Sofista - Texto en Griego

-ΣΟΦΙΣΤΗΣ
S I G LA C O D I C U M
FAMILIA Ι β
Β Cod. Bodl. MS Ε. D. Clarke 39 anno 895
D Cod. Ven. gr. Ι85 saec. ΧΙΙ
FAM r L r A π τ
τ Cod. Ven. app. cl. 4· Ι saec. Χ
FAMILIA ΠΙ δ
W Cod. Vίnd. suppl. gr. 7 saec. ΧΙ
Ρ Cod. Vat. Pal. gr. Ι 73 (excerpta) saec. Χ-ΧΙ
Β' vetus corrector codicis Β (sed vid. praef.
p. xi n. Ι 7) saec. ΙΧ fin.
Τ' vetus corrector codicis Τ (sed vid. prae(
p. xii) saec. Χ fin.?
PAPYRI
Π Hibeh Pap. 2. Ι. 228 (Pack' Ι395). 223e-

224a, 2 24b: c( Ε. G. Turner, Rh. Mus.
98 ( 1 955), 97-8 saec. ΙΙΙ BC
Τ ΕSτΙ ΜΟ ΝΙΑ
de auctoribus Platonem citantibus et de locis excerptorum

singulorum vide Compendium Auctorum et Indicem Locorum.
CODICES RECENτiORES
codd. recentiores interdum nominatim laudantur; de quibus vide

indices a Post et Wilson confectas (c( Prae( p. xvii n. 28).
bdt = manus recentiores in BDT
in Sophistae apparatu β = hyparchetypus BD

Σ ΟΦΙ Σ Τ Η Σ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Σ ΩΚΡΑΤΗΣ S t. Ι
ΕΛΕΑΤΗΣ Ξ ΕΝΟΣ ΘΕ ΑΙΤΗΤΟΣ p. 216
ΘΕΟ. Κατιi τiJν χθ€ς όμολογίαν, ιfJ Σώκρατες, 7jκομεν a

αύτοί τε κοσμίως καi τόνδε τινιi ξένον άγομεν, το μεν γένος
έξ 'Ελέας, έταϊρον δε τών άμφι Παρμενίδην καi Ζήνωνα,
μάλα δε άνδρα ΦιλόσοΦον.
ΣΩ. �ρ · ούν, JJ Θεόδωρε, ού ξένον άλλά τινα θεον 5
άγων κατιi τον 'Ομήρου λόγον λέληθας; δς Φrισιν άλλους
τε θεοvς τοϊς άνθρώποις όπόσοι μετέχουσιν αίδοϋς b
δικαίας, καi δη καi τον ξένιον ούχ 7jκιστα θεον συνοπαδον
γιγνόμενον ϋβρεις τε καi εύνομίας τών άνθρώπων
καθοράν. τάχ' ούν aν καi σοί τις ούτος τών κρειττόνων
σvνέποιτο, Φαύλους ήμάς όντας έν τοϊς λόγοι<; έποψόμενός 5
τε καi έλέγξων, θεος ιϊιν τις ελεγκτικός.
ΘΕΟ. Ούχ ούτος ό τρόπος, JJ Σώκρατες, τού ξένου,
άλλιi μετριώτερος τών περi τιiς έρ ιδας έσποvδακότων. καί
μοι δοκεϊ θεος μ€ν άνηρ ούδαμώς εlναι, θεϊος μήν· πάντας
γαρ εγω τοvς ΦιλοσόΦους τοιούτους προσαγορεύω. c
ΣΩ. Καi καλώς γε, ιlJ Φίλε. τοϋτο μέντοι κινδυνεύει το

γένος ού πολύ τι pij.oν ώς έπος είπεϊν εlναι διακρίνειν η το
τοϋ θεού · πάνυ γιiρ άνδρες ούτοι "π α ν τ ο ϊο ι " Φανταζό
μενοι διd τiJν τών άλλων άγνοιαν "έ π ι σ τρ ω Φ ώ σ ι 5
π ό λ η α ς, " οί μη πλαστώς άλλ' όντως ΦιλόσοΦοι, καθ
ορώντες ύψόθεν τον τών κάτω βίον, καi τοϊς μεν δοκούσιν
a 2 τινd βΤ· τον W a 3 τών W: τον ΒΤ (D incert.)

Ζήνωνα Procl.: Ζήνωνα έταίρων βτw b 4 οϋτωs W, sed ο
supra supra ω m. 1 b 9 άνηp Bekker: άνηp βτw c 2 κai
om β yε βΤ: ydp W c 3 πολύ βΤ, Wsv: πανύ W
c 4 άνδpεs Bekker: άνδpεs βτw c 6 ψιλοσο<{>ούντεs Pollux
216c ΠΛΑΤΩΝΟΣ
εlναι τού μηδενός τίμιοι, τοϊι; δ ' άξιοι τού παντός · καi: τοτε
d μεν πολιτικοi: φαντάζονται, τοτε δε σοΦισταί, τοτε δ ' έστιν
ο[ς δόξαν παράσχοιντ' aν ώς παντάπασιν έχοντες μανικwς.
τού μέντοι ξένου ήμϊν ή δέως αν πυνθανοίμην, ει Φίλον
217 αύτιp, τί ταύθ' οί περi: τον έκεϊ τόπον ήγούντο καi: ώνόμ
αζον.
ΘΕΟ. Τα ποϊα δή;
ΣΩ. ΣοΦιστήν, πολιτικόν, ΦιλόσοΦον.
5 ΘΕΟ. η δε μάλιστα καi: το ποϊόν τι περi: αύτwν δια-
πορη θεi:ι; έρέσθαι διενοήθηι;;
ΣΩ. Τόδ ε · πότερον εν πάντα ταύτα ένόμιζον η δύο, η
καθάπερ τα όνόματα τρία, τρία καi: γένη διαιpούμενοι καθ'
εν όνομα γένος έκάστψ πpοσiJπτον;
10 ΘΕΟ. 11λλ' ούδείι;, ώς έγι{ιμαι, Φθόνοι; αύτιp διελθεϊν
αύτά · η πwι;, ώ ξένε, λέγωμεν;
b ΞΕ. Οϋτως, ώ Θεόδωρε. φθόνος μεν γαρ οvδεi:ς οt!δε
χαλεπον εlπεϊν δτι γε τρί' ήγούντο · καθ' eκαστον μην διο
ρίσασθαι σαφωι; τί ποτ' έστιν, ov σμικρον ούδε fιQ.διον
έργον.
5 ΘΕΟ. Και μεν δη κατα τύχην γε, ώ Σwκρατες, λόγων
έπελάβου παραπλησίων ών καi: πρi:ν ήμάι; δεύρ ' έλθεϊν
διερ ωτwντες αvτον έτvγχάνομεν, ό δε ταύτα aπερ προς σε
νύν καi: τότε έσκήπτετο προς ήμάι; · έπεi: διακηκοέναι γέ
φησιν ίκανwς καi: OVK aμνημονεϊν.
c ΣΩ. Μη τοίνυν, ώ ξένε, ήμwν τήν γε πρwτην
αlτη σάντων χάριν aπαρνη θεi:ς γένrι, τοσόνδε δ' ήμϊν
φράζε. πότερον είω θαι; fjδιον αύτοι; έπi: σαυτού μακριp
λόγψ διεξιέναι λέγων τούτο δ aν ένδείξασθαί τψ
5 βουλη θfιι;, η δι' έρωτήσεων, ο{όν ποτε καi: Παρμενίδrι
χρωμένψ καi: διεξιόντι λόγους παγκάλουι; παρεγενόμην
έγw νέοι; ών, έκείνου μάλα δη τότε όντος πρεσβύτου;
c 8 τίμιοι secl. Madvig a 7 ταύτα πάντα W a 8 γένη
βW: τιi γένη Τ a 9 γένοs secl Schleiermacher: γένει Stephanus
a 1 1 λέγομεν W b 7 πpός σε νύν βΤ: νύν πpός σΕ W c 2 δ'
om. Procl c 3 ijδιον om. Procl. c 5 οlόν βΤ οϊων W Procl.
c 6 καi del. Schanz c 7 μάλα δη τότε όντοs βτw. τότε όντοs εδ
μάλα Procl.
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 217d
ΞΕ. Τιp μέν, JJ Σώκρατεs, άλύπωs τε καi εύηνίω s d

πpοσδ ιαλεγομένψ pιj.ον οϋτω, το πpos άλλον· εl δε μή, ΤΟ
καθ' αύτόν.
ΣΩ. "Εξεστι τοίνυν τών παρόντων δν ιϊν βουληθfι s
έκλέξασθαι, πάντεs γαρ ύπακούσονταί σοι πριj.ωs· συμ- 5
βούλψ μην έμοi χpώμενοs τών νέων τινα αίρήσυ, Θεαίτη
τον τόνδε, 7j καi τών ιiλλων εί τίs σοι κατα νούν.
ΞΕ. Ώ Σώκpατεs, αlδώs τίs μ' έχει το νύν πρώτον συγ
γενόμενον ύμiν μη κατα σμικρον ί!ποs προs ί!ποs ποιεiσθαι
την συνουσίαν, άλλ' έκτείναντα άπομηκύνειν λόγον συχνον e
κατ' έμαυτόν, είτε καi πpos έτερον, ο[ον έπίδειξιν ποιού
μενον· τψ γαp όντι το νύν pηθεν ούχ δσον JJδε έpωτηθεν
έλπίσειεν άν αύτο εlναί τιs, άλλα τυγχάνει λόγου παμμή-
κουs όν. το δε αδ σοi μη χαρίζεσθαι καi τοiσδε, ιiλλωs τε 5
καi σού λέξαντοs ώs εlπεs, ιiξενόν τι καταΦαίνεταί μοι καi
ιiγριον· έπεi Θεαίτητόν γε τον πpοσδιαλεγόμενον εlναι 218
δέχομαι παντάπασιν έξ ών αύτόs τε πρότερον διείλεγμαι
καi σι) τα νύν μοι διακελεύυ.
ΘΕΑΙ. Δρά τοίνυν, JJ ξένε, οϋτω καi καθάπεp εlπε
Σωκpάτηs πάσιν κεχαρισμένοs f!συ. 5
ΞΕ. Κινδυνεύει πpos μεν ταύτα ούδεν f!τι λεκτέον εlναι,
Θεαίτητε · πpos δε σε ήδη το μετα τούτο, ώs f!οικε, γίγνοιτο
άν ό λόγοs. άν δ' apα τι τψ μήκει πονών άχθυ, μη έμε
αlτιάσθαι τούτων, άλλα τούσδε τovs σovs έταίρουs.
ΘΕΑΙ. :4λλ' οlμαι μεν δη νύν οϋτωs ούκ άπεpεiν · aν δ ' b
ιiρα τι τοιούτον γίγνηται, καi τόνδε παpαληψόμεθα
Σωκράτη, τον Σωκράτουs μεν όμώνυμον, έμον δε ήλι
κιώτην καi συγγυμναστήν, ψ συνδιαπονεiν μετ' έμού τα
πολλα ούκ άηθεs. 5
ΞΕ. Εδ λέγειs, καi ταύτα μεν lδίιz. βουλεύσυ προϊόντοs
τού λόγου · κοινfι δε μετ' έμού σοι συσκεπτέον άpχομένψ
e 1 έκτείνοντα Hirschig e 6 εlπα� W, cf. 233 e 1 , 240 d 5, 250
b 11 a 1 άγpιον] άγpοικον Comford a 3 παpακελεύrι W
a 4 δpά Badham. άpa β. ό.pa τw a 6 εlναι λεκτιiον W
b 3 συνήλικιώτην (sic) Τ, sed συν punctis notavit Τ ipse ut vid.
b 4 ηi πολλιi μετ' έμού W
218b ΠΛΑΤΩΝΟΣ
πρώτον, ώs €μοi. Φαίνεται, νϋν άπο τοϋ σοΦιστοϋ, ζητοϋντι

C καi. Εμφανίζοντι λόγψ τί ΠΟΤ• fσΤι. νϋν γaρ δη σύ Τ€ κάγw
τούτου πέρι τοϋνομα μόνον ί!χομεν κοινfι, το δε ί!ργον εφ > <[ι
καλοϋμεν έκάτεροs τάχ' a ν ίδίg. παρ ' ήμίν αύτοίs ί!χοιμεν·
δεί δε άεi. παντοs πέρι το πράγμα αύτο μάλλον δια λόγων η
5 τοϋνομα μόνον συνωμολογησθαι χωρis λόγου. το δε Φϋλον
δ νϋν €πινοοϋμεν ζητείν ού πάντων pf!.στον συλλαβείν τί
ποτ' ί!στιν, ό σοΦιστή s · δσα δ ' αύ τών μεγάλων δεί δια
πονείσθαι καλώs, περi. τών τοιούτων δέδοκται πάσιν καi.
d πάλαι το πρότερον €ν σμικροίs καi. pιj.οσιν αύτιl δείν
μελετάν, πρi.ν €ν αύτοίs τοίs μεγίστοιs. νϋν ούν, ώ
Θεαίτητε, ί!γωγε καi. νιpν οϋτω συμβουλεύω, χαλεπον καi.
δυσθήρευτον ήγησαμένοιs εlναι το τοϋ σοΦιστοϋ γένοs
5 πρότερον €ν aλλιp pιj.ονι την μέθοδο ν αύτοϋ προμελετάν, εί
μη σύ ποθεν εύπετεστέραν €χειs είπείν aλλην όδόν.
ΘΕΑΙ. :Αλλ' ούκ €χω.
ΞΕ. Βούλει δijτα περ ί τινοs τών Φαύλων μετιόντεs
πειpαθώμεν παράδειγμα αύτο θέσθαι τοϋ μείζονοs;
e ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Υί δijτα προταξαίμεθ' aν εϋγνωστον μεν καi. σμι
κρόν, λόγον δε μηδενοs €λάττονα ί!χον τών μειζόνων; ο[ον
άσπαλιευτήs · άρ ' ού πaσί τε γνώpιμον καi. σπουδijs ού
5 πάνυ τι πολλijs τινοs €πάξιον;
ΘΕΑΙ. Οϋτωs.
219 ΞΕ. Μέθοδον μην αύτον ελπίζω καi. λόγον ούκ
άνεπιτήδειον ήμίν ί!χειν πpos δ βουλόμεθα.
ΘΕΑΙ. Καλώs aν ί!χοι.
ΞΕ. Φέpε δή, τfιδε άρχώμεθα αvτοϋ. καί μοι λέγε·
5 πότερον ώs τεχνίτην αύτον ή τινα aτεχνον, aλλην δε
δύναμιν ί!χοντα θήσομεν;
ΘΕΑΙ. ·Ήκιστά γε aτεχνον.
c r τε W. om. βΤ c 3 αύτοίς ήμίv W c 5 συvωμολο-
γήσθαι Τ: συvομολογείσθαι W. συvομολογήσασθαι β d 2 πpiv
βΤ: πpi� ιϊv W e 2 δήτα βΤ: δη W a 3 post καλώς add.
τοίvυv W, T'mg a 6 θήσομεv βΤ Φήσομεv W a 7 γε om.
β
ΣΟΦ ΙΣΤΗΣ 219a
ΞΕ. :4λλa μην τών γε τεχνών πασών σχεδόν είδη δύο.

ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. Γεωργία μεν καi δση περi το θνητον πάν σώμα Ιο
θεραπεία, τό τε αό περi το σύνθετον καi πλαστόν, δ δη
σκεύος ώνομάκαμεν, η τε μιμητική, σύμπαντα ταύτα b
δικαιότατ' aν ένi προσαγορεύοιτ' aν όνόματι.
ΘΕΑΙ. Πώς καi τίνι;
ΞΕ. Πάν δπερ ιϊν μη πρότερόν τις ον ϋστερον είς ούσίαν
aγrι, ΤΟν μεν aγοντα 'ΠΟιεiν, ΤΟ δε άγόμενον 'ΠΟιεiσθαί 'ΠΟύ 5
φαμεν.
ΘΕΑΙ. 'Ορθώς.
ΞΕ. Τα δέ γε νυνδη (δ.) διήλθομεν aπαντα εlχεν είς
τούτο τi]ν αύτών δύναμιν.
ΘΕΑΙ. Εlχε γap οόν. Ιο
ΞΕ. Ποιητικην τοίνυν αύτa συγκεΦαλαιω σάμενοι
προσείπωμεν.
ΘΕΑΙ. 'Έστω. c
ΞΕ. Το δε μαθηματικον αό μετιi τούτο εlδο<; δλον καi
το τή<; γνωpίσεω<; τό τε χρηματιστικον καi άγωνιστικον
καi θηρευτικόν, έπειδη δημιουργεί μεν ούδεν τούτων, τd
δε όντα καi γεγονότα τd μεν χειpούται λόγοι<; καi πράξεσι, 5
τd δε τοί<; χειpουμένοι<; ούκ έπιτρέπει, μάλιστ' ιϊν που διd
ταύτα συνάπαντα τd μέρη τέχνη τι<; κτητικη λεχθείσα aν
διαπpέψειεν.
ΘΕΑΙ. Διαπpέποι γdp ιϊν.
ΞΕ. Κτητικij<; δη καi ποιητικij<; συμπασών ούσών τών d
τεχνών έν ποτέpg. τi]ν άσπαλιευτικήν, ώ Θεαίτητε, τιθώ
μεν;
ΘΕΑΙ. Έν κτητικfι που δijλον.
ΞΕ. Κτητικij<; δε άρ ' ού δύο είδη; το μεν έκόντων προς 5
b 2 ιiv' om W Stob. b 4 όv βΤ. ώv W: Stob. incert.
b 8 τιi δέ yε vυvδη α Par Ι 8ο8, m. Ι in ras.: τιi δέ yε vυvδη βτw: τιi δέ yε
vύv Stob . α δέ yε vυvδη corr. (3) Coisl. Ι 55: τιi δέ yε είδη ιi δη d
.
c 2 δε Heindorf. δη βτw Stob. c 7-8 ιiv διαπpέψειεv βW: ιiv

διαγpάψειεv Τ. άvτpέψειεv Stob. (SMA), quod in ιiv πpέψειεv coπexit
Gaisford c 9 διαπpέποι Faehse: vαί πpέποι βτw
·
219d ΠΛΑΤΩΝΟΣ
έκόντας μεταβλητικόν δ ν δ ι ά τε δωpεών καi μισθώσεων

καi άγοpάσεων, τό δε λοιπόν, η κατ' έpγα η κατιi λόγους
χειpούμενον σύμπαν, χειp ωτικόν ιϊν εϊη;
ΘΕΑΙ. Φαίνεται γοϋν έκ τών είpημένων.
ro ΞΕ. Υί δέ; τι}ν χειpωτικην ιi.p ' ov διχiJ τμητέον;
ΘΕΑΙ. ΠiJ;
e ΞΕ. Το μεν άναΦανδόν δλον άγωνιστικόν θέντας, τό δε
κpυφαϊον αvτιjς πάν θηpευτικόν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Τήν γε μην θηpευτικην άλογον τό μη ov τέμνειν
5 διχij.
ΘΕΑΙ. Λέγε δπy.
ΞΕ. Το μεν άψύχου γένους διελομένους, τό δ' έμψύχου.
ΘΕΑΙ. Υί μήν; εϊπεp f!στον γε άμφω.
220 ΞΕ. Πώς δε οvκ f!στον; καi δεί γε ήμάς τό μεν τών
άψύχων, άνώνυμον δν πλην κατ' ένια τιjς κολυμβητικής
άττα μέpη καi τοιαϋτ' άλλα βpαχέα, χαίpειν έάσαι, τό δέ,
τών έμψύχων ζιf.ιω ν ούσαν θήpαν, πpοσειπείν ζψοθηpικήν.
5 ΘΕΑΙ. 'Έστω.
ΞΕ. Ζψο θηpικής δε ιi.p ' ov διπλοϋν εlδος ιϊν λέγοιτο έν
δ ίκy, τό μεν πεζοϋ γένους, πολλοϊς εϊδεσι καi όνόμασι
διypημένον, πεζο θηpικόν, τό δ ' €τεpον νευστικοϋ ζιf.ιου πάν
ένυγpο θηpικόν;
ro ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
b ΞΕ. Νευστικοϋ μην το μεν πτηνόν Φϋλον όpώμεν, τό δε
ένυδpον;
ΘΕΑΙ. Πώς δ ' ov;
ΞΕ. Καi τοϋ πτηνοϋ μiJν γένους πάσα ήμίν ή θήpα
5 λέγεταί πού τις όpνιθευτική.
ΘΕΑΙ. Λ έγεται γιip ούν.
ΞΕ. Τοϋ δε ένύδpου σχεδόν τό σύνολον άλιευτική.
d 6 καi άγ καi μισθ τ e Ι θέντα� W: τιθέντα� Stob.: θέντε�
βΤ, Wsv e 4 γε W Stob.. δέ γε βΤ ού om. W
a r δεί βΤ Stob.: δη W a 2 δν Heindoή· έιiν βτw: om. Stob
a 3 τοιαύτα βΤ Stob τιi τοιαύτα W
. b 1-2 όpώμεν post ένυδpον
W b 7 άλιευτικ>) το σύνολον Stob
39 0
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 220b
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. η δέ; ταύτην αδ την θήpαν ιlp ' ούκ aν κατa
μέγιστα μέρη δύο διέλοιμεν; 10
ΘΕΑΙ. Κατd ποϊα;
ΞΕ. Καθ' α το μεν ί!ρκεσιν αύτοϊν ποιεϊτdι την θήpαν, το
δε πληγfi.
ΘΕΑΙ. Πώς λέγεις, καi πij διαιρούμενος έκάτερον;
ΞΕ. Το μέν, δτι πιiν δσον aν ί!νεκα κωλύσεως εϊργτι τι c
περιέχον, ί!ρκος είκός όνομάζειν.
ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν.
ΞΕ. Κύρτους δη καi δίκτυα καi βρόχους καi πόρκους
καi τd τοιαϋτα μών άλλο τι πλiJν ί!ρκη xρiJ προσαγορεύειν; 5
ΘΕΑΙ. Ούδέν.
ΞΕ. Τοϋτο μεν ιϊρα έρκοθηρικόν τής άγρας το μέρος
Φήσομεν 7j τι τοιοϋτον.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Το δε άγκίστροις καi τριόδουσι πληγij γιγνόμενον 10
ί!τερον μεν έκείνου, πληκτικiJν δέ τινα θήραν ήμιiς προσει- d
πεϊν ένi λόγψ νϋν χρεών · ή τί τις άν, ιfJ Θεαίτητε, εϊποι κάλ
λιον;
ΘΕΑΙ. :4μελώμεν τοϋ όνόματος· άρκεϊ γdρ καi τοϋτο.
ΞΕ. Τής τοίνυν πληκτικής το μεν νυκτερινόν ο lμαι προς 5
πυρός Φώς γιγνόμενον ύπ' αύτών τών περi Π,ν θήpαν
πυρευτικiJν pηθήναι συμβέβηκεν.
ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
ΞΕ. Το δέ γε μεθημερινόν, ώς έχόντων έν άκροις
άγκιστρα καi τών τριοδόντων, πιiν άγκιστρευτικόν. 10
ΘΕΑΙ. Λέγεται γdρ οδν. e
ΞΕ. Τοϋ τοίνυν άγκιστρευτικοϋ τής πληκτικής το μεν
b 9 κατά τά Stob. b 10 διέλοιμεv Stob.: διελοίμηv βτw

b 1 2 το βΤ Stob.: τά W αύτοίv Baumann: αύτόθι βτw Stob.: αύτόθεv
Par. 1 8 1 2 c 4 δη βΤ Stob., Et. Mag., Sud.: δ€ W c 6 ούδέv
βΤ Stob : ούδεv άλλο W, Τ' d 2 ώ W Stob.: om. βΤ εrποι post
av W d 8 yε βΤ Stob : μev ot!v W, T'mg
220e ΠΛΑΤΩΝΟΣ
aνωθεν είς το κάτω γιγνόμενον διιi το τοίς τριόδοvσιν

οϋτω μάλιστα χρήσθαι τριοδοντία τις οlμαι κέκληται.
5 ΘΕΑΙ. Φασi γοϋν τινές.
ΞΕ. Το δέ γε λοιπόν έστιν €ν έτι μόνον ώι; είπείν εlδος.
ΘΕΑΙ. Το ποίον;
ΞΕ. Το τήι; Εναντίας ταύηι πληγής, άγκίστρφ τε γιγνό
μενον καi τιϊιν ίχθύων ovx fι τις aν τύχυ τοϋ σιϊιματος,
221 ωσπερ τοίς τριόδοvσιν, άλλα περι την κεΦαλiJν και το
στόμα τοϋ θηρεvθέντος έκάστοτε, καi κάτωθεν είς τοvναν
τίον aνω pάβδοις καi τεράμωσιν άνασπιϊιμενον · ού τί
Φήσομεν, ιΙι Θεαίτητε, δείν τοϋνομα λέγεσθαι;
5 ΘΕΑΙ. Δοκιϊι μέν, δπερ aρτι τrροvθέμεθα δείν εζεvρείν,
τοϋτ' αvτο νϋν άποτετελέσθαι. 1
ΞΕ. Νϋν aρα τής άσπαλιεvτικής πέρι σύ τε κάγw σvν-
b ωμολογήκαμεν ov μόνον τοϋνομα, άλλιi καi τον λόγον
περi αvτο το-δργον είλήφαμεν ίκανιϊις. σvμπάσης γιiρ
τέχνης το μεν 7jμισv μέρος κτητικον ή ν, κτητικοϋ δε χειpω
τικόν, χειpωτικοϋ δε θηρεvτικόν, τοϋ δε θηρεvτικοϋ
5 ζφοθηρικόν, ζφοθηρικοϋ δε ένvγροθηρικόν, ένvγροθηρι
κοϋ δε το κάτωθεν τμήμα δλον άλιεvτικόν, άλιεvτικής δε
πληκτικόν, πληκτικής δε άγκιστρεvτικόν· τούτου δε το
c περi τήν κάτω θεν aνω πληγi]ν άνασπωμένην, άπ' αύτής
τής πράξεως άΦομοιωθεν τοϋνομα, ή νϋν "ά σπ αλιεvτικi] "
ζητηθείσα έπίκλην γέγονεν.
ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν ο-δν τοϋτό γε ίκανιϊιι; δεδή-
5 λωται.
ΞΕ. Φέρε δή, κατιi τοϋτο το παράδειγμα καi τον
σοΦιστήν έπιχειpιϊιμεν εύρείν δτι ποτ' έστιν.
ΘΕΑΙ. ΚομιδiJ μεν ο-δν.
e 4 τιs οlμαι βW Stob. οlμαί τιs Τ e 7 το ποίον TW ποίον

Stob. om. β
· e 8 ταύτηs W a 3 τεράμωσιν Herodianus:
καλάμοιs βτw Stob. a 5 δοκώ μiν β Stob δοκώμεν τw
a 7 σύ Heindorf oJ σύ βτw Stob. τε βΤ Stob . yε W b 5 ένυ-
δροθηpικόν, ένυδροθηρικού Τ b 7 τούτου βW, Τ', Stob. τούτο Τ
c 3 γ€γονεν om W (add. Wsv)
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 221c
ΞΕ. Καi μ:iJν έκεϊνό γ' ήν το ζήτημα πpώτον, πότεpον

ίδιώτην ή τινα τέχνην Εχοντα θετέον εlναι ΤΟν άσπαλιευτήν. ΙΟ
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi νύν δη τούτον ίδιώτην θήσομεν, ώ Θεαίτητε, 1j d
παντάπασιν ώς άλη θώς σοΦιστήν;
ΘΕΑΙ. Ούδαμώς ίδιώτην· μανθάνω γap δ λέγεις, ώι;
παντός δεϊ τοιούτοι; εlναι τό γε όνομα τούτο εχων.
ΞΕ. �λλά τινα τέχνην αύτον ήμϊν εχοντα, ώ ι; εοικε, 5
θετέον.
ΘΕΑΙ. τίνα ποτ' οδν δη ταύτη ν;
ΞΕ. �p · ώ πpοι; θεών ήγνοήκαμεν τάνδpοι; τον avδpα
όντα συγγενij;
ΘΕΑΙ. τίνα τού; 10
ΞΕ. Τον άσπαλιευτi'Jν τού σοΦιστού.
ΘΕΑΙ. Πfι;
ΞΕ. Θηpευτά τινε καταΦαίνεσθον aμΦω μοι.
ΘΕΑΙ. τίνος θήpας aτεpοι;; τον μεν γap €τεpον e
είπομεν.
ΞΕ. Δίχα που νυνδη διείλομεν την ι'iγpαν πάσαν,
νευστικού μέpουι;, το δε πεζού τέμνοντες.
ΘΕΑΙ. Ναί. 5
ΞΕ. Καi το μεν διήλθομεν, δσον πεpi τa νευστικιi τών
ένύδpων· το δε πεζον είάσαμεν άσχιστον, είπόντει; δτι
πολυειδει; εί'η.
ΘΕΑΙ. Πάνυ γε. 222
ΞΕ. Μέχpι μεν τοίνυν ένταύθα ό σοΦιστήι; τε καi ό
άσπαλιευτi'Jι; aμα άπο τήι; κτητικijι; τέχνης ποpεύεσθον.
ΘΕΑΙ. Έοίκατον γούν.
ΞΕ. Έκτpέπεσθον δέ γε άπο τήι; ζφοθηpικijς, ό μεν έπi 5
c 9 ζήτημα βΤ, Wmg: ζητούμ.ενον W c 10 τινα τέχνη ν βΤ.

