ΑΥΧΕΝΑΣ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΑΘΗΣΕΩΝ

· Αυχενική δισκοπάθεια: Αν το κεφάλι μας βρίσκεται συχνά και πολλή ώρα σκυφτό ή
γυρισμένο από τη μία πλευρά (λόγω εργασίας, κακού ύπνου, προβλημάτων όρασης ή
ακοής), τότε καταπονείται ο αυχένας και μπορεί να χάσει σιγά-σιγά τη φυσιολογική του
λόρδωση. Οι δίσκοι δέχονται πολλαπλάσια φόρτιση με αποτέλεσμα να πιέζονται πολύ,
να φθείρονται και να προκαλούν πόνο.

· Κήλες. Οι δίσκοι λειτουργούν ως το αντικραδασμικό σύστημα της σπονδυλικής στήλης

και λόγω της αυξημένης εν γένει κινητικότητας προστατεύουν τις ευγενείς δομές όπως
ο νωτιαίος μυελός και τα νευρικά στελέχη τα οποία εξέρχονται από αυτήν.

· Σπονδυλοαθρίτιδα: Με την πάροδο της ηλικίας, οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης

αρχίζουν να εκφυλίζονται (οστεοαρθρίτιδα) και να προκυπτει στενωση του
σπονδυλικου σωλήνα.

· Οστεόφυτα: Εδώ έχουμε «άλατα» στον αυχένα, που ερεθίζουν τα νεύρα στην πορεία
τους, προκαλώντας τσιμπιές και πόνο, αλλα οχι πάντα απαραιτητα. εκδηλωνουν

· Σπονδυλολίσθηση: Είναι αποτέλεσμα κακώσεως του αυχένα είτε από πτώση είτε από
τροχαίο ατύχημα.

· Συνδρομο κακής στάσης-μυοσυνδεσμικό-μθικη συσπαση: Συνήθως προκαλούνται από

απότομες εναλλαγές θερμοκρασίας (ψύξεις) ή από απότομη κίνηση ή πολυωρη
ενασχοληση με υπολογιστη. Και μυοσυνδεσμικές βλάβες. Στα μυϊκά αίτια
συμπεριλαμβάνεται και το μυϊκό ραιβόκρανο, κλινική οντότητα κατά την οποία
παρατηρείται έντονος σπασμός των μυϊκών ομάδων (στερνοκλειδομαστοειδής μυς),
από τη μία μόνον μεριά του αυχένα δίχως ο ασθενής να μπορεί να στρέψει το κεφάλι
του λόγω του έντονου άλγους. Η κατάσταση αυτή είναι καλοήθης και παροδική και με
κατάλληλη αντιμετώπιση υποχωρεί στις επόμενες 7-10 ημέρες.

· Μικροτραυματισμοί: Οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί (μικρορήξεις στους

συνδέσμους) από κακή στάση, άγαρμπη γυμναστική, απότομες κινήσεις ή τραυματισμό
μπορεί επίσης να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο.

· Στρες: Το στρες δημιουργεί ένταση και η ένταση δεν αφήνει το σώμα μας να χαλαρώσει
με αποτέλεσμα να πιάνεται ο αυχένας.

· Trigger points
· Φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις(Ρευματοειδής αρθρίτιδα, Αγκυλωτική
σπονδυλαρθρίτιδα, Ρευματική πολυμυαλγία, Κροταφική αρτηρίτιδα, Πολυμυοσίτιδα -
Δερματομυοσίτιδα, σκληρυντική υπερόστωση)

· μηνιγγιτιδα

· Νεοπλασματικά νοσήματα

· Οστεοπόρωση

· Διάφορες άλλες παθήσεις (Ινομυαλγία, Νόσος του Paget, σύνδρομο Chiari, αυχενική
δυστονία)

Η αγγείωση του αυχένα προέρχεται κατά κύριο λόγο από κλάδους της υποκλείδειας
αρτηρίας και της έξω καρωτίδας. Από τους κλάδους της έξω καρωτίδας η κυριότερη
αρτηρία που μας αφορά είναι η ινιακή αρτηρία.

Η ινιακή αρτηρία και οι κλάδοι της μπορούν να πιεστούν τόσο στο σημείο της ινιακής
ανάδυσής της, όσο και στην πορεία της, με αποτέλεσμα πρόκληση ισχαιμικών φαινομένων
που οδηγούν σε πόνο κυρίως στην ινιακή περιοχή.

Συνδεσμοι αυχένα: πρόσθιος επιμήκης, οπίσθιος επιμήκης, ωχρός, επακάνθιος,

μεσακάνθιος.

Οι ινιοαυχενικοί μυς (μείζων και ελάσσων ορθός,κάτω και άνω λοξός κεφαλικός) έχουν
σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση και έκταση του αυχένα και του κεφαλιού.

Οι μυς της αυχενικής μοίρας είναι οι παρακάτω:

Ινιοαυχενικοί:

· Ο ελάσσων οπίσθιος ορθός κεφαλικός

· Ο μείζων οπίσθιος ορθός κεφαλικός

· Ο άνω λοξός κεφαλικός

Οπίσθιοι τραχηλικοί μυς ή προσπονδυλικοί:

· Πρόσθιος ορθός κεφαλικός

· Επιμήκης ορθός κεφαλικός

· Επιμήκης τραχηλικός
Σκαληνοί μυς:

· Πρόσθιος σκαληνός μυς

· Μέσος σκαληνός μυς

· Οπίσθιος σκαληνός μυς

Προσθιοπλάγιοι τραχηλικοί μυς:

· Στερνοκλειδομαστοειδής

· Μυώδες πλάτυσμα

Μεταναστεύσαντες προσθιοπλάγιοι μυς:

· Πλάγιος ορθός κεφαλικός

· Οι πρόσθιοι αυχενικοί μεσγκάρσιοι

Φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον τραπεζοειδή που ένα μέρος του

εκφύεται από το ινιακό όγνωμα και το ανελκτήρα της ωμοπλάτης που εκφύεται

από τον 1ο

-4ο αυχενικό σπόνδυλο

Σε Αυχενική Ριζοπάθεια από σημαντική στένωση του μεσοσπονδυλίου τρήματος εξαιτίας

προβολής ή πρόπτωσης υλικού του πηκτοειδή πυρήνα του μ.δ, προβολή σε αυτόν
οστεοφύτων, κ.α και επακόλουθη δυσλειτουργία των νωτιαίων ριζών-αυτων ουσιαστικά
που δομουν το βραχιονιο πλέγμα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Όταν έχουμε εκφύλιση στο κατώτερο αυχενικό τμήμα δηλαδή από τον τρίτο έως τον έβδομο
αυχενικό σπόνδυλο (Α3-Α7), τα συμπτώματα είναι κυρίως αυχεναλγία, αλλά συχνά
συνυπάρχουν και πόνοι με αιμωδίες (μούδιασμα) στις ωμοπλάτες και τα άνω άκρα που
οφείλονται σε πίεση των κατώτερων αυχενικών ριζών. Πονος ηρεμίας, αλλα και βραδινός,
καθως και κεφαλαλγία.

Η προσβολή των Α1, Α2 και Α3 ρίζας προκαλεί πόνο που αντανακλά σε περιοχές του κεφαλιού
όπως στην ινιακή, την κροταφική και την ωτιαία και προωτιαία περιοχή, της Α4 στη κορυφή
του ώμου, Α5-Α6 στην ωμική ζώνη ψηλότερα της ωμοπλάτης, Α7-Α8 στην περιοχή μεταξύ των
ωμοπλατών, της Α8 στην ωμοπλάτη ενώ της Θ1 προς το ανώτερο τμήμα του θώρακα.Σε
προσβολή των ριζών που συμμετέχουν στη δημιουργία του βραχιονίου πλέγματος ο πόνος
κατανέμεται στην περιοχή κατανομής του, της ρί- ζας ή των ριζών που πάσχουν στα άνω άκρα
και έχει χαρακτήρα νυγμώδη και θυμίζει ηλεκτρική εκκενωση.
H δισκοκήλη στο A5-A6 πιέζει την A6 ρίζα. O πόνος και οι αισθητικές διαταραχές εντοπίζονται
στην προσθιοπλάγια επιφάνεια του βραχίονα, στην έξω επιφάνεια του αντιβραχίου και στον
αντίχειρα ή στο δείκτη.

H δισκοκήλη A6-A7 πιέζει την A7 ρίζα και εκδηλώνεται με πόνο και αισθητικές διαταραχές στην
οπίσθια επιφάνεια του ώμου και του βραχίονα, στην οπίσθια - εξωτερική επιφάνεια του
αντιβραχίου και το μέσο δάκτυλο. Eλάττωση του αντανακλαστικού του τρικέφαλου και της
μυικής ισχύος διαπιστώνεται σε βαρύτερες καταστάσεις

Σε προσβολή του νωτιαίου μυελού κυριαρχούν η αδυναμία και ασυνέργεια των μυών άνω και
κάτω άκρων, η διαταραχή των λεπτών κινήσεων των άνω άκρων και της βάδισης, η διαταραχή
της λειτουργίας των σφικτήρων με ακράτεια ή κατακράτηση ούρων και κοπράνων καθώς και η
διαταραχή της σεξουαλικής δραστηριότητας.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ

1. Λήψη ιστορικού

α) Πάσχει ο ασθενής απο κάποια από τις προαναφερθέισες παθήσεις;

β) Μήπως ο πόνος αντανακλά στα άνω άκρα παραπέμποντας σε προσβολή νωτιαίων ριζών
(αυχενική ριζοπάθεια) ή υπάρχουν συμπτώματα από τα κάτω άκρα και διαταραχές της βάδισης
και των σφικτήρων που παραπέμπουν σε προσβολή του ΝΜ (αυχενική μυελοπάθεια);

γ. Είναι το πρώτο επεισόδιο ΜΑΑ ή είχε ο ασθενής και άλλα ανάλογα επεισόδια στο παρελθόν;
Αν είχε και άλλα επεισόδια στο παρελθόν, πόσα και με τι συχνότητα; Πόσο διαρκούσε συνήθως
το καθένα τους;

δ. Το επεισόδιο αυτό πόσο διαρκεί; Σχετίζεται με τη δραστηριότητα, τη θέση ή τη στάση του

αυχένα ή της κεφαλής;

ε. Μήπως προηγήθηκε τραυματισμός ή έντονη κόπωση και προσπάθεια ή σήκωμα φορτίων ή

παραμονή σε μη βολική θέση κατά την εργασία;

στ. Υπάρχουν καταστάσεις που σχετίζονται με υ-ποχώρηση του πόνου και για ποιο χρονικό
διάστημα (ανάπαυση, τροποποίηση της στάσης ή των δραστηριοτήτων ή του χώρου εργασίας
και κατοικίας του ασθενούς, φαρμακευτική αγωγή, ασκήσεις, κινησιοθεραπεία);

ζ. Μήπως τέλος υπάρχουν άλλες συνοδές εκδηλώ σεις όπως ζάλη, οπισθοκογχικός πόνος,
ίλιγγος ή διαταραχές της όρασης, πυρετός, κακουχία, απώλεια βάρους, προσβολή και άλλων
περιοχών του μυοσκελετικού συστήματος;

Ενας πόνος που δεν υφιεται με την κατακλιση ή γινεται πιο εντονος με τις μεταβολές των
καιρικών συνθηκών πιθανων είναι εκφυλιστικής ή φλεγμονώδους εξεργασίας.

Αν έχει ανήσυχο ύπνο, δεν ξέρει πώς να βολέψει τον αυχένα του ή τα χέρια του τότε πιθανόν
να έχουμε σύνδρομο ινομυαλγίας.

2. Κλινική εξέταση των ασθενών με αυχεναλγία μηχανικής αιτιολογίας

Επισκόπηση του τρόπου που ο ασθενής κρατά και κινεί το κεφάλι και τον αυχένα του,
παρατηρώντας πιθανή κλίση του κεφαλιού ή στροφή του αυχένα προς τα πλάγια ή
δισταγμό/αδυναμία να κινήσει το κεφάλι προς διάφορες κατευθύνσεις λόγω πόνου και μυϊκού
σπασμού.

• Ψηλάφηση των αυχενικών μυών, του τραπεζοειδούς και στερνοκλειδομαστοειδούς μυός για
αναζήτηση περιοχών με σκληρία, σπασμό ή τοπική ευαισθη- σία και αναζήτηση πυροδοτικών
σημείων (trigger points), παράλληλη εμφάνιση πόνου σε περιοχές μακριά από τις περιοχές
ψηλάφησης.

• Έλεγχος της αισθητικότητας στην περιοχή κατανομής των νευρικών ριζών Α2 ρίζα (έλασσον
ινιακό νεύρο): δέρμα του τραχήλου, ινιακή, κροταφική και οπίσθια επιφάνεια της άνω μοίρας
του πτερυγίου του αυτιού.

