Κείμενο Ι

Ψηφιακές διαδρομές

1. Είναι πασίδηλο ότι με τις σαρωτικές και πρωτοφανείς αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες, που
απαιτούν επιμήκυνση του χρόνου εγκλεισμού και απομόνωσης, η δίμηνη υγειονομική κρίση
αντικατέστησε τις «σχολές» με προγράμματα τηλεκπαίδευσης και τον «πολιτισμό» με τηλεδιασκέψεις
και τηλεδιαδρομές σε προσβάσιμα ψηφιακά αρχεία και τηλεσυμμετοχή σε θεατρικές παραστάσεις και
συναυλίες. Μουσεία και συλλογές, ιστορικοί χώροι και μνημεία αξιοποιούν τις σύγχρονες ψηφιακές
πλατφόρμες και προσκαλούν το φιλοθεάμον κοινό με πλούσιο ψηφιακό  υλικό σε περιδινήσεις
ψευδαισθήσεων σε τόπους και κόσμους ιδεών, βλέποντας μοναδικά εκθέματα χωρίς βιασύνη και
συνωστισμό.
2. Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς, για να περιηγηθούμε σε χώρους και πλούσιες συλλογές των
μουσείων και της Πινακοθήκης, να παίξουμε με τα παιδιά μας εκπαιδευτικά παιχνίδια, μαθαίνοντάς
τους και μεταλαμπαδεύοντας την αξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με πρωτότυπο και 
ψυχαγωγικό τρόπο. Η τεχνολογία εξασφαλίζει την απρόσκοπτη επίσκεψη των κορυφαίων παγκόσμιας
εμβέλειας μουσείων, που υποκαθιστά τη φυσική παρουσία, την προσωπική επαφή, τις εμπειρίες και τη
συγκίνηση της στιγμής, την απόλαυση  του φυσικού κάλλους. Η σχέση με τα υλικά κατάλοιπα της
τέχνης και του πολιτισμού εκπέμπει πολλαπλά μηνύματα, που έχουν ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές
και υπαρξιακές διαστάσεις. Ακόμα και οι ασήμαντες πέτρες εξιστορούν και ανακαλύπτουν τα μυστικά
τους σε εκείνους που τις προσεγγίζουν με ενδιαφέρον και ευαισθησία. Τα έργα τέχνης, τα μνημεία και
οι ιστορικοί τόποι λειτουργούν στο φυσικό περιβάλλον, διεγείρουν τις αισθήσεις και αποτελούν μέρος
της πραγματικότητας, επαναφέροντας στη μνήμη ζωντανές καταστάσεις.
3. Οι διαδικτυακές πλατφόρμες αναιρούν τους ισχυρισμούς του πατριωτικού ενδιαφέροντος και
κατασιγάζουν τα πνεύματα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Με ένα απλό κλικ είναι
εφικτή η προβολή και εικονοποιία των έργων απαράμιλλης αξίας στην οθόνη του οικιακού μας
υπολογιστή, όπου βλέπουμε τη Ζωφόρο του Παρθενώνα με ξεναγό τη Γλαύκα, το ιπτάμενο ρομπότ. Ο
Νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης σε ένα ποίημα επισημαίνει πολύ σοφά «Α! Πιστευτά πράγματα
μιλήστε μου! Κόρες που εμφανιστήκατε κατά καιρούς  Μέσα στο στήθος μου κι εσείς παλαιές
αγροικίες Βρύσες που λησμονηθήκατε ανοιχτές μέσα στους αποκοιμισμένους κήπους Μιλήστε μου!
Έχω ανάγκη από γης Που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη»(Ρήμα το σκοτεινόν). Ο Αρχαιολόγος
Καρούζος Χρήστος γράφει χαρακτηριστικά «Έχει άπειρη γοητεία το θέαμα του δαιδαλικού Έλληνα από
τα μέσα του 7ου αιώνα, που χθεσινός ακόμα μαθητής τολμά τα πιο απόκοτα έργα σε υπερφυσικές
αναλογίες, μα γερά θεμελιωμένα στη φύση ».
4. Κύρια στοιχεία της ταυτότητας της χώρας είναι τα αγαθά της πολιτιστικής κληρονομιάς, υλικά και
άυλα, και ο σύγχρονος πολιτισμός που αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα για την παιδευτική αξία,
την κοινωνική δραστηριότητα, την αμφίρροπη σχέση κοινού και μνημείων και τη σημαντική συμβολή
τους στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Καθώς οικονομικές, υγειονομικές κρίσεις και
γεωπολιτικές αστάθειες πλήττουν επικίνδυνα την ευαίσθητη τουριστική βιομηχανία, στην οποία
στηρίζεται η χώρα με έωλες διαφημιστικές εκστρατείες, ενώ η παιδεία, η γνώση και η προβολή του
ασύγκριτου φυσικού κάλλους και της πολιτιστικής παρακαταθήκης παραμένουν σταθεροί πυλώνες της
επιστροφής σε δρόμους ευημερίας και προόδου. Μια ηλεκτρονική επινόηση εισβάλλει θριαμβικά στον
ιδιωτικό βίο, περιορίζει ελευθερίες και επιλογές, καλλιεργεί παθητική συμπεριφορά, μετατρέπει τον
εύπιστο χρήστη σε πειθαρχικό χειριστή ενός απρόσωπου κόσμου, που παραγκωνίζει την παρουσία, την
εμπειρία. Με απλούς χειρισμούς μετατρέπει την πραγματικότητα σε εικονικό κόσμο λάμψης, αφού τα
θέλγητρα της οθόνης πολιορκούν και καταβάλλουν αισθήσεις, συνθλίβουν συναισθήματα, ματαιώνουν
το ωραίο ταξίδι παρουσιάζοντας την κυριαρχία του αλεξίθυμου και του ανέπαφου.
(διασκευασμένο άρθρο από τον ημερήσιο τύπο 10/05/2020)