τέχνην τινιi W d 4 πάντοs D: πάντωs Βτw τοιούτοs βW. τοιού-
τον Τ d 5 έχοντα ήμ.ίν αύτον W d 8 άp' βΤ: άp ' οδν W
d 10 τού Heindoή: τούτον βτw e 3 νυνδ>) Τ: νύν βW aπα-
σαν W e 4 νευστικον μ.ipos Madvig πεζό ν τέμ.νοντοs β
a 2 τοίνυν βΤ: οδν w ΤΕ καi βW καi τ ό ' om. w
393
222a Π Λ Α LΏ Ν Ο Σ
θάλαττάν που καi ποταμοvς καi λίμνας, τιi έν τούτοις ζψα

θηρευσόμενος.
ΘΕΑΙ. rί μήν;
ΞΕ. Ό δέ γε έπi την γην καi ποταμοvς ετερους αδ
ΙΟ τινας, πλούτου ΚαL νεότητος οlον λειμώνας aΦθόνους, Τaν
τούτοις θρέμματα χειpωσόμενος.
b ΘΕΑΙ. Πώς λέγεις;
ΞΕ. Της πεζης θήρας γίγνεσθον δύο μεγίστω τινε
μέρει.
ΘΕΑΙ. Ποϊον έκάτερον;
5 ΞΕ. Το μεν τών ήμέρων, το δε τών aγρίων.
ΘΕΑΙ. Εlτ' έστι τις θήρα τών ήμέρων;
ΞΕ. Είπερ γέ έστιν άνθρ ωπος ήμερον ζψον. θες δε δπτι
χαίρεις, είτε μη δεν τιθεiς ήμερον, είτε άλλο μεν ήμερόν τι,
τον δε άνθρωπον άγριον, είτε ήμερον μεν λέγεις αδ τον
ΙΟ aνθρωπον, aνθρώπων δε μηδεμίαν ήγij θήραν· ΤΟύτων
όπότερ ' ιϊν ήγij Φίλον είρησθαί σοι, τοvτο ήμϊν διόρισαν.
c ΘΕΑΙ. :Αλλ' ήμάς τε ήμερον, JJ ξένε, ήγοvμαι ζψον,
θήραν τε aνθρώπων εlναι λέγω.
ΞΕ. Δ ιττiJν τοίνυν καi την ijμεροθηρικην είπωμεν.
ΘΕΑΙ. Κατιi τί λέγοντες;
5 ΞΕ. Την μεν λrιστικην καi aνδραποδιστικην καi τvραν-
νικην καi σύμπασαν την πολεμικήν, εν πάντα, βίαιον
θήραν, όρισάμενοι.
ΘΕΑΙ. Καλώς.
ΞΕ. Την δέ γε δικανικην καi δημηγορικην καi πpοσο
ΙΟ μιλητικήν, εν αV ΤΟ σύνολον, πιθανουργικήν τινα μίαν
d τέχνην προ σειπόντες.
ΘΕΑΙ. 'Ορθώς.
ΞΕ. Της δη πιθανουργικης διττιi λέγωμεν γένη.
a 9 δέ γε βΤ δ' W τήv om. W b 2 γίγvεσθοv Τ: γιγvέσθωv
W: γιγvέσθω β b 5 άγpίωv . . ήμέpωv W b 6 θήρα post
ήμέρωv W b 7 ίivθρωπος Heindorf . δ€ β. δη Τ: om. W
b 8 τιθείς Cobet b Ι Ι δτιπερ ιiv Badham είpήσθαί σοι om. W
διόpισοv τw: διοριστέοv β, Wsν c Ι ώ ξέvε -fίμεροv w
c 10 έv α.J το W: έv αύτο Τ: έv αύτο D ut νid.: εvαυτο Β d 3 λέγομεv W
394
Σ Ο Φ Ι Σ 'ΠΙ Σ 222d
ΘΕΑΙ. Ποϊα;
ΞΕ. Το μεν ί!τεpον iδίg., το δε δημοσίg. γιγνόμενον. 5
ΘΕΑΙ. Γίγνεσθον γιip ούν εlδος έκάτεpον.
ΞΕ. Οvκούν αύ τής lδιοθηpεvτικής το μεν μισθαpνη
τικόν έστιν, το δε δωpοφοpικόν;
ΘΕΑΙ. Ov μανθάνω.
ΞΕ. Tfi των έpωντων θήpg. τον νούν, ώς έοικας, ούπω ΙΟ
πpοσέσχες.
ΘΕΑΙ. Τού πέpι;
ΞΕ. 'Ότι τοϊς θηpεvθεϊσι πpοσέτι δωpα δ ιδόασιν. e
ΘΕΑΙ. 'Αλη θέστατα.
ΞΕ. Τούτο μεν τοίνυν έpωτικής τέχνης έστω εlδος.
ΞΕ. Τού δέ γε μισθαpνητικού το μεν πpο σομιλούν διιi 5
χάpιτος καi παντάπασι δι' ήδονής το δέλεαp πεποιημένον
καi τον μισθον πpαττόμενον τpοψην έαvτψ μόνον κολα
κικήν, ώς έγψμαι, πάντες Φαϊμεν αν (η) ή δvντικήν τινα 223
' .
τεχνην ειναι.
ΘΕΑΙ. Πως γιip οϋ;
ΞΕ. Το δε έπαγγελλόμενον μεν ώς άpετής ί!νεκα τιiς
όμιλίας ποιούμενον, μισθον δε νόμισμα πpαττόμενον, &pα 5
ov τούτο το γένος έτέpψ πpοσειπεϊν άξιον όνόματι;
ΞΕ. rίνι δη τούτψ; πειpω λέγειν.
ΘΕΑΙ. Δήλον δή τον γιip σοφιστή ν μ οι δοκούμεν
·
' � ... ' S' , ' ... ... ... ,, ' �

ανηυpηκεναι. τουτ ουν εγωγε ειπων το πpοσηκον ονομ αν 10
ήγούμαι καλείν αvτόν.
ΞΕ. Κατιi δη τον νύν, ώ Θεαίτητε, λόγον, ώς έοικεν, ή b
d 7 μισθαρνητιι<όν Heindorf: μισθαρνευτικόν βτw d 8 έστιν

βW: τί έστιν Τ d ΙΟ τον νούν post προσέσχε� W e Ι προ�
έτι δώρα διδόασιν W, T'mg: δώρα προσεπιδιδόασιν βΤ e z άληθέ-
στατα W: άληθέστατα λέγει� βΤ e 3 έρωτιι<ή� βΎW: δωροΦο-
ριι<ή� Baumann ί!στ,ω εlδο� β: εlδο� έστω Τ: έστω W e 5 μισθαρ-
νητικού Heindorf: μισθαρνεvτικού βΤ. μισθαρνιι<ού W e 7 μόνον
βW: μόνην Τ κσλακικήν sec\. Schanz (aut κολακικόν desiderabat)
a Ι ή add. Heindorf
395
223b Π Λ Α LΏ Ν Ο Σ
τέχντιs οίκειωτικήs, θηρευτικήs, ζψοθηρίαs, χερσαίαs,

άνθρωποθηρίαs, (πιθανοθηρ ίαs), ίδιοθηρίαs, νομισμα
τοπωλικήs, δοξοπαιδευτικήs, νέων πλουσίων καi ένδόξων
5 γιγνομένη θήρα προσρητέον, ώs ό νϋν λόγοs ήμiν συμ
βαίνει, σοφιστική.
ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν οvν.
c ΞΕ. Έτι δε καi τjj δε ίδωμεν · ού γάρ τι Φαύληs μέτοχόν
έστι τέχντιs το νϋν ζητούμενον, άλλ' εJ μάλα ποικίληs. καi
γαρ οvν έν τοιs πρόσθεν είρημένοιs Φάντασμα παρέχεται
μη τοϋτο δ νϋν αύτο ήμεis Φαμεν άλλ' ί!τερον εlναί τι γένοs.
5 ΘΕΑΙ. Πtι δή;
ΞΕ. Το τήs κτητικήs τέχντιs διπλοϋν ήν ε{δόs που, το
μεν θηρευτικον μέροs εχον, το δε άλλακτικόν.
ΘΕΑΙ. Ήν γiiρ οvν.
ΞΕ. Τήs τοίνυν άλλακτικήs δύο είδη λέγωμεν, το μεν
ΙΟ δωρητικόν, το δε ί!τερον άγοραστικόν;
ΘΕΑΙ. Είρήσθω.
ΞΕ. Καi μην αv Φήσομεν άγοραστικην διχfι τέμνεσθαι.
d ΘΕΑΙ. Πfι;
ΞΕ. Την μεν τών αύτουργών αύτοπωλικην διαιpου
μένην, την δε τii άλλότρια €ργα μεταβαλλομένην μεταβλη
τικήν.
5 ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
ΞΕ. rί δέ; τήs μεταβλητικήs ούχ ή μεν κατii πόλιν
άλλ α γή, σχεδόν αύτήs ijμισυ μέροs ον, καπηλικη προσ
αγορεύεται;
ΘΕΑΙ. Ναί.
b 2 post οίκειωτικής add. κτητικής βτw del Schleiermacher post

οίκειωτικής add. χειpωτικής Aldina (post κτητικής add corr Ven ι86)
ante χ•pσαίας add τrεζο θηpίας βτw: del. Schleiermacher b 3 ante
άνθpωτrοθηpίας add. ήμεpοθηpικής βτw del Sch\eiermacher τrιθα-
νοθηpίας add Heindorf ante νομισματοτrωλικής add. μισθαpνικής
βτw. del. Schleiermacher c Ι ίδωμεν W είδωμεν βΤ
μετέχον W c 4 ήμείς αύτο W c 7 έχον μέpος W
c ΙΟ €τεpον om. W d 2 διαιpούμενοι Par Ι8ο8 m. Ι in ras
d 7 κατrηλικη Them., bt καi τrηλίκη βΤ κατrηλευτικη W
Σ Ο Φ Ι Σ 'ΠΙ Σ 223d
ΞΕ. Το δέ γε ες άλληs είs άλλην πόλιν διαλλάττον ώνfι Ιο

καi πpάσει εμπορική;
ΘΕΑΙ. η δ' οϋ;
ΞΕ. Τήs δ' εμποpικήs d.p ' ούκ iJ σθήμεθα δτι το μ€ν e
δσοιs το σώμα τpέΦεται καi χpήται, ΤΟ δ € δσοιs ή Φυχή,
πωλούν διd νομίσματοs άλλάττεται;
ΘΕΑΙ. Πώs τούτο λέγειs;
ΞΕ. Το πεpi τiJν Φυχi'Jν ϊσωs ιiγνοούμεν, επεi τό γε 5
ίiτεpόν που συνίεμεν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Μουσικήν τε το ίνυν συνάπασαν λέγωμεν, εκ 224
πόλεωs έκάστοτε είs πόλιν ενθεν μ€ν ώνηθείσαν, έτέpωσε
δ€ ιiγομένην καi πιπpασκομένην, καi γpαΦικiJν καi
θαυματοποιικiJν καi πολλιi ίiτεpα τήS' Φυχήs τιi μ€ν παpα
μυθίαs, τιi δ€ καi σπουδήs χάpιν ιiχθέντα καi πωλούμενα, 5
τον άγοντα καi πωλούντα μη δ€ν ήττον τήs τών αιτίων καi
ποτών πpάσεω s Ιfμποpον όp θώ s ιϊν λεγόμενον παpασχεϊν.
ΘΕΑΙ. :4.λη θέστατα λέγειs.
ΞΕ. Ούκούν καi τον μαθήματα συνωνούμενον πόλιν τε b
εκ πόλεωs νομίσματοs ιiμείβοντα ταύτον πpοσεpείs όνομα;
ΘΕΑΙ. ΣΦόδpα γε.
ΞΕ. Τήs δη Φυχεμποpικήs ταύτηs d.p ' ού το μ€ν επι
δεικτικiJ δικαιότατα λέγοιτ' άν, το δε γελοίφ μ€ν ούχ ήττον 5
τού πρόσθεν, δμωs δε μαθημάτων οδσαν πpάσιν αύτiJν
ιiδελφψ τινι τήS' πpάξεωs ονόματι πpοσειπείν άνάγκη;
ΘΕΑΙ. Πάνυ μ€ν οVν.
ΞΕ. Ταύτηs τοίνυν τήs μαθηματοπωλικήs το μεν πεpi
τιi τών άλλων τεχνών μαθήματα έτέpφ, το δε πεpi το τήS' c
ιipετήs άλλφ πpοσpητέον.

d ΙΟ διαλλάττοv W ut νίd . διαλλαττομέvωv βΤ. διαλλαττόμεvοv
Stephanus e 2 καί χρήται Heindorf. κέχρηται βΤW a Ι τε om.
Π συvάπασαv λέγωμεv βΤ δ.πασαv λέγω μεν Π: λέγομεv συvάπασαv
W a 3 καί πιπρασκομέvηv βτw, Them. ut νid. secl. Burnet
a 4 θαυματοποιικήv βΤ θαυματοποιητικήv W (sed νide ad 268 d 2 θαυ
μαστοποιικόv βτw) a 7 παρασχείv β· παρέχειv τw· ύπάρχειv
Badham b 5 γελοίψ Heindorf. γελοίοv βτw c Ι τό τής
βΤ· τψ τής W. τιi τής Par Ι 8ο8 m Ι se corr.
397
224c Π Λ Α rn Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. Πώs γιiρ οϋ;

ΞΕ. Τεχνοπωλικον μην τό γε περi τάλλα ιϊν άρμόττοι·
5 το δε περi ταiίτα σv προθvμή θητι λέγειν δνομα.
ΘΕΑΙ. Καi τί τιs ιϊν άλλο είπwν δνομα ούκ ιϊν πλημ
μελοίη πλην το νυν ζητούμενον αύτο εlναι το σοΦιστικον
γένοs;
ΞΕ. Ούδεν άλλο. ίθι δη νiίν σvναγάγωμεν αύτο λέγον
Ιο ΤεS ώs ΤΟ κτητιΚiJS, μεταβλητικiJs, άγοραστικiJS, έμ
d πορικiJs, ΦvχεμπορικiJs περi λόγοvs καi μαθήματα άρετiJs
πωλητικον δεύτερον άνεΦάνη σοφιστική.
ΘΕΑΙ. Μάλα γε.
ΞΕ. Τρίτον δέ γ' οlμαί σε, κιϊν εί τιs αύτοiί καθιδρv-
5 μένοs έν πόλει, ηi μεν ώνούμενοs, τιi δε καi τεκταινόμενοs
αύτοs μαθήματα περi τιi αύτιi ταiίτα καi πωλών, έκ τούτου
το ζην προvτάξατο, καλείν ούδεν άλλο πλην δπερ νvνδή.
ΘΕΑΙ. η δ' ού μέλλω;
e ΞΕ. Καi το κτητικiJs άρα μεταβλητικόν, άγοραστικόν,
καπηλικον είτε αύτοπωλικόν, άμΦοτέρωs, δτιπερ ιϊν ύ
περi τιi τοιαiίτα μαθηματοπωλικον γένοs, άεi σv προσ
ερείs, ώs Φαίνrι, σοΦιστικόν.
5 ΘΕΑΙ. �νάγκη · τψ γaρ λόγψ δεί σvνακολοvθείν.
ΞΕ. 'Έτι δη σκοπώ μεν εϊ τι νι τοιψδε προσέοικεν άρα το
νiίν μεταδιωκόμενον γένοs.
225 ΘΕΑΙ. Ποίψ δή;
ΞΕ. TiJs κτητικiJs άγωνιστική τι μέροs ήμϊν ήν.
ΘΕΑΙ. Ήν γaρ ούν.
ΞΕ. Ούκ άπο τρόπου τοίνvν έστi διαιpείν αύτiJν δίχα.
5 ΘΕΑΙ. Καθ' όποία λέγε.
c 4 τό γε β'ΓW: τι:p γε Ast c 6 είπwν όνομα W. όνομα είπwν

βΤ c 9 δij νϋν Par. Ι8ο8. νϋν βΤ: δij W, Τ' sv c Ιο ante
κτητικής add τής Ven. Ι 86 μεταβλητικής cοπ. Par. Ι 8 Ι Ι . μεταβλητι
κόν β'ΓW c Ιο f.μποpικής corr. (3) Coisl. Ι 55: f.μποpικοϋ β'ΓW
d Ι ι/ιvχεμποpικοv (sic ut vid.) W, ηs sv m. Ι ut vid. d 6 πεpi et
κai del. Schanz e 5 λόγψ 'ΓW: λογικι:p β, Wsv a z τι
μέpος ήμϊν ήν βΤ: μέpος τι ήν ήμϊν W a 3 ο.Jν om W
Σ Ο Φ Ι Σ 'ΠΙ Σ 225a
ΞΕ. Το μεν άμιλλητικον αvτής τιθέντας, το δε μαχητι

κόν.
ΘΕΑΙ. 'Έστιν.
ΞΕ. Τής τοίνυν μαχητικής τψ μεν σώματι προς
σώματα γιγνομένιp σχεδόν εiκος καi πρέπον όνομα λέγειν Ιο
τι τοιούτον τιθεμένους οlον βιαστικόν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Τψ δε λόγοις προς λόγους τί τις, ι1ι Θεαίτητε,
άλλο εϊπυ πλην ιi.μφισβητητικόν; b
ΘΕΑΙ. Οvδέν.
ΞΕ. Το δέ γε περi τιiς αμφισβητήσεις θετέον διττόν.
ΘΕΑΙ. Πfμ
ΞΕ. Καθ' δ σον μεν γιiρ γίγνεται μήκεσί τε προς έναντία 5
μήκη λόγων καi πεp i δίκαια καi άδικα δημοσίg., δικανι
κόν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Το δ!Ι έν ίδίοις aδ και κατaκε.κεpματισμένοv
έρωτήσεσι προς aποκρίσεις μών εiθίσμεθα καλεϊν άλλο ΙΟ
πλην ιi.ντιλογικόν;
ΞΕ. Τού δε ιi.ντιλογικού το μεν δ σον πεpi τιi συμβόλαια
άμΦισβητεϊται μέν, εlκij δε καi ιi.τέχνως περi αύτο πράτ- c
τεται, ταύτα θετέον μεν εlδος, έπείπερ αύτο διέγνωκεν ώς
€τερον δν ό λόγος, ιi.τιiρ έπωνυμίας οϋθ' ύπο τών έμ
προσθεν έτυχεν ούτε νύν ύΦ' ήμών τυχεϊν άξιον.
ΘΕΑΙ. �λη θή · κατιi σμικριi γιiρ λίαν καi παντοδαπιi 5
διfιρηται.
ΞΕ. Το δέ γε έντεχνον, καi περi δικαίων αύτών καi
ιi.δίκων καi περi τών άλλων δλως αμφισβητούν, άρ ' ούκ
έριστικον αv λέγειν εiθίσμεθα;
ΘΕΑΙ. Πώς γιiρ οϋ; ΙΟ
b Ι άμΦισβη rητικόv Β: άμΦισβητικόv οτw (c( 226 a 2) b 3 διτ-

τοv θετέοv W b 5 γάp om. W b 6 ante δίκαια add. τά β
c Ι αύτά Par. Ι8Ι4, Laur 8 5 . 6 m rec. c 2 ταύτα βτw: τούτο Par.
Ι8ο8 c 9 αύ om. W
399
225d ΠΛΑΊΩΝΟΣ
d ΞΕ. Του μην Ε.ριστικοv το μεν χρηματοΦθορικόν, το δε

χρηματιστικον δν τυγχάνει.
ΘΕΑΙ. Παντάπασί γε.
ΞΕ. Την Ε.πωνυμίαν τοίνυν ijν έκάτερον δεί καλείν
5 αvτών πειpαθώμεν εlπείν.
ΘΕΑΙ. Ούκοvν χρή
/
ΞΕ. Δοκώ μην το δι' ήδονην τή> περi ταvτα διατριβής
aμελες τών οίκείων γιγνόμενον, περi δε τήν λέξιν τοίς
πολλοίς τών ακουόντων ov μεθ' ή δονής aκουόμενον
10 καλείσθαι κατιi γνώμην τήν γε Ε.μην ovx €τερον aδολεσχι-
κοv.
ΘΕΑΙ. Λέγεται γιiρ οδν οϋτω πως.
e ΞΕ. Τούτου τοίνυν τούναντίον, aπο τών ίδιωτικών
Ε.ρίδων χρηματιζόμενον, εν τψ μέρει σv πειpώ νvν είπείν.
ΘΕΑΙ. Καi ( τί) τιs aν α δ εlπών €τερ ον OVK Ε.ξαμάρτοι
πλήν γε τον θαυμαστόν πάλιν εκείνον 7jκειν αδ νvν
5 τέταρτον, τον μεταδιωκόμενον υφ· ήμών σοΦιστήν;
226 ΞΕ. Οuδεν aλλ' η το χρηματιστικον γένος, ώς €οικεν,
εριστικής δν τέχνης, τής aντιλογικής, τής αμφισβητη
τικής, τής μαχητικής, τής αγωνιστικής, τής κτητικής
€στιν, ώs ό λόγος αδ μεμήνυκε νvν, ό σοφιστής.
5 ΘΕΑΙ. Κομιδij μεν οδν.
ΞΕ. Όριf> οδν ώs aλη θή λέγεται το ποικίλον εlναι
TOVTO ΤΟ θηρίον καi ΤΟ λεγόμενον OV τij έτέρq. ληπτόν;
ΘΕΑΙ. Οvκοvν aμΦοίν χρή.
b ΞΕ. Χρη γιiρ οδν, καi κατιi δύναμίν γε οϋτω ποιητέον,
τοιόνδε τι μεταθέοντας ϊχνος αvτοv. καί μοι λέγε · τών
οίκετικών ονομάτων καλοvμεν ιϊττα που;
ΘΕΑΙ. Καi πολλά · aτιiρ ποία δη τών πολλών πυνθάνrz;
d 5 αύτών Τ: αύτον βW d 7 μijv βτw μεν Heindorf το

Nicoll: τόδε vel το δε βτw τό γε Par. ι 8ο8 d 8 άμελεs βΤ:
άμελώs W d ι ο γ' W· om. βΤ e 3 τί add. Heindorf
e 5 τον om. β a ι ούδεv (άρ ") Stallbaum a 2 άμψισβητη-
τικήs β. άμψισβητικήs τw a 7 τούτο poSt θηρίον W λη'Π7"όν
W· ληπτέον βΤ b 4 κai πολλά (γε) Heindorf
400
ΞΕ. Τιi. τοιάδε, ο[ον διηθεϊν τε λέγομεν και διασή θειν 5

και διαττιiν και βράττειν;
ΞΕ. Και πρός γε τούτοις ετι ξαίνειν, κατάγειν,
κερκίζειν, και μυρία έν ταϊς τέχναις άλλα τοιαϋτα ένόντα
έπιστάμεθα. ή γάρ; Σο
ΘΕΑΙ. Το ποϊον αύτwν πέρι βοvληθεις δηλwσαι παρ α- c
δείγματα προθεις ταϋτα κατιi. πάντων ήρου;

ΞΕ. Διακριτικά που τιi. λεχθέντα ε!'pηται σύμπαντα.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Κατιi. τον έμον τοίνυν λόγον ώς περι ταϋτα μίαν 5
οδσαν έν δ.πασι τέχνην ένος ονόματος Ο.ξιώσομεν αύτήν.
ΘΕΑΙ. τίνα προσειπόντες;
ΞΕ. Διακριτικήν.
ΘΕΑΙ. 'Έστω.
ΞΕ. Σκόπει δη ταύτης α δ δύο άν πrι δvνώμεθα κατιδεϊν Σο
ε!'δ η.
ΘΕΑΙ. Ταχεϊαν ώς έμοι σκέΦιν έπιτάττεις.
ΞΕ. Και μην εν γε ταϊς εiρημέναις διακρίσεσι το μεν d
χεϊρον aπό βελτίονος Ο.ποχωρίζειν ήν, το δ ' δμοιον αφ·
όμοίου.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν οϋτω νϋν λεχθεν Φαίνεται.
ΞΕ. Τής μεν τοίνυν όνομα ούκ €χω λεγόμενον· τής δε 5
καταλειπούσης μεν το βέλτιον διακρίσεως, το δε χεϊρον
Ο.ποβαλλούσης €χω.
ΘΕΑΙ. Λέγε τί.
ΞΕ. Πιiσα ή τοιαύτη διάκρισις, ώ ς έγw συννοw,
λέγεται παριi. πάντων καθαρμός τις. Σο
ΘΕΑΙ. Λέγεται γιi.ρ οδν.
b 5 ΤΕ βΤ τι W, Tsv κai διασήθΕιv W om. βΤ διησήθΕιv mg Τ', in

διασήθΕιv corr. ras. nesc. b 6 post βpάττΕιν add. κai διακpίvειν
β'ΓW secl. Ast. alii emendant, e.g κai διακινΕίv Campbell. κai διασήθΕιv
hoc loco Bumet (quae antea omiserat) b 8 ξαίνΕι ν κατάγειν κΕpκί
ζΕιv βΤ ξαίvΕιν κai κατάγΕιv κai κΕpκίζΕιv W, Τ' c 3 διακpιτικά
Heπmann διαιpΕτικά βΤW d 6 καταλΗπούσης W καταλιπούσης
βΤ d 7 άποβαλούσης D
40 1
e ΞΕ. Ούκούν τό γ ε καθαρτικον ε{δος α ύ διπλούν δ ν πιiς

aν ίδοι;
ΘΕΑΙ. Ναί, κατιi σχολήν γε ίσως · ού μην έγωγε
καθορω νύν.
5 ΞΕ. Καi μην τά γε περi τιi σώματα πολλιi είδη
καθάρσεων ένi περιλαβείν ονόματι προσήκει.
ΘΕΑΙ. Ποία καi τίνι;
ΞΕ. Τά τε των ζ ψ ων, δσα έντος σωμάτων υπο
227 γυμναστικής iατρικής τε ορθως διακρινόμενα καθαίρεται
καi περi τιiκτός, είπείν μεν Φαύλα, δσα βαλανευτικη
παρέχεται · και των aψύχων σωμάτων, ών γναΦευτικiJ και
σύμπασα κοσμητικη την έπιμέλειαν παρεχομένη κατιi
5 σμικριi πολλιi καi γελοία δοκούντα ονόματα έσχεν.
ΘΕΑΙ. Μάλα γε.
ΞΕ. Παντάπασι μεν ούν, ώ Θεαίτητε. ιiλλa γιiρ rfΊ των
λόγων μεθόδφ σπογγιστικής η φαρμακοποσίας ούδεν
ήττον ούδέ τι μaλλον τυγχάνει μέλον εi το μεν σμικρά, το
ΙΟ δε μεγάλα ήμιiς ωφελεί καθαίρον. τού κτήσασθαι γιiρ
b €νεκα νούν πασων τεχνων το συγγενες καi το μη συγγενες
κατανοείν πειρωμένη τιμf!. προς τούτο έξ ίσου πάσας, καi
θάτερα των έτέρων κατιi την όμοιότητα ούδεν ήγείται
γελοιότερα, σεμνότερον δέ τι τον διιi στρατηγικής η
5 Φ θειριστικής δηλούντα θηρευτικην ούδεν νενόμικεν, ιiλλ'
ώ ς το πολv χαυνότερον. καi δη καi νύν, δπερ ήρου, τί
προσερούμεν όνομα συμπάσας δυνάμεις δσαι σωμα είτε
c έμψυχον είτε άψυχον είλήχασι καθαίρειν, ούδεν αύr[ι
διοίσει ποίόν τι λεχθεν εύπρεπέστατον εlναι δόξει · μόνον
έχέτω χωρiς των τής ψυχής καθάρσεων πάντα συνδήσαν
δ σα άλλο τι καθαίρει. τον γιiρ περi την διάνοιαν καθαρμον
5 ιiπο των άλλων έπικεχείρηκεν αφορίσασθαι τιi νύν, εϊ γε
δπερ βούλεται μανθάνομεν.
e 2 ί'δ οι β: συνίδοι W: εί'δοι Τ· συνείδ T'mg e 3 ναί secl. Cobet
e5 γε W: om. βΤ a 2 πεpi τάκτός D· πεpιτακτός Β · πεpi τιi έκτός
W· τιi πεpi τιi έκτός ίi τ b Ι καi ΤΟ μη συγγενΕς om. w
b4 δέ τι W, Τ'. τέ τι βΤ η ιf>θειpιστικής τw Herm.: om. β
b6 καi δη καi BW· καi DT c Ι είλήχασι W: είλήιf>ασι (ν) βΤ
402
ΘΕΑΙ. :Αλλιi μεμάθηκα, καi συγχωρώ δύο μεv είδη

καθάρσεωs, EV δε το περi τηv ψvχηv εlδοs εlvαι, τοtϊ περi το
σώμα χωρis ι'ίv.
ΞΕ. Πάvτωv κάλλιστα. καί μοι το μετιi τοtϊτο έπάκοvε ΙΟ
πειpώμεvοs αδ το λεχθεv διχfi τέμvειv. d
ΘΕΑΙ. Καθ' όποϊ' av υφηγfι πειράσομαί σοι σvvτέ-
μvειv.
ΞΕ. Ποvηρίαv ί!τεροv άρεrήs έv ψvχfι λέγομέv τι;
ΘΕΑΙ. Πώs γιiρ οϋ; 5
ΞΕ. Καi μηv καθαρμόs γ' ήv το λείπειv μεv θάτεροv,
έκβάλλειv δε δσοv av Ί7 πού τι Φλαvροv.
ΘΕΑΙ. Ήv γιiρ οδv.
ΞΕ. Καi ψvχήs άρα, καθ' δσοv av εύρίσκωμεv κακίαs
άΦαίρεσίv τιvα, καθαρμοv αvτοv λέγοvτεs έv μέλει Φ θεγξό- ΙΟ
μεθα.
ΘΕΑΙ. Και μάλα γε.
ΞΕ. Δύο μεv είδη κακίαs περi ψvχfιv pητέοv.
ΘΕΑΙ. Ποία;
ΞΕ. Το μεv o[ov vόσοv έv σώματι, το δ ' olov αlσχοs 228
έγγιγvόμεvοv.
ΘΕΑΙ. Οvκ έμαθοv.
ΞΕ. Νόσοv ίσωs καi στάσιv ov ταvτοv vεvόμικαs;
ΘΕΑΙ. ΟιJδ ' αδ προs τοϋτο έχω τί χpή με άποκpίvα- 5
σθαι.
ΞΕ. Πότεpοv άλλο τι στάσιv ήγούμεvοs ή τι]v τοϋ Φύσει
σvγγεvοϋs έκ τιvοs διαΦθοράs διαΦοpάv;
ΘΕΑΙ. Οvδέv.
ΞΕ. :Αλλ' αlσχοs άλλο τι πληv το rήs άμετρίαs ΙΟ
παvταχοϋ δvσειδεs έvov γέvοs;
ΘΕΑΙ. Οvδαμώs άλλο. b
c ΙΟ έπάκουε πειpώμενος βτw: έπακολούθει πειpωμέvφ Badharn
d 6 γ' W: om. βΤ: δε Damasc. λείπειv Heindorf: λιπεiv βτw: κατα
λείπειv Damasc. d Ι3 μεν βτw Stob.: μiJv Heindorf: μη Ga\en
(Ρ' ) a 5 τί βΤ: δτι W a 8 διαΦθοpάς δ ιαΦοpάv Galen
(codd. plerique): διαΦοpάς διαΦθοpάv βτw Stob. a ΙΙ έvόv τ se
corr.: ev δv Stob.: δv βW, Tac Ga\en
2Ub ΠΛΑΤΩΝΟΣ
Ξ Ε . η δέ; έ ν ψυχtί δόξας έπιθυμίαις καi θυμό ν ήδοναίς

καi λόγον λύπαις καi πάντα ιiλλήλοις ταϋτα των Φλαύρως
έχόντων οvκ fισθήμεθα διαΦερόμενα;
5 ΘΕΑΙ. Καi σφόδρα γε.
ΞΕ. Συγγενij γε μiJν έξ ιiνάγκης σύμπαντα γέγονεν.
ΘΕΑΙ. Πως γιiρ οϋ;
ΞΕ. Στάσιν άρα καi νόσον τijς ψυχijς πονηρίαν λέγον
τες όρθως έροϋμεν.
ro ΘΕΑΙ. 'Ορθότατα μεν οδν.
c ΞΕ. η δ '; δσ' (άν) κινήσεως μετασχόντα καi σκοπόν
τινα θέμενα, πειρωμενα τούτου τυγχάνειν, καθ' έκάστην
όρμiJν παράφορα αvτοϋ γίγνηται καi ιiποτυγχάνΊl,
πότερον αύτιi Φήσομεν ύπο συμμετρίας τijς προς άλληλα 7j
5 τοvναντίον ύπο ιiμετρ ίας αύτιi πάσχειν;
ΘΕΑΙ. Δijλον ώς ύπο ιiμετρίας.
ΞΕ. �λλιi μiJν ψυχήν γε ίσμεν άκουσαν πιiσαν πιiν
ιiγνοοϋσαν.
ΘΕΑΙ. Σφόδρα γε.
ro ΞΕ. Τό γε μiJν ιiγνοείν έστιν έπ' ιiλή θειαν όρμωμένης
d ψυχijς, παραφόρου συνέσεως γιγνομένης, ούδεν άλλο
πλην παραφροσύνη.
ΞΕ. ΨυχiJν άρα ιiνόητον αίσχριiν καi άμετρον θετέον.
5 ΘΕΑΙ. 'Έοικεν.
ΞΕ. 'Έση δη δύο ταϋτα, ώς Φαίνεται, κακων έν αvry
γένη, το μεν πονηρία καλούμενον ύπο των πολλων, νόσος
αύτijς σαφέστατα δν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
χο ΞΕ. Το δέ γε άγνοιαν μεν καλοϋσι, κακίαν δε αvτο έν
ψυχtί μόνον γιγνόμενον οvκ έθέλουσιν όμολογείν.
b 2 έν ηj Φvxfi W b 3 ψλaύpω� βΤ, W se corr . ψαύλω� Wac
c Ι δ σ' av Cobet. δσα βτw c 2 17Ειpώμενα τ Galen Stob πειpώ
μεθα W. om β c 3 γίγνηται βτw Stob . γίγνεται Galen άπο
τvγχάV?Ι Τ· άποτvγχάνει βW Galen Stob
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 228e
ΘΕΑΙ. Κομιδfι συγχωpητέον, δ νυνδη λέξαντο> e

ήμφεγνόη σά σου, το δύο εlναι γένη κακία> έν ψυχfι, καi
δειλίαν μεν καi άκολασίαν καi άδικίαν σύμπαντα ήγητέον
νόσον έν ήμiν, το δε Πι> πολλη, καi παντοδαπη, άγνοία>
πάθο> αlσχο> θετέον. 5
ΞΕ. Ούκούν έν σώματί γε πεpi δύο παθήματε τούτω
δύο τέχνα τινε έγενέσθην;
ΘΕΑΙ. Τίvε τούτω;
ΞΕ. Πεpi μεν αlσχο> γυμναστική, πεpi δε νόσον 229
ίατρική.
ΘΕΑΙ. Φαίνεσθον.
ΞΕ. Ούκοϋν κai περi μεν ϋβριν καi άδικίαν κai δειλία ν
ή κολαστικη πέΦυκε τεχνών μάλιστα δη πασών πpοσή- 5
κουσα δίκυ;
ΘΕΑΙ. Το γοϋν είκό>, ώ> είπεiν κατd την άνθρωπίνην
δόξαν.
ΞΕ. η δέ; πεpi σύμπασαν ιϊγνοιαν μών ιϊλλην τινd η
διδασκαλικην όρθότερον είποι τι> ιϊν; 10
ΘΕΑΙ. Ούδεμίαν.
ΞΕ. Φέpε δή δ ιδασκαλικ1]> δε &.ρ α έν μόνον γένο>
· b
Φατέον εlναι, η πλείω, δύο δέ τινε αύrfι> εlναι μεγίστω;
σκόπε ι.
ΘΕΑΙ. Σκοπώ.
ΞΕ. Καί μοι δοκοιJμεν τfιδε ιϊν ΠΊ/ τάχιστα εύpεiν. 5
ΘΕΑΙ. Πfι;
ΞΕ. Την άγνοια ν ίδόντε> εί ΠΊ/ κατd μέσον αύrfι> τομην
€χει τινά. διπλη γap αϋτη γιγνομένη δηλον δτι καi την
διδασκαλικην δύο άναγκάζει μόρια €χειν, έν έΦ ' ένi γένει
τών αύrfι> έκατέpιp. 10
ΘΕΑΙ. η οδν; καταΦανέ> πfι σοι το νϋν ζητούμενον;
e 1 δ νυvδη τw. δν vύv δη β: δ δη νύν Stob. e 6 έν σώματί γΕ

βΤ: έν γΕ τψ σώματι W: έν γΕ σώματι Stob. a 3 ΦαίνΕται Stob.
a 6 δίκrι Campbell: Δίκrι Cobet: δίκη βτw Stob.: secl. Stallbaum
b 2 Εlναι ' om. Stob. b 7 αύτ>j� edd : αύτ>j� βτw: αύτη Stob.
b 9 γένΕι βτw: om. Stob
c Ξ Ε . :4γνοίας γοiίν μέγα τί μ ο ι δοκώ καi χαλεπον

αφωpισμένον όpάν ε{δος, πάσι τοίς aλλοις αύτής άντί
σταθμον μέpεσιν.
ΘΕΑΙ. Ποίον δή;
5 ΞΕ. Το μη κατειδότα τι δοκείν είδέναι· δι' ov κινδυ-
νεύει πάντα δσα διανοί� σΦαλλόμεθα γίγνεσθαι πάσιν.
ΘΕΑΙ. :4ληθη.
ΞΕ. Καi δη καi τούτψ γε ο{μαι μόνψ τής άγνοίας
άμαθίαν τοϋνομα πpοσpηθηναι.
Ιο ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
ΞΕ. η δε.δη τψ τής διδασκαλικης apα μέpει τψ τοvτο
άπαλλάττοντι λεκτέον;
d ΘΕΑΙ. Οlμαι μεν ούν, ι1ι ξένε, το μεν aλλο δημιουpγι-
κιiς διδασκαλίας, τοiίτο δε ένθάδε γε παιδείαν δι' ήμών
κεκλησθαι.
ΞΕ. Καi γιip σχεδόν, ι1ι Θεαίτητε, έν πάσιν Έλλησιν.
5 άλλιi γιip ήμίν €τι καi τοiίτο σκεπτέον, rlp ' aτομον ήδη έστi
πάν ή τινα f!χον διαίpεσιν aξίαν έπωνυμίας.
ΘΕΑΙ. Ούκοiίν χpη σκοπείν.
ΞΕ. Δ οκεί τοίνυν μοι καi τοiίτο €τι πrι σχίζεσθαι.
ΘΕΑΙ. Κατιi τί;
e ΞΕ. Της έν τοίς λόγοις διδασκαλικης ή μεν τpαχυτέpα
τις f!οικεν όδος εlναι, το δ ' ί!τεpον αύτής μόpιον λειότεpον.
ΘΕΑΙ. Το ποίον δη τούτων έκάτεpον λέγωμεν;
ΞΕ. Το μεν άpχαιοπpεπές τι πάτpιον, ιJι πpος τοvς ύείς
5 μάλιστ' έχpώντό τε καi €τι πολλοi χpώνται τιi νiίν, δταν
230 αύτοίς έξαμαpτάνωσί τι, τιi μεν χαλεπαίνοντες, τιi δε
c Ι γούν W τ' οδν Stob .. δ ' ο&ν βΤ c 6 διανοί� βτw. δι'

