ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΣΦΑΙΡΩΝ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΩΝ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ F.

Η λύση για την παραμόρφωση, την επιφάνεια επαφής, την κατανομή των τάσεων στο
αρχικό σημείο επαφής, μελετήθηκαν από τον Heinrich Hertz, γι’ αυτό και οι τάσεις
αυτές ονομάζονται τάσεις Hertz.

Δίνονται δύο σφαίρες με κέντρα Q1 και Q2, και ακτίνες R1 και R2, που εφάπτονται αρχικά
στο σημείο Ο. Στο σχήμα που ακολουθεί φαίνονται οι δυο σφαίρες πριν και μετά τη
φόρτιση, με την ακτίνα a μεγεθυνμένη υπερβολικά χάριν σαφήνειας.

Η απόσταση z είναι: z  R  R cos   R  R  1   / 2  ...   R / 2  r / 2 R γιατί το

2 2 2

cosγ αναπτύσσεται σε σειρά και γ = r/R. Αν τα σημεία Μ1 και Μ2 βρεθούν μέσα στην
επιφάνεια επαφής τότε η απόσταση την οποία διήνυσαν μετά την παραμόρφωση είναι:

r2 r2 r2  1 1 
z1  z2      
2 R1 2 R2 2  R1 R2 

Αν η μια επιφάνεια είναι κοίλη, όπως φαίνεται στο σχήμα με τη διακεκομμένη γραμμή,
τότε:

r2 r2 r2  1 1 
z1  z2      
2 R1 2 R2 2  R1 R2 

Που σημαίνει ότι αν η επαφή βρίσκεται στο εσωτερικό μιας επιφάνειας η αριθμητική
τιμή της ακτίνας της πρέπει να λαμβάνεται πάντα αρνητική.
Η προσέγγιση μεταξύ δύο σημείων εκτός της περιοχής παραμόρφωσης, όπως πχ. των
Q1 και Q2, αποτελείται όχι μόνο από την επιφανειακή επίδραση z1 + z2, αλλά επίσης και
από την προσέγγιση των Q1 και Q2 σχετικά με τα σημεία Μ1 και Μ2, που είναι οι
παραμορφώσεις w1 + w2 οι οφειλόμενες στην απροσδιόριστη ακόμη πίεση πάνω στην
επιφάνεια επαφής. Η συνολική λοιπόν προσέγγιση ή η μετατόπιση δ είναι:

1
   z1  z2    w1  w2    r 2       p ds d
 1 2 

1 1 1 
Όπου 1   1   1  /  1 , 2   1   22  /  2 , και    
2

2  R1 R2 

Αναδιατάσσοντας παίρνουμε:

1  2
  p ds d     r 2

Μετά την διπλή ολοκλήρωση λαμβάνουμε:

p0
 1  2   2a 2  r 2      r 2
4a

p0  1  2 
a
4

p0  1  2  a

2

p0  2 3 
 a   P
a 3 

P
p0  1.5  1.5 pavg
 a2

 z3 
 z  z   q 1 
 

 a z  
2 2 3/ 2 

q  2  1  v z z3 
 r  z      z     1  2v    
2

a z
2 2
a z  
2 2 3/ 2 
   z    z  z 
  z 
2

    z q  1  2  1    z 3z 3 

   
a2  z2 2  a2  z2  
3/ 2
2 2 2
 

2  1  v
zr max  a
7  2v
q  1  2v  2  1  v   
3/ 2

 max    
2 2 9 


3FCE K D Τάσεις επαφής μεταξύ σφαιρών

a 3
8 F

where d1 x

1  v12 1  v22 y
CE  
E1 E2 2a

d1d 2 d2
KD 
d1  d 2 F
z

F= 10 N Εφαρμοζόμενο αξονικό φορτίο

Η μέγιστη κύρια τάση (θλιπτική) θα 1/d 1 = 20 meter
-1
Αντίστροφη διάμετρος σφαίρας #1
-1
βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου 1/d 2 = 20 meter Αντίστροφη διάμετρος σφαίρας #2
E1 = 2,07E+11 Pa Μέτρο Ελαστικότητας #1
επαφής των σφαιρών και θα είναι: E2 = 2,07E+11 Pa Μέτρο Ελαστικότητας #2
ν1 = 0,30 Λόγος Poisson #1
3F ν2 =
 z0  0,30 Λόγος Poisson #2
2 a 2
KD = 0,025 meters Ενδιάμεση τιμή
-1
CE =Pa 8,792E-12
Ενδιάμεση τιμή
Η κατάσταση των τάσεων σε σημεία
a= 9,38E-05 meters Ακτίνα κύκλου επαφής
εντός των σφαιρών είναι τριαξονική. σ max = -543 MPa Μέγιστη τάση επαφής
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άλλες del = 7,03E-07 meters Μετατόπιση κατά τη διάκεντρο

δυο κύριες τάσεις σε κάθε σημείο που Προσοχή: Μια επίπεδη επιφάνεια έχει 1/d = 0.
είναι κατά τι μικρότερες από την Προσοχή: Αρνητικό πρόσημο για το 1/d σημαίνει κοίλη επιφάνεια

πρώτη. Έτσι η μέγιστη ορθή θλιπτική τάση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την θεωρία
της μέγιστης ορθής τάσης για να διαπιστωθεί αν ο σχεδιασμός είναι ασφαλής.

Η μέγιστη διατμητική τάση αποδεικνύεται ότι είναι σε απόσταση περίπου 0.5α κάτω
από την επιφάνεια, και έχει την τιμή:

1
 max   z 0
3
Επίσης η σχέση ανάμεσα στο φορτίο και στη σχετική μετατόπιση των δυο σφαιρών σε
επαφή θα είναι:

F 2CE2
  1.040 3
KD

Αυτή είναι μια μη γραμμική σχέση ανάμεσα στη δύναμη F και την μετατόπιση δ. Έτσι
μπορεί να βρεθεί η σταθερά ελατηρίου της επαφής.