Η αποχή από την ψηφοφορία από

την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Εσύ μπορείς να αδιαφορείς όσο θες για την πολιτική, η πολιτική δεν αδιαφορεί καθόλου
για σένα. Σου καθορίζει τη ζωή. Και να μη ψηφίσεις είναι μια πράξη πολιτική γιατί δεν
υπάρχει πράξη που να μην είναι πολιτικής σημασίας σε μια πολιτεία ανθρώπων εν τη
γη.
Ε) Η αρχή της υποχρεωτικής ψηφοφορίας. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η άσκηση του εκλογικού
δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι με τη συνταγματική
αναθεώρηση του 2001 καταργήθηκε η πρόβλεψη για νόμο που θα επιβάλει ποινικές κυρώσεις
στον εκλογέα που δεν θα λάβει μέρος στις εκλογές.
Στις εκλογές τις 26 Μαϊου του 2019 η αποχή έφθασε το 41%
Τι σημαίνει αυτό;
Από τα 10 εκατομμύρια περίπου των εγγεγραμμένων, μόνο τα 5,5 πήγαν να ψηφίσουν. Να
σκεφτεί κανείς ότι έχουν γίνει αγώνες για το δικαίωμα ψήφου που τώρα το απαξιώνουν τα 4,
5 ψηφοφόρων απολιτικής αγωγής.
Γιατί;
Αδιαφορία; Απογοήτευση; Απαξίωση; Ανικανότητα;
Ας τα δούμε αναλυτικά
1. Αδιαφορία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που αδιαφορούν πια για το τι συμβαίνει γύρω τους ανήκουν σε
δύο βασικές κατηγορίες:
α) Έχουν τόσα προσωπικά προβλήματα που δεν βλέπουν μπροστά τους και δεν
ενδιαφέρονται ούτε καν για τον εαυτό τους. Προβλήματα οικογενειακά, υγείας ψυχικής και
φυσικής, χρέη, ανεργία κατάθλιψη και άλλα πολλά. Συνεπώς η ενασχόληση με την πολιτική
είναι μια πολυτέλεια περιττή, ακόμη και ένας περίπατος για μία ψηφοφορία απλή.
β) Είναι πολύ βολεμένοι ,περνάνε καλά, έχουν λίγα λεφτά, βγάζουν σέλφι στο ΦΒ και ο
βαθύς προβληματισμός τους φθάνει μέχρι το πιο βαθύ ντεκολντέ της ξανθής παρουσιάστριας.
Το πολύ πολύ να κάνουν την χάρη στον κουμπάρο τους να πάνε να ψηφίσουν το κόμμα του.
2. Απογοήτευση. Είναι οι άνθρωποι που το έχουν ψάξει, έχουν κουραστεί έχουν προδοθεί
έχουν απογοητευτεί από το επίπεδο της πολιτικής ζωής του τόπου και την κατάντια των
κομμάτων. Έχουν αποσυρθεί πικραμένοι.
3. Απαξίωση. Δεν βλέπουν λύση μέσα από τη χειραγωγούμενη και κατευθυνόμενη φιέστα
των εκλογών και όχι αδίκως. Όπως λένε και οι αναρχικοί, «αν οι εκλογές μπορούσαν να
αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες».
4. Ανικανότητα. Η αμορφωσιά η έλλειψη παιδείας και αυτοπαιδείας και το χαμηλό επίπεδο
πολλών ανθρώπων τους οδηγεί σε πλήρη αποχή και συμμετοχή στα κοινά, εκτός αν τους
επιστρατέψουν τα κόμματα τα πολιτικά προς ίδιον όφελος.
Σκέψεις
Οπωσδήποτε ο κοινοβουλευτισμός, εν μέσω θεοκρατίας επιχορηγούμενων κομμάτων και
διευθύνοντων πολυεθνικών αγορών έχει τα προβλήματά του. Στην ουσία είναι ένα παιγνίδι
στημένο. Κάποτε που είχε μεγαλύτερη δύναμη η θρησκεία, ως πρώτη εξουσία, ο πάπας και ο
πατριάρχης διόριζε τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό και τον ευλογούσε. Μετά, διάβαζε
χαλαρά χριστιανικές διδαχές περί των δύο χιτώνων, έχοντας καμιά δεκαριά πάνω του, πως
να αγαπούμε τους εχθρούς μας στέλνοντας τους στην πυρά και πως να γυρίζουμε το μάγουλο
μας σκύβοντας ταπεινά σε όποιο μας το ζητάει επιτακτικά και άλλα τέτοια χριστιανικά λόγια
σοφά και λογικά. Από αυτά διδάσκονται και οι πολιτικοί μας και μαθαίνουν πολλά. Πως να
λένε και ξελένε, να μετανοιώνουν, να σκύβουν, και να υπόσχονται επί βασιλείας του ουρανού
πολλά. Αφού σου λένε, ο ίδιος ο θεός λέει και ξελέει, φτιάχνει τον άνθρωπο και μετανιώνει.
Τον πνίγει και ξαναμετανοιώνει. Συγχωρεί τον εχθρό του τον διάβολο και τιμωρεί τα κακά
παιδιά στη κόλαση, τα καλά τα σταυρώνει, δίνει τόσες υποσχέσεις που ποτέ δεν
πραγματοποιεί, εμείς που είμαστε απλοί θνητοί τι θέλετε να κάνουμε;;;; Και έχουν το δίκιο
τους ομολογουμένως.
Σήμερα όμως , τον πρόεδρο ή τον πρωθυπουργό, πρέπει να τον εγκρίνει και το
χρηματιστήριο, λαμβάνοντας υπ ΄όψιν τον δείκτη του Dow Jones σοβαρά.
