Sinclaire Academy

by YouNique09

Sinclaire Academy is the most Elite School in Hangrove;

A school where your dreams become your worst nightmare;
A school where Social Status, Rank, and Blood are everything.
To make it short, Sinclaire Academy is an Elite School for Humans and Vampires

Do you dare to enter?

Adrianna Walter never knew what she was in for when her family moves to Hangrove. A
town famous for having the majority of its population of the Vampire Society.
Hoping for a fresh start, Adrianna has no choice but to agree to her Mother's
decision to enroll her in Sinclaire Academy, a school famous for being the only
Vampire/Human school where all the scions of different ranked Vampires attend and
for promoting peace between the whole Human and Vampire Community.
When Adrianna is finally there, she discovers that there is more to Sinclaire
Academy than meets the eye.

=================

Sinclaire Academy

Sinclaire Academy is the most Elite School in Hangrove,

A school where your dreams become your worst nightmare

A school where Social Status, Rank and Blood are everything.

To make it short, Sinclaire Academy is an Elite School for Humans and Vampires

Do you dare to enter?

Adrianna Walter never knew what she was in for when her family moves to Hangrove. A
town famous for having the majority of its population of the Vampire Society.
Hoping for a fresh start, Adrianna has no choice but to agree to her Mother's
decision to enrol her in Sinclaire Academy, a school famous for being the only
Vampire/Human school where all the scions of different ranked Vampires attend and
for promoting peace between the whole Human and Vampire Community.

When Adrianna is finally there, she discovers that there is more to Sinclaire
Academy than meets the eye.
- This is a work of fiction. Names, Characters, Places and events are product of
the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, is
purely coincidental.

Please don't copy my work.

Warning: Kung ayaw niyo ng Spoilers. DO NOT READ THE COMMENTS.

- Iba iba ang definition ng Vampires. I have my own :)

P.S - Sandamakmak po ang typos nito. SA is under revision! Nasusuka na ko sa

kajejehan ko kaya may magugulong info na binago ko sa mga unang chapter na hindi ko
pa nababago sa iba. Also my writing style. Tsaka tamad po akong mag edit kaya super
bagal pa bago ko ma-edit lahat. Mahal na mahal kasi ako ni typo eh, so kindly
ignore it.

Disclaimer: I don't own the word 'Pureblood' and the quotes that are used here.

Date Started: March 26, 2014

Date Finished: March 29, 2015

Official Twitter Hashtag is #SinclaireAcademy

Follow me on Twitter MEisYounique and IG youniquevecino. Other social media

accounts? Check my profile.

Thank you for reading!

- Nique xx

=================
Prologue

Sinclaire Academy

Chapter Song: Hello Cold World by Paramore

Prologue

Lahat siguro tayo nakaramdam na ng kaba, lalo na kapag Transfer Student ka. Mas
lalong nakaka-kaba kung Transfer Student ka sa Sinclaire Academy, ito lang naman
ang pinaka mayaman at sosyal na School sa Hangrove.

I, Adrianna Walter, am the "New Girl" or more likely "New Meat" in Sinclaire
Academy. Fun? NOT.

Isang co-ed school ang Sinclaire Academy, pero hindi para lang sa tao, kundi isang
co-ed Academy for Humans and Vampires. Shocking? NOPE.

Ang existence ng Vampires ay isa sa mga katotohanang hindi tinatago sa mundo

namin, Malayang namamalagi ang mga Vampires sa Hangrove, sila ang nagpaunlad,
nagpayaman at nagpatibay sa Lugar na 'to, at hindi maipagkakaila na mas angat and
species nila kaysa sa Tao. Para kaming namumuhay sa isang Ranking, 'Pyramid' kung
tatawagin. Kahit na mas angat sila, may mga batas parin kaming sinusunod. They have
their own rules and we have ours.

Magkaiba ang mga batas na sinusunod namin pero parehas lang kami ng mundong
ginagalawan, Nakakatakot mang isip pero ganon na yun. Wala akong magagawa. Hindi
ako isang supernatural creature na katulad nila at mas lalong hindi pa ako buhay
bago pa magawa ang Pyramid. Bago pa magawa ang Society ngayon.

I always knew Vampires were around, I just never encountered one. Maliit lang ang
population ng Vampires sa Eraie, dahil maliit lang naman ang lugar na iyon kumpara
sa Hangrove. I lived in Eraie for my whole life at hindi ko inaasahan na sa isang
iglap ay mag aalsabalutan kami at lilipat dito.

After three days, My Mother blows me the news na dito ako mag-aaral. I was shocked.
Yes. Ibang level 'tong Sinclaire Academy, nagtataka pa nga ako kung saan nakuha ni
Mama ang pera pang pa enrol sa akin dito, at pang tution pa. Mahirap nang kumita
ngayon no! Ang pera nalang ng Papa ko ang inaasahan namin. I was reluctant to agree
dahil hindi naman talaga ako handa, wala rin naman akong magagawa. Ayos na raw ang
lahat kaya wala akong dapat problemahin.
Kinagat ko ang labi ko at inadjust ang malaking bag na na nakasukbit sa balikat ko.
Kanina pa ako nakatayo rito sa Main Lobby at wala akong makita na makakatulong sa
paghanap ng dorm.

Sa kasamaang palad, dito rin ako mag do-dorm. Required raw talaga na dito tumira
kahit na malapit ang bahay, thr handbook said it was for student's safety.

Bumuntong hininga ako, kanina ko pa talaga gusto mag facepalm at maglupasay rito sa
gitna ng malamig na tiles. Namumugto pa yung mata ko dahil umiyak ako nang mag
paalam ako kay Mama kanina.

This is new for me, I'm too comfortable in my comfort zone kaya alam kong
mahihirapan akong mag adjust dito. I just hope na hindi masama ang ugali ng mga
estudyante dito kundi uuwi talaga ako ng wala sa oras, kaso sisipain rin ako ni
Mama pabalik and tell me that I have to 'suck it up'. Sayang ang tuition na binayad
na namin.

"Are you Adrianna Walter?"

Napatalon ako nang marinig ko ang isang boses na galing sa likod ko. Hinarap ko
ang matandang babae na may dala dalang clip board na mukhang hinihintay ang sagot
ko.

Tumago ako at hinigpitan ang pagkaka kapit sa aking bag.

Suminghap ako nang ngumiti sya, she showed off her two sharp and pointy fangs then
said, "Welcome to Sinclaire Academy."

=================

Chapter One

Chapter One

Alam niyo ba yung feeling na sa sobrang kaba at takot ay gusto mo nalang tumakbo
at mag tago sa ilalim ng kama o kaya gusto mong bumuka ang lupa at lamunin ka na ng
buo at wala nang plano pang magpakita sa mundo?
I want to do that right now. Gusto kong bumalik sa bahay namin at kulitin ng walang
humapay ang kapatid ko imbis na pumasok ako dito sa Academy na 'to. I kinda miss
home, I missed life back in Eraie. Na homesick ako.

I'm scared yet I know I'm safe here. Pag pasok ko palang kanina, the tall Academy
gates were enough to make me feel safe. There were also tall concrete walls that
hid Sinclaire Academy from the eyes of everyone.

Humans murdered by Vampires are a natural crime... Hindi naman nila makokontrol ang
sarili nila palagi kaya siguro nangyayari 'yon.

Hindi kasi lahat ng Vampires ay under ng Blood Diet, may iilang rogue vampires ang
kumakalat sa Hangrove and they'll do anything to feed on Human Blood. Kaya nga
maraming Vampire Hunters associations ang nabubuo dahil sa mga uncontrolable na mga
vampires na yon.

Sa pagkakaalam ko, may pino-formulate silang Blood Diet ng mga Vampires. Hindi ko
alam kung ano basta ang alam ko dito mismo sa Sinclaire Academy tine-test 'yon. I
think 2 years na nilang ginawa, kailangan lang talaga nila i-test ng maigi
pagkatapos pwede na nilang i-present sa mundo. The students here are kind of an
experiment if you ask me. Good thing na hindi ako isa sa kanila. Hindi naman ako

huli sa balita, nanunuod naman ako ng news pa minsan minsan.

"Follow me Ms. Walter,"

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa nang marinig ko ulit ang boses nya. Wala
na akong nagawa kundi sumunod nalang nang magsimula na siyang maglakad.

Sa sobrang laki ng Academy na 'to, panigurado mawawala talaga ko. Ako pa naman yung
hindi magaling sa direksyon.

Kahit na nag aalangan pa akong pumasok dito kaninang umaga, hindi ko maipagkakaila
na sobrang ganda talaga nitong Academy na ito. I should take it as a privelege na
makapasok dito but knowing na makakasama ko ang isa sa creatures na wala pa akong
experience na makasama, wag nalang.

Hindi parin nawawala sa isip ko na hindi tao itong babaeng sinusundan ko. Alam ko
namang hindi niya ko papatayin, edi sana deads na ko kanina pa. Isa ring strict
Rule ang Blood Drinking dito sa Academy. Kaya nga dito nila tine-test ang Blood
Diet, para sure silang walang mangyayaring murder dito sa school. Hindi ko naman
alam ang mga rules ng Vampires dito dahil ang pang Human Student Handbook ang
binigay sakin, nakakalungkot nga dahil hindi uso ang events sa kanila. Parang ang
boring ng buong S.Y schedule, at ang nakakaloko pa ay iba ang curriculum dito.

Nakakapangilabot parin talaga isipin na mag-aaral ako sa isang school na halos puno
ng Vampires.

It never once crossed my mind that this will be good, moving in an Academy full of
Vampires? Don't sign me up. But My Mother wanted this, para sa kanya ay gagawin ko
ito.

Dumaan kami sa isang malaking field kung saan trimmed ang mga damo at maaliwalas
ang simoy ng hangin, nagkalat

rin ang malalaking mga puno. Halos mabali na ang leeg ko kakaikot ng tingin.

Nang makita ko kung gaano kalawak ito, napagtanto ko na walang binigay sa aking
student map. Paano ko hahanapin ang mga klase ko?

Pinagmasdan ko ang malalaking stuctures na malayo sa isa't-isa pero sa kinatatayuan

ko ay kitang kita. Huminga ako ng malalim nang makita ko kung saan kami papunta.

Sabi sa Sinclaire Academy Website, ang Dusk ay ang Dorm for humans. Ang boys ay
nasa west wing at ang girls naman sa east wing. Malaki ito kaya pwedeng
magkahiwalay. Mukha ngang malaking mansion instead na Dorm. Panglabas palang na
anyo ay mukha nang moderno ang disensyo nito, buong Academy naman ay mukhang
moderno ang disenyo para bang bawat taon ay nire-renovate. Ine-expect ko kasi noong
una ay mukhang luma na 'to, since matagal na naman ang Academy na ito.

Naka engrave sa metal gate ang Crest ng Sinclaire Academy at nasa ilalim naman ang
word na 'Dusk', bumukas ang gate at pumasok naman kami. Nililibot ko parin ang mga
mata ko na parang bata na ngayon lang nakalabas ng bahay.

Malayo parin ang Dusk kahit na nakapasok na sa gate, napalilibutan ito ng mga
nagkalat na malalaking puno. We're walking on a cemented walkway, parang malawak na
driveway sa mga Mansions.

Malayo sa Main Road itong Academy, naka tayo ito sa gitna ng kagubatan. Nabasa ko
na para sa kaligtasan ng mga students kaya ganito ang lokasyon nito, nabasa ko rin
na may nakapalibot na isang invisible ward

sa lupain na sakop ng buong Academy. They really take student safety here
seriously.

Muntik na akong mabangga sa likod ng babae nang bigla siyang tumigil. Hinarap niya
ako at tinignan ng diretso.

"Hanggang dito nalang ako, you can find your way around on your own. Hindi naman
mahirap hanapin ang Dorm room mo, nasa East Wing ang dorm ng mga Girls at nasa naka
list na sayo kung ano Dorm room number mo" She said, eyeing me from head to foot na
para bang hinuhusgahan na niya kung makakatagal ba ako dito o hindi.

"Have a great first day Ms.Walter and again Welcome to Sinclaire Academy." She gave
me a curt not and brushed pass me, I can hear her heels clicking on the cement as
she walks away.

I bit my lip. First days are never great.

Nakatayo ako rito na parang nawawalang bata, ano na ang gagawin ko?

Paano kung iba nga ang ugali ng mga estudyante rito? Malaki ang populasyon ng mga
Vampires, ibig sabihin mahigpit sila sa pag sunod sa Pyramid, o baka naman may
sarili silang mundo rito? Malayo pa naman ito sa sibilisasyon.

Dahil sa Vampire Pyramid para kaming nabubuhay sa isang Caste. I don't really know
yhe whole detail, all I need to know is where I stand dahil iyon naman agad ang
unang matututunan kapag hinarap na ang mundo.

Huminga ako ng malamin bago buksan ang pinto.

Inaasahan ko na maraming tao ang sasalubong sakin ngunit wala. Tahimik ang buong
lobby, walang ni isang estudyante na naglalakad. Tinignan ko ang

relo ko at napagtanto na ilang oras nalang ay magsisimula na ang breakfast hour.

One week nang on going ang klase rito, kaya isa pa 'to sa nakakapag pakaba sakin.
Lahat sila ay kontento na sa mga klase nila samantalang ako ay magsisimula palang.
Nagsimula na akong maghanap dahil sa gutom na rin ako, umakyat ako sa isang
malaking staircase na mukhang galing sa titanic at naghahati sa mga kwarto ng girls
and boys. Sinalubong ako ng hilera ng mga pinto nang hinarap ko ang East Wing.
Hinipan ang bangs kong kanina pa naka harang sa mukha ko at mas mahigpit na
kinapitan ang bag ko.

Dorm Room 915 where are thou?

Inabot ako ng halos sampung minuto sa paghahanap, ramdam ko na konti nalang ay

malaglag na ang balikat ko sa sobrang bigat ng dala ko bag. Buti nalang at walang
students na nagkakalat, pinagtawanan na siguro ako.

Bago ko pa man maangat ang kamay ko para kumatok ay bumukas na ang pinto.

Malapad ang ngiti ng babae habang pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
Tumabi siya para papasukin ako, ibinaba ko agad ang dala kong gamit sa bakanteng
kama na kanan.

Nilibot ko ang tingin ko sa buong kwarto at nakitang malaki nga ito, mukhang hindi
lang pang dalawang tao. Doble ng sukat nito kumpara sa kwarto ko sa bahay. Yung
kaliwa ay puno na ng gamit at puro poster na parang pinagdikit dikit upang manging
isang malaking artwork, nagkalat rin ang mga unan sa kama na may purple na bed
sheet. Sa pwesto ko ay may malaking aparador at study table na may itim na

lamp. Gusto ko sanang ngumiti dahil alam na alam ko na kung ano ang gagawin ko
dito.

Huminga ako ng malamin at hinimas ang balikat. Dito ako hanggang katapusan ng
Junior Year, hindi ko pa naman alam kung makakaabot ako hanggang Senior year dito.
The best thing to do right now is to cast away negtive thoughts. Andito na ako, no
backing out.

"I'm Grace by the way," she saif at inilahad ang kanyang kamay sa akin.

"Grace Smith, pero Gray ang itawag ko sakin dahil masyadong pang babae ang Grace."
Napangiti ako at tinanggap ang kamay niya, friendly ang tono niya at mukha syang
masayahin.
"Adrianna Walter"

"Nickname?"

"Adri."

Tumago siya. "Well Adri, ako ang magiging roomate mo and welcome to Sinclaire
Academy."

"Inatasan ako ng Admins na mag tour sayo sa at ihatid ka sa mga klase mo," lumapit
sa siya kanyang study table at pinatay ang kanyang laptop.

"Itu-tour muna kita bago mag breakfast since nagugutom na rin ako. Mamaya mo na
ayusin yung mga gamit mo, may dala ka na bang school bag?"

Tumango ako at kinuha ang school na inayos ko na bago pa ako makapag impake.

"Tara na!"

Sumunod ako sa kanya palabas ng kwarto. Hindi man lang ako nagtagal ng kalahating
oras rito at hindi man lang ako naka upo. Food sounds heavenly right now, kahit na
nakakapagod mas gugustuhin kong kumain na.

Ngayon ay may mga students nang naglalakad sa hallway, at may lumalabas sa kanya-
kanyang kwarto.

"Nagugutom ka na ba?" Tanong ni Gray.

"Kanina pa." Matipid ngumiti.

"Mabilis lang

'to! Hindi pa aabot ng ten minutes"

Hinawakan niya ang kamay ko, bumaba kami sa malaking hagdan.

Paglakabas namin sa main door ay nakihalo na kami sa mga students na nagkalat at

palabas rin ng Dusk. Kanina lang ay tahimik pa dito at walang ka tao-tao tapos
ngayon ay umaalingawngaw na ang tawanan.

Dinala niya ako sa field na dinaanan ko kanina, tumayo kami sa mismong gitna.
Pinagtinginan pa nga kami ng ibang nag lalakad kaya yumuko ako dahil sa hiya. Hindi
ako sanay na pinag titinginan ako.

"Malaki itong Academy kaya ituturo ko nalang sayo ang basics," Simula niya.

"Itong kinatatayuan natin ay tinatawag na Crossing field, ito ang magsisilbing

compass mo dahil sa pwestong ito kita ang lahat ng structures sa Sinclaire
Academy."

Hinarap niya ko sa south at tinuro ang building kung saan ako galing kanina "Iyon
ang Main building, hula ko ay doon ka galing kanina."

Tinuro naman nya ang Dusk, "Dusk. Dorm ng Humans"

Lumandas naman ang daliri niya sa katabing structure ng Dusk, medyo malayo ito pero
kitang-kita na parehas ang disenyo.

"Iyon ang Dawn, dorm ng mga Vampire Students. Mas malaki ang dorm nila kaysa sa
atin dahil mas malaki ang student population na sakop nila dito. Ang tanging
masasabi ko lang ay wag na wag kang papasok dyan hangga't wala kang kasama."

"Delikado ba?" Suminghap ako at tinitigan ang malaking ala Mansion na structure.
Maroon ang kulay nito samantalang puti naman ang sa Dusk.

"Hindi naman, hindi pa kasi ako nakakapasok dyan pero

vibe palang ay parang sinasabi na 'Go away Human, you are not Welcome here!" Ginawa
pa niya ang dismissing gesture at ngumiwi.
Iba nga ang aura ng Dawn, kung titignan ito ay malaki at nakaka intimidate. Sarado
ang main doors at sarado ang lahat ng bintana. Nilingon ko naman ang Dusk kung saan
maingay na at sunod sunod na naglalabasan ang mga students.

"That scary?" I asked nang ibalik ulit ang tingin sa Dawn.

"It just gives out the dark vibe," Gray shrugged.

Dark and Mysterious. Two main Vampire traits.

"Okay moving on.." Hinawakan ni Gray ang balikat ko at hinarap nya ako sa west
"Building A and B, dalawang building para sa mga klase and nasa loob na rin ng
Building A ang Dining Hall. Sa Likod niyang ay may isa pang malaking field."

Hinarap naman nya ko sa East "And last is the Auditorium, madalas lang iyan
ginagamit. Pakitang tao lang iyan dito."

Okay Adri 6 buildings in total, easy enough to remember.

Tinignan nya ang kanyang wrist watch at at napangiti, inangat niya muli ang tingin
sa akin. "Limang minuto nalang breakfast time na, may iipang buildings ba rito pero
malalaman mo rin naman iyon. Basta alam mo na ang basic."

Nagpatianod ako sa hila niya at tumakbo kami sa Building A kung saan naroon ang
Dining Hall.

Nakabukas ang dalawang malaking pintuan ng Dining Hall nang pumasok kami, halos
tumingala ako dahil sa kakaiba at engrandeng disenyo nito. May malaking chandelier
sa taas at cream colored ang lahat, it gave out the intimate restaurant vibe, at
meron ring malaking glass window.

Pinaupo ako ni

Gray sa isang mesa na malapit sa bintana kung saan kita ang magandang tanawin sa
labas. Puro puno at tanging berde lang ang makikita ko. It's rrally cool how the
whole Academy is surrounded by nature, alam mong sariwa talaga ang hangin.
"Gusto mo na bang kumuha na ng pagkain? Pwede mong iwan nalang dyan ang bag mo wala
namang kukuha nyan."

Tumango ako at muli kaming tumayo para kumuha ng pagkain, inabot niya sakin ang
plato at nagsimula na akong pumili sa isang mahabang table na punong puno ng
pagkain.

Sa huli ay kumuha nalang ako ng dalawang pancakes at bacon. Inabutan rin ako ni
Gray ng bote ng orange juice at bumalik kami sa upuan.

Tahimik kaming kumain pero maya't maya akong lumilinga sa pintuan at hinihintay na
pumasok ang mga estudyante na inaabangan ko.

Hindi puno ang Dining Hall, maraming bakanteng lamesa.

"Hinahanap mo ba sila?" Tanong nya. I slowly nodded, medyo nahiya ako dahil ganon
na pala ako ka obvious.

"Sumasabay sila ng breakfast whenever they feel like it. And today is not the day."

Natawa naman ako sa sinabi niya, hindi ko alam kung she's informing me or she's not
very fond of Vampires.

Kaya pala walang naglalabasan na students sa Dawn? All for one sila? Kapag ayaw mag
breakfast ng isa, ayaw na rin ng lahat?

Napailing nalang ako at kumain na ulit, pinagmasdan ang paligid. Nakakatuwa silang
tignan dahil mukhang okay na okay lang sila sa buhay. Mukhang normal na mga
students, magiging ganyan rin kaya ako

tulad nila?

Inisip ko noong una ay lumipat kami dito for a fresh start. Wala naman kasing
sinabi saking rason si Mama, maybe she thought I don't need a reason to agree dahil
wala naman akong iiwan na importante roon sa Eraie. I had one friend and he went
away, tanging ang ibang kamag anak nalang namin ang nasa naroon. Ang tanging
inalala ko lang naman ay si Andy, ang nakababata kong kapatid. Dito na siya bubuo
ng mga memories at hindi sa lugar na kinalakihan ko. Masyado pa siyang bata para
maintindihan ang lahat kahit na dalawang taon pa lang nakakalipas.
Umiling ako. Hindi ito ang oras na balikan ko 'yon, I've got something in my hands
right now.

Natapos kami ni Gray na may sampung minuto pa bago magsimula ang klase, naisipan
ko na kailangan ko munang dumaan sa locker ko para mabawasan ang mga dala kong
libro. Sinabi ko ito kay Gray at napakamot siya ng ulo.

"'O sige, babalik pa kasi ako ng Dusk, yung homework ko nakalimutan ko pa sa tabi
ng laptop. Basta sure kang alam mo na ha! Hintayin mo nalang ako sa Science Wing,
Chemistry kasi una kong klase."

"Ako rin," Medyo nasiyahan ako sa sinabi niya dahil hindi ako magiging loner sa una
kong klase. At least ay may makakausap ako.

"Parehas pala tayo!" She looks happy too. "Basta pag nawala ka, mag tanong ka
nalang." Nginitian niya muna ako bago tumalikod.

Mag-isa akong naiwan sa Hall na ito na nakakapagtaka na wala na namang students.

Bakit ba tuwing ako nalang mag isa ay wala ring estudyante sa paligid?
Pinagtitripan ba nila ako?

Hinanap ko nalang ang hanay ng Lockers 90 hanggan 100.

Napa sapo ko ng noo, alam kong naisulat ko kung saan ang hallway kung nasaan ang
hanay ng locker ko. Nakalagay kasi iyon sa website, at sinabi ni Mama ilista ko na
para hindi ko makalimutan.

Binuksan ko ang bag ko habang naglalakad para ihiwalay ang mag libro na hindi ko
kailangan ngayong umaga at para narin hanap kung saan ko naisulat iyon. Basta isa
sa first page ng libro ko.

Hindi naka tingin sa dinaraanan ko nang biglang...

Shit.

Napaupo ako sa sahig nang nakatakip ng mata. Nabitawan ko ang bag kong puno ng
libro at tumilapon ito sa sahig, rinig na rinig ko ang paglagapak ko sa sahig dahil
napaka tahimik ng buong hallway.

Hinimas ko yung pwetan ko, hindi ko magawang tignan kung ano ang nabangga ko pero
mukhang pader. Ang tibay. Napabagsak ba naman ako ng ganito, with impact pa talaga.
Umangang umaga may injury agad ako, ano 'to? Warm welcome?

"Watch where you're going Human." An irritated voiced snarled.

Oh Shit. Hindi ata pader yung natamaan ko dahil sa pagkakaalam ko kasi hindi
nagsasalita ang pader.

=================

Chapter Two

Chapter Two

Chapter Song: Spotlight (Twilight Remix) by Mutemath

Paulit-ulit akong nagdarasal sa isip, lahat siguro ng dasal na alam ko ay na

recite ko na sa sarili ko. Ramdam kong hindi parin sya umaalis sa harapan ko.

Napagtanto ko na hindi pader ang nabangga ko dahil walang nagsasalitang pader at

walang nagagalit na pader.

Normal lang naman makabanggaan sa hallway ang dalawang estudyante diba? Eh bakit
feeling ko ibang iba ito?

Ngayon po ang hiling ko Lord ay kunin niyo na po ako. Mukha naman po akong Angel
kaya bagay na bagay ako dyan sa mga angel mo sa langit.

Nakasalampak parin ako sa lapag, walang lakas na tumayo o buksan man lang ang mata.
Biglang may humatak sa kamay ko at hinila ako patayo nang may kalakasan kaya muntik
na rin akong malaglag ulit nang pagtayo ko. Ramdam ko yung mahigpit at malamig na
kapit ng kamay niya sa kamay ko.

Agad kong binawi ako kamay ko at tumungo, tinitigan ko ang sapatos ko na para bang
ito ang pinaka interesting na bagay sa buong mundo.

Mag sorry kaya ako?

Wait! Ako nga ba talaga ang nakabangga sa kanya o sya ang nakabangga sakin? Sabi
nila It takes two to Tango kaya kaming dalawa ang may kasalanan.

Ugh. Why won't he just leave? Kung gusto niyang akuin ko ang kasalan edi gagawin
ko. Kaming dalawa lang naman ang narito kaya hindi nya masisisi sa iba. Pero bakit
hindi ako makapag salita?

Dahil ba ito ang unang beses na makalapit ako sa isang tulad nya?

Wala pang alas otso ay umaarangkada na ang kamalasan sa araw ko. Isusumpa ko talaga
si Gray kung may balat siya sa pwet.

Pagka-graduate

ko dito mag ma-madre na talaga ako.

Bahagya kong itinaas ang aking tingin kaya nakita ko ang suot na itim na converse
ng lalaking kaharap ko.

Naghihintay talaga siya na mag sorry ako.

Muli kong pinikit ang ang mga mata ko at humakbang paatras, ginawa niya rin ito.

Humakbang ulit ako paatras, unulit naman niya ang paghakbang palapit.
Kahit hindi ko siya tinitignan nararamdaman ko naman ang mga galaw nya.

Humahakbang parin ako palayo at sumusunod naman siya nang biglang lumagapak na
naman ang katawan ko kung saan.

Sure akong pader na 'tong tinamaan ko. Hindi kasi nagsalita o nagalit. Kinapa ko
yung likod ko.

Smooth concrete surface. Check. Pader nga.

Naramdaman ko ang sakit ng ulo sa pagtama sa pader. Physical pain ata ang hatid
nitong school na ito sa'kin.

Ang plano ko talaga ay humakbang palayo sabay talikod at takbo ng malayo. Pero plan
failed kasi lumagapak ako sa pader. Dagdag na naman sa kamalasan ko ngayon.

Nakapikit parin ako, kasi alam kong andyan pa siya. Napagsabihan na naman niya ako,
hindi ba sya nakontento na ako yung lumagapak sa lapag at hindi siya?

He's close. Too close. Naririnig ko ang paghinga niya, parang bigla namang nawala
yung oxygen sa paligid ko. Air asan ka na?!

Nakakulong ako sa magkabilang kamay na nakalapat sa pader.

Damnit. I'm trapped.

Nakakakilig sana kaso mas matimbang yung takot ko kaysa sa kilig. Sayang.

Anong gagawin nya?

Bakit kailangan ganito pa ang kahantungan ng simpleng banggan namin? Hindi ko

kayang lumaban, di hamak naman na mas malakas siya sa akin. Napatumba niya nga ako.

Hindi ko parin magawang buksan ang aking mata pero nagtataka na rin ako kung ano
ang itsura niya.

Baka naman pag nakita ko siya ay magkasala pa ko.

Nakakaintriga yung itsura niya, kung mamamatay ako ngayon gusto ko man lang makita
kung sino pumatay sa'kin para maisumbong ko kay Lord pag akyat ko ng Heaven.

Curiosity killed the Cat.

Bahagya kong binuksan ang mata ko. nakita ko ang itim na buhok na mukhang
pinasadahan lang ng kamay at hindi ng suklay. It was untamed. Naka side view siya
at sobrang lapit ng mukha niya sa akin kaya hindi ko makita ang itsura niya,
tanging ang buhok lang.

Fvck. He smells good.

His nose and lips are dangerously lingering over the curve where my neck and
shoulder meet. Bumilis ang tibok ng puso ko.

The Fear was there. I knew, He knew, I was afraid. Afraid of Him and afraid of
Death.

Napakagat ako ng labi at huminga ng malamim, naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa

pisngi ko.

My eyes started to water and the tears silently flowed.

I knew studying here wasn't a good idea.

Lord patawad po sa lahat ng mga kasalan na nagawa ko.

 Sabihin niyo po kay mama na pinapatawad ko na siya sa pagpapatapon sakin dito,
pero mumultuhin ko sya dahil iyon ang dahilan ng pagkamatay ko, paki sabi rin po sa
baby brother kong si Andy na kapag sinuot pa nya ang mga bra ko sa ulo niya,
itatapon ko na ang Psp niya sa loob ng volcano.

Naputol naman ang inner monologue ko nang

biglang kumapit ang isang kamay sya sa bewang ko, then his lips slowly pressed
against my skin. Packing tape.

I shut my eyes tighter.

I silently cried, and my breathing hitched. Mabigat na ang pakiramdam ko.

"You smell good," he whispered, dahil sa pag galaw ng mga labi niya parang nawalan
naman ako ng lakas na itulak siya palayo.

My legs feels like Jelly and my arms were dead and unmovable.

"I bet you taste even better..."

I felt his mouth opening slightly. His hand held onto my waist tighter. He inhaled
deep and opened his mouth wider then-

*Riiiiiiiiiinnnnnnnnggggggg*

Biglang nawala yung pressure sa waist ko at nawala yung warmth ng presence niya.
Pagkabukas ko ng mga mata ko, nakita ko agad ang Hallway na puno ng Students.
Nakasandal parin ako sa wall na hindi makagalaw at hindi makapaniwala sa nangyari
ilang segundo palang ang nakalilipas.

Naabutan ko ni Gray na nakasandal parin sa pader.

A Vampire was about to bite me and drink my blood. A freakin' Vampire was about to
bite me and drink my freakin' blood in the middle of the School Hallway in
Sinclaire Academy. Holy hell.
It sounds so unreal just a few days ago but now...

Tinignan ko yung mga students na mukhang walang alam sa nangyari, ako naman andito
parin namumutla at hindi maka get over.

"Huy!" Gray snapped her fingers in front of my face.

"Namumutla ka dyan?"

"A-ano kasi.." Nauutal kong sabi at napaayos ng tayo. Should I tell her?

"Nawala ka ba?"

"Oo, yun," napa kamot ako ng ulo and let out an awkward laugh. "N-nawala

ako."

Kung sabihin ko kayang muntik na 'kong atakihin ng Vampire dito sa Hall maniniwala
kaya siya? Nangyari na kaya ito noon?

"Sus nawala ka lang pala namutla ka pa," she sighed and scratched her head too. She
looked worried.

"Anemic kasi ako." Kahit hindi naman.

"Anong connect non sa pagkawala mo?"

"Wala lang. Trip ko lang mamutla kapag nawawala ako."

"May pagkabaliw ka rin pala. Pero infairness hindi halata sa itsura mo...Tara na
nga, kailangan nating daanan yung locker mo bago magsimula yung klase, anong number
ba?"
I muttered back my answer at hinayaan ko siyang hilahin ako papunta sa rows ng
locker na dapat pupuntahan ko kanina.

Hinanap ko sa mga estudyante ang lalaking may itim na buhok at itim na converse but
wala ako makita na tumutugma sa kanya. Naglaho siya na parang bula.

Malaki ang posibilidad na mag kita ulit kami at siguro ay makikilala niya ako.

Ito kasi yung kinakatakot ko talaga sa pag-aaral ko dito sa SA, hindi naman kasi
lahat ng Vampires nakokontrol nila.

Napaisip ko kung mayroon na bang nangyaring ganito dito sa Sinclaire Academy.

Murdering Humans for fresh blood is against the Law, it will break the accords.

Oo, marami na ang namatay na katulad namin dahil sa mga Vampires na walang kontrol
kanilang sarili. Mahigpit ang Vampire Council pag dating sa batas na ito, palaging
sinasabi sakin 'to ni Papa dati e.

"'O eto na locker mo, bilisan mo kumuha ng gamit baka ma-late pa tayo. Hindi pa
naman ganon ka-considerate ang mga teachers dito pag dating sa tardy."

Nagmadali naman akong kunin ang lahat ng libro para sa morning classes, Malapit na
kasing mag ring yung warning bell. Kailangan andon na kami. As in ngayon na!

Nang maayos ko na ang gamit ko ay muli akong nagpatianod sa hila ni Gray pabalik ng
science wing.

Naging normal ang tabko ng kalahit ng araw ko pero hindi parin wala ang nangyari
kanina sa isipan ko.

Napapailing nalang ako at tinutuon ang atensyon ko sa klase. Nalaman ko na ang

morning class ng Humans ay tanging pang Humans lang at ang afternoon naman ay co-ed
na at ang elective class na 'yon. Hindi ako pumili ng electives ko, Si Mama ang
gumawa 'non para sa akin. Dahil nang sinabi niya na dito ako mag-aaral ay tapos na
ang lahat.
Naglakad kami ni Gray patungong Dining Hall para mag lunch. Doon kami umupo sa
table na inupuan namin kanina, sabay na rin kaming kumuha ng pagkain.

Bago pa man ako magsimula ng pagkain ay nag ring muli ang bell kaya napatingin ako
kay Gray.

"Bell nila 'yon. It's 5 minutes apart, minsan talaga hindi mo nalang mapapansin na
magkahiwalay pala ang bells ng Vampires at Humans, minsa naman ay mas nauuna pa
sila rito sa Dining Hall." she said at hindi ako nilingon, patuloy siyang kumakain.

Nakatuon na ang atensyon ko ngayon sa pinto, nakita ko na ganon rin ang ibang
estudyante.

The doors slowly opened... revealing the creatures I was dreading to see since this
morning.

=================

Chapter Three

Chapter Three

Marami ang namamangha sa kanila dahil sa kakisigan at kagandahan nila. Alam na

alam nila kung paano dalhin ang sarili nila lalo na sa mga eksenang ganito. Their
faces were considered as average but not to Human's eyes. The complexion, the aura,
the beauty...everytime about them screamed different.

Noon ay nasusulyapan ko lang sila sa news dahil may 2% chance lang ako na
makasalubong ang isa sa daan sa liit ng lugar ng Eraie, at ang high school na pinag
aaralan ko noon ay all Human school.

I was never the one to hang out with friends, mas gusto ko ang nasa bahay lang.

Dahil All Human school 'yon, marami akong school mates na nahuhumaling sa Vampires
dahil tulad ko ay parang rare creatures sa kanila ang mga ito.
Now I understand.

Now I understand kung bakit ganon nalang ang pagpa-fangirl nila.

These creatures are insanely beautiful.

The waltzed in like they owned the place at umupo sa kanya kanyang table, sunod-
sunod silang nagsipasukan, yung iba'y dumiretso sa buffet table at yung iba'y umupo
na agad at nakihalo sa mga humans na kaibigan nila.

They just lounged around like normal teenagers, nagtatawanan, nagkukulitan, at yung
iba'y naghahabulan pa.

Aside from their insane beauty, they all looked...normal.

Patuloy ko silang pinagmasdan, my food already forgotten.

Sinulyapan ako ni Gray at ngumisi, "Kung makatingin ka sa kanila, iisipin ko na

ngayon ka lang nakakita ng Vampires"

Napailing nalang ako at matipid na ngumiti. Hindi niya lang alam.

If

it was up to me then magpapaiwan nalang ako sa Eraie kahit wala naman akong iiwang
importante roon. My comforft zone was there, alam ko ang daan ko kung saan-saan at
dito hindi. Kilala ko ang mga tao sa paligid ko samantalang dito kahit kapitbahay
namin ay hindi ko kilala, siguro ay masasanay rin ako. Time will tell.

My story right now is twisted. It turned 360 degrees, biruin niyo sa isang iglap ay
narito na ako at walang alam kung ano ang mangyayari kinabukasan, I just hope I'll
get by this school year dahil kung hindi ay hindi ko alam ang gagawin ko.

"Uy Gray sino 'yang kasama mo?" Tanong ng isang boses. Nilingon ko kung saan galing
ito at nakita ang isang matangkad na babae, yakap niya ang dalawang libro at ang
mahaba niyang buhok ay nakatali na pa-pony tail, kakaiba ang kulay ng kanyang mata
ay napaka puti ng kanyang balat. Hindi maputla, maputi talaga.
Bahagya kong tinignan ang braso ko, bigla tuloy akong nahiya sa itsura ko.

"Siya yung roomate na sinasabi ko sayo." Tinuro ako ni Gray gamit ang kanyang
tinidor.

Tumango ang babae. "Oh"

Umupo siya sa tabi ko at inilapag ang dala nyang libro sa lamesa.

"I'm Mia. Mia Shawn" She holds her hand out for me to shook.

Tinanggap ko ito, "Adrianna Walter. Adri"

"Saan ka galing Mia? Nang magsimula ang klase ay bihira ka lang nagpapakita sa
akin." Tanong ni Gray sa kanya at pinunasan ang labi gamit ang puting panyo.

Binuksan ni Mia ang isang libro, "Diba palagi naman akong busy tuwing unang linggo
ng klase? Hindi ka pa nasanay. I'm still struggling with my electives alam mo naman
ako, hindi makontento"

"Ikaw

Adrianna? Anu-ano ang mga electives mo?" Tanong niya sa akin.

"Uh," Kumunot ang noo at inisip ito "English Literature ang sunod ko rito"

"Parehas tayo, gusto mo sabay na tayo pumasok? Iba na kasi ang klase ni Gray 'non"

Tumango nalang ako. She's a Vampire pero ayaw kong ipakita sa kanya na hindi ako
komportable, she seems nice naman, sadyang kailangan ko lang talaga masanay.

"You look uncomfortable" Mia said makalipas ang ilang minuto kaya napatingin ako sa
kanya.

Kumunot ang noo ko. "Paano mo naman nasabi?"

Ngumiti sya, "You're barely moving."

"Hey, leave her alone" Saway ni Gray at natawa naman si Mia.

"Wala naman akong ginagawa" Mia just smirked at muling nagbasa.

"You need food to survive you know" She suddenly said without even glancing at me.

"I can manage." Matipid kong sagot.

"Suit yourself." She shrugged and started tapping her fingers on the table.

After a few minutes, pinaulanan si Mia ng tanong ni Gray at sunod-sunod naman

itong sinagot ni Mia na hind man lang nililingon si Gray.

"Sam---"

Naputol ang itatanong sana ni Gray nang biglang bumukas ang pinto. Natahimik siya,
not just her but everyone went silent. Para namang may deja vu na nangyari dahil
lahat, even Vampires, were staring at the double doors.

Napatingin rin ako sa pinto, nagaabang kung ano ang mangyayari.

A beautiful girl walks in followed by two equally beautiful guys. Tumigil syang
maglakad at tumingin sa paligid. Both guys

towered behind her looking like they don't have a care in the world, with all the
gasp going on... my attention was locked with one particular guy.
Black Hair, well defined face, narrow jaw and hell... His nose is freakin' perfect.
I absentmindedly touched mine.

Why do I feel ashames of my looks tuwing nakikita ko sila?

The black t-shirt he was wearing clung onto his body like a wet tissue, defining
the well sculpted muscles. His body was teasing every girl here.

His face was impassive,emotionless, and cold.

Kinilabutan ako dahil sa bukod sa napaka hot niya, he was radiating a mysterious
and dark aura na para bang may masamang mangyayari sa iyo kapag lumapit sa kanya.

His whole being practically screams danger.

I shamelessly gaped at him na parang ngayon lang ako naka kita ng taong well
Vampire na kasing Hot niya, hindi lang naman kasi ako nagiisa. Lahat naman sila,
yung ibang babae nga kung makatingin e parang hinuhuban na sya.

The girl then continued walking and sat down at the empty table in the Center of
the Dining Hall. Once she sat down, gasps and whispers ensued.

Mukhang wala kabg sa nga students kung marinig sila ng tatlo, and by the looks of
it...the girl is listening.

Kitang kita ko yung expression niya habang pinapakinggan yung mga nag bubulungan na
students. She looked satisfied.

She smirked then turned her attention to the two guys

in front of her. She started talking but I can't hear her dahip malayo ang table
namin sa kanila ay umingay rin ang buong Dining Hall.

"Oh my god!" Napanganga si Mia at tumungo na para bang hindi makapaniwala sa

nakita.
"Holy Hell" Mahinang bulong ni Gray at umiling, magkaparehas sila ng ekspresyon ni
Mia.

"They're here." Mia blinked at the direction of the table where the three Vampires
were seated.

"Anong meron?" Tanong ko sa kanilang dalawa.

Tinignan nila ako na para bang nakapatay ako ng tao.

"Seryoso ka ba?" Hindi makapaniwalang balik tanong ni Mia.

Seryoso ako?

"Bakit? ano ba kasing meron?" Nagtatanong ako ng maayos rito ha.

"Its impossible na hindi mo sila kilala" Gray said in disbelief.

Well it's not dahil hindi ko nga talaga sila kilala.

"Magtatanong ba ko kung kilala ko sila" I grumbled my reply. I'm really that

educated sa Vampires; halata naman sa itsura ko.

"Sandali lang... hindi ko pa ma absorb ang nakikita ko" Mia shook her head.

"Ano? walang sasagot sakin? Gusto ko lang naman malaman yung mga pangalan nila,
ganon ba ako kahirap sagutin?"

Napailing ulit si Mia, "Wait lang"

Napabuntong hininga si Gray at tinignan ako. "The girl's name is Carly Woodsen...
ring a bell?" tinignan nya ako at hinintay kung ano ang isasagot ko.
Carly Woodsen? I think I heard her name before but hindi ko alam kung saan.

"The Guy sitting infront of her is her twin, Cain" dagdag ni Mia.

Napatingin naman ako dun sa said Twins. Hindi sila magkamukha, ang tanging
resemblance lang nila ay parehas sila ng shade ng buhok, sakto namang sabay silang
ngumisi at sa segundong 'yon ay nagmukha talaga silang kambal.

"Hey dont stare! Mapapansin ka nila!" Sita ni Gray at tinapik pa ang braso ko.

"Hindi lang naman ako yung nakatingin ah!" Sabi ko at mabilis na tinuro ang mag
babae sa katabi naming table

"Basta wag ka nalang tumingin!" Sabi niya.

"And last is the the freakin' hot greek god... Senri Sinclaire" Mia smiled.

Senri Sinclaire...Sinclaire....Sinclaire!

"Sinclaire? as in Sinclaire Academy?"

Tumango si Gray, "Ang great Grandfather niya ang nagtayo sa Academy"

Ang ibig sabihin niyan ang pamilya niya ang may-ari ng school?

"Pero anong issue dun sa 'They're Here'?" Naiintriga ako, syempre di ko maiiwasang
mag tanong.

"Earlier this Summer may rumor na kumalat na hindi raw sila a-attend sa SA this
school year" Sabi ni Gray.
"The whole summer, People and Vampires haven't heard of their whereabouts. Kaya nag
connect naman sa rumor na hindi nga sila a-attend dito sa SA," Dagdag ni Mia.

"Pero Rumor lang pala talaga yon" Tumango tango si Gray.

"Or They changed plans" Mia pointed out before shrugging.

"Bakit lahat kayo napatigil nang nakita nyo silang pumasok?"

"Pinapakinggan mo ba ang sarili mo? Girl, those three are The Hottest Vampire Trio
in Town. Everyone's Bound to stare" Gray said, stating her point.

"Bakit---"

"We can only answer limited questions my dear" Tinikom ni Mia ang bibig ko gamit
ang daliri niya.

"We can update you on the latest Gossip about them" Sabi sakin ni Gray, looking at
me pointedly.

"And tell you their names" Dagdag naman ni Mia.

"But It's up to you to know who they really are."

=================

Chapter Four

Chapter Four

"But it's up to you to know who they really are"

Paulit-ulit sa utak ko ang mga salitang binitawan ni Mia at Gray, unang araw ko
palang dito ay napapaisip na ako ng ganito. Parang naka dikit na bubblegum sa utak
ko ang mga sinabi nila.

Ako na ang bahalang kilalanin sila? Teka nga...ano ba ang meron sa akin at gustong
gusto kong kilalanin ang tatlong 'yon?

Like I'm drawned to them for some reason, ganito ba talaga ang epekto nila sa iba
or is it just me?

Napa iling ako. Ang tanging alam ko lang ay ang pangalan nila, at kung ano ang
epekto nila sa iba. Nagkakaganito ba ako dahil ngayon ko lang sila nakita? Dahil
sila ang Hottest Trio rito sa Hangrove? Masyado akong naintriga sa misterysoso
nilang aura? Dahil walang katulad nila sa Eraie? Dahil sa naninibago ako kaya they
spiked my curiosity? Ano? Bakit ko ba tinatanong ang sarili ko?

Pinilit ko naman magsalita si Mia at Gray pero tikom ang bibig nila at hindi ko pa
naman sila ganon ka kilala kaya nahiya na rin ako. Baka isipin nila ay masyado
akong intrigera.

Pero hindi ko talaga maalis sa utak ko ito, iba ang nararamdaman ko. Curiosity at
its best, Humans.

Ano ba ang rason kung bakit halos mag wala na ang mga students kanina nang nauna
silang lumabas ng Dining Hall? Kung pinaniwalaan nila ang rumor at hindi naman
totoo, ibig sabihin ay dito parin mag aaral sa Sinclaire Academy ang tatlong 'yon,
anak ba naman ng may-ari yung isa eh.

Kasabay ko sila sa unang araw dito.

Ito yung oras na sana naisip kong mag research muna ng todo tungkol dito sa school
na 'to. Mukhang wala akong alam sa pinasukan. Wala akong alam sa mundong

pinasukan ko.

There's more to Sinclaire Academy than meets the eye.

Wala akong alam sa mga asal ng students rito, tanging ang patakaran lang. Base na
rin sa tinagal ko dito ng ilang oras ay mukhang may kakaiba nga dito kumpara sa
dati kong pinag aaralan, I shouldn't compare, I know. But hindi ko maiwasan.
Lahat ay moderno, maganda, maayos, masasabing pribilehiyo ang makapag aral sa isang
paaralan na tulad nito. Mukhang galing sa mararangyang pamilya ang mga estudyante,
kulang nalang ay uniform para masabing private school nga talaga ito.

Walang uniform dito sa SA, hindi ko alam kung bakit. Nabasa ko noon sa student
handbook ay malaya ang mga students na manamit kung ano ang gusto nila.

Sinusunod kaya nila ang Pyramid dito? Bakit ko ba natanong 'yon e ni hindi ko nga
alam kung paano ang pagkakasunod-sunod nong pyramid. I know, I suck at being a
Human, konti lang ang alam ko sa kanila dala na rin ng wala akong interes sa mga
katulad nila. Pero sa nakita ko ay may iiba namang Vampires na malayang
nakikihalubilo sa Humans.

Their kind ruled the world and I couldn't care less. Namuhay ako sa isang town kung
saan konti lang ang populasyon ng tulad nila, I never went out of town. Hindi naman
ako mahilig lumabas ng bahay, lumalabas lang ako tuwing pumapasok, o kaya pupunta
sa tindahan. Tuwing may okasyon naman ay nasa bahay rin lang kami dahil nasa Eraie
ang lahat ng kamag anak namin kaya sila nalang ang pumupunta 'ron.

"Sabi ko sayo eh, dito ulit sila. Ayaw mong maniwala sa akin" Bulong 'nong isang
student sa likod ko.

Bumalik na naman tuloy ang isip ko sa talong 'yon.

Bago mag tapos ang lunch

hour kanina ay may kumalat na naman na isa pang balita, parang apoy kung kumalat
ang balita rito sa Academy'ng 'to. Parang nakakatakot tuloy gumawa ng mali o mag
eskandalo dahil mabilis malaman ng lahat. There are eyes and ears everywhere.

May isa pang nagbabalik bukod sa kanilang tatlo ngayon. Her name is Rianne
Dilaurentis.

Ang sabi ay may nakakita raw kay Rianne na naglalakad sa Hall kaninang umaga but
wala nang nakadagdag balitang iyon, ibig sabihin ay wala nang nakakita pa sa kanya.

Ang sabi ni Mia at Gray, si Rianne ay ang pang apat na miyembro ng Vampire Trio,
ibig sabihin ay hindi sila Trio.
Ang tawag sa kanila ay Fearsome Four.

It's weird name, I know. I just shrugged, ano ba naman ang magagawa ko kung ganong
dub sa kanila ng students? I just wanna know why they were called 'Fearsome Four'.
Pansin ko na 'don ang word na 'Fear'.

Nawala raw si Rianne ng isang taon, hindi nila alam kung bakit, tinuloy raw nito
ang pag-aaral sa ibang bansa. Ngayon ay umangat na ang tanong kung bakit nagbabalik
si Rianne Dilaurentis, she was and still is, The Queen of Sinclaire Academy along
side Carly Woodsen.

Sabi rin nung dalawa, Rianne made it clear to everyone before she left that Senri
Sinclaire was hers.

I'm not really suprised, I saw that coming. A Queen should have a King by her side
kaya naisip ko ay isa sa dalawang lalaking 'yon.

Tinanong ko si Gray kung 'sila' ba at ang tanging sagot nya ay, "She wished they
were togthere, Senri just doesn't give a fuck. That guy is too hot for his own
good."

Ang ibig sabihin ba 'non

ay pinapaasa lang si Rianne 'nong Senri na 'yon?

Dapat ay hindi ko siya husgahan ng ganito ka aaga pero iyon ang tingin ko e. Bakit
hindi man lang nya i-deny o sabihin man lang ang opinyon niya?

Sabi nila maganda si Rianne, inuulit ko, hindi na ako nagulat. Si Carly palang e,
pang anghel na ang ganda. But si Rianne raw ay iba, sinisiguro niyang alam ng lahat
kung sino sya dito sa SA.

Rianne Dilaurentis and Carly Woodsen were the Queens of Sinclaire Academy.

Pantay ang Social Status, but may panahon na nahihigitan ng isa ang isa.
Dahil 'don ay natanong ko kung ano ang Social Chain, sabi nila ay importante ito sa
Sinclaire Academy. Social Chain and Social Pyramid, iba pa ang pyramid na 'yon sa
Vampire Pyramid but it's somehow connected. Kung ano ang rank mo sa Pyramid, ganon
rin ang rank mo sa Social Pyramid. I found it unfair for lower ranks, lalo na ang
Humans.

Alam ng bawat student dito kung saan sila lulugar dahil sa Social Pyramid.

Malinaw pa sa tubing na ang Fearsome Four ang nasa itaas ng Pyramid at Social
Chain.

Napailing ako nang maalala ko muli ang binitawan nilang salita.

"Sinclaire Academy is a school where Social Status, Rank, and Blood are Everything"

Social status, Rank, and Blood.

Naiintindihan ko yung Social Status pero Rank and Blood? something tells me it
doesn't involve the so called 'Social Chain' anymore.

"Ayos ka lang? Mukhang malalim ang iniisip mo" Bahagya akong nilingon ni Mia.

Halos sampung minuto na kaming naghihintay sa Teacher namin sa English Literature.

Si Mia ang kasama ko sa

elective na ito, isa na rin itong co-ed class ibig sabihin ay may kasama na akong
mga Vampires. Umaarangkada na ang pagiging socially awkward ko. Kung kanina ay
malayo sila sa akin ngayon ay narito na sila sa harapan ko.

Ang iba ay palihim pa akong sinusulyapan, umiiwas nalang ako at nagpapanggap na

hindi ko sila napapansin. Ngayon lang ba sila nagkaroon ng transfer student?

The way other Vampires stare at me are kind of rude. Umiiwas nalang ako.

Naka pokus lang si Mia sa paglalaro sa cellphone nya habang kami ay naghihintay.
Kapag lumagpas ng twenty minutes at wala parin ang teacher, pwede na kaming lumabas
ng room.
"Ten minutes nalang."

Nilingon ako ni Mia, "Dadating rin 'yun, trust me the long wait is worth it"

"Ano ba ang meron sa teacher na 'yon? Masyado kang excited na ipakita sa akin?"

"Maghintay ka nalang."

Habang papunta kami sa klaseng ito ay panay kwento si Mia tungkol sa teacher namin,
dahil raw sa kanya ay naging interesado sya sa English Lit., akala ko pa naman ay
tahimik itong si Mia, nagkamali pala ako. May pagka lang pala, minsan dumadaldal
rin.

Binuksan ko ang bag ko at kinuha ang isang leather bound notebook na palagi 'kong
dala, isa itong regalo galing kay Nana bago siya namatay. Noong summer ay naisipan
kong gamitin na ito kaysa naman tumambak lang sa kwarto ko.

Hilig ko ang mag drawing, hobby lang naman 'to. Hindi naman ako mahilig lumabas
kaya ito nalang ang pinagtutuunan ko ng pansin. Mas gusto kong mag drawing ng mga
realistic stuff dahil mas nakikita ang

emosyon dito. Minsan ay kung ano lang ang makita ko ay 'yon ang iguguhit ko, pang
palipas lang ng oras.

Ginuguhit ko kung ano ang nasa isip ko. Hinahayaan ko ang kamay ko ang madala
sa'kin.

Isa na rin itong stress reliever para sa akin.

Ginuguhit ko ang mata ng babaeng nasa harap ko nang marinig kong may pumasok sa
room, tahimik lang naman kami, dahil bawat student ay may kanya kanyang mundo. Agad
na itinago ni Mia ang cellphone niya at umayos ng upo, alert na alert ang isang
'to.

"Sino sya?" Tanong ko at pinagmasdan ang lalaki na kapapasok palang sa room,

mukhang nasa bente palang ang edad niya, kung hindi ako nagkakamali mukha siyang 22
or 23.

"Jared Collins," Sagot niya at ngumiti.

Sya si Sir Collins? He looks young.

"Ang bata niya tignan" Bulong ko.

"Hey, just be thankful na hindi ka ma bo-bore dito sa subject na 'to, Mr. Collins
is an eye candy, and he's the awesomest teacher her in SA." She smirked.

Umiling ako, "Not interested."

"Is he a Vampire?" Biglang tanong ko.

Nagkibit balikat sya, "You could say that"

Nagtaka ako sa sagot niya at napagdesisyonan na wag nalang ulit mag tanong dahil
mukhang magsasalita na si Sir. Collins.

"I'm Jared Collins," he said at tinignan kaming lahat.

"Ang rason kung bakit sinabi ko 'yan ngayon ay dahil sa kanya." Tumama ang paningin
niya sakin at agad 'kong ibinaba ang tingin ko.

Siniko ako ni Mia para tumayo kaya ginawa ko.

"Anong pangalan mo hija?" Tanong ni Sir.

"Adrianna Walter, Sir."

Tumango siya at humilig sa kanyang lamesa, "May tradisyon kami rito

para sa mga bagong students, handa ka ba?"

Umiling ako at tinignan si Mia, na naka peace sign sakin, ibig sabihin ay
nakalimutan niyang sabihin.

"Q and A lang naman ang gagawin natin, Tatanungin kita at sasagutin mo ako. Madali
lang."

Tumango nalang ako at hinintay kung ano ang itatanong niya, Q and A? Mukhang
madali nga lang. Kaso hindi ko alan kung tungkol saan ang itatanong niya. Sana
naman connected sa pag aaralan namin.

I think this is the worst way of introducing yourself as a new student.

"Since English Literature ang elective na ito, konektado dito ang tanong ko. Okay
so..." Tumingin muna siya sa itaas na para bang nagiisip and then snapped his
fingers.

"1500-1600 anong taon iyon ng English Literature?"

Kumunot ang noo ko at inisip ito ng mabuti. Alam kong nabasa ko ito noon...

"English Renaissance, Sir" Sagot ko, nakita kong napangiti si Mia dahil sa diretso
kong pag sagot.

Tumango siya at nagtanong muli, "Define English Renaissance."

Huminga ako ng malamim bago mag salita, hindi ko tanda kung ano ang buong meaning
nito pero may natatandaan naman akong kaoting definition.

"Ang English Renaissance po ay isang artistic movement noong late 15th at early
16th centuries at umabot rin noong 17th century, konektado po ito sa European
Renaissance at regarded rin sa pagsisimula sa Italy noong late 14th century."
"You're good with dates," Hinawakan niya ang kanyang baba at napaisip muli.

"Bukod sa English Renaissace ano pa ang itinuturing na isa sa pinaka splendid na

taon sa English Literature? Pwede

ka lang mag bigay ng isa."

"Elizabeth Literature Sir, dahil sa pamumuno noon ni Queen Elizabeth sa panahong

iyon. Ang literature ay tumutukoy sa mga gawa noon ni Queen Elizabeth."

Pumalakpak siya. "You are good!"

It was a statement.

Nagpasalamat ako at madalas akong tambay sa Wikipedia kaya alam ko ang mga bagay na
'yan.

"Ang topic natin ngayon ay tungkol sa English Renaissance, i-eexplain ko lang yung
partial info sa inyo dahil we only have 20 minutes left..."

Patuloy na nag turo sa amin si Sir. Collins tungkol sa English Renaissance, kaya
nakinig ako. Hindi naman ako matalino, sadyang matalas lang ang memorya ko pag
dating sa mga ganito. Isa nga akong makakalimutin pero pag dating sa ibang bagay ay
matalas ang memorya ko. It kinda confusing at times dahil may nga bagay na madali
kong matandaan habang meron namang madali kong makalimutan.

Tumunog na ang bell kaya nag ayos na ako ng gamit ko ngunit bago pa ako makatayo ay
nagsalita ulit si Sir.

"Akala nyo papakawalan ko kayo ng walang Homework?" He smirked, sa segundong yon ay

lalo syang nag mukhang bata.

Tumigil kaming lahat at naghintay sa kung ano ang sasabihin nya.

"The usual Homework, write a 5,000 word essay on English Renaissance including
Elizabeth Literature."
Bumuntong hininga ako, school parin naman ito kaya hindi mawawalan ng homework. I
know things about that topic pero hindi ko kabisado, I need some additonal info
dahil hindi aabot ng limang libo ang alam ko. I wanted to

curse right then and there. 5,000? Ilang pages iyon?

"Ano ang susunod mong klase?" Tanong ni Mia nang makalabas kami ng room.

Kinuha ko sa bulsa ang time table ko at tinignan ito, "French."

"Creative Writing yung akin e, alam mo na ba kung paano papunta 'ron?"

Umiling ako at ibinalik ang papel sa bulsa.

"Sige, ihahatid nalang muna kita bago ako pumasok"

Hinatid ako ni Mia sa room 308, nag language class na ako noon sa dati kong school.
Hindi man ako ganon ka fluent sa French but nakakaintindi naman ako. Thank god for
that, may iba kasing teachers na french talaga mag salita dahil parte naman talaga
ng curriculum ang pagtuturo ng French at Spanish. Kahit sa ibang Human Schools
ganon. Minsan nga matutunganga ka nalang dahil hindi mo masundan ang sinasabi ng
teacher.

Nagpaalam na sakin si Mia at pumasok ako sa room, umupo agad ako sa unang bakanteng
upuan na makita ko at ito ay nasa pinaka likod.

Umiwas nalang ako tingin dahil ramdam kong tinitignan na naman nila ako. I should
learn to get used to this dahil alam kong iindahin ko ito ng buong linggo.

"Hey new girl," Nakuha ng isang babae ang atensyon ko, nakatayo siya sa harapan at
nakapamaywang kasama ang dalawa pa nyang alipores sa likod.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" Tanong niya at tinaasan ako ng kilay.
"Learning?" Nag mukhang tanong ang sagot ko dahil hindi ko alam kung ano ang dapat
kong sabihin, ano nga ba ang ginagawa ko? Umupo lang naman ako.

"You're--"

"Bon Classe s'installer!"

Mrs. Flyer, our Human French Adviser, said and kinuha ang atensyon namin gamit ang
isang palakpak. Inirapan nalang ako ng babae bago bumalik sa kanyang kinauupuan,
nakita ko pang binulungan sya ng babaeng naka upo sa harapan bago mag bitaw ang
pangingin namin.

Tinanguan lang ako ni Mrs. Flyer at nagpasalamat ako sa isip ko na wala nang
introduce yourself o kaya Q and A.

"Dernière réunion je vous ai donné une mission pour étudier sur les arts de la
scène de la France" Mrs. Flyer said with a thick French accent, I wasn't really
surprised dahil mukha siyang foreign.

""Maintenant--" Naputol ang kanyang pagsasalita nang biglang bumukas ang pintuan
kaya lahat kami ay napatingin dito.

Nakatayo 'ron si Senri Sinclaire na mukhang bagot na bagot sa mundo, naka kunot pa
ang noo.

Napasinghap ang mga babae at agad nag ayos ng kanilang sarili, gusto ko sanang mag
eye roll sa ginawa nila pero pinigil ko ang sarili ko.

Tignan ko si Senri at napansin ang dal niyang leather jacket ay naka hapit na sa
braso niya, naka itim na t-shirt nalang siya ngayon at maong na pants. Ang buhok
niya ay mukhang magulo na para bang bagong gising lang, don't get me wrong, bagay
na bagay ito sa kanya. Pinasadahan niya ito ng kanyang kamay at tumikhim ako. Why
does he look so good doing that?

"Mr. Sinclaire, si gentil de vous joindre à nous," puna ni Mrs. Flyer, mukha pang
natutuwa ito imbis na galit dahil late si Senri.

"Je me suis coincé dans les halls" He answered in french.

His voice sent invisible shivers down my body. God, his voice sounded well... Hot.

"Très bien, s'il vous plaît prendre un siège" Mrs. Flyer said at inilahad ang kamay
sa nga upuan.

Nilagay ni Senri ang isa niyang kamay sa bulsa bago maglakad patungon sa amin,
dire-diretso siyang naglakad patungo dito sa likod kaya natigilan ako bigla, hindi
ako makagalaw dahil palapit na sya nang palapit sa kinauupuan ko.

Inilapag niya ang jacket sa lamesa at sinubsob ang kanyang mukha dito. Napakagat
ako ng labi, isang dipa lang ang layo ng upuan niya sa'kin at magkadikit pa ang
lamesa namin kaya parang pang dalawang ang desk na 'to. Napausog ako ng kaonti
palayo dahil kung igalaw ko ang kamay ko ay magkakadikit na kami.

Bahagya kong inangat ang ulo ko at nakitang masama ang tingin sa'kin ng babae
kanina. Tumungo nalang ulit ako, patuloy na nag sasalita si Mrs. Flyer sa harapan
pero hindi ko magawang makinig sa kanya.

I can really feel his coldness, and the 'do not disturb' vibe he was emitting.

Invisible shivers again...

Lord, Isa ho ba 'tong dagdag sa kamalasan ko ngayon o blessing? Hindi po talaga ko

makapili sa dalawa. Paki sagot naman po.

"Comme je le disais, maintenant nous allons étudier l'histoire de l'Théâtre Arts en

France"

Lumakas pa lalo ang boses ni Mrs. Flyer pero na kay Senri na ang atensyon ko.

Senri Sinclaire is my seatmate. Senri freakin' Sinclaire.

=================
Chapter Five

Chapter Five

Self control.

Self control is what I've been doing for the past hour.

Gusto kong kalabitin siya para makita ang mukha niya o kaya ay sabihin sa kanya na
makinig naman, but the more smarter me thinks otherwise.

Is it wrong for me to think of biting his nose?

Nakalingon lang siya sa bintana kaya kitang kita ko kung gaano ito katangos. Naka
pangalumbaba siya at sa buong klase ay hindi niya ako sinulyapan. Samantalang ako
ay kanina pa nakatitig sa kanya.

He's hot but also intriguing.

Hindi ko alam kung aware ba siya na tinititigan ko siya, maybe he chose to ignore
me. Baka iniisip niya ngayon ay isa ako sa mga babae na naghahabol sa kanya.

Well, I do look like an obssessive girl here.

Napatalon ako sa kinauupuan ko nang mag ring ang bell, pero bago pa man ako
makatayo ay nagbigay na ng homework si Mrs. Flyer, and essay about the Theatre Arts
in France, seriously? Ano bang meron sa mga teacher dito at essays? But the good
thing is hindi 5,000 words.

Napabuntong hininga ako bago tumayo.

Dalawang essay ang gagawin ko mamaya.

Kinuha ko na ang bag ko at nakayukong lumabas ng room pero natigilan ako nang may
katawang humarang sa dinaraanan ko.
Bahagya kong inangat ang ulo ko at nakita ang itim na t-shirt. Naka talikod siya at
pero humarap rin siya sa akin.

"Hobby mo na ba ngayon ang banggain ako?" Senri said in annoyance at nakita kong
inilagay niya ang phone sa bulsa.

Kailan ko pa siya nabangga?

Tinignan ko lang siya na hindi pa makapaniwala na andito siya sa harap ko ngayon.

Natauhan ako bigla at umiwas ng tingin.

"So now you're avoiding my eyes now? Well Miss Walter, I reckon you staring at me
for a full hour."

Busted. Abort Mission! I repeat, Abort mission!

Tumungo ako at nanlaki ang mata. Mukha akong tanga dito.

"Pano mo nalaman ang pangalan ko?"

Hindi siya sumagot at ang mata niya ay nakatingin sa kamay ko na may mga smudges ng
lapis kanina. Hinawakan niya ito at hindi ko magawang lumayo.

Hinigit niya ako palapit at nagtama ang mata naming dalawa. My breath hitched.

Itim na itim ang mata niya at napaka expressive nito pero ngayon ay wala akong
makitang bakas ng emosyon.

Ngayon ay ilang dipa nalang ang layo ng mukha nya sa akin at hindi parin nya
binibitiwan ang kamay ko.

Sa pangalawang beses ngayong araw ay bumilis ang tibok ng puso ko, uminit ang
pisngi ko, at gusto kong umiwas ng tingin pero hindi ko magawa dahil para bang siya
ang kumukontrol sa paningin ko, katulad ng kamay ko ay ayaw rin niyang bumitaw.

Naramdaman ko ang isang kamay nyang pumalupot sa bewang ko at nanatili ito doon.

Hindi na ako makagalaw. Hindi ko alam kung ano ang gagawin.

Suminghap ako at naramdaman ang naradaman ko kanina nang...

Nagulat ako nang bigla nya akong tinulak. Napaatras pa ako lalo nang makita ko ang
mata niya. His pupils were dilated, and as if possible...his eyes looks bigger and
darker. Mahigpit ang pagkakasarado ng kamao niya na para bang kinokontrol ang
sarili.

Humakbang ako paatras at hindi makapaniwala sa nakikita.

He wants me.

He wants my blood.

Senri took a step forward and the door suddenly opened.

Nakatayo roon si Carly

at Cain, pinagmasdan muna kami ni Carly bago naglakad papunta sa akin. Sinarado
naman ni Cain ang pinto at dumiretso sa tabi ni Senri at may binulong dito.

Sa oras na 'yon ay mukhang natauhan na si Senri, nanliit ang mata niya nang
hinawakan ni Cain ang kanyang balikat at muling may ibinulong.

I was hugging myself in fear.

Nakita ko ang ekspresyon niya.

A vampire wanting blood.

Bumaba ang tingin ko sa sapatos ni Senri at suminghap.

He's wearing black converse.

It all came back to me like a wave of water.

Black Converse.

Black Shirt.

Untamed Black Hair.

Black.

I suddenly felt nauseous, I wanted to run... but something was pulling me back.

"Are you okay?"

I blinked back my tears that was threatening to spill and stared at the concerned
face of Carly Woodsen.

"Okay ka lang?" Tanong niya ulit at hinawakan yung noo ko, hinawi niya ang bangs ko
nilapat ang kamay sa aking balikat.

Tumango ako at pinunasan yung luha na muntik nang bumagsak.

"Pagpasensyahan mo na si Senri ha, tinopak lang... Ikaw pa tuloy napagdiskitahan"

Ngumiti siya bago lingunin si Senri, nakita kong ngumisi si Senri and rolled his
eyes.
"May klase ka pa diba?" Tanong sakin ni Carly.

Tumango ako nang wala sa sarili.

"Halika, hatid na kita" She carefully pulls me out.

Nagtama ang paningin namin ni Senri bago kami lumabas, nakita kong nginisian pa
siya ni Carly at tinapik nito ang balikat ni Cain.

Carly's heels clicked through the empty halls. Lahat siguro sila nasa klase na,
pero bakit si Cain at Carly andito?

at paano nila nalaman kung nasaan kami ni Senri?

Baka nakakalimutan mo kung ano sila...

Right...Vampires.

"Kung gusto mong tahimik ang buhay mo at ayaw mong makasama sa limelight dito sa
SA, I suggest you not to speak of what happened to a single soul." Carly said,
diretso ang tingin niya habang ako naman ay naka titig sa mukha niya.

Umiling ako, "I prefer to stay on low profile."

And that's what I intend to do till I graduate.

"Good, because once you spill everything. The gossip will spread like fire and it
will be dangerous for you and Senri"

"Masyadong big deal ang social hierarchy dito sa inyo."

Tumawa sya at umiling "Trust me sweetheart our Social Hierarchy is beyond what you
think it is."
Nagkibit balikat ako "Vampires, figures"

"I like you, you're funny" Muli siyang humalakhak at ngayon ay tinignan na ako.

Carly Woodsen just said she likes me.

"Well, here we are" Tumigil kami sa tapat ng pinto ng room 334. Kumunot ang noo
dahil alam ko ay hindi ko naman binaggit sa kanya kung saan ng klase ko.

"I meant what I said, being caught in the whole Social Heirarchy is not for you."
Her eyes show that she wasn't saying this to scare me, she was advising me for my
sake.

"Alam kong medyo traumatic yung nangyari kanina..."

Oh trust me medyo is really an understatement, I'm surprised that I'm still alive
and not locked up in my room sobbing my eyes out.

"Ako na mismo ang humihingi ng dispensa sa

ginawa niya. Senri's not like that. Siguro nagkaroon lang sya ng bloodlust nung
naamoy ka niya, you're new here kaya siguro nanibago lang siya sayo. Not all of us
can control our instincts." Nilapat nya ang kanyang kamay sa balikat ko, "It's been
years since Senri lost his control and it's kind of surprising that he lost it now"

"I know what happened this morning, kaya ngayon palang sasabihin ko na sayo..." She
looks at me dead in the eyes.

"Stay away from Senri, for yours and his sake"

With that she stepps back and gave me a curt nod, "Goodbye Adrianna"

And with a whoosh of air Carly Woodsen disappeared right before my eyes.
***

"Gray do vampires get out of control often?" Tanong ko habang nakatingin sa kisame,
dinaramdam ko ang kama ko ngayon.

Sinulyapan niya ako galing sa study table niya, "Dapat si Mia ang kausapin mo hindi
ako"

"You're the next best thing"

Napabuntong hininga naman sya at hinarap ako. "Nawawalan lang ng control ang
Vampires kapag sobrang gutom sila. We call it Bloodlust, or nawawalan sila ng
control kapag nakaamoy sila ng masyadong appetizing na blood. Bakit mo naman
natanong?"

"Wala lang, I was just curious"

"Drinking human blood is strictly prohibited dito sa Academy, siguro naman alam mo
na 'yon."

"As in bawal talaga?" Tanong ko at umupo.

"Kaya nga dito nila pino-formulate yung blood diet, it's kind of a blood experiment
na funded ng council and ano pa ang silbi ng wild animals? Lahat ng Vampires dito
ay forced to be under ng Blood Diet."

"Lahat?"

That means pati ang high rank Vampires?

"Yeah lahat" Tumango sya. "Alam mo napansin ko lang, wala ba talagang alam sa
Vampire Society o wala lang interes na alamin?"
"Wala akong interes na alamin"

"Trust me girl, kapag dito ka na nag-aaral. You need all the information you can
get"

"I preferred to stay at home rather than play outside, hindi sila isa sa
kinaiinterisan ko."

"Sa school mo dati? wala bang mga vampires don?"

Umiling ako, "Hindi ganon kalaki ang Vampire population sa Eraie"

"Eraie?"

"Don kami dati naka tira, it's smaller compared to Hangrove pero I feel much safer
there"

"Hindi naman kita masisisi, Vampires are always lurking around here. This town
should be called 'Vampire Town' instead of Hangrove"

Natawa nalang ako.

"Dito na kasi ako lumaki sa Hangrove kaya sanay na ako sa buhay dito but It's never
too late to learn about them naman e."

And that's what I plan on doing.

For survival na rin.

Tumayo ako at inayos yung mga kalat sa study table, kanina ko pa tapos yung essay
at tinulungan na rin ako ni Gray mag ayos ng gamit. I busied myself after class to
avoiding to thinking of the past happenings.
Pero ang feeling talagang umaangat sakin ngayon ay curiosity.

Kahit na takot ako, hindi parin talaga matanggal sa isip ko yung nangyari kanina.
Yes, I was afraid. Pero hindi ako na trauma.

Yun nga yung ikinagulat ko, dapat nagmamakaawa na ko kay Mama na iuwi niya na ko.
Kung malaman ni Mama ang nangyari ngayon siguro iuuwi nya na talaga ako. Isang
prestigious Academy ang SA, kaya sayang naman kung aalis nalang ako basta basta.

Hours passed, Iniwasan kong isipin ang hindi dapat isipin. Nakipag usap ako kay
Gray, nag advance reading sa mga future lessons, proofreading the essay I made and
ate a lot of food.

Now, I'm laying on my bed absentmindedly staring at the ceiling, Gray's low
snoring and the timid breeze from outside was the only noise audible in my ears.

I shut everything that reminds me of him but everytime I close my eyes...

everything runs back.

Isa lang ang makakatulong sakin sa oras na ganito.

Tahimik akong tumayo at hinalungkat ang bag ko, when the leather bound notebook
came into view, I immediately grabbed it and silently sat in front of the study
table.

Then I let my hands carry me away.

Inilapag ko yung lapis pero hinawakan ko ulit at hinigpitan ang hawak dito.

Piercing black orbs stared back me.

I drew the one thing I've been avoiding.

I drew Senri Sinclaire.

His piercing eyes.

Tousled black hair.

Perfect nose.

His perfect face.

I drew everything that I know if I close my eyes right now... would haunt me in my
dreams.

=================

Chapter Six

Chapter Six

Isang buwan ang lumipas at sineryoso ko ang sinabi ni Carly Woodsen.

Umiwas ako.

Pero hindi ko parin maiwasan ang sarili ko na sulyapan si Senri paminsan minsan.
Dakilang pasaway ako eh.

Safety measures. Sinigurado ko na malayo talaga ako sa kanya, lumipat ako sa

bakanteng upuan sa harap sa French class para makaiwas lang sa kanya, kahit na sa
hallway ay tuwing makakasalubong ko sila lumiliko ako kahit na doon rin naman
talaga ang daan. The students in the hall part for them na para bang dagat na
hinawi dahil dadaan sila.

Being almost attacked by a hot vampire leaves a mark that's why it's better safe
than sorry.

He doesn't care anyway. Wala na naman kaming close contact pagkatapos 'non.
Alam kong masakit pero I have to let go....

Ang drama kala mo naging kami!

Nagiging kumportable na ako sa paligid ko dahil wala naman akong choice kung mag
reklamo pa ako. I'm actually happy with my state right now.

"Alam mo, matagal ko na 'tong napapansin ha. Bakit tingin ng tingin sayo si Carly?"
Nanliit ang mata ni Gray sa akin habang kumakain kami ng lunch.

Tuwing makikita ko si Carly ay palagi niya akong nililingon, I don't know why
though. Minsan nga ay nginingitian pa niya ako.

Ang sabi nya ay lumayo ako kay Senri, hindi lumayo sa kanya. She's confusing me
really pero sinakyan ko na ang trip niya.

She seems nice, despite the rumors going on na maldita daw si Carly Woodsen so it's
better not to talk to her.

"Siguro napagtanto niya na magkasing ganda kami" Pabiro kong sagot at ngumisi.

Binato ako ng tissue ni Mia at humalakhak, kumunot naman ang noo ni Gray. "I'd
kill to get that kind of attention from a Woodsen. Specialky the male one."

"Seryoso na ako" Ibinaba ko ang kobyertos at tinignan ang dalawa, "Hindi ko talaga
alam, pero bet ko talaga yung maganda theory. Pumili ka nalang doon kung ano ang
gusto mong paniwalaan."

Kapapasok lang ng Fearsome Four kaya tutok ang lahat sa kanila. Ako naman ay kay
Rianne, noong pangalawang araw ko dito siya nakita at tama nga sila, Maganda siya.
Napaka ganda niya. Mukha syang prinsesa.

Kumpleto silang apat na nakaupo sa kanilang table na nasa pinaka gitna ng Dining
Hall. Pinaggigitnaan ni Rianne at Cain si Senri, napa awang ang bibig ko nang
makita ko na naman ang ilong nya.

Kapag nakikita ko 'to, parang palagi ang minumura.

Yung tipong hihilingin mo na sana may ilong ka ring ganon. Ang tangos talaga.

"Ayos rin 'to si Carly 'no?" Gray pursed her lips.

"Nako kung si Cain ang titingin sakin ng ganyan baka nasa langit na ako ngayon" Mia
laughed and glanced dreamily at Cain Woodsen.

"Lalo naman si Senri 'no! Pabalik balik na ako sa kalawakan non!"

The two birst out laughing at what Gray said. Napailing naman ako.

"Hay nako, wag ka nang umasa. Wala ang 'smile' sa vocabulary non!" Mia sighed after
her laugh subsided.

"Paano mo naman nasabi yan?" Tanong ko.

Humarap siya sakin at tinignan ako ng diretso. "Sabihin mo nga sa'kin, sa tinagal
mo dito kailan mo siya nakitang ngumiti? O magpakita ng ibang emosyon

bukod sa emotionless face na yan? I'm not complaining pero sa gwapo nyang 'yan
magpakita naman sya ng emosyon kahit minsan para kahit sa panaginip ay alam namin
kung ano ang itsura ng ngiti niya"

Pinipigilan ko ang tawa ko sa sinabi ni Mia.

"Fangirls"

"Pag pa-fangirl nalang ang exciting sa buhay ko." She stuck her tongue out at me at
hinalugkat ang kanyang bag. Naglabas siya ng isang stainless box at binuksan ito.
Kinuha nya ang isang syringe na may lamang pulang likido sa loob.

"Ano yan?" Tanong ko at tinitigan ito ng todo. Kailangan ng medication ni Mia?

Mukha naman syang maayos ah.

"Animal blood mixed with a low percent of Human Blood" She sighed before sticking
the needle in her skin, kinagat niya ang kanyang labi nang tinulak na nya ang dugo.

Ito ang Blood Diet na sinasabi nila? Human Blood Mixed with Animal Blood. Napaisip
ko kung paano iyon naging Diet but then again hindi ako Vampire kaya hindi ko
talaga maiintindihan.

Saan kaya nila nakuha ang Human Blood? Do Humans give their Blood willingly for
this experiment or by force nila ito kinukuha? Alam kong heavily funded ito because
according to them it can change the whole Vampire race someday.

Nakita ni Mia at ekspresyon ko at umiling, "Animal Blood siya mixed with a few
drops of Human Blood, ini-inject namin ito sa katawan namin to get used to animal
blood more and stop craving for any other blood, but the main reason here is for us
to stop craving for human blood. We call it our weekly "Blood Dosage", you could
says it's a drug but not entirely. Kung nag tataka ka kung saan nila

nakukuha ang human blood, may foundation at blood banks na para sa mga Humans na
willing mag donate ng dugo nila para samin dahil alam nila na ang blood diet ay
dito pino-formulate, it's more of their benefit than ours. Every week we have to
inject ourselves with different kinds of blood and we have to wait a few days kung
ire-reject ba ng katawan namin o hindi, if our body accepts it then we continue to
inject the same kind of blood pero pabawas ng pabawas ang percent ng human blood.
My body is starting to accept the Animal Blood slowly, I've been injecting this
kind of blood for two weeks now but I still have to go hunting because a small
percent of animal blood is not enough, I want fresh animal blood but we still have
to keep drinking human blood kahit na maliit na percent lang, It's stronger
compared to Animal blood and it keeps us going."

Tinignan ko lang siya at unti unting nag sink in ang sinabi niya sa akin. Illegal
nga talaga ang pag patay ng humans pero kahit ang batas ay hindi makakapigil sa
Rogues. But it's in a Vampire's nature to drink human blood, talagang malawakang
effort ang gagawin nila kug sakaling nag successful ito. I wonder what the outcome
will be. Tama nga siya na mas benefit ito sa amin kaysa sa kanila, ngayon ay
iniisip ko na naghihirap sila para sa kinabukasan ng mundong ito. Marami nang
isinakripisyo ang mga vampires para sa mundo lalo na dito sa Hangrove, this is
their main land and Romania.

Inikot ko ang paningin ko at may nakitang mga estudyante na ginagawa rin ang ginawa
ni Mia kanina.

"Na speechless ako" Napailing ako. Hindi ko alan kung bakiy ngayon ko lang ito
napansin.

I'm oblivous to others, si Mia naman ay ngayon lang ito ginagawa sa harapan ko
mismo.

Napangiti nalang siya at ibinalik ang box sa kanyang bag.

"It's hard for us to start this kind of lifestyle, but ito ang order ng mas
nakakataas samin and we can't do anything but obey. Gusto naming mag aral dito sa
Sinclaire Academy dapat ay pumayag kaming maging experiment. This Blood Diet
started a long time ago but then it was banned dahil humihina raw ang mga Vampires
but the high ranked Vampires started to bring it back five years ago at ang SA ang
napili nilang testing site, medyo matagal na but hindi ganon kadali para samin i-
accept ang iba't ibang klase ng dugo. Parang may sariling utak ang katawan namin,
alam nito kung ano ang tama at hindi para sa amin"

"At kailangan tuloy tuloy, kung itigil namin then we start to crave human blood
again" Dagdag niya pa.

Kumunot ang noo ko nang may bigla akong maisip. "Paano yung ibang Vampires na hindi
under ng Blood Diet? Anong iniinom nila?"

"Others drink human blood, iba naman fresh Animal. Marami namang Foundations and
Blood Banks para kuhanan ng Human Blood so our kind doesn't have to kill. Dati a
small percent of vampires drink vampire blood too, mostly ang mga high rank
vampires lang ang gumagawa non but it's looked down upon and highly discouraged.
Other lower class and normal vampires lang ang under nito."

"Hindi parin maiiwasan ang pag patay ng mga humans at kuhanin ang dugo nila" Mahina
kong sabi.

"Yeah... some Vampires gets out of control kapag hindi nila ma handle ang high
level ng

bloodlust" Casual nyang sagot.

"How does it feel to be injected with Blood?" Tinignan ko ang pulso nya, tinatantsa
ko muna kung pwede ko bang tanungin sa kanya ang tanong ko.
Mabagal syang ngumiti. "I feel nothing, I don't feel hungry at all but I'm not
overly satisfied"

"Paano sila?" Tanong ko at sinulyapan ang Fearsome Four.

Nagkibit balikat si Mia "I don't know but rumor has it that they are not under the
blood diet"

Tumango ako "I'm not really surprised, they seem...."

"Special?"

"I was going to say powerful but that works too"

Humalakhak siya at pinagsalikop ang kanyang kamay. "Sir. Collins is out today so we
have study hall"

"Bakit raw?"

"Swerte!" Side comment agad ni Gray.

"Sabi ng ibang students eh," Sagot ni Mia.

"Buti pa kayo, ako naman English class with Mrs. Tross" Gray moaned. Mukhang tamad
na tamad talagang mag aral ang isang 'to.

Tumunog na ang bell kaya tumayo na kami, paglabas namin ay dumiretso si Gray sa
klase niya habang kami naman ni Mia ay sabay na naglakad sa hall.

"Saan tayo?"
"Sa study hall ako, may tatapusin pa kasi akong assignment. Ikaw?"

"May dadaanan nalang muna ako sa locker, susunod nalang ako"

"Kailangan pa ba kita lagyan ng tracking device? Baka mawala ka"

Tinapik ko ang balikat niya at tumawa "Isang buwan na ako dito 'no!"

"Ilang beses ka na nga bang nawala?" Tanong niya habang naka ngisi.

Kasalanan ko bang napakalaki nitong Academy na 'to?

Have mercy on the poor girl with no sense of direction!

"Yeah

yeah. Go do your homework vampire" Tinaboy ko siya gamit ang kamay ko at narinig ko
pa syang tumawa habang naglalakad palayo.

Ni-humm ko nalang ang theme song ng Dora the explore habang papunta ako sa locker
ko. Naalala ko tuloy si Andy, kamusta na kaya yung bata na 'yon? Noong isang linggo
yung huling tawag ko kay Mama at hindi parin ako nakakauwi sa bahay. Si Mama rin
kasi ang nagsabi na kailangan kong sanayin ang sarili ko dito kaya wag muna akong
umuwi.

Agad kong nilagay ang mga gamit na hindi ko na kailangan ngayong hapon at kinuha
ang mga librong gagamitin ko.

I bit my lip at tahimik na kumanta para maibsan ang katahimikan dito sa hall,
nakakatakot na kasi eh.

"Dora the explorer? How childish."

"Ay Putspa!" Napatalon ako at napahawak sa dibdib ko nang marinig ko ang boses na
'yon.

Natigilan ako nang makita kong nakatayo sa tabi ko si Carly at Senri, kapit-kapit
ni Carly si Senri sa leeg na para bang bata na hinila lang papunta rito.

"Hi Adri!" Carly greets me with a huge grin.

"H-hello?" Hindi pa ako sigurado kung ano ang dapat kong isagot. Ano ba ang
ginagawa nilang dalawa dito?

Siniko niya si Senri at sinamaan agad siya nito ng tingin.

"Hi" He grumbled. Napataas naman ako ng kilay.

"Senri wants to apologize for the stupid thing he did," Carly said at binigyang
diin ang 'stupid'.

"It's not my fault she wasn't looking where she was going." Reklamo ni Senri at
sinamaan ako ng tingin kaya napa hakbang ako palayo.

"Well it's not her fault you lost control." Palaban na sagot ni Carly sa kanya.

"You're here

to apologize not to blame her. Pinagusapan na natin 'to." Carly sighed.

Lumipas ang ilang segundo ng katahimikan at pabalik balik lang ang tingin ko sa
kanilang dalawa.

"Ano? wala kang balak mag salita?" Carly crossed her arms.

Hindi ko alam kung matatakot ako o matatawa ako sa ginagawa ng dalawang 'to.
"Sorry..."

"Pardon?" Inilapit ko ng konti ang tenga ko sa kanya.

"Sorry." He gritted out, annoyed.

"Huh?"

Masama na naman ang tingin niya sa'kin.

"Sorry," he repeats through gritted teeth again.

"Excuse me, what?"

"I said SORRY!!" He screamed then shot me daggers, in a perfect world that could've
killed me, before walking away.

Lumakas ang tawa ni Carly na umalingawngaw sa buong hall. "Oh my god. I totally
made an awesome decision to befriend you" She's laughing so hard habang
pumapalakpak pa.

Napangiti rin ako. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin sa mga segundong
'yon pero gustong gusto ko talaga na makakuha ng reaksyon galing kay Senri kaya ko
sinabi ang mga iyon.

Sino ba naman ang mag aakala ba ganon sya kabilis mainis?

"Dapat bigyan kita ng medal." Carly chuckled nang mahimasmasan na.

"Para saan?"

"Ikaw palang ang nakapag pasigaw sa kanya ng ganon"

"Weh?"

"Kung napapansin mo hindi masyadong nagsasalita si Senri, may nakabara ata sa

lalamunan 'non. Pero kapag nag salita yan either maasar ka o maasar ka talaga sa
sasabihin nya"

Isinarado

ko na ang locker ko at sinulyapan siya. "Uh. May kailangan ka pa ba? Pupunta na

kasi ako study hall e"

"Oh c'mon. I waited so long to talk to you again tapos ipagtatabuyan mo ako?"

"H-hindi naman-"

Na i-intimidate lang talaga ako sayo.

"I'm just kidding," she smiled."But I'm serious about the talking to you thing, you
really caught my attention Adrianna Walter."

"Is that a good thing?" Tanong ko at ngumiwi.

Tanging halakhak lang ang isinagot niya sa akin.

Tinignan ko suya ng mabuti. Kakaiba nag kulay ng mga mata niya, hindi ito brown
kundi hazel. Napaka kinis ng mukha na para bang hiyang hiya ang mga pimples na
tumubo. Yung noo nya na para bang inaasar ako at sinasabihan ng, "Her forehead is
brighter than your future."

"Free time ka?" Tanong niya.

"Oo. Ikaw, wala kang klase?"

"Meron but I decided to skip it since I knew you'd be here"

"Pano mo naman nalaman yon?" Kumunot ang noo ko at sinukbit ang bag ko sa balikat.

Nagkibit balikat siya "I can see the future but only blinks of it and I can locate
a person or vampire once I touched them but it doesn't work all the time."

"Super powers?"

Tumawa siya. "We call it abilities Adrianna not super powers, that's too
mainstream."

"Paano-"

"Remember the time I touched you when we walked in on you and Senri?"

Tumango ako...yung araw na 'yon hinawakan niya yung noo at yung balikat ko.

"That's how it works,

I touch you then malalaman ko kung nasaan ka."

"What about the blinks of the future thing?" I scruched my nose. This is the
curious me talking.

"I have visions, but only blinks of it. Hindi siya clear image," she shrugged.

"Naguguluhan parin ako."

"You'll understand it someday" Nilingon niya ako habang naglalakad kami. "Napansin
ko lang, hindi ka pamilyar sa mga ganito ano?"

"So I've been told. What gave it away? the whole super powers thing or the
questions?"

"No."

"Ano?"

Diretso ang tingin niya and I saw a small smile touch her lips. "The first time I
talked you kinausap mo ko na parang magkaibigan tayo, like we were long lost
friends. Yeah you were intimidated but afraid? not a single bit."

Naglakad kami palabas ng building, sinusundan ko parin siya.

"Students seem to be afraid when I talk to them"

"Bakit naman?"

"This brings us back to the whole 'You don't know anything about Vampires thing'"

"Pasensya na ha," napakamot ako ng ulo. "Hindi lang talaga ako pamilyar sa mga
tulad niyo, kalilipat lang kasi namin dito kaya ganon. May na ge-gets naman ako sa
sinasabi mo kaso..."

"Hindi mo maintindihan?"

Tumango ako.

"Tara may ipapakita ako sayo, alam kong hindi ka pa nakakapunta dito" Hinigit niya
ang kamay ko at nagpatianod ako sa hila nya. Tumakbo kami papunta sa likod ng
Building B kung saan nagkalat ang mga matataas na puno at may mga patay na damo na
sumasama sa galaw ng hangin.

Tumigil kami sa harap ng isang mataas na gate, tiningala ko ito at nakita ang crest
ng Sinclaire Academy sa taas. Sinulyapan ko kung ano ang nasa loob at suminghap
ako.
"Bakit may simenteryo dito?!"

"Adrianna, Welcome to Sinclaire Cemetery!" She dramatically said at inilahad ang

kamay sa gate na para bang nagpupugay.

Mas marami ang patay na damo dito at may iba't ibang klase ng statue akong nakikita
sa loob since metal naman yung gate at hindi closed.

Kinilabutan ako bigla. Mukhang matagal na 'tong simenteryong ito dito. Sino ba
naman ang nasa tamang pag iisip ang malalagay ng simenteryo sa loob ng school?

"A-anong gagawin natin dito?" Nauutal kong tanong.

"Konti lang ang alam mo tungkol sa amin diba? Ako nalang ang magtuturo sayo!" She
smiled and clamped her hands together. An excited glik took over her eyes.

"Ano?!"

"What's the best way to learn about Vampires? then ask a Vampire of course"
Kinindatan niya ako at muling hinigit ang braso ko.

"Don't worry! I'm going to teach you everything you need to know about Vampires"

Hindi ko na ma proseso ang sinabi niya dahil hinila na niya ako papasok ng
simenteryo.

=================

Chapter Seven

Chapter Seven

Magbabago kaya ang perspective ko sa kanila kapag nalaman ko ang takbo ng mundo
nila?
"Carly, pwede bang bumalik na tayo? Ayoko na dito" Pagpupumilit ko pero hindi ako
maka alis dahil sa mahigpit na pagkakahawak niya sa kamay ko.

"Malapit na tayo" Sagot niya nang hindi man lang ako nilingon.

Nilingon ko ang gate at nakitang palayo na palayo na kami sa entrance nitong

simenteryo. She's pulling me deeper into the cemetery and it's starting to creep me
out.

Bakit ba kasi may simenteryo dito?!

"Saan ba kasi tayo pupunta?"

"Basta..."

Sunod-sunod akong nakaapak ng tuyong dahon at may mga nalaglag na sanga rin galing
sa puno, kinikilabutan ako sa mga nadadaanan naming tombstone, kaya todo iwas ang
ginagawa ko.

"Upo ka." Utos niya at binitawan ang kamay ko, inilahad niya ang kamay sa damo.
Nasa ilalim kami ng isang malaking puno, klaro ang parte na ito at walang tombs
tanging mga puno lang. Nagaalangan pa ako kaya nauna syang umupo kaysa sa akin,
sumalampak siya na hindi na wo-worry na madudumihan ang suot nyang pantalon.

Umupo na ako sa tabi niya, sinigurado ko parin na may distansya sa aming dalawa.

"May klase pa kasi ako baka-"

"Wag kang mag alala, wala naman kayong gagawin 'don and besides kasama mo sa
klaseng 'yon si Senri, if I were you I'd rather not cross his path for a while. Let
him cool down first, mainit pa ang ulo 'non sa'yo."

Sa akin talaga?
"Is he going to att-"

"Oh god no! Naiinis lang sya sa'yo kaya wag ka munang magpakita sa kanya."

"You two seem pretty close" I said after a few minutes of staring

at nothing in particular.

Tumawa siya at humalukipkip. "Oo naman, we're family."

"Mag kamag anak kayo?"

"Not really. Malapit lang ang pamilya namin at sabay kami lumaki kaya we consider
ourselves related." Sagot niya at nagkibit balikat.

"So where do you wanna start?"

"Sa simula?" Hindi na naman ako sigurado kung ano ang dapat kong isagot. Saan ko
nga ba gustong magsimula?

Yumuko siya at nag isip "Alam mo ba ang Pyramid?"

Umiling ako, nahiya ako bigla sa kanya dahil sa simpleng pyramid lang ay hindi ko
pa alam.

"Saan ka ba nakatira noon at parang banned ang mga tulad namin sa inyo?" Ngumiwi
siya.

Hindi ako sumagot kaya pinagsalikop niya ang kanyang kamay at sumandal sa puno. "So
let's start with the Pyramid then,"

Tinuon ko ang buong atensyon ko sa kung ano ang sasabihin niya.

"Vampires are categorized into 5 Ranks according to the purity of their blood. The
top of the pyramid represents the most powerful which we call the First Rank,
Pureblood Vampires or Royals. Since hindi na uso ang Monarchy ngayon, they're not
Royal na but still. Sila ang pinaka importante sa lahat dahil sa kanila nag simula
ang Vampire Race, at sila rin ang pinaka malakas. So let's start from the top to
bottom...

The First Rank represents the most Powerful. Pureblood Vampires are the rarest.
Konti nalang ang mga Pureblood sa mundo, and Purebloods are ranked too by their
Blood, Power, ane Influence sa Vampire Society. Pureblood Vampires ang nagpapatakbo
ng mundo noon pero nabigyan ng equal rights ang mga humans and other Supernatural
creatures to grace the earth and has been devided by land, Hangrove is inhabited

by Vampires from different levels of the Pyramid. We call them Purebloods dahil
walang halong ibang blood and blood nila, kaya nga "Pure" and they're the ones who
first walked on earth kaya hindi mo talaga matatantsa kung ano ang age ng
Purebloods. But some chose to age and die dahil wala na naman silang pwedeng gawin
pa sa mundo, according to them. Maliit lang ang population ng Pureblood sa buong
mundo, let's say 10%, noon kasi nagkaroon ng malaking crisis dahil na reveal kung
ano ang mangyayari when someone gets a hold of a Pureblood's blood kaya nagkaroon
ng killing spree, making them the most desirable prey. If you ask me they just
wasted their time dahil hindi naman nila alam kung paano i-handle ang powerful
blood ng mga Purebloods, It's still a crisis until now but nobody dares to touch a
Pureblood knowing their strength and power." Tumikhim siya bago nagpatuloy. She
looks annoyed.

"Kaya ngayon we treat the Pureblood as sacred treasures, dahil kung wala sila hindi
makakahanap ng katahimikan ang Supernatural Race ngayon. Every supernatural
creature is categorized too but I'll tell you that someday.

Para sa Vampire Coucil, ang Purebloods ang main priority, it even comes to the
point na bawal i-defy ang isang Pureblood and it's a taboo to kill them, It's
against the law to kill or even harm a Pureblood. Mabigat ang parusa kung masaktan
mo man ang isang Pureblood, they're treated like Royalty. Everyone, I repeat,
Everyone has to obey them. A Pureblood's power is beyond anyone can imagine, but
they chose

not to use it only if needed, dahil nakaka attract ng Rogues or any other creatures
ang power ng isang Pureblood.

Advice ko lang sayo, Don't mess with a Pureblood. Hindi mo alam kung anong magiging
consequence.

All the lower ranks have to give respect, even Purebloods have to give respect to
other Purebloods"
Napanganga ako sa sinabi nya. Ganon sila? Kailangan talaga importante ang respeto
at sundin ang pyramid? At ilang beses niyang binanggit ang Pureblood? Hindi na
nabilang.

I am not messing with a Pureblood. Ever.

Tumawa siya sa reaksyon ko at nagpatuloy sa pagsasalita.

"Second Rank represents the Elites, Cain and I fall in this rank, Rianne too, we're
cousins by the way incase na hindi mo pa alam," she smiled. "We are powerful too
but not as powerful as Purebloods, our abilities are limited but we specialize on
different kinds of Abilities hindi katulad ng ibang Vampires. Elites are the Second
Vampires who graced on earth our ancestry ruled side by side with Purebloods, but
we still have to obey them at any cost. Mas malaki ang percent namin sa Vampire
Population kaysa sa Purebloods. My ancestors came from the most powerful Elite Clan
kaya we, too, are highly respected."

"Talaga?"

"Yeah, now you understand why people are scared when they talk to me because they
know I can kill them in a snap. Maraming abilities ang mga Elites, like yung akin
which is alam mo na, yung kay Cain, my twin brother in case you don't know, is an
Empath and Rianne has Telekenesis."

The three of them stood high and mighty, now I know why.

"Alam ko yung Telekenesis pero

Empath? Ano yun?"

"The power of an Empath is the ability to identify, feel, and understand somebody
else's feelings or difficulties. Cain can adapt to what you feel with just one
touch, so ngayon sinasabi ko na sa'yo. Wag na wag kang magpapahawak sa kapatid ko.
Okay lang sakin pero sa kanya wag na kung gusto mo ng privacy."

Tumango ako ng mabilis.

Note to self: Do not go near Cain Woodsen.

"Okay so Third Rank represents the Commons, Common Vampires also known as average
Vampires, wala silang any significant ability, they only have a vampire's normal
instinct like super speed, average strength of a vampire and heal faster than
normal Humans. Sila ang may pinaka maraming Population. They outnumber Purebloods
and Elites, but we're more Powerful than them. Wala naman akong ibang masasabi pa
sa Commons. So we'll move to the Fourth Rank...

The Fourth Ranks represents the Turned Vampires, they're a rank lower than Commons
dahil hindi sila inborn Vampires unlike the other Higher Ranks. Katulad rin sila ng
commons only weaker,Turned Vampires holds a small percentage in the Vampire
Population pero kahit nag ganon, kasama parin sila sa Pyramid. If a Human wants to
be turned then they have to tell the Vampire Council para masundan nila ang phase
ng turning para hindi maging Rogue. But then a Turned Vampire can only marry
another Turned Vampire. Since that's how it works naman. An Elite has to marry an
Elite and a Pureblood has to marry a Pureblood, for the sake of Blood and family
name." She sighed.

"Last Rank is the Fifth Rank, it represents the Rogues. The Vampires at the Bottom
of the Pyramid and are treated as a disgrace to the Vampire

Race. Rogues are Turned Vampires gone wild, bukod sa Purebloods napaka delikado
nila. Bloodlust keeps their mind in tact making them go crazy kaya they crave human
blood, even other Vampire Blood. If a Human in the phase of turning into a Vampire
shows the sign of being a rogue then they are killed instantly. Kaya maraming
Vampire Associations ang nagkalat para ma control ang pag dami ng Rogues and keep
them controlled, unlike us Rogues have different physical appearance, their skin is
more paler than a normal Vampires and their eyes are deep blood red, black veins
pumping under their eyes and their fangs always elongated. Rogues get stronger base
sa dami ng Human and Vampire Blood na naiinom nila, mostly ang target ng Rogues ay
Commons dahil sila ang pinaka madaling hulihin but Purebloods are still the Number
one Prey for them. They only drink Human blood kapag hindi na nila kinaya ang
Bloodlust. I really feel sorry for them dahil hindi gano kadali mabuhay ng araw-
araw mong nararamdaman ang Bloodlust, but delikado parin sila at kailangan nilang
mabura sa mundo"

"It's funny how the Pyramid gave the humans freedom to pick kung gusto ba nila
maging katulad namin but if it goes wrong then it'll be our responsibility." She
shook her head.

"May tanong ka?" Nilingon niya ako.

I should've wrote down everything she said or recorded it.

"Gaano kalaki ang percentage ng Rogues?" Iyan ang unang tanong na lumutang sa utak
ko.

Nagkibit balikat sya. "I don't really

know, but they keep growing."

"What about commons, do they have ranks?"

"Nope, they're all equal. Only Elites and Purebloods have Ranks"

"Paano yun? Edi kahit Elite ka may mas mataas pa sayo?"

"Yes. Our Family for example are the top Elite family, we're next in line to the
lowest rank of Purebloods."

"So you're a powerful family then?"

"Yes," she nodded. "The Dilaurentis and Woodsen Blood are the most powerful Elites.
Ang family namin ang bumubuo ng Council Elders, sila yung High Rank sa Vampire
Council pero ngayon mas dumarami na ang ibang Elite families at may ibang Pureblood
families rin."

"Ang yayaman niyo pala, tinitingala kayo ng lahat"

"Hindi ganon kadali maging isang Elite, Adrianna" She laughs softly.

"What about Purebloods, ano ang ibig mong sabihin na paubos na sila? They're
powerful kaya dapat mas marami sila."

"There are only a handful of Pureblood Families na buhay ngayon at nagkalat sila sa
buong mundo. Dahil nga sa power ng mga Blood nila nagiging target sila. Kaya nga
gumawa na ng Law para ma preserve ang numbers na dami ng Purebloods ngayon. They
are the highest among all ranks kaya ginagalang namin sila, Kahit ang Family ko
kailangan galangin ang isang Pureblood. Diba nga sila ang isa sa nauna rito sa
mundo? Some Purebloods just chose to age and die because there is nothing left to
do in this world. Immortality is a curse you know. Someday you'll just choose to
die than to live a very long life."
"Edi nakakatakot pala sila?"

"Hindi naman" She smiled wickedly.

"May tanong ka pa?"

Umiling ako. Hindi pa nga nag si-sink in ang lahat ng sinabi niya.

At least ngayon alam ko na ang Vampire Pyramid. That's a start.

"Itutuloy ko pa ba o stop na?"

"Stop na."

Tumango siya at tumayo, pinagpagan niya ang kanyang pantalon at inilahad ang kamay
sa akin.

Maaliwalas ang simoy ng hangin kaya ngayon ay parang gusto ko muna na manatili
dito. Sinulyapan ko si Carly, base sa sinabi niya ay isa sa pinaka makapangyarihan
ang pamilya nila ni Rianne sa Vampire Society.

Pero kung Si Carly, Cain at Rianne ay Elite, ano si Senri?

"Carly may isang tanong pa pala ako..."

Nilingon niya ako at nagtaas ng kilay. "What is it?"

"Kung Ikaw, Si Cain, at si Rianne ay Elite... Ano naman si Senri?"

"I thought you'd never ask," she smirked.

"Elite rin ba si Senri? kasama siya sa inyo, tapos sabi mo close pa kayo ng family
nila, ibig sabihin non High Rank rin siya?"

"Yes he's a high rank Vampire alright," Humalakhak siya then her eyes shined with
mischief.

"In fact, Senri has the highest rank of all."

"Anong ibig mong sabihin?"

She leans in, her lips are dangerously close to my ear. I stiffened upon our close
contact pero hindi ako maka galaw.

"Senri Sinclaire is a Pureblood."

=================

Chapter Eight

Chapter Eight

"Ano ba ang nangyari sa kanya?"

"Ang kulit naman nito, sabi ngang hindi ko alam eh!"

Naalimpungatan ako dahil sa mga pamilyar na boses, alam kong wala pa ako sa sarili
pero gising na ako.

"Mmmmmmmm" Uminat ako na parang pusa at tinignan silang dalawa.

Si Gray ay nakatayo sa dulo ng kama at si Mia naman ay nakaupo sa tabi ko.

"Hinanap kita pagkatapos, hindi kita makita." Mia said.

Nilapitan ako ni Gray at hinipo ang noo ko. "Wala ka namang sakit, ano ba ang
nangyari sa'yo?"

Napangiwi bigla si Mia. "Amoy damo ka"

Naamoy pa niya yon?

Inamoy ko naman ang sarili ko pero normal naman ang amoy ko. Hindi naman amoy damo.

Maybe that's the vampire in her speaking.

Umupo ako at tinignan silang dalawa. "Hindi ba pwedeng inantok lang at naisipang
matulog?"

Ano naman ang dapat 'kong isagot sa kanila? Na hindi ko rin alam kung ano ang
nangyari sakin?

Nilingon ko ang bintana at nakitang madilim na.

"Anong oras na?" Tanong ko at nagtali ng buhok.

"Mag di-dinner na sana kami kaso hindi ka namin maiwan mag-isa dito e." Inayos ni
Gray ang niya.

Ang tagal ko palang natulog, ibig sabihin 'nyan ay mahihirapan akong matulog
mamaya.

Lumabas na kami at nakihalo sa mga students na pupunta 'ring Dining Hall, niyakap
ko ang sarili ko dahil sa lamig. Kailan ba uminit dito sa Hangrove? Napansin ko
kasi na palaging malamig dito, may araw pero hindi maalinsangan at mahangin pa. Sa
tinagal ko dito ay hindi ko pa naranasan ang ulan.
Kumuha agad kami ng pagkain, daldal naman nang daldal si Mia kaya hindi ko na
masundan ang kwento niya. Inikot ko nalang ang paningin ko at saktong tumama kay
Carly, nakatutok siya sa kanyang cellphone habang si Rianne naman ay nagsasalita,
mukhang kausap niya si Cain at Senri. Si Cain ay mukhang nakikinig habang si Senri
naman ay tinatap lang ang daliri niya sa lamesa at tinitignan ito na para bang ito
yung pinaka intersting na bagay sa mundo. In short, he looks bored.

Binalik ko nalang ang atensyon ko sa pagkain.

Tumigil na mag kwento si Mia at nagbasa na ng libro, maya't maya siyang nagsasalita
kaya hindi namin alam ni Gray kung kami ba ang kinakausap niya o yung sarili niya.
Ilang minuto ang lumpas at tumunog ang kanyang cellphone na nakalapag sa lamesa,
nilabas na niya ang syringe na puno ng pulang likido. Umiwas nalang ako ng tingin.

Natapos akong kumain at sakto namang namataan kong tumayo si Carly, sinundan siya
ng tingin ni Cain, ang kambal niya, pero dirediretso siyang lumabas. Tumayo ako
para sumunod.

"San ka pupunta?" Tanong ni Gray.

"Naiihi ako."

"May Cr naman dito-"

"Doon nalang ako sa bandang science wing, Mapili kasi yung bladder ko." Nagmamadali
kong sagot sa kanya. Tumakbo ako palabas at agad na hinanap si Carly, nilibot ko
ang buong paningin ko sa tahimik na hall at nakita siyang naglalakad sa di
kalayuan.

"Carly!"

Nilingon niya ako at tinaasan ng kilay, "Kaonting dipa lang yung tinakbo mo,
hiningal ka na agad?" She looks amused.

"Pasensya na ha. Hindi naman ako katulad nyo eh" I glared

at her at tumayo ng maayos. Kasalanan ko 'bang nakakatamad mag excercise at mas
gusto kong nasa kama lang?

"Hey, no need to point out what I am." She rolled her eyes. "Ano'ng kailangan mo?"

"Ah-" Tinakpan niya ang bibig ko at malapad na ngumiti. "I already know, c'mon!"

Naglakad kami patungo sa parte ng crossing field kung saan may mga tables. Ito
yung part kung saan pwede mag relax yung mga students. Tanging ang mga lamp post
nalang ang ilaw namin, niyakap ko ang sarili ko dahil sa lamig ng hangin. Umupo
kami sa isang table na nasa ilalim ng puno.

"So..." Ipinatong niya ang kanyang braso sa lamesa at tinignan ako, "What do you
think about my cousin?"

Si Rianne?

"Bakit? Anong meron sa kanya?"

She shrugs.

Huminga ako ng malalim bago siya sagutin.

"Ine-expect ko kasi na close kayo, yung parang 'Best Friends' ang turingan dahil
nga mag pinsan kayo" And that's truth. I feel this certain gap between them kapag
nakikita ko sila.

Ngumuso siya. "It's not like I hate her, its more of she hates me."

"Pag nagtabi kayo hindi naman halata na hindi kayo magkasundo."

"Pinapanuod mo talaga kami?" Tanong niya.

Tumango ako. "Minsan lang naman"

"Rianne doesn't like competition and she thinks I am one so..." Nagkibit balikat
siya.

"Ipinapakita niya talaga na ayaw niya sayo?"

"Noong bata pa kami maayos naman ang relasyon namin ni Ri but when puberty hit, she
finally snapped. Before high school started she told me she has

had enough of living behind my shadow, oras na raw na siya na ang tignan at
tingalain ng tao at hindi ako. Kung tutuosin parehas lang ang atensyon na nakukuha
namin, she's just too blind to see it."

"Sabi sa akin nila ay kayong dalawa raw ang tinuturing na Queen ng Sinclaire
Academy"

Natawa sya "You caught that huh? It seems like nakuha na namin ang atensyon mo
noong una palang. That's status quoe at its best, Adrianna."

Nagkibit balikat ako. "I get curious."

"Enough with my life! Pumunta tayo dito para sagutin ko ang mga katanungan mo, so
shoot!"

"Ano ang nangyari?" The question that I really want an answer.

"You fainted."

"Ha?"

"You fainted after I told you what Senri was," she smirked.

Carly told me that Senri was a...oh.

Packing tape.

Ewan ko kung anong dahilan kung bakit ako nahimatay but one thing was stuck in my
mind...

I manage to piss off a pureblood.

Stupidity; thy name is Adri.

Mag ma-madre na talaga ako!

"Congrats girl!" Humalakhak siya at humilig para tapikin ang balikat ko. "You
managed to single handedly piss off Senri!"

I resisted the urge to shoot her daggers. I lightly banged my head on the table.

"Pero infairness ha, pagkabulong ko sayo tumba ka agad" She chuckled.

"Carly naman!" Reklamo ko at ngumuso. I am so effin' dead. Ayusin ko na kaya ang

requirements ko ngayon para sa pag transfer sa ibang school? Mag iimpake na ako pag
balik sa dorm. Ibabalita ko na kay Mama na malapit na kong mamatay. Maniniwala

na 'yon sakin.

Kumunot ang noo ko nang may maalala ako.

"Ikaw ang nagdala sakin sa dorm?"

"Eww. It's inappropriate for me to carry you kahit na kaya ko" She scrunched her
face up.

"Eh sino?"
"Senri carried you." She casually answered.

"The who carried the what?"

"Ang hirap mo kausap," she grumbled. "I said Senri carried you" She said, trailing
the 'you', na para bang tinuturuan ng bagong salita ang isang bata.

Suminghap ako at umiwas ng tingin. I think my ears are deceiving me... what she
said can't be true. Senri wouldn't do that---

"I know you're in the process of 'That can't be true' thing, but let me explain,"
Carly clasped her hands together. "Senri happens to be passing by when I was in the
middle of laughing my ass off" She's laughing habang nag k-kwento.

Trust Carly to laugh before helping someone.

"So he saw me and asked why was the 'Annoying human girl' lying on the ground.
Hindi ko na siya sinagot instead I ordered him to carry you to your room, pumalag
pa nga kaso binatukan ko kaya ayon sumunod. Hindi naman kitang pwedeng iwan 'don.
Mabait parin naman ako kahit papaano."

Papalagpasin ko na yung 'annoying human girl' comment dahil binuhat naman niya ko.
Pero frack ha, nakakailan na yong gwapong 'yon.

"Teka, diba Pureblood si Senri? sabi mo pati ang mga Elite kailangan galangin ang
Pureblood and you also said that hurting a Pureblood is against the law."

"Like the law could stop me." She snorts.

"Senri and I practically grew up together, I saw him butt naked when we were seven.
A hit on the head wouldn't make any difference and trust me I did things far more
worse than that."

The 'Butt naked' thing was totally TMI.

"Come to think of it, mukha ngang madalas mo syang inuutusan." Naalala ko kung
paano niya pinilit nag apologize si Senri habang hawak ito sa leeg.

"He doesn't like being ordered around, kasi nga Pureblood siya, he has a whole army
of servants that does anything he wants. He only obeys when it's me or his
parents."

"You seem very special to him" Sabi ko at ngumiti.

Ngumiti rin siya. "I guess I am"

Nagseselos ako. Pero hindi sa ganong paraan. I'm jealous of them because of the
friendship they had. I want to have that. And I miss having that kind of
relationship.

To feel that someone's always got my back and would treat me like family.

I had a best friend once, but katulad ng iba kong kaibigan nawala rin siya. But now
is not the time for that kind of drama.

Let me sink in the fact that Senri Sinclaire practically held me in his arms from
the cemetery to Dusk Dorms and I wasn't freakin' awake to feel it.

Bakit ba tuwing nagpapaulan ng 'Swerte' ay palagi akong tulog?

Life is too cruel.

=================

Chapter Nine

Chapter Nine
 "So was thinking that we could go after lunch and stop over at this little cafe-"

Boses agad ni Gray ang narinig ko pag pasok ng Dorm room.

Carly and I stayed a little bit longer after dinner talking about mindless things,
getting to know each other and iba pang ka echosan, and it's a start of a great
friendship, wala akong pakialam kung high rank vampire man sya o hindi. I treat her
equeally katulad ng trato ko sa iba. Kung mabait siya sa'kin then mabait rin ako sa
kanya. After two hours we called it a night.

"Tagal mo umihi. Pinuno mo ba isang water tank?" Bungad na tanong agad sa'kin ni
Mia.

"Bakit andito ka pa? anong oras na kaya." Tignan ko siya at umupo sa kama ko para
magtanggal ng sapatos.

"Dapat nga ikaw tinatanong namin. Saan ka galing?" Nilingon ako ni Gray, she was
sitting infont of her desk browsing the net. Palagi naman siyang ganyan pag gabi.

Mia was sitting on Gray's bed habang nakatingin sa'kin.

"Wag niyo na 'kong pansinin. Balik tayo 'dyan sa pinaguusapan niyo. Saan kayo
pupunta?" Naghubad ako ng blazer at nilingon silang dalawa.

"Correction, saan tayo pupunta" Mia points at the three of us.

"We're going shopping at Town Square tomorrow." Gray informed.

"Shopping for what?" I asked and scrunched up my nose. May pera naman ako, but
shopping isn't really my thing. I have enough clothes.

"Dresses!" Mia claps.

"Ha?"
"Seriously nagiging catch phrase mo na 'yang 'Ha'" Mia rolled her eyes at me.

"Mag s-shopping tayo for the Ball this Monday." Gray informed again.

"The what?!" I stood up, shocked.

"Don't tell me hindi mo alam na Ball sa Monday!" Mia said in disbelief.

"Ignorante ka ba? Halos sandamakmak nang announcement ang nakapaskil sa bulletin

board. It's actually a sudden event so we have to go with it."

I bit my lip. Ignorante ba talaga ako? Bakit hindi ko napansin 'yon? Adrianna you
ignorant dweeb.

Tumatanda ka na ata ako. Signs of aging na ba ito? OMG! Hindi pa pwede! masyado pa
kong maganda para magka wrinkles! Mag didikit na ko ng sticky note sa noo ko na
nagpapaalala sakin na pansinin ko ang paligid ko pa minsan minsan.

