De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Het  waarom  van    zijn  waanzinnige  ruimtevlucht,  en  van  zijn  tragische  crash  
   
Tijdens   mijn   tienerjaren   was   de   muziek   van   Gorki   overal   om   me   heen,        
gedragen   door   de   radiogolven   van   Studio   Brussel   en   op   cd’s   die  
kameraden   meebrachten   op   kamp.   De   Vos’   melodieën   waren   sober   en  
pakkend,   zijn   teksten   briljant   en   tijdloos.   Qua   kippenvelgehalte,   de  
kunst  van  het  raken  van  diepe  emoties  met  tekst  en  melodie,  was  Luc  
De   Vos   in   België   en   Nederland   niet   alleen   een   baanbreker,   maar   wat  
mij  betreft  ook  de  absolute  meester.    
En  hij  werkte  hard.  Tien  jaar  songs  schrijven  in  de  obscuriteit,  negen  
 
albums,   meer   dan   duizend   optredens.   En   ook   nog   eens   honderden  
Luc  De  Vos,  1962-­‐2014  
columns  en  acht  boeken.  Terwijl  hij  een  kwarteeuw  korter  leefde  dan  
de  gemiddelde  Vlaming.      
Toen   men   hem   vroeg   wat   hij   op   zijn   grafsteen   wilde   zien   staan,  moest   “Misschien  is  het  verleden  wel  
het  volgens  De  Vos  blijven  bij  een  somber  “God  knows,  I  tried.”   belangrijker  dan  wat  ik  nu  doe.”  
Interview,  1996  
Waarom  was  Luc  De  Vos,  ondanks  zijn  succes  in  de  muziek  en  
daarbuiten,   ‘fundamenteel   ongelukkig’?1  Waarom   slaagde   hij    
er   niet   van   om   te   genieten   van   het   feit   dat   hij   zijn   “En  toch  ben  ik    
jongensdroom   waar   had   gemaakt,   en   waarom   kende   hij   in   fundamenteel  ongelukkig.”  
plaats   daarvan   een   tragische   dood,   in   een   waas   van   alcohol,   Interview,  2010  
alleen  in  een  appartementje?    
 
Op  deze  belangrijke  vragen  probeer  ik  in  deze  tekst  een  antwoord  op  
te  krijgen.  Dat  is  de  reden  waarom  ik  hem  “De  Waarheid”  heb  getiteld:  
ik  ben  op  zoek  naar  echte  antwoorden  op  de  vragen  die  niemand  stelt.  

Deel  1:  het  Leven  en  de  Dood  van  Luc  De  Vos    
Zijn  eerste  levensjaren  
Luc  De  Vos  wordt  geboren  in  1962,  in  het  dorpje  Wippelgem  aan  het  
kanaal   Gent-­‐Terneuzen.   Hij   was   de   jongste   van   zeven   kinderen,   met  
broers   en   zussen   die   tot   17   jaar   ouder   zijn   dan   hemzelf.   Bij   zijn  
geboorte  is  zijn  moeder  45  jaar,  en  zijn  vader  50.    
Luc’s   moeder   is   dominant   aanwezig   in   zijn   leven.   Uit   de   interacties  
waar  hij  over  vertelt,  komt  ze  over  als  een  koude  persoon  met  weinig  
interesse  in  het  welzijn  of  de  passies  van  haar  zoon.    
Als   haar   zoon   haar   vraagt   hoe   kinderen   op   de   wereld   komen,    
antwoordt   ze   kort:   “Da   komt   allemale   vanzels.” 2  Uit   een   andere   Luc  De  Vos  als  vijfjarige  jongen.    
anekdote  blijkt  volstrekte  ontkenning  van  wat  Luc  zelf  van  zijn  leven  
                                                                                                                         
1  Bron  http://www.standaard.be/cnt/g9932gu4p

2  Bron  http://www.standaard.be/cnt/ve2reqfb  
 
1  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

gemaakt   heeft:   “Mijn   moeder   denkt   nog   altijd   dat   ik   later   een   'echt'   “Zonder   hoop   en   zonder   eten,  
beroep  ga  uitoefenen.  …  Toen  ik  haar  vertelde  dat  we  'Plan  B,'  de  nieuwe   stuurde  jij  me  weer  naar  bed.  Want  ik  
ben   stout   en   de   stoute   kind'ren,   die  
cd   van   Gorki   afgewerkt   hadden   in   de   legendarische   Londense   Abbey   moeten  altijd  vroeg  naar  bed.”  
Road   Studio   van   The   Beatles,   was   het   eerste   en   enige   wat   ze   vroeg   'Je  
Uit  ‘Anja’  
hebt  toch  je  haar  gekamd  voor  je  binnenging?'"3    
 
Luc’s   vader   werkt   als   arbeider   in   de   Sadaci,   een   van   de  
chemiefabrieken   in   de   buurt,   en   heeft   daarnaast   een   paar   koeien   en  
varkens.   Vader   Robert   was   bijzonder   onbereikbaar   en   afstandelijk  
voor   de   kleine   jongen.   Later   vertelt   De   Vos   in   een   interview:     “Het  
beeld   dat   ik   heb   van   mijn   vader,   is   dat   van   een   oudere,   al   versleten  
fabrieksarbeider   die   ’s   avonds   en   in   het   weekend   keuterboerde.”4  De  tijd  
die   zijn   vader   na   het   werk   overhad,     brengt   hij   niet   door   met   zijn  
kinderen,  maar,  in  de  beleving  van  jonge  Luc,  met  voor  het  raam  naar  
de   auto’s   te   zitten   kijken.     “De  man  die  hij  was  toen  ik  hem  kende,  heb  ik  
later  nooit  gemist,”  zegt  De  Vos  later.    
Over  zijn  ouders  vertelt  Luc:  “Ik  heb  mijn  moeder  ooit  eens  gevraagd  of    
ik   echt   niet   van   de   melkboer   was.   …   Ik   zie   niets   van   mezelf   in   mijn  
Nederlandse   zangeres   Anja,   wiens  
moeder  en  al  helemaal  niet  in  mijn  vader.  …  Geen  enkele  creatieve  nood,   muziek  De  Vos  in  1969  al  op  de  radio  
geen   zoekende   geesten,   geen   twijfelaars.”   Naast   de   ‘katholieke   hoorde.      
zekerheid’   die   zijn   ouders   zich   toegeëigend   hebben,   spreekt   uit   De  
Vos’  ervaring  een  enorm  gevoel  van  isolement:  “ik  kende  bij  wijze  van    
spreken  twee  mensen,”  vertelt  hij,  “mijn  moeder  en  mijn  nonkel.”     “En  in  gedachten  liep  ik  door  Alaska,  
doorheen   de   bergen   en   de   ijzeren  
Voor   de   kleine   Luc   maken   zijn   ouders   weinig   plaats,   hij   wordt   wind.   Ik   vond   een   café   vol   dronken,  
grotendeels   opgevoed   door   zijn   “toen  al  stokoude”5  grootouders—het   oude   mensen.   Ze   zeiden,   wees  
beeld  van  een  breiende  grootmoeder  voor  de  kachel  bekleef.  De  zorg   welkom  in  ons  berenhol.”  
voor  hun  jongste  kind  geven  ze  dus  door  aan  mensen  die  grotendeels   Uit  ‘Berenjager’  
in  de  19e  eeuw  geleefd  hadden  en  al  met  een  been  in  het  graf  staan.    
 