Κείμενο ΙΙ

«Ars Poetica»
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση

σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες

όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι

αγώνας, όχι μουσική που λύνεται

μα πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας

μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα

αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

 

Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά

ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ

να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες

αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό

κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν

μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ’ αχαμνά ζωύφια

τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα

με αίσθημα ποτισμένες.

(Ο δύσκολος θάνατος, 1978)

Παρατηρήσεις

Θέμα Α
Α1. Να αποδώσετε  περιληπτικά το νόημα των τριών πρώτων παραγράφων του κειμένου Ι
Μονάδες 15

Θέμα Β
Β1. Να εντοπίσετε ποιες από τις παρακάτω προτάσεις είναι λανθασμένες ή σωστές:
α) Μουσεία και συλλογές, ιστορικοί χώροι και μνημεία αξιοποιούν τις σύγχρονες ψηφιακές πλατφόρμες για να
εξιτάρουν τον επισκέπτη του καναπέ

β) Τα έργα τέχνης, τα μνημεία με ψηφιακό τρόπο προβάλλουν το ένδοξο παρελθόν με τον ίδιο τρόπο που
συμβαίνει και στο φυσικό τους χώρο

γ) Η  ηλεκτρονική σύνδεση με τον εικονικό κόσμο γίνεται με πολλές δυσκολίες

Μονάδες 15
Β2. Στην 4η παράγραφο του κειμένου Ι  ο συγγραφέας φαίνεται ότι επιθυμεί να κατακρίνει. Να επιλέξετε στο
κείμενο τρεις (3) κειμενικούς δείκτες που υποστηρίζουν αυτή την επιδίωξη και να εξηγήσετε την επιλογή σας
Μονάδες 10
Β3. Με ποιον ισχυρισμό προσπαθεί ο αρθρογράφος να αποδείξει τις θέσεις του στη 3 η παράγραφο του κειμένου Ι:
Μονάδες 10
Β4. «Μια ηλεκτρονική επινόηση περιορίζει ελευθερίες και επιλογές: να δικαιολογήσετε τη σύνταξη που
χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος και να την μετατρέψετε στην αντίθετη σύνταξη.
Μονάδες 5

