POLITEKNIKONG PAARALANG PAMBAYAN NG LUNGSOD COTABATO

KOLEHIYO NG PAGTUTURO
Kahabaan ng Sinsuat, Lungsod ng Cotabato
 

Pangalan: Samal, Lady Mae B.

Taon/Kurso at Pangkat:  BSED-Filipino 4A
Asignatura/Paksa: LIT 412-Pagbasa ng mga Obra Maestrang Pilipino (4583)
Guro: Intsr. Nazriah Tarrayo
 

Unang Aktibidad: Magbigay ng isang halimbawa ng kahit anong Obra Maestrang Pilipino at
bigyan ito ng pagpapakahulugan kung bakit ito naging Obra Maestra.

Ang Spolarium ni Juan LunaAN

  
 Ang Spoliarium ay ipininta ng kilalang mahusay na pintor na si Juan Luna. Ang
Spoliarium ay ipinasa ni Juan Luna sa Exposición Nacional de Bellas Artes noong 1884, kung
saan ito ay pinarangalan ng gintong medalya. Noong 1886, ito ay ipinagbili sa Diputación
Provincial de Barcelona sa halagang 20,000 pesetas. Ito ay kasalukuyang nakasabit o nakalagay
sa main gallery ng unang palapag ng Pambansang Museo ng Pilipinas. (wikipedia)
Pinakikita ng likhang ito ang isang madugong bahagi ng kasaysayang Romano, ang
labanan ng mga gladiator. Ang Spoliarium ay isang salitang Latin na tumutukoy sa pinakailalim
na palapag ng Koloseo ng Roma na kung saan dinadala ang mga namatay at naghihingalo pang
gladiator. Dito rin sila hinuhubdan ng kanilang mga kagamitan.
Nasa sentro ng likhang ito ang mga nakahandusay na gladiator habang hinihila ng mga
Romanong kawal. Sa kaliwang bahagi, makikita ang mga taong nagmamasid at naghihintay na
kunin ang mga helmet at iba pang kagamitang panlaban ng mga gladiator. Kabaligtaran ng
kaguluhan sa kaliwa, isang tahimik at malungkot na larawan naman ang makikita sa bandang
kanan. Isang matandang lalaki ang may dalang sulo na animo hinahanap ang kanyang anak,
habang isang babae naman ang nakahandusay at iniiyakan ang kanyang namatay na minamahal.
Ang Spoliarium ang pinaka-mahalagang likha ni Juan Luna, isang Pilipinong pintor na
nakapag-aral sa Academia de Dibujo y Pintura sa Pilipinas at sa Academia de San Fernando sa
Madrid, Spain. Sa sukat na 4.22 metro at 7.675 metro, ito ang pinakamalaking oleo-sa-canvas ng
Pilipinas. Isang halimbawa ng makasaysayang likha, ito ay ginawa ni Luna noong 1884 bilang
lahok sa prestihiyosong Exposicion de Bellas Artes (Madrid Art Exposition, Mayo 1884) at
nagtamo ng Unang Gintong medalya. 
 Pangalawang Aktibidad: “Sino si Baltazar?”
Talambuhay ni Francisco Balagtas Baltazar