Α2-Α3 (μείζον ωτιαίο νεύρο): δέρμα της κάτω μοίρας του αυτιού ως τη γωνία της κάτω γνάθου
και στη μαστοειδή απόφυση, (υποδερμάτιο τραχηλικό νεύρο): δέρμα του προσθίου
τραχηλικού τριγώνου

Α3-Α4: δέρμα της ωμικής ζώνης και του ανώτερου τμήματος του θώρακα

Α5: δέρμα της έξω επιφάνειας του βραχίονα και του αντιβραχίου

Α6: δέρμα της πρόσθιας και μέσης επιφάνειαςτου βραχίονα, της πρόσθιας και έξω επιφάνειας
του αντιβραχίου, του θέναρος, του δείκτη και του κερκιδικού ημιμόριου του μέσου δακτύλου

Α7: δέρμα του μέσου και παραμέσου και ραχιαία επιφάνεια του πέμπτου δακτύλου

Α8: δέρμα της πρόσθιας και μέσης επιφάνειας του αντιβραχίου και της παλαμιαίας επιφάνειας
του οπισθέναρος και του πέμπτου δακτύλου

• Έλεγχος της ισχύος των μυών στην περιοχή κατανομής των νευρικών ριζών: βλάβη Α5 ρίζας:
ελάττωση της απαγωγής του ώμου και της έκτασης του αγκώνα βλάβη της Α6 ρίζας: ελάττωση
της έκτασης και του πρηνισμού του καρπού βλάβη της Α7 ρίζας: ελάττωση της έκτασης του
αγκώνα και των δακτύλων βλάβη της Α8 ρίζας: ελάττωση της έκτασης του καρπού και των
δακτύλων βλάβη της Θ1 ρίζας: ελάττωση της προσαγωγής και αντίθεσης του αντίχειρα και της
προσαγωγής των άλλων δακτύλων
• Έλεγχος των τενοντίων αντανακλαστικών: προσβολή Α5 ρίζας: ελάττωση ή κατάργηση

του αντανακλαστικού του δικεφάλου βραχιονίου μυός

προσβολή Α6 ρίζας: ελάττωση ή κατάργηση του αντανακλαστικού του υπτιαστή

προσβολή Α7 ρίζας: ελάττωση ή κατάργηση του αντανακλαστικού του τρικεφάλου βραχιονίου

προσβολή Α8 ρίζας: ελάττωση ή κατάργηση του αντανακλαστικού της κάμψης των δακτύλων

• Έλεγχος για περιορισμό του εύρους κίνησης του αυχένα:

Κάμψη: σε παρεμβολή ενός δακτύλου του εξεταστή μεταξύ της γνάθο του εξεταζόμενου με την
πρόσθια επιφάνεια του στέρνου (φυσιολογικό εύρος 60 ο), ο περιορισμός εκτιμάται στις 10 ο,
δύο δακτύλων στις 20ο και τριών στις 30ο 2. Έκταση: (φυσιολογικό εύρος 75ο)

Πλαγία κάμψη προς τα δεξιά και τα αριστερά:(φυσιολογικό εύρος 45ο)

Στροφή προς τα δεξιά και τα αριστερά: (φυσιολογικό εύρος 90ο)

Στη διάγνωση της προσβολής των νωτιαίων ριζών ροσφέρουν και οι παρακάτω δοκιμασίες:

α. Χειρισμός Spurling: ο εξεταζόμενος φέρνει το κεφάλι του σε ήπια κάμψη και συγχρόνως σε
στροφή και πλάγια κάμψη προς το επώδυνο πλάγιο ενώ ο εξεταστής εφαρμόζει στην κορυφή
του κεφαλιού κατακόρυφη φόρτιση. Στον τροποποιηθέντα χειρισμό Spurling ο εξεταζόμενος
φέρνει το κεφάλι του αντί σε κάμψη σε έκταση. Η δοκιμασία θεωρείται θετική όταν
αναπαράγονται τα συμπτώματα και όχι μόνον ο πόνος. Εμφανίζει υψηλή ευαισθησία (90%) και
χαμηλή ειδικότητα (30%). Συνηγορεί ισχυρά υπέρ ριζιτικής προσβολής, χωρίς όμως και να
μπορεί να την αποκλείσει. Δεν πρέπει να εφαρμόζεται σε υποψία σοβαρών διαταραχών της
κατασκευής της ΑΜΣΣ, κακοήθειας ή ρευματοειδούς με προσβολή της ΑΜΣΣ

β. Χειρισμός Elvey: ο εξεταζόμενος στρέφει το κεφάλι του προς το αντίθετο πλάγιο αυτού που
εμφανίζει συμπτώματα, εκτείνοντας συγχρόνως το άνω άκρο με τον αγκώνα σε έκταση.

Θετική θεωρείται η δοκιμασία όταν αναπαράγονται τα συμπτώματα και όχι μόνον ο πόνος.
Προσφέρει στον αποκλεισμό της προσβολής των νωτιαίων ριζών έχοντας υψηλή ευαισθησία
(97%) και χαμηλή ειδικότητα στο 27%.

Αυχεναλγία μετά συνδεσμική κάκωση της ΑΜΣΣ με μηχανισμό «μαστιγίου» (κάκωση

Whiplash)

Πρόκειται για συνδεσμική κάκωση της ΑΜΣΣ ασθενή που επιβαίνει σε ακινητοποιημένο όχημα
που δέχεται κτύπημα στο πίσω τμήμα του από άλλο Αρχικά το κατώτερο τμήμα της ΑΜΣΣ
φέρεται προς τα άνω και μπροστά, οδηγώντας την ΑΜΣΣ σε μια θέση S σχήματος με το
ανώτερο τμήμα σε κάμψη και το κατώτερο σε έκταση. Η κίνηση αυτή γίνεται σε έναν άξονα
στροφής υψηλότερο του φυσιολογικού και έχει ως επακόλουθο το διαχωρισμό του ανωτέρου
από το κατώτερο τμήμα της ΑΜΣΣ και μια πρόσθια λοξή μετακίνηση της κάτω αρθρικής
επιφάνειας του Α5 σπονδύλου προς την άνω του Α6 σπονδύλου και αμέσως μετά έκταση όλης
της ΑΜΣΣ που μπορεί να

οδηγήσει σε: α. Ρήξη του προσθίου επιμήκους συνδέσμου

β. Ρήξη των ινών του ινώδους δακτυλίου του μδ

γ. Κάταγμα των υποχονδρίων πλακών ή και των πετάλων των σπονδυλικών σωμάτων

δ. Πρόκληση αιματώματος, προβολής του μηνίσκου ή ρήξη του αρθρικού θυλάκου των
αποφυσιακών αρθρώσεων

Κλινικά εκδηλώνεται με σοβαρό πόνο στην περιοχή του αυχένα, της ωμικής ζώνης και της
ινιακής περιοχής του κεφαλιού σε συνδυασμό με μυϊκό σπασμό και περιορισμό του εύρους
κίνησης του αυχένα. Απεικονιστικά πιθανόν να βοηθήσουν η CΤ, που πλεονεκτεί στην
αποκάλυψη οστικών βλαβών και η MRI στην αποκάλυψη βλαβων των μαλακών μορίων.

Ειδικές δοκιμασίες

Για τον εντοπισμό νευραγγειακής βλάβης μετά από συμπίεση νεύρου, παθολογία βραχιονίου
πλέγματος, δισκοπάθεια και ΣΘΕ(σύνδρομο θωρακικής εξόδου).

 Δοκιμασία συμπίεσης ή δοκιμασία Spurling

Εφαρμόζεται συμπιεστική δύναμη προς τα κάτω στην κορυφή της κεφαλής, πρώτα με τον
αυχένα σε ουδέτερη θέση, έπειτα από πλάγια κάμψη κεφαλής (εάν είναι αρνητική η δοκιμασία
σε ουδέτερη θέση) και τέλος με την κεφαλή σε έκταση και στροφή από την πλευρά που
υπάρχει πρόβλημα (εάν η δεύτερη δοκιμασία είναι αρνητική).

 Δοκιμασία ανακούφισης της συμπίεσης νευρικής ρίζας

Από καθιστή θέση ο ασθενής τοποθετεί το χέρι της πλευράς, όπου εκδηλώνονται τα
συμπτώματα, στην κορυφή της κεφαλής. Η θέση αυτή ελαττώνει την πίεση στην νωτιαία ρίζα
μέσω της ελάττωσης του εφελκυσμού που προκαλεί το βάρος του αιωρούμενου άκρου. Η
ελάττωση αυτή είναι θετικό σημείο για συμπίεση κάποιας νευρικής ρίζας ή για δισκοπάθεια.
Εάν επιδεινωθούν πιθανόν τα συμπτώματα να σχετίζονται με ΣΘΕ.

 Δοκιμασία ανακούφισης με αυχενική επιμήκυνση

Μία σταδιακά αργή δύναμη επιμήκυνσης προς τα πάνω με ταυτόχρονη ανύψωση κεφαλής θα
δώσει αίσθημα ανακούφισης στον ασθενή από παράπονα καυσαλγίας, αιμωδίας,
μυρμήγκιασμα ή αδυναμία στο άνω άκρο και θα επιβεβαιώσει την ύπαρξη κάκωσης μιας
νωτιαίας νευρικής ρίζας. Ο ασθενής κάθεται κι ο εξεταστής τοποθετεί το ένα χέρι στην βάση
του κρανίου και το άλλο κάτω από το σαγόνι κι εφαρμόζει μία δύναμη επιμήκυνσης προς τα
πάνω στον αυχένα. Εάν τα συμπτώματα υποχωρήσουν είναι θετική. Τα συμπτώματα μπορεί να
υποχωρήσουν ακόμα περισσότερο εάν ο ασθενής κατά την διάρκεια της δοκιμασίας εκτελέσει
απαγωγή του ώμου.

 Έλεγχος για νευροπάθεια του βραχιόνιου πλέγματος:

1) Δοκιμασία κατάσπασης του ώμου: σε υποψία διάτασης βραχιόνιου πλέγματος εφαρμόζεται

η εξής δοκιμασία. Ο ασθενής κάθεται και εκτελεί πλάγια κάμψη του αυχένα προς τον ώμο
αντίθετα από την πλευρά που έχουν εκδηλωθεί τα συμπτώματα.

Εφαρμόζεται πίεση προς τα κάτω στον προσβεβλημένο ώμο, ενώ παράλληλα εφαρμόζεται μία
πίεση προς το πλάι στην κεφαλή. Ένα θετικό σημείο επιβεβαιώνει την κάκωση βραχιόνιου
πλέγματος.

2) Σημείο tinel: ο πόνος ή η ακτινοβόληση των συμπτωμάτων που αναπαράγονται κατά την
επίκρουση του νεύρου αποτελούν ένδειξη για παθολογία στο βραχιόνιο πλέγμα. Για την
εκτέλεση της δοκιμασίας ο ασθενής κάθεται με τον αυχένα σε ελαφριά κάμψη. Ο εξεταστής
χρησιμοποιεί ένα δάκτυλο για την επίκρουση κάθε νωτιαίας νευρικής ρίζας στο ύψος των
εγκάρσιων αποφύσεων. Παθητικές δοκιμασίες εφελκυσμού (τάσης του νεύρου) στο άνω άκρο :
(ο ασθενής είναι σε ύπτια θέση με τον ώμο στην άκρη του εξεταστικού κρεβατιού κι ο
εξεταστής κατασπά την ωμική ζώνη, τοποθετώντας το χέρι του στην κορυφή του ώμου κι
ωθώντας προς τα κάτω).

Για την διάταση του μέσου νεύρου τοποθετούμενος ώμος : σε ελαφριά απαγωγή, έξω στροφή
και πλήρη έκταση, ο αγκώνας σε πλήρη έκταση, ο καρπός σε έκταση και τα δάκτυλα σε έκταση.

Για την διάταση του κερκιδικού νεύρου ο ώμος σε ελαφριά απαγωγή, έξω στροφή κι έκταση, ο
αγκώνας σε πλήρη έκταση, ο καρπός σε κάμψη κι ωλένια απόκλιση και ταΜ δάκτυλα σε
κάμψη.

Για την διάταση του ωλένιου νεύρου ο ώμος σε απαγωγή κι έξω στροφή, ο αγκώνας σε κάμψη,
ο καρπός σε έκταση και κερκιδική απόκλιση και τα δάκτυλα σε έκταση. Μετά την ολοκλήρωση
των δοκιμασιών χωρίς ή με μικρή αναφορά συμπτωμάτων, ο εξεταστής ζητά από τον ασθενή
να εκτελέσει πλάγια κάμψη αυχένα προς την ανίθετη πλευρά.

 Έλεγχος δισκοπάθειας στην αυχενική μοίρα

Χειρισμός Valsalva: ο ασθενής παίρνει μια βαθειά εισπνοή, την κρατάει και στην συνέχεια
φυσάει μέσα στην κλειστή γροθιά του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της
ενδοτραχειακής πίεσης, οπότε αν κάποιο οίδημα ή προβολή δίσκου έχει μειώσει το
μεσοσπονδύλιο διάστημα, η αύξηση της πίεσης θα προκαλέσει την ακτινοβόληση των
συμπτωμάτων κατά μήκος της προσβεβλημένης ριζιτικής κατανομής.

 Έλεγχος αγγειακής δυσλειτουργίας

Δοκιμασία σπονδυλικής αρτηρίας: ο ασθενής σε ύπτια ή καθιστή θέση με τον εξεταστή να κινεί
παθητικά τον αυχένα προς έκταση και πλάγια κάμψη και στην συνέχεια τον στρέφει προς την
σύστοιχη πλευρά, διατηρώντας την θέση αυτή για 30 δευτερόλεπτα. Αν αναφερθεί ζάλη ή
παρατηρηθεί νυσταγμός, η δοκιμασία είναι θετική.

 Έλεγχος για σύνδρομο θωρακικής εξόδου (οφείλεται είτε σε συμπίεση του βραχιόνιου
πλέγματος ή της υποκλείδιας αρτηρίας).

Δοκιμασία Adson: ψηλαφώντας τον κερκιδικό σφυγμό στην προσβεβλημένη πλευρά ζητείται
από τον ασθενή να στρέψει την κεφαλή προς την πλευρά αυτή. Καθώς ο ασθενής εκτείνει τον
αυχένα, ο εξεταστής εκτείνει και στρέφει παράλληλα έξω τον ώμο. Παίρνει μια βαθειά εισπνοή
και την κρατά, εάν ο σφυγμός μειωθεί ή σταματήσει τότε η δοκιμασία είναι θετική.

Δοκιμασία Allen: εντοπίζοντας τον κερκιδικό σφυγμό τοποθετείται το άνω άκρο με τον αγκώνα
σε 90° κάμψη και τον ώμο σε έξω στροφή κι οριζόντια απαγωγή. Ο ασθενής στην συνέχεια
στρέφει την κεφαλή αντίθετα από το άκρο που εφαρμόζεται η δοκιμασία. Εάν ο σφυγμός
μειωθεί ή σταματήσει είναι θετική.