Θέμα Γ
Ποιο το θέμα του  ποιήματος του Αλέξη Ασλάνογλου και ποια θα πρέπει να είναι η στάση του δημιουργού
απέναντι στην ποίηση; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας λαμβάνοντας υπόψη τους κειμενικούς δέκτες  (Σε
180 λέξεις)

Μονάδες 15

Θέμα Δ
Σε ένα άρθρο που θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του σχολείου  να σχολιάσετε αν οι ψηφιακές διαδρομές των
μουσειακών εκθεμάτων καθηλώνουν κάθε επισκέπτη και με ποιο τρόπο το σχολείο δύναται να εντάξει στο
πρόγραμμά του την ψηφιακή ξενάγηση. Καθίσταται ωφέλιμη ώστε οι μαθητές να γίνουν κοινωνοί των αγαθών
της πολιτιστικής κληρονομιάς;

Μονάδες 30

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Θέμα Α
Ο αρθρογράφος πραγματεύεται τις επιδράσεις εικονικής περιήγησης σε χώρους πολιτισμού, η οποία
παρουσιάζεται ως εναλλακτικό μέσο ψυχαγωγίας ενόψει της  υγειονομικής κρίσης. Αρχικά, διαπιστώνει ότι η
ψηφιακή επίσκεψη αρχαιολογικών και ιστορικών θησαυρών, μουσειακών εκθεμάτων, χάρη στις τεχνολογικές
εφαρμογές,  προσφέρει τη δυνατότητα να εξερευνήσει  μουσεία και ιστορικούς τόπους που ίσως δεν θα είχε την
ευκαιρία να θαυμάσει δια ζώσης. Ωστόσο, επισημαίνει ότι οι διαδικτυακές αυτές εφαρμογές χαρίζουν το
προνόμιο να απολαύσει έργα τέχνης αλλά ταυτόχρονα τον απομακρύνουν από άλυτα φλέγοντα ζητήματα .  Προς
επίρρωση του ισχυρισμού, επικαλείται δυο σπουδαίες προσωπικότητες,  που επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν
συγκρίνεται με την φυσική  επαφή του επισκέπτη με  την ιστορία, τον πολιτισμό του.