Latere   liedjesteksten   doen   vermoeden   dat   Luc   als   kind   al   met    
alcoholisme   wordt   geconfronteerd:   “ik   vond   een   café   vol   dronken,  
“Wie  zal  er  voor  de  kinderen  zorgen,  
oude  mensen,”  “zijn  bloeddoorlopen  ogen”  (uit  ‘93)  en  “wie  zal  er  later   wie   smeedt   voor   hen   het   plan   van  
voor  opa  zorgen,  wie  houdt  nu  voor  hem  de  fles  verborgen”  (uit  ‘98).       morgen.   Die   kleine   bengels   blijven  
janken,   want   in   de   kast   zit   het  
In   1969   wordt   de   eerste   editie   van   de   Gentse   feesten   georganiseerd,   monster   van   Frankenstein.   En   de  
en   Irma   besluit   dat   ze   ook   wel   eens   die   ‘hippies’   wilde   bekijken,   die   ze   ratten   kruipen   achter   de   muren…  
eerder   al   op   de   Nederlandse   televisie   hadden   gezien.   Met   de   hoelang  nog  zal  dit  onrecht  duren?”  
zevenjarige  Luc  aan  de  hand  gaat  ze  met  de  bus  de  stad  in.  De  Vos  zegt   Uit  ‘Wie  zal  er  voor  de  kinderen  zorgen’  
dat  zijn  moeder  het  “walgelijk”  vindt,  “maar  ik  heb  toen  gezegd:  ik  wil  
 
ook  hippie  worden.”  
 
De  dood  van  zijn  vader   De  Vos  had  een  
Toen   Luc   negen   jaar   was,   wordt   zijn   vader   dodelijk   ziek,   maar   zijn   liefde/haat-­‐
familie  verzwijgt  het  voor  hem.  In  de  zomer  sturen  zijn  ouders  hem  op   verhouding  met  
kamp   aan   zee   met   de   ziekenbond.   Hij   huilt   er   naar   eigen   zeggen   tien   oude  gezichten  en  
communisme.    
dagen  lang.  Op  de  laatste  dag  mag  hij  niet  mee  met  de  bus  terug  naar  
huis,   en   in   plaats   daarvan   vertelt   een   aalmoezenier   hem:   “je  vader  is   Brezhnev  op  de  cover  van  ‘Plan  B.’  

                                                                                                                         
3  Bron  Het  Laatste  Nieuws  22/04/2004.    

4  Bron  http://www.standaard.be/cnt/ve2reqfb  

5  Bron  http://www.humo.be/actua/311597/luc-­‐de-­‐vos-­‐overleden    

 
2  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

twee  dagen  geleden  plots  heel  erg  ziek  was  geworden,  hij  is  gestorven.”    
Vervolgens   stappen   ze   in   de   auto,   waar   ze   samen   een   weesgegroetje   “In   de   kortfilm  Tata,   die   over   enkele  
doen.  De  Vos’  vader  Robert  stierf  aan  kanker.6     maanden  in  de  bioscoop  komt,  draaft  
Luc  De  Vos  op  als  Servische  zwerver.  
Een  bijzonder  traumatische  gebeurtenis  moet  dat  geweest  zijn  voor  de   Hij   sluit   vriendschap   met   een  
jonge   Luc,   want   “over   emoties   werd   thuis   niet   gesproken   en   de   zevenjarig   meisje   dat   in   zijn   armen  
confrontatie  met  gevoelens  werd  uit  de  weg  gegaan.”7     steun   vindt   na   de   dood   van   haar  
vader.”  
Inderdaad,   hoe   groot   het   taboe   was   op   emoties,   en   hoe   weinig   De  Standaard,  april  2010  
rekening  er  met  het  welzijn  van  de  jongste  zoon  werd  gehouden,  bleek  
uit   de   manier   waarop   zijn   familie   hem   verraade:   toen   het   duidelijk    
werd   dat   vader   Robert   het   niet   meer   lang   zou   maken,   liet   men   Luc    
daarover   in   het   duister   en   stuurde   men   hem   makkelijkheidshalve   op  
kamp.   De   jongen   voelde   aan   dat   er   iets   ernstigs   op   til   was,   en   was  
daarom   gedurende   tien   dagen   extreem   angstig   en   hulpeloos,   tot   hij  
uiteindelijk  het  nieuws  te  horen  kreeg—met  twee  dagen  vertraging.    
De   Vos   vertelt   later:   “ik   weende   toen   mijn   vader   stierf   en   toen   mijn  
zoontje  werd  geboren.  Daar  ligt  30  jaar  tussen.”8     Zeker   zullen   we   het  
nooit   weten,   maar   het   lijkt   erop   dat   voor   de   kleine   Luc   de   pijn   van   het  
nonchalant  weggegumd  worden  door  zijn  familie  zo  groot  was,  dat  hij  
toen  besloot  om  die  kennis  voor  zichzelf  verborgen  te  houden:  hij  zou  
zich   voortaan   niet   meer   van   zo’n   kwetsbare   kant   laten   zien,   en  
gaandeweg   richtte   hij   zijn   verlangen   om   zorg   en   liefde   niet   meer   op  
zijn  familie  maar  op  de  buitenwereld,  de  ‘grote’  wereld.    

Het  leven  in  het  dorp  

Vanaf   zijn   tiende   begint   Luc   te   dromen   van   een   bestaan   als   zanger.  9  
Hij  kruipt  van  het  schuurtje  op  het  dak  en  schrijft  daar  liedjesteksten.  
Ook  geeft  hij  fictieve  interviews  met  een  tennisracket  voor  de  spiegel.              
Luc  De  Vos  als  kind  
In   die   tijd   gaat   Luc   De   Vos   naar   school   in   het   Gemeenteschooltje   van  
Wippelgem.   Er   is   één   leraar   voor   alle   studiejaren   bij   elkaar,   en      
lijfstraffen  zijn  niet  van  de  wind.  Buiten  wordt  het  ruwe  tikspel  ‘dikke   “Het   gaat   over,   als   je   niet   beweegt.  
Berta’   gespeeld.   Luc   is   niet   gelukkig   op   school:   “Ik   stoorde   de   les,   Als  je  stil  blijft,  gaat  het  over…”  
verveelde  me  snel  en  kreeg  bijna  elke  dag  straf  of  vloog  buiten.”    
Uit  ‘Wie  zal  er  voor  de  kinderen  zorgen’  
De  aandacht  en  zorg  die  hij  thuis  niet  krijgt,  probeert  Luc  in  de  school      
en   in   het   dorp   te   vinden.   Een   buurvrouw   herinnert   zich   later   hoe   hij  
 
een  portemonnee  op  straat  legde  met  een  fijn  draadje  aan.  Toen  ze  die  
wou  oprapen,  trok  hij  hem  weg.10       “Als   kinderen   waren   we   constant  
gewond.”    
Leven  als  jonge  puber   Luc  in  Man  Bijt  Hond,  grappend  over  
Vanaf   zijn   twaalfde   eindigt   het   dorpse   leven   voor   De   Vos,   en   hij   wordt   de  schaafwonden  die  Dikke  Berta  op  
het  schoolplein  opleverde,  2003  
door   zijn   moeder   naar   het   Sint-­‐Lievenscollege   in   Gent   gestuurd.   Hij  
brengt  vijf  dagen  per  week  door,  in  de  studierichting  Grieks-­‐Latijn,  en    