άγvοίαs Stob. c 9 άμαθίαv W Stob. άμαθία βΤ d Ι οϋν
om. W Stob d 2 δι' βΤ: ύΦ' W Stob. d 5 ήμϊν Τ Stob . έν
ήμίv βW ί!τι κai τούτο σκεπτ€οv βτw: καi τούτο έπισκεπτ€ον Stob.
άp' άτομον W, Τ' mg: εί άτομον βΤ: έξάτομόν Stob. έστιν ήδη Stob
d 6 ί!χον βΤ· ί!χει W Stob. d 8 κai βτw Stob.: κατιi Hermann
e 2 μόριον αύτήs W Stob. e 3 λ€γωμεν βΤ: λ€γομεν W Stob
e 4 τό μέv om. Stob a Ι τι om τ
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 230a
μαλθακωτέρωι; παραμvθούμενοι · το δ ' οδν σύμπαν αύτο

ορθότατα εϊποι τιι; άν νοvθετητικήν.
ΘΕΑΙ. 'Έστιν οϋτωι;.
ΞΕ. Το δέ γε, είξασί τινει; αδ λόγον έαυτοίι; δόντει; 5
ήγήσασθαι πάσαν άκούσιον άμαθίαν εlναι, καί; μαθείν
ούδέν ποτ' άν έθέλειν τον οίόμενον εlναι σοΦον τούτων JJν
οίοιτο πέρι δεινοι; εlναι, μετιi δε πολλού πόνου το νοvθετη
τικον εlδοι; τijι; παιδείαι; σμικρον άνύτειν.
ΘΕΑΙ. Όρθωι; γε νομίζοντει;. ro
ΞΕ. Τψ τοι ταύτηι; τijι; δόξηι; έπι έκβολην άλλφ τρόπφ b
στέλλονται.
ΘΕΑΙ. τίνι δή;
ΞΕ. Διερωτωσιν ι1ν άν οίηταί τίς τι πέρι λέγειν λέγων
μηδέν · εlθ' δ.τε πλανωμένων τιiι; δόξαι; pQ.δίωι; έξετάζοvσι, 5
και σvνάγοντει; δη τοίι; λόγοιι; είι; ταύτον τιθέασι παρ'
άλλήλαι;, τιθέντει; δε έπιδεικνύουσιν αύτιiι; αύταίς άμα
περi των αύτων προι; τιi αύτιi κατιi ταύτιi έναντίας. οί δ '
όρωντει; έαυτοίι; μεν χαλεπαίνοvσι, προι; δε τοt)ι; άλλοvι;
ήμερούνται, και τούτφ δη τψ τρόπψ των πεpι αύτοvς c
μεγάλων και σκληρω ν δ οξων άπαλλάττονται πασων

άπαλλαγων άκούειν τε ήδίστην και τψ πάσχοντι βεβαιό
τατα γιγνομένην. νομίζοντει; γάρ, JJ παί Φίλε, οί καθαί
pοντει; αύτούι;, w σπεp οί πεp ι τιi σώματα ίατpοι 5
νενομίκασι μη πpότεpον άν τijι; πpοσΦεpομένηι; τpοφήι;
άπολαύειν δύνασθαι σωμα, πpιν άν τιi έμποδίζοντα έν
αύτψ τιι; έκβάλrι, ταύτον και περι ψvχήι; διενοήθησαν
έκεϊνοι, μη πρότερον αύτiJν εξειν των προσφερομένων
μαθημάτων ονησιν, πpιν άν έλέγχων τιι; τον έλεγχόμενον d
εlι; αlσχύνην καταστijσαι;, τιiι; τοίι; μαθήμασιν έμποδίοvι;
δόξαι; έξελών, καθαρόν άποΦήνrι και ταύτα ήγούμενον
ίiπεp οlδεν είδέναι μόνα, πλείω δε μή.
b r τtjι τοι βW Stob.: ι<αi γάp τοι Τ b 6 σvνάγοvσι et mox είs
ταύτόν τε Stob. c 2 πασών Stob.: πασών τε βτw: πασών γε
Baumann c 6 άν om. WP Stob. c 7 έν αύτtjι βτWΡ: έντόs
Stob.
230d ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
5 ΘΕΑΙ. Βελτίστη γοϋν καi σωΦpονεστάτη τών έξεων

αϋτη.
ΞΕ. Δια ταϋτα δij πάντα ημιν, ι1J Θεαίτητε, καi τον
έλεγχον λεκτέον ώς apα μεγίστη καi κυpιωτάτη τών
καθάpσεών έστι, καi τον ιiνέλεγκτον αύ νομιστέον, aν καi
e τvγχάνn βασιλεiις ό μέγας wν, τιi μέγιστα ιiκάθαpτον
δντα, ιiπαίδευτόν τε καi αίσχpον γεγονέναι ταϋτα ιϊ
καθαpώτατον καi κάλλιστον έπpεπε τον δντω ς έσόμενον
εvδαίμονα εlναι.
5 ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν ούν.
ΞΕ. rί δέ; τοiις ταύτn χpωμένους τfι τέχνn τίνας
231 Φήσομεν; έγι!ι μεν γιip Φοβοϋμαι σοΦιστιiς Φάναι.
ΘΕΑΙ. rί δή;
ΞΕ. Mij μεϊζον αvτοϊς πpοσάπτωμεν γέpας.
ΘΕΑΙ. 14λλιi μijν πpοσέοικέ γε τοιούτψ τινi τιi νϋν
5 είpημένα.
ΞΕ. Καi γap κυνi λύκος, ιiγpιώτατον ήμεpωτάτψ. τον
δε ιiσΦαλή δεϊ πάντων μάλιστα πεpi τιiς όμοιότητας ιiεi
ποιεϊσθαι τijν φυλακήν· όλισθηpότατον γιip το γένος. δμως
δε έστω σαν · ov γιip πεpi σμικpών δpων τijν ιiμφισβήτησιν
b οϊομαι γενήσεσθαι τότε όπόταν ίκανώς Φυλάττωσιν.
ΘΕΑΙ. Οϋκουν τό γε είκός.
ΞΕ. 'Έστω δij διακpιτικής τέχνης καθαpτική, καθαpτι
κής δε ΤΟ πεpi ψυχijν μέpος αφωpίσθω, τούτου δε διδα-
5 σκαλική, διδασκαλικής δε παιδευτική · τijς δε παιδευτικής
ό πεpi τijν μάταιο ν δοξοσοΦίαν γιγνόμενος έλεγχος έν τ<fι
νυν λόγψ παpαΦανέντι μη δεν aλλ' ήμϊν εlναι λεγέσθω πλην
ή γένει γενναία σοφιστική.
ΘΕΑΙ. Λεγέσθω μέν · ιiποpώ δε έγωγε 7jδη δια το
c πολλιi πεΦάνθαι, τί χpή ποτε ώς ιiλη θή λέγοντα καi
διισχυpιζόμενον είπεϊν οντω> εlναι τον σοΦιστήν.
a Ι μev om DW a 3 τrpοσάτrτωμεv τ τrpοσάτrτομεv β· τrpοσ-
άγωμεv W a 4 yε W: om βΤ a 6 άγpιώτεpοv β
a 7 άεi om. Stob a 9 Ι!στωσαv βΤW· f.στω Burnet b Ι Φv-
λάττωσιv βτw· Φvλάττωμεv Schanz. Φvλαχθώσιv Heindorf b 2 τό
yε βΤ· τότε W
ΞΕ. Εlκότωι; γε σv άπορων. άλλά τοι κάκείνον

ήγείσθαι χρη νuν 7j δη σφόδρα άπορείν ΟΠΊJ ποτ€ έτι δ ια
δύσεται τον λόγον· όρθη γαρ ή παροιμία, το ται; άπάσαι; 5
μη pιj.διον εlναι διαφεύγει ν. νuν οδν καi μάλιστα έπιθετέον
αύτψ.
ΘΕΑΙ. Καλwι; λέγεις.
ΞΕ. Πρwτον δη στάντει; οlον έξαναπνεύσωμεν, καi
προς ήμάι; αύτοvι; διαλογισώμεθα δ.μα άναπαυόμενοι, d
Φέρε, όπόσα ήμίν ό σοΦιστiJς πέΦανται. δοκw μεν γάρ, το
πρwτον ηύρέθη νέων καi πλουσίων έμμισθοι; θηρευτής.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Το δέ γε δεύτερον έμπορόι; τις περi τα τής ψυχής 5
μαθήματα.
ΞΕ. Τρίτον δε άρα ού περi ταύτα ταuτα κάπηλοι;
άνεΦάνη;
ΘΕΑΙ. Ναί, καi τέταρτόν γε αύτοπώληι; περi τα μαθή- ro
ματα ήμίν {ήν) .
ΞΕ. 'Ορθwι; έμνημόνευσαι;. πέμπτον δ ' έγw πειράσομαι
μνημονεύειν· τής γαρ άγωνιστικήι; περi λόγους ήν τις e
άθλητήι;, τiJν έριστικην τέχνηv άΦωρισμένοι;.
ΘΕΑΙ. Ήν γαρ οδν.
ΞΕ. Τό γε μην έκτον άμΦισβητή σιμον μέν, δμω ι; δ '
έθεμεν αύτψ συγχωρήσαντει; δοξwν έμποδίων μαθήμασιν 5
περi ψυχην καθαρτiJν αύτον εlναι.
ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν οδν.
ΞΕ. �ρ ' οδν έννοείι;, δταν έπιστήμων τις πολλwν 232
Φαίνηται, μιάι; δε τέχνης όνόματι προσαγορεύηται, το
Φάντασμα τοuτο ώι; ούκ έσθ' ύγιέι;, άλλα δήλον ώι; ό
πάσχων αύτο πρόι; τινα τέχνην ού δύναται κατιδείν έκείνο
αύτή ς εlι; δ πάντα τα μαθήματα ταuτα βλέπει, διό καi πολ- 5
λοίς όνόμασιν άνθ' ένος τον έχοντα αύτα προσαγορεύει;
d 2 μev yάp W μev yιip av βΤ. μev yιip δή Schanz d 3 καi om
Them. in paraphr. d 5 δi om. Τ d 8 -ταύ-τιi βΤ et ut vid
Them. in paraphr : αύ-τιi W d 9 post άvεΦάvη add. εlvαι W
d Ι Ι ήv add. Heindorf a 3 Φάv-τασμα βΤ: Φάσμα W
232a ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΘΕΑΙ. Κινδυνεύει τούτο ταύτrι πrι μάλιστα πεΦυκέναι.

b ΞΕ. Μη τοίνυν ήμεϊι; γε αvτο έν τfJ ζητήσει δι' άpγίαν
πάσχωμεν, άλλ' άναλάβωμεν (εν) πρώτον τών πεpi τον
σοΦιστiJν εlpημένων. εν γάp τί μοι μάλιστα κατεΦάνη
αvτον μηνύον.
5 ΘΕΑΙ. Το ποϊον;
ΞΕ. �ντιλογικον αvτον έΦαμεν εlναί που.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. η δ '; ov καi τών aλλων αvτού τούτου διδάσκαλον
γίγνεσθαι;
10 ΘΕΑΙ. η μήν;
ΞΕ. Σκοπώ μεν δ ή, πεpi τίνοι; apα καί Φασιν οί τοιούτοι
ποιεϊν άντιλογικούι;. ή δε σκέΦιι; ήμϊν έξ άpχiJι; έστω τfιδέ
c πrι. Φέpε, πεpi τών θείων, δσ' άΦανij τοϊι; πολλοϊι;, άp '
ίκανοvι; ποιούσι τούτο δpaν;
ΘΕΑΙ. Λέγεται γούν δη πεpi αvτών ταύτα.
ΞΕ. η δ' δσα Φανεpa γijι; τε καi οvpανού καi τών πεpi
5 τa τοιαύτα;
ΘΕΑΙ. η γάp;
ΞΕ. �λλa μην έν γε ταϊι; ίδίαιι; συνουσίαιι;, οποταν
γενέσεώι; τε καi οvσίαι; πέpι κατa πάντω'ν λέγηταί τι,
σύνισμεν ώι; αvτο ί τε άντειπεϊν δεινοi τούι; τε aλλουι; δτι
10 ποιούσιν liπεp αvτοi δυνατού<;;
d ΞΕ. η δ' αδ πεpi νόμων καi συμπάντων τών
πολιτικών, άρ ' ovx ύπισχνούνται ποιεϊν άμφισβητητικούι;;
ΘΕΑΙ. Οvδεiι; γap ιiν αuτοϊι; ώι; έποι; εlπεϊν διελέγετο
μη τούτο ύπισχνουμένοιι;.
5 ΞΕ. Τά γε μην πεpi πασών τε καi κατa μίαν έκάστην
τέχνην, δ. δεϊ πpοι; €καστον αvτον τον δημιουpγον
b Ι τfι om. W b 2 (εv) πpώτοv Heindorf. πpώτοv βτw.
πpώτόv (τι) Par. Ι8ο8 sed τι postea addidit m. Ι b 3 κατε,Ράvη
μάλιστα W b 4 αύτοv βW: αύτο Τ c 3 γοϋv W: ούv βΤ
c 9 δειvοi βΤ: δύvατοι W d Ι τώv om. W d 2 άμ,Ρισβητη-
τικούς BW: άμ,Ρισβητικούς DT (c( 22 5 b 1, 226 a 2) d 3 αύτοίς
post είπείv W
μο
άντειπεϊν, δεδημοσιωμένα που καταβέβληται γεγραμμένα

τψ βουλομένψ μαθεϊν.
ΘΕΑΙ. Τα Πρωταγόρειά μοι Φαίνrι περί τε πάληs καi
τών άλλων τεχνών είρηκέναι. e
ΞΕ. Καi πολλών γε, ώ μακάριε, έτέρων. άταρ δη το
τήs άντιλογικήs τέχνηs &.ρ ' ούκ έν κεΦαλαίψ περi πάντων
προs άμφισβήτησιν ίκανή τιs δύναμιs έοικ' εlναι;
ΘΕΑΙ. Φαίνεται γούν σχεδον ούδeν ύπολιπεϊν. 5
ΞΕ. Συ δη προs θεών, ώ παϊ, δυνατον ήγϋ τούτο; τάχα
γαρ άν ύμεϊs μeν όξύτερον οί νέοι προs αύτο βλέποιτε,
ήμεϊs δε άμβλύτερον.
ΘΕΑΙ. Το ποίον, καi προs τί μάλιστα λέγειs; ο ύ γάρ 233
που κατανοώ το νύν έρωτώμενον.
ΞΕ. Εί πάντα έπίστασθαί τι να άνθρ ώπων έστi δυνατόν.
ΘΕΑΙ. Μακάριον μεντάν ήμών, ώ ξένε, ήν το γένοs.
ΞΕ. Πιϊιs οδν άν ποτέ τιs πρόs γε τον έπιστάμενον 5
αύτοs άνεπιστή;ιωι• ών δύναιτ' άν ύγιέs τι λέγων άντειπεϊν;
ΘΕΑΙ. Ούδαμώs.
ΞΕ. η ποτ' οδν aν εϊη το τήs σοΦιστικήs δυνάμεωs
θαύμα;
ΘΕΑΙ. Τού δη πέρι; 10
ΞΕ. Καθ' δντινα τρόπον ποτ€ δυνατοί; τοϊs νέοιs δόξαν b
παρασκευάζειν ώs είσi πάντα πάντων αύτο i σοΦώτατοι.
δήλον γαρ ώs εί μήτε άντέλεγον όρθώs μήτε έκείνοιs
έΦαίνοντο, Φαινόμενοί τε εί μηδeν α δ μάλλον έδόκουν δια
την άμΦισβήτη σιν εlναι φρόνιμοι, το σον δη τούτο, σχολϋ 5
ποτ' άν αύτοϊs τιs χρήματα διδοus ήθελεν άν τούτων αvτών
μαθητ7)s γίγνεσθαι.
ΘΕΑΙ. Σχολϋ μεντάν.
ΞΕ. Νύν δέ γ' έθέλουσιν;
ΘΕΑΙ. Καi μάλα. 10
d 7 που om. β e 4 κai πpος β e 5 yούν βΤ: yούν δη W,

T'sv e 6 δ€ δη W a 2 που βτw: πω Stob. a 3 ό.νθpωπόν
Stob. a 8 το om. Τ b 4 α.J om. W b 5 το σον td,
corr. Par. 1808 (m. incert.): τόσον βτw
μι
c ΞΕ. Δοκούσι γap οlμαι πpos ταύτα eπιστημόνωs έχειν

αύτοi πpος δ.πεp άντιλέγοvσιν.
ΞΕ. Δpwσι δέ γε τούτο πpos δ.παντα, Φαμέν;
5 ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πάντα apα σοΦοi τois μαθηταiς φαίνονται.
ΞΕ. Ούκ οντεs γε · άδύνατον γap τούτό γε εφάνη.
ΘΕΑΙ. Πws γap ούκ άδύνατον;
ΙΟ ΞΕ. Δοξαστικην apα τινa πεpi πάντων eπιστήμην ό
σοΦιστ7)<; ήμiν άλλ' ούκ άλήθειαν έχων άναπέΦανται.
d ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν οδν, καi κινδυνεύει γε το νύν
είpημένον οpθότατα πεpi αύτwν είpήσθαι.
ΞΕ. Λάβωμεν τοίνvν σαΦέστεpόν τι παpάδειγμα πεpi
τούτων.
5 ΘΕΑΙ. Το ποiον δή;
ΞΕ. Τόδε. καί μοι πειpw πpοσέχων τον νούν εδ μάλα
άποκpίνασθαι.
ΘΕΑΙ. Το ποiον;
ΞΕ. Εϊ τις Φαίη μη λέγειν μη δ ' άντιλέγειν, άλλα ποιεiν
ΙΟ καt δpάν μιίj. τέχνrι σvνάπαντα Επίστασθαι πpάγματα-
e ΘΕΑΙ. Πws πάντα εlπεs;
ΞΕ. Την άpχην τού pη θέντο<; σύ γ' ήμϊν εύθvs άγνοεiς·
τa γap σύμπαντα, ώς έοικα<;, ού μανθάνει<;.
ΘΕΑΙ. Ού γap οδν.
5 ΞΕ. Λέγω τοίνvν σε καi eμε των πάντων καi πpos ήμϊν
τdλλα ζψα καi δένδpα.
ΘΕΑΙ. Πws λέγειs;
ΞΕ. Εί' τι<; eμε καi σε καi τdλλα Φvτa πάντα ποιήσειν
Φαίη -
234 ΘΕΑΙ. rίνα δ η λέγων την ποίησιν; ού γap δ η γεωpγόν
γε epεί<; τινα · καi γap ζψων αύτον εlπε<; ποιητήν.
e Ι εlπas W (sed ε sv W ipse), cf ad 217 e 6 e 8 ποιήσειν W,
Γ. ποίησιν βΤ a 2 κai γiip βΤ· κai γiip δη κai W
41 2
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 234a
ΞΕ. Φημί, καi πρός γε θαλάrτης καi γijς καi ούρανοϋ

καi θεwν καi τwν aλλων συμπάντων · καi τοίνυν καi ταχv
ποιήσας αύτwν l!καστα πάνυ σμικροϋ νομίσματος ιiπο- 5
δίδοται.
ΘΕΑΙ. Παιδιιiν λέγεις τινά.
ΞΕ. η δέ; τi]ν τοϋ λέγοντος δτι πάντα οlδε καi ταϋτα
l!τερον άν διδάξειεν όλίγου καi έν όλίγιp χρόνιp, μwν ού
παιδιιiν νομιστέον; Ιο
ΘΕΑΙ. Πάντως που.
ΞΕ. Παιδιιiς δε f!χεις η τι τεχνικwτερον η καi χαριέ- b
στερον εlδος η το μιμητικόν;
ΘΕΑΙ. Ούδαμwς· πάμπολυ γιiρ είρηκας εlδος είς εν
πάντα συλλαβwν καi σχεδόν ποικιλwτατον.
ΞΕ. Ούκοϋν τόν γ' ύπισχνούμενον δυνατόν εlναι μιg. 5
τέχνυ πάντα ποιεϊν γιγνwσκομέν που τοϋτο, δτι μιμήματα
καi όμwνυμα τwν όντων aπεργαζόμενο ς rfi γραφικij τέχνυ
δυνατός f!σται τοvς ιiνοήτους τwν νέων παίδων, πόρρω θεν
τιi γεγραμμένα έπιδεικνύς, λανθάνειν ώς δτιπερ άν
βουλη θij δριiν, τοϋτο ίκανώτατος wν ιiποτελεϊν f!ργιp. ΙΟ
ΘΕΑΙ. Πως γιiρ οϋ; c
ΞΕ. η δε δή; περi τοvς λόγους clρ ' ού προσδοκwμεν
εlναί τινα aλλην ;έχνην, iι δυνατόν αV τυγχάνει τοvς νέους
καi f!τι πόρρω τwν πραγμάτων τijς ιiλη θείας ιiΦεστwτας
διιi τwν wτων τοϊς λόγοις γοητεύειν, δεικνύντας είδωλα 5
λεγόμενα περi πάντων, wστε ποιεϊν ιiλη θij δοκεϊν λέγεσθαι
και τον λέγοντα δη σοΦwτατον πάντων aπαντ' εlναι;
ΘΕΑΙ. η γιiρ ούκ aν εϊη aλλη τις τοιαύτη τέχνη; d
ΞΕ. Τοvς πολλοvς οVν, ώ Θεαίτητε, τwν τότε ιiκουόν
των ιlρ' ούκ ιiνάγκη, χρόνου τε έπελθόντος αύτοϊς ίκανοϋ
a 3 καi γής W om. βΤ a 8 την βτw. το Schanz b Ι ij
bis om. W b 5 τον Βτw: το D b 6 τούτο βτw: τούτον
corr rec. Laur 8 5 . 6 b 7 καi del. Baumann c 3 ύ Schleier-
macher. ή β· ή Τ. ij W δυνατον αύ Schleiermacher: ού δυνατον αύ
βτw. αύ δυνατον δν Burnet: 'ΠΟυ δυνατον αύ Dies τυγχάνει Hein-
dorf τυγχάνειν βτw c 7 ά'Πάντων W d Ι τοιαύτη τις
άλλη W d 2 ούν βτw· γούν Par. Ι 8ο8 ώ om β
καi: πpοϊούσηs ήλικίαs τοίs τε ο δσ ι πpοσπίπτονταs έγγύθεν

5 καi: διa παθημάτων d.ναγκαζομένουs έναpγώs έΦάπτεσθαι
τών όντων, μεταβάλλειν τιis τότε γενομέναs δόξαs, ιϊιστε
σμικpιi μεν φαίνεσθαι τιi μεγάλα, χαλεπιi δε τa pιj.δια, καi:
e πάντα πάνηι d.νατετpάΦθαι τιi έν τοίs λόγοιs φαντάσματα
ύπο τών έν ταίs πpάξεσιν έpγων παpαγενομένων;
ΘΕΑΙ. Ώs γοϋν έμοi: τηλικψδε όντι κpίναι. οίμαι δε
καi: έμε τών έτι πόppω θεν d.Φεστηκότων είναι.
5 ΞΕ. Τοιγαpοϋν ήμείs σε οϊδε πάντεs πειpασόμεθα καi:
νϋν πειpώμεθα ώs έγγύτατα άνευ τών παθημάτων πpοσ
άγειν. πεpi: δ' οδν τοϋ σοΦιστοϋ τόδε μοι λέγε · πότεpον ήδη
235 τοvτο σαΦis, οτι τών γοήτων έστί τιs, μιμητiJs ων τών
όντων, 7j διστάζομεν έτι μη πεpi: δσωνπεp d.ντιλέγειν δοκεί
δυνατοs είναι, πεpi: τοσούτων καi: τιis έπιστήμαs aληθώs
έχων τυγχάνει;
5 ΘΕΑΙ. Καi: πώs άν, ι1ι ξένε; d.λλιi σχεδόν ήδη σαΦεs έκ
τών εipημένων, δτι τών τήs παιδιιis μετεχόντων έστί τιs
μυρίων εls.
ΞΕ. Γόητα μεν δη και μιμητiJν apα θετέον αvτόν τινα.
ΘΕΑΙ. Πώs γιip ov θετέον;
10 Ξ Ε . ':Αγε δή, νϋν ήμέτεpον έpγον ήδη τον θήpα μηκέτ'
b aνεϊναι · σχεδόν γιip αvτον πεpιειλήφαμεν έν α.μφιβλη
στpικψ τινι τών έν τοίs λόγοιs πεpi: τιi τοιαϋτα όpγάνων,
ω στε οvκέτ' έκΦεύξεται τόδε γε.
5 ΞΕ. Το μη ov τοϋ γένουs είναι τοϋ τών θαυματοποιών
r
τιs ειs.
ΘΕΑΙ. Kaμoi: τοϋτό γε οϋτω πεpi: αvτοϋ συνδοκεϊ.
ΞΕ. Δέδοκται τοίνυν δτι τάχιστα διαιpείν την εiδωλο-
e 3 κρίναι βΤ. κρίνει ν W a 4 τυγχάνυ Heindorf a 7-8 μυ-

ρίων ε{s ΞΕ. γόητα Apelt: μερών ε{s γόητα sine puncto et sine person.
distinct. W. μερών είs γόητα Β: μερών· είs γόητα DT (sic interpungunt,
sed non ut νid. personas mutant) a 8 αύτον om β a 10 νύν
βΤ νύν γiiρ W b 3 ούκέτ' W· ούκ iτι β· ούκ Τ b 4 το W,
Τ'sν om βΤ b 5 τού τών τw. τούτων β b 8 δέδοκται
Wsv· δέδεικται βτw
ποιικr'Jν τέχνην, καi καταβάντας είς αύτήν, εαν μεν ημας
εύθvς ό σοΦιστης ύπομείνrι, συλλαβείν αύτον κατa τa ΙΟ
επεσταλμένα ύπο τού βασιλικού λόγου, κάκείνψ παρα- c
δόντας άποΦήναι την άγραν· εαν δ ' άρα κατa μέρη τής
μιμητικής δύηταί πy, συνακολουθείν αύτψ διαιpούντας
άεi την ύποδεχομένην αύτον μοίραν, έωσπερ ιϊν ληΦ θfi.
πάντως ούτε οVτος ούτε άλλο γένος ούδεν μή ποτε iκΦυγον 5
επεύξηται την τι.ϊιν οϋτω δυναμένων μετιέναι καθ' έκαστά
τε καi iπi πάντα μέθοδον.
ΘΕΑΙ. Λέγεις εv, καi ταύτα ταύτrι ποιητέον.
ΞΕ. Κατa δη τον παρεληλυθότα τρόπον τής διαιρέσεως
έγωγέ μοι καi νύν Φαίνομαι δύο καθοριiν είδη τής μιμη- d
τικής· την δε ζητουμένην ίδέαν, εν όποτέρψ ποθ' ήμίν ο δ σα
τυγχάνει, καταμαθείν ούδέπω μοι δοκw νύν δυνατός εlναι.
ΘΕΑΙ. Σv δ' άλλ' είπε πρwτον καi δίελε ήμϊν τίνε τω
δύο λέγεις. 5
ΞΕ. Μίαν μεν την είκαστικr'Jν όρων iν αύτij τέχνην. έστι
δ ' αϋτη μάλιστα όπόταν κατa τaς τού παραδείγματος συμ
μετρίας τις εν μ ή κει καi πλάτει καi βάθει, καi προς τούτοις
έτι χρώματα άποδιδοvς τa προσήκοντα έκάστοις, την τού e
μιμήματος γένεσιν άπεργάζηται.
ΘΕΑΙ. η δ'; ού πάντες οί μιμούμενοί τι τούτ' επιχει
ρούσι δριiν;
ΞΕ. Ούκουν δσοι γε των μεγάλων πού τι πλάπουσιν 5
έργων η γράΦουσιν. εί γaρ άποδιδοίεν την τwν κώλων
άλη θινr'Jν συμμετρίαν, οlσθ' δτι σμικρότερα μεν τού δέον-
τος τα άνω, μείζω δε τα κάτω Φαίνοιτ' αν δια το τα μεν 236
πόρρω θεν, τα δ' εγγύθεν ύΦ' ήμων όρασθαι.
b 10 αύτον om Τ, add Τ' ante συλλαβεiν c 2 κατιi τιi Hein-

dorf d 2 ποτε οJσα ήμiν W d 3 νύν δοκώ μοι W
d 4 ιι:αi δίελε πpώτον W Stob d 6 όpών βΤ Procl. Stob.: όpώ W
e Ι έιι:άστοις W, corr. ras. in Τ, Procl. Stob.: έκάσταις β, Tac
e 6 κώλων Badham: καλών βτw Procl. Stob. a 3 πάνυ μeν οJν Τ
Procl. Stob.: δοκεi μοι πάνυ μeν οJν W: om. β
236a ΠΛΑΤΩΝ ΟΣ
ΞΕ. �p · οδν ov χαίpειν το άληθες €άσαντες οί δημιοvp-

5 γοi νύν OV τας ούσα<; συμμετpίας άλλα τας δοξούσας είναι
καλας τοϊς είδώλοις €ναπεpγάζονται;
ΞΕ. Το μεν άpα ί!τεpον ov δίκαιον, είκός γε ον, είκόνα
καλεϊν;
ΙΟ ΘΕΑΙ. Ναί.
b ΞΕ. Και της γε μιμητικής το €πi τούτψ μέpος κλητέον
δπεp εt:πομεν €ν τψ πpόσθεν, είκαστικήν;
ΘΕΑΙ. Κλητέον.
ΞΕ. η δέ; το φαινόμενον μεν δια την OVK ΕΚ καλού
5 θέαν €οικέναι τψ καλψ, δύναμιν δε ει τις λάβοι τα τηλι
καύτα ίκανώς όpιi.ν, μη δ' είκος ψ φησιν €οικέναι, τί καλού
μεν; ιlp ' οvκ, €πείπεp Φαίνεται μέν, ίiοικε δε οϋ, Φάντασμα;
ΞΕ. Οvκούν πάμπολv καi κατα την ζωγpαΦίαν τούτο
c το μέpος €στi καi κατα σύμπασαν μιμητικήν;
ΘΕΑΙ. Πώς δ ' οϋ;
ΞΕ. Την δη Φάντασμα άλλ' οvκ είκόνα άπεpγαζομένην
τέχντιν &.p ' ου Φανταστικην οpθότατ' ιϊν πpοσαγοpεύοιμεν;
5 ΘΕΑΙ. Πολύ γε.
ΞΕ. Τούτω τοίνυν τώ δύο ίiλεγον ε!δη της είδωλο
ποιικής, είκαστικην καi Φανταστικήν.
ΘΕΑΙ. Όpθώς.
ΞΕ. "Ο δέ γε καi τότ' ήμφεγνόουν, (€ν) ποτέpg. τον
Ιο σοΦιστην θετέον, οuδε νύν πω δύναμαι θεάσασθαι σαφώς,
d άλλ' οντω ς θαυμαστός άνηp καi κατιδεϊν παγχάλεπος, €πεi
a 5 δοξούσαs βΊW Procl Stob (Μ) δοξάσαs Wsv, Stob (Α)
a 7 παvταπασί yE W, T'mg πάvυ μiv o.Jv βΤ, yp W, Stob a 8 τό
μiv άρα έτερον ού δίκαιον βΤ άp ' otJv τΟ μέν Ετεpον δίκαιον W. τzmg τό
μί!v άρα €τEpov δίκαιοv Stob. Είκόs yE όv, Είκόvα βΤ Stob.
Είκαστικοv W, T'mg c Ι κατιi βW Stob κατιi τηv τ
.
c 3 ψάvτασμα W Stob , cοπ. ras in Τ· ψαvτάσματα βΤ c 5 πολύ

yE βΤ Stob πάvυ γ• W c 6 Είδωλοποιικήs ΒΊW Stob. (Μ)
Εiδωλοποιητικήs D Stob. (Α) c 9 έv add Ven. Ι 86 sv fort m Ι
om. βΊW c ΙΟ θΕάσασθαι βΤ. βΕβαιώσασθαι W, T'mg
d Ι άviJp Bekker άviJp βΊW
μ6
Σ ΟΦ ΙΣΤΗΣ 236d
καi νύν μάλα εδ καi κομψwς είς άπορον εlδος διερ ευνή σα
σθαι καταπέΦευγεν.
ΘΕΑΙ. 'Έοικεν.
ΞΕ. �ρ ' οδν αύτο γιγνώσκων σύμφης, ή σε ο{ον pύμη 5
τις ύπο τού λόγου συνειθισμένον συνεπεσπάσατο προς το
ταχv συμψfισαι;
ΘΕΑΙ. Πως καi προς τί τούτο εϊρηκας;
ΞΕ. "Οντως, ώ μακάριε, iσμεν €ν παντάπασι χαλεπij
σκέψει. το γιiρ Φαίνεσθαι τούτο και το δοκεϊν, εlναι δε μ ή, e
καi το λέγειν μεν άττα, άλη θij δε μή, πάντα ταύτά €στι
μεστιi άπορίας άεi €ν τψ πρόσθεν χρόνψ καi νύν. δπως γιiρ
είπόντα χρiz ψευδή λέγειν ή δοξάζειν (Φάναι) όντως εlναι,
καi τούτο Φθεγξάμενον iναντιολογί� μiz συνέχεσθαι, 5
παντάπασιν, ώ Θεαίτητε, χαλεπόν. 237
ΘΕΑΙ. rί δή;
ΞΕ. Τετόλμηκεν ό λόγος οδτος ύπο θέσθαι το μη ον
εlναι · ψεύδος γιiρ ούκ ιϊν άλλως έγίγνετο δν. Παρμενίδης
δε ό μέγας, ώ παϊ, παισiν ήμϊν οδσιν άρχόμενός τε καi διιi 5
τέλους τούτο άπεμαρτύρατο, πεζij τε ώδε έκάστοτε λέγων
καi μετιi μέτρων-
Ού γιiρ μή ποτε τούτο δαμij, φησίν, εlναι μiz €όντα ·
άλλιi σv τijσδ' άΦ' όδού διζήμενος εlργε νόημα.
παρ ' €κείνου τε οδν μαρτυρεϊται, καi μάλιστά γε δiz b
πάντων ό λόγος αύτος ιϊν δηλώσειε μέτρια βασανισθείς.
τούτο οδν αύτο πρwτον θεασώμεθα, εί μ ή τί σοι διαφέρει.
d 6 σvvεπεσπάσατο Τ 2 in ras συνεσπάσατο W· νύν έπεσπάσατο β, Tac
d 8 τί W δτι βΤ e 4 Φάναι add. Heindorf a 4 έγίγνετο
βΤ γίγνοιτο W a 5 ήμ.ίν W μ.eν βΤ τε Heindorf: γε W· δι
βΤ a 6 τούτο βΤ ταύτα W a 8 cf. ad 258 d 2: τούτο δαμ.ij
Parmenides ap Ar Μeι (codd. EJ) et ap Simpl rn Phys 135 (Ε), 143 (DE),
244 (Ε), qui ex his Sophistae locis nondum corruptis Parmenidis verba
hauserunt τούτ' ούδαμ.ij βτw ut vid. (nisi fort. τούτ' ού δ αμij hic voluit
W, sed cf ad 258 d 2) έόντα Parm ap. Ar . όντα βτw (sed έόvτα W
.
2 5 8 d 2) a 9 διζήμ.ενος βτw (sed διζήσιος βτw 2 5 8 d 3 et Parm.