 Θέση ελέγχου για πλευροκλειδικό σύνδρομο: ο εξεταστής ψηλαφεί τον κερκιδικό σφυγμό με
τον αγκώνα και τον ώμο του ασθενή σε πλήρη έκταση. Ο ώμος στην συνέχεια τοποθετείται σε
υπερέκταση κι έξω στροφή κι ο ασθενής στρέφει την κεφαλή αντίθετα από την πλευρά που
εξετάζεται. Εάν ο σφυγμός μειωθεί ή σταματήσει η δοκιμασίαείναι θετική.

3. Εργαστηριακός-απεικονιστικός έλεγχος των ασθενών με αυχεναλγία μηχανικής

αιτιολογίας

Ο απλός ακτινογραφικός έλεγχος πρέπει να γίνεται:

α) σε ασθενείς με ιστορικό πρόσφατου τραυματισμού του αυχένα,

β)σε ασθενείς ηλικίας >50 ετών με νεοεμφανιζόμενα ή συστηματικά συμπτώματα,

γ) σε ασθενείς μετά από αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας για 4-6 εβδομάδες καθώς και

δ)σε ασθενείς με συμπτώματα και σημεία ενδεικτικά ριζιτικής βλάβης.

 θα παραπεμψει σε ακτινογραφία για την αναζήτηση ενδείξεων αυχενικής σπονδύλωσης
(οστεοαρθριτιδας) ή στενωσης.Απαραίτητες θεωρούνται οι δυναμικές ακτινογραφίες (σε
κάμψη και έκταση) διότι μπορούν να αποκαλύψουν κινηματικές διαταραχές μεταξύ των
σπονδύλων, μη ορατές στις απλές ακτινογραφίες.

1) προσθοπίσθια λήψη άτλαντα και άξονα μέσω ανοικτού στόματος. Σημαντικό είναι να
αναζητείται τυχόν αστάθεια της ατλαντοαξονικής άρθρωσης, που συμβαίνει σχεδόν
αποκλειστικά στη ρευματοειδή αρθριτίδα.

Σε υπόνοια ύπαρξης λοίμωξης ή όγκου μπορεί να υποβοηθήσει τη διάγνωση ο αριθμός των

λευκών, η ΤΚΕ, η CRP και η αλκαλική φωσφατάση.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Μπορεί να χορηγηθούν αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα.

Επιπροσθέτως, μπορεί να πραγματοποιηθούν μασάζ, επίθεση τοπικά θερμοφόρα ή άλλες
φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι.

Θερμοθεραπεία και άλλα αναλγητικά μέσα επιβάλλονται για την ελάττωση του πόνου και
μυϊκού σπασμού.

Pharmasept Tol velvet Cryotherapy Freezing Power Gel Ψυκτικό Τζελ με Εκχυλίσματα Βοτάνων
για Άμεση Λύση 100ml

Η χρήση του (σκληρού, συμφωνα με τις τελευταιες οδηγίες) κηδεμόνα δεν πρέπει να ξεπερνά
τις 10-15 ημέρες και τις ημέρες αυτές πρέπει να εφαρμόζεται σε 24ωρη βάση (και στον ύπνο
αν βέβαια είναι ανεκτό).

Σε περίπτωση που αφαιρείται κατά τις νυχτερινές ώρες συνίσταται η χρήση ειδικού
ανατομικού μαξιλαριού από υλικό memory.

ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ

Μέρος Α΄

Μερικές προτεινόμενες διατάσεις είναι οι εξής:

Αυχενική έκταση: Με αργό, ελεγχόμενο ρυθμό, κινούμε τον κεφάλι προς τα πάνω, με στόχο να
κοιτάξουμε όσο πιο πίσω μπορούμε, π.χ. το ταβάνι του δωματίου. Μπορούμε επίσης να
χρησιμοποιήσουμε το ένα μας χέρι, τοποθετώντας το στο μέτωπό μας, ώστε να αυξήσουμε
λιγάκι το εύρος της κίνησης. Σταματάμε όταν νιώσουμε τη διάταση στην μπροστινή περιοχή
του λαιμού μας και διατηρούμε τη θέση αυτή για 10΄΄.

Αυχενική κάμψη: Με αργό ρυθμό κινούμε το πιγούνι μας προς τα κάτω και προς τα μέσα, με
απώτερο στόχο να μπορούμε να βλέπουμε τα δάχτυλα των ποδιών μας. Τοποθετώντας το ένα
μας χέρι στην πίσω περιοχή της κεφαλής, βοηθάμε την εκτέλεση της κίνησης. Σταματάμε πάλι
την κίνηση μόλις νιώσουμε τη διάταση στην περιοχή και διατηρούμε τη θέση μας για 10΄΄.

Στροφές του αυχένα: Στρίβουμε αργά τον αυχένα μας κοιτώντας αρχικά πάνω από τον
αριστερό μας ώμο. Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στο δεξί μας μάγουλο, προσπαθούμε να
αυξήσουμε το εύρος της κίνησης. Μόλις νιώσουμε τη διάταση στη δεξιά μας πλευρά,
σταματάμε την κίνηση και διατηρούμε πάλι τη θέση μας για 10΄΄. Αντίστοιχα βήματα
ακολουθούμε και για την αντίθετη στροφή.

Πλευρική κάμψη: Προσπαθούμε αργά να πλησιάσουμε το αριστερό μας αφτί στον αριστερό
μας ώμο. Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στο δεξί μας αφτί, πιέζουμε ήπια, ώστε να αυξήσουμε
το εύρος της κίνησης. Σταματάμε την κίνηση αφού νιώσουμε τη διάταση και διατηρούμε τη
θέση μας για 10΄΄. Ακολουθούμε αντίστοιχα βήματα για την αντίθετη πλευρά.

Μέρος Β΄

Αφού εκτελέσουμε τις διατάσεις χωρίς να παρουσιαστεί κάποια ενόχληση, μπορούμε να

πραγματοποιήσουμε και μερικές ισομετρικές ασκήσεις για να δυναμώσουμε την περιοχή του
αυχένα. Ισομετρική άσκηση ονομάζεται η άσκηση όπου υπάρχει αντίσταση, αλλά δεν
πραγματοποιείται κίνηση, δεν μεταβάλλεται καθόλου δηλαδή η αρχική μας θέση.

Άσκηση 1: Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στο μέτωπό μας και διατηρώντας τον αυχένα μας στη
φυσιολογική του θέση, προσπαθούμε να κινήσουμε το κεφάλι μας προς τα μπροστά, έχοντας
ως αντίσταση το χέρι μας, το οποίο μπλοκάρει την πραγματοποίηση της κίνησης. Η αντίσταση
που τοποθετούμε είναι σταθερή και η διάρκεια της άσκησης είναι 10΄΄. Μπορούμε να
επαναλάβουμε την άσκηση τρεις φορές για καλύτερο αποτέλεσμα.

Άσκηση 2: Διατηρώντας τη φυσιολογική θέση του αυχένα μας, τοποθετούμε στην αριστερή
πλευρά της κεφαλής μας το ένα μας χέρι. Προσπαθούμε από αυτή τη θέση να κάμψουμε
πλευρικά το κεφάλι μας προς τα αριστερά, ενώ παράλληλα, χρησιμοποιώντας τη δύναμη στο
χέρι μας, μπλοκάρουμε την εκτέλεση της κίνησης. Διατηρούμε την αντίσταση σταθερή και τη
θέση μας για 10΄΄. Ακολουθούμε αντίστοιχα βήματα για την αντίθετη πλευρά. Μπορούμε να
επαναλάβουμε την άσκηση τρεις φορές για καλύτερο αποτέλεσμα.
Μασάζ στον αυχένα. Θα σας διευκολύνει πολύ εάν αντιμετωπίζετε πόνο όταν στρίβετε το
κεφάλι σας προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Το μασάζ στον αυχένα χαλαρώνει τους μύες της
ράχης που συνδέουν τον αυχένα με την ωμοπλάτη (τραπεζοειδής). Μπορείτε επίσης να
εφαρμόσετε την τεχνική αυτή εάν αντιμετωπίζετε ακαμψία στον αυχένα μετά τον ύπνο.

Σταθείτε με την πλάτη στον τοίχο. Τοποθετήστε το μπαλάκι ανάμεσα στον τοίχο και την
ωμοπλάτη και κάντε κυκλικές κινήσεις με τον ώμο.

Αποφύγετε να κοιμάστε μπρούμυτα. Διαλέξτε το σωστό μαξιλάρι για τον ύπνο σας

Θερμό επίθεμα για 10': σε θερμοκρασίες 40-45°C έχει παρατηρηθεί ότι μειώνεται μυϊκός
σπασμός κι επέρχεται ανακούφιση από τον πόνο. Η θερμότητα έχει ηρεμιστική επίδραση με
την μείωση του επιπέδου ερεθισμού των μυϊκών ατράκτων και το ρυθμό των ώσεων των C
ινών. Ακόμα:

 Αύξηση της πύλης του πόνου με αποτέλεσμα την απομάκρυνση μεταβολικών

παραγόντων (γαλακτικό οξύ)

 Αύξηση της αιματικής ροής.

 Επούλωση ιστών κι ως αποτέλεσμα αύξηση της οξυγόνωσης και της αιματικής

ροής (περισσότερα λευκοκύτταρα και διατροφικά στοιχεία για την επούλωση).

 Οι ιδιότητες του κολαγόνου οι θερμοεξαρτώμενες με αποτελέσμα να αλλάζει η

συμπεριφορά του όταν του ασκείται τάση (παθητική ή ενεργητική διάταση:

Παγώνει τον πόνο

Aνακουφίζει πόνους μυών και αρθρώσεων βασιζόμενο στις ευεργετικές ιδιότητες της
κρυοθεραπείας. Διατίθεται μόνο στα φαρμακεία σε 3 μορφές (τζελ, roll-on & σπρέι).

Το ψύχος προκαλεί σπασμό στους μύες του τοιχώματος των αρτηριδίων, γεγονός που οδηγεί
σε στένωση του αυλού τους και κατ' επέκταση σε καθυστέρηση της αιματικής κυκλοφορίας.Η
δεύτερη, εξίσου σημαντική συνέπεια, είναι η ελάττωση της ταχύτητας της νευρικής
αγωγιμότητας και του πόνου. Έχει τέλος διαπιστωθεί ότι το ψύχος προκαλεί μείωση της
ενζυματικής δραστηριότητας του μεταβολισμού στις ψυχόμενες περιοχές, ελαττώνει το μυϊκό
σπασμό, ενώ οδηγεί και σε τοπική αντίδραση αγγειοδιαστολής-->αγγειοσυστολη.
Η αρχική θεραπεία μίας οποιασδήποτε κάκωσης ακολουθεί το ακρωνύμιο ICE το οποίο
προέρχεται από τα αρχικά των αγγλόφωνων λέξεων «Ice» (πάγος), «Compression» (συμπίεση)
και «Elevation» (ανύψωση).

ΠΟΝΟΣ ΠΛΑΤΗΣ

Oι αιτίες για τον πόνο της πλάτης είναι οι εξής

Σε πολλές περιπτώσεις ο οξύς πόνος στην πλάτη είναι απλά μια αντίδραση σε ασυνήθιστη
χρήση. Αν δεν ασκείστε συχνά και ξαφνικά περνάτε μια μέρα μετακινώντας έπιπλα ή
σκάβοντας στον κήπο, μπορεί, την επόμενη μέρα, η πλάτη σας να είναι πιασμένη και να
πονάει. Αυτό είναι φυσιολογικό. Ο πόνος και το πιάσιμο οφείλονται σ' ένα περαστικό σπασμό
των μυών και ένα μικρό διάστρεμμα των συνδέσμων στην πλάτη σας, μια μικρή δηλαδή βλάβη,
που μπορεί επίσης να συμβεί από υπερβολικό τέντωμα ή από αδέξιο σήκωμα ενός μεγάλου
βάρους.

Μπορεί να νιώσετε έναν ξαφνικό, οξύ πόνο στην πλάτη ή, ακόμα, σαν κάτι να «φεύγει»,
ιδιαίτερα αν έχετε ένα ευαίσθητο σημείο ανάμεσα στους μυς του κάτω μέρους της πλάτης σας.

Άλλες κοινές αιτίες ξαφνικού πόνου στην πλάτη είναι ο πόνος των αρθρώσεων και η πρόπτωση
δίσκων (κήλη). Οι τραυματισμοί αυτοί έχουν την τάση να προκαλούν πιο δυνατούς και
επίμονους πόνους. Στην πρώτη περίπτωση άρθρωσης σπονδύλων, που συχνά ακολουθεί μια
περιστροφική κίνηση, δυο ή περισσότεροι γειτονικοί σπόνδυλοι ξεφεύγουν ελαφρά και
ερεθίζονται οι αρθρώσεις από την ευθυγράμμισή τους. Με την πρόπτωση του δίσκου, μέρος
του σκληρού εξωτερικού στρώματος που βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σπονδύλους σπάει,
επιτρέποντας το μαλακό κέντρο του δίσκου να προεξέχει. Η προεξοχή αυτή πιέζει ένα από τα
νεύρα που βγαίνουν από τη σπονδυλική στήλη. Η πρόπτωση μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός
μικρού τραυματισμού, αν ο δίσκος έχει φθαρεί από προηγούμενη τριβή και καταπόνηση. Και
με τη μετατόπιση της άρθρωσης και με την πρόπτωση του δίσκου, οι μύες που βρίσκονται
πάνω από την προσβεβλημένη περιοχή τείνουν να συσπαστούν, οπότε χειροτερεύει ο πόνος. Η
πρόπτωση ενός δίσκου μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνους που κινούνται προς ένα πόδι
(ισχιαλγία). Βήχας, γέλιο ή σφίξιμο για την αποπάτηση μπορούν επίσης ν' αυξήσουν τον πόνο.