"So as I was saying, we're going shopping tomorrow for the Ball, and we should
check out this cute little cafe at Vaeseres street," Gray said, clicking away with
her desktop.

"Hoy Adri, wag kang tulala 'dyan. Ano? Sasama ka o sasama ka?" Mia leaned back on
the bed with her arms supporting her from the back.

"Like I have a choice." I snorted and binuksan ang closet ko. Kumuha ako ng PJ's na
may cute little pigs with wings at bath robe.

"May theme ba yung Ball?"

"It's masquerade themed this year." Mia informed.

"So kailangan rin natin bumili ng mask?"

"Yep" She answered popping the 'p'.

"Rumors said that we're going to play a game this year, another game to be in fact.
We went treasure hunting last year and trust me it wasn't very fun while wearing
floor length gowns." Gray sighed.

"A game? Anong klaseng game?"

She shrugged, "Beats me. It's the rumor going around today along with Carly having
a new friend."

I stiffened. "Carly having a new friend?" I asked hiding

my discomfort. For all I know that 'New Friend' could be me or Carly has been going
around making new friends without me knowing. It could be the latter.

"Carly having a new friend? That's new," Mia said looking at the ceiling. "When did
that escalate?" She asked turning to Gray.

"This morning. A freshman said she saw Carly talking or probably laughing with
someone at the hall, hindi niya raw alam kung sino pero It's a girl and another
person saw them walking out of the building. The news spreaded like wild fire, they
already got guesses on who the new recruit could be."

Yep, definitely me.

I gulped and shifted my position. "Sino raw ang hula nila?"

"Some Sophomore girl whose name I forgot."

Junior ako!

"Matanong ko nga, bakit ba parang big deal ang magkaroon ng kaibigan si Carly?" I
asked, gusto ko malaman ang isasagot nila kahit sinabi na ni Carly sa'kin kung
bakit.

"For one, she's Carly Woodsen and two she is freakin' Carly Woodsen!" Mia answered
using her fingers and she all but yelled.

"Ano naman? Carly looks like an awesome person to hangout with." And I am saying
this based on experience.

"Carly Woodsen is a-"

Before Mia could finish, Gray clamped her hands on Mia's mouth, stopping her.

I rolled my eyes. " You don't have to stop her, I already know"

Why won't they tell me? Is it to keep the mystery or something?

"You do?" Mia's eyes widened as she stood up.

"How'd you know?" Gray was looking at me curiously.

"I did my research." I shrugged.

"So alam mo na kung ano ang position ni Carly

sa Pyramid?"

I nod, "Carly's family is the top Rank sa Elites, So? why does that stop other
people from talking to her?"

"She looks intimidating and hello, top rank of the Elites that info alone is
enough!" Mia replied an rolled her eyes.

"At kapag may nasabi ka mang mali sa kanya she can kill you in an instant. Carly
and Cain are like the terror twins, add up Rianne, the heartless telekenetic bitch
and then Senri the oh so hot introvert with issues. They're like four different
nightmares bundled up in one." Gray chuckled.

"Nice reference," I laughed.

"They're the children of the highest ranked vampires in the world, that makes them
untouchable, Adri. Alam namin kung saan kami lulugar. We show them respect by
leaving them alone. Nobody ever had the guts to talk to the Fearsome Four." Mia
sighed.

I cant blame them If takot sila pero sana naman inisip nila kung anong mararamdaman
ng iba. Carly, for instance wanted friends, but she can't because nobody approaches
her. Lower ranks respects them, fears them, and admire them at the same time.

Which reminds me...

"Mia anong rank ka?"

She smiled. "I'm a Common vampire. Obvious naman e."

I already guessed that Mia is a common, the whole no luxery clothes says it all but
she's simple and beautiful in her own way.

"So kasado na tayo bukas?" Gray assured.

I gave her a nod and head to the bathroom but before I did, I stopped right in
front of them and flicked their foreheads.

Before they can comprehend

what happened, sprinted to the bathroom laughing my head off.

After lunch on a beautiful Saturday afternoon, natuloy ang plano naming tatlo. Ang
sabi ni Gray sa Town Square raw kami, dahil parang mini New York raw yon. 'Just
like Brooklyn', according to Mia.
Dahil nga taong bahay ako, hindi pa ko nakakapunta 'ron. Kahit na nung lumipat kami
dito. I never got the chance to tour the town, sa internet lang.

Town Square is a 15 minute drive from SA, and we're using Gray's car since hindi
naman raw uso ang pag commute sa mga students ng SA. Mayayaman ang mga Vampire na
ito.

Napansin ko na rin nung unang araw ko rito. Puno ng iba't-ibang klaseng sasakyan
yung student parking lot. Yung mga presyo ng sasakyan na mas mahal pa sa buhay ko
at ni Mama na pinagsama. Yung parang ang layo na talaga ng agwat ko sa kanila sa
sasakyan palang.

Pasensya na. Mahirap lang kami. Ang kagandahan ko lang talaga ang kayamanan ko.

Mahirap lang kami pero sa isang exclusive school ako nag aaral. Kulit no?

May pera naman kami kahit papaano, kaso hindi ako kasing yaman at sophisticated ng
mga students dito.

Speaking of Mama, nagpaalam ako sa kanya na mag wawaldas ako ng pera, sabi niya
okay lang basta wag lang puro pagkain ang bilhin ko. Panira talaga ng plano to si
Mama minsan. Unahin ko raw yung mga gamit na kakailanganin ko.

Pagkain ang kailangan ko ngayon. Ubos na yung 2 weeks stock ko ng kit-kat, tsaka
hinahanap ng dila ko ang Twix. Walang makakapigil sakin sa pag wawaldas ng pera
para 'don!

Gray manuevered the

car out of the parking lot, driving out the private road of Sinclaire Academy.

Ako yung naka upo sa likod at si Mia naman ang nasa passenger seat. Since medyo
warm naman ang weather ngayon, I'm only wearing a t-shirt and jeans.

Malawak ang private road ng SA, sabi ni Mia specially made raw ito. Halos nagkanda
ligaw nga kami ni Mama noon mahanap lang 'tong private road.
Feel ko mas maganda mag lakad palabas nitong road kasi ang daming puno, bet ko ang
sariwa rin ng simoy ng hangin. Kaso baka may naggagalang mga kung ano dito kaya wag
na lang.

Nilingon ko ang dinaanan namin sa likod. Parang ginawa tong private road to hide
Sinclaire Academy to everyone's eyes. Kasi hindi mo talaga makikita yung Academy sa
sobrang taas ng mga puno. Makikita lang ang Academy when you're half way down the
road, and the whole ride and search will be worth it because of the beauty
Sinclaire Academy held. Noong unang nakita yung Academy, bukod sa na takot,
namangha rin ako.

"Shopping ba o punta muna tayo dun sa cafe na sinasabi mo?" Tanong ni Mia looking
at Gray.

"I suggest we go to the cafe first, well it's actually a pastry shop/cafe, then
shopping, and then return to the cafe" Sabi ko. Gray mentioned that they make the
best cheesecakes.

"I agree!" Gray smiled through the rearview mirror.

We're driving out to the main road leading to Town Square. Gray was blasting the
song "Dance without you" from some movie I forgot. It was a pretty upbeat song and
I sat there in content.

Biglang nag vibrate yung cellphone indicating a text.

From: Queen C.

Don't doubt your choice, trust me.

furrowed my brows in confusion and immediately sent her a reply.

To: Queen C
Pinagsasabi mo?

Queen C, stands for Queen Carly. Siya nag panagalan sa sarili niya sa phone ko.

After a few minutes nag vibrate ulit ang phone ko.

From: Queen C

Just listen to me, Adri. Don't doubt your choice. It will be totally worth it.

Inisip ko na wag na lang mag reply. Malay ko ba kung ano sinasabi nito. Don't doubt
my choice daw, I know I make unusual choices, minsan yung mabilisan lang, but she
doesn't have to rub it in.

Hindi ko namalayan na andito na pala kami. Tinigil ni Gray yung sasakyan malapit sa
isang Cafe called "La Patisserie". Kind of reminds me of little homey cafes in
France.

When we entered La Patisserie, the smell of freshly baked cupcakes invaded my

nostrils. I sighed in content. The atmosphere here is so comfortable.

Gray picked a table next to the glass windows. Glass windows ang nakapalibot sa
cafe kaya kita ang view sa labas, people were walking in and out of stores, couples
walking together, kids laughing... It's such a cliche sight but comforting dahil
napaka normal sa paningin ko.

Town Square looks like a big park minus the trees, filled with different varieties
of stores. Konti lang yung mga sasakyan sa dumadaan yung iba naka park lang sa
gilid ng daan. Some roads were smaller kaya hindi kasya ang sasakyan.

"Ano gusto mo Adri?" Gray asked, she's sitting across from me.

"Si Kim Myungsoo. Maibibigay mo ba?" I answered in a serious tone.

She rolled her eyes at me. "Ang tanong ko 'Ano' hindi

'Sino'"

"Just kidding. Ano ba suggest mo?"

"They serve awesome cheesecakes," she said but bigla ring napaisip "But their red
velvet cake is just as awesome."

I trust Gray's suggestion kaya mamimili ako. Red velvet cake or cheesecake?

Mmmmm. What to choose?

Andami ko nang natikmang klase ng cheesecake and Red velvet cakes are one of my
favorites. I do like Blueberries too.

But I haven't eaten Red velvet cakes for a while, pero nakakamiss rim kumain ng
cheesecake.

Why don't I just get both?

Eh pero babalik pa kami dito mamaya. I have to leave space.

"Kailangan pa ba natin dalhin sa court yan para makapag desisyon ka nga maayos?"

"Cheesecake nalang, kahit anong klase. Ikaw na pumili."

Don't doubt your choice.

Carly's words rung in my head. Ito ba yung sinasabi niyang don't doubt my choice?

Siguro ito nga. Nagdududa rin ako sa pinili ko, pero pag balik namin mamaya Red
velvet cake naman kakainin ko.
Pagtayo ni Gray nagsalita naman si Mia.

"OP ako sa usapan niyo" She let out a chuckle.

"Oo nga pala. Hindi ka kumakain."

"Sana isa nalang ako sa mga Vampire na pwedeng kumain katulad nyo..." she wandered
her look out the window.

"What do you mean?"

"We face a stage where our body picks between blood and human food. It's kind of
like puberty, minus the whole physical appearance change." She inhaled a deep
breath.

"Noong bata ako I used to eat human food, but then my body slowly rejected it and
chose to live on blood instead. Some Vampires had the luck, they live on both Human
food and blood. Sadly my body only

chose one."

I looked at Mia with pity. Halata sa boses niya na namimiss nyang kumain ng human
food. Kapag sakin nangyari yan, jusko magwawala ako. Ang sarap kaya kumain.

"So your body just rejected it?"

"Yeah. Nagsimula 'yon nung time na kumakain ako and my tongue distaste the food. I
knew that time my body was undergoing the change. I started to crave for blood and
whenever I'm eating, I puke the food afterwards. Sometimes even the blood too. I
felt like a mess. So Mom adviced that I stop eating human food and drink blood
instead, and my body accepted the blood with open arms"

Ganon rin kaya si Carly? hindi ko pa siya nakikitang kumain. Tuwing nasa Dining
Hall wala naman syang ginagawa. Wala ring pagkain sa harapan niya. Maybe ayaw lang
talaga niyang kumain.
A plate of Blueberry Cheesecake landed infront of me. Naupo naman si Gray at
Strawberry cheesecake naman yung sa kanya. Meron rin syang biniling Butterscotch
frappe para sakin at para sa kanya naman ay White Choco Oreo frappe. May binili rin
syang para kay Mia, it was thick red liquid. Which I'm guessing is blood.

Why do they serve blood here?

That, my friends, is a question I can't answer.

"What's this?" She asked picking up the transparent cup, shaking it.

"Sa ating tatlo ikaw ang pinaka familiar 'dyan" Gray rolled her eyes.

"I mean what kind of blood is this?"

"Fresh deer blood. Your favorite, okay lang naman siguro kung mag skip ka sa Blood
Dosage ngayon diba?" Gray smiled. "Itsura mo kasi 'dyan kanina, mukhang

nag mumukmok na pusa."

Mia squealed in happines at niyakap nya si Gray. "Thank You!"

"I'm giving you five seconds....1.2.3.4.5... Time's up! Now let go!"

Bumitaw naman si Mia and drank the blood with a happy face like a kid.

Napailing nalang ako and took a bite of the Blueberry Cheesecake.

The flavor bursted my mouth like fireworks. Holy macaroni.

Carly was right, I'm glad I didn't doubt may choice. This cheesecake is pure
heaven.
It'll be worth it.

Damn right it is.

The Butterscotch Frappe tripled my heaven. Dito na ko titira sa La patisserie.

Ayoko na mag madre pag graduate, mag a-apply nalang ako bilang waitress dito o kaya
taga hugas ng pinggan. Okay na ko 'don.

Pero syempre joke lang. Baka mabatulan ako ni Mama dahil sa baba ng pangarap ko.

Hindi pa ako ready isipin ang future ko, bata pa naman ako. Si god na ang bahala
kung saan niya ko dadalhin, alam ko rin naman pag titripan niya ko on the way but
in the end he won't make me settle for less. Every girl is a princess, yon ang sabi
sa akin ni Papa. Girla shouldn't settle for less because they deserve the world.

Unang araw ko palang sa SA halatang pinag planuhan niya kung anong mangyayari
sakin. But still, I'm thankful na naka tagal ako sa SA.

Naniniwala kasi ako sa saying na, "Everything Happens for a Reason."

Siguro may reason siya kung bakit nya ko dinala sa Sinclaire Academy, siguro may
reason rin siya kung bakit nangyari sakin 'yon nung first day ko, take note
dalawang beses pa.

Siguro malayo pa

'ko para malaman ang reason para 'don sa pangalawa pero yung una alam ko na.

God led me here to meet these two girls in front of me who were bickering about
something, again.

Siguro naisip niya na kailangan ko na nga kaibigan. Dahil nagsasawa na ang bahay
namin sa mukha ko.

'Yan ang pinaniniwalaan ko, sa ngayon.

Dahil lahat ng nangyayari sa buhay ay konektado. 'Yan ang sabi sakin ni Papa, kaya
alam kong konektado ang nangyari sakin noong first day sa future happenings ng
aking life.

Kanina pinupuri ko yung cheesecake ngayon naman iniisip ko yung future ko at ang
pangyayari sa buhay ko. And it happened in a span of 2 minutes.

Minsan natatakot narin ako sa takbo ng utak ko.

We finished eating and headed out. Sabi ni Gray mag lakad nalang raw kami, pumasok
kami sa unang dress shop na nakita namin.

"Diba Ball, so kailangan natin ng may petticoat?"

"Sa tingin mo magsusuot sila ng ganon?" Mia gave me a smug look.

Malay ko ba! Ball raw e! Ibig sabihin fancy! First time ko nga lang umattend ng
ganyan.

"Nah. Floor length dresses will do." Gray shook her head.

They immidiately browsed the dresses, ako naman nasa gilid lang patingin tingin.

"Di ko trip. Tara don tayo sa iba!" Aya ni Mia.

I rolled my eyes and let her drag me. This is going to be a long day.

A few stores, hundreds of dress fittings, and two numbing feet later.

We finally bought masks, puti yung kinuha ko since hindi ko pa naman alam kung
anong dress ang bibilhin ko, kaya white nalang. It's the safest color. The design
was kinda cool kaya na attract agad ako
then we finally entered the store called 'Mad Moiselle', which I feel is the one.

Lord parang awa niyo na. Manhid na paa ko! kailangan ko na mag regenerate. I need
Foooood!

Mia squealed in delight, kinuha niya agad yung lavander colored dress naka naka
hang doon sa gilid, si Gray naman sumuot kung saan.

Naglakad lakad lang ako sa loob ng store, browsing with my eyes.

"See anything you like Bella?"

Napatalon naman nang may biglang nagsalita sa likod ko. Ano sabi nya Bella?

"Ayy hindi ho Bella ang panganlan ko. Adrianna po" Nahihiya kong sagot.

She's a middle age woman with a few strays of gray hair sprouting out of her black
hair. Maganda kaya alam na.

Vampire.

But seriously, seeing Vampires out of the Academy still gives me the creeps.

The lady laughed, "Bella in Italian means beautiful."

Pinupuri na pala yung kagandahan ko hindi ko pa alam.

"I'm Francine, the owner of the store. I can help you pick a dress if you'd like."

"Nako wag na po, baka busy kayo."

"Nonsense. Halika may dress ako na bagay sayo." She pulled me to the marbled
counter at pumasok sa isang door sa likod.

Lumabas sya na may hawak na black dress.

"Try this out" She handed it to me and pushed me to the fitting room. Pumasok ako
sa isang stall at sinuot ko yung dress, habang nagkakanda hirap ako sa pag zip ng
likod bigla namang may kumatok.

"Adri andya ka ba?"

"Mia! Help!"

Pinagbuksan ko siya at siya naman nag zip ng likod ko. We both looked at the
mirror.

"Crush na kita" She gushed.

"Di tayo talo pre."

She laughed. "Awesome choice"

The dress wasn't tight, a little fit in the right places. It emphasized my curves
which made me feel uneasy.

Lumabas kami ng stall at agad naman akong nakita ni Francine.

"You look beautiful!" She clamped her hands in delight.

"Whoo Ganda!" komento ni Gray, may hawak syang dalawang paper bag.

"Okay lang ba?" Tanong ko. I mean, the dress is Black... Black!
"Oh don't fuss Bella. You look beautiful!"

Di parin ako sure pero tinatamad na kong mag hanap kaya ito nalang.

Bumalik ako sa fitting room at tinanggal na yung dress. Paglabas ko pumunta na ko

sa counter para mag bayad. Inilagay ni Francine sa paper bag and she smiled at me.

"Magkano po?"

"Wag na. It's free." She handed me the paper bag.

"Seryoso?"

"Yes, I'm serious. Matagal na kong naghahanap ng babae na babagay 'dyan sa dress.
Everytime na may papasok sa store I feel disappointed because wala sa kanila ang
traits na hinahanap ko. But when you passed through those doors Adrianna, I knew
you were it."

"Ano po bang special dito sa dress na 'to?"

Libre raw e. Tatanggihan ko pa ba? at tsaka parang special sa kanya 'tong damit
kaya nagaalangan parin ako kunin.

"It's the first dress I made." She smiled.

"Sorry po pero hindi ko matatanggap 'yan" Itinulak ko pabalik sa kanya yung paper
bag. I can't take something important. May oras pa, pwede pa akong mag hanap.

"Take it Adrianna, it will be a great honor to me." Itinulak niya sakin pabalik
yung bag.

She wants me to take it. Tinignan ko yung bag at tumingin ulit kay Francine.
"Seryoso ka talaga?"

"Yes, I'm serious," she said. "Now go before your friends wonder what's taking you
so long."

"Thank you!" I bowed and smiled, then ran out of the store.

I found Mia and Gray at the next store. Which is a Candy Wonderland. Syempre natuwa
ako. I finally get to spend my money in the right way!

=================

Chapter Ten

Chapter Ten

"Crush na talaga kita!"

"Ang kulit naman nito. Hindi nga kasi tayo talo. Maganda ka, maganda rin ako. Di
bagay tignan."

Kanina pa sinasabi 'yan ni Mia! Gulo eh. Parehas lang naman palagi yung sagot ko.
Siya yung tumulong sakin mag ayos, dahil expert raw siya sa pag papaganda. Habang
yung iba ay nag hire pa ng stylist para makumpleto ang look nila ngayon, sariling
sikap lang kami dito.

Naging Barbie Doll ako ng wala sa oras.

Si Gray naman tawa lang nang tawa habang ginagawang coloring book ni Mia yung mukha
ko. Buti nga hindi na niya ginamitan ng kung ano yung buhok ko, natural curl na raw
sa dulo, inayos nalang niya ng konti.

Ngayon suot ko na yung dress, hindi parin ako kumportable hanggang ngayon. Bukod
kasi sa maganda, libre pa. Tamang tama nga sa size ko, parang syang dress na ginawa
para talaga sakin. Suot ko na rin yung mask, sabi ni Mia buti nalang raw naka baba
yung buhok, hindi magugulo.

A Black dress and a white mask. It feels like I'm going to a black and white themed
party or a halloween one.

Bagay na bagay kay Mia ang kanyang purple dress. Talagang binida yung puting balat!

Nagbabad ata to sa gatas kagabi. Ang puti eh.

Si Gray naman naka peach dress, light make up lang siya dahil hindi naman daw siya
fan ng mga make up. Kahit ako rin, kaso hindi pumayag si Mia sa'kin dahil first
Ball ko raw 'to.

Sa Grand Hall gaganapin, hindi ko pa napupuntahan 'yon. I never really wander too
far, kung saan kasi ako pupunta doon lang.

Napaka laki naman kasi nitong school na 'to. Akala mo Palace na may

kaduktong na Mansion. Modern kasi ang style nito sa loob pero luma naman sa labas.

"Sa tingin mo anong game yung plano nila?" Tanong ni Mia habang tinitignan ang
sarili sa salamin.

"Malay ko. Di ko nga alam kung totoo. Rumor palang diba?" Sagot sa kanya ni Gray.
Nalaman ko na mahilig palang maniwala sa kung anu ano ang mga students rito, basta
involved ang high ranks or kung ano na pwedeng maging bonggang issue paniniwalaan
nila. Masasanay ka nalang talaga sa rumors. It's their source of entertainment.

"Confirmed na kanina " Malumanay kong sabi. Wala naman talaga akong balak banggitin
iyon, but they're my friends and I'm telling the truth here.

Napatingin naman silang dalawa sakin. "Paano mo nalaman?"

"Yun yung balita na narinig ko" I shrugged.

Yung totoo, si Carly ang nagsabi sa'kin. Sila kasi ang nag suggest ng game, since
kasama nila si Senri hindi naman maka 'hindi' yung administration. Ayaw niya mag
bigay ng info kung anong game ang gaganapin, surprise raw. Kinakabahan nga ako kasi
iba yung ngiti niya habang sinasabi nya sakin yun. Baka ako puntiryahin niya sa
game. Nakakaloko kasi yung mukha 'non.

Kung takot ako sa takbo ng utak ko. Mas takot naman ako sa takbo ng utak niya.

Wala na akong dinalang kung ano pang abubot. Wala rin naman akong gagawin 'ron. Pag
na bored ako, edi tumakas! problema ba yon. Hindi naman required na mag stay kami
hanggang sa matapos.

"May free dance ba?" Tanong ko habang naglalakad kami palabas ng Dusk. Wala nang
tao, kasi medyo late na kami. Sabi nung dalawa okay lang raw na ma-late basta
present.

"Wow! Sabi mo hindi ka

pa nakaka attend ng Ball tapos ngayon may alam ka nang 'Free Dance'?" Asar ni Gray.

"Hindi lang ako nalabas ng bahay pero hindi naman ako taga bundok!"

Sa ganda kong 'to. Mukha bang taga bundok? Aba kung ganon akong ang dyosa ng
kabundukan!

"Yeah, may free dance. Malay mo may mag request sayo" Mia said.

"I doubt it." No one talks to me here other than my friends and no one spared me a
glance after my first day.

Dumiretso kami sa likod ng Building A and B, kung saan naroon ang Grand Hall.

May malawak n drive way papuntang Grand Hall, the rest grass na. Ang daming lights
na naka design sa mga puno! It's so pretty!

Yung ibang mga students naka sasakyan pa, tapos kami paa lang. Aarte ng mga
students dito! Ang lapit lapit lang tapos mag sasasakyan pa? Mga tamad mag lakad.
Naniniwala ako sa kasabihan na, ang tunay na maganda ay hindi maarte.

Pagpasok namin sa Grand Hall, syempre expected ko na marangya ang style. Ilang libo
kaya ang ginastos rito?

Yung mga vampire students nagkalat, yung iba nasa gilid, yung iba naman nasa gitna
nakikipag usap kung kanino.

Dahil pinaghalo kami, mahirap na ma-decipher kung sino ang human o vampire at hindi
makilala ang iba dahil they were all wearing masks, yung iba full face pa ang cover
pero mas maraming half lang.

Humanap kami ng isang bakanteng table, napansin kong lingon nang lingon kung saan
si Mia, kulang na mabali na ang leeg nito.

"Huy! Sino ba hinahanap mo?"

"Walaaaaaa" Sagot niya pero lingon

parin nang lingon. Babaliin ko na leeg nito!

"Kung naghahanap ka ng maganda, humarap ka nalang sakin"

"Wag na, haharap nalang ako sa salamin"

Aba marunong na sumagot ang mistisang vampire!

Sipain ko to eh.

"Mga bata. Wag mag away" Saway ni Gray habang naglalaro sa cellphone niya.

Buti pa siya may ginagawa. Nagsisisi na ko na hindi ko dinala ang my beloved phone.
Mabilis akong ma-bored. You mad bro?

"Ano ba nilalaro mo?" Tanong ni Mia.

"Hindi ako naglalaro"

Sinilip ni Mia si Gray sa tabi niya.

"So kami pa ang tinawag mo ngayong bata?"

"Bakit ano ba ginagawa?"

"Nanunuod ng pambatang tv series."

Sakto namang bumukas yung double doors ng Grand Hall, na kanina ay nakabukas naman.

Talagang sinara nila para sa entrance ng apat na 'to. Lakas maka Mean Girls.

"'O Mia 'yan na yung hinihintay mo" Sabi ni Gray habang nanunuod parin.

Hindi naman siya pinansin ni Mia kasi busy nakatitig ang loka sa apat.

Sabay na naglakad ang Fearsome Four papunta sa pinaka dulo ng Grand Hall, akala ko
uupo sila sa isang table pero dire-diretso sila sa harap.

No doubt naman na maganda sina Rianne at Carly, pero bet ko si Carly. Syempre
kaibigan ko yan! I still can't get over the fact that she's my friend. It's the
miracle of the year para sa isang katulad ko.

She's wearing a royal blue colored dress, kay Rianne naman red, and her lips were
red too. It really gave her the bitch vibe. Sexy and edgy.

Iniwas ko na muna yung tingin ko kay Senri kasi mumurahin

na naman ako ng ilong niya. Kaya yung likod nalang niya yung nakita ko.

Umakyat sila sa stage. Ibinigay naman agad kay Carly yung microphone, parang si
Carly talaga ang nagsisilbing spokesperson nilang apat. Kung tutuosin siya naman
talaga ang pinaka approachable at maayos na kausap.

Nasa kanila ang atensyon ng lahat.

Ang atensyon ko ay naka focus lang kay Carly, but hindi ko maiwasan tignan rin ang
tatlo. They were indeed a cool group. A cool group that everyone admired but never
dreamed to be a part of.

"So everybody has been talking about 'The Game' we're going to play this evening,
and yes we're included..." Carly gestured to the three beside her. Wala man lang
'Good evening' or introduction, Straight to the point agad. That's how she rolls.

"For Humans and other Vampires, wala munang kakain hagga't hindi pa tapos ang Game.
All of us are going to play, nobody is exempted." Carly rolled her eyes dahil may
iilan nang students ang na iinarte.

"So I guess all of you are curious about what we're going to play. I'll give you
guys a hint, we're going to use the whole Academy for this game, but not the Dorms
though. That would be unfair." Carly smirked as whispers erupted. Different
opinions whispered by different students, some screamed their answer and others
kept it to themselves. Iyong iba ay mukhang excited, pero majority ang takot.

Carly lifts her left hand up, silencing the whole room.

"We are going to play Hide and Seek."

Hide and Seek? Mukhang simple lang. But knowing Carly Woodsen, it'll be Hide and
Seek 'Fearsome

Four' style.
Naisip ko na marami naman talagang pagtataguan dito, but mahirap parin no! Kami nga
ni Andy inaabot ng isang oras at sa bahay lang kami noon. Compared naman dito ay
mala shoe box lang ang bahay namin, baka nga box pa ng posporo.

"We are going to play Hide and Seek here in the Academy because we haven't played
any games for a while so we decided to spice things up a bit..."

"Hoy Mia, matunaw 'yang sahig!" Hinampas ni Gray yung braso ni Mia.

"Wag ka ngang magulo! nagiisip ako kung saan ako magtatago!"

"Rianne, Cain , Senri, and I, are going to be the seekers. So I suggest you hide in
the best place you can think of. Remember the Dorms are off limits, once we find
you, you'll return here at the Grand Hall, The last one to be found will be given a
prize. The prize will depend on who found you, a different prize will be given by
each seeker. Easy enough right?" Carly smirked, her eyes shined with mischief na
para bang matutuwa talaga siya sa mangyayari.

The whole Academy as the hiding ground and four seekers. This will be fun but I'm
not interested.

Sana ay matapos ng mabilis para maka kain na ako.

"Now we're giving you a five minutes head start. And your time starts...Now!"

Para namang may dumaan na tornado at lahat ng students nagtakbuhan palabas ng Hall,
napansin ko na ako nalang dito dahil iniwan na ako ng dalawa. Ni hindi man lang ako
sinama! Iniwan nalang ako basta at nakihalo na sa ibang students.

I blew my bangs out of my face and walked out of the Hall, tinatamad ako tumakbo.

Paglabas ko ng Hall may ilan pang mga students na nagkalat sa damuhan,

yung iba umaakyat ng puno, at yung iba naman tumatakbo kung saan. Wala nang bakas
ni Mia at Gray.
Vampires had it easy dahil mas mabilis silang tumakbo. Speed is still based on
rank, Carly mentioned that, nakalimutan ko lang kung kailan.

Nag lalakad lang ako dahil five minutes head start naman daw, siguro naman hindi
ako aabutin ng limang minuto sa paglalakad.

Parang kanina ay halos hindi magkamayaw ang mga students sa pag takbo, ngayon naman
ay sobrang tahimik na.

Nilagpasan ko ang dalawang building at dumiretso kung saan ako dinala ni Carly
noong isang araw.

I just want peace and quiet till a seeker finds me.

Pumasok ako sa cemetery na mas nakakatakot pa kapag umaga. Wala nang ilaw na
nakasabit sa mga puno sa part na 'to. The wind increased kaya nayakap ko ang sarili
ko. Ngayon nagsisisi ako dahil hindi ako nag dala ng blazer or jacket. I should've
kung ayaw kong mamatay sa lamig. Minsan talaga si Adrianna tanga.

Tinaas ko na yung dress ko para hindi madumihan, nakakahiya naman kasi. Libre na
nga lang tapos dudumihan ko pa.

There were a lot of dead leaves and twigs kaya hindi naging tahimik ang paglalakad
ko.

Nakakapag taka nga kasi walang Humans or Vampires dito, kung tutuosin ito ang
pinaka best place na mag tago. Sa likod ng isang tombstone ay pwede nang maging
hiding place. Madilim rin kaya hindi mabilis makita but Vampires probably have
night vision or something kaya makakakitaila sa dilim, I have to ask Carly that.

Yung sinabi ni Carly kanina na unfair, hindi dapat para sa kanila 'yon. Para
sa'min,

power palang ni Carly walang wala na, tapos may Telekenesis pa si Rianne, kaya niya
atang mag palutang ng puno.

Sa dami namin, wala parin kaming laban sa kanila.

Naglakad ako palapit sa ilalim ng puno na inupuan namin noon ni Carly, kung maka
'noon' ako feeling ko naman matagal na nangyari 'yon pero nung isang araw lang
naman.

Pero bago pa man ako makaupo, biglang lumakas lalo ang hangin at may nalaglag
galing sa itaas ng puno na kinatatayuan ko.

It all happened so fast... A hand was suddenly clamped against my mouth preventing
me to scream, and another hand wraps around my waist, securing me in.

"Found you." Senri whispered in my ear, he was too close for my liking but my mind
turned short circuit knowing that he's there. Behind me. With his freakin face so
close to my neck!

Holy shit.

"You shouldn't be walking alone in a cemetery at night, Human." He said before

releasing me.

Napaatras naman ako at humarap sa kanya. Oh gods. Inaasar talaga ako ng ilong niya.
Alam niyo yung sudden burst of jealousy kapag nakita mo iyong facial features niya
kahit na lalaki pa siya?

Senri isn't wearing a mask, his perfect face is exposed right before my eyes. The
moonlight illuminated half of it while the other half is hidden behind the shadows,
his eyes were impassive but he's staring intently at me.

Then something clicked.

I fear Senri Sinclaire when he's this close to me but I admire him from afar.

Why? I really dont know. All I know is right now... I'm afraid.

I'm afraid
of him and I'm afraid of what I might do if he stands close to me again.

I feel okay when he's far and when there are others around but when he's this
close... bigla nalang nabura sa isip ko lahat. Panic and fear started to kick in.

"Why? because creatures like you are lurking out here, Vampire?" I manage to
counter what he said before taking a step back without breaking eye contact.

Deep breath in, Adrianna.

His face is emotionless. I think he already mastered the poker face kaya madali
nalang sa kanya gawin ang ganyang ekspresyon.

"You're afraid of me," he stated in a whisper, his voice bearly audible as he took
a step forward.

Jusko eto na naman tayo sa step by step. Tuwing magkakalapit kami nito, palagi
nalang may ganitong eksena. Ano to? Trademark scene?

"Wag kang lalapit! Tutusikin ko yung mata mo ng heels!" I threatend. Okay, so I

threatend him. Which probably isn't a good idea.

I managed to threaten a Pureblood for fucks sake. First I got him annoyed now I'm
here throwing threats at him. This night won't end up pretty.

He stopped and an amused expression took over his face.

"Kahit naka sneakers ka?"

Ay oo nga pala! Pahiya ako 'don ah.

Tinignan ko yung paa ko at sure ngang naka black sneakers ako. Hindi ako nag heels
kasi masakit sa paa, tsaka hindi ako sanay mag suot ng mga ganon. No one will care
if I wear heels so why bother?
"Ipapalamon ko sayo ang sneakers ko kasama medyas!"

Another threat.

"Tingin mo naman masasaktan ako nyan?" He rolled his eyes at me.

Tama nga si Carly, kapag nag salita si

Senri maiinis ka talaga.

May kakaiba sa tono ng pananalita niya, hindi mo alam kung seryoso ba o nagbibiro.
At pabago bago rin ng ekspresyon.

A rush of wind passed by my figure, biglang naglaho si Senri sa harap ko. When I
turned around, he's there sitting under the tree where Carly and I hung out.

"I'm not going to hurt you," he said before glancing at my idle figure. Senri's
face was no longer impassive, instead he looked...calm.

"How can I be sure?"

He casually leaned on the tree.

"When I drink from you, the smell of your blood will mix with the air. The whole
Academy will know a human is bitten," he answers bluntly.

His answer was straight to the point but it was good enough.

"Fine by me." I shrugged and took a seat next to him but not too close though.

"Diba naglalaro ng hide and seek? Dapat naghahanap ka ngayon." I said after a few
seconds of silence. I'm aware na hindi naman niya ako inimbita na umupo sa tabi
niya but I got here first! Inagaw niya ang pwesto ko!
"It's just a stupid game Carly wanted to play, I came here to get some peace and
quiet so shut up."

Sungit! Siya na nga kinakausap ayaw pa. Itinaas ko yung tuhod ko at doon ipinatong
ang ulo ko.

Binunot ko nalang isa-isa yung damo dahil wala na akong magawa. Sinilip ko naman si
Senri sa tabi ko. Nakapikit sya, hindi ko alam kung tulog ba o hindi.

Lumipas ang ilang minuto, nakapikit parin siya. Tulog na siguro.

Nilalamig na ako. Anong oras ba kasi matatapos 'tong game na 'to?

Kung tutuusin talo na naman ako. Nahanap na ko ni Senri, edi dapat bumalik na ko sa
Grand Hall? Pero tinatamad pa ako tumayo... dito muna ako.

Ngayon ko nalang ulit nakatabi si Senri, naisip ko iyong unang araw na naka tabi ko
siya. He used to be my seat mate but ako na ang nag adjust para makalayo sa kanya.
I remembered how he stared out the window all throughout the class. I have to say
that I admired him sa oras na iyon but that was before...you know na.

Seeing him like this makes him less dangerous.

I can't let this moment pass. Kahit na hindi niya ako kinakausap.

Okay lang basta katabi ko siya.

=================

Chapter Eleven

Chapter Eleven
 Halos kalahating oras na kaming magkatabi ni Senri, wala paring nangyayari. I
wasn't disappointed or anything, I actually liked it. Tulog ata siya e, kanina pa
kasi hindi gumagalaw.

Samantalang ako manhid na ang buong likod at hita, kanina pa ko paiba-iba ng

pwesto, I but never dared to move an inch closer.

Naguguluhan ako sa sarili ko. Sobra. Pwede naman akong umalis na pero hindi ko
magawa. I feel like a creeper again because he's asleep beside me and I'm staring
at him like there's no tomorrow.

Kamusta naman ang pag iwas ko?

Eto sirang-sira na ang great wall of Adri na halos isang buwan kong itinayo.
Tinamaan ng napaka gwapong dilubyo na si Senri. Hindi talaga makatarungan ang mukha
nito. Nasaan ang hustisya?!

I'm having mixed emotions.

First I was afraid, but then I sat next to him... I don't know anymore. Is this the
girl in me speaking? Nagkakaganito ako dahil sa itsura ng katabi ko? Maybe I'm just
attracted to his looks like others are. He is damn gorgeous and it's not up for
argument.

My eyes darted to his face again.

Kanina pa ko kating kati na hawakan yung buhok niya at pisilin yung ilong niya!
Naka side view kasi kaya yung buhok niya na mas madilim pa sa gabi ay naka hang sa
noo niya, may hangin effect pa. Para siyang ready sa photoshoot sa pwesto niya
ngayon. Tapos yung ilong naman niya na naaaninagan ng moon, kitang kita kung gaano
ka perfect yung L shape.

Kung sino po ang bumuhay kay Senri sa mundong ito, Salamat po!

Someone should pull my eyes out right now. I'm staring too much. It's getting
unhealthy.
 To my surprise, Senri opened his eyes. Dark orbs stared directly at me.

"You won," he said.

"Ha?" Kunot noo kong tanong. I won what?

"You won Carly's stupid game." He stated with a sigh. Boredom and a bit of
annoyance was etched on his face.

"Hala! Hindi pwede yon. Talo na ko kanina pa. ikaw pa nga nakahanap sakin diba?"

"Oo nga talo ka na kanina pa but hindi ka naman pumunta sa Grand Hall after I found
you, kaya ang iniisip nila ngayon na ikaw ang panalo." Napakamot siya ng ulo before
muttering a few incoherent words. I heard the words 'Stupid' and 'Girl' but I
shrugged it off.

"Paano mo naman nalaman na iniisip nila 'yon ngayon?"

"I know everything, kaya alam ko rin na kanina mo pa ko tinitignan." A smirk took
over his lips.

Oh my packing tape. He has dimples. Freakin' dimples!

He stood up and placed his hand in front of me to help me stand up but I only
stared at it dahil hindi pa maka get over sa dimples niya.

My gaze went to his hand and back to his face, I'm confused and shocked. Naisip ko
bigla iyong ability ni Cain, baka ganon rin yung kanya. Is it safe to touch him?

Dahil siguro napansin niya na wala akong balak tanggapin ang kamay niya, he let out
a sigh and held onto my shoulders pulling me up to my feet.

"Since you're the winner and I'm your seeker, I

have to give you your prize." He sounded bored, para bang nire-recite niya yung
words.

"What kind of prize?"

Senri steps back and bowed, he turns his gaze up and offers his hand again. "Miss
human, will you dance with me?"

My breath hitched. Am I dreaming? Is this real? Baka naman nakatulog ako kanina
habang nakaupo ako at katabi ko siya, panaginip lang to! This can't be real!

I blinked like a stupid girl I am before pinching myself. It's no use. Nasa harapan
ko parin siya.

Senri Sinclaire is asking me to dance with him.

Dahil sa hindi ko pa ma absorb ng maayos ang nangyayari, I was shocked when he

pulled me by the waist and clasped his hand to mine.

"Whether you like it or not, ito ang prize mo. You have no choice and so do I."

That kinda stung a bit but what the hell. Wala akong choice at siya na rin ang
nagsabi.

"Paano tayo makakasayaw? wala namang tugtog?" I asked. I kinda felt a little bit
awkward holding his hand like this.

He fished something out of hia pocket, which I'm guessing is his phone. I'm right!

He took a second to fiddle with it habang ako kay halos hindi na makahinga. I'm
lacking oxygen. He rendered me breathless and speechless. He still has his other
hand on my waist kaya limitado talaga ang galaw ko.

The phone's light was some kind of spotlight dahil naaninagan ang mukha niya.
Parang nagkaroon ng highlight.
He lets go of me to put his phone on the ground, I suddenly felt cold. Another
presence

really makes you feel warm. Now I uderstand why some people need another person to
feel warm on cold seasons.

A familiar tune blared through Senri's phone. He retuned and held onto my waist
again, clasping his hand to mine as I draped the other on his shoulder.

We felt and looked so formal right now.

"Bloodstream, how ironic."

"Don't ruin the moment," he only rolled his eyes, looking amused and annoyed at the
same time.

"Medyo may problema lang, hindi ako marunong sumayaw..." I shyly stated and shook
my head avoiding his beautiful eyes.

"Just follow my lead," he whispered and started moving.

Senri gracefully swayed leading me with him, creating a slow tempo with the music.

The music and the wind was the only soud I could hear, but the silence wasn't
deafening instead it felt comforting.

This is the kinds of silence you want to be with when you're alone.

Wake up. Look me in the eyes again

I need to feel your hand upon my face

Words can be like knives, they can cut you open

And the silence surrounds you and haunts you

Senri Sinclaire is my first dance, my mind may fly to different directions but
somehow when he's with me, my mind and attention stays intact. His presence
demanded attention and seeing his whole being made it hard not to give it to him.
Hindi ko inisip na sya ang magiging first dance ko this night, ni hindi ko nga
inakala na makakasayaw pala

ako sa gabing ito. Even with my mixed feelings, I can still decipher what to feel.

I think I might have inhaled you

I can feel you behind my eyes

You've gotten into my Bloodstream

I can feel you flowing in me

Alam kong napilitan lang si Senri na isayaw ako dahil sa prize ko nga raw 'to.
Carly made him do it. What if I didn't win? Kung iba ang nanalo, isasayaw niya rin
kaya ng ganito?

I'm a lucky girl then.

This is our moment and nothing is going to stop it.

Words can be like knives

They can cut you open

The silence surrounds you and Haunts you

I think I might have inhaled you

I can feel you behind my eyes

You've gotten into my Bloodstream

I can feel you flowing in me

"Consider this as me saying sorry," he whispered as we moved together.

"For what?"

He changed our places, I was now in his place and he's now in mine. The wind blew
my hair forward, the mask was still attached to my face. Nakalimutan ko na ngang
suot ko to but I can see Senri's eyes almost black as night.

"For what I did to you."

"Nag sorry ka na kaya," kunot noo kong sabi.

"Labag sa kalooban ko yon, this 'Sorry' is more... genuine" a small smile appeared
on his lips and there it is again! Dimples!

"Sorry din dahil pinagtripan kita."

He chuckled, "I almost forgot about that," then he smiled, like his 'sorry' it was
genuine.

"Apology accepted."

Spaces in between
Two minds and all the places they have been

I try to put my finger on it

I try to put my finger on it

I think I might have Inhaled you

I can feel you behind my eyes

You've gotten into my Bloodstream

I can feel you flowing in me

The song ended but we stood in place, neither of us moving a single muscle. I
didn't let go, and to my surprise neither did he.

Inaasahan kong bibitawan na niya pero hindi.

Shit. This is all surreal.

I still refuse that this is real but Senri's eyes said so.

His eyes alone is addicting. You know that it's holding so many emotion but still
appear hard, impassive and emotionless.

My subconscious is glaring at me then shakes her head, 'Step Back Adrianna' she
says.

So I did. Bumitaw ako. Humakbang ako palayo sa kanya.

"I should head back..." I said.

"You should, your friends are wondering where you are and Carly hasn't taken the
stupid smirk off her face knowing that you won."

She probably saw this before it happened.

I nodded and bowed to him.

Senri's a Pureblood and I'm merely human. I have to show respect.

That statement alone can mess my head up.

He's a Pureblood and I'm a Human.

I can't let my little crush for him grow. It can ruin everything, specially me. But
then again, the heart has a mind of its own.

Alam kong maraming nagkakagusto sa kanya, pero naexperience ba nilang ganito

kalapit si Senri sa kanila? Hindi.

He probably won't single me out. Sa dami nagkakagusto sa kanya, siguro na classify

niya ako na isa na doon. I fall on that page as everyone else. It's sad but true.

I turned and started walking to the path back to the Grand Hall but a hand holted
me to stop.

I wasn't suprised. Kaming dalawa lang naman ang narito.

I gave Senri a confused look, eyeing his hand holding on my forearm.

"I hope you dont mind me saying this but you look beautiful tonight Adrianna."

My name drawled out his sweet lips, it was freaking surreal.

Senri I dont mind at all but what you said was a total wrong move.

"Where have you been?" bungad na tanong sa'kin ni Mia.

"Hiding?" it came out more of a question than an answer. Iyon naman kasi ang
ginagawa ko.

I was still dazed when I stepped out of the cemetery knowing Senri was still there.
Pag pasok ko ng Grand Hall Carly's shimmering eyes greeted me. She was standing
with Cain and Rianne... I think she's the only one who knew I won, kasi kung alam
nina Mia at Gray edi sana kanina pa ko sinisigawan niyan.

"Kanina pa kaya tapos yung game." Mia informed.

"Naglakad lakad muna ako," I replied before giving her an innocent smile.

"Sino ang nakahanap sayo?" tanong niya sakin with a scrutinizing gaze.

"Si Carly" I swiftly answered before sitting down. There was something in me na
ayaw i-share ang nagyari kanina.

"Akin si Cain! Shit. Grabe talaga! tinupad talaga ang wish ko!" she exclaimed.

"Kahit si Senri yung wish mo yung maka hanap sayo?" singit naman ni Gray.

"Wag ka ngang epal. Palibhasa kasi si Rianne ang naka hanap sayo!"

Inirapan lang siya ni Gray, sakto naman may nilapag na pagkain sa harap namin, Mia
stayed quiet dahil hindi niya dala ang blood dosage niya.
Kinuwentuhan nila ako kung saan sila nag tago at ano ang mga kaganapan sa game, ako
naman tumatango lang habang kumakain. Ewan ko dito sa dalawang ito at ang bilis
maka sagap ng gossip.

In the middle of our conversation, Senri enters the Grand Hall. My gaze followed
his every move and so did everyone else as he stands next to Carly. When he stood
next to her, she immediately whispered something to him. He rolls his eyes as Carly
laughed.

I wonder what they're talking about...

"Adri hindi ka naman nakikinig eh! Ano ba kasing tinitignan mo?" sinundan ni Mia
yung tingin ko.

"He's here!"

Akala ko ay napansin na niya kanina si Senri at hindi lang nag react.

"San kaya nanggaling yang gwapong nilalang na yan?" she asked, pursing her lips as
Senri turns to Cain. Giving him a high five. At that certain moment, he looked so
carefree. I suppressed a sigh when I saw that. Why can't he stay like that?

"Alam wala pang nagsasabi na si Senri ang seeker nila." Gray stated.

"Talaga?" Mia said in disbelief.

"Yep. Si Rianne, Cain and Carly lang ang pinaguusapan not Senri!"

"Pero maraming nag tatanong kung nag seek nga talaga siya, was he even part of the
game? Maybe he wasn't in the mood." Mia added.

"If he did then the person he found is freaking lucky."

"Correction. 'People' hindi Person"

"Malay ba nating kung ilan ang nahanap niya!"

Well he found me, I guess I can consider myself lucky but only for this night.

=================

Chapter Twelve

Chapter Twelve

I feel so tired to the point na ihiga ko lang ang ulo sa surface ng shelf ng locker
feeling ko heaven na. I look like an owl with my eyebags.

Mukha akong hindi natulog ng sampung taon. Yung buhok ko naman parang pugad ng
ibon!

Why?

The ability to sleep had slipped out of my system last night. Mag drawing ba naman
buong magdamag.

I think pwede nang i-exibit ang drawings ko. And it's all him. I felt so fascinated
with his whole being that I can't freakin forget it.

Ewan ko ba dito sa isip ko. Mukhang na invade na ng Senri Virus.

Evident na ang said Virus dito sa Sinclaire Academy. Nahawa lang ako. And the said
virus is so oblivious.

Para akong zombie na kumukuha ng libro sa locker, mas mabagal pa sa signal ng wifi
na nasa bundok. Kuha ng isang morning book sabay palit naman ng afternoon books.
 I feel so lazy and sleepy! Konti nalang malapit ko nang ipatong yung ulo ko sa
locker shelf at dito na talaga matulog.

Kung pwede lang, eh. Tapos wala pa akong kasabay mag lunch. May importanteng
gagawin yung dalawa kaya hindi raw makakasabay sa'kin. Sabi pa nga nila enjoyin ko
raw yung sarili ko habang wala sila. Paano ko ma e-enjoy e wala

nga akong kasama?! ang sakit sa bangs nung dalawang yon.

"May naaamoy akong something!" Carly said in a sing-song, suddenly appearing beside
me. I looked around before turning to her, mukha perfect timing ito palagi.

"Hoy kahit ganito ang itsura ko, naligo naman ako."

"Gaga. What I mean is may something kayo ni Senri though I can't really put my
finger on it but meron talaga."

Something? Ano ba ang iniisip nito?!

"Pinagsasabi mo?" isinarado ko na ang locker at humarap sa kanya. She looks like a
goddess at nahiya ako sa itsura ko ngayon.

"How was the dance?" she ignored my question, and asked me that with a smirk.

"I think he fell for me" I joked.

"Taas mo mangarap ano?" she rolled her eyes.

"Kapag wala kang pangarap, wala lang mararating sa buhay."

"Anong connect?"

"Wala, may masabi lang. Bakit ka ba andito?"

"Bawal na ko ngayon sa hallway?"

"Tinatanong kita ng maayos ha"

"Sinusundo kita!" sabi niya at sumabay maglakad sakin.

"Bakit? mamamatay na ba ko?"

"Ano bang nakain mo at ganyan ang takbo ng utak mo ngayon?"

"Yun nga yung problema,

hindi pa ako kumakain."

She shook her head and linked her arm with mine. "Sinusundo kita kasi sabay tayo
mag la-lunch. Having lunch with us is still part of your prize!"

"Sana pera nalang ang binigay nyo sakin. Natuwa pa ko"

"Talagang sinabi mo pa yan ha. Eh enjoy na enjoy ka nga habang kasayaw mo yung
bakulaw na yon!"

May point siya don.

Na LSS nga ako sa Bloodstream, I had it on repeat last night while drawing.

I have a drawing of him sleeping, iyon ang pinaka favorite ko sa lahat. The memory
was so fresh kaya na drawing ko ng maayos.

I also drew the scene when we're dancing, in my point of view of course. I drew his
smile and his dimples. The dimples still has an effect on me.
"So ano sasabay ka ba?" tanong ni Carly.

"May choice pa ba ko, hindi ka naman kasi tatanggap ng 'No'"

She laughs. "Yep, so tara na!"

I let her drag me to god knows where, wala akong ganang pumalag pa.

We reached a dead end. My brow shot up bago ko lingunin si Carly.

I examined the wall closer at nagulat ako nang makitang may pintuan pala doon.

Carly pulls me closer to the door and opens it, hagdan ang bumungad sa'min. The
walls were designed with cool paintings and framed sketches. I looked at all of it
in awe. The

artist who made these totally trumps my skills.

"Adrianna Welcome to the Fearsome Fours' Leisure Room" Carly said, letting my sight
wander to the whole room.

I resisted the urge to scruch my face when she said "Leisure room", the place looks
like a modern room squeezed together to create a mini mansion. Meron ba non?

It's very spacious and clean, there were doors leading to I don't know where. Mas
malawak ata ito sa bahay namin.

The place is underground so there were no windows, malawak naman ang living room at
ang mga pader ay may mga paintings rin na naka sabit. The gigantic TV was closed
and there were game consoles scattered on the carpet floor.

My eyes wandered to the right, and there I saw four doors. Siguro ay kwarto nila
iyon.
"We usually hang out here kapag hindi kami umaattend ng klase" Carly says, sitting
on the sofa. She pats the space beside her kaya umupo ako.

"Iba pa ba ang dorm rooms niyo dito?" Para kasing ayaw nila sa sibilisasyon, sa
loob talaga ng building ito ginawa at hindi pa sa tabi ng Dawn o kaya sa loob nito
mismo.

"Oo naman," ngumiti siya at nilibot na rin ang buong kwarto. "Sa Dawn rin naman
kami, it's required for all Vampires hindi kami exempted doon. We have our
privileges, like this room for example."

Nagkibit balikat siya at sumandal. "It was originally for Senri dahil galit sa
mundo 'yon, naisip nalang ng magulang namin na bigyan rin kami ng space

rito. Much to Senri's chagrin."

"So matagal na pala 'to?" Inexamine ko ang mga gamit, mukhang mahahalin lahat.
Nakakatakot ngang hawakan.

"Yeah..." she trailed. "Ever since we came here. Home schooled kami noong
elementary."

"Ang tagal niyo na pala dito sa Academy"

Sabay naming nilingon ang main door nang makarinig kami ng mga yapak. Bumungad
sa'min si Cain at Rianne.

Rianne Dilaurentis stood in front me with all her princess like glory, eyeing me
from head to toe. This is the first time I saw Rianne up close and just like the
rest of them, this girl is damn beautiful.

Why and how did I end up in a room with three members of the Fearsome Four?

May nang ti-trip ata sa buhay ko ay inilagay ako dito, hindi makatarungan ito!
Nakakaloka ang itsura ko ngayon tapos makakasama ko pa sila na maikukumpara sa mga
models sa Milan? Grabe na ha.
I suddenly felt ashamed of my appearance.

"You must be Carly's new human friend," Rianne says, eyeing me again before
offering her hand. "I'm Rianne Dilaurentis"

Tinanggap ko naman yung kamay nya "Adrianna Walter, nice to meet you"

"Likewise." Rianne smirked, she then turned her attention to Carly.

"Where's Senri?" tanong niya bago umupo sa high stool ng kanilang bar.

"When did I care kung nasaan si Senri? It's not like I have a tracking device on
him," ngumiwi naman si Carly. "He's probably somewhere around the world right now."

Nakikinig ako sa usapan ng dalawa kaya napatalon ako nang biglang tumabi si Cain
sa'kin.

"You're the winner of the game last night, right?" Ngiting-ngiti niyang tanong
sa'kin. His smile gave me the creeps but he gave out an intimidating and friendly
vibe, like Carly.

Note to self: Do not go near Cain Woodsen

I stared at him, complementing if I offer my hand or wag nalang.

"Don't even think about touching her Cain!" His twin scolded, hitting his shoulder.

"Wala pa nga akong ginagawa!" Cain retorts, touching the spot where Carly hit. "And
I'm wearing my gloves!"

That's when I noticed his fingerless leather gloves. Kind of like what bikers wear.

"Give the girl some privacy and do not touch her while she's here. Am I clear?"
Carly crossed her arms and raised a brow at the pouting Cain.

"Clear as glass!" Cain mocked salute.

"Why is she here anyway?" Rianne asked looking at me again. It was kind of rude to
ask someone about another while nasa loob o harap lang ang pinaguusapan.

"We

agreed to have lunch with whoever the winner will be right? That's why she's here."
Carly answered like it's the most obvious thing in the world.

"I thought we're having lunch in the dining hall, not here." Rianne stated before
laughing without humor. "You can't possibly let a human stay here"

"Change of plans," Carly smoothly answered. "And besides Adri is no ordinary human"

What does she mean by that? Hindi ko alam kung pinupuri o nilalait niya ako, eh.

"No ordinary human?" tumaas naman ang kilay ni Rianne.

Carly linked her arm with mine before grinning, "She's my friend and that makes her
different!"

"Whatever" Rianne glared and poured her glass some wine. I'm not sure if it's
really wine.

Carly pulls me to the bar and made me sat on the high stool. "Do you want anything?
Juice? Water? Wine? Vodka?"

"Are crazy? Bakit kasama sa option ang Vodka?"

"Atleast nga may option ka pa," inirapan niya ako. "Vampires don't get drunk, it's
normal for us to drink any alcoholic drink at anytime. Other humans do that
sometimes too."
"Lucky" I grumbled instead. I never tasted alcohol before. Ayokong maramdaman ang
aftermath of being drunk.

The Twins chatted absentmindedly

while I sat there and listened, wala naman akong maishe-share sa usapan nila kaya
makikinig nalang ako. In the middle of their conversation Rianne stalked off saying
something about finding Senri and spending lunch with him. Masyado raw contaminated
ang hangin dito.

I yawned and immediately covered my mouth. Bigla akong tinamaan ulit ng antok,
sanay naman akong hindi kumpleto ang tulog pero gusto kong matulog kahit isang oras
lang ngayon para naman gumana ng maayos ang brain cells ko.

"Carls, your friend is sleepy." Cain stated gesturing to me.

"Didn't I tell you not to touch her?!" Carly said.

"Nakita mo bang hinawakan ko siya? Hindi naman. I didn't use my power on her. Look
at her! She looks like a bear who needs to go on hibernation any minute" Cain
countered.

Unti unti namang bumabagsak ang eyelids ko, to hell with eating and class! Gusto
kong matulog!

Sinalo naman ni Carly yung ulo na muntik nang tumama sa surface ng bar.

"Bakit ba puyat na puyat ka? ano bang ginawa mo kagabi?" tanong niya at inayos ang
ulo ko.

"May insomnia ako tuwing monday"

"Ganon? may araw talaga?"

I gave her a tired smile bago tumayo. "Sorry ha, inaatok na kasi talaga ako.
Matutulog nalang muna ako, pwede bang ire-schedule nalang yung lunch date?"

"Oh

okay lang! Dito ka na lang rin matulog! Maglakakad ka pa pabalik ng Dusk, baka
makatulog ka pa sa daan."

"Saan naman ako matutulog dito?" My eyes widened

"In my room of course." She smiled brightly and pulled me to the four doors on the
other side of the room. Binuksan niya yung pangalawang pinto at pumasok.

The room was double the size of my dorm room, or even bigger. It was a room fit for
a princess.

"Carly kaya ko namang mag lakad papuntang Dusk! Doon nalang ako!" The white and
baby pink theme dominated the whole room.

Nakakatakot dumihan yung white carpet nya. Ayokong humakbang papasok samantalang si
Carly naman nasa gitna ng kwarto at tinatawanan ako.

"Wag ka ngang mahiya! We're friends now. What's mine is yours."

"That statement is for married couples not friends"

Carly Woodsen is too generous for her own good.

Napabuntong hininga siya at hinila ako papasok, tinulak niya ko sa kama na kasing
lambot ng ulap.

"Go to sleep and wake up until you're fully rested and energized" she said,
standing beside the bed.

"But-"
"No buts Adri. Just go to sleep, you need it."

Tumango nalang ako. Let's face it, I can never win against Carly. No one ever will.

She smiled before turning the lights off.

Sleep immediately welcomed me with open arms.

I woke up with the sound of something from outside. My eyes flew open and saw
nothing, the room was dark there were no windows so there isn't any light coming
from outside. Uminat ako na parang pusa at umupo.

Even in the dark, I knew my hair is sticking everywhere and as a natural habit
after waking up, I tied it in a messy bun. Palagi akong may naka lagay sa wrist na
panali sa buhok.

Since wala ngang bintana at wala namang orasan si Carly dito, hindi ko malaman kung
anong oras na. I don't know kung umaga pa ba o gabi na.

The sound of footsteps from outside ringed in my ear. Something smells delicious.

My stomach grumbled in protest, begging to be fed. Hindi nga pala ako kumain
kanina.

Kinapa ko ang daan sa dilim at tagumpay ko namang narating ang pinto na hindi
nadadapa. I twisted the handle and my eyes squinted from the light.

I sucked in my breath and gasped... speechless.

Senri is standing right before my eyes shirtless.

Freakin. Shirtless.
God, I'm asking once again. Is this a blessing or misfortune?

=================

Chapter Thirteen

Chapter Thirteen

Do you guys know the scene where the two characters stare at each other for long
agonizing minutes and then the guy suddenly scoops the girl in his arms and kiss
her senseless?

Yeah that is the scene that I'm praying to happen right now.

But sadly, the odds weren't on my side and I'm also kidding. I'm not that
desperate.

Senri is still standing in front of me, a gray shirt bunched up in his hand, he
looks shocked. Well shock was an understatement. His usual emotionless eyes were
wide open after seeing me standing there like a post gripping the door handle
handle.

I was shamelessly gawking his sinful body that can make any woman melt with just
one flex. I suddenly wished na sana ay wag siyang gumalaw. Kasi pag gumalaw sya...
I think I'm gonna die.

He wasn't too muscular though his muscles were fit on the right places like it was
carved to perfection, and he has abs! Six pack to be exact.

Perfect body and face all in one.

Senri Sinclaire is undeniably sinful to look at. He's sexy as Sin. With a capital
S.
Senri being shirtless should be a crime. It's torture to all woman kind! And I'm
experiencing it first hand. Front seat baby!

Shit. I sound like a pervert.

"Take a picture. It'll last longer."

He snapped me out of my trance and my gaze

darted to his face.

His face turned impassive again as he stares back at me. The light from the bar is
the only lighting in the room illuminating his dark eyes.

"What are you doing here human?" he asked shrugging his shirt on without breaking
eye contact. Okay... what is air?!

His gray V-neck shirt clung to his body like wet tissue, natakpan lang yung katawan
niya pero visible parin kung gaano ka well toned yung muscles niya.

Why am I such a sucker for guys in V-necks?!

Senri can accomplish world domination by just showing off his whole being. It's so
unfair to others to be this handsome.

Akala ko naman magiging maayos na ang paggana ng brain cells ko, hindi pala.

Stupid Vampire!

Stupid Sexy freaking Vampire!

"Tss. Bahala ka nga dyan" Tumalikod sya at dumiretso papuntang bar.

Nabuhayan naman ako ng sense at sumunod sa kanya. Nako naman kasi Adrianna!
mamanyakin mo na nga lang, magpapahalata ka pa! Yan tuloy iniwan ka!

Napadaan naman ako sa isang digital clock, I caught a glimpse of the time and my
eyes winded. 8:30 na pala? Tapos na ang dinner sa Dining Hall. I skipped dinner,
dammit! Gray is probably freaking out.

Napalingon

ako kay Senri, nakita ko siyang lumiko papasok sa isang pinto. Alam naman ata niya
na sinusundan ko siya pero hindi naman niya ako pinipigilan kaya go lang! Follow
the gwapo!

When I stepped in, napansin ko na kitchen na pala ito. A wave of luscious smell hit
my nostrils making my tummy growl. Tinakpan ko naman agad ang tyan ko sa hiya pero
napalingon na si Senri sa'kin. He raised his brow at me.

I shook my head. The godzilla in my tummy is screaming for food. I have no control
over it.

I have to get out of here and find some. Naalala ko ang mga gamit ko, I know I left
it here somewhere. Wala naman sigurong kaso kay Senri kung halughugin ko yung
Leisure room nila diba? Tutal nag luluto lang naman siya dito.

"Alam mo ba kung asan si Carly?" I asked. Alam kong alam ni Carly kung asan ang
gamit ko, I need to take it bago ako umalis dito. I have unfinished homeworks, and
I skipped class today so I'm so screwed.

"She's out... hunting" he grunted, rummaging through the cabinet.

My breath hitched at his answer so instead of answering I trailed my eyes through

the modern looking kitchen. Lahat siguro ay bago dito, halata naman eh.

What did I expect? This is Leisure room after all. The Vampires who own this are
puking money.

Parang umiikot na sa buong kitchen ang

amoy ng niluluto ni Senri, I snuck at glance at him and saw that he was already in
front of the stove throwing different ingridients in the pan. I guess he's cooking
dinner for himself. Nakita kong may niluluto pa siya sa kabilang stove.

Inaasar lang siguro ako nito kaya hindi niya ko pinapa layas kasi alam niyang gutom
ako. The godzilla like growl was dead give away.

I don't know why it's such a turn on for me kapag nakikita kong marunong mag luto
ang isang lalaki, siguro dahil hindi ako marunong kaya ganon.

"Tingin mo anong oras sya babalik?" I really need to get out of here, nagugutom
lang ako lalo!

"Probaly by midnight," he answered with his back still turned to me, but then he
faced me. "Kung may kailangan ka, ipagpabukas mo nalang."

Umiling ako. "Hindi pwede, hindi ko alam kung saan niya nilagay yung bag ko.
Kailangan ko makuha 'yon ngayon."

"Edi maghintay ka hanggang madaling araw" he grumbled, turning his back to me

again.

Bakit kadalasan ng mga gwapo, kung hindi playboy, masungit?

I sighed before standing up. Wala naman akong gagawin dito, If I stay longer then
lalo lang akong magugutom. I gotta feed my beast. Or maybe I could wait in the
living room? Sabi kasi ni Senri baka madaling araw pang makarating si Carly... I
could get my stuff tomorrow nalang.

Less hassle, right now I need to eat. I don't care about homeworks.

"Where do you think you're going?" I heard him ask nang palabas na ako.

"Lalabas?" I gave him a confused look and hooked my thumb behind me.

"Sit." He ordered in a flat tone, pointing at the high stool sa kitchen island.
"Bakit?" I made a face.

"I said sit!" he repeated with a voice full of authority.

"Opo!" I dashed to the high stool, his tone reminded me of my Mother tuwing may
nagagawa akong mali. Yung tipong bibilangan na ko ng 1, 2, 3...

Diba fear ng lahat ng bata 'yon? Bago pa umabot ng 3 dapat sumunod ka na. Pro tip
'yan kids!

I kept my head while he continues cooking. Wala naman akong masabi, ni hindi ko nga
alam kung bakit niya pa ako pinaupo dito. Doesn't he want the stupid human girl out
of his sight?

I resisted the urged to gasp nang may lumapag na plato sa harapan ko.

"Uhm..." I squirmed, finding words to say and I ended up with nothing. He placed a
plate of food in front of me... does that mean...

"Ano 'to?" I decided to ask him nalang instead of assuming.

"Obvious ba? Edi pagkain." He grunted before turning his back to me again.

style="text-align:left;">"Alam kong pagkain 'to" I glared at his back, tinatanong

ko kasi ng maayos eh. I'm not that stupid for him to talk to me like that.

"Pero bakit nasa akin? Diba para sa'yo 'to?"

Hinarap niya ako at tinaasan ng kilay. "Did I mention it was for me?"

I think I just choked on air. What the f... who even does that?!
Pero wala nga siyang sinabi. That means this food really is for me.

"Can't you just eat and be quiet again?" he grumbled before pulling out another
high stool and sat in front of me.

You're now in front of me hot vampire. I can't eat now, can I?

I sighed before picking up the spoon and fork na ibinigay niya rin sa'kin. I really
have a bad feeling about this, with him giving me food. Paano kung may lason pala
'to? Senri's not the type of vampire to poison his victims. He goes for the
aggressive but slow attack, I know, I've experienced it and I will never forget it.
But then again, I barely know this guy. Baka may

'mabait' na personality pala ito for all I know.

I took a bite, the flavor immediately filled my mouth. I suppressed the urge to
gasp instead I snuck a peak at him, he was focused on his phone, paying no
attention to what his cooking has done to me. I really wanted to say 'omg' para
mailabas ko lang ang feeling pero wag na. It would be so inappropriate. Sabi niya
din manahimik lang daw ako.

Pinagpatuloy

ko na ang pagkain, hindi rin naman niya ako pinapasin kaya habang lumilipas ang
oras ay nasasanay na akong nasa harapan ko siya. You just don't get used to having
a hot vampire in front of you while eating, trust me, you don't. It'll get you all
conscious. Since gutom ako ay hindi ko na pinansin iyon, it's me and food! I have
my priorities sorted right.

He glanced at me at sakto nang nakatingin rin ako sa kanya. He immediately tore his
gaze away.

I shook my head before eating again. The tingling sensation was there, I think it's
not about hunger anymore. It's something different. Butterflies maybe?

Bigla siyang tumayo. I paid no attention, nakakahiya naman kung bawat galaw talaga
niya ay susundan ko pa kaya tinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagkain. I heard
him rummaging through the cabinets and moments later may inilapag na naman siya sa
harapan ko.
"Ano naman 'to?" I pointed at the bowl of creamy stuff with my fork.

"Soup," he casually answered before returning to his previous position.

Tinignan ko muna siya bago tikman ang soup, I wasn't surprised nang malasahan kong
masarap ito. All the food he gave me was delicious.

I'm going to be so full after this, there's still a big portion left in my plate
pero kaya ko namang ubusin ito. Nakakahiya naman kapag hindi diba? Sayang effort
niya.

I kept glancing

at him at hindi naman naulit ang palihim na pagsulyap niya sa'kin kanina. The
silence felt normal though, maybe because we have done this before.

"Hey Senri..." I called, placing my spoon and fork down.

"Hmmm?" he mumbled, his attention still on his phone.

"Are we friends?" I really don't know why I wanted to ask it, well he gave me food
right? Maybe I wanted to know kung may label ba itong samahan namin or if this is
even called a relationship.

We shared a dance and exchanged a few words, now he cooked for me... that makes a
difference. A big difference.

"No."

Ouch.

"Oh okay..." I shook my head.

I admit, I feel a little down sa sagot niya.

Senri stood up, this time he's leaving. He shoved his phone in his pocket at
sinundan ko lang siya ng tingin habang palabas na siya.

"Your bag is next to Carly's dresser," he said, glancing back at me. I slowly nod,
sinking his words in. Alam naman pala niya pero hindi sinabi sa'kin? Was he playing
with me?!

His hand rested on the door knob, nakatingin parin siya sa'kin. Maybe he's enjoying
how stupid I look right now.

"Adrianna," my heart thumped loud upon hearing my name slip through his lips. "You
can call us acquiantances but not friends."

Us. He said us!

"Goodnight, Human." he gave me a polite nod before closing the door.

Butterflies conquered my tummy at wala akong magawa.

Acquaintances.

He doesn't consider me as his friends but it's a start.

=================

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen
 "Upo ka na Adri! Kanina pa ko nahihilo sa'yo dahil sa kakalakad mo d'yan!" Reklamo
ni Gray habang sinusundan ako ng tingin.

"Sino ba kasing nagsabi na panuorin mo ko?" I retorted, sounding frustrated.

Wala naman akong inutos na panuorin niya ako, tapos ngayon magrereklamo siya na
nahihilo siya kakapanuod sa'kin?

I ran a hand through my hair, staring at our whole room na kanina ko pang
hinahalughog. I groaned, losing hope in finding my missing necklace.

Hindi 'yon pwedeng mawala! Bigay pa sa'kin ni Papa 'yon! Needless to say that it's
really important to me. Iniingatan ko 'yon! I guess my mind was really preoccupied
kaya ngayon ko lang napansin na wala na pala ito sa leeg ko.

I tried tracing my steps pero wala, hinanap ko naman ngayon sa dorm room pero wala
parin.

Suot ko 'yon palagi. Sanay na akong nasa leeg ko 'yon pero napansin ko nalang
kanina na wala na pala.

Na invade na talaga ng Senri Virus ang utak ko at patuloy akong humahanap ng gamot
but no such luck.

I haven't talked to Senri after that night, hindi rin sya umaattend ng klase.
Speaking of class...

Walang hiyang Carly 'yon! Kasama ko pala siya sa dalawang klase ko pero hindi
pumapasok kaya hindi ko alam!

She reasoned na alam na naman daw

niya ang mga tinuturo kaya hindi na niya kailangan pumasok. I don't know if her
parents know about her skipping escapade, sigurado akong kasama niya rin ang kambal
at pinsan niya sa escapade niya. I don't see them attending class either.

Senri wasn't in French class today. We're not seatmates anymore pero alam ko naman
kung absent siya o hindi. Girls always fuss about his presence, it's not really
hard to figure out kung naroon na ba siya sa pinto o wala. Napapatingin rin naman
ako tuwing papasok siya. Sino ba namang hindi?

Naisip ko na lumipat ulit sa upuan sa tabi niya. Well, he stated na we passed the
stranger stage. He knows me, I know him. Siguro naman ay hindi niya ako aatakihin
during class.

Masaya naman ako sa kung ano kami ngayon pero hindi yung OA sa happy.

I sighed, touching my collarbone again. While I was half listening to the teacher
kaninang Art Class, napansin ko na wala na yung na pendant na palagi kong
hinahawakan ng walang dahilan.

I started to panic kaya hinanap ko agad ito.

I use it as an everyday accessory, kaya sa gabi nang ball ay suot ko rin ito. That
was the last time na alam kong suot ko iyon.

"Ano ba kasing hinahanap mo?" Gray finally asked at naupo sa kama niya.

"Yung kwintas ko nga..." I scratched the back of my head bago pulutin

ang mga nagkalat na damit sa lapag. Then binaliktad ko ang school bag ko, all its
content fell out but there was so necklace in sight.

"Ano bang itsura non?"

"Ec-" My answer was cut off by the sound of the door opening.

"Woah... what happened in here? Parang dinaanan ng dilubyo!" Mia casually waltzed
in, eyeing the ransacked room.
"Adrianna happened," Gray rolled her eyes before heading to Mia's side.

"Bakit? Ano ang hinahanap mo?" Mia asked, picking up the discarded sock on the
floor.

"My necklace."

Naupo ako sa kama. I'm already losing hope! Sana ay andito lang sa Academy ang
kwintas ko, pero ang laki rin nitong Academy kaya mahihirapan akong mag hanap kung
sa grounds ko mismo hahanapin. I should head to the lost and found section, baka
sakali nasa kanila.

"Mamaya mo na hanapin yon. Sumama ka muna sa'min" Aya ni Mia.

"San kayo pupunta?"

"Social Night" They answered in unision.

That was the news spreading in SA this morning, and I don't know what that is.

"Ano yun?"

"Every two weeks, Friday night merong party called Social Night. And this is the
first Social Night of the year." Gray informed.

"I never knew you girls go to parties, let alone like it." Hindi

naman sa nobodies ang friends ko, hindi lamg talaga sila mukhang party girl type.

"Hindi naman kasi talaga. We only attend a few social nights, hindi naman talaga
kami mahilig sa mga ganon" Mia gave me a close-mouthed smile.

"Pwede bang pass muna ako? I don't really like parties, formal man o hindi, ayoko
talaga"
"The Terror Twins a.k.a Cain and Carly Woodsen are the ones throwing the party kaya
kailangan natin pumunta!" Pamimilit ni Mia.

If the Twins are the ones throwing the party then Senri is bound to be there.

"I'm not really dressed for a party," I said, iminuwestra ko pa ang katawan ko.

I'm only wearing a t-shirt and jeans. Not really the appropriate party get up. May
dress ba sila?

"Okay lang yan, wala namang dress code ang Social Night kaya tara na!" Mia assured.

Nauna nang lumabas yung dalawa, tinanggal ko naman sa pagkakatali yung buhok ko.
Pwede naman ako mag palit ng damit pero tinatamad ako. Sa buhok nalang ako babawi.
At least hindi ako mukhang hinugot sa kama.

"So, saan ba 'tong Social Night?"

"There's this room at the back of the Grand Hall, yun ang venue ng Social Night.
Some Vampires throw Social Nights at Dawn Dorms pero hindi kami uma-attend." Gray
answered.

"Ikaw Mia?" I turned to her, Mia's a Vampire diba dapat pumupunta siya ng mga
ganon?

"I

don't to talk to other students, only Gray and you. Tingin mo mag e-enjoy ako?"

Kaya nga Social Night para makipag interact at paganahin ang social skills.
Napailing nalang ako at tumigil na sa pagtatanong.

We head to the Grand Hall, like the usual nights in Sinclaire Academy, it's windy
and the moon graced its light upon us.
If you're a night owl then SA is probably your wonderland. Aaminin ko mas maganda
tignan ang Academy kapag gabi kahit na madilim, if you want some peace and quiet
then this is the best place to look for it. Dahil sa napakaraming punong nagkalat,
hindi uso ang pollution dito. Come to think of it, hindi maalinsangan ang hangin sa
Hangrove dahil walang matataas na building. I know it's a wealthy town pero parang
hindi naman dahil sa sobrang tahimik. Like it's modern yet the vibe is old.

I wonder what Sinclaire Academy would look like if it's an all human school. Would
it still be this beautiful? What if Vampires never existed for that matter, what
happens then? Wala rin sigurong Sinclaire Academy ngayon.

I'm familiar with Hangrove's history, at ang world history rin. Kung paano
lumaganap ang Vampires sa mundo, other creatures too. The world didn't start with
Humans, una palang other creatures co-existed with us. Sadly, our race doesn't have
the power to kick them out of the top of the chain.

Senri's family built Sinclaire Academy that means if

Vampires didn't exist then SA wouldn't exist too.

I'm getting the hang of having Vampires around. They still give me the creeps but
I'm toning it down just for the sake of education.

You can't live in fear forever Adrianna, sooner or later you have to face them.

My Father's words stuck to me, he'd always tell me not to fear vampires. I have to
accept the fact that we co-exist, and the fact that they are higher than us.

Namataan ko na ang tinutukoy ng dalawa. The neon lights says it all. There was a
hall connected to the Grand Hall that's half of it's size.

Music blared through giant speakers, I fought the urge to cover my ears and scrunch
my face dahil sa sobrang ingay at sa mga bumungad sa'kin.

Vampires and humans mingled together. Dancing, talking, and doing other stuff I'd
rather not mention. It made me want to throw up. So much for modesty.
My eyes landed on the bar at the corner, it was filled with different kinds of
alcohol and some students were manning it.

I thought Vampires don't get drunk? Are those for humans only? It was a sick joke
if they're trying to get humans drunk and they stay sober.

Ang sakit sa mata ng ilaw! I can barely see where I'm walking. We squeezed through
the crowd and found an open space at the corner.

Pinag pawisan na ako agad. I know this room

is airconditoned, uminit lang dahil ang daming students at sobrang ingay. Air +
noise pollution = Migraine for Adri.

Parties really aren't my thing.

I'd rather sleep all day than be coped up in a room full of horny teenagers. I
regret going here!

Bakit ba kasi ako sumama?

Because you wanted to see Senri, stupid.

Oh right.

Better start my search now then.

My eyes scanned the room, no sexy vampire in sight but I did see Carly, she's with
Cain and Rianne. The trio stood out like a sore thumb, pero wala sa kanila ang
hinahanap ko so I scan again. Hoping maybe he's close by but wala parin. May
something talaga kay Senri na nakakagaan ng loob, like seeing your crush after a
terrible day.

Carly caught my eye and she sent me a smile. Cain did too. Si Rianne naman tinignan
lang ako.
I gave them both a smile in return making sure na hindi nakatingin yung dalawa.

Like Carly said on the first day we met, "Social hierarchy is not for you"

That's why we agreed to keep our friendship a secret. Okay lang naman sakin. I
don't want to get involved in the whole Social Chain drama. I'm keeping my promise
to be on low profile as much as possible.

But being involved with

those Vampires made it hard.

"Labas na muna ako" I said after a few minutes of enduring the whole scene.

They both turned to me and gave me a questioning look.

"Bakit naman? Kakapasok pa nga lang natin."

"Feeling ko masu-suffocate ako," I answered truthfully. "Kapag hindi na ko bumalik,

wag niyo na kong hanapin."

Without even waiting for an answer, I stalked out of the hall. My first social
night didn't go so well but hey, at least I didn't die of suffocation! Walking out
is the best decision I have made tonight. So far so good, Adrianna.

Marami ako nakasalubong na students na punta palang. Hindi ko talaga gets kung
bakit gusto nila ang mga ganito.

I want to get some peace quiet. I'm still shaken up about losing one of the most
important thing in my life.

I don't really like to take the subject up much but it's a gift from Papa before he
died.
Masasabi ko ring ang kwintas na yon ay isang malaking parte ng pagkatao ko. That
necklace holds the memory of my father.

Masyado pang pa akong sensitive sa whole topic kaya I don't want to tell details.

My Father is and always will be my hero.

I felt my chest tightening. Ever since I stepped inside SA, I avoided the topic but
now the feeling of losing someone so important to you rises up again and I don't
like it.

I don't want people to pity me. Hindi lang naman kasi ako ang nag iisang tao na
nawalang ng papa.

Kaya hangga't sa makakaya ko, I'll always be the carefree and crazy Adrianna.

Naisip ko na sa cemetery nalang dahil sigurado akong tahimik doon... but then my
feet led me to a different because I heard something.

I found myself waking closer to the entrance of the grand hall, sa parteng ito ay
wala nang mga students. Tanging hangin at mga puno nalang ang kasama ko. The doors
were partially open kaya alam kong may kakaiba.

The grand hall is off limits kapag walang event o kung ano mang gaganapin dito but
now it's open.

I pushed one of the doors open. It made a loud creak making me cringe. I stepped in
and admired how spacious it was, wala kasing mga designs o kung ano man, it was a
simply an empty hall. The moonlight seeped through the big windows and illuminated
half of the room.

I heard something familiar kaya ako napunta dito.

I heard music.
Music.

A piano playing. Someone is playing in this room.

Sigurado akong may tumutugtog dahil rinig naman ito sa buong hall.

As I walk closer, the music gets louder. My footsteps echoed in the

room pero natatabunan rin ito ng tunog ng piano. I saw a door kaya lumapit ako
dito, it was partially open too.

I was standing a few meters away from it when something clicked.

Moonlight Sonata.

The mystery player was playing Moonlight Sonata.

I snuck closer to the door and peeked inside, biting my lip when I recognized who
the player was.

Even with his back turned to me, I can identify Senri Sinclaire with ease.

His body leaned over the grand piano as his slender fingers glided on each key
playing Moonlight Sonata with so much passion. His tousled black hair shined from
the moonlight directed at him.

My heart thumped and I covered my mouth to avoid making sounds.

Seeing Senri Sinclaire sleep is one thing but seeing Senri Sinclaire play piano is
a totally different story.

I have never seen a guy play Beethoven's piece with ease na para bang kabisado niya
na talaga ang bawat keys. Guys at my old school attemped to do it but they only
ruined the piece. Moonlight Sonata is hard to play, depende nalang kung pinag
aralan mo talaga kung paano tumugtog ng piano. I don't know how to play so I just
enjoy listening to it.

He played the piece so well.

I let out a sigh in content. Maybe I'll stay here for a few minutes and enjoy the
private show, it's not everyday

people get to see Senri play. I don't even know kung alam ba nila na tumutugtog
siya. Naupo ako sa tabi ng pinto, watching him with fascination. Masyado siyang
focused sa pag tugtog kaya hindi niya ako napansin or maybe he just chose to ignore
me again and focused on playing instead. Either way I'm staying.

I know I should give him privacy, I know a guy playing a classical instrument in a
private room screamed do not disturb!

But then Senri played another piece... Yiruma's Kiss the rain.

Na stuck na talaga ako sa kinauupuan ko.

It's another one of my favorites.

I wanted to keep listening, I know I'll be dead after this kasi malaki ang
possibility na magalit talaga siya sa'kin for invading his private time.

Listening to piano pieces was one of my stress relievers aside from drawing.

By remembering the memory of my Father and the missing necklace... I wanted to cry
right then and there. I wanted to let go of the emotions I held for so long.

But I can't. I wouldn't cry.

Ayokong makita ni Papa na umiiyak ako. I don't want to show him that I still grieve
for his death. Sabi ni Mama we're going to start a new life here, kaya dapat masaya
ako. I should be happy for this, kahit na masakit sa'kin ang nangyari.
I want him to smile down at me and tell himself that his little girl didn't change
kahit na ang pinaka importanteng tao sa kanya ay nawala.

I know crying means you're strong but I just can't.

Ayoko nang umiyak ulit. I promised Papa that if he dies, I'll continue smiling.

He was the one who told me to face my fears and never let it stop me.

I'm living my own nightmare here in Sinclaire Academy...

The piece came to an end, I opened my eyes and my gaze connected with Senri. My
heart constricted, thumping fast, hand sweating as I stared back at him. His black
eyes were so emotionless, whilst mine showed so much emotion.

But somehow... someone made it bearable.

=================

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

"Go wisely and slowly, those who rush stumble and fall" -William Shakespeare

I don't know why but the usual dangerous aura in him is gone or maybe I wasn't
scared of him anymore? Now he's looking at me. I can sense that there's something
different. Senri took long strides to get to me. When he was finally a breath away,
I saw how his eyes shimmered with the moonlight.

He didn't waste a second to reach for me hand to pull me up, hindi naman ako
makapalag. Ano naman ang laban ko sa kanya? Wala. Fighting him will be useless.
I don't know where he's taking me. Wala naman akong lakas para magtanong.

Is he mad dahil pinanuod ko siya? Maybe he is. But there something in me na

sinasabing okay lang ito, okay lang na sumama sa kanya. His one hand gripped mine
and the other was shoved in his pocket, the way he held a part of me feel reverent.
Hindi mahigpit at hindi rin maluwag, hindi rin ako makawala.

He drags me out of the Grand Hall wtihout saying a word. Naisip ko na baka nasanay
na 'tong si Senri sa presensya ko kaya hindi na siya nagulat na andon ako. Maybe
he's gradually easing up to my presence.

I thought we were heading to the dorms para itapon na niya ako pabalik ng dorm room
ko pero hindi, linagpasan namin and dorms at ang buildings.

I kept my mouth shut when we approached the cemetery, the gates creaked open at
diretso kami sa pag pasok. We passed tomb stones after tomb stones, akala ko ay
titigil na kami doon sa puno kung saan siya natulog but Senri walked further.

I think we're

already entering the forest. Oh no!

I came to an abrupt stop, natakot na kasi ako. "Saan mo ba ako dadalhin? Delikado
na 'tong lugar na 'to!" I placed my hand on top oh his para pumiglas.

"I'm not going to hurt you" his said, sincerity clear in his voice.

I shook my head and fiddled with my fingers. Hindi ako sigurado kung maniniwala ba
ako hindi. Kasi naman, bakit niya ba ako dadalhin dito? Delikado na kasi at gabi
na! Dito ba niya ako balak patayin para walang maka rinig sa'kin? Omg! Maybe he
just acted nice para makuha ang loob ko!

"I'm not going to kill you," he sounded irritated. "When I said I'm not going to
hurt you, I mean it."

"Seryoso ka?" tinignan ko siya.

"I'm serious." He rolled his eyes, somehow he's amused by this.

"Sabi mo yan ha!" dinuro ko pa siya gamit ang daliri ko. Siguro naman enough na
iyon para maniwala ako? I'm just over reacting here kaya natatakot ako. Tinatakot
ko lang ang sarili ko.

We started walking deeper inside the forest. The sound of owls were echoing in the
open area, and then the sound of running water reached my ears.

A river came into view.

I saw the moon's reflection in the water, it was blurry dahil sa pag daloy ng
tubig. Namamangha ako sa nakikita ko ngayon, I've never been to a forest before so
this is quite new for me. I leaned in and saw my blurry reflection.

May malaking tree trunk na nagsisilbing bridge para makatawid sa river. Naunang
tumapak si Senri kaya sumunod ako, but before took another step hinarap niya ako.
"It's slippery so be careful."

suddenly felt warm inside dahil sa warning niya dahil kahit papaano ay may care
siya sa'kin.

We crossed the river. Tama siya, medyo madulas nga dahil sa mga moss at algae na
tumubo na sa trunk. Ibig sabihin ay matagal na ito dito. Muntik pa nga akong
madulas kaya napa kapit ako sa t-shirt ni Senri. Hindi naman niya tinanggal ang
kamay ko o sinita man lang hanggang sa makarating kami sa kabilang dulo.

Pag talon ko pababa bumitaw na ako agad. Mahirap na no! Baka pagkamalan pa kong
manyak nito.

We walked for about five more minutes. A comforting silence floats within the air.
It's nice to know na ayos lang siya sa presence ko, yung hindi niya tinataboy. I
expected that from him, una palang naman. Senri's not the type who loves to 'hang
out'. He's more of 'stay away from me as much as you can and we're good'

Neither of us dared to speak.

Senri's hands were casually shoved in his pockets giving him a look like he doesn't
have a care in the world. He's looking ahead, hindi niya ako nililigon.

Who knew I would be walking alone with Senri Sinclaire? Noong una ko siyang nakita
sa Dining Hall, no doubt I was attracted to him. I always single him out everytime.
I took the time to appreciate him. Seriously, alam kong hindi ako nag iisa. Someone
like Senri Sinclaire needs to be appreaciated, not worshipped.

There's no denying it anymore.

I'm attracted to Senri Sinclaire like a moth to a flame.

Back then a part of me knew that getting involved with them is dangerous but
curiosity took over.

Gusto kong malaman kung bakit ganon nalang ang tingin sa kanila ng ibang students.
Gusto kong malaman kung bakit kakaiba ang aura na dinadala nila.

I knew they were powerful. Dala na ng presensya nila 'yon. They held this
undeniable superiority.

Senri came to an abrupt stop, muntik naman akong tumama sa likod nya. Then another
sound of running water ringed in my ears pero this time mas malakas parang...
falls.

The ranging water from about fell to a big lake so loud and it's the only sound I
heard. Napatingala ako para makita pinaka taas ng falls. I was in awe, it's so
beautiful!

There was a big rock sa gitna ng lake, it caught my attention dahil nag iisa lang
ito.

"Beautiful, isn't it?" Senri glanced at me after admiring the view.

"It's a paradise." I agreed with a nod and admired the view. I suddenly forgot what
I felt when I was watching him play.
His stare lingered to me for a second before looking at the falls again. Kahit gabi
kitang kita kung gaano ito kaganda dahil sa ilaw ng hatid ng moon.

Senri brushed pass me at dumiretso sa isang malaking puno. I watched as he kicks

off his shoes.

"Ano ang gagawin mo?"

"I'm going in for a swim, you wanna join?"

"Fully clothed?" I point to his body.

"What? You prefer skinny dipping?" he chuckled before smirking. "That's fine by
me."

I couldn't help but blush by seeing him smirk. Skinny dipping... that means he's
going to take all his clothes off... even his underwear...

Nagsimula na siyang mag hubad ng t-shirt kaya nanlaki

ang mata ko. "Hoy! Teka lang! Wag kang maghubad! Ayoko mag skinny dip!"

I heard him laugh and he still took off his shirt. Shit.

Oh my god. There it is again. The abs.

"Are you going to join me or what?" he looks at me expectantly, standing there half
naked before my eyes. Gusto kong harangan ang mata ko dahil sa naka balandra niyang
abs.

I swallowed the lump in my throat before looking down at what I was wearing. A t-
shirt and jeans, but then I remembered I have a tank top under. Not really the
perfect unexpected swim wear but it will do.
I kicked my shoes off and then my shirt. I was wearing a sports bra under my blank
tank top so I'm safe. Too much layers? Do not underestimate Hangrove's weather.

I noticed Senri's stare, hindi ko nalang 'yon pinansin. I dumped my clothes next to
his.

"Can you swim?" he asked, climbing the big rock.

"I'm not really that good of a swimmer but I can manage, mukha namang hindi ganon
kalalim yung tubig" I followed his lead, sabay kaming umakyat sa bato.

We reached the top but before we could jump, I held onto Senri's hand.

"Promise you won't let me drown?" I stared at the water beneath us before locking
my gaze to his.

An unrecognizable emotion passed through his eyes but it disappeared as soon as it

came. He squeezed my hand, giving me a reassuring smile. "I promise."

My heart melted right there. Oh Senri Sinclaire you're driving me crazy.

I smiled before blowing my bangs and made stance that I'm about to jump.

"Itaga mo pa yan sa abs ko," he

added with a wink. I burst out laughing and it made him smile.

Oh how his smile could do wonders.

I like seeing him smile. His smile is always comforting.

I wish I could see him smile more.

"Ready?"

I nodded, he held my hand tighter and then we both jumped to the water.

The cold water hit my skin, may kataasan ang tinalunan naming kaya malakas ang
impact ng pag bagsak namin sa tubig. I pushed myself up to the surface to get some
air and came face to face with Senri.

Una ko talagang napasin ang dimples niya.

"I-it's c-cold..." My teeth were chattering dahil sa lamig.

He frowns. "I forgot you're human"

"Hindi ka ba apektado?"

The frown didn't leave his lips. "I'm a vampire, Adri. My skin naturally adapts to
the temperature. The cold doesn't affect me that much." Lumangoy siya palayo,
sumundo naman ako.

Lumangoy kami ng ilang mga minuto, when I couldn't handle the cold anymore umahon
na ako at umupo sa taas ng isang malaking bato but it didn't help either. Malamig
din ang hangin.

I hugged my legs as I stared down at the water. I have the perfect view of Senri
and the falls.

I watch him swim with his eyes closed, his muscles flexing with each stroke. He's
really enjoying the water. Siguro ay madalas siya dito.

After a few minutes of enjoying the silence, Senri climed on the rock too and sat
beside me. Napatingin ako sa kanya, water droptlets were running down his skin that
seriously looks really hot. Nakatuon ang atensyon niya sa falls na nasa harapan
namin.
"Bakit mo ako dinala dito?" I finally had the chance to ask him. I wanted to know.

Out of all places in Sinclaire Academy, why here?

"When I saw you sitting there parang ilang segundo nalang iiyak ka na."

He noticed it, why am I not surprised?

"So bringing me here is the solution?"

"This place is a safe haven for me," he shook his head and then stared at the clear
water. "Pumupunta ako dito to clear my mind."

"You want me to clear my mind?" I couldn't help but smile. What he did was really
thoughtful.

"I don't know what your problem is nor have any idea on how to make you feel better
so bringing you here is the only solution I could think of." He tossed a small rock
to the water.

I was really smiling now. He wants to make me feel better.

"Thanks, Vampire." I bumped my shoulder to his.

He looks at me and gave me a heart stopping smile. "Anytime, Human"

Tonight, I saw a different side of Senri Sinclaire. A side of him that every girl
would dream to see. I appreaciate his thoughtfulness so damn much.

I want to treasure this moment.

I've been here for how long? Months? We've had unwanted bumps throughout my stay
here. But this makes everything different, it stands out.

I really don't want to rush this, especially my feelings but with that smile...
there's no denying anymore.

I'm falling for this sexy vampire and I'm falling hard.

=================

Chapter Sixteen

Chapter Sixteen

"You sly little Fox!" Carly shrieked and slapped me.

Carly Woodsen actually slapped me. Well my shoulder but it's practically the same
thing.

Oh what a beautiful way to start my weekend... Not.

"Wag kang epal maganda mood ko ngayon!"

"I know," she smirked like the know it all she is. "Nako kaya pala lumayas ka nung
social night. Nag moonlight escapade kayo Senri!" She pokes my nose.

"Dapat nga alam mo na 'yon bago palang mangyari, you know with your ability
thingy."

"The stupid introvert blocked me," she grumbled bitterly.

"Blocked you? How?" My eyebrows furrowed.

"It's what he does. Senri loves his privacy," Carly rolled her eyes. "I tried
finding you but can't get a clear vision. Ang nakita ko lang ay tubig. That's it.
So I guessed you were somewhere near water then Senri came back all wet. Then it
clicked. Boom! you two were together!"

She grinned, clamping her hands together. "But I swear, he is so paying for
blocking me!"

Considering that Carly was the one who told me to stay away from Senri, dapat hindi
siya ganito ngayon. It's like she's encouraging me to be with him. Ang gulo ng isip
nito.

"So what are your plans on this fine saturday morning?" she looped her arm to mine.

"Heading home"

Uuwi ako ngayon dahil na mi-miss ko na ang luto ni Mama. Hindi naman sa hindi
masarap ang pagkain dito sa SA. Iba parin kasi kapag Mama mo na ang nagluto. Oh and
Andy was practically begging me to visit kaya naawa naman ako sa baby brother ko
since weekend naman uuwi muna ako.

"Can

I come?"

"Say what?"

"Gusto ko sumama. I wanna know how living in a human house feels like and Rianne's
family is spending lunch at ours so please let me join you!"

Okay her reason is pretty outrageous but she's giving me puppy dog eyes. Freakin
puppy dog eyes.

Big Hazel eyes and pouty lips... ah hell.

"Fine, pero wag kang magrereklamo sa bahay namin "

She grinned and pulled me to the parking lot. Halos wala na itong laman. Some
students already went home earlier, kasama na doon si Gray at Mia. Sasabay rin sana
ko kaso nga lang ayaw kong gumising ng maaga. All because I was up half of the wee
hours. Before midnight na kami naka balik ni Senri then tumunganga lang ako sa kama
while I was wearing Senri's jacket.

He said he was being nice so he let me borrow it. Sabi niya din baka daw mamatay
ako of hypothermia at hindi pa maka abot sa dorm.

Pumasok kami sa sasakyan ni Carly at nag drive na palabas ng SA. It's a sunny day
pero hindi yung tipong nakakasira na ng balat yung init. We sat in silence,
nakatingin lang ako sa bintana, admiring the view.

"So where to?" Carly asked when we're finally on the main road.

"Sa Saem" I answered.

Saem is the village where we moved to. 30 minute drive siguro, or less dahil sa
speed ng pag drive ni Carly. It's in the East side of Hangrove while SA is at
North. Maliit lang na neighborhood ang Saem compared sa mga bahay na nadadaanan
namin. Almost lahat siguro ng resident dito ay may property. That's

why I guessed.

"Carly bakit ayaw mong mag lunch sa inyo? Family lang naman nila Rianne 'yon."

They've probably had lunch dates a thousand times now since they're family after
all.

"Wala lang. Sometimes you just want to escape to avoid all the negativity," she
kept her eyes ahead. "And nakakasawa na rin makita mga mukha nila"

Her answer made me burst out laughing. "Ang sama ng ugali nito! Pamilya mo kaya
yon!"
She laughed too but then her expression turned serious. "Nakakasawa na kasing
pakinggan sila, it's all about competition. Council talk here and there. Para bang
naman court kami. Masakit na sa tenga."

I gave her a weak smile and pat her shoulder. "Wag kang ganyan, nasisira ang ganda
mo!"

Natawa siya. "I hope you dont mind me spending the afternoon with you and your
family."

I can't blame her if she wants to get away. Honestly I'd do the same thing.

"Okay lang. Parang ang sama ko naman kapag hindi kita pinasama. Hindi ka ba
hahanapin?"

"Cain will make an excuse, kahit na hindi nya alam kung nasaan ako gagawa 'yon ng
palusot."

Cain seems like a good brother. I kind of wished na sana malapit ang edad namin ni
Andy, that'll make a big difference.

After twenty minutes or less dahil sa mabilis mag drive si Carly nakarating agad
kami sa Saem. Itinuro ko nalang sa kanya ang street namin. Kahit na Saturday, konti
lang ang tao sa daan. Expected ko naman to sa Hangrove, pero pag sa Saem bihira ka
lang makakita ng taong pakalat kalat. People in Hangrove are still cautious about
Rogue Vampires on the loose. Even Vampires are

scared but the Hunters Association are doing everything they can to get things in
control.

Nag park si Carly sa tapat ng bahay namin. Hindi naman ganon kalaki ang bahay namin
at least masasabi ko na malinis ito. Our lawn is well kept.

With trimmed grass and maaliwalas tignan yung porch. Our house was a bungalow style
na medyo malawak. It's fit for a middle class family. Since kaming tatlo nalang
naman, ganito na ang piniling bahay ni Mama paglipat namin dito.

"Nice house" Carly complimented nang paglabas namin.

As Carly and I walk to the porch, tingin sya ng tingin kung saan saan. Parang
ngayon lang nakapunta sa lugar na ganito. Malay ko kung ngayon nga lang talaga.

"The ignorant daughter is back!" I screamed once we stepped in.

Agad namang lumabas si Mama galing sa kusina, halata na masaya siya nang makita
akong nakatayo sa pinto. Pinunasan niya muna yung kamay niya sa apron na suot at
niyakap ako.

"Hindi ka man lang nagsabi na pupunta ka," she said before letting go of me.
Napangiti nalang ako, after the phone call last night wala akong sinabi sa kanya na
pupunta ako. So surprise talaga 'to.

"At sino naman itong magandang dalaga na kasama mo?" Tanong niya eyeing Carly,
kahit na naka thin tank top, blazer, jeans and flats lang si Carly she still looked
sophisticated.

Carly was grinning from ear to ear before taking my mother's hand "Carly Woodsen,
I'm Adri's friend. I hope you don't mind me spending luch here Mrs. Walter" she
introduced herself like a well mannered girl that she is.

"Okay lang hija, masaya ako at may kaibigan na 't si Adri."

That was one of her worries before we moved here. Nahihirapan daw kasi akong
makipag kaibigan ever since a certain someone left. I told her I could handle it.
Friends automatically come like fate, hindi dapat pilit ang friendship.

"Mama naman! parang sinabi mo namang wala akong kaibigan!"

"Bakit meron ba?"

"Oo naman!"

"Sure ka?"
Wondering where I got my humor? She's standing right in front of me. No DNA test
needed her folks.

"Mama naman! Kakarating ko palang ganyan ka na agad sakin. Na miss mo lang ako e"
sinudot ko yung tagiliran nya at hinampas naman niya palayo yung kamay ko.

"Kahit kailan talaga ang kulit kulit mo!" Kinurot nya ng maghigpit yung pisngi ko
hanggang sa mamula. Nang bumitaw siya, I stuck my tongue out at her.

"Sige na. Make yourself at home girls. Tatapusin ko lang yung niluluto ko" bumalik
na sa loob ng kusina si Mama then I led Carly to the small living room na mukhang
bagong linis palang.

"Compared siguro sa inyo ang liit lang ng amin."

"Ang cute ng bahay niyo," patingin tingin parin sya sa paligid bago umupo. "Parang
petite size."

Wait, I think I forgot something...

Right on cue fast little footsteps echoed in the hallway.

I was nearly knocked out of balance nang may biglang may yumakap sa hita ko.

"Adee," Andy exclaimed looking up to me, his big brown eyes shining.

"Ang tagal ko nang nawala, hindi mo pa

rin nabibigkas ang pangalan ko?" Binuhat ko siya. Andy cheekily grinned while
shaking his head as an answer.

Hindi kayang bigkasin ni Andy ang "Adri" kaya naging "Adee", kahit na 5 years old
na sya ngayon alam ko naman na kaya niya ng bigkasin ang pangalan ko pero ayaw nya
talaga bitawan ang Adee. Emotional attachment lang siguro.
 He never calls me Ate, ewan ko ba dito sa batang 'to at hindi ako ginagalang.

"Sino siya?" he whispered in my ear, hinarap ko naman siya kay Carly but he looked
away. Aba nahiya pa.

"Siya si Carly. She's my friend."

Carly smiled and waved at him, instead of returning the gesture Andy turned to me.
"Adee ilan na friends mo?" he asked.

"Pag uuntugin ko na kayo ni Mama"

Ano bang tinuturo dito ni Mama at ganon to magtanong?

I heard Carly giggle, ibinaba ko na si Andy pero kumapit parin siya sa t-shirt ko.

"Adee may ipapakita ako sayo! Tara!" he started to pull on my shirt. I know he's
excited about having me home. Kay Andy talaga napa practice ang energy ko eh.

"What about me? Can I come too?" Carly crouched down at his level and face his big
doe eyes.

Andy smiled and gave her a nod, nauna naman syang tumakbo to the direction of his
room.

"Ang cute ng kapatid mo!" Sabi ni Carly.

"Syempre mana sa Ate!"

"Hindi nga kayo magkamukha"

Well, it's true. Andy got his looks from Mama at ako naman kay Papa. His hair is a
darker shade than mine, akin kasi light brown. But

parehas kami ng eye color. Nakuha namin 'yon kay Papa.

Bakit ang layo ng age difference namin? Andy is kind of an 'oops' baby.

We entered Andy's room, mukha lang siyang normal room ng isang 5 year old. A few
toys scattered, his drawing pinned on his mini pin board. Even at a young age Andy
already shows interest in drawing. Hindi pa man sya magaling but at least he's
getting there. Being an artist really runs through our genes. But sadly, wala si
Papa dito hindi nya nakikita ang interes ni Andy but sure akong magiging proud
siya.

"Look," he thrust a piece of paper to me.

"Wow ang galing mo naman mag drawing ng Crocodile"

"It's a T-rex Adee not a crocodile," he frowned.

Sabi ko nga, T-rex.

Carly was fighting the urge not to laugh. I glared at her but she still chuckled.

We stayed a few minutes in Andy's room, Carly was the one who played with him.
Napansin kong magaling mag handle si Carly ng bata. Habang lumilipas ang minuto
Andy's growing fond of her. Mas kinakausap pa nga nya si Carly kaysa sakin, kay
Carly na rin sya nagpabuhat pag labas namin nang tinawag na kami ni Mama para
kumain. Nakalimutan na ata niya na ako ang Ate niya .

Pinaupo kami ni Mama sa harap ng lamesa, since nakakahiya naman daw kay Carly. We
usually eat at the kitchen counter dahil kaming tatlo lang naman at hindi pa
masyadong makalat.

Carly happily made a conversation with my mother, kinuwento niya kung paano kami
nagkakilala but syempre edited. Pag sinabi niya kay Mama na muntik na kong ma deads
nung first day ko, ano nalang ang reaction ni Mama

non?
Si Carly na rin ang nag kwento kung anong nangyari sa Ball and she even told her I
won the game. Naghahanap pa nga si Mama ng picture, gusto daw niya makita kung
anong itsura ko. Baka naman daw mukha akong balahura non. Dahil wala naman daw
akong alam dyan sa mga make-up thingy. Pinagtanggol ko naman ang sarili ko at
sinabing maganda ako non. Si Senri na mismo ang nagsabi! Maganda ako. Period.

In the middle of our conversation biglang narining naming nag ring ang door bell.
Tinaasan ko ng kilay si Mama and she gave a confused look.

"May bisita ka pa ba bukod samin Ma?"

Umiling siya. Nag ring ulit and this time may kumatok na rin. Ako na ang tumayo
para buksan ang pinto. Ilang hakbang nalang ako at nag ring na naman. Napaka
impatient ha. Di makapag hintay?

I opened the door, revealing a grinning Cain and a bored looking Senri.

Sinara ko agad yung pinto and turned my back to the door. Totoo ba 'to 'o
apparition lang? Binuksan ko ulit at nandoon parin sila, Cain even waved at me.
Totoo nga.

Binuksan ko na ulit ang pinto at hinarap sila. "Anong ginagawa niyo dito?"

Talagang humarang ako para hindi sila makapasok. Hindi ko parin naman alam kung
anong balak nitong dalawang 'to at biglang nalang susulpot sa bahay namin. How did
they even know my home address?

"Adrianna! Bakit ayaw mo papasukin ang mga bisita mo?" Sigaw sakin ni Mama.

Kailangan talaga gamitin ang buong pangalan ko?

Lumabas na sila kasama si Carly, even Carly looked shock na

makita yung dalawa.

"Hindi naman sila invited!" Reklamo ko.

"Bakit birthday party ba 'to?" This time si Cain ang nagsalita.

"Hindi"

"Yun naman pala. Tabi dyan papasok kami," he even made a dismissing gesture.
Napabuntong hininga ako and reluctantly stepped aside.

"Mrs. Walter this is Cain, my brother and this is Senri he's sort of my brother
too"

Senri shook my mother's hand and Cain gave her a nod.

"Teka kumain na ba kayo meron pa-"

"Hindi na ho, we already had lunch. We're only here to crash the girls' afternoon"
Cain hooked his thumb on the two of us.

Nice answer Cain.

Humarap si Mama sakin, "I have some errands to run, iiwan ko muna sa inyo si Andy
okay lang ba?"

Andy was hinding behind Carly's legs. His big doe eyes looking directly at me.

"Sige na Ma, ako na bahala kay Andy." I gave her a smile, hindi ko alam kung saan
sya pupunta but babysitting Andy is fine with me. At least I have a reason to stay
the whole afternoon.

Mama excused herself at pumunta na sa kwarto niya.

We turned to the two boys.

"Ano ginagawa niyo dito?" Carly asked, giving Cain a hug then flicked Senri's
forehead.

"You're not the only who's allowed to escape," Cain answered.

"Iniwan niyo si Rianne don?" Carly laughed.

"She'll survive without us."

"Teka, hindi ko parin ma absorb na nandito kayo. Give me a minute" I mumbled.

Three High class Vampires is in my house. Three freakin high class Vampires.

"So, Adri. Anong pwede natin gawin dito sa bahay niyo?" Cain asked before sitting
on the couch.

"Ewan, kayo naman ang bigla nalang sumusulpot bahala na kayo kung anong gagawin
niyo."

"How about we watch a movie?" Carly suggested.

Cain shrugged. "Works for me"

"May mga CD ka ba dyan Adri?" tanong ni Carly.

"I have a few, it's in my room."

Nauna na akong maglakad at sumunod naman sila. Hindi naman nawawala sa isip ko na
andito si Senri.
After that certain realization last night, there's a part of me that grew awkward
around him pero may isang part rin na naging comfortable kapag nandyan siya.

Inunahan na ko ng kambal mag lakad, alam na ata ni Carly and daan papuntang kwarto
ko. It's not really hard to find anyway, katapat lang ng room ni Andy.

Andy squirmed in my embrace kaya ibinaba ko siya, he ran to Carly and held her
hand. It's official, my little brother is fond of Carly Woodsen.

"So I don't get a 'Hi'?" Senri mumbled next to me.

"Hi?" Hindi talaga ako sure kung anong isasagot ko, the fact he was the first one
to speak up makes me blush.

Ngumiti siya because he got what he wanted even if it's an awkward greeting.

We entered my room, which surprisingly looks clean. Nilinisan siguro to ni Mama.

Cain is looking around while Carly is sitting on my bed with Andy on her lap.

Since ang ibang gamit ko ay nasa dorm, my room looks almost empty. Yung pin board
ko na dati ay puno ng drawing ay ngayong malinis na. I took everything down before
I left. Mga picture frames nalang and paintings and naka sabit sa wall.

Dumiretso naman ako sa cabinet kung nasaan ang box ng mga movies ko. Nang nahanap
ko, I shoved it to Cain.

"Wag kang pumili ng movie na may R-rated scenes, may bata tayong kasama." Carly
reminded him.

"There goes my fun," Cain mumbled with a pout.

Napa iling nalang ako.

"Boys are such perverts," was Carly's comment.

"Hoy Senri tulungan mo ko pumili!" Tawag ni Cain.

Senri, who was looking around rolled his eyes, pero sumunod rin naman siya.

"Since maaga pa naman dalawa nang movie ang piliin niyo" Carly told the boys.

Cain help up a horror movie.

Umiling ako. "Hindi pwede 'yan kay Andy"

The two rummaged through the box again.

"You have a great relationship with you Mom," Carly said.

I faintly smiled. "Halos si Mama na ang nagpalaki sakin dahil wala naman si Papa"

"Nasaan nga pala ang Papa mo?"

"He's gone."

She looked taken aback. "Oh I'm sorry"

"Okay lang, I'm still in the process of coping but I'll survive." Why lie about it?

"Is this him?" she asked and picked up the family photo on my dresser.

"Yeah." The photo was taken 3 years ago, Andy was only two years old but he was
grinning at the Camera habang ako naka ngiti rin, a few icing smudges on my face.
It was taken on my cousin's birthday back in Eraei.
 Nagsilbi ring family reunion yon, it's one of the best highlights of my life
because it reminded me of how it was like to have a complete family.

Carly scanned the photo, but then her eyes widened "Anthony Walter..." She
whispered.

"Paano mo nalaman ang pangalan ng Papa ko?"

=================

Chapter Seventeen

Chapter Seventeen

"Paano mo nalaman ang pangalan ng Papa ko?"

Carly looks at me then to the two boys na nakikinig pala sa usapan namin, She
motioned for them na lumapit and they complied.

Inabot ni Carly yung frame kay Cain "Doesn't he look familiar to you?"

Cain face was impassive and so was Senri, well expected ko na kay Senri but not
Cain.

"Anthony Walter..." Senri whispered. Then he looked at me his expression hard but
there was a hint of emotion in them, hindi ko lamg alam kung ano "Wait..your his
Daughter?" he asked na parang hindi sya naniniwala.

"Magkaparehas kami ng Surname malang Papa ko yan! Pero teka lang ha, explain nyo
muna sakin..Anong meron sa Papa ko at bakit alam nyo ang pangalan nya? Last time I
checked I never mentioned him to any of you" I know I'm a little frantic but can
you blame me? I'm confused, paano nila alam yon? Alam kong Vampires sila and they
have certain abilities but Senri's reaction is confusing.

"I should've know" he whispers more to himself than us, then he lets out a bitter
laugh.
"Ano walang sasagot sakin?!" They all looked reluctant to answer, they even shared
a knowing look then Carly turns her attention to me.

"Adrianna what's your Father's job?"

"He works at this hot shot company in a town near Eraie---" agad kong sagot.

Naputol ang sinabi ko nang biglang tumawa si Carly "That's it!" she stood

up her eyes beaming.

"What's it? Ano ba?! Naguguluhan na ko! Put the girl out of her misery, tell me
please!" I plead.

"You don't know what your Father is" Cain's eyes connected with Mine.

"Oh god. Please tell me he's not a supernatural creature...."

"Well he's sort of is.." Carly looked everywhere but me.

Oh my God...Si Papa..if he's a supernatural creature than does that make me one
too? Holy Prack. No! Hindi pwede! I refuse to believe it! It can't be true..So
nagsisinungaling lang si Mama sakin noon kapag nagtatanong ako kay kung nasaan si
Papa? A lie was connected to me all along? Hindi muna ako tatalon sa conclusion
dahil hindi ko pa naman alam ang mga pangyayari but this involves my Father.

"It's better if Senri explains, he know your Father more than we do" Carly clamped
her hand on my shoulder.

Napatingin naman ako kay Senri, he's looking down at his feet gripping the picture
frame so hard na konti nalang mababasag na to.

"Senri" Carly called, he snapped out of his trance like stare then looked at me.
"I'll tell you but not here" Inilagay nya ulit yung picture frame sa dresser, hindi
na nya hinintay ang sagot ko at lumabas na agad.

Umiling ako "Hindi pwede ko pwedeng iwan si Andy" I fixed my gaze onto him, the
little boy looks like he's going to pass out any second. Pabagsak na yung mata nya,
Oras na talaga ng pagtulong nya ngayon.

"We'll take care of him Adri" Carly reassured.

"Sumama ka na kay Senri, kami na bahala dito" Cain added.

"Pero---"

"Just go with him, I know your confused right now, we are too

but your the one who needs an explanation and nakay Senri ang lahat ng sagot" Said
Carly.

"Kapag hinanap ka ng Mama mo, kami na ang bahalang sumagot kaya Go! chupii na!"
pinagtulakan na ko ni Carly sa labas ng pinto ng kwarto.

Sinamahan pa ko ni Carly palabas ng pinto, Senri is waiting by his car. Nagpaalam

na sya sakin and assured me that they'll take care of Andy

"Where are we going?" I asked nang pagpasok ko sa loob ng kotse nya. Hindi sya
sumagot, he accelareted the speed of the car and darted out of the street. A few
minutes passed, mukha kasing hindi ganon ka ganda ang mood ni Senri so natatakot
akong magtanong.

"I'm hungry" he stated without glancing at me.

"I'm not available" napausog naman ako ng konti sa kinauupuan ko.

"Not blood stupid, I meant food. Real food" We were now entering Town Square, just
like Carly, Senri is a driving maniac. Hindi ata nila alam ang salitang "Speed
Limit".

"I know a place, will a cafe do?"

Senri agreed and tinuro ko sa kanya ang La Patisserie, na miss ko rin naman ang
masarap ba desserts dito. Bigla rin tuloy akong nagutom.

He held the door opened for me, and we entered. "I've never been here before"
kumento nya.

Katulad ng pagpunta ko dito noon, the familiar aroma was still lingering in the
air. Hinila ko si Senri papunta sa mga cup cakes, hindi ko naman alam kung anong
gusto nyang kainin pero ako, gusto ko ng cup cakes. Specifically Red Velvet
cupcakes.

"Yun nalang i-order mo!" dinutdot ko yung daliri ko sa salamin at tinuro ang red
velvet cupcakes.

"I prefer the Chocolate chip brownies" sagot

nya scanning the different kinds of pasteries.

"Yung cupcakes nalang! Promise masarap yon!"

"Sure ka?"

"Oo naman! anong akala mo sakin? walang panlasa?"

"Yung brownies gusto ko"

"Pang bata naman yun e, Yung cupcakes nalang"

"Bakit ikaw ba magbabayad?"

"Hindi..." Oo nga naman, hindi naman ako yung magbabayad bakit nakikipag talo pa
ko? pero gusto ko nun!

I ended up waiting in the car since sabi ni Senri sya nalang daw ang bibili, dahil
wala daw mangyayari kung magtatalo pa kaming dalawa. Magsisisi talaga sya kapag
pinili nya yung brownies! Ilang minuto lang lumabas na sya, hinagis nya sakin yung
box ng chocolate chip brownies at nag drive na ulit.

"San mo ba kasi ako dadalhin?" Tanong ko, pwede naman kasi syang mag explain dito
sa kotse bakit ayaw pa nya? Hindi naman ako mapili, Explanation lang naman ang
kailangan ko.

Somehow, natatakot rin ako malaman kung ano ang sasabihin ni Senri. Carly already
said that my Father is sort of a supernatural creature. That alone makes me scared.
If he's one, then I'm one too. I am his daughter after all. But what if I'm not his
daughter? Oh my gee It's possible! Sa lahat ng nangyayari ngayon, that scenario is
50% possible. I mean, Nagsinungaling si Papa sakin about sa trabaho nya at kung ano
sya, lying about me being his daughter wouldn't make any difference.

