KALA E RIMIT

Afer fshatit tim,

Nje koke e kalase akoma qendron,

Gjyshi me thoshte, biri im

Muhabeti per kala sot nuk shkon.

Thoshte se ate Rimi na e la,

E ndertuar n’maje te kodres,

Rreze saj uji ne dy lumenj gurgullon,

Pastaj me me thoshte: ndihmoj motres!

Sot tere kodra eshte mbushur me drunj,

Shkoze, bung e carr,

Borige e pishe askund,

Buze lumenjve gur e zall.

Dhe per kete godine te lashte,

Askush mendjen se vret,

E kane merzi te zgjohen ne gjashte,

Se thone se shteti pare s’po qet.

Nese gjyshi ka pasur te drejte,

Kala e Rimit ende qendron,

Gure me gure me gelqere te nxehte,

Grate duke qitur flija i shikon.