Αιτίες λοιπόν πόνου της πλάτης είναι:

· Θλάση των μυών: είναι η πιο κοινή αιτία για τον πόνο της μέσης.

· Κακή στάση σώματος: Όπως συμβαίνει με την χρήση προϊόντων τεχνολογίας, ο τρόπος
 που κάθεστε μπορεί να επιβαρύνει τη σπονδυλική στήλη σας.

· Ρήξη μεσοσπονδύλιου δίσκου: που ονομάζεται επίσης κήλη δίσκου, είναι μια άλλη
κοινή αιτία του πόνου στην μέσης.

· Στένωση της σπονδυλικής στήλης: προκαλεί πόνο στην πλάτη . Καθώς μεγαλώνουμε, ο
σπονδυλικός σωλήνας μπορεί να γίνει στενόχωρος, αυτό οφείλεται εν μέρει στην
αρθρίτιδα.

· Αρθρίτιδα: πιο συχνά επηρεάζει αρθρώσεις, όπως τα γόνατα και τα δάχτυλα.

· Σπονδυλολίσθηση: προκαλεί πόνο στην πλάτη. Η πιο κοινή αιτία σπονδυλολίσθηση

οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλαγές που προκαλούν απώλεια της κανονικής
σταθεροποίηση των δομών της σπονδυλικής στήλης. Αν η σπονδυλική στήλη γίνεται
αρκετά ασταθής, ο πόνος στην πλάτη μπορεί να γίνει ένα πρόβλημα.

· Η οστεοπόρωση μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από ορθοπεδικά προβλήματα και

γενικευμένη δυσφορία. Ο πόνος στην πλάτη από οστεοπόρωση σχετίζεται συνήθως με
συμπίεση των καταγμάτων του σπονδύλου. Η οστεοπόρωση προκαλεί αδύναμη στα
οστά και μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα.

· Κολικός νεφρού (Jordano θετικό). Βρίσκονται στο ύψος των Θ12 – O3 σπονδύλων και
στηρίζονται στους μεγάλους ψοΐτες μύες, στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Δεν είναι
τελείως κατακόρυφοι αλλά οι επιμήκεις άξονές τους συγκλίνουν προς τα επάνω. Έχουν
μήκος 11–12 cm, πλάτος 6–7 cm και πάχος 3–4 cm. Το βάρος τους είναι περίπου 150 γρ.
O δεξιός νεφρός βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τον αριστερό γιατί πιέζεται από το
ήπαρ το οποίο βρίσκεται ακριβώς από επάνω του. Ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από
υψηλό πυρετό και συμπτώματα του ουροποιητικού μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη
των νεφρών (πυελονεφρίτιδα).

· Οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικοι υποφέρουν συνήθως από ασθένειες κατασκευαστικής

φύσης -κύφωση ή κυφοσκολίωση-, που προκαλούν όμως περισσότερο ορατή
παραμόρφωση και καμπούριασμα και λιγότερο σημαντικά ενοχλήματα. Ο πόνος στην
πλάτη στους νέους ανθρώπους, δεν είναι απίθανο να προκαλείται και από υπέρμετρη ή
μη καλά σχεδιασμένη αθλητική δραστηριότητα.

· Σε ηλικιωμένους (κυρίως γυναίκες, ακόμα και σε νεότερες ηλικίες, π.χ. 50 ετών), είναι
πιθανό ο πόνος να οφείλεται σε οστεοπορωτικά κατάγματα, που ταλαιπωρούν αυτές
τις ηλικίες. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητες οι προληπτικές εξετάσεις (μέτρηση οστικής
πυκνότητας) και σε περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα οστεοπόρωσης, η λήψη ειδικής
αγωγής.
 · Παγκρεατίτιδα, οστεομυελιτιδα,

· καρκίνος (σπονδυλόλυση): Λύση οστικής συνέχειας άνω/κάτω αρθρ. αποφύσεων

οσφ.σπονδύλων (95% Ο5). Διάγνωση: Λοξές ακτινογραφίες 45ᵒ (εικόνα «σκωτσέζικου
σκύλου με περιλαίμιο» ή εικόνα «αποκεφαλισμένου σκύλου»): γραμμοειδής διαύγαση
κατά μήκος σπονδυλικού ισθμού

· οστεοβλάστωμα

· Καρδιακό πρόβλημα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι πιο πολλοί οξείς πόνοι της πλάτης μπορεί να υποχωρήσουν, αν δοθεί χρόνος στο βλαβέν
τμήμα της σπονδυλικής στήλης να επουλωθεί. Συνήθως η επούλωση υποβοηθάται με
ανάπαυση, διάρκειας άνω των 24 ωρών, σε σκληρό στρώμα ή σανίδα ή με ξάπλωμα σε σκληρή
επιφάνεια, όπως το πάτωμα. Προσπαθήστε ν' αποφύγετε κάθε θέση ή κίνηση που επιδεινώνει
τον πόνο. Αν πρέπει να καθίσετε, βεβαιωθείτε ότι κάθεστε στητοί, αρκετά πίσω στην καρέκλα.
Όταν σηκώνεστε από την καρέκλα ή το κρεβάτι, πιέστε με τα χέρια σας, για να περιορίσετε την
καταπόνηση της σπονδυλικής σας στήλης. Για να κινηθείτε από ξαπλωτή θέση, κυλιστείτε μέχρι
την άκρη του κρεβατιού και κατεβάστε τα πόδια σας στο πάτωμα, την ίδια ώρα που σηκώνετε
το επάνω μέρος του κορμιού σας.

Η θεραπεία επίμονων πόνων εξαρτάται από την αιτία τους. Αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα
που δε βελτιώνεται με την ανάπαυση, μπορεί να βοηθήσει η λήψη ή ενέσεις
αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Μπορείτε επίσης να βάλετε ζεστό επίθεμα, μια θερμαινόμενη
κομπρέσα ή θερμοφόρα.

Η γιόγκα ελέγχθηκε επίσης σε σχέση με το stretching, και είχε μια πιο βαθιά επίδραση μετά το
τέλος του προγράμματος των 12 βδομάδων.

Βελονισμός

Τα πιο σημαντικά συμπληρώματα για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου είναι αυτά του
συμπλέγματος βιταμινών Β και C. Η σπονδυλική στήλη περιβάλλεται από εγκεφαλονωτιαίο
υγρό που, σε υγιή άτομα, περιέχει υψηλότερη συγκέντρωση αυτών των υδατοδιαλυτών
βιταμινών από ό, τι υπάρχει συνήθως στο αίμα. Ένας συνδυασμός θειαμίνης (Β1), βιταμίνης Β6
και βιταμίνης Β12 έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει σημαντικά τα συμπτώματα σε αυτούς που
παραπονούνται για έντονους πόνους.
Επίσης, η επαρκής πρόσληψη βιταμίνης C είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η ακεραιότητα
των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Η ανεπάρκεια σε χαλκό και σελήνιο μπορεί επίσης να είναι
επιζήμια σε χρόνιο πόνο. 90-100mcg σεληνίου μόνο ή με προσθήκη 20 IU βιταμίνης Ε, που
λαμβάνονται καθημερινά, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνουν τις μυοσκελετικές ενοχλήσεις.

Τα πρωτεολυτικά ένζυμα όπως βρωμελαϊνη, παπαϊνη, θρυψίνη και χυμοθρυψίνη μπορεί

επίσης να βοηθήσουν να θεραπεύσουν μικροτραυματισμούς, καθώς είναι αντι -φλεγμονώδη
και μπορούν να απορροφηθούν από τη γαστρεντερική οδό. Αρκετές μικρές μελέτες έχουν
δείξει ότι τόσο η βρομελίνη όσο και η παπαΐνη μπορούν να μειώσουν τον πόνο και το πρήξιμο,
αλλά και να επιταχύνουν την επούλωση σε άτομα που πάσχουν από διάφορες παθήσεις,
συμπεριλαμβανομένων των πόνων της πλάτης

Χειρομαλάξεις με την τεχνική Σιάτσου. Πίεση με τα δάχτυλα ή με την άκρη της παλάμης σε
σημεία που πονάνε.

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ

Η δισκοκήλη είναι το μηχανικό αποτέλεσμα της εκφύλισης του Μ.Δ. και εκδηλώνεται με την
προβολή του, την πρόπτωση, την έκθλιψη και την πλήρη εκφύλιση του δίσκου με συνοδό
σπονδυλαθρίτιδα (νόσος όπου οι σπόνδυλοι τρίβονται μεταξύ τους). Η κήλη είναι κάθε βλάβη
του δίσκου, όπου επέρχεται ρήξη ινώδους δακτυλίου και ο πηκτοειδής πυρήνας προσπαθεί να
εξέλθει. Συνώνυμη λέξη είναι και η εκφυλιστική δισκοπάθεια, με κάθε είδους βλάβη δίσκου
από οξεία τραυματική δισκοκήλη ή από εκφυλιστική φθορά του χρόνου. Η δισκοκήλη μπορεί
να ερεθίζει τον μηνιγγικό σάκο προκαλώντας οσφυαλγία ή το έλυτρο της νευρικής ρίζας με
αποτέλεσμα την ισχιαλγία. Τοπικά υπάρχει: οίδημα, φλεγμονή, άθροιση, προσταγλανδινών,
λευκοτριενών, ΝΟ, ουσίας Ρ, φωσφολιπάσης. Έπειτα ακολουθεί περιριζητική και ενδοριζιτική
ίνωση, νεοαγγειογένεση και διαταραχές ενδοθήλιου που συντηρούν τον χρόνιο πόνο.

Ταξινόμηση - Αιτιολογία

Ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων η οσφυαλγία διακρίνεται σε τρεις μορφές (Οξεία,

Υποξεία, Χρόνια). Η οξεία οσφυαλγία έχει διάρκεια μικρότερη από 6 εβδομάδες και
αντιπροσωπεύει το 85% όλων των περιπτώσεων οσφυαλγίας. Η υποξεία οσφυαλγία έχει
διάρκεια από 6 μέχρι 12 εβδομάδες και αντιπροσωπεύει το 10% όλων των περιπτώσεων
οσφυαλγίας, ενώ η χρόνια οσφυαλγία διαρκεί περισσότερο από 12 εβδομάδες και
αντιπροσωπεύει το 5% όλων των περιπτώσεων οσφυαλγίας (16). Σύμφωνα με το National
Institute of Clinical Excellence (NICE) υπάρχει και η εμμένουσα ή υποτροπιάζουσα οσφυαλγία
που διαρκεί περισσότερο από 6 εβδομάδες αλλά λιγότερο από 12 μήνες.
1. «Μηχανικά» αίτια

 Μυοσυνδεσμική βλάβη

 Οστεοαρθρίτιδα της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

 Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου

 Σπονδυλολίσθηση

 Στένωση του σπονδυλικού σωλήνα

2. Οροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες

 Αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα

 Ψωριασική αρθρίτιδα

 Αντιδραστική αρθρίτιδα

 Εντεροπαθητική αρθρίτιδα

 Μη διαφοροποιημένη οροαρνητική σπονδυλαρθρίτιδα

3. Οστεοπόρωση (οστεοπορωτικά σπονδυλικά κατάγματα)

4. Μικροβιακοί παράγοντες

5. Νεοπλασματικά νοσήματα

 Καλοήθη (οστεοειδές οστέωμα)

 Κακοήθη (πολλαπλούν μυέλωμα, οστικές μεταστάσεις)

6. Αιματολογικά νοσήματα

 Αιμοσφαιρινοπάθειες

7. Διάφορες άλλες παθήσεις

 Ινομυαλγία

 Οστική νόσος Paget

 Ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής

 Ψυχιατρικές παθήσεις
Συμπτώματα

• Ασυμπτωματικά

• Ήπια ενοχλήματα

• Έντονα ενοχλήματα

o Πόνος στη μέση

o Δυσκαμψία (περιορισμός κινήσεων)

o Πόνος κατά μήκος ισχιακού πλέγματος

o Ανταλγική σκολίωση

o Επίταση πόνου με τις κινήσεις (γέλιου, βήχα, κλπ)

o Αισθητικές διαταραχές στα κάτω άκρα

o Σπάνια μυϊκές ατροφίες

o Συχνά δεν μπορεί να περπατήσει

Διερευνηση περιστατικου

Α. Ερωτησεις αναλογες της αυχεναλγιας

Β. Ερωτησεις σχετικές αλλες παθησεις που δινουν αναλογα συμπτωματα (π.χ καρκινος). Για τη
διάγνωση καρκίνου σε ασθενείς με οσφυαλγία στα πλαίσια της Π.Φ.Υ., το προηγούμενο
ιστορικό μη δερματικού καρκίνου, η ανεξήγητη απώλεια βάρους και η μη ανταπόκριση στην
ενδεδειγμένη θεραπεία για περισσότερο από ένα μήνα.

Η μεγάλη ηλικία και η λήψη κορτικοστεροειδών θεωρούνται οι καλύτεροι προγνωστικοί

παράγοντες συμπιεστικού σπονδυλικού κατάγματος

Η μικρή ηλικία εμφάνισης της οσφυαλγίας είναι ευαίσθητος αλλά όχι ειδικός δείκτης για τη
διάγνωση της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας . Παρουσία τουλάχιστον δύο των
ακόλουθων συμπτωμάτων: πρωινή δυσκαμψία με διάρκεια μεγαλύτερη από 30 λεπτά,
βελτίωση της οσφυαλγίας με άσκηση αλλά όχι με την ανάπαυση, εναλλασσόμενος πόνος στους
γλουτούς, αφύπνιση κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού της νύχτας

Κλινικη εξεταση
ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Σε αυτη τη δοκιμασία ο ασθενής είναι τοποθετημενος σε υπτια κατακλιση ενω ο εξεταστης

εφαρμόζει παθητική κάμψη, απαγωγή και εξω στροφή ισχίου. Η δοκιμασία είναι θετική αν ο
ασθενής παραπονεθεί για πόνο στην περιοχή του ισχιου ή συην ιερολαγόνια άρθρωση με
περιορισμένο ευρος τροχιάς. Αν ο πόνος εμφανίζεται πρόσθια και ομόπλευρα τότε πρόκειται
για διαταραχή του ισχίου στην ιδια πλευρα, αν ο π'ονος εμφανιζεται στην ετερόπλευρη
πλευρά γυρω από την ιερολαγονιο αρθρωση ενδεικνυται δυσλετουτγια στην αρθρωση
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

Σύσταση 1: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οσφυαλγία, να αναζητούν και να εκτιμούν συμπτώματα
ή πληροφορίες από το ιστορικό που υποδεικνύουν νεοπλασματική, λοιμώδη ή φλεγμονώδη
αιτιολογία, ιππουριδική συνδρομή, κάταγμα σπονδυλικής στήλης και να συνεκτιμούν τυχόν
ψυχολογικές συνιστώσες.