Maraming What if's na ang lumulutang sa utak ko ngayon, ang daming tanong na kahit
ako naguguluhan na rin kung bakit naiisip ko yun. Different scenarios and
questions, that desperately needs some clear

answers. And Senri's got all of it.

"Stop over thinking Adrianna" Senri said and glanced at me.

"I'm not..It's just that--"

"I'll explain everything. I promise"

I promise.....

There's that certain word again. But it sure hell worked. Napabuntong hininga ako,
and cleared my mind. Napansin ko na parang nasa isang abandoned road na kami,
walang mga sasakyan at buildings, but my attention was stuck to the beautiful
scenery.
Kitang kita ang perfect view ng Dagat, but the more exciting part is..ang road na
dinadaanan namin ngayon ay parang cliff.

Senri parked the car, at lumabas naman agad ako. Then tumakbo sa pinaka dulo. I saw
the Clear Blue water below hitting the high rocks, the smell of sea water collides
with the air, the mountains view is perfect when I look ahead. Walang harang kaya
pwedeng mag cliff diving dito. I had to give it to Senri, He really knows the best
places here in Hangrove.

Senri was leaning on his car, though he is not looking at the breathtaking
scenery..He's looking at me.

"So kapag mag e-explain ka kailangan dalhin mo pa ko dito?" I asked smiling, I

leaned on his car next to him. "Where are we?"

"We're in the more peaceful side of Hangrove"

He lips curled upward and he looks straight ahead. "Adrianna, sa lahat ng sasabihin
ko I want you to have an open mind okay?"

I nodded, suddenly feeling scared again..Open Mind..I can do that..

Senri sighed and started to speak "The Sinclaire Blood is the thickest blood of
all, by drinking it gives you invincible power. Anthony Walter took an oath to
protect the Sinclaire Blood, thus making

him our Protector, he was the one who made a treaty with the Vampire Hunters to
keep our blood safe. Alam kong nagsinungaling sya sayo, but wag kang magalit sa
kanya. He did it to protect you, ayaw nyang madamay ang pamilya nya sa mundong
pinasukan nya."

Si Papa....Protector...

"How was he dragged into this mess?" I asked my voice almost audible. Ayokong
paniwalaan yung sinasabi nya but it all sounded real.

"He owed us a gratitude by saving your Life" he gaze locked with mine.
"Me?"

"Yes you, 11 years ago in Eraie, you and your mother were almost attacked by a
group of rogues wondering around the Town, Rogue sightings were out of control at
that time. There were 9 rogues planning to attack but hindi natuloy because of My
Father, who happens to be visiting the Town and heard your Mother scream. If My
Father never arrived then You and your Mother would be dead by now Adrianna.
Ibinalik kayo ni Papa sa Mansion na tinutuluyan nya noon, then he called your
Father."

"I was there" His eyes darted to the ground. "That's the first time I saw you. Your
eyes covered with tears and so much fear, you were shaking and clutching your
Mother's hand for dear life. You were flinching away if anyone comes near you. Even
knowing that your Mother was there, you were still scared. You cried silently until
your Father arrived"

I tried to dig up the memory pero wala. Wala akong maalala. Alam kong 6 years old
palang ako pero siguro naman maaalala ko ang ganong pangyayari. Pero hindi, I tried
to dig up the memory but None. Nada.

Wala.

I still don't understand anything, If Senri's Father saved my life then how did it
end up na naging Protector si Papa? Something is missing..

"Your Father begged for something that made us all astonished.." he kicked the dirt
avoiding my eyes.

"What is it? what did he beg for?" My voice was growing louder.

His dark eyes locked with mine "Your Father asked us to erase your Memory"

A traitor tear escaped my eyes. The feeling that I've been holding up wanted out.

"Did you do it?" I rasped out.

"We saw your Fear Adrianna, kahit ako na nadoon lang sa likod kitang kita kung
paano ka natakot and being a Vampire we smelled your fear too. My Father wasn't a
fan of erasing memories, he told me that it's like taking a part of you away but
seeing you there all shaken up, he agreed." he wiped the tear off my cheeks, even
at this kind of moment Senri never fails to amaze.

"Wag ka sanang magalit sa kanya dahil inalis nya sa isip mo ang memory na yon, all
he wants is for you to smile again. That memory will leave a permanent scar on you
Adrianna, your Father already knows the outcome bago pa man mangyari and he doesn't
want it to happen."

"I'm still lost here, paano naging protector si Papa? it doesn't make sense"

Senri sighed "After two weeks, bumalik ang papa mo at tinanggap naman sya ni Papa,
they discussed something in his office. Then the next thing I know, your Father is
taking an oath in front of the whole Vampire Council. Kahit na ngayon naguguluhan
rin ako kung paano iyon nangyari, only my Father knows the real reason.

Nagsinungaling sayo ang Papa mo kung saan sya nag tatrabaho, ang totoo nyan..naka
destino sya sa RoseHill, a Town connected to Hangrove. Palagi ko syang nakikita sa
loob ng Mansion namin, sometimes I even play with him when the twins are not
around. Habang tumatagal, nawawala na sa isip ko kung paano sya naging Protector
but I'm still asking myself, How can a Human protect a Sinclaire? Ano bang nakita
ni Papa sa kanya? Those questions still remains unanswered"

I'm still confused, unfortunately hindi alam ni Senri ang kasagutan sa isang tanong
ko. Kahit sya naghahanap rin ng sagot. Something is still missing. I'm positive.
There is something that Senri's not telling me. All the dots just doesn't connect.
His reactions just doesn't connect.

I'll let it go...For Now.

Ang information na nalalaman ko ay sapat na para ngayon, Kailangan ko rin tanungin

si Mama tungkol dito.

"He's always telling me not to be afraid of you..." My lips curled in an emotional

smile. Now I know why, he doesn't want me to be so helpless again.

Instead of responding, Senri opened the car door at kinuha yung box na binili nya
sa La Patisserie. He sat on the ground, umupo na rin ako sa tabi nya. Hindi
alintana samin na madumi. He opened the box revealing...Red Velvet Cupcakes.

"Dahil dito, Friends na tayo!" I exclaimed and happily snatch one from the box.
He laughed "Fine, We're Friends" and took a bite of his cupcake.

A guy like Senri eating a cupcake is definitely

a cute sight.

I fished my phone out of my pocket and took a picture of him. Pero syempre
mabilisan lang XD

"Delete mo yan" He calmly said.

"Ayaw" I answered and stuck my tongue out at him.

"Napaka childish mo, alam mo ba yun?"

"Napaka Bi-polar mo, alam mo ba yun?" I countered.

"But the childish thing, I'm going to take that as a compliment" I stated and
finished my cupcake.

"Fine wag mo nang e-delete pero kailangan mong gawing wallpaper yang picture ko" He
said and smirked.

Seryoso ba sya?

"Delete or Wallpaper. Two choices Adri"

"Ayokong e-delete" I shook my head. Ayoko talaga. Ito yung unang picture ko kay
Senri tapos kailangan kong burahin. And He's eating a cupcake. A freakin' cupcake.
Tell me that's not cute?!

"Bakit ba kailangan ko pang gawing Wallpaper?" I gave him a stink eye and he just
smirked.

"Para palagi mong makikita ang mukha ko kapag nag bukas ka ng phone"

Aba, sumusobra na tong gwapong to.

He suddenly snatched my phone away, I tried to snatch it back. Emphasize on the

word 'Tried'. Tinulak nya palayo yung ulo ko causing me to stumble back. Kinalikot
nya ng konti yung phone ko, pero syempre Inuna nya muna ang pagpalit sa wallpaper
ko. Langya tong gwapong to.

Binato nya sakin pabalik yung phone giving me a triumph smile.

"You're smiling really often these days" Kumento ko at ibinalik ang phone ko sa
bulsa. Pwede ko namang baguhin ulit yung wallpaper ko pag balik ko sa dorm.

Like a rush of wind Senri's expression turned hard. "It's almost sunset, baka
abutin pa tayo ng dilim sa daan" he said in a monotone and stood up.

"Teka may nasabi ba kong mali?" I asked confused, pumasok na sya sa loob ng kotse
at pumasok na rin ako. Hindi ako sinagot ni Senri, he just started the car and put
it in reverse driving back to the main town.

Hindi na nya talaga ako sasagutin, Hay nako. What's wrong with him smiling? I think
it's cute. Big deal ba yun? Well for Senri it is.

I stared out the window, the atmosphere was down. Wala na sya sa mood at alam ko
yon.

Bi-polar Freak.

The sun was already setting, the sky turning into a beautiful shade of orange. Kung
nakaupo pa sana kami doon, napaka romantic sana nung scene kaso tinopak yung love
interest ko eh. Nasira tuloy.
Makontento ka na Adrianna, At least you spent the rest of the afternoon together.

My mind suddenly drifted back to the Whole Memory erasing thing.

Hindi ako galit kay Papa. Hindi talaga. I knew he did it kasi Mahal nya ko. He
want's me to smile again.

But By Erasing my memory...made me forget about my first Vampire attack, an attack

that could change my whole perspective about Vampires...

..And it also made me Forget about my first memory of Senri Sinclaire.

=================

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

"Ano tayo? Nasa prosisyon? Bilisan nyo naman mag lakad oh!"

Pabalik na kami sa Dorm after lunch on a Sunday, ewan ko ba kung bakit nagmamadali
si Mia. Naka katol ata yan. Kanina pa madaldal eh. May bina banggit yan kanina,
something along the lines of "Website", "Today" and "Social Chain". So I'm guessing
something that involves the Social Chain ang reason kung bakit sya ganyan.

Pag pasok namin sa dorm room, dumiretso agad sya sa desktop ni Gray.

"OMG ito na!!" She screamed.

"Huy Gray anong meron?" bulong ko.

She shrugs at lumapit kami kay Mia. Who's close to jumping up and down in her seat.
Tinignan ko kung ano ang dahilan kung bakit ganyan sya and saw the website of
Sinclaire Academy.
"May Website pala ang SA? Hindi ko alam" sabi ko, at umupo sa dulo ng kama ni Gray.

"Social Chain" was written in Bold words on top of the site.

"Anong meron dyan?" tanong ko.

"Ngayon nila nilabas ang Social Ranking for this month" she replied excitedly then
clicked the Vampire category.

"Yes! #1 Si Carly!" Sigaw nya at pumalakpak. She gave Gray a high five grinning
like a kid on christmas.

Sabi nga ni Mia, Carly really is on Rank #1, her picture is displayed at the very
top. Ito ata yung sinasabi nilang Rank ng Social Status.

Ang sabi nila sakin dati, pantay ang rank ng social status ni Carly and Rianne?

"Wait. If Carly's #1 then Rianne is..." We all look below Carly's picture..

"Rianne is going to go Ballistic

when she see's this" Gray stated and shook her head.

"Who cares? Si Carly naman talaga ang tunay na Queen ng SA!" Mia replied.

"Pang Vampire Girls lang yan diba?" Tanong ko at tumango naman si Mia. "Tignan mo
naman yung sa Boys"

She complied and clicked the category for Vampire Male Students.

"Senri is still #1" Gray stated.

"Sabi ko kasi sayo Forever na dyan sa pwesto na yan si Pogi. Ayaw mo maniwala sakin
eh" Sagot sa kanya ni Mia, and scrolled through the list.

"Malay mo mag #1 si Cain" Gray shrugged.

"That" Mia points her finger at her "Is never going to happen" then turned back to
the list.

"As much as I love Cain, Senri practically owns the #1 place" Sabi ni Mia at
sumandal sa upuan.

"He's a pureblood. What do you expect?" Gray rolled her eyes.

"Besides that, everybody loves the mysterious and dangerous type" Dagdag ko.

"You got that right sister!" They both replied.

"Paano ba nalalaman yang mga rank?" Tanong ko, di pa ko updated sa mga ganyan eh.

" We dont know, every two months nalabas ang List ng Social Chain, Sa totoo lang
yung Rank lang naman ng apat yung pinaka hinihintay dito. Yun talaga ang pinaka big
deal. Wala na kaming paki alam sa iba" sagot ni Gray.

"Bakit ba may ganyan pa? Dami namang ka echosan nitong school"

"Hindi naman kasi basta list lang yan Adri. That list practically tells you kung
saan ka lulugar"

"Isn't that Racism?" Tinaasan ko sya ng kilay.

"Bahala ka kung anong gusto mong paniwalaan, basta Important sa Academy na to ang
Social Chain. Period"
Instead of answering, umupo nalang ako sa kama ko and fished my phone

out of my pocket. There's a text from Carly telling me na pumunta ako sa Leisure
Room nila.

Ano kayang meron?

Dahil sa wala naman akong gagawin, pupunta nalang ako. Baka may importanteng
sasabihin si Carly or walang lang syang mapag tripan at ako naisipang maging
target.

"Labas lang ako" Paalam ko sa kanila. Tumango lang si Gray at bumalik sa kung ano
ang ginagawa nya.

"Balik ka ng Buhay!" sigaw naman ni Mia.

Napailing nalang ako at lumabas na. Konti lang ang students ngayon sa Academy dahil
Sunday, I was thinking of spending the night sa bahay kahapon then ngayon nalang
umuwi but dahil nga don sa "My Father is A Protector", umayaw nalang ako. Hahanap
pa ko ng tamang oras para kausapin si Mama tungkol don, and besides hinatid ako ni
Senri sa SA na mismo. Nakakahiya na magpahatid pa ko sa bahay, Di na nga ako
kinausap eh. Wala man lang paalam. Accidentaly ko atang na pindot ang Topak button
non. Adrianna kasi eh.

Like the usual days in SA, hindi ganon kainit kaya komportable akong naglakad sa
crossing field. When I entered the building, it was eerily quiet na medyo
nakakatakot kasi ako lang talaga mag isa. Pero alam ko namang hindi uso ang mga
multo dito. Aba may Vampires nga, tapos may multo pa? Hindi na ata makatarungan
yon.

"Where are you heading A?"

Napatalon naman ako and faced the person where the voice came from. Hindi pala
person, Vampire pala.

"Cain naman, magtatanong ka na nga lang kailangan mo pang

manggulat?"
"Sorry, so san ka nga pupunta?" nginitian nya ko, and let me tell you Napaka gwapo
nya. Mahirap mang paniwalaan na kambal sila ni Carly, dahil hindi naman sila
magkamukha pero sa ugali parehas sila.

"Sa Leisure room nyo, pinapapunta ako ng kapatid mo e"

"Sabay na tayo"

Tumango ako, unlike Senri, Cain is aproachable and easy to talk to. Di katulad ni
Senri na hindi mo alam kung mag sasalita ba o hindi.

"Nga pala, salamat sa pagbabantay kay Andy kahapon"

"Wala yon. Dapat nga ipapasok ko na sa loob ng bag yung kapatid mo kaso dumating
yung Mama mo. Ang cute kasi, hindi mana sayo" he gave me a cheeky grin.

"Isa ka pa e" I gave him a playful glare and he just laughed. Binuksan na nya ang
pinto ng Leisure room nila, and namangha na naman ako sa mga drawings and paintings
na naka display sa wall.

"Sino gumawa ng mga to?" Tanong ko admiring the beautiful painting of a familiar
scenery. "Tanong mo nga kung pwede akong mag pa tutor"

He laughed "My best friend, Tanong mo sa kanya. Student rin sya dito"

We stepped in the Fearsome Foursome's Leisure Room.

"What took you so long?" Bungad sakin ni Carly, who looks more beautiful today,
kahit na naka shorts lang sya and a fitted t-shirt, and her hair is styled in a
neat fish tail braid

"Mabagal akong mag lakad" Sagot ko. "Bakit mo ba ko pinapapunta dito?"

"Movie Marathon tayo! Since hindi natuloy yung kahapon" She said and clamped her
hands together.
"Kailangan talaga

kasama ako?" I point to myself and Cain laughed.

"You're one of Us now, kaya kasama ka talaga" she rolled her eyes and ran to the
big plasma screen.

Okay...I wasn't expecting that kind of answer..Me? One of them?

"And wala si Rianne ngayon, kaya sulitin na natin!" she added.

"Ang sama talaga ng ugali mo pag dating kay Rianne" kumento ni Cain and Carly faced
him with an 'Are you serious' look.

"Nakita mo ba kung anong reaction nya sa List ngayon ng Social Chain?, she almost
gone Hulk on me! and I am telling you my dear brother ,it was not a pretty sight"
Carly shivers in disgust.

"Ang OA mo" Cain replied. She stuck her tongue out at him "Go make some popcorn,
instead of defending her" utos nya.

"I'm not defending her" Cain answered flatly.

"You so are!" Carly countered.

"Why are you two fighting again?" Senri asked, leaning on the door frame of his
room. Sporting a casual black shirt and faded jeans.

"It's nothing" Carly sighed "I thought you were going somewhere?" she asked.

"Too lazy to go out" He shrugged and turned his attention to me. "Hey" bati nya.
"Hi" I replied, he looks hotter today. Casual really looks good on him.

"Alright lovebirds mamaya na yan! Movie Marathon muna!" Saway ni Carly and pulled
me towards the lounge. She pushed me to sit on the counch.

"What are we watching?" Tanong ni Senri and sat beside me.

"Deep Blue Sea" Carly answered and put the tape in.

"Isn't that a shark movie?" Cain asked and laid the bowl of popcorn on the

table.

"Yep!" Carly answered and at tumabi sakin.

I'm squeezed between Senri and Carly. Oh Joy.

"Bakit ayon? Pwede bang iba nalang?" reklamo ni Cain.

"Gusto ko ng throwback movie Okay? Porket walang R-Rated scenes dyan sa movie na
yan mag rereklamo ka?!"

"Can't they stop bickering for two minutes? Sumasakit yung ulo ko sa kanila" Senri
grumbled next to me and rubbed his temple.

"Awww Poor Baby" I cooed and ruffled his hair playfully.

He glared at me but I can see his lips curling up.

"Sshhhh! It's starting!" Saway ni Carly.

As a Revenge Senri ruffled my hair, I slapped his hand away then we focused on the
Movie.
 "That's a 45ft. Monster Shark and you managed to freakin Hit Him?!"

Carly ended up throwing popcorns to the screen, screaming profanities. Habang

nanunuod kami, Carly has a crush on a hot guy character named Carter. Nasa bandang
dulo na kami movie, Now we're watching The scene where Preach fired the Harpoon and
Hit the sharks fin and managed to hit Carters Leg too.

"That is just Stupidity! Don't you have eyes?!" She screamed again throwing a hand
full of popcorn. I'm surprised na hindi pa nagigising si Cain sa sigaw ng kapatid
nya, Yeah. Cain slept through the movie.

"Is she always like this?" Bulong ko kay Senri.

"Only occasionally" he answered fighting the urge to laugh when Carly throws
another popcorn at the screen.

"I heard that!" Carly turned to him at binato sya ng isang piece ng popcorn which
he caught with his mouth, he smirked and Carly glared at him grumbling "Show off"
and turned her attention back to the movie.

"Hey Carls, Can I steal Adri for an hour?" he casually asked.

o_O

"Sure. Basta ibalik mo lang sya ng buhay" She answered not even glancing at us.

Senri pulled me up and dragged me to the stairs.

"Hoy teka lang! San tayo pupunta?!" Hindi nya ko pinansin at umakyat na kami ng
hagdan.
We when entered the Empty Hallway, I asked again. "Saan mo.ba ko dadalhin?"

Parang trip na ata nitong dalhin ako kung saan saan.

"I want take a walk" He stated.

"Bakit kasama pa ko?" I furrowed by brows in confusion.

Natigilan sya "I.." For a second, Senri Sinclaire actually looks lost. "I don't
know..." he mumbled.

So he doesn't know why he dragged me up here? Ano bang tumatakbo sa utak nito?

"What kind of answer is that?"

His expression turned normal "Wag ka na ngang mag reklamo! Ang dami daming babae na
nangangarap sa position mo ngayon tapos ayaw mo pa?"

Arrarogant Freak!

I glared at him, "Kailangan ba talagang sabihin mo yon?" May pagkamayabang rin pala
tong isang to.

He offers his hand and I grumpily took it, giving him one last glare.

Then I let him drag me to God knows where.

=================

Chapter Nineteen

Chapter Nineteen
 "What do you think about Smurfs?"

So when Senri said he wanted to 'Take a walk', he actually meant he wanted to lay
down on the grass at the cemetery and absentmindedly stare at trees. Yeah, he
really knows the definition of fun.

"The creepy little blue creatures?"

I nod and continue staring at the clear blue sky. Tree branches were blocking my
view though.

"So what do you think about them?"

"I think I already answered" he said eyes closed, comfortably laying down with his
hands on the back of his head.

"Wala ka pa ngang sinasabi"

"They are creepy" He held his finger up "Little" then added another "and blue"

I propped myself on my elbows and made a disbelief face "What the hell is wrong
with you? Smurfs are practically the cutest little beings ever!" Smurfs are one of
my addictions. Yeah, Weird, I know. And Nobody, I repeat, Nobody is going to talk
about them like that! even a Vampire as Sexy as Him.

"Not as cute as me though" he replied casually.

Yes, ladies and gentlemen, You are reading live..Senri Sinclaire's Arrogant side is
coming out.

It's not really hard to believe though, I've had it coming.

Someone as hot as him is bound have that kind of side.

"Pakainin kita ng damo dyan eh"

"Sorry I'm not a vegetarian"

"Dork" I mumbled and turned back to my previous

position.

"I'm sleepy so shut up" he ordered eyes closed.

"Dadalhin ako dito tapos hindi ako kakausapin..Abnormal naman to. Edi sana iniwan
nya nalang ako dun" bulong ko at umupo.

Sana nanunod pa ko ngayon, at na e-enjoy ang Movie Marathon. Ewan ko ba kung anong
pumasok sa isip nito.

"Spending time with me is awesome, and you know it" He said smirking, and mimicked
my sitting position.

"Akala ko ba matutulog ka?"

"How can I if you're radiating that Grumpy aura?"

"Kasalanan mo naman" I gave him a stink eye.

He sighed "Fine. What do you want to do?"

I want to pinch your nose.

"Ewan. Ikaw nagdala sakin dito eh. Ikaw mag isip"

He stood up and grabbed my hand. Tumingala sya at sinundan ko naman ang tingin nya.

"Are you good at tree climbing?" he asked glancing at me.

I shook my head, eyes focusing on the never ending height of the tree.

He sighed again "Ang lampa mo naman"

"Sorry Ha, kasalanan ko kasi dahil babae ako. Sue me" I answered sarcastically.
"And you're forgetting that I'm Human" I reminded him.

"Stay here" he ordered and let go of my hand, then my eyes winded when he jumped up
tree. Parang katulad ng ginagawa ni Edward at Spiderman.

"Hoy Senri! Anong gagawin mo dyan?! Mukha kang Unggoy!" A hot Monkey at that. Kahit
na patuloy parin syang umaakyat, he still managed to shoot me glare which made me
laugh. Pero ano ngang gagawin nya don? Porket hindi ako marunong umakyat ng puno
iiwan nya nalang ako dito?

Sinusundan ko sya ng tingin habang ilang segundo pa ay nawala na sya sa paningin

ko. Hala..asan na yun?

Patuloy ko syang hinahanap, halos umikot na ang buong katawan ko at mabali ang leeg
ko pero wala parin talaga.

Then suddenly someone blew on my ear.

"I almost had a whiplash you freak!" reklamo ko and rubbed my ear, nakiliti ako ng
konti at syempre nagulat rin. I glare at him, he is now holding a Camera, na
mukhang mamahalin.

"Saan mo nakuha yan?" tanong ko.

He gestures up, giving me a lazy smile.

"Teka..Yan yung inakyat mo don?. Bakit ka naman mag lalagay ng Camera sa taas ng
puno? Baliw ka ba?"

"It's only for safe keeping, when I suddenly feel the urge to take pictures I've
got a camera ready for it"

"Smart Thinking" Kumento ko. Ano na ngayon? Mag se-selfie kami?

His phone suddenly rang, and he fished it out of his pocket. Then he laughed.

"Bakit? Anong nakakatawa?" I tiptoed and purse my lips trying to take a peek of his
phone.

Pinakita nya sakin yung text, which is from Carly.

-- Time's Up. Take her back --

"So babalik na tayo?"

"Nope" He answered flatly.

"Ano nang gagawin natin? Naloloka na ko sayo Senri ha"

Kailangan ko ng Mind reading powers. As in Now na.

"This time we are really going to take a walk"

"Seryoso na yan? Baka naman humiga ka na naman kung saan dyan"

"And daldal mo rin no?"

"Palibhasa kasi ikaw hindi nagsasalita kaya Napapanisan ka na ng laway"

He rolls his eyes then started walking to the path out of the cemetery. Sumabay
akong mag lakad sa kanya. I snatch the

camera out of his hands, mukha namang wala syang pakialam kaya binuksan ko na.

As I browse through the pictures, napansin ko na puro Nature and Beautiful

Scenery's. "Gala ka talaga" comment ko. Parang masyadong maganda yung mga view, and
hindi pwedeng sa iisang lugar lang yon. May ibang picture nga na mukhang sa ibang
bansa pa kinuha. It reminds of the paintings and drawing na naka sabit sa wall ng
Leisure room.

"Sino pala gumawa nung mga paintings and drawing sa Leisure room nyo? Sabi ni Cain
best friend nya daw. Mag papatutor ako! Ang galing eh"

He smirks "We better start this tutoring now then" and grabbed my elbow, leading me
out the gates.

Napatigil ako "Ikaw ang Gumawa?"

"Is it hard to believe?" he gave me a pointed look.

"Hindi naman...Hindi ka lang mukhang artistic type"

"I mean it though, We should start that tutoring now" He smiles, "Para naman may
magawa tayo"

Inappropriate thoughts..Lubayan mo ako pleathe!

He led me to the crossing field and turned to the direction of Dusk dorms.

"Bakit sa Dusk?"
"Gusto kong makita ang Artworks ng student ko" He stated.

"So you're my teacher now?" natawa ako.

"Your Hot Teacher" he corrects.

"Senri Sinclaire, you never fail to amaze me" I shook my head.

"I never fail to disappoint" he smirks and slings his arms onto my shoulder and
then continue walking.

I should've hid it in a more secret place.

I watch helplessly as Senri reach for another stick of Kit Kat, yung mga drawing ko
na willing akong ipakita

ay nasa lap nya. He's sitting on my bed legs casually crossed as he happily ate
God's gift to Human kind.

Walangya naman to si Senri tinago ko na nga sa pinaka gilid ng ref para hindi
makita ni Gray tapos nahanap naman nya.

Pagkapasok namin ng kwarto kanina, Senri already told me na lumabas si Mia at Gray
kaya kaming dalawa lang dito. Sabi nya nagugutom daw sya, kaya agad naman syang
pumunta sa Ref, which is full dahil kaka-grocery shopping lang ni Gray kahapon
pagkagaling nya sa bahay nila. She usually does the grocery shopping, dahil sya
naman ang may alam ng mga lugar dito sa Hangrove and she really doesn't mind. Gala
rin kasi yung isang yun.

"Hmmm" He Muses, "Magaling ka naman pala eh. Kaso mas magaling parin ako"

Ang alam ko talaga, pumunta kami dito para turuan nya kong ma-improve ang drawing
skills ko, hindi yung uupo sya dyan at masayang mina-massacre yung mga little
babies ko.
Sabihin nyo nga sakin..bakit ako nagkagusto dito sa walanghiyang to? Sabihin nyo
nga sakin! Bakit?!

Adrianna. Baka naman naka katol ka lang nung sinabi mo sa sarili mo yun?

Why I agreed with Him to come to my room was beyond me.

Great. Now I'm talking to myself. Again.

"May Twix ka?" tanong nya taking the Notebook off his lap.

"Hindi ka pa nakontento sa Kit Kat?!"

"Woah Chill Adri. Nagtatanong lang" He held his hands up in surrender.

"Marami namang pagkain don, iba nalang kainin mo! Wag na yan!" I beg for the last
time. Malapit na nyang maubos! Wala na kong stock kapag naubos nya yan, Even if I
try to steal it away hinaharangan nya yung mukha ko kaya I'm stuck here watching
him.

Pero nagpapasalamat ako at hindi nya nakita ang Twix, pwede pa kong maka survive ng
walang Kit Kat pero Twix..Ibang usapan na yan.

"You're really addicted to sweets, aren't you?" he laughed and takes the last bite
of Kit Kat...parang nag slow motion naman yung mundo ko..

Noooooooo! My Baby...It's Gone...

"You owe me big time!" I exclaim and throw a pencil at him which he caught in ease.

Sa isang iglap, Senri disappeared from the bed and he is now in front of me, His
two arms firmly set on the arm rest of the swivel chair I'm sitting on caging me
in.
"What are you---" My voice caught in my throat as he leans in. Parang maduduling na
ko sa sobrang lapit nya. His nose is almost touching mine.

A wave of deja vu suddenly hits me.

"You're a really great subject to draw, do you know that Adrianna?" he said, I felt
his breath against my lips as he spoke.

"How so?" I finally got the courage to speak but my voice is a little raspy.

"Your--" he was about to answer but cut off by the door opening...

"Holy Mother of Pearl!"

"OMG!"

Mia and Gray stood there, eyes wide and their mouth's wide open looking directly at
Senri.

=================

Chapter Twenty

Chapter Twenty

Like a sudden rush, I push Senri away.

But he wouldn't budge. He looks at the two girls,who suddenly looks pale, for a
brief second then stares back at me. An annoying smirk plastered on his face.

"Senri.." I gave him a warning stare.

He rolls his eyes and fixed his stance. Agad naman akong tumayo and gave the two
girls an awkward smile.

"Gray..Totoo ba tong nakikita ko?" Mia mumbles "Kurutin mo nga ako para sure"

Pero hindi naman sya pinansin si Gray, she's also busy convincing herself that the
scene in front of her is in fact True.

"Why is he..?" she exclaims unable to finish her words pointing an accusing finger
at Senri, na mukhang amused pa sa eksena namin ngayon.

"Sooo little Adri's been keeping a dirty little secret to her friends" Senri
teased, whispering in my ear.

"Oh shush!" Hinampas ko yung balikat nya. Seriously, hindi sya nakakatulong sa
sitwasyon. Paano na to Adrianna? Ano nang sasabihin mo? God. I feel horrible right
now.

"Oh My God" Gray mumbles in an audible whisper. Mia is now blinking her eyes
rapidly.

"I think it's my cue to leave" Senri stated. "Have fun explaining" bulong nya at
naglakad na palabas, the door is still wide open. Mia and Gray parted like the red
sea, Senri gave them a nod before stepping out of the Hallway. Sinundan sya ng
tingin nung dalawa.

I stood there fiddling with my fingers, iniisip kung anong sasabihin ko. Lanya
naman si Senri! Iniwan ako!

I hear the door slam shut. "Explain. Now" Gray said her arms crossed. Mukhang
natauhan

na sya samantalang si Mia mukhang lumilipad pa yung utak.

"Senri Sinclaire was in your room, and he was with you....What the hell?! You're
keeping something from us Missy! Talk Now!" Mia said jabbing my sides.

"Promise nyo muna na hindi nyo ko sasaktan" Paniniguro ko. Mahirap na. Baka ano
pang gawin nitong dalawang to sakin.

They both sat on my bed, Si Mia may patalon-talon effect pang ginagawa.

"Umupo ba sya Adri? Ha? Umupo ba sya?" She seems giddy, sunod sunod yung tanong.
Konti nalang gugulong na sa kama ko.

I awkwardly nodded my head, Gray looking at her like she's crazy.

"Sooo are you gonna talk or what?" Gray raised a brow.

"Eh Kasi ganito yan...Ano kasi.." I'm stumble with my words. Ano bang sasabihin ko?
Kwento ko sa kanila kung anong nangyari nung first day or skip na ko at gumawa ng
kwento na kinausap nalang ako bigla ni Carly? I think I'll take the latter. Hindi
naman ako magaling sa explain na yan, pwede bang pass nalang?

"How about we ask the questions and you answer" Gray said sensing my sensing my
verbal diarrhea.

"That sounds like a good Idea" Ayoko talaga! Senri! Bakit mo ba kasi ako iniwan
dito? Di mo man lang ako tinulungan!

Gray looks at Mia, who's comfortably laying down on my bed hugging the pillow na
sinandalan ni Senri kanina,She looks even more obsessive than I do -_-

"Paano to nagsimula?" unang tanong ni Gray.

I was about to open my mouth when Mia beat me to it.

"Kaninong Camera to?" She asks reaching for Senri's Camera na naiwan nya sa night
stand ko.

"Mia kay Senri yan.." sagot ko. She inspected

it with fascination, mukhang natutuwa sya na pagmamayari ni Senri yon. Buhay

Fangirl tong si Mia eh.

Biglang tumunog yung phone ko, hindi text kundi tawag. I fished it out of my pocket
not bothering to look at the Caller ID and answered the call.

"Are you in your room?" Carly asked on the other line.

"Yeah, I'm kind of stuck in a situation right now" Sagot ko, nakatingin sakin si
Gray probably wondering kung sino ang kausap ko.

"I know" she laughes "We're coming over" dagdag nya then the line went dead.

"Sino yon?" tanong ni Mia.

Napabuntong hininga ako "Girls, prepare to meet Cain and Carly Woodsen"

Siguro mga ilang minuto na kaming naghihintay, after I told them na the Woodsen
twins are coming, Gray turned quiet then Mia started to hyperventilate. Parang pag
hinawakan mo e sasabog na. Hindi muna ako nagsalita habang naghihintay kami. Parang
nag ramble talaga yung mga words sa utak ko. I feel guilty kasi hindi ko sinabi sa
kanila, gusto kong ma transfer yung power ni Cain sakin ngayon, Gusto kong malaman
kung anong nararamdaman nila.

Even though Gray was quiet and Mia looks like she doesn't seem to care, parang may
tension parin sa air.

We all turned still nang may kumatok, agad naman akong tumakbo sa pinto at binuksan
to.

Carly and Cain stood there with cheeky grins. Mukhang hindi ata makakatulong tong
dalawang to sa sitawasyon ko.

"Uso rin mag linis Adri" Comment ni Cain pagpasok nila.

"Ikaw maglinis,
bayaran nalang kita bawat hour"

"Ang Gwapo naman ng magiging Maid mo" Tumawa sya, at sinarado ko na yung pinto.

"Hi! I'm Carly, the more good looking and smarter twin" she said "and He's Cain,
the dim witted one" she added.

"I can introduce myself" Cain narrowed his eyes at her "Hi! I'm Cain" he said,
giving them an award winning smile at nakipag shake hands sa dalawa. Maparaan tong
isang to.

Wrong move girls. Wrong move.

"Ano bang gagawin nyo dito?" tanong ko sa kanila. May explaining session pa kami
dito!

"Wala" Sabay nilang sagot, then both fell backwards on my bed. Feel at Home.

"Hey Girls close your mouths. You'll catch flies" Sabi ni Cain sa kanila, folding
his arms at the back of his head while the two immidiately shut their mouths.

"The Woodsen Twins are a few feet away from me...totoo ba to?" Mia asked
dumfounded.

"Believe it Sweetheart, we're here" Carly laughed.

"How are you guys friends?" Gray spoke up, mukhang matino ang pag iisip nya ngayon.

"Carly..ikaw na mag explain. Please"

Carly rolls her eyes but agrees, but before she could open her mouth, Cain beats
her to it. "Alam nyo, hindi kailangan ng explanation ni Adri, the main Conclusion
here is we're all friends. No questions asked, masasayang lang laway ni Carly
kakasalita. Alam kong madaldal yang kambal ko pero girls may mali ba sa
pagkakaibigan namin? Wala naman. So why ask for an explanation? I know Adri kept it
a Secret from you but I hope you don't get mad at her, she has her own reasons"

Me: *Speechless*......

"Where did that come from?" Carly laughs after hearing

her brother's speech.

Cain shrugs "I just feel like talking"

"That actually makes sense" Gray stated. "Pero bakit kanina..kayo ni Senri---"

"Wait hold up! Anong meron kanina? Adrianna! Anong ginawa nyo ni Senri? Nako
sinasabi ko na eh! Dapat hindi kayo pinayagang mag sama!" Bulyaw ni Carly pointing
an accusing finger at me.

"Adri speak up! Gusto ko rin malaman!" Okay Cain sounded like a girl saying that.

"Why don't you ask Senri?!" Ako pa ba talaga yung sasagot? Hindi ko nga alam kung
anong mangyayari kung hindi lang umepal yung dalawa...Pero ano nga ba talaga ang
mangyayari non? I mean, he was inches away from my face..If the two hadn't barge
in, anything could happen.

"Ask me what?"

"Senri.." He's leaning on the door frame arms crossed casually, hindi ko man lang
narinig ang pag bukas ng pinto, parang hindi lang ako kasi mukhang nagulat rin yung
iba ng makita sya.

"Bakit bumalik ka?"

"Nagugutom ako"

" 'O anong gagawin ko? Ako ba may hawak ng pagkain sa mundo?"
"Samahan mo ko"

Biglang nag iba yung tingin ko sa kanya sa segundong yun. Parang naging bata sya sa
mata ko. Ewan ko ba pero napangiti ako.

"Sige mag usap kayo na parang wala kami dito" sabi ni Carly.

"Saka bro, pag nagugtom ka bakit si Adri lang yung isasama mo? Ayaw mo ba samin?
Nakaka hurt ka naman ng feelings" dagdag ni Cain sabay hawak sa puso nya. "Sa haba
ng pinagsamahan natin? Gaganyanin mo lang kami ni Kambal?"

"How about we have dinner outside?" Suggest ni Carly "Tutal pagabi narin naman,
gala tayo sa Town

Square!" she said excitedly.

"Sounds good to me, ano girls sama kayo?" Tumayo na si Cain at uminat.

"Kasama kami?" pinandilatan sya ng mata ni Mia at tinuro ang sarali nya. Ganon rin
yung reaction ni Gray.

"Alangan iwan namin kayo dito? Alam kong may pagka maldita ako pero hindi naman
ganon kasama ang ugali ko para e-ignore nalang kayo. Si Rianne lang yun" sagot ni
Carly. Kailangan talagang kasama pa yung pangalan ni Rianne?

Pumagitna naman si Cain sa kanila at umakbay, "And besides, we're friends now
right?" he gave them a dazzling smile.

Mabagal na tumango yung dalawa habang nakatingin sa kanya at naka nganga, para
silang poste, hindi gumagalaw. Sa tangkad ba naman ni Cain, naka tingala lang sila.
The scene is actually really funny.

Lalabas na sana kaming lahat nang may biglang pumasok sa isip ko. "Teka! Kung
kakain tayo...Sinong magbabayad?"
Tinuro agad nung kambal si Senri, sinamaan naman sila agad ng tingin nito.

"Si Adri lang dapat yung isasama ko, tapos nagsisama rin kayo. Ngayon ako parin
magbabayad?! Hindi na makatarungan yan!" Reklamo nya.

Natatawa ako pero nakakatouch dahil ako ang gusto nyang isama. Tutal kapag kaming
dalawa lang naman, makakatipid sya. Pero pagbabayarin ko parin sya sa pag ubos ng
Kit Kat ko. May atraso pa sakin yang gwapong yan! Pag dating sa kit kat, hindi ko
makakalimutan!

"Chill Dude!" Itinaas ni Cain yung dalawang palad nya. Carly patted Senri's
shoulder at inilakad sya palabas. Nauna silang maglakad samin, sumabay ako sa
dalawa na mukhang hindi parin makapaniwala hanggang ngayon pero mukha namang
nahimasmasan na sila ng Konti.

Cain is only a few steps away, his hands casually shoved in his pockets. Bigla
syang lumingon samin giving us a mischievous smile "Sya talaga ang magbabayad kaya
umorder kayo ng marami o kaya kung ano yung pinaka mahal na pagkain don"

"I heard that stupid" Bagot na sabi ni Senri.

Natawa nalang kaming tatlo at Cain's antics, at naglakad na palabas ng Dusk.

Palubog narin yung araw paglabas namin, ang bilis talaga ng oras. Kanina lang eh si
Senri pa ang kasama ko ngayon naman kasama ko parin si Senri pero may mga naki
eksena na.

Kahit na naintindihan na nung dalawa yung sitwasyon, alam ko magtatanong parin yan
mamaya. Kapag kami-kami nalang. Hindi lang sila siguro nakakuha ng chance kanina
dahil si Cain na ang nagsalita. At alam naman nating lahat na may crush si Mia kay
Cain. Si Gray..ewan ko ba dyan, sya ang mahirap basahin.

"Dalawang Cars tayo, Senri gagamitin natin yung sayo and Gray diba may sasakyan ka?
doon na kayo nila Adri" Sabi ni Carly pagdating naming parking lot.

"Gamitin nyo yung sa inyo" utos ni Senri sa Kambal "Gray gamitin nyo ni Mia yung
sasakyan mo, si Adri sakin" sabi nya sabay hawak sa kamay ko.

"Gawin nyo muna kung anong gusto nyong gawin then Carly ikaw na pumili ng resto,
hindi pwedeng si Cain dahil alam kong all you can eat buffet ang pipiliin nyan, may
pupuntahan lang kami nito" Hindi sila nakapalag dahil full or authority yung boses
ni Senri, final na yung desisyon. Hindi naman ako nakasagot dahil bigla nalang nya
kong hinatak papuntan sa sasakyan nya na nasa kabilang dulo ng parking lot.

Jusko..Saan na naman ba ko dadalhin nito?!

=================

Chapter Twenty-one

Chapter Twenty-one

"Waaaaaaaaaahhhh!!!!"

Hindi. Hindi po ako mina-massacre or rape. Isang sigaw po yan galing sa isang
magandang dalaga na addicted sa Chocolate at kung ano-ano pang matatamis at
nakakita ng Candy Wonderland.

Opo. Narito ako ngayon sa Candy Wonderland.

Eto yung pinuntahan ko nung nag dress shopping kami nila Mia at Gray. Dito ako
dinala ni Senri.

"Grabe. Parang ilang segundo atang nawala yung blood circulation ng leeg ko" Sabi
nya at inikot yung ulo nya. Syempre sa sobrang saya ko, biglaan ko syang nayakap.
Parehas kaming nagulat sa ginawa ko, hiyang hiya ako shemss. Pero mamaya na yang
hiya na yan! Nasa Candy Wonderland na naman ako! \(^3^)/

"Sorry" sagot ko sa kanya at nag peace sign. Kasalanan naman kasi nya eh. Kung ayaw
nyang mayakap ng ganong kahigpit dapat hindi nya ko dinala dito. Bakit ko nga ba
sya niyakap? Dala ata ng excitement. Aish.

Kumakaway sakin yung mga Sweets, Yung mag chocolate tumatalon na! Waaaahhh! Tatakbo
na sana ko palapit nang may bigla akong naalala...Hindi ko dala ang wallet ko.

HINDI KO DALA ANG WALLET KO!

Wae? Bakit ngayon pa? Why? WHY?!

" 'O bakit bigalang natigilan ka dyan?" Tanong ni Senri.

"H-hind ko dala yung---" Bago pa man matapos yung sasabihin ko nagsalita na sya.

"Tingin mo baki kita dadalhin dito?"

"Kasi Wonderland ko to?"

"Isa pang reason"

Isa pa? Ano pa ba? Isip Adri! Isip!...Hmmmm. Adri wag mong paganahin ang katangahan
sa panahon na to!

*Light Bulb*

"Ah

Alam ko na!" Lumiwanag naman ang mga mata ko "Dinala mo ko dito kasi babayaran mo
yung Kit Kat na kinain mo kanina!"

"Good Adri!" Nilagay nya yung kamay nya sa ulo ko at ginulo yung buhok ko. "Ang
slow mo rin pala" dagdag pa nya.

"Kung makapag sabi ka nyan feeling mo naman ang talino mo"

He gave me a smug look, na parang nagsasabing 'Talagang sinabi mo pa yan?'

Real Talk- Matalino si Senri. Halata naman sa Mukha eh. Sa ugali ka nga lang
magdududa.
"Sir heto na po ang Order nyo"

Sabay naman kaming napalingon sa Babae na nasa counter, naalala ko sya dahil nung
pumunta ko dito, tuwang tuwa sya sakin kasi ang dami kong Biniling Twix at Kit Kat.
Pero teka, Ano kayang inorder ni Senri?

Hinila nya ko palapit sa counter at inilatag naman ng Babae yung malaking box sa
harap namin. Medyo may kalakihan yung box, at may nakalagay na 'One of Everything'
sa taas.

"Ano yan?" Tanong ko.

"Buksan mo para malaman mo" sabi ni Senri.

Ginawa ko nag ang sinabi, kaya nung pag bukas ko mutik ng malaglag yung hawak kong
takip ng box, parang biglang lumaki yung mata ko at nagkaroon ng rainbow. Ang
Dami.....Ang daming Chocolate!!!!!!

"Ito yung bagong pauso ng shop namin ngayon Ma'am, It's called One Of Everything
dahil lahat ng klase ng Chocolate na meron kami ay nandito." Explain nung babae,
tinanggal nya yung unang layer nung box. Naglalaway na ata ako dito..emeghed.

"Three Layers sya, and not one is alike kaya different kinds and flavors po ito
kaya hindi kayo magsasawa" Dagdag nya. Tinignan ni Senri yung mga Chocolates at
tumingin naman sya don sa babae.

"Nasaan

pa yung ibang order ko?"

"Sandali lang po. Kukunin ko" Nag bow yung babae at pumasok dun sa isang pinto sa
likod.

May ibang order pa sya? Gusto ba nyang mawalan ng ngipin ng maaga? Ang dami dami na
kaya nito! Kahit ako hindi kayang ubusin to eh. I mean, malaki yung box tapos 3
layers pa and divided by maliliit na squares. Puro Bite size yung chocolates.
"Libre kumuha dyan Adri" Sabi nya sakin.

"What's the catch?" I narrowed my eyes at him, nakapa unsual dahil bibilhan nya ko
ng ganito and take note akin lang talaga to ha.

"What? I cant buy you chocolates?"

"Hindi naman.." Napayuko ako kumuha na ng isa. "Siguraduhin mo lang na wala kang
pinadagdag na ingridient na nakakalason dito ha, Nako Senri pag ako nagka sakit
makikita mo!" Banta ko sa kanya and popped the heavenly peice in my mouth

Natawa si Senri at kumuha rin ng isa. "Kit Kat lang naman yung kinain mo, bakit
ganito yung bayad mo sakin?" tanong ko sa kanya habang masayang ngumunguya. Uubusin
ko talaga lahat to! Mag to-toothbrush nalang ako 10 times sa isang araw para hindi
ako masiraan ng ngipin.

Napailing sya at unti-unting ngumiti "Ang cute mo kasi kapag kumakain ka"

Nasamid ako bigla sya kinakain ko at napaubo.

Alam ko nang cute ako pero bakit iba yung feeling kapag sya yung nagsabi?

Senri wag kang ganyan....

Ibinalik nya yung layers sa box at sinarado na ulit to. Ako naman nakatingin lang
sya kanya, mukhang wala lang naman sa kanya yung sinabi nya..Nakakaloka na

talaga to.

"Dapat ang eksena natin ngayon, Kapag binigay ko sayo yan. Hindi mo tatanggapin
kasi nahihiya ka" Biglang sabi nya.

"Uy ano ka? Hindi ako tumatanggi sa grasya no!" Sagot ko "Saka ang sabi ni Mama
sakin, kapag nadyan na ang gusto mo sa harap mo. Wag mo nang pakawalan"
Pag may nag bigay ba ng ganito sa inyo, tatanggihan nyo? Ako Hindi. Hindi talaga.

Nag iba yung expression nya, pero napangiti naman sya "Ang dami mong alam"

"Syempre naman! Beauty and Brains to no!"

Dumating na yung babae at may dalang dalawang paper bag. Ibinigay nya kay Senri,
wala man lang syang sinabi kung ano yung laman. Nag bow na ulit sya at ngumiti.

Kinuha na ni Senri yung box, nasa isang kamay naman nya yung dalawang paper bag.
Hindi na ko nag offer na tumulong dahil alam kong kaya na naman nya yan.

Madilim na pero ang cute tignan ng mga street lights dito sa Town Square. Nilibot
ko muna ang paningin ko, and my eyes locked with a certaine shop. Mad Moiselle.
Behind the glass doors, kitang kita ko si Francine. Sya yung nag bigay sakin ng
dress na ginamit ko sa Ball, nakita nya rin ako and she waved at me. Kinawayan ko
rin sya at ngumiti, her smile grew wider nang nakita nya na may kasama ako. My gaze
was cut nang pinagbuksan ako ni Sneri ng pinto, agad naman akong pumasok sa loob at
inilagay nya yung dala namin sa back seat.

"Who was that?" He asked and started the car.

"A friend" sagot ko. Naramdaman ko namang nag vibrate yung phone ko, at kinuha ko
ito sa bulsa. It's a text from Carly telling me where they are.

"Nasa Tammy's daw sila" I informed him.

Napansin kong napahigpit ang kapit ni Senri sa steering wheel "God dammit Cain" he
cussed then the car came to an abrupt stop. Sumilip ako sa labas and we're already
at Tammy's.

Jusko naman. Nagsasakyan pa kami, kung napaka lapit lang naman pala. Sana nag lakad
nalang kami, Pwede naman naming kuhanin yung sasakyan pagkatapos namaing kumain.
Hindi naman uso ang magnanakaw rito sa Hangrove. -__- Nakatipid pa sana sa
gasolina.

We entered at nakita ko na agad sila Carly, nasa booth sila next to the window.
Napansin kong masaya silang naguusap, Mia and Gray were laughing, para bang matagal
na silang magkakaibigan. I smiled at that. Nag collide na ang dalawang group of
friends ko.

And na realise ko na kung bakit nag cuss si Senri kanina...

We are indeed in a All you can eat Buffet.

----------------------------------------------------------

Carly Woodsen's Point of View

(Later that Night)

"Can I come in?" I slightly opened the door and peaked my head in. Senri looks at
me then shruged his t-shirt on and answered "Sure"

Pumasok na ko sa loob and inspected everything, we decided to sleep at the Leisure

room tonight instead sa Dawn. Nothing really changed in Senri's room, halos ilang
weeks akong hindi nakapasok dito. He doesn't really like anyone touching his stuff
at ayaw na ayaw nyang nagpapa-pasok sa kwarto nya. Kaya nagulat ako kanina nang
pumunta kami sa Dorm ni Adri, Senri left his Camera in her room. I don't

know if he actually left it there or nakalimutan lang nya. But Senri never
forgets, kaya laking gulat ko nalang nang nakita ko yun sa night stand ni Adri.

Adrianna, from the start I knew she was very special. The first time I saw her in
the Dining Hall, I already smelled the sweet scent of her Blood. Kaya hindi ko
sisisihin si Senri kung bakit nawalan sya ng control. If I wasn't so calm and
collected, I would've lost control too. Then Her lack of knowledge when it comes to
the Vampire Realm made me befriend her in an instant.

"You need anything?" He asked and sat on his bed.

I picked up a picture frame on his night stand, napangiti ako bigla..It's us when
we were 10 years old. Lahat ng photos na nasa night stand ni Senri ay puro kami,
but all of it was taken years ago. Walang recent photos. "Adrianna...you seem very
fond of her" I said glancing at him.
I know na sinabihan ko si Adri na layuan nya si Senri, because I already knew the
effect she has on him. If Senri lost control again at walang nadoon para pumigil sa
kanya, Adri would be dead in an instant. I only said it for her sake, but hindi ko
binitawan ang chance na magkaroon ng bagong kaibigan. That's why I started talking
to her, then one thing led to another. Now our Friendship is growing strong.

"She's..." He face palmed and fell backwards on his bed "I don't know Carls.. I
can't think when I'm around her, then she does this cute little twitching thing
with her nose when she's confused that

makes me go crazy" He sighed looking at the ceiling. "God..I think I've gone crazy"

Natawa naman ako, Trust Senri to elaborate that, but that's the trait I love about
him. He never lies when it comes to me, kahit na naguguluhan sya hindi parin sya
magsisinungaling .I shook my head and returned the photo on his night stand then
sat next to him.

"That's love Sen" I smiled down at him running a hand through his hair.

"Me? Love? Oh c'mon Carls, I don't do 'Love'" He snorted.

"You did once..." I mumbled. He suddenly turned expressionless "That was one time,
and I'm not doing it again" he replied in a monotone.

"Wala naman akong magagawa kung ayan ang sinasabi mo sa sarili mo" I shrug " But
promise me Sen, don't shut everybody out, Specially her. I know she can help you" I
said honestly.

Sa aming apat si Senri talaga ang mahirap paintindihan ng mga bagay-bagay.

Eventhough he's the oldest and smartest among all of us.

"She's special, We both know that. Walang sino man ang naging ganito kalapit sating
lahat since her happened, and I know you're growing fond of her. Kaya don't lie to
me Sen, kaya mong mag mahal ulit at si Adri ang makakatulong sayo"

"I don't want to talk about it Carls" He sighed "Not now, ayoko pang ipasok ang
sarili ko sa mundong hindi pa ko handang harapin ulit"
"Fine, but let's get things straight Sinclaire. You Hurt her, I will make your life
a living hell"

He laughes " Why the sudden protectiveness? and 'You Hurt Her' agad? Wala pa naman
akong ginagawa!"

"I love that girl" Sabi ko at pinitik ang noo nya "I mean it Sen, I'll do anything
to protect

Adri"

I'm really protective when it comes to friendship, Ayokong mawala yung ngiti na
palaging nasa labi nya, I wan't her to be always happy.

"Hey can I sleep here?" request ko. "Ang tagal na nating walang sleepover na tayong
dalawa lang"

He roll his eyes at umayos na ng pwesto, tumabi naman ako sa kanya.

"Anong meron?" Cain asked suddenly barging in.

"Wala!" Sagot namin ni Senri.

"May sleepover kayong dalawa no? Sama naman ako!" Sabi nya sabay higa sa tabi ko,
sa laki ng kama ni Senri kasya ang limang tao dito, or Vampires in our case.

"Tawagin mo na rin kaya si Rianne" I told Cain, Like I said dati, I don't hate her.
Hindi naman talaga sa ayaw ko sa pinsan ko, ayoko lang talaga minsan ng ugali nya.
But we still have a strong bond, nararamdaman ko dahil parehas kaming may Woodsen
Blood. We just talk less, hindi katulad ng dati na halos hindi na kami mapag
hiwalay. Then add mo pa ang obsession nya kay Senri. Ewan ko ba dun sa babaeng yun.
Ang gulo ng utak.

Tumayo naman si Cain at binuksan ang pinto "Riri Baby! Come Here!" sigaw nya. 'Riri
Baby' is our nickname for her dahil sya ang youngest, but ang tagal nang hindi
namin ginagamit dahil sa ayaw naman ni Rianne na tawagin syang ganon but the name
stuck nonetheless.
"How many time do I have to tell you not to call me that!" reklamo ni Rianne sa
kanya at pumasok. Bigla syang tumigil ng nakita nya kami "Anong meron?"

"Sleepover" Senri told her then patted the space next to Cain. Napangiti naman
bigla si Rianne at tumabi na kay Cain. So ang pwesto namin ay ganito. Si Ri-Cain-
Me-Senri.

"Ang tagal na nating hindi nagawa to" Sabi ni Cain.

"Oo nga, ilang years na rin. Ang bilis kasi nating tumanda!" Tumawa ako, we're all
looking at the ceiling kahit na wala naman talaga kaming interes doon.

"Remember the time when Ri discovered her ability?" Simula ni Senri.

Memories immidiately rushed through my mind making me laugh "Syempre naman! It's
one of the best highlights of our lives, Right Ri?"

Natawa naman si Rianne at tumango "Cain's face was so priceless!"

"Sige pag usapan nyo pa! Mag pe-field trip na nga lang tayo sa memory lane tapos
yan pa ang napili nyong topic?!" reklamo ni Cain.

Rianne discovered her ability when we were 8, nasa RoseHill kami noon playing at
the cliff in the middle of the forest, Cain being the reckless child he is,
suddenly slipped off the rock making him fall. Sa gulat naman naming apat nang
bigla nalang syang lumutang, at that time Rianne's telekenisis appeared and siguro
sa takot nya nung nalaglag si Cain hindi nya namalayan na nagamit nya na ang
Ability nya. But the funny thing is, Habang nakalutang si Cain sa air, napaka putla
nya. Talo pa ang Human na drain ang dugo. After that He didn't talk for hours,
kahit na kinakausap namin sya ayaw nyang sumagot.

"Pero masisisi nyo ba ko? Akala ko non hinihigop na ko ng hangin!"

"Ang OA mo!" I replied and we all laughed.

We didn't sleep. We talked all night, taking a trip down memory lane. And none of
us minded one bit. It was just like old times.

=================

Chapter Twenty-two

Chapter Twenty-two

I'm browsing through Senri's shots, Yes. Hindi ko parin binabalik ang camera nya.
Mamaya nalang sa klase namin. We're here at the Dining Hall for lunch and we still
got 15 minutes to spare kaya ito nalang ang pinagdiskitahan ko.

So nandito kami ngayon sa usual table, kumakain pa si Gray habang si Mia kakatapos
lang mag inject ng blood dosage, ako naman kumakain rin. Syempre chocolate! Kumuha
ako ng ilang peices sa box then nilagay ko sa isang tupperware para naman kahit
papaano nababawasan. Ang dami kasi! aabutin ata ako ng ilang araw bago ko yun
maubos. Masaya akong ngumunguya habang patuloy na pumipindot sa camera ni Senri,
bilib na talaga ko sa kanya. Grabe super ganda ng mga shots, trip nya talaga yung
mga nature scenes dahil halos lahat ng shots dito puro nature, parang ito ata yung
ginagamit ni Senri kapag gumagala sya.

"Adri pansinin mo nga, kanina pa senyas ng senyas yan dito oh!" sabi ni Mia,
napaangat naman yung ulo ko. "Sino?"

Mia points behind me, and I twisted my body to see who it was. Agad namang tumama
ang paningin ko kay Senri, na ang sama ng tingin sakin. Tinaasan ko sya ng kilay
pero natatawa ako sa expression nya. Nakatitig sya sakin saka bumaba yung tingin
nya sa Camera na hawak ko.

Inangat ko pa lalo yung Camera at binigyan sya ng nakakalokong ngiti sabay talikod.
Ibabalik ko rin naman to mamaya eh, mag hintay sya dyan.

"Kanina pa kaya sya" sabi ni Gray "Kulang nalang batuhin

ko ng upuan para makuha yang atensyon mo"

"Pasensya naman, mas interesado ako sa kinakain ko at sa Camera nya"

"Magkaka toothache ka nyan sinasabi ko sayo ngayon palang Adrianna" Mia said eyeing
the chocolates I'm eating.
"Pssh Toothache? Toothbrush lang ang katapat nyan!" sagot ko sa kanya at pinakita
ang nguya ko.

"Kadiri ka!" binato nya ko ng tissue at tinawanan ko lang sya.

You're probably wondering what happened yesterday night, aren't you? Well our
dinner went well, nakaraos naman ako sa kakatawa buong gabi, lilipat pa sana kami
ng resto kaso walang may balak tumayo sa kanila kaya we settled at Tammy's nalang.
Si Cain na ang pinaka favorite Vampire ko (don't tell Carly) sya ang naging bridge
ng usapan namin. Walang awkwardness or whatsoever dahil sa kanya. He includes the
girls sa conversation, na nakaka relate sila kaya the whole conversation went
smooth.

Si Senri parin ang nagbayad. Kahit na labag sa kalooban nya, wala syang choice.
Ang daming na waldas na pera ni Senri sa isang gabi. Nang pauwi na kami, he was
sulking like a kid. Senri's expressions never fails to entertaine me, Nung una cold
sya, the next lumalabas naman ang pagka arrogant side nya then he's pouting like a
little kid na nanakawan ng candy. Parang syang isang roller coaster of emotions.

Okay moving on, nang makarating kami sa Dorm, hindi na nagtanong sa Gray ng ano
pang questions, nagpasalamat lang sya sakin dahil pinakilala ko sila ni Mia sa
Kambal at kay Senri, then natulog na sya

dahil medyo late na rin kami nakauwi. And turns out, yung dalawang paper bag para
sakin rin pala at laking tuwa ko naman nag binuksan ko yon. Sa isang paper bag ay
puro Kit Kat then sa isa naman Mini size Twix.

In the end, it was a pretty cool night.

The bell suddenly rang, at itinabi ko na ang gamit ko sa bag. Sabay kaming naglakad
ni Mia papuntang English Lit.

"Papasok ba si Carly ngayon?" Tanong sakin ni Mia nang umupo kami.

Bago pa man ako makasagot, Carly walked in. A big grin plastered on her face. She
sat on the chair in front of us. "Saya mo ngayon ah" kumento ko.
"Oh sweetheart you'll know the reason why I'm happy" she smiled sweetly at me at
tumalikod na.

Ano kayang iniisp nya? Nako baka may binabalak na naman to sakin.

Sir. Collins walks in at agad naman syang humarap saming lahat "We have an
important annoucement today.." May ibinigay si Sir na papers sa student na nasa
unahan at inutos sa kanyang ipamigay ito.

Something tells me, this announcement involves Carly's happiness.

Nang nakakuha na kaming lahat nag simula nang mag salita si Sir. "We have a School
trip, starting tomorrow. It's kind of sudden, kanina rin lang sinabi samin. This
trip is will be 20% of your grade so it's mandatory na sumama kayo..."

Nagsimula naman ang mga questions galing sa ibang students, nagtatanong kung ano
raw ang gagawin namin doon. Pero kahit si Sir hindi alam dahil sudden nga lang daw.

I zoned out sa sinasabi ni

Sir., my eyes were focused on the paper in my hands. Specifically sa lugar kung
saan kami pupunta. Terra Veneficas.

Mukhang susyal yung pangalan. Resort ba ang pupuntahan namin? pwede rin. Mayaman
naman tong SA.

Napasinghap naman si Mia sa tabi ko, she's gripping the paper na malapit nang
mapunit.

"Mia okay ka lang?" Tanong ko.

"Y-yeah I'm okay" she mumble and kept her head down.

Hindi ko nalang muna sya pinansin, dahil ramdam ko na something's bothering her.
Pwede ko naman itanong sa kanya mamaya. Kinalabit ko naman si Carly at humarap sya
sakin, tinaasan nya kong ng kilay dahil alam nyang may itatanong ako.

"Saan yung Terra Veneficas?" I kept my voice low, dahil baka may makarinig sakin.
At yumuko rin ako dahil kapag may nakakita sakin na kinakausap ko si Carly, nako
scandal na agad yan.

"Terra Veneficas..." she smirks "Is known as the Land of Witches"

-------

After Class, I started packing. 4 day raw kami doon, and I can't help but feel
nervous. Pupunta kami sa lugar ng mga Witches! Sino ba ang hindi kakabahan non?
Baka ako lang, can you blame me? I've never seen a witch before. Yeah you heard me
right, never pa akong naka encounter ng witch.

Witches are more self preseved dahil hiwalay ang lugar nila. Sabi ni Carly kung ang
Hangrove raw ay ang Land of Vampires then Terra Veneficas raw ay ang Land ng
Witches. The place is a 3 hour drive

away kaya malayo. Baka naman retreat ang gagawin namin? Pwede rin.

Oh yeah, binalik ko na rin yung Camera ni Senri. Nag selfie ako dun, wag kayong
maingay.

Gray is also packing, apparently ang tagal na nyang gustong pumunta sa lugar na
yon. And tommorow is finally her day.

"Alam mo ba kung anong meron kay Mia? After kasing e-announce yung school trip
hindi na sya nagsalita" Tanong ko kay Gray habang nagtitiklop ng damit.

"Mia kinda has a thing with witches.."

"Is she afraid of them or..." I trailed.

"Nah she just has issues" sagot nya then sighed "She thinks all of them are Evil"
"Bakit naman?" Ang sinabi sakin ni Mama dati, witches are known to be peacemakers.

Umiling si Gray "Ayaw nga yang sabihin sakin, personal info raw masyado"

I wans't surprised. Every Happy person has issues, kahit na gaano pa kaliit o
kalaki. Tatanungin ko nalang sya, sana maalala ko kapag magkaharap na kami. Dahil
dakila akong palatanong at dakila ring makakalimutin.

Nang matapos kaming mag impake, Gray decided to get some early shut eye. Me?
Sleeping Early isn't really my thing.

--------

Something is tickling my nose.

Hindi naman ganon kalakas yung aircon, dahil alam kong ayaw ni Gray ng masyadong
nalamig. Baka naman naka bukas yung bintana? Alam ko sinarado ko yun bago kami
matulog. At habang nanunuod ako ng movie kagabi, walang hangin na napasok, tanging
ang hangin lang sa aircon.

I scrunched up my face as The tickling continued. Kinamot ko ang ilong ko at

tumagilid but the damn tickling wont stop.

Piste naman oh! Natutulog yung tao eh!

"Aish. Tulog mantika naman

to"

My eyes flew open when I heard a voice.

Cain stood beside my bed, a feather in hand.

"Aaaaaaaaahhhhhh!" Sigaw ko "Anong ginagawa mo dito?!" I yelled at him pointing an
accusing finger.

"Mornin' Sleeping Beauty" he rolls his eyes "It's about time you wake up"

"Bakit ka nga nandito?! And how the hell did you get in?!"

He smirks "Rianne helped me. But enough of that, The bus is leaving in an hour and
a half. Carly sent me here to wake you up. Kaya mag maligo ka na!" Utos nya at
itinayo ako pushing me towards the bathroom.

"Anong oras na ba?" Tanong ko bago pumasok.

"5:25 am"

"Cain naman eh! Ang aga pa kaya!"

"Aga ka dyan? Aalis ang bus ng 6:30, Gusto mo ba maiwan?"

"Ayaw..."

"Yun naman pala, Maligo ka na! Gigisingin ko pa si Gray, isa rin tong mantika" Sabi
nya tuluyan na kong tinulak papasok ng bathroom.

As I stepped in the shower at narinig ko namang nag ring ang morning bell, Malakas
talaga ang morning bell para masigurong gising ang lahat ng students.

Ano bang trip ng mga Administrators at napaka aga kami nilang pinapaalis sa
Academy? Sabagay mahaba ang byahe pero kahit na, pwede namang hapon umalis diba?

Wala kasing nakalagay na time sa Paper na binigay samin kahapon. Galing no? Ang
naka lagay lang don ay kung saan kami pupunta at sinabi rin doon na nag send na raw
ng email ang Academy sa mga parents namin para sa information of this trip.

I groaned as the Hot water hit my body. I hate waking up early.

 Pagkatapos gisingin ni Cain si Gray, umalis na sya but he bought our bags with
him, para hindi

hindi na raw kami mahirapan. Nang tapos na kami nag ayos ni Gray, dumiretso na kami
sa Dining Hall. Mia was already seated at our usual table reading a book.

"Hey" Bati namin sa kanya.

Inangat nya ang ulo nya at nginitian kami "Hey"

We excused ourselves to get some food. Pagbalik namin, hindi na nagbabasa si Mia,
instead nakatingin sya sa labas ng binatana.

"Ready ka na ba?" Tanong ko sa nya.

She gave me a weak smile "Hindi ako sasama"

"Diba mandatory raw? dapat sumama ka!"

Umiling naman sya "Ayoko. Pumayag naman sila na mag special project nalang ako"

"Ganon ba..sayang hindi tayo kumpleto. Pero paano ka dito? 4 days kang walang
kasama?"

"Uuwi muna ako samin tutal wala naman akong gagawin dito" Sagot nya at kinuha ang
librong binabasa nya kanina sabay tayo "Sige na. Bilisan nyo kumain baka maiwan pa
kayo ng bus. Have a safe trip girls" She gave us one last smile before walking
away.

"That was weird" kumento ni Gray.

"Beyond weird my friend" Mia never leaves us hanging like that, talagang hinihintay
nya muna kaming matapos kumain. Siguro mabigat talaga ang reason nyang dahil hindi
talaga sya sumama. Does she depise witches that much? Hmm. Maybe I should ask Carly
kung katakot takot nga ba ang nga witches.
Dati kasi kinikwentuhan pa ko ni Mama ng mga stories about witches, How they were
allied with Vampires, how they were the peacemakers and how they loved Nature. Sabi
ni Mama, they're harmless basta

wag lang silang gagalitin.

"Huy! Wag ka nang matulala dyan! Kumain ka na!"

I shook my head and dropped my fork. Suddenly losing my appetite.

The orange sky illumated the surroundings, as we drove out of the private road.
Gray and I are on a bus full of Human Girls. Umalis kami at exactly 6:30 like Cain
said. Carly texted me na doon nalang raw kami magkita. Naka earphones ako kaya
hindi ko naririnig ang ingay sa bus, Mga taong to kailangan talaga ipakita ang
excitement kala mo ngayon lang nagkaroon ng school trip ang SA.

Gusto ko sanang matulog kaso ayaw makipag cooperate ng katawan ko. Kaya naisipan
kong manuod nalang ng movie, dahil may movie watcher app naman tong phone ko at may
wifi ang bus.

In the middle of watching Hansel and Gretel, naramdaman kong kinalabit ako ni
Gray. Pinause ko yung pinapanuod ko at nagtanggal ng Earphones, Hinarap ko sya at
may tinuro sya sa labas ng bintana.

My gaze landed on Senri and Cain, both were smiling at me, Well Senri was. Cain was
making faces.Ngayon ko lang na realize na naka tigil pala ang bus sa main road and
nasa stoplight kami, Ang bus namin at ang bus nila magkatapat.

Senri was the one sitting by the window and Cain was leaning in,They both waved at
napatalon naman ako sa upuan ko nang bigla umingay at nagsigawan ang mga babae sa
loob ng bus.

"Kyaaaaaahhhh Senri!!!"

"Girl,Camera! Bilis!"
"Cain ang cute cute mo!"

"Iuuwi ko na silang dalawa!"

"Saranghae Senri!"

"Waaaaaaahhhh Nakangiti si Senri! Picturan

natin! Once in a lifetime lang to!"

Puro flash ng camera at tunog ng cellphones ang nakita at narinig ko, yung mga
girls na nasa kabilang side ng bus lumipat sa side namin para makakuha ng maayos ni
Picture. Nagkagulo sila lalo na ng nag Pose si Cain ng heart shape gamit ang kamay
nya sabay turo sa kanila. Si Senri naman binigyan lang sila ng matipid na ngiti at
sinarado na ang binta gamit ang curtain.

"Ayyy!"

"Sayang naman!"

" Ano? Nakuhanan nyo ba?"

"Nakuhanan ko!"

"Waahhhh Pasa mo sakin bilis!"

The movie was forggoten, pinakinggan ko silang lahat. All of them were squealing
about sa nangyari, nagpalitan ng mga latest gossips at nagpasahan ng picture. Gray
is amused as I am pero habang nakikinig ako sa kanila Napaisip ako, Ganon na ba
kaimportante ang ngiti ni Senri?

And considering na ako talaga ang nginingitian nya, the thought made the dragons in
my tummy squirm. Ang swerte ko pala dahil ilang beses ko na syang nakitang
nakangiti.
 Pagkatapos ng incident na yon, hindi na natapos ang ingay sa bus hanggang
makarating kami sa Terra Veneficas. Well kung Terra Veneficas nga ba tong
napuntahan namin, we're in the middle of nowhere! Puro puno lang ang nakikita ko,
no moving vehicle (Except sa mga Bus ng SA) was insight.

"Sure ka bang nasa Terra na tayo?" tanong ko kay Gray habang nakatingin sa labas ng
bintana.

"Oo, sabi nung girl dun sa likod ko eto na daw yun"

Tumigil yung bus naman sa tabi ng daan,

katulad ng mga ibang bus ng SA. Sabi ng naka assign na Teacher sa bus namin lumabas
na raw kami, at wag na raw kaming mag alala sa mga gamit namin dahil dadalhin
nalang raw yon doon. We all complied at lumabas na ng bus, blending in with the
other student sa open are sa gilid ng daan. Naka kapit lang ako sa braso ni Gray
habang yung ibang students naman nag chichikahan at kung ano ano pa.

A clap caught all of our attention, natahimik ang buong paligid. Dalawang Babae ang
nakatayo sa harap naming lahat. Warm smiles plastered on their faces, they're
beautiful but not Vampire level 'Beautiful'

"That's Tatiana and Lissa, The Witches that specialize in Illusion magic, so
basically high rank sila" bulong sakin ni Gray.

"Good morning students, I'm Tatiana and this is my sister Lissa, as you all know we
are witches that specialize illusion magic." Tatiana introduced, "Sinclaire Academy
Students, I present to you Terra Veneficas"

Napanganga ako sa nakikita ko ngayon...we're no longer on the side of a desserted

road. Nasa isang paradise na kami. Omo. We're now standing at the the end of a
cliff, a freakin cliff!

Pine tress surrounded the calm Sea Water na nasa likod ni Tatitana at Lissa,
Nilibot ko naman ang paningin ko at may nakita akong Malaking bahay sa hindi
kalayuan, but no doubt nasa gitna kami ng kagubatan. So illusion lang pala lahat
yung kanina? Astig!

"Explain ko muna kung paano ang sleeping arrangement. So all of you will be staying
her for four days, at ayun ang Camp House kung saan kayo matutulog" she points at
the two mansions "But..kung gusto

nyong mag camp out, we've set a camping area for you. Two students per room and
ration natin, hiwalay ang boys and girls but Mix ang Vampire and Humans,
naiintindihan nyo ba ko?"

A series of 'Yes' and 'Yeah' and dumaan at nagsalita na ulit si Tatiana "Your
Teachers will explaine to you the other rules, now I want all of you to close your
eyes.."

We all did as she said. "I want you to focus on your surroundings, feel the air,
smell the nature and hear the running water...Take a deep breath and be alert to
everything." Tatiana's voice was really gentle and soothing, napaka calm at
mahinhin.

"Clear your mind and Open your eyes....." For some reason Tatiana's voice started
to drift away.

Nang Binuksan ko na ang mga mata ko..and I wasn't really expecting what I saw.

Tofu! Nasaan na ko?!

I was in the middle of the forest. Again. Pero hindi katulad ng kanina, tall trees
surrounded me, birds chirping and timind wind passed through my face. I'm
completely alone.

Nasaan na sila?! Kanina ang dami dami namin tapos ngayon ako nalang mag isa?!
Waaaaahhh! My body went frantic and I started shaking, I'm alone in a place na
hindi ko alam..that thought alone will make me piss my pants, syempre kahit ako
lang mag isa hindi ko gagawin yon. Nakakahiya. Nobody updated me about this part of
the trip! T^T

"Gray!" Sigaw ko. "Where na you?!"

Nag simula akong maglakad, at patuloy paring sinisigaw ang panagalan ni Gray. I
accidentally stepped on twig, making me jump. Before I could take another step...I
felt a presence behind me.

At ako namang si Tanga, humarap para tignan kung ano, I thought it was Gray but boy
was I sooo Wrong.

A Dog, a big freakin' dog is in front of me. Eyes red as night and teeth shap
enough to shred me to peices. The thing was slowly walking palapit sakin. Parang
bigla nalang naningas yung mga paa ko, my legs wouldn't budge kahit sa sinasabi ng
isip ko ay tumakbo na. My eyes are locked on the Growling thing advacing to me.

A traitor tear rolled down my cheeks and my voice caught in my throat. Hindi ko
maka sigaw. I wanted to pero biglang nawala ang boses ko.

When the thing leaped up napatakip ako ng mata..but then I was pushed against
something hard.

Something Hard that smells like Lavanders.

My eyes are shut hard and I cringed when a loud cry of pain erupted. Napahikbi ako
sa takot, nag block bigla ang utak ko at patuloy nang umiyak.

Nang tumahimik na ang kapaligiran at ang tanging pag iyak ko nalang ang narinig ko,
na realise ko na hindi pala ako ngayon nakaya yakap sa 'Something' kundi 'Someone'.

"You smell like Lavanders" I mumbled in between breathes.

"I completely saved your life and you tell me I smell like Lavanders?" Senri
laughed.

Alam kong sya yan, dahil boses palang alam ko na. My face was pressed against his
chest, his hand holding on the back of my head, and his other hand holding onto my
waist. Nawala bigla ang takot ko nang malaman na nadyan sya.
"Well It's true" I said looking up at him. Tears streamed my cheeks at alam kong
mapula ang ilong ko ngayon, kasing pula ng ilong ni Rudolf but I couldn't care
less.

He's here right now with me, and I couldn't be more happy.

Senri rested his forehead against mine "You're Safe" he sighed in relief, wiping
the tears off my wet cheeks.

"Thanks to you"

=================

Chapter Twenty-three

Chapter Twenty-three

A throat cleared, interrupting our moment. Senri reluctantly let go of me before

glaring at Cain and Carly, mischievous smiles plastered on their faces.

"Kanina pa kayo dyan?" Tanong ko sa kanila.

"Nope, ngayon lang pero naabutan namin yung..." Carly answered and proceeded to
pull Cain and rest her forehead against his.

"You're safe" Cain said dramatically. Making Senri and I roll our eyes, pumulot
naman si Senri ng maliit na rock at binato sa kanila.

The twins let go of each other and laughed, tumakbo naman si Carly papunta sakin at
niyakap ako. "I'm glad you're safe"

"Alam kong matatanong ka" she held her finger up and pressed it on my lips, kaya
hinayaan ko na syang mag salita.

"The thing that almost attacked you is a Moon hound" she said. "Moon hounds usually
attack at night time, since we're in a Illusion world, anything is possible" Cain
added.

"Illusion world?"

"Yeah, We're being controlled right now. And this is practically a game"

"I should've expected this" Sabi naman ni Senri "Tatiana and Lissa wouldn't invite
anyone to Terra unless they're planning something"

When I said witches were Harmless, I totally take it back.

"So we're trapped in a Illusion World,and they're playing a game on us?"

"Yep" Carly answered popping the 'p'.

"What are we supposed to do here?"

Carly sighed "Once you're trap in an illusion world, there's only one rule. You
have to find your way out"

"I don't know where we are! Baka nasa ibang dimension or

time tayo! With Tatiana and Lissa, anything could happen" Cain groaned and sat on
the ground.

"Paano tayo makakalabas dito?"

"We have to find the portal that can transfer us back to Terra" Senri answered.

"That portal could be anywhere" Carly pointed out.

OP ako dito sa usapan nila dahil wala naman akong maidadagdag, hanggang tanong lang
ako.

"Guys.." Cain said, catching our attention "I think I know how to find the
portal.." Sinundan naming lahat kung saan sya nakatingin, tumingala ako at nakakita
ng isa scrolled paper sa taas ng puno, it was floating on top of a brach. Woah.

Inakyat naman ni Senri yung puno at kinuha yung scroll.

"Feel Me and I live, yet give me a drink and I die" Carly read out loud. "What the
hell is this?!" she exclaimed.

"I..I think that's a riddle"

Lahat naman sila napatingin sakin. "She's right" Senri said.

"Kung riddle yan, sagutan na natin. Baka ayan yung daan para makalabas tayo" Sabi
naman ni Cain.

Lahat kami nag iisip kung anong possible a sagot sa riddle, I'm not really good at
answering riddles pero kaya ko namang sagutan ang iba kahit papaano.

Feel me and I live, yet give me a drink and I die.

Drink, that means water. The answer involves Water. Napaunta naman yung tingin ko
sa scroll na hawak ni Carly.

Mukhang lumang papel and the edges were burnt.

"Fire"

Lahat naman sila napatingin sakin, then Carly shrieked and jumped back when the
scroll vanished into flames.
Natahamik kaming lahat when we heard twigs snapping and the

smell of smoke filled the air, my eyes darted to the trees. The branches and leaves
were burning. Flame after Flame appeared, making me suck my breathe in.

"We have to get out of here!" Cain yelled.

Senri immidiately grabbed my arm and picked me up bridal style, then started
running. Vampire Speed.

Puro blur nalang ang nakikita ko sa sobrang bilis, I can't help but be amazed.

Naaamoy ko na naman ang Lavander scent ni Senri since buhat nya ko. I look up,
admiring his beautiful face while he was focused on running. His strong jaw was
clenched and his dark eyes hard. Mahigpit ang pagkaka hawak nya sakin, para bang
isang galaw lang malalaglag na ko.

"Hey Guys! Stop! I found another scroll!" Carly yelled behind us.

Ibinaba naman ako ni Senri at lumapit kami sa kambal, Carly yanked the scroll out
of the vines and opened it.

"It's another riddle" she said. " What goes round the house and in the house but
never touches the house?"

"House? Wala namang bahay dito eh!" reklamo ni Cain.

Carly hit the back of his head "Tanga! Hindi mo ba naiintindihan? Riddle nga diba?"

Cain grumbled something incoherent and rubbed the spot Carly hit.

Inagaw ni Senri yung scroll kay Carly at binasa ito.

"It's the Sun" he stated.

Napatingala naman ako. The Sun was blocked by tall trees, pero nasisinagan parin
kami.

"Ano namang ibig sabihin nyan?" Tanong ni Carly.

"Adri...don't move" Cain ordered in a whisper his eyes locked to something behind
me.

My body went stiff. Oh god, is it a Moon hound again?

"W-what is it?" I stuttered. "Please don't tell

me its a Moon hound..or worse, a Spider"

"It's not a Moon hound.." Carly said.

O_O If its not a that then...

"It's not a Spider either" Senri informed me his tone amused.

"It's a Forest Sprite!" Carly exclaimed and clamped her hands together.

Forest sprite?

A miniature person was hanging on a vine behind me. Parang kasing laki lang ng
kamay ko ang size nya, the sprite has sharp ears katulad ng elf. It's big eyes were
staring at us curiously.

Carly held her palm out and the little sprite jumped in it.

Langya naman si Cain, forest sprite lang pala hindi pa sinabi agad, sana hindi na
ko natakot. Forest Sprites are Harmless. Sa liit nilang yan tingin nyo makakasalit
sila?
Sila ang nagiging Care taker ng Forest, that's why they are called "Forest
Sprites", meron ring Water, Air and Fire Sprites.

"Hi" Carly said to the sprite "Can you help us find the Portal back to Terra?" she
asked.

The sprite smiled and nodded. Tinuro nya yung direction na kailangan naming
puntahan.

"Straight ahead?"

The sprite nodded. "Thank you" Sabi ni Carly and patted its head using her finger.
Ibinalik nya ito sa mga vines, the sprite swinged and landed on a tree brach. Nag
bow muna ito bago maglaho.

"Straight ahead raw"

"Wait lang, isipin kaya natin ang connect ng Riddle na to" Sabi ni Cain.

"If we find another scroll maybe we can figure it out" Sabi naman ni Senri. "The
more scrolls we find, the closer we get to the portal"

"The straight ahead nga tayo, hindi man nandon ang Portal baka nandon naman ang
next scroll" Carly stared at the path. "We just have to keep our eyes alert"

Tumango naman kami, The Twins started running. Napatingin naman ako kay Senri, he's
smirking at me while his arms held out.

"Pwede bang piggyback nalang?" Request ko.

"You don't like me holding you bridal style?" He chuckled in response.

"Piggyback nalang para Korean style"

I know I'm taking advantage of the moment here pero wala akong pakialam.

Senri rolls his eyes turning his back to me and crouched down "Hop on Human"

Human. Ngayon nalang ulit nya kong tinawag ng ganyan. Pero I'll give it to Senri,
he really knows how to pick the best endearments. (Note the Sarcasm)

I hopped on his back at hiwakan naman nya ko at the back of my knees keeping me in
place, and I wrapped my arms around his neck.

Napakapit ako ng mahigpit nang nagsimula ng tumakbo si Senri, keeping up with the
twins. I my face burried in his hair at Hindi ko naman maiwasan na amuyin yung
buhok nya.

"Are you sniffing my hair?" Senri laughs.

"Yeah" Masisinungaling pa ba ko eh alam na naman nya? saka Hindi naman nakakahiya

na amuyin yung buhok nya. Aalamin ko nga ang shampoo na ginagamit nya. Ang bango.

"Bakit ang bango bango mo ngayon?"

I felt him shrug, hindi na sya nakasagot dahil tumigil na sa pagtakbo yung kambal
at tumigil na rin kami.

Bumaba na ko sa likod ni Senri, The sunlight hit my face, ginamit ko naman yung
kamay ko para harangan ito, when my vision clears nakita ko na kung nasaan kami.

We're in a meadow, and there was gigantic tree sa hindi kalayuan. Naglakad kami
palapit sa puno at agad naman naming nakita

ang scroll na lumulutang sa hangin.

Cain cleared his throat before reading it out loud "I am the beginning of the end,
the end of every place. I am the beginning of Eternity, the end of time and space"

Napakunot naman yung noo ko. Kung ang sagot sa Riddle kanina ay Sun, dapat
connected ang sagot nito but the beggining of the end? I don't get it.

"Senri ikaw ang pinaka matalino satin dito! Sagutan mo nga!" Ibinato sa kanya ni
Cain yung scroll na agad naman nyang nasalo.

"Nagugutom na ko!" Cain groaned laying on the grass.

Right on cue, my stomach grumbled. Hindi nga pala ko kumain ng marami kanina.

"I guess I'm not the only one" kumento ni Cain. Sinipa ko naman sya at umupo sa
tabi nya.

Binasa muna ni Senri at saka nag isip. Kaming tatlo naman ay nag hihintay sa sagot
nya.

Napayakap naman ako sa sarili ko ng biglang lumakas ang hangin.

"The beginning of the end, the end of every place. The beginning of eternity and
the end of time and space" Senri recited the riddle habang nakatingin sa araw.
Bigla naman syang bumunot ng damo at pinakawalan ito sa hangin.

We all looked at him curiously.

He looks at the paper and the sun again then he gaze snapped to us "East" he stated
"The Sun rises at the East, then the Riddle emphasizes the Letter E"

"So the riddle states the direction kung nasaan ang portal?" Carly asked.

Senri nodded "The Easterly wind is strong kaya tama ang sagot ko"
Cain groans again "I feel like we're in a wild goose chase" he said and gets up.
Tumayo na rin ako.

"Lakad nalang tayo,

tinatamad na kong tumakbo" sabi ni Carly.

Naglakad kami papunta sa direction ng portal. Kung sinabi nilang may ganitong part
sa trip, hindi talaga ko sasama.

Bigla ko tuloy naisip si Mia. Did Witches play a game on her kaya ganito nalang ang
takot nya sa kanila? Kung takot nga ba sya? Hindi ko pa naman alam yung reason,
malay ko ito yung dahilan.

Paano kaya kung ako lang mag-isa ang nandito? Makakalabas pa kaya ako? If the psi-
hound attacked me, then I would probably be dead by now. But I wasn't, thanks to
Senri.

"Penny for your thoughts A?" Tanong sakin ni Cain.

"Makakalabas pa ba tayo dito?" I asked honestly.

"Oo naman! Wala ka bang tiwala samin?" sagot nya at inakbayan ako "Kahit na si
Senri lang ang kasama mo dito, makakalabas parin kayo. Hindi ka ba bilib sa ginawa
nya kanina? He analyzed the riddle and connected the broken pieces. Kung hindi lang
ako lalake, baka kanina ko pa nahalikan yan"

"Mandiri ka nga sa sinasabi mo Cain" Bagot na sabi ni Senri sa kanya.

Natawa kaming dalawa, nang may bigla naman akong naalala. "Nasaan si Rianne?"

He shrugs "Hindi nya trip sumama, she kinda has a thing with witches"

Just like Mia.

"Don't worry about me touching you, I'm wearing gloves" he informed.

Ngayon ko lang rin na realize na he's squeezing my shoulder, tinignan ko naman ang
kamay nya, na he is indeed waering leather gloves. "Gloves?"

"Kapag suot ko to, I'm completely powerless. It has a blocking spell kaya ligtas
ka"

I remember him telling Carly that he was wearing gloves noong una ko syang nakausap
sa Leisure Room. So iyon

pala ang purpose non?

"Does your ability bother you? I mean feeling other peoples feelings is kind of a
handfull"

"It does, pero minsan lang. Hindi katulad ng mind reading mahirap kontrolin ang
ability ko but I'm getting there. I'm learning to shut it down without wearing
gloves" sagot nya.

"Stop poisoning her mind you freak!" Utos ni Carly at hinampas palayo ako kamay nya
sa balikat. Cain rolls his eyes but obeyed.

Carly held my face in between her soft hands "May sinabi ba sya sayo? Did he say
anything offending or sexual?"

I laughed and shook my head "Wala syang sinabi. Eto naman parang walang tiwala sa
kambal nya"

"Wala naman talaga" They both said in sync making me giggle.

Naglakad kami ng ilang minuto na nababalot ng katahimikan. I was mindlessly

stepping on twigs and kicking rocks to keep me entertained.

Bigla naman tumabi ulit sakin si Cain, mukhang ako talaga ang trip nyang kausapin
"I hate Witch Games" he grumbled and picked up a small rock throwing it at Senri.
Madali naman nya itong inilagan and shot Cain a glare then continued walking.
"Bakit ba nila tayo pinagtitripan ng ganito?"

"Parang traditon na ng mga Vampires and Witches and ganito. Whenever a Vampire
steps in Terra, we have to play the game na inihanda nila. That's why ine-expect ko
na to pag tapak palang natin ng Terra. Hindi ko lang naisip na they would go this
far"

"Anong ibig mong sabihin na 'They would go this far?'"

"You almost got hurt A, When Senri smelled your scent mixed with a scent of a Moon
hound mas mabilis pa kaysa sa lightning bolt ni Zeus

syang tumakbo para hanapin ka"

Natigilan naman ako sa sinabi nya, Cain smiled at me and whispered in my ear "Kahit
na hindi effective ang ability ko sa kanya, I know he cares for you"

Bago pa man ako maka sagot narinig kong sumigaw si Carly. "Whoop! Jackpot!" she
said pumping her fist in the air spotting a scroll floating on a tree branch.

Agad naman nyang inakyat ito at ibinato kay Senri.

"There are four brothers in this world that were all born together. The first runs
and never wearies. The second eats and never full. The third drinks and always
thirsty. The fourth sings a song that is never good"

"What is that suppose to me? Maghahanap tayo ng apat ng tao?" Cain said in
confusion.

"Eh kung ihampas ko kaya sayo to? Riddle nga diba?! Hindi makaintindi Cain
Woodsen?!" Bagot na sabi sa kanya ni Carly.

Lumapit naman si Cain sa kapatid nya at niyakap ito "Sorry na kambal"

"Bitawan mo nga ako! Bibigwasan na kita!"

Carly sighs as Cain steps back, but he's grinning obvious na natutuwa sya sa
reaction na nakukuha nya kay Carly.

Carly reads the riddle again then throws it to Senri in frustration. Inabot ng
ilang Segundo si Senri bago nya kami sagutin.

"It's the four elements" he stated.

"Four Elements? As in Water, Earth, Air and Fire?" Carly confirms and Senri nods in
response.

"Paano naman yun konektado sa hinahanap nating portal?"

"Elemental Portal" Senri whispered. "Elemental Traveling ang kailangan nating gawin
para makalabas dito"

"Restricted pa nating

gamitin ang Elemental Magic sa panahon na to! We could get in trouble and it could
be dangerous!"

"Ayan yung sinasabi ng scroll that means it's our only way out" Senri answers
giving her a pointed look.

Elements? Paano naman naming magagamit yun? And ano ang sinasabi ni Carly na
'Restricted'

"Ano ang Elemental Portal?" Tanong ko sa kanila.

"The four elements are important in both Witch and Vampire World" sagot sakin ni
Carly "Ang apat na elements ang ginagamit ng mga Witches to Travel, unlike us
Witches use the Elements in their everyday life at mas magaling silang gamitin ito,
And for young Vampires like us delikado pang gumamit ng Elemental Magic hangga't
walang proper training and kung gawin nga natin ang Elemental Traveling, pwede mag
reconstruct ang Element and take us to another place"
"And A Vampire using Elemental Magic can attract other Creatures making it more
dangerous" she adds in a whisper.

"Life is about taking risk right?" Napangiti ako, ngayon ko lang nakita na ganito
ka frustrated si Carly. "Ang wala namang ibang creatures ditto para ma-attract sa
Elemental Magic"

"Ano namang connect nyang words of wisdom mo sa situation natin?" she replied.

"Let's take a risk. Try nating mag Elemental Traveling . Kapag hindi man tayo
dinala nito sa Terra we just have to find another way out"

"She has a point" sabi ni Senri "If the Element takes us to another place then we
have to construct another Portal hanggang makabalik tayo sa Terra"

Napabuntong hininga naman ni Carly "Fine,

anong Element ang gagamitin natin?"

"Earth?" Sabi ko, sounding more of a question than an answer.

Cain nods "We could use the Energy of the trees to construct a Portal"

"But we have to use our energy as well" Sabi ni Carly.

"We could regenerate when we get back to Terra" Senri said.

"So paano nyo gagawin yung Portal?" Tanong ko. They all look around, naglakad naman
si Senri papunta sa malaking puno at hinawakan ang isang vine. "We could use these
vines then earth magic"

The Twins nod in response. Carly holds on Cain's hand then to Senri's, all of them
took a deep breath. Pinapanuod ko lang sila, a part of me is scared but then
curious rin ako sa kung ano ang gagawin nila.
"Ikaw na mauna Kambal" sabi ni Cain glancing at Carly, she nods and holds her hands
out, she takes a deep breathe and close her eyes. I watched amaze as the vines move
slowly, connecting to one another as Carly's labored breathing is the only thing I
can hear, mukhang hirap na hirap sya. Senri ans Cain looks at her in worry but she
doesn't stop.

Unti-unti nang kumukoneta ang mga vines sa isa't-isa, sunod naman itong bumaba sa
lupa, the vines breaks in the soil firmly planting theirselves in. Carly stops and
opens her eyes, she eyes her handy work and smiles, kahit na mukhang hirap na hirap
yung mukha nya.

"Cain, ikaw ang humulma ng Portal" utos ni Senri sa kanya.

"Bakit ako?" reklamo ni Cain.

"You carve it and I'll open it, o mas gusto mong ikaw nalang mag bukas ng portal?"

Senri counters.

"Carve into what exactly?" Cain asked, Carly stands next to me. I smile at her at
hinimas ko ang likod nya. In a span of 2 minutes, kanina na fresh na fresh sya
ngayon naman haggard na pero maganda parin.

Senri shrugs "A square"

Katulad ng ginawa ni Carly, Cain closes his and takes in a deep breathe. The Vines
started ti shake and carve itself into a square. Unti-unting nawawala ang lupa sa
gitna ng vines. After a few seconds natapos rin si Cain, mas madali yung ginawa nya
kasya kay Carly. None of us said anything as Senri steps in, he clamps his hands
together then in with a snap of his fingers the ground turned pitch black.

Napanganga ako ng Makita kong hindi na lupa ang nasa loob ng vines kundi maitim na
kawalan.

"Tatalon tayo sa loob?" I asked dumbfounded.

Cain rolls his eyes and gave a 'Duh' look. Napalunok naman ako bigla, mukhang
nakakatakot yung loob.

"I hope it takes to where we want to, hindi na natin kailangan pang mag detour"
Carly said.

"We jump on three' She started.

I felt a warm hand lace through mine, napatingin naman ako kay Senri, he's giving
me a comforting smile.

Hinawakan naman ni Carly yung isa ko pang kamay, she too was giving me a comforting
smile. "We'll be fine, sana lang sa Terra na tayo dahil nito dahil nauubos na ang
pasensya ko" she told me.

"Okay, One...Two..." I sucked in a deep breathe as Senri squeezed my hand. "Three!"

May malakas na force na humihila sakin pababa. I feel like I'm in a roller
coaster, iba't-iba ang direksyon ng hangin kaya kung saan saan

nadalala ang katawan ko, nakakahilo. Sa sobrang pressure bumitaw na ko kay Senri at
Carly. Hinayaan ko nalang na dalhin ako kung saan ng hangin.

Lumipas ang ilang minuto naramdaman ko nang nakalapat ang paa ko sa lupa.
Nakaramdam rin ako ng hilo at sakit sa katawan. Napabuntong hininga muna ako bago
ko binuksan ang mga mata ko.

Bigla namang Nanigas naman ang katawan ko sa nakita ko.

I wasn't in Terra.

I'm here at Sinclaire Cemetery.

O_O

Bakit ditto ako dinala ng Elements?! OhEmGee. Bakit nandito ako? waaaa! Hindi
pwede! Hindi ko alam kung paano babalik! Life is about taking risk pa ko kanina,
napala ko tuloy. Lingon naman ako ng lingon kung saan nagbabaka sakaling makita
sina Senri,Cain at Carly pero wala.

Nasa ilalim ako ng punong tambayan ko. Ang nakakapag taka lang, alam kong Sinclaire
Cemetery to pero bakit parang iba? Iba yung aura. Iba yung feeling. Feeling ko nasa
isang foreign place ako. Napatingin ako sa relo ko at nakitang mag a ala-una
palang, pero bakit palubog na ang araw?

Bigla namang lumakas ang hangin at napayakap ako sa sarili ko. Nagliliparan yung
mga nalaglag na dahon galing sa puno.

Nagsimula akong maglakad palabas, siguro naman may tao sa Academy para mahingian ko
ng tulong. Sana meron, kung wala edi pupunta nalang ako sa Dorm para matulog
hanggang sa mapansin ng mga Tao dun sa Terra na wala ako.

Baka naman gusto na talaga ko pauwiin ng shadow kaya dinala nya ko dito?

I sighed and continued walking. Natigilan naman nang may bigla akong narinig.

Someone's Crying.

Hinanap ko kung saan nanggaling yung boses ng umiiyak. As I get closer the sobs and
whimpers grew louder. When I turned to the farthest corner of the cemetery...

I saw Her.

A girl wearing a beautiful black dress was laying down on the ground, crying over a
tombstone. Her hair was the same shade as mine, nakadapa sya kaya hindi ko nakikita
ang mukha nya. Her dress was ridden up revealing her bare feet. Hindi alintana sa
kanya ang madumihan, mukhang bagong libing palang yung iniiyakan nya dahil maraming
nakapalibot na bagong bulaklak sa tombstone. I can't help but take a look at the
name carved on the Tombstone.
Audrina Patridge

Hindi ko naman kilala kung sino yung iniiyakan nya kaya Naisipan kong umalis na at
bigyan sya ng privacy, I've seen enough. Baka anong pang sabihin sakin nung babae
kapag nakita nya kong pinapanuod syang umiiyak.

But before I could turn around, my body went numb, my feet collapsed and everything
went black.

=================

Chapter Twenty-four

Chapter Twenty-four

Something was poking my cheek.

What the hell?

"Will you quit poking her?" a voice hissed. Si Gray ba yun?

"I'm telling you she's dead" Cain?

"Kung patay na sya edi sana hindi na sya humihinga"

I felt something poking my cheeks again.

"Quit it!"

Bigla ko namang binuksan ang mga mata ko, sabay naman silang napasigaw at lumayo
bigla sakin.

"Adri naman! Hindi ba uso sayo yung dahan-dahang binubuksan yung mata?!" sabi ni
Cain habang nakahawak sa dibdib nya. "Parang kang patay na biglang nabuhay" dagdag
pa nya at lumapit na ulit sakin.

Hindi ko nalang sya sinagot at tumingin-tingin ako sa paligid. Nasa isang kwarto
ako, mas malaki pa sa dorm room namin sa SA. Hindi simple and design nito, Mukha
ngang Hotel room. May dalawang kama na magkahiwalay at nakahiga ako sa isa na
malapit sa bintana. Yung bintana naman nasa left side ko, kahit na nakahiga ako
dito tanaw na tanaw ko parin ang kagandahan ng Terra.

Wait...PAANO AKO NAPUNTA SA TERRA?!

" 'O bakit biglang nanlaki yung mata mo?" Tanong ni Cain.

"C-cain..Aray!" Sabi ko at bigla at dahan dahang umupo dahil naka ramdam ako ng
matinding sakit ng katawan.

"Magpahinga ka muna" sabi sakin ni Gray at umupo sa tabi ko.

"Oh god. I feel like crap" mahinang sabi ko habang ginagalaw ang aking balikat.

"You look like one too" kumento ni Cain.

Agad naman syang binigyan ng masamang tingin ni Gray "Your wise words are not
helping genius"

"Sorry" sagot nya at tumabi na rin sakin.

Hinawi ko naman ang buhok ko sa pinagpapawisan kong noo nang may bigla akong
maramdaman.. Ah hell! may bukol ako!

"Woah. That's a big one" sabi Cain at hinawi yung buhok ko para matignan nya ng
maayos.
"Thanks for stating the obvious" Nakuha ko siguro to nung natumba ako kanina.

"Bakit ngayon ko lang nakita to?" nagtatakang sabi ni Gray at iniinspeksyon rin ang
noo ko.

Bigla namang bumukas yung Pinto, revealing a tired looking Carly. "Thank God you're
awake" she breathed out pero natigilan naman sya nang nakita nya ang bukol sa noo
ko.

"What happen to her forehead? Cain What did you do?!"

"Bakit ba pag may nangyari kay A ako yung palaging suspect mo? Inosente ako!"

Lumapit naman si Carly sakin at hinawi ulit yung buhok ko para matignan nya ng
maayos. "Wala naman to kanina.."

"Kaya nga eh" sabi ni Gray.

"How long was I out?" Tanong ko.

"Two Hours" sagot ni Cain. Napatingin naman ako sa labas ng binatan, at nakitang
palubog palang ang araw. Two Hours? bakit nung nasa Sinclaire Cemetery na ko,
pagabi na, dito lulubog palang ang araw? May mali. Kung Two Hours akong tulog dapat
gabi na ngayon.

"Paano nyo ko nahanap?"

"Anong paano ka namin nahanap? Kasama ka naman namin, bakit ka pa namin hahanapin?"
Natatawang sagot sakin ni Carly.

"P-pero nasa..." Baka panaginip lang yun? but

it felt so real. Siguro nga panaginip lang, Si Carly na ang nag sabi na kasama nila
ako. "Nevermind. Kwento nyo sakin kung anong nangyari"
"You passed out nang makalabas tayo ng Portal" Carly told me. "Or you passed out
bago pa man tayo makalabas ng Portal, we're not really sure"

"Para kang lantang gulay gabang buhat ka ni Senri kanina" dagdag ni Cain.

"Speaking of Senri, nasaan sya?" biglang tanong ni Gray.

"Outside the door at this very moment" Carly answered casually.

"Bakit hindi nyo sya papasukin?" Nagtatakang tanong ko.

"Let's just say he's in the phase of throwing tantrums" sagot ni Carly.

"Tantrums?" Tinanggal ko ang kumot na bumabalot sakin at tatayo na kaso pinaupo

ulit ako ni Carly.

"It's best if you don't speak to him right now" pigil sakin ni Carly. Bumaba naman
yung paningin nya sa katawan ko. "Where did you get those bruises?" she breathed
out shocked.

Napatingin rin ako sa katawan ko, I bit my lip and inspected my arms, tama si Carly
may ilan akong pasa sa braso pero hindi naman ganon kalala at may maliit rin ako
cuts. Cain and Gray looked worried habang tinitignan nila ang mag sugat ko.

"Adrianna answer me, saan mo nakuha ang mga to?" Carly looking at me pointedly.

"I..I don't know"

I'm telling the truth. Hindi ko talaga alam kung saan nanggaling ang mga to.
Napayuko ako at naramdaman kong may tumutulo nang luha sa pisngi ko. Why am I
crying? It's just bruises at hindi naman ganon kalala. Ngayon lang ako nagkaroon
nga ganito karaming sugat. Dahil nga sa taong bahay

ako bihira lang akong masugatan. Agad ko namang pinunasan ang luha at collect
myself together.
"Oh sweetheart don't cry" Niyakap naman ako ni Carly and Cain patted my shoulder.

Ngumiti naman ako sa kanila "I'm fine" but I'm seriously Not.

"Magpahinga ka muna" sabi ni Carly "I'll tell the others na hindi ka muna sasama sa
Activity tonight"

"Pero kagigising ko lang!"

"Edi matulog ka ulit, problema ba yun?" sagot sakin ni Cain.

"Just stay here" Carly ordered. "Magpahinga ka nalang, may bukas pa naman.
Papadalhan nalang kita ng dinner dito"

Napatango nalang ako dahil kapag nakipag talo pa ko kay Carly hindi rin naman ako
mananalo. You never win an agument against Carly Woodsen. Ever.

The Twins both gave me a smile before walking out.

"Are you sure you're okay?" tanong ni Gray looking down at me. Nginitian ko naman
sya "I swear I'm fine" sagot ko sa kanya.

"Pinagalala mo ko baliw ka!" Natatawang sabi nya at ginulo yung buhok ko.

"Linisin na natin yang mga sugat mo" sabi nya at pumasok sa isang pinto which I'm
assuming is the bathroom, lumabad sya ng may dalang first aid kit.

Nilinis ni Gray ang mga sugat ko, hindi na ko nagsalita at tahimik lang syang
pinapanuod.

Saan ko nga ba nakuha ang mga to? Last Time I checked hindi ako nalaglag, nadapa
or ewan. Well I did fell sa panaginip ko...or was it just a dream? It felt so real.
Maybe it wasn't, right now I think it's a dream, I'll confirm my theory pag balik
namin ng SA, and Uuwi rin pala ako this weekend dahil kakausapin ko pa si Mama
about kay Papa. Ghad, Ang daming conflicts ng buhay ko! Ganito

na ba pag maganda?!

Nagpaalam na si Gray sakin dahil kailangan na raw sila sa labas kaya naiwan na
kong mga isa sa kwarto. Agad naman akong tumayo at kinuha ang sketch pad ko sa bag
and grabbed a pencil.

I sat on the bed Indian style with a pillow on my lap and drew the scene of the
crying girl, I drew her as much detail as possible. Dahil ayoko ko syang
makalimutan, ang creepy man ng dream na yon, ayoko paring kalimutan. In the first
place bakit ako mananaginip ng ganon? Connected ba yon sakin? Last time I checked,
I don't know a girl named Audrina Patridge or any other vampires for that matter.
Napaisip naman ako bigla, Yung umiiyak na babae, is she a vampire or a human? how
about Audrina?

Nakakaitriga silang dalawa. I felt so intrigue by two people that I don't even
know.

Tumigil ako sa ginagawa ko nang naka ramdam ako ng gutom, Inabot ako ng ilang oras
sa pag do-drawing at hindi ko namalayang madilim na pala. My hand feels tired at
nangangalay na rin yung leeg ko. My stomach rumbled loudly, naalala ko na hindi
pala ako kumain ng lunch kaya ganon nalang ang gutom ko.

Itinabi ko na ang notebook ko at naisipang mag half bath muna bago lumabas dahil
ang lagkit ng katawan ko. Medyo hindi maganda ang feeling. Pagkatapos kong
magbihis, amoy baby na ulit ako. I wore a tank top, jeans and a navy blue cardigan
to hide the bruises. Naisipang kong lumabas nalang dahil hindi ko alam kung anong
oras ako dadalhan ng pag kain dito. I need food. As in now na. Pero bago ko pa

man mahawakan ang door knob, bumukas na agad yung pinto making me step back.

"Ever heard of 'Knocking?'" I said hiding my smile as Senri walked in the room. He
rolls his eyes and closed the door using his foot.

"Carly doesn't want you around me right now" I pointed out, natawa ako bigla nung
nakita ko yung dala nya "Delivery boy ka na pala ngayon" natatawang sabi ko.

Inilahad nya sakin yung tray na puno ng pagkain sabay ngiti "Ang gwapo ng delivery
boy mo no?"
"Kapag nalaman ni Carly na nadito ko, lagot ka dun" sabi ko at inagaw ang tray sa
kanya.

"Wag ka nalang maingay" sagot naman nya sakin at umupo sa kama.

We both sat on the bed with a comfortable silence

Habang kumakain ako may ginagawa lang syang kung ano sa cellphone nya, nakakailang
naman kasi kapag pinapanuod nya kong kumain diba? Pero siniguro ko namang hindi nya
ko kinukuhanan ng picture. Speaking of picture...

"Nakita mo na ba yung selfie ko sa camera mo?" casual na tanong ko sa kanya.

"Tss. Magpapaka Vain ka nga nalang yung camera ko pa ang ginamit mo"

"Pero aminin mo, ang ganda ko dun no?" asar ko sa kanya. Hindi nya ko sinagot at
nag focus ulit sya sa cellphone nya.

Napangiti naman ako, hindi sya sumagot ibig sabihin maganda nga ako!

Nang matapos akong kumain, itinabi ko na yung tray sa night stand sa tabi ng kama
at humarap na ulit kay Senri.

"Carly told me about the bruises" he said shoving his phone in his pocket.

"Pwede ko bang makita?"

I sighed and rolled up my sleeves. Maingat na hinawakan ni Senri yung wrist ko na

para

bang masasaktan ko, sa totoo nga hindi ko nararamdamang kumikirot yung mga sugat,
ang tanging nararamdaman ko lang ay muscle pain, parang na over work ko yung sarili
ko kahit hindi naman.
Napabuntong hininga si Senri habang iniinspeksyon nya yung kamay ko, "Paglabas
natin ng shadow wala ka namang sugat sa braso..."

"Ano ka ba okay lang ako, saka sugat at pasa lang to! malayo sa puso!"

Senri muttered something under his breathe na hindi narining, at binitawan nya na
yung kamay ko.

"Kailangan natin malaman kung saan nanggaling yan Adri, hindi magkakaganyan ang
braso mo ng walang dahilan"

"Gagaling rin naman to eh, kaya hindi na kailangan" sagot ko.

Senri was about to answer but was cut off by sound near the window.

"Ano yun?" nagtatakang tanong ko at tumayo. Narining ko na naman ulit yung tunog,
parang may bumabato sa bintana.

"Pssssttt!! Adri!!!!"

Nanlaki naman yung mata nang narining kong may tumatawag sa pangalan ko. Pero I
still kept my distance, malay ko ba kung sino yun.

"Adriiiii!!!"

"Waaahhh! Senri! May tumatawag sakin!" takot na sabi ko kay Senri sabay tago sa
likod nya.

"Dyan ka lang" utos nya sakin at lumapit na sya sa binatana, dahil isa akong
dakilang pasaway..sumunod ako sa kanya.

Binuksan ni Senri yung binatana at sumilip naman ako over his shoulder, madilim na
sa labas wala akong nakikita bukod sa puro halaman at puno.
"Aray! What the---" sabi ni Senri at napahawak sa noo nya. Sabay naman kaming
napatingin sa direksyon ng bumato sa kanya.

"Cain anong ginagawa mo dyan?!" sigaw ni Senri.

May hawak si Cain

na bato, akmang ihahagis na nya pero binitawan nya agad nang nakita nya kami. Medyo
may kataasan yung binatana namin kaya malakas talaga ang pagbato nya.

"Dapat ako yung nagtatanong nyan! Anong ginagawa mo dyan?! Diba sabi ni Carly hindi
ka pwedeng pumasok sa kwarto ni Adri! Isusumbong kita kay kambal!" sigaw ni Cain sa
kanya.

Senri grumbled incoherent words under his breathe at bumalik yung atensyon nya kay
Cain "Sige subukan mo! Susunugin ko yung kwarto mo sa Leisure room!" banta ni Senri
sa kanya, ang brutal naman mag banta nito! Sunog talaga.

"Joke lang bro! masyado mong sineseryoso yung mga sinasabi ko!" sagot ni Cain sa
kanya, obvious naman na ayaw nyang masunog ang kwarto nya.

"Lakas makapag sabi ng ganyan, takot naman pala" mahinang sabi ni Senri.

"Seryoso na to ha, Cain ano nga ba ang ginagawa mo dyan?" Natatawang tanong ko sa
kanya, "May pintuan naman!"

"Nandito ako para sunduin ka, Carly's order"

"Saan nyo na naman ba ako dadalhin? Alam mo napapansin ko na, kung saan saan nyo ko
dinadala" Sabi ko at humarap naman kay Senri "Lalo na ikaw!"

"Sumusunod ka naman" sagot nya sakin.

"Bilisan mo na A! Ino-orasan ako ni Kambal! kapag hindi kita nadala doon within
fifteen minutes, malalagot ako!" sigaw ni Cain his eyes pleading.
"Mga lalaki ba talaga kayo? Bakit ang laki ng takot nyo kay Carly?" I looked at
Senri then to Cain.

"You're not the one who grew up with her" Senri asnwered.

"Time is ticking! Paki bilis naman po!" reklamo ni Cain.

Senri and I both rolled our eyes, tatalikod na sana ako at didiretso

sa pinto para lumabas nang biglang hinawakan ni Senri ang waist ko at hinagis ako
na parang magaan na bagay sa palabas ng binata, may kalakihan naman ang binatana
kaya kasyang kasya ako. Napapikit naman ako ng wala sa oras.

"Caught you" Cain said as I landed in his arms.

I was taken aback, my heart beating fast and my mouth hanging wide open. Tumingala
naman ako kay Senri and shot him a deadly glare. "I could've died!"

Senri smirks at me, his eyes amused. "Don't be over dramatic, hindi naman ganon
kataas yung bintana at masasalo ka naman talaga ni Cain" casual na sagot nya sakin.

Langya. Gusto ata nitong dagdagan yung mga sugat ko eh. I shot him one last glare
at ibinaba na ko ni Cain, Senri easily jumped out of the window joining me and
Cain.

"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko sa kanila.

"Malay ko dito" sagot ni Senri sabay turo kay Cain.

"Sumunod ka nalang, buhatin mo si Adri dahil tatakbo tayo. Naubusan na ko ng oras,

lagot ako kay Kambal nito!"

Pinasan ako ni Senri at nagsimula na silang tumakbo.

They ran for 5 minutes, hindi ako sure pero mabilis lang. We entered the forest,
mahilig talaga tong mga to sa nature. Napakadilim na ng paligid, wala na kong
makita. Siguro dahil sa mga Vampires sila kaya nilang makakakita sa dilim,
hinihintay ko ngang madama si Senri pero hindi nangyari.

Tumigil na sila nang nakita na nila si Carly, her back was turned to us at nang
naramdaman nyang nandito na kami humarap na sya. "What took you so long?!" her face
fell when she saw Senri.

"Why

did you bring that thing?" she asked Cain.

"So I'm considered as a 'thing' now?" Senri replied "And I already told you, I've
got it under control"

He's got what under control? Ayun ba yung tantrums nya?

"Siguraduhin mo lang" sabi sa kanya ni Carly, she then turned to me and smiled
"Alam kong na bo-bored ka na mag isa don sa kwarto kaya naisipan kong dalhin ka
dito"

Senri face was impassive, not giving a single hint that he was with me napansin ko
ring sinamaan nya ng tingin si Cain na parang nagsasabing 'Magsalita ka sige
makikita mo!'

"Nasaan ba tayo?" tanong ko sa kanila.

"See the lights over there?" tinuro ni Carly yung napakagandang view sa malayo.
"That's Hangrove"

"Woah. Ang ganda!" I exclaimed admiring the view. Parang New York ang Hangrove
kapag tinitignan galing dito.

Dinala ako ni Carly sa pinaka dulo, tumingin ako sa ibaba and saw Sea Water.
"Naaalala mo ba yung lugar na pinuntahan nating nung sinabi ko sayo yung tungkol sa
Papa mo?" biglang sabi ni Senri sakin. Tumango naman ako, dinala nya noon sa isang
desserted road na may napakagandang view ng sea water.

"Ito yung sea that divides Terra and Hangrove"

"Ano yung maliit na ilaw na yun?" tanong ko nang may nakita ako mga maliit na ilaw
sa surface ng tubig. Fireflies ba yun?

"Those are Water Sprites, their job is to keep the Sea Calm at this time of Night"
Sagot sakin ni Carly.

Napangiti ako at hindi maiwasang mamangha sa mga nakikita ko, inaya naman ako ni
Carly na umupo. We sat on the grass a few steps away from the edge.

"Ang ganda talaga!" sigaw ni Cain, his voice

echoing "If I die today then I will die a Happy Vampire! pero kapag nangyari nga
talaga yon, isasama ko si Senri!" He was standing beside Senri at the edge.

Natawa naman kami ni Carly "If that's the case then, any last words boys?"

"Adri" bigalang sabi ni Senri.

"Hmmm?"

"Ești frumoasă"

Ano daw?

Bigla naman syang binatukan ni Cain, causing him to topple over. Muntik na syang
malaglag, when Senri finally regained his balance binatukan nya rin si Cain. "Loko
ka!"

"Sorry pre nadala lang ako"

Bigla namang sinipa ni Senri si Cain, at nagsimula nang mag wrestling ang dalawa.

"Wag mong pigilan, kapag may nalaglag tsaka lang natin sagipin" sabi sakin ni Carly
habang pinapanuod namin yung dalawa. "On second thought, kapag may nalaglag hayaan
nalang natin. Kaya naman nila ang sarili nila. Marunong naman lumangoy yang
dalawang yan"

Tawa lang kami ng tawa habang pinapanuod mag suntukan at mag sipaan yung dalawa.
Napatumba ni Senri si Cain pero nakatayo naman agad ulit ito. Mukhang tuwang tuwa
pa sila sa pagsasakitan nila.

"Hey Adri, ever wondered what's your mother's reason kung bakit ka nya tinransfer
sa SA?" biglang tanong sakin ni Carly, napaka out of the blue naman ng tanong nya.

"Sabi nya mas Safe raw dito, hindi naman ako makapalag dahil na finalize na raw ang
pag transfer ko"

Carly shook her head "Alam kong sinabi na sayo ni Senri yung storya tungkol sa
Papa, and some of your questions are left unanswered. Hindi mo ba naisip na
connected ang Papa mo sa pag tapak mo sa Sinclaire Academy?"