ap. Sext et Simpl ) b 2 αύτος W, Τ': ούτος βΤ b 3 θεασώ
μ.εθα πρώτον W
ΘΕΑΙ. Το μεν iμον δ τrτι βούλει τίθεσο, τον δε λόγον fι

5 βέλτιστα διέξεισι σκοπων αύτόS' τε ϊθι κάμε κατa ταύτην
την όδον άγε.
ΞΕ. 11λλa χpη δpιiν ταύτα. καί μοι λέγε· "το μηδαμωS'
ον " τολμωμέν που Φθέγγεσθαι;
ΘΕΑΙ. ΠωS' γap οίί;
Ιο ΞΕ. Μη τοίνυν €pιδοS' ενεκα μηδε παιδιιiS', άλλ' εί
c σπουδii δέοι συννοήσαντά τινα άποκpίνασθαι των
άκpοατων ποί χpη τοίίνομ' iπιΦέpειν τούτο, ΤΟ "μη ον, " τί
δοκούμεν άν; είS' τί καi iπi ποίον αύτόν τε καταχpήσασθαι
καi τψ πυνθανομένψ δεικνύναι;
5 ΘΕΑΙ. Χαλεπον ήpου καi σχεδόν είπείν οί'ψ γε iμoi
παντάπασιν άποpον.
ΞΕ. 11λλ' οδν τούτό γε δηλον, δτι των όντων iπί (τι) το
μη δν ούκ οίστέον.
ΘΕΑΙ. ΠωS' γap aν;
ΙΟ ΞΕ. Ούκούν iπείπεp ούκ iπi ΤΟ ον, ούδ' iπi το τi Φέpων
όpθωS' άν τιS' Φέpοι.
ΘΕΑΙ. ΠωS' δή;
d ΞΕ. Καi τούτο ήμίν που Φανεpόν, ώS' καi το τι τούτο
p?]μα iπ' δντι λέγομεν έκάστοτε · μόνον γap αύτο λέγειν,
w σπεp γυμνον καi άπηpημωμένον άπο των όντων
άπάντων, ιiδύνατον· ή γάp;
5 ΘΕΑΙ. 11δύνατον.
ΞΕ. �pα τy δε σκοπων σύμφηS', ώS' ιiνάγκη τόν τι
λέγοντα εν γέ τι λέγειν;
ΘΕΑΙ. ΟϋτωS'.
b 5 κατιi ταύτην την όδον άγε βΤ: κατάυτην ( sic ut vid.) άγε την όδόν
W b 8 Φθ€γξασθαι W b ΙΟ άλλ'εί σπουδij Βekker άλληs πού δi]
β: άλλη σποvδfi τ. άλλ' ή σποvδfi w άλλ' ιϊν σποvδfi Par. Ι8ο8 m Ι se
corr. c Ι άποκpiνασθαι βΤ άποΦήνασθαι W, Τ' c 2 τi
Winckelmann. τι β δτι τw c 7 τι add. Par. Ι8ο8 m. Ι sv om.
βτw C ΙΟ Φέpον W d Ι τούτο pήμα Τ τού pήμaτas β:
pήμα W τούτο το pήμα Vind phil. gr 2 Ι d 2 έπ' όντι βW. έπi ον
τι τ γιip om τ d 6 τι om Τ, add. SV τ ipse
ut vid.
μ8
ΞΕ. Ένοι; γdρ δij τό γε "τi " Φή σειι; σημεiον εlναι, το δε
"τινε " δυοiν, το δε "τινει; " πολλων. 10
ΘΕΑΙ. Πωι; γaρ οϋ;
ΞΕ. Τον δε δij μij τi λέγοντα άναγκαιότατον, ώι; έοικε, e
παντάπασι μηδεν λέγειν.
ΘΕΑΙ. �ναγκαιότατον μεν οδν.
ΞΕ. 'Αρ ' οδν ούδε τούτο συγχωρητέον, το τον τοιούτον
λέγειν μέν, λέγειν μέντοι μηδέν, ιiλλ' οvδε λέγειν Φατέον, 5
σ, γ' αν επιχεψfί "μη ον " Φθέγγεσθαι;
ΘΕΑΙ. Τέλος γούν aν άπορίαι; ό λόγοι; έχοι.
ΞΕ. Μ ή πω μ έ γ ' ε ίπy ι; · έτι γάρ, ώ μακάριε, έστι, καi 238
ταύτά γε των άποριων ή μεγίστη καi πρώτη. περi γdρ
αvτijν αvτού τijν άρχijν οδσα τυγχάνει.
ΘΕΑΙ. Πωι; Φfιι;; λέγε καi μηδεν άποκνήσyι;.
ΞΕ. Τψ μεν οντι που προ σγένοιτ' άν τι των οντων 5
έτερον.
ΘΕΑΙ. Πωι; y aρ οϋ;
ΞΕ. Μη οντι δέ τι των οντων ιlρά ποτε προσγίγνεσθαι
Φήσομεν δυνατόν εlναι;
ΘΕΑΙ. Καi πωι;; 10
ΞΕ. �ριθμον δij τον σύμπαντα των οντων τίθεμεν.
ΘΕΑΙ. Εϊπερ γε καi άλλο τι θετέον ώι; ον. b
ΞΕ. Mij τοίνυν μηδ ' eπιχειpωμεν άριθμού μήτε πληθοι;
μήτε Εν προς το μij δν προσΦέρειν.
ΘΕΑΙ. Οϋκουν aν όρθωι; γε, ώι; έοικεν, eπιχειpοϊμεν,
wι; φησιν ό λόγοι;. 5
ΞΕ. Πω ι; ούν aν η δια τού στόματος Φ θέγξαιτο άν τις η
d 9 γε om. W e 4 το τον W, ut vid. prT, refinxit sed non

mutavit Τ': τον το β e 5 μέν om. βW post λέγειν vel λέγειν
μέν add. τι βτw: secl. Schleiermacher e 6 γ' β: δ' W: om. Τ
μή δν βΤ: μήδeν (sic) W e 7 ιϊν βΤ: δή W έχοι ό λόγοs Τ
a Ι έτι βW, T'mg: Ι!στι τ (i.e. έστι γάp . . . έστι, κai κτλ ) κai βτw:
κατιi Heindorf (qui tum a 2 γε delendum suspicatur) a 8 όντι δέ
τι corr.3 Coisl. 155. δν δέ τι βW: όντι δε Τ: όντι δε Laur. 85. 6, sed mox
post άρα add. τι m. rec. ποτε om. β r/>ήσομεν πpοσγίγνεσθαι W
b 3 €ν β: το εν w. ΤΟ δν τ b 6 ιiν' om. w
κ α i τfι διανοίq. ΤΟ παράπαν λάβοι τιi μ η όντα 7j το μη δν

χωρiς άριθμού;
ΘΕΑΙ. Λέγε πiJ;
ιο ΞΕ. "Μη όντα " μεν έπειδιiν λέγωμεν, &.ρα ού πλήθος
c έπιχειρούμεν άριθμού προστιθέναι;
ΘΕΑΙ. τί μήν;
ΞΕ. "Μη ον " δέ, &.ρ α ού το Εν αv;
ΘΕΑΙ. ΣαΦέστατά γε.
5 ΞΕ. Και μην οϋτε δίκαιόν γε οϋτε ορθόν Φαμεν δν έπι-
χειρείν μη όντι προσαρμόττειν.
ΘΕΑΙ. Λέγεις άλη θέστατα.
ΞΕ. Συννοείς οVν ώς οϋτε Φθέγξασθαι δυνατόν ορ θως
οϋτ' είπείν οϋτε διανοη θήναι το μη δν αύτο καθ' αύτό, άλλ'
10 έστιν άδιανόητόν τε καi aρρητον καi αφ θεγκτον καi
aλογον;
ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν οvν.
d ΞΕ. 11ρ ' οvν έψευσάμην aρτι λέγων την μεγίστην
άπορίαν έρείν αύτού πέρι, το δε έτι μείζω τινιi λέγειν
aλλην έχομεν;
ΘΕΑΙ. τίνα δή;
5 ΞΕ. Ώ θαυμάσιε, ούκ έννοείς αύτοίς τοίς λεχθεϊσιν δτι
καi τον έλέγχοντα είς άπορίαν καθίστησι το μη δν οϋτως,
c:.ϊιστε, όπόταν αύτο έπιχειpiJ τις έλέγχειν, έναντία αύτον
αύτψ πεpi έκείνο άναγκάζεσθαι λέγειν;
ΘΕΑΙ. Πως Φfις; είπε έτι σαΦέστερον.
ιο ΞΕ. Ούδεν δεϊ το σαΦέστερον έν έμοi σκοπείν. έγw μεν
e γιiρ ύποθέμενος οϋτε ένος οϋτε των πολλων το μη δν δεϊν
μετέχειν, aρτι τε καi νύν οϋτως Εν αύτο είρηκα · "το μη όν "
γιiρ φημί. συνίης τοι.
ΘΕΑΙ. Ναί.
b 9 πfι βW πfι Τ, sed δ SV τ ipse (voluit δπrι ) c Ι άpιθμού

iπιχειpοϋμεv Τ d 2 το δi W τόδε βΤ (sed τού mg Τ ipse)
ante το δi ϊχομεv personas mutant βτw, hospiti restituit Winckel-
mann d 4 τίνα δή Winckelmann, Theaet. restituens τί δι! β τί δ'
W τί δαί Τ. hospiti trib βτw d 5 αύτοiς βΤ iv αύτοις W
μο
ΞΕ. Καi μην α δ καi σμικρον έμπροσθεν "άΦ θεγκτόν " 5

, , και.. ,,αpρητον
,, ,, "
τε αυτο και.. αιιογον
,' S' ,
ε Φ ην "ειναι. συνεπrι; ,
ΘΕΑΙ. Συνέπομαι. πώς γaρ οίί;

ΞΕ. Οvκούν τό γε 'Έlναι " προσάπτει ν πειρώμενος
έναντία τοϊς πρόσθεν έλεγον; 239
ΘΕΑΙ. Φαίντι.
ΞΕ. η δέ; το "τό " προσάπτω ν ovx ώς ένi διελεγόμην;
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi μην "άλογ ό ν " γε λέγων καi "άρρητο ν " καi 5
"άΦθεγκτ ο ν " ώς γε πpος εν τον λόγον έποιούμην.
ΘΕΑΙ. Πώς δ Όϋ;
ΞΕ. Φαμ€ν δέ γε δεϊν, είπερ όρ θώς τις λέξει, μήτε ώς €ν
μήτε ώς πολλσ. διορίζειν αvτό, μη δε το παράπαν "αvτό "
καλεϊν · ένος γdp είδει καi κατd ταύτην aν την πρόσρησιν 10
πpοσαγορεύοιτο.
ΞΕ. Τον μεν τοίνυν έμέ γε τί τις aν λέγοι; καi γaρ b
πάλαι καi τΟ. νύν ήττημένον aν εϋροι περi τον τού μη όντος
Ελεγχον. ώστε έν έμοιγε λέγοντι, καθάπεp εlπον, μη
σκοπώμεν την όρ θολογίαν περi το μη ον, άλλ' ε{α δη νύν έν
σοi σκεψώμεθα. 5
ΘΕΑΙ. Πώr; Φfις;
ΞΕ. '1θι ήμϊν εδ καi γενναίως, δ.τε νέος ών, ότι μάλιστα
δύνασαι συντείνας πειpάθητι, μήτε οvσίαν μήτε το εν μήτε
πλήθος άpιθμού πpοστιθεir; τιjJ μη δντι, κατd το όρθον
Φθέγξασθαί τι περι αvτοϋ. 10
ΘΕΑΙ. Πολλη μεντάν με καi άτοπος έχοι προθυμία της c
έπιχειpήσεως, εl σε τοιαύθ' όρών πάσχοντα αvτος έπι

χειροίην.
e 7 σvvέπομαι. πώς γdp οϋ; TW σvvέπομαί πως. β (omissis γdp οϋ)
a 3 Τ Ο "τό , Cornford: τούτο βτw έvi βW, T'mg: εv τ a 5 γε
τw τε β a 10 ένος γap είδει Β: D incert €ν τε γap είδει Τ: ένος
..
γdp έδει W (€v) ένος γdp είδει Winckelmann έν τι γdp ήδη Heindorf
b Ι €μέ yε τί τις Burnet: €μέ τε τι τίς β· €μέ γε έτι τiς τ. €με έτι τί τίς w
b 4 εlα corr Ven 186 έα βτw b 8 το €v βΤ. €v W b 9 το
όρθοv βW τον όρθοv λόγον Τ c 2 όpώv τοιαύτα W
42 1
ΞΕ. :Αλλ' εί δοκεϊ, σ ε μεν και έμε χαίρειν έώμεν· €ως δ '
5 ιϊ ν τινι δυναμένψ δράν τοϋτο έντvγχάνωμεν, μέχρι τούτου
λέγωμεν ώς παντός μάλλον πανούργως είς ιϊπορον ό
σοΦιστiJ ς τόπον καταδέδυκεν.
ΘΕΑΙ. Και μάλα δη φαίνεται.
ΞΕ. Τοιγαροϋν εί τινα Φήσομεν αυτον έχειν Φαντα-
d στικην τέχνην, fψδίως έκ ταύτης rij> χρείας τών λόγων
άντιλαμβανόμενος ήμών είς τούναντίον άποστpέψει τοvς
λόγους, δταν είδωλοποιον αύτον καλώμεν, άνερωτών τί
ποτε το παράπαν είδωλον λέγομεν. σκοπεϊν οδν, ιΙι
5 Θεαίτητε, χρη τί τις τψ νεανί� προς το έρωτώμενον άπο
κρινεϊται.
ΘΕΑΙ. Δήλον δτι Φήσομεν τά τε έν τοϊς ϋδασι καi
κατόπτροις είδωλα, έτι καi τa γεγραμμένα καi τa τετvπω
μένα καi τάλλα δ σα που τοιαϋτ' έσθ' €τερα.
e ΞΕ. Φανεpός, ιΙι Θεαίτητε, εl σοΦιστiJν ούχ έωρακώς.
ΘΕΑΙ. τί δή;
ΞΕ. Δόξει σοι μύειν η παντάπασιν ούκ έχειν όμματα.
ΘΕΑΙ. Πώς;
5 ΞΕ. Την άπόκρισιν δταν οϋτως αύτψ διδψς, έaν έν
κατόπτροις η πλάσμασι λέγrι> τι, καταγελάσεταί σου τών
λόγων, δταν ώς βλέποντι λέγrι> αύτψ, προσποιούμενος
240 ούτε κάτοπτρα ούτε ϋδατα γιγνώσκειν ούτε το παράπαν
όψιν, το δ ' έκ τών λόγων έρωτijσει σε μόνον.
ΘΕΑΙ. Ποϊον;
ΞΕ. Το δια πάντων τούτων α πολλa είπwν ήξίωσας ένi
5 προσειπεϊν όνόματι, Φ θεγξάμενος "είδωλον " έπi πάσιν ώς
εν όν. λέγε οδν καi άμύνου μηδεν ύποχωρών τον ιϊνδpα.
ΘΕΑΙ. Τί δήτα, ιΙι ξένε, είδωλον liν Φαϊμεν εlναι πλήν
γε "το πpος τάληθινον άΦωμοιωμένον €τεpον τοιοϋτον; "
d 2 άποστpi.ΦΕι Τ se corr.: άποτpi.Φο βW, Tac d 4 nοτΕ β· om.

τw d 4 ΧΡiι ώ ΘωίrητΕ W d 7 έτι om W έτι (δε) Hein-
dorf: Ε{τα Baumann e Ι Ε{ ώ ΘΕαίrητΕ W e 7 βλi.ποvτι
βW. βλi.πωv τί Τ a 2 λόγων βΤ έpγωv W
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 240a
ΞΕ. "'Έτερον δε λέγεις- τοιούτον άληθινόν, η έπi τίνι το

- S' "
τοιοvτον ειπεs-; b
ΘΕΑΙ. 'Όύδαμιiιs- άληθινόν γε, άλλ' έοικοs- μέν. "
ΞΕ. '"Αρα το άληθινον όντως- δ ν λέγων; "
ΘΕΑΙ. 'Όϋτωs-. "
ΞΕ. "Τί δέ; το μη άληθινον &.ρ' έναντίον άληθοϋs-; " 5
ΘΕΑΙ. "τί μήν; "
ΞΕ. ''Ούκ όντωs- δ ν άρα λέγεις- το έοικόs-, εϊπερ αύτό γε
μη άληθινον έρεϊs-. "
ΘΕΑΙ. ":Αλλ' l!στι γε μήν πως-. "
ΞΕ. 'Όύκοvν άληθιiιs- γε, Φfιs-. " ΙΟ
ΘΕΑΙ. 'Όύ γaρ οδν· πλήν γ' είκwν όντως-. "
ΞΕ. 'Όύκ δν άρα όντως-, l!στιν όντως- 1jν λέγομεν
είκόνα; " c
ΘΕΑΙ. -Κινδυνεύει τοιαύτην τινa πεπλέχθαι σvμπλο
κην το μη δν τψ όντι, καi μάλα άτοπον.
ΞΕ. Πιiιs- γaρ ούκ άτοπον; όρQ.s- γοϋν δτι καi νϋν διa
τijs- έπαλλάξεωs- ταύτης- ό πολυκέφαλος- σοΦιστη s- ήνά- 5
γκακεν ήμάs- το μη δν ούχ έκόνταs- όμολογεϊν ε{ναί πως-.
ΘΕΑΙ. Όριiι καi μάλα.
ΞΕ. τί δε δή; την τέχνην αύτού τίνα άΦορίσαντεs- ήμϊν
αύτοϊs- σvμφωνεϊν ο[οί τε έσόμεθα;
ΘΕΑΙ. ΠiJ καi το ποϊόν τι φοβούμενος- οϋτω λέγεις-; d
ΞΕ. 'Όταν περi το Φάντασμα αύτον άπατάν φωμεν καi
την τέχνην ε{ναί τινα άπατητικην αύτοϋ, τότε πότερον
b Ι εlπας w b 7 ούκ σ�τως σ� Baiter et ut vid. talia respicit
Procl. ιn Parm. 744: ούκ σ� Τ: ούκ σ�τως ούκ σ� W, Procl. in Parm. 8Ι6 et
Βμ, Damasc.. ούκ σ�τω� ούκο� β cf. ad b Ι2 b 9 άλλα . . . πως
Theaet. trib. Hermann (iam άλλα . . . μή� Theaet. trib. Schleiermacher):
άλλα μή� hospiti continuant βτw, tum πώς; Theaet. dant
b ΙΟ σύκου� w ούκσύ� τ σύκο� β γε Φii> Τ: γ' έψη� βW
b Ι Ι σ�τως Βτw: σ�τος Τ': D incert. (fort. οϋτως) b Ι 2 ούκ σ�
W· σύκο� β: ούκού� Τ ό�τω ς ' Badham: ούκ σ�τως βτw: ούκ σ�τσς t:
cf. ad b 7 έστί� σ�τως βτw· έστί� σ�τος t c 3 όριj.ς γού� τw
Stob. om. β c 4 έπαλλάξεως βτw: έπάλξεως Stob.
c 7 άΦοpίζο�τες W, Τ' Stob. d Ι Φά�τασμα τw Stob.: Φάσμα β
d 2 πότερο� βΤ Stob.· πότεpα W
ψευδη δοξάζειν την ψυχi]ν ήμων Φήσομεv ύπό της €κείνου

τέχνης, ή τί ποτ' €ροvμεν;
5 ΘΕΑΙ. Τοvτο · τί γaρ aν aλλο εϊπαιμεν;
ΞΕ. Ψευδi]ς δ ' αύ δόξα ί!σται τάναντία τοϊς ούσι δοξά
ζουσα, ή πως;
ΘΕΑΙ. Οϋτως· τάναντία.
ΞΕ. Λέγεις aρα τa μiJ όντα δοξάζειν την ψευδη δόξαν;
10 ΘΕΑΙ. :4νάγκη.
e ΞΕ. Πότερον μiJ εlναι τd μη όντα δοξάζουσαν, ή πως
εlναι τd μηδαμως όντα;
ΘΕΑΙ. Εlναί πως τd μη όντα δεϊ γε, εϊπερ ψεύσεταί
ποτέ τίς τι καi κατd βραχύ.
5 ΞΕ. rί δ '; ou καi μηδαμως εlvαι τd πάντως όντα
δοξάζεται;
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi τοvτο δη ψεvδος;
ΘΕΑΙ. Και τοvτο.
10 ΞΕ. Καi λόγος οlμαι ψευδi]ς οϋτω κατd ταυτα vομι-
241 σθήσεται τά τε όντα λέγων μiJ εlvαι καi τd μiJ όντα εlναι.
ΘΕΑΙ. Πως γaρ ιϊν άλλως τοιοvτος γένοιτο;
ΞΕ. Σχεδόν οuδαμως· άλλα ταvτα ό σοΦιστiJς ou
Φήσει. ή τίς μηχανiJ συγχωρεϊν τινα των εύ φροvούντων,
5 δταν προδιωμολογημέvα Ί7 τd προ τούτων όμολογη θέντα;
μανθάνομεν, ιfJ Θεαίτητε, α λέγει;
d 8 οϋτω� Stob .. om βτw d 9 τά μfι όντα δοξάζειν βΤ Stob

(sed τά om Stob ) : δοξάζειν τά μfι όντα W e Ι πω� βτw πώ�
λΕγε ι� Stob e 3 δεϊ γε βτw λΕγε Stob e 4 τι om Τ, add
Τ' e 10 ο{μαι Βτw, D se corr.: εlναι D ταύτά Stob. ταύτα Τ
ταύτα ταύτα β· ταυτά ταύτα W a 2 ά.\λω� W Stob · άλλο� βΤ
γένοιτο βτw Stob. λέγοιτο Baumann a 3 ού βΤ: om W, punctis
not in τ a 4 ή om w a 5 post δταν add σ.φθεγκτα
καi άppητα καi άλογα καi άδιανόητα βτw, cf 239 a 5: secl Madvig cf.
241 b 1-3 (sed άλογα καi άδιανόητα (plur ) resp. Pollux et Anecdota
Bekkeri) a 5 πpοδιωμολογημένα Τ: πpοσδιωμολογημένα βW
τά πpiJ τούτων όμολογηθέντα secl. Dies (servatis quae secl. Madvig)
a 6 δ. βW, Τ se corr. δ Tac λέγει corr Ven. 1 86, ras facta Par. 1812.
λέγειs- βτw
ΘΕΑΙ. Πως γiip ού μανθάνομεν δτι τάναντία ψήσει

λέγειν ήμιiς τοίς νυνδή, ψευδή τολμήσαντας είπείν ώς
ίΞστιν έν δόξαις τε καi κατii λόγους; τψ γiip μη όντι το δν b
πpοσάπτειν ήμιiς πολλάκις άναγκάζεσθαι, διομολογη
σαμένους νυνδη τοϋτο εlναι πάντων άδυνατώτατον.
ΞΕ. Όpθως άπεμνημόνευσας. άλλ' ώpα δη βουλεύε
σθαι τί χpη δpιiν τοϋ σοΦιστοϋ πέp ι · τiiς γiip aντιλήψεις 5
καi άποpίας, έaν αύτον δ ιεpευνωμεν έν ηj των ψευδου
pγων καi γοήτων τέχνrι τιθέντες, όpf!.ς ώς εύπορο ι καi
πολλαί.
ΘΕΑΙ. Καi μάλα.
ΞΕ. Μικpον μέpος τοίνυν αύτων διεληλύθαμεν, ούσων 10
ώς €πος είπείν άπεpάντων. c
ΘΕΑΙ. :4δύνατόν γ' άpα, ώς ίΞοικεν, ( αν ) εϊη τον
σοΦιστην έλεϊν, εί ταϋτα οϋτως έχει.
ΞΕ. η οδν; άποστησόμεθα νϋν μαλθακισθέντες;
ΘΕΑΙ. Οϋκουν ίΞγωγέ ψημι δείν, εί καi κατa σμικpον 5
ο[οί τ' έπιλαβέσθαι πrι τάνδpός έσμεν.
ΞΕ. Έξεις οδν συγγνώμην καi καθάπεp νϋν εlπες
άγαπήσεις έάν πrι καi κατa βpαχu παpασπασώμεθα οϋτως
ίσχυpοϋ λόγου;
ΘΕΑΙ. Πως γap ούχ εξω; 10
ΞΕ. Τόδε τοίνυν €τι μιiλλον παpαιτοϋμαί σε. d
ΞΕ. Μή με οlον πατpαλοίαν ύπολάβrις γίγνεσθαί τινα.
ΘΕΑΙ. η δή;
ΞΕ. Τον τοϋ πατpος Παpμενίδου λόγον άναγκαίον 5
ήμίν άμυνομένοις ίΞσται βασαν_ίζειν, καi βιάζεσθαι τό τε μη
δν ώς ίΞστι κατά τι καi το δν αδ πάλιν ώς ούκ ίΞστι πrι.
a 7-8 λέyειv Φτισiv W, sed ει supra iv W ipse b 3 τούτο W. που
τούτο βΤ b 4 ώpa W δpa βΤ βουλεύσασθαι Τ b 6 ev
ηϊ τώv yοήτωv καi ψευδουpyώv τιθέvτες τέχvrι W c 2 y' ίipa
Lowe yάp βΤ άp ' W: ίiv oιJv add. T'sv. y' ιiv Burnet ιiv post liοικεv
add. Campbell c 4 post oιJv add. οϋτως W c 7 εlπι;ς
vύv W
241d Π Λ ΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. Φαίνεται το τοιούτον διαμαχετέον έ ν τοίς

λόγοις.
ΙΟ ΞΕ. Πώς γαp ού Φαίνεται καi το λεγόμενον δη τούτο
e τυφλψ; τούτων γαp μήτ' έλεγχθέντων μήτε όμολογη
θέντων σχολfι ποτέ τις οlός τε €σται πεpi λόγων ψευδών
λέγων ή δόξης, είτε εlδώλων είτε εlκόνων είτε μιμημάτων
είτε φαντασμάτων αύτών, ή καi πεpi τεχνών τών δσαι πεpi
5 ταύτά εlσι, μη καταγέλαστος εlναι τα έναντία άναγκα
ζόμενος αύτψ λέγειν.
ΘΕΑΙ. :Αλη θέστατα.
242 ΞΕ. Δ ια ταύτα μέντοι τολμητέον έπιτίθεσθαι τψ
πατpικψ λόγψ νύν, ή το παpάπαν έατέον, εl τούτό τις
εί'pγει δpιiν lίκνος.
ΘΕΑΙ. :Αλλ' ήμιiς τούτό γε μη δεν μηδαμfι είpξrι.
5 ΞΕ. Τpίτον τοίνυν €τι σε σμικpόν τι παpαιτήσομαι.
ΘΕΑΙ. Λ έγε μόνον.
ΞΕ. Εlπόν που νυνδη λέγων ώς πpος τον πεpi ταύτ'
€λεγχον άεί τε άπειpηκwς έγw τυγχάνω καi δη καi τα νύν.
ΘΕΑΙ. Εlπες.
χο ΞΕ. Φοβούμαι δη τα είpημένα, μή ποτε δια ταύτά σοι
μανικος εlναι δόξω παpα πόδα μεταβαλwν έμαυτον άνω
b καi κάτω. σην γiip δη χάpιν έλέγχειν τον λόγον έπιθησό
μεθα, έάνπεp έλέγχωμεν.
ΘΕΑΙ. Ώς τοίνυν €μοιγε μη δαμfι δόξων μηδ€ν
πλημμελεϊν, ι'iν έπi τον €λεγχον τούτον καi την άπόδειξιν
5 ϊrις, θαppών ίθι τούτου γε ί!νεκα.
ΞΕ. Φέpε δή, τίνα άpχήν τις ι'iν άpξαιτο παρακινδυ
νευτικού λόγου; δοκώ μ€ν γαp τήνδ ', ώ παϊ, την όδον
άναγκαιοτάτην ήμϊν εlναι ψέπεσθαι.
ΘΕΑΙ. Ποίαν δή;
ΙΟ ΞΕ. τα δοκούντα νύν έναpγώς €χειν έπισκέιfιασθαι
d 8 διαμαχητέον τw: Offi β e Ι μήτε έλεγχθέντων Τ μήτε

λεχθέντων βW e 5 τά έναντία Τ τάναντία W τά μ€ν άντι β τά γ'
έναντία Bumet a 2 νύν om. Τ a 7 που νvνδη τw. νύν δή
που β
μ6
πρώτον, μ ή πτι τεταραγμένοι μεν ιlJμεν περi ταύτα, pf!.δίω<; c

δ ' άλλήλοι<; όμολογώμεν ώ<; εvκρινώ<; έχοντε<;.
ΘΕΑΙ. Λέγε σαΦέστερον δ λέγει<;.
ΞΕ. Εvκόλω<; μοι δοκεϊ Παρμενίδη<; ήμϊν διειλέχθαι
καi πά<; δστι<; πώποτε €πi κρίσιν ώρμησε τού τιl όντα 5
διορίσασθαι πόσα τε καl ποϊά €στιν.
ΘΕΑΙ. Π{ί;
ΞΕ. Μύθόν τινα eκαστο<; Φαίνεταί μοι διηγεϊσθαι
παισiν ώ<; οδσιν ήμϊν, ό μεν ώ<; τρία τιl όντα, πολεμεϊ δε
άλλήλοι<; Ενίοτε αvτών άττα πrι, τοτε δε καl Φίλα γιγνό- d
μενα γάμου<; τε καl τόκου<; καi τροφa<; τών €κγόνων
παρέχεται· δύο δε eτερο<; είπών, ύγρόν καi ξηρόν ή θερμόν
καi Φυχρόν, συνοικίζει ΤΕ αvτιl καl €κδίδωσι · το δε παρ'
ήμϊν Έλεατικόν έθνο<;, άπό ΞενοΦάνου<; τε καl έτι πρό σθεν 5
άρξάμενον, ώ<; ένό<; δντο<; τών πάντων καλουμένων ούτω
διεξέρχεται τοϊ<; μύθοι<;. 'Ιάδε<; δε καi Σικελαί τινε<;
ύστερον Μούσαι συνενόησαν δτι συμπλέκειν άσΦαλέ
στατον άμΦότερα καi λέγειν ώ<; το δ ν πολλά τε καi eν έστιν, e
έχθρ9- δε και Φιλί9- συνέχεται. "διαΦερόμενον γαρ άει συμ
φέρεται, " Φασiν αί συντονώτεραι τών Μουσώ ν · αί δ ε
μαλακώτεραι το μεν άεl ταύτα οϋτω<; έχειν έχάλασαν, έν
μέρει δε τοτε μεν eν εlναί Φ ασι το πάν καi Φίλον ύπ' Ά φρο- 5
δίτη<;, τοτε δε πολλa και πολέμιο ν αvτό αύτψ δια νεϊκό<; τι. 243
ταύτα δε πάντα εί μεν άληθώ<; τι<; ή μη τούτων εϊρηκε,
c Ι μeν ώμΕν W: μiνωμο βΤ δ ' om. τ c 4 δοκΕi μοι w

c 5 οστι� βτw. Eus.(ON): οστι� ήμiν Eus.(l) d Ι άττα τrrι τw
Eus . άγάτη Β et fort Dac
. κai βW Eus.: om. Τ d 3 κai βΤ
Eus.: ΤΕ κai W ι/ιυχρον καi θΕpμόv W d 5 ήμiν Theod., Par
r 8o8 m. r se corr.: ήμών βτw Eus. έθνο� βτw. έθvο� ιϊτrαν Eus.
d 7 TOV� μύθου� Theod. σικΕλαί β Simpl.: σικΕλικαί τw Eus. Theod.
d 8 συνΕνόησαv τw Eus. Simpl.: συvνοοήκασιν β συμτrλiκΕιv βΤ
Eus. Simpl.: f.μτrλiκΕLν W άσΦαλiστΕpοv Eus. Theod. e 2 δε
βΤ, Simpl. (F): τΕ W, Simpi.(DE) e 2-3 manifestum est ex Symp.
187 a s-6 Platonem διαΦΕpόμΕνον et συμφipΕται ex ipsis Heracliti uerbis
se credere citare ( fr. 5 1 DK): fort. recte, cf. G. S Kirk, Heraclitus, The
-
Cosmic Fragments, Cambridge 19 54, pp. 203-21. e 5 f'v τw Eus.

