With the aim of responding to environmental pollution and global warming, many countries are seeking innovative ways to

relieve these problems. Establishing Eco-industrial Parks (EIPs) is considered as one effective way for coordinating
environmental pollution and economic development (Lai, 2013; UNEP, 1997; Zhang et al., 2010; Song and Shen, 2015).
Though being a policy-concept which is infused with different meanings depending on political, socio economic and
cultural context (Boons et al., 2017), EIP is usually proposed as a community of manufacturing and service businesses
seeking enhanced environmental, economic, and social performance through collaboration in managing environmental and
resource issues (Lowe, 1997; Valenzuela-Venegas et al., 2016).( Huang et al, 2019)

At the aim of solving the increasing conflicts among the economic growth, resource shortage, and environmental
aggravation, the eco-industrial park becomes a significant research issue to achieve sustainable development and circular
economy. Therefore, evaluating the comprehensive benefit of eco-industrial parks and providing references and policy
formulation in supporting the improvement of construction and management level for eco industrial parks are of great
significance.

The concept of sustainable development gained worldwide recognition in 1992 at the World Environment and
Development Conference (ECO-92), during which many socio-environmental directives were established. These directives
called for the adoption of sustainable development principles by the participating nations, in other words, the adoption of
political and management strategies that focus on balancing environmental integrity, social equity and economic efficiency,
the three ‘‘Es’’ of sustainability . Despite its increased prominence in recent years, sustainable development still faces a
number of challenges, both in developed and in developing and newly industrialized nations (DN/NIN). Even with
international and government institutional efforts it has proven hard to transform the sustainable development concept from
rhetoric into reality. The emphasis has been on the linkages between the economy and the environment, with much less
attention being paid to the social or community dimensions of sustainability. The establishment of eco-industrial parks
(EIPs) is a concept that is being spread in many nations as a new industrial model that can reconcile the three dimensions of
sustainability, as it reorganizes industrial practices and activities in order to meet sustainable development goals. This
mutual benefit to the community, economy and environment is clearly stated in the definition of the EIP concept. An EIP is
defined as ‘‘a community of manufacturing and service businesses located together on a common property. Member
businesses seek enhanced environmental, economic, and social performance through collaboration in managing
environmental and resource issues. By working together, the community of businesses seeks a collective benefit that is
greater than the sum of individual benefits each company would realize by only optimizing its individual performance. The
goal of an EIP is to improve the economic performance of the participating companies while minimizing their
environmental impacts. Components of this approach include green design of park infrastructure and plants (new or
retrofitted); cleaner production, pollution prevention; energy efficiency; and intercompany partnering. An EIP also seeks
benefits for neighboring communities to assure that the net impact of its development is positive.’’ [2]. This definition is
broadly accepted by major authors in the eco-industrial development field [3–6].( Veiga et al, 2008)

Since the mid-nineteenth century industrial activities have been grouped in specific areas in order to isolate them from
residential and agricultural zones (Vidová Jarmila, 2010). These sites are called industrial areas, zones, estates, or parks,
depending on their geographic scale. As defined by Peddle (1993), an industrial park (IP) is “a large tract of land, sub-
divided, and developed for the use of several firms simultaneously, distinguished by its shareable infrastructure and close
proximity of firms”. Over time the number of industrial parks has increased steadily worldwide, especially in
industrializing and emerging economies. The main benefits of centralizing economic activities in defined zones are to
stimulate economic growth and development, to create wealth and jobs, which leads to more jobs and a broader tax base,
and to improve living conditions (The World Bank Group, 2008). Worldwide, most industrial parks are still being planned,
built, and managed with little concern for resource efficiency and environmental impacts. Economic activities rarely
organize themselves efficiently and sustainably without any external influence (support or pressure), such as regulations,
policies, or resource scarcity (Baas, 2008). The rapid resource depletion, the urgent need for waste management, the lack of
a recycling industry, the lack of industry modernization, the need for environmental remediation, and the lack of regional
development engagement are factors that force regions to become environmentally active (van Berkel, 2009). In addition,
strict environmental regulations and increasing market variability force economies to be innovative and to create new
production models (Balkau, 2002). Cleaner Production (CP) developed as a first response to these challenges and a
preventive environmental strategy that aims to reduce waste and emissions generation and improve the productive use of
natural resources within production lines (van Berkel et al., 1997).

To address environmental issues at the industrial park scale, the concept of eco-industrial parks (EIPs) developed during the
late 1980s in North America (Côté and Hall, 1995; Côté and Cohen-Rosenthal, 1998). The EIP concept emerged as a model
for inclusive and sustainable industrial development for existing parks and for planning new ones. The most common
definition of an EIP was written by Lowe et al. in 1996: "An eco-industrial park is a community of manufacturing and
service businesses seeking enhanced environmental and economic performance through collaboration in managing
environmental and resource issues including energy, water, and materials. By working together, the community of
businesses seeks a collective benefit that is greater than the sum of the individual benefits each company would realize if it
optimized its individual performance only" (Côté and Cohen-Rosenthal, 1998; Lowe, 1997; Lowe et al., 1996). However,
no standard definition exists.( Massard et all,2018)

Rapid economic growth has resulted in unsustainable patterns of consumption of consumer goods and natural resources,
especially in the Asia Pacific region (Chiu and Geng, 2004). To maximize resource efficiency while minimizing pollutant
emissions, countries such as China, Taiwan, Korea, and Japan in the Asia Pacific region have recently initiated national
eco-industrial park (EIP) demonstration programs (Shi et al., 2010; EPA, 2008; Park et al., 2008; van Berkel et al., 2009).
EIPs optimize the use of resources through interactions between companies that exchange waste and by-products, and
through integrated resource recovery systems (Lowe and Koenig, 2006). Industrial symbiosis (IS), based on the concept of
industrial ecology, has gained prominence for improving the sustainability of industrial regions with both public and
private benefits (Bain et al., 2010). According to Chertow et al. (2008), three types of symbiotic transactions can occur: (i)
utilizing waste from others as raw material (by-product exchanges), (ii) sharing utilities or access to services such as energy
or waste treatment, and (iii) cooperating on issues of common interest such as emergency planning, training, or
sustainability planning. Among these symbiotic transactions, bilateral exchanges among firms are among the more
conspicuous occurrences, and are referred to as the ‘kernel’ of symbiosis (Chertow, 2007), green twinning, or by-product
synergies (Ehrenfeld and Chertow, 2002).( Park & Behera, 2014)

An eco-industrial park is defined as an industrial system which implements industrial symbiosis strategy. It has advantages
of reducing material, energy and economic costs, improving operating efficiency and quality, and providing opportunities
for waste utilizations through waste exchanges, energy cascading and other innovative efforts (Côté and Hall, 1995;
Wallner 1999). Due to its significant benefits on improving resource efficiency and reducing the overall waste generation,
eco-industrial parks have been promoted across the whole world. For instance, the famous Kalundborg industrial symbiosis
project in Denmark has achieved great economic and environmental benefits (Jacobsen, 2010; Chertow and Ehrenfeld,
2012; Gulipac, 2016). Within Kalundborg eco-industrial park , industrial wastes and byproducts are exchanged between
tenant firms that have initial communication and mutual trust(Valentine, 2016). Similar stories have also been reported in
countries such as the United States, Japan, South Korea, Italy, and Thailand ( Behera et al.; 2012; Deutz et al., 2017
;Ohnishi et al., 2017; Taddeo et al., 2012; Panyathanakun et al., 2013). With regard to China, the first EIP demonstration
project was initiated in 2000 under the leadership of former State Environmental Protection Administration (SEPA, now
renamed as Ministry of Environmental Protection), with the Guigang EIP project being the famous case (Geng et al., 2007).