Now that she telling me, Oo nga. Bakit hindi ko naisip na somehow connected

si Papa sa pag pasok ko sa SA?

"I guess Senri didn't tell you"

"Tell me what?"

Carly sighed "I should've know he left that part out" she muttered then continued
speaking "Nang tumagal na ng dalawang taon ang Papa mo sa mga Sinclaire's, by
seeing his dedication to his job. Inoffer ng Papa ni Senri na pag aralin ka sa SA,
pero hindi tinanggap ng Papa mo. His reason is that you we're still young para
ipasok sa school na puno ng mga Vampires. Alam ng Papa mo na out of control pa ang
Rogue sightings noon at mas ligtas ka kung sa SA ka mag aral, pero ayaw ka muna
nyang ibalik sa Hangrove dahil sa nangyari baka biglang bumalik yung memories mo at
ma-trauma ka ulit"
"Si Papa ang tunay na dahilan kung bakit ako sa SA ngayon nag aaral. Pero bakit
ngayon kung kailan Junior na ko?"

"When your Father died, the offer was still up. Pumunta kami sa Burial ng Papa mo,
hindi sumama si Senri so we came on his behalf and that was the first time I saw
you pero hindi mo kami nakita dahil hindi mo inaangat ang ulo mo, you were so
oblivious to your surroundings, kaya nung nakita kita sa SA ang familiar mo sakin.
Hindi ko lang matandaan kung saan talaga kita nakita. Now I know"

I remember keeping my head down habang nililibing si Papa, I never dared to look
up. Ayokong tignan ako ng mag tao. Hindi ko nga alam na may mga Vampires na
umattend. After the burial, I went straight to bed.

"Nauna na kaming umuwi ni Cain, Senri's Father stayed. Kinausap ng Papa ni Senri
yung Mama and told her about the offer,Sinabi rin ng Papa ni Senri na ililipat kayo
sa Hangrove at bibigyan kayo ng bahay in the safest part of town for your sake.
Your mother was reluctant at first pero tinanggap naman nya, kaya sa SA ka nag
Junior year"

"Paano mo nalaman ang lahat ng to?"

Carly smiled "Senri told me, alam mo bang nung una ka nyang nakita 11 years ago,
the next day nang pumunta kami sa bahay nila, he wouldn't shut up about you. He
kept rambling about the girl with so much fear in her eyes, but habang kinikwento
nya samin yon iba yung emotion sa mata nya sabi nya pa ang malas daw nya at hindi
nya nalaman ang pangalan mo. Eventually he was too afraid to ask your Father for
your name"

"Talaga?"

Bakit naman kasi binura pa yung memory ko eh! Sana nakilala ko na si Senri noon pa!
at sana naalala ko rin yung mukha nya nung bata pa sya, ang cute siguro nya!
emeghed. Naiimagine ko yung mukha nyang pang 6 years old.

"Oh trust me Adri, Senri Sinclaire had the biggest crush on you when we were
little"

=================
Chapter Twenty-five

Chapter Twenty-five

I was running.

I was running away from something...hindi ko alam kung ano. Basta ang nararamdaman
ko ay pagod. Sweat run down my forehead, parang napaka bigat ng paa ko at ilang
minuto nalang ay matutumba na ko pero hindi. I kept running. Hindi ko alam kung
saan ko nakuha ang lakas at tumakbo ng ganito kabilis. Trees passed by my vision,
hindi ko rin alam kung paano ako napunta dito.

Ang main rule sa mga horror movie: Tuwing tumatakbo ka palayo sa kung ano man ang
humahabol sayo, wag na wag kang lilingon. Dahil kapag lumingon ka, ang flat surface
ang sasalubong sa mukha mo. Kaya hindi ako lilingon, takot ko lang sa kung ano yung
makita ko.

Pero kahit na magaling kang tumakbo ng marathon, may time parin na madadapa ka.

Kaya heto ako ngayon, close na close sa lupa na para bang long lost best friend ko.
Naramdaman kong kumikirot yung paa ko, I think I tripped over a tree trunk.

Bakit ba tuwing may ganitong sitwasyon kailangan may katangahan moments parin ako?

I cringed and turned to my back, tree branches and leaves flowed with the night
air. My chest was heaving up and down from exhaustion, napahawak naman ako sa pawis
kong dibdib. Good thing my cuts are closed, kung hindi nako ang hapdi nito super.

A gun shot erupted making me gasp. Gusto kong tumayo pero may force na pumipigil
sakin. I felt movements on the ground, the tree trunks and vines were moving.
Crawling to me that is. I scampered

away pero nahila ng isang vine yung paa ko, dragging me closer. Vines caught my
wrist, holding me captive. Hindi ako maka galaw.

My vision started to get glassy, tears streamed in my eyes. Another gun shot roared
in the air, I struggle to slip out of the vines, pero habang patuloy akong
gumagalaw, mas lalong humihigpit yung pagkakatali nila sa kamay at paa ko. May
narinig akong crack at naramdaman kong unti-unting bumubuka yung lupa. The vines
continued to crawl around my waist and thighs. Patuloy na umaagos ang mga luha sa
mata ko, I couldn't scream, my sobs were the only sound I could make. My throat
felt dry.

Biglang lumakas yung hangin then I heard footsteps coming closer.

"You can't run away forever Audrina" a deep voiced said, the tone hard as ice. A
shadow of a person loomed over me, pero hindi ko makita kung sino.

Feeling helpless and tired, my eyes fluttered close as I surrendered myself and let
the ground swallow me.

"ADRIANNA!"

My eyes flew open and met Gray's, she was standing over my bed, a worried
expression on her face. Wala ako sa ilalim ng lupa, instead nasa dorm room ako sa
Dusk.

"I'm sorry I yelled at you, you were struggling and crying so I--"

"I'm fine. It's just a...nightmare"

Gray sighed, alam kong nag aalala parin sya.

"Matulog ka na ulit. May klase pa tayo bukas"

She complied and walked back to her bed.

I sighed and got up, alam kong hindi na ko makakatulog dahil sa panaginip na yon.
I searched the leather bound

notebook in my bag na ginamit ko sa trip, hindi pa ko nag a-unpack. We ended up

going home earlier than expected dahil a Rogue was spotted lingering close to the
Humans Camp House, kaya instead na Saturday pa kami uuwi, naging Thursday. We got
back this morning, hinayaan nalang nila mag pahinga ang lahat ng students dahil may
klase kami bukas.
I haven't gotten a chance to talk to Senri pagkatapos sabihin ni Carly sakin yon.
He was avoiding me na para bang may nakakahawa akong sakit.

Since we're back In SA, I have more chances to talk to him. Hindi naman nya ko
maiiwasan forever. Well, si Senri ang pinaguusapan dito. Maybe he can avoid me,
dakilang gala yun eh. Kung saan-saan pumupunta.

Tinignan mo ko naman yung digital clock ko sa night stand, and mentally groaned.
It's almost 3 am. Kung hindi na ko matutulog, magmumukha akong Zombie mamaya. Sure
na ko dyan.

I sat on the swivel chair and flipped through the pages, I stopped at the drawing
of the crying girl over Audrina's grave.

Audrina

Her name was mentioned in my dream. Maybe what the guy said was directed to her and
not me. Pero bakit ako may panaginip na ganon? and bakit may special mention pa ang
isang patay na babae. Ako ba yung killer nya? hindi naman! Wala pa kong pinapatay
bukod sa ipis! so I'm innocent! Ilang beses ko nang inisip kung may kilala ba kong
Audrina, pero wala talaga. Her name was foreign to me.

Shaking my head, I started drawing every scene then I started to write the thoughts
I was thinking while it was happening.

By the

time I was done, unti-unti nang lumiliwanag ang kalangitan, with a sigh I threw my
pencil to the side, my eyes locked to my artwork and made a conclusion.

I'm somehow connected to Audrina Patridge.

 My day dragged by slowly, at tama nga ako sa sinabi ko kaninang umaga. Mukha akong
Zombie ngayon. I actually fell asleep in English Lit. dahil sa oras na yon ako
pinag tripan dalawin ng antok. Kung hindi lang ako binatukan ni Mia, detention ang
aabutin ko. Ilang kape na ang ininom ko pero wa epek. I'm planning to skip dinner
to get some shut eye pero yung lang yung time na pwede kong makita si Senri, absent
sya sa class but I saw him wandering in the halls kanina, nawalan lang ako ng
energy na habulin pa sya.

I walked sluggishly to the Library, feel ko mag basa ngayon, classic novels to be
precise. Sabi rin ni Sir Collins, may classic novel raw kaming aaralin in the next
few weeks kaya mas maganda nang basahin na namin, pero wala naman syang sinabing
specific na novel so maghahanap nalang ako ng kung anong classic.

The library was usually empty sa ganitong oras, bukod sa Librarian na si Mrs. Cruz,
an old woman that I've grown fond of dahil napaka bait nya, and sa isang student na
nagbabasa ng comics dun sa pinaka dulong study table.

I sent Mrs. Cruz a smile when I entered at kinuha ang earphones ko sa bulsa. A Team
by Ed Sheeran blared through my ears, pero mahina lang yung volume, gusto ko rin
naman marining yung nasa paligid

ko. I walked to the Classics na nasa dulong part ng Lib., nang sure na kong walang
makakarinig sakin at wala na talagang Tao,

" And They Say she's in the Class A Team, Stuck in her daydream. Been this way
since eighteen, but lately her face seems slowly sinking wasting, crumbling like
pastries and they scream..The worst things in life come free to us...."

I started to sing the lyrics silently which I know by heart. Nobody ever heard me
sing before, Hindi naman kasi ako mahilig kumanta but I love Music. Amateur singer
lang ako sa banyo katulad ng ibang teenager. Aminin nyo, ganon rin kayo!

My eyes browsed the variety of books, then nakita ko yung To Kill a Mockingbird sa
taas ng shelf, Isang beses ko palang nababasa to and medyo nakalimutan ko na rin
yung kwento. Tumalon ako para makuha yung libro, I grasped it pero nalaglag yung
librong katabi nito.

"Watch it freak" a voice said, napatingin naman ako kung sino and my eyes locked
with hard brown ones. Lumulutang sa hangin yung nalaglag na libro a few meters away
from the ground.

Rianne hand was held up then ibinaba nya ito causing the book to fall. She was
sitting on the ground sa pinaka dulo ng shelf a book in hand. Tinanggal and
earphones ko and cleared my throat "Sorry" I mumbled. She must've hear me singing,
nakikihiya naman. Nabulabog ko pa ata yung katahimikan nya.

"Whatever" she said at nagbasa na ulit.

This is the second time I saw Rianne up close, yung first nung pumunta ako sa
Leisure room nila, And she was actually wearing jeans this time. I never

saw her in jeans before, since puro dresses lang ang nakikita kong suot nya. Kapag
naka suot sya ng ganyan, she resembles Carly in some way, which is creepy.

I swallowed the lump in my throat and walked closer to her, umupo ako sa tabi nya
with a safe distance. Three out of Four na ang kaibigan ko sa Fearsome Four, I
don't think Rianne is all that bad, minus nalang natin yung obsession nya kay
Senri, or obsession nga ba talaga?

"May sinabi ba kong umupo ka sa tabi ko?" mataray nyang sabi sakin.

"Wala"

"Bakit ka nakaupo dyan?" Her eyes were eyeing me up and down. kung titignan kaming
dalawa mukha akong alalay nya. Aaminin ko, Rianne Dilaurentis is extremely
beautiful, With her brown eyes, flawless face and shiny brown hair, nakaka tibo sya
kapag nakita nyo.

"Rianne do you...do you hate me?" Straight forward kong tanong sa kanya, if she
hates then I'll back off, if she doesn't then..believe it or not..I want to be
friends with her.

She dropped the book on her lap, taken aback by my question. Ito na..may
nararamdaman na kong Tension.

Lumipas ang ilang minuto bago pa sumagot si Rianne, akala ko nga hindi na nya ko
kakausapin at aalis nalang.

"I don't hate you, truth is hindi ko alam kung anong dapat maramdaman ko sayo" she
answered and pushed her legs to her chest. "What's so special about you, Adrianna
Walter?" her eyes locked with mine. This time, ako naman yung hindi makasagot. What
am I suppose to say?
"Carly loves you..." she started "Cain adores you, He wouldn't shut up about you,
he's all Adri this and Adri that." she was gripping the book hard, her eyes
avoiding mine.

"And Senri..." And

that's when the great Rianne Dilaurentis finally broke down. Unti-unti nang umaagos
yung luha sa mata nya pero hindi parin sya nakatingin sakin. "Senri cares about you
more than he care about anyone" pinunasan nya ang kanyang luha at smiled at me.

Rianne just smiled at me, but not a smile of happiness. Her beautiful face was
wearing a smile of sadness. She looks so vulnerable and broken.

"When Carly mentioned that you were sleeping in her room before we went Hunting,
Alam mo bang nag paiwan talaga sya noon para hinatayin ka lang magising at ipagluto
ka?"

She understood my confused face and continued to speak "The day you were officially
introduced to me and Cain, the day you fell asleep in Carly's room"

Nag connect naman ang sinabi nya at naalala ko na. So hindi napilitan si Senri na
ipagluto ako noon? That was the time he said we were acquaintances, and that was
the time I saw him shirtless. Namula naman bigla ang pisngi ko.. Dapat hindi ito
ang iniisp ko ngayon! Hindi bagay sa moment. Bad Adri!

"So tell me now Adrianna, anong meron sayo?"

"I don't know..I guess nagustuhan nila ako dahil ito ako. I'm always myself no
matter what" Wala ng tama o mali sa sagot ko dahil totoo naman.

"I never wear a mask to hide the true me, I always wear a smile for all of them to
see" Natawa ako bigla "Magka rhyme yun ah. Parang lyrics ng kanta!"

I was caught off guard when I heard Rianne laugh but it was followed by a sob.

"I guess your right" she wiped her wet cheeks

A few seconds pass, walang nagsasalita saming dalawa.

"May tanong lang ako, I hope you don't get offended...The

Rianne I saw the first day I met her, and the Rianne I saw right now..which one is
the real you?"

"The Rianne right now. Katulad rin ako ng iba, I cry, I break down, and I laugh.
Hindi ko lang pinapakita. I want them to see the stronger me, gusto kong makita
nila na hindi ako madaling patumbahin." she laughed bitterly "I hid behind Carly's
shadow for years, and now I finally have the courage to stand up for myself and let
everybody notice me"

"Yes, everybody noticed well more like worshipped you. But not the real you."

"I can't turn everything around now. They see me as a heartless bitch not a Saint
like Carly"

"They don't see Carly as a Saint, she's scary if you ask me but she has a sweet
side. Iyon lang ang title na ibinigay nila sa kanya and that's the title that they
gave to you"

Iyon lang naman yung title na binigay nila sa kanya, dahil they see her like that.
Pero kung ipinakita ni Rianne ang tunay na sya sa buong SA, then mapapalitan ang
'Heartless Bitch' title nya.

Before Rianne could reply, her phone rang and she fished it out of her pocket. "I
have to go" sabi at tumayo na.

Nagsimula na sya maglakad palayo pero humarap ulit sya sakin "Thanks" she smiled
and finally walked away.

Nanatili akong nakaupo doon, wala pa kong balak tumayo. I was relieved that Rianne
doesn't hate me. I guess this the first step of me being friends with her. Nag usap
na kami ng hindi nya ko sinakal.

That's a good sign right?

 I stayed there, reading To Kill a Mockingbird hanggang sa mag dinner time. Nang
maglakad ako palabas wala nang tao sa Library, even Mrs, Cruz wasn't there. Maybe
Dinner time rin niya, I left my library card on her table dahil hihiramin ko yung
libro. Naramdaman kong biglang lumakas ang hangin at lumamig. Possible ba ito sa
library? Or may multo dito? OmyGee!

Hindi na ako tumingin kung saan-saan dahil baka may Makita pa akong di kanais-nais,
sa takot ko..tumakbo na ako palabas without glancing back.

-----------------------------------------------------

"Hey Mia!" Bati ni Gray kay Mia nang makarating kami sa Dining Hall. Nakasalubong
ko sya on the way, dahil tinext ko sya na dalhin yung tupperware ko ng chocolates
na nasa ref. at sabay na kaming pumunta sa Dining Hall, tinanong nya kung bakit ako
tumatakbo ang palusot ko nalag ay hinahabol ako ng lamok. She looks at me weirdly
pero mukhang naniwala naman sya. Pero nanghahabol nga ba ang mga lamok?

"Hi!" Mia replied and smiled at us, she was always the first one sa table. "How was
the trip?"

"Ugghh. Don't even get me started on the Illusion game thing. Naloka ako don grabe"
sagot ni Gray.

"You played the Illusion Game?"

"Yep, Pang Vampires lang dapat yon eh. Nadamay kami" sagot ko naman.

She smiled sweetly "Kaya hindi ako sumama". So tama pala ako? Witched played an
Illusion on her?

Well wala na kong paki ngayon sa Illusion game na yan, we were back in SA at
mukhang back to normal na rin si Mia.

Kumuha na kami ng Pagkain ni Gray, pag balik namin Gray started talking, filling

in Mia about the Illusion world she was trapped into. She told us na sa isang
island raw sila napadpad, she was with other students. I started eating as Gray
continued to talk.

I was drinking apple juice nang biglang may plato na lumapag sa table namin, making
me choke. Hinagod naman ni Mia yung likod ko habang umuubo ako.

Rianne sat next to me. Her casual outfit gone and was replaced by a green dress and
her hair tied in a pony tail. "Hi" she said and smiled at me.

"Ummm..Hi?" nagaalangan kong sagot sa kanya.

Bago ko pan man ma-register ng maayos ang nangyayari, Cain and Carly sat in front
of us.

"Hi Girls" sabay nilang sabi. Nagkatinginan naman kaming tatlo nina Gray at Mia.
Anong nangyayari? Hindi ako updated. Bakit sila dito naka upo sa table namin, last
time I checked yung table nila sa gitna ng Dining Hall.

"A-anong nangyayari?" biglang tanong ni Gray breaking the silence.

"Bawal na kaming makipag Dinner sa mga kaibigan namin?" Tinasaan sya ng kilay ni
Cain giving her an innocent look.

"I understand you two but her..." Gray said and gestured to Rianne who was
comfortable eating next to me.

"Hindi rin kami Updated eh" The twins said in sync shrugging their shoulders.

"Kumain na nga lang kayo" Rianne grumbled and continued eating.

Bigla namang pumasok si Senri sa dining hall and his eyes searched us nang nakita
nyang bakante and table nila. He walked to us at pinaurong nya si Mia, and sat next
to me. Akala ko ba iniiwasan ako nito? tapos ngayon tatabi sakin? Ayos ah.

"What's with the sudden table change?" tanong nya and stole two pieces of fries in
my plate. I slapped his hands away "Go get your own!" hindi lang nya ko pinansin at
patuloy na nagnanakaw ng pagkain sa plato ko -_- Sya na ata ang kakain ng kalahti
ng Dinner ko.

"Malay ko, Si Rianne ang master mind" sagot ni Carly.

Senri's attention turned to Rianne. "Ri?"

"Wag na kayong mag tanong" I said sensing Rianne's uncomfortable aura. "Let's just
enjoy dinner"

"I agree!" dagdag naman ni Cain and leaned in to steal some grapes from Rianne's
bowl of fruits.

"Stealing food from others, I'm such a bad ass" biglang sabi ni Cain, parang
sinasabi nya yon sa sarili nya at hindi samin.

Rianned snorted "You call stealing food, a bad ass move?"

"Hey don't rain on my parade Riri Baby!"

"Shut up Christopher!"

"Oh Low blow Man" Senri said and smirked.

"Christopher?" natatawang sabi ko.

"Cain Christopher Woodsen, It's his full name" sagot ni Carly amused by Cain's
sulking face. "He hates his name"

"Ummm..Kung hindi nyo pa napapansin..Lahat ng Humans and Vampire ay nakatingin

satin" Mia mumbled shrinking down in her seat.

Shoot.
I secretly traveled my eyes to the whole Dining Hall, and she's right. Everyone, I
repeat, everyone is staring at us.

If looks could kill, I'll be buried six feet under the ground by now. Other's were
staring, others were confused and others were glaring. To my surprise walang
nagbubulungan, diba dapat moment na to ng pag sabog ng bulungan?

Yung ibang

glare ay directed talaga sakin dahil katabi ko si Senri.

MaderPader. Nagpaplano na ata ng Murder plan yung mga Fangirls na para patayin ako.

Like Mia, I started to shrink down in my seat keeping my head down.

"Just ignore them, we usually do" Senri whispered next to me.

"Mukhang papatayin na kami..." sabi ni Gray.

"They wouldn't do anything as long as we're around you" Sagot ni Rianne.

"But be prepared for some questions, Maraming confrontations ang mangyayari" Carly
said. "They wouldn't dare gossip and whisper around right now dahil nandito kami"

"Welcome to Social Hierarchy Girls!" Pang aasar ni Cain

"Great. Now I have to watch my back because some crazy chick is planning to murder
me" I grumbled and they all laughed.

By the time Dinner was done, tama nga si Carly dahil paglabas namin ng Dining Hall
nag simula na ang mga bulungan, some even pointed at us. Hindi ba tinuro sa kanila
ng mga magulang nila na it's rude to point? Yung mga narinig ko ay puro ganito...
Bakit katabi nya si Senri?

OMG paano nila naging friends ang Fearsome Four?

Those girls got guts..

Baka naman ginayuma nila?

Isa siguro sa kanila yung girl na, na rumor dati na kasama ni Carly..

Bakit naging kaibigan nila yang mga yan? Hindi naman ganon kagandahan

Kung hindi lang ako mabait, babalutan ko na ang packing tape yang mga bibig nila,
gagawin ko na sana kanina kaso

pinigilan ako ni Gray at wala akong packing tape na dala. Tanggap ko yung iba eh,
pero yung hindi ako maganda? It hurts pre.

And Hello? Gayuma?! Mukhang akong Zombie ngayon hindi mangkukulam!

"I have to talk to you" Senri said catching up with me, people in the Halls started
to disappear heading back to their dorms.

"So now you acknowledge me presence?" I raised an eyebrow at him when I saw the
cost is clear.

"Sorry" he said "I know Carls sold me out...I was just--"

"Too shy to talk to me about it?" I was actually fighting the urge to smile mukhang
hindi komportable si Senri. "Sooo you had a crush on me pero hindi mo alam ang
pangalan ko?"

"I was Six, cut me some slack" he grumbled and scratched the back of his head
"Kailangan ko pa bang mag explain?"
"Oo naman! Big revelation sakin to no!"

In a span of five seconds, Senri's aura changed. Confidence radiated from his eyes.
"Fine I will if you go on a date with me"

.......................

"Kahit na hindi ka pumayag, kikidnappin nalang kita" dagdag pa nya. Which made me
more speechless.

He wants to go on a date..with Me. Me! OhMyDyesebel! Tama ba ang naririnig ko? I

lightly slapped myself just to be sure and Yep he's still here and he's looking at
me amused.

"So will you?"

"Will I what?"

Senri sighed "Will you Adrianna Walter go on a date with me tomorrow?"

"I can't. Hindi pwede bukas, uuwi ako samin"

"Then Sunday, siguro naman wala ka nang gagawin non"

Aba ayos to ah. Pursigido makuha ang 'Oo' ko kala mo naman nangliligaw na, I
mentally slapped myself. Ligaw na ang next stage nito diba? Diba?! Emeghed.

Dahil sa taong bahay nga ako at wala naman akong kaibigan, I've never been to a
date before. Ka date ko lang palagi ay pagkain at ang kama ko...

I stared at Senri's eyes, he looks hopeful. Yes or No? Sure or Not Sure? Deal or No
Deal?
Ang tanga ko naman bakit ba tinatanong ko pa ang sarili ko eh alam ko na naman ang
sagot.

"Yes, I'll go on a date with you"

=================

Chapter Twenty-six

(Please Read the Author's Note ^_^)

Chapter Twenty-six

I never liked staring at tombstones, kahit na palagi ko tong dinadaanan kapag

pumupunta ako sa Sinclaire Cemetery. Dumadaan lang ako, yun lang. Hindi ko
tinitignan yung mga pangalan na naka engrave. I find it creepy. Cemetery's are one
of the most peaceful places, malamang wala talagang magiingay dito dahil lahat ay
naka higa na six feet under the ground -_- Pero malay ko ba, baka may gumagalang
kaluluwa dyan at habang tinitignan ko yung tombstone, tinitignan rin pala ako.

I wasn't hard to find Audrina's tombstone, since naalala ko naman sa paniginip ko

yung location. Hindi na rin ako na surprise nang makita kong totoo ngang may
Audrina Patridge na naka libing dito. Pero hindi katulad sa panaginip ko, ang
tombstone nya ngayon ay mukhang luma na. Para bang ilang taon na.

I'm positive na hindi lang basta dreams ang nangyayari sakin, kahit na ang creepy
at weird pakinggan...I think My dreams are visions. Visions from the past. Paano
ako nagkaganon? Well it's beyond me. I'm 100% sure that I'm human. Last time I
checked, wala naman kaming kalahing supernatural creature.

I knelt over Audrina's grave and touched her name engraved on the tombstone.

Audrina Patridge

Her name was the only thing engraved on it. Walang date of birth or death. Wala
akong infromation na alam sa kanya, kundi ang pangalan lang. Her name can lead me
to another information, which reminds me..Student ba sya sa SA?. Siguro, dito kasi
sya naka libing. If she's a student then may

student file sya sa Academy. I have to find it para malaman ko kung ano talaga ang
kailangan nya sakin.

Biglang nag vibrate yung phone ko, indicating a text. Kinuha ko naman ito sa bulsa
and saw a text from Gray, nagtatanong sya kung nasaan na ko dahil nasa parking lot
na raw sya.

I asked her na ihatid ako sa bahay since uuwi rin naman sya. I replied to her na
papunta na ko. I took one last glance at her grave and left.

Nang makarating ako sa gates, hindi ko maiwasang isipin...Ano ba talaga ang

kailangan sakin ni Audrina?

The drive to my house was silent. Dahil tapos na nya akong hagisan ng mga sunod-
sunod na tanong kagabi tungkol sa date namin ni Senri, tahimik na sya ngayon.
Naloka ako dyan kagabi, kala mo sya yung may date eh. Mas excited pa sakin. Real
talk na tayo...sino ba naman ang hindi excited? Aminin nyo kahit hindi kayo ang may
date excited kayo.

Kung nalaman ng mga Fangirls ni Senri ang date na to, baka mawalan ako ng buhok ng
wala sa oras. Mahal ko pa naman ang buhok ko. I tried to keep a low profile this
morning, emphasize on the word 'tried'. Lumabas ang tinatago kong Ninja skills nang
palabas ako ng SA kanina para pumunta sa Cemetery, pero sa kasamaang palad nakita
ako ng mga Fangirls so I had to run like a crazy chick just to get away and save my
life. Dahil sa Saturday ngayon, maraming students ang uuwi so sinabi ko muna kay
Gray na may pupuntahan ako bago kami umalis to buy some time. The most Hatred was
directed to me, parang mild lang

yung kay Mia at Gray. Since sakin nakatabi si Senri nung Dinner, kaya ayun mas
marami ang may gustong pumatay sakin.

Nag park si Gray sa harap ng bahay namin, nagpaalam na ako sa kanya at lumabas.
Naglakad na ko papasok ng marining ko ang pag alis ng sasakyan ni Gray, I never
bothered on knocking since bahay naman namin to kaya pumasok nalang agad ako.

Ang amoy agad ng luto ni Mama ang bumungad sakin at ang sound ng spongebob sa TV.
Dumiretso na ko kung nasaan si Andy dahil pag sara palang ng pinto alam na ni Mama
na nandito ako.
"Ano brad, kamusta ang buhay mo?" tanong ko sa kanya habang komportableng umupo sa
sofa at nakinuod ng spongebob.

"Adee" sabi nya "May dala ka ba para sakin?"

"Hindi pa ba ayos ang pagmumukha ko?" saka anong tingin nya sakin galing sa Paris?
Sa SA ako galing no. Anong tingin nya sa school namin? may gift shop?

Hindi nalang nya ko pinansin, ako naman focus na rin sa spongebob. Habang nakaupo
ako dito, Alam nyo ba yung isang particular na smell, kapag naamoy mo..ibabalik ka
sa isang memory? Habang naamoy ko yung luto ni Mama, feeling ko parang 4 years old
ulit ako. Yung wala akong problema sa mundo, kontento lang ako sa bahay at walang
paki alam kung anong nangyayari sa labas. Being attacked by a Vampire at home was
least of my worries.

I was a kid. Hindi ko pa alam ang mga bagay-bagay, at hirap akong intindihin ang
mga ito. Kaya itinago ni Papa ang tunay nyang trabaho sakin, but I know the whole
Vampire Heirarchy now, bakit hindi

sakin sinabi ni Mama? Maiintindihan ko naman. Mukhang wala parin syang balak
sabihin sakin. Hindi naman ako galit, the truth is I'm okay with it. Gusto ko lang
i-confirm sa kanya.

I know na ang laking part ng pagkatao ko ang Memory na na-erase sakin, If it wasn't
erased then my whole perspective when it comes to Vampire would be different. Yes,
I fear them but that was the past. I have five Vampires as friends, I'm studying in
a Academy full of Vampires and I interact with them everyday. I learned to live
with the fear. Kung napakalaki ng takot ko sa kanila ngayon, then I wouldn't have
survived a month in SA.

If Buhay si Papa ngayon, hindi ako sa SA mag-aaral. I know he would refuse the
offer kahit nasa ganitong age na ko. Inilayo nya ako sa mundo nya, ayaw nyang
maging parte ako nito. I would still be in Eraie today, studying in a Human High
School, interacting with Humans everyday. In other words..My life would be totally
Boring.

I guess, one thing leads to another.

Hindi naman sa sinasabi kong okay lang ako sa pagkamatay ni Papa, If he didn't die
then I wouldn't be here right now...Visiting my family, while watcing spongebob
then go back to SA this afternoon.
I was cut off my thoughts ng may biglang kumatok.

"Adrianna may bisita ka na naman ba?" sigaw saking ni Mama galing sa kusina.

Sa pagkakaalam ko wala, pero alam ko kung sino yung nasa pinto. Kailan ba sila
hindi magiging parte ng araw ko? Alam kong sila yan. Napanbuntong hininga ako at
tumayo para pagbuksan sila.

Confirmed, sila nga. All four of them were giving me cheeky smiles

while I stared at them with an expressionless face.

"Aww c'mon! Hindi ka ba natutuwa na nandito kami?" sabi ni Cain.

"Kailan ba kayo hindi magiging parte ng araw ko?" I grumbled and stepped aside
letting them In.

"We're your friends, it's our job to annoy you" Carly said smiling sweetly at me

"And we bought peace offering!" Itinaas ni Rianne yung box na hawak nya..

"And admit it, you love it when we're around" dagdag ni Cain at lumapit sakin
"Specially him" bulong nya sabay tingin kay Senri.

Hinampas ko naman sya palayo, bigla namang lumabas si Mama galing sa kusina and she
looks confused.

"I swear wala akong kinalaman dito!" I said and held my hands up in surrender.

"Makikikain lang po kami!" diretsong sabi ni Cain kay Mama, hinampas ko naman ulit
sya. Rianne stepped forward and shook my Mother's hand "I'm Rianne, Cain and
Carly's cousin"
"Carly!" sigaw ni Andy and ran into Carly's open arms. Tignan nyo tong batang to,
nang dumating ako nag tanong kung may dala ako sa kanya pero nung dumating si Carly
niyakap nya agad. Alam kong mas maganda si Carly sakin pero ako yung kapatid eh!

Sabi nga ni Cain, dito nga sila kumain. Ramdam na pala ni Mama na may dadating
kaya marami na syang niluto. Hindi ko naman alam dahil, hindi naman ako pumasok sa
kusina nung dumating ako. The Twins kept the conversation flowing, I'm starting to
think na ability nila yon or talent lang talaga. Ang laman pala ng box na dala nila
ay Cake, nagbunyi naman

si Andy dahil Cake lover and kapatid ko. While eating Senri kept sending me weird
looks, Alam ko namang maganda ko pero hindi nya ko kailangang tignan ng ganon.

After eating we moved the party to the living room, while they were enjoying
themselves I sneaked in sa kwarto ni Mama. I enjoy being Home, but hindi ito ang
pinunta ko dito. Kailangan kong kausapin syang kausapin.

" 'O bakit nandito ka? samahan mo yung mga kaibigan mo doon!" Sabi nya sakin pag
pasok ko.

"May itatanong lang sana ako" Sabi ko at umupo sa kama. She gave me a weird look
pero tumango naman sya "Tungkol saan?"

"Tungkol kay Papa"

My answer caught her off guard natigilan sya bigla. "Bakit hindi mo sinabi sakin
kung ano talaga ang trabaho ni Papa? Siguro naman maiintindihan ko na yun dahil
nasa tamang edad na ko" I continued. "If Carly didn't tell me then I'll be forever
clueless sa buhay ni Papa"

Napayuko naman si Mama, avoiding my eyes "Nangako ako sa kanya na hindi ko

sasabihin sayo. It was his choice not mine" napabuntong hininga si Mama "I was
dreading the day na malalaman mo ang lahat, the day came faster than I expected"
she gave me a weak smile at naglakad papunta sa study table sa gilid ng kwarto.
Binuksan nya yung drawer at inilabas ang isang folded paper.

"Sabi nya sakin ibigay ko raw sayo yan, I think ito na ang tamang oras na basahin
mo kung anong naka sulat dyan. Hindi ko alam kung anong nilalaman nyang sulat dahil
sabi ng Papa mo sakin ikaw lang

ang pwedeng bumasa nyan. Basahin mo yan kapag nasa Academy ka na. I know that
letter will answer all of your questions"
I grasped the letter and folded it in a smaller portion at inilagay sa bulsa ko
then tumingin ulit ako kay Mama, she was smiling at me "We have nothing to talk
about here. Bumalik ka na sa labas"

"Ang bilis naman ng usapan natin Ma, pinag handaan ko pa naman yung mga tanong ko!"

Natawa naman sya sakin at tinulak na ko palabas "Alam mo namang naiirita ako kapag
tanong ka ng tanong!"

"Hey! I'm a growing girl, I get curious dapat lang na mag tanong ako!"

"Sige na alis na!"

Bago pa naman ako makapagsalita sinaraduhan na nya ko ng pinto. Ayos ah, ready pa
naman ako sa Q and A, tapos hindi naman pala mangyayari. Expected ko pa namang may
drama na mangyayari, yung tipong may iiyak saming dalawa pero wala. Haayy Nakooo.

I hooked my thumb in my pocket and felt the folded piece of Paper, well I hope that
this answers all of my questions.

I sighed and head back to the living room pero wala sila doon. I heard loud laughes
from outside kaya lumabas na ko. I stood by the door at Nakita ko silang nakikipag
laro kay Andy, they were playing soccer. Kiddie style. Rianne sat on the lawn while
watching and clapping for them. I locked eyes with Senri at tinaasan ko sya ng
kilay. I was about to step forward but in a flash, Senri was in front of me making
me step back.

He grabbed my wrist and dragged me inside, Kahit ba naman sa bahay namin hihilahin
nya parin ako?. Minsan talaga gusto kong magkaroon ng mind reading powers para
mabasa ang utak ni Senri. Una ngingitian

ka nya, tapos sunod naman hihilahin ka kung saan. Nagpahila nalang ako dahil no use
naman kapag lumaban pa ko diba?

He turned to the Hall kung nasaan ang kwarto ko, binuksan nya yung pinto at pumasok
kami sa loob.
"Anong trip mo?" Tanong ko sa kanya nang binitawan na nya ko.

"Close your eyes" he ordered.

"Why?"

"Sumunod ka nalang" bagot na sabi nya sakin. Sumunod naman ako at pumikit. Bakit
kaya nya ko pinapapikit? Baka naman pinagtitripan lang ako nito ah! Pipikit ako
tapos iiwan nya ko dito sa kwarto!

I heard his footsteps and felt his presence behind me. "Anong gagawin mo?" tanong
ko, natakot ako bigla. Nasa likod ko sya! Pwede nya kong kagatin! Kahit na bahay
namin to, kaya parin gawin yon ni Senri!

I felt his hand on my hair, Gusto ko sanang buksan ang mata ko but I'm curious kung
anong gagawin nya. His cold hand brushed on my shoulder making me tense.

The I felt something cold on my chest. Bigla naman bumukas yung mata ko and my hand
immidiately grasped the cold metal.

My Necklace.

"Saan mo nahanap to?" I asked facing him, A part of me lost hope na hindi ko na
mahahanap to.

Napakamot naman ng ulo si Senri "I've had it with me since the night you lost it,
hindi lang ako makanap ng tamang oras na ibigay sayo"

I laughed at that. Tamang oras? Ibabalik lang naman nya yung kwintas ko! Pwede
namang ihagis nya sakin, o kaya ibigay nya nalang. Simple! Kailangan may timing pa?
Naloloka na talaga ko dito nako!

"Can I ask something?" he said.

"Shoot"

"Bakit Eclipse ang design ng necklace mo?"

I looked at the Necklace and smiled, The sun was almost covered by the dark side.
Partial Solar Eclipse ang design ng kwintas ko, at naalala ko pa ang sinabi ni Papa
sakin bago nya ibinigay ito.

"The Sun represents the Humans while the Moon represents the Vampires, this
necklace is a constant reminder that the Vampires overpower Humans" Sagot ako
habang nakatingin sa kanya.

"Just like good overpowers evil" Sabi nya looking at my necklace,

"But Good doesn't always win" I shook my head, sinabi rin sakin yon ni Papa.
Sometimes Evil wins, hindi palaging panalo ang kabutihan laban sa kasamaan.

"So I don't get a Hug as Thank You?" Bigla nyang sabi, changing the atmosphere. His
arms were already wide open as he smiled at me.

"Thank You" I said sincerely while wrapped up in his warm hug, resting my head on
his shoulder. Instead of aswering hinigpitan nalang nya ang yakap nya sakin and
pressed his face in hair inhaling deep.

=================

Chapter Twenty-seven

Chapter Twenty-seven

I woke up with a minor back pain.

Hindi naman ganon kasakit, pero hindi ako comfortable. Para akong patay matulog,
hindi ako masyadong nagalaw. Hindi naman nakakangalay yung position ko kagabi, at
hindi rin naman ako nag puyat dahil sa alam nyo na.

A wave of deja vu hit me. Ganito rin yung feeling ko nung nagising ako ng may mga
sugat sa braso, pero wala naman akong panaginip. Hindi ko nga alam kung nanaginip
nga ako.

Kinapa ko ang likod ko, Wala namang sugat or ewan. I sigh and face plant on my
pillow, too lazy to get up.

Bigla akong binato ni Gray ng unan galing sa kama nya. "Hoy tumayo ka na nga dyan.
May date ka pa diba?" Tuwing Sunday, natural na samin ni Gray ang magising ng 11 or
10 am. Depende nalang kung nag puyat kami, si Gray nagpupuyat yan kakanuod ng Step
Up, kahit na ilang beses na nyang napanuod.

" Excited? Ikaw ba yung may date?" And my retort earned me another hit by a pillow.

"Loka baka nakakalimutan mo, Si Senri ang pinaguusapan natin dito. Hindi
pinaghihintay ang ganong ka gwapong nilalang!"

"Eto na ho. Tatayo na" I simply laughed at her and got up. Hindi naman sinabi sakin
ni Senri kung anong oras, sa totoo nga nyan, wala syang sinabi sakin. Basta may
Date kami ngayon. Hindi ko nga alam kung anong susuotin ko! Malay mo dalhin nya ko
sa isang fancy resto. Yung pang mayayaman! Diba kailangan naka dress ka dun? Ang
dress lang na meron ako eh yung ginamit ko ng Ball, hindi naman ata babagay

yun pang restaurant. Sa pagkakaalam ko wala namang amusement park dito sa Hangrove,
boring no? Little Kid at heart pa naman ako. So the amusement park is crossed out
sa possible places. Dora the Explorer pa naman ang ni Senri sa kakagala. Tanungin
ko kaya yung Kambal? or si Rianne?

Speaking or Rianne, is she okay with this? I mean, may pagtingin sya kay Senri. And
sabi sakin ni Gray at Mia noon, bago raw umalis si Rianne ng SA. She made it clear
that Senri was her's. Baka naman nagbabait-baitan lang yun sakin? Tapos bigla
nalang akong papatayin? Omo. Pwedeng mangyari yon! Baka bigla nalang akong
paliparin ni Rianne at ihagis sa bangin!

Teka..Alam ba nila na may date kami? Hindi pa ako kinakausap ni Carly tungkol doon
eh. Kahit kahapon, wala silang nabanggit. Kung alam nya edi sana ilang nag text na
agad yun sakin o kaya dadayo yun dito sa dorm para maki chika.

Posible kayang hindi sinabi ni Senri sa kanila?

"Anong oras ba?" tanong ni Gray at tumayo na rin.

"Malay ko. Wala namang syang sinabi, miski nga kung anong dapat kong suotin hindi
rin sinabi"

"Sure ka ba talagang may date kayo ngayon? Baka naman na-imagine mo lang"

"Baliw. Ano ako may schizophrenia?" Kanina pinapatayo na ko tapos ngayon naman
tatanungin ako kung totoo nga bang may date kami -_- Kakaiba talaga ang utak ni
Gray kapag bagong gising

Gray rolled her eyes "Maligo ka na nga lang, bilisan mo para makapag lunch na
tayo!"

Uminat ako na parang pusa then wince from the back pain bago dumiretso sa bathroom
pero bago pa man ako makapasok,

bumukas ang pinto. Mia walked in holding a little blue stuff toy with a note stick
on its white Hat and a Rose on her other hand.

" 'O bat may dala kang ganyan? Ang layo pa ng Valentines" sabi ni Gray sa kanya.

"Hindi naman akin to eh" Sagot ni Mia habang nagtatakang nakatingin sa hawak nya
"Nakita ko to sa labas ng pinto nyo"

Nagkatinginan kami bigla ni Gray na para bang nag connect yung iniisip namin. Sabay
kaming napatakbo papunta kay Mia. Tinanggal ko yung papel na nakadikit sa puting
hat nung smurf.

Wear something comfortable.

Hihintayin kita sa parking lot at 11:30. Alam mo naman siguro kung saan naka park
yung sasakyan ko.
Btw, I'm cuter than Him ;)

-- Senri :)

"Wear something comfortable?" Nagtataka kong tanong habang binabasa paulit-ulit

yung sulat, pero natatawa rin ako dahil hindi talaga papagayag si Senri na mas cute
yung smurf sa kanya.

"Ibig sabihin nyan hindi kayo pupunta sa lugar na fancy" sabi ni Gray looking over
my shoulder at nakibasa rin.

Inosente namang nakatingin samin si Mia habang yakap nya yung smurf, nang napansin
nyang nakatingin kami sa kanya ibinigay nya agad yung smurf sakin at pinulot sa
lapag yung rose na nalaglag "Para sayo pala to hehe" inabot naman nya yung nalaglag
na rose "Ito rin"

I smiled at the little blue creature in my arms, napailing ako at natawa. It never
once crossed my mind na gagawin nya ang isang bagay tulad nito. Simple pero Sweet.

Buti nalang hindi kinuha

ng mga students nung iniwan nya sa labas ng pinto.

"SenDri"

Napatingin naman ako bigla kay Mia dahil sa sinabi nya. "SenDri?"

"Yung pangalan ng Smurf, Pinagsamang Senri at Adrianna. Ang cute diba?"

"I agree!" dagdag ni Gray

"Yiiiieee Namumula sya oh!" asar ni Mia at tinusok tusok yung tagiliran ko.
Hinampas ko naman palayo yung kamay nya, Hindi naman ako maka deny kasi namumula
naman talaga yung pisngi ko.
"Maligo ka na, 10:30 na kaya!" Tinulak ako ni Gray papuntang bathroom "Kami na
bahala kay baby SenDri!" sabi nya at kinuha yung smurf sakin na ngayon ay may
pangalan na.

"Gray ikulong kaya natin sya sa bathroom para di makalabas tapos tayo nalang yung
makipag date kay Senri?" bulong ni Mia, well hindi talaga bulong. Rinig ko eh.
Walangjo tong mga to oh!

Hindi ko nalang sila pinansin at pumasok na sa loob ng Bathroom. Tinignan ko muna

ang sarili ko sa full length mirror. As usual mukhang pugad ng ibon yung buhok ko,
natural rin na may eye bags ako kahit na hindi ako nagpuyat kagabi. Bakit ko nga ba
tinitignan ang sarili ko? Napaisip lang kasi ako bigla. Anong nakita sakin ni
Senri? Marami namang babae dyan, well maraming Vampires na mas maganda pa sakin.
Pero hindi naman sa ganda palagi natingin ang mga lalaki, personality ko kaya? Half
Baliw ako pero maipagmamalaki naman ang personality ko!

Baka naman naniniwala sya sa kasabihan na "Ang gamot sa lalaking masungit ay isang
babaeng cute at makulit"

Pssshh. Kung hindi pa ko maliligo ngayon, lilipad na naman kung saan ang utak ko. I

took one last look at myself then sighed, This is my first date at ang ka date ko
ay isang Vampire, Pureblood pa. O diba bongga? Napailing nalang ako at pumasok na
sa shower stall.

Habang naglalakad ako papuntang parking lot, sinasabi ko sa sarili ko na wag ko

nalang sila pansinin pero ramdam ko na masusunog na ang likod ko sa kakatitig nila
sakin. Alam ko na wala namang mali sa suot ko ngayon, naka jeans ako at puting tank
top tapos pinatungan ko ng gray na blazer then flats, May fashion sense rin naman
ako kahit papaano. Sabi ni Senri comfortable daw eh, ito yung comfortable outfit
para sakin.

Nakayuko ako habang naglalakad. Malapit ka na Adri, konting kembot nalang.

Ang nakakapagpagaan lang ng loob ko ngayon ay hindi sila nagbubulungan, tinitignan

lang nila ako. Kahit na ganon lang ang ginagawa nila ang creepy parin, lalo na yung
mga Vampire girls. Natatakot ako baka bigla nila akong harangin at komprontahin,
ano na ang sasabihin ko? Hindi ko naman pwedeng sabihin na may date kami ni Senri
mas lalo pang kukulo yung galit sakin ng babaeng yan. Dapat talaga nagpahatid
nalang ako kay Gray at Mia.

My body suddenly collided with something hard making me stumble back pero agad
naman akong nahawakan sa braso kaya hindi ako nalaglag.
"Okay ka lang?" tanong ng nabangga ko.

"I'm fine, sorry nabangga kita" sagot ko at tumingin sa kanya. Natiglan naman ako
at bigla kong hinila palayo ang braso ko sa pagkakahawak nya.

Holy Packing Tape.

Binibigyan na naman ata

ako ng isang blessing ni God, destiny talaga na makabangga ako ng gwapo. Una si
Senri ngayon naman ito. Ngayon ko lang sya nakita sa Academy, transfer student?
Baka ngayon ko lang talaga nakita eh. Kahit na ignorante ako, natatandaan ko parin
naman ang mga mukha ng students sa dito.

"Matanong ko lang Miss, bakit ka nakayuko? Hindi naman ganon kainit" sabi nya
sakin.

"Ah wala trip ko lang talaga maglakad ng nakayuko. Sige maiwan na kita. Bye!"
mabilis kong paalam sa kanya at tumakbo palayo.

"Teka Miss Anong pangalan mo?!" narinig kong sigaw nya pero hindi ko pinansin,
patuloy akong tumakbo hanggang sa makarating ako sa parking lot.

Dumiretso ako kung saan naka park yung sasakyan ni Senri, at nakita ko syang
naghihintay. He was casually leaning on his car, his back turned to me. Nang
narinig nya yung mga yapak ko agad syang humarap.

My chest was heaving up and down as I catch my breath. Nakalapat ang palad ko sa
tuhod ko. Napailing si Senri at pinagbuksan ako ng pinto, hindi na sya nag tanong
kung bakit ako tumakbo papunta dito, nang nakahinga na ako ng maayos pumasok na ko
at agad nag seat belt dahil hindi uso kay Senri ang word na "Speed Limit".

"Soooo..saan tayo pupunta?" casual na tanong ko ng pinaandar na sya yung sasakyan.

"You'll see" sagot nya keeping his eyes on the road.

"Does this date involve food? if it doesn't then babalik nalang ako"

His lips curled up in a faint smile "Yes, yes it does"

Yes!!!!

"Bibigyan mo ba ako ng clue kung saan tayo pupunta?"

"Likas ka ba talagang palatanong?"

Tignan mo

to, nagtatanong yung tao tapos sasagutin ng tanong rin. Sabi sakin ng teacher ko
noon, kapag mahilig kang mag tanong ibig sabihin non Matalino ka.

"And to answer your question..No, hindi kita bibigyan ng clue kaya mag hintay ka
dyan"

Natahimik kaming dalawa. Pero hindi naman awkward yung silence, He's focused on
driving and I'm focused on him.

Ito yung time na tinignan ko talaga si Senri, his face wasn't impassive or
emotionless pero hindi ko ma decipher kung ano yung emotion nya. And I took this
opportunity to check him out, he's wearing his trademark look. Black shirt and
jeans. Yan yung suot nya nung una kaming nagkita. His hair styled in a messy but
sexy way, would it kill him to be this good looking? Makasalanan talaga ang mukha
nito.

Bigla naman syang napatingin sakin at agad kong iniwas ang tingin ko. He smirks
about the fact that he caught me checking him out.

"K-keep you eyes on the road" I mutter.

I heard him laugh "Bakit ka nahihiya? I'm used to girls checking me out"
Pwede ko ba syang batukan? Kahit ngayon lang? but he's right though,Halos ma eye
rape si Senri everyday ng mga girls sa Academy. I only do it occasionally kaya
hindi ko isa sa kanila.

"Hindi ka ba na ba-bother sa mga fangirls mo? They seem really..." I trailed

starting a conversation.

"Obsessive?" he glance at me then returned his eyes to the road. "Why would I?
Hindi nga sila makalapit sakin"

"Good Point. Pero kung ikaw yung nasa sitwasyon ko kanina, mas pipiliin ko nalang

nag stay sa dorm buong araw"

"Kaya ka tumakbo papuntang parking lot?"

Tumango ako, well isa rin naman yun sa reason. "Kung maka tingin eh kala mo may
ginawa akong krimen"

"Titignan ka lang nila ng ganon and maybe tomorrow some of them will confront you
pero hindi ka nila sasaktan"

"Paano ka naman nakakasiguro?"

"If they hurt you then they will face the wrath of the Fearsome Four"

Okay that momentarily shut me up.

"I mean it Adri, hindi ka nila pwedeng saktan dahil kapag sinaktan ka nila, ibig
sabihin non kinakalaban na rin nila kami and all of them are afraid of us"

"But at the same time they admire the fearsome four, mostly you. Hindi mo ba
napapansin yung mga tingin nila sayo? It's like swooning is part of their everyday
agenda" I mumble. "And I know half of the girl population already claimed that they
like you" The thought of a huge number girls who wants to be here in my place right
now saddens me. Tama ba na nandito ako? Can I consider this as a harmless date? and
why the hell am I thinking of this right now?

Hindi ko alam kung alam kung anong mangyayari sa araw na to and I know na hindi
sasabihin sakin ni Senri kung ano ang plano nya para saming dalawa. Being with
Senri is far from Harmless. Ghaaaddd. Mix Emotions again. Keep yourself together
Walter.

"Well too bad for them because I like someone else" he said glancing at me with a
faint smile.

My breath caught in my throat preventing me to speak, napayuko naman ako avoiding

his eyes.Okay

Adri time to shut up now. Kung gusto mo pang maka abot ng buhay hanggang mamaya,
manahimik ka nalang.

MaderPader. Senri wag kang ganyan.

We drove in silence, again. Hindi ko parin maalis sa isip ko ang consequence ng

date na to. Does saying yes to him cost me anything? Dahil alam long big step to sa
relationship namin. Senri's comfortable kapag magkasama kami, that's the main
thought. Him smiling is just a plus.

The car came to an abrupt stop. My eyes darted out the window, my eyebrows knit in
confusion.

"Your idea of a date is to take me to a church?" naguguluhang sabi ko "Anong

gagawin natin dito? Ipapa-convert mo ba ako?"

We're outside an old structure, which I
never been here before. Hindi naman ako
But I've read on the internet na ito ay
Hangrove, syempre nag research muna ako
tinayo to, by Vampires of course. Hindi
sa ibang historical places kaysa dito.
recognize as Hangrove Church, though I've
nagsisimba, hello taong bahay nga diba?.
isa sa pinaka unang structure dito sa
bago kami lumipat dito. Sabi noong 1700 pa
na ko nagbasa pa, mas naging interesado ako

Lumabas si Senri at sumunod naman ako, paglabas ko ng sasakyan naamoy ko agad ang
sariwang simoy ng hangin. Ito ang maganda sa Hangrove eh, hindi uso ang polution.
"Cain calls this place 'The Death Row'" sabi nya standing next to me.

"Death Row? Ano namang kalokohan ang naisip ni Cain?" This is far from a Death Row,
ang ganda nga eh! Lively Trees scattered everywhere, may malawak na grass land na
nakapalibot sa church the may varieties

ng stores sa hindi kalayuan. Pero hindi mukhang modern ang lugar na to, it actually
looks like a place from the Celtic times. Napansin kong may mga bahay sa gitna ng
grass land, hindi ko makita ng maayos pero hindi rin modern ang structure nung mga
bahay.

"Vampires from Ireland ang nagtayo nitong church noong 1700, at na influence rin
nila ang mga Vampires na naandito noong panahon na yon. Alam mo ba ang legend ng
Dearg-due?"

"Hindi" sagot ko, limited nga lang ang knowledge ko pagdating sa Vampires, yun pa
kaya?

Tumango sya "Dearg-due means 'Red Blood Sucker', isa itong ancient Vampire noong
Celtic Times. Legends says that a beautiful woman that's buried in the Waterford,
at the back of this church in the yard near Strongbows Tree, rises from her grave
several times a year using her stunning appearance to lure men to their doom"

"Woah. So nag gagala sya dito para makakuha ng victim?" Now I understand why Cain
calls this the death row. "Teka, totoo ba yang legend na yan?"

He smirks "Ano sa tingin mo?"

I'll take that as a Yes.

"Di nga?" Nanlaki naman yung mata ko. Kung may nag gagala palang ancient Vampire
dito, bakit may mga tao pa? Dapat umalis na sila!

"We saw her once, masyado kaming curious kaya pumunta kami dito, I think that was 4
years ago. We got in trouble from sneaking out, pero worth it naman. We saw the
legendary Dearg-due. Nasa likod ng simabahan ang grave nya, gusto mo puntahan
natin?"
"Ayaw!" agad na sagot ko.

"She won't rise till a few months kaya pwede nating puntahan, and besides tuwing
gabi lang sya gumagala dito" he said.

Gusto kong makita kahit na natatakot ako

"Diba delikado sya? Bakit hindi nyo pinipigilan?"

"We can't stop History from happening Adri, wala kaming magagawa. May alam naman na
prevention ang mga tao dito. They put stones on her grave to prevent her from
rising. Kailangan lang nila i-calculate ng maayos ang date ng pagka buhay nya"

"Ang creepy pero astig" Sabi ko, who knew this place holds such a legend? Pero teka
nga, iyon ba ang pinunta namin dito?

As if reading my mind, Senri grabbed my hand and walked to the church.

Nang papasok na kami may bigla akong naisip. "Wait lang! Nabasa ko sa internet,
when a vampire steps in a sanctuary of god it will burn down"

Napabuntong hininga si Senri "Adrianna Walter what am I going to do with you?" he

said exasperated then ran his hands through his face "Wag mong paniwalaan ang lahat
ng nababasa mo sa internet"

Tumango nalang ako at pumasok na kami sa loob. The church is empty kahit na Sunday,
walang bang mass schedule ngayon? teka, may nagsisimba ba dito? Mukhang konti lang
kasi yung tao sa lugar na to. The sunlight streamed through the large windows,
Illuminating the beauty of the church. Dumiretso kami sa dulo kung saan may pinto,
binuksan ito ni Senri at nakarinig ako nga tugtog.

The room is full of elderly people. Soft Music is playing in the background habang
may kanya kanyang ginagawa ang mga matatanda. The Big glass windows were open
letting the cool wind in, napaka relaxing.

"We visit here every Sunday to help out" Sabi ni Senri admiring the sight before
us. "Project ito ng SA, kaya hands on si Papa sa pagmama-manage nito. They're from
the Retirement Home downtown, pumupunta
sila dito every sunday para makapag simba then spend the entire afternoon here"

"Bakit ako yung sinama mo ngayon?"

He shrugs "The others have plans today" then his eyes locks with mine "And I know
you're the only one who can appreciate this kind of stuff"

Napangiti naman ako "What are we suppose to do here?" tanong ko at tuluyan nang
pumasok sa loob.

Senri leads us to an open door which is the Kitchen, smiling at people as we

passed. The smell of food hist my nostrils making my stomach growl, nag skip nga
pala ako ng breakfast at hindi pa ko nagla-lunch.

"Kuya! akala ko hindi ka pupunta ngayon sabi kasi ni Ate Carly busy raw sila eh
kaya akala ko hindi ka na pupunta" sabi nung isang babae ng nakita nyang pumasok
kami ni Senri. The girl looks younger than us, but I know she's a Vampire. Maganda
eh, she was wearing a yellow sundress and her hair tied in a neat ponytail, her
eyes lit up when she saw me. "Who's this?" tanong nya.

"Senri, your just in time" a familiar voice said entering the kitchen.

"Sir Collins?" Gulat na sabi ko.

"Adrianna" he gave me a nod and smile "Ikaw ba ang ni-recruit ni Senri bilang
kapalit ng tatlo?"

Tumango ako, project to ng SA malamang nandito si Sir may iba pa kayang teachers
dito?

"Nag serve na ba ng lunch?" Tanong ni Senri.

"Hindi pa, kaya your just in time to help" sagot ni Sir. Collins grabbing a tray
full of food. I glanced at the wall clock sa pader ng kitchen, it's almost 12.
"We'll help out then kakain na rin tayo" sabi ni Senri then grabbed a tray of food

saka lumabas. Napangiti naman ako, who knew Senri Sinclaire does this kind of
stuff?

"I'm Yna by the way, I'm his cousin" sabi nung babae na tumawag na 'Kuya' kay Senri
kanina.

"I'm Adrianna, Senri's friend" sabi ko at tinanggap ang kamay nya.

"You know, ikaw palang ang unang dinadala ni Kuya dito" sabi nya habang nakatingin
kay Senri, who was talking to the elderly while serving them their food. May isang
matanda na may binulong sa kanya at natawa naman sya habang tumango.

I shook my head "Hindi ko alam na pupunta kami dito, but I'm glad to be here"

Yna smiled and thrust me a basket full of freshly baked bread, kinuha ko naman ito
at sumabay nang lumabas sa kanya. I served a table full of elderly woman who smiled
warmly at me as I approach them.

"Ngayon lang kita nakita dito hija" sabi sakin nung isang matandang babae at kumuha
ng isang tinapay sa basket na dala ko. Hindi naman sya mukhang ganon katanda, she
doesn't look older than 60.

"Kaibigan po ako ni Senri" sagot ko.

"Ikaw siguro yung kinikwento nya sa'min, Adrianna ang pangalan mo tama ba?" tanong
nung isa, I smile and nod, kamuha nya yung Lola ko. I guess old people has a soft
spot in my heart since lumaki ako na palaging nakikita si Nana, malapit lang naman
ang bahay nya sa bahay namin sa Eraie. Nung namatay si Lolo halos sa bahay na namin
sya tumira dahil ayaw syang iwan ni Mama.

I left the table and let them eat in peace, then move to the next. Hanggan sa
matapos na ako mag rounds, Natatawa ako sa kanila dahil sa bawat na table na
puntahan ko ang palaging tanong na bubungad

sakin ay "Ikaw ba yung kaibigan na kinikwento nila?". Sikat pala ako dito hindi ko
man lang alam. Sabi sakin ni Lea, yung isang mantandang babae na nakausap ko,
madalas raw akong kinikwento ng kambal at ni Senri sa kanila kaya nakilala nila ako
agad. Some of them even pinched my cheeks, the gesture I expect from old people,
dahil raw ang liit ng mukha ko. Hindi naman ako makapalag, si Senri naman natatawa
lang habang pinapanuod nyang kurutin ang pisngi ko. Loko yun eh.

After an hour, nakapag lunch na rin kami. Sumabay samin mag lunch si Yna.

"So Adrianna, will I be seeing you at the Party next week?" tanong ni Yna sipping
her orange juice.

I shook my head and slowly chewed my food. "Hindi mo pa sya tinatanong?" tanong nya
kay Senri.

"I was about to, sinira mo lang" bagot na sabi ni Senri sa kanya.

"Sorry naman" she held her hands up in surrender "Pero isasama mo nga sya?"

"Gusto mo bang pumunta Adri?" tanong ni Senri sakin.

"Parties isn't really my thing"

"Aww c'mon you have to come!" pilit ni Yna "Ipapakilala pa kita sa iba naming kamag
anak, I'm sure they want to meet you"

Senri groaned "She's not even my girlfriend yet"

"Kuya naman! Doon rin naman kayo papunta eh, mas maganda nang advance ang meet the
parents"

Bigla akong nabilaukan sa kinakain ko sa sinabi ni Yna, Meet the parents agad agad?
Hindi pa ako handa! Ang bilis ha, first date tapos meet the parents agad. Ang laki
ng laktaw. Hinimas naman ni Senri ang likod ko while sending a glare a Yna, she
gave me an apologetic look pero nag salita ulit sya "Dali

na Adri! Sumama ka na!"

"Umm..."
"She'll come" sagot ni Senri "Pero hindi kami magtatagal"

"Yay! Excited pa naman si Jake ma-meet ang girlfriend mo" Yna clamp her hands
together and grins.

Napabuntong hininga naman si sya "Hindi ko pa nga Girlfriend, ang kulit naman"

Kung makapag usap tong dalawang to parang wala ako dito. Pero teka, Hindi pa raw
nya ako girlfriend edi ang ibig sabihin nyan.....Holy packing tape.

I stop eating suddenly losing my appetite, inubos ko nalang ang apple juice ko
habang iniiwasan ang mata ni Senri at Yna.

"Ayaw mo na?" Tanong ni Senri sakin. "Busog na ko" mahinang sagot ko.

Tumayo na si Senri at tinignan ako "Tara na, hindi pa tapos ang araw natin" sabi
nya at inilahad nya ang kamay nya sa harap ko.

"May pupuntahan pa tayo?" Nagtataka kong tanong sa kanya at tumayo na rin. Tumango
naman sya "Sandali lang mag papaalam lang ako" dumiretso si Senri doon sa table ng
dalawang matandang lalaki na naglalaro ng chess, ilang segundo lang ay bumalik na
rin sya.

"Yna ikaw na ang bahala dito" sabi nya at tumango naman si Yna then she turned to
me giving me a hug "I'll see you next week" I hugged her back and gave her a smile.

Senri tugged my hand at nagsimula nang lumabas "Yna sabihin mo kay Jake I'll put a
restraining order on him para hindi sya makalapit kay Adri" he yelled over his
shoulder, narinig ko namang tumawa si Yna. Nginitian ko yung mga nadaan naming tao
at ganon rin si Senri, nang makalabas na kami nagsalita na si Senri "Hindi mo naman
kailanga pumunta, pwede ko namang sabihin na nagka sakit ka"

I think he's referring to the part "Pero

sinabi mo na kay Yna na pupunta ako, nakakahiya naman kung hahanapin nya ko non
tapos wala naman pala. Okay lang naman sakin eh, pero kasama pa sa party na yon
sila Carly?"
"Yes, kaya hindi ka ma a-out of place"

Nakalabas na kami ng simabahan at naglakad papunta sa sasakyan nya "Yun naman pala
eh, ang problema lang..wala akong susuotin"

"You could use the dress you wore at the Ball or Carly could lend you one of hers'"

I shrug "Works for me"

Malapit na kami sa sasakyan nang biglang natigilan si Senri. I gave him a

questioning look while he smirks at me.

"Hindi pa natin napupuntahan yung grave ng Dearg-due"

I groaned "Akala ko nakalimutan mo na!" I really wished na makalimutan nya na pero

no such luck. Hindi mabilis makalimot si Senri well besides the fact that I'm
Human, palagi nyang nakakalimutan yon.

Natawa naman sya "Hindi naman nakakatakot yon Adri, tara puntahan natin" he grabbed
my hand and led me back to the church, hindi kami pumasok sa loob instead sa gilid
kami dumaan. Marami kaming nadaanang kakaibang puno at ilang minuto ng paglalakad
narating rin namin ang grave ng Dearg-due. I hide behind Senri's back when we walk
closer. The ancient looking grave was surrounded by big rocks, at may mga bato rin
sa itaas nito. Bakit parang ang weak naman ng prevention para sa Dearg-due? Kapag
nilagyan sya ng bato hindi na sya makakalabas? Dapat sinimento na nila yung grave
nya para sure!

"If it's true then bakit Legend parin ang tawag sa Dearg-due?" Tanong ko refusing
to touch the grave.

"Some Vampires don't believe it, they say that the Dearg-due's soul is already in
peace kaya

wala nang silbi kung pupunta pa sila dito para makita ang Dearg-due"

Bigla lumakas yung hangin then the rocks moved, natigilan naman ako at napakapit
kay Senri. "Alis na tayo! nakita ko na naman eh!" takot kong sabi sa kanya. He
laughs and steps back, naglakad na kami pabalik.

"She must've sensed that I'm here" sabi nya. "Ngayon nalang ulit ako nakalapit sa
grave nya"

"Huh?"

"4 years ago, kami sana ni Cain ang magiging victim nya but she sense that we're
children of high rank Vampires, specially me kaya she let us go and masyado pa
kaming bata noon. I think that encounter left a permanent scar on Cain"

"Natakot sya? kawawa naman"

Tumawa naman si Senri ng malakas "Hindi. He had a crush on the Dearg-due nalungkot
sya dahil iniwan nya lang kami, he said that iyon ang pinaka unang rejection ng
babae sa buhay nya"

"Walanghiya talaga si Cain kahit kailan" Magkaka crush na nga lang sa isang man
eating monster pa?

Sumakay na kami sa sasakyan nya at pinaandar nya na ito. "The old man back there,
bakit personal kang nag paalam sa kanya?" tanong ko.

"He's been demanding to see Cain, since nag promise sya na makikipaglaro sya ng
chess but wala naman si Cain ngayon kaya ako yung inaya nya but may pupuntahan pa
tayo so I told him next week nalang"

"You seriously surprised me, hindi ko inasaahan na ginagawa mo pala ang mga bagay
na ganito"

"There are a lot of things you don't know about me"

"You're really hard to figure out" I mumble.

It's true, there's a dark side of Senri Sinclaire na natatakot akong alamin. Kahit
na may alam na ako sa kanya feeling hindi ko parin sya lubos na kilala. Maiksing
panahon ko palang naman sya nakakasama, mahaba pa ang stay ko sa SA, I can use that
time to get to know him better hindi lang ngayon. Habang nakakasama ko sya, I learn
something new.

A thought pass by my mind. If Senri didn't attack me on my first day in SA, would I
still be here? Makikilala ko pa kaya si Carly?

Senri, Carly, Cain, Rianne, Mia and Gray.

Ano kayang mangyayari sa buhay ko kung wala kayo?

This whole thing leads to the thought of One things leads to another and everything
happens for a reason.

Napansin kong tumigil na ang sasakyan at nagaalangan naman akong tumingin sa labas
dahil baka kung saan na naman ako dinala ni Senri. Kamag anak siguro to ni Dora,
malay nyo may spanish blood si Senri. Tanong ko nga mamaya.

Nauna na akong lumabas, we're in some kind of forest or deserted area since puro
puno at wala namang sasakyang nadaan. Minsan talaga iniisip ko kung plano ba akong
patayin nito dahil kung saan saan ako dinadala, sana dinala nya yung camera nya
para naman may remembrance tong date namin, o baka naman may camera sya na nasa
taas ng puno at kukunin nalang nya. Siguro meron nga. Lumabas si Senri na may suot
na gray blazer katulad ng akin.

He walks to me then crouched down "Hop on Mistress, we're running up the Hill"

Napailing nalang ako at pumasan sa kanya, alangan naman tumakbo ako dun? edi
namatay ako sa pagod. Hindi naman nakakailang

pumasan kay Senri, saka chance ko na ulit to para maamoy sya.

I wrap my arms around his neck and he secured me by holding onto the back of my
knees lifting me up. I gasped when Senri darted fast into the trees, napapikit ako
bigla pressing my face into the side of his neck. I inhaled sharply smelling his
scent, wala namang nagbago. Mabango parin sya, the Lavander smell still sticking to
him.

A few seconds later, tumigil na si Senri.

I open my eyes and saw that we're on top of a hill overlooking the town. It reminds
me the cliff in Terra, parang ganito rin. It has the perfect view of Hangrove.
Senri climbs up the giant tree, with me still on his back. He settles me on a tree
branch, medyo may kataasan kami pero I couldn't care less dahil mas maganda ang
view dito, My hair flew with the wind katulad ng mga dahon. I inhaled deep, ang
sarap sa pakiramdam. I had to give it to Senri, he really knows how to woo a girl.

"Dito mo ba dindaala lahat ng ka-date mo?" I ask, taking off my flats at inilagay
ko ito sa tabi ko.

"I'm not really the romance and flowers kind of guy" he confess and shook his head.

"Then paki explain nga sakin kung bakit ako nandito" Tinaasan ko sya ng kilay
keepin my face neautral figthting the urge to smile. Kung hindi sya ganong lalaki,
bakit pa ako naandito? diba? diba? paki explain, thank you. At Binigyan nya pa ako
ng rose kaninang umaga.

He sigh and ran his hand through his hair. God...ang sexy.

I was expecting answer pero iba ang ginawa nya. He nudge me to move at umurong
naman ako hanggang sa pinaka dulo, my side

resting on the tree. My eyes winded when he lay his head on my lap comfortably
while closing his eyes.

"B-bakit ka humiga?" I stutter.

"Don't move or else malalaglag ako" Bakit kahit ang kalma ng boses nya, nakaka
intimidate parin?

"Edi malaglag ka" Sya lang naman, hindi ako.

Bigla nyang hinawakan ang kamay ko, he held it tight at inilagay nya ito sa dibdib
nya. "If I fall, I'll take you with me" he said caressing the back of my hand with
his thumb.
"How sweet" I said, sarcasm laced with my voice pero hindi ko mapigilang tumingin
sa kanya. He looks so serene. So calm.

My other hand darted to his hair, hindi ko mapigilan ang sarili ko. Hinawi ko ang
buhok sa noo nya and ran my thumb along his cheeks to his jaw. His eyes were still
closed but his hold tightened.

Kung sasabihin nila sakin noong first day ko sa SA na makakasama ko ngayon si Senri
Sinclaire, tatawanan ko siguro sila at hindi ako maniniwala. The thought alone was
already hard to believe. But who knew na mangyayari nga talaga. I told myself to
keep a low profile till I graduate but being involved with him turned my life into
a roller coaster.

He is so beautiful. Senri Sinclaire's face is a face of a Heart breaker. He doens't

know how many girls would trade an arm and leg to be in my place right now, ngayon
tinatanong ko ulit ang sarili ko. What did I do to get this much attention from
him?

"What are you thinking?" he said in a soft tone, still not opening his eyes.

"You"

His eyes flew open, his dark eyes locks with mine with unfathomable emotion. His
thumb start caressing

the back of my hand again.

"Why me?" I ask in an almost audible tone. Keeping my eyes locked with his. "Bakit
ako ang pinili mong makasama dito? at wag mong sabihin na 'Interesting' ako dahil
gasgas na yang linyang yan"

He moves his head, adverting his gaze. He looks at the leaves above us. "I pick you
because you never looked nice"

Am I suppose to take that as a compliment or an insult? I let him continue,

absorbing his words carefully.

"You look like Art." he said, a faint smile curling on his lips "And art wasn't
suppose to look nice, it was suppose to make you feel something"
"I make you feel something?"

He guides our hands to his heart, he spread my palm on his chest keeping his soft
hands on top of mine. "Do you feel it? My heart is beating again" the soft thump of
his hands felt so touchable in my hand.

Again? "H-hindi ko maintindihan"

Senri's lips curled into a sad smile "Sinclaire's are one of the First Ones, the
first Vampires who ever walked on Earth. In Romania we're called the Varacolaci,
we're rank among the most powerful of the Vampire Race. Pero hindi ganon kadali ang
buhay namin, We live everyday with our eyes open looking out for threats. Our lives
is in Danger all the time. Marami ang gustong kumuha ng dugo namin, dahil ang dugo
ng isang first one ay makapangyarihan. One can accomplish world domination without
a doubt by using our blood that's why we need Vampires and People to protect us"

"Bakit mo sinasabi sakin to?"

"Two years ago, something happened" his breathe hitched "Something that caused me
to shatter my soul.." His grip on my hand tightened, he was still

avoiding my eyes. Shatter his soul? How? Is that even possible?

"Alam mo ba kung anong manyayari sa isang Vampire kapag sinira nya ang kaluluwa
nya?" he ask. Umiling naman ako.

"When I shattered my Soul. I felt Numb, Empty, Hallow, I feel Nothing. For Two
years I learned to live with it, I learned to ignore everything. I'm soulless
Adrianna." His eyes lock with mine, so many emotions swirling in those dark orbs
"Now can you explain to me why I'm feeling like this?" he sits up cupping the side
of my face.

His eyes holds so much intensity, feeling ko ilang segundo nalang malulunod na ko.
"You're collecting the shattered pieces of my soul making me feel again"

His thumb caressed my cheeks and he rest his forehead against mine "What are you
doing to me Adrianna Walter?" he mumble feeling his breath close to my lips.
"You're driving me crazy and you don't even know it"
"I'm Sorry" Hindi ko alam na ganon na pala ang nararamdaman nya. How could I know
if he's emotionless all the time?

Bigla naman syang natawa "I practically confessed my feelings and all you say is
Sorry? Kakaiba ka talaga"

I shook my head, ako naman ngayon ang nababaliw dahil sa kanya. I bit my lip, a
habit that I do when I'm confused. Nasagot na nya ang tanong ko, and I wasn't
expecting that kind of answer.

"Stop biting your lip, I'm moments away from kissing you right now and my self
restraint is fading" I gasp as his lock witch my lips.

"Then why don't you?" I boldly said.

He smiled then inched his face closer, my eyes automatically closed waiting for his
soft lips. My heart thumped rapidly in my chest, threatening to beat out. My hands
gripped his as his palm angled my face. I felt his breathe on my forehead, I felt
his moist lips collide with he skin of my forehead then traveled down to my nose,
he kissed my nose then I knew what's happening next.

But instead of kissing my lips like I expected, he kissed my nose again. "I'm going
to kiss that soft lips of yours, but not now" he whispered. "Memorable na sakin ang
makasama ka ngayon, save na muna natin ang First Kiss" He let go of my face and
gave me a cheeky grin. Sinamaan ko naman sya ng tingin pero napangiti parin ako. He
rest his head on my lap again, returning to his previous position.

"Sunset" mahinang sabi ko habang pinapanuod ang mabagal na pag lubog ng araw. The
orange sky illuminated the beauty of Hangrove. Gusto ko talaga panuorin ang Sunset,
Lahat naman ata. May kakaiba kasing feeling tuwing pinapanuod kong lumubog ang
araw. The Day ends, di bale nang masama o maganda ang araw ko. Ang sunset ay
palaging sign ng Hope dahil may panibagong araw na naman at hindi mo alam kung
anong mangyayari kinabukasan. "Ang ganda" I inhaled the fresh air feeling free.

"Mas maganda naman yung view ko dito" Senri said smiling up at me.

I flicked his forehead and he grins at me. Grasping my hand again.

 Senri Sinclaire you're not the only One who's going crazy.

=================

Chapter Twenty-eight

Chapter Twenty-eight

"Bakit hindi mo ko ginising?" I hiss at Gray nang maabutan ko syang palabas ng

Dining Hall. It's after lunch and I'm still in shock dahil ganitong oras ako
nagising, How? well it's beyond me. Nagising nalang ako wala na si Gray sa kwarto
at halos gumuho naman ang mundo ko ng nakita kong 11 na, I freakin' missed half of
the day! Hindi pwede dahil exams weeks ngayon. Kailangan kong makinig sa klase para
kahit papaano may alam ako, hindi ko pa naman hilig ang mag review. And to top all
of it, I have a headache the size of the pacific ocean. Nakuha ko siguro to dahil I
overslept. But hindi naman ako late natulog kagabi, I actually slept early dahil
may klase ngayon. After akong ihatid ni Senri sa dorm kagabi tulog na si Gray, then
I decided na matulog na rin. Hindi pa nga ako makahanap ng chance mabasa yung sulat
na binigay ni Papa, natabi lang yun drawer ko at hindi ko pa nahahawakan. I feel
like I'm not ready, ewan ko ba. Basta Natatakot talaga ako buksan. My head starts
to pound again making me groan.

God..hindi maganda ang simula ng araw ko ngayon.

I drag Gray to the side of a locker and glare at her. "Mukhang pagod ka eh, kaya
hindi nalang kita ginising but I never thought na ganitong oras ka magigising" she
said. "But enough about that, may transfer student and he's really hot---"

"I missed half of the day, at exam week natin ngayon!" I cut her off. I don't care
about a transfer student. Right now I need an advil. I hate headache's with
passion.

"Oh c'mon review lang naman

tayo ng two days then sa Wednesday pa ang exam till Friday kaya wag kang masyadong
worried"

"You should eat something, hindi pa naman tapos ang lunch hour then ikukuha nalang
kita ng gamot sa clinic" she said sensing that I'm in pain.
"No need, may gamot na ko sa locker, hindi na rin ako kakain malapit na naman
matapos ang lunch hour" sagot ko at nag paalam na sa kanya. She mumble an 'okay' at
hindi na ko sinundan.

I know skipping breakfast ang lunch is bad pero wala akong gana at ayokong
makihalubilo sa iba. I drag my feet to my locker, feeling at mukhang zombie na
naman siguro ako. Buti nalang walang tao sa Hall, lahat sila nasa Dining Hall. I
can't face their stares right now dahil baka masigawan ko lang silang lahat, ganito
ang effect sakin ng headache. Kapag mainit ang ulo ko, damay lahat. Kaya mas mabuti
ng lumayo muna ako sa mundo.

I reached my locker, the inner me jumping up and down with pompoms yelling that
she's proud of me dahil hindi ako natumba on the way. Binuksan ko na ang locker at
inabot ang mga gamot ko sa top shelf. I always have medicine in my locker kahit na
pang ubo or sakit ng ulo, at least handa ako. Hassle rin naman kapag pumunta pa ko
sa clinic.

Halos mahampas ko naman ang pader ng na realise kong wala akong tubig. I could just
swallow it pero ayoko, iba ang feeling sa lalamunan. I'm not very keen on drinking
tablets without water. I bang my head on the locker door making me groan, katangan
move. 5 points for Adrianna!

Kailangan ko pang pumunta sa Dining Hall o kaya mag hanap ng vending machine, pero
ang pinaka malapit na vending machine

dito ay History wing pa and that's a long walk from here. Pero kung pipili ako sa
dalawa, Vending machine nalang dahil walang tao.

I gasp ng bilang sumarado ang locker door, I saw a figure standing beside me but I
kept my head down. I take a peek and saw that it was a boy. Great. I can't deal
with this right now. Bigla nalang may nag appear na bote ng tubig sa harap ko, I
furrow my brows in confusion and decided to look at him.

The transfer student was smirking at me while holding the bottle his eyes
twinkling, I snatch it away without saying a word dahil gusto ko na talagang uminom
ng gamot.

Nang nakainom na ko, tinignan ko ulit sya "Thanks?"

He smirks again "You're welcome" he said running his hand through his hair. Bigla
kong naalala si Senri, he really has a habit of running his hand through his hair
dahil ilang beses nya ginawa yon kahapon.
He looks familiar, hindi dahil nakita ko na sya kahapon pero feeling ko nakita ko
na talaga sya. Hindi ako nakakuha ng chance kahapon na tignan talaga sya kaya
ngayon ko ginawa, Messy brown hair, strong jaw and shining brown eyes. Gray's
right, he is hot. I really know na kilala ko sya, I just can't put my finger on it.

I narrow my eyes at him starting to get annoyed by his smirking face. "Anong
kailangan mo?" Hindi naman sa nagmamataray ako pero ano ba ang kailangan nya?
Thankful ako dahil binigyan nya ko ng tubig, hindi ko nga alam kung paano nya
nalaman na kailangan ko ng tubig. Maybe he's a Vampire?

"Hindi mo ba ko nakikilala?" He smiles and looks at me expectantly.

Tinaasan ko lang sya ng kilay

at hinintay na mag salita sya ulit. Hindi ko sya kilala, so ano ngayon?

"Hindi ko inaasahan na makakalimutan mo na agad ako Anna Banana" sabi nya na may
napalaking ngiti sa labi.

Anna Banana....Iisa lang ang tumatawag sakin nyan.

Napabuntong hininga ako at muling binuksan ang locker, kinuha ko ang isa sa
pinakamakapal kong libro, nararamdaman ko ang titig nya sakin, hinihintay nya ang
susunod na galaw ko. Isinarado ko na ulit at humarap sa kanya.

"Bwisit ka! Bakit ka nandito?! Ha?! Walanghiya ka Mason! Bumalik ka sa mundong

pinaggalingan mo! Umalis ka dito!" Sigaw ko habang pinaghahampas sya ng libro at
water bottle, wala na kong pakialam kung masakit pa ang ulo ko, tuwang tuwa pa ang
loko habang hinahampas ko sya. Piste bakit ba sya nandito?!

Lord naman, sakit ng ulo na nga si Cain tapos idadagdag nyo pa to? Exam week pa
ngayon, papatayin nyo ba ko? Ito ba ang consequence ng pag payag ko sa date? Kung
ito nga sana hindi nalang ako pumayag.

Hinawakan na nya ang dalawang kamay ko habang tumatawa parin "Iba pala ang
definition ng warm welcome sayo Anna"
He's the only one who calls me Anna, kahit na pangalan ko yon I really prefer Adri.
I tried to glare at him pero hindi ko maiwasang mapangiti, his smile is so
contagious.

Mason Heath. My childhood best friend. Hindi naman sa ayaw ko syang makita dito
pero alam ko na ang mangyayari sa buhay ko kapag nandito si Mason. I still remember
the days he used to Torment me with

his never ending pranks, In the end kapag umiyak ako mag so-sorry sya hanggang sa
mapatawad ko na sya tapos uulitin nya ulit hanggang sa tumagal ang cycle naming
yon. He used to visit us back in Eraie, anak sya ng kaibigan ni Papa. Dahil sa
hindi ako nalabas palagi lang kaming nasa bahay and that's okay with him, ako ang
nagsilbing entertainment nya habang nasa bahay kaming dalawa.

Hindi ko inaasahan na nandito sya, Mason moved to Germany with his Mother before
kaming lumipat ng Hangrove. Three years ago? I think. I can't deny na puberty did
well on him, Iba na ang structure ng mukha nya, as in. Kaya naman hindi ko sya
nakilala.

I still can't believe he's here.

"Si Anna ka nga, hindi talaga kita nakilala kahapon" sabi nya at bumitaw na sa
kamay ko.

"So ngayon mo lang na confirm na ako talaga to?" sabi ko sabay turo sa sarili ko.

"I was having doubts, na confirm ko lang dahil sa reaction mo. Si Anna lang ang may
ganitong reaction tuwing makikita ako. Iba na kasi yung mukha mo, but I can't
forget those eyes of yours"

"I could say the same for you. God, I can't belive I said you were hot" I grumble
returning the book to my locker. "Seryoso na to Mase, bakit ka nga nandito?"

"Hindi ba obvious? Transfer Student ako" He said, deadpan.

"I know" I glare at him "Pero bakit dito sa SA? And in Hangrove, last time I
checked sa Eraie kayo nakatira"

"Last time I checked sa Eraie kayo nakatira" he said mimicking my voice, hinampas
ko naman ulit sya. "We moved here okay? Happy now?" he laughs rubbing his shoulder.

"Bakit dito? Ang dami daming lugar

sa mundo bakit dito pa?" I groan resting my head on my locker.

"Anna naman nakakahurt ka. Hindi mo ba ko na miss kahit na konti man lang?" Sabi
nya with matching hawak sa heart.

Napangiti naman ako at niyakap sya, naiinis man ako pero namiss ko parin tong
tukmol na to. He wrapped his arms around me, securing me in.

"Yung dati kong uhugin na best friend, uhugin parin hanggang ngayon" he said
squeezing me.

"Ang galing mo talaga mang sira ng moment" sabi ko at bumitaw na, then may naalala
ako "Ang pangit ng timing mo Mase, Exam Week kaya ngayon" natatawang sabi ko sa
kanya.

"Yun nga eh" sabi at napakamot ng ulo "Pwede ba kong maki review sayo mamaya? Sabi
ni Mama kailanga ko raw i-take yung exam"

"Bahala ka, Sa dusk ka rin diba?" tanong ko at tumango sya "Pumunta ka nalang sa
dorm room namin. Dorm Room 915"

"We could catch up na rin, gusto kong malaman ang mga nagyari sa buhay mo habang
wala ako"

"Trust me you don't want to know" I mumble.

"I'm sorry about your Father" he whispered. "Gusto kong umuwi pero hindi ako
pinayagan ni Mama"

Hiwalay ang magulang ni Mason, Magkaibigan ang Papa nya at ang Papa ko. Sinasabi
nya palagi na kontrabida ang Mama nya sa kasiyahan nya kaya mas close sya sa Mama
ko at tinuring naman sya ni Mama na tunay ng anak. Kaya parehas kaming nalungkot ng
umalis sya, na worry si Mama dahil si Mason lang kaibigan ko baka raw kasi ma
depress ako pero Hindi naman nangyari, but I was still sad. I lost my best

friend for Christ sake. The only contact I have with him is through his Father but
lumipat kami dito kaya ayun naputol rin.

I feel and arm wrap around my waist and pulled me closer, my back pressed against
a hard chest. The smell of lavender filling my nostrils.

Senri.

I bit my lip and blushed. Shet. After yesterday, Senri seems to have this effect on
me. Napahawak ako sa kamay nya na nakapalupot sa waist ko.

"Heath" He said acknowledging Mason who was looking at us.

"Sinclaire" Mason answered with the same tone then he smiles "Hindi mo ba ko
yayakapin?"

"Why would I?" Senri grumbled.

"Cain and Rianne did, Carly..well Carly actually kissed me smack on the lips"

O_O

My hold on Senri's hand tightened. Kilala ni Mason ang Fearsome Four. Nanlaki naman
ang mata ko ang stared pointedly at him.

"Sa nakikita ko ngayon mukhang close kayo, How'd you know my best friend
Sinclaire?"

"I should be the one asking, How'd you know my girlfriend Heath?" Senri retorts
tightening his hold on my waist.

Girlfriend.....
Mason laughs out loud "Girlfriend?" asar nya. I immediately scowl throwing him the
water bottle. Tumigil na sya sa pag tawa but his lips quirk up in a sweet smile
"Dalaga na si Anna Banana ko" He mumbles more to himself than us.

"Sige na, maiwan ko muna kayo. Hindi ko pa kabisado tong Academy kaya kailangan
kong mag libot" sabi nya habang nakangiti "I'll see you later Anna!" Mason walks
away, I gape at his retreating back.

"You were gone" Senri mumbles kissing my hair.

I'm gonna die.

"I overslept. Sorry"

"Hanggang ganitong oras? Tibay mo" natatawang sabi nya.

Tinaggal ko yung kamay nya, then faced him my arms crossed. "Linawin nga natin Mr.
Sinclaire, kailan mo ko naging girlfriend?" seryosong tanong ko.

He smirked "Since today, Ngayon lang naging official pero kahapon pa kita
Girlfriend. Angal ka?"

"Hmmm..what can I get out of being Senri Sinclaire's girlfriend?"

"Death threats" casual nyang sagot. Hinampas ko naman yung braso nya, though I know
na totoo yung death threats. It can happen. "I'm kidding" he continues wrapping his
arms around me again, leaning in.

"You have me all for yourself Miss Walter" bulong nya. "Okay na ba sayo yon?"

I nod as if in daze. Sya pa ang nagsabi na nababaliw na sya dahil sakin, kamusta
naman ako ngayon dahil sa kanya? ginagantihan ata ako.
The bell rings and he lets go of me. He smiles down at my daze expression, he
pushes me gently "Pumasok ka na"

"Ikaw?"

Hindi sya sumagot "Cutting ka ha, nako bad influence ka sakin!"

"Okay lang gwapo parin naman." he replied pushing me again but then he grabs my
hand pulling me closer "We're not done with the 'Mason' thing" he reminds me then
pushes me again. "Pumasok ka na!"

"Opo!" natatawang sabi ko at tinalikuran na sya pero alam kong nakatingin sya sakin
hanggang sa makaliko ako sa kabilang hall papuntang English Lit.

------------------

"Tell me everything!" Carly almost yelled nang pumasok ako sa room, grabbing me by
the arm. Hindi ako sumagot, I only smiled at her.

"Hindi ka rin magsasalita. Ang daya nyo talaga" she grumbles.

"Wala rin syang sinabi sayo?"

"Ano sa tingin mo? Kagabi nga lang nya sinabi samin na may date kayo, walanghiya
yon. Cain panicked nang makita nyang wala ka sa dorm room nyo. We were suppose to
take you shopping"

"Shopping? Para saan?"

"There's a party at Rosehill this weekend and I'm inviting you"

Ito ata yung party na sinasabi ni Yna. "Yna already invited me" sabi ko.
"Yna?" she said then smirks "Alam ko na kung saan ka dinala ni Senri! Pumunta kayo
sa Death row no?"

Tumango naman ako, remembering the Death Row. I shook my head nang maalala ko si
Cain.

"Buti naman gising ka na" bungad ni Mia at umupo sa tabi ko. "Gray told me you have
a headache"

"Okay na ko" sagot ko leaning on my desk.

"I still bought you a dress though" sabi ni Carly.

"A dress? Para saan?" tanong ni Mia.

"A party this weekend, sama ka?"

She shrugs "I'm going home for the weekend and Gray is too."

"So it's just you Adri, I'll give you the dress later. Punta ka nalang sa Leisure
room"

"Can't. I'm catching up with a friend after class"

She smiles "It's Mason, isn't it?"

Naalala ko yung sinabi ni Mason kanina na hinalikan sya ni Carly. Napailing ako,
Carly Woodsen. Figures.

"Whoah. Kilala mo yung transfer?" Gulat na sabi ni Mia. Tumango naman ako "We're
Best friends actually,

kanina ko lang nalaman na nandito though I saw him yesterday"

"He's Hot" sabi ni Mia looking ahead. Carly and I laughed. I really can't believe
darating ang araw na sasabihin kong 'Hot' si Mason, nasanay na kong asarin sya
palagi ng payatot nung bata kami ngayon ang ganda na ng katawan nya. I know because
na outline yon ng t-shirt na suot nya kanina.

"Okay class settle down" Mr. Collins' mild voice rang in the room.

I focused on the lesson, dahil kahit na nakakatamad mag aral importante parin sakin
ang grades ko. Kung normal na araw lang to, na do-drawing sana ako at nahahati ang
atensyon ko.

The rest of the day dragged by fast dahil half day lang naman ako, hindi ko na
nakita si Senri kahit anino nya wala. But the stares from the criticizing eyes of
students still continued. I'm learning to ignore them, Gray and Mia too. Buti
nalang nawala na yung sakit ng ulo ko or else sasabog na ko ng wala sa oras. Kung
nalaman nila na kami na, ano kaya ang reaction ng student body? Would they hate me
more? The death threats can happen pero hindi naman ako active sa social media kaya
hindi ako pwedeng ma cyberbully. Maybe they'll go with the old fashioned way, like
cornering me at the girls rest room or slipping hate mails and death threats in my
locker.

Ako lang mag isa ang babalik sa dorm pagkatapos ng klase dahil Gray is planning to
the study in the Library, sasama sana ako kaso naalala ko na pupunta si Mason sa
dorm.

Nakayuko ako, my hair blocking my face as I walked in Dusk. Mabilis akong

nakarating sa dorm room.

I gasp in surprise ng makita ko si Mason sa loob, he was casually sitting on my

swivel chair. "Nakabukas naman kaya pumasok na ko" sabi nya.

"Paano kung hindi ito ang dorm room ko, nagkamali ka. Papasok ka parin?" sermon ko
sa kanya.

"Hindi naman ako nagkamali. Nandito ka" sagot nya at tumayo.

"We're not really going to study, aren't we?" I said watching him as he lay
comfortably on my unmade bed.

He smiles "We've got some catching up to do Anna Banana"

=================

Chapter Twenty-nine

Chapter Twenty-nine

"May pagkain ka ba dito?"

I roll my eyes at that as Mason starts invading my personal space by personal space
I mean our refrigirator. Sabi nya hindi raw kami pwedeng mausap ng walang pagkain.
Kailangan raw kasi madrama dahil ang tagal naming hindi nagkita, Oo namiss ko sya
pero nakakasawa rin tignan yung mukha nyang isang yan eh. Gwapo naman sya pero ang
sarap batuhin ng gamit na medyas! Buksan pa naman ang ref namin! Ako at si Gray
lang ang may karapatan na bumukas ng Ref! si Senri pwede rin pero hanggang
chocolate lang sya.

"Walang pagkain dyan!"

"Ano tong ref nyo? Display lang?"

Binato ko sya ng sapatos at agad naman syang umilag. Lumapit ako sa kanya at
sinarado yung ref hinila ko na naman sya pabalik sa kama, e-suffocate ko kaya to
gamit ang unan? Wala namang makakarining samin, yung ibang students nasa library
para mag study kaya konti lang ang tao sa dorm.

"Nalabas talaga ang brutal side mo kapag kaharap mo ko" sabi nya at nag pout "Why
oh why? Anna Banana? Sinasaktan mo ang feelings ko" may matching hawak sa heart
effect pa, the action reminded me of Cain. Speaking of Cain, hindi ko sya nakita
ngayon. Pupunta nalang ako sa leisure room nila mamaya tutal pinapakuha parin naman
sakin ni Carly yung dress, pwede naman raw akong pumunta kahit anong oras.
"Ganito ka rin ba sa boyfriend mo?" bigla nya tanong. Hinampas ko naman sya "Sayo
lang! Alam mo namang special ka eh!"

Tumawa lang sya and folded his arms at the back of his head comfortably

laying down on my unmade bed.

He laughs sofrtly gazing at the ceiling "I'm serious Anna, I really missed you.
Akala ko kasi hindi na talaga tayo magkikita. Nung isang araw lang nasa Germany pa
ko, ngayon kasama na ulit kita"

I smack a pillow at his chest dahil nasanay na rin akong gawin to sa kanya kapag
nagsasalita sya ng ganyan. Mason can be a real pain in the ass but he's still sweet
as ever. Kahit na hilig nya ang pagtripan ako noong bata pa kami, nasanay na talaga
akong kasama sya palagi. My whole world turned 360 degrees nang lumipat kamii dito
at umalis sya, ibang iba na ang buhay ko noon sa buhay ko ngayon.

"Hindi ba magagalit ang boyfriend mo na kasama mo ko ngayon, tayong dalawa lang

dito oh" He pointed out.

I glare at him "My boyfriend has a name" sabi ko and he rolls his eyes. "Malay ko
ba kung seloso si Senri, limitado lang ang emosyon nun"

Nginitian nya ko ng nakakaloko "Gusto mo try natin?"

"Ang ano?"

"Make him Jelous" suggest nya wiggling his eyebrows.

Binato ko naman sya ulit ng unan. "Loko ka ba? e kung patayin ka nya? Ano matutuwa
ka pa?"

"On second thought, wag nalang" mabilis nyang sabi. Mason has no match for him,
kahit na he's a well defined guy he's still Human. Hindi naman sya biased ako pero
Mason has no match for him. Well every Vampire has no match for him. Hindi ko parin
nga alam kung ano ang ability nya hanggang ngayon, but I know he's powerful.
"Paano mo sya nakilala Anna?" he asked, he's not kidding around anymore. Seryoso na
ang mag mata nya, his stare actually made me stiff.

"Who?" I mumble, alam ko naman kung sino yung tinutukoy

nya gusto ko lang na i-confirm nya ang iniisip ko.

"Sinclaire" he answers gazing up the ceiling again. "I thought pag balik ko dito
ikaw parin si Anna na kababata ko. Yung Anna na iyakin, takot lumabas ng bahay,
walang alam kung ano ang nangyayari sa labas at yung Anna na mahilig sa chocolate
at ano pang matatamis." he said and shook his head "I can't believe you actually
have a boyfriend"

Sinamaan ko sya ng tingin "Iniinsulto mo ba ko?"

He smiles "I mean sino ba naman ang lalaking nasa tamang sense na ligawan ka?"

Hinampas ko naman sya ulit "FYI walang ligawan na nangyari!"

Napaupo naman sya bigla "Anna naman! dapat hindi ganon! Bawiin mo yung 'Oo' mo!
Hindi pwedeng makuha ka nya ng ganon lang! Ligaw muna bago relationship!" he rants.

"Tanga! hindi ko na pwedeng bawiin yon, ano kami naglalaro lang? Pause tapos
rewind?!"

Who does he think he is? Dr. Phil?! Kailan pa naging Love expert tong lokong to?

"Bahala ka nga" he grumbles "Pero paano nga kayo nagkakilala?" binalik nya yung
tanong nya kanina.

"Nagkabanggaan kami nung first day ko dito" I answered. It was partially true,
nakabanggan naman talaga kami eh hindi ko nga lang sasabihin yung nangyari
pagkatapos non.

"How cliche" he replies "Then what?"

I shrug "I befriended Carly then the rest flows. Which reminds me..." I narrow my
eyes at him. "Paano mo sila nakilala?"

Sinabi nya kay Senri kanina na nagkita na sila ng tatlo, and Carly mentioned his
name sa class. She actually kissed him which means she really knows him.

"I grew up with them" he grins.

Halos umabot na sa lapag ang panga ko. He grew up with them? But he grew up with
me! ME! Paano nangyari yun? Kung kilala na nya sila noon ibig sabihin ba na...

"You're not a Vampire are you?" I ask actually scared sa sagot nya.

He smirks "Took you long enough"

Nanlaki naman ang mga mata ko, bigla naman natuyo ang mag sasahin ko at tinitigan
lang sya...Holy Hell.

Packing Tape.

Hindi ko naramdaman na unti-unti na pala akong lumayo sa kanya, he's still smirking
at me but then his lips curled into a mischievous smile. Hindi ko alam kung
sasaktan ba nya ako o hindi, this is Mason. I know he won't hurt me,but my mind
thinks otherwise. He's Human! In know he is! I know na kinkwentuhan nya lang ako ng
mga Vampire stories noon para takutin ako, I never bothered to askkung saan nya
malalaman ang mga stories na yun. Pak.

Tumawa si Mason ng malakas catching me off guard. He swiftly by the waist pulling
me closer while still laughing.

"Your Face! Priceless!" he laughs out loud this time almost hysterical. I look at
him confused, my brows knitting together. Hala? Ano nang nangyari dito?

"I'm Human Anna, 80% Human" he confirms looking at my confused face, eyes
glittering with mischief. Bakit may butal pa?

"P-pero sabi mo..." I stutter.

"I was messing with you!" he laughs again. Agad ko naman kinuha yung unan at
pinaghahampas sya. Piste talaga to kahit kailan! Nakakainis! Akala ko pa naman
totoo!

Natigilan naman ako bigla, Do I care if he's a Vampire? 4 of my friends are

Vampires, And I like a Vampire. Ano namang magbabago?

Now I'm confused why I'm making a big

deal out of this. Naguguluhan na ako sa pinagiisip ko. Adrianna! Anong meron sayo?!

Hinawakan ni Mason ang dalawang kamay ko preventing me to hit him again, his eyes
locks with mine "You'd hate me if I was a Vampire, and I don't want you to hate me"
he whispers.

"I hate you Mase, I will always hate you" I slowly said.

Iba na ang definition ng "Hate" na sinasabi ko ngayon. For the two of us, I hate
means 'I love you'. Dahil noong bata pa kami, we belived that those three words are
for married people only, off limits ang ganong words a mga batang katulad namin and
he always gets on my nerves and the same time he cherishes me and cares for me,
since we're kids we both came up with secret words or phrases na kami lang ang
nakakalam. So we both agreed na mas angat ang 'Hate' na nararamdaman namin. Kaya we
say 'I hate you' instead of the three words.

"Mase and Adri against the world" he says smiling at me.

"Mase and Adri agaisnt the world" I wrap my arms around his neck, hugging me as we
sat cross leg on my bed.

"But I'm not entirely Human Anna" he whispers resting his head on my shoulder.

"Anong ibig mong sabihin?"

"I'll tell you soon. Not now"

"Why not?"

"Because your phone has been ringing for the past 5 minutes and I think it feels
neglected that's why its seeking attention" he points out making me hit him by the
arm and reached for my phone na nasa night stand. Iniwan ko to dito kanina dahil
nagmamadali na kong pumasok, hindi ko rin naman gagamitin bakit ko pa

dadalhin.

I hit answer and pressed the phone to my ear.

"Hel--"

"Are you with Senri?" Boses ni Carly ang bumungad sakin.

"Nope" sagot ko.

"Oh. Akala ko kasama mo sya, ang tagal mo kasing sumagot" sabi nya "Anyway, we're
driving to town square tonight to get some stuff, Kuhanin mo nalang yung dress sa
kwarto ko sa Leisure Room, iniwan ko na yon sa kama. I'll leave the door open for
you. Yun lang. Bye!"

Inilayo ko ang phone sa tenga ko scrunching my face. "Sino yun?" tanong ni Mason.

"Carly" Nilagay ko ulit sa night stand yung phone at humarap sa kanya. "Which
reminds me, Explain mo nga sakin kung paano mo talaga sila kilala" I narrow my eyes
at him and hit him again, habit ko na ang saktan si Mason. Wa epek rin naman sa
kanya yung mga ginagawa ko, madrama lang sya minsan pero hindi sya nasasaktan.

He shrugs "Sabi ko nga, I grew up with them, katulad mo. Hindi ka ba nagtataka kung
saan talaga ako nakatira? Akala mo ba sa Eraie? Hindi. I live with my Father sa
Rosehill, he drives me to Eraie para makitambay sa bahay nyo dahil hindi nya ko
pwedeng iwan mag isa sa bahay at ayaw ko rin naman kay Mama dahil torture ang
mangyayari sakin don"
Rosehill? Sya at ang Papa nya?

"Edi ang ibig sabihin non..yung Papa mo..." I trailed.

He nods "He's a Protector katulad ng Papa mo"

"Wait..you do know na protector ang Papa mo?"

I feigned shock "N-no..Oh my god.."

Nanlaki naman yung mga mata nya "Anna I--"

"Joke lang! Oo alam ko!" Binigyan ko sya ng nakakalokong ngiti "Tuloy mo na!"

He looks confused for

a second then clears his throat "Whenever I'm in Rosehill, I hang out with them"

"You never told me about them" Sabi ko.

"You hated Vampires, dahil best friend mo ko alam na alam ko yun. You'd hate me too
if you knew I was friends with them"

"Hate is a strong word Mase, I just don't like them well not anymore"

He smirks "I know"

I shook my head and smiled, Wala akong problema ngayon dahil kilala na nila si
Mason noon pa and they seem to be good friends, Mia and Gray will definitely Fan
girl over him. Ganon naman yung dalawang yun pag dating sa gwapo.
 Mason and I talked about the recent happenings sa buhay namin at kung anong
nangyari sa kanya sa Germany, he told me he finally convinced his Mother na bumalik
dito. Dito daw pinag aral ng Papa nya dahil dito nag aaral yung apat. He glad na
dito sya nag aral dahil nakita nya ullit ako, itatanong pa nya dapat sa Papa nya
kung doon parin ba kami sa Eraie nakatira.

We laughed and joked about the stupid things we did. Walang nagbago sa kanya bukod
sa physical appearance. I really missed him, pero alam ko na kung anong mangyayari
sa araw ko kapag na'andito na sya. He'll annoy me till I hit him senseless. Wag
lang syang makipag partner kay Cain, nako sasabog na ang mundo ko.

His Father is still in Rosehill, pag pumunta ako sa Party this weekend baka makita
ko sya. Huli kong nakita ang Papa nya noong libing ni Papa, and I never got a
chance to talk to him about Mason dahil

masyado akong emotional noon.

My eyes dart to the window at nakita kong madilim na pala, hindi ko namalayan ang
oras dahil sa paguusap namin. Gray should be back anytime now, or didiretso na sya
sa Dining Hall. Kukuhanin ko pa yung dress sa Leisure Room.

Mason stretched and got off the bed "Gutom na ko. tara Anna kain tayo!"

"Pupunta pa ko sa Leisure Room nila, malapit na rin naman mag dinner kaya tiis ka
muna dyan" sabi ko at nag tanggal ng medyas. Kinuha ko yung flat shoes sa tabi ng
pinto at sinuot it. Pupunta na muna ako sa Leisure room bago mag Dinner para wala
na akong gagawin pagkatapos kong kumain.

He sighs "I have to unpack, pupunta nalang muna ako sa room"

I grab a cream cardigan dahil nag iba na ang lamig ng hangin sa ganitong oras. We
head out and step in the quiet Hall. We walk silently hanggang sa hagdan na
naghihiwalay sa Girls and Boys Dorms. Mason bids me Goodbye and heads to his dorm
room.

I step in the cold night air, hugging myself for warmth. Madilim na ang langit,
light post nalang ang nagsisilbing liwanag ko palabas ng dusk.

I kept my head down as I pass by, some students stare at me but none of them dared
to be close. They kept a safe distance, pero nakakailang parin ang mga tingin nila.
I dashed to the Leisure Room, tinignan ko muna kung may tao sa likod ko bago
pumasok.

The Hall is empty, not a single Vampire or person in sight. Siguro nasa dorm rooms
pa sila or nasa Library, ganito ba talaga ka serious mag aral ang students ng SA
tuwing exam week? Ako lang ata yung

naiiba eh, pati si Gray todo ang review. Ngayon alam ko na, kahit na Elite school
ang SA importante parin ang education. Hindi lang social status at Rank ang
inaatupag ng mga students.

I step in the Leisure Room, the lights are open kaya hindi na ko mahihirapan mag
hanap ng switch. Sabi ni Carly nasa kwarto raw nya, tumingin muna ako sa paligid at
naghanap ng bakas kung Vampire ba dito. Mukhan wala naman dahil tahimik talaga, I
shrug and head to Carly's room but before I can take a step a door slam shut making
me jump.

Senri steps out of his room, all in his shirtless glory. His shirt is bunch up in
his hands and his hair is wet, sticking to his forehead. He stops when he saw me
gawking at him.

Mental Note: Senri walks around shirtless after he showers.

Reminder: Always be there after Senri showers.

God. The eight pack.

Lord, parusa nyo po ba sakin to dahil hindi ako nag review? Kung ganon, ang bad nyo
po.

"You're here to pick up the dress?" tanong nya at sinuot na nya yung shirt. I
slowly nod, eyes still stuck to him kahit na covered na ang katawan nya.

He ruffles his wet hair and tilts his head to the side and smiles. He gestures for
me to walk to him and I oblige. Nang makalapit na ko, he holds my wrist and leads
me to Carly's room.

Binuksan nya ang ilaw, the big box on the bed ang unang nakakuha ng atensyon ko.
Nakatali dito ang isang blue ribbon and a note. Kinuha ko yung note at binasa ito.
"You're Welcome :)" - Carls

"Buksan mo na para makita ko" sabi ni Senri, taking a peek over my shoulder.

"Ayoko nga, dapat surprise para may thrill"

He pouts. Sheems. Ang sarap kurutin ng pisngi nya! I shook my head and pick up the
box, keeping my hand occpied.

"Paano ko mapa-partner yung bow tie ko sa kulay ng dress mo?"

"Hulaan mo nalang, o kaya tanong mo kay Carly but I doubt na sasabihin nya sayo.
Teka nga, bakit hindi mo pa tinignan nung wala pa ko?"

"Sabi ni Carls bawal raw ako pumasok sa kwarto nya habang wala ka, baka kung ano
pang gawin sakin non kapag hindi ako sumunod"

His fear of Carly is actually really funny kaya natawa nalang ako. Naiintindihan ko
naman sya, kahit na mabait at sweet si Carly she can be really scary. Lumabas na
kami ng kwarto, sa dorm ko nalang titignan kung ano ang itsura ng dress, ano kayang
pinili ni Carly para sakin? Sana naman hindi revealing. Jusko hindi kakayanin ng
kaluluwa ko ang ganong dress.

"Are you Hungry?" Tanong ni Senri nang sinarado nya ang pinto sa kwarto.

On cue, my stomach rumbled. I held the box close to my tummy to muffle the sound.
Hindi nga pala ako nag lunch, nakakapagtaka rin kung bakit ngayon lang nag reklamo
tong godzilla sa tummy ko.

"I'm taking that as a yes" he says and takes the box from me. Inilapag nya ito sa
sofa at dumiretso sa kitchen, this reminds me of the night he cooked for me and
that was the night I saw him shirtless.....yun rin yung gabi na sinabihan nya ako
ng acquiantances lang kami. Pero ngayon iba na.
I sit on a stool watching him take out pans and ingridients, Ipagluluto na naman
nya ko. Pwede naman akong kumain

sa Dining Hall eh, sayang naman yung effort nya kung sasabihin kong doon pa ko
kakain and gusto ko rin naman sya makasama ngayon. Ang ikli lang ng oras na
nakasama ko sya kanina.

"Nagrereklamo si Mason dahil wala raw liagawan na nangyari, I actually agree with
him. Bakit nga ba walang ligawan na nangyari Senri?" sabi ko opening the topic
habang pinapanuod sya.

"Tss. Why does he care?" bagot nyang sabi.

"Curios rin naman ako, hayaan mo na yung opinyon nya sagutin mo nalang yung tanong
ko"

He shurgs "Gusto ko diretso na, para sure na akin ka na talaga. I told you I'm not
the romance and flowers kind of guy, zero ang points ko pag dating sa courting"
sagot nya.

"Hindi naman. You can be sweet in your own way" I replied resting my elbow on the
kitchen island and cupping my face with my hand.

"Gusto mo ba skip na tayo sa relationship at marriage na agad?" humarap sya sakin

at tinaasan ako ng kilay. Namula naman agad ako, official nga lang kanina tapos
ayan na agad yung sinasabi nya? Hindi naman ata sya nagmamadali.

I narrow my eyes at him and he laughs at me. "Kung niligawan kita wala ka sana dito
ngayon, ako naman naghihintay pa ng 'Oo' mo at natatakot na makuha pa ng iba"

Point taken.

"So you were with him?" he ask turning back to his cooking.

"Bago ako pumunta dito kasama ko sya, we talked about things" Sagot ko.

"Paano mo sya nakilala? You two seem close, really close"

Yung tanong ay katulad ng tanong ni Mason

kanina. Bakit kaya hindi nalang sila ang mag usap? Ako pa yung tinatanong eh.

"Best friend ko sya before he moved to Germany with his Mother. Wala akong contact
sa kanya bukod sa Papa nya pero nung lumipat kami dito naputol rin. I actually
bumped into him before our date yesterday, hindi ko nga lang sya nakilala"

"Bumped into him?"

"Nung papunta akong parking lot" I confirm.

"Sinabi rin sakin ni Carly na nakita nya si Mason kahapon but she wasn't sure if it
was really him. She just confirmed it today"

"Friends ba kayong dalawa? Any fueds you want me to be filled?"

He looks at me and smiles lazily "Let's go with that"

I shrug. Dati iniisip ko kung pinaglihi ba talaga to si Senri ng sama ng loob dahil
walang emosyon pero madalas na syang ngumingiti ngayon.

Pwede kong ibenta yung mga picture na nakangiti sya, sure na yayaman ako. Dagdag
allowance rin yun, marami yung pangbili ko ng chocolate.

"What are you thinking?"

"Kung paano ko itatayo yung business ko" I answered absentmindedly.

He looks amused "Business? Chocolate shop ba?"

"Pwede rin. Pero ang iniisip ko, ibebenta ko yung mga picture mo sa students pwede
rin sa buong Hangrove, yayaman ako dun"

He laughs "Yon ba ang motibo mo kung bakit pumayag ka na magin girlfriend ko?"

"Hindi mo ba alam kung anong riot yung nangyari sa bus nung papunta tayo ng Terra?
Naging scandal yung picture mo na nakangiti. Don ko lang na realize kung gaano ka-
rare ang ngiti mo. You should smile often"

He shakes his head "I only smile when it's you, wala naman akong rason ngumiti
kapag nasa harap ko sila"

I smiled "See? Sweet ka naman eh! Lalo na pag dating sa words"

I admit, he really has his way with words. Kahit na hindi nya alam or alam nga nya.

I silently watch him in fascination as he cooks, we're wrapped up in a comfortable

silence. I notice the faint smile on his lips whenever he glances at me.

After a few more minutes of silence, he lays the a plate of delicious food in front
of me. Hindi na ko magatatanong ng pangalan dahil hindi ko rin naman mabibigkas. He
sits beside hindi katulad noon na nasa harap ko sya.

"After this we're going to study" he says.

Buti nalang hindi pa ako sumusubo kundi nabulunan ako, tinignan ko sya "Personal
torturer ba kita?"

He rolls his eyes "Kailangan mong makakuha ng mataas na grade sa exams"

"Bakit naman?"

"Ayaw mo?"
"Kahit na hindi ako mag review, alam ko namang ayos lang ang magiging grade ko.
Hindi man mataas at least pasado"

"You have to get high grades on the Exam to move on to the next level" sabi nya. I
furrow my brows in confusion.

"Ano yon? Laro?"

He sighs "Kumain ka nga muna bago ko sabihin sayo"

Something tells me I'm not going to like this "New Level" thing.

=================

Chapter Thirty

Chapter Thirty

I'm comfortably laying on my back, my legs slung over Senri's lap while wiggling
my toes, indicating him to give me a foot rub.

Pumayag lang ako na mag review dahil..well na curious kasi ako sa Next Level thing
na sinabi nya and he want's me to get good grades and gusto ko rin namang magkaroon
ng mataas na scores sa exam. Kahit na napaka boring mag review at alam kong
makakalimutan ko rin to pag tulog ko mamaya. Nakalapag sa coffee table ang mga
libro nya ngayon at hawak ko ang isa, puro sagot na nga eh. Sana dinala ko yung mga
libro ko dito ngayon para nakakopya ako. Sinilip ko yung geometry book nya kanina,
puro sagot lang wala ng solution, May calculator ata to sa utak, at pinagbabawalan
nya akong manuod ng TV dahil distracting raw, pssshhh Spongebob lang naman yung
papanuorin ko eh! Distracting ba yun?

Sinipa ko ng mahina yung hita nya and gave him a pointed look. He rolls his eyes
and started rubbing my foot. Mabango naman yung paa ko kaya walang prolema. He
want's me to study, now he'll face the consequence!

"Nakakatakot ba tong 'New Level' na sinasabi mo?" Tanong ko sa kanya.

He shrugs "Depends"
"Depends on what?" I let the book fall on my chest and look at him.

"You have to pass the exams to get to the next level..." Ulit nya at napakamot ng
ulo na para bang sinasabi ng action nya 'Paano ko ba sasabihin to?'

"It's the time where the real classes starts in SA" He states.

I prop myself on my elbows "Real classes. Meaning?..."

Napabuntong hininga sya, mukhang hirap na hirap

ata to sa pag e-explain. "Iba na ang mga klase, We'll still learn about math,
chemistry and other boring stuff in the morning pero sa afternoon iba na ang
schedule..."

"Bakit hindi nalang yung morning class yung iniba?" I groan "Yung yung torture eh!"

He laughs "I'm not the one running the Academy Adri kaya wag kang mag reklamo
sakin. Sabi ko nga, iba na ang mga klase sa afternoon. Humans, which is your kind"
he points at me "Learn about the Supernatural Realm and Self Defense while Vampires
learn to control the four elements, or Elemental Magic then we train to strengthen
our Vampire instincts and Abilities"

Nalaki naman yung mata ko, The four elements? I remember Carly telling me that
habang na stuck kami sa illusion world sa Terra, maybe ito yung season na sinsabi
nya? Are Vampires born with Magic like witches?

Then my face turned curious "Ano yung ability mo?"

Mukhang iba ata yung tanong na lumabas sa bibig ko. Hindi pa kasi nagsi-sink in
yung mga sinabi nya kaya yun yung lumabas.

"I'm an Anikitos which means Invincible in Greek" he pause then continues sensing
my confusion "I can imitate a Vampires ability or power and make it a hundred times
stronger"
Napaupo naman ako "Bakit ngayon mo lang sinabi sakin to?" My voice almost breaks, I
know he's a Pureblood but Imitating someone's ability and make it stronger?! He's
more powerful than I thought, and far more Dangerous.

He shrugs "You never asked"

Napanganga nalang ako at nag desisyon na wag mag salita, I just stare at him and he
stares at me.

A few minutes passed.