Simpl.. δ ν β a Ι δε βW Eus. Simpl.: δε κai τ
χαλεπον καi πλημμελες οϋτω μεγάλα κλεινοϊς καi

παλαιοϊς aνδράσιν έπιτιμάν · έκεϊνο δε aνεπίΦ θονον
5 aποΦήνασθαι-
ΘΕΑΙ. Το ποϊον;
ΞΕ. "Οτι λίαν τών πολλών ήμών ύπεριδόντες
ώλι,γώρησαν · οvδεν γdρ φροντίσαντες είτ' έπακολουθου
μεν αvτοϊς λέγουσιν είτε aπολειπόμεθα, περαίνουσι το
b σΦέτερον αvτών εκαστοι.
ΘΕΑΙ. Πώς λέγεις;
ΞΕ. ·Όταν τις αvτών Φθέγξηται λέγων ώς €στιν 7j
γέγονεν 7j γίγνεται πολλa 7j εν 7j δύο, καi θερμον αv ψυχρψ
5 συγκεραννύμενον, aλλοθί Π'[J διακρίσεις καi συγκρίσεις
ύποτιθείς, τούτων, ιΙι Θεαίτητε, έκάστοτε σύ τι προς θεών
συνίης δτι λέγουσιν; έγw μεν γdρ δτε μεν ήν νεώτερος,
τούτό τε το νύν aπορούμενον όπότε τις ε1'ποι, το μη ον,
aκριβώς ψμην συνιέναι. νύν δε όρij.ς ί'ν ' έσμεν αvτού πέρι
10 τής aπορίας.
c ΘΕΑΙ. ·ορώ.
ΞΕ. Τάχα τοίνυν ίσως οvχ ήττον κατa το ον ταvτον
τούτο πάθος είληφότες έν τfι ψυχfι περι μεν τούτο εvπορεϊν
φαμεν και μανθάνειν όπόταν τις αvτο Φ θέγξηται, περι δε
5 θάτερον οϋ, προς αμφότερα όμοίως €χοντες.
ΘΕΑΙ. 'Ίσως.
ΞΕ. Καi περi τών aλλων δη τών προειρημένων ήμϊν
ταvτον τούτο είρή σθω.
10 ΞΕ. Τών μεν τοίνυν πολλών πέρι καi μετd τούτο
d σκεψόμεθ', aν δόξrι, περi δε τού μεγίστου τε καi aρχηγού
πρώτου νύν σκεπτέον.
ΘΕΑΙ. Τίνος δη λέγεις; 7j δηλον δτι το ον Φiι> πρώτον
a 8 ώλιγώpησαv βΤ, Wmg ύπεχώpησαv W b 3 post αύτώv

add. δv Baumann b 5 ιϊλλοθί πτι βτw (ή) aλλοθί πτι Ast ιϊλλοs
εlπfι Radermacher b 8 τε βτw γ ε Hermann secl Cobet το '
om. β d 2 πpώτοv vύv TW πpώτοv δή β. πpώτοv δή
Schanz
μ8
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 243d
δείν διερευνήσασθαι τί ποθ' οί λέγοντες αύτο δηλούν

ήγούνται; 5
ΞΕ. Κατa πόδα γε, ιlJ Θεαίτητε, ύπέλαβες. λέγω γaρ
δη ταύηι δείν ποιείσθαι τiJν μέθοδον ήμιiς, οlον αύτών
παρόντων άναπυνθανομένους ι!Jδε· "Φέρε, όπόσοι θερμον
καi Φυχρον ή τινε δύο τοιούτω τa πάντ' εlναί Φατε, τί ποτε
άρα τούτ' έπ' άμΦοίν Φθέγγεσθε, λέγοντες άμφω καi e
έκάτερον εlναι; τί το "εlναι " τούτο ύπολάβωμεν ύμών;
πότερον τρίτον παρa τa δύο έκείνα, καi τρία το πιiν άλλα
μη δύο €τι καθ' ύμιiς τιθώμεν; ού γάρ που τοίν γε δυοίν
καλούντες θάτερον δν άμΦότερα όμοίως εlναι λέγετε · 5
σχεδόν γaρ aν άμφοτέρως €ν, άλλ' ού δύο εϊτην. "
ΘΕΑΙ. :4λη θη λέγεις.
ΞΕ. ":4λλ' άρά γε τa άμφω βούλεσθε καλεϊν ον; "
ΘΕΑΙ. 'Ίσως.
ΞΕ. ":4λλ', ιlJ Φίλοι, " Φήσομεν, "κ δ. ν οϋτω τa δύο 244
λέγοιτ' aν σαφέστατα €ν. "
ΘΕΑΙ. 'Ορθότατα είρηκας.
ΞΕ. "Έπειδη τοίνυν ήμείς ήπορήκαμεν, ύμείς αυτα
ήμίν έμφανίζετε ίκανώς, τί ποτε βούλεσθε σημαίνειν 5
όπόταν "ον " Φθέγγησθε. δηλ ον γaρ ώς ύμείς μεν ταύτα
πάλαι γιγνώσκετε, ήμείς δε προ τού μεν ψόμε.θα, νύν δ '
ήπορήκαμεν. διδάσκετε ούν πρώτον τούτ' αύτο ήμιiς, ίνα
μη δοξάζωμεν μανθάνειν μεν τa λεγόμενα παρ' ύμών, το
δε τούτου γίγνηται πιiν τούναντίον. " ταύτα δη λέγοντές τε b
καi άξιούντες παρά τε τούτων καi παρa τών άλλων όσοι
πλείον ένόs λέyουσι τΟ πάν εlναι, μWν, ώ παί, τi
πλημμελήσομεν;
ΘΕΑΙ. 'Ήκιστά γε. 5
ΞΕ. rί δέ; παρa τών εν το πιiν λεγόντων άρ ' ού
πευστέον είς δύναμιν τί ποτε λέγουσι το ον;
d 4 δεiν βΤ: δεi W d 6 πόδα W, Τ': πολλά Β, prT· π * * * D
d 7 δη om W e Ι τοvτ' Βτw, D se corr.: fort. ταύτ' prD
ψθέγγεσθε Τ ψθέγγεσθαι βW e 2 τούτο τw: τούτω β
e 8 yε W om. βΤ a 1-2 κίiν . . . λέγοιτο άν β: καi . . . λέγετε άν
τ (sed οι sν τ ipse): κάν . . λέγετ' άν w a 9 δόξωμεν w
ΘΕΑΙ. Πwι; γιip οϋ;

ΞΕ. Τόδε τοίvυv άποκpιvέσθωv. " Έv πού Φατε μόvοv
Ι ο εlvαι; "- "Φαμεv γάp, " Φήσουσιv. ή γάp;
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. "Τί δέ; δv καλείτέ τι; "
ΘΕΑΙ. Ναί.
c ΞΕ. "Πότεpοv δπεp ev, έπi τιjι αύτιjι πpοσχpώμεvοι
δυοίv όvόμασιv, ή πwι;; "
ΘΕΑΙ. τίι; οδv αύτοίι; ή μετιi τούτ', ιfJ ξέvε, άπόκpισιι;;
ΞΕ. Δήλον, ιfJ Θεαίτητε, δτι τιjι ταύτηv Πιv ύπόθεσιv
5 ύποθεμέvψ πpόι; τό vύv έpωτη θεv καi πpόι; άλλο δε ότιούv
ο ύ πάvτωv pij.στov άποκpίvασθαι.
ΘΕΑΙ. Πwι;;
ΞΕ. Τό τε δύο όvόματα όμολογείv εlvαι μηδεν θέμενον
πλην €ν καταγέλαστόν που -
Ιο ΘΕΑΙ. Πwι; δ ' οϋ;
ΞΕ. Και το παράπαν γε άποδέχεσθαί του λέγονται; ώι;
d έστιv όνομά τι, λόγον ούκ aν έχον.
ΘΕΑΙ. Πfι;
ΞΕ. Τιθείι; τε τοϋνομα τού πpάγματοι; eτεpov δύο λέγει
πού τινε-
5 ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Και μηv aν ταύτόν γε αύτιjι τιθfί τοϋνομα, ή μηδε
νός όνομα άναγκασθήσεται λέγειν, εl δέ τινοι; αύτό Φήσει,
συμβή σεται τό όνομα όνόματοι; όνομα μόνον, άλλου δε
ούδενόι; όν-
ΙΟ ΘΕΑΙ. Οϋτωι;.
b Ι2 δv βτw Procl., Simpl. (DE)· τό δv Simpl. (F) καλΕίτέ Τ, W se

corr., Simpl. (F): καλΕίται β, fort prW, Procl., Simpl. (DE) c Ι €v
βτw Procl., Simpl. (DE). δv Simpl. (aF) τψ αύτψ βΤ, Simpl (DE)· τό
αύτό w. Procl., Simpl ( aF) c 4 τψ τw Simpl.. τό β c 8 ΤΕ
βW, Τ se cοπ , Simpl.: δε prT c π του Hermann τού βτw
Simpl. d Ι ούκ ιϊv έχον τw Simpl. έχου κανέχον Β: *OV κανΕχοv
D, sed *DV in *Ου cοπ. D ipse ούκ ιϊv έχοι Par Ι8ο8 m Ι se cοπ
d 3 λέyο δύο W d 6 γΕ βτw: τΕ Simpl d 7 άναγκα
σθήσΕται όνομα W
43 0
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 244d
ΞΕ. Και το εν yε ένος εν δν μόνον καi τοίi ονόματος αV
το Εν ον.
ΘΕΑΙ. :4νάγκη.
ΞΕ. η δέ; το δλον έτερον τοίi όντος ένος ή ταύτον
Φήσοvσι τούτιp; 15
ΘΕΑΙ. Πwς γdρ ού Φή σοvσί τε καi φασίν; e
ΞΕ. El τοίνvν δλον έστίν, ώσπερ καi Παρμενίδης λέγει,
πάντοθεν εύκύκλοv σΦαίpης έναλίγκιον δγκιp,

μεσσόθεν lσοπαλες πάντy · το γdρ ούτε τι μεϊζον
ούτε τι βαιότεpον πελέναι χpεwν έστι τfJ ή τfJ, 5
τοιοίiτόν γε δν το δν μέσον τε καi έσχατα έχει, ταίiτα δε

έχον πιiσα άνάγκη μέρη έχειν· ή πwς;
ΘΕΑΙ. Οϋτως.
ΞΕ. :4λλd μην τό γε μεμεpισμένον πάθος μεν τοίi ένος 245
έχειν έπi τοϊς μέρεσι πιiσιν ούδeν άποκωλύει, καi ταύτy δη
πιiν τε δν καi δλον eν είναι.
ΘΕΑΙ. η δ' ού;
ΞΕ. Το δε πεπονθος ταίiτα άp' ούκ άδύνατον αύτό γε το 5
" ' ' S'
εν αvτο ειναι;
ΘΕΑΙ. Πwς;
ΞΕ. :4μεpες δήποv δ εϊ παντελwς τό γ ε άληθwς eν κατd
τον όpθον λόγον εlpήσθαι.
d Ι Ι ίνο� Ι!ν δν μόνον βW, Simpl. (EF): ίνο� δν μόνον τ. Simpl. (D)
τού βW Simpl.. τούτο Τ αδ το Schleierrnacher: αύτο βτw, Simpl.
(DE): αύτού Simpl. (F) d 12. Ι!ν δν Βτw Simpl.: Ι!ν ***** δν D
d 1 1-12. locus coniectuήs vaήe tentatus (e.g. καi το ί!ν γε ίνο� όνομα δν
μόνον Zeller: alii alia), sed fort. omnia sana quia absurda: haec fient, dicit
Hospes, si unum et nomen idem feceήs d 14 δντο� ίνο� βτw
Simpl.: ίνο� δντο� Procl. d 1 5 Φήσοvσι τw Procl. Simpl..
θήσοvσι β τούτιp τw Procl., Simpl. (DF): τούτο β, Simpl. (Ε)
e 3 σΦαίpη� Procl. et Simpl. Platonem citantes (Simpl. bis), Parrn. ap.
Simpl. 146: σΦαίpα� βτw, sed η ι Tsv e 5 πελέναι ΒΤ Procl.,
Simpl. (bis), Parrn. ap. Simpl. 146 (sed πελέμεν Simpl. (a) 52): πέλεν * * D:
πέλαν W χpεών W Procl., Simpl. (bis), Parm. ap. Simpl. 146: χpεόν ΒΤ:
χpέον D e 6 έχει βτw Procl., Simpl. (bis): έχειν Ven. 4· 54
a 2 ιϊπασιν W δη] δεi Procl. (bis) a 8 ώ� άλη θώ� Procl.
43 1
Ιο ΘΕΑΙ. Δ ε ί γαp οδν.

b ΞΕ. Το δέ γε τοιούτον f.κ πολλών μεpών δν ού
συμφωνήσει τψ λόγψ.
ΘΕΑΙ. Μανθάνω.
ΞΕ. Πότεpον δη πάθος ί!χον το δν τού ένος οϋτως ί!ν τε
5 ίΞσται και δλον, η παντάπασι μη λέγωμεν δλον εlναι το όν;
ΘΕΑΙ. Χαλεπην πpοβέβληκας αϊpεσιν.
ΞΕ. :4λη θέστατα μέντοι λέγεις. πεπονθός τε γαp το δν
ί!ν εlναί πως ού ταύτον δν τψ ένι Φανεiται, και πλέονα δη
τα πάντα ένος ί!σται.
Ιο ΘΕΑΙ. Ναί.
c ΞΕ. Και μην f.άν γε το δν iι μη δλον δια το πεπονθέναι
το ύπ' f.κείνου πάθος, iι δε αύτο το δλον, f.νδε€ς το δν
έαυτού συμβαίνει.
5 ΞΕ. Και κατα τούτον δη τον λόγον έαυτού στεpόμενον
ούκ Ον έσται τό Ο ν.
ΞΕ. Και ένός γε αδ πλείω τα πάντα γίγνεται, τού τε
όντος και τού ολου χωpις ίδίαν έκατέpου Φύσιν είληΦότος.
Ιο ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Μη όντος δέ γε το παpάπαν τού δλου, ταύτά τε
d ταύτα ύπάpχει τψ όντι, και πpος τψ μη εlναι μηδ ' άν
γενέσθαι ποτ€ ον.
ΘΕΑΙ. rί δή;
ΞΕ. Το γενόμενον ιiεi γέγονεν δλον· wστε ούτε ούσίαν
5 ούτε γένεσιν ώς οδσαν δεί πpοσαγοpεύειν το δλον f.ν τοiς
οδσι μη τιθέντα.
b 2 τι[' λόγιp Procl., Simpl (EF) τψ δλιp λόγιp βW τψ λόγιp δλιp Τ,
Simpl. (aD) b 4 δv Schleiermacher δλοv βτw Simpl
b 8 Φαvείται Simpl.: Φαίvεται βτw c Ι ύ μη δλοv βτw, Simpl
(EF): μη δλοv ύ Simpl (D) μη ύ δλοv Simpl. (a) c 8 αδ βτw: ού
Simpl. (sed αδ ού Simpl (a) ) d Ι προς τι[' τw Simpl. προς το β
d 2 όv βτw το όv Simpl d 5 γέvεσιv ώς βΤ· γενομένηv ούτε W
ex emend ut vid., Simpl. post προσαγορεύειv add. το έ'v ή βτw
Simpl. · secl. Bekker
43 2
ΘΕΑΙ. Παντάπασιν έοικε ταϋ θ' οiίτω ς έχειν.

ΞΕ. Και μην ούδ' όποσονοϋν τι δεϊ το μη δλuν εlναι ·
ποσόν τι γdp όν, όπόσον ιϊ ν ιί, τοσούτον δλον άναyκαίον
' ' .
αυτο ειναι. ΙΟ
ΘΕΑΙ. ΚομιδiJ γε.
ΞΕ. Καi τοίνυν ιϊλλα μυρία άπεράντους άπορίας
ί!καστον είληφος Φανεϊται τψ το δν είτε δύο τινε είτε ί!ν e
μόνον εlναι λέγοντι.
ΘΕΑΙ. Δηλοϊ σχεδόν καi τa νϋν ύποΦαίνοντα · συν
άπτεται γaρ ί!τερον έξ ιϊλλου, μείζω καi χαλεπωτέραν
φέρον περi τών έμπροσθεν άεi pη θέντων πλάνην. 5
ΞΕ. Τοvς μεν τοίνυν διακριβολογουμένους όντος τε
πέρι καi μ ή, πάντας μεν ού διεληλύθαμεν, δμως δε ίκανώς
έχέτω . τοvς δε ιϊλλως λέγοντας α δ θεατέον, ϊν' έκ πάντων
ίδωμεν δτι το δν τοϋ μη όντος ούδεν εύπορώτερον είπεϊν 246
δτι ποτ' έστιν.
ΘΕΑΙ. Ούκοϋν πορεύεσθαι χρη καi έπi τούτους.
ΞΕ. Καi μην έοικέ γε έν αύτοϊς οlον γιγαντομαχία τις
εlναι διd την άμφισβήτησιν περi τής ούσίας προς 5
άλλήλους.
ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. Οί μεν είς γήν έξ ούρανοϋ καi τοϋ άοράτου πάντα
ί!λκουσι, ταϊς χερσiν άτεχνώς πέτρας καi δρϋς περιλαμβά
νοντες. τών γaρ τοιούτων έΦαπτόμενοι πάντων δ ιισχυρί- Ιο
ζονται τοϋτο εlναι μόνον δ παρέχει προσβολην καi έπαΦήν
τινα, ταύτον σώμα καi ούσίαν όριζόμενοι, τών δε ιϊλλων εί b
τίς (τι) Φήσει μη σώμα έχον εlναι, καταφρονοϋντες το
παράπαν καi ούδεν έθέλοντες άλλο άκούειν.
d ΙΟ αύτο W, T'mg, Simpl · om. βΤ d Ι 2 άλλα μυpία βτw,
Simpl (bis). ά'λλας μυpίας corr. Par Ι 8 Ι 2 e Ι ΦανΕίται βΤ, Simpl
(bis): φαίνΕται W e 3 ύποΦαίνοντα νύν W e 6 τΕ βΤ Eus.:
om. W e 7 πάντας Eus.: πάνυ βτw e 8 αδ λέγοντας
w ίδωμΕν Eus.. ΕίδώμΕν βW, Τ': Ε ίδωμΕν τ a 9 άτΕχνώς
(ώς) Hermann a ΙΟ ante διισχυρίζονται add. σΦόδρα Theod.
b 2 (τι) Par Ι8ο8 m Ι ut vid om. βτw Eus.
· Φήσο β Eus ..
φησι τw
43 3
ΘΕΑΙ. Ή δ εινοvs είpηκαs άνδpαs· ήδη γιip καi έγω

5 τούτων συχνοϊs πpοσέτυχον.
ΞΕ. Τοιγαpούν οί πpos αvτovs άμΦισβητούντεs μάλα
εvλαβωs άνωθεν έξ άοpάτου ποθεν άμύνονται, νοητιi άπα
καi άσώματα είδη βιαζόμενοι την άληθινην οvσίαν εlναι ·
τιi δε έκείνων σώματα καi Πjν λεγομένην ύπ' αύτών
c άλήθειαν κατιi σμικpιi διαθpαύοντεs έν τοϊs λόγοιs γένεσιν
άντ' οvσίαs φεpομένην τινa πpοσαγοpεύουσιν. εν μέσφ δε
πεpi ταύτα άπλετοs άμφοτέpων μάχη τιs, ιΙι Θεαίτητε, άεi
συνέστηκεν.
5 ΘΕΑΙ. :4λη θη.
ΞΕ. Παp ' άμΦοϊν τοίνυν τοϊν γενοϊν κατιi μέpοs
λάβωμεν λόγον ύπεp ήs τίθενται τr'js οvσίαs.
ΘΕΑΙ. Πώs ούν δη ληψόμεθα;
ΞΕ. Παpιi μεν τών έν είδεσιν αvτr'jν τιθεμένων pij.oν,
10 ήμεpώτεpοι γάp · παpιi δε τών εls σώμα πάντα έλκόντων
d βίQ- χαλεπώτεpον, ϊσωs δε καi σχεδόν άδύνατον. άλλ' ιΙιδέ
μοι δοκεϊ δεϊν πεpi αvτών δpιϊν.
ΘΕΑΙ. Πώs;
ΞΕ. Μάλιστα μέν, εϊ 'Π'[} δυνατόν ήν, epγφ βελτίουs
5 αvτovs ποιεϊν · εl δε τούτο μη έγχωpεϊ, λόγφ ποιώμεν,
ύποτιθέμενοι νομιμώτεpον αvτovs η νύν έθέλονταs aν
άποκpίνασθαι. τό γιip όμολογηθεν παpιi βελτιόνων που
κυpιώτεpον η το παpιi χειpόνων · ήμεϊs δε ov τούτων
φpοντίζομεν, άλλιi τάληθεs ζητούμεν.
e ΘΕΑΙ. Όpθότατα.
ΞΕ. Κέλευε δη τovs βελτίουs γεγονόταs άποκpίνασθαί
σοι, και το λεχθεν παp ' αvτών σ.φεpμήνεvε.
ΘΕΑΙ. Ταύτ' eσται.
5 ΞΕ. Λεγόντων δη θνητόν ζ<[Jον εϊ Φασιν εlναί τι.
ΘΕΑΙ. Πώs δ ' οϋ;
b 4 γιip βΤ, Wsv, Eus. δε W έγw βΤ Eus.· έ'yωyε W

b 5 πpοσέτυχον βΤ Eus : πεpιέτυχον W, Τ' c 9 τιθεμένων
αύτ>jν w d 2 δοκεί δεiν w. δεiν δοκεί τ δεiν δοκείν β
e 3 έΦεpμήνεvε W (sed 248 a 5 ιiΦεpμήνευε omnes)
43 4
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 246e
ΞΕ. Τούτο δε ού σώμα έμψυχον όμολογούσιν;

ΞΕ. Τιθέντε� τι τών όντων ψυχήν;
ΘΕΑΙ. Ναί. 247
ΞΕ. η δέ; ψυχiJν ού τiJν μεν δικαίαν, τiJν δε άδικόν
Φασιν εlναι, και την μεν φpόνιμον, την δε αφpονα;
ΘΕΑΙ. η μήν;
ΞΕ. :Αλλ' ού δικαιοσύνη� (ή φpονήσεω�) εξει καi 5
παpουσίq. τοιαύτην αύτών έκάστην γίγνεσθαι, καi τών
Εναντίων τi]ν Εναντίαν;
ΘΕΑΙ. Ναί, καi ταύτα σύμφασιν.
ΞΕ. :Αλλα μiJν τό γε δυνατόν τφ παpαγίγνεσθαι καi
άπογίγνεσθαι πάντω� εlναί τι Φή σουσιν. 10
ΘΕΑΙ. Φασi μεν οδν.
ΞΕ. Οϋση� οδν δικαιοσύνης καi φpονήσεωι; καi rijι; b
άλληι; άpεrij� καi τών Εναντίων, καi δη καi ψυχfιι; Εν ύ
ταύτα Εγγίγνεται, πότεpον όpατον και άπτον εlναί Φασί τι
αύτών ή πάντα άόpατα;
ΘΕΑΙ. Σχεδόν ούδεν τούτων γε όpατόν. 5
ΞΕ. η δέ; τών τοιούτων μών σώμά τι λέγουσιν ϊσχειν;
ΘΕΑΙ. Τούτο ούκέτι κατα ταύτα άποκpίνονται πάν,
άλλα τiJν μεν ψυχiJν αύτi]ν δοκείν σΦίσι σώμά τι
κεκrijσθαι, Φpόνησιν δε καi τών άλλων €καστον Jιν
ήpώτηκαι;, αlσχύνονται το τολμάν ή μη δεν τών όντων αύτα c
όμολογείν ή πάντ' εlναι σώματα δ ιισχυpίζεσθαι.
ΞΕ. Σαφώι; γαp ήμίν, Jι Θεαίτητε, βελτίουι; γεγόνασιν
άνδpε�· Επεi τούτων ούδ' άν €ν Επαισχυνθείεν οί γε αύτών
σπαρτοί τε καi αύτόχθονε�, άλλα δ ιατείνοιντ' άν πάν δ μiJ 5
a 3 φpονίμηv Τ a 5 ή φpονήσεω� add. Cornford: δικαιοσύνη�

€ξει καi (Φρονήσεω�) (del παρουσί'l-) C ampbel\
. a 8 τψ corr.3
Coisl. 155, corr. Ven. 186: τψ βΤ: τό W a 10 τι βΤ: om. W
b 3 τι Φασiν W b 6 τί δέ τών τοιούτων; μών . . interpunxit Hein
.
dorf b 9 €καστα W c 3 ώ Θεαίτητε ήμίν W c 4 άνδpε�

Bekker: ιiνδpε� βτw ούδ' ι'iν εν έπαισχυνθείεν Τ: ούδ' ιϊν ένεπαισχυν
θείεν β: ούδ€ν ιϊν έπαισχυνθείεν W
435
δυνατοi ταϊς χεpσi σvμπιέζειν εlσίν, ώς apα τοϋτο ούδεν το

παράπαν έστίv.
ΘΕΑΙ. Σχεδον οlα διανοοϋνται λέγεις.
ΞΕ. Πάλιν τοίνυν άνεpωτwμεν αύτούς· εl γάp τι καi
d σμικpον έθέλουσι τwν όντων συγχωpεϊν άσώματον, έξαp
κεϊ. το γiip έπί τε τούτοις δ.μα καi έπ' έκείνοις δσα έχει
σwμα συμφυες γεγονός, εlς δ βλέποντες άμΦότεpα εlναι
λέγουσι, τοϋτο αύτοϊς pητέον. τάχ' οδν ίσως aν άποpοϊεν ·
5 εl δή τι τοιοϋτον πεπόνθασι, σκόπει, προτεινομένων ήμwν,
ιlp ' έθέλοιεν aν δέχεσθαι καi όμολογεϊν τοιόνδ ' εlναι το ον.
ΘΕΑΙ. Το ποϊον δή; λέγε, καi τάχα εlσόμεθα.
ΞΕ. Λέγω δij το καi όποιανοϋν τινα κεκτημένον
e δύναμιν εϊτ' εlς το ποιεϊν ετεpον ότιοον πεΦυκος εϊτ' είς το
παθεϊν και σμικpότατον ύπο τοο Φαυλοτάτου, καν εί μόνον
είς δ.παξ, πάν τοϋτο οντως εlναι · τίθεμαι γάp δpον όpίζειν
(δεϊν), τd οντα ώς έστιν ούκ άλλο τι πλijν δύναμις.
5 ΘΕΑΙ. Αλλ' έπείπεp αύτοί γε ούκ έχουσιν έν τψ
παρόντι τούτου βέλτιον λέγειν, δέχονται τοϋτο.
ΞΕ. Καλwς· ίσως γiip aν είς ϋστεpον ήμϊν τε καi
248 τούτοις ετεpον αν Φανείη. προς μεν οJν τούτους τοϋτο ήμϊν
ένταϋθα μενέτω συνομολογη θέν.
ΘΕΑΙ. Μένει.
ΞΕ. Πpος δij τοvς έτέpους ί'ω μεν, τοvς των είδwν
5 Φίλους· σv δ' ήμϊν καi τii παpd τούτων άΦεpμήνευε.
ΘΕΑΙ. Ταϋτ' έσται.
ΞΕ. "Γένεσιν, τijν δε ούσίαν χωρίς που διελόμενοι
λέγετε; ή γάp; "
ΘΕΑΙ. "Ναι "
10 ΞΕ. "Καi σώματι μεν ημας γενέσει δι' αίσθή σεως
κοινωνεϊν, διd λογισμοϋ δε ψυχfι πpος τijν οντως ούσίαν,
d 3 άμΦότεpα βΤ, Wsv άμφοτέpωv W d 5 δή βΤW δέ Hein-

dorf d 8 τιvα τw om. β e 1 είτ" είς W, Τ'. εί' τις βΤ
e 3 δpov όpίζειv βτw et fort Procl.. (δεϊv) add Robinson (vide
Campbelli annot ) όpίζειv secl. Ast e 7 άv βΤ om prW, sed postea
add. W ipse: δη Schanz a 3 μεvεί Schanz a 4 δη βΤ. δε W
fίν άεi κατιi ταύτιi ώσαύτωs έχειν Φατέ, γένεσιν δε άλλοτε

άλλωs. "
ΘΕΑΙ. "Φαμεν γιiρ οδν. " b
ΞΕ. "Το δε δη κοινωνεϊν, ιΙι πάντων άριστοι, τί τούθ'
ύμάs έπ' άμΦοίν λέγειν φωμεν; άρ ' ού το νυνδη παρ ' ήμwν
pη θέν; "
ΘΕΑΙ. "Το ποίον; "
ΞΕ. "Πάθημα η ποίημα έκ δυνάμεws τινοs άπο τwν 5
προs άλληλα συνιόντων γιγνόμενον. "-τάχ' οδν, ιΙι
Θεαίτητε, αύτwν την προs ταύτα άπόκpισιν σv μεν ού
κατακούειs, έγw δε ϊσωs διιi συνή θειαν.
ΘΕΑΙ. rίν' οδν δη λέγουσι λόγον;
ΞΕ. Ού συγχωροϋσιν ήμίν το νvνδη pη θεν προs τovs c
γηγενείs ούσίαs πέρι.
ΞΕ. Ίκανον έθεμεν δρον που των οντων, δταν τιp παpiJ
ή τού πάσχει ν η δράν καi προs το σμικρότατον δύναμιs; 5
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Προs δη ταύτα τόδε λέγουσιν, δτι "γενέσει μεν
μέτεστι τού πάσχειν καi ποιείν δυνάμεωs, " προs δε ούσίαν
τούτων ούδετέρου την δύναμιν άρμόττειν Φασίν.
ΘΕΑΙ. Ούκούν λέγουσί τι; ro
ΞΕ. Προs δ γε λεκτέον ήμίν δτι δεόμεθα παρ ' αύτwν έτι
πυθέσθαι σαΦέστερον εί προσομολογούσι την μεν ψυχην d
γιγνώσκειν, την δ' ούσίαν γιγνώσκεσθαι.
ΘΕΑΙ. Φασi μην τούτό γε.
ΞΕ. "η δέ; το γιγνώσκειν η το γιγνώ σκεσθαί Φατε
ποίημα η πάθοs η άμφότερον; η το μεν πάθημα, το δε 5
θάτερον; η παντάπασιν ούδέτερον ούδετέρου τούτων
μεταλαμβάνειν; "
ΘΕΑΙ. Δήλον ώs 'Όύδέτερον ούδετέρου "· τάναντία
γιiρ άν τοίs έμπροσθεν λέγοιεν.
b 4 </>ώμεv λέγειv Τ c 7 τόδε βΤ τόδε γε W d 5 ή το

μf:v d 6 θάτεροv om τ
437
10 ΞΕ. Μανθάνω · το δέ γε, ώ!; "το γιγνώσκειν είπεp έσται

e ποιεϊν τι, το γιγνωσκόμενον άναγκαϊον αύ συμβαίνει
πάσχειν. ΠJν ούσίαν δη κατιi τον λόγον τούτον γιγνωσκο
μένην ύπο τιj!; γνώσεω!;, καθ' δσον γιγνώσκεται, κατιi
τοσούτον κινεϊσθαι διιi ΤΟ πάσχειν, δ δή φαμεν ούκ aν γεν-
5 έσθαι πεpi το ήpεμούν. "
ΘΕΑΙ. Όpθώ!;.
ΞΕ. - Τί δε πpos Διόs; ώs άλη θώs κίνησιν καi ζω ην καi
ψυχην καi φpόνησιν ή pq.δίωs πεισθη σόμεθα τψ παντελώs
249 όντι μη παpεϊναι, μηδε ζήν αύτο μηδε φpονεϊν, άλλιi
σεμνον καi δ.γιον, νούν ούκ έχον, άκίνητον έστοs εlναι;
ΘΕΑΙ. Δεινόν μεντιϊν, ώ ξένε, λόγον συγχωpοϊμεν.
ΞΕ. �λλιi νούν μεν έχειν, ζωην δε μη Φώμεν;
5 ΘΕΑΙ. Καi πώs;
ΞΕ. �λλιi ταύτα μεν άμΦότεpα ένόντ' αύτψ λέγομεν,
ού μην έν ψυχfι γε Φήσομεν αύτο ί!χειν αύτά;
ΘΕΑΙ. Και τίν' aν Ι!.τεpον ί!χοι τpόπον;
ΞΕ. �λλιi δήτα νούν μεν καi ζωην καi ψυχην ί!χον,
10 άκίνητον μέντοι το παράπαν ί!μψυχον ον έστάναι;
b ΘΕΑΙ. Πάντα ί!μοιγε ιϊλογα ταύτ' εlναι Φαίνεται.
ΞΕ. Καi το κινούμενον δη καi κίνησιν συγχωpητέον ώs
όντα.
ΘΕΑΙ. Πώs δ' οϋ;
5 ΞΕ. Συμβαίνει δ ' ούν, ώ Θεαίτητε, άκινήτων τε όντων
(πάντων) νούν μηδενi πεpi μη δενοs εlναι μηδαμού.
ΘΕΑΙ. ΚομιδiJ μεν ούν.
d to μανθάνω βW μανθάνω * ras. facta in Τ τό δέ γε Τ se corr.

