால் இருக்க முடியவில்ைல. தற்ெசயலாக ஒரு ெபண்,
“நான் வட்டுக்குப்
H ேபாேறன்” என்று எழுந்தாள். உடேன எல்ேலாரும் அங்கிருந்து புறப்பட்டுப்
ேபாய்விட்டா3கள். லட்சுமியும் சீனிவாசனும் மாத்திரம் அங்கிருந்தா3கள். ெவகுேநரம் அவ3களும்
ஒருவருக்ெகாருவ3 ேபசவில்ைல.

179
 ைகக்குழந்ைத அழும் குரல் ேகட்கேவ லட்சுமி உள்ேள திரும்பினாள். இதற்குள் சீனிவாசன்
அக்குழந்ைதைய எடுத்துக் ெகாள்ளப் ேபானான். குழந்ைதையத் ெதாட்டதும் ைகையப் பின்னுக்கு
இழுத்தான். அக்காைவப் பா3த்தான். லட்சுமியும் பா3த்தாள்.

“பாப்பாைவ ெதாட்டுப் பாரு அக்கா; உடம்பு சுடுது” என்றான். லட்சுமி ெதாட்டுப் பா3த்தாள்;
அனலாகத் தகித்தது.

சாயந்திரம் ெவகுேநரம் கழித்து அம்மா தைலயில் விறகுச் சுள்ளிகளுடன் வந்தாள். சுள்ளிகள்

ேசகrக்கும் ேபாது ைகயில் ேதள் ெகாட்டி இருந்ததால் முகத்தில் வலி ேதான்ற அைமதியாக வந்து
குழந்ைதகளின் பக்கம் அம3ந்து ைகக்குழந்ைதைய வாங்கிக் ெகாண்டாள். ‘உடம்பு சுடுகிறேத?’ என்று
தனக்குள் ேகட்டுக் ெகாண்டாள். இதற்குள் குழந்ைதகள் காைலயில் நடந்த ேசதிைய அம்மாவிடம்
ெசான்னா3கள்.

ெசய்திையக் ேகட்டதும் ரங்கம்மாவுக்கு மூச்ேச நின்று விடும் ேபாலிருந்தது. உடம்ெபல்லாம்

கண்ணுத் ெதrயாத ஒரு நடுக்கம். வயிற்றில் தாங்க முடியாத ஒரு வலி ேதான்றியது ேபால்
குழந்ைதைய இறுகப் பிடித்துக் ெகாண்டாள். குழந்ைதகளுக்கு முன் அழக் கூடாது என்று எவ்வளவு
தான் அடக்கினாலும் முடியவில்ைல. “என்ைனப் ெபத்த தாேய” என்று அலறி விட்டாள். பயத்தினால்
குழந்ைதகள் அவள் பக்கத்தில்இருந்து விலகிக் ெகாண்டா3கள். இனம் புrயாத பயத்தின் காரணமாக
அவ3களும் அழ ஆரம்பித்தன3.

4.

மணிமுத்தாறிலிருந்து ஒரு தகவலும் வரவில்ைல. நாட்கள் ெசன்று ெகாண்ேடயிருந்தன.

இரவு வந்து விட்டால் குளி3 தாங்க முடியாமல் குழந்ைதகள் நடுங்குவா3கள். கதவு இல்லாததால்
வடு
H இருந்தும் பிரேயாஜனமில்லாமல் இருந்தது. கா3த்திைக மாசத்து வாைட, விஷக் காற்ைறப்
ேபால் வட்டினுள்
H வந்து அைலேமாதிக் ெகாண்ேட இருந்தது. ைகக்குழந்ைதயின் ஆேராக்கியம்
ெகட்டுக் ெகாண்ேட வந்தது. ஒரு நாள் இரவு வாைட தாங்காமல் அது அந்த வட்ைட
H விட்டு
அவ3கைளயும் விட்டு பிrந்து ெசன்று விட்டது. ரங்கம்மாளின் துயரத்ைத அளவிட்டுச் ெசால்ல
முடியாது. லட்சுமிக்காகவும் சீனிவாசனுக்காகவுேம அவள் உயி3 தrத்திருந்தாள்.

சீனிவாசன் இப்ெபாழுது பள்ளிக்கூடம் ேபாகிறான். ஒருநாள் அவன் மத்தியானம் பள்ளிக்

கூடத்திலிருந்து திரும்பும் ேபாது ஒரு தHப்ெபட்டிப் படம் கிைடத்தது. ெகாண்டுவந்து தன் அக்காவிடம்
காண்பித்தான். லட்சுமி அதில் ஆ3வம் ெகாள்ளவில்ைல.

180
 “அக்கா எனக்கு சீக்கிரம் கஞ்சி ஊத்து, பசிக்கி; சாப்பிட்டு இந்த படத்ைத ஒட்டனும்”

“தம்பீ, கஞ்சி இல்ைல” இைத அவள் மிகவும் பதட்டத்ேதாடு ெசான்னாள்.

“ஏன்? நH காைலயில் காய்ச்சும் ேபாது நான் பாத்ேதேன?”

‘ஆம்’ என்ற முைறயில் தைலயைசத்து விட்டு, “நான் ெவளிக்குப் ேபாயிருந்ேதன். ஏேதா நாய்
வந்து எல்லாக் கஞ்சிையயும் குடித்து விட்டுப் ேபாய்விட்டது தம்பி... கதவு இல்ைலேய” என்றாள்
துக்கமும் ஏக்கமும் ெதானிக்க. தன்னுைடய தாய் பசிேயாடு காட்டிலிருந்து வருவாேள என்று
நிைனத்து உருகினாள் லட்சுமி.

சீனிவாசன் அங்ேக சிதறிக் கிடந்த கம்மம் பருக்ைககைள எடுத்துப் படத்தின் பின்புறம்

ேதய்த்து ஒட்டுவதற்கு வந்தான். கதவு இல்ைல. என்ன ெசய்வெதன்ேற ெதrயவில்ைல. சுவrல்
ஒட்டினான். படம் கீ ேழ விழுந்து விட்டது. அடுத்த இடத்தில், அடுத்த சுவrல் எல்லாம் ஒட்டிப்
பா3த்தான்; ஒன்றும் பிரேயாசனம் இல்ைல. ஏமாற்றத்தாலும் பசியாலும் அவன் அழ ஆரம்பித்தான்.

சாயந்திரம் லட்சுமி சட்டி பாைனகைளத் ேதய்த்துக் கழுவிக் ெகாண்டிருந்தாள்.

சீனிவாசன் முகத்தில் ஆவல் துடிக்க, ேமல்மூச்சு கீ ழ்மூச்சு வாங்க ஓடி வந்தான். “அக்கா
அக்கா நம்ம பள்ளிக் கூடத்துக்கு பக்கத்திேல சாவ்டி இருக்கு பாரு.. அதுக்கு பின்புறம் நம்ம வட்டு
H
கதவு இருக்கக்கா! கண்ணாேல நான் பா3த்ேதன்” என்றான்.

“அப்படியா! நிஜமாகவா? எங்ேக வா பாப்ேபாம்” என்று சீனிவாசனின் ைகையப் பிடித்தாள்.

இருவரும் கிராமச்சாவடி ேநாக்கி ஓடினா3கள்.

உண்ைம தான். அேத கதவு சாத்தப்பட்டு இருந்தது. தூரத்திலிருந்ேத தங்கள் நண்பைன இனம்
கண்டு ெகாண்டா3கள் அச்சிறுவ3கள். பக்கத்தில் யாராவது இருக்கிறா3களா என்று சுற்றும் முற்றும்
பா3த்தா3கள். ஒருவரும் இல்ைல.

181
 அவ3களுக்கு உண்டான ஆனந்தத்ைதச் ெசால்ல முடியாது.

அங்ேக முைளத்திருந்த சாரணத்தியும் ைதவாைழச் ெசடிகளும் அவ3கள் காலடியில்

மிதிபட்டு ெநாறுங்கின. அதிேவகமாய் அந்தக் கதவின் பக்கம் பாய்ந்தா3கள். அருகில் ேபாய் அைதத்
ெதாட்டா3கள். தடவினா3கள். அதில் பற்றி இருந்த கைரயான் மண்ைண லட்சுமி தன் பாவாைடயால்
தட்டித் துைடத்தாள்.

கதேவாடு தன் முகத்ைத ஒட்ட ைவத்துக் ெகாண்டாள். அழேவண்டும் ேபாலிருந்தது

அவளுக்கு. சீனிவாசைனக் கட்டிப் பிடித்துக் ெகாண்டாள். முத்தமிட்டாள். சிrத்தாள்.
கண்களிலிருந்து கண்ண3H வழிந்ேதாடியது. சீனிவாசனும் லட்சுமிையப் பா3த்து சிrத்தான். அவ3கள்
இருவrன் ைககளும் கதைவப் பலமாகப் பற்றி இருந்தன.

182
 மதினிமா0கள் கைத - ேகாணங்கி

உடேன அைடயாளம் கண்டு விட்டான். சந்ேதகமில்லாமல்; இவன் ேகட்ட அேத குரல்; அேத
சிrப்பு. வியாபாரம் ஆனாலும் ஆகாவிட்டாலும் சலிப்பில்லாத அேத ேபச்சு. ஆவுடத்தங்க மதினியா.

சாத்தூ3 ரயிலடியில் ெவள்ளrக்காய் விக்கிறவைன ேச3த்துக் ெகாண்டு ஓடி வந்தவெளன்று

ேகள்விப்பட்டிருந்த நம்மூ3 மதினியா இப்படி மாறிப் ேபானாள். என்ன வந்தது இவளுக்கு. இத்து
நரம்பாகிப் ேபானாேள இப்படி.

இவைளக் காணவும்தான் பழெசல்லாம் அைலபாய்ந்து வருகிறது. பிrந்து

ேபானவ3கெளல்லாம் என்ன ஆனா3கள். அவ3கெளல்லாம் எங்ேக ேபாய் விட்டா3கள்.
பிrயத்துக்குrயவ3கைளெயல்லாம் திரும்பவும் ஞாபகப்படுத்திக் ெகாள்ள
ேவண்டியதாயிருக்கிறது. எங்ேக அவ3கைள?

அவன் வந்த ரயில் இன்னும் புைக விட்டபடி புறப்படத் தயாராய் – ஜன்னேலாரம் ேபாய்
நின்று பூக்ெகாடுக்கிற, நஞ்சி நறுங்கிப் ேபான ஆவுடத்தங்க மதினிையப் பா3த்தான். கூைட நிைறயப்
பூப்பந்தங்கேளாடு வந்திருந்தாள். பூ வாடாமலிருக்க ஈரத்துணியால் சுற்றியிருந்தாள் அைத.

நம்மூrலிருந்து ெகாண்டுவந்த சிrப்பு இன்னும் மாறாமலிருந்தது அவளிடம். ஒவ்ெவாரு

தாய்மாrடமும் முழம் ேபாட்டு அளந்து ெகாடுக்கிறாள். கழுத்தில் ெதாங்கும் தாலிக்கயறும்,
ெநற்றியில் ேவ3ைவேயாடு கைரந்து வடியும் கலங்கிய நிலா வட்டப் ெபாட்டுமாக அவைளப்
பா3த்தான். தாேன அைசகிற ஈர உதட்டில் இன்னும் உயி3 வாடாமல் நின்றது.

கண்ணுக்கடியில் விளிம்புகளில் ேதால் கறுத்து இத்தைனக் காலம் பிrைவ உண3த்தியது.

வருத்தமுற்று ஏங்கிப் ெபருமூச்சு விட்டான். அவைள எப்படியாவது கண்டு ேபசி விட நிைனத்தான்.
அதற்குள் இவைனத் தள்ளிக் ெகாண்டுேபான கூட்டத்ேதாடு வாசல்வைர வந்து; திரும்பவும்
எதி3நHச்சல் ேபாட்டு முண்டித் தள்ளி உள்ேள வருமுன் விைடெபற்றுச் ெசல்லும் ரயிலுக்குள்
இருந்தாள். ெபrய ஊதேலாடு ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தது ரயில்.

மூடிக் கிடந்த ஞாபகத்தின் ஒவ்ெவாரு கதைவயும் தட்டித் திறந்து விட்ட ஆவுடத்தங்க

மதினி மீ ண்டும் கண்ெணதிrல் நின்றாள். அேத உதடைசயாச் சிrப்புடன், பைழயெதல்லாம்
ஒவ்ெவான்றாய்ப் புது ஒளியுடன் கண்ெணதிேர ேதான்றியது. ஆச்சrயத்தால் ேதாள்பட்ைடகைள
உலுக்கிக் ெகாண்டு நடந்தான்.

பஸ் ஸ்டாண்டுக்குள் நின்றிருந்த தகர டப்பா பஸ்ைஸப் பா3த்தான். 'ெநன்ேமனி

ேமட்டுப்பட்டி' க்கு என்று எழுதியிருந்த ேபா3ைடத் திரும்பத் திரும்ப வாசித்துக் ெகாண்டு
சந்ேதாஷப்பட்டான். இப்ேபாது ெசாந்த ஊருக்ேக பஸ் ேபாகும்.

பஸ்ஸில் ஏறிக்ெகாண்டிருக்கும் எல்லாருக்கும் ைகெயடுத்து வணக்கம் ெசால்லணும்

ேபால இருந்தது. யாராவது ஊ3க்கார3கள் ஏறியிருக்கிறா3களா என்று கழுத்ைதச் சுற்றிப் பா3த்துக்
ெகாண்டான். ெதrந்த முகேம இல்லாமல் எல்லாேம ேவத்து முகங்கள். எல்லாரும்
இைடெவளியில் இறங்கி விடக் கூடியவ3களாக இருக்கும்.

183
 பஸ் புறப்பட்டது. ஒேர சீரானச் சத்தத்துடன் குலுங்கா நைடயுடன் நக3ந்து ெகாண்டிருந்தது
பஸ். மதிப்பு மிகுந்தவற்ைற எல்லாம் நிைனவுப்படுத்திக் ெகாள்ளும் இைசெயன சத்தம் வரும்.
காற்று கூட ெசாந்தமானதாய் வசும்,
H சட்ைடயின் ேமல் பட்டன்கைள எல்லாம் கழட்டி விடவும்
பனியனில்லாத உடம்புக்குள் புகுந்து அைணத்துக்ெகாண்ட காற்ேறாடு கிசுகிசுத்தான். ஜன்னலுக்கு
ெவளியில் பஜாrல் யாராவது தட்டுப்படுகிறா3களா என்று முழித்து முழித்துப் பா3த்துக் ெகாண்ேட
வந்தான். திரும்பவும் ரயில்பாைத வந்தது. ெவறுமேன ஆளற்றுக் கிடந்த ஸ்ேடஷனில் சிெமண்டு
ேபாட்ட ஆசனங்கள் பrதாபத்துடன் உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தன. ரயில்ேவ ேகட்ைடக் கடந்து
வண்டி ேமற்காகத் திரும்பி சாத்தூrன் கைடசி எல்ைலயில் நின்றது. அங்ெகாரு வட்டில்
H யாேரா
ெசத்துப் ேபானதற்காகக் கூடி ஒப்பாr ைவத்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள். பஸ்ஸில் வந்த ெபண்கள்
இங்கிருந்து அழுது ெகாண்ேட படியிறங்கிப் ேபாகவும் பஸ் அரண்டு ேபாய் நின்றது.

ெசத்த வட்டு
H ேமளக்கார3கள் மாறி மாறித் தட்டும் ரண்டாங்கு ேமளத்துடன் உள்ளடங்கி
வரும் துக்கத்ைத உண3ந்தான். முதி3ந்த வயதுைடய ெபrயாள் உருமிையத் ேதய்க்கிற ேதய்ப்பில்
வருகிற அமுத்தலான ஊைமக் குரல் அடிெநஞ்சுக்குள் இறங்கி விம்மியது. அந்த இைசஞ3கள்
ஒட்டுெமாத்த துக்கத்தின் சாரத்ைதப் பிழிந்து ெகாண்டிருப்பதாய் உண3ந்தான். யாராலும் தH3க்க
முடியாத கஷ்டங்கைளெயல்லாம் அடிவயிற்றிலிருந்து எடுத்து ஊதிக் ெகாண்டிருந்த
நாயனக்காரrன் ஊதல், ேபாகிற பஸ்ேஸாடு ெவளியில் வந்து ெகாண்டிருந்தது.

என்ேறா ெசத்துப்ேபான பாட்டியின் கைடசி யாத்திைர நாள் நிைனவுக்கு வந்தது.

மயானக்கைரயில் தன் மீ ைச கிருதாைவ இழந்த ேதாற்றத்தில் ெமாட்ைடத் தைலயுடன் இவனது
அய்யா வந்து நின்றா3.

இவைனப் ெபத்த அம்மாைவப் பிரசவத்துடன் வந்த ஜன்னி ெகாண்டுேபாய் விட்டதும்

நாலாவதாகப் பிறந்த பிள்ைள நிைலக்க ேவண்டும் என்பதற்காக இவன் மூக்கில் மந்திrத்துப்
ேபாடப்பட்டிருந்த ெசம்புக் கம்பிதான் மூக்ேகாரத்தில் இருந்துெகாண்டு 'எம்மா…. எம்மா…….'
என்றது. அம்மா இல்லாவிட்டாலும் ெதக்குத் ெதரு இருந்தது. ேமெலழும்பும் புழுதி கிடந்தது அங்கு.
புழுதி மடியில் புரண்டு விைளயாட, ஓடிப் பிடிக்க, ஏசிப்ேபசி மல்லுக்கு நிற்க, ெதக்குத் ெதரு
இருக்கும். எல்லாத்துக்கும் ேமலாக இவன் ேமல் உசுைரயும் பாசத்ைதயும் சுரந்து ெகாண்டிருக்க
மதினிமா3 இருந்தா3கேள. வட்டுக்கு
H வடு
H வாசல்படியில் நின்றுெகாண்டு இவைனேய ைவத்த கண்
வாங்காமல் பா3த்திருக்கும் சைமஞ்ச குமெரல்லாம் 'ெசம்புேகாம்…. ெசம்புேகாம்….' என்று
மூச்சுவிட்டுக் ெகாண்டா3கேள!

பல ஜாதிக்கார3களும் நிைறந்த ெதக்குத் ெதருவில் அன்னிேயான்யமாக இருந்தவ3கைள

எல்லாம் நிைனவு கூ3ந்தான்.

தனிக்கட்ைடயான தன் அய்யா கிட்ணத்ேதவ3 திரும்பவும் மீ ைச முைளத்துக் கிருதாவுடன்

இவன் முன் ேதான்றினா3.

'அேடய் …. ெசம்புேகாம் ….. ஏேலய்…..' என்று ஊ3 வாசலில் நின்று கூப்பிடும்ேபாது இவன்

'ஓய் … ஓய் ….' என்ற பதில் குரல் ெகாடுத்தபடி கம்மாய்க்கு அடியில் விளிம்ேபாரம் உட்கா3ந்து மீ ன்
பிடித்துக் ெகாண்டிருந்தான். தூண்டிைல எடுத்து அைலயின் ேமல் ேபாடுவான். மீ னிருக்கும்
இடமறிந்து ெமல்ல ெமல்ல நக3ந்து ெகாண்ேட அத்தம்வைர ேபாவான்.

184
 பண்டார வட்டு
H மதினிமா3கெளல்லாம் மஞ்ச மசால் அைரத்து ைவத்து ெரடியாகக்
காத்திருப்பா3கள். 'ெகாழுந்தன் வருகிறாரா ….' என்று அடிக்ெகாருதரம் குட்டக்கத்திrக்கா
மதினிையத் தூதனுப்பித் தகவல் ேகட்டுக் ெகாள்வா3கள். தண்ணிக்குள் நHந்தித் திrயும் மீ னாக
இவன் ெதருெவல்லாம் சைமஞ்சு நிற்கும் மதினிமா3 பிrயத்தில் நHந்திச் ெசன்றான். ஒரு மீ ைனக்
கண்டதுேபால எல்லாரும் சந்ேதாஷப்பட்டா3கள்.

கீ காட்டுக்கறுப்பாய் 'கேர3 ….' ெரன்ற கறுப்பு ஒட்டிக் ெகாள்ள 'அய்ேயா … மயின H ….. கிட்ட
வராேத…… வராேத …..' என்று சுப்பு மதினிைய விட்டுத் தப்பி ஓடினான். பைனேயறி நாடா3 வட்டு
H
சுப்பு மதினிக்கும், ெபாஷ்பத்துக்கும் இவன் ேமல் ெகாள்ைளப் பிrயம். 'நாங்க ெரண்டு ேபருேம
ெசம்புகத்ைதேய கட்டிக் கிடப் ேபாேறாம் ……' என்று ஒத்ைதக் காலில் நின்று முரண்டு
பண்ணுவைதப் பா3த்து இவன், நிசத்துக்ேக அழுதபடி, 'மாட்ேடம்…. மாட்ேடம்….. மாட்டம் ேபா.'
என்று தூக்கி எறிந்து ேபசினான். உடேன அவ3கள் ேஜாடிக் குரலில் 'கலகலகல ….' ெவனச் சிrத்து
விடவும் ஓட்டமாய் ஓடி மைறவான் ெசம்பகம்.

குச்சியாய் வள3ந்திருக்கும் சுப்பு மதினியும், ெரட்டச் சைடப் ெபாஷ்பமும் ஒவ்ேவா3

அந்தியிலும் பனங்கிழங்கு, ெநாங்கு, தவுண், பனம்பழம் என்று பைனயிலிருந்து பிறக்கிற
பண்டங்கேளாடு காத்திருப்பா3கள். இவனுக்காக, இவைனக் காணாவிட்டால் ெகாட்டானில் எடுத்துக்
ெகாண்டு ேதட ஆரம்பித்து விடுவாள் ெரட்டச்சைட புஷ்பம்.

பைனேயறிச் ேசருமுக நாடா3 வட்டுக்குக்

H கள்ளுக் குடிக்கப் ேபாகும் அய்யாவுக்கும்
ெரட்டச்சைடக்கும் ஏழாம்ெபாருத்தமாய் என்ேனரமும் சண்டதான். அவைள மண்ைடயில்
ெகாட்டவும், சைடையப் பிடித்து இழுக்கவும் "இந்த வயசிலும் கிட்ணத்ேதவருக்க நட்டைன
ேபாகேல…." என்று ேசருமுக நாடா3 சிrத்துக் ெகாள்வா3. 'ஓய்…..மருேமாேன' என்ற கீ காட்டுப்
ேபச்சில் 'தாப்பனும் ேமானும் பைனேயறிேமாைள ெகாண்டு ேபாயிருவயேளா.
H ேசாத்துக்கு எங்க
ேபாட்டும் நா … மடத்துக்கு ேபாயிறவா' என்று கள்ளு நுைர மீ ைசயில் ெதறிக்கப் ேபசுவா3 நாடாரு.
இைதக் ேகட்ட அய்யாவுக்குக் 'ெகக்ெகக்ேக …' என்று சிrப்பு வரும் ெவகுளியாய்.

ஊ3 ஊருக்குக் கிணறு ெவட்டப்ேபாகும் இவன் அய்யாவும், ெதக்குத் ெதரு எளவட்டங்களும்

ேகாழி கூப்பிடேவ மம்பட்டி, சம்பட்டி, கடப்பாைற, ஆப்புகேளாடு ேபாய்விடுவா3கள். சுத்துப்பட்டி
சம்சாrமா3கள், கிட்ணத்ேதவன் ேதாண்டிக் ெகாடுத்த கிணத்துத் தண்ணrல்
H பயி3 வள3த்தா3கள்.

அய்யா கிணத்து ேவைலக்குப் ேபாகவும் ெதருத் ெதருவாய் சட்டிப் பாைனகைள உருட்டித்

தின்பதற்கு ஊrன் ெசல்லப் பிள்ைளயாய் மதினிமா3 இவைனத் தத்ெதடுத்திருந்தா3கள். இவனுக்கு
'ஓசிக்கஞ்சீ ….' 'சட்டிப் பாைன உருட்டீ….' 'புது மாப்ேள …' என்ற பட்டங்களுண்டு. ராத்திr
ேநரங்களில் எடுக்கிற நடுச்சாமப் பசிக்கு யா3 வட்டிலும்
H கூசாமல் நுைழயும் அடுப்படிப் பூைனயாகி
விடுவான். இவன் டவுச3, சட்ைட, ெமாளங்கால் முட்டில் அடுப்புக்கr ஒட்டியிருக்கும்.

ெதருமடத்தில் குடியிருக்கும் மாடசாமித் ேதவேராடு சrசமமாய் இருந்து ெவத்தைல

ேபாட்டுக் ெகாண்டு ெதருத் ெதருவாய் 'புrச்சு … புrச் …' என்று துப்பிக் ெகாண்ேட ேபாய்ப் பண்டார
வட்டுத்
H திண்ைணயில் உட்கா3ந்து ெகாள்வான்.

'மாப்ைளச் ேசாறு ேபாடுங்கத்தா …. தாய்மாருகளா…..' என்றதும் கம்மங் கஞ்சிையக் கைரத்து

ைவத்து 'சாப்பிட வாங்க மாப்பிேள ….' என்று சுட்ட கருவாட்டுடன் முன் ைவப்பா3கள்.

185
 நாைளக்குக் கல்யாணமாகிப் ேபாற காளியம்மா மதினி கூட வைளயல் குலுங்க இவன்
கன்னத்ைதக் கிள்ளி விட்டு ஏச்சங்காட்டுவாள். இந்தக் காளியம்மா மதினிக்குச் சிறுசில் இவைனத்
தூக்கி வள3த்த ெபருைமக்காக இவன் குண்டிச் சிரங்ெகல்லாம் அவள் இடுப்புக்குப் பரவி அவளும்
சிரங்கு பத்தியாய் தண்ணிக்குடம் பிடிக்க முடியாமல் இடுப்ைபக் ேகாணிக்ேகாணி நடந்து ேபானாள்.
இப்ேபாதும் சிரங்குத் தடம் அவள் இடுப்பில் இருக்கும்.

'ெசம்புேகாம்…. ெசம்புேகாம்.. ெசம்புக மச்சானுக்கு வாக்கப்படப் ேபாேறன் … பாேரன்…..'

என்று முகத்துக்கு ேநராக 'பள' H ெரன்ற ெவத்தைலக் காவிப் பல் சிrக்கக் காளியம்மா மதினியின்
சின்ைனயா மகள் குட்டக் கத்திrக்கா திங்கு திங்ெகன்று குதித்துக்ெகாண்ேட கூத்துக் காட்டுவாள்.

'அட ேபாட்டீ… குட்டச்சீ' என்று முணுமுணுத்தபடி இவன் மூக்குக்கு ேமேல ேகாபம் வரும்.
அவள் உடேன அழுது விடுவாள். 'மயினி ….. மயினி….. அழுவாத மயின H ……' 'உம் …' ெமன்று
முகங்ேகாணி நிற்கும் குட்டக்கத்திrக்காைவச் சமாதானப்படுத்த கைடசியில் இவன்
கிச்சனங்காட்டவும்தான் அவள் உதட்டிலிருந்து முத்து உதிரும், சிrப்பு வரும்.

வாணியச் ெசட்டியா3 வட்டு

H அமராவதி மதினி அரச்ச மஞ்சளாய்க் கண்ணுக்குக்
குளி3ச்சியான ேதாற்றத்துடன் பண்டார வட்டுத்
H திண்ைணக்கு வருவாள். அவைளக் கண்டதுேம
கூனிக் குறுகி ெவட்கப்பட்டுப்ேபாய் குருவு மதினி முதுகுக்குப் பின்னால் ஒளிந்துெகாண்டு சிrப்பான்
ெசம்பகம். ேமட்டுப்பட்டி நந்தவனத்தில் பூக்கிற ஒவ்ெவாரு பூவும் அமராவதி மதினி மாதிr
அழகானது.

தாவாரத்தில் இருந்து ெகாண்ேட என்ேனரமும் பூக்கட்டும் குருவு மதினி,

அமராவதிக்ெகன்ேற தன Hப்பின்னல் ேபாட்டு முடிந்து ைவத்திருக்கும் பூப்பந்ைத விைலயில்லாமேல
ெகாடுத்து விடுவாள். குருவு மதினிக்கும், அமராவதி மதினிக்கும் ெகாழுந்தப் புள்ைள ேமல் தHராத
அக்கைற.அவன் குளித்தானா சாப்பிட்டானா என்பதிெலல்லாம். ஊத்ைதப் பல்ேலாடு தHவனம்
தின்றால் காைதப் பிடித்துத் திருகி விடுவாள் அமராவதி மதினி. கண்டிப்பான இவளது அன்புக்குப்
பணிந்த பிள்ைளயாய் நடந்துெகாண்டான் ெசம்பகம்.

இவனது எல்லாச் ேசட்ைடகைளயும் மன்னித்து விட குருவு மதினியால்தான் முடியும்.

எளிய பண்டார மகளின் ேநசத்தில் இவன் உயிைரேய ைவத்திருந்தான். சுத்துப்பட்டிக்ெகல்லாம்
அவேளாடு பூ விக்கப் ேபானான். காடுகெளங்கும் ெசல்லங்ெகாஞ்சிப் ேபசிக் ெகாண்டா3கள்
இருவரும். இவன் ெவறும் வட்டு
H ெசல்லப் பிள்ைளயானான்.

குருவு மதினியின் அய்யாவுக்குக் காசம் வந்து வட்டுக்குள்ேளேய

H இருமிக்ெகாண்டு
கிடந்தா3. அவைரக் கூட்டிக்ெகாண்டு ேபாய் ஆசாrப் பள்ளத்தில் ேச3ப்பதற்காக ராப்பகலாய்ப்
பூக்கட்டினாள். அவளுக்கு நா3 கிழித்துக் ெகாடுத்து ஒவ்ெவாரு பூவாய் எடுத்துக் ெகாடுக்க; அவள்
ேச3ப்பைத, விரல்கள் மந்திரமாய்ப் பின்னுவைதப் பா3த்துக் ெகாண்ேட பசிக்கும்வைர
காத்திருப்பான். பசித்ததும் மூஞ்சிையக் குராவிக் ெகாண்டு ெகாறச்சாலம் ேபாடுவான்.

'இந்தா வந்துட்டன் இந்தா வந்துட்டன்' என்று எழுந்து வந்து பrமாறுவாள் குருவு மதினி.

சீக்காளி அய்யாைவக் கூட்டிக் ெகாண்டு ேபாகேவண்டிய நாள் வந்ததும் இவைனயும்

ஆசாrப் பள்ளத்துக்குக் கூட்டிக்ெகாண்டு ேபானாள். 'வரும்ேபாது ெரண்டு ேபரும் ெபாண்ணு

186
மாப்ைளயா வாங்க….! ' என்று எல்லாரும் ேகலி பண்ணிச் சிrத்து அனுப்பினா3கள்.
மைலயாளத்துக்குக் கிட்ெடேய இருக்கும் அந்த ஊrல் நாலு மாசம் மதினிேயாடு இருந்தான்.
அப்பெவல்லாம் இவள் காட்டிய நம்பேவ முடியாத பாசத்தால் இவன் ஒருச்சாண் வள3ந்து கூட
விட்டான். சுகமாகி வரும்ேபாது அய்யாவுக்கு ேவட்டியும் இவனுக்குக் கட்டம் ேபாட்ட சட்ைடயும்,
ஊதா டவுசரும் எடுத்துக் ெகாடுத்துக் கூட்டி வந்தாள். குருவு மதினிக்கு எத்தைனேயா வயசான
பின்னும் கல்யாணம் நடக்கவில்ைல. குருவு மதினிக்குக் கல்யாணமானால் ஊைரவிட்டுப்
ேபாய்விடுவாேளா என்று பயமாக இருக்கும். 'மயினி …. மயினி …..நH வாக்கப்பட்டுப் ேபாயிருவியா
….. மயின H ….' என்பான் .' என் ராசா ெசம்புகத்ைதக் ெகட்டிக்கிடத்தான் ஆண்டவன் எழுதியிருக்கான்
புள்ேள ….! ' என்றாள்.ெமய்யாகேவ அவள் ெசால்ைல மனசில் இருத்தி ைவத்துக் ெகாண்டான்
ெசம்பகம்.

கீ காட்டிலிருந்து பஞ்சம் பிைழக்க வந்த ராசாத்தி அத்ைதயும் அவளது ஆறு ெபாட்டப்

பிள்ைளகளும் எப்ேபாது பா3த்தாலும் பூந்ேதாட்டத்தில் அக்கைறயாய்ப் பூெவடுத்துக் ெகாண்டு வந்து
ெகாட்டானுக்கு ஆழாக்கு தானியத்ைதக் கூலியாக வாங்கிக் ெகாண்டு ேபானா3கள். ராசாத்தி
அத்ைதக்கும், நாடா3 வட்டு
H மதினிமா3களுக்கும் குருவு மதினிேயாடு ேபசுவதற்கு எவ்வளேவா
இருந்தது. தங்கள் கீ காட்டு ஊைரப் பற்றியும் அங்கு விட்டு வந்த பைனகைளப் பற்றியும்
ஆந்திராவுக்குக் கரண்டு ேவைலக்குப் ேபாய்விட்ட ராசாத்தி அத்ைதவட்டு
H மாமாைவப் பற்றியும்
ெசால்லச் ெசால்ல இவனும் ேச3ந்து 'ஊம்….' ெகாட்டினான்.

இவன் அய்யாவுக்குக் கலயத்தில் கஞ்சி ெகாண்டு ேபான மாணிக்க மதினியின் அழுகுரல்

ேகட்டு எல்லாரும் ஓடினா3கள்.

கிணத்து ெவட்டில் கல் விழுந்து அைரகுைற உயிேராடு ெகாண்டு வரப்பட்ட அய்யா

அலறியது நிைனவில் எழவும் திடுக்கிட ைவத்தது இவைன.

ெவளியில் கிடக்கும் ஆளற்ற ெவறுங்கிணறுகள் தூர நக3ந்து ெகாண்டிருந்தன. ஒவ்ெவாரு

கிணத்து ேமட்டிலும் இவன் அய்யா நிற்பைதக் கண்டான். திரும்பவும் எழுந்து நடமாட முடியாமல்
நாட்டு ைவத்தியத்துக்கும் பச்சிைலக்கும் ஆறாத இடி, இவன் ெநஞ்சில் விழ, கைடசி ேநரத்தில்
சாத்தூ3 ஆஸ்பத்திrக்குக் ெகாண்டு ேபான நாளில் அனாைதயாகச் ெசத்துப் ேபானா3 அய்யா.
பஸ்ஸில் நHண்டிருந்த ஜன்னல் கம்பியில் கன்னத்ைதச் சாய்த்துத் ேதய்த்துக் ெகாண்டு
கலங்கினான்.

அன்று சாத்தூrல் ரயிேலறியதுதான். ஒவ்ெவாரு ஸ்ேடஷனிலும் ரயில் நின்று

புறப்படும்ேபாது மதினிமா3கள் கூப்பிடுகிற சத்தம் ேபாடும் ரயில்.

அய்யாவின் நிைனவு பின்ெதாடர சாத்தூ3 எல்ைலயில் ேகட்ட உருமியின் ஊைமக்குரல்

திரும்பவும் ெநஞ்சிலிறங்கி விம்மியது.

சூழ்ந்திருந்த காடுகளும், பைனமரங்களும் உருண்டு ெசல்ல பஸ்ஸிற்கு முன்னால் கிடக்கும்

தா3 ேராடு ேவகமாய்ப் பின்வாங்கி ஓடியது. ஜன்னல் வழியாக ேமகத்ைதப் பா3த்தான். ஒரு ெசாட்டு
ேமகங்கூட இல்லாத வானம் நHலமாய்ப் பரந்து கிடந்தது. ேராட்ேடார மரங்களில் நம்ப3 மாறி மாறிச்
சுற்றியது. ஆத்துப் பாலத்தின் தூண்கள் ெவள்ைளயடிக்கப்பட்டு மாட்டுக்கார3களால்

187
கrக்ேகாடுகளும், சித்திரங்களும் வைரயப்பட்டிருந்தன. தண்ணrல்லாத
H ஆத்தில்
தாகெமடுத்தவ3கள் ஊத்துத் ேதாண்டிக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.

பாலம் கடந்து ேமட்டில் ஏறியதும் ஊ3, ெதrந்துவிட்டது. உள்ேள ெநஞ்சு 'திக்கு… திக்….'
ெகன்று அடித்துக்ெகாள்ள ஊைர ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்தான் ெசம்பகம். தூரத்தில் ெதrயும்
காளியங்ேகாயிலும் பள்ளிக்கூடத்துக் ேகாட்டச்சுவரும் இவைன அைழப்பது ேபாலிருந்தது.

எல்லா மதினிமா3களுக்கும் கண்டைத எல்லாம் வாங்கிக்ெகாண்டு ேபாகிறான்.

மதினிமாெரல்லாம் இருக்கும் ெதக்குத் ெதருைவ ெநருங்க இருந்தான் ெசம்பகம். மனசு பறந்து
ெகாண்டிருந்தது. எல்லாைரயும் ஒேர சமயத்தில் பா3த்து ஆச்சrயப்பட இருந்தான். சீக்கிரேம ஊ3
வந்து விடப்ேபாகிறது. எல்லா மதினிமா3கைளயும் தாேன கட்டிக்ெகாண்டு வாழேவண்டும்.
'காளியாத்தா அப்படி வரங்குடுதாேய….' என்று முன்பு ேகட்ட வரத்ைத நிைனத்துக்ெகாண்டு
உள்ளுக்குள் சிrத்துக் ெகாண்டான். பஸ்ஸிற்கும் சந்ேதாஷம் வந்து துள்ளிக் குதித்தது. மனசு
விட்டுப் பாடினான். 'ம்… ம்… ம்…. ம் ம் ம்வும்…..' ெமன்ற ஊைமச்சங்கீ தமாய் முனங்கிக் ெகாண்டு
வந்தான் ெசம்பகம். பருத்திக் காட்டில் சுைள ெவடிக்காமல் நிலம் ெவடித்துப் பாளம் பாளமாய்
விrசலாகிக் கிடக்கும். வாதலக்கைர சித்ைதயாத் ேதவனுக்கு வாழ்க்ைகப் பட்டுப்ேபான மாணிக்க
மதினி இருந்தால் காேட ெவடித்திருக்காது. இப்படி ஈயத்ைதக் காய்ச்சும் ெவயிலும் அடிக்காது.
மாணிக்க மதினிேயாடு எல்லா மதினிமா3களும் பருத்திக் காட்டில் மடிப்பருத்தியுடன் நின்ற
ேகாலமாய் கண்முன் ேதான்றும். இருக்கிற ஒரு குறுக்கத்திலும் எத்தைன வைக தானியங்களுக்கு
இடம் ைவத்திருந்தாள். அவள் மனேச காடாகும் ேபாது தட்டா ெநத்துக்கும் பாசிப்பிதம் பயறுக்கும்
நாலு கடைலச் ெசடிக்கும் பத்துச்ெசடி எள்ளுக்கும் இடமிருந்தது. காேட கிைடயாகக் கிடக்க
விதித்திருந்தது அவளுக்கு. காட்டு ெவள்ளாைமயும் அவேளாடு ேபாயிற்று.

கண்ெணட்டும் தூரம்வைர நிலம் வறண்டு ஈரமற்றுக் கிடக்கும் தrசு நிலங்களில்

ேவலிக்கருைவ ேதாண்டிக் ெகாண்டிருந்தா3கள். மஞ்சள் மூக்குடன் கூடிய விறகு லாrகளில்
அைடயாளம் ெதrயாதவ3கள் பாரம் ஏற்றிக்ெகாண்டிருந்தா3கள். மந்ைதத் ேதாட்டத்தில் கிணத்ைத
எட்டிப் பா3த்துக்ெகாண்டு படுத்திருக்கும் கமைலக்கல்லும், ேதாட்ட நிலமும் நHண்டகால
உறக்கத்திலிருந்து மீ ளாமல் இன்னும் இறுகிக்ெகாண்டிருந்தது. ேதாட்டத்ைத ஒட்டி நின்ற பஸ்
இவைன இறக்கிவிட்டுச் ெசன்றது.

ெதக்குத்ெதரு வாசலில் படம்ேபாட்ட ேதால்ைபயுடன் நின்றான். குப்புற விழுந்து கிடக்கும்

ெதக்குமடத்தில் ஒருகல்தூண் மட்டும் தனியாய் நிற்க அதன்ேமல் உட்கா3ந்திருந்த காக்கா
இவைனப் பா3த்துக் கைரந்துெகாண்டு ஊருக்கு ேமல் பறந்து ெசன்றது.

ெதருைவ ெவறிக்கப் பா3த்துக்ெகாண்ேட நடந்தான். ெதருப் புழுதிேய மாறிப் ேபாய் குண்டும்

குழியுமாய் சீரற்று நHண்டு கிடந்தது ெதரு. இவன் பண்டார வடுகளிருந்த
H இடத்துக்கு வந்து நின்றான்.
இருண்ட பாகமான வடுகளாய்
H இற்று உதி3ந்து ெகாண்டு வரும் கூைர முகட்டிலிருந்து மனைத
வைதத்ெதடுக்கும் ஓலம் ேகட்டது. மனைதப் புரட்டிப் புரட்டிக் ெகாண்டுேபாய் படுகுழிையப் பா3த்துத்
தள்ளிவிட்டுச் சிrக்கிற ஓலமாய்க் கூைரகளில் சத்தம் வரும். ெதருேவ மாறிப்ேபாய் –
குறுைனயளவுகூட இவன் பா3த்த ெதருவாயில்ைல. ெதருேவ காலியாகிவிட்டது. ெதருத்
ெதருவாகத் ேதடினான். முன்பு கண்ட அைடயாளம் ஏதாவது தட்டுப்படுமா? – என்று பா3த்தான்.
எவ்வளேவா மூடிவிட்டது. புதிய தராதரங்கள் ஏற்பட்டு, இவைனச் சுற்றி ேவடிக்ைக பா3க்கவந்த

188
கூட்டத்துக்குள் இவன் இருந்தான். சிறுவ3களும் ெபrயவ3களும் இவைனப் பா3த்து சலசலத்துக்
ெகாண்டா3கள். 'என்ன ேவணும்' ெமன்ற ைசைகயால் இவைன அந்நியமாக்கினா3கள்.

இவன் ஒவ்ெவான்றாய்ச் ெசால்லச் ெசால்ல எல்லாரும் ஆச்சrயப்பட்டுக் ெகாண்டா3கள்.

இன்னும் கூட்டம் இவைனச் சுற்றி வட்டமாக நின்றது.

வந்தவ3களுக்கு எவ்வளேவா ேவைலகள் இருக்கும். கூட்டங்கூடி ேநரத்ைத வணாக்காமல்

H
ெபண்கெளல்லாம் தHப்ெபட்டி ஒட்டப் ேபாய்விட்டா3கள். குழந்ைதகள் 'ைஹய்ய்ய்….' என்ற
இைரச்சல் ேபாட்டுக்ெகாண்டு தHப்ெபட்டி ஆபிஸ் பஸ் வந்து ெகாண்டிருப்பைதப் பா3த்து
ஓடிவிட்டா3கள். ேகள்வி ேமல் ேகள்வி ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்த ெபrயவ3களுக்கு ெவட்டிப் ேபச்ேச
பிடிக்காது. காட்டில் ெவட்டிப் ேபாட்டிருந்த ேவலிக்கருைவையக் கட்டித் தூக்கி வர கயறு
ேதடப்ேபானா3கள். ெகாஞ்சேநரத்தில் ஒரு சுடுகுஞ்சி கூட இல்லாமல் இவன் தனித்து
விடப்பட்டான்.

எல்லாம் தைலக்குேமல் ஏறி சுைமயாய் அழுத்த குறுக்ெகாடிந்துேபாய், ெராம்ப காலமாய்

ஆட்டுப்படாமல் கிடந்த மதினி வட்டு
H ஆட்டுரலில் உட்கா3ந்தான். தைலயில் ைகைவத்தபடி
மூஞ்சியில் ேவ3த்து வடியத் தைரைய ெவறிக்கப் பா3த்தான். மூஞ்சியில் வழியும் அசைடப்
புறங்ைகயில் துைடத்துக் ெகாண்டான்.

'ெகாழுந்தனாேர…. எய்யா…. கப்பைலக் கவித்திட்டீரா…..கன்னத்தில் ைக ைவக்காதிரும்….

ெசல்லக் ெகாழுந்தனாேர….எய்யா….' என்று எல்லா மதினிமா3களும் கூடிவந்து எக்கண்டம் ேபச,
அவ3கள் மத்தியில் இருக்க ேவண்டியவன், இப்படி மூச்சுத் திணறிப் ேபாய் ஆட்டுரலில்
உட்கா3ந்திருக்கும்படி ஆனது.

நாைளக்கு மீ ண்டும் ஓடிப்ேபான ெசம்பகமாய் நகரப் ெபருஞ்சுவ3களுக்குள் மைறந்து

ேபாவான். இருண்ட தா3விrப்பின் ஓரங்களில் உருவேம மாறிப்ேபாய் – ேபrைரச்சலுக்குள்
அைடயாளந்ெதrயாத நபராகி – அவசர அவசரமாய்ப் ேபாய்க்ெகாண்டிருப்பான் ெசம்பகம்.

189
 புலிக்கைலஞன் - அேசாகமித்திரன்

பகல் ஒரு மணியிலிருந்து இரண்டு வைர எங்களுக்கு டிபன் இைடெவளி. முன்ெபல்லாம்

இரண்டைர வைர என்றிருந்ததாகச் ெசால்வா3கள். அப்ேபாது காைலயில் ேவைல ஆரம்பிக்கும்
ேநரமும் பதிெனான்றாக இருந்திருக்கிறது. பதிெனாரு மணி காrயாலயத்திற்கு வட்டில்
H பத்தைர
பத்ேத முக்காலுக்குச் சாப்பிட உட்கா3ந்து காrயாலயத்திற்குப் பதிெனான்றைரக்கு வந்து ேச3ந்து,
உடேன ஒரு மணிக்கு டிபன் சாப்பிடப் ேபாவது அசாத்தியமாக இருந்திருக்கிறது. அதனால்தான்
காண்டீனில் எப்ேபாதும் இரண்டு மணிக்குத்தான் நிஜமான கூட்டம் இருக்கும். இப்ேபாது காைல
பதிெனாரு மணி என்பைதப் பத்தைரயாக்கி, அைதயும் ஒரு மாதமாகப் பத்து என்று
உத்தரவிட்டிருக்கிறா3கள். டிபனுக்காகப் பிற்பகல் ஒன்றிலிருந்து இரண்டு வைர. மாைல ஐந்து
மணிக்கும் முடியும் காrயாலயம், இப்ேபாது ஆறு மணி வைர நHட்டி ைவக்கப்பட்டுவிட்டது.

ேவைல எப்ேபாதும் நடந்த ேவைலதான். ஃபாக்டr பிrவு என்றிருந்த தச்சுேவைல ெசய்பவ3கள்,

எலக்ட்rகள் பிrைவச் ேச3ந்தவ3கள், லாட்டrக்கார3கள் இவ3களுக்கு என்றுேம எட்டு மணி ேநர
ேவைல. அேத ேபாலக் கணக்குப் பிrவு. அக்கவுண்ட்ஸ் டிபா3ட்ெமண்ட். இவ3களுக்கு எங்ேக
ேவைல நடந்தாலும் நடக்காது ேபானாலும் வருடெமல்லாம் கணக்கு எழுதிக்ெகாண்ேட இருக்க
ேவண்டும். அப்புறம் ெடலிேபான் ஆபேரட்ட3 ெடலிேபானுக்கு இைடெவளி, விடுமுைற
என்றிருந்தேத கிைடயாது. ஆதலால் இந்தப் பிrவுகளில் அடங்காதவ3களுக்குத்தான் அவ்வப்ேபாது
காrயாலய ேநரத்திேலேய ஓய்வு கிைடக்கும். நாட்கணக்கில், வாரக் கணக்கில், மாதக் கணக்கில்.

எனக்குத் ெதrந்து ஒருமுைற எங்கள் ஸ்டுடிேயா ஒன்றைர வருடம் திைரப்படேம எடுக்காமல்

இருந்திருக்கிறது. ஒன்றைர வருடம் ேவைலெயான்றும் ெசய்யாமல் சம்பளம் வாங்கிக்ெகாண்டு,
காrயாலய ேநரத்தில் ேமைஜ மீ து காைலத்தூக்கிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு தூங்கி, தைலமயிைர
நைரக்க ைவத்து, அடிவயிற்றில் ஊைளச்சைத ேச3த்து, டயாபடிஸ் ேநாய்க்கு இடம் ெகாடுத்து,
சிந்தைனக்கு இலக்கு இல்லாத காரணத்தால் விழிகளுக்கு அைலபாயக் கற்றுக்ெகாடுத்து, ேபச்சில்
நிைறய உளறைல வரவைழத்துக் ெகாள்ளலாம். ஒன்றைர ஆண்டுக்குப் பிறகு நிஜமாகேவ ேவைல
வந்தேபாது நி3ப்பந்த ஓய்வு ஒரு முடிவுக்கு வந்ததில் உற்சாகக் கிள3ச்சி ெகாள்ளலாம். அப்படிப்பட்ட
கிள3ச்சி ெகாண்டு, அேத ேநரத்தில் ேவைல ெசய்யும் பழக்கம் அறுபட்டுப் ேபானதால் தடுமாறலாம்.
அப்படிப்பட்ட கிள3ச்சிையயும் தடுமாற்றத்ைதயும் இன்று, நாைள என்று நாங்கள் எதி3பா3த்திருந்த
நாளில் தான் அவன் ஒரு பிற்பகல், நாங்கள் டிபன் முடித்து ெவற்றிைல புைகயிைல ேபாட்டுச்
சுைவத்துக் ெகாண்டிருந்த ேநரத்தில் வந்து ேச3ந்தான்.

190
 ''என்னப்பா ேவணும்?'' என்று ச3மா ேகட்டா3. ச3மா ஒரு காலத்தில் டிெரளச3
அணிந்தவராகேவதான் காணப்படுவா3. ேபாlஸ் சப்இன்ஸ்ெபக்டராக ேவைல பா3த்தவ3. நாடகம்,
கைதகள் எழுதி பிரசுரம் ெசய்து ெபய3 வாங்கி, எங்கள் ஸ்டுடிேயாவின் கைத இலாகாவில் ஒரு
புள்ளியாகிவிட்டிருந்தா3. தங்கமான பைழய நாட்களில் எங்கள் முதலாளிையத் தன்னுைடய
ேமாட்டா3 ைசக்கிள் பிலியனில் ஏற்றிக் ெகாண்டு ெவளிப்புறக் காட்சிகள் எடுக்கக்கூடிய
இடங்கைளத் ேத3ந்ெதடுத்திருக்கிறா3. இப்ேபாது ேவஷ்டி அணிந்து, புைகயிைல ேபாடுவதில்
மிகவும் பழக்கப்பட்டுவிட்டா3. அவ3 எழுந்து நின்றால் கழுத்துக்குக் கீ ழ் இருேதாள்பட்ைடயும்
சச்சதுரமாக இறங்குவதுதான் அவ3 ஒரு காலத்தில் ேதகப்பயிற்சி அைமத்துக் ெகாடுத்த உடற்பாங்கு
ெகாண்டவ3 என்பைதக் காண்பித்தது.

சிறு அைற. சிறிதும் ெபrதுமாகப் பழங்காலத்து ேமைஜகள் மூன்று. ெபrய ேமைஜ பின்னால்
உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்த ச3மாதான் அந்த அைறக்குச் சபாநாயகெரனக் ெகாள்ளேவண்டும்.
நாங்கள் உட்கா3ந்திருந்த நாற்காலிகைளத் தவிர இன்னும் ஒன்று அதிகப்படியாக இருந்தது.
எங்களுைடயது எல்லாேம ெவவ்ேவறு விதமான பழங்கால நாற்காலிகள். அதிகப்படியான
நாற்காலியில் ஒரு கால் குட்ைட. யா3 வந்து அதில் உட்கா3ந்தாலும் ஒருபுறம் சாய்ந்து, அதில்
உட்கா3ந்தவைர ஒரு கணம் வயிற்ைறக் கலக்கச் ெசய்யும். வந்தவன் அந்த நாற்காலியின் முதுகுப்
புறத்ைதப் பிடித்துக் ெகாண்டு நின்றான்.

''என்னப்பா ேவணும்?'' என்று ச3மா ேகட்டா3.

''சனிக்கிழைம வட்டுக்கு
H வந்ேதனுங்க'' என்று அவன் ெசான்னான்.

''சனிக்கிழைம நான் ஊrேலேய இல்ைலேய?'' என்று ச3மா ெசான்னா3.

''காைலயிேல வந்ேதனுங்க. நHங்க கூட ஒரு குைடைய rப்ேப3 பண்ணிட்டிருந்தHங்க''

''ஓ, நHயா? ேவலாயுதமில்ைல?''

''இல்lங்க, காத3 டக3 பாயிட் காத3''

191
 ''நH வந்திருந்தயா?''

”ஆமாங்க, ெவள்ைள ெசான்னான். ஐயாைவ வட்டிேல

H ேபாய்ப்பாருன்னு''

''யாரு ெவள்ைள?''

''ெவள்ைளங்க. ஏஜண்ட் ெவள்ைள.''

இப்ேபா ச3மாவுக்கு விளங்குவது ேபாலிருந்தது. ெவள்ைள என்பவன்தான் எங்கள் ஸ்டுடிேயாவில்

ெபrய கூட்டங்கைளப் படம் எடுக்க ேவண்டியிருந்தால் நூற்றுக் கணக்கில் ஆண்கைளயும்,
ெபண்கைளயும் ேச3த்துக் ெகாண்டு வருபவன். கூட்டமாக இருப்பைதத் தவிர அவ3களிடமிருந்து
நடிப்பு ஒன்றும் ேதைவப்படாது. நபருக்கு ஒரு நாைளக்கு சாப்பாடு ேபாட்டு இரண்டு ரூபாய் என்று
கணக்கு, ெவள்ைள ஒரு ரூபாய் வாங்கிக் ெகாண்டு விடுவான்.

''இப்ேபா ஒண்ணும் கிரவுட் சீன் எடுக்கைலேயப்பா?'' என்று ச3மா ெசான்னா3.

''ெதrயுங்க. உங்கைளப் பாத்தா ஏதாவது ேரால் தருவங்கன்னு

H அவரு ெசான்னாரு.''

''யாரு ெசான்னாரு''

''அதாங்க, ெவள்ைள சாரு''

ச3மா எங்கைளப் பா3த்தா3. நாங்கள் இருவரும் அந்த ஆைளப் பா3த்ேதாம். குள்ளமாகத்தான்

இருந்தான். ஒரு காலத்தல் கட்டுமஸ்தான உடம்பு இருந்திருக்க ேவண்டும். இப்ேபாது ேதாள்பட்ைட
எலும்பு ெதrய இருந்தான். நன்றாகத் தூங்கியிருந்த அவனுைடய தாைட மூட்டுக்கள் அவனுைடய
கrய கன்னங்கைள அளவுக்கு மீ றி ஒட்டிப் ேபானதாக காண்பித்தன. ெவள்ைள ெகாண்டு வரும்
ஆட்கள் எல்லாரும் அேநகமாக அப்படித்தான் இருப்பா3கள். ராமராஜ்யம் பற்றி படம் எடுத்தால் கூடப்
படத்தில் வரும் பிரைஜகள் தாது வருஷத்து மக்களாகத்தான் இருப்பா3கள்.

192
 ''நான் ெவள்ைளகிட்ேட ெசால்லியனுப்பேறன்'' என்று ச3மா ெசான்னா3. நாங்கள்
சாய்ந்துெகாண்ேடாம். ேபட்டி முடிந்துவிட்டது.

அவன், “சrங்க,” என்றான். பிறகு குரல் சன்னமைடந்து “உடேன ஏதாவது பா3த்துக்

ெகாடுத்தHங்கன்னாக்கூடத் ேதவலாம், சா3” என்றான். “ஷூட்டிங் ஒண்ணும் இன்னும்
ஆரம்பிக்கைலேயப்பா. கிரவுட் சீெனல்லாம் கைடசியிேலதான் எடுப்பாங்க.”

”அதுக்கில்lங்க. ஏதாவது ேரால் தாங்க.”

”உனக்கு என்ன ேரால்பா தர முடியும்? அேதா காஸ்டிங் அசிஸ்ெடண்ட் இருக்காரு. அவ3 கிட்ேட
எல்லா விவரமும் தந்துட்டுப் ேபா.”

நான்தான் காஸ்டிங் அசிஸ்ெடண்ட். வந்தவன் மாதிr ஆயிரக்கணக்கான நப3களின் ெபய3, வயது,

உயரம், விலாசம் எல்லாம் குறித்து ைவத்திருந்ேதன். அந்தக் குறிப்புகளிலிருந்து
ேதைவப்படும்ேபாது நான்கு ேபருக்குக் கடிதம் ேபாட்டால் மூன்று கடிதம் திரும்பி வந்துவிடும்,
விலாசதார3 வடு
H மாற்றிப் ேபாய்விட்டா3 என்று. அப்புறம் எல்லாம் ெவள்ைள தான்.

ஆனால் அவன் என் பக்கம் திரும்பவில்ைல. அந்த மூவrல் ச3மாதான் மிக முக்கியமானவ3 என்று
அவன் தH3மானமாக இருந்தான்.

”நHங்க பாத்துச் ெசான்னாத்தாங்க ஏதாவது நடக்கும்” என்றான்.

”உனக்கு நHஞ்சத் ெதrயுமா?” என்று ச3மா ேகட்டா3.

”நHச்சலா?” என்று அந்த ஆள் திரும்பக் ேகட்டான். பிறகு “ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் ெதrயுங்க” என்றான்.

”ெகாஞ்செமல்லாம் ெதrஞ்சாப் ேபாறாது. ஒரு ஆளு ேமேலந்து ஆத்துேல பாய்ஞ்சு நHஞ்சிப் ேபாற
மாதிr ஒரு சீன் எடுக்க ேவண்டியிருக்கும். அதுக்கு நH ேபாறாது.”

193
 ”எனக்கு டக3 பாயிட் வரும்க. என் ேபேர டக3 பாயிட் காத3தானுங்க.”

”அெதன்ன டக3 பாட்?”

”டக3 பாயிட்டுங்க.. டக3, டக3 இல்ேல?”

இப்ேபாது எல்ேலாரும் கவனமாக இருந்ேதாம். ஒருவருக்கும் புrயவில்ைல.

அவன் ெசான்னான். “புலிங்க, புலி.. புலி பாயிட்...”

”ஓ, ைடக3 ஃைபட்டா. ைடக3 ஃைபட், நH புலிேயாட சண்ைட ேபாடுவியா?”

”இல்lங்க. புலி ேவஷம் ேபாடுேவங்க. அைதத்தான் டக3 பாயிட்னுவாங்க, இல்lங்களா?”

”புலி ேவஷக்காரனா நH? புலி ேவஷெமல்லாம் சினிமாவுக்கு எதுக்கப்பா? புலி ேவஷமா? சr, சr
ெவள்ைள வரட்டும். ஏதாவது சான்ஸ் இருந்தா கட்டாயம் ெசால்லி அனுப்பேறன்.”

”நான் ெராம்ப நல்லா டக3 பாயிட் பண்ணுேவங்க. நிஜப் புலி மாதிrேய இருக்கும்.”

”நிஜப்புலிக்கு நிஜப்புலி ெகாண்டு வந்துடலாேம”

”இல்lங்க நான் ெசய்யறது அசல் புல்லி மாதிrேய இருக்கும். இப்ப பா3க்கறHங்களா?”

”ஆஹாம், ேவண்டாம்ப்பா, ேவண்டாம்ப்பா.”

”சும்மா பாருங்க, சா3 ஐயாெவல்லாம் எங்ேக புலியாட்டம் பா3த்திருப்பாங்க.”

194
 ”ஏன் ஒவ்ெவாரு ெமாகரத்துக்ேகா ரம்ஜானுக்ேகா ெதருவில் புலி ேவஷம் நிைறயப் ேபாறேத.”

”நம்பளது ேவறு மாதிrங்க. நிஜப்புலி மாதிrேய இருக்கும்.” அவன் எங்கிருந்ேதா ஒரு புலித்
தைலைய எடுத்தான். அப்ேபாதுதான் அவன் ஒரு துணிப்ைபைய எடுத்து வந்திருந்தது ெதrந்தது.
புலித்தைல என்பது தைலயின் ெவளித்ேதால் மட்டும். அைத அவன் ஒரு ெநாடியில் தன் தைலயில்
அணிந்து ெகாண்டு முகவாய்க்கட்ைட அருேக அந்தப் புலித்தைல முகமூடிேயாடு இழுத்துவிட்டுக்
ெகாண்டான். அவன் ெசாந்தக் கண்கேளாடு ஒரு சிறுத்ைதயின் முகம் உைடயவனாக மாறினான்.
அைறைய ஒரு விநாடி அங்குமிங்கும் பா3த்துக் ெகாண்டான்.

”ேபஷ்” என்று ச3மா ெசான்னா3. நாங்கள் அவைனேய பா3த்த வண்ணம் இருந்ேதாம்.

அவன் ைகைய உயரத் தூக்கி ஒருமுைற உடம்ைபத் தள3த்திக்ெகாண்டான். அப்படிேய குனிந்து

நான்கு கால்களாக நின்று முகத்ைதத் திரும்பித் திரும்பிப் பா3த்தான்.

”ேபஷ்” என்று ச3மா மீ ண்டும் ெசான்னா3.

அவன் பூைனேபால் முதுைக மட்டும் உய3த்தி உடைல வைளத்துச் சிலி3த்துக்ெகாண்டான். பிறகு

வாையத் திறந்தான். நாங்கள் திடுக்கிட்ேடாம். அவ்வளவு ெநருக்கத்தில் அவ்வளவு பயங்கரமாகப்
புலி க3ஜைனைய நாங்கள் ேகட்டது கிைடயாது.

அவன் மீ ண்டும் ஒருமுைற புலியாகக் க3ஜித்துத் தன் பின்பாகத்ைத மட்டும் ஆட்டினான்.

அப்படிேய நான்கு கால்களில் அைறயில் காலியாகவிருந்த நாற்காலி மீ து பாய்ந்து ஒடுங்கினான்.
நாற்காலி தடதடெவன்று ஆடியது. நான் “ஐேயா!” என்ேறன்.

அவன் நான்கு கால் பாய்ச்சலில் என் ேமைஜ மீ து தாவினான். கண் இைமக்கும் ேநரத்தில் ச3மா
ேமைஜ மீ து பாய்ந்தான். ச3மா ேமைஜ மீ தும் தாறுமாறாகப் பல காகிதங்கள், புத்தகங்கள்,
ெவற்றிைலப் ெபாட்டலம் முதலியன சிதறி இருந்தன. ஒன்றின் மீ தும்கூட அவன் கால்கள்
படவில்ைல. அவன் ச3மா ேமைஜமீ து பதுங்கி ச3மாைவப் பா3த்து மீ ண்டுெமாருமுைற குைல
நடுங்க ைவக்கும் முைறயில் க3ஜித்தான். அங்கிருந்து அப்படிேய உயர ேமேல பாய்ந்தான். நாங்கள்
எல்ேலாரும் “ஓ!” என்று கத்திவிட்ேடாம்.

195
 அது பழங்காலத்துக் கட்டடம். சுவrல் ெநடுக சுமா3 பத்தடி உயரத்தில் இரண்டங்கலத்திற்கு
விளிம்பு மாதிr இருந்தது. ஒரு பக்கச் சுவrல் அந்த விளிம்புக்குச் சிறிது உயரத்தில் ஒரு ஒற்ைறக்
கம்பி ேபாட்ட ஜன்னல், ெவண்டிேலட்டராக இருந்தது. அதில் ஏகமாகப் புழுதி, அழுக்கு, ஒட்டைட
படிந்து இருந்தது.

அவன் நான்கு கால்கைளயும் ைவத்து ஆளுயரத்திற்கும் ேமல் எகிறி, எங்கள் தைலக்கு ேமல் அந்த
ஈரங்குலச் சுவ3 விளிம்பில் ஒரு கணம் தன்ைனப் ெபாருத்திக்ெகாண்டான். பிறகு ைககளால்
ெவண்டிேலட்ட3 கம்பிையப் பிடித்துக் ெகாண்டு மீ ண்டும் புலி ேபால க3ஜித்தான்.

”பத்திரம்பா, பத்திரம்பா!” என்று ச3மா கத்தினா3. அந்த உயரத்தில் அவன் முகத்துக்கு ேநேர கூைர
மின்சார விசிறி பிசாசாகச் சுற்றிக்ெகாண்டிருந்தது. அவனுக்கும் அந்த விசிறிப் பட்ைடகளுக்கும்
நடுேவ சில அங்குலங்கள் கூட இருக்காது.

அவன் அவ்வளவு உயரத்திலிருந்து அப்படிேய நாற்காலி மீ து தாவினான். அப்படிேய எம்பித்

தைரயில் குதித்தான்.

நாங்கள் திகிலடங்காத அதி3ச்சியில் இருந்ேதாம். சிறுத்ைத முகத்திலிருந்த அவன்

புலிக்கண்களாக மின்னின. இன்ெனாரு முைற சிறுத்ைத பயங்கரமாக வாையப் பிளந்து க3ஜித்தது.
அடுத்த கணம் அவன் உடல் தள3ந்து ெதாங்கியது. அவன் எழுந்து நின்றுெகாண்டான்.

ச3மாவால் ேபஷ் என்று கூற முடியவில்ைல. அவன் சிறுத்ைத முகமூடிையக் கழற்றிவிட்டான்.

நாங்கள் எல்ேலாரும் ேபச முடியாமல் இருந்ேதாம். அவன்தான் முதலில் பைழய மனிதனானான்.

”நான் கட்டாயம் ஏதாவது பா3க்கேறம்பா” என்று ச3மா ெசான்னா3. அவ3 குரல் மிகவும்
மாறியிருந்தது. அவன் ைகையக் குவித்து கும்பிட்டான்.

196
 ”நH எங்ேகயிருக்ேக?” என்று ச3மா ேகட்டா3. அவன் மீ 3சாகிப் ேபட்ைட என்று ெசால்லி, ஒரு எண்,
சந்தின் ெபய3 ெசான்னான். நான் குறித்துக்ெகாண்ேடன்; அவன் தயங்கி, “ஆனா எவ்வளவு நாள்
அங்ேக இருப்ேபன்னு ெதrயாதுங்க” என்றான்.

”ஏன்?” என்று ச3மா ேகட்டா3.

”இல்lங்க...” என்று ஆரம்பித்தவன் சடாெலன்று ச3மா காலில் விழுந்தான்.

”எழுந்திருப்பா எழுந்திருப்பா காத3” என்று ச3மா பதறினா3. நாங்கள் எழுந்து நின்றிருந்ேதாம்.

அவனும் எழுந்து கண்கைளத் துைடத்துக்ெகாண்டான். “நம்ம சம்சாரம் வட்டுப்
H பக்கேம வராேதன்னு
ெசால்லியிருக்குங்க” என்றான். அவன்தான் சில நிமிஷங்களுக்கு முன்பு புலியாக இருந்தான்.

"நான் சம்பாrச்சு எவ்வளேவா மாசமாகுதுங்க. அதுதான் என்ன பண்ணும்? நாலு குழந்ைதங்க.

எல்லாம் சின்னச் சின்னது.” அவன் இப்ேபாது அழுதுெகாண்டிருந்தான்.

ச3மாவுக்கு ஏேதா ேதான்றி, “நH இன்னிக்குச் சாப்பிட்டாயா?” என்று ேகட்டா3.

அவன், “இல்lங்க” என்றான். அவன் அன்றில்ைல. எவ்வளேவா நாட்களாக சாப்பிடவில்ைல

என்பதுகூடக் ேகட்கத் ேதைவயற்றதாகயிருந்தது.

ச3மா அவ3 ேஜபியில் ைகைய விட்டா3. நாங்களும் உடேன எங்கள் ைபகளில் துளாவிேனாம்.
சில்லைர எல்லாம் ேச3ந்து இரண்டு ரூபாயிருக்க்கும். ச3மா, “இந்தா இைதக் ெகாண்டு ேபாய்
முதல்ேல காண்டீனுக்குப் ேபாய் நன்னாச் சாப்பிடு” என்றா3.

அவன், “ேவண்டாங்க” என்றான்.

”என்ன ேவண்டாம்? ேபாய்ச் சாப்பிடுப்பா முதல்ேல” என்று ச3மா ெசான்னா3.

197
 ”ஏதாவது ேரால் வாங்கித் தாங்க ஐயா” என்று அழுதுெகாண்ேட அவன் ெசான்னான்.

ச3மாவுக்கு அவ்வளவு ேகாபம் வந்து நான் பா3த்ததில்ைல. “ெகாடுத்த பணத்ைத நH எப்படீய்யா

வாங்கிக்க மாட்ேடன்னு ெசால்லுேவ? பணத்ைத மறுத்தா உனக்குப் பணம் எங்ேகய்யா வரும்? ஒரு
சல்lன்னாலும் லக்ஷ்மீ ய்யா. உனக்கு எங்ேகய்யா லக்ஷ்மீ வருவா? ேபா, வாங்கிண்டு முதல்ேல
சாப்பிடு” என்று கத்தினா3.

அவன் அழுைக ஓய்ந்து பணத்ைத வாங்கிக்ெகாண்டான். ச3மா இதமாகச் ெசான்னா3.

“ேரால்ெலல்லாம் என் ைகயிேல இல்ைலப்பா. உனக்கு முடிஞ்சது நான் ெசய்யேறன். ேபா, முதல்ேல
வயத்துக்கு ஏதாவது ேபாடு.” பிறகு என்ைனப் பா3த்து, “ெகாஞ்சம் இவைன காண்டீனுக்கு
அைழச்சுண்டு ேபாய் சாப்பிட ைவ” என்றா3. நான் உடேன எழுந்ேதன்.

அவன், “ேவண்டாங்க. நான் ேபாய்ச் சாப்பிடேறங்க. நான் ேபாய்ச் சாப்பிடேறங்க” என்றான். பிறகு
மீ ண்டும் எங்களுக்குக் கும்பிடு ேபாட்டுவிட்டு ெவளிேய ேபானான்.

நாங்கள் சிறிது ேநரம் ேபசாமல் இருந்ேதாம். ச3மா அவைரயறியாமல் சிறிது உரக்கப்

ேபசிக்ெகாண்டா3.

”இவனுக்கு என்ன பண்ணறது? இங்ேக இப்ேபா எடுக்கிறேதா ராஜா ராணிக் கைத.”

ஆனால் அவ3 ெவறுமேன இருந்துவிடவில்ைல. இரு வாரங்கள் கழித்து மீ ண்டும் கைத இலாகா
கூடியேபாது கதாநாயகன் புலி ேவஷமணிந்து எதிrக் ேகாட்ைடக்குள் நுைழவதாகப்
படெமடுக்கலாம் என்று சம்மதம் ெபற்றுவிட்டா3. புலியாட்டமாகக் காண்பிக்கும்ேபாது
கதாநாயகனுக்குப் பதில் காத3 ‘டூப்’ ெசய்யலாம். அவனுக்கு ஒரு நூறு ரூபாயாவது வாங்கித்
தரலாம்.

நான் காதருக்குக் கடிதம் ேபாட்ேடன். நான்கு நாட்களில் வழக்கம்ேபால அக்கடிதம் திரும்பி வந்தது,
விலாசதார3 இல்ைலெயன்று.

198
 ச3மா ெவள்ைளைய அைழத்துக்ெகாண்டு காதைரத் ேதடினா3. நாங்களும் எங்ெகங்ேகா
விசாrத்துத் ேதடிேனாம். கதாநாயகன் எதிrக் ேகாட்ைடக்குள் நுைழயும் காட்சி எடுக்கப்பட
ேவண்டிய நாள் ெநருங்கிக்ெகாண்ேட வந்தது. காத3 கிைடக்கவில்ைல.

அவன் கிைடத்திருந்தாலும் அதிகம் பயன் இருந்திருக்காது. அந்த ஒரு மாதத்திற்குள் ெவளியான

ஒரு படத்தில் கிராமிய சங்கீ தத்துடன் அந்தக் கதாநாயகன் காவடி எடுப்பதாகக் காட்சி வந்திருந்தது.
அந்தப் படம் தமிழ்நாெடல்லாம் தாங்க முடியாத கூட்டத்ைதக் கூட்டிக்ெகாண்டிருந்தது.

நாங்கள் எடுக்கும் படத்தில் கதாநாயகன் கரகம் எடுப்பதாகத் தH3மானிக்கப்பட்டது.

199
 ஒரு அைறயில் இரண்டு நாற்காலிகள் - ஆதவன்

ைகலாசம் கடிகாரத்ைதப் பா3த்தா3. மணி பன்னிரண்டு. அவ3 பரபரப்பைடந்தா3.

தாகமில்லாமலிருந்தும்கூட ேமைஜ ேமலிருந்த தம்ளைர எடுத்து ஒரு வாய் நHைரப் பருகி,

அந்த இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக அைறயின் மறு பக்கத்ைத ேநாக்கி ஒரு கணம் - ஒேர கணம் -
பா3ைவைய ஓட விட்டா3. அக3வால் ேமைஜ மீ து குனிந்து ஏேதா ஃைபைல கவனமாகப் படித்துக்
ெகாண்டிருந்தான். ைகலாசம் தம்ளைர மறுபடி ேமைஜ ேமல் ைவத்தா3. ஜன்னல் வழிேய ெவளிேய
பா3த்தா3. நHலவானம், ஓrரு ேமகங்கள், மரங்களின் உச்சிகள், அடுக்கு மாடிக் கட்டிடத்தின்
உச்சிகள்.... திடீெரன்று இவ்வாறு பா3த்துக் ெகாண்டிருப்பது பற்றிய தன்னுண3வினால் அவ3
பீடிக்கப்பட்டா3. அக3வால் இந்தப் பா3ைவையக் கவனித்து, ‘என்ன, அடுத்த கைதையப் பற்றி
ேயாசைனயா?’ என்ேறா, ‘என்ஜாயிங் தி சீனr, ைகலாஷ் சாப்?’ என்ேறா ேபசத் ெதாடங்கப் ேபாகிறான்
என்ற பயம்..

அவ3 அவசரமாக ஒரு ஃைபைல எடுத்துப் பிrத்து ைவத்துக் ெகாண்டா3. அது அவ3
ஏற்கனேவ பா3த்து முடித்து, பியூன் எடுத்துச் ெசல்வதற்காக டிேரயில் ைவத்திருந்த ஃைபல்,
இருந்தாலும் அைத மறுபடி எடுத்துப் பிrத்து ைவத்துக்ெகாண்டு, ேபனாைவத் திறந்து வலது
ைகயில் பிடித்துக்ெகாண்டு, சற்று முன் தான் எழுதிய ேநாட்ைட அணுஅணுவாகச் சrபா3த்தா3.
ெதளிவில்லாதனவாகத் ேதான்றிய i-க்கள் ேமலுள்ள புள்ளிகள், t-க்களின் ேமல் குறுக்காகக்
கிழிக்கப்படும் ேகாடுகள், ஃபுல் ஸ்டாப்புகள், கமாக்கள், எல்லாவற்றிலும் ேபனாைவ மறுபடி
பிரேயாகித்து ஸ்பஷ்டமாக்கினா3. ஆங்காங்ேக சில புதிய கமாக்கைளச் ேச3த்தா3. ஒரு o, a ேபால
இருந்தது. அைதயும் சrபா3க்கத் ெதாடங்கினா3. அப்ேபாதுதான் திடுெமன அக3வாலின் குரல்
ஒலித்தது.

‘ெராம்ப பிசியா?’

அவ3 எதி3பா3த்திருந்த, பயந்திருந்த, தாக்குதல்! நல்லேவைல, இப்ேபாது மட்டும் அவ3

ெவளிேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தால்!

’ம்ம்’ என்றவாறு அவ3 ேவறு ஏதாவது 'a' 'o' ேபாலேவா அல்லது 'o' 'a' ேபாலேவா, 'u' 'v'
ேபாலேவ, 'n' 'r' ேபாலேவா, எழுதப்பட்டிருக்கிறதா என்றுத் ேதடத்ெதாடங்கினா3.

200
 அக3வாலின் நாற்காலி கிrச்ெசன்று பின்புறம் நகரும் ஓைசயும் இழுப்பைற மூடப்படும்
ஓைசயும் ேகட்டன. ‘ஃைபவ் மினிட்ஸில் வருகிேறன்’ என்று அவrடம் ெசால்லி விட்டு, அவன்
அைறக்கு ெவளிேய ெசன்றான்.

ைகலாசம் ஓ3 ஆறுதல் ெபருமூச்சுடன் நாற்காலியில் சாய்ந்து உட்கா3ந்தா3. மிக

இயல்பாகவும் சுதந்தரமாகவும் உண3ந்தவராக, ஜன்னல் வழிேய வானத்ைதப் பா3க்கத்
ெதாடங்கினா3. ஒரு கிளிக்கூட்டம் பறந்து ெசன்றது. அக்காட்சி திடீெரன்று மனத்ைதப் பல
வருடங்கள் பின்ேனாக்கி அைழத்துச் ெசன்றது. கிராமத்தில், ஆற்றங்கைர மணலில் உட்கா3ந்திருந்த
மாைலகள். பக்கத்தில் நண்பன் ராஜூ. ேபசாமேலேய ஒருவைரெயாருவ3 புrந்து ெகாண்ட
அன்னிேயான்யம்.

ஆனால் இப்ேபாது அவ3 கிராமத்தில் இல்ைல. தில்லியில், மத்திய ச3க்கா3 அலுவலகம்

ஒன்றின் பிரம்மாண்டமானெதாரு சிைற ேபான்ற கட்டடத்தின் ஓ3 அைறயில் அம3ந்திருக்கிறா3.
அருகில் இருப்பது ராஜூ இல்ைல, அக3வால். இவன் அவைரப் ேபசாமல் புrந்து ெகாள்கிறவன்
இல்ைல, ேபசினாலும் புrந்து ெகாள்கிறவன் இல்ைல.

மணி பன்னிரண்டு பத்து. அக3வால் இேதா வந்துவிடுவான். ைகலாசம் சீக்கிரமாக அவனிடம்

கூறுவதற்ேகற்ற ஒரு காரணத்ைத சிருஷ்டி ெசய்தாக ேவண்டும். அவனுடன் தான் ஏன் டிபன்
சாப்பிட வரமுடியாது என்பதற்கான காரணம். ேபங்குக்குப் ேபாவதாகேவா, இன்ஷூரன்ஸ் பிrமியம்
கட்டப் ேபாவதாகேவா, கடிகார rப்ேப3 கைடக்குப் ேபாவதாகேவா ஆஸ்பத்திrயில் இருக்கும்
ஷட்டகைரப் பா3க்கப் ேபாவதாகேவா (அவருக்கு அப்படி ஒரு ஷட்டக3 இல்லேவ இல்ைல) இன்று
கூற முடியாது. இந்தக் காரணங்கைளச் ெசன்ற சில தினங்களில் அவ3 பயன்படுத்தியாயிற்று.
வயிற்று வலியாயிருக்கிறெதன்று ெசான்னாேலா, அவனுைடய அனுதாபத்ைத எதி3ெகாள்ள
ேவண்டிவரும். அைதயும் ெவறுத்தா3. ைலப்ரrக்குப் ேபாவதாகச் ெசால்லலாமா?

ெசால்லலாம். ஆனால் அதில் ஓ3 அபாயம் இருக்கிறது. அக3வால் தானும் வருகிேறெனன்று

கிளம்பி விடலாம்.

ஈசுவரா! என்ைனக் காப்பாற்று.

201
 ைகலாசம் தன்ைனயுமறியாமல் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு விட்டிருக்க ேவண்டும். சில
விநாடிகளுக்குப் பிறகு மறுபடி கண்கைளத் திறந்தேபாது, எதிேர அவருைடய நண்பன் ராமு
புன்னைகயுடன் நின்று ெகாண்டிருப்பைதப் பா3த்தா3. ‘ஹேலா! நH எப்படா வந்ேத?’ என்றா
ஆச்சrயத்துடன். ராமு பம்பாயில் ேவைலயிருந்தான்.

‘ரூமுக்குள்ேள வந்தைதக் ேகக்கறியா, இல்ைல தில்லிக்கு வந்தைதயா?’ என்றான் ராமு.

‘ரூமுக்குள்ேள இப்பத்தான் வந்ேத, ெதrயும்..’

‘ஷ்யூ3? யூ மீ ன், நH இப்பத்தான் தூங்க ஆரம்பிச்சியா?’

’நான் தூங்கிண்டு இருக்கைல...’

‘பரவாயில்ைலயடா, தூங்கிண்டிருந்தாலும்தான் என்ன? தட்ஸ் யுவ3 ஜாப், இல்ைலயா?

அரசாங்கத்திேல இனிஷிேயட்டிவ் எடுத்துக் ெகாள்பவன் அல்ல, எடுத்துக் ெகாள்ளாதவன்தான்
விரும்பப்படுகிறான்...’

ைகலாசம் கரேகாஷம் ெசய்வது ேபாலக் ேகலியாகக் ைக தட்டினா3. அவருக்கு ராமுைவப்

பா3த்தது மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தது.

அைறக் கதவு திறந்தது, அக3வால் உள்ேள வந்தான்.

‘அக3வால்ஜி! மீ ட் ைம ஃபிரண்ட்.. மிஸ்ட3 ராமச்சந்திரன் ஆஃப் கமான Hஸ்...”

ராமுவும் அக3வாலும் ைககுலுக்கிக் ெகாண்டா3கள். ‘ஆஸஃப் அலி ேராடிேலேயா

எங்ேகேயா இருக்கிறதல்லவா, உங்கள் அலுவலகம்?’ என்றான் அக3வால்.

202
 ‘ஓ, ேநா! ஹH இஸ் இன் பாம்ேப’ என்ற ைகலாசம், ெதாட3ந்து அவசரமாக, ‘அச்சா அக3வால்,
இவருக்கு rச3வ் ேபங்கில் இருக்கிற என்னுைடய ஒரு நண்பைரப் பா3க்கணுமாம்.... ேசா இவைர
அங்ேக அைழத்துப் ேபாகிேறன்... எக்ஸ்க்யூஸ் மீ ஃபா3 லஞ்ச்’ என்றா3.

அக3வாலில் முகத்தில் ஏமாற்றம் ெவளிப்பைடயாகத் ெதrந்தது. ‘அச்சா...’ என்றான்.

ராமுவும் ைகலாசமும் ெவளிேய வந்தா3கள்.

‘இது என்னடாது, rச3வ் ேபங்க், அது இதுன்னு?’ என்றான் ராமு.

‘ேவடிக்ைகயிருக்கு, இல்ைலயா?’ என்று ைகலாசம் சிrத்தா3. ‘என்ன பண்றது... இவன்கிட்ேட

மாட்டிண்டு அவஸ்ைதப் படேறன் நான். ெசான்னால்கூடப் புrயுேமா என்னேவா..’

‘ேபாரா?’

‘ஆமாம்’ என்றா3 ைகலாசம். அவ3 முகத்தில் குதூகலமும் நன்றியுண3வும் ஏற்பட்டது.

எவ்வளவு கெரக்டாக இவன் புrந்து ெகாண்டு விட்டாெனன்று. ராமுவின் அண்ைமயினால் தனக்கு
ஏற்பட்ட மனநிைறவும் மகிழ்ச்சியும் அவருக்கு இதமாக இருந்தன.

அக3வாலுடன் அதிருப்தியும் சலிப்பும் ெகாள்ளும்ேபாது, ஒருேவைள தன்ைன ஓ3

எழுத்தாளனாக இவன் புrந்து ெகாள்ளாததுதான் தன் அதிருப்திக்குக் காரணேமா, ஒரு ேவைள நட்பு
என்பது என்ைனப் ெபாறுத்தவைரயில் எழுத்தாளெனன்ற என் அகந்ைதையத் திருப்தி ெசய்து
ெகாள்ளும் சாதனம்தாேனா என்று ஏேதேதா விபrத சந்ேதகங்கள் அவருக்கு ஏற்படத்
ெதாடங்கியிருந்தன. இந்த அகந்ைதக்காகத் தான் ெபறும் ஒரு நியாயமான தண்டைனயாக
அக3வால் ஏற்படுத்தும் சலிப்ைபக் கருதி அைதக் கூடிய வைர சகித்துக் ெகாள்ளவும் அவ3 முயன்று
வந்தா3. தன்ைன நன்ெனறிப்படுத்திக் ெகாள்ளும் ஒரு பயிற்சியாக அைதக் கண்டா3.

இப்ேபாது ராமு அவருக்குத் தன் மீ ேத ஏற்பட்டு வந்த சந்ேதகங்கைள அறேவ ேபாக்கினான்.

ராமுவுக்கு அவ3 கைதகள் எழுதுவது ெதrயும். ஆனால் அவன் அவற்ைற வாசிப்பது கிைடயாது.
அவ3 கைதகேள எழுதாதவராக இருந்தாலும்கூட அவைனப் ெபாறுத்தவைரயில் எந்த

203
வித்தியாசமும் ஏற்பட்டிருக்க முடியாது, பா3க்கப் ேபானால் ‘கைதெயழுதும் வண்
H
ேவைலெயல்லாம் எதற்கு ைவத்துக் ெகாள்கிறாய், அது ஒரு கால விரயம்’ என்கிற rதியில்தான்
அவன் ேபசுவான். ‘நHெயல்லாம் என்னத்ைத எழுதுகிறாய், ெஹரால்ட் ராபின்ஸ், இ3விங் வாலஸ்
இவங்கெளல்லாம் எவ்வளவு ேஜாராக எழுதுகிறான்கள், அப்படியல்லவா எழுத ேவண்டும்’ என்பான்.
அவருைடய எழுத்து முயற்சிகள் பற்றிய அவனுைடய இந்த அலட்சிய பாவத்துக்கு அப்பாற்பட்டும்
அவ3களிைடேய அrயெதாரு நட்பு நிலவியது. தம் சின்னஞ்சிறு அங்க அைசவுகைளயும் முகச்
சுளிப்புகைளயும்கூட அவ3கள் பரஸ்பரம் மிகச் சrயாகப் புrந்து ெகாண்டு இன்பமயமானெதாரு
அன்னிேயான்யத்தில் திைளத்தா3கள். இல்ைல, அவருைடய எழுத்துக்கும் இந்த நட்புக்கும்
சம்பந்தேம இல்ைல. ைகலாசத்துக்கு ராமுைவ அப்படிேய இறுகத் தழுவிக் ெகாள்ளலாம்
ேபாலிருந்தது.

‘எனக்கு ஒேர பசி’ என்றான் ராமு.

‘டிபன் சாப்பிடத்தான் ேபாகிேறாம்.’

‘ேபான தடைவ வந்திருந்தேபாது ஒரு இடத்துக்குப் ேபாேனாேம யூ.என்.ஐ.யா அதற்குப் ேபரு?

- அங்ேகேய ேபாகலாம்.’

‘இல்ைல, அங்ேக இப்பக் கூட்டமாக இருக்கும்’ என்றா3 ைகலாசம், உண்ைமயில் அங்ேக

அக3வால் வந்துவிடப் ேபாகிறாேனெயன்று அவருக்குப் பயமாக இருந்தது.

அந்த வட்டாரத்திலிருந்த இன்ெனாரு காrயாலயத்துக்குள் நுைழந்த அவ3கள், அங்கிருந்த

ேகண்டீனில் ேபாய் உட்கா3ந்தா3கள்.

‘ஆமாம், ேபான தடைவ நான் வந்தேபாது நH மட்டும் தாேன ரூமிேல தனியா இருந்ேத?’
என்றான் ராமு.

‘அைதேயன் ேகக்கிேற, எங்க மினிஸ்ட்rயிேல ஆபீச3கள் எண்ணிக்ைக ஒேரயடியாகப்

ெபருகிப் ேபாச்சு. ேஸா ெடபுடி ெசக்ெரட்டr ராங்குக்கு உள்ளவ3களுக்கும் அதற்கு
ேமற்பட்டவ3களுக்கும்தான் தனி ரூம்னு ெசால்லிட்டான். நான் ஒரு ராங்க் கீ ேழ இருக்கிறவன்
ஆனதினாேல, இந்த அக3வாேலாட ஒரு ரூைம ேஷ3 பண்ணிக்கும்படி ஆயிடுத்து.’

204
 ‘அக3வாலா?’

‘ஆமாம் யு.பி.க்காரன்...’

‘என்ன பண்றான்? எப்பவும் ெதாண ெதாணங்கிறானா>’

‘ெதாண ெதாணன்னா.. என்ன ெசால்றது? இெதல்லாம் சப்ெஜக்டிவ்தான் இல்ைலயா? எனக்கு

அவனுைடய கம்ெபனி ரசமாக இல்ைல. அவ்வளவுதான்.’

‘புrகிறது.’

‘இவன் அவன் ேவேற பாைஷக்காரன்கிறதினாேலேயா, இலக்கிய அறிவு அதிகம்

பைடத்தவனாயில்லாததினாேலாேயா, ேவறு விதமான சாப்பாடும் பழக்கங்களும்
உள்ளவன்கிறதினாேலேயா ஏற்படுகிற முரண்பாடு இல்ைல. இன்ஃபாக்ட், இேத யு.பி.ையச் ேச3ந்த
இன்ெனாருத்தனுடன் நான் மிகவும் சிேநகமாக இருக்கக் கூடும்...’

’உம்ம்...’ ராமு ஒரு சிகெரட்ைடப் பற்ற ைவத்துக் ெகாண்டான்.

‘இது அவாவா இயல்ைபப் ெபாறுத்த விஷயம், இல்ைலயா? மனப்பக்குவத்ைதப் ெபாறுத்த

விஷயம்.. இரண்டு மனித3கள் ஒத்துப் ேபாகிறா3கள். ேவறு இரண்டு மனித3கள் ஒத்துப்
ேபாவதில்ைல. இைத த3க்க rதியாக விளக்குவது ெராம்பக் கஷ்டம்...’

ஆனாலும்கூட உன் மனம் இைதப் பற்றி மிகவும் த3க்கம் ெசய்தவாேற இருக்கிறது

ேபாலிருக்கிறேத!’

‘ஐ ஆம் சாr.... நான் உன்ைன ேபா3 அடிக்கிேறன், ெராம்ப.’

205
 ’ேநா ேநா - ப்ளஸ்
H ப்ெராsட், இட்ஸ் ெவr இன்ட்ரஸ்டிங்.’

‘யா3 மனைசயும் புண்படுத்தக்கூடாது, எல்லாrடமும் அன்பாக நடந்து ெகாள்ளணும்,

கருத்துப் பrமாற்றம் ெசய்து ெகாள்ளணும் என்று நம்புகிறவன் நான்... ஆனால் அைத ஒரு மூட
நம்பிக்ைகயாக இவன் நிரூபித்து விட்டான். இவனுடனிருக்கும்ேபாது என்ைன நான் இயல்பாக
ெவளிப்படுத்திக் ெகாள்ளேவ முடிவதில்ைல. எவ்வளவு வா3த்ைதகைள ெசலவழித்தாலும் இவன்
என்ைனப் புrந்து ெகாள்வதில்ைல. அைத விட ேமாசம், புrந்து ெகாண்டு விட்டதாக நிைனக்கிறான்.
ஆனால் அவன் புrந்து ெகாள்ளவில்ைல என்பைத நான் அதி3ச்சியுடன் உணருகிேறன்.’

‘அவ்வாறு ேந3வதுண்டு’ என்று ராமு அனுதாபப் புன்னைகயுடன் தைலைய ஆட்டினான்.

‘இவ்வளவுக்கும் அவன் என்னிடம் மிகவும் மதிப்பு ைவத்திருக்கிறான், ெதrயுமா? ஆனால்

மதிப்பு ேநசத்தின் ஆதரவாகிவிட முடிகிறதில்ைல.... சில சமயங்களிேல காைல ேநரத்தில் அவன்
என்ைனப் பா3த்து முதல் புன்னைக ெசய்யும்ேபாது, குட் மா3னிங் ெசால்லும்ேபாது, அவற்ைற
அங்கீ கrக்கவும் எதிெராலிக்கவும் கூட எனக்குத் தயக்கமாக இருக்கும். இவன் புன்னைக ெசய்வதும்
வணக்கம் ெதrவிப்பதும் அவன் மனத்தில் என்ைனப் பற்றிக் ெகாண்டுள்ள ஒரு தவறான உருவத்ைத
ேநாக்கி, அவற்ைற அங்கீ கrப்பது இந்த ேமாசடிக்கு உடந்ைதயாயிருப்பது ேபால் ஆகும். எனேவ
அவனுைடய சிேநக பாவத்ைத ஊக்குவிக்கக் கூடாது என்ெறல்லாம் நிைனப்ேபன். ஆனால் நாள்
முழுவதும் நம்முடன் ஒேர அைறயில் உட்கா3ந்திருப்பவனுடன் இவ்வாறிருப்பது எப்படிச்
சாத்தியமாகும்? நானும் புன்னைக ெசய்கிேறன். நாங்கள் ேபசத் ெதாடங்குகிேறாம். எங்களுைடய
பரஸ்பர ேமாசடி ெதாடங்குகிறது. இந்த rதியில் ேபானால் நான் விைரவில் அவன் மனத்தில்
உருவாகியுள்ள அவனுைடய ேதாற்றப் பிரகாரேம மாறிவிடப் ேபாகிேறேனாெவன்று எனக்குப்
பயமாயிருக்கிறது.’

ராமு சிrத்தான்.

’இது சிrக்கும் விஷயமல்ல’ என்று ைகலாசம் ஒரு கணம் முகத்ைத சீrயஸாக ைவத்துக்
ெகாண்டிருந்துவிட்டு, பிறகு தானும் சிrத்தா3.

டிபன் வந்தது. இருவரும் சாப்பிடத் ெதாடங்கினா3கள்.

206
 ‘உனக்கு இந்த மாதிrயான அனுபவம் ஒன்றும் ஏற்பட்டதில்ைலயா?’ என்றா3 ைகலாசம்’

ராமு ேதாள்கைளக் குலுக்கியவாறு, ‘நாெமல்லாம் ெராம்பச் சாதாரணமான ஆசாமி’

என்றான். ‘நH ஒரு கிேரட் ைரட்ட3... எனேவ பலதரப்பட்டவ3கள் உன்பால் ஈ3க்கப்படுகிறா3கள்’

ைகலாசம் ராமுைவக் குத்தப் ேபாவது ேபாலப் பாசாங்கு ெசய்தா3.

‘எனேவ, எனக்கு மனித சேகாதரத்துவத்ைதப் பற்றிய இல்யூஷன்கள் எதுவும் கிைடயாது.

ேஸா எனக்கு எப்ேபாதும் ஏமாற்றம் உண்டாவதில்ைல’ என்றான் ராமு ெதாட3ந்து.

‘இல்யூஷன்கள் எனக்கும்தான் இல்ைல. ஆனால்..’ என்று ைகலாசம் கூறி நிறுத்தினா3. தன்

மனத்தில் குமிழிட்ட உண3வுகளுக்கு எவ்வாறு சrயாக வடிவம் ெகாடுப்பெதன்று ேயாசித்தவராக,
அவ3 மனத்தில் அக3வாலின் உருவம் ேதான்றியது. அவன் தனக்கு நைகச்சுைவயாகப்படும்
ஏதாவது ஒன்ைறக் கூறி சிrப்ைப யாசித்தவாறு அவ3 பக்கம் பா3ப்பது. குதுப் மினா3, இந்தியா ேகட்
ஆகியவற்ைறச் சுட்டிக் காட்டும் பாணியில் ‘ ைகலாசம் - கிேரட் டாமில் ைரட்ட3’ என்று தன்
நண்ப3களுக்கு அவைர அறிமுகப்படுத்துதல், ஏதாவது ஒரு வா3த்ைதையேயா ெசாற்ெறாடைரேயா
ெசால்லி அதற்குத் தமிழில் என்னெவன்று ேகட்பது, தமிழ்நாட்டு அரசியல் நிைல, அங்கு
நைடெபறும் ஏதாவது நிகழ்ச்சி அல்லது அதிகமாக அடிபடும் பிரபலமான ெபய3 பற்றி அவைர
விசாrப்பது. அவனுைடய இத்தைகய சிரத்ைதப் பிரதியாகத் தானும் அவனுைடய மாநிலத்தின்
அரசியல், பிரமுக3கள், ெமாழி ஆகியவற்றில் சிரத்ைத ெகாள்ள ேவண்டுெமன்று எதி3பா3ப்பது, தன்
குடும்ப சமாசாரங்கைள அனாவசியமாக அவrடம் ெசால்வது, அவருக்கு அந்தக் காrயாலயத்தில்
ெநருக்கமாக இருந்த ேவறு சில3 பற்றி அனாவசியக் ேகள்விகைளக் ேகட்பது, அபிப்ராயங்கள்
ெசால்வது (ஒரு ெபாறாைமமிக்க மைனவி ேபால).... பலவிதமான நிைலகளிலும் காட்சிகளிலும்
அவ3 அவைனக் கண்டா3. வழக்கமான ேசா3வும் குழப்பமும்தான் உண்டாயிற்று. எத்தைகய
ெதளிவும் ஏற்படவில்ைல.

உன்னிடம் என்ன சிரமெமன்றால், நH ஒரு வழவழா ெகாழெகாழா’ என்றான் ராமு. ச3வ3

ெகாண்டு வந்து ைவத்த காப்பிைய ஒரு வாய் உறிஞ்சியவாறு, ‘ெவட்டு ஒன்று துண்டு இரண்டு என்று
நH இருப்பதில்ைல.’

‘வாஸ்தவம்.’

207
 ‘ஒருத்தனுடன் ஒத்துப்ேபாக முடியவில்ைலெயன்றால் நி3த்தாட்சண்யமாக அவைன
ஒதுக்கிவிட ேவண்டியதுதான். இட்ஸ் ெவr சிம்பிள். அவன் உன்னுைடய நட்புக்காக ஏங்குவதாக
உனக்குத் ேதான்றியது. நH அவனுைடய முயற்சிகளுக்கு வைளந்து ெகாடுத்தாய், ஓ.ேக. ஆனால்
சீக்கிரேம அத்தைகய ஒரு நட்பு ஏற்படுவதற்குத் ேதைவயான அடிப்பைடகள் இல்ைலெயன்று
ெதrந்து ேபாயிற்று. ேஸா, அப்படித் ெதrந்த உடேனேய அவைன அவாய்ட் பண்ண
ேவண்டியதுதாேன, இதிேல என்ன பிரச்ைனன்னு எனக்குப் புrயைல.’

‘அப்படி அவைன நான் அவாய்ட் பண்ணிண்ண்டுதான் இருக்ேகன். ஆனால் இது ஒரு குற்ற
உண3ச்சிையத் தருகிறது...’

‘குற்ற உண3ச்சி எதற்காக?’

‘என் முடிவுகள் தவறாயிருக்குேமான்னு எனக்ேக என் ேமேல எப்பவும் ஒரு சந்ேதகம். ஒரு
ேவைள என்னிடமிருந்த ஏேதா குைறபாடுகள் காரணமாகவும் எங்கள் நட்பு
ேதால்வியைடந்திருக்கலாேமா, அப்படியானால் அந்தக் குைறபாடுகைளத் ெதrந்து ெகாள்ள
ேவண்டாமா என்று ஓ3 ஆ3வம்..”

ராமு, தான் சற்றுமுன் ெசான்னது நிரூபணமாகி விட்டது என்பதுேபாலத் தைலயில்

அடித்துக்ெகாண்டான்.

‘நான் ஓ3 எழுத்தாளன் என்கிற கவ3ச்சியினாேல அவன் என்பால் ஈ3க்கப்பட்டிருக்கலாம்னு

ெசான்ேன... ஆனால், உண்ைமயில், நான் ஒரு எழுத்தாளனாக இல்லாமல் சாதாரண மனிதனாக
இருந்திருக்கக் கூடாதா என்று அவன் ஏங்குவதாக எனக்குப் படுகிறது.’

ரமு ஓ3 அடம்பிடிக்கும் குழந்ைதையப் பா3ப்பது ேபால அவைர ஆயாசத்துடன் பா3த்தான்.

‘நH ஒரு தமிழனாக இல்லாமல் வடக்கத்தியானாக இருந்திருக்கக் கூடாதா என்று ஏங்குவது

ேபாலப் படவில்ைலயா?’

‘ஆமாம், அப்படியும்தான் ேதான்றுகிறது’ என்றா3 ைகலாசம் ஆச்சrயத்துடன்.

208
 ‘நH இந்தியில் ஏதாவது ேபச முயன்றால் அவனுக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷமாக இருக்கிறது.
இந்திப்படம் ஏதாவெதான்ைறப் பா3த்து அைதப் பற்றி அவனிடம் ச3ச்ைச ெசய்தாேலா,
சந்ேதகங்கைளத் ெதளிவுபடுத்திக் ெகாள்ள முயன்றாேலா, அவன் ஜன்ம சாபல்யமைடந்தது ேபாலப்
பரவசமைடந்து ேபாகிறான்’

’ஆமாம், ஆமாம்.’

’இந்திப் புத்தகங்கள், பத்திrைககள் எல்லாம் உனக்கு சப்ைள பண்ணவும், உன்னுைடய இந்தி

அறிைவ விருத்தி ெசய்யத் தன்னாலான உதவிகைளச் ெசய்யவும் கூடத் தயாராக இருப்பாேன/’

ைகலாசம் சந்ேதகத்துடன் ராமுைவ உற்றுப் பா3த்தா3. ‘ஏண்டா, ேகலி பண்றேயா?’ என்றா3.

‘ேகலிேயா, நிஜேமா, எனக்கு இந்த மாதிr ஆெளல்லாம் ெராம்பப் பrச்சயமானவ3கள்,

அப்படின்னு ெசால்ல வந்ேதன்.’

‘ெசால்லு, ெசால்லு.’

‘நான் மாசத்திேல இருபது நாள் இந்தியா முழுவதிலும் சுற்றியபடி இருக்கிறவன். எனக்கு

இங்குள்ள எல்லாவிதமான ைடப்பும் அத்துப்படி.’

‘விஷயத்துக்கு வா/’

‘இதுெவல்லாம் ெராம்ப அடிப்பைடயான எலிெமண்டr ைடப். ெகாச்ைசயான மாையகளிேல

தஞ்சமைடகிற ரகம். தனக்ெகன்று ஒரு ேஹாதாவில்லாததினாேல, ஒரு தனித்த ஐெடன்டிடி
இல்லாததினாேலா, எதன் மீ தாவது சாய்ந்து ெகாள்வதன் மூலமாகத்தான் அவன் தன்ைன உணர
முடிகிறது. நிரூபித்துக் ெகாள்ள முடிகிறது. பலம் வாய்ந்த, மகத்துவம் வாந்த ஏதாவது ஒன்றுடன்
தன்ைன ஐெடன்டிஃைப பண்ணிக் ெகாள்வதன் மூலம், அதன் ஒரு பகுதியாக ஆவதன் மூலம்.’

209
 ’யூ மீ ன்...’

‘’ஆமாம், நH அவன் ேபான்றவ3கள் இகழ்ச்சியாகக் கருதும் ஒரு சராசr மதராஸி இல்ைல.

நல்ல அறிவும் பண்பும் உைடயவனாயிருக்கிறாய். கைத ேவறு எழுதுகிறாய். சப்பாத்திேயா
சேமாசாேவா சாப்பிடுவதில் உனக்கு ஆட்ேசபைணயில்ைல. இெதல்லாம் அவைன மிகவும்
பாதுகாப்பற்றவனாக உணரச் ெசய்திறது ேபாலும். மதராஸிகைள ரசைனயற்ற மூட3களாக,
பணிவற்ற காட்டுமிராண்டிகளாக, குறுகிய ேநாக்கும் அசட்டுக் க3வமும் உள்ளவ3களாக,
சண்ைடக்கார3களாக - எப்படி எல்லாேமா அவன் கற்பைன ெசய்து ெகாண்டிருக்கலாம், உன்ைனச்
சந்திப்பதற்கு முன்பு. அவன் ஒரு உய3ந்த இனத்தவெனன்ற மாையயின் பகுதி இெதல்லாம். ஆலாம்
நH இந்த மாையையச் சிைதத்து விட்டாய். அவைனச் சிறுைமப்படுத்தும் உத்ேதசம்
இல்லாமலிருந்தும்கூட நH அவைன தாழ்வு மனப்பான்ைம ெகாள்ளச் ெசய்து விடுகிறாய். சr, எப்படி
யிருந்தால் என்ன? என் ெமாழிதான் ஆட்சிெமாழி, என் சேகாதர3கேள ஆட்சி புrபவ3கள் என்பன
ேபான்ற எண்ணங்களில் தஞ்சமைடந்து அவன் ஆசுவாசம் ெபற ேவண்டியிருக்கிறது. அேத
சமயத்தில் இந்த எண்ணங்கள் அவைனக் குற்ற உண3ச்சி ெகாள்ள ைவக்கின்றன. இவரும் என்ைனப்
ேபான்ற ஒரு யு.பி.வாலாவாக அல்லது குைறந்தபட்சம் ஒரு வடக்கத்தியானாக இருந்தால்
ேதவைலேய என்று அவனுக்குத் ேதான்றுகிறது...’

‘பேல, ேபஷ்.’

‘என்ன, நான் ெசான்னது சrயில்ைலயா?’

‘நூற்றுக்கு நூறு சr. ஐ திங்க். இனிேமல் கைதெயழுத ேவண்டியது நானில்ைல, நHதான்.’

‘ேபாதும், ேபாதும். நH கைதெயழுதிவிட்டுப் படுகிற அவஸ்ைத ேபாதாதா?’

இருவரும் சிrத்தவாேற ைமைஜைய விட்டு எழுந்தன3.

ேகண்டீனுக்கு ெவளிேய ஒரு ெவற்றிைலப் பாக்குக் கைட இருந்தது. ஆளுக்ெகாரு பீடா

வாங்கி வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்டு, சற்று ேநரம் சுற்றுப்புற உலைக ேவடிக்ைக பா3த்த அைமதி.
அக3வாலுடன் இப்படி ஒரு நிமிஷமாவது அைமதியாக உண3ந்திருக்கிறாரா? சதா அனாவசியச்
ச3ச்ைசகள், தனக்காக அவன் அணியும் ேவஷங்கைள உணராதது ேபான்ற பாசாங்கு, அவனுக்காகத்

210
தானும் ேவஷமணிய ேவண்டிய பrதாபம். அவ3களிைடேய இல்லாத ெபாதுவான இைழகளுக்காக
வண்
H ேதடல்... இந்த ராமு ஒரு யு.பி.வாலாவாக இருந்திருக்கக் கூடாதா? அப்ேபாது அவ3 அவன்பால்
எழும் ேநச உண3வுகள் குறித்து இந்த அளவு குற்ற உண3ச்சி ெகாள்ள ேவண்டியதில்ைல.

உடல் வனப்பு நன்கு ெதrயும்படியாக உைடயணிந்த மூன்று நடுத்தர வயதுப் ெபண்மணிகள்

அவ3கைளக கடந்து நடந்து ெசன்றா3கள். ‘தில்லிப் ெபாம்மனாட்டிகள் பம்பாயிேல
இருக்கிறவாைளயும் தூக்கியடிச்சுடுவா ேபாலிருக்ேக வரவர!’ என்றான் ராமு.

‘ம், ம்’ என்று ைகலாசம் தைலையப் பலமாக ஆட்டி ஆேமாதித்தா3. வாய்க்குள் ெவற்றிைல
எச்சில் ஊறத் ெதாடங்கியிருந்ததால் ேபச முடியவில்ைல.

எதி3ச்சாrயில் ஒருத்தி விசுக் விசுக்ெகன்று நடந்து ெசன்றாள். ராமுவின் கவனம் அங்ேக

ெசன்றது. ைகலாசம் ெவற்றிைலையத் துப்பிவிட்டு வந்தா3. ராமுவின் முதுகில் தட்டிக் ெகாடுத்தா3.
‘ ேஸா - ேபான விசிட்டுக்கு இப்ப இங்ேக சீனr இம்ப்ரூவ் ஆகியிருக்கா?’ என்றா3.

‘ெடrஃபிக் இம்ப்ரூவ்ெமண்ட்!’ என்று ராமு ஒரு சிகெரட்ைடப் பற்ற ைவத்தான். புைகைய

ஊதினான். ‘ஒரு சந்ேதகம்’ என்றான்.

‘என்ன?’

‘அக3வாலுடன் ெபண்கைளப் பற்றியும் ேபசுவியா?’

ைகலாசம் அசந்து ேபானா3. ‘நH நான் நிைனத்தைத விடவும் ஆழமானவன்’ என்றா3.

‘இது சாதாரணப் ெபாது அறிவு’ என்றான் ராமு. ‘ெபரும்பாலும் இந்த டாபிக்ைகப் பற்றி
ஃப்rயாகப் ேபச முடியாத ஒரு நி3ப்பந்தேம உறவுகைள இறுக்கமானதாகச் ெசய்கிறது. ஏன், ஒரு
அப்பாவுக்கும் பிள்ைளக்குமிைடேய கூட...’

211
 ’நாங்கள் ெபண்கைளப் பற்றியும் ேபசாமலில்ைல. ‘ ைகலாசம். உதட்ைடப் பிதுக்கினா3. ‘ ஒரு
பயனுமில்ைல.’

‘ேவடிக்ைகதான்.’

‘ேவடிக்ைகெயன்ன இதிேல? ெசக்ஸ் எல்ேலாருக்கும் ெபாதுவான, அடிப்பைடயான

விஷயம். எனேவ எந்த இரு மனித3களும் இைதப் பற்றிப் ேபசுவதன் மூலம் ெநருக்கமாக உணரலாம்
என்று நிைனக்கிறாயா? இல்ைல. அது அப்படியல்ல. ெநருக்கம் முதலில் வருகிறது. இந்தப்
ேபச்ெசல்லாம் பின்பு வருகிறது. அந்த ெநருக்கம் எப்படி உண்டாகிறெதன்பது கடவுளுக்குத்தான்
ெவளிச்சம். அது சிலருக்கிைடயில் ஏற்படுகிறது. சிலருக்கிைடயில் ஏற்படுவதில்ைல.
அவ்வளவுதான்.’

‘எத்தைகய ஒரு வழ்ச்சி!

H உன் ேபான்ற ஒரு பகுத்தறிவுவாதி, சமத்துவவாதி...!’

“எல்லா மனித3களும் சமமானவ3களாயிருக்கலாம், சேகாதர3களாயிருக்கலாம். ஆனால்

எல்லா மனித3களுடனும் ஓ3 அைறையப் பகி3ந்து ெகாள்ளேவா, ேச3ந்து அம3ந்து டிபன்
சாப்பிடேவா என்னால் முடியாது’ என்று கூறிய ைகலாசம், ஒரு கணம் ேயாசித்து,
‘சமத்துவத்ைதயும் தனி மனித உrைமகைளயும் குழப்பாேத’ என்றா3.

‘நHதான் குழப்புகிறாய்.’

‘இருக்கலாம். நான் குழம்பித்தான் இருக்கிேறன்.’

‘சr, நHங்கள் ெசக்ைஸப் பற்றிப் ேபச முயன்றால் என்ன ஆகிறது?’

‘என்னத்ைதச் ெசால்ல, நானாக அவனிடம் இந்த டாபிக்ைக எடுத்தாலும் அவன்

சந்ேதகப்படுகிறான். இத்தைகய டாபிக்குகைளப் ேபசத்தான் லாயக்கானெவன்ற ஒரு மூன்றாம் தரப்
பிரைஜ உrைமைய அவனுக்கு என் உலகத்தில் வழங்குகிறாேனா, என்று. அேத சமயத்தில் அவன்
இைதப் பற்றிப் ேபச்ெசடுக்கும்ேபாது அவனுைடய ருசிகளுக்கும் அைலவrைசக்கும் தக்கபடி
என்னால் ெரஸ்பாண்ட் பண்ணவும் முடியவில்ைல. நான் ஒரு பியூrடேனா என்று அவைனச்

212
சந்ேதகப்படச் ெசய்வதில் தான் நான் ெவற்றியைடகிேறன். இது கைடசியில் ேடஸ்ைடப் ெபாறுத்த
விஷயம்தாேனா, என்னேவா.’

‘ேடஸ்ட், ெபாதுவான குடும்பச் சூழ்நிைல, கலாசாரச் சூழ்நிைல...’

‘ஐ ேநா, ஐ ேநா, இெதல்லாம் நட்புக்கு ஆதாரனமானைவெயன்று நம்பப்படுகின்றன. ஆனால்

எனக்கு எப்ேபாதும் நான் ஒரு வித்தியாசமானெவன்ற உண3வு இருந்தது. யா3கூட
ேவண்டுமானாலும் ஒத்துப்ேபாக முடியுெமன்ற க3வம் - ஆமாம், க3வம் இருந்தது. கைடசியில்
இப்ேபாது நானும் எல்ேலாைரயும் ேபால ஒரு குறிப்பிட்ட சூழ்நிைலயின், குறிப்பிட்ட ஒரு
வ3க்கத்தின் வரம்புகளுக்கு உட்பட்டவன், என் நட்பு எல்ேலாைரயுேம அரவைணக்கக் கூடியத்ல்ல
என்ற உண்ைமைய நான் ஏற்றுக் ெகாள்ள ேவண்டி இருக்கிறது. நான் என்னுைடய சில ஆழ்ந்த
நம்பிக்ைககள் ெவறும் லட்சியக் கனவுகளாக நிரூபணமாகி, ஒரு முட்டாைளப் ேபால
உணருகிேறன்.’

ராமு ைகலாசத்தின் முதுகில் தட்டிக் ெகாடுத்து, ‘இவ்வளவு சீrயசாக எடுத்துக் ெகாள்ளாேத’

என்றான்.

‘இது சீrயஸாக எடுத்துக் ெகாள்ள ேவண்டிய விஷயம் ராமு. சில மனித3கள் என்னதான்
முயன்றாலும் ஒருவேராெடாருவ3 ஒத்துப்ேபாக முடியாெதன்ற உண்ைமையத் திடீெரன்று ஒரு
ஞாேனாதயம் ேபால நான் உண3ந்திருக்கிேறன். இது எவ்வளவு து3ப்பாக்கியமான விஷயம், இந்த
அக3வால், பாவம், எங்களிைடேய ேதாழைம உருவாக ேவண்டும், அது பலப்பட ேவண்டும் என்று
எவ்வளவு முயலுகிறான். ெபாதுவான இைழகைளத் ேதடியவாறு இருக்கிறான். தனக்கு சாம்பா3
ெராம்பப் பிடிக்குெமன்கிறான். தன் வட்டிலும்
H ெராட்டிையவிடச் சாதம்தான் அதிகம்
சாப்பிடுவா3கெளன்கிறான். திருவள்ளுவrலிருந்து ராஜாஜி வைரயில் பல ெதன்னிந்திய அறிஞ3கள்
தன்ைனக் கவ3ந்திருப்பதாகச் ெசால்கிறான். பிறகு இந்தி ஆசிrய3கள், அறிஞ3கள் சிலrன்
கருத்துக்கைள எனக்குக் கூறி, என்னிடம் பதில் மrயாைதைய எதி3பா3க்கிறான். ஏேதா
பள்ளிக்கூடத்தில் இருப்பது ேபாலேவா, ேதசிய ஒருைமப்பாட்டுக்கான பrசு ெபற முயன்று
ெகாண்டிருக்கும் ஒரு படத்தில் நடிப்பது ேபாலேவா ஒரு சங்கடமான உண3வு எனக்கு ஏற்படுகிறது.
நான் பா3த்திருந்த சில பைழய இந்திப் படங்கைள ஒரு நாள் ெதrயாத்தனமாக அவனிடம் புகழ்ந்து
ேபசிவிட்ேடன். அதிலிருந்து இந்திப் படங்கைளப் பற்றிய தன் அறிைவெயல்லாம் வலுக்கட்டாயமாக
என் ேமல் திணிக்கத் ெதாடங்கியிருக்கிறான். அவனுைடய ேதடல் என்ன, அவன் என்ன
யாசிக்கிறான் என்பெதான்றும் எனக்குப் புrயவில்ைல. ஒருேவைள அடிப்பைடயாக அவன் ஒரு
ஹிந்தி ஃபனாடிக்காக இருக்கலாம். அைதத் தனக்குத்தாேன தவெறன்று நிரூபித்துக் ெகாள்வதற்காக
ஓ3 ஆேவசத்துடன் என்னுடன் தன்ைனப் பிைணத்துக் ெகாள்கிறான் ேபாலும்.... அேத சமயத்தில் தன்

213
மனத்தின் ெகாச்ைசயான தஞ்சங்கைள முழுவதும் திரஸ்கrக்கவும் அவனால் முடியவில்ைல
ேபாலும்... எப்படியிருந்தாலும், இதுேவ அவனுைடய முயற்சியாயிருக்கும் பட்சத்தில், அவனுடன்
நான் ஒத்துைழப்பதுதான் ெபாறுப்பான ெசயலாகும். இல்ைலயா? ஆனால் இந்தப் பளுைவ என்னால்
தாங்க முடியவில்ைல. எனக்கு ஒரு கட்டத்துக்குப் பிறகு, ‘டு ெஹல் வித் அக3வால், டு ெஹல் வித்
எவ்rதிங்க்’ என்று ேதான்றுகிறது.’

ராமு ஒரு கணம் ேபசாமலிருந்தான். பிறகு ‘உனக்கு உன்ைனப் பத்தி என்ெனன்னேவா

இல்யூஷன், தட்ஸ் தி டிரபிள்’ என்றான். ‘யூ ஆல்ேவஸ் வான்ட் டு பிேள ஸம் கிேரட் ேரால்.... ஒரு
கம்யூனிடியின் அம்பாசிடராக.. ஓ காட்! நH நHயாகேவ ஏன் இருக்க மாட்ேடங்கிேற?’

‘நான் நானாகேவதாம்பா இருக்கப் பா3க்கிேறன்.... அதுக்கு இவன்

விடமாட்ேடெனன்கிறான்னுதான் ெசால்ல வேரன்..’

‘விடைலன்னா விட்டுடு...’

‘நH சுலபமா ெசால்லிடேற... ஹவ் இஸ் இட் பாஸிபிள்? என்கூடப் ேபசாேதன்னு ெசால்ல
முடியுமா?’

‘வானிைலயும் விைலவாசிையயும் மட்டும் ேபசு.’

‘அதுவும்... இல்ைல, உனக்கு இந்தப் பிரச்ைன புrயவில்ைல. சில சமயங்களில் நான்

அவனிடம் ேபசாமேல இருப்பதுண்டு. அப்ேபாது அவன் மூஞ்சி பrதாபமாக இருக்கும். எனக்கு அவன்
ேமல் ஏேதா ேகாபெமன்ேறா, அவன் என் மனத்ைதப் புண்படுத்தி விட்டாெனன்ேறா அவன் உண3வது
ேபாலத் ேதான்றும். எனக்கு அவன் மீ து அனுதாபம் ஏற்படத் ெதாடங்கிவிடும். நான் ேபசத் ெதாடங்கி
விடுேவன்....’

ராமு ஏேதா ெசால்லத் ெதாடங்கினான். ைகலாசம் அவைனக் ைகயம3த்தி விட்டுத்

ெதாட3ந்து ேபசினா3:

214
 ‘ஆனா, ேபசாமல் இருக்கிறது ஸ்ட்ெரயினாக இருப்பது ேபாலேவ ேபசுவது
ஸ்ட்ெரயினாகத்தான் இருக்கிறது. அழும் குழந்ைதைய சிrக்க ைவப்பதற்காக அதற்கு
உற்சாகமூட்டும் ேசட்ைடகள் காட்டுவது ேபால, அவனுடன் ேபசும்ேபாது என்ைனயுமறியாமல் நான்
ஏேதேதா ேவஷமணிய ேநருகிறது. எழுத்ைத ஒரு ஹாபியாக ைவத்துக் ெகாண்டிருக்கும்
எழுத்தாளனாக, என் இனத்ைதப் பற்றிய பிறருைடய சிrப்பில் கலந்து ெகாள்ளும் மனவிடுதைல
ெபற்ற மதராஸியாக, பிற மாநிலத்தவருைடய இயல்புகள், பழக்கங்கள் ஆகியவற்றில்
ஆ3வமுள்ளவனாக, என் ெமாழியின் ெதான்ைமையயும் வளத்ைதயும் பற்றிய அவனுைடய
புகழுைரகைள ஏற்றுக்ெகாண்டு, அேத சமயத்தில் ெமாழி ெவறிய3கைளக் கண்டிப்பவனாக.. இப்படிப்
பல ேமேலாட்டமான ேவஷங்கள், இவற்றின் எதிெராலியாக அவன் அணியும் இைணயான
ேவஷங்கள். அவன் எப்ேபாதும் என் ஆழங்கைளத் ெதாடுவதில்ைல. அவனுக்ேகா எனக்குத் ெதrந்த
வைரயில், ஆழங்கேள இல்ைல. இந்த நிைலைமைய, ேவஷங்களின் மூலேம ஒருவைரெயாருவ3
ெதாட முடிவைத, அவனும் உணராமலில்ைல. எவ்வளவுக்ெகவ்வளவு ஒரு நாள் ெநருங்கிப் ேபச
முயல்கிேறாேமா, அவ்வளவுக்கவ்வளவு அதற்கடுத்த நாள் ஒருவ3 முகத்ைத ஒருவ3 பா3த்துக்
ெகாள்ளேவ சங்கடப்படுகிேறாம்.’

‘அவன் தன் பிராந்தியத்தின் ஒரு மனவள3ச்சி ெபறாத ைடப்பாகேவ இருப்பதால், அதன்

எதிெராலியாக உன்ைன எப்ேபாதும் ஒரு மதராஸியாக அவன் உணரச் ெசய்வதுதான்
பிரச்ைனெயன்று எனக்குத் ேதான்றுகிறது. இைத உன்னால் எப்படித் தவி3க்க முடியும்? இந்த
மாதிrயானவ3கைள எல்லாம் ெராம்ப ெநருங்க விடாமல் முதலிலிருந்ேத ஒரு டிஸ்டன்ஸ்ேல
வச்சிருக்கணும். நH மற்றவ3கைள ஏன் இவ்வளவு சுலபமாக உன்னிடம் உrைமகள் எடுத்துக் ெகாள்ள
அனுமதிக்கணும்னு எனக்குப் புrயைல.’

‘என்ன பண்றது, என்னுைடய இயல்ேப அப்படி. ஐ ேடான்ட் வான்ட் டு பி அனப்ேராச்சபிள்.

பிறைர ஆசுவாசம் ெகாள்ளச் ெசய்வதற்காக, எனக்கு அவ3கள் ேமல் விேராதமில்ைல. நான்
க3வமுள்ளவன் இல்ைல என்ெறல்லாம் உண3த்துவதற்காக, ெமனக்ெகட்டு அவ3களுக்கு
இணக்கமான ஒரு ேவஷத்ைத அணிவது என் வழக்கம். கைடசியில் இதுேவ ஆபத்தில் ெகாண்டு
விடுகிறது. அவ3கள் இந்த ேவஷத்தில் என்ைன ஸ்திரப்படுத்த முயலுவது நான் இைத எதி3த்துத்
திணறுவதாக ெபrய தைல ேவதைனயாகி விடுகிறது. இப்ேபாது ஞாபகம் வருகிறது, அக3வால்
முதல் முதலில் எனக்கு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டேபாது நான் மிகவும் சந்ேதாஷமான
நிைலயிலிருந்ேதன். ஏெனன்று ெதrயாமேலேய இடுப்ைப வைளத்து முகலாய பாணியில் சலாம்
ெசய்து, உங்கைளச் சந்தித்ததில் மிக்க மகிழ்ச்சி என்று இந்தியில் கூறிேனன். சுத்த அனாவசியம்,
நான் இயல்பாகேவ இருந்திருக்கலாம். இப்ேபாது அந்த உற்சாகத்ைதயும் நடிப்ைபயும் எப்ேபாதுேம
அவன் எதி3பா3க்கிறான். ஆனால் அெதப்படிச் சாத்தியமாகும்? நான் உற்சாகமாக உண3வது அவன்
ேபான்றவ3களுடனல்ல. ேச! நான் ஒரு முட்டாள்.’

215
 ‘வடிகட்டின முட்டாள்’ என்று கடிகாரத்ைதப் பா3த்த ராமு, ‘ைம காட்! மணி
ரண்டாகிவிட்டேத!’ என்று கூவினான். ‘உன் ராமாயணத்ைதக் ேகட்டு ேநரம் ேபானேத
ெதrயவில்ைல. உத்திேயாகபவன்ேல ஒரு ஆைளப் பா3க்கணும் எனக்கு’ என்று சாைலயில் வந்த
ஓ3 ஆட்ேடாைவக் ைக காட்டி நிறுத்தினான்.

‘சr, அப்புறம் எப்ப வட்டுக்கு

H வேர? ெசால்லு!’

‘நாைளக்கு ராத்திr சாப்பிட வந்திடு.’

‘ஒரு கண்டிஷன்.’

‘என்ன?’

‘நாைளக்கும் அக3வாைலப் பற்றிேய ேபசி ேபா3 அடிக்கக் கூடாது.’

‘மாட்ேடன், ஐ பிராமிஸ்.’

ராமு ஆட்ேடாவில் ஏறிக்ெகாள்ளப் ேபானவன், சட்ெடன்று நின்றான். ‘இன்ெனான்று’

என்றான்.

‘என்ன?’

‘அக3வால் உன் வட்டுக்கு

H வந்ததுண்டா?’

‘அைதேயன் ேகட்கிேற, அந்தக் கேளபரமும் ஆயாச்சு. வட்டுத்ேதாைச

H சாப்பிடணும், வட்டுத்
H
ேதாைச சாப்பிடணும்னு ெராம்ப நாளாய்ச் ெசால்லிண்டிருந்தான். ேஸா ஒரு நாள் கூட்டிக்ெகாண்டு
ேபாேனன். வட்டுக்கு
H வந்து ேதாைசையத் தின்னு ஒேரயடியாக என் ைவஃைப ஸ்ேதாத்திரம்
பண்ணித் தள்ளிப்பிட்டான். மதராஸிப் ெபாண்கேள அலாதியானவ3கள், அது இதுன்னு ஒேரயடியாக

216
அசடு வழிஞ்சுண்டு, என் ைவஃைப சிrக்க ைவக்கறதுக்கக என்ெனன்னேவா ேஜாக்ஸ் அடிச்சுண்டு...
இட் ஆல்ேமாஸ்ட் லுக்ட் ஆஸ் இஃப் ஹH வாஸ் இன்ஃபாச்சுேவட்டட் வித் ெஹ3!”

ராமு கடகடெவன்று சிrத்தான். ‘யூ டிஸ3வ் இட்! அப்புறம், நH அவன் வட்டுக்குப்

H
ேபாகைலயா?’

“ேபாகணும்... என்ன ெசய்றதுன்னு ெதrயைல... நாைளக்கு, நாைளக்குன்னு

டபாய்ச்சுண்டிருக்ேகன். என் ைவஃப், நானும் அவன் வட்டுக்கு
H வரப்ேபாவதில்ைல. நHங்களும் ேபாக
ேவண்டாம்னு என்ைனக் கடுைமயாக எச்சrத்து ைவத்திருக்கிறாள், ேவேற.’

‘ெபண்கள் இவ்விஷயங்களில் எப்ேபாதுேம புத்திசாலித்தனம் அதிகமுள்ளவ3கள்’ என்ற

ராமு, ‘ஓ.ேக.’ என்று ஆட்ேடாவில் ஏறிக்ெகாண்டான்.

ைகலாசம் தன் தைலவிதிைய ெநாந்தவாறு மறுபடி ஆபிசுக்குள் நுைழந்தா3. தன் அைறக்குச்

ெசல்வதற்கு முன்பாக ‘ேக3ேடக்க3’ அைறயினுள் எட்டிப் பா3த்தா3. ‘கம் இன், கம் இன்’ என்ற ேகாஷ்
அவைர வரேவற்றாப்,

ைகலாசம் அவெனதிrல் ேபாய் உட்கா3ந்தா3.

‘ெசால்லுங்கள். உங்களுக்கு நான் என்ன ெசய்ய முடியும்?’ என்றான் ேகாஷ்.

‘நானும் அக3வாலும் உட்காரும் அைறயில் நடுேவ ஒரு பா3ட்டிஷன் ேபாடுவதாகச்

ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தH3கேள, என்ன ஆயிற்று?’

‘என்ன இது தாதா. நHங்கள்தாேன ெசான்ன H3கள், அெதல்லாம் ேவண்டாம், உங்கைளப்

ெபாறுத்தவைரயில் இன்ெனாருவனுடன் அைறையப் பகி3ந்து ெகாள்வதில் எந்த விதமான
அெசௗகrயமும் இல்ைல, என்ெறல்லாம்?’

’ெசான்ேனன், ஆனால்...’

217
 ‘இன்ஃபாக்ட், அக3வாலுடன் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாண்டு ேபாவது உங்கைளப் ேபான்ற
ஒருவருக்குச் சிரமமாயிருக்குெமன்று நான்கூட எச்சrத்ேதன். ஆனால் நHங்கள், இல்ைலயில்ைல,
நான் யாருடன் ேவண்டுமானாலும் அட்ஜஸ்ட் ெசய்து ெகாள்ள முடியும் என்கிறH3கள்.’

‘ஐ ஆம் சாr. நான் என் வா3த்ைதகைள வாபஸ் ெபற்றுக் ெகாள்கிேறன்.’

ேகாஷ் கடகடெவன்று சிrத்தான். ‘நான் ெசான்னேபாது நHங்கள் நம்பவில்ைலயல்லவா?’

என்று மறுபடி சிrத்தான். ‘நான் உங்கைளக் குற்றம் ெசால்ல மாட்ேடன், தாதா. இந்த யு.பி.வாலாக்கள்
இருக்கிறா3கேள.... அப்பப்பா!’ என்று தைலைய ஒரு அனுபவபூ3வமான சலிப்புடன் இப்படியும்
அப்படியுமாக ஆட்டினான். ‘யூ ேநா, தாதா...’ என்று அந்தப் பிராந்தியத்தினைரப் பற்றிய தன் அறிைவ
அவருடன் பகி3ந்து ெகாள்ளத் ெதாடங்கினான்.

ைகலாசம் ெமௗனமாகக் ேகட்டுக்ெகாண்டு உட்காந்திருந்தா3. அவருக்குத் தன் மீ ேத

ெவறுப்பும் ேகாபமும் ஏற்பட்டன.

218
 அம்மா ஒரு ெகாைல ெசய்தாள் - அம்ைப

அம்மா என்றதும் பளிச் பளிச்ெசன்று சில நிகழ்ச்சிகள் மட்டுேம ெநஞ்ைசக் குத்துகின்றன.

அக்கா கல்யாணி அடிக்கடி மயக்கம் ேபாட்டு விழுந்து ெகாண்டிருந்தாள். புrந்து ெகாள்ளும்
வயதில்ைல எனக்கு. நான்கு வயது.

விடிகாைலயில் கண் விழிக்கிேறன். ஏேதா தமுக்கு மாதிr சத்தம் ேகட்கிறது. கதவருேக

ெசன்று பா3க்கிேறன். கல்யாணிையப் பலைகயில் உட்கா3த்தி இருக்கிறா3கள். எதிேர எவேனா
ெகாத்து இைலேயாட நிற்கிறான். ஆ ஊ ெவன்று சில மாதங்கள் மட்டுேம சிrப்புக் காட்டிய தம்பிப்
பாப்பா நான் இருந்த அைறயிேலேய ெதாட்டிலில் இருக்கிறான்.

"நHரஜாட்சீ, ேபாய்க் ெகாண்டு வா" என்கிறா3கள் யாேரா.

நான் அம்மாைவப் பா3க்கிேறன்.

கருநHலப் புடைவ நிைனவில் இருக்கிறது. தைலமயிைர முடிந்து ெகாண்டிருக்கிறாள். என்

அைறைய ஒட்டிய சின்ன அைறயில் அம்மா நுைழகிறாள். தைலப்ைப நHக்குகிறாள். ைகயில் இருந்த
சிறு கிண்ணியில் ெமல்ல தன் மா3பிலிருந்து பால் எடுக்கிறாள். கண்களில் நH3 ெகாட்டுகிறது.

விடிகாைல இருட்ேடாடு புைதக்கப்பட்டிருக்கும் தவைலக்கு அடியில் விறகு ைவத்து

ெவந்நH3 காய்ச்ச அம்மா எழுந்திருக்கிறாள் தினமும்.

ஒருநாள் நான் அவைளப் பா3க்கிேறன். அம்மாவின் தைலமயி3 முடிச்சவிழ்ந்து

ெதாங்குகிறது. குந்தி உட்கா3ந்திருக்கிறாள் அம்மா. கூந்தல் பாதி கன்னத்திலும் பாதி காதின் ேமலும்
விrந்து கிடக்கிறது. அடுப்பு பற்றிக் ெகாண்டதும் குனிந்து பா3த்த அம்மாவின் பாதி முகத்தில் தHயின்
ெசம்ைம வசுகிறது.
H அன்று அம்மா சிவப்புப் புடைவ ேவறு உடுத்தியிருக்கிறாள். உற்றுப் பா3த்துக்
ெகாண்ேட இருக்ைகயில் 'டக்'ெகன்று அவள் எழுந்து நிற்கிறாள். கூந்தல் முட்டுவைர ெதாங்குகிறது.

219
 விலகியிருந்த தைலப்பினூேட ஊக்குகள் அவிழ்ந்த ரவிக்ைக அடிேய பச்ைச நரம்ேபாடிய
ெவேளெரன்ற மா3பகங்கள் ெதrகின்றன. எங்கிருந்ேதா பறந்து வந்து அங்ேக நின்ற அக்கினியின்
ெபண்ணாய் அவள் ேதான்றுகிறாள். அவள் அம்மாவா? அம்மா தானா?

"காளி காளி மகா காளி பத்ர காளி நேமாஸ்துேத" என்ற ஸ்ேலாகம் ஏன் நிைனவிற்கு
வருகிறது?

"அம்மா.."

அம்மா தைலையத் திருப்பிப் பா3க்கிறாள்.

"இங்ேக என்ன ெசய்யறாயடீ?"

ேபச முடியவில்ைல. உடம்பு விய3க்கிறது.

வட்டில்
H ேஹாமம் நடக்கிறது. அம்மாவின் உதட்டின் சிவப்பாேலா, குங்குமத்தின்
தHட்சண்யத்தாேலா ெகாழுந்து விட்ெடrயும் ஜ்வாைலயின் பிம்பம் அவளாகப் படுகிறது. "அக்னிேய
ஸ்வாஆஆஹா.." என்று ஸ்வாஹாைவ நHட்டி முழக்கி ெநருப்பில் ெநய்ைய ஊற்றுகிறா3கள். அந்த
"ஸ்வாஹாஆ.." வின்ேபாது பா3ைவ ெநருப்பின் மீ தும் அம்மாவின் மீ தும் ேபாகிறது.

எண்ைண ேதய்த்துக் குளிப்பாட்டுகிறாள் அம்மா. புடைவையத் தூக்கிச் ெசருகியிருக்கிறாள்.

ெவளுப்பாய், வழவழெவன்று துைட ெதrகிறது. குனிந்து நிமிரும்ேபாது பச்ைச நரம்ேபாடுகிறது.

"அம்மா நH மாத்திரம் ஏம்மா இவ்வளவு ெவளுப்பு? நான் ஏம்மா கருப்பு?"

சிrப்பு.

"ேபாடி உன் அழகு யாருக்கு வரும்?"

220
 நிகழ்ச்சிகளில் ஒரு சம்பந்தமுமில்ைல. அம்மா தான் அவற்றின் ராணி. அசுத்தங்கைள
எrத்துச் சுத்திகrக்கும் ெநருப்பு அவள். ஒரு சிrப்பில் மனத்தில் ேகாடானுேகாடி அழகுகைளத்
ேதாரணமாட ைவப்பவள் அவள். சிருஷ்டி க3த்தா. அவள் மடியில் தைல ைவத்துப் படுக்கும் ேபாது
நHண்ட ெமல்லிய தண்ெணன்ற விரல்களால் தடவி, "உனக்கு டான்ஸ் கத்துத் தரப் ேபாெறன். நல்ல
வாகான உடம்பு" என்ேறா, "என்ன அட3த்தியடி மயி3" என்ேறா ச3வ சாதாரணமான ஒன்ைறத் தான்
ெசால்வாள். ஆனால் மனத்தில் குல்ெலன்று எதுேவா மலரும்.

அம்மாைவப் பற்றிய இத்தைகய உண3வுகைள அம்மாேவ ஊட்டினாளா, நாேன

நிைனத்ேதனா ெதrயவில்ைல. என்னுள் பல அழகுகளுக்கு விைத ஊன்றியேபாது தன்னுள் அவள்
எைத ஸ்தாபித்துக் ெகாண்டாேளா ெதrயவில்ைல.

அப்ேபாது பதிமூன்று வயது. பாவாைடகள் குட்ைடயாகப் ேபாக ஆரம்பித்து விட்டன. அம்மா

எல்லாவற்ைறயும் நHளமாக்குகிறாள்.

அம்மா மடியில் படுக்கும் மாைல ேவைள ஒன்றில் எங்ேகா படித்த வrகள் திடீெரன்று
நிைனவுவர அம்மாைவக் ேகட்கிேறன்.

"அம்மா பருவம்னா என்னம்மா?"

ெமளனம்.

நHண்டேநர ெமளனம்.

திடீெரன்று ெசால்கிறாள்.

"நH இப்படிேய இருடீம்மா பாவாைடய அைலய விட்டுண்டு ஓடி ஆடிண்டு..."

221
 சித்தி ெபண் ராதுைவப் ெபண் பா3க்க வருகிறா3களாம். அம்மா ேபாய் விடுகிறாள் அங்ேக.
அந்த முக்கியமான நாளில் அம்மா இல்ைல. கல்யாணி தான் தHபாவளி அன்று எண்ெணய் ேதய்த்துத்
தைல மயிைர அலசி விடுகிறாள். குளியலைறயின் ஜன்னல் வழியாக இருள் கைலயாத வானம்
ெதrகிறது.

"கல்லுஸ்.. ெராம்ப சீக்கிரம் எழுப்பிட்ேடடீ, பட்டாசு சத்தேம ேகக்கலேய இன்னும்"

"உனக்கு எண்ைண ேதய்ச்சுட்டு நானும் ேதய்ச்சுக்க ேவண்டாமா? வயசு பதிமூணு ஆறது.

எண்ைண ேதய்ச்சுக்க வராது உனக்கு. குனிடீ"

கல்யாணிக்கு ெபாறுைம கிைடயாது. ேதங்காய் நாைர உrப்பது ேபால் தைலைய வலிக்க

வலிக்கத் ேதய்க்கிறாள் கல்யாணி.

கத்தrப்பூ ஸாடின் துணியில் அம்மா எனக்குப் பாவாைட ைதத்திருக்கிறாள் அந்த

தHபாவளிக்கு. வழுக்கிக் ெகாண்டு ைதயல் மிஷினில் ஓடும்ேபாேத மனம் ஆைசப்பட்டது. அந்த
முைற அளவு எடுத்து பாவாைட ைதத்தாள் அம்மா.

"அளவு எடுக்கணும் வாடீ.. ஒசந்து ேபாய்ட்ேட நH" அளவு எடுத்துவிட்டு நிமி3கிறாள்.

"ெரண்டு இஞ்ச் ெபrசாய்டுத்து இந்தப் ெபாண்ணு"

கத்தrப்பூ ஸாடின் பாவாைட மற்ற பாவாைடகள் மாதிr குட்ைடயாக இருக்காது. வழுக்கிக்

ெகாண்டு தைரைய எட்டும்.

உலுக்ெகன்று எழுப்பி நிற்க ைவத்துத் தைலயத் துவட்டுகிறாள் கல்யாணி. ஷிம்மீ ைஸ

மாட்டிக் ெகாண்டு பூைஜ அைறக்கு ஓட்டம். பலைக ேமல் அடுக்கியிருந்த புதுத் துணிகளில் அப்பா
என்னுைடயைதத் தருகிறா3.

"இந்தாடி கறுப்பி..." அப்பா அப்படித் தான் கூப்பிடுவா3.

222
 அப்பா அப்படிச் ெசால்லும் ேபாது சில சமயம் கூடத்தில் ஹா ெவன்று ெதாங்கும் கண்ணாடி
முன் நின்றுெகாண்டு பா3ப்ேபன். அம்மா, காதில் "எத்தைன அழகு நH" என்று கிசுகிசுப்பைதப் ேபால்
இருக்கும்.

சரளா வட்டில்
H உள்ள கண்ணாடிப் ெபட்டியில் உள்ள மீ ன் மாதிr வழுக்கிக் ெகாண்டு
ேபாகிறது பாவாைட. ெவல்ெவட் சட்ைட. ெபாட்டு இட்டுக் ெகாண்டு அப்பா முன் ேபாகிேறன்.

"அட பரவாயில்ைலேய!" என்கிறா3 அப்பா.

பட்டாைஸ எடுத்து முன் அைறயில் ைவத்து விட்டு சண்பக மரத்தில் ஏற ஓடுகிேறன்.

நித்தியம் காைலயில் சண்பக மரத்தில் ஏறிப் பூப்பறிப்பது ஒரு ேவைல. பூக்குடைலயில் பூ நிரப்பி
அம்மாவிடம் தந்தால், "ெகாள்ைள பூ" என்று கண்கைள விrத்து அம்மா தன் விரல்கைள அதில்
அைளய விடுவாள். விரல்கேள ெதrயாது.

ஸாடின் பாவாைட வழுக்குகிறது. உச்சாணிக் ெகாம்பில் ஏற முடியவில்ைல. இருட்டு ேவறு.

இறங்கும் தறுவாயில் பேட3 என்று ெவடிக்கிறது யா3 வட்டிேலா
H ஒரு பட்டாஸ். உடம்பு நடுங்க
மரத்திலிருந்து ஒரு குதி. வட்டினுள்
H ஓட்டம். மூச்சு வாங்குகிறது.

ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாண்டு முன் அைறக்கு ஓடி என் பங்குப் பட்டாைஸ ெவடிக்கிேறன்.

அப்புறம் தான் பூக்குடைல நிைனவு வருகிறது. விடிந்திருக்கிறது. பாவாைடையத் தூக்கிப்
பிடித்தவாேற மரத்தினடியில் கிடந்த பூக்குடைலைய எடுக்கக் குனிகிேறன். பூக்கள் சில
சிதறியிருக்கின்றன. நன்றாகக் குனிந்து எடுக்கும்ேபாது பாவாைட தைரயில் விrகிறது.
புதுப்பாவாைடயில் அங்கும் இங்கும் கைறகள். மரம் ஏறியதாேலா?

"கல்லூஸ்.." என்று அைழத்தவாேற உள்ேள வந்து "பாவாைட எல்லாம்

அழுக்காக்கியுட்ேடண்டி. அம்மா ைவவாளா?" என்று ேகட்டுக் ெகாண்டு பூக்குடைலயுடன் அவள்
முன் நிற்கிேறன். கல்யாணி ஒரு நிமிடம் ெவறிக்கப் பா3த்துவிட்டு "அப்பா" என்று கூவிக் ெகாண்ேட
ேபாகிறாள்.

223
 கல்யாணியின் பா3ைவ, பூக்குடைலையக் கூட வாங்காமல் அவள் உள்ேள ஓடியது
எல்லாமாக மனத்தில் கம்பளிப் பூச்சி ெநளிகிறது. ஸாடின் பாவாைடையப் பா3க்கிேறன். ெவல்ெவட்
சட்ைடையத் தடவிப் பா3க்கிேறன். ஒன்றும் ஆகவில்ைலேய?

பகவாேன, எனக்கு ஒன்றும் ஆகவில்ைலேய? என்ைன நாேன ேகட்டுக் ெகாள்ளும் ேபாேத

ெதrகிறது ஏேதா ஆகிவிட்டெதன்று. எங்கும் பட்டாஸ் ஒலிகள் ேகட்டவாறிருக்கின்றன்அ. ைகயில்
பிடித்த பூக்குடைலயுடன் ேவகமாக மூச்சு விட்டவாறு உடம்பு பதற உதடுகள் துடிக்க நிற்கிேறன்.
ேஹா ெவன்று அழுைக வருகிறது.

அம்மாைவப் பா3க்க ேவண்டும். சின்னாளப்பட்டு உடுத்திய ேதாளில் தைலைய அழுத்திப்

பதித்துக் ெகாள்ள ேவண்டும். "பயமா இருக்ேக" என்று ெவட்கமில்லாமல் ெசால்லி அழ ேவண்டும்.
அம்மா தைலையத் தடவித் தருவாள். என்னேவா ஆகிவிட்டேத பயங்கரமாக...

முறுக்குப் பிழிய வரும் ெமாட்ைடப் பாட்டிைய எங்கிருந்ேதா கூட்டிக் ெகாண்டு வருகிறாள்

கல்யாணி. பாட்டி அருகில் வந்தாள்.

"என்னடீம்மா அழேற? என்னாய்டுத்து இப்ேபா? ேலாகத்துேல இல்லாதது ஆய்டுத்தா?"

பாட்டி ெசான்னது ஒன்றும் புrயவில்ைல. என் உண3வு தான் எைதேயா புrந்து ெகாண்டு
பயத்தில் சில்லிட்டேத ஒழிய அறிவுக்கு ஒன்றும் எட்டவில்ைல. மனத்தின் ஆழத்திலிருந்து ஆறாத
தாகமாய்க் கிளம்பிய ஒேர ஒரு அைழப்பு... "அம்மா"..

ஐந்து வயதில் ஒருமுைற காணாமல் ேபாய் விட்டைத மீ ண்டும் நிைனக்கிேறன். ெபrய

பூங்கா ஒன்றில் நHள் இருள் கவிவது ெதrயாமல் நடக்கிேறன். திடீெரன்று இருளும், மரங்களும்,
ஓைசகளும், அைமதியும் மனத்தில் பயத்ைத உண்டாக்குகின்றன. அப்பா தான் ேதடிப் பிடிக்கிறா3.
ஆனால் அம்மாைவப் பா3த்ததும் தான் அழுைக பீறிடுகிறது.

அம்மா பக்கத்தில் ேபாட்டுக் ெகாள்கிறாள். தடவித் தருகிறாள். :ஒன்னும் ஆகலிேய. எல்லம்

சrயாப் ேபாயிடுத்ேத" என்று ெமல்லப் ேபசுகிறாள். சிவந்த உதடுகள் ெநருப்புக் கீ ற்றாய் ஜ்வலிக்க
தன் முகத்ைத என் முகத்தின் மீ து ைவக்கிறாள்.

224
 இப்ேபாதும் எங்ேகேயா காணாமல் ேபாய் விட்டைதப் ேபால அடித்துக் ெகாள்கிறது. கீ ேழ
உட்கா3ந்து முட்டங்காலில் தைல பதித்து அழுகிேறன். எதுேவா முடிந்து விட்டது ேபால்
ேதான்றுகிறது. திேயட்டrல் 'சுபம்' காட்டிய பிறகு எழுந்து ெவளிேய வருவைதப் ேபால், எைதேயா
விட்டுவிட்டு வந்தாற் ேபால் ேதான்றுகிறது. அந்தச் சமயத்தில் உலக சrத்திரத்தில் எனக்கு
ஒருத்திக்கு மட்டுேம அந்த துக்கம் சம்பவித்தது ேபால் படுகிறது. அத்தைன துக்கங்கைளயும்
ெவல்ெவட் சட்ைட அணிந்த ெமல்லிய ேதாள்கள் ேமல் சுைமயாய்த் தாங்குவது ேபால் அழுகிேறன்.

இருவருமாக இருந்த மாைல ேவைளகளில் அம்மா இது பற்றி ஏன் ெசால்லவில்ைல என்று
நிைனக்கிேறன். மனத்ைத வியாபித்த உண3வு பயம் மட்டுேம. புதுச் சூழ்நிைலயில் புது
மனித3களிைடேய உண்டாகும் சாதாரண பயம் அல்ல. பாம்ைபக் கண்டு அலறும் மிரளலில் அரண்டு
ேபாய் வாயைடத்துப் ேபாகும் பைதப்பு. மன மூைலகளிெலல்லாம் பயம் சிலந்தி வைலகளாகத்
ெதாங்குகிறது.

ெவளுத்த உதடுகள் பிளந்து கிடக்கப் பா3த்த உருவம் மனத்தில் ேதான்றுகிறது. மண்ைட

கல்லில் ேமாதிவிட்டது. என் முன்ேன ெமன் சிவப்பாய் வழுக்ைகயாய் நடந்து ெகாண்டிருந்த தைல
திடீெரன்று குைக வாயாய்த் திறந்து கரும்சிவப்பாய் ரத்தம் பீறிட்டு வந்தது. நிமிடத்தில் ரத்தம்
தைலயில் ெகாட்டியது. ரத்தத்ைதேய ெவறித்துப் பா3த்ேதன். சிவப்பு எங்கும் படந்து கண்களிேலேய
பாய்ந்து ஓடுவது ேபால் ேதான்றியது. மனம் மீ ண்டும் மீ ண்டும் அரற்றியது. "ஐேயா எத்தைன ரத்தம்,
எத்தைன ரத்தம்" வாயில் ஓைசேய பிறக்கவில்ைல. ரத்தப் படுக்ைக. கிழவன் வாய் திறந்தது,
கண்கள் ெவறித்துப் ேபானது, ெநஞ்சில் துருத்திக் ெகாண்டு நிற்கிறது.

ரத்தம் எத்தைன பயங்கரமானது... உதடுகள் ெவளூக்க.. ைக கால்கள் அைசவற்றுப் ேபாக..

அம்மா ேதைவ. இருட்ைடக் கண்டு பயந்ததும் அைணத்து ஆறுதல் ெசால்வது ேபால், இந்த
பயத்திலிருந்து மீ ள அம்மா ேவண்டும் என்று மனம் ஏங்குகிறது. அம்மா ஜில்ெலன்று கரத்ைதத்
ேதாளில் ைவத்து, "இதுவும் ஒரு அழகுதான்" என்கக் கூடாதா?

"எழுந்திேரண்டீ ப்ளஸ்..
H எத்தைன நாழிடீ அழுவாய்?" என்னுடன் கூட உட்கா3ந்து தானும்
ஒரு குரல் அழுத கல்யாணி ெகஞ்சுகிறாள்.

"அம்மா.."

225
 "அம்மாதான் அடுத்த வாரம் வராேள. இப்ேபா தான் இைதப் பற்றி ெலட்ட3 ேபாட்ேடன்.
ராதுவுக்குப் ெபண் பா3க்கிறது எல்லாம் முடிஞ்சப்புறம் வருவா. இப்ேபா நH எழுந்திருடீ. சுத்த
தைலேவதைன." கல்யாணிக்கு ேகாபம் வர ஆரம்பிக்கிறது.

"எனக்கு என்னடீ ஆய்டுத்து?"

"உன் தைல மண்ைட ஆய்டுத்து, எத்தைன தடைவ ெசால்லறது?

"இனிேம எல்லாம் நான் மரத்துேல ஏறக் கூடாதா?"

'நறுக்' என்று குட்டுகிறாள் கல்யாணி.

"தடிச்சி! அைர மணியா எழுந்திரு, பாவாைடைய மாத்தேறன்னு ெகஞ்சேறன். நH ேகள்வி

ேவற ேகக்கறியா? அப்பா இவள் ெராம்பப் படுத்தறாப்பா" என்று அப்பாவுக்கு குரல் ெகாடுக்கிறாள்.

அப்பா வந்து "அசட்டுத்தனம் பண்ணக் கூடாது. கல்யாணி ெசால்றபடி ேகக்கனும்" என்கிறா3.

முறுக்குப் பாட்டி ேவறு, "என்ன அடம்பிடிக்கிறாள்? எல்லாருக்கும் வர தைலவிதி தாேன"

என்கிறாள், அப்பா ேபான பிறகு.

ஏழுநாட்கள். அம்மா வர இன்னும் ஏழு நாட்கள்.ராதுைவப் ெபண் பா3த்த பிறகு. இருட்டில்

தடுமாறுவைதப் ேபால் ஏழு நாட்கள். அடுத்தகத்து மாமி, எதி3வட்டு
H மாமி எல்ேலாரும் வருகிறா3கள்
ஒருநாள்.

"தாவணி ேபாடலயாடி கல்யாணி?"

"எல்லாம் அம்மா வந்தப்புறம் தான் மாமி. இது அடங்காப் பிடாr. அம்மா ெசான்னால் தான்
ேகட்கும்"

226
 "இனிேம எல்லாம் சrயாப் ேபாய்டுவா. இனிேம அடக்க ஒடுக்கம் வந்துடும்"

"ஏன்?" இனிேமல் என்ன ஆகிவிடும்?

தாவணி ஏன் ேபாட்டுக் ெகாள்ள ேவண்டும்? அம்மா ெசான்னாேள.. 'இப்டிேய இருடீம்மா..

பாவாைடய அைலய விட்டுண்டு..' நான் ஏன் மாற ேவண்டும்? யாருேம விளக்குவதில்ைல.

ெபாம்ைம ேபால் என்ைன உட்கா3த்தி ைவத்துப் ேபசுகிறா3கள். அப்பா வந்தால் தைலப்ைபப்

ேபா3த்திக் ெகாண்டு ெமதுவாகப் ேபசுகிறா3கள்.

ஐந்தாம் நாள் "நHேய எண்ெணய் ேதய்ச்சிக்ேகாடி" என்னிடம் சுடச் சுட எண்ைணையக்

கிண்ணியில் ஊற்றிக் ெகாடுக்கிறாள் கல்யாணி.

இடுப்பின் கீ ழ் நHண்ட கூந்தலுடன் அழுதவாேற ேபாராடிவிட்டு ஷிம்மீ ஸுடன் கூடத்துக்

கண்ணாடி முன் நிற்கிேறன்.

"இனிேம பாத்ரூமிேலேய டிெரஸ் பண்ணிக்கனும் ெதrஞ்சுதா" என்கிறா3 அப்பா.

அப்பா ேபான பிறகு கதைவச் சாத்துகிேறன். ஷிம்மீ ைஸக் கழற்றிப் ேபாடுகிேறன். கறுப்பு
உடம்ைப கண்ணாடி பிரதிபலிக்கிறது. முகத்ைத விடச் சற்ேற நிறம் மட்டமான ேதாள்கள், ைககள்,
மா3பு, இைட, ெமன்ைமயான துைடகளின் ேமல் ைக ஓடுகிறது. நான் அேத ெபண் இல்ைலயா?
அம்மா என்ன ெசால்லப் ேபாகிறாள்?

ஸ்கூல் யூனிபா3ம் ேபாட்டுக் ெகாள்கிேறன். கதைவத் திறந்ததும் கல்யாணி வருகிறாள்.

"ஸ்கூல்ேல ஏன் வரல்ேலன்னு ேகட்டா என்னடீ ெசால்ேவ?"

கல்யாணிைய ெவறித்துப் பா3க்கிேறன். கூண்டிலிருந்து விடுபட்ட பட்சி ேபால்

குதூகலத்துடன் ஸ்கூலுக்கு கிளம்ம்பிக் ெகாண்டிருந்த ேவகம் குைறகிறது.

227
 "ஒன்னும் ெசால்லேவண்டாம். சும்மா இரு"

அன்று ேகம்ஸ் பீrயடில் விைளயாடவில்ைல. அகன்ற மரம் ஒன்றின் பின் மைறந்து

ெகாள்கிேறன். முன்பு ஒரு முைற அப்படி விைளயாடாமல் இருந்திருக்கிேறன். மறுநாள் காைல
மிஸ். lலா ேமனன் வகுப்பில் "ேநற்று விைளயாடாத முட்டாள்கள் யா3?" என்றாள். நான்
எழுந்திருக்கவில்ைல.

"நH ஏன் எழுந்திருக்கவில்ைல?" என்றாள்.

"நான் முட்டாள் இல்ைலேய மிஸ்" என்ேறன். ப்ேராக்ரஸ் rப்ேபா3ட்டில் எழுதி விட்டாள்

இம்ப3டினண்ட் என்று.

அன்று மிஸ்.lலா ேமனன் திட்டு பற்றிக் கூட மனம் பயப்படவில்ைல. இப்ேபாது எனக்கு
ஆகியிருக்கும் ஒன்ைறவிட ேவறு எதுவும் எப்ேபாதும் என்ைன பாதிக்காது என்று படுகிறது.
மரத்தடிேய உட்கா3ந்து வழக்கம் ேபால எனிட் ப்ைளடன் படிப்பதில்ைல. கீ ேழ ெவட்டப்பட்டிருந்த
குழியில் உதி3ந்தவாறிருக்கும் பழுத்த இைலகளிடம் நான் ேகட்கிேறன். "எனக்கு என்ன தான் ஆகித்
ெதாைலந்து விட்டது?"

கூண்டிலிருக்கும் ைகதி நHதிபதியின் வாையப் பா3ப்பது ேபால் அம்மாவின் ெசால்

ஒன்றுக்காக மட்டுேம மனம் எதி3பா3க்கிறது. கண்கைளத் தாழ்த்தி என்ைனப் பா3த்தவாேற, "உனக்கு
ஆகியிருக்கும் இதுவும் அழகு தான்" என்பாளா அம்மா? பயமுறுத்திய முறுக்குப் பாட்டி, கல்யாணி
எல்ேலாைரயும் புன்னைகயின் ஒரு தHப்ெபாறியில் அவள் ஒதுக்கித் தள்ளி விடுவாள். அம்மா
வித்தியாசமானவள். அவள் நிற்கும் இடத்தில் ேவண்டாதைவ அழிந்து ெவறும் அழகு மட்டுேம
ஆட்சி ெசலுத்தும். அவளுக்கு எல்லாேம அழகு தான்.

அம்மா ெராம்பத் ேதைவயாக இருக்கிறாள். ஏேதா ஒன்று விளக்கப்பட ேவண்டும். கத்தrப்பூ

ஸாடின் பாவாைடைய நிைனத்தாேல உடம்பு விய3த்துப் ேபாய் நடுங்குகிறேத. நாக்கு தடித்துப்
ேபாய் மரக்கட்ைடயாய் வாயில் ெலாட்ெடன்று படுத்து விடுகிறேத. திடீெரன்று இருட்டு கவிந்து
ெகாள்கிற மாதிrயும் திரும்பிப் பா3ப்பதற்குள் 'ணங்'ெகன்ற சத்தமும், ரத்தப் ெபருக்கும் நHண்டு
கட்ைடயாய்ப் ேபான உடலும் அந்த இருட்டில் ேதான்றுவது ேபால இருக்கிறேத, அைத
ெமன்ைமயான வா3த்ைதகளால் யாராவது விளக்க ேவண்டும்.

228
 நான் யாருேம இல்லாமல் இருப்பது ேபால் உண3கிேறன். ேதாட்டக்காரன் எழுப்பியபின்
ெமல்ல வட்டுக்குப்
H ேபாகிேறன்.

"ஏண்டீ இவ்ேளா ேலட்? எங்ேக ேபாேன?"

"எங்ேகயும் ேபாகல.. மரத்தடியிேல உட்கா3ந்திருந்ேதன்"

"தனியாவா?"

"உம்"

"ஏண்டீ நH என்ன இன்னும் சின்னப் ெபாண்ணா? ஏதாவது ஆகிைவத்தால்?"

ஸ்கூல் ைபைய விட்ெடறிகிேறன். முகம் எல்லாம் சூேடறுகிறது. ெசவிகைளக் ைகயால்

மூடிக் ெகாண்டு வறிட்டுக்
H கத்துகிேறன்.

"நான் அப்படித்தஅன் உட்காருேவன். எனக்கு ஒன்னும் ஆகைல"

ஒவ்ெவாரு வா3த்ைதையயும் நHட்டி, அழுத்தி ெவறிக்கத்தலாய்க் கத்துகிேறன். அப்பாவும்

கல்யாணியும் அதி3ந்து ேபாய் நிற்கின்றன3. நான் ேகாபித்துக் ெகாண்டு ெமாட்ைட மாடிக்குப் ேபாய்
உட்காருகிேறன். சண்பக மரத்தின் வாசைனேயாடு அங்ேகேய இருக்கலாம். கல்யாணியும்
அப்பாவும் இங்ேக வரக் கூடாது. நானும் சண்பக மர வாசைனயும் மட்டுேம. ஒன்றும் ேபசாத,
ெதாடாத அந்த வாசைன வட்டு
H மனித3கைள விட ெநருங்கிய ஒன்றாகப் படுகிறது. இவ3கள்
ேபசாமல் இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும். அம்மா மாதிr விழிகைள விrத்துச் சிrப்பு.

அம்மா அப்படி பா3த்தால் ெநஞ்சினுள் ஏேதா ெசய்யும். வாய்விட்டு சிrக்கத் ேதான்றும்.

பாடத் ேதான்றும். அம்மா சிருஷ்டிப்பவள். ஆனந்தத்ைத, உத்ஸாகத்ைத, அழைக எல்லாம்
தைலையத் திருப்பி ஒரு புன்னைகயால் ஜாலம் ெசய்து வரவைழப்பவள்.

229
 கல்யாணி ேமேல வருகிறாள்.

"சாப்பிட வாடீம்மா சின்ன ராணி, அம்மா உன்ைனச் ெசல்லம் ெகாடுத்து குட்டிச்

சுவராக்கிட்டா"

அலட்சியமாக உதட்ைடப் பிதுக்கியவாேற எழுந்து ெகாள்கிேறன்.

மறுநாள் காைல அம்மா வருகிறாள். டாக்ஸியின் கதைவத் திறந்து கரும்பச்ைசப்

பட்டுபுடைவ கசங்கியிருக்க, அம்மா வட்டிற்குள்
H வருகிறாள்.

"என்ன ஆச்சு?" என்கிறா3 அப்பா.

"ெபாண்ணு கறுப்பாம். ேவண்டாம்னுட்டான் கடங்காரன்"

"உன் தங்ைக என்ன ெசால்றா"

"வருத்தப்படறா பாவம்"

"நமக்கும் ஒரு கறுப்புப் ெபாண்ணு உண்டு"

ெமாட்ெடன்று அம்மா முன் ேபாய் நிற்கிேறன். கல்யாணி ெலட்டrல் எழுதியைத விட

விளக்கமாய் நாேன ெசால்ல ேவண்டும் என்று ேதான்றுகிறது. ெமல்ல அவள் கழுத்துப் பதிவில்
உதடுகள் நடுங்க ெமன்குரலில் எல்லாவற்ைறயும் அரற்ற ேவண்டும் ேபால் படுகிறது. ெநஞ்சில்
ெநளியும் பயத்ைதக் கூற ேவண்டும் என்று அடித்துக் ெகாள்கிறது.

ஏேதா ம3மமான ஒன்ைற - இரவு படுத்துக் ெகாண்டதும் ெதாண்ைடைய அைடத்துக் ெகாள்ள

ைவக்கும் உண3ைவ, என் உடம்ேப எனக்கு மாறுதலாகப் படும் தவிப்ைப - அம்மா விளக்கப்

230
ேபாகிறாள் ெமல்ல என்று அவள் முகத்ைதேய பா3க்கிேறன். வாைழத்தண்டு ேபால் நHண்ட
கரங்களால் அவள் என்ைன அைணக்கப் ேபாகிறாள். நான் அழப் ேபாகிேறன் உரக்க. அம்மாவின்
கூந்தலில் விரல்கைளத் துைளத்துப் ெபருத்த ேகவல்களுடன் அழப் ேபாகிேறன்.

அம்மா என்ைனப் பா3க்கிறாள். நான் ஒரு கணம் அவள் கண்முன் ராதுவாய் மாறுகிேறனா
என்று ெதrயவில்ைல.

"உனக்கு இந்த இழவுக்கு என்னடீ அவசரம்? இதுேவற இனிேம ஒரு பாரம்" சுளெரன்று
H
ேகள்வி.

யாைரக் குற்றம் சாட்டுகிறாள்?

ஒலியில்லாக் ேகவல்கள் ெநஞ்ைச முட்டுகின்றன.

அம்மாவின் உதடுகளும், நாசியும், ெநற்றிக் குங்குமமும், மூக்குப் ெபாட்டும், கண்களும் ரத்த

நிற ஜ்வாைலைய உமிழ்வது ேபால் ேதான்றுகிறது. அந்த ெநருப்பில் அவள் ேமல் ேபா3த்தியிருந்த
ேதவ ஸ்வரூபம் அவிழ்ந்து விழ நி3வாணமான ெவறும் மனித அம்மாவாய் அவள் படுகிறாள். அந்த
ஈரமில்லாச் ெசாற்கள் பட்டாக் கத்தியாய் எழுந்து முன்பு முைளவிட்டிருந்த அத்தைன
அழகுகைளயும் குருட்டுத் தனமாக ஹதம் ெசய்கிறது. தHராத பயங்கள் கரும் சித்திரங்களாய்
ெநஞ்சில் ஒட்டிக் ெகாள்கின்றன.

அக்னிேய ஸ்வாஆஆஹா... அசுத்தங்கள் மட்டும் எrக்கப்படவில்ைல. ெமாட்டுக்களும்

மல3களும் கூட கருகிப் ேபாயின.

231
 காலமும் ஐந்து குழந்ைதகளும் - அேசாகமித்திரன்

அவன் நிைனத்தபடிேய ஆயிற்று. பிளாட்பாரத்தில் சங்கடம் மிகுந்த நாலு அடி தூரம்

இன்னும் கடக்க இருக்கும்ேபாேத ெரயில் நகர ஆரம்பித்து விட்டது.

”ேஹால்டான்! ேஹால்டான்!” என்று கத்தியபடி முன்ேன பாய்ந்தான். ைகப்ெபட்டி அவ்வளவு

உபாைதப் படுத்தவில்ைல. ஆனால் ேதாளிலிருந்து ெதாங்கிய கான்வாஸ் ைபதான் பயங்கரமாக
அங்குமிங்கும் ஆடி, அவைன நிைல தடுமாற ைவத்துக்ெகாண்டிருந்தது. அந்தப் ைபயில் ஓ3
அலுமினியத் தம்ளைர ஓ3 ஓரத்தில் இடுக்கியிருந்தான். அது அவன் விலா எலும்ைபத்
தாக்கியவண்ணம் இருந்தது. ைப ைபயாக இல்லாமல், ஓ3 உருைள வடிவத்தில்
உப்பிப்ேபாயிருந்தது. அதனால் ஒரு ைகையத் ெதாங்கவிட முடியாமல் ஓ3 இறக்ைக ெபாலத்
தூக்கிக்ெகாண்ேட ஓட ேவண்டியிருந்தது. ஓ3 இறக்ைகயுடன் ெரயில் பின்னால் ‘ேஹால்டான்,
ேஹால்டான்’ என்று கத்திக்ெகாண்டு ேபாவது அவனுக்குப் ெபாருத்தமில்லாதது ஒன்ைறச் ெசய்யும்
உண3ைவக் ெகாடுத்தது. ஒற்ைற இறக்ைகயுடன் பஸ் பின்னால் கத்திக்ெகாண்டு ேபாவதாவது
ஓரளவு சrயாக இருக்கும்.

பஸ்! பஸ்ஸால்தான் இந்த அவதி. அவன் வட்டிலிருந்து

H ெரயில் நிைலயம் ேபாய்ச் ேசர ஏன்
பஸ்ஸில் ஏறினான்? மூட்ைட இன்னும் ெகாஞ்சம் ெபrதாக இருந்து, ெபட்டியும் இன்னும் ெகாஞ்சம்
ெபrதாக இருந்தால் பஸ்ஸில் ெரயில் நிைலயம் ேபாய்ச் ேசரலாம் என்று ேதான்றிேய இருக்காது.
பஸ்ஸில் அவன் ஏறிய ேநரத்தில் கூட்டம் அதிகம். ஒவ்ெவாரு ஸ்டாப்பிலும் பின் வழியாக
ஆண்களும் முன்வழியாகப் ெபண்களுமாகப் பிரயாணிகள் ஏறியவண்ணேம இருந்தா3கள். யாருேம
டிக்ெகட் வாங்குவைதப் பற்றிய எண்ணேம இல்லாததுேபாலத் ேதான்றினா3கள். அவ3கள் டிக்ெகட்
வாங்காதவைர கண்டக்ட3 பஸ்ைஸ நகரச் ெசய்வதாக இல்ைல. இதில் நடுவில் சிறிது ேநரம்
மைழத் தூறல். சாைலயில் ஒேர மாடுகள்; அல்லது மாட்டு வண்டிகள். ெபருச்சாளி சந்து கிைடத்த
மட்டும் தன் ெபருத்த, தினெவடுத்த உடைல மந்த கதியில் வைளத்துப் ேபாவதுேபால, பஸ்
முன்ேனறிக்ெகாண்டிருந்தது. ெபருச்சாளி வயிற்றுக்குள் ஒற்ைற இறக்ைகைய விrத்து நின்று
ெகாண்டு அவன் ெரயில் நிைலயம் அைடவதற்குள் அவன் வயிறு நிரந்தரமாகக் கழுத்தில்
தங்கிவிட்டது. ெரயில் நிைலயம் எங்ேகேயா, ெரயில் நிைலயத்தின் ெபயைரச் ெசால்லி பஸ் நிற்கும்
இடம் எங்ேகேயா, அந்த இடத்திலிருந்து ஒற்ைறச் சிறகுடன் ஒரு ப3லாங்கு ஓடி வந்தான். ஒரு
ப3லாங்கா? ஒரு ைமல் கூட இருக்கும்.

வழியில் பட்டாணி வண்டிக்காரன். வாைழப்பழம் விற்பவன். ெசருப்புத் ட் ைஹபவன். ஒரு

குஷ்ட ேராகி. ஐந்து குழந்ைதகைள வrைசயாகத் தூங்க ைவத்துப் பிச்ைச ேகட்கும் ஒரு குடும்பம்.

232
ஐந்து குழந்ைதகள் ஒேர சமயத்தில் ஒேர இடத்தில் எப்படித் தூங்க முடியும்? குழந்ைதகைளக்
ெகான்று கிடத்தி விட்டா3களா? ஐேயா! இன்று ெகான்று கிடத்திவிட்டால் நாைள? இல்ைல
குழந்ைதகைள எப்படிேயா தூங்கப்பண்ணி விட்டா3கள். மயக்க மருந்து ெகாடுத்திருப்பா3கள்.
ஆமாம், அதுதான். குழந்ைதகள் நாக்கில் மாசிக்காைய அைரத்துத் தடவிவிட்டிருப்பா3கள். பாவம்,
குழந்ைதகள்.

அப்புறம் மயக்கமுறாத குழந்ைதகள் ெநாண்டிகைள ைசக்கிைளத் தள்ளிக்ெகாண்டு

வருகிறவன். முட்டாள், இப்படிச் ைசக்கிைள நைடபாைதயில் உருட்டிக்ெகாண்டு வந்தால் ஒற்ைறச்
சிறகுடன் ெரயிைலப் பிடிக்க ஓடும் ஜந்துக்கள் எங்ேக ேபாவது? அவைனச் ெசால்ல உடியாது. அவன்
ைசக்கிளில் காற்று இறங்கியிருக்கும். விளக்கு இல்லாமல் இருக்கும். விளக்கு இல்லாமற்ேபானால்
ேபாlஸ்காரன் பிடித்துப் ேபாய் விடுவான். இேதா இப்ேபாது ஒரு ேபாlஸ்காரன் எதிேர நிற்கிறான்.
நைட பாைதக்கார3கைள நிறுத்திவிட்டு வrைசயாக நான்கு லாrகள் கடந்து ெசல்ல வழி
ெகாடுத்திருக்கிறான். நான்கு லாrகள். ஒவ்ெவான்றும் பூதமாக இருக்கிறது. பூதங்களால் ேவகமாகப்
ேபாக முடியாது. மிக மிகச் சாவதானமாகத்தான் அவற்றின் அைசவு. பூதங்கள் நிைனத்தால்
மாயமாக மைறந்துேபாக முடியும். அலாவுத்தHனுக்காக ஒரு அரண்மைனைய அதில் தூங்கும்
அரசகுமாrயுடன் ஒரு கணத்தில் கண் முன்னால் ெகாண்டு வந்து நிறுத்த முடியும். ஆனால்
ெரயிலுக்குப் ேபாகும் அவைன ஒரு யுகம் அந்த நைடபாைதேயாரத்தில் நிறுத்திைவத்து விடும்.

ஆயிற்று, நிைலயத்ைத அைடந்தாயிற்று. ெரயில் கிளம்ப இன்னும் ஐந்து நிமிஷம்

இருக்கிறது. டிக்ெகட்ைடயாவது முன்னால் வாங்கித் ெதாைலத்திருக்கக் கூடாதா? நான்கு டவுன்
புக்கிங்க் ஆபீஸ்கள். அங்ேக டிக்ெகட் ெகாடுப்பவ3கள் பகெலல்லாம் ேவைலயில்லாமல் ெவற்றிைல
பாக்குப் ேபாட்டுத் துப்பிக்ெகாண்டு இருப்பா3கள். இவன் டிக்ெகட் வாங்கப் ேபாயிருந்தால்
ெவற்றிைல பாக்குப் ேபாட்டு அைரப்பதிலிருந்து ஓ3 இைடெவளி கிைடத்தேத என்று இவனுக்கு
மிகுந்த நன்றியுடன் டிக்ெகட் ெகாடுத்திருப்பா3கள். யாேரா ெசான்னா3கள், ெரயில்
நிைலயத்திேலேய டிக்ெகட் வாங்கிக்ெகாள்ேளன் என்று. யா3 அந்த மைடயன்? பக்கத்து வட்டுத்
H
தடியன். அந்த முட்டாள் ெசான்னாெனன்று இந்த முட்டாளும், ‘எல்லாம் அப்புறம்
பா3த்துக்ெகாள்ளலாம்’ என்று இருந்துவிட்டான்.

இப்ேபாது ெரயில் நிைலயத்தில் டிக்ெகட் ெகாடுக்கும் இடத்தில் ஏகக் கூட்டம். கியூ வrைச.
எல்லாரும் வrைசயாகேவ வந்து டிக்ெகட் வாங்கிக்ெகாண்டு சில்லைற சrயாக இருக்கிறதா என்று
சr பா3த்துப் ேபாக ேவண்டிய நி3ப்பந்தம். ெரயிைலப் பிடிக்க ேவண்டாெமன்றால் கியூ வrைசயில்
ஒழுங்காக நின்று, டிக்ெகட் வாங்கிச் சில்லைற சrபா3த்துக் ெகாண்டு ேபாகலாம். ஒன்றுேம ெசய்ய
ேவண்டாெமன்றால் எல்லாச் சட்ட திட்டங்கைளயும் ஒழுங்காக அநுசrத்துப்ேபாய் நல்ல
பிள்ைளயாகப் பட்டினி கிடந்து சாகலாம். அந்த நைடபாைதப் பிச்ைசக்காரக் குழந்ைதகள்ேபால.
அந்தக் குழந்ைதகள் சாகாமல் இருக்க ேவண்டும். பிச்ைச வாங்கிச் ேசகrத்துக் ெகாண்டிருக்கும்

233
அந்த ஆண் ெபண் இருவரும் அந்தக் குழந்ைதகளின் அப்பா அம்மாவாக இருக்க ேவண்டும். அப்படி
இல்லாமலும் இருக்கலாம். பிச்ைசக்கார3களுக்கு அப்பா ஏது? அம்மா ஏது? அப்பா அம்மா
இல்லாமலும் இந்த உலகத்தில் இருக்க முடியுமா? அந்தக் குழந்ைதகளுக்கு அவ3கள் அப்பா அம்மா
இல்ைல. எங்ெகங்ேகேயா கிடந்த ஐந்து குழந்ைதகைளச் ேச3த்து மயக்க மருந்து ெகாடுத்து
நைடபாைதயில் கிடத்தி அவ3கள் பிச்ைச எடுத்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். அந்தக் குழந்ைதகளுக்கும்
தின்ன ஏதாவது ெகாடுப்பா3களா? ெகாடுக்க ேவண்டும். அப்படித் தின்னக் ெகாடுக்காமல் எத்தைனக்
குழந்ைதகள் அப்படி மயக்கத்திேலேய ெசத்துப் ேபாய்விடுகின்றனேவா? அப்பா அம்மா இருந்து
இேதா இவன் மயக்கம்ேபாடாமல் பிச்ைசக்காகக் காத்திருக்கிறான். பிச்ைசயில் ஒரு கூட்டந்தான்,
இேதா இந்த டிக்ெகட் ெகாடுக்கும் இடத்தில் நின்று ெகாண்டிருப்பது. ெரயில் கிளம்ப இன்னும் ஓrரு
நிமிஷம் இருக்கும்.

இவன் டிக்ெகட் வாங்குவதற்கும் அந்த ேநரம் முடிவதற்கும் சrயாக இருந்தது. இப்ேபாதுகூட

ஓடிப்ேபாய்ப் பிடித்து விடலாம். நல்ல ேவைளயாக மாடிப்படி ஏறி இறங்க ேவண்டியதில்ைல.
அப்படியும் நூறு அடி தூரம் இருக்கும்ேபாது வண்டி நகர ஆரம்பித்துவிட்டது.

ஓடினான். பிளாட்பாரத்தில் உலகத்தில் இல்லாதது இல்ைல. எல்லாம் கூைட கூைடகளாக,

மூட்ைடகளாக, இருந்தன. தகர டப்பாக்களாக. இவன் ேமாதிய ஒரு கூைட திடீெரன்று கிருச்
கிrச்ெசன்று கத்திற்று. ேகாழிகள். கூைட கூைடயாக உயிேராடு ேகாழிகள். கூைடக்குள் நகர
முடியாதபடி அைடத்துைவக்கப்பட்ட ேகாழிகள். அவற்றினால் கத்தத்தான் முடியும். கூவ முடியாது.
அைதத்தான் ெசய்தன, இவன் ேமாதியவுடன். அப்புறம் இந்தத் தபால்கார3களின் தள்ளுவண்டி.
வண்டியில் மைலமைலயாகத் தபால் ைபகள். புைடத்துப்ேபான தபால் ைபகள். எவ்வளேவா ஆயிரம்
ேப3 எவ்வளேவா ஆயிரம் ேபருக்குக் கடிதம் எழுதியிருக்கிறா3கள். ேநrல் பா3த்துப் ேபச
முடியாதைத எல்லாம் கடிதமாக எழுதியிருக்கிறா3கள். இவ3கள் ேநrல் பா3த்தால்தான் எவ்வளவு
ேபச முடியப்ேபாகிறது? கடிதத்தில், ‘இங்கு யாவரும் நலம். தங்கள் நலமறிய ஆவலாயிருக்கிேறன்’
என்று மறு சிந்தைன இல்லாமல் எழுதிவிடலாம். கடிதத்தில் அது ஒரு ெசௗகrயம்.

இப்படி ஓடிக்ெகாண்ேட இருந்தால் ெரயிைலப் பிடித்து விட முடியுமா? முடியலாம்.

ெரயிலின் ேவகம் குைறவாக இருந்து, தன் ேவகம் அதிகமாக இருந்தால். ஆனால் ஒரு
சூத்திரத்தின்படி பின்னால் ஓடுகிறவன் முன்ேன ேபாவைத எட்டிப்பிடிக்க முடிவதில்ைல. இருந்த
ேபாதிலும் ஓடிக்ெகாண்டிருக்க ேவண்டியிருக்கிறது. இந்த ெரயிைலப் பிடித்துவிட ேவண்டும்.

“ேஹால்டான், ேஹால்டான்!” என்று கத்திக்ெகாண்டு ஒற்ைறச் சிறைக விrத்துக்ெகாண்டு

ைபயில் திணித்திருக்கும் அலுமினியத் தம்ள3 கணத்துக்கு ஒரு தரம் அவன் விலா எலும்ைபத்
தாக்க, அவன் ெரயில் பின்னால் ஓடினான். திடீெரன்று பிளாட்பாரம் முழுக்கக் காலியாகப்

234
ேபாய்விட்டது. அவன் அந்த ெரயில் இரண்டுந்தான். இப்ேபாது நிச்சயம் ஓடிப்ேபாய்ப்
பிடித்துவிடலாம். ஆனால் ெபrய முட்டுக்கட்ைடயாக ஒரு ெபrய உருவம் எதிேர நிற்கிறது. கடவுள்.

“தள்ளி நில்லுங்கள்! தள்ளி நில்லுங்கள்! நான் அந்த ெரயிைலப் பிடிக்க ேவண்டும்.”

“அந்த ெரயிைலயா?”

“ஆமாம்.அைதப் பிடித்தால்தான் நான் நாைளக் காைல அந்த ஊ3ப் ேபாய்ச் ேசருேவன்.

நாைளக் காைல அந்த ஊ3ப் ேபாய்ச் ேச3ந்தால்தான் நாைள பத்து மணிக்கு அந்த இண்ட3வியூவுக்குப்
ேபாக முடியும். தள்ளி நில்லுங்கள்! தள்ளி நில்லுஙகள்!”

”ேவைல கிைடத்துவிடுமா?”

“ேவைல கிைடக்க ேவண்டும். ேவைல கிைடத்தால்தான் நான் அந்த நைடபாைதக்

குழந்ைதகள் ேபால் சாகாமல் இருக்க முடியும். எனக்குப் பிறக்கும் குழந்ைதகைள நான்
நைடபாைதயில் கிடத்தாமல் இருக்க முடியும். தள்ளிப் ேபாங்கள்! தள்ளிப் ேபாங்கள்!”

“நH என்ன ஜாதி!”

“நான் என்ன ஜாதியாக இருந்தால் என்ன? நான் ஒரு சடங்கு, க3மம் ெசய்வதில்ைல. ெபrதாக
மீ ைச வள3த்துக்ெகாண்டிருக்கிேறன். ேஹாட்டலில் ெசன்று எந்த மிருகத்தின் இைறச்சி
ெகாடுத்தாலும் தின்கிேறன். சாராயம் குடிக்கிேறன். எனக்கு ஜாதி கிைடயாது. தள்ளிப் ேபாங்கள்!
தள்ளிப் ேபாங்கள்!”

“நH உனக்கு ஜாதி இல்ைல என்பதற்காக அவ3கள் உனக்கு ஜாதி இல்ைல என்று நிைனக்கப்
ேபாகிறா3களா?”

“ேபா, தள்ளி! ெபrய கடவுள்.”

235
 மீ ண்டும் ஒற்ைறச் சிறகு, ேஹால்டான். அலுமினியத் தம்ள3. இந்தச் சனியன் அலுமினியத்
தம்ளைர ேவறு இடத்தில் திணித்திருந்தால் என்ன> இப்ேபாது ேநரமில்ைல. இந்தத் தம்ளேர எதற்கு?
தண்ண3H குடிப்பதற்கு அல்ல; நாைள ஓrடத்தில் உட்கா3ந்து ஒழுங்காக சவரம்
ெசய்துக்ெகாள்வதற்குத்தான். எது எப்படிப் ேபானாலும் இண்ட3வியூவுக்கு முகச் சவரம்
ெசய்துெகாண்டு ேபாக ேவண்டும்! இந்தக் கடவுளுக்குத் ெதrயுேமா எனக்கு ேவைல
கிைடக்காெதன்று?

இன்னும் இரண்டடி எட்டிப் பிடித்தால் ெரயில். ெமதுவாகத்தான் ேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறது.

ஆனால் ஓ3 அவதி; ெரயலின் கைடசிப் ெபட்டியில் ஏறிக் ெகாள்ள முடியாது. அது கா3டு வண்டியாக
இருக்கும் முற்றும் மூடிய பா3சல் ெபட்டியாக இருக்கும். ஆதலாம் ெரயிைல எட்டிப் பிடித்தால்
மட்டும் ேபாதாது. ஒன்றிரண்டு ெபட்டிகைளயும் கடந்து ெசல்ல ேவண்டும். மீ ண்டும் கடவுள்.

”அட ராமச்சந்திரா! மறுபடியுமா?”

“ஏேதா உன்ேமல் பrதாபம். அதனால்தான்.”

“அப்படியானால் வண்டிைய நிற்கச் ெசய்யும்.”

“நானா உன்ைன வண்டி பின்னால் ஓடச் ெசான்ேனன்? ஒரு பத்து நிமிஷம் முன்னதாகேவ
கிளம்பியிருக்கக் கூடாது?”

“ஏேதா எல்லாம் ஆயிற்று. இனிேமல் என்ன ெசய்வது?”

“அப்ேபாது அநுபவிக்க ேவண்டியதுதான்.”

“இைதச் ெசால்ல நH எதற்கு? நான்தான் அநுபவித்துக் ெகாண்டிருக்கிேறேன. தள்ளி ேபாம்/”

இரண்டு முைற கடவுள் தrசனம் ஆயிற்று. ேநருக்கு ேநராக. எத்தைன பக்த3கள், எவ்வளவு
முனிவ3கள் எவ்வளவு ஆண்டுக்காலம் எப்படிெயல்லாம் படாதபாடு பட்டிருக்கிறா3கள்! இல்லாத

236
தியாகங்கள் புrந்திருக்கிறா3கள்! புதுைமப்பித்தனாவது வட்டுக்கு
H அைழத்துப் ேபாய் ஒரு ேவைளச்
ேசாறு ேபாட்டா3. நாேனா தள்ளிப் ேபாகச் ெசால்லிவிட்ேடன். கடவுள் என்றால் என்ன என்று
ெதrந்தால்தாேன?

இப்படி ஓடி ஓடியும் ஐந்து நிமிஷப் பத்து நிமிஷக் கால தாமதத்தில் எவ்வளேவா
தவறிப்ேபாயிருக்கிறது. தவறிப் ேபாவதற்ெகன்ேற திட்டமிட்டு காrயங்கைளத் தாமதமாகச் ெசய்ய
ஆரம்பித்து அப்புறம் இல்லாத ஓட்டம் ஓடி, கைடசியில் என்ன ஓடினாலும் முடியாது என்று ஆகும்
ேபாது, “பா3! என் துரதி3ஷ்டம்! பா3, என் தைலெயழுத்து!” என்று ெசால்லச் ெசௗகrயமாக
இருக்காது?

நாைளேயாடு இருபத்ைதந்து முடிகிறது. இனி இந்த மாதிr இடங்களில் உத்திேயாகம்

எதி3பா3க்க முடியாது. ேவைல வாய்ப்பு என்பது நாைள என்பதால் அப்படிேய ஒன்றுக்குக்
காலாகிவிடும். முழு ேவைலவாய்ப்பில் படிப்பு முடிந்து இந்த ஆறு வருஷங்களில் விட்டுவிட்டு
எண்பத்ெதாரு நாட்களில் தினக்கூலி ேவைல. ஒரு மாதம் நான்கு நாட்கள் ஒரு பண்டாபீஸில்
தற்காலிகமாக. அவ்வளவுதான். ஒரு ேவைள ேவைலக்ெகன்று உண்ைமயாகேவ தHவிரமாக முயற்சி
ெசய்யவில்ைலேயா? முயற்சி. விடாமுயற்சி. தHவிர முயற்சி. முயற்சி திருவிைனயாக்கும். முயற்சி
திருவிைன ஆக்கும். பணக்காரன் ஆகலாம். பணம் வந்தால் ெரயில் நிைலயத்துக்கு பஸ்ஸில் வர
ேவண்டாம். ஒரு டாக்ஸியில் குறித்த ேநரத்துக்கு வரலாம். ெரயில் பின்னால் சிறெகாடிந்த
ெநருப்புக்ேகாழிேபால ஓட ேவண்டியதில்ைல; அதுவும் “ேஹால்டான். ேஹால்டான்” என்று
கத்திக்ெகாண்டு. இந்த ேஹால்டான் என்ற ெசால்ேல தrத்திரத்தின் குறியீடு.

நக3ந்து ெகாண்ேட இருக்கும் உலகத்ைத ேஹால்டான் ெசால்லி நிறுத்திவிட முடியுமா?

