Professional Documents
Culture Documents
Love Rain PDF
Love Rain PDF
Genre: School Life, Romance // "If I were rain, that joins sky
and earth that otherwise never touch, could I join two hearts as
well?"
// 1 : Love, Rain.
*ding~ dong*
Narinig ko ang tunog ng school bell namin. Ibig sabihin, konting oras na lang, mag uumpisa na kaming
magklase. Kaya, bago ako pumasok ng room, pinuntahan ko muna ang locker ko para kunin yung worktext ko sa
Math.
---
"Rina!"
Kenji's POV.
Hingal na hingal na sigaw ko ng matanawan ko si Rina. Tinakbo ko mula first floor to fourth floor eh, kaya
nakakapagod. At isa pa, malapit lapit na rin mag time, ayokong ma-late.
"Yes, Kenji my loves?" - Rina na inaayos yung kanyang fake eyelashes.
Ako nga pala si Kenji. Kenji Ianna Candava. 16 years old, babae. Magiging kolehiyo na pagkatapos ng March.
"Wala pa eh, pero sabi ni Motha, ay baka ipasok niya ako sa Star Magic, tho, ayoko."
Napatango na lang ako. Maganda kasi si Rina at pang modelo at pang artista ang ganda niya. Hangang hanga nga
Napangiti naman siya sa sinabi ko. Simula pa kasing daycare, hanggang ngayon, siya ang naging kaklase ko,
kaibigan ko at taga pagtanggol. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ko dahil ang paghuhusga niya ay tapat at totoo.
Siguro sa aming halos 10 years na pagsasama, hindi naman naiiwasan ang away, pero napakadali rin naman din
kaming nagkakaayos.
"Na-touch ka naman!"
ang aming paaralan kaya ang Sports fest na dapat ay sa buwan ng Agosto o September ay naging Enero. Kung
kelan malamig.
At ang nakatoka sa aming klase ay ang mga desenyo. Bakit? Kasi nagbunutan, at ayun, yun na yun.
"Eh?"
Naitigil ko ang pagdidikit ng mga desenyo sa cardboard. Yun kasi naka assign sa'kin, punuin ko daw ng desenyo
"Ehh, talaga?"
Napangiti talaga ako dun. Kasi, mag o-one month na ata kaming hindi namamasyal. May boyfriend kasi si Rina at
syempre, ayoko namang maging sagabal sa kanilang pribadong relasyon. Kaya sobrang konti lang na oras kung
kami'y magsama.
Sabay kaming napatingin ni Rina sa nagsalita. Napatayo mula sa sahig si Rina at pinagpag ang kanyang palda.
"Sino??"
"Lawrence daw."
"Ah."
Napatingin tuloy siya sa'kin. Ngumiti lang ako at tumango para pumunta siya. Tinatawag siya ng boyfriend niya. Ni-
Patuloy naman ako sa pagdidikit ng mga nagupit ng mga desenyo. Mamaya din naman, nakita ko na siya na
"Kenji.."
Nagtawanan lang kami. Siguro nagkaron sila ng konting away. Pero naayos rin naman kaya hindi kami
makakapasyal na magkasama. Pero ayos lang rin yun, masaya naman si Rina kay Lawrence.
---
Time check : 4: 40 pm.
Biglang mag pumalakpak na isa at nagtinginan kami sa kanya. Siya yung President namin, napaka responsableng
"Yeahh!!"
Buti na lang, natapos ko yung pagdidikit dun sa malaking cardboard na yun. May iba kasing di pa tapos kaya
nagmamadali sila. Yung mga tapos na naman ay kanya kanyang ayos ng mga gamit.
"Ang dilim ng langit no?"
"Baka uulan."
"Lagi namang parang uulan pag sports fest eh, pero maaraw pa rin."
Pagkatapos kong ayusin at ligpitin yung mga kalat na nagawa ko, bumaba na ako. Lalabas na sana ako nung biglang
Pero buti napaatras ako. Kung hindi, lagot ako sa aking ina. Ang OA kasi din nun magreact eh.
Napalingon ako dun sa nagsalita. Nakita ko siyang nakangiti. Kilala ko siya. Siya yung kapatid ng boyfriend ni Rina, si
Bryan. At hindi lang yun, hindi ko lang siya basta-basta kilala. Dahil, may gusto ako sa kanya. Oo, crush ko siya.
"Gusto mong makisukob?"
Tinitigan ko lang siya. Bumubuhos yung ulan at napakadilim ng langit pero yung mga mata niya, sobrang liwanag na
parang kumikislap.
"Bro!"
Sabay kaming napatingin ni Bryan kay Lawrence. Kasama niya si Rina at nakaakbay silang dalawa sa isa't isa
habang nakangiti.
"Pahiram!"
Hinablot lang ni Lawrence yung payong na hawak hawak ni Bryan. Habang si Rina naman ay naka 'prayer' sign
habang hila hila siya ni Lawrence. Hindi naman nakapalag si Bryan kaya nakuha agad ni Lawrence yung
payong. Tumakbo sina Lawrence palabas ng school. Habang tumatakbo sila, nakatingin si Rina sa'kin.
"Kenji?"
Napatingin ako. Ibang boses kasi yung narinig ko, hindi kay Bryan. At tama nga, si Mike.
Tumango naman siya at ngumiti. Lumapit siya sa'kin at inakbayan ako. Pero friendly hug, walang ibang meaning.
May pagka friendly type kasi si Mike eh. Isa sa mga nakakausap ko nung medyo loner pa ako nung first year. Sya
At alam kong friendly sya dahil tuwing may practice ng basketball ay ang dami dami niyang kausap. At lahat,
nginingitian niya. At nung naging fourth year na siya, naging team captain siya. Kaklase ko nga lang pala siya nung
first year. Naging class C na siya eh, may talino din atang taglay tong lalaking to.
"Maliit yung payong ko, pasensya na.."
Nakalabas na kami ni Mike sa school. Hindi ko napigilang lumingon sa may shed ng school, kung san ako naki-shed
kanina. At nakita ko si Bryan na pinapagpag ang kanyang polo. Natalsikan siguro ng konting ulan.
"San ka sumasakay?"
---
"Go Class D!! GO CLASS D!!"
Nasa gym kami ngayon. Kasama ko mga kaklase ko, at ngayon ang unang araw ng sports fest. At ang pambungad
na event ay basketball. Nakikipalakpak lang ako. You see, hindi kasi ako masyadong maingay, kay Rina lang ako
madaldal eh.
"Kyaaaaaaaaaaaaaaaaahhh!"
Lumapit si Xandra sa'kin kaya medyo napaisod ako ng konti. Umupo din kasi siya sa tabi ko eh.
"Daming nakakitang kasabay mo siya kahapon aa. Magkasukob pa kayo sa payong! Uyy!"
"Ha? Inalok niya lang ako.. wala kasi akong payong eh.."
"Asus, sa daming walang payong, ikaw ang nabiyaan. Kyaa! Crush ka siguro ni Mike!"
"Rina!! Rina!!"
Napatingin siya sa'kin at pumunta din naman siya kung nasan kami. Nung una, iba ang tingin niya sa'kin pero
sinasabi ng mga kaklase ko, matatalo ata kami. Ang lakas daw ng Class C eh.
"Class C won!"
Nag standing ovation naman yung mga tao sa gym nung marinig nila ang anunsyo nung MC.Final battle na yun eh.
Pero proud pa rin kami sa mga kaklase ko dahil nakaabot kami sa finals.
Yun pa ang dagdag ng MC. Kaya ayun, sobrang lakas ng tilian ang narinig sa gym. Marami ring lumapit na babae sa
kanya para i-congratulate siya. Hawak hawak niya naman ang tuwalya para punasan ang pawis niya.
congratulate sila nung napatigil ako dahil pagtingin ko ulit kay Mike, nakatingin siya sa'kin. Nabigla ako at
"Yep."
---
"Uulan na naman?"
"Ah, Xandra?"
"Eh, dapat maging habit mo na.. nagsisimula na ata ang tag ulan..?"
Tumakbo kami ni Xandra, baka kasi pumatak ulit eh. Buti na lang, saktong may tumigil na sakayan at agad kaming
nakasakay.
---
"Talaga?"
"Awts naman! Yan tuloy, virgin pa rin lips mo. Ahahaha XD" - 'Girl's Talk' sa room.
"Aaaaiiiiiiiissssssssssssshhh!"
"Ang alam ko kasi, hindi ko nilagay sa bag ehh. Ang tanda ko, iniwan ko sa school >__<"
Napatigil ako bigla. Feeling ko may light bulb na umilaw sa utak ko. May naalala kasi ako! At feeling ko, nandun nga
Tumakbo ako papalabas ng classroom. Narinig ko pa si Rina, "Kenji, bilisan mo, malapit na mag bell!" Kaya, finull
speed ko ang takbo ko. Pero konting dahan din, wala na kasing natakbong fourth year high school di ba?
"Ms. Candava?"
Napatigil ako sa pagtakbo at humingal muna.
"Ineng, pasuyo naman nito, pakilagay sa table ko, may tumatawag kasing magulang sa'kin eh.."
EHHHHHHHHHHHHHHHH
"Ah--- Ok po ^___^;"
teachers. Hinanap ko pa yung table niya. Tch, ba't nasulpot ang mga teachers kung kailan nagmamadali ang
estudyante?
Pagkalagay na pagkalagay ko sa table niya ay tumakbo na ako papalabas ng building at pumasok ulit sa aming
*ding~ dong*
SHHHTTT, ang bell tumunog naa, waaa, parang curfew yun ng mga estudyante ee >__<
AH ayun!
EH?
Pero,
At yung, uhh, payong? Pink na payong? Hindi naman akin to eh? Nagkamali yata ng lagay?
.
.
Bumilis yung tibok ng puso ko. Dahil siguro na, wala, I mean, hindi na uso to, di ba? I mean, love letter.. ba to?
Omaygash?
Kinuha ko agad yung papel na nakatiklop sa dalawa. Habang kinukuha ko yung papel, nangangatog talaga ang mga
kamay ko. Hindi siguro kasi ako sanay na may ganito akong natatanggap. NBSB since first year kasi ako. Never din
Naririnig ko na rin ang takbuhan ng mga late na estudyante at mga sigaw ng mga striktong guro.
R-rain?
"Kenji!!"
Tinago ko rin ang mga kamay ko sa likod ko. Nangangatal pa rin kasi sila eh.
"Ah, Rina.."
"Ganun? Siya, baka naman hindi gamitin? Pray na lang natin. Ahahaha"
"Eh, bakit?"
Nagsimula ulit sa paglalakad ng mabilis si Rina papuntang room kaya napalakad ulit ako.
"Ahaha, sige.."
Rain, huh?
Uulan kaya?
---
"Waaaaaaaaaa!!!!"
"Rina.. Ahahaha"
Natatawa kasi ako sa itsura ni Rina ngayon. Ang ganda ganda niya at may pagkapoise to kung nasa school pero
"Eeeeeee!!"
Umuulan nga ngayon. Last subject na namin pero wala daw si Sir.
"EHHH!"
"O, bakit?"
"Manghiram daw ako ng payong at pumunta sa parkk.. Eee, ba't di niya ko sunduin?!"
"Sabihin mo?"
// L O V E , R A I N //
"AH?!"
Napatigil ako sa pag aayos ng gamit ko. Pagtingin ko kay Rina, nasa unahan na siya. Kung san napwesto ang mga
"Guys, peram ng payong, it's so so so much very very much important lang!"
Lumapit din sa kanya yung isa pang baklush na may bulaklak sa may tenga at nakataas ang kilay.
"Hmmmp~~ Si Lawrence na namaaan~~" at nag roll ng eyes.
Matapos ang mga taray-tarayan nila, nakahiram naman si Rina ng payong dun sa baklang may crush sa boyfriend ni
"Babayuu!!"
Kaway lang ako ng kaway. Ganun din siya habang papunta sa sakayan. Nasa shed lang naman ako dahil umuulan
nga.
Yun ang sigaw ni Rina na medyo malayo na. Nag mouth gesture na lang ako ng "OO" habang patuloy na
"Ah, meron.."
Napansin ko kasing same shade ng blue ng payong niya yung kulay ng relo niya eh.
"Ah.. Mmm."
Ngumiti siya.
"Ahh.."
At, nakita ko si.. Bryan, may kinukuha siguro sa locker niya. Dahan dahan kong binuksan yung locker ko para kunin
yung umbrella ko. Hm, akin na yun di ba? I mean, binigay sa'kin kaya akin na?
Biglang may tumunog. Pag tingin ko sa kanya, nakita ko siyang hawak hawak yung cellphone niya. Cellphone niya
Ah, ba't nga ba ko naiintiga ng buhay ng ibang tao? Maiayos nga tong locker ko, hindi patas yung pagkalagay ng
Sinarhan ko na yung locker ko hawak hawak yung payong. Nilagay ko na rin yung papel sa bag ko. Nagkatinginan
din kami, ni Bryan. Dahil sa katahimikan, tanging tunog ng ulan lang ang naririnig ko. Magsisimula na sana akong
"Ah... ok.."
"Ah.."
Hindi niya dala yung payong? O baka? Hmm, baka nakalimutan niyang kunin kay Lawrence, oo tama, bawal mag
assume.
"Nakikisukob lang ako.." - Bryan sabay hawak sa kamay na nakahawak sa payong ko para ibaling sa akin. Siguro
ano, nahalata niya na nababasa na yung balikat ko. Sa kanya ko kasi medyo binaling eh.
"................"
Tahimik lang kaming naglalakad. Tanging ulan lang talaga ang sanhi ng ingay.
"Ahm, Bryan.."
Sorry, hindi ko talaga maintindihan sarili ko, pero gusto ko lang itanong.
"Sino si Alex?"
---
"2x square plus 3x open parenthesis.."
Kinuha ko yung notebook niya. May assignment sa Math, at nanggagaya kami. Ahe, nakakatamad kasing mag solve.
"Kenji!!"
"Hmm??
Ah?
Masaya ba ako? Uhh, feeling ko nga, lagi akong nakangiti simula kahapon? At, siguro dahil, ahm, nalaman kong
I mean?