Προτάσεις
Η ιστορία του ανθρώπου έχει την διαδρομή της το ταξίδι της μέσω της συνείδησης. Οι
αλλαγές πάντα γίνονται μέσω φυσικών καταστροφών ιστορικών αλλαγών συλλογικών και
προσωπικών. Ο άνθρωπος αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του μέσω και της
συλλογικότητος και της ατομικότητος με:
1. Αυτοπαιδεία. Μορφώνει τον εαυτό του, τον κάνει όμορφο με ΜΟΡΦΗ. Μορφώνοντας τον
εαυτό του μορφώνει και τους άλλους γύρω τους γιατί η ομορφιά όπως και η ασχήμια είναι
μεταδοτική. Μεταδίδονται.
2. Αυτογνωσία. Γνωρίζει τον εαυτό του. Γνωρίζοντας τον εαυτό του γνωρίζει και τον κόσμο
γύρω και τον κατανοεί. Η γνώση είναι επίσης μεταδοτική.
3. Με συμμετοχή. Συμμετέχει στα κοινά ως υπεύθυνο μέλος μιας κοινωνίας που τον αφορά,
λέγοντας τη γνώμη του για ότι τον αφορά. Δεν είναι απαραίτητο να τρέχει πίσω από κάθε
κόμμα με βάση ιδιοτελή, ούτε να το ακολουθεί πιστά. Στην ουσία, η τόση συμμετοχή τόσων
πολλών μικρών κομμάτων στις εκλογές,ένα πράγμα σημαίνει, νοσηρό ατομικισμό και άγνοια
της σοβαρότητος της κατάστασης , πλατιά.
Τα μεγάλα κόμματα έχουν τον λόγο της ύπαρξης τους που αναφέρθηκε πρωταρχικά, αλλά και
η εμφάνιση τόσων πολλών μικρών κομμάτων τραγελαφική καταντά και δυσκολεύει το έργο
της επιλογής. Ως ένα βαθμό είναι ύποπτη και σκόπιμη όταν δεν είναι απλώς ναρκισσιστική.
4. Πολιτική αγωγή. Υποχρεωτικό πρώτο μάθημα για υπεύθυνους πολίτες από την
εκπαίδευση την βασική.
Αστραία
Ψηφοφορία στην αρχαία Αθήνα
Η Εκκλησία του Δήμου ήταν η κύρια δημοκρατική συνέλευση στην αρχαία Αθήνα, και
πραγματοποιούνταν στο λόφο της Πνύκας, στην Αρχαία Αγορά ή στο Θέατρο του Διονύσου. Η
συνέλευση ήταν ανοιχτή σε όλους τους άρρενες πολίτες (που είχαν πολιτικά δικαιώματα) με
ηλικία μεγαλύτερη των 20 ετών, και καθιερώθηκε από τον Σόλωνα το 594 π.Χ.
Η Αρχαία Αθήνα εξασφάλιζε την ισότητα του λόγου, παρέχοντας το δικαίωμα της δημόσιας
ομιλίας. Η πλήρης ελευθερία του λόγου μεταφραζόταν ως κοινωνική αρετή, δηλαδή ειλικρίνεια
και ως πολιτικό εργαλείο, δηλαδή σθεναρή έκφραση της γνώμης. Ο επιτυχής λόγος καθοριζόταν
από:
α) το δίκαιον
β) το νόμιμον
γ) το συμφέρον
δ) το δυνατόν
ε) το καλόν
στ) το ευχάριστον
Αρμοδιότητες
Η συνέλευση ήταν αρμόδια για γενικά θέματα της πόλης, αλλά και για την κήρυξη του πολέμου,
τις επιλογές στρατιωτικής στρατηγικής, και της εκλογής στρατηγών και άλλων ανώτερων
αξιωματούχων. Η Εκκλησία συνερχόταν σε 4 τακτές συνεδριάσεις στη διάρκεια κάθε
πρυτανείας, άρα 40 φορές το χρόνο. Η πρώτη από τις 4 συνεδριάσεις κάθε πρυτανείας λεγόταν
« κυρία Εκκλησία ». Ωστόσο, γίνονταν και έκτακτες συνεδριάσεις (σύγκλητοι).
Οι εργασίες άρχιζαν νωρίς το πρωί και τελείωναν με τη δύση του ηλίου. Αρμόδιος ήταν ο
επιστάτης των πρυτάνεων, ο πρόεδρος της συνεδρίασης. Τον βοηθούσαν ένας κήρυκας κι ο
γραμματέας της Βουλής. Η ημερήσια διάταξη για την εκκλησία του δήμου γινόταν από την
Βουλή. Οι ψηφοφορίες γίνονταν με ανάταση του χεριού. Δικαίωμα λόγου είχαν μόνο Αθηναίοι
πολίτες.
Αστυνόμευση
Μια ομάδα σκλάβων, που είχαν το ρόλο της αστυνόμευσης, οι γνωστοί Σκύθες, κουβαλούσαν
σχοινιά που είχαν βυθιστεί σε κόκκινο χρώμα και προχωρούσαν στην πόλη τις ημέρες που
γινόταν συνέλευση, και μαστίγωναν όσους πολίτες δεν είχαν πάει στη συνέλευση με τα σχοινιά.
Με τα ενδύματα τους λερωμένα με αυτόν τον τρόπο, οι πολίτες ήταν ντροπιασμένοι και δεν
μπορούσαν νομικά να πραγματοποιήσουν καμία δουλειά έως ότου επισκέπτονταν τους χώρους
συνεδρίασης της Εκκλησίας του Δήμου, στο λόφο της Πνύκας. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Μπλόγκερ Αστραία
https://mylikesite.wordpress.com/2019/05/29/%CE%B7-
%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-
%CF%84%CE%B7%CE%BD-
%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-
%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-
%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9/