                                                                                                                         
6  Bron  http://www.demorgen.be/muziek/luc-­‐de-­‐vos-­‐de-­‐wereld-­‐nu-­‐dat-­‐is-­‐een-­‐grote-­‐speelplaats-­‐a2136467/    

7  Bron  http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G1Q1KJCI3  

8  In  een  interview  uit  2008  sprak  De  Vos  dit  tegen:  “Ik  zou  liever  een  gezonde  boerenzoon  zijn,  hoor.  Maar  je  moet  

mij  maar  een  prentje  tonen  van  Jezus,  en  ik  begin  al  te  bleiten.”  
9  Bron  http://www.standaard.be/cnt/dmf20141202_01407236    

10  Bron  http://www.hln.be/regio/nieuws-­‐uit-­‐evergem/-­‐wibbegem-­‐verliest-­‐zijn-­‐ambassadeur-­‐a2137155/  
 
3  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

vindt   het   niveau   niet   indrukwekkend:   “Achteraf   bekeken   vond   ik   dat  

we  er  heel  weinig  geleerd  hebben.  Na  zes  jaar  kwam  ik  daar  buiten  en  
kon   nog   altijd   geen   Frans.”11  Over  die  tijd  zegt  hij  later:  “Dat   ik   zo   lang  
verlegen  en  soms  zelfs  asociaal  was,  wijt  ik  aan  de  intimidatie  van  mijn  
katholieke   opvoeding,   zowel   thuis   als   in   het   internaat   van   die   tijd   …   ik  
was   echt   bang   om   onder   de   mensen   te   zijn.”   Na   de   week   op   het  
internaat  kwam  hij  “uitgehongerd  en  ziek  van  miserie”  terug  thuis.  12      
De   Vos   zou   later   zeggen:   “Mijn  zes  ongelukkige  jaren  op  de  kostschool   Laatste  schooldag  in  Wippelgem,  1973  
heb  ik  aanvaard.  Ik  was  heel  braaf.  Gelukkig  maar  cynisch.  Life  is  hard  
 
and  then  you  die,  dat  besefte  ik  al  snel.”    
 
Negen,   tien,   twaalf   jaar   oud—dat   is   de   leeftijd   waarop   jonge   Luc   het  
“Donkere   stille   gangen,   de   geur   van  
vertrouwen  in  de  mensen  om  zich  heen  verliest.    
bleke  jongens.  Er  hangt  bloemkool  in  
Op  zijn  twaalfde  krijgt  Luc  zijn  eerste  radio  (soelaas  voor  de  ban  naar   de   lucht.   …   deze   geur   raak   je   niet  
kwijt.”    
het   internaat?). 13  Op   dat   toestel   luistert   hij   op   BRT2   naar  
popnummers   uit   Engeland,   wat   hij   ervaart   als   een   “mythisch  paradijs,”   Uit  ‘Donkere  stille  gangen’  
het   “land   der   engelen   waar   alles   gebeurde,   waar   fantastische   mensen    
woonden  die  fantastische  dingen  deden.”  
 
Op  de  kostschool  zijn  de  geslachten  gescheiden,  en  daar  ervaart  tiener   “Maar   als   de   zomer   van   de   liefde  
De   Vos   hoe   de   hunker   naar   contact   en   geborgenheid   zich   vertaalt   in   weer   begint,   drink   ik   alleen   nog  
erotische  gevoelens  naar  jongens  toe.  In  een  interview  uit  2006  heeft   limonade,  en  word  ik  bemind  door  de  
hij   het   over   dat   hij   toen   seksualiteit   ontdekte   en   dat   hij   die   “fantasieën   jongen  die  ik  kende,  we  waren  allebei  
nog  kind.”  
en   dromen”   op   jongens   richtte   omdat   er   geen   meisjes   voorhanden  
waren.14  Het  voorbeeld  van  Freddy  Mercury  liet  zien  dat  dat  ok  was.   Uit  ‘De  zomer  van  de  liefde’  
 
Op  zijn  vijftiende,  op  schoolreis  in  Parijs,  loopt  hij  te  zingen  samen  met  
zijn   beste   vriend   Wim.   Die   vertelde   later:   “Het   klonk   goed.   Plots   zei  
Luc:  Wij  gaan  muzikanten  worden.  Terug  thuis  kochten  we  onze  eerste  
gitaar.   …   Voske   wilde   Freddy   Mercury   worden,   …   een   god   die   zijn  
veroveringen  aan  elkaar  reeg.  Een  mooie  god,  in  blote  bast.”15      
Rond   zijn   zestiende,   met   de   gitaar   in   de   hand,   schrijft   De   Vos  
Engelstalige   liedjes   en   droomt   hij   van   het   podium.   Later   zegt   hij  
 
daarover:  “Via  mijn  nummers  probeer  ik  te  zeggen:  kijk  naar  mij,  luister  
“Mama,  ik  ben  op  televisie!  Mama!”  
naar  mij,  ik  zie  u  graag,  ik  wil  u  iets  vertellen,  praat  met  mij.'”  
tijdens  een  performance  van  ‘Mia’    
Over  zijn  eerste  groepje  ‘De  Novgorods’16,  gevormd  op  zijn  zestiende,  
 
vertelt   De   Vos:   “van  onze  ouders  moesten  we  geen  steun  verwachten.  Zij  
vonden  ons  idioot.”17  En:   “ik  heb  zo  vaak  moeten  horen:  ‘Zit  ge  weer  op   “Als   ik   wil   helpen,   is   er   niemand   die  
die  gitaar  te  pingelen?  Stop  eens  met  dat  lawijt!’”   luistert   naar   mijn   wijze   raad.   Ik  
spreek  de  waarheid.”  
  Uit  ‘De  olifant  is  grijs’  

                                                                                                                         
11  Bron  http://www.standaard.be/cnt/dexa24012003_002    

12  Bron  De  Standaard,  2003:  http://www.standaard.be/cnt/dst23102003_097.    

13  Bron  http://www.demorgen.be/muziek/songs-­‐voor-­‐bruno-­‐de-­‐compilatie-­‐cd-­‐van-­‐luc-­‐de-­‐vos-­‐voor-­‐zijn-­‐zoon-­‐a2137365/    

14  Bron  https://www.youtube.com/watch?v=JwXbPUP13UU  
15  Bron  http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20141130_01404848    