Σύσταση 2: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οσφυαλγία, να αναζητούν στην κλινική εξέταση
ευαισθησία στην ψηλάφηση των ακανθωδών αποφύσεων των οσφυϊκών σπονδύλων και των
ιερολαγονίων αρθρώσεων, να καταγράφουν την τυχόν υπάρχουσα νευρολογική σημειολογία
και να διενεργούν τη δοκιμασία ανύψωσης του κάτω άκρου (σύστοιχη και διασταυρούμενη)
και παραλλαγές αυτής

Σύσταση 3: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οσφυαλγία, να χρησιμοποιούν ερωτηματολόγια για την
οσφυαλγία ως επικουρικά διαγνωστικά και προγνωστικά εργαλεία (Roland–Morris Disability
Questionnaire και Oswestry Low Back Pain Scale).

Σύσταση 4: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες ΠΦΥ με οξεία οσφυαλγία, να αποφεύγουν, ως πρακτική
ρουτίνας, να τους παραπέμπουν για απλές ακτινογραφίες ΟΜΣΣ και ιερολαγονίων, CT ή MRI
ΟΜΣΣ, σπινθηρογράφημα οστών ή ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο. Ο απεικονιστικός έλεγχος με
απλές ακτινογραφίες ΟΜΣΣ και ιερολαγονίων συστήνεται όταν υπάρχουν ενδείξεις
φλεγμονώδους, λοιμώδους ή νεοπλασματικής αιτιολογίας της οσφυαλγίας ή υπόνοια
σπονδυλικού κατάγματος.

Σύσταση 5: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία οσφυαλγία, να παραγγέλλουν εξετάσεις αίματος
(γενική αίματος, ΤΚΕ, CRP) στο πλαίσιο διερεύνησης της οσφυαλγίας, όταν υπάρχουν υπόνοιες
κακοήθειας, λοίμωξης ή οσφυαλγία φλεγμονώδους αιτιολογίας

Σύσταση 6: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία ή χρόνια οσφυαλγία, να ξεκινούν τη
φαρμακευτική αγωγή με παρακεταμόλη.

Σύσταση 7: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία ή χρόνια οσφυαλγία, να συνταγογραφούν μη
στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, επί μη ανταπόκρισης στην παρακεταμόλη,
εξατομικεύοντας στον ίδιο τον ασθενή.

Σύσταση 8: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με ισχυρή οξεία ή χρόνια οσφυαλγία που δεν έχουν
ανταποκριθεί στη χορήγηση παρακεταμόλης και ΜΣΑΦ, να εξετάζουν τη συνταγογράφηση
οπιοειδών (σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα και για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα).

Σύσταση 9: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία ή χρόνια οσφυαλγία που δεν έχουν ανταποκριθεί
στη χορήγηση παρακεταμόλης και ΜΣΑΦ, να εξετάζουν τη συνταγογράφηση μυοχαλαρωτικών
φαρμάκων (σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα και για το μικρό χρονικό διάστημα).

Σύσταση 10: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οσφυαλγία και νευροπαθητικό πόνο , να εξετάζουν τη
συνταγογράφηση νευροτροποποιητικών φαρμάκων (όπως γκαμπαπεντίνη ή τοπιραμάτη).

Σύσταση 11: Δεν συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία ή χρόνια οσφυαλγία να συνταγογραφούν
βενζοδιαζεπίνες.

Σύσταση 12: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με χρόνια οσφυαλγία να εξετάζουν τη συνταγογράφηση
αντικαταθλιπτικών φαρμάκων [(π.χ. αμιτρυπτιλίνη, ιμιπραμίνη, νορτριπτυλίνη, μαπροτιλίνη,
δοξεπίνη) ή νευροτροποποιητικά φάρμακα (π.χ. τοπιραμάτη)]Η ΨΡ Χ για την αντιμετώπιση του
πόνου, σε επιλεγμένες περιπτώσεις, όταν η οσφυαλγία δεν έχει ανταποκριθεί στην
παρακεταμόλη και στα ΜΣΑΦ.

Σύσταση 13: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί, οι άλλοι ιατροί καθώς και οι άλλοι επαγγελματίες
υγείας της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία ή χρόνια
οσφυαλγία, συμπληρωματικά με τη χορηγούμενη θεραπεία, να χορηγούν ενημερωτικά
φυλλάδια με οδηγίες αυτοφροντίδας και να προτείνουν την παρακολούθηση προγραμμάτων
εκπαίδευσης και ενημέρωσης

Σύσταση 14: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οξεία οσφυαλγία, να συμβουλεύουν κλινοστατισμό για
διάστημα όχι περισσότερο από 2-3 ημέρες και διατήρηση της καθημερινής φυσικής
δραστηριότητας στο μέτρο του δυνατού.

Σύσταση 15: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες με οξεία οσφυαλγία να τους προτρέπουν να εφαρμόζουν
θερμότητα τοπικά στο σημείο του πόνου.

Σύσταση 16: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με υποξεία ή χρόνια οσφυαλγία, να συνεργάζονται με
φυσικοθεραπευτή και εξειδικευμένους επαγγελματίες για τον σχεδιασμό και εκπόνηση
εξατομικευμένων φυσικοθεραπευτικών προγραμμάτων.

Σύσταση 17: Συστήνεται oι γενικοί ιατροί και οι άλλοι ιατροί της Π.Φ.Υ. σε ασθενείς που
προσέρχονται στις υπηρεσίες Π.Φ.Υ. με οσφυαλγία να μην ενθαρρύνουν τη χρήση της ζώνης
οσφύος.

Άμεσος ακτινογραφικός έλεγχος πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπείας, και εξέταση της
ΤΚΕ (ταχύτητα καθίζησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων) συστήνεται σε ασθενείς με μείζονες
παράγοντες κινδύνου για νεοπλασία (π.χ. πρωτοεμφανιζόμενη οσφυαλγία με ιστορικό
καρκίνου, πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου για νεοπλασία ή ισχυρή κλινική υπόνοια.

Ακτινογραφικός έλεγχος με ή χωρίς εξέταση της ΤΚΕ, συστήνεται μετά από θεραπευτική
παρέμβαση που δεν απέδωσε

Θεωρείται αποδεκτή πρακτική η διενέργεια MRI εντός τριών ή τεσσάρων εβδομάδων σε

ασθενείς με οξεία ή υποξεία οσφυαλγία με ριζοπάθεια, εφόσον πρόκειται να προγραμματιστεί
επισκληρίδια έγχυση κορτικοστεροειδών

Μαγνητική τομογραφία μετά από ανεπιτυχή θεραπευτική παρέμβαση συστήνεται σε :

 Ασθενείς με σημεία και συμπτώματα ριζοπάθειας (οσφυοϊσχιαλγία στην κατανομή των Ο4,
Ο5 ή Ι1 ριζών ή θετικό σύστοιχο ή διασταυρούμενο σημείο ανύψωσης του κάτω άκρου)

 Ασθενείς που είναι υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση ή επισκληρίδια έγχυση

κορτικοστεροειδών

 Ασθενείς με παράγοντες κινδύνου ή συμπτώματα σπονδυλικής στένωσης (νευρογενής

διαλείπουσα χωλότητα, μεγάλη ηλικία, πόνος που επεκτείνεται στο σκέλος)

Η σελεκοξίμπη εμφανίζει χαμηλότερο κίνδυνο διακοπής λόγω σοβαρών ανεπιθύμητων

ενεργειών από το πεπτικό σύστημα σε σύγκριση με μη εκλεκτικά ΜΣΑΦ, αλλά μεγαλύτερο
κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου σε σύγκριση με εικονικά φάρμακα

Ως προτενομενο μυοχαλαρωτικο που εχει συμμετασχει σε πολλες μελετες με καλα

αποτελεσματα ειναι η κυκλοβενζαπρίνη, (FLEXIBAN 10 MG X 2) , η θειοκολχικοσιδη (CAPS
RELIEF 4 MG X2) H' (CAPS MUSCO-RIL 4 MG X2 )

Η Mέθοδος McKenzie® Μηχανική Διάγνωση και Θεραπεία® (ΜΔΘ) είναι μία διεθνώς
αναγνωρισμένη Mέθοδος αξιολόγησης και θεραπείας του σπονδυλικού πόνου και του πόνου
των άκρων.

OΠΙΟΕΙΔΗ: Η χορήγησή τους θα πρέπει να γίνεται στις χαμηλότερες δυνατές δόσεις και όχι για
μεγάλο χρονικό διάστημα (62). Προτείνεται επίσης, η αξιολόγηση της πιθανότητας κατάχρησης
των οπιοειδών από τους ασθενείς, με τη χρήση «εργαλείων αξιολόγησης», όπως το Screener
and Opioid Assessment for Patients with Pain (SOAPP), το Opioid Risk Tool (ORT) και το
Diagnosis Intractability Risk and Efficacy (DIRE), παρά τους περιορισμούς και τις εγγενείς
αδυναμίες των ερωτηματολογίων αυτών

ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ: η δουλοξετίνη είναι αποτελεσματικότερη από τα εικονικά φάρμακα στην

αντιμετώπιση της χρόνιας οσφυαλγίας (CAPS CYMBALTA 30 MG)

ΤΟΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ: COUNTERPAIN, COUNTERGEL (ΚΑΨΑΙΚΙΝΗ), PENNSAID

ΒΙΤΑΜΙΝΗ B12:Η αποτελεσματικότητα της ενδομυϊκής χορήγησης βιταμίνης Β12 σε ασθενείς

με οσφυαλγία έχει ελεγχθεί με τυχαιοποιημένη μελέτη (75). Το δοσολογικό σχήμα συνίστατο
σε 500 mcg βιταμίνης Β12, 3 φορές εβδομαδιαίως, για δύο εβδομάδες ενώ η ομάδα ελέγχου
έλαβε εικονικό φάρμακο.

ΚΛΙΝΟΣΤΑΤΙΣΜΟΣ :Η παραμονή στο κρεβάτι δεν συστήνεται σε οξεία, υποξεία ή χρόνια

οσφυαλγία

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ

Από τις εξετάσεις αίματος, η αυξημένη ταχύτητα καθίζησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων έχει
μέτρια ευαισθησία και ειδικότητα στη διάγνωση νεοπλασιών της ΣΣ και αγκυλοποιητικής
σπονδυλαρθρίτιδας (11). Σε άτομα δυτικοευρωπαϊκής καταγωγής, το αντιγόνο HLA-B27 έχει
ευαισθησία που φτάνει το 90% στη διάγνωση της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας

Θυλακίτιδα (ώμου, γονάτων, αγκώνα κλπ):

Το σώμα διαθέτει πάνω από 150 θύλακες (bursae). Πρόκειται για μικροσκοπικούς σάκους που
περιέχουν υγρό που βοηθούν στη λίπανση και απορρόφηση των κραδασμών στα σημεία
πίεσης ανάμεσα στα οστά και στους ινώδεις ιστούς των μυών και των τενόντων. Οι θύλακες
διευκολύνουν την κίνηση μειώνοντας τις τριβές.

Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή η πίεση μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή σε ένα θύλακα,

μία πάθηση που είναι γνωστή ως θυλακίτιδα (bursitis).
Για παράδειγμα, αν κάποιος γονατίζει συχνά, όπως όταν ασχολείται με τον κήπο, η πίεση
μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στο θύλακα στο πρόσθιο μέρος της επιγονατίδας. Μπροστά
από την επιγονατίδα και πίσω από το δέρμα της περιοχής, βρίσκεται ένας θύλακας με μικρή
ποσότητα υγρού, που έχει ως αποστολή την προφύλαξη των τενόντων και της άρθρωσης,
δρώντας όπως ένα μαξιλαράκι που απορροφά τους κραδασμούς και τα κτυπήματα. Αυτός ο
θύλακας μπορεί να ερεθιστεί, ιδιαίτερα μετά από τραυματισμό, και να πρηστεί.

Επίσης, το επαναλαμβανόμενο χτύπημα με ρακέτα ή μπαστούνι του γκολφ ή το πέταγμα της

μπάλας μπορεί να προσβάλει το θύλακα στον ώμο. Συχνή επίσης είναι και η θυλακίτιδα του
αγκώνα.

Αν και συνήθως μπορεί να εξακριβωθεί η προέλευση της θυλακίτιδας από κατάχρηση ή πίεση,
σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει εμφανής αιτία.

Σε γενικές γραμμές, υπάρχει η φλεγμονώδης θυλακίτιδα και η αιμορραγική. Η πρώτη είναι

αναμφισβήτητα η πιο κοινή και υπάρχει σε πολλούς τύπους. Για παράδειγμα, πλήττει κυρίως
τις περιοχές του ισχίου, του μηρού, του γόνατου, του ώμου, του γλουτού αλλά και τον αχίλλειο
τένοντα. Υπάρχει και η «χημική θυλακίτιδα», που προκαλείται από την εναπόθεση κρυστάλλων
ουρικού οξέος.