Finally nag sink in narin ang sinabi nya sakin, I slumped my shoulders and look
down at my hands "Pwede bang hindi nalang ako pumasa? Para hindi ako maka move dun
sa Next Level, ayaw kong pag aralan yung ganon"

He sighs and scoots closer to me, my feet still slung over his lap. He ruffles my
hair "Wag kang magalala, makakasama mo naman kami"

"Paano naman yun? Diba sabi mo nga may mga achuchu kayong pag aaralan?"

He titls my chin up, making my eyes lock with his before he could say anything, May
narining kaming footsteps. Mukhang nandito na sila Carly.

"Awww look at you two! Getting all cozy!" Carly gushed, all three of them looking
at us. Rianne is holding a box while Cain is holding his phone.

"Nakuha mo na yung dress?" Tanong nya. Tinuro ko yun box na nasa coffee table, she
then turned her stare to Senri "Sinilip mo ba habang wala kami at si Adri?"
seryosong tanong nya.

Umiling si Senri "Hindi" mabilis nyang sagot. Natatawa ako pero tinatago ko ng
walang makahalat, I saw Rianne's lips turn into a smile.

"Nag dinner na kayo?" Tanong ni Rianne.

"Yep!" sagot ko "Pero sya hindi pa" sabay turo kay Senri.

"I already ate" he said giving a pointing look at Carly, she nodded then shrugged.

"Ito na yung pinabili mo Sen!" sabi ni Rianne at nalakad papuntang Kitchen. I turn
to Senri and he just smiles. Pinabili nya yung hawak na box ni Rianne? Ano kayang
laman?

I made a beeline to the kitchen leaving Senri behind, Umupo ulit ako sa stool na
inupuan ko kanina.

Senri enters and stands next to me, binuksan naman ni Rianne yung box. My eyes
glued to her every move.

She

opens the box revealing assorted cupcakes.

Heavenly Cupcakes and I reunite. Yummy!

"Hindi namin alam yung gusto mo kaya nanghula nalang kami" says Carly. Cain starts
to grab the velvet cupcake pero sinampal ko naman palayo yung kamay nya. "Mine" I
said sending him a glare.

"Huy bro kontrolin mo yang girlfriend mo" sabi ni Cain.

I ignore him and happily ate the cupcake, Carly was searching something sa ref
"Bakit ang daming libro?" tanong nya. Tinutukoy nya yung mga libro ni Senri na
nakita nya sa coffee table kanina.

"Pinapahirapan nya ko" sagot ko sabay turo kay Senri and took a bite of my cupcake.

Carly laughs and grabs a bottle of orange juice, "Bro pakopya naman ng Homework sa
Chemistry" sabat ni Cain.
Rianne snorts "Cain mahiya ka nga"

"Bakit naman ako mahihiya? Papakopyahin mo naman ako diba? Diba Sen?"

"Cain High school na tayo hanggang elementary lang ang kontrata ko sayo" sagot sa
kanya ni Senri.

Halos mabulunan naman ako sa pag tawa. Carly hands me a bottle of orange juice
while laughing. Cain pouts and scratched his head.

"Mag aral ka kasi" sermon ni Carly sa kanya.

"Nag aaral naman ako! Talagang mag galit lang sakit si Ma'am"

"Palagi ka kasing tulog sa klase nya" sabi ni Senri.

"Ikaw rin naman" sumbat sa kanya ni Cain. "Screw the one who created the periodic
table of elements" he grumbles.

"Tignan mo pati yung gumawa ng Periodic Table of elements hindi mo kilala" Sabi ni
Rianne at tinawanan sya.

"Bakit ikaw? Kilala mo?" Cain turns his chin up at her.

"Dmitri Ivanovich Mendeleev" Rianne answers

smugly.

"I hate you Riri Baby" Cain grumbles again.

"Same here Christopher"

Senri shakes his head next to me "Kids" he mumbles. Natawa nalang ako.
"You know, if you two weren't cousins, kayo ang magkakatuluyan" sabi ni Carly and
sat on the stool across from me.

"Ewwwww" the both said, scrunching their face up in disgust.

"Adri ako na ang mag aayos sayo kaya pumunta ka dito sa Saturday ng mga 4, then
sabay sabay tayong pupunta sa Rosehill" sabi ni Carly.

"Saan ba yung Rosehill? Malayo ba yun?"

"Hindi naman, it's just outside Hangrove"

"On friday night we have to drive there para makuha yung mga sasakyan" sabi ni
Senri "then Saturday morning ang balik namin"

"Sinong kasama mo?" tanong ko sa kanya.

He gestures to Cain, who is now munching on a cupcake. I nod in response. Senri

looks at his watch and turns to me "Halika na, hatid na kita"

"Awww wag muna! Kakarating lang namin" reklamo ni Carly, giving Senri pleading
eyes.

"Anong oras na kaya. The girls' gotta sleep" Sabi ni Cain. "Fine" Carly mumbles.

Rianne waves goodbye giving me a warm smile. "Bye A! Bukas ko nalang guguluhin ang
buhay mo!" Cain yells throwing his hands up, I laughs as Carly hits him at the back
of his head then Senri leads me out the living room.

"Dito kayo matutulog?" tanong ko as he gathers all the books. Sabi nya sakin
gamitin ko raw na reviewer ang mga libro nya dahil hindi naman nya kailangan ito sa
exams.
"Looks like it, mukhang

ngang walang balak matulog yang mga yan"

"Anong gagawin nyo buong gabi?"

He shrugs "Watch a movie, talk about meaningless stuff, usually Cain's the one who
comes up with the topic. We can do whatever we want."

Kaya naman pala tulog si Cain sa klase -__-

"Basta hindi Illegal!" Cain yells from the kitchen.

"Stop eavesdropping on our conversations!" Senri yells back rolling his eyes.

Cain pokes his head out of the door and gives him an annoying smile "Where's the
fun in that?"

Binato naman sya ni Senri ng throw pillow making him laugh and return back inside.

"Sometimes I wish he never existed" he grumbles, natawa naman ako at kinuha yung
dress. "You love him, ayaw mo lang aminin"

The kitchen door opens and Cain walks out still grinning, alam kong nakikinig na
naman sya sa usapan namin.

"Oo nga Sen, mahal mo ko ayaw mo lang talaga aminin. Mahal rin kita, kaya hiwalayan
mo na si A. Para tayo na"

I srunch up my face "Ang pangit pakinggan Cain". Babatuhin na naman sana sya ni
Senri pero his hands were occupied.

"Mamaya ka sakin" banta ni Senri sa kanya at naglakad na paakyat ng hagdan.

I bid goodbye to Cain and follow Senri.

We walk silently out the building, wala nang taong nag gagala sa oras na to. Hindi
pa naman ganon ka late pero may klase bukas kaya normal lang na matulog ng maaga.

Hinatid ako ni Senri hanggang sa gate ng Dusk. "Hindi ka na papasok?" tanong ko as

he place the books on top of the box para hindi malaglag.

"Hindi na"

"Okay. By---"

"Don't say

it" he cuts me off

Nagtaka naman ako, he shook his head staring at his feat. "You don't want me to say
Goodbye?"

"Never say Goodbye because goodbye means going away and going away means
forgetting" he says.

"How apt but now is not the time to quote Peter Pan"

He gives me a weak smile "I just don't like Goobyes'"

Bakit kaya? The Inner says that I should leave it but gusto kong malaman yung
reason. I won't push him if he doesn't want to tell me.

"Kung ayaw mo ng Goodbye edi Good night" I smile at him.

He steps closer and lightly kisses my forehead. "Good night"

Packing Tape naman to oh! Kinikilig ako!

I gave him one last smile at tumalikod na. Nararamdaman ko ang titig nya sakin, I
know he won't leave until makapasok ako sa loob mismo ng Dusk.

And that's what he did.

----------

Ever wonder how it feels like to be watching yourself in someone else'

perspective?

Ang hirap siguro isipin no? Kung ano yung tingin nila sayo? pero iba yung sitwasyon
ko, I feel like my normal self but the abnormal thing is...

I am watching myself. From a different point of view.

Hindi ko alam kung kanino or ako talaga to. I feel like I'm watching a movie, yung
ako yung bida. I watch myself as I walk through the dark lit Hallway, the glass
windows were blocked by blood red curtains. Para akong nasa palasyo or ewan.

Alam kong sarili ko ang babaeng to. Parehas kami ng buhok at yung suot nya ay yung
suot ko kagabi bago ako magpalit ng pang tulog. The Adrianna in front of me runs

her hand through her hair then breaks out in a run.

Sinundan ko naman sya. I followed her as she ran through different Hallways,
turning and turning. She ran up and down stairs. Nakakahilo pero hindi ko sya
inalis sa paningin ko.

Then she stops in front of the big oak doors. The door creaks open and I follow her
in, revealing a beatiful Ballroom.

She pauses for a bit, standing still. Making me mimic her.

I didn't have the time to dwell on my surroundings dahil tumakbo na naman sya. She
runs up the Grand Staircase, kind of like the staircase in Dusk. The steps in
another Hallway. This place has never ending Hallways. Nakakaloka.

She walks this time, casually strolling, her hair swaying from left to right. My
chest was heaving up and down from all the running kaya nag pasalamat ako na
naglalakad na sya, I can't run anymore.

She stops in front of a door wooden door then turns to me.

I gasp as I saw myself looking directly at me. She smiles and holds on to her, well
my Necklace.

"Figure it out" she says.

"Adrianna..yooohooo...Gising naaaa" A voice sang waking me up from my slumber.

"Hoy tumayo ka na nga dyan! baka ma late ka na naman"

I groan and hugged my pillow then pop one eye open. Nakita ko si Gray na nakatayo
sa harap ko, still in her PJ's.

"Anong oras na?" I mumble, eyes still dropping.

"Oras na para tumayo ka dyan at maligo"

Uminat ako at tumayo na. My hair sticking out everywhere, napansin kong naiwan kong
bukas yung lampshade sa study table, tsk sayang sa kuryente pero okay lang. Hindi
naman ako yung nagbabayad ng kuryente dito, naka kalat pa yung mga libro ni Senri
yung isa nga bukas pa. Sa sobrang antok ko kagabi, hindi ko na pinansin at iniwan
nalang yan dyan at dumiretso na sa kama.
Bago pa man ako humiga at matulog ulit, dumiretso na ko sa bathroom para maligo. I
took my time to shower, when I'm done I faced myself in front of the mirror.

Tinitigan ko ng mabuti ang sarili ko. Nakakatakot na yung mga panaginip ko,
seryoso. Bakit ko hinahabol ang sarili ko? sa huling weird na panaginip ko
tumatakbo rin ako. Two dreams involves running.

Baka naman sinasabi sakin na kailangan ko ng mag exercise o kaya sumali sa

marathon?

And what does she mean by "Figure it out"?, what am I suppose to figure out?

Someone is Telling me Something. I don't know who and what.

God. I think I need a Psychologist.

---------------------------------------------------------------------------

Sinclarians! *Important News!*

~ May Facebook group na ang SInclaire Academy and it's free to join :) (The link is
on my profile)

I'm not the one who created it, I give all the credits to butjustdontjealous22,
(This Chapter is dedicated to her)

~You can share your thoughts about the story, dedication requests, pwede nyo rin i-
discuss ang Hotness ni Senri, Cain at Mason XD, scene suggestions, share Fan arts,
Banners and Kung gusto nyo kong kausapin then Go! (I put my facebook account as
well)

Sa lahat ng sasali, salamat!

=================
Chapter Thirty-one

Chapter Thirty-one

Dalawa lang ang mararamdaman mo kapag may exams, it's either you hate it or you
love it. For me, I pick both. Katatapos lang ng last exam ko for the whole three
days at nakahinga na ko ng maluwag but there's a tightening feeling in my chest
kapag dumaplis na naman sa isip ko kung ano ang haharapin ko next week.

Torture para sa students ang nakaraang tatlong araw but I think I did well, since
nag aral naman ako and I made reviewers.

Nobody slacked off dahil alam naming lahat kung ano na ang klase next week. By
seeing them na go na go talaga mag review at halos 24 hours na bukas ang Library
dahil sa mga students na mas trip ang old fashioned studying, mas lalo pa akong
natakot at kinabahan.

I'm anxious, at hindi ko tinatago ang nararamdaman ko. Gray was too, Mia not so
much, she's actually excited katulad ng ibang Vampires. Sabi nya sakin I have
nothing to worry about.

I'm not fit for that class dahil hindi naman ako katulad nila. I don't have super
strength or speed, I don't have crazy abilities or kung anu-ano pang kaya nilang
gawin.

But on the bright side, for the past three days I didn't have weird dreams. Pero
iniisip ko parin kung ano yung kailangan kong I-figure out. Well, I figured out a
lot of things...I figured out na maganda pala talaga ako, ang lakas ko pala kumain,
eating too much chocolate after dinner and dessert will make me puke, hindi ganon
karami and I should've figured that out a long time ago but its better late than
never,

right?. Yeah, wala akong ginawang productive sa nakaraang tatlong araw bukod sa mag
aral.

Since tapos na ang exam, I should reward myself by eating something, tutal malapit
na rin naman mag dinner and I promised Mason that I'll be there dahil iniwan ko raw
sya nung isang araw. I completely forgot about him, and it seriously makes me feel
guilty kaya I'm making it up for it by spending more time with him.

Tumayo na ko sa kama pagkatapos ng ilang oras na pagtitig sa kisame, Mia is

wandering somewhere in the Academy and Gray..well hindi ko alam kung nasaan si
Gray. Sa Dining Hall na siguro didiretso yung dalawang yun, kahit na exams at medyo
busy those two made Mason feel welcome and accepted him in our little group, since
wala rin naman silang choice. I think Mia has a crush on him, hindi ako sure,
marami kasing crush yun eh.

I changed my shirt and shrug on my usual cardigan before heading out. A few
students were wandering in the Hall, may naririnig pa kong nagsisigawan, they were
probably celebrating the End of Exams, Nag dumaan ang week na to I got used to the
staring. The staring I can handle, the whispering..not so much. Iniwasan ko ngang
gumamit ng restroom masyado, gumagamit lang ako kapag alam kong walang tao para
makaiwas ako sa theory na may mag confront sakin sa restroom. I've been cautious
since may nag confront kay Mia, the girls (Yes, girls with "S") asked her if
Senri's dating someone and if she knows who it is. Naisipan ni Mia na manahimik
nalang and she didn't gave any reason or action para manghula yung mga students,
after that she ran to me and told me everything.

The news about

Senri dating someone spread like wildfire and ang hula nilang lahat ay isa sa'aming
tatlo. Ang pinaka una sa listahan nila? Ako. Because they said that Senri wouldn't
date Mia or Gray, dahil old students sila and he hasn't shown any interest to them.
No one dared to get close to me, I know they want to but something was holding them
back, kaya hanggang tingin lang sila, even boys were staring at me and it's kind of
getting creepy. Senri knew about the rumors, sabi nya sakin wag ko nalang pansinin
hayaan ko nalang sila mag isip, and he told me not to confirm it and give out ideas
na tama ang iniisip nila, I heard rumors about me na hindi maganda pakinggan, and
medyo masakit. Pero hindi ko parin talaga bibitawan yung nagsabi na hindi ako
maganda, hindi na makatarungan yon. Kung hindi lang ako mabait nako puro packing
tape na ang bibig nila ngayon, papatungan ko pa ng electrical tape.

Madalas naman nila akong makitang kasama ng Kambal, hindi naman mahilig mag gala
si Senri sa loob ng Academy, he prefers to be outside the Academy grounds...Nature
boy yun eh, or sa Leisure room. Malayo sa civilization ng SA students. Kaya we
exchange a few conversations tuwing nakikita nila kami, that's the only thing we
give away. We talk. No PDA or whatsoever. Ang mahilig lang naman mag display ng
affection ay si Cain, he hugs and kisses every one of us and talks loud enough to
earn him a hit from his twin. Ang nasa top ng listahan nya ng guguluhin ngayon ay
Ako at si Senri, third party

ang trip ng loko. Isa rin yung sa masarap lagyan ng packing tape, isama ko na rin
si Mason.

Hindi ko alam kung gusto ba nyang sikreto ang relationship namin or hindi. Wala
naman kasi syang sinabi na kailangan naming i-sikreto, and wala rin naman syang
sinabi na gusto nyang ipaalam sa buong student body. He just told me not to say and
give away anything, so technically. Secret ang Relationship namin. I really don't
care, kontento na ako sa kung ano kami ngayon.
 Wala ng students ng papalapit na ako sa Dining Hall, nag se-celebrate na siguro
yung mga yon, hiwalay pa yung sigawan kanina sa Dusk. I'm singing something in my
head para naman hindi super tahimik, nakakatakot kaya kapag super tahimik.

Suddenly, A hand wrapped around my waist pulling me next to the lockers, hindi ko
na kailangan mang hula kung sino ang humila sakin, Iisa lang naman ang gagawa nito.
Senri turned me around para nakaharap ako sa kanya.

"Akala ko ba pupunta na kayo ng Rosehill?" tanong ko, my hands on his chest keeping
a short distance dahil hindi parin sya bumibitaw. Ngayong gabi ang alis nila ni
Cain and hindi na sila sasabay samin mag dinner.

"Came to say Hello to my favorite Human" he smiles down at me. Heard that Humans?!
I'm his Favorite!

"Diba dapat Good--Oh right" I cut myself off remembering that he doesn't like
goodbyes, kaya ngumiti nalang ako returning his heart stopping smile. I can't act
natural around him katulad ng ganito since wala namang makakakita samin.

"She may be your favorite Human but I'm her favorite

Vampire, right A?" Cain said appearing out of nowhere. Senri rolls his eyes and
face Cain, his arm still wrapped around my waist.

"I told you I'll meet you at the parking lot" bagot na sabi nya kay Cain. Kung
makikita kami ng ibang tao ngayon pagkakamalan talagang third party si Cain.

"Obvious naman na pupuntahan mo sya, sasama ako"

Napangiti nalang ako, Senri faced me again "Be a good girl while I'm gone, okay?"

"Yes Sir!" I gave him a mock salute and laugh.

"Wag kang makinig sa kanya! Live for the night since tapos na ang exams, maki join
ka sa Party ng mga students mamaya or do something Illegal. Just remember if you
get caught tell them you're deaf and you don't speak English" sabat ni Cain making
the two of us face him.
"Seriously?" I raise a brow at him.

He shrugs "Suggestion lang"

"Don't listen to him, I think Carls is planning a sleepover and she's inviting the
three of you" sabi sakin ni Senri.

"Sleepover? Ngayong gabi?" I guess may plano na pala ako ngayong gabi.

"Since wala kaming dalawa, Girls night kayo" sagot ni Cain.

"We have to go" sabi ni Senri and hugs me taking me by surprise "I mean it, don't
do anything stupid. I'll be back in the morning" he assures and kissed my forehead
at bumitaw na sakin.

"A!" Cain says and runs to me, bago pa man sya mapigilan ni Senri niyakap na nya
ako. I hug him back "Do something stupid" he encourage "Just don't get caught"

Bad influence talaga to.

"Cain

naman, isang gabi lang kayo mawawala. Ano naman ang magagawa ko non? Matutulog lang
naman ako and wala ako sa mood gumawa ng kalokohan. Saka na kapag kasama kita"

"That's my girl" Nag high five kaming dalawa. Senri clears his throat glaring at
Cain but his eyes softened when he sees my smile.

Senri drags him out. "Gusto kong sumali sa kanila" narining kong sabi ni Cain.

"Bakit? Babae ka ba?" bagot na sabi sa kanya ni Senri.

"Have a safe trip guys!" pahabol ko. They waved in response, sinundan ko sila ng
tingin at nakita kong binatukan ni Senri si Cain. I shake my head amused at
naglakad na papuntang Dining Hall.

Nang pumasok ako, they were already there. Ako nalang yung kulang. Carly was
talking to Mason and Gray while Rianne and Mis was stuck in their own little world.
Rianne grow fond of Mia, hindi ko alam kung bakit o papaano but when it comes to
all of us she mostly talks to Mia.

"May sleepover raw?" I aks and sit beside Mason. Carly nods "Yep since wala naman
yung dalawa we plan to have a girls night"

"Hindi ako kasama?" Malungkto na sabi ni Mase.

"Bakit? Babae ka ba?" I find myself saying Senri's words to Cain making me giggle.
Pak. I giggled. I never giggle....Packing Tape.

"I'm kidding. Some guys invited me to a dorm party tonight" sabi nya.

"Dorm Party? Is that even allowed?" nagtatakang tanong ko.

"It's only allowed kapag nag end na ang Exam, it's kind of a double celebration
dahil magsisimula na ang Next Level" Sagot ni Rianne.

There it is again. Ugh. I'm really hoping that the odds are in my favor kapag nag
simula na ang Next Level. Wala akong

alam sa self defense, well I'm kind of excited and curious about sa pag aaralan
namin tungkol sa Supernatural Realm. I know enough about Vampires, but other
creatures? Not one clue. And marami pa akong malalaman tungkol sa Vampires.

"Nag paalam ba sayo yung dalawa bago umalis?" tanong ni Carly sakin.

I nod "Na corner ako sa Hall bago ako makarating dito"

"Kain na tayo" Aya ni Gray at tumayo na kami para kumuha ng pagkain.

 Pababa kami ng hagdan sa Leisure Room, Mia and Gray seem giddy dahil ngayon lang
sila makakapasok sa Leisure Room, hindi nga nila alam na may Room na nakalaan para
sa Fearsome Four. I even got hit by Mia dahil hindi ko man lang naisipan na dalhin
sila dito, malay ko ba? Hindi naman akin tong kwartong to. Ilang beses pa nga lang
akong nakakapunta dito eh.

We stepped in the room and the two gazed in awe. Rianne was sitting on the couch
habang si Carly naman kakalabas lang kitchen a glass of water in hand and both of
them are clad in black.

"Wala naman kayong sinabi nag magnanakaw pala tayo sa banko, sana nag change outfit
pa ko" I said eyeing them up. Anong trip nila?

"Diba Girls' Night bakit naka itim kayong dalawa? May patay ba?" Nagtatakang tanong
ni Mia.

Carly laughs setting the glass down on the coffee table "Iba kasi ang definition
namin ng Girls night" her eyes shine in mischief.

"So we're not watching movies?" Mia questions.

Umiling naman si Rianne at Carly.

"Exchange secrets?" Tanong ni Gray.

"That sounds tempting but No"

sagot ni Rianne.

"Anong gagawin natin? Kailangan rin ba naming mag change outfit?" Tanong ko naman.

"Yes" she points to the clothes piled neatly on the couch "Kung gusto nyo nang
malaman, bilisan nyo mag bihis"
We reluctantly picked up the clothes and Carly guides us to the bathroom.

15 minutes later, all of us are clad in black na para bang may susugudin kami.
Rianne and Carly smiled in approval, they lead us out. The Halls are empty dahil
buhay na buhay na ang Party na oras na to, yung mga wild na students malamang
gumugulong na sa dance floor ngayon pero ang mga students na mas prefer ang
tahimik, nasa loob lang ng dorm room. Malayo sa kaguluhan. Kung wala lang tong
plano ni Carly, sana kasama ako sa samahan ng mga students na nasa Dorm room
ngayon, either tulog o nag do-drawing.

"Huy nakakaloka na kayong dalawa ha, ano ba talagang gagawin natin?" sabi ni Mia.

Carly and Rianne grins "We're going Party crashing"

Nanlaki naman ang mata naming tatlo "Bakit?" tanong ko.

Rianne shrugs "Wala lang, trip lang namin"

"So your definition of a girls night is party crashing?" I confirm.

"Yep! Party crashing that involves a little bit of Elemental Magic" she smiles in
mischief wiggling her fingers at us.

"Elemental Magic? Bawal pa gumamit non hangga't hindi pa na napapalakas ang ward na
pomo-protekta sa Academy" Gray piped up.

"Wag kayong mag alala, nasa kalawakan ang pag iisip ng mga students

ngayon dahil na approve ang Alcohol, hindi nila mapapansin na may gumagamit na ng
elements sa kanila. We're just going to prank a few of them naman eh" Carly
answered.

"Bakit kailangan nating mag suot ng black?" Tanong ko, my question directed to
Carly.

"I wan't to dress up like a spy okay?!" Carly huffs out exasperated, making us
laugh.

Ngayon ay nagtatago kami sa likod ng bushes a few meters away from the Party
grounds. The party is in full swing, plastic cups everywhere, the stench of alcohol
na medyo masakit sa ilong, at walang kamatayang sawayan ng mga teenagers. Dapat
natulog nalang sila, hangover lang yan bukas ng umaga. Masisisi rin kayo.

"Anong sinabi ni Sen sayo bago sya umalis?" Tanong ni Carly sakin.

"Be a good girl while he's gone?" Hindi ko alam kung bakit nya tinatanong pero
sumagot na rin ako.

She snorts "As expected. Wag kang makinig sa kanya"

And that's exactly what her twin said.

"Just remember girls, if We get caught tell them you're deaf and We" she gestures
to her and Rianne "Don't speak English"

Okay na creep out ako ng konti dahil sinabi rin ni Cain yan kanina. Nakuha ba nya
kay Cain yan o vice versa? Parang konektado ang utak ng kambal kahit na magkalayo
sila. Ang Weird but at the same time ang cool.

"What are we suppose to do?" Mahinang tanong ni Mia.

"Now we are going to show you some tricks using Elements" Rianne smirks.

Nagkatinginan naman kaming tatlo and watched Rianne's every

move. Tinaas nya ang kanang kamay nya then moves it in a circular motion, dumako
naman sa harap ang tingin namin pero wala kaming nakita.

The wind changed direction making me hug myself, na realize ko na kung anong
ginagawa nya. She's controlling the Wind.
Gray and Mia watched in awe, loka to si Mia kala mo hindi nya kayang gawin yung mga
ganito. Vampire naman sya.

She lifts her finger and moves it in a circular motion again, this time sa harap na
sya nakatingin. We watched as Rianne lift the contents of the cup na hawak nung
isang babae na sumasayaw kasama yung mga kaibigan nya. Hindi man lang napansin ni
Girl na umiikot na pala sa ere yung iniinom nya, lasing na siguro yun. She
continued dancing ang laughing with her friends, Rianne moves her finger to one
side and all the contents on the girls' cup splashed on her shirt. She shriek in
surprise, nabitawan nya yung cup sa gulat at tinanggal ang damit nya na ngayon ay
naka cling na ng bongga sa dibdib nya dahil basa.

Carly laughs out loud but her voice was blocked with the up beat music "You're such
a Bitch" sabi nya kay Rianne.

Rianne smirks "I take my title seriously and besides may atraso sakin yang babaeng
yan"

"Anong ginawa nya sayo?" Tanong ni Gray supressing a laugh.

Rianne looks at Mia. Napayuko naman si Mia avoiding our gaze, and now I understand.

She really formed a special bond with Mia.

Isa yung babaeng yon sa nag confront sa kanya. Well, now sasabihin ko na deserve ni
Ate yung ginawa ni Rianne, kahit na hindi nya sinaktan si Mia mali parin yung i-
confront sya ng marami sila tapos

sya isa lang.

Sa susunod talaga mag babaon na ako ng packing tape sa bag, para ready to dikit na
sasaktuhan ko nalang na walang pipigil sakin.

"Anong Rank sya?" Tanong ni Gray.

"Elite, but compared to us she's in the lower class" Rianne answers. "Kaya wala
syang karapatan na gawin ang ganong bagay sa kaibigan namin"
"Oh look there's Mason!" Hirit ni Carly, successfully changing the topic, agad
naman kaming napatingin sa harap at hinanap si Mason. He's talking to some guy I
don't know, well hindi naman ako nakikipag usap sa iba kaya hindi ko talaga kilala
yung kausap nya.

Carly laughs and holds up her palm then sways it to the right, We laugh out loud
trips forward pero agad naman syang sinalo ng kasama nya. His brows furrow at agad
namang umikot ang mata nya sa paligid, we hid behind the bush stiffling chuckles.

Sumilip ulit si Carly and motions us that the cost is clear, hinanap ulit nya si
Mason na ngayon at naglalakad papunta kung saan, she snaps her fingers at I watch
amaze ng nagkaroon ng lump sa lupa para patirin si Mason, hindi pa nakontento si
Carly ng muntik malaglag si Mase kanina gusto nya talaga makipag friends si Mase sa
lupa. He fell face first on the ground this time super lakas na ng tawa namin.

Alam kong hindi mabuti ang pagtawa sa kamalasan ng iba pero Pak. Iba kapag si
Mason! Masama ugali nyan!

"Very funny girls" he says suddenly appearing in front of us. Tinaasan nya kami ng
kilay his arms crossed over his chest.

Abort Mission! Nahuli kami! Abort Mission! Code Red! Code Red! Act Deaf!

"Anong trip nyo?" tanong nya samin. Nginitian lang namin sya at walang balak

tumayo sa kinauupuan namin, kahit na madumi.

"Girls Night" Carly answers nonchalantly.

"Diba dapat ang nasa isang kwarto kayo ngayon at nanunuod ng The Notebook or ano
pang nakakaiyak na movie habang kumakain ng junk foods like there's no tomorrow,
then share girly secrets to each other?"

"That's so cliche" Rianne snorts, Mia and Gray agrees.

"Well pwede naman nating gawin yun pagkatapos nito, we could watch something" Gray
pipes in.
"Pwede rin. Any movie suggestions?" sabi ni Carly.

"Harry Potter Marathon!" Mia almost yelled.

"Hindi mo ba kami papatulugin? Aabutin tayo ng kinabukasan non! I vote for Spider-
Man" Sabi ko.

"The new one or the old one?" Carly asks.

"Yung bago" sagot ko.

"Mas maganda yung luma" sumbat naman ni Mason.

"Bakit kasama ka ba?" bagot na sabi ko sa kanya.

"Tss mas gwapo pa ko sa Andrew Garfield na yun"

Aba tinanong ko sya kung gwapo sya? Sipain ko kaya to?

"Mangarap ka uy! Hands down mas gwapo si Andrew Garfield kaysa sayo!"

"Itigil nyo na ang away mga bata" awat ni Carly "Adri tahimik, ikaw naman Mason
maki join ka kung gusto mo pero hands down mas gwapo si Andrew kaya wag kang
mangarap"

Mason huffs out a protest pero hindi na sumagot.

"Ano nang gagawin natin?" tanong ni Mia.

"Hindi pa tayo tapos" Sabi ni Rianne at tumingin kay Carly "May atraso sakin yung
kapatid mo!"
Carly smirks "Hindi mo na kailangang sabihin, tutulungan ka namin sa kung ano ang
balak mong gawin"

Mia, Gray and I ended up watching as Carly, Rianne and Mason

plan a ruthless revenge on Cain. Pero bago pa nila gawin yon, may mga pinagtripan
pa silang ibang students.

According to Rianne napaka brutal raw ng ginawa ni Cain sa kanya nung isang araw,
Alam nyo ba kung anong ginawa ni Cain? Malamang hindi dahil hindi ko pa naman
sinasabi.

Pero ang napaka brutal na ginawa ni Cain ay... winala nya ang make up kit ni
Rianne. Apparently galing yon sa Paris kaya kailangan mag bayad ni Cain. May
nilagaw silang kung anu-ano sa locker ni Cain, syempre si Mason ang Master Mind,
forte nya yung ganon, expert na expert na yan sa mga kalokohan at ako ang living
proof na naka experience ng pinagagagawa nya. Malay ko kung saan nya kinukuha yung
mga abubot nya, may supplyer ata ang loko. May inabot pang bote ng kung ano si
Mason kay Rianne bago sya nga paalam at umalis, dahil raw ang mga gwapong katulad
nya kailangan ng beauty sleep, next time nalang daw sya sasama sa Movie night
namin.

Late na rin kaming nakabalik sa Leisure room, Carly and Rianne lend us their
clothes dahil hassle pa kapag bumalik kami sa Dorm. Hindi kasi sila pinayagan na
maglagay ng maliit na theatre sa Leisure Room kaya malaking TV lang ang meron sila
so we'll have to stick with it, We moved the couch at inilatag ang malaking
comforter, ang maganda kay Rianne at Carly, okay lang na matulog sila sa lapag
walang reklamo o side comment man lang. Katulad ng napagkasunduan namin, We watched
The Amazing Spider-Man and fangirl over Andrew Garfield the whole Night.

-----------

Yung normal na naririnig kong huni ng ibon tuwing Sabado ng umaga kapag nagising
ako ay wala, sanay kasing magbukas ng bintana si Gray pag gising nya kaya fresh na
fresh ang morning namin, instead I heard soft snoring. Hindi yung tipong makakapang
gising na, low lang at komportable na pag hinga. I felt something laid over my
waist the pressure making me groan.

I snuggled in my soft pillow but my face scrunched up when iba ang naamoy
ko...hindi ganito yung amoy ng unan ko. The I remembered na wala pala ako sa Dusk,
nasa Leisure room pala ako at nakahiga ako ngayon sa sahig ng living room. I pop
one eye open and it took me a few seconds to get my clear vision, the first thing I
saw is Rianne's back.

Rianne? diba si Mia yung katabi ko kagabi? saan kaya gumulong yun?

Biglang may gumalaw sa tabi ko and the pressure on my waist tightened, I sleepily
stared at the arm draped over my waist wondering kung kaninong kamay to. Hindi ko
trip gumalaw at tignan kung sino, but then nakita ko yung ulo ni Cain...

Pinag gigitnaan sya ni Rianne at Carly, Rianne's head laying on his arms as they
both sleep. Then na realize ko na wala na pala si Mia at Gray. Asan na yung dalawa?

Then I stiffened, knowing that he's the one behind me. My mouth simply dropped and
I turned seeing Senri sleeping next to me.

His brows furrow like he's confused when I moved but then his face relaxes and
tightens his hold on my waist, Holy Packing Tape. Medyo creepy tong ginagawa ko
pero shems, para akong pumasok sa ibang

mundo habang pinapanuod syang matulog. The light snoring was coming from him, his
mouth slightly open, his even breathing relaxes me in some way. Gusto kong hawakan
yung mukha nya pero pinigilan ko ang sarili ko, ayoko bulabugin ang mahimbing nyang
tulog.

He looks so relaxed na para bang walang na e-exist na problema sa mundo, sa

nakapikit nyang mata hindi mo alam kung anong bubungad sayo. Mukha syang Angel pero
once na dumilat na sya mukha parin syang Angel pero may iba ng vibe. Para syang
Sedated na storm, kalmado pero kapag nagising na hindi mo na alam kung anong
gagawin mo dahil hindi mo talaga alam ang magiging reaksyon or emotion ni Senri.

But Senri Sinclaire Sleeping. Oh God.

I need to take a picture of this!

Kinapa ko yung cellphone ko na nasa ilalim ng unan pero wala. Kinapa ulit, hindi ko
inaalis ang tingin ko kay Senri. Getting frustrated, I twisted my body making sure
na hindi ko magigising ang tulog na angel sa tabi ko, nakita kong out of reach ng
aking delicate hands ang cellphone ko. Pano naman nakarating yun dun?

I tried reaching for it pero biglang gumalaw si Senri, he snuggles closer yung mga
hibla ng buhok ko nakadikit na sa pisngi nya then he sighs and naging even ulit ang
pag hinga nya.

Ginawa nya na akong Teddy Bear but I don't mind, kung ganito ba naman ang makikita
ko pag gising mag rereklamo pa ba ako? Hindi na no! Kaya nga gusto ko syang kuhanan
ng picture, isa to mga memorable na morning ko, and it's a first for us.

A sound startles me back to reality, inalis ko naman ang tingin ko kay Senri and
saw Cain with his mouth open.

Kung gusto kong kuhanan ng picture si Senri....mas

gusto kong kuhanan si Cain! Pwede ko ring ibenta yan! Pero baka masira ang social
status ni Cain dahil sakin.

Cain's breath hitches, biglang gumalaw si Carly sa tabi nya her hand wandered to
Cain's mouth and closed it then she snuggled to her brothers' chest wrapping her
arms around him.

Pinipigilan kong tumawa kaya napangiti nalang ako. Seeing all of them sleeping at
take note sa sahig pa, naramdaman ko na ang swerte ko pala. Nagkaroon ako ng
kaibigan na katulad nila. Kahit na masakit sa bangs si Cain, he holds a special
place in my heart sama nyo na rin si Mason. Sooner or later pag titripan rin ako
nun. Alam kong hindi lang sya makahanap ng timing.

Binalik ko ang atensyon ko sa cellphone kong hindi ko maabot. Kailan kaya to nagka
paa? Ang layo ng dinayo! Kung naiinitan sya sa tabi ng unan ko edi sana sinabi nya,
inilagay ko sana sya sa coffee table bago ako matulog. Mga ilang segundo ko rin
tinry na abutin to pero hindi ko talaga kerri dahil kapag gumalaw pa ko, baka
magising na si Senri.

Too Late. Gising na sya.

Senri moves, tinignan ko sya. His eyes slowly opens, he blinks, dark orbs looking
lost for a second but then he sees me.

"What are you doing?" He asked, his voice husky.

Packing Tape ka Senri, hindi mo ba alam na ipinagbabawal sa mga gwapong nilalang na

katulad mo ang mag salita kapag bagong gising?! Packing Tape ka talaga. Makasalanan
ka! At nagkakasala rin ako rin ako dahil sayo!

"Wala. Sige tulog ka na ulit" I gave him a sheepish smile and returned to my old
position. He continues to stare at me "Anong gusto mo kantahan pa kita para
makatulog ka?" tanong ko, keeping my voice low dahil tulog pa yung tatlo.

"Kagigising ko lang tapos papatulugin mo ulit ako?" bagot na sabi nya.

May point sya pero gusto ko lang naman syang matulog ulit dahil hindi ko pa sya
nakukuhanan ng picture. Sayang lang yung effort ko sa pag abot ng cellphone.

"Anong oras na ba?" Biglang tanong ko. Tumingin si Senri sa digital clock na nasa
maliit na mesa "7:22" sagot nya.

Kung nandito sila ni Cain ngayon, anong oras sila umalis sa Rosehill? Nag drive
sila ng ganon kaaga?

"Anong oras kayo dumating?"

"4am" matipid na sagot nya. Tatlong oras palang ang tulog nya, and he still looks
tired.

"Bakit naman kasi kayo bumalik agad? Pwede naman kayong mag overnight doon. Nag
drive pa kayo ng ganong oras pabalik dito"

He shakes his head "I wanted to get back as soon as possible"

"Why?"

"Because I know you'll be here"

=================
Author's Note (Not an Update)

---

Hindi po ito Update! Sorry! but please read :) May important announcement lang ako
^_^

(Akala ko kasi aabutin ako ng 3 or 4 hours bago ko ma post ng edited version of

SA, pero inabot lang ako ng kalahating oras hahaha.)

Katulad ng sinabi ko last week, I'm editing SA. I made it more original, para
naman wala ng mag sabi sakin or message na kinopya ko ang SA sa Vampire Knight.
Yung iba kasi minsan hindi nakakaintindi ng word na "Inspired" -__- Seriously,
nakakahurt ng feelings.

Kaya nung one week kaming walang wifi, ginamit ko na ang oras na yon para mga
edit. May mga changes talaga pero hindi naman marami. I suggest na basahin nyo ang
buong story, kung trip nyo pero kung hindi okay lang naman. Just ask me if you're
confused pag dating sa future chapters, sasagutin ko :)

And importanteng basahin nyo ulit ang Sixth and Seventh Chapter, and yung Adventure
nila sa Terra Veneficas (Nakalimutan ko na kung anong chappy hahaha). May mga typos
parin naman dahil tinatamad akong basahin word by word kaya sorry for that XD

Like I said, Posted na ang Edited Version and you guys can judge it. Sabihin nyo
kung anong gusto nyong sabihin! Go lang!

Thank you for waiting patiently Sinclairians! Malapit na ang UD, promise yan :)
Since wala kaming pasok bukas, magsusulat ako buong araw! ^_^

=================

Chapter Thirty-two

Chapter Thirty-two

Maraming beses ko ng sinabi na hindi ko tipo ang mga Party at kung anu-ano pang
achuchu na event dahil, for One.. Ayoko mag make up, Two.. Ayoko mag heels, Three..
wala naman akong gagawin sa ganong klaseng event.
Wala bang hustisya sa mga taong maganda tulad ko na ayaw sumama sa isang party?
Yes, pumayag ako pero para sakin parang spur in the moment lang yun dahil kay Yna
then sayang rin naman yung dress na binili ni Carly, total ayaw rin naman akong
pasamahin ni Senri.

Hay. Wala na kong magagawa, Heto na eh. Tapos na ang lahat, naging coloring book na
naman ang face ko at ang paa mga ilang minute nalang mangangalay na kahit na hindi
pa ako naglalakad.

"You know, it's called Killer heels for a reason" Carly mused looking down at me
"It's either you use it to kill someone or it kills you"

Possible ba na mas gumanda pa si Carly sa ayos nya ngayon? She looks like a
princess if you ask me. If she wasn't a Vampire then she would be a Goddess.

"How apt" Bagot kong sagot at tumayo . Nandito parin kami sa kwarto nya, si Rianne
lumabas na para sabihin kay Cain at Senri na tapos na kami.

"You look Beautiful Adri" she gushed. "Mukhang hindi hihiwalay si Senri sayo buong
gabi"

I blushed. Shemay naman oh! Kailangan pa ban yang sabihin yan? "Gray isn't my
color" I mumble.

I'm wearing the dress she proudly picked herself, it was a strapless gray dress
with a bodice that perfectly cling to my curves, then flowed to my feet hiding the
"Killer Heels" I was wearing,

binili rin ni Carly and Heels at kung anu-ano pang accessories na suot ko ngayon.
My hair side swept exposing my right shoulder.

"Nonesense! Bagay na bagay sayo!"

"Picturan muna kita bago tayo lumabas!" sabi nya.

"Ano to JS Prom? Buong gabi mo naman makikita ang pagmumukha ko, magsasawa ka lang
kaya hindi mo na kailangan ng picture"
Dumiretso na ko sa pinto bago pa sya makakuha ng Camera pero pinigilan nya ako.
"Sandali lang! Kailangan may grand entrance!"

I roll my eyes and opened the door, grand entrance? Tatlo lang naman yung
naghihintay samin sa labas.

"The difference between Pizza and your Opinion is that I asked for Pizza" Bumungad
sakin ang boses ni Cain, mukhang nagtatalo na naman sila ni Rianne. Ewan ko ba kung
galit sya sa pinsan nya or ano, dahil ang laman pala ng bottle na binigay ni Mase
sa dalawa ay itching powder, a classic trick, Hindi ko alam na effective rin pala
ang ganon sa mga Vampires, well nilagay nila ang itching powder sa mga damit ni
Cain. Kaya ayun buong umaga syang kinakati na hindi nya alam yung dahilan.

Rianne and Carly laughed their ass off bago nila sabihin ang ginawa nila. I was
expecting Cain to get mad, but he just stormed off then returned with different
clothes, itch powder free this time.

"And I want her opinion, Not yours" Cain gestures to me. "Soooo A, ano gwapo ba
ako?" he wiggles his eyebrows at me with a pizza in hand making me laugh. Nag
thumbs up naman ako "Gwapong gwapo!"

He's wearing black tux with a black bowtie, dumagdag lalo ang appeal ni Cain dahil
sa suot nya. Hindi na ata nya kinaya ang gutom dahil he's happily munching on a
pizza, walang takot na baka madumiihan yung damit nya. Cain talaga oh.

"Ang ganda mo rin A! Nagmukha ka ng Tao!" Hinampas ko naman sya ng clutch na hawak
ko. Rianne laughs next to me.

Senri appears from his room, adjusting his cuff links. He stops ng nakita nya ako.
Nag high five naman si Carly at Rianne "We did a great job cousin"

Senri walks closer and grabs my waist "You look beautiful, but I like you better
without make-up" he whispers.

"Ditto"
"I think gray isn't my color" I told him. He laughs "I like it"

Mukhang narinig ni Carly ang sinabi ni Senri ."See? he likes it!" she said giving
me a pointed look.

"All right Guys! Let's get this show on the road!" Cain yells finishing his last
slice of Pizza. Hindi ko alam kung excited ba sya or normal lang talaga sa kanya
yan.

Rianne elegantly leads us out, she's wearing a soft pink dress making her look more
of an Angel than a Vampire.

"Hindi ba nakakahiyang lumabas? Baka may makakita satin" sabi ko. It's Saturday
night and maglalakad kami hanggang parking lot, so sa Building A kami lalabas dahil
nandito ang Leisure Room.

Cain turns to me with a shit eating grin on his face "Flaunt what you've got Girl!"
he says in a girls' tone making me laugh.

"I worry about you sometimes Cain" Senri said.

"Come

on! Magsasaya tayo ngayong gabi and this is Rosehill we're talking about, we can do
anything and get away with it"

"What's with you and Illegal things?" Tanong ko.

"What's the point of being alive if you don't at least try and do something
remarkable?" he quotes.

"And by remarkable you mean doing Illegal stuff?"

"Hell Yeah!"
"I agree with Senri, I worry about you sometimes" Rianne speaks up.

"I repeat, The difference between Pizza and your Opinion is that I asked for Pizza"
Cain glares at his cousin.

"Buong gabi bang naka repeat para sakin yang linyang yan?" Rianne raise her brow
amused.

Cain opens his jacket at may kinapa sya sa loob ng bulsa, he fished out a folded
paper and opened it then showed it to her "I'm not talking to you" is written with
Bold black ink.

"But you just did" Rianne points out. Cain groans "Just don't talk to me, hayaan mo
naman akong magalit sayo kahit ngayong gabi lang para bukas okay na tayo"

I laugh at that. Nakakaloka talaga to si Cain.

"Fine" Rianne laughs and walk next to Carly. She rolls her eyes at her Brother's
antics.

We reached the empty parking lot without anyone seeing us. I stop in my tracks, my
mouth hanging wide open "You drove all the way to Rosehill to get this?" I asked in
bewildered. Two expensive looking cars na mukhang out of place dito sa parking

lot ang nasa harap ko.

"Yep" Cain answered popping the 'p', standing next to the expensive blue sports car
grinning at me like a maniac. "I've finally reunited with my beautiful Sofia" he
says caressing the hood.

"You named your Car Sofia?" bagot kong tanong sa kanya. "Wag mong sabihin sakin na
may pangalan rin yang sasakyan mo?" I turn to Senri giving him the same look.

Boys and their Toys.

"Tss masyado raw syang 'Cool' para pangalanan ang sasakyan nya" Cain snorts. Carly
rolls her eyes "Tara na nga! Baka kung saan pa mapunta ang usapan nyo"
Nauna ng pumasok sa sasakyan ni Cain si Carly then Rianne follows. Cain clamps his
hands together looking more excited than a boy on Christmas morning.

Senri smirks "Looks like you're riding with me beautiful lady" I roll my eyes at
him, how can I resist him kung ganito ka ganda ang mood nya ngayon?

He opens the door for me and the smell of leather hit my nostrils. "Gusto kong
tanungin kung anong klaseng sasakyan to pero baka malula lang ako sa presyo"
Natatawa kong sabi sa kanya pagpasok nya.

He laughs "It's a Lamborghini Huracan, Cain and I bought it in Germany last year
bago pa maging available dito. Hindi ko na sasabihin sayo yung price kasi baka
malula ka nga"

"Pera mo ba ang ginamit mo sa pagbili nito?" Nagtatakang tanong ko.

"Katulad ng ibang Teenager bawal akong humingi sa magulang ko ng pera kung may
gusto akong bilhin" He answers and starts the Car following Cain's lead.

"Saan ka kumukuha ng pera?"

"Savings" Simple nyang sagot. Buti pa sya ang savings nya pwedeng pang bili ng
ganito ka gara na sasakyan, yung akin hanggang chocolate lang.

"So dumayo pa kayo ng Germany ni Cain para lang bilhin to?"

"Trip lang talaga naming pumunta ng Germany at napadpad kami sa isang Car showcase,
naging interesado si Cain kaya pinilit nya akong bilhin namin. Nakita rin pala
namin noon si Mason"

"Speaking of Mase, Hindi nagparamdam sakin buong araw yung lokong yun ah" Kinuha ko
ang phone ko and checked for texts pero walang kahit isa na galing sa kanya. Hindi
ko rin sya nakitang nagagala sa Academy, saan kaya yun sumuot?
Bago ko ibalik ang cellphone ko bigla itong nag vibrate indicating a text, it's
from Gray wishing me luck for the Party. Maaga silang umalis ni Mia, feeling ko sya
ang may dahilan kung bakit napadpad sa kung saan ang phone. Nasipa nya ata pero
okay lang naman, dahil pag gising ni Senri ilang minuto lang ng pag uusap namin
inantok na sya kaya pinatulog ko na, after fifteen minutes naging instant
photographer ako.

Pwede kong ibenta yung mga picture nya kapag kapos ako sa pera.

"You know, Car rides can be really awkward without music" I told him.

His lips quirks up in a faint smile and he scrolls through his playlist and finally
picks a song, the soft tune of River flows in you plays, now I'm the one smiling. I
love this song.

"Alam mo I never expected you to be a guy who loves classical music"

"How so?"

I shrug "Kung sa physical appearance mo titignan, mukha kang lalaki na mahilig sa

pop-rock boy

bands, sa katunayan nga mukhang kang member ng isang band. You know with you being
an introvert and all"

"Introvert" he shakes his head.

"But you're laughing and smiling, that means you're growing out of it"

"Ang dami mong napapansin pag dating sakin"

"Ganon ka rin naman sakin" I countered. "And everything I do doesn't seem to shock
you, hindi katulad mo mahirap basahin"

"You beguile me Adrianna" He says glancing at me with a faint smile on his lips.
"You can charm anyone by just being yourself"
Beguile. Big Word.

"Just so you know, You 'shock' me in more ways you'll ever know"

Ooh That rhymed.

"Weh?"

"Nung nag selfie ka gamit yung camera ko" He starts

"That shocked you?"

"When you took a picture of me"

"Okay..gusto ko marinig ang lahat ng sasabihin mo" Natatawang sabi ko. Ganon pala
ang effect ng mga kalokohang ginagawa ko sa kanya?

He smiles "When you're willing to go anywhere with me"

"Your love for chocolate"

Shocking pa para sa kanya yun?

"When you say my name"

"Senri" I tease and he laughs.

Cain's car stops, nagkatinginan naman kaming dalawa. Bakit kaya sila tumigil?
Senri parks his car next to theirs' dahil wala namang dumadaang sasakyan, para
kaming nasa private road. Cain steps out of the drivers' side, lumabas naman si
Senri para alamin kung anong problema. I watch as the boys exchange words, hindi ko
Makita ang reaction

ni Senri because his back is turned to me, Cain's eyes turned to an look na para
bang nagsasabing 'I'm innocent as a bunny', since I'm inside hindi ko margining ang
sinasabi nila then I saw Carly poke her head out the window and yells at them.
Binatukan muna ni Senri si Cain at bumalik na loob.

"Anong meron?" Tanong ko.

"He wants to ride with us" He answers. Cain climbs in the back seat beaming at me.

"I hope you don't mind A" sabi nya sakin. "I don't" sagot ko looking back at him.
Okay lang naman sakin na nandito si Cain.

"I do" Senri grumbles and starts the car.

"Kung nandito ka, sino mag dadrive sa sasakyan mo?"

"Si kambal" sagot nya.

"Bakit bigla mong naisipan na lumipat dito?"

"For a stupid reason I assume" Senri grumbles again.

Sumandal si Cain and folded his arms on his chest "I can't stay mad at Ri if she's
acting all cute"

I laugh and Senri rolls his eyes "You do know she's doing that to tease you?"

"Bakit ba kasi game na game kang magalit sa kanya kahit hindi mo naman kaya?" I
ask.

"You can't even stay mad at Carly for two minutes" Senri adds.
"Oh come on! I transferred here to get some peace, don't gang up on me!" reklamo
nya pouting like a child then his eyes lit up, he leans in grinning at me.

"You're going to meet the folks!" he says.

I suddenly turned nervous. Shit. I forgot at about that. Masyadong preoccupied ang
isip ko sa pagrereklamo sa party at nakalimutan ang tungkol

don!

Hindi ko nga alam kung anong klaseng party ang sasalubong sakin, is it a family
party? Nakakahiya naman dahil sinama pa nila ako, I feel like I'm intruding. What
if they don't like me? Well Yna likes me, and then the're this Jake guy na
minention nya noong date namin ni Sen, makikilala ko kaya sya ngayong gabi?

The big question here is..How am I going to act?

I'm meeting a Family of Purebloods for Christ sake!

"Don't remind me" Senri grumbles.

"Ayaw mong makilala ko ang magulang mo?" I raise a brow at him.

"Ayoko lang makilala mo ang buong pamilya ko"

"Ouch Sen" sabi ni Cain making a face. "We're not even related" bagot na sabi sa
kanya ni Senri.

"But I am part of your family so that makes us brothers" He points out. "And
Brothers love each other!" Cain swiftly kisses Senri's cheeks making me burst out
laughing.

Senri grumpily rubs his cheeks making a disgusted face then his expression turns
hard "If I weren't in such a good mood I would've thrown you off a cliff by now" he
says through gritted teeth.
"Good mood ka pa sa lagay na yan?" Natatawang sabi ko while Cain is grins in
triumph.

"Don't ruin it" He said. "And Cain, don't touch me for the rest of the night if you
don't want your bones broken"

Cain laughs out loud "Can't promise that Sen"

I shake my head "Gray was right, You guys are a storm bundled up in one" A smile
crept on my lips as I remember her words.

"Now

I'm interested" Cain leans in again "Anong sinabi nila tungkol samin noong una mo
kaming Makita?"

"Who? Gray and Mia?"

He nods "Dali sagutin mo na!"

I purse my lips thinking back at the time nung una ko silang makita sa Dining Hall
"Umm they were shocked to see you" I stated.

"Everyone was. Apparently may rumor na kumalat na hindi kami aattend ng SA this
school year"

"Sabi nila MIA raw kayo buong summer" I said "Ano nga bang ginawa nyo ?"

Cain looks at Senri and he shrugs "We were training in Pensylvania"

"Training? Para saan?" Now I'm Interested.

"We were training to Master our abilities" Cain answers

"For high rank Vampires like us, It's important to Master our Abilities and have
full control over it" Senri adds.

"Diba sabi mo pag-aaralan nyo rin ang ganyan sa Monday?" tanong ko sa kanya.

They both nod "Mastering an ability is not that simple A, may different levels
kaming kailangan i-unlock to have full control over it, the Elemental Training is
just a plus"

"What do you mean?"

"Alam mo naman yung ability ko diba? Well hindi ko pa 100% controlled and Empathy
ability ko, and then I have to unlock the Mind Reading stage and it will be messy"

"Mind Reading?" Nanlaki naman ang mata ko.

He nods again "Yes and then there's mind control. We have to train really hard
being high rank Vampires. The commons and turned have it

easy, elemental magic lang ang kailangan nilang pag aralan"

Only Purebloods and Elites have abilities. At first I thought it was fun to have
cool powers pero mahirap pala.

Kung nahihirapan na si Cain sa pagiging Empathy paano pa si Senri?

"What about you?" I ask him.

He sighs "I've had it much harder compared to them"

"You're going to face hell Bro" Cain says patting his shoulder.
"I told you not to touch me" Senri's jaw tightens.

"Chill" Cain puts his hands up in defense. "Balik ulit tayo noong una mo kaming
nakita, ano pang sinabi nung dalawa?"

I shook my head thinking again "Well they indulged in fangirling a bit before
telling me your names, nung nagtanong pa ako they shut me up and said 'It's up to
you to know who they really are'"

"Paano mo naman nalaman ang tunay na Identity namin?" Cain grins.

"Carly told me about the Pyramid and your Ranks"

"That was the time you fainted when she told you about Sen, Right?" He teased

Senri's lips quirks up, great now he's the one interested.

"You were pissed at me okay? Hindi magandang feeling na alam mong may isang
Pureblood na mainit ang dugo sayo!" I defended directly at Senri.

"Pinag tripan mo kasi ako"

"Nag sorry naman ako eh! Saka kasalanan ko bang ang hina ng boses mo?"

"Hoy wag kayong mag away! Kapag nag away kayo ako na ang sisisihin ni Carls"

I turned to him "Bakit naman?"

"Tuwing may nangyayaring masama at kung ano pa, ako palaga ang number one suspect
ni Carly"

"Mukha ka kasing kriminal" Sabi sa kanya ni Senri.

Cain scoffs "Sa gwapo kong to?"

Bago pa ako makasagot, I heard a beeping sound coming from Senri's phone nan aka
kabit sa speaker.

"Hey guys and girl" Carly's voice said.

We said 'Hey' in chorus.

"Gusto ko lang sabihin sayo Adri na were approaching Rosehill dahil alam kong
nagtatalo kayong dalawa dyan and probably forgot to inform you"

"I can feel you rolling your eyes at me Cain" she says "Wipe that smirk of your
face Sen"

How she managed to know that is beyond me. Pero tama sya dahil iyon nga ang
expression ng dalawa. Carly hang up, napatingin naman ako sa labas. Hindi ko
napansin na nandito na pala kami.

Nothing looks out of the ordinary. Katulad ng Hangrove maraming puno ang Rosehill.
Why is it even called Rosehill? Senri turns to curve driving down to a different
road.

I stare in awe as beauty unfolds before me.

The moon enlightens the beauty of Rosehill, The tall hills and large mass of land
is picturesque. It's breath taking.

"Welcome to Rosehill, The Land of the Sinclaire's" Senri says smiling.

A honk drags me back to reality as four black cars closed us in, escorting us.
Nauuna parin

samin ang sasakyan ni Carly at Rianne, and they too are escorted by black cars.
Napansin kong papalapit kami sa isang mataas na structure, but I can't see it
clearly.

After a few second nakita ko na rin. Napasinghap ako bigla "That can't be someone's
home. I refuse to believe it"

Dumbfounded, I gaze at the Castle in front of me. Akala ko sa ibang bansa lang ako
makakakita ng ganito, yun pala sa labas ng Hangrove meron na.

"Well believe it Sweetheart, I live here" Senri smirks cutting the ignition. We
stop in front of the entrance, Two big oak doors wide open pero ayokong silipin
kung ano ang nasa loob.

Senri climbs out and walks to my side, he opens the door at inilahad nya yung kamay
nya sa harap ko. I take his hand and grin at him "You're not fooling me Sinclaire,
you're no gentleman"

My feet step on the ground, the cool evening breeze hitting my skin making me
inwardly shiver. He kissed my hand "My family is finally going to meet the girl who
captured my heart"

I lightly slapped his shoulder "Don't say that! Ayokong pumasok sa loob na mukhang
kasing pula ng kamatis"

He laughs and shook his head. The twins and Rianne approach us, all of them
beaming.

A tall man in a black suit appears next to Senri and bows "Welcome back Young
Master" he says, he stayed in a bowing position hanggang sa tumigil sila Carly sa
tabi ko. Senri gestures him to stand, the man clamps his hands together and lowers
his head avoiding eye contact. "Young Master,Your parents have

been informed that you've arrived" Senri nods and the man steps aside.

He hooks his arms with mine giving me a comforting smile "Ready?"

"As I'll ever be" I sigh.

"Remember Adri, you don't have to please anyone. Just be Yourself" He said. I nod
taking in a deep breathe.

This is it Adrianna. Just be yourself and do not over think and most
importantly..Keep track of your words.

Keep track of my words. Keep track of my words. Keep track of my words.

I repeat the mantra hoping na sana magawa ko nga yon. This is not the time para
maging motor mouth ako.

Senri leads us in, people in black suits standing by the door and others walking
came to an abrupt stop and bowed. I bit my lip, my breathing erratic. Senri noticed
it and gave me a comforting smile. I gave him a faint smile in return.

We step in, I immediately heard the soft tune of a classical piano but hindi
familiar sakin yung song.

"Its Chopin's Prelude in E-Minor" Senri says ad if reading my mind.

I bit my lip harder, ignoring his words. I can feel eyes on me, on us.

I boldly let my eyes roam again, tama ako nasa isang ballroom nga kami. Tall glass
windows were on the west side illuminating the moon from outside, a big chandelier
on top of us, glasses clink and soft laughter flows around..Everything looks
Elegant.

This is not my scene. Hindi ako bagay sa mga ganito.

Then my gaze landed on everyone. Vampires

I'm in a room full of Vampires.

Dapat hindi na ako bago sa feeling

na to but they're no ordinary Vampires, I can feel it. My eyes are on them and
their eyes are on me.

If this happened a few months ago then I would running away for my dear life but
hindi. I stood there, Senri's arm protective looped with mine, The Twins and Rianne
stood next to us. Head held high, radiating power.

They're letting everyone know that I'm part of them.

An exited laugh brings me back to reality "Finally nandito na kayo!" Yna approach
us smiling warmly, an unfamiliar guy with here.

Niyakap nya ako at ganon rin ang ginawa nya sa apat. The boy stands examining me
from head to toe, at ganon rin ang ginawa ko sa kanya.

He's tall, he looks my age, soft brown hair and lean built. Alam kong related sya
kay Senri dahil parehas sila ng eye color, though darker and kay Sen.

"Jake, hinanap kita kagabi pero sabi ni Yna umalis ka raw" Sabi ni Cain giving the
guy a pat on the shoulder.

So this is Jake.

"Hindi mo na kailangang tanungin dahil alam mo na kung nasaan ako" he answers

smirking.

"Who's her?" tanong nya gesturing to me.

"She's off limits" Carly answers fast.

"I asked for her name" Jake mutters.

"Adrianna Walter" I gave him a nod, hindi ko sya hahawakan. Malay ko may kakaiba
palang ability to.

"She's my girlfriend" Senri finally speaks up.

"Oh so ikaw pala yung kinikwento ni Yna" Sabi ni Jake.

"Ang ganda nya no?" Yna gushes.

"Jake Sinclaire" He formally introduced. Draping his arm on Yna's shoulder

"Kanina pa kayo hinihintay ni Tito at Tita" sabi ni Yna.

"Sinabi mo ba sa kanila na kasama namin si Adri?" Tanong ni Carly. Yna shakes her
head "Sabi ni Kuya wag kong sabihin" she said gesturing to Senri.

"Ano meet the parents na ba?" Tanong ni Cain "Sure akong kasama ng Parents mo ang
Parents namin" sabi nya kay Senri.

Senri sighs and nods. Yna and Jake leads us, my heart stars to beat faster. I can
still feel eyes on me.

"Now I'm the one who's nervous" Senri whispers and moves his arm to my waist.

Senri Sinclaire nervous. Who would've thought? But by him saying that partially
calmed me down.

Keep track of your Words Walter. I reminded myself.

-----------------------------------------------------------------------------------
-
I 'edited' the story not 'changed' it. Bakit ko pa babaguhin ang story na minahal
ng readers since sa simula palang? May binago lang akong scenes, and 3 scenes lang
siguro yon. Kaya nga sinabi ko na kung trip nyong basahin ulit then go, if hindi
pwede kayong mag tanong sakin kung maguguluhan kayo sa future chapters. I'll gladly
answer them.

=================

Chapter Thirty-three

Chapter Thirty-three

Sa buong buhay ko never kong naisip na gagawin ko ang "Meet the Parents". Ni hindi
ko nga inaasahan na magkaka boyfriend pa ako, meet the parents pa kaya? As my feet
steps on the expensive marble, my heels clicking in every step, my breath hitch. I
feel like I'm going to throw up any second.

All of this is new

The Parties

The Etiquette

The Elegance

The Places

The Atmosphere

Ganito ba ang feeling kapag nahigop na ako sa mundo ng mga Vampires?

Bigla ko tuloy natanong sa sarili ko.. Bagay ba ako sa mundo nila?

Napasinghap ako ng makita ko na sila. A Man, he looks like he's in his late
thirties or early forties, I don't know, sa isang tingin palang alam ko na kung
sino at ano sya. He radiates power yet, not intimidating. He resembles Senri in
some way. His arm wrapped around a petite woman with a broad smile on her face. She
looks beautiful, now alam ko na kung saan nakuha ni Senri ang kulay ng buhok nya.
Her dark hair is high up in an elegant bob defining her beautiful face. They were
both talking to a couple, who I assume are the twins Parents.

Senri's arm tightens around my waist as we get closer. Carly partially calms me
down as she breaks in a run, heels and all, and bounds in her Father's arms.

"Papa!" she yells. Cain laughs

and hugs his Mother, Rianne mumbles something to Cain's Mother na hindi ko
narining. My eyes drifted from the beautiful sight and locks with Senri's Mother.

"Who's this beautiful lady?" she asks glancing at Senri but her eyes kept on me.

"Ito ba ang hindi masabi sa amin ni Yna kahapon pa?" Senri's Father asked smiling.

Yna laughs next to Jake "Sabi ni Kuya wag ko raw sabihin. So Kuya, do I get a prize
for not telling?"

Senri rolls his eyes at hindi nya sinagot si Yna, he then takes a deep breath and
gazes at me "Adrianna Walter meet my Parents Sander and Selina Sinclaire"

Both of them gasp, napayuko naman ako avoiding their eyes "Good evening po" I
mumble.

Senri's Mother steps forward "Hija, can I hug you?"

Say What?!

Napantingin naman ako kay Senri in panic. Gusto akong yakapin ng Mama nya?! He
gazes back at me then shrugs. I reluctantly step forward and then engulfed in
Selina's arms "I'm sorry about your Father sweetheart" she whispers.

My breath hitch but I hugged her back. I somehow lost my voice, ano bang sasabihin
ko? It's okay? Edi nag sinungaling na ako. Binitawan nya na ako and studies my face
"You grew up to be a very beautiful girl"
 "She's very beautiful, isn't she Sander?" she said glancing at her Husband who was
studying my face.

"You have your Father's face and his eyes" He said

"I never thought I'd see you again Adrianna and with my son" he smiles warmly at me
wrapping his arms in his wife's waist again.

"I told you they'll love her" Carly speaks up next to her Father.

"Actually you don't need to worry Sen because they already love her bago mo pa sya
ipakilala" Cain adds. Senri smiles in relief scratching the back of his head na
para bang nahihiya sya, I wanted to laugh dahil ang cute nya tignan pero pinigilan
ko ang sarili ko.

"Well kung tapos na ang meet the parents' portion nyo, samin naman sya okay?" Carly
pulls me at iniharap nya ako sa magulang nya. Cain smiles broadly draping an arm on
my shoulder "I want you to meet Adrianna Walter and future wife ko"

"Huy wag ka ngang mag salita ng ganyan, may pumapalag sa likod mo" bulong ni Carly.
True enough, Senri was glaring at Cain, kulang nalang ay mabutas ang likod ni Cain
sa tingin nya.

"Joke lang bro"

"Tumino ka ngayong gabi Cain, baka nakakalimutan mo nasa Rosehill tayo" bagot na
sabi ni Senri sa kanya. Yna was giggling while Jake stifles at laugh, Senri's
parent s both shake their head. Sanay na sanay na siguro nila sa pagtatalo ng
dalawang to.

"Nice to meet you Adrianna" bati sakin ng Mama ng kambal smiling warmly. "Ang sakit
nila sa ulo ano?" natatawang sabi naman ng Papa nila.

"Sanay na po ako"

"Buti naman, nako kung hindi pa sasakit ang ulo mo dyan" Sabi naman ng Mama ni
Senri.

"Mas masakit naman po sa ulo maging magulang nilang apat"

All of them laugh out loud except sa tatlo, Rianne's laughing

dahil wala naman ang magulang nya dito.

"Bro ang sakit nya mag salita, hiwalayan mo na! tapos uwi na tayo, Iwan na natin
sya dito" Cain says pointing an accusing finger at me.

"I'm wearing Killer heels for a reason Cain" I glower at him.

"Joke lang A! Wag mong seryosohin ang mga sinasabi ko. Hindi ko iiwan ang isang
magandang dalagang tulad mo" Mabilis na sagot ni Cain sabay yakap sakin.

"Hands off!" Senri grumbles

Senri's Father shakes his head "Now I'm starting to regret telling all of you to
come here tonight"

"Oh come on Tito you love us!" Carly gushed. "And on the bright side you got meet
Sen's girl" Rianne adds.

"Kung hindi pa naming sya dadalhin dito, hindi nyo pa sya makikilala" Carly points
out.

I let out a relief sigh. Hindi ito ang inaasahan ko pero this atmosphere makes me
feel at ease. It feels light and makes me forget that I'm talking to High Rank
Vampires and I'm in a room full of them.

"Kuya can I borrow her for a minute?" tanong ni Yna "My friends are here and
they're dying to meet her"

"We'll talk to you later Hija" Senri's Mother said. "It was nice seeing you again
Adrianna" her husband said.

"Nice Meeting you po" I gave them a polite nod knowing na magkakausap ka kami
mamaya. Yna grabs my hands and leads me to a group of girls. Apat sila and they're
younger than me, base na rin sa itsura nila.

"Girls this is Adrianna, sya yung kinikwento ko sa inyo" Yna said.

I gave them a polite smile. Tinignan nila ako mula ulo hanggang paa, this time
hindi na ako uncomfortable

instead I felt a sudden rush of confidence. Base sa mga tingin nila, hindi maganda
ang ugali nila lalo na yung isang naka green dress. I can tell that they are
spoiled brats.

"We're starting to think na Gay si Senri dahil hindi naming sya nakikitang may
kasamang babae bukod kay Carly and Rianne" One said.

"So are you Senri's friend?" Tanong ng isa na wala akong balak alamin ang pangalan.

"I'm his Girlfriend" I said in a deadpan. Live with it.

Yna smiles as they let out a gasp in chorus. "P-pero sabi ni Yna---"

"We were actually on a date when I met Yna" I told them keeping my voice neutral.

"And you guys are together? Just like that?" One questioned. Ano ba sayo kung kami
na?

"Yes just like that. Got a problem with it?" Carly and Rianne appears and stands
next to me.

"Umm Carly...Rianne...how nice it is to see you two..Together" The girl plastered a

fake smile.
Carly and Rianne shake their heads "Come on Adri" sabi ni Rianne at sinama na ako
palayo sa mga kaibigan ni Yna.

"You could seriously do better than them" Carly said as Yna catches up with us.
"Napilitan lang ako no! Asa namang magiging real friends ko yung mga yun. Sinabihan
lang ako ni Dad na kaibiganin sila" Sagot ni Yna.

"Nasaan na sila?" Tanong ko referring to the boys.

"Sen told us to rescue you, hindi pa tapos ang gabi mo Adri. Marami ka pang
makilala" Carly leading us to where Cain and Senri were

waiting.

"Being a Girlfriend of a Pureblood has its perks, specially being the Girlfriend of
Senri Sinclaire. Everyone is dying to meet you" Rianne said making me groan.

A whirlwind of "Meeting" portions later. Marami na akong nakilalang Vampires na

puro Elites, yung feeling na akala ko tapos pero may kasunod pa pala hindi naman
ako makapalag dahil nakakahiya. I only smiled and greet them politely, good thing
na hindi umalis ang tatlo sa tabi as Senri introduced me their Family friends and
guests.

Napagalaman ko na hindi lang ito basta-bastang Party, this is actually a Vampire

Summit to discuss the treaty of Ranks all over the world. So lahat ng nakilalang
kong Vampire ay High ranks, but I know na Sinclaire's parin ang nasa taas ng
pyramid. At some point nagsasalit na si Sen ng language na hindi ko alam, after his
unknown conversation to the Vampire he told me his parents made him learn different
languages dahil kailangan nya ito kapag pumupunta sila sa ibang bansa to
communicate with Vampires, Sinclaire's have a big responsibility being the highest
ranked vampires kaya saludo ako sa kanila dahil na-handle nila ang event na ganito
with ease at walang complications. His parents sends me smiles everytime na
magkakasalubong ang mata naming, right now they're talking to the Vampires I met a
while ago.

Mostly Elites and naandito dahil konti lang naman ang Population ng mga Purebloods
sa buong mundo, Carly said dalawang Pureblood Family lang raw and naandito .

Senri sighs next to me, umalis

muna yung tatlo so kaming dalawa lang. "Alam mo marami kang matututunan dito sa
Party na magagamit mo sa klase nyo sa Monday" he said leaning his head on my
shoulder probably tired from all the talking.
"Talaga?" I'm not really interested, actually pagod na talaga ako. Nakakapagod
kayang ngumiti!

He nods "Pag-aaralan nyo ang mga classification ng Vampires and Origins. Required
na i-memorize ang lahat ng yon"

"Thanks for telling me" I grumble.

He laughs "It won't be that bad, tutulungan naman kita"

"Weh?"

"Hindi ko naman hahayaang bagsak ang student ko"

"You're really taking this teacher thing to another level" Tinawanan ko sya then I
cross my arms "All right Sir, ano ang pwede mong idagdag sa knowledge ko about sa
Vampire Realm?"

He stands up straight and leans in "Miss Walter there is more to a Vampire than
just social parties and elegance" he whispers "Don't be deceived by their looks
dahil hindi mo alam kung anong nakatago sa mga itsura nila"

"Tinatakot mo ba ako?" I glare at him and he grins.

"Katulad ng sinabi ko, lahat ng Origin ng Vampires ay pag-aaralan nyo and iba pa
ito sa classification. Maraming uri ng Vampires, I already told you that I'm a
Varacolaci and our origin is from Romania the country where the First ones started.
Sa isang bansa may iba't-bang uri ng Vampires ang naninirahan, and importante na
alam mo ang yon isa-isa"

"Kailangan talaga lahat?"

He nods and grabs onto my waist facing us to the whole Ballroom where Vampires
mingle with each other, he gestures to a woman wearing a cream coloured dress her
she's talking to a man na alam kong nakausap ni Sen kanina pero hindi ko matandaan
ang pangalan "She's a Stregoni benefice an Italian Vampire, their kind survives on
animal blood simula pa lang ng ipanganak sila. They are really against killing
humans for feeding"

"Kailangan talaga alamin ang ganon? Hindi ba pwedeng classified nalang kayo lahat
as Vampires?"

He shakes his head "That's how it works Adri"

He then gestures to a Man on the far end of the ballroom "He's a Talamaur an
Australian Vampire their kind specialize on the spirit magic and they often work
with witches"

"Kahit na may mga awesome abilities sila, classified parin sila as Elites?"

"Yes. By blood naman ang pagkaka-categorize ng bawat Vampire pagdating sa Pyramid.

Kahit na gaano ka awesome ng ability mo alam mo pa rin kung saan ka lulugar dahil
sa Rank"

He thrust his chin to a man a few meters away from us "He's a Tlaciques, A Mexican
Vampire and they focus on Elemental Magic mostly Fire"

"How do you know all of this?"

"They made me learn all this stuff dahil required ito sa isang Pureblood, my
childhood consist of traveling from one country to another to help strengthen the
treaty but okay lang naman sa kanila kapag hindi ako sumama umalis dahil gusto kong
makipag laro sa Kambal at kay Ri" he said smiling at his parents who smile back.

"Mukhang hindi naging normal ang childhood mo"

"Being a Pureblood my life is anything but normal"

"Meron pa ba?" I asked

"Merong ano?"

"Threats" I answer

keeping my voice low.

He advert his gaze "Yes but nasanay na rin ako sa mga nagtatangkang kumuha ng dugo
namin. Nagpasalamat na rin ako at hindi ganon ka proctective sila Mama at Papa
katulad ng dati. Noon hindi ako umaalis ng bahay na walang kasamang protector"

Protector....

"We always get in trouble dahil madalas kaming tumakas at pumunta kung saan-saan
kahit na alam naming delikado" he laughs "Every month, half of it ay grounded kami
dahil sa mga kalakohang naiisip ng kambal mostly si Cain ang pasimuno"

"Hindi naman bago yun kay Cain" Natatawa kong sagot "Buti pinayagan kang mag aral
sa SA ng walang nagbabangtay"

He sighs "I don't need a babysitter. Bago pa mag simula ang freshman year I finally
convinced them na hindi ko na kailangan ng Protectors to follow me around"

"Protectors as in with 'S'?"

He nods "There were four of them at isa na doon ang Papa mo" he says the last part
in an audible voice.

I lean on his shoulder "May binigay saking sulat si Mama galing kay Papa, Hindi ko
alam if I should open it. Natatakot ako kung ano ang laman ng sulat"

He kisses my hair "We can read it together" he offers.

"Oooo Look at you two getting all cozy" Carly gushed, the three of them walking to
us.
Kailangan talaga may panira ng moment no? Hay buhay parang Life.

"Dinner is ready" Rianne announced "Sabi ni Tita doon raw tayo umupo sa table nila"

Senri nods and lead us to where his Parents are. I gave them a smile ng maupo kami.
Senri's Parents

were engulfed in a conversation with the Twins parents, nabaling naman yung
atensyon ko kay Rianne who was scanning her phone, naalala ko na iniwan ko pala sa
loob ng sasakyan ni Senri yung akin na nakalagay pa sa loob ng clutch bag ko.

"Nasaan ang parents mo?" Tanong ko kay Rianne, she glances up at me "I don't know'
she shrugs "Probably in some country, they don't really socialize hindi katulad ni
Tito Dan at Tita Jane"

I nod and advert my attention to Senri na bigla akong kinalabit kahit na katabi nya
lang ako. "Bakit?" I raise a brow at him.

"Wala lang" he gives me a cheeky grin.

"Baliw"

Rianne is now talking to Yna and Jake was nowhere to be seen, bigla ko namang
naisip kung nasaan ang magulang nya. "Sen nandito ba ang magulang ni Yna?" I ask
keeping my voice low.

"They're running late, why?"

"I was just curious"

"You're curious by a lot of things" he says.

"Touche" I grin at him.

"What are you two whispering about?" Biglang tanong ni Cain. Napatingin naman kami
sa kanya "Mind your own business" we said in sync.

"Oh my god! They even say the same things!" Yna gushed as Senri's parents laugh. We
both roll our eyes and realize that we've done the same thing, Again. Natawa nalang
ako and shook my head.

"May pupuntahan tayo after Dinner" Sabi nya.

"Saan?"

He stares straight ahead, his lips curving into an enigmatic smile. Ano kayang
binabalak nito?

"So Adrianna, how are

you liking Sinclaire Academy so far?" Tanong ng Papa ni Senri habang kumakain kami
ng dinner.

"It's fun" I answered honestly "Hindi ko inaasahan na ganito ang mangyayari kapag
nag aral ako don, I'm glad I transferred"

I see the twins smile and so does Rianne "We're making her first year in SA
memorable" Cain boasted.

"Memorable na nga dahil sa dami ng kalokohang ginawa mo at isinama mo pa ako" I

stuck my tongue out at him.

"Good thing your Mother agreed" Senri's Mother said. I nod "It was a fresh start
for both of us" I replied and shook my head.

"Kamusta na pala ang Mama mo?" nya.

"Okay naman po. I visit her on weekends, she doing fine sa pag aalaga kay Andy"
"We sometimes tag along with her" Carly speaks up.

"Sometimes?" Tinaasan ko sya ng kilay.

"Okay fine. Palagi kaming sumasama sa kanya"

"I think huling kitang makita noong burial ng Papa mo, right Sander?" she confirms
glancing at her husband who was sipping a red liquid in a wine glass. I already
know what it is.

"Yes, but we didn't get the chance to talk to you. I'm guessing hindi mo rin alam
na nandoon kami" he says.

"Carly told me about that" I said in a faint smile. "That's the first

time we saw her, but hindi namin nakita ang mukha nya because the whole time she
has her head down" Cain points out.

We were cut off by the arrival of Yna's parents they walk to our table kasama si
Jake. Agad naman silang binigayan ng dinner at ipinakilala agad ako ng magulang ni
Senri.

"Bakit nga pala wala ka noon?" I ask, he knows what I'm referring to "Carly told me
they came on your behalf"

"I was..." he trails finding the right word "coping"

Coping?

"I don't want to talk about it" he says in a monotone. I shrug, okay hindi ko naman
sya pipilitin kung ayaw nya. I finish my food as the twins keep the conversation
alive in the table like they always do.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko kay Senri as we step out of the ballroom. The
protectors patrolling outside stopped and bow as we pass. He tugs on my hand, we
round the corner of the castle like structure. My heels clicked on the ground as I
try to keep up with him, may mga golden lanterns na

nakasabit sa puno making a beautiful path way. It looks like path way entering an
Enchanted Kingdom, hindi ko na scan ng maasyos ang paligid ko dahil naka focus ako
sa golden lanterns dahil mukhang hindi normal lights ang nasa loob. Hinila ko ang
kamay ko making Senri stop, I stood by a tree and look up, tinignan ko ng maiigi
ang lantern but I can't make out the figure. "Sen ano yung nasa loob nito?"

"It's a Light Sprite"

"Akala ko ba apat lang ang Sprites?"

"They're rare, dito lang sila makikita sa Rosehill"

"Oh. Well they're beautiful" Inabot ako ng ilang

segundo na pag masdan sila, then Senri grabs my ahnd again.

Ilang minutes kaming naglakad hanggang sa makita ko na kung saan nya ako dadalhin.
It looks like a Modern Mansion, ibang iba sa Castle theme ng buong lugar. Senri
opens the French doors and we step in the Hallway. Senri stays quiet as we walk, I
took the chance to study my surroundings. May mga iba't-ibang paintings na kasa
display, it was the only thing designing the cream coloured walls. Blood Red
curtains draped hiding the big windows kaya walang pumapasok ng moon light galing
sa labas.

Blood Red Curtains

This Hallway looks awfully familiar

Parang ito yung Hallway sa panaginip ko. Is this the place where I'm supposed to
figure it out? Why Rosehill? Then there's the Ballroom..Oh my. I remember the girl
running up a grand staircase then tumakbo sya sa isa na namang hallway. The never
ending Hallway.

I stop the urge to gasp and walk silently following Senri. My hand drifted to the
necklace I'm wearing. I can't dwell on it now, but the questions floats again.
What am I supposed to figure out?

"Is there something wrong?" he asks sensing my change of aura.

"Wala" agad kong sagot. He ignores my answer at napadpad na kami sa malaking

hagdan, the grand staircase that was in my dream.

But sa panaginip ko the girl runs up and down different flights of stairs then
opens big oak doors revealing the ballroom. Iba nag scene ko ngayon.

"Something's bothering you" he says glancing

back at me

"Paano mo naman nasabi?"

"Your aura changed and you seem tense"

"Nag aalala lang ako kasi dadalhin mo na naman ako kung saan" Palusot ko.

"You're in the safety of our home kaya walang mangyayari sayo" he grins.

"Siguraduhin mo lang" banta ko and narrow my eyes at him. "Where are we going
anyway?" I ask changing the topic.

"We're already here" we stop in front of the wooden double doors. Binuksan nya ito
revealing a big Room.

"This is my room" he said as we step in, binuksan nya ang ilang and I stare at it
in awe. Hindi mo masasabing pang typical na teenage boys' room ang kwarto ng ito,
if you look at it mapapanganga ka talaga. Lalo na kung mahilig ka sa art. His Queen
size bed is well made, white duvet and blue pillows. May couch sa gilid and a study
table with black lamp, there is a mini library next to it and gusto ko na agad
lapitan. Nakakapagtaka dahil wala syang Tv, malaking sound system lang at malaking
shelf na puno ng Cd's.
 Ang nakakuha ng atensyon ko ay ang wall na puro drawings, agad naman akong lumapit
to get a closer look. Beautiful drawn sceneries were pinned on the wall, some of
them are familiar but the one that really caught my attention is the drawing of Me.
It's placed on the corner na para bang kakapin palang nya dito.

He drew me...

It's me sitting wearing the black dress, knees tuck up in my chest at yung kamay ko
nakalapat sa damo. I don't know why but naka pout ako sa drawing. My chin rests on
my knees

as I pout, it's kinda cute. Napangiti ako and trailed my finger over it. Iyon yung
gabi na nakasayaw ko sya, I shake my head remembering the memory. I wanted to jump
his bones right then and there.

I felt Senri wraps his arms around my waist and rest his chin on my exposed
shoulder "There's more where that came from"

"Believe it or now, marami rin akong drawing na katulad ng ganito" I said.

"We should exchange then" he says.

"Let's relive that night Adrianna" he whispers "Dance with me?"

I curtsy grinning at him "Gladly" he laughs then bows, he then takes my hand and
leads me to the middle of the room. He has a little remote in hand and pressed a
button then he throws it on the bed.

The soft tune of Mozart's Piano Concerto No.21 Andante fills the room. I wrap my
arms around his neck and he wraps his onto my waist.

We move silently for a few seconds enjoying the soft tune of the piano, I could
ask him to play this for me sometime. His dark eyes stare right back at me, though
sometimes they appear impassive there is still an emotion floating. Like right now,
may emotion na sinasabi ang mata nya pero hindi ko alam kung ano.

"Why are you looking at me like that?" he asks in a whisper.

"Your eyes have their own vocabulary" I answer still staring at his eyes.

He blinks then slowly smiles "Yours too principesă" he leans in "And it a very
beautiful language to learn"

His soft lips touched mine. My eyes drift close as I sink in the fact that Senri
Sinclaire

is kissing me. It's a chaste kiss, soft and slow, Perfect for a girls first kiss. I
admit, I'm not and expert when it comes to kissing but he definitely is.

As Senri deepens the kiss, I felt his phone vibrate in his pocket. Ako na ang unang
lumayo, my hands fisting his jacket and he stares at me with impassive eyes, mouth
slightly open. He seems to snap out fo his trance and fish his phone out of his
pocket.

"What?" he says in an annoyed tone making me smile. "Fine we'll be right there"
ibinalik na nya ang phone nya sa bulsa and stares at me again then smirks.

"I must say, your lips are quiet soft Miss Walter" he says in a British accent. I
blush, hinampas ko naman ang balikat nya.

"Carls wants us back" he said and laughs.

"Bakit?"

He shrugs "I don't know. Kung hindi tayo pupunta doon, sya ang pupunta dito"

I nod and he leads us out. Nakayuko ako, trying to push the kiss out of my mind
pero wa epek.

Packing Tape ka Senri Sinclaire. Packing Tape.

He holds firmly on my hand as we step in the Ballroom once again, sinalubong agad
kami ng Kambal at ni Rianne, and I already know na something's wrong. Cain's face
was anxious and so is Rianne, Carly whispers something to Senri and hid hold
tightens.

Carly clears her throat "Incoming"

A beautiful girl wearing a tight black dress that hugs her curves perfectly head
over to us. Her eyes fixed on Senri then to me. Auburn hair fall in waves to her
waist, brown eyes determined. She stops ng nasa harap na namin sya. Sen locks his
hands with mine and rubs his thumbs on the back of my hand.

"Who's this?" she asks eyeing me from head to toe. Wala man lang hello or good
evening.

"I'm Adrianna Walter" This time ako na ang nagpakilala sa sarili ko, buong gabi
nalang sila ang nagpapakilala para sakin.

She smiles but her smile doesn't reach her eyes "I'm Celeste. Celeste Patridge"

=================

Chapter Thirty-four

Chapter Thirty-four

(Chapter Song- Secret by The Pierces)

"Nice to meet you" I mumble though my mind is running a thousand miles and I'm
trying to catch up with it.

Patridge...

Celeste Patridge...

Audrina Patridge...
They have the same surname or is it just a coincidence?

Ayaw maniwala ng isip ko na coincidence lang ito, Nandito ako ngayon sa lugar kung
saan nangyari ang isa sa mga mysterious na panaginip ko, I told myself not to dwell
on it maybe nagkamali lang ako but this girl in front of me changes everything. The
Mystery known as "Audrina Patridge" is slowly creeping up to me, could she be
related to Celeste?

Kung tanungin ko kaya sya? No! That would be a stupid move. Ayokong malaman ng
fearsome four na may nangyayari sakin, maybe kung malaman nila mas magiging madali
but I wan't to solve this myself. This involves me not them.

Celeste is another clue to add up to my puzzle.

I stare at the four of them without giving anything away. Rianne, Cain, and Carly
look anxious they were all gazing at Senri. The big question here is "Why?" bakit
ganon nalang ang tingin nila sa kanya? Hinihintay ba nila syang mag salita? Biglang
nag iba ang aura nya at napansin ko yon. Hindi

sya ang Senri na kasama ko kanina, ngayon sya ang Senri na nakita ko noon sa Dining
Hall nung unang araw ko sa SA.

Emotionless, Cold, and Impassive

WHY?!

Bakit ganito ang epekto ni Celeste sa kanya? Her mere presence turned him to
someone I haven't seen for a while.

My eyes darted to a mop of brown hair past Celeste' Auburn crown, hindi ko alam
pero may sumabog sa dibdib ko.

Hindi ko kaya ang atmosphere dito, ang hirap huminga. Kailangan kong umalis. I
need to think and sort this out. My mind is going overdrive. As much as I'd like to
know kung anong kailangan ni Celeste sa kanila, I need to escape.

Curiosity and Pressure is dominating my body.

 Carly followed my gaze "Puntahan mo na sya" she encouraged. Tinignan ko si Senri
bago ako humakbang paalis, asking him with my eyes if it's okay. He stares at me
impassively then his eyes softened and slowly nods. I smile and step past Celeste.
I walk fast to where Mason was standing.

Nang marating ko na sya, I immediately wrapped my arms around him. He stands still
taken aback "Hello to you too Anna" he says wrapping his arms around me. He sounds
amused yet confused, hindi ko na tatanungin kung bakit nandito sya I'm just glad
he's here. Instead of answering I press my face in his chest, knowing that Senri's
eyes is burning a hole on my back.

Mason pulls me away from his chest "Anna what's wrong?" he asks searching my eyes.
Yumuko ako and sagged my shoulders. Alam kong may mali sakin and he knows it too,
Mase is never

wrong when It comes to my feelings. He pulls me away from the throng of people
gazing at us with curiosity and confusion. Siguro nagtataka sila kung bakit kasama
ko si Mase ngayon kung kanina lang kasama ko si Senri but right now wala akong
pakialam kung anong iniisip nila. Mason walks to the back exit and we're out of the
Ballroom.

"Can we go somewhere else? Maybe a room or somewhere no one can hear us?" I asked
my voice soft. He looks confused for a second then nod, we head back entering the
Ballroom again then turn left where there was no one around, Mase opens an ajar
door leading us to a dark lit hallway. I wasn't aware that I was holding my breath
ng binitawan ko na ito. Mason closed the door behind him.

"I need you to tell me who and what she is" I demand softly my eyes connecting
with his. Alam kong alam nya kung sino ang tinutukoy ko.

He sighs and runs his hands through his hair "Celeste Patridge. Pureblood. The
Patridge family is ranked second in the Pyramid"

So she's a Pureblood.

I narrow my eyes at him "Bakit hindi ka komportable?" tanong ko. She has an effect
on Senri now Mason too?

"How can you tell?" he countered.

"You've got your left hand shoved in your pocket" I deadpan. Palagi nyang ginagawa
yon to avoid fiddling with his fingers when he's nervous and uncomfortable

Yep. He's totally hiding something

"Mase spit it out or I'll spit on you"

"Kadiri ka naman"

"Well It always works" I raise a brow at him and he gave me a shy look.

He sighs again

"She's my ex-girlfriend" he admits.

I gape at him "Tell me you're joking"

"All serious here Anna Banana"

"You had a girlfriend and you didn't tell me. Kailan?"

"It's a long story okay? Sa ibang araw ko nalang natin pag usapan, right now ikaw
ang may dapat sabihin sakin, may ginawa ba sya sayo? Bakit ganon nalang ang
reaksyon kanina? You seem lost"

"I am lost" I admit.

I sigh then took my heels of. Kanina pa masakit ang paa ko dahil dito, If I get
blisters tomorrow I'm blaming Carly and Senri for making me wear this and dragging
me around. My bare feet hit the velvet carpet and I wiggled my toes. Damn this
feels good.

"Ano sasabihin mo ba o hindi?"

 I took a deep breath. It's Now or Never Walter. Ayaw kong may maka alam but it's
killing me, hinihiling ko ko lang ngayon na maintindihan nya ako.

"I have Mysterious Dreams Mase, but I think they're visions. I don't know if it's
the past or future. I'm confused but at the same time curious, and now I think
those dreams are a serious matter. I... I think connected to sakin but I'm not
sure. The just won't connect"

"Dreams? about what?"

"A girl. A woman" I shrug "Me"

"You?" He raise brow crossing his arms. I'm stuck in the Mason Heath interrogation
and it's not the best feeling

pero alam kong matutulungan nya ako.

"My last dream happened here. I remember the Ballroom, the hallway, the
curtains...sinusundan ko yung sarili ko. I was running from Hall to Hall, up and
down flights of stairs. The I stop, feeling ko pinapanuod ko yung sarili ko from a
different point of view, then I well... she faced me, her hands on her necklace"
hinawakan ko naman ang kwintas ko "She said 'Figure it out' and that's when I woke
up" I gaze up at him, he's in his thinking face, brows creased and arms crossed. If
he wasn't my best I would totally ogle him right now, but sadly he is and I have a
boyfriend. Bad Adri!

"What about your other dreams?" he asks "Sabi mo there was girl. May naaalala ka
bang name, date or time? We have to connect each dream Anna, kung sa tingin mo dito
nangyari our possible answer could be here"

I was running. Maybe she was leading me to somewhere here in Rosehill? Mason's
right, our possible answer may be here in Rosehill. Though I can't confirm it right
now, but it's one of my theories.

"Felling mo si Sherlock ka no?" I tease.

He grins "I'm trying to help you, don't ruin the moment"

"Okay so... Nangyari ang unang panaginip ko nung..." I stare up trying to remember
"The time hwne we were in Terra but I'm not sure if it's a dream or not. Carly told
me when we go out of the Elemental Portal, I passed out then I woke up after a few
hours in the room

where we're staying. Cain's voice pulling me back to consciousness"

"What was it about?"

"A girl, nasa Sinclaire Cemetery ako noon hindi
awake and it's not a dream, then I heard a girl
tombstone wearing a black dress and her hair is
na ako to give her some privacy, the next thing
went black"
ko alam kung paano but I'm sure I'm
crying. She was slumped on top of a
the same shade as mine. Nang paalis
I know I'm falling and everything

Mason nods "What about the next dream?"

"Umm..I was running, I don't know from who or what, but I felt scared and tired
then there was a gunshot. A man's voice said something before I tripped and
swallowed by the ground, that dream left me all sweaty and wondering. Alam mo bang
mukha akong zombie nung umaga dahil hindi na ako nakatulog?" I gulp nervous to tell
him about the peak point of the dreams "Sa dalawang panaginip kong yon...may
pangalan na hindi mawala sa isip ko. Her name is the only thing I know, hindi ko
alam kung anon itsura nya at kung sino sya but I think I'm connected to her" I said
the last part in a faint whisper.

"What's her name Anna?" He asks, his voice soft.

"Audrina. Audrina Patridge"

Mason stills arms dropping to his side.

I continue "Her name was carved on the tombstone, and binisita ko ang puntod nya sa
Cemetery..it's actually there pero mukhang luma na compared sa panaginip ko na
fresh pa ang flowers and and soil then the man said "You can't runaway forever

Audrina" bago pa ako malamon ng lupa pero hindi naman sya nabanggit sa third
dream...and that's the confusing part" I pause remembering something "I had bruises
Mase, when I woke up from my first dream in Terra. Hindi ko alam kung saan
nanggaling, then there's back pain pero wala naman akong panaginip non"
 I gulp my breathe hitching and tears started to form in my eyes. Ugh. Bakit ba
kapag ganito ay naiiyak ako? Hindi naman ako iyakin. I shake my head and a lone
tear fell down my cheeks "I don't know what she want's from me"

Mason stands idly, eyes focused on the velvet carpet "It's not my place to tell
Anna"

"You know her?"

He nods still avoiding my eyes "Yes" he pause "Buts Senri knows her better than I
do" He lifts his face then stares at me as if afraid of my reaction.

Tears fell freely down my cheeks and I inhaled a deep breath holding back my sobs
pero hindi ko rin napigilan dahil nahihirapan na akong huminga. My chest
constricted and heaves up and down.

He knows her....Senri knows her...

"Shhh...Please don't cry Anna. Alam mo namang ayaw kitang nakikitang umiyak" He
engulfs me in a warm hug soothing my back and pressing his face in my hair.

"I wan't to help you, I really do pero sa pangalan lang talaga ako familiar sa
kanya" he says.

"Sabi mo hindi mo iyon lugar para sabihin sakin" I mumble breaking away from his
hug.

"Before I left for Germany, Celeste introduced me to her"

"So they're related?"

He nods "Sisters. Celeste is a year older than Audrina"

So she's a Pureblood. A powerful one at that.

I visualised Audrina's face matching Celeste but pero hindi ko ma outline ng

maayos, I don't have a clue kung ano talaga ang itsura nya, siguro naman kamukha
nya ang kapatid nya?

"So magkapatid sila" I confirm and he nods "And you already met her, what does she
look like?" I ask out of curiosity.

Mason looks up "Like Celeste but with softer features, and her hair is brown.
Chesnut Brown I think. Hindi ko na matandaan ng maayos ang mukha" he then stares at
me straight in the eyes making me squirm "You have the same eyes. Brown"

"You said Senri knows her better than you do, anong ibig sabihin mo?"

"Ask him not me" I glare at him "What information do you know aboout her?"

He shrugs "I haven't heard from her since...wait.." His eyes turned dead serious
"Audrina died the same day as your Father Anna"

I gasp. "Which is..." I trail.

"Tomorrow" We said in unision.

Fck. Bukas ang Death Anniversary ni Papa! God I can't believe makakalimutan ko pa!

"God Mase! Kanina si Sen ngayon naman si Papa!" I said. "Paano mo nalaman ang araw
ng pagkamatay nya?" I stare at him curiously.

"Tinawagan ako ni Papa noon para sabihin sakin ang nangyari sa Papa mo, and he told
me about a Pureblood girl who died too, for protectors when a Pureblood died big
deal na yon. Now I'm sure si Audrina ang tinutukoy nya dahil yon lang naman ang
last record ng Pureblood Death sa mundo"

"Alam mo ang mga records ng Pureblood Deaths?"

He nods. "Pwede mo ba akong tulungan kumuha ng info tungkol kay Audrina?"

He nods reluctantly and scrath his head "I can try. Kahit na patay

na sya, her files and family info are still kept safe dahil mahaba pa ang Family
Heritage nya"

"Sa tingin mo nag arala sya sa SA?"

"Siguro. Diba sabi mo sa Sinclaire Cemetery sya naka libing?. I can look up her
student file sa archive"

Napayuko na naman ako "Anong tingin mo ang kailangan nya sakin Mase? Why appear in
my dreams? Wala naman akong ginawa sa kanya"

"I don't know Anna. This is a dead Pureblood Vampire we're talking about, Her
intentions aren't clear, kailangan nating malaman kung bakit mo sya napapanaginipan
at kung paano. Marami ka pang kailangang pag aralan sa Vampire Realm and maybe the
information will help you"

"You'll help me too right?" I gaze up at him.

"Syempre naman. Ayokong makitang nahihirapan ang best friend ko" He grins. Naranig
kong tumunog ang cellphone, he fished it out of his pocket "Hinahanap ka na nila"
He says "We should get back"

I nod and put my heels back on, I let him grab my wrist and lead me out "On the
bright side Anna, Waterproof ang Make up mo so the red eyes are the only thing you
need to explain" sabi nya and I groan. Bahala na, I'll just wing it.

As we enter the Ballroom again, I cant help but think that all the new information
just doesn't add up. Sabay ang Death Anniversary nila ni Papa, is it a coincidence?
Sa ngayon hindi ko alam kung ano ang tunay na cause of Death ni Papa, sabi ni Mama
noon he died from a Heart attack pero but now I think that's not true and I doubt
sasabihin sakin ni Mama ang totoong reason. Maybe Mason

knows? I'll ask him but not know. Lumalangoy sa Pacific ocean ang utak ko ngayon sa
dami ng revelations.
Wait a second... If her death anniversary is Tommorow then there's a possibility na
pumunta sa puntod nya si Celeste.

And Senri...

He doesn't know na kilala ko si Audrina and according to Mason, he knows her, he

knows her well. Kailangan kong humanap ng tamang timing para tanungin sya tungkol
dito or hinatayin ko nalang na sabihin nya sakin ang tungkol sa kanya? I doubt na
he's going to tell me. Is Audrina a serious subject for him?

Who is Audrina Patridge for Senri Sinclaire?

The thought makes me shudder. Natatakot akong alamnin kung sino nga ba si Audrina
para sa kanya.

Mason released my wrist as we approach them, I let my eyes wander in searh of

Celeste but she's nowhere to be seen then I noticed the life in the twins eyes are
back, Rianne smiles warmly at us... and Senri still looks the same.

"We're going home" he said when we're close enough. His tone is not to be argued
with, tinignan ko si Carly and she shrugs at me.

Mason flicks my wrist "Gusto ka palang makita ni Papa" sabi nya "Nabanggit ko kasi
sa kanya na naandito ka ngayon and he wants to see you" Pag ulit nya.

Tumango ako "I want to see him too" sagot ko ng mahina ang boses. Mukhang gusto na
kasing umuwi ni Senri, nakakatakot makipagtalo sa kanya ngayon ng ganito ang
expression nya.

"We'll wait for

you by the entrance. Bilisan mo" Senri said in a hard tone then walks away, I stare
at the back of his head, gusto ko syang sundan.
"Ignore him" sabi ni Rianne "Mainit lang ang ulo nya. As usual" dagdag ni Cain.

And I think I know who is to Blame...

Carly nudges my side "Bilisan mo na!"

Dinala ako ni Mason kung nasaan ang Papa nya. He smiled when he saw us and I did
too.

"Tito!" I squeal like a little girl as he scoops me up in a bear hug.

"Adrianna" He examines me at arms length "You're all grown up. Hangrove seems to do
well on you" I laugh and lightly punched his shoulder.

"I just dropped by to say Hi, uuwi narin kami" I said in a apologetic tone.

"It's okay, we'll cathc up some other time" Sabi nya and pats my head like he used
too.

It feels good meeting him again. It feels like old times. No Vampires, No
mysterious dreams, No Audrina, No Fearsome Four, No Senri, and No Sinclaire
Academy.

He scoops me up in a bear hug again and we bid Goodbye.

"Sasabay na ako sa inyo pabalik" Sabi ni Mason ng maglakad na kami pabalik.

"Kukunin ko lang yung gamit ko. Hintayin mo ko" I nod and he walks ahead. Naiwan
akong nakatayo sa dito sa gilid, thank heavens na walang nakatingin sakin or else
hindi ko kakayanin ang mga tingin nila ng ako lang mag isa.

I stare at the groun for a second humming the familiar tune of the Piano playing
in the background mixed with soft tunes of he violin then I flick my gaze back up
and my eyes locks

with Celeste, she walking towards where I'm standing. Biglang nag slow motion ang
mundo ko, my body stiffened but I kept my expression neautral without breaking eye
contact, She smirks as she gets closer.
 A shiver ran down my spine as her shoulder brushed with mine making my breathe
hitch. She leans in, full red lips as close to my ear.

"Two can't keep a secret if one of them is dead" she whispered in a sing song
voice sending chills down my spine as she walk pass me.

Hindi ko alang oras akong naiwang nakatayo roon. Hours...Minutes...Seconds...I

dont know.My feet are rooted in the spot, body immobile,her voice still floating in
my mind.

"Two cant keep a secret if one of them is dead"

Celeste knows...

She fucking knows...

I clamp my hands over my ears as voices floats in my head, starting tio get a
headache. Hindi ko alam kung imagination ko lang ito pero ang sakit sa ulo. It wont
stop.

...."Figure it out".....

..."She crying on top of a tombstone"....

...."Audrina. Audrina Patridge"....

...."I dont know what she wants from me"...

It seemed like forever when I snapped out of the trance. Someone shook my shoulder
and my arms fell on my side eyes dazed.

Selina Sinclaire stood before me eyes worried. "Are you okay sweetheart?"

"Ummm...I'm fine" I mumbled. "You seem distracted" she said.

"Hinihintay ko lang po si...there he is" Bago ko pa man makumpleto ang

sasabihin ko nakita ko na si Mason napapalapit, a back pack slung over his

shoulder.

"Good evening Tita Selina" Bati nya.

"Mason! Sabi sakin ng Papa mo umuwi ka na, kung hindi pa kita kinamusta sa Papa mo
hindi Ko pa malalaman na naandito ka pala. Wala ka bang balak magpakita sakin?"

Napakamot ng ulo si Mason "Sorry, Nawala lang sa isip ko Tita and you look busy.
Sasabay na ako sa kanila bumalik ng SA"

"Uuwi na agad kayo?" She turns to me and raise a brow, ngayon ako naman ang
napakamot ng ulo. Nagkatinginan kami ni Mase "Biglaan lang po"Sagot ko.

"Nasaan sila?" Tanong nya.

"They're waiting for us" Sagot ni Mase. "Nagpakita lang po muna ako sa Papa ni
Mason bago umalis kaya nauna na sila sa labas"dagdag ko.

"Hay nako" Napabuntong hininga sya "Tinopak na naman ang anak ko ano?"

"Mukhang ganon na nga po" Sagot ko giving her a faint smile.

"No" Bigla nyang sabi "Hindi pa kayo uuwi. Punatahan mo sila Mason and tell them I
said so" She said in a dead serious tone.

"Pero Tita..." simula ni Mason. "Sunday naman bukas, all of you can spend thr night
here if you want, kung gusto nyong bumiyahe ng late then its okay basta hindi pa
kayo uuwi. Sunduin mo na sila" Mason nods and heads out. Now I'm left alone with
Senri's Mother.

"Adrianna" she trails. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. "Ngayong gabi... I
witnessed a different Senri" she said and shakes her head "And I think ikaw ang
dahilan" Sabi nya at nginitian ako.

"It's really rare for him to smile like that and be so carefree..." she whispered
in disbelief. She engulfs me in a warm hug "Thank you"

I hug her back confused. Bakit nya ako kailangang pasalamatan? Bago ako makasagot
bumitaw na sya sakin and I saw Senri wandering to us, The twins, Rianne and Mason
following behind.

His Mother holds her palm up "I want no arguments Senri. Mamaya pa kayo uuwi and
that's final"

Senri sighs "Fine"

"And say Goodbye before you leave, your Father wants to talk to you"

"Yes Ma" Senri answered like an annoyed little boy. "Well I'm off to find your
Father, the night is still young darling. You kids go have some fun, ngayon lang
naman nakapunta si Adrianna dito why don't you give her a tour?" she suggested.

"That's Perfect!" Carly exclaimed clasping her hands together.

"Now Go have some Fun, specially you Adrianna" she smiles at us.

"Salamat po..." I trail not sure what I'm going to call her.

"Tita. You can call me Tita"

I nod and smiled "Tita". She turnd her back to us and walks away.

"You heard the woman. Let's have some fun!" Sabi ni Cain.
"I'm not in the mood" Bagot na sabi ni Senri.

"I've noticed" I mutter. He momentarily locks his eyes with mine thrn looks away.

"Libutin natin ang Rosehill, tutal mas maganda naman libutin to kapag gabi" Sabi ni
Rianne.

"I agree"Dagdag ni Carly.

"In Heels?" Tanong ko at tialnaasan sya ng kilay.

"No worries. We packed sneakers dahil alam kong magrereklamo ka na masakit na ang
paa mo"

"I think I already have blisters"

"Okay

lang yan, bubuhatin ka naman si Sen kapag hindi ka na makalakad" Asar Ni Cain.

"Tss" Ang tanging sagot ni Senri sa kanya. Wala talaga sa mood na makipag asaran.

"Paano ang dress natin?"

"Okay lang yan"Sabi ni Carly "Tara na!"

We followed the twins to their car. Carly tossed me a pair of black converse then
nagpalit narin sila ni Rianne. Mase was talking to the protectors on patrol a few
meters away. He looks professional, hindi ako sanay.

"Anong meron sayo?" Tanong ko kay Senri he volunteered to tie my shoe laces.

"It's nothing" he mutters and stands eyeing his handy work. The black sneakers
blended with my gray dress perfectly.

"Si Celeste ba?" Nagaalangan kong tanong.

He stiffens and shook his head "It doesn't matter. Wag mo nalang pansinin"

"Anong wag kong pansinin? Eh talo mo pa yung babaeng meron"

He glares at me but I can see his lips curving up into a faint smile. My fingers
wandered to his soft lips and curve it into a Senri Sinclaire award winning smile
"Ngiti na kasi. Ang gwapo gwapo mo tapos palagi kang nakasimangot"

He pulls me closer and wraps his arm around my waist "I dont know what I'd do kung
wala ka dito" He said and quickly pecks my lips making blush crimson.

"Stop oogling each other!" Carly yelled and throws us her shoe. Senri rolls his
eyes at bumitaw na sakin, pinulot naman ni Sen ang binatong sapatos ni Carly.

Carls hops to us using her right foot, it's really a cute sight. She holds her
palm out and thrust up her chin "I'd like to take my shoe back please" she said in
a formal tone making

me laugh. Senri hands her back her shoe, bigla naman syang hinampas ni Carly gamit
ito.

"I saw that you little twit" she hissed.

"What? I'm not allowed to kiss my girlfriend?" Senri countered.

Carly pouts and narrows her eyes, she points to her eyes then to Senri "I'm
watching you Sinclaire" she said and then bends over putting her shoe on.

Okay, I'm going to pretend the past minute didn't happen. Seriously, these two.

"We're just clearing everything with the security then we're good to go" Cain said
and stands next to her twin.

"Namumula yung mata mo" bulong ni Senri standing close to mr again.

"Napuwing lang ako"

"Namumula na yan kanina pa. What happened? have you been crying?"

I stay silent. I can't tell him. Not now.

"Tell me" He insist.

I shake my head "Tit for tat Sen"

He smirks "Sasabihin ko rin sakin"

"Wow. Ang confident mo ha, how are you so sure Mr. Sinclaire?"

"Because you will eventually"

"I wont" I assured crossing my arms.

"Then I'll just ask Mason"

"Wag!" Pigil ko grabbing his arm but then I shivered when thr cool breeze hit my
skin. Senri takes his jacket off and drapes it over my shoulder.

"Dapat nagdala ako ng cardigan" I said, his scent mixing with the dahil sa jacket
nya. Hmmmm...ang bango.

"All right guys! We're good to go" Sabi ni Mason.

"We're going on foot?" Tanong ko.

"Yep. Tipid na sa gasolina, hindi pa dagdag pollution. Mas magandang libutin ang
Rosehill sa ganitong paraan" Sagot ni Cain at inakbayan ako. "See that mountain?"
he points to a tall mountain illuminated by the moon, tumango ako "Aakyatin natin
yon, then papasok tayo sa isang cave tapos iiwan ka namin don" Asar nya earning a
punch from me. Loko to.

We walk to the Enchanted pathway, golden lanterns lighting our way with Cain on
the lead doing Cartwheels singing Rebel Beat by the Goo Goo Dolls.

=================

Chapter Thirty-five

Chapter Thirty-five

"Wake up..." Senri whispered, soft lips brush against my temple. "We're here" He
said, I sigh and snuggle to his chest. I refuse to open my eyes and inhaled his
scent, Ang bango nya parin kahit na kung saan saan na kami napadpad ngayong gabi.
Samantalang ako amoy pawis na, kaya medyo nakakahiya na rin dumikit sa kanya pero
okay lang. Mabango naman pawis ko, mas mabango nga lang talaga sya.

"Hoy Banana Gising! Iiwan kita dito sa loob ng sasakyan!"

Panira talaga ng buhay tong lokong to kahit kailan. Binuksan ko na ang mata ko at
sinamaan sya ng tingin.

"Die Mason" I grumble still narrowing my eyes at him "I mean it. Go jump off a
cliff and Die"

Senri laughs softly beside me, Mason is the one driving and kaming dalawa ang
nandito sa back seat. I knew him switching places with this twit was a bad idea,
pero ginawa lang naman nya yon dahil inaantok ako. Nagpalit na rin si Cain at Senri
ng sasakyan , dahil 'Back to normal na naman raw ang buhay namin' as Cain said it.
Well sa kanila oo, sakin hindi.
 Binigyan ako ni Mason ng nakakalokong ngiti bago itigil ang sasakyan. I stuck my
tongue out at him.

"How mature" Sabi nya.

"How Mature" I mimic him making a face. Nasaan na ba yung heels ko at bago pa man
ako mag retire ngayong gabi, magamit ko man lang at maibato ko sa mukha nito? I
reach for and smacked his arm, tumawa lang sya at lumabas na ng sasakyan.

Sumunod na rin kami, dumiretso agad si Sen at Mase kay Cain, who was carrying a
sleeping Carly in his arms. Masyado rin syang na drain ngayong gabi, well I can't
blame her...Cain, true to his words, made all of us climbed a Mountain. Yes, kahit
gabi. Kahit na pasan lang ako ni Sen, napagod parin ako sa energy ng kambal at
pagkatapos no nilibot na namin ang RoseHill. The best part is that they took me to
the place kung saan nakuha ang pangalang 'RoseHill'. It was a Hill top full of
colorful Roses. Weird, I know.

I stay back as they exchange a few words, mukhang importante ang pinaguusapan
nila. Wala akong balak na lapitan sila kahit na interesado ako sa pinaguusapan
nila. I stood there hugging myself, Senri's scent still wafting over me dahil suot
ko parin ang jacket nya. I look around, the parking lot is silent at this time of
night. I don't know what time it is pero alam kong Late na, the party was long over
when we got back, Sen kept his word by saying Goodbye to his parents then may
pinagusapan pa sila ng Papa nya, so I was left with the rest of the Gang. Cain made
a fool out of himself while we wait for Sen, Cain never fails to lit up everyone's
mood when he's around, para bang bawal kang maging malungkot kapag kasama mo sya.

My head whipped when I noticed a flicker of light sa hindi kalayuan. "Ano yun?" I
wonder out loud.

"The Night Patrol" Mason answered.

"Night partol? May ganon pala sa Academy...What's it for?"

"Student Safety. This is an Academy full of Humans and Vampires. Masyadong takaw
tingin sa iba"

"Huh. I never noticed them before" I said after a pause. A guy came out of the
trees

carrying a flashlight and..is that a gun?

"Kasi tulog ka na kapag nag pa-patrol sila" He said in a matter of fact tone, na
para bang wala akong alam sa mga nangyayari dito sa Academy.

"Kanina ka pa" I narrow my eyes at him.

"Turokan mo na nga ng sedative yan, I think she's done for the night" He whispered
to Senri pero rinig ko naman.

Isasako ko na talaga to.

"Halika na nga, baka mag all out war pa kayong dalawa dito" Sen walks to me and
nudges my shoulder.

"Sya kasi" I grumbled as we walk to Dusk.

Tahimik lang kaming naglakad hanggang makarating kami sa Main Gate. No one is
around at this time kaya ligtas kami, though alam kong pagkatapos nya akong
makasama sa ganong ka engrandeng event, Sooner or Later malalaman rin ng lahat.

My thoughts takes me back to the whole 'We're taking this too fast'. I mean, we're
still young and we have a future ahead of us. Sigurado ba akong this relationship
will last? but I'm old enough to make my own choices, kahit na magkamali pa ako,
then I'll learn from my mistakes.

Is this a Mistake?

Napatingin ako sa kanya, his hands were shoved in his pocket and his face calm
looking ahead. The he turns to me "Penny for your thoughts?" he asks softly.

"Iniisip ko lang kung minamadali ba natin ang lahat" I shook my head "Everything
seems so surreal. Too good to be true. I'm afraid that one day biglang mawawala ang
lahat ng to at nagkamali lang pala

ako sa desisyon ko"

He sighs and holds my hand "May mga desisyon na akala mo mali pero tama naman, it
takes time to realize that, maybe seconds, minutes, hours, or even longer. Ayokong
dumating ang araw na magsisisi ka sa desisyon mong to and ayokong dumating sa punto
na sasabihin ko sa sirili ko na "I did the wrong thing to the right girl" .That's
why I'm making everything worth kahit na hindi natin alam kung anong mangyayari sa
future at least we have memories to look back on" He pause then looks at me with
black hooded eyes "We're on both sides of a Coin. One cannot exist without the
other."

He can't exist without Me...

I was silent for a moment, letting his words sink in. Nang ma realize nya I wasn't
talking any time soon he continued "For the whole 'We're taking this too fast'
Issue, diba sinabi ko na sayo? Kung papatagalin ko pa o papakawalan pa kita, baka
marami pang umaligid sayo. Baka makuha ka pa ng iba. I finally got where I want you
to be, and I'm not wasting the opportuity"

We stop by the door, I fish the key out of my clutch still silent. I turn the knob
and opened the door pero hindi pa ako pumasok, I face him letting my arms drop to
my sides.

"I mean it" He said.

"Mean what?" I raise a brow at him.

"The coin thing" He lets out a deep breath then shook his head "You gave me a
reason to live again. Kung wala ka, wala na rin ako"

Packing Tape.

"Drama" I grin at him my eyes full of mirth.

"Only for you" He replied giving me a drop dead megawatt smile.

"You really know

your way with words" Sabi ko. "Yeah yeah" he rolls his eyes and wraps me in a warm
hug then kisses my forehead "Don't overthink everything, okay?"
I nod looking up at him "Okay"

He rubs my cheeks with his thumb "Good night". I hug him inhaling his scent
"Thanks for tonight" I said my voice muffled pressed against his chest. After that,
pumasok na ako sa loob shutting the door behind me. I shrug his jacket off then
tossed my clutch on the bed and took of my sneakers. Ako lang mag-isa dahil bukas
pa babalik si Gray.

Tomorrow.

I know its already after midnight. Which mean Today is my Father's death
anniversary. Totoo kaya ang sinabi ni Mason na sabay sila ng death anniversary ni
Audrina? Kung totoo nga, I wonder what Sen will do tomorrow, well today...Wala
naman syang sinabi sakin na may gagawin sya. Heck, hindi ko nga alam kung sino si
Audrina para sa kanya. Maybe he'll visit her grave, nasa SA Cemetery lang naman.