(prT incert.). τό δε βW post τό δέ γε fort. addenda (λέγοιεν ιiν) vel
(ψαίεν ιiν) (quae subaudiunt Apelt et Campbell) e 2-4 fort add. vel
δη (δεϊ) (Madvig) vel τοσούτον (άναγκαίον) (Robinson) e 4 διά
βΤ. κατά W e 5 ήpεμοίίν τw· ήpεμεϊν β
· a 6 ένόντα
αύτψ Procl. Simpl.: ένόν τ' αύτιp W, Τ': ενόν ταvτιp Β: ένον ταvτιp D: €ν ον
ταvτιp Τ λέγομεν β Procl. Simpl.: λέγωμεν τw a 7 αύτά έχειν
αύτό Procl a 9 δήτα βτw Simpl., Procl (Μ). δη τό Procl (SP): δήτα
τό Diehl έχον Procl.: om. βτw Simpl . έχειν Schleiermacher
b Ι έμοιγε άλογα βτw. iμoi γελοία Simpl. (EF)· έμοιγε γελοία Simpl. (a)
b 5 δ' οδν βΤ: γ' οδν W. γοίίν Simpl. b 6 πάντων add. Badham
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 249b
ΞΕ. Καi μην έιiν α& Φεpόμενα καi κινούμενα πάντ

είναι συγχωpώμεν, καi τούτιp τψ λόγψ ταύτον τοϋτο έκ
τών όντων έξαιpήσομεν. ro
ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. Το κατιi ταύτιi και ω σαύτως καi πεpi το αύτο
δοκεί σοι χωpiς στάσεως γενέσθαι ποτ' άν; c
ΘΕΑΙ. Ούδαμώς.
ΞΕ. η δ '; άνευ τούτων νοϋν καθοpιj.ς όντα η γενόμενον
aν καi όπουοϋν;
ΘΕΑΙ. 'Ήκιστα. 5
ΞΕ. Καi μην πpός γε τοϋτον παντi λόγψ μαχετέον, δς
αν έπιστήμην η φpόνησιν η νουν αφανίζων tσχυpίζηται
πεpί τινος ό7171οϋν.
ΘΕΑΙ. ΣΦόδpα γε.
ΞΕ. Τψ δη ΦιλοσόΦψ καi ταϋτα μάλιστα τιμώντι ro
πιiσα, ώς ί!οικεν, ιj.νάγκη διιi ταϋτα μήτε τών €ν η καi τιi

πολλιi είδη λεγόντων το πιiν έστηκος άποδέχεσθαι, τών τε d
α& πανταχfί το δν κινούντων μηδε το παpάπαν άκούειν,
ιiλλιi κατιi τfιν τών παίδων εύχήν, δσα άκίνητα καi κεκινη
μένα, το ον τε και το παν συναμΦότεpα λέγειν.
ΘΕΑΙ. 'Αλη θέστατα. 5
ΞΕ. η οVν; άp ' ούκ έπιεικώς 7jδη Φαινόμεθα πεpι
ειληΦέναι τψ λόγιp το ον;
ΘΕΑΙ. Πάνυ μi.ν οδν.
ΞΕ. Βαβαί· (ού) μέντ' άpα, ιfJ Θεαίτητε · wς μοι
δοκοϋμεν νϋν αύτοϋ γνώσεσθαι πέpι τfιν άποpίαν τής ro
σκέψεως.
ΘΕΑΙ. Πώς αιJ καi τί τοϋτ' εϊpηκας; e
ΞΕ. Ώ μακάpιε, ούκ έννοείς δτι νϋν έσμεν έν άγνοίg. τfj
πλείσrrι πεpi αύτοϋ, Φαινόμεθα δέ τι λέγειν ήμίν αύτοις;
C Ι ποτ' τw τ6τ' β C 4 <Ϊν τw: α.J β C 6 πp6� γε

τούτον βΤ, prW πpό γ< τούτων W se corr d 6 οδν βΤ: δij οδν W,
T'sv d 9 (ού) μέντ' ίl.pa Badham: μέντ' άν ίJ.pa βΤ: μέντ' άν άpα
W: μέντ' ίJ.pa Campbell: μενετέον άpα Bumet
439
249e ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. Έμοι γοίίν· δπrι δ ' α ύ λελή θαμεν οϋτως eχοντεs,

5 ov πάνυ συνίημι.
ΞΕ. Σκόπει δη σαΦέστεpον εi ταίίτα νίίν συνομο-
250 λογοίίντεs δικαίως aν έπεpωτη θεϊμεν aπεp αvτοι τότε
ήpωτώμεν TOVS λέγονταs εlναι το πάν θεpμον και ψvχpόν.
ΘΕΑΙ. Ποϊα; ύπόμνησόν με.
ΞΕ. Πάνυ μεν ούν· και πειpάσομαί γε δpάν τοίίτο
5 έpωτών σε καθάπεp έκείνουs τότε, ϊνα aμα τι και
πpοίωμεν.
ΘΕΑΙ. Όpθώs.
ΞΕ. Εlεν δή, κίνησιν και στάσιν &p ' οvκ έναντιώτατα
λέγειs ιiλλήλοιs;
10 ΘΕΑΙ. Πώs γdp οϋ;
ΞΕ. Και μην εlναί γε όμοίωs Φiιs ιiμΦότεpα avτd και
έκάτεpον;
b ΘΕΑΙ. Φημι γap ούν.
ΞΕ. �pα κινεϊσθαι λέγων αμφότερα και έκάτεpον,
δταν εlναι σvγχωpij s;
ΘΕΑΙ. Οvδαμώs.
5 ΞΕ. :4.λλ' έστάναι σημαίνειs λέγων avτa ιiμφότεpα
εlναι;
ΘΕΑΙ. Και πώs;
ΞΕ. Τρίτον άpα τι παpd ταίίτα το δν έν τij Φvxij τιθείs,
ώ s ύπ' έκείνου τήν τε στάσιν και τiJν κίνησιν πεpιεχομένην,
ΙΟ συλλαβwν και aπιδwν αVτών 7τp0S τiJν τiJς ΟVσίας ΚΟινω
νίαν, οϋτωs εlναι πpοσεϊπες άμΦότεpα;
c ΘΕΑΙ. Κινδvνεύομεν ώs άληθώs τpίτον ιiπομαντεύε
σθαί τι το ον, δταν κίνησιν και στάσιν εlναι λέγωμεν.
ΞΕ. Οvκ άpα κίνη σις και στάσιs έστι συναμφότεpον το
δν άλλ' €τεpον δή τι τούτων.
5 ΘΕΑΙ. 'Έοικεν.
e 6 εί ταύτα νύν Τ se corr. (prT incert.): εί ταύτα W· εί τα Β. ε{τα D: εί

τd νύν Bumet a Ι Ι αύτd βΤ: ταύτα W b 2 λέγων βΤ:
λέγομεν W b 9 τήν τε κίνησιν καi τήν στάσιν W c 4 τούτων
βΤ· τούτο W
440
ΞΕ. Κατιi τijν αύτού Φύσιν apα ΤΟ δν οϋτε έστηκεν ούτε

κινείται.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν.
ΞΕ. Ποί δη χpη τijν διάνοιαν έτι τpέπειν τον βουλό-
μενον €ναpγές τι πεpi αιίτού παp ' έαυτψ βεβαιώ σασθαι; ro
ΘΕΑΙ. Ποί γάp;

ΞΕ. Οlμαι μiν οιiδαμόσε έτι pιj.διον. εί γάp τι μη
κινείται, πώς οιίχ ίΞστηκεν; 7j το μη δαμώς έστος πώς οιίκ d
αδ κινείται; το δε δν ήμίν νύν €κτος τούτων άμφοτέpων
άναπέΦανται. ή δυνατόν οVν τούτο;
ΘΕΑΙ. Πάντων μiν οδν άδυνατώτατον.
ΞΕ. Τόδε τοίνυν μνησθiJναι δίκαιον €πi τούτοις. 5
ΞΕ. 'Ότι τού μη δντος ερωτη θέντες τοϋνομα εφ · δτι
ποτ€ δεί Φέpειν, πάσrι συνεσχόμεθα άποpίf!.. μέμνη σαι;
ΘΕΑΙ. Πώς γιip οϋ;
ΞΕ. Μών οδν €ν €λάττονί τινι νύν €σμεν άποpίf!. πεpi το e
Ον;
ΘΕΑΙ. Έμοi μέν, ώ ξένε, εί δυνατόν είπείν, εν πλείονι
Φαινόμεθα.
ΞΕ. Τούτο μiν τοίνυν Ενταύθα κείσθω διηποpημένον · 5
€πειδη δε εξ ίσου τό τε δν καi το μη δν άποpίας μετειλή
Φατον, νύν ελπις ήδη καθάπεp αν αιiτών θάτεpον είτε
άμυδpότεpον είτε σαΦέστεpον άναΦαίνηται, καi θάτεpον
οϋτως άναΦαίνεσθαι· καi €ιiν αδ μηδέτεpον ίδείν δυνώ- 251
μεθα, τον γούν λόγον δπrιπεp aν ο[οί τε ώμεν ειίπpεπέ
στατα διακpιβωσόμεθα οϋτως άμΦοίν aμα.
ΘΕΑΙ. Καλώς.
ΞΕ. Λέγωμεν δη καθ' δντινά ποτε τpόπον πολλοίς 5
όνόμασι ταιίτον τούτο έκάστοτε πpοσαγοpεύομεν.
ΘΕΑΙ. Οlον δη τί; παράδειγμα είπέ.
c 9 δη om. Τ d 8 συvεχ6μεθα W: συvειχ6μεθα Heindorf
e 3 μiv βΤ . μev oιJv W e 7 καθάπεp ιiv τw: καθ' έτipav β
a Ι άvαΦαvείσθαι Heindorf a 3 διακpιβωσ6μεθα νel διαβεβαι-
ωσ6μεθα Robinson ( διοpθωσ6μεθα iam Miiller): διωσ6μεθα βτw:
διασωσ6μεθα Stallbaum
Ξ Ε . Λέγομεν άνθρωπον δήπου πόλλ' άπα έπονομά

ζοντες, τά τε χρώματα έπιΦέροντες αύτψ καi ηi σχήματα
10 καi μεγέθη καi κακίας καi άρετάς, έν ο[ς πιiσι καi έτέροις
b μυρίοις ού μόνον άνθρωπον αύτον εlναί φαμεν, άλλιi καi
άγαθον καi lτερα άπειρα, καi τ&:λλα δη κατιi τον αύτον
λόγον ούτως €ν €καστον ύποθέμενοι πάλιν αύτο πολλιi καi
πολλοίς ό νόμασι λέγομεν.
5 ΘΕΑΙ. 'Αλη θή λέγεις.
ΞΕ. •Όθεν γε οlμαι τοίς τε νέοις καi των γερόντων τοίς
όψιμαθέσι θοίνην παρεσκευάκαμεν · εύθuς γιiρ άντιλαβέ
σθαι παντi πρόχειρον ώς άδύνατον τά τε πολλιi €ν καi το €ν
πολλιi εlναι, καi δήπου χαίρουσιν ούκ έwντες άγαθον
c λέγειν άνθρωπον, άλλιi το μεν άγαθον άγαθόν, τον δε
άνθρωπον άνθρωπον. έντυγχάνεις γάρ, ιfJ Θεαίτητε, ώς
έγψμαι, πολλάκις τιi τοιαύτα έσπουδακόσιν, ένίοτε
πρεσβυτέροις άνθρώποις, καi ύπο πενίας τής περi Φρόνη-
5 σιν κτήσεως τιi τοιαύτα τεθαυμακόσι, καi δή τι καi πάσ
σοΦον οlομένοις τούτο αύτο άνηυρηκέναι.
ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν ούν.
ΞΕ. ·Ίνα τοίνυν προς aπαντας ήμϊν ό λόγος ?] τοuς
d πώποτε περi ούσίας καi ότιούν διαλεχθέντας, έστω καi
προς τούτους καi προς τοuς άλλους, δσοις έμπροσθεν
διειλέγμεθα, τιi νύν ώς έν έρωτήσει λεχθησόμενα.
ΘΕΑΙ. Τιi ποία δή;
5 ΞΕ. "Πότερον μήτε τήν ούσίαν κινήσει καi στάσει
προσάπτωμεν μήτε άλλο άλλιp μηδεν μηδενί, άλλ' ώς
άμεικτα όντα καi άδύνατον μεταλαμβάνειν άλλήλων
ούτως αύτιi έν τοίς παρ ' ήμίν λόγοις τιθwμεν; 7j πάντα εlς
a 10 μεγέθη βΤ Simpl.. τιi μεγέθη W, Γ b 7 παpεσκευάκαμεν

βΤ, Simpl. (DF): παpεσκευάσαμεν W, Simpl. (Ε) άντιλαβέσθαι βτw:
εί λαβέσθαι Simpl. (DEF): έπιλαβέσθαι Simpl. ( a) c 1 το βτw.
τον Simpl τον δε Simpl.. το δε Β το δε οτw c 3 πολλάκιs τιi
τοιαύτα βΤ Simpl.: τιi τοιαύτα πολλάκι;- W ένίοτε om. Simpl
c 6 αύτο βΤ om. W Simpl c 8 ό λόγος βτw όμόλογοs Γmg
d 7 άδύνατον β άδύνατα τw
ταύτον συναγάγωμεν ώς δυνατιi έπικοινωνείν άλλήλοις; ή

τιi μέν, τιi δε μή; " τούτων, ι1J Θεαίτητε, τί ποτ' aν αύτοvς e
προαιpεϊσθαι Φήσομεν;
ΘΕΑΙ. Έγω μεν ύπερ αύτιϊιν ούδεν έχω προς ταύτα
άποκρίνασθαι.
ΞΕ. τί οvν ού καθ' Εν άποκρινόμενος εφ· έκάστου τιi 5
συμβαίνοντα έσκέψω;
ΘΕΑΙ. Καλιϊις λέγεις.
ΞΕ. Καi τιθιϊιμέν γε αύτοvς λέγειν, εί βούλει, πριϊιτον
μηδενi μη δεν μηδεμίαν δύναμιν έχειν κοινωνίας είς μηδέν.
'Όύκούν κίνησίς τε καi στάσις ούδαμij μεθέξετον ούσίας; " ro
ΘΕΑΙ. 'Όύ γιiρ οvν. " 252
ΞΕ. "τί δέ; έσται πότερον αύτιϊιν, ούσίας μi] προσ-
κοινωνουν;- "
ΘΕΑΙ. 'Όύκ έσται. "
ΞΕ. Ταχu δη ταύτrι γε τfJ συνομολογίιι- πάντα άνά- 5
στατα γέγονεν, ώς έοικεν, άμα τε τιϊιν το πιiν κινούντων καi
τιϊιν ώς Εν ίστάντων καi δσοι κατ' είδη τιi όντα κατιi ταύτιi
ώσαύτως έχοντα εlναί Φασιν άεί· πάντες γιiρ οδτο ι τό γε
εlναι προσάπτουσιν, οί μεν όντως κινείσθαι λέγοντες, οί δε
όντως έστηκότ' εlναι. ro
ΘΕΑΙ. Κομιδij μεν οvν.
ΞΕ. Καi μi]ν καi δσοι τοτε μεν συντιθέασι τιi πάντα, b
τοτε δε διαιpούσιν, είτε είς Εν καi έξ ένος άπειρα είτε είς
πέρας έχοντα στοιχεία διαιpούμενοι καi έκ τούτων συντι
θέντες, όμοίως μεν έιiν έν μέρει τούτο τιθιϊισι γιγνόμενον,
όμοίως δε καi έιiν άεί, κατιi πάντα ταύτα λέγοιεν aν ούδέν, 5
είπερ μηδεμία έστι σύμμειξις.
ΘΕΑΙ. Όρθιϊις.
ΞΕ. 'Έτι τοίνυν aν αύτοi πάντων καταγελαστότατα
d 8 συναγάγωμ€ν W: συνάγωμεν βΤ e Ι αύται)� πpοαιp€ίσθαι

βW: πpοαιpείσθαι τούτου� τ e 2 ψήσομεν W: Φήσαιμ€V βΤ
e 4 άποκpίνασθαι βΤ: άποκpίνεσθαι Tsv, W a 2 πpοσκοινωνοϋν
W: πpοσκοινωνείν βΤ a 6 τ€ βτw· τd Campbell a 8 τό γ€
βΤ· τότε yε W b 8 αύτοi βΤ: αύτιiιν W
443
252b ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
μετίοιεν τον λόγον οί μη δεν έωντες κο ινωνίg. παθήματος

10 έτέρου θάτερον προ σαγορεύειν.
c ΘΕΑΙ. Πως;
ΞΕ. Τψ τε "ε lν α ι " που περi πάντα άναγκάζονται
χρiJ σθαι καi τψ "χ ω ρ ί ς " καi τψ "τ ω ν ά λ λ ω ν " καi τψ
"κ α θ ' α ύ τ ό " καi μυρ ίοις έτέροις, ιΙιν άκρατείς όντες
5 είργεσθαι καi μη συνάπτειν έν το ίς λόγοις ούκ άλλων
δέονται των έξελεγξόντων, άλλιi το λεγόμενον οίκοθεν τον
πολέμιον καi έναντιω σόμενον έχοντες, έντος ύποΦ θεγ
γόμενον wσπερ τον άτοπον Εύρυκλέα περιφέροντες άεi
πορεύονται.
d ΘΕΑΙ. ΚομιδΊϊ λέγεις δμοιόν τε καi άλη θές.
ΞΕ. τί δ ', ιiν πάντα άλλήλοις έωμεν δύναμιν έχειν έπι
κοινωνίας;
ΘΕΑΙ. Τούτο μεν ο[ός τε κάγw διαλύειν.
5 ΞΕ. Πως;
ΘΕΑΙ. "Οτι κίνησίς τε αύτη παντάπασιν ϊσταιτ' ιiν καi
στάσις αδ πάλιν αύτη κινοίτο, εϊπερ έπιyιγνοίσθην έπ'
" , ,
άλλήλοιν.
ΞΕ. :4λλιi μην τούτό γέ που ταίς μεγίστα�� άνάγκαις
10 άδύνατον, κίνη σίν τε ϊστασθαι καi στάσιν κινείσ�αι;
ΞΕ. Το τρίτον δ'η μ όνον λοιπόν.
'
ΘΕΑΙ. Ναί. '
e ΞΕ. Καi μην έ!ν γέ τι τούτων άναγκαίον, η πάντα η
μη δ εν η τιi μεν έθέλειν, τιi δε μη συμμείγνυσθαι.
ΘΕΑΙ. Πως γιiρ οϋ;
ΞΕ. Καi μην τά γε δύο άδύνατον ηύρέθη.
5 ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πάς άρα ό βουλόμενος ορ θω ς άποκρίνεσθαι το
λοιπόν των τpιων θή σει.
b 9 μετίοιεν corr. Par. 1 8 1 2 mg· μετίοιμεν βτw c 3 τψ τών
ιϊι\ι\ων βW: τψ άλλών Τ: τψ άλι\ήι\ω ν Campbell c 6 έξελεγ-
χόντων Τ c 7 έναντιω θησόμενον W d 6 τε Coisl 1 55 γε
βτw d 1 2 δή βΤ: δε W e 4-5 ηύρέθη ΘΕ. Ναί Heindorf:
εύρεθ>jναι: ναί W, T'sv εύρεθ>jναι βΤ
444
ΘΕΑΙ. ΚομιδiJ μεν οδν.

ΞΕ. "Οτε δη τιi μεν €θέλει τούτο δράν, τιi δ' οiί, σχεδόν
οlον τιi γράμματα πεπονθότ' άν είη. καi γιiρ εκείνων τιi μεν 253
άναρμοστεί που προs άλληλα, τιi δε συναρμόττει.
ΘΕΑΙ. Πωs δ' οϋ;
ΞΕ. Τιi δέ γε Φωνήεντα δ ιαφερόντωs των άλλων οlον
δεσμόs διιi πάντων κεχωρηκεν, wστε άνευ τινόs αύτων 5
άδύνατον άρμόττειν καi των άλλων ί!τερον έτέρψ.
ΘΕΑΙ. Και μάλα γε.
ΞΕ. Πάs οδν οlδεν όποία όποίοιs δυνατιi κοινωνείν, 7j
τέχνη s δεί τιp μέλλοντι δράν ίκανωs αύτό;
ΘΕΑΙ. Τέχνη s. 10
ΞΕ. Ποίαs;
ΘΕΑΙ. Τήs γραμματικήs.
ΞΕ. η δέ; περi τovs των όξέων καi βαρέων Φθόγγουs b
&.ρ' ούχ οϋτωs; ό μεν τovs συγκεραννυμένουs τε καi μη
τέχνην έχων γιγνωσκειν μουσικόs, ό δε μη συνιεis
άμουσοs;
ΘΕΑΙ. Οϋτωs. 5
ΞΕ. Ka.i κατιi των άλλων δη τεχνων καi άτεχνιων
τοιαύτα εύρή σομεν ί!τερα.
ΘΕΑΙ. Πωs δ' οϋ;
ΞΕ. η δ '; €πειδη καi τιi γένη προs άλληλα κατιi ταύτιi
μείξεωs έχειν ώμολογήκαμεν, &.ρ' ού μετ' eπιστήμηs τινόs 10
άναγκαίον διιi των λόγων πορεύεσθαι τον όρθω s μέλλοντα
δείξειν ποία ποίοιs συμφωνεί των γενων καi ποία άλληλα
ού δέχεται; καi δη καi διιi πάντων εl συνέχοντ' άττ' αϋτ' c
€στιν, wστε συμμείγνυσθαι δυνατιi εlναι, καi πάλιν €ν ταίs

διαιρέσεσιν, εl δι' δλων ί!τερα τήs διαιpέσεωs αίτια;
a 2 σvvαpμόττει βW άpμόττει Τ a 8 post όποία add. καi W

δvvατιi βΤ. δύναται W, Τ se corr. a 9 δpάv βΤW: όpάv vel διοpάv
Heindorfii amicus αύτό βΤ αύτά W, Τ se corr. vel Τ'
b 6 άτεχvιώv βW, Τ' ut vid .. άτέχvων Τ b 9 ταύτιi Τ· τιi τοιαύτα
βW an (ού) κατιi ταύτιi / (Robinson) b 10 ού βΤ. ούv W
c 1 σvvέχοvτ' άττ' αϋτ' Wagner σvvέχοvτα ταύτ' βτw
445
253c Π Λ ΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. Πώs γαp ούκ έπισrήμηs δεί, και σχεδόν γε

5 ίσω s rήs μεγίστηs;
ΞΕ. Τίv' οδν αδ νίίν πpοσεpοίίμεν, ι1ι Θεαίτητε, ταύτην;
η πpos Δ ιοs έλάθομεν εls τi'Jν τών έλευθέpων έμπεσόντεs
επισriJμην, και κινδυνεύομεν ζητοϋντεs τον σοΦιστiJν
πρότερον άνηυpηκέναι τον ΦιλόσοΦον;
ro ΘΕΑΙ. Πώs λέγειs;
d ΞΕ. Το κατα γένη δ ιαιpεϊσθαι και μήτε ταύτον εlδοs
€τεpον ήγήσασθαι μήτε €τεpον δν ταύτον μών ού rήs δια
λεκτικijs Φήσομεν έπισrήμηs εlναι;
ΘΕΑΙ. Ναί, Φήσομεν.
5 ΞΕ. Ούκοίίν δ γε τοίίτο δυνατοs δράν μίαν lδέαν δια
πολλών, ένοs έκάστου κειμένου χωpίs, πάντn διατετα
μένην ίκανώs διαισθάνεται, και πολλαs έτέpαs άλλήλων
ύπο μιάs έξω θεν πεpιεχομέναs, και μίαν αδ δι' δλων
πολλών Εν ένι συνημμένην, και πολλαs χωpιs πάντn
e διωpισμέναs· τοίίτο δ ' έστιν, fι τε κοινωνεϊν €κ α στα δύναται
και δΠ'[J μή, διακpίνειν κατα γένοs έπίστασθαι.
ΞΕ. �λλα μην τό γε διαλεκτικον ούκ ιϊλλφ δώσειs, ώs
5 έγψμαι, πλην τψ καθαpώs τε και δικαίωs ΦιλοσοΦοίίντι.
ΘΕΑΙ. Πώs γαp aν ιϊλλφ δοίη τιs;
ΞΕ. Τον μεν δη ΦιλόσοΦον έν τοιούτφ τινι τόπφ και
νίίν και έπειτα άνευpήσομεν έαν ζητώμεν, lδεϊν μεν
254 χαλεπον έναpγώ s και τοίίτον, €τεpον μην τρόπον η τε τοίί
σοΦιστοίί χαλεπότηs η τε τούτου.
ΘΕΑΙ. Πώs;
ΞΕ. Ό μεν άποδ ιδpάσκων εls τi'Jν τοίί μη δντοs
5 σκοτεινότητα, τpιβfι πpοσαπτόμενοs αύrήs, δια το σκο
τεινον τού τόπου κατανοijσαι χαλεπόs· ή γάp;
c 6 νύν om. τ d 2 €-rερον ήγήσασθαι βτw. ήγήσασθαι €-rερον

δν Procl. €-rερον' βτw τό 1!-rερον Procl. d 8 δι δλων πολλών
βτw. διιi πολλών όλων Procl. ιn Parm. 650. 37 δι άλλων πολλών Procl.
ιn Parm. 6 5 ο. 2 d 9 iν ένi βτw, Procl (bis): έΎ ένi Apelt
e 7 τον βΤ: τό W a 3 πώς om. β
ΞΕ. Ό δέ γε φιλόσοφοι;, τfj τού δντοι; ιiεi διd λογισμών
προσκείμενοι; ίδέl!-, διd το λαμπpον αδ τή ι; χώpαι;
ούδαμώι; εύπετήι; όΦθijναι · τd γdp τήι; τών πολλών φυχijι; χο
όμματα καpτεpείν πpοι; το θείον αφοpώντα ιiδύνατα. b
ΘΕΑΙ. Καi ταύτα είκοι; ούχ ήττον έκείνων οϋτωι; έχειν.
ΞΕ. Ούκοiίν πεpi μεν τούτου καi τάχα έπισκεΦόμεθα
σαΦέστεpον, αν έτι βουλομένοιι; ήμϊν ?7 · πεpι δε του
σοΦιστοiί που δijλον ώι; ούκ ιiνετέον πpiν άν ίκανώι; αύτον 5
θεασώμεθα.
ΘΕΑΙ. Καλώι; εlπει;.
ΞΕ. "Οτ' οδν δη τd μεν ήμίν τών γενών ώμολόγηται
κοινωνείν έθέλειν ιiλλήλοιι;, τd δε μή, καi τd μεν έπ'
όλίγον, τd δ' έπi πολλά, τd δε καi διd πάντων ούδεν χο
κωλύειν τοίι; πιiσι κεκοινωνηκέναι, το δη μετd τοiίτο συν- c
επισπώμεθα τψ λόγψ τfjδε σκοποiίντει;, μη πεpi πάντων
τών είδών, ϊνα μη ταpαττώμεθα έν πολλοίι;, ιiλλd πpο
ελόμενοι τών μεγίστων λεγομένων άττα, πpώτον μεν ποία
ί!καστά έστιν, έπειτα κοινωνίας ιiλλήλων πώι; έχει δυνά- 5
μεωι;, ϊνα τό τε δν καi μη δν εί μη πάσrι σαφηνείl!- δυνάμ
εθα λαβείν, ιiλλ' οδν λόγου γε ένδεείι; μηδεν γιγνώμεθα
πεpi αύτών, καθ' δσον ό τpόποι; ένδέχεται τήι; νiίν
σκέΦεωι;, έαν apα ήμίν πrι παpεικάθrι το μη ον λέγουσιν ώι; d
l!στιν δντωι; μη δν ιiθψοιι; ιiπαλλάττειν.
ΘΕΑΙ. Ούκοϋν χpή.
ΞΕ. Μέγιστα μην τών γενών ιϊ νυνδη διijμεν τό τε δν
αύτο καi στάσιι; καi κίνησιι;. 5
ΘΕΑΙ. Πολύ γε.
ΞΕ. Καi μην τώ γε δύο φαμεν αύτοίν ιiμείκτω πpοι;
ιiλλήλω.
a χ ο εύπετ>js W: εύπετώs βΤ τών πολλών τήs Φυχήs Procl. Theol

Ρ/αι, ιn Alc. . τ>js ψυχήs om Procl. ιn Ttm. b χ θεϊον βτw: άληθes
Procl. (ter) c 6 κai μiJ δν βΤ, Wmg: om. W d Ι παρει-
καθrι Phot (nullo accentu)· παρεικασθfι βτw d 4 τε τw· γε β
d 5 κai . . κai βΤ. κai ή καi ή W
447
2Md ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΘΕΑΙ. Σψόδρα γε.

10 ΞΕ. Το δέ γε δν μεικτον άμψοϊν· έστον γaρ aμψω που.
ΘΕΑΙ. Πώ� δ Όϋ;
ΞΕ. Τρία δη γίγνεται ταϋτα.
ΞΕ. Ούκοϋν αύτών ί!καστον τοϊν μ€.ν δυοϊν ί!τερόν έστιν,
15 αύτό δ ' έαυτψ ταύτόν.
e ΘΕΑΙ. Οϋτω�.
ΞΕ. Τί ποτ�� α ι} α νυν ούτως είpήκαμεν, τό τε "ταύτόv "
καi "θάτερον "; πάτερα δύο γένη τι ν€. α δ τούτω, τών μ€.ν
τριών aλλω, συμμειγνυμένω μην έκείνοι� έξ άνάγκη � άεί,
5 καi περi πέντε άλλ' ού περi τριών ώ� δντων αύτών
255 σκεπτέον, η τό τε ταύτόν τοϋτο καi θάτερον ώ� έκείνων τι
προσαγορεύοντες λανθάνομεν ήμάς αύτούς;
ΘΕΑΙ. Ίσως.
ΞΕ. :Αλλ' οϋ τι μην κίνησί� γε καi στάσις οϋθ' ί!τερον
5 ούτε ταύτόν έστι.
ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. 'Ότιπερ ι:'iν κοινfί 7/'ροσείπωμεν κίνησιν καi στάσιν,
τοϋτο ούδέτερον αύτοϊν οlόν τε ε{ναι.
ΘΕΑΙ. rί δή;
10 ΞΕ. Κίνησίς τε στή σεται καi στάσις αύ κινηθήσεται·
περi γdρ άμψότερα θάτερον όποτερονοϋν γιγνόμενον
αύτοϊν άναγκάσει μεταβάλλειν αδ θάτερον έπi τούναντίον
b τιjς αύτοϋ ψύσεως, aτε μετασχόν τοϋ έναντίου.
ΘΕΑΙ. Κομιδfί γε.
ΞΕ. Μετέχετον μην aμψω ταύτοϋ και θατέρου.
ΘΕΑΙ. Νaί.
5 ΞΕ. Μη τοίνυν λέγωμεν κίνησίν γ' εlναι ταύτόν η
θάτερον, μη δ' αύ στάσιν.
ΘΕΑΙ. Μη γάρ.
e 2 αδ α νϋν Robinson. αδ νϋν Τ α νϋν BW· av ϋν D e 3 αιJ

τούτω, τών Baumann: αύτού, τών βτw· αύτώ, τών corr Laur 8 5 . 9
a 1 2 αδ βΤ· αύτιi W b 3 μετείχετον W
ΞΕ. :Αλλ' &ρα το δν καi το ταύτον ώ s εν τι διανοητέον

ήμίν;
ΘΕΑΙ. 'Ίσωs. Ιό
ΞΕ. :Αλλ' εί το δν καi το ταύτόν μηδεν διάφορον
σημαίνετον, κίνησιν αv πάλιν καi στάσιν αμφότερα εlναι
λέγοντεs άμφότεpα ο ϋτωs αύτd ταύτο ν ώs δ vτα πpοσεpοϋ- c
μεν.
ΘΕΑΙ. :Αλλιi μην τοϋτό γε ιiδύνατον.
ΞΕ. :Αδύνατον ιϊpα ταύτον καi το δν εν εlvαι.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν. 5
ΞΕ. Τέταρτον δη 1tρos τοίι; τρισiν εϊδεσιν το ταύτον
τιθώμεν;
ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οvν.
ΞΕ. η δέ; το θάτερον ιlρα ήμϊν λεκτέον πέμπτον; η
τοϋτο καi το ον ώs δύ' ιϊττα όνόματα έΦ ' ένi γένει διανοεί- ΙΟ
σθαι δεί;
ΘΕΑΙ. Τάχ' ιϊν.
ΞΕ. :Αλλ' οlμαί σε συγχωρείν τών όντων τd μ ε!' αύηi
καθ' αύτά, τd δε πpos άλλα ιiεi; λέγεσθαι. Ι5
ΘΕΑΙ. η δ ' οϋ;
ΞΕ. Το δέ γ' lτερον ιiεi προs lτερον· ή γάρ; d
ΞΕ. Ούκ aν, εϊ γε ΤΟ δν καi το θάτεpον μη πάμπολv
διεφεpέτην· ιiλλ' εϊπεp θάτερον ιiμΦοίν μετείχε τοίν ι=ίδοiν
wσπεp το δν, ήv aν ποτέ τι καi τών έτέpων lτεpον ο,ύ προs 5
lτεpον· νύν δε ιiτεχνώs ήμίν δτιπερ ιϊν lτεpον '17, συμβ,i.
βηκεν έξ ιiνάγκηs έτέρου τοϋτο δπερ έστiν εlναι.
ΘΕΑΙ. Λέγειs καθάπεp €χει.
ΞΕ. Πέμπτον δη τi]ν θατέpου Φύσιν λεκτέον έν τοίs
εϊδεσιν οVσαν ols προαιpούμεθα. e
b 8 το ' om. W b Ι Ι διάφορον W, Τ' ut vid.: διαφέρον βΤ
c 6 είδεσιν βΤ. είδεσιν εlδο� W, Τ' c 9 ό.ρα om. W c Ι5 άλλα
τw: άλληλα β d Ι δέ γε W: δ' βΤ d 7 έτέpου βW Simpl.:
lfτερον Τ: (προ�) lfτερον corr. Par. Ι 8 Ι Ι τούτο βΤ . τούτ' αύτο W. Tsv,
Simpl. e Ι ol� Baumann· έν ο{� βτw: έν ol� (σκοπεϊν) , cf.
2 56 d Ι-2, Richards
449
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Και διd. πάντων γε αυτην αυτων ψήσομεν εlναι
διεληλυθυϊαν· €ν έκαστον γd.p έτεpον εlναι τών ιϊλλων ού
5 διd. τiJν αύτού ψύσιν, ιiλλd. διd. τό μετέχειν τiJs ίδέαs τήs
θατέpου.
ΘΕΑΙ. Κομιδfι μεν οδν.
ΞΕ. Ώδε δη λέγωμεν έπι τών πέντε καθ' €ν ιiναλαμβά
νοντεs.
10 ΘΕΑΙ. Πώs;
ΞΕ. Πpώτον μεν κίνησιν, ώs έστι παντάπασιν eτεpον
στάσεωs. ή πώs λέγομεν;
ΞΕ. Ού στάσιs ιϊp ' έστίν.
15 ΘΕΑΙ. Ούδαμώs.
256 ΞΕ. 'Έστι δέ γε διd. τό μετέχειν τού δντοs.
ΞΕ. Αδθιs δη πάλιν ή κίνησιs έτεpον ταύτού έστιν.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν.
5 ΞΕ. Ού ταύτόν ιϊpα έστίv.
ΘΕΑΙ. Ού γd.p οδν.
ΞΕ. :Αλλd. μην αύτfι γ ' ή ν ταύτόν διd. τό μετέχει ν α δ πιiν
ταύτού.
ΘΕΑΙ. Και μάλα.
10 ΞΕ. Την κίνησιν δη ταυτον τ εlναι και μη ταύτόν
όμολογητέον και ού δυσχεpαντέον. ού γd.p δταν εϊπωμεν
αύτiJν ταύτόν και μη ταύτόν, όμοίωs είpήκαμεν, άλλ'
b όπόταν μεν ταύτόν, διd. τiJν μέθεξιν ταύτού πpόs έαυτiJν
οϋτω λέγομεν, δταν δε μη ταύτόν, διd. τiJν κοινωνίαν αδ
θατέpου, δι' 7jν ιiποχωpιζομένη ταύτού γέγονεν ούκ έκείνο
ιiλλ' έτεpον, ιϊι στε όpθws αδ λέγεται πάλιν ού ταύτόν.
e 8 λ€γωμεν βΤ: λέyομεν W e 12 λέyομεν W: λέyωμεν βΤ

a 3 έστι ταύτοίί W a 7-8 αύτfί . . 'Πάν ταύτοίί Madvig αϋrη .
'Πάντ' αύτοίί βτw· αύ 'Π'[J (pro αύτη ) Heindorf et fort. iam Ficino. ή αύτή
Apelt a 8 fort ταύτοίί ('Προ� αύτό) Robinson a 10 τ' βΤ; τι W
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 256b
ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν. 5