Μονάδες 15

Θέμα Β
α) Σ  β) Λ  γ)  Λ

Μονάδες 15
Β2. Στην 4η παράγραφο του κειμένου Ι  ο συγγραφέας φαίνεται ότι επιθυμεί να κατακρίνει, φανερώνει τη διάθεσή
του να στηλιτεύσει την εικονική πραγματικότητα που προβάλλεται μέσω των ψηφιακών περιηγήσεων η οποία
δεν συγκρίνεται με τη φυσική επαφή με το έργο τέχνης ή με τον αξιόλογο αρχαιολογικό χώρο. Γι αυτό
χρησιμοποιεί το ασύνδετο σχήμα (πχ. Μια ηλεκτρονική επινόηση εισβάλλει θριαμβικά στον ιδιωτικό βίο,
περιορίζει ελευθερίες και επιλογές, καλλιεργεί παθητική συμπεριφορά, μετατρέπει τον εύπιστο χρήστη……)
αποσκοπεί στο να δώσει έμφαση στο λόγο κάνοντας το κείμενο πιο δυναμικό και ίσως να
το  χρωματίσει συναισθηματικά.  Παράλληλα, διαπιστώνουμε ότι  συμβάλλει στη ζωντάνια και
την παραστατικότητα ενός κειμένου, ενώ συνάμα πυκνώνει το λόγο. Προσδίδει στο ύφος λιτότητα και ο λόγος
γίνεται κοφτός, γοργός. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί και μακροπερίοδο λόγο.(πχ. Με απλούς χειρισμούς
μετατρέπει την πραγματικότητα σε εικονικό κόσμο λάμψης, αφού τα θέλγητρα της οθόνης πολιορκούν και
καταβάλλουν αισθήσεις ,συνθλίβουν συναισθήματα, ματαιώνουν το ωραίο ταξίδι παρουσιάζοντας την κυριαρχία
του αλεξίθυμου και του ανέπαφου) δείχνοντας  σοβαρότητα και επισημότητα στο ύφος του. Υποδεικνύει και
άριστη γνώση και χρήση της γλώσσας από την πλευρά του γράφοντος, που δε δημιουργεί νοητικά χάσματα και
ασάφειες. Έτσι, ο λόγος αποκτά συνθετότητα και πολυπλοκότητα. Τέλος, επισημαίνουμε και τη χρήση του γ΄
ρηματικού προσώπου (οικονομικές, υγειονομικές κρίσεις και γεωπολιτικές αστάθειες πλήττουν επικίνδυνα….)
που εκφράζει αντικειμενικότητα, ουδετερότητα, καθιστώντας τον αμερόληπτο παρατηρητή όσων περιγράφει με
την πένα του. Ίσως (εναλλακτικά) ο μαθητής αναφερθεί σε συνυποδηλωτική χρήση της γλώσσας, εφόσον
χρησιμοποιεί λέξεις ή φράσεις με τη μεταφορική τους σημασία (εικόνες, μεταφορές πχ. συνθλίβουν
συναισθήματα). Η γλώσσα τότε λειτουργεί με συνειρμικό τρόπο, δηλαδή απευθύνεται στο συναίσθημα του δέκτη
και ο αρθρογράφος αποσκοπεί στη διέγερση συναισθημάτων με συγκινησιακά φορτισμένο λόγο.
Μονάδες 10
Β3 Ο  ισχυρισμός τον οποίο  προσπαθεί ο αρθρογράφος να αποδείξει στη 3η παράγραφο του κειμένου Ι είναι  η
δυνατότητα που προσφέρουν οι διαδικτυακές αυτές εφαρμογές, εφόσον χαρίζουν το προνόμιο να απολαύσει
αναπαυτικά στο σπίτι του  έργα τέχνης αλλά ταυτόχρονα  απομακρύνουν τον επισκέπτη από άλυτα φλέγοντα
ζητήματα ( όπως η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα). Για να ενισχύσει και να τεκμηριώσει τη θέση του,
χρησιμοποιεί επίκληση στην αυθεντία, με την αναφορά στο ποίημα του υπερρεαλιστή ποιητή Ελύτη  και στα λόγια
του γνωστού  αρχαιολόγου Καρούζο, προκειμένου να δείξει ότι κατέχει τη γνωστή βιβλιογραφία και μελετά
απόψεις ειδικών.
Μονάδες 10
Β4 «Μια ηλεκτρονική επινόηση περιορίζει ελευθερίες και επιλογές»: ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί την
ενεργητική σύνταξη όταν θέλει να τονίσει το Υποκείμενο που ενεργεί και δρα.
Έτσι προσδίδει: υποκειμενικότητα (κάνει το ύφος πιο προσωπικό), αμεσότητα, ζωντάνια/ παραστατικότητα.
Μετατροπή σε παθητική σύνταξη: Ελευθερίες και επιλογές περιορίζονται από μια ηλεκτρονική επινόηση.
Μονάδες 5

Θέμα Γ
Ο Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου στο ποίημα «Ars Poetica» (Ποιητική Τέχνη) αναφέρεται στον τρόπο θέασης και
δημιουργίας ενός ποιήματος. Στην πρώτη στροφή του ποιήματος ο Ασλάνογλου μας δίνει μια γενική εικόνα για
τις βαθύτατες προεκτάσεις που λαμβάνει ο ποιητικός λόγος, εκφράζοντας  τις  ανησυχίες και τους έντονους
προβληματισμούς του δημιουργού.
«Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση

σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες

όπου η ζωή χορεύει.»