Practically, industrial symbiosis requires different industries to obtain a collective competitive advantage through physical
exchanges of energy, materials, waste, and other byproducts so that the overall resource utilization efficiency can be
improved (Chertow, 2000; Iammarino and McCann 2006). It is an effective approach for developing an EIP and can
provide economic and environmental benefits for all members of the park and the neighboring society (Chertow, 2007;
Park et al., 2008; Mirata, 2004; Geng et al., 2014).

From industrial park types point of view, Geng et al., (2010) stated that Ministry of Environmental Protection categorized
industrial parks into three groups, including sector-integrated industrial parks, sector specific industrial parks and venous
industrial parks. (Song et al., 2018)

The concept of the eco-industrial park (EIP) appeared in the early nineties under the broader concept of industrial ecology,
when Frosch and Gallopoulos (1989) used an analogy between natural ecosystems and industrial systems. The literature on
EIP has mostly focused on symbiotic exchanges between enterprises, leaving behind other environmental and territorial
dimensions (Leeuwen, Vermeulen, and Glasbergen 2003; Conticelli and Tondelli 2014). This topic is still being debated in
the literature (Yu et al. 2015). In France, EIPs are not yet a reality (Brullot 2009; Gu et al. 2013). However, some
experiences in industrial ecology have already been carried out there. The ECOPAL (Economie & Ecologie Partenaires
dans l’Action Locale) and COMETHE (Conception d’Outils METHodologiques et d’evaluation pour l’Ecologie
industrielle) were the most significant projects with the purpose of disseminating good practice in industrial ecology
(Brullot 2009). These projects inspired the adoption of several initiatives in the area of industrial ecology and the
transformation of industrial parks into EIP. The industrial park of Salaise-Sablons (IPSS) is one such example.
Industrial ecology mainly consists of the exchange and reprocessing of waste and other excess resources among enterprises
(Gibbs and Deutz 2005). Such relations are commonly described as industrial symbiosis, a process by which a number of
industries make use of each other’s production surplus (Gu et al. 2013; Paquin, Busch, and Tilleman 2013). This concept
has been widespread in the last 15 years, namely as a consequence of two development trends that Pellenbarg (2002)
already envisaged – the segmentation of the location market on the one hand and the aim of government policies to
integrate economic and environmental objectives on the other (Veiga and Magrini, 2009; Boix et al. 2015). For some
authors, the introduction/consolidation of symbiotic processes provides a means to transform industrial parks into EIPs as a
tool to improve their environmental sustainability (Yu, Han, and Cui 2015; Daddi et al. 2016).( Ribeiro et al., 2018)
Many countries have quested EIP development, such as the US (Gibbs and Deutz, 2005), Netherlands (Heeres et al., 2004),
UK (Mirata, 2004), Japan (Van Berkel et al., 2009), Korea (Park et al., 2008; Behera et al., 2012), Australia (Roberts,
2004), Brazil (Veiga and Magrini, 2009), and Egypt (Sakr et al., 2011). There is a large of literature on EIP. In a recent
review, Boons et al. (2011) discussed EIP studies from eight aspects, including conceptual framework, typologies,
methodologies, models, quantitative evaluation, etc. Sakr et al. (2011) reviewed the global EIP development and identified
key success and limiting factors for EIPs, such as creation of symbiotic relationship, information sharing and awareness,
financial benefits, organizational structure, and legal and regulatory framework (Tian et al., 2014)

In an EIP, the various enterprises or factories can be joined by flows that allow the byproducts and wastes of one enterprise
to be used as the raw materials or energies for producing other products by another enterprise, forming a possible industrial
symbiosis. Erkman (1994) reported a major application of industrial ecology theory used in the consideration of eco-
industrial parks (EIPs). In addition, the Ministry of Environmental Protection the People’s Republic of China announced
“Guidelines for Eco-industrial pilot parks Planning” in 2003. The guidelines defined an EIP as an industrial park that is
designed and established according to cleaner production measures, recycling economy theories and industrial ecology
principles. The symbiosis seeks an approach to a closed material circulation, a multistage energy utilization and a
minimized waste of production by establishing a recycling “food link” of “producer to consumer to decomposer” thus
simulating in an industrial situation a system to be found in nature. Erkman (1994), Frosch and Gallopolous (1989, 1992),
Allenby and Cooper (1994) have reported their research on industrial ecosystems, from the point of view of industrial
metabolism, life cycle assessment, ecological design, ecological efficiency and exergy. Their research examined industrial
ecological systems from different perspectives to determine operational characteristics and develop both rational
explanations and improvements for optimization (Tiejun, 2010)

Greater number of industrial park and parks for small and medium size industrial companies emerged no
sooner than in the second half of the 1980s and it was basically an initiative of public investors(Vidová, 2010).
IS has been studied for several years by many researchers and, in 2000, Chertow et al. developed a definition
of the concept: “Industrial symbiosis engages traditionally separate industries in a collective approach to
competitive advantage involving physical exchanges of materials, energy, water, and/or byproducts. The keys to
IS are collaboration and the synergistic possibilities offered by geographic proximity.”

The superiorities of the symbiosis for Kalundborg eco-industrial parks and local community are (Zhao et al.,
2018):
1- The dramatic decrease in energy consumption, such as coal, fuel, and water demand.
2- The significant reduction in sulfur dioxide (SO2) and carbon dioxide (CO2) emissions.
3- The transformation of conventional waste products including sulfur and fly ash into raw feedstock for other
processes.