Σημεία και συμπτώματα

Πόνος γύρω από μία άρθρωση.

Δυσκαμψία και δυσκολία στην κίνηση της άρθρωσης.

Θερμότητα πάνω από την άρθρωση.

Πρήξιμο και ερυθρότητα του δέρματος.

Αυξανόμενος πόνος, ερυθρότητα ή θερμότητα πάνω από άρθρωση μαζί με πυρετό και ρίγη.

Διάγνωση
Ο γιατρός μπορεί να καταφέρει να αναγνωρίσει ευαισθησία σε ένα σημείο. Αν φαίνεται να
προκαλεί την ενόχληση κάτι άλλο, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει ακτινογραφία της
προσβεβλημένης περιοχής. Οι ακτινογραφίες στη θυλακίτιδα είναι συνήθως φυσιολογικές.

Πόσο σοβαρή είναι η θυλακίτιδα; Η θυλακίτιδα βελτιώνεται πολλές φορές από μόνη της με
απλά μέτρα προσωπικής φροντίδας. Με την κατάλληλη φροντίδα μπορεί να προληφθεί η
επανεμφάνιση της. Ωστόσο, αν ο πόνος είναι εξουθενωτικός ή αν δεν υποχωρήσει μετά από
μία εβδομάδα, επισκεφθείτε το γιατρό σας. Κάποιες φορές ο θύλακας μολύνεται, ιδιαίτερα
κοντά στο γόνατο ή στον αγκώνα. Αν εκδηλωθεί αυξανόμενος πόνος, ερυθρότητα ή θερμότητα
πάνω από την άρθρωση μαζί με πυρετό και ρίγη, ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.

Θεραπεία

Η θυλακίτιδα υποχωρεί συνήθως μέσα σε 2 εβδομάδες με λογική φροντίδα της επώδυνης

άρθρωσης. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη για τη μείωση του πόνου και την
αποκατάσταση της κινητικότητας και της δύναμης, καθώς υποχωρεί ο πόνος. Η
φυσικοθεραπεία μπορεί επίσης να προλάβει τυχόν υποτροπές.

Φάρμακα. Η παρακεταμόλη ή τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως είναι η

ασπιρίνη ή ιβουπροφαίνη (Brufen κ.ά.), μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των ενοχλήσεων. Σε
μερικές περιπτώσεις ο γιατρός μπορεί να κάνει ένεση με ένα κορτικοστεροειδές φάρμακο μέσα
στον προσβεβλημένο θύλακα. Αν ο θύλακας μολυνθεί, ο γιατρός μπορεί να αναρροφήσει με
παρακέντηση το μολυσμένο υγρό και να χορηγήσει ένα αντιβιοτικό.

Προσωπική φροντίδα. Χρησιμοποιήστε πάγο για 5 με 10 λεπτά τη φορά αρκετές φορές την
ημέρα, τις 2 πρώτες ημέρες ή μέχρι να υποχωρήσει σημαντικά το πρήξιμο. Στη συνέχεια
μπορείτε να χρησιμοποιήσετε θερμότητα, για να μειώσετε τον πόνο και τη δυσκαμψία. Οι
μικρές διατάσεις μπορεί να βοηθήσουν στη διατήρηση ή αποκατάσταση του εύρους
κινητικότητας. Όμως, μέχρι να υποχωρήσουν ο πόνος και το πρήξιμο, οι κοπιαστικές
δραστηριότητες που ζορίζουν την άρθρωση πρέπει να αποφεύγονται. Μη ζορίζετε την περιοχή
του θύλακα, μέχρι να υποχωρήσει το πρήξιμο. Ανάλογα με την άρθρωση που έχει προσβληθεί
μπορεί να ενδείκνυται η χρήση ενός ελαστικού επιδέσμου, περιχειρίδας ή άλλου είδους
προστασία.

Εγχείρηση. Όταν η θυλακίτιδα εμφανίζεται συνεχώς στο ίδιο σημείο, ο γιατρός μπορεί να
συστήσει τη χειρουργική της αφαίρεση. Αυτή η επέμβαση γίνεται σπάνια.

Πρόληψη

Με την κατάλληλη φροντίδα μπορεί να καταφέρετε να προλάβετε την υποτροπή της

θυλακίτιδας ή να μειώσετε τη σοβαρότητα των σημείων και των συμπτωμάτων της. Να κάνετε
προθέρμανση πριν από τις σωματικές δραστηριότητες και διατάσεις, όταν τελειώνετε. Οι
ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορεί να διατηρήσουν τη δύναμη των μυών.

Όταν κάνετε επαναλαμβανόμενες εργασίες, κάντε συχνά διαλείμματα. Να αποφεύγετε την

παρατεταμένη ορθοστασία ή την καθιστική θέση για πολύ μεγάλες περιόδους. Προστατεύατε
τις αρθρώσεις σας χρησιμοποιώντας καρέκλες με καλή υποστήριξη και μαξιλαράκι ή
προστατευτικό υλικό, όταν γονατίζετε.

Κύστη ωλεκράνου
Η Κύστη Ωλεκράνου, ή Ορογονοθυλακίτις αγκώνος, είναι σχετικώς συχνή πάθηση του αγκώνος.
Η αγγλική της ονομασία είναι Olecranon Bursitis ή Elbow Bursitis[1]. Ο ορογόνος θύλακος του
Ωλεκράνου, ο οποίος φυσιολογικά βρίσκεται πίσω από το ωλέκρανο, πάνω από την κατάφυση
του Τένοντα του Τρικέφαλου Βραχιονίου, είναι δυνατό να διογκωθεί λόγω συλλογής υγρού και
να προβάλει κάτω από το δέρμα, με μορφή μιας κύστης που κλυδάζει λόγω του
εμπεριεχομένου υγρού[2].Η Κύστη Ωλεκράνου είναι συχνή πάθηση του αγκώνα, εμφανιζόμενη
συχνότερα σε άνδρες παρά σε γυναίκες (αναλογία 5:1). Οι ηλικίες στις οποίες εμφανίζεται
είναι συνήθως μεταξύ 50-70 ετών.

Αίτια

(1) Το συχνότερο αίτιο της Κύστης Ωλεκράνου είναι μια καταπόνηση του Τρικέφαλου Τένοντα
στο Ωλέκρανο που δημιουργεί μια τοπική φλεγμονή στον Θύλακο[4]. Ο θύλακος υπερτρέφεται
και παράγει υγρό κίτρινο δημιουργώντας την κύστη. Αυτό συμβαίνει συνήθως σε μεσήλικες και
άτομα τρίτης ηλικίας.
(2) Συχνό αίτιο είναι ο τραυματισμός του Θυλάκου του Ωλεκράνου είτε από
επαναλαμβανόμενη βίαιη τριβή του αγκώνος σε σκληρή επιφάνεια, είτε από πτώση, οπότε το
υγρό που παρακεντούμε είναι αιματηρό ή έστω οροαιματηρό (θυλακικό υγρό + αίμα).

(3) Ένα άλλο αίτιο, πιο σπάνιο είναι η χρόνια πίεση και προστριβή του αγκώνα σε σκληρή
επιφάνεια (διαυγές κίτρινο θυλακικό υγρό), όπως συμβαίνει σε μαθητές («αγκώνας μαθητού»)
ή σε εργαζόμενους με συχνές κινήσεις κάμψης και έκτασης του αγκώνα ή σε αθλήματα με αυτή
την κίνηση ή σε οδηγούς αυτοκινήτου ή σε γραφείς.

(4) Σε ηλικιωμένα άτομα συχνά η κύστη Ωλεκράνου οφείλεται σε ουρική αρθρίτιδα (πηχτό
κίτρινο θυλακικό υγρό) και πολύ σπάνια σε φυματίωση ή σε ρευματοειδή αρθρίτιδα (θολό
υγρό). Πολύ σπάνια το θυλακικό υγρό που συλλέγεται επιμολύνεται και διαπυείται (πυώδες
υγρό), οπότε χρειάζεται παροχέτευση και αντιβιοτικά[1][2][3][5]. Το αιμορραγικό υγρό δεν
είναι απαραίτητα να οφείλεται σε τραυματισμό ή σε τριβή, αλλά ενίοτε προκαλείται από τη
ρήξη μικρών εύθραυστων αγγείων του θυλάκου λόγω της φλεγμονής[3].Η κλινική εικόνα είναι
χαρακτηριστική. Στο ωλέκρανο του αγκώνα διαπιστώνεται μια κύστη με υγρό (μπαλάκι
μεγέθους καρυδιού που κλυδάζει) και τοπική ερυθρότητα τοπικά. Πόνος είναι λίγος έως
ανύπαρκτος.Θεραπεία Κύστης Ωλεκράνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τη θεραπεία της Κύστης Ωλεκράνου περιγράφονται οι εξής θεραπείες, οι οποίες

επιλέγονται κατά την κρίση του Ορθοπεδικού χειρουργού.

Απλή ελαστική περιαγκωνίδα + αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η μέθοδος αυτή έχει μεγάλο

ποσοστό αποτυχίας και υποτροπών[1].

Παρακέντηση της Κύστης με βελόνη, παροχέτευση του υγρού και έγχυση Κορτιζόνης. Είναι
επιτυχής μέθοδος με ποσοστό υποτροπής περί το 20-30%, οπότε χρειάζεται επανάληψη ή
άλλη μέθοδος [1][2][3].

Σχάση της κύστης με μικρή τομή 5mm και παροχέτευση του υγρού με σωλήνα Folley για 4-5
μέρες. Η μέθοδος αυτή είναι απλούστατη και έχει μηδενικά ποσοστά υποτροπών[3].

Ανοικτή χειρουργική αφαίρεση της Κύστης Ωλεκράνου. Γίνεται σε περιπτώσεις υποτροπών[2].

Σε περιπτώσεις ανεύρεσης πύου ή υγρού με κρυστάλλους Ουρικού Νατρίου στο θυλακικό

υγρό, η θεραπεία επιπλέον απαιτεί και αντιβιοτικά ή ειδικά φάρμακα για τη θεραπεία της
Ουρικής αρθρίτιδας, δηλαδή ZYLORIC, COLCHICINE, ή ADENURIC

Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα

ο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα προκαλείται από την συμπίεση του μέσου νεύρου που
διαπερνά τον καρπό και είναι επώδυνη κατάσταση για τον ασθενή, που εντείνεται από τις
απλές επαναλαμβανόμενες καθημερινές κινήσεις.Ο καρπιαίος σωλήνας είναι μία μικρή
περιοχή στην παλαμιαία επιφάνεια. Το κάτω μέρος της δημιουργείται από τα οστά του
καρπού, ενώ η κορυφή της πλαισιώνεται από τον εγκάρσιο σύνδεσμο του καρπού, έναν ισχυρό
σύνδεσμο συνδετικού ιστού.

επαναλαμβανομενες καθημερινες κινησεις του καρπουπχ σε εργαζόμενους μπροστά από

ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή εργάτες με κομπρεσέρ κλπ

• τραυματισμός στον καρπό, είτε άμεσος σε ένα ατύχημα, είτε ήπιος και καθημερινός • η
εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση και η θεραπεία με αντισυλληπτικά

•άλλες παθήσεις πχ μεγαλακρία, ρευματική πολυμυαλγία. Ιδίως αν το σύνδρομο είναι και στα
δύο χέρια, η πιθανότητα κάποιου τέτοιου νοσήματος είναι μεγάλη

Σακχαρώδης διαβήτης και χρήση ινσουλίνης

Υποθυρεοεδισμός

Καταστάσεις που προκαλούν αύξηση στην ισορροπία των υγρών (εγκυμοσύνη, χρήση
αντισυλληπτικών χαπιών)

Εμμηνόπαυση, ιδιαίτερα υψηλός κίνδυνος στις γυναίκες στον 1ο χρόνο μετά την
εμμηνόπαυση.

Υστερεκτομή

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Αυξημένο βάρος και παχυσαρκία

Ύψος ατόμου. Όσο πιο ψηλό είναι το άτομο, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος για εμφάνιση του
συνδ

• οι νεφροπαθείς με αρτηριοφλεβική fistula.

ο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα εμφανίζεται αρχικά με ένα ακαθόριστο αίσθημα βάρους στον
καρπό. Αυτό σταδιακά εξελίσσεται σε μούδιασμα που φτάνει στα τρία πρώτα δάχτυλα, κυρίως
τον αντίχειρα και το δείκτη και πάντως ποτέ το μικρό δάχτυλο. Το μούδιασμα αρχικά είναι
περιστασιακό και σε ορισμένες κινήσεις αλλά στη συνέχεια γίνεται μόνιμο. Χαρακτηριστικά,
πολλοί ασθενείς ξυπνάνε το βράδυ και τινάζουν το χέρι τους για να απαλλαγούν από το
μούδιασμα.
Η κλινική εξέταση βοηθάει τον γιατρό να καθορίσει την πηγή των συμπτωμάτων. Το
ηλεκτρομυογράφημα είναι μία δοκιμασία που δείχνει τη λειτουργικότητα του μέσου νεύρου
και την ηλεκτρική δραστηριότητα των μυών γενικότερα.

Στα αρχικά στάδια η αντιμετώπιση είναι συντηρητική, με ξεκούραση, νάρθηκα και

αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Αν η καθημερινή εργασία καταπονεί τον καρπό, καλό είναι να κάνει κανείς διαλείμματα για
ξεκούραση. Ορισμένες φορές η εφαρμογή ψυχρού επιθέματος με μια παγοκύστη βοηθάει.

Ο νάρθηκας ακινητοποιεί τον καρπό, ιδίως το βράδυ, που τα συμπτώματα είναι ενοχλητικά.

Τέλος χρησιμοποιούνται απλά παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη, όταν ο πόνος είναι έντονος.
Ορισμένες φορές χρησιμοποιούνται εγχύσεις κορτιζόνης τοπικά στην περιοχή.