Ο ποιητής αξιοποιώντας τις εικόνες (ως κειμενικό δείκτη) από τη ζωή στα σύγχρονα αστικά κέντρα, δίνει την
αίσθηση που επιθυμεί να υπάρχει στους ποιητικούς στίχους και με τη χρήση του α΄ ρηματικού
προσώπου προσδίδει προσωπικό εξομολογητικό τόνο στο λόγο του.  Παρουσιάζει  την ποίηση σαν βραδινή
περιπλάνηση, γιατί η νύχτα του εξασφαλίζει ηρεμία, νιώθει απερίσπαστος να συνθέσει ποιήματα ανεμπόδιστα.
Περιδιαβαίνει  σε έρημους δρόμους, όσο και σε κεντρικές λεωφόρους με πολλή κίνηση, που παραπέμπουν  σε
φρενήρεις ρυθμούς ζωής. Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί και ετερόκλητους τολμηρούς συνδυασμούς λέξεων (πχ. η
ζωή χορεύει), πράγμα που θυμίζει την επιρροή που δέχτηκε από το ρεύμα του υπερρεαλισμού.
Θέμα του ποιήματος είναι η παρουσίαση του υποκειμενικού  ορισμού της ποίησης που μοιάζει με  έναν
αδιάλειπτο αγώνα, μια διαρκή προσπάθεια για  έκφραση  συναισθημάτων, βιωμάτων και σκέψεων, που συνιστούν
τη μοναδική ιδιοσυγκρασία κάθε δημιουργού.
Η στάση του δημιουργού απέναντι στην ποίηση δεν καθορίζεται από συγκεκριμένα πλαίσια, ο ίδιος δεν αποζητά
την ευκρινή διατύπωση που έχει μια μουσική μελωδία.
Η ποίηση πρέπει να χαρακτηρίζεται από το πάθος, από την ασίγαστη ένταση του δημιουργού να εκφράσει όλη
εκείνη την αταξία που επικρατεί μέσα του. Συναισθήματα μεταβάλλονται, αλλά γαληνεύουν και υποτάσσουν τα
τοπία, που λειτουργούν ως συνεργοί στην ποιητική εξομολόγηση. Βιώματα που δεν έχουν κατανοηθεί,  επιθυμίες
που δεν έχουν διαμορφωθεί  και η κινητοποίηση της σκέψης, πυροδοτεί τη δημιουργική του έκφραση.  Ο ποιητής
διασφαλίζει, μέσω της ποίησης, ένα  δίαυλο επικοινωνίας προκειμένου να μορφοποιήσει το υλικό που διαθέτει,
να εξωτερικεύσει, να βάλει σε τάξη τις  σκέψεις  που ταλαιπωρούν  την ψυχή του, πάντα όμως ελλοχεύει ο
κίνδυνος να παρασυρθεί, να καταφύγει σε απρόσμενες ποιητικές διατυπώσεις, προκειμένου να μετουσιώσει τον
πόνο  της ψυχής του σε ποίηση.

Οι ψηφίδες χρησιμοποιούνται συμβολικά υποδηλώνοντας τις λέξεις που θα πρέπει να είναι αναλλοίωτες, να

διατηρούν το πραγματικό τους νόημα, έστω κι αν χρησιμοποιούνται στους καθημερινούς μονολόγους,
υπαινισσόμενος την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων, οι οποίοι λειτουργούν εγωιστικά
( διατυπώνουν ατομοκεντρικά τη θέση τους.) Οι λέξεις, που αναζητά ο ποιητής θα πρέπει να διατηρούν τη
δυνατότητα να μεταδώσουν το επιδιωκόμενο συναίσθημα.
Ίσως οι μαθητές εναλλακτικά χρησιμοποιήσουν την παρομοίωση ως κειμενικό δείκτη.  Λέξεις τυχαίες, σαν
μηδαμινά ζωύφια, οι οποίες αν κι έχουν χάσει  το νοηματικό τους βάρος, παραμένουν εντούτοις ποτισμένες με
αίσθημα.