.‫ ارزیابی پارک های زیست محیطی به تدریج در زمینه دانشگاهی به موضوع داغ تبدیل می شود‬، ‫با تشدید تعارض بین رشد اقتصادی و محیط زیست‬
‫ روش های‬.‫ بسیاری از پارک های صنعتی به منظور حرکت به سمت پارک های سازگار با محیط زیست اقدام به همزیستی صنعتی می کنند‬.)2011 ، ‫(هوی‬
‫تحقیق در مورد همزیستی صنعتی از تمرکز بر جریان مواد و مزایای اقتصادی گرفته تا پرداختن به جنبه های اجتماعی گسترش می یابد زیرا همکاری بین‬
.)2018 ، ‫بنگاه های مختلف می تواند کارایی همزیستی صنعتی را تعیین کند (سونگ و همکاران‬
.‫ بسیاری از کشورها به دنبال راه های ابتکاری برای رفع این مشکالت هستند‬، ‫با هدف پاسخگویی به آلودگی های محیط زیست و گرم شدن کره زمین‬
‫) به عنوان یکی از راه های موثر برای هماهنگی آلودگی محیط زیست و توسعه اقتصادی در نظر گرفته شده‬EIPs( ‫ایجاد پارک های سازگار با محیط زیست‬
‫ اگرچه یک مفهوم سیاست گذاری است که بسته به متن سیاسی‬.)2015 ، ‫ ؛ سونگ و شن‬2010 ، ‫ ؛ ژانگ و همکاران‬UNEP ، 1997 ‫ ؛‬2013 ، ‫است (الی‬
‫ معموالً به عنوان یک جامعه از مشاغل تولیدی و خدماتی‬EIP ، )Boons et al.، 2017( ‫ اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی با معانی مختلف تزریق می شود‬،
‫؛‬Lowe، 1997( ‫ عملکرد از طریق همکاری در مدیریت مسائل زیست محیطی و منابع‬.‫ اقتصادی و اجتماعی است‬، ‫به دنبال پیشرفت های زیست محیطی‬
)2019 ، ‫ (هوانگ و همکاران‬.)Valenzuela-Venegas et al.، 2016
‫ پارک محیط زیست صنعتی برای دستیابی به توسعه پایدار و‬، ‫ کمبود منابع و تشدید محیط زیست‬، ‫با هدف حل مناقشات فزاینده در بین رشد اقتصادی‬
‫ ارزیابی سود جامع پارکهای© سازگار با محیط زیست و ارائه منابع و تدوین سیاست© در‬، ‫ بنابراین‬.‫اقتصاد مدور به یک موضوع مهم تحقیقاتی تبدیل می شود‬
.‫حمایت از بهبود سطح ساخت© و ساز و مدیریت برای پارکهای صنعتی اکو از اهمیت باالیی برخوردار است‬
‫) به رسمیت شناخته شد و طی آن بسیاری از بخشنامه های‬ECO-92( ‫ در کنفرانس جهانی محیط زیست و توسعه‬1992 ‫مفهوم توسعه پایدار در سال‬
‫ به عبارت دیگر اتخاذ استراتژی‬، ‫ این بخشنامه ها خواستار اتخاذ اصول توسعه پایدار توسط ملل شرکت کننده بودند‬.‫اجتماعی و زیست محیطی تأسیس شد‬
‫های سیاسی و مدیریتی که بر تعادل یکپارچگی محیط زیست ‪ ،‬برابری اجتماعی و کارآیی اقتصادی متمرکز باشند ‪ ،‬سه "ثبات" پایداری است‪ .‬علیرغم افزایش‬
‫برجسته در سال های اخیر ‪ ،‬توسعه پایدار هنوز هم با چالش های بسیاری در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای در حال توسعه و تازه صنعتی (‪DN /‬‬
‫‪ )NIN‬روبرو است‪ .‬حتی با تالشهای نهادی بین المللی و دولتی ‪ ،‬تبدیل مفهوم توسعه پایدار از بالغت به واقعیت بسیار سخت است‪ .‬این تأکید بر پیوندهای بین‬
‫اقتصاد و محیط زیست بوده است ‪ ،‬با توجه به ابعاد پایداری اجتماعی یا اجتماعی کمتر مورد توجه قرار می گیرد‪ .‬ایجاد پارک های صنعتی و اقتصادی (‬
‫‪ )EIP‬مفهومی است که در بسیاری از کشورها به عنوان یک الگوی صنعتی جدید رواج دارد که می تواند سه بعد پایداری را آشتی دهد ‪ ،‬زیرا با استفاده از‬
‫این روش ها و فعالیت های صنعتی به منظور دستیابی به اهداف توسعه پایدار ‪ ،‬سازماندهی مجدد می شود‪ .‬این منافع متقابل برای جامعه© ‪ ،‬اقتصاد و محیط‬
‫زیست در تعریف مفهوم ‪ EIP‬به وضوح بیان شده است‪ EIP .‬به عنوان جامعه ای از مشاغل تولیدی و خدماتی است که در یک ملک مشترک واقع شده اند‪.‬‬
‫مشاغل عضو با همکاری در مدیریت مسائل زیست محیطی و منابع به دنبال بهبود عملکرد محیطی ‪ ،‬اقتصادی و اجتماعی هستند‪ .‬با همکاری مشترک ‪،‬‬
‫جامعه مشاغل به دنبال منافع جمعی هستند که بیشتر از مبلغ مزایای فردی است که هر شرکت با تنها بهینه سازی عملکرد فردی خود تحقق می یابد‪ .‬هدف‬
‫‪ EIP‬بهبود عملکرد اقتصادی شرکت های شرکت کننده و در عین حال به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی آنها است‪ .‬مؤلفه های این روش شامل طراحی‬
‫سبز زیرساخت های پارک و گیاهان (جدید یا مقاوم سازی شده) است‪ .‬تولید پاک کننده ‪ ،‬جلوگیری از آلودگی؛ بهره وری انرژی؛ و همکاری شرکتی ‪EIP‬‬
‫همچنین به دنبال منافع جوامع همجوار است تا اطمینان حاصل كند كه تأثیر خالص توسعه آن مثبت است‪ ]2[ .» .‬این تعریف به طور گسترده ای توسط‬
‫نویسندگان اصلی در زمینه توسعه اکو‪-‬صنعتی پذیرفته شده است [‪( .]6-3‬وایگا و همکاران ‪)2008 ،‬‬
‫در سراسر جهان ‪ ،‬بیشتر پارک های صنعتی هنوز با نگرانی اندکی در مورد بهره وری منابع و تأثیرات زیست محیطی در حال برنامه ریزی ‪ ،‬ساخت و‬
‫اداره هستند‪ .‬فعالیت های اقتصادی به ندرت خود را بدون هیچ گونه تأثیر بیرونی (پشتیبانی یا فشار) مانند مقررات ‪ ،‬سیاست© ها یا کمبود منابع ‪ ،‬خود را به‬
‫طور مؤثر و پایدار سازمان می دهند (‪ .)Baas، 2008‬کاهش سریع منابع ‪ ،‬نیاز مبرم به مدیریت پسماند ‪ ،‬عدم وجود صنعت بازیافت ‪ ،‬عدم نوسازی صنعت ‪،‬‬
‫نیاز به اصالح محیط زیست و عدم تعامل در توسعه منطقه ای از عواملی هستند که مناطق را وادار می کنند تا از لحاظ زیست محیطی فعال شوند (ون برکل ‪،‬‬
‫‪ .)2009‬عالوه بر این ‪ ،‬مقررات سختگیرانه محیط زیست و افزایش تنوع پذیری بازار ‪ ،‬اقتصادها را وادار به ابتکاری و ایجاد مدل های جدید تولید می کند‬