உலகம் நக3ந்துெகாண்டா இருக்கிறது? பயங்கரமான ேவகத்தில் அண்ட ெவளியில் சீறிப்
பாய்ந்துெகாண்டிருக்கிறது. அது மட்டும் அல்ல. இன்னும் ஆயிரக்கணக்கான, ேகாடிக்கணக்கான
அண்டங்கள், உலகங்கள், தைல ெதறிக்கும் ேவகத்தில் சீறிப் பாய்ந்து ெகாண்டிருக்கின்றன.
இத்தைன அண்ட சராசரஙக்ைளச் சிருஷ்டித்துவிட்டு அவற்ைறக் கன ேவகத்தில் தூக்கி
எறிந்துவிட்டு இந்தக் கடவுள் என் முன்னால் நின்று நான் ஓடுவைதத் தடுக்கிறது!

நான் எங்ேக ஓடிக்ெகாண்டிருக்கிேறன்? ஒரு ெரயிைலப் பிடிக்க; இந்த ெரயில் நிைலயத்தில்

பிளாட்பாரத்தில் நகர ஆரம்பித்துவிட்ட ஒரு ெரயிைலப் பிடிக்க. நான் ெரயிைலப் பிடிக்க ேவண்டும்.
அல்லது அது என்ைன விட்டுப் ேபாய்விட ேவண்டும். இந்த இரண்டுதான் சாத்தியம். இதற்கு
எவ்வளவு ேநரம் ஆகப்ேபாகிறது? அைர நிமிடம். அதிகம் ேபானால் ஒரு நிமிடம். ஆனால் இெதன்ன
மணிக்கணக்காகச் சிந்தைனகள்? எத்தைன சிந்தைனகள், எவ்வளவு எண்ணங்கள்! எண்ணங்கள்
என்பது வா3த்ைதகள். வா3த்ைதகள் காலத்துக்கு உட்பட்டைவ. இவ்வளவு ேநரத்தில் அதிகபட்சம்

237
இவ்வளவு வா3த்ைதகேள சாத்தியம் என்ற காலவைரக்கு உட்பட்டைவ. ஆனால் மணிக்கணக்கில்
எண்ணங்கைள ஓடவிட்டுக் ெகாண்டிருக்கிேறன்! கடவுைளக்கூடக் ெகாண்டு வந்துவிட்ேடன்!
கடவுள் காலத்துக்கு உட்பட்டவரா?

எனக்குத் ெதrயாது. எனக்கு காலேம என்னெவன்று ெதrயவில்ைல. ெசய்ைகேய காலம்.

அல்லது ஒரு ெசய்ைகக்கும் அடுத்ததற்கும் உள்ள இைடெவளி. ெசய்ைக, இைடெவளி இரண்டும்
கலந்தேத காலம். அல்லது இரண்டுேம இல்ைல. என்ைனப் ெபாறுத்ததுதான் காலம். என் உண3வுக்கு
ஒன்ைற விடுத்து அடுதத்து என்று ஏற்படும்ேபாதுதான் காலம். அப்படிெயன்றால் என்ைனப்
ெபாறுத்தவைரயில் ெரயில் நின்று ெகாண்டிருக்கிறது. அது கிளம்பிவிடவில்ைல நான் அைதப்
பிடிப்பதற்கு அைதத் துரத்திக்ெகாண்டு ேபாக ேவண்டியதில்ைல. இந்த ஓட்ைடப் ெபட்டி,
உப்பிப்ேபான ைபயுடன் திண்டாடித் தடுமாறி ஓட ேவண்டியதில்ைல. ஆனால் அப்படி இல்ைல.
காலம் எனக்கு ெவளிேயதான் இருக்கிறது. இருபத்ைதந்து ஆண்டுகள். ஆறு ஆண்டுகள்.
எண்பத்ெதாரு நாட்கள். ஒரு மாதம் நான்கு நாட்கள். பஸ்சில். ெபருச்சாளி ஊ3தல். ஐந்து
குழந்ைதகள். கூட நிைறயக் ேகாழிகள். கிrச் கிrச். ெகாக்கரக்ேகா இல்ைல. இம்முைற கடவுள்
பிரத்தியட்சம்.

கடவுள் என்றால் என்ன? என் மனப் பிராந்தி. கடவுைளப் பா3த்தவ3 யா3? அவருக்கு என்ன
அைடயாளம் கூற முடியும்? அவ3 என்னும்ேபாேத கடவுள் ஏேதா ஆண் பால் ேபால ஆகிவிட்டது.
கடவுள் ஆண் பாலா? ஐந்து குழந்ைதகள் மயக்க மருந்து ெகாடுக்கப்பட்ட குழந்ைதகளுக்குக் காலம்
நின்றுவிட்டது. நான் ஓடிக்ெகாண்டிருக்கிேறன். ெரயில் பக்கத்திேலேய ஓடிக்ெகாண்டிருக்கிேறன்.
என்ன? எங்ேக ெரயில்? எங்ேக ெரயில்?

அவன் டிக்கட் ெகாடுப்பவ3 ெகாடுத்த பாக்கிச் சில்லைறைய வாங்கிச் சட்ைடப் ைபயில்

ேபாட்டுக் ெகாண்டான். உப்பியிருந்த ேதாள் ைபயால் ஒரு ைகைய மடக்க முடியாமல் அப்படிேய
அகற்றி ைவத்துக்ெகாண்டு பிளாட்பாரத்தில் நின்றுெகாண்டிருந்த ெரயிலில் ஏறிக் ெகாண்டான்.
ைபயில் திணித்து ைவத்திருந்த அலுமினியத் தம்ள3 விலா எலும்பில் இடிக்கும்ேபாது அவனுக்கு
வலிக்கத்தான் ெசய்தது.

238
 ெட0லின் ஷ0ட்டும் எட்டு முழ ேவட்டியும் அணிந்த மனித0 -
ஜி. நாகராஜன்

ேபாlஸ் ெரய்டு இருக்கலாம் என்று நம்பகமான தகவல் வந்திருந்ததால், கதைவத் திறந்து

ைவத்துக்ெகாண்டு வட்டு
H வாசலில் நிற்க ேவண்டாம் என்றுவிட்டான் அத்தான். 'ஒரு மாதத்துக்கு
முன் வட்ைடவிட்டு
H ஓடிவிட்ட கமலாைவப் பற்றி ஒரு ெசய்தியும் இல்ைல. ஓணத்துக்குப் பிறந்த
ஊ3 ேபாயிருந்த சரசா இன்னும் திரும்பி வரவில்ைல. ெவளிக் கதைவ அைடத்துவிட்டு ேரழிைய
அடுத்திருந்த அைறயில் குழல் விளக்ெகாளியில் ெமத்ைதக் கட்டிலின் மீ து தனிேய உட்கா3ந்திருந்த
ேதவயாைனக்கு அலுப்புத் தட்டிற்று.

ஏேதா நிைனவு வந்தவளாய் ேரழியிலிருந்து படிக்கட்டுகளின் வழிேய ஏறி மாடியைறக்குச்

ெசன்று விளக்ைகப் ேபாட்டாள். அங்கு கீ ழைறையக் காட்டிலும் சற்று அதிகமான வசதிகள்
இருந்தன. பலவைக அந்நிய நாட்டுப் படங்கள் சுவைர அலங்கrத்தன. அைறயில் மிகப் ெபrய
ெசட்டிநாட்டுக் கட்டில் ஒன்றும். அதன் மீ து 'டபில்' ெமத்ைத ஒன்றும் சுவேராரமாக இருந்தன. 'ைநட்
புக்கிங்'குக்கு மட்டுேம ெபரும்பாலும் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த அவ்வைற ெசன்ற ஒரு மாத காலமாக
மனித நடமாட்டம் அற்றுக் கிடந்தது. கமலாவுக்குத்தான் 'ைநட் புக்கிங்' ராசி அதிகம். ேதவயாைன
கட்டிலின் மீ து இருந்த ெமத்ைதைய இேலசாகத் திருப்பி, அதன் அடியிலிருந்து ஒரு நHளமான அைர
இஞ்சு மணிக்கயிற்ைற எடுத்தாள். அவள் ஊrலிருந்து வரும்ேபாது அவளது தாயா3 அவளது
படுக்ைகையக் கட்டுவதற்குப் பயன்படுத்திய கயிறு அது. அைறயின் நடுவில் நின்றுெகாண்டு,
கயிற்றின் உறுதிையச் ேசாதிப்பது ேபால அைதப் பலவிடங்களில் இழுத்துவிட்டுக்ெகாண்ேட,
ேமேல அைறயின் ெநற்றுக் கண்ைணப் பா3த்தாள். உத்திரத்தில் ஒரு இரும்பு வைளயம்
ெதாங்கிக்ெகாண்டிருந்தது. அது கட்டிலின் விளிம்புக்கு ேந3 ேமேல சற்று விலகி அைமந்திருந்தது.
கட்டிலின் மீ து நின்றுெகாண்டு, கயிற்ைறக் ெகாண்டு வைளயத்ைத எட்ட முடியுமா? நடுவில் இருந்த
ெம3க்குr விளக்கின் ேமற்பாதி, ஒரு வைளந்த தகட்டினால் மைறக்கப்பட்டிருந்ததால், வைளயம்
ெதளிவாகக் கண்களுக்குக்குப் படவில்ைல. சற்று அவசரமாகக் கீ ேழ ெசன்று துணி உல3த்தப்
பயன்படும் நHளமான மூங்கிற் கழிெயான்ைற எடுத்து வந்தாள். கட்டிலின் மீ து நின்றுெகாண்டு,
கழியின் ஒரு நுனியில் கயிற்ைறச் ெசலுத்த முடியுமா என்று பா3த்தாள். கீ ேழ கதவு தட்டும் சத்தம்
ேகட்டது. கழிையயும் கயிற்ைறயும் கட்டிலில் ேபாட்டுவிட்டு, கீ ேழ ஓடினாள். ெவளிக் கதைவத்
திறக்குமுன் சற்றுத் தயங்கினாள். கதைவ யாரும் தட்டவில்ைல என்பதுேபால் பட்டது. அடுத்த
பூங்காவனத்து வட்டின்
H கதவு திறக்கும் சத்தம் மட்டுேம ேகட்டது. கதவிடுக்கின் வழிேய யாரும்
நின்றுெகாண்டிருந்தனரா என்று பா3த்தாள். யாரும் நின்றுெகாண்டிருந்ததாகப் படவில்ைல.
ேதவயாைன மாடிப்படியைறக்கு வந்தாள்.

239
 மீ ண்டும் கழிையக் ெகாண்டு கயிற்ைற வைளயத்தின் உள்ேள ெசலுத்தும் முயற்சியில்
ஈடுபட்டாள். ேதாள்பட்ைடகளில் ேநாவு எடுத்தது. முகத்தில் விய3ைவ அரும்பி, ெநற்றி விய3ைவ
ஜவ்வாதுப் ெபாட்ைடக் கைரத்து வழிந்தது. ேதவயாைனக்கு ஒரு ேயாசைன வந்தது. அவசர
அவசரமாகக் கழிையயும் கயிற்ைறயும் தைரயில் ேபாட்டுவிட்டுக் கீ ேழ ஓடிவந்தாள். புழக்கைடயில்
ஒரு சன்னலருேக கிடந்த அைரயடி நHளமான துருப்பிடித்த ஆணிெயான்ைறக் கண்டுபிடித்தாள்.
அைத எடுத்துக்ெகாண்டு மாடியைறக்கு வந்தாள். ஆணியின் நடுவில் கயிற்றின் ஒரு நுனிைய
இறுகக் கட்டினாள். அவள் இழுத்த இழுப்பில் கயிறு ைகைய அறுத்துவிட்டது. வலி ெபாறுக்காமல்
ைகயில் எச்சிைலத் துப்பிவிட்டு, அதன் மீ து ஊதிக்ெகாண்டாள். கட்டிலின் மீ து நின்றுெகாண்டு
கழியின் உதவியால் ஆணிைய இரும்பு வைளயத்துக்குள் ெசலுத்த முயன்றாள். ஆணி கழி நுனியில்
ஸ்திரமாக அைமயாமல் ெபாத்துப் ெபாத்ெதன்று கீ ேழ விழுந்தது. ஒரு நிமிஷம் இைளப்பாறிவிட்டு,
ைக நடுக்கத்ைதயும் சrபடுத்திக்ெகாண்டாள். பிறகு ஆணிைய இரும்பு வைளயத்துக்குள் ெசலுத்தும்
முயற்சியில் ஈடுபட்டாள். ஆணியின் ஒரு பாதி வைளயத்துக்குள் நுைழந்தாலும், மறு பாதி
நுைழவைதக் கயிற்றின் முடிச்சு தைட ெசய்தது. கயிற்றின் கனமும் ஆணி வைளயத்துக்குள்
ெசல்வைதத் தடுத்தது. கயிறு நHளமான கயிறு. அவ்வளவு நHளம் கூடாெதன்று ேதவயாைனக்குப்
பட்டது. கயிற்ைறப் ேபாதுமான அளவுக்கு ெவட்டக் கத்தி எங்கு கிைடக்கும் என்று ேயாசித்தாள்.
வட்டில்
H கத்தி ஒன்றும் கிைடயாது. பிேளடு? அதுவும் இல்ைல. ேதவயாைனக்கு அடுப்பங்கைர
அrவாள்மைன நிைனவுக்கு வந்தது. குதித்துத் கீ ேழ ெசன்று அrவாள்மைணைய எடுத்து வந்தாள்.
கட்டிலின் விளிம்பில் நின்றுெகாண்டு, தன் கழுத்துக்கும் இரும்பு வைளயத்துக்கும் உள்ள
இைடெவளிையயும், சுறுக்கு விட ேவண்டிய நHளத்ைதயும் உத்ேதசமாகக் கயிற்ைறத் துண்டிக்க
ேவண்டும் என்று தH3மானித்தாள். நல்ல ேவைளயாக அrவாள்மைண சற்றுப் பதமாகேவ
இருந்ததால் , கயிற்ைற நறுக்குவதில் சிரமம் இல்ைல. மற்ெறாரு ேயாசைனயும் ேதவயாைனக்கு
வந்தது. அrவாள்மைணையக் ெகாண்ேட கழியின் ஒரு நுனிைய சிறிதளவுக்கு இரண்டாக
வகுத்துக்ெகாண்டாள். இப்ேபாது கயிற்று நுனிையக் கழிநுனியில் இருந்த பிளவில் கவ்வைவத்துக்
கயிறு கீ ேழ நழுவாதவாறு கழிைய உய3த்த முடிந்தது. இவ்வாறு ஆணிைய வைளயத்துக்குள்
ெசலுத்தி, ஆணி வைளயத்ைதக் குறுக்காக அழுத்திக்ெகாண்டிருக்க, கயிறு ேந3ச்ெசங்குத்தாகத்
ெதாங்குமாறு ெசய்தாள். கட்டிலின் விளிம்பில் நின்றுெகாண்டு கயிற்றின் நுனிப்புறம் தைல
ெசல்லுமளவுக்கு ஒரு வைளயம் ெசய்து சுறுக்கு முடிச்சுப் ேபாடப் பா3த்தாள் ேதவயாைன. சுறுக்கு
முடிச்சும் சrயாக விழவில்ைல. அவளுக்கு இதிெலல்லாம் அனுபவம் ேபாதாது. இரண்டு மூன்று
ேதால்விகளுக்குப் பிறகு, ஒருவாறாக முடிச்சு சrயாக விழுந்தது. அப்ேபாது கீ ழ்க் கதைவ யாேரா
தட்டும் சத்தம் ேகட்டது. ேதவயாைன சற்றுத் தயங்கினாள். கீ ேழ கதைவத் தட்டும் சத்தம்
பலப்பட்டது. 'இப்ேபாது இதுக்கு என்ன அவசரம்?' என்று நிைனத்தவள் ேபால், ேதவயாைன கீ ேழ
ஓடிச்ெசன்று, ேசைல முந்தாைனயால் முகத்ைத ஒற்றிவிட்டு ஆைடகைளயும் சr ெசய்தவாேற
ெவளிக் கதைவத் திறந்தாள்.

அத்தானும் ேவெறாருவரும் ெவளிேய அைற ெவளிச்சத்தில் நின்று ெகாண்டிருந்தன3.

240
 ''கதெவத் ெதறக்க இந்ேநரமா?'' என்றான் அத்தான்.

''ேமேல இருந்ேதன்'' என்றாள் ேதவயாைன.

''கதைவ அைடச்சிட்டு, ைலட்ைட அைணச்சிட்டு இருன்னா, ஒன்ேன யாரு ேமேல ேபாகச்

ெசான்னது?'' என்றுெகாண்ேட அத்தான் நுைழயவும், கூட இருந்தவரும் உள்ேள நுைழந்தா3.

''உம், ைலட்ைடப் ேபாடு'' என்றுவிட்டு அத்தான் ெவளிக்கதைவ அைடத்தான். ேரழி

விளக்ைகப் ேபாட்டாள் ேதவயாைன. அத்தான கூட வந்திருந்தவ3 நன்றாக வள3ந்து இருந்தா3.
அைரகுைற பாகவத3 கிராப்ேபாடு, ெட3லின் ஷ3ட்டும் எட்டு முழ ேவட்டியும் அணிந்திருந்தா3.
வழக்கமாக வருபவ3கைளப் ேபால் அவைளேய உற்று ேநாக்காது ேரழிையயும், ேரழிைய
ஒட்டியிருந்த அைறையயும் சுற்றுமுற்றும் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3. ''சrதாேனங்க?'' என்றான்
அத்தான், அவைரப் பா3த்து.

ேரழிைய அடுத்திருந்த அைறயினுள் நுைழந்து, குழல் விளக்ெகாளியில் அைறயின்

சுவ3கைள ேமலும் கீ ழும் பா3த்துவிட்டு, ''பரவாயில்ைல, எல்லாம் சுத்தமாகேவ வச்சிருக்கீ ங்க''
என்றா3 அவ3.

''இங்ேக எல்லாம் சுத்தமாகத்தான் இருக்கும்'' என்றான் அத்தான் கள்ளச் சிrப்ேபாடு. ''அப்ப

நா வ3ேறன்.''

''பணம்?'' என்றா3 வந்தவ3.

''எல்லாம் டாக்ட3கிட்ேட வாங்கிக்கேறன்'' என்றுெகாண்ேட ெவளிேயறினான் அத்தான்.

ெவளிக் கதைவச் சாத்தித் தள்ளிவிட்டு, ேரழி விளக்ைகயும் அைணத்துவிட்டு,

வந்தவrடத்து, ''வாங்க'' என்று கூறிக்ெகாண்ேட ேரழிைய அடுத்திருந்த அைறயின் குழல் விளக்கின்
பிரகாசத்தில் பிரேவசித்தாள் ேதவயாைன. அவள் ேநராகச் ெசன்று கட்டிலில் அம3ந்தாள். அவ3
தயங்கியவாறு அருகில் வந்து நின்றா3.

241
 ''இப்படி உட்காருங்க'' என்றாள் அவள்.

''இல்ேல, அந்த ேரழி ஓரத்துேல ஒரு நாற்காலி இருக்ேக, அைத எடுத்திட்டு வா'' என்றா3
அவ3. அவள் சிrத்தாள்.

''எப்ேபாதுேம சாய்வு நாற்காலியில் சுகமாய் படுத்துத்தான் எனக்குப் பழக்கம்'' என்று அவ3

விளக்கினா3.

பல3 அந்தச் சாய்வான பிரம்பு நாற்காலியில் உட்கா3ந்துெகாண்டு ேதவ¨யாைனையக்

ெகாஞ்சியதுண்டு. எனேவ உடன் எழுந்து பிரம்பு நாற்காலிைய எடுத்து வந்து கட்டிலின் அருேக
அைதப் ேபாட்டாள். அவ3 சாய்வு நாற்காலியில் சாய்ந்துெகாண்டா3; அவள் மீ ண்டும் கட்டிலில்
உட்கா3ந்துெகாண்டாள். இருவரும் ஒருவைரெயாருவ3 ேநாக்கிக் ெகாண்டன3.

''நH அழகா இருக்ேக'' என்றா3 அவ3. அவள் சிrத்தாள்.

''ெகாஞ்சம் ேசைலைய ெவெலக்கிக்க'' என்றா3 அவ3. அவள் மீ ண்டும் சிrத்தாள். ''உம்,

ேவடிக்ைகக்குச் ெசால்லேல; ஒன் மா3ப முழுசும் மைறக்காதபடி ேசலய ெகாஞ்சம் ெவெலக்கிப்
ேபாட்டுக்க.''

அவள் அவ்வாேற ெசய்தாள்.

''ெகாஞ்சம் நிமி3ந்து உட்காரு.''

அவள் மீ ண்டும் சிrத்தாள்.

''ெகாஞ்சம் நிமி3ந்து உட்காேரன்'' என்று ெகாஞ்சுவது ேபால் அவ3 ெசான்னா3.

''நHங்க என்ன ேபாட்டாப் படம் பிடிக்கப் ேபாறHங்களா?'' என்று அவள் சிrத்தாள்.

242
 ''ஆமா, அப்படித்தான் வச்சிக்கேயன்'' என்றா3 அவ3.

அவளும் அவளது ேசைலையயும், முடிையயும் ஒரு ைசத்rகனுக்கு முன் உட்கா3ந்து சr

ெசய்துெகாள்வதுேபால் சr ெசய்துெகாண்டாள். சற்று ேநரம் அவைளப் பா3த்து ரசித்துவிட்டு, ஏேதா
குைற கண்டவராய், ''உட்கா3ந்திருந்தா சrயாப்படலேய; ெகாஞ்சம் படுத்துக்க'' என்றா3 அவ3.

''நHங்க உட்கா3ந்துதாேன இருக்கீ ங்க, ெவறுமேன'' என்றாள் அவள் சிrக்காமல்.

''நான் இங்ேக உக்காந்து இருந்திட்டுப் ேபாகத்தாேன வந்திருக்ேகன்'' என்றா3 அவ3. அவள்

சிrத்துக்ெகாண்ேட படுத்துக்ெகாண்டாள். ஒரு ைகைய மடித்து அைதக் ெகாண்டு தைலையத் தாங்கி
அவைர ேநாக்கிச் சிrத்தவாேற அவள் படுத்துக்ெகாண்டாள். அவ3 அவைளப் பா3த்துக் ெகாண்டு
இருந்தா3.

''உங்களுக்கு ஆைச இல்ைலயா?'' என்றாள் அவள்.

''நிைறய இருக்கு.''

''அப்ப?''

''அதனாேலதான் ஒன்ைனப் பா3த்துகிட்ேட இருக்ேகன்.''

''பாத்துகிட்ேட இருந்தாப் ேபாதுமா?'' அவள் சிrத்தாள்.

''ெதாட்டுப் பா3க்கலாம்.''

''நHங்க ெதாட்டுப் பாக்கலேய.''

243
 ''ெதாட்டா நH சும்மா இருக்கணுேம!'' என்றா3.

அவள் சிrத்தாள். ''நான் ஒண்ணும் ேசட்ைட ெசய்யமாட்ேடன்; நHங்க சும்மா ெதாட்டுப்

பாருங்க.''

ெவளிக்கதவு தட்டும் சத்தம் ேகட்டது. அவள் எழுந்திருக்க முடியாது ேபால் தவித்தாள். அவ3
நிதானமாக எழுந்து கதைவத் திறந்தா3. கதைவத் தட்டியது அத்தான்தான். அத்தான் அவைர எதுவும்
ேகட்குமுன் அவ3 ைபயிலிருந்து எைதேயா எடுத்து அத்தானிடம் ெகாடுக்க வந்தா3.

''இல்ேல வச்சிக்ேகாங்க, எல்லாம் டாக்ட3கிட்ேடருந்து வாங்கிக்கேறன். டாக்ட3 கைடக்கு

வந்திட்டாரு; நHங்க வ3லயான்ட்டு ேகட்டாரு'' என்றான் அத்தான்.

''இப்ப வந்திடேறன்ட்டு ெசால்லுங்க'' என்றா3 அவ3.

அத்தான் ெவளிேயறுகிறான்; அவ3 கதைவ அைடத்துத் தாளிடுகிறா3.

''ெகாடுைம'' என்றுெகாண்ேட அவ3 நாற்காலியில் சாய்கிறா3.

''எது?'' என்றாள் அவள், கட்டிலிலிருந்து எழுந்து அவ3 அருேக நின்றுெகாண்டு.

''இந்த ேநரக் கணக்குதான்'' என்று அவ3 ெசால்லவும் அவள் அவைரக் கட்டியைணக்க

முயன்றபடிேய, அவரது இரு கன்னங்களிலும் இறுதியாக அவசரமாக அவ3 உதடுகளிலும்
முத்துகிறாள்.

''சr, நH ேபாய்ப் படுத்துக்க'' என்கிறா3 அவ3.

''நHங்க என்ன ெசய்யறHங்க?'' என்று ேகட்டுக்ெகாண்ேட அவள் ெமத்ைதயில் சாய்கிறாள்.

244
 ''இங்ேக இருக்ேகன்'' என்கிறா3 அவ3.

''அெதக் ேகக்கேல; என்ன ெதாளில் ெசய்யறHங்க?''

''ெபறந்து, வளந்து, சாவற ெதாளில்தான் ெசய்யேறன்.''

அவள் கட்டிலிலிருந்து எழுந்து அவைர கட்டியைணக்க முயலுகிறாள். அவேரா

நாற்காலியில் சாய்ந்தவராகேவ கிடக்கிறா3. ேதால்வியுற்றவளாய் அவள் கட்டில் ெமத்ைதக்குச்
ெசன்று அதன் மீ து விழுகிறாள்.

''எனக்குத் தண்ணி தவிக்குது'' என்கிறாள் ேதவயாைன.

அவ3 எழுந்து, ேரழி விளக்ைகப் ேபாட்டு, மூைலயிலிருந்த பாைனயிலிருந்து தண்ண3H

ெகாண்டு வந்து அவளுக்குக் ெகாடுக்கிறா3. படுத்தபடிேய அவள் தண்ணைரப்
H பருகும்ேபாது, அதில்
ஒரு பகுதி வாய்க்குள் நுைழயாது அவளது மா3பகத்ைத நைனக்கிறது.

நின்றுெகாண்டிருக்கும் அவ3, ''ெசன்று வருகிேறன்'' என்கிறா3.

''அடுத்த வாட்டி எப்ப வருவங்க''

H என்றுவிட்டு அவ3 ைபயிலிருந்து ஒரு ஐந்து ரூபாய்த்
தாைள அவளிடத்து நHட்டுகிறா3. அவள் அைத வாங்கிக் கண்களில் ஒற்றிக்ெகாண்டு,
தைலயைணக்கு அடியில் அைத வாங்கிக் கண்களில் ஒற்றிக்ெகாண்டு, தைலயைணக்கு அடியில்
ைவக்கிறாள். அவ3 கதைவத் திறந்துெகாண்டு ெவளிேய ெசல்கிறா3.

இரவு மூன்று மணிக்கு அத்தான் வட்டுக்கு

H வந்தான். அவைரப் பற்றி விசாrக்க ேவண்டும்
என்று அவளுக்கு ஆவல். ஆனால் வாடிக்ைகக்கார3 யாrடத்தும் அவள் விேசட ஆ3வம் காட்டுவது
அத்தானுக்குப் பிடிக்காது. எனேவ அவள் எடுத்த எடுப்பிேலேய, ''அவ3 எனக்கு அஞ்சு ரூவா
ெகாடுத்தா3'' என்றாள்.

''யாரவன்?'' என்றான் அத்தான்.

245
 ''அதான் நHங்க ெமாதல்ேல கூட்டியாந்தHங்கேள, அவருதான்.''

''ெமாதல்ேல யாரக் கூட்டியாந்ேதன்? நான் இன்னிக்கு ஒருவாட்டி தாேன வந்ேதன்?''

''அதான், ஏளு ஏளைர மணிக்குக் கூட்டியாந்தHங்கேள, அவேர ெநனப்பில்ைலயா?''

''ஏளு, ஏளைர மணிக்கா? நான் சுப்பு வட்ேலந்து

H கிளம்பும்ேபாேத ஒம்பது மணி ஆயிருக்குேம!''

'',ன்னிக்கு சுப்பு வட்டுக்குப்

H ேபாயிருந்தHங்களா?''

''ஆமாம், இருபது ரூபா வைரக்கும் ெகலிப்பு. இன்ைனக்கு ஒன்பது மணிவைரக்கும்

ெதருவுேல தைலகாட்ட ேவண்டாம்னுட்டு ஏட்ைடயா ெசால்லியிருந்தாரு. நானும் ஒம்பது
வைரக்கும் சுப்பு வட்ேடாடேவ
H இருந்திட்ேடன்.''

''அப்ப, அந்த ெட3லின் சட்ைடக்காரேர நHங்க கூட்டியாரைலயா? அவ3 கூட ஒரு டாக்ட3
வந்தாராேம; நHங்க கூட டாக்குட்டேர ேவேற வட்டுக்குக்
H கூட்டிப் ேபான Hங்கேள?''

''டாக்டரா? அவ3 யாரு டாக்குட்டரு? ஒனக்கு என்ன புத்தி தடுமாறிடுச்சா, இல்ேல கதெவத்
ெதறந்து ேபாட்டுக்கிட்டு கனவு கண்டிட்டிருந்தயா?''

'',ல்லேய, கதவ அடச்சிட்டு ேமேலதான் இருந்ேதன். நHங்க கதைவத் தட்டினப்பதான் கீ ேள

வந்ேதன்.''

அத்தான் முழித்தான். அவள் ெதாட3ந்தாள்.

''ெகாஞ்சம் நHளமா முடி வச்சிருந்தா3. நHலெநற ெட3லின் சட்ைடயும் எட்டு ெமாள ேவட்டியும்
கட்டிருந்தாரு. ஆனா என்ெனத் ெதாட்டுக்கக் கூட இல்ேல'' என்றுவிட்டு ேதவயாைன சிrத்தாள்.

246
 ''ேதவு, சும்மா உளறாேத. நான் ெதருவுக்கு வரும்ேபாெத மணி ஒம்பதுக்கு ேமேல ஆயிrச்ேச.
அந்த சாயபுப் ைபயேன மட்டுந்தாேன இன்ைனக்கு நா கூட்டியாந்தேத. அதுக்கு முன்னாடி யாெரக்
கூட்டியாந்ேதன்?''

''நா உள3ேறனா, நHங்க உள3றHங்களா?'' என்றுெகாண்ேட, தான் அவrடமிருந்து வாங்கிய

ஐந்து ரூபாைய அத்தானிடம் காட்ட தைலயைணையத் திருப்பினாள் ேதவயாைன. தைலயைணக்கு
அடிேய எதுவும் காணப்படவில்ைல. ேதவயாைனக்கு ெமய் சிலி3த்தது. பதட்டத்தில்
தைலயைணைய முழுைமயாகப் புரட்டினாள். எதுவும் காேணாம். ெமத்ைதக்கு அடியிலும், பிறகு
தைலயைண உைறக்குள்ளும் ேதடினாள். ஒன்றும் காணவில்ைல. தைலயைண உைறயின் இரு
முைனகைளப் பிடித்துக்ெகாண்டு தைலயைணையத் தைலகீ ழாகக் கவிழ்த்தாள். தைலயைண
தைலயில் விழுந்தது. உைறயினுள் ேதடினாள். தைரயில் ேதடினாள். ஐந்து ரூபாையக் காேணாம்.
அத்தான் முழித்தான்.

''எங்ேக ேபாயிருக்கும்; இங்ேகதான் எங்காவது இருக்கணும்'' என்றாள் ேதவயாைன

நம்பிக்ைகேயாடு.

''எது?'' என்றான் அத்தான்.

''அந்த ெட3லின் சட்ைடக்கார3 ெகாடுத்த அஞ்சு ரூபாதான்.''

''நH என்ன கனவு ஏதாச்சும் கண்டாயா?'' என்றுெகாண்ேட அத்தான் சிrத்தான்.

''நHங்கதான் ெவறிச்சீேல எல்லாத்ைதயும் மறந்திடுவங்க''

H என்றாள் ேதவயாைன, இன்னும்
காணாமற் ேபான ஐந்து ரூபாையத் ேதடியவாேற.

''ஒருேவைள ேமேல மாடியிேல இருக்கும்'' என்றுெகாண்ேட, ேதவயாைன ேவகமாகப்

படிகேளறி மாடிறயைறக்குச் ெசன்றாள். அவள் அைணக்காது விட்டுப்ேபான ெம3க்குr விளக்கு
ஒளியில், அவள் பிரயாைசப்பட்டு இரும்பு வைளயத்திலிருந்து ெதாங்கவிட்ட கயிறும், அதன் கீ ழ்
நுனிைய அலங்கrத்த வட்டமும் அவைளத் திைகக்க ைவத்தன.

247
 மருமகள் வாக்கு – கிருஷ்ணன் நம்பி

மறுநாள் ேத3தல். பூைனக்கும் கிளிக்கும் இருமுைனப் ேபாட்டி. கிளி அேபட்சக3 வரபாகுக்

H
ேகானாரும் பூைன அேபட்சக3 மாறியாடும் ெபருமாள் பிள்ைளயும் உயிைரக் ெகாடுத்து ேவைல
ெசய்தா3கள். ஊ3 இரண்டு பட்டு நின்றது.

சைமயல் ேவைலக்குச் ெசல்பவ3களும் ேகாவில் ைகங்கrயக்கார3களும் நிைறந்த

அக்ரகாரத்துப் பிள்ைளயா3 ேகாவில் ெதரு, கிளியின் ேகாட்ைட என்று ெசால்லிக்ெகாண்டா3கள்.
அந்தக் ேகாட்ைடக்குள் பல குடும்பங்களுக்கும் பால் வா3த்துக்ெகாண்டிருந்தவ3 வரபாகுக்
H
ேகானா3தான்.

மீ னாட்சி அம்மாளிடம் ெசாந்தமாகப் பசு இருந்தது. ேவைளக்குக் கால்படிப் பாைல வட்டுக்கு

H
எடுத்துக்ெகாண்டு மிச்சத்ைத நியாயமாகத் தண்ண3H ேச3த்து விைலக்கு விற்றுவிடுவாள்.
ெராக்கந்தான். கடனுக்குத்தான் இந்தக் கடங்கார வரபாகுக்
H ேகானா3 இருக்கிறாேன!

மீ னாட்சி அம்மாள் அப்படிெயான்றும் வறுைமப்பட்டவள் அல்ல. இருந்த வட்டுக்கும்,

H
ஊரடியில் அறுபத்தாறு ெசன்ட் நஞ்ைசக்கும் அவள் ெசாந்தக்காr. தாலுக்கா பியூனாக இருந்து சில
வருஷங்களுக்கு முன் இறந்து ேபான அவள் கணவன் அவள் ெபயருக்குக் கிரயம் முடித்து ைவத்த
ெசாத்து இது. ராமலிங்கம் ஒேர ைபயன், ஸாது. தகப்பன் ேவைலையப் பாவம் பா3த்துப் ைபயனுக்ேக
ச3க்கா3 ேபாட்டுக் ெகாடுத்துவிட்டது அவனுைடய அதி3ஷ்டந்தான். கல்யாணமும் பண்ணி
ைவத்துவிட்டாள் மீ னாட்சி அம்மாள். தள்ளாத வயதில் உதவிக்கு ஒரு மருமகள் ேவண்டும்
அல்லவா?

ருக்மிணி ெமலிந்து துரும்பாக இருந்தாலும் ேவைலக்குக் ெகாஞ்சமும் சைளக்காதவள்.

அதிகாைலயில் வாசலில் சாணம் ெதளித்துக் ேகாலம் ேபாடுவதிலிருந்து படுக்கப் ேபாகும் முன்
மாட்டுக்கு ைவக்ேகால் பிடுங்கி ைவப்பது வைர எல்லா ேவைலகைளயும் அவள் அப்பழுக்
கில்லாமல் ெசய்துவிடுவாள். சைமயலில் அவளுக்கு நல்ல ைக மணம். ெவறும் வற்றல் குழம்பும்
கீ ைரக் கறியும் பண்ணிப் ேபாட்டால் கூடப் ேபாதும்; வாய்க்கு ெமாரெமாரப்பாக இருக்கும்.
(மாமியா3கள் எப்ேபாதும் ஏேதனும் குற்றம் குைற ெசால்லிக் ெகாண்டுதான் இருப்பா3கள். எல்லாம்
மருமகள்காrகள் திருந்துவதற்கும் ேமலும் ேமலும் முன்ேனறுவதற்கும் தாேன.)

248
 ருக்மிணிக்கு பால் கறக்கவும் ெதrயும். பால் கறந்தால் ெநஞ்சு வலிக்கும் என்று பக்கத்து
வட்டுப்
H ெபண்கள் ெசால்வதுண்டு. ஆனால் பலரும் ேபசுவா3கள்; ஒன்ைறயும் காதில்
ேபாட்டுக்ெகாள்ளக்கூடாது, பதில் ேபசவும் கூடாது. ஏன் யாrடமும் எதுவுேம ேபசாமலிருப்பது
ெராம்ப ெராம்ப உத்தமம். நாம் உண்டு, நம் காrயம் உண்டு என்று இருந்துவிட ேவண்டும். இப்படி,
மருமகள் வந்த அன்ேற மாமியா3 புத்திமதிகள் கூறியாகிவிட்டது. ேமலும், கல்யாணத்துக்கு முன்ேப
ருக்மிணிக்கு ேலசாக மா3வலியும் இைறப்பும் உண்டு. டாக்ட3கள் அவைளப் பrேசாதித்திருந்தால்
`டிராபிகல் ஈஸ்ேனாபீலியா’ என்றிருப்பா3கள். ஆனால் ஏன் அப்படிப் பrேசாதிக்க ேவண்டும்?
ைவத்தியம் ெசய்கிேறன் என்று வருகிறவ3கள் பணத்துக்காக என்ன ேவண்டுமானாலும்
ெசய்வா3கள். அவ3களுக்குக் காசு ஒன்றுதான் குறி. மீ னாட்சி அம்மாளுக்குத் ெதrயாதா? அவள்
வயசு என்ன? அநுபவம் என்ன? ஒரு குழந்ைத பிறந்துவிட்டால் எல்லாம் சrயாகப் ேபாய்விடும்
என்று ெசால்லி விட்டாள். அவள் மட்டுமல்ல; டாக்டrடம் ேபாவதற்கு இங்கு யாரும் சாகக்
கிடக்கவில்ைலேய?

மருமகைள ஏவி விட்டுவிட்டு மாமியா3 மீ னாட்சி அம்மாள் ஒன்றும் ைகையக்

கட்டிக்ெகாண்டு சும்மா இருந்துவிடவில்ைல. அவளுக்கும் ேவைலகள் உண்டு. பாலுக்குத் தண்ண3H
ேச3ப்பது, அளந்து விற்பது, வருகிற காசுகைள (ராமலிங்கம் சம்பளம் உள்பட) வாங்கிக் கணக்கிட்டுப்
ெபட்டியில் பூட்டுவது, பா3த்துப் பா3த்துச் ெசலவு ெசய்வது, தபால் ேசவிங்க்ஸில் பணம் ேபாடுவது
எல்லாம் அவள் ெபாறுப்புதான். இைவ மட்டுமா? ஓய்ந்த ேநரங்களில் ஸ்ரீராமெஜயம், ஸ்ரீராமெஜயம்
என்று ஒரு ேநாட்டுப் புத்தகத்தில் லட்சத்துச் ெசாச்சம் தரம் எழுதி, அக்ரகாரத்துப் ெபண்கைள
அதிசயத்தில் ஆழ்த்திவிட்டிருக்கிறாள். சாவதற்குள் பத்து இலட்சத்து ஒன்று எழுதி முடித்துவிட
ேவண்டும் என்பது அவள் திட்டம்.

ருக்மிணியும் மாமியாரும் என்றுேம ேச3ந்துதான் சாப்பிடுவா3கள். பrமாறியபடிேய,

`ெபண்டிற்கழகு உண்டி சுருக்குதல்’ என்று மீ னாட்சி அம்மாள் அட்சரச் சுத்தத்துடன் கணெரனக்
H
கூறுைகயில், அந்த அrய வாக்ைக மீ னாட்சி அம்மாேள அவளது ெசாந்த அறிவால் சிருஷ்டித்து
வழங்குவதுேபால் ேதான்றும் ருக்மிணிக்கு. ேமலும் அதிகமாகச் சாப்பிட்டால் ஊைளச் சைத
ேபாட்டுவிடும் என்று மாமியா3 ெசால்வதிலும் ஒரு நியாயம் இருக்கிறது என்று மருமகள்
ஒப்புக்ெகாள்ள ேவண்டியதாயிற்று. (ெராம்பவும் ெபாறுக்க முடியாமல் ேபாய், யாரும் அறியாதபடி
ருக்மிணி அள்ளிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு தின்றது இரண்டு மூன்று சந்த3ப்பங்களில்தான்.)

மருமகள் என்று வருகிறவ3களின் வாையக் கிளறி எைதயாவது பிடுங்கிக்ெகாண்டு ேபாய்,

மாமியா3க்காrகளிடம் ேகாள்மூட்டிச் சண்ைட உண்டாக்கி ேவடிக்ைக பா3க்காவிட்டால் ஊ3ப்
ெபண்களுக்குத் தூக்கம் வராதல்லவா? ஆனால், ருக்மிணியிடம் அவ3கள் வித்ைதகள் எதுவும்
ெசல்லுபடியாகாமல் ேபானது அவ3களுக்குப் ெபருத்த ஏமாற்றமாகிவிட்டது. சதா வட்ேடாடு
H
அைடந்து கிடக்கும் ேபாது அவள் எப்ேபாதாவது ேகாவிலுக்ேகா குளத்துக்ேகா அனுப்பப்படும்ேபாது,

249
அவைள விரட்டிக்ெகாண்டு பின்னால் ஓடிய ெபண்கள் இப்ேபாது ஓய்ந்து, `இந்தப் ெபண் வாயில்லாப்
பூச்சி’ என்று ஒதுங்கிக்ெகாண்டு விட்டா3கள்.

இரவு ேநரத் திண்ைண வம்புகளின்ேபாது, ``மாட்டுப் ெபண் எப்படி இருக்கா?’’ என்று

துைளக்கிறவ3களிடம், ``அவளுக்ெகன்ன, நன்னா3க்கா’’ என்று ேமல் அண்ணத்தில் நா நுனிைய
அழுத்திப் பதில் ெசால்லி அைடத்துவிட்டு அடுத்த விஷயத்துக்கு நக3ந்து விடுவாள் மீ னாட்சி
அம்மாள். ``அவளா? அவைள ெஜயிக்க யாரால் முடியும்?’’ என்பா3கள் ஊ3ப் ெபண்கள், ஒருவித
அசூையயுடன்.

ேத3தலுக்கு முன்தின இரவுப் ேபச்சுக் கச்ேசrயில் ேத3தல் விஷயம் பிரதானமாக

அடிபட்டதில் ஆச்சrயம் இல்ைல. மீ னாட்சி அம்மாள் வாக்கு யாருக்கு என்பது நன்றாகத்
ெதrந்திருந்தும், ``ஒங்க ஓட்டு கிளிக்குத்தாேன மாமி?’’ என்று விஷமமாக வாையக் கிளறினாள்
ஒருத்தி. ``ஏண்டி எல்லாம் ெதrஞ்சு ெவச்சுண்ேட என்னச் சீண்டறயா?’’ என்றாள் மீ னாட்சி அம்மாள்.
``ஒங்க மாட்டுப் ெபாண் ஆருக்குப் ேபாடப் ேபாறாேளா?’’ என்று இன்ெனாருத்தி கண்ைணச்
சிமிட்டவும், மீ னாட்சி அம்மாளுக்குக் ேகாபம் வந்துவிட்டது. ``ெபாண்டுகளா, என்னயும் அவளயும்
பிrச்சாப் ேபசேறள்? நானும் அவளும் ஒண்ணு, அது ெதrயாதவா வாயிேல மண்ணு’’ என்று அவள்
ஒரு ேபாடு ேபாடவும் எல்லாரும் ெபrதாகச் சிrத்தா3கள்.

காைலயில் வாக்குப் பதிவு சற்று மந்தமாகவும் மதியத்துக்கு ேமல் ெராம்பச்

சுறுசுறுப்பாகவும் இருந்தது. மீ னாட்சி அம்மாள் முதல் ஆளாகப் ேபாய் ேவாட்டுப் ேபாட்டுவிட்டு
வந்துவிட்டாள். வட்டிலிருந்து
H கூப்பிடுகிற தூரத்தில் ஆற்றுக்குப் ேபாகிற வழியில் இருக்கிற
ெதாடக்கப் பள்ளிதான் சாவடி. ராமலிங்கம் குளித்துவிட்டுத் திரும்புகிற வழியில் ஆட்கள்
பிடித்திழுக்க, ஈரத் துணிேயாடு அவன் ேவாட்டளிக்கும்படி ஆயிற்று.

மத்தியான உணவுக்குப் பிறகு வழக்கமாகிவிட்ட சாப்பாட்டு மயக்கத்தில் மீ னாட்சி அம்மாள்.

தாழ்வாரத்து நிைலப்படியில் தைலைவத்துப் படுத்துக் கிடந்தாள். ருக்மிணி ெதாழுவத்தில்
மாட்டுக்குத் தவிடும் தண்ணரும்
H காட்டிக் ெகாண்டிருந்தாள். ெகாஞ்ச ேநரத்துக்கு முன்புதான் அது
சுமட்டுக் கட்டுக்கு ஒரு கட்டுப்புல் தின்று தH3த்திருந்தது. அது குடிப்பைதயும் தின்பைதயும்
பா3த்துக்ெகாண்ேட இருப்பது ருக்மிணியின் மிகப்ெபrய சந்ேதாஷம்; மாமியாrன் அதிகார
எல்ைலகளுக்கு ெவளிேய கிைடக்கிற சந்ேதாஷம். ``சவேம, வயத்தாலிக் ெகாண்ேட எம்பிட்டுத்
தின்னாலும் ஒம் பசி அடங்காது’’ என்று ெபாய்க் ேகாபத்துடன் அதன் ெநற்றிையச் ெசல்லமாய்
வருடுவாள். ``மாடுன்னு ெநைனக்கப்படாது, மகாலக்ஷ்மியாக்கும்! ஒரு நாழி கூட வயிறு
வாடப்படாது; வாடித்ேதா கறைவயும் வாடிப் ேபாயிடும். கண்ணும் கருத்துமாக் கவனிச்சுக்கணும்’’
என்பது மீ னாட்சி அம்மாளின் நிைலயான உத்தரவு. ``பசுேவ, நH மட்டும் ெபண்டி3 இல்ைலயா? உண்டி

250
சுருக்கற நியாயம் ஒனக்கும் எங்க மாமியாருக்கும் மாத்ரம் ெகைடயாதா ெசால்லு!’’ என்று அதன்
முதுகில் தட்டுவாள் ருக்மிணி. அவளுக்குச் சிrப்புச் சிrப்பாய் வரும். அதன் கழுத்துத் ெதாங்கு
சைதையத் தடவிக் ெகாடுப்பதில் அவளுக்குத் தனியான ஆனந்தம், அதற்கும் இது பிடிக்கும்.
முகத்ைத இவள் பக்கமாகத் திருப்பி இவள்ேமல் ஒட்டிக்ெகாள்ளப் பா3க்கும். ``நான் இன்னிக்கு
ஓட்டுப் ேபாடப் ேபாேறன். ஒனக்கு அந்த ஒபத்ரவம் ஒண்ணும் ெகைடயாது. நான் ஆருக்குப்
ேபாடணும் நH ெசால்லு. ெசல்லுவியா? நH ஆருக்குப் ேபாடச் ெசால்றேயா அவாளுக்குப் ேபாடேறன்.
ஒனக்குப் பூைன பிடிக்குேமா? கிளி பிடிக்குேமா? ெசால்லு, எனக்கு ஆரப் பிடிக்குேமா அவாைளத்தான்
ஒனக்கும் பிடிக்கும், இல்ைலயா? ெநஜமாச் ெசால்ேறன், எனக்குக் கிளிையத்தான் பிடிக்கும். கிளி
பச்சப்பேசல்னு எம்பிட்டு அழகா இருக்கு! அதுமாதிr பறக்கணும்னு எனக்கு ெராம்ப ஆைச.
பூைனயும் எனக்குப் பிடிக்கும். ஆனா, அைதவிடக் கிளிையப் பிடிக்கும். ஆனா பூைனக்குக்
கிைளையக் கண்டாேல ஆகாது.’’

வாளியில் தண்ண3H தணிந்து விடேவ, குடத்திலிருந்து ேமலும் தண்ணைரச்

H சrத்துத் தவிடும்
அள்ளிப் ேபாட்டாள். அதற்குள் பசு அழியிலிருந்து ஒரு வாய் ைவக்ேகாைலக் கடித்துக்ெகாண்டு
அப்படிேய தண்ணைரயும்
H உறிஞ்சத் ெதாடங்கேவ, எrச்சலுடன் அதன் வாயிலிருந்து ைவக்ேகாைல
அவள் பிடுங்கி எறியவும், வாளி ஒரு ஆட்டம் ஆடித் தண்ண3H சிந்தியது. ``சவேம, எதுக்கு இப்படிச்
சிந்திச் ெசதறறாய்? ேதவாளுக்காச்சா, அசுராளுக்காச்சா? ஒழுங்கா வழியாக் குடிேயன்’’ என்று அதன்
தாைடயில் ஒரு தட்டுத் தட்டினாள். அது இடம் வலமாய்த் தைலைய ஆட்டி அைசக்க, தவிட்டுத்
தண்ண3H பக்கங்களில் சிதறி ருக்மிணியின் ேமலும் பட்டது. அவள் புைடைவத் தைலப்பால்
முகத்ைதத் துைடத்துக் ெகாண்டாள்.

பசு இப்ேபாது தண்ணைர

H உறியாமல் வாளியின் அடியில் வாையத் தணித்து, பிண்ணாக்குக்
கட்டி ஏதாவது கிைடக்காதா என்று துழாவ, தண்ணrன்
H ேமல்மட்டத்தில் காற்றுக் குமிழிகள்
சளசளெவன ெவளிப்பட்டன. மூச்சு முட்டிப் ேபாய் முகத்ைதச் சடக்ெகன அது ெவளிேய எடுத்து,
தைலைய ேமல்ேநாக்கி நிமி3த்தி, முசு முெசன்றது. அதன் முகத்ைதச் சுற்றி விழுந்திருந்த தவிட்டு
வைளயத்ைதப் பா3க்க அவளுக்குச் சிrப்பு வந்தது. ``ேகட்டாயா, பசுேவ! நH இப்ேபா மட்டும் இப்படிக்
கறந்தாப் ேபாறாது. எனக்குக் ெகாழந்ைத ெபாறந்தப்புறமும் இப்படிேய ெநறயக்
கறந்துண்டிருக்கணும். எங் ெகாழந்ைத ஒம் பாைலக் குடிக்க ேவண்டாமா? ஒங்ெகாழந்ைத குடிக்கற
மாதிr எங்ெகாழந்ைதயும் ஒம் மடீல பால் குடிக்க சம்மதிப்பிேயா? எங்காத்துக்கார3 ெசால்றாப்ேல,
எனக்குத் தான் மாேர ெகைடயாேத. மா3வலிதான் இருக்கு. மாrல்லாட்டாப் பாேலது? ஆனா,
நிச்சியமா எனக்கும் ெகாழந்ைத ெபாறக்கத்தான் ேபாறது. ெபறப் ேபாறவள், எங்க மாமியா3
ெசால்றாப்ேல, எப்பவாவது ஒரு தரம் படுத்துண்டாலும் ெபறத்தான் ெசய்வாள். ெபறாதவ
என்னிக்கும் ெபறப் ேபாறதில்ைல. யுத்தத்திேல ெசத்துப் ேபானாேன எங்கண்ணா மணி, அவன்தான்
எனக்குப் பிள்ைளயா வந்து ெபாறக்கப் ேபாறான். ெதrயுமா ஒனக்கு? ெகாம்பக் ெகாம்ப ஆட்டு.
ஓெரழவும் ெதrயாது ஒனக்கு. நன்னாத் திம்பாய்!’’ பசு ெபாத் ெபாத்ெதன்று சாணி ேபாட்டு, ஒரு குடம்
மூத்திரத்ைதயும் ெபய்தது. உடன் அவேள அவசரத்துடன் சாணிைய இரு ைககளாலும் லாகவமாக

251
அள்ளிக் ெகாண்டுேபாய்ச் சாணிக் குண்டில் ேபாட்டுவிட்டு வந்தாள். புல்தைரயில் ைகையத்
துைடத்துவிட்டு, மிகுந்திருந்த தண்ணருடன்
H வாளிையயும் குடத்ைதயும் எடுத்துக்ெகாண்டு
அங்கிருந்து நக3ந்தாள். பசு அவைள நிமி3ந்து பா3த்து, `ம்மா’ என்று கத்திற்று. ``ேபாேறன், ேபாய்
ஓட்டுப் ேபாட்டுட்டு வந்து கன்னுக்குட்டிையக் குடிக்க விடேறன். மணி மூணுகூட இருக்காேத.
அதுக்குள்ள ஒனக்கு அவசரமா?’’ பால் கட்டி மடி புைடத்துக் காம்புகள் ெதறித்து நின்றன.

மீ னாட்சி அம்மாள் ெசால்லி ைவத்திருந்தபடி, பக்கத்து வட்டுப்

H ெபண்கள் சில3
ருக்மிணிையயும் சாவடிக்கு அைழத்துச் ெசல்ல, இருப்பதில் நல்ல உைடகளணிந்து வந்திருந்தன3.
கிணற்றடியில் ைக, முகம் எல்லாம் கழுவிக்ெகாண்டு ருக்மிணி வட்டுக்குள்
H வந்தாள். ``சr, சr, தலய
ஒதுக்கிண்டு, ெநத்திக்கிட்டுண்டு ெபாறப்படு’’ என்று மாமியா3 முடுக்கவும், ருக்மிணி அலமாrையத்
திறந்து சிறிய சிறிய பச்ைசப் பூக்கள் ேபாட்ட ஒரு வாயில் ஸாrையக் ைகயில் எடுத்துக்ெகாண்டு
ஒரு மைறவுக்காக ஓடினாள். முகத்தின் மூன்றில் ஒரு பங்கு ெதrகிற ைகயகல வட்டக்
கண்ணாடியில் முகம் பா3த்து, சீப்பு சமயத்துக்குத் தட்டுப்படாமல் ேபானதால் விரல்களாேலேய
முடிைய ஒதுக்கிவிட்டுக்ெகாண்டு, ெநற்றியில் ஏேதா ஒரு இடத்தில் குங்குமம் ைவத்துக்ெகாண்டு
வாசல் பக்கத்துக்கு ஓேடாடியும் வந்தாள். வந்திருந்த ெபண்களில் ஒருத்தி மீ னாட்சி அம்மாள்
முகத்ைத ஓரக்கண்ணால் பா3த்துவிட்டு, ``ஏண்டி, எம்பிட்டு ேநரம்டீ?’’ என்று ேகட்கவும்
ருக்மிணிக்குத் துணுக்ெகன்றது. ``தலயக் கூடச் சrயா வாrக்காமன்னா ஓடிவேரன்’’ என்று அவள்
அைடக்கிற குரலில் பதில் ெசால்லி முடிப்பதற்குள், ``சr, சr, கிளம்புங்ேகா!’’ என்று எல்லாைரயும்
தள்ளிவிட்டாள் மாமியா3 அம்மாள். படி இறங்கியவைளக் ைகையத் தட்டி, ``இந்தா, ெசால்ல
மறந்துட்ேடேன, ஒரு நிமிஷம் இங்க வந்துட்டுப் ேபா’’ என்று வட்டுக்குள்
H கூட்டிப் ேபானாள். குரைலத்
தணித்து, ``ஞாபகம் ைவச்சிண்டிருக்கியா? தப்பாப் ேபாட்டுடாேத. ஒரு சீட்டுத் தருவா. பூனப் படமும்
கிளிப்படமும் ேபாட்டிருக்கும். பூனப் படத்துக்குப் பக்கத்திெல முத்திைர குத்திடு. வழிெல
இதுகள்கிட்ட வாெயக் குடுக்காத ேபா’’ என்றாள்.

சாவடி அைமதியாக இருந்தது. பல வைளவுகளுடன் ஒரு ெபண் வrைசயும் சற்று ேநராக ஓ3

ஆண் வrைசயும். ெபண் வrைசயின் நHளம் சிறிது அதிகம். வ3ணங்கள் நிைறந்த ெபண் வrைச
மல3கள் மலிந்த ஒரு ெகாடி ேபாலவும் ஆண் வrைச ஒரு ெநடிய ேகால் ேபாலவும் ெதrந்தன.
ேவாட்டளித்து ெவளிவந்த சில ஆண் முகங்களில் தந்திரமாய் ஒரு காrயம் நிகழ்த்தி விட்ட
பாவைன ெதன்பட்டது. ஒரு சாவுச் சடங்ைக முடித்து வருவது ேபால் சில முகங்கள் கைளயற்று
ெவளிப்பட்டன. அேநகமாய், ெபண்கள் எல்லாருேம மிதமிஞ்சிய, அடக்கிக்ெகாள்ள முயலும்
சிrப்புகளுடன், பற்களாய் ெவளிேய வந்தன3. ருக்மிணிக்கு ெராம்பச் சந்ேதாஷம். எல்லாேம
அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது.

அந்தப் பள்ளிக் காம்பவுண்டுக்குள் ெசழிப்பாக வள3ந்து நின்ற ேவப்பமரங்கைள அவள்

மிகவும் விரும்பி ேநாக்கினாள். ெவயில் மந்தமாகி, ேலசுக் காற்றும் சிலுசிலுக்க, அது உடம்ைப விட

252
மனசுக்கு ெவகு இதமாக இருப்பதாய் அவள் உண3ந்தாள். கண்ணில் பட்டெதல்லாம் அவைளக்
குதூகலப்படுத்திற்று. `இன்னிக்கு மாதிr என்னிக்காவது நான் சந்ேதாஷமா இருந்திருக்ேகனா?’
என்று அவள் தன்ைனத்தாேன ேகட்டுக் ெகாண்டாள். ஆ! அேதா அனிசமரம்! ஒரு ேகாடியில், ஒரு
கிணற்றடியில் ஒற்ைறப்பட்டு அது நிற்கிறது. அது அனிச மரந்தானா? ஆம், சந்ேதகேம இல்ைல.
ேவம்பனூrல்தான் முதல் முதலாக அவள் அனிசமரத்ைதப் பா3த்தாள். அதற்குப் பின் இத்தைன
வருஷங்களில் ேவறு எங்குேம அவள் பா3க்கவில்ைல. உலகத்தில் ஒேர ஒரு அனிசமரந்தான்
உண்டு; அது ேவம்பனூ3 ேதவசகாயம் ஆரம்பப் பாடசாைலக் காம்பவுண்டுக்குள் இருக்கிறது என்று
உறுதிப்படுத்திக் ெகாண்டிருந்தவள் இவ்வூrல் இன்ெனான்ைறக் கண்டதும் அதிசயப்பட்டுப்
ேபானாள். ஒருகால் அந்த மரேம இடம் ெபய3ந்து இங்ேக வந்துவிட்டதா? ஆ! எவ்வளவு பழங்கள்!
ருக்மிணிக்கு ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்ைல. அனிசமரம், அனிசமரம் என்று உரக்கக் கத்த
ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. அனிசம்பழம் தின்று எவ்வளவு காலமாகிவிட்டது! அதன் ருசிேய தனி!

ேவம்பனூrல் அவள் ஐந்தாவது வைர படித்தேபாது எத்தைன பழங்கள் தின்றிருப்பாள்!

கணக்கு உண்டா அதற்கு? ைபயன்களுடன் ேபாட்டி ேபாட்டுக்ெகாண்டு அவள் மரத்தில் ஏறுவாள்.
இரு ெதாைடகளும் ெதrயப் பாவாைடையத் தா3பாய்ச்சிக் கட்டிக் ெகாள்வாள். மரம் ஏறத் ெதrயாத
அவளுைடய சிேநகிதிகள், `ருக்கு, எனக்குப் ேபாடுடி, எனக்குப் ேபாடுடி’ என்று கத்தியபடி கீ ேழ
அண்ணாந்து, நிற்க, மரத்தின் உச்சாணிக் கிைளகளில் இருந்தபடி பழம் தின்று ெகாட்ைடகள் துப்பி
மகிழ்ந்தைத நிைனத்தேபாது அவளுக்குப் புல்லrத்தது. கண் துளி3த்தது. புளியங்ெகாட்ைட ஸாரும்
சள்சள் ஸாரும் ஞாபகம் வரேவ அவளுக்குச் சிrப்புச் சிrப்பாய் வந்தது. பாவம், அவ3கள் எல்லாம்
ெசத்துப் ேபாயிருந்தாலும் ேபாயிருக்கலாம் என்று எண்ணிக்ெகாண்டாள். மீ ண்டும் சின்னவளாகிப்
பள்ளிக்குப் ேபாக முடிந்தால் எத்தைன நன்றாக இருக்கும் என்று ேதான்றியது அவளுக்கு!

மரங்கள் காற்றில் அைசந்து ெகாண்டிருந்தன. ருக்மிணி ெகாஞ்சம் கூட எதி3பா3க்கவில்ைல.

அந்த அனிச்சமரத்தின் ஒரு நுனிக்கிைளயில் ஒரு பச்ைசக்கிளி சிவந்த மூக்குடன் பறந்து வந்து
உட்கா3ந்து கிrச்சிட்டது கிைள ேமலும் கீ ழுமாக ஊசலாடியது. என்ன ஆச்சrயம்! `கிளிேய, வா! நH
ெசால்ல ேவண்டியதில்ைல. என் ஓட்டு உனக்குத்தான். முன்ேப நான் தH3மானம் ெசய்தாயிற்று.
ஆனால், என் மாமியாrடம் ேபாய்ச் ெசால்லிவிடாேத. பூைனக்குப் ேபாடச் ெசால்லியிருக்கிறாள்
அவள். நHேய ெசால்லு, கிளிக்குப் ேபாடாமல் யாராவது பூைனக்குப் ேபாடுவா3களா?. என் மாமியா3
இஷ்டத்துக்கு வித்தியாசமாக நான் இைதச் ெசய்ய ேவண்டியிருக்கிறது. என்ன ெசய்ய, ெசால்லு?
சr, இப்ேபாது நH எங்கிருந்து வருகிறாய்? எங்கள் வட்டுக்கு
H வாேயன். நH எப்ேபாது வந்தாலும்
என்ைனப் பா3க்கலாம். மாட்டுத் ெதாழுவத்தில் தான் இருப்ேபன். இப்ேபாது வரச் ெசௗகrயமில்ைல
என்றால் பின் எப்ேபாதாவது வா. எனக்குக் குழந்ைத பிறந்த பிறகு வந்தாயானால் ெராம்பச்
சந்ேதாஷமாக இருக்கும். என் குழந்ைதயும் உன் அழைகப் பா3ப்பான் அல்லவா? வரும்ேபாது,
கிளிேய, குழந்ைதக்குப் பழம் ெகாண்டு வா!’

253
 ருக்மிணி அன்றுவைர கியூ வrைசகைளக் கண்டவள் இல்ைல. இது அவளுக்குப்
புதுைமயாகவும் ஒரு நல்ல ஏற்பாடாகவும் ெதrந்தது. ெரயில் மாதிr நHளமாக இருந்த வrைச
இப்ேபாது குறுகிப் ேபாய்விட்டேத! ஆண்கள் ஏெழட்டுப் ேபேர நின்றன3. சாவடி அவள் பக்கம்
ேவகமாக வந்துெகாண்டிருந்தது. அவளுக்கு முன்னால் எட்ெடான்பது ேப3 ெபண்கள். தான்
அைறக்குள் பிரேவசித்ததும் ேவற்று ஆண்களின் அருகாைம அவளுக்குக் கூச்சத்ைதயும் ஒருவைக
மனக்கிள3ச்சிையயும் உண்டு பண்ணிற்று. யாைரயும் நிமி3ந்து பாராமல், சுற்றியிருப்பவற்ைற
மனசில் கனவுச் சித்திரமாக எண்ணிக்ெகாண்டு முன் நக3ந்தாள்.

இளம் கறுப்பாய் மயி3 இன்றிக் ெகாழுெகாழுெவன இரு ைககள், ஒரு நHள் சதுர ேமைசயின்
ேமல் காகித அடுக்குகள், சிவப்பு, மஞ்சள் ேபனா ெபன்சில்களுக்கிைடேய இயங்க, அவளுக்கு ஒரு
ெவள்ைளச் சீட்டு நHட்டப்பட்டது. யா3 யாருைடயேவா கால்கள் குறுக்கும் ெநடுக்குமாய்க்
ேகாடுகளிட்டன. ஒரு நாணயம் தைரயில் விழுந்த சத்தம் காதில் விழுந்தது. கைடசியில் ஒரு
ஸ்கிrன் மைறப்புக்குள் எப்படிேயா தான் வந்துவிட்டைத ருக்மிணி உண3ந்தாள். அவளுக்குப்
பின்னால் திைரக்கு ெவளிேய ஒரு ெபண் சிrப்ெபாலி ெதறித்து, ெநாடியில் அடங்கிற்று. ருக்குவின்
ெநஞ்சு படபடெவன அடித்துக் ெகாண்டது. ெபாறுக்க முடியாதபடி மூத்திரம் முட்டிற்று. `ஸ்வாமி.
என்ன அவஸ்ைத இது!’ பற்கள் அழுந்தின. `ஐேயா, பால் கறக்க ேநரமாயிருக்குேம’ என்ற நிைனவு
வர மடியில் பால் முட்டித் ெதறிக்க மருகும் பசுவும், கட்டிலிருந்து தாவித் தவிக்கும் அதன் கன்றும்
`ம்மாம்மா’ என்று அவள் ெசவிகளில்அலறிப் புைடக்கலாயின. அவள் உடம்பு இப்படிப்
பதறுவாேனன்? மாரும் ேலசாக வலிக்கிறது. ஆ, கிளி! கிளிக்கு எதிேர முத்திைர ெநருங்கிவிட்டது.
இப்ேபாது ஒரு ைக ருக்மிணியின் ைகையப் பற்றவும், திடுக்கிட்டு, `யாரது?’ என்று அவள் திரும்பிப்
பா3த்தாள். யாரும் அங்கில்ைல. ஆனால், அவள் ைகைய ேவெறாரு ைக இறுகப் பற்றியிருந்தது
என்னேவா நிஜந்தான். ெபண் ைகதான். ேவறு யாருைடய ைகயும் அல்ல; மாமியா3 மீ னாட்சி
அம்மாளின் ைகதான். கிளிக்கு ேந3 எதிராக இருந்த அவள் ைகைய, பூைனக்கு ேநராக மாமியா3 ைக
நக3த்தவும், பளிச்ெசன்று அங்கு முத்திைர விழுந்துவிட்டது. ஆ! ருக்மணியின் வாக்கு பூைனக்கு!
ஆம், பூைனக்கு!

பரபரெவனச் சாவடிைய விட்டு ெவளிேயறினாள் அவள். அவளுக்காகப் ெபண்கள்

காத்திருந்தன3. இவள் வருவைதக் கண்டதும் அவ3கள் ஏேனா சிrத்தன3. பக்கத்தில் வந்ததும்,
``ருக்கு, யாருக்குடி ேபாட்ேட?’’ என்று ஒருத்தி ேகட்க, ``எங்க மாமியாருக்கு’’ என்ற வா3த்ைதகள்
அவள் அறியாது அவள் வாயிலிருந்தது ெவளிப்படவும் கூடிநின்ற ெபண்கள் ெபrதாகச் சிrத்தா3கள்.
ருக்மிணி தைலையத் ெதாங்கப் ேபாட்டபடி, அங்கு நிற்காமல் அவ3கைளக் கடந்து விைரந்து
நடந்தாள். முன்ைன விடவும் மா3பு வலித்தது. ெபாங்கி வந்த துக்கத்ைதயும் கண்ணைரயும்
H அடக்க
அவள் ெராம்பவும் சிரமப்பட ேவண்டியிருந்தது.

254
 பிரயாணம் - அேசாகமித்திரன்

மீ ண்டும் முனகல் ஒலி ேகட்டுத் திரும்பிப் பா3த்ேதன். என் குருேதவrன் கண்கள் ெபாறுக்க
முடியாத வலியினால் இடுங்கியிருந்தன. அவைரப் படுக்க ைவத்து நான் இழுத்து வந்த நHளப் பலைக
நைனந்திருந்தது. ஒேர எட்டில் அவrடம் ெசன்ேறன். “இனிேமலும் முடியாது” என்றா3. நான்
சுற்றுமுற்றும் பா3த்ேதன். அந்த ேநரத்தில் ஆகாயத்தில் ஒரு ெவள்ைளக் கீ றல் கூட இல்ைல.
ஆனால் கண்ணுக்ெகட்டிய தூரம் வைர பரந்துகிடந்த மைலச்சாரைலச் சிறுசிறு ேமகங்கள்
அைணத்தபடி இருந்தன. நாங்கள் நடந்து வந்த மைல விளிம்பு அந்த இடத்தில் ெசங்குத்தாகப் பல
நூறு அடிகள் இறங்கி, அடியில் ஒரு ஓைடையத் ெதாட்டது. தண்ண3H ேதங்கும் குட்ைடேபால அந்த
இடத்தில் ஓைட இருந்தாலும் சற்ேற தள்ளி, அதுேவ ஆேவசத்துடன் பாைறகள் மீ து ேமாதிப்
பள்ளத்தில் பாய்ந்து ெகாண்டிருந்தது. இந்தப் பக்கத்தில் மைல உய3ந்து ெகாண்டிருந்தது. நாங்கள்
வந்த விளிம்பு ஓரமாக இன்னும் பத்துப் பன்னிரண்டு ைமல் ேபானால் ஒரு கணவாய் வரும்.
அதற்குப்பிறகு சிறு புத3களால் நிைறந்த ஒரு சமெவளிப் பிரேதசம். அது ஒரு காட்ைட எட்டிக்
கைரந்து விடும். அந்தக் காட்ைடத் தாண்டியவுடன் ஒரு சிற்றாறு. அதன் அக்கைரயில்தான் முதன்
முதலாக மனித வாைட வசும்
H ஒரு கிராமம் - ஹrராம்புகூ3. ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு
ஹrராம்புகூைரத் தாண்டி நானும் குருேதவரும் நைடப் பயணமாக எங்கள் ஆசிரமத்திற்கு வந்து
ேசர இரண்டு பகல் ெபாழுதுகள் தான் ேதைவப்பட்டன. இப்ேபாது மைலயிலிருந்து பாதி
இறங்குவதற்குள் ஒரு பகல் ேபாய்விட்டது. அைர மணி ேநரத்தில் இருட்டிவிடும்.

நான் என் சாக்ைகப் பிrத்துப் ெபrயதாக ஒரு துப்பட்டிையயும், முரட்டுக் கம்பளியினால்

ைதக்கப்பட்ட நHளப் ைபெயான்ைறயும் எடுத்ேதன். என் குருேதவைரப் ேபா3த்தியிருந்த
கம்பளத்ைதயும், துணிகைளயும் அகற்றிய பிறகு துப்பட்டியால் அவைரச் சுற்றிவிட்டு அவ3
ெமதுவாக அந்தக் கம்பளப் ைபயில் நுைழந்துெகாள்வதற்கு உதவிேனன். ைப அவரது தைலையயும்
மூடிக்ெகாள்ள வசதியிருந்தாலும் முகத்ைத மட்டும் திறந்து ைவத்ேதன். கம்பளி மஃப்ள3 ஒன்று
இருந்தது; அைத அவ3 காது முழுவதும் மூடியிருக்குமாறு தைலையச் சுற்றிக் கட்டிைவத்ேதன்.
‘சிறிது கஞ்சி தரட்டுமா?” என்று ேகட்ேடன். அவ3 கண்களால் “ெகாடு” என்றா3. சாக்கிலிருந்து
மூடியிடப்பட்ட சிறு தகரப் ெபட்டி, இரண்டாம் உலக யுத்தத்தில் சிப்பாய்களுக்குக் ெகாடுத்த
வட்டமான ஒரு தகரப் பாத்திரம், ஒரு ராணுவத் தண்ண3H ‘பாட்டில்’ இைவ மூன்ைறயும் எடுத்ேதன்.
வட்டப் பாத்திரத்தில் சிறிதளவு தண்ண3H விட்டுக்ெகாண்டு தகரப் ெபட்டியின் மூடிையத் திறந்ேதன்.
அதில் பாதியளவு உைறயைவத்த மண்ெணண்ெணய் இருந்தது. ெநருப்புக் குச்சிையப் பற்ற ைவத்து
அதன் அருேக ெகாண்டு ேபாேனன். மண்ெணண்ெணய் குப்ெபன்று பிடித்துக்ெகாண்டு ஒேர சீராக
எrந்தது. பாத்திரத்தின் மடக்குப் பிடிைய நHட்டிக்ெகாண்டு ஜூவாைலயில் தண்ணைரச்
H சுட
ைவத்ேதன். ஒரு ெகாதி வந்ததும் என் முதுகுப் ைபயில் சிறு மூட்ைடயாகக் கட்டிப் ேபாட்டிருந்த
கிழங்கு மாவில் ஒரு பிடி எடுத்துப் ேபாட்ேடன். ஒரு குச்சி ெகாண்டு கிளறிக்ெகாண்ேட
மாவுத்தண்ணைரக்
H காய்ச்சிேனன். அது கூழாகிவிடக் கூடாெதன்று இன்னும் சிறிது தண்ண3H

255
ேச3த்ேதன். கஞ்சி தயாராயிற்று. எrந்துெகாண்டிருந்த தகரப் ெபட்டிைய அதன் மூடி ெகாண்டு
மூடிேனன். ெநருப்பு அைணந்து சிறிது மட்டும் வந்தது. கஞ்சிையப் பாத்திரத்தில் கலக்கிேய ஆற
ைவத்ேதன். ெபாறுத்துக்ெகாள்ளக்கூடிய சூடு என்று ேதான்றியேபாது என் குருேதவrன் தைலைய
ெமதுவாக என் மடிேமல் ஏற்றி ைவத்துக்ெகாண்டு, கஞ்சிைய அவருக்குப் புகட்டலாேனன். இரண்டு
வாய் குடித்ததும் அவ3 ‘ேபாதும்’ என்றா3. அவருக்குச் சிறிது ெதம்பு வந்திருந்த மாதிr இருந்தது.
மிச்சமிருந்த கஞ்சிைய நான் குடித்ேதன். பாத்திரத்ைதக் கழுவாமல் ஒரு துணி ெகாண்டு துைடத்து
ைவத்ேதன். தண்ண3H ‘பாட்டி’லில் சிறிதுதான் தண்ண3H இருந்தது. நான் கீ ேழ இறங்கி ஓைடயில்
தண்ண3H பிடித்துவர அடுத்த நாள் காைலயில்தான் முடியும்.

என் குருேதவ3 வாையத் திறந்தபடி படுத்திருந்தா3. அவrடம் ஒரு வருடம் ேயாகம்

பயின்ற நான் வாைய எக்காரணம் ெகாண்டும் மூச்சு விடுவதற்குப் பயன்படுத்தாமல் இருக்கக்
கற்றுக்ெகாண்டு விட்ேடன். ஐம்பது, அறுபது வருட காலம் முதி3ந்து ேயாகியாகேவ வாழ்க்ைக
நடத்திய என் குருேதவ3, அந்ேநரத்தில் வாையத் திறந்து ைவத்துக் ெகாண்டும்கூட மூச்சு
விடுவதற்குப் ெபரும் உபாைதப்பட்டுக் ெகாண்டிருந்தா3. பதிைனந்து நாட்களுக்கு முன்பு திடீெரன்று
வயிற்ைற அழுத்திப் பிடித்துக்ெகாண்டு ”அம்மா” என்று அவ3 கீ ேழ விழும்வைரயில், அவ3 சுவாசம்
விடுவேத மிகவும் கூ3ந்து கவனித்தாலன்றித் ெதrயாது. அப்படிப் புலனானால், ஒரு மூச்சுக்கு
இன்ெனான்று மிக நHண்ட சீரான இைடெவளிவிட்டு வருவைத உணர முடியும். இப்ேபாது அவ3
வாயால் மூச்சு விடுவதற்குத் திணறிக் ெகாண்டிருந்தா3.

சூrயன் மைலகளின் பின்னால் விழுந்து, மைலகேள மைலகள் மீ து பூதாகரமான

நிழல்கைளப் படர விட்டுக் ெகாண்டிருந்தன. இரவும் அந்த நிழல்களும் ஒன்றறக் கலக்கச் சில
நிமிடங்கேள இருந்தன. அதற்குள் அங்ேக குச்சி குச்சியாக வள3ந்த பரந்து கிடந்த ெசடிகளில்
உல3ந்துேபான சிலவற்ைறச் ேசகrக்க நான் முைனந்ேதன். எனக்குக் குளிரவில்ைல. ேமலங்கிேய
ேபாட்டறியாத என் குருேதவ3 இரு வாரங்களாகக் கம்பளத்ைதச் சுற்றிக்ெகாண்டு கம்பளப்
ைபயிலும் நுைழந்து கிடக்க ேவண்டியிருந்தது. அவருக்குக் கணப்பு ேவண்டும். அ3த்த ராத்திr
அளவில் பனி இறங்க ஆரம்பித்து விடும். ஆவி ேபாலல்லாமல் பஞ்சுப் ெபாதிகளாகவும் இறங்கும்.
என் குருேதவருக்குக் கணப்பு ேவண்டும். இன்ெனாரு காரணத்திற்காகவும் கணப்பு ேவண்டும்.
பகலில் சில அடிச்சுவடுகள்தான் காணப்படும். இரவு ேவைளயில் அந்த அடிச்சுவடுக்குrயைவ
வந்துவிடும்.

உல3ந்த ெசடிகைள நான் ேவேராடு பிடுங்கிக்ெகாண்டு வந்ேதன். என் ைககளால் மா3ேபாடு

அைணத்துக்ெகாண்டு வரக்கூடிய அளவு இருமுைற ெகாண்டு வந்து ேச3ப்பதற்குள்
எல்லாவற்ைறயும் கண்ைண இடுக்கிக்ெகாண்டு பா3க்க ேவண்டியிருந்தது. என் குருேதவைரப்
படுக்கைவத்து நான் இழுத்து வந்த பலைகயுடன் ஒரு விறகுக் கட்டும் கட்டிைவத்திருந்ேதன். அந்த
விறகுத் துண்டுகள் இலகுவில் பற்றிக் ெகாண்டுவிடாது. பற்றி ெகாண்டாலும் ஓ3 இரவு ேநரத்திற்கு

256
ேமல் வராது. எங்கள் ஆசிரமத்திலிருந்து வருடத்திற்கு இரண்டு மூன்று முைற அத்யாவசியத்
ேதைவகளுக்காக ஹrராம்புகூருக்கு நாங்கள் வந்து ேபாகும் ேபாெதல்லாம் பிரயாணத்திற்கு அந்த
அளவு கட்ைடக்குேமல் எடுத்துக்ெகாள்வதில்ைல. ஆனால் இம்முைற அது ேபாதேவ ேபாதாது
என்று எனக்குத் ெதrந்துவிட்டது.

நான் பிடுங்கி வந்த குச்சிகளில் ஒரு ைகப்பிடியில் அடங்குபைவைய எடுத்து ஒரு சிறு
கூடாரம் மாதிrத் தைரயில் ெபாருத்தி ைவத்ேதன். என் குருேதவrன் கால் பக்கமாகத்தான்
ைவத்ேதன். அந்தப் பிரேதசத்தில் பறைவகேள கிைடயாது. காற்று மிகவும் ேலசாக
வசிக்ெகாண்டிருந்தாலும்
H மைலச்சாரலில் ேமாதிப் பிரதிபலிக்க ேவண்டியிருந்ததால் ‘கும்’ெமன்ற
ஒலி ெதாட3ந்து ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தது. பல நூறு அடிகள் கீ ேழ, குைறந்தது அைர ைமலுக்கப்பால்
பிரவாகமாக மாறும் ஓைட, ெதாட3ந்து இைரச்சல் எழுப்பிக்ெகாண்டிருந்தது. இந்தச் சப்தங்களும்,
என் குருேதவrன் மூச்சுத் திணறலும் தவிர ேவறு எதுவும் என் காது ேகட்க அங்கிருக்கவில்ைல.

பட்டாசுத் திr ேபால் உல3ந்த குச்சிகள் பற்றிக்ெகாண்டு எrந்தன. அந்த ஜூவாைலயில்

நுனி மட்டும் படும்படியாக ஐந்தாறு விறகுத் துண்டுகைள ஒரு சக்கரத்தின் ஆைரக்கம்புகள் ேபால்
ைவத்ேதன். நட்சத்திரங்கள் கூட்டம் கூட்டமாகத் ெதrய ஆரம்பித்துவிட்டன.

ஒரு விறகு பற்றிக்ெகாண்டு எrந்தது. நான் பாய்ந்து ெசன்று அைதக் ைகயில் எடுத்து
மூன்று, நான்கு வச்சுகளில்
H ஜூவாைல விட்டு எrவைத அைணத்து அது ெவறும் தணலாக
எrயும்படி ெசய்ேதன். ஒரு விறகு மட்டும் அதிகமாகப் புைகந்து ெகாண்டிருந்தது. அைதத் தைரயில்
ஒருமுைற தட்டிவிட்டுப் புரட்டி ைவத்ேதன். புைக சிறிது கைரந்தது. நான் என் குருேதவrன்
பக்கத்தில் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்ேடன். பின்ன3 எழுந்து எங்களிடமிருந்த நHண்ட மூங்கில் கழிைய
என் பக்கத்தில் எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அம3ந்ேதன். எல்லாப் பக்கத்திலும் உைறந்துேபான
ேபரைலகள்ேபால் மைலச் சிகரங்கள் அந்த இருளிலும் கரும் நிழல்களாகக் கண்ணுக்குத் ெதrந்தன.
ெபாழுது விடிய இருக்கும் இன்னும் பல மணி ேநரத்துக்கு அவற்ைறத்தான் நான் பா3த்துக்ெகாண்டு
இருக்க ேவண்டும். அைமதியாக உட்கா3ந்துெகாண்ேட இருந்ததில் நான் எனக்குள்ேள
விrந்துெகாண்டிருக்கும் உண3வு ஏற்பட ஆரம்பித்தது. ஆசிரமக் குடிைசக்குள் என் குருேதவ3 எந்த
வித உடல் இட3ப்பாடும் இல்லாமல் படுத்திருக்கும் ேவைளகளில் நான் ஒவ்ெவாரு நாளும் ெவட்ட
ெவளியில் உட்கா3ந்து, இந்த விசால உண3ைவக் காத்திருந்து வரவைழத்துக்ெகாள்ேவன். இப்ேபாது
என்னிச்ைசயின்றி அந்த விசால உண3வு வர ஆரம்பித்ததும் அைத அகற்றிவிட ேவண்டுேம என்ற
கவைல வந்தது. அந்ேநரம் தூரத்தில் இரு மைலச் சிகரங்கள் அைசந்து என் திைசயில் குவிந்து
வருவதுேபால் இருந்தது. என் அடிவயிற்றில் திடீெரன்று பயம் எழுந்தது. உடேன மன லயம்
கைலந்துேபாயிற்று. மைலச் சிகரங்கைளப் பா3ப்பைத விட்டு ஆகாயத்ைதப் பா3த்ேதன்.
தாறுமாறாகச் சிதறிக் கிடப்பதுப்ேபால் இருந்த நட்சத்திரங்கள் சீக்கிரத்தில் தனித்தனிக்
கூட்டங்களாக் கண்ணுக்குத் ெதrய ஆரம்பித்தன. முதலில் அந்த உருவங்களுக்கு என் மனம்

257
கற்பிக்கும்படியான ேதாற்றம் ஒன்றும் ேதான்றவில்ைல. ஆனால் அது மாறி ஒவ்ெவாரு நட்சத்திரக்
குவியலும் ெவவ்ேவறு விதமான ைக கால்கைள நHட்டிக் ெகாண்டு ெவறியுடன் பறந்து ெசல்லும்
உருவங்களாகக் காண ஆரம்பித்தன. கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு மூச்சு விடுவதுகூட ஒரு தாள
லயத்துடன்தான் வந்து ெகாண்டிருந்தது. அதன் மீ து மனத்ைதச் ெசலுத்தியேபாதும் என் நிைனவுப்
பிரக்ைஞ அமிழ்ந்து என்ைன உறக்கத்துக்குக் ெகாண்டு ெசல்வைத உண3ந்ேதன். அைதத் தடுத்துக்
கண்கைளத் திறந்துெகாண்டு நட்சத்திரங்கைளப் பா3த்ேதன். நட்சத்திரங்கள் ெவவ்ேவறு கூட்டமாகப்
பிrந்து உருவங்களாக மாறும் தருணத்தில் மைலச் சிகரங்கைள ேநாக்கிேனன். என்ைன அறியாமல்
என் கவனம் என் குருேதவrன் சுவாச ஒலியில் மீ ண்டும் லயிக்க ஆரம்பித்த ேபாது எழுந்திருந்து
உட்கா3ந்ேதன். நான் எக்காரணம் ெகாண்டும் அன்றிரவு என் நிைனைவ இழக்கக் கூடாது.
மைலையத் தாண்டி, சமெவளிையத் தாண்டி, வனத்ைதத் தாண்டி, ஆற்ைறத் தாண்டி,
ஹrராம்புகூைர அைடந்ேத தHரேவண்டும். என் குருேதவருக்கு ைவத்திய உதவி கிட்டும்படி ெசய்ய
ேவண்டும். பனி இறங்க ஆரம்பித்தது. நான் எங்களிடம் மிகுதியிருந்த ஒேர பழந்துண்ைடத்
தைலேயாடு ேபா3த்திக் ெகாண்டு ஒரு ெதாைடைய இன்ெனாரு ெதாைட மீ து இறக்கி
ைவத்துக்ெகாண்டு உட்கா3ந்ேதன்.

மைலச் சிகரங்களிைடேய புகுந்து வசிக்ெகாண்டு

H ெசல்லும் காற்றின் ஒலி எனக்குள்ேளேய
ேகட்டது. ஓைடச் சப்தமும் ேகட்டது. நான் விrந்து ெகாண்டிருந்ேதன். எல்லாத் திைசகளிலுமாக
விrந்து ெகாண்டிருந்ேதன். கணத்துக்குக் கணம் நான் இேலசாகிக்ெகாண்ேட வந்து எனக்கு எைட,
உருவேம இல்ைல என்கிற அளவுக்கு விrந்து, இன்னமும் விrந்து ெகாண்டிருந்ேதன். எல்லா
ஒலிகைளயும் ேகட்க முடிந்த எனக்கு அைவெயல்லாம் எங்ேகா ஓ3 அடித்தளத்தில் மட்டும்
இயங்கிக்ெகாண்டிருந்ததாகத்தான் ேதான்றியது. அப்ேபாது தனியாக ஒரு ஒலி,
அைவெயல்லாவற்றிற்கும் ேமலாக ஒன்று, ேகட்டது. அந்த நிைலயில், அந்தத் தருணத்தில் அது
ெபாருந்திப் ேபாகவில்ைல. மறுபடியும் அந்த சீறல் வந்தது. நான் ெநாடிப் ெபாழுதில் என்ைனக்
குறுக்கிக்ெகாண்ேடன். ஒரு வருடப் பயிற்சியில் மன லயத்தில் நான் அைடந்திருந்த ேத3ச்சி எனக்கு
அப்ேபாது ேவண்டாததாக இருந்தது. அந்தச் சீறல் மீ ண்டும் ேகட்டது. என் பக்கத்தில் இருந்த தடிையப்
பற்றிய வண்ணம் சீறல் வந்த திைசயில் பா3த்ேதன். இரண்டு மின்மினிப் பூச்சிகள் பளிச்சிட்டன. என்
கழிைய வசிேனன்.
H முதல் வச்சில்
H அந்த இரட்ைட ஒளிப்ெபாறிகள் சிறிது அைசந்து மட்டும்
ெகாடுத்தன. நான் என் ைகைய எட்டி மீ ண்டும் கழிைய வசிேனன்.
H அது எதன் மீ ேதா தாக்கிற்று. மயி3
குத்திடக்கூடிய ஊைளெயாலி ேகட்டது. மறுகணம் அந்த ஓநாய் பின் வாங்கி ஓடிச் ெசன்றுவிட்டது.

என் குருேதவrன் பக்கம் பா3த்ேதன். நான் ைவத்திருந்த விறகுகள் அேநகமாக எல்லாம்

எrந்து அைணயும் தறுவாயில் இருந்தன. நடு ராத்திrையக் கடந்திருக்கக்கூடும். நான்
தூங்கிப்ேபாயிருந்திருக்கிேறன். தணலாக இருந்த விறகுகள் கூட முக்காலுக்கு ேமல்
சாம்பலாகிப்ேபாயிருந்தன. அதன் பிறகுதான் ஒரு ஓநாய் வந்திருக்கிறது. ஒரு சாண் அளவுக்கு
மிஞ்சியிருந்த ஒரு கட்ைடத் துண்ைட ஊதி ஊதி ஜூவாைல எழச் ெசய்ேதன். அைதக் ெகாண்டு என்
குருேதவைரத் தைலயிலிருந்து கால்வைர பா3த்ேதன். அவ3 படுத்திருந்த ைபயில் கால் பக்கத்தில்

258
சிறிது கிழிந்திருந்தது. நான் ஓrரு நிமிஷங்கள் தாமதித்திருந்தால்கூட அந்த ஓநாய் கம்பளப் ைபைய
இன்னமும் கிழித்து என் குருேதவrன் காைலக் கவ்வியிருக்கும்.

அந்தக் கட்ைட அைணந்து புைகய மட்டும் ெசய்தது. நான் உைறந்த மண்ெணண்ெணைய

ஒரு விரலில் எடுத்துத் தணல் மீ து ைவத்ேதன். கட்ைட பற்றிக்ெகாண்டு எrந்தது. அைத என்
குருேதவ3 முகத்தருேக ெகாண்டுெசன்று, ”ஐயா” என்று கூப்பிட்ேடன். அவ3 காதில் அது
விழவில்ைல. முன்பு வாையத் திறந்து படுத்துக்ெகாண்டிருந்தவ3 இப்ேபாது வாைய மூடிக்ெகாண்டு
தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தா3. நான் தூங்கிக்ெகாண்டிருந்த ேவைளயில் அவருக்குத் தாகம் எடுத்திருக்கக்
கூடும்; பசித்திருக்கக்கூடும். நான் “ஐயா” என்று ெசால்லி அவைரச் சிறிது அைசத்து எழுப்பிேனன்.
அவ3 அப்படிேய இருந்தா3. அவ3 மூக்கருேக என் புறங்ைகைய ைவத்துப் பா3த்ேத. அடுத்தபடி என்
காைத அப்படிேய அவ3 மா3பு மீ து அழுத்திக்ெகாண்டு ேகட்ேடன். அங்கு காது ேகட்பதற்கு
ஒன்றுமில்ைல.

குருேதவrன் சாவு அதி3ச்சிையத் தரவில்ைல. அப்பழுக்கில்லாத ேதக நிைல உைடய

அவ3 எப்ேபாது நH3 விலகிக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது கூடத் தன்ைன நக3த்திக்ெகாள்ள இயலாத
அசக்தி அைடந்திருந்தாேரா அப்ேபாேத நான் எதற்கும் என் மனத்ைதத் தயா3
ெசய்துெகாண்டிருந்ேதன். என் ேயாக சாதைன விடுபட்டுவிடும். அவைரத் ேதடிக் கண்டுபிடித்து,
அவ3 என்ைன ஏற்றுக்ெகாள்ளச் ெசய்வதற்கு மூன்றாண்டு காலத்திற்கும் ேமலாயிற்று. இனி
இன்ெனாரு தகுதி வாய்ந்த குருைவ அைடய எவ்வளவு ஆண்டுகள் பிடிக்குேமா ெதrயாது. ேவறு
குரு கிைடப்பாரா என்பேத சந்ேதகம். எனக்கு நி3ணயம் ெசய்யப்பட்டதற்கிணங்கத்தான் எனக்கு
வாய்க்கும். ஹrராம்புகூைர அைடவதற்குள் என் குருேதவருக்கு ஒன்றும் ேந3ந்துவிடக் கூடாது
என்பேத அப்ேபாது என் பிரா3த்தைன. கைடசிச் சுவாசம் என்று ேதான்றும்ேபாது சிறிது பசும்பாைல
வாயில் ஊற்ற ேவண்டும் - இைத ெவகு நாட்கள் முன்ேப என் குருேதவ3 ெசால்லக்
ேகட்டிருக்கிேறன். ஆனால், அன்று அந்தப் ேபச்ேச ெபாருத்தமில்லாததாக இருந்தது. ‘என்
ேபான்றவ3கைள ஆறடி குழி ேதாண்டிப் புைதக்க ேவண்டும்’ என்று அவ3 ெசான்னதும்
அபத்தமாகப்பட்டது. அன்று நான் பசும்பால் விடத் தவறிவிட்ேடன். ஆறடி குழி ேதாண்டியாவது
புைதக்க ேவண்டும். அதற்கு எப்படியும் இந்த மைலப்பாைறயிடத்திலிருந்து சமெவளியருகில்
இறங்கியாக ேவண்டும். ஆறடி ேதாண்டி, ெவறும் மண்ைண மட்டும் ேபாட்டு மூடினால் ேபாதாது.
ெபrய ெபrய கற்கைளயும் ேபாட ேவண்டும். ஒரு ஓநாய் அவைர முக3ந்துவிட்டது. அடுத்து, ஒரு
ஓநாய்ப்பைட வருவதற்கு அதிக ேநரம் பிடிக்காது.

அப்ேபாது அைரகுைறச் சந்திரன் வந்துவிட்டான். நான் என் குருேதவைரப்

ேபா3த்திருயிருந்த துணிகள், கம்பளப்ைப முதலியவற்ைற ெமதுவாக உருவி எடுத்ேதன். என்
குருேதவrன் முகம் அற்புதமான அைமதியுடன் காணப்பட்டது. சுவாசத்திற்கும், இதயத்
துடிப்பிற்கும் நான் ேதடியிராவிட்டால் அவ3 தூங்கிக்ெகாண்டுதான் இருக்கிறா3 என்று

259
நிைனக்கும்படியான ேதாற்றம். ஒரு பழந்துணிையக் கிழித்து அவருைடய கால் கட்ைட
விரல்கைளச் ேச3த்துக் கட்டிேனன். அேத ேபால் ைககள் இரண்ைடயும் பிைணத்ேதன். ஒற்ைற
ேவஷ்டி ெகாண்ேட அவைரத் தைல முதல் கால்வைர சுற்றி, கம்பளப் ைபக்குள் நுைழத்து, ைபயின்
வாைய இழுத்துக் கட்டிேனன். ெமதுவாகத் தணல் எrயும்படி ெசய்துெகாண்டு ெபாழுது
விடிவதற்காகக் காத்திருந்ேதன். முழங்கால்களுக்கிைடயில் தைலையப் புைதத்துக்ெகாண்டு
உட்கா3ந்திருந்ேதன். கிழக்கு வானத்தில் ெவளி3ச்சாயம் ேதான்றுவதற்குள் என்ைனச் சுற்றி
இரண்டங்குல உயரத்திற்குப் பனி உதி3ந்திருந்தது. அந்த அைர ெவளிச்சத்தில் நான் மீ ண்டும் என்
குருேதவ3 கிடந்த பலைகைய இழுத்து நடக்க ஆரம்பித்தேபாது பின்னால் ஒரு முைற பா3த்ததில்
தூரத்தில் ஒரு உருவம் அைசவைத உணர முடிந்தது. நான் இரண்டாம் முைற திரும்பிப்
பா3த்தேபாதும் அது அேத தூரத்தில் வந்துெகாண்டிருந்தது. இம்முைற அந்த ஓநாய் முனகிற்று.

இறந்தவ3கள் எப்படி எைட கூடக்கூடும் என்று ெதrயவில்ைல. என் குருேதவைர, அவ3

சுவாசம் இயங்கிக்ெகாண்டிருந்தேபாைதவிட இப்ேபாது இழுத்துப் ேபாவது கடினமாகிக்
ெகாண்டிருந்தது. காைலயில் சற்று ேநரத்திற்குத் தைலயில் பனியிருந்தேபாது பலைக என்
பின்னால் வழுக்கிக்ெகாண்டு வந்தது. ஆனால், உச்சி ேவைல ெநருங்குவதற்குள் அங்கு பனியும்
ெபய்திருக்குமா என்று ேதான்றுமளவுக்கு எல்லாம் உல3ந்துவிட்டது. இப்ேபாது நான்
இறங்குமுகமாக இருந்ேதன். பல சமயங்களில் பலைகைய இழுத்து வருவதற்குப் பதில்
பின்னாலிருந்து தள்ளி நக3த்தி வந்ேதன். கனம் அதிகrத்துக்ெகாண்ேட வந்த அந்தச் சுைம
பள்ளத்தில் சrந்து விழுந்துவிடாமல் பாதுகாத்துக்ெகாண்டு ேபாவது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது.
முன்னிரவு என் குருேதவ3 குடித்து மிஞ்சியிருந்த கஞ்சிையச் சாப்பிட்ட பிறகு நான் எதுவும்
உண்ணாமலிருந்தேபாதும் எனக்கு பசி எழவில்ைல. இடுப்பும், ேதாளும் மட்டுேம வலித்தன. நான்
எங்கும் நிற்கவில்ைல. மறுபடியும் இரவு வருவதற்குள் மைலப் பிரேதசத்ைதக் கடந்து சமெவளிைய
அைடந்துவிட ேவண்டும் என்ற ஒேர ேநாக்கமாக இருந்ேதன். என் மனத்திடத்திற்கு உடல்திடம்
முடிந்தவைரயில் ஈடுெகாடுத்தது. ஆனால் அது ேபாதவில்ைல. நான் அடிேமல் அடி எடுத்து
ைவத்துத்தான் ெசல்ல முடிந்தது. நான் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத மைல நிழல்
நHண்டுெகாண்டு ேபாவைத உணர முடிந்தது. இன்னும் நான்கு அல்லது ஐந்து மணி ேநரம் ெவளிச்சம்
இருந்தால் எனக்குப் ேபாதும் ஆனால், எனக்கு அது கிைடக்கத் தவறவிட்டு மீ ண்டும் கள்ளிகளுக்காக
அைலந்து திரட்டி ைவப்பதும் அறிவற்றது. சற்றும் எதி3பா3க்க முடியா வண்ணம் பல இடங்களில்
பாைற ெவடித்துப் பல நூறு அடிகளுக்குச் ெசங்குத்தாக இறங்கியது. அந்தப் பிளவுகளின் அடியிலும்
ெசடி ெகாடிகள் வள3ந்து பட3ந்திருந்தன. அந்த ஒரு பகல் ேநரப் பிரயாணத்திேலேய நான் அந்தப்
பள்ளங்களில் தவறிப்ேபாய் விழுந்த பல மிருகங்களின் சின்னங்கள் - அழுகி, உல3ந்து, பூச்சி அrத்து,
காற்றில் சிதறிப்ேபான சடலங்கள் - கிடப்பைதக் கண்ேடன்.

அதிகrத்துவரும் உடல் ேசா3ைவக் குைறந்துவரும் ெவளிச்சம் சrக்கட்டி வந்தது.

ெவளிச்சம் இம்மியளவு குைறவைதயும் என் உடல் முழுதாலும் என்னால் உணர முடிந்தது. என்
உடல் யத்தனம் அதிகrத்தேபாதிலும் என் பிரயாணத்தின் ேவகம் ெவகுவாக அதிகrக்கவில்ைல.

260
நடப்பெதன்றில்லாமல் நக3வதற்ேக மிகுந்த பிரயாைச எடுத்துக்ெகாள்ள ேவண்டியிருந்தது. என்
கண் முன்னால் ஆயிரக்கணக்கான பூச்சிகள் பறப்பதுேபாலத் ெதrய ஆரம்பித்துவிட்டது. இன்னமும்
இரண்டு மணி ேநரப் பிரயாணம் இருந்தது. நிமிஷங்கள் ெசல்லச் ெசல்ல ெவளிச்சம் மைறவதற்குள்
நான் மைலப் பிரேதசத்ைதக் கடந்துவிடுேவன் என்ற நம்பிக்ைக குைறந்து ெகாண்ேட வந்தது.
இன்ெனாரு இரவு பனி விழும் மைலகளுக்கிைடயில் நான் தங்க ேவண்டும். பகலில் என்
கண்களுக்கு ஒன்றும் படவில்ைல. ஆனால் அந்த உண3வு என்னுடன் இருந்துெகாண்ேடயிருந்தது.
அந்த ஓநாய் என்னுைடய ஒவ்ெவாரு அைசைவயும் அறியும். அது வரும்ேபாது தனியாக வராது.

கண்ணுக்ெகட்டும் தூரத்தில் சமெவளி ெதrந்தது. ஆனால் அைத நம்பி நான்

பிரயாணத்ைதத் ெதாடர முடியாது. என் குருேதவrன் சடலம் கிடந்த பலைகைய அப்படிேய
தைழத்துக் கீ ேழ ைவத்துவிட்டு மீ ண்டும் கள்ளிகலுக்காக அைலந்ேதன். ேநற்று கிைடத்த அளவு
கிைடகக்வில்ைல. ேநற்ைறவிட இன்று நான் ஒரு நாள் வயது கூடுதலானவன்; உடல் கைளப்பும்
பலஹHனமும் அதிகrத்தவன். கிைடத்தைத ைவத்து ெநருப்புப் பற்றைவத்ேதன். நான்ேக விறகுக்
கட்ைடகள் பாக்கியிருந்தன. ஒவ்ெவான்றாகப் பற்ற ைவத்துக்ெகாண்டு, தணலாக எrயும் விறகுடன்
என் குருேதவrன் சடலத்ைதச் சுற்றிச் சுற்றி வந்துெகாண்டிருந்ேதன். இன்றும் நான் தங்கிய
இடத்திற்குப் பக்கத்திேலேய ெசங்குத்தாகப் பள்ளம் இறங்கியது. அங்கு ஓைடயில்ைல - அது எங்ேகா
ேவறு திைசயில் ெசன்றுவிட்டது. இந்தப் பள்ளத்தின் அடியில் புத3தான் மண்டியிருந்தது. ேநற்றுப்
பிரயாணத்ைத நிறுத்தியேபாது எனக்குப் பீதி எழவில்ைல. என் குருேதவ3 ேநற்றும் உடலால் எனக்கு
எவ்வித உதவியும் ெசய்ய இயலாதவ3. அந்த விதத்தில் ேநற்றும் நான் தனியன்தான். ஆனால்
ேநற்று இல்லாத பீதி இன்று என் அறிைவச் சுருக்கிக்ெகாண்டிருந்தது. என் வாழ்க்ைகயின்
சாதைனகள், லட்சியங்கள், சிந்தைன அடிப்பைடகள், ஆைசகள், உண3ச்சிகள் எல்லாம் ஆவியாகப்
பறந்துேபாய், என் குருேதவrன் சடலத்ைத முழுைமயாகச் சமெவளியில் அடக்கம் ெசய்துவிட
ேவண்டும் என்பைதத் தவிர ேவறு இலக்கு ஒன்றும் இல்லாமல் இருந்ேதன். இன்ெனாரு இரவுப் பனி
உயிரற்ற சடலத்ைத ஒன்றும் ெசய்துவிட முடியாது. ஆனால் என் பற்களிலும், எலும்புகளிலும்கூட
இைழேயாடும் பீதியுடன் இருந்ேதன். என் உடெலல்லாம் காதாகக் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்ேதன்.
நன்றாக இருட்டிய பின் காற்ேறாைசேயாடு ேவெறான்றும் ேகட்க நான் அதிக ேநரம் காத்திருக்க
ேநரவில்ைல. ெமல்லிய சீறலுடன் பல ஜைத மின்மினிப் பூச்சிகள் என்ைன ேநாக்கி முன்ேனறிக்
ெகாண்டிருந்தன.

நான் ஒரு ைகயில் ெகாள்ளிக்கட்ைடையயும், இன்ெனான்றில் மூங்கில் கழியும் எடுத்துக்

காத்திருந்ேதன். அந்த இருட்டிலும் என் கண்கள் ஓரளவு பா3க்கத் ெதாடங்கிவிட்டன. ஓநாய்கள்
கூட்டமாக வந்தாலும் பதிைனந்து இருபது அடி தூரமிருக்ைகயில் பிrந்து எங்கைளச் சுற்றிவர
ஆரம்பித்தன. ஒவ்ெவான்றும் உறும ஆரம்பித்து, சிறிது நடந்து, பின்வாங்கி, ஒருமுைற சீறி,
முன்ேனறி, பின்வாங்கி, எங்கைளச் சுற்றியவண்ணம் இருந்தது. நிமிஷங்கள் யுகமாக நக3ந்தன.
ஓநாய்கள் எங்கைளச் சுற்றும் வட்டத்தின் விட்டம் அங்குல அங்குலமாகக் குைறய ஆரம்பித்தது.
ஐந்தாறு ஓநாய்கள் முழு வள3ச்சி ெபற்றைவ. அைவெயல்லாம் வாைலப்

261
பின்னங்கால்களுக்கிைடயில் ெபாருத்தி ைவத்துக்ெகாண்டு எங்கைளச் சுற்றின. நான் என்
குருேதவrன் தைலப் பக்கமாக நின்று ெகாண்டு, நாற்புறமும் மாறி மாறி என் ெகாள்ளிக்கட்ைடைய
ஆட்டியவண்ணம் இருந்ேதன். பகெலல்லாம் ஓநாய்கைளக் கண்ெணதிேர பாராமல், ஆனால் அைவ
எங்கைளத் தாக்க எங்ேகா தூரத்தில் பின்ெதாட3ந்து வருகின்றன என்ற உண3ேவ என்ைனப் ெபரும்
பீதியில் விைறப்பாக இருக்கச் ெசய்தது. இப்ேபாது அவற்ைற ேநேர கண்டவுடன் என் ஆழ்ந்த
அைமதி ஏற்பட்டது. அந்ேநரத்தில் எனக்குச் சிந்தைனகேள அவ்வப்ேபாது எழாமல் ேபாவைதயும்
உண3ந்ேதன்.

நான் மிகவும் நிதானமாக என் ைககைள அைசத்துக்ெகாண்டிருந்ேதன். ஓநாய்கள் எங்கைள

இன்னமும் சுற்றிச் சுற்றி வந்தவண்ணமிருந்தன. நான் முதலில் தாக்க ேவண்டும் என்று அைவ
காத்திருந்ததுேபாலத் ேதான்றிற்று. எனக்கும் அந்த ஓநாய்க் கூட்டத்துக்குமிைடேய எழுந்திருக்க
ஒரு இக்கட்டு நிைலைய இருவரும் தHவிரப்படுத்தாமல் இருந்தால் இரவின் எஞ்சிய ேநரம் அப்படிேய
கழிந்துவிடும் என்றுகூடத் ேதான்றிற்று. பகல் என்று ஏற்பட்டவுடன் ஓநாய்கள்
பின்வாங்கிவிடக்கூடும்.

நான் நிச்சயமாக இருந்ேதன். அந்த ஓநாய்களின் அடக்கமான உறுமல்கூட அப்ேபாது

அப்பிரேதசத்தின் அைமதிேயாடு ெபாருந்திவிடக் கூடியதாகேவ ேதான்றியது. தாமாகேவ
தங்களுக்குள்ளாக ஏற்படுத்திக்ெகாண்ட ஒரு நியதிக்கு அைவ தம்ைமக் கட்டுப்படுத்திக்ெகாண்டு
அதிலிருந்து இம்மியளவு பிறழத் தயாராக இல்லாதிருப்பதுேபால எங்கைள வலம்
வந்துெகாண்டிருந்தன. எனக்கு அந்த ஓநாய்கள் மீ து ெபரும் பrவு ஏற்பட்டது. அவற்ைறக் காலம்
காலமாக நான் அறிந்து பழகியதுேபால ஒரு உண3வு ஏற்பட்டது. ஒரு நிைலயில் நாேன அவற்றுடன்
ேச3ந்து என்ைனேய சுற்றி வருவதுேபாலத் ேதான்றிற்று. அப்ேபாது என் ைகயிலிருந்த ெகாள்ளிக்
கட்ைட சட்ெடன்று அைணந்துவிட்டது. ஜூவாைல எழுப்ப அைத நான் ேவகமாக வசிேனன்.
H
அப்ேபாது, அந்த மைலப் பிரேதசேம மூச்சு விடுவைத அப்படிேய நிறுத்திக்ெகாண்டு ஸ்தம்பித்துக்
கிடப்பதுேபாலத் ேதான்றிற்று. என் ைகக்கட்ைட முழுவதும் அைணந்துவிட்டது. அைதப் ேபாட்டு
விட்டுக் கீ ேழ தணல் நுனிகளுடன் கிடந்த கட்ைடகளில் ஒன்ைறப் ெபாறுக்கி எடுக்க நான் தHயின்
பக்கம் குனிந்ேதன். ஒரு அைரக் கணம் ஓநாய்கள் உறுமுவதுகூட நின்றுவிட்டது. அடுத்துப்
ேபrைரச்சலுடன் ெபrய ஓநாயாக ஒன்று என் ேமல் பாய்ந்தது. என் முகத்திற்கு ேநேர பயங்கரமாக
விrந்துவந்த ஓநாயின் வாயில் என் ைக விறகுக் கட்ைடையத் திணித்ேதன். அது ஊைளயிட்டுக்
ெகாண்டு பின் வாங்கிற்று. அந்த ேநரம் ேவறு சில ஓநாய்கள் என் குருேதவrன் உடைலப்
ேபா3த்தியிருந்த கம்பளப் ைபையக் கடித்துக் கிழிக்க ஆரம்பித்தன.

அதுவைர நிலவிய அைமதி, நியதிக்குட்பட்ட கட்டுப்பாடு எல்லாம் ெநாடிப் ெபாழுதில்

சிதறுண்டுேபாயின. என்ைன ஒவ்ெவாரு ஓநாயாகத்தான் தாக்கின. ஆனால் உயிரற்றுக் கிடந்த என்
குருேதவrன் சடலத்தின் மீ ேத கூட்டமாகப் பாய்ந்தன. நான் என் மூங்கில் கழிையச் சக்கரமாகச்

262
சுற்றிேனன். ஒவ்ெவாரு முைற என் கழி எைதயாவது தாக்கும்ேபாது என் ேதாள் பட்ைட
விண்டுவிடுவது ேபால நான் எதிரடி உணர முடிந்தது.

இப்ேபாது ஓநாய்கள் என் மீ தும் இரண்டு மூன்றாகத் தாக்கின. அந்த ேநரத்தில் எங்களுக்குள்
இருேள நிலவாதது ேபால் இருந்தது. என் ரத்தமும் ஓநாய்களின் ரத்தமும் தHப்பற்றி ெவடித்த வாணம்
ேபால் எங்கள் ேமேலேய சிதறி, சுற்றுப்புறெமல்லாம் சிதறி விழுந்தன.

ஓநாய்கள் உறுமிக்ெகாண்டு பாய்ந்து வந்து, பிடுங்கி, அடிபட்டு, பின்வாங்கி, மீ ண்டும்

பாய்ந்த வண்ணமிருந்தன. அப்ேபாது இன்ெனான்ைறயும் உண3ந்ேதன். என் சுயநிைனவில் கற்பைன
ெசய்தும் பா3க்க முடியாத ஒலிகைள, உரத்த ஒலிகைள, நான் எழுப்பிக்ெகாண்டிருந்ேதன். அந்தப்
ேபாrல் நானும் ஒரு பயங்கர விலங்காக மாறிப்ேபாயிருந்ேதன். ஒரு நிைலயில் நாங்கள் இரு
தரப்பினரும் சம வலிைம ெபற்றவ3களாகத் ேதான்றிேனாம். ஓநாய்களுக்குள் ஓநாயாக நான்
இருந்ேதன்.

ஆனால் அது நHடிக்க முடியவில்ைல. ஓநாய்ப் பைடயின் ெபரும்பகுதி அடிபட்டு,

ஊனமுற்று ஓடிப்ேபாய்விட்டது. மூன்றுதான் எஞ்சியிருந்தன. என் ேமலங்கி பல இடங்களில்
கிழிந்து ரத்தக் கைறேயாடு ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்தது. என் குருேதவrன் சடலம் ைவக்கப்பட்ட
கம்பளப் ைப எப்ேபாேதா துண்டு துண்டுகளாக்கப்பட்டு விலகிக் கிடந்தது.

ஒரு ஓநாய் என் கழியின் வச்சில்

H படாமல் என்ைனப் பல திைசகளிலிருந்து
தாக்கிக்ெகாண்டிருந்தது. நான் தைழய வசினால்
H அது எகிறிக் குதித்தது. நான் ேமலாக வசினால்
H அது
தைலையத் தைரமட்டத்துக்குத் தாழ்த்திக் ெகாண்டது. அைத ஒழித்துவிட என் ெவறிெயல்லாம்
ேசமித்து நான் ேபாrட்டுக்ெகாண்டிருந்ேதன். அது என்னுைடய ஒவ்ெவாரு அைசைவயும்
உண3ந்ததாக இருந்தது. ஒரு இரட்ைடச் சேகாதரனிடம் ஏற்படும் அன்புடனும், குேராதத்துடனும்
நான் அைதத் தாக்கிேனன். நான் இருந்த இடம், என் குருேதவrன் சடலம், மற்ற ஓநாய்கள் ஆகிய
எல்லாவற்ைறயும் மறந்து அந்த ஒரு ஓநாையத் துரத்தி ஓடிேனன். அது ெபrயதாக
ஊைளயிட்டுக்ெகாண்ேட இருட்டில் ஓடி மைறந்தது. அது ஊைளயிடுவதாகக் ேகட்கவில்ைல. ஏேதா
ெவற்றி முரசு முழக்குவதுேபாலச் சீறிவிட்டுத்தான் ெசன்றிருந்தது. மற்ற இரு ஓநாய்கள் என்
குருேதவrன் சடலத்ைதக் கவ்வி இழுத்துக்ெகாண்டிருந்தன. “ஐேயா” என்று நான் அலறிக்ெகாண்டு
அைவமீ து பாய்ந்ேதன். அதற்குள் என் குருேதவrன் சடலத்துடன் அைவ பள்ளத்தில்
விழுந்துவிட்டன. அதுவைர என் கண்ணுக்கு எல்லாேம ெவட்ட ெவளியாகத் ெதrந்தது
தைடப்பட்டுவிட்டது. “ஐேயா, ஐையேயா!” என்று அலறிக்ெகாண்டு நான் பாய்ந்ேதன். காலில் ஏேதா
தடுக்கிற்று - என் குருேதவைர நான் கிடத்தி இழுத்து வந்த பலைகயாகத் தான் இருக்க ேவண்டும்.
நான் விழுந்ேதன். நான் தைரைய அணுகுவதற்குள் என் நிைனவு நHங்கிவிட்டது.

263
 நான் மீ ண்டும் விழித்துக்ெகாண்டேபாது என் மீ து ேலசான பனிப்ேபா3ைவ இருந்தது.
காைலச் சூrயனின் ஒளிக்கதி3கள் ேநரடியாக என் கண்கைளத் தாக்கின. அப்படிேய படுத்திருந்தவன்
ஒரு குலுக்கலுடன் எழுந்ேதன். பஞ்சுேபாலப் பனி சிதறிற்று. நான் கிடந்த இடத்திலிருந்து சற்றுத்
தள்ளியிருந்த பள்ளத்தில் எட்டிப் பா3த்ேதன். விளிம்பு ஓரமாக இறங்கி, ஓட்டமும் நைடயுமாகப்
பள்ளத்தின் அடிைய அைடந்ேதன். ஓநாய்கள் என் குருேதவrன் வயிற்றுப் பாகத்ைதக் குதறித்
தள்ளியிருந்தன. தைலையேய காேணாம். உடெலல்லாம் இரத்தம் ெவளிப்பட்டு
உைறந்திருந்ததுேபால இருந்தது. ைகக் கட்ைட விரல்கைளக் கட்டியிருந்த துணி அறுபட்டுக்
கிடந்தது. ஒரு ஓநாயின் கால் அதன் ேதாள்பட்ைடேயாடு பிய்த்து எடுக்கப்பட்டு, என் குருேதவrன்
வலது ைகப்பிடியில் இருந்தது.

264
 ஞானப்பால் – ந. பிச்சமூ0த்தி

லிங்கங் கட்டி சத்திரத்துக்கு வந்து ஒரு வருஷமாகி விட்டது.

அவன் வந்தது தனக்கடித்த அதி3ஷ்டம் என்றுதான் தவசிப்பிள்ைள

நிைனத்துக்ெகாண்டான். எப்ெபாழுதுேம தனக்கு அதிருஷ்டம்தான் என்ற நிைனப்பு
அவன் ெநஞ்சில் தடித்ேத இருந்தது. ‘அ’னா ‘ஆ’வன்னா ெதrயாத கrக்கட்ைடக்குப்
பதிைனந்து ரூபாய் சம்பளமும், சாப்பாடும், தினம் ஆறுேபருக்குச் சாப்பாடு
ேபாட்டுச் சமாளிக்கும் அதிகாரமும் எல்லாருக்கும் இேலசில் கிைடத்துவிடுமா
என்ன? பிள்ைள குட்டி இருந்திருந்தாலாவது துரதி3ஷ்டத்ைதப் பற்றி நிைனக்க
ேவண்டி இருக்கும்; சத்திரத்து முதலியாைர ைவயேவண்டி இருக்கும்.

தவசிப்பிள்ைளயின் அதிருஷ்டம், அவன் ஒண்டிக்கட்ைட முதெலடுப்பிேலேய

முதலியாைர வாழ்த்திடும் வாய்ப்பாகேவ அந்த ேவைல அைமந்துவிட்டது. அைதத்
தவிர, வாழ்த்துவதற்கு அதில் இன்னும் பல வாய்ப்புகள் இருந்தன.
ேபாகப்ேபாகத்தான் ெதrந்தது. சத்திரத்துக்கு ேவண்டிய கறிகாய் சாமான்கள்
வாங்குகிற ெபாறுப்பு அவைனச் ேச3ந்ததுதாேன? அவன் முதலில்
ேயாக்கியனாகத்தான் இருந்தான். இருந்தாலும் ைகக்கு உைறையப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு
ேதன் எடுக்க முடியுமா? ைகயில் ஒட்டிக்ெகாள்வைத நக்காமல்தான் இருக்க
முடியுமா? அவனுக்குத் ெதrயாவிட்டாலும் ெசால்லிக் ெகாடுக்க வதங்கிய
கத்திrக்காயும் , ேதசல் படிக்கல்லும், தக்ைகப் ேபாட்ட எண்ெணய்ச் ெசம்பும்,
கறிகாய் கைடக்காrயும், மளிைக மாணிக்கம் ெசட்டியாரும் இருக்கும்ெபாழுது
அவனால் என்ன ெசய்துவிட முடியும்? முதலாளிைய வாழ்த்துவதற்கான ஆதாரங்கள்
இதில் எல்லாம் ஏராளமாக இருந்தன.

சத்திரத்துக்குத் தவசிப்பிள்ைளதான் ச3வாதிகாr. ஆைகயால் சட்டமும் இல்ைல,

ெநறிகளும் இலைல. தானம் ெகாடுத்த மாட்ைடப் பல்ைலப் பிடித்து பா3ப்பா3களா?
அங்ேக ேவைல ெசய்துக் ெகாண்டிருந்த ஆளுக்குத் தவசிப்பிள்ைள ஒருநாள் சீட்ைடக்
கிழித்துவிட்டான். ஆனால் பாவம்! தவசிப்பிள்ைள ேபrல் மட்டும் குற்றம்
ெசால்லக்கூடாது. அதிருஷ்டம் வந்து பிடrயில் குந்திக்ெகாண்டு
கட்டைளயிட்டால் நிைறேவற்ற ேவண்டியதுதாேன!.

ஒரு நாள் எங்கிருந்ேதா ஒரு லிங்கங் கட்டி அங்கு வந்து ேச3ந்தான்.

வந்தவைனத் தவசிப் பிள்ைள ஒன்றும் ேகட்கவில்ைல. சத்திரத்துக்கு வந்த பிறகு
ெபற்ற அனுபவத்தால் தவசிப்பிள்ைளக்கு ‘எக்ஸ்ேர” பா3ைவ அந்துவிட்டது. ஆனால்
அதன் உதவி இல்லாமேலேய தவசிப் பிள்ைளயால் லிங்கங்கட்டிைய எைட ேபாட்டுவிட
முடிந்துவிட்டது.

மழுக்கிய தைல, கழுத்திேல ெவள்ளிப்ெபட்டி மூடிய லிங்கம், இடுப்பில்

பழுப்ேபறHய ேவஷ்டி- நாலுமுழ நHளம், இருபத்தி நாளு அங்குல அகலம்.

லிங்கங்கட்டி தைலையத் தடவிக்ெகாண்டு நின்றாேனெயாழிய எதுவும் ேபசவில்ைல.

ஆனால் தவசிப்பிள்ைள பதில் ெசால்லிவிட்டான்.

265
 “சைமயல் ஆன பிறகு சாப்பிடலாம். இப்ேபாது எங்ேக இருந்து எங்ேக ேபாறHங்க?”

”பண்டாரத்துக்கு ஊேரது, ேபேரது, ேபாக்கிடேமது? ேசாறு கண்டால் ெசா3க்கம்.

ஒரு கவளம் ேசாறு இங்ேக ெநதம் கிைடச்சா இது தான் ேபாக்கிடம். அைத இைதச்
ெசஞ்சிக்கிட்டுக் கிடந்துடுேவன்”

தவசிப் பிள்ைளக்கு ஒேர ேயாசைன. ஆைளப்பா3த்தால் சுைம தாங்கி மாதிr

இருக்கிறான். எந்த ேவைல ைவத்தாலும் தாங்குவான்! சைமயல் பாத்திரம்
விளக்குகிற காத்தாேனாடு தினம் ேபாராட முடிகிறதா? அஞ்சு ரூபாய் சம்பளமும்,
மிச்சம் மீ தம் தினம் ேசாறு கிைடக்கிறேத - அது ேபாதாதாம்! தினம்
அடித்துக்ெகாள்கிறான்! ேசாறு ெகாடுத்தால் குழம்பில்ைலயா என்கிறான்: குழம்பு
ெகாடுத்தால் கறியில்ைலயா என்கிறான்: ேசாறு குழம்பு கறி ெகாடுத்தால்,
இவ்வள்வு தாேனா என்கிறான்! இவன் வம்ேப இல்லாமல் ஒழித்துவிட்டால்?
சுைமதாங்கிதான் வந்திருக்கிறான்! ஒரு கவளம் ேசாறு ெசலவு! ஐந்து ரூபாய்
மிச்சம்!

மறுநாள் காத்தான் சீட்டு முன்னறிவிப்பின்றிக் கிழிக்கப்பட்டது. லிங்கங்

கட்டிக்கு அந்தப் பதவி அளிக்கப்பட்டெதன்ற விசயம் ெதrயேவ ெதrயாது.
ேசாற்றுக்காக தினம் ஊ3 ஊராய் அைலயேவண்டாம்! ஒரு மணி ேநரம் பாத்திரம்
ேதய்த்துப் பண்டம் கழுவிக் ெகாடுத்தால் புண்ணியம்! நாவுக்கரச3 உழவாரப்பைட
ைவத்திருக்கவில்ைலயா? ெபrய அதிருஷ்டம் அடித்துவிட்டதாக
லிங்கங்கட்டிக்கு அதிக மகிழ்ச்சி. தவசிப்பிள்ைளயும் தனக்கு அதிருஷ்டம்
அடித்தெதன்று நிைனத்துக்ெகாண்டான்.

வந்த புதிதில் எல்லாேம நன்றாக இருந்தன. ஒரு கவளம் ேகட்ட ஆளுக்கு இரண்டு
ேவைளயும் மூன்று கவளமும் கிைடத்துவிட்டால் மனம் துள்ளாதா? பாத்திரங்கள்
கr ேபாகத்ேதய்க்கப்ெபற்றுப் பளபளப்பாக இருந்தன. முனகாத நல்ல ஆள் கிைடப்பது
ஒரு வாய்ப்புத்தான். “சத்திரத்து ேவைலக்குத்தான் புைணயாம்! காத்தான்
சாமான் தூக்க்கும் கூலிக்காரனல்லவாம்!” என்ன லூட்டி அடித்துக்
ெகாண்டிருந்தான்! அப்பாடா என்றிருந்த தவசிப்பிள்ைளக்கு தினம்
சாப்பிட்டுவிட்டுச் சத்திரத்துத் திண்ைணயில் லிங்கங்கட்டி படுத்துக்
ெகாண்டேபாது , ஆயாடீ என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட ஆறுதலாகப் படுத்துக்ெகாண்டான்
தவசிப்பிள்ைள.

அேதாடு விசயம் ேபாய்விடவில்ைல சத்திரத்தில் வந்து ேபாகிறவ3கள் லிங்கங்

கட்டிையப் பாராட்டாமல் ேபாவதில்ைல.

”நல்ல ஆளு! பக்திமான்! நாள் தவறாமல், மணி பிசகாமல் திருக்குளத்தில்

பல்ைலத் ேதய்த்துத் துணி துைவத்துக் குளித்துவிட்டு பட்ைடயாய்த்
திருநHறிட்டுக் ெகாண்டு கிழக்ேக சூrயைனப் பா3த்துத் தவறாமல்
ெசய்கிறாேர,அது ஒண்ேண ேபாதும்! இந்த மாதிr ஆைளப் பா3க்கறேத
அபூ3வமாயிடுத்ேத!” என்று வியப்பைடவா3கள்.

266
 ஆமாம்! இந்தக் கிrையகைள லிங்கங் கட்டி அலட்சியப்படுத்துவதில்ைல. அதற்கு
ேமல் படிப்பு கிடிப்பு என்று லிங்கங்க் கட்டி ெதாந்தரெவதுவும்
பட்டுக்ெகாள்வதில்ைல “ஒருகால் சிவசிதம்பரம் என்று ெசான்னால் இருக்காது
ஊழ்விைனேய” என்று மட்டும், ேபச்சு நடுவில் புகுத்துவான. அைத நம்பினானா
இல்ைலயா என்று ேகட்டால் அவனுக்ேக ெசால்லத்ெதrயாது. லிங்கங் கட்டி ெவள்ைள
ேவட்டிப் பண்டாரமானேபாது சமய அறிவு ஒன்ைறயும் சம்பாதித்துக் ெகாள்ளவில்ைல.
லிங்கத்ைதக் கயிற்றில் கட்டிக் கழுத்தில் மாட்டிக்ெகாண்டு ெசய்யேவண்டிய
காrயங்கைள எல்லாம் ெசால்லிக்ெகாடுத்துவிட்டு, பசுபதியும் பரந்த உலகமும்
இருக்குமட்டும் கவைலயில்ைல, கிழக்ேக ேபா என்றா3கள்.அன்று முதல் ெசான்னபடி
ெசய்து ெகாண்டு வந்தாேன ஒழிய, தன் கிrையகைளயும் மனத்ைதயும்
பிைணக்கேவண்டுெமன்று அவனுக்கு ேதான்றியதில்ைல இரண்டும் ஒன்றிய ெசயல்ெநறி
காணேவண்டும் என்று துடித்ததில்ைல.

எனேவ சத்திரத்துக்கு வந்து ேபாகிறவ3களில் யாராவது இரண்டணா நாலணா

ெகாடுத்தால், அைத மறுப்பதில்ைல. மறுக்க ேவண்டும் என்று ேதான்றியதில்ைல.
அதற்கு மாறாகக் காசு ேதைவயாக இருந்தால் ெகாஞ்சம் புதுக் காசாகக் ெகாடுங்கள்
என்று வாங்கிக்ெகாண்டு ெகட்டியாக் இடுப்பில் ெசாருகிக்ெகாள்வான்.

வந்த எட்டு ஒன்பது மாதங்களுக்குள் புது விளக்குமாறு ேதய

ஆரம்பித்துவிட்டது. லிங்கங்கட்டியின் ேபrல் எவ்வித வஞ்சைனயுமில்ைல.
தவசிப்பிள்ைளேயா ெபrய ேப3வழி! நாளாக ஆக லிங்கங்கட்டியின் உணவில் ஒரு
கவளம் இரண்டு கவளம் குைறய ஆரம்பித்தது. சிலநாள், கறிேயா குழம்ேபா கூட
இருக்காது. சத்திரத்துக்கு வந்தவ3கள் அதிகமாகச் சாப்பிட்டுவிட்டா3கள்
ேபால் இருக்கிறது என்று நிைனத்துக்ெகாண்டான்.

அவனுக்கு ஆட்ேசபைன இல்ைல என்றாலும் அவன் வயிறு புகா3 ெசய்தது. இரண்ெடாரு

நாள் பல்ைலக் கடித்துக்ெகாண்டிருந்தான். புண்யவான் தருமம்
பண்ணியிருக்கிறான்! ஒரு கவளம் குைறந்து ேபானால் என்ன பிரமாதம் என்று ஒரு
நாள் இரண்டு நாள் நிைனத்துக் ெகாண்டான் முடியவில்ைல. மூன்றாவது தினம்
முதல் சத்திரத்துச் சாப்பாட்டுக்கு பிறகு கருமாதி, கல்யாணம், மேகசுவர
பூைஜ என்று ேகள்விப்பட்டால், தவறாமல் அங்கும் ேபாய்ச் சாப்பிடுவெதன்று
வழக்கப்படுத்திக்ெகாண்டான். ெகாள்ளுத் தண்ணி ஊத்துவதாகக் ேகள்விப்பட்டால்
கூட அங்கு ேபாய் வாசைனயாவது பா3த்துவிட்டு வந்தான்! அங்ெகல்லாம் கூட
இரண்டணா ஓரணா கிைடத்தது.

லிங்கங் கட்டிக்குக் காசு கிைடக்கிறது என்று ெதrந்தவுடன்தான்

தவசிப்பிள்ைள ேதய்பிைற மரைப உணவில் புகுத்த ஆரம்பித்தான். சத்திரத்தில்
பண்டாரத்துக்கு விருந்தா ைவப்பா3கள்? எேதா புண்ணிய காrயத்தில் அப்படி
இப்படித்தான் இருக்கும் என்று ெசால்லும்ெபாழுது லிங்கங் கட்டிக்கூட சகஜம்
தான் என்று ஒத்து ஊதிவிடுவான். ”ேவண்டுமானால் ஏதாவது ஓட்டலில் வாங்கிச்
சாப்பிடு சாமியாேர!” என்று உபேதசம் ெசய்வான் தவசிப்பிள்ைள.

267
 லிங்கங் கட்டிக்குக் காசு ேச3ந்துேபாய்விட்ட்ெதன்று எப்படிேயா
தவசிப்பிள்ைள கணக்குப் பண்ணிவிட்டான். அைத எப்படியாவது கைரத்துவிட
ேவண்டுெமன்ற விஷம எண்ணம் அவனுக்கு வந்து விட்டது.

தவசிப்பிள்ைளயிடனிடத்தில் பணத்ைத ைவத்திரு என்று லிங்கங் கட்டி

ெகாடுத்திருந்தால் இந்த் விசம எண்ணம் ேதான்றியிருக்குமா என்பது ரசமான
ேகள்வி. ஆனால் விைட எளிது. நிச்சயமாக ேதான்றிேய இருக்காது. இதில் வந்த
கஷ்டெமன்னெவன்றால் பாலுக்குப் பூைனையக் காவல் ைவக்கமுடியாது என்பதுதான்.
லிங்கங் கட்டி எேதா குருட்டுச் சாம3த்தியத்துடன் சில்லைற அடகு பிடித்து
வந்த கிழவியிடம் இந்த பணத்ைதக் ெகாடுத்து ைவத்திருந்தான். கடவுள்
ெபாய்யாகப் ேபானால் கூட அந்தக் கிழவி ெபாய்யாக ேபாகமாட்டாள் என்று அந்த
வட்டாரத்திேல அவளூக்கு நல்ல ேப3!.

ஆனால் இந்த இரகசியம் தவசிபிள்ைளக்குத் ெதrயாது. திருட்டுப் பயல் என்று

கறுவிக்ெகாண்ேட எப்ேபாதும் ேபால் அைர வயிற்றுச் ேசாறு ேபாட்டு முழு ேவைலையயும்
வாங்கிக் ெகாண்டிருந்தான்.

தவசிப்பிள்ைளக்கு ஒரு ேயாசைன ேதான்றிற்று.

“என்ன லிங்கங் கட்டி! உனக்குத்தான் ெபண்டாட்டி இல்லிேய!”

”பண்டாரமாச்ேச!”

”அப்படின்னா, ெதாடுப்புக்கூட?”

“அெதன்னங்க, நாக்கு அழுகிப்ேபாயிடாது”

“ேகாவிச்சுக்காேத. ஒம் பணத்ைதப் பின்ேன என்ன ெசய்யேற?”

“பத்திரமா இருக்குங்க”

“நH நின்னா ெநடுஞ்சுவரு, விழுந்தா குட்டிச்சுவ3. ெபண்ணா பிள்ைளயா

ெபண்டாட்டியா ? ஒண்ணும்தான் இல்ைல. காலணாவுக்கு காராபூந்தி கூட வாங்கிச்
சாப்பிடமாட்ேட. பணத்ைதப் பத்திரமா ைவச்சுட்டு என்ன பண்ணுேவ?”

உள்ளபடிேய லிங்கங்க் கட்டிக்குத் திைகப்பாய் ேபாய்விட்டது. ஆமாம், பணத்ைத

ைவத்துக்ெகாண்டு என்ன பண்ணுகிறது?

“பின்ேன எறிஞ்சிடலாமா?’

”அதுக்குச் ெசால்லவில்ைல. ஒரு நல்ல காrயம் ெசால்ேறன், ேயாசிச்சுப்பாரு”.

”ஓ!”

“கழுத்து லிங்கம் இருக்கில்ேல?”

“ஆமாம்”

268
 “இைதக் கவுத்தாேல கட்டிப் ேபாட்டுக்கிட்டுக் கிடக்கிறிேய! இருக்கிற
பணத்துக்குப் பவுைனக் கிவுைன வாங்கிச் ெசயின் பண்ணி லிங்கத்ைத அதில்
ேகாத்துப்பிேடன். கழுத்துக்கும் அழகாயிருக்கும். லிங்கமும்
பா3ைவயாயிருக்கும். திருக்குளத்திேல திருநHறும் தங்கச் ெசயின்
லிங்கமுமாகக் கிழக்ேக சூrயைனப் பா3த்துக்ெகாண்டு நிக்கறைதப் பா3த்தால்
அசல் சிவப்பழம்பாங்க . நல்லா இருக்குேம?”

”என் கழுத்துக்கு என்னாத்துக்குங்க?”

“ஒன் கழுத்துக்கா ெசயின்? இல்ைல இல்ைல லிங்கத்துக்குச் ெசயின் ெசய்யச்

ெசால்ேறன். ெசயின் ேபாட்ட லிங்கத்ைத மடியிேல கட்டிக்கிறியா?

”இல்ைல , இல்ேல”.

”அப்படின்னா கழுத்திேலதாேன ேபாட்டுக்கணும்?”

”ெசஞ்சால் பாத்துக்குவாம்”என்று லிங்கங் கட்டி ெசால்லிப் ேபச்ைச ெவட்டி

விட்டுவிட்டான். தவசிப்பிள்ைளயும் அேதாடு ேபாய்விட்டான்.

ெதன்னம் ெநற்று சீக்கிரமாக முைளத்துவிடாது. ெகாஞ்சம் காலம் பிடிக்கும்.

அதுமாதிr லிங்கங் கட்டி மனத்திேல ேபாட்ட ெதன்னம் ெநற்றும் ெமதுவாக
முைளக்க ஆரம்பித்தது. கிழவி நல்லவள்தான் . ஆனால் வயசாயிடுச்ேச! ஒரு
சமயத்ைதப் ேபால ஒரு சமயம் இருக்குமா? ஆள் யாரும் ெதrயவில்ைலேய!
தவசிப்பிள்ைள ெசால்றது நல்ல ேயாசைனதான். லிங்கத்துக்கு ெசயின் பண்ணினால்
நல்லாத்தான் இருக்கும் என்ெறல்லாம் ேயாசைன ெசய்துெகாண்ேட இருந்தான்.

இதற்குள் வயது ஒரு வருஷம் கூடிவிட்டது. புைகயிைலையப் ேபாலக் காய்ந்து வந்த

லிங்கங் கட்டி ெவள்ளrப்பழம் மாதிr ஆகிவிட்டான்.

ஒருநாள் திடீெரன்று ஆசாrயிடம் ேபாய்த் தனக்குச் ெசயின் ெசய்ய எவ்வ்ளவு

பவுன் ேவண்டுெமன்று ேகட்டான். ஆசாrக்குச் சிrப்புத் தாங்கவில்ைல. “இந்த
வயதிலா கலியாணம் ெசய்துெகாள்ளப்ேபாகிறா?” என்று கிண்டலாகக் ேகட்டான்.

“இல்ைல ,இந்த லிங்கத்துக்கு” என்று காட்டினதும் வியாபார rதியில் ஆசாr

ேபசத் ெதாடங்கிவிட்டான்.

“முக்கால்பவுனிேலருந்து ெசய்யலாம்.”

“அதுக்குக் குைறஞ்சி?”

“கூலி?”

”உனக்காகப் பதிைனஞ்சு ரூபாய்.”

“என்னய்யா, முக்கால் பவுனுக்கு...”

269
 “அதானய்யா - சின்னச் ெசயினுக்குப் ெபrய கூலி, ெபrய ெசயினுக்கு சின்னக்கூலி. ெபrய
ெசயினாேவ லிங்கத்துக்குப் பண்ணிக் கட்டிக்கிேயன்?”

”ஏேதாப் பாத்துக் கூலி வாங்கிக்ேகா அய்யா, பவுன் வாங்கியாேறன்” என்று

திரும்பி விட்டான்.

பதிைனந்து நாள் கழித்துத் திருக்குளத்தில் நHராடிவிட்டுத் திறுநHரணிந்து

தங்கச் ெசயினும் லிங்கமும் துலங்க, லிங்கக்கட்டி சத்திரத்துக்குத்

திரும்பி வந்தான்.

தவசிப்பில்ைள திண்ைணயில் ஏேதா சில்லைற வியாபாரம் பண்ணிக் ெகாண்டிருந்தான்.

லிங்கங் கட்டிையப் பா3த்ததும் புதுைமயாக இருந்தது. இன்னெதன்று ஒரு
நிமிசம் விளங்கவில்ைல. பிறகுதான் ெதrந்தது. “சபாஷ்! சபாஷ்! ரகசியமா
ெசஞ்சிட்டிேய!” என்றான் சந்ேதாஷம் ெபாங்க .

“என்ன பிரமாத காrயம்! ஏேதா ஆண்டவனுக்கு உவப்பாயிருக்ேகன்னு ..”

“நல்ல காrயம், நல்ல காrயம்” என்றான் தவசிப்பிள்ைள. கண்ணிேல படாத காசாக

ைவத்துக்ெகாள்வைத விட்டுத் திருட்டுப் பயைல வருத்தி அைழப்பது ேபான்ற
காrயத்ைதச் ெசய்துவிட்டாேன இந்த ஆள் என்று நிைனத்துக்ெகாண்டான். ஏன் இந்த
ேயாசைன ெசான்ேனாெமன்ற கழிவிரக்கத்தின் சாயல் கூடப் பட3ந்துவிடது.

ெசயின் ேபாட்ட லிங்கங்கட்டி ஆகிவிட்டதற்காக அவன் ஒன்றும் மாறிவிடவில்ைல.

வழக்கம் ேபால சத்திரத்துக் காrயங்கைளப் பா3த்துக் ெகாண்டான். கழிவிரக்கம்
காட்டிய தவசிப் பிள்ைளயும் மாறவில்ைல. பண்டாரத்துக்குக் ெகாடுக்கிற
கவளத்தில் ஏற்றம் ஒன்றும் ஏற்படவில்ைல.

இதற்குப் பிறகு நான்கு மாதம் இருக்கலாம். லிங்கங்கட்டிக்குத் திடீெரன்று

ஒரு நிைனப்பு வந்தது. “தம்பி! திருமுைலப்பால் உத்சவத்துக்குப்
ேபாகனுமின்னு ேதாணுது. ேபாயிட்டு ஒரு வாரத்திேல வந்திடேறன்” என்றான்
தவசிப்பிள்ைளயிடம்.

“குடுத்து வச்சிருக்கணும். ேபாயிட்டுவா “.

270
 “பாத்திரம் எல்லாம் விளக்கணுேம?”

“யாைரயாவது வச்சுப் பா3த்துக்கிடேறன்.”

மறுநாள் சீ3காழிக்கு லிங்கங்கட்டி புறப்பட்டு விட்டான். ஒரு வாரம்

லிங்கங் கட்டியில்லாமல் ெபாழுைத ஓட்ட ேவண்டுேம என்ற கவைலெகாண்ட தவசிப்
பிள்ைள படுக்க ேபாகுமுன் ஒரு நாளாச்சு என்ற கணக்கிட்டுக் ெகாண்டு
படுத்தான். ஒவ்ெவாரு தினமும் ரப்ப3 மிட்டாய் மாதிr நHண்டது.

நான்காம் நாள் காைல தவசிப் பிள்ைள காய்கறி நறுக்கிக் ெகாண்டிருந்தான்.

முற்றிலும் எதி3பாராமல் லிங்கங் கட்டி எதிேர வந்து நின்றான்.
தவசிப்பிள்ைளக்குக் கனவா என்று கூடத்ேதான்றி விட்டது.

“என்ன, லிங்கங் கட்டியா?”

“பின்ேன?”

”அதுக்குள்ளார வந்துட்டிேய?” என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட லிங்கங் கட்டிைய

ேமலும் கீ ழும் பா3த்தான். ைகம்ெபண் கழுத்துப் ேபாலிருந்தது.

“என்ன பண்டாரம் , லிங்கம் சங்கிலி ஒண்ைணயும் காேணாேம?”

”ஆமாம்”

“எங்ேக?”

“ஏமாந்து ேபாயிட்ேடன்”

271
 ”எப்படிப் ேபாச்சு?”

”அதாங்க ஞானப்பால்”

“விளக்கமாகச் ெசான்னா அல்ல ெதrயும்?”

“திருவிழா பாத்தூட்டு முந்தா நாள் ராத்திr சத்திரத்து வாசல்ேல

குந்திக்கிட்டு இருந்ேதன். ேவறு யாராேரா திண்ைணயிேல வாைழத் ேதாைலச்
சீவிப்ேபாட்டாமாதிr தைலமாடு கால்மாடா விழுந்து கிடந்தாங்க. “திண்ைணயிேல
யாேரா ெரண்டு ஆள் என்னேவா பதி பசு பாசம் இன்னு சத்தம் ேபாட்டுப்
ேபசிக்கிட்டு இருந்தாங்க. நடுவிேல அதிேல ஒரு ஆள் பாடினாரு.
ெகாஞ்சேநரத்துக்ெகலாம் ேபச்சு அடங்கிப்ேபாய், பாட்டாப் பாட
ஆரம்பிச்சுட்டாரு. ெராம்ப நல்லாக் குயில் கணக்காப் பாடினாரு. அப்படிேய
சாஞ்சுக்கிட்டிருந்தவன் அதிேல ெசாக்கிப் ேபாயிட்ேடன்..

“ மாங்காய்ப் பாலுண்டு
மைலேமலிருப்ேபா3க்குத்
ேதங்காய்ப்ப்பால் ஏதுக்கடீ- குதம்பாய்”

இன்னு ஒரு பாட்டு பாடினாரு . அப்படிேய ெமய்மறந்ேத ேபாயிட்ேடன். ெபாறவு,

பாட்ேட காதில் விழல்ைல.

“அப்புறம் ெநைனப்பு வந்தப்ெபா கண்ைணத் துறந்து பா3த்ேதன். கிழக்கு

ெவளுத்துக் கிட்டிருந்தது. திருவிழா அலுப்பும் அந்தப்பாட்டும் என்ைன
அப்படி அமட்டிவிட்டது. நல்ல தூக்கம்ன்னு நிைனத்துக் கிட்டேபாது ஒரு
திகில் பிறந்தது. கழுத்ெதன்னேவா ேலசாக இருந்தது. ெதாட்டுத் தடவிப்
பா3த்ேதன். லிங்கமா ெசயினா ஒண்ைணயும் காேணாம். யாேரா
தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தெபாழுது அடிச்சிக்கிட்டுப் ெபாயிட்டா3கள்!
சத்திரத்துத் திண்ைணயில் இருந்தவ3கைள ஒவ்ெவாருவராகப் பா3த்ேதன். திருடி
இருப்பா3கள் என்று அவ3கைளப் பா3த்தால் ேதாணவில்ைல.

272
 “என்ன பாக்குறHங்க பண்டாரம்” என்று திண்ைணயில் இருந்தவ3கள் விசாrத்தா3கள்.

நான் நடந்தைதச் ெசான்ேனன். அவ3கள் சிrத்தா3கள்”

“சாமி எடுத்துக்கிட்டுப் ேபாயிருக்கும் ஞானப்பால் குடுக்க ேவணாம்?” என்றா3கள்.

“எனக்குச் சுருக்ெகன்று பட்டது. ‘லிங்கத்துக்குப் ேபாய் மட்டி மாதிr

தங்கச் சங்கிலி ெசஞ்ேசேன? ைபத்தியக்காரத்தனம்! என்று நிைனத்துக்ெகாண்ேட
ஊருக்குத் திரும்பி வந்துவிட்ேடன்.”

“ஞானப்பால் கிைடச்சுப் ேபாச்சு”

”அப்புறம்?”

“நான் ேபாேறன்”

“எங்ேக?”

“இப்படிேய நHளமா”

“பின்ேன ஏன் வந்ேத?”

“சம்பளங் ெகாடுத்து ேவறு ஆள் பாத்து வச்சுக்குங்கன்னு ெசால்ல வந்ேதன்”:

“அடப்பாவி! ெநசமாகேவ ஞானப்பால் கிைடச்சிட்டுதா?”

லிங்கங் கட்டி பதில் ெசால்லவில்ைல. மழுங்கிய தைலையத் தடவி ெகாண்ேட ெதருவில்

இறங்கிவிட்டான்.

273
 பத்மவியூகம் - ெஜயேமாகன்

தூண்டு விளக்ேகந்திய தாதி கதைவ ஓைசயின்றித் திறந்து, உள்ேள வந்தாள். அவளிடம்

தHபமிருந்ததனால் அைறயின் இருட்டு ேமலும் அழுத்தமானதாகப் பட்டிருக்கக்கூடும். படுக்ைகையக்
கூ3ந்து பா3த்தாள். சற்றுப் புரண்டு அைசவு காட்டிேனன். அைணந்து விட்டிருந்த கன்யா தHபத்ைத
ஏற்றிவிட்டு, ைகவிளக்குடன் என்ைன ெநருங்கினாள். குனிந்து ெமல்லிய குரலில், “ேநரமாகி
விட்டது மகாராணி” என்றாள்.

"என்ன?” என்ேறன். ெதாண்ைடக்கும் நாவுக்கும் ேபச்ேச பழக்கமில்லாதது ேபாலிருந்தது. என்

மனேமா ெபரும் கூக்குரல்களினாலும் அலறல்களினாலும் நிரம்பி வழிந்து ெகாண்டிருந்தது.
அப்பிரவாகத்திலிருந்து ஒரு துளிைய ெமாண்டு உதடுகளுக்குக் ெகாண்டுவரப் ெபருமுயற்சி
ேதைவப்பட்டது.

”விடிந்து வருகிறது. பிரம்ம முகூ3த்தத்தில் கிளம்பேவண்டும் என்று உத்தரவு” என்றாள்

தாதி.

“எங்கு?” என்ேறன். என்னால் எைதயுேம ேயாசிக்க முடியாதபடி மனம்

ஓலமிட்டுக்ெகாண்டிருந்தது.

தாதி தயங்கினாள். உதடுகைள ஈரப்படுத்தியபடி, “இன்று இளவரசருக்கு நH3க்கடன்” என்றாள்.

குளி3ந்த உேலாகப் பரப்புள்ள வாள் ஒன்று என் அடிவயிற்றில் பாய்ந்தது ேபாலிருந்தது.

மனம் ஒரு கணம் நின்றுவிட, ஏற்பட்ட அைமதி வலிேபால் என் உடம்ெபங்கும் துடித்தது. பிறகு
விம்மல்கள் என் வயிற்ைற அதிரைவத்தபடி எழுந்தன. மா3ைப ேமாதி, ெதாண்ைடைய இறுக
ைவத்தன. உதடுகைளக் கடித்துக் ெகாண்ேடன்.

தாதி குனிந்து, “மகாராணி” என்றாள். என்ன ெசால்வது என்று அவளுக்குப் புrயவில்ைல.

நான் என்ைன இறுக்கி, அைனத்ைதயும் உடலுக்குள் அழுத்திக்ெகாண்ேடன். ஒரு சில கணங்கள்
அப்படிேய அம3ந்திருந்ேதன். என் குரல் பிறகு நிதானமாகேவ ெவளிப்பட்டது. “ஏற்பாடுகள் எல்லாம்
ஆயிற்றா?” என்ேறன்.

274
 “ஸ்ேததவனத்திலிருந்து பட்டத்துராணியும் பிறரும் ேநராக கங்ைகக் கைரக்ேக வந்து
விடுவா3களாம்.”

எழுந்ேதன். உடல் மிகவும் கனமாக இருந்தது. சம நிைலயிழந்து துவண்டது. தாதி என்ைனப்

பிடிக்கலாமா என்று ேயாசித்து முன்னக3ந்தாள். ேவண்டாம் என்று ைகைய அைசத்ேதன். ெமதுவாக
நடந்ேதன். அரண்மைன அைமதியாக இருந்தது. தHபங்கள் நHrல் மிதப்பைவேபால அைலய, தாதிகள்
நடனமாடினா3கள். இரவுக்குrய ஒலிகள் ெவளிேய ேகட்டபடி இருந்தன. இளம் தாதி ஒருத்தி வந்து
“நHராட ஏற்பாடுகள் ெசய்துவிட்ேடன்” என்றாள்.

இளம் ெவன்ன H3 உடைலத் தழுவி வழிந்தது. மனம் அதில் சிறிது இைளப்பாறுவது

ஆச்சrயமாக இருந்தது. கூந்தைலத் துவட்டிவிட்டு ெவண்ணிற உைடகைள அணிந்துெகாண்ேடன்.
ஒேரெயாரு ைவர மாைலைய மட்டும் அணிந்ேதன். சிைதயிலும் நான் நைககைள அணிந்தாக
ேவண்டும். நான் சுபத்திைர. பாண்டவ குலத்தின் மகாவரனின்,
H உபசக்ரவ3த்தியின் பத்தினி.
யாதவகுலத் தைலவனின் தங்ைக. அந்த இரு ேவடங்கைளயும் ஒருேபாதும் நான் கழற்ற முடியாது.
என் மகன் ேபா3க்களத்தில் இரும்புக்கைதயால் மண்ைட உைடபட்டு, உடல் முழுக்க அம்புகள்
ைதத்திருக்க, விழுந்து கிடப்பைதப் பா3க்க ேந3ந்தேபாதுகூட அைத மறக்க நான்
அனுமதிக்கப்படவில்ைல. ெசய்திையக் கூற அன்று அண்ணாேவ வந்தா3. எப்ேபாதுமுள்ள
தன்னம்பிக்ைக நிைறந்த அந்தப் புன்னைக. அைமதியான குரல். “சுபத்திைர, நH யாதவ இளவரசி,
பாண்டவ ராணி. அைத நH ஒருேபாதும் மறக்க மாட்டாய் என்று ெதrயும்...” பிற தாய்மா3கைளயும்
மைனவிகைளயும் ேபால் மா3பிலும் வயிற்றிலும் அைறந்தபடி, தைலவிrேகாலமாக ஓட
முடியவில்ைல. அபிமன்யுவின் உடல்மீ து விழுந்து கதற முடியவில்ைல. அவன் பால் குடித்த இந்த
மா3புகைள அைறந்து அைறந்து உைடத்திருந்ேதெனன்றால் என்னால் தூங்க முடிந்திருக்கும்.
எப்ேபாதும் அண்ணாவின் பா3ைவ உடனிருந்தது. அவரது அழுத்தமான ெசாறகள். அைனத்துமறிந்த
நிதானம். “சுபத்திைர, பசுக்கள் திமிறும் திமில்கைலக் கருத்தrக்கின்றன. குதிைரகள் மண்ைண
மிதித்துப் பாயும் நான்கு குளம்புக்ைலக் கருத்தrக்கின்றன. ஷத்திrயப் ெபண்கள் வரH மரணம்
அைடயும் மகாபுருஷ3கைளக் கருத்தrக்கிறா3கள்.” அவைர எப்படி ெவறுத்ேதன் அன்று!
வாழ்நாளில் முதல் முைறயாக அவருைடய இனிய குரல் எனக்கு ெநருப்பாகப் பட்டது. அவருைடய
நிதானம் அருவருப்ைபத் தந்தது. அவருைடய த3ேமாபேதசம் மாறாத நியாயங்கள், சுற்றி
வைளக்கும் தருக்கங்கள். அவ3 மனித3 அல்ல. ெவறும் ராஜதந்திr. உறவு கிைடயாது, பாசம்
கிைடயாது. ெநகிழ்ந்துருகிக் கன்னத்தில் வழியும் ஒரு துளிக் கண்ணைர
H அவ3 அறிய மாட்டா3.
அழகிய ெசாற்ெறாட3 ஒன்ைற அவ3 அத்தருணத்தில் கூறக்கூடும்.

“அண்ணா எங்கிருக்கிறா3?”

“கண்டவனத்தில் சக்ரவ3த்தியுடன் தங்கியிருப்பதாகச் ெசான்னா3கள்.”

275
 நான் ேகட்க ேவண்டிய அடுத்த ேகள்விக்காகத் தாதி காத்திருந்தாள்.

“அவ3?”

“இரவு இரண்டாம் நாழிைகவைரகூட இருந்தா3 என்று ெசான்னா3கள். பிறகு ரதத்தில் ஏறி...”

“சr” என்ேறன். தாதி பின்வாங்கினாள். ஆம், அவ3 இன்றிரவு திெரௗபதிைய ெநருங்க

முடியாது. புண்பட்ட புலிேபால் அவள் இருப்பாள். அவைள யாருேம ெநருங்க முடியாது. கிருபரும்
அஸ்வத்தாமாவும் ைவத்த ெநருப்பில் அவளுைடய ஐந்து புதல்வ3களும் உயிேராடு எrந்தா3கள்.
அைதத் தன் கண்ணால் பா3க்கும் சாபம் ெபற்ற பிறவி அவள். என்ன ெசய்துெகாண்டிருப்பாள்
இந்ேநரம்? வாெளடுத்து ஆயிரம் ேபrன் இதயத்ைதக் கிழித்து, அந்த உதிரத்தில் நHராடினால்
ஒருேவைள அவள் மனம் ஆறக்கூடும். ஆrய வ3த்தத்ைதேய சாம்பலாக்கினால் அவள் மனம்
ஆறக்கூடும். இந்நிைலயில்கூட அவைளப் பற்றி இப்படித்தான் எண்ணத் ேதான்றுகிறது. அவள் தன்
புதல்வ3கைள இழந்த ெசய்திையக் ேகட்டேபாதுகூட முதன் முதலில் மனதில் எழுந்தது
திருப்திதான். அழட்டும். அடிவயிறு பற்றிெயrயட்டும். அவளுைடய ஆங்காரமல்லவா இந்த
ஆrயவ3த்தத்தில் ேபரழிைவ விைதத்தது. அத்தைனக்கும் பிறகு மணிமுடி சுடர அவள்
சக்கரவ3த்தினியாக சிம்மாசனேமறி அம3ந்து சிrக்க ேவண்டுமா? த3மம் அதற்கு அனுமதிக்குமா?
ைவரமுடியின் ஒளி அவள் முகத்தில் விழும்ேபாது கண்கள் கலங்கிக் கலங்கிக் கண்ண3H உகுக்க
ேவண்டும். பாரதவ3ஷம் அவள் பாதங்கைளப் பணியும்ேபாது அவள் உடல் எrயேவண்டும்.
சப்ரமஞ்சக் கட்டிலில் மல3ப் படுக்ைகமீ து ஒரு நாள்கூட அவள் நிம்மதியாகத் தூங்கக்கூடாது. என்
குழந்ைத களத்தில் சிைதந்து கிடப்பைதக் கண்டேபாது; ஒரு கணம் அக்காட்சி உச்சமாக,
அருவருப்பாக, அந்நியமாகத் ேதான்றி என்ைன உைறய ைவத்த பிறகு, அந்த குளி3ந்த ெவட்டு என்
வயிற்றில் பதிந்தேபாது; அடிப்பாவி என் குழந்ைதைய பலிவாங்கி விட்டாேய என்றுதான்
கூவிேனன். என் குரல் என் மனதுக்குள்ேளேய ஒலித்து அடங்கியது. உைறந்த ரத்தம் கrய
தடாகமாகச் ெசம்மண்ணில் பரவியிருக்க, அதன் மீ து கிடந்த உடலில் நான் என் ைகயால்
அணிவித்த மஞ்சள் ேமலாைட கிடந்தது. ஆனால் அந்த முகம்! அது என் குழந்ைதயல்ல. அந்தக்
கணங்களில் அந்த விலகல்தான் எவ்வளவு ஆறுதலூட்டுவதாக இருந்தது. இது அபிமன்யு இல்ைல.
அவன் ேவறு எங்ேகா இருக்கிறான். எந்தக் கணத்தில் ேவண்டுமானாலும் என்முன் ேதான்றி
ஏமாந்துவிட்டாயா என்று சிrப்பான்.

எப்படிச் சிrப்பான்? உதடுகள் சிறியைவயாக, சிவப்பாக இருக்கும். ேமலுதட்டின் இளநHல

மயி3 மட்டும் இல்ைலெயன்றால் பச்ைசக் குழந்ைததான். சிrக்கும்ேபாது சிறிய கண்கைளப் பாதி
மூடிவிடுவான். வலுவான அகன்ற ேதாள்கைளக் குலுக்குவான். எப்ேபாதும் சிrப்புதான்.
எதற்ெகடுத்தாலும் கிண்டல். என் ேதாள்கைளப் பிடித்து உலுக்குவான். அவனுக்காக அச்சம்
மிகுந்தவளாக, மடைம நிரம்பியவளாக என்ைனயறியாமேலேய நான் ேவடமிடுேவன். கனத்த
கரங்கள். வடு நிரம்பிய முழங்ைக. அண்ணாந்து பா3க்க ைவக்கும் உயரம். அகன்ற மா3பு. அைதப்
பா3த்ததும் மனம் மலரும். மறுகணம் கண்பட்டுவிடுேமா என்று சுருங்கும். முன்பின் ெதrயாத
உத்ேவகம் அவனுக்கு. அன்ைனயின் மனம் தவிப்பது ஒருேபாதும் அவனுக்குத் ெதrவதில்ைல.

276
அவன் நடக்கத் ெதாடங்கிய நாள்முதல் ெதாடங்கிய அவஸ்ைத அது. சாளரத்தில் ஏறி, பரணில்
ெதாற்றி, ெதாங்கியபடி வrட்டலறும்.
H ஏணியில் ஏறி உச்சிப்படியில் நின்று சிrக்கும். பலாமரத்துக்
கிைளகளின் நுனியில் ெதாங்கி ஆடி அடுத்தக் கிைளக்குச் ெசல்வான். ெதன்ைன மரத்திலிருந்து
கங்ைக நHrல் தைலகுப்புறக் குதிப்பான். குதிைர மீ தம3ந்து நHேராைடகைளப் பறந்து தாண்டுவான்.
வாைளச் சுழற்றி ேமேல வசி
H கீ ேழ நின்று பிடிப்பான். மதம் பிடித்த யாைனைய அடக்கி ஏறி
அம3வான. “அபிமன்யு, அபிமன்யு கவனம் கவனம்!” இதுேவ என் தாரக மந்திரமாக ஆயிற்று.
ேவகம்தான் எப்ேபாதும். எந்த நிமிடமும் மூடப்பட்ட கதவுகைள உைதத்துத் திறக்கத் துடிப்பவைனப்
ேபால. “அவசரப்படாேத அபிமன்யு” என்று எத்தைன தடைவ கண்ணருடன்
H மன்றாடியிருப்ேபன்.
உதிரம் வழிய வந்து நிற்பான். எலும்பு உைடந்து படுத்துக் கிடப்பான். என் குழந்ைதக்குத்
ெதrந்திருந்தா இவ்வளவுதான் தன் நாட்கள் என்று? அய்ேயா, என் ெசல்வத்ைத நான் கண்ணாரப்
பா3க்கேவயில்ைலேய. மா3ேபாடைணத்து திருப்தி வர முத்தமிட்டதில்ைலேய. இந்த
ஆபகரணங்கள், பட்டாைடகள், மகாராணிப்பட்டம் எல்லாவற்ைறயும் வசிவிட்டு
H என்
குழந்ைதயுடன் பத்து நாள் எங்காவது இருக்கிேறன். அட3ந்த காட்டில் ஒரு குடிலில். அவனுக்குப்
பாத ேசைவ ெசய்கிேறன். அவன் தூங்க், விழித்திருந்து கண் நிைறய அவைனப் பா3க்கிேறன். அவன்
என்ைன அம்மா என்று அைழப்பைத மீ ண்டும் ேகட்டால் ேபாது. ஆைச தHர ஆயிரம் முைற கூப்பிடச்
ெசால்லிக் ேகட்டால் ேபாதும். பிறகு அவைனக் ெகாண்டு ெசல்லட்டும். இல்ைல; அவனுக்குப் பதில்
நான் வருகிேறன். ேபாதும் இனி எனக்கு இங்கு எதுவும் மிச்சமில்ைல.

“ேத3 வந்துவிட்டது. மகாராணி” என்று தாதி வந்து ெசான்னாள். நான் எழுந்து ெமல்ல
வாசைல ேநாக்கி நடந்ேதன்.

குளிராக இருந்தது. வானெமங்கும் நட்சத்திரங்கள் விrந்து கிடந்தன. பூமிைய மாறாத

காதலுடன் பா3க்கும் rஷிகளின் கண்கள். என்னதான் பா3க்கிறா3கள் அப்படி? மண்ணில் மனித3கள்
ெகாள்ளும் துயரங்கள் அவ3களுக்கு அத்தைன மகிழ்வூட்டுகின்றனவா என்ன? அவ3கள் rஷிகள்.
பந்தபாசங்கைள ெவன்றவ3க்ள். பாமர மனதின் துக்கம் அவ3களுக்குப் புrயாது. ஆகேவதான்
அங்கிருந்தபடி த3ம நியாயங்கைளத் தH3மானிக்கிறா3கள். அண்ணாவும் rஷிதான். சதுரங்கம்
விைளயாடும் rஷி. ெவற்றிமீ து மட்டும் பற்றுக்ெகாண்ட rஷி. மனித3களும் ேபரரசுகளும் சதுரங்கக்
காய்கள்.

ேத3 நிதானமாக ஓடியது. பிரதான வதி

H ஓய்ந்து கிடந்தது. தூசி மணம் நிரம்பிய குளி3ந்த
காற்று உைடகைளச் சிறகுகளாகப் படபடக்கச் ெசய்தது. இன்னமும் இரவின் ஒலிேய ேகட்டது.
அவ்வப்ேபாது சில பறைவகளின் ஓய்ந்த ஒலிகள். வடுகளில்
H விளக்குகள் அைலய ஆட்கள்
நடமாடுவது ெதrந்தது. ஆனால் குரல்கள் இல்ைல. ஒருேவைள இந்த நகரேம இன்று
நH3க்கடனுக்குத் தயாராகிறது ேபாலும். எத்தைன ஆத்மாக்கைள இன்று கங்ைக வாங்கிக்
ெகாள்ளுேமா? அவற்ைறக் கடலுக்குக் ெகாண்டு ெசல்லும் சக்தி அவளுக்கு இருக்குமா?
முைலயூட்டிய மா3பில் பிணங்கைள சுமந்து ெசல்லும் விதி அவளுக்கு.

277
 காற்று ேவகமைடயும்ேபாெதல்லாம் எண்ணங்கள் பிய்ந்து ரதத்திலிருந்து பறந்து
பின்ேனாக்கிச் ெசல்வதாகப் பட்டது. ெமல்ல முகத்திலைறயும் காற்றின் ேவகத்தில் ெதrயும்
ரதேவகம் மட்டும் மனதில் எஞ்சியது. தைரயில் கால்படாத குதிைர ேபால மனம் அந்த ரதத்துடன்
ேச3ந்து ஓடியது. காலமும் இடமும் கைரந்து ேபாய் எங்கு ேவண்டுமானாலும் நான் ெசல்ல முடியும்
என்று பட்டது. என் உடலின் எைட குைறந்தது. என் தைசகள் ெமன்ைமயும் இறுக்கமும் ெகாண்டன.
என் சிrப்பில் அதி3வும் குரலில் குைழவும் ஏறியது. அப்ேபாதுதான் நான் சுபத்திைர என்று
உண3ந்ேதன். ஆம், நான் அணிந்திருப்பது ஒரு ேவடம். இந்த கனத்த உடல் ஓ3 ஆைட, இைதக்
கழற்றி வசிவிட்டால்
H நான் சிற்ேறாைடகள் மீ து ரதத்துடன் ேச3ந்து பறக்கும் சுபத்திைர. இரு
ைககளிலும் வாேளந்தி இருவrடம் ேபாrடும் யாதவ இளவரசி. ைரவத மைலயின் கிr பூைஜயன்று
ேதாழிகளுடன் மதுவருந்திவிட்டு கும்மாளமிடுபவள். ெவறிெகாண்டு புரவிமீ ேதறி உருளும்
பாைறகள் நிரம்பிய மைலச்சrவில் காற்றாக இறங்குபவள். இது எல்லாம் கனவு.
விழித்துக்ெகாண்டால் நான் துவாரைகயில் என் அைறயில் இருப்ேபன். சுத3ைமயும் கிrைஜயும்
பக்கத்து அைறயிலிருந்து வருவா3கள். வாட்ேபா3 கற்றுத் தந்த அக்ரூக3 தாத்தா, பிrயத்துடன் கைத
ெசால்லும் சாத்யகி மாமா, கண்டிப்பான சாம்பன் மாமா.... எப்ேபாதும்கூட இருக்கும் ேதாழனாக
அண்னா. குறும்பும் முரட்டுத்தனமும் பாசமும் நிரம்பியவன். எைத ேவண்டுமானாலும்
ெசய்யக்கூடிய மதிநுட்பம் வாய்த்தவன். அண்ணா, நHதான் எப்படி மாறிவிட்டாய், உன் கண்களில்
மாறாமல் ெதrந்த அந்தக் குறும்பு எங்ேக?

ரதம் குலுங்கியது. பிறகு மீ ண்டும் ேவகம் எடுத்தது. இேத ேபான்ற ஒரு மத்ஸ்ய ரதத்தில்
தான் துவாரைகைய விட்டு வந்ேதன். ரதத்திற்குள் ைகயில் நாேணற்றப்பட்ட வில்லுடன் அன்று
சற்றும் அறிந்திராத, எனக்கு மாறாக புதிராகத் ேதான்றிய, மாவரன்
H இருந்தான். பின்னால்
அக்ரூகrன் தைலைமயில் யாதவப் பைட துரத்தி வந்தது. அம்புகள் சிறு பறைவகள்ேபால வந்து
தைரயிறங்கின. ரதத்தில் நாெணாலியின் டங்காரம். குறிதவறாத அம்புகள் பட்டு யாதவ3கள் குதிைர
மீ திருந்து பாைறகள் நிரம்பிய மண்ணில் விழுந்து அலறின3. மனதில் கனிெவறி ஏறியபடிேய
வந்தது. கிrபூைஜயின்ேபாது மதுவின் ேபாைத தைலையக் கிறங்க ைவக்கும். அது ேமலும் ேமலும்
என்று குதிைரையத் தூண்டச் ெசய்யும். இப்ேபாது மது இல்ைல. ஆனால் மனதில் பலமடங்கு
ேபாைத. நாேணற்றும் கரங்களில் புரளும் தைசகைள ஓரக்கண்ணால் பா3த்ேதன். மயி3 அட3ந்த
கrய மா3பு. மான் ேதால் சரடால் கட்டப்பட்டு, காற்றில் பறக்கும் சுருண்ட காகபட்சக் குழல்.
சல்லடத்தின் இறுக்கத்தில் இறுகி இறங்கிய வயிறு. ேவகம் ேவகம் என்று ஆத்மா துடிதுடித்தது.
முடிவற்று திைசெவளியில் அப்படிேய ஊடுருவியபடி இருக்கேவண்டும் ேபாலிருந்தது.

யாதவ ேதச எல்ைலையக் கடந்ேதாம். ெவகு ெதாைலவில் காண்டவப்பிரஸ்தத்தின்

மைலகள் ெதrந்தன. மைழ வரப்ேபாகும் தருணம். மங்கிய ஒளியில் யாதவ ேதசத்துப் புல்ெவளி
ெவகுதூரம் வைர பரவியிருந்தது. வானில் ெபரும் ேமகக் குவியல்கள் ெமல்ல நக3ந்தன. கூட்டம்
கூட்டமாக பசுக்கைள ஓட்டியபடி இைடய3கள் ெசன்றன3. தூரத்தில் ேமகெமான்rன் இடுக்கு
வழியாக ெசம்ெபான்னிற ெவயில் ஒரு தூண்ேபாலப் புல்ெவளியில் விழுந்து கிடந்தது. அப்பகுதி
மரகதப் பரப்பாக ெஜாலித்தது. குதிைரகள் கைளத்துவிட்டன. நுைர தள்ளிய வாயுடன் அைவ
தைலகுனிந்தன. அவற்றின் உடல்களிலிருந்து விய3ைவ முத்துக்களாக உதி3ந்து ெகாண்டிருந்தது.
குதிைர விய3ைவயின் மனைதக் கிளரச் ெசய்யும் மணம் எழுந்தது. என் கண்முன் அறியாத
ேதசெமான்றின் வாசல் திறப்பைதக் கண்ேடன். தூரத்தில் காட்டின் விளிம்பு ெதrந்தது.

278
தியானத்திலம3ந்த ெபரும்பாைறகள். பசும்காடுகள் மண்டிய மைலச்சrவுகள். மைலச்சிகரஙக்ளும்
வானும் ெமௗனமாகக் கைரந்து ஒன்றாகும் இளநHலம். யாதவநிலத்தின் நாற்புறமும் திறந்த
மண்ணில் வாழ்ந்து பழகிய நான் மைலகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சிைறயாகேவ அந்தப் புதிய ேதசத்ைத
உண3ந்ேதன். அங்கு குதிைரமீ து ஏறி முடிவற்றுப் பாய்ந்து ெசல்ல முடியாது. முதல் முைறயாக
அச்சம் உள் மனதில் தைலகாட்டியது.

ேதrன் உள்ளிருந்து உடலில் சிறு உதிரக்கைறகளுடன் ெவளிவந்தா3 அவ3. ேதைர ஓரமாக

நிறுத்தி, குதிைரகைள அவிழ்த்து ஓரமாக நHேராைடயில் நHரருந்த விட்ேடன். புல்பரப்பில் அம3ந்து
கால்கைள நHrல் விட்டு அைளந்தபடி அம3ந்திருந்ேதன். வானம் கறுத்திருந்ததனால் நH3 குளிராக
இருந்தது. என்னருேக வந்து அம3ந்தா3. குதிைரயின் விய3ைவ மணம் என் நாசிகைள நிரப்பியது.
என் ேதாைளத் ெதாட்டா3. சுட்டு விரலின் நாண்வடு மரக்கட்ைட ேபால உறுத்தியது. கிள3ச்சி
உடம்ெபங்கும் கதகதப்பாகப் பரவியது. “சுபத்திைர, நமது எல்ைலக்கு வந்துவிட்ேடாம். இனி
இதுதான் உன் ேதசம்.” நான் தைல குனிந்தான். என் புஜங்கைளப் பற்றினா3. “அச்சமாக
இருக்கிறதா?” மீ ைச மிக அருேக ெதrந்தது. கண்களின் ஒளி குறுவாள் நுனிகள் ேபாலக் குத்திவிடும்
என்று அச்சமூட்டுவதாகத் ெதrந்தது. “இல்ைல: என்ேறன். அக்கணங்களில் உள்ளூர வியந்து
ெகாண்டிருந்ேதன். எப்படி இந்த முடிைவ எடுத்ேதன்? “நான் அ3ச்சுனன்” என்று இவ3 கூறியதும்
எப்படி என் மனத்தின் தைளகெளல்லாம் அறுந்தன. அண்ணாவின் உயி3 நண்ப3, ெபரும் வர3.
H
என்ைன நாடி வந்தவ3. இல்ைலயில்ைல. அவற்ைறெயல்லாம் விட என்ைனக் கவ3ந்தது
இன்ெனான்று. அவரது சாகசம் பற்றிய கைதகள். புரட்டுகள், ஜாலங்கள். ேபாகுமிடெமல்லாம் அவ3
ெவன்றைடந்த ெபண்கள். ெவன்றடக்க ஒரு முரட்டுக் கரும் புரவி கிைடத்த சந்ேதாஷம்
என்னுைடயது. அபாயம் தரும் ஈ3ப்பு அது. அறிய முடியாத ஆபத்துகளும் இன்பங்களும் நிரம்பிய
ஒரு வாசைலத் திறக்கும் துடிப்பு.

”எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாய் ெதrயுமா?” என்று ேகட்டபடிேய என் இைடயில் ைகைய

வைளத்து, ேதாள் வைளவில் முகம் புைதத்தா3. ெமல்ல நக3ந்த ைககள் பின்புறம் என் கச்ைச
அவிழ்த்தன. உதடுகள் ெவப்பமாக அழுந்தின. என் உடம்பு ெவம்ைமயும் இறுக்கமுமாக எழுந்தது.
மறுகணம் அந்த அலட்சியமான சுதந்திரம் என்ைனச் சுட்டது. ைககளால் அவ3 மா3ைபப் பிடித்துத்
தள்ளிேனன். திமிறிேனன். என் வைளயல்கள் குலுங்கின. மாைலகள் ெநறிபட்டன. அைவ என்ைனக்
ேகலிப் ெபாருளாக மாற்றுவைத உண3ந்ேதன். அவருக்கு என் திமிறல் உற்சாகத்ைதத் தந்தது.
சிrத்தபடி, “குதிைரக்குட்டி ேபாலிருக்கிறாய்” என்றா3.

என் ேவகம் தள3ந்தது. கூசிச் சுருங்கிப்ேபாேனன். நான் ஒரு முரட்டுக் குதிைரைய

ெவல்லவில்ைல. ஒரு சிறுத்ைதயால் ேவட்ைடயாடப்பட்டிருக்கிேறன். அவைரத் தள்ளுவது
பயனற்றது என்று பட்டது. அவ3 என் உடைலக் ைகயாண்ட விதத்தில் இருந்த அனுபவத் ேத3ச்சி என்
அங்கங்கைள உைறய ைவத்தது. என் மனம் கூ3ைமயைடந்தது. அந்த எண்ணம் வந்த உடேன அந்த
ஆயுதத்தின் கூ3ைமைய எண்ணி என் மனம் உவைக ெகாண்டது. ”சr, உங்கள் ராஜபத்தினி என்ன
ெசால்லப் ேபாகிறாள் இதற்கு?” என்ேறன்.

279
 அவ3 பிடி தள3ந்தது. முகம் ெவளிறியது. எழுந்து அம3ந்தா3. தைல குனிந்தபடி, “எனக்கும்
அவைள நிைனத்தால் அச்சமாகத்தான் இருக்கிறது” என்றா3. “ஒரு கணம் கங்ைகேபால
அரவைணப்பாள். மறுகணம் பாம்பு ேபாலிருப்பாள்.”

என் மனம் இறுகியது. பிறகு ெநகிழ்ந்தது. இந்த ஜகப் புரட்டனுக்குள் இருக்கும் அஞ்சிய
குழந்ைதைய இேதா நான் கண்டுெகாண்டிருக்கிேறன். அவ3 தைலைய என் மா3ேபாடைணத்தபடி,
“கவைலப்படாதH3கள்” என்ேறன். மனைதக் கருைண நHராட்டிய ேபாதிலும் உள்ளூர ஒரு
ெவற்றிக்களிப்புதான் இருந்தது.

“நH ஒரு இைடச்சியாக ேவடமிட்டு திெரௗபதியிடம் ேபா. அவளிடம் எனக்கு ேவறு

யாருமில்ைல; நHேய அைடக்கலம் என்று கூறு. அைடக்கலம் தந்துவிட்டாெளன்றால் பிறகு
விஷயத்ைதச் ெசால்ேவாம். அவள் வாக்கு மாறக் கூடியவளல்ல” என்றா3.

“ஏற்றுக்ெகாள்ளவில்ைலெயன்றால்?”

”நிச்சயமாக ஏற்றுக்ெகாள்வாள். அவளுைடய க3வம் ஒரு ேகாட்ைடேபால. அைத உைடத்து

உள்ேள ேபானால் அவள் ஒரு குளி3ந்த தடாகம்.”

மீ ண்டும் என் ஆங்காரம் படெமடுத்தது. கசப்பு மனெமங்கும் பரவியது. அதன்பிறகு அவ3

என்ைனத் ெதாட முயலவில்ைல. எrயும் மனத்துடன் நான் ரதத்தில் ஏறிக்ெகாண்ேடன்.
மைழத்துளிகள் உதிரத் ெதாடங்கின. வானம் உைடந்து ெகாட்ட ஆரம்பித்தது. புல்ெவளியில்
மைழயின் ெவண்பட்டுத் திைர ெநளிந்தது. அைதக் கிழித்தபடி ரதம் ஓடியது.
காண்டவப்பிரஸ்தத்தின் அட3ந்த காடு மீ து மைழ ெகாட்டும் ஓலம் ெபrயேதா3 ைசன்யத்தின்
ேபா3க்குரல் ேபால ஒலித்தது. அச்சம் புறக்குளிைரவிட அழுத்தமான குளிராக என் மீ து பரவியது.
எனக்காக வியூகமிட்டிருக்கும் பைட எது? ஒேர கணத்தில் நான் உள்ேள நுைழந்து விட முடியும்.
ஆனால் அதன் நிச்சயமின்ைமேய என்ைன ஈ3க்கும் சக்தியாக இருந்தது. காட்டில் ரதம்
நுைழந்தேபாது உடம்பு ஏேனா சிலி3த்தது.

கங்ைக நH3 கலங்கலாகச் சுழித்துச் ெசன்றது. அதன் கைரகளில் உயரமற்ற புத3 மரங்கள்
அட3ந்திருந்தன. கைரேயாரமாக ெசந்நிற உத்தrயம் ேபாலப் பாைத கிடந்தது. புரவிகளின் பாதங்கள்
புழுதிமீ து ஓைசயின்றிப் படிய, நHrல் மிதப்பதுேபால ரதம் நக3ந்தது. திைரைய விலக்கிப்
பா3த்தபடிேய வந்ேதன். இருள் இன்னும் பிrயவில்ைல. ஆயினும் கூட்டம் நிைறயேவ இருந்தது.
மரத்தடிகளில் மூட்ைட முடிச்சுகளுடன் வேயாதிக3கள் அம3ந்திருந்தன3. சற்று தள்ளி முகத்திைர

280
ேபாட்டபடி, கூட்டம் கூட்டமாகப் ெபண்கள். ஊேட குழந்ைதகள் விைளயாடின. மாட்டு வண்டிகள்
அவிழ்த்துப் ேபாடப்பட்டிருந்தன. மாடுகள் மணி குலுங்கத் தைலயாட்டியபடி, அைச
ேபாட்டுக்ெகாண்டு படுத்துக்கிடந்தன. கங்ைக நHrன்மீ து மட்டும் ஒளி சற்று அதிகமாக இருந்தது.
அதன் ெசந்நிற ஆழத்திற்குள் எங்ேகா இருந்து ஏேதா ஒளிவிடுவது ேபாலிருந்தது. படித்துைறகளில்
புேராகித3கள் நிரம்பியிருந்தன3. கட்டுக் கட்டாகத் த3ப்ைப கிடந்தது. ெவண்கலப் பாத்திரங்கள்
கங்ைகயின் அைலபாயும் ஒளிைய ெமௗனமாகப் பிரதிபலித்தபடி காத்து நின்றன. கங்ைகயின்
கைரேயாரமாக நHலமும் சிவப்பும் ெவள்ைளயுமாக நH3ப்பூக்கள் இைலப் பரப்புடன் ேச3ந்து
ெநளிந்தன.

அரசகுல ரதம் வருகிறது என்று ெதrந்தும் எவரும் கிள3ச்சி அைடயவில்ைல. எழுந்து

பா3க்கவுமில்ைல. ெவகுசில3 ஆ3வமின்றி திரும்பிப் பா3த்தன3. ெவறித்த கண்கள் என்ைனத்
ெதாட்டு மீ ண்டன. மரங்களின் ேமல் நுனிகளில் இளம்பசுைம துலங்க ஆரம்பித்துவிட்டது. இன்னும்
அைர நாழிைகயில் நன்கு புல3ந்துவிடும். என்ன இது? இவ்வளவு கூட்டமிருந்தும் ஏன் ஒலிேய
இல்ைல? மனித உடல்கள் நH3மீ ன்கள் ேபால ஒலியின்றி வாயைசஹ்தபடி ெமல்ல நடமாடுகின்றன.
விசித்திரமானெதாரு ெபாம்மலாட்டம் ேபாலிருந்தது. திடீெரன்று அக்கூட்டத்தில் முதியவ3களும்,
ெபண்களும் குழந்ைதகளும் மட்டும் இருப்பைதப் பா3த்ேதன். இைளஞ3கேளயில்ைல. மீ ண்டும்
அடிவயிற்றில் அந்த வாள் பாய்ந்தது. அத்தைன ேபருமா? அத்தைன ேபருமா? உடம்பு நடுங்க,
கண்கைள மூடி, ெநற்றிைய விரல்களால் அழுத்தியபடி, இறுகி அம3ந்ேதன். மனம் ரத
ேவகத்தின்ேபாது ெகாண்ட விடுதைலயுண3வு முழுக்கப் பின்னக3ந்து துவாரைக ேபால, முற்பிறப்பு
ஞாபகம்ேபால, எங்ேகா மைறந்தது. எல்லாம் ெவறும் கனவு. நான் இதுதான். இந்த கனக்கும் உடம்பு.
கனக்கும் மனம். இந்தப் பாரம்தான் நான். இந்த ெவறுைமதான் நான்.

ரதம் தயங்கியது. வர3கள்

H குதிைரகளில் வந்து எதி3ெகாண்டன3. என் ரத முகப்பிலிருந்து
தண்ேடந்தி என் குலத்ைதயும் சிறப்ைபயும் கூறி என்ைன அறிவித்தான். அப்ெபய3 வrைச மிக
அருவருப்பூட்டுவதாக எனக்குக் ேகட்டது. அவற்றில் எதுவுேம நானல்ல என்று கூவ ேவண்டும்
ேபாலிருந்தது. வம்சங்கள், பட்டங்கள், பதவிகள். கங்ைகக் கைரெயங்கும் மூடுபடமிட்டுக்
கூனியம3ந்திருந்த விதைவகளின் உருவங்கள் ஞாபகத்திற்கு வந்தன. ரதம் உள்ேள ேபாயிற்று.
புல்ெவளியில் ப3ணசாைலகள் வrைசயாக இருந்தன. ெசம்பட்டு முகப்பு ேபாடப்பட்டது.
திெரௗபதியின் ப3ண சாைல ேபாலும். சற்றுத் தள்ளிப் ெபrய வட்ட வடிவ ப3ணசாைலையச் சுற்றிக்
காவல் வர3கள்
H உருவிய வாளுடன் நின்றன3. மன்னருக்கு ஒருேபாதும் இத்தைகய பாதுகாப்பு
இருந்ததில்ைல. ஆனால் இனி ேவறு வழியில்ைல. காட்டிற்குள் சிரஞ்சீவியான அஸ்வத்தாமா
தணியாத ேகாபத்துடன் அைலந்துக் ெகாண்டிருக்கிறான். இனி குருவம்சத்தில் எவரும்
நிம்மதியாகத் தூங்க முடியாது. ஒருேபாதும் ேபா3 அவ3கைள விட்டு விலகாது. ெவற்றிமாைலயின்
ஏேதா ஒரு மலருக்குள் பூநாகம் காத்திருக்கிறது. ேதாற்றவ3கள் நிம்மதியாகத் தூங்கலாம்.
அவ3களுக்கு இழக்க ஏதுமில்ைல. காண்பதற்குக் கனவுகளும் மிச்சமிருக்கும்.

281
 என் ப3ணசாைல முன் ரதம் நின்றது. இறங்கிக்ெகாண்ேடன். என்ைனப் பா3த்ததும் ெபரும்
அழுைகேயாைசகள் ேகட்டன. என் தைலைய அைல வந்து முட்டியது. என் வயிறு அதி3ந்து
ெகாண்டிருந்தது. ஆனால் திடமான காலடிகளுடன் நடந்ேதன். ப3ணசாைலக்குள் அரசகுலப்
ெபண்கள், யா3 யா3 என்று பா3க்கவில்ைல. விதைவகளுக்குப் ெபய3 எதற்கு? அைடயாளம் எதற்கு?
அவ3கள் சிைத காத்திருக்கும் ‘ெவறும் சடலங்கள்’. ஒருேவைள இதுேவ அவ3கள் இறுதியாகப்
பா3க்கும் ெவளியுலகாக இருக்கக்கூடும். குழந்ைதகேள, வாைனயும் மரக்கூட்டங்கைளயும்
மல3கைளயும் நன்றாகப் பா3த்துக் ெகாள்ளுங்கள். திருப்தியாக கங்ைகயில் நHராடுங்கள்.

”மகாராணி” என்று ஒரு தாதி மரவுrையக் ெகாண்டுவந்து நHட்டினாள். அைத அணிந்து

ெகாண்ேடன். கனமாக உடைல அறுத்தியது. விரத உணவு வந்தது. கசப்பும் துவ3ப்பும். ஒரு
மண்டலமாக சக்ரவ3த்தியும் பrவாரமும் இந்த உணைவ உண்டு இந்த உைடைய அணிந்து விரதம்
அனுஷ்டிக்கிறா3கள். யாருக்காக? எந்த அக்னிைய அைணக்க? தாதிையக் ைகயைசத்து
அைழத்ேதன். “அண்ணா எங்கிருக்கிறா3?” என்று ேகட்ேடன்.

“ராஜ சைபயில் மகாராணி.”

”வியாச மகrஷி வந்திருக்கிறா3” என்றா3 ஒரு முதிய தாதி. “அவருடன் உைரயாடியபடி

ேசாைலக்குள் ெசல்வைதப் பா3த்ேதன்.”

“நான் உடனடியாக வியாச rஷிையப் பா3த்தாக ேவண்டும்” என்ேறன். “உபசக்ரவ3த்தி

எங்ேக?”

தாதி இன்ெனாருத்திையப் பா3த்தாள். தயங்கியபடி, “இரவு ரதேமறி நகருக்குள் ெசன்றா3.

இன்னும் வரவில்ைல” என்றாள்.