16  Bron  De  Standaard  2003:  http://www.standaard.be/cnt/dexa24012003_002    

17  bron  De  Standaard  2008:  http://www.standaard.be/cnt/kk1pf354    

 
4  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

 
Tien  jaren  in  het  donkere  huis  
Na   zijn   middelbare   schooltijd   volgde   Luc   geschiedenis   aan   de  
universiteit,   waar   hij   onmiddellijk   geïntimideerd   werd   door   een   dik  
Frans  boek  dat  kwam  met  de  opdracht  ‘lezen  en  bespreken’.18  
Daarop  veranderde  hij    naar  de  tolkenschool,  een  studie  die  hij  tot  in  
het  tweede  jaar  volgde  en  niet  afmaakte.  Daarna  ging  hij  stempelen,  en    
deed  hij  wat  kantoorjobs,  bij  de  spoorwegen  in  Brussel  Zuid,  en  bij  de   Een   oude   kennis   voor   het   ‘   donkere  
tupperware   fabriek   in   Aalst.   De   minachting   die   hij   vanuit   zijn   huis’,   uit   een   recente   VRT-­‐reportage:  
katholieke  omgeving  voor  zijn  ‘gebrek  aan  discipline’  ervaarde,  klinkt   http://tinyurl.com/wipphuis    
verpletterend:   “Voor   mijn   familie   was   ik   in   die   periode   een   verloren  
schaap,  een  verworpene,  een  verschoppeling.”      
“Ik   kijk   elke   dag   TV   —   naar   al   die  
De   Vos   voelt   zich   verlamd   door   het   wantrouwen   en   de   angst   voor   rare  mensen  —  ik  zie  alles  wat  ik  niet  
mensen  die  hem  van  kindsafaan  werd  ingeprent,  en  brengt  dagenlang   wil   zien,   en   ik   praat   erover   mee.    
door  naast  zijn  moeder  voor  de  televisie  (van  zes  uur  tot  twee  uur  ’s   Ik   ken   de   weeën   van   de   moeders,   ik  
nachts).   Tegelijk   geeft   hij   ook   blijk   van   een   grote   bestaans-­‐   en   ken   de   pijn   van   de   dieren,   en   ik  
droom   van   een   meisje,   en   wij   gaan  
geldingsdrang.  Hij  zingt  en  schrijft  wel  tweehonderd  nummers  en  doet   naar  Engeland.”  
dat   meestal   ’s   avonds   in   de   badkamer,   terwijl   zijn   moeder   naar  
televisie   kijkt,   want   “daar   kan   ik   naar   hartenlust   schreeuwen.”   Hij   Uit  ’Een  Schaduw  In  De  Schemering’  
vernietigt  later  al  de  liedjes  die  hij  in  die  periode  schrijft.          

De  Vos  wordt  twintig,  tweeëntwintig,  vijfentwintig  jaar.  Hij  noemt  de   “Morgen   wordt   het   beter,   beter   voor  
iedereen.  Dan  krijg  ik  de  strop,  en  jij  
tien   jaar   bij   zijn   moeder   een   “zwart   gat   in   mijn   geheugen.”   Op   zijn   wat  je  verdiende.”  
zesentwintigste   schrijft   hij   ‘Mia,’   een   lied   dat   over   zijn   moeder   gaat,  
want   een   vriendin   heeft   hij   nog   nooit   gehad.   Hij   zingt   over   Irma,   de   Uit  ‘Samen  in  Dat  Donkere  Huis’  
vrouw   waar   hij   altijd   naar   terugkeerde   toen   hij   honger   had,   en   die    
hem   vertelde   dat   hij   ‘niets   speciaals’   was   en   maar   beter   ‘niet   te    
moeilijk’  deed.19    
Vanaf   zijn   zevenentwintigste   wordt   De   Vos’   leven   veel   publieker:   de  
oprichting  van  Gorky  (Russisch  voor  ‘bitter’)  in  1989,   zijn   connecties  
met   popprofessionals   in   het   jeugdhuis   in   Sint-­‐Amandsberg,   de   derde  
plaats  in  Humo’s  Rock  Rally,  en  dan  het  doorbraakalbum  in  1991.    

Vos  wordt  vader    

Ondanks  zijn  succes  blijft  hij  nog  vijf  jaar  bij  zijn  moeder  wonen,  tot  hij  
op   zijn   33ste   zijn   toekomstige   vrouw   Sandra   ontmoet,   die   op   dat  
moment  24  jaar  is.  Er  volgen  vier  Gorki  albums,  en  dan  krijgt  hij  in  het  
jaar   2000   een   kind.   Luc   De   Vos,   “of   all   people”   is   vader   geworden,  
schrijft  de  media.    
Een  journalist  vraagt  hem  of  het  zijn  leven  drastisch  verandert  heeft,  
waarom  De  Vos  “Nee”  antwoordt,  “dat  zou  ook  verkeerd  zijn  denk  ik.  …  
ik  probeer  me  zo  weinig  mogelijk  met  hem  te  bemoeien.  Dat  kind  moet    
zijn  eigen  leven  leiden.  …  Ik  heb  mijn  leven,  hij  het  zijne.”20  
Op   het   podium   in   de   armen   van   een  
Luc  de  vader  neemt  geen  gas  terug  om  tijd  te  maken  voor  zijn  zoon,  hij   vrouw,   met   een   bloot   bovenlijf   als  
geeft   integendeel   gas   bij:   naast   Gorki   richt   hij   een   nieuwe   groep   op,   Mercury,   en   met   een   gitaar   die   met  
Jezus-­‐iconen  is  gedecoreerd.    

                                                                                                                         
18  Bron  De  Standaard:  http://www.standaard.be/cnt/dmf20141130_01403582    

19  Bron  De  Morgen  2011:  http://tinyurl.com/mirma    

20  Bron:  http://www.standaard.be/cnt/dexa24012003_002

 
5  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

Automatic   Buffalo,   en   hij   zegt   “Wie  weet  komt  er  nog  een  derde  bij.  …  Ik    
wil   gewoon   méér   doen,   want   ik   heb   nu   meer   doorzicht   in   het   vak   en  
meer  creativiteit.”   In   een   ander   interview,   waarin   zijn   zoon   twee   jaar  
is,   stelt   Luc:   “Geluk   is   iets   voor   vrouwen   en   kinderen.   Mannen   moeten  
zorgen   dat   er   brood   op   de   plank   komt,   ze   moeten   het   gelukkig   zijn  
overlaten  aan  vrouwen  en  kinderen,  die  hebben  daar  talent  voor.”    
In  2006,  als  zijn  zoon  5  jaar  is,  laat  De  Vos  zich  ontvallen:  “Met  ouder  
worden  vind  ik  ook  dat  het  leven  altijd  maar  saaier  en  saaier  wordt.  …  Je  
leert  geen  nieuwe  dingen  meer  kennen.  …  Wat  moet  ik  dan  doen,  leren  
tennissen  en  een  tennisster  worden  of  zo?”21  
Luc   heeft   zijn   eigen   manier   om   met   tegenstrijdige   meningen   om   te  
gaan:   “Liegen  is  mijn  vorm  van  conflictbeheersing.  …  Ik  heb  onderschat  
hoeveel   kleine   conflicten   het   vaderschap   met   zich   meebrengt.   Mijn  
tactiek   is   toedekken.   …   Ik   denk   niet   dat   ik   talent   heb   voor   kinderen.   Ik    
zou  willen  dat  ze  meteen  volwassen  en  ernstig  zijn.”     Met  zijn  zoon  Bruno,  ca  2001.    