‫(بالالو ‪ .)2002 ،‬تولید پاک کننده (‪ )CP‬به عنوان اولین پاسخ به این چالش ها و یک استراتژی پیشگیرانه محیط زیست که هدف از آن کاهش تولید زباله و‬
‫تولید گازهای گلخانه ای و بهبود استفاده تولیدی از منابع طبیعی در خطوط تولید است ‪ ،‬توسعه یافته است (وان برکل و همکاران ‪.)1997 ،‬‬
‫برای پرداختن به مسائل زیست محیطی در مقیاس پارک های صنعتی ‪ ،‬مفهوم پارک های سازگار با محیط زیست (‪ )EIPs‬در اواخر دهه ‪ 1980‬در‬
‫آمریکای شمالی شکل گرفت (‪Côté and Hall، 1995‬؛ ‪ .)Côté and Cohen-Rosenthal، 1998‬مفهوم ‪ EIP‬به عنوان الگویی برای توسعه صنعتی‬
‫فراگیر و پایدار برای پارک های موجود و برای برنامه ریزی های جدید پدید آمده است‪ .‬رایج ترین تعریف ‪ EIP‬توسط ‪ Lowe‬و همکارانش نوشته شده است‪.‬‬
‫در سال ‪" : 1996‬یک پارک اکو صنعتی ‪ ،‬جمعی از مشاغل تولیدی و خدماتی است که به دنبال همکاری در مدیریت مسائل زیست محیطی و منابع از جمله‬
‫انرژی ‪ ،‬آب و مواد می باشند و با همکاری مشترک ‪ ،‬جامعه مشاغل به دنبال جمعی هستند‪ .‬منافعی که بیشتر از مبلغ منافع فردی باشد که هر شرکت می‬
‫توانست تحقق یابد اگر عملکرد شخصی خود را تنها بهینه کند "(‪Côté and Cohen-Rosenthal، 1998‬؛ ‪Lowe، 1997‬؛ ‪ .)Lowe et al.، 1996‬با این‬
‫حال ‪ ،‬هیچ تعریف استاندارد ای وجود ندارد‪( .‬ماسارد و همه ‪)2018 ،‬‬
‫رشد سریع اقتصادی منجر به الگوهای ناپایدار مصرف کاالهای مصرفی و منابع طبیعی بویژه در منطقه آسیا اقیانوس آرام شده است (چیو و گنگ ‪،‬‬
‫‪ .)2004‬برای به حداکثر رساندن بهره وری منابع ضمن به حداقل رساندن میزان انتشار آالینده ها ‪ ،‬کشورهایی مانند چین ‪ ،‬تایوان ‪ ،‬کره و ژاپن در منطقه‬
‫آسیا اقیانوس آرام اخیراً برنامه های تظاهرات پارک ملی اکو‪-‬صنعتی (‪ )EIP‬را آغاز کرده اند (شی و همکاران ‪ 2010 ،‬؛ ‪EPA ، 2008‬؛ پارك و‬
‫همكاران ‪ 2008 ،‬؛ ون بركل و همكاران ‪ EIP .)2009 ،‬ها استفاده از منابع را از طریق تعامل بین شرکت هایی که زباله ها و فرآورده های فرعی و از‬
‫طریق سیستم های بازیابی یکپارچه منابع را به دست می آورند ‪ ،‬بهینه می کنند (‪ .)Lowe and Koenig، 2006‬همزیستی صنعتی (‪ ، )IS‬بر اساس مفهوم‬
‫بوم شناسی صنعتی ‪ ،‬در بهبود پایداری مناطق صنعتی با مزایای عمومی و خصوصی از اهمیت خاصی برخوردار شده است (باین و همکاران ‪.)2010 ،‬‬
‫به گفته چرتو و همكاران‪ ، )2008( .‬سه نوع معامالت همزیستی می تواند رخ دهد‪ )i( :‬استفاده از ضایعات دیگران به عنوان مواد اولیه (مبادالت جانبی‬
‫محصول) ‪ )ii( ،‬به اشتراک گذاری خدمات یا دسترسی به خدماتی مانند انرژی یا تصفیه ضایعات© ‪ ،‬و (‪ )iii‬همکاری در مورد موضوعات مورد عالقه مانند‬
‫برنامه اضطراری ‪ ،‬آموزش ‪ ،‬یا برنامه ریزی پایداری‪ .‬در میان این معامالت همزیستی ‪ ،‬مبادالت دو جانبه بین بنگاه ها از جمله موارد بارز و آشکار است و‬
‫به عنوان "هسته همزیستی" شناخته می شوند (چرتو ‪ ، )2007 ،‬دوقلوی سبز یا هم افزایی های فرعی محصول (‪.)Ehrenfeld and Chertow، 2002‬‬
‫‪)Park & Behera، 2014‬‬
‫یک پارک اکو صنعتی به عنوان یک سیستم صنعتی تعریف می شود که استراتژی همزیستی صنعتی را پیاده سازی می کند‪ .‬این مزایا از کاهش هزینه‬
‫های مواد ‪ ،‬انرژی و اقتصادی ‪ ،‬بهبود کارایی و کیفیت بهره برداری و فراهم آوردن فرصت برای استفاده پسماند از طریق تبادل زباله ‪ ،‬آبشار انرژی و سایر‬
‫اقدامات نوآورانه برخوردار است (‪Côté and Hall، 1995‬؛ ‪ .)Wallner 1999‬با توجه به مزایای قابل توجه آن در بهبود بهره وری منابع و کاهش تولید‬
‫کلی زباله ‪ ،‬پارک های اکو صنعتی در سراسر جهان ترویج شده اند‪ .‬به عنوان مثال ‪ ،‬پروژه معروف همزیستی صنعتی کالوندبورگ در دانمارک به منافع‬
‫اقتصادی و زیست محیطی بزرگی دست یافته است (‪Jacobsen، 2010‬؛ ‪Chertow and Ehrenfeld، 2012‬؛ ‪ .)Gulipac، 2016‬در پارک محیط زیست‬
‫صنعتی کالوندبورگ ‪ ،‬پسماندهای صنعتی و فرآورده های فرعی بین شرکتهای مستاجر که دارای ارتباط اولیه و اعتماد متقابل هستند ‪ ،‬رد و بدل می شوند‬
‫(ولنتاین ‪ .)2016 ،‬داستانهای مشابهی نیز در کشورهایی مانند ایاالت متحده ‪ ،‬ژاپن ‪ ،‬کره جنوبی ‪ ،‬ایتالیا و تایلند گزارش شده است (‪.Behera et al‬؛ ‪2012‬؛‬
‫‪Deutz et al.، 2017‬؛ ‪Ohniyi et al.، 2017‬؛ ‪Taddeo et al.، 2012‬؛ ‪ Panyathanakun‬و همکاران ‪ .)2013 ،‬با توجه به چین ‪ ،‬نخستین پروژه‬
‫تظاهرات ‪ EIP‬در سال ‪ 2000‬تحت رهبری دولت سابق سازمان حفاظت از محیط زیست (‪ ، SEPA‬که اکنون به آن به عنوان وزارت حفاظت از محیط‬
‫زیست تغییر نام یافته است) آغاز شد ‪ ،‬که پروژه معروف ‪ Guigang EIP‬به عنوان مورد معروف (‪)Geng et al.، 2007‬‬
‫به طور عملی ‪ ،‬همزیستی صنعتی برای دستیابی به مزیت رقابتی جمعی از طریق تبادل فیزیکی انرژی ‪ ،‬مواد ‪ ،‬زباله و سایر فرآورده های فرعی ‪ ،‬به‬
‫صنایع مختلف نیاز دارد تا به طور کلی بهره وری در استفاده از منابع بهبود یابد (‪Chertow، 2000‬؛ ‪ .)Iammarino and McCann 2006‬این یک‬
‫رویکرد مؤثر برای توسعه ‪ EIP‬است و می تواند منافع اقتصادی و زیست محیطی را برای همه اعضای پارک و جامعه همسایه فراهم کند (‪Chertow،‬‬
‫‪2007‬؛ ‪Park et al.، 2008‬؛ ‪Mirata، 2004‬؛ ‪.)Geng et al.، 2014‬‬
‫از دیدگاه پارک های صنعتی ‪ ،‬گنگ و همکاران ‪ )2010( ،‬اظهار داشتند که وزارت حفاظت از محیط زیست پارک های صنعتی را به سه گروه از جمله‬