புதல்வைனேயா கணவைனேயா இழக்காத ெபண் யாராவது கிைடத்திருக்கக்கூடும் என்று

கசப்புடன் எண்ணிக் ெகாண்ேடன். இந்தக் கசப்பு எப்ேபாது என் மனதில் நிரம்பியது? எந்தக்
கணத்தில்? பாயும் ரதத்தில் கடிவாளத்ைதப் பற்றியபடி நின்று நான் ஓரக்கண்னால் பா3த்து ரசித்த
ஆண்மகன் தன் இறுகும் தைசகளுடன் இப்ேபாதும் என் மன ஆழத்தில் இருக்கிறான். இந்த மனித3 -
இவருைடய முகமும், குரலும், அைசவுகளும் இவைரப் பற்றிப் பிற3 கூறிக்ேகட்கும் ஒவ்ெவாரு
ெசால்லும் -என்ைனக் கசப்பால் நிைறக்கிறா3. அைத அவ3 அறிந்திருக்கக்கூடும். என் கண்கைள

282
ஏறிட்டுப் பா3த்துப் ேபச அவரால் முடியாது. என் முன் நிற்கும்ேபாது அவ3 உடெலங்கும் ஒரு சிறு
தவிப்பு அைலயும். அந்தத் தாழ்வுண3வு ேகாபமாக, மூ3க்கமாக ெவளிப்படவும் கூடும். ஆனால்
என்னால் ஏன் இன்னமும் அவைர அலட்சியம் ெசய்ய முடியவில்ைல? எத்தைன முயன்றும்
அவைரப் பற்றி எண்ணாமல் ஒரு ெபாழுதுகூடத் தாண்டுவதில்ைலேய. அவ3 மீ து என்னுள்
இன்னும் காதல் மிஞ்சியுள்ளதா என்ன? காதலா? அது ெவறும் அைறக்கூவல். அவ3 உள் மனதின்
அச்சம் ெதrயவந்த கணேம அது அைணந்து ேபாயிற்று. அவ3 ெபண்கைள உடலாக மட்டும்
ைகயாளும்ேபாதுதான் தன்னம்பிக்ைகேயாடு இருக்க முடியும். அவ3 ைகயில் துவண்டு நிமி3ந்து,
சரம்சரமாக எய்யும் காண்டீபேம அவ3 வrத்துக் ெகாண்ட பாவைனத்ேதாழி ேபாலும். அவ3
திறைமெயல்லாம் உள்ளூர ஓடும் ெவறுைமயின் ேவகம் ேபாலும். ெபண்களின் உடல் வழியாக
அவ3 ேதடுவது யாைர? காண்டீவமாக மாறித் தன் உடலின் ஒரு உறுப்பாக இைணந்து ெகாள்ளும்
ஒருத்திையயா?

யாrடமாவது ேபச ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. ேபசாத ெசாற்கெளல்லாம் மனதில் ேதங்கி

அவற்றின் ேவகம் என்ைனப் ைபத்தியமாக அடித்துவிடும் என்று பட்டது. மகாராணி பட்டத்ைதத்
துறந்து ஒரு ெபண்ணாக, ேபைதயாக, குழந்ைதயாக, புழுவாக அழுது துடிக்க ேவண்டும். வியாச
rஷியின் ெவண்தாடி பரவிய குழந்ைத முகம் மனதில் சிறு ஆறுதலாக எழுந்தது.

தாதி என்ைனச் ேசாைலக்குள் கூட்டிச் ெசன்றாள். பசுைமயான மரங்கள் அட3ந்து நிற்க ஊேட
பாைத ெநளிந்து ெசன்றது. பாைறெயான்றில் அண்ணாவும் வியாச மகrஷியும் அம3ந்திருந்தன3.

என்ைனப் பா3த்ததும் வியாச மகrஷி புன்னைகயுடன், “வா குழந்ைத” என்றா3. அமரும்படி

ைசைக காட்டினா3. அவ3 பாதங்கைளப் பணித்துவிட்டுத் தைரயில் அம3ந்ேதன். அண்ணா சிந்தைன
நிரம்பிய முகத்துடன் என்ைனப் பா3த்தா3. “வருவ3கள்
H என்று எவரும் கூறேவயில்ைல தாத்தா”
என்ேறன்.

“இன்று நH3க்கடன். நான் வந்தாக ேவண்டுமல்லவா?” என்றா3 வியாச3.

என் கண்களும் மனமும் திறந்துெகாண்டன. என் உடல் வழியாக அழுைக சுழற்காற்று

மரத்ைதக் கடந்து ெசல்வதுேபாலக் கடந்து ெசன்றது.

வியாச3 என் ெநற்றிமயிைர வருடினா3. “நான் என்ன ெசால்ல இருக்கிறது குழந்ைத? அழுது
அழுதுதான் உன் மனம் ஆறேவண்டும்” என்றா3.

283
 “இெதல்லாம் எதற்காக தாத்தா? யாருைடய லாபத்திற்காக? இந்த கங்ைகக்கைர முழுக்க...”

“பா3த்ேதன்” என்றா3 வியாச3. “எதற்காக என்று மட்டும் ேகட்காேத. அப்படிக் ேகட்க

ஆரம்பித்தால் ெதய்வங்கேள திைகத்து நின்றுவிடுவா3கள்...”

“என் அபிமன்யு.. என் தங்கம்.. அவன் தைல பிளந்து.. என்னால் மறக்கேவ முடியவில்ைல
தாத்தா...”

என் அழுைகையப் பா3த்தபடி வியாச3 தைல குனிந்து அம3ந்திருந்தா3. பிறகு கம்மிய

குரலில் “நான் என்ன ெசால்லுவது அம்மா? உனக்கு ஒரு குழந்ைததான். எனக்கு...? குருவம்சேம என்
குழந்ைதகளல்லவா? ெவன்றதும் வழ்ந்ததும்
H என் உதிரமல்லவா? இேதா இன்ரு கங்ைக அள்ளிச்
ெசல்லும் அத்தைன ஆத்மாக்களுக்கும் பிதாமகனல்லவா நான்?”

சட்ெடன்று என் மனம் சீறிெயழுந்தது. ”இேதா இருக்கிறாேர, ேகளுங்கள் தாத்தா.

எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் இவ3தான். இவருைடய குயுக்தியும் தந்திரமும் தருக்கமும்.
ஆட்சிக்காக சேகாதரன் கழுத்ைத சேகாதரன் அறுக்கலாம் என்று இவ3 ஒரு உபேதச மஞ்சr எழுதி
அைதக் களத்தில் தினம் தினம் ெபௗராணக3கள்
H பாடினா3கள். ெகால்லு ெகால்லு என்று இரவு
முழுக்க ேகாஷம் எழுந்தது....”

“ேபா3 எப்ேபாதும் ெவற்றி ஒன்றால் மட்டுேம அளக்கப்படுகிறது அம்மா.”

”இப்ேபாது இேதா ெவற்றி கிைடத்துவிட்டேத. இவருக்குத் திருப்திதானா? என் குழந்ைத.. என்

ெசல்வம்.. அவன் மரணத்திற்கு யா3 காரணம்? இேதா இவ3தான். என் குழந்ைதையக் ெகான்றவ3
இவ3தான். சதுரங்கத்தில் ஒரு காயாக அவைன ைவத்து விைளயாடினா3. அடுத்த நக3வுக்குத்
ேதைவெயழுந்தேபாது தன் சுண்டுவிரலால் அவைனச் சுண்டி எறிந்தா3. அரவான், கேடாத்கஜன்...
கைடசியில்க் அபிமன்யு. ெசாந்த ரத்தத்தில் பிறந்தவ3கைளக் ெகால்லும்படி தான் ெசான்ன
உபேதசத்ைதத் தனக்கும் ெபாருத்திக்ெகாண்ட மகான் இவ3...”

“சுபத்திைர, நH உன் ேவதைனயில் ேபசுகிறாய்” என்றா3 வியாச3.

284
 “என் குழந்ைத எப்படி இறந்தான்? அவன் என் கருவில் இருந்த ேபாது பத்மவியூகத்தில்
நுைழயும் வழிைய இவ3 கற்றுத் தந்தா3. ெவளிேயறும் வழிையக் கூறாமேலேய விட்டுவிட்டா3.
எங்கும் எதிலும் முட்டி ேமாதி நுைழபவனாக, ெவளிேயறும் வழி ெதrயாதவனாக, அவன்
வள3ந்தான். ஏன் என் குழந்ைதக்கு அவன் பிறந்து வள3ந்து களம் காணும் தினம் வைர இவ3
ெவளிேயறும் வழிையச் ெசால்லித் தரவில்ைல? சதி. ேவறு என்ன? இவருக்கு பந்தமில்ைல.
பாசமில்ைல. த3மம் என அவ3 நம்பும் ஒன்ைற நிைறேவற்றுவது தவிர ேவறு எந்த ேநாக்கமும்
இல்ைல.”

“யா3தான் அப்படி இல்ைல?” என்றா3 வியாச3. “உன் தருமம் தாய்ைம என நH எண்ணுகிறாய்.

அைதத் தவிர ேவறு எதுவும் உன் கண்ணில் படவில்ைலேய....”

”எதற்கு என் குழந்ைதக்கு பத்ம வியூகத்திலிருந்து ெவளிேயறும் வழிைய இவ3

கற்றுத்தரவில்ைல? அைதச் ெசால்லச் ெசால்லுங்கள் முதலில்.”

அண்ணா தணிந்த குரலில், “பலமுைற ெசால்லிவிட்ேடன் சுபத்திைர. உன் காது

மூடியிருக்கிறது. பத்ம வியூகம் சிறிய பைடகைள நடத்தும்ேபாது ெசய்ய ேவண்டியது. நகரங்கைளக்
காப்பாற்றுவதற்காக அைதச் சுற்றியும் அைமப்பதுண்டு. துேராண3 அைதப்ேபால குருேஷத்திரத்தில்
வகுப்பா3 என்று நான் எப்படி எதி3பா3த்திருக்க முடியும்? அந்தத் தருணத்தில் அ3ச்சுனன்
சம்சப்த3களுடன் ேபாrடப்ேபாவான் என்று எப்படி நான் ஊகித்திருக்க முடியும்? தரும3 அத்தைன
வர3கள்
H இருக்க அபிமன்யுைவப் ேபாய் அைத உைடக்கச் ெசால்வா3 என்ேறா, அவைனப் பின்
ெதாடரந்த தருமைரயும் பீமைனயும் பிற பைடகைளயும் ஜயத்ரதன் ஒருவேன தடுத்துவிடுவான்
என்ேறா நான் எப்படி எண்ண முடியும்?” அண்ணா நிறுத்தினா3. உைடந்த குரலில், “அைதவிட
ஞானமும் விேவகமும் நிரம்பிய குருநாத3 துேராணரும், பாண்டவ ரத்தமான க3ணனும், மகா
தா3மிகரான சல்லியரும், சுத்த வரனான
H துrேயாதனனும் ேச3ந்து ஒரு சிறுவைன சூழ்ந்து
எதி3த்துக் ெகான்றா3கள் என்பது இப்ேபாதுகூட என்னால் நம்ப முடியாதைவயாகேவ உள்ளது.”

“ேபாrல் ெவற்றிேய அளவுேகால்” என்றா3 வியாச3 மீ ண்டும். “மனித3களால் ேபாைரத்

ெதாடங்க மட்டுேம முடியும். பிறகு எல்லாம் விதியின் தாண்டவம்.” அவ3 தைல ேமலும் குனிந்தது.
ெபருமூச்சுடன், “மனித3கள் ேபாrடாத சத்திய யுகம் ஒன்று வரக்கூடும்” என்றா3.

“ஆம், எல்லாம் என் தத்துவம்தான்” என்றா3 அண்ணா என்னிடம். “ஆனால் என் மனைத
ஆற்றும் வலிைம அவற்றுக்கு இல்ைல. அபிமன்யு என் குழந்ைத. பாதி நாள் துவாரைகயில்
ருக்மிணியும் சத்யபாைமயும் அவைன வள3த்தா3கள். என் பிள்ைளக்கலிையத் தH3க்க வந்த ெதய்வ

285
அருளாக அவைன எண்ணிேனன். இந்த மா3பிலும் ேதாளிலும் ேபாட்டு அவைன வள3த்ேதன்.
காடுகள் ேதாறும் அைழத்துச் ெசன்று அவனுக்கு வித்ைதகள் கற்றுத்தந்ேதன்....”

“ஆம். அவன் களத்தில் காட்டிய வரபராக்ரமங்கைள

H இன்று பாரதவ3ஷேம பாடுகிறது”
என்றா3 வியாச3. அவ3 அண்ணாைவ சமாதானப்படுத்த முயல்கிறா3 என்பது ெதrந்தது. “ேகாசல
மன்னன் பிருஹத்பாலைன அவன் ெகான்றது பற்றி சற்று முன்பு கூட ஒரு சூதன் அற்புதமான பாடல்
ஒன்ைறப் பாடினான்.”

“ஆனால் நான் கற்றுத்தராத ஒன்று அவைன பலி ெகாண்டு விட்டேத

கிருஷ்ணதுைவபாயனேர.”

“அவன் விதி அது” என்றா3 வியாச3. “ெஜன்மங்கள்ேதாறும் அது அவைனத் ெதாட3கிறது.

இப்பிறவியில் உன் கருவில் அவனிருந்தேபாேத அது அவைன அைடந்துவிட்டது.”

என் மனம் பகீ rட்டது. “தாத்தா, அப்படியானால் என் குழந்ைதக்கு அடுத்த பிறவியிலும் இேத
விதியின் மிச்சம்தானா உள்ளது?” என்ேறன்.

“இருக்கக்கூடும்; யாரறிவா3...?”

பதறிய குரலில், “தாத்தா, தன் விதிைய அவன் அறிந்து ெகாள்ளவில்ைலேய. என்

குழந்ைதக்கு இப்ேபாதும் ெவளிேயறும் வழி ெதrயவில்ைலேய” என்ேறன்.

“இது என்ன ேபச்சு குழந்ைத? நமது மகனாக அவன் விதி முடிந்தது. இனி நம் கடன் அவன்
நிைனைவ நம் மனதிலும் வம்சத்திலும் நட்டு ைவப்பது மட்டுேம...”

“அது உங்கள் ேவைல. என் குழந்ைதக்கு இப்ேபாதும் ெவளிேயறும் வழி ெதrயவில்ைல.

அைத எண்ணினால் இனி நான் ஒருநாள்கூட நிம்மதியாக உயி3வாழ முடியாது. தாத்தா நHங்கள்
முக்காலமும் உண3ந்தவ3. எனக்குக் கருைண காட்டுங்கள். உங்கள் பாதங்கைளப் பற்றிக்ெகாண்டு
ேகட்கிேறன். எனக்கு உதவுங்கள்....”

286
 “குழந்ைத, நH உண3ந்துதான் ேபசுகிறாயா?”

“நன்றாக உண3ந்துதான். என் குழந்ைதக்கு அவன் விதிைய அவன் ெவல்லும் முைறைய

நான் கற்பித்தாக ேவண்டும். அடுத்த பிறவியிலாவது அவனுக்கு மீ ட்பு ேவண்டும்.”

“மனித3களுக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள எல்ைலைய நH தாண்ட முயல்கிறாய் குழந்ைத. அது

சாத்தியேமயில்ைல.”

நான் பாய்ந்து எழுந்ேதன். “இனி உங்களிடம் ேகட்க எனக்கு எதுவும் இல்ைல, இப்ேபாேத
நHங்கள் உதவ ேவண்டும். இல்ைலேயல் இப்ேபாேத இங்ேகேய கங்ைகயில் குதித்து உயி3விடுேவன்.
இனி எனக்கு எதுவும் மிச்சமில்ைல...”

“குழந்ைத....” என்று கூறியபடி வியாச3 ஓடிவந்து என்ைனப் பிடித்தா3. “நில்லு.

ெசால்கிேறன்...” என் ேதாைள அவ3 கரம் இறுகப் பற்றியது. “என்ன காrயமம்மா ெசய்கிறாய்? முதிய
வயதில் இதுவைர நான் கண்டெதல்லாம் ேபாதாதா? இரு, ஒரு வழி ெசால்கிேறன்.”

அப்ேபாதும் சிந்தைன ேதங்கிய முகத்துடன் அண்ணா அங்ேகேய அம3ந்திருந்தா3.

“தண்டகாரண்யத்தில் ஒரு rஷிைய நான் பா3த்ேதன். அவ3 இப்ேபாது இங்கு கங்ைகக்

கைரயில் எங்ேகா இருக்கிறா3. அவரால் பிறவிகளின் சுவைரத் தாண்டிப் பா3க்க முடியும்
என்கிறா3கள். அவைர அைழத்து வருகிேறன். உனக்காக.. ஒரு ேபாதும் ஒரு rஷி ெசய்யக் கூடாத
காrயம் இது. என் மூதாைதயrன் சாபம் என் மீ து விழும்.. பரவாயில்ைல.”

”எனக்கு ேவறு வழியில்ைல தாத்தா. என்ைன மன்னித்து விடுங்கள். என் குழந்ைதயிடம்

நான் ேபசியாக ேவண்டும். என்ன ேந3ந்தாலும் சr. என் குழந்ைத ெவளிேயறும் வழி ெதrயாது
பிறவிகள் ேதாறும்... தாத்தா தயவு ெசய்யுங்கள், தயவு ெசய்யுங்கள்...” அவ3 காலில் விழுந்ேதன்.
என்ைனத் தன் மா3ேபாடு அைணத்துக் ெகாண்டா3. என் கண்ண3H அவ3 தாடிைய நைனத்தது.

ப3ணசாைலக்குள் எட்டிப் பா3த்த தாதி என்னிடம் “உபசக்ரவ3த்தி தங்கைள அைழக்கிறா3”

என்றாள். எழுந்து ெவளிேய வந்ேதன். பின் மதியம் ஆகிவிட்டிருந்தது. ஆனால் ெவயில் வராமல்

287
காைல ேபாலேவ இருந்தது. வானம் முழுக்க ேமகங்கள். மஞ்சன மரத்தடியில் அவ3 நின்றிருந்தா3.
அவைர அணுக அணுக என் மனம் எrச்சலைடந்தது. ஆனால் உடலில் ஒரு கிள3ச்சி இருந்தது. அது
இம்ைசக்கான ஆ3வம். அவைரக் குத்திப் புண்படுத்தி, அவ3 சுருண்டு திரும்புவைதக் கண்டு
குற்றவுண3வு ெகாள்ளும்ேபாதுதான் அது தணியும். அவ3 கண்கைள உற்றுப் பா3த்தபடி “என்ன?”
என்ேறன்.

“ெபாழுது சாய்ந்துவிட்டது. அபிமன்யுவிற்கு இன்னும் நH3க்கடன் ெசலுத்தவில்ைலேய

என்று அண்ணா ேகட்டா3” என்றா3.

“அரவானுக்கு நH3க்கடன் முடிந்துவிட்டதா?” என்ேறன். அவருைடய சுருண்ட மயி3கள்

ஈரமாகத் ெதாங்கி ஆடின. காேதாரம் சில நைர மயி3கள். மீ ைச கன்னத்தில் ஒட்டியிருந்தது.
கண்களுக்குக் கீ ேழ கருவைளயங்கள். பா3ைவயில் எப்ேபாதுமிருக்கும் சிறுபிள்ைளத்தனமான
உற்சாகத்தின் ஒளி அறேவ இல்ைல. இனி அது ஒருேபாதும் திரும்பாது ேபாலும்.

“ஆம்” என்றா3.

அவருைடய பலவனமான
H இடத்தில் நான் ேபாட்ட அடி அது. அவ3 ெநற்றியில் நரம்பு
அைசந்தது. கண்கள் சுருங்கி இம்ைச ெதrந்தது. என் மனம் உள்ளூர கும்மாளமிட்டது. ேமலும்
ேமலும் என்று தாவியது.

“சுருத3மாவிற்கும் முடிந்துவிட்டதா?” என்று சாதாரணமாகக் ேகட்ேடன்.

அவ3 கண்கள் சீற்றம் ெகாண்டன.

“அபிமன்யு மட்டும்தான் மீ தி” என்றா3.

நான் தைலயைசத்ேதன்.

“ஏன் தாமதம்?” என்றா3.

288
 “சற்று பிந்தட்டும்.”

“எங்ேகா ரதமனுப்பியிருப்பதாகக் கூறினா3கள்.”

“ஆம்.”

“எதற்கு?”

“ஒன்றுமில்ைல” என்ேறன். இவrடம் நான் கூற முடியாது. அபிமன்யு என் அந்தரஙகத்தின்

ஆழம். அைத ஒருேபாதும் இவருடன் பகிர முடியாது. அைத எவrடமும் பகிர முடியாது.
அவனிடம்கூடப் பகி3ந்ததில்ைல. அவன் பிறந்து விழுந்தேபாது அவைனப் பா3த்தவ3கள்
தந்ைதையப்ேபால என்று கூறியேபாது என் மனம் எrந்தது. அவன் வளர வளர அவனில் கூடி வந்த
குறும்பும், வில் திறனும், துணிச்சலும் அவைரேய ஞாபகப்படுத்தின. அைவ என்ைனக் ேகாபம்
ெகாள்ளச் ெசய்தன. பாதி நாள் அவைன துவாரைகக்கு அனுப்பியேத அதனால்தான். மீ திநாள் அவ3
ஊrல் இருந்ததுமில்ைல. ஆனால் அவனில் நான் ரசித்தெதல்லாம் அவற்ைறத்தாேனா?

“ஏன் என்று கூறு” என்றா3 ேகாபத்துடன். “இன்று நH3க்கடன் ேவண்டாம் என்று

எண்ணுகிறாயா? யாைரக் கூட்டிவரச் ெசால்லியிருக்கிறாய்?”

நான் அவ3 கண்கைளப் பா3த்ேதன். “அபிமன்யு என் மகன். அவனுக்கு எப்படிச் ெசய்ய
ேவண்டும் என நான் அறிேவன்.”

அவ3 ேகாபம் முகத்தில் ெநளிந்தது. உரத்த குரலில், “அவன் என் மகன் இல்ைலயா? எனக்கு
மட்டும் துயரமில்ைலயா?” என்றா3.

“துயரமா.... எதற்கு?” என்ேறன் வியப்புடன். உள்ளூர என் இம்சிக்கும் இச்ைச

கூ3ைமயைடந்தது. மனம் மிகுந்த நிதானத்துடன் ெசாற்கைளத் ேத3வு ெசய்தது. “நHங்கள்தான்
பழிவாங்கிவிட்டீ3கேள? ெபாழுது சாய்வதற்குள் ஜயத்ரதன் தைலையக் ெகாய்து, அைதக் காற்றில்
பறக்கைவத்து, அவன் தந்ைத கரங்களில் விழ ைவத்து, அவ3 உயிைரயும் பறித்து... சூத3கள்
பரவசமாகப் பாடும் கைத அல்லவா அது? வம்சகாைதயில் ஒரு ெபான்ேனடல்லவா? அப்புறம்
எதற்குத் துக்கம்?”

289
 “நH என்ைன ஏளனம் ெசய்கிறாய். உனக்கு மட்டும் ேபrழப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது என்று கற்பைன
ெசய்து ெகாள்கிறாய். உன்ைன முக்கியமானவளாகப் பிறrடம் காட்டிக்ெகாள்ள இந்த துக்க
ேவடத்ைத மிைகப்படுத்திக்ெகாள்கிறாய்...”

நான் அவ3 கண்கைள மீ ண்டும் உற்றுப் பா3த்ேதன். “ேநற்றிரவும் எங்கிருந்தH3கள்?”

அவ3 தடுமாறி, முகம் ெவளிறி, “ஏன்?” என்றா3.

“இல்ைல, தாத்தா ேதடினா3” என்ேறன்.

“அவைரப் பா3த்ேதேன.”

“ஓேகா” என்ேறன். பிறகு பா3ைவைய விலக்காமேல நின்ேறன்.

“நான் வருகிேறன்” என்று அவ3 நடந்தா3. என் உடல் தள3ந்தது. சன்னதம் விளகிய
குறிெசால்லி ேபால சக்தியைனத்தும் ஒழுகி மைறய, தள்ளாடிேனன். தண்ண3H குடிக்க ேவண்டும்
ேபாலிருந்தது. ஆனால் மீ ண்டும் என் ப3ணசாைலக்குப் ேபாகத் ேதான்றவில்ைல. இடுங்கின
அைறகளில் துயரம் ேதங்கிக் கிடக்கிறது. திறந்த ெவளிகளில் மனம் சற்று சுதந்திரம் ெகாள்வது
ேபாலப் பட்டது. ேசாைல வழியாக நடந்ேதன். மீ ண்டும் அேத பாைறைய அைடந்ேதன். அங்கு
அண்ணா அம3ந்திருப்பைதப் பா3த்ேதன். அவைர அங்கு உள்ளூர எதி3பா3த்ததனால்தான்
வந்திருக்கிேறன் என்று அறிந்ேதன். என்னால் அவைரத் தவி3க்க இயல்வில்ைல. அவ3 இல்லாமல்
என் மனேம இல்ைல ேபாலும். அவரது தைலயணியின் மீ திருந்த மயிற்பீலிக் கண் என்ைனப்
பா3த்தது. மனம் சற்று அைமதியைடந்தது. மயிற்பீலிைய எங்கு கண்டாலும் மனம் சற்ரு
அைமதிெகாள்கிறது. துைணைய உண3கிறது. அபிமன்யு குழந்ைதயாக இருந்தேபாது ஒரு முைற
அவன் ெகாண்ைடயில் மயிற்பீலிைய அணிவித்ேதன். அைதப் பா3த்ததும் அவ3 முகம்தான் எப்படிச்
சிவந்து பழுத்தது. ெதாண்ைட புைடக்க உறுமியப்டி அைதப் பிய்த்து வசினா3.
H “ெகாஞ்சிக் குலாவி
குழந்ைதைய அலியாகவா ஆக்குகிறாய்? பீலியும் மலரும்...” என்று கத்தினா3. ஆங்காரமும்
ஏமாற்றமுமாக, “பீலி சூடியவ3கெளல்லாம் அலிகள் என்கிறH3களா?” என்ேறன். ைகைய ஓங்கியபடி
வந்தா3. “நல்லது. ைக எதற்கு, காண்டீவத்ைதேய எடுங்கள். அதுதான் புருஷ லட்சணம்” என்ேறன்.
கதைவ ஓங்கி உைதத்தபடி அந்தப்புரத்ைத விட்டு ெவளிேயறினா3. ெவளிேய புரவிமீ து சம்மட்டி
விழும் ஒலி ேகட்டது. அது கைனத்துக் கூவியபடி கல்தளத்தில் தடதடத்து ஓடியது.

அண்ணா, “rஷி வந்துவிட்டாரா?” என்றா3.

290
 “இன்னும் வரவில்ைல. காத்திருந்து காத்திருந்து ெபாறுைம ேபாகிறது.”

“வருவா3.”

“பின்மதியம் ஆகிவிட்டது. நH3க்கடன் எப்ேபாது முடிவது?” என்ேறன். கைளப்புடன் கண்கைள

விரல்களால் அழுத்துக் ெகாண்ேடன்.

“பா3த்தன் என்ன ெசான்னான்?”

திடுக்கிட்ேடன். எப்படி அறிந்தா3 அவ3 முகம் பதுைம ேபாலிருந்தது. பிறகு அைமதி

ஏற்பட்டது. “ேநரமாகிறது என்கிறா3” என்ேறன்.

“பாவம்” என்றா3.

“ஏன்? அவ3தான் ேபாrல் ெவன்று சவ்யசாஜி ஆகிவிட்டாேர. இனி அஸ்வேமதம்,

திக்விஜயம். வரலாற்றில் உங்களுக்கும் அவருக்கும் சிம்மாசனமல்லவா ேபாட்டு
ைவக்கப்பட்டுள்ளது!”

”உன் துயரம் கசப்பாக மாறிவிட்டிருக்கிறது சுபத்திைர. உலகேம உனக்கு எதிrயாகப்

படுகிறது. நH என்னதான் எண்ணுகிறாய்? இன்று இங்கு ஒவ்ெவாருவரும் என்ன எண்ணுகிறா3கள்
என்று நH அறிவாயா? இந்தக் கணம் காலேதவன் வந்து ேபா3 துவங்குவதற்கு முன்பிருந்த
தருணத்ைதத் திரும்ப அளிப்பதாகச் ெசான்னாெனன்றால் அத்தைன ேபரும் தங்கள் எதிrகைள
ஆரத் தழுவிக் கண்ண3H உகுப்பா3கள். இந்தப் ேபா3 ஒரு மாயச் சுழி. ஒவ்ெவாரு கணமும் இதன்
மாயசக்தி எல்ேலாைரயும் கவ3ந்திழுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. விதி அத்தைன ேப3 மனங்களிலும்
ஆேவசங்கைளயும் ஆங்காரங்கைளயும் நிரப்பியது. இன்று... ெவளிேயறும் வழி எவருக்கும்
ெதrயவில்ைல சுபத்திைர. எனக்கும் ெதrயவில்ைல...”

நான் ெபருமூச்சுவிட்ேடன். அண்ணா மனம் கலங்கியேபாதுதான் அவைர அப்படிப் பா3க்க

நான் விரும்பவில்ைல என்று அறிந்ேதன். அவ3 ெவல்ல முடியாத வரேயாகியாகேவ
H என் மனதில்
இருந்தா3. அண்ணாவின் முகம் மீ ண்டும் நிதானம் ெகாண்டது. “நH உணவருந்தினாயா?” என்றா3.

291
 ”இல்ைல”

“ஏன் இப்படி உன்ைன வைதத்துக் ெகாள்கிறாய்?”

“என்னால் எதி3பா3ப்பின் பதற்றத்ைதத் தாங்க முடியவில்ைல அண்ணா.”

“சுபத்திைர, நH ெசய்யப் ேபாவது என்ன என்று அறிவாயா?”

“எனக்கு ேவறு வழியில்ைல” என்ேறன் உறுதியாக.

“நியதியின் ேபrயக்கம் மனித3கைளயும் அண்ட ெவளிையயும் இயற்ைகயிலுள்ள

அைனத்ைதயும் ஒன்றாகப் பிைணத்திருக்கிறது சுபத்திைர. அதில் ஒரு சிறு துளிையக்கூட மனித
மனம் அறிய முடியாது. அைத மாற்றிவிடலாம் என்று நம் அகங்காரம் சில சமயம் கூறும். அதன்படி
நாம் இயங்குேவாம். பிறகு ெதrயும் நமது அந்த இயக்கம்கூட நியதியின் விைளயாட்டுதான் என்று.”

“ேவதாந்த விசாரம் ேகட்க எனக்கு இப்ேபாது மனம் கூடவில்ைல அண்ணா....”

அண்ணா சிrத்தபடி, ”ஆம். பாரதவ3ஷத்தில் இப்ேபாது மலிவாகப் ேபாய்விட்டிருப்பது

அதுதான்” என்றா3.

அவைரப் புண்படுத்திவிட்ேடாேமா என்ற ஐயம் எனக்கு ஏற்பட்டது. “அண்ணா, என் மனைதத்

தயவு ெசய்து புrந்து ெகாள்ேளன். நான் என் குழந்ைதக்கு... அவன் தன் விதிைய அறியாமல்
ேபாகக்கூடாது அண்ணா.. அதற்காக எனக்கு எந்த சாபம் வந்தாலும் சr...”

“சr வா. கங்ைகேயாரமாகப் ேபாேவாம். யாராவது நம்ைமத் ேதடக்கூடும்.”

காட்டுக்குள் குளி3 இருந்தது. மரங்கள் மைழக்காலத்திற்குrய புத்துண3ச்சியுடன் காற்றில்

குலுங்கின. தளதளக்கும் ஒளியும் சிறு மணிேயாைசகளும் கங்ைக வந்துவிட்டைதக் கூறின.

292
படித்துைறகளில் புேராகித3கள் அம3ந்திருந்தன3. த3ப்ைபப் புல்லும் பிண்டங்களும் சிதறிக்
கிடந்தன. அமாத்ய3 ெஸௗனக3 எழுந்து வந்து அண்ணாைவ வணங்கினா3. “இப்ேபாதுதான்
முடிந்தது” என்றா3.

“சr” என்று அண்ணா தைலயைசத்தா3. ெமதுவாக நடந்ேதாம். எங்கும் அமங்கலமான

ெமௗனமும் நிதானமும். கங்ைக மீ திருந்து குளி3 பரவிக்ெகாண்டிருந்தது.

ப3ணசாைலகளுக்குச் ெசல்லும் வழியில் திடீெரன்று அடிபட்ட விலங்கின் ஊைளேபால ஓ3

அழுைகக் குரல் எழுந்தது. தாதிகள் ெதாடர, தைலவிrேகாலமாக திெரௗபதி ஓடிவந்தாள். அவைளத்
தாதிகள் பிடித்தன3. கங்ைகைய ேநாக்கிக் ைகநHட்டியபடி அலறினாள். மரவுr விலகிக் கிடந்தது.
ச3ப்பம் ேபான்ற உடல் தழல் ேபான்ற ’உடல் விஷம்’ துப்பும். சுடும். இப்படித்தான் ெகௗரவ சைபயில்
ெசன்று நின்றாள். தைலமயிைர அவிழ்த்துப் ேபாட்டு சபதம் எடுத்தாள். இப்ேபாது தைலைய
முடிந்துெகாள்ள ேவண்டியதுதாேன? இப்ேபாதுகூட ஏன் இப்படி எண்ணுகிேறன்? அவள் என்ன
ெசய்வாள்! அண்ணா ெசான்னதுேபால அவளும் இப்ேபாது மனமுைடந்து ஏங்கக்கூடும். எல்லாம்
எவ்வளவு எளிைமயாகத் ெதாடங்கிவிடுகிறது! ஐந்து குழந்ைதகள். பிrதிவிந்தியன், சுதேசனன்,
சுருதக3மா, சதானகன்,
H சுேதசனன். ஐந்து தளி3 முகங்கள். ஐந்து ெபான்னிறத் ேதாள்கள். அவள்
வயிற்றில் ஊழித்தHயல்லவா எrயும். அைத எண்ணியேபாேத என் மனம் பைதத்தது.
சுருதக3மாவின் முகம் மட்டும் அவ்வளவு ெதளிவாக மனதில் எழுந்தது. அவன் அவருைடய
குழந்ைத என்று ெசால்வா3கள். அவைன மா3ேபாடைணத்து அவன் முகத்ைத உற்று உற்றுப்
பா3ப்ேபன். அபிமன்யுவின் அருேக நிறுத்தி ஒப்பிட்டுப் பா3ப்ேபன். பயிற்சிப் ேபா3களின் அபிமன்யு
அவைன அனாயாசமாகத் ேதாற்கடிக்கும்ேபாது மனதில் களிப்பு நிைறயும். அபிமன்யுவிற்கு
அவன்மீ து எப்ேபாதும் குறிதான். “சித்தி, அபிமன்யு என்ைன அடிக்கிறான். சித்தி, அபிமன்யுைவப்
பாருங்கள்....” என்று சதா ஓடிவருவான். மழைலக் குரல்கள் எங்கிருக்கிறH3கள் என் குழந்ைதகேள?
வானில் எங்காவது விைளயாடுகிறH3களா? சண்ைட ேபாடுகிறH3களா? மண்ணில் நHங்கள் வாழ்ந்த
நாட்களில் தான் உங்கள்மீ து என்ெனன்ன ேகாபதாபங்கள், ேபாட்டி ெபாறாைமகள் எங்களுக்கு. நான்
ஒருேபாதும் பா3த்திராத அரவான். அவன் மீ து எத்தைன ேகாபம் எனக்கு? என் கண்களிலிருந்து
கண்ண3H ெகாட்டியது. அப்படிேய படித்துைறயில் அம3ந்துவிட்ேடன். அண்ணா ெபருமூச்சுடன்
சற்றுத் தள்ளி அம3ந்து ெகாண்டா3. கங்ைக மீ து இரு சிறு ஓடங்கள் மிகுந்த துயரத்துடன் நக3ந்து
ெசன்றன.

rஷி வந்துவிட்டா3 என்று ெசய்தி வந்தது. எழுந்து விைரந்ேதாடிேனன். கால் புழுதியில்

பதிந்து ேவகம் கூடவில்ைல. என் உடல் கனத்தது. அஷ்டகலசப் படிக்கட்டில் rஷி அம3ந்திருந்தா3.
அவ3 எதிேர நின்றிருந்த ஸ்தானிக3 என்ைனப் பா3த்ததும் வணங்கி விலகினா3. என் மனம்
சுருங்கியது. இனம் புrயாத ஓ3 அச்சம் மனைதக் கவ்வியது. கrய குள்ளமான உருவம். தாடியும்
தைலமயிறும் சைடகளாகத் ெதாங்கின. சிவந்த கண்கள், உடம்ெபங்கும் நHரு. ஒரு கண் கலங்கி
சைதப்புரளலாக அைசந்தது. ெவளிேய ெதrந்த பற்கள் கறுப்பாக இருந்தன. அவருக்கு சாஷ்டாங்க

293
வணக்கம் ெசய்ேதன். அவ3 என் தைலையத் ெதாட்டு ஆசியளித்தா3. அவ3 கரஙக்ைள என் கண்கள்
அணுகுவைதத் தடுக்க முடியவில்ைல. பழுதைடந்த நகங்கள் விகாரமாக இருந்தன.

“உன் ேகாrக்ைகைய கிருஷ்ணதுைவபாயன3 ெசான்னா. அவ3 மகாவியாச3.

அவருக்காகேவ இதற்கு ஒப்புக்ெகாண்ேடன். இது சாதாரண விஷயமல்ல. ெதய்வங்களின்
அதிகாரத்திற்கு அைறவிடும் ெசயல் இது” என்றா3 rஷி.

“குருநாதேர, என் மீ து கருைண காட்டுங்கள். என் குழந்ைத...” என்று ைககூப்பிேனன்.

கண்ண3H வழிந்தது.

“அழுவெதல்லாம் எனக்குப் பிடிக்காது. விஷயத்ைதத் ெதளிவாகச் ெசால்லிவிடுகிேறன்.

ஒேர ஒரு முைறதான். அதற்குள் கூறேவண்டியைதக் கூறிவிட ேவண்டும். பிறகு என்னிடம்
எைதயும் ேகாரக்கூடாது.”

“ேபாதும், ேபாதும்”

அண்ணா வந்து சற்றுத் தள்ளி அம3ந்தா3. rஷி கண்மூடி தியானத்திலாழ்ந்தா3.

பrதவிப்புடன் அம3ந்திருந்ேதன். நHண்ட ெபருமூச்சுடன் அவ3 கண்கைளத் திறந்தா. “உன்
குழந்ைதக்கு நH3க்கடன் அளித்தாகிவிட்டேத அம்மா. அவன் இப்ேபாது ஃபுவ3ேலாகத்தில்
இல்ைலேய...”

“குருநாதேர....” என்று வறிட்ேடன்.

H “இல்ைல. நH3க்கடன் இதுவைர அளிக்கப்படவில்ைல....”
மறுகணம் எனக்கு என்ன நடந்தது என்று புrந்தது. என்ைனத் ேதாற்கடிக்க அவ3 அைதச்
ெசய்திருக்கக்கூடும். என் உடம்பு பதறியது.

“இரு” என்றபடி rஷி மீ ண்டும் கண்கைள மூடினா3. நான் தவிப்புடன் அண்ணாைவப்

பா3த்ேதன். அவ3 கங்ைகக் கைரேயாரம் மல3ந்து கிடந்த தாமைரகைளயும் குவைளகைளயும்
பா3த்தபடி சிைலேபால அம3ந்திருந்தா3.

rஷி கண்கைளத் திறந்தா3. “உன் குழந்ைத கருபீடம் ஏறிவிட்டான்” என்றா3.

294
 “எங்ேக? எந்த வயிற்றில்?” என்று ைக கூப்பியபடி பதறிேனன்.

“அது ெதrயாது. மனிதனா மிருகமா பறைவயா புழுவா என்று கூடக் கூற முடியாது.”

“குருநாதேர, இப்ேபாது என்ன ெசய்வது?”

“இன்னும் ேநரமிருக்கிறது. ஆத்மா முதல் உயிரணுவாகிய பா3த்திவப் பரமாணுைவ ஏற்று

அதனுடன் இைணவதுவைர வாய்ப்பிருக்கிறது. இைணந்துவிட்டால் இப்பிறவியுடனான அதன்
ெதாட3பு முற்றிலும் அறுந்துவிடும். பா3ப்ேபாம்.” rஷி நHrல் இறங்கி ஒரு தாமைர மலைரப்
பறித்தா3. அைத எடுத்து வந்து தியானித்து என்னிடம் காட்டினா3.

“இேதா பா3.”

தாமைரப்பூவின் மகரந்தப் பீடத்தில் இரு சிறு ெவண் புழுக்கள் ெநளிந்தன ெமல்லிய நுனி
துடிக்க அைவ நHந்தி நக3ந்தன.

“இது என் மாயக்காட்சி. உன் மகன் இருக்கும் கரு இந்த மல3. இதிெலான்று உன் மகன். நH
அவனிடம் ேபசு. ஆனால் இந்த தாமைர கூம்பிவிட்டால் பிறகு எதுவும் ெசய்ய முடியாது.”

“இதில் என் குழந்ைத யா3 குருநாதேர?”

“இேதா இந்தச் சிறு ெவண்புழு. அவ3கள் இரட்ைடய3கள்.”

என் மனம் மல3ந்தது. பரவசத்தால் பதற்றம் பரவியது. மனதில் எண்ணங்கேள எழவில்ைல.

ைககள் பைதக்க அந்தப் புழுைவப் பா3த்ேதன். அதன் துடிப்பு. அது அபிமன்யு சிறு குழந்ைதயாக
பட்டுத் ெதாட்டிலில் ைககால் உைதத்து ெநளிவது ேபாலிருந்தது. ேபச்ேச எழவில்ைல. மனம்
மட்டும் கூவியது. அபிமன்யு! இேதா உன் அம்மா. என்ைன மறந்துவிட்டாயா என் ெசல்வேம.
என்ைன ஞாபகமிருக்கிறதா உனக்கு?

295
 ”ேபசு ேபசு” என்றா3 rஷி.

“அபிமன்யு” என்ேறன் ெதாண்ைட அைடக்க.

அந்தச் சிறு புழு அைசவற்று நின்றது. பிறகு அதன் தைல என்ைன ேநாக்கி உய3ந்தது. சிவந்த
புள்ளிகள்ேபால அதன் கண்கைளக் கண்ேடன். என்ைனப் பா3க்கிறானா? என்ைன அவன் ஞாபகம்
ைவத்திருக்கிறானா? என் மனம் களிப்பில் விம்மியது.

“ேபசு ேபசு” என்று rஷி அதட்டினா3.

திடீெரன்று அந்த மற்ற புழுைவப் பா3த்ேதன். “குருநாதேர இது யா3? அவனுைடய இரட்ைடச்
சேகாதரன் யா3?”

“அது எதற்கு உனக்கு? நH உன் குழந்ைதயிடம் கூற ேவண்டியைதக் கூறு.”

“இல்ைல. நான் அைத அறிந்தாக ேவண்டும். அவன் யா3?”

rஷி அலுப்புடன், “அவன் ெபய3 பிருகத்பாலன். ேகாசல மன்னனாக இருந்தவன்” என்றா3.

என் மனம் திகிலில் உைறந்தது. “ேகாசல மன்னனா? என் மகனால் ேபா3க்களத்தில்

ெகால்லப்பட்டவனா?”

“ஆம். அவ3கள் இருவருக்கும் இைடேய மாற்ற முடியாத ஓ3 உறவு பிறவிகள்ேதாறும்

ெதாட3கிறது. அதன் காரணத்ைத யாரும் அறிய முடியாது. நH உன் குழந்ைதயிடம் ெசால்ல
ேவண்டியைதச் ெசால்லிவிடு.”

296
 என் ெதாண்ைட கரகரத்தது. அடுத்தபிறவியில் என்ன நிகழப்ேபாகிறது? “அபிமன்யு! அது
ேகாசல மன்னன் பிருகத்பாலன். உன்னால் ெகால்லப்பட்டவன். உன் இரட்ைடச் சேகாதரன் உன்
எதிr. மகேன, கவனமாக இரு...”

rஷி ேகாபமாக “என்ன ேபசுகிறாய் நH?” என்று கத்தினா3.

நான் கைளப்புடன் மூச்சிைரத்ேதன். திடீெரன்று பத்ம வியூகம் பற்றி இன்னமும்

கூறவில்ைல என்று உண3ந்ேதன். “அபிமன்யு, இேதா பா3. பத்ம வியூகம்தான் உன் விதியின் புதி3.
அதிலிருந்து ெவளிேயறும் வழிையக் கூறுகிேறன்.....” என்மீ து யாேரா குனிந்து பா3ப்பது ேபால நிழல்
விழுந்தது. திருக்கிட்டு அண்ணாந்ேதன். யாருமில்ைல. வானம் கன்னங்கேரெலன்று இருந்தது.
பதற்றத்துடன் மலைரப் பா3த்ேதன். அது கூம்பி விட்டிருந்தது. “குருநாதேர” என்று கூவியபடி
அைதப் பிrக்க முயன்ேறன்.

“பிரேயாசனமில்ைல ெபண்ேண. அவன் ேபாய்விட்டான்” என்றா3 rஷி.

“குருநாதேர” என்று கதறியழுதபடி அவ3 காலில் விழுந்ேதன். “எனக்குக் கருைண

காட்டுங்கள். என் குழந்ைதயிடம் ஒரு வா3த்ைத ேபசிக் ெகாள்கிேறன்...”

rஷி எழுந்து விட்டா3. அவ3 பாதங்கைளப் பற்றிக் ெகாண்ேடன். அவ3 உதறிவிட்டு நடந்தா3.
அப்படிேய படிகளில் அம3ந்து முழங்காலில் முகம் புைதத்துக் கதறிக் கதறி அழுேதன்.

ேதாள்களில் கரம் பட்டது. அண்ணாவின் கரம் அது என்று ெதrந்தது. அைத நான்
விரும்பிேனன் என்று அறிந்ேதன். “அண்ணா! அபிமன்யு, என் குழந்ைத...”

“வா ேபாகலாம். மைழ வரப்ேபாகிறது.”

“என் குழந்ைதக்கு இப்ேபாதும் ெவளிேயறும் வழி ெதrயவில்ைலேய. தன் விதியின் புதிைர

சுமந்தபடி அவன் ேபாகிறாேன. நான் பாவி பாவி....”

அண்ணா என்ைனத் தூக்கி எழுப்பினா3. “வா. அழுது என்ன பயன்?”

297
 “என் குழந்ைதக்கு அவன் விதியிலிருந்து மீ ளும் வழி ெதrயவில்ைலேய...”

”யாருக்குத் ெதrயும் அது? உனக்குத் ெதrயுமா? வழி ெதrந்தா நH உள்ேள நுைழந்தாய்?”

நான் அப்படிேய உைறந்து நின்றுவிட்ேடன். பிறகு “அண்ணா” என்ேறன்.

“வா. மைழ வருகிறது.”

இைலகள் மீ து ஓலமிட்டபடி மைழ ெநருங்கி வந்தது. ஆேவசமான விரல்கள் பூமிையத்

தட்டின. பிறகு நH3த்தாைரகள் ெபாழிய ஆரம்பித்தன.

“அண்ணா, என் குழந்ைதயின் விதி என்ன? அடுத்த பிறவியில் அவனுக்கு என்ன ேநrடும்?”

மைழயில் அண்ணாவின் குரல் மங்கலாகக் ேகட்டது. “ெதrயவில்ைல. ஆனால் அதன்

ெதாடக்கம் மட்டும் இன்று ெதrந்தது.”

“எப்படி?” என்ேறன் அவைரத் ெதாட3ந்து ஓடியபடி. அண்ணா பதில் ேபசாமல் நடந்தா3. ஒரு
மின்னல் வாைனயும் மண்ைணயும் ஒளியால் நிரப்பியது. பின் அைனத்தும் ேச3ந்து நடுங்க
இடிேயாைசகள் ெவடித்து அதி3ந்தன. அதன் எதிெராலிைய ெவகுேநரம் என்னுள் ேகட்ேடன். என்
உடைலக் கைரத்து விடுவதுேபால மைழ ெகாட்டிக் ெகாண்டிருந்தது. மைழயின் அட3ந்த திைரக்குள்
அண்ணா ெசன்று மைறந்தா3.

298
 பாடலிபுத்திரம் - ெஜயேமாகன்

கி.மு. 493இல் சிேரணிக வம்சத்ைதச் சா3ந்தவனாகிய அஜாத சத்ரு தன் தந்ைதயும் மகத
மன்னனுமாகிய பிம்பிசாரைன ைகது ெசய்து சிைறயிலிட்டான். பிம்பிசாரன் அந்தப்புரத்தில்,
நாயகியrல் ஒருத்திையக் கூடியபடி இருந்த ேநரம், திட்டமிட்டிருந்தபடி அஜாதசத்ரு தன்
வர3களுடன்
H நுைழந்தான். மஞ்சத்தில் நி3வாணமாக இருந்த பிம்பிசாரைண அப்படிேய தூக்கி
ைககைளப் பின்னால் முறுக்கி அவன் உத்தrயத்தினாேலேய கட்டி வர3களிடம்
H ஒப்பைடத்தான்.
ேபாகத்தின் தாளத்தில் சுயமிழந்து விட்டிருந்த மன்னன் காலடிேயாைசகைளக் ேகட்கச் சற்று பிந்தி
விட்டிருந்தான். தூரத்தில் உைடகளுடன் கழட்டி ைவக்கப்பட்டிருந்த உைடவாைள எடுக்க
முடியவில்ைல. அந்த நாயகி அங்ேகேய ெவட்டி சாய்க்கப் பட்டாள். பிம்பிசாரன் அந்தப்புறத்தில்
நHண்ட புறச்சுற்றுப் பாைத வழியாக இட்டுச் ெசல்லப்பட்டான். அது கூதி3காலம். கல்லாலான
அரண்மைனச் சுவ3களும் தைரயும் குளி3ந்து விைறத்திருந்தன. உள்ளிழுத்த மூச்சுக் காற்று
மா3புக்குள் உைறந்து பனிக்கட்டியாகி, ெமல்ல உருகி, நரம்புகள் வழியாகப் பரவி, உடெலங்கும்
நிைறவைத பிம்பிசாரன் உண3ந்தான். பிடrயும், மா3பும் சிலி3த்து உடல் குலுங்கிக்
ெகாண்டிருந்தான். விைரப்படங்காத ஆண்குறி காற்றில் துழவித் தவித்தது. அந்தப்புரத்தின் படிகளில்
இறங்கி சுரங்கப் பாைதயின் வாசைல அைடந்ததும் பிம்பிசாரன் திரும்பிப் பா3த்தான். ஒளி
ஈரம்ேபால மின்னிய இைலகைள ெமல்ல அைசத்தபடி நந்தவனத்து மரங்களும், சாம்பல் நிறத்தில்
ெமல்லிய ஒளியுடன் விrந்திருந்த வானமும், அரண்மைனக் ேகாபுர முகடுகளின் ஆழ்ந்த
மவுனமும் அவைன ஒரு கணம் பரவசப்படுத்தின. அம்மகிழ்ச்சிைய விேனாதமாக உண3ந்து
அவேன திடுக்கிட்டான். ஆழ்ந்த ெபருமூச்சுடன் படியிறங்கினான்.

சுரங்கத்தின் உள்ளிருந்து சத்தமின்றி படிேயறிப் பாய்ந்து வந்த குளி3க்காற்று அவன் ேதாைள

வைளத்து இறுக்கி மா3பில் தன் அங்கங்கைளப் ெபாருத்திக் ெகாண்டது. பிம்பிசாரன் மனம் வழியாக
எண்ணற்ற புண3ச்சி ஞாபகங்கள் பாய்ந்து ெசன்றன. நடுங்க ைவக்கும் குளி3 ததும்பும் அந்த
அைணப்பு அவைன உத்ேவகம் ெகாள்ளச் ெசய்தது. அஞ்சவும் ைவத்தது. ெகான்ற மிருகத்தின்
உடைலக் கிழித்துப் புசிக்கும் புலியின் பாவைன அவனுக்கு புண3ச்சியின் ேபாது கூடுவதுண்டு. எதி3
உடல் ஒரு தைட, உைடக்க ேவண்டியது. ெவல்ல ேவண்டியது. பின் சுய திருப்தியுடன் வாைள
எடுத்தபடி வாைனப் பா3ப்பது மிகவும் பிடிக்கும் அவனுக்கு. நH பிம்பிசாரன் என அது விrந்திருக்கும்.
நிலவின் அவன் அந்தப்புரம் வருவதில்ைல. லதா மண்டபத்தில் முழுத்தனிைமயில் இருப்பைத
விரும்பினான். மகத மன்ன3கள் அைனவருேம முழுநிலவில் தனிைமைய நாடுபவ3களாகேவ
இருந்திருக்கின்றன3. குளி3 காற்றின் வயிற்றுக்குள் நுைழந்த தன் உறுப்பில் வாழ்க்ைகயின்
உச்சக்கட்டத் துடிப்ைப உண3ந்தான். ஆனால் மனம் அச்சம் தாங்காமல் பின்வாங்கும்படி கூறியது.
அவன் இரத்தம் முழுக்க வடிந்து ெகாண்டிருந்தது. உதிரும் இைலயின் எைடயின்ைம, பின்பு
கைளப்புடன் தடுமாறினான். அவன் நரம்புகள் புைடத்து நHலமாக மாறின. உடல் ெவளுத்துப்
பழுத்தது.

299
வாள் நுனிகளால் தள்ளப்பட்டு பிம்பிசாரன் சுரங்கத்திற்குள் நுைழந்தான். நைரத்த தாடி பறக்க,
கட்டப்படாத தைலமயி3 பிடrயில் புரண்டு அைலயடிக்க, தள்ளாடி நடந்தான். அவன் முன் அஜாத
சத்ருவின் பாதங்கள் வலுவாக மண்ைண மிதித்து நக3ந்தன. இருட்டு மணமாகவும், ெதாடு
உண3வாகவும், நிசப்தமாகவும் மாறி, மனைத நிைறத்தது. காவல3கள் ஒலியாக மாறினா3கள்.
பின்பு கைரந்து மைறந்தா3கள். பிறகு எதுவும் ஊடுருவாத தனிைமயில் பிம்பிசாரன் நடந்து
ெகாண்டிருந்தான். பாைதெயங்கும் கால்கைள விைறக்கச் ெசய்யும் ஈரம் நிைறந்திருந்தது.
இருளுக்கு கண் பழகியேபாது சுரங்கச் சுவ3கள் கசிந்து ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டான். அைவ ெமல்ல
சுருங்கி விrந்தபடி இருந்தன. அது ரத்தம். சிறிய நHேராைடயாக மாறி அது அவன் கால்கைளப் பற்றிக்
ெகாண்டது. சுவ3 வைளவுகைள ேமாதி கிளுகிளுத்தபடி விலகிச் ெசன்றது. எங்ேகா ெவகு ஆழத்தில்
ேபெராலியுடன் அருவியாக விழுந்து ெகாண்டிருந்தது.

தன் கால்கைள இடறிய ஆட்டுக்குட்டிகைளப் பற்றி அப்ேபாது பிம்பிசாரன் எண்ணினான். கனிந்த

கண்களுடன், மா3ேபாடு அைணத்த ஆட்டுக்குட்டியுடன் தன் யாகசாைலக்கு வந்த சாக்கிய முனிைய
கனவில் காண்பது ேபால் அவ்வளவு அருேக கண்டான். அவன் உடலின் ெமல்லிய
ெவம்ைமையக்கூட அக்கடும் குளிrல் உணர முடிந்தது. பவளம் ேபாலச் சிவந்து யாகசாைல
ைமயத்தில் இருந்த பலிபீடம். அைதச் சுற்றி தைல துண்டிக்கப்பட்ட ெவள்ளாடுகளின் கால்கள்
உைதத்து புழுதியில் எழுதிய புrயாத லிபிகைள இப்ேபாது படிக்க முடிவைத அறிந்தான். புத்த3
புன்னைக புrந்தா3. அவன் அவைர ேநாக்கிப் பாய்ந்து ெசல்ல விரும்பினான். ஆனால் ஓட்டம் அவன்
பாதங்கைளக் கைரத்துவிட்டிருந்தது. உருகும் பனிப் ெபாம்ைம ேபால மிதந்து ெசன்று
ெகாண்டிருந்தான். புத்தrன் கரம் படு விழி ெசாக்கியிருந்த ஆட்டுக் குட்டியின் உடலின் ெவண்ைம
மட்டும் ஒரு ஒளிப் புள்ளியாகக் கண்களுக்கு மிஞ்சியிருந்தது. பின்பு அதுவும் மைறய இருட்டு
எஞ்சியது. பலி பீடத்திற்ெகன்று பிறவி ெகாண்டு இறுதிக் கணத்தில் மீ ட்கப்பட்ட ஆடுகள் நந்தவனம்
முழுக்க ெசருக்கடித்துத் திrயும் ஒலி ேகட்டது. குளம்புகள் பட்டு சருகுகள் ெநrந்தன. வாழ்வின்
ேநாக்கத்ைதேய இழந்துவிட்ட அைவ ரத்தம் கனக்கும் உடைல என்ன ெசய்வது என்று ெதrயாமல்
தவித்தன. மண்ைட ஓடுகள் உைடயும்படி பரஸ்பரம் ேமாதிக்ெகாண்டன. வழியும் ரத்தத்திேல ெவறி
ெகாண்டு ேமலும் ேமலும் ேமாதின. மரண உறுமல்கள் எதிெராலித்து சுரங்கம் rங்காrத்தது.
பிம்பிசாரன் இருட்டின் முடிவற்ற ஆழத்ைத ஒவ்ெவாரு கணமும் உண3ந்தான்.

அஜாத சத்ருவின் முடிசூட்டு விழாவிலும் வானவ3 மல3 மாr ெசாrந்தன3. அவன் தன் தந்ைதயின்
ேதவியைரத் துரத்திவிட்டு அந்தப்புரத்ைத தன் ேதவியரால் நிரப்பினான். ஆனால் கூடலின்ேபாது
எப்ேபாதும் கவசத்துடனும் வாளுடனும் இருந்தான். இரும்பின் குளுைம ெபண்கைள உைறய
ைவத்து விட்டிருந்தது. ஆழத்தில் அவள் உடல் சைதகளும், மிக அந்தரஙகமான தருணத்தில் அவள்
ெசால்லும் ெபாருளற்றா வா3த்ைதயும்கூட சில்லிட்டிருந்தன. பனிக்கட்டிப் பரப்ைபப் பிளந்து,
காட்டுப் ெபாய்ைகயில் நHராடி எழும் உண3ேவ அஜாத சத்ரு எப்ேபாதும் அைடந்தான். பின்பு
அப்ெபண்ணின் அடிவயிற்றில் காது ெபாருத்தி அச்சத்துடன் உற்றுக் ேகட்பான். உைடவாளால்
அவைளப் பிளந்து ேபாட்ட பிறகுதான் மீ ள்வான். அவள் கண்கள்கூட மட்கிப்ேபாய் ெவட்டுபவனுக்கு
அந்த ஆதி மகா உவைகையச் சற்றும் அளிக்காதைவயாக ஆகிவிட்டிருக்கும். இரெவல்லாம்
அல்லித் தடாகத்தில் தன் வாைளக் கழுவியபடி இருப்பான். அதன் ஆணிப் ெபாருத்துகளிலும், சித்திர
ேவைலகளிலும், உைறந்த ரத்தத்ைதச் சுரண்டிக் கழுவுைகயில் எப்ேபாதாவது தைலையத்
தூக்கினால் விrந்த வானம் நHதானா என்று வினவும்.

300
தன் பாதத் தடங்கைள இைடவாளால் கீ றி அழித்துவிட ேவண்டுெமன்பதில் அஜாதசத்ரு எப்ேபாதும்
கவனமாக இருந்தான். ஒவ்ெவாரு முைறயும் அவன் ஆண்ைம நுைழந்து மீ ண்ட வழியில் அது
நுைழந்து ெசன்றது. உதிரம் பட்டு அது ஒளி ெபற ஆரம்பித்தது. அவன் இைடயில் அது ஒரு மின்னல்
துண்டாகக் கிடந்தது. அவன் உடலில் அது ெசவ்ெவாளி பிரதிபலித்தது. அவன் அrயைணைய
ெநருப்பு ேபால சுடர ைவத்தது. வாள் அவைன இட்டுச் ெசன்றது. பாயும் குதிைரக்கு வழிகாட்டியபடி
காற்ைற ெமல்லக் கிழித்தபடி அது முன்னகரும்ேபாது பயத்துடனும், ஆ3வத்துடனும் அைதத்
ெதாடரும் ெவரும் உடலாக அஜாத சத்ரு ஆனான். ேகாசலத்தில் பிரேசனஜித்தின் தைலைய
மண்ணில் உருட்டிய பின்பு வாள் உடைலச் சிலுப்பி ரத்த மணிகைள உதறியேபாது
முதன்முைறயாக அஜாத சத்ரு அைதக் கண்டு அஞ்சினான். கூrய ராவால் ரத்தத்ைதச் சுழட்டி
நக்கியபடி வாள் ெமல்ல ெநளிந்தது. அதிலிருந்து ெசாட்டும் துளிகள் வறண்ட மண்ணில் இதழ்
விrக்கும் அழைகக் கண்டு அஜாத சத்ரு கண்கைள மூடிக் ெகாண்டான். லிச்சாவி வம்சத்துக்
குழந்ைதகளின் ரத்தம் ேதங்கிய குட்ைடயில் தன் ைகையவிட்டு குதித்து பாய்ந்து, வாைளமீ ன்
ேபால மினுங்கியபடி, வால் துடிக்க, உடல் ெநளித்துத் திைளக்கும் தன் வாைளப் பா3த்தபடி
அஜாதசத்ரு நடுங்கினான். பின்பு திரும்பி ஓடினான். சாம்ராஜ்யப் பைடப்புகைளயும் ெவற்றிக் ெகாடி
பறக்கும் ெகாத்தளங்கைளயும் விட்டு விலகி காட்டுக்குள் நுைழந்தான். அங்கு தன்ைன உண3ந்த
மறுகண தாங்க முடியாத பீதிக்கு ஆளானான். நிைனவு ெதrந்த நாள் முதல் ெவறும் ைககளுடன்
வாழ்ந்து அறிந்ததில்ைல. ைககளின் எல்லா ெசயல்பாட்டுக்கும் வாள் ேதைவப்பட்டது. ஆபாசமான
சைதத் ெதாங்கலாக தன் ேதாள்களின் மீ து கனத்த கரங்கைளப் பா3த்து அஜாத சத்ரு அழுதான்.
திரும்பி வந்து தன் வாள்முன் மண்டியிட்டான்.

சிேரணிய வம்சத்து அஜாத சத்ரு ேகாட்ைடகைளக் கட்டினான். ராஜகிருக நகைர வைளத்து அவன்
கட்டிய பாடலிகாமம் என்ற மாெபரும் மதில் அதற்குள் மவுனத்ைத நிரப்பியது. பல்லாயிரம்
ெதாண்ைடகேளா முரசுகேளா கிழிக்க முடியாத மவுனம். அதன் நடுேவ தன் அரண்மைன
உப்பrைகயில் வாளுடன் அஜாதசத்ரு தனித்திருந்தான். நிறம் பழுத்து முதி3ந்த வாள் அவன்
மடிமீ திருந்து தவழ்ந்து ேதாளில் ஊ3ந்து ஏறியது. ேசாம்பலுடன் சறுக்கி முதுைக வைளத்தது. அந்த
நிலவில் அஜாத சத்ரு எrந்து ெகாண்டிருந்தான். இரும்புக் கவசத்தின் உள்ேள அவன் தைசகள்
உருகிக் ெகாண்டிருந்தன. புரண்டு புரண்டு படுத்தபின் விடிகாைலயில் தன்மீ து பரவிய தூக்கத்தின்
ஆழத்திலும் அந்நிலெவாளிேய நிரம்பியிருப்பைத அஜாத சத்ரு கண்டான். இதமான ெதன்றலில்
அவன் உடலில் ெவம்ைம அவிந்தது. மனம் இனம்புrயாத உவைகயிலும் எதி3பா3ப்பிலும் தவிக்க
அவன் ஒரு வாசல் முன் நின்றிருந்தான். நைரத்த தாடி வழியாகக் கண்ண3H மவுனமாகக் ெகாட்டிக்
ெகாண்டிருந்தது. கதவு ஓைசயின்றித் திறந்தது. ஒளிரும் சிறுவாளுடன் அங்ேக நின்றிருந்த
ெபான்னுடைல அஜாத சத்ரு பரவசத்தால் விம்மியபடி பா3த்தான். அது வாளல்ல தாைழப்பூ மடல்
என்று கண்டான். தனைனக் ைகது ெசய்து கூட்டிச் ெசல்லும் அப்பிஞ்சுப் பாதங்கைள எக்களிப்புடன்
பின்ெதாட3ந்தான். மல3 உதி3வது ேபான்று அப்பாதங்கள் அழுந்தி ெசன்ற மண்மீ து தன் கால்கைள
ைவக்கும் ேபாெதல்லாம் உடல் புல்லrக்க நடுங்கினான். சிறு ெதாந்தி ததும்ப ெமல்லிய ேதாள்கள்
குைழய தள்ளாடும் நைட அவைன இட்டுச் ெசன்றது. நHrன் ஒளிப்பிரதிபலிப்பு அைலயடிக்கும்
சுவ3கள் ெகாண்ட குைகப் பாைதயில் நடந்தான். சுவ3கள் ெநகிழ்ந்து வழியும் ஈரம் உடைலத்
தழுவிக் குளி3வித்தது. எல்லா பாரங்கைளயும் இழந்து காற்றில் மலrதழ்ேபால் ெசன்று
ெகாண்டிருந்தான்.

301
பதறிய குரலில் ஏேதா புலம்பியபடி அஜாத சத்ரு விழித்துக் ெகாண்டான். அந்தப்புரத்து அைறகள்
வழியாக ஓடினான். தன் மகைனத் தனக்குக் காட்டும்படி ெகஞ்சினான். ெபண் முகங்கள் எல்லாம்
சைதப் பதுைமகளாக மாறின. சுவ3கள் உைறந்திருந்தன. அம்மவுனத்ைதத் தாங்க முடியாமல் என்
மகன் என் மகன் என்று அழுதான். கற்சுவ3 ெநகிழ்ந்த வழியினூேட வந்த முதிய தாதி அஞ்சிய
முகத்துடன் தன் மகைன அவனிடம் காட்டினாள். ேபாைதயின் கணெமான்றில் தவறிவிட்டிருந்த
வள் விழித்துக்ெகாண்டு சுருண்டு எழுந்து தைலதூக்கியது. அவன் அைதத் தன் வலக்ைகயால்
பற்றினான். அவன் ைகையச் சுற்றி இறுக்கித் துடித்தது. அழுக்குத் துணிச் சுருளின் உள்ெள சிறு
பாதங்கள் கட்ைடவிரல் ெநளிய உைதத்தன. அஜாத சத்ரு குனிந்த அந்த முகத்ைதப் பா3த்தான்.
உதயபத்தன் சிrத்தான். என்ேறா மறந்த இனிய கனவு ஒன்று மீ ண்டது ேபால அஜாதசத்ரு
மனமுருகினான். உதயபத்தன் மீ து கண்ண3த்
H துளிகள் உதி3ந்தன. வள் அஜாதசத்ருைவ
முறுக்கியது. அதன் எைட அவன் கால்கைள மடங்க ைவத்தது. அவன் தைசகளும் நரம்புகளும்
ெதறித்தன. அவன் அைத உருவி தன் மகனின் முஷ்டி சுருண்ட சிறு ைககளில் ைவத்தான். காந்தள்
மல3 ேபால அது அங்கிருந்தது. அதன் கீ ழ் தன் தைலையக் காட்டியபடி அஜாதசத்ரு மண்டியிட்டான்.
அன்றிரவுதான் அவன் மீ ண்டும் முழுைமயான தூக்கத்ைத அைடந்தான்.

ராஜக்ருக மாநகரம் ெவள்ளத்தால் அழிந்தது. மண்ணின் ஆழத்திலிருந்து ெபருகிய

ஊற்றுக்கேள அைதத் தைரமட்டமாக்கின. உதயபத்தன் பின்பு கங்ைக நதிக்கைர சதுப்பில் தன்
தந்ைதயின் உடைலப் புைதத்த இடத்தில் இன்ெனாரு ெபரும் நகரத்ைத எழுப்பினான். சதுப்பின் மீ து
மரக்கட்ைடகைள அடுக்கி அதன்மீ து ேகாபுரங்களும் ேகாட்ைடகளும் எழுப்பப்பட்டன. மிதக்கும்
நகரத்தின் கீ ேழ பூமியின் ஆறாத ரணங்களின் ஊற்றுக்கள் எப்ேபாதும் ெபாங்கியபடிதான் இருந்தன.
அந்த நகரம் ஒருேபாதும் இருந்த இடத்தில் நிைலத்திருக்கவில்ைல. எவ3 கண்ணுக்கும் படாமல்
அது நக3ந்தபடிேய இருந்தது; நூற்றாண்டுகள் கழித்து கங்ைகைய அைடந்து சிதறும்வைர.
பாடலிபுத்திரம் பூமி மீ து மனிதன் எழுப்பிய முதல் ெபருநக3 அது.

302
 ஆண்களின் படித்துைற – ேஜ.பி. சாணக்யா

அன்னம்மாள் ஆண்களின் படித்துைறயில் அம3ந்து நHராடிக்ெகாண்டிருக்கிறாள்.

படித்துைறக்குக் குளிக்க வரும் ஆண்களின் எண்ணிக்ைக அந்ேநரங்களில் அதிகrத்துக்
ெகாண்டிருக்கிறது. மத்திய வயது முழுவைதயும் அவள் தாண்டிவிட்ட பின்னரும் அவளுடல்
இன்னும் வrைச குைலயாமல் இருக்கிறது. ெதாய்வைடயாத முைலகளும் மடிப்பு விழாத இடுப்பும்
ெகாழுத்த குதிைரேபால் பின்பக்கமும் வாலிப3கள் முதல் வயசாளிகள்வைர சுண்டிப் பா3த்துக்
ெகாண்டிருக்கின்றன. அது அவளுக்கு மிக நன்றாகத் ெதrயும். ஊருக்குப் புதிதாய் வரும்
ஆண்களிலிருந்து பாராமுகமாய்ச் ெசல்லும் கிறுக்குப் பிடித்த ஆண்கள் வைர அவள் படித்துதான்
ைவத்திருக்கிறாள். ஆண்கள் பற்றி அவள் ைவத்திருக்கும் கணிதம் எதுவும் இன்றுவைர
ேதாற்றுேபானதில்ைல.

பல் துலக்கியபடியும் துணி துைவத்தபடியும் ெவறுமேன உடைலத் ேதய்த்துத் ேதய்த்து

முங்கிக் குளித்தபடியும் பிரேயாசனமற்ற கைதயளந்தபடியும் ஆண்களின் படித்துைற அவைள
ெவறுத்துக்ெகாண்டிருக்கிறது. அவள் தன் நHராடைலக் காட்சிப்படுத்துவதனூடாகேவ அைதத் தட்டி
வழ்த்துவதான
H ெதானியில் நHராடிக்ெகாண்டிருக்கிறாள்.

படித்துைற அவள் வட்டுக்குமுன்

H வந்தேபாது அவள் கணவன் ச3ப்பம் தHண்டி
இறந்துேபானான். அவள் வட்ைட
H ஒட்டி ஓடும் வாய்க்காைல முன்னிட்டுப் பஞ்சாயத்து
அப்படித்துைறைய அவள் வட்டு
H வாசலுக்குக் ெகாண்டுவந்தேபாது அைனவரும் அவள்
நHராடுவைதப் பா3ப்பா3கள் என்ேறா அைனவரும் அவள் வட்டின்
H முகப்பில் நHராடுவா3கள் என்ேறா
யாரும் எதி3பா3த்திருக்கவில்ைல. அகன்ற வாய்க்கால் பஞ்ச காலத்தில் தூ3 வாரப்பட்டது. ஊ3
மக்கள் அைனவரும் மூன்று ேவைள ேசாற்றுக்கும் படிப்பணத்திற்குமாக வாய்க்காைல ேமலும்
ஆழப்படுத்தி, சீ3ப்படுத்திவிட்டுப் ேபானா3கள். அன்னத்தின் வட்டின்
H முன், நHளமும் அகலமுமான
சிமிண்டு படிக்கட்டுகளுடன் படித்துைற வந்து விழுந்தது. முதலில் அவ3கள் நHராடுவைத
வட்டிலிருந்தபடி
H பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். பிறகு அவளும் அந்த படித்துைறைய விரும்பினாள்.
துணி துைவப்பதிலிருந்து குளிப்பதிலிருந்து பாத்திரம் அலம்புவது வைர எல்லாமும் அவளுக்கு
மிகவும் எளிைமயாகிவிட்டது. லலிதாவுக்கு அப்படித்துைற தன் வட்ைடச்
H சுற்றி இருப்பது
பிடிக்காமல் ேபாய்விட்டது. அவள் அம்மா அங்கு அைனவருக்காகவும் நHராடுவதுேபால் ெசன்று
குளிப்பது சற்றும் பிடிக்கவில்ைல. திருமண வயதில் தன்ைன ைவத்துக்ெகாண்டு படித்துைறயில்
பல்லிளித்துக்ெகாண்டிருப்பதாக அவைளக் குற்றம் சாட்டிக்ெகாண்டிருந்தாள்.

ெமயின் ரஸ்தாைவ ஒட்டி இறங்கும் மரப்பாலம்தான் கிழக்ேக ஒதுங்கிக் கிடக்கும்

வடுகைளப்
H பிைணத்துக் ெகாண்டிருக்கிறது. அன்னம் படித்துைறயில் நHராடும் ேநரம் அதிகபட்ச
ஆண்களுகு அத்துப்படியாகியிருக்கிறது. அவ3கள் அவளுக்காகேவ காத்திருக்கிறா3கள். ெவவ்ேவறு
ேநரங்களில், ெவவ்ேவறு முகங்களில். பாத்திரம் அலம்பேவா துணி துைவக்கேவா அவள்
புடைவைய மழித்து அம3ந்துெகாள்ளும் ேபாது வழுவழுப்பான ெதாைடகள் பிதுக்கத்துடன் மினுக்க,

303
ஆண்கள் பல் துலக்குகிறா3கள். ெபருமூச்சுவிடுகிறா3கள். அதன் பின் அவள் சிறிது ேநரம் கழித்து
நHராட வருகிறாள். லலிதா அைரப் புடைவ கட்டிக்ெகாண்டு ைதயல் பள்ளிக்குப் புறப்பட்டுப்
ேபாகிறாள். ஆண்களின் ைசக்கிளில் அவள் உந்தி ஏறும்ேபாது எதி3 வட்டுக்
H கிழவன் தினமும்
பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான். அவளது முன்ெதாைட அந்ேநரத்தில் பளிச்சிடுவைத அவன் அதHத
விருப்பத்துடன் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான். லலிதா ெபண்கள் ஓட்டும் ைசக்கிள் வாங்கிவிட
ேவண்டுெமன்றுதான் ஆைசப்பட்டாள். அது முடியாமல் குைறந்த விைலக்குக் கிைடக்கிறெதன்றூ
அன்னம்தான் இந்த ைசக்கிைள வாங்கிப் ேபாட்டாள். அது தன் அம்மாவுக்காகத்தான்
அவ்விைலக்குக் கிைடத்திருக்கிறெதன்று அவளுக்குத் ெதrயும்.

அவ்ள் கிளம்பிச் ெசல்லும்ேபாது அப்படித்துைறைய ெவறுப்புடன்தான் பா3த்தபடி

ேபாகிறாள். அவ3கைளச் ெசால்லி என்ன இருக்கிறது, அம்மா சrயில்ைல என்று
நிைனத்துக்ெகாண்டாள். இன்னும் சிறிது காலத்தில் சாகக் கிடக்கும் அக்கிழவனின் நடத்ைத
அவளுக்கு ஆச்ச3யமாகத்தான் இருக்கிறது. பல சமயங்களில் அவள் ைசக்கிளில் ஏறுமுன் அவன்
இருக்கும் பக்கம் பா3த்துக் காறித் துப்பியிருக்கிறாள். அவன் சில நாட்கள் கம்ெமன்றிருந்துவிட்டு
மீ ண்டும் பா3க்கத் ெதாடங்கிவிடுவான். அவனுக்காகேவ அவள் அவன் பா3ைவபடாத மற்றும்
எதிrல் ஆண்கள் வராத ேநரமாய் ைசக்கிளில் ஏற, ஏேதா ைசக்கிைளத் துைடத்துச் சrெசய்வது
ேபாலச் சாைலயில் நின்றுெகாண்டிருப்பாள். கிழவன் ஒரு நாள் வட்டின்
H பின்புறம் வந்து
நின்றுெகாண்டு அவைளப் பா3த்தான். அவளுக்கு எrச்சலாக இருந்தது. பல சமயம் அவைனச்
சாைடமாைடயாகத் திட்டவும் ெசய்திருக்கிறாள். அவள் அம்மாவிடம் கூறியேபாது அவளும்
கிழவைனத் திட்டிவிட்டு ேமற்ெகாண்டு காrயம் பா3க்கத் ெதாடங்கிவிட்டாள். இத்தைன
இளக்காரத்திற்கும் தன் அம்மாைவேய லலிதா மீ ண்டும் மீ ண்டும் சாடிக்ெகாண்டிருந்தாள். அவளும்
லலிதாவின் மனம் ேகாணாதபடி நடப்பதற்கு முயற்சி ெசய்துெகாண்டுதானிருக்கிறாள். ஆண்கள்
வராத ேநரத்தில் நHராடச் ெசான்னாள். அவளும் ெசய்தாள். ஆனாலும் அவள் நHராடும் ெசய்தி
எப்படிேயா காற்றின் வழி பரவிவிடுகிறது. ச3க்கஸ் விேனாததத்ைதப் பா3க்கும் கூட்டம்ேபால் சிறிது
ேநரத்தில் ேவைள ெகட்ட ெவைளயில் கூட்டம் கூடிவிடுகிறது.

அன்னத்திற்கு எல்ேலாைரயும் ெதrயும். படித்துைறயில் பல ஆண்களுடன் அவள்

நHராடியிருக்கிறாள். அவ3கள் அைனவரும் தன்ைன ஒேர மாதிrதான் பா3க்கிறா3கள், ஒேர
புள்ளியில்தான் நடத்துகிறா3கள் என்பைத அவள் அறிவாள். ஆனால் ஆண்களின் பா3ைவ தன்
மகைளயும் அப்படிேய பாவிக்கும் என்பைதத்தான் ஏற்றுக்ெகாள்ள முடியாமலிருக்கிறது.
முடிந்தவைர தனது நHராடைலப் பிள்ைளக்குத் ெதrயாமல்தான் பா3த்துக்ெகாண்டாள். அவளுக்கான
பருவங்கள் விைளயத் ெதாடங்கியதுேம கண்ணாடித் திைரேபால் காட்டிக் ெகாடுத்துவிட்டது. சில
மாதங்களில் தன் மகளுக்கு மாதவிடாய் தள்ளிப்ேபாகும் நாள்களில்கூடப் பதற்றத்துடன் எள்ளும்
எள் பண்டங்களும் சூட்டுப் பழங்களும் தின்னத் தருவைத லலிதாவால் ெபாறுத்துக் ெகாள்ள
முடியவில்ைல. அது மைறமுகமாகத் தன் அம்மாைவப் ேபாலேவ தன்ைனயும்
ஆக்கிவிடுவதற்கான வற்புறுத்தேலா என்று குழம்புகிறாள். சில சமயம் அத்தருணங்களில்
அன்னத்ைத அதற்காகத் திட்டவும் முைறத்துவிடவும் ெசய்திருக்கிறாள். மறுநாளும் மறுநாளுமான
அதிகாைலக் குளியலின் மூலமாய்த் தன் புத்துயி3ப்ைபயும் ேசதாரமின்ைமையயும் அதிகாரத்துடன்
உண3த்துவாள். அப்ேபாது லலிதாவின் ேகாபத்ைத அன்னம் ெபாருட்படுத்துவதில்ைல. மாறாக
மிகவும் சந்ேதாஷப்படுவாள். அவளுக்கு அவேள ேவலி என மனதில் முணுமுணுத்துக் ெகாள்வாள்.

304
 *********

அன்னம் வடக்கு ெவளிக்குச் சாக்கு மடித்து எடுத்துக்ெகாண்டு கூலி வாங்கப் ேபாகிறாள்.

அவள் ெசல்லும் திைசயில் தட்டுப்படும் அைனத்து ஆண்களும் அவளுடன் இருந்தவ3கள் கூட,
விழிகளால் புண3ந்து தH3த்துக்ெகாள்கிறா3கள். அவள் குனிந்தபடியும் எங்ேகா பா3த்தபடியும்
இருபுறமும் கரும்பு வயல்களும் கருேவல மரங்களும் கிைளத்த வண்டிப்பாைதயில் இயல்பாக
நடந்துேபாகிறாள். யாருமற்ற அவ்ேவைளகளில்தான் அவளுக்கு இயல்புநைட கூடிவருகிறது.
வானச் சrவு தூரத்தில் பாைதயின் முகத் திருப்பல்கள் மைறந்த நHட்சிையக் கற்பைனக்குள் ெகாண்டு
வருகின்றன. சில வயல்களும் அதன் மைறவிடங்களும் சில புண3ச்சிச் சம்பவங்கைள நிைனவில்
தட்டிவிட்டு மைறகின்றன. ெவவ்ேவறு விதமான பகல் ெபாழுதுகள், ேவைளகள், புண3ச்சி
முகங்கள். அைவ ெவவ்ேவறு முகங்கேள ஒழிய அதன் தவிப்பிலும் ெவளிப்பாட்டிலும் ெபrதான
மாற்றங்கள் எதுவும் இல்ைல. எதனாலும் எதுவும் மிஞ்சிவிடவில்ைல என்று அவள் அனுபவம்
ெசால்லிச் ெசல்கிறது.

அவள் ெசடிகளுக்கும் கரும்பு வயல்களுக்கும் நடுவில் தனித்துப் ேபாவைத எrேமட்டின்

ெதாைலவிலிருந்து டிங்கு பா3த்தான். மனம் பரபரக்க ஓரமாக ைசக்கிைள நிறுத்திப் பூட்டிவிட்டுக்
குறுக்ேக ஓடிவரத் ெதாடங்கினான். டிங்ைக எல்ேலாரும் ‘லூஸு’ என்றா3கள். இளம் வாலிப
மீ ைசயும் ெமல்லிய குறுந்தாடிப் பட3வும் நHளவாகு முகமுமாக, சிவப்பாக இருந்தான்.
கழுத்ேதாரத்தில் பச்ைச நரம்புகள் இைல நரம்புகள்ேபால் பட3ந்து இறங்கியிருக்கும். வாையத்
திறந்தால்தான் அவன் திக்குவாயால் குளறுவது ெதrயும்.

புழுதி வயல்களில் அவன் கால்கள் தறிெகட்டு ஓடி வந்தன. அவன் நிைனப்பில் அன்னத்தின்
கட்டியைணப்புகள் ெதrந்தன. மூச்சும் விய3ைவயும் ெபருகின. குறி குறுகுறுப்புடன் மிதக்கத்
ெதாடங்கிவிட்டது. அவள் கூலி வாங்கத்தான் அங்கு ேபாகிறாள் என்று யூகித்துக்ெகாண்டான்.
ஆட்கள் எதுவும் தட்டுப்படாத பட்சத்தில் அவைளக் கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட ேவண்டும் என்று
நிைனத்தான். இத்தைன நாளும் அவன் அப்படி நடந்துெகாண்டதில்ைல. ஆனால் அவனால்
இனிேமலும் அைத மைறக்க முடியாது என்று எண்ணியிருந்தான். அவள் வட்டுப்
H பக்கம் ெசல்ல
மிகுந்த கூச்சமாக இருந்தது. அேதாடு ஊrல் அவைனக் கிண்டலடித்ேத சாகடித்துவிடுவா3கள்
என்று காரணம் ைவத்திருந்தான்.

அன்னத்திற்கு அைசேபாட நிைனவுகள் நிைறய இருக்கின்றன. எைதேயா தனக்குள்

முணுமுணுத்தபடி நடந்தாள். அவன் மறுெதம்பு(1) வயல்களில் புகுந்து ேமேடறி அவைளப்
பா3த்தான். நா வறட்சியும் பயமும் கூடிக்ெகாண்டன. அவளும் அவைனப் பா3த்தாள்.
கட்டுப்படுத்தப்படும் மூச்சிைரப்பும் ெவளிேயறும் விய3ைவயும் அவன் ஓடி வந்திருக்கிறான்
என்பைத எளிதாக உண3த்தின. “என்ன இந்தப் பக்கம்” என்று விசாrத்தபடி கடக்க முைனந்தான்.
அவன் பல்லிளித்துக் ெகாண்டு நின்றான். ஒல்லிக் குச்சான கால்கள் தான் அவள் கண்களில் பட்டன.

305
 ”வறியா?” என்றான்.

சட்ெடன அவளுக்குத் தன் இளக்காரம் ெதrந்து ேகாபம்தான் வந்தது. அவைன அளந்தபடியும்

முைறத்தபடியும் நடக்கத் ெதாடங்கினாள்.

“ஒேர ஒரு வாட்டிதான்” என்றான்.

அவள் ஒட்டுெமாத்தமாக அவ்வூ3 ஆண்கைள நிைனத்துக்ெகாண்டாள். அதில் இவனும்

ேச3க்கப்பட்டுவிட்டான். அவள் திரும்பிப் பா3த்து, தான் கூலி வாங்கப் ேபாவதாகவும் நாைளக்கு
வட்டுக்கு
H வரும்படியும் கூறினாள். அது ஒன்றும் பிரச்சிைன இருக்காது என்று நிைனத்தாள். அவன்
மனத்ைத முறிக்க இடமில்லாதவள்ேபாலப் ேபசினாள். அவன் வயதும் ஓடி வந்திருக்கும் தவிப்பும்
அவளுக்கு இைசவாகவும் இருந்தன. அவன் பrதாபமாக நின்றுெகாண்டிருந்தான். அவளும்
அவைனப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். அவள் கைடத்ெதருவில் கூட்டுறவு அங்காடியில் ெபாருள்
வாங்கச் ெசன்ற ேபாெதல்லாம் அவன் சமீ பமாக நடந்துெகாண்டிருந்த முைறயில் அத்தைனயிலும்
காமம் ஒளிந்திருந்தைதச் சட்ெடனத் தற்ேபாது யூகிக்க முடிந்தது. அவள் பாைதயின் இரு
பக்கங்களிலும் அரவம் பா3த்தாள். ெவயிலில் வயல்ெவளி தனிைமயின் ஆங்காரத்ேதாடு பூத்துக்
கிடந்தது. அவன் யாருக்கும் முகம் ெதrயாதபடி கரும்பு வயலின் நுனியில் நின்றுெகாண்டிருந்தான்.
அவள் சட்ெடன முடிெவடுத்தவளாய் அவன் நிற்கும் பக்கம் பா3த்தபடி நடந்தாள். அவன் உடலும்
மனமும் சந்ேதாஷத்தில் பைதக்கத் ெதாடங்கின.

அவ்விஷயத்தில் அவளுக்குப் படிந்துேபாயிருந்த அனுபவம் அவைனப் பா3த்து

எைடேபாட்டுக்ெகாண்டிருந்தது. ெவப்பமுற்ற வயலில் அவளால் அதிக ேநரம் இருக்க முடியாது
என்பைத உண3த்துபவளாய்ப் ேபசி உடேன அவன் உடலுறவு முடிய வழி ெகாடுக்கத்
ெதாடங்கினாள். அவன் அைதத் தாண்டி அவளது உடைலப் பா3க்கும் ஆவல் ெபருகியவனாய்த்
தHவிரம் ெதறிக்கும் முகத்துடன் விய3ைவ ெசாட்டப் ெபாத்தான்கைள விடுவித்து அவள்
மா3புகைளப் பா3த்தான். அவள் அவன் குறிையப் பிடித்துத் தனக்குள் ேச3த்தேபாது
ெபாருட்படுத்தாதவனாய் அவள் மா3புகைளத் தடவிப் பா3த்தான். நிைனவில் பதிய
ைவத்துக்ெகாள்வதுேபால் உற்றுப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். ஏற்றம் குைறயாத மா3புகளின் ஒரு
கரத்தில் அடங்காத வளைம அவன் காமத்ைதப் ெபருக்கியது. மாமிசம் கவ்வும் விலங்ைகப்ேபாலச்
சட்ெடனக் குனிந்து சுைவத்தான்.

அவன் கட்டுப்படுத்த முடியாதவனாய் இயங்க ஆரம்பித்தான். எல்லாமும் அவன்

ெபண்ணுடைல அறிந்துெகாள்ளும் மனப்பதிவின் ேதாரைணயிேலேய இருப்பைத உண3ந்தாள்.
அவன் அப்படி உற்றுப் பா3ப்பது அறிதலுக்காகத்தான் எனும்ேபாது அவன்ேமல் சில எண்ணங்கள்
ஓடின. அைதக் ேகட்க ேவண்டாம். ஆண்களுக்குப் புதிதா என்ன என்று கம்ெமன்றிருந்துவிட்டாள்.

306
அவேன ெபாருத்திக் ெகாண்டு இயங்கத் ெதாடங்கினான். குறி இறுக்கத்ைத விரும்பித் தள3வாக
அணுக விடாமல் ேலசாகத் ெதாைடகைள இைணத்து அவள் இறுக்கம் காட்டினாள். அவன் குறி
அழுத்தத்துடனும் இறுக்கத்துடனும் ெசல்வைத இருவரும் உண3ந்தா3கள். அவன் அவள்
மா3புகைளப் பா3த்தவாேற இயங்கினான். நான்ைகந்து உந்தல்களிேலேய உச்சம் வந்தவனாய்த்
தடுமாறி அவள் ேமல் கவிழ்ந்தான். அவள் யூகித்தது சrதான் என்றாலும், “இதுதான் முதல்
தடைவயா?” என்றாள். அவன் சிrத்துக் ெகாண்ேட இைசவாய்த் தைலயாட்டினான். “ெபாய்
ெசால்லாேத” என்றாள். அவள் தைலயில் அடித்துச் சத்தியம் ெசய்தான். “இன்ெனாரு முைற
ேவண்டுமானால் ெசய்துெகாள். இனிேமல் வரக் கூடாது” என்றாள். அவன் ேபாதும் என்று கூறிக்
கூச்சத்துடன் ெநளிந்தான். சில வினாடிகளில் அவைனச் சட்ெடன ேமேலற்றி இயங்கக் கூட்டினாள்.
ஆேவசப்பட்ட இயக்கத்தில் உற்சாகமாய் இயங்கினான். அவள் அவன் உடைலப் பிடித்து நிதானமாக
இயக்கத்ைதச் சீராக்கினாள். அவனும் அவ்வாேற இயங்கினான். இருவருக்குமான திருப்தியில்
இருவரும் கட்டிப் பிடித்துக்ெகாண்டா3கள். டிங்கு பாவம். அவனுக்குத் திருமணம் ஆகும்வைர ேவறு
எந்தப் ெபண்தான் அவைன விரும்பிப் புண3ச்சியில் ேச3த்துக் ெகாள்வாள் என்று நிைனத்தாள்.
இைத அவனும் இரண்டாம் உடலுறவின் ேபாது உண3ந்திருந்தான்.

அவனும் அவளுடன் கூலி வாங்க வருவதாகக் ெகஞ்சினான். அவன் வரும்ேபாது யாரும்

ெபrதாக எடுத்துக்ெகாள்ளப்ேபாவதில்ைல என்று நிைனத்தாள். அம்மா இல்லாத பிள்ைள என்று
ேவறு பrதாபம் பா3த்தாள்.

அவள் கூலிக்காக அவனுடன் ெசன்று களத்தில் காத்திருந்தேபாது ஆண்கள் அவளிடம்

மாறிமாறிப் ேபச்சுக் ெகாடுத்தா3கள். எல்ேலாருேம அவைளப் புண3வது பற்றிேயா அல்லது
மற்றவ3கைளப் புண3ச்சிக்கு ஏற்றுக்ெகாள்வது பற்றிேயா அல்லது ெபாதுவான புண3ச்சி
பற்றிேயாதான் மைறமுகமாகப் ேபசி முடித்தா3கள். அன்னத்திற்கு அவ3களது ேபச்சின் சாரம்
ெதrயும். அவள் ேந3க்ேகாட்டில் நின்றுதான் பா3த்தாள்; ேபசினாள். அவ3களுடன் இங்ேகேய
படுத்துக் ெகாண்டால் அவ3களுக்குப் பரம சந்ேதாஷம். ேமலும் இந்த ெவட்டி நியாயம் எதுவும் பிறகு
ேபசப்படப்ேபாவதில்ைல என்று நிைனத்தவுடேனேய அவளுக்குத் தன் நடத்ைத மீ தான
ஆசுவாசமும் விடுதைலயுண3வும் ஏற்பட்டன.

லலிதா மரப்பாலத்தின் வழி ைசக்கிைள விட்டு இறங்கி ெநட்டிக்ெகாண்டு வருகிறாள்.

மரப்பாலம் ைசக்கிைளயும் அவைளயும் தாங்கித் திமி3 முறித்துக்ெகாள்கிறது முனகியபடி.
படித்துைறப் படிக்கட்டுகள் யாருமற்று அவைளப் பா3த்துக் ெகாண்டிருக்கின்றன. அப்படிக்கட்டு
நH3நிைலயிலிருந்து அவள் வட்டுக்கு
H ஏறிவரும் வழிேபாலேவ இருக்கிறது. பல்ேவறு முகச் சாயலும்
அசட்டுச் சிrப்புமாய் அவைளப் பற்றி இழுத்துத்தான் பா3க்கிறது.

ைசக்கிைள நிறுத்திவிட்டுப் பூட்டிக் கிடக்கும் வட்ைடத்

H திறக்கின்றாள். கிழவனின் ஞாபகம்
வந்து திரும்பிப் பா3க்கிறாள். அவன் எழுந்து உட்கா3ந்து பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான்.

307
 அவைள அறியாமேலேய அவன் இருப்பு அவைளப் பrேசாதிப்பதுேபாலேவ அவன் நிைனவு
அவ்விடத்ைத நிரப்பிக் ெகாண்டு நிற்கிறது. அவனால்தான் அவள் ைசக்கிளில் வடுவந்து
H
இறங்காமல் பாலத்தின் அம்முைனயிேலேய இறங்கிக் ெகாள்கிறாள். திறந்த வட்டின்
H ெவறுைம
அம்மாைவ நிைனவுக்குக் ெகாண்டுவந்து அலுப்ேபற்றுகிறது. கதைவத் திறந்து ேபாட்டுச் சிறிது
ேநரம் படிக்கட்டிேலேய உட்கா3ந்திருக்கிறாள். ேராட்டில் ஒரு புல்லட்டில் நான்கு ேப3
ெநருக்கியடித்துச் ெசல்கிறா3கள் படபடக்கும் சப்தத்துடன். அவளுக்குச் ெசல்வத்தின் ஞாபகம்
வருகிறது. ெசல்வத்தின் புல்லட் நிறம் கறுப்பு. அருகிலுள்ள டவுனில் எலக்ட்rக்கல் கைட
ைவத்திருக்கிறான். அவைளப் பா3க்க அடிக்கடி பகிரங்கமாக வட்டுக்கு
H
வந்துேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறான். அவன் தன்ைனத் திருமணம் ெசய்துெகாள்ளும் கற்பைனக்குள்
அவைள வள3த்துவிட்டிருக்கிறான். பூசிய முகமும் வடிவமான உடலும் ஆண் துைணயற்ற வடும்
H
அவனது ‘காதைல’ப் ெபருக்கிக்ெகாண்டிருக்கின்றன. அன்னம் எச்சrக்கவும் இல்ைல.
ஊக்கப்படுத்தவுமில்ைல. அவ்விஷயம் அதன் ேபாக்கின் ேபாய்ச்ேசரட்டுெமன விட்டுவிட்டாள்.
இவ்விஷயத்தில் முடிவுகள் விருப்பமான கற்பைனகளில் ேமாதிச் சுழலும்ேபாெதல்லாம்
கைடசியாக அவளது சாம3த்தியம் என்று விட்டுவிடுகிறாள்.

லலிதா ைதயல் பள்ளிக்குப் ேபாகும் வழியில் அவனது கைட இருக்கிறது. கைடத்ெதருைவ

அலற ைவத்தபடி சினிமாப்பாட்டு ஒலித்துக்ெகாண்டிருப்பது அவன் இருப்பு. புைக பிடித்தபடி அவள்
வரும் ேநரத்தில் ஒருக்களித்து நிற்கும் புல்லட்டில் சாய்ந்துெகாண்டு பா3த்துச் சிrப்பான். அவளுக்கு
அவைனப் பிடித்திருக்கிறது. ஆனால் தன் அம்மாவின் நடத்ைதகளாேலேய தன்ைன அவனிடம்
ஒப்புவிக்கத் தயங்கிக் ெகாண்டிருக்கிறாள். ஆண்கள், அந்த விஷயம் மட்டும் நடந்துவிட்டால்
இடத்ைதக் காலி ெசய்துவிடுவா3கள் என்று முழுைமயாக நம்பிக்ெகாண்டிருக்கிறாள். அதுவும்
தனது குடும்பப் பிராது இவ்வூrல் அம்பலம் ஏறாது எனவும் ெதrந்து ைவத்திருக்கிறாள். அவன்
ேபச்ைசயும் ேபாக்ைகயும் அவளால் முழுதாகப் புrந்துெகாள்ள முடியவில்ைல என ெநருக்கமான
ேதாழிகளிடம் கூறிவருகிறாள். ஒரு ேநரம் அவளுக்காகேவ காத்திருப்பது ேபாலவும் சில சமயம்
ேவற்றாள்ேபால் ேபசிவிடுவதாகவும் கூறுகிறாள். அக்குழப்பங்கைளப் பற்றி அவனிடம் ேபசிவிடத்
ைதrயம் எதுவும் வரவில்ைல. அவன் தன்ைனப் பா3க்க வருவேத ெபருைமயாகவும்
சந்ேதாஷமாகவும் இருக்கிறது அவளுக்கு. புல்லட் வரும் சப்தம் ெதருவுக்கு லலிதாவின்
ஞாபகத்ைதத்தான் எழுப்பிவிடுகிறது. ெசல்வம் சாலாக்குக்காரன் என்றா3கள் சில ெபாம்பிைளகள்.
கல்யாணத்திற்கு முன்பு எங்கு சுற்றி வந்தால் என்ன, குடும்பம் என்று ஆனபின்பு ஊ3 ேமயாமல்
இருந்தால் சrதான் என்கிறாள் லலிதா. அவளுக்கும் ஆணுலகம் பற்றி அவள் அம்மாைவப் ேபாலச்
சில கணக்குகள் இருக்கின்றன. அக்கணக்குகளின்படி அவள் இயற்றிக்ெகாண்ட சட்டங்கள் தாம்
ைதயைல ஒழுங்காகவும் தHவிரமாகவும் கற்றுக்ெகாள்வதற்கும் ஆண்களிடம் எல்ைலேயாடு தன்
ேபச்ைச வகுத்துக்ெகாள்வதற்கும் துைண புrகின்றன. ஒருமுைறகூட அவனுடன் அவன் வருந்தி
அைழத்த பிறகும்கூடத் தனியாக சினிமாவுக்குச் ெசன்றதில்ைல. ெபண்கள் கூட்டம் கிளம்பும்
ேபச்சுத் தட்டுப்படும் நாளிலிருந்து ேததி அறிவித்து அவைன அங்கு வரவைழப்பாள். அவனும் ேவறு
வழியின்றித் தன் நண்ப3களுடேனா தனியாகேவா வருவான். டிக்ெகட் எடுத்துத் தரும் ேவைலகள்
முடிந்து உள்ேள ெசன்றதும் அவள் ெபண்களுடனும் அவன் ஆண்களுடனும்தான் அமர முடியும்.
இப்படி அவன் வருைகையயும் தன் நடத்ைதையயும் பகிரங்கப்படுத்துவதன் மூலமாகேவ
அைனவருக்கும் அவள் ெதrவிப்பது அவள் அம்மாவின் நடத்ைதகைளத் தன்ேனாடு ஒப்பிட்டுப்

308
பா3க்க ைவப்பதும் அைனவைரயும் தங்கள் காதலின் சாட்சியங்களாக
ஆக்கிக்ெகாண்டிருப்பதும்தான்.

வயல்ேவைலகளுக்குச் ெசன்றிருக்கும் அன்னத்திற்குச் ேசாறு எடுத்துக்ெகாண்டு ெசல்லும்

வடக்குெவளிக் காட்டுப்பாைதயில் ெசல்வம் எத்தைனேயா முைற மறித்தும் சிrத்தும்
ேபசியிருக்கிறான். அவள் அந்ேநரத்தில் இப்படி நடந்துெகாள்வதற்காக அவைன
ெவறுத்துவிடவில்ைல. மிகவும் விரும்புகிறாள். தன் உடல் பற்றியும் அழகு பற்றியும் அப்ேபாைதய
பிரக்ைஞ அவளுக்குத் திமிறிய சந்ேதாஷத்ைதத் தருகிறது. ஆனாலும் சிrத்தபடிேய மறுத்துக்
கடக்கிறாள். பலமுைற திரும்பிப் பா3த்துச் ெசல்கிறாள். அப்ேபாது அவள் விழிகளில் மின்னும்
காமம் ெசால்லிச் ெசல்வெதல்லாம் அவள் அவைளேய ெபாக்கிஷமாக ைவத்திருப்பது ேபாலவும்
அது அவனுக்காக மட்டுேம என்பது ேபாலவும்தான் இருக்கிறது.

லலிதாைவ அன்னத்ேதாடு ஒப்பிட்டுப் பா3த்துப் புகந்து ெகாண்டுதானிருக்கிறா3கள். அேத

சமயம் அன்னத்ைத யாரும் கீ ழ்த்தரமாக நடத்திவிடவில்ைல. ‘ெரண்டாளம் ெகட்டவள்’ என்றுதான்
வைகப்படுத்தி ைவத்திருக்கிறா3கள். “அடிச்சிட்டு அள்ளிக் குடுத்தா வாங்கித் திம்பா” என்கிறாள்
பிச்ைசயம்மாள். அவள் எந்தப் புருஷன்மாைரப் பற்றியும் எந்தப் ெபண்களிடமும் துப்புக் ெகாடுத்தது
கிைடயாது என்கிறா3கள் விவரம் ெதrந்த ெபண்கள். அவள் நடத்ைதகைள விவrக்கும் ேபாேத
ெபண்ணுலகத்தின் சிrப்புக் கைதகளின் வைககளில்தான் அைவ ெவளிவருகின்றன. ஆனால் அவள்
ஆன்களிடம் பலரது கைதகைளப் புட்டுப் புட்டு ைவக்கிறாள். ஆண்கள் சிrத்துக்ெகாள்கிறா3கள்.
விருதாங்க நல்லூrலிருந்து ெசட்டியாrன் ேவைலக்காரன் ஒருவன் அவரது நிலத்ைதப்
பா3த்துக்ெகாள்ள வந்துேபாய்க்ெகாண்டிருந்தான். அவன் ெகாஞ்ச நஞ்சமல்ல நிைறயேவ கூச்ச
சுபாவியாக இருந்தான். அவேள அவனிடம் சாைடமாைடயாகவும் பிறகு ேநrைடயாகவும் ேபசியும்
அவன் வராது சலித்துத்தான் ேபானாள். இேதாடு ெதாைலயட்டும் என்று அவளும் அப்படிப்
ேபசுவைத ஓ3 எல்ைலேயாடு நிறுத்திக்ெகாண்டு ெபாது உைரயாடல்கைளத் ெதாடங்குவாள். அவன்
விடாமல் காமம் ெசாட்டப் பா3க்கத் ெதாடங்குவான். அது அவளுக்கு ஆரம்பத்தில் எrச்சலாக
இருந்தது. ‘இந்த ேகஸ் இப்படித்தான்’ என்று ‘ெசால்’ ெகாடுத்துவிட்டுச் சிrக்கத் ெதாடங்கிவிட்டாள்.
காமம் ெசாட்ட நான்கு பா3ைவகள்; காதலிப்பதுேபால் சில ேபச்சும் பா3ைவகளும் சில அசட்டுச்
சிrப்புகளும்; தூரத்தில் மைறயும்ேபாது ஒரு சில திரும்பிப் பா3த்தல்கள். அவ்வளவுதான் அவனது
ெதாட3 நடவடிக்ைககள். இது ஒருவைக என்று அவளும் அவனுக்குத் ேதாதாகத் திரும்பச்
ெசய்துெகாண்டிருந்தாள்.

ஒருநாள் வயலில் அவள் ெசட்டியாருக்காகக் காத்துக் ெகாண்டிருந்தேபாது திடுெமன

அவள்முன் வந்து நின்றான். அவைனப் பிறகு வரும்படி கூறினால் அேதாடு முடிந்தது கைத.
ெசட்டியா3 வருவதற்குள் அவைன அனுப்பிவிட முடியுெமன்று அவனுடன் இருக்கத்
ெதாடங்கினாள். அவன் ெசய்ைககள் அைனத்தும் குழந்ைதயின் ேசட்ைடகள் ேபாலேவ இருந்தன.
ெசட்டியா3 குறிப்பிட்ட ேநரத்திற்கு முந்திேய வருவா3 என்று அவள் எதி3பா3த்திருக்கவில்ைல.
அக்ேகாலத்தில் அவைனப் பா3த்ததும் அவ3 திரும்பி நடக்க ஆரம்பித்து விட்டா3. அவளுக்குச்
சிrப்புதான் வந்தது. அவன் உைடகைளச் சrெசய்துெகாண்டு பள்ளிக்கூடப் பிள்ைள பிராது கூறி

309
அழுவதுேபால், “இதுக்குதான் நான் வ3ேலன்னது” என்று அழுதான். அவள் வாய்விட்டுச்
சிrத்துக்ெகாண்டிருந்தாள்.

அன்னம் தன் மகள் உறங்குவதற்காகக் காத்துக்ெகாண்டிருக்கிறாள். லலிதா புரண்டு

படுப்பதும் உறங்காதிருக்கும் அம்மாைவப் புrந்துெகாண்டு உறங்காமலிருக்க முயற்சிப்பதுமாய்
இருக்கிறாள். விளக்குகள் அைணந்து ெதருேவ தூக்கத்தில் மிதக்கத் ெதாடங்கிவிட்டைத அறிந்து
அன்னத்தின் மனம் ேலசாகப் பைதத்துக்ெகாண்டிருந்தது. லலிதாவின் உறக்கம் அல்லது
உறங்குவதுேபான்ற ஒரு நடிப்ைபயாவது எதி3பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தாள். லலிதா தனது
தூக்கமின்ைமயால் மட்டுேம அம்மாைவப் பிடித்து நிறுத்த முடியுெமன்று நிைனத்துப்
பிடிவாதமாகத் தூக்கமின்ைமைய நாசுக்காகத் ெதrவித்துக்ெகாண்டிருக்கிறாள். ‘அவ3’ அவைளக்
கூப்பிடுவா3 என்று அவள் எதி3பா3த்திருக்கவில்ைல. ஊrல் வசதியான குடும்பங்களின்
வrைசயில் முக்கியமான மற்றும் மிக ெகௗரவமான நடத்ைதயுள்ள மனிதராக
மதிக்கப்படுகிறவ3களில் அவரும் ஒருவ3. மதிய ெவயிலில் அன்னம் கைடத் ெதருப்பக்கம்
ேபானேபாது அவ3 கறிக்கைடயில் உட்கா3ந்து ேபப்ப3 படித்துக்ெகாண்டிருந்தா3. “ஒரு விஷயம்
ேகட்டுப் ேபா” என்றுதான் கூப்பிட்டா3. சிறிய கைடத்ெதரு மதிய ெவயில் மயக்கத்தில் குட்ைட
நிழல்களுடன் காற்ேறாடிக் கிடந்தது. வாசல் பக்கம் ெசன்று பவ்யமாய் ஒதுங்கி நின்றாள். அவ3
உள்ேள கூப்பிட்டா3. எதுேவா தன்மீ து பஞ்சாயத்து என்றுதான் உடேன அவள் மனம் கற்பைன
ெசய்தது. எதுவாயிருந்தாலும் அவrடேம சr ெசய்யச் ெசால்லிக் காலில் விழுந்துவிடவும் தயாராக
இருந்தது மனம். அவ3, கைடயில் சரக்கு வாங்கும் ேதாரைணயில், “விசாலம் ஊருக்குப் ேபாயி
ெரண்டு வாரமாவுது. ராத்திr வூட்டுக்கு வந்துட்டுப் ேபா” என்றா3. அவளுக்கு வந்த சிrப்ைப
அடக்கிக் ெகாண்டாள். அச்சிrப்புக் கூட உடன் எழுந்த சந்ேதாஷத்தினால் உண்டானதுதான். இவள்
சம்மதமாய்த் தைலயாட்டினாள். கைட உள்ேள சுற்றும் முற்றும் பா3த்தாள். “யாருமில்ைல” என்றா3
அவ3. சிrத்தபடி திரும்பினாள். “தைல குளிச்சிட்டு வா” என்றா3. அவள் திரும்பிப் பா3த்துச்
சிrத்தாள். ெசட்டியா3 கைடயில் ேவண்டுமட்டும் மளிைகச் சாமான்கள் வாங்கிக்ெகாள்ளச்
ெசான்னா3. அவளுக்கு ஒரு பழக்கம் இருந்தது. அவளுடன் இருப்பதற்கான கூலியாய் எைதயும்
ெபறாமல் நிராகrத்து விடுவது அவ3களின் பகல் ேநரப் பா3ைவகளின் முன் தன் நைடையக்
கம்பீரமாக ைவத்துக்ெகாள்ள உதவுகிறது. இேத உதவிைய அவள் ேகட்டிருந்தாேலா அவ3 ேவறு
ேநரத்தில் கூறியிருந்தாேலா கும்பிடு ேபாட்டு வாங்கியிருப்பாள். அவள் சிrத்தபடிேய
ெசன்றுவிட்டாள்.

நடுநிசிக்குேமல் நாய்க்குைரப்புச் சப்தத்துடனும் முக்காட்டுடனுடம் அவ3 வட்டுக்குச்

H
ெசன்றாள். அவ3 ஏேதா முதலிரைவக் ெகாண்டாடுவதுேபால் பழங்களும் மல3களும் சூழ
ஊதிவத்திப் புைகயுடனும் ைகப் பனியனுடனும் உட்கா3ந்திருந்தா3.அந்தத் ேதாரைண அவளுக்கு
மிகவும் பிடித்திருந்தது. கதவைடக்கப்பட்டவுடன் அவ3 கட்டியைணத்தபடி ேபசிய வா3த்ைதகள்
அவள் வாழ்வில் மறக்க முடியாதைவ. ஆைச நாயகிேபால் அவள் அவrடம் நடந்து ெகாண்டாள்.

310
அது அவள் பருவத்ைதயும் பழைசயும் மறக்கடித்துக்ெகாண்டிருந்தது. அவருக்கு அவள் மீ திருந்த
ஏக்கங்கைளெயல்லாம் கடந்த காலத்திலிருந்து எடுத்துப் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தா3. அவளது
மா3புகைளக் காண்பிக்கச் ெசான்னா3. அவள் மனம் திறந்த புன்னைகயுடன் காண்பித்து அவ3
ரசிப்பைத ரசித்தாள். ஆைசயுடன் தடவிப் பிடித்தா3. அவ3 கடக்கும்ேபாெதல்லாம் அவள்
அண்ணாந்து தைல சிலுப்பிக் ேகசத்ைதக் ேகாதிக்ெகாள்வதுேபாலேவா எதன் ெபாருட்ேடா
ைககைள எப்படியாவது தைலப்பக்கம் ெசலுத்திேயா தனது முைலகளின் நிைலத்தன்ைமையக்
காட்டிக் ெகாண்டிருப்பதாக அவ3 கூறினா3. அவள் சிrத்தபடி ஆமாம் என்றாள். “எல்ேலாரும்
பா3க்கிறா3கள். நHங்கள் மட்டுெமன்ன?” என்றாள். அவ3 ெவகு ேநரம் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்தா3.
குறும்பு ெசய்த ெபண்ைணப்ேபால் உட்கா3ந்திருந்தாள். அவள் மளிைகச் சாமான்கள் எைதயும்
வாங்கிக்ெகாள்ளவில்ைல என்பைத இரண்டு நாள் கழித்துத்தான் ெதrந்துெகாண்டா3. அவைளக்
கூப்பிட்டுப் பணம் ெகாடுத்தா3. ைகப்பிடியில் நூறு ரூபாய்த் தாள்கள் சுருட்டிக்ெகாண்டு நின்றன.
அவள் ெநல் அைரப்பதற்கு ஐந்து ரூபாய் சில்லைற ேகட்டாள். அவ3 ேவறு சில்லைற
இல்ைலெயன்று நூறு ரூபாயாவது எடுத்துக்ெகாள் என்றா3. அவள் பிடிவாதமாக நின்று ஐந்து
ரூபாய்ச் சில்லைற வாங்கிக்ெகாண்டு காதல் பா3ைவ பா3த்துக்ெகாண்டு ெசன்றாள்.

லலிதா அன்னத்திற்குச் ேசாறு ெகாடுத்துவிட்டு கனமற்ற வாளிேயாடு வடு

H
திரும்பிக்ெகாண்டிருக்கும் ஒற்ைற நைடையப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறது காடு. எப்படியும் தனது
பிைழப்பிற்குள் குடும்பத்ைதக் ெகாண்டுவந்துவிட ேவண்டுெமன்று துடியாய் நிைனத்துக்ெகாண்டு
நடக்கிறாள் லலிதா. காட்டுப்பாைதயின் தனிைமயும் அவள் நிைனப்பும் அவ்வழிேதாறும்
ஒன்றுேச3ந்துெகாள்கின்றன. அவள் அப்படியான தனிைமயில் இக்காட்டுப்பாைதயில் நடந்து
வரும்ேபாெதல்லாம் சட்ெடன இந்நிைனவு ஆக்ரமித்துக்ெகாள்வைத இன்று
நிைனத்துக்ெகாள்கிறாள். அவள் ஆைடகள் நைட சரசரப்பில் ேபசிக்ெகாள்வைதயும் ெகாலுெசாலி
‘உச்சு’க் ெகாட்டுவைதயும் ேகட்டு வருகிறாள். அந்தச் சூழல் அவளுக்குப் பிடித்திருக்கிறது. பயமும்
குறுகுறுப்புமாய். இப்படி இந்தக் காட்டில் ஒரு குச்சு வடு
H கட்டிக்ெகாண்டால் என்ன என்று
நிைனக்கிறாள். ஒவ்ெவாரு முைறயும் அது சந்ேதாஷத்ைதத் தருகிறது. அக்கற்பைனயில்
அவளுக்குச் சிேனகமான ேதாழிகளும் திருமணமாகி அக்கம் பக்கத்து வடுகளில்
H வசித்தா3கள்.
முக்கியமாக, ெவள்ைள நிற நாய்க்குட்டி ஒன்று அவளுடன் ஓடிவருகிறது. அதன் உடல் தன்ைமயும்
ெமல்லிய குைரப்பும் இன்பம் தருவதாக இருக்கின்றன. அது அவளிடம் மட்டும் அன்பாக இருக்கிறது.
அைதப் ெபாருட்படுத்தாது விலகி வட்டினுள்
H ெசல்கிறாள். அது அவைள முக3ந்துெகாண்டு அவள்
ெசல்லுமிடெமல்லாம் விைளயாடிக் ெகாஞ்சியபடி அவளுடேன வருகிறது. அந் நாய்க்குட்டி
ெதாட3ந்து வருவதிலும், தான் அதன் அன்ைப ெபயருக்குப் புறக்கணித்தபடிேய விரும்பி
வருவதிலும்தான் அவளது ஆனந்தம் ஒளிந்து கிடக்கிறது. பல சமயங்களில் அைதத் தன்னுடேனேய
கட்டிக்ெகாண்டு உறங்கியும் ேபாய்விடுகிறாள். அப்ேபாது அந் நாய்க்குட்டியும் அவளுக்கு
இைணயான உறக்கத்ைதக்ெகாண்டிருக்கிறது.

311
 ஒற்ைறப் பைனமர வைளவிலிருந்து தூரத்தில் ெதrயும் வடுகளின்
H கூட்டம் அவளது
வட்ைட
H அவளுக்கு ஞாபகப்படுத்துகிறது. வட்ைட
H ெமழுக ேவண்டும். அழுக்குத் துணிகள்
ேச3ந்துவிட்டன. இன்று எல்லாவற்ைறயும் துைவத்துப்ேபாட்டு விட ேவண்டும். ெவண்ணிறத்தில்
சாம்பல் புள்ளிகளும் கறுப்பு பா3டருமான ேசைலைய மட்டும் இஸ்திr ெசய்து ைவத்துக்ெகாள்ள
ேவண்டும். விேசஷ ஆைட அது மட்டும்தான். ெசல்வம் வாங்கிக் ெகாடுத்தது. அவ்வாைட
வாங்கியளித்த தினமும் ெசல்வத்தின் சிrப்பும் அவளுக்குச் சந்ேதாஷத்ைதத் தருகின்றன.
எப்ேபாதும் அந்நிைனவு அவளது திருமணத்தில் ெசன்று ேமாதி நிற்கிறது. அவன் அந்த ெவண்ணிற
நாய்க்குட்டி ேபாலேவ அவைளப் பின்பற்றிக் ெகாஞ்சி விைளயாடியபடி வந்துெகாண்டிருக்கிறான்.
பைழய ைதயல் மிஷின் ஒன்று விைலக்கு வருவைத இன்றாவது ெசல்வத்திடம் ெசால்லிவிட
ேவண்டும். அது மட்டும் அவன் வாங்கிக் ெகாடுத்தால் ேபாதும். ‘ஓவ3லாக்’ மிஷிைனத் தாேன
சம்பாதித்து வாங்கிக் ெகாள்ள முடியுெமன்று நிைனக்கிறாள். அம்மா எதுவும் ேபசாது வட்டுேவைல
H
பா3த்துக்ெகாண்டு தனக்கு உதவியாய் இருந்தால் ேபாதும்.

அவள் நிைனத்ததுேபாலும் எதி3பா3க்காததுேபாலும் ெசல்வம் எதிrல்

வந்துெகாண்டிருக்கிறான். அவள் நின்றுவிட்டாள். அவன் சிrத்தபடி வந்துெகாண்டிருக்கிறான்.
அவள் முன்னும் பின்னுமாய் மனித அரவம் ெதன்படுகிறதாெவனக் கவனித்துக்ெகாண்டு
சிrக்கிறாள். அவன் அருகிலுள்ள சிறு பாைதயில் உள்ேள நுைழந்தபடி உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான
விஷயம் ேபச ேவண்டுெமன்று கூறுகிறான். அவளும் என்றும் ேபாலில்லாது எதுவும் ேபசாது
உள்ேள நுைழகிறாள். அவன் அவள் அண்ைமைய ரசித்துச் சிrக்கிறான். அவள் காரணம் ேகட்டாள்.
அவன் அவளது வனப்பில் திணறும் சுவாசத்துடன் அவைளக் கட்டிக்ெகாண்டான். அவள்
ெபயருக்குத் திமிறுகிறாள். அவன் குழந்ைதையக் ெகாஞ்சுவதுேபால் முகத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு
சிணுங்குகிறான். அவளுக்கு ஆைசயாகவும் பயமாகவும் இருக்கிறது. அவள் ெமௗனமாயிருக்க,
உடல் ேச3த்துத் தழுவுகிறான். அவளது ெமன்ைமயும் சரும மணமும் அவைனக் கிள3த்துகின்றன.
எப்படிச் சட்ெடன ஒத்துக் ெகாண்டாள் என்று நிைனத்தபடிேய அடுத்த நக3வுக்குச் ெசன்றேபாதுதான்
ெவறுமேன கட்டித் தழுவ மட்டுேம முடியும் என்ற முடிவுக்கு வந்தான். அவன் அைசவுகைளக் கரம்
பிடித்து நிறுத்தினாள். சில வினாடிகள் கம்ெமன்றிருந்தாள். எல்லாமும் நின்று ெசயல்கள் துடிக்கும்
ெமௗனம் கைரகிறது அவ்விடத்தில். அவன் கரத்ைதத் தன் மா3பிலிருந்து விலக்கிப் பின்னால்
தள்ளுகிறாள். அவன் முரண்டு பிடித்தான். என் மீ து நம்பிக்ைக இல்ைலயா என்றான். “எல்லாம்
கல்யாணத்துக்கப்புறம்தான்” என்றாள். “அப்ேபான்னா எம்ேமல நம்பிக்ைகயில்ல” என்றான்.
“யாருக்கும் ெதrலன்னாலும் பரவால்ல. ஒரு மஞ்சக் கயித்தக் கட்டிட்டு நH என்ன ேவணா
ெசஞ்சிக்க.” அழும் குரலில் உைடந்தாள். அவள் விசும்பலில் அவன் ெசய்ைககள் நின்று ேபாயின.
“எப்ேபா என்ைனக் கல்யாணம் பண்ணிப்ப” என்றாள். அவன் அவள் முகத்ைதப் பா3க்கத்
திராணியற்று அவைளக் கட்டியைணக்கிறான். கரம் பிடித்து இழுக்கிறான். அவள் சிம்பித்
தள்ளிவிட்டுப் புறமுதுகு காட்டி நிற்கிறாள். கழுத்ைத முத்தி மா3ைபப் பற்றுகிறான். அவள்
கரங்கைள விலக்கிப் பின்ேன தள்ளுகிறாள். ைதயல் மிஷின் விைலக்கு வருவைதச் ெசால்லலாமா
ேவண்டாமா என்ற குழப்பம் வருகிறது. ேவறு ேநரத்தில்தான் ெசால்ல ேவண்டுெமன்று

312
நிைனத்துக்ெகாண்டாள். அவைளப் பின்புறமாகச் ேச3த்து அைணத்து, “இந்த மாசத்தில எங்க வட்ல
H
ெசால்லி ஏற்பாடு பண்ேறன்” என்கிறான். அவள் திரும்பி அவ்ன் கண்கைளத் ேதடிப் பா3க்கிறாள்.
அவன் சிrக்கிறான். அவைனக் கட்டிக் ெகாள்கிறாள். அவைளத் தHண்டியபடி அவன் உடல் உறுப்புகள்
உயி3 முைளத்து அைலந்தபடி பரபரக்கின்றன. அவளுக்கு அதன் தHவிரம் ெதrகிறது. அவள் உடல்
பதறுவைத அறிகிறாள். ஆண் பிடி. துவள்கிறது உடல். விட்டுவிடுவாெனன உடல்
குறுக்கிக்ெகாள்கிறான். மிருகம் விழித்தது ேபால் அவன் ெசயலில் மீ ண்டும் மூ3க்கம் கூடுகிறது.
சைதையப் பற்றிப் பிைசயும் அழுத்தத்தில் வலி ஏறுகிறது. அவள் கண்களாலும் கரங்களாலும்
தடுத்துக் ெகஞ்சுகிறாள். அவன் எைதயும் ெபாருட்படுத்தாது திறக்க முடியாமல் மூடியிருக்கும்
பண்டத்ைதப் பிrத்துத் தின்னும் மூ3க்கத்தில் அவைளப் புரட்டுகிறான். காட்டுச் ெசடிகளும்
தனிைமயும் அவ3கள் ேபாராட்டத்ைதப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கின்றன. அவள் திமிறி ெவளிேயற
நிைனக்கிறாள். ஆண் பலம். ெவளிேயற முடியாத வைளயத்துக்குள் நுைழந்துவிட்டதுேபால அவள்
உடல் திமிறுகிறது மீ ண்டும் மீ ண்டும். சட்ெடன முைளத்த தHவிரம் அவைள அவனிடமிருந்து
பிrத்துவிடுகிறது. உதறித் தள்ளி விலகிப் பாைதயில் ஓடி நின்றுெகாள்கிறாள், உைடகைளச் சr
ெசய்தபடி. அவன் அவைளக் காட்டினுள் அைழக்கிறான். அவள் உருண்டு கிடக்கும் ேசாற்று
வாளிையக் ேகட்கிறாள். அவன் எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அவைளக் ெகஞ்சுகிறான். அவள்
பாைதைய முன்னும் பின்னும் பா3த்து மனித அரவத்திற்கு அஞ்சிக் ேகட்கிறாள். அவன்
பிடிவாதமாகக் காட்டினுள் அைழத்தபடிேய இருக்க அவள் அலுத்து நடக்கத் ெதாடங்கினாள். அவன்
வாளிையக் ெகாடுப்பதாக மீ ண்டும் மீ ண்டும் கூப்பிடுகிறான். திரும்பிப் பா3த்தால் ஒேர
ஒருமுைறெயனக் ெகஞ்சுகிறான்.

அவள் தH3மானமாக வட்ைட

H ேநாக்கி நைடையக் கட்டும்ேபாது அவள் முதுகுப் பக்கம்
அவளது தூக்குப் பாத்திரம் விழுந்து உருளும் ஓைசயில் திரும்பிப் பா3த்தாள். திறந்து ெகாண்ட
வாளி சப்தெமழுப்பி உடைல உருட்டிக் ெகாண்டு காட்டுப் பாைதயில் கிடக்க, எதி3ப்பக்கம் ெசன்று
ெகாண்டிருந்தான் அவன். அழுைக எழும்பி வர அடக்கிக்ெகாண்டபடி வாளிையச் ேச3த்துக்ெகாண்டு
அவன் திரும்பிப் பா3ப்பாெனன அப்பாைத முடியும்வைர திரும்பித் திரும்பிப் பா3த்துக்ெகாண்டு
நடந்துவந்தாள்.

சாயங்காலம் ெமௗனமாய் ஊருக்கு ேமல் எட்டிப் பா3கிறது. லலிதா வாசற்படியில்

நிைலக்கல்ேபால் ேயாசைனயில் உட்கா3ந்திருக்கிறாள். ஏேதேதா நிைனவுகள் முைளத்து வள3ந்து
ேசாற்று வாளி பாைதயில் பிளந்து கிடந்ததில் வந்து முடிந்துெகாண்டிருந்தது. தன்ைன எப்படியாவது
ேதற்றிக்ெகாள்ள ேவண்டுெமன்றும் தனக்கு இன்னும் மனத் ைதrயம் ேவண்டுெமன்றும்
நிைனத்துக்ெகாண்டாள். பயம் வந்துெகாண்டிருந்தது. எைத நிைனத்து என்றறியாதபடி ஆழத்தில்
சிக்கிக்ெகாண்டிருந்தது. பிடிமானம் நழுவியது ேபாலும் பற்றுக்ேகால்கள் அற்றபடியும் தத்தளிப்பாக
இருக்கிறது மனம்.

313
 அன்னம் ெசல்வத்ேதாடு ேபசியபடி வடு
H வருவைதப் பா3க்கிறாள் லலிதா. அவன் சிrப்பான்
என்று எதி3பா3த்தாள். காதேலாடும் குறும்ேபாடும் அவைனப் பா3த்தாள். அவன் அவள் அங்கு
இருப்பதாகேவ கண்டுெகாள்ளாமல் நின்றுெகாண்டிருந்தான். அன்னம் அவைன வட்டுக்குள்
H
அைழத்தாள். லலிதா எழுந்து வழிவிட, ெசல்வம் உள்ேள ெசன்று ஸ்டூலில் உட்கா3ந்துெகாண்டான்.
லலிதாவுக்குத் தன் ேகாபத்ைதக் காட்ட ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. உள்ேள ெசன்று துணிகைள
வாrக்ெகாண்டு படித்துைறக்கு வந்து விட்டாள்.

துணிகைள நைனத்து வாrப் ேபாட்டுக்ெகாண்டு துைவக்கத் ெதாடங்கினாள். நிைனவு

தறிெகட்டு ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது. அவனது ேகாபம் அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவைளப் பா3த்து
முைறத்திருந்தால் அவள் ஏதாவது பழிப்புக்காட்டியிருப்பாள். துண்டடியான அக்ேகாபத்ைத
அவளால் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. கிழவனின் இருமல் சப்தம் ேகட்டது. ஆைட சrயாக
இருக்கிறதாெவன ஒரு தரம் பா3த்துக்ெகாண்டு அவன் இருக்கும் திைசையப் பா3த்தாள்.
ெகாட்டைகயில் இருட்டில் எதுவும் ெதrயவில்ைல.

சிறிது ேநரத்திற்குப்பின் அவளுக்குச் சட்ெடனக் குறுகுறுப்பாக இருக்க, துைவப்பைத நிறுத்தி

நHரள்ளித் துணிகளின் ேமல் ெதளித்தபடி ேயாசைனைய நHட்டித்தாள். சட்ெடன ேவகம் வந்தவளாய்
ெமதுவாக எழுந்து வட்டினுள்
H ெசன்றாள். அவள் அம்மா மருகிப் பின்னுக்கு விலகவும் அவன்
ெநருங்கிப் பிடித்துச் ேச3த்து அைணக்கவும் இருந்தைதப் பா3க்க முடிந்தது. அவள் ஏேதா
ஒருவைகயில் எதி3பா3த்ததுதான். இந்த அம்மாவுக்கும் ஆண்களுக்கும் விவஸ்ைதேய இல்ைல.
அவைன ெவளிேய துரத்த ேவண்டும் ேபாலிருந்தது. இனி உனக்கும் எனக்கும் எந்த உறவும்
கிைடயாது; என்ைனத் ேதடிக்ெகாண்டு இங்ேக வரேவ கூடாது என்று ெசால்லிவிட ேவண்டும் என்று
நிைனத்தாள். ெவளிேய வரட்டும். அவன் உடேன வந்துவிடுவான் என்றுதான் நிைனத்தாள். அவன்
எல்லாவற்ைறயும் திட்டமிட்டுத்தான் ெசய்வதாக எண்ணினாள். சக்தியற்றவள்ேபால் துணிகைள
வாrப் ேபாட்டுக் கும்மத் ெதாடங்கினாள். அழுைக புரட்டிக்ெகாண்டு எழுகிறது. வடியும் கண்ணைரக்
H
கட்டுப்படுத்த முடியவில்ைல. அவன் மூஞ்சும் முகரக் கட்ைடயும். இவள் ஒரு விவஸ்ைத
ெகட்டவள். இவெளல்லாம் ஏன் உயிேராடிருக்க ேவண்டும். பஸ்ஸிேலா லாrயிேலா யா3 யாேரா
அடிபட்டுச் சாகிறா3கள் என்ற நிைனப்பு அன்னத்ைத ேநருக்கு ேநராய்த் திட்டும் ஆசுவாசத்ைதத்
தந்துெகாண்டிருந்தது. அவன் ெவளிேய வந்து நின்று ேவறு பக்கம் பா3த்தபடி நிதானமாக
மரப்பாலத்ைதக் கடந்து ேபாகிறான். அவள் அவைனக் கவனியாது கவனிக்கிறாள். அவன்
திரும்பிக்கூடப் பா3க்கவில்ைல.

அன்னம் படித்துைறக்கு இறங்கி வருகிறாள். எந்த முகபாவத்ைதயும் காட்டிவிடக் கூடாத

பரபரப்பு லலிதாவுக்குத் ெதாற்றிக்ெகாள்கிறது. அன்னம் நHrல் இறங்கி முகம் ைககால் அலம்பியபடி,
“இந்த மாசக் கேடசில அவுங்க வூட்ல ெசால்லிப் ேபசேறன்னு ெசால்லிருக்கு” என்றாள் அன்னம்.
தன் மீ தான அவனது ெதாடுைகயில் மகளின் திருமண ஒப்பந்தமும் ஒப்ேபற்றப்பட்டிருக்கிறது

314
என்பது மகளிடம் கூறிவிட முடியாத தைடயாக நின்றுெகாண்டிருந்தது. இவள் எதுவும் ேபசாது
துணி அலசிக்ெகாண்டிருந்தாள். அவள் படிக்கட்டு ஏறி வட்டுக்குள்
H ெசன்றுவிட்டாள்.

துணிகைள உதறிக் காயைவக்கும்ேபாது அன்னம் விளக்ைகப் ேபாட்டுவிட்டுக்

கைடத்ெதருப் பக்கம் ெசன்றுவருவதாகக் கூறிச் ெசன்றாள். இருள் கூடிக்ெகாண்டு வந்தது. ெபய3ந்து
கிடக்கும் மண்தைர. எrச்சலாக வருகிறது லலிதாவுக்கு. நாைள ெமழுகிக்ெகாள்ளலாம் என்ற
எண்ணம் தரும் சமாதானம் ேபாதுமானதாக இல்ைல. வாசற்படியிேலேய அம3ந்திருக்கும் அவளது
நிழல் படித்துைறக் கற்களில் நHண்டு துண்டு துண்டாய் மடிந்து இறங்கி மைறகிறது.

எல்ேலாரும் விளக்கு ைவத்து வட்டுக்குள்

H ெசன்று கதவைடத்துக் ெகாண்டதுேபால் மூடிக்
கிடந்தது ெதரு. யாrடமாவது ெசால்ல ேவண்டும் ேபாலிருந்தது அவளுக்கு. ஆத்திரத்துடன் ஆனால்
நிதானமான நடத்ைதேபால் கதவைடத்து ெவறும் தைரயில் சுருண்டுெகாண்டாள்.
எல்லாவற்ைறயும் அழுது தH3த்துவிடுபவள்ேபால் துைடக்காமல் ெகாள்ளாமல்
அழுதுெகாண்டிருந்தாள். ெநருக்கமான ேதாழிகள் முகம் நிைனவுக்கு வரக் கிளம்பிச் ெசன்று
தங்கிவிட ேவண்டுெமன்று நிைனத்துச் சிறிது ேயாசித்தாள். அவளுக்குள் கைலந்த அடுக்குகளில்
நிைனவுகள் குழறி ஓடின. கிழவனும் அம்மாவும் ெசல்வமும் அருகிலுள்ளவ3களும். யா3 யாேரா
தடுக்கிப் ேபசிச் ெசன்றா3கள். கவிழ்ந்து படுத்துக்ெகாண்டாள். ெசல்வம் நடந்துெகாண்டது
நிைனவுக்கு வந்து அழுத்தம் தந்தது.

படித்துைறயில் யாேரா துணி தப்பும் ஓைசயும் காறிச் சளி துப்பும் ஓைசயும் மாறி மாறிக்
ேகட்கின்றன. நHrல் குதித்ெதழும்பும் நHரடிப்புச் சத்தம் வட்ைட
H நிரப்புவதுேபால்
வந்துெகாண்டிருந்தது. ெமல்ல எழுந்து படித்துைறச் சத்தங்களுக்கு நடுேவ அம்மாவின்
பழஞ்ேசைல ஒன்ைற எடுத்து ஸ்டூல் ேமல் ஏறி கழியில் சுருக்கிட்டாள். ஆண் துைணயற்ற
அவ்வட்டின்
H தனிைமைய உைடப்பதாகேவா மறந்துவிடுவதாகேவா தன்ைன ஏேதா ஒரு புள்ளியில்
அலட்சியமாக சமன்ெசய்துெகாண்டாள். அவ்வூ3 ஏேதா ஓ3 ஓரவஞ்சைன நHதிையப் புகட்டுவதான
எண்ணம் அவள் ெசயைலத் தHவிரப்படுத்தியது. கழுத்ைதச் சுருக்கில் நுைழத்து உடல் எைடையச்
ேசைல முடிப்புக்குள் ெமல்லத் தக்கைவத்துத் ெதாங்கிப் பா3த்தாள். சில வினாடிகள் ஸ்டூலில்
ஆதரவாகக் கண் மூடி நின்றுெகாண்டிருந்தாள். கடந்துெகாண்டிருந்த வினாடிகளில் ஒன்றில்
சட்ெடன ஸ்டூைலக் கால்களால் தள்ளிவிட்டாள். சாவின் கணத்ைத உண3ந்தவளாய் அவள் ைககள்
ேமேல ெசல்லப் பரபரத்தன. அவள் கழுத்து இறுகுமுன் யாேரா கதவு திறந்து கத்திக் கூப்பாடு
ேபாடுவதுேபாலும் அவள் கால்கள் பிடித்து உய3த்தப்பட்டுக் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவது ேபாலும்
தாமதமான எண்ணங்கள் வந்துேபாயின. இன்னும் சில வினாடிகளில் கதவு தட்டப்படப்ேபாகிறது
என்று தH3மானமாக நம்பிக்ெகாண்டு சமனமில்லாமல் ெதாங்கிச் சுழன்றுெகாண்டிருந்தாள். கண்கள்
மிரள் நH3 ேகா3த்துக்ெகாண்டது. வாழ்நாளில் அனுபவித்திராத இருமல் எழும்பித் ெதாண்ைடைய
அைடத்தது. தனக்குள் எழும் குறட்ைடச் சத்தம்ேபால் ெதrயும் குரல் குழறியது. அவளது மங்கலான

315
கற்பைனயில் எல்ேலாரும் அவளுக்காக அழுது ெகாண்டிருந்தா3கள். அன்னத்ைதக்
கrத்துக்ெகாட்டினா3கள். ெசல்வம் மூைலயில் நின்று அழுதுெகாண்டிருந்தான். கறுப்ேபறிய கூைர
அவள் விழிகைளயும் துருத்தி ெவளிவரும் நாைவயும் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தது. கைடசியாக
கூைரயிலிருந்து கீ ேழ விழுந்து கிடக்கும் ஸ்டூைலப் பா3க்க முயற்சித்தாள். மீ ண்டும் ைககைள
ேமலுய3த்திப் பிடி தள3த்திக் ெகாண்டுவர எண்ணியேபாது ஏேதா ஓ3 அைடயாளமற்ற ெகௗரவம்
அவைளத் தடுத்துக்ெகாண்டிருந்தது.

யாருமற்ற அவள் வட்டு

H வாசலில் சாைவப் பற்றி நிைனத்திராத சமயத்தில் துைவத்துக்
காயைவத்த ஆைடகள் ஈரத்துடன் காற்றில் படபடத்துக்ெகாண்டிருந்தன.

எப்படியும் இந்த மாதக் கைடசியில் ெசல்வம் லலிதாைவப் ெபண்ேகட்டு வரப்ேபாகும்

ெசய்திையத் ெதரு முழுக்கப் பரவவிட்டுத்தான் அன்னம் வட்டுக்கு
H வருவாள். அவளுக்கு
இைதவிடப் ெபrதான் சந்ேதாஷம் ேவறு என்ன இருக்க முடியும்?

________________

(1) ஒரு ேபாகம் முடிந்த கரும்பு வயல்கள் அடுத்த முைற தாமாகேவ முைளப்பது.

316
 கன்னிைம – கி. ராஜநாராயணன்

ெசான்னால் நம்பமுடியாதுதான்! நாச்சியாரம்மாவும் இப்படி மாறுவாள் என்று

நிைனக்கேவயில்ைல.

அவள் எனக்கு ஒன்றுவிட்ட சேகாதr. நாங்கள் எட்டுப்ேப3 அண்ணன் தம்பிகள்.

‘ெபண்ணடி’யில்ைல என்று என் தாய் அவைளத் தத்து எடுத்துத் தன் மகளாக்கிக் ெகாண்டாள்.

அம்மாைவவிட எங்களுக்குத்தான் சந்ேதாஷம் ெராம்ப. இப்படி ஒரு அருைமச் சேகாதr

யாருக்குக் கிைடப்பாள்? அழகிலும் சr, புத்திசாலித்தனத்திலும் சr அவளுக்கு நிக3 அவேளதான்.

அவள் ‘மனுஷி’யாகி எங்கள் வட்டில்

H கன்னிகாத்த அந்த நாட்கள் எங்கள் குடும்பத்துக்ேக
ெபான் நாட்கள்.

ேவைலக்கார3களுக்குக்கூட அவளுைடய ைகயினால் கஞ்சி ஊற்றினால்தான் திருப்தி.

நிைறய்ய ேமா3விட்டுக் கம்மஞ்ேசாற்ைறப் பிைசந்து கைரத்து ேமா3 மிளகு வத்தைலப் பக்குவமாக
எண்ெணயில் வறுத்துக் ெகாண்டுவந்து விடுவாள். சருவச் சட்டியிலிருந்து ெவங்கலச் ெசம்பில்
கடகடெவன்று ஊற்ற, அந்த மிளகு வத்தைல எடுத்து வாயில் ேபாட்டு ெநாறு ெநாறுெவன்று
ெமன்றுெகாண்ேட, அண்ணாந்து கஞ்சிைய விட்டுக்ெகாண்டு அவ3கள் ஆனந்தமாய்க்
குடிக்கும்ேபாது பா3த்தால், ‘நாமும் அப்படிக் குடித்தால் நன்றாக இருக்கும்ேபாலிருக்கிறேத!’ என்று
ேதான்றும்.

ஒரு நாைளக்கு உருத்த பச்ைச ெவங்காயம் ெகாண்டுவந்து ‘கடித்துக்’ ெகாள்ள ெகாடுப்பாள்.

ஒரு நாைளக்குப் பச்ைச மிளகாயும், உப்பும். பச்ைச மிளகாயின் காம்ைபப் பறித்துவிட்டு அந்த
இடத்தில் சிறிது கம்மங்கஞ்சிையத் ெதாட்டு அைத உப்பில் ேதாய்ப்பா3கள். உப்பு அதில் தாராளமாய்
ஒட்டிக்ெகாள்ளும். அப்படிேய வாயில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு கசமுச என்று ெமல்லுவா3கள். அது,
கஞ்சிையக் ‘ெகாண்டா ெகாண்டா’ என்று ெசால்லுமாம்! இரவில் அவ3களுக்கு ெவதுெவதுப்பாகக்
குதிைரவாலிச் ேசாறுேபாட்டு தாராளமாஅ பருப்புக்கறி விட்டு நல்ெலண்ெணயும் ஊற்றுவாள்.
இதுக்குப் புளி ஊற்றி அவித்த சீனியவைரக்காய் ெவஞ்சனமாகக் ெகாண்டுவந்து ைவப்பாள்.
இரண்டாந்தரம் ேசாற்றுக்குக் கும்பா நிைறய ரஸம். ரஸத்தில் ஊறிய உருண்ைட உருண்ைடயான
குதிைரவாலிப் பருக்ைககைள அவ3கள் ைக நிைறய எடுத்துப் பிழிந்து உண்பா3கள்.

317
 ேவைலக்கார3களுக்கு மட்டுமில்ைல, பிச்ைசக்கார3களுக்குக்கூட நாச்சியாரம்மா என்றால்
‘குலெதய்வம்’தான். அவளுக்கு என்னேவா அப்படி அடுத்தவ3களுக்குப் பைடத்துப் பைடத்து
அவ3கள் உண்டு பசி ஆறுவைதப் பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பதில் ஒரு ேதவ திருப்தி.

அவள் வாழ்க்ைகப்பட்டு, புருஷன் வட்டுக்குப்

H ேபானபிறகு எங்கள் நாக்குகள் எல்லாம்
இப்ேபாது சப்பிட்டுப் ேபாய்விட்டது. உய3ந்த ஜாதி ெநத்திலிையத் தைலகைளக் கிள்ளி நHக்கிவிட்டுக்
காரம் இட்டு வறுத்துக் ெகாடுப்பாள். இப்ேபாது யாருமில்ைல எங்களுக்கு. அந்தப் ெபான்முறுவல்
பக்குவம் யாருக்கும் ைகவராது. பருப்புச்ேசாற்றுக்கு உப்புக்கண்டம் வறுத்துக் ெகாடுப்பாள். ரஸ
சாதத்துக்கு முட்ைட அவித்துக் காரமிட்டுக் ெகாடுப்பாள். திரண்ட கட்டி ெவண்ெணைய எடுத்துத்
தின்னக் ெகாடுப்பாள், அம்மாவுக்குத் ெதrயாமல்.

அவள் அப்ெபாழுது எங்கள் வட்டிலிருந்தது

H வடு
H நிைறந்திருந்தது. தHபம்ேபால் வடு
H நிைறஒளி
விட்டுப் பிரகாசித்துக்ெகாண்டிருந்தாள்.

மா3கழி மாசம் பிறந்துவிட்டால் வட்டினுள்ளும்

H ெதருவாசல் முற்றத்திலும் தினமும் வைக
வைகயான ேகாலங்கள் ேபாட்டு அழகுபடுத்துவாள். அதிகாைலயில் எழுந்து நHராடி திவ்யப்பிரபந்தம்
பாடுவாள். இப்ெபாழுதும் பல திருப்பாைவப் பாடல்கைள என்னால் பாராமல் ஒப்புவிக்கமுடியும்.
சிறுவயசில் அவளால் பிரபந்தப் பாடல்கைளப் பாடக் ேகட்டுக்ேகட்டு எங்கள் எல்ேலா3க்கும் அது
மனப்பாடம் ஆகிவிட்டது.

அப்ெபாழுது எங்கள் வட்டில்

H மரத் திருவிளக்கு என்று ஒன்று இருந்தது. அது அவ்வளவும்
மரத்தினாேலேய ஆனது. தச்சன் அதில் பல இடங்களில் உளிகைளப் பதித்து ேந3ேகாடுகளால் ஆன
ேகாலங்கைளப் ேபாட்டிருந்தான். ெமாங்காங்கட்ைடயின் வடிவத்தில் நிற்கும் ெபrதான பற்கள்
இருக்கும். அதில் உயரத்துக்குத் தகுந்தபடி ஏற்றவும் இறக்கவும் வசதியாக இருக்கும்படியாக ‘ட’
வடிவத்தில் ஒரு துைளயிட்ட சக்ைகயில் ‘சல்ல முத்த’ என்று ெசால்லப்படும் மாட்டுச்சாண
உருண்ைடயின் மீ து மண் அகல்விளக்கு ைவக்கப்பட்டு எrயும். சாணி உருண்ைட தினமும் விளக்கு
இடும் ேபாெதல்லாம் மாற்றிவிட்டுப் புதிதாக ைவக்கப்படும். அப்புறம் x மாதிr ஒரு ேபா3ைவப்
பலைக ெகாண்டு இரவு ெவகு ேநரம் வைரக்கும் ெபண்கள் புைடசூழ இவள் உரக்க ராகமிட்டு
வாசிப்பாள். வாசித்துக்ெகாண்ேட வரும்ேபாது இவளும் மற்றப் ெபண்களும் கண்ண3H விடுவா3கள்.
கண்ணைரத்
H துைடத்துக்ெகாண்ேட ெதாண்ைட கம்மத் திரும்பவும் ராகமிட்டு வசனத்ைதப்
பாடுவாள். அவ3கள் கண்ண3H விடுவைதயும் மூக்ைகச் சிந்துவைதயும் நான் படுக்ைகயில்
படுத்துக்ெகாண்டு ேபசாமல் இந்தக் காட்சிகைளெயல்லாம் பா3த்துக் ெகாண்ேடயிருப்ேபன்.

அவள் வாசிப்பைத என் காதுகள் வாங்கிக்ெகாள்ளாது. என் கண்கேள பா3க்கவும் ெசய்யும்;

‘ேகட்க’வும் ெசய்யும்.

318
 விளக்கின் ஒளியில்தான் அவள் எவ்வளவு அழகாகப் பிரகாசிக்கிறாள். அழகுக்கும்
விளக்கின் ஒளிக்கும் ஏேதா சம்பந்தம் இருக்கிறது. கறிக்கு உப்ைபப்ேபால் அழகுக்கும் அதி ருசி
கூட்டுகிறதுேபாலும் விளக்கு.

தானாகக் கண்கள் ேசா3ந்து மூடிக்ெகாண்டுவிடும்.

அதிகாைலயில் ரங்ைகயா வந்து என்ைன எழுப்பினான். ராம3, லக்ஷ்மண3, சீைத மூவரும்

எங்கள் ெதருவின் முடிவிலுள்ள கிழக்காகப் பா3த்த ஒரு வட்டிலிருந்து
H இறங்கிக் காட்டுக்குப்
ேபாகிறா3கள். பா3வதி அம்மன் ேகாயிைலத் தாண்டி, பள்ளிக்கூடத்ைதயும் கடந்து, கம்மாய்க்கைர
வழியாக அந்த மூவரும் ேபாகிறாள். எனக்குத் ெதாண்ைடயில் வலிக்கிறாற்ேபால் இருக்கிறது.
முகத்ைதச் சுளிக்க முடியவில்ைல. ரங்ைகயா ேதாள்கைளப் பிடித்துப் பலமாக உலுக்கியதால்
விழித்துவிட்ேடன். ேச! நன்றாக விடிந்துவிட்டிருக்கிறது. ரங்ைகயா சிrத்துக்ெகாண்டு
நின்றிருந்தான், கிளம்பு கிளம்பு என்று ஜரூ3ப்படுத்தினான்.

நாச்சியாரம்மா ெசம்பு நிைறயத் தயி3 ெகாண்டுவந்து ைவத்தாள், இருவரும் வயிறுமுட்டக்

குடித்துவிட்டுக் கிளம்பிேனாம்.

ரங்ைகயா எங்கள் மச்சினன்; ‘வட்டுக்கு

H ேமல்’ வரப்ேபாகும் மாப்பிள்ைள.
நாச்சியாரம்மாைவ இவனுக்குத்தான் ெகாடுக்க இருக்கிேறாம். இவனும் நாச்சியாரம்மாேபrல்
உயிைரேய ைவத்திருக்கிறான்; அவளும் அப்படித்தான்.

‘புல்ைல’ையயும் ’மயிைல’ ையயும் பிடித்து ரங்ைகயா வண்டி ேபாட்டான். அைவ இரண்டும்

எங்கள் ெதாழுவில் பிறந்தைவ. ஒன்று இரண்டு; இன்ெனான்று நாலு பல். பாய்ச்சலில் புறப்பட்டது
வண்டி. ஊணுக் கம்ைபப் பிடித்துத்ெதாத்தி, அவற்றில் இரண்ைடக் ைகக்கு ஒன்றாகப்
பிடித்துக்ெகாண்டு குனிந்து நின்றுெகாண்ேடன். சட்டத்தில் இரும்பு வைளயங்கள் அதி3ந்து
குலுங்கிச் சத்தம் எழுப்பியது. வண்டியின் ேவகத்தினால் ஏற்பட்ட குலுக்கலில் உடம்பு அதி3ந்தது.
கல்லாஞ்சிரட்ைடத் தாண்டி வண்டியின் அைறத் தடத்துக்குள் காைளகள் நிதானங்ெகாண்டு நைட
ேபாட்டன.

நடுேவாைடப் பாைதயிலுள்ள வன்னிமரத்தருகில் வண்டிைய அவிழ்த்து, காைளகைள

ேமய்ச்சலுக்காக ஓைடக்குக் ெகாண்டு ேபாேனாம்.

காட்டில் பருத்தி எடுக்கும் ெபண்கள் காட்டுப் பாடல்கள் பாடிக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.

அவ3களிைடேய நாச்சியாரம்மாவும் நிைர ேபாட்டுப் பருத்தி எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். பருத்தி

319
‘காடாய்’ ெவடித்துக் கிடந்தது; பச்ைச வானத்தில் நட்சத்திரங்கைளப்ேபாேல. ரங்ைகயா தன்
மடியிலிருந்த கம்பரக் கத்தியால் கருைவக் குச்சிையச் சீவி, பல் ேதய்க்கத் தனக்கு ஒன்று
ைவத்துக்ெகாண்டு எனக்கு ஒன்று ெகாடுத்தான். ேபாக இன்ெனான்று தயா3 ெசய்து
ைவத்துக்ெகாண்டான்!

ேநரம், கிைட எழுப்புகிற ேநரத்துக்கும் அதிகமாகிவிட்டது. காைளகள் வயிறு முட்டப்

புல்ேமய்ந்து விட்டு வன்னிமர நிழலில் படுத்து அைசேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தன.

நாச்சியாரம்மா, பருத்திையக் கருவமரத்து நிழலில் கூறுைவத்துக் ெகாடுத்துக்

ெகாண்டிருந்தாள். மடிப் பருத்தி, பிள்ைளப் பருத்தி, ேபாடு பருத்தி என்று பகி3ந்து ேபாட, பள்ளுப்
ெபண்கள் சந்ேதாஷமாக நாச்சியாரம்மாைவ வாழ்த்திக்ெகாண்ேட வாங்கிச்
ெசன்றுெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3கள் எங்கள் வட்டில்
H ேவறு யா3 வந்து கூறுைவத்துக்
ெகாடுத்தாலும் ஒப்பமாட்டா3கள். நாச்சியாரம்மாதான் ேவணும் அவ3களுக்கு.

கிஸ்தான் தாட்டுக்களில் பகி3ந்த பருத்தி அம்பாரத்ைதப் ெபாதியாக்கட்டி வண்டியில் பாரம்

ஏற்றிக்ெகாண்டு வட்டுக்குப்
H புறப்பட்ேடாம். பள்ளுப்ெபண்கள் முன்கூட்டிப் புறப்பட்டுப் ேபாய்
விட்டா3கள் - நாச்சியாரம்மாவும் நானும் வண்டியில் ஏறிக்ெகாண்டு பருத்திப்
ெபாட்டணங்களின்ேமல் உட்கா3ந்துெகாண்டு ஊணுக்கம்புகைளப் பிடித்துக்ெகாண்ேடாம். ரங்ைகயா
வண்டிைய விரட்டினான்.

வருகிற பாைதயில் மடியில் பகி3ந்த பருத்திேயாடு நடந்து வருகிற ெபண்டுகளின்

கூட்டத்ைதக் கடந்துெகாண்ேட வந்தது வண்டி. அவ3கள் ேவண்டுெமன்று குடிகார3கைளப்ேபால்
தள்ளாடி நடந்துெகாண்ேட ேவடிக்ைகப் பாடல்கைளப் பாடிக்ெகாண்டும் ஒருவருக்ெகாருவ3
ேகலிெசய்து தள்ளிக்ெகாண்டும் வந்தா3கள். ெதாட்ெடரம்மா ேகாயில் பக்கத்தில் வந்ததும்
ரங்ைகயா கயிறுகைள முழங்ைககளில் சுற்றி இழுத்து வண்டிைய நிறுத்தினான். ெதாட்ெடரம்மா
ேகாயிலின் இலந்ைதமுள் ேகாட்ைடயின்ேமல் நாச்சியாரம்மா ஒரு கூறு பருத்திைய எடுத்து இரு
ைககளிலும் ஏந்திப் பயபக்திேயாடு அந்த முள்ேகாட்ைடயின் மீ து ேபாட்டாள். பின்னால்
வந்துக்ெகாண்டிருந்த பள்ளுப்ெபண்கள் குலைவயிட்டா3கள். ரங்ைகயா கயிற்ைற ெநகிழ்ந்து
விட்டதும் புல்ைலயும் மயிைலயும் வால்கைள விைடத்துக்ெகாண்டு பாய்ந்து புறப்பட்டது.

********

ஊெரல்லாம் ஒேர சலசலப்பு. என்ன ஆகுேமா என்ற பயம். தைலையத் ெதாங்கப்

ேபாட்டுக்ெகாண்ேட வந்து ேச3ந்தான் ரங்ைகயா. ‘என்ன ஆச்சி?’ என்று அவைனக் ேகட்பதுேபால்

320
பா3த்ேதாம் யாவரும். அவன் என்ைன மட்டிலும் ‘ராஜா, இங்ேக வா’ என்று தனியாகக் கூப்பிட்டு
விஷயத்ைதச் ெசான்னான்.

எங்கள் ஊrல், சுந்தரத்ேதவன் என்று ஒரு ெபrய ேபாக்கிr இருந்தான். ஏழுதடைவ

ெஜயிலுக்குப் ேபானவன். மூன்று ெகாைலகள் ெசய்தவன். அதில் ஒன்று இரட்ைடக் ெகாைல.
அவனுைடய மகைன, எங்கள் தகப்பனா3 எங்கள் புஞ்ைசயில் ‘வாங்கித்திங்க’ பருத்திச்சுைள
எடுத்தான் என்றதுக்கு ஊணுக்கம்பால் அடி ெநாறுக்கி எடுத்து விட்டா3. ைபயைனக் கட்டிலில்
ைவத்து எடுத்துக்ெகாண்டு வந்து அவனுைடய வட்டில்
H கிடத்தியிருக்கிறா3கள். சுந்தரத்ேதவன்
ெவட்டrவாைள எடுத்துக்ெகாண்டு வந்து எங்கள் வட்ைட
H ேநாக்கிப் புறப்பட்டுக்ெகாண்டிருக்கிறான்.
விஷயம் இதுதான். ரங்ைகயா ேபாய் எவ்வளவு சமாதானம் ெசால்லியும் ேகட்கவில்ைல அவன்.

நாச்சியாரம்மா சுந்தரத்ேதவன் வட்ைட

H ேநாக்கிப் ேபானாள். அவள் அங்கு ேபாயிருப்பாள்
என்று நாங்கள் முதலில் நிைனக்கவில்ைல; பிறகுதான் ெதrயவந்தது.

அங்கு அவள் ேபானேபாது ஒேர கூட்டம். அழுைகச் சத்தம். நாச்சியாரம்மா நுைழந்ததும்

பரபரப்பு உண்டானது. ெபண்கள் பணிவாக வழிவிட்டு விலகி நின்றன3. அடிப்பட்ட சிறுவ்ைன அந்தக்
கட்டிலிேலேய கிடந்த்தியிருந்தது. இரத்த உறவு ெகாண்ட ெபண்கள் ஓெவன்று
அழுதுெகாண்டிருந்தா3கள். சிறுவனின் தாய் கதறியது உள்ளத்ைத உலுக்குவதாக இருந்தது.
நாச்சியாரம்மா சிைலயானாள். அவள் கண்களிலிருந்து தாைர தாைரயாக நH3 வடிந்தது. அவள்
சுந்தரத்ேதவைன ஏறிட்டுப் பா3த்தாள். பின்பு கட்டிலின் சட்டத்தில் உட்கா3ந்தாள். தன்
முந்தாைனயாள் கண்ணைர
H ஒத்திக்ெகாண்டு அச்சிறுவனின் இரத்தம் உைறந்த முகத்ைதத்
துைடத்தாள். சுந்தரத்ேதவன் கட்டிலின் பக்கத்தில் ெநருங்கி அrவாைளத் தைரயில் ஊன்றி
ஒற்ைறக் கால் மண்டியிட்டு உட்கா3ந்துெகாண்டு இடது முழங்ைகையக் கட்டிலின் சட்டத்தில்
ஊன்றி முகத்தில் ஐந்து விரல்களால் விrத்து மூடிக்ெகாண்டு ஒரு குழந்ைதேபால் குமுறி அழுதான்.

நாச்சியாரம்மா சிறுவைன மூ3ச்ைச ெதளிவித்தாள். வட்டிலிருந்த

H புளித்த ேமாைர வருத்திச்
சிறிது ெகாடுத்துத் ெதம்பு உண்டாக்கினாள். மஞ்சணத்தி இைலகைளப் பறித்துக்ெகாண்டு வரச்
ெசான்னாள். அைத வதக்கித் தன் ைகயாேலேய ஒத்தடம் ெகாடுத்தாள். சுவெராட்டி இைலகைள
வாட்டிப் பக்குவப்படுத்திக் காயங்கைளக் கட்டினாள். பின்பு வட்டுக்கு
H வந்து, பத்துப் பக்கா ெநல்
அrசியும், இரண்டு ேகாழிகைளயும் ெகாடுத்தனுப்பினாள். நாங்கள் ஊைமகைளப்ேபால் ஒன்றுேம
ேபசாமல் அைவகைள எல்லாம் பா3த்துக்ெகாண்ேட இருந்ேதாம்.

எங்கள் தகப்பனாேரா, இப்ெபாழுதுதான் ஒன்றுேம நடக்காதது ேபால் தைலயில் கட்டிய

ேலஞ்சிேயாடு நிம்மதியாக உட்கா3ந்து ெகாண்டு சுவ3நிழலில் சூrத்தட்ைட வசிக்ெகாண்டிருந்தா3.
H
இைடயிைடேய வாயில் ஊறும் ெவற்றிைல எச்சிைய இரண்டு விரல்கைள உதட்டில் அழுத்திப்

321
பதித்துக்ெகாண்டு பீச்சித் துப்புவா3. அது கம்மந்தட்ைடகைளெயல்லாம் தாண்டித் தூரப்ேபாய்
விழும்.

********

எல்லாப் ெபண்கைளயும்ேபால் நாச்சியாரம்மாவுக்கும் ஒருநாள் கல்யாணம் நிச்சயமானது.

அந்தக்காலத்துப் ெபண்கள் தங்களுக்குக் கல்யாணம் நிச்சயமானவுடன் அழுவா3கள். அவ3கள் ஏன்
அப்படிச் ெசய்தா3கள் என்று இன்றுவைரக்கும் நான் யாrடமும் காரனம் ேகட்டுத்
ெதrந்துெகாள்ளவில்ைல. ஆனால், அதில் ஒரு ‘ேதவ ரகஸியம்’ ஏேதா இருக்கிறது என்று மட்டும்
நிச்சயம். நாச்சியாரம்மாவும் ஒரு மூணுநாள் உட்கா3ந்து கண்ண3H வடித்து ‘விசனம்’ காத்தாள்.

வழக்கம்ேபால் மூன்றுநாள் கல்யாணம். அந்த மூன்று நாளும் அவள் ‘ெபாண்ணுக்கு இருந்த’

அழைகச் ெசால்லிமுடியாது. கல்யாணம் முடிந்த நாலாம்நாள் அவள் எங்கைளெயல்லாம் விட்டுப்
பிrந்து மறுவடு
H ேபாகிறாள். சுமங்கலிகள் அவளுக்கு ஆரத்தி எடுத்தா3கள். ஆரத்தி சுற்றிக்ெகாண்ேட
அவ3கள் பாடினா3கள். அந்தப் பாடலின் ஒவ்ெவாரு கேடசி அடியும் கீ ழ்க்கண்டவாறு முடியும்-

‘மாயம்ம லக்ஷ்மியம்ம ேபாயிராேவ...’

(எங்கள் தாேய லக்ஷ்மி ேதவிேய ேபாய் வருவாய்)

அந்தக் காட்சி இன்னும் என் மனசில் பசுைமயாக இருக்கிறது. அவைள நாங்கள்

உள்ளூrல்தான் கட்டிக்ெகாடுத்திருக்கிேறாம். ஐந்து வடுகள்
H தள்ளித்தான் அவளுைடய புக்ககம்.
அவளுக்கு நாங்கள் விைட ெகாடுத்து அனுப்புவது என்பதில் அ3த்தமில்ைலதான். ஆனால் ஏேதா
ஒன்றுக்கு நிச்சயமாக விைட ெகாடுத்தனுப்பி இருக்கிேறாம்.

அந்த ஒன்று இப்ெபாழுது எங்கள் நாச்சியாரம்மாவிடம் இல்ைல. அது அவளிடமிருந்து

ேபாேய ேபாய்விட்டது.

ஆம் அது ெராம்ப உண்ைம.

ராஜா அடிக்கடி ெசால்லுவான். இப்ெபாழுதுதான் ெதrகிறது எனக்கு.

322
 நான் நாச்சியாரம்மாைவக் கல்யாணம் ெசய்து அைடந்து ெகாண்ேடன். ஆனால்
அவளிடமிருந்து எைதேயா பிrத்துவிட்ேடன்.

அவள் இப்ெபாழுது ெரட்டிப்புக் கலகலப்பாக உண்ைமயாகேவ இருக்கிறாள். என்

குடும்பத்ைதப் பிரகாசிக்கச் ெசய்கிறாள். எங்கள் கல்யாணத்துக்கு முன்பு எனக்கு இருந்த
நாச்சியாரம்மாள்; இப்ெபாழுது இருக்கும் என் நாச்சியாரம்மாள்; நான் அந்த அவைளத்தான் மிகவும்
ேநசிக்கிேறன்.

இப்ெபாழுது மூணு குழந்ைதகள் எங்களுக்கு, ெதாட3ந்த பிரசவம். இது அவைளப்

பாதித்திருப்பது உண்ைமதான். குழந்ைதகைளயும், குடும்பத்ைதயுேம சதா கவனிக்கும் சுயநலமி
ஆகிவிட்டாள்.

எங்ேகா ஓ3 இடத்தில் ேகாளாறாகிவிட்டது. சந்ேதகேம இல்ைல. ஓய்வு ஒழிச்சலில்லாமல்

முன்ைனவிடப் பலமடங்கு அவள் இப்ெபாழுது உைடக்கிறாள். உைழத்து ஓடாய்த் ேதய்ந்து
வருகிறாள் என்னவள். ஒருநாளில் அவள் தூங்குகிற ேநரம் மிகவும் அற்பம். என்ன ெபாறுைம, என்ன
ெபாறுைம!

குழந்ைதக்கு முைலயூட்டிவிட்டு விலகிய மாராப்ைபக்கூடச் சr ெசய்து ெகாள்ளாமல்

தூளியில் இட்டு ஆட்டும் இந்த இவளா அவள்?

ஏகாலிக்கும், குடிமகளுக்கும் ேசாறுேபாட எழுந்திருக்கும்ேபாது முகம் சுளிக்கிறாள்.

குழந்ைதக்குப் பாலூட்டும்ேபாேதா, அல்லது தான் சாப்பிட உட்காரும்ேபாேதா பா3த்துத்தான்
அவ3கள் ேசாறு வாங்கிப் ேபாக வருகிறா3கள் தினமும் என்று புகா3 ெசய்கிறாள்.
பிச்ைசக்கார3களுக்கு ‘வாய்தாப்’ ேபாடுகிராள். ேவைலக்காரகளின்ேமல் எrந்து விழுகிராள்.
‘அப்பப்பா என்ன தHனி தின்கின்றான்கள் ஒவ்ெவாருத்தரும்’ என்று வாய்விட்ேட ெசால்ல
ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

குடுகுடுப்ைபக்காரன் இப்ெபாழுெதல்லாம் அட்டகாசமாக வந்து எங்கள் தைலவாசலில்

ெவகுேநரம் புகழ்வதில்ைல. ெபருமாள் மாட்டுக்காரன் தன் மாட்டுக்கு கம்மஞ்ேசாற்ைறயும்
பருத்திக்ெகாட்ைடையயும் தவிட்ைடயும் கலந்து ைவக்கும் அந்த ‘நாச்சியா3’ எங்ேக ேபானாள்
என்று ேதடிக்ெகாண்டிருக்கிறான்.

323
 கல்யாணத்துக்கு முன் நாச்சியாரு, நின்ற கண்ணிப்பிள்ைள ேசகrத்து ெமத்ைதகள்,
தைலயைணகள் ைதப்பாள். ெமத்ைத உைறகளிலும் தைலயைண உைறகளிலும் பட்டு நூலால்
ேவைலப்பாடுகள் ெசய்வாள். அவள் தனியாக உட்கா3ந்துெகாண்டு நிம்மதியாகவும் நிதானமாகவும்
ேயாசித்து ேயாசித்துச் ெசய்யும் அந்தப் பின்னல் ேவைலகளில், தன் கன்னிப் பருவத்தின்
எண்ணங்கைளயும் கனவுகைளயுேம அதில் பதித்துப் பின்னுவதுேபால் ேதான்றும். இைடயிைடேய
அவளுக்குள் அவளாகேவ குறுநைக ெசய்து ெகாள்வாள். சில சமயம் ேவைலையப் பாதியில்
நிறுத்திவிட்டுப் பா3ைவ எந்தப் ெபாருள்ேபrலும் படியாமல் ‘பா3த்து’க்ெகாண்ேட இருப்பாள்.
அப்புறம் நHண்ட ஒரு ெபருமூச்சு விட்டுவிட்டு மீ ண்டும் ைதயலில் மூழ்குவாள்.

ஒருநாள் நாச்சியாருவின் வட்டுக்குப்

H ேபாயிருந்ேதன். எனக்கு ஒரு புதிய ஏ3வடம்
ேதைவயாக இருந்தது. அவ3களுைடய வட்டில்
H அப்ெபாழுது களத்து ேஜாலியாக எல்லாரும்
ெவளிேய ேபாயிருந்தா3கள். அடுப்பங்கூடத்ைத ஒட்டி ஒரு நHளமான ஓடு ேவய்ந்த கட்டிடம். அதில்
‘குறுக்க மறுக்க’ நிைறயக் குலுக்ைககள். குதிைரவாலி, நாத்துச்ேசாளம், வரகு, காைடக்கண்ணி
முதலிய தானியங்கள் ெராம்பி இருக்கும். புதிய ஏ3 வடங்கள் ஓட்டின் ைகமரச் சட்டங்களில் கட்டித்
ெதாங்கவிடப்பட்டிருந்தது. ெதாங்கிய கயிறுகளுக்கு மத்தியில், மண் ஓட்டில் ஓட்ைட ேபாட்டுக்
ேகா3த்திருந்தா3கள். ஏ3வடத்ைதக் கத்தrக்கக் கயிறு வழியாக இறங்கி மண் ஓட்டுக்கு வந்ததும்
எலிகள் கீ ேழ விழுந்துவிடும். ஆள் புழக்கம் அங்கு அதிகமிராததால் ேதள்கள் நிைறய இருக்கும்.
பதனமாகப் பா3த்துக் குலுக்ைக ேமல் ஏறி நின்ேறன். மத்தியான ெவயிலால் ஓட்டின் ெவக்ைக தாள
முடியாததாக இருந்தது. தற்ெசயலாக மறுபக்கம் திரும்பிப் பா3த்ேதன். அங்ேக தைரயில் நாச்சியாரு
ஒரு தைலப்பலைகைய ைவத்துக்ெகாண்டு தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள்! மா3பின்மீ து விrத்துக்
கவிழ்க்கப்பட்ட ’அல்லி அரசாணி மாைல’ப் புத்தகம். பக்கத்தில் ெவங்கலப் பல்லாங்குழியின் மீ து
குவிக்கப்பட்ட ேசாழிகள். ஜன்னலில் ஒரு ெசம்பு, பக்கத்தில் ஒரு சினுக்குவலி, இரண்டு பக்கமும்
பற்கள் உள்ள ஒரு மரச்சீப்பு, ஒரு ஈருவாங்கி, ஒரு உைடந்த முகம்பா3க்கும் கண்ணாடி முதலியன
இருந்தன. அவள் அய3ந்து தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள். பால் நிைறந்து ெகாண்ேட வரும் பாத்திரத்தில்
பால்நுைரமீ து பால் பீச்சும்ேபாது ஏற்படும் சப்தத்ைதப்ேபால் ெமல்லிய குறட்ைட ஒலி. அவள்
தூங்கும் ைவபவத்ைதப் பா3த்துக்ெகாண்ேட இருந்ேதன். அட3ந்த நHண்டு வைளந்த ெரப்ைப
ேராமங்கைளக் ெகாண்ட மூடிய அவள் கண்கள் அவ்வளவு அழகாய் இருந்தது. ெமதுவாக இறங்கிப்
ேபாய் அந்த மூடிய கண்களில் புருவத்துக்கும் ெரப்ைப ேராமங்களுக்கும் மத்தியில் முத்தமிட
ேவண்டும்ேபால் இருந்தது.

ெசால்லி ைவத்ததுேபால் நாச்சியாரு கண்கைளத் திறந்தாள். தூக்கத்தினால் சிவந்த விழிகள்

இன்னும் பா3க்க நன்றாக இருந்தது. குலுக்ைகேமல் இருந்த என்ைன அேத கணம் பா3த்துவிட்டாள்.
‘இது என்ன ேவடிக்ைக?’ என்பதுேபால் சிrத்துப் பா3த்தாள். அவள் எழுந்த ேவகத்தில் புஸ்தகம்
அவளுைடய காலடியில் விழுந்தது. விழுந்த புஸ்தகத்ைதத் ெதாட்டு ேவகமாக இரு கண்களிலும்

324
ஒற்றிக்ெகாண்டு அைத எடுத்து ஜன்னலில் ைவத்தாள். பின்பு லஜ்ைஜேயாடு சிrத்துத்
தைலகவிந்துெகாண்ேட, நழுவும் மா3பு ேசைலைய வலதுைகயினால் மா3ேபாடு ஒட்ட
ைவத்துக்ெகாண்டு ெமதுவாக அந்த இடத்ைத விட்டு நழுவினாள்.

கல்யாணத்துக்கு முன்பிருந்ேத நாங்கள் பரஸ்பரம் ஒருவைரெயாருவ3

அறிந்துெகாண்ேடாம். யாரும் அறியாமல் ெதாைலவில் இருந்துெகாண்ேட ரகசியமாக ஒட்டிப்
பழகிேனாம். இதயங்கள் அப்படி ஒன்றி ஊசலாடின. ேபசாத ரகசியங்கள்தான் எங்களுக்குள்
எத்தைன!

எனக்கு என்ெனன்ன ெசௗகrயங்கள் ேவண்டுெமன்று நான் உண3த்தாமேல அவளுக்குத்

ெதrந்திருந்தது. ஆச்சrயப்படும்படி அைவகள் ெசய்து முடிக்கப்பட்டிருக்கும் அப்ேபாது.

********

ஒரு நாள் ேகாவில்பட்டியிலிருந்து ராத்திr வந்ேதன். அன்று வட்டிற்கு

H நிைறயச் சாமான்கள்
வாங்க ேவண்டியிருந்தது. காலம் முன்ைனமாதிr இல்ைல. ஒரும்பாகிவிட்டது. முன்ெனல்லாம்
ெகாஞ்ச ரூபாயில் நிைறயச் சாமான்கள் வாங்கிக்ெகாண்டு வரலாம். இப்ேபாேதா நிைறய ரூபாய்கள்
ெகாண்டுேபாய் ெகாஞ்ச சாமான்கைளேய வாங்கமுடிகிறது.

வந்ததும் வராததுமாய்ச் சாமான்கைளெயல்லாம் வண்டியிலிருந்து இறக்கி ைவத்துவிட்டுப்

பணப்ைபையயும் கச்சாத்துகைளயும் நாச்சியாருவிடம் ெகாடுத்துவிட்டு அப்படிேய வந்து கட்டிலில்
வழ்ந்ேதன்.
H உடம்ெபல்லாம் அடித்துப்ேபாட்டதுமாதிr வலி. கண்கள் ஜிவ்ெவன்று உஷ்ணத்ைதக்
கக்கிக்ெகாண்டிருந்தது. மண்ைடப் ெபாருத்ேதாடுகளில் ஆக்ரா இறக்கியது ேபால் ெதறி. கம்பளிைய
இழுத்துப் ேபா3த்திக்ெகாண்ேடன். குழந்ைதகள் அய3ந்து தூங்கிக்ெகாண்டிருந்தன. அrக்கன்
லாம்ைப சrயாகத் துைடத்துத் திrையக் கத்தrத்து விடாததாேலா என்னேவா சுட3 பிைறவடிவில்
எrந்துெகாண்டிருந்தது. சிம்னியில் புைகபிடிக்க ஆரம்பித்திருந்தது.

அந்த ெவளிச்சத்தில் அவள் கச்சாத்துக்களிலிருந்த ெதாைககைளக் கூட்டிக்ெகாண்டும்,

மீ திப்பணத்ைத எண்ணிக் கணக்குப் பா3த்துக் ெகாண்டுமிருந்தாள்.

கணக்கில் ஒரு ஐந்து ரூபாய் ெசாச்சம் உைதத்தது. அந்த ரூபாய்க்கான கணக்கு என்ன என்று
என்னிடம் ேகட்டாள்.

325
 ’எல்லாத்ைதயும் எடுத்துைவ

கணக்கு எங்ெகயும் ேபாய்விடாது;

காைலயில் பாத்துக்கலாம், எல்லாம்.’

அவள் பிடிவாதமாகக் கணக்குப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தாள்.

எனக்கு கண்கைளத் திறக்க முடியவில்ைல. மூடிக்ெகாண்ேட இருக்கேவண்டும்ேபால்

இருந்தது. என்னுைடய ெநற்றி ஒரு இதமான விரல்களின் ஒத்தடத்துக்கு ஏங்கியது. மூக்கு மயி3
கருகும்படியான உஷ்ணக்காற்ைற நான் ெவளிவிட்டுக் ெகாண்டிருந்ேதன். நல்ல உய3ந்த காய்ச்சல்.

சூழ்நிைலயின் பிரக்ைஞ வட்டம் சுருங்கிக்ெகாண்ேட வந்தது. சின்ன, ெமல்லிய

சப்தங்கள்கூடக் ேகாரமாகக் ேகட்டன. கண்கைளத் திறந்து நாச்சியாரு என்ன ெசய்கிறாள் என்று
திரும்பிப் பா3த்ேதன். அவள் ரூபாய் அணா ைபசாவில் மூழ்கியிருந்தாள். குளி3ந்த
காற்றுப்பட்டதால் கண்கள் நHைர நிைறத்தன, துைடத்துக்ெகாள்ளக் ைகைய எடுக்க இஷ்டமில்ைல.
அைத இைமகளாேலேய மூடி ெவளிேயற்றிேனன். மீ ண்டும் நாச்சியாருைவேய பா3த்ேதன்.
அவளுைடய ரவிக்ைகயின் அவிழ்க்கப்பட்ட முடிச்சு முடியப்படாமேல ெதாங்கின. கூந்தல் வாrச்
ேச3க்கப்படாததால் கற்ைறகள் முன்முகத்தில் வந்து விழுந்து கிடந்தன.

என்ன ஆனந்தமான ‘ெசாகம்’ இந்தக் கண்கைள மூடிக்ெகாண்ேட இருப்பதினால்! கானல்

அைலகைளப்ேபால் என் உடம்பிலிருந்து ேமல் ேநாக்கிச் ெசல்லும் உஷ்ண அைலகள் கண்ணால்
பா3க்கமுடியாமலி3ந்தாலும் ெதrந்தது. நான் எrந்துக்ெகாண்டிருக்கும் ஒரு சிைதக்குள்
படுத்திருப்பதுேபால் குளிருக்கு அடக்கமாக இருந்தது. உய3ந்த காய்ச்சலின் ேபாைத இைடவிடாது
மீ ட்டப்படும் சுருதிேபால் லயிப்பு மயமாக இருந்தது. இந்த ஆனந்தத்தில் பங்குெகாள்ள எனக்கு ஒரு
துைணேவண்டும்ேபால் இருந்தது. அவள் எங்ேக? அவள்தான்; என் அருைம நாச்சியாரு.

‘நாச்சியாரு, என் பிrேய! நH எங்கிருக்கிறாய்?’

326
 ேகாமதி – கி. ராஜநாராயணன்

ேகாமதிெசட்டியாருக்கு வயசு முப்பது. அவனது ெபற்ேறா3கள் அவனுக்கு ெபண்குழந்ைத

என்று நிைனத்துத்தான் ேகாமதி என்று ெபய3 ைவத்தா3கள். அவனுக்குமுன் பிறந்த ஏழும் அசல்
ெபண்கள். இவனுக்கு சிறு பிராயத்திலிருந்ேத ஜைடேபாட்டு பூ ைவத்துக் ெகாள்வதிலும், வைள
அணிந்து ெகாள்வதிலும் ெகாள்ைள ஆைச. உருவம் ஆணாக இருந்தாலும், இயல்பு அச்சு அசல்
ெபண்ணாகேவ வள3ந்து வந்தான். நHட்டி, நHட்டி தைல அைசத்துப் ேபசுவது அவனுக்கு குழந்ைதயாக
இருக்கும்ேபாதுதான் ெபாருத்தமாக இருந்தது. ெபண்குழந்ைதகேளாடுதான் விருப்பமாக
விைளயாடப் ேபாவான். ஆண்கேளாடு விைளயாடேவண்டியது ஏற்பட்டுவிட்டால் வடுகட்டி,
H
கல்யாணம் பண்ணி விைளயாடும் விைளயாட்டில்தான் பிrயம் அதிகம். அதிலும் மணப்ெபண்ணாக
தன்ைன ைவப்பெதன்றால்தான், விைளயாட வரச் சம்மதிப்பான்.

வயசு ஆகஆக அவன் ஆண்கேளாடு ேச3ந்து பழகுவைதேய விட்டுவிட்டான். ெபண்கள்

இருக்கும் இடங்களில்தான் சதா அவைனப் பா3க்கலாம். ஏதாவது அதிசயமான சங்கதிையக்
ேகள்விப்பட்டால் பட்ெடன்று ைகையத்தட்டி இடதுைக மணிக் கட்டின் ேமல் வலது முழங்ைகைய
ஊன்றி ஆள்காட்டி விரைலக் ெகாக்கிேபால் வைளத்துத் தன் மூக்கின்ேமல் ஒட்டைவத்துக்
ெகாள்வான். அகலமான கருஞ்சாந்துப் ெபாட்ைட ைவத்து ெவற்றிைல ேபாட்டுக்ெகாண்டு கீ ழ்
உதட்ைடத் துருத்தியும், நாக்ைக நாக்ைக நHட்டியபடியும் சிகப்பாகப் பிடித்திருக்கிறதா என்று அடிக்கடி
பா3த்துக்ெகாள்வான். தைலமுடிைய அள்ளிச் ெசாருகி ‘ெகாப்பு’ ைவத்து பூைவத்துக்ெகாள்ளுவான்.
அவன் அணிந்திருக்கும் பாடி ெபண்கள் அணிந்துெகாள்ளும் ஜம்பrன் மாடலில் அைமந்திருக்கும்.
ேமேல ேபாட்டுக்ெகாள்ளும் துண்ைட அடிக்கடி மாராப்ைப சr பண்ணுவதுேபால் இழுத்து இழுத்து
விட்டுக்ெகாண்டு இடுப்ைப இடதும் வலதும் ஆட்டி அசல் ெபண்கைளப்ேபால் ைகைய ஒய்யாரமாக
வசி
H நடப்பான். எவ்வன புருஷ3கைளக் கண்டுவிட்டால் ேகாமதிக்கு எங்ேகா இல்லாத ெவட்கம்
வந்துவிடும்.

ெபண்கள் இவைன வித்தியாசமாகேவ நிைனப்பது இல்ைல. நடத்துவதும் இல்ைல. இவன்

எங்கு ெசன்றாலும் இவைனப் பிrயமாக ைவத்துக்ெகாள்வா3கள். ஆண் ெபண் சம்பந்தமான பால்
உண3ச்சி கைதகைளச் ெசால்லி அவ3கைள மகிழ்விப்பான். மனைசத் ெதாடும்படியான
ஒப்பாrகைளப் பாடி அவ3களின் கண்ணைர
H வரவைழப்பான். ஆனால் ஒரு இடத்தில் நிைலத்து
இருக்கமாட்டா. ஒரு வட்டில்
H சிலநாள் இருப்பான்; திடீெரன்று ெசால்லாமல் ெகாள்ளாமல்
இன்ெனாரு வட்டிற்குப்
H ேபாய்விடுவான்.

327
 இவனுக்கு ஒேர ஒரு கைல அற்புதமாகக் ைகவந்திருந்தது. சைமயல் பண்ணுவதில்
இவனுக்கு நிக3 இவேனதான். விருந்து நாட்களில் ேகாமதி ேகாமதி என்று இவனுக்கு ஏகப்பட்ட
கிராக்கி.

*********

ஒரு தடைவ தூரத்து ஊrலுள்ள தனது பந்துக்கள் வட்டுக்

H கல்யாணத்திற்குப் ேபாகும்படி
ேந3ந்தது இவனுக்கு. கல்யாணவட்டுக்கு
H வந்திருந்த ெபண்களில், பிரசித்தி ெபற்ற ரகுபதி நாயக்கrன்
வட்டுப்
H ெபண்களும் வந்திருந்தா3கள். அவ3களுைடய அழைகயும் நைக ஆபரணங்கைளயும்
உைடகைளயும் உல்லாசமான ேபச்சுக்கைளயும் கண்டு ேகாமதி அப்படிேய ெசாக்கிப்ேபாய்
விட்டான்!

ரகுபதி நாயக்கrன் இைளயேபத்தி குமாr சுேலா இவைனக் கண்டதும், இவனுைடய அங்க

அைசவுகைளயும் தளுக்ைகயும் கண்டு தன் ைவர வைளயல் குலுங்கக் ைகெகாட்டிக் கலகலெவனச்
சிrத்தாள். அந்தச் சிrப்பில் அடக்கமுடியாமல் கண்களில் ெபாங்கிய கண்ணைரத்
H துைடத்துக்
ெகாண்டாள். சிrப்ைப அடக்க அவள் அவேனாடு ேபச்சுக் ெகாடுத்தாள். ரகுபதி நாயக்கrன் வட்டுப்
H
ெபண்களுக்கு இவைனப் பற்றி அங்கிருந்த ஒருத்தி விஸ்தாரமாகச் ெசால்லி அறிமுகம் ெசய்து
ைவத்தாள்.

ெபண்கள் விலகி உட்கா3ந்து அவைனத் தங்கள் அருேக உட்கார ைவத்துக்ெகாண்டா3கள்.

பட்டுச் ேசைலகளின் சரசரப்பும் விய3ைவேயாடு கலந்த மல்லிைகப் பூவின் சுகந்த ெநடியும்
ேகாமதிையக் கிறங்க அடித்தது. ெபண்கள் ஒருவருக்ெகாருவ3 காேதாடு காதாக ேபசிக்ெகாண்டு
சிrக்கும் ஒலி, வைளயல் ஒலிேயாடு ேபாட்டியிட்டது. ேகாமதி ஏேதா வாய்திறந்து ேபச
ஆரம்பித்தேபாது சுேலா குனிந்து தன் காைத அவன் வாய் அருேக நHட்டினாள்.

“யக்கா, இந்தச் ேசைல என்ன விைல?”

சுேலா சிrத்தாள். சிrத்துவிட்டு, “இேதா - இது ஐநூறு ரூபாய் விைல - “ அவள் வாயிலிருந்து
ஒரு மதுரமான வாைட வசியது.
H

“யக்கா, உனக்கு இந்தச் ேசைல ெராம்ப நல்லாயிருக்கு.”

328
 சுேலா மீ ண்டும் சிrத்தாள். ெபண்ைமக்ேக உrய நாணம் கலந்த சப்தமில்லாத குமிழ்ச் சிrப்பு
வந்து அவைளக் குலுக்கியது.

“நH எங்க வட்டுக்கு

H வாைரயா? சைமயல் ெசய்ய?”

சr, என்ற பாவைனயில் தைலைய ஆட்டினான் ேகாமதி.

ேகாமதிக்கு, சுேலா தன் வலதுைக நிைறய அணிந்திருந்த வைளயல்கள்மீ துதான் கண்ணாக

இருந்தது.

அந்த வைளயல்கள்தான் அவளுைடய சங்குேபான்ற ெவண்ணிறமான ைகக்கு எவ்வளவு

ெபாருத்தமாக இருந்தது. ரகுபதி நாயக்கrன் வட்டுப்ெபண்கள்
H எல்ேலாருேம அப்படித்தான் ஒரு
ைகயில் ைவர வைளயல்களும் ஒரு ைகயில் கருவைளயல்களும் அணிந்திருப்பா3கள். அந்த
வட்டுப்
H ெபண்கைள நிைனத்தாேல சிவந்த உதடுகளும் ெவண்ைமயான பற்களுேம ஞாபகத்துக்கு
வரும்.

இப்ேபாது இருக்கும் ரகுபதி நாயக்கrன் ேபரனான ரகுபதி நாயக்க3 தன் குடும்பத்திலுள்ள

அழைக ேமலும் ேமலும் வள3த்துச் ெசழுைமப்படுத்தினா3. தன்னுைடய அழகுமிகுந்த நான்கு
புத்திர3களுக்கும் ஆந்திரேதசத்துக்குச் ெசன்று தங்க விக்ரகங்கைளப்ேபாலுள்ள எட்டு ஸ்திr
ரத்தினங்கைளக் ெகாண்டுவந்து ஆளுக்கு இரண்டு ேபைர கல்யாணம் பண்ணி ைவத்தா3. தன்
குடும்பத்திலிருந்து ெவளிேய ெகாடுக்கேவண்டிய ெபண்களுக்கும் அவ3 அழகுமிகுந்த
மாப்பிள்ைளகைளேய ேத3ந்ெதடுப்பா3. இந்த மாப்பிள்ைளகளுக்கு ெசாத்து இருக்கேவண்டும் என்று
அவசியமில்ைல. அழகுமிகுந்த ெபண்ைணயும் ெகாடுத்து அவனுக்கு ேவண்டிய ெசாத்ைதயும் எழுதி
ைவப்பா3. எவ்வளவு எடுத்துக் ெகாடுத்தாலும் குைறவுபடாத சம்பத்து இருந்தது அவ3கள்
குடும்பத்திற்கு.