Si Mason ang katulong ko ngayon, kahit na may pagka abno yun, may tiwala parin
ako.

I sigh and my eyes lock to the window, may konting siwang kaya may pumapasok na
hangin, the curtains flowed with the wind. My feet padded on the floor as I walk to
the window, tumingala ako at tinignan ang Moon. It's funny how she sees everything
from life to death but then turns her back and disappears then comes back again to
watch the cycle repeat around her.

My eyes drift down to the trees and I swear I saw something Red. I stare at it for
a moment, chills run down my spine kasi para tinitignan rin ako nito. I blink and
it's gone.

"You shoul learn to lock" Kumento ni Mason making me flinch and closed the window
immidiately.

"You should learn to knock" I countered "Ano pang ginagawa mo dito?" Tinasan ko sya
ng kilay as he fell back on my bed.

"Pwede ba akong matulog dito? I feel lonely when I sleep alone"

 I roll my eyes at him "Whatever. Para namang may magagawa pa ako eh nandito ka na"
Hindi na rin naman bago sakin kung kasama ko sya matulog, he used to stay the night
at our house kapag may importanteng lakad ang Papa nya, at ayaw rin naman nyang
kasama ang Mama nya. I opened the Tiffany floor lamp and stretched my back "Kung
dito ka matutulog doon ka sa kama ni Gray"

He shurgs and got up "Can I borrow a sweatshirt?" tanong nya bago ako pumasok sa
Bathroom. I shrug as an answer, he doesn't need to ask.

Pagkatapos kong mag linis ng katawan, agad na akong humiga sa kama. Mason was
already fast asleep on Gray's bed wearing my red sweatshirt. Papikit na sana ako ng
biglang nag umilaw at nag vibrate ang phone ko sa nightstand, bago ko pa man buksan
ang message alam ko na kung kanin nanggaling.

"Good night beautiful" - Sen <3

Out of all that has happened tonight. I fell asleep with a smile on my face, the
thoughts of A beautful dark haired Vampire invading my dreams.

-------------------------------------------------------------------------------

I woke hearing soft snores coming from the other side of the room. Tumayo

na agad ako and did my morning routine, pagkatapos ko hindi parin gising si Mason.
Hanggang anong oras ba tulog to?. I tied my hair in a messy bob and pick up phone,
may 2 missed call galing kay Mama at 1 message. I opened the message, Ang sabi ni
Mama they're on their way to Eraie since it's a long drive away from Hangrove hindi
na nila ako isasama, they're staying the night with one of her friends and that's
fine with me. Ito ang first time na hindi ko bibisitahin ang puntod ni Papa, I hope
he can forgive me. Kailangan kong maiwan dito dahil una, kailangan namin mahanap
ang student file ni Audrina dito sa Academy, pangalawa, kung ngayon nga ang death
anniversary nya then there is bound to be someone to visit her. Maybe Celeste, the
thought of her gave me shivers, hindi parin ako maka get over sa sinabi nya kagabi.
Alam nga ba nya na may connection ako sa kapatid nya? Her words are cyptic.
Pangatlo, balak kong buksan ngayon ang letter na binigay ni Papa. The answers I'm
looking for might be in that peice of paper. The answers that I'm afraid yet
curious to know.

Binuksan ko ang drawer kung nasaan nakatago ang leather drawing book ko, and turn
to the page where the letter was hiddden, kinuha ko ito at inilapag ang book. The
paper was smooth pero makikta dito na lumang luma na ito dahil dilaw na ang kulay,
I grasp it with my sweaty fingers. Sen told me we could read it together, kung
tawagan ko kaya sya? No. Baka tulog pa sya o baka may ginagawa syang importante.
Maybe he's at Audrina's grave

The though crashed on me like a bucket of cold water. Baka nga nandoo sya ngayon...
I shook my head, mamaya ko na iisipin yon. May

sitwasyon pa akong kaharap ngayon.

I sigh and swiftly opened the folded paper but then my eyes connected with
nothing.

Bakit walang nakasulat?

Binaliktad ko ito pero wala talaga. Mali ba ibinigay na letter ni Mama? Kinuha ko
agad ang phone ko at tinawagan sya. She answered immidiately.

"Ma! Naglolokohan ba tayo? Wala naman nakasulat dito!" Bungad ko sa kanya.

"Nakasulat saan?" Tanong nya walang idea kung tungkol saan ang sinasabi ko. I stare
at the blank paper again then answered "The letter you gave me, it's blank"

"Wala akong alam dyan anak, basta binigay sakin yan ng Papa mo at sinabing ibigay
ko raw sayo sa tamang panahon"

I sigh "Nevemind. Have a safe drive Ma, tell Andy I said Hi" Sabi ko nalang at
pinutol na ang tawag. I tossed my phone on my unmade bed and turned to a still
sleeping Mason, hinugot ko ang unan na sa ulo nya at hinampas sya gamit ito. I hit
twice but the twit wouldn't even stir.

"Mason! Gising na!" After countless of time na hinampas ko sya sumakit nalang ang
kamay ko at napasigaw nalang.

He groaned and stirred awake. Amen. Then pop one eye open "What's the problem?" He
asks in a sleepy voice. Trust him to know na may problema ako kahit na wala pa
akong sinasabi.
"Are you really awake?" I sat crossed leg beside him.

"Yes, just give me second to function my brain properly" He said propping on his
elbows, opening then closing his eyes.

Makalipas ang ilang segundo nagsalita ulit sya "Alright, lay it on me"

"May binigay saking letter si Mama na galing kay Papa, ngayon ko lang
napagdesisyonan na buksan to at pag tingin ko...walang nakasulat" Mahinang sabi ko
clutching the paper. Mason's face turned confused and he sits up "Give me it"

Binigay ko sa kanya yung papel and he eyed it curiously, lumipas ang ilang minuto
at parang may nag click na ring idea sa utak nya. He snaps his fingers "This is
Ivory Paper!"

"Never heard of it"

He tossed the covers aside and stands up, pumunta sya sa binatan at itinapat sa
sinag ng araw ang papel.

"It's paper specially made to write secret letters, ganitong klaseng papel ang
ginagamit noong 1600 pero habang lumipas ang panahon konti nalang ang gumamit nito.
Hindi ko nga alam na may ganito pa, the last time I saw this kind of paper was when
Papa and I visited the Museum in Eraie"

"By secret letters..." I trail, he nods and smirks "Ganitong klaseng papel ang
ginagamit ng lovers noon" he wiggled his eyebrows at me.

"So technically, May nakasulat dyan pero hindi ko makita?" I ask.

"Yep" He stands next to me and thrust me the paper. "Paano ko makikita ang
nakasulat dyan?" Tanong ko.

He shrugs "Ang alam ko may spell ang Ivory paper, pero hindi ko alam kung ano kaya
hindi ko alam kung paano makikita ang hidden message dito"
"So hindi makikita kung anong nakasulat dyan" I sigh in defeat. "Hey, don't give up
yet. May kilala akong pwedeng makatulong satin" Sabi nya "Just give me time to
shower then we'll be on our way" Nagsimula

na syang maglakad palabas.

"Teka! Aalis tayo?" Pahabol kong salita.

"Yep!"

"Pero hindi pa ako kumakain"

"Ako rin naman"

"You better feed me on the way Heath or I'll go hulk on you!" Sigaw ko at sure
akong narinig nya.

---------

I'm coped up in Mason's car happily munching on brownies kahit na kakatapos lang
namin kumain. Hindi ako kontento hangga't walang dessert. Chocolate is my best
friend, enough said.

"Brownie" Mason said opening his mouth, I popped in a piece of brownie and he chews
slowly.

"Soooo saan tayo pupunta? Sabi mo may kakilala kang pwedeng makatulong satin" He's
driving to who knows where, since hindi ko naman kabisado ang mga lugar dito sa
Hangrove hindi ko alam kung saang direksyon sya pupunta.

"West Terra Fields" Sagot nya "May kaibigan ako na nandoon ngayon"

I roll my eyes "Let me guess..You friend happens to be a witch". He grins and nods,
nagsalita ultit ako "DIba malayo yun?"
"Ang sinasabi mo ay Terra Veneficas, and pupuntahan natin ay West Terra Fields mas
malapit yon sa Terra"

"Ano bang meron doon?"

"Sabi ko nga may kaibigan ako na nandoo ngayon, at sure akong matutulungan nya
tayo"

"Wait..is your friend a girl or a boy?"

"A girl" He answers bluntly.

"Ooohhh A lady friend" Asar ko. "Sugar rush ka na naman" He sighs "I knew buying
those brownies was a bad idea"

"Hoy hindi ako naka sugar rush! Normal lang to sakin!. So tell me, what's her
name?"

"Vera" Sagot nya.

"Anong itsura nya?"

"You'll have to wait and see"

"Mabait ba sya?"

"Yes"

"Is she mentally stable?"

He rolls his eyes "What's with the sudden interview?"

"Just answer my question!"

"I don't know. Maybe"

I huff out a puff of air "Kaya pala."

He narrows his eyes at me "What do you mean by that?"

"I mean you are a pain in the ass" I gave him a cheeky grin then pop the last piece
of chocolate heaven in my mouth. No one in the right state of mind will be friends
with this twat. Baliw ako kaya kaibigan ko to. He slaps my shoulder without taking
his eyes on the road pero tinawanan ko lang sya. Kahit na walang katapusan kaming
mag asaran nito, alam kong sya ang tamang taong sinabihan ko tungkol sa problema ko
ngayon. Mason will never let me down.

Nagpatugtog nalang ako dahil let's face it, ang boring ng car ride kapag tahimik
lang. Do or Die by Thirty Seconds to Mars is blaring on the speaker, Mase is
tapping his fingers on the steering wheel enjoying the beat.

"Faith is coming ,that I know. Time is running, got to go" Pagkanta naming dalawa.
Buti nalang walang nakakarinig samin, isa rin kasing frustrated singer to si Mason,
ako naman dakilang feelingera.

20 minutes later, tumigil kami sa harap ng mataas na gate. By the looks of it,
mayaman ang nakatira dito. Parang normal mansion kung titignan, pero ang gandan
parin. Sa tagal ng panahon ko ng nakatira dito sa Hangrove dapat sanay na ako sa
ganitong klaseng bahay. "Mayaman yung kaibigan mo ah" Kumento ko, He doesn't answer
then the car horn beeps two time and

the next thing I know, unti-unti ng bumubukas ang gate. A girl, who I'm assume is
Vera, comes out of the big oak doors wearing a floral dress and sporting a
beautiful smile ng makita nyang lumabas kami ng sasakyan.

"She looks like a keychain version of Carly" bulong ko kay Mason habang papalapit
kami sa kanya. She does resemble Carly in some way, or parehas lang sila ng kulay
ng buhok and mas maliit si Vera compared kay Carls.
 "Hi I'm Vera" Sabi nya at inilahad ang kamay nya sa harap ko. "Adrianna" I smiled
and shook her hand. She's cute, I like her. Not in that kind of way.

"So anong problema at bigla kang tumawag? Ni hindi mo pa nga ako binibisita
samantalang ang tagal mo na pala dito sa Hangrove, tapos problema agad ang
ibubunyag mo sakin?" Sabi nya at hinarap si Mason then she rolls her eyes "West
Terra is an Hour away from SA you know"

"I know. Forgive me, pero kailangan ko talaga ang tulong mo" He then clears his
throat and glances at me "Namin pala"

Her stance changed ng sinabi yon ni Mase, siguro hindi madalas manghingi ng tulong
si Mason sa kanya, dahil she looks taken aback. Maybe she thought he was joking
nung tinawagan sya nito.

"I really thought you were joking" She mutters. See?

"Okay" She slowly nods "Pasok kayo" she steps aside and let us in.

"Matutulungan mo ba kaming makita kung anong nakasulat dito?" Simula ni Mason ng

makapasok kami, the big oak doors shut behind us. I shove my hands in the pocket of
the hoodie that I'm wearing while looking around. I let out a ow whistle, this
house

look so cool. Medieval castle style and dating pero mukhang modern mansion sa
labas.

Vera eyes the paper curiously, Mase hands it to ther "Saan kayo nakakuha nito?"
tanong nya. Tumingin sakin sakin, nagkibit balikat nalang ako.

"Lets say galing sa importanteng tao sa buhay nya" Sagot ni Mason keeping his voice
normal. Tumingin naman sakin si Vera, I shrink under her gaze. Alam kong hindi
magandang esemble ngayong ang suot ko, hoodie and jeans, pero komportable naman and
besides ayoko ng ma hassle pa sa pagpili ng damit. Dinampot ko nalang kung ano yung
nasa taas ng magulo kong damitan.

"I swear nakita ko na ang mukha mo" she whispered at tinaasan ko naman sya ng
kilay. Wag mong na marami magagandang tulad ko ang gumgagala sa lugar na to?. "Ano
ang full name mo?"
"Adrianna Walter" Alanganin kong sagot.

She snaps her fingers "You're Anthony Walter's daughter!" Napangiti sya. Pati ba
naman sya kilala rin ang papa ko?

She fixed herself still wearing a broad smile "And you're his best friend" turo nya
kay Mason. I gave Mase an amused look and he shurgs smiling at me. "He told me a
lot about you, bago sya umalis" sabi ni Vera.

Mase clears his throat "May kailangan ho tayong solusyonan kaya pwede mamaya na
yan?"

Vera laughs "Fine" Itinaas nya yung Ivory paper at itinapat sa malaking bintana,
katulad ng ginawa ni Mase kanina sa kwarto ko. "By the looks of it, mga 10 or 15
years na tong Ivory paper na to"

10? 15? O_O

"Sigurado ka?" Tanong ko. She nods "Yes. Nag iiba lang ang kulay ng gamit na Ivory
paper kapag lumagpas na ito ng 10 years, and super dilaw na ng kulay nito"
Nagsimula ng mag lakad

si Vera at sumunod kami.

"I know a spell that can reveal the message, pero may ibang Ivory paper na iba ang
spell but I'm sure merong spells si Tatiana sa Library"

Natigilan ako "Tatiana?" Tanong ko.

She looks back at me "My sister. You know her?"

"Kinulong lang naman nya kami sa isang illusion world" I answered my voice dripping
with sarcasm.

Tumawa naman si Vera "She tends to do that with Vampires, paano ka naman nasama
doon?"
"School Trip" Sagot ko.

"Oh the last SA school trip" she nods "Senri threw a fit after what happened, so
ikaw pala ang dahilan nya"

"Kwento mo nga" Mase said, interesado sa usapan. Hinampas ko naman sya, "Bakit ba?
Gusto ko lang naman malaman" reklamo nya.

"Diba alam mo na yung game ng Witches and Vampire?" Simula ni Vera and Mason nods
"When a Vampire steps in Terra kailangan nilang laruin ang game na hinandan ng
Witches and there's no backing out, it works Vice Versa"

"Exactly. May School trip ang SA sa Terra Veneficas, pagtapak palang nila sa Terra
hindi na nagsayang ng oras si Tatiana at Lissa para simulan ang Laro, masyadong
excited and mga loka. Well to make it short, Sen's team won the game but he stormed
in Tatiana's room throwing a fit, yelling about his 'Friend' who almost got killed"
She put air quotes on the 'Friend' for emphasis "Carly followed, akala ni Sis
pumunta sya doon para pakalmahin si Sen pero nakilsali lang sya sa screaming fest
kaya ayun. Kahit na mas Matanda si Tatiana sa kanila, she asked for forgiveness.
Knowing my Sister, asking for forgiveness

is a punch in her ego. Dahil sa "I'm the high priestress of the Illusion Coven and
the whole witch world' Issue" She said making face. "She did cross the line, hindi
ko alam kung anong pumasok sa isip nya at naglagay sya ng Moon Hound doon, kahit na
sa illusion world lang"

"You almost got Killed?!" Mason almost yelled,hugging me like a mother hen."Bakit
hindi mo sanabi sakin to?"

I ignore him and thought about that time. Iyon ba yung sinabi ni Carly na nag ta-
tantrums si Sen? I can't belive na nakipag away pa talaga silang dalawa dahil doon.

"And let's face it, Witches may have won the games a handfull of times pero mas
magaling parin talaga ang Vampires" Dagdag ni Vera.

"Kung makapagsabi ka naman nyan parang ayaw mo sa Lahi nyo" Natatawang sabi ko sa
kanya.
"Ikaw ba naman maging Protegee ng High Priestress na kapatid mo. Kung ikaw ako,
nako girl aayawan mo talaga ang lahi namin" She sighed "3 strikes na maling spell,
may parusa na agad ako"

"High Priestress?" Tanong ko. I only know a thing or two about Witches. She nods
"High Priestress ang tawag sa Namumuno sa Witches, kung sa Vampires ang katumbas
noon ay Pureblood pero middle level lang. Ang we're devided by covens, sa Vampires
naman Rank"

"Ano ang Coven nyo?"

"Mageia Coven but kilala talaga kami bilang Illusion Coven because we specialize in
Illusion Magic"

Hindi ko na namalayan, naglalakad na pala kami papunta sa isang basement, Bato ang
mga walls, hindi simento Bato talaga. Parang Castle walls.

"Alam mong bawal ka dito sa ganitong oras Vera" A voice said, napakapit ako sa
braso ni Mase he doesn't

seem bothered. Hinanap ko kung saan nanggaling yung boses, it sounded like a man, a
man na may sore throat.

"Fuck off Holae. May tutulungan lang ako" Sabi ni Vera, hindi ko parin alam kung
sino ang kausap nya.

"Tatiana strictly ordered you to stay out of the Spell Room"

"Do I look like I listen to her?" Vera's faced turned annoyed then tumingala sya.
And there it is, a stone creature crouched down on a wall looking at us with its
stone eyes and uncruled wings. It's a freaking Gargoyle.

"You better shut you mouth Holae or I'll shut if for you" Vera threatened. The
Gargoyle, Holae, didn't speak. Vera smirked "Good"

"Sino yun?" Bulong ko. "Holae, My sisters servant. The most annoying Gargoyle
ever" Sagot nya.
We're in a room full of books, viles, and liquids na hindi ko alam kung para saan.
I stare amazed, Mase grips my hand and lead us to a big wooden table na may
malaking libro sa gitna. The Ivory paper floats in the air habang nag hahanap ng si
Vera ng kung ano sa malaking libro.

"Nice room" Kumento ni Mason shoving his hands in his pockets. "This room is the
death of me" Casual na reply ni Vera sa kanya "Here it is..."

"Ivory Paper spell breaker" She said, ilang segundo nyang binasa then she clamps
her hands together "Easy enough" HInawakan nya ang papel at inilagapag ito sa sa
itaas ng libro, pumikit si Vera at huminga ng malalim. I watched amazed as the
paper starts to glow in a golden hue pero biglang nawala. Binuksan ni Vera ang mata
nya, looking conused. Hinarap nya kami "It didn't work. The Spell on this paper is
stronger"

"May

mahahanap ka pa bang ibang spell breaker?" Tanong ni Mase. "Yes, alam kong may
libro dito si Tatiana" Pumunta sya sa sandamakmak na libro at nagsimula ng mag
hanap.

The spell is stronger.... Bakit maglalagay ng ganong kalakas na spell si Papa? Ayaw
ba nyang mabasa ko ang letter? And why the hell did he put it on Ivory Paper?

Pinlano ba ni Papa to?

Makalipas ang ilang minuto bumalik na si Vera, the browsed the yellow pages
covered with dust the stops "Sabi dito kailangan gumamit ng isang element..." Her
eyes dart to a a bowl on the edge of the table "Water ang gagamitin ko". Si Mason
na ang kumuha ng bowl at inilapag ito sa harap ni Vera, binasa nya ulit kung ano
ang nakasulat sa libro, she graps the paper and lays it on the water pero sa gulat
ko, imbis na mabasa ito nanatili itong tuyo na para bang inilapag lang sa tuyong
surface. She repeats her stance and closes her eyes, she grips the edges of the
bowl and whispers words na hindi ko maintindihan.

I step back hinding behind Mason's back nang biglang sumabog ang tubig, drenching
Vera in the process. "What the--- Ginawa ko naman ng tama!"

"Let me take a look" Lumapit si Mason at binasa ang libro, the paper flows with the
waters waves still looking the same. Tumayo ako sa tabi ni Mase at sinilip kung
anong nakasulat sa libro pero hindi ko maintindihan, parang bulag ata ang nagsulat
nito o sadyang hindi lang ako pamilyar sa mga letrang nakasulat. Hindi ba kilala ng
gumawa nito ang Alphabet?

"I think you missed this part" Mason points at something. Tinignan nila ako at
tinaasan

ko sila ng kilay "Bakit?"

"Sabi dito, Kung para kanino raw ang paper na to, kailangan nya mag magbigay ng
patak ng dugo nya at haluin kasama ang napiling element" Sabi ni Mason. Nanlaki
naman ang mata ko "Dugo?!"

"It's just a drop. Come on Adrianna"

I shook my head, wala namang Vampires dito so I guess I'm safe. Inilahad ko ang
kamay ko sa kanila, Vera disappears for a second and comes back with a small knife
in hand. I gulped and gripped Mason's shirt, hinarap nya ako sa tapat ng bowl. The
cool metal touches my skins at napapikit nalang ako,the sting wasn't so bad para
ngang wala lang but I know it's there. I opened my eyes as the blood drops in the
water staining the paper. Binalutan agad ni Mason ng panyo ang kamay ko and we both
step aside for Vera to continue the spell.

The Water didn't explode katulad ng inaasahan ko, umilaw ito katulad ng kanina.
Vera opens her eyes and smiles in satisfaction, Mase and I lean in para makita kung
anong nangyari sa Paper. Kinuha to ni Vera at ibingay sakin.

Faded letters started to form, much to my amazement, pero hindi ko mabasa ng

maayos. Ilang segundo ang lumipas at naging malinaw rin ito.

"You are destined to be someone you never thought you'd be my sweet Adrianna.

I may not be there with you now but remember I'm always watching over you, the
necklace I gave you represents my love. I hid the truth becasue I knew you weren't
ready to face a world that is balancing

Evil and Good. Your innocent mind couldn't take that.

Please forgive me for erasing your memory, I thought it was better that way. I
tried so hard pushing you away from my world because I was afraid of the effect it
willl bring on you. I do not want you to be sucked into a world that I know will
change you. But I was wrong.
You are born to be in the world I tried so hard keeping you away from.

"Everything happens for a reason". Always hold on to that Adrianna

I love you"

I love you too Papa...

I wiped a lone tear that cascade on my cheek. Hindi ko man maintindihan ang letter
ni Papa, naiyak parin ako dahil naalala ko ang mga panahon na kasama ko sya. He was
the who always looks out for me. I touch my necklace and ran my fingers though the
pendant. Mason rubs my shoulder giving me a comforting side hug.

"How cryptic" Napailing ako at yumuko. "Let me take a look" Inabot ko kay Vera ang
papel at tuluyan ng niyakap si Mason. I wasn't crying anymore, I'm just....Sad.
Lumipas ang ilang minuto at walang nagsalita saming tatlo, then Vera taps my
shoulder.

"Alam nyo ba kung anong ibig sabihin ng mark na to?" Tanong nya.

"Mark? What mark?" Hinarap nya sakin ang papel at tinuro ang isang faded black
drawing na nasa ibaba ng papel, I didn't notice it before. It looks like an
infinite sign, like the number eight, na may red swirl na umiikot ito, from top to
bottom, at the tip of the swirl there a teardrop shape with a Dark red color. The

color or Blood.

"Ngayon ko lang nakita ang ganyang Mark" Sabi ni Mason. "Do you mind if I take a
picture of it?" Tanong ni Vera, tumango naman ako "Gusto kong malaman kung anong
meaning nito. It doesn't look like a normal mark to me"

My mind is blocke again as I read the certain part that has got my mind on
haywire. "You are destined to be someone you never thought you'd be my sweet
Adrianna"

What does he mean?

--------------------------------

The car was silent the whole way back. Walang nagsalita sa aming dalawa, tinago ko
ang letter sa bulsa ng hoodie ko at nanatiling tahimik. Sabi ni Vera, tatawagan nya
kami kapag may nahanap syang impormasyon tungkol sa Mark. Hindi parin wala sa isip
ko kung bakit sinulat ni Papa yon. I can't figure it out, even if I read the letter
over and over again.

Sabi nya, Everything Happens for a reason. Lahat ng ito may dahilan? Para saan? He
knows something, pero hindi nya sinabi and that's the big whole in all of this. He
left the most important part out.

For the hundreth time this day, I sigh. Mason parks at nauna na akong lumabas, he
knows I'm not in the mood to talk. Niyakap ko sya bago ako maglakad papuntang Dusk
"Thanks Mase"

"Anytime Anna. Wag kang masyadong ma stress ha? Well find more info, I promise." He
said looking down at me "I'll see you at Dinner". Tumango ako at umalis na, wala
paring mga students na nag gagala. Mamaya pa ang oras ng pagbalik nila galing sa
kani-kanilang bahay, meron rin naman akong nakasalubong pero hindi naman nila ako
tinignan.

I approach my room and fished the key out of my pocket, pero bago ko pa man ilusot
ang susi napansin kong nakabukas na ito. Nandito na ba si Gray? Dahan-dahan kong
binuksan ang pinto, I stop on my tracks when I notice a back turned to me. And it
is definitely not Gray.

Senri whipped around and spots me, sinarado ko na ang pinto and fiddled with my
fingers. Hindi ko inaasahang makita sya dito.

He takes long strides and the next thing I know, I'm engulfed in a warm but strong
hug, like his life depended on it.

He doesn't have to say kung ano ang problema, because I already know.

=================

Chapter Thirty-six
Chapter Thirty-six

Chapter Song: In the Mourning by Paramore

(P.S- Wag kayong ma-confuse kay Adrianna at Audrina ha? magkaiba sila. Magkatunog
lang ang name nila :) ....but let us all take a moment of silence, and let us
absorb the fact na may POV na si Sen....O sige basa na!)

Senri Sinclaire's Point of View

Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong naglakad sa path na ito, A few
Months ago hindi ako umaalis dito yet now it feels foreign.

My black converse stepped on dry leaves as I walk to Audrina's grave, a boquet of

Roses in hand. It's her favorite flower at sinabi nya talaga sakin na iyon lang ang
dalhin ko sa puntod nya if ever na mawala nya, I laughed it off dahil ano ba naman
ang malay ko? I thought she'll be with me forever.

I stop in front of her grave and put the Roses beside it. I sit down like I always
do. Hindi ko inakala na darating ang araw na ito, ang araw na bibisitahin ko sya sa
puntod nya. Dapat wala sya dyan, nandito dapat sya Academy. Nandito dapat sya
kasama kong mang asar kay Cain, nandito dapat sya makisama sa kalokohan namin,
nandito dapat sya sa tabi ko.

Hindi nakalimutan na Death Anniversary nya ngayon, I could never forget about her,
I just kept it on the back of my mind pero alam kong paparating na ang araw na ito,
my mind was preoccupied these days. Adrianna has that effect on me, yung
nakakalimutan ko ang lahat kapag kasama sya and I don't mind at all. She can take
over my mind anytime. The cool breeze hit my skin and my eyes drifted

to her name.

Audrina Patridge

I smiled, she never liked her full name. Kung buhay pa siguro sya ngayon, palagi
yong galit sakin dahil ako nalang ang gumagamit ng buong pangalan nya. I call her
Audrina and sometimes Danielle, he second name, just to annoy her more while
everyone calls her Aydee. Even on her grave, ayaw nyang ilagay ang buong pangalan
nya. Audrina once told me na gusto nyang maalala sya ng mga nagmamahal sa kanya ng
kusa, hindi yung naalala lang sya kung kailan Death Anniversary nya that's why she
told to never put the date of her death on her tombstone, para bang alam nyang
mawawala na sya sa mundo but I shrug it off, Audrina was never the trouble maker
kaya alam kong walang mangyayaring masama sa kanya but I was wrong. Sinabi ko yun
sa Parents nya, but I never attended her burial. Carls didn't talk to me for a week
dahil doon, but in my defense...It was too painful for me to see her casket being
lowered in the ground like that knowing na hindi ko na sya makikita pa muli.

It was like a bucket of water was dumped over my head. Bumabalik ang lahat ng
sakit na naramdaman ko. I vowed to myself that I shouldn't be this Happy hangga't
wala si Audrina sa tabi ko. I don't deserve Happiness for what I did to her.

She was always the one who made sure everyone around her was Happy and everyone
loved her for it. All these years sya nag silbing ilaw ng buhay ko, I lived for her
making sure no one hurts her pero

ng mawala sya nawala rin ang kasiyahan ko but when the mine came when she needed me
the most...I let her down. Nawala na yung rason ko para mabuhay pa dito sa mundo. I
wanted to follow her, but I know she wont let me. Kung nandito siguro sya ngayon,
kanina pa ako nabatukan non at sasabihin nyang nag da-drama na naman ako.

I was the pessimist while she was the optimist.

I was an insecure kid, emphasize on 'was'. Cain helped me gain confidence, that
bastard really knows what he's doing, with the help of Audrina of course.

Audrina helped me through everything. Her positive view of this dark twisted world
makes my heart clench, sinigurado nyang nakita ko rin iyon. She gave beauty to
small things, she always finds a good in everything and she doesn't deserve
everything that happened to her.

Nakita ko ang mga traits na yon kay Adrianna, and they look alike but no that
much. Parehas lang sila ng shade ng buhok at mata. don't get me wrong...I am not
using her to take Audrina's place. I would never do that. Parang sinaktan ko na rin
ang sarili ko kung ganon, seeing sadness in Adrianna's eyes make me want to run to
her and hug the life out of her and tell that everything will be okay kahit na alam
kong hindi and besides I never loved Audrina like that.

Yes, I love Adrianna.

Sino ba naman ang hindi magmamahal sa kanya? Ngiti palang pamatay na.
Shit. I'm whipped...basta hindi lang mabasa ni Cain kung anong tumatakbo sa isip

ko ngayon, ayos lang ako. That bastard was too nosy for his own good, akala mo
trabaho nya ang makisali sa buhay ng iba and when he calls Adrianna 'His Girl'
makes me want to throw him off a cliff sometimes, I know he's just messing with me
pero kahit na.

Adrianna's mine eventhough I know I don't deserve her.

Narinig ko ang mga yapak na papalapit sakin. She's here.

Inilapag ni Celeste ang roses sa tabi ng akin at umupo sa tabi ko. "Hey" Mahinang
sabi nya. We were the ones here kaya walang ingay na maririnig kundi ang tunog ng
hangin. Celeste kept her distance pero komportable sya sa tabi ko. Awkward was
never the word for us.

Alam kong pupunta sya ngayon, she told me last night. Wala naman talaga syang balak
umattend sa party kagabi pero dahil sa maingay na bibig ni Yna nalaman nya dadalhin
ko si Adrianna doon. She knows Adri, hindi ko natatanungin kung paano at saan. She
seems to know everything.

Alam ko naman kung ano ang tunay na rason nya sa pagpunta, she wanted to intimidate
Adrianna. Well too bad for her, my girl doesn't get intimidated that easily (It's
still a mystery how she managed to be friends with Carls that fast), pero alam kong
na apektuhan sya. Something was wrong with her last night at hindi ko alam kung
ano, dadagdag lang ang mga tanong ni Celeste sa nararamdaman nya. Good thing Mason
was there, kahit na ayaw ko syang bitawan ginawa ko parin.

"Who drove you here?" Kalmado kong tanong.

"Jake" Sagot nya.

"Where is he?"

She smirks "Hunting down his latest conquest"

Why am I not surprised?

My cousin is a Manwhore. I don't really care anyway, basta wag nya lang basagin ang
kasunduan naming dalawa. Wag na wag nyang isasama sa kalokohan nya si Carly at
Rianne. Alam ko namang kaya nilang dalawa ang sarili nila, but Jake is Jake. Kapag
gusto nya ang isang bagay, gagawin nya ang lahat para makuha yon. We're the same on
that page, pero nilulugar ko naman ang akin. Riri hates him though, iyon ang rason
kung bakit hindi dito sa SA nag aaral si Jake, ginawa ng mag magulang nila yon para
iwas gulo. Yes, they hate each other and everyone knows it.

Lumimpas ang ilang minuto ng walang nagsasalita sa aming dalawa. Ganito naman
palagi, neither of us dared to open up the topic of what happened to Audrina dahil
masakit para sa aming dalawang balikan ang gabing iyon.

She lost her sister and I lost my Best friend.

"I never got much time to study you last night Sen, you look...good" Simula nya
staring at the grass. "She seems good to you"

"Dont start Celeste" I sighed "Leave Adri out of this"

"Leave her out of this" she snorts "Sooner or later she'll find out Sen, and your
Girlfriend is not numb. Mas maganda ng sabihin mo na sa kanya kung kailan maaga pa"

"At hayaan kong iwan nya ako? Naririnig mo ba ang sinasabi mo?" Tinignan ko sya
keeping my expression neutral.

"Ikaw ba, naririnig mo yang sinasabi mo? You sound so selfish Sen!" She countered.
"They are still after us and you know it!"

Tumayo ako and she followed my move. Tinalikuran ko sya at

nagsimula ng mag lakad pabalik, my strides were slow. Ayokong pag usapan ito
ngayon, hindi ito ang tamang oras.

"Oh my god" I heard Celeste breathes in disbelief, natigilan ko "I can't believe
your willing to risk her safety para lang sa pagmamahal mo!"

Hinarap ko sya "What if I am? Huh? Anong magagawa mo?" She looks back at me with
fury.
"I'm willing to risk everything for her"

"It's going to be Audrina all over again" Mahina nyang sabi at yumuko. "It's going
to break your heart Sen" Dagdag nya at tinignan ako, puno ng emosyon ang kanyang
mata.

"I don't care. It's hers to break anyway" I turn my back to her at nalakad na
palabas ng cemetery.

Naghintay ako ng kalahating oras sa dorm room nya. Hindi ko alam kung nasaan sya,
I thought she'll be here. It's her lazy day, kaya alam kong hindi yon lalabas ng
Academy. I could just use my ability to find out where she is, but I hate using my
ability on her. She needs her privacy, at alam kong magagalit sya sakin kapag
ginawa ko iyon. Siguro kung si Carly okay lang, The twins knows no bounds when it
comes to privacy.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana at iniiwasang isip ang lahat ng sinabi ni
Celeste kanina pero hindi ko magawa.

I know they're still after us at sa pagiging parte ni Adrianna ng buhay ko,

isinusugal ko ang kaligtasan nya at lahat ng taong malapit sa kanya.

Naraning ko ang pagbukas ng pinto, hinarap ko sya and immidiately wrapped my arms
around her, inhaling her intoxicating scent. She doesn't say anything and hugs me
back.

I know I don't deserve her, she deserves someone who's better than me. She's not
fit for this dark twisted world that I live in, but I love her too much to let her
go.

Pero bawal ba akong maging selfish kahit na ngayon lang?

--------------------------------------------------------------------------------
 Adrianna Walter's Point of View

People do different ways when it comes to handling pain.

Ang pinaka common ay ang pag iyak, obviously. Yung iba inilalabas ito sa galit,
some tend to be violent. May mga taong hinahayaan lang itong nakatago sa dibdib
nila, but when they're fed up everything comes out, breaking down and they do not
have the strenght to stop it. The remaining part, locks it up and toss it away
hanggang sa dumating ang araw na may makapagpapaalala sa kanya nito. Example nito
ay...let's say there's a broken hearted girl, time passes and she slowly moves on
but one day in an unexpected time and place, nagkita ulit sila. The Pain suddenly
returns, even if you don't want it to. That's how the mind works, makita mo lang
ang isang tao maalala mo na ang memories na kasama mo ito. Maybe the pain will be
tripled or just a pinch. Gaano man ito kagaan o kabigat it's still classified as
one word, Pain.

May person, object, taste or smell na makapag papaalala sayo ng isang memory.

Senri falls on the 'remaining part'.

He locks the pain up and hides it deep in

his heart, then dumating ang araw na may nakapagpaalala sa kanya nito. It feels
like a ton of bricks just fell over you. Though I can't measure his pain but I have
my theories.

Now he's sleeping it off.

He's using me as a pillow and I couldn't care less. Dishelved dark hair tickling my
chin, eyes closed and silent breathes calming my nerves. My arms are wrapped around
him protectively, while his was casually slumped over my tummy.

He fell asleep hours ago and he never once uttered a word to me. Niyakap lang nya
ako na para bang mawawala na ako sa mundo bukas.

The sight of him in this state is really Heartbreaking.

Kahit na parehas lang kami ng sitwasyon ngayon, my heart clenches for him because
he suffers more than me. I'm his shoulder to cry on (more like chest to sleep on),
I know this scene should be the other way around pero wala na akong pakialam. If he
needs me then I'm here. Hindi ko sya iiwan hangga't hindi sya bumibitaw.

Parehas kaming may hindi sinasabi sa isa't-isa, pero ako alam ko ang sa kanya,
hindi nya alam sakin. Kaya iniisip ko kung unfair ba itong ginagawa ko na hindi pag
sabi sa kanya, tinanong pa nya ako kagabi kung gusto kong basahin yung letter na
kasama sya and ngayon na nandito sya. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong
maramdaman.

I felt him moved at ilang segundo pa ay binukas na nya ang kanyang mga mata. He
sits up and rubs his eyes, mukha syang bata "I'm sorry for sleepin on you" He said,
his voice

husky.

"Tell that to my back" Tawa ko at uminat. Tinignan ko ulit sya, he sits crossed leg
beside me at katulad ko nakatingin rin sya sakin.

"I'm hungry" Bigla nyang sabi.

Natawa naman ako, para talaga syang bata. Pagkagising pagkain agad ang hinahanap.
"Dinner na naman eh. Tara na" Tumayo na kaming dalawa, his right arms grasps my
waist at sabay kaming lumabas.

Students turned their heads to us in disbelief and suprise, may mga tumigil pa nga
sa paglalakad ng makita kami. Nakayuko ako habang naglalakad, ng makalabas kami ng
gates ng Dusk tumigil si Sen kaya napatigil rin ako, naririnig ko na ang mga bulong
bulungan. He tilts my chin up "Wag ka ngang yumuko" utos nya at nagalakad ng muli.

Bukod sa mga nagulantang na students, napansin kong may mga hindi pamilyar na
mukha ng mga lalaki ang nag gagala sa Halls at labas ng Academy, lahat sila naka
itim. Puro matitikas at walang ekspresyon ang mukha.

Gasps erupted when we entered the Dining Hall. Nilibot ko ang mga mata ko, some
were sending me dirty look and shooting dagger na para bang binubutas ang balat ko.
Yung iba naman nakatingin lang, para bang expected na nila ito. Dumiretso na kami
sa table, nandoon na si Mia at Gray, na hindi man lang dumaan sa kwarto at
dumiretso na siguro dito. Pati ang Kambal, si Rianne nalang ang wala pa.

"I see you've decided to flaunt your relationship" Sabi ni Carly ng makaupo kami. I
ignore her, "May patay ba? Bakit ang daming naka itim doon sa labas?" Tanong ko and
gestured to the door.

"The

ward is currently down kaya kailangan ng protectors. Witches are working on it

right now, before midnight ulit nila itatayo ulit but this time the ward is
stronger, safety measure yon para bukas" Sagot nya.

"Anytime an attack can happen when the ward is down" Dagdag ni Cain. Tumango ako,
bukas na nga pala.

"I saw Jake" Bagot na sabi ni Rianne at umupo sa tabi ni Cain.

"Saan?!" Mabilis na tanong ni Mia grabbing Gray's shoulder "Omg Jake Sinclaire is
here?!"

Rianne rolls her eyes "Seducing some poor girl sa crossing field" sagot nya "Can't
he do it in somewhere more private?" Iritadong dagdag nya.

"You're just jealous" Asar ni Cain sa kanya. Inirapan naman sya ni Rianne "As if!"

Senri rests his head to mine, habang tumatawa kami dahil patuloy na inaasar ni
Cain si Rianne. Konti nalang ay handa na syang itapo ni Ri palabas ng bintana.
Tatayo na sana ako para kumuha ng pagkain ng biglang may bumagsak na student sa
kabilang dulo ng Dining Hall. Bago pa man ako makapag react, sunod sunod ng
nagbagsakan ang ang students at umalingawngaw na ang mga sigaw dahil sa sakit sa
buong Dining Hall.

Naunang bumagsak sa lapag si Mia sa table namin at sumunod na silang lahat. Nag
panic na ako ng biglang sumalampak si Senri, his face contorted in pain while
covering his ears. Lahat sila ay nakatakip sa kanilang tenga, at ang iba sumisigaw.

Vampire Students are screaming in Pain.

"Gray anong nangyayari?!" Sigaw ko. She looks at me helplessly at wala ring alam
kung bakit nagkakaganito ang mga students.
"No...It hurts...It hurts!" Sigaw ni Carly habang nakaluhod at tinatakpan ang tenga
nya "Make it stop!!"

Lumuhod agad ako sa tabi ni Senri at niyakap sya. "Make it stop...Make it stop"
Mahinang sabi nya, his voice breaking.

"Shhh..." Hinimas ko ang ulo, rocking back and fourth.

I don't know how to make it stop Sen.

"Focus on something" Bulong ko "Focus on me Sen" I grasp his face "Focus on me"
Ulit ko. Binuksan nya ang mga mata nya and our eyes lock.

Narining ko bumukas ang pinto ng Dining Hall at may mga yapak na tumatakbo
papasok. Hindi ko sila pinansin. Patuloy ko lang tinignan si Senri, at hindi
kumakawala sa titig nya.

It feels like an Eternity and the unknown noise finally stopped and Senri silently
closed his eyes as his body slumped over me, surrendering his consciousness.

=================

Chapter Thirty-seven

Chapter Thirty-seven

Nakaupo ako sa gutter ng parking lot, ang ulo ko ay nakahilig sa lamp post at
nakatitig ako sa kawalan. Tahimik na ang buong Academy ngayon, tingin ko ako nalang
ang tanging student sa gising, hindi ko alam kung anong oras na pero alam kong oras
na para magpahinga dahil may pasok pa bukas, pero ayoko pa. Ilang beses na akong
binalikan ni Gray dito pero hindi nya talaga ako mapilit sumama sa kanya pabalik ng
Dusk. Ayokong umalis dito hangga't hindi ko alam kung okay sila, sya.

Pagkatapos ng insidenteng yon ay nagkagulo ang lahat, hindi ko parin alam kung
anong nangyari. Naramdaman kong wala ako sa sarili pero alam ko na nadoon ako, para
bang hindi ko alam kung anong nangyayari sa paligid. Kinalas si Senri sa
pagkakayakap ko ng mga lalaking nakaitim at dinala sya palabas, dinala silang lahat
palabas. Sinundan ko sila pero pinigilan akong makalabas, nakita ko nalang sa
malaking binatana ay isinasakay silang lahat sa mga bus ng SA, kasama na doon si
Mia. Pero nawala ang atensyon ko sa kanya ng nakita ko sa ibang direksyon dinala si
Carly, Cain, Rianne at Senri. Hinawalay sila sa ibang students at ipinasok ang
kanilang walang malay na katawan sa isang pribadong sasakyan.

Sinarado ang lahat ng entrance at exit sa buong Academy ng umalis na ang lahat ng
bus kung saan nadoon ang Vampire students, pinabalik naman kami sa dorms at
sinabihan wag lumabas

hangga't hindi pa naitatayo ang Ward. May mga lalaking nakaitim na nakabantay sa
gates habang itinatayo ng mga Witches ang Ward, inabot kami ng isang oras at
kalahati sa paghihintay. Si Gray ay palakad lakad sa loob ng kwarto habang ako ay
nakaupo lang sa kama at tulala, hindi nya rin alam kung anong nangyari. Medyo
nagulantang pa ang kaluluwa nya kaya hindi kami nakapag usap.

Pagkatapos itayo ang Ward agad akong lumabas at naupo dito sa pwesto ko ngayon.
May mga nag pa-patrol parin hanggang ngayon, may ibang tinignan lang ako dito at
hindi ako pinansin, kanina pa pabalik balik si Gray at kinukumbinse akong bumalik
na sa dorm at matulog, baka mapagalitan rin daw ako dahil gising pa ako hanggang
ngayon, umiiling nalang ako palagi at hindi nagsasalita. Kung titignan ngayon
parang normal na Sunday night lang sa Academy pero hindi eh, Sobrang tahimik.
Ramdam ko talagang may mali.

Ano ba talaga ang nangyari sa kanila? Bakit nakakarinig sila ng tunog na hindi
namin marinig?. Paano ko naging theory ang ganon? Simple lang, hindi sisigaw ang
lahat ng ganon kung wala silang naririnig at hindi sila mag tatakip ng tenga.
Bumuntong-hininga ako, Saan kaya sila dinala? Babalik kaya sila ngayong gabi? Kung
hindi sila babalik ngayon edi walang pasok bukas? Unfair para samin yon dahil kami
lang ang magdudusa sa simula ng Next Level. Kahit na nag-aalala ako, hindi ko parin
matanggal sa isip ko yon. Bukas na ang simula ng klase, na hindi ko alam kung anong
naghihintay para sakin.

Niyakap ko ang tuhod ko at tumingin sa mag puno, buti nalang at naisipan kong
magsuot ng jacket bago lumabas kundi maninigas ako sa lamig. Hanggang anong oras ba
ako uupo dito? Bakit ko ba tinatanong ang sarili ko?. Napasukan na ata ng malamig
na hangin ang utak ko.

Biglang lumiwanag ang paningin ko, hinarangan ko ang mata ko gamit ang kamay ko.
Narining ko ang pagsarado ng pintuan ng sasakyan at agad na narining ang mga yapak
na papalapit sakin.

"Anna! Bakit nandito ka pa? Gabing gabi na!" Bungad ni Mason, nakatayo sya sa harap
ko habang nakatingin sakin. Tinaasan nya ako ng kilay at binigyan ko sya ng
nakakalokong ngiti.
"Pasaway ka talaga" Buntong hininga nya at umupo sa tabi ko. "Kanina ka pa dito?"
tanong nya.

Tumango ako, I lay my head on his shoulder "I'm worried Mase"

"They're fine" Sabi nya "Galing akong dowtown kung saan sila dinala, they are being
treated right now. Baka bukas ng umaga babalik na rin sila"

Itinaas ko ang ulo ko at tinignan sya "Alam mo ba kung anong nangyari sa kanila?"

"It was a Clockwise Reaction" Mahinang sabi nya at yumuko "Tanging Vampires lang
ang apektado"

"Clockwise reaction. Paano yon?"

"It looks like a vintage stopwatch, na may dark spell. Parang static sound ang
naririnig nila at wala silang kontrol sa sarili, para bang unti-unting pinapasabog
ang ulo sa sobrang sakit. Ngayon nalang ulit nangyari ang insidenteng to, first
time kong maka encounter ng ganito Anna"

I sigh "Same here. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kanina"

"Iniimbestigahan na ng grupo nila Papa kung

saan nanggaling, expected na nila ang isang attack pero hindi ang clockwise"
Napailing sya "Wala silang magawa dahil walang makakapigil sa clockwise"

"Talagang wala?"

"Tanging ang kung sino ang nag activate non ang makakapigil. The dark spell must be
fucking strong, the reaction affected a Pureblood. Hindi gumagana ang clockwise sa
mga purebloods kung mild lang ang spell na nilagay. May lead na sila Papa kung saan
ang main reaction, it was actvated outside Hangrove. Ang nakakapagtaka lang ay
hindi apektado ang mga Vampire sa labas ng Academy. Tanging ang students lang ng SA
ang nakaramdam"

"So sinasabi mo na direktang tinarget ang SA students?"

Tumango sya "Kung ganon kalayo ang range ng main reaction dapat apektado pati ang
mga Vampires na sakop ng lugar na yon pero hindi eh. Ibang spell ang ginamit,
sigurado ako doon dahil SA lang talaga ang apektado"

Ibig sabihin nyan may gustong manakit sa kanila?...

"The fucker took the chance dahil nakababa ang Ward. Pinaghigpit ang Security para
na rin sa kapakanan ng mga anak ng High rank Vampires dito" Sabi nya at mukhang
galit.

"But they're gonna be okay right?" Mahina kong tanong.

He gave me a weak smile "They're gonna be okay. Bukas nandito na yon" he assured.
Nakahinga na ako ng maluwag nang sinabi nya yon.

"Nasaan ka ba kanina?"

"Nasa library, I was on my way back when I heard the screams"

Tinaasan ko sya ng kilay "Anong ginagawa mo don? Wag mong sabihin na nagbabasa ka.
Hindi ka naman

mahilig mag aral"

Sinamaan nya ako ng tingin "May inasikaso lang ako"

Tumayo na si Mason at inilahad ang kamay nya sa harap ko "Matulog na tayo, may
pasok pa bukas".

"Kinakabahan ako" sabi ko at tinanggap ang kamay nya, sabay kaming naglakad
pabalik.

"Hindi ka mamamatay kaya wag kang mag alala"

"Baliw" Tinulak ko sya at tinawanan nya ako.

Naghiwalay na rin kaming dalawa ng makarating kami sa staircase, pagpasok ko sa

kwarto ay tulog na si Gray tanging ang lamp nalang sa study table ko ang bukas.
Naglinis na ako ng katawan at humaga na rin sa kama, hindi ko maiwasang isipin kung
sino ang walang hiyang gumawa non sa kanila. Bakit nya sasaktan ang mga Vampire
students ng ganon? Ano ang motibo nya?

Light lang ang tulog ko kaya isang bato lang ng unan sakin ni Gray ay nagising na
agad ako. Sabay kaming lumabas ng dorm at agad naman bumungad samin ang excited
chatter ng mga students. Ng makarating kami sa crossing field, nakakita na ako ng
mga Vampire students na naglalakad na para bang walang nangyari. Nilingon ko ang
Dawn habang naglalakad kami, may mga students na nalabas sa gates, may mga
nagtatawanan at yung iba tahimik lang.

Mukhang back to normal na.

Pero wala parin ang hinahanap ko, iniwas ko na ang tingin ko at sumunod kay Gray.
Nakaupo na si Mia pagpasok namin ng Dining Hall, sinalubong nya kami ng ngiti.
Napansin ko agad ang bandage na nakapalubot sa wrist nya. Kumunot ang kilay ko at
tinanong nya "Ano yan?"

She gave me a weak smile "Isang linggo kaming under ng treatment para walang side
effects ang clockwise"

"Ano ba ang side effect?" Tanong ni Gray at naupo sa tabi ni Mia.

"Bloodlust" Casual nyang sagot.

Nilibot ko ang mata ko sa buong Dining Hall at nakitang puro bandage nga ang wrist
ng mga Vampire students.

"Human blood ang tinurok samin kagabi"

"Wouldn't that make you crave more?" I asked confused.

"It helps to keep us sane. Ngayon naman 90% nalang at may kasamang animal blood na
tinuturok samin hanggang sa bumaba ang percent ng Human blood sa buong isang
linggo. Bawat turok nababawasan ang Human blood at nadadagdagan ang Animal blood.
Nag a-adjust pa nga ang katawan ko, kasi compatable na hunger ko sa dating dosage
tinuturok ko tapos na iba na naman. Bwisit na clockwise reaction yan" Explain nya
and scrunched her face up.

Tumungo muna si Mia sa table at sinabing kulang pa raw ang tulog nya, kaya kumuha
muna kami ng pagkain ni Gray. Maya't maya kong tinitignan ang pintuan ng Dining
Hall, nagbabakasaling sila na ang pumasok pero wala. Natapos nalang ang breafast
hindi ko pa nakikita ang anino ng isa sa kanila, kahit si Mason rin wala. Mukhang
nabigo sa gera ang mukha ko at nagpahila nalang kay Gray para kumuha ng bago naming
schedule sa homeroom.

"Dati Chemistry ngayon naman History?! Akala ko pa naman magiging maayos na ang
buhay ko sa pagbabago ng schedule, nagkamali pala ako" Reklamo ni Gray habang sabay
kaming naglalakad papuntang History wing. Morning classes lang ang tinignan ko,
hindi pa ako handa kung ano ang nakasulat sa afternoon.

Umupo kami ni Gray sa gitna, nag ring na ang warning bell kaya ilang segundo lang
ay napuno na

ang room. Puro Humans lang ang nasa klase na to katulad ng dati, tuwing morning
class walang Vampires na kasama. Sumunod ng pumasok si Sir Collins.

"Sir! Ikaw na naman?!" Sigaw ng isa naming classmate galing sa likod, nagtawanan
ang mga students kasama na ako.

"Bakit ayaw nyo?" Natatawang sagot ni Sir at tumayo sa harap. "Hanggang end of
school year nyong pagtitiisan ang mukha ko kaya wag na kayong mag reklamo"

"Okay lang yun Sir! gwapo ka naman!" Sabi ng isang babae sa tabi ng table namin ni
Gray. Napangisi si Sir ata umuling, alam kong sanay na sanay na sya sa kumento ng
mga students na ganyan.

"Ang unang topic natin ngayon ay tungkol sa Love" Simula ni Sir, nagsalubong naman
ang kilay ko. Love? Bakit love?
"Sir! Bakit yun yung topic? Hindi naman history yun eh!" Reklamo ng isang student.

"Wag ka ngang bitter, palibhasa kasi wala kang Lovelife" Suway sa kanya ng kaibigan
nya, natawa naman si Gray.

"Si Adrianna lang naman ang may masayang lovelife dito" Sabi nung babae. Napayuko
naman ako ng naririnig ko yon. Nagpalakpakan ang mga students at lahat sila
nakatingin sakin. Namula naman agad ang pisngi ko at hindi nakapagsalita.

"Wag nyo ng pagdiskitahan si Adrianna" Suway ni Sir pero nakangiti sya sakin.

Pagkatapos kumalma ng mga students may biglang kumalabit sakin sa likod, humarap
ako sa kanya at nakita ang isang babae na medyo familiar ang mukha, kilala ko lang
sya sa mukha sa pangalan hinid. Nginitian nya ko at bumulong "Ang swerte mo kay
Senri"

Napailing nalang ako at ngumiti, humarap na ulit ako kay

Sir and crossed my arms over my chest.

"Tungkol sa Life story ng Moon Goddess ang topic natin ngayon, alam kong paulit-
ulit ng tinuturo sa inyo to" Simula ni Sir. Alam ko ang legend na yan, kahit sa
Human High schools ay tinuturo ang Lofe story ng Moon Goddess dahil parte tlaga ito
ng History ng mundo dahil sa kanyan nagsimula ang peace or treaty ng bawat
supernatural race. "Summarize lang tong ikikwento ko dahil alam kong alam nyo na
naman to. Kaya hindi masyadong detailed"

"Tinuturing na War babies sina Thalia at Luna, dahil pinanganak sila sa kasagsagan
ng digamaan ng supernatural creatures. Vampires were fighting agaisnt Werewolves,
that was the first supernatural war. Thalia and Luna were Human babies, yet over
the years Luna shows different signs. May mga kakaibang nangyayari sa katawan ni
Luna na hindi alam ng mga magulang nya tanging ang kakambal nya lang na si Thalia
ang nakakaalam. Dumaan ang dalawampung taon at nalaman ni Luna kung ano ang kaya
nyang gawin, nakakapagpagalaw sya ng mga bagay gamit ang isipan nya, nakokontrol
nya ang mga elements at kaya nyang mag shape shift sa kung anong bagay o tao na
nais nya. Nung una ay namamangha pa si Luna sa mga nadidiskubre nya pero kalaunan
ay natakot na sya dahil ala nyang sya lang ang nakakagawa ng ganon, pwedeng malagay
sa peligro ang buhay nya at ang pamilya nya ngunit pinag aralan ng mabuti ni Luna
ang mga kakayahan nya sa tulong na rin ng kanyang kapatid na si Thalia. She shows
signs of being

a Vampire, Werewolf, Witch, Warclock at kung anu-ano pa. Ikinatakot na ni Luna yon
pero si Thalia hindi, naging masaya sya dahil sa mga kakayahan ng kapatid nya.
 Naisipan ni Luna na umalis para sa ikabubuti ng pamilya nya, itinago nya ang plano
nyang ito kahit sa kapatid nyang si Thalia. Kahit na alam nyang delikado ang
gagawin nya dahil sa patuloy parin ang digmaan, buo nya ang desisyon nya. Isang
gabi ay tumakas na si Luna sa bahay nila, hindi nya alam kung saan nya patungo
basta ang isinumpa nya sa sarili nya ay hindi na nya gagamitin ang mga kakayahan
nya. Nagtago si Luna kung saan-saan, alam nyang hinahanap sya ng pamilya nya lalo
na si Thalia.

Habang nagpapahinga si Luna sa gubat ay nakilala nya si Zed. Isang Werewolf, alam
ni Luna na delikado kapag may naka alam kung nasaan sya ngunit tinanggap nya ang
tulong na inaalok ni Zed ng malaman nito ang sitwasyon nya. Naging matalik na
magkaibigan sila ni Zed, sya ang naging kapalit ni Thalia sa buhay ni Luna.
Tinulungan sya nitong mag tago at walang hininging kapalit, si Zed ang naging
katuwang nya sa lahat ng bagay. Pinilit rin sya nitong pag aralan pa lalo ang mga
kakayahan nya ngunit nahirapan syang kumbinsihin si Luna, Oo at alam nya ang kaya
nyang gawin pero hanggang doon lang ba yon?"

Tahimik ang buong klase, lahat ng atensyon namin ay nakay Sir Collins. Alam ko ang
mga basic facts sa story ni Luna at Thalia dahil nga pinag aralan namin to pero
hindi ang buong kwento. Human high

school ang dati kong school kaya hindi ganon ka focus ang subjects namin sa
ganitong topic.

"Let's say she's using 10% percent of her power but what happens when she pushes
it to 100%?

Hindi tinangka ni Luna na gawin iyon kahit na anong pilit ni Zed, isinumpa na nya
sa sarili nyang ayaw na nyang ilabas pa ang kakayahan nya. Isang gabi ay nagkrus
ang landas nila ng isang pack ng werewolves sa kagubatan, alam ni Luna na kailangan
nyang protektahan ang sarili nya kahit na kasama nya si Zed. Nang makita na nyang
nahihirapan na si Zed dahil sa masyadong marami ang umaatake dito kaya't napilitan
si Luna na gamitin ang kanyang mga kakayahan upang protektahan ang kanyang
kaibigan. Iba't ibang kakayahan ang ginamit nya, kakayahan na hindi kayang gawin ng
Vampire, Werewolf, Witch at kung ano pang Supernatural Creature. Pagkatapos ng
isidenteng iyon ay nalaman rin ni Luna na kaya nyang mang gamot gamit ang enerhiya
sa katawan nya kaya't mabilis na gumaling ang mga sugat ni Zed. Ngunit kahait na
anong bagay ay may hangganan ang enerhiya nya, pagkatapos nyang gamutin at gamitin
ang enerhiya nya kay Zed, Luna fell unconcious for two days.

Nang magising si Luna at nasa tabi parin nya si Zed at naisipan na nila na dito na
mamalagi sa Hangrove, it was a nameless town back then. The War was still in going,
masyadong apektado ang Hangrove noon dahil sa ito nga ang lugar kung saan
namamalagi ang mga Vampires kaya naisipan nilang walang makakapansin sa kanila
rito.
Sa tagal nilang nagsama, Zed remained a mystery to Luna

pero kahit na ganon ay walang nakabuwag ng pagkakaibigan nila.

Isang araw nag krus ang landas ni Luna at ni Vladimir, some say it was love at
first sight" Nagkibit balikat si Sir at patuloy na nagsalita "This is where all the
shit stars" Natawa kaming lahat sa term na ginamit nya.

"May kakaibang naramdaman si Luna ng maghawak ang kamay nila ni Vadimir, wag
kayong ma cornyhan dahil yon talaga ang nangyari" Suway ni Sir ng may mga nag side
comment. "Tulad ng naramdaman nya kay Zed, magaan ang loob ni Luna kay Vladimir,
iba ang takbo ng utak nya tuwing kasama nya si Vladimir at para bang nanghihina sya
tuwing nagkakalayo sila. Ngunit sa pagmamahalan kailangan talaga may e-epal,
dumating ang araw na nahanap ni Thalia si Luna. Hindi inakala ni Luna na mangyayari
ang araw na iyon, masyado ng malayo ang narating nya kaya't imposibleng mahanap sya
ng pamilya nya. Mag-isa si Thalia ng nagkita sila ni Luna, ibinalita sa kanya ni
Thalia na namatay ang kanilang mga magulang dahil inatake ng mga Vampires ang
village na kanilang tinitirhan, ng malaman ni Luna iyon ay agad nyang kinamuhian si
Vladimir dahil sa araw na iyon nya rin nalaman na isa itong Pureblood Vampire.

Isa sa First ones si Vladimir at ang pamilya nya ang isa sa namumuno sa digmaan.
Ang hindi alam ni Luna ay ang lahat ng sinabi ni Thalia ay kasinungalingan lang,
ginawa ito ni Thalia dahil mahal nya si Vladimir, bago pa nya puntahan si Luna ay
marami ng nangyari. Ipinagkasundo sya ng kasal si Thalia kay Vladimir upang makuha
ang loob ng mga Humans, they were the ones who will seal the deal. Ngunit

tinanggihan ito ni Vladimir at umalis, yoon na ang panahon na nakilala ni Vladimir

si Luna. Hindi pa nakontento si Thalia sa kanyang ginawa at agad nyang pinagkalat
ang kapangyarihan ni Luna, maraming tao at supernatural creatures ang nagtataka
kung paano nangyari iyon. They thought Thalia was crazy, pero pinaniwalaan ito ng
may nagsabi na nakita nya kung paano paganahin ni Luna ang kanyang kakayahan noong
gabi sa gubat ng pinrotektahan nya si Zed.

All of them thought Luna was a threat kaya agad syang dinakip, sinama na rin nila
si Zed dahil ka alyado sya nito. Hindi na tinangkang lumaban ni Luna dahil alam
nyang makakapagpalala lang ito ng sitwasyon. Wala ng nagawa si Vladimir dahil
inilayo rin sya ng kanyang pamilya kay Luna. Unti-unting nanghihina si Luna habang
sya ay nakakulong, Nalaman rin nya ang lahat ng ginawa ni Thalia. Nasaktan sya sa
pag ta-traydor na ginawa ng kanyang kakambal, hindi nya inakala na gagawin iyon ni
Thalia dahil sa rasong iyon, tingin ni Luna ay masyadong mababaw ang rason ni
Thalia upang sirain nito ang buhay nya. Ngunit sa lahat ng sakit na naramdaman nya
noon, isinantabi nya ito at tinuon ang kanyang isip sya planong pagpatay sa kanyan
ng mga Supernatural Creatures, kung hahayaan nya itong mangyari para na rin nyang
tinugon ang hiling ni Thalia, ang mamatay sya at may isa rin syang paraan na naisip
upang tapusin na ang digmaan.

Kung kayang mag co-exist ng iba't ibang kapangyarihan sa katawan nya then kaya rin
mag co-exist ng iba't-ibang creatures sa isang mundo. Kailangan lang itong
balansehin ng tama.
Sinabi nya ang

plano nyang ito kay Zed na nasa kabilang selda lang at kinumbinsi sya ni Zed na
mali ang desisyon nya na pag takas pero hindi sya nakinig dito, tumakas si Luna sa
gabing iyon at agad nyang hinanap si Vladimir para sabihin sa kanya ang ideyang
naisip nya. Naisip nyang walang kasalanan si Vladimir sa lahat ng nangyari dahil
hindi naman iyon ginusto, bago pa man makarating si Luna sa kinaroroonan ni
Vladimir ay agad na syang nadakip ng mga tauhan ng a Ama nito, natunugan nila ang
pagtakas ni Luna kaya't inunahan na sya ng mga ito. Hindi alam ni Luna ay nakatakas
rin pala ni Zed, kaya't ng dinakip sya ay agad rin syang nakatakas dahil sa tulong
nito.

Napagtanto ni Luna na hindi lang basta-basta ang nararamdaman nya kay Vladimir,
ito ang nag silbing enerhiya nya. Ang simpleng pag lapit lang nito ay
nakakapagpalakas sa kanya. Hindi nya maipaliwanag kung paano nangyari pero tama ang
kanyang hinala dahil ng ginamit nya ang kanyang kapangyarihan upang protektahan
silang dalawa, mas malakas pa sya tulad ng dati"

Nakaupo na si Sir Collins sa desk nya at pinaglalaruan ang ballpen sa kanyang

kamay "Some action happened, mahirap ng ikwento yon kaya Fast forward tayo" Ngumiti
sya "Habang lumalaban si Luna ay nanatili si Vladimir sa kanyang tabi, they fought
side by side at hindi sila nagkakalayo. Naroon rin si Thalia at hindi nya inakala
na magagawa ng kanyang kapatid ang mga bagay na iyon, Thalia was accidentally shot
bya ang arrow at nasaksihan iyon ni Luna. Agad syang pumunta sya naghihingalo nyang
kapatid, kahit na sa huling hininga na non ni Thalia ay hindi ito humingi ng tawad
kay Luna. Kahit na nasaktan sya

sa ginawa ng kanyang kapatid sa kanya, nangibabaw parin ang pagmamahal nya dito.

Sinakripisyo ni Luna ang huling enerhiya nya at ibinigay ito kay Thalia upang ito
ay mabuhay, dahil sa masyado ng malayo si Vladimir at marami itong kinakalaban
hindi agad ito nakalapit upang tugunan si Luna. Kaya't pagkatapos ibigay ni Luna
ang enerhiya nya Thalia, sya naman ang nasa bingit ng kamatayan. Luna loved Thalia
enough to sacrifice her own life.

Huli na ang lahat ng makarating si Vladimir sa tabi ni Luna, kung tutuosin ay kaya
pang buhayin ni Vladimir si Luna ngunit tanging isang malungkot na ngiti nalang
nabigay nito sa kanya. Sinabi ni Luna ay hindi na nya kailangan pang mabuhay,
hiniling nalang ni Vladimir na sana ay maging tahimik ang kaluluwa ni Luna kung
saan man ito patungo, dumating na rin si Zed sa tabi nya at iyon ang unang beses na
nakita ni Luna na umiyak ang pinaka matalik nyang kaibigan. Bago pa man mawala si
Luna ay nagpasalamat sya kay Zed at sa lahat ng sakripisyo na ginawa nito para sa
kanya, Inamin ni Zed na mahal sya nito pero huli na talaga ang lahat, Ang tanging
sinabi lang ni Luna sa kanya ay makakahanap sya ng kanyang kabiyak. Isang nilalang
na para lang talaga sa kanya. Pinangako ni Luna 'yon kay Zed.
 Ilang segundo lang ay nawala na rin si Luna.

Nakita ng lahat kung paano lumakas ang hangin at nagpatianod ang mga puno at damo
sa lakas nito, lumakas ang agos ang tubig sa karagatan, at kung paano lumiyab ang
nagbabagang apoy sa torch ng torre ng mga Vampires na para bang nakikiramay ang mga
elemento sa pagkawala ni Luna. Lalong lumiwanag ang buwan ng gabing iyon, at
pinaniwalaan na kaluluwa

ni Luna ang dahilan kung paano iyon nangyari" Muling tumayo si Sir sa harap at
tinignan kaming lahat.

"Hindi kalaunan ay napagtanto nila na tama nga si Luna, tama ang rason nya. Pagdaan
ng ilang taon ay nabuo na rin ang mga peace treaty sa bawat creature sa pangunguna
ni Vladimir at Zed, pinangako nilang tutuparin nila ang gustong manyari ni Luna,
Ang makamit ang katahimikan. Luna loved her Sister Thalia, a sister's Love is as
strong as a Lovers, She loved Vladimir but in a different way and Zed but in a
different way too" Nangiti sya "So that's why we all call her the Moon Goddess,
dahil sya ang unang naniwala na tamang balanse lang ang kailangan upang makamit ang
katahimikan"

"Ang ganda ng ending mo Sir" Kumento ng isang student.

"Hindi pa ko tapos" Sabi ni Sir at ngumiti "Alam nyo ba kung bakit may Mates ang
Werewolves?" Tinaasan nya kami ng kilay.

Napailing kaming lahat, I'm not really familiar with Werewolves dahil hindi ko pa
naman sila na e-encounter.

"Luna kept her promise to Zed. A werewolfs soul is destined to another, That was
Luna's gift to Zed. Isang nilalang na para lang talaga sa kanya"

Werewolves are lucky dahil may werewolf na naka destined na para lang talaga sa
kanila, parang automatic Love. Kinuwentuhan ako ni Mama noon tungkol sa Mates, with
just one look they know they're mates. Ang ganda siguro sa pakiramdam na alam mong
wala ng aagaw sa mahal mo at habang buhay na kayong magsasama. Pero hindi ko talaga
alam na konektado ang Mates sa storya ni Luna.

Napailing naman ako at tumitig sa desk na nasa harap ko.

Dapat
pala ay noon ko pa pinag aralan ang stoya ni Luna. Pinanindigan ng kanyang mga
mahal sa buhay ang pangako nila, kaya nadito kami ngayon. Tahimik na namumuhay sa
mundo at walang digmaan. Isang paniniwala lang ang nagtulak sa kanila na gawin
iyon. Nawalay man sya sa taong mahal nya, napag-isa naman nya ang buong
supernatural race.

"I've always been fascinated by Luna's story" Sabi ni Sir pero hindi na ako nakinig
sa kanya, umikot ang storya ni Luna sa isipan ko at maraming tanong na nabuo.
Bumalik lang ang isip ko sa galing sa kalawakan ng nag ring ang bell, agad kaming
tumayo ni Gray pero bago pa man ako makalabas ng pinto at tinawag ni Sir Collins
ang pangalan ko, sinenyasan ko si Gray na mauna na at tumango sya.

"Bakit po Sir?"

"Gusto kong gumawa ka ng reaction paper about sa Life story ni Luna" Casual nyang
sabi.

"Ha? Bakit ako?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi nya.

"Maganda ang naging report mo noon about sa English Rennaissance kaya naisip ko na
maganda rin ang gagawin mong report tungkol dito"

Tumango ako "S-sige po. Kailan po ito due?"

"Wala kang deadline, you can pass it anytime" Nginitian nya ako "You may go"

Nagpaalam na ako at lumabas, nagkita na ulit kami ni Gray sa Hall at sabay na

pumunta sa susunod naming klase. Pagdaan namin sa glass hall ay agad kong napansin
ang madilim na kalangitan.

"Hala Gray! Umuulan!" Gulat kong sabi.

"Hala Adri! Ngayon ka lang nakakita ng Ulan?!" She feigned shock.

Sinamaan ko naman sya ng tingin at hinampas ang braso nya tinawanan nya lang ako.
"It's raining how unusual"

"Jusko naman Mia!" Napatalon si Gray sa gulat sa biglang pag sulpot ni Mia,
binigyan nya ako ng nakakalokong ngiti pero naging seryoso ulit ang ekspresyon nya
"Baka ma cancel ang afternoon class"

"Bakit naman?" Tanong ko.

"Sa field ang klase natin eh. Training kaya" Simpleng sagot nya.

I furrow my brows in confusion "Training?"

"Self defense training. Tingin ka rin minsan sa schedule mo Adri, hindi

nakakamatay" asar nya.

I stuck my tongue out at her at hinila na ako ni Gray papunta sa sunod naming
klase.

Sa paglipas ng morning classes ko ay nakatingin lang ako sa bintana dahil lalong

lumakas ang ulan, naging totoo ang hula ni Mia dahil bago matapos ang last period
nag announce na sila na canceled nga ang afternoon class. Napabuntong-hininga ako
at kinuha na ang gamit ko sa desk, should I be relieved?

Tahimik ako ng mag lakad kami ni Gray palabas ng room at nakihalo sa students sa
hall, inikot ko ang paningin ko sa maingay na Hall. Hindi ko parin sila nakikita
hanggang ngayon, I know they're okay pero hindi ko parin maiwasang hindi mag alala.
Ni anino nila wala pa talaga akong nakikita.

"What's with the face Anna Banana?" Nagaalalang tanong ni Mason at tumabi sakin
habang naglalagay ako ng gamit sa locker.

Umiling ako at hinarap sya "Saan ka galing?"

"Kinausap ko lang si Sir Collins"

"Umattend ka ba ng klase?"

Sya naman ang umiling "Hindi"

"Anong ginawa mo buong umaga?"

"Basta. Ang hilig mo talaga mag tanong!" reklamo nya.

"I'm a girl, it's in my nature"

Simple kong sagot. "Babalik na kami sa Dusk. Sasabay ka?"

Tumango sya "Punta muna akong Vending Machine, ginugutom ako", tumalikod na sya at
naglakad papunta sa pinaka malapit na vending machine ng may bigla akong naalala.

"Mase kita nalang tayo sa labas, may kukunin pa pala ako sa library!" Sigaw ko at
nag thumbs up lang sya sakin telling me that he heard me.

Naglakad na ako papuntang library, the halls were almost empty now dahil
nagmamadali ang mga students na bumalik sa dorm. It's a cold day, perfect para
maging lazy day. Kukuha ako ng mga reference books sa library para ngayon ko gawin
yung reaction paper na pinapagawa ni Sir. Hindi ko talaga alam kung anong trip nya
at ako yung naisipan nyang pagawin ng ganon pero okay na rin. Masyado akong na hook
sa storya ng buhay ni Luna.

Naaninag ko na ang glass hall, tinawag na glass hall to dahil napakalaki ng binata
na abot hanggang kabilang hall kaya kitang kita ang labas. Madalas naman tong
nakatakip ng makapal na curtains, kaya maaliwalas rin tignan nang walang curtains
ngayon kaso nga lang kitang kita ang lakas ng ulan at hangin sa labas. Natigilan
ako ng biglang kumidlat at sumunod naman ang malakas na kulog, nagtakip ako ng
tenga at pinikit ko ang aking mata, nanatili sa kinatatayuan ko.

Sunod ko nalang narinig ay malakas na pagsabog na para bang nabasag na salamin.

Tinakpan ko ang ulo ko at napahiga sa sahig. Shattered glass pierced through my
skin and I fully heard the strong wind from outside, pumapasok na sa loob ang ulan
dahil sa basag na ang salamin. Nababasa na ako pero hindi ko parin magawang tumayo.
Ang dami kong sugat ngayon sa katawan, I'm sure of it.

Sa gitna ng malakas na ulan at hangin, narinig ko parin ang mabilis na yapak sa

madulas at puno ng basag na salamin na lapag na papalapit sakin. A pair of arms
wrapped around my body lifting me up.

I saw Cain's worried face before blacking out.

=================

Chapter Thirty-eight

Chapter Thirty-eight

Una kong narinig ang malakas na tawanan, sumunod naman ang pag saway ng isang
pamilyar na boses. Malinaw ang pagkakarinig ko sa lahat kaya alam kong may kasama
ako. Pinakinggan ko pa sila ng ilang segundo pero tanging mga mahinang tawa nalang
ang naririnig ko. Binuksan ko ang mata ko at tumama ang paningin ko sa isang itim
na shirt, nakadikit ang tip ng ilong ko dito. Na sense ko ang pamilyar na amoy pero
hindi ito ang amoy na hinahanap ko ngayon. Inangat ko ang mata ko at nakitang ang
natutulog na mukha ni Mason. Nakayakap ang isang braso nya sakin at payapang
natutulog sa tabi ko. Bumuntong-hininga ako, akala ko sya na.

Tumagilid ako at hinarap ang buong kwarto pero ginawa ko iyon ng nakapikit,
nagpapanggap na natutulog at nagbago lang ng pwesto. Ilang segundo pa ay binuksan
ko ulit ang mata ko at tumama nama ito kay Carly, na nakaupo malapit sa kama. Hindi
nya ako napansin dahil mabilis ang paggalaw ng mga daliri nya at nakakunot ang
kanyang noo habang nag te-text. Tumigil sya saglit at bumuntong hininga, gumalaw na
naman ang daliri nya. Narinig ko naman ang malakas na tawa galing sa kabilang sulok
ng kwarto, nakito ko si Cain, Rianne, Mia at Gray na nagkukulitan sa kama. Cain is
shoving his foot up Mia's face pero tinutulak ito ni Mia palayo, pinitik naman ni
Rianne ang tenga at Cain at sinabihan na tigilan na nya ang pang ha-harass nya kay
Mia, Si Gray naman ay nakasandal sa headboard at tinatawanan sila.

Inikot ko pa ang paningin ko sa buong kwarto, umaasa na baka nandito sya. Pero
wala eh.

"Shhhh! Hindi ba kayo makaintindi ng tahimik?" Saway ni Carly sa kanila ng hindi

sila tinitignan, nakatuon parin ang atensyon nya sa kanyang cellphone.

"Ang KJ mo kambal" Sagot ni Cain at patuloy parin nyang iniinis si Mia. Sinusundot
naman nya ngayon ang tagiliran ni Mia.
"She's already awake anyway" Sabi ni Rianne and flicked Cain's ear before turning
to me.

Tumayo si Carly at lumapit sakin "Hey, you feeling alright?" Marahan nyang tanong.

"Y-yeah" Sagot ko na basag ang boses. My throat is dry.

Umupo ako at dumausdos pababa sa hita ko at kamay ni Mason na nakapatong sa waist

ko kanina, napansin kong naka maikling itim na shorts at peach tank tapo nalang ako
ngayon. Kumunot ang noo ko at tinignan sila "Sino ang nagpalit sakin?"

Tinaas ni Gray ang kamay nya at tumalon pababa ng kama, dumiretso sya sa ref at
kumuha ng isang bote ng tubig, inabot nya sakin to at tinanggap ko "Salamat"

I took a sip, tumingin naman ako sa bandang binatana para tignan kung umuulan pa
pero natatakpan ng kortina ang binatana.

"It's still raining" Carly answered the question in mind. Umupo sya sa tabi ko at
hinaplos ang braso ko. Napansin kong walang bahid ng sugat ang dalawang braso ko,
sigurado ako kanina na merong mga sugat ito dahil ito ang ginamit kong panangga sa
nabasag na salamin. I look at her questioningly pero naagaw ni Gray ang atensyon
ko.

"Hindi talaga ako sanay na umuulan" Sabi ni Gray at sumulip

sa labas ng bintana.

"Bakit naman? Hindi ba madalas umulan dito sa Hangrove?"

Nagkibitbalikat sya "Hindi naman. Umuulan rin pero hindo ganito kalakas, mukhang
thunder storm na to eh. Yung tipong bawal na talaga lumabas dahil sobrang delikado"

"I agree. It's really unusual na ganito kalakas ang ulan sa Hangrove" Pagsang-ayon
ni Mia.
"Paano kayo makakabalik sa Dawn?" Tanong ko kay Carly.

Ngumisi sya "Nakalimutan mo na ba kung ano kami?"

Vampires. Right.

"What happened?" Mahina kong tanong na para sa pandinig lang ni Carly.

"I saw it before it happened, kaya agad kong pinapunta si Cain but I miscalculated
the time" Tinignan nya ako na para bang nanghihingi ng tawad "I'm sorry"

Nginitian ko sya at napailing "I't okay. Nabigla lang ako, nabasag kasi ang salamin
buti nalang ako lang ang nasa hall pero dahil sa pagkabasag non maraming na damage"

"Rianne fixed it before anyone could notice" Sagot nya "So everyone knows 'Nothing
Happened' dahil wala namang bakas ng basag na salamin"

"Walang nakarinig ng biglang pag sabog?"

"Halos wala ng tao sa building dahil nagmamadali bumalik ng dorms, pero narinig ni
Mason dahil nasa kabilang hall lang naman sya"

Tinignan ko ang natutulog na unggoy sa likod ko "He must've been worried"

Natawa si Carly "Halos masapak na nya si Cain dahil sa ginawa nya"

Tinaasan ko sya ng kilay "Ano bang ginawa ni Cain?"

"He unlocked one of his abilities and you're his first experiment"

Ngisi nya.
"He healed me?" I stretched my arms in arms length at tinignan ito ng maayos, wala
talagang bahid ng nangyari kanina kahit isang maliit na cut wala. "One of his
abilities?" Bigla sumagi sa isipan ko ang sinabi nya, ibinaba ko na ang kamay ko.

Tumango si Carly "Cain's main ability is Empathy, but he also has other abilities.
Like Telepathy and healing. Kaya nga importante samin tong next level dahil dito
namin na a-unlock ang iba pa naming ability" she shrugs "It's kind of like puberty,
may mga magbabago sa katawan namin and pati na rin sa isip"

"How about you? May iba ka pang ability?" Tanong ko at kinuha ulit yung bote ng
tubig.

"Na master ko na ang visions ko" Sagot nya at sumandal sa headboard, niyakap nya
ang isa kong unan "Pero kanina nagalit ako sa sarili ko dahil hindi ko na calculate
ng maayos ang oras, late tuloy nakarating si Cain. Sana ay napigilan ka pa nya sa
pagtapak ng Glass Hall, hindi ka sana masusugatan" bumalik na naman ang malungkot
na ekspresyon sa mukha nya.

"Okay lang yun. Sugat lang naman eh" Pagtawa ko "Saka lahat naman nagkakamali"

"If you saw your state two hours ago hindi mo masasabi yan" Mahina nyang sabi at
umiling, umiwas sya ng tingin sakin.

Biglang may kumalabog sa kabilang dulo ng kwarto, nakita ko sa Cain na nasa sahig
laughing his ass off. Pinagtulungan ata ng tatlo at nilaglag sa kama. Nangiti ako
sa kalakohan nila. Binalik ko ang atensyon ko kay Carly "Alam mo ba kung bakit
nabasag ang salamin?"

Naka pokus na ang atensyon nya sa kanyang cellphone at binalingan ako ng tingin
pero umiwas rin sya agad "The wind

must've been strong enought to break it" sagot nya.

Ngumisi ako "I may be ignorant but I'm not stupid"

Tinaasan nya ako nga kilay at nagpatuloy ako sa pagsasalita "Possible ngang mabasag
ang salamin dulot ng hangin pero alam kong state of the art ang pagkakagawa sa SA
para sa proteksyon ng students, kaya hindi normal na bigla bigla nalang mababasag
ang salamin sa Hall. May ibang dahilan, kung wala man bakit hindi ka makatingin
sakin ng diretso?"
"May mga baga na hindi mo dapat alamin Adrianna" Seryoso nyang sabi sakin.

Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi nya. May tinatago ba sya sakin? Wait. Tinatago
nga sya sakin.

"I'm sorry" Napailing ako at yumuko "Hindi mo naman kailangan sabihin sakin"

"This day looks harder than it is" She groans "I think I need some sleep"

Narinig ko ang malakas na tawa ni Cain na nasa sahig parin, hinahampas sya ni Mia
ng unan, tumatawa sya pero hindi nya ito iniilagan. Nag me-make face pa nga sya sa
bawat pag hampas ng unan ni Mia sa mukha nya aya imbis na mainis si Mia ay natatawa
nalang sya sa kalokohan ni Cain. Biglang may lumitaw na unan sa harap ni Cain,
lumulutang ito sa ere. Nakita ko ang kamay ni Rianne na naka angat at naka ngisi
sya kay Cain. Pinapalutang nya ang unana gamit ang kanyang ability, pinaghahampas
nya si Cain gamit ito. Nabitawan na ni Mia ang unan na hawak nya at nakitawa kasama
ni Gray.

"Kambal! Riri's hurting me!" Sumbong ni Cain sa kambal nya.

Naramdaman kong gumalaw ni Mason at ilang segundo pa ay minulat na nya ang kanyang
mata, bahagya nyang inangat ang ulo

nya and watched the scene in front of him he shakes his head and lays back down.
Pinalupot nya ang kamay nya sa waist ko at hinila ako palapit "You okay?" Tanong
nya, his voice muffled dahil sa nakadikit ang mukha nya sa waist ko. Hindi ko alam
kung anong trip nito.

"I'm fine" Sagot ko. Inangat nya ang tingin nya at nagtama ang mata namin. Mukha
syang stressed di katulad ng kanina. "You look stressed" sabi ko at humiga sa
dibdib nya. Now his arm is over my chest, humiga naman si Carly sa tyan ko at
natawa ako dahil nakakakiliti ang buhok nya.

"I'll tell you later" bulong nya sakin. Tumagilid si Carly at niayakap ang kalahit
ng katawan ko, she even slung her legs over mine. Pinikit nya ang kanyang mata at
ngayon ko lang napansin na mukha rin syang stressed. May eyebags sya at iba ang
aura nya ngayon. Pero hands down, maganda parin.

"Carls babalik na ko sa Dorm" Paalam ni Rianne at tumayo. Carly nods without

opening her eyes.

"Ang daya! Iiwan mo ko dito?" Reklamo ni Cain at napaupo sa sahig.

"Sasama na ko" Sabi ni Mia at tumayo na rin. Kinuha nya ang kanyang jacket na nasa
study table ni Gray.

"Ikaw rin?!" Bulyaw nya at simaan ng tingin si Mia "Para namang wala tayong
pinagsamahan, iiwan nyo nalang akong dalawa ng basta basta!"

Tinulak sya ni Mia at napahiga ulit sya sa sahig "Ang drama mo!"

"Joke lang, sige. Ingat kayo ah!" Sabi ni Cain at tumayo na, nilapitan nya si Gray
pero agad naman itong umiwas sa kanya "Tigilan mo ko Cain, ubos na ang energy ko
sayo"

"Mamaya pa kami, iidlip

lang muna ako" Sabi ni Carly habang nakayakap parin sakin. Tumango naman si Rianne
at naglakad na palabas "Bye Adri!" sabay nilang paalam ni Mia at tuluyan ng
sinarado ang pinto. Bilang binato ng unan ni Carly si Cain "Hoy! Kung wala kang
maidudulot na maganda dito, sumama ka nalang sa kanila" Sabi nya sa kapatid.

"Ouch" Pagiinarte ni Cain with matching hawak sa puso effect pa "Para namang ayaw
mo na akong makita"

"Tss. Matutulog kasi ako, eh sa ingay mo hindi mangyayari yon" Bagot na sabi ni
Carly sa kanya. Tinaas ni Cain dalawang kamay nya in mock surrender "I promise I'll
be quiet"

"You better be or else" Banta ng kambal nya. Sumiksik naman si Cain sa kama at
niyakap si Carly, he burries his head in her neck habang si Carly naman ay
nakapikit na. Matutulog nga talaga sya.

Si Gray naman ay nakatago na sa ilalim ng kumot nya at mukhang matutulog rin.

Tignan mo tong mga to, kung kailan gising na ako sila naman ang matutulog.
"Tulog na rin tayo" Bulong ni Mason na medyo pagod parin ang boses, humigpit ang
yakap nya sakin at ginaya nya ang pwesto ni Cain.

"Kagigsing ko lang kaya"

"Edi matulog ka ulit. Problema ba yun"

Tumango nalang ako, ilang minuto pa ay nakatulog na rin.

Tinawagan ko agad si Mama nang magising ako dahil hindi parin tumitila ang ulan
hanggang ngayon sabi nya maayos lang sila, ako raw yung mag ingat. Wala na yung
kambal, si Mason naman bumalik na rin sa dorm room nya. Sinabihan na

kaming wag lalabas ng kwarto hanggat hindi pa tumitila ang ulan, mukhang buong gabi
uulan. Nanuod nalang kami ni Gray ng movies till dinner, hindi narin kami pinalabas
at hinatid nalang ang pagkain namin sa dorm. Astig nga eh. May mga letter ring
binigay samin along with the dinner, na advise na raw ang mga pamilya namin about
sa cancellation of classes hanggang bukas. Yes, hanggang bukas. Well it's fine with
me, wala naman akong gagawin bukod sa essay sa History. Pupunta nalang akong
library bukas, pero natatakot na akong dumaan sa glass hall. Siguro pag wala ng
ulan para safe.

Buong gabi ay hindi ko nilayo ang cellphone ko sa tabi ko. Hinhintay ko ang text
nya. Kahit isang text lang.

Nagpuyat ako sa kaka-drawing. Ginuguhit ko kung ano ang ginagawa ni Senri sa oras
na yon. I drew Senri sleeping. Senri Texting. Senri just leisuring around. And even
Senri smiling.

I miss him.

God I miss him. Kahit na isang buong araw ko lang syang hindi nakita, na miss ko na
agad sya. Nakakatawa kasi noon, sanay akong tinitignan lang sya sa malayo at araw
araw syang nakikita pero hindi nakakausap. He's still the cold Senri, though he's
still cold sanay na ako sa ugali nya. Iba't-ibang version na ng "Senri" ang nakita
ko. I cherish those moments dahil alam kong bihira lang ang nakakakita ng ganong
mga side nya. My lips quirked up in a faint smile, I really miss him.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at inabot ko na ang aking cellphone and dialed
his number. Nakailang ring bago nag transfer sa voicemail. I left him voice
messages, tons of voice messages. Hanggang

sa napagod nalang ako kaka-try.

Ilang minuto ko tinitigan ang cellphone na ngayon ay nakalapag na sa study table.

Hindi ko parin pinapalitan ang wallpaper ko hanggang ngayon, it was still him. Yung
stolen picture nya habang kumakain ng cupcake. He looks so cute. I sigh at naisipan
nang matulog, sa ilang oras na tulog ko kanina dapat buhay na buhay ako ngayong
gabi pero gustong mag pahingan ng utak ko, tulog na rin naman si Gray.

Pagkatapos kong gawin ang night routine ko, naupo ako sa kama at natingin sa
binatana, lumapit ako dito at hinawi ang kortina. Hindi ko makita ang labas dahil
nahaharangan ng raindrops ang glass. Napatalon ako ng biglang nag ring at umilaw
ang cellphone ko na nasa night stand, agad akong tumakbo at dinampot it pero agad
rin namang napawi ang ngiti sa labi ko ng makitang si Cain ang nag text.

From: Kayne

Gising ka pa ba?

Kumunot ang kilay ko. Ano namang trip nito at nag text ng ganitong oras? Nag reply
ako agad.

- Yep. Bakit?

Ilang segundo pa ay nag reply na sya.

Kayne: Pupunta ako dyan, mag palit ka ng damit may pupuntahan tayo.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. May pupuntahan kami?! Baliw ba sya?! Gabi na at
umuulan pa!. Dinial ko agad ang number pero bago ko pa magawa yon ay may kumatok na
sa pinto, napatalon naman ako at agad itong binuksan. Sinalubong ko ng suntok sa
braso si Cain at agad syang hinila sa loob.

"Ano na naman ba yang naisip nyo ni Carly?!" Hininaan ko lang ang boses ko dahil
tulog na si Gray.
Umiling sya at napakamot ng ulo "Hindi sya kasama. Ako lang. Well it will be you
and me"

"Are you crazy Cain? Gabi na at umuulan pa baka hindi mo napansin"

Tumingala sya at tumingin na sakin "Just...Magpalit ka na! Hindi to delikado,

promise!"

Sinamaan ko sya ng tingin at nagpalit na ng damit, sinigurado kong balot na balot

ako dahil sa malamig sa labas. Ugh, I never liked the rain.

Para kaming secret agent na may mission pag labas dahil kailangan naming takasan
ang mga naka bantay sa pinto at gates ng Dusk. Nagtago kami sa likod ng pader sa
tabi ng malaking hagdan. "Paano ka nakapasok ng hindi nila napapasin?" Tanong ko sa
kanyan and narrowed my eyes at him.

He shrugs "Vampire speed"

"Bakit hindi nalang yon ang gawin natin?"

"Mahirap kaya"

I roll my eyes "Tatakbo kalang naman"

"Nang buhat ka" He points out.

Sinamaan ko sya ng tingin "What are you implying?"

Napakamot na naman sya ng ulo "Well you are kind of heavy"

Binatukan ko na "Hoy! Hindi ako mataba! Ang sexy ko kaya!"

"Eating too much chocolate can gain you weight A" Sabi nya pointing an accusing
finger at me. "Shut up Woodsen" I glare at him.

He grins "Guilty". Binatukan ko ulit sya "Tara na nga! Bago pa mag bago ang isip ko
at bumalik sa dorm ng wala sa oras!"

He laughs at me and crouch down "Hop on"

Pinasan na nya ako at sinaktuhan nyang ilang minuto nalang ay mag sisimula na ang
rounds ng night patrol kaya isang bantay nalang ang matitira sa pinto, mabilis
naming nalagpasan to. Nag detour si Cain sa woods, natakot ako

dahil sa sobrang bilis nya at nababasa ako ng ulan. Madilim pa ang buong paligid,
for all I know baka bigla syang mapatid at maitapon ako kung saan. Akala ko ay
hanggang sa parking lot lang kami pero dumiretso sya palabas ng SA, napakapit ako
lalo sa leeg nya. Baka mamaya mag reklamo to dahil nasasakal ko na sya, kasi naman
eh! Nakakatakot kaya!

Sa private road kami dumaan, naaninag ko na ang sasakyan nya kahit na napapatakan
ng kaunting tubig ng ulan ang mata. Sa sobrang bilis namin hindi naman ako ga ganon
nababasa. Ipinasok nya agad ako sa loob at inistart na nya ito at nag drive pa sa
main road. Inabotan ako ng puting blanket ni Cain at ibinalot ko ito sa sarili ko,
hindi nga naman ako ganon kabasa pero malamig parin. I clasp my hands together at
ihinilg ang ulo ko sa binatana. It took me a few seconds to get my breathe even,
nang matapos yon at tumingin na ako sa kanya.

"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko at tumingin sa labas. Walang sasakyan dahil anong
oras na rin, at ilang beses ko bang sasabihin? Umuulan. Delikado ang mag drive ng
ganitong state.

"I'm taking you somewhere" Sagot nya and took a deep breathe "Just promise me, this
is between you and I. Kahit si Carly hindi pwedeng malaman to"

Umayos ako ng pagkakaupo at tinignang sya ng seryoso "Cain where are you taking
me?" Ulit ko.

Bumuntong-hininga sya "I'm taking you to see Senri"

"S-senri" Hindi ko makontrol ang boses ko "Nasaan sya? Wala sya sa Academy all this
time?!"
"He was there this morning" Umiling sya and kept his eyes on the road "But we had
to transfer him"

"Where? Ano bang nangyari sa kanya?"

"Sinclaire Manor, hindi naman kalayuan but it's the best place to take him right
now. Far away from the Academy. Far away from you" He glances breifly at me.

"Me? Bakit ako?"

"Hindi ka ba nagtataka kung bakit basta basta nalang umuulan ng ganyan kalakas?"

I snorted "It's nature, hindi natin mahuhuluan kung ano ang plano ni Mother Nature"

"Touche" He nods "But this isn't just any rain"

"Huh?" Kumunot ang noo ko. Hindi ito normal na ulan?

Tumigil sa Cain sa harap ng isang napakataas na gate. Hindi ko ito makita ng maayos
dahil sa madilim, I'm curious kung ano ang itinatago sa likod nito.

Cain taps his fingers on the steering wheel "When those gates open I want to lay
low, takpan mo ang sarili mo ng blanket, baka may makakita sayo". Tumango nalang
ako at narinig ang mabagal na pag bukas ng gate, ginawa ko ang sinabi ni Cain,
naramdaman kong umandar ang sasakyan, papasok ata sa loob. Gusto kong umupo dahil
gusto kong makita ang paligid pero bawal. Tumigil ang sasakyan at ilang segundo pa
ay tinapik na ako ni Cain "Cost is clear"

Inabutan nya ako ng makapal na jacket at sinuot ko ito ng walang sinasabi, he puts
the hood on at tinignan ako "You're not suppose to be here, technically I'm not
suppose to bring anyone here. So just stand close to me and be alert okay?"

Palabas na sana sya ng hinigit ko ang kamay nya "Wait Cain! Why are you doing this?
Hindi mo naman ako kailangan dalhin dito, yes I want to see him. If it's this risky
then wag na, we could both get
in trouble specially you. Sabihin mo lang naman sakin na okay sya, okay na rin ako"

He sighs and laughs without humor "I'm betraying my twin by doing this" he shakes
his head then looks at me dead in the eyes "But you have the right to know A. I
think you could help him"

"Tulungan sya? Saan?"

"The clockwise triggered a different reaction in Senri. Masyadong malakas ang spell
na ginamit sa clockwise, iyon ang naging final touch to trigger his Ability Phase"

"Ability Phase? Ano yun?"

"It's when all his abilty come at once, at mahirap 'yon kontrolin. His abilities
can get out of control kung hindi pa namin sya inilabas ng SA, baka maapektuhan ang
buong Academy. So we brought him here, may chamber na ginawa para talaga sa ability
phase nya. This happened before pero mga bata pa kami noon, at nilagnat lang naman
sya ng isang linggo but now" Napailing sya "He can't control it. Fuck. Hindi ko
masabi sa kanya ang nangyari sayo sa glass hall because even his emotions are
affected. If I tell him that then baka matibag na nya ang ward ng chamber"
Hinawakan nya ang kamay ko "I'll let you see him tonight pero hindi ka nya pwedeng
makita. I'll find a way to let you two talk tomorrow pero ngayon kailangan mo lang
syang makita"

I nod reluctantly but my eyes stayed at our connected hands "So the rain...the
glass...that was all him?"

Tumango si Cain "May limit lang rin ang paglapit ko sa kanya because whenever I'm
close to him he gets a headache dahil na a-absorb nya ang Telepathy ko na kahit ako
ay hindi pa na a-unlock"

Natahimik ako ng ilang segundo, Cain tugs on my hand sinenyasan nya akong lumabas
na. I sigh

and step out of the car, hinila agad ako ni Cain at nawalan na ako ng oras na
tignan pa kung ano ang nasa paligid ko. He opens the big oak doors, para kaming
pumapasok ng haunted house dahil medyo madilim ang loob tanging ang ilaw lang ng
kandila ang umaaninag samin. Nakayuko ako habang naka kapit kay Cain, hindi ko
ibinaba ang hood. Naka focus ako sa basa kong sneakers habang nagpatianod sa lakad
ni Cain.
"For a Pureblood, undergoing an Abilty Phase is Dangerous" Simula nya "It's very
dangerous for a pureblood to phase without supervison, kaya masyadong stress si
kambal dahil sya kumontact ng taga Vampire Council informing them about Senri's
phase. They insist on coming here pero ayaw ni Carls, she told them we got in
undercontrol. They've been arguing about it the whole day, nung natulog lang sya sa
dorm nyo ang pahinga nya. The ward can hold Senri, well till he finds out what
happened to you but he's under sedation, Hindi ko alam kung makakatulong ba sa
kanya yon but it keeps his emotions in tact"

"Pagkatapos itayo ang ward sa Academy, dito agad dumiretso si Tatiana at Lissa
dahil kailangan patatagin ang ward sa chamber. Hindi lang naman kasi basta-basta
Pureblood si Sen" Tumawa si Cain "He's the great grandson of a freakin' first one,
one simple ward can't hold him"

Humigpit ang hawak ko sa kanya pero hindi ako nagsalita kaya't nag patuloy sya
"Pero ang pinaka kinakatakutan namin ay ang Bloodlust. Kaya agad namin syang
inilabas ng Academy. Mas delikado sayo because

he's really attracted to your blood A but don't worry wala pa namang signs na nag
ke-crave nga sya so you're all clear but he has to feed soon. Pinagiisipan pa namin
kung paano gagawin yon, he can't survive on regular food for the whole week or
maybe two kung mabagal ang phase nya"

"Two?" Natigilan ako "Edi two weeks rin syang absent?"

"Most likely. Hindi pa namin sya pwedeng ilabas hangga't hindi pa namin
nasisigurado na maayos na talaga ang lagay nya"

Hindi na ako nagsalita pa, inabsorb ko nalang ang lahat ng sinabi nya. Two weeks.
Posibleng two weeks syang mag hirap. I can't let that happen, tutulong ako hangga't
kaya ko. Hindi ko kayang nahihirapan sya.

Cain stops in front of a wooden door, hindi ko na napansin ang mga dinaanan namin
dahil ngayon ko lang ulit inangat ang ulo ko. Ibinaba ni Cain ang hood "Mukhang
normal na kwarto lang to but there's a ward blocking the entrace bago pa tuluyang
makapasok sa kwarto" Tumango nalang ako at binuksan na ni Cain ang pinto.

Madilim pero naaninag ko ang isang figure na nakahiga sa kama. He's asleep. Hindi
ko na pinansin ang ibang nasa paligid, tanging sa kanyan lang ako naka focus.
Mabagal akong humakbang papalpit sa kanya pero ilang steps lang ang nagawa ko dahil
nahawakan ko ang mistulang invisible glass sa harap ko. Pinakiramdaman ko ito, it's
smooth as glass pero hindi talaga ito nakikita. I tried pushing it pero hindi ko
kaya. Inilapat ko ang palad ko sa smooth glass wall na nakaharang saming dalawa.
Tinignan ko ang katawan nyang taimtim na natutulog.
"That's the ward" Bulong ni Cain "No one can

cross beyond that point, bukod sa nakakaalam kung paano maging walk through ito"

Napatingin ako sa kanya "How?"

"Keep your voice down, baka biglang magising si Sen. The ward isn't sound proof" He
then shrugs "I don't know. Si Kambal lang ang may alam dahil sya ang kausap ni
Tatiana noong pinatibay nila ang ward na yan"

Ilang segundo ko syang tinignan bago hinigit ni Cain ang braso ko "Tara na. Baka
magising pa sya, mahirap na"

I took one last look at his sleeping form before turning back to Cain. Dahan dahan
kaming lumabas, tahimik lang ako at hinayaan ko nalang ang sarili kong sumunod sa
kanya.

He's okay, but then again hindi rin. I look back at the closed wooden door,
napailing ako. Hindi ako aalis sa tabi nya hangga't hindi tapos ang kanyang Ability
Phase.

"Dito na tayo matutulog tutal wala namang pasok bukas" Sabi ni Cain "Sa laki nitong
Manor, walang makaalam na nandito ka bukod sakin" he smiles and turns to a hallway
lined with doors.

Dinala ako ni Cain sa isa sa mga guest rooms na medyo malayo sa main rooms, nandito
raw si Carly ngayon and she's sleeping in one of the main rooms. Si Rianne naman
raw ay bukas pa pupunta. Iniwan na ako ni para makapag palit, may mga damit na
closet kaya nagpalit na ako agad. Nakaupo lang ako sa kama ng pumasok ulit si Cain,
naka sweatpants sya at puting wife beater. Umupo sya sa harap ko and smiles at me,
I smile sadly at him as I fiddle with my fingers.

"You okay?"

Hindi ako sumagot.

"Obviously not" Pagtawa nya. Baliw talaga to.

"Thanks for letting me see him Cain" Niyakap ko sya.

He hugs me back "Anything for you A" Bumitaw sya at kinurot ang pisngi ko, I slap
his hands away "Now go get some sleep. Promise bukas hahanap ako ng paraan para
makapag usap kayo" Hinalikan nya ang noo ko at lumabas na ng kwarto.

But I couldn't sleep knowing where he is.

He feels so close yet so far.

=================

Chapter Thirty-nine

Chapter Thirty-nine

Nagising ako sa walang tigil na tunog ng cellphone ko. Tinanggal ko ang nakataklob
na kumot sa mukha ko at inabot ito sa nightstand. Hindi ko na tinignan kung sino
ang tumatawag at sinagot na agad.

"Where the heck are you?!" Pasigaw na bungad sakin ni Mason. Nailayo ko ng konti
yung phone ko sa tenga at ibinalik ulit pagkatapos ng ilang segundo.

"Hello to you too Mason"

"Where are you?" Seryosong ulit nya. Umupo ako at tinignan ang paligid "I'm at
Sinclaire Manor, dinala ako dito ni Cain kagabi"

"Damn Woodsen" Mahina nyang sabi pero narining ko parin "Anong oras ka babalik dito
sa SA?"

"I dunno" Nagkibit balikat ako kahit na hindi naman nya ako nakikita "Ewan ko kung
anong plano ni Cain"
"I'm dropping by this Afternoon. Sumabay ka na sakin pabalik. Nandyan ka that means
you know all about what's happening to Sinclaire. Masyadong delikado" I can hear
him moving around then naputol na ang linya. Bumaba ako ng kama at sinuot ang
tsinelas na hindi sakin pero gagamitin ko parin. Dinial ko naman ang number nya
pero walang sumasagot, I tried again. Wala parin. Gising na kaya yun? Baka kasi
ayaw nya akong lumabas ng kwarto...

Pero dahil sa dakilang pasaway ako, lumabas ako ng kwarto kahit na hindi ko alam
kung saan ang tamang daan or kung saan ang kwarto ni Cain. Wala namang tao sa hall,
para ngang walang tao sa buong mansion na to. I wander mindlessly at palinga linga
lang hanggang sa may marinig akong mga boses. Hinanap ko kung saan nanggaling and
it led me to a door, medyo bukas to kaya sinilip ko kung sino ang nasa loob.

It was the twins.

Carly's back was turned to me at nakapamaywang sya habang kausap si Cain. Cain was
pacing back and forth, at nakunot ang noo "So you're saying the two might be
connected?"

Tumango si Carly "Pwede nilang gawin yon para maapektuhan ang lahat pero ang
totoong target nila ay iisa lang"

"But how is it connected with the Clockwise attack kung nasa labas ng Hangrove ang
attacker at nasa labas naman ng SA ang isa pa. Maybe it was just wandering around?"

"Wandering outside SA Cain? Seriously? That would be a bold move considering na

maraming nakabantay sa mga oras na yon"

"May lead na ba sila kung sino?" Natigilan si Cain.

"Kailangan ko pang kausapin si Mason, he's with the team last night. They traced
the scent, it matched the one noong gabi ng party"

"Tingin mo ano?" Cain crossed his arms over his chest.

"A rogue but I'm not sure. It could be anything or anyone." She said "Hindi talaga
clear ang visions ko, all I see is Red and Black. Masyadong malabo but I had this
vision last night about the Moon. That's it" Nagkibitbalikat sya.
"Tingin mo clue yon?"

"Clue? What are we suppose to be figuring out Cain?" She groans at tinignan ang
kambal nya "I don't know. What does he moon have to do with all of this?"

Napangiti si Cain "It's not the Moon Carls, it's Luna"

"Like that can help" Bumuntong hininga si Carly.

"But why would a rogue linger in SA, what does it want? at nagiisa pa talag ha,
it's too dangerous"

"Blood" Carly answered bluntly. "The

ward was down at that time, he/she must've took it as an opportunity and all the
Vampire students were vulnerable. It's as easy as come and go"

"Pero wala namang nakapasok sa Academy" Sagot ni Cain.

"That's our mystery right now, walang nakapasok but the night after the party meron
pero wala namang nangyari"

"Do you think it's watching something?" Tanong ni Cain.

"Not something Cain. Someone. But why?"

"We could narrow it down Carls, it could be us or Sen"

Carly nods "Damay lahat tayo dito but you left someone out..."

"Tingin mo sya?" Tinaasan sya ng kilay ni Cain.

Carly shakes her head "It's only a theory"

"Alam na ba ng council to?"

"Yeah. All they can do is add up security. Sen will hate that, ayaw nyang palaging
may naka aligid sa kanya"

"He will pero wala tayong magagawa. Tito Sander and Tita Selina are keeping tabs on
Senri, pumayag sila sa pagdagdag ng security. Hindi sila makakauwi dahil sa Summit
sa England"

"Kung hindi jumbled ang abilities ngayon ni Sen alam na agad nya kung ano ang
problema"

"Pag umayos na ang lagay nya, lagot tayong lahat for not telling him sooner" Carly
sighs.

Napa face palm si Cain, he looks really tired "This is bigger than we thought"

"Should we tell him now?" Bulong ni Carly, now standing still.

Tinignan ni Cain ang kambal nya "He has the right to know" at naupo sya sa upuan sa
kanyang likuran "Hindi ko lang alam kung anong mangyayari pagkatapos nyang malaman
ang lahat ng to"

"I'm just worried about his reaction Cain. Natatakot ako sa mga desisyon na gagawin
nya. May be he'll..." Carly trailed.

"Maybe. We know

Senri, he's very difficult to read. Even for me. Let's just hope he doesn't make
reckless decisions"

Napatayo si Cain nang mag tama ang mata namin, tinignan ni Carly kung ano ang nasa
likod nya at nakita ako. Napasinghap sya "A-adri". The door was fully open,
nagpabalik balik ang tingin ko sa kanilang dalawa.
"H-he's in danger, isn't he?" I conclude pero hindi ko makontrol ang boses ko.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ni Carly, she eyes my clothes "Dito ka natulog?!
CAIN! WHAT THE HELL WERE YOU THINKING!" Bigla syang sumigaw making me cringe.

"Makakatulong sya" Mahinahong sagot ni Cain sa kambal nya.

"How?" Sinamaan sya ng tingin ni Carly.

"Maybe she can calm him?" Nagaalangan nyang sagot.

"We already have a sedative that can do that"

"Yes but it's not enough. We need her Carls and you know it"

Niyakap ako bigla ni Carly "Can I talk to him?" Mahina kong tanong.

"You heard everything?" Tanong naman nya at kinulong nag mukha ko sa kanyang kamay.

Tumango ako "Can I talk to him?" Ulit ko. I wont take No as answer. Kailangan ko
syang makausap.

Carly slowly nods "He's awake. Pwede mo syang kausapin after breakfast" Hinawakan
nya ang braso ko at hinila ako palabas.

Nag text ako kay Mason habang kumakain kami ng agahan, ang sabi nya sakin ngayon
na raw ang alis nya dahil sinabi ni Carly sa kanya na ngayon na pumunta. Pinagdala
ko sya ng damit ko at iba pang gamit. Maya't maya akong sinusulyapan ng kambal
habang kumakain sa harap ko, inaabangan siguro nila kung ano ang sasabihin ko.
Umalis si Carly sa ginta ng pagkain namin, lumabas sya

ng walang sabi-sabi. Sinundan namin sya ng tingin "Lagot ako don mamaya. Ikaw kasi
eh, lumabas ka pa" Biglang sabi nya.

"Ako pa may kasalanan?" Tinaasan ko sya ng kilay pero napangiti ako "Kasalanan ko
naman talaga pero okay lang yon. Hindi ka naman galit sakin diba?" Bignigyan ko sya
ng nakakalokong ngiti.

"Pag naparusahan na ako ni Kambal, saka lang ako magagalit sayo"

Tumawa ako "Kung hindi ako lumabas edi hindi ko pa maririnig ang pinagusapan nyo"
Yumuko ako at tinusok tusok ang huling piece ng bacon sa plato ko "Kung hindi
nangyari yon, may balak ba kayong sabihin sakin to?"

"Wala" Diretso nyang sagot "Hindi nga namin alam kung sasabihin namin kay Sen
ngayon o hindi. Kung wala lang talaga syang Ability phase ngayon, alam na nya ang
lahat. Wala kaming maitatagong sikreto dun, though he hates using his abilities on
us specially on you. Sen really values Privacy, dahil siguro wala sya nito nung
bata pa kami. Palaging may naka aligid sa kanyang protector kahit saan sya pumunta.
He hates it, kaya nga madalas kaming natakas ng Rosehill para lang makapag saya
sya"

Napailing ako "Tingin mo tama ang hula ni Carly na rogue nga ang umaaligid sa
Academy?"

"We're not really sure A. It can be a different ranked Vampire for all we know,
wala namang ganon kabilis makatakas bukod sa amin o kaya ay wolves kung naka wolf
form sila. Alam naman ng trackers kung ano ang pinagkaiba ng scents,kaya nyang ma
distinguish kung ano ba talaga, pero wala pang confirmation na

sinasabi samin" Nagkibit balikat sya "Sabi ni Mase parehong pareho raw talaga ang
scent, they even sent the best tracker sa team pero nahirapan parin silang hanapin
to. Noong gabi ng party they discovered the scent near Dawn then meron rin sa Dusk,
parehas lang. Then sa gabi ng attack merong scent sa labas ng Academy, na track
nila to sa woods pero nawala rin agad, tinitignan pa nila kung posibleng konektado
to sa clockwise attack. Mason's team are already working on it, sya ang inatasan ng
papa nya dahil nandito sya sa SA"

"May mga visions pa si Carls this past week pero lahat hindi clear, all she hear
was static sounds then blinks of the colors Red and Black. Her last vision was
clear though, and it's a vision of the Moon, nalaman na namin kung para saan yung
static sound, and its the clockwise. We're still figuring out the Red and Black,
and yung Moon vision nya last night" Dagdag nya.

Red and Black? Ano kayang pinapahiwatig ng visions ni Carly?

"Bakit hindi i-try ni Carls hanapin yung rogue na umaaligid sa SA?" Tanong ko.

"All we've got is a scent. Kailangan nya muna mahawakan bago nya ma picture ang
whereabouts"

Napa tango ako. All of them are working their butts of para lang kay Senri, para
masiguradong walang makakasakit sa kanya.

We heard footsteps approahing, sabay kaming napatingin sa entrance ng malaking

kitchen at nakita si Mason na may dalang itim na backpack. Binigay nya sakin to at
sya na ang kumain ng huling piece ng bacon sa plato ko, hinampas ko naman ang braso
nya. Pagkatapos nyang

lunokin ang kinakain nya humarap sya kay Cain "Seriously dude, what the hell were
you thinking?" Mahinahon nang sabi.

Cain shrugs "She has the right to know kung anong nangyari sa boyfriend nya, and
she can help. I know she can" Nginitian ako ni Cain. He really does have faith in
me.

"Carly must be mad" Sabi ni Mason.

"Beyond Mad" Pagtatama ko sa kanya.

"Ayaw lang naman nyang madamay ka A, she cares for you. Baka masaktan ka ni Sen, na
trauma ata si Kambal dahil sa nangyari sayo sa Glass hall kapahon. She blames
herself for miscalculating the time"

"Kung alam ko lang na mangyayari yon, sana hindi na kita pinabayaang pumunta ng
library mag-isa" Sabi ni Mason sa tabi ko at napailing.

"Okay na ako. Kahapon pa yon!" Sabi ko sa kanila.

"Does Senri know?" Tanong ni Mase kay Cain.

"If he knows then the ward would've been broken by now" Casual na sagot ni Cain.

"May iba pa tayong problema ngayon!"

"I guess she knows huh?" Sabi ni Mason kay Cain. Tumango naman sya "She's an
awesome eavesdropper"

I roll my eyes at both of them. "Got any news?" Biglang tanong ni Cain.

Umiling si Mason "Still negative, clear lahat ng boarders. Even West Terra, we
already informed Tatiana's coven, she said she'll have a look out. Masyadong
mahigpit ang Council on keeping tabs sa team namin dahil yon ang gusto ni Tito
Sander"

Tumayo ako at naglakad palabas "Maliligo lang muna ako" Paalam ko sa kanila.

Pagkatapos kong maligo, nagka abang na si Cain at Mason sa labas ng kwarto.

Tinignan ni Cain ang dala

ko at tinaasan ako ng kilay. "What?" Tanong ko sa kanya.

"Nothing" Sabi nalang nya at nagsimula ng maglakad kung nasaan ang kwarto ni Senri.

Tumigil kami sa harap ng pinto, sabi ni Cain nasa loob raw si Carly kaya sya na ang
unang pumasok. Iniwan nyang bukas ang pinto.

"Carls please!" Nagdiwang ang buong pagkatao ko ng marining ko ang boses nya.

"I promise I'll control it!" sabi nya.

"I can't Sen" Mahinahong sagot ni Carly.

Napatalon ako when I heard a loud bang, hinawakan agad ni Mason ang balikat ko.
"Ano yun?" Tanong ko sa kanya. Nagkibit-balikat lang sya at hindi sumagot.
Humakbang ako palapit sa pinto para marining ko ng maayos.

"Please! Kahit cellphone ko lang!" Sabi ni Senri "I need to hear her voice"
Mahinang dagdag nya. Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi nyang yon.

"I really can't" Sagot ulit ni Carly.

"She can't because A's already here" Sabi ni Cain and I think that's my cue kaya
pumasok ako. Nakita ko agad sya, nakalapat ang dalawang palad nya sa ward, may
malaking crack ito pero unti-unting nawawala. May bakas rin ng dugo sa parang basag
na parte nito. Ito ba yung malakas na bang kanina? Sinuntok nya? Nakatingin sakin
ang kambal, the two of them kept their distance at ako naman ay humakbang palapit
sa kanya. I'm focused on him.

He looks at me with a lost expression na para bang hindi nya alam kung anong
nangyayari. He blinks then his eyes darkened "You're here" he said. There's no
trace of any emotion in his voice, ano bang

naramdaman nya ng makita ako? Masaya? Malungkot? Galit? Bakit walang bahid ng
emosyon ang mata nya? Kasi ako masayang-masaya ako ng makita ko sya. Feeling ko
okay na ang lahat, walang problema.

But still, this is reality.

He's in danger and he doesn't know it.

Biglang napahawak si Sen sa ulo nya, his emotionless face turned to pain.

"Whoops sorry dude" Sabi ni Cain and stepped back "Alis na kami. A if you need
anything, nadito lang kami kung saan sa mansion" He nods at us at nauna ng lumabas.

"You'll have to feed soon" was Carly's parting words at sumunod na sa kambal nya.

"See yah later Anna" Mason said "Sinclaire" he nods at Senri who was now glaring at
him. Narinig ko ang pagsarado ng pinto, mabagal ang paghakbang ko palapit sa kanya.
He looks up and his eyes locks with mine and he slowly smiles.

Dimples. I missed those dimples.

"Hi" Nakangiti kong bati sa kanya.

"Hi"

Umupo akong naka cross leg sa harap nya, he did the same. The ward is the only
thing keeping us apart, but I could live with it. Kaharap ko na sya ngayon, okay na
sakin yon.