‫پارک های صنعتی یکپارچه بخش ‪ ،‬پارک های صنعتی خاص بخش و پارک های صنعتی ‪ venous‬طبقه بندی می کند‪( .‬آهنگ و همکاران ‪)2018 ،‬‬
‫مفهوم پارک زیست محیطی صنعتی (‪ )EIP‬در اوایل دهه نود تحت مفهوم وسیع تری از بوم شناسی صنعتی ظاهر شد ‪ ،‬هنگامی که فروس و گالوپولوس (‬
‫‪ )1989‬از قیاس بین اکوسیستم های طبیعی و سیستم های صنعتی استفاده کردند‪ .‬ادبیات مربوط به ‪ EIP‬بیشتر بر مبادالت همزیستی بین شرکتها متمرکز شده‬
‫است و ابعاد محیطی و ارضی دیگری را نیز در خود جای داده است (‪Leeuwen، Vermeulen، and Glasbergen 2003‬؛ ‪Conticelli and‬‬
‫‪ .)Tondelli 2014‬این موضوع هنوز در ادبیات مورد بحث است (یو و همکاران ‪ .)2015‬در فرانسه ‪ EIP ،‬ها هنوز واقعیتی ندارند (‪Brullot 2009‬؛ ‪Gu‬‬
‫‪ .)et al. 2013‬با این حال ‪ ،‬برخی از تجربیات در بوم شناسی صنعتی قبالً در آنجا انجام شده است‪ECOPAL (Economyie & Ecologie .‬‬
‫)‪ Partenaires dans l'Action Locale‬و ‪COMETHE (Concept d'Outils METHodologiques et d'evaluation pour l'Ecologie‬‬
‫)‪ industrielle‬مهمترین پروژه ها با هدف پخش شیوه های خوب در بوم شناسی صنعتی بودند (‪ . )Brullot 2009‬این پروژه ها الهام بخش تصویب چندین‬
‫طرح در زمینه بوم شناسی صنعتی و تبدیل پارک های صنعتی به ‪ EIP‬بودند‪ .‬پارک صنعتی )‪ Salaise-Sablons (IPSS‬نمونه ای از این نمونه است‪.‬‬
‫بوم شناسی صنعتی به طور عمده شامل تبادل و پردازش مجدد زباله و منابع اضافی دیگر در بین شرکتها می باشد (گیبس و دوتز ‪ .)2005‬این روابط‬
‫معموالً به عنوان همزیستی صنعتی توصیف می شود ‪ ،‬فرایندی که توسط آن تعدادی از صنایع از مازاد تولید یکدیگر استفاده می کنند (‪Gu et al. 2013‬؛‬
‫‪ .)Paquin، Busch، and Tilleman 2013‬این مفهوم در ‪ 15‬سال گذشته رواج داشته است ‪ ،‬یعنی به عنوان نتیجه دو روند توسعه که پولنبرگ (‪)2002‬‬
‫قبالً پیش بینی کرده بود ‪ -‬تقسیم بازار محل سکونت از یک طرف و هدف سیاست های دولت برای ادغام اهداف اقتصادی و زیست محیطی دیگری (‪Veiga‬‬
‫‪and Magrini، 2009‬؛ ‪ .)Boix et al. 2015‬برای برخی از نویسندگان ‪ ،‬معرفی ‪ /‬ادغام فرآیندهای همزیستی ابزاری را برای تبدیل پارک های صنعتی به‬
‫‪ EIP‬به عنوان ابزاری برای بهبود پایداری محیطی آنها فراهم می کند (یو ‪ ،‬هان و کوی ‪ 2015‬؛ داددی و همکاران ‪( )2016‬ریبیرو و همکاران ‪)2018 ،‬‬
‫بسیاری از کشورها توسعه ‪ EIP‬را امتحان کرده اند ‪ ،‬مانند ایاالت متحده (گیبس و دوتز ‪ ، )2005 ،‬هلند (هایرز و همکاران ‪ ، )2004 ،‬انگلیس (میراتا ‪،‬‬
‫‪ ، )2004‬ژاپن (‪ Van Berkel‬و همکاران ‪ ، )2009 ،‬کره (پارک و همکاران ‪ 2008 ،‬؛ ‪ Behera‬و همکاران ‪ ، )2012 ،‬استرالیا (رابرتز ‪، )2004 ،‬‬
‫برزیل (‪ )Veiga and Magrini، 2009‬و مصر (‪ .)Sakr et al.، 2011‬ادبیات زیادی در مورد ‪ EIP‬وجود دارد‪ .‬در یک بررسی اخیر ‪Boons et al. ،‬‬
‫)‪ (2011‬مطالعات ‪ EIP‬را از هشت جنبه ‪ ،‬از جمله چارچوب مفهومی ‪ ،‬نوع شناسی ‪ ،‬روش شناسی ‪ ،‬مدل ها ‪ ،‬ارزیابی کمی و غیره مورد بحث قرار داد‪.‬‬
‫ساکر و همکاران‪ )2011( .‬توسعه جهانی ‪ EIP‬را مورد بررسی قرار داد و موفقیتهای مهم و عوامل محدود کننده برای ‪ EIP‬ها را شناسایی کرد ‪ ،‬مانند ایجاد‬
‫رابطه همزیستی ‪ ،‬به اشتراک گذاری اطالعات و آگاهی ‪ ،‬منافع مالی ‪ ،‬ساختار سازمانی و چارچوب قانونی و نظارتی (‪)Tian et al.، 2014‬‬
‫در ‪ ، EIP‬شرکتها یا کارخانه های مختلفی می توانند با جریانهایی همراه شوند که باعث می شود از فرآورده های فرعی و پسماندهای یک شرکت به‬
‫عنوان مواد اولیه یا انرژی برای تولید سایر محصوالت توسط شرکت دیگری استفاده شود و یک همزیستی صنعتی احتمالی را تشکیل دهد‪Erkman .‬‬
‫)‪ (1994‬کاربرد اصلی نظریه زیست محیطی صنعتی را که مورد استفاده در مالحظه پارک های اکو‪-‬صنعتی (‪ )EIPs‬است ‪ ،‬گزارش داد‪ .‬بعالوه ‪ ،‬وزارت‬
‫حفاظت از محیط زیست جمهوری خلق چین در سال ‪" 2003‬دستورالعملهای مربوط به برنامه ریزی پارکهای آزمایشی سازگار با محیط زیست" را اعالم‬
‫کرد‪ .‬دستورالعمل ‪ EIP‬را به عنوان یک پارک صنعتی تعریف می کند که مطابق اقدامات تولید تمیزتر ‪ ،‬با استفاده از تئوری های بازیافت طراحی و ساخته‬
‫شده است‪ .‬و اصول بوم شناسی صنعتی‪ .‬همزیستی با ایجاد یک "حلقه بازیافت" مواد غذایی "تولیدکننده به مصرف کننده به تجزیه کننده" با استفاده از یک‬
‫چرخه مواد بسته ‪ ،‬استفاده از انرژی چند مرحله ای و به حداقل رساندن ضایعات تولید ‪ ،‬بدنبال شیوه ای برای شبیه سازی در یک وضعیت صنعتی می باشد‪. .‬‬
‫)‪ Erkman (1994) ، Frosch and Gallopolous (1989 ، 1992) ، Allenby and Cooper (1994‬تحقیقات خود را در مورد اکوسیستم های صنعتی‬
‫‪ ،‬از دیدگاه متابولیسم صنعتی ‪ ،‬ارزیابی چرخه زندگی ‪ ،‬طراحی زیست محیطی ‪ ،‬کارایی زیست محیطی و اکسرژی گزارش داده اند‪ .‬تحقیقات آنها سیستم های‬
‫زیست محیطی صنعتی را از منظرهای مختلف برای تعیین ویژگی های عملیاتی و توسعه توضیحات منطقی و پیشرفت© های بهینه مورد بررسی قرار داده‬
‫است (‪)Tiejun، 2010‬‬
‫تعداد بیشتری از پارک ها و پارک های صنعتی برای شرکت های صنعتی کوچک و متوسط زودتر از نیمه دوم دهه ‪ 1980‬ظهور کردند و در واقع ابتکار‬
‫عمل سرمایه گذاران دولتی بود (ویدووو ‪.)2010 ،‬‬

