ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471

ഇതെന്തു ഭാഗ്യം യേശുനാഥ-

യനാടു യേർന്നു ഞാനിൊ

ഇത്െ യത്ശഷ്ഠ നാഥതനന്തെ

മിത്െമാേ് ഭവിച്ചു ഹാ!

 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471
ഒരിക്കലും പിരിഞ്ഞു
യപാേിടാതതാരുറ്റ സ്യനഹിെൻ
ശരിക്കു സൽത്പയ ാധനങ്ങൾ
െന്നു ൊങ്ങിടുന്നവൻ
െനിക്കു െുലയനില്ല
ഭൂവിലനയനിത്െ നല്ലവൻ
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471
കരുതനാമവൻ കരതിനാൽ
പിടിച്ചിരിക്കോൽ
ഒരുതനും പിടിച്ചു യവർ-
പിരിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞിടാ
വിരുദ്ധമാേ് വരുന്നതൊന്നു-
യമെുയമ ഭേന്നിടാ
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471
അനാഥനല്ല ഞാനിനീേ-
നുത്ഗ്ഹാവകാശിോേ്
അനാദി നിർണ്ണേത്പകാര-
തമതന്നേും വിളിക്കോേ്
വിനാശമിതല്ലനിക്കിനിേനാമേം
വസിച്ചീടാം
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471
നശിക്കുമീ ധരേ്ക്കുമീെി-
ലുള്ളതൊതക്കതേങ്കിലും
നശിക്കേില്ല നാഥനാമവന്തെ
വാതക്കാരിക്കലും
വസിച്ചിടാമെിൽ രസിച്ചു
വിശവസിച്ചു നിശ്ചലം
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 471
ത്പയമാദതമന്നു ഭൂമേർ
ഗ്ണിച്ചിടുന്നതൊതക്കേും
ത്പമാദതമന്നെിഞ്ഞു ഞാ
നവന്നടുതണഞ്ഞൊൽ
ത്പസാദമുള്ളതെന്തവന്ന-
തെന്നെിഞ്ഞമർന്നിടാം
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 558
നമുക്കഭേം ദദവമയത്െ
മനുഷ്യഭേം യവണ്ടിനിേും
എന്നും നൽസയങ്കെം ദദവം
െന്നു നതെ കാതിടുന്നു
മണ്ണും മലേും നിർമിച്ചെിന്നും
മുന്നയമ ൊൻ വാഴുന്നു
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 558
രാവിതല െഴച്ചുവളർന്നു
പൂവിടർന്ന പുല്ലുയപാതല
യമവിടുന്ന മനുഷ്യർ വാടി
വീണിടുന്നു വിവശരാേ്
നമുക്കഭേം ദദവമയത്െ
മനുഷ്യഭേം യവണ്ടിനിേും
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 558
യേരും മണ്ണിൻ തപാടിേിതലാരുനാൾ
െീരും മനുഷ്യമഹിമതേല്ലാം
വരുവിൻ െിരിതക മനുഷ്യതര-
തേന്നരുളിതേയ്ും വല്ലഭൻ
നമുക്കഭേം ദദവമയത്െ
മനുഷ്യഭേം യവണ്ടിനിേും
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 558
നന്മ തേയ്ും നാട്ടിൽ പാർതും
നമുക്കു ദദവയസവതേയ്ാം
ആത്ശേിക്കാം അവനിൽ മാത്െം
ആത്ഗ്ഹങ്ങൾ െരുമവൻ
നമുക്കഭേം ദദവമയത്െ
മനുഷ്യഭേം യവണ്ടിനിേും
 ആത്മീയ ഗീതങ്ങൾ 558
നിെയനാടു യനാക്കി നെൾ ോത്െ
തേേുന്നിന്നു മന്നിൽ
എതും യവഗ്ം നിശ്ചേം നാം
പുതൻ ശായലം പുരമെിൽ
നമുക്കഭേം ദദവമയത്െ
മനുഷ്യഭേം യവണ്ടിനിേും