"I missed you and I know you missed me too" Sabi nya.

"Even whe your abilities are all jumbled up you can still tell how I feel" Pagtawa
ko sa kanya.

"Your expression says it all baby" he smirks and shrugs "It's pretty obvious"

Ilang minuto palang kaming nagkita, he already managed to make me blush. Sigh,
Senri Sinclaire nga naman.

"How do you feel?" Tanong ko, kung wala lang ward na naka harang saming dalawa,
hawak

ko na ngayon ang kamay nya.

He leans in and rest his forehead on the ward, hindi sya nakatingin sakin, he's
staring at the floor "Lost...Broken...It feels like my soul is scattered everywhere
and missing you so bad doesn't help"

"It feels like I'm going out of my mind, just one push then I'm off the cliff.
Everything, everything is so mixed up and yet I kept thinking about you, what you
were doing, if you're thinking about me...It feels so wrong" He groans and puches
the ward softly, he looks up at me with a lost expression again, para bang hindi pa
sya makapaniwala na nandito na ako sa harap nya "Carls told me I need to be focused
para mas mabilis ang phase but I can't do it"

The he softly bangs his head on the ward "My emotions are mixed up as well, so If I
say something too corny or kahit ano pa just ignore it. Wala kong kontrol sa mga
sinasabi ko o nararamdaman ko"

Ngumisi ako "Where's the fun in that? After all of this is over, I'm totally using
it agaisnt you"

"You're an evel girl" He said in a deadpan.

"Yeah but you love me anyway"

Agad na lumipad ang palad ko sa aking bibig, Packing tape ka Adrianna, bakit mo
sinabi yon?! Ako ata yung walang kotrol sa sinasabi ko! Ayy shemay!

Yumuko ako para iwasan ang mata nya.

"Hey" Mahina nyang sabi pero hindi ko parin sya tinignan "Look at me"

"Adrianna look at me" Ulit nya, his tone soft. "If it weren't for this stupid ward
then I would've kissed you right now"

Napasinghap ako sa sinabi nya. He smiles at me "But yeah I do" he searched my eyes
for a second then whispered "I love you"

Hindi ko namalayan

ang tumulo na luha sa pisngi ko. Bakit ako umiiyak? dahil ba mahal ko rin sya? Is
that even a question? Bakit ko pa ba tinanong ang sarili ko?

I love him.

I'm crying becasue I'm overwhelmed. I'm overwhelmed knowing that he loves me too.
"Saying those three words back is enough to keep me going baby" He whispered.

"The sooner I finish this phase, the sooner I can get out of here and prove to you
how much I love you"

"Y-you don't have to Sen" Sagot ko sa kanya.

"You already proved yourself by making me feel special. Making me feel me. Para
bang wala akong pinagkaiba sa sayo, yet we're on different ranks on the pyramid"
Umiling ako "You proved yourself by just being you. Hindi ka natakot na ilabas
saking kung sino ka talaga, I loved every second of it. I feel special because ako
lang ang nakakakita ng ganong side mo, lahat sila ay kilala ka bilang 'Senri' but I
know you as My Senri because I get too see you laugh, smile and be so carefree and
it makes me feel special"

I love you. I love you. I love you

"You are special" Mahinang sabi nya, capturing my watery eyes "One of a kind.
Different. Unique, I could go all day with this..." Pangiti nya "You're my
Adrianna"

I smiled and stuck my tongue out at him "Cheesy"

He laughs "I'm still waiting. It's not fair na ako lang ang aamin"

"I love you too" Mabilis kong sabi. Tumawa naman sya "Pardon?"

I roll my eyes "You heard me"

"I did. I just wan't you to say it again"

"I love you too" and this time hindi na sya tumawa, instead nilapat nya ang palad
nya sa ward and I did the same. His

dark eyes captured mine.

In this chamber, sitting crossed leg with a ward keeping us apart I told Senri
Sinclaire I love him because, simple enough, He's mine.

He's my Lost boy and My reality.

Cain Woodsen's Point of view

"It stopped raining" Sabi ko habang nakatingin sa malaking bintana at madilim na

kalangitan. We have to take Adri back to SA dahil may pasok pa bukas but we'll eat
dinner first, sigurado akong gutom na yon.

"Kung tignan kaya natin sila? You know...just to make sure everything's alright"
Sabi ni kambal habang yakap ang sarili at nakatingin sa pinto ng chamber ni Sen.

"Don't stress about it Carls. They're fine" Sabi naman ni Mason sa kanya while
texting.

Carls walks back and forth "I can't help it! Paano kung masira ang ward at masaktan
nya si Adri? You know I can't handle that"

I roll my eyes at her. Sometimes my twin sister can be a little anxious at time,
well little is an understatement right now. "Fine! we're going to check on them
just to get you out of your misery"

"Mason?" She turns to him.

He waves his hand and continues texting "I'm sure they're fine anyway"

Inakbayan ko sya at naglakad na kami papunta sa chamber, binuksan nya ang pinto and
sa Adri and Sen sleeping on the floor, magkatapat silang dalawa. A was hugging the
smurf stuff toy she asked Mason to bring here and her head was laying on a brown
pillow na dala nya kanina pag labas ng kwarto.
"I told you I was right" Bulong ko kay Carls na nakatingin rin sa dalawa.

"Yeah" Sagot nya and napangiti "You were"

"All he needs is a dose of vitamin A" I grin down at her.

Carlys pushes me softly "Great work genius"

"I have faith in her. In him. They can get through this together"

"We have to wake them up soon. Ibabalik nyo pa si Adri sa Academy and Sen has to
feed"

I nod "Yeah but they still need a liittle more time. Have you figure it out yet?"
Tanong ko, her knowing what I was referring to.

"I can't let him out of there" Sabi nya glancing at both of them again.

"But you're the only who can go in" Sabi ko sa kanya. "It'll be you or her. Kung
ilalabas natin sya mas madali"

"That's why we have to wake her up soon dahil hindi natin alam kung anong time ma
ki-kick in ang bloodlust. Sen will hate if I offer him my blood but it's the only
option I've got"

Natahimik kaming dalawa, then she speaks again "Thirty minutes then we'll wake
them"

Lumabas na kaming dalawa at naabutan namin si Mason na papunta sa amin. "Anong

meron?" Tanong ko.

"They found it"

Nanlaki ang mata ko, Carly's stance turned stiff. "Really? Where?" I asked the same
time as Carls asked "What is it?"

"A rogue. It was spotted at South, now it's crossing the West boarders. The
watchers are alreay waiting, Hinahabol na nila at kailangan kong pumunta don
ngayon"

Carly's right. It's a Rogue.

"I'm coming with you" Sabi ko pero hindi binitawan ni Carly ang kamay ko.

She looks up at me with fear.

The fear of the unknown.

-----------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------

Clues. Clues. Clues. *Evil laugh*

Sumasakit ang ulo nyo sa kakaisip kung ano ang mangyayari, okay lang yun. Akin din
eh. Damayan lang to!

Got any theories? Comment nyo lang :)

=================

Chapter Forty

Chapter Forty

Si Carly ang nag hatid Academy dahil wala si Cain. Hindi ko alam kung saan
pumunta, ayaw rin naman magsalita ni Carls basta raw kasama si Mason. Tahimik lang
kami sa sasakyan, hindi nya ako pinapansin kaya naisip ko tuloy kung galit ba sya
sakin.

Hindi nya ako kinausap hanggang makarating at makapasok na kami sa loob. Marami
nang estudyante na nag kalat dahil hindi na umuulan, sabay kaming lumabas ng
sasakyan at pinagtinginan pa kami. Sinalubong kami ni Mia at Gray sa main building.

"Hoy alam mo na ba ang announcement?" Salubong na tanong sakin ni Gray.

"Anong announcement?" Kumunot ang noo ko sa sinabi nya. Isang gabi lang akong
nawala may balita na naman?

"Cancelled ang klase hanggang Friday" Sagot ni Mia.

Nanlaki ang mata ko "Bakit naman?"

"Council Order, kanina lang inannouce. Lahat nga kami nagulat dahil wala naman
silang rason para biglaan nalang i-cancel ang klase ng buong linggo" Sabi naman ni
Gray.

Dumako ang tingin ko kay Carly, tahimik lang sya sa likod ko "Anong ibig sabihin
nito Carly?"

"It means the Council is interfering in the Academy" Simple nyang sagot at
tinalikuran kami.

"Anong meron dun?" Nagtatakang tanon ni Mia.

"Kahapon pa yun nakabusangot eh" Sabi ni Gray habang sinundan namin ng tingin ang
naglalakad palayo si Carly.

"Hindi nya ako kinausap buong byahe namin pabalik dito" Sabi ko ng mawala na sa
paningin namin si Carly, bumaling ulit ako sa kanila "Ano nga ulit yon?"

"Kaninang 7am biglang nag announce, buong breakfast nga pinagusapan ang
issue nagtataka ang lahat kung bakit. Mag ka-cancel sila kung kailan simula na ng
next level, wala namang kumakalat na balita kung may problema sa Academy. Sabi ng
Administrators pwede raw umuwi muna kaya maraming students ang uuwi sa kanya-
kanyang bahay" Sagot ni Mia.

"Uuwi kayo?" Tanong ko sa kanila.

Sabay silang tumango. "Mamaya ako, sya naman bukas pa" Sabi ni Mia at tinuro si
Gray.

"Ganun ba.." Yumuko ako. Ayokong umuwi, gusto kong bumalik sa Sinclaire Manor at
makasama si Senri pero iba ang aura ni Carly. Mukhang may pinagdadaanan. Hindi
naman sya nagalit sakin kanina ng makita ako doon, kahit na ganon ayaw kong
dumagdag sa mga problema nya kung meron man.

"Ikaw Adri?" Tanong ni Mia pag pasok naming ng Dusk.

"Hindi ko pa alam, tatawagan ko muna siguro si Mama"

"Kung uuwi ka sabay ka nalang sakin bukas para maihatid na kita" Tumango ako sa
sinabi ni Gray.

Tinawagan ko si Mama pagpasok ko ng dorm, sinabi ko sa kanya ang balita at sabi

nya tinawagan na raw sya ng Academy, tinanong nya rin ako kung uuwi ako, sabi ko
pinagiisipan ko pa. Kinakamusta nya sila Carly lalo na si Senri, come to think of
it...madalas nyang kinakamusta ang mga yon tuwing tumatawag ako sa kanya.
Pagkatapos non ay humiga nalang ako nagpahinga.

Hindi ko maiwasang isipin kung ano na ang ginagawa nya ngayon. Panay reklamo kasi
yun kanina bago ako umalis, sabi nya para raw syang trapped animal and I pity him
for that. Totoo naman kasi, wala syang

ginawa kundi matulog dahil wala naman raw syang phone kaya gumaan ang loob nya ng
makasama ako. His words, not mine. Ayoko talaga syang iwan, malay ko ba na may
announcement palang walang klase edi sana hindi na ako umalis.

Nagusap lang naman kami hanggang sa makatulog ako. Natulog na rin sya, ginising
nalang ako ni Carly para kumain at iniwan ko na si Sendri don para naman may kasama
sya. At least hindi sya lonely.
Tamad na tamad akong tumayo sa kama, dinner time na pero hindi ko na kailangan
kumain dahil nag dinner na kami ni Carls bago kami bumalik ng Academy. Naisipan
kong pumunta ng library at gawin na ang reaction paper para sa History.

Nasa Dining Hall si Mia at Gray, sinabi ko nalang sa kanila na hindi ako sasabay.
Tinahak ko ang tahimik na Hall, huminga ako ng malalim nang makarating ako sa glass
hall. Ayos na ayos ito at walang bakas na nabasag to kahapon, nang makalagpas ako
ay nakahinga ako ng maluwag.

Suminghap ako at nagtago sa likod ng locker ng makita ko ang isang pamilyar na

babae.

Si Celeste! Anong ginagawa nya dito?

Lumabas galing sa isang Hall at kasunod nya si Jake. Mukha syang laki sa yaman base
sa suot nya, maikukumpara talaga sya kay Carly. Nakasimangot sya habang nakasunod
sa kanya si Jake. Tumigil sila sa tapat ng isang row ng locker medyo malapit sakin,
buti nalang ay hindi nila ako napansin.

"Umuwi na nga tayo" Bored na sabi sa kanya ni Jake.

"Bakit ka pa ba kasi sumama sakin ha Jake? Sabi ko sayo kaya ko namang mag isa"
Inis nyang sagot dito.

"Oh right" Biglang ngumisi si

Celeste "You're here for her...."

"Tss. Leave her out of this" Bagot nyang sabi.

Tumawa si Celeste "You sound so much like Senri"

"Ano pa bang inaasahan mo? Mag pinsan kami" Bored parin ang tono ni Jake. "Umuwi na
kasi tayo. Tutal wala naman sila dito, ano pa ba ang kailangan mo?" Ulit nya kay
Celeste.
"Kailangan ko munang kausapin si Jared" Sagot ni Celeste "At pupuntahan ko pa si
Audrina"

Si Sir Collins? Anong kailangan nya kay Sir Collins?

Jake groans "Ang hirap mo talaga kasama"

"Psh You love me" Pagtawa ni Celeste sa kanya "Go find some girl kung ayaw mo akong
samahan"

Ngumisi naman si Jake "Loyal ako sa kanya ngayong linggo"

Hinampas ni Celeste ang braso nya "Napaka stalker mo talaga. Parehas na parehas
kayo ng pinsan mo!"

Naglakad na ulit sila at lalo pa akong sumiksik sa tabi ng locker. Patay!

Namataan ko ang pinto ng girls restroom at agad na tumakbo papunta don, binuksan ko
ng kaunti ang pinto at narinig ang pinaguusapan nila.

"The Council canceled the classes that means may problema nga, pero wala naman
akong nakikitang mali dito" Sabi ni Jake.

"Malamang hindi ang school ang may problema" Sagot ni Celeste ng pagdaan nila.
Sinarado ko ng mahina ang pinto ay tumalikod dito. Buti nalang walang tao sa
restroom.

Naghugas ako ng kamay at tinignan ang sarili ko sa salamin.

Bakit kaya silang dalawa nandito at ano ang kailangan nila kay Sir Collins?
Naiintindihan ko naman kung bibisitahin nila si Audrina,

siguro may kailangan rin sila kayla Carls. Hindi ba nila alam kung ano ang nangyari
kay Sen? Pinsan nya si Jake bakit hindi nito alam?
Hinawi ko ang naharang na buhok sa mukha ko. Kahit na may mga problema hindi ko
parin talaga sya matanggal sa isip ko. Kailangan ko kaya sya makikita ulit?

Ni hindi ko inaasahan na magugustuhan ni Senri ang isang tulad ko. Totoo ang sinabi
ko kanina, he really did made me feel special. Biruin nyo ang layo ng agwat namin
pero he never once made me feel na mas angat sya sakin at mas mababa ako sa kanya.
Silang lahat hindi nila ginawa yon, Carly approached me ng hindi ako hinuhusgahan
tanging mga mabuting salita lang ang lumabas sa bibig nya noong panahon na hindi pa
kami masyadong magkakilala.

Si Cain naman mabilis nakuha ang loob ko, he was the brother I never asked for pero
binigay parin sya sakin. Kapatid na ang turing ko sa dalawan yon. Si Rianne...well
hindi naman kami ganon ka close, hindi man maayos ang una naming pagkikita pero
pinakita naman nya sakin ang tunay na sya. She was weak, and I am too. She did that
to keep her image. Maayos na ang pakikisama nya kay Carly ngayon, ni hindi nga sila
nag aaway. Madalas na kaaway ni Ri ay si Cain dahil sa sobrang kulit nito.

Tinanggap nila ako na para bang hindi ako naiiba sa kanila and I'm damn proud to
say I'm their friend.

People look at them differently. Sila yung grupo na hahangaan mo yet you feel too
intimidated to approach them. Hanggang ngayon naman nakakaintimidate ang aura nila,
pero sa mga pinagsamahan namin I got used to it.

Senri rearly shows his "Fuck off" vibe these past days at natutuwa ako don.

That makes him approachable but no one dares to talk to him. He still imits a dark
aura na nagpapapalyo ng nga babae. Bano kasi yon, feeling nya masusunog sya pag may
humawak sa kanya.

I've seen Cain talk to other students before, and Mason. Si Mason ang bagong eye
candy ng mga SA girls ngayon. And mas popular sya dahil parte sya ng maliit na
grupo namin. I cant blame them, gwapo naman si Mason hindi lang talaga ako
attracted sa kanya. Alam ko ang mga kalokohan nya sa buhay at sila hindi. Umiling
ako sa mga naisip ko, bakit ba sila palagi ang umi-invade sa utak ko? Kahit na wala
sila dito sa tabi ko ngayon, sanay na sanay na ako sa presence nila kaya nga parang
nangangapa pa ako sa tahimik na ugali ni Carly dahil sanay akong madaldal sya.

Napatalon ako ng biglang bumukas ang pinto. May grupo ng mga babaeng pumasok sa
restroom at maingay silang nag uusap.

"Sa dinamirami ng babae dito sa Academy bakit sya pa?" Sabi nung isa at hinagod ang
itim nyang buhok.

"Maganda naman sya ah" Sabat ng ung isa.

"Oo nga pero hindi sila bagay! Ang layo ng agwat nila sa Social Chain! at lalong
lao na sa Pyramid. Senri is a freakin Pureblood for fvcks sake and she's only a
Human, at take note hindi pa sya mayaman!" Rant nung isa pa.

Akala ko hindi ako ang pinaguusapan nila, kaya't nang binaggit ng isa ang pangalan
ni Senri ay agad na lumipad ang paningin ko sa kanila. Nasa pinaka dulo ako
nakatayo kaya hindi nila ako napasin agad.

"I never thought a Sinclaire would stoop that low" One snorted "Dating a Human"
Napailing sya.

"Mas magaling talaga pumili ng babae si Jake, I mean hello! Si Celeste Patridge ang
kasama nya!

Patridge and Sinclaire are by far the best combination ever! Hindi sila nagkakalayo
sa Pyramid"

"He has class compared to Senri"

Natigilan sila ng makita nila ako.

"Oh look! The social climber is here!" Biglang sabi nung isa. Sya yung unang
nagsalita kanina.

Tinignan ko lang silang Apat. Walang buhay ang mga mata ko habang sila naman ay
nakangisi pwera lang sa isa. Sya yung nagsabi kanina na maganda ako. Tinignan ko
sya, iniwas nya ang tingin nya sakin at mukhang nahihiyaat natatakot. Nahiya siguro
sya ng marinig ko ang lahat ng yon.

"Asan si Senri? Hindi kasi namin sya nakikita eh" Tanong nung isa.

Pagkatapos nyo kaming pagsabihan ng ganon hahanapin nyo sya sakin?!

Hindi ko sya sinagot at patuloy ko lang silang tinignan.

"Tell us. Paano mo ba nakuha ang atensyon nya? Nila? You seem to be in good terms
with all four of them"

"Feeling kasi namin ginagamit mo lang sila para maka angat sa social chain. At
sinama mo pa ang Unpopular friends mo. Ano nga bang pangalan nila? Maya and Black?"

"Actually its Mia and Gray" Sagot ko. Hindi ko pinapakita ang emosyon ko sa kanila,
gusto ko ng umalis pero hinaharang nila ang daraanan ko.

"Yeah whatever. So sabihin mo na. Ginayuma mo ba sila?"

'Ginayuma ko sila gamit ang kagandahan at ugali ko' Gusto ko sana sagutin yon pero
ayoko naman ng away. Ano bang pakialam nila kung kaibigan ko ang fearsome four?
Porket sila hindi tapos ako ang pupuntiryahin nila?

Ito yung scenario na iniiwasan ko noon. Ang ma corner ng mga babae restroom.
Matagal ko ng pinag isipan na balang araw na mangyayari rin to at hindi naman
sumagi sa isipan

ko na makipag away. All I plan to do is answer calmly and go. Dapat nga hindi ko na
sila kinausap at umalis nalang pero nagsalita na ako eh saka hinaharangan nila ang
daan.

"Aalis na ko..." Humakbang na ako pero biglang hinigit ng isa ang braso ko. Hindi
naman ganon kalakas kaya nahigit ko agad ito pabalik.

"Wag muna! May pinaguusapan pa tayo eh" Sabi nung isa at nginitian ako. Nilapitan
ako ng isa pa and I shrink against her presence next to me. Ayokong makipag away!

Huminga ako ng malalim at hinarap silang apat "Ano bang---"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang hinawakan ng tumabi sakin abg braso ko.
Her nails digging in my skin. Kinagat ko ang labi ko at tinangkang alisin ang kamay
nya pero lalo pa itong dumiin.
"No one dared to social climb using the fearsome four. Ikaw palang" Sabi nya.

"Ang kapal naman mukha mo! Transfer student ka lang naman. You're a Human girl,
makontento ka sa status mo hindi yung gagamitin mo pa sila para umangat!" Pasigaw
na dagdag ng isa.

"Anong karapatan nyong sabihin sa kanya ang ganyan?" Mahinahong ngunit matalim na
tanong ng isang boses na galing sa pinto. Agad kong binawi ang braso ko at hinimas
ito. May mga bakat ng kuko nya, paniguradong may sugat ako nito.

Lahat sila ay napasinghap ng makita nila kung sino ang nagsalita, kahit ako rin.

Nakatayo sa nakabukas na pinto si Celeste, naka cross ang braso nya nakataas ang
isang kilay. Si Jake naman ay nakatingin samin galing sa labas.

"At Ikaw..." Bumaling ang matalim nyang tingin sa babaeng katabi ko "Anong
karapatan mong saktan sya? Dapat nga hindi ganyan ka close ang proximity nyo eh"

Tahimik kaming lahat. Walang may gustong sumagot sa kanya.

Humakbang palapit si Celeste "Tingin nyo ang reaksyon ni Senri kapag nalaman nyang
ginaganyan nyo si Adrianna habang wala sya? You think he'll have mercy on you?"
Mapait ang ngiti nya habang isa isang tinitignan ang mga babaeng nakayuko na
ngayon, lumayo na sakin yung babae at nag tabi-tabi na silang apat "And Carly,
tingin nyo matutuwa sya?"

Lumapit sya at inikutan sila "Kahit na mabait si Cain, hindi nya hahayaan saktan
nyo lang kaibigan nya" Bulong nya sa isa at agad naman itong lumayo.

Ngumisi si Celeste "And don't let me start on Rianne...I'm sure alam nyo na yung
natapunan ng beer noong party, that was one simple prank but sigurado akong hindi
lang basta prank ang gagawin nyo ngayon"

"S-sinasabi lang naman namin kung saan sya lulugar" Nauutal na sabi nung isa.
Tumawa si Celeste "I'm sure alam nya na kung saan sya lulugar, Right Adrianna? Eh
kayo? Tingin nyo ba nasa lugar nyo ang pagsabihan at saktan sya ng ganon?"

Matalim parin ang tingin ni Celeste sa kanila. Hindi sila sumagot o gumalaw.

"Get out of my sight bago ko pa kayo ilugar kung dapat saan kayo!"

Sabay na tumakbo palabas ang mga babae. Jake stepped aside, nakapamulsa sya at
nakangisi kay Celeste.

"Dapat hindi mo ginawa yon" Mahinang sabi ko sa kanya at hinimas ang braso ko.

"Kung hindi ko ginawa yon, tingin mo makakalabas ka dito ng walang galos sa

katawan?" Bagot na sabi nya sakin.

Bumuntong hininga ako at hinarap sya "Ano pa ba ang ginagawa mo dito Celeste?
Salamat at tinulungan mo ko pero ayokong magkaroon ng pabor sayo, kung gusto mo ng
kapalit wala akong maiibibigay sayo"

"You speak what's on your mind. I like you" Pagngisi nya.

"I simply ask for your time Adrianna. Maibibigay mo ba yon sakin?"

Bumaling ang tingin ko kay Jake at nagkibit balikat sya sakin.

Tumango ako at ngumiti sya.

"Halika samahan mo kami sa puntod ng kapatid ko"

Hindi ako nagsalita, tanging sila lang dalawa ni Jake ang naguusap. Medyo lumayo
ako kay Jake, hindi naman sa ayaw ko sa kanya, hindi lang talaga maganda ang aura
ko sa kanya. His whole being screams "Player" and I damn well know na hindi
magandang lapitan ang tulad nya. Well gwapo naman talaga sya, pwedeng maipantay kay
Senri. Syempre mag pinsan sila, iba lang talaga sa ugali.
"Jake iwan mo muna kami" Sabi ni Celeste nang makarating kami sa puntod ni Audrina.

Napakamot naman ng ulo si Jake "Babae ka talaga oh! Edi sana hindi na ko nag lakad
dito kasama nyo!"

"Sumunod ka nalang" Sagot ni Celeste at tinaboy sya palayo.

Umupo sya sa damuhan at ganon rin ang ginawa ko, madilim na pero hindi naman ako
natatakot. Nakapunta na ako dito ng ganitong oras, mas nakakatakot pa nga kapag
umaga.

"You're probably wondering why I brought you here..." Simula nya.

"Cut the crap Celeste. Anong kailangan mo sakin?" Mariing tanong ko sa kanya.

Tumawa sya "Tama nga ako! Alam ko na kung bakit ka gustong-gusto ng kambal"
Nginisian nya ako.

Bumuntong hininga

ako at tinignan lang sya. Umiling sya at tinuon ang kanyang paningin sa tombstone
ni Audrina.

"Fine you want me to cut the crap then..." Nagkibit balikat sya "I brought you here
to clarify something" Kalmado ang ekspresyon pero kinabahan parin ako.

Kumunot ang noo ko "Clarify what?"

"Napapanaginipan mo ba ang kapatid ko?" Diretso nyang tanong.

Suminghap ako "S-sinong--"

"So totoo nga?"

"Si Mason ba ang nagsabi sayo?" Medyo galit kong tanong. Sya lang naman ang
pinagsabihan ko! Bakit nya sasabihin kay Celeste?!

"Hey wag kang magalit sa kanya. Wala syang kinalaman dito"

"Kung ganon paano mo nalaman?"

"The thing that you should know about is that I'm a Pureblood at ang mga ability
namin ay Unique" Sabi nya at tinaasan ko sya kilay. So? Ano ngayon?

"My Ablity is to create a portal using my own energy and I'm the only Pureblood
that can travel in the 'In between'"

"In between Life and Death. The place where the soul lingers before it enters
Heaven or Hell" Sagot nya.

"Ano namang kinalaman noon sakin at sa nga panaginip ko kay Audrina?"

"A few months ago I entered the In between at nakita ko sya doon. Hindi pa
tumatawid ang kaluluwa ng kapatid ko hanggang ngayon at hindi ko alam kung bakit.
Nagpatulong ako sa Talamaur noong gabi nung Party, that's why I'm there. Nalaman
kong tumatawid ang spirit ni Aydee from In between papunta diyo and she's doing it
in your dreams"

"Paano mo nalamang ako?"

"You're the closest to Senri than she'll ever be" Ngisi nya.

"A-ano bang kailangan nya sakin?" Nauutal kong tanong. I'm the closest to Senri
than she'll ever

be? Ginagamit nya ako?

Bumuntong hininga si Celeste "Iyon ang gusto kong alamin. She's still here that
means she still has some unfinished business to do" Nakatuon lang ang mata nya sa
lupa "I mean why you? No offense but kung gagamit lang ang kapatid ko ng isang Host
why pick a weak one, pwede nama yung kambal or si Ri"

"Hindi nya ako ginagamit" Mariing sagot ko "Nagpapakita lang sya sa panaginip ko at
isang beses lang yon. Nakita ko lang syang umiiyak and that's it"

"Umiiyak? Huh" Napaisip sya "Ano pa ba ang mga panaginip mo?"

Kinuwento ko sa kanyan ang mga panaginip ko at tumango-tango lang sya at para bang
nagiisip.

"Mahirap pagtagpi-tagpiin dahil walag koneksyon ang bawat isa. Iba iba ang lugar"
Yumuko sya "Na nanaginip ka pa ba ngayon involving her?"

"So far wala" Sagot ko nang bigla may pumasok sa isip ko. Naningkit ang mata ko sa
kanya "Bakit mo nga pala sinabi sakin yon?"

"Ang ano?"

"Two can't keep a secret if one of them is dead"

" Oh that" Ngumiti sya "Gusto lang kitang takutin, Kakatapos ko lang kausapin ang
Talamaur non at nalaman ko na nga. I wanted to get a reaction from you since
mukhang hindi ka naman naintimidate sakin" Nagkibit balikat sya at biglang ngumisi
"Your good in keeping secrets. Biruin mo naitago mo sa kanila to"

"Hanggang sa hindi ko pa nalalaman kung ano ang kailangan nya sakin, hindi ko
sasabihin sa kanila. Masyado pang mabigat ang dala nila ngayon, ayoko nang
dumagdag"

"Celeste tingin mo ba...may

gustong sabihin si Audrina?" Mahinang tanong ko sa kanya "I think my dreams are
visions, hindi ko lang alan kung past or future"

"We could add that up to the list of theories" Umiling sya "Hindi ko talaga alam.
My sister loves Mystery, kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa utak nya.
She's closer to Senri than me"

Napalunok ako "C-close sila?"

"Yep. Mas matibay ang Bond nilang dalawa kumpara sa bond ni Sen sa kambal"

Mabagal akong tumango at nakita nya siguro ang reaksyon ko at agad syang ngumiti
"Don't worry, hindi ganon ang bond nila sa iniisip mo. Magkapatid ang turingan
nila. Mag best friends yung dalawang yun, halos hindi na mapaghiwalay" She shook
her as if remembering something "Wag kang magalit kay Senri kung hindi pa nya
sinasabi sayo ang tungkol kay Aydee, hanggang ngayon sariwa parin ang sugat ng
iniwan ng pagkamatay ng kapatid ko sa kanya. He blames himself for her death"

"Bakit naman?"

"It's not my story to tell Adrianna, sya nalang ang tanungin mo but ask him when
the time's right"

Tumango ako sa sinabi nya. So magkaibigan lang sila? I thought he was...ahh!

Masyado akong nag jump sa conclusion don! Magkaibigan lang pala sila!

"Nandito ako para ayusin ang papers ko dahil next week dito na ako papasok kasama
si Jake" Biglang sabi nya "Tutulungan kitang alamin kung ano ang kailangan ni Aydee
sayo, for all we know Adrianna, your life could be in danger"

"H-ha?" Napasinghap ako sa sinabi nya. Ako?

"Spirit traveling ang ginagawa ni Aydee and I don't fvcking know how and why she's
doing it"

"Dalawang taon na syang patay..."

"I know,

by now dapat nakatawid na ang kaluluwa nya"

"Why were you in the In between in the first place?"

"Just to check on some...stuff"

Kumunot ang noo ko sa sinabi nya, nagtanong nalang ulit ako "Ano bang itsura ng In
between?"

"Kilala rin ito sa pangalang Ember. Isang lugar to na hindi sinisikatan ng araw
kaya madilim. Death is the one who rules the Ember, sya ang humuhusga at
nagpaparusa sa mga makasalanang kaluluwa"

"Paano yun?" Nagtatakang tanong ko.

"Lets say pumatay ka ng higit pa sa isa habang nabubuhay ka pa. Death can delay
your soul crossing and sentence you to a long time suffering in Ember and wont let
you cross. Its all up to him. Time doesn't exist there. Kaya sya lang ang makakapag
desisyon kung tatawid ka ba o hindi"

"Baka may kasalanan si Audrina kaya nandon pa sya" Ngumuso ako at sinabi yon sa
kanya.

Tumawa sya "I doubt that. Pang Anghel ang kabaitan ng kapatid ko, she wouldn't even
hurt a fly"

Natahimik kami. Parehas lang kaming gustong alamin kung ano nga ba ang kailangan ni
Audrina, she's still here in between life and death at nagpapakita sya sa panaginip
ko. She's telling me something, I know it.

Celeste wasn't so bad after all. Gusto rin lang nyang malaman kung ano ang
kailangan ng kapatid nya.

But we're no where near in figuring it out. Audrina Patridge...ano ba ang pinaplano
mo?

Carly Woodsen's Point of View

"CAIN CHRISTOPHER WOODSEN WHAT THE HELL HAPPENED TO YOU?" Sigaw ko sa kapatid kong
mokong na naka ngising at kalmadong kalmado na pumasok

sa pinto na para bang hindi puno ng dugo ang noo at ang damit nya.

Nabitawan ko ang cellphone ko at tumakbo palapit kanya. "I guess that wasn't a
normal headache after all" Nangingiyak kong sabi habang mahigpit syang yakap.

"I'm fine Carls, seriously. Magaling na see" Pinakita nya sakin ang ulo nyang
walang bakas ng hiwa o sugat "It's already healed" Bulong nya at niyakap ulit ako.

For the whole day my whole being is on edge, with the unpredictable council issues
at ito pa sa nangyari kay Cain.

Sometimes I hate our twin bond, ayokong nararamdaman ang nararamdaman nya.
Emotionally and Physically. But right now I'm thankful for it, alam kong okay sya
dahil sa kalmadong tibok ng puso nya, he's doing it to ease me down.

Hinawi ko ang buhok nyang may natuyong dugo at nakadikit da noo nya at hinalikan
ang kanyang ilong.

"I swear I'm fine" Iritable nyang sagot pero hindi parin sya bumibutaw sakin. He
likes it, I can feel it. Sinabi lang naman nya yom dahil pinapanuod kami ni Mason
na nakahilig sa may pinto.

Pinunasan nya ang luha ko. I can really emotionaly tuwing nasasaktang ang kakambal
ko and right now hindi lang physical pain ang iniinda nya.

"Let's get you cleaned up" Sabi ko at pinaupo sya sa sofa.

Kumuha ako ng tubig at puting cloth para linisin ang noo nya.

"Anong nangyari?" Tanong ko habang nililinis ang noo nya.

"The fucker pushed me kaya tumama yung ulo ko sa bato" Inis nyang sabi.

"Hindi namin nahuli" Pag iling ni Mason na nakaupo sa sofa sa tapat namin. May
mahabang sugat abg kaliwang braso nya, di katula ng kay Cain sa kanyan ay sariwa pa
at nagkalat rin ang dugo sa braso nya.

"Ano namang nangyari sayo?"

Ngumisi sya "Tingin mo sino ang humabol ng mapatumba si Cain?"

"Dean?" Hula ko at nanginiti.

"Ako" Bagot na sagot nya.

Tumawa lang ako ng mahina at patuloy na nilinis ang noo ni Cain, nakayakap na sya
sa bewang ko ngayon at mukhang pagod na pagod.

"You found anything?"

"Nasa Ivory yung Rogue nung nahanap namin--"

"Ivory? Yung nagiisang shop na nagbebenta ng Ivory Paper sa Town Square?"

Tumango sya "Apparently the Rogue was buying a hunder year old Ivory Paper, alam
naman natin na hindi ganon ka mura ang isang pilas ng ivory paper, the rogue
specifically wanted to buy ang ganong katandang Ivory paper. According to the
goblin, the rogue was willing to trade anything for it. The paper was the shops
most prized possesion" Sabi nya, kumunot ang noo ko. Anong kailangan ng rouge na
yon sa ganong klaseng papel?

"The paper wasn't for sale, kaya umalis na ito agad. That's when the chase
happened. Hinabol namin hanggang sa labas ng Hangrove, we lost it when Cain got
hurt" Buntong hininga sya.

"The goblin who owns the shop is under interrogation right now and we're still
convincing it kung maibibigay ba nya samin yung papel na gusto nung Rogue"

"Namukhaan nyo ba?" Tanong ko.

"Yeah" Tumango si Mason at si Cain.

Huminga ako ng mamalin bago mag tanong "Pamilyar ba?"

Umiling si Cain "Tingin mo sila ang nasa likod nito?" Inangat ni Cain ang ulo nya
at tinitigan ako.

"I doubt it Carls, matagal nang tahimik at walang balita sa Black Hunters" Sabi ni
Mason.

"But that doesn't mean na tumigil na sila" Mariin kong

sagot.

"Then why is that motherfvcking rogue our suspect here?" Bumitaw na si Cain sakin
at galit na ang ekspresyon nya.

"Maybe they're using the rogues as pawns"

"That makes sense" Tumango ulit si Mason at pinagisipan ang sinabi ko.

"No" Seryong sabi ni Cain na ikinagulat ko. "Hindi na ulit mangyayari yon"

"Hula ko lang naman yon Cain. Malay mo mali ako" Sabi ko sa kanya.

Seryoso parin ang mukha nya "Just..." Bumuntong hininga sya "It can't happen again
Carls" Mahina ang tono ng boses nya, ilang segundo pa ay hinilamos nya ang kanyang
kamay sa mukha nya at tumayo.
"I'm going to take a shower" Sabi nya at tinalikuran kami.

Even now he's still enduring the pain.

"Mason stay here" Sabi ko nang. hindi sya hinaharap at sinundan si Cain sa kwarto
nya.

Naabutan ko syang naka topless at tulala sa bintana.

"I can feel it you know" Sabi ko habang nakaharap parim ang likod nya sakin.

He laughs without humor "Stupid twin bond"

Niyakap ko sya galing sa likod "Cain..even when you block me I can always see right
through you" Bulong ko.

"Don't let Adrianna take Audrina's place" Hinawakan nya ang kamay ko nakapalupot sa
bewang nya.

"She already did Carls. She fvcking did it without even doing anything"

Bumitaw ako at pilit syang hinarap sakin. Nagtama ang parehas na kulay ng aming
mata ngunit ang sa kanya punong-puno ng pighati.

"Cain you can't"

Umiling sya "I'm not planning on stealing her. Hindi ko magagawa yon"

"I'm just..." Nilagpasan nya ako at tinuon ang noo nya sa pader "I'm fvcking mad
dahil parehas

lang naman kaming nag hirap noong nawala si Aydee! Pero sa lahat ng yon ay
nagpakatatag ako habang sya hindi tayo pinansing lahat. He ignored all of us, at
hindi man lang sya humanap ng diversion" Sinutok nya ng paulit-ulit ang pader,
nanigas ako sa kinatatayuan ko walang balak na pigilan sya. He needs to blow of
steam and this is his only way.

Tumawa pa sya bago umiling "And now the perfect distraction comes for both of us.
Pero sa kanya parin napunta" Suntok "Palagi nalang sa kanya!" Suntok "First Aydee
and now Adri. Bakit ba lahat ng mahal ko nasa kanya na?!" Suntok.

Tinuon nya na ulit ang noo nya sa pader at mahigpit na pinikit ang kanyang mata "I
swear if he's just using her..." Kinuyom nya ang kanyang panga "I'm going to
fvcking kill him. Brother or not" Mariin nyang sabi at sinuntok na naman ang pader.

Niyakap ko sya nang sobrang higpit. He rest hin chin on my head and sooths my back
"Please don't cry for me" Bulong nya "I hate seeing you cry"

"I hate seeing you hurt" Sagot ko. Hinalikan ko ang dibdib nya sa parteng puso
"Kahit na nasasaktan ka alam kong tama parin ang gagawin mong desisyon. You always
choose what's right and better for all of us"

Simula palang alam ko na ang nararamdaman nya kay Adrianna but Cain never dared to
make a move on her, yes minsan pinapahiwatig nya ang nararamdaman nya but Adri is
too inlove with Senri to see that. Ugali talaga ni Cain ang unahin ang iba bago sa
sarili nya, kahit na masaktan man sya.

Kung masaya si Adrianna sa piling ni Senri then hindi sya manggugulo.

"Mag gym ka na lang kaysa sa sirain

mo pa yang pader" Nangiti sya sa sinabi ko "Opo kambal" Hinalikan nya ang noo ko at
sinamahan papunang pinto.

"Call me if you need anything" Tumango sya at pumunta nang bathroom.

And just like that...Cain Woodsen is back to normal.

Pinunasan ko muna ng mabuti ang basa kong pisngi bago dumiretso sa living room.
Ngumiti ako nang makita kong nandon parin si Mason.

"Masunuring bata" Kumento ko.

Ngumiti sya at umiling. Kumuha ako ng panibagong tubig at cloth para linisin ang
sugat nya, kumuha narin ako ng first aid kit.

Tumabi ako sa kanya at tahimik na pinunasan ang natuyong dugo sa braso nya.

"Umiyak ka ba?" Biglang tanong nya.

Umiling ako at umiwas sa mapanuri nyang mata "It's nothing"

Nabalot ulit kami ng katahimikan, tangin ang hindi lebel na paghinga lang nya ang
naririnig ko tuwing sumasagi ang palad ko sa braso nya.

Napasinhap sya nang dumaplis ang daliri ko sa sugat nya "Sorry"

Bigla syang lumapit at natigilan ako "Dahan dahan..." Bulong nya sa tenga ko.
Sobrang lapit na ng kanyang mukha.

Hinarap nya ako, umiwas parin ako sa mata nya.

Itinaas nya ang baba ko para magtama ang aming mata.

Kahit na nakatingin na ako sa kanya para bang hinahanap parin nya kung nasaan
nakatuon ang atensyon ko.

"I hate seeing you cry Carls" Bulong nya. His lips is only a breath away.

You're not the only one

 Hinawakan nay ang batok ko at inilapit ang mukha ko sa kanya saka nay ako
hinalikan. I sigh against his kiss, his lips is so perfect. Nakapagpagaan ng
pakiramdam kahit na ang dami kong problemang dinadala.

I felt him smile against my lips. Alam nyang hindi ako tumatanggi sa mga halik nya.
Why would I?

Mason Heath's kiss is my perfect diversion.

-----------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------

Line Request ni Jame Ivan Harvey Margallo yung "Dahan dahan...", sabi nya ilagay ko
raw sa story ko. Ngayon lang ako nakahanap ng perfect timing. Kaya ayan na!

Sya raw ang no. 1 fan ko kahit na hindi nya alam ang buong title ng story ko.

Sa lahat ng nakahula na may gusto si Cain kay Adri. Kudos to you!~

=================

Chapter Forty-one

Chapter Forty-one

Chapter song: Strange Days by Byan Ellis

Sinabihan ako ni Mason na wag muna silang kausapin. I tried texting Carly and
Cain, even Rianne pero ang reply lang ni Ri ang nakuha ko. Sabi nya wala sya dito
sa Pilipinas ngayon, nasa London sya kasama ang pamilya nya.

But on the bright side, Mason has been updating me sa lagay ni Sen araw-araw. He's
doing good, a little hot headed but good. Nakaka inggit nga kasi mas mahaba pa ang
oras nya kasama sila kaysa sakin.

The bloodlust finally kicked in kaya bawal na talaga akong pumunta doon. Carly
wouldn't allow it. Hindi nga ako kinakausap ni Cain, alam ko namang hindi sya galit
sakin, hindi lang talaga ako sanay na hindi sya nagpaparamdam. Ang tahimik tuloy ng
tatlong araw ko dahil wala yung dalawang kalog.

Umuwi na ako kahapon pero bumalik rin ako dito ng gabi. Ayos lang naman kay Mama
'yon, at least I spent the whole afternoon with them kaysa naman sa hindi ako
umuwi. Kakabalik lang ni Mia kanina kaya sya ang palagi kong kasama, si Gray kasi
bukas pa. Mas mahaba pa ang oras ni Mason sa Sinclaire Manor kaysa dito, kaya bukod
sa pag a-update nya sakin kay Senri wala na kaming ibang pinaguusapan dahil umaalis
na sya agad.

Pinili kong mapag-isa sa oras na to. Wala lang gusto ko lang ng katahimikan.
Pumunta ako sa ilog kung saan dinala ako ni Senri noon, napapangiti nalang ako sa
mga memories na naalala ko.

Bumuntong-hininga ako at niyakap ang hita ko. Palubog na ang araw at sabi ni Mia
may Social Night mamaya, hindi ko alam kung

pupunta ba ako o hindi. Wala naman si Gray o yung lima kaya wala akong gana. Saka
baka mangyari ulit yung eksena sa restroom, ngayong alam ng buong Academy na wala
ang Fearsome four dito mas lalo na nila akong pupuntiryahin at wala si Celeste para
iligtas ako. Kaya ko naman ang sarili ko, sadyang ayoko lang talaga ng away. Hindi
ako ganong babae.

Kaya nga nagpasalamat ako na dito kumakain si Mason at may kasama ako, talagang
hindi ko hinahayaang iwan nya ako sa oras ng lunch at dinner. Sa gitna ng oras na
yon okay na syang umalis, basta bumalik lang sya. Masama parin ang tingin sakin ng
ibang estudyante pero yung iba nginingitian naman ako. Kaya nga naiwas nalang ako
para walang gulo. Ako na ang nag adjust.

Nag vibrate ang phone ko, may text galing kay Mason.

Mase:

Punta kang Social Night mamaya?

Nag reply agad ako.

Ako:

Hindi ko alam.

Ilang segundo pa ay nag text sya ulit.

Mase:

Not in the mood?

Tinuon ko ang baba ko sa aking tuhod at nag text na ulit.

Ako:

Ayoko sa maraming tao ngayon. You know why :(

Inabot sya ng ilang minuto bago mag reply kaya tinignan ko nalang muna ang
rumaragasang tubig sa aking harapan. Gusto kong lumusong pero alam kong hindi ako
mag e-enjoy dahil wala akong kasama.

Nag vibrate na at binuksan ko ag text nya.

Mase:

Something bothering you princess? :(

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko. Iisa lang ang tumatawag sakin ng ganyan.
Huminga ako ng malalim bago mag reply, for all I know Mason might be messing with
me.

Ako:

Senri?

Kinabahan ako bago buksan ang reply nya.

Mase:

The one and only :)

Kumunot ang noo ko at agad ring nag reply.

Ako: Bakit cellphone ni Mason ang gamit mo?

Sen: Ayaw ibigay ni Carly yung phone ko. Kaya hiniram ko to.

Teka nga! Nakakapag text na sya ibig sabihin nasa labas na sya ng ward?

Biglang tumunog ang phone ko kaya sinagot ko kasi alan kong sya ang tumatawag.

"Nasaan ka?" Bungad na tanong nya sakin. Kalmado ang boses nya at napangiti ako.

"Hulaan Mo~" Biro ko.

Narinig ko syang tumawa "I'm serious. Nasaan ka nga?"

"Sa ilog" Simpleng sagot ko.

"Bakit ka nandyan? Sabi mo ayaw mo sa maraming tao, may ginawa ba sila sayo habang
wala ako?" Medyo inis yung tono nya nung sibani nya yung dulo.

"Chill! Ako dapat yung nagtatanong eh! Naka labas ka na? Ayos ka lang ba?"

"Opo" Tipid naman sumagot nito!

"Nasaan ka?"

May narinig akong sound sa kabilang linya parang pag start ng sasakyan...papunta na
sya dito?!

"I gotta go Princess! I love you!" Mabilis nyang sabi at binabaan ako.

Namula naman ang pisngi ko, kahit na ako lang mag isa dito tinakpan ko parin ang
mukha ko. Senri naman eh!

Pwede namang 'Goodbye' or 'See you later', kailangan yun pa?

Kahit na nasabi na namin yon sa isa't-isa, nahihiya parin ako.

Tumayo na ako at tumakbo pabalik. Shetness! Papunta na sya dito! Makikita ko na

ulit sya!

Kumunot ang noo ko nang may nakasalubong ako.

Natigilan kaming dalawa. Parang slow motion kaming tumingin sa isa't-isa.

Binigyan nya ako ng nakakalokong ngiti.

"The moment when you find true love" Pabiro nyang sabi.

"Cain!!"

"Adrianna!!" Sigaw nya rin pabalik at tumalon ako para yakapin sya.

"Ang daya mo! Hindi ka man lang nagparamdam sakin"

"Kasalanan ko bang wala akong load?"

"Pssshh Ang yaman yaman tapos walang load" Ngumiwi ako at hinampas ang braso nya.

"Bat ka nandito?" Tanong ko.

"Inutusan lang ako" Nagkibit balikat sya "Baka daw madapa ka pa at mabali pa ang
leeg mo" Nginisian nya ako at hinampas ko na naman ang braso nya.

"Grabe naman! Ano ko bata?"

Nagsimula na kaming mag lakad pabalik. "It takes skill to trip over a flat surface"
Sabi nya.

"Hindi naman ako ganon ka klutz"

Pinagtinginan kami ng mga estudyante. Yung iba nagbulungan pa, hindi ko nalang
sila pinansin. Tinuon ko nalang ang atensyon ko sa sinasabi ni Cain.

"Ayos na ba talaga sya?" Tanong ko.

"Oo nga! Paulit-ulit naman eh! Nagulat nga rin kami dahil sya mismo ang nagsabi na
ayos na sya at totoo nga. Wala nang bloodlust or Ability mix, Kahapon pa talaga yun
pero ayaw pumayag ni Carls. She's still paranoid na baka masakatan ka ni Sen"

Napailing ako "Na ba-bother parin sya tungkol don"

"Don't mind her. Talagang ganon lang sya sa mga taong mahal nya"

"So pupunta kang Social Night?" Pagbabago nya ng topic.

"Hindi ko alam, kayo ba?"

He shrugs "Kung sasama si Carls. Si Sen siguro hindi pero baka kung pumunta ka
sasama sya"

"Huh? Bakit?"

Ngumiti sya "He wants to spend time with you"

Ngumiti nalang ako at

mahina syang tinulak.

"Sinabi nyo na ba sa kanya?" Nabigla siguro sya sa tanong ko at inabot sya ng ilang
segundo bago sumagot.

"We talked to Tito Sander and told him na sya nalang mag sabi, we doubt Sen will be
cool about it pero sa ngayon ayaw na muna naming sirain ang kasiyahan nya" Tinignan
nya ako "We don't want to break his happiness A, all he thinks is you at wala nang
iba. And still after Tito tells him... he's going to need you to be by his side
more than ever"

Napayuko ako "Diba sabi nyo nasa London sila? Si Rianne din eh"

"Babalik na sila bukas, ewan ko lang kung kailan ang Balik ni Riri, kasama dapat
kami pero with the whole 'Sen' issue nagpaiwan nalang kami"

"Bakasyon sana kayon nun" Tumawa ako.

"Oo nga" Tumawa rin sya bago umiling "Senri is more important. Being an Elite and
part of the Woodsen Bloodline, we're commited to Protect a Pureblood. Masasabi na
ring instinct namin yon"

Tumango ako. Kahit na magkaiba ang rank nila or insticnt pa yon, Gagawin parin nila
ang lahat para kay Senri dahil sa pagkakaibigan at sibling bond.

Tumawa ulit sya "Sometimes I wonder kung sole purpose ba naming mabuhay dito sa
mundo para protektahan lang sila"

"The Academy issue..." I trailed "May alam ka ba tungkol don? Nung tinanong ko si
Carls, ang tangin sagot lang nya ay "It means the Coucil is interfering in the
Academy""

"Oh that" Tumango sya "Konektado parin kay Senri ang issue na yan" Ngumit sya.

"Paano?"

"The Council is debating kung ibabalik ba nila ang True Form ng Sinclaire Academy"

Nanlaki ang mata ko "True Form?"

"Yes"

Ngumisi sya at inilahad ang kanyang kamay sa harap nya, nasa Crossing Field kami
ngayon at walang estudyante kaya kaming dalawa lang "Hindi ito ang tunay na mukha
ng Sinclaire Academy. Noon kasi nagkaroon ng Killing Spree ang mga rogues kaya The
Council took the Academy's Fate in their hands, itinago nila ang tunay na SA sa
buong mundo dahil masyadong takaw tingin"

Kumunot ang noo ko sa sinabi nya "Paano yun? Biglaang renovation?"

"It's an Illusion" May biglang sumagot sa tanong ko. Lumingon ako kung saan
nangaling ang boses at nakita ko si Vera na kasama si Mason.

Ngumit ako "Hi Vera!"

"Hello!!!" Hyper na bati nya sakin at niyakap ako.

"Since nandito narin naman ako, ako na ang sasagot sa tanong mo" Ngumiti sya "Ang
lahat ng nakikita mo ngayon ay isang Illusion lang. Our Coven Made it to protect
the Academy, it's part of the Witch and Vampire treaty"

"Ang ibig sabihin mo ay lahat ng nakikita ko ngayon ay hindi totoo?!" Halos

mapasigaw na ako.

Tumango sya "Yes"

"Alam ba ng mga students to?"

"No. Bago pa ako pinanganak ganito na ang form ng SA" Sagot nya. Bumaling si Cain
kay Mason habang ako ay patuloy na tinignan ang paligid ko. Illusion lang ang lahat
ng to? Seryoso ba sya?

"Mase nasan si Sen? Akala ko sabay kayo?" Tanong ni Cain.

"Nauna na ako, may pupuntahan pa raw sya"

Kumunot ang noo ni Cain "Saan naman?"

Nagkibit balikat lang si Mason. "Bakit ka nga pala nandito Vera?" Tanong naman ni
Cain sa kanya.

"Ewan ko dito" Sabi nya sabay turo kay Mason "Pinapunta ako eh"

"Mase?"

Bumaling si Mason kay Cain "You know why" Tumango

nalang si Cain at inakbayan ako.

Naglakad kami papuntang Main Building. Naisip ko na may mga itatanong pa pala ako
kay Vera tungkol doon sa letter, pero sa nakikita ko ngayon parang wala naman syang
gustong sabihin sakin.

"Tumawag pala si Jake kagabi sakin, tinatanong nya kung nasaan kayo" Sabi ni Vera
kay Cain.

"Sus. Gusto lang naman non malaman kung nasaan si Riri"

"Alam mo namang patay na patay yun don. Kaya nga selos na selos yun kay Senri dahil
noon ay may gusto si Ri sa kanya tapos palagi pa nyang kasama" Dagdag ni Mason.

"Ang tanga naman kasi. Pumayag na sa ibang school mag aral dahil gustong panindigan
ang Hate status nila ni Ri"

"You know Rianne and her stone heart. Kailangan pa ng himala bago magka gusto yun
kay Jake" Tawa ni Vera.

"Nandito sila nung isang gabi" Sabi ko. Napatingin silang tatlo sakin.

"Sila?"

"Sya at si Celeste. Sabi ni Celeste mag ta transfer raw sya dito by next week"

"Teka nakausap mo sya?" Nanlaki ang mata ni Vera sa sinabi ko.

Ngumit nalang ako "Oo"

Tinignan ko naman si Mason na ngayon ay nakayuko. "Eh si Jake?" Tanong ulit ni

Vera.

"Hindi ko alam" Nagkibit balikat ako "Siguro"

"Gulo to Cain" Mahinang sabi ni Mason kay Cain.

Cain snorts "Sinabi mo pa"

 Nag paalam si Cain pumuntang Leisure Room dahil hinihintay ni Carly ang tawag nya,
sumunod naman si Vera. Naiwan kaming dalawa ni Mason ni Mason dito sa crossing
field, umupo ako sa isang table at huminga ng malalim.

"Next week na ang birthday mo" Sabi nya.

My lips quirked up at sumandal sa upuan "Akala

ko hindi mo na maaalala"

"Makakalimutan ko ba yun?" Natatawa nyang sabi "I always give you cupcakes on your
birthday"

"Yeah...I miss your cupcakes"

Sumandal rin sya at ilang segundo kaming natahimik. Nakatingin sya sa entrace ng
Building A at naka cross ang kanyang kamay sa dibdib.

"Anna" Bumaling ako sa kanya dahil sa iba ng tono ng kanyang boses "Sa araw ng
birthday mo...I want you to trust me, no doubts, just go with everything I say"

Kumunot ang noo ko "Why are you saying that?"

"Just" Huminga sya ng malalim "Safety measures"

Hindi na ako nakapagsalita dahil tumayo na sya at naglakad palayo, Mason never
looked back. Tumayo rin ako para habulin sya pero may mga kamay na pumalupot sa
bewang ko.

He buries his face in my neck "Hi" he mumbles.

"Hi" Mahina kong sabi at hinanap si Mason na ngayon ay nawala na paningin ko.

"You seem tensed" Sabi nya at hinarap ako sa kanya. Nangiti nalang ako para itago
sa kanya, Mason's words were bothering me. Really bothering me.

Niyakap ko sya "I'm just happy you're here"

He takes a moment before hugging me back. Pumikit ako at nang binuksan ko ang aking
mata ay agad nagtama ang tingin namin ni Celeste.

Nasa pinaka dulo sya ng field at nakangisi sakin. She taps her wrist and points to
the direction and smiles. Naglakad na sya palayo ay huminga ako ng malalim. I
forgot na pupunta pala sya dito ngayon.

Bumitaw ako kay Senri at kinulong ang mukha nya sa mga palad ko. "Ayos ka na ba
talaga?"

"Yeah. I wouldn't be out here if I wasn't" Niyakap nya ulit ako "God I missed you"
bulong nya.

"I missed you

too Sen"

He lets go again and crouches down "Hop on. I have to show you something"

"I can't"
Kumunot ang noo nya at umayos ng tayo. He looks so confused "Bakit?"

"M-may pupuntahan ako"

"You already have plans?" Tinaasan nya ako ng kilay "With who?"

"With no one. May importante akong lakad ngayon, hindi ko naman kasi alam na
babalik ka ngayon"

"So if you knew I'm coming back today, you would've canceled?"

"Yes..No! Arggghh Basta kailangan kong umalis"

Nagkibit balikat sya "Okay" Tanging sabi nya at naglakad na palayo.

Why does everyone keep walking away from me?

"Senri!" Sigaw ko pero hindi nya ako nilingon. Hahabulin ko na sana sya pero sa
isang iglap ay nawala sya sa paningin ko.

Packing tape. That didn't end well.

"Haay kung sana alam nya ang lahat, hindi ka na mahihirapan pang magpalusot"
Biglang sabi ni Celeste sa likod ko making me jump.

"This doesn't involve him" Utas ko at naglakad na papunta sa direksyon ng cemetery.

"Who knows? Maybe he does get inlvolve in this" She said "He is connected to, like
you are connected to him"

Umiling nalang ako. Celeste opened a portal at huminga ako ng malamin at kumapit sa
braso nya.

"Just focus and let yourself be sucked in" Aniya.

Sinabi nya sakin na may pupuntahan kami, at nawala sa isip ko 'yon. Hindi ko naman
alam na ngayon ang balik ni Sen, but I can't cancel. Masyadong importante ito.

Celeste is taking me to a Talamaur, the one she talked to noong gabi ng party. I'm
not ready for this but I agreed anyway. I want to know what

Audrina wants from me pero hindi rin kami sigurado kung masasagot ba ng Talamaur
ang tanong namin.

Madilim na at tumingin muna ako saglit sa daan palabas ng cemetery, hoping that he
followed me pero wala. Mas gusto kong malaman nalang nya, kaysa sabihin ko sa
kanya. Masama ba ang iniisip ko?

I want him to find out because that means alam nya talagang may pinagdadaanan ako
but on the other hand..I want to tell him so bad. Ayokong may itinatago sa kanya,
alam kong nagalit sya kanina dahil ngayon lang ulit kami nagkasama tapos lalayasan
ko pa sya. Ang sama diba?

Naiintindihan ko naman kung hindi pa nya sinasabi sakin ang tungkol kay Audrina,
he's still hurt. I won't force it out of him. Kung hindi pa ito ang tamang panahon,
hindi ko sya pipilitin.

"Ready?"

Tumango ako at humakbang na si Celeste sa portal, pinikit ko nalang ang aking mata
at hinigpitan ang kapit sa kanya.

Katulad noong una kong pag travel sa portal, nahirapan akong huminga at ngayon ay
sinigurado kong hindi ako bibitaw kay Celeste. Baka kasi kung saan na naman ako
mapadpad.

Ilang segundo pa ay naramdaman ko na ulit ang lupa, nagtama kagad ang paningin
namin ni Jake, nakapamulsa sya at nakahilig sa isang malaking pinto. It looks like
we're in a big study room. Inikot ko ang mga mata ko at nakita na ang kwarto na ito
ay halos puno ng libro.

May isang lalaki na nakatalikod samin, nakaharap sya sa isang malaking mesa na puno
rin nang nakabukas na libro.

"Si Vera?" Tanong ni Celeste kay Jake at bumababa sa hagdan para salubungin ang
lalaking nakatalikod kanina. Kumunot ang

noo ko sa tanong nya, nasa Academy si Vera. Kasama ko sya kanina.

"I'm here" Sagot ng isang boses at nilingon ko ito.

"It took me a while to get away from Cain and Mason" Tinanggal ni Vera ang jacket
nya at sabay silang bumaba ng hagdan ni Jake.

"P-paano--"

Nginitian nya ako "I'm here to help"

Umuling nalang ako at bumaba na rin.

"Adrianna this is Jackson Andrews" Tinanggap ko ang kamay nya at namangha ako sa
kulay ng kanyang mata. Asul na asul.

"Celeste told me about her Sister involving Spirit traveling" Simula nya at lumapit
ulit sa malaking mesa.

"How is that even possible? it's been two years. Audrina's spirit should've crossed
by now" Sabi ni Vera at sinilip ang libro na binuklat ni Jackson sa harap namin.

"That's our main mystery here" Aniya and browsed through the book "I found a theory
that can be considered, hindi ko sinasabi na baka ito nga ang nagyayari ngayon pero
malaki ang possibility nito"

Jackson stops at one pages "Audrina has some unfinished business in our world but
her time has already come, pero walang nakapigil sa kanya not even death. Her
spirit is still wandering in the In Between, at matagal na that means she's got
Death by her side, No spirit stays that long in the In Between unless punished by
Death to serve him"

"Aydee's like a Saint, imposibleng parusahan sya ni Death" Kumento ni Jake.

Tumango si Jackson "This is what I found. Well all know Death doesn't do requests
instead he bargains. Audrina might have offered something for him in exchange of
her stay in the In between"
"And her only choice

is either Life or Death" Aniya.

Nagaktinginan kaming tatlo. Life or Death?

"How?" Naguguluhang tanong ni Celeste.

"Audrina may have offered something in exchange of what she wants, and Death only
takes either or the two or both" Sabi ni Jackson hinarap kami.

"Please define 'Life or Death'" Ani Vera at mukhang malamin ang iniisip.

"Life, meaning offering someone's Life to Death. If he takes it, then sya na ang
bahala kung ano ang gagawin sa buhay na 'yon. Death, meaning Death the Reaper will
kill the offered life, It's a Win win situation for him sa dalawang choice"

Ngumuso si Vera "If Audrina takes the Death one then the life she offers has to be
someone close to her"

Tumango ulit si Jackson "We don't know what Audrina's choice is, but the bargain
has been made. Kung dalawang taon nang namamalagi ang kaluluwa nya then the bargain
has been made two years ago"

"Two years ago..." Celeste trailed at kumunot ang noo nya "Bakit ngayon lang sya
kumikilos? Why now? Kung may gusto syang sabihin then pwede naman ay noon pa"

"Maybe she was waiting for something" Sabi ni Vera.

"Waiting for something? What the hell could she be waiting for?!"

"We all know how mysterious Aydee can be" Sabi ni Jake kay Celeste "Lalo na sa
Visions nya"

Ngayon ako naman ang nagsalita "Visions?"

"Aydee's like Carly, she can see the future but her's is more clear and she knows
when it's going to happen. Kayang makita ni Aydee ang mga pangyayari 5 years from
now or more unlike Carls, na puro blink lang at parang puzzle nakailangan pang i-
solve ang visions nya"

"That's

how powerful Audrina Patridge's ability is" Dagdag ni Jackson "She the only
Pureblood that can do that, kaparehas ng kapatid nya. Unique ang abilities" Ngiti
nya kay Celeste.

"What could Audrina possibly offer?" Sabi ni Vera na para bang kausap ang sarili
nya.

"Life or Death Celeste" Aniya. "Either way we lose"

"Lose? How?" Nagtatakang tanong ni Jake.

"If Audrina picks Life then she has to offer someone she knows but if she picks
Death then she has to offer the life of someone she really knows. Someone she's
close to"
"What are you saying Vera?" Tanong ni Celeste.

Bumuntong hininga si Vera. Kinakabahan ako sa sasabihin nya...

"Look. Her spirit has been wandering for two years now, that means her bargain must
be heavier than others. Don't you see it? She picked Death! She offered the life of
someone she's really close to" Lumunok sya at yumuko "It's either Senri, The
Twins,Rianne, Jake or You"

Bumaling ang tingin naming lahat kay Celeste na ngayon ay mukhang hindi nya ma-
absorb ang sinabi ni Vera. Kahit ako rin, natutulala nalang ako bigla.

Audrina traded the life of the one she's close to...kahit na hindi ako sya gaanong
kilala at base na rin sa sinabi ni Celeste sakin...Halos hindi sila mapaghiwalay ni
Senri.

They have a special bond.

Hindi kaya...No! Fvck No! Hindi nya pwedeng ipagpalit ang buhay ni Senri sa gusto
nyang mangyari!

Yung kambal..si Rianne...Silang lahat...Isa sa kanila ang mawawala dahil sa kanya.

"Adrianna" Ani Jake at sinalo ako bago pa ako lumagapak sa lagap. Tinignan ko si
Celeste

at unti-unti nang tumulo ang luha ko.

"Ano ba talaga ang kailangan nya?!" Sigaw ko. "Kailangan ba talagang mag trade pa
sya ng isang buhay? Kailangan talagang may mamatay para makuha lang nya ang gusto
nya?!"

Wala na akong pakialam kung dinamay pa nya ako dito dahil sa pagpapakita nya sa
panaginip ko. Fvck. I couldn't care less.

"Adrianna..shhh..sweetie it's okay" Niyakap ako ni Vera at patuloy akong umiyak sa

mga bisig nya.

"Hindi pa natin alam kung ano talaga ang tunay na pakay nya" Sabi ni Jake na
nakaluhod sa tabi ko.

"It's already done" Sabi ni Jackson na nasa kabilang dulo ng kwarto, nag pabalik-
balik ang tingin nya saming tatlo "Kung totoo ang lahat ng hinala nyo then nothing
can stop Death's decison. Once you bargain with Death, you fulfill your side no
matter what it takes"

"If she really did pick Death then he's right, it's already done" Sabi ni Jake at
tumayo. Niyakap ako lalo ni Vera dahil hindi ko kinaya ang sinabi nya.

May mawawala...Isa sa kanila ang mawawala.

"If it's already done then time is the only thing holding her back. Wala na tayong
magagawa" Sabi ni Celeste at lumabas nagmamadaling lumabas ng kwarto, pero napansin
ko parin ang pag tulo ng mga luha sa kanyang pisngi.

-----------------------------------------------------

Hey Guys! May bago akong story! Hindi sya yung normal na Fantasy Genre na ginagawa
ko instead Teen Fic at Humor na rin. Gusto ko lang i-try, I've been addicted to Bad
Boy stories and Vini Uehara for a while kaya naisipan kong gawin to.

The title is~ The Gangs Prized Possession.

Priority ko ang SA kaya hindi ko pa sisimulan ang TGPP, pinost ko lang para hindi
ko makalimutan yun Idea. Wala pang full plot yan kaya rough draft lang ang TGPP. I
want to get some feedbacks from you guys kung itutuloy ko ba sya o hindi. If you're
interested then the story is on my profile! ^_^

Saka pwede ba kayong mag suggest ng Sci-Fi or Fantasy Movies? Nanunuod kasi ako
tuwing may writers block or kailangan ko ng inspiration, kakanuod ko lang ng The
Mortal Instruments kanina kaya sinipag akong sulatin ang chapter na to.
Makakatulong sakin ang suggestion nyo!

=================

Chapter Forty-two

Chapter Forty-two

Chapter Song: When the Darkness Comes by Colbie Caillat

"'True Love is elusive' She said. 'Sometimes I think it is as rare as a redmoon on

a cloudless night" - Michael Faudet

"Adrianna..."

"Mmmm"

"Tumayo ka na nga dyan" Ani Gray at niyugyog ako.

"But it's Sunday, alam mo naman ang rules natin pag Sunday" Sagot ko at natakip ng
unan sa mukha.

"At ang aga mo namang dumating" Dagdag ko.

"I know but you've gotta see this" Aniya at tinaggal ang kumot ko "Bilis!"
Muntik na akong malaglag sa kama sa paghila nya. Sumabit pa nga ang paa ko sa
kumot. Umagang umaga nambubulabog to.

Hinila nya ako papuntang bintana at nginudngod ang mukha ko dito.

"Woah" Ang tanging lumabas sa bibig ko at nakatuon ang atensyon sa malaking pader
na kitang-kita galing sa bintana namin. What the is that?

"Labas tayo!" Sabi at hinila ako. Kinuha ko ang jacket kong nasa lapag at sinuot
ito.

Paglabas namin ay hindi magkamayaw ang mga estudyante sa ingay. It took me a few
seconds to notice what the fuss is all about.

The Hall looks different.

Really Different.

"Are we in some kind of castle?" Ani Gray at inikot ang paningin "What's with all
the torches? At umaga'ng umaga bakit may apoy?" Ngumiwi sya.

Nakihalo kami sa mga students na nagmamadali palabas.

Ibang-iba ang dorm namin. This doesn't look like Dusk, ang tanging pamilyar nalang
ay ang Titanic stairs pero iba rin ang designs nito.

We ran out to the crossing field kung saan lahat nagtipon ang mga SA students.
Lahat sila'y namangha sa kapaligiran.

Sinclaire Academy looks bigger, better, stronger.

The castle like design looks a little intimidating.

Ang taas kasi saka ang laki pa.

"Ito na ang sinasabi ni Vera at Cain" Sabi ko at pinagmasdan ang mga Vampire
students na kalalabas palang ng Dawn.

"Huh?" Ani Gray at nilingon ako.

"The true form of Sinclaire Academy"

"You mean the Academy wasn't--"

"Wag kang mag tanong sakin, better ask Cain" Sagot ko sa kanya.

Namataan ko si Mia na palapit samin.

"Nakikita nyo ba ang nakikita ko?" Pag bungad nya.

"Yes Mia, may mga mata kami" Sagot ni Gray at sinamaan nya ito ng tingin.

"Dawn looks awesome!" Nangiti nyang sabi "Para akong nasa isang Castle sa Romania!"
Aniya sabay palakpak na parang bata.

"Good morning ladies!" Bati ni Cain sa amin, nginitian naman kami ni Carly.

Suminghap ako nang makita ko si Senri. Hindi sya nakatingin sakin. He was look at
anywhere but Me.

Nakatago ang kamay nya sa bulsa ng kanyang gray hoodie at mukhang bagong gising.

Nakita ko pang kinusot nya ang mata nya kaya umiwas ako ng tingin. He looks so
cute.
"Do you like it? Ang astig diba?" Tanong ni Cain at pumagitna samin ni Gray.

"Why and How?" Diretsong tanong ni Gray.

"How, The Sinclaire Academy you've come to know is just an illusion. Binago ito
kagabi habang tulog ang lahat" Sagoy ni Cain.

"We won't answer Why. It's classified Information" Ani Carly at lumapit

samin.

"It just looks so different" Ani Mia at pinagmasdan muli ang paligid.

"Kahit kami naninibago" Sabi ni Cain.

"The Academy does look different but it still feels the same" Lumapit ni Carly sa
kambal nya at niyakap ito patagilid.

"It feels like home" Nakangiting sabi samin ni Cain.

Ngumiti ako. He's right, nag iba man ang itsura ng Academy ngunit habang nakatayo
ako dito ramdam kong walang nagbago. The feeling is still there.

I feel more safer now that the Academy is more stronger than ever.

Bumaling ang tingin ko kay Senri, naka iwas parin sya ng tingin. I bit my lip. Ang
kambal ang pumapagitna saming dalawa, gusto kong tumabi sa kanya at yakapin sya at
humingi ng Sorry pero hindi ko magawa.

I'm an emotional wreck.

Nang makabalik kami kahapon ay dumiretso agad ako sa dorm and locked myself in.
Hindi ko kinaya ang mag pangyayari.
I can't bear to see their care-free faces sa Social Night knowing that one of them
will be gone.

And Senri. God Senri.

Gusto kong ibalik ang oras at sana'y hindi nalang ako umalis at nanatili sa tabi
nya, sana'y hindi ko nalang nalaman ang lahat nang to.

Audrina wants him back.

Bakit nya gagawin ang lahat ng to sa walang katuturang rason? It's obvious she
wants him back kaya nya ako ginugulo.

Kapag makuha nya si Senri, she can finally cross.

Senri is her unfinished business.

"Kaya ako pinauwi na ni Mama dahil don" Kwento ni Gray.

"Nakakakilabot naman yun!" Sabi ni Mia at nag fake shivers pa "To think na sa
street nyo lang nangyari ang murder. Omg Gray baka

nasa street nyo pa ang gagala ang killer!"

Nag eye roll si Gray at nilingon sya "Sabi ng asosasyon ng mga protectors ang
investigators na nadon Rogue raw ang may gawa" Umiling sya "Not juts one but a
pack. No wonder the family didn't have a chance"

"Diba commons ang pamilyang 'yon don't they control and use the elements to protect
themselves?" Tanong ko at tinignan si Mia.

"Kahit na ganon, our kind don't stand a chance against Rogues. With all the
different blood pumping in their veins, their strength can be compared to a Noble
minus the abilities" Aniya.
"But their strength only last than a week or days, that's why they feed more often
than normal Vampires. The bloodlust is permanent in their Soul and Body. Kahit ano
pang gawin para takasan ito ay wala na silang nagagawa" Dagdag ni Gray.

"Nakakita na ba kayo ng Rogue?" Tanong ko at inilapag ang akinh tinidor. Nawalan na

ako ng gana.

Umiling si Gray at natulala si Mia.

"Ako. Rogues ang palaging bida sa bedtime stories ko noong bata pa ako.Sinabi sakin
ni Mama ang tungkol sa kanila kaya I feared them eversince. I encountered one,
thank god at nasa town square ako noon at maraming nasa paligid"

"Paano mo nalaman na rogue 'yon?"

Diretso ang tingin nya sa lamesa na para bang napakalalim ng iniisip "The Eyes. I
can never forget those eyes. It was blood red and there were black veins under its
eyes. Nakasuot ito ng jacket at nakataas ang hood kaya hindi napapansin ng iba.
That day, nagpasalamat ako na hindi ako ang napili nyang patayin"

Red eyes. Natulala ako sa lamesa habang nagpatuloy

sila sa pag uusap.

I remember seeing something Red the night after the party.

Yung nakita ko sa labas ng bintana. Akala ko isang wild animal lang 'yon. Mason
said na may Rogue raw sa loob ng academy that night, posible kayang yong Rogue na
yon ang nakita ko?

Napailing ako. Hindi ako makapaniwala na nakakita na pala ako ng Rogue at hindi ko
pa namamalayan.

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Gray at sinundan naman ako ni Mia ng tingin.

"Sa Library, may gagawin lang akong reaction paper" Tipid kong sagot sa kanila at
lumabas.

The Academy is awfully loud today. Hindi parin magkamayaw ang mga students sa
pagiiba ng anyo ng SA. Lahat talaga ay nagbago, kahit na restroom.

Hindi ako makapaniwala na gagawin ng Council ito para lang protektahan ang isang
Pureblood, well hindi lang naman si Senri ang pinoprotektahan nila pero sya naman
ang main reason.

This makes me think na hindi talaga balewala ang mga threats sa buhay ni Senri, not
just him but his whole Family.

Hindi lang sya at ang pamilya nya ang Pureblood sa mundo.

Huminga ako ng malalim at hiniling na sana hindi nagbago ang daan dito sa academy
kundi nako, ala dora the explorer na naman ang peg ko. Wala pa naman ako sa mood
mag explore ngayon.

Mukhang matagal na nga ang disenyo nito dahil walang bahid ng modernisasyon, di
katulad ng SA na nakagisnan namin.

Tinahak ko ang daan papuntang library at gumaan ang loob ko nang

marating ko ito. Pumasok ako sa loob at nakitang may iilang students na nakaupo sa
mga study tables at mamalayo ang agwat. Nginitian ko si Ms. Cruz bago ako pumunta
sa section ng mga reference books about Luna's Life Story.

Naka abot ako sa dulong parte ng library at nag browse ng mga libro. Kumuha ako ng
isa na medyo makapal, gusto ko munang basahin ang mga kukunin ko ngayon. Hindi ko
naman talaga balak gawin ang reaction paper na ito ngayon, gutso ko lang talaga
makatakas. Gusto kong mapag-isa.

Nang kumuha ako ng isa pang libro ay biglang may nalaglag na papel. Ibinaba ko muna
ang dala ko at pinulot ito. Binasa ko ang nakasulat.

"Go by the Lake. Now. I'll be waiting" - S. Sinclaire

Nalukot yung papel sa pagkakahawak ko. Naisip ko kung paano ang tono ng boses nya
kapag sinabi nya to, the way he wrote 'Now' was mandatory.

Tinignan ko ang mga libro na nasa lapag. Matatagalan ako pag ibabalik ko pa lahat
to.

Packing tape naman. Nasaan ba si Rianne tuwing kailangan ko sya?

"Hey Anna!"

Lumipad ang tingin ko kay Mason na nakahilig sa dulo ng shelf at tinitignan ko.

"Great! Ikaw na mag balik nyan! May pupuntahan lang ako!" Sabi ko sa kanya at
tinuro yung mga libro.

"Mahirap palang bumati sayo, mauutusan pa ko" Sabi nya at napakamot ng ulo.

"Wag nang mag reklamo. Mahal mo naman ako. Sige na! Bye bye!" Kinawayan ko nalang
sya at tumakbo palabas.

Dali dali akong tumakbo papunta sa ilog kung saan ako dinala ni Senri noon. Hawak
ko parin yung papel.

Hindi ko alam kung galit pa ba sya o hindi, either way mag hihingi ako ng tawad. I
know na mali

ako sa pag iwan sa kanya kahapon.

I wish I could take that moment back. Sana ay hindi nalang ako sumama kay Celeste,
I could've spent the whole day with him na walang inaalala at kinakatakutan.

I know that everything won't be the same anymore. May iba na sa takbo ng buhay ko.

Ito yung unang naramdaman ko nang umapak ako sa teritoryo ng Sinclaire Academy.
It felt like I stepped in a whole new world and I can't escape.

Ngayon naman ay parang umapak ako sa isang mundo na gusto ko na agad lumabas,
Sumisikip ang dibdib ko tuwing makikita ko ang mga nakangiti nilang mukha. I feel
guilty na amay alam ako na hindi nila alam.

I'm not the vulnerable one here. Hindi ako yung Damsel in distress.

My Knight in shining armor is the one in danger.

Nakita ko syang nakatayo sa tabi ng puno. His back is turned to me, kahit na
nakatalikod ay alam kong nakapamulsa sya. Casual syang nakahilig sa puno at
nakatingin sa rumaragasang tubig ng falls.

This moment is totally picturesque.

Nilingon nya ako. His expression still impassive. Bumilis ang tibok ng puso ko.
Hindi ko alam kung ano sasabihin. Should I say sorry now? o sya muna ang hahayaan
kong mag salita?

Lumapit sya sakin at hinawakan ang magkabilang balikat ko. Hindi ko alam kung ano
ang dapat kong gawin. He has me locked in.

Itinalikod nya ako at hinawi ang buhok ko at sunod kong naramdaman ang malamig na
metal sa aking leeg.

"You dropped this yesterday" Bulong nya.

Hinaplos ko ang kwintas kong hindi ko namalayang nawala na pala. Bigla nyang
hinawakan ang kamay ko at hinaplos ito.

"Sinabi na sakin ni Papa..."

Suminghap ako at humigpit ang hawak nya sa kamay ko. Hindi parin nya ako hinaharap
sa kanya, its like he doesn't want me to see his face. Naka kapit ang isa nyang
kamay sa bewang ko preventing me turn.

"Bye bye freedom" Narinig ko ang mahina nyang tawa.

Nararamdaman kong malungkot sya yet ayaw nyang ipakita sakin.

"I'm not even suprised just..." Naramdaman kong nilapat nya ang noo nya sa balikat
ko. Ibinaba nya ang kamay naming dalawa at pinalupot ito sa bewanh ko.

He's hugging me from behind.

"I know sooner or later they're going to come after
measures for that by isolating myself from everyone
lose. But the thing is...You came along and I don't
ang boses nya sa kanyang huling sinabi na para bang
laban.
me and I already made safety
so I've got nothing left to
know what to do anymore" Bumaba
talo na sya at wala na syang

"So it's confirmed that the Black Hunters were the ones after you?"

"It was always them. Una palang sila na, Alam ko namang babalikan nila ako. Hinala
lang ni Carls noon but we confirmed it when they interrogated the goblin at
Ivory's"

"Ivory's?"

"Ang nag iisang shop nagbebenta ng Ivory paper dito sa Hangrove. The Rogue that the
Black Hunters sent wanted a hundred year old Ivory Paper but Mason's team
confiscated the paper---"

"Paano nalaman ng goblin na ang Black Hunters ang nag send sa Rogue? Hunters and
Rogues? They don't really mix"

"Hindi ko alam lung paano napapasunod ng Hunters ang Rogues but the goblin saw
a the Black Hunters Mark on the Rogues neck. Naalala rin ni Cain noong binaggit ito
ng goblin"

"So nagsanib pwersa sila? Ganon?"

I felt him nod "I think the Hunters are creating an Army"

"Alam ba nila to or--"

"No. Hinala ko lang to" Umiling sya "Ayokong bumalik sa Manor, halos lahat sila ay
inaalala ako. I feel like I'm a kid"

"Hindi mo naman sila masisisi Senri. Magulang mo sila"

"Hindi lang naman si Mama at Papa. Hindi na nga ako na sorpresa nang madatnan ko
ang Vampire Council don and the Twins Grandparents were there that means all of
this is real shit"

"Teka lang. Mukhang mabaha kasi yung sasabihin mo. Pwede bang umupo muna tayo?"

Natawa sya "But I like this position"

"Senri..." Pag angal ko.

Tumawa ulit sya "Opo"

Umupo kami sa ilalim ng puno na kinatatayuan nya kanina, hindi nya binago ang
posisyon namin. He's still huggine me from behind kahit na nakaupo na kami kaya I'm
sitting between his legs. Ayaw nyang bumitaw.

Sinandal pa nya ako sa dibdib nya at huminga ng malamim.

"Nakuha ng Team ni Mason ang Ivory paper na gusto ng Rogue and they figured it out
with the help of Tatiana" Tumigil sya ng ilang segundo para bang hindi sya sigurado
kung itutuloy ba nya o hindi.

"The Ivory Paper contained something. Hindi lang namin alam kung ano, kind of like
a map but it wasn't clear. The spell was too strong"

He runs his thumb on my palm at bumuntong hininga "They haven't figured out kung
saan ito konektado. I couldn't put two on two together dahil wala naman talagang
koneksyon sa rogue sightings at clockwise attack It feels like I'm in a maze, every
attack leads

me deeper" Bumuntong hininga sya "Carls has some theories. Theories that I don't
want to hear"

"Bakit naman?" Nilingon ko sya at ang kayang mga mata ay nakatitig sa magkahawak
naming kamay.

"She has a plan. I know she does pero ayaw nyang sabihin sakin. She thought I'll go
ape shit kapag sinabi na sakin ni Papa"

"I thought so too" Sabi ko sa kanya. "They said you wouldn't like how the events
turned out. Kaya nag hinatay na sila na ang Papa mo na ang magsabi sayo. I
overheard them that day na nasa Sinclaire Manor ako"

"At first I couldn't care less but then naisip ko na ito na yung panahon kung
kailan nakuha ko na ang lahat ng gusto ko pero kailangan talaga may
hudmadlang...then I got mad. I yelled at my Mother, alam mo ba kung anong
naramdaman ko pagkatapos non? I felt I'm the most insensitive guy in the world
dahil alam kong inaalala lang naman nila ang kaligtasan ko. They were doing all of
this for me, the protectors, the restoring of the Academy...all of it was for me"

Gusto kong humarap at yakapin sya but he won't let me move. Sa simpleng pag hawak
ng kamay namin feeling ko nararamdaman ko na ang nararamdaman nya pero imposible
yon.

He lets out a deep breath "Nadadamay ang mag inosenteng pamilya sa lahat ng to.
Sabi sakin ni Papa, a pack of rogues are on the loose attacking and slaughtering
vampires. The last one were a family of commons"

Ito yung kinikwento ni Gray kanina.

"Ayokong may madamay pang-iba" Umiling sya at tinuon ang kanyang noo sa aking
balikat "I feel so helpless dahil wala akong magawa para pigilan ang lahat

ng to. I'm the they're after, bakit pa nila kailangan idamay ang mga vampires an
walang kaalam-alam sa nangyayari?"

We were both silent for a moment. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I suck at
being his girlfriend kung hindi ko alam kung ano ang dapat sabihin sa kanya to make
him feel better pero alam ko naman na sa simpleng presensya ko lang dito sa tabi
nya ay ayos na sa kanya,

"What are we going to do now?" Tanong ko makalipas ang ilang minuto.

"We?" Naramdaman kong inangat nya ang ulo nya.

"I'm here for you Sen. Hindi ka nag iisa" Nilingon ko sya at bumalik rin sa dating
pwesto.

"Is that suppose to make me feel better?" Natatawa nyang tanong.

That's what I'm aiming for you little shit. Wag mo akong tawanan!

"Ayokong madamay ka dito. This is my battle not yours. Kung ako ang gusto nila then
I'm going to let them have me. Hindi ko na hahayaang may masaktan o madamay pang
iba specially you"

"You can't do--" Tinikom nya ang bibig ko gamit ang daliri nya at kinulong ang
mukha ko sa kanyang mga kamay.

"Shut up" Naka ngisi nyang sabi "I'm done with the whole drama for today. I can
worry about everything tomorrow but for now itigil muna natin to. Gusto kong
kalimutan ang lahat" His tone is soft at wala na akong magawa kundi sumunod sa
sinabi nya.

"I want to enjoy this moment. Just me and you" Bulong nya.
Buti nalang nakatalikod at hindi nya nakikita kung gaano ka pula ang pisngi ko
ngayon. Packing Tape.

I felt his breath against my neck "For the record princess, hindi pa kita
pinapatawad sa ginawa mo kahapon" Bulong nya, his lips moving against my neck.

"I was mad. So damn mad pero nahigitan ng pagka miss ko sayo ang galit ko"

Napakagat ako ng labi. Should I say sorry now? Fck it. Wag na! Hindi naman ako
makapag salita sa ginagawa nya!

"Sa lahat ng to, ikaw lang makakapagpagaan ng loob ko. Hindi mo alam kung anong
epekto mo sakin. You made me fall for you with just your simple smiles and witty
comebacks. I fell for you Adrianna Walter. Hook, line, and sinker"

Senri Sinclaire sure knows how to make a girl speecheless and turn this whole thing
around with his simple words.

Alam ko na kung anong ipinaparating nya, he's sayong Ilove you in his own way
kahit na hindi nya diretsong sinabi ito.

I sigh comfortably against his chest. Today, I'll give him today.

Hindi patas kung sinabi nya sakin ang lahat pero hindi ko sasabihin sa kanya ang
nalalaman ko.

I'll give him today and tell him tomorrow. I'm finally going to tell him about
Audrina.

=================

Chapter Forty-three

Chapter Forty-three
 "Are you freakin' kidding me?!" Sigaw ni Rianne "When I get back from London first
you tell me about Sen and now this?!" Matalim ang kanyang mga mata at inilahad ang
kanyang kamay kay Jake.

"I'm not happy about either" Ani Carly at inirapan si Celeste.

"Keep your voice down Rianne" Dagdag nya.

Hindi ako sanay na makitang ganito si Carly.

Carly Woodsen on Mataray mode.

Tanging si Cain, Senri, at Mason lang ang kalmado sa amin, nakanganga lang si Gray
at Mia at nakatutok ang mata kina Jake at Celeste na ngayon ay kasama namin sa
table para sa Breakfast.

Umiling si Rianne at humalukipkip "Why are you even here?" Inis na tanong nya kay
Jake.

"I told you, my Mom wanted me to train and she thinks SA is the perfect training
ground since simula na ang next level" Jake rolled his eyes.

"And you?" Walang emosyon na tanong ni Carly kay Celeste.

"Same" Casual nyang sagot.

Akala ko'y matatahimik na ang Academy dahil sa natapos na ang issue about sa
pagbabago ng anyo ng SA pero nagkamali ako. Once Jake and Celestes stepped in the
Dining Hall this morning ay agad na namang umingay ay sumabog ang usap-usapan kung
bakit na'andito silang dalawa sa Sinclaire Academy.

Tanging si Rianne lang ang hindi nakakaalam sa pag dating nila at nalaman lang nya
ngayon dahil kakauwi nya lang galing sa London kagabi and It's safe to say that she
isn't happy about it.
Nang

makita nya lang si Jake ay agad nya syang sumimangot at nag paulan ng tanong kung
bakit 'Narito ang walang hiyang yan'. Her words, not mine.

Carly took the matter sa mas mature side. She stayed silent pero she constantly
asks questions. I think Cain told her yesterday kaya she already had a heads up.

"So Cain, ganon parin ba ang rules or susundin ang noon?" Tanong ko para naman
mabawasan ang tensyon sa table. Hindi parin binitawan ni Rianne ang matalim na
tingin nya kay Jake. Kung nakakamatay ang tingin, kanina pa siguro patay ko.

"Nag research kasi ako noon about sa old rules ng SA. Malaki ang changes nya
kumpara sa ngayon. For example, the students we're divided by five groups at merong
limang dorms 'di katulad ngayon na dalawa lang. They won't change the rules since
magiging hassle lang 'yon sa kanila at pati na rin sa atin" Sagot nya.

"Five groups?" Curious kong tanong at ibinaba ang tinidor ko, interesado na
ako.ngayon sa usapan.

Tumango si Cain pero bago pa sya mag salita ay nag ring na ang bell. Naunang tumayo
si Rianne at nagmamadaling lumabas.

Siniko pa ni Mason si Mia at Gray para matauhan na at tumigil sa kakatunganga kay

Jake at Celeste.

"Tingin ko pag aaralan nyo rin naman yung tungkol 'don kaya hindi ko na kailangan
sabihin sayo. I'll see you later A!" Ani Cain at inakbayan si Carly at sabay silang
lumabas.

Siniko lang ako ni Senri at seryosong tinignan. Tumango nalang ako at kinawayan
sya, tinalikuran na nya ako at sumunod sa kambal.

"I'll talk to you later Adrianna, Bye" Ani ni Celeste at kinawayan

rin ako. She looks radiant today, ibang-iba sa Celeste na nakita ko noon'g sabado.
Kontrolado jya ang sarili nya.

Kaming apat nalang ang natira, si Mia at sinundan pa ng tingin si Jake palabas.
"Huy Gaga! Sumunod ka na sa kanila! Iba kaya ang klase namin kaysa sa'yo!" Ani Gray
at hinampas ang balikat nya.

Natauhan naman si Mia "Oo nga pala!" agad nyang kinuha ang bag nya at tumakbo
palabas.

"History rin ang unang klase mo Mason?" Tanong ni Gray nang lumabas kami.

Tumango si Mason at ngumisi sakin "Sinabi ko sa office na gawing parehas ang

schedule namin"

"Stalker" I stuck my tongue out at him.

Umiling lang sya at tinawanan ako. Dumiretso na kami sa room. Nalaglag ang panga ko
ng makita ko ito.

This room is big. Like really Big.

Halos 5x ng laki ng dating History room namin, at hindi mga desk ang upuan.
Mahabang closed desk na ito at pataas kaya nay hagdan.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko dahil sa pagkamangha at hindi ko alam kung

saan ako uupo.

Si Sir Collins ay nasa harap at inaayos ang kanyang gamit.

Nilingon nya kami at ang iba pang estudyante na hindi rin alam ang gagawin.

"Go. Sit anywhere you like" Aniya.

Hinawakan naman ni Mason ang braso namin ni Gray at umakyat kami patungo sa
bangdang gitna. Pinaggitanaan nila akong dalawa at may iba pang estudyante na umupo
sa row namin.

Nang mapuno na ang room ay kinuha na agad ni Sir Collins ang atensyon namin dahil
sa halos kami ay iniikot parin ang mata sa buong room.

"Sa nakikita nyo, may mga changes na ginawa sa Academy

but the rules are still the same, pahihirapan ko parin kayo sa subject nya 'to"
Aniya at ngumisi.

Natawa naman ako.

Sumandal ako sa upuan at humalukipkip.

"Essays will start next week, ngayon ay sasabihin ko lang sa inyo kung ano ang pag-
aaralan nyo for the rest of the year"

My mind wandered off the whole morning. Hindi ko mahanap ang kagalakan sa pag-
aaral nya, I should be excited dahil si Senri na mismo ang nagsabi na marami ako
matututunan dito. Hinilamos ko ang palad ko sa aking mukha at patuloy na nagsulat.
Sinumulan ko na ang reaction paper about sa Life story ni Luna, hindi ko naman
pinaplano na tapusin ito ngayon.

Narito na ako sa library since the start of the lunch period. Tinignan ko ang
malaking orasan sa pader, may 20 minutes pa ako bago mag simula ang sunod na klase.

I'm suprised and glad na wala pang dumadayo na isa sa kanila dito para hilahin ako
papuntang Dining Hall. Wala naman akong sinabihan na andito ako but I know they
would figure it out.

Narinig ko ang pag galaw ng upuan sa tabi ko. I guess I spoke too soon.

Ibinaba ko ang ballpen at sumandal sa upuan. Hindi ko sya kayang tignan ng diretso.

"Hindi ka kumain" Aniya.

"Hindi ako gutom" Tipid kong sagot.

"Something wrong?" Tanong nya at hinawi ang buhok ko.

"Can you tell?" Bulong ko.

"Yeah" Mahina nyang sabi.

"Pero hindi mo alam kung ano?"

"Yes. I'd like to know what's going on in that mind of yours. What you're thinking
can be a little intruiging. Feeling ko may ginawa akong mali pero hindi ko alam
kung ano"

Ngayon ay hinarap

ko sya, he looks relaxed and cool like this morning na para bang wala syang pasang
problema.

"Alam kong ayaw mong ginagawa but can you use your ability..." Hinanap nya ang mga
mata ko at kumunot ang kanyang noo, iniisip nya siguro kung saan patungo ito'ng
sasabihin ko. I swallowed the lump in my throat before speaking again "On me. Just
this once"

"Diba sabi mo gusto kong malaman kung ano ang iniisip ko? You can find out. I'm
finally letting you in" Hinawakan ko ang kamay nya.

"It's not you who's letting me in. It's me preventing myself from letting myself
in. I don't to be inside your head Adrianna, that's too much" Pag iling nya at
binitawan ang kamay ko.

"Hindi mo naman kailangan basahin ang isip ko. You can use Empathy, to feel what I
feel" Utas ko.

"No. I can't do that"

Kinagat ko ang labi ko. Ano ba'ng makakapagpa payag sayo Senri?

"Why can't you just tell me?" Mahinahon nyang tanong but I sense his tone was off.

"Words won't be enough. You have to understand Senri, I have to make you understand
so after this you won't walk away from me"

Hinawakan nya ang baba ko at inangat ang aking ulo para magatama ang aming mata
"What is it? Ano ang gusto mong sabihin? I won't walk away. I promise"

Umiling ako at tinanggal ang kamay nya "Hindi 'yon ganon kadali"

Ilang segundo pa ay narinig ko syang bumuntong hininga at tumayo "Okay but not
here"

Inayos ko ang lahat ng gamit ko at nilagay ito sa bag. Iniwan ko nalang ang nga
libro sa mesa at inayos rin

ito.

Sabay kaming lumabas ng library, hindi ko alam kung saan kami pupunta basta
sumunod lang ako sa kanya.

"Senri!"

Parehas kaming napalingon kung saan nanggaling ang boses, nakita ko si Carly na
nakatayo dulo ng hall at hawak ang kanyang phone.

"Tito want's you in Sinclaire Manor right now" Aniya.

"Why?" Kumunot ang noo ni Senri.

Hindi sumagot si Carly pero may ekspresyong kanyang mukha na hindi ko mawari.
Sinulyapan ko si Senri at nakita kong kinagat nya ang kanyang labi "Can't it wait
Carls?"

Umiling si Carly "He says it's urgent"

"Sige na sumama ka na" Wika ko sa kanya dahil alam kong naalangan pa syang sumama
kay Carly.

"Pero pano ka?"

Umiling ako "We can talk some other time, saka magsisimula na ang klase"

"Senri c'mon. Ayokong ma-miss ang afternoon class kaya kailangan makabalik tayo
agad" Ani Carly.

"Okay. Let's go"

The protector thing was no joke dahil nang lumiko sila sa kabilang hall ay may
nakita ako dalawang lalaki na nakaitim na nasa likod na nila. Meron 'ring
nagbabantay sa entrance ng bawat builgin at may ibang palakad lakad lang sa buong
Academy, sabi ni Mason ay mas mahigpit ang night patrol ngayon. Good thing na hindi
kami binigyan ng curfew or there will be war.

Bumuntong hininga ako bago pumuntang Dining Hall.

Ito na yun eh, nawala pa.

"You look stressed. Kumain ka na ba?" Bungad ni Gray nang umupo ako sa tabi nya,

Cain, Mason, Gray, Mia,

and Celeste were the only ones here.

"Not Hungry" Tipid kong sagot.

"Girls and food. Hindi ko talaga maintindihan" Pag iling ni Cain.

"Sabihin mo sadyang wala ka lang talagang alam sa mga babae" Natatawang sabi ni
Mason at binato sya ng tissue.

"Hey! Don't judge my good looks" Sabi ni Cain at hinawakan ang mukha nya "Marami na
ang nahumaling dito"

Umiling si Celeste "Boys and their looks. Hindi ko talaga maintindihan"

"Don't start with that Lady, nalaglag ka sa bitag nyang mokong na yan" Ani Cain at
tinuro si Mason.

"Muling ibalik ba ang peg nyong dalawa?" Natatawang sabi ni Mia.

Nakangiti si Mason "Nah. It's over for the both of us. Right Cece? No hard
feelings"

"No hard feelings" Tumango si Celeste at ngumiti.

Nai imagine ko kung paano ang relationship nitong dalawang to noon. Tanungin ko
kaya si Mason minsa, sigurado akong hindi sya mag k-kwento pero I can pry it out of
him. Expert na ako sa pagkuha ng impormasyon galing sa kanya.

"And may iba kang gusto ngayon, I know it" Ngisi ni Celeste.

"Hoy Sino yan? Bakit wala akong alam dyan" Hinampas ko ang balikat ni Mason.

"Kahit wala naman" Aniya at hinimas ang kanyang balikat.

"I bet she has brown hair and bright hazel eyes" Ngisi ulit ni Celeste.

"Sigurado ka bang babae? Malay mo lalaki ang gusto nyan" Sabi ni Cain at humagalpak
ng tawa.

"Gago!" Binato sya ni Mason ng grapes galing sa plato ni Gray.

Patuloy parin sa pang aasar si Cain hanggang sa mag ring na ang bell. Nagpaisip
naman ako kung sino'ng babae ang gusto nito ni Mason. May nililigawan sya ngayon?
Scratch that. Mason Heath doesn't

do courting.

Sya yung tipong hahalikan ka muna bago ka pormahan and he's the 'No strings
attached' kind of guy.

Wala naman akong alam kung ilang babae na ang naloko sa modus nya, he lived in
Germany for pete's sake. Ang tagal naming nag hiwalay kaya wala akong update sa
buhay nya.

I only studied him noong bata pa kami. He has his way with talking to girls,
sinisiguro nya na nasa kanya lang ang atensyon mo tuwing naguusap kayo.

"Welcome to Vampire Class 101!" Wika ni Cain at inilahad ang kamay nya sa room
304. Kumunot ang noo ko "Vampire Class 101?"

"It's the Vampire Class for Humans, dito nyo pag-aaralan ang mga kung anu-ano
tungkol sa amin" Aniya at ngumiti.

"Dito rin kayo?" Tanong ko sa kanila.

"Hindi. Sa kabilang building pa kami, elemental class na namin. Sige guys ba-bye!"

Kumaway si Mia at nginitian ako ni Celeste bago sila umalis. Hinarap ko naman si
Mason "Vampire Class?"
Tumango sya at ngumisi "Yes. Vampire Class"

"Dapat ba ako kabahan?"

Tumawa sya at umiling. May kinuha naman si Gray na papel sa bag nya ata binasa ito
"Oo nga, dito yung klase natin. Room 304"

Lumunok muna ako bago magpahila kay Mason sa loob. Vampire Class?! As in?! Ano
namang gagawin namin dito sa subject na to?!

Parehas ang disenyo ng room na to sa iba, nalaman kong ganito na pala ang itsura ng
room dito sa SA, hindi ako siguro kung lahat dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa
napapasok ang lahat ng mga classroom dito sa Academy. Ang lawak kaya at ang laki
pa.

Katulad sa History

ay sa gitna ulit kami umupo, buti nalang ay kasama ko tong dalawang 'to. Nilibot ko
ang mata koat nakitang puro Humans lang ang na andito.

"Akala ko ba co-ed na ang afternoon class?"

"Next class after this sa field na tayo, pang Humans lang 'to" Sagot ni Mason.

Tumahimik kaming lahat nang may pumasok na isang matandang babae, agad syang
pumwesto sa harap.

"Good Afternoon class, I'm Mrs. Siez and I will be your teacher" Pinagsalikop nya
ang kanyang kamay "Simula palang ay sinasabi ko na sa inyo na kailangan nyong
gamitin ang memorya nya nyo dito sa klase'ng ito, If you love History then you'll
love this subject. Ngayon nalang ulit ibinalik ang Vampire Class sa Sinclaire
Academy, and after so many years you're the first batch to learn all about the
Vampire Race and we'll tackle each kind and level of the pyramid"

"Well this is going to be interesting" Bulong ni Mason sa tabi ko at ngumisi,

sinulyapan nya ako "Now alam mo na kung ano ang pag-aaralan natin, kinakabahan ka
pa?"
Tumango ako "Kinakabahan ako, baka bumagsak ako dito"

Mahina syang tumawa pero alam ko kung nasa labas kami ng room, malakas ang tawa
nito "Pureblood ang boyfriend mo tapos kakabahan ka? Dapat si Mrs. Siez ang kabahan
kapag binagsak ka nya, kahit anong mangyayari si Senri ang sasalo sayo. Hindi 'non
hahayaan na hindi kayo ga-graduate ng sabay"

"Ang dami mo namang sinabi" Inirapan ko sya "Saka may isang taon pa kaya tayo.
Graduate ka agad dyan"

Buong klase ay in-explain ni Mrs. Siez samin ang pag-aaralan naming for the

rest of the year katulad ng nangyari sa iba ko pang klase, puro syllabus at may mga
libro ring binigay. Sinabihan nya kaming mag advance reading na dahil sa kapal
nitong librong to, hindi ko alam kung gagana pa ang memorya ko.

Iniinspeksyon ni Gray ang libro nang lumabas kami. Kinuha ko naman ang schedule ko
sa bag at tinignan kung ano ang susunod naming klase.

"Legendary Creatures" Utas ko.

"Sa field na yan" Sabi ni Mason.

"Saang field? Sa Crossing?"

"No. Sa bagong field, Tara!" Sinundan namin sya ni Gray. Lumabas kami ng Building A
at dumaan sa crossing field kung saan ay marami kaming nakasabay na estudyante
papunta sa 'Field' na sinasabi nya.

Tumigil kami sa isang malawak na damuhan hindi ko alam kung hanggang saan ito abot
pero tanaw ko ang mga puno doon sa dulo, probably the entrance of the Forest. Hindi
ito sakop ng wall, isa itong open area. Parang malaking Soccer Field.

"Kung hindi ito sakop ng wall then aything can enter and leave freely, wala ring
silbi" Wika ko.
Nilingon ako ni Mason "Sakop ito ng Ward, so anything that's unwanted is not
allowed to Enter"

May sumiko sa tagiliran ko at nakita si Cain, malapad ang kanyang ngiti habang nasa
tabi naman nya si Celeste at Jake. Si Mia ay dumadaldal na sa tabi ni Gray, mabilis
na nag k-kwento tungkol sa elemental class nila.

"Si Rianne?"

"Kasama ni Kambal at Senri, sabi nya she's being left out of the situation kaya
dapat lang na sumama sya para malaman nya kung ano na ang nangyayari" Sagot nya.

"Bakit ikaw?"

"I know enough" Nagkibit balikat sya.

May narinig kaming palakpak na kumuha ng atensyon naming lahat. Nasa harap namin
ang isang magandang babae at may narinig pa akong mga sipol galing sa mga students,
she's really attractive. Wag 'nyong sabihin na syang teacher namin dito sa klase'ng
to?

"Good Afternoon students, I'm Ms. Ana and I'll be your instructor in this class"
Wika nya na malumanay na boses.

"Siguro naman ay pamilyar kayo sa mga Legendary Creatures, tama ba ako? Dito sa
klaseng 'to ay pag-aaralan nyo ang iba't-ibang klase ng nilalang from each Realm.
If you fear them then tatagan nyo ang sarili nyo dahil may mga live examples dito"

I saw a dash of red sa gilid kaya agad ko itong nilingon pero wala akong nakita.

"Did you see that?" Bulong ko kay Cain. Nilingon nya ako dahil nakikinig pa sya sa
sinasabi ni Ms. Ana.

"What?"
"I saw something Red"

"Magsisimula tayo from high creatures hanggang sa downworlders".

Narinig ko ang sipol galing kay Ms. Ana at nag materialize na ang pulang bagay na
nakita ko. Isang malaking pulang ibon ang lumapag sa harapan namin, Napa atras
naman ako ata kumapit sa braso ni Mason, napatingin sakin si Cain at tumawa.

"Here we have a Phoenix aslo known as the Fire Bird. Phoenix's are the companions
of Wizards who speacialize in Fire Magic, malapit rin ang loob ng mga nilalang na
ito sa Vampires na main element ay Fire. These creatures symbolize renewal, because
they regenerate or reborn"

Ms. Ana advised us just to study the creature from where were standing dahil bawal
kaming lumapit. Naubos ang oras ng

buong klase sa pag e-explain nya tungkol sa Phoenix.

Ngayon lang ako nakakita ng Phoenix, honestly I suck at being a human dahil hindi
ako aware sa mga creatures na ganito.

"We'll be training self defense here kaya hanggang sa matapos ang afternoon class
ay nandito tayo" Sabi ni Mason nang matapos ang klase.

"Diba pag aaralan nating ang tungkol sa weapons?" Tanong ni Mia.

Tumango si Mason "Next week pa siguro. I know we'll be starting with hand to hand
combat bago mag move sa weapons"

"May ability class kayo diba?" Tanong naman ni Gray kay Cain. Tanging ang Elites
lang ang may Ability Class, syempre kasama na si Senri 'don dahil sya lang naman
ang nag-iisang Pureblood dito sa Academy.

Well dalawa na pala sila since na andito si Celeste. Senior na si Celeste, pero
hindi naman naiiba ang klase kayla Cain. Hindi pa kami nagkakausap ngayong araw,
napansin kong sinulyapan nya ako at malungkot na ngumiti.
Katulad ko ay malungkot rin si Celeste sa nalaman namin. Alam kong hindi ko
maihahalintulad ang nararamdaman ko sa nararamdaman nya, kapatid nya 'yon. Her
sister is the one to blame kaya mas malakas ang impact nito sa kanya.

"Yep. Last Class of the Day"

"Hey Cain, babalik pa ba sila?" Biglang tanong ni Jake, nakaupo kami sa damuhan ng
malawak na field na ito.

"I dunno. Sabi ni Kambal babalik sila, she doesn't want to miss her afternoon
classes but now she missed half of it kaya malabo na hahabol pa sila"

"Hold that thought Woodsen" Ani Celeste "There they are"

Lumingon kami sa direksyon kung saan

sya nakatingin. Hindi ko mawari ang emosyon sa mata ni Carly at Senri but Rianne
looks normal. Sya ang nauuna'ng maglakad.

Tumayo si Carly sa harap naming lahat. Napatingin naman ang mga students sa kanya.

"Everyone listen up!" Lahat ay natahimik "Class is Canceled dahil wala si Sir
Collins, now Humans go back to your Dorms while the Elites go to your assigned
Ability rooms!"

Agad na nag tayuan ang mga estudyante dala ang kanilang mga gamit.

"I think it's best if you girls go with them" Ani Jake kay Gray at Mia. Nagaalangan
pang tumayo si Mia pero napilit rin sya ni Gray kaya kaming walo lang ang natira
dito sa field.

"What was that all about? Nasan si Jared?" Tanong ni Celeste.

Hindi sya sinagot ni Carly, humarap si Carly kay Mason at hinawakan ang braso nya
"We need to talk" Aniya sabay hila sa kanya palayo sa amin.
"Anong meron?" Tanong ni Cain kay Rianne.

Hindi ko na nalaman ang sagot ni Rianne dahil hinila ako ni Senri palayo, nilingon
ko si Cain na nakatingin sakin, he looks ready to go after us pero mukhang
pinigilan sya ni Celeste.

Dinala ako ni Senri papasok ng building A kung saan wala man lang students na
nagkakalat sa hall. Lumiko sya papunta sa direksyon ng Leisure room at binuksan
ito.

Bumukas ang ilaw nang pumasok kami at ni-lock nya agad ang pinto.

Sumalampak sya sa sofa na mukhang pagod, pinasadahan nya ang kamay ang kanyang
buhok at bumuntong hininga.

Tumayo ako sa harap nya at ibinaba ang school bag ko.

"A coven as attacked last

night" Tumungo sya at umiling "It was wiped out, walang natira. Tatiana's not happy
about it"

"Tinawag ka ng Papa mo dahil doon?"

Tumango sya, nakaiwas parin sya ng tingin "He told all of the attacks this past
three days" He lets out a deep breath and laughs without humor "All of it was
fucking crazy. I can't believe they'd go that far, they attacked a Coven of Witches
for pete's sake. Inubos nilang lahat and they made sure na alam namin sa sila ang
gumawa 'non"

Kinagat ko ang labi ko at niyakap sya.

Kung kahapon ay ayaw nyang makita ko sya ngayon ay hindi na. Senri's expression
lays bare in front of me.
This is the first time I've seen him so helpless at alam kong hindi'ng hindi ko
mamalikutan ito.

Carly Woodsen's Point of View

"You know if you want a kiss you could've just asked, hindi yon dadalhim mo pa ako
dito sa kwarto mo para masolo mo ako" Natatawang sabi ni Mason nang sinarado ko ang
pinto.

"Shut up you little prick. I brought you for a serious matter" Binato ko sa kanya
ang isang puting panyo na may bahid ng dugo. Nasalo nya ito at agad na binuksan.

"Why do you have a werewolf's fang?" Kumunot ang noo nya.

"A coven was wiped out last night and Dean found that" Utas ko at lumapit sa aking
study table. Nilapag nya ang panyo kasama ang fang sa lamesa.

"He gave it to you?"

"No. I stole it from him" Sabi ko at kumuha ng isang libro sa malaki kong
bookshelf. Pinanuod lang ni Mason ang bawat galaw ko.

Inilapag ko ang libro sa harap namin at hinarap sya "That's not wolf's fang Mason"

Tinaasan nya ako ng kilay "What is it then?"

Binuksan ko ang libro at hinanap ang pahina na kailangan kong ipakita sa kanya.

"It's a Lycan's Fang" Mahina nyang sabi nang hinarap ko sa kanya ang liibro kung
saan may illustration ng Lycanthrope.
"Paano mo nalaman?" Tanong nya.

Tumungo ako at dinampot ang panyo na may bahid pa ng dugo "I smelled the blood, it
wasn't from a witch. It was something I never smelled befored, so foreign" Pag
iling ko.

"Lycans. It sounds impossible" Umiling sya "The werewolves stopped breeding Lycans
centuries ago dahil masyado silang delikado. They're even more dangerous than
Vampire because their bloodlust is uncontrolable and they don't listen to anyone
that's why wala silang Alpha and you know na kasama sa Law ng Werewolves ang pag
tigil sa breeding ng Lycans, Zed was the one who made it so whoever breaks it will
be sentenced to Death"

"I know that. The whole supernatural realm knows that, alam naman natin kung ano
ang nagyari noon and it's part of the law to stop that from happening again"
Buntong hininga ko "No witch survived to confirm my theory at wala ring witness but
last night was a full moon so I connected two on two together"

"Black Hunters, Rogues and now Lycanthropes. Ano ang ibig sabihin nito Carls?" He
looks at me with peircing eyes.

I bit my lip and slumped my shoulders, sinulyapan ako ang pahina na may
illustration ng Lycanthrope.

"It means the Hunters are creating an army and they're using Rogues and Lycans as
pawns"

-----------------------------------------------------------------------------------
------------------------

Wattpad, Facebook and Ask.fm lang ang social accounts ko at isa lang po ang
official group ng Sinclaire Academy (The link is on the Profile), may nakita kasi
akong Facebook ni Senri. "Senri L Sinclaire" ang pangalan, hindi ko alam kung sino
ang gumawa o ang may-ari, kung gagawa man kayo ng social accounts para sa
characters sabihin nyo muna po sakin :) Para po malaman ko. Alam nyo namang tambay
ako sa google at kung anu-ano nalang ang sine-search ko, kaya nang sinearch ko ang
pangalan ni Senri, yan ang lumabas.

Salamat sa mga sumusuporta sa TGPP :) After SA is done asahan nyo nang isa-isang
magsusulputan nag mga stories ko. Tatapusin ko lang muna talaga to bago ko simulan
ang iba ko pang story ^_^
Kamsa!~

=================

Chapter Forty-four

Chapter Forty-four

Ang buong atensyon ko ay naka pokus sa mga klase, kahit na paminsan minsan ay
lumilihis ito. Bago palang magsimula ang next level ay alam ko nang mahihirapan ako
at tama nga ako.

Hindi ako bagay sa combat, hindi katulad nila na sanay na sanay na sa nga ganito.
Lalo'ng lalo na si Mason, imbis na estudyante naging isa pa sya sa instructor namin
at nagyabang pa ang loko. Sya ang naging kanang kamay ni Sir Collins sa pagtuturo
samin ng hand to hand combat.

Ayos lang na mahirapan ako sa ganito, I need this. He needs this.

Alam kong problemado si Senri kahit na ayaw nyang ipakita sa iba. I can read him.
I've seen the look on his face when he feels helpless. Hindi'ng hindi ko
makakalimutan 'yon.

I've never seen him fight dahil hiwalay ang training ground nila sa amin. Cain told
me his doing good, a little rugged and shaken up but good.

Tingin nya ay pasan pasan nya na ang mundo dahil sa mga nangyayari. Madalas syang
pinu-pull out sa klase nila dahil pinapaunta sa Sinclaire Manor kasama si Carly.
She looks more stressed habang lumilipas ang mga araw.

Feeling ko tuloy ay ang bagal ng takbo ng mundo. Matatapos pa kaya 'to?

Ayoko'ng makita silang ganito, kahit na madalas ay maligalig parin ang mood ni Cain
napapansin ko na rin na sumisimangot sya minsan, for Cain Woodsen that is not
normal. I feel bad because I can't do anything about it.
I'm barely holding myself up for him dahil ayaw kong makita nya na nahihirapan rin
ako dahil mas lalo sya'ng mamomroblema. Kung ipapakita ko sa kanya na malungkot ako
mas lalo syang malulungkot. If

see's that I can do this then he will to. I'll show him I'm okay and he will be
too.

In my own way pinapagaan ko ang nararamdaman nya. Just by smiling, he'll smile too
pero nakikita ko parin ang lungkot sa mga mata nya. Madalas ay bigla nalang nya
akong yayakapin ng walang rason, it's him showing me that he's okay with knowing
that I'm here for him.

"Ano ba'ng meron dyan sa pader at kanina mo pa tinitignan?" Binato ako ni Gray ng
unan galing sa kama nya.

"I'm going to fail. I know it" Umiling ako at ibinalik ang atensyon ko sa mga naka
kalat na papel sa study table.

Tumayo sya at nilapitan ako "No you're not"

Kinuha nya ang libro na kanina pa naka bukas sa harap ko pero hindi ko magawang
tignan.

"Kinds and Classification of Vampires from A to Z" Binasa nya ng malakas at

napataas ng kilay.

Pinakabisado sa amin 'to sa Vampire Class. I'm good with memorization pero sa lahat
ng nangyayari ngayon walang pumapasok sa isip ko.

"Next pa naman ang exam natin dito ah, Ang aga mo naman magkabisa"

"Mas maganda nang maaga para sigurado. Better safe than sorry"

"C'mon Biyernes ng gabi tapos ganyan ka? Pahingahin mo naman ang utak at katawan
mo!" Aniya at sinarado ang libro at ibinalik ito sa bookshelf.
Sinubsob ko ang ulo ko sa table "Ang sakit kaya ng katawan ko"

"Kala mo ba ikaw lang?" Hinawi nya ang kanyang damit at pinakita ang kanyang pasa
sa balikat "That sophomore kid can knows how to punch" Sabi nya at ngumiwi.

"Social Party after dinner, pupunta ka?" Tanong nya.

Umiling ako "I've got a paper to finish"

"Hay nako. Bahala ka nga, basta pumunta ka ng Dining Hall

sa dinner baka hindi ka na naman kumain. I'm starting to get worried" Kinuha nya
ang kanyang jacket sa upuan at sinuot ito.

"Yeah yeah" I dismiss her by using my hands at kumaway sya sakin bago lumabas.

Bumuntong hininga ako at nagtama ang paningin ko sa reaction paper para sa History
na hindi ko matapos tapos.

I never got the time to tell Senri about Audrina, ayoko nang dumagdag pa sa iniisip
nya. Kung sabihin ko man sa kanya, paano kung iba ang konklusyon nya kumpara sa
sakin? He knows her better than I do.