Naglakad akong parang zombie. Ang sakit kasi ng ulo ko at parang walang napasok na mga terms sa utak ko! Naku,
lagot ako kay inay! Sabi niya, kailangan ko daw pag sikapan ang pag aaral eh, pero pano to, hindi nagana utak ko
ngayon @__@
Maglalagay sana ako ng gamit sa locker ko para magaan lang yung bag para sa uwian. At, nakasalubong ko si Mike.
"Maglalagay ka ng gamit?"
"Ahh.. Susiin mo, balita ko, maraming nawawala pag nag iiwan sa locker eh.."
Ngumiti na lang ako kasi wala akong maisip na isasagot. At di ba sabi ko, hindi talaga nagana utak kooooooo. Buti
Binuksan ko yung bag ko para kunin yung mga libro na ilalagay sa locker ko. Pagkabukas na pagkabukas ko ng
locker ko, may nakita na naman akong sulat. Kinuha ko yun at binasa.
"Masaya ako dahil ginamit mo yung payong na binigay ko sa'yo..... Love, Rain"
Sino ka bang Rain ka? Pwede ba kitang tanungin kung anong nangyayari sa'kin?
Teka, kung, mag reply din kaya ako? May makukuha kaya akong sagot mula sa kanya?
"Uuwi ka na ba?"
"Ahm.."
"Sabay na tayo?"
Hindi ko alam yung isasagot ko sa tanong niya, pagtingin ko sa may likod niya, nakita ko si Bryan na nagtatanggal ng
---
[ Kinabuksan ]
*shaaaaaa shaaaaaaa*
Nasa shed kami. Parehas kaming walang dalang payong. Naiwan ko sa bahay yung pink na payong eh. Ang shunga
At ano, nakatanggap na ako kaninang umaga ng reply. Secret daw eh, echus!
"Wala ee, nakakatamad magdala. At ano, papangit ang bag ko kasi ipagsisiksikan ko, eh di syempre, tataba tapos
may lihim na pagtingin din si Rina sa kanya. Ang totoo niyan, akala ni Rina si Bryan ang magtatapat sa kanya dahil
ang nakasulat lang sa letter na inabot noon kay Rina ay apelyido lang kaya nung nagtapat si Lawrence sa kanya,
Parang Crazy Little Thing called Love no? Yun nga rin ang iniisip ni Rina, na baka, ganun nga daw. Kaya ayun, sabi
niya, wag daw ako masyadong maglalapit kay Bryan dahil di pa siya sumuko sa kanya.
"Kenji."
"Sabay? ^__^"
Tumingin ako sa kanya pero tumingin din ako sa sahig. Alam ko sa sarili ko na hindi siya ang gusto kong makasabay.
Hindi siya.
Napatingin ulit ako kina Rina. Nakasukob siya kay Bryan at nakaway sa'kin. Ngumiti naman ako, kahit pilit. Kasi,
nalaman ko na, hindi lang ito crush. Love to, hindi crush lang. Nasasaktan ako eh.
Isa akong romance books lover. At ang genre na ito o ang plot na nangyayari sa'kin, napaka-cliche. Ano ako?
Magpaparaya? Magpapaubaya? Bakit? Kasi, kaibigan ko si Rina? Mahal ko si Rina, dahil kaibigan ko siya? Ang
"Kenji."
Medyo nataranta ako kaya napatingin agad ako kay Mike. Tila, malungkot siya? Siguro, nagsasalita siya, tapos di ko
narinig? Wala naman akong naririnig eh? Ewan? Kasi, lagi siyang nakangiti, kaya.. nakakapanibago.
“If I were rain, that joins sky and earth that otherwise never touch, could I join two hearts as well?”
Medyo kumunot ang noo ko. Hindi ko kasi maintindihan. Ano daw?
"Ipapahiram ko muna sa'yo to."
Inabot niya sakin yung kulay blue nyang payong. Nagtaka ako. Pa'no siya?
"........huh?"
"M-Mike?"
Lumingon siya sa'kin. Kumaway siya habang patuloy na nababasa ng ulan ang kanyang katawan. Pati mukha niya,
Nung lalapitan ko siya, naglakad na siya papaalis. Mabagal na lakad, mabagal, sobrang bagal.
Umiiyak.. ba siya?
---
"..............."
Bakit, parang.. iba ang meaning nun, sa'kin? Pero kay Rina, sabi niya, ano daw, yang pag iibigan daw yun. Pero
inisip ko siyang mabuti. At di ba ang langit at ang earth, hindi talaga nag aabot? Kung siya ang ulan, na sanhi ng
pang aabot ng langit at earth, pwede din niya kayang ipaglapit, ang dalawang mga puso?
"Aaaaaaaaaaaiiiiiiiiissssshhhh!"
Nagulo ko yung buhok na 10 minutes kong sinuklay at 10 minutes ko ring pinalantsa. Bakit ganuuuun, di ko talaga
gets!
"Kenji?"
Bumilis tibok ng puso ko. Nagtama ang paningin namin. Nagtama ang paningin namin ni Bryan!
Gusto kong kiligin, pero parang mali? Ay? Baka dahil nagugutom na ko. Onga, tama, di ako nagbrekafast eh! At
bukas ang cafeteria pag umaga. Tamang tama! Mainit init na sopas o tinapay, swak na swak na! Magkalaman lang!
Nasa cafeteria na ko, ng matandaan kong iniwan ko nga pala si Bryan ng di iniimikan! O___O
Nagtatakbo ulit ako para bumalik sa locker's area! Waa, sana andun pa siya!
Pero,
"..............."
Wala na siya -__-
Akmang babalik na lang sana ulit ako sa cafeteria nung may humawak sa braso ko.
M... Mike..
Mike. Siguro dahil sa marami akong gustong tanungin.. pero yung utak ko, gustong puntahan ang hagdan para
Pero,
Kenji's POV.
Tiningnan ko yung nagsalita. Yung Vice President pala namin. At pagkatingin ko sa kanya, napa atras ako. Eh, nag
iisip pa kasi ako kung san ako pupunta pero parang siya na yung nagsabi.
"Bakit daw?"
Imbes na mag iisip pa ng malalim, umakyat na ako ng hagdan at pumunta sa daan ng faculty room. At ayun, room
203, ayan na, malapit na! Ano kayang nagawa ko? Maling mesa siguro yung napatungan ko ng mga gamit ni Ma'am?
Pero, noon pa yun eh, baka hindi yun. Para malaman na, hinawakan ko na yung doorknob, at pinihit.
Ngumiti ako kay Ma'am. Yung konting ngiti lang. At teka, andito si Bryan O___O
Lumapit ako kay Ma'am. Andun din si Bryan, nakaupo dun sa upuan. Umupo na rin dun sa isang upuan, malapit sa
Bakit nga pala kausap ni Bryan yung guro namin? Eh hindi naman niya yun adviser? Baka, may inuutos? O baka,
mamaya, wala si Ma'am kaya siya nautusang sabihin dun sa klase nila?
"Ms. Candava, ang mga majors mo ay lahat ay 73. Kung hindi 73, 72. Ang highest mo lang ay English na 74."
Napatungo pa ako ng sobra dun sa sinabi niya. Waaa, bakit sa harap pa ni Bryan? Nakakahiya tuloy, sobraaa. Hindi
naman ako 'bobo' pero ano, sadyang mahirap talaga yung test. Promise!
"At baka ikaw lang ang di makagraduate sa ating section, Ms. Candava."
Ganun? Ganun ka-seryoso? Kung ganun, mag aaral na pala ako > O <
Nakalimutan ko, masyado kasing high standard tong school na to. Sobra, parang sa Maynila ka nag-aaral at ang mga
estudyante dito, puro matatalino. Matalino ako kaya nakapasok ako dito pero hindi na ko matalino dahil may mas
"Pero syempre, as your adviser, alam ko namang you're working hard. Hindi ka naman makakaabot sa fourth year
"Guide po?"
Ala, ayoko nga! Pag kasi may tutor ka, kakalat agad. At ang ibig sabihin nga ng ganun sa school na to, mahina ka.
W.. What..
---
Umupo ako sa silya ko. Sa upuan ko. Sumunod naman sa'kin si Rina at tumabi pa. Wala pa kasi yung teacher, hindi
pa nagklaklase.
"Ha? Bakit?"
"Mababa ang mga test scores ko sa major subjects nung third grading."
Umub-ob ako.
"Lalake?"
"Aish, si Bryan."
"Ah------"
Natigilan si Rina. Ang sumunod naman ay mga tilian ng mga babae. Walang dumaan na may itsura pero ang sanhi
ay dahil namatay yung ilaw at sumunod ay ang malakas na kulog at umulan. Rinig din namin ang sigawan ng mga
Napatingin na lang ako sa bintana habang patuloy na pumapatak yung ulan. Malakas na ulan. May bagyo ba? Ang
alam ko kasi, may konting pagsasalo pa sana yung section namin dahil kami ang nakakuha ng 2nd place nung
Sports Fest.
"Wala daw pasok! Narinig kong sabi nung principal sa kabilang room!"
Mukha yatang nag aanunsyo na yung principal. Baka may bagyo nga. Umupo na lang kaming lahat sa aming mga
silya para hintayin ang pagdating ng principal. Hangga't hindi kasi napunta yung principal, hindi kami maaring umuwi.
"Everyone, you can go home now. According to DepEd, dapat na kayong umuwi. Malakas ang bagyo na darating.
Malalaman niyo ang istado ng bagyo sa panonood ng mga balita sa telebisyon. Kung wala pang pasok bukas,
Nagtayuan na kami para magbigay ng respeto sa principal. Pagkatapos nun, nag ayusan na kami ng gamit. May mga
kulog pa rin kaming naririnig at tuwing malakas ito ay hindi napapatigil ang mga tili ng mga kaklase kong babae. Hindi
naman ako takot sa kulog lalo na kung hindi naman sobrang lakas ng kidlat.
"Pasukob!"
"Sige. Rina, kukunin ko lang sa baba ha ^_^"
Matapos kong ayusin ang bag ko ay iniwan ko muna dun sa silya yun. Pinabantay ko na lang kay Rina. Matatagalan
si Rina kasi dinodoble niya yung make-up niya. May pupuntahan ata sila mamaya ng parents niya.
Bago ako pumunta sa lugar ng locker ko ay dahan dahan akong naglakad papunta don. Madami kasing tao ang
nandidito sa area. Siguro ay maglalagay sila ng gamit para hindi mabasa. At kaya naman mabagal ang paglalakad
"Kenjiiii!"
Pagkatapos nun ay tila naghanap na siya ng bagong matatanungan. Nakaka guilty nga eh, pero kung tatlo kami,
hindi kasya. Nagsimula na ulit akong maglakad papuntang locker ko ng may makabangga sa'kin. Isang babae. Kaya
Tinulungan ko naman siyang pulutin yung mga gamit niya ng may marinig ang mga tenga ko. Boses ni Xandra na
Nung mga puntong iyon, hindi ko alam ang nangyayari sa sarili ko pero ang alam ko lang, hinihiling ko na wag sana
siyang pumayag.
"Miss ^__^;"
Nabitawan ko yung notebook na kulay green na hawak ko. Nabigla kasi ako, dahil kinukuha pala nung babaeng
Pinulot ko ulit yun dahil napunta sa sahig at nag sorry sa kanya. Pagtingin ko dun sa tingin ko kung san nanggaling
yung boses ni Xandra ay wala ng tao ron at wala na rin si Xandra. Nasan siya?
Bakit tila, para bang, kinabahan ang dibdib ko? Pumayag kaya.. siya?
Ng walang alinlangan, nagsisigaw ako ng pangalang "Xandra". Paulit ulit yun sa locker's area. Mag iisang minuto na
"Kenji!"
"Rina."
Hinila ako ni Rina papuntang locker ko at dahil nasa harapan ko na yun ay binuksan ko na ito at kinuha na yung
payong na nandoon.
Lumabas na kami ni Rina at pumunta munang shed para ihanda yung payong.
Inayos ko yung mga gamit ko. Lumapit sa'kin si Rina para hindi kami mabasa at binuksan ko na yung payong ko para
makauwi na kami.
Kenji's POV.
Parehas kaming nakatingin kay Mama habang binababa niya yung telepono.
Napatingin kami kay Papa na kasalukuang inaalis yung kurbata ng kanyang damit.
"Yeaaaaaaahhhh!!"
Umupo ako sa upuan habang yung kapatid ko, tuwang tuwa na walang pasok. Walang pasok pero bakit di naman
naulan? May signal ba talaga sa Batangas? Nagkamali na naman yata ang PAGASA, or maybe, sa ibang lugar,
naulan.
Pagkalipas ng isang minuto, napagpasiyahan kong pumunta sa kwarto ko. Tiningnan ko rin ang bintana namin,
medyo madilim dilim pa kasi mga mag sisix pa lang. Humiga muna ako sa kama at pagkatapos siguro ng dalawang
Pupunta sana akong kusina para uminom ng gatas ng tumunog yung cellphone ko.
----------------------------------
From: Rina
----------------------------------
From: Rina
----------------------------------
----------------------------------
To: Rina
tutor q kc d b??
----------------------------------
From: Rina
alam koo, worked up =))
----------------------------------
To: Rina
hnd.
----------------------------------
From: Rina
----------------------------------
To: Rina
----------------------------------
Mga ilang minuto, may dumating na text sa'kin. Yung contact details ni Bryan.
----------------------------------
To: Bryan
this is my # :)
----------------------------------
From: Bryan
ok ^__^
----------------------------------
To: Bryan
ok po
----------------------------------
Hindi na siya nagreply ng sunod pa. Siguro mahirap mag isip ng topic. Sabagay, hindi rin naman kasi ako mahilig
magtext. Siguro dati, pero tag hirap? Basta, nawalan na ako ng gana dyan.
Nilagay ko na sa study table ko yung cellphone ko. At may study table ako kahit ganun marka ko, sadya nga lang
kasing matataas standards dun sa school, grabe. Halos, lahat ata sila nakasalamin pero may iba namang hindi.
Bumaba na ako para makainom ng gatas. Yun kasi lagi kong ginagawa eh. Pagkatapos kong uminom ay kumuha na
ako ng dalawang paketeng Cream-O. Yun kasi din ang pinag cocombine ko pag ayoko ng ulam sa umaga.