‫‪ IS‬برای چندین سال توسط بسیاری از محققان مورد مطالعه قرار گرفته است ‪ ،‬و در سال ‪ Chertow ، 2000‬و همکاران‪ .‬تعریفی از این مفهوم ارائه داد‪:‬‬
‫"همزیستی صنعتی بطور سنتی صنایع جداگانه را با رویکرد جمعی به مزیت رقابتی شامل مبادالت فیزیکی مواد ‪ ،‬انرژی ‪ ،‬آب ‪ ،‬و یا کاالهای جانبی درگیر‬
‫می کند‪ .‬کلیدهای ‪ IS‬همکاری و امکانات هم افزایی ارائه شده توسط مجاورت جغرافیایی هستند‪" .‬‬

‫برتری های همزیستی در پارک های محیط زیست صنعتی کالوندبورگ و جامعه© محلی این است‪( :‬ژائو و همکاران ‪:)2018 ،‬‬
‫‪ -1‬کاهش چشمگیر مصرف انرژی مانند زغال سنگ ‪ ،‬سوخت و تقاضای آب‪.‬‬
‫‪ -2‬کاهش قابل توجه در انتشار دی اکسید گوگرد (‪ )SO2‬و دی اکسید کربن (‪.)CO2‬‬
‫‪ - 3‬تبدیل فرآورده های زاید معمولی از جمله گوگرد و خاکستر مگس به مواد خام برای سایر فرایندها‪.‬‬