இப்ேப3ப்பட்ட ஒரு இடத்துக்குத்தான் ேகாமதி சைமயல் உத்திேயாகத்துக்குப் ெபட்டி

படுக்ைகயுடன் ேபாய்ச் ேச3ந்தான். பக்கத்து வட்டிலுள்ள
H ெபண்கெளல்லாம் இவைனப் பா3க்க வந்து
விட்டா3கள். இவனுைடய நைடையயும், நHட்டிப் ேபசுகிற ேபச்ைசயும், அைசவுகைளயும் கண்ட
ெபண்கள் சிrத்து ரஸித்தா3கள். உற்சாகமூட்டினா3கள். அன்று எல்ேலாருக்கும் ஒரு ெபrய
விருந்ேத நடந்தது. அவன் பைடத்த உணைவ ருசிபா3த்தபின்தான் ெபண்களுக்கு அவன் மீ துள்ள

329
இளப்பம் ஓரளவு நHங்கியது. அவைன பrவாகவும் இரங்கத்தக்க ஒரு ஜHவனாகவும், தங்கேளாடு,
தங்கள் இனத்ேதாடு ேச3ந்த ஒரு ஆத்மாவாகவும் நடத்தினா3கள்.

சாப்பிட்டு முடித்த ரகுபதி நாயக்க3, இந்தப் புது சைமயல்காரைன பா3க்கேவண்டுெமன்று

ெசால்லி மாடியிலுள்ள தன்பகுதிக்கு வரவைழத்தா3. ேகாமதி பயந்து ஒரு பூைனேபால் ெமல்ல
நுைழந்து அவ3 எதிேர வந்து நின்றான். இவைனப் பா3த்ததுதான் தாமதம். ரகுபதி நாயக்க3
ஆகாயத்ைத ேநாக்கி கடகடெவன்று சிrக்க ஆரம்பித்துவிட்டா3. அவருைடய ெவண்ணிறமான
மீ ைசேயாடு பற்களின் ஒளி ேபாட்டியிட்டது. ேகாமதி உண்ைமயாகேவ பயந்து ேபானான்.
அவனுைடய பயத்ைதக் கண்டு ரகுபதி நாயக்க3 இன்னும் உரக்கச் சிrத்தா3. வட்டுப்ெபண்கள்
H
எல்லாம் சிறிது தள்ளி நின்று இைத ேவடிக்ைக பா3த்தா3கள்.

“பேல, பேல; வா இங்ேக. உன் ேப3 என்ன?”

”ேகாமதி”

“ேகாமதியா! ேபஷ் ேபஷ்....!” என்று முழங்காலில் ைகயால் தட்டிக்ெகாண்டு மீ ண்டும் அந்த

கடகடத்த சிrப்ைபயும் அவிழ்த்து விட்டா3 ரகுபதிநாயக்க3. பின்பு எழுந்து, தன் பீேராைவத் திறந்து
ஒரு ேஜாடி பட்டுக்கைர ேவஷ்டிகைள எடுத்து “இந்தா, பிடி” என்று ெகாடுத்தனுப்பினா3.

ேவறு யாராவது இருந்தால் இந்த ெவகுமதிையக் கண்டு மகிழ்ந்து ேபாயிருப்பா3கள். ஆனால்

ேகாமதி அந்த ேவஷ்டிகைள கைடசிவைரயும் உடுத்தேவ இல்ைல.

*********

ஒரு நாள் பகல் உணவுக்குப்பிறகு ‘அந்தப்புர’த்தில் ெபண்கள் எல்ேலாரும் சாவகாசமாக

உட்கா3ந்திருந்தா3கள். சில3 பதிைனந்தாம் புலியும், சில3 தாயமும்
விைளயாடிக்ெகாண்டிருந்தா3கள். ேகாமதி, ஒரு ெபண்ணுக்குத் தைலயில் ேபன்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். அவனுக்கு திடீெரன்று என்ன உற்சாகம் வந்தேதா ெதrயவில்ைல. தன்
இனிைமயான ெபண் குரலில் ேசாகம் ததும்ப ஒரு ஒப்பாrையப் பாடினான். உண3ச்சிேயாடு
பாடினான். விதைவக்ேகாலம் பூண்டுவிட்ட ஒரு ெபண் ெசால்லுவதாக பாவம்:

330
 “கருப்பும் சிகப்புமாய் - நான்

கலந்துடுத்தும் நாைளயிேல

சிகப்பும் கருப்புமாய் - நான்

ேச3ந்துடுத்தும் நாைளயிேல

நHலமும் பச்ைசயுமாய் - நான்

நிரந்துடுத்தும் நாைளயிேல

ைகக்கைளயன் ேசைலைய - என்

கழுத்திலிட்டுப் ேபானியேள

ைகக்கைளயன் ேசைல: எந்தன்

கழுத்ைத அறுக்காேதா

ஈழுவன் ேசைல: எந்தன்

இடுப்ைப முறிக்காேதா”

அங்கிருந்த விதைவப்ெபண்கள் இைதக் ேகட்டவுடன் அழுேத விட்டா3கள். சுமங்கலிகள்

ெமௗனமாகக் கண்ண3H வடித்தா3கள். உடேன ேகாமதி கருவைளையப் பற்றிய ஒரு ேவடிக்ைகயான
நாேடாடி பாடல் ஒன்ைறப் பாடி அபிநயம் பிடிக்கத் ெதாடங்கினான்.

“ேசாளம் இடிக்ைகயிேல

ெசான்னயடி ஒரு வா3த்ைத: - “ஐேயா

ைகையப் பிடிக்காதிங்ேகா - என்

கருவைளவி ேசதமாகும்.......”

’ெகால்’ெலன்று ெபண்கள் சிrத்தா3கள்; வடித்த கண்ணைரத்

H துைடத்துக்ெகாண்ேட
சிrத்தா3கள்.

*********

331
 அதிகாைலயில் பரபரப்பாகவும் உற்சாகமாகவும் ேகாமதி ேவைல ெசய்துெகாண்டு
இருந்தான். ெபண்கள் குளிக்கும் அைறகளில் ெகாண்டுேபாய் ெவந்நH3 ெராப்புவதும், ேசாப்புகளும்
துவாைலகைளக் ெகாண்டு ெகாடுப்பதும் அவ3களுக்கு முதுகு ேதய்த்துவிடுவதுமாக வழக்கமான
ேவைலகளில் பம்பரமாகச் சுழன்றுெகாண்டிருந்தான். அவனுைடய சுதாrப்புக்கு இன்று ஒரு
காரணமுண்டு. சுேலாவின் அண்ணன் ரகு பட்டணத்திலிருந்து இன்று மாைல lவுக்கு வருகிறான்.
தன் அண்ணைனப் பற்றி சுேலா ேகாமதியிடம் பல சந்த3ப்பங்களில் ெசால்லக் ேகட்டிருக்கிறான்...
அவருக்கு என்ெனன்ன சைமயல் வைககள் பிடிக்கும் என்ெறல்லாம் ேகட்டுத்
ெதrந்துெகாண்டிருந்தான் ேகாமதி.

அந்த மாைல ேநரம் இப்ேபாேத வந்துவிடக்கூடாதா என்றிருந்தது. பிறபகல் நத்ைதேபால்

ஊ3ந்து அந்த மாைலேநரமும் வந்தது. ேபா3டிேகாவுக்குள் கா3 வந்து நின்றதும் முன்பக்கம்
ெபண்கெளல்லாம் வந்தா3கள். ேகாமதி மட்டும் கதவு இடுக்குவழிேய ஒளிந்துெகாண்டு பா3த்தான்.
சுேலா ஓடிச்ெசன்று காrன் பின்கதைவத் திறந்தாள். ஆணழகனான ரகு ஆஜானுபாகுவாக இறங்கி
ஜம் என்று நின்றான். ெபண்கள் அவனுக்கு திருஷ்டி சுற்றி கழித்து அவன் உள்ேள வர விலகி
நின்றா3கள். ரகுைவப் பா3த்த ேகாமதிக்கு என்ன ெசய்வெதன்ேற ேதான்றவில்ைல. முதலில்
அதி3ச்சியாயிருந்தது. மலமலெவன்று கண்கைள மூடித் திறந்தான். திடீெரன்று எங்ேகயும் இல்லாத
ெவட்கம் வந்து அவைனச் சூழ்ந்துெகாண்டது. ஒருவரும் பா3ப்பதற்குள் உள்ேள ஒேர
ஓட்டமாகப்ேபாய் குளிப்பைறக்குள் ேபாய்க் கதைவ பூட்டிக்ெகாண்டான்.

இரவு சாப்பாட்டின்ேபாது ரகுவுக்கு சுேலாேவ பrமாறினாள். ேகாமதி மைறவில்

நின்றுெகாண்டு ரகு சுைவத்துச் சாப்பிடுவைதேய ைவத்த கண் வாங்காமல்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். “சாப்பாெடல்லாம் புதுமாதிr இருக்கிறேத. இப்ேபாது சைமயலுக்கு யா3
இருக்கிறா3கள்?” என்று ேகட்டான். ‘புது ஆள் வந்திருக்கிறதண்ணா’ என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட
பின்புறம் பா3த்தாள். ேகாமதி மைறந்துெகாண்டு தன்ைனப்பற்றி ெசால்லேவண்டாம் என்று ஜாைட
ெசய்தான். சுேலாவும் சிrத்துக்ெகாண்ேட ரகுவுக்குத் ேதான்றாமல் ேவறு ேபச்சுக்கு மாற்றிவிட்டாள்.

ரகு மாடிக்குப் ேபானபிறகு சுேலா ேகாமதிையக் கூப்பிட்டு, “அண்ணா உன்ைனப் பா3த்தால்

மிகவும் சந்ேதாஷப்படுவான்; மண்டு! நH ஏன் ேவண்டாம் என்று ெசான்னாய்? பாைல
எடுத்துக்ெகாண்டு வா” என்று ெசால்லிவிட்டு அண்ணாவின் அைறக்குப் ேபாய்விட்டாள்.

ேகாமதிக்கு உடம்ெபல்லாம் ேவ3த்து படபடெவன்று வந்தது. தன்ைனச் சிறிது

ஆசுவாசப்படுத்திக்ெகாண்டு நிைலக்கண்ணாடியின் முன்ேபாய் நின்று தன்ைன நன்றாகப் பா3த்து,

332
தைலயிலுள்ள பூைவ சrப்படுத்திக் ெகாண்டான். பால் டம்ளைர ஒரு தட்டில் எடுத்துக் ெகாண்டு
மாடிைய ேநாக்கி இப்ெபாழுதுதான் புதுப்ெபண் முதல் இரவுக்குப் ேபாகிறைதப்ேபால் அடிேமல்
அடிைவத்து ஏறிச் ெசன்றான். தட்ேடாடு ைக நடுங்கியதால் எங்ேக பால் ெகாட்டி விடுேமா என்று
நிைனத்து தம்ளைர ஒரு ைகயால் பிடித்துக்ெகாண்ேட ேபானான்.

“ேகாமதி... ேகாமதி.. உள்ேள வாேயன்” என்று சுேலா கூப்பிட்டாள்.

“யா3 ேகாமதி?” என்று ேகட்டான் ரகு.

“அதுதான்; நான் அப்ேபா ெசால்லவில்ைலயா; சைமயலுக்கு ஒரு புது ஆள்

வந்திருக்கிறெதன்று?”

”ஓேஹா; சrதான்” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டு தைலைய ஆட்டிக் ெகாண்டான். “யாேரா

ெபண்பிள்ைள ேபாலிருக்கிறது” என்று எண்ணிக்ெகாண்டு சுேலாைவப் பா3த்தவாறு தன் ேபச்ைசத்
ெதாட3ந்தான்.

ேகாமதி ெமதுவாகப் பக்கத்தில் வந்து நின்றான்.

“அண்ணா பாைல எடுத்துக்ெகாள்”

ரகு திரும்பிப் பா3த்தான். முகத்ைதச் சுழித்தான். இந்த ரஸவிஹாரத்ைத அவன் ஆண்ைம

நிைறந்த உள்ளத்தால் தாங்கமுடியவில்ைல. சுேலாைவ இெதல்லாம் என்ன என்ற முைறயில்
ேகாபத்ேதாடு பா3த்தான். சுேலா கலகலெவன்று சிrத்தாள். கருங்கல் தைரயில் கண்ணாடி
வைளயல்கள் ெதாட3ந்து விழுந்து உைடவதுேபால் இருந்தது அவளுைடய சிrப்பு.

இந்த இக்கட்டான நிைலயில் என்ன ெசய்வெதன்ேற ெதrயவில்ைல ேகாமதிக்கு.

அவமானம் தாங்கவில்ைல. தட்ைட ேமைஜமீ து ைவத்துவிட்டு ைகயால் முகத்ைத மூடிக்ெகாண்டு
மூஸ்மூஸ் என்று அழ ஆரம்பித்துவிட்டான். ரகு ேகாமதிைய ேநாக்கி “சீ ேபா ெவளிேய” என்று
கத்தினான். ேகாமதி துயரம் தாங்காமல் ெவளிேய ஓடுவைதப் பா3க்கப் பrதாபமாக இருந்தது.

333
 *********

”என்ன காrயம் ெசய்து விட்டாயண்ணா”

சுேலாவிற்கு மனசு மிகவும் கஷ்டமாகப் ேபாய்விட்டது. தான் விைளயாட்டாக நிைனத்தது

இப்படி அண்ணாவுக்கு எrச்சைல உண்டுபண்ணிவிடும் என்று அவள் எதி3பா3க்கவில்ைல.
ேகாமதிைய நிைனத்து மிகவும் துக்கப்பட்டாள்.

“இரக்கப்படத் தகுந்த ஒரு ெஜன்மத்திடம் இப்படிக் ெகாடுைமயாக நடந்து ெகாள்ளலாமா?”

என்று ேகட்டாள். ரகுவுக்கும் ‘பாவம்’ நாம் ஏன் இப்படி நடந்துெகாண்ேடாம் என்று பட்டது. “தான்
இனிேமல் அவனிடம் சுமுகமாக நடந்துெகாள்வதாகக்’ கூறினான்.

அன்றிரவு தனக்குச் சாப்பாேட ேவண்டாம் என்றுவிட்டு ெவறும் தைரயில்

படுத்துக்ெகாண்டான் ேகாமதி.

*********

மறுநாள் சுேலா ேகாமதிக்கு எவ்வளேவா சமாதானம் ெசால்ல ேவண்டி இருந்தது. என்ன

ெசால்லியும் ேகாமதிக்கு மனசு சமாதானப்படவில்ைல. ரகு வந்து ேகாமதியிடம் சிrத்துப் ேபசியதும்
ேகாமதிக்கு எல்லாம் சrயாகப் ேபாய்விட்டது. பைழய ேகாமதி ஆனான். குளிப்பைறயில் ரகுவுக்கு
தண்ண3H எடுத்து ைவத்தான். ேசாப்பும் துவாைலயும் ெகாண்டு ைவத்தான். ரகுவும் சந்ேதாஷமாகக்
குளிக்க வந்தான்.

“சr, நH ேபாகலாம்; நான் குளித்துக்ெகாள்கிேறன்” என்றான் ரகு.

“உங்களுக்கு நான் முதுகு ேதய்க்கிேறேன.....!” என்று குைழந்தான் ேகாமதி.

“ேவண்டாம் ேவண்டாம்; நாேன ேதய்த்துக்ெகாள்ேவன்” என்று ெசால்லி, பிடrையப் பிடித்து

தள்ளாத குைறயாக ேகாமதிைய ெவளிேயற்றி கதைவப் பூட்டிெகாண்டான் ரகு. அந்தக்
கதவுக்குேமல் ஒரு சிறு பாட்டு ஜன்னல் ஒன்றிருந்தது. பக்கத்திலிருந்த ெபrய ஆட்டுரல்ேமல் ஏறி

334
அந்த ஜன்னல் வழியாய்க் குளிப்பைறக்குள் திருட்டுத்தனமாக ேவறு எைதேயா பா3ப்பதுேபால்
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ேகாமதி, சுேலா இந்த நாடகத்ைதெயல்லாம் ஒன்று விடாமல்
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தாள். அவளால் சிrப்ைப அடக்க முடியவில்ைல. கண்களில் பிதுங்கும்
கண்ணைரத்
H துைடத்துக் ெகாண்ேட அப்பால் ேபாய்விட்டாள்.

*********

‘சாப்பிடுங்கள்; இன்னுங்ெகாஞ்சம் வாங்கிக் ெகாள்ளுங்கள்” என்று ேகாமதி பலமாக

உபசrத்துக்ெகாண்ேட ரகுவுக்குப் பrமாறினான்.

“ேவண்டாம்; ேவண்டாம் ேபாதும்; ேபாதும்” என்று ெசால்லும்வைர திணற அடித்தான். தன்

மனதுக்குப் பிடித்தவ3கைள தான் சைமத்தைத தன் ைகயாேலேய பrமாறி அவ3கள் உண்பைதக்
காண்பதில் எப்பவுேம ேகாமதிக்கு பரம திருப்தி. அேதாடு சுேலாவும் ேச3ந்துெகாண்டு ரகுைவத்
திண்டாட ைவத்து ேவடிக்ைக பா3த்தாள்.

“சுேலா, இந்தப் பயலுக்கு நH ெராம்பவும் இளக்காரம் ெகாடுக்கிறாய். இவைனக் கண்டாேல

எனக்குப் பிடிக்கவில்ைல. நான் இவைன ெவறுக்கிேறன்” என்று ரகு இங்கிlஷில் ெசான்னான்.

’ஐேயா பாவம்; அண்ணா, அப்படிெயல்லாம் ெசால்லாேத’ என்று பதிலுக்குச் ெசான்னாள்.

ெசால்லிவிட்டு சுேலா ேகாமதியின் முகத்ைதப் பா3த்துச் சிrத்தாள். இவ3கள் இரண்டு ேபரும்
ேபசிக்ெகாண்டது ேகாமதிக்கு விளங்கவில்ைலயானாலும் தன் சைமயைலப் பற்றியும்
தன்ைனப்பற்றியும்தான் தன் எஜமான3கள் புகழ்ந்து ேபசிக்ெகாள்கிறா3கள் என்று எண்ணி
மகிழ்ந்தான் ேகாமதி.

அவ3கள் எல்ேலாரும் சாப்பிட்டு மாடிக்குப் ேபானபின் ேகாமதி ெபண்களின் குளிப்பைறக்குப்

பக்கத்தில் தனக்ெகன்று ஒதுக்கப்பட்ட தன்னுைடய தனித்த அைறயில் ெவற்றிைலப் பாக்கு,
புைகயிைலகைளப் ேபாட்டு முழக்கிக்ெகாண்டிருந்தான். சந்ேதாஷத்ைத அவனால் அடக்க
முடியவில்ைல. குரெலடுத்துப் பாடேவண்டும்ேபால் இருந்தது.

*********

335
 இரவுச் சாப்பாடு முடிந்தது. வழக்கம்ேபால் ேகாமதி ரகுவுக்கு பால் எடுத்துக்ெகாண்டு
ேபானான். ரகு தனியாக உட்கா3ந்து ஏேதா எழுதிக்ெகாண்டிருந்தான். பக்கத்தில் ெகாண்டு வந்து
ைவத்துவிட்டு எதிேரயுள்ள கண்ணாடியில் தன் முகத்ைத இப்படியும் அப்படியுமாக ஒரு தடைவ
பா3த்துக்ெகாண்டான். மீ ண்டும் பக்கத்தில் வந்து உராய்ந்துெகாண்டு “பாைலச் சாப்பிடுங்ேகான்னா;
ஆறிப்ேபாகிறது” என்று ெகாஞ்சலாகச் ெசான்னான். ெசான்னேதாடு அவன் நின்றிருந்தாலும்
ரகுவிற்கு ேகாபம் வந்திருக்காது; நாடிைய ேவறு ெதாட்டுத் தாங்கினான். ரகு ேபனாைவ
எறிந்துவிட்டு அப்படிேய ேகாமதியின் ெசவிட்டில் ஓங்கி ஒரு அைற விட்டான். இைத ேகாமதி
எதி3பா3க்கவில்ைல. கன்னத்ைதக் ைகயால் ெபாத்திக்ெகாண்டு ரகுைவப் பா3த்து சிrக்க
முயன்றான்; சிrக்கமுடியவில்ைல. பீதியும் சிrப்பும் மாறிமாறி முகத்தில் ேதான்றி இறுதியில் பீதி
முற்றி பயங்கரமாக முகம் மாறியது. இது ரகுவுக்கு இன்னும் ஆேவசத்ைத உண்டு பண்ணியது. தன்
வலது காைல உய3த்தி ஓங்கி அவன் ெநஞ்சில் உைதத்துத் தள்ளினான்.

“ஓ” என்று பயங்கர ஊைளயுடன் தடால் என்று தைரயில் விழுந்தான் ேகாமதி.

பக்கத்தைறயிலிருந்த சுேலா ஓடிவந்து ரகுைவ தடுக்காவிட்டால் ேகாமதி என்னாவாகி
இருப்பாேனா.

அன்று இரவு மூன்று ேப3களும் தூங்கவில்ைல. குளிப்பைறக்குப் பக்கத்திலிருந்த

அைறயிலிருந்து இரவு பூராவும் ஒப்பாr ைவத்து அழும் ேசாகக்குரல் ேகட்டுக்ெகாண்ேட இருந்தது.

மறுநாள் ரகு ஏேதா அவசர ேஜாலியாக பட்டணத்துக்குப் புறப்பட்டு விட்டான். சுேலாவின்

முகத்தில் அருேள இல்ைல. இைத ரகு கவனித்தான். ேகாமதி தன் அைறயிலிருந்து வரேவ இல்ைல.

எல்ேலாrடமும் ெசால்லிக்ெகாள்ள வந்தேபாது ஸ்திrகள் கூட்டத்தில் ேகாமதி இல்லாதது

கண்டு, “அவன் எங்ேக; ேகாமதி” என்று ேகட்டான் ரகு.

”அவனுக்கு உடம்புக்கு சrயில்ைல ேபாலிருக்கிறது. இன்று ெவளியிேலேய காேணாம்”

என்று ெசான்னா3கள். சுேலா ஒன்றுேம ெதrயாததுேபால் ெமௗனமாக இருந்தாள். ரகு ைகயில் ஒரு
ெபாட்டலத்துடன் ேகாமதியின் இருப்பிடம் ெசன்றான்.

“ேகாமதி! ேயய் ேகாமதி; கதைவத் திற” என்று அன்ேபாடு ேகட்டான். ேகாமதியும் கதைவத்
திறந்தான். தைலவிrேகாலமாக கண்கள் வங்கப்
H பா3க்கப் பாவமாக இருந்தான்.

336
 “இந்தா இைத ைவத்துக்ெகாள்” என்று அந்தப் ெபாட்டலத்ைத ேகாமதியிடம் ெகாடுத்தான்
ரகு. அைத தைலகுனிந்தவாேற ெமௗனமாக வாங்கிக்ெகாண்டான். “அதில் என்ன இருக்கிறது என்று
பா3!”

ேகாமதி ெபாட்டலத்ைத அவிழ்த்தான். நிைறய ெசவந்தி பூக்களும், அருைமயான

கருவைளகளும் இருந்தன. ெபண்கெளல்ேலாரும் சிrத்தா3கள். ேகாமதியும் சிrத்தான்; அவன்
கண்களில் கண்ண3H வந்தது.

ரகு ஊருக்குச் ெசன்று பல நாட்கள் ஆகிவிட்டது. ேகாமதி எல்லா ேவைலகைளயும்

முன்ேபாலேவ ெசய்கிறாெனன்றாலும் அவன் முன் ேபால கலகலப்பாக இல்ைல. தனியாக ஏதாவது
ஓrடத்தில் இருந்து ெகாண்டு எைதேயா பறிெகாடுத்தவன்ேபால் எைதயாவது பா3த்துக்
ெகாண்டிருப்பான். மனைத அறுக்கும் ெபருமூச்சுக்கைள அடிக்கடி விடுவான். உடம்பு
ெமலிந்துவிட்டது. சுேலா இைதெயல்லாம் ெமௗனமாக கவனித்துக்ெகாண்டு வந்தாள்.

ஒருநாள் இரவு இரண்டுமணி இருக்கும். சுேலா தற்ெசயலாகக் கண்விழித்தாள். கீ ேழ

ேகாமதியின் அைறயில் இன்னும் விளக்கு எrந்து ெகாண்டிருந்தது. ‘ஏன்?’ என்று
பா3க்கேவண்டும்ேபால் இருந்தது. ெமதுவாக இறங்கி வந்தாள். பா3த்தாள். ேகாமதிையக் காேணாம்.
உள்ேள ஒரு ெபண் மட்டும் தனியாக உட்கா3ந்து ெகாண்டிருப்பது ெதrந்தது. திகிலும்
ஆச்சrயமாகவும் இருந்தது.

யா3 இந்தப் ெபண்; ேகாமதி எங்ேக?

அரவமில்லாமல் சுேலா பக்கவசத்திலிருந்த ஜன்னல் வழியாகப் ேபாய்ப் பா3த்தாள். அந்தப்

ெபண் முழங்காைலக் கட்டிெகாண்டு உட்கா3ந்திருந்தாள். ைககள் நிைறய கருவைளகள் ேபாட்டுக்
ெகாண்டிருந்தாள். தைலயில் ஜைடநிைறய ெசவ்வந்திப் பூக்கள். அவள் எதிேர ரகுவின் படம்
இருந்தது! சுேலா முகத்ைதக் கூ3ந்து பா3த்தாள். அந்த ெபண்ணின் கண்களிலிருந்து கண்ண3H
தாைரயாக இறங்கிக்ெகாண்டிருந்தது. முன்னால் குனிந்து வைளயல்கள் மீ து முகத்ைதக்
கவிழ்ந்துெகாண்டாள் அந்தப் ெபண். அவளுைடய கண்களின் நH3ப்பட்டு அந்தக் கருவைளகள்
நைனந்து அதிலிருந்து பிரகாசமான ைவரங்கைளப் ேபால் கண்ண3H ெசாட்டிக் ெகாண்டிருந்தது.

337
 எதிேரயுள்ள ஜன்னல் வழியாக இப்ெபாழுது நன்றாகப் பா3க்க முடிந்தது சுேலாவால்.
அைடயாளம் கண்டுெகாண்டாள். ேசைலயுடுத்திக்ெகாண்டிருந்த அது ேவறு யாருமில்ைல.
ேகாமதிதான்!

சுேலா திடுக்கிட்டுப் ேபானாள். பீதியால் நிைலெகாள்ள முடியவில்ைல. திரும்பி மாடிப்படி

ஏற காைலத் தூக்கி ைவக்க முயன்றாள் - முடியவில்ைல, அப்படிேய உட்கா3ந்துவிட்டாள்.

338
 பிரசாதம் – சுந்தர ராமசாமி

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு சுற்றிச் சுற்றி வந்தான். அன்றிரவுக்குள் அவன் ஐந்து ரூபாய்

சம்பாதித்தாக ேவண்டும். அப்ெபாழுதுதான் தைலநிமி3ந்து முகத்ைத ஏறிட்டுப் பா3க்க முடியும்.
அவள் சிrப்பைதப் பா3க்க முடியும். எல்லாவற்றிற்கும் ேமலாகக் குழந்ைதயின் பிறந்தநாைளக்
ெகாண்டாட முடியும்.

ஜங்ஷனுக்கு வந்தான். ஜங்ஷனிலிருந்து புறப்பட்டு வைளய வைளயச் சுற்றிவிட்டு வந்தான்.

அேத ஜங்ஷன்தான்.

ெமயின் ரஸ்தா ஓரத்தில் ஒரு புருஷனும் மைனவியும் ரஸ்தாைவத் தாண்டுவதற்குப் பத்து

நிமிஷமாக இரண்டு பக்கமும் மாறிமாறிப் பா3த்துெகாண்டு நின்றா3கள். அவள் ஒக்கலில் ஒரு
குழந்ைத. ேகாயிலுக்குப் ேபாய்விட்டு வருகிறா3கள் என்பது ெதளிவாகத் ெதrந்தது.

’இப்படித்தான் நானும் அவளும் நாைள ேகாயிலுக்குப் ேபாய் வரேவண்டுெமன்று

நிைனக்கிறாள் அவள்’ என்று எண்ணினான் அவன். குழந்ைதயின் பிறந்தநாைள எவ்வளவு
ேகாலாகலமாகக் ெகாண்டாட ஆைசப்படுகிறாள் அவள்! அன்று மாைல ெபான்னம்ைம ெசான்ன
ஒவ்ெவாரு ெசால்லும் அவன் ஞாபகத்திற்கு வந்தது. அவளுைடய ஆைசேய விசித்திரமானதுதான்.
ெதருவழியாகக் குழந்ைதையத் தூக்கிக்ெகாண்டு நடந்து ேபாகிற காட்சிைய அவள் வியாக்கியானம்
ெசய்தைத அவன் எண்ணிப் பா3த்துக்ெகாண்டான்.

‘நாைள விடியக் கருக்கலில் எழுந்திருக்க ேவண்டும். சுடு தண்ணrல்

H குழந்ைதையக்
குளிப்பாட்ட ேவண்டும். பட்டுச்சட்ைட ேபாட்டு, கல3நூல் ைவத்துப் பின்ன ேவண்டும். அந்தப்
பின்னலில் ஒரு ேராஜா - ஒன்ேற ஒன்று - அதற்குத் தனி அழகு. நாம் இருவரும் குழந்ைதையக்
ேகாயிலுக்கு எடுத்துச் ெசல்கிறெபாழுது ெதருவில் சாணி ெதளிக்கும் ெபண்கள், ேகாலம் இைழக்கும்
ெபண்கள் எல்ேலாரும் தைலதூக்கித் தைலதூக்கிப் பா3க்க ேவண்டும். அவ3கள் தைலதூக்கிப்
பா3ப்பைத நான் பா3க்க ேவண்டும். நான் பா3த்து, உங்கைளப் பா3க்க ேவண்டும். நHங்கள் எல்ேலாரும்
பா3ப்பைதப் பா3க்கேவண்டும். பா3த்துவிட்டு என்ைனப் பா3க்க ேவண்டும்.’

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு ஒரு நிமிஷம் தான் நிற்கும் இடத்ைத மறந்து சிrத்தான்.

சட்ெடன்று வாைய மூடிக்ெகாண்டான். தம்பதிகள் ரஸ்தாைவத் தாண்டிப் ேபாய்விட்டா3கள்.

339
 ஆனால் ெபான்னம்ைம ேபாட்ட திட்டெமல்லாம் நிைறேவறுவதற்கு இன்னும் ஐந்து ரூபாய்
ேவண்டும். ஐம்பது ரூபாய் ெசலவாகும். ஆனால் ெபான்னம்ைம அவனிடம் ஐந்து ரூபாய்தான்
ேகட்டாள். துணிமணி கடனாக வாங்கிக் ெகாண்டு வந்துவிட்டாள். அைத இரேவாடு இரவாகத்
ைதக்கவும் ெகாடுத்து விட்டாள். சீட்டுப் பணம் பிடித்து குழந்ைதக்கு மாைல வாங்கி விட்டாள். பால்
விற்று அைதயும் அைடத்து விடுவாள். பிறந்தநாைள ஒட்டிய சில்லைறச் ெசலவுக்காகத்தான் அவள்
பணம் ேகட்டாள். ஐந்து ரூபாய்க் காசு. வட்டில்
H காலணா கிைடயாது. காலணா என்றால் காலணா
கிைடயாது. அன்று ேததி இருபத்ைதந்து.

ைகத்தடிைய பூட்சில் தட்டிக்ெகாண்ேட நின்றான் எழுபத்தி மூன்று நாற்பத்திேயழு.

அவைனப் பா3ப்பதற்கு ேவடிக்ைகயாக இருந்தது. ஒரு தடைவ பா3த்தவ3கள் அவன் முகத்ைத
மறக்க முடியாது. முகத்தில் ஆறாத அம்ைமத் தழும்பு. அட3த்தியான புருவம். மண்டி வள3ந்து இரு
புருவமும் ஒன்றாக இைணந்து விட்டது. காது விளிம்பில் ேராமம். மூக்கிற்குக் கீ ழ் கருவண்டு
உட்கா3ந்திருப்பைதேபால் ெபாடி மீ ைச.

அவன் பா3ைவ தாழ்ந்து பறக்கும் பருந்தின் நிழல் மாதிr ஓடிற்று. நHளமாக ஓடிற்று. வட்டம்
ேபாட்டது. குறுக்கும் மறுக்கும் பாய்ந்தது.

‘ஒன்றும்’ அகப்படவில்ைல.

கழுத்தில் ேவ3ைவ வழிந்தது. முகத்தில் ேசா3வு. அங்கெமல்லாம் அசதி.

ச3வஸில்
H புகுந்த பின்பு இன்றுேபால ஒருநாளும் விடிந்ததில்ைல. யா3 முகத்தில்
விழித்ேதாெமன்று ேயாசித்தான். கண் விழித்ததும் எதிேர சுவ3க் கண்ணாடியில் தன் முகம்
ெதrந்தது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. சிrத்துக்ெகாண்டான்.

பகற்காட்சி சினிமா முடிந்து மனித ெவள்ளம் ெதருெவங்கும் வழிந்தது. ெநrசலிலிருந்து

விலகி நின்றுெகாண்டான். கூட்டம் குைறந்ததும் மீ ண்டும் நடந்தான்.

நாலு மணிக்கு ஆரம்பித்த அைலச்சல். மணி ஏழு அடித்துவிட்டது. இன்னும் சில

நிமிஷங்களில் எட்டு அடித்துவிடும்.

340
 ெபாழுது ேபாய்க்ெகாண்ேட இருந்தது. ‘ஒன்றும்’ அகப்படாமேலேய ெபாழுது
ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தது.

அன்று ைசக்கிளில் விளக்கில்லாமல் ேபாவாrல்ைல. சிறு நH3 கழிப்பதற்குப் பிரசித்தமான

சந்துகள் ஒன்று பாக்கியில்லாமல் தாண்டி வந்தாகிவிட்டது. சந்துக்குள் நுைழபவ3களின்
கண்களுக்குத் ெதன்படாமல், நின்று நின்று பா3த்தாகிவிட்டது. கால்வலி எடுத்ததுதான் மிச்சம். ஒரு
குழந்ைதகூட ஒன்றுக்குப் ேபாகவில்ைல.

முன்ெபல்லாம் நம்மவ3கள் சாதாரண மனித3களாக இருந்தா3கள். இப்ெபாழுது

பிரைஜகளாகி விட்டா3கள். ெபாறுப்பு உண3ச்சி ெகாண்ட பிரைஜகள் நHடுழி வாழ்க!

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு முகத்ைதச் சுளித்துக் ெகாண்டான்.

மீ ண்டும் ஜங்ஷனிலிருந்து கிளம்பி, வடதிைச ேநாக்கி நடந்தான். நின்று நின்று நடந்தான்.

சிறிது நடந்துவிட்டு நின்றான். நடந்தான். நின்றான்.

ேகாபம் ேகாபமாக வந்தது.

எதிேர வந்த டாக்சி கா3கைள எல்லாம் பட்பட்ெடன்று ைக காட்டி நிறுத்தினான். எல்ேலாரும்

ஒழுங்காக ைலசன்ஸ் ைவத்திருக்கிறா3கள். ஐந்து ேப3 ேபாக ேவண்டிய வண்டியில் மூன்றுேப3
ேபாகிறா3கள். நாலுேப3 ேபாகவண்டிய வண்டியில் டிைரவ3 மட்டும் ேபாகிறான்.

ேபஷ்! இனிேமல் இந்த ேதசத்தில் ேபாlஸ்கார3கள் ேதைவயில்ைல.

கூலிகள் யாைரயாவது அதட்டிப் பா3க்கலாம். ஒருவைரயும் காேணாம். புது சினிமா

ஆரம்பமாகிற நாள். ஒருவைரயும் காேணாம்.

எல்லாக் கழுைதகளும் சினிமாவில் காைசக் கrயாக்குகிறா3கள்.

341
 அந்தி மயங்குகிற சமயம் ‘கூல்டிrங்’ கைடயில் ‘ஸ்பிrட்’ வியாபாரம் ஆரம்பமாகும்.
மதுவிலக்கு அமுலிலிருக்கும் பிராந்தியம் இது. கைடயின் வாசலில் ேபாய் நின்றுவிட்டால் ேபாதும்.
மாதாந்திரப்படி ைகயில் விழுந்துவிடும். பிறந்தநாைள ஜமாய்த்து விடலாம்.

ஆனால் கைட பூட்டியிருக்கிறது.

அவன் பாட்டிக்குக் குழந்ைத பிறந்திருக்கும்! வியாபாரத்ைதக் கண்ணுக்குக் கண்ணாகக்

கவனிக்க ேவண்டாேமா?

சந்திலிருந்து ஒரு குதிைர வண்டி திரும்பி ெமயின் ரஸ்தாவில் ஏறிற்று. சாரதி சிறுபயல்.
மீ ைச முைளக்காத பயல். அவனும் விளக்ேகற்றி ைவத்திருக்கிறான்!

வண்டி அருேக வந்தது.

“ேலய், நிறுத்து.”

குதிைர நின்றது.

“ஒங்கப்பன் எங்கேல?”

“வரேல.”

“ஏனாம்?”

”படுத்திருக்காரு/”

342
 “என்ன ெகாள்ேள?”

‘வவுத்ெத வலி.”

“எட்டணா எடு.”

“என்னாது?”

“எட்டணா எடுேல.”

“ஒம்மாண இல்ைல.”

“ஒங்கம்ெம தாலி. எடுேல எட்டணா.”

“இன்னா பாரும்” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட பயல் நுகக்காலில் நின்றுெகாண்டு ேவஷ்டிைய

நன்றாக உதறிக் கட்டிக்ெகாண்டான்.

“ேமாைறையப் பாரு. ஓடுெல ஓடு. குதிைர வண்டி வச்சிருக்கான் குதிைர வண்டி. மனுசனாப்
ெபாறந்தவன் இதிேல ஏறுவானாேல.”

குதிைர நக3ந்தது.

தபால் ஆபிஸ் பக்கம் வந்தான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு. எதி3சாr ெவற்றிைலப்

பாக்குக் கைட ெபஞ்சில் அம3ந்தான். ெதாப்பிைய எடுத்து மடியில் ைவத்துக்ெகாண்டான்.
தைலையத் தடவிவிட்டுக் ெகாண்டான். ைகெயல்லாம் ஈரமாகி விட்டது. எrச்சல் தாங்க
முடியவில்ைல. ெதாைட ேநாவும்படி நிக்கrல் பிைசந்து பிைசந்து துைடத்துக் ெகாண்டான்.
ேமற்கும் கிழக்கும் பா3த்தான்.

343
 அப்ெபாழுது தபால் நிைலயத்ைத ேநாக்கி ஒரு கனமான உருவம் வருவது ெதrந்தது.
எங்ேகா பா3த்த முகம் ேபாலிருந்தது. கிருஷ்ணன் ேகாயில் அ3ச்சகேரா?

கிருஷ்ணன் ேகாயில் அ3ச்ச3 தபால் ஆபிசில் நுைழந்தா3. கூ3ந்து கவனித்தான்

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

அ3ச்சக3 ைகயில் ஒரு நHள உைற. எழுந்து பின்னால் ெசன்றான். அ3ச்சக3 தபால்
ெபட்டியருேக ெசன்று விட்டா3.

“ேவய்?”

சட்ெடன்று திரும்பினா3.

“இங்ேக வாரும்.”

“இெத ேபாட்டுட்டு வந்துடேறன்.”

”ேபாடாெம வாரும்.”

அ3ச்சக3 ஸ்தம்பித்து நின்றா3.

“வாரும் இங்ேக.” - ஒரு அதட்டல்.

அ3ச்சக3 தயங்கித் தயங்கி வந்தா3.

நல்ல கனமான சrரம். ெமாழுெமாழுெவன்று உடம்பு. உடம்பு பூராவும் எண்ெணய்

தடவியதுேபால் மினுமினுப்பு. வைளகாப்புக்குக் காணும்படி வயிறு.

344
 அ3ச்சக3 முன்னால் வந்து நின்றா3.

“அெதன்னது ைகயிேல?”

“கவ3.”

“என்ன கவரு?”

“ஒண்ணுமில்ைல. சாதாக் கவ3தான். தபால்ேல ேச3க்கப் ேபாேறன்.”

“ெகாண்டாரும் பாப்பம்.”

வாங்கிப் பா3த்தான். உைறேயாடு ஒரு கா3டுமிருந்தது. கா3டு, யாேரா யாருக்ேகா எழுதியது.

நHள உைற உள்ளூ3 டி. எஸ். பி. அலுவலகத்திற்குப் ேபாகேவண்டியது.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அ3ச்சக3 முகத்ைத ெவறிக்கப் பா3த்தான்.

அ3ச்சக3 முகம் சிவந்தது.

இைமக்காமல் பா3த்துக்ெகாண்ேட இருந்தான். அ3ச்சக3 முகம் ேமலும் சிவந்தது.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுக்கு ஒேர சந்ேதகம். ஒேர சந்ேதாஷம்.

அவனுைடய மகள் அதிருஷ்டசாலிதான்!

345
 “இந்தக் கவ3 உம்ம ைகயிேல எப்படி சிக்கிச்சு?”

குரலில் அதிகார மிடுக்ேகறி விட்டது.

அ3ச்சக3 உதட்ைடப் பூட்டிக்ெகாண்டு நின்றா3. முகம் ெதாங்கிப் ேபாய்விட்டது.

“வாயிேல ெகாளுக்கட்ைடேயா?”

அதற்கும் பதிலில்ைல.

“மயிேல மயிேல எறகு ேபாடுன்னா ேபாடாது. நடவும் ஸ்ேடஷனுக்கு.”

‘ஸ்ேடஷனுக்கு’ என்ற வா3த்ைத காதில் விழுந்ததும் உடம்ைப ஒரு உலுக்கு உலுக்கியது

அ3ச்சகருக்கு.

அ3ச்சக3 முதுைகப்பிடித்து இேலசாகத் தள்ளினான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

அ3ச்சக3 தட்டுத்தடுமாறிப் ேபச ஆரம்பித்தா3.

“நான் ெசால்றெத ெகாஞ்சம் ெபrய மனஸு பண்ணி தயவாக் ேகக்கணும். எனக்குப் ேபாராத
காலம். இல்ைலன்னா...”

“இழுக்காெம விசயத்துக்கு வாரும்.”

“எனக்குப் ேபாராத காலம். இல்ெலன்னா இந்த ஸந்தி ேவைளயிேல, நட்ட நடுக்க ஏேதா
திருடன் மாதிr, ஏேதா ெகாள்ைளக்காரன் மாதிr, ரவுடி மாதிr, ேஜப்படிக்காரன் மாதிr...”

346
 ”அட சட்! விசயத்ைத கக்கித் ெதாைலயுேம. இளு இளுன்னு இளுக்கான் மனிசன்.”

“இேதா இந்த கா3ெட ேசக்கப்ேபாேனன். ேகாவிலுக்குப் பக்கத்திெல தபால் ெபட்டி

ெதாங்கறது. ெதாங்கற தபால் ெபட்டியிேல இந்தக் கா3ெட ேசக்கப்ேபாேனன்.”

“ேபாற வளியில இந்தக் கவ3 ேராட்டிேல படுத்துக்கிட்டு, அ3ச்சகேர வாரும் வாரும்னு கூவி
அளச்சதாக்கும்!”

“நான் ெசால்றத ெகாஞ்சம் ெபrய மனஸு பண்ணி தயவாக் ேகக்கணும். ெதாங்கற தபால்
ெபட்டியிேல இந்தக் கா3ெட ேபாடப் ேபாேனன். ேபாட முடியெல.”

“ைக சுளிக்கிடிச்ேசாவ்?”

“இல்ெல. இந்த நHளக்கவ3 ெதாங்கற தபால் ெபட்டியிெல வாெய மறிச்சுண்டிருந்தது.”

”ஆமாய்யா! அப்படி ெகாண்டாரும் கெதய.”

“கைத இல்ைல. ெநஜத்ெத அப்படிேய ெசால்ேறன். ெதாங்கற தபால் ெபட்டியிேல இந்த

நHளக்கவ3 வாெய மறிச்சுண்டு வளஞ்சு ெகடந்தது.”

“அட...டா...டா!”

“இந்தக் கா3ெட ஆனமட்டும் உள்ேள தள்ளிப் பா3த்ேதன். தள்ளித் தள்ளிப் பா3த்ேதன். உள்ேள
ேபாகமாட்ேடன்னு ெசால்லிடுத்து.”

“ெசால்லும் ெசால்லும்”

347
 “ெதாங்கற தபால் ெபட்டி வாய் நுனியிேல அப்படிேய ெரண்டு விரெல மட்டும் உள்ேள விட்டு
நHளக்கவெர ெவளியிேல எடுத்ேதன்.”

“அபார மூெள!”

“ெசால்றெத ெகாஞ்சம் ேகளுங்கேளன். நான் ஒரு தப்பும் பண்ணெல. தப்புத் தண்டாவுக்குப்

ேபாறவனில்ேல நான். ஊருக்குள்ெள வந்து விசாrச்சா ெதrயும். நாலு தலெமாறயா
நதHக்கிருஷ்ணன் ேகாவில் பூைச எங்களுக்கு. இன்னித் ேததி வைரயிலும்....”

“அட விசயத்ைத சுருக்கச் ெசால்லித் ெதாைலயுெம அய்யா. ெசக்குமாடு கணக்கா சுத்திச்

சுத்தி வாரான் மனுசன்.”

”ெதாங்கற தபால் ெபட்டி வாயிெல ெரண்டு விரல் மட்டும் விட்டுக் கவைர ெவளியிெல
எடுத்து, கா3ைடயும் கவைரயும் ேசத்துப் ேபாடப் பாத்ேதன். முடியெல.”

“முடியாது முடியாது.”

“தள்ளித் தள்ளிப் பா3த்ேதன். கவ3 மடிஞ்சு மடிஞ்சு வாெய அடச்சது. என்ன ேசறதுனு
ெதrயெல. திருதிருன்னு விழிக்கேறன். ேமைலயும் கீ ைழயும் பாக்கேறன். முன்னும் பின்னும்
ேபாகெல எனக்கு. என்னடா ேசறதுன்னு ேயாசிச்ேசன். சr, அந்த நதHக்கிருஷ்ணன் விட்ட வழின்னு
மனெச ேதத்திண்டு, ெபrய தபாலாபீஸிெல ெகாண்டு வந்து ேசத்துப்புடறதுன்னு தH3மானம்
பண்ணிண்டு வேறன்.”

“அவ்வளவும் கப்ஸா, அண்டப் புளுகு!” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“ஒேர அடியா அப்படிச் ெசால்லிடப்படாது. நான் ெசான்னெதல்லாம் ெநஜம். கூட்டிக்

ெகாறச்சுச் ெசால்லத் ெதrயாது எனக்கு. மந்திரம் ெசால்ற நாக்கு இது. ெபாய் வராது.”

“சr சr. ஸ்ேடசனுக்குப் ேபாேவாம்.”

348
 அ3ச்சக3 எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழின் ைககைளப் பிடித்துக் ெகாண்டு ெகஞ்சினா3.
அவ3 அைடந்த கலவரம் ேபச்சில் ெதrந்தது. ஸ்பrசத்தில் ெதrந்தது. முகத்தில் பிேரதக்கைள
தட்டிவிட்டது.

”நான் ெபாய் ெசால்லெல; நான் ஒரு தப்பும் பண்ணெல. நான் ெசால்றது சத்தியம்.
நதHக்கிருஷ்ணன் ேகாவில் மூலவிக்கிரகம் சாட்சியாச் ெசால்ேறன். நான் ெசால்றது ெபாய்யானா,
சுவாமி சும்மாவிடாது. கண்ெணப் புடுங்கிப்புடும். ைகெயயும் காைலயும் முடக்கிப்புடும்.”

“உடம்ெப அலட்டிக்கிடாெதயும். ஸ்ேடஷனுக்கு வாரும்.”

அ3ச்சக3 ைகையப் பிடித்துக்ெகாண்டு நடக்க ஆரம்பித்தான் அவன்.

அ3ச்சக3 ெமதுவாகக் ைகைய இழுத்துக்ெகாண்டு பின் ெதாட3ந்தா3. அவருக்கு

உடம்ெபல்லாம் கூசியது. அவமானத்தால் உள்வாங்கி நடந்தா3. அவருக்குத் ெதrந்த ஆயிரமாயிரம்
ேப3கள் சுற்றிச் சூழ நின்றுெகாண்டு ேவடிக்ைகப் பா3ப்பது ேபாலிருந்தது. எல்ேலாரும்
அதிசயத்ேதாடு பா3த்துக்ெகாண்டு நின்றா3கள்.

பஜாைரத் தாண்டித்தான் ஸ்ேடஷனுக்குப் ேபாகேவண்டும். எல்லா வியாபாrகைளயும்

அவருக்குத் ெதrயும். வியாபாrகளின் ெஜன்ம நக்ஷத்திரன்று ேகாயிலில் பூைச ெசய்து பிரசாதம்
ெகாண்டுேபாய் ெகாடுப்பா3. எல்ேலாருக்கும் அவrடத்தில் மதிப்பு. அவ3கள் முன்னால் நடந்துேபாக
ேவண்டும். எல்ேலாரும் கைட வாசலில் நின்று பா3ப்பா3கள்.

அ3ச்சகருக்குத் தான் ெஜயில் கம்பிகைளப் பிடித்துக்ெகாண்டு நிற்பது மாதிrத் ேதான்றிற்று.

மைனவியும் குழந்ைதகளும் முன்னால் நின்று ெநஞ்சிலடித்துக்ெகாண்டு அழுகிறா3கள். ேபாlஸ்
ேசவகன் வந்து தடியால் அவ3கைள ெவளிேய தள்ளுகிறான்.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழின் காலில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து விடுேவாமா என்று

எண்ணினா3 அ3ச்சக3. குய்ேயா முைறேயா என்று கத்தி கூட்டத்ைதக் கூட்டுேவாமா என்றும்
எண்ணினா3. நூறுேப3 கூடத்தாேன ெசய்வா3கள். நூறுேப3 கூடினால் ெதrந்தவ3கள் பத்துேப3
இருக்கத்தாேன ெசய்வா3கள். ‘இது என்ன அநியாயம்’ என்று முன்வந்து ெசால்ல மாட்டா3களா?

349
 ஆனால் வாையத் திறந்தாேல முதுகில் அைற விழுேமா என்று பயந்தா3. ேமலும்
அவருக்குத் ெதாண்ைடைய அைடத்தது. நிமிஷத்திற்கு நிமிஷம் வயிற்றிலிருந்து கனமான ஏேதா
ஒன்று ேமெலழும்பி ெநஞ்ைசக் கைடந்தது. துக்கத்ைத விழுங்கி விழுங்கிப் பா3த்தா3. ேராட்டிேலேய
அழுதுவிடுேவாேமாெவன்று பயந்தா3.

ெமயின் ரஸ்தா இன்னும் வரவில்ைல. இருமருங்கிலும் ஓங்கி வள3ந்திருந்த ேவப்பமரங்கள்

இருைளப் ெபய்துெகாண்டிருந்தன. அ3ச்சக3 துண்டால் முகத்ைதத் துைடத்துக்ெகாண்டா3.

சிறிதுதூரம் ெசன்றதும் நின்றா3 அ3ச்சக3. ெதரு விளக்கின் ஒளி அவ3 முகத்தில் விழுந்தது.
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அவ3 முகத்ைதப் பா3த்தான். கண்கள் சிவந்திருந்தன. அ3ச்சக3
துண்டால் மூக்ைகத் துைடத்துக்ெகாண்டு ெசான்னா3:

”நான் ஒரு தப்பும் பண்ணெல. ஒரு தப்பும் பண்ணெல.” இைதச் ெசால்லும்ேபாது

அழுதுவிட்டா3 அவ3.

“நான் என்ன ேவய் ெசய்ய முடியும்? நான் என் டியூட்டிெய கெரக்டா பாக்கிற மனுஷன்.”

“நான் ெசால்றது நம்பிக்ைகயில்ைலயா?”

“நம்பிக்ைகெயப் ெபாறுத்த விஷயமில்ேல ேவய் இது. ஸ்ேடஷனுக்கு வாரும்.

இன்ஸ்ெபக்டருக்கிட்ேட விஷயத்ைதச் ெசால்லும். இன்ஸ்ெபக்டரு விட்டா நானா பிடிச்சுக் கட்டப்
ேபாேறன்?”

“இன்ஸ்ெபக்ட3 விட்டுடுவாேரா?”

“எனக்கு என்ன ேஜாஸ்யமா ெதrயும்?”

“இன்ஸ்ெபக்ட3 ெவெறாண்ணும் ெசய்யமாட்டாேர?”

350
 ”என்னது?”

“இல்ேல.... வந்து.... அடிகிடி இந்த மாதிr...” அைதச் ெசால்வதற்ேக ெவட்கமாயிருந்தது

அவருக்கு.

இத்தைன ெபrய சrரத்தில் அைதவிடவும் ெபrய ேகாைழத்தனம் குடிபுகுந்திருப்பைத

எண்ணி மனதுள் சிrத்துக்ெகாண்டான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“அடிகிடிெயல்லாம் ேகைஸப் ெபாறுத்தது. அடிக்கப்படாதுன்னு சட்டமா? சந்ேதகம்

வந்திடிச்சின்னா எலும்ெப உருவி எடுத்துடுவாங்க. அதிேலயும் இப்ப வந்திருக்கிற இன்ஸ்ெபக்டரு
எமகாதகன். நச்சுப்புடுவான் நச்சு.”

”ஐேயா, எனக்கு என்ன ெசய்யணும் ெதrயைலேய” என்று அ3ச்சக3 பிரலாபித்தா3. அந்தக்

குரல் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழின் மனைதத் தாக்கிற்று.

“உம்ைமப் பா3த்தா எனக்கு எரக்கமாகத்தான் இருக்குது.”

“அப்படீன்னா என்ென விட்டுடுேம. உமக்கு ேகாடிப்புண்ணியம் உண்டு.”

”அது முடியுமா? ேகஸிேல புடிச்சா விடமுடியுமா? ெவெளயாட்டுக் காrயமா? உத்திேயாகம்

பணயமாயுடுேம.”

அ3ச்சக3 சிைலேபால் நின்றா3.

மீ ண்டும் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுதான் ேபச்ைச ஆரம்பித்தான்.

“ஒண்ணு ேவணாச் ெசய்யலாம்; அதும் பாவேமணு பாத்துச் ெசய்யணும்.”

351
 “என்னது?”

“எச்.s. ட்ெடச் ெசால்லிக் ேகைஸ ஒரு மாதிrயா ெவளிக்கித் ெதrயாெம ஓச்சுடலாம்.”

“அதாரு எச். ஸி?”

“ெஹட் கான்ஸ்டபிள்.”

“அப்படின்னாச் ெசால்லும். நH3 நன்னா இருப்ேபள். நதHக்கிருஷ்ணன் ஒம்ைமக் கண் திறந்து

பாப்பன்.”

”எஸ். ஸி. முன்னாெல ேபாய் இளிக்கணும். அதிேலயும் ெபrய சீண்ட்றம் புடிச்ச மனிசன்
அவன். உடேன ெகாம்புெல ஏறிடுவான். கால் ேமேல காெலப் ேபாட்டுக்கிடுவான்.”

“நH3 எனக்காகச் ெசால்லணும். இல்ைலன்னா நான் அவமானப்பட்டு அழிஞ்சி ேபாயுடுேவன்.

இது பணத்தாெல காசாெல நடத்தற ஜHவனமில்ெல. ேகஸுகீ ஸுன்னு வந்துடுத்தா உத்திேயாகம்
ேபாயுடும். நான் சம்சாr. அன்னத்துக்கு லாட்டrயடிக்கும்படி ஆயுடும். ஒரு மனுஷன் முகத்திேல
முழிக்க முடியாது. நH3 எச். ஸிட்ெட ெசால்லும். இந்த ஆயுஸு பூராவும் நதHக்கிருஷ்ணேனாட ேசத்து
உம்ைமயும் ெநைனச்சுப்ேபன்.”

“அது சrதான் ேவய். உம்ம வயித்திேல மண்ணடிக்கணுங்கற ஐடியா ெகடயாது எனக்கு. எச்.
ஸி. ஒரு மாதிr ஆளு. ஈவு இரக்கம் அவன் ேபான வளியிேல கிைடயாது. ேமலும் ெபrய
துட்டுப்பிடுங்கி.”

”என்னது?”

“துட்டுப்பிடுங்கி. காணிக்ைக வச்சாத்தான் சாமி வரம் தரும். இந்த எளவுக்காகச் சுட்டித்தான்

அந்த மனுசங்கிட்ேட வள்ளிசா சிபாrசுக்கு ேபாறதில்ைல நான்.”

352
 “என்ன ெகாடுக்கணும்?”

“அஞ்சு பத்து ேகப்பான்.”

“அஞ்சா? பத்தா?”

“பத்து ரூபாய்க் காசில்லாெம ஒரு ேகெஸ ஓய்ப்பானா?”

“பத்து ரூபாயா!”

“ஏன் ேவய்?”

“பத்து ரூபாய்க்கு இப்ேபா நான் எங்ேக ேபாறது?”

”ேவணும்னா ெசய்யும். இல்ைலன்னா வருது ேபாேல பாத்துக்கிடணும்.”

அ3ச்சக3 வாய் திறவாமல் நடந்தா3. மீ ண்டும் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுதான் ேபச்ைச

ஆரம்பித்தான்.

“என்ன? என்ன ெசால்லுதHரு?”

“ஊஹூம். நான் எங்ேக ேபாேவன் பத்து ரூபாய்க்கு?” கணெரன்ற

H குரலில் ெசான்னா3
அ3ச்சக3. எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுக்கு ேகாபம்தான் வந்தது.

353
 “இப்ேபா யாரு ேவய் தரணும்னு களுத்ெதப்புடிக்கா? யாேரா லஞ்சம் புடுங்குதாப்ெல படுதHேர.
துrசமா நடவும். இன்ஸ்ெபக்ட3 வட்டுக்குப்
H ேபாகுதுக்கு முன்னாடி ேபாயுடணும். ெகாஞ்சம்
கஷாயம் குடிச்சாத்தான் உடம்புக்கு சrப்பட்டு வரும் உமக்கு.”

”ஒடென கத்தrச்சுப் ேபசேறேர.”

“கத்தrயுமில்ெல இடுக்கியுமில்ெல. வாய் ேபசாெம நடவும்.”

சிறிது ேநரம் ெசன்றதும் மீ ண்டும் ேபச்ைச ஆரம்பித்தான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“இப்பம்தான் ஞாபகம் வருது. அன்ைனக்கு டி.எஸ்.பி. ஆபிஸிேலருந்து ஒரு கடிதாசி

வந்துச்சு. டி.எஸ்.பி. ஆபிஸிேலருந்து காயிதெமல்லாம் மாயமா மறஞ்சு ேபாகுதாம். காக்கிச்
சட்ைடக்காரங்க நாந்துக்கிட்டு சாகப்படாதாங்கற ேதாரைணயிேல எழுதியிருந்தாங்க. இப்பம்தாலா
விஷயம் ெதrயுது?”

”என்ன ெதrயுது?”

“சட், வாெய மூடிட்டு வாரும். வாையத் ெதாறந்தH3னா ெபாடதிேல வச்சிடுேவன்.

ஸ்ேடஷனுக்கு உள்ேள ஏத்தினம் ெபறவுல்லா இருக்கு.”

“பகவான் விட்டது வழி.”

இருவரும் ஸ்ேடஷன் பக்கம் வந்துவிட்டா3கள். எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுதான்

மீ ண்டும் ேபச்ைச ஆரம்பித்தான்.

“நல்ல மனுசங்களுக்கு இது காலமில்ேல. எத்துவாளி பயகளுக்குத்தான் காலம். ஈவு இரக்கம்

இருக்கப்படாது.”

354
 “ஏனாம்?”

“பாருேம, மைலமாதிr குத்தம் பண்ணிப்புட்டு நிக்ேகரு. நHரு உடற கெதெயல்லாம் ஒரு

பயவுளும் நம்பப்ேபாவதில்ைல. ேகாயில் குளிக்கற மனுசன் ெதrயாத்தனமா ஆம்பிட்டுக்கிட்டு
முளிக்காரு. அடியும் உைதயும் பட்டு, அவமானமும் பட்டு அலக்களிஞ்சிப் ேபாகப் ேபாறா3னு ஐடியா
ெசான்னா, காதிெல ஏறமாட்ேடங்குது. உம்ம கூட்டாளிக்ெகல்லாம் பட்டாத்தான் ெதrயும். உம்ெமச்
ெசால்லிக் குத்தமில்ெல, காலம் அப்படி.”

அ3ச்சகருக்குச் சிrப்பு வந்தது.

”உம்ெம ைநஸா ைக தூக்கிவிட்டுப் ேபாடணும்னு ெநனச்ேசன் பாரும். அந்தப் புத்திெய

ெசருப்பாேல அடிக்கணும்” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“நH3 ெசால்றது சr. என்ெனக் காப்பாத்தணுங்கற ெநனப்பு ெராம்ப இருக்கு உமக்கு. அந்த
எச்.ஸி.தான் ெபrய ேபராைசக்காரனா இருக்கான். அவன் ேபராைசக்காரனா இருக்கட்டும். நான்
அஷ்டதrத்திரமா இருக்கணுேமா?”

“ஆசாமிெய ஸ்ேடஷனுக்கு உள்ேள விட்டுப் பூட்டாத் திருகித்திருகி எடுத்தால்ல ெதrயும்

அஷ்டதrத்திரம் படறபாடு.”

“பகவான் விட்டது வழி. பதனஞ்சு வருஷமா தினம் தினம் அவெனக் குளுப்பாட்டேறன்.

விதவிதமா அலங்காரம் பண்ணிப் பாக்கேறன். சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் பண்ணிப்பண்ணி
ெநத்தியிேல தழும்பு விழுந்துடுத்து. அந்த நன்னிெகட்ட பயல் அடி வாங்கித் தறதுன்னா தரட்டும்.
கம்பி எண்ண வச்சான்னா ைவக்கட்டும்.”

அ3ச்சக3 அைமதியாகப் ேபசினா3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அ3ச்சக3 முகத்ைதத் திரும்பிப் பா3த்தான். அவ3 முகத்தில்

பயத்தின் சாயேல இல்ைல. அவ3 இப்ெபாழுது ேவகமாக நடந்தா3. ைககைள ஆட்டிக்ெகாண்டு
நடந்தா3.

355
 “அப்பம் ஒரு காrயம் ெசய்வமா?” என்று ேகட்டான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“என்ன?”

“நHரும் அப்படிெயாண்ணும் டாட்டாவுமில்ேல பி3லாவுமில்ேல. ஏேதா ஒரு மாதிrயா

காலத்ைதத் தள்ளிட்டிருக்கீ ரு. உமக்காகச்சுட்டி ஒண்ணு ேவணாச் ெசய்யலாம்.”

“விஷயத்ைதத் ெதளிவாச் ெசால்லலாேம. ஏன் சுத்திச்சுத்தி வைளக்கணும்?” என்று ேகட்டா3

அ3ச்சக3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுக்கு பிடrெயத் தாக்கிற்று. “எச்.sட்ெட ஒம்ம ெநலெமெய

எடுத்துச் ெசால்லி சுளுவா முடிக்கப் பாக்கேறன். அஞ்சு ரூபா எடும். சட்னு எடும். எனக்கு ேவற ேவல
இருக்கு.”

அ3ச்சக3 முன்பின் ேயாசிக்கவிடாமல் பணத்ைத வாங்கி விட எண்ணினான் அவன்.

அ3ச்சக3 முன்ைனவிடவும் அைமதியாகச் ெசான்னா3:

“இெதன்ன ேபச்சு இது! அஞ்சு ரூபாய் தரலாம்னா பத்தாத் தந்துடப்படாதா?

அம்புட்டுக்ெகல்லாம் இருந்தா நான் ஏன் நதHக்கிருஷ்ணென குளுப்பாட்டப் ேபாேறன். ேமலும் இப்ேபா
நான் என்ன திருடிேனனா, ெகாள்ைளயடிச்ேசனா, இல்ெல ேராட்டிெல ேபாறவ ைகையப் புடிச்சு
இழுத்ேதனா - என்ன தப்புப் பண்ணிப்பிட்ேடன்னு ெசால்லட்டுேம, உம்ம எச்.ஸி. தைலெய
சீவறதுன்னா சீவட்டுேம.”

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுக்கு அந்த இடத்திேலேய அ3ச்சகைரக் கண்டதுண்டமாக

ெவட்டிப்ேபாட்டுவிடலாம் ேபாலிருந்தது.

”மகா பிசுநாறி ஆசாமியா இருக்கீ ேர!” என்றான்.

356
 “என்ன ேசறது? அப்படித்தான் என்ென வச்சிருக்கான் அவன்.”

“அவன் யாரு அவன்?”

“ேமேல இருக்கான் பாரும், அவன்.”

இருவரும் ஸ்ேடஷன் முன்னால் வந்துவிட்டா3கள். ஸ்ேடஷனுக்கு முன்னாலிருந்த

ெவற்றிைலப் பாக்குக் கைடயில், கைடக்காரrடம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவைர, ‘அண்ணாச்சி’ என்று
கூப்பிட்டுக் ெகாண்ேட அவrடம் வலியப் ேபச ஆரம்பித்தான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

அ3ச்சக3 பின்னால் நின்றுெகாண்டிருந்தா3. அண்ணாச்சியிடம் சளசளெவன்று ேபச்ைச

வள3த்திக்ெகாண்டிருதான் அவன். அ3ச்சக3 நின்றுெகாண்டிருந்த இடத்ைத அவன் அைசப்பிலும்
திரும்பிப் பா3க்கவில்ைல. அவ3 ேபாவதானால் ேபாகட்டும் என்ற ேதாரைணயில் நிற்பது
ேபாலிருந்தது. ஆனால் அவ3 கற்சிைல மாதிr அங்ேகேய நின்றா3.

அண்ணாச்சிக்குப் ேபச்சு சலித்துவிட்டது.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அ3ச்சக3 பக்கம் திரும்பி, “சாமி, நHங்க ேபாறதுன்னாப்

ேபாங்க, பின்னேல பாத்துக்கிடலாம்” என்றான்.

“ைகேயாட காrயத்ைத முடிச்சுடலாேம” என்றா3 அ3ச்சக3.

“அட ேபாங்க சாமி, நான்தான் ெசால்லுேதேன பின்னாெல பாத்துக்கிடலாம்னு, உடாெம

பிடிக்கீ ேர.”

“என்னப்பா விஷயம்?” என்று ேகட்டா3 அண்ணாச்சி.

357
 “ஒண்ணுமில்ெல. என் ெகாளந்ெதக்குப் ெபாறந்த நாளு நாைளக்கு. பூைச கீ ைச பண்ணி
ெகாண்டாடணும்னு ெசால்லுது அது. அதுதான் இவrட்ேட ேகட்டுக்கிட்ேட வாேறன். சாமான் கீ மான்
வாங்கணுங்காரு. ஆனா பணத்துக்கு எங்ேக ேபாகுது?”

‘அடி சக்ேக’ என்று மனதில் ெசால்லிக்ெகாண்டா3 அ3ச்சக3.

பணம் சம்பந்தமான ேபச்சு வந்ததாேலா என்னேமா அண்ணாச்சி சட்ெடன்று

விைடெபற்றுக்ெகாண்டு ெசன்றுவிட்டா3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழும் அ3ச்சக3 நின்ற திைசக்கு ேந3 எதி3திைச ேநாக்கி

மடமடெவன்று நடக்க ஆரம்பித்தான்.

அ3ச்சக3 பின்னால் ஓடிஓடிச் ெசன்றா3.

“இந்தாரும் ஓய், ெகாஞ்சம் நில்லும். என்ன இது? நடுேராட்டிெல நிக்கவச்சுட்டு நH3 பாட்டுக்குக்
கம்பிெய நHட்டேறேர?”

“அட சrதான், ேபாமய்யா.”

”என்னய்யா இது, எனக்கு ஒண்ணும் புrயைலேய.”

“வட்ெடப்
H பாத்துப் ேபாமய்யா. ேபாட்டு பிராணென வாங்குதHேர.”

“என்னன்னேமா ெசான்ேன3. ஆ ஊ ஆைன அறுபத்திெரண்டுன்னு ெசான்ன H3. இப்ேபா ேபா

ேபான்னு விரட்டேறேர.”

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழுக்கு அசாத்தியக் ேகாபம் வந்துவிட்டது. கண்கள் சிவந்தன.

ெநற்றிப் ெபாட்டில் நரம்புகள் புைடத்தன. அ3ச்சக3 முகத்ைதேய இைமக்காமல் பா3த்தான்.

358
அ3ச்சகரும் இைமக்காமல் பா3த்தா3. அவருக்கு சற்று பயமாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் அேத
சமயத்தில் அடக்க முடியாத சிrப்பும் வந்தது. இேலசான புன்னைக உதட்டில் ெநளிந்தது. அ3ச்சக3
சிrப்ைப அடக்குவைதயும் அவ3 உதட்டில் சிrப்பு பீறிட்டு வழிவைதயும் கவனித்தான்
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு. சிrப்புப் ெபாத்துக் ெகாண்டு வந்தது அவனுக்கு.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு கடகடெவன்று சிrத்தான். சப்தம் ேபாட்டு சிrத்தான்.

வாய்விட்டுச் சிrத்தான். குழந்ைதேபால் சிrத்தான்.

அ3ச்சகரும் அவனுடன் ேச3ந்து அட்டகாசமாகச் சிrத்தா3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அ3ச்சகrடம் மிக ெநருங்கி நின்றுெகாண்டு, அவ3

முகத்ைதப் பா3த்துச் சிrத்தபடி ெசான்னான்:

“வட்டுக்குப்
H ேபாம். நானும் வட்டுக்குத்தான்
H ேபாேறன்.” குரல் மிக அைமதியாக இருந்தது.
அ3ச்சக3 அவன் முகத்ைதப் பா3த்தா3. சற்று முன்னால், அவ3 முன் நின்ற ஆள் மாதிrேய இல்ைல.

“நானும் அந்தப் பக்கம்தாேன ேபாகணும். ேச3ந்ேத ேபாறது” என்று கூட நடந்தா3 அ3ச்சக3.

“ஆமாம், அந்த ஆசாமீ ட்ேட ஏேதா ெஜன்ம நக்ஷத்திரம்னு ெசான்ன Hேர. வாஸ்தவம் தானா?
இல்ெல எங்கிட்ெடக் காட்டின டிராமாவுக்கு மிச்சேமா?” என்று ேகட்டா3 அ3ச்சக3.

“உண்ைமதான் ேவய், நாைளக்குப் ெபாறந்த நாள்.”

“என்ன ெகாழந்ேத?”

“ெபாம்புெளப் புள்ேள.”

“தைலச்சனா?”

359
 “ஆமா, கலியாணம் முடிஞ்சு பதிெனாண்ணு வருசமாவுது.”

“ஓேஹா, ேபெரன்ன?”

”கண்ணம்மா.”

“நம்ம ஸ்வாமிக்கு ெராம்ப ேவண்டிய ெபய3” என்றா3 அ3ச்சக3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு சிrத்துக் ெகாண்டான்.

“ஆமாம், அதுக்கு என்ன பண்ணப்ேபாறH3?”

“வட்டுக்காr
H எைத எைதேயா ெசய்யணும்னு ெசால்லுதா. நான்தான்
இளுத்துக்கிட்டிருக்ேகன்.”

”ஏன் இளுக்கணும்? தைலச்சன் ெகாழந்ேத. ெராம்ப நாைளக்கப்பறம் ஸ்வாமி கண் திறந்து

ைகயிெல தந்திருக்கா3. அதுக்கு ஒரு குைறவும் ைவக்கப்படாது; ைவக்க உமக்கு அதிகாரம்
கிைடயாது” என்று அடித்துப் ேபசினா3 அ3ச்சக3.

“அது சrதாய்யா. யாரு இல்ைலன்னு ெசால்லுதா? ஆனா ைகச்ெசலவுக்கில்லா திண்டாட்டம்

ேபாடுது.”

“ேபாயும் ேபாயும் ராப்பட்னிக்காரன், ஸ்வாமி குளுப்பாட்டறவைனப் பிடிச்சா என்ன

ெகைடக்கும்? பிரசாதம் தருவன். ெகாழச்சுக் ெகாழச்சு ெநத்தியிேல இட்டுக்கலாம். ஜrைகத்
துப்பட்டா, மயில்கண் ேவஷ்டி, தங்கச்ெசயின் இந்த மாதிr வைகயாப் பிடிச்சா ேபாட் ேபாட்னு
ேபாடலாம். என்ன ஆளய்யா நH3, இதுகூட ெதrஞ்சுக்காெம இருக்ேகேர” என்றா3 அ3ச்சக3.

360
 எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு வாய்விட்டுச் சிrத்தான். “ஒரு பயலும் ைகயிெல சிக்கெல.
நாயா அலஞ்சு பா3த்ேதன். பிறந்தநாள் அயிட்டம் ேவேற மனசிேல உறுத்திட்டு இருந்தது.
அ3ச்சகரானா அ3ச்சக3னு பாத்ேதன். ைகெய விrச்சுட்டீேர! ெபால்லாத கட்ைடதாய்யா நHரு.”

“நானும் விடிஞ்சு அஸ்தமிச்சா பத்து மனுஷாளிடம் பழகுறவன்தாேன? எழுபத்திமூன்று

நாற்பத்திேயழு என்ன துள்ளுத்தான் துள்ளிருவான்னு ெதrயாதாக்கும்.”

“அடி சக்ைகயின்னானாம்! ெகாஞ்ச முன்னாேல யாேரா அழுதாேள, அது யாரு? யாருக்ேகா

பல்லு தந்தி அடிச்சுேத, யாருக்கு? யாருக்குக் ைகயும் காலும் கிடுகிடான்னு ெவறச்சுதாம்?”

“ெமாதல்ல ெகாஞ்சம் பயந்துதான் ேபாேனன். ஏன் ெபாய் ெசால்லணும். இருந்தாலும் என்ன

உருட்டு உருட்டிப் புட்டீ3!”

“என்ன ெசய்யுது சாமீ ? இந்த சாண் வயத்துக்காகத் தாேன இந்த எளெவல்லாம். இல்லாட்டி
மூக்ெகப் பிடிச்சுக்கிட்டு உக்காந்திரலாேம.”

“சந்ேதகமா? நான் என்ன பாடுபடேறன் ேகாவில்ேல? ேகாவிலுக்குள்ேள ஏறி வந்தாேல

புண்ணியாசனம் பண்ணனும். ஸ்வாமி எழுந்திருந்து பின்புறம் வழியா ஓடிேய ேபாயுடுவா.
அந்தமாதிr பக்த சிகாமணிகள்ளாம் வருவா. அவாளிடம் ேபாய் ஈ ஈன்னு இளிச்சுட்டு நிக்கேறன்.
உங்கெள விட்டா உண்டா என்கிேறன். ஆழ்வா3 நாயன்மா3கள் ெகட்டது ேகடு என்கிேறன்.
கைடசியா, ேபாறத்ேத ெரண்டணா ைவக்கிறானா, நாலணா ைவக்கிறானான்னும் கவனிச்சுக்கேறன்.
அணாெவ தH3த்தத்தில அலம்பி இடுப்பிெல ெசாருகிக்கேறன்” என்றா3 அ3ச்சக3.

இருவரும் ேச3ந்து சிrத்தா3கள்.

இரண்டு ேபரும் நடந்து நடந்து ேபாஸ்டாபீஸ் ஜங்ஷனுக்கு வந்துவிட்டா3கள்.

”இந்த ெலட்டேர ேபாட்டுட்டு வந்துடேறன்” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

361
 “பாத்துப் ேபாடும். யாராவது காக்கிச் சட்ைடக்காரன் வந்து புடிச்சுக்கப் ேபாறான். யா3
வட்டிெல
H ேநாவு எடுத்திருக்ேகா?” என்றா3 அ3ச்சக3.

கடிதங்கைளத் தபாலில் ேச3த்துவிட்டு எதி3 சாrயிலிருந்த ெவற்றிைல பாக்குக் கைடக்கு

வந்தான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு. மட்டிப்பழக் குைலயிலிருந்து நாைலந்து பழங்கைளப்
பிய்த்தான். “இந்தாரும், சாப்பிடும்” என்று அ3ச்சகைர ேநாக்கி நHட்டினான்.

அ3ச்சக3 இரண்டு ைககைளயும் நHட்டி வாங்கிக் ெகாண்டா3. இரண்டு ேபரும் ெவற்றிைல

ேபாட்டுக்ெகாண்டா3கள்.

“கணக்கிேல எளுதிக்கிடுங்க” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு, கைடக்காரைர

ேநாக்கி.

“எழுதிக்கிட்ேட இருக்ேகன்” என்றா3 கைடக்கார3.

“சும்மா எழுதுங்க. ெரண்டுநாள் களியட்டும். ெசக்கு கிளிச்சுத் தாேறன்.”

நடந்து, இரண்டு ேப3களும் பரஸ்பரம் பிrயேவண்டிய இடத்திற்கு வந்துவிட்டா3கள்.

”சாமி, அப்ெபா எனக்கு விைடெகாடுங்க. ஒண்ணும் மனசிேல வச்சுக்கிடாதHங்க” என்றான்

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“என்ன ெநனக்கிறது. காக்கி ஜாதிேய இப்படித்தான்” என்றா3 அ3ச்சக3.

“எல்லாம் ஒேர ஜாதிதான்” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“அதுசr, நாைளக்கு என்ன ெசய்யப்ேபாேற3?”

362
 “என்ன ெசய்யுதுனு விளங்ெகெல. அதுக்கு முகத்திேல ேபாய் முளிக்கேவ ெவக்கமாயிருக்கு.
ஆயிரம் ெநனப்பு ெநனச்சுக்கிட்டு இருக்கும். சr, நான் வாேறன்” என்று ெசால்லிவிட்டு நடந்தான்
எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு.

“ஓய், இங்ேக வாரும்” என்றா3 அ3ச்சக3.

வந்தான்.

அ3ச்சக3 அைர ேவஷ்டிைய இேலசாக அவிழ்த்துவிட்டுக் ெகாண்டா3. இப்ெபாழுது

வயிற்றில் ஒரு துணி ெபல்ட் ெதrந்தது. துணி ெபல்ட்டில் ஒவ்ெவாரு இடமாகத் தடவிக் ெகாண்ேட
முதுகுப்புறம் வந்ததும் சட்ெடன்று ைகைய ெவளியில் எடுத்தா3.

ஐந்து ரூபாய் ேநாட்டு!

“இந்தாரும், ைகெய நHட்டும்” என்றா3 அ3ச்சக3. எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு ஒரு

நிமிஷம் தயங்கிவிட்டு ைகைய நHட்டி வாங்கிக் ெகாண்டான்.

”ெகாழந்ைத பிறந்தநாளுக்கு குைற ஏற்படாதுன்னு தேறன்” என்றா3 அ3ச்சக3.

“சாமி, ெராம்ப உபகாரம், ெராம்ப உபகாரம்” என்றான் எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு. அவன்

குரல் தழதழத்தது.

“ஆனந்த பாஷ்பம் ஒண்ணும் வடிக்க ேவண்டாம். ஒண்ணாம் ேததி சம்பளம் வாங்கினதும்

திருப்பித் தந்துடணும்” என்றா3 அ3ச்சக3.

“நிச்சயமா தந்துடுேதன்.”

“கண்டிப்பாத் தந்துடணும்.”

363
 “தந்துடுேதன்.”

“தரைலேயா, எச். ஸிட்ெடச் ெசால்லுேவன்.”

இருவரும் சிrத்துக்ெகாண்டா3கள்.

“நாைளக்கு நம்ம ேகாயிலுக்கு கூட்டிண்டு வாரும் ெகாழந்ெதெய. கண்ணம்மா வந்தா ெராம்ப

சந்ேதாஷப்படுவன் நதHக்கிருஷ்ணன். நாேன கூடயிருந்து ஜமாய்ச்சுப்புடேறன்.”

“சr, அப்படிேய கூட்டிட்டு வாேறன்.”

“அப்ெபா நான் வேறன். முதல் ேததி ஞாபகமிருக்கட்டும்” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட

இருட்டில் நடந்தா3 அ3ச்சக3.

எழுபத்திமூன்று நாற்பத்திேயழு அவ3 மைறவைதப் பா3த்துக்ெகாண்ேட நின்றான்.

364
 ரத்னாபாயின் ஆங்கிலம் – சுந்தர ராமசாமி

தில்லியிலிருந்த தன் உற்ற சிேநகிதியான அம்புஜம் ஸ்ரீனிவாசனுக்கு வழக்கம்ேபால்

ரத்னாபாய் ஆங்கிலத்தில் ஒரு கடிதம் எழுதினாள். அதன் கைடசிப் பாராைவ “அம்பு, இந்தப்
பட்டுப்புடைவைய நH பா3த்தால் என் ைகயிlருந்து அைதப் பிடுங்கி உன் ெநஞ்ேசாடு
ேச3த்துக்ெகாண்டு, ‘எனக்கு, ஐேயா எனக்கு’ என்று குதிப்பாய். சந்ேதகேம ேவண்டாம். ராைதயின்
அழைகயும் கண்ணனின் ேவணுகானத்ைதயும் குைழத்து இைதப் பைடத்திருப்பவைனக் கைலஞன்
என்று நான் கூசாமல் அைழப்ேபன். வண்ணக் கலைவகளில் இத்தைன கனவுகைளச் சிதறத்
ெதrந்தவன் கைலஞன்தான்” என்று முடித்திருந்தாள். அந்தக் கடிதத்ைதத் தபாலில் ேச3க்கும்ேபாது
அதனுள் விைனயின் விைதகளும் அடங்கியிருந்தன என்பைத ரத்னாபாய் ஊகித்திருக்கவில்ைல.
அம்புவிடமிருந்து வந்த பதிலில், “ரத்னா, உனது ஆங்கிலம்! எத்தைன தடைவ அைத வியந்தாயிற்று!
வியந்ததைதச் ெசால்லத் ெதrயாமல் விழித்தாயிற்று! ஒன்றாய்த்தாேன படித்ேதாம்? எங்கிருந்து
கிைடத்தது உனக்கு மட்டும் இப்படி ஒரு பாைஷ? கடிதங்கள் மனப்பாடம் ெசய்யபடுவதுண்ேடா?
ெசய்கிேறன். சில சமயம் மறு பாதிைய அவ3 திருப்பிச் ெசால்லுகிறா3. பரதநாட்டியம்
மனக்கண்ணில் வருகிகிறது. உன் பாைஷயின் நளினத்ைத உணரும்ேபாது. நானும் கல்லூr
ஆசிrைய, அதுவும் ஆங்கிலத்தில். நிைனக்கேவ ெவட்கமாக இருக்கிறது... ஆமாம் அப்படி என்ன
அதிசயம் அந்தப் புடைவயில்? வாங்கி ைவ எனக்கும் ஒன்று. அேத மாதிr. என் சக ஆசிrையகளுக்கு
இரண்டு. ெவட்கப்படட்டும் அவ3களும் என எண்ணி உன் கடிதத்ைத காட்டப்ேபாக- பயப்படாேத.
முழுவதுமல்ல; சில பகுதிகைளத்தான். இப்படி ஒரு ேகாrக்ைக வந்து ேச3ந்தது. ெதாந்தரவுதான்
உனக்கு” என்று எழுதியிருந்தாள்.

”ெதாந்தரவுதான்” என ரத்னாபாய் கடிதத்ைதப் படித்து முடித்ததும் முணுமுணுத்தாள். “அம்பு,

என் கண்ேண. என் நிைனப்பைதவிடவும் ெபrய ெதாந்தரவு” என்று கற்பைனயில் அம்புவின்
வாட்டசாட்டமான முழு உருவத்ைதயும் - இடது ைகவிரல் நுனிகளால் அடிக்ெகாருதரம்
மூக்குக்கண்ணாடியின் இரு ஓரங்கைளயும் ெதாட்டு அைசத்துக்ெகாள்ளும் அவளுைடய
தன்னுண3வற்ற ெசய்ைகேயாடு கண்முன் நிறுத்திச் ெசான்னாள். “சிக்கலான ெபாறி, சிக்கலான
ெபாறி” என்று அவள் வாய் ஆங்கிலத்தில் முணுமுணுத்தது.

மில்டன் நழுவி விட்டிருந்தான். ஒவ்ெவாரு தடைவ உணவுக்குப் பின்னும் இப்ேபாெதல்லாம்

இப்படி ஒரு நழுவல். இன்னும் பதிேனழு வயது முடியவில்ைல. அதற்குள் இந்தப் பழக்கம்.
வசதியாக புதுப்ெபட்டிக்கைடயும் பக்கத்திேல வந்தாயிற்று. ஆமாம்... எங்கிருந்து காசு?
பப்பாவிடமிருந்து திருடிக்ெகாள்வான் ேபாலிருக்கிறது. பப்பா, மம்மியிடமிருந்து
திருடிக்ெகாள்ளும்ேபாது இதில் என்ன தப்ப? ேராஸியும் ேமrயும் ைதயல் வகுப்புக்குப்
ேபாயிருந்தா3கள். இருவருக்குேம படிப்பு வரவில்ைல. பள்ளிக்கூடத்தில் ரத்னாபாயின் டீச்சrன்
பிள்ைளகளா என்ற ேகலிைய வாங்கிக் கட்டிக்ெகாண்டதுதான் மிச்சம். ஒவ்ெவாரு வருடமும்

365
அக்காவும் தங்ைகயும் மாறி மாறித் ேதாற்றுக் ெகாண்டிருந்தா3கள். “அவமானம்.. அவமானம்” என்று
ரத்னாபாய் ஆங்கிலத்தில் முணுமுணுத்தாள், “என் குழந்ைதகளா இைவ? இல்ைல. இல்லேவ
இல்ைல. ஜாண்சனின் குழந்ைதகள். ேவட்ைடக்காரனின் குழந்ைதகள். வலிக்கிற பல்ைல,
ஊசிேபாட்டு உண3வு இழக்கச் ெசய்யாமல், வலிேயாடு பிடுங்குகிறவனின் குழந்ைதகள்.
அவனுைடய சதா ரத்தச் சிவப்ேபறிய கண்களும், முரட்டுக் ைககளு, ைககளிலும் மா3பிலும் கரடிக்கு
முைளத்திருப்பதுேபால் கருமயிறும்.... கடவுேள, ஏன் என் மனத்தில் வைசையப் புகுத்துகிறாய்?”
என்று வாய்விட்டு அரற்றினாள் ரத்னாபாய். ஏன் இவ்வாறு துரதி3ஷ்டம் பிடித்துப்ேபாேனன்? அம்மா
ெசால்வாள் உலகம் வயிெறrந்துவிட்டது என்று...

ரத்னாபாையச் சிறுவயதில் அவளுைடய தாயா3 மீ ராபாய் டீச்ச3 ெவளிேய அைழத்துச்

ெசல்லும்ேபாது, அவைளப் பா3த்த ஒவ்ெவாரு ஆணும் ெபண்ணும் வயிெறrந்துவிட்டா3களாம்.
ரத்னாபாயின் அழகு அவ3களிடத்தில் தாங்க முடியாத ெபாறாைமைய ஏற்படுத்திற்றாம். மீ ராபாய்
டீச்சrன் வாதம் இது.

அம்புவுக்குப் பதில் எழுத எத்தைன நாட்கள் கடத்துவது? மீ ண்டும் கடிதம் வந்துவிட்டது.

“மறந்துவிட்டாயா ரத்னா? lவுதாேன? மசக்ைகேயா? டூவா....?”

ரத்னாபாய் எழுந்திருந்து மாடிக்குச் ெசன்றாள். ெமாட்ைட மாடியில் தைரயில் ஒரு கிழவ3

உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தா3. வழுக்ைகத்தைல. அழுக்குத் துண்டால் கன்னங்கைளச் சுற்றி கழுத்தில்
கட்டிக்ெகாண்டிருந்தா3. கன்னம் வங்கிய
H வக்கத்தில்
H கண்கள் இடுங்கிப் புைதந்துகிடந்தன. முகம்
‘ஜிவ் ஜிவ்’ெவன்று சிவந்து கிடந்தது. ரத்னாபாய் எதி3ப்பட்டதும் கிழவ3 சாத்தியிருந்த மாடி அைறக்
கதைவச் சுட்டிக்காட்டி ‘கவனிக்கச் ெசால்லுங்கள்’ என்று சமிக்ைஞ காட்டினா3. ரத்னாபாய் முகம்
ேகாபத்தில் கடுகடுத்தது. விரல் நுனியால் மிகுந்த நாடுக்குடன் கதைவச் சுண்டினாள். கதவு
திறக்கப்படவில்ைல. பலமாகத் தள்ளிக்ெகாண்டு உள்ேள நுைழந்தாள். ேநாயாளிகைள உட்கா3த்தும்
நாற்காலிக்குப் பக்கத்தில், பல்ைல ராவும் கருவியின் ெபrய இரும்புச் சக்கரத்தினடியில் தைல
ைவத்து லுங்கி விலகிக் கிடக்க அலங்ேகாலமாகத் தைரயில் கிடந்தான் ஜாண்சன். “அசிங்கம்,
ெவட்கமாய் இல்ைலயா?” என்று கத்தினாள் ரத்னாபாய். “காலால் உைதப்ேபன்” என்றாள். ேலசாக
ஒரு முனகல் ேகட்டது. “எனக்குக் ெகாஞ்சம் பணம் ேவணும். அவசரம். பத்துப் பதிைனந்து நாட்களில்
திருப்பிக் ெகாடுத்துவிட முடியும்” என்றாள். மீ ண்டும் முனகல் எழுந்தது. “உங்களிடம் ஒரு
உதவிைய நாடி வந்திருக்கிேறன். எனக்குப் ைபத்தியம். எப்ெபாழுதாவது நHங்கள் எனக்காக உங்கள்
சுண்டு விரைல அைசத்திருக்கிறH3களா?” என்று ஆங்கிலத்தில் ேபசினாள். நாடகத்தில் ஒரு
கதாபாத்திரம் ேபசுவதுேபால் இருந்தது. ெவளிேய கிழவ3 தன் இருப்பிடத்ைத விட்டு எழுந்திருந்து
கதவுக்குப் பின்னால் வந்து நிற்பதாக ரத்னாபாய்க்குத் ேதான்றிற்று. ‘சாத்தியிருக்கும் கதவுக்குப்
பின்னால் ஏன் இவ்வாறு நிகழ்ந்திருப்பதாக எனக்குத் ேதான்ற ேவண்டும். அதிக உண3வுகள் ேவைல
ெசய்வதாலா? கற்பைனயின் திமிrனாலா? என்னுைடய நுட்பமும், நகாஸும், பதவிசும், லளிதமும்

366
முரட்டுத்தனத்தால் சூைறயாடப்பட்டு விட்டதா?’ கதைவத் திறந்து பா3க்கிறேபாது கிழவ3 அங்கு
நின்று ெகாண்டிருந்தால், தனது காrயங்கள் சுமாரான ெவற்றிக்குத் திரும்பும் என்றும்,
அப்படியில்லாத வைரயிலும் இப்ேபாது இருப்பதுேபாலேவ இருக்கும் எனவும் கற்பைன ெசய்து
ெகாண்டு கதைவத் திறந்தாள். கிழவ3 இருந்த இடத்திேலேய உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தா3.
ரத்னாபாய் மீ ண்டும் உள்ேள நுைழந்து, “நான் ெசால்வது காதில் விழுகிறதா?” என்று உரக்கக்
கத்தினாள். மீ ண்டும் முனகல் ேகட்டது. முகம் ேலசாகத் திரும்பியதும் கைடவாயில் எச்சில்
வழிவது ெதrந்தது. “மிருகம். மிருகம். மிருகத்திலும் ேகவலம்” என்று அவள் வாய்
முணுமுணுத்தது. சிறு சுவ3 அலமாrையத் திறந்து இரண்டு மாத்திைரகைள ஒரு புட்டியிலிருந்து
எடுத்துக்ெகாண்டு கிழவ3 முன்னால் வந்தாள். “இைத விழுங்கிவிட்டு உட்கா3ந்து இரும்” என்று
ெசால்லிவிட்டுப் படியிறங்கிக் கீ ேழ வந்தாள்.

இப்ேபாேத ேபாய், காrயத்ைத முடித்துவிட்டால் என்ன என்று ரத்னாபாய்க்குத் ேதான்றியது.

இன்று இரவு எப்படியும் அம்புவுக்குப் பதில் எழுதேவண்டும் என்பதும், அந்த அந்த இடத்திற்கு என்ன
என்ன வா3த்ைதகைள உருவாக்கேவண்டும் என்பதும் அவள் மனதில் உருவாகியிருந்தன.

வாசல் கதைவச் சாத்திவிட்டு உள்ேள வந்தாள் ரத்னாபாய். மாடியிலிருந்து ேரழிக்கு வரும்

மாடிப்படிக் கதைவயும் சாத்தினாள். இப்ேபாது உள்ேள ஒேர இருட்டாகிவிட்டது. விளக்ைகப்
ேபாட்டாள். இரண்டு ைககளிலும் ேசாப்ைப நுைரத்துக் ைகவைளயல்கைளக் கழற்றினாள்.
முகத்ைதக் கண்ணாடியில் பா3த்தாள். முன் நைரைய உள்ேள தள்ளிக் கருமயிைர ேமேல
இழுத்துவிட்டாள். “காலம் குதிைர மீ து ஏறிவந்து என்ைனத் தாக்குகிறது” என்று ஆங்கிலத்தில்
ெசால்லிக்ெகாண்டாள். “இருபத்ைதந்து வருடங்களுக்கு முன் நான் ஒரு ேபரழகி என்பது
உங்களுக்குத் ெதrயுமா?” என்று ஒரு சைபையப் பா3த்து ேகட்பதுேபால் கற்பைன ெசய்துெகாண்டு
ேகட்டாள். வைளயல்கைளக் ைகப்ைபயில் ைவத்துக்ெகாண்டு ெதருவில் இறங்கினாள்.

இருபது இருபத்ைதந்து வருடங்களுக்கு முன்ன3, ரத்னாபாய் தன் தாயா3 மீ ராபாயுடன்

ெதருவழியாக நடந்து ெசல்வது இைளஞ3 உலகில் ஒரு முக்கியமான சம்பவம். இந்த வாய்ப்ைப
எதி3பா3த்து அவ3கள் ஏமாறுவது, எதி3பாராத ேநரங்களில் கிைடத்துவிடுவதும் இைளஞ3 உலகின்
முக்கியமான ெசய்திகள். ‘என்னுைடய ெபாக்கிஷம் எப்படி?’ என்று ெபருமிதம் வழியும் முக
பாவத்துடனும், ‘என் ெபாக்கிஷத்ைத எப்படி உங்களிடமிருந்து காப்பாற்றப் ேபாகிேறேனா?’ என்ற
கவைல ெதrயும் முகத்துடனும் மீ ராபாய் ரத்னாபாயுடன் இைடெவளிவிடாமல் நடந்து ேபாவாள்.
தன் ெபண்ைணக் கல்யாணம் ெசய்துெகாள்ளச் சில டாக்ட3களும் இன்ஜினிய3களும்
முன்வந்துள்ளன3 என்றும், தான் இன்னும் எந்த முடியும் எடுக்கவில்ைலெயன்றும் மீ ராபாய்
அடிக்கடி ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தாள். இது உண்ைமயா இல்ைலயா என்பது ெதrயாது. ஆனால்ம்
தபாலில் ரத்னாபாய்க்குக் காதல் கடிதங்கள் வந்தன. அக்கடிதங்கைள ரத்னாபாயின் தாயாேர தபால்
ேசவகனிடமிருந்து ெபற்று, படித்து, சந்ேதாஷப்பட்டு அவற்ைற மைறவாக ைவத்துக்ெகாண்டாள்.

367
எங்கள் ஊrல் அந்தக் காலத்திலிருந்த ெபrய வட்டுப்
H பிள்ைளகளில் அேநக3 அவளுக்குக் காதல்
கடிதங்கள் எழுதியிருக்கிறா3கள். ரத்னாபாய் ஒரு ஆங்கிலப் பிrைய என்ற ெசய்தி அப்ேபாேத
அடிபட்டுக் ெகாண்டிருந்ததால், ஒவ்ெவாருவரும் தங்களுக்குத் ெதrந்த கடுைமயான ஆங்கில
வா3த்ைதகைள எல்லாம் தாங்கள் எழுதிய காதல் கடிதங்களில் திணித்து, அதற்குேமல் தங்களுக்குத்
ெதrந்த ஆங்கிலக் கவிைதகைளயும் ேச3த்திருந்தா3கள். இவ்வாறு காதல் கடிதங்கைள எழுதியுள்ள
ைபயன்களின் எந்தப் ைபயைனத் ேத3ந்ெதடுப்பது புத்திசாலித்தனமானது என மீ ராபாய் டீச்ச3 தனது
மனத்தில் ஓயாமல் கணக்கு ேபாட்டு வந்தாள். அவள் மனத்தில் தன் ெபண்ணுக்குத் ெதrயாத ெபrய
பிரச்சிைனயாக இது வள3ந்து வந்திருந்தது. நாள் ேபாகப்ேபாக இந்தப் பிரச்சிைனயின் தHவிர நிைல
தள3ந்தது. இதற்குக் காரணம், ரத்னாபாய்க்குக் காதல் கடிதங்கள் எழுதிய ைபயன்களில் அேநக3
தங்கள் படிப்ைப முடித்துக்ெகாண்டு தங்கள் மாமன் மகைளேயா அல்லது அத்ைத ெபண்ைணேயா
அல்லது தாய் தகப்பன் ேதடிச் ேச3த்த ேவறு உறவுப்ெபண்ைணேயா கட்டிக்ெகாண்டு பம்பாய்,
கல்கத்தா என்று மைறந்தா3கள். இந்த இைளஞ3களில் யாைரயாவது, விடுமுைற நாட்களில் எங்கள்
ஊ3 திரும்பும்ேபாது மைனவி சகிதம் மீ ராபாய் டீச்ச3 பா3த்துவிட்டால், அன்று இரவு ரத்னாவிடம்,
“அந்த மயில் வட்டுக்கார3
H பிள்ைள அவன் ெபண்டாட்டிையக் கூட்டிக்ெகாண்டு ேபாகிறான்,
பா3த்ேதன். இைதவிட அவன் ஒரு கருங்குரங்ைகக் கட்டிக்ெகாண்டிருக்கலாம்! ெவட்கம் ெகட்ட
பயல்” என்று திட்டுவாள். “அம்மா, அவ3 ெபண்டாட்டி எப்படி இருந்தால் நமக்கு என்ன? எனக்கு வம்பு
பிடிக்காது” என்பாள் ரத்னாபாய். “உன் புத்திக்குத்தான் யாரும் உன்ைனக் கட்டிக்ெகாள்ள
வரவில்ைல” என்று ெகாதிப்பாள் தாயா3. “அது உன்னுைடய பிரச்சிைன அல்ல; என்னுைடயது”
என்று ஆங்கிலத்தில் பதில் ெசால்லுவாள் ரத்னாபாய்.

ரத்னாபாய்க்கு அவளுைடய ெநருங்கிய ேதாழிகள் பலைரப்ேபால் ஆங்கிலம் எடுத்து எம்.ஏ.

ேசர முடியாமல் ேபாயிற்று. ”நாங்கள் படித்து எதற்குடீ? நH அல்லவா படிக்க ேவண்டும்” என்றா3கள்
ேதாழிகள். “கடன்காரங்க கத்துவைத நH ஏன் ெபாருட்படுத்த ேவண்டும்? கத்துவாங்க; நH படி. நான்
படிக்க ைவக்கிேறன் உன்ைன” என்றாள் மீ ராபாய் டீச்ச3. பிடிவாதமாய் பி.டி. படித்து ஆசிrைய
ஆனாள் ரத்னாபாய்.

‘எம்.ஏ. படிக்க முடியாமற்ேபானதுதான் எனது ேகடு காலத்தின் ஆரம்பம்.’ இந்த ஆங்கில

வாக்கியத்ைதப் பல தடைவ ரத்னாபாய் பின்னால் ெசால்ல ேந3ந்தது. ரத்னாபாய்க்கு
வயதாகிக்ெகாண்டிருப்பது இப்ேபாது அவள் முகத்தில் ெதrந்தது. “என்ன, ஏதாவது பா3த்தாயா?”
என்று ெதrந்தவ3கள் ேகட்பைதச் சகித்துக்ெகாள்ள முடியாமல் மீ ராபாய் டீச்ச3 ெவளிேய
ேபாவைதக் குைறத்துக்ெகாண்டாள். இந்த விசாrப்புகளில் ேலசான பrகாசம் கலந்திருப்பைதயும்
இப்ேபாது அவளால் உணர முடிந்தது. “எந்த டாக்டருக்கும் அதிருஷ்டம் அடிக்கவில்ைலயா
இன்னும்?” என்று மீ ராபாயிடம் சக ஆசிrையகள் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தன3. “எனது திருமணத்ைத
ஒரு சமூகப் பிரக்ைஞயாக்கிவிட்டாய். இது நH எனக்கு இைழத்த மாெபரும் தHங்கு” என்றாள்
ரத்னாபாய் தன் தாயாrடம். “இப்ேபாெதல்லாம் நH ேபசுவேத எனக்குப் புrயமாட்ேடன் என்கிறது. நH
ேவறு யாேரா மாதிr ேபசுகிறாய்” என்றாள் மீ ராபாய் டீச்ச3.

368
 அேநகமாக ஒவ்ெவாரு நாளும் ரத்னாபாய் பள்ளிக்கூடம் ேபாகும் வழியில் ஜாண்சைனப்
பா3ப்பது வழக்கம். பல் ஆஸ்பத்திr முன்னால் லுங்கிையக் கட்டிக்ெகாண்டு அவன் சந்ேதாஷமாக
நின்றுக் ெகாண்டிருப்பான். காைலயில் அவள் பள்ளிக்குப் ேபாகும்ேபாது, அவன் தன்னுைடய
பைழய மாடல் குட்டிக்காைரக் கிளப்ப முயன்று ெகாண்டிருப்பான். நாைலந்து கூலிச் சிறுவ3கள்
பின்னாலிருந்து தள்ளுவா3கள். கா3 கிளம்பியது அத்தைன சிறுவ3களும் கா3 கதைவத்
திறந்துெகாண்டு உள்ேள சாடி ஏறி விழுவா3கள். கா3 ஒரு ரவுண்டு சுற்றிவிட்டு வந்து ஆஸ்பத்திr
முன் நிற்கும். “அந்தச் ெசய்ைக - அதில் நான் கண்ட எளிைம - அந்த ஏைழச் சிறுவ3களும் உங்கைள
அன்னிேயான்னியமாக பாவித்த விதம் - அதற்காக உங்கைள ேநசித்ேதன்” என்று ஆங்கிலத்தில்,
திருமணம் முடிந்த அன்று இரவு ஜாண்சனிடம் ெசான்னாள் ரத்னாபாய். “உன்ைனவிடவும் அழகாக
இருக்கிறது உன் ஆங்கிலம்” என்றான் ஜாண்சன்.

ஜாண்சனுடன் வாழ்க்ைகையப் பகி3ந்துெகாள்ளுவது சாத்தியமில்ைல என்பது ஒரு சில

வாரங்களிேலேய ரத்னாபாய்க்குத் ெதrந்து ேபாயிற்று. அன்றாடம் அவன் குடித்தான். கிைடக்கும்
சந்த3ப்பங்களில் எல்லாம் நண்ப3களுடன் ேவட்ைடக்குச் ெசன்றான். மைனவி, வடு
H எனும்
உண3வுகள் அவன் ரத்தத்தில் கிஞ்சித்தும் கிைடயாது என்பது ரத்னாபாய்க்கு உறுதியாயிற்று. “நான்
ஒரு ெபாறுக்கி. என்ைன நH கட்டுப்படுத்த முடியாது. நH சீமாட்டி என்றால் உன் அம்மாவிடம் ேபாய்
இரு” என்று குடிெவறியில் கத்துவான் ஜாண்சன். “நH3 ஒரு எளிைமயான மனித3 என்று நிைனத்து
நான் ஏமாந்து ேபாய்விட்ேடன். வாழ்க்ைக எவ்வளவு பயங்கரம்” என்றாள் ரத்னாபாய். “உன்
ஆங்கிலத்ைத நான் ெவறுக்கிேறன்” என்று கத்துவான் ஜாண்சன்.

அன்று ேபங்கில் அவள் எதி3பாராத ெசய்தி கிைடத்தது. புதன்கிழைம மட்டும்தான் தங்கத்தின்

ேபrல் பணம் கடன் ெகாடுப்பா3களாம். ரத்னாபாய் ஜவுளிக்கைடக்குச் ெசன்றாள்.
பட்டுச்ேசைலகைள எடுத்து ைவத்துவிட்டு, ைகயிலிருக்கும் சிறு ெதாைகைய முன்பணமாகக்
ெகாடுத்துவிட்டுப் ேபானால், பின்னால் ேபங்கிலிருந்து பணம் ெபற்று பாக்கிைய அைடத்து,
ேசைலகைளயும் எடுத்துச் ெசன்றுவிடலாம் என்று எண்ணினாள். கைடப்ைபயன்கள் முன்னால்
வந்து நின்றதும், “அன்று நான் எடுத்துக்ெகாண்டு ேபான மாதிr ேசைல ேவண்டும்” என்றாள். அவள்
மனம் குறுகுறுத்தது. “கடவுேள, எதற்காக இப்படி நான் ெசால்கிேறன்? எனக்கும் புத்தி ேபதலித்து
விட்டதா” என்று மனதிற்குள் முணுமுணுத்துக் ெகாண்டாள். ைபயன்கள் விழிக்க ஆரம்பித்தா3கள்.
ஒவ்ெவாருவராய் வந்து அவைளப் பா3த்துவிட்டுப் ேபானா3கள். “யா3ரா அண்ைணக்குக்
ெகாடுத்தது?” என்று முதலாளி அதட்ட ஆரம்பித்தா3. ‘நான் எடுக்காத ேசைலைய எப்படி இவ3கள்
காட்ட முடியும்? இதற்கு ேமலும் இவ3கைள தண்டிப்பது என்ைனப்ேபான்ற ஒரு ஸ்திrக்கு
அழகல்ல’ என்று ரத்னாபாய் ஆங்கிலத்தில் நிைனத்துக்ெகாண்ேட, “நல்லதா எைதயாவது
காட்டுங்கப்பா?” என்றாள். ‘எனக்கு புத்தி ேபதலித்துவிட்டது. கற்பைனேய நிஜம் என்று நம்ப
ஆரம்பிக்கிேறனா?’ ைபயன்கள் பட்டுச்ேசைலைய எடுத்துவர அைறக்குள் ெசன்றா3கள்.

369
“உண்ைமயில் அப்படி எழுதியிருக்க ேவண்டிய அவசியமில்ைல. அதிலும் என் அருைம அம்புவுக்கு”
என்று ரத்னாபாய் மனதிற்குள் ெசால்லிக்ெகாண்டாள். அகஸ்மாத்தாய்ப் படிக்க ேந3ந்தது அந்த
ஆங்கிலக் கவிைதைய. அற்புதமான கவிைத. ஒவ்ெவாரு வா3த்ைதயும் ைவரத்ேதாட்டில் கற்கள்
பதித்த மாதிr இருந்தது. அதில் சில வா3த்ைதகள் ரத்னாவிடம் ஏேதா விதமான மயக்கத்ைத
ஏற்படுத்திற்று. அந்த வா3த்ைதகைளப் பயன்படுத்தி ஒரு பட்டாைடைய வருணித்தால் வ3ணைன
மிக அற்புதமாய் அைமயும் என்று அவளுக்குத் ேதான்றிற்று. அந்த வருணைனைய அன்ேற -
அப்ேபாேத - அம்புவுக்கு எழுதுவைத அவளால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்ைல. “ெபால்லாத
ெபாறிதான் அது” என்று ரத்னாபாய் முணுமுணுத்தாள். “அது சr, எடுக்காத ேசைலைய எடுத்ததாக
நான் ஏன் ெசால்லுகிேறன். எதற்காக? ரத்னா, ெசால்லு, எதற்காக?” என்று ரத்னா ேகட்டுக்ெகாண்டாள்.
ேசைலகைள கவுண்டrல் பரப்பிவிட்டா3கள். “எைதத் ேத3ந்ெதடுப்பது? அம்பு, உனக்கு எது பிடிக்கும்?
உன் சிேநகிதிகளுக்கு எது பிடிக்கும்? உன் சிேநகிதி ஆங்கிலத்தில் ஒரு ேமைத; ஒப்புக்ெகாள்கிேறாம்.
ஆனால் புடைவ ேத3ந்ெதடுப்பதில் அவள் ஒரு அசடு என்று அவ3கள் உன்னிடம் ெசால்லும்படி
ஆகுமா? அல்லது ஆங்கிலத்தில் ெவளிப்பட்ட ருசி புடைவத் ேத3வில் அழுத்தம் ெபறுகிறது
என்பா3களா? பின்வாக்கியத்ைத அவ3கள் ெசால்லேவண்டுெமனில் நான் ேத3ந்ெதடுக்க ேவண்டிய
ேசைல எது? எனக்கு ஏன் இன்று ஆங்கில வா3த்ைதகள் அதி அற்புதமாய் ஓடிவருகின்றன?
அம்புவுக்கு ஒரு நHண்ட கடிதம் எழுதுவதற்கான ேவைள ெநருங்கிவிட்டதா?” மூன்று ேசைலகைளத்
ேத3ந்ெதடுத்தாள் ரத்னாபாய். புதன்கிழைம காைலயில் மீ திப்பணம் தந்து எடுத்துக்ெகாள்வதாய்க்
கைடமுதலாளியிடம் ெசால்லி, சிறிது முன்பணமும் ெகாடுத்துவிட்டு ெவளிேயறினாள்.

அன்று இரவு ரத்னாபாய் அம்புவுக்கு ஒரு நHண்ட கடிதம் எழுதினாள். அதன் கைடசி பாராவில்
“ேசைலகள் எடுத்து அனுப்பி விட்ேடன். உனக்கும் உன் சிேநகிதிகளுக்கும். நHயும் உன் சிேநகிதிகளும்
அைதக் கட்டிக்ெகாண்டு கல்லூr முன்னால் (அதன் ெவளிச்சுவ3, கல்லால் எழுப்பப்பட்டது)
நிற்பதாய் கற்பைனயும் பண்ணியாயிற்று. ஒன்று ெசால்லி விடுகிேறன். நH உன் ேசைலக்குப் பணம்
அனுப்பினால் எனக்குக் ெகட்ட ேகாபம் வரும். எனக்குத் தரேவண்டியது உன் புைகப்படம், அந்தப்
புடைவயில். ஐேயா! என் சிேநகிதிக்கு என்னால் நஷ்டம் என்று இைளத்துப்ேபாய்விடாேத. இங்கு
பிள்ைளகள் ேதாற்றுக்ெகாண்டுதான் இருக்கிறா3கள். பல்வலிக்கும் குைறவில்ைல” என்று
எழுதியிருந்தாள்.

தான் எழுதிய கடிதத்ைத ஏெழட்டுத் தடைவ படித்துப் பா3த்தாள் ரத்னா. அவளுக்கு

ெராம்பவும் பிடித்திருந்தது. “பாைஷ ஒரு அற்புதம். கடவுேள உனக்கு நன்றி” என்றாள்.
“இல்லாவிட்டால் எனக்கு ேவறு எதுவுமில்ைல” என்றாள். மீ ண்டும் கண்ணாடி முன் நின்று சிறு
அபிநயத்துடன் அந்தக் கடிதத்ைதப் படித்தாள்.

புதன்கிழைமக் காைலயில் ேபங்குக்குப் ேபாகேவண்டும் என்ற சிரத்ைதேய ரத்னாபாய்க்கு

ஏற்படவில்ைல.

370
 விகாசம் – சுந்தர ராமசாமி

அம்மா கட்டிலில் படுத்துக்ெகாண்டிருந்தாள். நான் கட்டிைல ஒட்டிக் கீ ேழ

படுத்துக்ெகாண்டிருந்ேதன். பிந்தி எழுந்திருப்பைத நானும் அம்மாவும் வழக்கமாக்கிக்
ெகாண்டிருந்ேதாம். நாங்கள் சிறிது ேபாராடிப் ெபற்றிருந்த உrைம இது. சூrேயாதயத்திற்கு முன்
குளியைல முடித்து விடும் த3மத்ைத யுகாந்திரங்களாகக் காப்பாற்றி வரும் குடும்பம். நாங்கேளா
ேநாயாளிகள். அம்மாவுக்கு ஆஸ்துமா. எனக்கு மூட்டுவலி. இரண்டுேம காைல உபாைதகள்
ெகாண்டைவ.

குதிைர பிடrைய உதறும் மணிச்சத்தம் ேகட்டது. வண்டிையப் பூட்டியாயிற்று. அப்படி

என்றால் அப்பா கைடச் சாவிக்ெகாத்ைத எடுத்துக்ெகாண்டுவிட்டா3 என்று அ3த்தம். கடிகாரம்
எட்டைரைய ெநருங்கிவிட்டது என்றும் அ3த்தம். இனி ெசருப்பு அணிதல். கிrச் கிrச். படி
இறங்கியதும் குைடையப் படக்ெகன்று ஒரு தடைவ திறந்து மூடல். குைடயின் அன்றாட
ஆேராக்கிய ேசாதைன அது.

கதவு ேலசாகத் திறந்தது. இைடெவளியில் பாய்ந்த சூrய ஒளி கண்ணாடிக்குழாய் ேபால்

உருப்ெபற்று உய3ந்தது. ஒளித்தூணில் தூசி சுழல்கிறது. அப்பா! கண்ணா, ஒரு கண், பாதி விபூதிப்
பூச்சு, சந்தனப்ெபாட்டு, அதற்குேமல் குங்குமப்ெபாட்டு.

“ேடய் அம்பி, எழுந்திரு” என்றா3 அப்பா.

நான் கண்கைள மூடிக்ெகாண்ேடன். ஆழ்ந்த நித்திைரக்கு வசப்பட்டுவிட்டதுேபால்

அைசயாமல் கிடந்ேதன்.

“ேடய் எழுந்திருடா தடியா. அப்பா கூப்பிடறா3” என்றாள் அம்மா.

ஓரக்கண்ணால் அப்பா முகத்ைதப் பா3த்ேதன். அது அன்பாக இருந்தது. மிருதுவாக இருந்தது.

கடுைமயான தூக்கத்ைதத் தக3த்துக் ெகாண்டு ெவளிப்படும் பாவைனயில் கண்கைளத் திறந்ேதன்.

371
 ”ேடய், குளிச்சு சாப்பிட்டுட்டு ஆைனப்பாலம் ேபா” என்றா3 அப்பா. “ேபாய் ராவுத்தைரக்
ைகேயாட கைடக்குக் கூட்டிக்ெகாண்டு வந்துடு. நான் ேபாய் வண்டி அனுப்பேறன்” என்றா3.

நான் அப்பா முகத்ைதயும் அம்மா முகத்ைதயும் மாறி மாறிப் பா3த்ேதன். கைடயில் முன்
தினம் ராவுத்தருக்கும் அப்பாவுக்கும் நடந்த ேமாதைலப்பற்றி அம்மாவிடம் ெசால்லியிருந்ேதன்.
“அவ3 இல்லாம உங்களுக்கு முடியுமா முடியாதா?” என்று ேகட்டாள் அம்மா. “எத்தைன
வருஷமாச்சு இந்தக் கூத்து” என்றாள். “விலகறதும் ேசத்துக்கறதும்” என்றாள்.

அப்பாவின் முகம் சிவந்தது. ேமலும் சிவந்தால் மூக்கு நுனியில் ரத்தம் கசிந்துவிடும் என்று
ேதான்றிற்று.

“ஓணம் வ3றது... நH கைடக்கு வந்து பில்ேபாடு” என்றா3 அப்பா. ேகாபத்தின் உக்கிரத்தில்

உதடுகள் ேகாணி வலித்துக் காட்டுவதுேபால் வா3த்ைதகள் ேதய்ந்தன.

“இந்த ேலாகத்திேல ராவுத்த3 ஒருத்த3தான் பில்ேபாடத் ெதrஞ்சவரா?” என்றாள் அம்மா.

”வாைய மூடு” என்று கத்தினா3 அப்பா. சேடேரன்று என்ைனப் பா3க்கத் திரும்பிக்ெகாண்ேட,

“எழுந்திருடா” என்று ஒரு அதட்டல் ேபாட்டா3. நான் படக்ெகன்று எழுந்திருந்து வில் மாதிr
நின்ேறன். “ேபா, நான் ெசான்ன மாதிr ெசய்” என்றா3. என் காலில் கட்டியிருக்கும் சக்கரத்ைத யாேரா
இழுத்ததுேபால் ேவகமாக ெவளிேய நக3ந்ேதன்.

குதிைரவண்டி கிளம்பும் சத்தம் வாசலில் ேகட்டது.

காைலக் காrயங்கைளப் பம்பரமாகச் ெசய்து முடித்ேதன். என்ன சுறுசுறுப்பு! வழக்கத்திற்கு

மாறாக அைர நிஜாருக்குேமல் ேவட்டிையக் கட்டி, முழுக்ைகச் சட்ைடயும் அணிந்து ெகாண்ேடன்.
இரண்டும் ேச3ந்து சற்றுத் ெதம்பாக என்ைனப் ேபசைவக்கும் என்று ஒரு நம்பிக்ைக. அப்பாமீ து
வழக்கமாக வரும் ேகாபம் அன்று வரவில்ைல. வருத்தமும் இல்ைல. ெகாஞ்சம் பிrயம்கூட கசிவது
ேபால் இருந்தது. பாவம், ஒரு இக்கட்டில் மாட்டிக்ெகாண்டுவிட்டா3. முன்ேகாபத்தில் முறித்துப்
ேபசிவிட்டா3 ராவுத்தrடம். சிறிது சாந்தம் ெகாண்டிருக்கலாேம என்று ெசால்லலாம். அவ3 ஒரு
முன்ேகாபி என்றால் சிறிது சாந்தம் ெகாண்டிருக்கலாம். முன்ேகாபேம அவ3 என்றால் எப்படி சாந்தம்
ெகாள்ள முடியும்? இந்த மனப்பின்னல் தந்த குதூகலத்தில், அம்மா முன் ெசன்று அவள் முகத்ைதப்

372
பா3த்து, “முன் ேகாபேம அவ3 என்றால் எப்படி சாந்தம் ெகாள்ள முடியும்?” என்று ேகட்ேடன். அம்மா
சிrத்தாள். மறுகணம் சடக்ெகன்று முகத்ைதக் கடுைமயாக்கிக்ெகாண்டு, “ெராம்ப இலட்சணம்தான்.
புத்தியுள்ள பிள்ைள என்றால் ராவுத்தைரக் கூட்டிக் ெகாண்டு கைடக்குப் ேபா” என்றாள்.
தன்ெநஞ்சின் மீ து வலது ைகைய ைவத்துக்ெகாண்டு “அவ3 என்ன ேபசியிருந்தாலும் அதற்காக நான்
வருத்தப்படேறன்னு ெசால்லு” என்றாள்.

நான் ேபாய் குதிைரவண்டியில் ஏறிக்ெகாண்ேடன்.

ஓணம் விற்பைனைய ராவுத்த3 இல்லாமல் சமாளிக்க முடியாது என்றுதான் எனக்கும்

ேதான்றிற்று. அவ3 மாதிr யாரால் கணக்குப் ேபாடமுடியும்? மனக்கணக்கில் ஒரு மின்னல் ெபாறி
அவ3. அவரும் சr, வrைசயாக ஐந்து ேப3 உட்கா3ந்து காகிதத்தில் கூட்டிக் கழிப்பதும் சr. மனித
மூைளயா அது! அமானுஷ்யம். பில்ேபாடும் பகுதியில் கூடிநிற்கும் வாடிக்ைகயாள3கள் பா3த்து
வியக்கும் அமானுஷ்யம். ஆச்சrயத்தில் விக்கித்துப் ேபாய் “மனுஷ ெஜன்மம்தானா இது!” என்று
பல3 வாய்விட்டு ேகட்டிருக்கிறா3கள். “காதாேல ேகட்ேடஇப்படி ேபாடுறாேர மனுஷன்; கண்ணால்
பா3க்க முடிஞ்சா எப்படிப் ேபாடுவாேரா?” என்று ேகட்டிருக்கிறா3கள். இத்தைனக்கும் ஸ்கூல் படிப்பு
மூணாம் கிளாஸ். கைடையப் ெபருக்கிப் பாய் விrத்து தண்ண3H ைவக்கும் ேகாமதிையவிட வருஷம்
படிப்புக் குைறவு.

அன்று இதமாகத்தான் ேபச்சுத் ெதாடங்கிற்று. “கடைன இப்படி ேமேல ஏத்திண்ேட ேபானா

எப்படி ராவுத்த3? ெதாைக ஏகமா ஏறிப்ேபாச்ேச” என்றா3 அப்பா. தனக்கு ேவண்டிய
துணிகைளெயல்லாம் ெபாறுக்கித் தன்பக்கத்தில் குவித்து ைவத்துக்ெகாண்டுவிட்டு அதன்பின் கடன்
ேகட்டது அப்பாவுக்குப் பிடிக்கவில்ைல என்று ேதான்றிற்று. “என்னச் ெசய்யச் ெசால்றHங்க ஐயா? வடு
H
முழுக்க ெபாட்ைடக. மகன்க கூறில்ேல. மாப்பிள்ைளக கூறில்ேல. மக நாலு. மருமக நாலு. ேபத்திக
எட்டு. ேபரன்க எட்டு. எத்தைன ஆச்சு? ஆளுக்ெகாண்ணு எடுத்தாலும் ெதாைக ஏறிப் ேபாகுேத”
என்றா3 ராவுத்த3. ராவுத்தrன் முகத்ைத அப்பா கூ3ந்து பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3. ‘இளக்காரம்
ெகாஞ்சம் கூடிப்ேபாச்சு. அத மட்டுப்படுத்திக் காட்டேறன் இப்ேபா’ என்று அவ3 தனக்குள்
கறுவிக்ெகாள்வதுேபால் இருந்தது. “ேகாலப்பா, துணிக்கு பில் ேபாட்டுக் கட்டித் தந்துரு” என்றா3
ராவுத்த3. தான் சம்மதம் தருவதற்குமுன் அவேர எடுத்துக் ெகாண்டு விடுவதா? அப்பாவின் முகம்
சிவந்தது. “இந்தத் தவா கடன் தர சந்த3ப்பம் இல்ைல” என்றா3 அப்பா. குரலில் கடுைம ஏறி இருந்தது.
“அப்படீன்னா நம்ம உறவு ேவண்டாம்னுதாேன ைஜயா ெசால்றHங்க? குட்டீ, என்ென ஊட்ல
ெகாண்டுேபாய் ேச3த்துடு” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட எழுந்திருந்தா3 ராவுத்த3. ேகாமதி,
ராவுத்தrன் வலது ைகையத் தனது இடது ேதாளில் தூக்கி ைவத்துக்ெகாண்டது. படி இறங்கிற்று.
ராவுத்தரும் படியிறங்கினா3. கைட சாத்தும்ேபாது ஒவ்ெவாரு நாளும் ‘வேரன் ஐயா’ என்று அப்பா

373
இருக்கும் திைசையப் பா3த்து ராவுத்த3 கும்பிடுவது வழக்கம். அன்று அவ3 விைட ெபற்றுக்
ெகாள்ளவில்ைல. அதாவது விைடெபற்றுக் ெகாண்டுவிட்டா3.

ேகாமதிையக் கூட்டிக்ெகாண்டு ராவுத்த3 வட்டுக்குப்

H ேபாகலாம் என்று நான் ேயாசித்ேதன்.
அப்படிச் ெசய்தால் ராவுத்த3 மனதில் இருக்கும் ெவக்ைக சற்றுத் தணியும் என்று எனக்குத்
ேதான்றிற்று. ஆனால் ேகாமதி வட்டில்
H இல்ைல. “ராவுத்த3 வரேலன்னு ெசால்லிட்டாரு. இப்பத்தான்
ேபாகுது ேகாமதி கைடக்கு” என்றாள் அவள் தாயா3.

ேதாப்ைபக் குறுக்காகத் தாண்டி, சந்து வழியாக நுைழந்து, ராவுத்தrன் வட்டு

H முன்னால்
ேபாய் நின்ேறன். ஓட்டு வடு.
H தணிந்த கூைர. முன் முற்றத்தில் வலதுபக்கம் கிணறு. காைரப் பூச்சு
இல்லாத ைகப்பிடிச் சுவ3 இடிந்து கிடந்தது. சுவrலும் கிணற்ைறச்சுற்றித் தளத்திலும் ெவல்ெவட்
பாசி புசுபுசுெவன்று. வட்டின்முன்
H ெவட்டுக் கல் படிகள். நிைலயில் சாக்கு விrப்புத் ெதாங்கிக்
ெகாண்டிருந்தது.

“அம்பி வந்திருக்ேகன்” என்ேறன் நான் உரக்க.

ஒரு சிறுமி ெவளிப்பட்டாள். இரட்ைடயில் மற்ெறான்று என்று ேதான்றிய இன்ெனாரு

சிறுமியும் அவள் பின்னால் வந்தாள். உள்ேளயிருந்து “யாரம்மா?” என்று ராவுத்தrன் குரல் ேகட்டது.

“நான்தான் அம்பி” என்ேறன்.

“வா, வா” என்றா3 ராவுத்த3. உற்சாகத்தில் ெகாப்பளிக்கும் குரல்.

நான் படுதாைவத் தள்ளிக்ெகாண்ேட உள்ேள ேபாேனன். சாணி ெமழுகிய தைரயில் வஸ்தாத்

மாதிr ராவுத்த3 சப்பணம் கூட்டி உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்தா3. இரு கரங்களும் அந்தரத்தில்
உய3ந்திருந்தன. “வா, வா” என்று வாய் அரற்றிக்ெகாண்ேட இருந்தது. நான் அவ3 முன்னால் ேபாய்
முட்டுக்குத்தி நின்ேறன். துழாவிய கரங்கள் என் மீ து பட்டன. கண்கள் மலங்க மலங்க விழித்தன.
என்ேறா இழந்து விட்ட ஜHவ ஒளிைய மீ ண்டும் வரவைழக்க அைவ துடிப்பதுேபால் இருந்தன. என்
ேதாள்பட்ைடைய அழுத்தி என்ைனத் தன்பக்கத்தில் இழுத்து உட்கார ைவத்துக்ெகாண்டா3 அவ3.
உண3ச்சி வசப்பட்டதில் அதிகம் ெநகிழ்ந்துவிட்டது ேபால் இருந்தது.

374
 “இன்னிக்கு என்ன, ேவட்டி கட்டிக்கிட்டாப்ல!” என்றா3.

“ேதாணிச்சு” என்ேறன்.

“என்ன கைர?”

“குண்டஞ்சி.”

“ஐய3 மாதிrேய. பாக்கவும் ஐய3 மாதிrேய இருக்ேகன்னு கைடப்ைபயன்க ெசால்வானுக.

எனக்குத்தான் ெகாடுத்து ைவக்கல பாக்க.” இப்படிச் ெசால்லிவிட்டு என் கன்னம், கழுத்தும், நாடி,
வாய், மூக்கு, கண், ெநற்றி, காது எல்லாம் தடவிப் பா3த்தா3. “எல்லாம் கணக்கா வச்சிருக்கான்”
என்று ெசால்லிவிட்டுச் சிrத்தா3.

வந்த விஷயத்ைதச் ெசால்ல இதுதான் சந்த3ப்பம் என்று ேதான்றிற்று. ஆனால், கண்ணுக்குத்

ெதrயாத ஒரு ைக ெமன்னிையப் பிடித்துக்ெகாண்டிருக்கிறது. நாக்கு புரள மறுக்கிறது.

“அம்மா...” என்று ேபச்ைசத் ெதாடங்கிேனன்.

ராவுத்த3 குறுக்கிட்டு, “எப்படி இருக்கு அவங்களுக்கு உடம்பு?” என்றா3.

”அப்படிேயதான்” என்ேறன்.

”நம்மட்ட தூதுவைள கண்டங்கத்திr ேலகியம் இருக்கு. இழுப்புக்கு அதுக்கு ேமேல மருந்து

இல்ேல. ஐயருக்கு புட்டி ேமேல இங்கிlஷ்ல எழுதியிருக்கணும். நம்மகிட்ட இங்கிlஷ் இல்ேல.
மருந்துதான் இருக்கு” என்று ெசால்லி விட்டுப் ெபrதாகச் சிrத்தா3.

விஷயத்ைதச் ெசால்ல இதுவும் நல்ல தருணம்.

375
 “அம்மா உங்கைளக் கைடக்குக் கூட்டிண்டு ேபாகச் ெசான்னா. அப்பா ஏதாவது முன்பின்னா
ேபசியிருந்தாலும் அதுக்காக அம்மா வருத்தப்படறதாகச் ெசால்லச் ெசான்னா. தப்பா
எடுத்துக்கப்படாதாம். தட்டப்படாதுன்னும் ெசான்னா” என்ேறன்.

ராவுத்தrன் முகம் பரவசத்தில் மல3ந்தது. இரு கரங்கைளயும் ேமேல உய3த்தி, “தாேய நH

ெபrய மனுஷி” என்று கூவினா3. “எழுந்திரு, இப்பேவ ேபாேறாம் கைடக்கு” என்றா3.

அந்த வருடம் ஓணம் விற்பைன நன்றாக இருந்தது. படு உற்சாகமாக இருந்தா3 ராவுத்த3.
தன்ைனச் சுற்றி முண்டி ேமாதும் கைடப் ைபயன்கைள எப்ேபாதும்ேபால் அனாயாசமாகச்
சமாளித்தா3. அபிமன்யு தன்னந்தனியாகப் ேபாrட்டது ேபால் இருந்தது. துணியின் அளவும்
விைலயும் காதில் விழுந்த மறுகணம் விைட ெசால்கிறது வாய். என்ன ெபாறி மூைளக்குள்
இருந்தேதா அந்த ெதய்வத்துக்குத்தான் ெவளிச்சம். விைட ெசால்ல ஒரு கணம்கூடத்
ேதைவயில்லாத அந்தப் ெபாறி என்ன ெபாறிேயா? பதினாறு அயிட்டங்களுக்குப் ெபருக்கி
வrைசயாக விைட ெசால்லி விட்டு, “அயிட்டம் பதினாறு, கூட்டுத்ெதாைக ரூபா 1414, ைபசா 25”
என்று கூறும் அந்தப் ெபாறிைய மனித மூைள என்று எப்படிச் ெசால்ல முடியும்? அவ்வளவும்
கரும்பலைகயில் எழுதிப்ேபாட்டிருந்தால்கூடப் பா3த்துக்கூட்ட எனக்கு அைர மணி ேநரம் பிடிக்கும்.
இங்ேகா விைட மின்னல் அடிக்கிறது. ஒரு பிசகு விழுந்ததில்ைல அன்று வைரயிலும்.

அம்மா ெசால்லியிருந்தாள். முன்ெனல்லாம் அப்பா இரவில் கண் விழித்து ராவுத்தrன்

விைடகைளச் சr பா3ப்பாராம். “துள்ளல் ெகாஞ்சம் கூடிப்ேபாச்சு அந்த மனுஷனுக்கு. ெரண்டு
தப்ைபக் கண்டுபிடிச்சு ஒரு தட்டுத் தட்டி ைவக்கணும்” என்பாராம். ஆனால், இரவில் கண்
விழித்ததுதான் மிச்சம். ஒரு தவைறக் கூட கண்டுபிடிக்க முடியவில்ைல அப்பாவால்.

ஒரு நாள் ஓ3 ஒற்ைறக்காைள வண்டி கைட முன்னால் வந்து நின்றது. முன்னும் பின்னும்
ெவள்ைளப் படுதா ேபாட்டு மூடிக் கட்டிய வண்டி. வண்டிக்குள் இருந்து ‘ஓ’ெவன்று ெபண்களின்
ஓலம். குஞ்சு குளுவான்களின் கத்தல்கள்.

“நம்ம வூட்டுப் ெபாட்ைடப் பட்டாளம் இல்லா வந்திருக்கு” என்றா3 ராவுத்த3.

ராவுத்தrன் வடு
H ஏலத்திற்கு வந்து விட்டதாம்! சாமான்கைளத் தூக்கி ெவளிேய
வசுகிறானாம்
H அமீ னா.

376
 “எனக்கு என்ன ெசய்யணும்னு ெதrயலிேய, ஆண்டவ” என்று கதறினா3 ராவுத்த3.

குழந்ைத மாதிr அழத் ெதாடங்கி விட்டா3. அப்படி அவ3 அழுது ெகாண்டிருந்தேபாது, கைடச்
சிப்பந்தி ேகாலப்பன் பில்லுடன் வந்து, “13 ரூபா 45 ைபசா; 45 மீ ட்ட3 70 ெசன்டி மீ ட்ட3” என்றான்.
அழுைகைய நிறுத்தி விட்டு “எழுதிக்ேகா, 614 ரூபா 66 ைபசா” என்றா3 ராவுத்த3. இப்படிச்
ெசால்லிவிட்டு அப்பா இருந்த கல்லாப் ெபட்டி பக்கம் திரும்பி, “ஐயா, வட்டியும் முதலுமா ஐயாயிரம்
ரூபாய்க்கு ேமல் ேகா3ட்டிேல கட்டணுேம.... நான் எங்ேக ேபாேவன் பணத்துக்கு” என்று கதறினா3.

ராவுத்தரும் அப்பாவும் குதிைரவண்டியில் வக்கீ ைலப் பா3க்கச் ெசன்றா3கள்.

அடுத்த நாள் ராவுத்த3 கைடக்கு வரவில்ைல. ெசட்டியா3 ஜவுளிக்கைடயில் அவ3 பில்

ெசால்லிக் ெகாண்டிருப்பைதத் தன் கண்ணால் கண்டதாகக் ேகாலப்பன் அப்பாவிடம் ெசான்னான்.

“என்ன அநியாயம்! இப்பத்தாேன அவருக்காக ேகா3ட்ல பணத்ைதக் கட்டிட்டு வேரன். காைல

வாrவிட்டுட்டாேர நன்றி ெகட்ட மனுஷன்” என்று கத்தினா3 அப்பா.

கைடக் ேகாலப்பனுக்கு மிதமிஞ்சிய ேகாபம் வந்துவிட்டது. “கணக்குப் ேபாடத் ெதrயுேம

தவிர, அறிவுெகட்ட ெஜன்மமில்ேல அது” என்றான். “இேதா ேபாய்த் தரதரன்னு இளுத்துக்கிட்டு
வாேறன்” என்று ைசக்கிளில் ஏறிச் ெசன்றான்.

அப்பா ேசா3ந்து தைரயில் உட்கா3ந்து விட்டா3. அவ3 வாய் புலம்பத் ெதாடங்கிவிட்டது.

“ெராம்பப் ெபால்லாதது இந்த ேலாகம்” என்றா3. “ெபத்த தாைய நம்ப முடியாது இந்தக் காலத்திேல”
என்றா3.

சிறிது ேநரத்தில் ேகாலப்பன் திரும்பிவந்தான். ைசக்கிள் ேகrயrல் உட்கா3ந்து

ெகாண்டிருக்கிறா3 ராவுத்த3!

ராவுத்தைரக் கல்லா முன்னால் ெகாண்டுவந்து நிறுத்தினான் ேகாலப்பான்.

377
 “புத்தி ேமாசம் ேபாயிட்ேடன் ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3 இரு ைககைளயும் கூப்பியபடி.

“உம்ம ெகாட்டம் அடங்கற காலம் வரும்” என்று அப்பா கத்தினா3.

“அப்படிச் ெசால்லாதHங்க ஐயா.... ேவைலக்கு வா, நான் பணம் கட்டேறன்னு ெசான்னா3

ெசட்டியா3. புத்தி ேமாசம் ேபாயிட்ேடன் ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3.

“உம்ம ெகாட்டம் அடங்கற காலம் வரும்” என்று மீ ண்டும் ெசான்னா3 அப்பா.

ஆச்சrயம்தான், அப்பாவின் வாக்குப் பலித்ததுேபால் காrயம் நடந்தது. அந்தத் தடைவ

ெகாள்முதலுக்கு பம்பாய் ேபாய்விட்டு வந்திருந்த அப்பா, ஒரு சிறு மிஷிைன அம்மாவிடம்
காட்டினா3. “இது கணக்குப் ேபாடும்” என்றா3.

“மிஷினா?”

“ேபாடும்” என்றா3 அப்பா.

அம்மா ஒரு கணக்குச் ெசான்னாள். அப்பா பித்தான்கைள அழுத்தினா3. மிஷின் விைட

ெசால்லிற்று.

நான் காகிதத்ைத எடுத்துப் ெபருக்கிப் பா3த்ேதன். “விைட சrதான் அம்மா” என்று கத்திேனன்.

“ராவுத்த3 மூைளைய மிஷினா பண்ணிட்டானா?” என்று ேகட்டாள் அம்மா.

நான் அன்று பூராவும் அைத ைவத்து அைளந்து ெகாண்ேட இருந்ேதன். இரவு தூங்கும்ேபாது
கூட பக்கத்தில் ைவத்துக் ெகாண்டு தூங்கிேனன். ஆகக் கஷ்டமான கணக்குகைள எல்லாம் அதற்குப்
ேபாட்ேடன். ஒவ்ெவான்றுக்கும் விைட சrயாகச் ெசால்லிற்று அது. ேகாமதி ெசான்னது நிைனவுக்கு
வந்தது. ‘தாத்தா எப்படி நிமிட்ல ேபாடறHங்க கணக்ைக?’ என்று ேகட்டதாம் ேகாமதி. ‘மூைளயில்

378
மூணு நரம்பு அதிகப்படியாக இருக்கு’ என்றாராம் ராவுத்த3. அந்த அதிகப்படியான நரம்புகள் எப்படி
இந்த மிஷினுக்குள் வந்தன? ஆச்சrயத்ைத என்னால் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல.
ேகாமதியிடம் ெகாண்டுேபாய்க் காட்டிேனன். ேகாமதியும் மாறிமாறிக் கணக்குப் ேபாட்டுப் பா3த்தது.
“எனக்கும் சrயா வருேத” என்றது. “தாத்தாைவ விட இது ெபால்லாதது” என்றது.

ஒருநாள் மாைல. ராவுத்த3 விைட ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்த ேநரம். ேகாமதி

பாவாைடயின்மீ து கால்குேலட்டைர ைவத்து விைடகைளச் சrபா3த்துக் ெகாண்டிருந்தது.
தன்ைனயறியாமல் ஒரு தடைவ “சrதான் தாத்தா” என்றது. “நHயா ெசால்றது சrன்னு?” என்று
ேகட்டா3 ராவுத்த3. “கணக்குப் ேபாட்டுத்தான் ெசால்ேறன் தாத்தா” என்றது ேகாமதி. “இப்ேபா
ேபாடேறன் ெசால்லு” என்று ராவுத்த3 ஒரு கணக்குப் ேபாட்டா3. ேகாமதி விைட ெசால்லிற்று.
இன்ெனாரு கணக்கு. அதற்கும் விைட ெசால்லிற்று.

ெவளிறிப் ேபாய்விட்டது ராவுத்த3 முகம்!

“ஆண்டவேன, இந்த மூட ெஜன்மத்துக்கு ஒரு சூச்சுமமும் விளங்கலிேய” என்று கதறினா3

ராவுத்த3.

“நான் ேபாடேல தாத்தா. இந்த மிஷின் ேபாடுது” என்றது ேகாமதி. கால்குேலட்டைரத்

தாத்தாவின் ைகயில் திணித்தது.

கால்குேலட்டைர வாங்கிய தாத்தாவின் ைக நடுங்கிற்று. விரல்கள் பதறின. அைத முன்னும்

பின்னும் தடவிப் பா3த்தா3. “இதா கணக்குப் ேபாடுது?” என்று திரும்பத் திரும்பக் ேகட்டா3. “ஆமா”
என்றது ேகாமதி. “நHேய வச்சுக்ேகா” என்று அைதத் திருப்பிக் ெகாடுத்தா3.

அதன்பின் அன்று ராவுத்தரால் ேபசமுடியவில்ைல. அவருக்கு வாையக் ெகட்டிவிட்டது.

உடலைசவுகூட இல்ைல. ஸ்தம்பித்துப் ேபாய் சுவrல் சாய்ந்து ெகாண்டிருந்தா3. அன்று நானும்
ேகாமதியும் தான் மாறிமாறி பில் ேபாட்ேடாம். நHண்ட ேநரம் கழித்து தாத்தாவின் ெதாைடைய
ேநாண்டி, “ஏன் தாத்தா ேபசமாட்ேடங்குறHங்க?” என்றது ேகாமதி. அதற்கும் அவ3 பதில்
ெசால்லவில்ைல.

379
 நைடப்பிணம் ேபால் ஒவ்ெவாரு நாளும் ராவுத்த3 கைடக்கு வந்து ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தா3.
சிrப்பு, சந்ேதாஷம், இடக்கு, கிண்டல், குத்தல் எல்லாம் அவைரவிட்டு உதி3ந்து ேபாய் விட்டிருந்தன.
குரல் இறங்கிப் ேபாய்விட்டது. உடம்புகூட சற்று இைளத்ததுேபால் இருந்தது.

அப்பா அவைர பில் ேபாடச் ெசால்லேவ இல்ைல.

ஒருநாள் பிற்பகல் ேநரம். கைட கலகலப்பாக இருந்தது. முருகன் ெவட்டியிருந்த

துணிகளுக்கு நான் கணக்குப் ேபாட்டுச் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்ேதன். நடுவில் “இந்தாப்பா நில்லு”
என்று குறுக்கிட்டா3 ராவுத்த3.

முருகன் ெசால்வைத நிறுத்திவிட்டு ராவுத்த3 முகத்ைதப் பா3த்தான்.

“பாப்ளின் என்ன விைல ெசான்ேன?”

“மீ ட்ட3 15 ரூபா 10 ைபசா.”

“தப்பு. பீைஸ எடுத்துப்பாரு. 16 ரூபா 10 ைபசா.”

அப்பா எழுந்திருந்து ராவுத்த3 பக்கம் வந்தா3.

பீைஸப் பா3த்த முருகன் முகம் ெதாங்கிவிட்டது. “நHங்க ெசான்னதுதான் சr” என்றான்.

“பத்து மீ ட்ட3 ெகாடுத்திருக்ேக. பத்து ரூபாய் ேபாயிருக்குேம. ஐய3 முதல அள்ளித் ெதருவுல
ெகாட்டவா வந்திருக்ேக?” என்று அதட்டினா3 ராவுத்த3.

”உங்களுக்கு விைல ெதrயுமா?” என்று ேகட்டா3 அப்பா.

380
 “ஒரு ஞாபகம்தான் ஐயா” என்றா3.

“எல்லாத்துக்கும்?” என்று ேகட்டா3 அப்பா.

“ஆண்டவன் சித்தம்” என்றா3 ராவுத்த3.

“ஆக சின்ன டவல் என்ன விைல?” என்று ேகட்டா3.

“4 ரூபா 10 ைபசா.”

“ஆகப் ெபrசு?” என்று

“36 ரூபா 40 ைபசா.”

அப்பா ேகட்டுக்ெகாண்ேட ேபானா3.

பதில் வந்துெகாண்ேட இருந்தது.

ஆச்சrயத்தில் விrந்து ேபாயிற்று அப்பாவின் முகம். நம்ப முடியவில்ைல அவரால். நHண்ட

ெபருமூச்சு விட்டா3. ெபருமூச்சுக்கைள அடக்க முடியவில்ைல.

“அப்படீன்னா ஒண்ணு ெசய்யும். பில் ெசால்லறச்ேச விைல சrயாயிருக்கான்னு

பாத்துக்கும்” என்றா3 அப்பா.

“முடிஞ்ச வைரயிலும் பா3ப்ேபன் ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3. இப்படிச் ெசால்லிவிட்டுத்

தைலையத் தூக்கி “ஐயா, மின்சாரக் கட்டணம் கட்டிட்ேடளா? இன்னிக்குத் தாேன கேடசி நாள்”
என்றா3.

381
 “ஐேயா, கட்டலிேய!” என்று ெசான்ன அப்பா, “ேகாலப்பா” என்று கூப்பிட்டா3.

“இன்னிக்கு அவன் வரலிேய ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3.

“உமக்கு எப்படித் ெதrயும்?” என்று ேகட்டா3 அப்பா.

“ஒவ்ெவாருத்தருக்கும் ஒரு குரல் இருக்கு. ஒரு மணம் இருக்கு. இன்னிக்கு அவன் குரலும்
இல்ேல, மணமும் இல்ேல.” இப்படிச் ெசால்லிவிட்டு, “முருகா” என்று கூப்பிட்டா3 அவ3.

முருகன் வந்தான்.

“ேநத்து இவன் ஒரு வாடிக்ைகக்கு ெரட்ைட ேவட்டி இல்ைலன்னு ெசான்னான். கண்டியுங்க

ஐயா” என்றா3 ராவுத்த3.

“என்ன ெசால்றH3னு புrயைலேய” என்றா3 அப்பா.

“ஐயா, பத்து ேவஷ்டிக்கு விைல ேபாட்டு வச்சீங்க. ஏளு ேவட்டிதாேன வித்திருக்கு. மீ தி மூணு
இருக்கணுமில்ேல?” என்றா3.

அப்பா ேவஷ்டிைய எடுத்துக்ெகாண்டு வரச் ெசான்னா3.

மூன்று சrயாக இருந்தது.

ராவுத்த3 தன் குரைலச் சற்றுக் ேகாணலாக மாற்றிக் ெகாண்டு, “முருகப் ெபருமாேன,

இருக்கறத இல்ைலன்னு ெசால்லி ஆைள ைநசா அனுப்பி ைவக்கிறHேர... வியாபாரத்துக்கு உக்காந்து
இருக்ேகாமா, இல்ல த3மத்துக்கு உக்காந்து இருக்ேகாமா?” என்று ேகட்டா3.

382
 அன்று மாைல பில்ேபாடும் பகுதியிலிருந்து அப்பாவின் பக்கம் ேபாய் உட்கா3ந்துெகாண்டா3
ராவுத்த3.

”உங்க பக்கத்துேல இருந்தா இன்னும் ெகாஞ்சம் உபேயாகமா இருப்ேபன் ஐயா” என்றா3.

அதன்பின் “உங்க மின்விசிறிேய சித்த கூட்டி ைவச்சா அடிேயனுக்கும் ெகாஞ்சம் காத்து வரும்”
என்றா3.

அப்பா மின்விசிறிையக் கூட்டிைவக்கச் ெசான்னா3.

“வருமானவr முன்பணம் கட்ட நாள் ெநருங்குேத ஐயா. ஆடிட்டெர பாக்க ேவண்டாமா?”

என்று ேகட்டா3 ராவுத்த3.

“பாக்கணும்” என்றா3 அப்பா.

கைட சாத்தும் ேநரம்.

”ஐயா, அம்மாவுக்கு மருந்து வாங்கணும்னு ெசான்ன Hங்கேள... வாங்கிட்டீங்களா?” என்று

ேகட்டா3.

“வாங்கேறன்” என்றா3.

சாத்திய கைடயின் பூட்டுக்கைள இழுத்துப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3 அப்பா.

“ஐயா, தாயாருக்கு திதி வருதுன்னு ெசால்லிட்டிருந்தHங்கேள. முருகன் கிட்ட ெசான்னா

ேபாற பாைதயிேல புேராகித3கிட்ட ஒரு வா3த்ைத ெசால்லிடுவானில்ேல” என்றா3.

“ெசால்ேறன்” என்றா3 அப்பா.

383
 கைடச் சிப்பந்திகள் ஒவ்ெவாருவராகக் கைலந்து ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தா3கள்.

ேகாமதி, தாத்தாவின் ைகையத் தூக்கித் ேதாளில் ைவத்துக்ெகாண்டு நகரத் ெதாடங்கிற்று.

“தாத்தா, இனிேம கணக்குப் ேபாட வரேவ மாட்டீ3களா?” என்று ேகட்டது அது.

“இப்ேபா இப்ராஹிம் ஹசன் ராவுத்த3 கணக்கு மிஷின் இல்ேல. மாேனஜ3. ஆண்டவன்

சித்தம்” என்றா3 ராவுத்த3.

384
 புயல் – ேகாபி கிருஷ்ணன்

அதிகாைலயிலிருந்ேத பலத்த மைழ. ெசன்ைன அருேக புயலாம்.

ெதாழிற்சாைல ேநரம் முடிந்து, தள்ளிப்ேபாட முடியாத ஒரு முக்கியமான விஷயத்ைதப்

பற்றி சக ஊழிய3 குதரத் உல்லா பாட்சாவுடன் ேபச, அவரது இல்லத்திற்குச் ெசன்று, ேபசி
முடித்துவிட்டு, சுமா3 ஒன்பது மணியளவில் தன் வட்ைட
H ேநாக்கிப் புறப்பட்டான் ஏக்நாத்.
ைநந்துேபான, பித்தான்கள் என்ைறக்ேகா ெதறித்து, அைவ இல்லாத நிைலயில், ேஸஃப்டி
பின்கைளப் ேபாட்டு ஒருவாறாக மைழக்ேகாட்ைட அணிந்து ெகாண்டு, ெதாப்பி ெதாைலந்துேபாய்
ெவகு மாதங்கள் ஆகியிருந்தும், அைத வாங்காதிருந்த அசிரத்ைதயின் தண்டைனயான
தைலநைனதைல அனுபவித்துக் ெகாண்ேட வட்ைட
H ேநாக்கி நடந்துெகாண்டிருந்தான்.
ெதாழிற்சாைலயில் ஒரு குப்ைபக் கூைட அருேக கிடந்த சிறு துண்டு மைழத்தாள் ஒன்ைற எடுத்து
பத்திரப்படுத்தி ைவத்திருந்தான். வழியில் ஒரு கைடயில் புதிதாக சந்ைதயில் அம3க்களப்படுத்திக்
ெகாண்டிருந்த ‘ெநௗ’ சிகெரட் ஒரு பாக்ெகட்ைடயும் ஒரு வத்திப்ெபட்டிையயும் வாங்கி
மைழத்தாளில் சுற்றி ைவத்துக்ெகாண்டான். இரண்டு ெமழுது வ3த்திகைளயும் வாங்கிச் சட்ைடப்
ைபயில் ேபாட்டுக் ெகாண்டான். நல்ல நாட்களிேலேய அடிக்கடி தைடப்படும் மின்சாரம் மைழயில்
சீராக இயங்கும் என்று ெசால்வதற்கில்ைல. குழந்ைதக்கு இரு தினங்களாக ெவதுெவதுப்பான
ஜூரம். மருந்துக்கைட ஒன்றில் மாத்திைர இரண்ைட வாங்கினான்.

ஜூரத்தால் அவதிப்படும் குழந்ைதைய ஏேதா ஒரு வைகயில் சந்ேதாஷப்படுத்தி

உற்சாகத்துடன் இருக்கச் ெசய்ய ேவண்டும் என்று ேதான்றேவ, ஒரு கைடயில் காட்பrஸ் மில்க்
சாக்கெலட் ஒன்ைற வாங்கினான். சிகெரட் ஒன்ைறப் ெபட்டியிலிருந்து கவனத்துடன் உருவி மைழச்
ெசாட்டுக்களிலிருந்து அைத அைரகுைறயாக ஒருவாறு காத்து ைககைளக் குவித்துப் பற்ற
ைவத்துவிட்டு நடந்து ெகாண்டிருந்தான். வட்ைட
H அைடய இன்னும் ஒரு ெடாக்குச் சந்ைதயும், ஒரு
நHண்ட சந்ைதயும், இரண்டு சிறு சந்துகைளயும் கடக்க ேவண்டும்.

வழியில் ஒரு மளிைகக் கைட. வட்டில்

H காப்பிப் ெபாடி. ச3க்கைர காைலயில் ெகாஞ்சம்தான்
மீ தம் இருந்தது. ப்ரூ rஃபில்ேபக் காப்பிப் ெபாட்டலம் ஒன்ைறயும் 250 கிராம் ச3க்கைரையயும்
ெகாடுக்குமாறு கைடப் ைபயனிடம் ெசால்லிவிட்டு சிகெரட்ைட உறிஞ்சி புைகைய ெவளித்தள்ளிக்
ெகாண்டிருந்தான். அருகில் ஒரு நடுவயது மாமி. அவள் முகம் ேகாணினாள். “ஸாr மாமி” -
மன்னிப்புக் ேகாr, கால்வாசிதான் புைகத்திருந்த சிகெரட்ைடக் கீ ேழ ேபாட்டு நசுக்கினான்.

385
 வட்டின்
H மிக அருகாைமயில் வந்ததும் ேநற்று நடந்த ஒரு சம்பவம் நிைனவுக்கு வந்தது.
அவன் வட்டுக்கு
H நான்கு வடு
H தள்ளி ஒரு வட்டின்
H முன் கிட்டத்தட்டத் ெதருவின் முழு
அகலத்ைதயும் அைடத்தபடி ஒரு ெபrய ேகாலத்ைத ஒரு ெபண்மணி ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள்
லயித்து. ஏகநாத் கவனமாகக் ேகாலக்ேகாடுகள், புள்ளிகள் முதலியைவகைளத் தவி3த்து,
ஏடாகூடமாகக் கால் ைவத்ததில் கீ ேழ சாயப்ேபாய், ஒருவாறு சுதாrத்துக்ெகாண்டு, ேகாலத்தின்
ேமல் கால் பாவாமல் சிரத்ைதயுடன் தாண்டி நடந்து கடந்தான்.

மணி ேதாராயமாக 9.30. “காைலேல வட்ெட

H விட்டுக் ெகளம்பினா வட்டு
H ஞாபகேம
இருக்கறதில்ைல ஒங்களுக்குக் ெகாஞ்சங்கூட. நான் ஒருத்தி இருக்ேகங்கற ெநெனப்ேப
ஒங்களூக்குச் சுத்தமா மறந்தாச்சுன்னுதான் ேதாண்றது. நHங்க சீக்கிரம் வரணும்னு நான் ேவண்டாத
ெதய்வங்க இல்ெல” ேஸானா ெபாrந்து தள்ளினாள். “ஆனா, இண்ெணக்கி என்ன விேசஷம்? நான்
சீக்கிரம் வரணும்னு சாமிங்கைள ேவண்டிக்கற அளவுக்கு எனக்கு என்ன திடீ3 முக்கியத்துவம்?” -
இது ஏக்நாத். “ஒண்ணுமில்ெல, ெசால்ேறன்.” “என்ன வட்டுக்காரம்மா
H ஏதாவது கத்தினாளா?” -
“இல்ெல.” “மளிைகக்காரன் பாக்கிக்காக வந்து ேகட்டுக் கத்தினானா?” “இல்ெல.” “ேவெறன்ன
ெசால்ேலன்.” ேஸானாவின் முகத்தில் கலவரமும் பரபரப்பும் அவசரமும் குடிெகாண்டிருந்தைத
ஏகநாத்தால் கண்டுெகாள்ள முடிந்தது. கணவைனச் சந்ேதாஷத்திலாழ்த்தும் ெசய்தி ேபான்ற
எதுவுமில்ைல என்று அவனால் ஊகிக்க முடிந்தது. சராசrகளுக்குச் சந்ேதாஷம் என்பேத ஒரு
அrதான விஷயம். அது அவனுக்கு ஒரு அனுபவபூ3வமான நிஜம். “நHங்க ெமாதல்ெல ைககால்
அலம்பிண்டு வாங்க. ெவளிேய ேபாக ேவணாம். இந்த மைழச் சனியன் ேவெற நின்னு ெதாைலய
மாட்ேடங்கறது.” ேஸானா ெசான்னபடி சைமயற்கட்டின் முன்பகுதியில் முகம், ைககால்
அலம்பிக்ெகாண்டு, தைலையத் துவட்டிக்ெகாண்டு ஏகநாத் நாற்காலியில் அம3ந்து ெகாண்டான்.

ேஸானா ஏகநாத்தின் மைனவி. ெபயைரப் ேபாலேவ தங்கமானவள். மணமான புதிதில்

ஏகநாத் அவள் ெபயைர மனதில் அைசேபாட்டுப் பா3த்திருந்தான். ேஸானா - தங்கம். இன்ெனாரு
அ3த்தம் உறங்குதல். நம் மனநிைலகளின் அதHதங்களினாேலா பிறத்தியான் பிசகாக நடந்து
ெகாள்வதினாேலா அவன்மீ து ஏற்படும் கசப்புண3வு அறேவ மறந்து அடுத்த நாள் அவன் ேதாள்மீ து
ைகேபாட்டு அன்னிேயான்னியமாயிருக்க உதவும். தHவிர ெவறுப்புகள் ெதாடராமல் தைடேபாடக்
ைகெகாடுக்கும் ஒரு அற்புதமான இயற்ைக ஔஷதம். ேஸானாதான் எவ்வளவு ரம்மியமான
ஆேராக்கியமான ெபய3!

குழந்ைதக்கு ஸிந்தியா என்று ெபயrட்டிருந்தான். ஜனித்தவுடன் முதலில் தன் சிசுைவப்

பா3த்ததும் உடேன அவன் நிைனவில் நிழலாடியது நHல ஆகாயத்தின் ைமயத்தில் ஒரு முழு நிலா.
சந்திர ேதவைதயின் ெபயைரேய அவளுக்கு சூட்டிவிட்டான்.

386
 ஸிந்தியா: “டாடீ, எனக்கு இன்னா ெகாண்டாந்ேத?” “ஒனக்காடா கண்ணா, ஒரு மத்திெர,
ஒனக்கு ெஜாரமில்ெல? அப்பறம் ஒரு சாக்கெலட்” “இன்னா டாடீ எனக்கு ஸ்வட்டு,
H இன்ெனக்கி
எனக்கு ெப3த் ேடவா?” அவளுக்கு எப்ெபாழுதாவது அrதாக இனிப்பு ெகாண்டு ெகாடுக்கும்
சமயெமல்லாம் அவள் ேகட்கும் ேகள்வி. சாக்கெலட்ைட இரண்டு விள்ளல் கடித்துவிட்டு ஸிந்தியா
வாந்தி எடுத்துவிட்டாள். “இப்ெபா ஸ்வட்
H ஒண்ணு இல்ேலன்னு இங்ெக யா3 அழுதா?” ேஸானா
ெவடித்தாள். “என்ன நடந்திச்சு, ெசால்லு. காப்பி ேபாடு. சாப்பிட்டிட்ேட ேகக்கேறன்.” “ஒங்களுக்குக்
காப்பிதான் முக்கியம். என்ேனாட அவஸ்ெதெயப் பத்தி ஒங்களுக்ெகன்ன அக்கைற?” வாந்திைய
வாருகாலால் தண்ண3விட்டுக்
H கழுவிக்ெகாண்ேட ேஸானா எrந்து விழுந்தாள். “சr, காப்பிகூட
அப்புறம் ேபாட்டுக்கலாம். விஷயத்ெதச் ெசால்லு. ேதவதூதன் ஒண்ட்ேட வழியிேல சந்திச்சுப் ேபசி
ஆசிெயல்லாம் வழங்கிட்டுப் ேபானான்ற அற்புத நிகழ்ச்சிெயலாம் நH ெசால்லப் ேபாறதில்ெல. அல்ப
விஷயம் ஏதாவது ெசால்லப் ேபாேற. அதுக்கு ஏன் இவ்வளவு எrச்சல்? ெசால்ேலன்.”

“என்ென எதுக்கு ேவைலெல ேசத்து விட்டீங்க?”

“புதுஸ்ஸா இதிெல ெசால்றதுக்கு என்னா இருக்கு? சமூகத்ெதப் பத்தி நH ெதrஞ்சுக்கணும்.

நாலு ேபேராட நH பழகணும். அப்ெபாதான் உலகம்ன்னா என்னான்னு ஒனக்குப் புrயும். ஒன்ேனாட
வாழ்க்ைக புருஷன், ெகாளந்ெத, அடுப்படி, வட்டுச்சுவ3
H இதுக்குள்ேளேய முடிஞ்சுவிடக்
கூடாதுன்னுதான். இப்ெபா ஏன் அெதத் திரும்பக் ேகக்கேற?”

“என்ன நடந்ததுன்னு ெதrஞ்சா நHங்க இந்த மாதிrப் ேபச மாட்டீங்க.”

“நாெனன்ன ேயசுநாதரா, பா3க்காமேலேய எல்லாத்ெதயும் ெதrஞ்சுக்க? ெசான்னாத்தாேன

ெதrயும்?”

“இன்ெனக்கி ந3ஸிங் ேஹாம்ெல அந்த திேயட்ட3 ெடக்னஷிய

H ராஸ்கல் ேகாவிந்தன் டியூட்டி
ரூம்ெல ந3ஸுப் ெபாண்ணுகள்ட்ெட அம்மணமா ேபாஸ் ெகாடுத்துண்டு நிக்கிற ெவள்ெளக்காரச்சி
ஒருத்தி ஃேபாட்ேடாைவக் காட்னான். அந்த நாலும் சிrச்சி ெகாெளஞ்சி ெநளியறதுக. ெவக்கங்ெகட்ட
ஜன்மங்க.”

“இதுக்கு ஏன் இவ்வளவு கத்தல்? ேகாவிந்தன் ஒண்ட்ெட ஒண்ணும் காட்டலிேய?”

387
 “ஓ, அந்தக் கண்றாவி ேவெற நடக்கணும்ன்னு ஒங்களுக்கு ஆைசேயா?”

“நH இண்ெணக்கி நல்ல மூட்ெல இல்ேல. ெகாஞ்சம் தண்ணி சாப்பிட்டு அைமதியா இரு.”

“அந்த டாக்ட3 ெகழம் - ேபரம் ேபத்தி எடுத்தாச்சு. ஹா3ேமான் இன்ெஜக்ஷன் ேபாட்டுண்டு

ெஹட் ஸ்டாஃப் - அதுக்கு ஊ3ெல ெரண்டு பசங்க படிச்சிண்டிருக்கு - அேதாட ராத்திrயிேல குடும்பம்
நடத்தறானாம்.”

என்ன பதில் ெசால்வெதன்று புrயாத நிைலயில் ஏகநாத் சிகெரட் ஒன்ைறப் பற்றைவத்துக்

ெகாண்டான்.

”ஒங்களுக்ெகன்ன, ஸ்ேமாக் பண்ணினா எல்லாம் தHந்து ேபாச்சு. நான் இங்ெக ெகடந்து

குமுறிண்டிருக்ேகன். ந3ஸிங் ேஹாம்ேலருந்து Creche-க்கு வந்து ஸிந்தியாெவ அழச்சிண்டு
மைழெல நைனஞ்சு வட்டுக்கு
H வந்திண்டிருந்ேதன். ெகாட்ற மைழெல ெகாெட இருந்தும்
ஒண்ணுதான் இல்லாட்டியும் ஒண்ணுதான். ேராட்ெல ஆள் நடமாட்டம் இல்ெல. ஒரு ஆள்
பாண்ட்ஸ், ஷ3ட் ேபாட்டுண்டு ைகயிேல ஒரு சிகெரட்ேடாட காrேல உட்கா3ந்துண்டு ஜன்னக்
கதைவெயல்லாம் ஏத்தி மூடி வச்சிண்டு சுட்டு ெவரெல வைளச்சி, “ேமடம், ஒரு நிமிஷம் இங்ெக
வ3றHங்களா?”ன்னு கூப்பிட்டது. யாெரக் கூப்பிட்றான்னு திரும்பிப் பா3த்தா, “ேமடம், ஒங்கெளத்தான்.
ஒரு நிமிஷம் கிட்ெடதான் வாங்கேளன்”ன்னது. ’சில ேநரங்களில் சில மனித3கள்’ சினிமாவில்
ஸ்ரீகாந்த் லக்ஷ்மிைய காrெல லிஃப்ட் ெகாடுத்து அனுபவிச்சுட்டு எறக்கி விட்டுப் ேபானது ஞாபகம்
வந்தது. பயந்து நடுங்கிண்டு விறுவிறுன்னு நடந்து வட்டுக்கு
H வந்ேதன்.”

ேஸானா ெதாட3ந்தாள். “வந்து அைர மணி ேநரமாகல்ெல. ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாெல

காலி ெசஞ்சுண்டு ேபானாங்கேள, அந்த பா3வதி வட்டுக்காரன்
H வந்தான். ‘எப்படீம்மா இருக்ேக?
ெகாளந்ெத ெசௗக்கியமா?’ன்னு ேகட்டுண்ேட உள்ளாெர வந்து ேச3ெல ஒக்காந்துக் கிட்டான். ‘இங்ேக
இருக்கறப்ேபா அந்த மனுஷண்ட்ெட ேபசினதுகூட கிைடயாது. காபி சாப்பிட்றHங்களான்னு
ேகட்ேடன். சrன்னது. ேபாட்டு ேடபிள்ல்ெல வச்ேசன். ‘ேவணாம். சும்மா தமாஷுக்குத்தான்
ேகட்ேடன்’ அப்படின்னான். என்ட்ெட என்ன தமாஷ்ன்னு ெநெனச்சிண்டிருக்கறப்ேபா ‘வாங்கேளன்,
இளைம சுகம் சினிமாவுக்கு ெரண்டு டிக்கட் வச்சிருக்ேகன். ேச3ந்து ேபாகலாம்’ன்னது. எனக்கு
ஒதறல் எடுத்துப் ேபாச்சு. ஸிந்தியெவத் தூக்கிண்டு, அந்தப் பக்கத்து ேபா3ஷன் ெபாண்ணு குமுதினி
இல்ெல, அதான் ைநன்த் படிக்கறேத, அைதக் கூப்பிட்ேடன். நல்லகாலம் வந்தது. ெகாஞ்ச ேநரம்
அந்த ஆள் அப்படிேய ஒக்காந்திண்டிருந்தான். ‘நான் அப்ெபா ேபாயிட்டு இன்ெனாரு நாெளக்கி
வ3ேறன். நான் இப்ெபா ஏன் ேபாேறன் ெதrயுமா? நான் இப்ெபா ஒங்கேளாட தனியா இருக்ேகன்.

388
ஒங்க வட்டுக்காரரு
H இப்ேபா வந்தா நம்மைள என்னன்னு ெநைனச்சிக்கிருவாரு?’ன்னு ெசால்லிட்ேட
எழுந்தது. குமுதினிப் ெபாண்ணு கன்னத்ெதத் தட்டிக் ெகாடுத்துட்ேட ஏறக்கட்னது. அந்தப் ெபாண்ணு
ெசால்றது, அந்த மனுஷன் நல்லவனாம். குடிச்சுட்டு வந்ததுனாெல இப்படி நடந்துக்கிட்டதாம்.”

ேஸானா இன்னும் முடிக்கவில்ைல. “இந்த இழெவல்லாம் முடிஞ்சாவிட்டு ெகாெடெய

எடுத்துண்டு ஸிந்தியாெவத் தூக்கி இடுப்பிெல வச்சிண்டு அைரக்கக் ெகாடுத்த மாெவ வாங்கிவரப்
ேபாேனன். ஒரு வட்டுத்
H திண்ைணெல ெரண்டு ேகடிப் பசங்க. ‘குட்டி ேஷாக்காயிருக்கில்ெல’
அப்படீன்னு கெமண்டு அடிக்குதுங்க.”

ேஸானா ெகாட்டித் தH3த்தாள். விசும்பிக்ெகாண்ேட ஸிந்தியாவுக்குச் ேசாறு ஊட்டிப் படுக்க

ைவத்தாள். ேஸானாவுக்கு அைமதியின்ைம காரணமாகச் சாப்பிடத் ேதான்றவில்ைல.
ஏகநாத்துக்குத் துக்கம் மனம் பூராவும் வியாபித்திருந்த நிைலயில் சாப்பாட்டுச் சிந்தைனக்ேக இடம்
இல்லாமல் ேபாயிற்று. படுக்ைகயில் கிடந்தா3கள். ேஸானா ஏகநாத்திடமிருந்து ஏேதா ஒரு பதிைல
எதி3பா3த்தாள். “சமூகம் இண்ெணக்கி ஒன்கிட்ெட அதேனாட விஸ்வரூபத்ைதக் காட்டியிருக்கு,
அவ்வளவுதான். தூங்கு. எல்லாம் சrயாப் ேபாகும்” என்றான்.

“உலகத்ெதத் ெதrஞ்சுக்கணும்ன Hங்க. புrஞ்சுகிட்டவைரக்கும் சகிக்கல.”

அவள் கண்களில் கசிந்த நHைரத் துைடக்கக்கூடத் திராணியில்லாமல் கிடந்தான் ஏகநாத்.

ஏகநாத் பாவேம ெசய்யாத புண்ணிய ஆத்மா அல்ல. இருப்பினும், அசிங்கமாகேவா,

அநாகrகமாகேவா, ெகாச்ைசயாகேவா, பச்ைசயாகேவா, விரசமாகேவா நடந்துெகாண்டதாக
அவனுக்கு நிைனவில்ைல. அப்பா பண்ணின பாவம் பிள்ைளயின் தைலேமல் விடியும் என்று
ெசால்லக் ேகட்டிருக்கிறான். கணவன் ெசய்த பாவம் மைனவி தைலேமல் விடியும் என்று எந்தப்
ெபrயவரும் ெசான்னதாகக் ேகள்வி இல்ைல. ேமலும் சமீ பத்தில், ஒரு மாமி மனம் ேகாணாமலும்,
ஒரு ெபண்மணி உளம் ேநாகாமலும் அவன் அனுசரைணயுடன் நடந்து ெகாண்டிருந்திருக்கிறான்.
இதற்குச் சன்மானம் கிைடக்கா விட்டாலும், ேகடாவது விைளயாவது இருந்திருக்கலாம்.

கைடசியில் ஒன்றும் ெசய்யத் ேதான்றாமல், “சாக்கைடயில் உழலும் பன்றிகள்” என்று சற்று

உரக்கேவ கத்தினான். ஏகநாத்தால் இயன்றது அவ்வளேவ.

389
 இருளப்ப சாமியும் 21 கிடாயும் – ேவல. ராமமூ0த்தி

இருளாண்டித் ேதவைர உப்பங்காற்று ‘சிலு சிலு’ என உறக்காட்டியது. முைளக் ெகாட்டுத்

திண்ைணக்கு என்று ஒரு உறக்கம் வரும். ெநஞ்சளவு உயரமான திண்ைண. நடுவில் நாலு அடுக்கு
சதுரக் கும்பம். தப்பித் தவறி கால் பட்டுவிட்டால் ெதாட்டுக் கண்ணில் ஒற்றிக் ெகாள்ள ேவண்டும்.
நாலு கல்தூணில் நிற்கும் ஒட்டுக் ெகாட்டைக. கிழக்குப் பாைதேயாரம் தைரேயாடு முைளத்த
பத்ரகாளி, இளவட்டஙக்ள் பத்ரகாளிக்குப் பயந்து இரவு ேநரங்களில் தப்பிலித்தனம்
பண்ணுவதில்ைல. இந்த விஷயத்தில் ெபrயாளுகள் ெராம்பக் கண்டிஷன்.

’எளவட்ட முறுக்கிேல எவேளாடயாவது ேபாறவன்... கம்மாக்கைர, கிணத்தடி, படப்படிப்

பக்கம் ேபாயிறுங்க. தப்பி நடந்தா... காளி கண்ைணக் ெகடுத்திடும்’ என்பா3கள். மற்றபடி பகம்
பூராவும் ெவட்டுச் சீட்டு, ரம்மி, தாயக்கட்டம், ஆடுபுலி ஆட்டம் நடக்கும். ெதன்புறம் இருளாண்டித்
ேதவ3 படுத்திருந்தா3. அவ3 தைலமாட்டில் கந்ைதயாத் ேதவ3. வட ஓரம் ஏழு ேப3 ரம்மி, ஏழு ேபrல்
இருளாண்டித் ேதவ3 மகன், மகள் புருஷன், கந்ைதயாத் ேதவ3 மகன், தம்பி மகன் ஆடிக்
ெகாண்டிருந்தா3கள். ேமலப்புறம் ெவட்டுச் சீட்டு, கிழக்ேக பத்ரகாளி பா3ைவயில் தாயக் கட்டம்.
இருளாண்டித் ேதவrன் கால்மாட்டில் ஆடுபுலி ஆட்டம். எல்ேலாரும் ஒண்ணுக்குள்ேள ஒண்ணு
ெசாந்தம். தகப்பன், மகன், மாமன், மச்சினன்.

சீட்டுப் பிடிக்க ைக பழகாத சின்னப் பயலுகளுக்கு நிைறகுளத்தம்மன் ேகாயில் ஆலமரத்தில்

காக்கா குஞ்சு விைளயாட்டு. ஊ3க் கிணறுகள் அத்தைனயும் குட்டப்புழுதி ஆகிவிடும்.
குதியாட்டம்தான்.

இருளாண்டித் ேதவrன் இடதுைக மடங்கி தைலமாட்டில் பாந்தப்பட்டிருந்தது. இரண்டு

ெதாைட இடுக்கிலும் வலது ைகையக் ெகாடுத்திருந்தா3. ெதாைட இடுக்கில் கிடந்த தழும்புகள் ேமடு
தட்டிக் கிடந்தன. கவுல்பட்டியில் ஆடு திருடப்ேபாய் பிடிபட்டு ெபருநாழி ேபாlஸா3 கம்பிையக்
காய ைவத்து இழுத்தத் தழும்பு.

ெபருநாழிக்கு ேமற்ேக நாலாவது ைமலில் கவுல்பட்டி. ெதலுங்கு ேபசுகிற ெரட்டிமா3 ஊரு.

வண்ணான் குடிமகைனத் தவி3த்து எல்ேலாரும் ெரட்டிமா3கள் தான். சம்சாrகளுக்கான எல்லாக்
ேகாப்புகளும் உள்ள ஊ3. வட்டு
H வட்டுக்கு
H உழவு மாடு. கிைட கிைடயாக ஆடு, ஊைரச் சுற்றி
ெபரும்ெபரும் படப்புகள். வாய் அகன்ற மண்பாைன ேபால் ஊரணி. மாட்டுக்கும் மனுசருக்கும்

390
அதுதான் குடிதண்ண3.
H யாரும் கால், முகம் கழுவக் கூடாது. கட்டு ெசட்டான ஊ3. களவுக்கு
இடங்ெகாடுக்காத ஊ3.

பத்து ேப3 எதி3த்து வந்தாலும் அடித்து விரட்டுகிற வரன்

H இருளாண்டித்ேதவ3. அன்ைறக்குக்
கவுல்பட்டி களவுக்குப் ேபானவ3களில் யாரும் குைறந்த ஆளில்ைல. முருேகசத் ேதவ3,
ஒத்ைதயிேல நின்னு ஊைரேய அடிக்கிற தாட்டியன். அேத மாதிr கந்ைதயாத் ேதவ3, நாகுத்ேதவ3,
கருப்ைபயாத் ேதவ3, முத்துத்ேதவ3, சுந்தரத்ேதவ3, குருசாமித் ேதவ3 எல்லாரும் வரவான்கள்.
H
இத்தைன ேபரும் கம்பு கட்டி நின்றால் எந்தப்பைடயும் பின்வாங்கும்.

அன்ைறக்குச் சாமத்துக்கு ேமேல எல்லாரும் கிளம்பி ைவரவன் ேகாயில் ெபாட்டல்

ஆலமரத்தடிக்கு வந்து ேச3ந்தா3கள். பின் நிலாக் காலம். ராத்திr ஒரு மணிக்கு ேமேல தான் நிலா
கிளம்பும்.

ஆலமரம். பாைறயில் ேவ3ப்பிடித்து உச்சியில் நின்றது. ஆலமரத்துப் பட்சி உத்தரவு

ெகாடுத்தால்தான் களவுக்குக் கிளம்புவது வழக்கம். ஆந்ைத வலமிருந்து இடம் பாய்ந்தால் நல்ல
சகுனம். ேபாகிற இடத்தில் ஆபத்தில்ைல. இடமிருந்து வலம் ஆகாது. வட்டுக்குத்
H திரும்பிவிட
ேவண்டும். எல்ேலா3 ைகயிலும் ேவல் கம்பு. கனத்த ெசருப்பு, கருப்புப் ேபா3ைவ, குத்துக்காலிட்டு
காத்திருந்தா3கள். ெவகுேநரம் கழித்து ‘கீ ச்ச்....’ என்ற சத்தத்ேதாடு ஆந்ைத வலமிருந்து இடம்
பாய்ந்தது.

இருளாண்டித் ேதவ3 எழுந்தா3.

“ைவரவன் உத்தரவு ெகாடுத்துட்டாரு ஒரு குைறயும் வராது. எல்லாரும் ெகளம்புங்க”.

கிளம்பினா3கள், பத்துப் ேபருக்கு ேமல் இருக்கும். நிலா கிளம்பி விட்டது. நாலு ைமலும்
வண்டிப்பாைத. ெரண்டு பக்கமும் முள்ளுக்காடு. இருளாண்டித்ேதவ3 முன்னால் ேபானா3. ேபச்சும்
சிrப்புமாக நடந்தா3கள்.

வனாந்தரம். இருட்டு. யாராவது ெகாஞ்சம் பலத்து ேபசினாேலா, சிrத்தாேலா

இருளாண்டித்ேதவருக்கு ேகாபம் ெபாத்துக் ெகாண்டு வந்தது.

391
 இைடயிேல ெரண்டுமூணு ஓைடக்காடு. முழங்காலுக்கு வண்டல் இறக்கியது.
ெசருப்புகைளக் ைகயில் எடுத்துக் ெகாண்டு ஓைடகைளக் கடந்தா3கள்.

மணிப்பத்தா ஓைடையத் தாண்டி பத்து எட்டு நடந்திருப்பா3கள். வண்டிப்பாைதயின் இந்தத்

தடத்துக்கும் அந்தத் தடத்துக்கும் சrயாக ஒரு பாம்பு புழுதிையக் குடித்துக்ெகாண்டு படுத்திருந்தது.
ெதாைடக்கனம். முன்ேன ேபான இருளாண்டித்ேதவ3 ெரண்டு எட்டு இைடெவளியில் பாம்ைபப்
பா3த்துவிட்டு நின்றா3. நாகம் தைல தூக்கிச் சீறுமுன், ேவல்கம்பால் தைலயில் ஒரு குத்துக் குத்தி
முள்ேவலிக்குள் தூக்கி எறிந்துவிட்டு நடந்தா3. கவுல்பட்டி ஊரணிக்கைரையச் சுற்றி ெபரும் ெபரும்
புளிய மரங்க்ள் ேபயாய் நின்றன. நிலா ெவளிச்சத்தில் ஊரணி புளியமரங்கள் தட்டுப்பட்ட உடேன
இருளாண்டித்ேதவ3 உதட்டில் விரல் ைவத்து ‘உஸ்... உஸ்...’ என்று எச்சrத்தா3. ெசருப்புச் சத்தம்
ேகட்காதபடி ெபாத்தி ெபாத்தி நடந்து முன்ேனறினா3கள். ஊ3க்கிட்ேட அண்ட முடியாது. வட்டு
H
வட்டுக்கு
H நாய் ெகடக்கும். ராஜபாைளயத்துக்ேகாம்ைப நாய்கள். துரத்திப் பிடித்தால் ெதாைடக்
கறிைய ேதாண்டி எடுத்துவிடும்.

குளிருக்குக் குன்னிப் படுத்திருக்கும் அனாைதக் கிழவி மாதிr ஊ3 உறங்கிக்

ெகாண்டிருந்தது. ஊைர ெதற்ேக விட்டு, ஊரணிக்கு வடக்காக நடந்தா3கள். ஆட்டுக்கிைட ஊருக்கு
ெவளிேய மந்ைதக் காடுகளில்தான் ெகடக்கும்.

“ேயாவ்.... குருசாமித் ேதவேர.... எட்டி நடங்க...”

ஊரணிக்கு வடக்ேக நாலு புஞ்ைச கடப்புக்கு ஆட்டுச் சத்தம் ேகட்டது.

இருளாண்டித்ேதவ3 வலது ைகைய லாத்தி காட்டினா3. எல்ேலாரும் வடக்காக எட்டி

நடந்தா3கள்.

சுந்தரத்ேதவருக்கு இருமல் முட்டியது. ெநஞ்சுக்குள் அமுக்கினா3.

“கந்ைதயாத்ேதவேர.... ெசருப்பு சத்தம்....”

கந்ைதயாத் ேதவ3 ெபாதுமலாய் நடந்தா3...

392
 எல்லா ஆடுகளும் படுத்துக்கிடந்தன. ஒரு ஆடு ‘பு3333.... 3....3...’ எனத் தும்மியது.
ெதன்ேகாடியில் ஒரு கயிற்றுக்கட்டில். உள்ளங்கால் முதல் உச்சந்தைல வைர ெதrயாமல்
ேபா3த்திக்ெகாண்டு கிைடக்காரன் படுத்திருந்தான். கட்டிலில் ஒரு ேவல்கம்பு சாத்தி இருந்தது.
கட்டிலுக்கடியில் நாய். சுருட்டிப்படுத்திருந்தது.

‘ேநய் படுத்திருக்கு.”

அடுத்த புஞ்ைசப் ெபாழியில் எல்லாஅரும் பதுங்கி உட்கா3ந்தா3கள். ேவல் கம்புகைளக்

கிடத்தி விட்டு ேபா3ைவகைள இறுக்கிப் ேபா3த்தினா3கள். ேவட்டிையத் தா3ப்பாய்ச்சிக்
கட்டிக்ெகாண்டா3கள்.

”ெதற்கயும் ேமற்கயும் யாரும் ேபாகாதHங்க. வடக்க பாதிப்ேபரும் கிழக்கப் பாதிப்ேபரும்

ேபாகணும். சுருக்கா முடியணும்.”

ேவல்கம்ைப ைகயில் எடுத்துக் ெகாண்டா3கள். இருளாண்டித் ேதவேராடு ேச3ந்து பாதிப்ேப3

கிழக்ேகயும், முருேகசத் ேதவேராடு பாதிப்ேப3 வடக்ேகயும் பிrந்தா3கள்.

பச்ைசப் பைன ஓைலையக் கிழித்ததுேபால் குட்டி ஆடுகள் சிணுங்கின. சின்னச் சின்ன

சத்தங்கேளாடு ஆடுகள் கிடந்தன. கிைடக்காரனும், நாயும் அைசயவில்ைல. நல்ல தூக்கம். நிலா
ெவளிச்சத்தில் ஆடுகளின் நிறம் ெதrயும் அளவுக்கு ெநருங்கி விட்டா3கள். சுந்தரத்ேதவ3
மறுபடியும் இருமைல ெநஞ்சுக்குள் அமுக்கினா3.

’பு33...3...3’ என்று ஒரு ஆடு தும்மியது. பத்தடி ெநருக்கத்திேலேய நின்று அவரவருக்குத்

தகுதியான ஆடுகைள இனம் குறித்தா3கள். கிடாயாக இருந்தால் கறி நல்லா இருக்கும். ெபருத்த
கிடாயாக இருந்தால் ேதாளில் ேபாட்டுக் ெகாண்டு நாலு ைமல் தூரம் ஓட ேவண்டும். இருளாண்டித்
ேதவrன் ைசைகக்காக காத்திருந்தா3கள். கட்டிலில் படுத்திருந்த கிைடக்காரன் புரண்டு படுத்தான்.
நாய் அைசயவில்ைல. கிழக்ேக இருந்து இருளாண்டித் ேதவ3 துண்ைட வசினா3.
H

அவரவ3 குறித்து ைவத்திருந்த கிடாய்கைள ெநருங்கி இடது ைகயால் வாைய இறுக்கிப்

பிடித்தா3கள். வலது ைகயால் குரல்வைளைய ‘கடக்’ என ெநறித்து ஒதுக்கி விட்டா3கள். கிடாய்கள்

393
கால்கைள உதறிய சத்தந்தான் ேலசாய் ேகட்டது. கத்த முடியவில்ைல. ைகக்கு இரண்டு கால்கைளப்
பிடித்துத் தூக்கி, துண்ைடப் ேபா3த்துவைதப் ேபால் ேதாளில் ேபாட்டா3கள்.

கிைடக்காரனுக்கும், நாய்க்கும் நல்ல தூக்கம். இடது ைகயால் ஆட்டுக் கால்கைளயும் வலது

ைகயில் ேவல் கம்ைபயும் பிடித்துக் ெகாண்டு ‘ெலாங்கு... ெலாங்கு’ என ஓடக் கிளம்பினா3கள்.
மூன்றாவது புஞ்ைசப் ெபாழிையக் கடந்தால்தான் வண்டிப்பாைத. முருேகசத் ேதவ3 முன்னால்
ஓடிக் ெகாண்டிருந்தா3. ேதாளில் கிடந்த ஆட்டின் சூடு, இந்தக் குளி3ந்த ேநரத்தில் எல்ேலாருக்கும்
இதமாக இருந்தது. வண்டிப்பாைதக்கு வந்து விட்டா3கள். யாரும் வாய் திறக்கவில்ைல. ஓட்டம்
குைறந்து ’ஓட்டமும் நைடயு’மாகப் ேபானா3கள்.

முத்துத்ேதவrன் கழுத்தில் கிடந்த கிடாயின் குரல்வைள சrயாக ெநறிபடவில்ைல. ‘ம்ேம...

ம்ேமய்... ம்ேமம்...’ என்று கத்தக் கிளம்பி விட்டது. முத்துத்ேதவrன் பிடி தவறியது. கிடாய் துள்ளவும்
பிடிைய விட்டு விட்டா3.

கீ ேழ குதித்த கிடாய், ‘ம் ேம... ேம... ேமம்... ய்..’ என்று கத்தித் தH3த்து விட்டது.

முத்துத்ேதவ3 சுதாrத்து, கிடாயின் குரல்வைளைய கடித்துத் துப்பினா3. கிடாய் சத்தம்

நின்றது.

‘ெலாள்... ெலாள்... ெலாள்...’

இராஜபாைளயத்ைதக் ேகாம்ைப கிளம்பி விட்டது. கிைட ஆடுகள் எல்லாம் கத்த

ஆரம்பித்தன. கிைடகாரன் ேபா3ைவையச் சுருட்டி வசிவிட்டு
H ேவல் கம்ைப ைகயில் எடுத்துக்
ெகாண்டு ஊைரப் பா3த்துக் கத்தினான்.

“ஏய்..... கள்ளன்... கள்ளன்.... ஓடியாங்க...”

இருளாண்டித் ேதவேராடு ேச3ந்து எல்ேலாரும் வண்டிப்பாைதயில் ெகதியாய் ஓடினா3கள்.

முத்துத்ேதவ3 கைடசியாக வந்தா3. வாயில் ஆட்டு ரத்தம் ஓடிக் ெகாண்டிருந்தது. முதல் புஞ்ைசப்
ெபாழிைய நாய் தாண்டி விட்டது. ஊ3 எழுந்து ெகாண்டது.

394
 ஹூ...ஹூெவனக் கூச்சல்.

சுந்தரத் ேதவருக்கு மூச்சு இைரத்தது. எல்ேலாரும் ேவல் கம்பு இருந்த வலது ைகயில்
ெசருப்ைபக் கழற்றி எடுத்துக்ெகாண்டு ஓட்டெமடுத்தா3கள்.

மணிப்பத்தா ஓைட வண்டலுக்குள் சதக்.. ெபாதக்.. என மிதித்து ெவளிேயறி ஓடினா3கள். நாய்

ஒரு புஞ்ைசக் கடப்பில் வந்து ெகாண்டிருந்தது. ஊ3ச்சனங்கள் கம்புகேளாடும் ஆயுதங்கேளாடும்
வண்டிப் பாைதயில் ‘திமு திமு’ என ஓடி வந்தன3.

‘ேவய் ரா.... ேவய் ரா...”

நாய், வண்டைலக் கண்டதும் மைலத்து நின்று குைரத்தது. ஓைடயின் ெதன்கைரயில்

ெகாஞ்ச தூரம் ஓடியது. வண்டல் மாறி தண்ண3H தட்டுப்பட்டது. பாய்ந்து நHந்தி வடகைரயில் ஏறிக்
கிழக்ேக வண்டிப் பாைதயில் விரட்டி ஓடியது.