Όταν τα συμπτώματα είναι έντονα και μόνιμα και ιδίως όταν έχει αρχίσει αδυναμία στο χέρι, η
λύση είναι η χειρουργική αντιμετώπιση, με την αποσυμπίεση του μέσου νεύρου.

ιάγνωση – Κλινική εξέταση

Η κλινική εξέταση αποκαλύπτει υπαισθησία, αδυναμία, θετικό τεστ Phalen και Tinel.

Σημείο Phalen: Ο ασθενής τοποθετεί τους καρπούς 90ο, όχι βίαια. Αν παρουσιασθούν
παραισθησίες στην πορεία του μέσου νεύρου μέσα σε 60 δευτερόλεπτα από την έναρξη της
δοκιμασίας τότε είναι θετικό για σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Σημείο Tinel: Εκλύεται με ήπια κτυπήματα στην πορεία του μέσου νεύρου στον καρπό με
κατεύθυνση από το κέντρο προς την περιφέρεια. Το τεστ είναι θετικό όταν ο ασθενής
διαμαρτύρεται για μυρμήγκιασμα ή κάτι που μοιάζει με ηλεκτρικό σοκ στην πορεία του μέσου
νεύρου

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ

Σύνδρομο de Quervain
Το σύνδρομο de Quervain είναι μια τενοντοελυτρίτιδα, δηλαδή μια φλεγμονή του ελύτρου που
περιβάλλει δύο από τους τένοντες που κινούν τον αντίχειρα. Οι τένοντες αυτοί είναι ο βραχύς
εκτείνων του αντίχειρα και ο μακρός απαγωγός του αντίχειρα, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για
την κερκιδική απαγωγή του αντίχειρα, δηλαδή την απομάκρυνσή του από το χέρι, στο ίδιο
επίπεδο. Οι τένοντες αυτοί περικλείονται σε τενόντια έλυτρα, οπότε με την κίνησή τους
ασκείται τριβή προκαλώντας πάχυνση των ελύτρων στα πλαίσια μιας χρόνιας εκφυλιστικής
διαδικασίας.

Έχει υποστηριχθεί ότι το σύνδρομο de Quervain μπορεί να οφείλεται σε επαναλαμβανόμενες

κινήσεις του αντίχειρα, και ιδιοπαθης

Τα συμπτώματα είναι πόνος, ευαισθησία και οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού,
δηλαδή στην πλευρά του αντίχειρα. Συχνά υπάρχει δυσκολία στη συγκράτηση αντικειμένων.

Η διάγνωση είναι κλινική, με την εκτέλεση του test Filkenstein.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στα πρώτα στάδια του συνδρόμου de Quervain εφαρμόζεται συντηρητική θεραπεία με

εφαρμογή νάρθηκα ακινητοποίησης του καρπού και του αντίχειρα και αντιφλεγμονώδη
φάρμακα τοπικά ή συστηματικά. Η φυσικοθεραπεία βοηθά στην αντιμετώπιση της φλεγμονής
και του πόνου (παγοθεραπεία, TENS, διαθερμίες, υπέρυθρος φωτισμός κλπ), στην
ενδυνάμωση άλλων μυϊκών ομάδων του χεριού ώστε να μην επιβαρύνονται οι
προσβεβλημένοι μύες του αντίχειρα και στην εκπαίδευση του ασθενούς σε τρόπους
συγκράτησης που δεν επιδεινώνουν την κατάσταση, όπως εφαρμόζεται στις νέες μητέρες.

Οι τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης είναι συχνά αποτελεσματικές. Μετά την έγχυση είναι καλό ο
ασθενής να φοράει έναν αφαιρούμενο νάρθηκα ακινητοποίησης του αντίχειρα για
τουλάχιστον 10 ημέρες.

Η χειρουργική επέμβαση έχει ως στόχο την απελευθέρωση των τενοντίων ελύτρων και την
αποσυμπίεση των προσβεβλημένων τενόντων και μπορεί να γίνει και με τοπική αναισθησία.
Νόσος Dupuytren
Η σύσπαση Dupuytren είναι μια πάχυνση του ινώδους στρώματος ιστού κάτω από το δέρμα
της παλάμης και των δακτύλων. Αν και ανώδυνη, η πάχυνση - σκλήρυνση (σύσπαση) του
ινώδους ιστού, μπορεί να προκαλέσει στα δάκτυλα κάμψη. Η νόσος είναι πιο συχνή στους
άνδρες, παρά στις γυναίκες.

ΑΙΤΙΑ

Τα συμπτώματα της σύσπασης Dupuytren περιλαμβάνουν επώδυνα εξογκώματα (οζίδια) κάτω

από το δέρμα. συνδέεται με

· άτομα της ίδιας οικογένειας (κληρονομική)

· με την κατανάλωση αλκοόλ

· με ορισμένες ιατρικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης και η επιληψία

· Αυξάνεται η συχνότητα με την ηλικία.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Συνήθως εμφανίζονται σταδιακά

Οζίδια: ένα η περισσότερα μικρά εξογκώματα (οζίδια) παρουσιάζονται στην παλάμη. Με την
πάροδο του χρόνου χάνεται η αισθητικότητα.

Λωρίδες ιστού: Τα οζίδια μπορεί να πυκνώσουν και να σχηματίσουν σκληρές ταινίες ιστού
κάτω από το δέρμα

Σύσπαση δακτύλων: ένα ή περισσότερα δάκτυλα κάμπτωνται προς την παλάμη. Ο μικρός και
παράμεσος δάκτυλος επηρεάζονται πιο συχνά, αλλά οποιαδήποτε δάκτυλο μπορεί να
συμμετέχει. Δεδομένου ότι η κάμψη στο δάκτυλο αυξάνεται, μπορεί να είναι δύσκολο να
ισιώσει το δάκτυλό σας.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Έγχυση στεροειδών. Αν ένα κομμάτι είναι επώδυνο μια ένεση κορτικοστεροειδών καθώς και
χρήση αντιφλεγμονωδών φραμάκων μπορεί να βοηθήσει και να ανακουφίσει από τον πόνο. Σε
ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και να αποτρέψει την εξέλιξη της σύσπασης, αλλά θα
χρειαστούν αρκετές ενέσεις για μια μόνιμη επίδραση

Νάρθηκες. Δεν εμποδίζουν την αυξημένη κάμψη των δακτύλων Δυναμική έκταση του
δακτύλου δεν θα βοηθήσει και μπορεί να επιταχύνει την εξέλιξη της σύσπασης

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η χειρουργική θεραπεία συνίσταται όταν ο ιατρός βεβαιωθεί ότι η νόσος έχει εξελιχθεί. Οι
περισσότεροι ασθενείς στρέφονται στη χειρουργική θεραπεία όταν έχει περιοριστεί η
λειτουργικότητα του χεριού, ή έχουν προβλήματα στη συγκράτηση αντικειμένων

Εκτινασσόμενος δάκτυλος
Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος συνιστάται στην παρουσία επώδυνου φαινομένου αναπήδησης,
το οποίο προκαλείται όταν ένας καμπτήρας τένοντας διέρχεται από έναν στενό δακτυλιοειδή
σύνδεσμο (pulleyA1).οι καμπτηρες τενοντες υποκεινται σε μεγαλη τριβη και ταση κατα την
εισοδο τους στα δακτυλικα ελυτρα, τα οποια λόγω της φλεγμονής παρουσιαζουν οιδηματωδη
στενωση

Η πάθηση παρουσιάζεται συνήθως στον αντίχειρα, στο μέσο και το παράμεσο

δάκτυλο μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών και είναι συχνότερη σε ασθενείς με διαβήτη,

ρευματοειδή αρθρίτιδα, υπερταση, ουρικη αρθριτιδα ρίκνωση Dupuytren ή άλλες τενοντίτιδες
( deQuervain, tennisElbow).

Οι ασθενείς παρουσιάζουν αδυναμία κίνησης στο πάσχον δάχτυλο και εμφανίζουν ακουστικά
φαινόμενα τύπου κλίκ. Συνήθως το φαινόμενο της αναπήδησης είναι επώδυνο, αλλά όχι
πάντα.
Σε πολλές περιπτώσεις οι ασθενείς παρουσιάζουν ένα ψηλαφητό ογκίδιο στην περιοχή του
δακτυλιοειδούς συνδέσμου.

Η συντηρητική αγωγή δεν προσφέρει κάποια αποτελέσματα και συνίσταται σε τοποθέτηση

νάρθηκα με το δάκτυλο σε έκταση .Αυτή η μέθοδος εγκαταλείφθηκε διότι προκαλεί
δυσκαμψία και οδηγεί σε φτωχά αποτελέσματα . Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει
την έγχυση κορτικοστεροειδών με τοπικό αναισθητικό στο έλυτρο των καμπτήρων με ήπια
αποτελέσματα.

Η χειρουργική επέμβαση στο εκτινασσόμενο δάκτυλο είναι σχετικά απλή και πραγματοποιείται
με τοπική αναισθησία. Συνίσταται στην πραγματοποίηση τομής 1-2cm στην παλάμη
προκειμένου να αναγνωριστεί και να διαταμεί πλήρως ο δακτυλιοειδής σύνδεσμος Α1.

Γάγγλιο του καρπού

Τα Γάγγλια του καρπού (Carpal Ganglion Cyst) και της άκρας χειρός είναι καλοήθεις κυστικές ή
συμπαγείς εξεργασίες (δηλαδή ογκίδια) οι οποίες εντοπίζονται συχνότερα κοντά στους
τένοντες και στις αρθρώσεις αποτελείται δε από σκληρή μεμβράνη και περιέxει ζελατινώδες
θυλακικό υγρό.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Χειρουργικη αλλα με ποσοστα υποτροπης

ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΤΗΣ ΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΕΙΡΑ

Στην οστεοαρθρίτιδα, που ονομάζεται επίσης και εκφυλιστική αρθρίτιδα, ο χόνδρος φθείρεται
και τα οστά τρίβονται μεταξύ τους. Καθώς η φθορά του χόνδρου συνεχίζεται αναπτύσσεται
πόνος και η άρθρωση εντέλει καταστρέφεται.

Η προσβολή της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα είναι πιο συχνή στις γυναίκες απ' ότι στους
άντρες.

Πρώτο κοινό σύμπτωμα της αρθρίτιδας της βάσης του αντίχειρα είναι ο πόνος με τις
δραστηριότητες, ιδιαίτερα όταν πιάνουμε ένα αντικείμενο ανάμεσα στον αντίχειρα και τα
δάχτυλα (τσίμπημα). Τέτοιες δραστηριότητες είναι το άνοιγμα βάζων, το άνοιγμα πόρτας με το
πόμολο ή με κλειδιά, είτε στο σπίτι είτε στο αυτοκίνητο. Συμπτώματα επίσης εμφανίζονται
μετά από παρατεταμένη χρήση (κούραση) του χεριού, όπως επίσης και με τις αλλαγές στην
υγρασία ή την θερμοκρασία (τις αλλαγές του καιρού ). Με την πρόοδο της νόσου όλο και
λιγότερη δραστηριότητα είναι ικανή να προκαλέσει πόνο .

Η δύναμη του χεριού μειώνεται και μπορεί να εμφανιστεί πρήξιμο στην περιοχή. Η βάση του
αντίχειρα εμφανίζεται διογκωμένη σαν να μην είναι στη φυσιολογική θέση της.

Όπως προείπαμε συνήθως υπάρχει διόγκωση ή και εξάθρημα της βάσης του αντίχειρα. Όταν ο
αντίχειρας συμπιέζεται προς τον καρπό και παράλληλα τον κινούμε συνήθως εμφανίζεται
πόνος και κριγμός (τρίξιμο).

τα αρχικά στάδια ο πόνος της αρθρίτιδας της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα συνήθως
αντιμετωπίζεται συντηρητικά (χωρίς χειρουργείο). Συνήθως γίνεται ένεση μίας μικρής
ποσότητας κορτιζόνης στην άρθρωση για να μειωθεί το τρίξιμο και ο πόνος και τοποθετείται
ειδικός νάρθηκας που ακινητοποιεί τον αντίχειρα. Οι ασθενείς που έχουν πιο σοβαρά
συμπτώματα όμως χρειάζονται χειρουργείο.

Mallet finger

Ο πλέον συνήθης τραυματισμός του εκτατικού μηχανισμού είναι η διατομή ή η επιμήκυνση

του στην τελική (ονυχοφόρο) φάλαγγας του δακτύλου. Η βλάβη οδηγεί στην αδυναμία
πλήρους εκτάσεως της τελικής φάλαγγος και η παραμόρφωση αυτή ονομάζεται
σφυροδακτυλία ή αγγλιστί "mallet finger".

Σε ικανό αριθμό ασθενών υπάρχει κάταγμα - εξάρθρημα της ονυχοφόρου φάλαγγος, η

παρεκτόπιση της οποίας οδηγεί στην αδυναμία της εκτάσεως.

