UMBERTO ECO: Nieobecna struktura

Znak w ujęciu semiologicznym Umberto Eco

Obecność przedmiotu odniesienia, jego nieobecność czy jego nieistnienie nie mają znaczenia
dla badań nad symbolem, używanym w określonym społeczeństwie na zasadzie określonych
kodów. Dla semiologii nieistotne jest, czy jednorożec istnieje, czy nie (jest to istotne dla
zoologii i dla historii kultury); ważne jest natomiast, jak to się dzieje, że w pewnym
kontekście wyraz znaczący „jednorożec” uzyskuje określone znaczenie na podstawie
pewnego systemu konwencji językowych, i ważne jest, jaki skojarzenia myślowe oparte na
nawykach kulturowych wywołuje wyraz „jednorożec” u określonych adresatów komunikatu.
W tym ujęciu semiologia z całego trójkąta Ogdena i Richardsa bada tylko lewy bok. Jednakże
na tym lewym boku występują liczne zjawiska znaczeniowe.

związki onamazjologiczne – pewnym znaczeniom nadaje się nazwy

związki semazjologiczne – pewne symbole mają pewne znaczenia
Związek między symbolem a jego znaczeniem jest dynamiczny – nazywa się go „sensem”.

Znak Peirce’owski
Coś co pod jakimś względem lub w jakiejś roli reprezentuje wobec kogoś coś innego
o reprezentamen – połączony z obiektem, który reprezentuje
o interpretant – gwarantuje prawomocność znaku nawet w nieobecności odbiorcy; „to,
co znak wytwarza w quasi-umyśle”; „interpretant jako drugie przedstawienie
odnoszące się do tego samego obiektu” – by ustalić czym jest interpretant danego
znaku należy go zdefiniować za pomocą innego znaku, który także ma swojego
interpretanta – tak następuje proces nieograniczonej semiozy