Br.

U sva tri slučaja, relativna vlažnost vazduha najviša je u jutarnjim časovima, opada tokom dana
i ponovo raste u večernjim časovima. Najviše vrijednosti zabilježene su u periodu 4-6h, kada su
intenzitet Sunčevog zračenja i temperatura najniži, a najniže u periodu 12-14h, kada su
intenzitet Sunčevog zračenja i temperatura najviši. Naime, što je temperatura vazduha viša, to
on može primiti više vodene pare (na -20°C potreban je 1g, na 20°C potrebno je 27 g za
zasićenje), pa je zasićenje (relativna vlažnost) niže pri višoj temperaturi. Variranje vrijednosti je
najveće na otvorenom staništu, zatim hrastovoj, a najmanje u bukovoj šumi. Zbog otvorenosti
staništa Sunčevim zrakama, na otvorenom staništu je variranje temperature vazduha i zemljišta
intenzivnije, pa samim tim i variranje vlažnosti vazduha. Hrastove i bukove šume imaju razvijene
visoke krošnje drveća, koje ublažavaju prodor Sunčevih zraka do nižih spratova, samim tim i
održavaju stabilnije temperature i vlažnost vazduha. Također, stabla ublažavaju brzinu vjetra,
koji može znatno uticati na variranja vlažnosti, kao i evapotranspiraciju. Ipak, variranja su veća u
hrastovoj šumi, koja prema karakteru svjetlosnih prilika pripada svijetlim šumama, u odnosu na
bukovu, koja pripada tamnim listopadnim šumama.
Br. 2

Iz grafika je vidljivo da temperatura vazduha postiže najnižu vrijednost u jutarnjim časovima.

Nakon izlaska Sunca, temperatura postupno raste sve do 13 h, kad poprima najvišu vrijednost i
zatim počinje ponovo padati. Suprotno, relativna vlažnost doseže najviše vrijednosti u jutarnjim
časovima, tj. u najhladnijem periodu dana, dok sa rastom temperature opada. Dakle, kad
temperatura raste relativna vlažnost se smanjuje i obratno. Naime, što je temperatura vazduha
viša, to on može primiti više vodene pare, pa je zasićenje (relativna vlažnost) niže pri višoj
temperaturi. Relativna vlažnost vazduha je mjera koja direktno utiče na intenzitet, brzinu i
efikasnost fizioloških procesa u biljnom organizmu, a zajedno sa temperaturom znatno utiče na
intenzitet transpiracije. Po pravilu, što su nedostatak zasićenja vazduha parom i temperatura
veći, to je transpiracija izraženija. Prema podacima, intenzitet transpiracije je najviši pri relativnoj
vlažnosti vazuha od 63-66%, dok se pri višim temperaturama i nižoj vlažnosti on smanjuje
(moguće zatvaranje stoma kao zaštita od pretjeranog gubitka vode). Pri visokoj relativnoj
vlažnosti u kombinaciji sa nižim temperaturama, intenzitet transpiracije se također smanjuje.