Η θεραπεία του mallet finger είναι δυνατόν να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική. Η
συντηρητική θεραπεία συνίσταται στην εφαρμογή νάρθηκα (δακτυληθρα) που ακινητοποιεί
την τελική άρθρωση του δακτύλου σε έκταση για χρονικό διάστημα 6-8 εβδομάδων, χρόνος
αρκετός για την επούλωση του τένοντα, ενώ συνεχίζετε να εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια της
νύχτας για 2 εβδομάδες ακόμη. Κατά την χειρουργική θεραπεία επιτυγχάνεται συρραφή του
εναπομείναντος εκτατικού μηχανισμού ή η καθήλωσή του στην ονυχοφόρο φάλαγγα
χρησιμοποιώντας ειδικές άγκυρες ενδοστικής καθήλωσης (mitek)

Παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης (Boutoniere deformity)

Η παραμόρφωση δίκην κομβιοδόχης είναι παραμόρφωση του δακτύλου όπου εμφανίζεται
κάμψη της εγγύς φαλαγγο-φαλαγγικής αρθρώσεως (PIP) και υπερέκταση της τελικής φαλαγγο-
φαλαγγικής αρθρώσεως (DIP). Οφείλεται σε ρήξη ή απόσπαση της κεντρικής δέσμης.
Σπανιότερα συνυπάρχει αποσπαστικό κάταγμα της β' φάλαγγος. Άλλοτε είναι αποτέλεσμα
εκφυλιστικής διεργασίας των τενόντων ως αποτέλεσμα συστηματικής νόσου (ρευματοειδής
αρθρίτις).
Η θεραπεία της πάθησης ποικίλλει από τον χρόνο ενάρξεως της θεραπείας και το στάδιο της
παραμόρφωσης. Σε πρόσφατες κακώσεις θα πρέπει να επιχειρείται άμεσα χειρουργική
αποκατάσταση της κεντρικής δέσμης, εκτός εάν συνυπάρχει σοβαρή κάκωση του υπερκείμενου
δέρματος ή η σε έκταση καταστροφή του εκτείνοντος τένοντος. Η συντηρητική θεραπεία
(εφαρμογή νάρθηκα) έχει θέση στις περιπτώσεις που η απόσπαση συνδυάζεται με
απαρεκτόπιστο κάταγμα και το έλλειμμα εκτάσεως της Φ-Φ αρθρώσεως είναι μικρό.

Παραμόρφωση δίκην λαιμού κύκνου (Swan neck deformity)

Κατά την δίκη λαιμού κύκνου παραμόρφωσή του δακτύλου εμφανίζεται υπερέκταση της εγγύς
Φ-Φ αρθρώσεως και κάμψη της τελικής Φ-Φ άρθρωσης λογω διατομή του επιπολής
καμπτήρα, η ρήξη του "volar plate", η ρήξη των πλαγίων συνδέσμων, το παλαμιαίο εξάρθρημα
της βάσεως της α' φάλαγγος κλπ..

Η θεραπεία της δίκην λαιμού κύκνου παραμορφώσεως πρέπει να επιχειρείται στα αρχικά
στάδια που είναι εύκαμπτη και τα αποτελέσματα της χειρουργικής αποκατάστασης θετικά. Οι
παραμελημένες μορφές, με μεγάλες δυσκαμψίες παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην
αποκατάσταση καθώς το ποσοστό των επιπλοκών είναι υψηλό και το τελικό αποτέλεσμα όχι
πάντα αποδεκτό.

ΓΟΝΑΤΟ

Οστεοαρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας στο γόνατο. Πρόκειται για μια χρόνια,
εκφυλιστικού τύπου, πάθηση που εμφανίζεται κυρίως σε άτομα άνω των 50 ετών.

Στην οστεοαρθρίτιδα, ο χόνδρος των επιφανειών του γόνατος φθείρεται σταδιακά. Καθώς ο
χόνδρος αποδομείται, τα οστά αρχίζουν να έρχονται σε μια επώδυνη επαφή μεταξύ τους. Η
διαδικασία συνοδεύεται από

σκλήρυνση των οστικών επιφανειών κάτω από τον χόνδρο,

ανάπτυξη νέου οστού και χόνδρου στις παρυφές της άρθρωσης (οστεόφυτα)

καθώς και από ίνωση του αρθρικού θυλάκου

στενωση μεσαρθριου διαστηματος

Οίδημα της άρθρωσης του γόνατος και ερύθημα (ερυθρότητα)

• Εντοπισμένη ευαισθησία στο γόνατο

• Περιορισμένο εύρος κίνησης της άρθρωσης

• Αστάθεια της άρθρωσης

• Αίσθημα κριγμού (τριξίματος) κατά την κίνηση του γόνατος

• Πόνος κατά την φόρτιση της άρθρωσης

• Χωλότητα κατά την παρατήρηση βάδισης του ασθενούς

• Σημάδια παλαιού τραυματισμού ή ουλών στην περιοχή του γόνατος

• Συμμετοχή περισσότερων αρθρώσεων (ένδειξη ρευματοειδούς αρθρίτιδας)

Ακτινογραφίες: Ο ακτινολογικός έλεγχος περιλαμβάνει και τα δύο γόνατα σε προσθιοπίσθιες

και πλάγιες λήψεις. Ο έλεγχος γίνεται με τον ασθενή όρθιο ούτως ώστε να φορτίζει με το
βάρος του τις αρθρώσεις του γόνατος.

Oι ακτινογραφίες αρχικά είναι σε θέση να μας δώσουν πληροφορίες για ασύμμετρη φόρτιση ή
για πιθανές παραμορφώσεις (ραιβότητα, βλαισότητα). Στη συνέχεια ελέγχονται για στένωση
του μεσάρθριου χώρου μεταξύ των οστών του μηρού και της κνήμης, σκλήρυνση του
υποχόνδριου οστού και δημιουργία νέου οστού στις παρυφές της άρθρωσης (οστεόφυτα).

Άλλες εξετάσεις: Σε ειδικές περιπτώσεις, η Μαγνητική Τομογραφία, η Αξονική Τομογραφία και

το σπινθηρογράφημα μπορούν να περιγράψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την κατάσταση του
οστού και των μαλακών ιστών του γόνατος.

Εργαστηριακές εξετάσεις

Σε ορισμένες περιπτώσεις, και επί αμφιβολίας, ο Ορθοπαιδικός μπορεί να ζητήσει από τον
ασθενή συγκεκριμένες εξετάσεις αίματος για να αποκλείσει κάποιες μορφές αρθρίτιδας (π.χ.
ρευματοειδή αρθρίτιδα).

Συντηρητική (μη Χειρουργική) Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας γόνατος

Η αρχική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας γόνατος είναι συντηρητική. Ο θεράπων ιατρός
μπορεί να συστήσει μια σειρά από διαφορετικές θεραπευτικές μεθόδους.

Τροποποίηση του τρόπου ζωής

Ορισμένες αλλαγές στην καθημερινή ζωή μπορεί να προστατεύσουν την άρθρωση του γόνατος
και να επιβραδύνουν την εξέλιξη των αλλοιώσεων.

• Ελαχιστοποίηση των δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν την κατάσταση, όπως το

ανέβασμα σκάλας.

• Αλλαγή από δραστηριότητες υψηλών απαιτήσεων (τρέξιμο, τένις) σε δραστηριότητες

που θέτουν το γόνατο σε μικρότερη καταπόνηση (κολύμβηση)

• Η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει τη καθημερινή καταπόνηση της άρθρωσης του

γόνατος, βοηθώντας στην ύφεση των συμπτωμάτων του πόνου και της δυσκαμψίας.

Βοηθητικές συσκευές

Η χρήση βακτηρίας (μπαστούνι), υποδημάτων με ένθετα που απορροφούν τους κραδασμούς

και διαφόρων κηδεμόνων για το γόνατο μπορεί να είναι χρήσιμη. Πιο συγκεκριμένα, οι
κηδεμόνες βοηθούν τον ασθενή προσδίδoντας σταθερότητα στην άρθρωση, ιδιαίτερα όταν οι
αλλοιώσεις αφορούν τμήμα της άρθρωσης.

εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων καθώς η θερμότητα ανακουφίζει τη δυσκαμψία,

ΜΣΑΦ

ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ

Οσον αφορά τα συμπληρώματα γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης,

ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ

ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΟ ΟΛΙΚΗ/ΗΜΙΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΓΟΝΑΤΟΣ

Ιγνυακή Κύστη (Κύστη Baker)
Οι ιγνυακές κύστες εμφανίζονται σαν μια μάζα στην οπίσθια έσω επιφάνεια του γόνατος

Οι ιγνυακές κύστες συχνά σχετίζονται με ενδαρθρική παθολογία: ρήξη μηνίσκου, ρευματοειδής

αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, υμενίτιδα , φυματίωση κ.α. είναι παθήσεις που σχετίζονται με την
δημιουργία της κύστης Baker.

Έχει παρατηρηθεί ότι το 82% των ιγνυακών κύστεων οφείλεται σε ρήξη οπίσθιου τμήματος του
έσω μηνίσκου και μόλις το 38% της ρήξεως του έξω μηνίσκου. Ο πρόσθιος χιαστός είναι
υπεύθυνος για το 13% των ασθενών με κύστη Baker.Οι ιγνυακές κύστες εμφανίζονται σαν μια
μάζα στην οπίσθια έσω επιφάνεια του γόνατος

Ένα φλεβικό υπερηχογράφημα Dopplerείναι χρήσιμο για την διαφοροδιάγνωση της

θρομβοφλεβίτιδας .

Η μαγνητική τομογραφία του γόνατος είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση των ιγνυακών
κύστεων. Στην μαγνητική τομογραφία διακρίνονται οι ιγνυακές κύστες, όπου μπορούν να
διακριθούν από συμπαγείς βλάβες ή όγκους στην ιγνυακή κοιλότητα.

Στους ενήλικες μερικές φορές γίνεται ένεση στεροειδών στην κύστη. Είναι ένα παροδικό μέτρο
και η κύστη συνήθως επανεμφανίζεται, εκτός αν έχει αντιμετωπισθεί η ενδαρθρική παθολογία.

Αν η μαγνητική τομογραφία δεν δείξει κάποια ενδαρθρική βλάβη (μηνίσκος, χιαστός κ.α.) η
αντιμετώπιση είναι συντηρητική , δηλ. παρακολούθηση , συμπιεστική περίδεση και
φυσικοθεραπεία.

Αν όμως υπάρχει ενδαρθρική βλάβη η οποία προκαλεί μηχανικά συμπτώματα, με πόνο και
επίμονο οίδημα, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΘΡΟΜΒΟΦΛΕΒΙΤΙΔΑ Κ ΡΗΞΗ ΚΥΣΤΕΩΣ

Τενοντοπάθεια του επιγονατιδικού τένοντα
Η Τενοντίτις, Τενοντίτιδα (tendinitis, tendonitis), ή ορθότερα η Τενοντοπάθεια (tendinosis,
tendinopathy) του επιγονατιδικού τένοντα (ή επιγονατιδικού συνδέσμου), ή «Γόνατο του άλτη»
(“Jumper’s knee”) είναι παθολογική κατάσταση, βλάβης του επιγονατιδικού τένοντα, είτε στην
περιοχή της έκφυσης στον άνω πόλο, ή της πρόσφυσης (κατάφυσης) στον κάτω πόλο της
επιγονατίδας, μέχρι το κνημιαίο κύρτωμα.

Η τενοντοπάθεια του επιγονατιδικού τένοντα εμφανίζεται συχνά σε άτομα που ασχολούνται

επαγγελματικά η ψυχαγωγικά με αθλήματα που απαιτούν άλματα, όπως στην καλαθοσφαίριση
(μπάσκετ), την πετοσφαίριση (βόλεϊ) και τον κλασικό αθλητισμό (άλμα σε ύψος , μήκος και
τριπλούν) αλλά και το ποδόσφαιρο, την αντισφαίρεση(τένις), την αντιπτέριση (μπάντμιντον)
και το σκουός , την άρση βαρών , της αναβάσεις , το τροχάδην, την αεροβική, το χορό, αλλά και
σε χειρώνακτες εργαζόμενους.

Η πάθηση εκδηλώνεται με προοδευτικό πόνο και τοπική ευαισθησία στην έκφυση στον άνω
πόλο της επιγονατίδας, ή στην πρόσφυση του επιγονατιδικού τένοντα στον κάτω πόλο της
επιγονατίδας και μπορεί να καταλήξει σε λειτουργικό περιορισμό του ασθενούς

Σημεία και συμπτώματα

Πόνος στο πρόσθιο μέρος του γόνατος.

Πόνος κατά την πίεση στον τένοντα, ακριβώς κάτω από την επιγονατίδα.

Πρήξιμο.

Ελαφρές περιπτώσεις Τενοντίτιδας: Αντιμετωπίζονται με προσωρινή διακοπή της άθλησης,

περιγονατίδα από Neoprene, Επιγονατιδική δέστρα απλή ή με σιλικόνη (Patellar Strap),
παυσίπονα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και φυσικοθεραπείες (Laser, Υπέρηχα, eccentric loading)
με σκοπό την διέγερση της ανάπλασης του τένοντα. (Martens M. Wouters

Η υποστήριξη για την επιγονατίδα με τη μορφή ενός κηδεμόνα γόνατος μπορεί επίσης να
βοηθήσει. Ένας επίδεσμος πάνω από τον τένοντα της επιγονατίδας μπορεί επίσης να οδηγήσει
στη μείωση της πίεσης. Μία άλλη σημαντική στρατηγική είναι οι διατάσεις και η ενδυνάμωση
του τετρακέφαλου, των μυών στο πρόσθιο μέρος του μηρού.

Τοποθετήστε πάγο στο πονεμένο γόνατο και αποφύγετε τη δραστηριότητα που προκαλεί την
ενόχληση.

ΠΡΗΣΜΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ
Το πρησμένο γόνατο μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες. Παρακάτω θα αναφέρουμε τις
κυριότερες:

Τραυματισμός

Τραυματισμός συνδέσμων

Κάταγματα ή εξάρθρωση

Τραυματισμός μηνίσκου

Σύνδρομο υπερκόπωσης του γόνατος

Θυλακίτιδα (γόνατο της νοικοκυράς)

Αρθρίτιδα

Αντιδραστική αρθρίτιδα (σύνδρομο Reiter)

Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Ουρική αρθρίτιδα
Οστεοαρθρίτιδα

Φλεγμονή

Σηπτική αρθρίτιδα

Οστεομυελίτιδα

Γονόρροια

Νόσος Lyme

Φυματίωση

Βρουκέλλωση

Κακοήθεις όγκοι

Λευχαιμία

Χονδροβλάστωμα

Ηωσινοφιλικό κοκκίωμα
Σάρκωμα Ewing

Οστεοσάρκωμα

Καλοήθεις όγκοι

Ανευρυσματική κύστη οστών

Οστεοχόνδρωμα

Οστεοειδές οστέωμα