 
«Να φεγγρίζουν

μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ’ αχαμνά ζωύφια

τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα

με αίσθημα ποτισμένες».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ  ΠΟΙΗΤΗ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Αρσλάνογλου (Θεσσαλονίκη, 17
Σεπτεμβρίου 1931 – Αθήνα, 6 Αυγούστου 1996), είναι σημαντικός μεταπολεμικός Έλληνας ποιητής.
Γραμματολογικά ανήκει στη Β΄μεταπολεμική γενιά. Εμφανίστηκε στα Γράμματα το 1952 με το πολυγραφημένο
ποιητικό μονόπρακτο Θάλασσα και συγχρονισμός. Ο ίδιος γράφει  «Είναι ποιήματα απουσίας, τοπολατρίας,
ουσιαστικά είναι μετασυμβολικά με έντονες υπερρεαλιστικές επιδράσεις… Δηλαδή “μετά τον υπερρεαλισμό”…
Κινούμαι σε ένα κλίμα μετα-υπερρεαλιστικό… αλλά είμαι μακριά από τον υπερρεαλισμό στην τέχνη… Δανείζομαι
στοιχεία μόνο».
Την ίδια στιγμή που δηλώνει τη συνάφειά του, έστω και σε επίπεδο επιλεκτικού δανεισμού, με τον υπερρεαλισμό,
διατείνεται ότι είναι ο τελευταίος συμβολιστής ποιητής και η μουσικότητα και η υπαινικτικότητα της ποίησής
του συνάδει προς το συμβολιστικό πρόταγμα. Οι μελετητές έχουν εντοπίσει στο έργο του ποικίλες συγγένειες,
από τον Σικελιανό, τον οποίο μνημονεύει και ο ίδιος, τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Καρυωτάκη, ως τον
Μπωντλαίρ και τον Λαφόργκ.

Ποιητής του πένθους, της απώλειας της αθωότητας, της ενότητας, της αρμονίας, ποιητής αστικός που
σεργιανίζει στην πόλη, όπως λέει σε ένα ποίημά του, και μεταποιεί τις εικόνες της, συνδέοντάς τις με τις
αισθήσεις και τα αισθήματα, ο Ασλάνογλου είναι χαμηλόφωνος, συγκρατημένος, υποβλητικός. Τα ποιήματά του
δεν έχουν ποτέ τελεία στο τέλος για να συνεχίζουν τον δρόμο τους μετά τη δημοσίευση, στον αναγνώστη και
πέρα από αυτόν. Έγραφε δύσκολα, διορθώνοντας ξανά και ξανά τα ποιήματά του. Έρωτας, μνήμη, θάνατος,
αίσθηση ματαιότητας σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει χάσει τον εσωτερικό ρυθμό του, αίσθημα, αίσθηση και
ομορφιά, υπαρξιακή ερημία, αυτές είναι ορισμένες από τις κεντρικές θεματικές του.

«Η έννοια του θανάτου με πολιορκούσε από μικρό παιδί. Μου ‘χε γίνει μια έμμονη σκέψη σε συνδυασμό με τον
έρωτα, γιατί ο έρωτας, στα εφηβικά τουλάχιστον χρόνια δεν ήταν παρά μια μορφή θανάτου για μένα. Από την
άλλη μεριά, ο θάνατος του πατέρα μου με έκανε να καταλάβω πόσο δύσκολα κανείς πεθαίνει. Ο θάνατος των
αισθημάτων, σ’ ένα εσωτερικό νεκρό τοπίο όπου δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε. Αυτά ήταν τα πρώτα μεταπολεμικά
χρόνια για όλους μας.» γράφει.