Sinasawsaw ko yung Cream-O sa gatas habang papunta sa labas ng makita kong unti-unting pumapatak na yung
ulan. Naulan kaya tinawag ako ni Papa para pumasok at sa loob na lang daw kumain. Kadalasan kasi, pag ito ang
almusal ko, sa may labas ako kumakain. Mas maliwanag kasi dun.
Pumunta na lang ulit ako sa kwarto ko at nilagay yung baso ng gatas sa study table ko at tiningnan ang screen.
Pagtingin ko, may 2 new messages. Galing kay Mark at Rina. Pero dahil loyal ako kay Rina, yun ang una kong
binasa.
------------------------------------------------
From: Rina
------------------------------------------------
Nag reply din naman ako sa kanya. "Morning din!", yun ang inireply ko. Pagtingin ko dun sa iniinom kong gatas, ubos
na pala. Kaya, tumayo ako at dinala yung baso para ilagay sa lababo. Hawak hawak ko pa yung cellphone ko
From: Bryan
------------------------------------------------
Mag rereply sana ako ng biglang bumukas yung pinto. Pagkita ko, si Ashley, yung kapatid ko. Lumapit siya sa'kin at
"Ate ate!"
"Hmm?"
"Ah, depende.."
Hinawakan ko yung buhok niya. Ginagalaw niya yung paa niya habang nakatingin sa'kin. Hindi ko naman mahanap
yung dahilan sapagkat, ang gusto ko talaga nung bata ako, ay ang araw.
Kenji's POV.
Nasa cafeteria kami, kumakain. Break time kasi namin ngayon. Isa't kalahating araw lang pala ang walang pasok
Kasama namin sa table ang mga kaibigan ni Rina. Hindi ko naman sila gaanong ka-close pero nakilala ko lang din
sila dahil kaibigan ko nga si Rina. Tahimik kasi akong tao, naging loner nga ako nung first year eh. Hindi naman as in
Tumango naman siya. Nginitian ko yung mga kasama din namin sa table at tumayo na. Lumapit ako sa cashier. Sa
kanya mo kasi sasabihin yung bibilhin eh, hindi yung kukunin mo lang.
Kinukuha pa ni "ate" yung Mirinda ko ng may lumapit sa'kin. Pagkita ko, si Mike.
"Mineral."
Maiksi lang ang kanyang sinabi. Nakatingin pa rin ako sa kanya, kaya siguro, nahalata niya. Napatingin din kasi siya
P500 kasi yung inabot ko. Yung naibayad ko kasi kanina na pambiling tinapay ay yung natitira kong barya.
"Wala po eh."
Napatingin ako kay Mike. Siya kasi ang kausap ni "ate". Napatingin din siya sa'kin habang binubuksan niya yung
"Babayaran---"
Hindi ko na natapos yung sasabihin ko kasi umalis na siya. Paano yung bayad ko? Makakakuha naman ako ng barya
eh, pero baka mamayang labasan pa, dahil kami yung unang nag break sa lahat ng mga years.
Bumalik na ako sa table namin. Nagkwekwentuhan naman sina Rina tungkol sa mga bagong artistang lumalabas sa
TV. Nakikinig lang ako. Saka naman sila tumingin sa'kin. Sila.
"Bakit?"
Naitanong ko. Kasi, kakaiba yung tingin nila. Parang may kailangan kang ipaliwanag. Mga tingin na parang
"Swerteeee! Biruin mo, yung pinakamatalino sa'tin, ay yung magtuturo sa'yo? Pang drama at telenobela eh! Kahindik
Nagtaka naman ako sa kanila. Di ko rin maiwasang tumingin kay Rina na hindi umiimik at patuloy lang sa pagkain ng
kanyang kinakain.
"Owwhh, sayang!"
---
*ding~ dong*
Nagtayuan na kami at nagpaalam na sa'ming guro. Labasan na kasi dahil narinig na namin ang tunog ng bell ng
school. Ngayon nga pala ay January 19, yun ang aming sinet na anniversary ni Rina. Friendship Anniversary.
"Rina---"
Natigilan ako nung nakita kong nasa may pinto na sya ng aming classroom. Uuwi na siya? Nakalimutan ba niya na
January 19 ngayon? Tuwing anniversary kasi namin, talagang hindi siya mag appoint sa kanyang boyfriend ng date
"Rina!!"
Tumakbo ako matapos kong linisin ang desk ko. Tumigil naman siya sa pagbaba ng hagdan at tumingin sa'kin.
lang siya sa'kin at mamaya ay kumaway din sa'kin pero mabilis. At nagpatuloy na siya sa pagbaba ng hagdan.
"Kenji!"
Narinig ko ang boses ni Bryan kaya lumingon ako. Pagkita ko, nakita ko siyang kumakaway na may dala dalang
tatlong maninipis na libro. Lumapit ako sa kanya at nalaman kong i-tututor na daw niya ako para hindi daw ako
bumagsak.
---
"Madali lang ang force. May resultang force at may net force.. Tingnan mo tong problem na to."
may paikot ikot na center of gravity lang ako nalilito. Matapos kong sagutan ay tiningnan niya naman yung sagot ko.
Nakaka dalawang oras na kasi kami at mahigit. Eh, 4pm ang labas kaya 6pm na.
Tumango ako. Uwing uwi na din kasi ako. Magluluto pa kasi ako at walang kasama sa bahay si Ashley. Naka assign
pa din naman sa'kin at pag checheck ng mga notebooks ni Ashley kung sumusulat siya ng notes at nakikinig.
"Sige.."
Tinulungan ko siyang magligpit ng mga gamit na ginamit namin. Tinulungan ko din sa pagbalik ng mga libro at pag
"San ka pupunta?"
Pinapasok niya yung mga gamit niya sa bag niya nung tinanong niya sa'kin yun.
"Sa locker.."
Ngumiti ako sa kanya para makapunta na ako sa locker. Ang bigat bigat kasi nitong bag ko. At saka, maglilinis ako
ng locker. Bukas kasi ay Friday, at tuwing Friday, hindi na ako nakakadaan dito sa locker para maghabilin at maglinis
Nung nakita ko yung locker ko, binuksan ko yun. May nagpatak, isang papel na kulay blue. Nilimot ko yun. Babasahin
ko na sana yung nakasulat ng bigla kong marinig ang boses ni Bryan na tinatawag ako. Nakita ko naman siya na
Dahil ngayon ko lang narinig yung mga tanong na yun na galing sa isang lalaki, bumilis ang tibok ng puso ko at
parang pumipintig ang tenga ko. Hindi ko rin alam ang sasagutin ko.
"Wala pa.."
Kenji's POV.
Tiningnan ko si Ashley. Nasa kwarto ko siya at binibigay sa'kin yung mga notebooks niya. Kakauwi ko lang din at
Ngumiti ako kay Ashley. Ngumiti rin siya. Kinuha ko yung pantatak na ang desenyo ay araw na nakangiti. Yun kasi
ang gustong gustong makamit ng kapatid ko. Pag binigyan ko kasi siya nun, may katumbas yun pagdating ni Papa
assignments. Matapos kong buklatin lahat, binigay ko sa kanya at kinuha ko ang palad niya. Nakangiti siya nun na
Lumapit siya sa'kin at pumanlong. Hinawakan ko naman yung buhok niya habang naglalambing siya sa'kin.
Nagkwekwento din siya ng mga nangyari sa school niya. Yung mga biro ng mga guro at mga nilaro niya at ng mga
"Ate ateeee"
"Hmm?"
Tumango-tango siya at tumayo na. Kumaway siya sa'kin habang naglulundag papaalis ng kwarto ko. Nakangiti lang
< "Kenji, pwede mo pang pag isipan.. wag kang magmadali.." >
Nahiga ako sa kama ko habang inaalala yung nangyari kanina. Nung mga oras na yun, hindi ko alam ang gagawin ko
at sasabihin ko. Para bang may nagsasabi sa'kin na h'wag kong tanggapin pero parang sinasabi naman ng utak ko
Bumangon ako sa pagkakahiga at inabot ang aking bag na nasa lamesa. Binuksan yun at kinuha yung maliit na box.
Regalo ko sana para kay Rina. Hindi ko nga lang naibigay. Tuwing anniversary ng friendship kasi namin, lagi kaming
may regalo sa isa't isa. At pagkatapos mong ibigay yun, sasabihin mo sa kanya yung gusto mong matanggap next
year. At ito, hawak ko ngayon yung sinabi niya na gusto niyang regalo.
Siguro stressed lang siya kanina. Dahil siguro ng mga magulang niya na pinipilit siyang ipasok sa entertainment.
Ayaw niya kasing mag artista kahit mukha siyang modelo at artista.
Si Rina yung una kong nakausap nung first year ako. Ang una kong nakausap na binigyan ako ng ngiti. Sa aming
school kasi, kanya kanya. Yung tipong, kung di mo kayang maghanap, wag mo ng hanapin kasi wala kang
matatanungan.
Sa university na ito, kung wala kang talino, hindi ka makakasabay. May utak ako pero mas mataas lang talaga ang
utak nila kesa sa'kin. Naipasa ko nga yung sobrang hirap na test nila. Nagpapasalamat naman ako dahil nakilala ko
si Rina.
Katunayan, nung una kong nakita si Rina, natarayan ako sa kanya. Yung ganda niya kasi, pang kontrabida talaga.
Pero pag nakilala mo ng lubusan, magugustuhan mo talaga siya. Hindi siya peke. Pinahahalagahan niya din lahat ng
kaibigan niya. At masaya ako dahil nakasama ako dun sa listahan ng mga kaibigang pinahahalagahan niya. At hindi
Siguro nga, kung magkakaron ng quiz bee tungkol sa kanya, baka ma-perfect ko yun. Hindi naman dahil sa tingin ko
ay kilala ko siya pero dahil sa, ako ang taong nakakaintindi sa kanya ng lubos. Sinabi niya yun sa'kin last year, at
Inabot ko yung cellphone ko mula sa bag ko habang nakaupo sa kama. Nung makuha ko yun, gumawa ako ng text
message.
----------------------------
To: Rina
Happy Friendship my loves Rina!
----------------------------
Napatayo ako sa kama para bumaba nung marinig ko si Mama na nagtatawag na para kumain. Matapos kong
Halos mahulog ako sa kama nung mabasa ko yun. Tiningnan ko agad kung sino. Pero halos ibaon ko ang mukha ko
----------------------------
From: Bryan
----------------------------
Napabuntong hininga na lang ako. Nilagay ko na sa bag ko yung cellphone ko at bumaba na para kumain ng
almusal. Si Mama lang ang nakita kong naghahanda dahil tulog pa si Ashley. Tanghali pa kasi pasok nila. At si Papa,
5:30 am kasi ako ginigising ni Mama. At ngayon, kusa akong nagising ng akin. Minsan naman ay nagkukusa akong
gumising pero kadalasan si Mama yung nagising sa'kin. Tulog mantika daw kasi ako eh.
Matapos kong kumain, maligo, magdamit at magsuklay, kinuha ko na yung bag ko at nagpaalam na kay Mama. Hindi
ko naiwasang mapatingin sa langit dahil madilim pa pero mag sisix thirty na.
Habang naglalakad ako para sumakay sa jeep, naalala ko si Rina. Hindi pa kasi siya nagrereply sa'king tinext kagabi.
Pero baka busy lang siya o baka walang load. Pero para kasing, galit siya sa'kin? Pero parang hindi.. na parang
Sumakay na ako dun sa pampasaherong jeep papuntang school namin at nagbayad na. Mabilis ang andar nito dahil
maaga aga pa. Hindi naman ako ma-lalate dahil malapit lang yung school kung tutuusin sa'min. Mga 20 minutes na
byahe? 7 am kasi yung start ng klase pero saktuhan ako kung dumating.
"Para po."
Tumigil ang jeep at bumaba na ako. Binilisan ko ng kaunti ang lakad ko dahil nakita ko dun sa clock ng school na
6:47 am na. Mag tatanong pa sana ako ng assignment kung may nakalimutan man akong gawin sa bahay. Buti na
nga lang nasa sekyong D ako dahil sobra sobra daw ang kompetisyon sa A hanggang C.
Umakyat na ako ng hagdan at dumiretso na sa classroom. Nakita ko si Rina at babatiin sana siya pero nakita kong
may ginagawa siya at mukhang di niya ako mapapansin. At isa pa, baka hindi niya nga talaga ako pansinin dahil galit
---
Kinabahan ako dun. Kasi, dalawang subject na ang nakalipas at hindi pa ako nililingon ni Rina. Hindi rin niya ako
"Tara na sa canteen."
Narinig ko pang sabi niya ng hindi natingin sa'kin. Napatingin tuloy yung mga kaibigan niya na naging kaibigan ko na
rin. Mamaya pa, nalaman ko na lang na ako na lang ang nasa room. Hindi ko alam ang nangyayari sa'kin pero
Naririnig ko na ang sigawan at kwentuhan ng mga taga ibang seksyon na dumadaan sa labas. Sobra nilang saya.
Nababakas sa kanilang mga mukha at labi. Habang ako, eto, nakaupo sa aking silya at tila ayaw tumayo ng aking
katawan.
Sana,
umulan na lang.
Para, hindi ko marinig ang mga kwentuhan at tawanan nila. Nakakalungkot kasi.
Kenji's POV.
Unti unti ng dumadami ang mga tao sa room. Papalapit na kasi mag time. At hindi na ako kumain. Iniisip ko na lang
na mamayang lunch na lang ako kakain. Kaya, ngayon, hinihintay ko lang na magtime.
Nakatingin lang ako sa libro ko na para bang may binabasa pero sa totoo, wala naman talaga. Hindi ko man lang
mabasa yung libro dahil sa hindi gumagana ang utak ko. Wala talagang pumapasok at tila ba yung mga paa ko,
gusto ng umuwi.
Mamaya rin naman, dumating na sina Rina. Napatingin ako sa kanya habang nag tetext siya. Umupo na din siya sa
silya at patuloy na nagtetext. Mamaya ay tumayo siya na dala yung bag niya. Napatingin tuloy ako sa kanya. Uuwi na
siya?
pagtataka ng mga kaklase namin. Naglapitan tuloy sila sa'kin kung may nangyari daw ba sa'ming dalawa. Hindi
naman ako sumagot dahil hindi ko alam kung meron nga ba.