De  dood  van  Luc  De  Vos    

Wie   de   foto’s   van   hem   naast   elkaar   legt,   ziet   dat   het   na   2010   niet   goed   “Ik   zou   het   liefst   sterven   als  
gaat   met   De   Vos’   gezondheid.   Op   een   gegeven   moment,   het   is   martelaar   op   de   brandstapel.   Dan  
ben   ik   absoluut   zeker   dat   ik   in   de  
onduidelijk  wanneer  precies,  loopt  zijn  relatie  met  vrouw  Sandra  stuk,   hemel  kom.”  
en  de  zanger  verhuist  naar  zijn  ‘schrijvershok’  op  de  Kasteellaan.    
Interview,  2003  
Op   10   oktober   2014   overlijdt   bovendien   zijn   moeder,   in   hetzelfde  
 
dorp   waar   ze   97   jaar   eerder   geboren   werd.   De   moeder   waarover   De  
Vos  zei  dat  ze  zijn  ‘enige  grote  liefde’  was.     “Ik   zou   mijn   laatste   twintig   euro  
uitgeven  aan  een  krat  bier.  Dat  zou  ik  
Op   woensdag   26   november   wordt   Luc   De   Vos   opgenomen   om   een   uitdrinken   in   mijn   tuin,   op   een  
wonde   in   zijn   aangezicht   te   laten   hechten.   Hij   gedraagt   zich   naar   zomeravond   in   juli,   met   de   zon   in  
mijn  gezicht.”  
verluid  erg  verward  en  zou  zwaar  gedronken  hebben.    
Interview,  2004  
De   daaropvolgende   zaterdag   wordt   hij   door   Sandra   en   een   vriend  
levensloos   aangetroffen   in   zijn   werkappartement.   ‘Orgaanfalen’   is   de    
officiële  doodsoorzaak,  maar  gezien  De  Vos’  levenslange  dans  met  de    
fles,  ligt  het  voor  de  hand  om  aan  alcohol  als  oorzaak  te  denken.    
     
 

Deel  2:  Waarom  vond  Luc  De  Vos  het  geluk  niet?    
Naar  het  einde  van  zijn  leven  toe  was  het  duidelijk  dat  Luc  De  Vos  diep  
ongelukkig  was.  Hij  zei  dat  ook  ronduit  in  de  meer  ernstige  interviews.  
Hij  liet  bovendien  een  tienerzoon  na,  die  ongetwijfeld  diep  getekend  is  
door  de  tragische  gebeurtenissen  van  de  voorbije  jaren  en  maanden.      
De   volgende   analyse   is   puur   en   alleen   mijn   niet-­‐professionele   mening,   Het  beeld  van  De  Vos’  rouwprent.  
maar   ik   hoop   dat   ze   grondig   genoeg   is   om   aanzet   te   geven   tot   ernstige  
 
discussie  over  wat  we  kunnen  leren  van  ’s  mans  leven.      
 
 
 

                                                                                                                         
21  Bron:  https://www.youtube.com/watch?v=JwL7xiEh2UA&list=PLPbQ1eVczg2qZOaPY9LyaPeW9Nq3s-­‐pQh  

 
6  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

 
1. Hij  zag  zijn  moeder  niet  voor  wie  ze  was  
“Ik   heb   een   uitstekende   relatie   met  
De   Vos’   moeder   loog   over   hoe   ziek   zijn   terminale   vader   was,   ze   mijn   moeder.   Eigenlijk   gaan   al   mijn  
stuurde  haar  hartverscheurde  zoontje  op  kamp,  ze  verwierp  de  zaken   liedjes   over   haar.   Mijn   moeder   is  
waar   hij   naar   opkeek,   ze   creëerde   situaties   van   extreem   isolement   mijn  enige  grote  liefde.”  
voor   hem,   en   ze   ontkende   zijn   verwezenlijkingen.   Géén   tekenen   van   Interview,  1990  
liefde  en  respect  voor  haar  jongste  zoon,  integendeel.      
Bovendien   was   ze   waarschijnlijk   schuldig   aan   ‘emotional   incest,’   het  
fenomeen   waarbij   ouders   hun   kind   de   emotionele   rol   van   volwassen  
partners   laten   opnemen.22  Haar   zoon   leek   immers   duidelijk   de   door  
Kenneth   Adams   beschreven   symptomen   van   deze   vorm   van  
kindermishandeling   te   vertonen:   woede   of   schuldgevoelens   tegenover  
de   ouders,   problemen   met   zelfvertrouwen,   verslaving,   en   problemen  
met  seksuele  en  persoonlijke  intimiteit.    
Toen   een   reporter   hem   vroeg   wat   hij   kocht   om   zijn   geliefde   (i.e.  
vrouw)   te   verwennen,   antwoordde   die   dat   hij   voor   zijn   moeder   een    
bosje  meiklokjes  had  geplukt,  en  voegde  eraan  toe  “Maar  ze  mag  met  
Moeder   Irma,   video-­‐still   van   een   foto  
mijn   bankkaart   mijn   rekening   plunderen   zoveel   ze   wil.”   De   tekst   van   uit  een  televisiereportage.    
‘arme  jongen’  impliceert  ook  dat  Irma  haar  zoon  probeerde  bij  zich  te  
houden   door   hem   een   erfenis   te   beloven.   En   zo   zijn   er   nog   veel    
voorbeelden   te   vinden   van   onduidelijke   emotionele   grenzen   tussen   “Ga  toch  niet  alsjeblieft  
zichzelf   en   zijn   moeder   —   iets   waar   zij   als   ouder   de   oorspronkelijke   Want  in  mijn  hart  is  het  koud  
verant-­‐woordelijkheid  voor  droeg,  niet  hij  als  kind.     En  de  moed  is  op  en  ik  kan  niet  meer  
Lieveling,  lief  konijn,  hartediefje  
Ondanks   een   overvloed   aan   informatie   dat   zijn   moeder   geen   Alsjeblieft  
goed   persoon   was,   weigerde   Luc   De   Vos   stem   te   geven   aan   zijn   Als  ik  sterf  dan  erf  jij  
woede   over   hoe   zij   hem   behandeld   had,   weigerde   hij   haar   Al  mijn  geld  en  de  boerderij  
verantwoordelijkheid   te   geven,   weigerde   hij   de   waarheid   in   de   'k  Heb  nog  wel  een  koe  of  twee  
ogen   te   kijken.   Met   als   gevolg   dat   hij   zijn   leven   lang   niet   van   zijn   En  een  schaap,  daarmee  red  je  ‘t  wel  
schuldgevoelens,   zijn   angsten,   zijn   cynisme,   zijn   onzekerheid— Maar  alsjeblieft,  blijf  nog  een  tijd  
allemaal   mechanismen   om   de   waarheid   over   zijn   familie   te   Want  de  moed  is  op    
onderdrukken—is  afgeraakt.       en  ik  kan  niet  meer”  
Uit  ‘Arme  Jongen’    
2.  Hij  ging  niet  in  therapie    
De   jeugd   van   Luc   De   Vos   was   tragisch   en   sloeg   diepe   wonden   in   zijn    
kinderbrein.   Zijn   leven   naarna   is   een   aaneenschakeling   van   “Ik   had   als   kleine   jongen   een  
dwangmatige   herbeleving   van   de   traumatische   ervaringen   uit   zijn   karakterstoornis  of  ADHD.”  
kindertijd.23  Symptomen   daarvan   zijn,   per   wikipedia:   angstreacties,  
Luc  De  Vos,  2007  
hyperactivering,   dissociatie,   verdringing,   vertekende   beleving   van   de  
werkelijkheid,  en  veranderd  toekomstbesef.        
“Het  probleem  is  dat  ik  geloof  dat  
Over   zijn   angsten   zei   Luc   zelf:   “Alles  wat  ik  als  kind  had  meegemaakt,   kritiek  [op  Gorki’s  muziek]  ook  op  
alles   wat   ik   voelde,   kwam   in   andere   situaties   en   in   andere   gedaanten   mijn  persoon  slaat.  Ik  loop  er  twee  
terug.   De   angst   die   ik   voelde   aan   de   vooravond   van   een   examen   dagen  ambetant  van.  Daarna  lieg  ik  
wiskunde   overviel   me   jaren   later   op   de   meest   onmogelijke   momenten:   dat  het  me  niets  kan  schelen.”  
aan  de  kassa  van  de  Hema,  of    ’s  avonds  op  café.”24   Luc  De  Vos,  2010  