‫‪Since the mid-nineteenth century industrial activities have been grouped in specific areas in order to isolate‬‬
‫‪them from residential and agricultural zones (Vidová Jarmila, 2010). These sites are called industrial areas,‬‬
‫)‪zones, estates, or parks, depending on their geographic scale. As defined by Peddle (1993), an industrial park (IP‬‬
‫‪is “a large tract of land, sub-divided, and developed for the use of several firms simultaneously, distinguished by‬‬
‫‪its shareable infrastructure and close proximity of firms”. Over time the number of industrial parks has increased‬‬
‫‪steadily worldwide, especially in industrializing and emerging economies. The main benefits of centralizing‬‬
‫‪economic activities in defined zones are to stimulate economic growth and development, to create wealth and‬‬
‫‪jobs, which leads to more jobs and a broader tax base, and to improve living conditions (The World Bank Group,‬‬
‫‪2008). (van Berkel, 2009).‬‬
‫‪In english economic literature uses terms such as industrial estate, trading estate, factory estate, or employment‬‬
‫‪areas (Keppl, 2001). The cornerstone of industrial parks can be found in Great Britain, which is a country, where‬‬
‫‪factory production spread and where first industrial zones were founded. These were set up by multiple‬‬
production units; the first factories arose somewhat accidentally, however, their later occurrence represents an
organized deed that followed certain idea of urban planning and regional concept. The first industrial park,
Trafford Park, was established by a company named Shipcanal and Docks near Manchester in 1896 (Vidová,
2010).
Since the industrial revolution began in the 1840s, industrialization has changed our human lives in
With an escalating conflict between economic growth and environment, eco-industrial parks’ evaluation
gradually becomes a hot topic in the academic field. (Hui, 2011). Many industrial parks are implementing
industrial symbiosis in order to move toward eco-industrial parks. Research methods on industrial symbiosis
expand from focusing on material flows and economic benefits to addressing on social aspects since
collaboration among different firms can determine the efficiency of industrial symbiosis (Song et al.,2018).
Since the industrial revolution began in the 1840s, industrialization has changed our human lives in many positive ways.
However, industrialization also brings us negative impacts such as resource depletion, environmental pollution
and climate change. In order to respond to the challenges mentioned above and achieve sustainable development,
human beings must change their traditional linear production model to a sustainable circular economy. Over the
past 25 years, ecoindustrial development (EID) has been recognized as a way towards sustainable development.
In this regard, the most representative of this eco industrial development are eco-industrial parks (EIPs) and
regional industrial symbiosis (IS). Relationships generated among companies thanks to IS initiatives allow to
tackle three possible opportunities (Chertow, 2008): (i) by-products resource exchanges among two or more
parties for use as substitutes for commercial products or raw materials; (ii) utility/infrastructure sharing and
management of commonly used resources (e.g.: energy, water, wastewater, etc.); (iii) joint provision of services
for common needs across companies such as fire suppression, transportation, road, and food provision. Industrial
agglomerations are characterized by different type of collaborative behaviours, as shown in Table I .
In the academic world, scholars such as Cote and Hall (1995) proposed the concept of eco-industrial parks in
1995 following three years of research. Afterward, the first official definition of eco-industrial parks was put
forward by the US President's Council on Sustainable Development in 1996, describing eco-industrial parks as “a
community of businesses that cooperate with each other and with the local community to efficiently share
resources (information, materials, water, energy, infrastructure and the local habitat) leading to economic gains,
gains in environmental quality, and equitable enhancement of human resources for the business and local
community” (USAPCSD President’s Council on Sustainable Development, 1996). Since then, more research has
been conducted and case studies on eco-industrial parks have been described across the globe. The pioneer of
eco-industrial parks is the regional industrial symbiosis in Kalundborg of Denmark where the participants shared
fresh water, waste disposal facilities, fuel, by-products and waste products which can be the raw material in other
processes (Chertow, 2008) (Zhao et al., 2018). , likely the most cited EIP case in the world. Since then, more EIP
and IS projects have been discovered and implemented in many countries (Roberts, 2004; Elabras Veiga et al.,
2008; Park et al., 2016; Liu et al., 2018). ( Liu et al., 2019).
Eco-industrial park is one of the main research fields in industrial ecology, which concentrates on the
production processes of goods and services from the perspectives of nature and making every effort to imitate a
natural system through conserving and recycling resources (Chertow, 2000; Valenzuela-Venegas et al., 2016).
According to the US EPA, “an ecoindustrial park is a community of manufacturing and service businesses
seeking enhanced environmental and economic performance through collaboration in managing environmental
and resource issues including energy, water, and materials. By working together, the community of businesses
seeks a collective benefit that is greater than the sum of the individual benefits each company would realize if it
optimized its individual performance only” (recited from (Chertow, 2000)). It also researches on the interaction
of industrial development with environmental and social systems with various scales and aims at improving
business success, protecting environment and considering the life of local community. Eco-industrial parks
achieve the overall coordinated and sustainable development in economic benefit, social benefit and
environmental benefit through(Zhao et al., 2017). the exchange of by-product and waste, recycling utilization of
energy and waste water, and infrastructure sharing among the members in the eco-industrial park (Chertow,
2007; Sun et al., 2016).