Dumating na din naman sa wakas yung guro kaya nagbalikan yung mga kaklase ko sa kani-kanilang upuan.
Nakatingin lang ako sa guro habang nagtuturo siya. Nung sinabihan niya kaming kumopya ng mga sinulat niya ay
pinilit kong buksan ang aking bag at kunin ang ballpen para kumopya. Hindi ko na talaga kaya, gusto ko ng umuwi :(
Matapos ang English at Physics, tumunog na ang bell. At sa tanang high school life ko, ngayon ko lang nalaman na
nakakatakot ang mga tunog nito. Yung tunog bang parang pinasisikip ang dibdib ko. Hindi ako makahinga, dahil,
Habang isa isang tumatayo ang mga kaklase ko, nanatili akong nakaupo. Naalala ko ang isa sa mga hindi ko
makakalimutan na pangyayari sa buhay ko. Dahil sa pangyayaring yun, naging masaya ako, nagkaron ng kaibigan at
mga kaibigan, naging masaya. At dahil dun sa pangyayaring yun, nakilala ko si Rina. Si Rina na kauna unahang
taong ngumiti sa akin nung pumasok ako dito sa katakot takot na paaralan na ito.
Habang nakikita ko silang nauubos sa room, unti unti kong nararamdaman ang mga naramdaman ko nung una
akong pumasok sa paaralan na ito. Nakakatakot, na tila ba, kakainin na ako ng lupa. Katahimikan na unti unting
Unti unting may nagpalibot sa aking mga mata na tubig na gustong gustong pumatak pero tumingin na lang ako sa
taas para hindi ito matuloy. Hindi naman nga natuloy at dahil dun, tumayo na ako para pumunta ng canteen na mag
isa.
---
"Barbecue po at kanin."
"May sabaw?"
"Opo."
Nung makuha ko yung pagkain ko ay nagbayad na ako. Unti unti akong tumingin sa paligid ko habang hawak hawak
ko yung tray ng pagkain. Wala, wala na. Wala ng bakante. San ako uupo? Kanino ako tatabi?
Nagsimula na akong maglakad. Nakita ko ang mga kaibigan ni Rina na naging parang mga kaibigan ko na rin. Pero
habang naglalakad ako, hindi ako makapunta papalapit sa kanila. Tila ba, kahit na nakakausap ko sila, ang turing
Tumigil ako sapaglalakad at tumingin sa ibang direksyon. Sa pagtingin kong iyon, iisa ang taong nahagip ng mata ko.
Nakita ko si Mike na kumakain. Kasama niya ang mga barkada niya. Habang tinititigan ko siya, may pumitik sa mga
balikat ko.
"Tabi tayo?"
Naging crush ko siya, aaminin ko, pero, bakit, sa mga sinabi niya, hindi ako naging masaya? Bakit parang lalo akong
kanyang mukha. Tumungo lang ako at umalis sa canteen. Narinig ko pa siyang tinatawag ang pangalan ko pero hindi
Pumunta ako pabalik sa classroom. Sasanayin ko na ba ang sarili ko sa tahimik na lugar na gaya nito? January na
naman eh, malapit lapit na namang mag March. Siguro, makakaya ko na to. Nung elementary ngang 6 years nakaya
---
"Goodbye class?"
Tumayo kami. Nagpasalamat at nagpaalam na kami sa aming guro. Matapos iyon ay malumbay kong niligpit ang
mga gamit ko. Lumabas ako ng room at dali daling bumaba. Nababa ako nung makita kong may announcement sa
bulletin.
Pagtingin ko, nakita ko ang "List of students who is possible for repeating a year." Agad ko namang nakita ang
pangalan ko kasi ako ang nasa kauna unahan. Bakit kamo? Kasi class D ako at ako lang sa'min ang hindi nakaabot
ng kahit 75 sa mga majors. Ang mga sumunod naman sa'kin ay mga E at F class.
Nanlumo ako. Idagdag mo pa na binabasa ito ng mga kaklase mo at alam mong ikaw ang kanilang subject ng
usapan. Sobrang nakakapanlumo. Sana, hindi ko na lang pinilit na dito mag aral. Kung hindi ko siguro pinilit, hindi ko
"Kenji."
Matapos ko yun sabihin ay nagpatuloy ako sa pagbaba. Alam ko namang sinundan ako ni Bryan. Bakit di niya
Tumigil naman siya. Tumungo at umalis sa harap ko. Nagpatuloy naman ako sa pagbaba ng hagdan hanggang
kailangan kong puntahan. Hindi ko alam kung bakit pero dito ako pinunta ng mga paa ko na dapat ay nagdiretso na
papalabas ng school.
Bubuksan ko na sana yung locker ko ng may biglang humarang na papel sa harap ko. Nabigla ako dito kaya
napatingin ako dun sa nagharang ng papel. Nakita ko si Rina na walang bag na dala na parang hinihingal.
"Gift!"
Yun ang sinabi niya habang hinihingal siya. Alam ko na hinahabol niya ang hinga niya at para bang tumakbo siya
kahit hindi naman siya yung taong tumatakbo dahil mabagal siyang tumakbo.
Nanlaki ang mga mata ko at napatingin agad sa kanya. Ngumiti siya sa'kin.
"Front cover.. ng magazine.. I did it.. yung sinabi mong gusto mong regalo."
"Ha?"
Kinuha niya yung papel na may gusot na gusot na konti at tinabi sa mukha niya.
"Ako to! Ako yung nasa front cover! Yun ang hiniling mong gift di ba?!"
May namuo na namang mga tubig sa mga mata ko. At agad agad ko siyang niyakap. Tumulo na yung mga luha ko.
"Pasensya na Kenji, gusto kitang i-surprise pero kahapon, sabi nung photographer hindi daw ako magiging front
cover hanggang di ko pa sinisign yung contract nila na maging model nila. Nainis ako dahil sabi nila ay ako daw yung
front cover!"
Pinilit kong magsalita habang umiiyak ako. "Nag text kahapon nung break time?"
"Mmm. Kaya bad mood talaga ako kahapon. Akala ko kasi idedeliver nila yung magazine before mag uwian eh. Kaya
nung nag uwian, nagmadali akong pumunta sa office para humingi sa kanila ng explanasyon. Pero ayun, I ended up
Iyak ako ng iyak habang inaano ni Rina ang likod ko. "Bakit mo sinign?! Di ba ayaw mo maging model?"
Niyakap niya ako ng mahigpit. "Gusto kong umabot eh, kahit belated na!"
"At saka, don't worry, medyo na-eenjoy ko na rin namang mag model eh! O, ilagay mo na sa locker mo! Sabi mo dati,
"Yea, I know!"
Kinusot kusot ko ang mga mata ko. Binigyan nya ako ng panyo. Ginamit ko ito.
< "Bakit naman wacky picture tong gift mo sakin, Rina?" >
< "Aba, bakit? Ikaw lang may copy niyan kaya special yan! Idikit mo sa locker mo!" >
< "Ayoko nga. Ididikit ko lang kung naging front cover ka ng magazine! ">
"2306 o 2036?"
Natawa naman ako sa kanya. Pero pihit pa rin siya ng pihit dun sa lock ng locker ko.
Nung mabuksan niya, may nagpatak na papel. Umikot ikot ito habang pumupunta sa sahig. Nung makarating sa
At unti unting ngumiti at tumawa ang mga labi ko. Ganun din si Rina :)
// 7 : Love Signs
{ Love, Rain // 7 }
"Sobra kasi akong nanlumo nung nalaman kong hindi kita mabibigyan ng gift kaya hindi na muna kita pinansin.
Kenji's POV.
Nasa isang special na restaurant kami ngayon. Parati kami dito kumakain. Hindi naman siya sikat na restaurant o
isang mala grandeng restaurant pero lagi kami dito pumuunta tuwing friendship anniversary namin. Masaya dito at
para bang may enerhiyang dito na maari kang magkwento ng kahit ano at magiging tapat ka sa iyong kausap.
Masaya din dito kaya dito namin napiling pumunta nun at hanggang ngayon.
Tinuos namin ang baso namin na naglalaman ng stawberry yogurt. Yun siguro ang isa sa mga dahilan kung bakit
kami bumabalik din dito sa restaurant na ito. Masarap yung yogurt nila eh.
"Stories, stories, stories! > w <"
Nagkwento muna si Rina tungkol sa kanyang pag momodel. Kung gano daw siya na-pressure nung unang click ng
camera, yung moment daw na namimili ng accessories na isusuot sa kanya at yung moment daw na ikaw mismo
yung pipili ng pictures na gusto mo. Next month pa pala ang release ng magazine kung san siya naka front cover
pero nakuha niya dahil nag sign siya ng contract sa kanila. Ibig sabihin, ako yung unang nagkaron ng magazine na
yun.
Patuloy naman kami sa pagkwento ng lahat lahat. Kinuwento ko rin yung ginawa ko nung di niya ako pinansin.
Napatulo tuloy yung luha niya at patuloy na nagsorry sa'kin. Kinuwento ko rin yung nakita ko sa bulletin board yung
Napatingin siya sa'kin na parang hindi makapaniwala sa tinanong ko. Muntik pa nga niyang mailuwa yung kinakain
Lawrence! Nung una akala ko hindi ko talaga siya matitipuhan kasi nga medyo hindi naman sya gwapo pero habang
tumatagal, nagiging gwapo na siya sa paningin ko. Ahi, nahihiya naman ako XD"
"Kenji, hindi naman kami tatagal ng 2 years kung hindi di ba? At saka, 2nd year ko siya naging crush. 4th year na
tayo Kenji!"
"Ah.."
"Ha?"
"Alam mo, may nakikita akong spark sa inyo. Weeheee! Lalo na nung umuulan at inalok ka niya ng sukob. Pero si
Lawrence eh, umepal! Di ko na napigilan kasi inagaw yung payong! Pero habang tinitingnan ko kayo, may spark!"
"Spark?"
"Mmm! Alam mo yun? Yung tipong may chemistry talaga! I mean, tingnan mo kami ni Lawrence, kung titingnan mo
kami parang magkaibigan lang talaga pero malalaman na lang nila na kami kung tatanungin kami. Pero kayo ni
Bryan, once na makikita mo, magseselos ka dahil parang ang sweet sweet niyo! > w <"
"Oo! Bagay na bagay! At pwede tayong mag double date kung magiging kayo > w <"
"Double date?"
"Masaya yun! Double date, kami ni Lawrence at kayo ni Bryan! Kilig di ba?"
"Kami ni Bryan?"
"Oo! Pero yun nga lang, mahirap magtapat sa lalaki! Baka ma-reject kaya kahit nga ako, hinihintay kong ako yung
pagtapatan kesa ako yung mag tapat. May mga lalaki kasing pag nagtapat ka, iiwasan ka na or worst, tuwing nakikita
Napaisip ako. Oo, crush ko siya, pero sabi nila, pag crush lang, like lang.. pero ang love.. Mahal ko na ba si Bryan?
Mahal ba yung tawag dun? Pero, para kasing hindi, na parang mahal.. ewan, nalilito ako sa dalawang salitang like at
"Signs!"
"Hindi ba.. napakaluma na niyan? Ang alam ko, sa mga bata lang yan eh."
Agad agad namang kinuha ni Rina yung bag ko sa katabi kong upuan at mula dun ay kumuha siya ng papel at
ballpen. Binigay niya sa'kin at sa mga mata niya, mukhang siya pa yung excited.
"Gawa ka ng signs!"
Nakatingin lang ako dun sa papel habang minsan ay tumitingin sa kanya. Pano ba gumawa ng signs? Di ba yun yung
Mamaya ay kinuha ni Rina yung papel at sumulat dun. Pagtingin ko sa papel, nakasulat dun ay "Love Signs" at naka
number 1 to 7.
"Seven?"
"Ha? Ewan, baka siya para sa'yo? Basta, sasagutin mo lang si Bryan pag nagawa nya to lahat?"
"Possible ba yun?"
"Hindi eh, pero nararamdaman at alam naman ng puso ko. Chos = u ="
"Nga pala Kenji, dapat kung gagawa ka ng signs, hindi ka biased. I mean, hindi mo dapat iniisip si Bryan o kung sino
man, na ginagawa yung mga signs na iniisip mo, habang ginagawa mo yung pag iisip ng signs. Gets mo? Dapat
parang black shadow na anonymous yung iniisip mo, yung ganun! At may ganun, alam na kita. Hahahaha"
Magsasalita pa sana ako sa kanya ng "May ganung effect?" pero alam at kilalang kilala na nga niya yata siguro ako
:')
---
Yun yung narinig kong sinasabi ni Mama habang pumapasok ako ng kwarto ko. Gabi na rin kami umuwi ni Rina pero
alam naman ni Mama yung ginawa namin at saka, hinatid naman ako ni Rina. Paglagay ko ng bag ko sa table ay
Pagkatapos ko yung sabihin ay umupo na ako sa kama ko. Mga 1 minute siguro akong nakatunganga ng matandaan
kong may assignment kami sa Physics. Kinuha ko yung bag ko at kinuha ang notebook ko sa Physics.
Binubuklat ko yung notebook ko ng makita kong dito ko naisingit yung papel na naglalaman ng aming ginawa ni
Rinang Love Signs. Katunayan, hindi pa siya tapos. Katunayan nga, iisa pa lang ang nagagawa namin. Pero inabot
kami ng dalawang oras para mag isip. Kung ano ano kasi sinusuwestiyon ni Rina na para bang impossibleng
mangyari XD
Nilagay ko muna sa study table ko yung papel at sinagutan ko muna yung assignment ko sa Physics. May mga
tanong na hindi ko masagutan kaya binuksan ko ang internet para dun mag search. Pagkatapos naman nun ay
Love Signs
1. Pag nakita mo siya sa Library na nagbabasa at tumingin sa'yo at nakatingin lang sa'yo without saying a word or
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Nakatingin lang ako sa papel. Masasabi mong nag iisip din ako ng maidadagdag. Kailangan kong matapos to bago
magbukas. Naiisip ko kung possible ba talaga tong mangyari. Yung bang sampung signs, matutupad? Para namang
Habang nag iisip ako, may naririnig ako na parang tubig na bumabagsak sa labas, pero mahina. Pagtingin ko sa
bintana, umuulan. Habang pinapanood ko ang ulan, nakaisip ako ng pang seven. Oo yung panghuli.