                                                                                                                         
22  Een   term   die   voor   het   eerst   door   psychooog   Kenneth   Adams   werd   gebruikt.   Voor   meer   informatie,   zie:  

http://en.wikipedia.org/wiki/Covert_incest    
23  Zie  bv.  http://nl.wikipedia.org/wiki/Psychotrauma.    

24  Bron  Humo,  1996.    

 
7  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

 
Een   psychisch   trauma   kan   pas   beginnen   helen   eens   je   in   een   veilige  
omgeving   aanbelandt,   met   mensen   die   je   kan   vertrouwen.   Daarna   “Over  emoties  werd  thuis  niet  
komt  de  fase  van  herinnering  en  rouw,  waarbij  men  het  verhaal  van   gesproken  en  de  confrontatie  met  
gevoelens  werd  uit  de  weg  gegaan.”  
het  trauma  reconstrueert.    
Interview,  2007  
De  hulp  van  een  therapeut  is  essentieel  omdat  slachtoffers  vaak  de  
reflex  hebben  om  verantwoordelijkheden  die  feitelijk  bij  de  daders    
horen,  op  zichzelf  te  leggen.     “Ik  ben  zeer  veel  eenzaam  geweest  in  
mijn  leven.  …  Ik  ben  er  op  eigen  
In   het   geval   van   Luc   De   Vos   lijkt   zijn   trauma   vooral   om   emotionele   kracht  uitgeraakt.”  
verwaarlozing   en   psychologische   manipulatie   te   gaan.     Het   is   mogelijk   Luc  De  Vos,  2014  
dat   Luc   op   een   gegeven   moment   professionele   hulp   heeft   opgezocht,  
 
maar   ik   zie   geen   indicaties   dat   hij   dat   gedurende   lange   tijd   heeft  
volgehouden,  of  dat  hij  met  een  goede  therapeut  gewerkt  heeft,  want   “Jezus,  als  hij  aan  het  kruis  hangt,  
hij   gaf   zijn   moeder   nooit   de   verantwoordelijkheid   voor   wat   hem   als   vraagt  hij  aan  zijn  vader:  ‘Vader,  
waarom  hebt  gij  mij  verlaten?’  Op  dat  
kind  is  aangedaan.   moment  twijfelt  hij  aan  zijn  vader  en  
ook  aan  zichzelf.  …  Hij  twijfelt  aan  
3.  Hij  sloot  zich  aan  bij  de  kerk  van  het  fatalisme     zichzelf,  maar  dan  op  het  einde  zegt  
hij  ‘in  uw  handen’,  hij  denkt,  ik  ga  
Dat  de  12-­‐jarige  Luc  in  het  aangezicht  van  overweldigend  verraad  dat   toch  maar  mijn  lot  in  handen  van  
tegen   hem   werd   gepleegd,   en   geconfronteerd   met   jarenlang   mijn  vader  leggen.”    
onvrijwillig   isolement,   ervoor   koos   om   een   cynische   en   fatalistische  
Interview,  2013  
houding   aan   te   nemen,   is   volstrekt   te   begrijpen.   Het   was   een   manier  
om  te  overleven  in  een  koude  en  wrede  leefwereld.        
“Ik  zou  willen  zeggen  aan  de  jongens  
Maar  dat  hij  het  fatalisme  bleef  omarmen  toen  hij  volwassen  werd,  dat   en  meisjes:  Elke  dag  kan  er  een  
was   een   destructieve   keuze   waar   hij   na   verloop   van   tijd   de   volle   mirakel  gebeuren.  Wacht  nog,  en  
verantwoordelijkheid  voor  droeg.  Als  volwassene  bleef  hij  ervaringen   hoop  nog  een  tijdje,  en  zie  wel  wat  er  
uit   zijn   kindertijd   universaliseren   en   presenteren   als   waren   het   gebeurt.”  
natuurwetten:     Interview,  2014  
-­‐ “alle  dingen  waarvan  je  droomt  dat  ze  iets  goed  zullen  worden,    
lopen  altijd  op  een  teleurstelling  uit.”25  
-­‐ “de  mens  is  een  egoïstisch  dier  dat  niet  wil  samenleven”  
-­‐ “geluk,  dat  is  iets  voor  vrouwen  en  kinderen”  
-­‐ “in  de  jaren  1970-­‐80  waren  er  geen  mogelijkheden”  
Ik   word   hier   kwaad   van.   Luc’s   levensloop   zelf   is   immers   het  
rechtstreekse  tegenbewijs  van  zijn  fatalisme:  zelfs  als  je  de  wetten  van  
de   waarschijnlijkheid   tegen   je   hebt,   kan   je   door   hard   werk   enorm   veel  
bereiken.  Dat  wist  hij  maar  al  te  goed,  en  hij  was  dan  ook  soms  terecht  
trots  op  wat  hij  bereikt  had.  En  desondanks  misbruikte  hij  zijn  status  
als  rolmodel  om  zijn  hele  leven  fatalisme  te  prediken.    
 
