Оцрнувањето на Левица нема да ви помине без последици!

Олигарсите би му помагале на Апасиев, би го уважувале, би му ласкале кога само би се

согласил да молчи. Тие би го наполниле со пари кога само би сакал да ги посрамоти
своите верувања. Но, Апасиев ги одби искушувачките пари, па живее од својата
професорска плата, и затоа ја сочува чистината на своето срце, за разлика од
„независните“ омладинци како наркодилерот Павле Богоевски, судијската ќерка Туфегџиќ
и историски одговорниот Ферид Мухиќ кои станаа пратеници со помош на олигархијата.
Како самиот Апасиев има изјавено во своите почетоци во политиката: „Не сакам кога
туѓата (не)совест ќе стане судија на мојата слобода.“ Апасиев достоинствено ја следи
Русоовата максима Vitam impendere vero (Да се жртвува животот за вистината).

Нашето општество е историја на неправди. Со поддршката за Левица можеме да

преземеме одговорност за минатото. Нашата 30-годишна историја се карактеризира со
извршени неправди. Нашата колективна меморија како да се помирила со минатото. Дали
е подобро да молчиме за неправдите во минатото, за да не се отворат стари рани? Сепак,
лесно е да се докаже дека молчењето околу злосторствата ги продолжува неволјите на
жртвите и нивните потомци. Преземањето одговорност за историските неправди во пракса
значи поддршка за Левица.

Бранимир Јовановиќ, кејнзијанистичкиот проповедник без срам проповеда прогресивни

даноци со кои сака да брца длабоко во џебовите на капиталистите за хранење на
монструмот од бирократски Левијатан, а кога Левица на Апасиев доброволно прима
донации, тоа е зло! Хомо дуплексен хомо говедикусе не си достоен ни врвците од
мокасинките на Апасиев да му ги врзуваш!

На овој Бранимир треба во темница да му се пукне тиквата покондирана! За овој

шизофрен шамшал, непрокопсан суртук од „левичар“ и опасен демагог, Апасиев и Левица
се нацисти, и дури полоши од ДУИ иако раководството (Ахмети, Фазли Велиу и другите
врколаци) кое им е сочинето од убијци и имаат досиеја на воени злосторства за етнички
чистења се само „парољубиви опортунисти во националистичка бурка“. Но, оцрнувањето
на Левица нема да ви помине бидејќи судот е кај народот, тој пресуди Апасиев и Крмов да
влезат во парламент, а ти беше тој кој преку брендот на Левица се шверцуваше за
бирократска позиција во Министерството на „изгубениот“ Тевдовски!!!

Во многубројни мои статии против Тевдовски, Јовановиќ и Анѓушев, објавени овде и

овде, го демаскирав медузиното лице на бранимиризмот кој се содржи во помагање на
капиталот (мртов труд, што оживува како вампир само со исцицување жив труд) со
државни инвестиции во инфраструктура за непречен промет на капиталот, за да потоа, се
даночи капиталот за да му се „помогне“ на трудот чиј животен сок веќе бил исцицан од
капиталот-вампир!

Што се однесува до Здравко Савески, нема попоган „левичар“ внатре во кликата на само-
декларирани „демократски социјалисти“. Ова е истиот Савески кој уценуваше
симпатизери на Движењето за социјална правда – Ленка доколку сакаат да станат членови
на Движењето дека ќе мора да се откажат од членството на политичките партии во кои
симпатизерите на Движењето членуваа. Здравко Савески е ужасен и во приватниот живот.
Точно е дека не си ги мие рацете кога излегува од WC. Toчно е дека многу штеди. Дека
освен ѓеврек од 10 денари ништо друго не купува. Патува со велосипед за да штеди
превоз. Живее со баба за да штеди стан. Кога магистрира ги почестил присутните со
чоколадни бонбони исто како што ние учениците кога бевме четврто одделение честевме
за роденден. Секогаш тој знае сè, а другите ништо! Класичен фирер! Своевремено познат
и по овој прекар во Движењето за социјална правда – Ленка. А најнегативната особина кај
Савески е создавањето на провокации со цел провоцираните да проговорат нешто против
претпоставените и тој тоа да им го пренесе и да биде награден за тоа. Подолу следат
докази за анти-левичарството на Савески.

Савески им се умилкува на капиталистите и ситните буржуи ветувајќи им хармонија на

класните интереси меѓу работниците и капиталистите. Докази тука.
Савески има погрешна дефиниција на она што претставува работник, тврдејќи без да даде
аргументи за тоа дека „секој што работи за плата, без разлика дали во јавен или приватен
сектор, е работник“. Докази тука.
Савески како типичен опортунистички социјалдемократ бара изедначување на класните
разлики но не и нивно укинување. Докази тука.
Савески како типичен либерал лекот за етатизмот и партизираната држава го бара во
функционална парламентарна демократија а не во воспоставување на непосредна
демократија на национално и локално ниво. Докази тука.
Савески иако автор на книгата со наслов „Демократија: модели и дилеми“, сепак, во
политичкиот дискурс шпекулира со терминот демократија за да му даде оправдување на
буржоаскиот парламентаризам. Докази тука.
Савески ја поздравува изборната победа на реформистичката и про-империјалистичка
СИРИЗА. Докази тука.
Савески ја поистоветува власта со демократијата во што сака да не‘ убеди тој заради свое
лично ухлебување како професионален политичар или „професионален револуционер“.
Докази тука.
Савески бара социјална правда со зголемување на класните разлики меѓу самите
работници! Докази тука.
Савески бара рафиниран капитализам наместо негово укинување! Докази тука.
Савески е докажан анти-националист но комунизмот/левичарското движење со
национализмот воопшто не се некомпатибилни, напротив, дури во комунизмот нацијата
зајакнува и се консолидира како никогаш порано. Докази тука.
Савески премолчувајќи за албанскиот неонацизам во ликот на УЧК, АНА и ОНА,
шпекулира со постоење само на македонски неонацизам: „Неонацизмот во Македонија е
присутен само во етничката македонска заедница.“ Докази тука и во заедничката квази-
анализа „Радикалната десница во Македонија“ (декември 2012) на Савески и Артан
Садику.

Томислав Захов