"Class, next week, may upcoming field trip na inorganize ang ating Student Council."
Kenji' s POV.
Medyo papikit pikit pa ako ngayon. Mga 2 am na kasi akong nakatulog eh. Tinapos ko kasi yung paggawa ng Love
Napatingin ako kay Rina na talagang nakikinig kay Ma'am. Tumingin din ako kay Ma'am na may hawak na isang
papel at nagsasalita. Mamaya ay nagtaasan na sila ng mga kamay. Nakita ko si Rina na nakataas kaya tumaas na
rin ako.
"Ano daw meron?"
Ahhh.. may field trip pala. Sus, kung tutuusin ayoko ng field trip. Simula't sapul kasi, nahihilo agad ako sa bus. Ang
baho kasi nung paang plastic na puno eh. Yung may green o orange, pine tree ata na may pabangong nakakahilo.
Nakinig na rin ako kay Ma'am na kinukwento kung san daw kami pupunta. Siguro ang pinaka alam ko lang na lugar
na pupuntahan ay yung Star City at Mall of Asia. Lagi naman kasing dun tuwing pagabi na.
Yun agad ang binungad sa'kin ni Rina habang naupo kami sa upuan sa ay cafeteria. Lagi kasi nga akong hindi
nasama pero sa huli napapasama dahil ni Rina. Sobrang mapilit! Pwede na nga sya dun sa mga Malls, yung mga
Kumain naman na kami habang nagkwekwentuhan. Kasama namin as always yung mga iba pa naming laging
kasama tuwing break time. Napunta naman ang usapan sa bagyo. May paparating daw kasing bagyo ulit sa
Pilipinas.
Nung narinig namin yung bell, agad na kaming tumayo para pumunta sa aming classroom. Naakyat kami ng marinig
Nakikinig lang ako sa mga usapan nila. Hindi kasi ako madaldal eh. Pag tinanong mo lang ako, dun lang ako
magsasalita. At saka, tuwing labasan lang ako masyadong nag iingay. Medyo nahihiya pa din kasi ako sa kanila kahit
Ramdam na ramdam ko at kitang kita ko na tumingin sa'kin si Rina pagkarinig na pagkarinig niya nun. Hindi ko rin
alam yung naramdaman ko dun. Ang bilis naman ata, malalaman ko na kaya agad kung sino ang makakagawa ng
"You should be quiet once we got there okay? Class A, C and E are also there because of the Book Fair of the
English Club. The Class B, D, which is our class and F will watch the documentary film organized by the Interact
Sociological Club. So I'm hoping for your cooperation. Don't make any unnecessary noise. Understood?"
Nag "Yes!" naman kami in a chorus. Pinatayo na kami. Karamihan sa'min, nagpulbo, suklay, pabango at kung ano
ano pa.
"Kenji!"
Napatingin ako kay Rina habang inaabot niya sa'kin ang polbo.
Tinanggihan ko yung polbo niya. Eh kasi, hindi naman talaga ako nagpupulbo. Siguro minsan. Pero madalas, hindi.
Baka pagsusuklay pa pero pagpupulbo? Nakakabahing kasi. Baka mabahing lang ako.
Pinalabas na kami ni Ma'am para pumila at lumapit si Rina sa'kin para tabi kami ng upuan sa panunuod mamaya.
Nasa unahan siya, kasi hindi namn ako yung nasa unahan. Leader type, kung ba ga.
Habang papunta kami sa library ay hindi ko maiwasang tumingin sa mga bintana ng mga classroom na nadadaanan.
Tinitingnan ko kung ayos yung mukha at buhok ko. Kung presentable o mukhang haggard. Marami rami ring tao dun
eh.
Nasa loob na kami ng library at kasalukuyang nakapila para mag sign dun sa logbook ng library. Hinihintay ko lang si
Rina dahil siya na yung nagsusulat. May lumapit naman sa'min na lalaki. Pag tingin ko, si Lawrence pala. Class E
kasi si Lawrence.
Binigay na ni Rina yung ballpen sa'kin para makapag sign na rin ako sa logbook. Pagkatapos nun ay naglakad na
kami papuntang Audio-Visual Room. Patingin tingin din ako sa area ng Book Fair ng English Club pero unfortunately,
masyadong malalaki yung mga bookshelves dun kaya wala akong nakita masyado. Mga babae lang yung nakita ko.
Pagpasok namin sa room ay nanuod kami ng parang film na ewan. Hindi ko naman maintindihan, nakakaantok kasi.
Na-boboringan ako sa topic. Kay Adolf Hitler kasi, eh konti lang alam ko dun. Ang alam ko lang dun, masama siyang
tao at pinapatay niya agad yung mga nasa sinasasapunan pa lang ng ina. Basta, yun lang yun.
Mag twotwo hours na nung matapos yung film. Hay, buti naman at natapos na. Pero bago yun ay may mga konting
tanong pang pinasagutan at may time din kung san ka magvovolunteer para magtanong at bibigyan ka nila ng tshirt
pag nagtanong ka voluntarily. Mga taga class B lang naman yata yung nagpasikat.
May mga tanong naman na napaka-. Basta, i mean, kahit na hindi na yun tanungin, common sense naman? Gusto
at E. Hindi ko pa masyadong makita yung mga tao kasi medyo malayo layo pa kami. Naglalakad kami ng magsalita si
Tumango naman. Nagmadali naman sa paglalakad si Rina. Dahan dahan pa rin akong naglalakad. Kinakabahan kasi
ako eh. Nung nasa tapat na ako ng book fair, kailangan mo pa pala mag sign din dun sa logbook kaya nakapila lang
ako.
"Kenji! :D"
Napatulala naman ako sa kanya habang hinihintay niya yung sagot ko.
Nabigla rin ako nung marinig ko si Xandra na sinasabing ako na pala ang sunod na magsisign. Binibigay kasi sakin
nung isang babaeng taga class B yung ballpen kaya kinuha ko at nag sign na rin. Pagkatapos kong mag sign ay
binigay ko na kay Xandra yung ballpen. Ngumiti ako sa kanya dahil pupunta na ko dun sa book fair.
Pagpasok ko, nakita ko si Bryan. At si Mike. Parehas silang nasa isang table at nagbabasa ng medyo makapal na
libro. Busy silang magbasa kaya lumapit ako dun sa isang bookshelf at naghanap ng pwede kong mabasa. Yung
Isa isa kong tiningnan yung mga likod ng libro para mabasa yung plot. May nakita akong libro na mukhang
nakakatawa pero pagkuha ko dito ay may libro akong hindi ko maalis alis ang tingin.
Agad ko tong kinuha at tiningnan yung likod.
< A contemporary romance set in rural Ontario, Falling for Rain is a story about homecomings and forgiveness. When
Emily was eighteen, her mother died in a farm accident. Devastated, Emily vowed never to suffer the loss of love
again. She fled to Toronto and transformed herself from a farm girl into a sophisticated businesswoman. Now, ten
years later, Emily is back to sell the family farm and put her past behind her forever. However, she didn’t count on
finding Ray Storm, the farmhand she had nicknamed Rain as a child, more attractive than ever. But as Emily
struggles to come to terms with the tragedy of her mother’s untimely death and learns to trust again, Rain harbours a
Mukha naman siyang hindi interesting pero ang tanging nagustuhan ko lang siguro ay yung title.. ay hindi, yung......
Hawak hawak ko yung libro at nakatingin sa cover habang paulit ulit kong binabasa yung title na "Falling for Rain" ng
"Yo!"
Napatigil ako dun habang hawak hawak ko pa rin yung libro. Nilagay niya yung hawak niyang libro dun sa bookshelf
Lalo akong nabato sa kinatatayuan ko habang nakatingin kay Mike, na siyang tumawag kay Bryan. Napansin ko ring
Kenji's POV.
"Ok po."
Nagpatuloy na ako sa pagkain. Nasa bahay na ako. Nakapambahay na rin ako. At, kanina sa school, walang
ng halik sa pisngi si Papa na galing sa trabaho. Binuhat naman ni Papa si Ashley habang napunta sa kusina at
Umupo na rin si Papa sa hapag kainan para kumain. Tahimik lang naman akong kumakain.
Katunayan, kaya naman ako hindi nakakasama sa mga field trip ay dahil hindi sa ayaw ko. May katabi naman ako di
ba? Ba't naman ako hindi sasama? Hindi ako nasama kasi lagi kaming may problema sa pera. At si Ashley lagi yung
Nung elementary ako, ako yung priority kasi top 2 ako nun. Pero dahil sinubukan kong pumasok sa isang
mamahaling school na sobrang taas ng standards, hindi na sila nagalingan sa'kin kaya hindi na nila ako pinapriority.
Isa pa, ang mahal na daw kasi ng tuition ko dun kaya wag na daw akong masyadong humingi ng mga bayarin.
Pagkatapos kong kumain ay ako na ang naghugas dahil ako naman parati. Sila namang tatlo ay nanunuod ng TV sa
Mag sisimula na palang mag tag - ulan huh? Edi maayos, marami rami ring signs ang tungkol sa ulan eh. Siguro
"Kenji, kenji!"
Narinig ko ang boses ni Papa na papalapit sa kusina. Buhat buhat pa rin si Ashley.
Pagkatapos niyang sabihin yun ay di ko mapigilang tumingin kay Papa na nakatingin sa'kin at para bang
pinapahiwatig na ako na nga lang yung sumama dahil hindi naman ako kasama sa field trip next week. Naalala ko pa
"May seminar siya sa araw na yun. Kaya ikaw na lang ang sumama ha. Bayad na kasi si Ashley."
Tumango na lang ako kay Papa. Matapos yun ay bumalik na sila sa may sala para ipagpatuloy ang panunuod.
---
"NOOOOOOOOOOOO! You can't do that to me, Kenji > 3<"
"Grade 4?"
"Bayad na eh."
Nag pout na lang si Rina. Nai-conclude na siguro niya na wala na talaga. Ako na talaga yung sasama kay Ashley.
"Kelan ba yun?"
---
Date, Day & Time : January 21, 2012, Saturday, 2:03 pm.
"Ah,"
"Ok po."
Nasa bahay ako. Kakagising ko lang. Oo, 2 pm na ko nagigising lalo na pag weekends. Nag iinternet kasi ako
hanggang madaling araw kapag Friday eh. Dun lang kasi sa araw na yun pwede mag internet kaya sinusulit ko
Bumaba na ako. Napansin ko agad ang kwarto ni Ashley na gulong gulo. Pumasok ako at inayos ko iyon. Matapos
Nanunuod ako ng TV habang kumakain ng bigla kong marinig ang cellphone kong tumunog. Nilapitan ko iyon at
-------------------
From: 09993068165
Cheer up! :)
-------------------
Sino naman to? Bakit isang tao lang yung naisip ko?
To: 09993068165
Sino po sila?
-------------------
From: 09993068165
Lumabas ka po.
-------------------
Imbis na pumunta ako malapit sa pinto ay pumunta ako sa kwarto ko upang kunin ang suklay, polbo, pabango at
konting lip gloss. Nung nasabi ko na sa sarili ko na presentable na ako ay bumaba na ako at lumapit sa may pinto
namin. Hinawakan ko yng doorknob namin at dahan dahan ko tong pinihit at sinilip.
Dahil wala akong nakitang tao ay napagpasyahan kong lumabas pa. Pero tumunog yung cellphone ko ulit. Kinuha ko
-------------------
From: 09993068165
Tumingin ka sa taas.
-------------------
Matapos ko yung mabasa ay agad akong tumingin sa itaas. Habang tinitingnan ko yung langit na may makulay na
rainbow ay naalala ko yung pangalawa sa Love Sign ko. Pero dahil alam ko namang hindi yun mangyayari ay
tumungo na ako.
*beep*
-------------------
From: 09993068165
Pretty, isn't?
-------------------
Lumabas ako para mas makita ko yung Rainbow. Tinitingnan ko yung Rainbow ng biglang may nakita akong payong
< "2. Kung sa isang tag - araw na araw ay may makikitang akong Rainbow habang nag iisa at may magbibigay sa'kin
ng payong para di ako mainitan at mag aalok sa'kin para lumabas." >
*beep*
Kahit kaharap ko si Bryan ay tiningnan ko pa rin ang cellphone ko para mabasa yung text na kadadating lang.
--------------------------
From: 09993068165
--------------------------
Agad agad akong tumingin sa paligid ko para hanapin kung san siya pwedeng nagtatago. Lumayo muna ako kay
Bryan. Pinagpatuloy ko lang yung paghahanap ko ng may makita akong payong na kulay blue sa may gilid ng bahay
namin.
// 10 : Unpredictable
{ Love, Rain // 10 }
"Kenji?"
Kenji's POV.
"Ah-uhm, Bryan.."
Hindi ko maiwasang tumingin dun sa nakita kong payong na kulay blue. Possible kayang, nahuli siya? Possibe
"Ah.. sige.."
Umupo kami ni Bryan sa pinakamalapit naming nakitang mauupuan sa tapat ng bahay namin. Pagtingin ko sa kanya,
Pagtingin ko, nakatingin siya sa'kin. Hinihintay yata ang sagot ko.
"Ah, Mmm."
Nanuod lang kami ng mga tao na dumadaan sa tapat ng bahay namin. Hindi naman ako makapagsalita dahil wala
naman akong maikwekwento eh. Hindi naman ako yung taong makwento at lalong lalo naman na hindi ako yung
Pinapanuod ko yung batang babaeng nagbibike ng marinig ko yung sinabi niyang yun. Hindi naman ako makatingin
sa kanya dahil nahihiya ako. At saka, hindi ko rin naman masagot yung tanong niya. Hindi ko alam eh.
---
"Ah Mama?"
"(Gagabihin kami ni Ash ha? Ikaw muna bahala sa bahay, wag kang aalis.)"
"Ok po."
"(Wag ka ding magkakalat dyan. Dadating si Papa mo mamaya, alam mo naman yun, ayaw ng magulo ang bahay.)
Wow, buti pa si Ashley, may nabili ng foods para sa field trip niya.
