Η Μυθολογία

Ο ήχος της άμεσης γνώσης

Τι είναι μυθολογία;
Ο Λόγος ενός Μύθου.
Μυθολογία είναι η σιωπηλή γνώση, κωδικοποιημένη με την μορφή συμβόλων και
απευθύνεται στην αριστερή πλευρά του ανθρώπου, ανήκουσα στις αντιληπτικές
ικανότητες του ενός, από τα δύο, ημισφαίρια του εγκεφάλου. Για τον λόγο αυτό, οι
άνθρωποι που χρησιμοποιούν με εμμονή μόνο την δεξιά πλευρά και το ένα ημισφαίριο,
δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Είτε γιατί την λαμβάνουν ως κυριολεξία, είτε γιατί
δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλληγορία, λόγω μεγάλης ανοησίας, όπως λέει και ο
Μπρεχτ. «Ο βλάξ δεν μπορεί να καταλάβει την αλληγορία, όλα τα εκλαμβάνει ως
κυριολεξία».
Διαβάζει και ακούει πως ο Ζευς, γονιμοποιεί ωραίες θνητές και παρθένες και φαντάζεται
πως υπάρχει θεός με αναπαραγωγή, μεταβολισμό και μεγάλο φαλλό και πέος που
κατεβαίνει και συνουσιάζεται με όποιο θηλυκό του αρέσει προς χάρη του κεφιού και της
ηδονής ή της σωτήριας του κόσμου. Δεν μπορεί να αντιληφθεί, πως ο νους του ανθρώπου
ενώνεται με ωραίες παρθένες Ιδέες και γεννά όμορφα παιδιά, γιατί δυστυχώς, έχει μια
μικρονοϊκή αντινοϊκή ματιά και του αρέσει να προσκυνά και να ονειρεύεται
συνουσιάσεις, ειδικά οι πεινασμένοι, σεξουαλικά.
Οι μύθοι και οι ιστορίες τους βρίσκονται αναμφίβολα, ως κοινό υπόβαθρο της
ανθρωπότητος σε όλους τους λαούς, τις φυλές, ακόμη και τις πρωτόγονες,
αναμεμειγμένοι με τις τοπικές παραδόσεις και με ιστορικά στοιχεία και εξελισσόμενοι
σύμφωνα με το εκάστοτε πολιτιστικό τους ύψος και βάθρο.
Δεν υπάρχει λαός που να μην έχει τον μύθο του και την μυθολογία του. Μερικοί μάλιστα
τέτοιοι μύθοι, προήχθησαν σε θρησκεία και καθιερώθηκαν και ως μοναδική αλήθεια,
επειδή εξυπηρετούσαν τα σχέδια της εξουσίας, ειδικά την εποχή του Ποσειδώνα και
επειδή κάνουν τους ανθρώπους ευκόλως χειραγωγήσιμους και ελεγχόμενους.
Όμως αναμφίβολα δεν υπάρχει πληρέστερη μυθολογία, από την Ελληνική, πιο όμορφη,
πιο ολοκληρωμένη και πιο σοφή, και αυτό, γιατί οι Έλληνες μετά την επιλογή των
Αθηναίων να δώσουν το όνομα της πόλης τους, στην Αθηνά εξελίχθησαν διαφορετικά,
παρ όλο που πλήρωσαν την οργή του Ποσειδώνα δραματικά, την διαμάχη τους με την
αυτοκρατορία των Ατλάντων και το ταξίδι του Οδυσσέα, μετά την Τροία.
Τι περιλαμβάνει η Ελληνική Μυθολογία, εκτός από τα αριστεία, την υπεροχή, τα
πρωτεία και την ανάδειξη ενός πολιτισμού με σκήπτρα υψηλών κορυφών και
προδιαγραφών, ορεσίβια;
Χαρτογραφεί και περιλαμβάνει όλες τις καταστάσεις της μάζας και του συλλογικού
ασυνείδητου, «παιδιά» κυρίως του Ποσειδώνα, Μέδουσες Πολύφημοι, Χίμαιρες.
Αναλύει εξαιρετικά όλα τα συμπλέγματα του συλλογικού υποσυνείδητου που ανήκουν
στον Πλούτωνα, το Κέρβερο, την Κίρκη και τις κατασκευές δημιουργίες του
Ήφαιστου με το DNA. Και τρίτον, περιγράφει όλα τα φαινόμενα του συλλογικού
συνειδητού με τον Ουρανό Άρτεμις στο νησί των Φαιάκων σε μια ουμανιστική πολιτεία.