Ergens  moet  Luc  De  Vos  dat  geweten  hebben,  en  dat  knaagt.    
Gorki  albumcover,  ‘Eindelijk  Vakantie’  
4.  Hij  koos  ervoor  in  een  droomwereld  te  blijven  leven    
In   de   wereld   die   Luc   voor   zichzelf   in   stand   hield,   was   hij   de    
uitverkorene,   een   simpele   boerenjongen   die   door   een   mirakel   was  
 
uitgekozen   om   een   grote   missie   te   volbrengen   en   daarna   op   jonge  
leeftijd  als  een  martelaar  aan  zijn  einde  te  komen.      

                                                                                                                         
25  Bron:  https://www.youtube.com/watch?v=MchqWfz_Elw  
 

 
8  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

Hij   projecteerde   onterecht   een   hulpeloosheid   in   zijn   rolmodellen,   ze    

waren   allen   succesvol   geworden   door   een   mirakel:   Jezus   was   “Een  mens  die  droomt  is  gelukkig,  
verkozen   door   God,   Freddy   Mercury   was   zelf   een   godheid,   Joeri   gelukkiger  dan  hij  ooit  in  werke-­‐
Gagarin  werd  door  de  almachtige  staat  uitgekozen.       lijkheid  kan  zijn.  Een  droom  is  
goddelijk,  de  werkelijkheid  is  
Door  zijn  keuze  om  de  werkelijkheid  te  ontkennen,  dat  het  leven  van   banaal.”  
mensen   het   resultaat   is   van   hun   levenskeuzes   en   handelingen,   bleef   Interview,  2003  
Luc  zich  hulpeloos  voelen.    
 

5.  Hij  koos  ervoor  om  jong  te  sterven    

Luc   De   Vos   heeft   nooit   fundamenteel   gebroken   met   zijn   verleden.   “Ik  vind  mezelf  nog  steeds  18,  en  ik  
probeer  mezelf  ook  zo  te  gedragen.  
Daarom   was   het   risico   reëel   dat   zijn   toekomst   eruit   zou   zien   als   dat  
Maar  ik  krijg  potverdorie  wel  steeds  
van  zijn  stokoude,  starre,  en  koude  opvoeders.  Dat  wist  hij  ergens.  De   vaker  last  van  mijn  leeftijd.”  
oplossing   om   die   pijn   niet   te   hoeven   voelen,   was   om   zichzelf   voor   te  
Interview,  2012  
houden   dat   hij   voor   eeuwig   en   altijd   18   jaar   zou   blijven,   en   weg   te  
duwen   dat   zijn   levensstijl   van   drank   en   sigaretten   ook   al   snel    
lichamelijke  gevolgen  zou  hebben.      
Daarnaast   selecteerde   Luc   De   Vos   rolmodellen   die   allemaal   op   zeer   “Ik  wil  oud  worden,  maar  mijn  vader  
jonge   leeftijd   gestorven   zijn:   Freddy   Mercury,   Jezus,   Friedrich   is  maar  negenvijftig  geworden.  ‘Je  
hebt  nog  negen  jaar  te  gaan’  denk  ik  
Nietzsche,  en  Joeri  Gagarin.    
weleens  bij  mezelf.”  
Voeg  daaraan  nog  toe  dat  Luc  voor  het  fatalisme  koos  en  dat  zijn  vader   Luc  De  Vos,  2012  
aan   zijn   59ste   stierf,   en   je   hebt   een   recept   voor   een   vroege   dood.     De  
 
Vos   was   de   maker   van   dit   recept,   en   daar   komt   wellicht   ook   zijn  
gevoel  vandaan  dat  er  zo  weinig  tijd  was.  Geen  leuk  vooruitzicht.       Yuri  Gagarin   † 34  jaar
F.  Nietzsche   † 55  jaar
6.  Hij  maakte  een  kind   Freddy  Mercury   † 45  jaar
Wegens  dat  Luc  De  Vos  hij  zijn  jeugdtrauma  nooit  verwerkt  had,  kon   Jezus  Christus   † 33  jaar
hij   het   als   papa   onmogelijk   veel   beter   doen   als   zijn   eigen   vader.   Hij  
Robert  de  Vos   † 59  jaar
kopieerde   dan   ook   diens   afstandelijke   en   teruggetrokken   houding.  
Luc  De  Vos   † 52  jaar
Ook   door   bij   conflict   altijd   de   confontatie   uit   de   weg   te   gaan,   en  
problemen   toe   te   dekken   ‘in   lieve   vrede,’   herhaalde   hij   wat   hem   was    
aangedaan  als  kind.    
Door   de   teruggetrokkenheid   van   vader   Luc   was   zijn   zoon   Bruno   “En   als   je   moet   bevallen,   dan   wil   ik  
enorm   aangewezen   op   zijn   moeder   Sandra,   die   zich   op   haar   beurt   weer   een   jongen.   Hoe   zullen   we   die  
noemen?  Wat  dacht  je  van  Johnny…”  
waarschijnlijk   tekort   gedaan   voelde   door   haar   man   —   waardoor   ook  
hier  het  risico  op  emotional  incest  groot  werd.26     Uit  ‘Lang  zullen  ze  leven’  

De   Vos   wist   dat   hij   geen   goede   vader   was   (“ik   heb   geen   talent   voor    
kinderen”),   en   dat   hij   in   feite   het   trauma   dat   hem   als   kind   was  
aangedaan,   dat   trauma   dat   hem   zoveel   lijden   bezorgd   had,     aan   het  
herhalen   was   op   zijn   zoon.   Dit   moet   zijn   enorm   aan   zijn   geweten  
geknaagd   hebben.     Het   is   één   iets   om   onverwerkt   trauma   te   hebben   in  
je  leven;  maar  het  is  nog  iets  anders  om  dat  trauma  op  je  onschuldige  
kind  te  herhalen.      
Toen  zijn  zoon  zeven  jaar  was,  vertelde  De  Vos  aan  een  journalist:  “Ik    
ben  bang  voor  mijn  nageslacht.  In  2030  vergaat  de  wereld,  echt  waar.”   Foto:  Carlo  Verfaille  
Hij   sprak   over   zijn   zorgen   om   het   milieu,   maar   ik   vermoed   dat   het  

                                                                                                                         
26  Er   ligt   natuurlijk   evenveel   verantwoordelijkheid   bij   moeder   Sandra,   die   ervoor   koos   om   een   kind   te   maken   met  

een  man  die  duidelijk  vele  symptomen  van  onverwerkt  trauma  vertoonde.        