Dahil medyo hapon na, nagbukas muna ako saglit ng facebook at pagkatapos din naman ng mga more or less 15
minutes ay nag log out na rin ako. Pagkatayo ko ay nakita ko yung lababo sa kusina na may mga plato.
Kaya, lumapit ako dun. Naghuhugas ako ng plato habang nakaheadphones nung tumigil yung natugtog. Pagtingin
----------------------------------------------------------------------
From: Bryan
I really hate the rain! Whenever I got the chance to talk or get closer to you, the rain always interrupts! Why U No
Bumuhos kasi yung ulan nung sasagot na sana ako sa tanong niya kanina. Ika nga, weather is really unpredicatable.
Pero I'm thankful na bumuhos yung ulan dahil sa totoo lang, di ko alam kung anong isasagot sa kanya. Isa pa,
Nagpatuloy naman ako sa paghuhugas ng bigla ulit tumigil yung natugtog. May bago na namang text, pagtingin ko.
---------------------------
From: Rina
---------------------------
----------------------------------
To: Rina
----------------------------------
From: Rina
----------------------------------
Dali dali kong tinapos yung paghuhugas ko. Nung nag ring naman yung phone ko ay nasa may sala na ako at
nakaupo na.
"Uhm, kasi.. ganito yun.... Hmm, bago yun, may tatanong ako."
"Pano kunyare eh.. mas nauna mong ano.. nalaman na nag effort yung isa kesa dun sa isa?"
"(Ha? Ano daw yun?)"
"Ha?"
"(Hindi naman pwede na lagi mo na lang hihintayin yung tao na gumawa ng first move.)"
"Ha.. uhhh,"
"Si.......... Rain.."
"(Ohhhh, si Smile?)"
"Oo.."
"(Kenji naman, ni hindi nga siya magpakilala eh. Codename lang binigay sa'yo)"
"Baka.. nahihiya..?"
"............"
"(ALAM KO NA!)"
"(It's simple.)"
"Simple as?"
"(Meet up.)"
Meet up?
"(Aren't you curious of what his face look like?)"
"Uhhhh.."
"(Then arrange a meet up! Kung tumanggi siya, then, coward siya. How about it?)"
"............"
"(Sounds good?)"
"Ano ng balita?"
Kenji's POV.
Iyon agad ang narinig ko na tanong ni Rina pagkapasok na pagkapasok niya ng bahay namin. Sabado ngayon, at
Sa mga hindi nakakaalam sa kung saang reply, ito ay ang reply sa iniwang kong tanong sa may locker ko para kay
Rain. Hindi kaya, hindi pa niya nababasa? Nasa locker ko pa rin kasi yung papel at ni isang guhit ay walang
nakasulat.
<"Pwede ba tayong magkita, Rain?">
Yan lamang naman yung nilagay ko sa locker ko at ang tanong na hinihintay ko ng kasagutan. Natapos na nga pala
ang field trip, hindi ako nakasama dahil sinamahan ko yung kapatid ko. Masaya naman yung field trip na pinuntahan
ko, umambon ng konti tapos minsan natila tapos uulan ulit. Taga payong nga lang yata ni Ashley ang naging trabaho
ko dun eh.
Nagsimula naman kaming magkwentuhan ng kung ano ano. Tulad ng mga napapanuod sa TV. Yung mga kung ano
Nanunuod lang kami ng movie na binili na illegal, dahil nakakita si Rina ng DVD sa kwarto ko nung marinig ko ang
niya sa bahay namin eh. Feel at home siya kasi eh. Jk.
Pagtingin ko sa screen ay biglang tumibok ang puso ko. Kinakabahan na parang ewan. Akala ko nga sasabog na
-----------
From: Rain
Bakit?
-----------
Yan lamang yung nakalagay pero parang alam ko na kung ano yung tinatanong niya.
------------------
To: Rain
------------------
Walang pag aalinlangan ko yung nireply sa kanya. Napatingin na sa'kin si Rina kasi siguro, nagtataka siya kung bakit
ako natatagalan. Kaya, tumabi ako ulit sa kanya na dala dala yung cellphone ko.
"Ha? Hindi."
Kinukulit kasi ako ni Bryan na kung pwede daw kaming lumabas today o kahit bukas. Sinabi ko na, na hindi pwede
dahil nga walang tao sa bahay. Sina Mama, Papa at Ashley kasi, may pinuntahan. Yung Ocean Park sa Maynila, eh
hindi naman ako interesado sa mga isda kaya hindi na lang ako sumama. Isa pa, baka gastos lang din ako eh.
*beep*
-----------
From: Rain
Bakit?
-----------
"Si Rain?!"
Napatingin ako kay Rina na nakatingin sa screen ng cellphone ko. Nakatakip pa nga siya ng bibig eh. Tapos inalog
"Improving ka dyan.."
"Nabasa na nga niya eh.. kaya lang.. tinatanong niya kung bakit ko daw siya gusto makita?"
"Ahh............"
"..................."
Tahimik lang kami ngayon ni Rina. Ang tanging nag iingay lang ay ang ingay mula sa TV.
Di rin naman siya makasagot. Siguro mahirap nga kasing mag isip ng dahil kung bakit mo gustong makita ang isang
"Kenji =__="
Tinitigan ko yung screen habang binabasa ng paulit ulit yung screen na nagtatanong ng bakit.
Sa totoo kasi,
si Rain nga yung taong iniisip kong makikita ko pag nagkita kami.
---
Kinukuha ko yung mga gamit ko sa locker ko ng makaramdam ako ng yakap sa likod ko. Pagtingin ko, nakita ko si
Xandra.
"Sayang talaga Kenji at Rina! Dapat sumama kayo sa field trip! Ang saya!"
"Okay, manghili?"
Pinagpatuloy ko yung paglilinis ng locker ko. Siguro isa sa mga hobby ko ang maglinis ng locker ko sa school. Ewan
ko ba, kahit medyo ayos na ay inaayos ko pa rin. Hindi naman ako adik?
"Confessions? Mukhang dami nga nating na-miss Kenji no! Kwento naman jan Xands!"
Natawa naman ako sa pagtawag ni Rina kay Xandra ng Xands. Feeling close agad si Rina. Hmm, sabagay, mag
aalmost 3 years na namin yang kaklase at laging nagkwekwento sa'min kaya siguro, friend na rin kung maituturing?
"Nakakakilig nga eh. Alam mo ba Kenji, akala niya kasama ka kaya pumunta siya sa bus ng section natin! E di ba,
magkasama ang section C at D sa iisang bus? Kaya ayun, ang dami ng nakakakilala sa'yo! Wala daw sanang aagaw
Nakatingin lang ako kay Xandra na halos paluin ako sa balikat ko.
Erm, Class C at D nga pala ang kasama sa bus di ba.. so, andun si ano.. si Mike?
Nagsimula na kaming tatlo maglakad para pumunta sa classroom namin. Panay pa rin ang kwento ni Xandra sa mga
namiss naming confessions daw nung field trip. Marami daw kasing nag confess sa araw ng field trip eh.
"At alam niyo ba? May nag confess kay Mike! Yung star player sa class C! Di ba sikat yun!"
Medyo napadahan yung paglalakad ko nung narinig ko ang pangalan ni Mike. May nag confess sa kanya?
"Anong nangyari?"
Medyo napatingin sa'kin si Rina. Ngayon niya lang kasi ako narinig na magtanong sa mga kinukwento. Kadalasan
"Ah.........................................."
Lumiko kami dahil yung classroom namin ay may paliko-liko ng may makita akong familiar na tao. Dalawa silang tao
pero isa lang yung kakilala ko pero, hindi ko napigilang tumingin dun sa kasama niya.
"Sila na."
Parang tumigil ang mundo ko nung narinig ko ang konting bulong na iyon ni Xandra.
// 12 : Red Roses
{ Love, Rain // 12 }
Kenji's POV.
Monthly namin! Kakahapon lang! Tuesday ngayon at magchecheck lang kami siguro ngayon ng aming tests.
Hindi naman ako medyo natataranta dahil, nag aral po ako. At saka, pasalamat na rin ako kay Bryan dahil tinuruan
niya ako. Napaka helpful nung mga notes na binigay niya sa'kin.
Hindi ko pa rin namemeet si Rain. Or should I say, wala na kaming communication these days. Hindi din naman ako
Kinuha ko yung papel na nasa unahan ko. Magchecheck kasi kami ng aming papel, este sa ibang section. Nakikinig
lang ako kay Ma'am na ang bilis mag Delta at mag Bravo!
Matapos naman iyon ay binilang ko na yung mga tamang sagot nung nakuha kong papel. 71/100, mataas naman di
ba? Pero class E siya eh. Dapat kasi, ang range ng tamang sagot mo ay 80 and above para makapasa. Kaya ayun,
"De La Sanchez?"
"66."
"De La Santos?"
"61."
"De Robles?"
Nakatingin lang ako sa mga kaklase ko dahil parang may binubulong sila. Di ko naman marinig, pero parang may
mali ata kay De Robles na ito dahil kilala ata siya sa'ming section eh.
Nagtinginan mga kaklase ko sa'kin. Napahiya din naman ako, eh kasi akala ko sa "R" pa ako eh. Hinihintay ko yung
O, P, Q!
"Naka naman! Wala sa sarili si Candava! Iniisip siguro ang date nila mamaya ni Mr. Orquia!!"
Nagsimula naman nila akong lokohin. Si Mr. Orquia ay si Bryan. At marami rami sa mga kaklase ko ang kinikilig
sa'min. Pero, ewan ko, kinikilig ba ako? Hmm, siguro konti.. dahil first time ko?
<"Mikaela De Robles">
Mikaela De Robles, pala.
---
"A-B-B-D-A-C-A-C-B-B-A-A-C-D-D-C-B.."
Nag rerecheck kami ng test namin sa English. Yung class F daw kasi yung nagcheck ng papel ng mga class A, eh
*beep*
Nawala ako sa konsentrasyon nung narinig ko yung beep ng cellphone ko kaya, tiniklop ko sa dalawa yung hawak
kong papel. Kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa at nilagay dun sa may taklob na area.
------------------------------------------------
From: Bryan
Kenji, may meeting kmi mmya. Hnd kta mkksabay pag uwi.
------------------------------------------------
Habang tumitingin pa kay Ma'am, agad agad akong nag reply na ayos lang naman sa'kin. President kasi siya ng
Last one subject na nga pala ngayon. Uwing uwi na rin ako eh.
Dire-diretso naman si Ma'am ng pagsasabi ng answer key ng biglang kumulog ng malakas na may kasama pang
kidlat. Napa-irit naman yung iba sa'min. Sumunod dun ang ulan.
"Grabe naman yang ulan na yan, kung kelan ko nakalimutan magdala ng payong! >.<"
Speaking of payong, iba nga pala ang dala kong payong. Hindi ko kilala kung sinong may ari, pero basta ko na lang
kinuha kasi nasa may tabi naman ng bahay eh. At, wala namang naghahanap.
Nagpatuloy naman si Ma'am sa ginagawa niya at matapos ang isang oras ay nagpaalam na kami sa kanya at
pinalabas na kami.
Napatingin ako sa kaklase kong leader ng Tuesday. Onga pala, cleaners ako T.T
"Nagmamadali kasi!"
"Ano ba yun?"
Naglakad ako malapit sa board. Mag bubura na lang ako ng board. Ayoko kasi magwalis, lagi kasing maiiwanan sa
"Ha? Ah eh....."
"Ala naman, alam na! May crush ka siguro kung kanino kaya ganyan!"
"Ha? E-ewan.."
Nung mabura ko na yung whiteboard ay lumapit na ko kay Alyanna. Yung leader ng Tuesday group. Kailangan
kasing may check yung akin eh. Ibig sabihin, nag linis. XD
"Geh ingat!"
Lumabas na ako ng room at bumaba. Hindi na ako dumaan ng locker, kasi magaan pa naman yung bag ko. Wala na
Naglalakad ako papuntang shed ng makita ko si Mike na nakatayo habang nasa bulsa yung mga kamay niya.
Nasa bulsa pa rin yung mga kamay niya at tila yung mga mata lang niya yata yung tanging gumagalaw sa kanyang
niya pero parang hindi naman? Pagkatapos nun ay tumungo sya at inalis yung isa niyang kamay na nasa bulsa at
Nakatayo lang ako dun habang nakatingin sa kanya. Napansin niya naman ako. At medyo gumalaw yung ulo niya na
"Mike!"
Agad agad siyang lumingon nung narinig niya yung babaeng tumawag sa kanya. Kung hindi ako nagkakamali, siya
"Sorry kung natagalan ako!! Di ko makita yung payong, nasa locker ko pala!!"
"San mo ba hinanap?"
Inalis ko ang tingin ko sa kanila. Ewan, hindi ko alam, pero para bang kung titingnan ko sila ng matagal, hindi ko alam
Kenji's POV.
"Hindi ah."
"Hindi nga! At anong swollen?! Si Rina, kung ano anong binabasang dictionary."
Napalipat naman yung usapan sa kanya. Nakatanggap kasi daw siya ng offer na mag star sa isang drama pero di
niya daw sure kung tatanggapin kasi ayaw daw niya nung role.
Mamaya rin naman ay dumating na si Ma'am at nagsimula na yung klase.
---
< "Go outside and catch as many raindrops as you can. For every one you catch, it’s how much you love me and for
every one you miss, that’s how much I love you. --- Love, Rain." >
Huh??
Medyo pinasok ko yung ulo ng konti sa may locker ko. May naririnig kasi akong nag uusap na nasa kabilang locker.
Bale nasa left sila. Di ko naman kilala kasi di ko sila kita dahil nakatago nga ako dun sa bukasan ng locker ko.
"Talaga??"
"Yung babae!"
"Goshhh! Tapos nung field trip, umamin yung Robles kay Mike na mahal pa rin daw niya si Mike!"
"Di nga ako naniniwala dyan ehh!"
"Bakit?!"
"Pano mo naman nasabi? Eh ang alam ko, karamihan ay nakikita nila nung elem yung magiging asawa nila di ba??"
"Asus!! Naging sila lang naman dahil yung mga kabarkada ni Mike, boto dun kay Robles na yun! Maganda kasi, pero
"Wala no! Sa tagal ko ng naging katabi yun, ang masasabi ko lang.. hindi na niya mahal yun! Kilala ko yun no!! Sa
"Grabe ka! Kung wala kang boyfriend, iisipin ko, nagseselos ka!"