Θέμα Δ
Επικοινωνιακό πλαίσιο – Τίτλος
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ 1. Οι ψηφιακές διαδρομές των μουσειακών εκθεμάτων καθηλώνουν κάθε επισκέπτη
1. Ικανοποιούν την  ανάγκη για γνώση και  φιλομάθεια
2. Προσφέρουν τη δυνατότητα να ανακαλύψει όσα αγνοούσε ή  όσα  ανέβαλε να εξερευνήσει έστω κ με αυτόν τον
τρόπο και μια ολοκληρωμένη εμπειρία περιήγησης σε σημαντικά πολιτιστικά μνημεία και σε ενδιαφέροντες
ιστορικούς χώρους

3. Διατηρουν επαφή με τον πολιτισμό και απευθύνονται σε επιστήμονες, στα παιδιά(μέσα από την εικονική
περιήγηση και το παιχνίδι δίνουν την ευκαιρία να  ανακαλύψουν τον πολιτισμό και εμπλουτίζουν τις γνώσεις
τους)και  σε ευρύτερο κοινό

4. Τέρπουν  διαδικτυακό θεατή και  παρέχουν  αισθητική απόλαυση. Εντυπωσιάζουν και τον πιο απαιτητικό  ή
καλλιεργημένο επισκέπτη προκαλώντας τον ανυπόκριτο θαυμασμό.

5. Προσφέρουν άφθονες πληροφορίες για τον τρόπο ζωής και τη λειτουργία της κοινωνίας άλλων εποχών, αφού
μέσω της εικονικής λάμψης και της τεχνολογικής τελειοποίησης κερδίζουν αμείωτο το ενδιαφέρον κάθε
δύσπιστου επισκέπτη

6. Αξιοποιούν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο και προσκαλούν σε ένα διαδικτυακό ταξίδι εκπαίδευσης και
ψυχαγωγίας. Τα ηνία της βιωματικής ξενάγησης κρατούν  έμπειροι μουσειοπαιδαγωγοί που μας συνοδεύουν  σε
μια  συναρπαστική διαδρομή  στις σπουδαίες εφευρέσεις  κάθε εποχής

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ 2 Το σχολείο δύναται να εντάξει στο πρόγραμμά του την ψηφιακή ξενάγηση. Καθίσταται ωφέλιμη
ώστε οι μαθητές να γίνουν κοινωνοί των αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς
ΜΑΘΗΤΕΣ  γίνονται κοινωνοί  του Διαδραστικού  Πολιτισμού
1.Παρέχει την  ευκαιρία σε μαθητές  και εκπαιδευτικούς που είχαν δρομολογήσει την επίσκεψή τους στην
έκθεση να γνωρίσουν σπουδαίους επιστήμονες μέσα από την αξιοποίηση του προσφερόμενου υλικού της
ψηφιακής ξενάγησης στο πλαίσιο του τηλεμαθήματος.

2.Προσφέρει μια ξεχωριστή διαδραστική εμπειρία  που αναδεικνύει τις πτυχές κάθε προσωπικότητας

3.Με ευρύτατη χρήση της τεχνολογίας σε αίθουσα προβολών στο σχολικό περιβάλλον απολαμβάνουν βιωματικές
δράσεις

4. Διευρύνουν τους πολιτιστικούς τους ορίζοντες

5. Δημιουργούν διαθεματικές εργασίες και ενημερώνονται για τρόπο ζωής και έργο αξιόλογων προσώπων

6. Αντιλαμβάνονται πληρέστερα τον τρόπο που λειτουργούσαν καλλιτέχνες και άνθρωποι του πνεύματος που
σηματοδότησαν τις εξελίξεις της εποχής τους