அதற்குள் முருேகசத் ேதவ3 கூட்டத்தின3 எட்டிப் ேபாய் விட்டா3கள். ைவரவன் ேகாயில்

ெபாட்டல் ஆலமரம்தான் இவ3களுக்குக் குறி. ெகதியாக ஓடினால் ஒன்னுக்கு இருக்கும் ேநரம்தான்.
எல்ைலையத் ெதாட்டு விடலாம். அப்புறம் ெவளியூரான் ெநருங்க மாட்டான்.

நாய், நாலுகால் பாய்ச்சலில் வந்து ெகாண்டிருந்தது. கவுல்பட்டிச் சனம் மணிப்பத்தா

ஓைடையக் கடந்து விட்டது.

“ேவய் ரா..... ேவய் ரா....”

களவாணிப் பயலுகைள ஒரு தடைவ ஊருக்குள் விட்டுவிட்டால் அப்புறம் ஒண்ணும்

மிஞ்சாது. மனுஷன் குடியிருக்க நHதி இல்லாமல் ேபாயிரும். இதுவைரக்கும் அக்கம்பக்கத்திேல,
அடுத்த ஊரு மூணாவது ஊருேலதான் களவுேபானது. கவுல்பட்டிக்குக் களவாணிப்பயலுக வந்தது
இதுதான் முதல் தடைவ. அவிழ்ந்த தைலமயிைரக் கூட அள்ளி முடியாமல் ெபண்கள் ேசைலைய
ஏத்திச் ெசருகிக் ெகாண்டு ஓடி வந்தா3கள்.

395
 “ேவய் ரா... ேவய் ரா...”

கைடசியாகப் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்த முத்துத்ேதவைர நாய் எட்டிக் கவ்வியது. ேவட்டி

பிடிபட்டது. முத்துத்ேதவ3 ெசருப்ைப ஓங்கி நாயின் வாயில் அடித்தா3. ேவட்டிைய விட்டுவிட்டது.
ேபா3ைவையக் கவ்வியது. பிடறியில் கிடந்த கிடாைய கீ ேழ ேபாட்டா3. ெசருப்புக்கைளயும் கீ ேழ
ேபாட்டா3. ேபா3ைவைய உதறி விட்டா3. ேவல் கம்பு மட்டும் ைகயில் இருந்தது. நாய், ெநஞ்சில்
குதறியது. இடது ைகயால் நாயின் மூஞ்சியில் அடித்தா3, ேவல் கம்ைப ஓங்கினா3. வலது
மணிக்கட்ைட கவ்விக் ெகாண்டது. திமிர முடியவில்ைல. ேவல் கம்பு நழுவியது. இடது ைகயால்
நாயின் ேமல் வாையப் பிடித்து, வாய்க்குள் மாட்டி இருந்த வலது ைகைய கீ ேழ அமுக்கினா3. நாய்,
பக்கத்து முள் ேவலியில் விழுந்தது. குனிந்து ேவல் கம்ைப எடுப்பதற்குள் நாய் முதுகில் பாய்ந்தது.
கீ ேழ சாய்ந்தா3.

முன்னால் ேபானவ3கள் ெவகு தூரம் ேபாய்விட்டா3கள். பின்னால் ஊ3 திரண்டு வந்து

ெகாண்டிருந்தது.

“ேவய் ரா... ேவய் ரா....”

நிலா ெவளிச்சத்தில் சனம் வருவது ெதrந்தது.

நாையப் புரட்டினா3. கால் நகத்தால் உடம்ைபப் பிறாண்டியது. நாேயாடு முள் ேவலியில்

புரண்டா3. பாளம் பாளமாய் முள் குத்திக் கிழித்தது. மறு புரட்டில் வண்டிப் பாைதக்கு வந்தா3. ேமேல
கிடந்த நாயின் வாெயல்லாம் ரத்தம் ஒழுகியது. இரண்டு ைககைளயும் நாயின் வாய்க்குள்
ெகாடுத்துக் கிழித்தா3.

பலமான சத்தத்ேதாடு நாய் மல்லாக்க சrந்தது. முத்துத் ேதவrன் வாய், ைக,

உடம்ெபல்லாம் ரத்தம்.

”ேவய் ரா... ேவய் ரா...”

396
 சனம் ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.

முத்துத்ேதவ3 எழுந்து ேவட்டிையத் தா3ப்பாய்ச்சிக் கட்டினா3. ேபா3ைவையக் காயங்களின்

ேமேல ேபா3த்திக் ெகாண்டா3. கிடாையத் தூக்கி ேதாளில் ேபாட்டு, ேவல் கம்பு, ெசருப்புகைள வலது
ைகயில் எடுத்துக் ெகாண்டு ெகதியாய் ஓடினா3. ைவரவன் ேகாயில் ெபாட்டல் ஆலமரம் ெநருங்கித்
ெதrந்தது.

மறுநாள், ெபருநாழி ேபாlஸ் நிைலயத்தில் கவுல்பட்டி கிராமேம வந்து நின்றது.

முதல்நாள் ராத்திr களவுக்குப் ேபானவங்க, ேபாகாதவங்க எல்லா ஆம்பைளகளுக்கும்,

ேபாlஸா3 கம்பிையக் காய ைவத்து துடிக்கத் துடிக்க, கதறக்கதற சூடு ேபாட்டா3கள். கன்னத்திேல,
ெதாைடயிேல, ைகயிேல, கழுத்திேல, வயிற்றிேல, முதுகிேல என்று பலமாதிr சூடு. அன்ைறக்கு
இழுத்த சூடுதான், இருளாண்டித் ேதவrன் ெதாைட இடுக்கில் தழும்ேபறிக் கிடந்தது.

இருளாண்டித் ேதவ3 புரண்டு படுத்தேபாது, கால்மாட்டில் ஆடுபுலி ஆட்டம் ஆடிக்

ெகாண்டிருந்த நாகுத் ேதவrன் இடுப்பில் கால் பட்டுவிட்டது.

“நல்லா மிதிங்க மச்சான்.”

நாகுத் ேதவ3 நக்கலாய்ச் சிrத்தா3.

“எங்கிட்ட மிதி வாங்கணும்னா முன் ெஜன்மத்திேல புண்ணியம் ெசஞ்சிருக்கணும்

மாப்ேளய்...”

இருளாண்டித் ேதவ3 உதட்ேடாரம் சிrத்தபடி கால்கைள ஒடுக்கி மறுபடியும் தைல சாய்த்துக்

ெகாண்டா3.

ரம்மி ஆட்டத்தில் ேஜாக்க3 ெவட்டியதில் தகராறு. தாயக் கட்டத்தில் ஒருநாய் ெவட்டுப்பட்ட

சந்ேதாஷம். சிrப்பும் ேகலியுமாய்ச் சத்தம்.

397
 கிழக்ேக இருந்து முருேகசத் ேதவ3 வந்தா3.

“ஏய்ய்... நம்ம மூத்தவ3மகன் ேசது வந்திருக்குதாம்...”

எல்ேலாரும் திரும்பிப் பா3த்தா3கள். சீட்டாட்டம், ஆடு புலி, ெவட்டுச் சீட்டு, தாயக்கட்டம்

எல்லாவற்ைறயும் கைலத்தா3கள். உறங்கிக்ெகாண்டிருந்த இருளாண்டித் ேதவைரயும் கந்ைதயாத்
ேதவைரயும் எழுப்பினா3கள்.

எல்ேலாரும் கிளம்பி மூத்தவ3 வட்டுக்கு

H நடந்தா3கள்.

ேசது, கால், முகம் கழுவி துைடத்துவிட்டு அப்பாவுைடய ேபாட்ேடாவுக்கு முன்னால்

நின்றான். அய்யாவின் ெநற்றியில் குங்குமம் இட்டிருந்தது. உச்சிநத்தம் காசிநாதன்ெசட்டி வட்டில்
H
கன்னம் ேபாட்டு களவாடப் ேபானேபாது அந்த ஊ3ச் சனங்கேளாடு நடந்த சண்ைடயில்
ெவட்டுப்பட்டு அய்யா இறந்து ேபானா3. ேசதுவுக்கு அருகில் அம்மா நின்றது. படத்தில் இருந்த
கணவைரயும் பக்கத்தில் நின்ற மகைனயும் மாறி மாறிப்பா3த்து அம்மா அழுதது. ேசதுவுக்குக்
கண்கலங்கிப் பா3ைவைய மைறத்தது. வட்டு
H வாசலில் ஆள் அரவாட்டம் ெதrந்ததும் ேசது திரும்பி
வாசைலப் பா3த்தான்.

“மருமகேன”.. கூட்டத்துக்கு முன்னால் முருேகசத் ேதவ3 நின்றா3. ேசது வாசலுக்கு

வந்தான்.

“கும்பிடுேறன் மாமா.. கும்பிடுேறன் சின்னய்யா.. கும்பிடுேறன் மச்சான்.. வாங்க எல்லாரும்

வாங்க...”

கண்டதும் ேசது, ைகெயடுத்துக் கும்பிட்டதில் எல்ேலாருக்கும் சந்ேதாஷம் தாங்க முடியேல.

“எப்ேபா வந்தHங்கப்பூ...?”

398
 ”இப்ேபாதான் மாமா.”

அம்மா திண்ைணயில் பாய்கைள விrத்தது. எல்ேலாரும் சம்மணம் ேபாட்டு

உட்கா3ந்தா3கள்.

“டூட்டி ஒப்புக்ெகாண்டுட்டீங்களா?” - நாகுத்ேதவrன் கன்னத்தில் தழும்பு கிடந்தது.

“நாைளக்குப் ேபாயி ஜாய்ன்ட் பண்ேறன் மாமா.”

”எங்ேக டூட்டி?” - குருசாமித் ேதவrன் வலது ைகயில் தழும்பு இருந்தது.

“பழனி பக்கத்திேல மடத்தாகுளம் ேபாlஸ் ஸ்ேடசன்ேல”

“சப்-இன்ஸ்ெபக்டருதாேன?” - கந்ைதயாத் ேதவருக்குப் பிடறியில் தழும்பு.

“ஆமாம், சின்னய்யா, ஒரு வருசம் ட்ெரயினிங் முடிஞ்சு... முதல் ேபாஸ்டிங்”

திண்ைணயின் மூைலயில், ஓரத்தில் உட்கா3ந்து இருந்தவ3கள் எல்லாம் எம்பி எம்பி

ேசதுைவப் பா3த்தா3கள்.

‘உடுப்பு ேபாட லாயக்கான ஆளு.’ எல்ேலாருக்கும் ெபருைம தாங்கேல.

“உங்க அண்ணைன எங்ேக காேணாம்?”

“எனக்கு சப்-இன்ஸ்ெபக்ட3 ேவைல ெகைடச்சா.. இருளப்ப சாமிக்குக் கிடாெவட்டி ெபாங்கல்

ைவக்கணும்னு அம்மா ேந3த்திக் கடன் வச்சதாம். அதுக்கு ஒரு கிடாக் குட்டி ெவைலக்கு வாங்க
அண்ணன் ெவளிேய ேபானாரு.”

399
 முருேகசத் ேதவ3 கன்னத்தில் கிடந்த தழும்ைபத் தடவிக்ெகாண்ேட “என்னது..!
கிடாக்குட்டிைய ெவைலக்கு வாங்கப்ேபானாரா? ைபத்தியக்காரப் பிள்ைளக. நம்ம வட்டுப்
H
பிள்ைளக்கு சப்-இன்ஸ்ெபக்ட3 உத்திேயாகம் ெகடச்சிருக்கு. நம்ம சனெமல்லாம் ேச3ந்து
ெகாண்டாட ேவண்டாமா? நம்ம குலெதய்வம் இருளப்பனுக்கு நாைளக் காைலயிேல ஒரு கிடாய்
இல்ேல.. இருபத்திேயாரு கிடாய் ெவட்டுப்படுது.” என்றவ3 திண்ைணயில் இருந்த எல்ேலாைரயும்
பா3த்து “ஏய்...ய்... வட்டு
H வட்டுக்கு
H ஒரு கிடாையப் பிடிச்சுக் ெகாண்டு வந்து இங்ேக கட்டுங்கடா”
என்று உத்தரவிட்டா3.

“எதுக்கு மாமா.. ேவண்டாம்...” ேசது மருகி மருகி எல்ேலாைரயும் பா3த்தான்.

“கள்ள ஆடு இல்ேல மருமகேன.. எல்லாம் நம்ம ெசாந்த ஆடு.”

ேசதுவின் கண்களில் குபுக் என நH3 அைடத்தது. காலெமல்லாம் காயம் பட்ட சனங்கள்.

“தம்பி ேசதூ... இந்தப் பயலுகளுக்கு ஒரு ஆைச...”

“என்ன மாமா ெசால்லுங்க”

“நHங்க சப்-இன்ஸ்ெபக்ட்ட3 உடுப்பு மாட்டிக்கிட்டு வந்து, ெகாஞ்ச ேநரம் எங்க எல்லாேராடயும்

உக்கா3ந்து ேபசிக்கிட்டிருக்கணும்.”

முருேகசத் ேதவrன் ைககைளச் ேசது பிடித்துக் ெகாண்டான்.

“இேதா வ3ேறன் மாமா.” வட்டிற்குள்

H ேபானான். எல்ேலாரும் உள்வாசைலேய
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். சிறிதுேநரத்தில் ேசது சப்-இன்ஸ்ெபக்ட3 உடுப்ேபாடு திண்ைணக்கு
வந்தான். எல்ேலாரும் பதறிெயழுந்து, ேதாளில் கிடந்த துண்ைடக் ைகயில் எடுத்தபடி
திண்ைணையவிட்டு இறங்கிக் கீ ேழ நின்றா3கள்.

400
 கடிதம் - திlப்குமா0

'மதியம் மூன்று மணிக்குச் சrயாக வந்துவிடு'' என்று ேநற்ேற ெசால்லியிருந்தா3 மிட்டு

மாமா. வழக்கம் ேபால் கண்ஷியாம் மாமாவுக்குப் பணம் ேகட்டு உருக்கமாகக் கடிதம் எழுத
ேவண்டும். மிட்டு மாமா என் பாட்டியின் சேகாதர3, பரம ஏைழ. கண்ஷியாம் மாமா மிட்டு மாமாவின்
ஷட்டக3, ெபrய பணக்கார3.

ெபாதுவாக மிட்டு மாமா எழுதும் கடிதங் கள் சுவாரஸ்யமாக இருக்காது. ஆனால், வயது
காரணமாக மிட்டு மாமாவின் ைகவிரல்கள் நடுக்கம் கண்டுவிட்டதால் அவருக்கு மாதம் ஓrரு
கடிதங்கள் எழுதித்தர நான் ஒப்புக்ெகாண்டிருந்ேதன். தவிர, இந்தக் கடிதங்கள் மிக அந்தரங்க மான
தஸ்தாேவஜுகள் என்பதாலும் அவற்ைற நான் மட்டுேம ைகயாள நியமிக்கப் பட்ேடன். விைளவாக,
மிட்டு மாமாவுக்கும் எனக்கும் இைடேய ஒரு கனவானுக்கும் அவனது ஆைசநாயகிக்கும் இைடேய
ஏற்படக்கூடியைதப் ேபான்ற சின்னச்சின்ன ரகசியங்கள் இைழந்த ஒரு அந்நிேயான் னியம்
உருவாகியிருந்தது.

நான் ெசன்ற ேபாது மிட்டு மாமா ெபrய திண்டில் தைல சாய்த்துப் படுத்திருந்தா3. கால்கள்
பாலித்தHன் ைபகளில் உைறந்து இரு சிறு மூட்ைடகளாக ஒரு சிறிய தைலயைணேமல் கிடந்தன.
என்ைனப் பா3த்ததும், ''வாடா, பயில்வான்'' என்று அன்புடன் அைழத்தா3. மிட்டு மாமாவுக்கு வயது
70 இருக்கும். ெபrய கண்கள், ஒட்டிய கன்னங்கள், அட3த்தியான புருவம், நHண்ட மூக்கு, ெமலிந்த
ேதகம், கத3 முண்டு, கத3 பனியன், ைநந்து ேபான பூணூல், மிட்டு மாமாவின் மைனவி ஜமுனா மாமி
இறந்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. கட்டடத்தின் பின்புறம் இருந்த மகன்கள் மற்றும் மருமகள்
கேளாடு அவருக்கு ஒத்துவரவில்ைல. ெதருைவப் பா3த்த மாதிr இருந்த இந்த முன் அைறக்கு
அவைர ஒதுக்கிவிட்டிருந் தா3கள்.

''எழுதிக்ெகாள்'' - மாமா வழக்கமான பீடிைகயுடன் ஆரம்பித்தா3.

''குறுக்ேக எதுவும் ேபசாேத'' என்றும் எச்சrத்தா3.

''மதிப்புக்குrய கண்ஷியாம்ஜி அவ3களுக்கு,

401
 ெசன்ைன சவுக்கா3ேபட்ைடவாசி மற்றும் தங்களின் ஷட்டக3 மிட்டுவின் வணக்கங் கைள
ஏற்றுக்ெகாள்ள ேவண்டுகிேறன். இங்கு நாங்கள் எல்ேலாரும் மகிழ்ச்சியும் சந்ேதாஷமுமாக
இருக்கிேறாம். அேதேபால், உங்கள் குடும்பத்தாரும் மகிழ்ச்சியும் சந்ேதாஷமுமாக இருக்கிறH3கள்
என்பது குறித்த சமாச்சாரத்ைதத் ெதrவிக்க ேவண்டுகிேறன்.

தற்ேபாது எழுத ேந3ந்த விஷயம் என்ன ெவன்றால் ெகாஞ்சநாட்களாகேவ எனக்கு மனேச

சrயில்ைல. சrயாகச் ெசால்வ தானால் கடந்த ஒரு வாரமாக. நான் ெசத்துப் ேபாக ேவண்டும் என்று
இங்கு எல்ேலாரும் விரும்புகிறா3கள். நானும், ெசத்துப் ேபாக ேவண்டும் என்றுதான் விரும்புகிேறன்.
ஆனால், சாவதும் வாழ்வதும் நம் ைகயிலா இருக்கிறது! நான் தற்ெகாைலகூடச் ெசய்து
ெகாள்ேவன். ஆனால், தற்ெகாைல ெசய்து ெகாள்வதற்கும் எனக்கு ஓrரு இைடயூறுகள்
இருக்கின்றன. முதலாவதாக, என் 73 வயதில் ஒரு மனிதன் தற்ெகாைல ெசய்து ெகாண்டால் யாரும்
அவனுக்காக வருத்தப் படப்ேபாவதில்ைல. ஒழிந்தது சனியன் என்று இருந்துவிடுவா3கள்.
இரண்டாவதாக, என் கால்கள், என் பாதங்களில் ெவடிப்பும் முழங்கால்களில் சிரங்கும் உள்ளது
பற்றித் தாங்கள் அறிவ3கள்.
H இந்தக் கால்கைள ைவத்துக் ெகாண்டு நான் எப்படி எங்ேக ேபாய்த்
தற்ெகாைல ெசய்து ெகாள்ள முடியும்? ேமலும், சீழும் நHரும் வடியும் நாற்றமடிக்கும் கால்கேளாடு
நான் ெசத்தால் அது நன்றாக இருக்காது. இைதயும் தாங்கள் அறிவ3கள்.
H எப்படியும், என் பந்துக்கள்
விரும்புவது ேபால் நான் சாகேவ விரும்பு கிேறன்.

ெசன்ற மாதம் நHங்கள் தயவு ெசய்து அனுப்பிய பணத்தால் நான் ேநற்று முன்தினம் வைர,
ராவண ஐய3 ெதருவில் உள்ள குஜராத் சகாய ஆஸ்பத்திrக்குப் ேபாய் என் கால்களுக்கு மருந்தும்
கட்டும் ேபாட்டு வந்து ெகாண்டிருந்ேதன். பிரதி மாதமும் 3ஆம் ேததி வரும் சரும ேநாய் நிபுண3
டாக்ட3 தாமைரக்கண்ணன் அவ3களுக்குப் பதிலாக இந்த மாதம் புதிதாக ஒரு டாக்ட3 வந்திருந்தான்.
அவன் ெபய3 சனத்குமா3 ெஜயின். மா3வாடி.

இவனது தந்ைத சுகன்மல் ெஜயினுக்குத் தங்கசாைலத் ெதருவில் எவ3சில்வ3 ேஹால்ேசல்

பாத்திர வியாபாரம் உள்ளது. NSC ேபாஸ் ேராட்டின் திருப்பத்தில் நியூ ஆனந்த பவன் ஓட்டல்
அருேகதான் இவரது கைட உள்ளது.

ஆைளப் பா3த்தால் நHங்கள் அைடயாளம் கண்டுெகாள்வ3கள்.

H உங்க ளுக்குத் ெதrயாதவராய்
இருக்க முடியாது. டாக்ட3 சனத்குமா3 வயதில் சின்னவன் தான். மற்றபடி, ெகட்டிக்காரன். பிரபல
சரும ேநாய் நிபுண3 டாக்ட3 தம்ைபயாவிடம் சில ஆண்டுகள் பயிற்சி ெபற்றவன். என் கால்கைளப்
பrேசாதித்து மருந்து மாற்றிக் ெகாடுத்திருக்கிறான். பூசிக்ெகாள்ள ஆயின்ெமன்ட்டும்,
சாப்பிடுவதற்குச் சில மாத்திைரகளும் ெகாடுத்திருக்கிறான்.

402
 கட்டுக்கூட ஒருநாள் விட்டு ஒருநாள் மாற்றினால் ேபாதும் என்று ெசால்லி விட்டான்.
அrப்ைபயும் நH3 வடிவைதயும் இன்னும் ஆறு மாதத்தில் நிச்சயம் குணப் படுத்திவிட முடியும் என்று
கூறியிருக்கிறான். உங்களுக்குத் ெதrயும். சிகிச்ைச என்ன ேவா இலவசம்தான். ஆனால், rக்ஷாவில்
தாேன ேபாக ேவண்டியிருக்கிறது. rக்ஷாக் காரன் காத்தவராயன்தான் என்ைனக் ைகத்தாங்கலாகப்
பிடித்து அைழத்துச் ெசல்கிறான். ேபாய் வருவதற்கு இரண்டு ரூபாய் என்று ேபசிைவத்திருக்கிேறன்.
ெசன்ற வாரத்ேதாடு பணம் தH3ந்து விட்டதால் அவன் என்ைன இப்ேபாது கடனுக்குத்தான் அைழத்துச்
ெசல்கிறான். அவனுக்கு நான் 6 ரூ. பாக்கி, காத்தவ ராயனின் அம்மாவுக்கு உடம்பு சrயில்ைல என்று
காைலயில்தான் தகவல் வந்தது. எனேவ காத்தவராயன் ெசங்கல்பட்டுக்குப் ேபாயிருக்கிறான்.
அவன் எப்ேபாது திரும்பிவருவான் என்பது ெசால்வதற் கில்ைல. மாற்று ஏற்பாடு ெசய்துெகாண்டு
விடலாம்தான். ஆனால் காத்தவராயன் ேபால வருமா? தவிர, புதிய rக்ஷாக் காரனுக்குக் ெகாடுக்கப்
பணம்?

அதனால்தான் கூறுகிேறன், எனக்கு எல்லாம் ெவறுத்துப் ேபாய்விட்டது. நான் சாவதுதான்

எல்ேலாருக்கும் நல்லது. உங்களுக்கும் மாதாமாதம் பணம் அனுப்பும் சுைமயும் குைறயும்.

உங்களுக்குத் ெதrயும், என் மகன்கள் யாரும் சrயில்ைல என்பது. ெபrயவன் புல்புல்தாரா

வாசித்துக் ெகாண்டும், தன் மைனவி பின்னால் அைலந்து ெகாண்டு மிருக்கிறான்.

அவன் மைனவி - அந்தக் குள்ள ராணி - எப்ேப3ப்பட்டவள் என்பதும் உங்களுக்குத் ெதrயும்.

பூைன மாதிr இருந்து ெகாண்டு என்ன அட்டகாசம் ெசய்கிறாள்! ெசன்ற வாரம் ஒரு நாள்
(சப்பாத்திக்குத் ெதாட்டுக் ெகாள்ளக் ெகாடுத்த ேமாrதாலில்) 'குழம்பில் உப்பு ெகாஞ்சம் குைறகிறது.
எடுத்து வா' என்ேறன். இது ஒரு தவறா? முகத்ைத லலிதா பவா3 பாணியில் ஒரு ெவட்டு ெவட்டித்
திருப்பிக் ெகாண்டு ேபாய்விட்டாள். வயசுக் காலத்தில் உப்ைபக் குைறத்தால் என்ன என்று
அவளுக்கு சப்ேபா3ட்டாகப் ேபசவந்து விட்டான் இந்த லாயக்கற்ற நாய் (என் மூத்த மகன்).
சின்னவன் கைதயும் உங்களுக்குத் ெதrந் ததுதான். பாங்க்கில் ேவைலெசய்கிறான் என்று
ெபய3தாேன தவிர, ெகாஞ்சமும் நன்றி விசுவாசம் இல்லாத பயல். யா3 இவன்? நHங்கள் ேபாட்ட
பிச்ைசயில்தாேன B.Com. படித்து முடித்தான். இப்ேபாது ெபrய பக்தனாகி விட்டான். சனிக்கிழைம
இரவுேதாறும் கூட்டு பஜைனக்கு ஏற்பாடு ெசய்து வட்ைடேய
H துவம்சம் பண்ணுகிறான். தேபலாவும்,
சப்ளாக் கட்ைடயும் ைவத்துக் ெகாண்டு அவன் நண்ப3கள் அடிக்கும் லூட்டி ெகாஞ்சமில்ைல. இப்படி
பஜைன முடிந்ததும் நள்ளிரவுக்கு ேமல் இந்த நாய்கள் எல்ேலாரும் மேகஸ்வr பவனில் பூrயும்
லஸ்ஸியும் பீடாவும் சாப்பிடக் கிளம்பி விடுவா3கள். மேகஸ்வr பவனில் நான் சாப்பிடாத பூrயா,
ேபாடாத பீடாவா, இவனுக்கு நன்றாகத் ெதrயும் மேகஸ்வr பவன் பூr என்றால் எனக்கு இஷ்டம்
என்று. ஆனால், ஒருநாள்கூட வாங்கி வந்ததில்ைல. இந்த ராஸ்கல். ெபrய கவ3ன3 என்று நிைனப்பு.

403
கவ3ன3 என்றதும் ஞாபகம் வருகிறது. பிரபுதாஸ் பட்வாr நம் ஸ்ரீநாத்ஜியின் ேகாவிலுக்கு
வந்திருந்தா3. என்ன எளிைம! என்ன எளிைம! நம் நாத்தியின் முன் தைலகுனிந்து வணக்கம்
ெதrவித்துவிட்டுப் ேபானா3. அவ3 ெசான்னா3: எங்களுக்கு இந்திராகாந்தி ேமல் எந்தக் ேகாபமும்
இல்ைல. அந்தம் மாவுக்கு எப்பவுேம ெகாஞ்சம் வம்பு
H ஜாஸ்திதான்.

என் இரண்டாம் நம்ப3 ைபயன் ரஜினி தான் பாவம், நல்லவன்...''

இந்த இடத்தில் நான் குறுக்கிட்டுக் ேகட்ேடன் - ''மாமா, இரண்டாம் நம்ப3 என்று எழுத
ேவண்டுமா? கண்ஷியாம் மாமாவுக்கு ரஜினி என்றாேல புrயுேம!''

''ேபசாமல் நான் ெசால்வைத எழுது. அவனுக்கு மைனவி, குழந்ைதகளுக்குச் ெசய்ேத மீ ள

முடிவதில்ைல. ேநற்று முன்தினம் நடந்தது. இைத எழுதும் ேபாது என் கண்களில் கண்ண3H
தளும்புகிறது.''

நான் மிட்டு மாமாவின் கண்கைளப் பா3த்ேதன்.

''என்னடா பா3க்கிறாய்? எழுது.''

''வட்டில்
H ேதங்காய் எண்ெணய் தH3ந்து விட்டது. இவன் தண்ணைர
H விட்டுத் தைலையச்
சீவிக்ெகாண்டு ேபாகிறான். மூத்தவனும் சின்னவனும் சிகெரட்டுக்கும் பீடாவுக்கும்
ெசலவழிக்கிறா3கேள ஒழிய எண்ெணய் வாங்கித்தர மாட்ேடெனன் கிறா3கள். வட்டில்
H இப்ேபாது
எல்ேலாரும் தினமும் தைலகுளித்து, எண்ெணய் ேபாடுவைத மாைலவைர ஒத்திப் ேபாட்டு விட்டுச்
சமாளித்துவிடுகிறா3கள். எண் ெணய் ேபாடாமல் என் முன்வழுக்ைக காய்ந்து தைலேய எrகிற
மாதிr இருக் கிறது. என் ெகாஞ்சநஞ்ச முடியும் ேதங்காய் நா3 மாதிr சிலுப்பிக்ெகாண்டு நிற்கிறது.
முகத்ைதக் கண்ணாடியில் பா3க்கேவ பயமாக இருக்கிறது...''

நான் மாமாவின் தைலையப் பா3த்து அவ3 எழுதச் ெசான்னைத உறுதி ெசய்த ெகாண்ேடன்.

''நான் சாவதற்கு முன் சில விஷயங்கைள ஒழுங்குெசய்துவிட விரும்புகிேறன்.

404
 உங்களுக்குத் ெதrயும், என்னிடம் ெசாத்து ஒன்றும் கிைடயாது. நான் ெவறும் 'டண்-டண்
ேகாபால் (ெசல்லாக்காசு, ஓட்டாண்டி) தான். உங்கள் சேகாதr, அதாவது என் மைனவி, இறந்தேபாது
அவளுைடய டாகு3ஜிக்களின் ேசைவையத் ெதாட3ந்து ெசய்ய நான் ஏற்றுக் ெகாண்ேடன் என்பைத
நHங்கள் அறிவ3கள்.
H என் இறப்புக்கு முன்பாக, இந்த விக்கிரகங்கைள நான் உங்களிடம் தந்துவிட
விரும்புகிேறன். இந்த விக்கிரகங்கள் எங்கள் குடும்பத்தில் வழிவழியாக இருந்து வருபைவ. என்
அம்மா (அதற்கு முன் என் பாட்டி) அதிகாைலயில் எழுந்து குளித்து முழுகிவிட்டு, ெவறும் வயிற்றில்
இந்த விக்கிரகங்களுக்குப் பூைஜ ெசய்துவிட்டுத்தான் பச்ைசத் தண்ண3கூடக்
H குடிப்பாள். அவளுக்குப்
பிறகு உங்கள் சேகாதrயும் அப்படிேய ெசய்து வந்தாள். உங்கள் சேகாதr ேபானபின் நான்தான் ஏேதா
முடிந்தவைர ெசய்துவருகிேறன். நான் தினம் குளிக்க முடிவதில்ைல என்பைதத் தாங்கள்
அறிவ3கள்.
H கால்கட்டு மாற்றும் அன்றுதான் குளிக்க முடிகிறது. அதனால் ஒருநாள் விட்டு ஒருநாள்
தான் பூைஜ ெசய்கிேறன். எனக்கு வருத்தெமல்லாம், சுப தினங்களில்கூட இந்த விக்கிரகங்களுக்குச்
சrயான ைநேவத்தியம் பைடக்க முடிவ தில்ைல என்பதுதான். தினம் பதிேனாரு மணிக்கு எனக்கு
வரும் உணைவதான் (மூன்று சப்பாத்திகளும் ெகாஞ்சம் சாதமும்) சம3ப்பிக்க ேவண்டியுள்ளது.
மாைலயில் அம்பிஸ் கேபயிலிருந்து வரும் இரண்டு இட்டிலியும் ஒரு வைடயும்தான். கடவுள்
இைத ஏற்றுக்ெகாள்வா3 என்றுதான் நம்புகிேறன். எல்லாவற்றுற்கும் சிரத்ைததான் முக்கியம்.

என் மருமகள்கைள நம்ப முடியாது.

அவ3களுக்கு இவற்றின் அருைம ெதrயாது. வசி

H எறிந்துவிடுவா3கள். அல்லது குழந்ைத
களுக்கு விைளயாடக் ெகாடுத்து விடுவா3கள். இந்த விக்கிரகங் களில் குறிப்பாக ஒன்று
முக்கியமானது. புல்லாங்குழல் சகிதம் தவழ்ந்து வரும் பாலகிருஷ்ணனின் ஐந்து அங்குலம் உயர
விக்கிரகம்தான் அது. பா3க்க மிக அழகாக இருக்கும். பட்டு வஸ்திரமும் ஜrைகக் குல்லாயும்
ேபாட்டுப் ெபாட்டும் இட்டுவிட்டால் சாட்சாத் கிருஷ்ணேன நம் முற்றத்தில் வந்து தவழ்ந்து
ெகாண்டிருப் பது ேபால் இருக்கும். நான் இறந்து விடுவதற்கு முன் இந்த டாகு3ஜிக்கைள உங்களிடம்
ஒப்பைடத்து விட விரும்புகிேறன். என் சேகாதrயிடம், அதாவது உங்கள் மைனவியிடம் கூறுங்கள்.
இது என் கைடசி ஆைசெயன்று. நம் காலம் முடிந்த பின் குழந்ைதகள் இைத ஒழுங்காகச் ெசய்வா3
கள் என்று ெசால்ல முடியாது. என் சேகாதrககு முடிகிறவைர டாகு3 ஜிக்களின் ேசைவையச்
ெசய்யட்டும். அதற்குப் பிறகு கிணற்றிேலா அல்லது நதியிேலா அவற்ைறச் சம3ப்பணம் ெசய்து
விடுங்கள். இதுதவிர என்னிடம் சில ெதய்வகப்
H புத்தககங்களும் ஒரு குட்டிக் குடத்தில் ெகாஞ்சம்
கங்கா ஜலமும் இருக்கிறது. இைதெயல்லாம்கூட நான் உங்களுக்ேக ெகாடுத்துவிட விரும்பு கிேறன்.
புத்தகங்களில் குறிப்பாக, 'ஹனு மான் சாலிசாவும்' (ஆஞ்சேய கவசம்) ேடாங்கேர மஹ்ராஜின்
ஆசிெபற்ற பாக வதமும் நHங்கள் அவசியம் ைவத்துக் ெகாள்ள ேவண்டும்.

இதனால், வட்டில்
H ேபய் பிசாசுகளின் நடமாட்டம் இருக்காது என்பேதாடு சுபிட்ச மும்
ஏற்படும்.

405
 நான் ெசத்துப்ேபாகத் தயாராக இருக்கி ேறன் என்பது தங்களுக்குப் புrந்து ேபாயிருக்கும்.
ஆனால், சாவு எப்படி, எங்கிருந்து வரும் என்பதுதான் எனக்குப் புலப்படவில்ைல. நாம் வலியப் ேபாய்
நின்றாலும் இந்தப் ப்ருத்வியில் நம் பிரயாணம் முடியும் வைர, சாவு நம்ைம அரவைணத்துக்
ெகாள்ளாது என்பைதத் தாங்கள் அறிவ3கள்.
H ெசன்ற வாரம், பட்டம் விட்டுக் ெகாண்டிருந்த
ஜHவன்லாலின் எட்டு வயது மகன் இரண்டாவது மாடியிலிருந்து தவறி விழுந்துவிட்டான். அவன்
அதி3ஷ்டம், அந்த ேநரம் பா3த்து, அழுக்குத் துணி களடங்கிய ெபாதிேயாடு ேபாய்ெகாண் டிருந்த
'ஏகாம்பேரஸ்வர3 பின்ெமன்' காரனின் கழுைதேமல் ெசால்லி ைவத்தாற் ேபால் குறி தவறாமல்
விழுந்து தப்பித்தான். ஒரு கீ றல் இல்ைல, ஒரு காயம் இல்ைல. இடறி விழுந்ததில்
கழுைதக்குத்தான் பாவம், பின்னங்கால் முறிந்துவிட்டது. ஜHவன்லாைல உங்களுக்குத் ெதrயும்.
மகாக் கஞ்சன். கழுைதயின் சிகிச்ைசக்கு ஒரு ைபசாக்கூடத் தரமாட்ேடன என்று கூறிவிட்டான்.
கழுைதைய rக்ஷாவில் ைவத்து மாட்டாஸ் பத்திrக்குக் ெகாண்டு ேபாவதற்கு அவனிட மிருந்து
மூன்று ரூபாைய வாங்குவதற்குள், ேபாதும் ேபாதுெமன்றாகிவிட்டது.

அந்த ேடாபி மிக அசிங்கமான, ஆனால் ஒேர ெசாற்ெறாடைரப் பயன்படுத்தி குஜராத்திகள்

வம்சத்ைதேய ஏசிவிட்டுப் ேபாய்விட்டான்.

இதற்கு என்ன ெசால்கிறH3கள்? ஆனாலும், நான் நிைனக்கிேறன், நான் சாகத்தான் ேவண்டும்

என்று. நான் சாவதற்கு நிைறயக் காரணங்கள் இருந்தும், நான் சாகாமல் இருக்கிேறன் என்று
நிைனத்தால் எனக்குச் சிrப்பும் அழுைகயும் ேச3ந்து வருகிறது.

என்ேனாடு படித்த ரஞ்சித் ப்ேராக்க3 பத்து நாட்களுக்கு முன்பு எந்தவிதத் ெதாந்தரவும்

இல்லாமல் ஒேர மூச்சில் ேபாய்விட்டான். இப்படி எனக்குத் ெதrந்து, இந்த ஒரு
மாதத்திற்குள்ேளேய, இந்தத் ெதருவிேலேய மூன்று ெபrய உயி3கள் ேபாய்விட்டன.

எல்ேலாைரயும் டியபடீசும் மாரைடப்பும் புருஷன் ெபண்டாட்டி ேபால் ேஜாடி ேச3ந்து

ெகாண்டு வந்து இழுத்துப் ேபாய் விட்டன. என் மருமகள் சுபத்திராவுக்கும்கூட இந்த இரண்டு
வியாதியும் இருக்கிறது. எனக்குத் தான் ஒன்றும் இல்ைல. சிரங்கு, ெவடிப்பு என்று சில்லைற
வியாதிகள் தவிர. ெசன்ற வாரம் என் ெபrய மருமகள் ெசான்னது ேபால் நான் நிஜமாகேவ ெநாண்டி
நாையப் ேபால் உண3கிேறன்.

இந்த ஏகாம்பேரஸ்வ3 அக்ரகாரத்தில் எனக்காக அழப்ேபாகிறவ3கள் இனி யாரும் இல்ைல.

இந்த அக்ரகாரேம கைள இழந்துேபாய்விட்டது. ெதப்பக்குளம் வற்றிவிட்டது. ெபயருக்ெகன்று

406
ெகாஞ்சம் தண்ண3H விட்டு அதில் பிளாஸ்டிக் தாமைரகைள மிதக்கவிட்டிருக்கிறா3கள்.
ெதப்பக்குளத்ைதச் சுற்றியிருந்த காவிப் பட்ைட அடித்த சுவைர இடித்துவிட்டு மாடிக் கட்டிடம் கட்டி
எவ3சில்வ3 பாத்திரக் கைடக்கார3களுக்கு வாடைகக்கு விட்டு விட்டா3கள். ராவண ஐய3
ெதருவிலுள்ள பள்ளிக்கூட மணிக்கூண்டு இப்ேபாது ெதrவதில்ைல. ேகாவில் பிரகாரத் தூண்களில்
ைமக்குகைளப் ெபாருத்தி ெமல்லிைச பஜைனகள் ெசய்கிறா3கள். அப்பழுக்கற்ற குஜராத்திகள்
புழங்கிய ெதருக்களில் இப்ேபாது பாத்திரக் கைட மா3வாடிகள் நிரம்பி வழிகிறா3கள். அக்ரகாரத்தின்
பைழய அைமப்ைப நிைனவுபடுத்தும் வைகயில் ேகாயில் அரச மரம் மட்டும்தான் இருக்கிறது.
இன்னும் நிழல் தருகிறது. அந்த நிழைல உண3ந்து அனுபவிக்கும் மனித3கள் மைறந்து விட்டா3கள்.
அந்த அரச மரம் முன்பு தந்த ஆசுவாசம் இப்ேபாது காணாமல் ேபாய் விட்டது. கிழக்குக் ேகாடியில்
என் தங்ைக நாத்தி ெபஹ்ன் இருக்கும் கட்டடத்ைதயும் விைல ேபசிவிட்டா3கள் அறுபது லட்சத்
துக்கு. இதனால், முப்பது குடும்பங்கள் ெதருவில் நிற்கப்ேபாகின்றன. கூடு கைலத்து விரட்டப்பட்ட
பறைவகள்ேபால அவ3கள் பிrயக் காத்திருக்கிறா3கள். சூழல் மாறிவிடப் ேபாகிறது. வாழ்க்ைகக்கு
அ3த்தேம சூழலில்தான் இருக்கிறது. சூழல் ேபானால் வாழ்க்ைகேய ேபாய்விடும்.

நான் தினமும், கடவுைள அல்ல, யம ராஜைன ேவண்டிக் ெகாள்கிேறன், 'இந்தக் கிழவைன

இழுத்துக் ெகாள், உன் பாசக் கயிற்றுக்கு ேமாசம் வந்துவிடாது' என்று. கைடசியாக, இன்ெனாரு
ேவண்டுேகாள். நான் இறந்துேபானால், என் ஆன்ம முக்திக்காக என் வட்டில்
H அல்லது உங்கள்
வட்டில்
H என்றாலும் பரவாயில்ைல, பாகவத பாராயணம் அவசியம் ெசய்துவிடுங்கள்.

மற்றபடி விேசஷமாகக் குறிப்பிட்டுச் ெசால்லும்படி ேவெறான்றும் இல்ைல.

மகிழ்ச்சியும் சந்ேதாஷமும் பற்றிய சமாச் சாரத்ைத எழுத ேவண்டுகிேறன்.

இப்படிக்கு,

மன்ேமாகன் தாஸ் துவாரகா தாஸ்

(மிட்டு)

பி.கு: உங்களுக்கு வசதிப்படுெமன்றால், ஒரு 100 ரூபாய் M.O. மூலம் அனுப்பி ைவக்க
ேவண்டுகிேறன் - மிட்டு.''

407
 தாள்கைள ஒழுங்குபடுத்தி அந்த நHண்ட கடிதத்ைத மடித்துக் ெகாண்ேடன். வழக்கம் ேபால்
மிட்டு மாமா தனது பூணூலில் ெதாங்கிய சின்னச் சாவிையக் ெகாண்டு தன் தகர கஜானாைவத்
திறந்து ஒரு ெபrய உைறையயும் தபால் தைலகைளயும் ெகாடுத்தா3. முகவr எழுதி எடுத்துக்
ெகாண்டதும் கூறினா3 ''ேசாம்பல்பட்டுக் கடிதத்ைதக் கண்ட தபால் ெபட்டியில் ேபாட்டுவிடாேத.
ேநராக பா3க் டவுன் ேபாஸ்ட் ஆபீசுக்ேக ேபாய்விடு. ேபாட்ட பின் எனக்கு வந்து சமாச்சாரமும்
ெசால்லிவிடு.'' பிறகு ''இைத நH ைவத்துக் ெகாள்'' என்று ஒரு 50 காசு நாணயத்ைதக் ெகாடுத்தா3. நான்
கிளம்பிேனன்.

மூன்று நான்கு நாட்கள் கழித்து இரவு எட்டு மணிக்குத் தந்தி மூலம் ெசய்தி வந்தது. நான்
மிட்டு மாமாவுக்குத் தாக்கல் ெசால்ல ஓடிேனன்.

மிட்டு மாமா அய3ந்து தூங்கிக் ெகாண் டிருந்தா3. நான் அவரது ேதாைள உலுக்கி
எழுப்பிேனன்.

''என்னடா விஷயம்?''

''நாம் ேமாசம் ேபாய்விட்ேடாம் மாமா.''

''என்ன ஆயிற்று?''

''உடுமைலப்ேபட்ைடயிலிருந்து தந்தி வந்திருக்கிறது. கண்ஷியாம் மாமா ேபாய் விட்டா3.''

மிட்டு மாமா பதறி எழுந்தா3, ''என்ன ெசால்கிறாய் நH?''

''ஆமாம் மாமா, நிஜமாகத்தான். இன்று மதியம் ஆபீஸிலிருந்து வந்திருக்கிறா3.

எல்ேலாருடனும் நன்றாகச் சிrத்துப் ேபசியபடி சாப்பிட்டிருக்கிறா3. உங்கள் கடிதத்ைதக்கூட
இரண்டு மூன்று முைற படித்தாராம். சிறிது தூங்கப்ேபானவ3 பிறகு எழுந்திருக்கவில்ைல.
தூக்கத்திேலேய உயி3 பிrந்து விட்டது. ஹா3ட் அட்டாக்தான்.''

408
 மிட்டு மாமா தன் கால்கைளேய ெவறித்துப் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்துவிட்டு நHண்ட
ெமளனத்திற்குப் பின் தத்துவா3த்தமாகக் கூறினா3: ''ேபாகிறவ3கள் ேபாய்ச்ேச3ந்து விடுவா3கள்.
ஆனால், இருக்கிறவ3களுக்கு ேவறு வழி இல்ைல. அவ3கள் இருந்துதான் ஆக ேவண்டும்.''

கண்ஷியாம் மாமாவின் ஈமக்கிrையகளில் கலந்து ெகாள்ளப் ேபான எங்கள் உறவின3 கள்

எல்ேலாரும் கூடேவ மிட்டு மாமாவின் கடிதத்ைதயும் படித்துவிட்டு வந்திருந் தா3கள். கண்ஷியாம்
மாமாவுக்குப் பதிலாக மிட்டு மாமாேவ ெசத்துப்ேபாயிருக்கலாம் என்று ெவளிப்பைடயாகேவ
அபிப்பிரயாம் ெதrவித்தா3கள். மிட்டு மாமாவின் மகன்களுக்கும் மருமகள்களுக்கும் ெபருத்த
தைலகுனிவு ஏற்பட்டிருக்க ேவண்டும். குறிப்பாக, மிட்டு மாமாவின் மூத்த மருமகள் ஆேவசமாகக்
ெகாந்தளித்தாள். கிழவனின் நாக்ைக இழுத்து அறுத்துவிட ேவண்டும் என்றும் அவருக்கு
உடந்ைதயாக இருந்த கடிதத்ைத எழுதிக்ெகாடுத்த என்னுைடய ைககைளயும் ெவட்டிப்ேபாட
ேவண்டும் என்றும் விரும்பினாள் அவள். ஆனால், அதி3ஷ்டவசமாக அந்த மாதிr விபrதம் ஏதும்
நடக்கவில்ைல. எப்படியும், நான் மிட்டு மாமாவுக்குக் கடிதம் எழுதித் தருவைத நிறுத்தும்படி ஆனது.

409
 நாயனம் – ஆ. மாதவன்

இறந்தவருக்கு ஒன்றும் ெதrயாது. புதியமல் ஜிப்பா, ேவஷ்டி அணிந்து ெகாண்டு, ெநற்றியில்

மூன்று விரல் திருநHற்றுப் பட்ைடயுடன், நHட்டி நிமி3ந்து அந்திமத்துயில் ெகாள்கிறா3. கறுப்பு உடம்பு,
வயசாளி, ேமல்வrைசப் பல் ெகாஞ்சம் ெபrசு, உதட்ைட மீ றி ஏளனச் சிrப்பாக அது ெவளித்
ெதrகிறது. தைலமாட்டில் குத்து விளக்கும், நுனி வாைழயிைலயில் நிைற நாழி பழமும்
ஊதுவத்தியும், சிவப்பு அரளிப்பூ மாைலயுமாக ேஜாடித்திருக்கிறா3கள். சாவு மணம்
ஊதுவத்தியிலிருந்து கமழ்கிறது.

‘ெயன்ைனப் ெபத்த யப்ேபாவ்.. ெயனக்கினி ஆrருக்கா?... என்று கால்மாட்டில் ெபண்அள்

கும்பலிலிருந்து நாற்பது வயசுக்காr கறுப்பி முட்டி முட்டி அழுகிறாள். அவளுக்கு பச்ைசக்
கண்டாங்கிதான், ெபாருந்துகிறது.

சாயங்காலம் ெநருங்கி ெகாண்டிருக்கிறது. ெதன்னந் ேதாப்புக்கு அப்பால், வாைழப்

பண்ைணையத் தாண்டி, பாைறகள் நிைறந்த ஆற்றின் புது ெவள்ளத்தின் குளிைரக் காற்று சுமந்து
வருகிறது. காக்ைககள் கூட்டுக்குப் பறந்து ேபாகின்றன. தாைழப்புத3 ேவலிகளின் நடுவில்-
வாய்க்கால் கைரயிலிருந்து , முற்றிய கமுகு மரத்ைத ெவட்டிச் சுமந்து ெகாண்டுவந்து, முற்றத்தில்
பாைட ஏணி தயாrக்கிறா3கள். பிளந்த கமுகுமரம், ெவளெரன்று
H ெபாள்ைளயாக முற்றத்தில்
துண்டாகக் கிடக்கிறது.

வாசலில், இளவுக் கூட்டத்தினrைடேய, ெசத்தவrன் தடியன்களான ஆண்பிள்ைளகள்

இரண்டு அழுக்குத் துண்ைட அணிந்து ெகாண்டு சுறுசுறுெவன்று , எண்ெணய்ச் சிைலகள் ேபாலத்
தைலகுனிந்து அம3ந்திருக்கிற3கள். சின்னவன், ெகாஞ்சம் அழுகிறான். ெபrயவன் முழங்ைகையக்
கன்னத்துக்கு முட்டுக் ெகாடுத்துக் கூைரயின் துலாக் கட்ைடையப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறான்.
உள்ேளயிருந்து வரும் ஒப்பாr, இப்ெபாழுது பழக்கமாகிச் சாதாரணமாகி விடுகிறது.

“ இப்படிேய இருந்தாப் ெபாழுதுதான் இருட்டும். இருட்டு வருமுன்ேன இேதா அேதான்னு

காrயத்ைத முடிப்பம்; என்ன தங்கப்பா??”

“ஆமாமாம். நாயனக்காரைனத்தான் இன்னம் காேணாம். யாரு ேபாயிருக்காங்க

அைழச்சார?”

410
 “வடிேவலும் சின்னண்ணணும் ேபாயிருக்கிறாங்க. ேமலாத்தூrேல இன்னிக்கு ஆம்புட்றது
கஸ்டம் . அல்லாம், முத்துபட்டி திருவிழாவுக்குப் ேபாயிருப்பாங்க.”

“சின்னண்ணன் ேபாயிருக்கிறான்லியா அப்ேபா நிச்சயம் யாைரயாவது இட்டுக்கிட்டு

வருவான். வரட்டும். அதுக்குள்ளியும் மத்த ேவைலங்கெளப் பாக்கறது.”

மைழவரும் ேபால் இருந்தது. அந்தியிருள் குளிர ஆரம்பித்தது. கியாஸ் விளக்ெகான்ைறச்

சுமந்து ெகாண்டு , வயல் வரப்பு வழியாக வாய்க்காைலத் தாண்டி ஒருவன் கைரேயறி வந்து
ெகாண்டிருக்கிறான். விளக்கின் ஒளியில், வாைழ மரமும், பச்ைச ஓைலய்ப் பந்தலும் ெபrய ெபrய
நிழல்களாக வள3ந்து திைரக்காட்சி ேபால மாறி மாறிப் ேபாயிற்று.

விளக்கு சுமந்து வந்தவன், ேவ3க்க விறுவிறுக்க முற்றத்தில் ஸ்டாண்டு ேமல் விளக்ைக

இறக்கி ைவத்தான். விளக்கின் உஸ்... உஸ்..! உள்ேள அழுைக ஓய்ந்து ேபாயிருந்தது. குசுகுசுத்த
குரலில் ெபண்கள் வக்கைண ேபசுகிறா3கள். ஊதுவத்தி இன்னும் மணமாக மணத்துக்ெகாண்டு புைக
பரத்துகிறது.

விளக்கு வந்துவிட்ட வசதியில் முற்றத்துச் சந்தடி, அங்கிங்காக விலகி நின்றுெகாண்டு

இருட்டில், ெதrயாத வயல் வரப்ைபப் பா3த்துக் ெகாண்டிருக்கிறது. சலிப்பு- எல்லாரது முகத்திலும்
அசட்டுக்கைளைய விரவிவிட்டிருக்கிறது. சும்மாேவனும் எத்தைன தரம் ெவற்றிைல ேபாடுகிறது?
எத்தைன தரம் பீடி பிடிக்கிறது?

“விடிஞ்ச ெமாதக்ெகாண்டு ஒண்ணுேம சாப்பிடேல. எப்ேபா இந்தக் காrயம் முடியறது,

குளிச்சு மாத்திச் சாப்பிடுறேதா? சrயான ெதாந்தரவு ேபா.”

யாேரா ஓராள் இருட்ைடப் ெபாத்துக்ெகாண்டு ெவள்ைளயாக நைடயும் ேவகமுமாக

ஓடிவந்தான்.

“சின்னண்ணனும், வடிேவலும் தட்றாம்பட்டிக்குச் ைசக்கிள்ேல ேபாயிருக்கிறாங்க.

ேமலாத்தூrேல யாரும் நாயனக்காரங்க ஆப்டலியாம். ேசதி ெசால்லச் ெசான்னாங்க.” வந்தவன்
பந்தைலயும்- கியாஸ் விளக்ைகயும்- முசுமுசுத்த கும்பைலயும் - உள்ேள ெபண்களன்
H அ3த்தமற்ற
அலமலங்கைளயும் - மாறி மாறி ப் பா3த்துவிட்டுப் பீடிக்கு ெநருப்புத் ேதடி ஒதுங்கினான். எப்பிடியும்

411
தட்றாம்பட்டி ேபாய் ஆைள இட்டுக் ெகாண்டுவர இன்னும் ஒரு மணிேயா , ஒன்றைர மணிேயா
ேநரமாகலாம், கும்பலின் முகம் சுணங்கியது.

“இந்தக் காலத்திேல, யாருப்பா நாயனமும் , பல்லக்கும் வச்சிக்கிறாங்க? ஏேதா அக்கம்

அசலுக்கு ஒரு ெதாந்தரவு இல்லாெம, காrயத்ைத முடிக்கிறெத விட்டுவிட்டு? இப்ேபா பாரு ,
எத்தினிஎ ேபரு இதுக்ேகாசரம் காத்துக் ெகடக்கிறாங்க ?”

”இல்ேல, மூத்த பிள்ைளதான் ெசால்லிச்சிது. ெசத்தவரு முன்னாடிேய ெசால்லி வச்ச

சங்கதியாம். தமக்கு , சுடுகாடு யாத்திைர தவுல் நாயனக் கச்ேசrேயாட நடத்தணுமினு. அதாம் அந்த
ெபாண்ணும் அழுைகயா அழுதிச்சி. ெசத்தவங்க ஆத்துமா நிம்மதியாப் ேபாகட்டுேமன்னு தான்,
இப்ேபா, ேமலாத்தூ3 ேபாய் அங்கியும் ஆம்புடாேம தட்றாம்பட்டி ேபாயிருக்காங்களாம்.”

“நல்ல ேராதைனயாப் ேபாச்சு. ெசத்தவங்களுக்ெகன்ன? அவுங்க ேபாயிட்டாங்க.

இருக்கிறவங்க களுத்து அறுபடுது “.

மைழ வந்ேதவிட்டது. ேஹாெவன்று . கூைர ேமலும் பச்ைசப் பந்தல் ேமலும்

இைரச்சலிட்டது. சுற்றிலும் கமுகு, ெதன்ைன , தாைழப்புதூ3 ேமல் எல்லாம் ெகாட்டியதால்
இைரச்சல் பலமாகக் ேகட்டது. கியாஸ் ைலட்ைடத் திண்ைணேமல் தூக்கி ைவத்தா3கள்.
திண்ைணயில் அம3ந்திருந்தவ3களின் தைல முண்டாசும், தைலயும் ெபrய நிழல்களாகச் சுவrல்
உருக்குைலந்து ெதrந்தன.

உள்ேள ஏேதா குழந்ைத அடம்பிடித்து அழத் துவங்கியது. தாய்க்காr பூச்சாண்டிையக்

கூப்பிடுகிறாள். பிய்த்து எறிேவன் என்கிறாள். ‘சனியேன , உயிைர வாங்காேத’ என்கிறாள். குழந்ைத
நிறுத்தாமல் அழுகிறது.

எல்ேலா3 முகத்திலும் ,சலிப்பும், விசாரமும், ெபாறுைம இழந்த ெவறுப்பும்

நிைறந்திருக்கின்ற்ன. தைல நைரத்த முக்கியஸ்த3களுக்கு யாைர, என்ன ேபசி, நிைலைமைய
ஒக்கிட்டு ைவப்பது என்று ெதrயவில்ைல. எல்லாரும், இருட்டாக நிைறந்து கிடக்கும் வயலின்
வரப்புப் பாைதையேய பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கிறா3கள். மைழ சட்ெடன்று ஓய்கிறது. இைரச்சல்
அடங்குகிறது. கூைரயிலிருந்து தண்ண3H ெசாட்டுகிறது. முற்றத்தில் தண்ண3H ேதங்கி வழிந்து
ேபாகிறது.

412
 இதற்குள்ளியும் பாைட தயாராகி , உடம்பு சிவப்புப் பட்டு மூடிக்ெகாண்டு , நHட்டி நிமி3ந்து-
பந்தலில் தயாராகி இருந்தது. நH3மாைலக்குப் ேபான புத்திர3கள் இரண்டு ேபரும், மைழயில்
குளித்துத் தைலேமல் ெவண்கல ஏனத்ைதச் சுமந்து ெகாண்டு, பிணத்தின் தைலமாட்டில் வந்து,
முக்காடிட்ட முண்டச்சி ேபால நின்றா3கள்.

‘ெபாம்மனாட்டிங்க குலைவ ேபாடுங்க தாயீ. அதுக்கும் ெசால்லியா தரேவாணும்?’ என்று

தைலயாr குரல் ேகட்க, தாமதித்து நின்றவ3கள் ேபால் கிழவிகள். ெகாலு ெகாலுெவன்று ஒப்பாr
ேபாலேவ குலைவயிட்டா3கள். இருட்டில் ஒதுங்கி நின்றவ3 ஒன்றிரண்டு ேப3 கூடப் பந்தலுக்குள்
வந்து திண்ைணயில் நுைழந்தா3கள்.

‘வாய்க்கrசி ேபாட இன்னும் , உள்ேள ெபாம்மனாட்டிக இருந்தா வந்து ேபாடலாம்.

ேநரமிருக்குது” என்றா3 தைலயா3.

” அட அெதல்லாம் எப்பேவா முடிஞ்சு ேபாச்ேச. இன்னும் புதுசாத்தான் ஆரம்பிக்ேகாணும்.

புறப்படுறைத விட்டுப்பிட்டு , அடிையப்புடிடா ஆபயாண்டீன்னு முதல்ேல இருந்ேத
ஆரம்பிக்ேகாணுமா? தம்பி , சின்னத்தம்பு உன் ைகக்கடியாரத்தேல மணிெயன்ன இப்ேபா?”

“ மணியா? அெதல்லாம் ெராம்ப ஆச்சு. ஒம்ேபாது ஆகப்ேபாவுது. எப்ேபா நாயனக்காரங்க

வந்து எப்ேபா ெபாறப்படேபாறேமா?’

எல்ேலாரது கண்களும் வயல் வரப்ைபேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தன . இப்ேபாது - மரண

சம்பவத்ைத விட , நாயனந்தான் முக்கியப் பிரச்சைனயாக அத்தைன ேப3 மனத்திலும் ெபrய
உருக்ெகாண்டு நின்றது.

“யாேரா வ3ராப்ேபால இருக்குதுங்கேள” என்று ஒரு குரல் ெதாைலவில்

இருட்டுப்பாைதையப் பா3த்துச் சந்ேதகப்பட்டது.

“ஆமாண்ேணாவ், வ3ராங்க ேபால , யாரப்பா அது ெவளக்ைக சித்ெத தூக்கிக்ெகாண்டு

ேபாங்கெளன். மைழயிேல சகதியும் அதுவுமா ெகடக்குது. சின்னண்ணன் தான், ேதாள் அைசப்ைபப்
பா3த்தா ெதrயுதில்ேல”.

413
 எல்லாரது முகங்களும் ெதளிவைடந்தன. இடுப்பு ேவஷ்டிைய முறுக்கிக்ெகாண்டு,
முண்டாைசச் சr ெசய்துெகாண்டு எல்லாரும் எழுந்து தயாராகி நின்றன3. சில ஆண் பிள்ைளகள்
உள்ேள ெபண்களிடம் ேபாய் விைட ெபற்று வந்தன3. உள்ேள விட்டிருந்த அழுைக ‘யங்கப்ேபா’
என்று பின்னும் ஈனமாக எழுந்தது.

கியாஸ் விளக்கு வட்டத்தில், சின்னண்ணனும் வடிேவலுவும் ெவன்றுவந்த வர3கள்

H ேபால
நின்றன3.

“ அட , ேமலாத்தூrேல ேபானா அங்ேக ஒரு ஈ, காக்ைக இல்ெல. படு ஓட்டமா ஓடிேனாம்.

வரண்ணன்
H ேசrயிேல, ஒரு நல்ல வித்வான். மாrயம்மன் ெகாைடயப்ேபா கூட நம்மூருக்கு வந்து
வாசிச்சான். முனிரத்தினம்ன்னு ேபரு . எப்படியும் அவெர இட்டாந்திராலாம்ன்னு ேபானா. மனுசன்,
சீக்கா படுத்த படுக்ைகயா ெகடக்கிறான். விடா முடியாதுன்னு, ைசக்கிைளப் உடிச்ேசாம்.
தட்றாம்பட்டுேல, ேதா... இவங்கெளத் தான் புடிச்சுக் ெகாண்ணாந்ேதாம். சமத்திேல ஆள்
ஆம்பிட்டேத தம்பிரான் புண்ணியமாப் ேபாச்சு.”

எல்ேலாரும் பா3த்தா3கள்.

காய்ந்து ேபான மூங்கில் குழாய் ேபால, சாம்பல் பூத்த நாயனத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு , மாறு
கண்ணும் குட்ைடக் கிராப்பும், காவி ேமலாப்புமாக, ஒரு குட்ைட ஆசாமி, ‘இவனா?’ என்று
கருவுவதற்குள் , ‘இவனாவது அந்த ேநரத்தில் வந்து ெதாைலஞ்சாேன’ என்ற சமாதானம் ,
எல்லாருக்கும் ெவறுப்ைப மிஞ்சி எட்டிப் பா3த்தது. தவுல்காரன், அடுப்படி, தவசிப்பிள்ைள மாதிr
ேவ3க்க விறுவிறுக்க , ‘ஐேயா’ என்ற பா3ைவயில், முன்னால் வரமாட்ேடன் என்று பின்னால்
நின்றான்.

‘ெவட்டியாெனக் கூப்பிடுறது. ெநருப்ெபல்லாம் ெரடி..சங்ைக ஊதச்ெசால்லு

ெபாறப்படலாமா? உள்ேள ேகட்டுக்ேகா.’

தாறுடுத்திக் ெகாண்டு பாைடப்பக்கம் நாலுேப3 தயாரானா3கள். கருமாதிக்கான பிள்ைளகள்

இரண்டும், ெபrயவன் தHச்சட்டிைய ெவட்டியான் ைகயிலிருந்து வாங்கிக் ெகாண்டான். சின்னவன்,
ஈர உைடயில் , ெவட ெவடெவன்று நடுங்கிக்ெகாண்டு , ெபrயவன் பின்னால் ெசய்வதறியாமல்
நின்றான்.

414
 “ெபாறப்படுங்கப்பா. தூக்கு” என்ற கட்டைள பிறந்ததும் தாறுடுத்த நால்வரும் பாைடயின்
பக்கம் வந்தா3கள். உள்ேளயிருந்து ெபண்கள், முட்டிக்ெகாண்டு தைலவிr ேகாலமாக
ஓடிவந்தா3கள். “ெயங்கெள உட்டுட்டுப் ேபாறHங்கேள?” என்று கதறல் சகதியும் அதுவமாகக்
கிடந்ததினால் விழுந்து அழுவதற்கு எல்லாரும் தயங்கினா3கள். ெபண் மட்டும். ‘ங்கப்ேபா எனக்கினி
யாருருக்கா” என்று பாைடயின் கால்மாட்டில் வந்து விழுந்தாள்.

”ேகாவிந்தா!ேகாவிந்தா!” என்ற ேகாஷத்துடன் பாைட ேதாளில் ஏறிற்று. “யாருப்பா அது

நாயனம். உம் ... சும்மா உங்கைளப் பா3க்கவா கூட்டியாந்ேதாம் முன்னாடி ேபாங்க. ெவளக்குத்
தூக்கறவன் கூடேவ ேபாங்க. ேமாளத்ைதப் பிடிங்க..”

நாயனக்காரன் முகம் பrதாபமாக இருந்தது. அைழத்துவந்த ேவலண்ணன் அவன் காதருகில்

எேதா ெசான்னான். நாயனக்காரன் ெமல்ல உதட்டில் ைவத்து, “பீ ப்பீ.. ‘ என்று சுத்தம் பா3த்தான்.
ஊ3வலம் , சகதி வழுக்கும் வரப்புப்பாைதயில் ேபாய்க்க்ெகாண்டிருந்தது. கியாஸ் விளக்கின்
ஒளியில் எல்லா3 நிழலும் தாைழப் புதrன் ேமேல கமுகு மர உச்சி வைர ெதrந்தது.

’கூ..ஊஉ..ஊஉ..’ என்றூ, ெவட்டியானின் இரட்ைடச் சங்கு அழுதது. நாயனக்காரன் வாசிக்க

ஆரம்பித்திருந்தான். ‘பீ..பீ’ என்ற அவலம் பrதாபகரமாக இருந்தது. தவுல்காரன் சந்த3ப்பம்
ெதrயாமல் வறிட்ட
H குழந்ைதேபால-வாத்தியத்ைதத் ெதாப்புத் ெதாப்ெபன்று ெமாத்தினான்.

விவஸ்ைத ெகட்ட மைழ. வருதடி ைவத்த அலமங்கலும், கீ ேழ வழுக்கும் வரப்புப் பாைதயும்,

தாைழப்புதரும், ெகௗமுகின் ேதாப்பின் உச்சியில் தங்கி நின்ற குளி3ந்த இருட்டும், மரணமும் ,
பசியும், அசதியும், ெவறுப்பும்,துக்கமும், எrச்ச்சலும், ேகாபமும், எல்லாருைடய உள்ளங்களிலும்
நாயனத்தின் க3ண கடூரமான அபஸ்வரமாக வந்து விழுந்து வயிெறrயச் ெசய்தது.

கியாஸ் விளக்கு முன்னால் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தது.தHச்சட்டியில் குைமந்த வறட்டியின்

புைகயால் சங்கு ஊதுபவன் ெசருமினான். அைனவரும் ேபச்சற்ற அவல உருவங்களாக நிழல்கைள
நHளவிட்டு நடந்து ெகாண்டிருந்தா3கள்.

‘பீப்பீ..பீ..பீ’

எல்லாருக்கும் வயிற்ைறப் புரட்டியது. ெநஞ்சில் ஏேதா அைடத்துக் ெகாண்டது ேபால

சிரமமாக வந்தது. தைலையப்பிய்த்தது.

415
 பின்னும் , ‘பீ..ப்பீ..பீ..பீ!

ஊ3வலம், ‘சனியேன’ என்ற பாவைனயில் அவைனேய பா3த்துக்க் ெகாண்டு வழி நடந்தது.

யாராருக்ெகல்லாேமா பாைத வழுக்கியது. பின்னால் நடந்து வந்து ெகாண்டிருந்த சிறுவன் ஒருவன்,
சக்தி ேதங்கிய பள்ளத்தில் விழுந்தான். உடன் வந்த ஒருவ3 , அவைனத் தூக்கிவிட்டுவிட்டு .
‘நHெயல்லாம் அங்ேக எதுக்ேகாசரம் வரணும் , சனியேன?” என்று எந்த எrச்சைலேயா அவன் ேமல்
ேகாபமாக் ெகாட்டினா3.

ஆற்றங்கைர வரப்பு ஆரம்பமாகியிருந்தது. சிள் வண்டுகளின் இைரச்சல் ேகட்டது.

அக்கைரயில், கடந்து வஞ்சித்துைறயிலிருந்து தவைளகள், ‘குேறாம் குேறாம்’ என்று எதி3ப்புக்குரல்
எழுப்பிக் ெகாண்டிருந்தன. குட்டி குட்டிக் கறுப்புப் பன்றிகள் ேபாலப்பாைறகள் நிைறந்த ஆற்றில்,
புதுெவள்ளம் இைரச்சேலாடு ஒழுகும் அரவம் ேகட்டது. குளி3 , இன்னும் விைறப்பாக உடல்கைளக்
குத்திற்று.

சுடுகாட்டுத் தூரம் தHராத் ெதாைலெவளியாகத் ேதான்றியது. இன்னும், பீ..ப்பீ..பீ..பீ..’

நாயனக்காரன் பக்கமாகத் தைல முண்டாேசாடு வந்து ெகாண்டிருந்த தைலயாr முத்தன் ,

அவைனயும் அந்த நாயனத்ைதயும் ஒரு முைற ெவறித்துப் பா3த்தா3. கியாஸ் ைலட்டின் மஞ்சள்
ெவளிச்சத்தில் உப்ெபன்று மூச்சு நிைறந்த கன்னங்களுடன், நாயனக்காரனின், அந்தப்
ெபாட்ைடக்கண் முகம், எrச்சைல இன்னும் வள3த்தது.

இன்னும், பீ..ப்பீ..பீ..பீ..’

”படவா ராஸ்கல். நாயனமா வாசிக்கிேற?” தைலயாr முத்தன் ெராம்ப முரடு. அவரது

அதட்டைல பாைட தூக்கிக்ெகாண்டு முன்னால் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தவ3கள் கூடத் தயக்கத்ேதாடு
திரும்பி நின்று ெசவிமடுத்தன3.

அவ்வளவுதான்!

416
 தைலயாr, நாயனக்காரன் பிடrயில் இைமக்கும் ேநரத்தில் ஒரு ெமாத்து. ஆற்றில் துணி
துைவப்பது மாதிr ஒரு சத்தம். நாயனத்ைத அப்படிேய இழுத்துப் பறித்து கால் மூட்டின் ேமல்
ைவத்து , இரண்டு ைககளாஅலும், ‘சடக்’ இரண்டு துண்டு ! புது ெவள்ளமாகச் சலசலத்து ஓடிக்
ெகாண்டிருந்த ஆற்றின் இருட்டில் நாயனத் துண்டுகள் ேபாய் விழுந்தன.

‘ஒடிக்ேகா பயமவேன, நாயனமா வாசிக்க வந்ேத? நின்னா உன்ைனயும் முறிச்சு ஆத்திெல

வசி
H ெயறிஞ்சுடுேவன்.”

ஊ3வலம் தயங்கக் ெகாஞ்சம் நின்றது. எல்லா3 முகத்திலும், ’முத்தண்ேண நH ெசஞ்ச

காrயத்துக்கு உனக்கு தங்கக் காப்பு அடிச்சுப் ேபாட்டாலும் தகும்’ என்ற திருப்தி பளிச்சிட்டது.

“என்ன நின்னுட்டீங்க?- ேபாங்கப்பா ேதா மயானம் வந்தாச்ேச, நல்ல நாயனக்காரென

ெகாண்ணாந்தHங்க”.

இைதக் ேகட்க நாயனக்காரனும் தவுல்காரனும் வரப்பு ெவளியில் இல்ைல. ஆற்றின்

இடப்பக்கம் சந்தின் இருட்டில் இறங்கித் ெதற்குப் பா3த்த பாைத வழியாக , இரண்டு ேபரும்
‘ெசத்ேதாம் பிைழச்ேசாம்’ என்று விழுந்து எழுந்து ஓடிக்ெகாண்டிருந்தன31

விடாப்பிடியாகக் கழுத்ைத அழுத்திய சனியன் விட்டுத் ெதாைலத்த நிம்மதியில் ஊ3வலம்

சுடுகாட்ைட ெநருங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.

417
 தக்ைகயின் மீ து நான்கு கண்கள் – சா. கந்தசாமி

மாணிக்கம் ெபrய விசிறி வைலையப் பரக்க விrத்துப் ேபாட்டபடி ராமுைவக் கூப்பிட்டா3.

ஒருமுைறக்கு இன்ெனாரு முைற அவருைடய குரல் உய3ந்து ெகாண்ேட இருந்தது.

நான்காம் தடைவயாக, "எேல ராமு" என்று அவ3 குரல் பலமாகக் ேகட்டேபாது, "இப்பத்தான்
ெவளிேய ேபானான்" என்று அவ3 மைனவி உள்ேளயிருந்து பதிலளித்தாள்.

ராமு ெவற்றிைல இடித்துத் தரும் ேநரம் அது. இரண்டு மூன்று வருடமாக அவன்தான்
ெவற்றிைல இடித்துத் தருகிறான். அேநகமாக அதில் மாறுதல் ஏற்படவில்ைல.

ஒருநாள் தூண்டில் முள் தன் உள்ளங்ைகையக் கிழித்துக் காயப்படுத்தியதும் மாணிக்கம்

ராமுவின் சின்னஞ்சிறிய ைகையப் பிடித்து ெவற்றிைல இடிக்கக் கற்றுக்ெகாடுத்தா3. அவேனா அவ3
ெசான்னைதெயல்லாம் காதில் ேபாட்டுக்ெகாள்ளாமல் ைகைய அழுத்திப் பிடித்து ேவகமாக
ெவற்றிைல இடித்தான். அப்படி இடிப்பது அவனுக்கு உற்சாகமாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது.
மூன்றாம் நாள் உலக்ைகையக் ைகயில் பிடிக்க முடியவில்ைல. புதிதாக இரண்டு ெகாப்புளங்கள்
கிளம்பிவிட்டன.

அவனிடம் தன் ெபrய ைகைய அகல விrத்துக் காட்டி மாணிக்கம் ெகக்ெகக்ெகக்க ெவன்று
சிrத்தா3.

"ெதrயுமா. நாப்பத்திெரண்டாம் வயசிேலயிருந்து ேவத்தேல இடிக்கிேறன். இன்னும் ஒரு

ெகாப்புளம் வரேல ஆனா ஒனக்கு ெரண்டு நாளிேல நாலு ெகாப்பளம். இதுக்குத்தான் ெசால்றைதக்
ேகக்கனுங்கறது..." ணு என்ற படி ெவற்றிைல இடிப்பதில் உள்ள சூட்சுமங்கைளத் தாழ்ந்த ெதானியில்
விவrத்தா3. அவன் ஒவ்ெவாரு வா3த்ைதையயும் கவனமாகக் காதில் வாங்கிக் ெகாண்டான்.
ஆனால் ஒரு முைறயும் அவ3 ெசால்வைத பின்பற்றுவதில்ைல. அவனுக்ெகாரு தனிக்குணம்.;
முறித்துக்ெகாண்டு ேபாவது.

மாணிக்கம் ெதற்குத் துைறயில் தூண்டில் ேபாட்டால் அவேனா கிழக்குத் துைறக்குத்

தூண்டிைல எடுத்துக் ெகாண்டு ெசல்வான். தாத்தாவிடமிருந்து பிrந்து வந்த அன்ேற அந்த
இடத்ைதக் கண்டுபிடித்தான்.

418
 ஒரு பகல் ெபாழுது முழுவதும் சின்ன தூண்டிைலத் தாத்தா கூடேவ ேபாட்டு ஒரு மீ னும்
கிைடக்காமற்ேபாகேவ அவனுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. தாத்தாைவ ேநாக்கித் திரும்பினான்.
அவ3 பா3ைவ தக்ைகயின் மீ து இருந்தது.

"அந்தப் பக்கமா ேபாேறன், தாத்தா." என்று தன் அதி3ஷ்டத்ைத ேதடிச் ெசன்றான்.

ஒற்ைறயடிப் பாைதயிேலேய நடந்து ஆைனச்சrவில் இறங்கி, புன்ைன மரத்தடியில் நின்று
தூண்டிைல வசினான்.
H சற்று ேநரம் தக்ைக அைசயவில்ைல. ேபாட்டது ேபாலேவ கிடந்தது. பிறகு
மினுக் மினுக்ெகன்று ஓ3 அைசவு; சின்னஞ்சிறிய மீ ன்குஞ்சுகள் இைரைய அrக்கின்றன. தக்ைக
முன்னும் பின்னுமாக அைசந்தது.

அவன் தக்ைகைய ஆழ்ந்து ேநாக்கினான். திடீெரன்று நHrல் ஓ3 அைசவு. அைலயைலயாக நH3

வட்டமிட்டது. ஆனால் தக்ைக அைசவற்றுக் கிடந்தது. அவன் தூண்டிைல ேமேல இழுத்துப்
பா3த்தான். ெவறும் முள் மட்டும் வந்தது. இைரையச் சிறிய மீ ன்கள் நினிவாயால் அrத்துத்
தின்றுவிட்டன.

தூண்டிைல எடுத்துக்ெகாண்டு கைரக்குச் ெசன்றான். ெபrய ெகாட்டாங்கச்சியிலிருந்து

மண்ைணத் தள்ளி ஒரு மண்புழுைவ எடுத்துக் ேகாத்து தூண்டிைல அள்ளிக் ெகாடிேயாரமாக
வசினான்.
H

இப்படி இடம் மாறும் பழக்கெமல்லாம் தாத்தாவிடம் கிைடயாது. ஓrடத்தில்தான் தூண்டில்

ேபாடுவா3. மீ ன் கிைடத்தாலும் சr கிைடக்காவிட்டாகும் சr; அவ3 இடம் மாறாது. ஆனால் ைகைய
நHட்டித் தூண்டிைலச் சற்றுத் தள்ளி நூைலக் கூட்டிக் குைறப்பா3; வாயிலிருந்து ஒரு வா3த்ைதயும்
வராது. குளத்தங்கைரக்கு வந்தவுடேன ேபச்சு நின்றுவிடும். அைமதியாகவும், கம்பீரமாகவும் நின்று
தூண்டிைல வசுவா3.
H

"ஒரு மீ னும் பிடிக்காமல் ேபாகமாட்ேடன்" என்ற உறுதியுடன் தக்ைகையப் பா3த்தான்.

தக்ைக குதித்துத் திடீெரன்று ேமேல எழும்பியது. அவன் முழுக் கவனமும் தூண்டிலில் விழுந்தது.
ைகையத் தள3த்தி நூைலத் தாராளமாக விட்டான். சர சரெவன்று தக்ைக கண்ணுக்குத் ெதrயாமல்
நHrல் அழுந்தியது. ேமலும் ேமலும் தண்ணrல்
H இறங்கியது.மீ ன் ேவக ேவகமாக இைரைய
விழுங்குகிறது என்பைத உண3ந்து ெகாண்டான். இம்மாதிrச் சந்த3பங்களில் தாத்தா எப்படி நடந்து
ெகாள்வா3 என்பது அவன் நிைனவிற்கு வந்தது.

419
 மீ ைசைய ஒரு விரலால் தள்ளிவிட்டுக் ெகாள்வா3. முகம் மலரும். நைரேயாடிய மீ ைச ஒரு
பக்கமாக ஒதுங்க சிறு புன்சிrப்பு ஒன்று ெவளிப்படும். பதற்றமில்லாமலும் ஆ3பாட்டமின்றியும்
ேநராகத் தூண்டிைல இழுப்பா3. மீ ன் துடிதுடித்து ேமேல வரும் அேநக சந்த3பங்களில் தைலக்கு
ேமேல வந்த மீ ன் ஆட்டத்தாலும் உலுப்பளாலும் தப்பித்துக்ெகாண்டு ேபாவதுண்டு.

ஒருமுைற தாத்தா தூண்டிைலத் தைலக்கு ேமலாக இழுக்கும் ெபாது, "ெகாஞ்சம் ெவட்டி

ெசாடுக்கி இழுங்க தாத்தா" என்று கத்தி விட்டன. அவ3 ெமல்லத் திரும்பிப் பா3த்தா3. உதட்டில்
சிrப்பு ெதrந்தது. அவன் பின்னுக்கு நக3ந்து மைறந்தான். மாணிக்கம் தூண்டிைலத் தன்
விருப்பப்படிேய இழுத்தா3. ேமேல வந்த ெகாண்டாய் ஓ3 உலுப்பு உலுப்பி துள்ளித் தண்ணrல்
H ேபாய்
விழுந்தது.

அவன் தூண்டிலில் சிக்கிய மீ ன் தப்பித்துக் ெகாண்டாட முடியாது; சாதுrயமாகவும்,

கனமாகவும் இழுத்துக் கைரக்குக் ெகாண்டு வந்து விடுவான். தன் தH3மானப்படியும் விருப்பப்படியும்
தூண்டிைல இழுக்கலாம். கட்டுப்படுத்த யாருமில்ைல.

ராமு தண்ணருக்குள்ேளேய
H தூண்டிைலச் ெசாடுக்கி வலது பக்கமாக இழுத்தான். ஒரு ெபrய
மயிைல துடிதுடித்துக் கைரக்கு வந்தது.

தூண்டிைலக் கீ ேழ ேபாட்டுவிட்டு காய்ந்த சருகுகளின் ேமல் விழுந்து குதிக்கும்

மயிைலையப் பா3த்தான் ராமு. மனதிற்குள்ேள சந்ேதாசம்.

தன்னந்தனியாக ஒரு மயிைலையப் பிடித்துவிட்டான். தாத்தா தூண்டிலில் கூட

எப்ெபாழுதாவது - ெராம்ப அபூ3வமாகத்தான் மயிைல அகப்படும். ெநளிந்ேதாடும் மயிைலயின்
கழுத்ைதப் பின்பக்கமாகப் பிடித்து ேமேல தூக்கினான்.அைதப் பற்றி தாத்தா நிைறயச்
ெசால்லியிருந்தா3.மீ னிேல அது ஒரு தினுசு. வச்சு
H வச்சாக
H முள்ளும், மீ ைசயும் உண்டு. முள்
குத்தினால் கடுக்கும். இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு மீ ன் பிடிக்கும்ேபாது முதன் முைறயாக மயிைல
அவைனக் ெகாட்டியது. வலி தாளாமல் துடிதுடித்துப் ேபானான். அதிலிருந்து மயிைல மீ து
அவனுக்குத் தனியாகக் கவனம்.அேத கவனத்ேதாடு மயிைலையப் பிடித்துத் தூண்டில் முள்ைளப்
பிடுங்கினான்.

420
 "நHதான் பிடிச்சியா?" என்று ேகட்டுக் ெகாண்டு தாத்தா அருகில் வந்தா3. தாத்தாவின்
ேகள்விக்குப் பதில் அளிக்கவில்ைல. குனிந்தபடிேய தன் ேவைலையச் ெசய்து ெகாண்டிருந்தான்.
"ெபrய தூண்டிக்காரனாயிட்ேட நH " மாணிக்கம் அவன் தைல மீ து ைக ைவத்தா3.

ராமு சற்ேற நக3ந்தான். தாத்தா மீ து திடீெரன்று அவனுக்குக் ேகாபம் வந்தது. தன்ைன

அழிக்கப் பா3க்கிறா3 என்ற பயமும் ேதான்றியது. அவ3 பிடியில் சிக்காமல் ஒதுக்கினான்.
அன்ைறயிலிருந்து அவன் தன்னிடமிருந்து பிrந்து ெசல்வது மாதிr மாணிக்கத்திற்குத்
ேதான்றியது.

அந்நிைனவு வந்ததுேம அவ3 எrச்சலுற்றா3. இருக்ைகைய விட்டு விைரவாக எழுந்து

ெவற்றிைலப் ெபட்டிைய எடுத்துக் ெகாண்டு வந்து திண்ைணயில் உட்கா3ந்தா3. எத்தைன
ெவற்றிைல ேபாட்டு எவ்வளவு சுண்ணாம்பு ைவத்து இடிப்பது என்பெதல்லாம் மறந்து
ேபாய்விட்டது. ெவற்றிைலப் ெபட்டிைய ஒரு பக்கமாகத் தள்ளி ைவத்துவிட்டுத் ெதருவுக்கும்
வட்டுக்குமாக
H நடந்து ெகாண்டிருந்தா3.

சற்ைறக்ெகல்லாம் ராமு அவசர அவசரமாக ஓடிவந்தான். மாணிக்கம் நிதானமாக அவைன

ஏறிட்டுப் பா3த்தா3. முற்றத்திற்கு ஓடிக் ைகைய அலம்பிக்ெகாண்டு வந்து ெவற்றிைல இடிக்க
ஆரம்பித்தான்.

இடித்த ெவற்றிைலைய வாங்கி வாயில் திணித்துக்ெகாண்டு, "ெசத்த முன்ேன எங்ேக

ேபாயிருந்ேத?" என்று ேகட்டா3 மாணிக்கம்.

"அந்தப் ெபrய மீ னு..."

ெகக்ெகக்ெகெவன்று ெபரும் சிrப்பு ெவளிப்பட்டது. அவன் ஆச்ச3யத்ேதாடு தாத்தாைவப்

பா3த்தான்.

"அைதப் பிடிக்கப் புறப்பட்டுட்டிேயா?" அவ3 குரல் திடீெரன்று உய3ந்தது.

"அைத உன்னாேலயும் பிடிக்க முடியாது; ஒங்கப்பனாேலயும் பிடிக்க முடியாது".

421
 ராமு தற்ெபருைம அடிக்கும் தாத்தாைவ ஓரக்கண்ணால் பா3த்தான்.

அவன் ெகாடுத்த ெவற்றிைலைய வாங்கி அடக்கிக்ெகாண்டு, ெபrய தூண்டிலுடன் குளத்ைத

ேநாக்கிச் ெசன்றான். அந்தத் தூண்டிைல ஒரு மீ னும் அருத்ததில்ைல. அேநகமாக மீ னால் அறுக்க
முடியாத தூண்டில் அது.

ராமுவும் கூடச் ெசன்றான்.

கயிற்றுத் தூண்டிைல வசிய

H சற்று ேநரத்திற்ெகல்லாம் தக்ைக ச3ெரன்று அழுந்தியது. கீ ேழ
ெசன்ற வாக்கில் ேமேல வந்தது. எம்பிக் குதித்தது. ஆடியது.

ராமு கயிற்ைறப் பிடித்து இழுத்தான். ஏேதா ஒன்று ெவடுக்ெகன்று உள்ளுக்குள்

இழுத்தது.ெபrய மீ ன் இைரையத் தின்ன ஆரம்பித்து விட்டது ெதrந்தது.அவன் விைரந்ேதாடிச்
ெசன்று தாத்தாைவ அைழத்துக்ெகாண்டு வந்தான்.

"அதுக்குள்ேள அம்புட்டுக்கிச்சா" என்று வந்த மாணிக்கம் புன்ைன மரத்தில் கட்டியிருந்த

ைகயிற்ைற அவிழ்த்துப் பிடித்து தக்ைகைய ேநாட்டமிட்டா3. ெபrய தக்ைக ெபாய்க்கால் குதிைர
மாதிr ஆட்டம் ேபாட்டது. இன்னும் மீ ன் இைரைய விழுங்கவில்ைல என்று அவருக்குத்
ேதான்றியது. கயிற்ைறத் தளரவிட்டா3. குதியாட்டம் ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்த தக்ைக குறுக்காகக்
கீ ேழ அமுங்கியது. இைரைய உள்ளுக்கு இழுத்துக்ெகாண்டு ேபாய் மீ ன் விழுங்குகிறது. ைக
விைரவாகக் ைகயிற்ைற இழுத்துப் பிடித்தது. மீ ன் ஆத்திரத்ேதாடு உள்ளுக்குள் ெவடுக்
ெவடுக்ெகன்று இழுத்தது. அனுமானம் சr, தூண்டில் முள் ெதாண்ைடயிேல குத்திக் ெகாள்வதற்கு
நூைலத் தளர விட்டு மீ ன் ஆ3பாட்டத்ைதத் துவங்குவதற்கு முன்ேன இழுத்துப்
ேபாடேவண்டுெமன்று தH3மானித்துக் ெகாண்டா3 மாணிக்கம்.

அவ3 கண்கள் வசதியான இடத்ைதத் ேதடின. புன்ன மரச் சrவில் நின்று ைகயிற்ைற
வி3விெரன்று இழுத்தா3. இரண்டு பாகம் தைடயின்றி வந்த மீ ன் உள்ளுக்குல்லிருந்து வாலால்
தண்ணைரப்
H படாெரன்று அடித்தது. மாணிக்கம் கயிற்ைறத் தளரவிட்டு முழு பலத்ேதாடு இழுத்தா3.
ேமேல வந்த மீ ன் திடீெரன்று தாவிக் குதித்தது. தண்ணைரக்
H கலக்கியது. கயிறு அறுந்துேபாக
மாணிக்கம் சறுக்கிக்ெகாண்ேட குளத்தில் ேபாய் விழுந்தா3.

422
 ராமு ஓடிவந்து தாத்தாைவத் தூக்கினான். கணுக்காலுக்குக் கீ ேழயிருந்து வழிந்த
இரத்தத்ைதத் துைடத்துவிட்டான்.

"மீ ன் தப்பிச்சிடுச்சா தாத்தா. ெசத்தப் ெபாருத்திருந்தா புடுச்சிருக்கலாம் தாத்தா."

மாணிக்கம் முட்டிையத் தடவி விட்டுக்ெகாண்ேட அவைனப் பா3த்தா3. அவனுைடய

கழுத்ைதத் திருகி வசிெயறிய
H ேவண்டும் ேபால ஓ3 உண3ச்சி ஏற்பட்டது.

"எதுக்காக இங்ேகேய நிக்கேற?" என்று உறுமினா3. அவ3 குரல் திடீெரன்று உய3ந்தது. அவன்
சற்று ஒதுங்கி தாத்தாைவக் கைடக் கண்ணால் பா3த்தான்.

மாணிக்கம் கைரக்கு வந்தா3. அவ3 மனம் முறிந்துவிட்டது. குைலத்த ஒரு சுற்றுச்

சுற்றிவிட்டு இருட்டிய பின்னால் வட்டிற்க்குச்
H ெசன்றா3. ராமு சின்னத் திண்ைணயில் தூங்கிக்
ெகாண்டிருந்தான். ஆழ்ந்த நிம்மதியான மூச்சு வந்தது அவருக்கு.

ெபrய மாடத்திலிருந்து அrக்ேகன் விளக்ைக எடுத்துச் சாம்பல் ேபாட்டுப் பளபளக்கத்

துலக்கித் துைடத்தா3.நிைறய மண்ெணண்ைணைய ஊற்றினா3. சாப்பிட்டுவிட்டு ஈட்டியும்,
விளக்குமாக குளத்ைத ேநாக்கி நடந்தா3 மாணிக்கம். ேதய்பிைற நிலவு. ேநரம் ெசல்லச் ெசல்ல
நிலவு ஒளி கூடிக் ெகாண்டு வந்தது.

குளத்தில் ஒரு விரால் தன குஞ்சுகைள அைழத்துக்ெகாண்டு பவனி வந்தது. ெபrய விரால்.

அேநகமாக நான்ைகந்து ரூபாய் ெபறும். அேத மாதிr இன்ெனாரு விரால் கீ ேழ வரலாம். இன்ெனாரு
சந்த3ப்பமாக இருந்தால் மாணிக்கம் இரண்டிெலான்ைற ேவட்ைடயாடி இருப்பா3. இப்ெபாழுது அவ3
இலட்சியம் விரால் அல்ல. தண்ணைர
H அலங்க மலங்க அடிக்கும் வாைள. ஆற்றிலிருந்து புதிதாகக்
குளத்திற்கு வந்திருக்கும் வாைள. அதுதான் குறி. குளத்தில் ஏற்படும் ஒவ்ெவாரு சலசலப்ைபயும்
உன்னிப்பாகக் கவனித்தபடி குளத்ைதச் சுற்றி வந்தா3. நாவற்ப்பழங்கள் விழும் சப்தத்ைதத் தவிர
ேவறு வழிேய திரும்பிச் ெசன்று விட்டேதா என்ற எண்ணமும் ேதான்றியது. விளக்ைகச் சற்ேற
ெபrதாக்கி எட்டிய வைரயில் குளத்ைத ஊடுருவி ேநாக்கினா3. ெதற்கு முைனையத் தாண்டும்ேபாது
வாைள கண்ணில் பட்டது. ேவகமாக வாைலச் சுழற்றி ஒரு ெகாண்ைடக் கூட்டத்ைதச் சாடியது.

423
 மாணிக்கம் நின்றா3. அவ3 பா3ைவ இறந்த ெகாண்ைடகைள விழுங்கும் வாைள மீ து
தH3க்கமாக விழுந்தது. சற்று ேநரம் இங்ேகேய வாைள இருக்கும். இப்ெபாழுதுதான் ேவட்ைடையத்
துவக்கியிருக்கிறது. பசியாற ேவட்ைடைய முடித்துக்ெகாண்டு புறப்படுவதற்கு ேநரமாகலாம்.

அவ3 வசதியான இடத்ைதத் ேதடித் பிடித்தா3. விளக்கு ெபrதாகி ெவளிச்சத்ைத உமிழ்ந்தது.

நிலவும் பளிச்ெசன்று இருந்தது. சrயான ேநரம் வாைள இைரைய அவசரமின்றி விழுங்கிக்
ெகாண்டிருக்கிறது.இரண்டடி முன்ேன ெசன்று ஈட்டிைய ேமேல உய3த்தினா3.

நHrன் ஒரு சுழிப்பு. எங்கிருந்ேதா ஒரு ெபrய ெகாண்ைட குறுக்காக எழும்பிப் பாய்ந்தது. ஈட்டி
அதன் ெசதில்கைளப் பிய்த்துக்ெகாண்டு ெசன்றது. எல்லாம் ஒரு நிமிஷத்தில் வணாகிவிட்டது.
H அவ3
நிைனத்தது மாதிr ஒன்றும் நடக்கவில்ைல. குளத்தில் இறங்கி ஈட்டிையத் ேதடி எடுத்துக்ெகாண்டு
கைரக்கு வந்தா3.

மீ ன் கலவரமுற்று விட்டது. அதனுைடய ஆ3ப்பாட்டத்ைதயும் குதூகலம் நிைறந்த

விைளயாட்ைடயும் காேணாம். மாணிக்கம் கால்கள் ேசா3வுறக் கைரேயாரமாகச் சுற்றி வந்தா3. மீ ன்
குளத்தில் இருப்பதற்கான ஒரு தடயமும் கிைடக்கவில்ைல. சலிப்பும், ேசா3வும் மிகுந்தன. ேகாழி
கூவும் ேநரத்தில் விளக்கும் ஈட்டியுமாகத் தள்ளாடிக் ெகாண்ேட வட்டிற்க்குச்
H ெசன்றா3 மாணிக்கம்.

அடுத்த நாள் ெவகு ேநரம் வைரயில் அவரால் ஒன்றும் ெசய்ய முடியவில்ைல.

பலவனமுற்றுப்
H ேபானா3. மனதில் ஏக்கமும், கவைலயும் நிைறந்தது. மீ ைனப் பற்றி ஆத்திரம்
நிைறந்த உண3ச்சி திடீெரன்று ேதான்றியது. அந்தக் கணத்திேலேய எழுந்து உட்கா3ந்தா3. "ஒண்ணு
நான்; இல்ேல அது... ெரண்டு ேபருக்கும் இருக்க கணக்ைகத் தH3த்துக்ெகாள்ளனும்."

பரண் மீ து ஏறி இரண்டாண்டுகளுக்கு முன்ேன கட்டிப்ேபாட்ட தூண்டிைல எடுத்துக்ெகாண்டு

குளத்திற்குச் ெசன்றா3.

குளத்தங்கைரயில் ெபrய மீ ன் துள்ளிக் குதித்து விைளயாடுவைதப் பா3த்துக்ெகாண்டு ராமு

உட்கா3ந்திருந்தான். மாணிக்கத்தின் முதல் பா3ைவ மீ ன் மீ தும், அடுத்து ராமு மீ தும் விழுந்தது.

தைலயைசத்து அவைன அருேக அைழத்தா3. அப்புறம் தனக்ேக ேகட்காத குரலில், "என்ன

பண்ணிக்கிட்டிருக்ேக" என்று வினவினா3.

424
 அவன் ெமளனமாக இருந்தான்.

"உன்ைனத்தான் ேகக்கேறன்". காைதப் பிடித்துத் தன்பக்கம் இழுத்தா3. "எம்மா ேநரமா

ேதடிக்கிட்டிருக்கா. நH இங்ேக வந்து குந்தியிருக்ேக..." என்று தள்ளினா3. கீ ேழ விழுந்து எழுந்த ராமு
தாத்தாவின் விகாரமான முகத்ைதப் பா3த்துத் துணுக்குற்றான்.

அவன் அவ3 பா3ைவயிலிருந்து மைறந்த பின்னால் குளத்தில் வாைள எழும்பிக் குதித்தது.

தண்ண3H நாளா பக்கமும் சிதறியது.

"எவ்வளவு ெபrய மீ ன்... ராஜா மாதிr..." மாணிக்கம் மீ ைசைய தள்ளிவிட்டுக் ெகாண்டு

வடிகால் பக்கமாக நடந்தா3.

மீ ன் வடிகால் பக்கமாக சுற்றிக்ெகாண்டிருப்பது ெதrந்தது. ெவளியில் ஓடிப் ேபாக இடம்

ேதடுகிறது. மாணிக்கம் அவசர அவசரமாகக் கலயத்திலிருந்து ஓ3 உயி3க் ெகாண்ைடைய எடுத்து
அப்படியும் இப்படியும் திருப்பிப் பா3த்தா3. சrயாக வள3ச்சியுற்ற இைர. முள்ளில் ெகாத்து விட்டால்
இரண்டு மணி ேநரத்திற்கு ேமல் தாங்கும். மீ ன் இங்ேகேய இருப்பதால் அேநகமாக இந்தக்
ெகாண்ைடயிேல பிடித்துவிடலாம். ெகாண்ைடையச் சாய்த்துப் பிடித்து, நான்ைகந்து ெசதில்கைள
முள்ளாேலேய ெபய3த்துவிட்டு, நடு முதுகில் தூண்டி முள்ைளச் ெசருகி, தூண்டிைலத் தண்ணrல்
H
ேபாட்டா3. தக்ைக குத்திட்டு அைசந்தது. இைர வாைளைய எப்படியும் கவ3ந்திழுத்து விடும் என்ற
எண்ணம் ேநரம் ெசல்லச் ெசல்ல வலுவைடந்து ெகாண்ேட வந்தது.

சப்தம் ெசய்யாமல் நHrல் இறங்கி தூண்டிைல அள்ளிக் ெகாடிேயாரமாக வசினா3.

H தக்ைக
ேவகமாக அைசந்தாடிப் ேபாய் அல்லி இைலயில் ெசாருகிக் ெகாண்டது. ஒரு பக்கமாக இழுத்து
விட்டா3. ெமல்ல ெமல்ல தக்ைகயின் ஆ3பrப்பு முழுவதும் அடங்கி ஒடுங்கியது. இைர இறந்து
விட்டது. மாணிக்கம் மீ ண்டும் நH3ல் இறங்கித் தூண்டிைல இழுத்து இைரையத் தண்ணrல்
H சுழற்றிச்
சுழற்றி அடித்தா3. மீ ன் பஞ்சு பஞ்சாய்ச் சிதறி நாலாபக்கமும் பறந்தது.

ெவறும் தூண்டிைலச் சுருட்டிக் ெகாண்டுவந்தது மரத்தடியில் உட்கா3ந்தா3. இப்ெபாழுது

ஒவ்ெவான்றின் மீ தும் ெவறுப்பு ஏற்பட்டது. ராமுைவ இழுத்து வந்து நான்கு அைறகள் ெகாடுத்துத்
தண்ணrல்
H மூச்சுத் திணற அமுக்க ேவண்டும் ேபால ேதான்றியது. அேத நிைனப்ேபாடும்,
ஆத்திரத்ேதாடும் இன்ெனாரு ெகாண்ைடைய எடுத்துச் ெசருகிக் குளத்தில் வசினா3.
H

425
 தூண்டில் விழுந்ததும் நH3 ெபrதாகச் சுழிந்தது. வாைள மீ ன் உல்லாசமாக விைளயாடியது.
மாணிக்கம் மீ ைசைய ஒரு பக்கமாகத் தடவி விட்டுக்ெகாண்டு புளிய மரத்தில் நன்றாகச் சாய்ந்தா3.

வழக்கத்திற்கு மாறான சில பழக்கங்கள் அவrடம் ேதான்றின. தனக்குத் தாேன

ேபசிக்ெகாள்ள ஆரம்பித்தா3.

"இவைன எமாத்திப்புட்டு எங்ேகயும் ேபாயிட முடியாது" என்று மீ னுக்கு அைறகூவல்

விட்டா3. உல்லாசமான சீழ்ைகெயாலி அவrடமிருந்து பிறந்தது.

தக்ைக அைசந்தது. ெபrய மீ ன் வந்துவிட்டது.

மாணிக்கம் எழுந்து நின்றா3.

மீ ன் வாலால் தண்ணைர
H அடித்த்தது. ேமேல வந்து வாையத் திறந்து மூச்சுவிட்டது.
ேவகமாகக் கீ ேழ அமுங்கியது. சரசரெவன்று நH3க்குமிழிகள் ேதான்றின. மீ ன் கிழக்ேக ெசன்றது.

ெதற்குப் பக்கத்தில் பூவரசு மரத்திலிருந்து ஒரு மீ ன் குத்திக் குருவி நHrல் குதித்ெதழுந்து

பறந்தது. ெகாக்கு ஒன்று பறந்து அல்லி இைலயில் அம3ந்தது.

மாணிக்கம் தூண்டில் கயிற்ைறச் சற்ேற இழுத்துப் பிடித்தா3. தக்ைக ெமல்ல அைசந்தாடிக்

ெகாண்டிருந்தது. விறாேலா ெகாண்ைடேயா வராமல் இருந்தால் ெபrய மீ ைனப் பிடித்துவிடலாம்.

கைரேயறி வடக்குப் பக்கமாக நடந்து இலுப்ைப மரத்தடியில் உட்கா3ந்து சுருட்ைட எடுத்துப்

பற்ற ைவத்தா3. சுருட்டு ஒன்றுக்கு இரண்டாய்ப் புைகத்தாயிற்று. ஆனால் குளத்தில் எவ்வித
ஆரவாரமும் சுழிப்புமில்ைல. நH3 அைமதிேயாடு இருந்தது.

ெகாக்கு ஒன்று ேமேல எழும்பிப் பறந்து ெசன்றது.

426
 மாணிக்கம் ேசா3ேவாடு எழுந்து வட்டிற்குச்
H ெசன்றா3. ராமு கண்ணிையச் சrபா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தான்.அைதப் பா3த்தவுடன் "எேல எப்ப ெசான்ன ேவைல. இப்பத்தான் ெசய்யிறியா?"
என்று உறுமினா3.

அவன் பதிெலான்றும் ெசால்லவில்ைல. ெமௗனமாகத் தைலகுனிந்தபடிேய குதிைர

மயிருக்கு எண்ெணய் தடவிச் சிக்கைலப் பிrத்துக் ெகாண்டிருந்தான்.

"எேல ேகக்கறது காதிேல உளுவுதா" சின்ன திண்ைணக்குத் தாவி அவன் தைலமயிைரப்

பற்றினா3.

அவன் தைல நிமி3ந்தான். கண்களில் நH3 தளும்பியது. தாத்தாவின் முகத்தில்

மண்ெணண்ெணய் ஊற்றிக் ெகாளுத்த ேவண்டும் ேபால ஓ3 ஆத்திர உண3ச்சி ேதான்றியது.

"ேநத்தியிேலருந்து என்ன பண்ணிேன?" தைலைய அைசத்து ேமேல தூக்கினா3.

"எதுக்கு அவைனப் ேபாட்டு இப்படி ெரண்டு நாளாக் ெகால்றHங்க" என்று ேகட்டாள் அவன்
மைனவி.

"பின்ன, தrத்திரத்ைதத் தைலயிலா தூக்கி வச்சிக்குவாங்க"

"இப்படி அடிச்சிக் ெகால்ல நாதியில்லாமலா ேபாயிட்ேடாம்?"

"எட்டுக்கட்டு சனமுண்டு உனக்கு?"

"மவ ெசத்த அன்ைனக்ேக ெதrஞ்சிச்ேச"

"என்னடி ெசான்ேன திருடன் மவேள" என்று அவள் கன்னத்தில் அைறந்தா3.

427
 "நல்லா ெகால்லு. எங்க ெரண்டு ேபைரயும் தின்னுப்புட்டு நடுச்சந்தியிேல நில்லு." என்று
ஒவ்ேவா3 அடிக்கும் ெசால்லி அழுதாள்.

"வாைய மூடு."

அவள் குரல் உய3ந்தது.

மாணிக்கம் இடுப்பில் ேபாட்டிருந்த ெபrய ெபல்ைடக் கழற்றினா3.

"ேபா உள்ேள."

”என்ைனக் ெகால்லு. உன்ைனத்தான் கட்டிக்குேவன்னு சாதி சனத்ைதெயல்லாம் வுட்டுட்டு

வந்ேதேன. அதுக்கு இந்தப் பச்ைச மண்ேணாடு என்ைனயுங் ெகால்லு.”

"ெபrய ரம்ைப இவ; நா இல்லாட்டா ஆயிரம் ேபரு வந்திருப்பான்."

அவ3 ெபல்ட் மா3பிலும், கன்னத்திலும் பாய்ந்தது. அவள் துடித்துக் கீ ேழ விழுந்து

ஓலமிட்டாள். அக்கம் பக்கத்து வடுகளிலிருந்து
H ஒவ்ெவாருவராக ஓடிவர ஆரம்பித்தா3கள்.
மாணிக்கம் ெபல்ைட ராமு முகத்தில் வசி
H எறிந்துவிட்டுத் திண்ைணயில் சாய்ந்து உட்கா3ந்தா3.
அவேளா ஒவ்ெவாரு பைழய கைதையயும் விஸ்தாரமாகச் ெசால்லி அழுது ெகாண்டிருந்தாள்.
அவள் ெசான்னது அவ3 மனைதத் ெதாட்டு இரங்க ைவத்தது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னாள் விட்ட
சண்ைடைய மறுபடியும் துவங்கியதற்காக வருத்தமுற்றா3.

அவருைடய ஒேர மகள் கல்யாணமான இரண்டாம் வருடம் ராமுைவ விட்டுவிட்டுக்

காலமானதும் மனெமாடிந்து ேபானா3. அந்த மணமுறிவின் விைளவாகேவ மைனவிேயாடு
சண்ைட ேபாடுவதும் நின்றது. துக்கம் ெபருகப் ெபருகக் ேகாபம் நHற்றுச் சாம்பலாகியது. ஆனால்
இன்ைறக்குத் தான் ெராம்ப தூரம் ெசன்று விட்டதாக எண்ணினா3. சண்ைடைய ஆரம்பித்திருக்க
ேவண்டாம் என்று ேதான்றியது.

428
 மகைளப் பற்றிக் கவி புைனந்து அரற்றிக் ெகாண்டிருந்தாள் அவ3 மைனவி. தான் உயிருக்கு
உயிராக ேநசித்த மகளின் நற்பண்புகள் விவrக்கப் படுைகயில் அவரால் தாள முடியவில்ைல.
ெமல்ல எழுந்து நடக்கலானா3. கால்கள் குளத்ைத ேநாக்கிச் ெசன்றன.

குளம் அைமதியாக இருந்தது. தூண்டில் அருகில் ெசன்று பா3த்தா3. தக்ைக மட்டுேம குதி
ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. தன்னுைடய பழக்கத்திற்கு மாறாகத் தூண்டிைல எடுத்துக் ெகாண்டு
ேபாய் கிழக்ேக வசினா3.
H அது ராமு இடம். அங்கதான் அவன் தூண்டில் ேபாடுவான். அவன்
அதி3ஷ்டத்ைதச் ேசாதித்துப் பா3ப்பது மாதிrத் தூண்டிைல வசிவிட்டுக்
H கைரேயறினா3.

குளம் சலிப்பு தரும் விதத்தில் அைமதியாக இருந்தது. சீழ்க்ைக அடித்துக்ெகாண்டு

ெகான்ைற மரத்தடியில் அம3ந்தா3 மாணிக்கம். கைளப்பும், ேசா3வும் மிகுந்தன. சாப்பிட ேவண்டும்
ேபால ேதான்றியது. 'உம்' என்று உறுமிக்ெகாண்டு மரத்தடியில் சற்ேற சாய்ந்தா3. சற்ைறக்ெகல்லாம்
ஆழ்ந்த குறட்ைடெயாலி ேகட்டது.

கண் விழித்தேபாது மணி பத்துக்கு ேமலாகிவிட்டது. சந்திரெவாளி குளத்தில் ெமல்லப்

பரவிக் ெகாண்டிருந்தது. மாணிக்கம் ேவகமாக ெசன்று தூண்டிைலப் பா3த்தா3. குதித்தாடும்
தக்ைகையக் காேணாம். ேகாைரையப் பிடித்துக் குளத்தில் இறங்கித் தூண்டிைல இழுத்தா3.கயிறு
தைடயின்றி ேலசாக வந்தது. சிறு கயிறு. பாதிக் கயிற்ைற மீ ன் அறுத்துக்ெகாண்டு ேபாய்விட்டது.
இப்படிச் ெசன்றது விராலா, வாைளயா என்பது ெதrயவில்ைல. இரண்டும் இல்லாமல் ஆைமயாகக்
கூட இருக்கலாம். உறுதிப்படுத்திக் கூறும் தடயம் ஏதுமில்ைல. எதுவானாலும் சr, இன்ெனாரு
தூண்டில் ெசன்று விட்டது. ஒருெபாழுதும் நடக்காதைவெயல்லாம் நடக்கின்றன.

சாப்பிட்டுவிட்டு இரண்டு உருண்ைட நூைல எடுத்து ஒன்ேறாெடான்ைறச் ேச3த்து

முறுக்ேகற்றினா3. முறுக்ேகற, ஏற நூல் தடித்தது. ஆனாலும் திருப்தி ஏற்படவில்ைல. அந்த மீ ைனப்
பிடிக்க அந்த நூல் கயிறு தாங்காது. ெகாஞ்சம் பலமாக இழுத்தால் ெதறித்து அறுந்துவிடும்
ேபாலப்பட்டது.

"அப்பா கும்பேகாணம் ஒருவாட்டி ேபாய் வரணும்" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட முள்ைளக்

காட்டினா3. கட்டியதும் கயிறு தாளுமா என்ற ஐயம் வந்தது. கைடசிப் பகுதிைய இரு ைககளிலும்
சுற்றிக்ெகாண்டு ஒரு ெவட்டு ெவட்டி இழுத்தா3. கயிறு பட்ெடன்று ெதறித்தது.

'ைச' என்று எrச்சேலாடு விளக்ைக ஊதி அைணத்துவிட்டுப் படுத்தா3.

429
 முன்னிரவு. தூண்டிைல வசியதும்
H வாைள மாட்டிக் ெகாள்கிறது. கயிற்ைற பரபர என்று
இழுக்கிறா3. தடங்கலின்றி மீ ன் வந்து ெகாண்டிருந்தது. ஒேர ஆனந்தம். கைரக்கு வந்து மீ ன்
தண்ணருக்குள்
H தாவிக் குதிக்கிறது. மாணிக்கம் எம்பி மீ ன் மீ து உட்கா3ந்து ெகாள்கிறா3. கீ ேழ கீ ேழ
என்று பாதாளத்திற்கு மீ ன் ெசல்கிறது. மூச்சு திணறுகிறது. தாள முடியவில்ைல. 'ஹா' என்று
அலறுகிறா3. எல்லாம் கனவு என்றதும் மனதில் திருப்தி உண்டாகிறது. அப்புறம் படுக்க
முடியவில்ைல. தைலயைணையச் சுவrல் சா3த்தி, அதில் சாய்ந்துெகாண்டு சுருட்டி புைகத்தா3.

ேகாழிகள் கூவின.

"வாங்க, அந்த வாண்டு என்ன ெகாண்டாந்திருக்கான்னு வந்து பாருங்க" என்று அவrன்

இரண்டு ைககைளயும் பிடித்துக் ெகால்ைலக்கு அைழத்துக்ெகாண்டு ஓடினாள் அவருைடய
மைனவி.

கிணற்றடியில் ேசரும் நHரும் ெசாட்டச் ெசாட்ட ராமு நின்று ெகாண்டிருந்தான். அவன்

காலடியில் ெபrய வாைள தாைடைய அைசத்துக் ெகாண்டிருந்தது.

"நம்ப வாண்டு எம்மாஞ் சமத்துப் பாத்திங்களா."

மாணிக்கத்தின் ைககள் அவன் ேதாள்மீ து விழுந்தது. அப்புறம் கழுத்தில் உராய்ந்து காதிற்குச்

ெசன்றது.

"ஆத்தா" என்று அலறிக்ெகாண்டு ஓடிப் பாட்டியின் பின்ேன மைறந்தான்.

430
 ராஜா வந்திருக்கிறா0 – கு. அழகிrசாமி

எனக்கு சில்க் சட்ைட இருக்ேக! உனக்கு இருக்கா! என்று ெகட்டிக்காரத் தனமாகக் ேகட்டான்
ராமசாமி.

ெசல்ைலயா பதில் ெசால்லத் ெதrயாமல் விழித்துக் ெகாண்டிருந்தான்; தம்ைபயா

ஆகாயத்ைதப் பா3த்து ேயாசைன ெசய்தான்; மங்கம்மாள் மூக்கின் ேமல் ஆள்காட்டி விரைல
ைவத்துக் ெகாண்டும் கண்ைண இேலசாக மூடிக்ெகாண்டும் ேலசாக ேயாசைன ெசய்தாள். அந்த
மூவரும் ராமசாமியின் ேகள்விக்கு என்ன பதில் ெசால்லப்ேபாகிறா3கள் என்று ஆவேலாடு
எதி3பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள் மற்றப் பிள்ைளகள்.

அன்று பள்ளிக்கூடத்திலிருக்கும்ேபாது ராமசாமிக்கும் ெசல்ைலயாவுக்கும் இைடேய ஒரு

ேபாட்டி நடந்தது. ராமசாமி தன் 'ஐந்தாம் வகுப்பிற்குrய இந்திய ேதச சrத்திரப் புத்தகத்ைத எடுத்து
ைவத்துக் ெகாண்டான். ெசல்ைலயா அந்த வருடம் இந்திய ேதச சrத்திரம் வாங்கவில்ைல;
அதனால் தன்னிடமுள்ள ஒரு சிவிக்ஸ் புத்தகத்ைத எடுத்து ைவத்துக் ெகாண்டான். இருவரும் படப்
ேபாட்டிைய ஆரம்பித்து விட்டா3கள்.

ராமசாமி தன் புத்தகத்ைத முதலிலிருந்து ஒவ்ெவாரு தாளாகத் திருப்புவான்; படம் இருக்கும்

பக்கத்ைதச் ெசல்ைலயாவுக்குக் காட்டி, ”இேதா, இந்தப் படத்துக்குப் பதில் படம் காட்டு" என்பான்.
ெசல்ைலயா தன் புத்தகத்ைதத் திறந்து அதில் உள்ள ஒரு படத்ைதக் காட்டுவான்; பிறகு, இருவருேம
புத்தகத்ைதப் பக்கம் பக்கமாகப் புரட்டுவா3கள். யாராவது ஒருவருைடய புத்தகத்தில் அடுத்த
படியாகப் படம் வரும்; உடேன, அந்தப் படத்துக்கு அடுத்தவன் பதில் படம் காட்ட ேவண்டும்.
இவ்விதமாக பதிலுக்குப் பதில் படம் காட்டிய வண்ணம் புத்தகம் முழுவைதயும்
புரட்டுவா3கள்.எவன் புத்தகத்தில் அதிகப் படங்கள் இருக்கின்றனேவா, அவன் ெஜயித்து விடுவான்;
மற்றவன் ேதாற்றுப் ேபாவான். உடேன ெஜயித்தவன், "உனக்குப் படம் காட்ட முடியல்ேல! ேதாத்துப்
ேபாயிட்டிேய!" என்று பrகாசம் ெசய்வான். இந்த மாதிrயான படப் ேபாட்டிதான் அன்றும் நடந்து
ெகாண்டிருந்தது.

ேபாட்டி பாதியில் நிற்கிறது. அந்தச் சமயத்தில் ஐந்தாம் வகுப்புக் கணக்கு வாத்தியா3

வந்துவிட்டா3. அந்த கணக்கு வாத்தியா3 மிகவும் ெகடுபிடியானவ3. அவ3 வகுப்பில், ைபயன்கள்
ெவளிேய ெதrயாமல் விைளயாடிக் ெகாண்டிருக்க முடியாது. தவிரவும் கணக்குப் ேபாடும்ேபாது,
ெபன்சிலும், ைகயுமாக இருக்க ேவண்டும். இதில், "படப்ேபாட்டி" நடத்துவது எப்படி?

431
 வாத்தியா3 வந்ததும் இவருைடய ேபாட்டியும் நின்றுவிட்டது. கைடசியில், சாயங்காலம்
பள்ளிக்கூடம் விட்டு ெவளிேய வந்த பிறகு, ஒரு ேவப்பமரத்தின் அடியில் நின்று இருவரும் அந்தப்
ேபாட்டிைய நடத்தினா3கள்.

ராமசாமியின் சrத்திரப் புத்தகத்தில் பாதிதான் தாண்டியிருக்கும்; ஆனால் ெசல்ைலயாவின்

சிவிக்ஸ் புத்தகம் முடிந்துவிட்டது. ெசல்ைலயா ேதாற்றுப் ேபாய்விட்டான். பக்கத்தில் நின்ற
பிள்ைளகள் அவைனக் ேகலி ெசய்தா3கள். தங்கள் அண்ணன் ேதாற்றுப் ேபானைதக் கண்டு,
தம்ைபயாவுக்கும் மங்கம்மாளுக்கும் ெசால்லமுடியாத வருத்தம்.

அந்த இடத்ைத விட்டு எல்ேலாரும் வட்டுக்குப்

H ேபாகப் புறப்பட்டா3கள். நடந்து
ெசல்லும்ேபாேத, படப் ேபாட்டி ேவெறாரு அவதாரம் எடுக்கத் ெதாடங்கியது. 'எங்கள் வட்டில்
H அது
இருக்ேக, உங்கள் வட்டில்
H இருக்கா?' என்று இருவரும் ஒருவrடம் ஒருவ3 ேகட்க ஆரம்பித்தன3.
இந்தப் புதுப் ேபாட்டியின் கைடசிப் பகுதியில் தான் ராமசாமி, "எனக்கு சில்க் சட்ைட இருக்ேக,
உனக்கு இருக்கா?" என்று ேகட்டான்.

ேவப்ப மரத்ைதவிட்டு, அைர ப3லாங் தூரத்திலுள்ள பா3வதியம்மன் ேகாவில் பக்கமாக

வந்தாய்விட்டது. இன்னும் ெசல்ைலயாேவா தம்ைபயாேவா ராமசாமிக்கு பதில் ெசால்லவில்ைல.
ஆனால், மங்கம்மாள் திடீெரன்று எல்ேலாைரயும் இடித்துத் தள்ளிக்ெகாண்டு, ராமசாமியின்
முன்னாள் வந்து நின்றாள் குழந்ைதகள் எல்ேலாரும் மங்கம்மாைவேய கவனித்துக்
ெகாண்டிருந்தா3கள்.

அவள், ேரைக சாஸ்திrயிடம் காட்டுவது ேபாலக் ைகைய ைவத்துக் ெகாண்டு, "ஐேயா! சில்க்
சட்ைட எதுக்காம்? ஹூம், ேலசாச் சருகு மாதிr இருக்கும். சீக்கிரம் கிழிஞ்சி ேபாகும்.
(ெசல்ைலயாவின் சட்ைடையக் காட்டி) இதுதான் கனமாயிருக்கு. ெராம்ப நாைளக்குக் கிழியாேம
இருக்கும். நல்லாப்பாரு!" என்று மிகமிகப் பrகாசமாகச் ெசால்லிவிட்டு ெசல்ைலயாவின் பக்கத்தில்
வந்து நின்றாள்.

ராமசாமி திைகத்து நின்றுவிட்டான். முதல் வகுப்பில் படிக்கும் மங்கம்மாள், ஐந்தாம்

வகுப்பில் படிக்கும் தன்ைன இப்படித் ேதாற்கடித்து விட்டாேள என்று சங்கடப்பட்டான். பிள்ைளகள்
ராமசாமிையப் பா3த்து, "ேதாத்துப் ேபாயிட்டியா!" என்று ஏளனம் பண்ணினா3கள்.

432
 மங்கம்மாள் ெசல்ைலயாவின் சட்ைடையப் பிடித்துக்ெகாண்டு, அவைன ஒட்டி உரசி நின்று
ெகாண்டாள். நடக்கும் ேபாதும் அப்படிேய நடந்து வந்தாள். அவள் மனதிற்குள்ேள ஒரு ெபருமிதம்.

ராமசாமி அடுத்து ேகள்விையப் ேபாட்டான்: "எங்கள் வட்டிேல

H ஆறு பசு இருக்கு; உங்க
வட்டிேல
H இருக்கா?"

இதற்குச் ெசல்ைலயா பதில் ெசால்லவில்ைல; மங்கம்மாளும் பதில் ெசால்லவில்ைல.

தம்ைபயா, "இவுஹதான் பணக்காரராம்! அதுதான் ெராம்பப் ெபருைம ஹூம்! ெபருைம
பீத்திக்கலாம்...!" என்று ெசால்லி நிைலைமையச் சமாளிக்க முயன்றான். அது முடியவில்ைல.
அந்தச் சமயத்தில் ெசல்ைலயா, "அது சr, எங்க வட்டிேல
H ஒன்பது ேகாழி இருக்கு, உங்க வட்டிேல
H
இருக்கா?" என்று ஒரு ேபாடு ேபாட்டான்.

ராமசாமியும் தயங்கவில்ைல: "நாங்கள் உங்கைளப் ேபாலக் ேகாழி அடிச்சுச் சாப்பிட

மாட்ேடாம். நாங்க எதுக்குக் ேகாழி வளக்கணும்? அதுதான் எங்க வட்டிேல
H ேகாழி இல்ேல" என்றான்.

"அெதல்லாம் சும்மா. ஒன்பது ேகாழி இருக்கா, இல்ைலயா?" என்று ஒேர பிடிவாதமாகக்

ேகட்டான் ெசல்ைலயா.

ராமசாமிக்கு பதில் ெசால்ல முடியவில்ைலேய என்று கூட வருத்தமில்ைல. மற்றப்

பிள்ைளகள் எல்ேலாரும் ஒன்று கூடிக் ெகாண்டு அவைனப் பrகாசம் ெசய்வைத அவனால்
தாங்கமுடியவில்ைல.அழுைக வரும் ேபால இருந்தது. அதனால் எல்ேலாைரயும் விட ேவகமாக
நடக்க ஆரம்பித்தான். மற்றப் பிள்ைளகளும் அேத ேவகத்தில் நடந்தா3கள். சிறு குழந்ைதயாக
இருக்கும் மங்கம்மாள் அேத ேவகத்தில் நடக்க முடியாது. அதனால் ஓடினாள்.

சிற்சில குழந்ைதகள் தங்கள் தங்கள் வட்டுக்கு

H ேநராக வந்த மாத்திரத்தில் கூட்டத்திலிருந்து
விலகி வட்டுக்குப்
H ேபாய் விட்டா3கள். கூட்டம் குைறயக் குைறய ராமசாமியின் அவமானமும்
குைறந்துெகாண்டு வந்தது.

ேமலத் ெதருவுக்குள் நுைழயும் ேபாது, ராமசாமியும் அவனுைடய எதி3க்கட்சிையச் ேச3ந்த

மூவரும்தான் மிஞ்சினா3கள். ஏெனன்றால், அந்தக் குக்கிராமத்துப் பள்ளிப் பிள்ைளகளில்,
இவ3களுைடய வடுகள்
H தான் ேமலத் ெதருவில் இருந்தன.

433
 ராமசாமியின் வடு
H முதலாவதாக வந்தது. 'தப்பித்ேதாம் பிைழத்ேதாம்’ என்று வட்டுக்குள்ேள
H
பாய்ந்தான் ராமசாமி. உடேன, வதியில்
H நின்ற அந்த மூவரும், "ேதாத்ேதா நாேய!" என்று திரும்பத்
திரும்பச் ெசால்லிக் ெகாண்டும், ைகயால் ெசாடுக்குப் ேபாட்டுக்ெகாண்டும் நின்றா3கள்.

அப்ேபாது வட்டுக்குள்ளிருந்து
H ஒரு மீ ைசக்காரன் தைலப்பாக் கட்டுடன் ெவளிேய வந்தான்.
அவன் ராமசாமியின் வட்டு
H ேவைலக்கார3களில் ஒருவன். குழந்ைதகள் மூவரும் கிழிந்துேபான
அழுக்குத் துணியுடனும், பரட்ைடத் தைலயுடனும் ெதருவில் நின்று, ஒேர குரலில் "ேதாத்ேதா
நாேய!" என்று ெசால்வைதப் பா3த்து, "சீ, கழுைதகளா! ேபாறHகளா, எண்ணமும் ேவணுமா?" என்று
அதட்டினான். மூன்று ேபரும் நாலுகால் பாய்ச்சலில் ஓடிவிட்டா3கள். அவ3கள் ேபான பிறகு,
"பிச்ைசக்காரக் கழுைத! ேதாத்ேதா!... நாேய!...கழுைத! என்று தனக்குத் தாேன ஏகத்தாளமாச்
ெசால்லிக் ெகாண்டு, தன ேவைலையக் கவனிக்கப் ேபானான்.

ெசல்ைலயா, தம்ைபயா, மங்கம்மாள் - மூன்று ேபரும் ெநஞ்ேசாடு புத்தகக் கட்டுக்கைள

அைணத்துக்ெகாண்டு வடு
H ேசரும் ேபாது, அவ3களுைடய தாயா3 தாயம்மாள் வாசல் ெபருக்கித்
தண்ண3H ெதளித்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.

மங்கம்மாள் ஒேர ஓட்டமாக ஓடி, "அம்மா...!" என்று தாயம்மாைளப் பின்புறமாகக்

கட்டிக்ெகாண்டாள்.

குனிந்து வாசல் ெதளித்துக் ெகாண்டிருந்த தாய் ெசல்லமாக, "ஐேயா!... இது என்னடா இது!"
என்று முகத்ைதச் சுளித்துக் ெகாண்டு அழுவது ேபாலச் சிrத்தாள்! அம்மா 'அழுவ'ைதக் கண்டு
மங்கம்மாளுக்கு அடக்க முடியாதபடி சிrப்பு வந்தது.

"ஐயா வந்துட்டாரா அம்மா?" என்று தம்ைபயா ேகட்டான். அப்பாைவத் தான் ஐயா என்று அந்த
கிராமத்துப் பிள்ைளகள் குறிப்பிடிவா3கள்.

"வரைலேய!" என்று ெபாய் ெசால்லிவிட்டு, ெபாய்ச் சிrப்பும் சிrத்தாள் தாயம்மாள்.

"நிஜம்மா?" என்று ேகட்டான் தம்ைபயா.

434
 "நிஜம்ம்ம்மா தான்!" என்று ெசான்னாள் தாயம்மாள். அப்புறம் சிrத்தாள்.

மங்கம்மாள் விறுவிறு என்று அம்மாவுக்கு முன்னாள் வந்து நின்றாள். வலது ைகயிலிருந்து

புத்தகக்கட்ைட இடது ைகயில் இடுக்கிக் ெகாண்டாள். வலது ைகயின் ஆள்காட்டி விரைல மூக்கின்
ேமலும், புருவங்களுக்கு மத்தியிலும் ைவத்துக்ெகாண்டு, முகத்ைதயும் ஒரு பக்கமாகத்
திருப்பிக்ெகாண்டு, "அம்மா!... எனக்குத் ெதrஞ்சு ேபாச்சு!... நH ெபாய் ெசால்ேற!... ஐயா வந்துட்டாரு!"
என்று நHட்டி நHட்டிச் ெசான்னாள்.

தாயம்மாளுக்கு ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்ைல. பல்ைல இறுகக் கட்டிக்ெகாண்டு,

"ேபாக்கிrப் ெபாண்ணு!" என்று மங்கம்மாளின் கன்னத்ைதக் கிள்ளினாள்.

ெசல்ைலயா மிகவும் ஆழமான குரலில், "ஐயா வரல்ைலயாம்மா?" என்று ேகட்டான். அவன்

குரலில் ேசாகம் ததும்பி, ஏமாற்றம் இைழேயாடியிருந்தது.

தாயம்மாள் வட்டிற்குள்
H நுைழந்தாள். மூைளயிலிருந்த ஒரு ஜாதிக்காய்ப் ெபாட்டிையச்
சுட்டிக்காட்டி, "அந்தப் ெபட்டிையத் திறந்து பாரு மங்கம்மா" என்றாள்.

மூவருேம ஓடிப்ேபாய்ப் ெபட்டிையத் திறந்தன3.

ெபட்டிக்குள்ேள இருந்த ஜவுளிப் ெபாட்டணத்ைத ெவளிேய எடுத்து அவிழ்த்துப் பா3த்தன3.

மறுநாள் விடிந்த பிறகு ஆரம்பமாகும் தHபாவளி, குழந்ைதகளுக்கு அப்ெபாழுேத ஆரம்பித்துவிட்டது.
ஒேர குதூகலம்! ஒவ்ெவாரு துணியாக எடுத்து, 'இது யாருக்கு இது யாருக்கு' என்று இனம் பிrத்துப்
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தன3.

ெபாட்டணத்தில் இரண்டு மல் பனியன்களும், இரண்டு கால் சட்ைடகளும், ஒரு

பாவாைடயும், ஒரு பச்ைச நிறமான சட்ைடயும், ஒரு நான்கு முழ ஈrைழச் சிட்ைடத் துண்டும்
இருந்தன.

435
 துண்ைடத் தவிர மற்ற உருப்படிகள் இன்னின்னாருக்குத்தான் என்று குழந்ைதகேள பங்கு
ேபாட்டுவிட்டா3கள். துண்டுயாைரச் ேசருவது என்று ெதrயவில்ைல உடேன ெசல்ைலயா
ேகட்டான்: "துண்டு யாருக்கும்மா?"

"ஐயாவுக்கு" என்றாள் தாயம்மாள்.

"அப்படின்னா உனக்கு?" என்று மங்கம்மாள் ேகட்டாள்.

தாயம்மாள் சிrத்துக்ெகாண்டு, "எனக்குத் தான் ெரண்டு சீைல இருக்ேக இன்னும் எதுக்கு?

எல்ேலாரும் புதுத்துணி எடுக்க நாம் என்ன பணக்காரரா?"

"ஐயாவுக்கு மட்டும் பிறகு புதுத்துண்டு எதுக்காம்?" என்றாள் மங்கம்மா.

"வாயாடி! வாயாடி! ஐயாவுக்கு ஒரு துண்டுகூட இல்ேல. துண்டு இல்லாேம எத்தைன

நாைளக்குப் பைழய ேவட்டிைய உடம்பிேல ேபாட்டுக்கிட்டு அைலயறது?" என்று ெசால்லிவிட்டு,
மங்கம்மாைளத் தூக்கி மடியில் ைவத்துக் ெகாண்டாள் தாய்.

அந்தி மயங்கி, இருட்டத் ெதாடங்கியது. விளக்ேகற்றுவதற்காகத் தாயம்மாள் எழுந்தாள்.

விளக்ேகற்றிவிட்டுக் குழந்ைதகைள ெவந்நHrல் குளிப்பாட்டி விட்டாள். ஐப்பசி

மாதமானதால் அேநகமாக நாள் தவறாமல் மைழ ெபய்திருந்தது. பூமி குளி3ந்து ஜில்லிட்டு விட்டது.
காற்றும் ஈரக்காற்று. இதனால் ெவந்நHrல் குளித்துவிட்டு வந்த குழந்ைதகைள ஈரவாைட அதிக
ேவகத்துடன் தாக்கியது. எல்ேலாரும் குடுகுடு என்று முற்றத்திலிருந்து வட்டுக்குள்ேள
H ஓடி வந்து
விட்டா3கள்.

குழந்ைதகள் சாப்பிடும்ேபாதுதான், அவ3களுைடய அப்பா பக்கத்துக் கிராமத்துக்கு ஒரு தூர

பந்துவின் திடீ3 மரணத்ைத முன்னிட்டுச் ெசன்றிருப்பதாகவும், மறுநாள் மத்தியானத்துக்குள்
வந்துவிடுவா3 என்றும், வரும்வைர காத்திருக்காமல் குழந்ைதகேளாடு தHபாவளி ெகாண்டாடி
விடேவண்டும் என்று அவ3 ெசால்லிவிட்டுப் ேபாயிருக்கிறா3 என்றும் தாய் ெதrவித்தாள்.

436
 சாப்பாடு முடிந்தது. ராப் பாடம் படிக்க மாடக்குழியில் இருந்த அகல் விளக்ைகத்
தூண்டிவிட்டுக் ெகாண்டு அதன் முன்னால் மூன்று ெபரும் உட்கா3ந்தா3கள்.

தாயம்மாள் சாப்பிட்டுவிட்டு, எச்சில் கும்பாக்கைளக் கழுவ முற்றத்துக்கு வந்தாள்.

முற்றத்தின் மூைலயில் ெகாஞ்ச தூரத்துக்கு அப்பால் ஒரு முருங்ைக மரம் உண்டு. அதன் நிழலில்
கருப்பாக ஓ3 உருவம் ெதrந்தது. பக்கத்து வட்டு
H நாயாக இருக்கும் என்று நிைனத்து உள்ேள
வந்துவிட்டாள்.

மண் தைரயில் முந்தாைனைய விrத்து ஒருக்களித்துப் படுத்துக்ெகாண்டு, குழந்ைதகள்

உரக்கச் சத்தம்ேபாட்டுப் பாடம் படிப்பைதக் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள் தாய். சிறிது ேநரத்தில், "தைர
என்னமாக் குளுருது! ராத்திr எப்படிப் படுத்துக்கிடுறது?" என்று தனக்குத் தாேன ெசால்லிக்
ெகாண்ேட எழுந்து உட்கா3ந்தாள். அவளுைடய உடம்பு அவளுைடய ஸ்பrசத்துக்ேக 'ஜில்'
ெலன்றிருந்தது.

தம்ைபயா, அண்ணைனப் பா3த்து, "துைணக்கு வ3ரயா?" என்று கூப்பிட்டான்.

இருட்டானதால் வட்டு
H முற்றத்துக்குப் ேபாய் ஒன்றுக்குப் ேபாய்விட்டுவர அவனுக்கு பயம்.
ெசல்ைலயா துைணக்குப் ேபானான். இந்தச் சிறுவ3களின் கண்ணிலும் முருங்ைக மரத்தடியில்
இருந்த கருப்பு உருவம் ெதன்பட்டது. அைதப் பா3த்து பயந்து ேபாகாமல் இவ3கள் ைதrயமாக
நின்றதற்குக் காரணம், ராமசாமியின் வட்ைட
H ேநாக்கிப் ேபாகும் இரண்டு ேப3 இரண்டு
'ெபட்ேராமாக்ஸ்' விளக்குகைளக் ைகயில் எடுத்துக் ெகாண்டு ேபானதுதான். ஆள் நடமாட்டமும்
விளக்கு ெவளிச்சமும் ேச3ந்து ைதrயம் ெகாடுத்தன. இருவரும் கருப்பு உருவத்ைதக் கூ3ந்து
பா3த்தா3கள்.

அது இவ3கைளப்ேபான்ற ஒரு சிறுவனுைடய உருவம்தான்.

உடேன இருவரும் பக்கத்தில் ேபானா3கள். அப்ெபாழுது மைழ இேலசாகத் தூற ஆரம்பித்தது.

அதனால் முருங்ைக மரத்துக்குக் கீ ழாகப்ேபாய் நின்று ெகாண்டு, அந்தச் சிறுவனுைடய
நடவடிக்ைககைள கவனித்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.

அவனுக்கு வயது எட்டு அல்லது ஒன்பது இருக்கும். அவன் உடம்பில் அழுக்கைடந்த

ெகௗபீனம் ஒன்ைறத் தவிர, ேவறு உைடகள் கிைடயாது, தைரயில் உட்கா3ந்தால் குளிரும் என்று,
பாதங்கள் மட்டும் தைரயில் படும் படியாக அவன் குந்திக் ெகாண்டிருந்தான். அவனுக்கு முன்னாள்

437
மூன்று எச்சில் இைலகள். கிராமத்தில் ெவண்கலக் கும்பாவில் சாப்பிடாமல், இல்ைல ேபாட்டுச்
சாப்பிடுகிற வடு
H ராமசாமியின் வடுதான்.
H அந்த வட்டின்
H வாசலிலிருந்துதான் அந்த எச்சில்
இைலகைள எடுத்துக் ெகாண்டு வந்து, அவற்றில் ஒட்டிக் ெகாண்டிருந்த பருக்ைககைளயும் கr
வைககைளயும் எடுத்து வாயில் ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தான்.

ெசல்ைலயாேவா தம்ைபயாேவா ஒன்றும் ெசால்லாமல் பா3த்துக்ெகாண்ேட நின்றா3கள்.

ஏற்கனேவ யாேரா கடித்துச் சுைவத்துத் துப்பிய முருங்ைகக் காய்ச் சக்ைககளில் ஒன்ைற

இைலயிலிருந்து எடுத்தான் சிறுவன். அைத இரண்டாம் தடைவயாகக் கடிக்க ஆரம்பித்தான்.

"சீ! எச்சீ!... ஆய்..." என்று ெசால்லிவிட்டுக் கீ ேழ 'தூ' என்று துப்பினான் தம்ைபயா.

சிறுவன் ஏறிட்டுப் பா3த்துவிட்டுப் பைழயபடியும் குனிந்து ெகாண்டான். ெசல்ைலயாவுக்குத்

திடீெரன்று ஏேதா உதயமானது ேபால், "ேடய்! ஏண்டா எங்க வட்டு
H வாசலிேல வந்து
உட்கா3ந்திருக்ேக? ேபாடா..." என்று அதட்டினான்.

சிறுவன் ேபாகாவிட்டாலும் பயந்துவிட்டான்; அதனால் இடது ைகயால் தைலையச்

ெசாறிந்துெகாண்டு, அதிேவகமாக இைலைய வழித்தான்.

"உங்க வட்டுக்குப்
H ேபாேயன்" என்றான் தம்ைபயா.

மைழ பலமாகப் பிடித்து விடும்ேபால இருந்தது.அதற்குள்ளாக அவைன விரட்டிவிட்டு,

வட்டிற்குள்
H ஓடிவிட ேவண்டும் என்று ெசல்ைலயாவும் தம்ைபயாவும் முடிவு கட்டினா3கள்.

"ேபாடா... இல்லாட்டி உன் ேமேல துப்புேவன்" என்றான் தம்ைபயா. சிறுவன் எழுந்திருக்கும்

வழிையக் காேணாம்.

அவைனக் காலால் மிதிக்க ேவண்டுெமன்று தம்ைபயா தH3மானித்தான்.

438
 மைழ 'சட சட' ெவன்று ெபய்ய ஆரம்பித்துவிட்டது.

ெவளிேய ேபான குழந்ைதகள் மைழயில் என்ன ெசய்து ெகாண்டிருக்கிறா3கள் என்ற

திைகப்புடன் தாயம்மாள் ஓடிவந்து, "ெசல்ைலயா!..." என்று கூப்பிட்டாள்.

"ம்ம்" என்று பதில் வந்தது.

"இருட்டிேல அங்க என்ன பண்றHங்க?" என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட மரத்தின் பக்கமாக

வந்துவிட்டாள். அங்ேக வந்து, நின்று ேயாசிப்பதற்கு ேநரமில்ைல மைழ. ஆகேவ, மூன்று ேபைரயும்
அவசர அவசரமாக வட்டுக்குள்ேள
H அைழத்துக்ெகாண்டு ஓடிவந்தாள்.

சிறுவன் விளக்கு ெவளிச்சத்தில் வந்து நின்றான். அவனுைடய உடம்ெபல்லாம் ஒேர சிரங்கு.

தைலயில் ெபாடுகு ெவடித்துப் பாம்புச் சட்ைட மாதிr ேதால் ெபய3ந்திருந்தது. பக்கத்தில் வந்து
நின்றால், ஒரு மாதிr து3வாைட. இந்தக் ேகாலத்தில் நின்றான் சிறுவன்.

"இது யாரம்மா?" என்று மங்கம்மாள் திைகப்ேபாடு ேகட்டாள்.

"யாேரா? யா3 ெபத்த பிள்ைளேயா?" என்று ெசால்லிவிட்டு, மைழயில் நைனந்த

குழந்ைதகைளத் துவட்டப் பைழய துணிைய எடுக்கப்ேபானாள். அவள் மறுபக்கம் திரும்பியதும்,
தம்ைபயா அம்மாவுக்குக் ேகட்காமல், வாய்க்குள்ேளேய "ேபாடா" என்று பயமுறுத்தினான்.

ெசல்ைலயா, 'ேபா' என்று அவைனப் பிடித்துத் தள்ளினான்.

இவ3கள் இருவைரயும் பா3த்து மங்கம்மாளும் அ3த்தமில்லாமல் "ேபாேயன்' என்று

சிணுங்கிக்ெகாண்ேட ெசான்னாள்.

அவ்வளவுதான், திடீெரன்று மைட திறந்த மாதிr 'ேகா' ெவன்று அழுது விட்டான். விஷயம்
என்னெவன்று ெதrயாமல் பைதபைதப்புடன் ஓடி வந்தாள் தாயம்மாள்.

439
 "ஏண்டா அழுகிேற? சும்மா இரு. அவைன என்ன ெசான்னங்க
H நHங்க? என்று தன்
குழந்ைதகைளக் ேகட்டாள்.

"அவன் ேபான்னா, ேபாகமாட்ேடங்கிறான்" என்று புகா3 பண்ணுவைதப் ேபாலச் ெசான்னாள்

மங்கம்மாள்.

"சீ, அப்படி எல்லாம் ெசால்லக்கூடாது! நH சும்மா இரு அழாேதப்பா" என்று ெசால்லிச்

சிறுவைனத் ேதற்றினாள்.

சிறுவன் அழுைகைய அப்படிேய நிறுத்திவிட்டான். ஆனால், ெபருமூச்சு விடுவைத மட்டும்

அவனால் நிறுத்த முடியவில்ைல.

"சும்மா இரு தம்பி!... அழாேத!" என்று இரண்டாவது தடைவயும் தாயம்மாள் ெசான்னாள்.

பைழய துணிையக் ெகாண்டு ெசல்ைலயாவும் தம்ைபயாவும் உடம்ைபத்

துைடத்துக்ெகாண்டா3கள். உடேன மங்கம்மாள் தம்ைபயாைவப் பா3த்து. "பாவம்! அவனுக்குக் குடு!"
என்றாள்.

தம்ைபயா துணிையக் ெகாடுத்தான்.

"நH சாப்பிட்டாயா?" என்று தாயம்மாள் அவைனப் பா3த்துக் ேகட்டாள்.

"அவன் எச்சிையச் சாப்பிடுறான், அம்மா. ராமசாமி வட்டிலிருந்து

H எச்சிைலைய எடுத்துவந்து
சாப்பிடுறான். அசிங்கம்!" என்று முகத்ைதச் சுளித்துக்ெகாண்டு ெசான்னான் தம்ைபயா. குழந்ைதகள்
எல்ேலாரும் சிrத்தா3கள். "இந்தா தம்ைபயா! இனிேம அப்படிச் ெசால்லாேத!" என்று அதட்டிவிட்டு,
"நH யாரப்பா? உனக்கு எந்த ஊரு?" என்று தாயம்மாள் சிறுவைன விசாrத்தாள்.

"விளாத்திகுளம்" என்றான் சிறுவன்.

440
 "உனக்குத் தாய் தகப்பன் இல்ைலயா?"

"இல்ைல"

"இல்ைலயா?" என்று அழுத்திக் ேகட்டாள் தாயம்மாள்.

"உம்... ெசத்துப் ேபாயிட்டாக."

"எப்ேபா, தம்பி?"

"ேபான வருஷம் அம்மா ெசத்துப் ேபாயிட்டா. ஐயா, நான் சின்னப்பிள்ைளயாயிருக்கும்

ேபாேத ெசத்துப் ேபாயிட்டாராம்."

"உனக்கு அண்ணா தம்பி ஒருத்தரும் இல்ைலயா?"

"இல்ைல"

உடேன தம்ைபயா ேகட்டான்:

"தங்கச்சியும் இல்ைலயா?"

"இல்ைல"

"பாவம்" என்று ெசால்லிவிட்டுத் தம்ைபயா நிறுத்திக் ெகாண்டான்.

"இங்ேக எதுக்கு வந்ேத?" என்று தாயம்மாள் ேகட்டாள்.

441
 "கழுகுமைலக்குப் ேபாேறன்."

"அங்ேக ஆரு இருக்கா?"

"அத்ைத" என்று பதில் ெசான்னான் சிறுவன். அவன் விளாத்தி குளத்திலிருந்து

கால்நைடயாகேவ நடந்து அந்தக் கிராமம் வைரயிலும் வந்திருந்தான். இந்த இருபது ெமயில்
பிரயாணத்துக்கு நான்கு நாட்களாகிவிட்டன. நான்காவது தினத்தில் தான் இந்தக் கிராமத்தில் வந்து
தங்க ேந3ந்தது. அதுவும் ெபாழுது இருட்டி விட்டதனாலும் பசியும் இருந்ததனாலும் தான் மறுநாள்
விடிந்த பிறகு, எட்டு ெமயில் தூரம் நடந்து கழுகுமைலக்குப் ேபானால், அவனுைடய அத்ைத தன்
வட்டில்
H அவைன ைவத்துக் ெகாள்ளுவாளா, விரட்டி விடுவாளா என்பது அவனுக்குத் ெதrயாது.
அத்ைதையயும் அவன் பா3த்ததில்ைல. எப்படிேயா, ஒரு வழியில் அவனுக்கு அவள் அத்ைத
என்றும், 'அங்ேக ேபா' என்றும் யாேரா ெசால்ல, அைத நம்பிக்ெகாண்டு அந்தச் சிறுவன் விளாத்திக்
குளத்திலிருந்து கால்நைடயாகேவ நடந்து வந்திருக்கிறான்.

ேமற்கண்ட விவரங்கைள எல்லாம் சிறுவனுைடய வாய் ெமாழி மூலமாகேவ தாயம்மாள்

அறிந்து ெகாண்டாள்.

"உன் ேபரு என்ன?" என்று கைடசியாகக் ேகட்டாள் தாயம்மாள்.

"ராஜா" என்றான் சிறுவன்.

அப்புறம் அவனுக்குச் சாப்பாடு ேபாட்டா3கள். அவன் சாப்பிட்ட பிறகு, குழந்ைதகளுக்குப்

படுக்ைகைய எடுத்து விrத்தாள். மண் தைர ஈரச் சதசதப்புடன் இருந்ததால், ெவறும் ஓைலப்பாைய
விrத்துப் படுப்பதற்கு இயலாமல் இருந்தது. அதனால், கிழிந்து ேபாய்க் கிடந்த மூன்று ேகாணிப்
ைபகைள எடுத்து உதறி விrத்து, அதன் ேமல் வட்டிலிருந்த
H இரண்டு ஓைலப் ைபகைளயும் பக்கம்
பக்கமாக விrத்தாள். ராஜா ெதற்குக் ேகாடியில் படுத்துக் ெகாண்டான். அவனுக்குப் பக்கமாகச்
ெசல்ைலயாவும் அப்புறம் தம்ைபயாவும் படுத்துக் ெகாண்டா3கள். தம்ைபயாவின் உடம்பு இரண்டு
பாய்களிலுேம பாதிப்பாதி படிந்திருந்தது. வடேகாடியில் தாயம்மாளும் மங்கம்மாளும் படுத்துக்
ெகாண்டா3கள்.

442
 எங்ேகா தூரத்தில், ஒரு வட்டில்
H சீனிெவடி ெவடிக்கும் சப்தம் ேகட்டது. தHபாவளி
மறுநாளானாலும், யாேரா ஒரு துருதுருத்த ைபயன் அப்ெபாழுேத (ேவட்டுப்) ேபாட
ஆரம்பித்துவிட்டான்.

ேவட்டுச் சத்தம் ேகட்டதும், "எனக்கு மத்தாப்பு..." என்றாள் மங்கம்மாள்.

"எனக்கும்..." என்றான் தம்ைபயா.

"நம்ம கிட்ட அதுக்ெகல்லாம் பணம் ஏது மங்கம்மா? ராமசாமி பணக்காரன். அவனுக்குச் சr,
எவ்வளவு ேவட்டுன்னாலும் ேபாடுவான்."

"ஊஹும் எனக்கு மத்தாப்பு..." என்று முரண்டு பண்ணினாள் மங்கம்மாள்.

"வம்பு பண்ணாேத. ெசான்னாக் ேகளு. மத்தாப்பு ெகாளுத்தினா வயிறு நிைறயாதா?

காைலயிேல உனக்கு ேதாைச சுட்டுத் தாேரன். நிைறயச் சாப்பிடு, மத்தாப்பு எதுக்கு?"

மங்கம்மாள் தன் முரண்ைட நிறுத்தவில்ைல; அழுவதுேபால் சிணுங்க ஆரம்பித்தாள்.

ெசல்ைலயா தூங்க ஆரம்பித்தான்.

அப்ேபாது ெதருவில் ஆட்கள் நடந்து ெசல்லும் சந்தடி ேகட்டது.

"சமீ ன் வந்து இறங்குறதுன்னா ேலசா?" என்று தாயம்மாள் தனக்குள்ளாகேவ

ெசால்லிக்ெகாண்டு, 'மங்கம்மா! நH நல்ல பிள்ைள! பிடிவாதம் பண்ணாேத. அடுத்த வருஷம் நிைறய
மத்தாப்பு வாங்குேவாம். இந்த வருஷம் நாம் எவ்வளவு சங்கடப் பட்ேடாம்ன்னு உனக்குத்
ெதrயாதா?" என்றாள். அப்புறம் அவளால் சrயாகப் ேபச முடியவில்ைல. வாய் குழறியது.
மங்கம்மாைளப் பா3த்துத்தான் அவள் ேபசினாள். ஆனால் அவள் உண்ைமயில் தன்னுைடய
தாயாrடத்திேலா, தன்ைன உயிருக்கு உயிராகப் ேபணி வள3த்த ஒரு கிழவியிடத்திேலா, தான்
வருஷக் கணக்கில் அனுபவித்த துயரங்கைளக் கண்ணரும்
H கம்பைலயுமாகச் ெசால்லுவது

443
ேபாலேவ ேபசினாள். ஒரு நHண்ட ெபருமூச்சுடன், "மங்கம்மாள்!... நH கூட ஒரு நாள் சாப்பாடு
இல்லாெம பள்ளிக்கூடம் ேபானிேய கண்ணு. உன் வயித்துக்குக் கூட அன்னிக்கு ஒருவாய்க் கூளு
ெகைடக்கல்ைலேய! (அவளுக்குக் கண்ண3H வந்துவிட்டது.) சாப்பாட்டுக்ேக கஷ்டப்படும் ேபாது நH
மத்தாப்புக் ேகக்கலாமா, கண்ணு? ேபசாமப் படுத்துத் தூங்கு" என்று ேதற்றினாள். மங்கம்மாைளப்
பrேவாடு தடவிக் ெகாடுத்தாள்.

"ஒரு மத்தாப்பாவது வாங்கித் தா" என்றாள் மங்கம்மாள்.

அழுைகயுடனும் துயரச் சிrப்புடனும் தாயம்மாள் ெசான்னாள்: "நH தாேன இப்படிப் பிடிவாதம்

பண்ேற? அந்தப் ைபயைனப் பாரு அவன் மத்தாப்பு ேகக்கிறானா... ேசாறு கிைடக்காேம,
எச்சிைலக்கூட எடுத்துத் திங்கறான்.... அவன் ேசாறு ேவணும்ன்னு கூட அழல்ேல; நH மத்தாப்பு
ேவனும்னு அழேற மங்கம்மா..."

மங்கம்மாளுக்கு அவன் ேமல் ேகாவம் வந்துவிட்டது. அவைனப் புகழ்ந்து, தன்

ேகாrக்ைகையத் தாயா3 புறக்கணித்துக் ெகாண்டுவருவது அவளுக்குப் பிடிக்கவில்ைல. உடேன,
"அவனுக்கு ஒேர சிரங்கு!" என்று திட்டுவது ேபாலக் கடுைமயாகச் ெசான்னாள்.

"அவனுக்குத் தாய் தகப்பன் இருந்தா அப்படி இருப்பானா? தாயில்லாப் பிள்ைளன்னா யாரு

கவனிப்பா? அவேனாட அம்மா, முன்னாேல, அவனுக்குத் தHபாவளிக்குப் புதுேவட்டி, புதுச்சட்ைட
எல்லாம் வாங்கிக் குடுத்திருப்பா! மத்தாப்பும் வாங்கிக் ெகாடுத்திருப்பா. இப்ேபா, அவன் அைத
எல்லாம் நிைனச்சுக் ேகக்கிறானா பாரு."

"இப்ேபா அவன் தூங்கிட்டான். காைலயில் ேகப்பான்" என்று ெசால்லிவிட்டு மங்கம்மாள்

சிணுங்கினாள்.தாயம்மாளுக்குச் சிrப்பு வந்துவிட்டது. "வாயாடி" என்று ெசால்லி மங்கம்மாளின்
கன்னத்ைதச் ெசல்லமாகக் கிள்ளினாள்.

தாயம்மாளுக்குத் திைகப்பாக இருந்தது. "எைத மூடிக்கிறது? ஊம்? என்று ஒரு கணம்

ேயாசித்தால். அப்புறம், "என் பிள்ைளகைள விடவா அந்தப் பீத்தல் ெபrசு?" என்று ெசால்லிக்
ெகாண்ேட எழுந்து ேபாய், மறு நாள் கட்டிக்ெகாள்வதற்காக துைவத்து உல3த்தி மடித்து ைவத்திருந்த
- உண்ைமயில் 'பீத்தல்' இல்லாத நாட்டுச் ேசைலைய எடுத்துக்ெகாண்டு வந்து ராஜா உட்பட
உல்ேலாருக்கும் ேச3த்துப் ேபா3த்தினாள்.

444
 மங்கம்மாைளப் பா3த்து, 'சr, படுத்துக்ேகா காைலயிேல எப்படியும் வாங்கித் தாேரன்" என்று
ெசால்லி அவைள உறங்கப் பண்ணுவதற்கு முயன்றாள்.

மூன்றாவது தடைவயாகவும் சீனெவடியின் சப்தம் ேகட்டது.

தாயம்மாள் தனக்குத் தாேன ெசால்லிக்ெகாண்டாள்: "இன்னிக்கு அங்ேக யாரும்

தூங்கமாட்டாக ேபாலிருக்கிறது! ஊம், அரண்மைனக் காrயம்! ஆளு ேபாறதும் வாரதுமா இருக்கும்.
ராமசாமியும் தூங்காம ேவட்டுப் ேபாடுறான்!"

ராமசாமியின் அக்காைளக் கல்யாணம் பண்ணிக் ெகாண்டவன் ஒரு ஜமீ ன்தாrன் மகன்.

அந்த வருஷம் தைல தHபாவளிக்காக அவைன அன்று மாைலயில் அைழத்து வந்திருந்தா3
ராமசாமியின் தகப்பனா3. அந்த ஊrல் மட்டுமில்லாமல் அந்த வட்டாரத்திேலேய அவ3தான் ெபrய
மிராசுதா3. ஜமீ ன்தாைர, மிகவும் ேகாலாகலமாக அைழத்து வந்து தHபாவளி நடந்த அேநக
தினங்களாகேவ அவ3 வட்டில்
H ஏற்பாடுகள் நடந்து வந்தன. தHபாவளிக்கு முதல் நாள்தான்
மாப்பிள்ைள வந்து இறங்கினான். அதற்க்கு முன் பத்துப் பதிைனந்து நாட்களாக ஒரு நிமிஷத்திற்கு
ஒன்பது தடைவ, "ராஜா வ3றா3, சிறப்பாகச் ெசய்யணும்" என்று அவ3 ெசால்லிக்ெகாண்ேட
இருந்தா3. உண்ைமயில் ெவகு சிறப்பாகத்தான் ஏற்பாடுகள் நடந்து ெகாண்டிருந்தன...

"மங்கம்மா!"

பதில் இல்ைல; தூங்கிவிட்டாள்.

தாயம்மாளும் அகல் விளக்ைக அைணத்துவிட்டுத் தைலையச் சாய்த்தாள்.

முதல் ேகாழி கூப்பிட்டதும் தாயம்மாள் கண்விழித்து விட்டாள். அப்ேபாது மணி நாலு

ஆகவில்ைல. நல்ல ேவைளயாக மைழ அப்ேபாதுதான் நின்றிருந்தது சிறு தூவானம் மட்டும்
ஓைலக் கூைரயில் விழுவது, ஒேர நிதானத்துடன் ேசாளம் ெபாrவது ேபாலக் ேகட்டுக்
ெகாண்டிருந்தது. அந்தத் ெதருவில் ேவறு சில வடுகளில்
H ஏற்கனேவ எழுந்து தHபாவளிப்
பண்டிைகையக் ெகாண்டாடத் ெதாடங்கி விட்டதற்கு அைடயாளமாக ேவட்டுச் சப்தமும், ேவட்டுச்
சப்தத்ைதக் ேகட்டுப் பயந்து நாய்கள் குைரக்கும் சப்தமும் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தன.

445
 தாயம்மாள் எழுந்து விளக்ைக ஏற்றினாள். பைழய படியும் மைழ பிடித்து விடக்கூடாேத
என்று அவளுக்கு பயம். அதனால் குழந்ைதகைள எழுப்பி, விறுவிறு என்று குளிப்பாட்டிவிட்டு, மற்ற
ேவைலகைள கவனிக்கலாம் என்று திட்டம் ெசய்தாள். குழந்ைதகளுக்குப் படுக்ைகைய விட்டு
எழுந்திருக்க மனமில்ைல. கைடசியில் முனகிக் ெகாண்டும், புரண்டு படுத்துக்ெகாண்டும்
ஒருவழியாக எழுந்து விட்டா3கள். அவள் ஒவ்ெவாரு குழந்ைதயாக எண்ெணய் ேதய்த்து விட்டாள்.
ஆனால் ராஜா மட்டும் எண்ெணய் ேதய்த்துக் ெகாள்ள முடியாது என்று ெசால்லித் தூரத்தில் ேபாய்
உட்கா3ந்து ெகாண்டான். தHபாவளிக்கு எண்ெணய் ேதய்த்துக் குளிக்காவிட்டால் ேதாஷம் என்று
ெசான்னாள். ராஜாவுக்ேகா என்ன ெசான்னாலும் காதில் ஏறவில்ைல.

"அரப்புக் காந்தும்; நான் மாட்ேடன்." என்று பிடிவாதமாகச் ெசான்னான் ராஜா.

"அரப்புப் ேபாடல்ேல; சீயக்காய் ேபாட்டுக் குளிப்பாட்டுேறன். குளி3ச்சியாயிருக்கும்"

"ஊஹும்."

"தம்பி, ெசான்னாக் ேகளுடா. என்ைன உன் அம்மான்னு ெநைனச்சுக்ேகா, உனக்குக் காந்தும்

படியாக நன் ேதய்ப்பனா? - வா, எண்ெணய் ேதய்ச்சிக் குளி. இந்தத் தHபாவளிேயாேட பீைட எல்லாம்
விட்டுப்ேபாகும். குளிக்காம இருக்கக்கூடாதப்பா" - இப்படி ெவகுேநரம் ெகஞ்சிய பிறகுதான் அவன்
ேவறு வழி இல்லாமல் சம்மதித்தான்.

ராஜா எழுந்து வந்து மைணயில் உட்கா3ந்தான். "அது தான் நல்ல பிள்ைளக்கு அைடயாளம்.
ஒரு பிள்ைளக்குத் ேதச்சி, ஒரு பிள்ைளக்கு ேதக்காமல் விடலாமா? என் பிள்ைள குட்டியும் நல்லா
இருக்கனுமில்லப்பா!..." என்று மற்றவ3களுக்குச் ெசால்லுவது ேபாலத் தனக்குத் தாேன
ெசால்லிக்ெகாண்ேட எண்ெணய் ேதய்த்தாள். 'தாயில்லாக் குழந்ைதன்னா இந்தக் ேகாலம் தான்.
நான் மூணாம் வருஷம் காய்ச்சேலாட படுத்திருன்ேதேன, அப்ேபா கண்ைண மூடியிருந்தா என்
குழந்ைதகளுக்கும் இந்தக் கதிதாேன? அதுகளும் ெதருவிேல நின்னிருக்கும்.' - இப்படி
என்ெனன்னேவா மனதுக்குள் நிைனத்துக் ெகாண்டு அவசர அவசரமாகக் குழந்ைதகைளக்
குளிப்பாட்டினாள். ஆனால், தாயம்மாள் பயபத்திரமாகச் சீயக்காய்த் தூைளப் ேபாட்டுத் ேதய்த்த
ேபாதிலும், ராஜா பல தடைவகள் 'ஐேயா, ஐேயா' என்று அழுதுவிட்டான். அவன்
அழும்ேபாெதல்லாம் அவள் 'இன்னிக்ேகாட உன் சிரங்கு குணமாயிரும்' என்று மட்டும் மாறி மாறிச்
ெசால்லிக்ெகாண்ேட இருந்தாள்.

446
 'யாேரா எவேரா? மைழன்னு வந்து வட்டிேல
H ஒதுங்கிட்டான். அவைனப் ேபாகச் ெசால்ல
முடியுமா! அவன் வந்த ேநரம், தHபாவளியாப் ேபாச்சு. குழந்ைதகளுக்குள்ேள வஞ்சம் ெசய்யலாமா?
பா3க்கிறவுகளுக்கு நான் ெசய்யறெதல்லாம் ேகலியாயிருக்கும். அவுக ேகலி ெசய்தாச் ெசய்துட்டுப்
ேபாகட்டும். எனக்கும் என் குழந்ைதகளுக்கும் பகவான் துைண ெசய்வான்."

அவள் ேதாைச சுட்டுக் ெகாடுத்தாள். அவளுைடய குழந்ைதகள் புதுத் துணி

உடுத்திக்ெகாள்ள ேவண்டும் என்ற ஆவலினால் அவசர அவசரமாகச் சாப்பிட்டா3கள். தம்ைபயா
கைடசித் ேதாைசையப் பாதியிேலேய ைவத்து விட்டு எழுந்துவிட்டான். அவனால் ேமற்ெகாண்டும்
இரண்டு ேதாைசகள் சாப்பிட முடியும். இருந்தாலும் அவசரம்.

ெதருவில் ஜன நடமாட்டம் ெதாடங்கிவிட்டது. மைழயும் பrபூரணமாக நின்றுவிட்டது.

உதயத்தின் ஒளி சல்லாத் துணிையப்ேபால அவ்வளவு ெமல்லியதாக ஊைரயும் உலகத்ைதயும்
ேபா3த்தியது.

புதுத் துணிகளுக்கு மஞ்சள் ைவத்துச் ெசல்ைலயாவும் உடுத்துக் ெகாண்டான்; தம்ைபயாவும்

உடுத்துக் ெகாண்டான். மங்கம்மாளும் பாவாைடயும் சட்ைடயும் ேபாட்டுக் ெகாண்டாள்.

அவன் ெகௗபீனத்ேதாடு நின்றான்.

தாயம்மாளுக்குப் 'பகீ 3' என்றது. இத்தைனயும் ெசய்தும் புண்ணியமில்லாமல்

ேபாய்விட்டேத என்று கலங்கினாள். இந்த மாதிrயான ஒரு கட்டத்ைத அவள் எதி3பா3க்கேவ
இல்ைல. சிட்ைடத் துண்ைட எடுத்துக் ெகாடுப்பதா, ெகாடுக்காமல் இருப்பதா? அவள் மனதுக்குள்ேள
ேவதைன மிக்க ேபாராட்டம். மாதக் கணக்கில் ஒரு ரூபாய்த் துண்டு இல்லாமல் அவளுைடய
கணவன் பட்ட கஷ்டத்ைதயும், வதிவழிப்
H ேபாவதற்குக் கூசியைதயும், "ஒரு துண்டு வாங்க
வழியில்ைலேய!" என்று கணவன் துயரத்துடன் வாய்விட்டுப் புலம்பியைதயும் நிைனத்துப்
பா3த்தாள். இந்தத் துயரத்தின் எதி3புறத்தில், ஒன்றும் ெசால்லாமல், ஒன்றும் ெசய்யாமல்,
ெமளனமாக நின்று ெகாண்டிருந்தான் ராஜா.

தாயம்மாளுக்குத் திக்குத் திைச ெதrயவில்ைல; ராஜாவின் முகத்ைத எதற்ேகா ஒரு முைற

ஏறிட்டுப் பா3த்தாள். ராஜாேவா ெவகுேநரமாகக் கண்ெகாட்டாமல் அவைளேய பா3த்த வண்ணம்
நின்று ெகாண்டிருந்தான்.

447
 "என்ைனச் ேசாதிக்கத்தான் வந்திருக்ேகடா நH" என்று மனக் கசப்புடன் ெசால்வது ேபாலச்
ெசான்னாள் தாயம்மாள். ஆனால், அவளுக்கும் மனக் கசப்புக்கும் ெவகுதூரம். மனதுக்குள் ஏற்பட்ட
சிக்கல்கைள விடுவிக்கேவ இப்படிப்பட்ட ஒரு வாசகத்ைத அவள் தூக்கிப் ேபாட்டாேள ஒழிய அவள்
ெசாற்களில் மனக்கசப்பின் நிழல் கூடப் படியவில்ைல.

அப்ேபாது மங்கம்மாள் எழுந்துவந்து அம்மாவின் கன்னங்களில் தன் உள்ளங்ைககைள

ைவத்து, தன் முகத்துக்கு ேநராக அவளுைடய முகத்ைதத் திருப்பினாள்; அப்புறம் ஏேதா
ரகசியத்ைதச் ெசால்லுவதுேபாலச் ெசான்னாள்.

"பாவம்! அவனுக்கு அந்தத் துண்ைடக்குடு அம்மா!"

குழந்ைத இந்த வா3த்ைதகைளச் ெசால்லி நிறுத்தினாள். ஒரு நிமிஷம் ெமௗனம் நிலவியது.

பிறகு, திடீெரன்று தாயம்மாளின் முகம் ேகாரமாக மாறியது. முந்தாைனயால் முகத்ைத மூடிக்
ெகாண்டு ேகவிக் ேகவி அழுதாள். அவளுைடய ெபருமூச்சும் விம்மலும் வட்ைட
H அைடத்துக்
ெகாண்டு ேகட்டன.

குழந்ைதக்கு விஷயம் விளங்கவில்ைல. மங்கம்மாள், தான் அப்படிச் ெசான்னத3க்காகத்

தான் அம்மா அழுகிறாள் என்று பயந்துவிட்டாள்.

தாய், தன் பலத்ைத எல்லாம் பிரேயாகித்து அழுைகையத் ெதாண்ைடக் குழியில்

அழுத்தினாள், அவள் ெநஞ்சு ெவடித்துவிடும் ேபால் விம்மியது. குரலும் அந்த ஒரு நிமிஷத்தில்
ஜலேதாஷம் பிடித்ததுேபாலக் கம்மலாகி விட்டது.

பிறகு தழுதழுத்துக் ெகாண்ேட ெசான்னாள்:

"தம்ைபயா!"

"என்னம்மா!"

448
 "ஹூம், ராஜாவுக்கு அந்தத் துண்ைட எடுத்துக்குடு."

வட்டு
H முற்றத்தில் காைலெவயில் அடித்துக் ெகாண்டிருந்தது. அந்தப் ெபான்ெனாளியில்
மஞ்சள் பூசிய முகத்துடன் புத்தாைட தrத்துக்ெகாண்டு நிற்கும் மங்கம்மாள், அப்ேபாது எைதேயா
பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். ஈரம் காய்வதற்கா இருக்கமில்லாதத் 'ெதாள ெதாள' என்று சைட ேபாடப்
பட்டிருந்ததால், கூந்தல், இரண்டு காதுகைளயும், கன்னங்களில் பாதிையயும் மைறத்துக்
ெகாண்டிருந்தது. பரவலாகக் கிடக்கும். கூந்தலின் நடுேவ இளங்காற்றுப் புகுந்து சிலுசிலுக்கும்
ேபாது, சுகமும் கூச்சமும் தாங்க முடியாமல் சிrத்துக் ெகாண்ேட இைமகைளக் குவித்தாள்
மங்கம்மாள்.

ெவகு ேநரமாக, தாயம்மாள் அவைளேய பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். சந்த3ப்பவசமாக,

அவளுக்கு ேநராக மங்கம்மாள் முகத்ைதத் திருப்பினாள்.

"என் ராஜாத்தி மகாலக்ஷ்மி மாதிr இருக்கா!" என்று தன்ைன மறந்து இன்பத்துடன்

ெசால்லிவிட்டாள் தாய். அவ்வளவுதான். குழந்ைதயின் ைகையப் பிடித்து ெவகுேவகமாக
வட்டுக்குள்ேள
H இழுத்துக்ெகாண்டு வந்து, திருஷ்டிப் பrகாரமாக அவளுைடய கன்னத்தில்
துலாம்பரமாகச் சாந்துப் ெபாட்ைட எடுத்து ைவத்தாள்.

அப்புறம் மங்கம்மாள் வதிக்கு

H ஓடிவிட்டாள். ராமசாமியின் வட்டுப்
H பக்கம் எச்சில் இைலகள்
ஏராளமாகக் கிடந்தன. அங்ேக நாைலந்து ேப3 நின்று ேபசிக் ெகாண்டும், ெவற்றிைல பாக்குப்
ேபாட்டுத் துப்பிக் ெகாண்டும் இருந்தா3கள். ராமசாமி நHலநிறமான கால்சட்ைடயும், அந்த ஊருக்ேக
புதிய புஷ்ேகாட்டும் ேபாட்டுக் ெகாண்டு நின்றான். மங்கம்மாைளப் பா3த்ததும் அவன் பக்கத்தில்
ஓடிவந்தான்; மங்கம்மாளும் அவைனப் பா3த்து நடந்தாள். இருவரும் பாதி வழியில் சந்தித்துக்
ெகாண்டன3. சந்தித்த மாத்திரத்தில், மிகவும் சந்ேதாஷத்துடன் ராமசாமி ெசான்னான்...

"எங்க வட்டுக்கு
H ராஜா வந்திருக்கா3!"

ஊ3க்கார3கைளப் ேபால அவனும் தன் அக்காள் புருஷைன ராஜா என்று ெசான்னான்.

ஆனால் அவன் ெசான்னதற்குக் காரணம் சந்ேதாஷம்தாேன ஒழிய மங்கம்மாைளப் ேபாட்டிக்கு
அைழப்பதற்கு அல்ல. ஆனால், அவேளா ேவறுவிதமாக நிைனத்து விட்டாள். முதல் நாள் பள்ளிக்
கூடத்திலிருந்து வந்தேபாது நடந்த ேபாட்டிதான் அவள் ஞாபகத்தில் இருந்தது. அவன்

449
ெசான்னதற்குப் பதில் ெசால்லி அவனுைடய 'ெபருைம'ைய மட்டம் தட்டேவண்டும் என்று அவள்
மனம் துடித்தது.

அதனால் ஒரு அைர அடி முன்னாள் நக3ந்து வந்து நின்றாள். யாெதாரு திைகப்பும்,
தயக்கமும் இல்லாமல் ராமசாமிையப் பா3த்து, ேரைக சாஸ்திrயிடம் காட்டுவது ேபாலக் ைகைய
ைவத்துக் ெகாண்டு, மிக மிக ஏளனமாகச் ெசான்னாள்.

"ஐேயா! உங்க வட்டுக்குத்தானா

H ராஜா வந்திருக்கா3? எங்க வட்டுக்கும்
H தான் ராஜா
வந்திருக்கா3. ேவணும்னா வந்து பாரு."

450
 நிைல - வண்ணதாசன்

‘ேத3 எங்ேக ஆச்சி வருது?’

‘வட்ைடப்
H பா3த்துக்ேகா.’ என்று ெசால்லிவிட்டு எல்ேலாரும் புறப்பட்டு ேபாகும்ேபாது ேகாமு
ேகட்டாள்.

’வாைகயடி முக்குத் திரும்பிட்டுதாம். பா3த்திட்டு வந்திருேதாம். நH எங்கியும் விைளயாட்டுப்

ேபாக்கில் ெவளிேய ேபாயிராத, என்ன?’

அழிக்கதைவச் சாத்திவிட்டு எல்ேலாரும் ெவளிேய ேபானேபாது ேகாமு அவ3கைளப்

பா3த்துக் ெகாண்டு உள்ேளேய நின்றாள். கம்பிக் கதவிற்கு ெவளிேய ஒவ்ெவாருவராக நக3ந்து
நக3ந்து, ெதருப்பக்கமாகப் ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தா3கள். முடுக்கு வழியாக, இங்கிருந்து ெதருைவப்
பா3க்க முடியாது. ெதருைவப் பா3க்கேவ இன்ைறக்கு ெராம்ப நன்றாக இருக்கும். நிைறய ஆட்கள்
இந்தத் ெதரு வழியாகப் ேபாவா3கள். ெபrய ெதரு, ேமலத்ெதரு, கம்பா ேரழி, ேபட்ைட
ஆட்கெளல்லாம் இப்படிக்கூடிப் ேபாவா3கள். பலூன்காரன், ேதங்காய்ப்பூ, சவ்வு மிட்டாய்க்காரன்,
ஐஸ்காரன் எல்லாம் ேபாவான். இன்ைறக்கு ராத்திrகூட ஐஸ் விற்பான். பாம்ேப மிட்டாய்க்காரன்
வருவான். விறகுக்கைடயில் வண்டிைய நிறுத்திவிட்டு அப்பாகூட இந்தத் ெதரு வழியாக
ஒருேவைள ேபாகலாம். வருமானம் இல்லாத சிலநாட்களில் ேகாமு இருக்காளா?’ என்று வட்டு
H
வாசலில் வந்து ஓரமாக நின்று ேகட்பது மாதிr, இன்ைறக்கும் வந்தால் நன்றாக இருக்கும்.
ேகாமுவுக்கு ஒரு பன்னிரண்டு வயசுப் பிள்ைள சாப்பிடுவதற்கும் கூடுதலாகேவ இங்கு ேசாறு
ேபாடுவா3கள். அந்தத் தட்ைட மூடியிருக்கிற ஈயச்சட்டிைய நிமி3த்திவிட்டு அப்பாவிடம்
ெகாடுப்பாள். சாப்பிட்டுவிட்டு அப்பா ேபாயிட்டு வருகிேறன் என்று ெசால்லாமேல ேபாய்விடுகிறது
உண்டு. இன்ைறக்கு அப்பா வந்தால் சந்ேதாஷமாக இருக்கும்.

வாசல் அைமதியாக இருந்தது. எதி3த்த வடு

H இரண்டிலும் கூடத் ேத3ப் பா3க்கப்
ேபாயிருந்தா3கள். எதி3த்த வட்டுத்
H தா3சாவில் ஒேர ெவட்டுத்துணியாகக் கிடந்தது. ைதயற்கார3
ைகமிஷினில் ைதத்துக் ெகாடுத்துவிட்டுப் ேபாயிருந்தா3. ைதயற்கார3 உட்கார விrத்த
சமுக்காளம்கூட அப்படிேய ெவள்ைளயும் பச்ைசயுமாக ெவட்டுத்துணி சிதறிக் கிடக்கக் கிடந்தது.
எதி3த்த வட்டுப்
H பாப்பா ஸ்கூலுக்குப் ேபாகிறது. இங்ேக இல்ைல, பாைளயங்ேகாட்ைடக்கு.
இவளுக்கிருக்கிற பாவாைடயின் கிழிசைல நாைளக்குத் ைதக்க ேவண்டும். வட்டு
H ஆச்சி ெகாடுத்த
கிழிந்த உள்பாவாைடையயும் ைதக்க ேவண்டும். இந்த ெடய்ல3 கிழிசைலத் ைதப்பாேரா என்னேவா?

451
அழிக்கதைவத் திறந்து அந்தப் பச்ைச ெவட்டுத்துணிைய எடுத்து வரலாம். பச்ைச என்றால் திக்குப்
பச்ைசயில்ைல; ேலஸ் பச்ைச. புல் முைளத்த மாதிr. ேவப்பங்காய் மாதிr. ஈர விறகுக்குத் ெதாலி
உrத்த மாதிr.

கதைவத் திறந்து ெகாண்டு ேபாகலாம் என்றால்ம் கதவு சத்தம் ேபாடும். ெபrய கதைவவிட
இந்த அழிக்கதவு டங்டங்ெகன்று குதித்துக் ெகாண்ேட ேபாகும் சத்தத்தில் கட்டிலில் சீக்காய்ப்
படுத்திருக்கிற ெபrய ஆச்சி முழித்துவிடக் கூடாது. அந்த ஆச்சி முழித்தால் ெபrய ெதாந்தரவாகப்
ேபாகும். ேபச்சு ெகாடுத்துக் ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டும். ‘தண்ணி எடுத்துட்டியா? ெகாடியில் கிடந்த
துணிைய உள்ேள எடுத்துப் ேபாட்டியா? இன்ைறக்கு விளக்குப்பூைசக்குப் பூக்காரன் சரம் ெகாண்டு
வந்து ைவத்தானா? அம்மாகுட்டி சாணி தட்ட வரக்காணுேம, ஏன்? ேதாைசக்கு எவ்வளவு அைரக்கப்
ேபாட்டிருக்கிறது? ெபௗ3ணமி என்ன ேததியில் வருகிறது? எதி3த்த வட்டில்
H ஆள் நடமாடுகிற
மாதிrச் சத்தம் ேகட்கிறேத, யா3 வந்திருக்கா?’ ஆச்சியின் ஒவ்ெவாரு ேகள்விக்கும் பதில் ெசால்ல
ஆரம்பித்தால் விடிந்து ேபாகும். ேமலும் ேகாமுவுக்கு ஆச்சி ேகட்கிற எல்லாக் ேகள்விகளுக்கும்
எப்படிப் பதில் ெசால்லத் ெதrயும்?

ேகாமு அழிக்கதைவத் திறக்கவில்ைல. அவளுக்கு ஒரு ேகாட்ைட ேவைல கிடக்கிறது.

ஆற்றுத் தண்ண3H பிடிக்க ேவண்டும். அதற்கு முன் ெதாழுவில் நிற்கிற கன்றுக்குட்டிையப் பிடித்துக்
கட்ட ேவண்டும்.

ேகாமு ெதாழுவத்துக்குப் ேபாகிற நைடயில் வந்து உட்கா3ந்து ெகாண்டு பா3த்தாள்.

முன்னால் ேவைல பா3த்த டாக்ட3 வடு
H மாதிr இல்ைல இது. அங்ேக புதிது புதிதாக எல்லாத்
தைரயுேம வழுவழுெவன்று இருக்கும். இப்படிக் கல்நைடெயல்லாம் கிைடயாது. இங்ேக கட்டுக்குக்
கட்டு கல்நைட இருக்கிறது. இந்தத் ேதாட்டத்துக் கல்நைட மற்ற எல்லாவற்ைறயும் விடக்குழி
குழியாக இருக்கிறது. கழுவி விட்டால் இடம் உடேன காயாது. இந்தச் சின்னச் சின்ன அம்மி
ெகாத்தினதுமாதிrக் குழிகளுக்குள் ெகாஞ்ச ேநரம் ஈரம் இருக்கும். குளி3ந்து கிடக்கும்.

ேகாமுவுக்கு வட்ைட
H விடவும் இந்தத் ேதாட்டம் பிடித்திருந்தது. ஒடுக்கமான இந்த
இடத்துக்குள்ேளேய சின்னச் சின்னதாக ஒரு கருேவப்பிைல மரம், முருங்ைக மரம், தங்க அரளிமரம்
மூன்றும் இருந்தது. ெபrதாக வளராமல், ஆள் உயரத்துக்கு ேமேல ேபாகாமல், வள3கிற பிள்ைளகள்
மாதிr அைவ இருந்தன. அசலூrல் இருந்து விருந்தாட்கள் வந்தேபாது, ேகாமுவும் வந்திருந்த சிறு
பிள்ைளகளும் தங்கரளிப் பூைவயும் கருேவப்பிைலப் பழத்ைதயும் ெகாண்டுதான் வடு
H ைவத்து
விைளயாடினா3கள்.

452
 ேகாமு இங்ேக ேவைலக்கு வரும்ேபாது கன்றுக்குட்டி ெராம்பச் சிறுசாக இருந்தது. பால்
குடித்து விட்டு அது ஆளில்லாத ேதாட்டத்தில் காைல உதறி உதறித் துள்ளிெகாண்டு ஓடுவைதயும்,
மறுபடியும் அம்மா ஞாபகம் வந்துேபால், ெதாழுவுக்கு ஓடிவந்து மடுைவச் சுைவப்பைதயும் அடுத்த
நிமிஷம் வாைலத் தூக்கிக் ெகாண்டு ஓடுவைதயும் பா3க்கப் பா3க்க ஆைசயாக இருக்கும். அப்ேபாது
இருந்த ெசவைல நிறம் ேபாய் ேராமம் எல்லாம் உதி3ந்து ஜாைட, குணம் எல்லாம் இப்ேபாது
மாறிவிட்டது. நிைறயக் கள்ளத்தனமும் வந்து விட்டது. ஆள் வருகிற சத்தம் ேகட்டால் பசுவுக்கு
அந்தப்புறம்ேபாய் அழிப்பக்கம் நின்றுெகாள்கிறது. இழுத்துக் கட்ட முடியவில்ைல. ெசக்கு மாதிr
அைசயாமல் நிற்கிறது. என்ைறக்கு அது கயிைற அத்துக் ெகாண்டு ேபாய்ப் பாைலக் குடித்து,
ேகாமுவுக்கு ஏச்சு வாங்கிக் ெகாடுக்கப் ேபாகிறேதா, ெதrயவில்ைல.

ேகாமு, காைல மிதித்து விடுேமா என்கிற பயத்துடன், கயிைற நHளமாகத் தள்ளிப் பிடித்து
இழுத்துக் ெகாண்டு ெதாழுவில் இன்ெனாரு பக்கத்தில் கட்டினதும், அது முட்டவருவது ேபால் அவள்
பக்கம் வந்து முழங்ைகப் பக்கம் நக்கிக் ெகாடுக்க ஆரம்பித்தது. கருநHலமான அந்த வழுவழுப்பான
நாக்கு படப்படக் ேகாமுவின் ைகயில் கூச்செமடுத்தது. அது இன்ைறக்கு அவளிடம் ெராம்பப்
பிrயமாக நடந்து ெகாண்டது ேபால் இருந்தது. ெகாம்பு முைளக்கப் ேபாவது ேபால் புைடத்த
தைலையச் ெசாறிந்தபடி, இன்ெனாரு ைகையக் கழுத்தில் ேபாட்டு ‘லட்சுமீ ய்’ என்று அவேள
ெசல்லமாக ஒரு ெபயைரச் ெசால்லிக் கூப்பிட்டுக் ெகாண்டு கட்டிக் ெகாண்டாள். கன்றுக்குட்டி
சட்ெடன்று தைலைய உலுக்கிப் பிடுங்கிக் ெகாண்டேபாது ஒன்று இரண்டு மூன்று என்று ெதாட3ந்து
ேவட்டுச்சத்தம் ேகட்டது.

ேத3 பக்கத்தில் வந்திருந்தால்தான் இப்படி உஸ்ெஸன்று சீறிக்ெகாண்டு ேவட்டு ெவடிப்பது

கூடக் ேகட்கும். எங்ேகயிருந்து பா3த்தாலும், இப்படி ேவட்டு வானத்தில் புைகந்து ெகாண்டு ேபாய்
ெவடிப்பது ெதrயும். ஏேராப்ேளன் பா3க்க ஓடி வருகிற மாதிr, இைதயும் வட்டுக்குள்ேளயிருந்து
H
ஓடிவந்து எல்ேலாரும் அண்ணாந்து பா3க்கலாம்.

ேகாமு ஓட்டுச்சாய்ப்புக்கு ெவளிேய வந்து வானத்ைதப் பா3த்தபடிேய நின்றாள். நHலமும்

ெவள்ைளயுமாகக் கிடந்த வானத்தில் ஒரு ெகாத்து ேபால நாைலந்து ெபrய கல3 பலூன்கள்
மாத்திரம் அைலந்து ெகாண்டிருந்தன. எத்தைன பலூன், எத்தைன ஜவுளிக் கைட ேநாட்டீஸ்,
ெபாருட்காட்சி ேநாட்டீஸ் எல்லாம் இன்ைறக்குப் பறக்கும். ேமேல வசப்படுகிற
H அந்தப் பச்ைச சிவப்பு
மஞ்சள் ேநாட்டீஸ்கள் மடங்கி மடங்கிக் ேகாலாட்டு அடிப்பதுமாதிr எவ்வளவு அழகாகக் கீ ேழ
வரும். ேகாமு அந்த ேநாட்டீைஸப் ெபாறுக்க எவ்வளவு பிரயாைசப் பட்டிருக்கிறாள். புத்தம் புதிய
ேநாட்டீஸின் ஒரு பாகம் மாத்திரம் காலில் மிதிபட்டு மணலும் சரளும் முள்ளுமுள்ளாகக் குத்திக்
கிடக்கும்ேபாது எவ்வளவு கஷ்டமாக இருக்கும். அைத எடுத்துப் பா3க்கும்ேபாது இப்ேபாது அந்தப்
பலூன் கூட விலகி நக3ந்துவிட்டது. வானம் மட்டும்தான் ேமேல, கடல் மாதிr, குளம் ெபருகினது
மாதிr.

453
 OOO

ேதேராட்டத்திற்காகத் தண்ண3H திறந்து விட்டிருக்கிறாேனா என்னேவா! இன்ைறக்குக்

குழாயில் எடுக்க எடுக்கத் தண்ண3H வந்து ெகாண்ேட இருக்கிறது. ெகாப்பைர, ெதாட்டி, மண்பாைன,
எவ3சில்வ3 குடம் எல்லாவற்றிலும் தண்ண3H எடுத்து ஊற்றின பிறகு கூடக் குடம் நிரம்பிச்
சரசரெவன்று ெபருகிக் ெகாண்டிருந்தது. என்ன ெசய்கிறது என்று ெதrயவில்ைல. ேகாமு
குழாய்ப்பக்கம் நின்றுெகாண்ேட இருந்தாள். குடத்திலிருந்து பாதத்தில் தண்ண3H வழிந்து,
காலுக்கடியில் குளி3ந்து ெபருகிக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாது-

‘நH ஒத்ைதயிலயா வட்டில

H இருக்க, ேத3ப் பாக்கப் ேபாகைலயா?’ என்று யாேரா ேகட்டா3கள்.
சத்தம் ேமேல இருந்து வந்தது.