ΞΕ. Οvκοϋν κδ.ν ει πrι μετελάμβανεν αυτη κίνησις
στάσεως, οvδεν δ.ν ίi.τοπον ήν στάσιμον αvτην πpο σαγο
pεύειν;
ΘΕΑΙ. Όp θότατά γε, εfπεp τών γενών συγχωpησό-
μεθα τιi μεν ιiλλήλοι<; εθέλειν μείγνυσθαι, τιi δε μή. 10
Ξ Ε . Και μην Επί γε την τούτου πpότεpον ιiπόδειξιν 7j c
τών νυν αφικόμεθα, ελέγχοντες ώς εστι κατα Φύσιν ταύτrι.
ΘΕΑΙ. Πώς γιip οϋ;
ΞΕ. Λέγωμεν δη πάλιν· ή κίνησίς εστιν ί!τεpον τοϋ
έτέpου, καθάπεp ταvτοϋ τε ήν ίi.λλο και τij<; στάσεως; 5
ΘΕΑΙ. �ναγκαίον.
ΞΕ. Ovx ί!τεpον ίi.p ' εστί πrι και ί!τεpον κατιi τον νυνδη
λόγον.
ΘΕΑΙ. �ληθή.
ΞΕ. η οδν δη το μετιi τοϋτο; &.p ' αδ τών μεν τpιών 1 0
ετεpον αvτην Φήσομεν εlναι, του δε τετάρτου μη φώμεν,
όμολογήσαντε<; αvτιi εlναι πέντε, πεpι ών και εν ο[ς d
πpουθέμεθα σκοπείν;
ΘΕΑΙ. Και πώς; αδύνατον γap συγχωpεϊν ελάττω τον
ιipιθμον τοϋ νυνδη Φανέντος.
ΞΕ. �δεώ<; ίi.pα την κίνη σιν ί!τεpον εlναι τοϋ όντος 5
διαμαχόμενοι λέγωμεν;
ΘΕΑΙ. �δεέστατα μεν οδν.
ΞΕ. Οvκοϋν δη σαφώς ή κίνησις όντως OVK ον εστι και
ον, επείπεp τοϋ όντος μετέχει;
ΘΕΑΙ. ΣαΦέστατά γε. 10
ΞΕ. 'Έστιν ίi.pα εξ ιiνάγκης το μη δν επι τε κινήσεως
εlναι και κατιi πάντα τιi γένη - κατιi πάντα γιip ή θατέpου
b 6 αύτ>j βτw αό ή Ast b 7 ή ν άτοπον W post πpοσ-
αγοpεύειν lacunam suspexit Heindorf: (νύν δ' ούδαμώς μεταλαμβάνει
ΘΕ ού γap οόν ΞΕ ταύτού δέ γ' άμα καi θατέpου μετέχουσαν όpθώς
έχει καi ταύτον αύτ>jν καi ού ταύτον προσαγοpεύειν. ) supplevit Cornford
c 4 ή τw· εl β c ΙΟ αό Heindorf· ού βτw: del. corr. Par
r 8o8 d 6 Μγωμεν Τ· Μγομεν βW d 9 έπείπεp βτw
είπερ Simpl
45 1
\
e Φύσιs f!τεpον άπεpγαζομένη τού δντοs f!καστον οvκ δν

ποιεϊ, καi σύμπαντα δ η κατιi ταvτιi οϋτωs ούκ όντα όpθώs
ι '
έpούμεν_, καi πάλιν, δτι μετέχει τού όντοs, εlναί τε κai

όντα.
5 ΘΕΑΙ. Κινδυνεύει.
ΞΕ. Περi f!καστον apα τών είδών πολv μtν iστι το ον,
aπειpον δε πλή θει το μη ον.
257 ΞΕ. Οvκούν καi το δν αvτiι τών aλλων f!τεpον εlναι
λεκτέον.
ΘΕΑΙ. :Ανάγκη.
ΞΕ. Καi ΤΟ δν ap ' ήμϊν, δσαπέp εστι τιi aλλα, κατιi
5 τοσαύτα OVK ίΞστιν · εκεϊνα γιip OVK δν Εν μεν αvτό iστιν,
άπέpαντα δε τον άpιθμiιν τdλλα ούκ ίΞστιν αδ.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν οϋτωs.
ΞΕ. Ούκούν δη καi ταύτα ού δυσχεpαντέον, επείπεp
ίΞχει κοινωνίαν άλλήλοιs ή τών γενών Φύσιs. εί δέ τιs ταύτα
10 μη συγχωpεϊ, πείσαs ήμών τovs ίΞμπpοσθεν λόγουs οϋτω
πειθέτω τιi μετιi ταύτα.
ΘΕΑΙ. Δ ικαιότατα ε'ίpηκαs.
b ΞΕ. 'Ίδωμεν δη καi τόδε.
ΞΕ. Όπόταν ΤΟ "μη ον " λέγωμεν, ώs ίΞοικεν, ούκ
εναντίον τι λέγομεν τού δντοs άλλ' f!τεpον μόνον.
5 ΘΕΑΙ. Πώs;
ΞΕ. Οlον δτα.ν ε'ίπωμέν τι "μη μέγα, " τότε μιiλλόν τί
σοι Φαινόμεθα το σμικρον η το ϊσον δηλούν τφ /Jήματι;
ΘΕΑΙ. Καi πώs;
ΞΕ. Οvκ ap : εναντίον δταν &.πόΦασιs λΕγηται σημαί-
10 νειν, συγχωpη σόμεθα, τοσούτον δε μόνον, δτι τών aλλων
c τι μηνύει το "μ ή " καi το 'Όϋ " πpοτιθέμενα τών επιόντων
όνομάτων-μιiλλον δε τών πραγμάτων πεpi aττ' aν κ€ηται
τα. επιΦ θεγγόμενα ϋστεpον τηs aποΦάσεωs όνόματα.
a 4 δv ίip' τw, D se corr . όvap Β, Dac b 10 συγχωpήσομεv W,
τ•
45 2
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 257c

ΞΕ. Τόδε δε διανοη θώμεν, εί καi σοi συνδοκεί. 5
ΞΕ. 'Η θατέpου μοι Φύσι� φαίνεται κατακεκεpματί
σθαι καθάπεp έπιστήμη.
ΘΕΑΙ. Πώ�;
ΞΕ. Μία μέν έστί που καi έκείνη, το δ ' έπί τψ γιγνό- ΙΟ
μενον μέpο� αvτήs εκαστον άΦοpισθεν έπωνvμίαν ϊσχει
τινιi έαυrή� ίδίαν· διό πολλαi τέχναι τ' είσi λεγόμεναι καi d
έπισrήμαι.
ΘΕΑΙ. Πάνυ μ€ν οδν.
ΞΕ. Οvκούν καi τιi rή� θατέpου Φύσεω� μόpια μιιi�
οϋση� ταvτον πέπονθε τούτο. 5
ΘΕΑΙ. Τάχ' άν· άλλιi πfJ δη λέγωμεν;
ΞΕ. 'Έστι τιjι καλιjι τι θατέpου μόριον άντιτιθέμενον;
ΞΕ. Τούτ' οδν άνώνυμον έpούμεν ή τιν' €χον έπωνυ-
μίαν; ro
ΘΕΑΙ. 'Έχον· δ γιip ''μη καλόν " έκάστοτε Φ θεγγό

μεθα, τούτο OVK άλλου τινο� eτεpόν έστιν η rή� τού καλού
Φύσεω�.
ΞΕ. "[θι νυν τόδε μοι λέγε.
ΘΕΑΙ. Το ποiον; e
ΞΕ. Άλλο τι τών όντων τινο� ένο� γένου� μέpο� άΦο-
pισθέν, καi πpό� τι τών όντων αδ πάλιν άντιτεθέν, οϋτω
συμβέβηκεν εlναι το μη καλόν;
ΘΕΑΙ. Οϋτωs. 5
c 7 Φύσις μοι W c ro τφ Τ· το Β το D: τούτφ W

c Ι Ι ίσχΕι τινd έπωνυμίαν W d Ι τέχvαι τέισι Tac: τέ εlσι τέχναι
W: τέχναι τισιν β, Τ post ras. d 6 άλλα πiί cοπ. Par. 1 8 1 2 . άλλο
πηι β: ιϊλλό πηι Τ άλλ' δπη W: vel possis άλλ' δπrι δή, λέγω μεν hospiti
tribuere e 2 τινός €νος γένους μέpος vel τι eν γένος Robinson·
τινός iνος γένους Τ τίνος γένους β, Wsv: τίνος μέpους W (μέρους mg Τ
vel Τ') e 3 συμβέβηκεν εlναι Ven 1 89. συμβεβηκέναι
βτw
453
257e ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΞΕ. 'Όντος δ η πpος δ ν άντίθεσις, ώς έοικ', εlναί τις

συμβαίνει το μη καλόν.
ΘΕΑΙ. Όpθότατα.
ΞΕ. η οδν; κατιi τοvτον τον λόγον άρα μάλλον μεν το
ΙΟ καλόν ήμίν έστι τιίί ν όντων, ήττον δε το μη καλόν;
258 ΞΕ. Όμοίως άpα το μη μέγα καi το μέγα αύτο εlναι
λεκτέον;
ΘΕΑΙ. Όμο ίως.
ΞΕ. Ούκοiίν καi το μη δ ίκαιον τψ δικαίιp κατιi ταύτιi
5 θετέον πpος το μηδέν τι μάλλον εlναι θάτεpον θατέpου;
ΞΕ. Καi τάλλα δη ταύτn λέξομεν, έπείπερ ή θατέρου
Φύσις έΦάνη τιίί ν όντων οδσα, έκείνης δε ούσης άνάγκη δη
καi τιi μόpια αύτης μηδενός ήττον όντα τιθέναι.
Ιο ΘΕΑΙ. Πιϊις γιiρ οϋ;
ΞΕ. Ούκοiίν, ώς i!οικεν, ή της θατέρου μοpίου Φύσεως
b καi της τοiί όντος προς άλληλα άντικειμένων άντίθεσις
ούδεν ήττον, εί θέμις εlπείν, αύτοiί τοiί όντος ούσία έστίν,
ούκ έναντίον έκείνιp σημαίνουσα άλλιi τοσοiίτον μόνον,
l!τερον έκείνου.
5 ΘΕΑΙ. ΣαΦέστατά γε.
ΞΕ. rίν' οδν αύτiJν προσείπωμεν;
ΘΕΑΙ. Δηλον ότι το μη ον, δ διιi τον σοΦιστiJν έζη
τοvμεν, αύτό έστι τοiίτο.
ΞΕ. Πότερον οδν, wσπερ εlπες, έστιν ούδενος των
Ιο άλλων ούσίας έλλειπόμενον, καi δεί θαρροiίντα ήδη λέγειν
ότι τα μη ον βεβαίως έστι την αύτου Φύσιν εχον, ωσπερ το
c μέγα ήν μέγα καi το καλόν ήν καλόν καi το μη μέγα (μη
μέγα) καi το μη καλόν (μη καλόν), οϋτω δε καi το μη δν
e 6 δν D: δν ΒΤ δ W άντίθεσιs Τ: ή άντίθεσιs W, Τ'· άντίθεσιν β
τιs Apelt· τι βΤ: om. W a Ι Ι Φύσεωs μορίου Baumann b Ι δν-
τοs (μορίου) ut vid. desiderabat Campbell b 2 ούσία βτw, Procl.
ut vid. ( zίt Parm. ΙΟ74· 8): οδσα Simpl. b 3 (το) τοσούτον Simpl. (Ε)
b 9 ώσπερ βΤ: δπερ W c Ι-2 (μη μέγα) et (μη καλόν) add.
Boeckh (vel posses (ήν μη μέγα) addere et (ήν μη καλόν) Robinson)
454
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 258c
κατιi ταύτον ήν τε καi έστι μiJ δν, ένάριθμον τών πολλών

όντων εlδος i!ν; ή τινα έτι προς αύτό, ι1ι Θεαίτη τε, άπιστίαν
έχομεν; 5
ΘΕΑΙ. Ούδεμίαν.
ΞΕ. Οlσθ' ούν δτι Παρμενίδτι μακροτέρως Π,ς άπορ
ρήσεως ήπισΠ,καμεν;
ΘΕΑΙ. rί δή;
ΞΕ. Πλεϊον η 'κείνος άπεϊπε σκοπεϊν, ήμεϊς είς το 10
πρόσθεν έτι ζητήσαντες άπεδείξαμεν αύτψ.
ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. "Οτι ό μέν πού Φη σιν- d
Ού γιiρ μ ή ποτε τοϋτο δαμfι, εlναι μη έόντα,

άλλα συ π,σδ ' άΦ' όδου διζήσιος εlργε νόημα.
ΘΕΑΙ. Λέγει γιip ούν οϋτως.
ΞΕ. 'Ημείς δέ γε ού μόνον τιi μη όντα ώς έστιν άπεδεί- 5
ξαμεν, άλλα καi το εlδος δ τυγχάνει ον τοϋ μη όντος
άπεΦηνάμεθα · τiJν γιiρ θατέρου Φύσιν άποδείξαντες ούσάν
τε καi κατακεκερματισμένην έπi πάντα τιi όντα προς e
άλληλα, το προς το ον i!καστον μόριον αύτη ς άντιτιθέμενον
έτολμήσαμεν είπείν ώς αύτο τοϋτό έστιν όντως το μiJ ον.
ΘΕΑΙ. Καi παντάπασί γε, ι1ι ξένε, άλη θέστατά μοι
δοκοϋμεν είρηκέναι. 5
ΞΕ. Μη τοίνυν ήμιiς εϊπτι τις δτι τούναντίον τοϋ όντος
το μη ον άποΦαινόμενοι τολμώμεν λέγειν ώς έστιν. ήμεϊς
γιiρ πεpi μεν έναντίου τινός αύτψ χαίρειν πάλαι λέγομεν,
εϊτ' έστιν εϊτε μή, λόγον έχον η καi παντάπασιν άλογον · δ 259
c 1 1 €τι ζηrήσαντες βτw iπιζηrήσαντες Simpl. (DE) d 2 (cf
ad 237 a 8) τούτο δαμfί Parmenides ap Ar. Met (codd. EJ) et ap Simpl .
τούτ' ούδαμfί βτw (nisi fort τούτ' ού δαμfί hic voluit η iόντα W,
Parm. ap. Ar όντα βΤ
.. d 3 διζήσιος βΤ et fecit nescioquis in W
(prW incert.), Parm ap. Sext , Simpl. (sed διζήμενος fort. ipse Plato 237
a 9) d 5 τά μη όντα ώς έστιν Τ. ώς Ι!στιν τά μη όντα βW Simpl
e 2 ί!καστον Simpl (a) 13 5 , (codd.) 238: iκάστοv βτw Simpl. (codd.) 13 5 .
(a) 238 e 4 άληθέστατά βΤ· άληθέστατόν W: τάληθέστατά Simpl
e 8 πάλαι βτw. Simpl. 13 5 . Simpl. (EF) 147= πολλά Simpl. (aE) 238:
πάλιν Simpl. (D) 147. (DF) 238
4 55
δε νίίν ειρηκαμεν ε{ναι το μη ον, η πεισάτω τις ώ ς ού

καλώς λέγομεν έλέγξας, η μέχpιπεp άν άδυνατfi, λεκτέον
καi έκείνψ καθάπεp ήμεϊς λέγομεν, δτι συμμείγνυταί τε
5 άλλijλοις τιi γένη καi τό τε δν καi θάτεpον διιi πάντων καi
δι' άλλήλων διεληλυθότε το μεν €τεpον μετασχον τοίί δντος
ί!στι μεν διιi ταύτην τi]ν μέθεξιν, ού μην έκεϊνό γε οό
μετέσχεν άλλ' €τεpον, €τεpον δε τοίί οντος δν ί!στι
b σαφέστατα έξ άνάγκης ε{ναι μη ον· το δε δν αδ θατέpου
μετειληφος €τεpον τών άλλων άν εϊη γενών, €τεpον δ'
έκείνων άπάντων δν ούκ ί!στιν €καστον αύτών ούδε
σύμπαντα τιi άλλα πλην αύτό, wστε το δν άναμ-
5 Φισβητήτως αδ μυpία έπi μυpίοις ούκ ί!στι, καi τάλλα δη
καθ' €καστον οϋτω καi σύμπαντα πολλαχiί μεν ί!στι, πολ
λαχiί δ' ούκ ί!στιν.
ΘΕΑΙ. Άλη θij.
ΞΕ. Καi ταύταις δiJ ταϊς έναντιώσεσιν εϊτε άπιστεϊ τις,
10 σκεπτέον αύτψ καi λεκτέον βέλτιόν τι τών νίίν εlpημένων ·
c εϊτε w ς τι χαλεπον κατανενοηκwς χαίpει τοτε μεν έπi
θάτεpα τοτε δ ' έπi θάτεpα τοvς λόγους ελκων, ούκ άξια
πολλijς σπουδijς έσπούδακεν, ώς οί νίίν λόγοι φασί. τοίίτο
μεν γιip ούτε τι κομψον ούτε χαλεπον εύpεϊν, έκεϊνο δ' ήδη
5 καi χαλεπον δ.μα καi καλόν.
ΞΕ. "Ο καi πρόσθεν εϊpηται, το ταίίτα εασαντα ώς
( παντi) δυνατιi τοϊς λεγομένοις ο[όν τ' ε{ναι καθ' €καστον
έλέγχοντα έπακολουθεϊν, οταν τέ τις Ετεpον Ον ΠΊJ ταύτον
d ε{ναι Φiί καi δταν ταύτον δν €τεpον, έκείνΊJ καί κατ' έκεϊνο δ
Φτισι τούτων πεπονθέναι πότεpον. το δε ταύτον ετεpον
άποΦαίνειν άμij γέ ΠΊJ καi το θάτεpον ταύτον καi το μέγα
σμικpον καi το δμοιον άνόμοιον, καi χαίpειν οϋτω
5 τάναντία άεi πpοφέpοντα έν τοϊς λόγοις, ούτε τις ί!λεγχος
a 4 τε βW Simpl.. om Τ a 6 διεληλvθότε Simpl. (EF) διεληλu-
θότα βτw· διεληλθuότε5 Simpl (D) b 10 σκεπτέον βW €πι-
σκεπτέον Τ c 5 καi' om W c 8 (παντi) δvνατιi Dies
δvνατιi βτw: δυνατόν (μάλιστα) Campbell d 2 τούτων τw
τούτο Β, D ut νid d 5 προσφέροντα W τις om W
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 259d
ovτos aλη θινοs apτι τε των όντων τινοs έΦαπτομένου

δήλοs νεογε VΙ] s ών.
ΘΕΑΙ. Κομιδfί μf.ν οδν.
ΞΕ. Και γάp, ώγαθέ, τό γε πάν aπό παντοs έπιχειpεiν
aποχωpίζειν aλλωs τε οuκ έμμελεs καi δη καi παντάπασιν e
aμούσου τινοs και αφιλοσόΦου.
ΘΕΑΙ. τι δή;
ΞΕ. Τελεωτάτη πάντων λόγων έστiν &.Φάνισιs το
διαλύειν €καστον aπό πάντω ν · διιi γιip την αλλήλων των 5
εiδων συμπλοκην ό λόγοs γέγονεν ήμiν.
ΘΕΑΙ. 'Αλη θή.
Ξ Ε . Σκόπει τοίνυν ώ s έν καιpψ νυνδη τois τοιούτοιs 260
διεμαχόμεθα καi πpοσηναγκάζομεν έάν €τερον έτέpψ
μείγνυσθαι.
ΘΕΑΙ. Πpos δη τί;
ΞΕ. Πpos το τον λόγον ήμiν τω ν όν-ιrων €ν τι γενων 5
εlναι. τούτου γαρ στεpη θέντεs, το μεν μέγιστον, Φιλο
σοΦίαs ιϊν στεpηθεiμεν· έτι δ ' έν τψ παpόνη δει λόγον ήμάs
διομολογήσασθαι τί ποτ' έστιν, εi δε αφΊ/pέθημεν αuτό
μη δ ' εlναι το παράπαν, οuδεν ιϊν έτι που λέγειν οlο ί τ' ήμεν.
αφΊ/pέθημεν δ' aν, εi συνεχωpή σαμεν μη δεμίαν εlναι b
μεiξιν μηδενi πp όs μηδέν.
ΘΕΑΙ. Όpθωs τούτό γε· λόγον δε δι' δτι νύν διο-
μολογητέον οuκ έμαθον.
ΞΕ. 'Αλλ' ϊσω s τfίδ ' έπόμενοs pij.στ' ιϊν μάθοιs. 5
ΘΕ ΑΙ. Πfi;
ΞΕ. Το μεν δη μη ον ήμiν €ν τι των aλλων γένοs ον
aνεΦάνη, κατα πάντα τα όντα διεσπαpμέvον.
ΞΕ. Οuκούν το μετιi τούτο σκεπτέον εi δόξΊ/ τε καi ro
λόγιp μείγνυται.
e 4 άΦάvισίς έστι W e 5 άι\Λήι\οις Baumann a 4 δή τί

βΤ τί δή W a 5 τον W om. βΤ a 8. αύτο βΤ: αιJ το W
a 9 μηδ ' TW μηδεv β b 3 όμολογητέοv W b 7-8 δv άνε
Φ άvη β Stob άvεΦάvη τ ον f.Φάvη w
45 7
260b ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. rί δή;
c ΞΕ. Μη μειγνυμένου μεν αuτού τούτοιs- άναγκαίον
άλη θή πάντ' εlναι, μειγνυμένου δε δόξα τε ψευδηs- γίγνεται
καi λόγοs-· το γdρ τΟ. μη όντα δοξάζειν ή λέγειν, τούτ' έστι
που το ψεύδοs- lν διανοίq. τε καi λόγοιs- γιγνόμενον.
5 ΘΕΑΙ. Οϋτωs-.
ΞΕ. 'Όντοs- δέ γε ψεύδουs- έστιν άπάτη.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi μην άπάτηs- οϋσηs- είδώλων τε καi είκόνων
ήδη καi Φαντασίαs- πάντα άνάγκη μεστd εlναι.
Ιο ΘΕΑΙ. Πώs- γaρ οϋ;
ΞΕ. Τον δέ γε σοΦιστiJν εφαμεν lν τούτψ που τιfι τόπψ
d καταπεΦευγέναι μέν, εξαρνον δε γεγονέναι το παράπαν
μη δ' εlναι ψεύδοs-· το γdρ μη δν οϋτε διανοείσθαί τινα οϋτε
λέγειν· οuσίαs- γdρ οuδεν οuδαμij το μη δν μετέχειν.
ΘΕΑΙ. Ήν ταύτα.
5 ΞΕ. Νύν δέ γε τούτο μεν lΦάνη μετέχον τού όντοs-,
ω στε ταύm μεν ϊσωs- ουκ αν μάχοιτο ετι · τάχα δ' αν Φαίη
τών είδών τΟ. μεν μετέχειν τού μη όντοs-, τΟ. δ ' οϋ, καi λόγον
δη καi δόξαν εlναι τών ou μετεχόντων, wστε τήν είδωλο
ποιικην και Φανταστικήν, εν fι φαμεν αuτον εlναι, διαμά-
e χοιτ' άν πάλιν ώs- παντάπασιν οuκ €στιν, lπειδη δόξα καi
λόγοs- ou κοινωνεί τού μη όντοs-· ψεύδοs- γdρ το παράπαν
οuκ εlναι ταύτη s- μη συνισταμένηs- τήs- κοινωνίαs-. διd ταύτ'
οδν λόγον πρώτον καi δόξαν καi φαντασίαν διερευνητέον
5 οτι ποτ' εστιν, ϊνα Φανέντων και την κοινωνίαν αuτών τιfι
261 μη όντι κατίδωμεν, κατιδόντεs- δε το ψεύδοs- δν άποδεί
ξωμεν, άποδείξαντεs- δε τον σοΦιστiJν είs- αuτο ενδήσωμεν,
είπερ €νοχόs- eστιν, ή καi άπολύσαντεs- eν άλλψ γένει
ζητώμεν.
5 ΘΕΑΙ. Κομιδij γε, ιfJ ξένε, €οικεν άλη θεs- εlναι το πεpi
τον σοΦιστiJν κατ' άpxas- λεχθέν, οτι δυσθήρευτον εϊη το
γένοs-. φαίνεται γdρ οδν προβλημάτων γέμειν, ιlJν eπειδάν
c 9 ήδη βΤ Stob.. Είδη W c Ι Ι δέ γΕ W, T'sv- δε βΤ
a 2 αύτό W· αύτοv βΤ a 5 ΥΕ τw: δέ ΥΕ β
τι προβάλrι, τούτο πρότερον άναγκαϊον διαμάχεσθαι πρiν

έπ' αύτον έκεϊνον άΦικέσθαι. νύν γαρ μόγις μεν το μη ον ώς
ούκ έστι προβλη θεν διεπεράσαμεν, έτερον δε προβέβλη- 10
ται, καi δεϊ δη Φεύδος ώς έστι καi περi λόγον καi περi b
δόξαν άποδεϊξαι, καi μετd τούτο ίσως έτερον, καi έτ' άλλο
μετ' έκεϊνο καi πέρας, ώς έοικεν, ούδεν Φανή σεταί ποτε.
·
ΞΕ. Θαρρεϊν, ώ Θεαίτητε, χρη τον και σμικρόν τι δvνά

μενον είς το πρόσθεν άεi προϊέναι. τί γaρ ο γ' άθvμών έν 5
τούτοις δράσειεν άν έν άλλοις, ή μηδεν έν έκείνοις άνύτων
ή καi πάλιν είς τοϋπισθεν άπωσθείς; σχολij που, το κατd
τiJν παροιμίαν λεγόμενον, ο γε τοιούτος άν ποτε έλοι πόλιν. c
νύν δ' έπεί, ώγαθέ, τούτο ο λέγεις δ ιαπεπέρανται, τό τοι

μέγιστον ήμϊν τεϊχος fιρημένον ιϊν είη, τa δ ' άλλα ή δη pQ.ω
καi σμικρότερα.
ΘΕΑΙ. Καλώς εlπες. 5
ΞΕ. Λόγον δη πρώτον καi δόξαν, καθάπεp έρρή θη
νvνδή, λάβωμεν, ϊνα έναργέστερον άπολογισώμεθα
πότερον αύτών άπτεται το μη ον, ή παντάπασιν άλη θij μέν
έστιν άμΦότερα ταύτα, Φεύδος δε ούδέποτε ούδέτερον.
ΘΕΑΙ. 'Ορθώς. Ιο
ΞΕ. Φέρε δή, καθάπεp περi τών είδών καi τών γραμ- d
μάτων έλέγομεν, περi τών όνομάτων πάλιν ώσαύτως έπι
σκεφώμεθα. φαίνεται γάρ πrι ταύτrι το νύν ζητούμενον.
ΘΕΑΙ. Το ποϊον οδν δη περi τών όνομάτών ύπακοv-
�� 5
ΞΕ. Είτε πάντα άλλήλοις σvναρμόττει είτε μη δέν, είτε
τιi μεν έθέλει, τd δε μή.
ΘΕΑΙ. Δijλον τούτό γε, δτι τd μεν έθέλει, τd δ' οϋ.
ΞΕ. Το τοιόνδε λέγεις ίσως, ότι τιi μεν έΦεξij ς λεγό
μενα καi δηλούντά τι σvναρμόττει, τa δε τfj σvνεχείg. e
μηδεν σηι-mίνοντα άναρμοστεϊ.
a 8 τούτο βΤ: τούτφ w c Ι άν ΠΟΤΕ β: άν ποθ' W: om. τ
c 6 καi δόξαν πρώτον W c 7 άπολογισώμεθα Heindorf: άπολο-
γησώμεθα βτw c 9 ταύτα άμrf>ότεpα W d Ι πεpi βW Stob.:
έπi τ d 3 Φαίνεται βτw Stob.: rf>ανείται Heindorf Π'[/ βτw, Stob.
(S): δη Stob. (Ατ) d 6 συναpμόττει W: συναpμόττειν βΤ Stob.
459
Θ ΕΑΙ. Πωs τί τοϋτ' εlπεs;

ΞΕ. ·Όπεp ψήθηv ύπολαβόντα σε πpοσομολογεϊν. έση
5 γap ήμϊν που των τfι Φωνfι πεpι την ούσίαν δηλωμάτων
διττον γένοs.
ΘΕΑΙ. Πωs;
262 ΞΕ. Το μεν όνόματα, το δε pήματα κλη θέν.
ΘΕΑΙ. Εlπ€ έκάτεpον.
ΞΕ. Το μ€ν έπi ταϊs πpάξεσιν δν δήλωμα pfιμά που
λέγομεν.
5 ΘΕΑΙ. Ναί.
'
ΞΕ. Το δέ γ έπ' αύτοϊs τοϊs έκείναs πpάττουσι σημεϊον
τfιs Φωνfιs έπιτεθεν όνομα.
ΘΕΑΙ. Κομιδfι μ€ν οδν.
ΞΕ. Ούκοϋν έξ όvομάτων μεν μόνων συνεχιiJs λεγο
ΙΟ μένων ο v κ έστι ποτ€ λόγοs, ούδ' αδ pημάτων χωpis όνο
μάτων λεχθέντων.
ΘΕΑΙ. Ταϋτ' ούκ έμαθον.
b ΞΕ. Δηλ ον γιip ώ s πpo s ίiτεpόν τι βλέπω ν apτι συνωμο
λόγειs · έπεi τοϋτ' αvτο έβουλόμην εlπεϊν, δτι συνεχωs ώδε
λεγόμενα ταϋτα ·οvκ έστι λόγος.
ΘΕΑΙ. Πωs;
5 ΞΕ. Ο[ον ''β α δ ί ζ ε ι τρ έχ ε ι κ α θ ε ύ δ ε ι, " καi τ&λλα
οσα πpάξειs σημαίνει pήματα, κaν πάντα τιs ·έΦεξηs αvτ'
εϊπrι, λόγον ούδέν τι μιiλλον άπεpγάζεται.
ΘΕΑΙ. Πωs γάp;
ΞΕ. Ούκοϋν και πάλιν δταν λέγηται ''λ έ ω ν ε λ α φ ο s
ΙΟ ί'π π ο s, " δ σα τε όνόματα των τds πpάξεις αδ πpαττόντων
c ώνομιiσθη, καi κατd ταύτην δη την συνέχειαν ούδείs πω
συνέστη λόγοs · ούδεμίαν γdp ούτε οϋτως οιϊτ' έκείνωs
πpιiξιν ούδ' άπpαξίαν ούδε ούσίαν δντοs ούδi μη δντοs
a 4 λέγομεν βτw λεγόμενον Stob a 6 αύτοίς τοίς βW Stob ·
αύτοίς Τ: αύ τοίς Heindorf iκείνας β Stob έκείνα σε Wac (γε ex σε

..
fecit W se corr. ut vid.): έκείνα Τ a 9 μόνων βΤ Stob μόνον W

.
b Ι σvνωμολόγεις Τ, Stob (Sτ) συνομολογείς βW b ΙΟ δσα τε

βΤ Stob.: δ σα τε άλλα w c Ι ώνομάσθη τ Stob . όνομασθfι β
όνομαστί W
δηλοϊ τιi Φωνηθέντα, πpiν aν τι> τοϊ> ονόμασι τιi pήματα

κεpάσy. τότε δ ' ijpμοσέν τε καi λόγο> εγένετο εύθv> ή 5
πpώτη συμπλοκή, σχεδόν τών λόγων ό πpώτό> τε καi
σμικpότατο>.
ΘΕΑΙ. Πώ> ap ' Jιδε λέγει>;
ΞΕ. 'Όταν εϊπτι τι> "a ν θp ω π ο > μ α ν θ ά ν ε ι, " λόγον
είναι Φiι> τοϋτον ελάχιστόν τε και πpώτον; 10
ΘΕΑΙ. "Εγωγε. d
ΞΕ. Δηλοϊ γιip ήδη που τότε πεpi τών όντων η γιγνο
μένων η γεγονότων η μελλόντων, καi ούκ ονομάζει μόνον
άλλά τι πεpαίνει, συμπλέκω ν τιi pήματα τοϊ> ονόμασι. δ ιό
λέγειν τε αύτον άλλ' ού μόνον ονομάζειν εϊπομεν, καi δη 5
καi τιp πλέγματι τούτψ το όνομα εφ θεγξάμεθα "λόγον. "
ΘΕΑΙ. Όpθώ>.
ΞΕ. Οϋτω δη καθάπεp τιi πράγματα τιi μεν άλλήλοι>
ijpμοττεν, τιi δ ' oiJ, καi πεpi τιi τij> ΦωνiJ> α δ σημεϊα τιi μεν
ούχ άpμόττει, τιi δε άpμόττοντα αύτών λόγον άπηpγά- e
σα το.
ΞΕ. "Ετι δη σμικpον τόδε.
ΘΕΑΙ. Το ποϊον; 5
ΞΕ. Λόγον άναγκαϊον, δτανπεp ύ, τινος είναι λόγον, μη
δε τινο> άδύνατον.
ΘΕΑΙ. Οϋτω>.
ΞΕ. Ούκοϋν καi ποιόν τινα αύτον είναι δεϊ;
ΘΕΑΙ. Πώς δ ' οϋ; 10
ΞΕ. Πpοσέχωμεν δη τον νοϋν ήμϊν αύτοϊ>.
ΘΕΑΙ. Δεϊ γοϋν.
ΞΕ. Λέξω τοίνυν σοι λόγον συνθεi> πpιiγμα πpάξει δι'
c 6 τι καi W Stob ι ί καi Τ κ α i β d 2 τότι βΤ Stob. το

W d 4 πιραίvιι τw Stob πιpαίvιι καi β καi περαίvιι Hermann
d 5 τι W Stob.: τι καi βΤ ιίπομιv Stob ιίποιμιv βτw
.. καi δη
καi β Stob καi δη Τ καi δη καi καi W d 6 έΦθιγξάμεθα βτw
έπιΦθιγξάμιθα Stob d 8 τά πράγματα καθάπιρ W πράγ-
ματα βτw Stob γράμματα Hirschig e 4 δη om. Τ e 9 8ιi
ι{vαι W e 13 πράγμα βΤ πράγματα W
όνόματος και pήματος· δτου δ ' a ν ό λόγος y, σ ύ μοι

15 Φpάζειν.
263 ΘΕΑΙ. Ταύτ' έσται κατd δύναμιν.
ΞΕ. "Θ ε α ίτη το ς κ ά θη τα ι. " μών μη μακpός ό
λόγος;
ΘΕΑΙ. Οϋκ, άλλα μέτριος.
5 ΞΕ. Σον έpγον δη φpάζειν πεpι οδ τ' έστι και δτου.
ΘΕΑΙ. Δήλον δτι πεpι έμού τε και έμός.
ΞΕ. η δε δδ' αδ;
ΘΕΑΙ. Ποίος;
ΞΕ. "Θ ε α ίτη το ς, ψ νύν έγι.Ιι διαλέγομαι, πέτετα ι. "
10 ΘΕΑΙ. Και τούτον ούδ ' aν ε[ς aλλως είποι πλην έμόν τε
και πεpι έμού.
ΞΕ. Ποιόν δέ γέ τινά φαμεν άναγκαίον ί!καστον εlναι
τών λόγων.
b ΘΕΑΙ. Ναι
ΞΕ. Τούτων δη ποίόν τινα έκάτεpον Φατέον εlναι;
ΘΕΑΙ. Τον μεν ψευδή που, τον δε άλη θή.
ΞΕ. Λέγει δε αύτών ό μεν άλη θης τd όντα ώς έστιν πεpι
5 σού.
ΘΕΑΙ. τί μήν;
ΞΕ. Ό δε δη ψευδης eτεpα τών όντων.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Τα μη όντ' apα ώς όντα λέγει.
10 ΘΕΑΙ. Σχεδόν.
ΞΕ. 'Όντων δέ γε όντα eτεpα πεpι σού. πολλa μεν γap
εφαμεν όντα πεpι eκαστον εlναί που, πολλa δε ούκ όντα.
ΘΕΑΙ. Κομιδfι μεν οδν.
c ΞΕ. "Ον ϋστεpον δη λόγον εϊpηκα πεpι σού, πpώτον
μέν, ες ών ώpισάμεθα τί ποτ' έστι λόγος, άναγκαιότατον
αύτόν eνα τών βpαχυτάτων εlναι.
e 15 φράζΕ w a 2 μών μη βW: μη Tac: μών τ vel T'sv (μη
erasit nesc.) a 7 τί βΤ: τί� W a 10 τΕ Τ: τ' Εlναι βW
b Ι Ι όντων Comarius: όντο� corr. Ven. 1 86: όντω� βτw· fort. posses
scribere όντως δέ yE όντα ffτEpα (τών όντων) τrEpi σού (Robinson)
b 1 2 όντα έΦαμΕν W
ΘΕΑΙ. Νυνδη γούν ταύτιι συνωμολογήσαμεν.