Si Francisco Balagtas, ay isang kilalang Pilipinong makata at may-akda. Siya ay kinikilala bilang
"Prinsipe ng Manunulang Tagalog" at itinuturing na William Shakespeare ng Pilipinas para sa
kanyang kontribusyon at impluwensya sa panitikang Pilipino. Ang sikat na romantikong pag-
iibigan ng ika-19 na siglo, ang Florante at Laura, ay ang kanyang pinamainam na likha. 
Si Francisco Baltazar (na may palayaw na Kikong Balagtas o Kiko) ay isinilang noong Abril 2,
1788 kina Juana dela Cruz at Juan Baltazar sa Barrio Panginay, Bigaa (na kilala ngayon bilang
Balagtas sa kanyang karangalan), sa lalawigan ng Bulacan. Siya ang bunso ng kanyang mga
kapatid na sina Felipe, Concha, at Nicholasa.
Nag-aral si Francisco sa isang parochial school sa Bigaa kung saan pinag-aralan niya ang mga
panalangin at katekismo, at kalaunan ay nagtrabaho bilang houseboy para sa pamilyang Trinidad
sa Tondo, Manila kung saan siya ay pinag-aral ng kanyang tiyahin sa Colegio de San Jose.
Noong 1812, nagtapos siya sa degree ng Crown Law, Spanish, Latin, Physics, Christian
Doctrine, Humanities, and Philosophy. Ang kanyang dalawang dating guro na si Dr. Mariano
Pilapil at José de la Cruz na isang bantog na Tondo Poet ang nagturo sa kanya kung paano
magsulat ng mga tula.
Hinamon ni Jose de la Cruz si Balagtas upang mapabuti ang kanyang pagsusulat, at noong 1835
ay natagpuan niya ang kanyang musa na si Maria Asuncion Rivera nang lumipat siya sa
Pandacan. Nagsalita siya tungkol sa kanya sa Florante sa Laura bilang 'Celia' at 'MAR'.
Si Balagtas ay pinabilanggo Mariano Capule, isang maimpluwensya at mayamang lalaking
kalaban niya sa pagmamahal kay Celia. Habang nasa kulungan ay isinulat ni Balagtas ang
kanyang makasaysayang piraso ng Florante at Laura na inspirasyon ang mga elemento ng
kanyang kasalukuyang buhay.
Ang kanyang tula ay nakasulat sa Tagalog bagaman sa panahong iyon, ang Espanyol ay ang
dominanteng wika sa pagsulat sa Pilipinas. Pinalaya si Balagtas mula sa bilangguan noong 1838
at inilathala niya ang Florante at Laura noong panahong iyon.
Naging katulong siya sa Katarungan ng Kapayapaan nang lumipat siya sa Balanga, Bataan noong
1840, at pagkatapos ng labing anim na taon ay naging Major Lieutenant at punong tagasalin ng
hukuman.
Dalawang taon matapos niyang makilala si Juana Tiambeng ng Orion, Bataan, sila ay nagpakasal
noong Hulyo 22, 1842. Nagkaroon sila ng labing-isang anak- limang lalaki at anim na babae.
Gayunpaman, pito lamang sa kanila ang nabuhay.
Noong 1849, inutos ni Gobernador-Heneral Narciso Claveria na ang bawat katutubong Pilipino
ay magkaroon ng apelyidong Espanyol. Pagkatapos nito ay naging kilala si Balagtas bilang
Francisco Baltazar. Si Balagtas ay nabilanggo sa ikalawang pagkakataon noong 1856 nang
ipahayag ang reklamo ng isang kasambahay na pinutol niya ang buhok nito. Siya ay napalaya
noong 1860 at ipinagpatuloy ang kanyang pagsusulat ng tula. 
Namatay si Balagtas noong Pebrero 20, 1862 sa edad na 74. Ang kanyang huling hangarin ay
walang sinuman sa kanyang mga anak ang sumunod sa kanyang mga yapak sa takot na sila ay
dumaan sa parehong mga paghihirap na kanyang dinanas. Sinabi pa niya na mainam pang
maputol ang kanilang mga kamay kaysa ang mga ito ay maging manunulat. 
Si Balagtas ay lubos na pinahahalagahan sa Pilipinas na ang Pilipinong termino para sa debate
gamit ang ekstemporanyong taludtod ay ipinangalan sa kanya: ang balagtasan. Ipinangalan din
ang isang paaralang elementarya sa kanyang karangalan, ang Francisco Balagtas Elementary
School (FBES), na matatagpuan sa kahabaan ng Alvarez Street sa Santa Cruz, Maynila.