"Baka? Ewan! Basta, ang alam ko, may gusto siya kay KC!"
Napabuntong hininga na lang ako saka ko nilagay sa bag ko yung sulat at kinuha yung payong sa may locker
Nagmadali ako dahil naalala ko nga palang iniintay ako ni Bryan sa shed O . O
Yun agad ang binungad ko sa kanya. Medyo napaisip ako dahil sa mukha niya. Salubong yung mga kilay niya na
parang galit.
Nagsimula na siyang maglakad kaya nagsimula na rin ako. Parehas kaming naglalakad ng tahimik. Ulan lang ang
sanhi ng ingay.
"Uhh.. Kenji.."
Tumigil siyang maglakad at tumingin sa'kin kaya napaatras ako at tumigil rin sa paglalakad.
"Bakit?"
Napatingin ako sa lupa dahil naalala kong malapit ng magraduation. Tanging finals na lang ang iniintay naming mga
fourth years.
"Uh kasi Kenji.. gusto ko lang sanang malaman kung.. talagang may pag asa ako. Kasi, kung wala, ayos lang naman
sa'kin. At least, mabilis ako makaka-move on kung hindi ko man marinig yung salitang oo mo."
Nakatingin lang ako sa kanya habang iniisip kung anong sasabihin ko. Naghahanap ako ng mga right words. At sa
Pero, isa sa mga kinaiinisang mga tao ngayon ay mga paasa, di ba?
Ayokong maging isa sa mga kanila.. pero.. paano kung di ko talaga, mahal?
"Bryan............. sorry.."
Bigla siyang ngumiti at tumungo. Tumingin ulit siya sa'kin sa mukha ng nakangiti. Sa kanyang pag ngiti, hindi mo to
masasabing masaya.
"Friends?"
Nakangiti niya yung sinabi sa'kin habang patuloy na pumapatak ang ulan. Tumango ako sa kanya. At mga ilang
segundo ay lumapit siya sa'kin at niyakap ako. Nagkasalubong ang mga payong namin. Mahigpit ang kanyang
Unti unti kong nabitawan ang aking payong. Nararamdaman ko na rin na pumapatak sa akin ang mga patak ng ulan.
Binuksan ko ang palad sa aking kanang kamay para saluhin ang mga ito.
< "Go outside and catch as many raindrops as you can. For every one you catch, it’s how much you love me and for
every one you miss, that’s how much I love you. --- Love, Rain." >
// 14 : Graduation, Goodbye?
{ Love, Rain // 14 }
Kenji's POV.
Naririnig ko ang tugtog ng graduation march na sobrang lakas. Katabi ko si Mama at nasa hagdan kami ng
para ilagay sa kaliwa ang tassel ng aking graduation cap at tumungo. Bumaba na ako sa entablado kasama si
Mama.
Nginitian ko siya. Humarap na siya sa unahan sapagkat kailangan naming hindi mag ingay habang hinihintay yung
kalinya namin. Hindi kasi maaring umupo hanggang di pa kumpleto yung linya namin. At saka, nasa may unahan
Hindi ako makapaniwala na masusuot ko tong graduation gown na to. Hindi dahil sa tingin ko ay uulit ako, pero isa
ako sa mga dehado kaya naiisip ko rin yung mga bagay na yun. Buti na lang, sa tulong ni Bryan, tinuruan niya ako
akong kasama. May trabaho kasi si Rina nung mga araw na yun kaya kung umattend ako, baka maging loner lang
Isa pa, baka masaktan lang ako pag nakita ko yung dalawa na nagsasayaw.
Inaamin ko na, crush ko si Mike. Crush ko siya at hindi ko alam kung crush nga lang ba ito o mahal na. Pero, masakit
mang isipin pero wala na akong pag asa. Meron na siyang minamahal.
Nagsasalita na ngayon ang aming Valedictorian ng kanyang speech. Ang aming Valedictorian ay si Bryan. Ang
Matapos ang kanyang speech ay nagsalita na ang guest speaker. Nakikinig lang kami sa kanya ng unti-unting
umulan. Hindi siya malakas, katamtaman lang. Kaya medyo lumamig. Gabi na kasi eh, mga 8 pm na.
"Now, it’s time for you to move on to what’s next. But you must not let anything deter you from taking those first steps.
Don’t spend so much time trying to choose the perfect opportunity, that you miss the right opportunity. Recognize that
there will be failures, and acknowledge that there will be obstacles. But you will learn from your mistakes and the
mistakes of others, for there is very little learning in success........ Michael Dell"
Yun ang hudyat na tapos na ang graduation. Nagpalakpakan kami at nagtayuan. Dahil nasa unahan kami, hindi ko
na nakita si Mike. Nasa likod kasi ang mga lalaki, pagkatapos ng pinakahuli sa babae. At sila rin ang unang lalabas
Napangiti ako sa sinabi ni Mama. Niyakap niya ako kaya niyakap ko rin siya. Bago kami umalis ng school ay nag
picture picture muna kami. Kasama namin si Rina at yung pamilya niya.
Matapos ang kalahating oras ay nanawa na kami sa mga mukha namin XD
Umalis na rin sina Rina at yung pamilya niya. Hawak hawak ko naman yung camera habang naglalakad kami
papalabas ng school. Nag brobrowse lang ako ng mga pictures na kinuha kanina. Nagdedelete na rin ng mga
Matapos kong tingnan ang mga iyon ay ni-set ko yung camera sa video.
Dahil traffic sa labasan (marami kasi kami), ay patigil tigil kami sa paglalakad. Dahil patigil tigil, ay nagvideo na ako
dun sa mga taong naghihintay rin. Umuulan rin kasi kaya traffic sa may exit. Yung iba kasi, walang payong at
naghihintay lang dun sa loob. Yung mga naghihintay lang ang finocus ko sa video ko.
Laking gulat ko nung nakita ko sa screen si Mike. Nakita niya yata na sa kanya nakatutok yung camera kaya tumingin
siya.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko nun pero bago ko pa na-save ay biglang namatay yung camera ko. Natandaan ko
Napapahakbang ako dahil humahakbang si Mama. Hawak niya kasi yung payong at nakasukob ako, pero hawak ako
Ayaw ko man ay napunta na kami sa labas. Sinilip ko ulit yung area kung san ko siya nakita pero dahil sa dami ng
Nalungkot ako.
---
"............."
Minulat ko yung mata ko. Kinusot ko ito. Napatingin ako sa orasan. Dahil sa oras ay agad agad akong napabangon
"Ashley??"
Hinanap ko si Ashley pero di ko makita. Bakasyon na rin niya at ako yung naka-assign na magluluto! Pero lagot ako
kay Mama dahil tinanghali ako ng gising! Parehas pa namang nasa trabaho sina Pa at Ma.
"Ashleyy??"
Binuksan ko yung pinto na papuntang labas. Huli ko tong pinuntahan dahil hindi siya pwedeng lumabas ng bahay
siya likod ng isang matanda pero kinatakot ko pa rin dahil baka anong magawa niya sa kapatid ko.
"Ashley!!"
Napatingin sa'kin si Ashley habang hawak hawak niya ang isang bowl na may gatas ang KoKo Krunch. Hawak niya
rin ang isang kutarang pambata. Napansin ko namang hindi lumingon yung kasama niya at imbes na tumingin at
tumayo at umalis.
Nilapitan ko agad si Ashley at lumuhod para maging kasing pantay ko siya. Tinanong ko agad kung ayos siya. Pero
Napatigil ako sa narinig ko. Tama ba yung narinig ko? Si Rain yung?
Tumayo agad ako at pumunta sa may kalsada. Tiningnan ko kung naroroon pa siya at naglalakad, pero wala na siya
at wala na akong nakitang lalaking naglalakad maliban sa mga batang naglalaro ng bike sa may kalsada.
Bumalik ako sa may bahay at nakita ko si Ashley na may hawak hawak na papel. Nakita ako ni Ashley na nakatingin
< "I hope we can share an umbrealla together. And you with me, only. --- Love, Rain." >
// 15 : Summer Rain
{ Love, Rain // 15 }
"The number you have dialed is temporarily not available. Please try again later."
Kenji's POV.
Inihagis ko sa kama ang cellphone ko. Nakaka walong ulit na yata ako o mahigit, pero yun at yun ang sinasabi.
Tinatawagan ko kasi yung number ni Rain. Na-flood ko na yata yung inbox niya pero walang reply kaya sinubukan
kong tawagan, at yun nga, yun ang sinasabi nung babaeng hindi napapagod.
Wala rin namang tulong tong kapatid ko. Nung tinatanong ko sya kung anong itsura ng Kuya Rain niya, ang tanging
At pag tinatanong ko kung ano pa, eto naman ang isasagot niya sa'kin:
*ding dong*
Agad akong tumayo at lumabas sa kwarto ko. Sinilip ko ang bintana at nakita ko si Mama. Agad kong kinuha yung
susi at pinagbuksan siya. Kinuha ko naman yung mga dala ni Mama kasi sobrang dami.
"Anak, mag apply ka sa Jollibee ng summer job. May kakilala ako dun, hinihintay ka na lang!"
---
"Opo."
"Salamat po ng marami."
Nahihiya man ako'y lumabas na ako dun sa parang opisina. O, opisina nga yata.
Magsisimula na raw ako bukas. Ang bilis nga eh, pero ayos na rin yun, may pera na, may pagkain pa. At saka, wala
naman akong gagawin sa bakasyon kundi ang pagtunganga. Ayos na rin yun para naman maisip ko na may kwenta
akong tao.
Naglalakad ako papalabas para makauwi ng may makasalubong akong taong hindi ko inaasahang makakasalubong
ko at makikita dito.
Nagkatinginan kami pero parang dirediretso syang pumunta sa may opisina kung san ako lumabas kanina.
---
1 pm, simula na ng shift ko. Kaya ayun, suot ko na yung uniporme ng Jollibee. Nasa may loob nga lang ako kasi may
remaining 15 minutes pa. 12:45 pa lang kasi eh. Pero ayoko kasing ma-late.
May nakita naman akong makakausap. Di bale, siya yung pumunta sa'kin. Nagkwento siya sa'kin ng mga bagay.
Nakikinig lang ako. Sinasabi rin niya na kinakabahan raw siya dahil first time daw niya. Sinabi ko naman na wag
Nagsasalita pa siya nung narinig kong bumukas yung pinto. Pagkita ko, nakita ko si Mike. Tumayo naman yung
"Mikeeeee!!"
Madaling nagkasalubong ang aming mga mata pero tumingin agad siya dun sa babaeng lumapit sa kanya.
"Oo naman Mike! Di ba mas sweet ang summer kung parehas tayong nag wowork??"
Dahil sa mga narinig ko, nawalan ako ng gana. Pero bago pa ako umalis na pwesto ko ay humarap sa'kin yung
"Ah.."
"Tapos, Mike! Nakausap ko siya bago ka dumating! Nalaman ko kasing same school kami. E di, schoolmates tayong
tatlo? Di ba?"
"Uy uy! Ano nga palang name mo? Nakalimutan kong itanong! Pero ako si Mikaela De Robles!"
"Kenji.. Candava.."
Hindi ko alam kung bakit pero parang napansin kong nawala yung mga ngiti niya sa labi. Pero mamaya rin naman ay
---
Kasalukuyan kong inaayos yung sarili ko. Tapos na kasi yung shift ko. Nakakapagod pero enjoy! Nakakatuwa kasi,
dahil dapat mabilis ka pumick up nung order nila para hindi sila mainis sa'yo.
"Ehh! Panu yan Mike, may dinner kami ni tita ngayun!"
May lumapit sa'kin. Yun yung kakilala ni Mama. Nakipagkwentuhan pa siya sa'kin. Ako naman, sagot lang ng sagot
Nakikinig ako dun sa sinasabi niya nung mapansin kong may tila sumusundo kay Mikaela. Papa niya yata na
"O sya iha, ikaw yata'y gagabihin. Umuwi ka na, baka hinahanap ka na nung Mama mo."
Kinuha ko na yung bag ko at nagsimula ng maglakad papuntang exit ng Jollibee. Tumigil ako sa harap ni Mike na
Hindi ko na lang siya tinanong pero nilagay ko yung payong sa may ulo niya.
"Tara?"
Nagsimula na kaming lumakad. Mabagal siyang lumakad kaya binabagalan ko na rin. Tahimik lang kaming
Natahimik ako. Bigla kasi siyang umimik at hindi ko alam yung sasagutin ko.
"Bakit ba napaka espesyal ng ulan?"
Wala na kasi akong maisip na sabihin kaya yun ang nasabi ko.
Kenji's POV.
Tumango siya kaya ngumiti ako. Binigay niya yung bayad at sinuklian ko naman yun. Binigay ko din sa kanya yung
resibo niya. Dali dali kong kinuha yung mga pagkain na inorder niya.
Mag dadalwang linggo't mahigit na. So far so good, naman. May pera e :p
Nagpatuloy naman ang shift ko. Hindi naman nakakapagod ngumiti, minsan, awkward lang pag matanda yung
Tumulong naman ako sa paglilinis. Tulong tulong kasi eh, nahihiya naman ako kung di ko sila tutulungan at
magpupulbo na lang sa isang gilid, tulad nung isa. De, joke lang po, hindi naman ako bitter kay Michaela.
"Uy guys, hanggang Friday na lang tayo dito! Pahingi numbers niyo!"
Naglapitan kay Hannah. Lahat nagpapasave ng number sa phone niya. Lumapit rin ako dahil di ko naman
Lumapit si Hannah kay Mike. Nakatingin din kaming lahat sa kanya. Seryoso niya kasi at tanging si Michaela lang
nakakausap niya.. or should I say, si Michaela lang yung may tyagang kumausap? Hindi kasi nasagot si Mike eh. Uh,
yeah, dalawang linggo na rin ang nakalipas at yun yung huling pag uusap namin. Medyo weird nga e, iba kasi.
Narinig din ni Mike sa wakas yung sinasabi ni Hannah. Tumingin kasi siya eh.
