Γιάννησ Κουβαράσ, «Σχολείο και Ποίηςη», περ. Λόγος και Πράξη, τχ.

36
(Φθινόπωρο 1988) 135-150

Σην άξζξν απηό ν θηιόινγνο Γ. Κνπβαξάο εμεηάδεη ην ζρνιείν ωο ζεκείν αλαθνξάο θαη
έκπλεπζεο γηα ηελ πνίεζε μεθηλώληαο από ηελ αληηθαηηθή ηνπο ζρέζε (αλαπαξαγωγή
θαηαπηεζηηθώλ κεραληζκώλ θαη αληίζηαζε ζε απηνύο αληίζηνηρα). Επνκέλωο κε αλαθνξέο
ζην έξγν θαη ηηο ζέζεηο Ειιήλωλ θαη Ξέλωλ ινγνηερλώλ (Έιηνη, Κάιαο, Μνπληέο, Ρίηζνο,
Σεθέξεο θ.ά.) θαη θηινζόθωλ (Νίηζε, Αξηζηνηέιεο θ.ά.) εζηηάδεη πξώηνλ ζε απνηππώζεηο ηνπ
δαζθάινπ ωο θύξηνπ θνξέα ηωλ πεξηνξηζηηθώλ κεραληζκώλ θαη άξα αδύλακνπ λα κηιήζεη
νπζηαζηηθά γηα ηελ πνίεζε, δεύηεξνλ ζε αλαθνξέο ζηελ πίεζε πνπ δέρεηαη θαη ν ίδηνο ν
εθπαηδεπηηθόο (δηδαθηέα ύιε αθελόο καζεηηθή αδηαθνξία αθεηέξνπ) θαη ηέινο ζηελ πνίεζε
πνπ παξάγεηαη ζηα ζξαλία θαη απνηππώλεη εθδνρέο ηεο καζεηηθήο εκπεηξίαο.