‘ேமேல பாரு - இங்க இங்க!’ பின்னால் இந்த வட்டுச்

H சுவைர ஒட்டி இருக்கிற இன்ெனாரு
வட்டு
H மச்சில் இருந்து அந்த வட்டு
H அக்கா சத்தம் ெகாடுத்தாள். அந்த அக்காவும் இன்னும் ெரண்டு
மூணு ேபரும் மச்சுத் தட்ேடாட்டியில் நின்று ேத3 பா3த்துக் ெகாண்டிருக்கிறா3கள். மச்சும் இருந்து,
சைமந்து ெபrய மனுஷியான அக்காக்களும் இருக்கிற நிைறய வடுகளில்,
H அவள் இைதப்
பா3த்திருக்கிறாள். ேகாமுகூட ஒரு தடைவ அப்படி மச்சுத்தட்ேடாட்டியில் நின்று ேத3
பா3த்திருக்கிறாள். அவள் பா3த்த சமயத்தில் அந்த மச்சில் இருந்து ேத3 முழுவதும் ெதrயவில்ைல.
இருக்கிற ஆட்கள் ெதrயவில்ைல. வடம் கண்ணில் தட்டுப் படவில்ைல. ேதrன் ேமேல உள்ள தட்டு
அலங்காரமும், உச்சியிலுள்ள கும்பமும், சிவப்புக் ெகாடியும், முக்குத் திரும்பும்ேபாது ேதrன்
விலாவும் வாைழமரமும் ெதrந்தது. அதுவும் நன்றாகத்தான் இருந்தது. எங்ேக பா3த்தாலும்
நம்ைமச் சுற்றி மச்சுத் தட்ேடாட்டியும், புைகக் கூண்டும், ஓட்டுக் கூைரயும், இைடயில் சில
இடங்களில் ேவப்பமரமும், ேவப்பமரத்துக்கு அந்தப்புறம் இன்ெனாரு ஓட்டுச்சிவப்பும், இதுக்கு
மத்தியில் ஒளிந்து ெகாண்டு தைலைய மாத்திரம் தூக்கிப் பா3ப்பது ேபாலத் ேத3 வருவதும்
நன்றாகத் தான் இருக்கும். இந்த வட்டு
H மச்சில் ேபாய்ப் பா3க்கலாம் என்றுகூடத் ேதான்றியது. அந்த
வட்டிற்கு
H வழி இந்தப் பக்கம் இல்ைல. ெதருைவச் சுற்றி முன்பக்கமாகப் ேபாக ேவண்டும். வட்ைடப்
H
ேபாட்டுவிட்டு அப்படிப் ேபாக முடியாது. குடம், வாளி எல்லாவற்ைறயும் தூக்கி உள்ேள
ைவத்துவிட்டு எல்ேலாரும் வரும் வைர ேபசாமல் நைடயில் உட்கா3ந்திருக்க ேவண்டியதுதான்.

OOO

454
 ேகாமு நைடயில் உட்கா3ந்திருக்கும் ேபாேத ைபயப் ைபய இருட்டி விட்டது. எப்படி இருட்டு
வந்தது என்ேற ெதrயவில்ைல. ேதேராட்டமும் இன்ைறக்குத்தான். ெபௗ3ணமியும்
இன்ைறக்குத்தான். நல்லேவைள, இரண்டும் ஒேர நாளில் வந்தது. இல்லாவிட்டால் இரண்டு
நாளுக்கு முந்தின ராத்திrயும் வடு
H ெமழுக ேவண்டும். அடுப்படி கழுவ ேவண்டும். எல்லா3
சாப்பாடும் முடிந்து அடுப்படி கழுவுவதற்குள், தூக்கம் தூக்கமாய் வரும். குழாயில் தண்ண3H
வரவில்ைல என்றால் ைபப்பில் ேவறு தண்ண3H அடிக்க ேவண்டும்.

இந்த வட்டு
H நைடயில் ேகாமு இப்படித் தனியாக வாசலில் உட்கா3ந்தேத இல்ைல. இன்னும்
ஏழு மணி ஆகாத இருட்டுக்குள் உட்கா3ந்திருப்பது கூடப் பயமாக இருந்தது. நிலாெவளிச்சம்
இருக்கிறது என்றாலும் இப்படி யா3 ஒத்ைதயில் இருக்க முடியும்? இவள் உட்கா3ந்திருந்த நைடைய
ஒட்டி இவள் ஆவிச் ேச3த்துக் கட்டுவதற்குக் கஷ்டப்படுகிற மாதிr வழுவழு என்று ெரண்டு
மரத்தூண் இருந்தன. அந்த ெரண்டின் நிழலும் வாசல் பக்கம் ெரண்டு பள்ளம் ேதாண்டிக் ேகாமுைவ
நடுவில் உட்கா3த்தினது ேபால விழுந்திருந்தன. எதி3த்தவட்டிலும்
H நான்கு கல்தூண்கள் ஊதாவாகக்
கல3 அடிக்கப்பட்டு நின்றன. இப்படி உயரம் உயரமாக இருட்டுக்குள் அவைளச் சுற்றி இருக்கிற
தூண்கள் ஒரு பயங்கரமான பிராணி பின்னங்கால்கைள ஊன்றி நடந்து வருவது மாதிr நிற்கிறதாகப்
பட்டது. அந்த இடத்ைதவிட்டுக் ெகாஞ்சம் அைசந்தால்கூட எல்லாம் ேச3ந்து ஒேர கவ்வாகக் கவ்வி
அவைளப் பிடித்துக் ெகாள்ளும் என்று ேதான்றியது. உள்ேள கட்டிலில் சீக்காகப் படுத்திருக்கிற
ெபrய ஆச்சியுடன் ேபசுவது ஒன்றுதான் வழி.

‘கூப்பிட்ேடளா ஆச்சி?’ ேகாமுைவக் கூப்பிடாவிட்டாலும், ஆச்சி படுத்திருக்கிற கட்டில்

பக்கம் தானாகப் ேபாய், ஸ்விட்ைசப் ேபாட்டாள். ஒரு குதி குதித்துப் ேபாட்ட பிறகுதான் ஸ்விட்ச்
எட்டியது. எலக்ட்rக் ைலட் ெவளிச்சத்தின் கூச்சத்தில் கண்ைண இடுக்கிக் ெகாண்டு ‘யாரது?’ என்று
ஆச்சி எழுந்திருந்து உட்கா3ந்தாள்.

வாசலில் இருந்த பயம் இப்ெபாழுது முழுசாகக் குைறந்துேபாய், ேகாமு ெபrய ஆச்சியுடன்

ேபச ஆரம்பித்தாள். எல்ேலாரும் ெவளிேய ேத3ப் பா3க்கப் ேபாயிருக்கிற விபரத்ைதச் ெசான்னாள்.
அப்ேபாேத ேபாய்விட்டா3கள் என்றும் இது வருகிற ேநரெமன்றும் ெசான்னாள். ‘கூட்டம்
ஜாஸ்தியா?’ என்று ஆச்சி ேகட்டதற்கு, ‘எக்கச்சக்கம் கூட்டம். ெதரு அைடச்சுக் ேகாடிச்சனம்
ேபாய்ட்டு வருது’ என்று ெசான்னாள். ‘நH ேத3ப் பா3க்கைலயா?’ என்று ஆச்சி ேகட்டதும் ேகாமுவுக்கு
ெராம்பச் சந்ேதாஷமாக இருந்தது. ‘பா3க்கணும்.’ என்றும், ‘எல்ேலாரும் வந்த பிறகு ேபாகணும்’
என்றும் ‘ேஜாலி இதுவைர சrயாக இருந்தது’ என்றும் ெசான்னாள். ‘ஐேயா பாவம். நHயும் பச்ைசப்
பிள்ைளதாேன. ேபாகணும் வரணும்னு ேதாணத்தாேன ெசய்யும். ேபாயிட்டு வா, ேபாய்ப்
பா3த்துட்டுவா, அவங்க வரட்டும்’ என்று ெசால்லிவிட்டு மறுபடியும் படுத்துக் ெகாண்டாள்.

455
 ேகாமுவுக்கு ஆச்சியின் வா3த்ைதகள் ேமற்ெகாண்டும் சந்ேதாஷம் ெகாடுத்தன. ‘ஆச்சி,
குடிக்கறதுக்கு ெவன்னிகின்னி ேவணுமா?’ என்று ேகட்டாள். ‘இப்ேபா ஒண்ணும் ேவண்டாம்!’ என்று
ஆச்சி ெசால்லியும் ேகாமுவுக்குச் சமாதானம் ஆகவில்ைல. ‘ேபாய்ட்டு வா, ேபாய்ப் பா3த்துட்டு வா’
என்று உத்தரவு மாதிr ஆச்சி திரும்பத் திரும்பச் ெசான்னது ேகாமுவுக்குப் புல்லrத்தது. ஆச்சி ேபச்சு
ெகாடுக்காமல் படுத்துக் ெகாண்டது ேகாமுவுக்குச் சங்கடமாக இருந்தது. ேகாமு ெமலிந்து
நHண்டிருக்கிற ெபrய ஆச்சியின் கால்கைள ெமதுவாக ஒத்தடம் ெகாடுக்கிறது மாதிrப் பிடித்துவிட
ஆரம்பித்தாள்.

வாசலில் கிருகிரு மிட்டாய்க்காரன் சத்தம் ேகட்டது. இன்ைறக்கும் கூட அவன் அேத

ேநரத்துக்குத்தான் வந்திருக்கிறான். ேகாமு இந்த வட்டுக்கு
H ேவைலக்கு வந்த நாளில் இருந்து,
அேநகமாகத் தினசr ஒவ்ெவாரு ராத்திrயும், கிட்டத்தட்டத் ேதாைசக்கு அைரக்கிற ேநரத்தில்,
அவன் இப்படி மிட்டாய் விற்றுக் ெகாண்டு ேபாவைதப் பா3க்கிறாள். இந்தத் ெதருவில் சrயாக
ெவளிச்சம் கூடக் கிைடயாது. இந்த ெவளிச்சம் குைறவிற்குள் அவன் ெவறுமேன கிருகிருெவன்று
ைகயில் உள்ளைதச் சுற்றிக் ெகாண்டு, இன்ெனாரு கயிற்றில் ைகயிலிருந்து தராசு மாதிrத்
ெதாங்குகிற வட்டச் சுளவுத் தட்டில் கத்தrக்காய் மிட்டாய், சீனிக்குச்சி, ேதங்காய்ப்பூ,
சம்மாளிக்ெகாட்ைட எல்லாம் இருக்க ேபாகிறான். நடுவில் சிமினியில்லாமல் எrகிற பாட்டில்
விளக்கு ஒன்றின் ெவளிச்சம் புரண்டு புரண்டு நடுங்கி, தட்டில் மிட்டாய்க்கு மத்தியில் ெகாஞ்சம்
சில்லைற கிடப்பைதக் காட்டும். ேகாமுவின் அப்பா மாதிrத்தான் இவனும் பா3ப்பதற்கு
இருக்கிறான். இரண்டு ேபரும் ேவட்டிதான் கட்டியிருப்பா3கள். சட்ைட கிைடயாது. தைலப்பாைக
உண்டு. அதற்குப் பதிலாக யாரும் கூப்பிடாமேல வடு
H வடாக
H உள்ேள வந்து, ஒவ்ெவாரு வளவிலும்
ெகாஞ்சேநரம் நின்று கிருகிருெவனச் சுற்றுவான். யாராவது வாங்கினால் உண்டு.

இந்த வட்டு
H வாசலில் முடுக்குப் பக்கம் இருக்கிற கல்ைல ஒட்டித்தான் எப்ேபாதும் அவன்
நிற்பான். அழிக்கதவு வழியாக முகத்ைதப் புைதத்துக் ேகாமு பா3த்தேபாது, அவன் அங்ேகதான்
நின்றிருந்தான். யாருேம இல்லாத வாசலில் இன்னும் அந்தத் தூண்கள் கால்கள் தூக்கிப் பயம் காட்ட,
தாயக்கட்டத்தில் மைல ஏறின காய் மாதிr அவன் மிட்டாய்த்தட்டும் விளக்கு ெவளிச்சமுமாக
நின்றான். ேகாமுவுக்கு ேராஸ் ேராஸான கம்மாளிக்ெகாட்ைட வாங்கலாமா என்றிருந்தது.
அவளுக்கு நாலணா திருவிழாத்துட்டுக் ெகாடுத்திருக்கிறா3கள். ‘ெசலவழிச்சிராேத,
அவ்வளவுத்ைதயும்!’ என்று எச்சrக்ைக பண்ணிேய ெகாடுத்திருக்கிறா3கள். ஐந்து ைபசாவுக்கு
வாங்கினால் கூட ஐந்து ெகாட்ைட ெகாடுப்பான். ‘வாங்கிச் சாப்பிடலாமா?’ ேகாமுவுக்கு என்ன
ெசய்வது என்று ஓடவில்ைல. உள்ேள ெதாட்டிக்கட்டு மாடக்குழிக்குப் ேபாய், அந்த முழு
நாலணாைவ மனேச இல்லாமல் எடுத்துக் ெகாண்டு வந்தேபாது அவைன வாசலில் காேணாம்.
முடுக்கு வழிேய சத்தம் மாத்திரம் கிருகிருெவன்று ெதருைவப் பா3க்கப் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தது.
ேபானதுகூட நல்லதுக்குத்தான். இல்லாவிட்டால் எல்லாம் ெசலவழிந்திருக்கும். சில்லைர
மாற்றிவிட்டால் ைகயில் துட்டுத் தங்காது.

456
 எல்ேலாரும் ெராம்பச் சந்ேதாஷமாக வந்தா3கள். கூட்டத்துக்குள் ஒருத்தருக்ெகாருத்த3
ேபசுவதற்காகச் சத்தமாகப் ேபச ஆரம்பித்து, அப்படிேய வட்டுக்கு
H வந்த பிறகும் ேபசிக்ெகாண்டும்
வந்தா3கள். தனித்தனியாய்ப் ேபான எதி3த்த வட்டுக்கார3கள்கூட
H இருட்டுக்குள் ஒருத்தருக்கு
ஒருத்த3 துைண என்று ேச3ந்து வந்தா3கள். எல்ேலா3 வட்டிலும்
H ஒேர சமயத்தில் ைலட் ேபாட்டுக்
ெகாண்டதால் வாசேல ெவளிச்சமாகி விட்டது. பலூன் ெமாரெமாரப்பு, ஊதல் சத்தம் எல்லாம்
ேகாமுைவத் தாண்டிப் ேபாயின.

ேத3 ஒேர நாளில் இந்த வருசம் நிைலக்கு (நிைலயத்துக்கு) வந்துவிட்டதாம். இப்படித் ேத3
ஒேர நாளில் ஓடி நிைலக்கு நின்று ஒன்பது வருஷம் ஆயிற்றாம். கூட்டமானால் ெசால்லி
முடியாதாம். பள்ளும் பைறயுமாகக் கீ ழ்ச்சாதிச் சனக்கூட்டம் இந்தத் தடைவ ஜாஸ்தியாம்.
நகரக்கூட ‘இங்க அங்க’ இடமில்ைலயாம். லாலா-சத்திரமுக்கில் இருந்து ராயல் டாக்கீ ஸ் முக்கு
வைர ேத3 பச்ைசப்பிள்ைள மாதிr குடுகுடுெவன்று ஒேர ஓட்டமாக ஓடியதாம். ெதப்பக் குளத்ெதரு
அம்பி மாமா வட்டுத்தட்ேடாட்டியில்
H நின்று பா3த்தா3களாம். ேத3 அைசந்து வ3ர மாதிr என்கிறது
சrயாகத் தான் இருக்கிறதாம். அவ்வளவு அழகாம் அது.

ேகாமு எல்லாவற்ைறயும் ேகட்டுக் ெகாண்ேட நின்றாள்.

வட்டுக்குள்
H நுைழவதற்கு முன் ேத3 பா3த்தவ3களில் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தேர மாறி மாறி
இவ்வளைவயும் ேபசிவிட்டு நைட ஏறினா3கள். நைட ஏறும் சமயம் ேகாமு சிrத்துக் ெகாண்ேட
ைகப்பிள்ைளைய வாங்கின ெபாழுது -

’என்னடி பண்ணிக்கிட்டு இருந்ேத இவ்வளவு ேநரம், ஆற்றுத் தண்ண3H பிடிச்சு வச்சியா

இல்ைலயா?’ என்று ெதய்வு ஆச்சி ேகட்டாள்.

‘பிடிச்சாச்சு’ என்று ேகாமு ெசான்னைதக் ேகட்காமேலேய எல்ேலாரும் உள்ேள ேபானா3கள்.

ேகாமு மறுபடியும் வாசலிேலேய உட்கா3ந்தாள்.

‘துைவயலுக்குப் ெபாrகடைல ேவணும், ேதங்காய் கூடக் காணாது. பிள்ைளையக்

ெகாடுத்துட்டுக் கைடக்குப் ேபாயிட்டு வா’- உள்ேளயிருந்து சத்தம் வந்தது.

457
 OOO

ேகாமு ெபாrகடைலயும் ேதங்காயும் வாங்கின ைகயுடன் ேதைரேய பா3த்து ெகாண்டு

நின்றாள். ேத3 நிைலக்கு வந்து நின்றிருந்தது. ேராட்டில் கா3, பஸ் ஒன்றுமில்லாமல் அகலமாக
இருந்தது. ேதrன் வடம் ஒவ்ெவான்றும் நHளம் நHளமாக அம்மன் சன்னதி வைரக்கும் பாம்பு மாதிr
வைளந்து வைளந்து கிடந்தது. ேத3 சகல அலங்காரங்களுடனும் ேதாரணங்களுடனும்
வாைழமரத்துடனும் நிலவுெவளிச்சத்தில் ெமௗனமாகப் ேபசாமல் நின்றது. ேகாமுேவாடு
ேகாபித்துக் ெகாண்டு சண்ைட ேபாட்டது ேபால் ேதான்றியது. ேதருக்குக் கீ ேழ காஸ்ைலட்
ைவத்துக்ெகாண்டு, இரண்டு மூன்று ேபாlஸ்கார3கள் வடத்துக்குேமல் உட்கா3ந்திருந்தா3கள்.
வடத்துக்கு ேமல் இப்படி குந்த ைவத்து உட்கா3கிறேத பாவம். அேதாடு அவ3கள் பீடியும் குடித்துக்
ெகாண்டிருந்தா3கள். ேகாமுவுக்கு ஆச்சrயமாக இருந்தது. ேத3ப்பக்கத்தில் ேபாய்ப் பா3க்கவும்
பயமாக இருந்தது. ேத3ப்பக்கத்தில் ேபாக ேவண்டும். ஒரு மாதிr எண்ெணய் மக்கு அடிக்கும் ேதrல்.
அது நன்றாக இருக்கும். ேபாlஸ்கார3கள் பிடித்துக் ெகாண்டால் என்ன பண்ண?

ேகாமு மறுபடியும் ைபையத் ெதாங்கப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு தள்ளிப்ேபாய்ப் பா3த்தாள்.

புதிதாக கல3 அடித்த நாலு குதிைரயும் பாய்கிற மாதிrக் காைலத் தூக்கிக் ெகாண்டிருந்தது.
அவளுக்கு ெவள்ைளக்குதிைரதான் பிடித்திருந்தது. அந்த ெவள்ைளக் குதிைரயில் ஏறிக் ெகாண்டால்
மானம்வைர பறந்து ேபாகலாம். ஏேராப்ேளன் மாதிr ேபாகலாம். ேகாமு சிrத்துக்ெகாண்ேட தள்ளித்
தள்ளிப் பின்னால் ேபாய்க்ெகாண்டிருந்தாள். ெதன்ைன ஓைலையத் தைரயில் தடவித் துழாவுகிற
குட்டியாைன தும்பிக்ைக மாதிr வடம் கிடக்கிற இடத்துக்கு வந்ததும் ேகாமுவுக்குத் ேத3 இழுக்க
ேவண்டும் என்று ஆைசயாக இருந்தது. ேதாளில் ைபைய நன்றாகக் கக்கத்துக்குள் ெகாருத்துப்
ேபாட்டுக்ெகாண்டு, குனிந்து சவுr சவுrயாக நுனியில் பிய்த்திருந்த வடத்ைதத் தூக்கிப் பா3த்தாள்.
முடியவில்ைல. ெதாட்டுக் கும்பிட்டுக் ெகாண்டு ேகாமு நிமி3ந்து பா3த்தாள்.

ேத3 நிைலயத்துக்குள் இருந்து ேகாமுைவேய அைசயாமல் பா3த்துக் ெகாண்டிருந்தது.

458
 தனுைம - வண்ணதாசன்

இதில்தான் தனு ேபாகிறாள்.

பஸ் பைழயதுதான். ஆனாலும் காலனி வைரக்கும் ேபாக ஆரம்பித்து மூன்று நாட்கள்

ஆகிவிட்டன. தகரம் படபடெவன அதிர ஞாயிற்றுக்கிழைம காைல, முதல் முைறயாக
ெவள்ேளாட்டம் ெசன்றது. இந்தப் புதிய மில்காலனியின் அதிகாrகள் உள்ேள சிrத்துக்
ெகாண்டிருந்தன3. ஞானப்பனுக்கு ஒரு மாதிr ஆகிவிட்டது. பஸ் கக்கிவிட்டுப் ேபான புைக கைலந்து
பாைதைய விழுங்கும்ேபாது உைடமரங்களுக்கும் ேதr மணலுக்கும் மத்தியில் மடமடெவன
உருவாகிவிட்ட இந்தக் காலனியிடம் தன் சம்பந்தத்ைத அவன் இழந்து ேபானதாகேவ ேதான்றியது.
தனு அங்ேகேய வட்டுப்பக்கம்
H ஏறிக்ெகாள்வாள், இறங்கிக்ெகாள்வாள்.

ஒரு வைகயில் மகிழ்ச்சி. தன்னுைடய பலகீ னமான காைல இழுத்து இழுத்து, ஒரு அழகான
ேசாகமாக அவள் இத்தைன தூரமும் நடந்து வர ேவண்டும். முன்புேபால் இவனுைடய காேலஜ்
வாசேலாடு நின்று ேபாகிற டவுன் பஸ்ஸிற்காக, அவளுைடய குைறயின் தாழ்வுடன்
எல்ேலாருடனும் காத்திருக்க ேவண்டாம். இனிேமல் ேநருக்கு ேந3 பா3க்க முடியாது.

இந்த ஆ3பேனஜ் மர நிழல்களுக்குக் ைகயில் புஸ்தகத்துடன் ஞானப்பன் இனி வர ேவண்டிய

அவசியமில்ைல. பைழயபடி ெதற்ேக தள்ளி, உைடமரக் காடுகளுக்குள்ேள ேபாய் விடலாம். எங்ேக
பா3த்தாலும் மணல், எங்ேக பா3த்தாலும் முள். விசுக் விசுக்ெகன்று ‘சில்லாட்டான்’ ஓடும். அல்லது
பருத்து வள3ந்து ஓணான் ஆகத் தைலயாட்டும். ஆளற்ற தனிைமயில் அஸ்தமவானம் கீ ழிறங்கிச்
சிவக்கும். லட்சக்கணக்கான மனித3கள் புைதயுண்டதுேபால் ைகைவத்த இடெமல்லாம் எலும்பு
முள்ளும் முண்டுமாக அகப்படும். கருக்கு மட்ைடைய ேவலியாக நட்டு, உள்ேள ேபாட்டிருக்கிற
குடிைசயிலிருந்து கருப்பட்டி காய்ச்சுகிற வாைட வரும். ேகாழி ேமயும். நத்ைதக்கூடுகள்
ெநல்லிகாய் ெநல்லிக்காயாக அப்பி இருக்கிற முள்ைள ெவட்டி இழுத்துக்ெகாண்டு ேபாகிறவளின்
உடம்பு, பாடத்ைத விட்டு விலக்கும். பலதடைவ ேபச்சுக் ெகாடுத்தபிறகு சிrக்கிறதற்கு மட்டும்
தைழந்திருந்த ஒருத்தியின் கருத்த ெகாலுசுக் கால்கள் மண்ைண அரக்கி அரக்கி நடக்கும்.

நடக்க முடியாமல் நடக்கிற தனுவுக்கு ஆ3பேனஜின் வழியாகக் குறுக்காகச் ெசன்றால் பஸ்

நிற்கிற காேலஜ் வாசலுக்குப் ேபாய்விடலாம் என்பது தாமதமாகத்தான் ெதrந்திருக்கும். அவள்
ெபய3 ெதrந்தது அன்றுதான். ’தனு! இந்த வழியாப் ேபாயிரலாமாடி?’ என்று எப்ேபாதும்
கூடச்ெசல்கிற ைபயன் காட்டினான். அவள் தம்பி, யூனிபாரம் அணிந்த அவளின் சின்ன வழித்துைண.

459
 ஞானப்பன் யேதச்ைசயாக அன்று ஆ3பேனஜிற்குப் படிக்க வந்திருந்தான். படித்து
முடித்துவிட்டு ஹாஸ்டலுக்குத் திரும்புகிற ேவைளயில் பீடி ேதைவயாக இருந்தது. ெகாஞ்ச ேநரம்
நின்று ெகாண்டிருந்தான். சின்ன ேவப்பங்கன்றுக்குக் கீ ேழ டய3 ேபாட்ட ெமாட்ைடவண்டியின்
ேநாக்காலில் ’உட்கா3ந்து, பள்ளிக்கூடக்கட்டிடத்திற்கு முன்னால் உள்ள ெகாடிக்கம்பத்ைதப்
பா3ப்பது ேபால் பா3ைவ.

வட்டமாகக் குறுக்குச் ெசங்கல் பதித்து உள்ள பீநாறிப்பூச்ெசடி நட்டிருந்தா3கள். அந்த பூவும்

ெசடியும் அவனுைடய ஊருக்கு இறங்க ேவண்டிய ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனிலும் சிறு வயதிலிருந்து
உண்டு. கல் வாைழகள் அப்ேபாது வந்திருக்கவில்ைல. ஊ3 ஞாபகம், இரவில் இறங்குைகயில் நிலா
ெவளிச்சத்தில் ேகாடாக மினுங்குகிற குளி3ந்த தண்டவாளம், லாந்தல் சத்திரம், மினுக்கட்டாம்
பூச்சிகள் எல்லாம் ஒவ்ெவாரு பூவிலும் ெதrந்துெகாண்டிருந்த ேபாதுதான் - ‘தனு! இந்த வழியாப்
ேபாயிரலாமாடி?’ என்ற சத்தம்.

ைகலிைய இறக்கிவிட்டுக்ெகாண்டு, ேநாக்காலில் இருந்து இறங்கினான். இறுகிக் கட்டின

ேபாச்சக்கயிறு கீ ச்ெசன்று முனகியது. ெதாழுவங்களில் மூங்கில் தடியினால் தண்டயம்
ேபாட்டிருப்பது ேபால வண்டி ேபாகவர மட்டுேம புழங்குகிற அந்தத் தடுப்புக்கு அப்புறம் தனுவும்
அவள் தம்பியும் நின்று ெகாண்டிருக்கிறா3கள். தம்பி சடக்ெகன்று காைலத் தவ்வலாகப் ேபாட்டுக்
குனிந்து உட்பக்கம் வந்துவிட, ஒேர ஒரு வினாடி அவள் விசாலமான தனிைமயில் நின்றாள்.
பின்னால் ெபாருத்தமற்ற பின்னணியாய்ப் பாைலயான மணல்விrப்பும், உைடமரங்களும்,
உைடமரம் பூத்ததுேபால ெமல்லிசான மணமாக இவள், தனு.

ஞானப்பன் ஒரு ராஜவாயிைலத் திறப்பதுேபால ெமன்ைமயாக மூங்கிைல உருவி, அவைள

வரவிட்டு ஒதுங்கினான். உள் ஒடுங்கின, பரபரப்பில் மூங்கில் தவறி மண்ணில் இறங்கி
கைரயான்கள் உதி3ந்தன. தனுவின் தம்பி ‘தாங்ஸ்’ - ெசான்னான். தனு ‘உஸ்’ என்று அவைன அடக்கி
இழுத்துப்ேபானாள். ஒரு சிறுமிையப்ேபால ெமலிந்திருந்த தனு தூரம் ேபாகப்ேபாக ேந3ேகாடாக
ஆரம்பிக்கும் ஆ3பேனஜின் முன்பக்கத்து இரண்டு ஓரச்ெசடிகளின் சினியா மல3களின் ேசாைகச்
சிவப்புக்கும் ேகந்தியின் மஞ்சளுக்கும் முதல் முதலாக உயி3 வந்தன. அழகாகப் பட்டன.

எதிேர ெடய்ஸி வாத்திச்சி வந்துெகாண்டிருந்தாள். கன்னங்களில் பருவில்லாமல்

இருந்ததால் அவளுக்கு இந்த மதமதப்பு இருக்காது. கல்யாணம் ஆகாததால் மீ றி நிற்கிற உடம்பு. ஒரு
கறுப்புக்குதிைர மாதிr, நுணுக்கமான வச்சுடன்
H அவள் பா3த்துவிட்டுச் ெசல்லும்ேபாது

460
ஞானப்பனுக்கு உடம்பு அதிரும். இன்று குைறவாக, இவைனப்ேபால இங்ேக படிக்க வருகிற ேவறு
சிலருக்கும் அவளுைடய திேரகத்தின் முறுக்கம் ரசித்தது.

ஞானப்பனுக்கு தனுவின் நிைனவு மாத்திரம் ஒரு நH3ப்பூைவப் ேபால அலம்பி அலம்பி அவள்
முகம் நிற்க மற்றைவெயல்லாம் நHேராட்டத்ேதாடு விைரந்து ஒதுங்கின. ெடய்ஸி வாத்திச்சி நதியில்
மிதந்த ெசம்பருத்திப் பூவாய், அள்ளுகிற குடத்தில் புகுந்துவிட, விரைல முட்டி முட்டி விலகிக்
ெகாண்டிருக்கிறாள். அவைளப் ேபான வருஷத்தில் இருந்ேத அவனுக்குத் ெதrயும்.

ஒரு டிசம்ப3 மாதம். ஹா3ேமானியம் நைடவண்டி நைடயாகக் ேகட்டது. பத்துப் பதிைனந்து

ைபயன்களின் கூச்சலுக்கு மத்தியில் ஒரு ைபயன் ெகாஞ்சம் துணிச்சலாக ஒவ்ெவாரு பல்லாக
அழுத்திக் ெகாண்டிருந்தான். இடம் ஆரம்பித்து வலம். கண்டமத்தியில் ஆரம்பித்த இடம். இதற்குள்
துருத்திைய அமுக்குகிற விரல் மறந்திருக்கும்.ங்33 என்று ெபட்டி கம்மும்ேபாது ஒரு சிrப்பு.
ஞானப்பன் ேபாய் நின்றான். ைபயன்கள் விலகினா3கள்.

ஞானப்பன் சிrத்தான். அவன் ைகப்பழக்கமாக வாசிப்பான். சினிமா பாட்டுவைர. ‘படிங்க சா3,

படிங்க சா3’ என்று குரல்கள். “என்ன பாட்டுேட படிக்க?” என்று ேகட்டுக்ெகாண்ேட அவன் ‘தட்டுங்கள்
திறக்கப்படும்’ என்று ெதாய்வாக வாசித்து நிறுத்திவிட்டுக் ேகட்டான், “என்ன பாட்டு ெசால்லுங்க
பா3க்கலாம்?”

“எனக்குத் ெதrயும்”

“நாஞ் ெசால்லுேதன் ஸா3”

“இந்த நல் உணைவ’ - பாட்டு ஸா3”

ஞானப்பனுக்கு கைடசிப் ைபயன் ெசான்னைதக் ேகட்டதும் திக்ெகன்றது. “இந்த

நல்உணைவத் தந்த நம் இைறவைன வணங்குேவாம்” என்று காைலயில் அலுமினியத் தட்டும்
தம்ளருமாக உட்கா3ந்து ெகாண்டு, ேகாதுைம உப்புமாவுக்கும் மக்காச்ேசாளக் கஞ்சிக்கும்
எதி3பா3த்துப் பாடுகிற ஒரு தாங்க முடியாத காட்சி ெதrந்தது. அனாைதகைள ேமலும் ேமலும்
அனாைதப்படுத்துகிற அந்தப் பாடைல இவன் வாசிப்பில் உடனடியாக உண3ந்த ைபயனின் உயிரும்
ஜHவனுமற்ற முகத்ைதப் பா3த்துக்ெகாண்ேட இருந்தான்.

461
 ஞானப்பனுக்கு ேவறு எந்த கிறிஸ்தவ கீ தங்களும் நிைனவுக்கு வரவில்ைல. எல்லா
கிறிஸ்தவ கீ தங்களும் ஒேர ராக வடிவுதான் என்ற நிைனப்ைப அவனுக்கு உண்டாக்கின. “எல்லாம்
ஏசுேவ எனக்ெகல்லாம் ஏசுேவ” பாடலின் முதலிரு வrகளின் தடத்ைதேய மீ ண்டும் மீ ண்டும்
வாசித்தான். ைபயன்கள் அடுத்த வrகைளப் பாடினேபாது அவனுக்குச் சிலி3த்தது.

அந்த ஆ3பேனஜின் அத்தைன ேவப்பம்பூக்களும் பாடுவதுேபால - வrைசயாக

டவுனுக்குள்ளிருக்கிற ச3ச்சுக்குப்ேபாய் வருகிறவ3களின் புழுதிக்கால்களின் பின்னணிேபால -

பால் மாவு டப்பாக்களில் தண்ண3H ெமாண்டு ெமாண்டு வrைசயாகத் ேதாட்டேவைல

ெசய்கிறவ3கள் பாடுவதுேபால -

வாரத்துக்கு ஒரு நாள் வருகிற கிழட்டு நாவிதனுக்குத் தன் பிடrையக் குனிந்து, முகம்
ெதrயா அம்மாவின் முகம் நிைனத்து அழுதுெகாண்டிருக்கிற ைபயனின் ேசாகம்ேபால -

எந்தச் சத்துக்குைறவாேலா ‘ஒட்டுவாெராட்டி’யாக எல்லாப் ைபயன்கள் ைககளிலும் வருகிற

அழுகுணிச் சிரங்கிற்கான பிரா3த்தைனேபால -

கிணற்றடியில் உப்புநHைர இைறத்து இைறத்து ட்ரவுசைரக் கழற்றி ைவத்துவிட்டு

அம்மணமாகக் குளிக்கிற முகங்களில் எழுதப்பட்டிருக்கிற அழுத்தமான நிராதரவின் குரல்ேபால -

இரண்டு ைபசா ஒன்று பள்ளிக்கூடத்துக் கிணற்றில் விழுந்துவிட, அசுரத்தனமாகத்

தண்ணைர
H இைறத்து இைறத்து ஏமாந்து ெகாண்டிருந்த சிறுவ3களின் பம்பரக்கனவுகள் ேபால....

ஞானப்பன் ேமேல வாசிக்க ஓடாமல் நிமி3ந்தேபாது, ெடய்ஸி வாத்திச்சி வாசலில் நின்று

ெகாண்டிருந்தாள். ைபயன்கள் கைலந்து நக3ந்தா3கள். இவனின் வாசிப்ைபப் பாராட்டினாள்.
வாசலில் ைகயூன்றிச் சிrத்தாள்.

ஞானப்பனுக்கு ஒேரயடியாக அந்த இடத்தில் அவைள அடித்துத் தள்ளேவண்டும் என்று

ேதான்றியது.

462
 ெடய்ஸி வாத்திச்சியின் பா3ைவையப் ேபாலேவ, ைசக்கிளில் ேபாகிற ஒரு இங்கிlஷ்காரப்
ெபண்ைணயும் ஞானப்பன் சகித்துக் ெகாள்ள ேவண்டியதிருந்தது. அவைள அேநகமாக lவு
நாட்களில் காைலயிேலேய இரண்டு தடைவ பா3த்துவிடலாம்.

முதல் ஷிப்டு ேவைலக்காகக் ைகயில் தூக்குச் சட்டிையக் ேகாத்துக்ெகாண்டு ஓட்டமும்

நைடயுமாய் ேபாகிற ஜனங்கள். பதநH3 குடிக்கிறவ3கள். முதல் சங்கு ஊதின பிறகு அவசரம்
அவசரமாக வைடைய ஊறுகாய்த் தைடைய வாங்கிக்ெகாண்டு ேபாகிறவ3கள். இராத்திr ஷிப்ட்
முடிந்து பஞ்சும் தைலயுமாக டீக்கைடயில் ேபப்ப3 படிப்பவ3கள்; அவ3களின் ைசக்கிளில்
ெதாங்குகிற தூக்குச் சட்டிகள்; இவ3களுக்கு மத்தியில் இந்தப் ெபண்ணின் குடும்பேம ைசக்கிளில்
ச3ச்சுக்குப் ேபாகும். அப்பா, அம்மா எல்லாருேம ஒவ்ெவாரு ைசக்கிளில். ஒரு பள்ளிக்கூடப்
ெபண்ணின் அைமப்புஅைல மீ றின அவளுைடய பாரமான உடம்பும் ெபருந்ெதாைடயும் பிதுங்க
அவள் ெசல்லும் ேபாெதல்லாம், அவன் அநாவசியமான ஒரு அருவருப்ைபயைடய
ேந3ந்திருக்கிறது.

ெகாஞ்ச ேநரத்தில் இைதெயல்லாம் கழுவி விடுவதுேபால் தனு வருவாள். அந்த தனுைவ

இனிேமல் ஜாஸ்தி பா3க்க முடியாது. மறுபடியும் சிகெரட்டிலிருந்து பீடிக்கு மாறி ைகலிைய மடித்துக்
கட்டிக்ெகாண்டு அைலய ேவண்டியதுதான். ஆ3பேனஜ், தனுவின் ஒரு காலத்துப் பாைதயாக
இருந்தது என்பதால், இங்கு வராமலும் இனி முடியாது. இதற்கு மத்தியில் எைதப் படிக்க?

ஒரு தகர டின்னில், வrைசயாக நிற்கிற ேவப்பமரங்களின் பழம் உதிர உதிரப் ெபாறுக்குகிற
ைபயன்கைளக் கூப்பிட்டால் ேபசப்ேபாவதில்ைல. அவ3களுக்கு ஃபுட்பால் ேகால்ேபாஸ்டின்
அைடயாளமாக நிறுத்தியிருக்கிற பனங்கட்ைடயில் இருந்துெகாண்டு காகங்கள் இரண்டு மூன்றான
ெகாத்தாக இட்ட ேவப்பங்ெகாட்ைட எச்சத்ைதச் ேசகrக்கிற சந்ேதாஷம் இவனுடன் ேபசுவதில்
இருக்காது.

பக்கத்தில், ஊடுசுவருக்கு அந்தப்புறம் ெகாட்டைககளில் எrகிற பிணங்களுக்கும் மண்டுகிற

புைகக்கும் சலனமைடயாமல், உப்புப் ெபாதிந்து சிதிலமாகிக் கிடக்கிற ைமயவாடிக்கு மத்தியில்
காடாக வள3ந்த எருக்கலஞ்ெசடிகளில் ேபாய் வண்ணத்துப்பூச்சியின் முட்ைடயும் புழுவும்
எடுத்துக்ெகாண்டிருக்கிற இவ3களிைடயில், தனுவும் விலகினபின், எந்த அைமதியில் படிக்க?

மற்ற ைபயன்களுடன் ேச3ந்து உட்கா3வதுகூட முடியவில்ைல. குப்ைபக் குழிகளுக்கும்

‘ஐயா’க்களுக்குமான கக்கூஸ்கைள ஒட்டிய பகுதிகளிேலேய க்ரா, க்ரா என்று ெதாண்ைடையக்

463
காட்டித் திrகிற தாராக் ேகாழிகைள, ேபாவ், ேபாவ், என்று முன்ைனப் ேபாலக் கூப்பிடவும்
ேதான்றவில்ைல. ‘ஐயா’க்கைளப் ேபால எல்லாவற்றிலிருந்தும் ஒதுங்கிவிட்டால் ேபாதும் என
ஞானப்பனுக்குத் ேதான்றியது. அவன் வகுப்பில், கல்லூrயில் இேதேபால ெவள்ைள முழுக்ைகச்
சட்ைட, ேவஷ்டியுடன் இங்ேகயிருந்து படிக்கிறவ3கள் இருக்கிறா3கள். அவ3களும் அனாைதகள்
தானா? தனுக்குள் எதி3ப்படாமல் இருந்த ெபாழுைதவிடத் தான் இப்ேபாது அனாைதயா?
ஞானப்பனுக்கு மனதுள் குைமந்து வந்தது.

ஊருக்குப் ேபாக ேவண்டும் ேபாலத் ேதான்றியது. வயலும் வரப்புமாக விழுந்து கிடக்கிற

அப்பாவின் வம்சவாைடைய உடம்பில் ஏந்தியிருக்கிற தன்னிடம், ெநற்றியில் எலுமிச்சங்காய்
அளவு புைடத்திருக்கிற ‘கழைல’ அைசயச் சில சமயம் சந்ேதாஷமாகப் படிப்பு பற்றி விசாrப்பதும்,
‘படிச்சுப் பாட்டத் ெதாைலச்ச’ என்று அலுத்துக் ெகாள்வதும் முகம் முகமாகத் ெதrந்தது. எல்லா
முகத்திலும் மிஞ்சித் தனி முகமாகி.. தனு முகமாகி...

உருண்டு வந்து கால் பக்கம் விழுந்த பந்ைத எடுப்பதற்கு வந்த ைபயைனத் தடுத்து, பந்ேதாடு
ைமதான விளிம்புக்கு வந்து உைதத்தேபாது, அது தூரமில்லாமல் உயரமாக எவ்வி, நHலத்ைத
அண்ணாந்து பா3க்க ைவத்துக் கீ ழிறங்கியது. கீ ழிறங்கின பின்னும் ஞானப்பனுக்குப் பா3ைவ
நHலமாக நின்றது.

நHலப்பூ. புத்தகங்களுக்கிைடயில் ைவத்துப் பாடம் பண்ணின நHலமான பூ. சிவப்பான இருந்து

ஒரு ேவைள நHலமாகிப்ேபான பூ- அல்லது ெவளிறல் மழுங்கி நHலம் கறுத்த பூெவான்று வழியில்
கிடக்க, ஞானப்பன் எந்தவிதத் தடயமும் இன்றி அது அவள் உதி3த்த பூ என மனதில் உறுதி ெசய்து
ைவத்திருக்கிறான். அவனுக்ேக ெதrயும், அந்தப் பூ ஆ3பேனஜ் எல்ைலக்குள் ஒதுக்கமாய் முன்பு
இருந்து இப்ேபாது இடிந்து தக3ந்துேபான ச3ச்சின் பின்னால் வள3ந்திருக்கிற ெகாடியின் பூ.
ஆனாலும் தனு உதி3த்த பூ.

இடிந்த ச3ச்சின் சுவ3கள் ஞானப்பனுக்கு ஞாபகம் வந்தது. இந்த ஆ3பேனஜ் ஆண்களுக்கு

மட்டுமானது என்பதன் அடிப்பைடயில் எழுதப்பட்ட ெகாச்ைசகள், ெபய3கள், ெகட்ட வா3த்ைதகள்
எல்லாம் கருப்பாகச் சுவrல் சிந்தியிருக்கும். இவன் பா3ைவயில் இவனுடன் படிக்கிறவ3கள்கூட
அதில் புதிதாக எழுதிய கrப்படங்களும் வrகளும் உண்டு. ெடய்ஸி வாத்திச்சிகூட அப்படிெயாரு
வrகளில் ஒன்றாக, ேவண்டுெமன்ேற ெசய்யப்பட்ட எழுத்துப்பிைழகளுடன் சுவrல்
அைறயப்பட்டிருக்கிறாள்.

464
 புத்தகத்துக்கிைடயில் நHலப்பூைவத் தகடாக மல3த்திப் பா3த்தபடி மூடினான். படிக்க
ேவண்டும். ேவகமாக நிழல் பம்மிக் ெகாண்டிருந்தது. கிணற்றடியில் முகத்ைத அலம்பி,
பள்ளிக்கூடத்துப் பின்பக்க வராண்டாச் சுவrல் சாய்ந்துெகாண்டு வாய்விட்டுப் படிக்க ஆரம்பித்தான்.
மற்ற அைமதியிலிருந்து மீ ள அவனுக்குச் சத்தம் ேதைவயாக இருந்தது.

ெபrய ஐயாவுைடய தாராக்ேகாழிகளின் ேகவல் விட்டு விட்டு மங்கியது. ைமதானத்துப்

பிள்ைளகளின் இைரச்சல் தூரத்துக்குப் ேபானது. ஒட்டுச்சா3ப்பில் எந்தப் பக்கத்தில் இருந்ேதா ஒரு
புறா குதுகுதுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. காலனியில் புதிதாக வந்திருக்கிற பிள்ைளயா3 ேகாவில் மணி
அமுங்கிக் ேகட்டது. பக்கத்து ஸ்பின்னிங் மில் ஓடுகிற மூச்சு ெராம்பத் தள்ளி இைரந்தது.

மைழ வருமா என்ன?

ெசன்ற மைழக்காலம் அட3த்தியாக இருந்தது. வானம் நிைனத்துக் ெகாண்டேபாெதல்லாம்

மைழ. அேநகமாக மாைல ேதாறும், கருக்கலுக்கு முன்னாேலேய ஹாஸ்டலில் விளக்ெகrயும்.
அைடந்து ெகாண்டிருக்க முடியாமல் ஞானப்பன் ெவளிேய அப்ேபாதுதான் வந்திருப்பான். மைழ
விழுந்தது. திரும்ப முடியாமல் வலுத்து அைறந்தது. மண்ணும் சூடுமாக ஒரு நிமிஷம் வாசைன
ெநஞ்ைசயைடத்தது. பைனமரங்கள் ஒரு பக்கமாக நைனந்து கன்னங்கருப்பாயின. பன்றிகள்
மசமசெவன்று அைலந்தன. அவுrச்ெசடி சந்தனத்ெதளிப்பாகப் பூத்து மினுங்கியது.

ஞானப்பன் ஆ3பேனஜ் வாசலுக்குள் ஓடி, வாசல் பக்கத்து மரத்தடியில் நின்றான். பின்னும்

நைனந்தது. முன்கட்டிடத்துக்கு ஓடினான். புறத்ேத வகுப்புகள் இருப்பது ேபால இைவகளிலும்
இருந்தன. ஆறு முதல் எட்டு, உள்ேள ஏறின பிறகு ெதrந்தது. ெடய்ஸி வாத்திச்சியும் நின்று
ெகாண்டிருந்தாள். புடைவத்தைலப்ைப முக்காடாக இழுத்து ஓரத்ைதப் பல்லிடுக்கில் கவ்வினபடி,
நைனவதற்கு முன்பு வந்திருக்க ேவண்டும்.

ஒரு ெவள்ளாட்டுக்குட்டி சுவேராரமாக ஒண்டி, ரஸ்தாப் பக்கமாய்த் தைலதிருப்பி நின்றது.

கீ ேழ புழுக்ைக, காவல்கார வயசாளி குப்ைபவாளிையப் பக்கத்தில் ைவத்துக்ெகாண்டு
துவண்டதுேபால் மடங்கிப் புைகத்துக் ெகாண்டிருந்தான். ெடய்ஸி வாத்திச்சி ெகாஞ்சமும்
அைசயாமல் நின்றாள். ெவளிேய காம்பவுண்டுக்கு அப்புறம் பா3ைவையத் ெதாைலத்துவிட்டு
ெவறுமேன நின்றாள். ெவளிேய ெபய்கிற கனத்த மைழ அவைள அவளின் சுபாவங்களிலிருந்து
விலக்கிக் கட்டிப் ேபாட்டிருந்தது. ெடய்ஸி வாத்திச்சி, ெமல்லிய திைரக்கு அப்புறம் ெதrகிறதுேபால
துல்லியமான ஒரு புதிய வடிவில் இருந்தாள்.

465
 ரஸ்தாவில் ஓடத்ைதப் ேபால தண்ணைரச்
H சுருட்டி எறிந்தபடி பஸ் வந்து நின்றது. சா3ப்புகள்
ேபாட்டு மூடின பஸ் டாப்பின் பக்கவாட்டு ஓைடகளிலிருந்து குலுங்கித் தண்ண3H ெகாட்டியது. பஸ்
திரும்பி நின்றதும் ெடய்ஸி வாத்திச்சி அவசரமாக ஓடினாள். ‘தனுைவப் ேபால் அல்லாமல்
முதி3ந்து முற்றலாக இருக்கிற ெடய்ஸி வாத்திச்சி இவ்வளவு புறக்கணிப்பாகக்கூட நின்று ெசல்ல
முடியுமா?’ - ஞானப்பனுக்கு ேயாசைன. சிறு குரலில் ஆட்டுக் குட்டி கத்திய படி, சுவrல் ஏறி நின்றது.

தனுவின் கல்லூrயில் இருந்து புறப்படுகிற காேலஜ் டூ காேலஜ் பஸ் வர ேநரம் உண்டு.

மைழயினால் பிந்தி வரலாம். காலனியில் இருந்து இரண்டு மூன்று அம்மாக்கள் அலுமினியப் ெபட்டி
சுமந்து இறங்குகிற குழந்ைதகைளக் கூட்டிப் ேபாகக் குைடயுடன் நின்று ெகாண்டிருந்தா3கள்.
காேலஜ் வாசல் பக்கம் காைலயில் பதநH3 விற்ற பைனேயாைலப்பட்ைடகள் ேமலும் நைனந்து
பச்ைசயான குவியலாகக் கிடந்தன.

மஞ்சள் ஆட்ேடாக்கள் ஈரமான ேராட்ைடச் சிலுப்பிக் ெகாண்டு காலனிப் பக்கம் சீறின.

உள்ேள இருக்கிற குழந்ைதகள் ைகைய அைசக்க ஞானப்பன் சிrத்துப் பதிலுக்கு அைசத்து,
காேலஜின் இரண்டாவது வாசலுக்கு நடந்தான். ஹாஸ்டலின் வாசலில் ைதயல்காரன் ெமஷிேனாடு
நிற்பது ெதrந்தது.

மில் ஓடுகிறது மாத்திரம் நன்றாகக் ேகட்டது.

புஸ்தகத்துக்குள் அமிழ்ந்து ெமௗனமாக வாசிக்கும்ேபாது, ெமௗனம் இளகி ஓடி

அைலயைலயாகி, மத்தியில் தனு அலம்பி அலம்பி நின்றாள்.

ஒேர வrயில் வழுக்கு மரம் ஏறின ெவறும் வாசிப்ைப மறுபடியும் ஆரம்பித்தெபாழுது,

வராண்டாவில் ஏறி ெடய்ஸி வாத்திச்சி உள்ேள வந்தாள். ‘படிப்பு நடக்கிறதா’ என்பதாகச் சிrத்தாள்.
‘குைடைய வச்சுட்டுப் ேபாய்ட்ேடஎன்’ - ெசருப்ைபக் கழற்றிப் ேபாட்டபடி ெசான்னாள். ெசருப்பில்
விரல்கள் வழுவழுெவன ஆழமாகப் பதிந்திருந்தன. பூட்ைடத் திறந்து, வாசலுக்கு இடதுபுறம்
இருக்கிற ஜன்னலில் ைகக்குட்ைடக்கு பாரம் ைவத்ததுேபால் பூட்டும் சாவியும் இருக்க
உட்ெசன்றாள். ைகயில் குைடேயாடு ஞானப்பைன பா3த்துக் ேகட்டாள்.

“நாற்காலி ேவணுமா?”

466
 “இல்ைல ேவண்டாம். ேநரமாச்சு. ேபாக ேவண்டியதுதான்.”

கவனமாகப் பூட்ைட இழுத்துப் பா3த்தாள். ைகக்குட்ைட கீ ேழ விழுந்திருந்தது.

“ேநரமாயிட்டுதுண்ணா ைலட்ைடப் ேபாட்டுக்கிறது” - ைகக்குட்ைடைய எடுத்து மூக்ைக

ஸ்விட்ைசக் காட்டிச் சுளித்தாள். கால் ெசருப்ைபத் ேதடி நுைழத்துக் ெகாண்டிருந்தது.

“இல்ைல. ேவண்டாம்” - ஞானப்பன் புஸ்தகத்ைத நHவினபடி அவைளப் பா3த்தான்.

“தனெலட்சுமிதான் ேவணுமாக்கும்” - ஒரு அடி முன்னால் வந்து, சடக்ெகன்று இழுத்துச்

சாத்தியதுேபால் ஞானப்பைன அைணத்து இறுக்கிவிட்டு இறங்கி நடந்தாள்.

இருட்டும் ெவளிச்சமுமாகக் கிடந்த ஆ3பேனஜ் ஞானப்பன் எட்டிப் பா3க்ைகயில்

தடதடெவன்று அந்த பஸ் இைரந்துெகாண்ேட ேபானது.

ஸ்டாப் இல்லாவிட்டால்கூட, ெடய்ஸி வாத்திச்சி வழியிேலேய ைகையக் காட்டி நிறுத்தி

நிச்சயம் ஏறிக்ெகாள்வாள்.

467
 ஒரு கப் காப்பி – இந்திரா பா0த்தசாரதி

ராஜப்பா திடீெரன எழுந்து உட்கா3ந்தான். அவன் உடம்பு விய3ைவயினால் நைனந்திருந்தது.

பக்கத்தில் இருந்த பழுப்ேபறிய சாயத் துண்டினால் முதுைகத் துைடத்துக்ெகாண்டான். என்ன
விசித்திரமான ெசாப்பனம்.

’வனாந்திரமான இடம். பாம்புப் புற்று ேபால் ஓங்கி வள3ந்திருந்த மண்ேமடிட்ட ெபrய

குைககள். அவன் தனியாக அந்தப் பிரேதசத்தின் வழியாகப் ேபாய்க் ெகாண்டிருக்கிறான். அங்கு
நிலவிய நிசப்தம் ஒரு பாரமாகச் சூழ்ந்து அவன் ெநஞ்ைச அழுத்தியது. குைககளிலிருந்து பாம்புகள்
புறப்பட்டுத் தன்ைனத் தாக்க வருேமா என்ற பயம் அவைன ேவகமாக நடக்கத் தூண்டியது.
குைககளில் பாம்பு இல்ைல. திடீெரன்று அவற்றிலிருந்து கூட்டம் கூட்டமாக ஜனங்கள் ெவளிேய
வந்தா3கள். அைனவரும் முடவ3கள்! அப்பா, அம்மா குழந்ைதகள் என்று குடும்பம் குடும்பமாக
முடவ3கள்! அவ3கள் வrைச வrைசயாக நின்றுெகாண்டு அவைனப் பா3க்கிறா3கள்.
அவ3களுைடய பா3ைவயின் ேவகத்தில் அவனுைடய ைகயும் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாகக் கழன்று...
ஐேயா! அவனுைடய ைககள்! கீ ேழ விழுந்துவிட்ட அவன் ைககைள எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு
குழந்ைதகள் விைளயாடுகிறா3கள்! எல்ேலாரும் அவைனப் பா3த்துச் சிrக்கிறா3கள். ‘ஓ’ என்ற
அவ3கள் சிrப்பு, அந்த அகன்ற பிரேதசத்தில் எதிெராலிக்கிறது.’

உடம்ைபத் துண்டினால் துைடத்துவிட்ட பிறகு, ராஜப்பா தன் ைககைள உற்றுப் பா3த்தான்.

அவற்றுக்கு ஓ3 ஆபத்தும் ஏற்படவில்ைல. பத்திரமாக இருந்தன.

எதற்காக? அதுதான் அவனுக்கும் புrயவில்ைல. இந்தக் ைககளினால் உைழத்து அவன்

சம்பாதித்தது கிைடயாது. வயிறுதான் உைழத்தது. கல்யாணம் எங்ேக, கருமாதி எங்ேக என்று வடு
H
ேதடிச் ெசன்று உைழக்கிறது. கடந்த சில நாள்களாக அந்த உத்திேயாகத்துக்கும் வழியில்ைல. ஊrல்
கல்யாணமும் நடக்கவில்ைல, ஜனங்களும் ஆேராக்கியமாக இருக்கிறா3கள்.

ேபான வாரம் ேமலத்ெதரு பாமா பாட்டிக்குப் பிராயச்சித்தம் நடக்கிறது என்று

ேகள்விப்பட்டவுடன், அவன் அவசரம் அவசரமாக அங்கு ஓடினான். உதட்ைடப் பிதுக்கிக்ெகாண்டு
ெவளிேய வந்த டாக்டைரப் பா3த்ததும் அவனுக்கு நம்பிக்ைகயாக இருந்தது. பாட்டிக்குத்
ெதாண்ணூறு வயசு என்றா3கள். ேமல் மூச்சு வாங்கிக்ெகாண்டிருந்தது. கல்யாணச் சாவுதான். ைக
ஓங்கிய குடும்பம். பதிைனந்து நாள் சாப்பாட்டுக்குக் கவைலயில்ைல. கிைடக்கப் ேபாகிற பணம்,
அவன் ெபண் ைமதிலிக்குப் புடைவ வாங்கப் ேபாதுமா என்று அவன் ேயாசித்துக்

468
ெகாண்டிருந்தேபாது, பாட்டி கண்கைளத் திறந்து மிரள மிரளப் பா3த்தாள். அவ்வளவுதான், வந்த
யமன் பயந்துேபாய் ஓடி விட்டான். பிராயச்சித்தத்துக்குக் கிைடத்த பணம் ெவற்றிைல சீவல்
வாங்கத்தான் சrயாக இருந்தது.

ராஜப்பா திண்ைணயிலிருந்து கீ ேழ இறங்கினான். திண்ைண ஓரத்தில்

படுத்துக்ெகாண்டிருந்த ஆராமுது எழுந்து ேகாயில் காrயத்ைதக் கவனிக்கப் ேபாய்விட்டான்.
ஆராமுைதப் பா3த்தால் ெபாறாைமயாக இருக்கிறது. பிரம்மச்சாr. பிரம்மச்சாrயாக இருப்பதற்கு
அவன் உடம்பும் ஒரு காரணம். சாய்வு நாற்காலிையப் ேபால் வைளந்த சrரம். முதுகும் வயிறும்
ஒன்ேறாெடான்று ஒட்டிக்ெகாண்டிருந்தன. எந்தப் ெபண் இவைனப் பா3த்துக் கல்யாணம் ெசய்து
ெகாள்ள முன் வருவாள்?

ராஜா மாதிr இருக்கிறான் என்பதற்காக அவனுக்கு ராஜப்பா என்று ேப3 ைவத்தா3கள். சின்ன
வயசில் ராஜா மாதிrதான் இருந்தான். சாப்பிடுவதற்குச் சம்பாதிக்கேவண்டுெமன்ற விவரேம
அவனுக்கு அப்ேபாது ெதrயாது. பள்ளிக்கூடத்தில் ஒழுங்காகப் படித்திருந்தால், எமைன நம்பி
வாழ்க்ைக நடத்த ேவண்டிய அவசியமிருந்திருக்காது. அல்லது, ஆரம்பத்திலிருந்ேத ஒழுங்காக
அத்தியயமாவது ெசய்திருக்கலாம். வடக்ேக ைவதHக3களுக்கு ஏகப்பட்ட கிராக்கி என்று
தில்லியிலிருந்து வந்த அந்த நாச்சியா3ேகாயில் ைபயன் ெசான்னான். பிராமணணாய்ப்
பிறந்துவிட்டு, மந்திரமும் ெதrயாது. ேவறு எந்தத் ெதாழிலுக்கும் லாயக்கில்ைல என்றால்
தன்ைனப் ேபால் வயிற்ைற மூலதனமாகக் ெகாண்டு வாழ்வைதத் தவிர, ேவறு வழி என்ன
இருக்கிறது.

அவன் தம்பி படித்துவிட்டு உள்ளூrேலேய எல்.ஐ.சி.யில் இருக்கிறான். அவனுக்கு நான்கு

ெபண்கள். இரண்டு வருஷங்கள் முந்திவைர, அம்மா உயிேராடிருந்த காலத்தில், ஒேர
குடும்பமாகத்தானிருந்தா3கள். சுபஸ்வகாரம்
H முடிந்த மறுநாேள தம்பி ெசால்லிவிட்டான்: ‘இேதா
பாரு ராஜப்பா, எனக்கும் நாலு ெபாண்ணாச்சு. நாம ேச3ந்து இருக்கிறது என்கிறது கட்டுப்படியாகாது.
இைடக்கட்டு ரூைம நH வச்சுக்ேகா! ஒரு ரூம் ேபாறுமான்னு கணக்குப் பாக்க ஆரம்பிச்சா, உனக்ேக
ெதrயும், ஏேதா அம்மா இருந்தா, உன் சக்கரம் ஓடியாச்சுன்னு. எத்தைன நாைளக்குத்தான் நH
ெபாறுப்பு இல்லாம இருக்க முடியும்? உன் மூணு ெபாண்ைணயும் ஆம்பைடயாைளயும் நHதான்
இனிேம காப்பாத்தியாகணும். ெசால்ேறன்னு ேகாவிச்சுக்காேத.’

அன்று முதற்ெகாண்டு ஒேர வட்டில்

H இரண்டு குடித்தனம். அவன் ெபண்களும் அவைனப்
ேபாலேவ, சரஸ்வதிைய அடித்து விரட்டிவிட்டா3கள். படிப்புமில்ைல, பணமுமில்ைல. எப்படி
அவ3களுக்குக் கல்யாணம் பண்ணுவது? பிரச்ைனதான்.

469
 இது இப்ெபாழுைதயப் பிரச்ைனயல்ல. இப்ெபாழுைதயப் பிரச்ைன அவன் காப்பி குடித்தாக
ேவண்டும். ேநற்ேற அவன் மைனவி ெசால்லிவிட்டாள்: ‘காப்பிப் ெபாடி கிைடயாது. காசு ெகாண்டு
வந்தா காப்பி. இல்லாட்டா தH3த்தத்ைதக் குடிச்சுட்டு சும்மா கிடங்ேகா. நான் வடு
H வடா
H ேபாய்க் கடன்
வாங்கத் தயாரா இல்ேல.’

ராஜப்பா வட்டுக்குள்
H நுைழந்தான். கூடத்தில் அவன் தம்பி ெபஞ்சில்
உட்கா3ந்துெகாண்டிருந்தான். ைகயில் தினசrத்தாள். அவன் அருகில் ஆவி பறக்கும் காப்பி.
தினசrத் தாளில் லயித்திருந்த பா3ைவைய விலக்கி, ஒரு விநாடிகாலம் அண்ணைன அவன் உற்றுப்
பா3த்தான். காைலயில் எழுந்ததும் காப்பி குடிக்காமல் அண்ணன் எவ்வளவு கஷ்டப்படுவான் என்பது
அவனுக்குத் ெதrயாத விஷயமல்ல. அவன் என்ன நிைனத்துக் ெகாண்டாேனா, திடீெரன்று எழுந்து
உள்ேள ெசன்றான். ஒரு ேவைள மைனவியிடம் இது பற்றி மன்றாடச் ெசன்றிருக்கலாம். ெவகு
ேநரம் ெவளியில் வராமல் இருந்துவிட்டானானால், அவன் சிபாrசு பலனளிக்காமல் ேபாய்விட்டது
என்று அ3த்தம். அவள் ெதய்வாதHனமாகக் காப்பி ெகாடுக்கச் சம்மதித்துவிட்டால் தம்பி என்ன
ெசய்வான் என்பது ஒரு சுவாரசியமான விஷயம். அவன் கூடத்துக்கு வந்து ெபஞ்சில் உட்கா3ந்து
ெகாண்டு சற்று ஓங்கிய குரலில், ‘டீ, ராஜப்பாவுக்குக் காப்பி ெகாண்டா!’ என்று ெசால்லுவான். அவன்
ெசால்கிறபடி மைனவி ேகட்கிறாளாம்.

ராஜப்பா சிறிது ேநரம் அங்ேகேய நின்றுெகாண்டிருந்தான். உள்ேள ேபான தம்பி, ேபானவன்

ேபானவன்தான்! தனக்குக் காப்பி கிைடக்காது என்று அவனுக்கு உறுதியாகத் ெதrந்தது.

அவன் ெகால்ைலக்கட்ைட ேநாக்கிச் ெசன்றான். அவன் மைனவி முள்ேவலியருேக

நின்றுெகாண்டிருந்தாள். அவன் பூணூைலக் காதில் மாட்டிக்ெகாண்ேட ேகட்டான்: ‘என்ன?’

‘என்ன? அதான். ருக்கு தளிைக. கூடமாட ஒத்தாைசப் பண்ணப் ேபாங்ேகா.’

‘ருக்குவா? ஏன் ைமதிலி எங்ேக?’

’அபிராமி மாமியாத்திேல ராஜராேஜஸ்வr பூைஜ பண்றாளாம். கன்னிப் ெபாண்ணுக்குப்

புடைவ வாங்கித்தரப் ேபாறாளாம். அனுப்பிச்ேசன்.’

470
 ‘அபிராமி ஆத்திேலேய? ஸ்மா3த்தப் ெபாண்ணுக்குன்னா ெகாடுப்பா?’

’நான்தான் அபிராமி மாமி கால்ேல விழாத குைறயா ெகஞ்சிக் ேகட்டுண்ேடன். பதிெனட்டு

வயசாச்சு, ைமதிலிக்குக் கட்டிக்க ஒரு நல்ல புடைவ கிைடயாது. எல்லாம் கிழிசல். கல்யாணத்துக்கு
இருக்கிற ெபாண்ணு.’

‘பிராம்மணாளுக்கும் சாப்பாடு உண்ேடா?’

‘புடைவ கட்டிண்டு ேபானா உண்டு.’

ராஜப்பா தன் மைனவிைய உற்றுப் பா3த்தான். இதேழாரத்தில் ஒட்டிக்ெகாண்டிருந்த

விஷமப் புன்னைகயுடன் அவள் ைவக்ேகாலைறைய ேநாக்கிச் ெசன்றாள்.

அவன் காதிலிருந்து பூணூைல எடுத்துக்ெகாண்ேட திரும்பி வந்தேபாது அவள்

ைவக்ேகாலைறயில் உட்கா3ந்திருந்தாள். அதற்குப் ேப3தான் ைவக்ேகால் அைற. ஒரு காலத்தில்
அவனுைடய தாத்தா ‘மிராசு’ என்று ெகாழித்த காலத்தில் வட்டில்
H மாடுகள் இருந்தன.
ைவக்ேகாலுமிருந்தது. ைவக்ேகாற்ேபாைர அந்த அைறயில்தான் அடுக்கி ைவப்பது வழக்கம். அவன்
தாத்தாவினுைடய விைளயாட்ெடல்லாம் ஓய்ந்த பிறகு அப்பா காலத்தில் நாலு ேவலி ஒரு ேவலி
ஆனது. அவனுைடய அப்பா சாப்பிட்ேட தH3த்தா3. இப்ெபாழுது இருப்பது ெகால்ைலப்
புறத்திலிருக்கும் முள்ேவலிதான். வடு
H மிஞ்சியிருக்கிறது.

அவன் ைவக்ேகாலைறையத் தாண்டி உள்ேள ெசல்ல முற்பட்ட ேபாது, ‘அப்படிேய

கிணத்தடியிேல குளிச்சிட்டுப் ேபாங்ேகா!’ என்ற குரல் ேகட்டது. மைனவியின் உத்தரவு.

‘எதுக்காக?’

‘எதுக்காகவா? அதான் ெசான்ேனேன, ருக்கு ஒண்டிமா...’

‘ைவேதகி எங்ேக?’

471
 ‘குழந்ைததாேன, ‘நானும் ேபாேறம்மா’ன்னா. காய்கறி திருத்திக் ெகாடுத்தா, அபிராமி மாமி
சாதம் ேபாட மாட்டாளா?’

ெகாடியில் உல3த்தியிருந்த பழுப்ேபறிய ேவட்டிையயும் துவாைலையயும்

எடுத்துக்ெகாண்டு கிணற்றங்கைரக்குச் ெசன்றான் ராஜப்பா. ராட்டினத்தில் கயிறு இல்ைல.

‘கயிறு எங்ேகடி?’

‘ஏற்கனேவ இத்துப் ேபாயிருந்தது. ேநத்திக்கி சாயங்காலம் அப்படிேய துண்டு துண்டா

ேபாயிடுத்து. அேதா பாருங்ேகா. மிஞ்சியிருக்கிறது ஒரு சாண்தான். அதுவும் சமயத்துக்கு
ேவண்டியிருக்குேமன்னு வச்சிருக்ேகன்.’

‘யாருக்கு ேவண்டியிருக்கும்? எனக்கா?’

‘உங்களுக்கு எதுக்கு ேவண்டியிருக்கும்? எனக்குத்தான். இந்த மாதிr குடும்பம் நடத்தறைத

விட...’

‘என்ைன என்ன பண்ணச் ெசால்ேற?’

’பிராம்மணா3த்தத்ைத நம்பிக் குடும்பம் நடத்த முடியுமா? ஒரு கைடயிேல ேபாய்க் கணக்கு

எழுதறது.’

‘எவண்டி ேவைல தேரங்கிறான்? நான் கணக்கு எழுதமாட்ேடன்னு ெசான்ேனனா?’

‘அம்பது வயசு வைரயிலும் ேவைல ெசய்யாம உட்கா3ந்திட்டு, ‘இப்ேபா ேவைல தா!’ன்னா

எவன் தருவான்? நம்ம அதி3ஷ்டம் யாராத்திேலயும் ஒரு மாசத்துக்கு சிரா3த்தம் கிைடயாது.’

472
 ‘விசாrச்சுட்டியா?’

‘ஆமாம். வடு
H வடா
H ேபாய் ‘உங்காத்திேல எப்ேபா சிரா3த்தம்’னு விசாrச்ேசன். ேகக்கறைதப்
பாரு. அன்னிக்குக் குப்பு வாத்தியா3 வந்தா3, ெசான்னா3.’

‘ச3. அது கிடக்கட்டும். இப்ேபா எப்படி ஸ்நானம் பண்றது’

‘தம்பி ஆம்பைடயாைளக் ேகளுங்ேகா. தினம் துைவக்கிற கல் ேமேல அவ கயத்ைத

வச்சிருப்பா. இன்னிக்கு நாம எடுத்துடப் ேபாேறாேமன்னு மகராசி, உள்ேள ெகாண்டு ேபாயிட்டா.’

அப்ெபாழுது அவனுைடய தம்பியின் மைனவி, கயிற்ைறத் துைவக்கிற கல்லின் மீ து

‘ெதாப்’ெபன்று ெகாண்டு ேபாட்டு விட்டு உள்ேள ேபானாள்.

‘பா3த்ேதேளான்ேனா, எப்படி ெகாண்டு ேபாடுறான்னு? நHங்க இங்ேக குளிக்கேவணாம்.

குளத்துக்ேக ேபாய்..’

‘ெவக்கம் மானம் பாத்தா நம்மாேல இருக்க முடியுேமாடி? எல்லாத்ைதயும் எப்பேவா

துைடச்சு எறிஞ்சாச்சு’ என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட கயிற்ைற ராட்டினத்தில் மாட்டினான் ராஜப்பா.

நாலு ேவலி ‘மிராசு’ ராஜேகாபால் அய்யங்கா3 தமது ேபரன் மற்றவ3களுைடய பிது3க்களின்

பிரதிநிதியாக இருந்து அவ3களுைடய பசிையத் தH3த்து ைவப்பான் என்று எதி3பா3த்திருப்பாரா?
அல்லது அவனுைடய அப்பாதான் இைத நிைனத்துப் பா3த்திருப்பாரா? பா3க்கப் ேபானால்
அவனுைடய இப்ெபாழுைதய ‘உத்திேயாகம்’ அவனுக்ேக ஆச்சrயத்ைதத் தருகிற விஷயம். அம்மா
ேபானபிறகு வயிற்றுப் பிரச்ைன எழுந்தேபாது குப்பு வாத்தியா3தான், அவைன இந்தத் ெதாழிலில்
ஈடுபடுத்தினா3. இதற்காக அவன் ‘ேவஷம்’ தrக்க ேவண்டியது அவசியமானது. கிராப்பு ேபாய், குடுமி
வந்தது. தட்டுச்சுற்று ேபாய்ப் பஞ்சக்கச்சம். ெநற்றியில் ‘பளிச்’ெசன்று நாமம். அவனுைடய தம்பிக்கு
ஆரம்பத்தில் இது பிடிக்கவில்ைல. ஆனால் ஆட்ேசபித்தால் தன்ைனப் பாதிக்குேமா என்று பயந்து
ேபசாமலிருந்துவிட்டான்.

ராஜப்பா ஸ்நானம் ெசய்துவிட்டு உள்ேள ேபானேபாது, ருக்கு சைமத்துக்ெகாண்டிருந்தாள்.

473
 ‘என்ன தளிைக?’ என்று ேகட்டான் ராஜப்பா.

‘சாதம் ஆயிடுத்து. ேநத்தி சாத்தமது இருக்கு. அப்பளம் காய்ச்சப் ேபாேறன்.’

‘காப்பிக்கு வழி உண்டா?’

ருக்கு காப்பி டப்பாைவக் கவிழ்த்துக் காட்டினாள்.

‘நான் அப்பளாம் காய்ச்சேறன். நH ேபாய் குப்பு வாத்தியா3 ஆத்திேல3ந்து...’

‘நான் ஒத்த3 ஆத்துக்கும் ேபாய்க் காப்பிப் ெபாடி வாங்கிண்டு வரமாட்ேடன்.’

‘காப்பி குடிக்காம என்னேமா மாதிr இருக்குடி.’

‘அப்புறம் இன்ேனாராத்துக்குப் ேபாய் ச3க்கைர வாங்கிண்டு வரணும். அதுக்கு நHங்கேள ேபாய்

யாராத்துலயாவது காப்பி குடிச்சுக்குங்ேகா. நHங்க அப்பளம் காய்ச்ச ேவணாம். நாேன காய்ச்சிடேறன்.’

ராஜப்பாவுக்கு ஒேர எrச்சலாக இருந்தது. யா3 மீ து ேகாபித்துக் ெகாள்ள முடியும்?

காப்பி குடிக்க ேவண்டுெமன்ற ஆேவசம் அவனுள் எழுந்தது. ெவளிேய ேபானால் யாராவது

அகப்பட மாட்டா3களா?

அபிராமி மாமி வட்டுக்குப்

H ேபாய், ‘ைவேதகி வந்திருக்காளான்னு விசாrக்க வந்ேதன்’ என்று
ேகட்டுவிட்டுக் ெகாஞ்ச ேநரம் அங்கு தயங்கிக்ெகாண்ேட நின்றால், காப்பி கிைடக்கக்கூடும்.
rைடய3டு எஞ்சினிய3 ராமேதசிகன் வட்டுக்குப்
H ேபாகலாெமன்றால், அவ3 ெபண்ணுடன் சீராட
கும்பேகாணம் ேபாயிருக்கிறா3. காலத்ைத அனுசrத்துக் ேகாயிலில் ெபருமாளுக்குக் காைலயில்
காப்பி ைநேவத்தியம் பண்ணக்கூடாதா? ஸ்ரீரங்கத்தில் ரங்கநாதருக்கு ெராட்டி தருகிறா3கள். இந்த

474
ஊ3ப் ெபருமாளுக்கு காப்பி குடிக்கும் ஒரு நாச்சியா3 இருந்திருந்தால், எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்?
ேகாயிலில் தினம் காப்பிப் பிரசாதம் கிைடத்திருக்கும்.

‘நHங்க சாப்பிடப் ேபாேறளா இப்ேபா?’ என்று ேகட்டாள் ருக்கு.

‘அதுக்குள்ேளயுமா? நான் ெகாஞ்சம் ெவளியிேல ேபாயிட்டு வேரன்.’

ராஜப்பா வட்ைடவிட்டு
H ெவளியில் வந்து ெதருவின் இரு திைசகளிலும் ேநாக்கினான்.
காப்பிக்கு வழி உண்டா என்பதுதான் அவனுைடய மகத்தான பிரச்ைன.

பஸ் ஸ்டாண்டுக்குப் ேபானால் யாராவது ெதன்படக்கூடும்.

பஸ் ஸ்டாண்டில் நல்ல கூட்டம். கல்யாண நாளில்ைல. இத்தைன ேப3 எங்கு வருகிறா3கள்.
எங்கு ேபாகிறா3கள் என்று ேதான்றியது ராஜப்பாவுக்கு.

மாணிக்கத்தின் பழக்கைடயில் கணவன், மைனவியுமாக இரண்டு ேப3

நின்றுெகாண்டிருந்தா3கள். கணவனுக்குத் தன் வயசுதான் இருக்குெமன்று ராஜப்பாவுக்குப் பட்டது.
தடித்த ஃபிேரம் ேபாட்ட கண்ணாடி. ஜrைக ேவட்டி, அங்கவஸ்திரம், காலில் ேபாட்டிருந்த
ெசருப்ைபப் பா3க்கும்ேபாது வடக்ேகயிருந்து வந்திருப்பவன் ேபால் பட்டது. அவன் மைனவிக்கு
நாற்பது வயசிருக்கலாம். பட்டுப் புைடைவ. ஒடிசலாக இருந்தாள். ைகயில் ைப, அவளும் கண்ணாடி
அணிந்திருந்தாள்.

ராஜப்பா அவ3கைள ேநாக்கிச் ெசன்றான்.

‘ரூபாய்க்கு எட்டுப் பழம் ெகாடுப்பா!’ என்று கணவன், மாணிக்கத்திடம் ேபரம்

ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.

‘கட்டுப்படியாகாதுங்க. ஏழு படம்னு எடுத்துக்குங்க.’ என்றான்.

475
 ‘என்னடா மணிக்கம், ஊருக்குப் புதுசுன்னு ஏமாத்தப் பாக்கறியா? டஜன் ஒரு ரூபாய்னு
சிrப்பா சிrக்கறது பழம்’ என்று கைடக்காரனிடம் ெசால்லிவிட்டுக் கணவைனப் பா3த்துப் புன்னைக
ெசய்தான் ராஜப்பா.

‘வாய்யா. நH எப்ேபாய்யா காசு ெகாடுத்துப் பளம் வாங்கிச் சாப்பிட்டிருக்ேக? ெபrய

நியாயமில்ல ேபச வந்துட்டாரு’ என்றான் மாணிக்கம்.

ஜrைக ேவட்டிக்காரன் ராஜப்பாைவ சிறிது ேநரம் உற்றுப் பா3த்தான். எதற்காக அவன்

தன்ைன அப்படிப் பா3க்கிறான் என்று ராஜப்பாவுக்குப் புrயவில்ைல. ெகாஞ்சம் சங்கடமாகவும்
இருந்தது.

‘உங்க ேபரு?’ என்று ேகட்டான் ஜrைக ேவட்டிக்காரன்.

‘ராஜப்பா.’

‘நிைனச்ேசன். ைம காட், இது என்னடா ேவஷம்? பஞ்சக்கச்சம் நாமம், குடுமி?’

ராஜப்பாவுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல.

‘ெதrயலியாடா என்ைன? உத்துப் பா3றா.’

ராஜப்பா நிைனைவத் துழாவினான். ஒன்றும் ெபாறிதட்டவில்ைல.

‘ஆச்சாபுரம் அனந்துன்னு ெசான்னா ேபாறுமா?’ என்று ேகட்டுக் ெகாண்ேட அவன்

ராஜப்பாவின் ேதாளில் ைகைய ைவத்தான்.

‘அனந்துவா? நHங்க, எங்ேகேயா வடக்ேக...’

476
 ‘கெரக்ட். டில்லியிேல இருக்ேகன். இவதான் என் ஆம்பைடயா, சேராஜா. அது கிடக்கட்டும்,
என்னடா ‘நHங்க’ ேபாட்டுப் ேபசேற? வருஷம் ேபானாலும் சிேநகிதம் ேபாயிடுமா?’

அனந்து! இத்தைன உrைமயுடன், பைழய நட்ைப உண3ச்சிப் பூ3வமாக நிைனத்து இவனால்

ேபச முடிகின்றேத, தன்னால் முடியுமா? அனந்துவின் மாமா சவுக்குத் ேதாப்பு நாராயண
அய்யங்காருக்கு இந்த ஊ3தான். ேமலத் ெதருவில் இருந்தா3. இப்ெபாழுது அவ3 காலம் ஆகி,
பிள்ைளகளும் ஆளுக்ெகாரு திைசயாகப் ேபாய்விட்டா3கள். அப்ெபாழுெதல்லாம் அனந்து,
விடுமுைறக்கு இங்கு வந்துவிடுவான். அனந்துவுக்கு சினிமா என்றால் ஒேர ைபத்தியம்.
சினிமாவில் ேச3ந்துவிடப் ேபாவதாகச் ெசான்னான். இப்ெபாழுது என்ன ெசய்கிறான்?

‘பாத்துக்ேகா சேராஜா, இவன்தான் சின்ன வயசிேல என்ேனாட ெபஸ்ட் ஃப்ெரண்ட்.

ஆத்தங்கைரக்குப் ேபாய் ஒண்ணா சிகெரட் பிடிப்ேபாம். அப்புறம் ராத்திr ஆட்டம் சினிமா. உடம்பு
பூரா பவுடைரக் ெகாட்டிண்டு மல் ஜிப்பாவுமா அதுவுமா இருந்த இவன், இப்ேபா பாரு, ேவத வித்தா,
ெநருப்பா நிக்கறான். உலகத்திேல என்ெனன்ன அதிசயெமல்லாம் நடக்கிறது பாரு!’ என்று அனந்து
தன் மைனவியிடம் ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தான்.

‘நH...ங்...க.. நH என்ன ெசய்யேற இப்ேபா?’ என்று ேகட்டான் ராஜப்பா.

‘என்ன ெசய்யேறன், வயத்துப் ெபாழப்புக்கு ஒரு கம்ெபனியிேல இருக்ேகன். நாலு காசு

சம்பாதிக்க என்ெனன்ன அக்கிரமெமல்லாம் பண்ணணுேமா, அெதல்லாம் பண்ணிண்டிருக்ேகன்.
உன்ைனப் பா3த்தா ெபாறாைமயா இருக்குடா ராஜப்பா. யாைரயும் ஏமாத்த ேவணாம். ஊேராட
வாசம். ெபrயவா எழுதி வச்ச மந்திரம், ேசாறு ேபாடறது. நH வாத்தியாராத்தாேன இருக்ேக? நH
ெசால்லாட்டாலும் உன் ேவஷம் ெசால்றேத! மஞ்ச சூ3ணம், முகத்தில் ேதஜஸ்..’

‘நன்னாயிருக்கு நHங்க இப்படித் ெதருவிேல நின்னுண்டு ேபசறது. ரூமுக்குப் ேபாய்ப்

ேபசிக்கலாம், வாங்ேகா!’ என்றாள் சேராஜா.

‘ரூமுக்கா?’ என்று ேகட்டான் ராஜப்பா.

‘ஆமாம். அேதா ெதrயறது பாரு லாட்ஜ். அங்ேகதான் இருக்ேகன். நH இங்ேக இருக்கிறது

எனக்குத் ெதrயாம ேபாச்ேசடா. இல்லாட்டா, ‘ஜாம் ஜாம்’னு உங்காத்திேலேய வந்து

477
தங்கியிருப்ேபேன. இந்தாய்யா கைடக்காரேர! ெரண்டு டஜன் பழம் எடு. உன்னாேலதான் நம்ம
பைழய சிேநகிதைனப் பா3க்கக் ெகாடுத்து வச்சுது’ என்று ேபசிக்ெகாண்ேட ேபானான் அனந்து.

அைறக்குச் ெசன்றதும் ராஜப்பா ேகட்டான்: ‘நH எப்படி இந்த ஊ3ப் பக்கம் வந்ேத?’

‘ெசான்னா நம்பமாட்ேட. நான் சவுத்துக்கு வந்து பத்து வருஷமாறது. என் ஆம்பைடயா

டில்லியிேலேய ெபாறந்து வள3ந்தவ. ேவட்டாமும் டில்லியாயிடுத்து. எனக்கும் இங்ேக
யாருமில்ேல, இந்தப் பக்கம் வர அவசியேம இல்லாமப் ேபாயிடுத்து. அப்படி வந்தாலும், ெமட்ராசுக்கு
வந்து திரும்பிடுேவன். இப்பத்தான் இந்த ஊrேல நாம சின்ன வயசிேல இருந்திருக்ேகாேம,
சேராஜாவுக்கும் சுத்திக் காமிக்கலாம்னு வந்ேதன். இந்த ஊருக்கு வந்தவுடேன உன் நிைனவு
வராமலில்ேல. ஆனா நH எங்ேக இருக்ேகன்னு யாருக்குத் ெதrயும்? உன்ைன இங்ேக பாக்கப்
ேபாேறாம்னு நான் சத்தியமா நிைனச்சுக்கூடப் பா3க்கேலடா. அதுவும் இந்தக் ேகாலத்திேல...
‘ேகாலம்’னு தப்பா ெசால்லேல. உன்ைனப் பா3த்தா ெபருைமயா இருக்கு. அது கிடக்கட்டும்,
உனக்குக் கல்யாணம் எங்ேக, யாரு ெபாண்ணு, உனக்கு எத்தைன குழந்ைதகள்?’

‘என் ஆம்பைடயாளுக்கு வடுவூட். குழந்ைதகளுக்கு குைறச்சலில்ல்ேல. மூணு ெபாண்ணு.

எல்லாம் கல்யாணத்துக்கு நிக்கறது.’

‘மூணு ெபாண்ணு என்னடா ெபrய குழந்ைதகள்? ‘ஜாம் ஜாம்’னு கல்யாணம் ஆயிடறது.

பகவத் பிrதி இருந்தா எதுதான் நடக்காது? எனக்கு ஒேர பிள்ைள. அெமrக்காவிேல டாக்டரா
இருக்கான். ஒரு ெபாண்ணு இருந்தா நன்னாத்தான் இருந்திருக்கும். ஆனா இந்த விஷயத்திேல
பகவான் எனக்கு அனுக்கிரகம் பண்ணேல’

‘என்ன நHங்க ேபசிண்ேட இருக்ேகேள, அவைர ஒண்ணும் சாப்பிடச் ெசால்லாம? காப்பி

குடிக்கிேறளா?’ என்று ேகட்டாள் சேராஜா.

‘அடச் சீ! டில்லிக்காrன்னு காமிச்சுட்டியா.... ேவதவித்தா நிக்கறான். கண்ட கண்ட

ஓட்டல்ேலந்து காப்பி குடிப்பானா? இவ ெசால்றெதல்லாம் டில்லியிேல நடக்கும். என் ஊ3
ைவதHகாைளப் பத்தி எனக்குத் ெதrயுண்டி. பாலுக்குத் ேதாஷமில்ேல, குடிக்கிறியா?’

‘ேவணாம்.’ - ராஜப்பாவின் குரல் பலகீ னமாய் ஒலித்தது.

478
 ’பாத்தியாடி? பால்கூடக் குடிக்க மாட்ேடங்கிறான். அந்தக் காலத்து ராஜப்பாவான்னு இருக்கு.
ேவதம் படிச்சா என்ன கட்டுப்பாடு வந்துடறது பாத்தியா? ராஜப்பா, உன் மாதிr அத்தியயானம்
பண்ணவாைளப் பாத்தா, கால்ேல விழுந்து ேசவிக்கணும் ேபாலிருக்குடா. நிஜமாச் ெசால்ேறன்.
சமஸ்கிருத மந்திரத்ைதப் படிச்சவா ெசால்லிக் ேகக்கணும்னு எனக்குக் ெகாள்ைள ஆைச.
டில்லியிேல பள்ளிக்கூடத்திேல ஒரு சமஸ்கிருத வாத்தியா3 இருக்கா3. நம்மடவ3. ஸ்ரீநிவாச
வரதன்னு ேபரு. மந்திரம் ெசான்னா3னா கண3னு
H இருக்கும். அவைர அடிக்கடி ஆத்துக்கு வரச்
ெசால்லி, புருஷ சூக்தம் ெசால்லச் ெசால்ேவன். ஒரு தடைவக்குப் பத்து ரூபா தட்சிைண, சாப்பாடு.
அவருக்குக் கனகாபிேஷகம் ெசய்யலாம், நியாயமா பாக்கப் ேபானா. ஆனா என்னாேல முடிஞ்சது
இவ்வளவுதான். ெதாழிலுக்காக நாம எவ்வளேவா தப்புகாrயம் பண்ேறாம். அதுவும் நாம
எவ்வளேவா தப்புகாrயம் பண்ேறாம். அதுவும் என் மாதிr ெதாழில்ேல இருந்தா ேகக்க ேவணாம்.
இதுக்கு உன் மாதிr ேவதம் படிச்சவாைளக் கூப்பிட்டு கவுரவம் பண்றது ஒரு வைகயான
பிராயச்சித்தம்னு ேவணுமானலும் வச்சுக்ேகா.’

‘வாய் ஓயாம நHங்கேள ேபசிண்டிருக்ேகேள! அவைரக் ெகாஞ்சம் ேபச விடுங்ேகா...’ என்றாள்

சேராஜா.

‘ஆமாமாம். ேபச ஆரம்பிச்ேசன்னா ஓய மாட்ேடன். என் ெதாழில் அப்படி. நH ெகாஞ்சம் சாம

ேவதம் ெசால்ேலன். ேகக்கணும்னு ஆைசயா இருக்கு.’

‘என்ைன டில்லிக்காrன்னு ெசால்லிட்டு நHங்க இப்ேபா இப்படி அவைரப் ேபாய்க் ேகக்கறது

நன்னாயிருக்கா? ேவதம் ெசால்ல ேவைள, இடெமல்லாம் கிைடயாதா?’ என்றாள் சேராஜா.

‘எனக்கிருக்கிற ஆதங்கத்திேல ேபத்திண்ேட ேபாேறன். நH ெசால்றது சrதான், சேராஜா.

ராஜப்பா, புறப்படு. உங்காத்துக்குப் ேபாேவாம். உன் ஆம்பைடயா, குழந்ைத எல்லாைரயும் பாக்கணும்
ேபாலிருக்கு. எங்களுக்கு இன்னிக்கு உங்காத்திேலதான் சாப்பாடு. இந்தா, பழமாவது சாப்பிடு.
காப்பிேயா பாேலா ேவற எதுவும் ெதாடமாட்ேடங்கிேற.’

’திடுதிப்னு உங்காத்திேல சாப்பிட வேராம்னா என்ன அ3த்தம்? பாவம் அவேராட

ஆம்பைடயா என்ன ெசய்வா? ஆத்திேல என்ன ெசௗகrயேமா, ஒண்ணும் ெதrயாம இப்படிப்
ேபசினா...’ என்றாள் சேராஜா.

479
 ‘இது டில்லியில்ேலடி, ெதrஞ்சுக்ேகா! டில்லியிேலதான் ஒத்தருக்கு சாப்பாடுன்னாலும்
அைர வயத்துச் சாப்பாடு. இங்ெகல்லாம், கூட ெரண்டு ேப3 சாப்பிடறதுக்குத் தயாரா சைமச்சி
வச்சிருப்பா. என் ஊைரப்பத்தி எனக்குத் ெதrயாதா? உன்ைன எதுக்காகக் கூட்டிண்டு வந்ேதன்
ெதrயுமா? என் ஊ3 ெபருைமையக் காட்டத்தான். சின்ன வயசிேல, இவாத்திேல எத்தைன தடைவ
சாப்பிட்டிருக்ேகன் ெதrயுமா? இவேனாட அம்மா ஒரு ஊறுகா ேபாடுவா, அதுக்குப் ேப3 என்னடா
ராஜப்பா? எஸ். மாகாளிக்கிழங்கு. மூட்ைடப் பூச்சி வாசைனயா இருக்குேம. வாயிேல ேபாட்டா என்ன
ருசியா இருக்கும் ெதrயுமா? உங்கப்பா ெபrய சாப்பாட்டுப் பிrய3. பக்த3னு ெசால்லணும்,
அப்படித்தாேன?’

அப்பா சாப்பாட்டுப் பக்த3தான். தாத்தா ைவத்துவிட்டுப் ேபான நிலத்ைதெயல்லாம்

சாப்பிட்ேட தH3த்தா3. இவன், சாப்பாட்ைட நிைனத்துக்ெகாண்டு வட்டுக்கு
H வருகின்ேறன் என்கிறாேன,
இந்த நிைலைமைய எப்படி சமாளிப்பது? இந்த ஊைரப் பற்றிய அவனுைடய முப்பத்ைதந்து
வருடத்திய ஆதாரமான நிைனவுக்குப் பங்கம் வரக்கூடாது என்ற பிடிவாதத்துடன், ஆேவசம்
வந்தவன் ேபால் ேபசுகிறான். அவனுைடய இளைமப் பருவ உலகத்ைதக் காட்டுவதற்காக
மைனவிையயும் அைழத்துக் ெகாண்டு வந்திருக்கிறான். தன் வட்டு
H நிைலைமையப் பற்றித்
ெதrந்தால் இவனுக்கு எவ்வளவு ஏமாற்றமாக இருக்கும்! தனக்கு இப்ெபாழுது காப்பிக்குக்கூட
வழியில்ைல.

ஊருக்குப் புதியவ3கள் ேபால் இருந்தா3கேள, ேகாயிைலயும் குளத்ைதயும் சுற்றிக்

காண்பித்து காப்பிக்கு வழி பண்ணிக் ெகாள்ளலாம் என்று தான் ேபாட்ட திட்டம், கிணறு ெவட்டப்
பூதம் ேபால் ஆகிவிட்டேத! இவனிடமிருந்து எப்படி தப்பித்துக் ெகாள்வது?

புருஷ சூக்தமாம், சாம ேவதமாம். யாருக்குத் ெதrயுமாம் இைவெயல்லாம்? அது

கிடக்கட்டும். படிப்பு எதற்காக? பணமுள்ளவனிடம் விைலயாவதற்காகவா? இவன்
சம்பாதிப்பதற்காகத் தப்புத்தண்டா ெசய்வானாம்.

பிராயச்சித்தம் ெசய்ய ஒரு பிராம்மணன், ேவதமந்திரம் எல்லாம்! அநியாயத்துக்கு துைண

ேபாக! நான் எவ்வளேவா ேதவைல இவனுக்கு! ேவஷத்திேல எது ஒசத்தி ேவஷம், தாழ்த்தி ேவஷம்!

‘என்ன ராசப்பா ேபாகலாமா, உங்காத்துக்கு?’ என்றான் அனந்து.

480
 ‘ெசால்லாம ெகாள்ளாம சாப்பிடப் ேபாக ேவண்டாம். ேபாய் பாத்துட்டு வருேவாம்.
ேவணும்னா, காப்பி குடிச்சிட்டு....’

அனந்து இைடமறித்தான். ‘என்ைன கெரக்ட் பண்ணிட்டு என்னடி நHேய ெசால்ேற, ேவதவித்து

அவாத்திேல காப்பி குடிப்பாளா?’

ராஜப்பாவால் ெபாறுத்துக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. உண்ைமைய அவ3கள் சந்திக்க

ேவண்டிய ேநரம் வந்துவிட்டது.

‘ேதா பாரு, அனந்து! நான் ேவதவித்துமில்ேல, ஒரு மண்ணாங்கட்டியுமில்ேல. ேவதவித்து

ேவணும்னா நH ேவத காலத்துக்குத் தான் ேபாகணும். முதல்ேல நான் ேகக்கறைத முதல்ேல ெகாடு,
அப்புறம் எல்லாத்ைதயும் விவரமா ெசால்ேறன்.’

அதி3ச்சி அைடந்த அனந்து பலகீ னமான குரலில் ேகட்டான். ‘என்ன ேவணும்?’

‘ஒரு கப் காப்பி.’

481
 ஓடிய கால்கள் – ஜி. நாகராஜன்

அைர மணி ேநரத்துக்கு முன்னதாகேவ அந்தச் சூrய ெவப்பம் அவைனத் தாக்க

ஆரம்பித்துவிட்டது. மல்லாந்து கிடந்த அவன், ெவப்பத்ைத விரட்டுவதுேபால உடைல அைசக்கவும்
தைலையத் திருப்பவும் முயன்றான். தைலையத் திருப்புவதில் அவ்வளவு கடினம் இல்ைல. கழுத்து
நன்றாகத்தான் இயங்கிற்று. உடலில்தான் ஒரு விைறப்பு. அவைனக் கழுத்துக்குக் கீ ேழ, இழுத்துக்
கட்டிப்ேபாட்ட மாதிr சற்று வலிந்து உடல் திரும்ப முயன்றேபாது, இரண்டு முழங்கால்களும்
ெபாருவின ‘அப்பா!’ என்று ெசால்லி வலிையத் தணித்துக் ெகாள்வதுேபால.

உடல் சிறிது ேநரம் அைசவற்றுக் கிடந்தது. இருபது ஆண்டுகளாவது புழுதியிலும்

பாைறயிலும், இரண்டு ைககளுக்கு ஆதரவாக மனிதனின் மிகப் பூ3வகாலக் கருவிகளின்றி
ேவெறைதயும் ெகாள்ளாமல் இயற்ைகேயாடு முட்டி ேமாதி, ேவெறந்தப் பலைனயும் காணாமல்
ஒரு ைவரத்தின் உறுதிையப் ெபற்றுவிட்ட உடல். கறுத்து ெமன்ைமைய இழந்துவிட்டு, அதற்குப்
பதிலாக ஒரு பாதுகாப்பான முரட்டுத் ேதாைல வாழ்க்ைகப் ேபாrல் கிைடத்த மற்ெறாரு சிறு
வித்தாகக் ெகாண்டுவிட்ட உடல். அவ்வுடலில் இயற்ைகக்கு மாறாக, ஆங்காங்கு ைககளிலும்,
புயத்திலும், விலாப்பக்கங்களிலும் தடிப்புகள். மாணிக்கம்ேபால் உைறந்துவிட்ட கீ ற்றுகள்.
ஆங்காங்ேக கறுப்பு வrக்ேகாடுகள் சில இடங்களில், குறிப்பாக மா3பில் நாலு ஐந்து ெசன்டிமீ ட்ட3
அகலத்தில் தடயங்கள் இடுப்புக்குக் கீ ேழ அழுக்கைடந்த ேவட்டி. உங்களுக்குச் சற்றுக் கூrய
பா3ைவ இருந்தால், உடலின் முழங்கால்கள் சற்றுப் பருத்து இருப்பதுேபால் ேவட்டிக்கு ேமேலயும்
ெதrயும். ேமலும் அைவ சிறிதும் அைசயாமேலேய கிடக்கின்றன.

சூrய ஒளி ஒரு ரூபாய் அளவுக்கு வட்ட வடிவில் உடலின் ைகைய எட்டியது. அதன்
இயக்கத்தில் ஒரு விைளயாட்டுத் தன்ைம இருந்தாலும், அதன் முகத்தில் ெசம்ைம, தாமிரத்
தகடுேபால் தகித்தது. உடல் கழுத்ைத அைசத்தது; கண்கைள விழித்தது. ஒரு ெபருமூச்சு உடைலக்
குலுக்கிற்று. நா வறண்டது. ‘தண்ண3!’
H உடல் கத்திவிட்டது. உடல் அவனாயிற்று.

”உம்...ண்ணி” அவன் ெசவிகளுக்குள் ஒலி புகுந்தது. திரும்பிப் பா3த்தான். லாக்கப்பின்

கம்பிகளுக்கு அப்பால் ஒரு ேபாlஸ்கார3 நின்றுெகாண்டிருந்தா3.

”அய்யா, ெகாஞ்சம் தண்ண”H - உடல் முைறயிட்டது.

482
 ேபாlஸ் ஸ்ேடஷனில் இருந்த ெடலிேபான் மணி அடிக்கடும் ேபாlஸ்கார3 ஃேபானுக்கு
ஓடினா3. சிறிது ேநரம் ஏேதா ேபச்சு. பிறகு ேபாlஸ்கார3 ஒரு பீடிையப் பற்ற ைவத்துக்ெகாண்டு
நாற்காலியில். “அய்யா, ெகாஞ்சம் தண்ணி தாங்ைகய்யா. தவிச்சு சாகணும்னு
ெநைனச்சிருக்கீ ங்களா?”

”த...ெயழி” தடிையச் சுழற்றிக்ெகாண்டு ேபாlஸ்கார3, பீடிையத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு,

நாற்காலியிலிருந்து குதித்து எழுந்தா3.

”மூணு ேப3 சீட்டுக் கிளிஞ்சிருக்குேம இன்னிக்கு. அைரமணி ேநரம் ேபாயிருந்தா உன்ைன

எவன் ேபாய் எப்படிக் கண்டுபிடிச்சிருப்பான்? சந்ைத நாள் ேவேற....! நH என்ன மாமூல்வாதியா
பிடிச்சிக்கலாம்னு விட்டுட?”

மனிதனுக்கு சுருக்ெகன்றது. அவன் ஒரு ைகதி. தப்பி ஓட முயன்ற ைகதி. சட்ட ஒழுங்கு
சக்திகேளாடு அவன் ேமாதினான். ேபாதுமான சுதந்திரம் இல்லாமல் அதன் விைளவு இது. நா வறட்சி
மறந்துவிட்டது. நிைனவு ேவைல ெசய்தது. காைல ஒன்பது மணியிலிருந்து பத்து மணிக்குள் நடந்த
விபrதம். இரவிேலேய அவைன ஆஸ்பத்திrக்குக் கூட்டிச் ெசன்று, டாக்ட3 ச3ட்டிபிேகட் எடுத்து
லாக்கப்புக்குக் ெகாண்டு வந்துவிட்டா3கள். காைல எட்டு எட்டைரக்குத்தான் எழுந்திருப்பான். சுமா3
பத்துப் பன்னிெரண்டு ைகதிகேளாடு அவனும் ஒருவனாய் ேபாlஸ் ஸ்ேடஷனின் பின்புறத்தில் ஒரு
தாழ்வாரத்தில் இருந்தைத உண3ந்தான். அவ3கள் எல்லாரும் ஏற்கனேவ விழித்துக்ெகாண்டு
விட்டவ3கள். ஸ்ேடஷனுக்குள் ஏெழட்டு ேபாlஸ்கார3கள் நடமாடிக்ெகாண்டிருந்தன3. அவ3களில்
இருப்பவ3 ெவளிேய ேபாவதும், ெவளியிலிருந்து புதுப் ேபாlஸ்கார3கள் வருவதும், உைடகள்
மாற்றிக்ெகாள்வதும், பீடி சிகெரட் பிடிப்பதும், சமயங்களில் கலகலப்பாகவும், சமயங்களில் ஏதாவது
ஒன்ைறக் கடிந்தும், ெபாதுவாக உரக்கப் ேபசியவ3களாகவும் சிrத்தவ3களாகவும் இருந்தன3. அவன்
தன்ைனச் சுற்றியிருந்த ைகதிகைளப் பா3த்தேபாது அவ3கள் அைனவருேம தமக்குள்ேளா,
ெவளியிலிருந்து வந்தவ3கேளாேடா, ேபாlஸ் அதிகாrகேளாேடா ேபசியவண்ணமும்
சமயங்களில் த3க்கித்தவண்ணமும் இருந்தன3. தாழ்வாரத்தில் இருந்த ெபrய ெதாட்டி நிைறய
தண்ண3H இருந்ததாலும், அதில் ெதாட3ந்து தண்ண3H ைபப்புகளின் வழிேய
ெகாட்டிக்ெகாண்டிருந்தாலும், ைகதிகளும் ேபாlஸ்காரரும் சற்றுச் சிறுக விலகி நின்று பல்
விளக்குவதும், கழுவுவதும், பலகாரங்கள் உண்டுவிட்டு வாய் கழுவிக்ெகாள்வதுமாய் இருந்தன3.
அவனுக்கு அவ3கள் மீ து சற்றுப் ெபாறாைம ஏற்பட்டது. ஆனால் அது இன்னும் தணியாத
ேபாைதயின் விைளவு. இயற்ைகயில் அவனுக்குப் ெபாறுைம கிைடயாது. தrத்திருத்தலுக்கு,
அவைனப் ெபாறுத்தமட்டில் அது ஒரு அவசியப் பண்பு அல்ல. தாழ்வாரத்தில் ஒரு ேவயப்பட்டிருந்த
பகுதியில் ஒரு சுவேராரம் சுருண்டு கிடந்த அவன் எழுந்து உட்கா3ந்ததும் விருட்ெடன்று எழுந்து
தாழ்வாரத்ைதயும், ேபாlஸ் ஸ்ேடஷைனயும் பிrக்கும் நிைலக்கு வந்து நின்றான். ெவளிேய
கலகலப்பான நகரம், கலகலப்பாக ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது. அவன் நிைலையக் கடந்து

483
ஸ்ேடஷனுக்குள் காெலடுத்து ைவத்தான். காலி கிளாஸ் டம்ள3கைளக் ெகாண்ட ேதநH3 ஏந்தேலாடு
ஒரு சிறுவன் அவைன இடித்துக்ெகாண்டு ேபாlஸ் ஸ்ேடஷைனக் கடந்து ெவளிேய ெசன்றான்.
சிறுவனுைடய கால்கைளேய அவனுைடய கால்களும் பின்பற்றிச் ெசன்றன. அவைனேயா
சிறுவைனேயா யாரும் தடுக்கவில்ைல. B-4 காவல் நிைலயத்ைத விட்டு அவன் தப்பி விட்டான்.
சிறுவயதில் கள்ளத்தனமாகக் கருைதக் கசக்கி மடியில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு, ஏதாவது சிறு ஓைச
ேகட்டாலும், அந்தப்புறம் இந்தப்புறம் திரும்பாது காற்ைறக் கிழித்துக்ெகாண்டு ெசல்லும் அம்பு ேபால
ஓட்டம் என்று ெசால்ல முடியாதபடி ேவகமாக நடப்பாேன அப்படிேய நடந்தான். பிறகு...? ஒரு ைக
அவன் ேதாைளப் பற்றியது, அவன் ஓடியது, ஒரு லாrயில் முட்டிக்ெகாண்டது, பிடிபட்டது,
உைதபட்டது, கட்டுப்பட்டது, ஸ்ேடஷனுக்கு இழுத்து வரப்பட்டது, லத்தியால், ெபல்ட்டால், பூட்ஸ்
காலால் ைநயப் புைடக்கப்பட்டது. இறுதியில் அவன் பிடிபட்டிருக்காவிட்டால் ேவைல
இழந்திருக்கக்கூடிய இரண்டு ேபாlஸ்கார3கள் மல்லாந்து கிடந்த அவைன முழங்கால்களில்
லத்திகளால் தாக்கியது. அத்தைனயும் அவனது நிைனவு எல்ைலக்கு ெவளிேயேய நின்றுெகாண்டு
உள்ேள வர இடம் இல்லாததுேபால் தவித்தது.

அவனுக்குப் ேபச ேவண்டும்ேபால் மட்டும் இருந்தது.

“அய்யா, தண்ணி தாங்கய்யா” என்று மீ ண்டும் தனது ேகாrக்ைகைய வலியுறுத்தினான்.

“தண்ணியா... த3ேறன்” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டு அப்ேபாது டியூட்டியில் இருந்த ஒேர

அதிகாrயான அவ3 சிறிதும் சிரமத்ைதப் ெபாருட்படுத்தாது மிகவும் சுறுசுறுப்பாக தாழ்வாரத்துக்குச்
ெசன்று ஒரு வாளி தண்ணைரக்
H ெகாண்டுவந்து அவன் முகத்திலும் உடலிலும் வாrயிைறத்தா3.
ஒரு சில இடங்களில் சற்று எrந்தாலும், தண்ண3H வரேவற்கத் தக்கதாகேவ இருந்தது அவனுக்கு.

“என்ன ஏட்ைடயா, யாருக்குக் குளியல்?” என்று ேகட்டுக்ெகாண்ேட ஒரு வாலிப

ேபாlஸ்காரன் வந்தான்.

“காேலேல எஸ்ேகப் ஆனாரு இல்ேல. அவருக்குத்தான்.”

“இந்தத் தா... தானா?” வாலிப ேபாlஸ்காரன் லாக்கப்புக்குள் இருந்த ைகதிைய உற்றுப்

பா3த்தபடி ெபல்ட்ைட அவிழ்த்தான். “ஏட்ைடயா ெகாஞ்சம், லாக்கப்ைப ெதறந்து விடுங்க”
இைளஞன் உத்தரவிடுவதுேபால ேபசினான்.

484
 “நH ஒண்ணு சந்தானம். பயெல நல்லா ெநறுக்கிப் ேபாட்டாங்க. சாவக் ெகடக்கறான். தண்ணி
தண்ணனு
H அல3றான்.”

”தா.. மூணு குடும்பத்ேதாைர நடுத்ெதருவிேல நிறுத்தி இருப்பான். நHங்க கதெவத் ெதறங்க

ஏட்ைடயா”

ஏட்ைடயா சாவிையக் ெகாடுத்தா3. ைகதி அப்படி இப்படி அைசயாமல் இந்த நாடகத்ைதப்

பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தான். முகம் மட்டும் திறந்த கதவின் பக்கம் திரும்பியது. அவ்வளவுதான்,
கண்ைணச் ேச3த்து ேதால்ெபல்ட்டால் ஒரு சவுக்கடி. ைகதிக்கு ஜாக்கிரைத உண3வு
ேமேலாங்கியது. கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு, இேலசாகப் பற்கைள ெநறித்தவண்ணம் அைசவற்றுக்
கிடந்தான். அப்பப்பா, முழங்கால்களில் அப்படி ஒரு திடீ3 வலி. இரண்டு ைககைளயும் தூக்கேவா
திருப்பேவா முடியவில்ைல. அடி ெபறாத மணிக்கட்டு இருந்த இடது ைகைய ேவண்டுமானால்
சிறிது அைசக்கலாம். முகத்திலும், கழுத்திலும், ேதாள்பட்ைடகளிலும் மாறி மாறி அடிகள்
விழுந்தன. முகத்தில் எச்சில் விழுந்தது. எதற்கும் அவன் அைசயவில்ைல. இறுதியில்
முழங்கால்களில் ஒரு முரட்டுத்தனமான அடி. “அய்ேயா, அய்ேயா” என்று அலறினான். மூடிய
கண்கைளப் ெபாத்துக்ெகாண்டு கண்ண3H வந்தது. ைகதிைய கதற ைவத்துவிட்ட திருப்திேயாடு
ேபாlஸ் இைளஞன் ெபல்ட்ைட இடுப்பில் கட்டிக் ெகாண்டான்.

இன்னும் ஒருவன் வர ேவண்டியிருந்தது ைகதிக்குத் ெதrயாது. ேவைல

இழந்திருக்கக்கூடிய மூவrல் இருவ3தான் அவைனப் பா3த்துவிட்டுப் ேபாயிருக்கின்றன3.
மூன்றாமவன் நாற்பது வயதாகியிருந்த ’டூ நாட் சிக்ஸ்’ அதிகம் வம்பு தும்புகளுக்குச்
ெசல்லமாட்டா3. அவrடம் ஒரு எலக்ட்rஷன் ச3ட்டிபிேகட் ஏ கிேரேடா, பி கிேரேடா ெதrயாது.
இருந்தததால் ேமல் வரும்படிைய நியாயமான முைறயிேலேய சம்பாதித்தா3. லஞ்சம் ைகயூட்டு
இவற்ைற எல்லாம் அவைரப் ெபாறுத்தமட்டில் அனுமதிக்க மாட்டா3. இத்தியாதி த3மங்கைள
பின்பற்றுபவைர இகழவும் மாட்டா3. காட்டியும் ெகாடுக்கமாட்டா3. அேநகமாகப் பிறைரப் பற்றி
வாையத் திறக்கமாட்டா3. ஒரு பிளாக் மா3க் இல்லாது இருபது வருஷ ேபாlஸ் ச3வைச
H
முடித்துவிட்டா3. இன்றுதான் இந்தச் ேசாதைன.

அடி, உைத, அவமானம். இன்னும் குைறயாத ேபாைத. இத்தைனக்கும் கீ ேழ ஒரு வைகயான

விகாரமற்ற அைமதி. இத்தைனையயும் ெபாறுத்துக் ெகாண்டு விட்ேடாேம என்ற உள்ளா3ந்த
எக்களிப்பு. இவற்றின் விைளவால் உறங்கிக்ெகாண்டிருந்தான் ைகதி. லாக்கப்பில் கதவு திறந்து
கிடந்தேதா, அதனுள் ’டூ நாட் சிக்ஸ்’ நுைழந்தேதா, அவைன ஏற இறங்கப் பா3த்தேதா, இேலசாகக்
காலால் உைதத்தைதேயா அவன் உணரவில்ைல. அைசயாது கிடந்த உடைல உற்று ேநாக்கிவிட்டு
அவன் முகவாைய உற்றுக் குனிந்து இரண்டு ைககளாலும் பற்றி இழுத்தா3 ‘டூ நாட் சிக்ஸ்’. உடல்

485
பக்கவாட்டில் சலனமின்றி ேநராக நக3ந்தது. ‘டூ நாட் சிக்ஸ்” அந்த உடல் கிடக்கும் நிைலயும்,
திைசயும் ஏேதா முக்கியத்துவம் ெபற்றிருப்பதுேபால பா3த்தா3. அைமதியாக அவ3, உடைல
ஒருமுைற சுற்றி வந்தவண்ணேம தன்னுைடய கூ3ைமயான பா3ைவயால் அதன் பல
பாகங்கைளயும் உற்று ேநாக்கினா3. பிறகு தன் ேவைலைய கவனிக்க ஆரம்பித்தா3.

ைகதியின் உடல், நHண்டேநரம் தன்ைனத்தாேன உண3வுகளின் சீண்டல்களிலிருந்தும்,

ெவறித்தாக்குதல்களிலிருந்தும் பாதுகாத்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல. விைரவில், உடல் ெவருண்டு
இறுகியது. அது தனித்தனிப் பகுதிகளாகத் துடித்தது. உடலின் ஒவ்ெவாரு மூைலயிடுக்கிலும் அப்படி
ஒரு தாக்குதல்; நரம்புகைளச் சுண்டி இழுத்து தன் இச்ைசப்படி ெசயல்படாதவாறு முடக்கிவிடும்.
ெசாடுக்கு சைதகைளக் கவ்விக்ெகாள்ளும். நட்டுவாய்க்காலியின் பிடி இருதயத்ைதப் பந்துேபால்
துள்ள ைவக்கும் திைகப்பு. காதுகளிேல ஒரு அைடப்பு. கண்கைள திறக்கெவாட்டாது தடுக்கும் சைத
இழுப்பு. ெதாண்ைடயின் ஆழத்திலிருந்து “தண்ணி, தண்ணி” என்பதுேபால் உறுமல், வாயில்
நுைரையத் தள்ளிக்ெகாண்டு பீறிட்டு வந்தது. ‘டூ நாட் சிக்ஸ்’ அைதெயல்லாம் முகம் திரும்பிப்
பா3க்கவில்ைல. சுவிட்ச்ைச மட்டும் ஆஃப் ெசய்தா3. தனக்கு ேபாlஸ் டியூட்டி இல்லாத ேநரங்களில்
மிகவும் ெகௗரவமான முைறயில் ேமல் வருமானம் வாங்கிக் ெகாடுத்த அவருைடய எலக்ட்rக்
ஞானம், அவ்வப்ேபாது ேபாlஸ் ஸ்ேடஷன்களில் மின்சாரச் சிக்கல்கள் ஏற்பட்டால் அைத உடேன
கவனிக்கும் ஆற்றலால் அவருக்கு ஸ்ேடஷனில் மrயாைதயும் மதிப்பும் வாங்கிக் ெகாடுத்த அேத
மின்னறிவு, இன்று தப்பிேயாட முயன்று தன்ைன அவமானத்தில் ஆழ்த்தியிருக்கக்கூடிய
ைகதிையப் பழி தH3த்துக்ெகாள்வதிலும் அவருக்கு உதவியதில் நம்ப3 டூ நாட் சிக்ஸுக்கு
உண்ைமயிேலேய மிகவும் உள்ளடங்கிய மகிழ்ச்சி.

486
 ராஜன் மகள் – பா. ெவங்கேடசன்

இன்று தன் ெஜன்மதினத்ைதப் ெபரும் விழாவாகக் ெகாண்டாடிக்ெகாண்டிருக்கும் இந்தப்

புதிய நகரம் உண்ைமயில் வரலாெறன்றும் கைதெயன்றும் ஆக இரண்டு முகங்கைளக் ெகாண்டது.
நாயக்க3 ெபருமாள் கடைலெயாத்த விஸ்தHரணம் ெகாண்ட மிகப் ெபரும் ஏrைய இங்ேக கட்டுவித்து
அதன் கைரயில் ெபாழில்கைளயும் ேகாட்ைட ெகாத்தளங்கைளயும் நிறுவி இதற்கான மக்கைளக்
குடியம3த்திக் ேகாேலாச்சியதிலிருந்து இப்புதிய நகரத்தின் வரலாறு உண்டு பண்ணப்பட்டிருக்கிறது.
இதன் கைதேயா இன்று அரண்மைனகளும் நந்தவனங்களும் கம்பீரமாக உய3ந்து நின்றிருக்கும்
இடங்களில் முன்பு இருந்து இப்ேபாது மைறந்துேபான மாெபரும் விருட்சங்கேளாடும்
விலங்குகேளாடும் ேச3த்து நகரத்திற்கு ெவளிேய துரத்தப் பட்டுவிட்டது. இந்நகரத்தின்
வரலாற்றுக்கு முன்பிருந்த அந்த அடவியும் அதற்கு முன்பு இங்ேக எழுப்பப்பட்டிருந்த சுயநலமிக்க
ேவெறாரு சமஸ்தானத்தின் சுவ3கைளயும் பிேரதங்கைளயும் கவ்வி விழுங்கி அவற்றின் ேமல்
பரவி வியாபித்திருந்த ஒன்றுதான் என்பது வரலாற்ைற எழுதுபவ3களுக்குத் ெதrயாது.
மைறந்துேபான அந்தப் பைழய நகரத்தின் எச்சங்களாக இங்ேக துயர நிைனவுகேளாடு
வாழ்ந்துெகாண்டிருக்கும் சாவற்ற கைதெசால்லிகளுக்குத் ெதrயும். விருட்சங்களால்
விழுங்கப்பட்ட அந்தப் பைழய நகரமுங்கூட கைதகளுக்கும் முன்பு அங்ேக வள3ந்து ெசழித்திருந்த
ேவெறாரு கானகத்ைத அழித்ேத நி3மாணிக்கப்பட்டதாக இருந்தது. காலம் இந்தப் பிரபஞ்சத்தின்
இயக்கத்ைதத் தட்ைடயான பாைதயில் நக3த்துவதில் ஆ3வம் ெகாண்டதில்ைல. அது
நிகழ்வுகைளச் சுழற்றிவிட்டு ேவடிக்ைக பா3க்கிறது. கீ ழ்ேமலாக. பிறகு ேமல்கீ ழாக. ேமலும்
ேதான்றியவற்ைற அமிழ்த்தியும் மைறந்தவற்ைறத் ெதrயக்காட்டியும். இயற்ைகக்கும்
மனிதனுக்குமான துவந்தம் கைதகளின் உலகில் ஓய்வேத இல்ைல. ெசால்லப்ேபானால் இந்த
ஓயாத துவந்தம்தான் கைதகேள. எந்த ஒன்று பிறிெதான்ைற வழ்த்தும்
H ேபாதும் வழ்த்தியதன்
H
ஆகிருதி வரலாறாக எழுதப் படும்ேபாது வழ்த்தப்பட்டதன்
H மிச்சம் வரலாற்றினடியில் கைதயாக
மைறந்து நின்று முற்றான அழிவிலிருந்து தன்ைனத் தப்புவித்துக்ெகாண்டுவிடுகிறது.
வரலாற்றுக்கும் கைதகளுக்குமான ெதாட3ந்த ேபா3தானல்லேவா ஸ்தம்பித்துப்ேபாய்
நின்றுவிடாமல் கிழைமகைளயும் பருவங்கைளயும் சுழலச் ெசய்துெகாண்டிருக்கிறது.
வரலாற்றினுள் கைத வரலாறாயும் கைதயினுள் வரலாறு கைதயாயும் தனித்துவம்
அழிந்தைவயாய் சதா உருண்டு ெகாண்ேட இருக்கின்றன. இங்ேக முன்பு ெசழித்திருந்த காடு
விழுங்கிச் ெசrத்த பைழய நகரம் அழிவுற்றைதப் பற்றின கைதகள் பல புதிய நகரத்ைத விட்டுத்
ெதாைலவில் ெமௗனமாகக் காத்திருக்கும் மரங்களுக்குள் தங்கைளத் தனிைமப்படுத்திக்ெகாண்டு
வாழும் பூ3வ குடிகளிைடேய வழங்கிவந்தன. வண்பழிக்கு
H ஆளாகி அனாைதயாக்கப்பட்ட
அரண்மைனச் ேசடிப் ெபண்ெணாருத்தியின் சாபம்தான் அந்நகரத்ைத விழுங்கிய ெபரும் வனத்தின்
ேவ3கள் என்றது ஒரு கைத. சுபிட்சத்ைத அள்ளி வழங்கும் ெபண் மகவு ைகயிலிருக்க ஆண்
குழந்ைதக்கு ஏங்கிக் கிடந்த ஒரு ராஜனின் மதியின்ைமதான் அக்காட்டின் கிைளகள் என்றது ஒரு
கைத. ராஜனின் மகள் ஆைட ெநகிழ உறங்குவைதப் பா3த்த இருபது ேவட3களின் மரண ஓலம்தான்
அதன் விழுதுகள் என்றது மற்ெறாரு கைத. து3சகுனங்கைள ராஜ்ஜியத்திற்குள் ெகாண்டு வந்தவன்

487
என்று பிற்காலத்தில் ஏசப்பட்ட என் முதிமுப்பாட்டனா3தான் ஆழ்ந்து அகண்ட அக்கானகத்தின்
மூச்சும் இருளும் என்றது ஒரு கைத. சிதறிக் கிடந்த கைதகைள ஒன்று ேச3த்து அழிந்து ேபான
பைழய நகரத்ைதத் தங்கள் ஞாபகங்களில் மீ ண்டும் அதன் பூ3வ குடிகள் கட்டிக்ெகாள்கிறா3கள்.

பைழய நகரம் ராஜ குடும்பத்தின் இருபத்துமூன்று தைலமுைறகளால் பrபாளிக்கப்பட்டு

வந்தது. என் முதி3முப்பாட்டனாrன் காலத்தில் அதன் இருபத்துமூன்றாவது தைலமுைற நடந்து
ெகாண்டிருந்தது. இந்தத் தைலமுைறக்கு மற்ற இருபத்திரண்டு தைலமுைறகளிலும் இல்லாத ஒரு
விேசஷம் வாய்த்திருந்தது. அைத அதி3ஷ்டெமன்று கணிப்பதா அல்லது துரதி3ஷ்டெமன்று
கணிப்பதா என்பது பற்றிப் பிற்காலத்திலும் அரண்மைனயின் ேசாதிட சாஸ்திர வல்லுன3கள்
யாராலும் ஒரு முடிவுக்கு வர முடியவில்ைல. அந்த ராஜதானி என் முதி3முப்பாட்டனா3 காலத்துத்
தைலமுைறக்கு முன்பு வைர அந்த ஆண் வாrசுகளாேலதான் ஆளப்பட்டு வந்துெகாண்டிருந்தது.
இந்த ஆண்வாrசுகள் யாவருேம தத்தமக்ெகன்று பிரத்ேயகமாக வாய்த்திருந்த சில தனிப்பட்ட
திறைமகளாேலயும் சக்தியாேலயும் தங்கள் வம்சத்ைத ெசழிக்கச் ெசய்துெகாண்டிருந்தன3. ஒரு
தைலமுைறயிடம் காணப்படும் குறிப்பிட்ட ஏதாவெதாரு விேசஷத்தன்ைம இன்ெனாரு
தைலமுைறயிடம் காணப்படுவது அrதாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் அைத ஈடுகட்டும் விதத்தில்
பின்னதற்ெகன்று ஏதாவது ஒரு தனித்தன்ைமயும் கடவுளின் ஆசி3வாதமாகக் கிைடத்து விட்டது.
உதாரணமாக ராஜ வம்சத்தின் பன்னிெரண்டாம் தைலமுைறயில் காட்டு விலங்குகள் எதுவும்
நாட்டுக்குள் மனித3கள் யாைரயும் பயமுறுத்தாமலும் மனித3களால் பயமுறுத்தப்படாமலும் மிக
மிக சகஜமாக நடமாடும் சுதந்திரம் ெபற்றிருந்தன. அேதேபால் நாட்டுக்குள்ளிருந்தும் மக்களும்
கால்நைடகளும் பயமின்றி எந்த ேவைளயிலும் காட்டுக்குள் ெசன்று வரவும் காலம்
கனிந்திருந்தெதன்று ெசால்லுவா3கள். முயலும் புலியும் ஒேர சுைனயில் அருகருேக
நHரருந்துெமன்பது பன்னிெரண்டாம் தைலமுைற ராஜ வம்சத்து நாட்களில் ஒரு வழக்குச் ெசால்.
ேபா3க்காலங்களில் அரசுப் பைடகளின் முன் ஒரு மாெபரும் அரண் ேபாலப் பயிற்றுவிக்கப்படாத
மூ3க்க விலங்குகள் நின்று முழங்கிக்ெகாண்டிருந்தைதயும் அைவ தன் நாட்டின் வர3கைளக்
H காத்து
நின்றைதயும் அவ3களுக்காக எதிr முன் ெசன்று ேபாrட்டு அவ3களின் வாளுக்கு இைரயாகி
மடிந்தைதயும் ெசால்லும் ெமய்சிலி3க்கும் கட்டங்கள் எங்கள் வம்சாவளிக் கைதகளில் நிைறய
உண்டு (அவற்றில் புலிகளுக்குச் சிறப்பான இடமும் இருந்ததுண்டு). மாறாக அைதயடுத்த
பதின்மூன்றாவது ஆட்சிக்காலத்திேலா வதிகளில்
H காட்டு மிருகங்களின் நடமாட்டம் சாத்தியப்படாத
ஒன்றாக ஆகிவிட்டிருந்தெதன்கிறா3கள். பதின்மூன்றாம் தைலமுைறயின் ேபா3க்களம் காட்டு
மிருகங்களுக்குப் பதிலாகக் காட்டு மிருகங்கைளெயாத்த மூ3க்கமும் வலிைமயும் நிைறந்த மனிதப்
பைடகளாேலேய நிரப்பப்பட்டு வந்தது. இன்னும் விேசஷமாக பதின்மூன்றாம் தைலமுைறக்
காலத்தில் வனேவட்ைட மிகப் பிரசித்தமான விைளயாட்டாகவும் ஆகிவிட்டது. பைழய
சம்ஸ்தானத்தின் ெகாடிேமல் பறந்துெகாண்டிருக்கும் ெபருைம பைடத்த கரும்பட்ைடகள் கலக்காத
தங்கநிறப் புலிகள் அருகிப்ேபாக ஆரம்பித்த காலம் பதின்மூன்றாம் தைலமுைற நைடெபற்றுக்
ெகாண்டிருந்தேபாதுதாெனன்று என் பைழய பாட்டனா3கள் ெசால்லி அறியச் ெசய்தனெரன்று என்
பாட்டனா3 ெசால்லுவா3. ராஜ குடும்பங்கள் தைலமுைற தைலமுைறயாக வசித்து வந்த நகரத்தின்

488
ைமயப் பகுதியிலிருந்த அரண்மைனகூட இந்தப் பதின்மூன்றாம் தைலமுைற ராஜனால் அேத
இடத்தில் கம்பீரமாக வள3ந்து ஓங்கியிருந்த முதி3ந்த கடம்ப விருட்செமான்ைற அழித்து அதன்
உச்சிக் கிைளயில் பிறந்ததிலிருந்து வசித்துக் ெகாண்டிருந்த புலிைய விரட்டிவிட்டு அந்த இடத்தின்
ேமல் கட்டப்பட்டதுதான் என்பா3கள். வனேவட்ைடயின்ேபாது ேபா3க்கள வியூகத்ைதயும்
ேபா3க்களத்தில் வன ேவட்ைடயின் தந்திரத்ைதயும் பயன்படுத்தி ெவல்லத் ெதrந்த மதியூகிகள்
நிைறந்த காலமாக அது இருந்தது. இப்படி ஒரு தைலமுைறயில் நாட்டில் நிலவிய
காலநிைலகைளயும் கூட இன்ெனாரு தைலமுைறயின் ஆட்சியின்ேபாது காண முடிவதில்ைல
என்று ெபாதுவாக நம்பப்பட்டு வந்தது (ஆனால் இருபத்து மூன்றாம் தைலமுைறயில் மூன்றடுக்கு
அரண்மைனயில் ேமல்மாடியில் அைமக்கப்பட்டிருந்த பாதுகாப்பான படுக்ைகயைறயில் மிகச்
சுவாதHனமாக பல தைலமுைறக் காலம் நடமாடி வந்த கிழட்டுப் புலி அந்த நம்பிக்ைகைய
அைசத்துவிட்டுப் ேபானது).

இருபத்து மூன்றாம் தைலமுைற ராஜனின் ஆட்சிக்காலத்தில் வாழ்ந்த என்

முதி3முப்பாட்டனாrன் குலத் ெதாழில் நாவிதம். பைழய நகரத்தில் நாவித3கைளப் ெபரும்
ெபாருளும் ெசல்வாக்கும் வந்தைடயக் காரணமாய் இருந்தவ3 அவ3. அவ3 காலத்திற்குப் பிறகு
நாவிதம் கைடநிைலத் ெதாழிலாக மதிக்கப்பட்டு இழிவைடயவும் அவேர காரணமானா3. பைழய
நகரத்தின் இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற வைர நாவிதம் என்பது சைதைய ெவட்டிவிடாமல்
முடிைய மட்டும் கவனமாக மழித்ெதடுக்கத் ெதrந்த ஒரு ஜைத நடுங்காத ைககளுக்கு ேமல்
சிறப்பான தகுதிகள் எதுவும் ேதைவப்படாத ஒரு ெதாழில் என்ேற மக்கள் நம்பிக் ெகாண்டிருந்தன3.
பைழய நகரத்தில் நாவிதம் கைடநிைலத் ெதாழிலாக மதிக்கப்படவில்ைல. ஆனாலும்
முடிமழிப்பைதப் பிற ெதாழில்கைளப் ேபாலேவ ெவறும் பிைழப்புக்குrய உபாயமாக மட்டுேம
கருதிச் ெசய்துவந்தவ3களுக்கு அப்ேபாது பிரமாதமான இடம் எதுவும் ராஜ்ஜியத்தில்
கிைடத்துவிடவுமில்ைல. அந்நகரத்ைதேய தன் பூ3விகமாகக் ெகாண்டிருந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 பிற மனித3களின் தூக்கத்தினுள் ஊடுருவி அவ3களுைடய கனவுகைளப்
பா3க்கும் கைலையப் பயிலும் ெபாருட்டு தனது பதின்பருவம் துவங்கும் முன்ேப நாட்ைடவிட்டு
ெவளிேயறி ேமற்குப் பக்கம் மைலகளுக்கு அப்பாலிருக்கும் மாந்திrகக் கைலகளுகுப் ேப3ேபான
மைலயாள ேதசெமங்கும் சுற்றித் திrந்துவிட்டுத் தன் காைளப்பருவத்தில் ஊரு திரும்பி
முடிமழிப்பது என்பது ெவறுேம மண்ைடையச் சுரண்டு வழிப்பது மட்டுமல்ல என்று நாற்சந்தியில்
நின்று உரக்கச் ெசால்லி மக்களின் கவனத்ைதயும் ராஜனின் தனிப்பட்ட அபிமானத்ைதயும் ஈ3த்த
நாள் முதலாகத்தான் நாவிதம் என்பது ைவத்தியம் மாந்திrகம் வ3மம் சம்ேபாகம் முதலிய
அதியற்புதமான பிற சாஸ்திரங்கேளாடு பிrக்க முடியாத ெதாட3பு ெகாண்டது எனும் உண்ைமைய
உலகம் புrந்துெகாண்டது. மனித உடலின் சில குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் அவரவ3கலுைடய
உடலைமப்புக்குத் தக்க ேராமக் கற்ைறகைளக் குைறத்தும் முழுவதும் மழித்தும் அவ்விடங்களில்
ேவ3ைவக் கண்கைளத் திறந்து விடுவதன் மூலமும் ேவ3ைவச் சுரப்ைபக் கட்டுப்படுத்துவதன்
மூலமும் தனிநப3களுைடய மேனாபாவங்களிலும் நடவடிக்ைககளிலும் கணிசமான
மாற்றங்கைளச் சாதிக்க முடியுெமன்பைதத் ேத3ந்த நாவிதன் அறிவான் என்று என்

489
முதி3முப்பாட்டனா3 பிரகடனப்படுத்தினா3. ேமலும் நாவிதனுக்குள் அங்க சாஸ்திரத்ைதயும் மனித
உடலின் சீேதாஷ்ணத்ைதயும் பற்றின ஞானம் இயல்பாகேவ படிந்து கிடக்கிறது. ேராமம் என்பது
உடலுக்கு ெவளிேய ஓடும் நரம்பு என்பைத அறிவு அறிந்துெகாள்ளும் முன்ேப சவரம் புrயும் ைககள்
அறிந்துெகாண்டிருக்கின்றன என்றும் சிைரத்துக் ெகாள்பவrன் உடல் தவி3க்க ேவண்டிய
விஷமயி3க் கற்ைறகைள உடேலாடு ஒட்டி வளர ேவண்டிய நன்மயி3ப் படுைகயினுள்ளிருந்து
ேதடிப் பிடித்துக் கைளயும் நாவிதனின் பிரயத்தனமானது உபநிஷத்துகளிலிருந்து உலகசாரத்ைதத்
ேதடும் பண்டிதனுக்கு எந்த விதத்திலும் குைறந்ததல்ல என்றும் என் முதி3 முப்பாட்டனா3 மக்கைள
அறியச் ெசய்ததிலிருந்து முடிைய மழித்துக்ெகாள்வதும் அதன் ெபாருட்டு நாவித3களின் வட்டு
H
வாசல்களில் ெநடுேநரமாகத் தவங்கிடப்பதும் பைழய நகரத்தில் பிறrடம் ெபருைமேயாடு
பகி3ந்துெகாள்ளும் விஷயங்களில் ஒன்றாகிப்ேபானது. காங்ைக ேநாயால்
அவதிப்பட்டுக்ெகாண்டிருந்தவ3கள் தங்களின் கழுத்தும் முதுகும் காற்றின் திைசயில் நன்றாகத்
திறந்திருக்கும்படி தைலமுடிையச் சிைகயாகக் குறுக்கிக்ெகாண்டு ெசன்றா3கள். குளி3க்
காய்ச்சலாம் நடுங்கிக்ெகாண்டிருந்த ேநாயாளிகள் அைதக் கூந்தலாக நHட்டி ேமனிைய
மூடிக்ெகாண்டா3கள். ஞானத்ைதக் கவ3ந்து ெசல்லும் மாைல ேவைளகளின் அரக்க3களிடமிருந்து
தங்கைளக் காப்பாற்றிக் ெகாள்ள விரும்பிய கல்விமான்கள் தைலநரம்புகளைனத்ைதயும் ேராம
இைழகளால் பின்புறமாகக் கட்டி இழுத்து நுனியில் பதினாறு பிrக்குடுமியாக முடிச்சிட்டுத் தரும்படி
நாவித3கைள ேவண்டி நின்றா3கள். சம்ேபாக சுகம் அனுபவிக்க முடியாமல் அல்லலுற்ற ஆண்கள்
தைலமுடிையத் தள3த்தி ஈரம் ெசாட்டிக்ெகாண்ேட இருக்கும் சைடயாக அைத மாற்றிக்ெகாண்டு
திருப்தியுடன் திரும்பினா3கள். இல்லற சந்நியாசிகளாக இருக்கப் பிrயப்பட்டவ3களுக்ேகாெவனில்
இதற்கு ேந3மாறாக நுனியில் பட்டுத்துணியால் மைறத்துக் கட்டப்பட்டிருக்குமாறு நாவித3கள்
பின்னல்கைள உருவாக்கி அனுப்பி ைவத்தா3கள். இல்லறத்ைதத் துறந்து காட்ைட ேநாக்கிச் ெசன்ற
துறவிகள்கூடத் தங்கைள மழித்துக்ெகாள்ள மறுத்து முகெமங்கும் ேராமக் கற்ைறகைளக் காடாக
வளரும்படி விட்டு ைவத்ததன் மூலம் தங்கைளயுமறியாமேலேய வதனாலங்கார சூசிைகயின்
எட்டாம் அங்கத்ைத ஏற்றுக்ெகாண்டவ3களானா3கள். கன்னங்களிலும் ேமலுதட்டின் ேமலும்
முகவாயிலும் கவனமாகச் ெசதுக்கப்பட்ட மயி3ப்படுைககள் பைழய நகரத்தின் ஆண்கள் அத்தைன
ேபைரயும் அழகானவ3களாயும் ஆேராக்கியமானவ3களாயும் ஆக்கி ைவத்திருந்ததால்
சுயம்வரங்கள் ெபருங்குழப்பத்தில் முடிந்தன. வாயிலிருந்து து3மணம் வசும்
H ஆண்கைளேயா
நHெராழுகும் மூக்ைகஉைடய ஆண்கைளேயா அவச்ெசாற்கைள அள்ளி வசும்
H ஆண் குரல்கைளேயா
அங்ேக பிற ேதசத்தவ3கள் எவராலும் பா3க்க முடியவில்ைல என்று எங்களின் வம்சாவளிக்
கைதகள் ெசால்கின்றன. மட்டுமல்ல. ெபண்கள் நாவித3கைள நாடும் வழக்கேமா அல்லது ெபண்
நாவித3கேளா புழக்கத்தில் இல்லாத பைழய நகரத்தில் ெவளிேய ெதrயும் அங்கங்களால்
புருஷ3களின் லட்சணமும் மைறத்து ைவக்கப்படும் அங்கங்களால் ஸ்திrகளின் ெசௗந்த3யமும்
பிற3 கண்படத் துலங்கும் எனும் சாமுத்rகா லட்சண விதிக்ேகற்ப ஆண்களின் முகத்தில் வளரும்
ேராமக் கற்ைறகளுக்கு இைணயான சக்திையயும் வனப்ைபயும் கூடுதலாக ேநாய் தH3க்கும்
மகத்துவத்ைதயும் ெபண்களின் புஜங்களினடியிலும் பத்மத்திலும், அரும்பும் ேராம இைழகள்
ெகாண்டிருப்பதால் அவ3கள் அைத அலட்சியப் படுத்தலாகாது என்னும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன்
ேபாதைன இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற ராஜதானியின் ெபண்மக்களின் அறிவில் பிரகாசித்துக்

490
ெகாண்டிருந்தது. புருஷனின் கண்களுக்கும் பரபுருஷ3களின் ஊகத்துக்கும் மட்டுேம வசப்படும்
ெபண்களின் பவித்திரமான மைறவிடங்கைளச் ெசதுக்கி அலங்கrத்துப் பராமrக்கும் ெபாறுப்பு
ெபண்ணுக்கு மட்டுமல்லாமல் ஆணுக்கும் உண்டு என்று என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிவித்தேபாது
அது ஆண்களிைடேய பகிரங்கமான ெபரும் எதி3ப்ைபயும் ெபண்களிடமிருந்து ரகசியமான
ஆசி3வாதத்ைதயும் ெபற்றுக்ெகாண்டது. இவ்விதமான பிரச்சாரங்கைள நிறுத்திக்ெகாள்ளச்
ெசால்லி அவைர அரசைவ நி3பந்தித்தேபாது உபாத்தியாய3களும் புேராகித3களுங்கூட ரகசியமான
பல தருணங்களில் தத்தமது இல்லத்தரசிகளின் நாவித3களாகச் ெசயல்படுவதுண்டு என்கிற
உண்ைமைய என் முதி3முப்பாட்டனா3 ைதrயமாகப் ெபாது அரங்கில் எடுத்துச் ெசால்லி
கல்விக்கூடங்கள் மற்றும் ேகாவில்களின் பைகையயும் சம்பாதித்துக்ெகாண்டா3. (பின்னாளில்
இவ்வரங்குகளின் பாத்தியக்கார3கள்தான் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் புகைழ அபவாதம் எனும்
ெகாடிய ெநருப்பு கவ்வி விழுங்கத் துவங்கிய காலத்தில் அது அைணந்து விடாமல் அவைர முழுக்க
எrத்துப் ெபாசுக்கி விடும் வண்ணம் ெநய் வா3த்து உதவினா3கள்). மறுபுறம் இந்தவிதமான
அலங்காரச் சூகங்கைளெயல்லாம் பைறப் ெபண்களும் அறியும்படி பகிரங்கமாக என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ெசால்லிக்ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டும் அதன் விைளவாகத் தங்கள்
கணவன்மாrன் அைலபாயும் மனங்கைள நிைனத்தும் உய3குடிப் ெபண்கள் ேவறு திகிலுற்றுப்
ேபாயிருந்தா3கள். அவ3கள் தங்கள் நாபியிலிருந்து பத்மம் வைர பட3ந்து ெபாலிந்திருக்கும் அட3ந்த
ேராமப் படுைகைய அஞ்சனக்ேகாட்ைடப் ேபால ெமல்லிதானதாகத் திருத்தி வைரந்து ெகாள்ளட்டும்
என்று கூறி அவ3கள் இழந்து ேபாயிருந்த நிம்மதிைய அவ3களுக்ேக திரும்ப அளித்தா3 என்
முதி3முப்பாட்டனா3. ேமலும் மனம் விரும்பாத ஆணுக்குப் பலவந்தமாக மணமுடித்து
ைவக்கப்பட்ட ெபண்கள் ேயானிமுடிைய இைழக்கப்பட்ட மரத்தினின்று சிதறும் கீ ற்றுகைளப்
ேபால்ச் சுருள் வடிவினதாக ெசதுக்கிக்ெகாள்ளட்டும். விரும்பும் ஆைணேய துைணவனாகப் ெபற
விரும்பும் யுவதிகள் நிதம்பத்தின் ேமற்குழைல மீ ன் வடிவத்தில் வைரந்துெகாள்ளட்டும். குழந்ைதப்
ேபறு அைடயாதிருக்கும் மங்ைகய3 புஜத்தினடியிலும் ெதாைடகளின் நடுவிலும் மைழக்குப் பின்
புதிதாக வள3ந்திருக்கும் புற்படுைகையப் ேபால மிருதுவாகவும் எப்ேபாதும் ஈரமாகவும்
இருக்கும்படி மயி3க்கற்ைறைய மிகச் சிறிதாகக் கத்தrத்துக்ெகாள்ளட்டும் பரபுருஷைனக் கூட
விரும்பும் ெபண்கள் கழுத்திற்குக் கீ ழ் எங்குேம ேராமமில்லாதபடி தன் உடைலக் கூழாங்கல்ைலப்
ேபால மருவற்றதாக மழித்துக்ெகாள்ளட்டும். ஒரு சிறுமியின் தைலமுடி அப்பருவத்தின்
இயல்பாகிய மணல் தன்ைமயிலிருந்து ெவள்ளிக் கம்பிகளின் தன்ைமக்கு மாறுவைதத்
ெதாட்டுண3ந்து அவள் ருதுெவய்தப் ேபாகும் பருவம் ெநருங்கி விட்டைதச் ெசால்லும் நாவிதைன
அறிந்த தாய்மா3கள் தங்கள் ெபண்மக்கள் விரும்பத்தகாத சூழலில் ருதுரத்தம் ெவளிப்பட்டு
அவமானப்படப் ேபாவைதத் தவி3த்துக்ெகாள்ளட்டும்.

இயற்ைகக்கும் அதன் தந்திரங்களுக்கும் பால் ேபதமில்ைல என்று என் முதி3முப்பாட்டனா3

ெசால்லிவந்த அந்தக் காலகட்டத்தில் பைழய நகரெமங்கிலும் ெபண்கள் தங்கள்
கணவ3கைளயும்காதல3கைளயும் தங்களுைடய பிரத்ேயக நாவித3களாக்கி நாடு பூராவிலும் பரவச்
ெசய்திருந்தா3கள். அகத்தினழைகப் புகழ்ந்து மழிப்பைதயும் வள3ப்பைதயும் பழித்துப் ேபசிய சில

491
பைழய சாஸ்திரங்கள் நாவித3களுக்கு எதிரானைவ என்று என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிவித்ததன்
ேபrல் அைவ யாராலும் படிக்கப் படக்கூடாெதன்று இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற
அரசாங்கத்தால் தைட ெசய்யப்பட்டன. அவ்விதமான ஓைலச் சுவடிகள் சில இடங்களில்
ெபண்களால் உைல நHருக்காகத் தH ைவத்துக் ெகாளுத்தப்பட்டன என்றும் ெசால்வதுண்டு. இப்படி என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் வரவால் நாவித3கள் பல புதிய சலுைககைளயும் ெபருைமகைளயும்
முக்கியத்துவத்ைதயும் நிைறய ெசல்வத்ைதயும் ஈட்டிக்ெகாண்டிருந்தேபாது என்
முதி3முப்பாட்டனா3 மயி3க் கண்களின் வழிேய சுரக்கும் விய3ைவ நHைரக் கட்டுப்படுத்துவதன்
மூலம் அந்நHrன் மணத்தால் எழுப்பப்படும் கனவுகைள மாற்றியைமக்க முடியுமா என்பது குறித்த
முடிவற்ற ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்தா3. ஏற்கனேவ பிற3 உறக்கத்துக்குள் ஊடுருவும் கைலையக்
கற்றுக்ெகாள்ள அவ3 தன் காைளப் பருவம் முழுவைதயும் ெசலவழித்திருந்தாெரன்று கூறுவா3கள்.
அப்பருவம் பூராவிலும் அவ3 ஒரு ேகரள நம்பூதிrயின் வாத்ஸல்யத்ைதப் ெபற்ற சீடராக இருந்தா3.
பிறப்பால் நாவிதரான என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் குலத்திற்கு மறுக்கப்பட்டிருந்த
சாஸ்திரங்கைளக் கற்றுக்ெகாடுக்கெவன்று வ3ணேபதங்கைளத் துறந்த ஒரு ஆசாைனத் ேதடித் தன்
குரல் உைடந்த காலந்ெதாட்டுச் சில வருடங்கள் வைர அவமானங்களுக்கும் தவறுகளுக்கும்
பயங்களுக்குமிைடேய அைலந்து திrந்து கைடசியில் அேபத ஞானத்ைதப் புrந்து ெகாள்ளாத
மனிதப் பிறவிகளால் ைபத்தியக்காரெனன்று ேகலி ெசய்யப்பட்டு நகரத்ைத விட்டு ெவளிேயறி
மரங்களுக்குள் தன்ைன மைறத்தபடி வாழ்ந்து ெகாண்டிருந்த நம்பூதிr ஒருவைரக் கண்டுபிடித்து
அவrடம் ஏற்கனேவ சீட3களாயிருந்த இரண்டு பிராமண யுவன்கேளாடு ேச3ந்து மூன்றாவது
சீடரானா3. இந்த இருவrல் முதலாமவ3 ஒளிையயும் மணத்ைதயும் ெகாண்டு பா3க்க முடியாத
வஸ்துக்களின் நிைறையயும் எைடையயும் கணித்துச் ெசால்லும் ஆற்றல் வாய்ந்தவ3.
இரண்டாமவ3 நக3ந்துெகாண்டிருக்கும் ஒரு ெபாருளின் ேவகத்ைதயும் திைசையயும் ெகாண்டு அது
முன்பு என்னவாக இருந்தெதன்பைதயும் பின்பு என்னவாக மாறுவதற்காக அப்படி
நக3ந்துெகாண்டிருக்கிறது என்பைதயும் அவதானித்து விட வல்லவ3. எனினும்கூட பிற
மனித3களின் கனவுகைளப் பா3க்கும் கைல காட்ைட விட்டு ெவளிேயற முடியாமல் நான்கு
ேப3களுக்கு மட்டுேம ெதrந்த ரகசியமாக தன் அதிசயங்கைள அறியக் காட்டிக்ெகாண்டிருக்குமாறு
விதிக்கப்பட்டு விட்ட அவலத்ைத எண்ணிக் கலங்கிக்ெகாண்டிருந்த என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஞானி
எனப் புகழும் அந்த நம்பூதிr கைடசியில் உய3குலத்தில் பிறந்த தன் ெபண்ைணப் பிறப்பால்
நாவிதரான என் முதி3முப்பாட்டனாருக்ேக திருமணம் ெசய்து ெகாடுத்து விட்டுத் துயரச் சகதிக்குள்
தன்ைன உயிேராடு புைதத்துக்ெகாண்டு மாண்டுேபாக முடிவு ெசய்த தருணத்தில் பிற3 கனவுகைளப்
பா3க்கும் கைலைய அறிந்தவராக உலகிேலேய என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஒருவ3 மட்டுேம
எஞ்சியிருந்தா3. அேதாடு கூட கனவுகேளாடு ெநருங்கிய சம்பந்தமுள்ளைவெயன்று கூறப்பட்ட
வ3மக் கைலையயும் வடெமாழிையயும் அவ3 கசடறக் கற்றுத் ேத3ந்தா3. மற்ற இருவrல் ஒருவ3
தன் மற்ற இரு சகாக்கேளாடும் அதுவைரயில் கற்ற வித்ைதையப் பக்குவம் அைடயும் முன்ேப
பrட்ைச ெசய்து பா3க்க எண்ணி குருவிற்குத் ெதrயாமல் காட்ைட விட்டு ெவளிேயறி நகரத்திற்குச்
ெசன்று விைளயாட்டாக ஒரு ேநாயாளியின் கனவிற்குள் பிரேவசிக்க முைனந்தேபாது
ேநாய்க்கூறுகைள உண்டாக்கும் ெகட்ட கனவுகளின் து3நாற்றத்திலும் சுழலிழுப்பினுள்ளும் சிக்கி
அதன் உக்கிரத்ைதத் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியாமல் புத்திேபதலித்துப் ேபாய் அைறையவிட்டு

492
ெவளிேய வந்ததும் அந்த அைற இருந்த நான்கடுக்கு மாளிைகயின் நான்காவது அடுக்கிலிருந்து
கீ ேழ குதித்துத் தற்ெகாைல ெசய்துெகாண்டுவிட்டா3. இன்ெனாரு சீடரும் அேதேபான்ற பக்குவமற்ற
பலவனமான
H மேனா திடத்தால் அேத விதமான பாதிப்புக்கு உள்ளாகி நிைலகுைலந்து சாமியாராக
புண்ணிய பூமியாம் காசிக்கு ஓடிப் ேபாய்விட்டா3. அங்ேக கனவுகள் அண்ட முடியாத காசியின்
அட3ந்த வனப் பகுதிகளுக்குள் என்றுேம ெவளிவர முடியாதபடி அவ3 தன்ைன சிைறப்படுத்திக்
ெகாண்டுவிட்டதாக அவைரப் பற்றின ெசய்திகள் காற்றில் உலவின. ஆனால் என்
முதி3முப்பாட்டனாேரா வருடங்களுக்குப் பிறகு தன் சகாைவ ேவெறா3 அசம்பாவிதமான இடத்தில்
தன் மதியின்ைமயால் வலியப் ேபாய்ச் சந்தித்து அதன் மூலமாகத் தன் வழ்ச்சிையயும்
H
ேதடிக்ெகாண்டா3.

எப்படியிருந்தாலும் அப்ேபாது அதாவது என் முதி3முப்பாட்டனாrன் காலத்தில் பிற3

உறக்கத்தினுள் புகுந்து அவ3களின் கனவுகைளக் காணும் கைலயில் ேத3ச்சி ெபற்ற ஒேர பண்டித3
அவேர என்பதாகேவ உலகம் அறிந்திருந்தது. அதனால் காைளப்பருவத்தின் நடுப்பகுதியில் அவ3
பிறந்த மண்ணாகிய பைழய நகரத்திற்குத் தன் மைனவியுடன் திரும்ப வந்து ேச3ந்தேபாது அப்படி
வருவதற்கு முன்ேப மைறந்திருந்தாலும் விளக்கின் இருப்பு அதன் பிரகாசத்தால் அறியப்படுவைதப்
ேபால அவருைடய கீ 3த்தி ெசாந்த ேதசத்தவரால் ஏற்கனேவ உணரப்பட்டுவிட்டது. அவருைடய
ஆசாைனப் ேபாலேவ அவைரயும் ைபத்தியக்காரெனன்று பாதி நகரம் மைறவாகப்
ேபசிக்ெகாண்டிருந்தேபாதிலும் ேமலும் அவருைடய பிரச்சாரங்களும் ெசயல்களும்
இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற ராஜனுக்கும்கூட சமஸ்தானத்தின் தைலவெனன்கிற முைறயில்
த3மசங்கடத்ைதக் ெகாடுத்திருந்த ேபாதிலும் பால்ேபதத்ைதயும் திைணேபதத்ைதயும்
பணேபதத்ைதயும் வ3ணேபதத்ைதயும் ஞானேபதத்ைதயும் ெமாழிேபதத்ைதயும் துறந்துவிட்ட
அவருைடய ஒளி அரசைவயில் பிற கல்விமான்களுக்கிைணயாக அவைர அம3த்திப்
ெபருைமப்படுத்தும்படி அவைன நி3பந்தித்திருந்தது. மட்டுமல்லாமல் அரண்மைன
வளாகத்திற்குள்ேளேய என் முதி3முப்பாட்டனாருக்ெகன்று ஒரு தனிக் குடியிருப்பும்
ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. அரண்மைனக்கு ெவளிேய ெசன்று சவரம் ெசய்து ெபாருளட்ட
H ேவண்டிய
நிைலயில் ராஜன் அவைர விட்டு ைவக்கவில்ைல. அவருக்ெகன்று ஒதுக்கப்பட்டிருந்த சிறு
அரண்மைன ேபான்ற அந்த இல்லத்தில் அவ3 தன் மைலயாள ேதசத்து மைனவியுடனும் அவள்
மூலமாக உண்டான வாrசுகளுடனும் பின்னாளில் குருவின் சாபத்தால் பழிக்கு ஆளாகி அங்கிருந்து
விரட்டியடிக்கப்படும் நாள் வைர ெசௗக்கியமாகத் தங்கியிருந்தா3. அரச குடும்பத்ைதச்
ேச3ந்தவ3களுக்கு நாவித நிமித்தம் மட்டுேம தன் அைறைய விட்டு ெவளிேய வருவதல்லாமல் பிற
சமயங்களில் வட்டினுள்
H தன் அைறயில் அம3ந்து தான் கற்ற சாஸ்திரங்கைளெயல்லாம் திரும்ப
திரும்பப் படித்தும் பயிற்சி ெசய்தும் புதிய வழிமுைறகைள ஆராய்ச்சி ெசய்துெகாண்ேட இருந்தா3.
அரசைவயில் அவருக்ெகன்று இடப்பட்டிருந்த ஆசனம் ெபரும்பாலான சமயங்களில் அவரால்
நிரப்பப்படாமேல இருந்தெதன்பா3கள். ெபாதுவாக இம்மாதிr அபூ3வமான மனித3கேள எப்ேபாதும்
ஒரு தனியைறக்குள் தங்கைளயும் புைதத்துக்ெகாண்டுவிடுவது எங்கும் நடக்கக் கூடியதுதாேன.
அவ3கள் அடிக்கடி தங்கைளயும் தங்கள் கல்விையயும் ெவளிக்காட்டிக்ெகாண்டு அவற்ைறச்

493
சாதாரணக் காட்சியாக்கிவிட விரும்புவதில்ைல. அவ3கைளப் ேபாலேவ என்
முதி3முப்பாட்டனாரும் பல ஆச்ச3யமான வித்ைதகளில் ேத3ந்தவெரன்ற மதிப்ைப நிரம்பப்
ெபற்றிருந்தாேரெயாழிய அவற்ைறப் பிற3 முன் ேதைவயற்ற சந்த3ப்பங்களில் ேகளிக்ைகக்
கூத்தாக நிகழ்த்திக் காட்டிப் புகழ் சம்பாதிக்க முைனந்தேதயில்ைல. அவருக்குள் கனன்று
ெகாண்டிருத அவருைடய வித்ைதகளின் மங்காத தழல் அவ3 முகத்தில் எதிெராளித்த ஜாஜ்
வல்யேம அவருக்குப் ேபாதுமான கீ 3த்திையப் ெபற்றுத் தர வல்லதாய் இருந்தது. எைதயும்
எங்ேகயும் நிகழ்த்திக் காட்டி நிரூபிக்க முயலாமல் அைறக்குள்ேளேய தன்ைனப் பூட்டிக்ெகாண்டு
காலங்கழிக்கும் ஒரு நாவிதனுக்கு அரசைவயில் எப்படி இடம் இருக்க முடியுெமன பிற
ஞானவான்கள் ேகள்வி எழுப்பியேபாது ராஜன் ெசான்னான்: ஒரு சிறந்த வாள் வரனுக்கு
H சமாதானம்
கசப்பான காலமாயிருக்க முடியாது. ஒரு நல்ல மருத்துவனுக்கு ஆேராக்கியமான மக்கள்
எதிrகளாயிருக்க முடியாது. எந்தச் சிறந்த கல்விமானும் தன் வித்ைதையப் பிரேயாகித்துக்
குணப்படுத்தும் அளவுக்கு துக்ககரமான ஸ்திதியில் சகமனிதன் வழ்ந்துவிடக்
H கூடாெதன்ேற
விரும்புவான். அேத சமயத்தில் அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிைலைய எப்ேபாதும் எதி3பா3த்துத் தன்
வித்ைத துருப்பிடித்து விடாதபடி அைதத் தHட்டிக் ெகாண்ேடயுமிருப்பான். அப்ைபயா (அதுதான் என்
முதி3 முப்பாட்டனாrன் ெபய3) இந்த அரசைவயில் எப்ேபாதும் இருந்துெகாண்ேடயிருக்க
ேவண்டுெமன்பதல்ல என் ஆைச. மாறாக அவ3 ேதைவப்படும் அபூ3வமான தருணெமான்றில் அவ3
நமக்குக் கிைடக்காத அrய ெபாருளாக இந்நகரத்திலிருந்து ெதாைலந்து ேபாய்விடக் கூடாது. அவ3
நம் அரசைவயில் இருப்பதால் ெபருைம அவருக்கல்ல நமக்குத்தான் என்று நான் உங்களுக்குச்
ெசால்கிேறன். உண்ைமயில் வித்ைதகைள அவ3 ெவளிக்காட்ட முடியாத வண்ணம்
ஆேராக்கியமான ராஜ்ஜியெமான்ைற நான் பrபாலித்துக்ெகாண்டிருக்கிேறெனன்பதுதான்
அவேராடுகூட என்ைனயும் ெபருைமெகாள்ளச் ெசய்து ெகாண்டிருக்கிறது.

தூங்கும் பிற மனித3களுைடய கனவுகைளக் காணும் தன்னுைடய அபூ3வமான வித்ைதைய

என் முதி3 முப்பாட்டனா3 தன் வாழ்நாளில் நான்ேக நான்கு சந்த3ப்பங்களில்தான் பிரேயாகித்தா3.
அந்த நான்கு சந்த3ப்பங்களுேம அவ3 வாழ்க்ைகயில் நான்கு திருப்புமுைனகளுக்குக் காரணமாய்
அைமந்துவிட்டன என்று எங்கள் வம்சாவளிக் கைத கூறுகிறது. முதல் தடைவ தன்னுடன் அந்தக்
கைலையக் கற்றுக்ெகாண்டிருந்த மற்ற இரு சீட3களுடன் ேச3ந்து ேபாதிய பக்குவம் ெபறுவதற்கு
முன்ேப வித்ைதைய ஒரு ேநாயாளியிடம் பrட்ைச ெசய்து பா3க்க முயன்ற அந்த து3பாக்கியமான
சம்பவம். நல்லேவைளயாக என் முதி3முப்பாட்டனா3 ேநாயாளியிடம் தன் பிரேயாகத்ைதத்
துவக்கியேபாது காலம் பின்னிரவு சrந்துெகாண்டிருக்கும் ேநரமாகக் கடந்துவிட்டதால்
தூங்கிக்ெகாண்டிருந்த ேநாயாளியின் கனவுகள் தங்கள் உக்கிரத்ைத இழந்து அவன் உறக்கத்ேதாடு
உறக்கமாக அமிழ்ந்து வடிந்துெகாண்டிருந்தன. மற்ற இருவைரயும் ேபாலேவ தன் இளைமத்
திமிராலும் கல்விச் ெசருக்காலும் மிகப் ெபரும் ஆபத்ைதச் சந்திக்கவிருந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அன்று ெதய்வாதHனமாக அதிலிருந்து தப்பினா3. விஷயம் ெதrய வந்தேபாது
நம்பூதிr அவ3 ேமல் தனிப்பட்ட வாத்ஸலம் ெகாண்டிருந்ததால் மற்ற இருவைரயும் எண்ணி அளவு
கடந்த துயரத்திலும் என் முதி3முப்பாட்டனா3 தப்பித்தைத எண்ணி மட்டற்ற மகிழ்ச்சியிலும்

494
அைலக்கழிக்கப்பட்டுவிட்டா3. பிற3 அனுமதியின்றி அவ3களுைடய தூக்கத்துக்குள் நுைழந்து
கனவுகைளப் பா3ப்பது கன்னக்ேகால் ைவத்துத் திருடுவதற்குச் சமமான குற்றம் என்று அவ3 என்
முதி3முப்பாட்டனாைர எச்சrத்தா3. என் முதி3முப்பாட்டனாrன் மீ திருந்த அளவு கடந்த அன்பால்
அவைர அம்முைற மன்னித்துத் தன் சீடராக ெதாடந்து நHடிக்கும் வாய்ப்ைபயும் அளித்தாெரன்று
கூறுவ3. ஆனால் பல வருடங்கள் கழித்து ேவகத்தின் சுழல்ெவளியாகிய காைளப் பருவம் முடிந்து
விேவகத்தின் நந்தவனமாகிய நடுப்பிராயத்திற்குள் பிரேவசித்த காலத்தில் மதிையக் ெகடுத்த
ஆைசயால் உந்தப்பட்டு குருவின் எச்சrக்ைகைய மறந்து தன் வித்ைதைய என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3 மைனவியும் குருவின் மகளுமான என் முதி3முப்பாட்டியின்
தூக்கத்தினுள் அவரறியாமல் பிரேயாகித்துப் பா3த்தேபாது குருவின் எச்சrக்ைக சாபமாக மாறி
அவrடமிருந்து கைலைய அவ3 முற்றாக மறந்து ேபாகும்படி பறித்துக் ெகாண்டுவிட்டது. அந்த
நான்காவது பிரேயாகேம என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் இளைம முழுவதும் கற்றுத் ேத3ந்த
அபூ3வமான வித்ைதயின் கைடசி பிரேயாகமாகவும் அைமய விதிக்கப்பட்டுவிட்டது. தன்ைனத்
தHராத பழிக்கும் அவமானத்திற்கும் ஆளாக்கவிருக்கும் நான்காவது பிரேயாகத்ைத ேநாக்கி தான்
விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் விதி தன்ைன உந்திவிடப்ேபாகிறது என்பைத மூன்றாவது
பிரேயாகத்தின்ேபாேத என் முதி3முப்பாட்டனா3 அறிந்து ெகாண்டு விட்டேதாடல்லாமல் அைதப்
பலேப3 அறிய பகிரங்கமாகச் ெசால்லியும் ைவத்தா3. ேவடிக்ைக என்னெவன்றால் பல
வருடங்களுக்கு முன்ேப அழிவுகளுக்கு வித்திட்டுவிட்ட என் முதி3முப்பாட்டனாrன் அந்த
துரதி3ஷ்டம் பிடித்த மூன்றாவது பிரேயாகம் அவ3 அைதப் பிரேயாகித்த காலத்தில் அழிவின்
சமிக்ைஞ சற்றுமின்றி அவருக்கு உள்ளூrல் மட்டுமல்லாது கடல் கடந்த நாடுகளிலும் ெபரும்
புகைழ ஈட்டிக் ெகாடுப்பதாகத்தான் வந்தைமந்தது. காரணம் அந்தச் சந்த3ப்பத்தில் என் முதி3
முப்பாட்டனா3 கற்றுக்ெகாண்டிருந்த வித்ைதயின் மகத்துவம் மட்டுமல்லாது அவருைடய புத்தி
சாது3யமும் ஊகிக்கும் திறைமயும்கூட பளெரன
H ெவளிப்பட்டன. கடல் கடந்த நாடுகளிலிருந்தும்
அவருக்கு சீட3களாகும் விருப்பத்துடன் ஆயிரக்கணக்கானவ3கள் அவ3 காலடியில் வந்து
விழும்படியாக அந்தச் சம்பவம் அைமந்துவிட்டது. ஆனால் என் முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3கள்
யாைரயும் தன் சீட3களாக வrத்துக்ெகாள்ள முன்வரவில்ைல. அந்தக் கைலயில் தான் இன்னும்
பூரணத்துவம் ெபறவில்ைல என்று அவ3 நிைனத்தேத அதற்குக் காரணம். பிறருைடய கனவுகைள
ெவறும் பா3ைவயாளனாக எட்டி நின்று பா3த்துக் ெகாண்டிருக்கும் அளேவாடு அவ3 அப்ேபாது
திருப்தி அைடயாதவராக இருந்தா3. அவ3களின் தூக்கத்துள் மட்டுமல்லாமல் கனவுகளுக்குள்ளும்
ஊடுருவி அந்த உலகின் விேனாதங்கைளத் தன் விருப்பத்துக்ேகற்ப கட்டுப்படுத்தும் அளவுக்குத் தன்
வித்ைதயில் முன்ேனற அவ3 விரும்பினா3. அந்த எல்ைலைய அவருைடய ஆசானான ேகரள
நம்பூதிrயும் ெதாட்டிருக்கவில்ைல. எனேவ அைத அைடந்த பிறேக அந்தக் கைலையப் பிறருக்கு
உபேதசிக்கும் தகுதி தனக்குக் ைககூடுெமன்று அவ3 மனதில் வrந்துெகாண்டிருந்தா3.
அதனால்தான் அவ3 ராஜனுக்கும் முக்கியஸ்த3களுக்கும் மழிக்கச் ெசல்லும் ேநரங்கைளத் தவிர
பிற சமயங்களில் தன் வாrசுகைளத் தன் மைனவியின் ெபாறுப்பில் விட்டுவிட்டு அைறக்கு
ெவளிேய எல்லா வசதிகைளயும் ெசய்து ெகாடுத்துவிட்டு அைறயினுள்ேளேய எந்ேநரமும் தன்ைன
அைடத்துக்ெகாண்டவராகவும் அைதப் பற்றி ேமலும் ேமலும் ஆராய்ச்சிகள் ெசய்துெகாண்ேட
இருப்பவராகவும் இருந்தா3. மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறகு அவருைடய புற இருப்பில்

495
மாற்றம் ஏற்பட்டேதெயாழிய வித்ைத ேமல் அவருக்கிருந்த அவளற்ற ேவட்ைகைய அபrமிதமான
ெசல்வமும் புகழும் குைறக்கேவா மாற்றேவா முடியேவ இல்ைல. ெஜகப் பிரசித்தமான இந்த
மூன்றாவது பிரேயாகத்ைத சாத்தியமாக்கியெதன்ற ெபருைமைய ராஜன் மகளின் விேனாதமான
ேநாய் ெபற்றுக் ெகாண்டது. அந்த ேநாேயா இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைற ராஜனின்
மனக்குைறயிலிருந்து துவங்கியது.

பைழய நகரத்தில் அரச பாரம்பrயத்தின் அைனத்து தைலமுைறகளும் அதுவைர அதன்

ஆண்வாrசுகளால் தைழத்து வந்தன என்று முன்பு ெசான்ேனனல்லவா. என்
முதி3முப்பாட்டனாருக்கு அரண்மைனயில் இடங்ெகாடுத்த இருபத்துமூன்றாவது தைலமுைறயில்
முதன் முதலாக சமஸ்தானத்ைதக் கட்டியாளெவன்று ஒரு ெபண் வாrசு வந்து பிறந்தது.
பிற்காலத்தில் ெகாஞ்சக் காலம் ராஜ குடும்பத்தின் ெபயைர அதன் அத்தைன ஆண் வாrசுகைளக்
காட்டிலும் அதிகத் திறைமேயாடும் பrேவாடும் கட்டிக் காத்தவெளன்ற ெபருைம அந்தப் ெபண்
வாrசுக்குக் கிைடத்தெதன்பது ெபாய்யில்ைல. எனினும் ெபண் வாrசின் மூலமாக அரச
குடும்பத்தின் ேகாத்திரக் கண்ணி அறுந்துவிடுெமன்று ராஜன்தான் துவக்கத்தில் மிகவும்
பயந்துேபாயிருந்தான். பின்னால் அது உண்ைமயாகிவிட்டெதன்றும் ைவத்துக் ெகாள்ளுங்கள்.
ராஜதானியில் வருடங்களுக்குப் பிறகு ேதான்றிய குழப்பமும் அபசகுனங்களும் பஞ்சமும் அதன்
எல்ைலக்குள் கலிகாலத்தின் அைடசலும் ெபண் வாrசு மூலமாக வைளசலைடந்த ேகாத்திரம்
சrயான சடங்குகள் மூலம் ேந3 ெசய்யப்படாததால் விைளந்தைவ என்று பிற்காலத்தில்
கணித்தவ3கள் உண்டு. அது நம் கைதக்கும் கவனத்துக்கும் ெவளியிலிருப்பைவ. ஆனால் அந்த
பயத்தாேலேய ராஜன் தனக்கு ஒேர ஒரு ஆண்வாrசு ேவண்டி தன் இளைமக் காலத்தின் வrயம்
H
குைறந்ததாகச் சலிப்புறும் மட்டும் புத்திர காேமஷ்டி யாகங்கள் ெசய்துவந்தான். அவனுைடய
ேசாகம் அந்த நாட்களில் படிப்படியாக படுக்ைகயைறயிலிருந்து ெவளிேய கசிந்து அரண்மைனத்
தாழ்வாரங்கைள எட்டிக் கடந்து வாசற்படிகளில் வழிந்து இறங்கி நாடு முழுவதும் நிரம்பி மூச்சுவிட
முடியாதபடி ததும்பிக் கிடந்தது. மக்களும் மன்னனுக்காக இரங்கி அவருக்கு ஒரு ஆண் வாrசு
கிைடக்க ேவண்டி தனித்தனிேய அவ்வித யாகங்கைளச் ெசய்ய முற்பட்டதில் என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அங்ேக வாழ்ந்த காலத்தில் பைழய நகரம் முழுக்க யாகங்களால்
ஆசி3வதிக்கப்பட்ட ஆண் மகவுகளால் நிரம்பி வழிந்தெதன்று என் ெகாள்ளுப் பாட்டனா3 மூலமாக
எங்களுக்குச் ெசால்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் சம்ஸ்தானத்தின் இருபத்துமூன்றாம்
தைலமுைறக்கு ஒரு ெபண் வாrசு மட்டுேம எங்களுக்குச் ெசால்லப்படிருக்கிறது. ஆனால்
சமஸ்தானத்தின் இருபத்துமூன்றாம் தைலமுைறக்க்கு ஒரு ெபண் வாrசு மட்டுேம கடவுளால்
அனுக்கிரகிக்கப்படிருந்ததால் ராஜனும் மக்களும் ெசய்த யாகங்களால் ராஜ பரம்பைரக்கு மட்டும்
பலன் எதுவும் கிட்டவில்ைல. இைத முன்ேப எதி3பா3த்துதாேனா என்னேவா ராஜனும் ஒருபக்கம்
யாகங்களிலும் தான த3மங்களிலும் காலத்ைதயும் ெபாருைளயும் விரயம்
ெசய்துெகாண்டிருந்தேபாதிலும் இன்ெனாரு பக்கம் தன் ெபண்ைண இருபத்தியிரண்டு
ஆண்களுக்குச் சமமான வலிைமயும் குணவிேசஷமும் கல்வியறிவும் ெகாண்டவளாக
வள3ப்பதற்கு எல்லா ஏற்பாடுகைளயும் ெசய்தும் வந்தான். இந்த நம்பிக்ைகயின்ைமேய

496
அவனுைடய யாக முயற்சிகளின் விய3த்தத்துக்கு ஒரு காரணம் என்றும் ெசால்லுபவ3கள்
இருந்தா3கள். ராஜனின் மனக்குைறைய ஈடு ெசய்யும் வண்ணம் ஓேரா3 சமயம் அப்படிக்
குைறப்பட்டுக் ெகாண்டேத மதியீனம் என்று அவ3 உவைகேயாடு சலித்துக் ெகாள்ளும் வைகயில்
அந்தப் ெபண் ராஜன் பயிற்றுவிக்கச் ெசய்த சாஸ்திரங்கள் அைனத்ைதயும் பிரமாதமாகக் கற்றுத்
ேத3ந்தாள். அந்தக் காலத்தில் அவைளப் ேபால ஆட்சிக் கைலையயும் ேபா3 சாஸ்திரங்கைளயும்
கற்றுத் ேத3ந்த மானுடப் பிறவிகள் உலகத்திேலேய ேவெறங்கும் இருக்கவில்ைலெயன்பா3கள்.
அந்தப் ெபண் என் முதி3முப்பாட்டனாrடத்தில் வ3மக் கைலையக் கற்றுக் ெகாள்ள
ஏற்பாடாகியிருந்தது. வ3மக்கைல துருத்திய ஸ்தனங்களும் அடங்கிய குறியும் ெகாண்ட ெபண்
பிறப்புக்கு ஏற்ற கைலயல்ல என்றும் அதன் நுணுக்கங்கள் பிற ேபா3 சாஸ்திரங்கைளப் ேபாலல்லாது
ெபண் பைடப்புக்கு ேநெரதிரான அடங்கிய மா3பும் துருத்திய குறியும் ெகாண்ட ஆண் உடலின்
அைசவுகளுக்கும் பிரேயாகத்துக்குெமன்ேற ெபாருத்தி வரும்படி அைமயப்ெபற்றைவெயன்றும்
கூறி என் முதி3முப்பாட்டனா3 அைத அந்தப் ெபண்ணுக்குக் கற்றுத்தர முதலில் மறுத்துவிட்டா3.
ஆனாலும் ராஜனின் வற்புறுத்தலும் அந்தப் ெபண்ணின் அடங்காத ஆ3வமும் அவற்ைற
அவமானப்படுத்தலாகாெதன்னும் கசிைவ அவருள் கீ றி விட்டுவிட்டது. ேவெறாரு காரணமும்
அதற்கு இருந்தது. ருதுெவய்திய பிறகு முதன்முதலாக ராஜன் மகள் தன்முன் சிஷ்ையயாகும்
ஆ3வத்து என் முதி3முப்பாட்டனா3 குறிப்பிடும் அந்த ேநாய் ராஜன் மகள் தன் திருமண வயைத
எட்டிய ேபாது ஒரு விபrதமான ஆைசயாக அவளிடமிருந்து ெவளிப்பட்டது. ஏற்கெனேவ ஆண்
வாrசு ஏக்கத்தால் ெநாந்து ேபாயிருந்த சமஸ்தானாதிபதி அவளுைடய ஆைசையக் ேகட்டு
இடியுண்ட நாகம் ேபாலாகிவிட்டான். அவைன உடல் ேநாய் பற்றிக் ெகாண்டது முதன்முதலாக
அப்ேபாதுதான். அந்தச் சமயங்களில் ராஜனின் மைனவிதான் மிகுந்த ைதrயத்ேதாடும்
சமேயாசிதத்ேதாடும் ெசயல்பட்டு ராஜ்ஜிய பrபாலனத்ைதயும் குடும்பப் பிரச்ைனகைளயும்
சமாளித்து வந்தாள். உண்ைமயில் ெபண்ணின் திருமணப் ேபச்ைச முதலில் துவக்கிைவத்தவள்
ராஜனின் மைனவிதான். பதினான்காம் வயது நடந்து ெகாண்டிருந்தேபாது ஆட்சிக் கைலயிலும்
ேபா3க்கைலயிலும் உலக நடப்புகளிலும் ராஜனின் ெபண் கற்றுக்ெகாள்ளக் கூடிய பாடெமன்று இனி
எதுவும் இல்ைலெயன்றாகிவிட்டபடியால் அவளுக்குத் திருமணம் ெசய்து ைவத்துவிடுவெதன்று
அந்த அம்ைமயா3 விரும்பினா3. ராஜன் கூட தன் ெபண்ணின் திருமண விஷயமாக முதலில்
யாெதாரு முடிைவயும் எடுக்கும் விருப்பம் இல்லாமலிருந்தான். இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்கு
இைணயான ைதrயமும் சாதூ3யமும் அருளப்ெபற்ற அவனுைடய ெபண்ணும் தன் திருமணத்தில்
ஆ3வமில்லாதவளாகேவ தன்ைனக் காட்டிக் ெகாண்டிருந்தாள். அந்த நிைலயில் ராஜனின்
மைனவிேய இருவrடமும் ேபசி ஒரு ெபண் திருமணம் ஆகாமல் தன் பதிைனந்தாம் பிராயத்ைதத்
தாண்டுவது குலநாசத்ைத விைளவிக்கும் என்பைதயும் எடுத்துக் கூறி இருவைரயும் சம்மதிக்க
ைவத்தாள். தன் ெபண்ணின் கணவனால் ராஜ குடும்பத்தின் ேகாத்திரம் துண்டிக்கப்படக் கூடுெமன்று
அந்த விஷயத்ைதப் பற்றிப் ேபசேவ பயந்துெகாண்டிருந்த ராஜனும் அைதவிடப் ெபrய பாவம் ஒரு
ெபண்ணுக்கு ேமாட்சத்துக்கு ஒப்பான கன்னி கழியும் சடங்ைகத் தடுத்து நிறுத்துவெதன்று அறிந்து
தன்ைனச் சமாதானப்படுத்திக்ெகாண்டான். ராஜனின் ெபண்ணும் தன் திருமண ஏற்பாட்டுக்குத்
தைடேயதும் கூறவில்ைல. ஆனால் தனக்கு வாய்க்கப் ேபாகிற கணவன் குரூபியாகவும்
ேராகியாகவும் இருக்க ேவண்டுெமன்று அவள் நிபந்தைன விதித்தாள். மதி நுட்பத்திலும்

497
மேனாதிடத்திலும் இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்கு இைணயான ஆற்றல் வாய்க்கப் ெபற்றப் ெபண் ஏன்
இப்படிப் ேபசுகிறாள் என்பது யாருக்குேம புrயவில்ைல. இதுதான் ராஜன் மகைள பீடித்த
விேனாதமான ேநாய். அவேளா பிரமாதமான அழகி. அவளுைடய பச்ைசெயாளி உமிழும் கண்களின்
ெஜாலிப்பு வ3மக்கைலயின் அடிப்பைடையத் தக3த்துவிட்டெதன்று என் முதி3முப்பாட்டனா3
புகழ்ந்து ேபசுகிறா3. ராஜ்ய பrபாலனம் மீ தான ேநரடிப் பயிற்சிக்காக அவள் தன் தந்ைதயுடன்
நாட்டின் பல பகுதிகளுக்குப் பயணம் ேபாவதுண்டு. அந்தக் காலங்களில் அவள் உடலின்
வாசைனயும் தண்ைமயும் காற்றில் கலந்துவிட்டால் அந்தக் காற்று நாட்டின் எந்தப் பகுதிகளில்
பட்டுப் பரவுகின்றேதா அந்தப் பகுதிகள் மைழ இல்லாமேலேய முப்ேபாக விைளச்சலுக்கு மூன்று
வருடங்கள் தாக்குப்பிடிக்க வல்லைவயாக மாறின என்பா3கள். அந்தப் ெபண்ணின் திருவுருவத்ைத
வைரய முடியாெதன்று அரண்மைனக்கு வருைக தந்த உலகின் தைல சிறந்த ைசத்rகனும்
ைகவிrத்து விட்டபடியால் அவளுைடய உருவப்படம் எைதயும் அரண்மைனச் சுவ3களில் மாட்டி
ைவக்க முடியவில்ைல. பின்னாளில் நிைலைம சகஜமாகி யாவும் சுபமாக முடிந்த பிறகு
அவளுக்குத் தகுந்த வரைனத் ேதடி பல ேதசங்களுக்குப் புறப்பட்டுப் ேபான தூதுவ3கள் தங்கள்
ைகயில் அவளின் பா3ைவெயாளிையயும் குரைலயும் சிமிழ்களில் அைடத்து எடுத்துச்
ெசன்றதாகவும் ெசால்லுவா3கள். அந்தப் ெபண்ணின் அழைகச் ெசால்லும் எந்த வசனமும்
மிைகப்படுத்தப்பட்டது அல்ல. ராஜனின் ெபண்ணுக்கு இைணேதடி பதினாறு திைசகளுக்கு
அனுப்பப்பட்டவ3கள் அவ்வாறு அனுப்பப்படும்முன் அரண்மைனயின் தைலசிறந்த
கவிஞ3களிடமும் உபன்யாசக3களிடமும் அவள் அழைக எடுத்து ெசால்லப் பயிற்சி
ெபற்றுக்ெகாண்டா3கள். வ3ணைனகளிலும் கட்டுக்கைதகளிலும் கலந்து காலத்ைத ஊடுருவி
வள3ந்து பிரகாசித்துக் ெகாண்ேடயிருக்கிறது அவள் அழகு. அப்படிப்பட்ட அழகுள்ள ராஜனின் மகள்
தனக்கு வாய்க்கவிருக்கும் கணவன் ேராகியாகவும் குரூபியாகவும் இருக்க ேவண்டுெமன்று ஏன்
விரும்புகிறாள் என்று ராஜனின் மைனவி சகல சாஸ்திர பண்டித3களுடன் கூடி விவாதித்தாள்.
ராஜேனா வைளசலுற்ற ேகாத்திரமாகவாவது வளரும் வாய்ப்புப் ெபற்றிருந்த பைழய நகரத்தின்
ராஜ்ஜிய பrபாலனம் வாrேசயின்றி துண்டிக்கப்படப்ேபாகிறது என்று தன் ேநாய்ப் படுக்ைகயில்
புரண்டு சதாச3வகாலமும் புலம்பிக் ெகாண்ேடயிருந்தான். துவக்கத்தில் தன் ெபண்ணின்
விேனாதமான ஆைசைய ராஜனின் மைனவி சட்ைட ெசய்யவில்ைல. யவ்வனத்தில் புத்தம் புதிய
ரத்தம் பிறrடம் அதி3ைவயும் கவனக்குவிப்ைபயும் ஏற்படுத்தும் ெசயல்கைளச் ெசய்ய விைழவது
சகஜம் என்று அவள் அைத ஒதுக்கிவிட்டாள். நான்காவது தடைவயாக திருமணப் ேபச்ைச எடுத்த
ேபாதும் அந்தப் ெபண் தன் நிபந்தைனைய மாற்றமின்றி முன்ைவக்க முைனந்ததால் அவள்
நடவடிக்ைககைளக் கண்காணிக்க ஆட்கைள நியமித்து ைவத்தாள். அரண்மைனயின் உச்சி
அடுக்கிலிருந்த தன் படுக்ைகயைறக்குள் துயிலப் ேபாகும் ேநரம் வைர ராஜன் மகள் தHவிரமாக
கண்காணிக்கப்பட்டாள். படுக்ைகயைறயின் பக்கத்து அைறயில் அவளுக்குத் துைணயாகப்
படுத்துக்ெகாள்ளும் ேதாழியும்கூட அந்நிய ஆடவ3 யாைரயும் நிசியின் எந்தச் சாமத்திலும்
பா3க்கவில்ைலெயன்று சத்தியம் ெசய்தாள். எனேவ திருமணத்ைத ஒத்திப்ேபாடும் ரகசியம் எதுவும்
தன் ெபண்ணின் ஆபத்தான பருவத்ைதப் பாதிக்கவில்ைலெயன்று ராஜனின் மைனவி தன்ைனத்
ேதற்றிக்ெகாண்டாள். ஆனால் அது உறுதிப்பட்டதும் அவளுக்கும் ராஜனின் ேநாய் தன்ைனத்
ெதாற்றிக்ெகாள்ளலாெமன்ற பயம் வந்துவிட்டது. பதிேனாறாவது தடைவயாக திருமணப் ேபச்ைச

498
எடுத்தப் ேபாதும் நம் ேபரழகி சற்றும் இரக்கமின்றி தன் நிபந்தைனைய முன் ைவக்க முற்பட்ட ேபாது
ேநாய்ப் படுக்ைகயில் முனகிக்ெகாண்டிருந்த ராஜன் ெவளிேய ஓடி வந்து அவளுைடய கழுத்ைத
ெநrத்துக் ெகான்றுவிட எத்தனித்தான். தான் குற்றம் ெசய்யாதவெளன்றும் குரூபியும் ேராகியுமான
எந்த ஆைணத் தன் ெபற்ேறா3கள் ைக காட்டினாலும் அவைனத் தன் கணவெனன்று
வrத்துக்ெகாள்ளத் தயாராக தான் இருப்பதாகவும் அழகான ஆண்கைளக் கண்டால் ஏேனா
காரணமற்ற ஒரு குமட்டல் தன் வயிற்றிலிருந்து கட்டுப்படுத்த முடியாதபடி பீறிட்டு
எழுகிறெதன்றும் அதன் காரணம் தனக்ேக ெதrயவில்ைல என்றும் அந்தப் ெபண் ெசால்லி அழுதாள்.
தான் கதியற்றப் ெபண்ணாகி விட்டதாகக் கூறி கண்ண3H விட்டாள். ராஜ பரம்பைரயின்
இருபத்துமூன்று தைலமுைறகளில் அப்படிக் கண்ண3H விட்டு அழுதவ3 யாரும் இல்ைல. விஷயம்
அவளுக்கு மிகப் பிrயமான ஒேர ஆண்மகனான என் முதி3முப்பாட்டனாrன் காைத எட்டுவதற்கு
முன் ராஜனின் மைனவி தன்னாலான எல்லா உபாயங்கைளயும் ெசய்து பா3த்துவிட்டிருந்தாள்.
அந்தப் ெபண் பிறந்த நட்சத்திரமும் புஷ்பவதியான நட்சத்திரமும் மறுபடி புரட்டி பா3த்துக்
கணிக்கப்பட்டன. அற்புதமான அவள் ஜாதகத்தில் ேதாஷெமன்று ஒரு வழிப்ேபாக்கன்
ெசால்லிவிட்டாலும் உடேன எப்ேபாதும் எrந்துெகாண்டிருந்த புத்திரகாேமஷ்டி யாக ெநருப்ேபாடு
ேதாஷ நிவ3த்திக்கான யாக ெநருப்பும் மூட்டப்பட்டு ெகாழுந்து விட்ெடrயத் துவங்கியது.
புறவயமாக அவள் உடலில் ேநாயின் எந்த அைடயாளத்ைதயும் காண முடியாமலும் நிதம்பத்தின்
ேராமச் சுழிகளினுள் ெவண்ணிறமாய் அது உைறந்திருந்தைத ஊகித்தறியும்
திறனற்றவ3களாயுமிருந்த பல ேதசங்களிலிருந்து வரவைழக்கப்பட்ட ைவத்திய3கள் யாவரும்
ைகவிrத்த பிறகு கைடசியாக அைனவரும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் உதவிைய நாடி
வருவதற்குள் ராஜன் மைனவி பயந்தபடிேய ெபண்ணின் பதிைனந்தாம் பிராயம் முடிந்துவிட்டது.