 
9  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

onbewust   om   een   veel   fundamentelere   angst   ging.   In   2030   zal   zoon   “Wie  geloof  nog  in  de  toverkracht    
Bruno  immers  einde  de  twintig  zijn,  precies  de  leeftijd  waarop  vader   van  formules  en  van  woorden  
Luc   met   zijn   songs   vol   lijden   en   pijn   naar   de   buitenwereld   trad,   de   het  wordt  tijd  dat  ik  iets  doe  
…  voor  de  zondvloed  
leeftijd   waarop   hij   zong   “niemand   houdt   van   mij   …   ik   werd   door  
nu  het  nog  even  kan  
iedereen  bedrogen.”  Als  zijn  zoon  later  een  gelijkaardige  boodschap  de   twijfelaars  aller  landen  
wereld  stuurt,  zou  De  Vos’  eigen  wereld  ongetwijfeld  vergaan.     Het  is  goed  dat  je  niet  weet  
Waar  we  nog  gaan  belanden”  
7.  De  buitenwereld  pleegde  schuldig  verzuim   Uit  ‘Stotteraars  aller  landen’  
In   ‘ooit   was   ik   een   soldaat’   zingt   Luc   De   Vos:   “het  is  de  schuld  van  de    
maatschappij,   ik   werd   door   iedereen   bedrogen.”   En   hij   had   wellicht    
gelijk:   in   zijn   oeuvre   en   zijn   interviews   is   er,   misschien   met  
 “Ik  ruil  van  harte  mijn  authenticiteit  
uitzondering   van   een   tienervriend,     geen   spoor   te   bekennen   van   een   voor   een   kindertijd   in   een   betere  
vriend  of  familielid  die  ooit  uitgebreid  de  tijd  nam  om  te  luisteren  naar   omgeving.   Dus   voor   mij   mag   je   mijn  
zijn   verhaal,   en   om   hem   daarna   met   veel   empathie   vragen   te   stellen   authenticiteit  hebben.”  
over   zijn   levenskeuzes.   Dat   betekent   niet   dat   er   niemand   is   geweest   Interview,  29  Nov  2014  
voor  hem,  maar  wel  dat  er  heel  veel  mensen  niét  aanwezig  waren  voor  
 
de  jonge  Luc.    
 
En   mensen   die   De   Vos   als   zanger   beweerden   te   kennen   en   hem  
aanmoedigden   om   de   rol   van   ‘vrolijke   Frans’   te   spelen,   die   draaiden   “De   meeste   mensen   zijn   oud,   lelijk   en  
dom.  We  zijn  omringd  door  een  grote  
het   mes   in   de   wonde   door   alleen   maar   verder   bij   te   dragen   tot   de   schare  krankzinnige  idioten.”  
dissociatie  en  verdringing  die  in  de  weg  stond  van  het  verwerken  van  
Interview,  2010    
zijn   trauma.   Luc   De   Vos   werd   verraden   door   zijn   omgeving,   ook   nadat  
hij  een  podiumbeest  werd.      

Hoe   extreem   getalenteerd   Luc   ook   was   als   muzikant   en   performer,   als    
we   eerlijk   zijn   moeten   we   erkennen   dat   hij   au   fond   een   leugenachtig  
bestaan  leidde,  en  dat  maakte  hem  geen  goede  vriend.  Mensen  in  zijn  
omgeving   die   de   realiteit   van   zijn   bedrog   ontkenden   en   die   hem  
integendeel   aanmoedigden   in   zijn   destructieve   gewoontes,   die   zijn  
medeplichtig   aan   de   tragedie   die   uiteindelijk   tot   een   verschrikkelijke  
dood  leidde.  

Besluit    
Luc  De  Vos,  1962-­‐2014  
Luc   De   Vos   heeft   een   rijke   erfenis   achtergelaten   en   zal   niet   gauw  
vergeten   worden.   Ondanks   zijn   enorme   angst   voor   mensen   klom   hij    
op   het   podium   en   liet   hij   zichzelf   zien   op   een   manier   die   veel   “De   boeddhisten   zijn   ook   op   zoek  
kwetsbaarder  was  dan  eender  wie  uit  zijn  familie  of  het  dorp  waarin   naar   een   dag   zonder   verlangen,   van  
hij  opgroeide.  De  Vos  maakte  met  een  rauwe  elegantie  de  ervaring  van   totale  afwezigheid  van  emoties.  Maar  
pijn   en   eenzaamheid   toegankelijk   voor   jonge   mensen   in   Vlaanderen.   ik   kan   daar   niet   mee   leven,   van   mij  
Daarvoor  moeten  we  de  man  prijzen.     mogen   emoties   bestaan,   zowel   de  
goede  als  de  slechte.”  
Dit   gezegd   zijnde,   we   kunnen   zijn   leven   en   werk   maar   echt   eer   Interview,  2006  
aandoen  als  we  het  zien  voor  wat  het  is:  een  vermijdelijke  tragedie.    
Luc   De   Vos   was   een   icarusfiguur,   en   we   kunnen   zijn   experiment   met    
het   leven,   zijn   mislukte   ruimtevlucht,   het   best   eren   door   er   zoveel    
mogelijk  lessen  uit  te  trekken.     “Ik   heb   vaak   gezegd:   mocht   ik   mijn  
Zo   kan   de   muziek   van   Gorki   nog   veel   tijdlozer   en   waardevoller   leven   helemaal   moeten   herbeginnen,  
ik  zou  het  helemaal  anders  doen.”    
worden   dan   het   vandaag   al   is;   door   het   leven   en   de   dood   van   de  
zanger  uit  Wippelgem  eerlijk  te  bespreken,  worden  zijn  nummers  een   Interview,  2006  
uitgelezen  aanzet  tot  het    helen  van  de  wonden  uit  de  kindertijd.      
 
10  
 
  

De  Waarheid  over  Luc  De  Vos  

Tuur  Demeester,  december  2014    

 
   
 
Voor  discussie  over  dit  artikel  en  meer,  bezoek  onze  Facebook-­‐pagina:  
https://www.facebook.com/pages/De-­‐Waarheid-­‐over-­‐Luc-­‐De-­‐
Vos/886838944681971    
 
 
 
 
Nuttige  bronnen  voor  wie  trauma  uit  de  kindertijd  wil  helen  of  voorkomen  
   

Over  trauma:    
Alice  Miller,  Het  Drama  van  het  Begaafde  Kind  (boek,  focus  kindertijd)  
Kenneth  Adams,    Silently  Seduced  (boek,  focus  covert  incest)  
Gabor  Maté,  In  The  Realm  of  Hungry  Ghosts  (boek  ,  focus  verslaving)  
 
Over  ouderschap:    
Stefan  Molyneux,  Peaceful  Parenting  (youtube  kanaal)  
Gabor  Maté,  Laat  je  Kind  Niet  Los!  (boek)  
 
Over  therapie:    
Jay  Early,  Self-­‐Therapy,  a  Step  by  Step  Guide  (boek)  
Richard  Schwarz,  Internal  Family  Systems  Therapy  (boek)  
 
 
 
 
 
Dit  is  een  privé-­‐initiatief  van  Tuur  Demeester  
Je  vindt  me  hier  op  Twitter:  https://twitter.com/TuurDemeester    
Contacteer  me  op  demeester  [dot]  tuur  [at]  gmail  [dot]  be  
 
 
 
Disclaimer:   Voor   mijn   onderzoek   heb   ik   enkel   gebruik   gemaakt   van   op   het   internet   beschikbare   bronnen.   Ik   heb  
mijn  uiterste  best  gedaan  om  zo  dicht  mogelijk  bij  de  feiten  te  blijven,  maar  het  is  natuurlijk  mogelijk  dat  er  fouten  in  
dit   document   zijn   geslopen.   Als   je   me   kan   helpen   de   tekst   te   verbeteren,   neem   gerust   contact   op.     Idem   voor  
copyright  issues.          

 
11