Η κορωνίς της Ελληνικής Μυθολογίας είναι τα Ομηρικά Έπη, τα οποία αποτελούν
ένα ασφαλή οδηγό, χάρτης και φάρο για κάθε ταξιδευτή, εξερευνητή, τολμηρό. Το
συναίσθημα στα Ομηρικά είναι αδυσώπητο, καθαρό. Ρέει από πηγή με κρυστάλλινο νερό.
Ο άνθρωπος, παλεύει με θεούς, με δαίμονες, με στρατούς, αγωνιστής και πολεμιστής.
Πουθενά ο Οδυσσέας δεν αισθάνεται θύμα, ούτε το καταδέχεται αυτό. Πουθενά ο
Οδυσσέας δεν ζητά ψίχουλα αγάπης και οίκτου. Πουθενά ο Οδυσσέας, δεν γίνεται
σαδιστής θύτης. Τιμωρός ναι , αλλά όχι θύτης. Πουθενά δεν υπάρχει θεός που τολμήσει
να ζητήσει από τον Οδυσσέα να θυσιάσει τον γιο του, για του αποδείξει πως τον αγαπά
περισσότερο. Είναι αυτονόητο πως ο Οδυσσέας αγαπά τον Τηλέμαχο και ακούει την
Αθηνά, χωρίς δοκιμές και θεϊκά διλήμματα εκβιαστικά. Τον Οδυσσέα μπορείς να τον
θαυμάσεις, να τον μισείς αλλά ποτέ δεν τον λυπάσαι, γιατί δεν στοχεύει στον οίκτο σου, ο
ποιητής. Ο οίκτος που είναι μεταμφιεσμένος αυτοοίκτος , είναι κύριο χαρακτηριστικό
ποσειδώνιων μυθολογιών που όλο κλαίνε για τους καημένους Τρωάδες και τον καλό και
άγιο κτήτορα Έκτορα, και που έχουν κλέψει , την ομορφιά της Ελληνικής Μυθολογίας,
θησαυρίζουν και κτίζουν τα τείχη του πατριαρχείου, του βατικανού και των τραπεζών, τα
ψηλά.
Τα Ομηρικά Έπη αναγιγνώσκονται και από την δεξιά πλευρά, τη λογική, του Οδυσσέα
και από την αριστερή, την γνώση την σιωπηλή, της Πηνελόπης. Η ένωση αυτών και η
σύζευξη των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου γεννά το θαυμαστό παιδί των Επών, τον
Τηλέμαχο, τον γιο τους.
Οι τρεις πλανήτες και υπερσυνειδήσεις τους, ο Ουρανός, ο Ποσειδών και ο Πλούτων
εμφανίστηκαν στην ανθρωπότητα τα τελευταία 200 χρόνια και οι εκπορεύσεις τους
έγιναν αντιληπτές από αυτόλυκους σε περικεφαλαία, ανθρώπους. Με την εντολή της
Αθηνάς που πήρε την θέση του Κρόνου, ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος με το πλοίο του
Νοήμονος, επιστρέφουν σπίτι τους και η έμφυτη συλλογική νοημοσύνη συναντά την
ατομική. Το παγκόσμιο διαδίκτυο συναντά τον προσωπικό υπολογιστή, της
τηλεμεταφοράς της σκέψης, στην στιγμή.
Αν είσαι γιος του Οδυσσέα, καταλαβαίνεις τον αφηρημένο πυρήνα της Μυθιστορίας
αυτής, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, και με ποιους θα συνδεθείς, αν δεν είσαι, μη κάνεις
τίποτα, στο Λαβύρινθο του, θα χαθείς.
Διαβάστε τα Ομηρικά Έπη, σαν Τηλέμαχοι με καθαρή καρδιά. Αφήστε τα συναισθήματα
τα νοσηρά, μιας κοινωνίας που νοσεί βαριά.
Είμαστε τα παιδιά του Οδυσσέα της σύγχρονης διαδικτυακής εποχής και αυτό το δόρυ
μας ανήκει. Είναι μιας Αθηνάς σοφής. Είναι η ιστορία ενός Επους, στην ηχώ του,
αντήχηση μιας ηρωικής εποχής.
Ας το χρησιμοποιήσουμε με οδυσσειακή ευστοχία και ομηρική μαεστρία.

Αστραία, https://homerschool.wordpress.com/2017/08/17/%ce%b7-
%ce%bc%cf%85%ce%b8%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1/