மகளின் பிரச்ைன பற்றி ேபசியைழப்பதற்குத் தைலைம மந்திrைய அனுப்பினால் அைத

மrயாைதக் குைறவாக அவ3 எடுத்துக் ெகாண்டுவிடக் கூடுெமன்று அந்த தினத்தில் ராஜனின்
மைனவிேய ேநrல் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் குடியிருப்புக்கு வந்திருந்தா3. அவ3 இல்லத்தின்
தனியைறக் கதவு அவைர ெவளிைய அைழத்துத் தட்டப்பட்டதும் ராஜன் மகளின் பதினாறாம்
பிராயத்ைதத் துவக்கியதுமான அந்த நாள் அவருைடய அழிைவத் துவக்கிைவத்த முதல்
நாளுமாகுெமன்று வருடங்களுக்குப் பிறகு பிரசித்தி ெபற்ற இந்தக் கைதைய எழுதப் புகுந்த பலரால்
அந்த நிகழ்ச்சி கணிக்கப்பட்டதற்ேகற்ப பின்னாளில் ேவறு பல காரணங்களால் திைச மாறிப்
ேபாய்விட்டாலுங்கூட துவக்கத்தில் என் முதி3முப்பாட்டனாருைடய புகழ் கடல் கடந்தும் பரவி
நிைல ெபறக் காரணமாயிருந்த அைழப்பாக அது அைமந்துவிட்டது என்பது உண்ைமதான். தன்
வாழ்நாளில் அதற்கு முன்பும் பின்பும் எந்தக் காரணத்ைத முன்னிட்டும் அரண்மைன வளாகத்ைதத்
தவிர ேவெறங்கும் முகதrசனத்ைதக் காட்டியருளாத ராஜனின் மைனவி தன் வட்டில்
H
எழுந்தருளியது தனக்கும் தன் குடும்பத்திற்கும் ராஜகுடும்பம் ெசய்த மrயாைதகளிேலேய மிகப்
ெபrய மrயாைத என்று ெதrவித்த என் முதி3முப்பாட்டனா3 ராஜனின் ஆைணக்காகேவா ராஜன்
மைனவியின் பணிவிற்காகேவா தனக்குக் கிட்டவிருக்கும் புகழுக்காகேவா இல்லாவிடினும்கூட
ராஜனின் ெபண் தன் பிrயத்துக்குrய ஒேர சிஷ்ையெயன்று கூறி ராஜன் மைனவி அைழத்ததும்

499
உடேன புறப்பட்டு வர உவைகேயாடு ஒத்துக்ெகாண்டா3. அப்படிப் புறப்பட்டுச் ெசன்ற அவ3 ராஜன்
மகளின் படுக்ைகயைறயிலிருந்து அவளின் து3கனவுக்குக் காரணமான புலிைய விரட்டியடித்த
கைடசி நாைளயும் ேச3த்து ெமாத்தம் அறுபத்ெதட்டு நாட்கள் அவளுக்கு ைவத்தியம் ெசய்தா3 என்று
ெசால்லப்படுகிறது. வருடங்களுக்கு முன் அந்தப் ெபண் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கணத்திேலேய
அவைளத் துன்புறுத்தப் ேபாகும் ேநாையக் கண்டுெகாண்டுவிட்டிருந்தாரானாலுங்கூட எவ்வளவு
காத்திரமான ேநாயாயிருந்தாலும் அது அமி3தத்ைத உடேன ருசிக்கத் தகுதியற்றது எனும் ைவத்திய
சாஸ்திர விதிப்படி என் முதி3முப்பாட்டனா3 சம்பிரதாயமான முதல் வழியிலிருந்ேத தன்
ைவத்தியத்ைதத் துவக்கினா3. அவருைடய பிரேயாகத்தால் அதுேவ பலனளித்துவிடுெமன்றும்
அைனவரும் எதி3பா3த்தா3கள். முதல்வழி என்பது ஒரு ேநாயாளியின் உடலினுள் தங்கி
ேநாய்க்கிருமிகைள உற்பத்தி ெசய்யும் து3மணத்தின் மூன்று வைககளில் மிகச் சாதாரணமான
முதல் வைகைய அணுகும் ைவத்திய முைறயாகும். இைதத் தூயைவத்தியப் பிரேயாகம்
என்பா3கள். இந்த முதல் வைகயில் ேநாயாளியின் நாக்கானது உடல் உறுப்புகளின் வழியாக
ஊடுருவி உள்ேள ஆக்கிரமித்திருக்கும் து3மணத்தால் கட்டுப்படுத்தப் படுகிறது. மைழயில்
நைனவதால் குளி3 சுரம் கண்டு பிதற்றும் ேநாயாளிகள் இந்த வைகயில் அடங்குவ3. இது ஒரு
சாதாரண உதாரணம். இவ்வைகயிேலேய அைடயாளம் காண முடியாத ேநாய்க் கிருமிகள்
ேநாயாளியின் குரலுக்குள் புகுந்து ெசய்யும் மாயங்கள் பல்லாயிரக்கணக்கானைவ உண்டு.
இவற்றுக்கான ைவத்தியத்தில் அபூ3வ மூலிைககளின் பிரேயாகமும் சில சமயம் ேநாயாளிக்கு
பதிலாக மூலிைககைளச் சைவத்துச் சாப்பிடும் ைவத்தியrன் மூச்சுக்காற்ைற ேநாய்வாய்ப்பட்டவ3
சுவாசித்தலும் முக்கியப் பங்காற்றுகின்றன. ராஜனின் ெபண்ணுக்கு இவ்வைக ைவத்தியம்தான்
முதலில் ெகாடுக்கப்பட்டது. ஆண்களுக்ேக உrய வ3மக் கைலைய வலுக்காட்டாயமாக விரும்பிக்
கற்றுக்ெகாண்ட காலத்தில் அதன் அடவுகேளாடு ஒத்துப் ேபாகாத ெபண்ணுடலின் ெமன்நரம்பு
ஏேதனும் பிறழ்ந்து நிைனப்பதற்கு ேந3மாறான வா3த்ைதகைள அவளுக்குள்ளிருந்து
கிளப்பிவிடுகிறேதா என்கிற சந்ேதகத்தில் அைத முயன்று பா3த்தா3 என் முதி3முப்பாட்டனா3.
இவ்வைக ைவத்தியம் முப்பத்து மூன்று நாட்கள் ெதாட3ந்து நடந்தது. ராஜன் ெபண்ணின் விேனாத
வா3த்ைதகள் முதல் வைக து3மணத்தால் விைளந்தைவயல்ல என்று முடிவான பிறகு
இரண்டாவது வைகயான ஞாபகத்திலிருந்து குரைலத் தாக்கும் கிருமிகள் அவைளப் பீடித்திருக்கக்
கூடுெமன்ற கணிப்பின் ேபrல் மூன்று நாட்கள் இைடெவளிக்குப் பிறகு அதற்கான ைவத்தியம்
துவங்கியது.

ரத்த சம்பந்தமுள்ள மூதாைதயrன் து3மரணத்துக்கு ஒரு வாசைன உண்ெடன்பது மாந்திrக

சாஸ்திரத்தின் அடிப்பைட பூ3ணத்துவம் ெபறாத சாவின் வாசைன சில தைலமுைறகேளனும்
காத்திருந்து பிறகு அழகிலும் அறிவிலும் பூ3ணத்துவம் ெபற்ற தன் சந்ததிெயான்றால்
நுகரப்படும்ேபாது அைமதியுறுெமன்பா3கள். ேராகியாகவும் குரூபியாகவும் பிறந்து இறந்து ேபான
ராஜன் ஒருவன் ராஜ குடும்பத்தின் மூன்றாம் தைலமுைறயில் பதின்மூன்று வருடங்கள்
வாழ்ந்திருந்தான். அந்த ராஜனின் மரணத்தின் மணம் நமது ேபரழகியின் ஞாபகத்துக்குள் புகுந்து
ஊடுருவியக்கக் கூடுெமன்கிற ஊகத்தில் இரண்டாவது ைவத்தியமுைற ேமற்ெகாள்ளப்பட்டது.

500
இவ்வைக ேநாய்கைள உண்டாக்கும் கிருமிகள்தான் ஞாபகத்தின் ேநாய்க்கிருமிகள் என்று
அைழக்கப்படுகின்றன. இைவ ேநாயாளியின் அறிைவ ஒரு ெகட்டியான நH3 வைளயம் ேபாலச்
சுற்றிச் சூழ்ந்து ெகாள்கின்றன. இம்மாதிr ஞாபகத்தின் வைளயத்துக்குள் சிக்கிக் ெகாண்ட
ேநாயாளியின் குரல் மூலமாக உடனடியாகவும் பிறகு புறத் ேதாற்றத்தினூடு ெகாஞ்சம்
ெகாஞ்சமாகவும் அந்தக் கிருமிகள் தன்னுைடய பைழய திட வடிைவ அைடந்து விடுகின்றன.
அதாவது ஞாபகமாய் உட்புகுந்த கிருமிகள் மீ ண்டும் கடந்த காலத்ைத ேநாயாளியின் கண்முன்ேன
நிகழ்த்தத் துவங்கிவிடுகின்றன. நிகழ்காலத்ைதப் பா3ைவயிலிருந்து மைறத்து விடுகின்றன.
ஞாபகத்தின் ேநாய்க் கிருமிகள் உட்புகும் வழிகைளயும் அவற்றின் ேபாக்குகைளயும் அவற்ேறாடு
மயி3க்கண்களுக்கு உள்ள ெதாட3ைபயும் அறிந்தவரும் ேத3ந்த நாவிதருமான என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ராஜன் மகளின் கூந்தலின் நுனிப் பகுதிையயும் காது மடல்களின் மைறவில்
சுருண்டு ெகாண்டிருக்கும் மயி3க்கற்ைறகைளயும் இடது புறங்ைகயின் ேமல் அரும்பியிருந்த
ேராமத்தூவிகைளயும் கத்தrத்து எடுத்துவிட்டா3. சில உக்கிரமான ரகசிய மந்திர உச்சாடனங்கள்
மூலமாகவும் அபூ3வச் ெசடி வைககைள எrப்பதாலுண்டாகும் ெநடியின் மூலமாகவும்
ேநாயாளியின் அறிைவச் சுற்றி வைளத்துக்ெகாண்டிருக்கும் ஞாபக வைளயத்ைதக் கைரக்க
ேவண்டியிருக்கிறது. சில கடினமான ைவத்திய முைறகளின் பிரேயாகமும் ேதைவப்படலாம்.
ஆனால் ராஜன் ெபண்ணுக்கு ஏற்பட்டிருந்தது அவ்வைக ேநாயல்ல என்பது துவக்கத்திலிருந்ேத என்
முதி3முப்பாட்டனாருக்குத் ெதrய வந்திருந்ததால் கடினமான வழிகைள அவ3
முயற்சிக்கவில்ைல. சந்ேதக நிவ3த்திக்காக சில பrட்சா3த்த முைறகைளக் ைகயாண்டு பா3த்து
ஞாபகத்தின் ேநாய்க்கிருமிகள் இருக்கும் தடயம் எதுவும் இல்ைலஎய்ன்பைதத்
ெதrந்துெகாண்டபின் அவ3 அந்தப் ெபண்ணின் கனவுகைள பா3த்தறிவைதத் தவிர ேவறு
வழியில்ைல என்னும் முடிவுக்கு வந்தா3. இரண்டாம் வைக ைவத்தியத்தில் ேமலும் இருபத்திரண்டு
நாட்கள் கடந்து ேபாயிருந்தன. முதல் இரண்டு வைகப் பrேசாதைனகளால் மிகவும் கைளத்துப்
ேபாயிருந்த ெபண் மீ ண்டும் தன் இயல்பான கனவுகைளக் காணத் துவங்கும் திடம் ெபறுவதற்கு ஒரு
வார காலமாகும் என்றும் அந்த ஏழு நாட்களுக்குள் தன்ைனயும் ஆயத்தப்படுத்திக்ெகாள்ள
அவகாசம் ேதைவப்படுகிறெதன்றும் கூறி ஐம்பத்ெதட்டு நாட்களுக்குப் பிறகு என்
முதி3முப்பாட்டனா3 தன் தனியைறக்குத் திரும்பி வந்தா3. அந்த ஒரு வார காலமும் அவ3 பித்துப்
பிடித்தவ3 ேபால நடந்து ெகாண்டா3 என்று அவ3 மைனவி தன் வாrசுகள் மூலமாக எங்களுக்குச்
ெசால்கிறா3. அந்த ஒரு வாரகாலமும் அவ3 பித்துப்பிடித்தவ3 ேபாலேவதான் நடந்துெகாண்டா3.
அரண்மைனயிலிருந்து திரும்பி வந்த அன்று தன் தனியைறக்குள் நுைழந்தவ3 மறுபடி எட்டாம் நாள்
அரண்மைனக்குக் கிளம்பிச் ெசல்லும் வைர தன் அைறைய விட்டு ெவளிேய வரேவயில்ைல.
சாப்பிடேவா நித்ய கடன்கைள நிைறேவற்றிக் ெகாள்ளேவா முைனயவும் இல்ைல. நான்
அைறயினுள் நுைழவைத அவ3 தடுக்கவில்ைல. ஆனால் ஒரு வாரகாலத்தில் ஒேர ஒரு
ேகள்விையத் தவிர ேவெறைதயும் அவ3 என்னிடம் ேகட்கவில்ைல. அவ3 தான் கற்ற ஏடுகைள
மீ ண்டும் முதலிலிருந்து படிக்கத் துவங்கியிருந்தா3. அைவ பரண்களிலிருந்து சிறு தூரலாய்
எந்ேநரமும் அவ3ேமல் உதி3ந்த வண்ணேம இருந்தன. அவேரா மைழயிலும் பனியிலும் சதா
நைனந்து வாடுபவ3 ேபால அதன் ெபாழிவில் நடுங்கிக் ெகாண்ேடயிருந்தா3. யா3 யாருைடய
கனவுகைள எந்தச் சூழ்நிைலயிலும் பா3க்கக் கூடாது என்கிற பாடப்பகுதியின் பக்கங்கைள அவ3

501
விடாமல் திரும்பத் திரும்பப் புரட்டிப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தா3. அவ3 நடவடிக்ைககள் எனக்கு ஒேர
சமயத்தில் அரண்மைன விதூஷகைனயும் அரச குருைவயும் நிைனவுக்குக் ெகாண்டு வந்தன. அவ3
தன் அைறக்குள்ேளேய அந்த ஏழு நாட்களுக்குள் குறுக்கும் ெநடுக்குமாக மூவாயிரம் ேயாசைன
தூரம் நடந்திருப்பா3. ஏழாயிரம் தடைவகளாவது குறிப்பிட்ட அந்தப் பாடப் பகுதிையப் படித்திருப்பா3.
எனினும் யவ்வனப் பருவத்திலிருக்கும் ஒரு கன்னிப் ெபண்ணின் கனவுகைளப் பா3க்கலாமா
கூடாதா என்பது பற்றி அவரால் ெதளிவான ஒரு முடிவுக்கு வர முடியவில்ைல. கைடசியில் தன்
கல்வியின் ெபருைமயிலும் தன் ேமதைமயின் ஆழத்திலுேம நம்பிக்ைகயற்றுப் ேபானவராக அவ3
அந்தக் ேகள்விைய படிப்பறிவற்ற என்னிடம் ேகட்கும் அளவுக்கு பrதாபத்துக்குrயவராக
ஆகிவிட்டா3. அதனால் தன் பாண்டித்யத்தின் தூய்ைம ெகட்டு விடுெமன்று அவ3 மிகவும்
பயந்துேபாயிருந்தா3. சம்ேபாகத்துக்கு ஒப்பான ரகசியத் தன்ைமயும் ேவகமும் வாசைனயுமுைடய
ஒரு யவ்வனப் ெபண்ணின் கனவுகைள அவள் சம்மதமிருந்தாலும் ைவத்தியத்தின்
ெபாருட்ேடெயன்றாலும் பா3ப்பது சாஸ்திர நியதிக்குட்பட்டதுதானா என்று ேகட்டு அவ3 ஒரு
குழந்ைதையப் ேபால் என் முன் கதறியழுதேபாது பத்து இளம் ெபண்களுக்கு முன் நி3வாணமாக
நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டுவிட்டைதப் ேபால அவருைடய ஆஜானுபாகுவான உடல் இரண்டடி
உயரமாகக் குறுகிப் ேபாயிருந்தைதப் பா3த்ேதன். ஆனால் அந்தக் ேகள்விக்கு என்னாலும் பதில்
ெசால்ல முடியவில்ைல. கைடசி வைர அந்தக் குழப்பத்துடேனேயதான் அவ3 அரண்மைனக்குப்
புறப்பட்டு ெசன்றா3. அந்த வித்ைதையக் கற்றுக்ெகாண்டேத குற்றெமன்று முதன் முதலாக அன்று
அவ3 தன்ைனேய சபித்துக்ெகாண்டைதயும் நான் ேகட்ேடன். ெதய்வத்ைதத் ெதாழுது சமாதானப்
படுத்திக் ெகாள்வைதத் தவிர ேவெறந்த வழியும் எங்களுக்குத் ெதrயவில்ைல.

ஆனால் ெதய்வாதHனமாக அைனத்தும் நல்லபடியாகேவ நடந்து முடிந்தது. மூன்று நாட்கள்

கழித்து கைர கடந்த புகைழப் ெபற்றுத் தந்த ெவற்றியுடனும் அதற்கு ேமலாகத் தன் பாண்டித்யத்தின்
தூய்ைம களங்கப்பட்டுவிடவில்ைலெயன்ற நிம்மதியுடனும் என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன்
தனியைறக்குத் திரும்பி வந்தாெரன்பதுடன் இந்தக் கைத முடிவைடகிறது. ெசால்லெவாணாத மனக்
கிேலசத்துடன் முதல் நாள் இரவு அதுவைர ஆண் வாைடேய பட்டிராத ராஜன் மகளின்
படுக்ைகயைறக்குள் அவள் கனவுகைளக் கண்டறியும் நிமித்தமாக உள்ேள நுைழந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 மறுநாள் காைல அைறக் கதைவத் திறந்துெகாண்டு ெவளிேய வந்தேபாது
ெதளிவும் அைமதியும் தH3க்கமும் அவ3 முகத்தில் குடி ெகாண்டிருந்தன என்று அவைரப்
பா3த்தவ3கள் வியந்தா3கள். இரண்டாம் நாள் இரவு ராஜனின் ெபண்ணுக்குத் துைணயாக எப்ேபாதும்
படுக்ைகயைறயுடன் இைணக்கப்பட்டிருக்கும் சிறிய அைறெயான்றில் படுத்துக்ெகாள்ளும் அவள்
ேதாழிக்குப் பதிலாக தான் படுத்துக்ெகாள்ள விரும்புவதாகக் கூறினா3 என் முதி3முப்பாட்டனா3.
பலருக்கு இது சந்ேதகத்ைதயும் ராஜ குடும்பம் அவமானப்படுத்தப்படுவதான உண3ைவயும்
ெகாடுத்ததாம். ஆனால் அவருைடய விேநாதமான ேபாக்குகைளயும் ஞான முதி3ச்சிையயும் மனப்
பக்குவத்ைதயும் நன்கறிந்த ராஜனின் மைனவி அதற்கும் உடேன ஒப்புதல் அளித்துவிட்டாள்.
எனேவ இரண்டாம் நாளிரவு ராஜனின் ெபண் அவளுைடய படுக்ைகயைறயிலும் என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அேதாடு இைணந்த கதவுகளற்ற அடுத்த அைறயில் திைரச்சீைல மைறப்பின்

502
பின்ேனயும் படுத்துக்ெகாள்ளக் கழிந்தது. மறுநாள் காைல படுக்ைகயைறயிலிருந்து ராஜனின் ெபண்
விழித்ெதழும் முன்ேப எழுந்து ெவளிேய வந்துவிட்ட என் முதி3முப்பாட்டனா3 ைவத்தியம்
முடிந்துவிட்டெதன்று அறிவித்தா3. அவருைடய அற்புதத்ைத ேநrல் பா3த்து அறிவதற்ெகன்று
கடல் கடந்தும் வந்திருந்த ஆ3வல3கள் அவ3 முகத்ைத முன்ெனப்ேபாதும் பா3த்துப்
பழகியிராததால் ேபருவைகேயாடு ெவடித்துச் சிதறிய அவ3 சிrப்பின் மின்னல் தாக்கி கண்கைள
இழந்து நாடு திரும்பினா3கள். மூன்றாம் நாள் காைலயில் அப்படி ெவளிேய வந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 ராஜன் மைனவியிடம் புலி ேவட்ைடக்கான பாதி ஆயத்தங்கேளாடு ஒரு
இருபது ேப3 மூன்றாம் நாள் இரவு தன்ேனாடு ராஜன் ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் தங்க
அனுமதித்து விட்டால் மருந்தும் தயாராகி விடுெமன்றும் கூறினா3. திருமணமாகாத ெபண்ணின்
படுக்ைகயைறயினுள் அந்நிய ஆண்கள் நுைழவது ேகாத்திரம் பிறழ்வைத விடப் ெபrய
பாவெமன்று ராஜன் புலம்பினான். பின்னாளில் என் முதி3முப்பாட்டனாைர அடிேயாடு ெவறுக்கத்
தைலப்பட்ட ராஜன் மைனவிேயா அந்த ேநரத்தில் தன் ெபண்ணின் ேநாய் தHர எதுவும் ெசய்வதற்கு
ஆயத்தமாக இருந்தாள். ேமலும் பாவ நிவ3த்திெயன்று ராஜைன திருப்தி ெசய்வதற்காக ெபண்ணின்
தகப்பனும் அன்று இரவு ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் தங்கிக்ெகாள்ளலாெமன்றும் முடிவு
ெசய்யப்பட்டது. ஆக ராஜன் மகளின் ேநாய் கூட இருபத்திரண்டு ஆண்களுக்குச் சமமான வல்லைம
உைடயதாய் இருந்தெதன்று பாரம்ப3யக் கைதகள் அவைளப் பற்றி ேவடிக்ைகயாய்
குறிப்பிடுவதுண்டு. ைவத்தியம் முடிவைடந்து என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் குடியிருப்புக்குக்
கிளம்ப அனுமதி ேகாr ராஜன் முன் நின்றேபாது இரண்டு நாட்கள் அைறக்குள் நடந்தது என்ன
என்பைத அைனவருக்கும் ெதrயச் ெசால்லுமாறு ராஜன் மைனவி அவைர ேவண்டிக்ெகாண்டாள்.
அது தன் கடைமெயன்பைத ஒத்துக்ெகாண்ட என் முதி3முப்பாட்டனா3 ஆனால் ைவத்தியம் பூரண
பலனளித்திருக்கிறதா என்பைதப் பா3க்கும் முன் அதன் வழிமுைறகைள விவrப்பது வித்ைதயின்
த3மமாகாது என்பதால் அவ3கைளச் சில தினங்கள் ெபாறுத்திருக்கும்படி ேவண்டிக்ெகாண்டு தன்
இருப்பிடம் வந்து ேச3ந்தா3. படுக்ைகயைறக்குள்ளிருந்து ெவளிப்பட்ட புலிையப் பா3த்து நHயா என்று
ேகட்டு மயங்கி விழுந்த ராஜனின் ெபண் அதி3ச்சியிலிருந்தும் தன் கனவுகளிலிருந்தும் விடுபட்டு
மீ ண்டும் தன் பைழய ெபாலிைவ எட்டி விட்டாெளன்பைத எழுபத்தியிரண்டாம் நாள்
பத்ெதான்பதாவது தடைவயாக அவளுைடய திருமணத்ைதப் பற்றி அவள் தாய் ேபசியேபாது
அழகிய ஆண்கைளப் பற்றி அப்படி ெவளிப்பைடயாகப் ேபசும் ேநரங்களில் தன்ைன ெவட்கமும்
சந்ேதாஷமும் பிடித்தாட்டுவதாக அவள் கூறியதாக ராஜன் மைனவி மூலமாகத் ெதrந்துெகாண்ட
பிறேக தன் வித்ைதயும் யூகமும் தக்க பலைன அளித்துவிட்டன என்று திருப்தியைடந்த என்
முதி3முப்பாட்டனா3 நடந்த நிகழ்ச்சிகைள அரண்மைனயும் நாடும் அறியச் ெசால்வதற்கு
ஒத்துக்ெகாண்டு மீ ண்டும் அரண்மைனக்கு மrயாைதகளுடன் அைழத்து வரப்பட்டு உrய
ஆசனத்தில் அம3த்தப்பட்டா3. அதற்கு முன்பாகேவ என் முதி3முப்பாட்டனாrன் ைவத்தியம்
முடிவுற்ற மூன்றாம் நாளிரவில் ராஜன் தன் மைனவியிடமும் இன்னும் சில நாட்களில்
ெகாைலவாளுக்கு இைரயாகி மாளவிருக்கிற இருபது ேவட3குல ஆண்கள் தங்கள்
மைனவிகளிடமும் உறவின3களிடமும் அண்ைட அயலா3களிடமும் அந்த இரவின் வியத்தகு
அனுபவத்ைதக் கூறி அதற்கு முந்ைதய இரண்டு நாட்களின் நிகழ்ச்சிகைளக் ேகட்டறியும்
ஆ3வத்ைதப் ேபரவாவாக வள3த்துவிட்டிருந்தா3கள். அவ3கள் தங்கள் கற்பைனக்கும் கைத

503
ெசால்லும் திறைமக்கும் ேகட்பவ3களின் ஆ3வத்துக்கும் ஏற்பக் கூட்டியும் குைறத்தும்
வ3ணைனகளால் அலங்கrத்தும் தங்கள் அனுபவங்கைளச் ெசால்லியேபாது ஒேர அனுபவம்
தனித்தனிக் கைதகளாக உருவம் ெபற்று அந்த நாளிலிருந்ேத இருபது இரவுகளில் இருபது
சாமான்ய3களின் சாகஸங்கெளன்ற வாய்ெமாழிக் கூட்டுக் கைதப்பாடலாக நாட்டு மக்களிைடேய
புழங்கிப் பரவத் துவங்கியது. ஒவ்ெவாரு கைதயிலும் அைதச் ெசான்னவனின் ரகசிய
ஆைசகளுக்ேகற்ப அந்த இரவின் ஒவ்ெவாரு அம்சம் பிரதானமாக ெவளித் துலங்கியது. ஒரு
கைதயில் ராஜன் மகள் அதன் கதாநாயகியாக இருந்தாெளன்றால் இன்ெனாரு கைதயில் அவைளப்
பற்றின பிரஸ்தாபேம இல்லாதிருந்தது. அதற்குப் பதிலாக ெகாம்பிைசக் கருவிெயான்றின்
துைளைய மாந்தளிெரன நிைனத்து அதிேலேய துயின்று இைசயாய் மாறிப் பறந்துேபான
ெபான்வண்டு ஒன்று கைதயின் பிரதானமான பாத்திரமாய் மாறியது. இன்ெனாரு கைதயில் அைத
ெகாம்பிைச கடும் புலிெயான்ைறக் காற்று ெவளியில் வைரந்து அதற்கு உயி3 தந்தது. புதிதாகத்
திருமணம் ெசய்து ெகாண்ட ேவடெனாருவன் முழவிைசயின் உச்சபட்ச அதி3வினூேட கிள3ந்த தன்
புதுமைனவியின் ஸ்பrசவுண3வு பீறிடச் ெசய்த சுக்கிலத்தின் கைதைய அவளுடன் தனிேய ேபசிப்
பகி3ந்துெகாண்டான். ராஜனின் அரண்மைன ஒரு ேவடன் கைதயில் ெபருங்காடாக மாறியது. அதில்
அவன் துரத்திய விலங்கு பூவுலகிெலங்கும் காணக் கிைடக்காத ெபான்னிறப் புள்ளிகைளத் தன்
உடலிலும் ேகட்கக் கிைடக்காத துயரத்ைதத் தன் குரலிலும் ெகாண்டிருந்தது. அவன் அைத
அம்ெபறிந்து ெகால்வதற்குப் பதிலாக பூ3வ ெஜன்மத்தில் அது தானாகவும் தான் அதுவாகவும்
இருந்த கைதைய உரக்கக் கூறித் தன் இடுப்பில் கனன்றுெகாண்டிருந்த காயத்ைதக் காட்டிக்
ெகான்றான். இறந்தபின் அந்த விேனாத விலங்கு ராஜனாய் மாறியது. வனம் மீ ண்டும்
அரண்மைனயாகவும் நிஜ ராஜன் தானாகவும் மாற அவன் தன் வடு
H வந்து ேச3ந்தான். நிைறந்த
மக்கட் ெசல்வத்ைதப் ெபற்றிருந்த முதிய ேவடெனாருவனின் கைதயில் இளவரசியின்
படுக்ைகயைறைய நிைறத்து வழிந்த இைசயாய் அவனுைடய ெபண்மக்கள் மாறிப்
பறந்துெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3களுக்கான இைணயிைசையத் ேதடிச் ெசல்ல அவ3களுைடய
சேகாதர3கள் படுக்ைகயைற விதானத்ைதத் தங்கள் தகப்பனின் தைலைமயில் முழவினால்
பறித்ெதறிந்தா3கள். ெபண்மக்களுக்கான யுவன்கள் அவ3கைளத் ேதடி ெவகு விைரவிேலேய வர
இருக்கிறா3கள். சில கைதகளில் ெநளியும் பாம்புகைள சைடயாக அள்ளிப் ேபாட்டுக்ெகாண்ட
கடவுள் ஒருவ3 அந்த இரைவ பிரபஞ்சத்தின் கால ெவளியிலிருந்து தனிேய பிrத்து மீ ண்டும்
உலகின் முதல் நானாகப் பைடக்கிறா3. அவ3 என் முதி3முப்பாட்டனாராகேவ இருக்க ேவண்டும்.
ஏெனனில் அந்தக் கடவுள் வேயாதிகமற்றவராக இருந்தா3. ேவறு சில கைதகளில் மைழக்
காலத்தின் ெமன்ேசாகத்ைத கடுங்ேகாைடயிலும் உருவாக்கும் மந்திரக்காரனாக ராஜனும்
காற்றுருவமான ேதவைதயாக ராஜனின் மகளும் ேதான்றி அைலகிறா3கள். பின்னாளில் இந்தக்
கைதகள் யாராலும் பாடப்படக் கூடாெதன்று அரசாைணயால் (ராஜனின்
விருப்பத்திற்ெகதிராகத்தான்) தைட ெசய்யப்பட்ட ேபாது அைத மீ றிப் பாடுபவ3களின் ேமல் ெகாைல
வாளுக்கு இைரயாகி மாண்ட இருபது ேவட3குல ஆண்களின் ஆவிகள் கவிந்து
அரண்மைனவாசிகளின் கண்களுக்குத் தட்டுப்படா வண்ணம் அவ3களின் உருவங்கைள மாயமாய்
மைறத்துவிடத் துவங்கியதால் நகரத்தின் ேமல் வசும்
H காற்றில் எப்ேபாதும் கலந்து
ஒலித்துக்ெகாண்ேடயிருந்த பாடுேவா3 புலப்படாத அந்த மாயப் பாடல் வrகைள எப்படி

504
அழிப்பெதன்று ெதrயாமல் கைடசியில் அவற்ைறக் குழப்பி அைலக்கழிக்கும் தந்திரத்துடன்
அரண்மைனக் கவிஞ3கைளக் ெகாண்டு அேத வாய்ெமாழிக் கைதகளின் இருபது வர3கைளயும்
H அரச
வம்சத்தின் இருபது தைலமுைற மன்ன3களாகவும் அவ3கள் பங்ேகற்ற அந்த ஒற்ைற இரைவ
ெநடிய கால இைடெவளிகளால் பிrக்கப்பட்ட இருபது தைலமுைறகளின் தனித்தனி
இரவுகளாகவும் தனித்தனி ராஜன்களின் சாகஸங்களாகவும் மாற்றி சமஸ்தானத்தின்
அதிகாரபூ3வமான பாடற்ச் சுவடியாக்கி ேகாவில்களிலும் ெபாது மண்டபங்களிலும் உரக்கப்
படிப்பதற்கு ராஜன் மைனவி ஏற்பாடு ெசய்தாள். இரண்டு விதமாகச் ெசால்லப்படும் இப்படிப்பட்ட
ஒற்ைறக் கைதகளுக்கு எனேவ பைழய நகரத்தில் பஞ்சேம இல்லாதிருந்தது. இது ஒரு புறமிருக்க,
என் முதி3முப்பாட்டாrன் ஏற்பாட்டின்படி இருபது ேவட3களுடன் அந்த இரவின் நிகழ்வுகளில் பங்கு
ெகாண்ட ராஜன் தன் மைனவிக்குச் ெசால்லியதாகச் ெசால்லும் கைத இப்படியாக இருக்கிறது:

முன்பு எத்தைனேயா தடைவகள் நான் உனக்குச் ெசால்லியிருப்பதனால் ராண H புலி

ேவட்ைடையப் பற்றி உனக்கும் நன்றாகத் ெதrந்திருக்கும். புலி ேவட்ைடயில் இரண்டு பகுதிகள்
உண்டு. கண்களுக்குப் புலப்படாமல் புதருக்குள் பதுங்கியிருக்கும் புலிைய மைறவிலிருந்து
ெவளிேய ெகாண்டு வருவது ேவட்ைடயின் முதல் பகுதி. மைறவிலிருந்து பாய்ந்து ெவளிப்படும்
மிருகத்ைதத் துரத்தியும் அேதாடு ேமாதியும் ஆயுதங்களால் ேவட்ைடயாடுவது இரண்டாம் பகுதி.
இரண்டாம் பகுதிையவிட முதல்பகுதி முக்கியமானதும் புலன்களின் கூ3ைமைய அதிகம்
ேவண்டுவதுமான ஒன்றாக இருக்கும். தன்னுருவத்ைத மைறத்துக் ெகாண்டிருக்கும் புலிைய
கண்முன் புலப்படுத்துவது என்பது அத்தைன சுலபமல்ல. அதற்குப் பா3ைவ நுட்பத்ைத விடவும்
நுக3வு நுட்பம் அதிகமாகத் ேதைவப்படுகிறது. புலியின் உடலிலிருந்து எழும் பிரத்ேயக
வாசைனயைலகள் காற்றில் கலந்து வருவைத ைவத்ேத அது எவ்வளவு தூரத்தில் எந்த திைசக்கு
முகம் காட்டிப் புத3களினுள் படுத்துக் கிடக்கிறது என்பைதச் ெசால்லும் அசாத்தியத் திறைம
மிக்கவ3கள் முதல் பகுதியில் பங்ேகற்கிறா3கள். புலிைய ெவளிப்படுத்த ெகாம்பு முரசு முழவு
ஜண்ைட ேபான்ற வாத்தியங்கைள ஒரு குறிப்பிட்ட தூரத்திலிருந்து அந்த இடத்ைதச் சுற்றி
வைளத்து நின்றபடி இைசத்து கானகத்ைதேய அவ3கள் அதிரச் ெசய்வா3கள். ஆனால் புலி
உடலளவில் கம்பீரமும் வலுவும் ெகாண்ட மிருகமானாலும் மிகவும் ெமன்ைமயான இதயம்
ெகாண்ட பிராணி. கூட்டு முழக்கத்தில் ஒரு மாத்திைரயளவு கனம் கூடினாலும் அதி3ச்சியில் அது
தன் மைறவிடத்தில் உட்கா3ந்திருக்கும் நிைலயிேலேய இதயம் ெவடித்து இறந்து ேபாய்
விடக்கூடும். பிறகு புலிேவட்ைடெயன்கிற வரH விைளயாட்டுக்கும் அ3த்தமில்லாமல் ேபாய்
விடுமாதலால் புலிைய உந்தி விடுவதற்ெகன்ேற இட்டுக் கட்டப்பட்ட சில பிரத்ேயக பாடல்கைளயும்
முழக்கங்கைளயும் இைசப்பதில் தனிப்பயிற்சி ெபற்றவ3கள் சில3 ேவட்ைடக் குழுவில் சிறப்பிடம்
ெபறுவா3கள். ேவட்ைடக்கான சிறப்பு அைழப்புகைளத் தவி3த்து மற்ற ேநரங்களில்
நகரத்தவ3கேளாடு ஒட்டாமல் நாட்டின் எல்ைலேயாரமாக இன்னும் அழிக்கப்படாமல் வள3ந்து
ெசழித்திருக்கும் வனாந்திரத்தில் அபூ3வமான மிருகங்களின் ேதாைலக் ெகாண்டு கட்டப்பட்ட
கூடாரங்களுக்குள் தங்கைள மைறத்தபடி வாழ்ந்து வரும் ேவட்டுவ ஜாதியினருக்குச்
ெசாந்தமானைவ நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி என்னும் ெபாதுப் ெபயரால் அைழக்கப்படுகிற இந்தப்

505
பாடல் ெதாகுதிகள். இந்த ேவட்டுவ ஜாதி ஆண்களில் இருபது ேப3கைளத்தான் நம் அரண்மைன
நாவிதரும் மகா ஞானியுமான அப்ைபயா அன்று இரவு நம் ெபண்ணின் படுக்ைகயைற வாசலில்
பின்னிரவில் மூன்றாம் ஜாமம் துவங்கும் வைர நிறுத்தி ைவத்திருந்தா3. அவ3கேளாடு ேச3ந்து
நானும் ெவளியிேலேய நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டிருந்ேதன். ராஜன் என்கிற மrயாைதைய அப்ைபயா
எனக்குக் ெகாடுக்கவில்ைல என்கிற ஆதங்கம் அப்ேபாது என் மனைத முள்ளாகக் குத்திக்
கிழித்துக்ெகாண்டிருந்தெதன்பது உண்ைமதான். அைத நான் ெவட்கத்ேதாடு ஒத்துக்ெகாள்கிேறன்.
அப்ைபயா மாத்திரம் இளவரசி படுக்ைகயைறக்குள் நுைழந்தேபாது அவளுடேனேய தானும் உள்ேள
நுைழந்துெகாண்டுவிட்டா3. நுைழந்துெகாண்டுவிட்டா3 என்று ெசால்வைத விட நுைழந்து தன்ைன
மைறத்துக்ெகாண்டு விட்டாெரன்று ெசால்வேத ெபாருத்தமாக இருக்கும். ேசடிப்ெபண் வழக்கமாகப்
படுத்துக்ெகாள்ளக் கூடிய இளவரசியின் படுக்ைகயைறைய ஒட்டினாற் ேபாலிருக்கும்
இைணப்பைறயின் படுக்ைகயில் தான் படுத்திருப்பது ேபாலத் ேதாற்றம் தரும்படி
தைலயைணகைள ைவத்து ஒரு உருவத்ைத உண்டு பண்ணிவிட்டு மீ ண்டும் ெவளிேய வந்து அவ3
இளவரசியின் படுக்ைகயருேக அம3ந்து ெகாண்டதாக அைனத்தும் முடிந்த பிறகு என்னிடம்
கூறினா3. பின்னிரவின் மூன்றாம் ஜாமம் துவங்கும்ேபாது அதற்கான மணி நகrன் ைமயத்தில்
அடிபடும் சத்தம் ேகட்டவுடன் கூட்டிைசைய ஒலித்தபடி உட்புறம் தாளிடப்படாத படுக்ைகயைறக்
கதைவ திறந்து ெகாண்டு அவ3கள் உள்ேள நுைழந்து ஒலிப்பைத நிறுத்தி விடாமல் இைணப்பைற
வாசைல ஒட்டி இடது புற ஓரமாக நின்று ெகாள்ள ேவண்டுெமன்பது அப்ைபயாவின் கட்டைள.
இரவின் அைமதிேயாடும் ஒரு மிருகத்தின் இதயத்துடிப்ேபாடும் ஒேர சமயத்தில் இையந்து
ேபாகும்படியாக கூட்டிைச ெவளிப்பட்டுக் ெகாண்டிருக்க ேவண்டுெமன்றும் அவ3 வற்புறுத்திச்
ெசால்லியிருந்தா3. அைறக்கு ெவளிேய காத்துக் ெகாண்டிருந்தவ3கள் அைனவரும் அந்த ேநரத்தில்
அடங்கிய குரலில் நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி என்கிற பாடலின் வrகைளப் பாடிப் பழகியும்
வாத்தியங்களின் சுதிையத் தHட்டியும் மிகத் தHவிரமாக பயிற்சி ெசய்துெகாண்ேட இருந்தா3கள்.
அப்ைபயாவின் திட்டம் எவ்வளவு ேயாசித்துப் பா3த்தாலும் என் ஊகத்திற்கு அப்பாற்பட்டதாக
இருந்ததால் ேயாசிப்பைத விட்டு விட்டு ேவட3களின் பாடல் பயிற்சியின் மீ து என் கவனத்ைதப்
பதித்தபடி நான் ெபாழுைதக் கழித்துக் ெகாண்டிருந்ேதன். முன்பு பல தடைவகள் புலி ேவட்ைடக்காக
அவ3களுடன் நான் வனப் பகுதிகளுக்கு ெசன்றிருக்கிேறன். ெவறும் ஊைள ஒலிகைளயும் புrயாத
வா3த்ைதக் கண்ணிகைளக் ெகாண்ட பாடல் வrகைளயும் எழுப்புவதல்லாமல் அவ3கள் இைத
இத்தைன சிரமெமடுத்துக் ெகாண்டு பயிற்சி ெசய்வா3கெளன்பது எனக்குத் ெதrயேவ ெதrயாது. புலி
இருக்குமிடத்ைதச் சுற்றி அைரவட்டமாக ெதாைலவில் சூழ்ந்து ெகாண்டு அவ3கள்
ஒலிெயழுப்பும்ேபாது என் கவனெமல்லாம் மைறவிடத்திலிருந்து புலி பாயவிருக்கும் திைசயின்
மீ தும் தருணத்தின் மீ தும் பதிந்து கிடக்கும். ெவட்டெவளியில் காrயா3த்தமாக ெவளிப்பட்டு பிறகு
காற்ேறாடு கலந்து ேபாகும் ஒரு முரட்டு ஒலித் ெதாகுப்பு என்கிற எண்ணத்தால் நான் ஒருேபாதும்
அந்த இைசக்கு அதிக முக்கியத்துவம் ெகாடுத்துக் கவனித்துக் ேகட்டதில்ைல. அது எவ்வளவு
மகத்தான தவறு என்பைத நான் உண3ந்து ெகாள்ளும் சந்த3ப்பமும் அந்த இரவில் எனக்குக்
கிட்டியது. யஜூ3 ேவதத்தின் ேவட்ைடக்கான உச்சாடனங்கள் ராண Hஅவ3களுைடய ஊைளகளிலும்
சீழ்க்ைககளிலும் ெகாம்புக் கருவிகளினுள்ளும் ஏற்கனேவ ஒளிந்து ெகாண்டிருந்தது. சிறுெநருப்பில்
வாட்டப்பட்டு விைரப்ேபறிக் ெகாண்டிருந்த அந்தக் கருவிகளுக்குள்ளிருந்து அவ்வப்ேபாது

506
ஒத்திைகயாக அதி3ந்து ெகாண்டிருந்தது நம் ெபண் தன் அரங்ேகற்றத்தின்ேபாது வாசித்த
யாழிைசையப் ேபால மனைதத் துயரத்தில் ேதாய்க்கும் சங்கீ தமில்ைல. மாறாக அரவின்
விஷத்ைதப் ேபால அைதத் தன் ெசவியால் தHண்டியவனுைடய புலன்களின் நிறத்ைத கணப்
ெபாழுதில் மாற்றுவது. இடிைய ஊட்டி விட்டைதப் ேபாலக் ேகட்பனுக்குள்ளிருக்கும் ராஜஸத்ைதப்
பிழிந்ெதடுப்பதாக இருக்கும் அந்த விேனாதமான சங்கீ தம். அந்த இைசக்குச் ெசவிமடுக்கும் கம்பீரம்
மிருகங்களுக்கும் அசுர3களுக்கும்தான் வாய்க்கக் கூடுெமன்று யாேரனும் ெசான்னால் அைத
உண்ைமெயன்று நH நம்பலாம்.

நாெனாரு அசுரனில்ைல என்பைதத் ெதளிவாகச் ெசால்வைதப் ேபால பின்னிரவின்

மூன்றாம் ஜாமம் துவங்குவைத அறிவிக்கும் மணிேயாைச நகrன் மத்திய மணிக் கூண்டிலிருந்து
இருதயம் பிளந்து ேபாகும் வண்ணம் உரத்து எழுப்பப் பட்ட கணத்தில் அப்ைபயா ெசான்னபடி
தHட்டப்பட்ட பாடல்கைளயும் இைசக் கருவிகைளயும் முழக்கியவாேற படுக்ைகயைறயின்
கதவுகைளத் திறந்து ெகாண்டு இருபது ேவட3களும் உள்ேள நுைழந்தா3கள். அவ3கள் பின்ேன
நானும் இருபத்திேயாராவது ஆளாக அைறக்குள் நுைழந்ேதன். திறக்கப்பட்ட அைற வாசலின்
வழியாக நாங்கள் நுைழவதற்கு முன்ேப உள்ேள பாய்ந்து பாய்ந்த ேவகத்திேலேய அைறயின்
விதானத்ைதக் கண்ணிைமக்கும் ேநரத்துக்குள் எட்டித் ெதாட்டுவிட்டுப் புறப்பட்ட இடத்திற்ேக
திரும்ப வந்து விட்ட நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி எனும் பாடலின் முதல் ஸ்வரத் துணுக்கு அந்தக்
கணத்தில் இைசக் கருவிகளிலிருந்து புறப்பட்டுக் ெகாண்டிருந்த அடுத்த துணுக்ைக அந்தரத்தில்
ேமாதியதால் இைசத் ெதாட3 சிதறி ெவற்றுக் கூச்சலாக உதி3ந்துவிழப் ேபாகிறெதன்று நான்
நிைனத்ததற்கு மாறாக அந்தரத்தில் ேமாதிய ஸ்வரங்களின் புண3ச்சியிலிருந்து அைறயினுள்
ஜனித்து வானவில்லின் பிரகாசத்ைதயும் வ3ண ஜாலங்கைளயும் ஒத்த ெஜாலிப்புடன்
இங்குமங்குமாக உருண்டு திrந்த மிக அற்புதமான புத்தம் புதிய ஒலிக் ேகாளங்களின் ஒருமித்த
பிரகாசம் அைறயின் ஒவ்ெவாரு அணுவிலும் பட்டுப் பல்லாயிரக்கணக்கான தHப்ெபாறிகளாக
சிதறியடித்தது. தைரயிலிருந்து ெதாட3ந்து புறப்பட்டு வந்து ெகாண்டிருந்த இைசத் துணுக்குகள்
விதானத்தில் ேமாதி ெதாட3ந்து திரும்பி வந்துெகாண்டிருந்த அதற்கு முந்ைதய துணுக்குகளின்
எதிெராலியுடன் இையந்து இவ்வாறாக அைற முழுவைதயும் தாங்க முடியாத லயச் சூட்டால்
இளக்கியதால் இளகி விrவைடயத் துவங்கிய ெபாருள்களுடனுள் ஒரு சிறு நகக் கீ றலில் கூட
ெவடித்து விடும்படி சுவ3கள் மிக ெமல்லிய தகடாக மாறிக்ெகாண்டிருக்க காற்றைடத்த
ேதால்ைபையப் ேபால அைறயும் நாலா பக்கங்களிலும் உப்பிப் ெபrதாகிக்ெகாண்ேட ேபானது.
அலங்கார சாதனங்களும் முகம் பா3க்கும் பளிங்காடியும் குடிநH3க் ேகாப்ைபகளும் இலவம்
பஞ்சைடத்த ெமத்ைத விrப்புகளும் முட்ைடவிளக்குகளும் இனிய கனவுகைள அருளும் கடவுள3
திருவுருவங்களும் இளவரசியின் பயிற்சிக்ெகன்று பதிக்கப்பட்டிருந்த யாழும் வைணயும்
H அந்த
பிரம்மாண்டமான இைசைய உட்ெகாண்டு விம்மிப் புைடத்துக்ெகாண்டிருந்தன. அைவ யாவும்
உள்ளடற்ற
H ெவற்றுப் ேபா3ைவகளாக மாறிவிட்டிருந்தைத நான் என் கண்களால் கண்டு
அதிசயப்பட்ேடன். ெவப்பத்தால் இளகி எைடைய இழந்த அத்தைன ெபாருட்களும் அங்ேக அந்தர
ெவளியில் உருண்டு அைலந்து ெகாண்டிருந்த இைசக் குமிழிகேளாடு ேச3ந்து ெமதுவாகப் பறந்து

507
ெசல்லத் துடித்தன. நான் ஓடிப் ேபாய் இளவரசின் படுக்ைகயருேக ெசன்று கட்டிலின் கால்கைள என்
வலது காலால் சுற்றி வைளத்தபடி நின்றுெகாண்ேடன். அவ்வளவுதான் என்னால் ெசய்ய முடிந்தது.
கனவிலும் நிைனத்துப் பா3த்திராத அந்த மேகான்னதமான கூட்டிைச விைளவித்த ஆனந்தமும்
சன்னதமும் அளவு கடந்த பீதியும் என்ைன என்னிலிருந்ேத பிrத்துக் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக
மீ ளமுடியாத ெதாைலவுக்குள் உந்திக் ெகாண்டு ெசன்றன. ஒளியாகவும் வாசைனயாகவும்
ஒலியாகவும் என்னுள் இறங்கிக் ெகாண்ேடயிருந்த இைச என்ைன நHந்தத் ெதrயாமல் தண்ணrல்
H
விழுந்தவைனப் ேபால புரட்டி எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. அந்த நிைல ேமலும் ெகாஞ்ச ேநரம்
நHடித்திருந்திருக்குேமயானால் ராண H இந்தக் கைதைய இங்ேக உனக்குச் ெசால்ல இப்ேபாது நான்
இருந்திருக்க மாட்ேடன். விrசல் காணத் துவங்கியிருந்த அைறயின் விதானம் வழிேய ெநருப்பின்
நாக்ைகப் ேபால லாவகத்துடனும் விருப்பத்துடனும் நான் இந்தப் பூதவுடலுடேன வானேமகிப்
ேபாயிருந்திருப்ேபன். என் உடைல என் கட்டுப்பாட்டுக்குள் ைவத்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல
என்கிற ெவட்கம் ேவறு அப்ேபாது என்ைனப் பிடுங்கி எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தது. ஏெனன்றால் ஒலிப்
பிரவாகத்தின் அந்தப் பாய்ச்சலில் ஒரு துரும்பு ேபால அங்ேக அப்படி அைலக்கழிக்கப்பட்டுக்
ெகாண்டிருந்தவன் அப்ேபாது நான் மட்டும்தான். அைற முழுவைதயும் தைலகீ ழாக மாற்றிப்
ேபாட்டிருந்த அந்த மாெபரும் பாடல் அைத இைசத்துக்ெகாண்டிருந்தவ3கைளயும்
அப்ைபயாைவயும் நம் ெபண்ைணயும் ஒரு சிறிதும் பாதிக்கவில்ைல. வாசித்துக்ெகாண்டிருந்த
இருபது ேபைரயும் கண்டு நான் ஆச்சrயப்படவில்ைல. இைணப்பைற வாசலின் ெவளிப்புறமாக
இடதுபுறச் சுவற்றில் வrைசயாகவும் இைசக்க வசதியாகவும் சாய்ந்து முதுைகப் பதித்தபடி
அவ3கள் தங்கள் கடைமைய சrவரச் ெசய்துெகாண்டிருந்தா3கள். அவ3கேள அந்த அற்புதத்தின்
சிருஷ்டிக3த்தாக்கள். வண்ணமயமான இைசக் ேகாளங்களின் குதூகலமும் ெபருக்கமும் சாவும்
மறுபிறப்பும் அவ3களின் விரல் நுனியின் அைசவில்தான் நிைலெகாண்டிருந்தது. ஆகேவ அவ3கள்
தாங்கேள வண்ணப்பந்துகளாக மாறும் வண்ணம் இைசயினுள் தங்கைள இழந்து விட முடியாது.
அப்ைபயாைவக் கண்டும் நான் ஆச்ச3யப் படவில்ைல. அவ3 நம் ெபண் மல3ந்திருந்த
சப்பரமஞ்சத்தின் மறுபுற விளிம்பில் ைகைய ஊன்றியபடி இைணப்பைற வாசைல ஊடுருவிய
பா3ைவயுடன் அைசயாமல் நின்று ெகாண்டிருந்தா3. அவேர அந்த மந்திர இைசப்பின் காரண க3த்தா.
அைத விஞ்சும் எண்ணற்ற விேனாதங்கைளப் பா3த்தவ3. சாதிப்பவ3. சுழன்று ெகாண்டிருந்த
சூழலுக்குள் விழுந்து விடாமல் அவரால் தன்ைன எப்ேபாதும் பிrத்ேத நிறுத்திக் ெகாண்டுவிட
முடியுெமன்பது எதி3பா3க்கக்கூடிய ஒன்றுதான்.

நான் ஆச்ச3யப்பட்டது ராண H நம் ெபண்ைணக் கண்டுதான். அவள் தன் தூக்கத்திலிருந்து

விழித்ெதழுந்து படுக்ைகயின் மீ ேத சம்மணம் இட்டு அம3ந்திருந்தாள். அவள் முகத்தில் திணறலின்
ேரைககேளா திடுக்கிடலின் சிதறேலா சிறிதும் காணப்படவில்ைல. மாறாக அவள் தன்
நயனங்கைளயும் நாசிையயும் நன்கு உய3த்தி விrத்து நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவிெயாலிையயும்
அதன் ெமல்லிய காட்டுப் பூ மணத்ைதயும் ஆழ்ந்து சுவாசித்துக் ெகாண்டிருந்தாள். அவள் முகம்
மகிழ்ச்சியில் விகசித்துப் ேபாயிருந்தது (அவள் மா3பு இைசயின் லயத்ேதாடு இையந்து விம்மித்
தணிந்து ெகாண்டிருந்தது). நாேனா பாதி இைசயின் விேனாதத்திலும் பாதி நம் ெபண்ணின் இந்த

508
நிைலயிலுமாகச் சிக்கித் திணறிக் ெகாண்டிருந்ேதன். அவள் அப்ேபாது என்ைனயும்
அப்ைபயாைவயும் ஒரு ெபாருட்டாக மதித்து எழுந்து நின்று மrயாைத ெகாடுக்கவில்ைல. எங்கள்
பக்கம் முகத்ைதத் திருப்பவும் இல்ைல. ெசால்லப்ேபானால் நாங்களும் வாத்தியக் குழுவும் அங்ேக
நின்று ெகாண்டிருந்த பிரக்ைஞேய அவளுக்கு இல்ைல. அைறைய நிரப்பித் ததும்பிக் ெகாண்டிருந்த
இைசத் துகள்களின் புண3ச்சிேயாடும் வண்ணக் ேகாளங்களின் பிறப்ேபாடும் அவற்றின்
அைலேவாடும் குதூகலத்ேதாடும் அவளுைடய விழிகள் மட்டும் நிைல ெகாள்ளாமல் ேமாதியும்
பிறந்தும் அைலந்தும் துடித்துக் ெகாண்டிருந்தன. ஒரு சாதாரண மானுடப் பிறவியால் தாள முடியாத
ஆனந்தப் ெபாழிைவ ெவகு சாதாரணமாக ெமன்று தின்றுெகாண்டிருந்த நம் ெபண்ணின்
அசாத்தியமான முகப்ெபாலிைவக் கண்டு ெபரும் பீதி என்ைனப் பீடித்துக் ெகாண்டு விட்டது.
நக3வலத்திற்கு அல்லாமல் ேவட்ைடக்ெகன்று நான் அவைள ஒரு ேபாதும் கானகத்தின் பக்கம்
அைழத்துச் ெசன்றேத கிைடயாது. சிறுெபண் வனவிலங்குகளின் உக்கிரத்ைதயும் உடல்
மணத்ைதயும் ேநrல் பா3த்து அனுபவிக்கும் மனப் பக்குவம் அவளுக்கு இன்னும் ைககூடியிருக்காது
என்பது என் எண்ணம். அற்புதமான அந்த இரவுக்குப் பிறகும் இப்ேபாது இைத உனக்குச்
ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் இந்தக் கணம் வைரக்கும் இந்த எண்ணத்ைத என்னால் மாற்றிக் ெகாள்ள
முடியவில்ைல. ேவட்ைடயின் ேபாது மட்டுேம இைசக்கப்படும் நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி
முதலிய பாடல்களின் ெதாகுப்ைப அவள் அதற்கு முன்பு ேகட்டிருக்க வாய்ப்ேப இல்ைல. ஆனால்
அவேளா ஒவ்ெவாரு நாளும் தன் படுக்ைகயைறயில் ேவட்ைட இைச நிகழ்ச்சி ஒன்ைறத் தனக்ெகன
நிகழ்ந்த ஏற்பாடு ெசய்துெகாண்டு அைத எப்ேபாதும் அனுபவித்துக் ெகாண்டிருப்பவைளப் ேபான்ற
இைசவுடனும் பழக்கச் சாயலுடனும் காணப்பட்டாள். இதன் ம3மத்ைத அப்ைபயாவால் மட்டும்
தான் விளக்க முடியும். அவள் உயிருடன்தான் இருக்கிறாளா என்கிற ெபருத்த சந்ேதகம் என்னுள்
சாைரப்பாம்பு ேபால வழுக்கிக் ெகாண்டிறங்கி வயிற்றில் சுருண்டு வாைலயடித்தது. குழப்பமான
இந்த உண3வுகளிலிருந்து நான் விடுபட்டு நிதானித்துக்ெகாள்ளும் முன்ேப அந்த அதிசய
நாடகத்தின் அடுத்த காட்சியும் துவங்கிவிட்டது. இைணப்பைற வாசலில் ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்த
திைரச் சீைலையப் பிளந்துெகாண்டு ெவளிேய வந்தது ஒரு வrப்புலி. அது படுக்ைகயைறச்
சுவற்றின் ஓரமாகேவ ெமதுவாக நடந்து அங்கிருந்த ெபாருட்கைள ஊடுறுவிக் கடந்து ெசன்று
அைறயின் சாளரத்ைத அைடந்தது. சாளரத்தின் வழியாக அதன் ெவளிப்புறமிக்க ேவப்பமரத்தின்
உச்சிக் கிைளக்குத் தாவி பிற கிைளகளின் வழியாக மரத்திலிருந்து கீ ழிறங்கி நிலெவாளியில்
மிதப்பைதப் ேபால் நந்தவனப் புற்களின் ேமலாகப் பாரவி விைரந்து காணாமல் ேபானது. புலி எங்கள்
கண்களில் ெதன்பட்ட முதல் வினாடியிலிருந்து துவங்கி அறுபது விநாடிகள் அவகாசத்திற்குள் இது
நடந்து முடிந்துவிட்டது. அேதாடு அந்த இரவின் விேனாத நிகழ்ச்சிகளும் முடிவுக்கு வந்து விட்டன.
பிறகு இைசப்பவ3கள் இைசப்பைத நிறுத்திக்ெகாள்ளும்படி அப்ைபயா ைகைய உய3த்திச்
ைசைகயால் அறிவித்தா3. ெபருகிக் ெகாண்டிருந்த சங்கீ தம் நின்றுேபானதும் அைறயினுள்
பிரகாசித்துக் ெகாண்டிருந்த வண்ணக் ேகாளங்கள் உைடந்து கைரந்தன. அைறயும் பிற
ெபாருட்களும் தத்தம் இயல்பான உருவத்திற்கு மிக ேவகமாகச் சுருங்கி மீ ண்டன. இைமக்கும்
ேநரத்துக்குள் நான் கண்ெணதிேர கண்டு ெகாண்டிருந்த அற்புதங்களைனத்தும் என்றும் அங்ேக
நடந்திருக்கேவ இல்ைல என்பைதப் ேபால அைறயின் சாதாரணத்துவம் திரும்பியிருந்தது. புலி
தாவிச் ெசன்ற சாளரத்தின் வழியாக அப்ேபாது மிகச் சுகந்தமான காற்று அைனத்தும் சுபமாக

509
முடிந்தைத அறிவிக்கும் விதத்தில் உள்ேள நுைழந்தது. நாங்கள் அைனவரும் மயங்கிப்
படுக்ைகயில் துவண்டு விழுந்திருந்த நம் ெபண்ைணச் சுற்றிச் சூழ்ந்துெகாண்ேடாம். இைணப்பைற
வாசலில் புலி ெவளிப்பட்ட தருணமானது எனக்களித்த அதி3ச்சியிலிருந்து நான் அப்ேபாதும்
இப்ேபாதும் மீ ண்டும் வந்து விடவில்ைல. உண்ைமையச் ெசால்லுவதானால் சற்றும் எதி3பாராத
நம்பற்கrய அதுேபான்ற சூழலிலிருந்து புலி ஒன்று ெவளிப்படப் ேபாவைத அங்ேக வாசித்துக்
ெகாண்டிருந்த ேவட்ைடக்கார3கேள எதி3பா3க்கவில்ைல. அது எங்கள் கண் முன்ேன ேதான்றிய
கணத்தில் அதி3ச்சியால் இைசயில் லயப்பிசகு ஏற்பட்டு விடும் அபாயத்ைதத் தவி3க்க அவ3கள்
கடும் முயற்சி எடுத்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். இைசயின் கண்ணிகள் இயல்பாகப் பிrந்து தளர
இருக்கும் தருணத்தில் அதன் ஒழுங்கு கைலவது ெவளிேய வந்து நிற்கும் புலியின் இதயத்துடிப்ைப
நிறுத்திவிடும் என்று அவ3கள் முன்னிலும் பிரமாதமாக வாசித்ததில் இைச அதன் உச்சக் கட்டத்ைத
அப்ேபாது எட்டியிருந்தது. அப்ைபயாைவப் பற்றி நான் ெசால்ல ேவண்டியதில்ைல. அவ3 முகத்தில்
எதி3பாராத எைதயும் அங்ேக காணும் சலனம் ஒரு சிறிதும் ஏற்பட்டிருக்கவில்ைல. புலி
அைறவாசலில் ெதன்பட்ட கணத்தில் அவ3 தன் பா3ைவைய நம் ெபண்ணின் ேமல் பதிய
ைவத்திருப்பைதக் கண்ேடன். ஒரு கடும் வனவிலங்ைக முன்ெனப்ேபாதும் ேநருக்குேந3
சந்தித்திராத நம் ெபண் புலிையப் பா3த்ததும் வrட்டு
H ஆதரவாகப் பற்றுவதற்காக என் ைககைள
அவள் ேதாள்களுக்கு நக3த்திேனன். அப்ைபயா அைதத் தன் கண்ணைசப்பால் தடுத்து
நிறுத்திவிட்டா3. பிறகு நான் பதற்றமைடயத் ேதைவயில்ைல என்று ெசால்வைதப் ேபான்ற
பாவைனயில் அவ3 என்ைனப் பா3த்துச் சிrக்கவும் ெசய்தா3.

பிறகுதான் ராண H நம் ெபண் புலிையப் பா3த்து முன்ேப அறிமுகமான பாவமும் அளவற்ற
துயரமும் நிைறந்த முகத்துடன் நHயா என்று தாழ்ந்த குரலில் ேகட்டாள். அப்ேபாது
முழங்கிக்ெகாண்டிருந்த இைசத் துடிப்பின் அத்தைன ஆரவாரத்திற்கிைடயிலும் அந்த
வா3த்ைதகைளத் ெதளிவாகக் ேகட்க முடிந்தது. என்னால் என் காதுகைள நம்ப முடியவில்ைல. ஒரு
மனிதனிடம் ேபசுவது ேபால அத்தைன சுவாதHனமாக நம் ெபண் என் கண் முன்ேன ஒரு மிருகத்திடம்
ேபசுவைத என்னால் நம்பாமலும் இருக்க முடியவில்ைல. இளவரசி அந்தக் ேகள்விையக்
ேகட்டபிறகு சாளரத்ைத ேநாக்கிப் புலி ெசல்லுவைதேய ெதாட3ந்து ெவறித்துப் பா3த்துக்
ெகாண்டிருந்தாள். நான் ேமற்ெகாண்டு புலி நம் ெபண்ணிடம் மனிதனின் ெமாழியில் ேபசக்
கூடுெமன்றும் எதி3 பா3த்துக்ெகாண்டு நின்றிருந்ேதன். ஆனால் அற்புதங்களின் இருப்பு
திேரதாயுகத்ேதாடு தH3ந்து ேபாய்விட்டபடியால் அதி3ஷ்டவசமாகேவா துரதி3ஷ்டவசமாகேவா நான்
எதி3பா3த்தபடி எதுவும் நடந்து என் இதயத்துடிப்ைப நிறுத்தி விடவில்ைல. புலி கண்களிலிருந்து
மைறந்த பிறகு நம் ெபண் தன் கண்கைள திருப்தியுடன் மூடிக் ெகாண்டு மிக அைமதியுடனும்
ேசா3வுடனும் பூமாைலயின் நளினத்ேதாடு படுக்ைகயில் சாய்ந்தாள். அப்ைபயா அவளுக்கு
மயக்கத்துக்குrய சாதாரண சிகிச்ைசைய அளித்து முடித்த பின் நாங்கள் படுக்ைகயைறைய விட்டு
ெவளிேய வந்ேதாம் என்று தன் கைதைய முடித்தா3 ராஜன். இவ்விதமாகேவ அந்த இரவின்
சம்பவங்கள் ேமலும் இருபது வைகயான கைதகளாக ேவட3களின் மூலமாகவும் விrந்து
பரவியதால் என் முதி3 முப்பாட்டனா3 எழுபத்ைதந்தாம் நாள் அரண்மைனக்குத் திரும்பி வந்தேபாது

510
தாங்கமுடியாத ஜனக் கூட்டம் அரண்மைன வாயிைல ெநருக்கியடித்துக்ெகாண்டிருந்ததாகக் கூறக்
ேகட்டிருக்கிேறன். மூன்று நாட்களுக்கு முன்ேப அவ3 அரண்மைனக்கு வருைக தரப் ேபாகும்
நாைளக் ேகட்டுத் ெதrந்துெகாண்ட அண்ைட சமஸ்தானவாசிகள் கட்டுச் ேசாற்று மூட்ைடகளுடன்
மாட்டு வண்டிகளில் சாrசாrயாக வந்து சமஸ்தானத்தின் சாைலகைளயும் விடுதிகைளயும்
ேதாட்டங்கைளயும் நிரப்பி விட்டா3களாம். ேமலும் ஏழு நாட்களுக்கு முன்பாகேவ அயல்
ேதசங்களிலிருந்து கைழக் கூத்தாடிகளும் வியாபாrகளும் நடன நாட்டியக் கைல வல்லுன3களும்
ேவசிகளும் உள்ளூ3 பிச்ைசக்காrகளும் வந்து ராஜதானிைய ஆக்கிரமித்துக்ெகாண்டிருந்தா3களாம்.
எங்கும் எந்த ேநரத்திலும் சூrயனின் பிரகாசத்ைத விஞ்சும் வண்ண விளக்குகள்
பிரகாசித்துக்ெகாண்ேடயிருந்ததால் அந்தக் காலங்களில் எந்த கவிஞனும் நிலைவப் பா3த்து
கவிைத எழுத முடியாமல் ேபாய் விட்டெதன்றும் அதனால் அவ்வளவு அமளிக்கிைடயில்
கவியரங்கங்கள் மாத்திரேம ெவறிச்ேசாடிப் ேபாயிருந்தன என்றும் என் பாட்டனா3 தான்
ேகள்விப்பட்டைத மிைகயின்றி எங்களுக்குச் ெசால்லுவா3. தன் மகள் குணமைடந்தைதக்
ெகாண்டாடும் விதத்திலும் பிற ேதசத்தின் ராஜகுமார3கைள அரண்மைனக்கு அைழக்கும்
விதத்திலும் வந்து குவிந்த ஜனங்கைள ெகௗரவிக்கும் விதத்திலும் ராஜகுடும்பத்தின் சா3பாக
பலவிதமான ேகளிக்ைக நிகழ்ச்சிகளும் தினசr அன்னதானமும் பிரத்ேயக விடுதியுபசாரங்களும்
ஏற்பாடு ெசய்யப்பட்டிருந்தன. இத்தைன ேகளிக்ைககளிலும் பங்குெகாள்ள என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் மைலயாள ேதசத்து மைனவியும் அவ3தம் இரண்டு ஆண் மக்களும் ஒரு
ெபண்ணும் ஆக நால்வரும் சிறப்பு விருந்தின3களாக அரண்மைனக்கு அைழக்கப்பட்டிருந்தா3கள்.
(இந்தப் ெபண்தான் வருடங்களுக்குப் பிறகு ெசாந்த ேதசத்துக்கு திருப்பியனுப்பட்ட என் முதி3
முப்பாட்டனாrன் மைனவியுடன் கூடேவ அனுப்பப்பட்டவள். பிறகு சாகும் வைர அவ3
அவ3களிருவைரயும் பா3க்கவுமில்ைல ேகள்விப்படவுமில்ைல. ஆண் வாrசுகள் இருவரும் வம்ச
விருத்திக்காகவும் கல்வி கற்றுக் ெகாள்ளும் ெபாருட்டாகவும் அவருடேன தங்கி வள3ந்து
வந்தா3கள். ஆனால் அதற்குள் சனியின் ேந3 பா3ைவயில் சிக்கிக் ெகாண்டுவிட்ட என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் வழ்ச்சி
H துவங்கி விட அவருைடய வித்ைதகள் கற்றுக் ெகாடுக்கப்படாமல்
மறதியால் பாழைடந்து ேபானதால் அவ3களும் கீ ழ்நிைலக்குத் தள்ளப்பட்டா3கள். இவ்விதமாக
ஆக்கப்பட்ட அந்த பrதாபத்துக்குrய மக்களின் வாrசுகளாகிய நாங்களும் சூட்சுமங்கைள இழந்து
ெவறுேம மயிைரச் சிைரத்துக்ெகாண்டிருப்பெதன்கிறதாகேவ ஆகிப்ேபான நாவிதத்ைதக்
காலப்ேபாக்கில் ைகவிட்டுவிட்டு கூலிக்குக் கைத ெசால்லுபவ3களாக வனத்தினுள் எங்கைள
மைறத்துக்ெகாண்டு வாழ விதிக்கப்பட்டு விட்ேடாம். இத்தைன ேகாலாகலத்திற்கிைடயிலும்
அமளிக்கிைடயிலும் தன் கணவ3 அேத பைழய நடுக்கத்துடன் தன் ஏடுகைளப் புரட்டிப் புரட்டிப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பைதத் தவிர ேவெறதிலும் பங்ேகற்கவில்ைல என்று அவ3 மைனவி ெசால்லி
ஆச்ச3யப்பட்டுக் ெகாண்ேடயிருந்தாராம். கைர கடந்த அந்தக் ேகளிக்ைக நாட்களின் உண்ைமயான
கதாநாயகன் தாேன எனும் அகம்பாவத்தூசி அவ3 உைடயின் நுனியிலும் ஒட்டிக்ெகாள்ளாதைத
அவ3 மிகப் ெபருைமயாகச் ெசால்லிச் ெசால்லி ஆனந்தப்பட்டிருக்கிறா3. இவ்வாறாக அைனவரும்
இரண்டு நாளிரவுகளின் கைதையக் ேகட்க ெவகு ஆ3வத்துடன் அரண்மைன ைமதானத்தில் வந்து
குழுமியிருந்த காலத்தில் ராஜனின் ெபண்ணும் தனக்கு என்ன நடந்தது என்பைதத் ெதrந்து ெகாள்ள
மிக ஆ3வமாக இருந்தாள். அவளிடம் ராஜனும் ராஜன் மைனவியும் எவ்வளவு துருவிக் ேகட்ட

511
ேபாதிலும் அவளால் எைதயும் நிைனவுக்குக் ெகாண்டு வர முடியவில்ைல. அழகிய ஆண் மக்களின்
உருவம் முன்பு தந்து ெகாண்டிருந்த அருவருப்பு உண3ைவ இப்ேபாது தரவில்ைல என்பைத
மட்டுேம அவளால் நிைனவில் ைவத்துக்ெகாள்ள முடிந்திருந்தது. எனேவ நடந்தவற்ைறச்
ெசால்லும் ெபாருட்டு என் முதி3முப்பாட்டனா3 தன் அைறயிலிருந்து ெவளிப்பட்டு மீ ண்டும்
அரண்மைன வளாகத்துக்கு விஜயம் ெசய்து நாளன்று எல்லாருடனும் ேச3ந்து அைதக் ேகட்க
வசதியாக ராஜனின் ெபண்ணுக்கும் தனி இருக்ைக ேபாடப்பட்டிருந்தது. அது என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் இருக்ைகக்கு நான்கடி தாழ்வான உயரத்தில் அைமக்கப்பட்டிருந்த பீடத்தில்
இருந்தது. ராஜனின் மைனவிக்கும் ராஜனுக்கும் அவ3 இருக்ைகக்குச் சமமான மட்டத்தில்
ஆசனங்கள் அைமக்கப்பட்டிருந்தன. அரண்மைன ைவத்திய3 உட்பட மற்றவ3களுக்கு மூன்றடி
தாழ்ந்த பீடங்களில் இருக்ைககள் வrைசயாக அைமக்கப்பட்டிருந்தன. இவ்வைக மrயாைத ெவகு
அபூ3வமாகேவ ராஜ குடும்பத்தவரால் யாருக்கும் ெகாடுக்கப்படுவது வழக்கம். ெபாதுஜனங்கள்
அரண்மைன ைமதானத்தில் அைமக்கப்பட்டிருந்த திண்டுகளிலும் தைரயிலும் மரங்களின் ேமலும்
சிைலகளின் ேமலும் அம3ந்து ெகாள்ளச் சுதந்திரம் ெகாடுக்கப்பட்டிருந்தது. அவ3கள் ஆனந்த
மிகுதியால் உண3ச்சிவசப்பட்டு சின்னாபின்னப்படுத்தி ைவத்து விட்டுப் ேபான கைலப்
ெபாருள்கைளயும் அலங்காரச் ெசடி வைககைளயும் புற்றைரையயும் மறுபடி சீ3 ெசய்ய
ெதாண்ணூற்றாறு நாட்களும் இருநூற்று முப்பது ஆட்களும் ேதைவப்பட்டெதன்பா3கள்.
இவ்விதமாக துவங்கும் முன்ேப அகிலம் முழுவைதயும் தன் வசம் ஈ3த்தெதன்கிற ெபருைமயுைடய
அந்த இரவின் கைதைய என் முதி3முப்பாட்டனா3 இரண்டு பகுதிகளாகப் பிrத்து இரண்டு
இரவுகளில் ெசால்லிப் ேபாயிருக்கிறாெரன்று கைதகள் குறிப்பிடுகின்றன. அவருைடய வித்ைதயில்
அவருக்கிருந்த ேமதைம ஓrரவிலும் அவருைடய சமேயாசிதமும் நுண்ணறிவும் இரண்டாம்
இரவிலும் அந்தக் கைதகளின் வழிேய ெவளிப்படுகின்றன என்கின்றன அைவ. ேவறு சில கைதகள்
அவ3 ெசால்லத் துவங்கிய நாழிைகயின் ேமல் காலம் நகராது நின்று ேபானதால் துவங்கிய
நாழிைகயிேலேய கைத முடிந்து ேபாய்விட்டதாகச் ெசால்லுகின்றன. அவ3 ெசால்லத்
துவங்கும்ேபாது ேமற்கு ேநாக்கிச் சrந்து ெகாண்டிருந்த பூரண சந்திரன் அந்த நிைலயிேலேய
இரண்டு நாட்களும் உைறந்து ெதாங்கிக்ெகாண்டிருந்தைதப் பற்றி அைவ குறிப்பிடுகின்றன. அவ3
ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது அங்ேக நுைழந்து வசிக்ெகாண்டிருந்த
H காற்று மீ ண்டு ெவளிேய
ெசல்லாமல் அங்ேகேய சிக்கிச் சுழன்று ெகாண்டிருந்தது. அவ3 ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது அங்ேக
குழுமியிருந்த ஒவ்ெவாருவrன் மனத்திலிருந்தும் துரத்தியடிக்கப்பட்ட ேவறு சிந்தைனகள் அவ3
கைதைய முடிக்கும் வைர நுைழய முடியேவயில்ைல. எனேவ முதல்நாள் இரவின் முதல்
ஜாமத்தின் முதல் வினாடியில் துவங்கப்பட்ட அவ3 கைத முடிந்தேபாது இரவும் முதல் ஜாமத்தின்
முதல் வினாடிையத் தாண்டாமல் நின்று ெகாண்டிருப்பைத அவ3கள் கண்டா3கள்.
உட்சுவாசத்திற்கும் ெவளிச்சுவாசத்திற்கும் இைடப்பட்ட கால அவகாசத்திற்குள் மிகப் ெபrய
அசம்பாவிதங்கைளயும் து3மரணங்கைளயும் நிகழ்த்தி முடித்துவிட்ட அந்த மிக நHண்ட அல்லது
மிகச் சிறிய கைதைய அன்று வர முடியாமல் ேபான ெதாைல தூர உறவின3களுக்கு அன்று
வந்திருந்தவ3கள் பின்னாளில் திரும்பச் ெசால்லத் துவங்கிய ேபாது முகமனிேலேய இரண்டு
இரவுகைளக் கழித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள் என்கின்றன அந்த ேவறு சில கைதகள்.

512
 என் முதி3முப்பாட்டனா3 ெசால்கிறா3: ராஜ குடும்பத்தின் வாrைச என் என் வித்ைதயால்
காப்பாற்றிேனெனன்று அைனவரும் எனக்கு நன்றி கூறவும் பாராட்டவும் என்ைனத் ேதடி வந்த
வண்ணம் இருக்கிறா3கள். உண்ைமயில் உபேயாகப்படுத்தாமல் துருப்பிடித்துப் ேபாகவிருந்த என்
ஏட்டுக் கல்விைய ஒரு முைற தHட்டிப்பா3க்க வாய்ப்பளித்து அதற்குப் புதிய ெபாலிைவத் தந்த
அைனவருக்கும் நான்தான் நன்றி கூறக் கடைமப்பட்டிருக்கிேறன். பிற3 தூக்கத்தினுள் புகுந்து
அவ3களுைடய கனவுகைளப் பா3க்கும் அதிசயமான என் கைல ராஜ குடும்பத்தின் வாrைச அதன்
முடிவிலிருந்து காப்பாற்ற உபேயாகப்பட்டது என்று எண்ணும் ேபாது நான் கற்ற வித்ைதயின்
முழுப்பலைன அைடந்ததாக நிைனத்துப் ெபருைமப்படுகின்ேறன். என் ேபச்சில் பலருக்கு ெவறுப்பும்
ைவத்திய முைறயில் சந்ேதகமும் இருந்து வந்தேபாதிலும் அவற்ைறெயல்லாம் ெபாருட்படுத்தாது
என் பிரேயாகத்தில் முழு நம்பிக்ைக ைவத்து எனக்குப் பூரண சுதந்திரம் அளித்து ஒத்துைழத்த
ராஜனின் துைணவி யாைரயும் இந்தச் சமயத்தில் வாழ்த்தி அவ3 ஆக்ைஞப்படி நடந்தவற்ைறச்
ெசால்லத் துவங்குகிேறன். ராஜனின் ெபண்ைணப் பீடித்திருந்த விேனாதமான ேநாய் ெவறும்
து3கனவுகளின் ேசஷ்ைடகளால் மாத்திரம் விைளந்தது அல்ல. ஒரு ஆேராக்கியமான மனைதயும்
ேதகத்ைதயும் ெகட்ட கனவுகள் பயமுறுத்த முடியுேம தவிர உருக்குைலத்துவிட முடியாெதன்று
ைவத்திய மாந்திrக சாஸ்திரங்கள் ெசால்லுகின்றன. யதா3த்தத்தின் லயப் பிறழ்வால்
பாதிக்கப்பட்ட மனைதேயா உடைலேயா மட்டுேம து3ெசாப்பனங்கள் அவற்றின் பலவனமான
H
நிைலைய பயன்படுத்திக் ெகாண்டு ஆக்கிரமித்துக் ெகாள்ள முடியும். ராஜனின் ெபண் ஒேர
சமயத்தில் ெகட்ட கனெவான்றாலும் (அைதக் ெகட்ட கனெவன்று எப்படி ெசால்லுவது.) அந்தக்
கனேவாடு அதிசயக்கத்தக்க விதத்தில் இையந்து ேபான புற யதா3த்த விேனாதெமான்றாலும்
பீடிக்கப்பட்டு ேநாயுற்றுப் ேபானாள். விேனாதத்திற்குக் காரணம் அவள் புறத்ேத கண்ட அந்த
யதா3த்தம் இன்ெனாரு உயிrன் கனவாக இருந்தது என்பதுதான். இைத நான் கண்டு பிடிக்க
ேந3ந்ததும் ஒரு தற்ெசயலான சம்பவேம. அதற்காகக் கடவுளுக்கு நன்றி கூற ேவண்டும்.
ஏெனன்றால் அைத நான் கண்டுபிடித்திருக்காவிட்டால் கனவுகளுக்குள் ஊடுருவி அைதக்
ைகபற்றும் பூ3ணத்துவத்ைத இன்னும் எட்டிவிட முடியாமல் திணறிக் ெகாண்டிருக்கும் என்
குைறப்பட்ட கல்வி ஞானத்ைத மட்டும் ைவத்துக்ெகாண்டு ராஜன் மகைள என்னால்
குணப்படுத்தியிருக்க முடியாது. உண்ைமயில் அவைளப் பீடித்திருந்த ேநாைய ேநாய் என்று
ெசால்லுவேத தவறு. அது எதி3கால நிகழ்ெவான்றின் சூசக ெவளிப்பாடு. அந்த சமிக்ைஞயின்
அ3த்தத்ைதக் கண்டு ெகாள்ள என்னால் முடியவில்ைல. அது ராஜ குடும்பத்தின் விதிேயாடு
ெதாட3புள்ளதாக இருக்கலாம். அைத ேவறு யாரும் கூட கண்டு ெசால்ல ஆகாது என்ேற
மனப்பூ3வமாக நான் நம்புகிேறன். இைதப்பற்றி நான் ேமற்ெகாண்டு ேவேறதும் ெதrவிக்க
விரும்பவில்ைல. நாம் நடந்த நிகழ்ச்சிகளுக்குச் ெசல்லலாம். (இவ்வாறாக என் முதி3முப்பாட்டனா3
தான் கண்டுெகாண்ட தவி3க்க முடியாத தன்னுைடய தைலெயழுத்ைதயும் தன் நாட்டின்
விதிையயும் மக்களிடமும் ராஜனிடமும் ெகாண்டிருந்த வாஞ்ைசயால் ெசால்லாமல் விட்டா3).

513
 ராஜன் ெபண்ணின் கனவுகைளக் கண்டுணர நான் ெசன்ற இரவு என்னுள் இருந்த
நடுக்கத்ைதயும் தயக்கத்ைதயும் என் மைனவிேய நன்கறிவாள். யவ்வனப் ெபண்ெணாருத்தியின்
கனவுகைள ைவத்தியன் உள்பட யாருேம பா3ப்பைதப் பற்றி நான் படித்த சாஸ்திரங்கள் எதுவுேம
குறிப்பிடவில்ைல. ெபண்களின் கனவுகள் பற்றி அைனத்துக் கைல சாஸ்திரங்களுேம ெமௗனம்
சாதிக்கின்றன என்பைத நான் திடுக்கிடும் விதத்தில் இந்தச் சந்த3ப்பத்தில்தான் அறிந்துெகாள்ள
ேந3ந்தது. அந்த வைகயில் வித்ைதகள் குைறப்பட்டைவெயன்று கூறுவதில் எனக்குத் தயக்கம்
எதுவும் இல்ைல. அந்த அனுபவத்தால் இனி எனக்கு விதிக்கப்படவிருக்கும் நற்பலேனா அன்றி
ெகட்டபலேனா அந்தக் குைறைய நிவ3த்திக்கும் பாடமாக அவற்றில் ேச3க்கப்பட
ேவண்டியதாயிருக்கும். ரகசியமானைவ. அவள் கன்னித்தன்ைமையப் ேபாலேவ அவளுக்கு மட்டும்
ெசாந்தமானைவ. நம்பமுடியாத அளவுக்கு அதிசயத் தன்ைமயும் வண்ணங்களும் சுகந்தமும்
ெகாண்டைவ. அவற்ைற இரண்டாம் மனித3 குறிப்பாக ஒரு ஆண் காண அனுமதி கிைடயாெதன்ற
இன்னமும் நான் நம்புகிேறன். என்றாலும் சந்த3ப்பவசத்தால் ராஜன் ெபண்ணின் கனைவ நானும்
காணும் வாய்ப்பு எனக்கு விதிக்கப்பட்டது. இப்ேபாது அேத ேபால மற்ெறாரு சந்த3ப்பவசத்தால்
அைத ெவளிேய ெசால்ல ேவண்டிய கட்டாயமும் ேந3ந்து விட்டது. இந்தப் ெபண்ைணப் ேபான்ற
இன்ெனாரு ெபண் இந்த உலகத்தில் எங்ேகனும் அேதவித ேநாயால் துன்புற்றுக்ெகாண்டிருந்தால்
அவளுக்கும் ைவத்திய சாஸ்திரத்தில் சில திருத்தங்களுக்கும் இது உபேயாகப்படட்டும் என்கிற தூய
எண்ணத்துடேனேய இன்று நான் இைத பகிரங்கமாக ெவளிேய என்ைனச் சூழ்ந்துெகாள்ள நான்
மனப்பூ3வமாகேவ அனுமதிக்கிேறன். கடவுள் என்ைன மன்னிக்கட்டும்.

உலகத்திலுள்ள அைனத்து யவ்வன ஸ்திrகளின் கனவுகைளப் ேபாலேவ ராஜன் மகளின்

கனவும் அவளுைடய ஆண் துைணையப் பற்றியதாகேவ இருந்து வந்தது. உலகத்திலுள்ள
அைனத்து யவ்வன ஸ்திrகைளப் ேபாலேவ அவளும் அந்தக் கனைவ விரும்பிக் கண்டு வந்தாள்.
அவளுைடய இரவுகளுக்குத் துைணயாக அவேள தன் கற்பைனயில் சிருஷ்டித்துக் ெகாண்ட
ஆண்மகன் அவளுடன் ெநடுங்காலமாகப் பழக்கம் ஏற்படுத்திக் ெகாண்டிருந்தான் என்பைதக்
கனவில் அவன் அவளுடன் பழகும்ேபாது காட்டிய சுவாதHனத்ைதயும் சகஜத்ைதயும் கண்டு நான்
அறிந்துெகாண்ேடன். அவன் அவளுக்குச் சாைவப் ேபாலத் தவி3க்க முடியாதவனாயிருந்தான்.
அவனுைடய அவயவங்கள் அறுதியிட்டுச் ெசால்ல முடியாதபடி அரூபத் தன்ைமயும் கைலந்து
ேசரும் நH3த் தன்ைமயும் ெகாண்டிருந்தன. ஆனால் அவன் ேபரழகன். அங்க அங்கமாக ெபாலிைவப்
பிrத்துப் பா3க்க முடியாவிட்டாலும் அவனுைடய இருப்பும் கனவின் சுகந்தமுேம அவன் ேபரழகன்
என்பைதத் ெதளிவாகப் பைறசாற்றிக் ெகாண்டிருந்தன. இந்த உலகத்தில் எங்கும் காணப்படேவ
முடியாத அற்புதமான ஆண்மக்கள் கன்னிப்ெபண்களின் கனவுகளுக்குள் எத்தைன சுவாதHனமாக
நடமாடிக் களிக்கிறா3கள். உண்ைமயில் அவ்வளவு வசீகரமான ஆண்கள் பூதவுடலுடன் வசிக்கத்
தகுதியற்றதுதான் இந்த யதா3த்தமும். அந்த அழகன் உருவத்தில் புைகத் தன்ைமயுடன்
காணப்பட்டாலும் அவன் அைசவுகளில் தH3க்கம் இருந்தது. அவன் ராஜன் ெபண்ணின்
படுக்ைகயைறயின் வலப்புறச் சாளரத்தின் வழியாக மதுரமான ெதன்றலின் எைடயின்ைமேயாடு
உள்ேள நுைழந்தான். அவன் உள்ேள நுைழந்தவுடன் படுக்ைகயைற மட்டுேம நம் ராஜனின்

514
அரண்மைனையப் ேபாலப் பத்து மடங்கு ெபrதான அளவில் பிரம்மாண்டமானதாக விசாலித்து
விட்டது. ராஜன் மகளின் சப்பர மஞ்சேமா ஒரு அஸ்வரதம் இரண்டு நாட்கள் ஓடிக் கடக்கும்
அளவுக்கு விrந்து மல3ந்து கிடந்தது. படுக்ைகயைறயின் விதானத்தின் வழியாக ேமகங்களும்
நட்சத்திரங்களும் வானத்தின் ஒரு ேகாடியிலிருந்து இன்ெனாரு ேகாடிக்குத் தங்கள் பயணத்ைதத்
ெதாட3ந்தன. அைறயின் ெபாருட்களில் ெசதுக்கப்பட்டிருந்த ேவைலப்பாடுகள் ஒவ்ெவான்றுேம
தனித்தனிப் ெபாருட்களால் பrமாணம் ெபற்றன. உள்ேள வள3க்கப்பட்டிருந்த மல3கள் விrத்த
மணம் கனைவத் தாண்டி ெவளிேயயும் சுழன்று அடித்தது. ஒவ்ெவாரு நுண்ணியதுகளும்
பன்மடங்காக வள3ந்து ேபானதால் அவற்றின் இயற்ைகயான வண்ணங்கள் சூrயனின்
பிரகாசத்ைதப் ேபால ெவம்ைமயும் ெஜாலிப்பும் ெபற்று அைறைய வண்ணங்களாலும் அங்ேக
சுற்றித் திrந்த இருவைரயும் விய3ைவயாலும் குளிப்பாட்டின. இத்தைகய அற்புதமான கனவுலைக
சிருஷ்டித்துக் ெகாண்டும் ராஜனின் ெபண் அைறெயங்கிலும் சிருங்கார ரசம் ததும்பும் பாடல்
வrகைள முணுமுணுத்த வண்ணம் தன் நண்பனுடன் அந்தர ெவளியில் பறந்தபடிக்கும்
உல்லாசமாக வைளய வந்து ெகாண்டிருந்தாள். அவனுைடய புைக வடிவம் இந்தப் ெபண்ணுக்கு
எந்த விதத்திலும் ஒரு குைறயாகப் படவில்ைல. அவள் அவைன உடேலாடும் உதிரத்ேதாடும்
உண்ைமயான மனிதைன தழுவிக் ெகாள்வது ேபாலேவ தழுவிக்ெகாண்டாள். அவைன
முத்தமிடுவது ேபாலேவ உதடுகளிலும் மா3பிலும் நாபியிலும் நாபியின் கீ ழும் முத்தமிட்டான்.
அவ3களிருவரும் என் காதுகள் கூசும்படியான கனிந்த அந்தரங்க வா3த்ைதகைளத் தங்களுக்குள்
பrமாறிக் களிப்புடன் ெகாஞ்சிக் ெகாண்டா3கள். வண்ணங்களும் மணமும் சிrப்ெபாலியும் ஒன்றறக்
கலந்த ஆைடயணிகளின் அைலவும் உலகத்ைதேய துயிலிலிருந்து எழுப்பி விடும் ஆரவாரத்
தன்ைமயும் அப்பழுக்கற்ற தூய்ைமயும் ெகாண்டு இலங்கின. ஆண்டவேன வா3த்ைதகளால்
அசுத்தப்படுத்தக் கூடாத இந்தப் பrசுத்தமான காட்சிகைள ெவளிேய ெசால்லும் து3பாக்கியம்
எனக்கு என் வித்ைதயால் வாய்த்தேத.

ஒருவ3 ஓட ஒருவ3 துரத்தியும் ஒருவ3 ஒளிந்துெகாள்ள ஒருவ3 கண்டுபிடித்தும் ஒருவ3

கண்கைளக் கட்டிக் ெகாள்ள ஒருவ3 ேவடிக்ைக காட்டியும் அவ3கள் ெநடுேநரம் விைளயாடினா3கள்.
ஒவ்ெவாரு விைளயாட்டின் முடிவிலும் ஒருவ3 மற்றவைர ெவற்றிெகாண்டதற்கு அைடயாளமாக
எதிrைய இறுக அைணத்துக் ெகாண்டா3கள். ஒவ்ெவாரு விைளயாட்டின் ேநாக்கமும் அதுேவயாக
இருந்தது. மனிதனின் ைககள் படாத ெபrய வனத்தின் விஸ்தாரத்துடன் திகழ்ந்த அந்தக் கனவு
மாளிைகயில் அவ3கள் விைளயாட இரண்டு நப3கள் நிற்கச் சிரமப்படும் அளேவ இடம்
கிைடத்ததைதப் ேபால ஒருவைரெயாருவ3 ஒட்டிக்ெகாண்ேட நின்றுெகாண்டிருந்தைதப் பா3த்த
ேபாது எனக்கு ேவடிக்ைகயாகவும் சந்ேதாஷமாகவும் இருந்தது. இப்படிேய அவ3கள் கனவுலகின்
அனாதி காலங்கைள விைளயாட்டில் கழித்த பிறகு படுக்ைகக்கு திரும்பி வந்தா3கள். ராஜனின் ெபண்
தன் வழக்கமான இடத்தில் தன் வழக்கமான துயில் நிைலயில் கழித்த பிறகு படுக்ைகக்குத் திரும்பி
வந்தா3கள். ராஜனின் ெபண் தன் வழக்கமான இடத்தில் தன் வழக்கமான துயில் நிைலயில் நிமி3ந்து
படுத்துக் ெகாண்டாள். அவளுைடய நண்பன் அவள் கட்டிலின் கீ ழ்புறத்திலிருந்து ெமதுவாகச்
சுழன்று எழும்பி அவைள கால்களிலிருந்து முத்தமிட்டுக் கவிந்தபடி படிப்படியாக முகத்ைத

515
அணுகினாள். ராஜகுமாrயின் கண்கள் அளவு கடந்த அைமதியிலும் ஆனந்தத்திலும்
எதி3பா3ப்பிலும் கசிந்த கண்ணருடன்
H மூடியிருந்தன. அப்ேபாதுதான் சைபேயாேர ெநஞ்ைசப்
பிளக்கும் அந்தக் ெகாடூரமான சம்பவம் நிகழ்ந்தது. தினமும் ராஜனின் ெபண்ைண அவள்
ஞாபகமின்றிேய வாட்டி வைதத்துக் ெகாண்டிருந்த துயர சம்பவம் நடந்ேத விட்டது. அவள் முகத்ைத
மிக அருேக ெநருங்கி வந்த அவளுைடய நண்பன் திடீெரன்று அவள் முகத்தில் காறியுமிழ்ந்தான்.
ஒரு ெநாடிக்குள் பின் அவனுைடய புைகயுருவம் மிக ேவகமாகச் சிதிலமைடந்து கைலந்து மைறந்து
ேபானது. அவனுைடய ரத்தமும் சைதயுமற்ற ேபரழகு முகத்திலிருந்து ெவளிேய ெதறித்த எச்சில்
ெகட்ட கனவில் து3மணத்ைத அைற முழுக்க விசிறியடித்தபடி கூெழாத்த ெவண் திரவமாக ராஜன்
ெபண்ணின் முகத்திலிருந்து வழிந்துெகாண்டிருந்தது. அவள் பீதியிலும் அருவருப்பிலும்
துயரத்திலும் அலறியபடி உறக்கத்திலிருந்து திடுக்கிட்டு விழித்துக்ெகாண்டாள். அன்று இரவு
மட்டுமல்ல. ஒவ்ெவாரு இரவிலும் அவள் கனவு இந்தவிதமாகேவ முடிந்து
ேபாய்க்ெகாண்டிருக்கிறது என்பைத நான் மறுநாளிரவு சrயாகேவ யூகித்தறிந்ேதன். அலறியபடி
விழித்துக்ெகாள்ளும் பrதாபத்திற்குrய ராஜன் மகேளா விழிப்பின் பலவந்தத்தில் தான் சற்றுமுன்
என்ன கனவு கண்ேடாெமன்பைத ஒவ்ெவாரு நாளிரவும் மறந்து ேபாய்க் ெகாண்டுமிருந்தாள்.
இதனால் முதல் நாளிரவு அவள் முகத்தில் துப்பிய அவளுைடய நண்பனும் மறு நாளிரவு ெவகு
சகஜமாக அவளுடன் விைளயாட வருவதும் துேவஷமின்றி அவள் அவைனத் தன்னுடன்
விைளயாட அனுமதிப்பதும் விைளயாட்டின் முடிவில் அவள் முகத்தில் அவன் துப்பிவிட்டுப்
ேபாவதும் ெதாட3ந்து நடந்துெகாண்ேட இருந்திருக்கிறது. அவள் கனவு முழுவதும் மறந்து கைலந்து
ேபாகும்படியான அசாத்தியமான ேவகத்துடனும் ஈட்டியின் முைனையப் ேபால மிகக் கூ3ைமயாகத்
தாக்கும் படியும் ஒவ்ேவா3 நாளிரவும் அவன் அவள் முகத்தில் துப்பிக் ெகாண்ேட இருந்திருக்கிறான்.
இந்த அதி3ச்சி மட்டும் ஒரு கசடாக ஆழ்மனதில் படிந்து ேபாய் அழகிய ஆண்கைளக் காணும்
ேபாெதல்லாம் ஏற்படும் பயமாகவும் அருவருப்பாகவும் இந்த அழகிய ெபண்ணின் மனைத
சின்னாபின்னப்படுத்திவிட்டது. ராஜன் மகளுக்குத் தன் விேனாத நடத்ைதயின் காரணம்
இதுதாெனன்பது ெதrயவில்ைலெயன்றால் எனக்ேகா மறுநாளிரவுவைர அவளுைடய நண்பன்
அப்படி நடந்து ெகாள்வதன் காரணம் ெதrயவில்ைல. ஆனால் அைதக் கண்டுபிடித்து விட
முடியுெமன்கிற நம்பிக்ைகையத் தூண்டும் விதமாக அன்று இரேவ நான் ஒரு ரகசியத்ைத ராஜன்
ெபண்ணின் படுக்ைகயைறயில் கண்டுபிடித்ேதன். உறக்கத்திலிருந்து அதி3ச்சியுடன் விழிப்புக்
கண்டவுடேனேய தான் கண்ட கனைவ மறந்துேபாய்க் ெகாண்டிருந்தாெளன்று ெசான்ேனனல்லவா.
எனேவ அவைள மறுபடி தூங்கச் ெசய்ய எனக்கு அதிக அவகாசம் ேதைவப்படவில்ைல. அவள் ெவகு
சாதாரணமாகேவ சற்று ேநரம் என்னுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்து விட்டுத் தூங்கிப்ேபானாள். ேபச்சில்
கூட அவள் கண்ட கனவின் சாயல் படிந்திருக்கவில்ைல. எனேவ நானும் அந்தக் கனைவப் பற்றி
ேவப்ப மணத்ேதாடு கூடிய இரவுக் காற்று அைறக்குள் நுைழந்த ேபாேத நான் அந்த அைறயின்
சாளரம் திறந்திருப்பைத உண3ந்ேதன். எப்ேபாதுேம அந்தச் சாளரம் திறந்த நிைலயில்தான்
இருக்குெமன்று நான் பின்ன3 என் சிஷ்ையயிடேம ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாண்ேடன். இருந்தும்
சாளரம் அப்படித் திறந்திருக்கிறெதன்பது கடவுள் எைதேயா சூசகமாக அறிவிக்க
முயலுகிறாெரன்கிற உண3ைவ எனக்குத் தந்தது. நான் அன்று ராஜன் ெபண்ணின்
படுக்ைகயைறயில் ேபாடப்பட்டிருந்த நHண்ட இருக்ைககளில் ஒன்றிேலேய படுத்து இரைவக் கழிக்க

516
முடியுெமன்று ெசால்லியிருந்ேதன். இரவு கைலவதற்கு அப்ேபாது ெநடு ேநரமிருந்தது. நான் எழுந்து
சாளரத்தின் அருேக ெசன்ேறன். சாளரத்தின் மிக அருேக படுக்ைகயைறைய அரண்மைனத்
ேதாட்டத்தில் வள3ந்திருக்கும் ேவப்ப மரத்தின் உச்சிக் கிைள தைழத்து ெநருங்கியிருக்கிறது.
ஈட்டிகளால் அைமக்கப்பட்ட பன்னிெரண்டடி உயரமான ேவலியில் நம்பிக்ைக ைவத்து காவல3கள்
குைறக்கபட்டிருந்த அந்தப் பகுதியில் அரண்மைனத் ேதாட்டத்தின் புல் ெவளியிலிருந்து புறப்பட்டு
இரண்டு காலடிச் சுவடுகள் மரத்தின் மீ ேதறி உச்சிக் கிைளைய அைடந்து சாளரத்தின் வழிேய
ராஜனின் மகளின் படுக்ைகயைறக்குள் தாவியிருப்பைதக் கண்ேடன். அைவ பிறகு அைறயின்
சுவேராரமாகேவ பதுங்கிப் பதுங்கி நடந்து அங்ேக நிறுத்தப்பட்டிருந்த ெபாருட்கைள அைவ இங்ேக
இல்லாதனேவ ேபால் ஊடுருவிக் கடந்து ராஜன் ெபண்ணின் ேதாழி படுத்திருக்கும்
இைணப்பைறக்குள் நுைழந்து மைறவைதயும் கண்ேடன். இளவரசியின் கனவு நண்பன் அவள்
முகத்தில் காறியுமிழும் காரணத்ைத கண்டுபிடித்து விட முடியுெமன்கிற நம்பிக்ைக என்னுள்
உதயமாயிற்று.

இந்த அளேவாடு என் முதி3 முப்பாட்டனாrன் முதல் நாளிரவுக் கைத (அல்லது

உட்சுவாசத்தின் கைத) முடிந்தது. கைத ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்த ஜனங்களும் அரச குடும்பத்தவரும்
அங்கிருந்து கைலந்து ெசல்ல மனமின்றி கைலந்து ெசன்றா3கள். அனுமதிக்கப்பட்டவ3கள்
அங்ேகேய உட்கா3ந்து ேபசி மறுநாள் இரவு வைர தங்கள் ெபாழுைதக் கழித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள்.
அவ3கள் அைனவருைடய ேபச்சின் ைமயமும் இளவரசியின் கனவின் மீ தும் ேவப்பமரத்தின்
வழிேய அரண்மைனப் படுக்ைகயைறக்குள் தாவிய மாயக் காலடிச் சுவடுகளின் மீ துேம
குவிந்திருந்தது. அவ3கள் அைனவருேம ராஜன் மகள் உறங்கும்ேபாது தானுறங்காமல் அவளுக்குக்
காவலிருக்க ேவண்டிய அவளின் ேதாழிதான் அந்தக் காலடிகளுக்குrய நபைர விருப்பத்துடன்
உள்ேள அனுமதித்தாெளன்று அவைள ெவறுக்கத் தைலப்பட்டா3கள். அவள் உண்ட வட்டிற்குச்
H
ெசய்த இரண்டகம் மன்னிக்க முடியாெதன்று அைனவருேம ஒத்த குரலில் கூவி ராஜதானிையத்
தாண்டிச் ெசல்லும் பருவக் காற்றின் வழிேய ெதாைலதூரவாசிகளுக்ெகல்லாம் இந்த
ஒழுக்கக்ேகட்ைடப் பற்றிச் ெசய்தி அனுப்பி விட்டா3கள். எனேவ ெதாைலதூரவாசிகளும் ராஜன்
ெபண்ணின் ேதாழிையத் தங்கள் மனதார ெவறுத்தா3கள். மறுநாளிரவு கைத முடிந்தவுடன்
அவளுக்கு ராஜன் என்ன தண்டைன தருவாெரன்பது பற்றி நட்சத்திரங்கைள விஞ்சும்
எண்ணிக்ைகயில் ஊகங்கள் அவ3களிைடேய ெவடித்துச் சிதறின. நகரத்திலிருந்து ெவகு ெதாைலவு
விலகிய சிறிய கிராமம் ஒன்றிலிருந்து ேதாழியின் வடு
H அன்றிரேவ தHக்கிைரயாக்கப்பட்டது. அதில்
வசித்து வந்த அவளுைடய வயது முதி3ந்த ெபற்ேறா3கள் வருந்தி தாங்கள் உயிேராடு எrத்துக்
ெகால்லப்படுவைத முழுச் சம்மதத்ேதாடு ஏற்றா3கள். இது நடந்து பத்ெதான்பது நாட்களுக்குப்
பிறேக விஷயம் அரண்மைனைய எட்டியது. ராஜதானிேய அந்த நிகழ்ச்சிக்காக பத்ெதான்பது நாட்கள்
கழித்துத் துக்கம் அனுஷ்டித்தது. முதல் நாள் கைத முடிந்த அந்த இரவில் அவைள ெவறுத்துக்
ெகான்று ேபாடத் துடித்த அைனவருேம அடுத்த நாளிரவுக் கைத முடிந்ததும் தங்கள் தவைற
உண3ந்தா3கள். அந்தப் ெபண்ணிடம் மானசீகமாக மன்னிப்புக் ேகட்டுக் ெகாண்டேதாடு தவறுகள் சr
ெசய்யப்பட்டுவிட்டதாகவும் அவ3கள் தங்கைளச் சமாதானப் படுத்திக்ெகாண்டா3கள். ஆனால்

517
தனக்கு இைழக்கப்பட்ட அநHதிையப் பத்ெதான்பது நாட்களுக்குப் பிறகு தன் மனமதிர அந்த அப்பாவிச்
ேசடிப்ெபண் ெதrந்துெகாண்டேபாது என் முதி3முப்பாட்டனா3 முதல் நாளிரவில் முடிக்கக் கூடாத
இடத்தில் கைதைய முடித்ததுதான் தன்ைன நி3கதியாக்கியெதன்று அவைர மனதாரச் சபித்துவிட்டு
ராஜன் ெபண்ணின் படுக்ைகயைறச் சாளரத்திலிருந்து புலி பாய்ந்த அேத வழியாக நந்தவனக்
குத்தHட்டி ேவலியின் ேமல் பாய்ந்து தன் உயிைர இருபதாம் நாள் மாய்த்துக்ெகாண்டு விட்டாள். இது
ஒருபுறமிருக்க முதல் நாளிரவு கைத முடிந்த பிறகு அரண்மைனக்குத் திரும்பி வந்த ராஜன்
மைனவியும் ஒரு ெபண்ணின் தாப ரசம் ததும்பும் கனவுகைள அவள் ெபற்ேறா3களின்
முன்னிைலயில் ஒரு ெபரும் ஜனத்திரேள அறிய பகிரங்கமாக வ3ணித்த என்
முதி3முப்பாட்டனாைர ெவறுத்து அவைரத் தன் வாயாரச் சபித்துக்ெகாண்டிருந்தாள். ஆண்களின்
உலகில் ஒரு ெபண்ணின் மனம் என்பது அவள் தகப்பனாலும் அவளுைடய உடல் என்பது பிற எல்லா
ஆண்களாலும் கற்பைனயால் சிருஷ்டித்துக்ெகாள்ளப்படுகிற வஸ்துக்கள் என்னும் வழக்குச்
ெசால்ைல நிைனத்து அவள் அன்றிரவு தூங்காமலும் தவித்தாள். தன் ெபண்ணின் மூடிய
கண்களினுள் பிரவகித்துக் ெகாண்டிருந்த சிருங்காரக் கனவு அவள் நாசி நுனியில் மலராகவும்
உதடுகளின் ஓரங்களில் புன்னைகயாகவும் கன்னங்களில் சிவந்த வண்ணமாகவும் முைலக்
காம்புகளில் கடினமான முத்தாகவும் பிரதிபலிப்பைதயும் அவள் தன் கற்பைனயில் கண்டு
பீதியைடந்தாள். பா3ப்பவைரப் பரவசப்படுத்தும் அந்த உடல் மாற்றங்கைள இருபத்தியிரண்டு
ஆண்கள் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள் என்பைத அவளால் நிைனத்துப் பா3க்கேவ முடியவில்ைல.
ராஜைன அவள் தன் ெவறுப்பிலிருந்து அவன் தன் ெபண்ணின் தகப்பன் என்கிற முைறயில்
ஒதுக்கிைவத்தாள். ராஜைனயும் என் முதி3முப்பாட்டனாைரயும் தவி3த்த பிற இருபது
ேவட3கைளயும் மன்னிப்பதற்கு அவளுக்கு எந்த காரணம் எதுவும் கிைடக்கவில்ைலயாதலால்
படுக்ைகயைறக்குள் நுைழந்து நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவி என்கிற பாடைல இைசத்த அந்த
இருபது ஆண்களின் தைலகைள உடேன வாளால் சீவிக் ெகாய்துவிடும்படி ராஜனுக்குத்
ெதrவிக்காமல் ரகசியமாகத் தன் சிப்பாய்களுக்கு ஆைணயிட்டாள். அதன்படி அந்த ேவட3கள்
அன்றிரேவ ெகாைலக்களத்திற்கு இரண்டாம் ேபரறியாமல் வரவைழக்கப்பட்டு ெவட்டிக்
ெகால்லப்பட்டுவிட்டா3கள். ஈடாக வழங்கப்பட்ட ெபரும் ெசல்வத்தினடியிலும் ராஜ விசுவாசத்தின்
சுைமயிலும் சிக்குண்டு அவ3களுைடய குடும்பத்தினrன் கண்களும் நாவுகளும் நசுங்கிப்
ேபாய்விட்டன. இந்தக் ெகாைலகளுக்குப் பிறேக அரண்மைனயில் ராஜன் ெபண்ணின் திருமணம்
உள்பட பல காrயங்களின் வrைசயும் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் கீ 3த்தியும் தைலெதறிக்கும்
ேவகத்தில் உச்சிைய ேநாக்கிப் பாய்ந்து ெசன்றன என்று ெசால்வா3கள். ஆனால் அப்பழுக்கற்ற ஒரு
ெபண் அநியாயமாக நி3கதியாக்கப்பட்டாள் என்கிற விஷயத்ைதயும் தன் கவைல தHர இைசத்த
இருபது ேவட3கள் ெகால்லப்பட்ட ெசய்திையயும் பல நாட்கள் கழித்ேத ெதrந்து ெகாண்ட ராஜன்
பிரகாசிக்கும் தன் அதிகாரத்தின் நிழலில் நடந்து ேபான பிசகுகளுக்குத் தாேன ெபாறுப்ேபற்றுக்
ெகாண்டு என்ெறன்றுேம எழுந்திருக்க முடியாத ேநாயில் வழ்ந்து
H படுத்த படுக்ைகயாகி விட்டான்.
என் முதி3முப்பாட்டனாைரப் ெபாறுத்தவைரயில் அந்த இரவிேலேய இருபது ேவட3களுடன்
ேச3த்து அவைரயும் அவள் ெகான்றுவிடத் துடித்ததாக வருடங்கள் கழித்து அவ3 அரண்மைன
வளாகத்ைத விட்டு ெவளிேய துரத்தப்பட்ட அன்று எக்காளத்துடன் உரக்கச் ெசால்லிச்
சிrத்தாெளன்கிறது ஒரு கைத. ஆனால் கைதையக் ேகட்டு விட்டு வந்த இரவில் அவருைடய

518
ஆளுைமயும் ஞானமும் ெபருைமயும் இவற்றுக்கு ேமலாக நன்றியுண3சிச்யும் அவைரக் ெகால்லும்
அவாவிலிருந்து ராஜன் மைனவிையப் பிrத்து அப்புறப்படுத்தி ைவத்தன. இளம்ெபண்ணின்
கனவுகைளக் கூச்சமில்லாமல் பா3த்தேதாடல்லாமல் அைத ெவளிேய ெசான்னவன் அந்தக்
கனவுகளின் நிைனவால் தாேன சாவான் எனும் மூதுைரைய எண்ணி அவள் தன்ைனச்
சமாதானப்படுத்திக்ெகாண்டான். அந்த மூதுைர துரதி3ஷ்டவசமாக உண்ைமயாகவும் இருந்தது.
விதி ராஜன் மகளின் இைட ெநகிழ்ந்து ஸ்தனங்கள் சrந்த துயில் நிைலைய என்
முதி3முப்பாட்டனாrன் மனக்கண் முன் திரும்பத் திரும்பக் காட்டி அவைர ரகசியமாகப் பல நாட்கள்
அைலக்கழித்து வந்தது. ேபதங்கைளத் துறந்துவிட்ட தன் மனம் சிருங்கார உண3வுகளால்
கைறப்பட்டுக்ெகாண்டிருந்த பாவத்திலிருந்து தப்பித்துக்ெகாள்ளும் வண்ணம் இளைமயிேலேய
தன்ைனச் சாவு அைணத்துக் ெகாள்வைத அவ3 மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறகு அந்த
நாட்களில் எதி3பா3த்து ஏங்கிக் ெகாண்டிருந்தா3. மாறாக தான் ஒரு சாட்சியாக நின்று கண்ட ராஜன்
மகலின் கனவும் அவளின் உறக்கமும் அவ3 உள்ளத்தில் விைதத்த விஷ விைதேயா அழியாமல்
ராஜன் மைனவியின் விருப்பப்படியும் அவ3 விருப்பத்திற்கு மாறாகவும் வள3ந்தபடிேய
தானிருந்தது. ராஜன் மகள் தன் ேநாய் தH3ந்து அழகும் ஆேராக்கியமும் ெகாண்ட அரசகுமாரனுக்கு
மணமுடிக்கப்பட்டு புகுந்த வடு
H ெசன்று பல காலங்களுக்குப் பிறகும் மக்கள் அவைளக் கிட்டத்தட்ட
மறந்ேத ேபான பிறகும் அவளுைடய கனைவக் கண்டதன் பாதிப்பால் விரக ேநாயுற்று அைலந்த என்
முதி3 முப்பாட்டனா3 (மூன்றாவது பிரேயாகத்திற்குப் பிறேக ெதrந்து ெகாண்ட) ெபண்களின்
கனவுகள் புருஷ3களால் பா3க்கப்படக் கூடாதைவ என்று அறிவுறுத்தும் ெசாப்பன சாஸ்திரத்தின்
கைடசி அங்கத்ைத மறந்துேபாய் அப்படிப் பா3ைவயின் கைற படாதைவயானதினாேலேய அைவ
மூப்ைபத் தவி3த்து நித்திய ெசௗந்த3யத்ைதப் ெபற்றிருக்க ஆசி3வதிக்கப் பட்டைவ என்று
எடுத்தியம்பும் பகுதிைய மட்டும் நிைனவில் ெகாண்டவராய் பைழய நகரத்தின் ெபருைமமிகு
ெபண்மணியாக மதிக்கப் பட்டுக்ெகாண்டிருந்த தன் மைனவியின் இளைம ததும்பும் கனவிற்குள்
அவளறியாமல் புகுந்து பா3க்கும் கீ ழான மனநிைலக்குத் தள்ளப்பட்டு விட்டா3. சாஸ்திரத்தின்
விதிகேளா குருவிற்கு அளித்த வாக்குறுதிேயா நிைனவிற்கு வராத வண்ணம் விதி அவ3
ஞானத்ைதக் கட்டிப்ேபாட்டுவிட்டது. மைனவியான அந்தப் ேபrளம்ெபண்ணின் கனவில் அவ3
எதி3பா3த்த படிேய அவைள இறுக்கமும் மத3ப்பும் நறுமணமும் ததும்பும் தன் குருவின் மகளாக
திருமணத்திற்கு முன்பிருந்த பைழய யவ்வன ஸ்திrயாகக் கண்டு ஞானவான்கள்
உதாசீனப்படுத்தும் சிருங்கார உண3வால் புளகாங்கிதமைடந்தா3. அந்தக் கணத்திேலேய
விேராதித்துக்ெகாள்ளப்பட்ட சாஸ்திரங்களின் ேகாபமும் வஞ்சிக்கப்பட்ட குருவின் சாபமும் அேத
கனவில் அவ3 கண்முன் ேவறு இரண்டு ைபசாசக் காட்சிகைளயும் உருவாக்கி விட்டது. ஒன்றில்
யவ்வனம் ததும்பி நிற்கும் தன் மைனவியின் முன் அவள் புறங்ைகயால் அலட்சியப்படுத்தி
ஒதுக்கும்படி நடுப்பிராயத்ைத முழுவதுமாகத் தாண்டியிராத என் முதி3முப்பாட்டனா3 தாெனாரு
நைரகூடி முதி3ந்த கிழவனாகத் தள்ளாடியபடி நின்றிருக்கக் கண்டு அதி3ந்து ேபானா3.
இரண்டாவதும் குருதிையச் சில்லிட ைவத்ததுமான காட்சியில் பல வருடங்களுக்கு முன்
ேநாயாளியின் து3கனவால் நிைலகுைலந்து ேபாய் தன்ைன இவ்வுலகின் கண்களிலிருந்து
காணாமல் ேபாக்கிக்ெகாண்டு விட்டவெரன்று நம்பப்பட்ட அவருைடய பால்யகால நண்ப3 தன்
ஒளிவிடத்திலிருந்து காைளப் பருவம் சற்றும் தளராத உடற்கட்ேடாடு குருவின் மகளின் முன்

519
ேதான்றினா3கள். சுருட்டி இழுக்கும் சாவின் படிக்கட்டுகளில் ஒருபுறம் தள்ளாடியபடி தான்
ஏறிக்ெகாண்டிருக்க அேத படிக்கட்டுகைளப் படுக்ைகயாக்கி அவ3களிருவரும் பூரண
நி3வாணிகளாய் அதன் மீ து சல்லாபித்து விைளயாடுவைதச் சாபத்தால் வலுக்கட்டாயமாகத்
திறக்கப்பட்ட கண்களால் பா3த்த என் முதி3முப்பாட்டனாrன் நிைனவிலிருந்து அவ3 கற்ற வித்ைத
முழுவதும் அந்தக் கணத்திேலேய மறந்து ேபாய்விட்டது. அதற்குப் பிறகு அவரும் அைத ெவளியில்
எங்கும் ேதடி ெமனக்ெகடவில்ைல. அவருக்குள் ெஜாலித்துக் ெகாண்டிருந்த கைலயின் பிரகாசம்
அைணந்து ேபானதால் அவ3 முகம் எrந்தவிந்த விறகுக்கட்ைடையப் ேபாலக் கருத்துப் ெபாடிந்து
ேபாய்விட்டது. அவ3 தனக்குத்தாேன மழித்துக் ெகாள்வைத நிறுத்தி தைலயிலும் முகவாயிலும்
தாறு மாறாக வள3ந்த மயி3க்கற்ைறகளில் அைட எனப்படும் து3முடிச்சுகள் உருவாகிப் ெபருக
அனுமதித்துவிட்டா3. அப்படிெயாரு வழ்ச்சிைய
H எதி3பா3த்திருந்த அவருைடய எதிrகளும் அவ3
பசுைவப் புண3ந்தவ3 என்றும் சாஸ்திர விேராதி என்றும் இருபது அப்பாவிகளின் மரணத்திற்குக்
காரணமாயிருந்தவ3 என்றும் மைனவிையப் பிறந்த வட்டிற்குத்
H திரும்ப விரட்டியடித்தவ3 என்றும்
அஞ்ஞானப் பீைடயால் பீடிக்கப்பட்டு விட்டவ3 என்றும் பலமாகப் பிரச்சாரங்கள் ெசய்து அவைரத்
தHராத பழிக்குள் தள்ளி அரண்மைனைய விட்டு ெவளிேயற்றிக் காட்டிற்குள் துரத்தி விட்டா3கள்.
அவருைடய இரண்டு ஆண் வாrசுகைள ஆதரவற்றவ3களாக்கி அவருடன் கூடேவ துரத்தி
விட்டா3கள். மறந்து ேபான தன் வித்ைதைய அவ3களுக்குக் கடத்த முடியாமல் என்
முதி3முப்பாட்டனா3 அவ3கைள அஞ்ஞானிகளாக்கினா3. ஒரு காலத்தில் ெபண்களுக்கான
ேவதமாயிருந்த அவருைடய ேபாதைனகளடங்கிய ஓைலச் சுவடிகள் முழுவைதயும் ேதடி எடுத்துத்
தடயமில்லாமல் மடாதிபதிகள் அவற்ைற அழித்ெதாழித்தா3கள். ெபண்கைள மீ ண்டும்
புஜங்களடியிலும் ேயானியிலும் மழித்துக்ெகாள்ளாத காடாக ேராமம் வள3க்கச் ெசய்து
து3மணத்தால் அவ3கைள எப்ேபாதும் குற்ற உண3வுக்குள்ளானவ3களாக ஆக்கித் தங்கள்
ஆளுைமயின் கீ ழ் அடிைமப் படுத்திக் ெகாண்டா3கள் து3கனவுகளால் அவதிப்பட்டவ3கைல
ஈவிரக்கமின்றிக் கண்கைளப் பறித்துவிட்டுக் ெகான்றா3கள். நாவித3கைளக் கைடச்
சாதியினெரன்று பிரகடனப்படுத்தி மயானபூமியின் அருேக எப்ேபாதும் பிணங்கள் ேவகும்
நாற்றத்ைதச் சுவாசித்துக்ெகாண்டிருக்குமாறு நகரத்தின் ைமயப்பகுதியிலிருந்து பிrத்துக்
குடியம3த்தினா3கள். மகளின் ெபாருட்டாக இருபது அப்பாவிகைளத் தன் மைனவி ெகான்ற
பாவத்ைத வலிந்து தான் ஏற்றுக் ெகாண்டு ெவகுகாலத்திற்கு முன்ேப ேநாய்ப் படுக்ைகயில்
வழ்ந்துவிட்ட
H ேபாதிலும் மனந் தளராது தன் ெபண்ணின் உதவியுடன் உத்தமமான முைறயில்
ராஜ்ஜிய பrபாலனம் ெசய்து வந்த ராஜன் என் முதி3முப்பாட்டனாrன் ெசய்ைகையயும் அதன்
விைளவுகைளயும் ேகள்விப்பட்டு நடப்பவற்ைறத் தடுக்கும் வைக ெதrயாமல் மரணப்
படுக்ைகக்குத் தன்னுடைல மாற்றிக் ெகாண்டு நாட்கைள எண்ணவாரம்பித்து விட்டு நாட்டின்
நி3வாக இயந்திரத்ைத நிறுத்தி விட்டான். மகைள மணந்து அந்நகரத்தின் ராஜவாrசாக வந்த
ராஜனின் மருமகேனா ஏழ்ைம உருவாக்கும் மூ3க்க3கைளக் கைர ேச3ப்பைதவிடக் கடினம்
தறிெகட்டைலயும் அறிவாளிகைளத் திருத்திச் சீ3ெசய்வெதன்று கூறி ராஜன் மகள் எவ்வளேவா
மன்றாடியும் ேகட்காமல் ெமதுெமதுவாக பைழய நகரத்ைதக் ைகவிட்டுவிட்டான். வருடங்கள்
உருண்டேபாது காட்ைடயழித்து நி3மாணிக்கப்பட்ட பைழய நகரத்தின் சுவ3களுக்குள் அதுகாறும்
தங்கைள மைறத்தபடி காத்திருந்த விருட்சங்களும் விலங்குகளும் ெவளிப்பட்டு மனித3கைள

520
ேவட்ைடயாடத் துவங்கின. விைரவிேலேய பிரபஞ்சத்தின் சுழற்சி விதிக்ேகற்ப மரங்களுக்குள்
சுவ3கள் மைறந்து ெகாள்ள இந்தப் புதிய நகரம் அப்ேபாது அழித்த அட3ந்த வனம் அங்ேக தன்ைன
ஸ்தாபித்துக் ெகாண்டது. புத்திவன3களாகி
H நி3கதியாக மயான பூமியில் அைலந்து திrந்த என்
முப்பாட்டன்கள் நகரம் காடாகியேபாது விலங்குகேளாடு விலங்குகளாகத் திrயும் ேவட3களாக
மாறித் தங்கைளச் சாவிலிருந்து காத்துக்ெகாண்டன3. வாrசுகைளயும் விலங்குகளாக காட்டிேலேய
வள3த்ெதடுத்தன3.

இரண்டாம் நாளிரவுக் கைத (அல்லது ெவளிச்சுவாசத்தின் கைத)/ என் முதி3பாட்டனா3

ெசால்கிறா3:

தைலமுைறகளுக்கு முன் ஒரு வனமிருகத்தின் கனைவ இந்த ராஜவம்சம்

நி3மூலமாக்காமலிருந்தால் ஒருேவைள நான் இந்தக் கைதையச் ெசால்வதற்கான சந்த3ப்பம்
கூடாமேல ேபாயிருக்கலாம். ராஜன் மகளின் படுக்ைகயைறெயன்பது ஒரு கிழட்டுப் புலியின்
பிறப்பிடமாக அதன் கனவில் பத்து தைலமுைறக் காலம் நHண்டுெகாண்டிருந்த ஒன்ெறன்பேத இதன்
காரணம். ராஜன் மகளுைடய படுக்ைகயைற மட்டுமல்ல. இந்த நகரமும் நான் இைதச்
ெசால்லிக்ெகாண்டிருப்பதும் நHங்கள் ேகட்டுக்ெகாண்டிருப்பதும் மிருகங்களின் கனவிேலேய நடந்து
ெகாண்டிருக்கிறது என்பைத நHங்கள் அறிய ேவண்டும். இந்தப் பிரபஞ்ச யதா3த்தம் முழுவதுேம
மிருகங்களின் கனவுதாெனன்பைத ஏற்கனேவ என் குருகுலவாசம் எனக்குக்
கற்றுக்ெகாடுத்திருந்தது. ெசால்லப் ேபானால் அதுேவ நான் கற்றுக் ெகாண்ட வித்ைதயின்
சாரமாகவும் இருக்கிறது. இன்னும் ெசால்லப் ேபானால் மனிதன் ேதடிக் ெகாண்டிருக்கும் பிரபஞ்ச
ம3மத்தின் சாரமாக இருப்பதுவும் இேத. மிருகங்கள் இப்பிரபஞ்சத்ைதக் கனவில் தங்களின்
பிறப்பிடமாகக் காண்கின்றன. கருப்ைபயிலிருந்து ெவளிேய வந்து விழுந்ததுேம இந்த உலகம் ஒரு
கருப்ைபயாக மாறி அவற்ைறச் சூழ்ந்து ெகாண்டு விடுகிறது. பிறகு அது அவற்றின் நிரந்தர
வடாகவும்
H மாறி விடுகிறது. மனிதைனப் ேபாலேவ பட்சியினங்களும் கைரயான்களும் கூட தங்கள்
உைறவிடத்ைதத் தாங்கேள கட்டிக்ெகாள்ள பிrயப்படும். இப்பூவுலகில் மிருகங்கள் மட்டுேம
தமக்ெகன்று ஒரு உைறவிடத்ைதக் கட்டிக் ெகாள்ள விைழவதில்ைல. ஏெனனில் உண்பதும்
உண்ணப்படுவதும் பருகுவதும் பருகப்படுவதும் உட்சுவாசமும் ெவளிச்சுவாசமும் சுவாசிக்கும்
நாசியும் ெபாருள்கைளக் கவியும் சீேதாஷ்ணமும் தட்பெவப்பங்கைளத் தங்கள் ேமல் அனுமதிக்கும்
ெபாருள்களும் அமிழ்வதும் ெவளிப்படுவதும் அமிழ்தலுக்கும் ெவளிப்படுதலுக்குமிைடயில் ெசாற்ப
கணம் இல்லாதிருப்பதும் ஆகிய ஒவ்ெவான்றுேம அைவ காணும் கனவுகளில் அைவ உைறயும்
இடமாகேவ ெதrகின்றன. உணவினுள் தன் முகத்ைத அமிழ்த்தும் மிருகத்தின்முன் உணவு அைதத்
தன்னுள் வாஞ்ைசேயாடு ெபாதித்து ெகாள்ளும் இடமாகேவ இருக்கிறது. இைதப் ேபான்ேற காற்று
அைதத் தன் அகண்ட பரப்பினுள் அடக்கிக் ெகாள்கிறது. காட்சிகளின் ெவளியில் விலங்கு நுைழந்து
உள்ேள உைறகிறது. கலவியின் ேபாது ஆண்விலங்கு தன் லிங்கத்ைதத் தானாகப் பாவித்துப் ெபண்
விலங்கின் புைழைய இடமாக்கி அதனுள் நுைழத்து தஞ்சமைடகிறது. அேத சமயம் ெபண் விலங்கும்
தன்னுடைல ஆண் மிருகத்தின் கால்களுக்கிைடயில் நுைழத்து தன்ைனத் தஞ்சமளிக்கிறது.

521
நுைழவதும் ெவளிேயறுவதும் மற்றும் உருவாவதும் மைறவதுமான காட்சிகைளத் தவிர யதா3த்த
உலகின் ேமல்கீ ழ் மற்றும் பக்கவாட்டு இயக்கங்கள் விலங்குகளின் கனவுகளில்
தட்டுப்படுவதில்ைல. ேமலும் தன் பா3ைவயால் இப்பிரபஞ்சத்ைதத் தன் பிறப்புக்கு முந்ைதய
ஞாபகங்கேளாடும் இைனத்துவிடும் ஒரு மிருகம் கருப்ைபயின் நிணக்கசேடாடும் வாசைனேயாடும்
உதி3ந்து முதலில் விழுந்த இடத்ைதத் தன் சாவிற்குப் பிறகும் மறந்து ேபாவதில்ைல.
விலங்குகளின் இந்த கனவுலகம்தான் சாஸ்திரங்களில் ேதவ3களின் உலகமாக விவrக்கப்படுகிறது.
ஏன் அங்ேக கடவுள3கள் இைமப்பதில்ைல. ஏன் ேதவ3களுக்கு பசியும் தாகமும் கிைடயாது. ஏன்
அங்கு ேபாய்ச் ேச3ந்த பிது3க்கள் உறங்குவதில்ைல. ஏெனனில் இருக்கிேறாம் என்பைத
ஸ்தூலமாகக் காட்டும் யதா3த்தத்திலிருந்து விலகி அரூப உலைக ேநாக்கிப் ேபாய் விட்ட
ேதவ3களுக்கு அவ3கள் இருப்பின் மீ து அவ3களுக்ேக சந்ேதகம் வந்து விடாதிருக்கும் ெபாருட்டாக
பரந்தாமனால் சிருஷ்டிக்கப் பட்ட ேதவருலகம் என்னும் இடேம அவ3களின் உணவாகவும் நHராகவும்
உறக்கமாகவும் பா3ைவயாகவும் காலமாகவும் சுவாசமாகவும் ஆகி விடுகிறது. உலகின் எந்த
மூைலயிலும் பயிலப்படும் எந்த வித்ைதயின் சாரமாகவும் இருக்கும் இந்த ரகசியத்ைத
அனுபவித்துத் ெதrந்துெகாள்ள நான் எடுத்துக்ெகாண்ட பிரயத்தனங்கள் வலியும் விேனாதமும்
நிைறந்தைவ. ராஜன் மகளின் படுக்ைகயைறயில் பத்து தைலமுைறக் காலம் ேதங்கிக் கிடந்த
அந்தக் கிழட்டுப்புலியின் ேசாகத்ைத இந்தப் பிரபஞ்ச விதிையப் புrந்து ெகாண்டவ3களால்தான் அது
ஒரு அற்புதேமா அன்றி ஒரு ம3மேமா அல்ல மாறாக யதா3த்தம்தான் என்றும் நம்ப முடியுமாதலால்
ராஜன் மகளின் கனவின் கைதைய ேமேல ெதாடரும் முன் மிருகங்களின் கனவுகைளப் பற்றி
உங்களுக்கு நான் ெசால்லியாக ேவண்டியிருக்கிறது. என் குருகுல வாசத்தின் சவால் நிைறந்த ஒரு
பகுதிக் கைதைய உங்களுக்குச் ெசால்லவும் இந்தச் சந்த3ப்பத்ைத நான் பயன்படுத்திக் ெகாள்கிேறன்.
இந்தக் கைத நான் பிற3 தூக்கத்தினுள் ஊடுருவி அவ3கள் கனவுகைளப் பா3க்கும் வித்ைதயில்
பாண்டித்யம் ெபற்றவெனன்று என் குருவால் ஆசீ3வதிக்கப்பட்ட கைத. உங்களுடன் ேச3ந்து இந்தக்
கைதைய ேகட்டுக் ெகாண்டிருக்கும் இந்த மங்ைகைய ெவற்றியின் பrசாக நான் மணம் புrந்து
ெகாண்ட கைத. என்ைனப் பண்டிதனாக்கிய என் ெபருைமமிகு ஆசானின் அளவிட முடியாத
ெபருைமகைளப் பற்றிச் ெசால்லும் கைதயும் கூட.

ேகளுங்கள். அறியப்படாத ெபாருள்கள் கனவுகளின் உலகில் பா3க்கப் படுகின்றன என்பது

விதி. மனிதன் பிரபஞ்சத்ைதப் பா3க்கப் பிrயப்படுவதில்ைல. மாறாக அைத அறியேவ
பிrயப்படுகிறான். அறிதல் யதா3த்தத்ைத உண்டு பண்ணுகிறது. அறிவதன் ெபாருட்ேட மனிதன் சப்த
தாதுக்கைள ஒழுங்குபடுத்தி பாைஷைய உண்டாக்கினான். மிருகங்கேளா பாைஷைய
அறியாதைவ. எனேவ அைவ தங்கைளச் சுற்றியுள்ள பிரபஞ்சத்ைத அறியப்
பிரயாைசப்படுவதுமில்ைல. பிரயாைசயற்ற இடத்தில் பா3ைவ பூரணமாக விளங்குகிறது. பா3த்தல்
அறிதல் என்னும் இரண்டு அப்பியாசங்களால் முைறேய இவ்வுலைகக் கனவுலெகன்றும் யதா3த்த
உலெகன்றும் மனிதன் பிrத்துக் ெகாள்வைதப் ேபால மிருகங்கள் பிrத்துக்ெகாள்வதில்ைல.
பா3த்தல் என்பது கனவின் லட்சணமாதலால் மனிதன் அறிய முைனயும் யதா3த்தம் என்பது
மிருகங்கள் காணும் கனவாக இருக்கிறது. பிறரது கனவுகளுக்குள் ஊடுருவும் வித்ைதயில் தன்

522
எல்ைலையப் பrட்சித்துக்ெகாள்ள விரும்பும் யாரும் இதனாேலேய மிருகங்களின் கனவுகளுக்குள்
புகுந்து அவற்றின் பா3ைவ வழிேய பிரபஞ்ச யதா3தத்ைதக் கண்டு வர ேவண்டுெமன்கிற விதிைய
கனவறியும் சாஸ்திரம் வற்புறுத்தும். அது மிகவும் கடினமான பrட்ைசயாகவும் இருக்கும். இந்தப்
பrட்ைசக்குள் பிரேவசிக்க விரும்புபவன் மூன்று நிைலகளில் அைதக் கடந்து வர ேவண்டியிருக்கும்.
முதல் நிைலயில் அவன் மிருகங்கள் தங்கள் கனவுகளில் என்ன காண்கின்றன என்பைத அறிந்து வர
ேவண்டும். இரண்டாம் நிைலயில் அந்தக் கனவுகளில் ேதான்றும் காட்சிகளின் அைசவுகளின்
இயல்ைப அவன் அவதானிப்பான். மூன்றாவதும் இறுதியானதும் மிகக் கடினமானதுமான
நிைலெயன்பது மிருகங்கள் தங்கள் கனவுகளில் இந்தப் பிரபஞ்சத்ைத என்னவாகப் பா3க்கின்றன
என்பைத அறிந்து ேத3வது. ேசாதைனக்காக என்வசம் ஒப்பைடக்கப்பட்ட ஒரு பசுமாட்டின்
கனவுகளுக்குள் புகுந்து அைத அறியும் பrட்ைசயில் என் குருவின் ஆக்ைஞப்படி நான்
பிரேவசித்தேபாது பாைஷயாலான யதா3த்தத்ைத அந்த விலங்கு மீ ண்டும் எப்படி பாைஷயற்ற தூய
ெபாருளாக மாற்றித் தன் கனவில் காண்கிறது எனும் அறிதலின் ஆரம்பக் கட்டத்ைதத் தாண்டேவ
எனக்கு நூற்ெறண்பது நாட்கள் பிடித்தன என்றால் பா3த்துக் ெகாள்ளுங்கள். ெபாருளின் மீ து சுமத்தப்
பட்டிருக்கும் வா3த்ைதகள் கழன்று ெகாள்ளும் தருணங்களில் அப்ெபாருளிலிருந்து முன்பு
பிrக்கப்பட்டு ஞாபகமாக மாற்றப் பட்டிருக்கும். ஒளியும் மணமும் மீ ண்டும் அப்ெபாருைள வந்து
ேச3ந்து ெகாள்கின்றன. பசுமாட்டின் கனவுகளூேட அந்தக் கனவுகளின் சுழலுக்குள்ளும்
அட3த்திக்குள்ளும் சிக்கிக் ெகாண்டு மூச்சைடத்து இறந்து ேபாய் விடாமல் ஒரு குளி3 பருவம்
முழுவதும் மிகக் கடினமான பிரயாணத்ைத ேமற்ெகாண்ட பிறகு அந்தக் கனவுகள் தூயெதன்று
உணரும்படியான ஆனால் குழப்பமான நிறங்கைளயும் கலைவயான மணங்கைளயும்
ெகாண்டிருப்பதாக என் குருவிடம் வந்து கூறியேபாது நான் பrட்ைசயின் முதல் நிைலைய
ெவற்றிகரமாகக் கடந்து வந்து விட்டதாகக் கூறி அவ3 ைவத்திய சாைலக் கட்டிடத்தின் நான்காம்
அடுக்கிலிருந்து முன்பு குதித்துத் தன்ைன மாய்த்துக்ெகாண்ட முதல் சீடனின் நிைனவில் துயரக்
கண்ண3H ெபருக்கியபடி என்ைன அைணத்துக் ெகாண்டா3. பிறகு அவ3 தன் ெபண்ைண ேநாக்கித்
திரும்பி இனி அவள் என்முன் வரும் ேவைளகளில் தன் ஸ்தனங்கைளத் துணியால்
மைறத்துக்ெகாள்ள ேவண்டுெமனவும் ஆைணயிட்டா3. இறுதிப் பrட்ைசயின் முதல் கட்டத்ைத
நான் பூ3த்தி ெசய்தேபாது ெபௗ3ணமி நிலவு தன் முழு ஆகிருதியுடன் கிழக்குத் திைசயில்
ெவளிப்பட ஏழு நாட்கள் மீ தமிருந்தன. எனக்கு இரண்டு நாட்கள் ஓய்வளிக்கப்பட்டது. இைதயடுத்த
ஐந்து நாட்கள் முழு உபவாச விரதெமான்ைற என் குருவின் ஆக்ைஞப்படி நான் ேமற்ெகாண்ேடன்.
பிறகு என் பrட்ைசயில் இரண்டாம் நிைலயில் ேத3ச்சியுறும் ெபாருட்டாக ெபௗ3ணமியன்று
மீ ண்டும் பசுமாட்டின் கனவுகளுக்குள் என்ைனப் புகுத்திக் ெகாண்ேடன்.

உலகம் வா3த்ைதகளற்ற ஒரு பிரம்மாண்டமான ஓயாத கனவாகேவ பரம்ெபாருளால்

ஆதியில் பைடக்கப்பட்டது. யதா3த்த உலகின் அடியில் இன்று மைறக்கப்பட்டு விட்ட கடவுளின்
இந்தக் கனவுலைக மனிதன் இறந்த பின்ேன ெசன்றைடகிறான். மனிதனுக்குக் கீ ழ்பட்ட அறிைவக்
ெகாண்டிருக்க ஆசீ3வதிக்கப் பட்ட விலங்குகேளா அதிகப்படியான அறிவின் சுைமயால் கூனைடந்து
ேபாகாது உயி3 வாழும் ேபாேத கடவுளின் உலைகக் கண்டு அனுபவிக்கின்றன. அந்த உலகம்

523
மிகவும் ஆச்ச3யகரமான சாையகைளக் ெகாண்டது. கனவுலகின் காலக்கிரமும் இடக்கிரமும்
யதா3த்த உலகின் காலக்கிரமத்திலிருந்து இடக்கிரமத்திலிருந்தும் மிகவும் வித்தியாசப்
பட்டிருக்கின்றன. ஏெனனின் அங்ேக ெபாருள்கள் யதா3த்த உலகில் மனிதன் வா3த்ைதகளால்
அ3த்தங்கைள உருவாக்குகின்றான். அ3த்தங்கள் காரணங்கைள உருவாக்குகின்றன. காரணங்கள்
ஸ்தூலப் ெபாருள்கைள உண்டாக்குகின்றன. விைளவுகள் மீ ண்டும் காரணங்கைள உருவாக்கும்
அ3த்தங்கைள உருவாக்கும் வா3த்ைதகைளப் பிறப்பிக்கின்றன. ஒரு ெபாருள் இவ்வாறாக
இன்ெனாரு ெபாருேளாடு அதன் பக்கவாட்டிலும் ேமலுங்கீ ழும் காரணத்தாலும் விைளவாலும்
சங்கிலி ேபால இைணக்கப்பட்டிருப்பதால் இவ்வுலகக் காட்சிகள் கிைடக்ேகாட்டிலும் மற்றும்
ேமலும் கீ ழுமாக நக3ந்து ெகாண்டிருப்பதாக மனித3களாகிய நம் பா3ைவக்குப் படுகிறது.
பிரபஞ்சத்ைதக் கனவாகக் கண்டுெகாண்டிருக்கும் மிருகங்களின் பா3ைவயிேலா இவ்வுலகம்
வலமிருந்து இடமாகேவா இடமிருந்து வலமாகேவா அல்லது ேமலிருந்து கீ ழாகேவா கீ ழிருந்து
ேமலாகேவா நக3வதாக இருப்பதில்ைல. மனித முகத்ைதப் ேபாலத் தட்ைடயாகவன்றி
முன்ேனாக்கிக் குவிந்து கீ ழ்ேநாக்கி இறங்கும் கூம்பு வடிவினதாக மிருகங்களின் முகத்ைத
வடிவைமத்த கடவுளின் கருைணயும் முன்ேபாசைனயும் இைதச் ெசால்லும்ேபாது என் நிைனவிற்கு
வந்து கண்களில் நH3 கசியச் ெசய்கிறது. ஏெனனில் ஒரு காட்சிைய ஒேர சமயத்தில் இரு
கண்களாலும் ஒரு ேசரப் பா3க்க வாய்ப்பாக தட்ைடயான முகவைமப்ைபக் ெகாண்ட மனிதனுக்கு
அறிதைலக் குழப்பும் இருேவறு காட்சிகைள ஒேர சமயத்தில் பா3த்தாக ேவண்டிய சிரமம்
கிைடயாது. ஏெனனில் ஒரு சமயத்தில் ஒரு காட்சிெயன்பேத அறிதலின் அடிப்பைடயாக
இருக்கிறது. ஆனால் முகத்தின் இருபுறமும் சrந்த விழிகளால் தனித்தனியாக இருேவறு
காட்சிகைள ஒேர சமயத்தில் பா3க்கும் மிருகங்களால் அவற்ைற இைணத்துப்
புrந்துெகாள்வெதன்பது முடியாததாக இருக்கிறது. இதனால் அவற்றால் பாைஷைய உருவாக்க
முடிவதுமில்ைல. ஏெனனில் ஒரு சமயத்தில் பல காட்சிகள் என்பேத வா3த்ைதகளற்ற பா3த்தலின்
அடிப்பைடயாக இருக்கிறது. முகத்தின் வலப்புறம் ேதான்றிய ஒரு காட்சி ேசாதைனக்காக என் வசம்
ஒப்பைடக்கப்பட்ட பசுமாட்டின் இடதுபுறத்திற்கு நக3ந்த ேபாது வலப்புறம் அந்தக் காட்சி விட்டுச்
ெசன்ற ெவளியில் இன்ெனாரு காட்சி ேதான்றியைதயும் அேதசமயத்தில் முகத்தின் இடப்புறம்
ஏற்கனேவ பசு பா3த்துக்ெகாண்டிருந்த காட்சியின் ேமல் வலப்பக்கத்தில் மைறந்த காட்சி வந்து
அம3ந்து ெகாண்டைதயும் நான் என் பrட்ைசயின் இரண்டாம் நிைலயில் கண்டு ெகாண்ேடன்.
குழப்பமான நிறங்களாகவும் வாசைனகளாகவும் உருவாகும் மிருகங்களின் கனவுகளில் காட்சிகள்
யதா3த்த உலகில் ேபாலன்றி உள்ளிருந்து ேமெலழும்பித் ேதான்றுவதும் ெவளியிலிருந்து உள்ேள
பதுங்கி மைறவதுமாகேவ அைசகின்றன என்பைதயும் அதன் காரணங்கைள நான் இப்ேபாது
உங்களுக்குச் ெசான்ன விதமாகப் புrந்துெகாண்டைதயும் அறுபது நாட்கள் கடும் பிரயாைசக்குப்
பிறகு பசுவின் கனவிலிருந்து ெவளிேயறி குருகுலத்ைத அைடந்த அன்று என் ஆசானிடம் ெசான்ன
ேபாது நான் என் ேத3வின் இரண்டாம் நிைலையயும் ெவற்றிகரமாகக் கடந்து வந்துவிட்டதாகக்
காசியின் அட3ந்த வனங்கைள ேநாக்கி ஓடிப் ேபாய்விட்ட தன் இரண்டாம் சீடனின் நிைனவு
கண்களில் கண்ணைரப்
H ெபருக்க அவ3 கூறினா3. ஆைடகளால் மைறக்கப்படாத அங்கங்கைள
ஆபரணங்களால் மைறத்த பின்ேப இனி என் முன்ேன ேதான்ற ேவண்டுெமன அப்ேபாேத தன்
மகளுக்கு அன்புக் கட்டைளயிட்டா3.

524
 முடிவானதும் மிகக் கடினமானதுமான பrட்ைசயின் மூன்றாம் நிைலக்கு என்ைனத் தயா3
ெசய்து ெகாள்வதற்காக பிறகு அவ3 எனக்கு ேமலும் பத்து தினங்கள் ஓய்வளித்தா3. என் குருகுல
வாசத்தில் அதுவைர அனுபவித்ேத அறியாத பலவைக பதா3த்தங்கைள நான் அந்தக்
காலகட்டத்தில் உண்டு மகிழ்ந்ேதன். நறுமணமிக்க மூலிைககைளக் கலந்து தயாrக்கப்பட்ட
பானகங்கைள ெதாட3ந்து எனக்கு அளிக்க என் குரு ஏற்பாடு ெசய்திருந்தா3. அைவ என் உடைல
குளி3ந்ததாகவும் நாட்கணக்காகத் ெதாட3ந்த உறக்கத்தில் ஆழ்ந்து ேபாகுமளவிற்கு
அலுப்புள்ளதாகவும் உறங்கும்ேபாது உைடகள் அலங்ேகாலமாகக் கைலந்து விலகிக் கிடக்கும்படி
மண் தைரயில் புரண்டு ெகாண்டிராத வண்ணம் அைத மரக்கட்ைட ேபால உண3வற்றதாகவும்
ஆக்கின. இவற்ைறெயல்லாம் அன்று என் குருவின் மகளாக இருந்த இேதா இங்ேக என் அருேக
அம3ந்திருக்கும் என் மைனவியின் ைகயால் என் ெபற்றுக்ெகாண்டதானது கிள3ச்சியூட்டும்
கனவுகள் என்னுள்ளிருந்து விழித்ெதழும் வண்ணம் என்ைன இன்னும் நHண்ட விச்ராந்தியான
உறக்கத்தில் ஆழ்த்தி ைவத்திருந்தது. பrட்ைசயின் இரண்டாம் நிைலயில் நான் பிசகின்றி ெவற்றி
ெபற்றதன் நிமித்தமாகேவ இத்தைகய உபசாரங்கள் எனக்களிக்கப் படுவதாக அப்ேபாது நான் எண்ணி
இறுமாந்திருந்ேதன். ஆனால் அைவ யாவும் பலியாட்டின் மீ து ேபா3த்தப் படும் புதிய
வஸ்திரங்கைளயும் வாசைனத் திரவியங்கைளயும் பூமாைலகைளயும் ேபால தந்திரத்தின்
மணத்ைதத் தம்முள் புைதத்துக் ெகாண்டிருந்தன என்பைதப் பின்னால்தான் ெதrந்துெகாண்ேடன்.
அதற்கு கட்டியங்கூறும் வைகயில் பrட்ைசயின் மூன்றாம் நிைலக்கு நான் தயாரான அன்று என்
குரு எனக்குச் ெசான்ன அறிவுைரகைளயும் பrட்ைசயின் வழிமுைறகைளயும் ேகட்ட என் உதிரம்
அச்சத்தால் உைறந்துேபாய்விட்டது. ெபரும் பீதி என்ைன ஆட்ெகாண்டது. பrட்ைசயின் முதல்
இரண்டு நிைலகைளயும் ேபால இந்த மூன்றாம் நிைல பrட்ைசக்கு உட்படுத்தப்படும் மிருகத்தின்
வயிற்றில் அதன் இைர ஜHரணமாகிக் ெகாண்டிருக்கும் மந்தமான உறக்க நிைலயில்
பிரேயாகித்தறிவது அல்ல என்று என் குரு என்னிடம் ெசான்னா3. ேமலும் என் பிrயத்திற்குrய
மாணவேன மிருகங்கள் தங்கள் கனவில் என்ன காண்கின்றன என்பைதயும் காட்சிகள் அந்தக்
கனவில் எப்படிப் பிறந்து மைறகின்றன என்பைதயும் கசடறக் கண்டுெகாண்ட நH இப்ேபாது
அக்கனவுகளின் அ3த்தத்ைத மனிதனின் ெமாழியில் அறிந்துெகாள்ள இருக்கிறாய். வா3த்ைதகளற்ற
மிருகங்களின் கனவுலைக வா3த்ைதகளாக மாற்றி அவற்ைற சாஸ்திரங்களாக்கி நம் முன்ேனா3
நமக்குத் தந்தைதப் ேபால இனி வரும் சந்ததிகளுக்கு நH தர ேவண்டிய ெபாறுப்பு இப்ேபாது உன் தைல
மீ து சுமத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பைத அறிந்துெகாள். மிருகங்கள் நாம் காண்பது ேபால உறக்கத்தில்
மட்டுேம கனவுகைள உருவாக்கிக் ெகாள்வதில்ைல. அைவ தம் அன்றாட வாழ்வின் பிரத்ேயக
கணங்கள் ஒவ்ெவான்றிலும் சிறுசிறு தற்காலிக உறக்கங்கைள அவ்வப்ேபாது ேமற்ெகாண்டு
அந்தந்தக் கணங்களுக்குrய உலைக கனவாகக் கண்டு மகிழும் வல்லைம பைடத்தைவ. எனேவ
ஐந்தறிவு மிருகத்தின் கனவுகைள அறியும் விதமாக இனி நHயும் உனது ஆறாவது அறிைவ
அவ்வப்ேபாது இழக்கக் கடவாய். அவ்வுயி3 புழங்கும் இடங்களினூடும் பா3க்கும் காட்சிகளினூடும்
ெசல்லும் பிரேதசங்களினூடும் உண்ணும் உணவினூடும் தrக்கும் கலவியினூடும் நHயும் கலந்து
ேபாகக் கடவாய். கணத்திற்குக் கணம் கனவுகைள உருவாக்கி அவற்ைற இப்பிரபஞ்சமாக உலாவ
விடும் மிருகங்களின் பா3ைவயில் இப்பிரபஞ்சம் என்னவாக இருக்கிறது என்பைத அப்ேபாது நH

525
ெதrந்துெகாள்வாய். ேத3வின் முதல் நிைலயில் நH கண்ட குழப்பமான நிறங்கைள
வா3த்ைதகளாகவும் வாசனாதிகைள உச்சாடனங்களாகவும் மாற்றிக்ெகாண்டுவிட்டதாகத்
திருப்தியைடயும் நாளில் நH என்ைன மீ ண்டும் வந்து சந்திப்பாய்.

என் ஆசான் நான் இரண்டு நிைலகளில் பrட்ைசக்கு உட்படுத்திய அந்தப் பசுைவேய பிறகு
அதன் ெசாந்தக்காரrடமிருந்து விைல ெகாடுத்து வாங்கி அதன் மூக்கணாங்கயிற்ைறயும் ெகாம்புப்
பூண்கைளயும் முகப்பட்ைடையயும் ேமல் வஸ்திரத்ைதயும் எடுத்து விட்டு ெநற்றித் திலகத்ைதயும்
உடல் ேமல் இடப்பட்டிருந்த அலங்கார வண்ணக் ேகாலங்கைளயும் அழித்துவிட்டு அைதப் பூரண
நி3வாணியாக்கி எனக்கு முன்ேன நடந்து ெசல்லும்படி அனுப்பி ைவத்தா3. பிறகு என்ைனயும் என்
உைடகளைனத்ைதயும் கைளந்து விட்டுப் புறப்படும்படி அவ3 கட்டைளயிட்டேபாது நான்
திடுக்கிட்டு ெகௗபீனத்ைத மட்டுமாவது தrத்துக்ெகாள்ள என்ைன அனுமதிக்கும்படி அவைர
மன்றாடிேனன். முதலில் பிடிவாதமாக அைத மறுத்து விட்ட அந்தத் திrகால ஞானி பிறகு
ேவதைனயுடன் சில வா3த்ைதகைள முனகிக் ெகாண்ேட ெகௗபீனத்துடன் ெசல்ல என்ன
அனுமதித்தா3. அன்றுமுதல் நான் பசுவின் பின்னால் அதன் நிழைலப் ேபால் அைலயத்
துவங்கிேனன். ஒரு கிழைமயல்ல ஒரு பருவமல்ல சைபேயாேர ேகாைடயின் இரண்டு முழுச்
சுழற்சிகள் என்ைனத் தன்னிச்ைசயாக வனாந்திரங்களுக்குள்ளும் நக3புறங்களுக்குள்
நH3நிைலகளின் ஆழங்களினூடாகவும் வயல் வரப்புகளினூடாகவும் விேசஷ காலங்களில் தங்களது
இல்லங்களுக்குள் அைத அனுமதித்து ெவல்லமும் அrசியும் ேதங்காய்க் கீ ற்றுகளும் தின்னக்
ெகாடுத்துத் தங்களது சுபிட்சத்ைதப் ெபருக்கிக் ெகாண்ட மனித3களின் தந்திரங்களினூடாகவும்
அைலக்கழித்த அந்த ெவண்பசுவின் பின்ேன நான் அைதத் தவிர ேவறு யாெதாரு பந்தமும்
அற்றவனாகச் சுற்றித் திrந்ேதன். அது தன் உணைவ அைச ேபாடும் ேபாது அதன் கனவுகளுக்குள்
புகுந்து பருவச் சுழற்றிகள் ெவட்டிக்ெகாள்ளும் காலத்ேத ெதறிக்கும் சீதளப் ெபாறிகளின்
உக்கிரத்திலிருந்து என்ைனக் காத்துக் ெகாண்ேடன். அந்தக் காலம் முழுவதும் நான் உண்ணவும்
உறங்கவும் இல்ைல. என்னுைடய ஓய்வுக் காலங்கள் என நான் மகிழ்ந்து
அனுபவித்துக்ெகாண்டிருந்த பrட்ைசக்கு முந்தின காலகட்டத்தில் என் குருவின் மகளும் இன்று என்
மைனவியுமான இந்தப் ெபண் எனக்களித்த நறுமணம் கமழும் மூலிைகப் பானங்களால் என்ைனக்
கவிந்துெகாண்டிருந்த தூக்கமும் பசியும் பrட்ைசக் காலத்தில் என் இைமகைளயும் வயிற்ைறயும்
காவு ெகாள்ளேவ அப்ேபாது எனக்கு மருந்தாகப் புகட்டப்பட்டைவ என்பைத நான் ெதrந்து
ெகாண்ேடன். நான் பின்ெதாட3ந்து ெகாண்டிருந்த பசுேவா என்ைனப் பற்றின பிரக்ைஞேய
இல்லாததாக ஒரு ேபாதும் என்ைனத் திரும்பிப் பா3க்காது தனக்கு விருப்பப்பட்ட இடங்களில்
இருந்தும் படுத்தும் விழுந்தும் புரண்டும் ஓய்ெவடுத்துக்ெகாண்டது. கண்கைளத் திறந்தபடி
உறங்கியது. மைறப்புகள் ஏதுமற்ற தன் தூய நி3வாணம் முழுவதும் அமிழும்படி நH3நிைலகளில்
மூழ்கி எழுந்தும் மண்ணால் தன்ைன மூடிக்ெகாண்டும் பிறகு அைத உதி3த்து
ெவளிப்படுத்திக்ெகாண்டும் புளகாங்கிதமைடந்தது. குளி3பருவத்தில் ெவளிச் சுவாசத்ைதத்
தன்னுடல் ேமல் ெசலுத்தித் தகிப்ைபத் தக்க ைவத்துக்ெகாண்டது. ேகாைடப் பருவத்தில் உட்சுவாசம்
இறங்கும் வழிைய நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்திக் காற்ைறக் குளிரச் ெசய்து தன்னுள் ெசலுத்திக்

526
ெகாண்டு மிகுதி ெவப்பத்ைத உடைலச் சிலி3த்து ெவளிேய சிதறடித்தது. மனிதப் பிறவியால்
சாதிக்கவியலாத பசுவின் இவ்விதமான ெசய்ைககள் என் அறிைவக் ேகலி ெசய்து என்ைனத்
ெதாட3ந்து அவமானப்படுத்திக்ெகாண்ேடயிருந்ததால் விைரவில் பrட்ைசைய முடித்துக்ெகாண்டு
இருப்பிடம் திரும்பும் ஏக்கம் என்ைன அrக்கத் துவங்கி விட்டது (ேமலும் குருமகளின் நிைனவு
நானறியாமல் என்னுள் இடந்திரும்பும் அவாைவக் ெகாழுந்து விட்ெடrயச்
ெசய்துெகாண்டிருந்தெதன்பைத திருமணத்திற்குப் பிறேக அறிந்துெகாண்ேடன்.). எனேவ பசுவின்
ெசயல்களுக்கு அவசர அவசரமாக வா3த்ைதயுருக் ெகாடுத்துப் பrட்ைசைய வலுக்கட்டாயமாக
அதன் முடிவிற்குக் ெகாண்டு வரும் மதிெகட்ட ெசய்ைகையச் ெசய்யவும் நான் துணிந்ேதன்.
நி3வாணமாகத் திrயும் பசுவின் கண்முன் கனவாகத் ெதrயும் ெவல்லமும் அrசியும் ேதங்காயும்
புல்லும் ைவக்ேகாலும் மட்டுமல்லாது காற்றும் சீேதாஷ்ணமும் காட்சிகளுேமகூட உணவாகேவ
ெதrகின்றன என்று நான் எண்ணத் தைலப்பட்ேடன். அது தன் முன் எதி3படும் எந்தப் ெபாருைளயும்
முக3ந்து பா3த்தும் நக்கிப் பா3த்துேம அைடயாளங் கண்டுெகாள்வதாகேவ பrட்ைசக் காலத்தின்
முதல் வசந்தத்தின் ேபாது எனக்குத் ேதான்றியது. நான் என் முன்ேன ெசன்ற பசுைவப் பிடித்து அதன்
நாசித் துவாரங்களில் கயிற்ைறச் ெசலுத்தி இறுக்கி அதன் முடிச்ைச பிடித்தபடி திமிருடன் அதன்
முன்பாக நடந்து ெசன்று என் குருைவ அைடந்ேதன். ெபரும் தவைறச் ெசய்கிேறன் என்பைத
எனக்குக் காட்டாது அப்ேபாது வயதும் என் கண்கைளக் கட்டிவிட்டது. மிருகங்கள் இந்த உலைகத்
தங்கள் உணவாகக் காண்பதாகவும் எந்தப் ெபாருைளயும் அவற்றின் கனவுகள் ருசியாகேவ
காட்டுவதாகவும் அவrடம் இறுமாப்புடன் அறிவித்ேதன். அப்படி அறிவித்த கணத்தில் என் குருவின்
கண்கள் இருண்டு குழியில் விழுந்து அவ3 உடலும் தன்னிைல தவறி அவ3 என்ைன வரேவற்ற
முன்முற்றத்தின் ேகாலமிட்ட தைரயிேலேய மூ3ச்ைசயுற்று விழுந்தேபாதுதான்
அவசரப்பட்டுவிட்ேடன் என்பைத நான் ெதrந்து ெகாள்ள சந்த3ப்பம் வாய்த்தது. என் ேதால்வி என்
ஆசாைன மரணத்தில் ெகாண்டு ேச3த்துவிடும் அளவு விஷமுள்ளது என்பைத அறிந்த மாத்திரத்தில்
நான் என்ைனேய ெவறுக்கத் துவங்கிேனன். குருவின் மகளும் பின்னாளில் எனக்கு மைனவியுமாய்
ஆன இந்தப் ெபண் தன் தகப்பைனத் ேதடி வாசலுக்கு வருவதற்கு முன் நான் பசுவின் மூக்ைகப்
பிைணந்திருந்த கயிற்ைறயும் ெகௗபீனத்ைதயும் கழற்றி நான் வந்து ேபானதன் அைடயாளமாக
நிலத்தில் வசிெயறிந்துவிட்டு
H பதிலுக்கு என் குருவின் மூ3ச்ைச ெதளிவதற்குள் நான் ெவற்றியுடன்
திரும்பி விடும் பிரதிக்ைஞைய என்னுடன் எடுத்துக்ெகாண்டு சற்றும் தாமதிக்காமல் அங்கிருந்து
ெவளிேயறிேனன்.

பருவ காலங்களின் ஒரு சுழற்சிக்குள்ளாகேவ பூ3த்தியாகியிருந்திருக்க ேவண்டிய கல்வி

என் மதியீனத்தாலும் அகம்பாவத்தாலும் அவசரத்தாலும் ேமலும் ஒரு சுழற்சிக்குள் சிக்கிக் ெகாண்டு
அல்லலுறும்படியாகி விட்டது. ேமலும் இப்ேபாது நான் என்ைன மனிதெனன்று உறுதிப் படுத்தும்
வண்ணம் என் லிங்கத்ைதத் ெதாங்கவிடாது மைறத்துத் ெதாைடகளுடன் பிைணத்திருந்த ஒட்டுத்
துணிையயும் துணியிருக்கும் ைதrயத்தில் பிற மனித3கேளாடு நான் பகி3ந்து ெகாள்ள ைவத்திருந்த
ெசாற்ப வா3த்ைதகைளயும் இழந்துவிட்ேடன். என்ைன வழி நடத்திச் ெசன்ற மிருகத்ேதாடு நானும்
கூடேவ வா3த்ைதகளும் ேபதங்களுமற்ற உலகினுள் இவ்வாறு முற்றாகப் பிரேவசித்ேதன். அேத

527
சமயத்தில் அவ்வுலகிற்கு ெவளிேய இருந்து அைத அறியும் வா3த்ைதகைளயும் மனிதெனன்கிற
பிரக்ைஞயுடன் நான் சிருஷ்டித்துக் ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டியிருந்தது. உண்ைமயான பrட்ைச
இப்ேபாதுதான் துவங்குகிறது என்பைத என் முழு நி3வாணம் எனக்கு உணரக் காட்டியது. முன்பு
ெகௗபீனத்ைத அவிழ்க்க மறுத்தேபாது என் ஆசான் முணுமுணுத்த வா3த்ைதகைளயும் அப்ேபாது
என்னால் ெதளிவாகக் ேகட்க முடிந்தது. மிருகங்களின் கனவுகளில் பிரபஞ்சம் குழப்பமான
நிறங்களிலும் மணங்களிலும் காணக் கிைடக்கிறது என்பைத நான் என் முதல் பrட்ைசயில்
அறிந்ேதெனன்று ெசான்ேனனல்லவா. இப்ேபாது அைவ குறிப்பிட்ட தருணங்களில் சில குறிப்பிட்ட
நிறங்களும் வாசைனயும் ெகாள்வைத என்னால் கண்டுெகாள்ள முடிந்தது. பசு தன் உணைவ
ெமல்லும் ேபாது அதன் கனவுகள் சிவந்ததும் இருண்டதுமான நிறத்ைதக் ெகாள்வைத நானும் ஒரு
விலங்காக என் கனவில் காணுமளவிற்கு சின்னாட்களில் முன்ேனறிேனன். கண்கள் முழுகும்
வைரயில் முகத்ைத நHrல் அமிழ்த்தி அது நHரருந்தும் ேபாதும் காற்றிற்கு எதிராக முகத்ைத நிமி3த்தி
சுவாசத்ைத அது சுத்தம் ெசய்து ெகாள்ளும் ேபாதும் மைழயாலும் மட்கிய ெபாருள்களாலும் சிறு
பூச்சியினங்களாலும் புரட்டப்பட்ட ேசற்றில் தன்னுடைல வழ்த்திக்ெகாள்ளும்
H ேபாதும்
உண்ணிகைள ெகாத்திப் பிடுங்கச் சிறு பறைவகளுக்குத் தன் உடைலக் ெகாடுக்கும் ேபாதும் பசுவின்
கண்களில் இவ்வுலகம் சிவந்து இருண்ட நிறங் ெகாள்வதாகேவ இருந்தது. இேதாடு கூட என் வியப்பு
அதிகrக்கும்ைபட்யாக அந்தக் கனவுகளிலிருந்து ஆசுவாசங் ெகாள்ளச் ெசய்யும் கதகதப்பான
சீேதாஷ்ணம் ஒன்று ெவளிக் கிளம்பிக் ெகாண்டிருப்பைதயும் நான் அனுபவித்ேதன். அந்தச்
சீேதாஷ்ணம் இவ்வுலகின் எந்த மூைலயிலும் ேகட்கக் கிைடக்காத கனத்த அைமதிைய என்
காதுகளில் ஒலித்துக் ெகாண்டிருந்தது. ேமலும் அது எனக்கு ஏற்கனேவ பrச்சயப்பட்ட ஒன்றாகவும்
சாபத்தால் என் நிைனவிலிருந்து பிறகு அகன்று மைறந்து ேபானதாகவும் ேதான்றி என்ைன
வைதத்தது. மிருகங்கள் இப்பிரபஞ்சத்ைத என்னவாகத் தங்கள் கனவில்
கண்டுெகாண்டிருக்கின்றனேவா அைத நான் வா3த்ைதகளாக அறிந்துெகாண்ேடதான்
இருக்கிேறெனன்பது விலங்ேகாடு விலங்காய் மாறிப் ேபாயிருந்த எனக்குத் ெதrந்தது. பாைஷக்குள்
பிடிபடும் வண்ணம் அந்தக் கனைவ அறியத் தரும் ஒரு உபகரணத்ைத நான் எப்படியும்
கண்டுபிடித்துவிடுேவன் என்று நம்பிேனன். அந்தச் சந்த3ப்பமும் விைரவிேலேய வாய்க்கத்தான்
ெசய்தது. ஆனால் நடந்தது என்னெவன்றால் அந்த உபகரணம் தான் தன் கருவியாக என்ைனத் தன்
வழியில் கண்டுபிடித்தது. என்ைனக் கண்டுபிடித்த அந்த உபகரணம் பத்தினிப் ெபண்ணின்
விழிகைளெயாக்கும் கருத்த நிறமுள்ள ஒரு காைளமாடு. ஊெரன்ேறா நகரெமன்ேறா அைடயாளம்
புலப்படாத ஒரு பிரேதசத்தின் வழிேய நானும் என் முன்ேன வழக்கம் ேபாலப் பசுவும் நடந்து
ெசன்றுெகாண்டிருந்த ேபாது திடீெரன எங்களிருவருக்கும் நடுேவ பருத்த உருவமும் திரண்டு
மத3த்த இரட்ைடத் திமில்களும் உய3ந்து வாைனக் கிழித்துக்ெகாண்டிருந்த ெகாம்புகளும் பரந்த
ெதாைடகளும் சிவந்த கண்களும் உமிழ்நH3 ெபருகி வடிந்து ெகாண்டிருந்த வாயுமாக அந்தக் காைள
ேதான்றியது. நான் என்ைன நிதானித்துக்ெகாள்வதற்குள் பசுைவ என் பா3ைவயிலிருந்து மைறந்து
நின்ற அந்தப் பிரம்மாண்டமான ஆண் மிருகம் விைரத்து நHண்டிருந்த தன் பிறப்புறுப்பால் என்ைனத்
ெதாட்டுத் தாக்கி அப்பால் தள்ளி விட்டது. பிறகு இடிெயான்று மரத்தின் மீ து வழ்வது
H ேபால அது
பசுவின் ேமல் தன் முன்கால்கைள ஏற்றி வழ்த்தி
H அைதத் தனது உடலுக்குள்ளாக இழுத்தது.
கண்மூடித் திறப்பதற்குள் இைவயாவும் நடந்து முடிந்துவிட்டன. பசுவின் உடல் சுருங்கித்

528
தன்னிச்ைசயாகக் காைளயின் கால்களின் நடுேவ பதுங்கிக் ெகாள்வைதயும் அதன் கனவுகள்
ெவகுேவகமாக ெசந்நிற இருைளத் தHட்டுவைதயும் நான் விழுந்த நிைலயிேலேய கண்ேடன். அதன்
பின்புறத்தின் மீ து ஏறி நின்று ெகாண்டிருந்த காைலயின் கண்களிலிருந்தும் அேத ெசவ்விருட்டு
நிறக் கனவு பீறிட்டு ெவளியில் சிதறிக்ெகாண்டிருந்தது. இப்ேபாதும் அந்தக் கனவுக்குள்ளிருந்து
எனக்குப் பழக்கப்பட்டு மறந்து ேபான தட்பெவப்பம் என்ேமல் கவிந்தது. குருைவ மூ3ச்ைசயைடயச்
ெசய்த என் வயதின் மமைதைய ெவன்று அப்ேபாது ெபாறுைமயாய் நிகழ்பைவகைளப்
பா3த்துக்ெகாண்டிருப்பவனாய் மட்டுேம நான் விழுந்து கிடந்ேதன். இதன் பயனாக என்ைனப்
பசுவிடமிருந்து பிrக்கும் வண்ணம் நடுேவ புகுந்தெதன்று எண்ணியதால் ஒரு கணம் என்
ேகாபத்திற்கு இலக்கான காைள உண்ைமயில் ெவற்றியுடன் என்ைனப் பிைணக்கும்
கண்ணியாகேவ அப்படி நிற்கக் கடவுளால் அனுப்பப்பட்டது என்பைத நான் சற்று ேநரத்தில்
கண்ணருடன்
H ெதrந்து ெகாண்ேடன். விலகி ெநருங்குவதாக அல்லாமல் அமிழ்ந்து ெவளிப்படும்
இயல்பினதான மிருகங்களின் கனவுலகேம உண்ைமயான பிரபஞ்செமன்று பைற சாற்றும்படியாக
அவ்வுலகிற்குrய ெசங்குத்தான அைசைவ லயப்பிசகின்றி பசுவின் பின்புறத்தில் நிகழ்த்திக்
ெகாண்டிருந்த காைள ெநடுேநரம் கழித்து மீ ண்டும் தன் பளுைவத் தைரயதிரும் வண்ணம் கீ ேழ
இறக்கிய பின்பு ெசந்நிறம் நH3த்துப் பைழய ஸ்திதிைய அைடந்திருந்த தன் கண்கைளத் திருப்பி
என்ைனக் கனிவுடன் பா3த்தது. அப்ேபாது என் பயணக்காலம் முழுவதிலும் என்ைனத் திரும்பிேய
பா3த்திராத அந்த ெவண்ணிறப் பசுவும் முதன் முைறயாக அன்பின் நH3 ததும்பும் விழிகேளாடு
என்ைனப் பா3த்தது. அது தன் இடத்திேலேய அைசயாது பின்னும் நின்றிருக்க காைள என்னருேக
வந்து படுத்துக் கிடந்த என்ேமல் தன் கதகதப்பான சுவாசத்ைதப் பாய்ச்சியும் உடல் முழுவைதயும்
தன் நாக்கால் சுழற்றி நக்கியும் என்ேனாடு வா3த்ைதகளற்ற உலைகச் ேச3ந்த பிரகிருதியின் பாவ
பாைஷயில் ேபசியது. பிறகு அது ேதான்றியைதப் ேபாலேவ உட்சுருங்கிக் காற்று ெவளியில்
மைறந்துேபானது. அதன் ேபச்ைச அறிவு புrந்துெகாள்ளும் முன்ேப உடல் புrந்து ெகாண்டதன்
அைடயாளமாக என் லிங்கம் என்னிலிருந்து புறப்பட்டு என் யத்தனமின்றிேய பசுைவ ேநாக்கி
நHண்டது. அந்த அளவில் நான் மிகப் ெபரும் உவைகயுடன் கதறியழுதபடி எழுந்து எனக்குத் தன்
பின்புறத்ைத மலத்திவாேற காத்துக் ெகாண்டிருந்த பசுைவ ேநாக்கிப் பாய்ந்ேதன். அதன் முதுகின்
ேமல் என் ைககைள ஊன்றி எழும்பிக் காைளயின் மதநH3 வடிந்து ெகாண்டிருந்த புைழயினுள் என்
லிங்கத்ைத நுைழத்ேதன். அது என் ஆகிருதியிடமிருந்து விடுபட்டதான தன்னிச்ைசயுடன் என்
ெமாத்த உயரத்ைதயும்விடக் கூடுதல் நHளங்ெகாண்டதாக பசுவின் உடலினுள் அதன் தைசையயும்
திசுக்கைளயும் நிணத்ைதயும் குருதிையயும் ெமன்நரம்புகைளயும் தHண்டி வழுக்கியபடி வள3ந்தது.
மிருகங்கள் தங்கள் உடலின் ஒவ்ெவாரு மயிக்கண்களாலும் எப்ேபாதும் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கும்
இப்பிரபஞ்சத்தின் உண்ைமயான ேதாற்றத்ைத இறுதியில் பசுவின் உடலினுள் என் லிங்கத்தின்
கண்களால் இவ்வாறாக நான் தrசித்ேதன். விலங்குகளின் கனவுகள் முழுவதிலும் நிைறந்து
கனவாகேவ ஆகியிருக்கும் இருண்டு சிவந்த நிறமும் சீேதாஷ்ணமும் கிறக்கமூட்டும் மணமும்
நHrனுள் ஆழ்ந்தைதப் ேபான்ற நிசப்தமும் உண்ைமயில் ெபண் விலங்கின் கருவைறேய என்னுள்
உண்ைம தாங்கெவாணாத பரவசத்திற்கிைடயில் அப்ேபாது என் ெநற்றிப்ெபாட்டில் ெவடித்தது.
பசுவின் கனவுகளூடு பயணப்பட்ட வழியில் நானும் அவ்வப்ெபாழுது நான் ஜனித்த இடத்ைதத் தான்
இப்பிரபஞ்சமாக கண்டிருக்கிேறெனன்னும் ெதளிவும் என் அறிவு ெவடித்த ெவளியில் சிதறியது.

529
மனிதன் வா3த்ைதகளால் தன்னிடமிருந்து பிrத்துத் தனியானதாக உருவாக்கிக்ெகாண்ட
உலகத்தில் உேலாக அரண்மைனகைளயும் ஓைலக் குடிைசகைளயும் ஓட்டுவடுகைளயும்
H
ேதாற்கூடாரங்கைளயும் எழுப்பித் தைலமுைறகளின் ஞாபகத்திலிருந்து ெதாைலந்துேபான தன்
பிறப்பிடத்ைதப் ேபாலி ெசய்து திருப்திப்பட்டுக்ெகாண்டிருக்க விலங்குகள் பிரபஞ்சம் முழுவைதயும்
தங்களின் பிறப்பிடமாகப் பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கின்றன என்பைத நான் பசுவினுள்
துடித்துக்ெகாண்டிருந்த என் ஞானக்கண்ணால் கண்ேடன். இப்படி ஒேரசமயத்தில் திடீெரன நான்
ெபற்ற ஞாேனாயத்தால் மகிழ்ச்சியும் அேத சமயத்தில் திடீெரன நான் ெபற்ற ஞாேனாதயத்தால்
மகிழ்ச்சியும் அேத சமயத்தில் மனித3களின் மைடைமைய எண்ணி அளவிலாத் துக்கமும்
ேமலிட்டவனாக ெபண் மிருகத்தின் கருவைறயிலிருந்து என்ைனப் பிrத்துக்ெகாள்ள மனமின்றி
ெநடுேநரம் அதனுள் என்ைன லிங்கமாக மாற்றிக்ெகாண்டவனாய் ேதாய்ந்து கிடந்ேதன். அப்ேபாது
நாங்கள் எங்கள் பயணத்ைத முடித்துக்ெகாண்டு வந்த வழிேய திரும்பும் காலம் கனிந்தது. இம்முைற
பசு தன் மகத்துவத்ைதக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு ஒரு சாதாரண விலங்காக எனக்குப் பின்ேன
என்ைன வாத்ஸல்யத்துடன் தன் நாவால் நக்கியபடி பின் ெதாட3ந்து வந்து என்ைனப்
ெபருைமப்படுத்தியது.

குருகுலத்தின் வாசலில் நான் காலடி எடுத்து ைவத்த கணத்திேலேய தன் நHண்ட மூ3ச்ைச
ெதளிந்து எழுந்த என் ஆசான் வாசலுக்கு ஓேடாடியும் வந்து என்ைன வரேவற்றா3. என் உடல்
முழுவதிலும் படிந்திருந்த சகதிையயும் என் மீ திருந்து புறப்பட்டு திைசகைள
நைனத்துக்ெகாண்டிருந்த நிணத்தின் வாசைனையயும் தளராது விைரத்த நிைலயிேலேய இருந்த
லிங்கத்ைதயும் எனக்குப் பின்ேன பசு நின்றுெகாண்டிருந்தைதயும் பா3த்த கணத்திேலேய நான்
பrட்ைசயில் ெவன்றுவிட்ேடெனன்று உரக்க அறிவித்த அந்த ஞானி என்ைனத் தன்னுடலுடன் ஆரத்
தழுவிக்ெகாண்டா3. என்ைன உள்ேள வரும்படி அைழத்தா3. அவருைடய மகளும் சற்று ேநரத்தில்
எனக்கு மைனவியாகப் ேபாகிறவளுமான இங்ேக என்னருேக அம3ந்திருக்கும் இந்தப் ெபண்
உள்ேளயிருப்பைதயும் நான் அம்மணமாக இருப்பைதயும் எண்ணிப் பா3த்து நான் உள்ேள நுைழயத்
தயங்கிய ேபாது யாசகைனத் தவிர ேவறு யாருக்கும் வாசலில் நிற்க ைவத்து
வஸ்திரமளிப்பெதன்பது அப்படி அளித்தவைர நரகத்தில் ெகாண்டு ேச3க்கும் பாவ காrயமாகப்
ேபாகும் என்னும் சாஸ்திர விதிைய எனக்கு ஞாபகப்படுத்திய க்ரூ ெசான்னா3. ேமலும் வள3ந்த
மனிதைனத் தவிர ேவெறந்த உயிrன் நி3வாணமும் ஒரு ெபண்ைண ெவட்கமைடயச்
ெசய்வதில்ைல. அவிழ்த்த உன் ஆைடகைளத் திரும்பத் ெதாடும் கணம் வைர நHயும் மனிதனில்ைல.
குருவின் இந்த ெமாழிகளால் நான் ைதrயமுற்றவனாக உள்ேள நுைழந்து குருவின் ெபண்ணிடம்
லஜ்ைஜப் படாமல் வஸ்திரங்கள் வாங்கிக்ெகாண்டு குளித்து முடித்து ஆகாரமுண்டு கைளப்பு
நHங்கியவனாக என் குருவின் முன் தாழ்ந்த ஆசனத்தில் உட்காரப் ேபாகும் ேபாது அவ3 என்ைனத்
தடுத்து நிறுத்தித் தனக்குச் சமமாக இடப்பட்டிருந்த ஆசனத்தில் என்ைன அமரச் ெசய்து ைகயில்
தாம்பூலத்ைதயும் ேதங்காையயும் ெபாதிந்து அதன்மீ து நHைர வா3த்து தன் ெபண்ைண எனக்கு
ெவற்றியின் பrசாக அளிப்பதாக அறிவித்தா3. பிறகு தன் காது குளிர என் பிரயாண அனுபவங்கைளச்
ெசால்லும்படி என்ைனக் ேகட்டுக் ெகாண்டா3. என்ைனத் தன் மாப்பிள்ைளயாக அவ3 அறிவித்த

530
கணத்திேலேய தன்ைன என் முன் காட்டிக்ெகாள்வைதத் தவி3த்து விட்ட ெவட்கத்தால் சிவந்து
தகித்துக்ெகாண்டிருந்த முகத்ைதயுைடய இந்தப் ெபண்ணும் கதவுகளுக்குப் பின்னிருந்தபடிேய என்
பிரயாண அனுபவங்கைளக் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தாள். பசுவின் பின்ேன புறப்பட்ட முதல்
தினத்திலிருந்து பசு பின் ெதாடரத் திரும்பி வந்த கைடசி தினம் வைரயில் எனக்ேகற்பட்ட விசித்திர
அனுபவங்கைள விலாவrயமாகச் ெசால்லி என் குருவின் காதுகைளயும் மனைதயும்
குளி3வித்ேதன் என்று தனது பால்யகால நிைனவுகைளயும் சாதைனகைளயும் இவ்விதமாகத் தன்
கைத மூலம் நிைனவு கூ3ந்த என் முதி3முப்பாட்டனா3 ெதாட3ந்து ேபசுகிறா3; கனவு என்கிற
அதிசயமான உலகிற்கு ச3வசாதாரணமாகச் ெசன்று வர ஆசீ3வதிக்கப்பட்ட விலங்குகளில்
மனிதைனத் தவிர பிற யாவுேம பிரபஞ்சத்ைதத் தங்களுைடய இருப்பிடமாகேவ (அதாவது
பிறப்பிடமாகேவ) காண்கின்றன என்பைதத் ெதrந்து ெகாண்ட எனக்கு சில ேவைளகளில்
சுயநலமும் மமைதயும் மிக்க மனிதப் பிறவிகளால் இந்த இருப்பிடங்கள் மிருகங்களிடமிருந்து
பலவந்தமாகப் பறித்துக்ெகாள்ளப்பட்டு அைவ விரட்டியடிக்கப்படும்ேபாது ெபாதுவாக என்ன
நடக்கிறெதன்பைதத் ெதrந்து ெகாள்ள ேவண்டுெமன்று ேதான்றவில்ைல. அதற்குள் என்
குருகுலவாசம் முடிந்து என் மைனவியுடன் இந்த நகரம் ேநாக்கி வந்துவிட்ேடன். எந்தக் கல்வியும்
குைறபாடுள்ளதாக முடிந்து ேபாக இப்படி பூ3த்தி ெசய்யப்படாமல் கவனத்திலிருந்து விடுபட்டுப்
ேபாகும் ேகள்விகேள காரணமாக அைமந்துவிடுகின்றன. என் மனதில் ஒருேபாதும் நான்
ேகட்டுக்ெகாண்டிராத இந்தக் ேகள்விக்கான பதிைல அைத அப்படி இத்தைனக் காலமும்
ெபாருட்படுத்தாதிருந்துவிட்டைத நிைனத்து நான் ெவட்கத்தில் புழுங்கிச் சாகும் வணம் ராஜன்
மகளின் படுக்ைகயைறயிலிருந்து ெபற்ேறெனன்பதுதான் நான் ெசால்லிக்ெகாண்டு வரும் இந்தக்
கைத. அந்த வைகயில் கனவுகளின் மீ தான என் இரண்டாம் பிரேயாகத்தில் என்ைனயுமறியாமல்
மீ ந்து ேபான ேதடலின் ெதாட3ச்சியாகவும் இந்தக் கைத அைமகிறது. அப்படியானால் என்
பrட்ைசயில் நான் கடந்து ெசல்ல ேவண்டிய நிைல இன்ெனான்றும் இருக்கிறது. எனில் அது என்
குருைவயும் நான் கடந்து ெசல்ல என்ைன நி3பந்திப்பது அல்லவா, கவனக்குைறவால் நாம்
கற்றுக்ெகாள்ளத் தவறிவிட்ட பாடங்கைளயும் எழுதத் தவறிவிட்ட பrட்ைசகைளயும் காலம்தான்
எப்படி எதி3பாராத இடங்களிலிருந்து எதி3பாராத நப3கள் மூலமாக நமக்கு அறியக் ெகாடுத்து
விடுகிறது.