TABLE I
INDUSTRIAL AGGLOMERATIONS SYNOPSIS(Innocenti et al, 2017).
Collaborative behaviour Type of industrial agglomeration
Facility sharing, cooperation, no resource exchanges, interest in new
Industrial park
opportunities
Cooperation, no resource exchanges, no facilities sharing Industrial cluster
Infrastructure sharing, no cooperation, no resource exchanges Industrial estate
 ‫‪Cooperation, exchange of resource and byproducts, facility sharing‬‬ ‫‪Industrial ecosystem‬‬
‫‪Cooperation, exchange of resource and byproducts, facility sharing,‬‬
‫‪Eco-industrial park‬‬
‫‪interest in new opportunities‬‬
‫‪Cooperation, exchange of resource and byproducts, facility sharing,‬‬
‫‪Eco-industrial network‬‬
‫‪interest in new opportunities‬‬

‫از اواسط قرن نوزدهم فعالیت های صنعتی به منظور جداسازی آنها از مناطق مسکونی و کشاورزی در مناطق خاص گروه بندی شده اند (ویدووو جارمیال ‪،‬‬
‫‪ .)2010‬بسته به مقیاس جغرافیایی آنها ‪ ،‬این مکانها با توجه به مقیاس جغرافیایی آنها به مناطق صنعتی ‪ ،‬مناطق ‪ ،‬دارایی یا پارک گفته می شوند‪ .‬همانطور که‬
‫توسط )‪ Peddle (1993‬تعریف شده است ‪ ،‬یک پارک صنعتی (‪" )IP‬یک قطعه بزرگ زمین ‪ ،‬زیر تقسیم شده و برای استفاده در چندین بنگاه به طور هم‬
‫زمان ‪ ،‬که به دلیل زیرساخت های مشترک و نزدیکی بنگاه ها متمایز است ‪ ،‬توسعه یافته است"‪ .‬با گذشت زمان ‪ ،‬تعداد پارک های صنعتی به طور پیوسته در‬
‫سراسر جهان افزایش یافته است ‪ ،‬خصوصا ً در اقتصادهای صنعتی و نوظهور‪ .‬اصلی ترین فواید تمرکز فعالیت های اقتصادی در مناطق تعریف شده ‪،‬‬
‫تحریک رشد و توسعه اقتصادی ‪ ،‬ایجاد ثروت و شغل است که منجر به اشتغال بیشتر و یک پایه مالیاتی گسترده تر و بهبود شرایط زندگی می شود (گروه‬
‫بانک جهانی ‪( .)2008 ،‬ون بركل ‪ .)2009 ،‬در ادبیات اقتصادی انگلیسی از اصطالحاتی مانند امالک صنعتی ‪ ،‬معامالت© تجاری ‪ ،‬دارایی کارخانه یا مناطق‬
‫اشتغال استفاده می شود (‪ .)Keppl، 2001‬سنگ بنای پارک های صنعتی را می توان در بریتانیا ‪ ،‬کشوری یافت ‪ ،‬که در آن تولید کارخانه گسترش یافته و‬
‫اولین مناطق صنعتی در کجا تأسیس شده است‪ .‬اینها توسط چندین واحد تولیدی تنظیم شده است‪ .‬اولین کارخانه ها تا حدودی به طور تصادفی به وجود آمدند ‪،‬‬
‫با این حال ‪ ،‬وقوع بعدی آنها نشان دهنده یک اقدام سازمان یافته است که به دنبال ایده خاصی از برنامه ریزی شهری و مفهوم منطقه ای است‪ .‬اولین پارک‬
‫صنعتی ‪ ،‬ترافورد پارک ‪ ،‬توسط شرکتی به نام ‪ Shipcanal‬و داکس در نزدیکی منچستر در سال ‪ 1896‬تأسیس شد (ویدووی ‪.)2010 ،‬‬
‫با تشدید تعارض بین رشد اقتصادی و محیط زیست ‪ ،‬ارزیابی پارک های زیست محیطی به تدریج در زمینه دانشگاهی به موضوع داغ تبدیل می شود‪.‬‬
‫(هوی ‪ .)2011 ،‬بسیاری از پارک های صنعتی به منظور حرکت به سمت پارک های سازگار با محیط زیست اقدام به همزیستی صنعتی می کنند‪ .‬روش های‬
‫تحقیق در مورد همزیستی صنعتی از تمرکز بر جریان مواد و مزایای اقتصادی گرفته تا پرداختن به جنبه های اجتماعی گسترش می یابد زیرا همکاری بین‬
‫بنگاه های مختلف می تواند کارایی همزیستی صنعتی را تعیین کند (سونگ و همکاران ‪ .)2018 ،‬از زمان آغاز انقالب صنعتی در دهه ‪ ، 1840‬صنعتی شدن‬
‫زندگی بشر ما را از بسیاری جهات© مثبت تغییر داده است‪ .‬با این حال ‪ ،‬صنعتی شدن همچنین تأثیرات منفی مانند کاهش منابع ‪ ،‬آلودگی محیط زیست و‬
‫تغییرات آب و هوایی را برای ما به همراه دارد‪ .‬برای پاسخ به چالش های ذکر شده در باال و دستیابی به توسعه پایدار ‪ ،‬انسان باید مدل تولید خطی سنتی خود‬
‫را به یک اقتصاد دایره ای پایدار تغییر دهد‪ .‬در طی ‪ 25‬سال گذشته ‪ ،‬توسعه محیط زیست (‪ )EID‬به عنوان راهی برای توسعه پایدار شناخته شده است‪ .‬در‬
‫این راستا ‪ ،‬نماینده ترین این توسعه صنعتی اکو ‪ ،‬پارک های اکو صنعتی (‪ )EIPs‬و همزیستی صنعتی منطقه ای (‪ )IS‬است‪ .‬روابط ایجاد شده بین شرکتها به‬
‫واسطه ابتکارهای ‪ ، IS‬امکان مقابله با سه فرصت ممکن را فراهم می کند (‪ )i( :)Chertow، 2008‬مبادله منابع جانبی محصوالت بین دو یا چند طرف برای‬
‫استفاده به عنوان جایگزین برای محصوالت تجاری یا مواد اولیه‪( .‬ب) به اشتراک گذاری ابزار و زیرساخت© و مدیریت منابع متداول (به عنوان مثال‪:‬‬
‫انرژی ‪ ،‬آب ‪ ،‬فاضالب© ‪ ،‬و غیره)؛ (‪ )iii‬ارائه خدمات© مشترک برای نیازهای مشترک در شرکتهایی مانند سرکوب آتش سوزی ‪ ،‬حمل و نقل ‪ ،‬جاده و تأمین‬
‫مواد غذایی‪ .‬انباشتگی های صنعتی با انواع مختلف رفتارهای مشارکتی مشخص می شوند ‪ ،‬همانطور که در جدول ‪ 1‬نشان داده شده است‪.‬‬
‫در دنیای دانشگاهی ‪ ،‬محققانی همچون ‪ Cote‬و )‪ Hall (1995‬ایده های پارک های اقتصادی و صنعتی را در سال ‪ 1995‬به دنبال سه سال تحقیق پیشنهاد‬
‫کردند‪ .‬پس از آن ‪ ،‬اولین تعریف رسمی از پارکهای سازگار با محیط زیست توسط شورای توسعه پایدار رئیس جمهور آمریكا در سال ‪ 1996‬ارائه شد ‪ ،‬و‬
‫توضیح داد كه پارک های زیست محیطی صنعتی به عنوان "جامعه ای از مشاغل كه با یكدیگر و با جامعه© محلی همکاری می كنند تا به طور موثر منابع را‬
‫به اشتراک بگذارند‪( ".‬اطالعات ‪ ،‬مواد ‪ ،‬آب ‪ ،‬انرژی ‪ ،‬زیرساخت© ها و زیستگاه های محلی) که منجر به دستاوردهای اقتصادی ‪ ،‬افزایش کیفیت محیط زیست‬
‫و افزایش عادالنه منابع انسانی برای تجارت و جامعه© محلی می شود‪(» .‬شورای رئیس جمهور ‪ USAPCSD‬در مورد توسعه پایدار ‪ .)1996 ،‬از آن زمان‬
‫تحقیقات بیشتری انجام شده و مطالعات موردی در مورد پارک های اکو صنعتی در سراسر جهان شرح داده شده است‪ .‬پیشگام پارک های اکو صنعتی ‪،‬‬
‫همزیستی منطقه ای صنعتی در کالوندبورگ دانمارک است که در آن شرکت کنندگان آب شیرین ‪ ،‬امکانات دفع زباله ‪ ،‬سوخت ‪ ،‬فرآورده های فرعی و مواد‬
‫زائد را به اشتراک می گذارند که می تواند ماده اولیه در سایر فرایندها باشد (‪ ، )Chertow، 2008‬به احتمال زیاد استناد به پرونده ‪ EIP‬در جهان‪ .‬از آن‬
‫زمان ‪ ،‬پروژه های ‪ EIP‬و ‪ IS‬بیشتری در بسیاری از کشورها کشف و اجرا شده اند (رابرتز ‪ 2004 ،‬؛ االبراس ویگا و همکاران ‪ 2008 ،‬؛ پارک و‬
‫همکاران ‪ 2016 ،‬؛ لیو و همکاران ‪( .)2018 ،‬لیو و همکاران ‪.)2019 ،‬‬
‫پارک اکو صنعتی (‪ )EIP‬یکی از اصلی ترین زمینه های تحقیق در بوم شناسی صنعتی است که در فرآیندهای تولید کاالها و خدمات از منظر طبیعت متمرکز‬
‫شده و تمام تالش خود را برای تقلید از یک سیستم طبیعی از طریق حفظ و بازیافت منابع انجام می دهد (چرتو ‪ 2000 ،‬؛ والنزوئال) ‪ Venegas-‬و همکاران ‪،‬‬
‫‪ .)2016‬به گفته سازمان حفاظت محیط زیست ایاالت متحده ‪" ،‬یک پارک محیط زیست جامعه© ای از مشاغل تولیدی و خدماتی است که از طریق همکاری در‬
‫مدیریت مسائل زیست محیطی و منابع از جمله انرژی ‪ ،‬آب و مواد ‪ ،‬به دنبال بهبود عملکرد محیطی و اقتصادی هستند‪ .‬با همکاری مشترک ‪ ،‬جامعه مشاغل‬
‫به دنبال منافع جمعی هستند که بیشتر از مبلغ مزایای فردی است که هر شرکت می توانست تحقق یابد اگر عملکرد شخصی خود را تنها بهینه کند‪(» .‬خوانده‬
‫شده از (چارتو ‪ .))2000 ،‬همچنین در مورد تعامل توسعه صنعتی با سیستم های زیست محیطی و اجتماعی با مقیاس های مختلف تحقیقاتی انجام شده است و‬
‫هدف آن بهبود موفقیت در تجارت ‪ ،‬محافظت© از محیط زیست و در نظر گرفتن زندگی جامعه© محلی است‪ .‬پارک های محیط زیست صنعتی از طریق (ژائو و‬
‫همکاران ‪ )2017 ،‬به توسعه هماهنگ و پایدار کلی در منافع اقتصادی ‪ ،‬منافع اجتماعی و منافع زیست محیطی دست می یابند‪ .‬تبادل فرآورده و زباله ‪ ،‬استفاده‬
‫از بازیافت© از انرژی و فاضالب ‪ ،‬و تقسیم زیرساخت© ها بین اعضا در پارک اکو صنعتی (‪Chertow، 2007‬؛ ‪.)Sun et al.، 2016‬‬