ΞΕ. 'Έπειτα δέ γε τινός. 5
ΞΕ. El δε μη έστιν σός, ούκ άλλου γε ούδενός.
ΘΕΑΙ. Πωs- γάρ;
ΞΕ. Μηδενος (δέ) γε wν ούδ' aν λόγος εϊη το παράπαν·
άπεΦiJναμεν γαρ οτι των άδυνάτων ήν λόγον όντα μηδενοs- ro
εlναι λόγον.
ΘΕΑΙ. 'Ορθότατα.
ΞΕ. Περι δη σού λεγόμενα, (λεγόμενα) μέντοι θάτερα d
ώς τιi αύτd. και μη όντα ώς όντα, παντάπασιν έοικεν ή
τοιαύτη σύνθεσις έκ τε βημάτων γιγνομένη και όνομάτων
όντως τε καi άλη θwς γίγνεσθαι λόγος ψευδής.
ΘΕΑΙ. :4λη θέστατα μεν οδν. 5
ΞΕ. rί δε δή; διάνοιά τε καi δόξα και φαντασία, μwν
ούκ 7jδη δήλον δτι ταύτα τd. γένη ψευδή τε και άληθή πάνθ'
ήμwν έν ταίς ψυχαίς έγγίγνεται;
ΘΕΑΙ. Πws-;
ΞΕ. Ώδ' εϊσrι pι'!ον, άν πρwτον λάβrιs- αύτd. τί ποτ' έστιν ro
καi τί διαΦέρουσιν ί!καστα άλλήλων. e
ΘΕΑΙ. Δ ίδου μόνον.
ΞΕ. Ούκούν διάνοια μεν και λόγος ταύτόν· πλην ό μεν
έντος τής ψυχής προς αύτiJν διάλογος άνευ φωνής
γιγνόμενος τούτ' αύτο ήμίν έπωνομάσθη, "δ ι ά νοια; " 5
ΞΕ. Το δέ γ' άπ' έκείνης pεύμα δια τού στόματος ldν
μετιi φθόγγου κέκληται λόγος;
ΘΕΑΙ. :4λη θή.
Ξ Ε . Και μην έν λόγοις γε αδ ϊσμεν ένον- 10
c 9 δέ add Nap Gr 340 om βτw c ro άπεΦήναμεν Τ se corr.

άπεΦηνάμην βτw d r λεγόμενα add. Badham d 2 Ι!οικεν
W· ώς i!οικεν βΤ d 2-3 ή τοιαύτη σύνθεσις έκ τε βημάτω ν βΤ έν
τοιαύτn συνθέσει βημάτων W d 7 τιi γένη βW: γένη Τ: γε Stob
d ΙΟ αύτιi w Stob. om βΤ e 4 αύ71)ν τ. αύ71)ν β Stob.: αύτόν w
e 7 δέ γε βτw· δε Stob. e ro γε αύ Stob: γε αύτό βτw: αύ τόδ '
Wagner ένόν Stob: ο ν βτw
ΞΕ. Φάσιν τε καi d.πόΦασιν.
ΘΕΑΙ. 'Ίσμεν.
264 ΞΕ. "Οταν οδν τούτο έν ψυχfι κατιi διάνοιαν έγγίγνηται
μετιi σιγής, πλην δόξης εχεις δτι προσείπrι ς αvτό;
ΘΕΑΙ. Και πώς;
ΞΕ. η δ ' δταν μη καθ' αύτο aλλa δι' αίσθήσεως παρfι
5 τι νι, το τοιούτον α δ πάθος άρ' ο[όν τε ορθώς είπείν €τερόν τι
πλην φαντασίαν;
ΘΕΑΙ. Οvδέν.
ΞΕ. Οvκούν έπείπερ λόγος άλη θης ήν καi ψευδής,
τούτων δ ' εφάνη διάνοια μεν αvτης προς έαυτην ψυχής
b διάλογος, δόξα δε διανοίας d.ποτελεύτησις, "Φ α ί ν ε τ α ι "
δ ε δ λέγομεν σύμμειξις αίσθή σεως καi δόξη ς, dνάγκη δη
καi τούτων τιp λόγφ συγγενών δντων ψευδή γε αvτών €νια
.. ' ; S'
και ενιοτε ειναι.
5 ΘΕΑΙ. Πώς δ ' οϋ;
ΞΕ. Κατανοείς οδν δτι πρότερον ηύρέθη ψευδης δόξα
και λόγος η κατa την προσδοκίαν ην εφοβή θημεν aρτι, μη
παντάπασιν dνήνυτον εργον έπιβαλλοίμεθα ζητούντες
αvτό;
10 ΘΕΑΙ. Κατανοώ.
ΞΕ. Μη τοίνυν μη δ' είς τιi λοιπιi dθυμώμεν. έπειδη γιiρ
c πέΦανται ταύτα, τών εμπροσθεν aναμνησθώμεν κατ' εϊδη
διαιρέσεων.
ΘΕΑΙ. Ποίων δή;
ΞΕ. Διειλόμεθα τής είδωλοποιικής εϊδη δύο, την μεν
5 είκαστικήν, την δε Φανταστικήν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
a 4 δταv βτw· δταv δόξα Stob καθ' αύτο Stob καθ' αύrιjv βΤW
·
άι\ι\ιi βΤ Stob . άι\ι\' 1j W a 5 άp' om. Stob. a 8 λόγος βΤ

Stob ό ι\όγος W a 9 Φvχfις βΤ Stob rιjς Φvχfι ς W
b 1 ψαίvεται βΤW ψαίνεσθαι Stob b 3 yε Schanz· τε βτw
Stob . secl Heindorf. τε secl. et αJ pro αύτώv scripsit Baumann
b 6 ττpότεpοv βW, T'mg ττpαόηpοv Τ Stob
ΞΕ. Καi τον σοΦιστiJν είπομεν ώι; άποροίμεν εlι;

όποτέραν θήσομεν.
ΘΕΑΙ. Ήν ταύτα.
ΞΕ. Καi τού θ' ήμwν άπορουμένων ί!τι μείζων κατεχύθη 10
σκοτοδινία, Φανέντοι; τού λόγου τού πάσιν άμφισβητούν
τοι; ώι; οϋτε είκwν ούτε είδωλον ούτε Φάντασμ' είη το
παράπαν ούδεν δια το μηδαμwι; μηδέποτε μηδαμού d
ψεύδος εlναι.
ΘΕΑΙ. Λέγεις άλη θή.
ΞΕ. Νύν δέ γ' έπειδη πέΦανται μεν λόγοι;, πέΦανται δ '
οδσα δόξα ψευδής, έγχωρεϊ δη μιμήματα των οντων εlναι 5
καi τέχνην έκ ταύτη ς γίγνεσθαι τήι; διαθέσεως άπατη
τικήν.
ΘΕΑΙ. Έγχωρεϊ.
ΞΕ. Καi μην δτι γ' ήν 'ό σοΦιστiJι; τούτων πότερον,
διωμολογημένον ήμϊν έν τοίι; πρόσθεν ήν. 10
ΘΈΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πάλιν τοίνυν έπιχειpwμεν, σχίζοντει; διχfj το
προτεθεν γένος, ποpεύεσθαι κατa τούπi δεξιa άεi μέρος e
τού τμη θέντοι;, έχόμενοι τήι; τού σοΦιστού κοινωνίας, €ω ι;
aν αύτού τa κοινa πάντα περιελόντει;, την οlκείαν λιπόντει;
Φύσιν έπιδείξωμεν μάλιστα μεν ήμίν αύτοίι;, έπειτα καi 265
τοίι; έγγυτάτω γένει τήι; τοιαύτης μεθόδου πεΦυκόσιν.
ΘΕΑΙ. Όρθwι;.
ΞΕ. Ούκούν τότε μεν i]ρχόμεθα ποιητικην καi κτητικην
τέχνην διαιpούμενοι; 5
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi τήι; κτητικής έν θηpευτικfί και αγωνίq. καi
έμπορικfί καί τισιν έν τοιούτοιι; είδεσιν έΦαντάζεθ' ήμίν;
ΞΕ. Νύν δέ γ' έπειδη μιμητικη περιείληφεν αύτον 10
τέχνη, δήλον ώι; αύτiJν riJν ποιητικην δ ίχα διαιpετέον
d 5 δή o m W d 9 δτι γ' βΤ δτ' W e 3 οίκείαv βW:
ίδιον οίκείαν Τ a Ι κai β. δe καi τw a 7 και ' βΤ· κai f.v
W, Tsv κai' β καi f.v TW
b πpώτην. ή γάp που μίμησις ποίησίς τίς έστιν, είδώλων

μέντοι, Φαμέν, ιiλλ' ούκ αύτών έκάστων· ή γάp;
ΞΕ. Ποιητικής δη πpώτον δύ' έστω μέpη.
5 ΘΕΑΙ. Ποίω;
ΞΕ. Το μεν θείον, τό δ' ιiνθpώπινον.
ΘΕΑΙ. Οϋπω μεμάθηκα.
ΞΕ. Ποιητικήν, εϊπεp μεμνήμεθα τd κατ ιipχdς
λεχθέντα, πάσαν εφαμεν εlναι δύναμιν ijτις ι'.iν αίτία γίγνη
ΙΟ ται τοίς μη πpότεpον οδσιν ϋστεpον γίγνεσθαι.
ΘΕΑΙ. Μεμνήμεθα.
c ΞΕ. Ζιpα δη πάντα θνητά, καi δη καi Φυτd δσα τ' έπi
γής έκ σπερμάτων καi fιιζών Φύεται, καi δσα άψυχα έν γfl
συνίσταται σώματα τηκτd καi άτηκτα, μών άλλου τινός η
θεού δημιουpγούντος Φήσομεν ϋστεpον γίγνεσθαι
5 πpότεpον ούκ όντα; η τψ τών πολλών δόγματι καi fιήματι
χpώμενοι-
ΘΕΑΙ. Ποίψ τψ;
ΞΕ. Την Φύσιν αύτd γεννάν απο τινος αιτιας αύτο
μάτης καi άνευ διανοίας Φυούσης; η μετd λόγου τε καi
ιο έπιστήμης θείας ιiπό θεού γιγνομένης;
d ΘΕΑΙ. Έγw μεν ίσως διd την ήλικίαν πολλάκις
αμφότερα μεταδοξάζω · νύν μην βλέπων είς σε και ύπο
λαμβάνων οϊεσθαί σε κατά γε θεόν αύτd γίγνεσθαι, ταύηι
καi αύτός νενόμικα.
5 ΞΕ. Καλώς γε, ι1ι Θεαίτητε. καi εί μέν γέ σε ήγούμεθα
τών είς τον έπειτ' (αν) χpόνον άλλως πως δοξαζόντων
εlναι, νύν ι'.iν τιp λόγψ μετd πειθούς ιiναγκαίας έπε-
b ι είδώλων βτw είδωλον Tsv b 4 έστω δύο Stob c 1 καi
δη καi W Stob. . καi βΤ c 2 έν Ύ?i βτw έκ γ ij � έν Ύ?i Stob. (F): έκ
γij � ή γij Stob (Ρ) c 3 συνίσταται βτw, Stob (F)· συνίστησι Stob.
(Ρ') c 5 τιjι τών βτw. τών Stob. καi pήματι om.
Stob. c 7 ποίψ τψ Hermann ποίψ; (ΞΕ ) τιjι βΤW ποιητών
Stob. d 2 μην W· μ€ν Stob.: μη βΤ d 3 γε om. W Stob
d 5 yέ post μέν om Stob. d 6 ( ιϊν) add. Burnet δοξαζόντων
βτw Stob. δοξασόντων Baumann
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 265d
χειροϋμεν ποιείν όμολογείν · έπειδη δέ σου καταμανθάνω

την Φύσιν, οτι καi άνευ τιϊιν παp. ή μ ων λόγων αύτη πpόσει- e
σιν εφ · δ.πεp νϋν €λκεσθαι Φfις, έάσω · χpόνος γαp ΕΚ πεpιτ
τοϋ γίγνοιτ' aν. άλλα θήσω τα μεν Φύσει λεγόμενα
ποιείσθαι θείg. τέχνrι, τα δ' έκ τούτων ύπ' άνθp ώπων συνι
στάμενα άνθpωπίνrι, καi κατα τοϋτον δη τον λόγον δύο 5
ποιητικizς γένη, το μεν άνθpώπινον εlναι, τό δε θείον.
ΘΕΑΙ. Όpθως.
ΞΕ. Τέμνε δη δυοίν οίίσαιν δίχα έκατέpαν αδθις.
ΘΕΑΙ. Πως;
ΞΕ. Οlον τότε μεν κατα πλάτος τέμνων την ποιητικην 266
πιiσαν, νϋν δε αδ κατα μizκος.
ΘΕΑΙ. Τετμήσθω.
ΞΕ. Τέπαpα μην αύτizς οϋτω τα πάντα μέpη γίγνεται,
δύο μεν τα πpός ήμων, ιiνθρώπεια, δύο δ' αδ τα προς θεων, 5
θεία.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Τα δέ γ' ώς έτέρως αδ διrιρημένα, μέρος μεν εν αφ ·
έκατέρας τizς μερίδος αύτοποιητικόν, τω δ ' tίπολοίπω
σχεδόν μάι\ιστ' aν λεγοίσθην είδωλοποιικώ · Καi κατα ΙΟ
ταϋτα δη πάλιν ή ποιητικη διχfi διαιρείται.
ΘΕΑΙ. Λέγε οπrι έκατέρα αδθις. b
ΞΕ. 'Ημείς μέν που καi τάλλα ζψα καi έξ ών τιi
πεΦυκότ' έστίν, πϋρ καi ϋδωρ καi τιi τούτων ιiδελΦά, θεοϋ
γεννήματα πάντα ϊσμεν αύτα ιiπειργασμένα €καστα · η
�� 5
ΞΕ. Τούτων δέ γε εκαστων είδωλα άλλ' ούκ αύτιi
παρέπεται, δαιμονίg. καi ταϋτα μηχανfι γεγονότα.
ΘΕΑΙ. Ποία;
a 4 τιi πάvτα Τ πάvτα W: τιi β γίγvεται μipη W a 8 α δ Τ:

δύο βW a 9 αύτοποιητικόv Β: αύτό ποιητικόv D: αδ το ποιητικόv
τw a ΙΟ μάλιστ· ιϊv Tmg: μάλιστα βτw b Ι δπτι Laur.
8 5 6 δποι βΤ όποϊ' W έκατέpα DT: έκάτεpα BW b 2 ήμά�
Heindorf
ro Ξ Ε . Τά τε έ ν τοϊ5 ϋπνοι5 καi δσα μεθ' ήμέpαν

φαντάσματα αύτοΦυή λέγεται, σκιιi μεν δταν έν τψ πυpi
c σκότο5 έγγίγνηται, διπλούν δε ήνίκ' άν Φw5 οίκεϊόν τε καi
ιiλλότpιον περl τιi λαμπριi καi λεία εί5 εν συνελθον τfι5
έμπροσθεν είωθυία5 δψεω5 έναντίαν αϊσθησιν παρέχον
εlδο5 ιiπεργάζηται.
5 ΘΕΑΙ. Δύο γιip οδν έστι ταύτα θεία5 έργα ποιήσεω5,
αύτό τε καl το παρακολουθούν εϊδωλον έκάστψ.
Ξ Ε . η δε την ήμετέραν τέχνην; άp' ούκ αύτiJν μεν
οίκίαν οlκοδομικij Φήσομεν ποιείν, γραφικij δέ τι ν' έτέραν,
οlον όναρ άνθpώπινον έγρηγορόσιν άπειpγασμένην;
d ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν.
ΞΕ. Ούκούν καi τάλλα οϋτω κατιi δύο διττιi έργα τfι5
ήμετέρα5 αδ ποιητικij5 πράξεω5, το μεν αύτό, φαμέν,
αύτουργικij 5, το δε εϊδωλον είδωλοποιική5.
5 ΘΕΑΙ. Νύν μιiλλον έμαθΌν, καi τίθημι δύο διχfι
ποιητικij5 εϊδει· θείαν μεν καi άνθρωπίνην κατιi θάτερον
τμήμα, κατιi δε θάτερον το μεν αύτιi.ιν ον, τό δε όμοιω
μάτων τινιi.ιν γέννημα.
ΞΕ. Tij 5 τοίνυν είδωλουργική5 άναμνησθωμεν δτι το
ΙΟ μεν είκαστικόν, το δε Φανταστικόν έμελλεν εlναι γένο5, εi
e το ψεύδο5 οντω5 ον ψεύδο5 και των οντων εν τι Φανείη
πεΦυκό5.
ΘΕΑΙ. Ήν γιiρ οδν.
ΞΕ. Ούκούν έΦάιιη τε καl διιi ταύτα δij καταpιθμή-
5 σομεν αύτw νύν άναμφισβητήτω5 εϊδη δύο;
ΘΕΑΙ. Ναί.
267 ΞΕ. Το τοίνυν Φανταστικον αδθι5 διορίζωμεν δίχα.
ΘΕΑΙ. Πij;
b ! Ι Φάσμaτa w c 3 πapaσxov τ d 2 κaτα τw· και

τιi β d 4 αύτουpγική� . . είδωλοποιική� Ast. αύτουpγική . .
είδωλοποιική βτw: αύτουpγικfl . . είδωολοποιικfl Heindorf. αύτουp-
γική et mox είδωλοποιική secl. Apelt d 6 θείαν . άνθpωπίνην
Heindorf: θεία . . άvθpωπίνη βW· θείq. . . . άνθpωπίvrι Τ e 5 αύται
corr Laur 8 5 . 6: αύτψ βτw
ΞΕ. Το μεν δι' όργάνων γιγνόμενον, το δε αύτοv

παρέχοντος έαυτον όργανον του ποιοvντος το φάντασμα.
ΘΕΑΙ. Πώς Φfι>; 5
ΞΕ. 'Όταν οlμαι το σον σχijμά τις τιp έαυτοv χρώμενοι;
σώματι προσόμοιον ή Φωνην Φωνfι Φαίνεσθαι ποιfι,
μίμησις τοvτο τη, ΦανταστικrJ> μάλιστα κέκληταί που.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Μιμητικον δη τοvτο αύτijι; προσειπόντει; άπο- ιο
νειμώμεθα · το δ' άλλο παν άΦώμεν μαλακισθέντει; και
παρέντει; έτέρφ συναγαγε[ν τε είι; εν καi πρέπουσαν b
έπωνυμίαν άποδοvναί τιν' αύτψ.
ΘΕΑΙ. Νενεμήσθω, το δε μεθείσθω.
ΞΕ. Καi μην καi τοvτο έτι διπλοvν, dJ Θεαίτητε, άξιον
ήγεισθαι · δι' δ. δέ, σκόπει. 5
ΘΕΑΙ. Λέγε.
ΞΕ. Τών μιμουμένων οί μεν είδότει; δ μιμοvνται τοvτο
πράττουσιν, οί δ ' ούκ είδότει;. καίτοι τίνα μείζω διαίρεσιν
άγνωσίαι; τε καi γνώσεως θήσομεν;
ΘΕΑΙ. Ούδεμίαν. ιο
ΞΕ. Ούκοvν τό γε άρτι λεχθεν είδότων ήν μίμημα; το
γaρ σον σχijμα καi σε γιγνώσκων άν τις μιμήσαιτο.
ΘΕΑΙ. Πώι; δΌϋ; c
ΞΕ. rί δε δικαιοσύνης το σχijμα καi δλη ι; συλλήβδην
άρετijι;; &.ρ ' ούκ άγνοοvντει; μέν, δοξάζοντει; δέ πrι, σΦό δρα
έπιχειpοvσιν πολλοι το δοκοvν σΦίσιν τοvτο ώι; ενον αύτοις
προθυμεισθαι Φαίνεσθαι ποιε[ν, δτι μάλιστα έργοιι; τε καi 5
λόγοιι; μιμούμενοι;
ΘΕΑΙ. Καi πάνυ γε πολλοί.
ΞΕ. Μών οδν πάντες άποτυγχάνουσι τοv δοκειν εlναι
δίκαιοι μηδαμώς όντει;; ή τούτου π<iν τούναντίον;
ΘΕΑΙ. Παν. ιο
ΞΕ. ΜιμητiJν δη τοuτόν γε €τερον €κείνου λεκτέον d
οlμαι, τον άγνοοvντα του γιγνώσκοντοι;.
b 4 καi' om. W c ι δ' om Τ, add. Τ' c 3 δόξαvτες W
πrι βτ . δή w
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πόθεν οδν όνομα έκατέρψ τιs αυτων λήψεται
5 πρέπον; ή δήλον δη χαλεπον όν, διότι τήs τών γενών κατ'
είδη δ ιαιpέσεωs παλαιά τιs, ώs έοικεν, άργία τοίs έμπρο
σθεν καi άσύννουs παρήν, wστε μηδ ' έπιχειpείν μηδένα
διαιpεϊσθαι· καθσ δη τών ονομάτων άνάγκη μη σφόδρα
εύπορείν. δμωs δέ, κάν εί τολμηρότερον είρήσθαι, διαγνώ-
e σεωs ένεκα τήν μεν μετιi δόξηs μίμησιν δοξομιμητικην
προσείπωμεν, τήν δε μετ' έπιστήμηs ίστορικήν τινα μίμη
σιν.
ΘΕΑΙ. Έστω.
5 ΞΕ. Θατέρψ τοίνυν χρηστέον · ό γιiρ σοΦισΠ;s ούκ έν
τοίs είδόσιν ήν άλλ' έν τοίs μιμουμένοιs δή.
ΘΕΑΙ. Και μάλα.
ΞΕ. Τον δοξομιμητήν δη σκοπώμεθα wσπερ σίδηρον,
είτε ύγιη s είτε διπλόην έτ' έχων τινά έστιν έν αύτψ.
Σο ΘΕΑΙ. Σκοπώμεν.
ΞΕ. Έχει τοίνυν καi μάλα συχνήν. ό μεν γιiρ εύήθηs
268 αύτών έστιν, οίόμενοs είδέναι ταύτα α δοξάζει · το δε
θατέρου σχήμα διιi τήν έν τοίs λόγοιs κυλίνδησιν έχει
πολλην ύποψίαν και φόβον ώs άγνοεϊ ταύτα α προs τovs
άλλουs ώs είδws έσχημάτισται.
5 ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν έστιν έκατέρου γένουs ιfιν
είρηκαs.
ΞΕ. Ούκούν τον μεν άπλούν μιμητήν τινα, τον δε
είρωνικον μιμητήν θήσομεν;
ΘΕΑΙ. Είκοs γούν.
ΣΟ ΞΕ. Τούτου δ' αδ το γένοs εν η δύο Φώμεν;
ΘΕΑΙ. ·Όρα σύ.
b ΞΕ. Σκοπώ, καί μοι διττw καταΦαίνεσθόν τινε · τον μεν
δημοσίg. τε καi μακροίs λόγοιs προs πλήθη δυνατόν
d 6 άpγία Madvig αίτία βτw d 8 καθο βΤ καθ' δ. W

e 9 eτι om Τ a 5 f.κατέpου γένους TW f.κατέpου * γένους D
f.κατέpου γένου Β: f.κάτεpον γένος Madvig f.κατέpου γένος Apelt
47 0
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 268b
είρωνεύεσθαι καθορw, τον δε ίδίQ. τε καi βραχέσι λόγοιS'

άναγκάζοντα τον προσδιαλεγόμενον έναντιολογείν αύτον
αύτψ. 5
ΘΕΑΙ. ΛέγειS' ορθότατα.
ΞΕ. τίνα ούν άποΦαινώμεθα τον μακρολογώτερον
εlναι; πότερα πολιτικον η δημολογικόν;
ΘΕΑΙ. Δημολογικόν.
ΞΕ. η δε τον €τερον έρουμεν; σοΦον η σοΦιστικόν; 10
ΘΕΑΙ. Το μέν που σοΦον άδύνατον, έπείπερ ούκ
είδότα αύτον έθεμεν· μιμητiJS' δ' ών του σοφου δηλον δτι c
παρωνύμιον αύτου τι λήφεται, καi σχεδόν ήδη μεμάθηκα

δτι τουτον δεί προσειπείν άλη θwS' αύτον έκείνον τον
παντάπασιν οντωS' σοΦιστήν.
ΞΕ. Ούκουν συνδήσομεν αύτου, καθάπερ έμπροσθεν, 5
τοϋνομα συμπλέξαντεS' άπο τελευτήS' έπ' άρχήν;
ΞΕ. Τον δη τήS' έναντιοποιολογικ1]S' είρωνικου μέρουS'
τ7]S' δοξαστικηS' μιμητικόν, του Φανταστικου γένουS' άπο
τ7]S' είδωλοποιικ1]S' ού θείον άλλ' άνθρωπικον τ7]S' ποιήσεωS' d
άΦωρισμένον έν λόγοιS' το θαυματοποιικον μόριον,
"ταύτηS' τ1]S' γενειiS' τε καi αίμαΤΟS' OS' ι'iν Φiι τον OνTWS'
η
σοΦιστiJν εlναι, τάλη θέστατα, ώS' έοικεν, έρεί.

ΘΕΑΙ. Παντάπασι μεν οδν. 5
b 3 καθοpώ ιίpωvιύισθαι W b 7 τίνα βΤ. τί W b 1 1 το

Stephanus. τοv βΤW c 8 τοv βτw. το Schleiermacher έvαv-
τιολοyοποιικήs Baumann d 2 θαυμαστοποιικοv βτw ( -ποιηκοv
β). vide ad 224 a 4
47 1

Sofista - Texto en Griego

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Sofista - Texto en Griego

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

-ΣΟΦΙΣΤΗΣ

Π Hibeh Pap. 2. Ι. 228 (Pack' Ι395). 223e-

de auctoribus Platonem citantibus et de locis excerptorum

codd. recentiores interdum nominatim laudantur; de quibus vide

bdt = manus recentiores in BDT

in Sophistae apparatu β = hyparchetypus BD

ΘΕΟ. Κατιi τiJν χθ€ς όμολογίαν, ιfJ Σώκρατες, 7jκομεν a

ΣΩ. Καi καλώς γε, ιlJ Φίλε. τοϋτο μέντοι κινδυνεύει το

a 2 τινd βΤ· τον W a 3 τών W: τον ΒΤ (D incert.)

ΞΕ. Τιp μέν, JJ Σώκρατεs, άλύπωs τε καi εύηνίω s d

πρώτον, ώs €μοi. Φαίνεται, νϋν άπο τοϋ σοΦιστοϋ, ζητοϋντι

ΞΕ. :4λλa μην τών γε τεχνών πασών σχεδόν είδη δύο.

c 2 δε Heindorf. δη βτw Stob. c 7-8 ιiv διαπpέψειεv βW: ιiv

έκόντας μεταβλητικόν δ ν δ ι ά τε δωpεών καi μισθώσεων

b 9 κατά τά Stob. b 10 διέλοιμεv Stob.: διελοίμηv βτw

aνωθεν είς το κάτω γιγνόμενον διιi το τοίς τριόδοvσιν

e 4 τιs οlμαι βW Stob. οlμαί τιs Τ e 7 το ποίον TW ποίον

ΞΕ. Καi μ:iJν έκεϊνό γ' ήν το ζήτημα πpώτον, πότεpον

c 9 ζήτημα βΤ, Wmg: ζητούμ.ενον W c 10 τινα τέχνη ν βΤ.

θάλαττάν που καi ποταμοvς καi λίμνας, τιi έν τούτοις ζψα

' � ... ' S' , ' ... ... ... ,, ' �

d 7 μισθαρνητιι<όν Heindorf: μισθαρνευτικόν βτw d 8 έστιν

τέχντιs οίκειωτικήs, θηρευτικήs, ζψοθηρίαs, χερσαίαs,

b 2 post οίκειωτικής add. κτητικής βτw del Schleiermacher post

ΞΕ. Το δέ γε ες άλληs είs άλλην πόλιν διαλλάττον ώνfι Ιο

ιipετήs άλλφ πpοσpητέον.

ΘΕΑΙ. Πώs γιiρ οϋ;

c 4 τό γε β'ΓW: τι:p γε Ast c 6 είπwν όνομα W. όνομα είπwν

ΞΕ. Το μεν άμιλλητικον αvτής τιθέντας, το δε μαχητι­

b Ι άμΦισβη rητικόv Β: άμΦισβητικόv οτw (c( 226 a 2) b 3 διτ-

d ΞΕ. Του μην Ε.ριστικοv το μεν χρηματοΦθορικόν, το δε

d 5 αύτών Τ: αύτον βW d 7 μijv βτw μεν Heindorf το

ΞΕ. Τιi. τοιάδε, ο[ον διηθεϊν τε λέγομεν και διασή θειν 5

δείγματα προθεις ταϋτα κατιi. πάντων ήρου;

b 5 ΤΕ βΤ τι W, Tsv κai διασήθΕιv W om. βΤ διησήθΕιv mg Τ', in

e ΞΕ. Ούκούν τό γ ε καθαρτικον ε{δος α ύ διπλούν δ ν πιiς

ΘΕΑΙ. :Αλλιi μεμάθηκα, καi συγχωρώ δύο μεv είδη

Ξ Ε . η δέ; έ ν ψυχtί δόξας έπιθυμίαις καi θυμό ν ήδοναίς

ΘΕΑΙ. Κομιδfι συγχωpητέον, δ νυνδη λέξαντο> e

e 1 δ νυvδη τw. δν vύv δη β: δ δη νύν Stob. e 6 έν σώματί γΕ

c Ξ Ε . :4γνοίας γοiίν μέγα τί μ ο ι δοκώ καi χαλεπον

c Ι γούν W τ' οδν Stob .. δ ' ο&ν βΤ c 6 διανοί� βτw. δι'

μαλθακωτέρωι; παραμvθούμενοι · το δ ' οδν σύμπαν αύτο

μεγάλων και σκληρω ν δ οξων άπαλλάττονται πασων

5 ΘΕΑΙ. Βελτίστη γοϋν καi σωΦpονεστάτη τών έξεων

ΞΕ. Εlκότωι; γε σv άπορων. άλλά τοι κάκείνον

ΘΕΑΙ. Κινδυνεύει τούτο ταύτrι πrι μάλιστα πεΦυκέναι.

άντειπεϊν, δεδημοσιωμένα που καταβέβληται γεγραμμένα

d 7 που om. β e 4 κai πpος β e 5 yούν βΤ: yούν δη W,

c ΞΕ. Δοκούσι γap οlμαι πpos ταύτα eπιστημόνωs έχειν

ΞΕ. Φημί, καi πρός γε θαλάrτης καi γijς καi ούρανοϋ

καi: πpοϊούσηs ήλικίαs τοίs τε ο δσ ι πpοσπίπτονταs έγγύθεν

e 3 κρίναι βΤ. κρίνει ν W a 4 τυγχάνυ Heindorf a 7-8 μυ-

b 10 αύτον om Τ, add Τ' ante συλλαβεiν c 2 κατιi τιi Hein-

ΞΕ. �p · οδν ov χαίpειν το άληθες €άσαντες οί δημιοvp-

c 3 ψάvτασμα W Stob , cοπ. ras in Τ· ψαvτάσματα βΤ c 5 πολύ

2 5 8 d 2) a 9 διζήμ.ενος βτw (sed διζήσιος βτw 2 5 8 d 3 et Parm.

ΘΕΑΙ. Το μεν iμον δ τrτι βούλει τίθεσο, τον δε λόγον fι

d 9 γε om. W e 4 το τον W, ut vid. prT, refinxit sed non

κ α i τfι διανοίq. ΤΟ παράπαν λάβοι τιi μ η όντα 7j το μη δν

b 9 πfι βW πfι Τ, sed δ SV τ ipse (voluit δπrι ) c Ι άpιθμού

ΞΕ. Καi μην α δ καi σμικρον έμπροσθεν "άΦ θεγκτόν " 5

ΘΕΑΙ. Συνέπομαι. πώς γaρ οίί;

έπιχειpήσεως, εl σε τοιαύθ' όρών πάσχοντα αvτος έπι­

ΞΕ. Το μεν άμιλλητικον αvτής τιθέντας, το δε μαχητι

έπιχειpήσεως, εl σε τοιαύθ' όρών πάσχοντα αvτος έπι

Ξ Ε . Λέγομεν άνθρωπον δήπου πόλλ' άπα έπονομά

ΘΕΑΙ. 'Έχον· δ γιip ''μη καλόν " έκάστοτε Φ θεγγό

ΞΕ. Θαρρεϊν, ώ Θεαίτητε, χρη τον και σμικρόν τι δvνά