நம் ராஜன் ஆண்வாrசு ஒன்ைற ேவண்டித் தன் வாழ்நாள் முழுவைதயும் யாகங்களிலும்

தான த3மங்களிலும் ெசலவிட்டுக் ெகாண்டிருக்கிறா3. அவ3 விரும்பியது அவருக்குக் கிைடக்க
ஆண்டவன் அருள் பாலிக்கட்டும். அேத சமயத்தில் அவ3 தன் ெபண்ைண இருபத்திரண்டு
ஆண்களுக்குச் சமமான மேனாதிடமும் உடல் வலிைமயுள்ளவனாகவும் வள3த்து வந்திருக்கிறா3.
அவ3 நம்பிக்ைக வண்
H ேபாகாமல் ராஜனின் ெபண்ணும் ஆய கைலகள் அைனத்ைதயும் கசடறக்
கற்றுண3ந்திருக்கிறாள். அவைள என் மாணவி என்று ெசால்லிக்ெகாள்வதில் உண்ைமயிேலேய
நான் ெபருைமப்படுகிேறன். ஸ்பrசத்தாலன்றிப் பா3ைவயால் எதிrயின் புலன்கைளச்
ெசயலிழக்கச் ெசய்யும் அற்புதமான கைலைய என்ைன அறியச் ெசய்தவள் அவள்தான். அைதச்
ெசால்லிக் ெகாள்வதில் எனக்கு ெவட்கேமா தயக்கேமா கிைடயாது. அவள் பா3ைவ மனித3களின்

531
மூ3க்கத்ைதயும் புழுபூச்சிகளின் இயக்கங்கைளயும் தாவரங்களின் சுவாசத்ைதயும் கூட
கட்டுப்படுத்தும் ேபரழகும் ஒளியும் ெகாண்டது. உயிரற்ற ஜடப் ெபாருட்களின் நிைலையக் கூட
கட்டுப்படுத்தும் கைல அவள் கூடப் பிறந்த அதிசயமாக இருக்கிறது. அவள் என்னிடம்
வ3மக்கைலைய பயின்றுெகாண்டிருந்த காலகட்டத்தில் ஒரு நாள் தன் பா3ைவயின் மகத்துவச்
ெசாடுக்கால் கடிைகயின் மணற் ெபாழிைவத் தடுத்து நிறுத்தி விட்டாள். அன்று என் நித்ய
கடைமகளும் உணவு ேவைளயும் படிக்கும் ஏடுகளின் அளவும் உறக்க அளவும் தைலகீ ழாக மாறிப்
ேபாய்விட்டன. இந்த நகரத்திலும் பிற ேதசங்கெளதிலும் அவளுைடய பிரகாசத்திற்கு நிகராக
ெஜாலிக்கும் ஆண்மகன் எங்குேம கிைடயாெதன்று நான் நிச்சயமாகச் ெசால்லுேவன். இத்தைகய
அபூ3வப் ெபண்ணுக்குள்ளும் கூட அவைளயுமறியாமல் வாட்டிக்ெகாண்டிருந்த ஏக்கம் ஒன்று
இருந்து வந்தது. இத்தைன திறைமகள் வாய்க்கப் ெபற்றவளாக தான் இருந்தும் நிகrல்ைலெயன்று
அைனவராலும் ேபாற்றிப் புகழப்படுகிறவளாக தான் இருந்தும்கூட தகப்பன் தன் சுக்கிலத்தின்
இன்ெனாரு துளிக்கு இவள் ஈடானவள் அல்ல என்கிற எண்ணத்தினாலன்ேறா ஆண்வாrசு ேவண்டி
ெதாட3ந்து யாகங்கள் ெசய்துவருகிறாெரன்கிற எண்ணம் அந்தப் ெபண்ணின் மனைத
அவைளயுமறியாமேலேய வாட்டி வைதத்துக் ெகாண்டிருந்தது. இருபத்திரண்டு ராஜன்களுக்குrய
கல்விையத் தன் யவ்வனப் பருவத்துக்குள் கைரத்துக்குடித்திருந்த அவளுக்ேகா தன் மனைத
அrத்துக்ெகாண்டிருந்த குைற இன்னெதன்று ெதளிவாக விளங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல.
ெபண்ணால் சாதிக்க முடியாத ஏேதா ஒன்று ஆண் பிறப்பிடம் விஞ்சி நிற்கிறெதன்பதாக ஒரு பிரைம
அவைள முழுவதும் ஆட் ெகாண்டுவிட்டது. இந்தப் பிரைம இரவுகளில் தூக்கத்தினுள்
தூக்கமின்ைமயாகவும் பகல்களில் வித்ைதகளினுள் மயக்கமாகவும் மாறி அவைள அைலக்கழித்து
வந்தது. கிட்டத்தட்ட இேத சமயத்தில்தான் யவ்வனமும் ராஜன் மகளின் கன்னியுண3வுகைள
உண்ைமயில் துயரம் மிக்கதும் கிலிெகாள்ளச் ெசய்வதுமான ஒரு காட்சிைய முன்னிறுத்தி
மல3த்திவிட்டது. இதில் வியப்பைடய ஏதுமில்ைல. ஒரு கன்னிப் ெபண்ணின் இைண ேதடும்
உண3வுகள் எப்ேபாது எங்ேக யாரால் அல்லது எதால் தட்டி எழுப்பப்படும் என்பைத யாராலும்
ெசால்ல முடியாெதன்கிறது காம சாஸ்திரம். ஒரு பூவின் விகசிப்பு அல்லது ெதன்றலின் வருடல்
அல்லது இரவின் தனிைம அல்லது யாழின் இைசெயாலி அல்லது ஒரு சக ெபண்ணின் ஸ்பrசம்
ேபாதும் இைவகளல்லது ஒரு சிறு பறைவயின் மரணம் ேநாயால் ெபாலிவிழந்த உடல் கண்ண3H
குமுறும் கண்கள் என்று இைவகூட ஒரு புஷ்பவதியின் இைண ேதடும் ேவட்ைக அவளுக்குள்
கிளந்ெதழக் காரணமாய் அைமந்து விடக்கூடும். யவ்வனம் என்பது ஒரு பருவமாக மட்டுமன்றி
அந்தக் காலத்தில் அவளுைடய பா3ைவயாகவும் அைமந்துவிடுகிறது. அது அவைளத் தHண்டும்
எைதயும் ஆண் தன்ைம உைடயதாக மாற்றிக் காட்டி அவைல மகிழ்விக்கிறது. ேமலும்
கனவுகளுக்குச் சற்றும் குைறயாத விேனாதத் தன்ைமையயும் புதி3க் குணத்ைதயும் யதா3த்தத்தில்
ஏற்றி விைளயாடிக்ெகாண்ேட இருக்கிறது. இதனால் யவ்வன ஸ்தHrகளுக்கு கண்ெணதிேர நிகழக்
கண்ட உண்ைம சிலசமயம் கனவின் மிச்சமாகவும் கனவின் விேனாதம் பல சமயங்களில்
கண்ெணதிேர நடந்த உண்ைம ேபாலவும் எண்ணிக் குழம்பும் மயக்கம் உண்டாகிறது. ராஜனின் ெபண்
விஷயத்திலும் ஒரு நம்பற்கrய நிஜம் கனவுக்கு ஒப்பான புைகப் பrமாணத்துடன் நிகழ்ந்து
அவைளக் குழப்பிவிட்டுவிட்டது. இது மாதிrயான நிஜம் லட்சத்தில் ஒரு ெபண்ணின் கண்முன்
லட்சத்தில் ஒரு தடைவதான் ேதான்ற முடியும். ஆக தகப்பனின் யாகங்களால் விைளந்த

532
வியாகூலமும் யவ்வனப் பருவத்தின் இைண ேதடும் விருப்பமும் பல மாதங்களுக்கு முன்பு ஒரு
நாள் இரவு கண்ட காட்சியால் ஒன்ேறாெடான்று கலந்து குழம்பிப் ேபாய்விட்டன என்பதுதான் ராஜன்
மகைளப் பற்றிக் ெகாண்ட விேனாதமான ேநாய். அந்தக் காட்சிைய அவள் பா3த்தது தூக்கமும்
விழிப்புமற்ற மயக்க நிைலயில் ஒேர ஒரு நாள் இரவில்தான், ஆனால் அது நடந்து
ெகாண்டிருந்தேதா ராஜ குடும்பத்தின் பல தைலமுைறக் காலமாக. அதன் பன்னிெரண்டாம்
தைலமுைறயில் அது ச3வசாதாரண காட்சியாக இருந்தது. பதின்மூன்றாம் தைலமுைறயின்
துவக்கத்தில் அது அrதான காட்சியாகி அத்தைலமுைறயின் முடிவுக்குள் எங்கும் காணேவ
முடியாத காட்சியாகி மைறந்து ேபானது. அதற்குப் பிறகு அது இந்நகரத்தின் ஞாபகத்திலிருந்து
வழக்ெகாழிந்து ேபான பண்ைடய கைதயாக மாறிவிட்டது. அதன் வாசைனேயா தைலமுைறகைளக்
கடந்து வந்துெகாண்டிருந்தது. ராஜ குடும்பத்தின் ேகாத்திரக் கண்ணிையப் ேபாலவும் அதன்
குருதிேயாட்டத்ைதப் ேபாலவும் அந்த வாசைன ஒவ்ெவாரு காலகட்டத்தினூடாகவும் ரகசியமாகக்
கடத்தப்பட்டுக்ெகாண்ேட வந்தது. ராஜதானியின் அத்தைன ெதருக்களிலும் யா3 கண்களுக்கும்
புலப்படாத புைக வடிவமாக அந்தக் கைத - புலியும் முயலும் ஒேர நH3ச்சுைனயில் அருகருேக நH3
அருந்தி மக்கேளாடு மக்களாகக் கலந்து வாழ்ந்து வந்த அந்தப் பண்ைடய கைத - நகரத்தின்
புழுதிேயாடு புழுதியாகச் சுழன்று சுவ3கெளங்கும் பட3ந்து ஊடுருவி நிற்கிறது. அது ேவெறங்கும்
ேபாகவும் முடியாது. என்பதுதான் உண்ைம. பதின்மூன்றாம் தைலமுைறக்கு முன்பு வைர பிரசித்தி
ெபற்றதாயிருந்த பிற தைலமுைறகளின் ரகசியமாம் அந்த அபூ3வக் காட்சிையத்தான் பல
மாதங்களுக்கு முன் ஓrரவில் இளவரசி தன் தூக்கக் கலக்கத்தில் கண்டாள். ஆம். அவள் கண்டது
கானகத்தின் விைரக்கும் குளிrல் மரத்துப் ேபான ஞாபகங்களின் ேதாலுக்கு இதம் ேதடி திறந்திருந்த
சாளரத்தின் வழிேய தினமும் உள்ேள குதித்து பதின்மூன்றாம் தைலமுைறயில் படுக்ைகயைறயாக
மாற்றப்பட்ட தன் பைழய கடம்ப விருட்சத்தின் உச்சிக்கிைளயில் மாய உருவமாகத் தன்ைன
மைறத்துக்ெகாண்டு மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்து வந்த ஒரு காட்டு மிருகத்தின் ஆத்மாைவ தன் கானக
வாழ்வின் நிைனவுகைள உட்ெகாண்ேட உயி3த்துக்ெகாண்டிருந்த அது ஒரு கிழட்டு வrப்புலி. பத்து
தைலமுைறக் காலமாக அங்ேக துயின்ற எவருைடய கண்கைளயும் உறுத்தாமல் யாருைடய
கனவுகளுக்கும் காரணமாகாமல் அவ3களின் இைணப்பைறக் கட்டிலுக்கடியில் பூ3வ
வாசைனயுடன் தன் இரவுகைளக் கழித்துக்ெகாண்டிருந்தது. அந்த கைதப்புலி. மதுரமான ெதன்றலின்
வடிவத்தில் அைத முதன்முதலில் பா3த்தவள் ராஜனின் ெபண் தான். அது முக்தியுறும் காலம்
அப்ேபாதுதான் கனிந்தது என்பதும் ராஜன் மகளின் கண்களிலிருந்து எதுவும் தப்ப முடியாது
என்பதும்தான் அதற்குக் காரணம். பா3ைவயால் ஜடப் ெபாருள்கைளக் கூட வசியம் ெசய்யும்
அற்புதப்ெபண் அவள். இரவுகளின் நிழலாகவும் பகல்களில் புழுதியாகவும் இந்நகரத்தின்
ெதருக்களில் திrந்து பதின்மூன்றாம் தைலமுைற நிைனவுகளின் எச்சமாக உயி3 வாழ்ந்து
ெகாண்டிருந்த கைதப் புலியின் புைக வடிவம் அவள் கண்களுக்குப் புலப்படும்படித் தன் ரகசியத்ைத
இழந்து ேபானெதன்பதில் ஆச்ச3யப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்ைல. அந்தப் புலி இனித் திரும்பி அந்தப்
படுக்ைகயைறக்கு வரப் ேபாவதுமில்ைல. அைமதியுறாமல் அைலந்து ெகாண்டிருந்த அதன் ஆயுள்
ராஜனின் ெபண்ணின் பா3ைவயில் உைறந்து உைடந்து விட்டது. தைலமுைறக் காலங்களாக அது
ெபறக் காத்திருந்த முக்தி அதற்கு இந்ேநரம் கிட்டியிருக்கும். அரண்மைனப்
படுக்ைகயைறயிலிருந்து விரட்டப்பட்ட மூன்றாம் நாள் பின்னிரவின் உைறய ைவக்கும் குளிருக்கு

533
தைலமுைறக் காலங்களாகப் பழக்கப் பட்டிராத அந்தக் கைதப்புலியின் ஆத்ம நாளங்கள் சுருங்கி
இறுகி அதன் ஞாபகத் துடிப்ைபக் கவ்விப் பிடித்து இயங்க விடாமல் நிறுத்தியிருக்கும். ஆனால்
சைபேயாேர கிழட்டுவrப்புலி ஒன்றல்ல. இன்னும் ஓராயிரம் காட்டு விலங்குகள் இந்த
ராஜ்ஜியெமங்கும் சாமான்ய3களின் சுவாசத்தில் கைதகளாக மனித3கேளாடு மனித3களாகப்
புழங்கிய ெபான்னான நாட்களின் வாசத்ைத விட்டகல முடியாமல் புைக வடிவமும் பாகு ேபால்
இனித்த மனதும் ெகாண்டைவகளாகச் சுற்றியைலந்து ெகாண்டிருக்கின்றன. இந்நகரத்ைதத் தங்கள்
கனவுகளில் உருவாக்கிச் சுழற்றிக்ெகாண்டிருக்கின்றன. இன்று இைத இங்ேக
ெசவிமடுத்துக்ெகாண்டிருப்ேபாைரயும் அவ3களின் மூதாைதய3கைளயும் இனி பிறக்கப் ேபாகும்
வாrசுகைளயும் தங்களின் பளிங்கு விழிகளால் ஆ3வத்துடனும் வாஞ்ைசயுடனும் ஏக்கத்துடனும்
உற்றுப் பா3த்தபடி படுக்ைகயைறச் சுவ3களுக்குள் தங்கைள மைறத்துக் ெகாண்டிருக்கின்றன.
அவற்ைறத் தூல உருவமாகக் கண்டு அவற்றுக்கு முக்தியளிக்கும் பா3ைவெயாளி ெகாண்ட ெபண்
மகவுகள் இந்த ராஜ்ஜியம் எங்கிலும் பிறந்து ெசழிக்கட்டும் என்று ராஜன் முன்னிைலயிேலேய நான்
ஆண்டவைனப் பிரா3த்திக்கிேறன்.

சாளரத்திலிருந்து ெதன்றலாக உள்ேள குதித்த கிழட்டுப்புலியின் ஆவியுரு அதுவைரயில்

ெமாட்டாக இருந்த ராஜன் ெபண்ணின் இைண ேதடும் உண3வுகைள மல3த்தி விட்டது.
ஆணுக்ெகன்று தனி அம்செமான்று இருக்கக்கூடுெமன்று தன்ைனயுமறியாமல் நம்பிப்
பழக்கப்பட்டுவிட்ட அவள் அது என்ன என்பைதயும் அன்று தான் கண்டுவிட்டதாக
எண்ணிக்ெகாண்டாள். காதலில் கனவு காண்பதற்கான சாம3த்தியமும் ைதrயமும் ஒரு
ஆணுக்கன்றி ெபண்ணுக்குக் ைககூடுவதல்ல என்ற விழிப்பும் துயிற்பும் கலந்த மயக்கத்தில் அவள்
மனது பிதற்றவாரம்பித்துவிட்டது. நிலவின் மங்கிய ஒளிேயாடும் ெதன்றலின் மணத்ேதாடும்
இறகின் எைடயின்ைமேயாடும் புைகெயாத்த உருவமாகக் கிழட்டுப்புலி சாளரத்தின் வழிேய
உள்ேள குதித்த காட்சி ஆண்ைமயின் குத்தHட்டிப் பாய்ச்சலாக அவள் மனதில் பாய்ந்து பதிந்தெதன்று
கனவுகளின் ஊற்றுக்கண்ைண ஆய்ந்தறியும் பாடப்பகுதி எனக்குப் ேபாதித்தது. அந்த
வினாடியில்தான் அவள் யவ்வனத்தின் பா3ைவ திறந்துெகாண்டது. அந்த அளவில் காட்சிகளின்
கனவுத்தன்ைமயும் கனவின் ஸ்தூல கணங்களும் அவேளாடு விைளயாடத் துவங்கிவிட்டன. அவள்
தான் கற்பைன ெசய்து ெகாண்ட ஆண்ைம தன்ைனக் கிள3த்தும் முகமாகத் தன் கண்கைள
மூடிக்ெகாண்டு அந்நிைலயிேலேய கனவுகளின் விேனாத உலகிற்குள் ஆழ்ந்துேபானாள். அப்ேபாது
அவள் தன் தகப்பனின் ஆண்மகவுக்கான யாகங்கள் ெவற்றி ெபற ேவண்டுெமன்று தன் மனதார
வாழ்த்தினான். தான் விழித்திருக்கிேறாமா உறங்குகிேறாமா என்பதிேலேய நிச்சயமற்றவளாக
இவ்வாறு ராஜனின் ெபண் மல3த்தப்பட்ட ெபண்ைமயின் துடிப்ேபாடு அைதச் சாந்தி ெசய்யும்
ஆண்ைமயின் பாரம் தன் மீ து கவிந்துெகாள்ளப்ேபாவைத எதி3பா3த்துக் காத்திருந்தாள். ஆனால்
உள்ேள நுைழந்த கிழட்டுப்புலி ராஜன் ெபண்ணின் படுக்ைகைய ேநாக்கிச் ெசல்வதற்கு பதிலாக
சைபேயாேர இைணப்பைறைய ேநாக்கிச் ெசன்று வாயில் திைரைய விலக்கியபடி உள்ேள ேபாய்
மைறந்து விட்டது. படுக்ைகயைறைய விடச் சிறியதும் அைடசல்களுைடயதும் சாளரங்களற்றதும்
அதனாேலேய படுக்ைகயைறைய விட அதிகக் கதகதப்பு உைடயதுமான இைணப்பைறக்குள் புகுந்து

534
ேதாழிப் ெபண்ணின் கட்டிலுக்கடியில் தன்ைனக் குறுக்கிக்ெகாண்டு நித்திைர ெசய்யும் வழக்கம்
உைடயது அந்த மாயப்புலி. அன்றும் அதுேவ நடந்தது. தன் இைணக்காகக் கண்கைள மூடியபடிேய
சயனித்திருந்த ராஜனின் ெபண்ணும் சற்று ேநரத்தில் அந்த அைமதியுடேனேய உறங்கிப்
ேபாய்விட்டாள். ராஜனின் ெபண் அைரகுைறத் தூக்கத்தில் கண்ட காட்சி ஒரு வரேவற்பைறக்
காட்சியின் சாதாரணத்துவத்துடன் அவள் மூைளயின் ஞாபகப் ெபாறியிலிருந்து நழுவி
கனவுகளுக்குள் இறங்கிவிட்டது. அேதசமயம் திருப்திப்படுத்தப்படாத விரகம் முழுவதுமாக
விழித்துக்ெகாண்டுவிட்டது. முற்றிலும் விழிப்பு நிைலயில் அைமதியுறாத புலியின் ஆன்மாைவ
அவள் கண்டிருப்பாேளயானால் மீ ண்டும் கண்கைளத் திறந்து அைதத் ேதடியிருப்பாள். முற்றிலும்
விழிப்பு நிைலயிலிருக்கும் ஒரு மனித உயிrன் பா3ைவயில் படாமல் பரம்பைரகைளத் தாண்டிய
அந்தப் புலிேயகூட ஒருேவைள ெதாட3ந்து தன் இருப்ைபக் கைதகளில் மட்டுேம உறுதி ெசய்தபடி
இன்றும் அேத அைறயில் பிறரறியா வண்ணம் துன்புறும் ஆன்மாவாகத் தன்ைன
நHடித்துக்ெகாண்டிருக்கும். ராஜன் ெபண்ணின் விேனாதக் கனவுக்குக் காரணமான அந்நிகழ்ச்சியும்
அவள் பிரக்ைஞயின் ேமல் மட்டத்திேலேய உைடந்து சிதறியிருக்கும். இன்று இந்தக் கைதக்கும் என்
கீ 3த்திக்கும் சந்த3ப்பேம கிைடத்திருக்காது. அல்லது குைறந்தபட்சம் மறுநாள் காைலயில்
சாளரத்தின் கீ ேழ தைரயில் ஊ3ந்து ெசல்லும் இரண்டு காலடிச் சுவடுகைள அவள்
பா3த்திருக்காவிட்டாலாவது எல்லா யவ்வன ஸ்தHrகளின் கனவுகைளயும் ேபால அவள் கனவும்
தன்ைனச் சல்லாபிக்கும் ஆண் இைணக்குக் காத்திருக்கும் ேவட்ைகயுடனாவது முடிந்திருக்கும்.
ஆனால் முக்தி ேவண்டி தைலமுைறக் காலங்களாக அைலந்து ெகாண்டிருந்த வனவிலங்கின்
ஆன்மாைவ அைமதிப்படுத்தும்படி விதி அவளுக்குக் கட்டைளயிட்டிருந்ததால் மறுநாள் காைலயில்
படுக்ைகயைறயின் உள்பக்கத்தில் சாளரத்தின் கீ ேழ தைரயில் மனிதப் பா3ைவ பட்ட
கணத்திலிருந்ேத தன் எைடையயும் நிழைலயும் திரும்பப் ெபறத் துவங்கி விட்ட புலியின் ஒரு
ஜைதக் காலடிச் சுவடுகைள ராஜன் மகள் பா3த்தாள்.

ஒரு ெபண்ணின் கனவுகளுக்குள் எந்த உருக்ெகாண்டும் நுைழந்து சுகிக்கும் தகுதி

மிருகங்களில் புலிக்குத்தான் உண்டு என்கிறது மாந்திrகம். ேவெறந்த விலங்கும் தான்
மனிதப்பிறவியல்ல என்பைதத் தன் சுவாச அைலவிேலேய காட்டிக் ெகாண்டு விடும். புலி
அப்படிப்பட்டதல்ல. அது மனிதைனப் ேபாலேவ கம்பீரமானது. மனிதைனப் ேபாலேவ கச்சிதமான
அைசவும் உய3ந்த எண்ணங்களும் ேபா3க்குணமும் இைசைய ரசிக்கும் ெபண் மனதும் ெகாண்டு
இலங்குவது. ேபா3க்களத்தில் வர3களின்
H லட்சியமாகவும் படுக்ைகயைறயில் புஷ்பவதிகளின்
கனவாகவும் விளங்குவது புலி. அது தன் முன்னங்கால் சுவடுகள் தைரயில் பதிய அனுமதிப்பது
இல்ைல. விதி வசத்தால் நாலு கால்களில் நடக்கும் உயிராக அது
பைடக்கப்பட்டுவிட்டேபாதிலுங்கூட தன் முன்னங்கால்கைள ஒரு ஆயுதமாக மட்டுேம பிற3
கண்களுக்குக் காட்டிக்ெகாள்ளும் ேவட்ைகயுைடயது புலி. இைத ெவறும் ேவட்ைடக்கார3களும்
பாமர3களும் அறிய மாட்டா3கள். விலங்குகளின் அவய லட்சண சாஸ்திரங்கைளக் கற்றறிந்தவன்
புலிகளின் குணாம்சத்ைத நன்கறிவான். புலி தன் முன்னங்கால்கள் நிலத்தில் பதிந்த தடத்ைத அதன்
மீ து ஊ3ந்து ெசல்லும் தன் நிழலில் எைடயால் அழுத்தி அழித்துவிடும். அதன் நிழல் படராத

535
பின்கால்களின் இரண்டு தடங்கள் மட்டுேமதான் எப்ேபாதும் பிற3 கண்களுக்குக் காணக் கிைடக்கும்.
அப்படிக் காணக் கிைடத்த ஒரு ஜைதக் காலடிச் சுவடுகளால்தான் ராஜனின் ெபண் ெவகுவாக
ஈ3க்கப்பட்டாள். ஆம் ஈ3க்கத்தான் பட்டாள். அவள் அவற்ைறக் கண்டு குழம்பிப்ேபாகவில்ைல.
அதி3ச்சியைடயவில்ைல. நழுவிக் கனவுகளுக்குள் இறங்கிவிட்ட முந்ைதய இரவின் காட்சிைய
அந்தச் சுவடுகள் அவள் நிைனவுக்கு மறுபடி ெகாண்டு வரவுமில்ைல. அது மனிதக் காலடிச்சுவடுகள்
இல்ைலெயன்பது அவளுக்குத் ெதrந்திருந்தது. ஆனால் முன்ெனப்ேபாதும் வனவிலங்குகைள
அவள் ேநrல் கண்டவளில்ைலயாதலால் வட்ட வடிவமான கால் தடங்கைள இன்னெதன்று
அவளால் விளங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. அைவ சுவற்றின் ஓரமாகப் பயணப்பட்ட விதம்
மட்டுேம அந்தப் ேபைதப் ெபண்ைண வியப்பிலாழ்த்தி அவள் கவனத்ைதச் சுண்டி இழுக்கப்
ேபாதுமானதாயிருந்தது. அந்தக் காலடிச் சுவடுகள் எந்தக் காரணத்துக்காகவும் அைறச் சுவற்றின்
அண்ைமைய விட்டு அப்பால் நக3ந்து ெசல்லவில்ைலெயன்பேத அவள் வியப்புக்குக் காரணம்.
அதன் வழியில் சுவேராரமாகக் குறுக்ேக நின்ற ஆளுயர அலங்காரப் பூக்குவைளயின் உட்பக்கத்
தைரயில் அந்தச் சுவடுகள் பதிந்திருந்தன. ராஜன் மகள் தினமும் பா3த்துச் சிங்காrத்துக்ெகாள்ளும்
பளிங்கு ஆடியின் வட்டப் பரப்பின் நடுவில் சுவாசக் காற்றின் ஈரம் உலராத ஆவி அதன் இரண்டு
பக்கங்களிலும் படிந்திருந்தது. ெபrய சிமிழ்களுக்குள் ஏற்றி ைவக்கப்பட்டிருந்த இரவு விளக்கின்
ேமல்நுனி இைணப்பைறயிருந்த திைச ேநாக்கிேய குவித்து அழுத்தப்பட்டிருந்தது. எந்தப்
ெபாருைளயும் ஒரு தைடெயன்று மதிக்காது அவற்ைற ஊடுருவிக் கிடக்கும் அதிசயிக்கத்தக்க
சுவடுகைளப் பதிக்கும் பாதங்கள் யாருக்குச் ெசாந்தமானதாயிருக்க முடியும். காற்ைறயும்
ஒளிையயும் தவிர ேவறு யாருக்கு இப்படித் தன் அைறயினுள் உலாவிச் ெசல்லும் ைதrயமும்
லாவகமும் ைகவர முடியும். ெதன்றேலா அல்லது நிலேவாதான் தன் அைறயினுள் அன்று இரவு
அப்படி நடந்து ேபாயிருக்க ேவண்டுெமன்று ராஜனின் ெபண் நிைனத்துக்ெகாண்டுவிட்டாள். அந்த
அளவில் அவளுைடய பருவம் நிஜத்தில் அவள் கண்ட காலடிச் சுவடுகளுக்ேகற்ப பிரகிருதியின்
அம்சங்கைளக் குைழத்து ஒரு ேபரழகனின் உருவத்ைத வைரந்து அவைன அவள் கனவுகளில்
நடமாடவும் அனுமதித்துவிட்டது. அவன் தன்ைனக் கூடாமல் விலகிப் ேபானதற்கான ஒரு
காரணத்ைதயும் அவள் ஆழ்மனம் கற்பித்துக்ெகாண்டுவிட்டது. அவள் துயரத்தின் பளுவும்
தாபத்தின் ெவம்ைமயும் பீறிடும் சில பாடல் வrகைள இயற்றியிருக்கிறாள். அந்தப் பாடல் வrகள்
கால்சுவடுகைளப் பா3த்த கணத்திேலேய ராஜன் மகளின் மனதில் எழுந்திருக்க ேவண்டும்.
விேனாதச் சுவடுகைளப் பா3த்த மாத்திரத்தில் பயந்துேபாய் அலறி மற்றவ3கைளயும்
கலவரப்படுத்தாமல் அவற்ைற ஆராயப் புகுந்தது அவளுைடய பிறவி விேவகத்தின் சிறப்ைபக்
காட்டுகிறெதன்றால் அவற்றால் ஈ3க்கப்பட்டு அவள் உடேன இயற்றிய பாடல் வrகேளா
வித்ைதகளில் அவளுக்கிருந்த பாண்டித்யத்ைதக் காட்டுகிறது. தான் இயற்றிய வrகளின் சந்த
நயத்திலும் கற்பைன வளத்திலும் தாேன ஈ3க்கப்பட்ட ராஜனின் ெபண் பிறகு எப்ேபாதுேம அவற்ைற
முணுமுணுத்துக்ெகாண்டிருக்கத் தைலப்பட்டாள். இைத நான் எப்படி அறிந்ேதெனன்றால் என்னிடம்
வித்ைத கற்றுக்ெகாள்ள வந்த நாட்களிலும்கூட அந்தப் பாடல் வrகள் அவள் பிரயாைசயின்றிேய
அவள் வாயிலிருந்து ெபருகி வழிந்துெகாண்டிருந்தைத நான் கண்டிருக்கிேறன். ஆனால் அது
அவைள பீடித்திருந்த விேனாத ேநாயின் ெவளிப்பாேட என்பைத அப்ேபாது நானும்
அறிந்ேதனில்ைல. தான் இயற்றிய பாடல் வrகைளத் தன் குரலாேலேய பாடித் தன்

536
ெசவிகளாேலேய நுக3ந்து அவற்ைறேய உண்ைமெயன நிைனக்கும் பிரைம வயப்பட்டு அைவ தன்
கனவுகள் வைர புைரேயாடும்படி விட்டு விட்டதானது அனுபவத்தாலன்றி ெவறும் ஏட்டுப்படிப்பால்
பக்குவப்படுத்த முடியாத அவளுைடய பதின்பருவத்தின் பலவனத்தால்
H விைளந்தது. தாேன
நி3மாணித்த கனவுலகில் தன் நண்பேனாடு கூடி விைளயாடிக் களித்துக்ெகாண்டிருந்த
ேநரங்களிலும் இந்தப் பாடலின் வrகள் பின்னணியாக அவள் நாபியிலிருந்து ஒலித்தபடிேய
இருப்பைத நான் முதல் நாளிரவு ேகட்ேடன். தூங்கும் ேவைளகளில் ராஜனின் ெபண் முணுமுணுத்த
பாடல் வrகைள விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்த கனவுப்ெபண் தன் ெசவிகளால் நுக3ந்தவாேற
இருக்கும்படியானது. திரும்பத் திரும்ப பாடப்பட்ட இந்த வrகள்தான் ெபண்ைமயின் இயல்பான
தவிப்ைபச் சிறிதுசிறிதாக ஒரு விேனாதமான ேநாயாக மாற்றி விட்டன.

ெதன்றலின் நHண்ட கனெவான்றில்

என் முகம் சிற்றைசவு.

திங்களின் ெநடிய ஆயுளில்

என் ெபண்ைம ஒற்ைறப் ெபருமூச்சு.

காற்றின் உறக்கமாய் நானில்ைல

ெயன்ப ெததனால்

ஒளியின் சுவாசமாய்

நானில்ைலெயன்பது

ெமதனால்.

அதனால்

இந்த இரெவன்ைன

மிகப் ெபrதும் வருத்துகிறது

ேமலும் அதனால்

அகாலத்ைத தன் ஆபரணமாய்ப்

பூண்ட என் நண்பன்

எைன விட்டு அகன்று ெசல்கிறான்.

ேராகியிடம் மல3களுடன்

537
 ேநாையயும் விட்டுச் ெசல்லும்

இரக்கமற்ற உறவினன் ேபால.

விைளயாட்டுகளின் உச்சக்கட்டத்தில் தன் நண்பைனப் படுக்ைகயில் அனுமதிக்கும்

முகமாகக் கனவுப்ெபண் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு தன் வழக்கமான துயில் நிைலயில் உறங்கும்
நிஜப் ெபண்ணின் ேமல் சாய்ந்து ெகாள்ளும் ேபாெதல்லாம் உறங்கும் ெபண் நான் ேராகியல்ல நான்
ேராகியல்ல என்று பயத்துடனும் ஜூர ேவகத்துடன் தாறுமாறாக பிதற்றத் துவங்குவைத இேதா என்
கண்முன்ேன நான் மறுபடி பா3க்கிேறன். காற்றின் லகுவும் சுகந்தமும் நிலெவாளியின் ேதஜஸும்
நிைறந்த தன் ேபரழகு நண்பன் தன்ைனக் கூடும் விருப்பமின்றி விலகிச் ெசல்லப்
ேபாகிறாெனன்னும் பயம் அவள் முகத்ைதக் ேகாரமாகக் குத்திக் கிழிக்கிறது. பாடலின் கைடசி
வrகள் உறங்கும் ெபண்ணின் வாயிலிருந்து கழிவுப் ெபாருள்களின் து3நாற்றத்துடனும்
நிறத்துடனும் ெபருகி ெவளிேய பீய்ச்சியடிப்பைதயும் நான் இப்ேபாது மறுபடி பா3க்கிேறன்.
என்னாேலேய அந்த அருவருப்பான காட்சிையத் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியவில்ைல. ஆனால் கனவுப்
ெபண்ேணா ெவளிேய உறங்கிக்ெகாண்டிருக்கும் நிஜப்ெபண்ணின் அவஸ்ைதைய உணராதவளாக
தன் ேமனிெயங்கும் ெபருகி வழியும் பாடல் வrகளின் விகாரத்ைத அறியாதவளாக அேத
நி3மலமான முகத்துடன் அைமதியாக அவன் கூடுவைத எதி3பா3த்துச் சாய்ந்திருக்கிறாள். மிகப்
பrதாபகரமானதும் பயங்கரமானதுமான காட்சி அது. அதிசயமான காட்சியுங்கூட. பருண்ைமயான
கால் தடங்கைள கனவுகளுக்குள் ஊடுருவும் வrவடிவமாக்கிக் ெகாண்டும் கனவுலக நண்பைன
எண்ணிக் கனவுக்கு ெவளிேயயான பருண்ைம உடைல வருத்திக்ெகாண்டும் இந்தச் சிறுெபண் பட்ட
பாட்ைடச் ெசால்லும் ேபாது என் நா தழுதழுக்கிறது. உண்ைமதான். அவள் அப்ேபாது அைடந்த
விகார ரூபத்ைத என்னாேலேய கண்டு தாங்கிக் ெகாள்ள முடியவில்ைலதான். என்றால்
ெமல்லியதமும் புைகயுருவமும் ெகாண்ட அந்தப் ேபரழகனால் எப்படித் தாங்கிக் ெகாள்ள முடியும்.
அவன் அவள் பாடலில் து3நாற்றத்ைதச் சகித்துக் ெகாள்ள முடியாமல் அவள் அலறி விழிக்கும்
படியாக முகத்தில் துப்பிவிட்டு உடேன மைறந்து ேபாய்விட்டான். இது ஒரு நாளல்ல. பல
தினங்களாக நடந்து ெகாண்ேட இருந்திருக்கிறது. தன் நண்பன் விலகிப் ேபாய் விடுவாெனனும்
பயத்தாேலேய அவைனப் பறிெகாடுத்தும் தHவிர பயத்தால் பாதிக்கப்பட்டும் ராஜனின் ெபண்
தன்ைனத் தன் நிைனவின்றிேய ஒரு விேனாத ேநாய்க்கு ஒப்புக் ெகாடுத்து விட்டாள். கனவின் இந்த
வைக பாதிப்பால் யதா3த்த உலகில் ஒரு அழகிய ஆண்மகைனக் கூடும் அருகைத
தனக்கில்ைலெயன்று அவள் மனது நம்ப ஆரம்பித்து விட்டது. எந்த அழகிய ஆணும் முகத்தில்
காறியுமிழக் கூடிய அளவுக்கு அவள் முகம் ேராகத்தால் விகாரப்பட்டெதன்று நாங்கள் மூன்றாம்
நாளிரவு நட்சத்திரவாஸிகளின் கலவிைய இைசத்து ஞாபகங்களின் காட்டுப் புதருக்குள்
தைலமுைறக்காலமாக மைறந்து ெகாண்டிருந்த மிருகத்ைத ஸ்தூல உருவத்துடன் ெவளிப்படுத்தி
அவள் கண்களுக்குப் புலியாகேவ காட்டிக் ெகாடுக்கும் வைர கனவுகள் அவள் ஒப்புதல் இன்றிேய
அவளுக்குச் ெசால்லிக் ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தன. அழகிய ஆண் உருவங்கேளாெவனில்
முகத்தில் வழியும் உமிழ்நHைர நிைனவுறுத்தி வயிற்றிலிருந்து ெபாங்கி எழும் ஓங்கrப்ைப உண்டு
பண்ணி அவைள அச்சுறுத்திக்ெகாண்டிருந்தன என்று தன் கைதைய முடித்த என்

538
முதி3முப்பாட்டனாrன் துயரம் ேதாய்ந்த முணுமுணுப்ைப பலகாத தூரம் பரந்திருந்த
ஜனசமுத்திரத்தின் கைடசி மனிதனுங்கூட ெதளிவாகக் ேகட்டாெனன்கிறது கைத: இருபத்திரண்டு
ஆண்கைள ஈடு ெசய்யும் வலிைமயும் ேபரழகும் ைதrயமும் கவ்வி ஞானமும் ெகாண்ட ஒரு
யவ்வனப் ெபண் தாெனாரு குரூபிையேயா ேராகிையேயா ேச3வதற்ேக தகுதியானவள் என்று
நம்பும் விேனாத ேநாய் பீடித்தைலந்த பrதாபத்ைதப் பிரபஞ்சத்ைதக் கருவைறயாகத் தங்கள்
கனவில் கண்டு அதனுள் தங்கைளப் பாதுகாப்பாகச் சுருட்டிக்ெகாண்டிருக்க விரும்பும்
விலங்குகளின் அைமதியுறாத ஆவிகள் ெவட்டப்பட்ட விருட்சங்களின் இறந்து ேபான காற்ைறச்
சுமந்தபடி அைலந்து திrயும் ெதருக்கைளயுைடய இந்த நகரத்ைதத் தவிர ேவெறது உருவாகியிருக்க
முடியும்.

539
 மr என்கிற ஆட்டுக்குட்டி - பிரபஞ்சன்

"தமிழ் சா3… அந்த அற்புத மrக்கு டி.சி ெகாடுத்து அனுப்பிடலாம்னு ேயாசிக்கேறன்." என்றா3
எச்.எம்.

"எந்த அற்புத மr?" என்ேறன் நான்.

"இந்த ஸ்கூல்ல ெதாள்ளாயிரத்துத் ெதாண்ணூற்ெறட்டு அற்புத மr இருக்காளா ஓய்? எந்த

அற்புத மrங்கறH3? அதான் அந்த பத்தாம் வகுப்பு அற்புத மrங்காணும்."

தினத்தாைள மடித்து ைவத்து விட்டு, அந்த அற்புத மrயின் முகத்ைத மனசுக்கு ெகாண்டுவர
முயற்சித்ேதன். வந்துவிட்டாள். எப்ேபாதும் சுயிங்கம் ெமல்லுகிற, அப்படி ெமல்லுவதன் மூலமாக
இந்தப் பள்ளிக்கூடம், அதன் ஆசிrய3கள், மாணவ3கள், மாணவிகள், சட்டதிட்டங்கள், ஒழுங்கு
விதிகள் எல்லாவற்ைறயும் அலட்சியப்படுத்துகிற, 'நான் உங்கைளெயல்லாம் ஒரு ெபாருட்டாகேவ
நிைனக்கிறதில்ைல. நHங்கெளல்லாம் எனக்கு ப்பூ…' என்கிற முகபாவமும் திமி3த்தனமும் ெகாண்ட
ஒரு சண்ைடக்கார மாணவி என் நிைனவுக்கு வந்தாள். எனக்கும் அவள் மாணவி தான்.

"என்னத்துக்கு சா3 டி.சி?"

"என்னத்துக்கா? நH3 இந்த உலகத்தில்தான் இருக்கிறHரா? அவள் உம்ம

ஸ்டூடண்ட்தாெனங்காணும்?"

"ஆமாம். அப்பப்ேபா இஷ்டப்பட்டால், ஏேதா எனக்கு தயவு பண்ணுகிற மாதிr கிளாசுக்கு

வரும். ேபாகும்."

"உம். நHேர ெசால்கிறH3 பாரும்." என்று ெசால்லிவிட்டு இரண்டாள் ேச3ந்து தூக்க ேவண்டிய
வருைகப் பதிவு rஜிஸ்டைரயும், இன்னும் இரண்டு மூன்று ஃைபைலயும் தூக்கி என் முன் ேபாட்டா3.

540
 "பாரும். நHேர பாரும். ேபான ஆறு மாச காலத்திேல எண்ணிப் பன்னிரண்ேட நாள் தான்
ஸ்கூலுக்கு வந்திருக்கிறாள். வட்டுக்கும்
H மாசம் ஒரு கடிதம் எழுதிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டுதான்
இருக்ேகன். ஒரு பூச்சி, புழு இப்படி எட்டிப் பா3த்து, அந்த கடுதாசிேபாட்ட கம்மனாட்டி யாருன்னு
ேகட்டுச்சா? ஊகூம். ச3தான் ேபாடா நHயுமாச்சு உன் கடுதாசியுமாச்சுன்னு இருக்கா அவள். சr
ஏதாச்சும் ெமடிக்கல் ச3டிபிேகட் ேகட்டு வாங்கிச்ேச3த்துக்கலாம்னா, வந்தால்ல ேதவலாம். நம்ம
டி.இ.ஓ மாதிrயில்ல ஸ்கூலுக்கு இஷ்டப்பட்டால் வருகிறாள். வந்தாலும் ஸ்டூடண்ட் மாதிrயா
வ3றாள்? ேச…ேச…ேச… என் வாயாேல அத எப்படிச் ெசால்றது? ஒரு பிரஞ்சு ைசக்கிள்ேள,
கன்னுக்குட்டி ேமேல உட்கா3ந்து வ3ற மாதிr பாண்ட் ேபாட்டுக் ெகாண்டு வ3றாள்.
பாண்டுங்காணும்… பாண்ட்! என்ன மாதிr பாண்ட்டுங்கறH3? அப்படிேய 'சிக்'குன்னு பிடிச்சிக்கிட்டு,
ேபாட்ேடாவுக்கு சட்டம் ேபாட்ட மாதிr, அதது பட்பட்டுன்னு ெதறிச்சுடுேமான்னு நமக்ெகல்லாம்
பீதிைய ஏற்படுத்தற மாதிr டிரஸ் பண்ணிட்டு வ3றாள். சட்ைட ேபாடறாேள, ேமேல
என்னத்துகுங்காணும் இரண்டு பட்டைன அவுத்துவிட்டுட்டு வ3றது? அது ேமேல சீயான்பாம்பு
மாதிr ஒரு ெசயின். காத்தாடி வால் மாதிr அது அங்கிட்டும் இங்கிட்டும் வைளஞ்சு வைளஞ்சு
ஆடறது. கூட இத்தினி பசங்க படிக்கறாங்கேளன்னு ெகாஞ்சமாச்சும் உடம்பிேல ெவக்கம் ேவணாம்?
இந்த இழெவடுத்த ஸ்கூல்ேல ஒரு யூனிபா3ம், ஒரு ஒழுங்கு, ஒரு மண்ணாங்கட்டி, ஒரு
ெதருப்புழுதி ஒன்றும் கிைடயாது. எனக்கு ெதrயுங்காணும்… நH3 அைதெயல்லாம் ரசிச்சிருப்பீ3!"

"சா3…"

"ஓய் சும்மா இருங்காணும். நாப்பது வருஷம் இதுல குப்ைப ெகாட்டியாச்சு. ஐ ேநா ஹ்யூமன்
ைசக்காலஜி மிஸ்டல் டமிள்! தமிழ்சா3, எனக்கு மனத்தத்துவம் ெதrயும்பா. உமக்கு என்ன வயசு?"

"இருபத்ெதான்பது சா3!"

"என் ச3வேஸ
H நாற்பது வருஷம்."

"பாண்ட் , சண்ைட ேபாடக்கூடாதுன்னு விதி ஒன்னும் நம்ம ஸ்கூல்ல இல்ைலேய சா3."

"அதுக்காக, அவுத்துப் ேபாட்டுட்டும் ேபாகலாம்னு விதி இருக்கா என்ன? வயசு பதிெனட்டு

ஆகுதுங்காணும் அவளிக்கு! ேகாட்டடிச்சு ேகாட்டடிச்சு இப்பத்தான் ெடந்த்துக்கு வந்திருக்கிறாள்.
எங்க காலத்துல பதிெனட்டு வயசுல இடுப்பிேல ஒண்ணு, ேதாள்ேல ஒண்ணு இருக்கும்.
ேபாதாக்குைறக்கு மாங்காையக் கடிச்சிட்டு இருப்பாளுக. ேபானவாட்டி, அதான் ேபான மாசத்திேல

541
ஒரு நாள் ேபானாப் ேபாவுதுன்னு நம்ம ேமேல இரக்கப்பட்டு ஸ்கூலுக்கு வந்தாேள அப்ேபா, அவள்
ஒரு நாள்ேல, ஆறு மணி ேநரத்துக்குள்ளாேற-ஹா3ட்லி ஸிக்ஸ் அவ3ஸ் சா3- என்ன என்ன பண்ணி
இருக்காள் ெதrயுமா? யாேரா நாலு தடிக்கழுைதகேளாட - நHங்கள்ளாம் ெராம்ப ெகௗரவமா
ெசால்லிப்ேபேள பிரண்ட்ஸ் அப்படீன்னு - நாலு தடிக்கழுைதங்கேளாட ஸ்கூல் வாசல்ேல சிrச்சு
ேபசிட்டு இருந்திருக்காள். நம்ம ஹிஸ்டr மகாேதவன் இருக்ேக… அது ஒரு அசடு. நம்ம ஸ்கூல்
வாசல்ேல, நம்ம ஸ்டூடண்ட் இப்படி மிஸ்பிேஹவ் பண்ணறாேளன்னு அவ கிட்ட ேபாய் "இப்படி
எல்லாம் பண்ணக்கூடாது அற்புத மr, உள்ள வான்னு கூப்பிட்டு இருக்கான். அவள் என்ன
ெசான்னாள் ெதrயுமா?

"ெசால்லுங்க சா3"

"உங்களுக்கு ெபாறாைமயா இருக்கா சா3ன்னு ேகட்டுட்டாள். அந்தப்பசங்க முன்னால ெவச்சு

மனுஷன் கண்ணாேல ஜலம் விட்டுட்டு என்கிட்ேட ெசால்லி அழுதா3. இந்த ஸ்கூல்
காம்பசுக்குள்ேள நடக்கிறதுக்குதான் நHங்க ெபாறுப்பு. ெவளியிேல நடக்கிற விவகாரத்துக்ெகல்லாம்
நHங்க என்ைனக் கட்டுப்படுத்த முடியாது சா3னு மூஞ்சியிேல அடிச்ச மாதிr ெசால்றாள்.
யாருகிட்ேட? இந்த நரசிம்மன்கிட்ேட.”

எச்.எம்.முக்கு முகம் சிவந்து மூக்கு விைடத்தது.

“இந்த அநியாயம் இத்ேதாடு ேபாகேல. சாயங்காலம், பி.டி. மாஸ்ட3கிட்ேட சண்ைட

ேபாட்டுக்ெகாண்டாள். அவன் இப்படிப் பண்ணப்படாது, இப்படி வைளயணும், இந்த மாதிr ைகைய
வச்சுக்கணும்னு அவைளத் ெதாட்டுச் ெசால்லிக்ெகாடுத்திருக்கான். ெதாட்டவன், எசகுபிசகா
எங்ேகேயா ெதாட்டுட்டான் ேபாலிருக்கு. இவ என்ன ேகட்டிருக்கா ெதrயுமா?”

“என்ைனத் ெதாட்டுப் ேபசாதHங்கன்னு ெசால்லியிருப்பாள்.”

“மனுஷ ஜாதின்னா அப்படித்தாேன ெசால்லியிருக்கணும்? இவள் என்ன ெசான்னாள்

ெதrயுமா?”

எச்.எம். தைலையக் ைகயில் தாங்கிப் பிடித்துக் ெகாண்டா3. அவ3 முகம் ேவ3த்து

விட்டிருந்தது.

542
 ”சா3... உங்க ெபாண்டாட்டிேயாட நHங்க படுக்கறது இல்ைலயான்னு ேகட்டுவிட்டாள். பாவம்!
நம்ம பி.டி. பத்மநாபன் lவு ேபாட்டு விட்டு ேபாய்விட்டான். முடியாதுப்பா முடியாது. நானும் நாலு
ெபத்தவன். இந்த ராட்சஸ ெஜன்மங்கைளெயல்லாம் வச்சிக்கிட்டு, இரத்தக் ெகாதிப்ைப
வாங்கிக்கிட்டு அல்லாட முடியாதுப்பா. அந்தக் கழுைதையத் ெதாைலச்சுத் தைலமுழுகிட
ேவண்டியதுதான்.”

“இப்ேபா ேபாய் டி.சி. ெகாடுத்துட்டால், அவள் எஸ்.எஸ்.எல்.சி. எழுத முடியாமல் ேபாயிடும்

சா3. அவள் வாழ்க்ைக வணாகப்
H ேபாய்விடும்.”

”அந்தக் கழுைதக்ேக அைதப் பத்திக் கவைல இல்ைல. உமக்ெகதுக்கு?”

***

நமக்ெகதுக்கு என்று என்னால் இருந்து விட முடியாது. அது என் சுபாவமும் இல்ைல.
அத்ேதாடு, அந்த மr என்ற ஆட்டுக்குட்டி, ஒரு சின்னப்ெபண். அப்படி என்ன ெபரும் பாவங்கைளப்
பண்ணிவிட்டாள்? அப்படிேயதான் இருக்கட்டுேம. அதற்காக அவைளக் கல்ெலறிந்து ெகால்ல நான்
என்ன அப்பழுக்கற்ற ேயாக்கியன்?

நான் சுமதியிடம் ெசான்ேனன். எச்.எம். மாதிrதான் அவளும் ெசான்னாள்.

”உங்களுக்ெகதுக்கு இந்த வம்ெபல்லாம்? நHங்க ெசால்றைதப் பா3த்தால், அது ெராம்ப ராங்கி

ைடப் மாதிr ெதrயுது. உங்கைளயும் தூக்கி எறிஞ்சு ஏதாச்சும் ேபசிட்டால்??” என்றாள்.

அவைள சம்மதிக்க ைவத்து, அவைளயும் அைழத்துக்ெகாண்டு மr வட்டுக்கு

H ஒரு நாள்
சாயங்காலம் ேபாேனன்.

என் வட்டுக்கு
H ெராம்ப தூரத்தில் இல்ைல அவள் வடு.
H ரயில் நிைலயத்துக்கு எதிேர இருந்த
வrைச வடுகளில்,
H திண்ைண ைவத்த, முன்பகுதி ஓடு ேபாட்டு, பின் பகுதி ஒட்டிய பழங்காலத்து வடு
H
அவளுைடயது. விளக்கு ைவத்த ேநரம். திண்ைண புழுதி படிந்து, ெபருக்கி வாரப்படாமல் கிடந்தது.

543
உள்ேள விைல மதிப்புள்ள நாற்காலிகள் ேசாபாக்கள் இருந்தன. ஆனாலும் எந்த ஒழுங்கும் இன்றிக்
கல்யாண வடு
H மாதிr இைரந்து கிடந்தன.

“மr,” என்று நான் குரல் ெகாடுத்ேதன். மூன்று முைற அைழத்தபிறகுதான், “யாரு?” என்று
ஒரு குரல் உள்ளிருந்து வந்தது. கைலந்த தைலயும், தூங்கி எழுந்த உைடச் சுருக்கங்கேளாடும்,
சட்ைடயும் ைகலியுமாக ெவளிப்பட்டாள் மr.

என்ைனப் பா3த்ததில் ஒரு ஆச்சrயம், ெவளிப்பைடயாக அவள் முகத்தில் ேதான்றியது. என்

மைனவிையப் பா3த்ததில் அவளுக்கு இரட்ைட ஆச்சrயம் இருக்க ேவண்டும்.

“வாங்க சா3.. வாங்க, உட்காருங்க.” என்று எங்கள் இருவைரயும் ெபாதுவாக

வரேவற்றுவிட்டு நாற்காலிகைள ஒழுங்குபடுத்தினாள். ேசாபாவில் நானும் சுமதியும் அம3ந்ேதாம்.
எதிேர இருந்த ஒரு நாற்காலியில் அவள் அமரச் ெசான்னதும் அம3ந்தாள்.

“தூக்கத்ைதக் கைலச்சுட்ேடனாம்மா?” என்ேறன்.

”பரவாயில்ேல சா3,” என்று ெவட்கத்ேதாடு தைலையக் கவிழ்த்துக் ெகாண்டாள். முகத்தில்

விழுந்த முடிைய ேமேல தள்ளிவிட்டுக் ெகாண்டாள்.

”நHங்க எப்படி இங்ேக..?”

“சும்மாத்தான். பீச்சுக்குப் ேபாய்க்கிட்டு இருந்ேதாம். வழியிேல தாேன உங்க வடு.

H பா3த்து
ெராம்ப நாளாச்ேசன்னு நுைழஞ்சிட்ேடாம். அைழயாத விருந்தாளி. உடம்பு சrயில்ைலயா?”

”ைதலம் வாசைன வருதா சா3? ேலசாத் தைலவலி. ஏதாச்சும் சாப்பிடறHங்களா சா3?”

“எல்லாம் ஆச்சு. வட்டிேல

H யாரும் இல்ைலயா?”

544
 “வடா
H சா3 இது....? வடுன்னா
H அப்பா, அம்மா இருக்கணும். அப்பா எப்பேவா ேபாயிட்டா3.
ேபாயிட்டாருன்னா ெசத்துப் ேபாயிடேல. எங்கைள விட்டு விட்டு ேபாயிட்டா3. அம்மா என்ைனச்
சுத்தமாக விட்டுடைல. அப்பப்ேபா நாங்க சந்திக்கிேறாம். சமயத்திேல இரண்டு நாளுக்கு ஒரு முைற
நாங்க பா3த்துக்ெகாண்டால் அது அதிகம். அதனால்தான் இது வடான்ேனன்.
H எனக்கு ஏேதா
லாட்ஜிேல தங்கற மாதிr ேதாணுது.”

எனக்குச் சங்கடமாய் இருந்தது. இரவுகளில், நசுங்கிய அலுமினியப் பாத்திரத்ைத

எடுத்துக்ெகாண்டு பிச்ைசக்கு வருகிற குழந்ைதையப் பா3ப்பது ேபால இருந்தது.

”சாப்பாெடல்லாம் எப்படியம்மா?”

“ெபரும்பாலும் பசி எடுக்கறப்ேபா, எங்க ேதாணுேதா அங்ேக சாப்பிடுேவன். ஓட்டல்ேலதான்.

அம்மா வட்டிேல
H தங்கியிருந்தா ஏதாவது ெசய்வாங்க. அம்மா சைமயைலக் காட்டிலும் ஓட்டேல
ேதவைல. நல்லாயிருக்காதுன்னு ெசால்லைல. அம்மான்னு நிைனச்சு சாப்பிட முடியேல.
ெபாண்ணுன்னு நிைனச்சு அவங்களும் பண்ணைல.”

சுமதி என்ைன முந்திக்ெகாண்டு ேகட்டாள்.

”உன் அம்மாதாேன அவங்க?”

“ஆமாங்க. இப்ேபா ேவறு ஒருத்தேராட அவங்க இருக்காங்க. அவைர எனக்குப் பிடிக்கைல.

என்ைனயும் அவருக்குப் பிடிக்கைல. சr அவங்க வாழ்க்ைகைய அவங்க வாழறாங்க. என்
வாழ்க்ைகைய நான் வாழ்ந்து ெகாண்டு தH3க்கிேறன்.”

ஓ3 இறுக்கமான ெமௗனம் எங்கள் ேமல் கவிந்தது. நான், சாவி ெகாடுக்காமல் எப்ேபாேதா

நின்று ேபாயிருந்த கடிகாரத்ைதப் பா3த்துக்ெகாண்டிருந்ேதன்.

“மr... ஸ்கூலுக்கு வந்தால், ஒரு மாறுதலாக இருக்குமில்ேல?”

545
 “நான் யாருக்காக சா3 படிக்கணும்?”

“உனக்காக,”

“ப்ச்!” என்றாள் அவள். இதற்கு ேமல் எதுவும் ேபசக்கூடாது என்று எனக்குத் ேதான்றியது.

”பீச்சுக்குப் ேபாகலாம். வாேயன்.”

”வரட்டுமா சா3?” என்று ஆச்சrயத்துடன் ேகட்டாள்.

“வா.”

“இேதா வந்துவிட்ேடன் சா3,” என்று துள்ளிக் ெகாண்டு எழுந்தாள். உள்ேள ஓடினாள்.

நான் சுமதிையப் பா3த்ேதன்.

“பாவங்க,” என்றாள் சுமதி.

“யாருதான் பாவம் இல்ேல? இந்தப் ெபண்ைண விட்டுவிட்டு எங்ேகேயா இருக்கிற அந்த

அம்மா பாவம் இல்ைலயா? இத்ேதாட அப்பா பாவம் இல்ைலயா. எல்ேலாருேம ஒருவிதத்திேல
பாவம்தான்.” என்ேறன் நான்.

அப்ேபாதுதான் பூத்த ஒரு பூ மாதிr, மைழயில் நைனந்த சாைல ஓரத்து மரம் மாதிr, ஓைடக்
கூழாங்கல் மாதிr, ெவளிப்பட்டாள் மr. ேபண்ட்தான் ேபாட்டிருந்தாள். சட்ைடைய டக்
பண்ணியிருந்தாள். அழகாகேவ இருந்தது அந்த உைட. உடம்புக்குச் ெசௗகrயமானதும்,
ெபாருத்தமானதும்தாேன உைட.

546
 “ஸ்மா3ட்!” என்ேறன்.

“ேதங்க்யூ சா3,” என்றாள், பரவசமான சிrப்பில்.

நான் நடுவிலும், இரண்டு புறமும் இருவருமாக, நாங்கள் நடந்ேத ெகாஞ்ச தூரத்தில் இருந்த
கடற்கைரைய அைடந்ேதாம்.

கடற்கைர சந்ேதாஷமாக இருந்தது. ஓடிப் பிடித்துக் கல் குதிைரகளின் ேமல் உட்கா3ந்து

விைளயாடும் குழந்ைதகள். குழந்ைதகள் விைளயாட்ைடப் பா3த்து ரசிக்கும் ெபற்ேறா3கள்.
உலகத்துக்கு ஜHவன் ேச3க்கும் யுவ3களும் யுவதிகளும். கடைலகள், கடல் மணலில் சுகமாக
வறுபட்டன.

குழந்ைதகள் வாழ்வில் புதிய வ3ணங்கைளச் ேச3த்துப் பலூன்கள் பறந்தன. ஸ்டூல் ேபாட்டுப்

பட்டாணி சுண்டல் விற்கும் ஐயrடம் வாங்கிச் சாப்பிட்ேடாம்.

“கார வைட வாங்கிக் ெகாடுங்க சா3,” என்றாள் மr, ெகாடுத்ேதன். தின்றாள்.

”மத்தியானம் சாப்பிடல்ேல சா3. ேசாம்ேபறித்தனமாக இருந்துச்சு. தூங்கிட்ேடன்.”

“ராத்திr எங்கேளாடுதான் நH சாப்பிடேற,” என்றாள் சுமதி.

“இருக்கட்டுங்க்கா.”

”என்ன இருக்கட்டும். நH வ3ேற.”

வரும்ேபாது, சுமதியின் விரல்களில் தன் விரல்கைளக் ேகாத்துக்ெகாண்டு, சற்றுப்பின் தங்கி

மr ேபசிக் ெகாண்டு வந்தாள். நான் சற்று முன் நடந்ேதன்.

547
 சாம்பாரும் கத்தrக்காய் கறியும்தான். மத்தியானம் வறுத்த ெநத்திலிக் கருவாடு இருந்தது.

“தூள்க்கா.... தூள்! இந்தச் சாம்பாரும் ெநத்திலிக் கருவாடும் பயங்கரமான

காம்பிேனஷங்க்கா,” என்றாள் மr.

*****

மr இப்ேபாெதல்லாம் காைலயும் மாைலயும் தவறாமல் எங்கள் வட்டுக்கு

H வந்து ேபாய்க்
ெகாண்டிருந்தாள். காைல இட்டிலி எங்கள் வட்டில்தான்.
H வருஷம் 365 நாட்களும் எங்கள் வட்டில்
H
இட்டிலி அல்லது ேதாைசதான். “ஆட்டுக்கல்ைல ஒளித்து ைவத்து விட்டால், சுமதிக்கு ஹா3ட்
அட்டாக்ேக வந்துவிடும். மr,” என்ேபன். மr விழுந்து புரண்டு சிrப்பாள். சாயங்காலங்களில் எங்கள்
வட்டில்தான்
H அவள் வாழ்க்ைக கழிந்தது. ேபண்ட் ேபாட்ட அந்தப்ெபண், சிரமப்பட்டுச் சம்மணம்
ேபாட்டு உட்கா3ந்து சுமதிக்கு ெவங்காயம் நறுக்கித் தருவைதப் பா3க்க ேவடிக்ைகயாக இருக்கும்.

“ஏம்மா... ைசக்கிள்ேள ஊைரச் சுற்றுகிற ெபண் நH. இங்ேக இவளுக்கு ெவங்காயம் நறுக்கித்
த3றிேயா?” என்ேறன்.

“இதுதான் சா3 த்rல்லிங்கா இருக்கு. கண்ணிேல நH3 சுரக்கச் சுரக்க ெவங்காயம் நறுக்கிறது
பயங்கரமான எக்ஸ்பீrயன்ஸ்.” என்றாள். ஐேயா இந்தப் பயங்கரேம!

“சா3, ஒண்ணு ெசால்லட்டுமா?”

“ஊகூம். ெரண்டு மூணு ெசால்லு.”

“சீrயஸாகக் ேகட்கிேறன், சா3. நான் இங்ேக வந்து ேபாறதிேல உங்களுக்குத் ெதாந்தரவு

இல்ைலேய சா3?”

“சத்தியமாகக் கிைடயாது.”

548
 ெகாஞ்ச ேநரம் அைமதியாக இருந்துவிட்டு அவள் ெசான்னாள்.

“ஏன் சா3 - ெகட்டுப் ேபானவள்னு எல்ேலாரும் ெசால்கிற என்ைன எதுக்கு உங்க வட்டிேல
H
ேச3த்து, ேசாறும் ேபாடறHங்க?”

சிrப்புத்தான் வந்தது.

“ைபத்தியேம! உலகத்திேல யா3 தான் ெகட்டுப் ேபானவங்க? யாராலுேம ெகட முடியாது,

ெதrயுமா? மனசுக்குள்ேள நH ெகட்டுப் ேபானவள்னு நிைனக்கிறியாக்கும்? அைத விட்டுடு. நHயும்
ெகட்டவள் இல்ைல, உங்க அம்மாவும், அப்பாவும் யாருேம ெகட்டவங்க இல்ேல.”

அவள் ெசானாள்: “எங்க அம்மாைவப் பழி தH3க்கணும்னுதான் அப்படிெயல்லாம்

நடந்துக்கேறன் சா3.”

“எனக்கும் ெதrயும்.” என்ேறன்.

பத்து நாள் இருக்குேமா? இருக்கும். ஒரு நாள் மr என்னிடம் ேகட்டாள்.

”சா3.. நான் ஸ்கூலுக்கு வ3றேத இல்ைலன்னு நHங்க ஏன் ேகட்கவில்ைல?”

நான் அவள் முகத்ைதப் பா3த்ேதன். இரண்டு மணிகள் உருண்டு விழத்தயாராய் இருந்தன.

அவள் கண்களில்.

“என்ைன நHங்க ேகட்டிருக்கணும் சா3. ஏண்டி ஸ்கூலுக்கு வரைலன்னு என்ைன அைறஞ்சு

ேகட்கணும் சா3. அப்படி யாரும் என்ைனக் ேகட்க இல்ேலங்கறதுனாலதாேன நான் இப்படி
விட்ேடத்தியா இருக்ேகன்? என் ேமல் இப்படி யாரும் அன்பு ெசலுத்தினது இல்ேல சா3. அன்பு
ெசலுத்தறவங்களுக்குத்தாேன அதட்டிக் ேகக்கவும் அதிகாரம் இருக்கு?”

549
 “உனக்ேக அது ேதாணனும்னுதாேன நான் காத்திருக்ேகன். அதனாேல என்ன? ஒன்றும்
முழுகிப் ேபாய்விடவில்ைல. இன்ைனக்குப்புதுசா ஆரம்பிப்ேபாம். இன்ைனக்குத்தான் ெடன்த்
கிளாஸ்ேல நH ேச3ந்தன்னு வச்சுக்க. நாைளயிேல3ந்து நாம் ஸ்கூலுக்குப் ேபாேறாம்.” என்ேறன்.

மr, முகத்ைத மூடிக் ெகாண்டு விசும்பி விசும்பி அழுதாள்.

550
 பூைனகள் இல்லாத வடு
Y - சந்திரா

எங்கள் ெதருமுழுக்கத் ேதாரணம் கட்டியிருந்தா3கள். மாவிைல மணத்துக்ெகாண்டிருந்தது.

அண்ணனும் நானும் ஒலிநாடாவின் இைசைய அதிகப்படுத்திக்ெகாண்டிருந்ேதாம். ஒலி ெபருத்து,
ெதப்பங்குளம் தாண்டி மீ னாட்சி அம்மன் ேகாவில் வைர ேகட்டிருக்கும் ேபாலிருக்கிறது. எங்கள்
ெதரு முழுக்க கூட்டம் நிரம்பி வழிந்திருந்தது. நான் புதிதாய்ப் ேபாட்டிருந்த பச்ைச கல3 ேகாடு
ேபாட்ட ெவள்ைளச் சட்ைடயும், கால்கைள மூழ்கிக்ெகாண்டிருந்த நHல ேபண்ட்டுமாய் வாசலில்
நின்ற கூட்டத்ைத க3வத்துடன் பா3த்ேதன். அம்மாவின் பட்டுப்புடைவையப் ேபான்று அக்காவும்
கத்தrப்பூ நிறத்தில் பட்டுப்புடைவ உடுத்தியிருந்தாள். இன்று அவள் கூந்தல் நHளமாகி சிவப்பு கல3
குஞ்சத்துடன் ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்தது. தைலயில் நிைறய பூ ைவத்திருந்தாள். ெதருவில்
ெவள்ைள நிற அம்பாசிட3 கா3 நின்றிருந்தது. நான் ஒரு மகாராஜைனப் ேபால வறுநைட
H ேபாட்டு
படியில் இறங்கிேனன். ேபண்ட் பாதம் முழுதும் நிரப்பி என்ைனத் தடுக்கி விழ ைவத்தது. உடேன
பிரபுைவயும் சிவக்குமாைரயும் பா3த்ேதன். அவ3கள் சிrக்கவில்ைல. ஒரு ைகயில் ேபண்ட்ைட
நன்றாக தூக்கிப் பிடித்தபடி காrன் முன்சீட்டில் உட்கா3ந்ேதன். ேபன்ட்டின் நHளத்தின்
குைறக்கவாவது நான் வளர ேவண்டும் என்று நிைனத்ேதன். பிரபுவும், சிவக்குமாரும் நாங்களும்
காrல் வருகிேறாம் என்றா3கள். எனக்கும் அவ3கைள என் பக்கத்தில் உட்கார ைவத்துக்ெகாள்ள
ஆைசதான். அப்ேபாது என் அண்ணன் வில்லைனப் ேபால் அவ3கைள ஒரு முைற முைறத்து
ஸ்ைடலாக கா3 கதைவ திறக்க முயன்றான். அவனின் ஒல்லியான ைககளுக்கு கதவு அைசந்துகூட
ெகாடுக்கவில்ைல. பிரபு ஓடி வந்து ஒரு ேசவகைனப் ேபால கதைவத் திறந்துவிட்டான். அப்பவும்
அண்ணன் அவைன முைறத்தான். அவன் தள்ளிப்ேபாய் நின்று ெகாண்டான்.

காrல் உட்கா3ந்திருப்பதற்கான அைனத்து பந்தாக்கைளயும் ெசய்ேதன். காrல் இருந்த

கண்ணாடியில் தைலையச் சீவிக் ெகாண்ேடன். அடம்பிடித்து அழுது ைதத்த முழுக்ைகச் சட்ைடைய
அப்பாைவப் ேபால் மடக்கிவிட்டு அண்ணனின் அைரக்ைகச் சட்ைடையப் பா3த்துச் சிrத்ேதன். சாந்தி
அக்காவும் அவளது ேதாழிகளும் சிrத்தபடி காrல் பின்சீட்டில் உட்கா3ந்தா3கள். ெசல்வி அக்கா
வழக்கம்ேபால் சாந்தி அக்காவுடன் சண்ைட ேபாட்டிருப்பாள் ேபால, அவள் காrல் ஏறாமல்
பழத்தட்ைட ைகயில் ஏந்தியபடி சித்தி, ெபrயம்மா, அத்ைத ேகாஷ்டிகளுடன் நடந்துவர
தயாரானாள். ‘சின்னவேள இன்ைனக்குமா வம்பு
H புடிக்கணும் நHயும் கா3ல உட்கா3ந்துக்கடி’ என்ற
அம்மாைவ முைறத்துவிட்டு, தட்ைட படிக்கட்டில் ைவத்துவிட்டு வட்டுக்குள்
H ஓடிப்ேபாய்
உட்கா3ந்துெகாண்டாள். ெசல்வி அக்காள், சாந்தி அக்காைவப் ேபால் இன்று தாவணி ேபாட்டிருந்தது

551
அழகாயிருந்தது. ேமளக்கார3கள் காருக்கு முன்னால் நின்று வாசிப்ைப ஆரம்பித்தா3கள். ‘ெசவ்வந்தி
பூ முடிச்ச சின்னக்கா’ பாட்டு ஒலிெபருக்கியில் வாசிப்ைப மீ றி ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. திடீெரன்று
ஒலிெபருக்கியின் சத்தம் நின்றுவிட்டது.

புது ெவள்ைள ேவட்டிைய மடக்கி கட்டியிருந்த அப்பா விடுவிடுெவன்று காருக்குப்

பக்கத்தில் வந்தா3. எல்ேலாைரயும் இறங்கச் ெசான்னா3. சாந்தி அக்காைவ தரதரெவன்று
வட்டுக்குள்
H இழுத்துப் ேபானா3. ஒலிெபருக்கி, பாட்டு, கா3, ேமளம் எல்லா சந்ேதாசமும் ேபாச்சு.
எனக்கு அவமானம் பிய்த்துத் தின்றது. அவ3 எங்கைள பா3த்த ஒரு பா3ைவயிேலேய பிரபு,
சிவக்குமாரு, கூட்டம் யாைரயும் திரும்பிப் பா3க்காமல் அவ3 பின்னால் ஒடுங்கிக்ெகாண்டு
ேபாேனாம். முற்றத்திலிருந்த மர நாற்காலியில் அக்காைவ உட்கார ைவத்து அறிவியல் புத்தகத்ைத
ைகயில் ெகாடுத்தா3 அப்பா. அக்காவும் அதுவைர படித்துக்ெகாண்டிருந்துவிட்டு சைமயலைறயில்
தண்ண3H குடிக்கப் ேபானவைளப் ேபால இயல்பாக படிக்க ேவண்டிய பக்கத்ைத எடுத்துப் படித்தாள்.
நH3மூழ்கிக் கப்பலின் ெசயல்பாடுகைள கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ஒவ்ெவாரு வrயாக மனப்பாடம்
ெசய்தாள். அப்பா எங்களிடம் அதிகாரத்ைதக் கட்டவிழ்க்கும் முன்ேன நான் முற்றத்தின் ெதற்கு
மூைலயிலும் அண்ணன் வடக்கு மூைலயிலும் உட்கா3ந்து படித்துக் ெகாண்டிருந்ேதாம். ெசல்வி
அக்கா ேகாவிைல தாண்டியிருந்த ெகாய்யா மரத்தருகில் நடந்தபடி படித்தாள். அம்மா, கல்யாணம்
நின்று ேபானதில் ெபரும் வருத்தம் அைடந்தவளாக சித்தி ெபrயம்மாவுடன் சைமயலைறயில்
உட்கா3ந்து அழுதாள். அப்பா வாத்தியாைரப் ேபால் ைககைளப் பின்னால் கட்டி எங்கைளெயல்லாம்
கவனித்துக் ெகாண்டிருந்தா3.

எல்லாத்துக்கும் காரணம் ெசல்வி அக்காதான். அவள்தான் முதலில் ேகாபித்துக்ெகாண்டு

வந்தாள். மாப்பிள்ைளையயும் பா3க்கவில்ைல. கா3 ஊ3வலமும் ேபாச்சு. ேகாபத்துடன்
எழுந்துேபாய் அவைள என் ைக ஓயுமட்டும் அடித்ேதன். “ேடய் ெசந்திலு எந்திrடா எதுக்கடா இப்படி
ைகையத் தூக்கி காத்துல அடிச்சுகிருக்க. ராத்திr ேபய்க்கைத ேகட்காத. ெகட்ட ெகட்ட கனவா
வரும்ன்னு ெசான்னா ேகட்குறியா?”

“எம்மா ராத்திr கல்யாணக்கைததானம்மா ெசான்ன” என்ேறன் கண்கைளக் கசக்கியபடி.

“உனக்கு ெதனமும் இேத ேவைலயாப் ேபாச்சுடா ராத்திr கைத ேகக்கிறது. காைலயில கனவு
கண்டுட்ேட எந்திrக்கிறது? சr எந்திr காப்பிைய குடிச்சிட்டு ெபrயப்பா வட்டுக்கு
H ேபாயிட்டு வா.
சீக்கிரம் ேசாறாக்கணுமில்ல” என்ற அம்மாவிடம் “சீனி அண்ணைன ேபாகச் ெசால்லு. ெதைனக்கும்
நாேன ேபாக முடியாது. ெபrயப்பா முைறக்கிறாரும்மா.” “அண்ணன் ெபrய ைபயனாயிட்டான்ல
ெவட்கப்படுறாண்டா. நH ேபாயிட்டு வாடா.” “நான் ஆறாவது படிக்கிேறன் அவன் எட்டாவது
படிக்கிறான் அதுக்குள்ள அவன் ெபrய ைபயனாயிட்டானா! நானும் டவுச3 ேபாட்டிருக்ேகன்.
அவனும் டவுச3 ேபாட்டிருக்கான். அவன் ேபண்ட் ேபாடட்டும் அப்பதான் ெபrயவனாவான்.” அம்மா
என் நாடிைய பிடித்து ெகஞ்ச ஆரம்பித்துவிட்டது. ெசல்வி அக்கா அதற்குள் குளித்து முடித்து

552
யூனிபா3ம் ேபாட்டிருந்தாள். அவள் ஆம்பளப் ைபயன் சட்ைட ேபாட்டிருந்தது எனக்கு எrச்சலாக
இருந்தது. இப்படி இவள் சட்ைட ேபாட்டுக்ெகாண்டு அைலந்தால், ஊrல் யா3தான் என்ைன
ஆம்பைளயாக மதிப்பா3கள். அதுவும் கூடப்படிக்கும் இந்துமதி நான் ஆம்பளப் ைபயன் என்பைத
ெகாஞ்சம்கூட மதிக்காமல் சண்ைட வரும்ேபாெதல்லாம் என் ேமல் உட்கா3ந்து முதுகில்
குத்துகிறாள். அவளுடன் சண்ைட ேபாட தினமும் ெகாஞ்சம் அதிகமாக சாப்பிட ேவண்டியிருக்கிறது.
அதற்கும் ெகாஞ்ச காலமாக வட்டில்
H வழியில்லாமல் ேபாய்விட்டது. ராத்திr விைளயாடும்ேபாது
அவள் என்ைன அடித்ததும் வட்டுக்கு
H வந்து சாப்பிட்டு விட்டு வரமாகிப்
H ேபாய் அடிக்கலாம் என்றால்
அம்மா ேசாத்து பாத்திரத்ைதெயல்லாம் கழுவி ைவத்திருக்கிறது. ெபrயப்பா வட்டுக்குப்
H ேபாய்
அrசியும் பருப்பும் வாங்கும் நாளிலிருந்து இப்படித்தான் வட்டில்
H மறுேசாறு சாப்பிட முடியாமல்
ேபாய்விடுகிறது. தினமும் ஒரு படி அrசி என்று கணக்கு ைவத்துதான் ெகாடுக்கிறா3 ெபrயப்பா.

அம்மா எப்படிேயா ெகஞ்சிக் கூத்தாடி தினமும் என்ைன ெபrயப்பா வட்டிற்கு

H காைலயில்
அனுப்பி விடுகிறது. நானும் சாந்தி அக்கா ைதயல் பீrயடில் பின்னிய சிவப்பும் ெவள்ைளயும் கலந்த
வய3 ைபக்குள் ஒரு மஞ்சள் துணிப்ைபைய எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அடுத்த ெதருவில் இருக்கும்
ெபrயப்பா வட்டுக்குப்
H ேபாகிேறன். ெபrயம்மா நான் ேபாவதற்கு முன்ேப அrசி பருப்பு காய்
எல்லாவற்ைறயும் ெரடியாக ைவத்திருக்கும். முன்ெனல்லாம் சாப்பாட்டுச் ெசலவுக்கு மாதம் ஒரு
முைற என்று பணமாகத்தான் ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள். பாதி மாதத்திேலேய பணத்ைத
ெசலவழித்துவிட்டு சாப்பாட்டுக்கு வழியில்ைல என்று அவ3கள் வட்டுப்
H பக்கம் ேபாய் நின்றதும்,
இப்படி தினமும் அrசியாக ெகாடுப்பைத வழக்கமாக்கிவிட்டா3கள். ெபrயம்மா அrசிையத்
துணிப்ைபயில் ெகாட்டி வய3ைபக்குள் ைவக்கும். காகிதத்திலிருக்கும் பருப்பு, காய்கறிகைள
ேமலாக்க ேபாட்டு “சூதானமா ெகாண்டு ேபா ெசந்திலு”. இந்த வா3த்ைதைய ெபrயம்மா தினமும்
ெசால்வைதப் ேபால ெபrயப்பாவும் ஒரு விசயத்ைத தினமும் ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தா3.
“உங்கப்பா கைடப்பக்கம் வரமாட்டாராமா? ேவைல பா3த்தா கிrடம் இறங்கிப் ேபாகும், ெரண்டு
ெபாம்பளப் பிள்ைளக வள3ந்து கல்யாணத்துக்கு நிக்கப் ேபாகுதுக, இவரு சாமிய கட்டிக்கிட்டு
அழுகுறாரு. வயைல வித்தாச்சு, வடக்குத்ெதரு வட்ைட
H வித்தாச்சு இன்னும் எைத விக்கப்
ேபாறாேரா? விக்கிறதுக்கு இன்னும் என்னயிருக்கு, உங்க அத்தகாrகதான் ெசாத்தில பங்கு
ேவணுமின்னு எல்லாத்ைதயும் ேகா3ட்டுல ெகாண்டு நிறுத்திட்டாளுகேள” எங்கப்பா காைலயில்
கந்தசஷ்டி கவசத்ைத பயபக்தியுடன் ெசால்வைதப் ேபால, ெபrயப்பாவும் சிரத்ைதயுடன் இைத
என்னிடம் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தா3. “சின்னப்ைபயன் அவங்கிட்ட ேபாய்த் ெதனமும் இைதேய
ெசால்லிக்கிட்டிருந்தா நல்லாவாயிருக்கு” என்று ெசால்லும் ெபrயம்மாைவ, “எல்லாம் உன்
தங்கச்சிைய ெசால்லணும் புருசன வட்டுக்குள்ள
H ெபாத்தி ெபாத்தி வச்சிகிட்டு, புருசைன லட்சணமா
ேவைலக்கு ேபாகச் ெசால்ல துப்பில்ல” என்று ெபrயப்பா ேபசிக்ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத அவ3கள்
வட்டின்
H நHளமான படிையத் தாண்டி குறுக்குச் சந்து வழியாக எங்க வட்டின்
H பின்பக்கம் நுைழந்து
வட்டுக்குள்
H வந்திருப்ேபன்.

553
 ஊrல் எங்கள் வட்ைட
H ‘ேகாவில் வடு’
H என்றுதான் கூப்பிடுவா3கள். துட்டு ெபருத்திருந்த
காலத்தில் என்ேனாட தாத்தா வட்ேடாடு
H சிவன் ேகாயிைல கட்டி ைவத்திருந்தா3. ேகாவில் வாசல்
வடக்குத் ெதருவிலும் வட்டு
H வாசல் கிழக்குத் ெதருவிலும் இருக்கும். இப்படி இரண்டு ெதருக்கைளக்
ெகாண்ட ஒரு ெசவ்வக வடிவைமப்பில் இருந்தது எங்கள் வடு.
H வட்டின்
H நடுவில் நான்கு பக்கமும்
ஓடுகள் ேமய்ந்த முற்றம் இருந்தது. முற்றத்தின் ேமற்கு பக்கம் இரண்டு அைறகளும், முற்றத்தின்
கிழக்குப் பக்கம் இரண்டு அைறகளும் இருந்தன. ஒவ்ெவாரு அைறக்கு முன்னால் வராண்டாைவப்
ேபான்று ெகாஞ்சம் இடம் காலியாக இருக்கும். ஒவ்ெவாரு முற்றமும் தனித்தனி வடு
H ேபாலிருக்கும்.
ெதற்கு முற்றத்திைன ெதாட3ந்து ஒரு படுக்ைக அைறயும், ஒரு நHண்ட வராண்டாவும்,
தானியங்கைள அைடத்து ைவக்க மரத்தால் ஆன ேசந்தியும், அதைனத்தாண்டி கைடசியாக
சைமயலைறயும் இருக்கும். வடக்கு முற்றம் அைறகளற்று வாசைலக் ெகாண்டிருந்தது.
இதிலிருந்து இருபதடி தூரத்தில் சிவன் ேகாவிலும் கிணறும் இருந்தது. சிவன்தான் பிரதான கடவுள்
என்றாலும் பிள்ைளயா3, நந்தி, முருகன் எல்லாேம ேச3ந்திருந்தது. வட்டு
H ேகாவில் என்பதால்
எப்ேபாதாவது வரும் ஒன்றிரண்டு ஊ3க்கார3கைளத் தவிர யாரும் எங்கள் ேகாவிலுக்கு
வருவதில்ைல. வட்டில்
H ேகாவில் கட்டியிருந்ததுதான் எங்களின் எல்லா துன்பத்திற்கும் காரணம்
என்று ஊ3க்கார3கள் ேபசிக்ெகாண்டா3கள். எங்கள் ேகாவிலில் நந்தி மட்டும் எனக்கு
விருப்பமானதாக இருந்தது. வட்டில்
H அப்பா இல்லாத ேநரத்தில் அம்மா வட்டுக்குள்
H ேவைல
பா3த்துக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாது யாருக்கும் ெதrயாமல் நந்தியில் சவாr ெசய்ேவன். அப்பாேவாடு
பூைஜ ெசய்துெகாண்டிருக்கும் ேபாது “என் ேமல் சவாr ெசஞ்சைத உங்கப்பாகிட்ட ெசால்லிடவா”
என்பைதப் ேபால் நந்தி பா3ப்பதாகத் ேதான்றும். பா3ைவைய நந்தி பக்கத்திலிருந்து திருப்பிக்
ெகாள்ேவன். அதுமட்டும் அப்பாவுக்கு ெதrந்தால் என்ைனக் ெகான்ேற விடுவா3.

சாப்பிடுவது தூங்குவைதப் ேபால தினமும் திருவாசகமும் கந்தசஷ்டி கவசமும் படிக்க

ேவண்டும் என்பது எழுதப்படாத சட்டமாகயிருந்தது. அண்ணன் எட்டாம் வகுப்பு ேபானதிலிருந்து
“பள்ளிக்கூடத்தில ெநைறயா படிக்கச் ெசால்றாங்க” என்று காைலயில் புத்தகத்ைத தூக்கி உட்காந்து
ெகாள்கிறான். இன்னும் இரண்டு முழுபrட்ைச lவு முடிந்தால்தான் நான் திருவாசகத்திலிருந்தும்
கந்தசஷ்டி கவசத்திலிருந்தும் விடுபட முடியும். ஆனால் தமிழ்ப் பாடத்தில் நான் தான் முதல்
மதிப்ெபண் வாங்கிேனன். திருக்குறைள அப்பா தினமும் தைலகீ ழாக மனப்பாடம் பண்ண
ைவத்துவிட்டா3.

நாங்கள் சாப்பிடும்ேபாேத அப்பாவும் எங்கேளாடு ேச3ந்து சாப்பிட்டு, ேவைலக்கு

ேபாகிறவைரப் ேபால நாங்கள் கிளம்பும்ேபாது அவரும் ெவளிேய கிளம்பிவிடுவா3. அப்புறம்
அனுப்பானடியிலிருக்கிற அத்தைன வட்டுப்
H பிரச்ைனகளுக்கும் ேசாைனயா ேகாவிலில் இருக்கும்
புங்ைகமரத்தடியில் உட்கா3ந்து பஞ்சாயத்து ேபச ஆரம்பித்து விடுவா3. அந்தக் கூட்டத்தில் இவ3
வயதுள்ளவ3கள் ெகாஞ்ச ேப3தான் இருப்பா3கள் ேவைல ெவட்டி ெசய்து ஓய்ந்து ேபாய் வட்டில்
H
ெபாழுைதக் கழிக்க முடியாமல் இருக்கும் கிழடுகள் அந்தக் கூட்டத்தில் அதிகமாக இருக்கும்.
ராத்திr கூட்டத்தில் ேவைலக்குப் ேபாய்விட்டு வடு
H திரும்பியிருக்கும் இவ3 வயதுக்குக் கீ ேழ உள்ள

554
இைளஞ3கேளாடு ெதப்பக்குளத்துப் படிக்கட்டில் உட்கா3ந்து கைதப் ேபசிக்ெகாண்டிருப்பா3.
வாரத்திற்கு இரண்டு நாள் இவ3 வக்கிைலப் ேபாய் பா3க்கும் நாளில் ஏேதா மிகப்ெபரும் பிரச்ைன
முடிக்கப்படாமல் ெகட்டுப்ேபாய் கிடப்பில் கிடக்கிறது என்பைதப் ேபால ராத்திr பதிெனாரு
மணிவைர அவசரமாகப் ேபசிக்ெகாண்டிருப்பா3கள். அப்பா ேபசிப் ேபசி ஓய்ந்து ெகாண்டிருந்தா3. பீடி,
சிகெரட், சீட்டு இப்படி எந்த ெகட்ட பழக்கமும் இல்ைல. நிைறயப் ேபசுவா3. நிைறய டீ சாப்பிடுவா3.
அதுவும் ஓசி டீ என்ற ேபச்சுக்ேக இடமில்ைல. நான் எப்படிப்பட்ட குடும்பத்து ஆளு ஒருத்தன்கிட்ட
ஓசி டீ குடிக்கிறதா என்று குடும்பப் ெபருைம ேபசி அடுத்தவனுக்க்கு டீ வாங்கித் தருவாேர தவிர
அவ3 யாrடமும் ஓசி டீ குடிக்கமாட்டா3. ெபrயப்பாவிற்குத் ெதrயாமல் ெபrயம்மா ெகாடுக்கும்
சில்லைறப் பணத்ைத வட்டு
H ேமற்ெசலவுக்குப் ேபாக மிச்சத்ைத அம்மா அப்பாவுக்கு ெகாடுக்கும்.

அப்பா வட்டுக்கு
H ேலட்டாக வரும் ராத்திrகளில் நாங்கள் முற்றத்தில் பாைய விrத்து
வrைசயாகப் படுத்திருப்ேபாம். அப்ேபாெதல்லாம் யாருைடயேதா ேபால அம்மா தன்னுைடய
கைதைய எங்களிடம் ெசால்லும். அம்மாவின் ஜாக்ெகட் பின்ைன ேநாண்டியபடி வயிற்றுச் சூட்டின்
ெவதுெவதுப்பில் படுத்தபடி கைதையக் ேகட்டுக் ெகாண்டிருப்ேபன். அம்மாவின் ஜாக்ெகட் பின்ைன
ேநாண்டும் பழக்கம் ெவகு நாட்களாக என்ைனவிட்டுப் ேபாகவில்ைல. அக்காக்களும் அண்ணனும்
என்ைன ஓயாமல் கிண்டல் ெசய்த பின்புதான் அதைனக் ைகவிட்ேடன்.

அம்மாவிடம் கைத ேகட்டுக்ெகாண்ேட அதற்கு இைணயாக கற்பைனயிலும்

மூழ்கிவிடுேவன். ெசல்வி அக்கா, சாந்தி அக்கா, சீனி அண்ணன் எல்ேலாரும் கைதையக்
ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தாலும் அம்மா என்ைனப் பா3த்துதான் கைதையச் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும்.

“என்னடா ெசந்திலு கைதைய ேகக்குறியா” என்று என் கற்பைனைய அறிந்ததுேபால

அவ்வப்ேபாது கடிவாளத்ைதப் ேபாட்டு கைதையத் ெதாட3ந்து ெசால்லும். உலகத்தில் மிக
சுவாரசியமானதும் ெநகிழ்வானதும் எங்கம்மா வாழ்ந்த கைததான் என்று நிைனத்துக்ெகாள்ேவன்.
வாழ்க்ைகையச் ெசால்லி தH3ந்துேபான அம்மா ஒேர கைதைய ேவறு ேவறு வடிவங்களில் மாற்றிச்
ெசால்லும். ராஜா ராணி கைத ெசால்லும்ேபாதும் முதல்ல ராணி சந்ேதாசமாக இருப்பாள் அப்புறம்
ராணிேயாட வாழ்க்ைக அைலபுரண்டு ேசாகமாயிடும். இல்ைலெயன்றால் ெகாடுைமப்பட்டு
ேவைலக்காrயாக இருக்கும் இளவரசி ஏஞ்சலாக மாறிவிடுவாள். அம்மா ெசால்லும் எல்லாக்
கைதகளும் சந்ேதாசமும் துக்கமும் ேச3ந்ததாகத்தான் இருக்கும். முன்பு ெசான்ன கைதயின்
ஜாைடயில் இன்ெனாரு கைத இல்லாமல் இருந்தாலும் அம்மாைவத்தான் எல்லாக் கைதகளிலும்
கதாநாயகியாக நிைனத்துக்ெகாள்ேவன்.

எங்கள் வட்டில்
H வறுைம இருந்தாலும் அம்மாவும் நாங்களும் நண்ப3கைளப் ேபால்
விைளயாடிக்ெகாண்டிருந்ேதாம். எது வாங்கிச் சாப்பிட்டாலும் அம்மாவுக்கும் ேச3த்து ஐந்து

555
பங்காக்கி சாப்பிடுேவாம். நான் என்ேனாட பங்ைகச் சீக்கிரம் சாப்பிட்டு விடுேவன். அம்மா எப்ேபாதும்
தன் பங்ைக கைடசியில்தான் சாப்பிடும். அது எனக்கு ெகாடுப்பதற்காகத்தான். “சீக்கிரம் சாப்பிடும்மா.
இவன் உன் பங்ைக பிடுங்கிக்குவான்” என்று அண்ணன் என் பங்கு இருக்கும் ைகைய
பிடித்துக்ெகாள்வான். “சின்ன ைபயன் அவனுக்கு ஆைசயா இருக்கும்ல, இனிேமல் நான் சாப்பிட்டு
என்ன ஆகப்ேபாகுது” என்று தன் பங்கில் பாதிைய அம்மா ெகாடுத்துவிடும். எனக்கு விவரம் ெதrயத்
ெதrய என் பங்ைக கைடசியாக சாப்பிட்ேடன். திருடன் ேபாlஸ் விைளயாட்டு, தாயம், ஒளிந்து
விைளயாடுவது என்று விைளயாடித் தH3க்காத தனது இளைமக் காலத்ைதெயல்லாம் அம்மா
சrக்குச் சமமாக எங்கேளாடு பகி3ந்து ெகாண்டது.

ைகயில் பணம் புழங்கவில்ைல என்றாலும் வட்டில்

H இருந்த பல ெபாருள்கள் நாங்கள்
வசதிபைடத்தவ3கள் என்பைத எங்கைளயறியாமல் எங்களுக்குள் ஞாபகப்படுத்திக்ெகாண்ேட
இருந்தது. சுவருக்குள் புைதந்து இருக்கும் மர அலமாrகள், நHளமான சைமயலைற முற்றத்து ெபrய
மரத்தூண்கள், இப்ேபாது காலியாகக் கிடக்கும் தானிய ேசந்தி இன்னும் இன்னும்... சிதிலமைடந்து
கைரயான் ஏறிக்கிடந்த மரச்சாமான்கள் ஏழ்ைமைய மீ றிய ஒரு க3வத்ைத ஏற்படுத்தியிருந்தது.
புங்ைகமரத்தடியில் விைளயாடும்ேபாது உடன் விைளயாடும் சிேநகித3கள் சாப்பிடக் ெகாடுக்கும்
பண்டங்கைள வாங்க மறுத்து நாங்கள் அறியாத எங்கள் வட்டின்
H பைழய ெசழுைமைய அவ3களுக்கு
உண3த்திேனாம். ஆனால் இந்துமதி காக்காகடி கடித்துக் ெகாடுக்கும் தின்பண்டங்கைள வாங்காமல்
இருக்க முடியவில்ைல.

எங்கள் வட்டில்
H இருக்கும் பழங்காலத்துப் ெபாருள்களில் எனக்குப் பிடித்தமானது ெவண்கல
அன்னபட்சி விளக்குதான். பம்பரம் மாதிrயான குடுைவ அைமப்பில் இருக்கும் நடுப்பகுதி.
கீ ழ்பகுதியில் இருக்கும் திrேபாட்ட விளக்கு நடுப்பகுதிேயாடு திருகு ேபாட்டு இைணந்திருக்கும்.
ெவண்கலத்தின் அன்னபட்சி உருவம் ெசய்யப்பட்டு அது குடுைவயின் ேமல்பகுதியில் அழகுக்காக
ெபாருத்தப்பட்டிருக்கும். இதுவும் நடுப்பகுதிேயாடு திருகு ேபாட்டு இைணந்திருக்கும். அன்ன
பட்சிையயும், விளக்ைகயும் நடுப்பகுதியிலிருந்து தனித்தனிேய கழற்றி எடுத்துவிடலாம். விளக்குப்
பகுதிையத் திருகி எடுத்துக் குடுைவயில் எண்ைணய் ஊற்றி, பின் விளக்ைக மாட்டினால்,
குடுைவயிலிருந்து எண்ைணய் வழிந்து விளக்கில் விழும். அன்னப்பட்சிக்கு ேமேல ெகாக்கிைய
அைர அடி நHளத்திற்கு ெசயின் ேபால ெசய்து முற்றத்துச் சுவrல் மாட்டியிருப்பா3கள்.

குடுைவயில் ஒரு படி எண்ைணய் நிைறயுமாம். கா3த்திைக மாதங்களில் நாெளல்லாம்

விளக்கு எrந்து ெகாண்டிருக்குமாம். எங்களுக்கு விவரம் ெதrந்த நாளிலிருந்து குடுைவ
முழுைமயாக நிைறந்ததில்ைல. விளக்கின் கீ ழ்ப்பகுதியில் மட்டும் எண்ெணய் ஊற்றி விளக்கு
ஏற்றிேனாம். குடுைவ முழுவதும் எண்ெணய் ஊற்றி விளக்ேகற்ற ேவண்டுெமன்று ெசல்வி
அக்காவும், சாந்தி அக்காவும் தHராத ஆைச ெகாண்டிருந்தா3கள்.

556
 வட்டில்
H யாரும் இல்லாத நாட்களில் எங்களுக்கு விைளயாட ஏதாவது பழங்காலத்துப்
ெபாருள்கள் ஒளிந்து கிடக்கின்றதா என்று வட்ைட
H நானும் அண்ணனும் சல்லைட ேபாட்டுத்
ேதடிக்ெகாண்டிருப்ேபாம். அப்படித்தான் தானிய ேசந்திக்குப் ேபாகும் ெமச்சு படிக்குக் கீ ேழ தூசி
படிந்து கிடந்த பைழய ெதாட்டில், துருப்பிடித்த இரும்புச் சாமான்கைள ெவளிேய எடுத்துவிட்டு
அங்ேக ேதடியேபாது மரப்பலைக ஒன்று தைரேயாடு தைரயாக ேச3ந்திருந்தது. மரப்பலைகைய
தனிேய எடுத்துப் பா3த்தால் சதுரமான குழி ஒன்று தைரக்கு அடியில் ஓடியது. யாருக்கும் ெதrயாத
வட்டின்
H பாதாள அைறைய கண்டுபிடித்துவிட்டதாக நானும் அண்ணனும் குதியாட்டம் ேபாட்ேடாம்.
இருண்ட குழி ஆழமாகி உள்ேள இழுத்துக்ெகாண்டால் என்ன ெசய்வது என்று ேயாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத அப்பா வரும் அரவம் ேகட்க எல்லாவற்ைறயும் பைழயபடி மூடிவிட்ேடாம்.
ராத்திr வட்டில்
H எல்ேலாரும் தூங்கிய பின் நானும் அண்ணனும் குசுகுசுெவன்று இைதப்பற்றிேய
ேபசிக்ெகாண்டிருந்ேதாம். ஆளரவமற்ற இன்ெனாருநாள் அண்ணன் ேபட்டrைலட்ைட உள்ேள
அடிக்க நான் குழிக்குள் இறங்கிேனன். அது என் உயரத்திற்கும் ெகாஞ்சம் குைறவாகேவ இருந்தது.
அந்த குழிக்குள் ஒரு பழங்காலத்து இரும்பு ெபட்டி புைதக்கப்பட்டிருந்தது. அைத முழுவதுமாக
துழாவித் ேதடிேனன். ஒரு பித்தைள ெசம்பு, குழந்ைதக்கு பால் புகட்டும் சங்கு, களிமண்ணில்
ெசய்யப்பட்ட ஏேதா சாமியின் உருவம் தவிர காலியாகத்தான் கிடந்தது ெபட்டி. ஏமாற்றம் ெபாங்க
பித்தைளச் ெசம்ைப மட்டும் எடுத்துக்ெகாண்டு ெவளிேயறிேனன். கடகடெவன்று ெசம்புக்குள் ஏேதா
சத்தம் வந்தது. ெசம்ைப கவிழ்த்துப் பா3த்தால் பைழய தாயத்து, பைழய நாணயம், அப்புறம் முடிந்த
துணி ஒன்றும் இருந்தது. முடிச்ைச அவிழ்த்துப் பா3த்தால் சரஸ்வதி படம் ேபாட்ட ஒரு
ெவள்ளிக்காசும் ஒரு தங்கக்காசு மின்னிக் ெகாண்டிருந்தது. ஓடிப்ேபாய் அம்மாவிடம் ெகாடுத்ேதாம்.
எல்லாச் ெசாத்தும் திரும்பி வந்தைதப் ேபால அம்மா சந்ேதாசப்பட்டது. தங்கக்காசும் கிைடத்தபின்
எல்ேலாருக்கும் ெதrயும்படிேய வட்ைட
H ேநாண்ட ஆ3மபித்ேதாம். அதற்குபின் ஒரு பித்தைளக்காசு
கூட எங்கள் ைகக்குச் சிக்கவில்ைல. ஆனால் அம்மா மறுபடியும் தாத்தாவின் ெசல்வச் ெசழிப்ைபப்
பற்றி கைத ெசால்ல அது ஆதாரமாய் அைமந்துவிட்டது. அப்ேபாெதல்லாம் தாத்தாவிடம் ெபட்டி
ெபட்டியாக ெவள்ளிக்காசு இருக்குமாம். மாதம் ஒரு முைற ெபௗ3ணமி ெவளிச்சத்தில்
ெவள்ளிக்காைசெயல்லாம் காயப்ேபாடுவாராம். பளெரன்று
H மின்னும் நிலா ெவளிச்சம் பட்டால்
ெவள்ளி கறுத்துப்ேபாகாமல் பளபளெவன்று அப்படிேய இருக்குமாம். அம்மா இப்படி கைத
ெசால்லிேய தன்ைனத்தாேன திருப்திப்படுத்திக்ெகாண்டது.

நல்லா படிக்காமச் ெசாத்ைத நம்பி இருந்ததாலதாேன எந்த ேவைலக்கும் ேபாக முடியாமப்

ேபாச்சு, படிக்காததால ேகா3ட்டு ேகஸுன்னு ஏமாந்து ேபாயாச்சு. நாங்களாவது படித்து ேபங்க்
ஆபிஸ3, கெலக்ட3, டாக்ட3 என்று ெபrய ேவைலயில் இருக்க ேவண்டுெமன்று அப்பா
ஆைசப்பட்டா3. ச3வாதிகாrையப் ேபால வட்டில்
H அம3ந்துெகாண்டு எங்கைள அட்டம்
பிசகவிடாமல் படிக்கச் ெசால்லுவா3. எப்ேபாதும் புத்தகமும் ைகயுமாக இருக்க ேவண்டும் என்று
ெவறி ெகாண்டு அடக்கினா3. அக்காக்கைள சைமயலைற பக்கம் கூட எட்டிப் பா3க்க விடமாட்டா3.
வட்டுக்குத்
H ேதைவயான தண்ணைரயும்
H கிணத்திலிருந்து அவேர எடுத்தா3. எங்களுக்கு கிைடத்த

557
குைறந்தபட்ச வட்டு
H வாடைகயிலும், ஒத்தி கிைடத்த வரன்கட்ைட வயைல அம்மா அப்படி இப்படி
என்று பணத்ைதச் ேச3த்து ைவத்து திருப்பி அைத வாரத்திற்கு விட்டதில் கிைடத்த ெநல்லும்
எங்களின் வருச சாப்பாட்டுக்குச் சrயாகப் ேபாய்விட்டது.

சாந்தி அக்கா எம்.எஸ்.சி. முதல் வருசம் படித்துக் ெகாண்டிருந்தது. அது காேலஜுக்கு

ேபாய்க்ெகாண்ேட பிள்ைளகளுக்கு டியூஷன் ெசால்லிக் ெகாடுத்தது. சின்ன அக்கா பி.ஏ. மூன்றாம்
வருசமும், சீனி அண்ணன் பி.எஸ்.ஸியும் படித்துக் ெகாண்டிருந்தா3கள். அப்பா இப்ேபாெதல்லாம்
ேபச்ைசயும் டீையயும் குைறத்துக்ெகாண்டா3. குடும்பத்துப் ெபருைமகைளெயல்லாம்
பிள்ைளகளின் படிப்பில் மீ ட்ெடடுத்துவிடலாம் என்று அவ3 மனதில் புது நம்பிக்ைக விட்டிருந்தது.
அக்கா படிப்பிற்குத் ேதைவயான புத்தகங்கைள விைலக்கி வாங்க முடியாெதன்பதால் அப்பா
மதுைரயில் இருக்கும் ெசன்ட்ரல் நூலகத்திலும், யுனிவ3சிட்டி நூலகத்திலும் உறுப்பினரானா3.
அக்காக்கள், அண்ணன் எழுதிக் ெகாடுக்கும் புத்தகங்கைள பகெலல்லாம் நூலகத்தில் ேதடி
அைலந்தா3. ேதைவயான பக்கங்கைள ெஜராக்ஸ் எடுத்து ைவத்துக்ெகாண்டு அவ3கள் படித்தா3கள்.

‘ெசாத்தில்லாம, ேவைலக்கு ேபாகாம பிள்ைளகளப் படிக்க ைவச்சிட்டாருப்பா’ என்று

ஊ3க்கார3கள் அப்பாைவ ெபருைமயாகச் ெசான்னா3கள். “வட்ல
H கஞ்சிக்கில்ல, அதுல
பிள்ைளகளுக்கு படிப்பு என்ன ேவண்டி கிடக்குன்னு” ெபrயப்பா ெபாறுமிக் ெகாண்டிருந்தா3. நான்
இப்ேபாது ேபண்ட் ேபாட்டு ப்ளஸ் ஒன் ேபாய்க்ெகாண்டிருந்ேதன். இப்ேபாெதல்லாம் ெபrயப்பா
வட்டுக்குப்
H ைபைய எடுத்துப் ேபாவதில்ைல. ஆனால் அக்கா கல்லூrயில் ஏதாவது ஃபங்ஷன்
என்றால் ெபrயம்மா மகள் சுமதி அக்காவிடம் ேபாய் நல்ல பூப் ேபாட்ட ேசைல வாங்கி வா என்று
அனுப்பி விடுகிறது. “நல்ல ேசைலைய குடுடி” என்று ெபrயம்மா ெசால்வைதக் காதில் வாங்காமல்,
சிறிதும் விருப்பமின்றி தன்னிடம் இருக்கும் மிக ேமாசமான ேசைலையத் தூக்கிக் ெகாடுக்கும் சுமதி
அக்கா. அதுேவ சாந்தி அக்காவிற்கு சந்ேதாசமாகத்தான் இருக்கும். எப்ேபாதும் கட்டும் மூன்று
ேசைலையத் தவி3த்து, இன்ெனாரு ேசைல கட்டிக்ெகாண்டு ேபாவேத திருப்தி தந்தது, அக்கா முகம்
சந்ேதாசமாகிவிடும். அக்காவிற்கு எந்தச் ேசைலையக் கட்டினாலும் அழகாக இருப்பது ேவறு சுமதி
அக்காவிற்கு எrச்சலாக இருந்தது.

படிப்புச் ெசலவு கட்டுக்கடங்காமல் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தது. ஆனால் அவருைடய

சந்ேதாசெமல்லாம் மிகப்பக்கத்தில் இருந்தது. இன்னும் ஒன்றிரண்டு வருடங்களில் எல்லாம்
சம்பாதிக்கப் ேபாகிறா3கள் என்பேத அவ3 வாழ்வதற்கான புது உத்ேவகமாக இருந்தது. பிள்ைளகள்
படிப்ைப முடிக்கும் ேநரத்தில் காrயத்ைத ெகடுத்து விடக்கூடாெதன்று அவ3 ஒரு ேபாதும் ெசய்யத்
துணியாத காrயத்ைதச் ெசய்தா3. ஏற்கனேவ நாங்கள் வாடைகக்கு விட்டிருந்த ெதற்கு ெதரு
வட்டில்
H இருந்து ெகாண்டு இந்த வட்ைட
H வாடைகக்கு விடலாெமன்று அம்மா ெசான்ன
ேபாெதல்லாம், ‘எங்கப்பா வாழ்ந்த பூ3வக
H வட்ல
H ேவெறவனும் காலடி எடுத்து ைவக்கிறதா? என்
உயிேர ேபானாலும் அைதச் ெசய்யமாட்ேடன்’ என்றவ3 எங்கள் ேகாவில் வட்டு
H முற்றத்ைத

558
வாடைகக்கு விட முடிவு ெசய்தா3. இரண்டு சைமயலைறையக் கட்டி இரண்டு குடும்பங்கைள
வாடைகக்கு அம3த்தினா3. ஒவ்ெவாரு வட்டுக்கும்
H நானுறு, நானுறு என்று எந்நூறு கிைடத்தது.
வட்டின்
H நிதிநிைலைமக்கு அது உதவியாகத்தானிருந்தது. ஆனால் நாங்கள் எங்கள் முற்றத்ைத
இழந்திருந்ேதாம். அதற்குப் பின் எங்கள் முற்றத்து விைளயாட்டுகளும் ேபச்சுக்களும் அம்மா
ெசால்லும் கைதகளும் எங்கைள விட்டுப் ேபாயிருந்தது. ெதற்கு முற்றத்திைனத் தாண்டியிருக்கும்
பகுதியில் நாங்கள் குடியிருந்ேதாம். ெசல்வி அக்காவும் சாந்தி அக்காவும் அைறயினுள் ேபாய்
ஓயாமல் படித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். அண்ணன் வராண்டாவில் உட்கா3ந்து
படித்துக்ெகாண்டிருந்தான். எல்ேலாரும் தனித்தனி தHவுகளாக படிப்பில் மூழ்கிவிட்டா3கள். நான்
நன்றாகப் படிக்கவில்ைல உருப்படாமல் ேபாகப் ேபாகிேறன் என்று அப்பா வழக்கம்ேபால என்ைனத்
திட்டிக் ெகாண்டிருந்தா3.

வாடைகக்கு விடப்பட்ட ேமற்கு பக்க முற்றத்தில் ஒரு கணவன், மைனவி அவ3களின்

குழந்ைத மூவரும் குடியிருந்தன3. ராத்திrயில் குழந்ைதயின் அழுைக முற்றம் முழுதும் நிரம்பி
கனத்துக் கிடந்தது. பகல் முழுக்க முற்றத்தில் எப்ேபாதும் ஆட்கள் நடமாடிக் ெகாண்டிருந்தா3கள்.
அப்பளம் ேபாடும் சிறுகம்ெபனிக்கு கிழக்கு முற்றத்திைன வாடைகக்கு விட்டிருந்ேதாம். சாயம்
மங்கிய ேசைலயும் உைடந்து ெகாண்டிருக்கும் கண்ணாடி வைளயல்கைள அணிந்திருந்த
ெபண்களும், ேசைல கட்டும் பருவம் வந்தும் தாவணி உடுத்தியிருந்த ெபண்களும் ெசல்வி
அக்காைவயும் சாந்தி அக்காைவயும் ஞாபகமூட்டி கலக்கமைடயச் ெசய்தா3கள். அவ3களும்
எங்கைளப் ேபால் சிrப்ைப மறந்தவ3களாகேவா அல்லது முற்றத்ைத இழந்தவ3களாகேவா
இருக்கலாம். ஏக்கங்களின் ெபருமூச்சுகைள சுமந்திருக்கும் முற்றத்திைன நான் முழுவதுமாக
துறக்கத் ெதாடங்கிேனன்.

முற்றத்து ஓடு நைனந்து கிடக்கும் ஐப்பசி மாத மைழக்காலத்தில், என்ேனாடு எப்ேபாதும்

சண்ைடேபாடும் இந்துமதிைய அவங்க மாமாவிற்கு கல்யாணம் பண்ணிக்ெகாடுத்தா3கள். அவளும்
நானும் ஒேர வயதில் இருந்ேதாம். அவள் கல்யாணம் பண்ணிப்ேபானதும் நான் என்ைன ஒரு
இைளஞைனப் ேபால உண3ந்ேதன். எனக்கான காதலிைய நான் கண்டுபிடிக்கவில்ைல என்றாலும்
காதல் உண3வு மனதிற்குள் துருத்திக்ெகாண்டு நின்றது. வறுைமைய மீ றி ஒரு சந்ேதாசம் புதிதாய்
ேவ3 ெகாண்டிருந்தது.

தண்ணrல்லாமல்
H வற்றிக் கிடக்கும் காலங்களில் நண்ப3கேளாடு ேச3ந்து
ெதப்பக்குளத்திற்குள் கிrக்ெகட் விைளயாடிக்ெகாண்டும், தண்ண3H நிைறந்திருக்கும் காலங்களில்
படிக்கட்டில் உட்கா3ந்து கைத ேபசிக்ெகாண்டும் இருந்தேபாது எங்கள் வட்டுக்கு
H ஒரு சாம்பல் பூைன
வந்தது. எங்கள் பக்கத்து வட்டுக்கு
H குடிவந்திருந்த சாம்ேவல் பாதிrயா3 வட்டு
H பூைனதான் அது.
சாயங்கால ேவைலயில் ெஜபக் கூட்டம் நடந்தது அந்த வட்டில்.
H ெஜபக்கூட்டம் நடக்கும் ேபாது
உருகி உருகி மன்னிப்பு ேகட்கும் வயிறு கனத்த மனிதrன் கால்களுக்கிைடேய பூைன ஓடி அவைர

559
ரத்தம் பrய பிராண்டி விட்டது. பாதிrயாருக்கு ேகாபம் ெபாத்துக்ெகாண்டுவர சாம்பல் பூைனைய
ைகயிலிருந்த ெஜபக்கட்ைடயால் அடித்து விலகி ஓடச் ெசய்தா3. பூைன ெபருங்கத்தலாக தன்
எதி3ப்ைப ெதrவித்துவிட்டு எங்கள் வட்டு
H மதில்களில் நடக்க ஆரம்பித்தது. பாதிrயாrன்
ெஜபக்கூட்டதிலிருந்து தப்பி வந்த பூைனக்கு அப்பாவின் கந்தசஷ்டி கவசம் பாடாய்படுத்தியது.
முற்றத்தின் ஆள் நடமாட்டம் பூைனக்கு மிகவும் ேவதைனையத் தந்து சுதந்திரமற்ற ஒரு
இருப்பிடத்தில் அல்லாடிக்ெகாண்டிருந்தது.

வட்டில்
H கிடந்த சிதிலமைடந்த ெபாருள்களால் விடு பூச்சி பல்லி பாம்பு பூரான் எலிகளின்
வசிப்பிடமாகிப் ேபானது. முற்றத்தில் அப்பளக் கம்ெபனிக்கார3கள் தினம் ஒரு பாம்ைப அடித்துக்
ெகான்றா3கள். நான் படுத்திருந்த பாய்க்கு கீ ேழ பாம்ைப பா3த்தபின் வெடல்லாம்
H பாம்பாகி எங்கள்
காலடியில் ஊ3வதாகத் ேதான்றியது. ெவளியாட்கைள வட்டுக்கு
H குடிைவத்து வடு
H சுத்தமில்லாமல்
ேபானது சாமிக்குப் பிடிக்காமல் இப்படி பாம்பாக வட்டில்
H ெநளிகிறது என்று, அப்பா முற்றத்தில்
குடிேயறிய வாடைகக்கார3கைள ெவளிேயற்றினா3. வட்டில்
H ேதைவயில்லாமல் கிடந்த
ெபாருள்கைளெயல்லாம் தூக்கி வசிெயறிந்தா3.
H வட்ைடச்
H சுத்தம் ெசய்யும்ேபாது இரண்டு பாம்புகள்
அப்பாவின் ைகக்குச் சிக்காமல் ேகாவில் பக்கம் ஊ3ந்து ஒளிந்துெகாண்டது. எங்கள் முற்றம் திரும்ப
கிைடத்தது. ஆனால் அதில் பைழய சந்ேதாசம் இல்ைல. அம்மா கைத ெசால்வைத நிறுத்திவிட்டது.
முன்புேபால் முற்றத்தில் பாய்விrத்து வrைசயாக படுத்துறங்குவதில்ைல. அக்காக்கள் கல்லூrப்
படிப்பிைன முடித்து விட்டு உள் அைறேய கதிெயன்று ஏதாவது கவ3ெமண்ட் பrட்ைசக்கு
படித்துக்ெகாண்டிருந்தா3கள். நானும் கல்லூrயில் முதல் வருடம் ேச3ந்துவிட்டாலும் இன்னும்
மனதளவில் அன்ைபத் ேதடும் சிறுவனாகேவ இருந்ேதன். வட்டில்
H எல்ேலாரும் என்ைன ஒரு
இைளஞைனப் ேபாலேவ நடத்தினா3கள். அப்பா இப்ேபாது எதற்காகவும் ைக ஓங்குவதில்ைல.
மடியில் சாய்த்துக்ெகாள்ளும் அம்மாவின் ஸ்பrசத்ைத இழந்ேதன். எல்ேலாரும் என்னிலிருந்து
தூரமாகிப் ேபானா3கள். பிடி நழுவிப்ேபான அம்மாவின் ைககைள இறுகப் பற்றிக்ெகாண்ேடன்.
சைமக்கும்ேபாெதல்லாம் அம்மாவுக்கு உதவிெசய்து சிேநகிதத்ைத வள3த்துக்ெகாண்டிருந்ேதன்.
அம்மாவின் பா3ைவயில் படெவன்ேற ஓயாமல் தடுக்கி தடுக்கி விழுந்ேதன். நான் ஒவ்ெவாரு
முைறயும் தடுக்கி விழப்ேபாகும் ேவைளயில் ‘ேடய் ெசந்திலு பாத்துடா’ என்று அம்மா பதறித்
துடிக்கும்ேபாது அம்மாவிற்கு என் ேமல்தான் அதிக பாசம் என்று நிைனத்துக்ெகாள்ேவன். ஒரு
நாளும் அம்மாைவவிட்டு பிrந்திருக்க முடியாது என்று ேதான்றியது. ‘ஏண்டா எப்பப்பாரு
அம்மாைவ பயமுறுத்துற’ என்று சீனி அண்ணன் என்ைனத் திட்டியது. அண்ணனும் என்ைனப்
ேபாலேவ அம்மாவின் ேமல் யாரும் அறியாத தனிப் பிrயத்ைத ைவத்திருந்தது.

தினம் தினம் ெதாடரும் தனது பால்யகால கனவிைன அம்மா மறந்துவிட்டது. மகள்களின்

திருமணத்ைதப் பற்றி ேயாசிக்கும் ேபாது ெபருமைலையத் தைலயில் தூக்கி ைவத்திருக்கும்
சுைமயுடன் மருகிப் ேபானது. சாந்தி அக்காவிற்கு மாப்பிள்ைள பா3த்தா3கள். மாப்பிள்ைள நல்ல
ேவைலயில் இருந்தா3. ஓரளவுக்கு வசதியும் இருந்தது. அக்கா படித்திருப்பதால் பத்து பவுன் நைக
ேபாட்டால் ேபாதும் என்றா3கள். வட்டில்
H ஒரு ெபாட்டுத் தங்கமில்ைல. இந்தக் கல்யாணம்

560
நடக்குெமன்று யாருக்குேம நம்பிக்ைகயில்ைல. சாந்தி அக்கா மூைலயில் உட்கா3ந்து அழுது
ெகாண்டிருந்தது. கட்டிக் ெகாள்வதற்கு நல்ல ேசைலகூட இல்ைல அப்புறம் நைகக்கு எங்ேக
ேபாவது. இப்ேபாது அம்மா ெபrயப்பா வட்டிற்குப்
H ேபானது. நைகேயாடு திரும்பி வந்து சாந்தி அக்கா
கழுத்தில் பத்துபவுன் ெபருமானமுள்ள நைகயும் மீ தி நைகைய ெசல்வி அக்கா கழுத்திலும்
ேபாட்டது. ெபrயப்பாவிற்கு ேகாவில் கட்டி கும்பிடலாம் என்று ெசல்வி அக்காவும் நானும் ேபசிக்
ெகாண்ேடாம். எல்லாம் ெதrந்தைதப் ேபால சீனி அண்ணன் ேபசாமல் இருந்தது. என்ைனவிட
அண்ணனிடம்தான் அம்மா இன்னும் ரகசியப் பகி3விைன ெகாண்டிருந்தது. அம்மா வாய்திறந்து
“இது நம்மேளாட நைகதாண்டா” என்றது. ஒன்றும் புrயாமல் அம்மாைவேய
பா3த்துக்ெகாண்டிருந்ேதன். “நம்ம ெசாத்து ேகா3ட்டு ேகஸுன்னு ேபாயிட்டிருந்தப்ப ெபrயப்பா
ஜவுளிக்கைடயிலும் ெபருத்த நஷ்டமா ேபாச்சு. தன்ேனாட நைககைள குடுத்தும் பணம் பத்தலன்னு
அக்கா எங்கிட்ட வந்து நைகைய ெகாடு ெதாழில் விருத்தியானதும் திருப்பி தந்தி3ேறன்னு ேகட்டுச்சு.
நம்ம வட்லயும்
H இருக்கிற ெபாருெளல்லாம் அழிஞ்சுகிட்ேட ேபாகுது அதாவது
மிஞ்சட்டுேமன்னுதான் அைத கணக்குல ைவக்காம விட்டுட்ேடன். ெபrயப்பா நைகைய திருப்பி
குடுக்கிேறனு ெசான்னப்பல்லாம் ேவணான்னுட்ேடன். அதுக்கு வட்டி மாதிrதான் தினம் தினம்
சாப்பாட்டுக்கு அrசி ெகாடுத்தாங்க” என்றதும் எனக்கு கண்ண3H மிதந்து ெகாண்டு அம்மாவின் ேமல்
ேகாபமாக வந்தது. ஒவ்ெவாரு நாளும் ஒரு பிச்ைசக்காரைனப் ேபால அவங்க வட்டு
H வாசற்படியில்
ெவட்கம் பிய்த்து தின்னக் கூனிக் குறுகி நின்று அrசிைய வாங்கி வந்திருக்கிேறன். அதுவும்
ெபrயப்பா ைபயனுடன் கூட விைளயாடும்ேபாது நான் ெஜயித்தாலும் அவனுக்கு விட்டுக் ெகாடுக்க
ேவண்டியிருந்தது. இல்ைலெயன்றால் ‘நாைளக்கு எங்க வட்டுக்கு
H அrசி வாங்க வாடி எங்கப்பாகிட்ட
ெசால்லிக் குடுக்க விடாம ெசய்யிேறன்’ என்பான். அம்மா என்ைனப் பழிவாங்கிவிட்டதாக ெமாட்ைட
மாடியில் தனிைமயில் அழுதுகிடந்ேதன். ‘ேடய் இைதப் ேபாய் ெபrய விசயமா ெநைனச்சுக்கிட்டு’
என்று எல்ேலாரும் என்ைன சமாதானம் ெசய்தா3கள். அம்மாைவத் தவிர யாரும் என் வலி
அறியாதவ3களாக இருந்தா3கள். அம்மா மட்டும் என் ைககைள பிடித்துக் ெகஞ்சியது.

சாந்தி அக்காவிற்கு கல்யாணம் முடிந்து இரண்டு மூன்று மாதங்களிேலேய ெசல்வி

அக்காவிற்கு கல்யாணம் முடிந்தது. அப்பா ஒத்திக்கு கிடந்த ெதற்குத் ெதரு வட்ைட
H விற்று
கல்யாணச் ெசலவுக்கு பயன்படுத்திக்ெகாண்டா3. அக்கா பற்றிய என் கல்யாணக் கனவில் வந்தது
ேபால அப்பா நடந்துெகாள்ளவில்ைல. எல்லா ேவைலயும் உற்சாகமாக அவேர ெசய்து முடித்தா3.
அக்காக்கைள வட்டில்
H இருக்காமல் ேவைலக்கு ேபாகச் ெசான்னா3. சீனி அண்ணனுக்கு
சிவகங்ைகயில் புெராஃபஸ3 ேவைல கிைடத்தது. நானும் அம்மாவும் அப்பாவும் வட்டில்
H
தனித்திருந்ேதாம். எங்களுக்கிைடேயயான ேபச்சு வா3த்ைத குைறந்து ேபாயிருந்தது. மசக்ைகயில்
மயங்கிக் ெகாண்டிருந்த சாம்பல் பூைன மதிலிலிருந்து இறங்கி ெமச்சில் தானிய அைறயில்
ஒதுங்கிக் ெகாண்டது. ஐந்து பூைனக் குட்டிகைள பிரசவித்தது சாம்பல் பூைன. அம்மா தானிய
அைறயில் ஒரு வட்டியில் பாைல ஊற்றி ைவத்தது. சாம்பல் பூைன குட்டிப்பூைனைய வாயில்
கவ்வி ஒரு இடத்திலிருந்து இன்ெனாரு இடத்திற்கு ெகாண்டு ெசல்லும் அழைகப் பா3த்து அம்மா
மகிழ்ச்சி ெகாண்டது. சாம்பல் பூைன பாதிrயா3 வட்ைட
H முழுவதுமாக மறந்து அதன் குட்டிகளுடன்

561
எங்கள் முற்றத்து ெவளியில் நடந்து திrந்தது. பூைனயின் ெபாருட்டு நானும் அம்மாவும் பைழயபடி
சிேநகிதமாேனாம். சாம்பல் பூைனையயும் அதன் குட்டிகைளயும் பற்றி வாய் ஓயாது அம்மா ேபசிக்
ெகாண்டிருந்தது. இரண்டு பூைனகைள நாய் கவ்விக்ெகாண்டு ேபானதும் சாம்பல் பூைன
ெவறிெகாண்டு, என்ன ெசய்தும் வட்டில்
H ெபருகிக்கிடந்த எலிகைள துப்புரவாக வட்டிலிருந்து
H
அடித்துத் துரத்தியது.

கறுப்பி, சிவப்பி, ெபான்னி, என்று ஒவ்ெவாரு பூைனக்கும் ஒரு ெபய3 ைவத்து நானும்
அம்மாவும் கூப்பிட்ேடாம். சாம்பல் பூைனைய மட்டும் ெபrய பூைன என்ேறாம். “ேடய் இந்த
கறுப்பிக்கு எவ்வளவு திமிரு பாருடா நான் வச்ச ேசாைற சாப்பிடாம அப்படிேய வச்சிருக்கு,
கறுப்பியும் சிவப்பியும் சண்ைட ேபாட்டுச்சுடா...” தினமும் நான் கல்லூrயிலிருந்து திரும்பும்ேபாது
இப்படி பூைனகைளப் பற்றிய கைதகைள மட்டுேம ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தது அம்மா. நானும்
பதிலுக்கு “இந்த கறுப்பி அப்படியா ெசஞ்சுச்சு? நான் கவனிச்சிக்கிேறன்” என்ேபன். ெபான்னி
யாருக்கும் ெதrயாமல் காணாமல் ேபான அன்று அம்மா சாப்பிடாமல் தூங்கியது. பிள்ைளப் பாசம்
ேபால பூைன பாசமும் அம்மாவிற்கு ஒட்டிக் ெகாண்டது. ேசட்ைட ெசய்யும் சிறுவைன
கண்ெணதிrேலேய ைவத்திருப்பது ேபால கறுப்பி பின்னாடியும் சிவப்பி பின்னாடியும் அம்மா
அைலந்துெகாண்டிருந்தது. எங்கம்மாவின் குழந்ைதகைளப் ேபால கறுப்பியும், சிவப்பியும் அம்மா
மடியில் படுத்துறங்கியது. கறுப்பி பாைல மட்டும் விரும்பி சாப்பிடும். மற்ற ெபாருள்கைள ேமாந்து
கூட பா3க்காது. சிவப்பி எது ெகாடுத்தாலும் சாப்பிட்டுக் ெகாள்ளும். சாந்தி அக்கா பிரசவத்துக்கு
அம்மா ேபாயிருந்த ேநரத்தில் கறுப்பியும் ஒரு நாள் காணாமல் ேபானாள். அக்கா வட்டில்
H இருந்த
அம்மாவிடம் இைத நான் ெதrயப்படுத்தவில்ைல. வட்டுக்குத்
H திரும்பிய அம்மா நான் கறுப்பிக்கு
பால் ஊற்றாததால்தான் அது வட்ைடவிட்டு
H ஓடிப்ேபானது என்று என்ேமல்
குைறப்பட்டுக்ெகாண்டது. தான் ஆைசப்படும் அைனத்தும் இப்படி பாதியிேலேய முறிந்து ேபாகும்
துரதிருஷ்டத்ைத நிைனத்துப் ெபருங் கவைல ெகாண்டது அம்மா.

அண்ணன் தனியாகச் சைமக்க சாப்பிடக் கஷ்டப்படுகிறது என்று அம்மா அண்ணேனாடு

சிவகங்ைகயில் ஒரு வெடடுத்து
H தங்கியது. சிவப்பிைய மட்டும் தன்ேனாடு எடுத்துப் ேபாகலாம்
என்ற ஆைச இருந்தாலும் ெபrய பூைன தனியாகக் கஷ்டப்படுெமன்று அைத விட்டுப் ேபானது.
அப்பா எனக்குத் துைணயாக வட்டில்
H இருந்தா3. நானும் அப்பாவும் சைமத்துச் சாப்பிட்ேடாம். சிவப்பி
ஒரு குழந்ைதயின் சிணுங்கைலப் ேபால கத்திக் ெகாண்டு வெடங்கு
H அம்மாைவ ேதடியைலந்து
துரும்பாகிப் ேபானது. கைடசி ெசமஸ்ட3 முடிந்ததும் சிவகங்ைகக்கு உடேன வரச்ெசால்லி
அம்மாவும் அண்ணனும் கடிதம் எழுதினா3கள். ‘சிவப்பி எப்படியிருக்கு’ என்று அம்மா விசாrத்து
எழுதிய கடிதத்திற்கு, ெதருவில் அடிபட்டு சிவப்பி ெசத்துப்ேபானது என்று ெசால்லாமல் சிவப்பியும்
எங்ேகேயா ேபாய்க் காணாமல் ேபானது என்ேறன். அதற்குப் பின் வந்த கடிதங்களில் மீ தமிருந்த
ெபrய பூைனையப் பற்றி ஒரு வா3த்ைதையக் கூட அம்மா குறிப்பிடவில்ைல.

562
 எலிகைள ேவட்ைடயாடி ஓய்ந்த ெபrய பூைன தானிய ேசந்தியில் ெசத்து கிடந்தது பற்றியும்
அைத புைதத்த அன்று என் ேமல் வசிய
H பூைன வாசைனப் பற்றியும் அம்மாவிடம் ெசால்லவில்ைல.
முற்றத்து வட்ைட
H அைடத்து ேபாட்டுவிட்டு நானும் அப்பாவும் சிவகங்ைகக்கு ேபான பின்பும் அம்மா
‘ெபrய பூைன எப்படியிருக்கு’ என்று ேகட்கவில்ைல. அதற்கு ேமல் பூைனயின் ெதாட3பாக எந்த
ெகட்ட ெசய்திையயும் அம்மா அறிய விரும்பாமல் இருந்தது. அப்பாதான் ேபாகிற ேபாக்கில் ‘நம்ம
ெபrய பூைனயும் ெசத்து ேபாச்சில்ல’ என்றா3. அம்மா எதுவுேம காதில் விழாதது மாதிr நடந்து
ெகாண்டது. நானும், அம்மாவும், ெசல்வி அக்காவும், சாந்தி அக்காவும், சீனி அண்ணனும் ேச3ந்து
படுத்துறங்கிய முற்றம் இன்று பூைனகளும் இல்லாமல் யாருமற்று ெவறுைமயாகி தனித்துக்
கிடக்கிறது என்பைத அம்மாவுக்கு எப்படிச் ெசால்வது.

563
 பச்ைசக்கனவு – லா ச ரா

முதுகு பச்ைசயாய்க் கன்றிப் ேபாகக் காயும் ெவய்யிலில் முற்றத்தில் உட்கா3ந்துெகாண்டு

ேநற்றிரவு கண்ட கனைவ மறுபடியும் நிைனவில் எழுப்ப முயன்றான். கனவற்ற தூக்கேம
என்றுமில்ைல. எனினும் விடிந்ததும் அக்கனவுகள் மறந்துவிடும். ஆயினும் ேநற்றிரவு கண்ட கனவு
அப்படியல்ல. பச்ைசக் கனவு.

உடல் ேமல் உேராமம் அட3ந்தது ேபான்று, பசும் புற்றைர ேபா3த்து நின்ற நான்கு மண்
குன்றுகள். அைவ நடுவில் தாமைர இைலகளும் ெகாடிகளும் ெநருங்கிப் பட3ந்த ஒரு குளம்,
சில்லிட்ட தண்ணrல்
H காைல நைனத்துக் ெகாண்டு அண்ணாந்து படுத்திருந்தான். ைகக்ெகட்டிய
தூரத்தில் பச்ைசக் கத்தாைழயும் அதன் பக்கத்தில் சப்பாத்திப் புதரும், ேமல், ஒரு பச்ைச வண்டு
rங்காrத்துக் ெகாண்ேட வந்து ேமாதிற்று... “ராமா ராமா ராமா, இன்னிக்ெகன்ன உங்களுக்கு?
இப்ேபாத்தான் கூடத்தில் உட்கார ைவத்துவிட்டுப் ேபாேனன். மறுபடியும் ெவய்யிலிேல குந்திக்
ெகாண்டிருக்கிறH3கேள! உங்களுக்ெகன்ன நிலாக்காயறதா?”

”நிலா” என்றதும் மற்றும் ஒரு நிைனவு எழுந்தது. நடு நிலவில் வாசலில் கயிற்றுக் கட்டிலில்
காத்துக்ெகாண்டு படுத்திருக்ைகயில், காத்திருந்த ைகப்பிடி அவன் ைகேமல் விழுவதும், ெதருவின்
திருப்பத்தில் நான்கு மண் குன்றுகளின் நடுவில் ேதங்கிய குளத்திற்கு அைழத்துச் ெசன்ற
எத்தைனேயா முைறகளும், பாதத்தினடியில் ெதருவின் ெபாடி மண் பதிவதும், பச்ைசயாைட
காற்றில் ‘படபட’ என்று அடித்துக்ெகாண்டு அவன்ேமல் ேமாதுவதும் இப்ெபாழுது ேபாலிருந்தது.

“நிலவு பச்ைசதாேன?”

“பச்ைசயா? யா3 ெசான்னா ெவண்ணிலாயில்ைலேயா?”

“முழு ெவள்ைளயா?”

“சுண்ணாம்பு ெவள்ைளெயன்று ெசால்ல முடியுமா? ஒரு தினுசான ெவண்பச்ைச...”

“ஆ, அப்படிச் ெசால்லு...”

564
 அது ேவண்டுமானால் ெவண்பச்ைசயாகயிருக்கட்டும். ஆனால் அவன் அைத முழுப்
பச்ைசயாய்ப் பாவிக்கச் சற்று இடங்ெகாடுத்தாலும் ேபாதும்.

கசக்கிப் பிழிந்த இைலச்சாறு ேபால், நிலவு குன்றுகளின் மீ தும், புற்றைர மீ தும், தாமைர
வாவியின் ேமலும் பச்ைசேயாடு பச்ைசயாய் வழிவதாக நிைனத்துக்ெகாள்வதில் ஒரு திருப்தி, அந்த
நிைனவில் சற்று ேநரம் திைளத்துக் ெகாண்டிருந்துவிட்டு,

“ெவய்யில் எப்படி இருக்கிறது?” என்று ேகட்டான்.

“ஐையேயா, இன்னிக்கு ஏன் ஒரு தினுசாயிருக்ேகள்? ெவய்யில் ெவளுப்பாய்த்தானிருக்கும்.

உள்ேள வாங்க...”

”முழு ெவளுப்பா?”

“முழு ெவளுப்பு....”

ஆம், அவனுக்கு நிைனவு ெதrந்தவைரகூட ெவய்யில் ெவளுப்புத்தான். அத்துடன்

தகிப்பும்கூட. ெவய்யிலும் பச்ைசயாயிருந்தால்!

சற்று ேநரம் ெபாறுத்து அவன் எண்ணத்ைத எதிெராலிப்பது ேபான்று, அவன் மைனவி

கண்ைணப் பலமாய்ச் சிமிட்டிக் ெகாண்டு,

“ெவய்யில் பச்ைசயாயிருக்கும் ேவைளகூட உண்டு....” என்றாள்.

அவனுக்கு உள்ளூர அவாத் துடித்தது. ெவய்யில் பச்ைசயாயிருப்பதில் தன் தைலையேய

நம்பியிருப்பது ேபால்.

565
 அவன் மைனவி கண்ைணச் சிமிட்டும் சிமிட்டலில், ரப்ைபகள் எகிறிவிடும்ேபால் துடித்தன.

“பச்ைசயான பச்ைச! இைலப்பச்ைச! ேநற்று சாயங்காலந்தான் உங்கள் மச்சினன், பதினாலு

ரூபாய் ேபாட்டு வாங்கி வந்தான்; இைதப் ேபாட்டுண்டு பாருங்கள்,”

“என்ன இது?”

“ேபாட்டுக்ெகாள்ளுங்கேளன் ெசால்ேறன் - ெவய்யிலுக்கு குளுகுளுெவன்று பச்ைசக்

கண்ணாடி. எல்லாம் பச்ைசயாய்த் ெதrயறேதா?”

அவனுக்கு ஒன்றும் ெதrயவில்ைல. எப்ெபாழுதும் ேபால் அந்தகாரமாய்த்தானிருந்தது.

“அட! உங்களுக்கு ேஜாராயிருக்ேக!”

“என்ன?”

”மூக்குக் கண்ணாடி ேபாட்டுக் ெகாண்டால் உங்கைளக் குருடு என்று யா3 ெசால்லுவா?”

அவ்வா3த்ைத சுருக்ெகன்று ைதத்தது. உள்லைதச் ெசான்னாலும், எவ்வளவு தூரம் தன்ைனக்

ேகலி பண்ணுகிறாள் என்று புrயவில்ைல. கண்ணாடிையக் கழற்றி வசிெயறிந்தான்.
H அது
கட்டாந்தைரயில் பட்டுத் ெதறித்து உைடயும் சத்தம் இனிைமயாய் ஒலித்தது.

“ஐேயா பதினாலு ரூபாய்! என்னத்ைதச் ெசால்லி விட்ேடன் இவ்வளவு ஆத்திரம் ெபாங்க!

இந்த வயசிேல உங்களுக்கு இத்தைன ஆங்காரம் ேவண்டாம்!”

எந்த வயதிேல? வயதுண்ேடா தனக்கு? அவள் ெநறித்த ெசாடுக்குகள் விரல்களினின்று

ெசாடெசாடெவன்று உதி3ந்தன. “தன்னாேல ஒண்ணும் ஆகாவிட்டாலும் ேகாபம் மாத்திரம்
மூக்ைகப் ெபாத்துக்ெகாண்டு வருகிறது! காைலயிேல கண்ைணத் திறந்தால் ராத்திr கண்

566
மூடறவைர, சகலத்துக்கும் ைக பிடித்ேத ெகாண்டு ேபாய் விட ேவண்டியிருக்கிறது. இத்தைன
சிசுருைஷயின் நடுவில் இத்தைனயும் ேபாறாது ேபால் ேவைளயில் பாதி ேநரம் ஊைம, வாையத்
திறந்தால் நிலா பச்ைசயாயிருக்கா? ெவயில் பச்ைசயாயிருக்கான்னு தத்துப்பித்ெதன்று
ைகக்குழந்ைத மாதிr ேகள்வி...”

அவள் பழிப்பெதல்லாம் அவன் காதில் விழுந்ததா என்று சந்ேதகம். அவன் நிைனவு

சட்ெடன்று இன்ெனாரு எண்ணத்ைதத் ெதாட்டு அதில் முைனந்துவிட்டது.

ஊைமெயன்றதும் நிைனவு, ேநற்றிரவு கண்ட கனவில் ஊசிேபால் மறுபடியும் ஏறியது.

ேமற்கூறியவாறு, அவனாய்க் கற்பித்துக் ெகாண்ட பட்ைட வறும்
H பச்ைச ெவய்யிலில்
பசும்புற்றைரயில் நHட்டிய கால் தாமைரக் குளத்தில் சில் தண்ணrல்
H நைனய அண்ணாந்து
படுத்திருந்தான். அவன் பக்கத்தில் அவன் உறுப்பு உறுப்பாய்த் ெதாட்டு உள்ளந்திrபு அற
உண3ந்ேதா3 உருவம் படுத்திருந்தது. கட்டவிழ்ந்து சrந்த பசுங் கூந்தலிலிருந்து முகத்தில்
அைலேமாதும் பிr இது.

அவைனேய அள்ளி உண்ணும், பசுைம நிைறந்து, தாமைரக் குளம் ேபான்ற கண்கள் இைவ.

நHங்காத ெமௗனம் நிைறந்து அம்ெமௗனத்திேலேய முழுகிப்ேபான வாய் இது.

அகன்ற மனதில் கிள3ந்த ஆைச, ெவளியும் வர இயலாது, உள்ளும் அடங்க இயலாது,

முண்டிய மா3பு இது. பச்ைச ேமலாக்கினடியில் பட்டுப்ேபான்ற வயிறு இது.

அவ3களிருவrன் ஆயுளின் இன்பத்ைதயும் துன்பத்ைதயும் ஒேர மூச்சில் அளந்துவிட

முயலுவது ேபான்ற ஆலிங்கனத்தின் அவஸ்ைத இது...

“பச்ைசக்குழந்ைத? பச்ைசக்குழந்ைத!!...”

அவன் மைனவி அவன் ைகையக் கரகரெவன்று பிடித்திழுத்து, கூடத்தின் ஊஞ்சலில் உட்கார

ைவத்துவிட்டு உள்ேள ெசன்றாள். அப்படிேய அவள் ெமதுவாய் படுக்ைகயாய்ச் சாய்த்து, அவைன

567
உட்கார ைவத்து அதி3ச்சியில் ஆடும் ஊஞ்சலுடன் மனைதயும் அைசயவிட்டுக்ெகாண்டு,
பச்ைசையப் பற்றி எடுத்த எண்ணத்ைதத் ெதாடர முயன்றான்.

அவன் கண்ணிருக்ைகயில் கைடசியாய்க் கண்ட நிறம் பச்ைச. அக்காரணம் பற்றிய அந்த

வ3ணம் அவனுக்குப் பிடித்த வ3ணமாய், மனைதக் ெகட்டியாய்ப் பற்றிக் ெகாண்டு விட்டது.
அக்குன்றுகளிைடயில் குளக்கைரயில் அவன் பச்ைசையப் ெபற்ற பா3ைவயிழந்தைத நிைனத்தான்.
அப்ெபாழுது என்ன வயதிருக்கும்? பத்திருக்குமா? அவ்வளவுதான்.

மல்லாந்து படுத்தவண்ணம் சூrயைனச் சற்றுேநரம் ேநாக்கிக் ெகாண்டிருந்துவிட்டு பிறகு

சுற்றும் முற்றும் இருப்பைதப் பச்ைசயாய்க் காணக் காண அவனுக்கு வியப்பாயிருக்கும். சூrய
ேஜாதியில் கண்ைணத் திறந்து காண்பித்துவிட்டு புத்தகத்ைத எடுத்துப் பிrத்தால் எழுத்துக்கள்
பச்ைசப் பச்ைசயாய் குதிக்கும். ெபாடிமணல் பச்ைசப் பளரடிக்கும்.
H அது அப்ெபாழுது அவனுக்கு
ஆனந்தமாயிருந்தது. யாருமறியா ஒரு புது விைளயாட்ைடத் தான் கண்டுபிடித்ததாய்
நிைனத்துக்ெகாண்டு விட்டான். அைதத் தாேன தன்னந்தனியாய் அனுபவித்தான். அப்ெபாழுதுதான்
ஒரு மாதத்திற்கு முன் தாைய இழந்த துக்கத்ைதச் சற்ேறனும் மறக்க இவ்விைளயாட்டு அவனுக்கு
ஆறுதலாயிருந்தது. ஆயினும் அவன் கண்டு பிடித்த மூன்றாம் நாேள, மாவிைளயாட்டு தாேன
முடிவைடந்தது. சூ3ய ேகாளம் தாம்பாளம் ேபால் சுழன்று ெகாண்ேட விட்டு விட்டு மின்னுவைத
ஆச்ச3யத்துடன் பா3த்துக் ெகாண்டிருக்ைகயில், கண் திடீெரன்று இருண்டு பா3ைவ இழந்தது.
சப்பாத்தியிலும் கத்தாைழயிலும் விழுந்து எழுந்து தட்டுத்தடுமாறி உடெலல்லாம் முள்ளாய் அழுது
ெகாண்ேட வடு
H வந்து ேச3ந்தது. இன்னமும் நிைனவிருக்கிறது.

தைலவாைழ இைலயில் விளக்ெகண்ெணையத் தடவி அவைன அதில் வளர

விட்டிருக்ைகயில், அப்பா மண்ைடயிலடித்துக் ெகாண்ேட கூடத்தில் முன்னும்பின்னுமாக
உலாவுவது ஞாபகமிருக்கிறது, “மா3க்கடம் - மா3க்கடம்! உன்ைனப் ெபற்றாேள உன் தாயும்!”

என்ெனன்ன ைவத்தியேமா பண்ணியும் பா3ைவ மீ ளவில்ைல. ஏற்கனேவ கண்ணில்

ேகாளாறு இருந்திருக்கிறது. இனிெயான்றும் இயலாது என்று பட்டணத்து ைவத்தியனும்
ைகவிட்டுவிட்டான். ெசயலற்ற விழிகைளெவடுத்தவண்ணம் அவன் கூடத்துத் தூணில் சாய்ந்து
ெகாண்டிருக்ைகயில், அப்பா மண்ைடயில் மறுபடியும் திரும்பத் திரும்ப அடித்துக் ெகாண்டா3.

“நன்னா வந்து ேச3ந்தைதயா நமக்ெகன்று; என்ன பண்ணினாய்?” “சூrயைனப் பா3த்துக்

ெகாண்டிருந்ேதன்!” நாக்ைகப் பழிக்கிறா3 - “வரா ஆத்திரத்தில் உன்ைன அப்படிேய தூக்கிச் சுவrல்
அைறந்துவிடலாம் ேபாலிருக்கிறது. உனக்ெகன்று எல்லாம் ேதடி வருகிறேத! சூrயைனப் பா3க்கிற

568
விைளயாட்டு யா3 ெசால்லிக் ெகாடுத்தா, நம்ம சம்பந்திக்காரன்தாேன! ெபண்ைணத் தள்ளி
ைவச்ேசாம் என்கிற வயிற்ெறrச்சலில் என்ன ேவணுமானாலும் ெசய்வான் அவன், மாப்பிள்ைளயும்
சrயான பித்துக்ெகாள்ளி - ெசால்லு - நிஜத்ைதச் ெசால்லு - குட்டிச்சுவேர! என்ன பாவத்ைதப்
பண்ணிேனேனா!-”

பாபம் பச்ைசயாயிருக்காேத?

பா3ைவயிழந்து முதல் பச்ைசயுடன் புழுங்கிப் புழுங்கி அவனுக்ேக ெசாந்தமான தனி

அனுபவத்தில் அவன் அவ்வ3ணத்திற்ேக ஒரு தனி உயி3, உரு, குணம், உய3வு எல்லாம்
நி3மானித்துக் ெகாண்டு விட்டான்.

அழகுப் பச்ைசயழகு!

எல்ேலாருக்கும் ெதளியச் ெசால்ல வரவில்ைல. ெசான்னாலும் யாரும் சிrப்பா3கள்,

இப்ெபாழுது இவள் சிrப்பது ேபால்.

அவள் அடுப்பில் ெகாள்ளிக் கட்ைடையச் சrயாய்த் தள்ளிவிட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள்.

கட்ைடயினின்றும் சிதறும் தணல் ேபால் அவள் மனம் ெகாதித்துக்ெகாண்டிருந்தது. ஊஞ்சலில்
அவள் கணவன் அனாைதேபால் ஒடுங்கிப் படுத்திருக்கும் நிைலைம கண்டு ஒரு பக்கம் பrதவித்தது.
வாய் மூடியவண்ணம் அவைரச் சூழ்ந்த அந்தகாரத்தில் உைறந்து ேபாய் விடுகிறா3. தூங்குகிறாரா
அல்லது ேயாசைன பண்ணிக் ெகாண்டிருக்கிறாரா? அப்படி என்ன ஒரு ேயாசைனேயா?

ஏேதா, ஒரு சமயமில்லாவிட்டால் ஒரு சமயம் எrச்சல் வந்தாலும் அவரால் ஒரு சமயமும்
ஒரு விதமான துன்பமுமில்ைல. கண் அவிந்தது முதல் ஒரு விதத்தில் வள3ச்சி நின்று விட்டது
ேபாலும். எல்ேலாைரப் ேபால, கண்ணால் உலைகக் கண்டு அதனுடன் மூப்பைடயும் அநுபவம்
அவருக்கில்ைல. அதனாேலேய அவ3 ேகள்விகளும் ெசயல்களும் சில சமயங்களில், சமயமற்று
சலிப்ைப விைளவித்தன.

தாழ்வாரத்திலிட்ட பிரம்பு நாற்காலியில் சாய்ந்து ெகாண்டு குனிந்த தைல நிமிராது

ேயாகத்தில் ஆழ்ந்தது ேபால் உட்கா3ந்திருந்தா3. என்ன இருக்கிறது இவ்வளவு ேயாசைன பண்ண?

569
கண்ணிருந்தாேல ெபாழுது ேபாக மாட்ேடன்கிறது. இவருக்குப் பா3ைவயில்லாமல்,
ேபச்சுமில்லாமல் எப்படிப் ெபாழுது ேபாகிறது?

மாைல முதி3ந்து இருள், ேதாட்டத்தில் வாைழ மரங்களிலும் ைவக்ேகாற்ேபாrலும்

கிணற்றடியிலும் வழிய ஆரம்பித்தது. வானம் அப்ெபாழுதுதான் தூக்கம் கைலந்ததுேபால், அதன்
பல்லாயிரம் கண்கள் ஒவ்ெவான்றாயும், ஒருங்ெகாருங்காயும் விழித்துச் சிமிட்ட ஆரம்பித்தன.

“கலத்தில் சாதம் ேபாட்டிருக்கிேறன்; சாப்பிட வாங்ேகா.”

”ஊஹூம்.”

”சாப்பிடாதபடி என்ன நடந்துவிட்டது? கண்ணாடி ேபானால் பீைட ெதாைலஞ்சது - நHங்க

வாங்ேகா.”

“இல்ைல எனக்கு ேவண்டியில்ைல. வற்புறுத்தாேத; நான் மாடிக்குப் ேபாகிேறன்.”

அவன் படிப்படியாய்த் ெதாட்டு மாடிேயறுவைதப் பா3த்துெகாண்டிருந்தாள். ஏேதது, இந்தத்

தடைவ ேகாபம் மீ றிவிட்டாப்ேபால் இருக்கு! சமாதானப்படுத்த ேவண்டியதுதான்.

மாடிக்குப் ேபாய் ஜன்னலண்ைட ேபாட்டிருக்கும் குறிச்சியில் சாய்ந்தான். ெதன்றல் ெநற்றி

விய3ைவ ஒற்றியது.

“கீ ச் - கீ ச் -”

இரவில் கண்ணிழந்து அவைனப்ேபாலேவ தன்னந்தனியான பறைவ இடந்ேதடியைலகிறது.

“கீ ச் - கீ ச் - கீ ச்”

570
 கிளி, ‘பச்ைசக்’கிளி.

அவள் மாடிேயறி வரும் சத்தம் ேகட்டது.

எதிேர ேமைஜ மீ து டம்ளைர ைவத்தாள்.

என்னது? பால். பசும்பால், பச்ைசப்பால், அவன் குறிச்சி ைகையப் பிடித்தவாறு

மண்டியிட்டாற்ேபால் அவன் காலடியில் உட்கா3ந்தாள். அவள் விரல்கள் அவன் ைகேமல் பட்டன.

ெமதுவாய், “ேகாபமா?”

“இல்ைலேய!” நிஜமாகேவ இல்ைலதான். ேநற்றிரவு கண்ட கனவு எழுப்பிய நிைனவுகளுக்கு

அவள் என்ன ெசய்வாள்?

“பின்ேன ஏன் ஒரு மாதிrயிருக்ேகள்?”

”நான் ேநற்றிரவு ஒரு கனாக்கண்ேடன். உன் ேமல் ேகாபமில்ைலெயன்றால் நம்பு, தப்பு என்
ேமல்.”

”இல்ைல என் ேமல்தான். உங்களுக்ேக ெதrயும்.”

“இல்ைல, ஒருத்தருக்ெகாருத்த3 இப்படிப் பrமாறிக் ெகாள்வதற்காக நான் ெசால்லவில்ைல.

என்ைனச் சமாளிப்பது ெகாஞ்சம் கஷ்டம்தான். நHயும் உன் தம்பியும் இப்படிக் ெகாஞ்சம்
இடமாற்றலாய் எங்ேகயாவது ேபாய் இருந்துவிட்டு வாருங்கேளன்.”

“அேடயப்பா, ெராம்ப ெராம்பக் ேகாவம் ேபால இருக்கு! எனக்குப் புகலிடம் ஏது? உங்களுக்ேக
ெதrயும். நானும் தம்பியும் அனாைதெயன்று.”

571
 “அந்த ஒேர காரணத்தால் உன்ைன நான் கலியாணம் பண்ணிக்ெகாண்டது தப்புத்தாேன!
எனக்கு ஆதரைவ முக்கியமாய் நிைனத்து உன்ைன மணந்தது உன்ைன ஏமாற்றியது ேபால் தாேன!
உனக்குத் திக்கில்லாதைத என் ெசௗகrயத்திற்காக உபேயாகித்துக் ெகாண்டுவிட்ேடன். ஆனால்
நானும் திக்கில்லாதவன்தான், அதனால் என் காrயம் எனக்ேக ெதrயவில்ைல.”

”அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைல,” என்றாள். குருடைனக் கலியாணம் பண்ணிக்ெகாள்ள

திக்ெகன்றுதானிருந்தது. ஆயினும் அவளும் அவள் தம்பியும் மானமாய்க் காலம் தள்ளுவேத
தவிப்பாயிருந்த சமயத்தில் தனக்கு இடம் அந்தஸ்து எல்லாம் ெகாடுத்துதவியைத மறக்க
முடியுமா? எவ்வளவு நல்லவ3! கண்ெணான்றில்ைல தவிர மற்ெறதில் அவrடம் குைற?

ஆயினும் அவள் மனதில் ேதான்றியது நன்றியா அல்லது ஆைசயா?

ேச, என்ன சங்கடமான ேகள்விெயல்லாம் ேகட்கிறது இந்தக் குழந்ைத!

ெகாஞ்ச நாழி ஜன்னலுக்கு ெவளிப்பக்கமாய் முகத்ைதத் திருப்பிக்ெகாண்டிருந்தாள்.

“உனக்கு ஒரு மூத்தாள் இருந்தாள் என்று உனக்குத் ெதrயுேமா?”

அவளுக்குத் தூக்கிவாrப்ேபாட்டது. தனக்கு மூத்தாளிருக்கும்படி அவருக்கு அவ்வளவு

வயதாகிவிடவில்ைலேய! இன்னமும் இருக்கிறாளா? அவைரப் பற்றி அவளுக்ெகன்ன ெதrயும்?

“எங்கள் கலியாணம் கிராமாந்தரக் கலியாணம். அவள் பிறந்த வடு

H அடுத்த ெதருவுதான்.
எனக்குக் கண் ேபாவதற்கு முன்னாேலேய கலியாணம் நடந்துவிட்டது. என் தகப்பனா3 ைவதHகம்.
சாரதா சட்டம் அமுலுக்கு வரு முன்ன3 அைதச் சபித்துக்ெகாண்டு நடந்த அவசரக் கலியாணம்.
எனக்கு அவைள என் கண்ணிருக்ைகயிேலேய சrயாய்க் கண்ட நிைனவில்ைல. எல்லாவற்ைறயும்
மைறத்த ஓமப்புைகயும் ைவதHகக் கூட்டமும்தான் ஞாபகமிருக்கிறது.

ஆனால் கலியாணமான பிறகுதான் குட்டு ெவளியாயிற்று. ெபண்ணுக்குப் ேபச்சுக்

ெகாச்ைசயாய்க்கூட வரவில்ைல. படு ஊைம. அத்துடன் படு ெசவிடு. குண்டு ேபாட்டாலும் காது
ேகட்காது. அவள் பண்ணின பாவம், ஏக பாப ஜன்மங்கள்!

572
 அப்பாவுக்கு சம்பந்திேமல் குேராதம் பிறந்துவிட்டது. தன் அவசரத்துக்குத் தகுந்தாப்ேபால்,
தன்ைனச் சம்பந்தி ஏமாற்றிவிட்டதாக எண்ணிக்ெகாண்டு விட்டா3. சீ3வrைசெயல்லாம் அப்படிேய
திருப்பினா3. ெபண்ேணா, ெபண் வட்டாேரா
H தன் வாசல் படி மிதிக்கக்கூடாது என்று தH3த்துச்
ெசால்லிவிட்டா3. எங்கப்பா முரடு, கிராமத்துக்குப் ெபrய மனுஷன் என்றும் ெபய3. அப்புறம்
ேகட்பாேனன்!

எனக்ெகன்ன அப்ேபா ெதrயும்? அப்பா எனக்கு மறுமணம் ெசய்வதாக்கூட

ேயாசித்துவிட்டா3. ஆனால் அதற்குள் நான் என் கண்ைண அவித்துக்ெகாண்டது அவ3 மூக்ைக
அறுத்தாற்ேபாலாயிற்று.

என் மாமனாரும் சந்ேதாஷந்தாேனா என்னேவா, “ேவணும் அந்தப் பயலுக்கு, குருட்டு

மாப்பிள்ைளக்கு ஊைமப் ெபண் குைறந்து ேபாயிற்றா?” என்று பதட்டமாய்ப் ேபசிவிட்டா3. இரு
குடும்பங்களுக்குமிைடேய ைவரம் முற்றிற்று.

நான் -

குருட3களின் உலகம் குறுகிவிடுகிறது. நிைனத்தவிடம் ேபாகமுடியுமா, வரமுடியுமா, நாலு

ேபருடன் இஷ்டப்பிரகாரம் ேசர முடியுமா? எல்ேலாரும் எவ்வளேவா பிrயமாய் இருந்த ேபாதிலும்
அவ3களின் இரக்கம் ஏளனமாய்த்தான் படுகிறது. அவளுக்கிருப்பது எனக்கிருக்கிறதா?

ஆகேவ, எப்பவும் நான் தன்னந்தனியன்தான். நான் வட்டிலில்லாத

H ேவைளயில்,
ேவைலயில்லாத ேவைளயிலும், குளக்கைரயில் உட்கா3ந்துெகாண்டு கல்ைல ஜலத்தில்
விட்ெடறிந்து ெகாண்டிருப்ேபன். அதுதான் என் வட்டுக்குக்
H கிட்ட; அங்கு ஒருவரும் வருவதில்ைல.
அந்த ஜலம் ஸ்னானத்திற்கு உபேயாகமில்ைல. நான் எதற்கும் பயனற்றுப் ேபான பிறகு
பதுங்குமிடம் அப்பயனற்ற குளக்கைரதான்.

நான் அங்ேக உட்கா3ந்துெகாண்டு என்ெனன்ன நிைனத்திருப்ேபன் என்று ேகட்டால் எனக்கு

நிச்சயமாய்ச் ெசால்லத் ெதrயாது. வயது ஏற ஏற கூடேவ ஊறும் ேவதைன இன்னெதன்று
நிச்சயமாய் எங்ேக ெதrகிறது?

573
 ஒருநாள் பகல் பன்னிரண்டு மணிக்கு மண்ைடையப் பிளக்கும் ெவய்யிலில் அங்கு
உட்கா3ந்து ெகாண்டிருந்ேதன்.

பின்னால் யாேரா நிற்பதுேபால் திடீெரன்று ேதான்றிற்று.

”யாரது?” பதில் இல்ைல. பகீ ெரன்றது. ஆனால் பயத்தால் இல்ைல.

யாரது? என் ேமல் ஒரு ைக பட்டது. முரட்டுத்தனமாய் அக்ைகையப் பற்றி இழுத்ேதன். அவள்
சாயும் கனம் தாங்காது அப்படிேய நான் சாய்ந்ேதன். பிடித்திழுத்த ேவகத்தில் நிைலயிழந்து அவள்
என் ேமல் விழுந்தாள். ஒரு ெபரும் மூ3ச்ைச எங்களிருவ3 நிைனைவயும் அடித்துச் ெசன்றது.
எனக்கு அப்ெபாழுது வயது பதிெனட்டா?

யாரது? என்ன அ3த்தமற்ற ேகள்வி என் ேகள்வி?

அன்று முதல் நாங்கள் என்ெனன்ன ேபசிேனாம்? என்ன ேபச முடியும்? ேபச என்ன
இருக்கிறது? எங்கள் பச்ைச நரம்பில் துடிக்கும் ரத்தத்தின் படபடப்புத்தான் எங்கள் பாைஷ. நான்தான்
பச்ைச பச்ைசயாய் ெசால்கிேறேன! எனக்கு இஷ்டமானெதல்லாம் பச்ைசயாய்க் காண விரும்பும்
ஒரு இஷ்டத்தில், அன்று முதல் அவளுடன் கழித்த ேவைளகெளல்லாம் பச்ைசயாயின. பச்ைசப்
பகல், பச்ைசயிரவுகள்.

நான் இப்பவும் ேயாசிக்கிேறன், நாங்கள் புல்லிய ேவகத்திேலேய எங்கள் எலும்புகள்

ெநாறுங்கி - இருவருக்கும் ஒேர சமயத்தில் ஏன் சாவு சிந்திக்கவில்ைல? அச்சாேவ
புதுப்பிறப்பாயிருக்கும். அல்லது இரவிேலா பகலிேலா குைறவிலாது நடமாடும் பூச்சி ெபாட்டுக்கள்
ஏன் பிடுங்கிக் ெகால்லவில்ைல? அல்லது து3த்ேதவைதகள், வாயிலும் மூக்கிலும் ெசவியிலும்
ரத்தம் குபுகுபுக்க அைறந்து ஏன் எங்கள் உயி3 குடிக்கவில்ைல?

விதி! விதி!! விதி!!!

இெதல்லாம் நிஜமாக நடந்திருக்க முடியுமா? ஒரு ஒரு சமயம் என்ைனேய ேகட்டுக்

ெகாள்கிேறன்.

574
 நடக்கிறேத, என்ன ெசால்கிறாய்? என்று அவள் உருவம் என் மனதில் பச்ைசயாய் எழுந்து
அவள் ஊைம வாய் என்ைனக் ேகட்கிறது.

குளக்கைரயில் பசும் புற்றைரயில் நாள் தவறாது உட்கா3ந்து உட்கா3ந்து என்னுள் ஊறிய

பச்ைசத்தாபேம என்ைனயுமறியாது மாறி மாறித் ேதான்றும் குருட்டுக்கனவாயிருந்ததாேலா?
“ஓேஹா, நH கண்டது குருட்டுக்கனவானால் நான் கண்டது ஊைமக் கனவா?” என அவள் உரு, என்
காணாத கண்கள் காண, ேபசாத வாயால் என்ைனக் ேகட்கிறது. எல்லாேம கனவாயின் பிற
ேந3ந்தனவும் கனவா?

பின் ேந3ந்த நனவின் முந்ைதய இரவு இப்ெபாழுது என் முன் எழுகிறது. சித்திைரயின்
சந்திrைகயாம் - ெராம்ப உசத்தியாேம? அப்படித்தானா?

நிலவின் ஒளி கூட கண்ணு உறுத்துேமா? ஏெனனில் என் ைமேமல் இரண்டு ெசாட்டுக்கள்
கண்ண3H உதி3ந்தன. என் ைககள் அவள் கண்கைளத் ேதடின. அவள் என் ைககைளப் பற்றித் தன்
வயிற்றில் ைவத்துக் ெகாண்டாள். அவள் பச்ைச வயிறு ஏன் ெகாதித்தேதா? என் ேமல் சாய்ந்திருந்த
அவளுடல் விம்மிக் குலுங்கிற்று. அவைளவிட நான் து3ப்பாக்கியசாலியா? என்ைனவிட அவளா?
யாரு அறிவா3? ஏேனா?

இன்றில்லாவிடினும் என்ேறனும் நH எனக்குச் ெசால்ல ேவண்டும். தூங்குவதற்கும்

விழித்திருப்பதற்கும் என்ன வித்தியாசம்?

எனக்கு இரண்டும் ஒன்றாயிருந்தது. எப்பவும் இருள்தான். ெவய்யில் உடலில் உைறத்தால்

அது பகலா? அப்புறம் ெவய்யிலாகாது. ெதருக்குறட்டில் நான் கட்டிலில் படுத்துவிட்டால் அது
இரவா? இப்ெபாழுது நான் தூங்குவதாக அ3த்தமா? தூக்கம் நிஜமா? விழிப்பு நிஜமா? தூங்குகிற
சமயத்திலாவது உருவமற்ற உருக்கள் என் கண்ணுள் ேதான்றி மைறகின்றன. என் ெபண்டாட்டி ஏன்
இன்று அழுதாள் என்ற ேகள்விேய உருவமற்ற உருவாய் எனக்குத் ேதான்றுகிறாற் ேபாலிருக்கிறது.
ஆைகயால் நான் தூங்குகிேறனா விழித்துக் ெகாண்டிருக்கிேறனா என்ெறல்லாம் ேயாசித்துக்
ெகாண்டிருக்கும் அைர நிைனவு நிைலயில் வாசல் கதைவ யாேரா தடதடெவன்று அவசரமாய்த்
தட்டினா3கள்.

“என்ன:-” என் தகப்பனா3 அலறியடித்துக்ெகாண்டு உள்ளிருந்து ஓடிவந்தா3.

575
 ”சமாசாரம் ேகட்டிேயா? உன் நாட்டுப் ெபண் திடீ3னு ெசத்துப்ேபாயிட்டாளாம்” அப்பா
ேமல்துண்டு ேபாட்டுக்ெகாள்ளவும் மறந்து அவசரமாய் அவ3களுடன் ஓடினா3.

நான் ெதrயாத கண்ைணத் திறந்த வண்ணம், கட்டிலில் அைசவற்றுப் படுத்துக்

ெகாண்டிருந்ேதன். ஒரு விஷயம் நன்றாகப் புலனாயிற்று. விடிந்து விட்டது. ஆைகயால் நான்
விழித்துக் ெகாண்டுதானிருந்ேதன். என் கண்ணில் ெபாட்டு ஜலம் கூட இல்ைல. சற்று ேநரம்
ெபாறுத்து யாேரா இருவ3 என்ைனப் பிடித்து மாமனா3 வட்டுக்குக்
H கூட்டிச் ெசன்றன3. எப்படிப்பட்ட
மாப்பிள்ைள வருைக! கூடத்தில் பிணத்ைதக் கிடத்தி இருந்தது. ைகயில் மண் ெசப்பில் அவள்
குடித்தது ேபாக பாக்கிச் சாறு எஞ்சியிருந்தது. அந்தச் ெசப்ைபத் ெதாட்ேடன். பிறகு அவள் உதட்ைடத்
ெதாட்ேடன். பச்ைசயாய்த்தானிருக்க ேவண்டும். வட்டுக்
H ெகால்ைலப் புறத்தில் ைவத்தியத்திற்காக
ேவண்டிய விஷப்பூண்டு ஏேதா பயிrட்டிருக்கிறது எல்ேலாருக்கும் ெதrந்த விஷயம்.

விஷத்ைத அப்படிேய ெபாசுக்க முடியவில்ைல. புது மணியக்கார3 ஊருக்குப் புதிசு.

ெகாஞ்சம் பயந்த ேப3வழி, யாருக்கும் ெதrயாமல் அவேர பக்கத்தூrலிருந்து ேபாlஸ், டாக்ட3
எல்லாம் அைழத்துக் ெகாண்டு வந்துவிட்டா3. ரண ைவத்திய3 பிணத்தின் வயிற்ைறக் கிழித்தா3.

வயிற்றில் மூன்று மாதத்து சிசு.

ஊேர பற்றி எrந்தது. அப்பா நடுங்கிப் ேபானா3. இைதத்தான் ெதrவிக்க முயன்றாேளா?

இதுதான் அவள் ெதrவிக்க முயன்றேபாது எனக்குத் ெதrயவில்ைலேயா? ஒருேவைள
ெதrயாமலிருப்பேத ேமெலன்று உயிைர மாய்த்துக் ெகாண்டாேளா? ெதrந்துதான் நான் என்ன
ெசய்யமுடியும்? ஏற்கனேவ குருடு. இத்துடன் ெபrயவ3களின் ஆசி ெபறாத குழந்ைத பிறந்த
அவமானத்ைதயும் சுமத்துவாேனன் என்ற எண்ணேமா? இத்தைனப் பைக நடுவில் பயிரான
உறைவப் பாதுகாப்பதில் சட்ெடன்று சலிப்ேபற்பட்டுவிட்டேதா? நாங்கள் பாபத்ைதயிைழத்து
விட்ேடாம் என்ற பயமா? இல்ைல எங்கள் ரகசியம் எங்களிருவேராடு மட்டும்தான்
இருக்கேவண்டுெமன்று, அது பஹிரங்கமாகுமுன் அவள் இவ்வுலைக விட்டுப் புறப்படத்
தH3மானித்துவிட்டாேளா? இந்த உறவு உருப்படப் பிறக்கவில்ைல என்று உண3ந்தாேளா?

‘அந்தக் குழந்ைத என்னுைடயது’ என்று நான் ெசால்லியிருந்தாேலா கைத முடிந்துவிடும்

புதி3 ேபால், எல்லாம் ெவளியாயிருக்கும். இந்த மூன்று மாதங்களும் ஊrன் ெபாது
ெசாத்தாயிருக்கும். அவள் நிைனவு எனக்ேக ெசாந்தமாயிருத்தல்தான் எனக்கிஷ்டம். என்
சுயநலத்தால், நான் பயந்தாங்ெகாள்ளியாயிருந்து விட்டுப் ேபாகிேறன். அவள் ெபயருக்கு விழுந்த
களங்கம் நHங்காவிட்டாலும் பரவாயில்ைல. உயிருடனிருந்த சமயத்தில் எங்கள் பாரத்ைதக்

576
குைறக்க யா3 என்ன ெசய்துவிட்டா3கள்? ெசத்த பிறகு அவள் தைலயில் பூச்சூடா விட்டால்
பரவாயில்ைல. உயி3 நிைலயின் ஒேர மூச்சுப்ேபான்ற அம்மூன்று மாதப் பச்ைசக் கனவின் மிச்சம் -
நான்தான்.

இருந்தும் ஓெராரு சமயம் என் மனம் அக்ெகாைலயுண்ட குழந்ைதக்கு ஏங்குகிறது. அது

உயிருடன் இருந்தால் எனக்கு ஆறுதலாயிருக்குேமா?

இது எவ்வளவு அசட்டுத்தனமான ேயாசைன? எனக்கு உடேன ெதrகிறது. அது

உயிருடனிருந்தால் அவளும் உயிருடனிருக்க மாட்டாளா? ஒன்றினின்று மற்ெறான்ைறப் பிrத்துச்
சிந்திப்பது எவ்வளவு அ3த்தமற்று இருக்கின்றது? அவள் ேபானால் அக்குழந்ைதயும் ேபாக
ேவண்டியதுதான். இம்மனத்தின் நிைலைய என்ெனன்று ெசால்வது?

அவள் மனதில் முடங்கிக் கிடந்த பாசம் எழுந்த ஆேவசத்தில் ெதாண்ைடைய முண்டியது.

குறிச்சியில் சாய்ந்தபடிேய அவைன அப்படிேய அைணத்துக் ெகாண்டாள்.

“நான் - நான் -”

திடீெரன்று மனம் குழந்ைத கனிவில், அது மானெவட்கத்ைத விட்டது.

“இதுக்ெகன்ன நமக்கு வர வருஷம் குழந்ைத பிறக்காதா?” என்றாள். அந்த ேயாசைன அவள்

மனதில் உறுத்தும் குைறக்கு ஆறுதலளித்தது.

“ஆம். வாஸ்தவம்தான். ஆனால் ெபண்ணாய்ப் பிறக்க ேவண்டும். ெபண்ணுக்கு நல்ல ேப3

ைவக்க ேவண்டும்.-”

“என்ன ேப3 ைவப்ேபாம்?” என்று ஆைசயின் அதிசயிப்புடன் ேகட்டாள்.

அவன் கண்கள் ஒளிையப் ெபற்றன ேபால் விrந்தன.

”பச்ைச.”

577
 rதி - பூமணி

அப்படிேய முடிவாயிற்று.

மூன்று ேபரும் ஓடமரத்து நிழலில் ேபாய் உருண்டா3கள். ெதாரட்டிக் கம்பு மரக்ெகாம்ைபக்

கவ்வி ஏலவட்டம் ேபாட்டது.

உதி3ந்து கிடந்த பூக்கருகல்கைளப் ெபாறுக்கி ெநறித்துக்ெகாண்ேட ெபrயவன் ேகட்டான்.

“அப்ப இண்ணக்கி கஞ்சியில்ைலயாக்கும். எங்க வட்டில

H ஆருருந்தா?”

சின்னவன் ெதாண்ைடைய நைனத்தான்.

“ஒங்கம்மா புள்ைளயாட்டீட்டிருந்தா ‘புளிச்ச தண்ணிக்குள்ள” கூட இல்லனு ைகைய

விrச்சுட்டா... அவன் வட்ல
H ஆளேவ காணும்...”

“நH குடிச்சிட்டு வந்தயா?”

“அெதல்லாம் ேகலி மயிருல்ல. ெகாஞ்சம் நஞ்சம் இருந்ததவும் எங்கண்ணக்காரன்

உருட்டீட்டான்.”

“ஆரு படிக்கிறவனா?”

“ஆமாமா அவன் ஒருத்தன் வந்து ெகடக்கான்ல வட்ல..”

H

கrசல் புழுதிைய முக3ந்த ெவள்ளாடுகள் விதறுபட்டு ஓங்கrத்தன. பட்டுக்கிடந்த

இலந்ைதச்ெசடிையயு ெகாம்பட்டி ெநற்ைறயும் ெகாறிப்பதுடன் அைவ அடங்குவதாயில்ைல.

578
ேராட்ேடாரம் சில ேதாட்டப் பசப்புக்கைளத் தவிர எட்டாக் ைக வைரயில் ஒேர கrசல் விrப்புத்தான்
கருகிக் கிடந்தது.

“ெசருப்புக் காேலாட ஒரு ஓட்டம் ஓடி ஆட்டத் திருப்பீட்டு வந்துரு. எங்கயாச்சும்

ெபறப்புடுேவாம்”

“இங்க திருப்பீட்டு வந்து என்ன ெசய்ய. ஆட்டுக்கு வகுறு ெநறஞ்சா ேபாகும். அந்தானக்கி
சில்லாங் காட்டுக்குப் ேபாேவாம்.”

“அதுஞ் சrதான். ெரண்டு ெகாப்புக் ெகாைழய வளச்சுக் குடுத்துட்ேட ேபானாச்சுன்னா

ெதன்னமரத்துக் கரண்டுக் ெகணத்துக்குப் ேபாயிறலாம்.”

அவ3கள் கிளம்புைகயில் ேமற்ேக ெவயிலைலயில் ஆட்டுக்கூட்டம் நHய்வதுேபாலத்

ெதrந்தது.

”ஏேல ஆட்டக் குளுப்பாட்டி எத்தன நாளாச்சு. காணம் வந்துரும் ேபாலருக்கு.”

“இவன் ஒருத்தன், ஆட்டுக்குத் தண்ணி காட்றேத ெபrசாருக்கு. இதுல குளிப்பு ேவற

ேகக்குேதா.”

“அந்தா ெதக்குத் தாருல கம்மந்தட்ட சும்மாதான ெகடக்குது, அதுல வுட்டாக்கூட ெரண்டு

கடிக்குேம.”

”ேவறு ெவன ேவண்டாம். அவரு தன்னால ெரண்டு மாட்ட வச்சிட்டு கூளத்துக்குத்

திண்டாடுறாரு, கண்டுக்கிட்டாருன்னா ெநாக்கப் பிதுக்கிப்பிடுவாரு.”

இண்ணக்கி ஊட்டுக்கு என்னதான் ெசய்யப் ேபாறேமா ெதrயல’ எளங்குட்டி வட்ல

H பாலுக்குப்
பாடாப் படுத்தும்.

579
 “அங்க பாரு மழ தண்ணியில்லாம ெமாச்சி கூடபட்டுப் ேபாயிக் ெகடக்குது.”

எதி3ப்பட்ட பைனமரத்தில் கல் ைவத்துச் சைதத்து ெநஞ்சில் சாறு ெதறிப்பதில்

நிம்மதிப்பட்டான் இன்ெனாருத்தன்.

சின்னவனுக்கு வயிறு குைடந்தது. தூரத்தில் சில உருவங்கள் ேகாடுகளாய் ெநளிந்தன.

“ஏய் நான் ேராட்டுக்கு வடக்கு ெகாய்யாத் ேதாட்டத்துக்குப் ேபாயிட்டு வரட்டுமா?”

“எேலய் ேபாயும் ேபாயும் அதுலயா ைக நHட்டப் ேபாற. அவரு ஒரு பிசினாறி. கண்டாச்சுன்னா
அலறHட்டு வருவாரு கடமாங்ெகாளவி மாதிr.”

“நாயிருந்தாக்கூட ேவட்ைடயாடலாம். அது இன்னிேயரம் எங்க நாக்கத் தள்ளட்டுக்

H
ெகடக்ேகா.”

“எங்கயாச்சும் கரண்டுத் ெதாட்டிக்குள்ள ெகடக்கும்.”

“அதுல்லாம அணிலு ேவட்ைடயாடுவேம.”

“அருவாருக்குதுல்ல, ெரண்டு பைனயப் பாத்து ஏறலாம்.”

“சr ெவளாரு ெசதுக்கீ ட்டு வா”

ெபrேயாைடக் கைரயில் கும்மல் பைனகளில் அணில் கிடக்கும் நிழைல அருவம் பா3த்து

முடிக்க ஐந்து பைன ேதறியது. ெபrயவன் மூன்று பைனகளில் ஏறி ஓைலேயாடு ேச3த்து அணில்
கிடந்த பாகத்ைத ெவட்டி விழுத்தாட்டினான். பதமான ெவட்டில் அைவ ேகாரப்பட்டு விழுந்து
ெசத்தன. விடலிப் பைனெயான்றில் ஏறிய சின்னவன் குருத்ைதெயாட்டிக் கிடந்த அணிைல
ஓைலயுடன் பிடித்ேத ெநறித்துக்ெகான்றான். இன்ெனான்று இந்தச் சலசலப்புக்கு நழுவிவிட்டது.

580
 சின்னவன் சுதாrத்துச் ெசான்னான்.

”நாலாச்சு.”

ஆடுகள் ஓைட மர அட3த்திக்குள் மறுக்கி மறுக்கி ெநற்றுப் ெபாறுக்கித் திrந்தன.

“இப்ப தHக்குச்சு ேவணுேம”

“நடுக்காட்ல ஆருட்டப் ேபாயிக் ேகக்குறது.”

“ெபறகு இதத் தூக்கீ ட்ேட அைலயவா. சூட்டாங்கறி ேபாட்ருேவாம்.”

“அப்ப ெகாத்தப் பருத்தி ெகடந்தா ெபறக்கீ ட்டு வா. நான் ெரண்டு சீனிக்கல்லு பாத்துட்டு
வாெறன். சிக்கிமுக்கி தட்டுேவாம்.”

ெகாஞ்ச ேநரத்துக்ெகல்லாம் கைரேயாரம் தத்துக்குக்கீ ழ் தHமூட்டம் புைகந்தது. முகஞ்

சுண்டச்சுண்ட நாலு அணில்கைளயும் நன்றாய் வாட்டிக் குடெலடுத்தன3.

“சூட்ேடாட சூடா ெரண்டு மூணு கல்லத் தHக்குள்ள ேபாட்டு ைவயி.”

“நHெயன்ன அப்பிடிக் ெகாடெலடுக்க ஈரெலல்லாம் ேசத்து, அத இங்க ெகாண்டா.”

சின்னவன் ஈரல் துண்ைடக் கத்தrத்து தHயில் கருக வாட்டி வாயில் பிட்டுப்

ேபாட்டுக்ெகாண்டான்.

“ஆடு எங்க ேபாகுதுன்னு பாருேல”

581
 ‘அது எங்கப் ேபாகப்ேபாகுது இந்த ெவயில்ல.”

“நாயிருந்தாலும் இந்தக் ெகாடலத் திங்கும்”

சுட்ெடடுத்த அணில்கைள சப்ைபயும் சைதயுமாப் பிய்த்து சூேடறப் ேபாட்ட கற்களில் ஒற்றி

நHருறிஞ்ச ைவத்தா3கள். பிறகு மூன்று பங்காய் ைவத்து கல்லாங்கூறு ேபாட்டுப் பகி3ந்து
தின்றா3கள்.

ைகையப் புழுதியில் துைடத்துவிட்டு அவ3கள் எழுந்து பா3த்த ேபாது ஆடுகள் அேனகமாய்

ெதன்னமரத்துக் கிணற்ைற எட்டியிருந்தன.

“இண்ணிக்கி அம்புட்டுத்தான் ெதாலஞ்ேசாம்.”

குடல் ெதறிக்க ஓடினா3கள். ஆடுகள் அத்தைனயும் ேதாட்டத்தில் மிளகாய்ச் ெசடிகைள

உழப்பிக்ெகாண்டு ேபாய் கினற்ைறச் சுற்றித் தளி3த்திருந்த பாலாட்டஞ் ெசடிகைள
ெமாய்த்திருந்தன.

ெதற்கு மடக்கில் உழுதுக்ெகாண்டிருந்த புஞ்ைசக்கார3 அவ3களுக்கு முந்தியிருந்தா3. அவ3

ைகயில் சாட்ைடக்கம்பு இருந்தது.

அவ3கள் ஆட்டுக்கும்பைல ஓடித் திருப்பி விரட்டியதும் அவ3 இைரந்தா3.

”ஏேல சாதிெகட்ட சலுப்புத் ேதவிடியா புள்ளகளா,

H இங்க வாங்கேல. ெவள்ளாமக்காடு
ெதrயாம அம்புட்ெடன்னேத பூளக் ெகாழுப்பு. இப்ப மூணு ேபரவும் ெதன்னமரத்துல ெகட்டித்
ெதாலிய உrக்கனா என்னன்னு பா3.”

582
 உழவு கட்டிக்குள் விழுந்தடித்து ஓடி சின்னவைனச் சாட்ைடயால் விளாசினா3. அவன்
கூப்பாடு ேபாட்டுக்ெகாண்டு ஓட்டம் பிடித்தான். அதுக்குேமல் அவரால் பின் ெதாடர முடியவில்ைல.
மிச்சக் ேகாவத்ைத கண்டனமாக்கி ைவது தH3த்துக்ெகாண்டா3.

முள்ளுக் காெடல்லாம் தாண்டி வந்தபிறகும் சின்னவனுக்கு விக்கலும் விம்மலும்

அடங்கவில்ைல. உடம்ைபச் சுற்றி புr முறுக்கியது ேபால் தடிப்பு சிவந்திருந்தது.

“ெபலமாப் பட்ருச்ேசாடா?”

சின்னவன் ேபசவில்ைல, மூக்ைக உறிஞ்சினான்.

“அந்தானக்கி அவனத் ெதாரட்டிக் கம்புட்டு ஒரு ேபாடு ேபாடுவமான்னு வந்துச்சு. என்னேமா

ெவள்ளாைமெயல்லாம் அழிஞ்சு ேபானது ேபாலல்ல வாரான். இருக்கட்டும் ஒரு நாைளக்குத்
ெதாரட்டிக்கத்திய நல்லாத் தHட்டிட்டு வந்து ெதன்னங் குருத்ெதல்லாம் அறுத்துப் ேபாட்டுட்டுப்
ேபாயிருேறன்.”

“இவன் துமுறுக்கு இன்ேனரம் நம்மூருனா ெகதி என்னாகும். ஈரக்ெகால ெசதறிப்ேபாகும்.

இண்ணக்கினுல்ல ெதாயந்துைக நHட்டிட்டுத்தான் வாரான். எண்ணக்கித்தான் பூச வாங்கிக்
ெகட்றான்னு ெதrயல.”

“ஆடு ெவள்ளாைமயில ஒரு எலகூடக் கடிக்கல. பாவம் காரப்ெபய ெதாட்டித்தண்ணியில

சாணியக் கரச்சுவுட்டுக்கிறதப் பாரு. ெரண்டு ெநத்தப் ெபறக்குனதுக்கு அதுக தண்ணிகூடக் குடிக்கல.”

“இனிெயாரு நாைளக்கு என்ன ெசய்யணும்னுருக்ெகன் ெதrயுமா. வார ெவருச்சியில கத்திக்

கும்பு குத்தி ஏத்திறணும். இவனால ெசயிலுக்குப் ேபாயிட்டாத்தான், என்ன. வாய்க்கால்ல நிண்ணு
ஆடு தண்ணி குடிச்சிட்டாக் ெகாறஞ்சா ேபாகுது அத்தைனயும். ேபசாம ேராட்டுக் ெகணத்துக்கு ஆட்ட
வுடு.”

ஒத்தக் கைடேயாரம் ேராட்டுக் கிணற்றில் கமைல இறைவயாடியது.

583
 குறண்டிச் ெசடிகளில் சில்லான் அடித்துவிட்டு அவ3கள் லாத்தலாய்ப் ேபானா3கள்.

ெபrயவன் சின்னவைனக் ேகட்டான்.

“ஒங்க அண்ணன் எதுக்குடா ெராம்ப நாளா இங்க வந்து ெகடக்கான் படிப்ப வுட்டுட்டு.”

“என்னேமா ெபrய படிப்புப் படிக்கணும்னு ெசால்லு ெரண்டு மூணு ஆட்ட வித்து

அனுப்புனாக. அங்க அrசியில்லாமச் ேசாறு சrயாப் ேபாடமாட்டாங்கன்னு சத்தம் ேபாட்டாங்களாம்.
எல்லாத்தவும் இழுத்து மூடி ெவறட்டியடிச்சிட்டான்.”

“ேசாறில்லாம வகுத்துப் பசிேயாட எப்பிடி உக்காந்துட்ருக்கிறது. ஒங்கய்யாவுக்குக் ேகாவங்

ேகாவமாருக்குேம.”

“அதுக்ெகன்ன ெசய்யிறது. ெபாட்டியாருக்கு கூழுக்களின்னா ெமாகஞ் சுண்டும். எங்கம்மா

ேவல ெசஞ்சிட்டு வார தவசத்துலதான் கம்மங்கஞ்சி காச்சிக் குடுக்கிறது.”

“ஒங்க வட்ேடாரம்
H பிச்ைசயா குடும்பத்ேதாட எங்கேயா ேபாயிட்டானாமில்லடா?”

“ஆமா, மலப்பக்கம் ேபாயிட்டான். வட்ல

H கஞ்சிக்கில்லன்னா என்ன ெசய்யிறது. ேவற
ேவைலயுமில்ல.”

“ெகணத்துக் காெடல்லாம் தண்ணியில்லாமக் ெகடக்ைகயில என்ன ேவலருக்கும்.”

”ேஙாத்தா, மைழயாச்சும் ேபயுதா. ேவண்டாம் ேவண்டாமிங்கப் ேபயிறது. இப்பிடி ேநரம்

ேபாட்ெடடுக்கிறது.”

“ெகாஞ்ச நா ேபாச்சுனா எல்லாரும் கிளம்ப ேவண்டியதுதான்.”

584
 கமைல மாடுகள் கக்கிய நுைரக்குமிழ்கள் பறந்தவண்ணமிருந்தன. கமைலயடித்த கிழவ3
கூைனக்ெகாருக்க கிணற்றுக்குள் எட்டிப் பா3த்துக்ெகாண்டா3. ஒரு கூைன தண்ண3H ஊற்ற மாட்டு
வாைலப் பிடித்துக்ெகாண்டு ெராம்ப தூரம் வடத்தில் உட்கார ேவண்டியிருந்தது.

“அேடய் ஒழப்பீராம ஆட்டவுடுடா, எங்கயாச்சும் ஒடஞ்சிருச்சுனா எட வத்திப்ேபாகும்.

ஆளுல்லாத ேநரத்துல வண்ணாப் ெபய வந்து ெவளுத்துருக்கான் ெகணத்துக்குள்ள. அவனுக்கு
ேவற எடங்ெகடக்கல ேபாலருக்கும். அது பாரு அந்த அழுக்குச் சீண்றத்துக்கு தண்ணிய
வாயிக்கிட்டக் ெகாண்டு ேபாக முடியல.”

ஆடுகள் ஆைச தHரத் தண்ண3H குடித்துக் கிளம்பின. சில முதுகுதறி ெவயிலுைறப்ைப

நாக்கால் தடவிச் ெசன்றன. கமைலக் குழிேயாரம் ைவத்திருந்த தண்ண3ச்
H ெசம்ைபத் தட்டிவிடாமல்
பா3த்துக்ெகாண்டா3 கிழவ3.

அவ3கள் மூன்ரு ேபரும் முகங்கழுவித் ெதளுச்சியாகப் புறப்பட்டா3கள்.

“ஒத்தக் கைடேயாரம் ேபாயிக் ெகாஞ்சம் அமத்துவேம.”

”ேராட்டு ேமலயா?”

“அதுக்ெகன்ன, ேவற மரெமங்க இருக்கு. வாங்கப்பா ேபாேவாம்.”

சின்னவனுக்கு இெதல்லாம் மனசிலில்ைல.

”எனக்குத் தண்ணித் தவிக்குது. இது ெவறுஞ் சவருத் தண்ணி. வாயில் வய்க்க முடியல.”

”எங்களுக்கும் தவிக்கத்தான் ெசஞ்சது. என்ன ெசய்யிறதுன்னு இதுலதான் ெரண்டு

ைகயள்ளிக் குடிச்ேசாம்.”

585
 “தாயக் கழிச்சாலும் தண்ணியக் கழிக்கப்புடாதுேல.”

“நான் எங்கயாச்சும் ேபாயிக் குடிச்சிட்டு வாெறன்.”

“அந்தா வாகமரத்ேதாரம் கரண்டுக் ெகணறு இருக்குது பாரு அங்க ேபாயிக் குடிச்சிட்டு வா.
நாங்க இப்படிேய ஒத்தக் கைடக்குப் ேபாேறாம்.”

சின்னவன் ேவகமாகப் ேபாய்த் திரும்புவதற்குள் ஆட்டுக்கூட்டம் ேராட்டு ேவம்படியில்

கூடிக்குைழ கடித்துக்ெகாண்டிருந்தது. ெபrயவன் அவசரத்தில் ெதாரட்டிக்கம்பால்
ேவப்பங்குைழகைள வைளத்து இழுத்துப் ேபாட்டான். ஆடுகள் அம3ந்து தின்பைதப் பா3க்க
சந்ேதாசமாயிருந்தது அவனுக்கு.

“என்னேல தண்ணி குடிச்சயா?”

“குடிச்ேசன். ெகணத்துக்காரப் ெபய படிய இடிச்சுப் ேபாட்ருக்கான்.”

”ெபறகு?”

“கரண்டுக் ெகாழாயி வழியா எறங்கிக் குடிச்சிட்டு வாெறன்.”

அண்ணாந்திருந்த ெபrயவன் ெகாஞ்சம் குனிந்து பா3த்தான். அந்த ேநரத்தில்

கிழக்ேகயிருந்து முரட்டுவாக்கில் வந்த கா3ச்சத்தத்துக்கு ஆட்டுக்கூட்டம் ஒேரயடியாக
விரண்டைதப் பா3த்ததும் சின்னவன் வாய்க்கு வந்தபடி ைவதுெகாண்ேட காருக்குப் பின்னால் ஓடிக்
கல்ெலறிந்தான். அப்பவும் ெபrயவன் குைழயிழுத்துக் ெகாண்டு தானிருந்தான்.

சிதறிக்கிடந்த ஆடுகைள ஒன்று திரட்டித் திருப்பி வந்த இன்ெனாருத்தன். “அந்தக்

ெகாழாயில ெபrய பாைறயத் தூக்கிப் ேபாட்ருக்கணும்ேல” என்று ெதன் சrவில் உய3ந்து ெதrந்த
ட்ரான்ஸ்பாரத்ைத ேநாக்கி கல் உச்சினான்.

ெவள்ளாடுகள் குைழகடிப்பதில் அைமதி கண்டிருந்தன.

586