Kinuha niya yung phone niya at nilagay dun sa isang mesa. Naglapitan naman yung mga babae para i-save yung
mga numbers nila sa phone ni Mike. Pinapabayaan lang ni Mike yung phone niya habang yung mga babae, naninisik
phone niya sa bag. Paubos na rin yung mga tao sa Jollibee. Umuwi na sila eh. Sinusundo na rin si Michaela nung
Papa niya.
Pupunta yata si Mike sa CR para magpalit ng damit nung lumapit ako sa kanya. Napatingin siya sa'kin kahit di ko pa
siya tinatawag. Mabuti na yun kasi nahihirapan akong tawagin siya eh.
Nakatitig lang siya sa'kin habang hinahanap ko yung mga salitang dapat kong sabihin.
"Nasa bag.."
Pumasok na siya sa CR na may dala dalang damit. Ako naman, dahil sabi niya, binuksan yung bag at kinuha yung
Nilagay ko na yung number ko sa phone niya at i-sasave sana sa contacts nung i-sasave ko na ay sinasabing nag
eexists na raw.
Pinindot ko yung pulang key at pinunatahan yung Contacts list niya. Hindi naman ako makikichismis pero titingnan ko
lang!
Napakunot yung noo ko lalo sa nabasa ko. Iisa lang kasi yung contact nitong phone niya.. e di ba nagsave yung mga
Naweird din ako dahil ang pangalang nakasulat lang sa phone niya ay:
Buti na lang, napindot ko agad yung pulang key na nag eexit bago niya nakuha yung phone niya sa kamay ko!
"Sure ka?"
Tumango ako.
Nilagay niya yung phone na yun sa bulsa niya at kinuha yung bag niya. Hinalikwat niya yun at may binigay siyang
"Dito.."
Sobrang awkward ang atmosphere na yun dahil sobrang tahimik at nangangatal kong nilagay yung number ko sa
phone niya. Nakatingin kasi siya sa'kin na parang nagtatanong kung may nakita ako. E, wala naman.. uhh.. meron,
pero kung sino mang KC yung nasa phone niya, aba malay ko!
Matapos kong ilagay yung number ko ay binigay ko na sa kanya yung phone niya ulit. Kinuha ko na rin yung mga
Habang nag aabang ako ng jeep na masasakyan, may bigla akong naalala.
Hindi ako nakalimot o kung ano man,
< "Number already in use for: KC. Continue? [OK] [Back]" >
// 17 : Almost had you
{ Love, Rain // 17 }
*ding dong*
Kenji's POV.
Nasa kwarto ako at binabasa yung papel kung san ko sinulat yung 7 love signs ko nung narinig ko yung pagtunog ng
doorbell namin. Sabado ngayon, tuwing weekdays lang yung summer job ko.
Napatingin din ako kay Ashley na tumatalon sa tapat ng pinto ko habang sinasabi iyon.
Tumayo ako at nagsuklay at bumaba na. Nagbless ako sa kanila. Lumabas naman ang ngiti sa mga labi ni Mama.
Wala ngayon si Papa kasi may trabaho at mamaya pa uuwi. Dahil isa ako sa anak ay isa ako sa mga kumakausap sa
"Naku si Kenji! Maganda na eh! Anong kursong i-tatake niyan sa college? College na yan di ba?
Nakatingin si Tita kay Mama at halos sila ay inaabangan ang aking kurso sa college. Tinatanong rin nila kung san
maraming tao. Never kaming makakapunta dito pag gabi. Lagi kasing may lasing at mga nagmumurahan dito eh.
Malapit na kami sa harap nung tindahan nung matigilan ako dahil sa sinabi ni Ash.
Nak naman ng tokwa. Kung kelan naman nandito na, dun ko pa natandaan!
Ayaw namang alisin ni Ash yung kamay niya sa damit ko. Kakilala niya naman yung magtitinda kaya pwedeng
ipabantay ko muna siya. Mapapagod kasi siya kung parehas kaming babalik.
"Ate ate!!"
"O, bakit??"
< "Makikita ko siya sa aming lugar at ililibre niya ako sa tindahan ni Aling Rosie." >
Wala na kasi akong maisip sa 6 kaya yun ang sinulat ko. Nakakatawa man.. pero sa tingin ko, may pagkaimpossible
siya kasi kung ganun, taga sa'min ang sinasabing destined partner ko? Ay naman, nahahawa na ako kay Rina
Kinakabahan ako. Baka kasi, hindi naman si Kuya Rain nga yun di ba? Aba, pag yan basaguero sa lugar na'to, lagot
kami.
"Ah.."
Nakatingin siya sa'kin habang sinasabi niya yun.
Naitanong ko.
"Ah--"
"I.......kaw ba si Rain?"
Halos lumabas na ang puso ko sa kaba habang sinabi ko yun. Matagal ko ng gustong tanungin siya pero hindi ko
siya matanong dahil baka, hindi siya yun at nagkakamali lang ako.
"Mike mike!!"
Mula sa isang bahay dun ay may lumabas na babae. Habang nakatingin ako sa kanya ay parang tumitigil yung puso
Nung sinabi niya yun at the fact na pumasok si Mike ng di tumitingin sa'kin,
I think my heart broke into pieces.
Almost.
Why does it always rain hardest on the ones who deserve the Sun?
// 18 : Samnyeon hu (3 years later)
{ Love, Rain // 18 }
Kenji's POV.
Nandito kami sa airport kasama si Mama at Ashley. Natanggap si Papa sa inaaply-an niyang trabaho sa South Korea
na may Family Status at sabi ng kumpanya niya ay pagkatapos ng isang buwan ay pwede na kaming pumunta dun.
mamaya ay marami rami siyang tambak na gawain. Nung April 27 lang natapos yung summer job ko. Di na kami
nagkausap ni Mike.
"Mhm!"
"In a few moments we will be calling all passengers with priority boarding."
Sinasabi niya yun habang umiiyak. Malapit na kaming umalis. Malapit na malapit na.
iyak. Pinipilit ko lang na wag umiyak dahil gusto kong umalis ng bansa ng hindi umiiyak.
Mamaya ay narinig na naming magsalita yung nasa airport na sinasabing mag proceed na raw kami sa assigned
---
Nagising ako dahil sa kulbit ni Mama. Nakita ko din si Ashley na tulog, katabi ko. Napaayos ako ng upo at sunod
sure one last time your seat belt is securely fastened. The flight attendants are currently passing around the cabin to
make a final compliance check and pick up any remaining cups and glasses. Thank you."
"Ladies and gentlemen, welcome to Incheon International Airport. Local time is 10:12 am and the temperature is 66
°F. For your safety and comfort, we ask that you please remain seated with your seat belt fastened until the Captain
turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to
move about."
Dahil isa akong mangyan, hindi na lang ako gumalaw. Eh, malay ko ba kung anong gagawin?
"Please check around your seat for any personal belongings you may have brought onboard with you and please use
caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight."
Nakita ko naman si Mama na tumatayo. Ginaya ko lang siya at sinundan namin ni Ashley siya. First time ko kasing
"If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our
crew members will then be pleased to assist you. We remind you to please wait until inside the terminal to use any
Palabas na kami at nakikita ko na ang mga tao. Ang daming tao dito >___<
"On behalf of Cebu Pacific Airlines and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip and we are
looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day."
Hila hila ko yung mga bagahe namin habang hawak ko rin sa kamay si Ashley. May hila hila rin kasing mga bagahe
Sumunod lang kami kay Mama hanggang sa nakita kong pumara si Mama ng taxi. Inalalayan kami nung driver sa
If I were rain, that joins sky and earth that otherwise never touch, could I join two hearts as well?
He loves her, and I'm willing to be the rain to join their two hearts together.
---
"Good afternoon passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 89B to Philippines. We are now
inviting those passengers with small children, and any passengers requiring special assistance, to begin boarding at
this time. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten
"Ttal, gyeso-kasiget-sseum-nikka?"
< Daughter, are you sure to continue? >
Niyakap ko si Mama at nagpaalam. 3 years already past, kamusta na kaya ang Pinas? Makikita ko kaya siya? Wala
Nakaupo na ako.
Our flight time will be of 3 hours and 15 minutes. We will be flying at an altitude of 86 feet/meters at a ground speed
"At this time, make sure your seat backs and tray tables are in their full upright position. Also make sure your seat belt
is correctly fastened. Also, we advise you that as of this moment, any electronic equipment must be turned off. Thank
you."
Napansin kong nagpatak yung cellphone na hawak nung lalaki kaya pinulot ko dahil sa'king area pumatak. Alangan
Dahil sa touchscreen pala ito at hindi pa nakaturn off ay lumiwanag ito at tila natigilan na naman ako. Bakit...
kamukha ko ata.. teka, ako ito eh? Eto yung picture na nasa backstage kami para sa isang palabas ng section
namin---
Naramdaman ko yung parang kamay na paghawak sa may balikat ko. Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya dun
sa isang flight attendant dahil may sinasabi ata. Nakalahad naman yung palad niya kaya inabot ko na sa kanya yung
cellphone niya.
Umupo ako ng ayos. Hindi ko makita yung itsura niya dahil yung right phase ng mukha lang niya ang nakita ko.
{ Love, Rain // 19 }
"Ma'am? Ma'am..?"
Kenji's POV.
Halos mabigla ako nung nakita ko yung flight attendant na nasa harap ko. May pagkanerbyosa pa man din ako dahil
Magpapasundo na lang ako kay Rina? Pero ang alam ko may shooting siya nung bago niyang drama sa TV eh, so
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Napansin ko naman ang pagbabago ng lugar. Namiss ko tuloy ang Pilipinas :')
O___O
Speaking of Pilipinas,
Napatgil ako sa paglalakad. Ayyy! Talagang ang bobo ko talaga! Hindi ko na nakita yung katabi ko! Di ko tuloy na -
Sumakay na ako ng bus papuntang Batangas. Pamasid masid lang ako sa bintana. Buti naabutan ko tong bus na to,
aandar na kasi eh, pero nakita ako ni Manong na sasakay kaya bumukas yung pinto nung bus. Buti na lang, mahirap
Nakalimutan ko nga palang sabihin kung bakit ako bumalik. Ang totoo niyan, dito ako mag aaral para sa kahuli-
hulihang year ko sa college. Eh kasi, bumagsak ako sa school sa Korea. Ang hirap kasing mag take ng Korean
Hindi ko alam kung anong nangyari sa katawan ko. Naging bato eh, nung narinig ko yung boses na nasa likod ko.
Hindi ko na ulit narinig yung boses niya. Tapos na yata niyang kausapin yung kinakausap niya kanina eh.
Natuunan ko ng pansin ang TV na nasa bus. May patalastas kasi, at andun si Rina :)
Ina-advertise niya pala yung brand ng Fibrella. Tipong habang naglalakad si Rina ay nagpapalit palit siya ng payong
"Which Fibrella are you? Go visit our website, fibrellaumbrella.com to know!" - Rina sabay wink at konting tawa. At
Tahimik lang na umaandar yung bus. Naulan kaya madilim na ang langit. Gabi na rin kasi. Natigil din yung bus tuwing
napunta kami dun sa mga nagtitinda. Nakababa na rin yung katabi ko kaya solo ko na ang pwesto.
"O, Balagtas Terminal!!"
Tumigil yung bus. Tumayo na ko pero biglang lumakas yung ulan.. eh ang layo pa naman nung sasakyang jeep
papuntang Alangilan!
Pero tumuloy na ako sa pagbaba. Agad kong tinakbo yung pinakamalapit na masisilungan dun. Pinagpag ko yung
Nakita ko yung jeep na sakayan sa Alangilan pero ang layo. Dun kasi nasakay dapat eh, kaya hindi pwedeng
palapitin. Binuksan ko yung bag ko para maghanap ng pwedeng ipanlong sa sarili ko. Yun nga, dahil nagmamadali
Nililimot ko yun isa isa. Yan tuloy, pinagtitinginan na ako nung mga lalaking drayber ng mga jeep na hinihintay yung
ang aming tingin sa isa't isa. Hindi ko rin kasi maalis ang aking mga tingin.
Nakita ko si Mike. Gumwapo siya at mukha na talaga siyang college student. Hawak hawak niya yung dalawang
bagahe niya at may dala din yung balikat niya. Hindi niya siguro mabuksan yung payong sa karamihan ng dala niya.
Lumapit ako sa kanya at kinuha yung payong niya. Oo, kinuha ko ito ng walang paalam.
Nakatingin lang siya sa'kin ngayon na parang hindi alam kung anong sasabihin. Siguro di niya naintindihan kung ano
niya, nalaman ko na lang na yakap yakap na niya ako at nilapag na niya yung mga gamit niya sa semento kahit basa
ito.
Tahimik lang ako habang hawak hawak ko pa rin yung payong. Kung bibitawan ko kasi, mababasa kami dahil lampas
na kami sa shed.
"Ano yun?"
"Langit..?"
Yun na lang ang pinili ko kasi parang tinatanong niya kung anong mas prefer ko.
"Hindi mo rin alam, kung gaano ko hinalikwat ang facebook, malaman lang kung san ka pumunta. Hindi mo rin alam,
kung gaano ko katagal kinulit si Rina para malaman ko kung nasaan ka.."
"Pero ngayon.. gusto ko malaman mo.. kung gaano kalakas.. ang tibok ng puso ko.. para sa'yo."
Hindi ako makapagsalita. Natutuwa, naiinis.. ewan! Halo halo! Naiinis ako dahil, pinatagal pa niya.. pero masaya ako
Niyakap niya ako ng mahigpit habang nakangiti. Matapos niya akong yakapin ay tumingala siya. Tumingala din ako.
Nginitian ko siya.
"Meron na!"
"Ha? T-teka, pano yun?"
Medyo patila na. Binigyan niya ulit ako ng isang mahigpit na yakap.
Mamaya ay kinuha na namin yung mga bagahe na nasa shed ng terminal at binitbit ito. Niloloko pa nga kami ng mga
< If I were rain, that joins sky and earth that otherwise never touch, could I join two hearts as well? >
Thanks to the Rain.. he joined the sky (Ako) and the earth (si Mike). And now, we became one.
"Onga, ako nga yung kasama mo nung second day eh.. Tanda mo pa?"
Dito na matatapos ang aming kwento. Marami rami pa siguro kaming babalikan na mga alaala. Magkita na lang ulit
tayo, Ulan.
- - End. ☂