Nagtataka at nag aalala ako dahil hindi na ako nananaginip tungkol sa kanya, dapat
ay masaya ako. Hindi ko iisip na tumigil na sya, she wouldn't do that. She made a
trade with Death for pete's sake, bakit pa sya titigil ngayon. If Celeste says na
oras nalang ang makakapigil sa kanya then she's waiting for something and I don't
know what it is.

I never knew Audrina kaya mahirap konektahin ang puzzle na ginagawa nya. Celeste
and Jake don't know what to do either.

Kinuha ko ang papel at dumampot ng ballpen, kumuha ako ng jacket dahil malamig na
talaga ang panahon ngayon, hindi na uubra ang blazer ko. Sinarado ko ang pinto at
naglakad palabas ng dusk.

Tinahak ko ang daan papuntang library. Pumunta ulit ako sa section kung saan
mahahanap ang mga libro tungkol kay Luna, noong isang gabi ay napuyat ako sa
kababasa ng mga libro'ng to. Luna's life really amazes me at the point na gusto ko
na rin malaman kung ano ang nangyari pagkatapos mabuo ang mga peace treaty between
the supernatural creatures. What happened to Vladimir? to Zed? At higit sa lahat,
ano

ang nangyari kay Thalia?

Lahat ng libro'ng ito ay tungkol lang kung paano nagsimula ang first supernatural
peace, wala nang record kung ano ang nangyari pagkatapos. It stops with Zed and
Vladimir teaming together para mapanatili ang katahimikan.

Kaya iyon lang ang naging laman ng papel na ginawa ko, my reaction about all of it.

Nang inilapag ko ang ballpen ay sakto namang narinig ko ang pag galaw ng upuan sa
tabi ko.

Matipid akong nginitian ni Senri, nakita kong may konti pa syang pawis sa noo at
medyo basa rin ang damit nya na pinatungan lang nya ng isang blue hoodie.

Ngumiwi ako "Bakit pawis na pawis ka? Mag palit ka kaya muna kaya, malamig baka
magka sakit pa"

"The cold doesn't bother me" Nagkibit balikat sya "Saka mabango naman pawis ko eh,
amuyin mo pa" Inilapit nya ang sarili nya sakin kaya umiwas agad ako.

Tumawa sya sa pag iwas ko, mabango naman talaga ang pawis nitong isang 'to. Kahit
na ilang milya pa ang takbuhin nya amoy Lavander parin sya.

"Pabasa nga nyan" Kinuha nya ang papel at sumandal sa upuan para basahin ito.

Pinagmamasdan ko sya habang binabasa ang reaction paper na ginawa ko, his
expression is neautral kaya hindi ko alam kung nagandahan ba sya sa sinulat ko.

"Curious as ever" Pag iling nya at binalik sakin ang papel.

"You're wondering what happened after Luna died?" Tanong nya.

Tumango naman ako, sinama ko doon ang mga tanong na gusto kong magkaroon ng sagot.
Kapag pinasa ko ito kay Sir Collins ay sana masagot

nya ako or maybe lend me a book.

Biglang tumayo si Senri at inilahad ang kanyang kamay sa harap ko "I think I know a
place that can answer your questions"

Pinagsalikop nya ang aming kamay ay sabay kaming lumabas sa library. Idinaan ko
muna sa locker ang reaction paper ko.

Naglakad kami palabas ng building, palubog na ang araw at ang mga estudyante ay
naka tamabay sa damuhan sa crossing field. Yumuko ako ng dumaan kami 'ron.

"Diba sabi ko sayo wa kang yuyuko ng ganyan tuwing naglalakad tayo?" Aniya at
inangat ang ulo ko. Pangalawang beses na nyang ginawa 'to.

Naglakad kami patungo'ng Dawn, unang beses ko palang makakapasok dito. Noon ay
natatakot ako dahil sa aura na lumabas dito, para kasing hindi welcome ang mga
tulad ko.

Katulad sa Dusk ay may malaki rin itong hagdan na naghahati sa dorms ng babae at
lalaki. Mas luma at well detailed ang disenyo ng Dawn kumpara sa Dusk dahil mas
malaki ito.

Imbis na umakyat at dumaan kami ni Senri sa gilid ng hagdan, binuksan nya ang isang
pinto leading to a dark hallway.

"Saan papunta 'to?" Hindi ko alam kung bakit ako bumubulong, sa takot siguro dahil
sa sobrang dilim talaga at wala pa akong marinig na kahit ano.

"You'll see" Hinila nya ako papasok. Kumapit naman ako sa braso nya dahil wala
akong makita sa dinaraanan namin.

Narinig ko ang pagbukas ng isang pinto at agad kaming pumasok roon. Kumurap ako
nang biglang bumukas ang ilaw at nakitang nasa isang kwarto kami. Malaki ito pero
puro puting tela lang ang nakikita ko.

"Anong meron dito?" Tanong ko at nilibot ang mga mata ko sa buong kwarto.

Mukhang matagal nang walang pumapasok dito dahil puro alikabok.

"Dito tinago ang mga gamit sa Sinclaire Academy noon, including this" Aniya at
pumunta sa pinaka dulo ng kwarto at hinila ang isang malaking tela na tinatakpan
ang isang parisukat na bagay. Umubo pa ako dahil sa alikabok at tinakpan ang ilong
ko.

"The Council is still contemplating on putting it up again for the whole Academy to
see" Mabilis na pinaghiwalay ni Senri ang limang malalaking frame na lagpas tao ang
sukat para makita ko ng maayos.

"Sino sila?" Tanong ko at pinasadan ng tingin ang bawat frame na mukhang luma na
pero malinaw at maayos parin ang kulay ng paintings.

"The Five Elders" Sagot nya. "After Luna died they're the ones who reigned the
world"

"Hindi ko sila kilala" Sabi ko.

"You know the two of them" Sabi nya at tinuro ang magkatabinh frame ng dalawang
lalaki.

"Zed Lockhart and Vladimir Sinclaire"

"Sinclaire? Ibig sabi---"

"Yeah. He"s my great grandfather, some say we look alike" Aniya at tinitigan ang
portrait ni Vladimir.

Hawig nga silang dalawa, kung nakita ko sa Vladimir masasabi ko talagang sa kanya
nakuha ni Senri ang hubog ng mukha nya pati na rin ang mata.
"He looks just like you" Nilapitan ang portrait ni Vladimir at hinawakan ito.

"I look like him" Nagkibit balikat sya.

"When did he die?" Biglaan kong tanong kaya agad namang lumipad ang kamay ko para
takapan ang walang kontrol kong bibig.

"Vampires aren't Immortal, our heartbeat is just slower than yours that's why we
age slower" Nilapintan nya rin ang portrait at hinaplos ito "Nag desisyon sya'ng
oras na para iwan nya ang mundo, he

controlled his heartbeat and made it beat faster, after a few years he bids
goodbye"

Umiling sya "Nagpasalamat ako at nagawa ko pa syang makilala, I was 4 when he died.
Natatandaan ko pa na palagi akong nasa Manyson nya dahil hindi ako sinama ni Mama
at Papa sa ibang bansa, he was my own personal baby sitter and he did not complain
one bit"

"Yung lolo mo..." I trailed nang naisip alo agad 'yon.

"He died when I was 8, like Granpa Vlad I like having him around too. It makes me
feel less lonely"

Tumango nalang ako, mukha malalim ang iniisp nya nang sinabi nya sakin ang mga
'yon.

"When you say they reigned, how exactly did they do it?" Tanong ako at tinignan
muli ang bawat portrait. Lima ito, dalawang babae at talong lalaki.

"Minerva Eastwood, Zed Lockhart, Griffin Raveclaw, Thalia Hangrove, and Vladimir
Sinclaire" Isa-isa nyang binaggit ang mga pangalan nila ayon sa pagkakasunod sunod
ng portrait. Kinagat ko ang aking labi nang marinig ko ang pangalan ni Thalia,
tinignan ko ang portrait nya at hindi ko maiwasang mapanganha dahil sa ganda nya.
Itim na itim ang kayang buhok at kulot ito, nagpupungay ang kanyang brown na mata
at mukha syang anghel sa suot nyang 1700 style na damit, isang na Victorian Era ang
style.
"Sila ang nagpanatili ng peace and order sa supernatural race. They made the Law,
The Vampire Council, who now makes our Laws which everyone follows, Divided the
land equally for each realm, Made the Pyramid clear for all of our kind and
maintained it's balance, They made pacts with each Realm para hindi na maulit ulit
ang digmaan" Pagpapatuloy nya.

"Minerva was the High Priestress, Griffin

was the High Warlock, Zed was the Aplha, Vlad was the Pureblood and Thalia was the
Guardian"

"Guardian?" Muli kong tinitigan ang portrait ni Thalia.

"Thalia discovered her own ability when Luna died, she was a Guardian. Her soul is
bound to Luna hindi dahil kambal sila kundi para protektahan sya. Her sould is
designed to protect Luna at all cost pero iba ang nangyari, you already know that.
Thalia's guardian blood was awakened on her 25th birthday, the night when the full
moon was at its highest peak. Since Granpa's soul is somehow connected to Luna, it
made Thalia his Guardian. Their friendship grew over the years, I met her a few
times when she visits the Mansion while I'm there"

"Diba ganon rin ang ginagawa ng Protectors? Ano'ng pinagkaiba?" Naka kunot ang noo
ko.

"Their blood is designed to protect someone or something but not specifically

that's why they take oaths, to protect someone of their own choice. For a Guardian,
the bond is already made before the Guardian is even born there's no escaping it.
Hindi ikaw ang pipili kung sino puprotektahan mo, your blood does. Thalia's just
took its time to awaken"

"Iyon ba ang sa Papa ko? He took an oath because he chose to protect the
Sinclaire's?"

Tumango sya "Yes"

"Guardians are rare creatures, wala na akong nabalitaan na katulad nya. Thalia is
the first Guardian and the last"

"Guardian" Pag uulit ko. Hindi naman ito ang unang beses na marinig ko ang salitang
iyon, ito lang ang unang beses na malaman ko kung ano ang kahulugan nito.
"Paano mo malalaman kung Guardian

ka?"

Nagkibit balikat sya "I asked Thalia that once, ang sabi na kusa mo nalang
malalaman ito. It's a strange feeling, an instinct. You knew right there your soul
is connect to someone and you'll do anything to protect them and for that someone,
it works vice versa"

Tinignan nya ako and gave me a closed mouth smile "They say the Guardian bond is
the second strongest in the world, it's unbreakable"

"Second? Ano ang una?" Tanong ko.

"The Amity and Stardust Bond"

Kumunot ang noo ko sa sagot nya.

"Luna and Vladimir's Bond" Pagtatama nya.

"Bakit hindi 'yon pinangalanan sa mga libro na binasa ko?"

"The Woodsen Clan was the one who studied their bond, my family never allowed the
information to be included in books. The whole reasearch was for Family only.
Granpa Vlad was too curious to know about what they are kaya inatasan nya na pag
aralan ng pinaka malapit nyang kabigan ang mga kakayahan nya. Other creatures never
knew how to get the energy out of him only Luna did. Since siya ang unang
peacemaker, they named her Amity meaning peace and friendship while they named him
Stardust because of his unlimited energy and he is Luna's companion. The Moon
Goddess' Star"

An unbreakable bond.

Kahit na nawala si Luna, Thalia and Vladimir's bond took over. It wasn't love but
friendship.
 Biglang nag ring ang phone nya at hindi na nya sinulyapan pa ito para malaman kung
sino ang tumatawag.

"Aalis ka ulit?"

Tumango sya "I think I'll spend the night there"

Sabay na kaming lumabas, wala ring tao sa lobby ng Dawn nang lumabas kami. Hinatid
nya ako hanggang sa gate

at hinarap ko sya.

"Sige na kaya ko na 'to, balik ka na 'don"

"Uuwi ka ba bukas?" Tanong nya.

"Hindi ko alam, I'll get Mason to drive me kung naisipan ko mang umuwi"

"Okay. I'll see you tomorrow" Aniya at hinalikan ang noo ko.

Kaming tatlo lang nina Mia at Gray ang nag dinner, alam ko naman kung bakit wala
ang apat siguro ay sumama na sila kay Senri papuntang Manor. Hindi ko lang alam
kung nasaan si Celeste at Jake, lalo'ng lalo na si Mason.

Lumipas ang week na ito na na klase ko lang sya nakaksama, pagtapos ng klase ay
mawawala na rin sya na parang bula. Ayoko namang isipin na may tinatago sa dahil
likas sa ugali 'non ang maging secretive.

Nauna akong bumalik sa dorm roon at nag drawing pero hindi ko ito natapos dahil sa
may naramdaman akong kakaiba sa aking pulso kaya naisipan ko na matulog nalang.

A ticking clock is the only audible sound I can hear.

I found myself inside a dark room full of books, may isang malaking lamesa sa harap
ko kung saan maraming nakabukas na libro ang naka kalat. Tinignan ko ang malaking
wall clock na mukhang antigo kung saan nanggagaling ang tunog.

I'm dreaming again.

Nakita 'kong kuminang ang isang maliit na bagay sa gitna ng lamesa at nakita 'kong
kwintas ko ito na nasa pagitan ng pahina ng isang malaking libro.

Hinimas ko ang leeg ko at naramdaman na wala nga kwintas ko, kinuha ko ito at
nakita kung ako ang nasa laman ng pahina kung saan ito nakalapag.

Drawing ito ng isang bulaklak pero hindi ko alam kung ano ito, nilipat

ko ang pahina ang nakitang blangko na ang mag kasunod. Sa kapal ng libro'ng ito,
tanging itong pahina lang ang may laman at drawing pa ng isang bulaklak.

Kumunot ang noo at pinasadahan ng tingin ang buong kwarto. Hindi ko alam kung
nasaan ako, I feel like I'm in a confined space dahil may kaliitan itong kwarto'ng
'to. Mga bato ang pader at limang kandila ang nagsilbing ilaw ko.

Naisip ko bigla si Audrina, narito kaya sya?

Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong malaman dahil unti-unti nang nawawala ang
nasa paligid ko hanggang sa naging madilim na ang lahat.

Nagising ako sa mabango'ng amoy. Ano 'yon? Bakit amoy pastries? Minulat ko ang
aking mata at tumambad sakin ang isang nakabukas na box ng cupcakes.

"Happy Birthday" Bati ni Mason na nakaupo sa tabi ng kama ko.

Napangiti ako "Akala ko talaga nakalimutan mo"

"Diba sinabi ko naman na may cupcakes ka galing sa akin tuwing birthday mo? Kailan
ba kita binigo?" Pag ngisi nya at hinila ako para umupo.

"Uy ano yan bakit may cupcake?" Nakiusyoso si Gray galing sa kama nya, nakabalot pa
ng kumot ang kanyang katawan at tangin ang ulo lang nya ang kita.

"Mag punas ka nga muna nag muta mo" Sabi ko sa kanya at tumawa.

"Okay lang yan nandyan naman si Mason kaya hindi nya kita ang muta ko up close"
Aniya at ngumiti "Ano ngang meron dyan? Nanliligaw ka ba Mason? Baka nakakalimutan
mo may boyfriend na yan si Ateng, gutso mo ata mabalian ng buto"

Napa eye roll si Mason sa sinabi ni Gray "Birthday nya ngayon"

Napaupo si Gray "Ha? Bakit hindi mo man lang sinabi?! Sana nabilhan pa kita ng
regalo!"

"Hindi

ko naman kailangan ng regalo and for the record nobody knows it's my birthday today
except him" Sabi ko sabay turo kay Mason.

"Pati si Senri hindi alam?" Tanong nya.

Tumango ako. Hindi ko naman sinabi sa kanya o kahit kanino, I never liked
celebrating my birthday dahil para sakin ay normal na araw lang 'to nadagdagan lang
ng isang numero ang edad ko.

"May cupcakes! Pahingi!" Biglang bumukas ang pinto at boses agad ni Mia ang narinig
ko.

"Ang aga-aga na andito ka agad" Ani Gray.

"Hindi kasi ako uuwi ngayon eh, kayo ba?" Tanong nya at umupo sa lapag.

Tignan mo 'tong isang 'to may mga upuan naman at kama pero sa lapag parin
sumalampak.

"Para saan yang cupcake?"

"Birthday ni Adri ngayon" Sagot ni Gray.

"Cupcake lang ang binigay mo? Tipid mo naman!" Sabi ni Mia kay Mason.

Tumayo si Mason "Maiwan ko na nga kayo" Hinalikan nya ako sa noo at binati ulit
"Happy Birthday Anna Banana"

"Wag nyong babatiin yan, ayaw nya ng binabati sya" Aniya bago lumabas.

"Bakit ayaw mo nang binabati ka?" Naka kunot ang noo ni Mia.

"Wala lang" Tipid kong sagot at kumuha ng tuwalya para maligo.

"Kumuha na kayo dyan basta tirhan nyo ako" Sabi ko sa kanila at pumasok na sa
bathroom.

Paglabas ko ay nasa kama ko na ang box ng cupcakes, wala na si Mia at Gray sa

kwarto. Umupo ako sa study table at kinuha ang aking drawing book.

Ginuhit ko ang bulaklak na nakaguhit rin sa pahina ng libro'ng 'yon. Hindi ko alam
ang ibig sabihin nito pero mukhang kailangan kong ipakita ito kay Celeste.

Nang matapos ko ang drawing ay pinunit

ko ito at agad na lumabas ng kwarto.

Sakto namang namataan ko si Celeste na papunta sa Dining Hall kasama si Jake.

"Celeste!"
Nilingon nila akong dalawa at tumigil sa paglalakad, inabot ko sa kanya ang papel
"I had a dream last night"

Binuksan nya ito at kumunot ang kanyang noo maging si Jake ay ganon rin ang
reaksyon "What kind of flower is this?" Tanong nya.

"Yung kwintas ko ang nasa gitna ng libro kung saan 'yan naka drawing, after that
ang naaalala ko nalang ay wala na akong makita"

Tumango sya "Ibibigay ko ito kay Senri in case na may alam sya"

"That flower looks kind of familiar pero hindi ko alam kung saan ko nakita" Ani
Jake.

Tinignan ako ni Celeste "Hinahanap ka pala ni Carly" Aniya.

"Huh? Pinagtanungan ka?"

"Hindi. Narinig ko lang kanina nung tinanong nya si Mason, sabi nya ay nasa kwarto
ka pa"

"Ganon ba, sige hahanapin ko nalang sya. Maiwan ko na kayo" Tinalikuran ko na sila
at kinuha ko ang phone ko sa bulsa at tama nga si Celeste, may text galing kay
Carly.

Queen C -- Meet me at the cemetery, sa puno kung saan kita dinala noon

Tanging 'yon lang ang laman ng text, hindi na ako nagdalawang isip na pumunta sa
cemetery dahil ayokong paghintayin pa si Carly.

Tinakbo ko ang cemetery at nagpasalamat na hindi pa ganon ka tirik ang araw, alas
otso palang naman.
Nakita ko sya na nakatayo sa ilalim ng malaking puno at nakahalukipkip. Bago pa man
ako makalapit ng tuluyan ay hinarap na sya ako.

Hindi sya nakangiti at hindi rin sya nakasimangot.

"I need to talk to you about something" Aniya.

"Tungkol saan?"

Huminga sya ng malalim at

matalim akong tinignan "If I ask you to stay away from Senri will you do it?"

Suminghap ako sa tanong nya at bago pa man ako makasagot ay narinig ko syang tumawa
"Of course you won't, you love him. You love him too damn much which makes
everything harder" Tinakpan nya ang kanyang mukha at bumuntong hininga.

"Carly--"

Tinaas nya ang kanyang palad para patulin ang sasabihin ko "Hear me out okay?"

Tumango ako at tinignan lang sya, ngayon ay nasilayan ko na ulit ang matamis na
ngiti ni Carly Woodsen.

"You made Senri see the beauty of life again and I thank you for that, hindi lang
naman ang buhay nya ang binago mo. Isa ka sa dahilan kung bakit naging masaya ako,
hindi na kita kaibigan kundi kapatid na kita... Isa ka sa mga tao na importante sa
akin kaya ang kaligtasan ko ay una sa prayoridad ko"

Kinagat ko ang aking labi at natatakot sa susunod nyang sasabihin. Base sa tono nya
ay hindi biro ang lahat ng ito, seryoso sya. Seryoso'ng seryoso.

"We're schedule to leave for London next week, the four of us and we don't know if
we're coming back or not" Muli ay nagtama ang aming paningin pero ako ang unang
umiwas. Hindi ko alam kung paano ako sasagot sa sinabi nya.
"Tito Sander told us yesterday and Senri said No, ayaw nyang umalis kahit na alam
nyang ito ang makabubuti para sa kanya, para sa inyong dalawa. We both know when
Senri decides nothing can change his mind except for you. Wag mo sanang masamain
ang sinasabi ko...but I want you to stay away from him starting to today maybe he
can his mind when he---"

"Hindi ko magagawa 'yon" Diretso kong sabi sa kanya.

Malungkot syang ngumiti at umiwas ng tingin "May mga nagbabanta sa buhay nya
Adrianna and you being a part of it makes you in danger too, you're in more danger
than all of us. This situation is bigger than we thought, we don't know what's in
stake here, the future is still a blur kaya hindi ko na hihintayin na may mangyari
pa. I don't want history to repeat itself...Ayoko nang may mawala pang isang
importante'ng parte ng buhay ko kaya sinasabi ko 'to hindi lang para sa kaligtasan
ni Senri, para na rin sa'yo"

"What I'm saying is an order Adrianna not a request. Sinabi ko na sayo ito noon at
sasabihin ko ulit ngayon" Sa segundo'ng 'yon ay nakita ko sa kanya ang Carly na una
kong nakita noon. Iba'ng iba sa Carly na kilala ko ngayon, the sweet girl was no
longer here instead I'm facing the more braver side of Carly Woodsen, sa lahat ng
pinagdaraanan nya ngayon ay nananatili syang matatag.

Ang Carly na determinadong gawin ang lahat maligtas ang mga taong importante sa
kanya.

"Stay away from Senri, for yours and his sake"

Tinalikuran nya ako at hindi na ako nilingon.

Naiwan akong mag isa dito at naramdaman ko nalang ang unti-unting pag tulo ng aking
luha.

-----------------------------------------------------------------------------------
----------------

Happy Halloween!~
=================

Chapter Forty-five

Chapter Forty-five

Saan ako natuto magsinungaling ng ganito?

Kahit ba bawat segundo ay kumikirot ang puso ko pero pinilit ko parin ngumiti.

Ngumiti ako para sa kapatid ko. Ngumiti ako para sa Mama ko.

Inalis ko sa aking isipan ang nangyari sa simenteryo.

Umuwi ako at dito nagpalipas ng buong maghapon.

It's my birthday, I should be happy on this day pero hindi e. Iba'ng iba ang takbo
ng araw ko ngayon.

"Kumain ka ng maayos doon ha" Sabi ni Mama na nahigpit na nakayakap sakin.

"Mama naman, ang taba taba ko na nga"

"Ay may nakalimutan ako" Napatalon si Mama at bumitaw sakin, bumalik sya sa loob ng
bahay at may kinuha sa kwarto.

Nang paglabas nya ay hinarap nya ulit ako. Nilagay nya ang isang puting panyo sa
kamay ko.

"Ano to Ma?" Tanong ko.

"Kay Senri yan, naiwan nya nung huling punta nya dito"
"Pumupunta dito si Senri?"

Tumango si Mama, tinapik naman ako ni Andy "Dinadalhan nga nya 'ko ng pagkain,
tapos ikaw hindi"

Supalpalin ko 'tong bata'ng 'to e.

Pagkatapos nyang sabihin 'yon ay bumalik na sya sa loob. Tignan nyo? Hindi na nga
ako binati, hindi pa nag paalam! Minsan talaga tinatanong ko yung sarili ko kung
kapatid ko ba 'to o hindi.

"Pumupunta sya dito Ma?" Pag uulit ko.

"Oo, Sabi pa nga nya sakin nililigawan ka nya"

Nililigawan? E hindi nga ako niligawan 'non!

"Ano naman ang ginagawa nya dito?" Kumunot ang noo ko, Ni minsan ay wala talagang
binanggit si Senri na bumibisita sya dito sa bahay.

"Nakikipag usap lang, gusto naman sya palagi dito ni Andy kaya tuwing may biglaang
lakad ako ay sya ang naiiwan

dito para nagbantay" Sagot nya.

Kaya pala laging kinakamusta ni Mama si Senri sa akin tuwing tumatawag sya, Si Andy
naman ay kanina pa bukambibig si Senri habang kumakain kami. Akala ko naman ay wala
lang, na miss nya lang ang presence ni Sen dahil noong huling punta namin dito ay
nakipaglaro sila ni Cain sa kanya.

"Para ngang mas anak ko na sya kaysa sayo" Dagdag nya.

"Mama naman birthday na birthday ko tapos gaganyanin nyo ako? Aba hindi na tama
'yan!" Reklamo ko.
Ako po ay nabatukan ng aking mahal na ina.

"Sama talaga nito, isusumbong kita kay Papa tignan mo!" Pabirong banta ko sa kanya.

"Bata ka talaga 'o!" Aniya at niyakap na ulit ako.

"Sigurado ka bang ayaw mo nang magpahatid?" Tanong nya at binitawan ako.

"Oo Ma, kaya ko na 'to. Dito nalang kayo ni Andy"

Naiwan ako doon na mag isa parang bawat segundong lumilipas ay may kumukurot sa
puso ko. Bawat segundo ay nadadagdagan ang sakit. I don't want to drown myself with
tear while I'm there kaya naisipan kong umiwi nalang, sakto namang pauwi rin si
Gray kaya nakisabay na ako. Tanging si Gray lang ang may alam na umalis ako, wala
akong sinabihan.

Pakiramdama ko ay kahit anino lang ni Senri ay hindi ko kayang makita.

Iiwas ako? Paano ko gagawin 'yon?

"O sya sige na, baka abutin ka pa ng dilim sa daan"

"Bye Ma!" Kumaway ako sa kanya at lumabas na ng gate.

May nga taxi naman dito na pwede hanggang SA pero sa Main Road lang, kailangan ko
pa lakarin papasok sa loob dahil tanging nga sasakyan ng estudyante at school staff
ang pwedeng pumasok.

Naglakad ako palabas ng neighborhood, as usual ay wala namang masyadong tao dito sa
daan. Palubog palang ang araw at ilang oras nalang ay sisindihan na ang
streetlights dito pero ayokong magmadaling mag lakad. Gusto kong damdamin yung
feeling na ako lang mag isa, because in the near future...kailangan kong gumawa ng
mga bagay na ako nalang mag isa.
Well that future isn't far away from now, I never knew the future I'm referring to
would come this fast.

Kailangan ko ngang gawin ang sinabi ni Carly.

Mas ligtas si Senri sa London kaysa dito.

Napagtanto ko kanina habang pinapanuod ko ang kapatid kong walang pakialam sakin,
pangitingiti lang sya habang nanunuod ng Adventure Time sa tabi ko, at si Mama na
naghirap para lang mapunan nya ang mga pangangailangan namin nang mawala si Papa.

Kung madadamay ako, madadamay rin sila. I can't risk that.

Gagawin ko ito dahil mahal ko si Senri at ang pamilya ko.

Ako ang nag desisyon na kausapin sya noong una palang, Ako ang nag desisyon na
mapalapit sa kanya at higit sa lahat ay Ako ang nag desisyon na mahalin sya ng
sobra. Kung kailangan kong mag sakripisyo, gagawin ko. Kahit na kasiyahan ko pa.

Alam kong walang permanente sa mundo. Hindi naman ako nag plano para sa future
naming dalawa, masyado pa kaming bata para 'don. Ang tanging inisip ko lang ay
parte sya ng kinabukasan ko. Mukhang malabo na 'yon ngayon.

Napatalon ako sa busina ng isang sasakyan.

Nilingon ko ang itim na Vios at kumunot ang noo ko, bigla akong tinamaan ng kaba
dahil sa tinted ang windows nito at hindi ko makita ang loob. Tatakbo

na sana ako nang biglang bumaba ang binata at sibalubong ako ng malapad na ngiti ni
Mason.

"I knew you'd be here" Aniya at bumaba ng sasakyan. Malapit na ako sa Town square
kung saan sasakay ako ng taxi papuntang SA, hindi ko nga namalayan na ang bilis
pala ng lakad ko at naka abot na ako dito.
"Paano mo nalaman na andito ako?" Tanong ko.

"Nilagayan kita ng tracking device kanina nung tulog ka" Casual nyang sagot at
pinagbuksan ako ng pinto. Hinampas ko muna ang braso nya bago pumasok sa loob ng
kanyang sasakyan.

Pinaandar nya na ang ang sasakyan bago mag salita.

"Hinanap kasi kita kanina, walang may alam kung nasaan ka. Pati Si Senri ay
hinahanap ka rin. Si Mia ang nagsabi sa akin na umuwi ka raw"

Si Mia? Paano nya nalaman na umuwi ako kung wala naman akong pinagsabihan na kahit
sino? Tanging si Gray lang ang may alam dahil sya ang naghatid sa akin. Nasa Dawn
si Mia noong umalis kami at hindi kami nakapag paalam.

Lumunok ako at huminga ng malamim. "Nandoon na si Senri?"

Tumango si Mason at nilingon ako "Wala ka pala talagang pinagsabihan na birthday mo

ngayon ano? Miski sya ay hindi alam, nang binaggit ko sa kanya parang nabutas yung
pagkatao ko sa titig nya eh. Tapos biglang nag walk out"

Hindi naman talaga importante sakin ang kaarawan ko, kaya wala lang sa akin kung
hindi nila alam ang birthday ko. Sa pagkakasabi ni Mason, mukhang nagalit ata.

Nagalit sya. Kung totoo man, maganda na yun dahil ito ang unang hakbang nang
paglayo ko sa kanya. Napailing ako nang may bigla akong naalala.

Noong isang linggo ay nagalit rin sya sakin dahil nilayasan ko sya, nag walk out
lang sya

ngunit sa huli ay sa akin parin ang bagsak nya. He's mad at me but he can't stay
away, he will never stay away. Senri is too attached. I have to find a way to break
that.

"Pwede bang wag muna tayong bumalik sa SA?"

Nakita ko ang pagkabigla sa mata ni Mason kahit na hindi nya ako nilingon.
"Okay...ano ang gusto mong gawin?" Tanong nya.

Nagkibit balikat ako at tumingin sa labas, sakto namang dumaan kami sa isang
sinehan.

"Doon nalang tayo!" Kinalabit ko sya sabay turo doon sa sinehan. Wala na syang
sinabi at tinabi ang sasakyan nya sa daan. Sabay kaming lumabas at hinawakan nya
ang bewang ko at inilapit ang kanyang mukha sa aking tenga.

"Hindi ko alam kung ano ang meron sayo but I can sense something's wrong, and I
have a feeling that you dont want to tell me kaya hindi nalang ako magtatanong
since birthday mo" Bulong nya at sabay kaming pumasok sa sinehan.

Isang zombie/comedy film ang pinanuod namin. My mind was preoccupied sa buong
movie kaya medyo gumaan ang mood ko.Ito ang panahon na nagpapasalamat ako na
kaibigan ko si Mason, he'll do anything to make me feel better. Marami syang
biniling snacks, aniya'y ikain ko nalang daw ang nararamdaman ko. Sana lang ay
pwede kong ikain 'to.

Bumuntong hininga ako habang nag da-drive na siya pabalik ng Academy. I spent my
birthday with him like I always did.

Kinuha ko ang cellphone kong pinatay ko kanina, hindi naman sa ayaw ko sa

abala...hindi lang talaga ako handa na kausap sila.

Alam ko na hindi pwedeng ipagpaliban ang desisyon ko, I've got a week for pete's
sake. May limit ako.

Nang papasok

na kami sa private road ng SA biglang nag ring ang cellphone ko. Si Mia ang
tumatawag.

"Thank god at sinagot mo rin!" Pambungad nya.

"Bakit anong meron?"

"Kailangan ko ng sasakyan papuntang hospital, naaksidente si Gray!"

Nanlaki ang mata ko at napahawak sa braso ni Mason.

"'O sige, nasa gate na kami lumabas ka na!"

"Naaksidente raw si Gray, kailangan natin pumunta ng hospital" Utas ko na

kinakabahan.

Binaba ko agad ang bintana para makita ako ni Mia, agad syang pumasok sa loob
ngunit natigilan sya nang makita kung sino ang kasama ko.

"Akala ko si Senri ang kasama mo" Aniya

Umiling ako at hindi sumagot.

Nilingon sya ni Mason "Saan?"

"Sa Hangrove Hospital, dyan lang lagpas sa Town Square" Sagot nya.

"Alam ko 'yon" Untag ni Mason, nasa Main road na ulit kami.

"Tumawag sakin ang Mama nya, naaksidente raw sya pabalik dito. Tumama raw yung
sasakyan nya sa puno" Kwenro ni Mia.

"Maingat si Gray sa daan, kahit na malakas syang mag patugtog maingay parin sya"
Sabi ko at tinignan ang mga pumo na nadadaanan namin.

"Kaya nga eh, may iba pa bang sinabi ang Mama nya?"
Umiling si Mia "Sa drive ng San Nicolas sya naaksidente"

"Liblib na daan 'yon at maraming puno" Ani Mason.

"Diba hindi naman doon ang daan papunta sa bahay nila?" Kumunot ang noo ko at
nilingon sya.

Nagkibit balikat si Mia at lumingon sa labas.

Tumigil kami si harap ng Hangrove Hospital at kami ni Mia ang lumabas, mag pa-park
pa si Mason.

Nauna si Mia sakin, tinitignan

ko lang ang likod nya. Nakatali ang kanyang mahabang buhok at hawak nya ang kanyang
cellphone.

Inaasahan ko na mag hi-hysterical na ito ngayon. Yung tipong isang salita mo lang
ay iiyak na, na kwento kasi sa akin ni Gray noon na umiyak raw si Mia nang nalaman
nya kung ano ang nangyari sa Glass Hall, nahimasmasan lang sya nang si Carly ang
nagpatahan sa kanya. May pagka isip bata 'to si Mia, may mga oras rin na mature sya
mag salita pero umaangat parin ang pagka isip bata nya.

Kakaiba ang pinapakita nya ngayon.

"Mia ayos ka lang?" Bigla kong tanong at kinikilatis ang bawat galaw nya.

Nilingon nya ako "Oo naman, bakit naman hindi?" Mukhang nag aalangan pa sya sa
kanyang sagot pero binalewala ko nalang nang makasalubong namin ang Mama ni Gray.

"Adrianna po" Pakilala ko at tinaguan ako ng Mama ni Gray, tinuro nya sa amin kung
saang kwarto sya at iniwan na kami, aniya'y kailangan pa nyang bumalik sa bahay
nila.

Pagpasok namin sa kwarto ay tinitignan nang nurse kung naigagalaw ba ni Gray ang
kanan nyang kamay, may cast na iyong kaliwa. Umangat ang kanyang tingin nang
marinig nya kaming pumasok.
"Jusko babae ka! Sinabi ko na sayo na mali awayin ang puno!" Pambungad ni Mia at
hinampas ang braso ni Gray. Agad namang lumayo yung nurse nang matapos ang trabaho
nya.

"Galing nga ako sa aksidente diba? Tapos hahampasin mo ako ng ganyan!" Inirapan sya
ni Gray.

"Saka yung daan yung may kasalanan hindi ako!" Dagdag nya.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong reaksyon sa dalawang 'to. Naaksidente na nga
yung isa, nagsisihan pa. Sisihin daw ba yung daan!

Umupo ako sa tabi ni Gray "Ano ba talaga ang nagyari sayo?" Tanong ko sa kanya,
mukha naman syang maayos. Puro galos lang at maliliit na sugat ang meron sya.

Bumuntong hininga sya at umupo ng maayos "Pupunta pa kasi ako sa Tita ko kaya doon
ako dumaan, hindi ko naman alam na madulas pala ang daan 'don kaya ayun. Buti na
nga lang at sa puno tumama" Nagkibit balikat sya.

"Bibigyan lang naman ako ng go signal ng doctor bago makalabas dito, ayos lang ako
kaya wag kang magalala"

"Sino ba ang nagsabi na nagaalala ako?"

Inirapan nya ako "Ang sama mo talaga"

"'To naman oh! Joke lang!" Sabi ko sa kanya at nag peace sign.

"Pasalamat ka talaga at Birthday mo ngayon!" Aniya at binatukan ako.

I'm glad she's okay.

 Hinintay namin ang pagbalik ng Mama ni Gray, pagkatapos non ay pinayagan na rin
syang umalis. Medyo hirap lang syang galawin ang mga braso nya dahil sa may sprain
yung isa at yung isa naman ay puro sugat. Sinabihan namin sya na sumama muna sa
Mama nya para makauwi sya at makapag pahinga. Sabi nya ay walang makakapigil sa
kanya sa pagbalik sa Academy, kaya naman raw nyang pumasok ng school kahit na isang
araw lang ang pahinga.

"Sigurado ka ba? Pwede ka pa naming ihatid sa bahay nyo" Ani Mia at nilingon si
Gray.

"Nako Mia, kung hindi lang talaga masakit ang kamay ko kanina pa kita nasakal sa
kakatanong mo" Inis na utad ni Gray at tinadyakan si Mia na nasa tabi lang nya,
silang dalawa ang naka upo sa backseat habang ako naman ay na andito sa harap.

"Bakit ka nga pala nasa San Nicolas?" Tanong ni Mason at nilingon

sya.

"Papunta sana ako sa Tita ko dahil may naiwan ko dun nung huli akong pumunta,
sarado kasi kung kabilang daan dahil may na crime scene raw kaya sa San Nicolas
nalang ako"

"Crime scene?" Sabay na tanong namin ni Mason.

Tumango si Gray "Rogue attack"

Napakagat ako ng labi. Mas dumarami ang rogue attacks, ibig sabihin ay mas lalong
lumalala ang sitwasyon.

Madilim na at bukas na ang mga ilaw sa private road, namataan ko na ang gate at
bumuntong hininga. Buong araw na akong umiwas and I'm still not ready. Sabi ni
Mason ay nandito na sya at alm na nyang birthday ko ngayon, that means he'llbe
waiting for me. That or he's mad. Isa lang sa dalwang 'yon.

Binaba kami ni Mason sa gate, nauna na ang dalawa. Nakahawak lang ako sa pinto at
tinignan sya.

"Aalis ka ulit?"
"I have to check that rogue attack"

Hindi na ako nag alinlangan na sumakay ulit sa sasakyan nya, agad akong nag seat
belt at sinarado ang pinto.

"What the-- Hindi ka pwedeng sumama!"

Humalukipkip ako at tinignan sya "I'm coming with you whether you like it or not"

"No Anna. The could still be out there, pwede kang mapahamak. Senri will kill me"

"I don't care what he'll do" Galit kong utas sa kanya "You told me to trust and no
one else right? It's my birthday today and I trust you with my life, kahit na hindi
ko birthday I still trust you. So please take me away from here, I don't want to
talk to anyone but you"

Walang sabi nyang pinaandar ang sasakyan. Tahimik kami hanggang sa makarating sa
Town Square, until he speaks up.

"You're avoiding them" He stated.

"I have to" Sagot ko.

"Why?"

"Carly told me this morning that---"

"They're leaving, I know. Planado na 'yan noon pa, in case na mangyari nga ito.
Pero hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mong lumayo sa kanila, sa kanya"

"Alam mo naman na nangyayari ang lahat ng 'to dahil sa kanyan diba? The hunters are
killing innocent creatures at hindi sila magdadalawang isip na idamay rin ang tao
na malapit sa kanya. They will hurt not just me but my family too. I can't risk
that Mason"

"And you think staying away is the solution?"

"It's the only chance I've got to make this easier for both of us"

Nilingon nya ako at inabot ang kamay ko, mahigpit nya itong hinawakan "I understand
your decison Anna, alam mo naman na hindi magiging madali ito diba? He won't leave
and we both know that"

"I know. I have to deattach myself from him and him from me. It will be easier kung
tuluyan na syang umalis"

Tahimik kaming dalaw, hawak parin nya ang kamay ko hanggang sa matanaw ko na ang
mga naka linyang sasakyan at mga lalaking naka itim.

Bumaba kaming dalawa at sinalubong agad sya ng isang lalaki.

"Mason!" Aniya at tinignan ko na nakatago sa likod ni Mason.

"Dean" Utas ni Mason at tinanguan sya "What happened here?"

Nasa isang high way kami, sarado ito dahil sa nangyari. May isang sasakyan na nasa
gitan at bukas ang pintuan nito, basag rin ang salamin at yupi ang unahan.

"Three Rogues. May naiwan na bakas ng dugo sa upuan and the scent was still there,
nahuli na namin ang dalawa pero yung isa..." Nilingon ni Dean ang sasakyan na
ngayon ay tinatanggal na ng mga lalaking naka itim sa gitna ng daan.

"The

scent vanished. Hindi na namin ma trace bigla nalang nawala pag dating sa boarder"

Tumango si Mason "We'll keep those two under interrogation, make sure they're sane
enough to speak" Utas ni Mason na ma awtoridad ang boses.
Patuloy silang nag usap ni Dean, linapitan rin ni Mason yung sasakyan at
ininspeksyon ito. May kinausap rin syang ibang lalaki, nanatili ako sa tabi kung
saan bawat galaw nya ay makikita nya ako.

Pinanuod ko lang sya at naghintay. Bumalik na ulit sya sa tabi ko at muling

kinausap si Dean.

"Natawagan mo na si Carly?" Tanong nya.

"Yes. She said she'll leave it to you dahil hindi sya makakapunta" Sagot ni Dean.
"We're not finished with the investigation about the thing you gave us. Baka next
week ang results, kailangan pa namin alam kung paano naging posible ang breeding"

"And the paper?"

"Binigay na namin kay Tatiana, she said she'll figure it out but she makes no
promises on when"

Hindi ko na pinakinggan ang iba pang sinabi ni Mason dahil nakatutok na ang
atensyon ko sa mga puno, madilim na at halos wala nang makita pero kuhang kuha ko
parin ang kapulahan ng mga nito.

Nakatayo ito sa di kalayuang distansya, kitang kita ko ang mga pulang mata nito.
Nakuha namin ang atensyon ng isa't-isa. Nakatayo lang ito 'ron at tinitignan ako
habang ako naman ay mas lalong humigpit ang pagkakahawak sa damit ni Mason habang
patuloy syang nagsasalita. Hindi ako makagalaw. Hindi ako makapagsalita.

Humakbang ito para maaninagan ng kaunting ilaw at nakita ko na ang kabuuan ng mukha

nito.

Nakapaka putla ng mukha nito at may mga itim na linya sa ilalim ng mata, napa awang
ang bibig nito hanggang sa makita ko na ang matatalim na pangil kaya napasigaw na
ako at hinigit lalo ag damit nu Mason.

"MASON!!" Sigaw ko sabay turo doon sa Rogue.

Agad itong tumakbo ng mabilis, hinabol ito ng mga lalaking naka itim kasama na si
Dean. Nilagay ako ni Mason sa kanyang likuran para protektahan ako at nilibot ang
kanyang mata sa paligid. Nagkagulo ang lahat at halos kalahati sa mga nandito ang
humabol doon sa rogue.

"Shit!" Mura nya at hinila ako papunta sa kanyang sasakyan.

"Alam kong delikado pero sinama parin kita! Fuck." Naiinis na utas niya at sinarado
ang pinto, siya na rin mismo ang nagsuot ng seat belt ko.

"Hindi ka ba sasama sa kanila?"

"And leave you here alone? Not a chance Anna" Aniya at pinaandar na ang sasakyan.

"What the fuck is that thing lurking around?!" Untag nya at niliko ang sasakyan
palabas ng high way.

"Kung ako siya, hindi na ako babalik para mahuli lang ulit"

"Mahuhuli ba siya?" Tinitignan ko ang bawat puno na nadadaan namin.

"Dean is the Master Tracker, mahuhuli nya iyon kahit ano ang mangyari"

"Pero hindi nya ito nahuli kanina" Utas ko nang maalala ko ang paguusap nila.

"It must've used something to cast off its scent. I don't know" Tumikhim sya at
tinignan ako "You know your boyfriend is going to kill me right?"

I roll my eyes, sa lahat ng nangyari 'yon pa talaga ang inisip nya?

"Ayoko pang bumalik"

"Kailangan kitang ilayo dito, it's too dangerous"

Bumuntong hininga sya at nilingon ako, bumaba ang paningin nya sa aking kanang
pulso.

"Bakit namumula 'yan?"

Tinignan ko rin ito at inangat ang kamay ko "Ewan. Kagabi pa 'to eh, kinamot ko
kasi"

Binalik na niya ulit ang atensyon sa daan "Alam mo, sonner or later you'll have to
face him. You can't stay away for much longer Anna, nakapag desisyon ka na. Why not
do it now?"

He's right. Hindi ko ko pwedeng ipagpaliban 'to, may time limit ako.

Sabi ni Carly ay diretso'ng "No" ang isinagot ni Senri nang sinabi sa kanya ang
tungkol sa pag alis nila. Humilig ako sa bintana at pinanuod ang makukulay nailaw
galing sa mga naka linyang stores sa Town Square.

I have to stay away. Kailangan nyang umalis at dapat ay nakatatak sa isip nya na
hindi na nya ako kailangan balikan. Wala dapat syang kailangang balikan dito.

-----------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------

Ang SA po ay nasa ilalim ng malawakang editing. Kaya pasensya na kung iba ang
pagkakasulat ng mga chapters sa mga una, nasa chapter eight palang kasi ako. I'm
editing the whole chapter so it really takes time. Just ignore the grammatical
errors ang typos.

Kamsa!~
=================

Chapter Forty-six

Chapter Forty-six

"Have you ever loved a rose and bled against her thorns and swear each night to let
her go but love her more by dawn" - Lang Leav

Chapter Song: Gravity by Against the current

Self control Adrinna. You swore to yourself now is not the time to let go.

"God dammit Sinclaire! Stop making me laugh!" Inis na utas ko at pinukpok siya ng
libro sa ulo.

Tumawa sya at hinawi yung mga libro sa study table ko "So we're on last-name basis
now Walter?"

Mahirap mag aral kapag katabi ang isang 'to. Akala mo kung sinong nakakatulong eh
nang bibwisit lang naman. Sya pa mismo ang nangako na tutulungan ako.

Sinubsob ko ang mukha ko sa study table at narinig ko na naman syang tumawa.

"Wag mo ngang pagurin ang sarili mo, class is canceled. Live a little" Aniya at
tinusok tusok ang tagiliran ko.

Ang kulit nya ngayon. Ayoko pang iangat ang ulo ko dahil makikita ko na naman ang
naka ngiti nyang mukha.

It's hard to stay away from him when he's like this.

Magaan ang mood nya sa mga nakaraang araw, Yes I tried to distance myself ngunit
hindi ko naman magawa lumayo ng husto dahil palagi syang nakasunod. I can't,
wouldn't, Ignore him when he's like this. As much as I want to let him go gusto ko
rin makita siyang masaya.
Ang akala ko pa naman ay galit siya sakin. He never mentioned the

Birthday thing, para bang hindi niya alam na birthday ko 'non. Ilang araw na ang
nakalipas ni minsan ay hindi lumagpas sa mga labi niya ang topic.

Alam kong sinusuway ko ang utos ni Carly, she's doing her part but I'm not doing
mine. Siguro ay hindi ko masasabi na paglayo itong ginagawa ko, I just can't.
Sinabi ko na kanya iyon una palang, hindi ko kayang lumayo kay Senri. I kept
convincing myself that my decision has been made ngunit ngayon na nasa harap ko na
siya, isang ngiti palang ay sira na agad ang mga pader na sinisimulan ko palang
itayo.

Tuwing sinasabi ko sa sarili ko na kayang kaya kong gawin 'to ngunit sa totoo ay
hindi talaga.

"Mahirap talaga maging single!" Biglang sigaw ni Gray galing sa kama niya "Lumayas
nga kayo dito! Inaasar nyo lang ako e!"

Napangiti ako at nilingon siya "Wag bitter, bad 'yan"

"Mag hanap ka na kasi ng boyfriend" Sabi ni Senri sa kanya.

Ngumiwi siya bago mag taklob ng kumot "Tse!"

Umupo si Senri sa study table ko at kinuha yung isang libro "Ano isa pa?"

"Ikaw na nagsabi diba? Mag papahinga na po ako, susundin ko na po kayo" Tinipon ako
ang lahat ng libro at kinuha ko 'rin yung hawak niya. Inayos ko na rin ang lahat ng
gamit ko at pinatay ang lamp sa table, kumuha ako ng tubig sa ref at nadatnan ko
siyang nakatingin sa bawat galaw ko.

Kinagat niya at labi niya at patuloy lang akong tinignan. Binuksan ko ulit ang ref
at naghanap ng makakain nang marinig ko siyang mag salita.

"Hey princess"
Natigilan ako nang marinig

ko iyon.

"Wanna go on a date with me? We haven't had our second date yet"

"Hala sige mag date kayo! Mabuti yan!" Sabat ni Gray. Hindi ko na pinansin ang
sinabi niya at tinuon ang atensyon ko kay Senri.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko at tinaasan siya ng kilay.

"I'll think of something along the way" Sagot niya at nagkibit balikat. Bumaba siya
sa study table at dumiretso sa pinto "Wait by the parking lot"

Hindi man lang hinitay kung papayag ba ako o hindi, ang tinanong ko lang ay kung
saan kami pupunta nilayasan na ako.

"Huy lumayas ka na wag mo nang paghintayin ng matagal 'yon" Ani Gray.

"Wala kang kasama dito"

Umupo siya at tinignan ko ng mabuti "May date ka tapos inaalala mo pa ako? Bali
lang 'to hindi naman ako paralisado, kaya ko ang sarili ng ilang oras na hindi
kailangan ang tulong mo kaya go na!" Winagayway pa niya ang isang niyang kamay na
pinapaalis na ako.

"Kung tawagan ko kaya si Cain para samahan ka? Si Mia?" Kinapa ko na ang cellphone
ko sa bulsa ngunit pinigilat niya ako gamit ang unan.

"Wag na! Baka mabali pa yung isang kamay ko kakahampas kay Cain, masakit sa ulo
kasama 'yon. Si Mia naman busy raw" Aniya.

Ilang minuto pa ay nasa parking lot na ako at naghihintay kay Senri, nagtagumpay
si Gray na paalisin ako. Nagaalala ko sa kanya dahil minsan ay kailangan nya ang
tulong ko, napaka likot pa naman 'non.
Sumandal nalang ako sa sasakyan ni Senri at pinag masdan ang paligid, na cancel ang
huling klase namin dahil wala si Sir Collins at si Mason, masaya naman ang mga
estudyante dahil maaga silang nakawala.

Ang iba ngayon ay naka tambay lang sa Crossing field, nang na cancel kasi ang
klase dumiretso na agad ako sa dorm dahil hanggang ngayon ay hindi ko parin
memorize ang classification ng Vampires, mukhang madali lang ngunit sa totoo ay
nakakasabog ng ulo. Bawat isa ay may different history, bansang pinag mulan,
culture na sinusunod, ability, at iba pa. Nasa letter "P" palang ako, sa lunes na
ang exam sa subject namin sa subject na iyon.

Narinig ko ag tunog ng pag tigil ng isang sasayan at nakitang isa ito sa mga
sasakyan ni Cain, napangiti ako nang makita kong lumabas ang kambal. Malapad ang
ngiti ni Cain sa akin, like usual, habang si Carly naman ay naka simangot.

Sa mga nakaraang araw nasasanay na rin ako sa ganitong pakikitungo niya sa akin,
she rarely talks to me at tuwing magkakasama kami ay para bang wala ako sa harap
niya. Hindi ko naman pinepersonal ang gantong ugali niya, nag iba ag pakikitungo
niya sa aming lahat. Mason is actually bothered, nakakagulat dahil wala iyong paki
alam sa iba bukod sa sarili niya ngunit ngayon ay napapansin ko ang mga
nananatiling titig niya kay Carly.

"Hi Birthday girl" Wika ni Cain at sinalubong ako ng yakap. Hindi ko alam kung
bakit pero na miss ko bigla ang presensya niya kahit na madalas ko siyang
nakakausap.

"Noong Sabado pa 'yon, thursday na ngayon Cain" Sabi ko at nginitian siya.

"It's your fault for not telling us. Right Carls?" Aniya at nilingon si Carly sa
kanyang likuran.

"Kanino niyo naman nalaman?" Kahit na lumipas na ang kaarawan ko ay wala parin ako
pinagsabihin

ni isa sa kanila, ang tanging nakaka alam lang ay si Mason, Gray, at Mia. Well
Senri knows too. Lumipas na naman so why bother telling them kung tapos na? Hindi
naman ako nag celebrate at wala naman akong paki alam kung makakatanggap ba ako ng
regalo.

"Mason" Sagot ni Carly at bahagyang ngumiti.

May kinuha si Cain sa kanyang bulsa at nakita kong isa itong itim na box, binuksan
niya ito at pinakita sa akin.

"Cain--"

"Better late than never A, no return 'to" Aniya at kinuha ang kamay ko. Ramdam ko
ang pag dikit ng bracelet sa aking balat.

It's silver bracelet with a golden "W" charm at may mga patulis pang silver
charms . It's simple ngunit nakakaagaw ng pansin dahil sa kakaibang disenyo.

"Ano 'to?" Tanong ko at hinawakan ang isang patulis na silver charm.

Narinig ang pag tawa ni Carly na nilapitan ako at hinawakan rin ang charm "It's a
Vampire Fang, if it isn't obvious enough"

"And this " Ani Cain at tinuro ang kakaibang disenyo ng 'W' "Is the Woodsen crest"

Kumunot ang noo ko "Hindi naman sa ayaw ko sa regalo niyo pero bakit ito ang
binigay niyo sakin? Alam niyo namang mababaw lang ang kaligayahn ko, a simple candy
bar would be enough"

Nagkatinginan ang kambal at nakitang bahagyang ngumiti si Cain "Wala pang binatbat
ang regalo na 'to sa kasiyahan na binigay mo sa amin A"

"Its a simple girft to remember us by" Sabay nilang sabi.

"We love you" Marahan na sabi ni Carly at hinawakan ang kamay ko, pinagmasdan niya
ang bracelet, inangat niya ang ulo niya at malungkot

na ngumiti "Don't ever forget that"

Tinignan ko si Cain na ngayon ay malungkot na rin ang mukha ngunit may bakas parin
ng ngiti sa kanyang labi "Linggo ng hapon ang alis namin"
Tumungo ako at huminga ng malalim. 3 days.

Biglang humigpit ang hawak ni Carly sa kamay ko "Alam kong ginagawa mo naman ang
sinabi ko sayo but Adrianna..." Rinig ko bahagya niyang pag singhap "What you're
doing is not enough"

"Carls--"

"No Cain let me finish" Mariin niyang sabi. Tinignan ko si Carly na ngayon ang
atensyon ay nasa akin muli, her eyes were pleading at hindi parin siya bumibitaw sa
kamay ko.

"Please end this" Mabagal ang pagkakasabi niya at sa unang pagkakataon ay nasilayan
ako ang mga luha ni Carly Woodsen.

"Carls" Marahan na sabi ni Cain at hinawakan ang balikat ng kanyang kambal.

Hindi nagpatinag si Carly at itinuloy ang kanyang pagsasalita "I'm not ordering
you. Now I'm begging Adrianna, don't make this harder for all of us. Ikaw ang
pinaka inaalala ko dito, sa puntong ito alam kong napagtanto mo na kung sino ang
pwedeng madamay kung patuloy pa kaming mang hihimasok sa buhay mo. You're the only
one that can change his mind, kung kilangan mo siyang saktan then please do"

Niyakap niya ako sa aking tagiliran at naramdaman ko ang kanyang pag hikbi "All of
us has to make sacrifices here not just you"

Oo lahat kami ay mag sasakripisyo dito ngunit na isang sakripisyo nangaawin ko ay

paakawalan ko ang pinaka mamahal ko. Sobra sobra ang sakit na dadalhin nito sa akin
at hindi ko ito maikukumpara sa mararamdaman nila sa kanilang pag alis. Mawawala na
ang mahal ko at kamasa

niyang mawawala ang dalawa sa pinaka matalik kong kaibigan. Dalawang saksak ka
agad.

I guess I have to feel this pain today to save myself from an even bigger pain
tomorrow.
"Hindi na ako maghihintay na bigyan pa siya ng Ultimatum ni Tito Sander, mas lalo
pang lalala kung mangyayari iyon"

"When Tito Sander gives an ultimatum he'll stop at nothing to do it" Utas ni Cain.

"Ayokong siya pa ang mahiwalay sa inyong dalawa so I brought this onto you. Your
mind is more clear than Senri, mas makakapag desisyon ka ng maayos kumpara sa
kanya. Ngayon palang ay buo na ang desisyon niya sa hindi pag alis but we need him
to leave. Hindi siya natitinag sa lahat ng nangyayari Adrianna, hindi lang ang
Vampires ang dadamay pati na rin ang iba pang level ng pyramid. Iniisa isa ng Black
Hunters ang bawat level, they're trying to break the accords and if this continues
then the supernatural creatures will declare war against them. Against Us"

War? Hindi ko inaasahan na aabot sa war ang lahat ng ito.

"Tingin mo sa pag alis niyo ay titigil sila?" Mariin kong tanong.

I think not. They can easily be followed.

"At least we have Senri in a safer place" Ani Cain.

Bumitiw naman si Carly "Our family is going to pull some strings, sikreto lang ang
pag alis naming ito. Only the council and our family knows where we are. There is
no doubt the Hunters are going to search for Senri, mas panatag ang loob ni Tito at
Tita kapag ligtas at alam nilang walang makaasakit sa anak nila. Makakalaban sila
ng tahimik nang hindi madadamay si Senri, the associations of Protectors

are already training for battle kung sakaling matuloy sana lang ay hindi na
humatong sa ganon"

"Nalaman na rin namin na sila rin ang nasa likod ng clockwise attack" Utas ni Cain
"Ang hinala namin ay ginawa nila iyon para ma trigger ang ability phase ni Senri
confirming how powerful he is and Sen being an Anikitos makes him extra ordinary"

" No one knows his ability except for the council and his family. Anikitos' are
very rare Adrianna, the last one was over a hundred years ago and Senri was the
next. Kung makukuha nila ang dugo niya then--"
"The world we know won't be the same anymore" Ako na ang tumapos sa sinabi niya at
bumuntong hininga.

Pinunasan ni Carly ang luha ko "I'm sorry how all of this turned out. I shouldn't
have befriended you in the first place"

"I can sense him" Utas ni Cain.

Hinawakan ni Carly ang magkabila kong balikat at mariin akong tinignan "Now
Adrinna. Not tomorrow. Sa iyo na nakasalalay ang lahat ng ito"

Niyakap niya ulit ako "We love both of you"

Bumitaw siya at si Cain naman ang sumunod "Yeah we love both of but I love you more
than him, don't ever forget that" Aniya at malungkot na ngumiti.

Sa isang iglap ay nawala na silang dalawa sa harap ko. Naiwan ako dito na para
bang walang nangyari. Agad kong inayos ang sarli ko nang namataan ko si Senri.
Kumunot ang noo niya nang makalapit siya sa akin.

"Bakit namumula yung ilong mo?" Tanong niya at pinagbuksan ako ng pinto. Naka suot
siya ng puting t-shirt na pinatungan niya ng leather jacket.

"Kinamot ko lang, mukhang magkaka sipon ata ako" Sagot ko pumasok sa loob.
Pinagmasdan ko siyang pumunta sa drivers side.

Hindi ko inaasahan na darating ang araw na masasaktan ako sa simpleng pagtitig lang
sa kanya.

Lumayo ako nang bigla siyang humilig sakin, nilapat niya ang kanyang kamay sa
pinto at ang isa naman ay sa gilid ng upuan ko.

Nilapit niya ang kanyang mukha sakin, marahan niyang hinalikan ang ilong ko.

"I don't know why I miss you" Bulong niya.

"Stupid feelings" At muli niya akong hinalikan ngayon ay sa labi na.

Ilang segundo pa ay kumalas na ako at kinulong ko ang mukha niya sa aking mga
palad. Nang minulat ko ang mata ko ay tumama ang paningin ko sa kanyang labi na may
matamis na ngiti.

I wanted to cry upon seeing his smile.

Hinimas ko ang pisngi niya at mabilis siyang hinalikan, hinigit ko palapit ang
mukha niya at wrapped my arms around his neck and buried my face against it.

Sa segundong ito ay sa akin parin siya pagkatapos nito ay hindi na.

I'm going to break his heart with my words but his smile already broke mine.

=================

Chapter Forty-seven

Chapter Forty-seven

"Sometimes letting go is the act of greater power than defending or hanging on" -
Eckhart Tolle

Nobody said life was easy. Some people thought life was unfair but that's how it is
right? Hindi mo alam kung ano ang mangyayari, hindi naman bawat oras ay handa ka.
You cant brace yourself from the impact that you never knew was coming.

Hindi ko alam kung ito ba ang climax ng storya ng buhay ko but it looks like it is.

Nobody said this part was easy. Yung ikaw lang ang may alam kung ano ang
mangyayari, habang siya ay wala. My heart is breaking for him.
It's breaking in front of him and he doesn't even know.

"You okay?" Tanong niya at sinulyapan ako.

Tumango ako at tumingin sa labas. Hawak niya ang isang kamay ko, habang ang isa
naman ay nasa manibela. Sa simpleng gesture lang na ito ay gumagaan ang pakiramdam
ko kahit papaano.

Nahimasmasan na ako ng konti habang nag da-drive siya. Hindi naman niya ako
kinakausap at mas mabuti iyon dahil hindi ko alam kung ano ang mga maisasagot sa
kanya, he was comfortable with the silence and I was too. Maya't maya parin niya
akong sinusulyapan tanging matipid nalang na ngiti ang naibibigay ko sa kanya.

I bet he ran out of places to think of dahil dito niya ulit ako dinala sa deserted
road kung saan dinala niya ako noon, maliwanag pa naman dahil alas kuwatro palang
ng hapon. Nauna siyang lumabas ng sasakayan. Naghintay ako na makarating siya sa
dulo bago ako lumabas, nilingon niya ako ng nakangiti.

Please don't smile. Nasasaktan ako kapag ngumingiti ka ng ganyan.

Tinapik

niya ang pwesto sa kanyang tabi. Buti nalang naka pantalon ako ngayon, kaya mabilis
akong umupo sa tabi niya. Rinig na rinig ko ang paghampas ng mga alon sa mataas na
mga bato galing sa ibaba. Naalala ko nang dinala niya ako dito noon, sinabi niya
sakin ang tungkol kay Papa. How he protected his family, samantalang ang sarili
niyang pamilya ay bihira niya lang makasama.

"Who told you?" Diretso niyang tanong at hindi man lang ako nilingon.

"Huh?"

"That we're leaving. Who told you?" Pag uulit niya ngayon ay nakatitig na siya
sakin.

He knows and I'm not even surprised.

"Si Carly" Sagot ko.

"Well they are but I'm not. Hindi ako aalis kahit ano pa ang sabihin ni Papa"

Kinagat ko ang labi ko. He sounded so selfish. Senri don't be like that.

"The whole purpose of leaving is to keep you away from here, hind mo ba naisip
'yon?"

He laughs without humor "So you want me to leave?"

Hindi ako sumagot at nag iwas ng tingin "Bakit hind mo sinabi sakin noon na aalis
pala kayo?"

"Dahil hindi naman ako sasama sa kanila. What's the point of telling?" Aniya.

Bumuntong hininga ako. Sa tono niya ay mukhang mahirap baguhin ag isipan niya
tungkol sa pag alis but Carly told me to end this. I need him to understand me, my
words, I have to convince him to leave dahil ako nalang ang inaasahan ni Carly
dito, kung Papa na niya ang pipilit sa kanya then it'll be worse.

"Aren't you aware of this whole situation Sen? Carly told me all of this could lead
to war. You're willing to risk that for staying here? Hindi ko alam kung naririnig
mo ba ang sarili mo but you sound

so selfish" Bahagyang tumaas ang tono ko.

"I don't care if I sound selfish. Staying here means staying for you. Because out
of all of this shit Adrianna, I still pick you. It will always be you before
anything else" Mariin niyang sabi at biglang tumayo, sinundan ko siya ng tingin
hanggang sa makarating siya sa dulo ng cliff, pumulot siya ng bato at hinagis ito
sa dagat.

Tumayo na rin ako ngunit hindi ko siya sinundan. Nanatili ko sa kinatatayuan ko "So
you're willing to risk everyone around you to stay here with me?"

"What if I am? You're here that means my life is here. They can't take that away
from me"

Hindi parin niya ako nililingon. I know that move Senri, kahit na ayaw mong makita
ko ang emosyon sa mga mata mo, still you can't hide from me.

"I'm going to let myself be dragged by all of this. I can fight for my family, for
us. I don't care if I bend" Humina ang tono niya at yumuko "If they make me leave
then I can't do all of that"

Nilingon niya ako gamit ang malungkot niyang mga mata "You're the only one that can
break me Adrianna"

I smiled, I should be sad by hearing that but I can't help myself. Senri's love for
me is extreme, it's beyond this world. Hindi ko alam na capable pala ang isang
katulad niya na magmahal ng ganito.

He needs me to be by his side but I can't do that. If I let him stay there will be
greater damage, all I have to do right now is narrow it to minimal.

Umiling ako at tinitigan siya "We're going

to be dragged by all of this and that means everyone will be dragged with us"

Kinagat ko ang labi ko at tumingala para pigilan ang mga nagbabadyang mga luha.

"I'n not ready for the ride Sen. You're ready to fight, I'm not. Hindi tayo
makakalabas sa sitwasyong ito ng walang sugat. Kahit anong gawin natin hindi natin
maiiwasan na hindi masaktan"

Hindi siya sumagot, alam niyang maiiyak na ko. Isang kalabit lang ay tutulo na ang
lahat ng luha na kanina ko pa pinipigilan.

Hinagis niya ang isang bato sa dagat. Lumipas ang ilang segundo bago niya ulit ako
nilingon, ilang metro pa ang layo namin. I want to wipe that sad expression off his
face ngunit hindi ko magawang lumapit. If I take a step forward then the walls I
built will finally crumble down, I'm going to ask him to stay and hug the life out
of him.
"You're breaking up with me" He concluded. Kinagat niya ang labi niya, kahit na na
andito ako ay kitang kita ko parin kung paano niya pinipigilan ang kanyang luha.

Nalulungkot ako dahil umabot pa kami sa ganito. I just wish na hindi sa ganitong
sitwasyon magtatapos.

"I have to make you feel this pain today to save you from an even bigger pain
tomorrow" Malungkot akong ngumiti.

Ako ang rason niya para manatili dito. I'm going to be his downfall.

"Tingin mo kapag umalis ako maayos ang lahat ng 'to? No. My family will keep
fighting for me, itatago lang nila ako to keep me away from harm"

"It's the best shot we've got Senri, at least they

have you in a safer place"

Sinipa niya ang damo at tinakpan ang kanyang mukha gamit ang kamay niya.

"You want me to leave?" Hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng luha ko kasabay ng

kanya. He looks so broken.

Tumango ako at pinunasan ang aking luha. Narinig ko ang pag mura niya at muli
niyang sinipa ang damo, tumalikod siya sa akin ngunit humarap rin agad, nakakunot
na ang noo niya but he still looks broken. Hinanap niya ang mga mata ko at
humakbang paharap causing me to step back.

"Why is it so easy for you to let me go? Dahil kung ako sayo, hindi ko magagawa
'yon. Fuck. I could even kill for you!" Bahagyang tumaas ang tono niya making me
cringe.

"Hindi naman sa ganon--"

"Then what Adrianna? Ano ang dapat kong isipin? We are going to be a thousand miles
apart, akala mo ba hanggang dyan lang sa Townsquare ang London na pwede akong mag
drive o takbuhin? No. I have to ride a fucking plane just to see you in person. I
want to follow you anywhere, everywhere Princess. Gusto ko kung nasaan ka nandon
rin ako"

Umiling ulit ako at hinayaang nang tumulo ang aking mga luha "I wont let you break
the rules for me Senri"

He's going to go against his Father and the Council's descision dahil sakin.

"I keep myself up knowing that you're here with me, paano ko na gagawin iyon kapag
umalis ako?" Umiling siya at bahagyang ngumiti "Mahirap lumihis sa nakasanayan, I'm
used to waking up thinking that I get to see you and spend some time with you
again. Ikaw ang una kong iniisip, well that won't change dahil kahit na malayo ako
ay ikaw parin ang iisipin ko"

Humikbi ako at tinignan siya "I'm not going

to lie. I want to pick you, I want to let you stay so bad pero may mas malaking
pang bagay na kailangan pagtuonan ng pansin. If it means na kailangan nating
putulin ang komunikasyon natin sa isa't-isa then I am willing to do it and I hope
you are too. More greater things are at risk, including my family. Hindi ko na
hihintayin na may mangyari pa. Sila nalang ang meron ako kaya please maawa ka
naman. Ayoko na silang madamay pa dito" Tuloy tuloy na ang daloy ng mga luha sa
pisngi ko.

"Keeping me safe is one of your prorities right?" Tanong ko sa kanya.

Tumango siya at kinagat ang kanyang labi "You're my first priority Adrianna,
always"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko, tinakbo ko ang layo namin sa isa't-isa at
niyakap siya ng mahigpit.

Mabilis niyang pinalupot ang mga braso niya sa akin. Ramdam ko ang basa niyang
pisngi nang dinikit niya ito sa leeg ko. He's holding me so tight na para bang
ilang segundo lang ay maglalaho na ako.

Kinulong ko ang mukha niya gamit ang aking mga palad, nakapikit pa siya ngunit
tuloy tuloy parin ang pag agos ng kanyang mga luha.
"Senri listen to me" Bulong ko at hinimas ang pisngi niya "You will leave, you're
going to break all your contacts with me instead of breaking the rules. Kung alam
mong mapapahamak lang ako then please don't take any risks. Hindi rin lang naman
para sa akin 'to. Ang Mama at Papa mo, The Twins, The Council, Mason and all the
Protectors are risking their lives to keep you safe, sasayangin mo ang lahat ng
iyon para lang sa akin? Kung may magaawa ako sa pagbabago

ng desisyon then I will do it"

Binuksan niya ang mga mata niya at nagtama ang paningin namin, a wave of tears came
flowing down. Those eyes were the ones that caught my attention noong una
palang.They look so emotionless and cold but right now the look so sad, broken and
filled with tears.

"There's no point in living when I don't have my girl with me" Tinanggal niya ang
kamay kong nasa mukha niya at muli akong niyakap "Please stop ordering me what to
do, it makes me think that you really want me to leave" Bulong niya sa sa leeg ko.

Wala ng lugar ang kasinungalingan dito. Sinabi ko sa kanyan na ayaw ko siyang

umalis yet I'm telling him to leave for the sake of everyone not just me. I know
I'm not giving him a choice here, dahil kung hindi ko magawa ito ay iba ang gagawa
ng desisyon para sa kanya.

Matagal niya akong niyakap, rinig at ramdam ko parin ag paghikbi niya.

"Wag mo nang hintayin na bigyan ka pa ng Ultimatum ng Papa mo, sumama ka na kayla

Carls sa linggo. Mas panatag ang loob ng mga magulang mo kung naroon ka"

Bumitaw siya at tumango "Will you be okay when I'm gone?"

Umiling ako "I'm going to be okay"

I wasn't totally lying. I'm going to be okay, not tomorrow or maybe next month but
someday I'll be okay.

Masakit. Sobrang sakit dahil napa payag ko siya, he finally agreed to leave. Wala
ng balikan ito.
Senri Sinclaire is finally slipping away from my grasp. At kahit ano pa ang gawin
ko ay hindi ko na siya maibabalik.

Hinalikan niya ang noo ko "Gagawin ko ito dahil mahal na mahal kita. I will respect
your descision"

Nanatili kami doon hanggang sa lumubog ang araw. Nakakulong

ako sa mga bisig niya at pinagpahinga naman niya ang kanyang baba sa aking
balikat.Itong oras lang na ito ang hiningi ko, I want ask for more. I want to feel
his presence this close to me one last time.

Nang mag alas sais ay nag aya na akong bumalik, tahimik siyang nag drive at ako
naman ay nakatingin lang sa labas.

I will never forget how this day turned out. Kahit na ilang araw pa bago ang flight
nila ay kailangan ko ng sanayin ang sarili ko na wala siya.

Nang tumigil kami sa stoplight sa Townsquare ay nilingon ko siya at nagulat ako

nang makitang nakatingin na siya sa akin. He looks hopeful for some reason at alam
ko na agad kung para saan iyon.

"Don't look at me like that" Sabi ko.

"Like what?" Aniya at tinaasan ako ng kilay.

"Like you're hoping na susundan kita. Senri hindi pwede"

Ngumit siya at tinuon na ulit ang atensyon sa daan, bahagya niya ako nilingon "Wala
namang masasaktan kung umasa ako diba? Ako lang."

Bumuntong hininga nalang ako at umiwas ng tingin. Alam kong hindi niya intensyong
saktan ako sa sinabi niya pero hindi ko maiwasan pag kirot ng puso ko.

Tumigil kami sa parking lot ng Academy at agad kong tinaggal ang seat belt ko.
Ngunit bago pa ako makalabas ay naramdaman ko na pag pag hawak niya sa braso ko.
Nang nilingon ko siya ay sinalubong niya ako ng matamis na halik.
Napapikit ako at hinayaan lang siya.

" I wanted to feel your lips one last time" Aniya at hinimas ang pisngi ko.

Bago pa man tumulo muli ang mga luha sa mata ko ay mabilis na akong lumabas

ng sasakyan at tumabo palayo.

Dire-diretso ako sa pagpasok sa dorm, rinig ko ang tawanan nina Mia at Gray.
Natigilan sila ng pumasok sa kwarto. Alam kong namumugto pa ang mga mata ko kaya
hindi nila maiwasang magtanong. Hindi ko sila sinagot at nagmadaling mag palit ng
damit.

Pagkatapos ay humiga agad ako sa kama na naka harap sa pader kung saan hindi nila
kita ang mukha ko. Pinikit ko ang aking mata at tahimik na umiyak.

Carly Woodsen's Point of View

Hindi ko maiwasan sumulyap sa malaking oras sa living room ng Sinclaire Manor.

"Cain do you think I did the right thing?"

Sinulyapan ako ni Cain na kampanteng nakaupo sa sofa at naglalaro sa kanyang

cellphone. "Did what?"

"You know...tell Adrianna to break up with Senri" Kinagat ko ang labi ko at muling
sinulyapan ang orasan. It's already dark, magkasama pa kaya sila?

"In the end it's still her choice if she's going to do it or not" Aniya.

I hated using my abilities on the ones I love, but I want to use it on Adrianna
right now just to see if she's okay.
Naningkit ang mga mata ko sa kanya "Shouldn't you be happy? The girl you love is
free, wala ng hadlang"

Ibinaba niya ang kanyang phone at tinitigan ako ng mariin "Kung aalis rin lang
naman ako katulad ni Sen then wala ring silbi. I'm as broken as he is"

Hindi na ako nakasagot nang marinig ko ang

yapak papasok ng living room, sabay naming nilingon ni Cain at nakita si Senri.
Kinabahan ako bigla. Ano na ang nangyari? Are they finally over? Why does he look
so cold and emotionless? Walang bakas ng sakit sa mga mata niya.

"Si Papa?" Tanong niya.

"In his office" Mabagal kong sagot.

Nagsimula n siyang maglakad papunta doon at hindi na kami nagdalawang isip ni Cain
na sundan siya. Nakasalubong namin Si Rianne sa hallway at nagtaka siya kung bakit
kami naka sunod kay Senri kaya sumunod na rin siya.

Binuksan ni Senri ang pintuan sa office ng Papa niya.

Nanatili si Senri sa pinto at kami namang tatlo ay nasa likod lang niya. Napa angat
ng ulo si Tito Sander sa mga tinitignan niyang papel na naka kalat sa mesa at meron
pang malaking mapa, and there was a red marker next to it. Probably inspecting the
places the Black Hunters already attacked.

Yumuko si Senri. Napakapit ako sa braso ni Cain, ano ang kailangan niya sa Papa
niya?

"You've decided Senri?" Tanong ni Tito at napatayo.

Diretso ang tingin ni Sen sa Papa niya at tumango.

Nilingon kaming lahat ni Tito Sander at tumango rin "Wala na tayong kailangan pang
pag usapan pa dito. Kumain na kayo at magpahinga" Utos niya.

Sumundo kaming lahat. Sinarado ni Senri ang pinto at nagtama ang mata naming
dalawa.

Isang tingin palang ay alam ko na agad kung ano ang desisyon niya. Hindi ko inakala
na makikita ko muli ang ganong emosyon sa kanya, agad siyang umiling at naglakad
palayo.

Sinundan lang namin siya ng tingin.

"Adrianna did it" Bulong ni Cain.

-----------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------

Sorry for the long wait, sadyang nag sunod-sunod lang talaga ang school work kaya
nawalan ako ng time mag sulat. Natapos ko to ng maaga kasi wala kaming pasok ngayon
because of the typhoon. Stay Safe Guys!

=================

Chapter Forty-eight

Chapter Forty-eight

Chapter Song - Fix You by Coldplay (Boyce Avenue Cover)

"That's the thing about pain, it demands to be felt" - Augustus Waters

Paano mo ba malalaman na nasasaktan ka na?

Bigla mo nalang ba bubulungan ang sarili mo at sasabihin nasasaktan ka na? Itigil

mo na to dahil hindi mo na kaya?
It's not like that. Kahit gaano pa kasakit ang nararamdaman mo, ipagpapatuloy mo
parin ang buhay mo kahit anong mangyari.

They say Nothing's permanent. I knew that, I knew that from the start. I guess
hindi ko lang naisip na mabilis silang mawawala sa kamay ko. Sa buhay ko.

The three days turned into two then into one and the next thing I knew they're in
the next flight to London.

I never got a chance to say goodbye.

I regret it now. Sa huling beses na makikita ko sila, siya, ay hindi ko pa nagawa.

Stupid Adrianna.

I've got the proper closure from him and I guess that was enough.

I drag myself through the halls of Sinclaire Academy ngunit ngayon ay iba na
atmosphere para sa akin. The Academy wasn't the same without them.

Cain's loud laugh, Carly's secretive smirks, Si Rianne walang gawin kundi sawayin
si Cain dahil sa ingay and Senri's smile.

God. How I miss his smile. I miss him. So damn much.

I can't

compare this pain to anything.

Kahit na ilang beses ko pang kurutin ang sarili and tell myself everything is okay,
it's just wasn't the same. Wala na sila.

Last night I was staring at myself in the mirror, tinanong ko ulit ang sarili ko.
Do I know pain?
Inilapit ko pa ang mukha ko. Lifeless eyes and tearstreamed face. I finally stopped
crying but it was still there.

I was telling myself to be strong not to be okay. Dahil hindi naman magiging maayos
ang lahat. Time heals the wound, mine is still fresh. Bago palang.

I look at myself again. Yes I know pain.

That is pain.

Kahit na mukhang maayos ka sa paningin ng tao doesn't mean you're okay. Wala sila
sa sitwasyon mo. Kaya hindi ko sila hinuhusgahan kung madalas nila akong
tinitignan, alam nilang lahat ay nag transfer sa isang international school ang
Fearsome Four.

The news spread like wildfire. The Academy was in uproar dahil sa pag alis ng
Fearsome Four. Only limited information was given out.

No one knows where they are.

That's why they're staring at me. Akala nila ay alam ko, they're hoping that I can
give them information.

It has been a month and a half at hindi parin tumatahimik ang Academy.

Binuksan ko ang aking locker, maingay sa hall dahil katatapos lang ng klase.
Pawisan parin ako dahil nakakapagod maging partner si Mason sa hand to hand combat.
Ang walang hiya ay wala man lang konsiderasyon sa babae. Hindi nya at alam na ako
ang ka partner niya. He was aiming at me like I can dodge all of his attacks,

sa totoo ay sinasanay ko palang ang sarili ko. I wasn't ready to defend yet, ang
tanging nagawa ko lang ay umiwas.

Nilabas ko ang drawing notebook ako at pinasadahan ito ng tingin. The last thing we
learned is about Halcyons. Ang huling pag aaralan namin bago mag tapos ang klase
para sa bakasyon.
 Kinuha ko ang lahat ng gamit na iuuwi ko sa bahay at nilagay ito sa bag. Tanging
tinira ko lang ay ang school books, hindi ko naman iyan kakailanganin sa bakasyon.

"Carly's name was called in class today, sa attendance. Siguro ay nakalimutan ng

teacher na wala na sila dito sa Academy. I miss their presence. Kahit na malayuan
ko lang silang nakikita, iba parin talaga kapag na andito ang Fearsome Four" Rinig
kong sabi ng isang babae sa kaibigan niya nang dumaan sila sa likuran ko.

Napahawak ako sa pintuan ng locker.

Yeah, I miss their presence too. The Academy wasn't the same without them.

"Nakuha mo na yung sayo?" Masayang tanong ni Gray sa tabi ko, kagagaling lang kung
saan ng isang 'to. Bagong paligo at nakalugay ang mahaba niyang buhok. Her arm is
okay now. Nakakagalaw na siya ng maayos. Maligalig na ulit.

Tumango ako at sinarado ang locker.

"Oh? Anong average mo?" Nilakihan niya ako ng mata.

Nagkibit balikat ako "I don't know. Test scores palang ang nasa akin. Hindi ko pa
natitignan ang average"

Katatapos lang ng exam. Tinuon ko ang atensyon ko doon, it was my diversion for a
short time. I kept myself busy kahit na ano ang mangyari. It helps me keep my mind
off things na hindi kailangan alalahanin.

Hinigit niya ang kamay ko at hinila ako papunta sa malaking screen sa glass hall
kung nasaan naka slide show ang average at test scores ng bawat student.

May mga estudyanteng tinitignan ang isang screen. Nagtatawanan sila, siguro ay
nasiyahan sila sa kanilang grade. Ewan ko nalang sa akin.

Na deliver na ang report card sa mga parents namin. Hindi pa naman tumatawag si
Mama sa akin regarding my grades so I guess ligtas ako. Tinaype ni Gray ang
apilyido ko sa hallogram na keyboard at napanganga nalang ako dahil napaka high
tech pala ng mga ito. Limang screens ang na andito, two is occupied. May mga
estudyante ring tumitingin sa grade nila.

Nag appear ang mukha ko sa screen at mga basic information sa akin. Napangiwi ako
sa picture na naroon. Kinuha iyon noong unang buwan ko dito sa SA, mukha akong
gusgusing bata. Ni hindi pa ako nakangiti sa picture. Natawa muna si Gray sa
picture ko bago inspeksyunin ang aking grades.

"Who are you and what have you done to Adrianna?" Aniya at napanganga.

Tinulak siya para makita ng maayos ang screen. Nakalagay doon ang lahat ng test
scrores ko sa bawat subject at points sa combat. My average is 94.

"You aced the test in Vampire Class. What the f? Galing mo!" Halos mapa sigaw siya
at nahiya ako sa mga students na nasa hall dahil bahagya silang napantingin aa
aming dalawa.

"Na memorize mo ang lahat ng 'yon? Yung iba nga ay hindi ko kayang banggitin" Utas
niya at napailing.

"Your lowest grade is Combat,90. May extra points ka pa."

"I'm still working on my strategies" Sagot

ko at umiling. Siguro ay biased lang si Mason pag dating sa pagbibigay ng extra

grades.

"I watched you fight Adri, you're really good" Sinulyapan niya ako at tumango.

"Ni hindi ko pa nga natatalo si Mason sa isang session, ibig sabihin ay kailangan
ko pang mag training"

Gray snorts "That guys is a beast when it comes to fighting to it's legit na hindi
mo talaga siya matatalo."

"Girls talking about fighting? Well that's new" Nag materialize si Jake sa tabi
namin. Ang kanyang buhok ay mukhang hinangin ngunit maayos parin, he's laid back
presence is really calming.

"Hi Jake, Si Celeste?" Bati ko at tinignan pa sa likod niya kung nadoon si Celeste.
I've gotten really close to the both of them lately. Kahit na minsan ay iniiwasan
kong tignan si Jake dahil magkamukha sila ni Senri.

Tinanong ko siya noon kung bakit hindi siya kasama sa pag alis ng apat, he's a
Sinclaire. He bears the name of the most powerful pureblood family, ibig sabihin
'non ay dawit siya. He only shrugs, his family is part of this madness but not him.
Pangalawa lang ang pamilya siya and the Hunters wanted the first, which is Senri's
family.

The attacks grew. The Hunters association and Protectors are already fighting off
the rogues, mas lalo pang lumala dahil sa pag alis nila. Mason told me the Black
Hunters went ballistic when they learned the Purebloods son wasn't in Hangrove
anymore. Sabi niya ay hinahanap sila ngayon but he's definite na hindi sila
magkakaroon ng lead. Mason's team was the one leading them to a wild

goose chase. Alam kong ginagawa niyang pass time itong trabaho niya and he's having
fun.

Mas marami pang supernatural creatures ang nadadamay, even Humans but Mason told me
they've got the situation under control. The Sinclaire's and Protectors are making
ammends with the downworlders dahil sila ang recent victim.

"Paalis na 'yon, naghahanda na ng gamit ngayon. She told me to give you this"
Aniya at inabot sa akin ang isang nakatiklop na papel "Sabi niya magpaalam siya
mamaya sayo bago dumiretso ng airport"

Tinanggap ko ang papel "Ikaw? Dito ka lang sa Hangrove?"

"I'll drive back to Rosehill bukas, sa isang araw pa ang flight ko. Sasabay si Yna
kay Cel so I'll be alone. Uuwi ka sa inyo?"

"Ano pa ba? Bahay lang naman namin ang tanging mapupuntahan ko"

Humalakhak siya "I'll see you guys later. Mag aayos pa ako ng gamit" Kinawayan niya
kami at tinalikuran na.
"It's so freaky how he looks so much like Senri" Ani Gray at sinundan ng tingin si
Jake.

Hindi nalang ako sumagot.

"Do you really have to do that here?" Tanong ko kay Mason nang makita ko siya sa
kwarto. Nauna pa sya dito kaysa sa akin.

I'm thankful that Mason is always with me. Hindi niya ako iniiwan, he's concerned
about my state right now. Natakot ako noon na makasagabal sa trabaho niya but he
doesn't care. I cried when he told me that. Para bang maramdaman ko lang na may
nandito para sakin ay naiiyak na ako, I'm really vulnerable.

Para akong bomba na isang kalabit lang ay sasabog na.

Nagbabasa siya ng isang makapal na libro sa

kama ko. Naka cross pa ang kanyang paa at walang damit.

"Ang lamig lamig tapos shirtless ka" Utas ko at nilapag ang aking gamit sa study
table. December na, kulang nalang ay mg yelo dito sa Hangrove sa sobrang lamig.
Heater na ang ginagamit namin at hindi aircon, doble na rin ang patong ng damit ko
dahil hindi ko kaya ang klima.

Sinulyapan niya ako galing sa binabasa niyang libro at tinaasan ako ng kilay "Bakit
ba?"

"Bakla" Sabi ko nalang at umupo aa upuan ng study table.

"Kung maka bakla naman 'to. Nakikita mo ba 'tong abs ko? Pahawak ko pa sayo, e."
Aniya at ngumisi.

Inirapan ko siya. "Kadiri ka, bakit ka ba kasi nandito? Wala ka bang kwarto?"

"This is classified information, bawal makita ng kahit sino kaya dito ko binabasa
dahil ikaw lang naman ang makakaalam" Inangat niya ang libro.
"Okay lang kahit malaman ko?"

Nagkibit balikat siya at bumalik sa pagbabasa "Ikaw lang naman e."

Lumapit ako at tumabi saka kanya, ramdam ko ang pagdikit ng balat namin, umusog
siya ng konti para makaupo ako ng maayos. Sinilip ko ang binabasa niya "Ano naman
yan?"

"A book that contains information about the Red Cirlce"

Tinaasan ko siya ng kilay. Red Circle? Never heard of 'em.

"Ang pinaka magaling na grupo ng Hunters, we're not definite if they play on the
good side or bad pero alam ko ayaw nilang makisali sa gulong 'to" Pinakita niya
sakin ang itim na cover ng libro at tinapik ito "Dito naka record lahat ng attacks
and battles na involve

sila. The weapons they used at kung anu ano pa"

Pansin ko ang pagliwanag ng mata niya nang sinasabi na sakin 'to.

"You idolize them" Wika ko.

Tumango siya "They're the greatest team of Hunters, ni hindi pa pwedeng maitapat
ang team ko sa kanila"

Mason's team was already beyond normal. Maituturing nang isa sila sa pinakamagaling
na group ng Protectors, the Association wouldn't consider their help if they
weren't.

"Sabi mo classified info, ano ang kailangan mo sa kanila?"

Bumuntong hininga siya at tinignan ako "Nalaman namin kung paano ang pattern of
attacks ng rogues, kaya nauunahan na namin sila" Binuksan niya ang libro at
pinakita sakin ang guhit ng iba't ibang klaseng kutsilyo. "You know about the
Lycanthropes right? Kailangan namin makahanap ng paraan para matalo sila. They're
hybrids, hindi sila ganon kabilis na mapatay. My team is trying to negotiate with
the Red Circle for informatiom about the Lycans at kung ano ang weapons na pwedeng
gamitin sa kanila."

Ilang linggo narin ang lumipas nang lumabas ang existance ng Lycans, umaatake sila
kasama ang rogues. Sabi nila delikado raw ang mga Lycanthropes, dahil may
uncontrolable bloodlust sila kumpara sa Vampires na pwede pang ma-control. Alam na
alam na ng Hunters kung paano patayin ang mga Rogues yet nangangapa pa sila pag
dating sa Lycans. Those creatures are stronger, meaner, and faster.

Iniisip ko palang na ganong creatures ang makakapatay sa kanila ay natatakot na

ako.

They're in a safe place. Kailangan panatag ang loob ko. Walang mangyayari sa
kanila.

"Yung binigay

ko sayo. Inagatan mo 'yon at palagi mong dalhin, hindi natin alam kung kailan
susulpot ang mga iyon"

Tumango ako. Noong isang linggo ay binigyan niya ako ng Damascus Knife pagkatapos
ng combat session namin. Noong una ay natakot pa akong hawakan, hindi ako sanay
humawak ng mga ganon. It's knife for fucks sake! Kitchen knife palang ang
nahahawakan ko!

Sabi ni Mason ay tuturuan niya ako sa Knife throwing, hindi naman ako maka tanggi
dahil alam kong makakatulong ito sakin and I still need a diversion.

Mahirap man ang training na ginagawa ko at least natatanggal nito sa isip ko ang
mga hindi kailangan isipin.

I'm all in. I need it.

"All of this is so fucked up" I groaned.

Tumawa si Mason. Pinahinga ko ang ulo ko sa balikat ka. Bakit ang init ng katawan
nito? Walking heater?
"Binuksan mo na ba yung binigay niya sayo?" Marahan niyang tanong.

Umiling ako at kinagat ang aking labi.

The day after they left, may inabot siya sakin na isang leather book. It was
wrapped with a red ribbon at my pulang rosas pa. Sabi niya ay galing kay Senri, it
was a belated birthday gift. Ibibigay daw dapat niya ito noong araw na ang break
kami but everything turned upside down, not the way he wanted kaya hindi niya
naibigay. Sabi ni Mase ay pinasabi at pinaabot lang sa kanya and he left.

Kahit na higit na isang buwan na ang nakakalipas, hindi ko parin magawang buksan
ito. Ayoko. Alam kong maiiyak na naman ako kapag nakita ko ang laman.

"Speaking of bukas, may ibinigay pala si

Celeste" Tumayo ako at dinukot sa aking bulsa ang papel.

Sulat kamay no Celeste ito. Alam ko ang sulat kamay niya dahil minsan ay
nagpatulong ako sa homework namin.

"Anong nakalagay?" Tanong ni Mason at tinignan ako.

"The Third Dimension, page 4. Quote" - C. Patridge

Binasa ko ito ng malakas at kumunot ang noo ko. Ano 'to?

"The Third Dimension? Diba yun yung librong binabasa mo nung isang linggo?" Ani
Mason.

Kinuha ko yung libro sa book shelf at binuksan ito sa page ito aa page four kung
aaan nakalagay ang isang quote galing sa author.

"The eyes are the windows of our soul"

"Tingin mo anong ibig sabihin niya dito?" Tanong ko kay Mason at inangat ang libro.

Nagkibit balikat siya "You know Celeste, she likes messing with people" Tumayo aiya
at uminat then falls back on the bed again. I roll my eyes at him, ibinalik ko na
ang libro sa shelf but the thought was still with me. Ano namang ang trip 'nong
isang 'yon?

"Ngayon ang flight nya, e. Alam kong hindi aalis iyon ng walang paalam"

Tumango nalang ako at inayos ang mga naka kalat sa gamit sa aking study table.

Nakatingin lang si Mason sa akin, he's lying on his stomach at nakayakap sa unan.

"You had any dreams lately?" Tanong niya.

Umiling ako. I haven't been dreaming about weird thinga since last month. Ang
pinakahuli ay iyong bulaklak.

Hindi naman ako nagtaka, It the was least of my worries right now.

Bago mag dinner ay sinabihan ako ni Jake na nasa hall raw si Celeste, naghihintay
sa akin. Iniwasn ko si Mia at Gray sa table para lumabas.

"What's with the quote?" Pag bungad kong tanong sa kanya.

Naka skinny jeans, simpleng puting knit sweater at flats siya. Not really her
usual style. Madalas ay puro dresses at heels ang suot nito, kung magpapantalon man
siya at naka wedge or heels parin siya. Her style was edgy and very chic. Siguro ay
mas komportable siya sa pag travel kung ganyan ang suot kaya hindi na ko nag
tanong.

"Wag mo nang pansinin 'yon. I was just messing with you. To keep you thinking of
something. Masyado ka kasing seryoso." Humalakhak siya at tinapik ang balikat ko.
Napa irap nalang ako. Tumawa na naman siya sa aking reaksyon "I'm heading to
Romania, medyo matagal rin tayong hindi magkikita"

Niyakap niya ako at niyakap ko rin siya pabalik.

"Hindi ko na papatagalin 'to. Baka maiwan pa ko ng eroplano" Pinisil niya muna ang
pisngi ko bago bumitaw.

"Bye" She waves and turns her back to me, her auburn hair bouncing as she walks
away.

The eyes are the windows of our soul...

Kumunot ang noo ko dahil biglang pumasok sa isip ko iyon. Celeste can be very
cryptic when it comes to words, she's as secretive as Carly.

"Celeste!" Sigaw ko. Hindi pa siya nakakalayo sa akin. Nilingon niya ako at
tinaasan ng kilay.

Napakunok ako but I kept my face neautral.

"Mag iingat ka" Binigyan ko siya ng matipid na

ngiti.

She smiles back "Ikaw rin Adri, danger is lurking around in the dark. You'll never
know when it's going to attack" at tuluyan ng umalis.

Celeste's eyes are light.

Those eyes. They were darker. The same shade as mine.

 Carly Woodsen's Point of view

"You hungry Carls?" Tanong ni Cain habang nilalantakan ang isang box ng pizza.
Umiling ako at sinimangutan siya. I'm not hungry.

"If we're going to travel then let's make the best out of it. Let's go to France
next" Ani Rianne na kanina pa nakatutok sa phone niya.

"Hindi tayo nagbabakasyon, we're traveling for the sake of our safety Ri" Bagot
kong sagot at umirap.

"Damn right" Ani Cain na puno pa ang bibig ng pizza. Napangiwi ako.

He's such a pig.

"I'm bored" Bumuntong hininga ako at niyakap ang unan. Nilingon ako ni Rianne
galing sa kabilang kama.

"Ate least hindi nila tayo pinagbawalan gumamit ng wi-fi or I will be dead by now"
Aniya.

"Kailangan nga lang palitan ang lahat ng accounts at i-deactivate ang dati. Hassle"
Utas ni Cain at dumayo sa ref para kumuha ng maiinom. Binato niya ako ng isang bote
ng tubig at tinanguan ang pinto.

"You should go talk to him"

Biglang ibinaba ni Rianne ang kanyang cellphone at tinignan kaming dalawa "If he
doesn't want to be bothered then let's leave it to that."

Umiling ako at nilingon

ang saradong pinto "Hindi ako sanay na hindi niya tayo kinakausap"

"Nasanay ka na noon, sanayin mo ulit ang sarili mo ngayon. Gustuhin man natin o
hindi, the old Senri is back" Aniya at bumalik sa kanina pa niya pinagkakaabalahan.

Kinagat ko ang labi ko at tinignan si Cain. I gripped the water bottle at lumabas
ng kwarto.

Tinahak ko ang tahimik na hall ng mansyon naming ito. Matagal nang walang nakatira
dito dahil matagal na kaming hindi nakakauwi ng London, hindi rin naman kami
magtatagal. We're already booked to travel tomorrow morning to Romania. Sa
Sinclaire Mansion naman kami tutuloy.

Good thing we're already accustomed to traveling, kung hindi ay mahihirapan kami sa
sitwasyong ito.

It was hard to leave everything behind but we had to do it for the sake of everyone
around us.

Ngayon lang ako na homesick ng ganito. It's hard to adjust, hindi lang sa lugar
kung nasaan kami ngayon kundi sa mga tao na nakapaligid sa amin. Bantay sarado
kami, all of our accounts were deactivated so no one can track us. We left no clue
behind, hindi ni kami ina-update sa kung ano na ang nangyayari sa Hangrove.

Mas malayo kami sa gulo ay mas maayos.

Walang nangahas na bumanggit ng kung ano man ang balita sa Hangrove hangga't nasa
kwarto si Senri. He stays quiet ngunit alam ko kung ano ang nararamdaman niya.

The mysterious stares and the monosyllabic answers were back. He won't talk unless
spoken to, at madalas ay gusto niyang mapag-isa.

He's been training with Lenix for the past month. He was the

top Protector next to Mason's Father. Sabi niya ay maganda raw iyong maging
diversion ni Senri, hindi ako sang ayon ngunit hahayaan ko nalang. He needs it.

He needs something to keep Adrianna off his mind.

Rinig ko ang tunog ng sunod-sunod na pag suntok. Humilig ako sa pintuan at

pinanuod ang kanyang walang humpay na pag galaw.

"Ilang punching bag na ang nasira mo?" Tanong ko at tuluyan ng pumasok sa loob ng
gym. Umupo ako sa gilid ng ring at inilapag ang bote ng tubig sa aking tabi.

Tumigil siya at nilingon ako. Naghahabol pa siya ng hininga at pawis na pawis ang
kanyang katawan. He was wearing a wife beater and sweatpants, kaya bumakat ang
kanyang katawan dahil sa pawis. Nakapamaywang siya at tumingala.

"What are you doing here?" Inabot ko sa kanya ang tubig ngunit hindi niya ito
pinansin kaya ibanaba ko nalang ulit ito.

"Checking on you" Kibit balikat kong sagot.

Bahagya siyang ngumisi "It's been a month Carls, it's safe to say that I won't kill
myself"

"I won't take any chances Senri" Sinamaan ko siya ng tingin "Sabi ni Den ay lumabas
ka raw ngayon ng walang paalam, you know--"

"It's dangerous. I know. I'm not a kid para ulit-ulitin mo sa akin 'yan"

"But you kept doing it" Mariin kong sabi "Ano nalang ang sasabihin ni Tito? Nag
rerebelde ka? Bakit ngayon pa? Hunters are after us Senri, now is not the time to
be reckless. Bilang dapat ang lahat ng galaw natin because one wrong move, we could
be found"

Tinalikuran niya ako at sinuntok ng isang beses ang punching bag. Naka lapat lang
ang kaliwang kamay niya dito at hindi parin ako hinaharap.

"It's okay to be reckless. To risk my life. I've got nothing to lose anyway, my
life was already taken away from me"

Tumayo ako, bago pa man ako makapag salita at hinarap niya ulit ako at mariing
tinignan.
"Just leave please"

Inayos ko ang sarili ko at pinigilang mag salita ng kung ano man ang pwedeng
lumabas sa bibig ko sa segundong iyon.

"We are off to Romania tomorrow, ayusin mo na ang gamit mo" Ang tanging nasabi ko
at lumabas na.

Tatlong oras ang byahe paputang Romania galing London, puno ng Protectors at
iilang Hunters ang private plane na sinakyan namin. I felt uneasy. Buti nalang
kasama ko si Cain or else I'll go mad.

Tulog pa ang walang hiya sa tabi ko, Si Ri naman ay tahimik na nakatingin sa labas
ng bintana, habang si Sen naman ay may nakasalpak na earphones sa kanyang tainga.
Kahit na walang earphones at binabalewala niya kami.

Nag land na ang eroplano sa Henri Coanda International Airport at mabilis kaming
pinapasok sa sasakyan para hindi agaw atensyon. Niyakap ko ang sarili ko sa lamig,
Winter na at ngayon nalang ulit ako naka experience ng snow kaya ilang patong na ng
damit ang suot yet I'm still cold. Hinigit ni Cain ang kamay ko at hinipan ito, it
feels warmer now.

It took twenty minutes bago kami makarating sa Sinclaire Mansion.

I gaze at it in awe, halos ilang taon na ring hindi nakita ito.

Memories of our childhood flashed in my mind. Masaya ngunit malungkot na rin dahil
hindi na kami kumpleto. The Fearsome Four is missing one member.

Inakbayan ako ni Cain nang pumasok kami. He was smiling like a retard, dahil isa
ang Romania sa pinaka paborito niyang lugar.

The Sinclaire Mansion brings back a familiar feeling. The feeling of home.

We haven't been here for two years now, Senri doesn't want to dahil marami ang
nakapagpapaalala sa kanya ng bahay na ito. Memories he doesn't want to remember.
But now he has no escape, the memories will crash back down on him.

Ipinasok na nila ang mga bahage namin, may iilang katulong na bumati sa amin nang
pumasok kami sa loob. Nilingon ko si Senri ngunit ang mata niya at nakatuon sa kung
sino man ang nakaupo sa sofa sa malawak na living room.

"Vera" Gulat na sabi ni Cain.

Vera? Ano ang ginagawa niya rito?

Tumayo si Vera at mariin kaming tinignan. She looks determined.

"You've made a wrong descision."

=================

Chapter Forty-nine

Chapter Forty-nine

"The Secret of change is to focus all of your energy, not on fighting the old, but
on building the new" - Socrates

Chapter Song: Painting Flowers by All time low

Adrianna Walter's Point of View

"Mase, wala ka bang bahay?" Pambungad na tanong ko sa kanya nang lumabas ako ng
kwarto. Ilang araw na ang nakalipas nang umuwi ako dahil bakasyon na. Puro damit
lang naman ang dala ko, halos iniwan ko lahat sa dorm, hindi na rin ako nag unpack
dahil isang duffle bag lang naman ang dala ko.

Madalas ring nandito sa bahay si Mason, wait scratch that, hindi madalas actually,
palagi siyang narito. Kulang nalang ay magdala siya ng sariling aparador niya para
sa damit. Doon siya sa kwarto ko natutulog at tabi kami sa kama. Kaya nga
nalalaglag ako tuwing gabi, ang kulit kasi niya matulog! Nasasapak ko nga tuwing
gabi para magising at umurong, hindi na kasi ako makahiga ng maayos.

Ngayon ay doon siya sa bahay nila natulog at ngayong umaga lang siya pumunta sa
bahay.

"Bakit ba? Inaano ba kita? Nakaupo lang naman ako ah? Tita si Adri inaaway ako!"

Parang bata talaga 'to. Kung hindi lang siya, kanina ko pa siya nasapak.

Napailing naman si Mama na sumilip galing sa kusina at bumalik rin agad. Si Andy
naman ay gumapang paakyat sa hita ni Mason at doon umupo.

"Bakit mo inaaway si Kuya?" Inosenteng tanong sa akin ni Andy.

"Hindi ko siya inaaway" I roll my eyes and slumped back on the sofa.

"Hayaan mo na yan Dy, meron ata" Bulong ni Mason sa kapatid ko na rinig na rinig ko
naman.

"Tss. Tigilan

niyo nga ako"

Parehas silang tumawa "Bakit ba ang init ng ulo mo?"

"Hindi naman eh!"

"O? Anong tawag mo dyan? Tinatanong kita, sinisigawan mo na ko" Nangingiti niyang
sabi.

I purse my lips at binato siya ng unan, sinigurado ko munang nasa tabi na niya si
Andy para hindi matamaan. Nakakainis 'to! Kung pwede lang hindi na siya papasukin
sa bahay gagawin ko na, mas tahimik ang buhay ko.
"Pupunta si Mia mamaya diba?" Pag iiba niya ng topic.

Nag aya si Mia na mamili ng kung anu-ano mamaya sa Town Square, hindi niya raw alam
kung sino ang pwede niyang kasama dahil busy si Gray. Next time nalang raw siya
makiki join. Pumayag naman ako dahil wala rin naman akong gagawin at basta ililibre
nya ako ng pagkain. Inaya ko rin si Mason pero hindi siya sasama, aniyay marami pa
siyang gagawin. Pero palagi namang nakatambay sa bahay. Baliw rin eh no?

"Delikado na talaga lumabas ngayon ano?" Ani Mama. Sa local news kasi itinigil ni
Mason ang channel at sakto namang pinapakita ang latest attacks, which happened
yesterday.

Napa iling si Mason "Kaya ikaw Anna, kung wala kang gagawin dumito na nalang sa
bahay" Aniya.

Tumango naman si Mama at binuhat si Andy "Oo nga naman anak. Wala naman palagi si
Mason sa tabi mo para protektahan ka. Hindi natin alam kung saan basta bastang
lumalabas ang mga rogue na 'yan"

Padami na ng padami ang mga attacks. Pati ang mga connected Towns nadadamay na
rin, mas mataas parin ang attacka sa Hangrove dahil mas malaki ang populasyon dito.
Pati ang Warlocks at Witches

nakisali na rin, may mga nagpa patrol na rin sa lugar nila para mataan ang mga
rogues at ireport ito sa mga protectors na narito sa Hangrove.

The whole Pyramid is in chaos. Marami nang nag aaway na realms dahil nadadamay ang
mundo nila sa gulo na ito na mga Vampires raw ang nagsimula, natatakot na nga ako.
Carly's prediction is slowly coming true. Baka dumating sa punto na war na ang
kahihinatnan nitong lahat. I hope not.

The Council is doing everything they can to keep tabs on everything at ma kontrol
ito but it's not enough. Masyado silang marami, masyado silang malakas. It was like
they're trained. May mga gabi na tahimik ang buong lugar dahil walang attacks at
meron rin namang halos mag shower na sila sa dugo dahil sa sunod sunod na pag
atake. I've had enough seeing dead bodies, thank you very much.

I know they attack when ordered. Sa galit na rin ng mga Black Hunters dahil nawala
ang target nila na parang bula, mas lalong dumami ang attacks. Mas takot ang lahat
tuwing full moon, because that is when the Lycans attacks with the rogue. Double
the trouble. The death rate goes higher.
They won't stop and things will get worse until makuha nila si Senri.

I'm scared, really scared. Paano kung isang araw tumigil na ang lahat ng ito at
nasa kanila na pala ang matagal na nilang inaasam?

What's going to happen next? World domination or world peace? I doubt the latter.

Hangga't sa hindi nila nakukuha ang gusto nila, mas lalong lalala ang sitwasyon.

Alas kwatro na nang dumating si Mia. Nakahilata lang ako sa sofa nang pinapasok
siya sa bahay ni Mama. Typical teenage girl tuwing bakasyon. Agad akong nag palit
ng damit habang ine-entertain siya ni Andy sa labas. Kinagat ko ang labi ko at
tinignan ang kutsilyo na bigay sa aking ni Mason na ngayon ay nakapatong lang sa
dresser ko. Tinatago ko naman ito tuwing wala ako sa kwarto, baka kasi mapaglaruan
ni Andy.

Nagdadalawang isip ako kung dadalhin ko ba o hindi. Sa Town Square lang naman ang
punta ko at kasama ko si Mia, what's the worst that could happen? Iniwan ko nalang
ito ay lumabas na.

Maraming tao sa Town Square compared sa normal na araw lang. Magpapasko na kasi
kaya maraming namimili, nilakad lang namin ni Mia papunta dito dahil wala naman
kaming sasakyan at umalis na si Mason.

"I feel less safe with all of them lurking around" Mia whispered when we passed by
another protector carrying a big gun. Napailing ako, she's right. Nagkalat na ang
mga protectors kung saan-saan ngayon. They say it's for our safety but I think
otherwise. With them holding big guns doesn't make me feel protected. Pinapaalala
pa nga sa'kin nito ang sitwasyon ngayon.

Nagkalat rin sila sa Academy kaya siguro nasanay na akong makita sila. Hindi na ako
magugulat kung kasama nila dyan si Mason ngayon, ganyan rin kasi ang outfit niya
nung umalis siya kanina.

"Bibili ako ng pang regalo sa inaanak ko" Aniya.

"Kawawa ka naman" Natatawa kong sagot. Buti nalang ako walang inaanak, wala na
ngang laman ang bulsa ko kundi kitkat dadagdag pa sila.

Kung saan saan kaming shop pumunta ni Mia,

may mga toy shops rin naman dito kung saan kami nagtagal. Dahil puro bata naman raw
ang inaanak niya. Nag stop over muna kami sa La Patisserie para kumain then larga
na again.

Nakakatuwa kasama si Mia. Ngayon nalang kasi ulit kami nakapag bonding ng ganito
dahil laging MIA siya sa Academy, ewan ko ba kung ano ang pinagkakaabalahan nito sa
buhay.

"Mia pwedeng mag apply bilang inaanak mo?" Biro ko sa kanya nang pumasok kami sa
loob ng Candy Wonderland.

"Baliw, para sa mga bata 'tong bibilhin ko. Dalaga ka na!"

Napailing nalang ako at nilibot ang buong shop, marami ring tao lalo na bata.
Maraming nagtatakbuhan, may dala dalang pack ng mga candy at chocolates. I smiled.

This shop brings back memories.

"Huy! Nangingiti ka dyan?" Natatawang tanong ni Mia na nakaharap sa isang shelf na

puno ng jelly beans.

"Wala, wag mo na nga lang akong pansinin" I wave my hands in a dismissing gesture
at inilingan niya lang ako.

Ang tagal rin ng inabot ng chocolates na binigay sa akin ni Senri, sure talaga
akong mauubos ko yun. Sa takaw ko ba naman sa matatamis.

"Ano nga palang meron dyan sa bandage mo sa kamay?" Biglang tanong ni Mia sa'kin ng
hindi ako nililingon.

Umiling ako "Wala 'to. I think I'm allergic to something kaya parang nagka rash."
Nagkibit balikat ako " Tingin ko talaga allergic ako kay Mason"

"Allergic ka a gwapo?" Tumawa siya.

"Allergic sa kumag" Pagtatama ko sa kanya.

Hindi naman talaga yung kamay ko yunv may rash. Yung palapulsuhan ko. Hindi ko
alam kung ano ang meron pero basta basta nalang siyang kumikirot. Kaya ko nilagyan
ng bandage para hindi ko palaging

kamutin, naiirita kasi ako. Binili na ako ni Mama ng rash cream pero wala paring
effect. Tingin ko talaga allergy 'to.

It doesn't get in the way of my drawing kaya wala rin lang sa akin. Kumikirot lang
naman, walang sugat or kung ano. Sabi rin ni Mama gagaling rin daw.

"Oh Sorry!" Na out of balance ako nang makabangga ko ang isang babae. Nalaglag ang
lahat ng dala niya, she's carrying a boxes of chocolate kaya tinulungan ko siyang
pulutin ang mga ito.

Pinigilan ko ang sarili ko na suminghap nang namataan ko ang isang golden

butterfly knife na kasama sa mga nalaglag na gamit ng babae. Why does she carry
this thing around? For safety siguro?

"Sorry" Sabay naming sabi. Ibinalik ko na sa kanya ang mga nalaglag.

May humigit sa braso ko at nakita kong si Mia ito. Halata ang gulat sa mga mata
niya.

"H-halika ka na Adri, labas na tayo"

Nagpatianod ako sa hila niya palabas ng Candy Wonderland. Nilingon ko pabalik ang
babaeng nakabangga ko at nakita kong nakatingin siya sa akin with curiosity in her
eyes.

She is really beautiful, soft brown curls falling on her back and her luscious
green eyes were still staring back at me. Naka all black outfit siya, yakap na niya
ang mga box ng choclates na kanina ay nalaglag and I can see the knife in her hand.

Umiling siya at umiwas na ng tingin.

Binawi ko ang braso ko kay Mia. We're three shops away from Candy Wonderland.

"Bakit ka ba nagmamadali?" Tanong ko at hinimas ang braso ko, medyo napa

higpit ang hawak niya.

"Kilala mo ba kung sino 'yon?" She exclaims looking frantic.

"Umm No?" Bakit ba ganyan nalang ang reaksyon niya? Sino nga ba yun?

"That was Astrid"

Who's Astrid? Never heard of her.

"Nevermind" Aniya at yumuko. "Ignore what I said. Tara na! Uubusin ko na yung mga
nasa listahan ko baka abutin pa tayo ng dilim" at naglakad na ulit kami.

I noticed Mia look back at the shop at nangunot ang kanyanh noo "I wonder what she
's doing at a Candy shop" Bulong niya.

Ginabi na kami sa pamimili. Nilibre na rin ako ni Mia ng dinner, mabuti nga at
hindi punuan ang mga resto, medyo kumonti na kasi ang tao. Unti-unti nang nawawala
ang mga locals sa daan kapag palubog na ang araw dahil iyon ang abiso sa amin, ang
wag lumabas tuwing gabi dahil hinid namin alam kung saan aatake ang rogues. Mahirap
na kung maabutan pa sa daan. Habang kumakain kami ay tinawagan namin si Gray para
manginggit, syempre nainggit ang gaga.

Maghihiwalay na kami ni Mia sa dulo ng Town square. Palabas na kami nang biglang
tumunog ang cellphone ko.

"Ay Itay napatawag ka! Ano pong kailangan niyo sa magandang dilag na tulad ko?"
I hear him snort then laugh "Asan ka na?"

"Pauwi na po" I rolled my eyes, tuwing nasa labas ako siya ang nauunang mag tanong
kung nasaan ako at anong oras ako uuwi.

"Mag ta-taxi ka?"

"Opo" Diretso kong sagot. Actually maglalakad lang ako but I can't tell him that.
Baka masermonan pa ako sa gitna ng daan.

"Stop doing that" Aniya.

"Doing what?" I feigned innocence ngunit

alam ko talaga kung ano ang tinutukoy niya.

He laughs "Fine. Sige na, magiingat ka"

"Yes po"

"Adrianna" He said in a warning tone.

"What?" Tumawa ako.

"I'm serious. Mag iingat ka"

" 'To naman! Masyadong seryoso, dude magpapasko na! live a little!"

I can imagine him shaking his head right now. Natawa nalang siya at binabaan ako.
"Ihahatid na kita" Ani Mia.

"Nako wag na! Maglalakad ka ulit pabalik"

"Hindi ayos lang" Ngumiti siya at nagalakad na kami palabas ng Town Square.

Papalapit na kami sa street namin nang bigla akong kinalabit ni Mia. Nasa daan na
ang mga pinamili niya and looks at me with apologetic eyes.

"I'm sorry Adri"

Hindi na ako nakapagsalita dahil tinakpan niya ng puting panyo ang ilong ko and
then everything went black.

Ang tahimik and my body is aching...what the hell?

May nakatakip sa mata ko kaya wala akong makita, ni hindi ko rin ma sense kung may
presence ba na malapit sa akin dahil sa katahimikan. Where am I? Am I dead?

I can't move my hands and my feet. I'm tied up. Kumikirot ang palapulsuhan ko at
ang sakit ng katawan ko. Fck. Ano ba ang nagyayari? Bakit ako nakatali? Oh my god!
Na kidnap ba ako! Shet!

Now I'm regretting leaving the knife at home, magagamit ko iyon sa sitwasyon na
'to!

Bakit ba ako kinidnap? Wala naman akong pera! Maganda lang ako!

Nag simula nang mamuo ang mga luha

sa aking mata. Paano ako makakalabas dito?

 Ramdam kong may nakatali rin sa bewang ko kaya hindi talaga ako makagalaw, feels
like I'm tied to a chair. Nagsimula na akong mag dasal, tuloy tuloy na rin ang pag
agos ng luha ko.

Bakit ganito ang kinahinatnan ng gabing ito? What did I do wrong? Sinamahan ko lang
naman si Mia...shit.

Si Mia!

Ayokong isipin na siya ang may gawa sa akin nito. Mia is a sweet girl and she's my
friend, she can't do this. I refuse to believe it.

Nagsimula ng mag swimming ang mga worst case scenario sa isipan ko. I'm gonna die.
I'm gonna die. I'm gonna die!

Napahikbi ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ay kalabog nito. I jumped in
my seat. Rinig ko ang mga yapak na papalapit sa'kin, I bit my lip to prevent myself
from screaming when a hand touched my face. I can hear labored breathing and it's
scaring the death out of me.

Bigla nalang ako nitong sinampal causing me to cry out in pain.

"Tell me where they are!" An angry voice demanded at my face. Hindi ko makasagot
dahil nasa pagitan ng palad niya ang bibig ko. Impit ang pag iyak ko at feeling ko
hindi na rin ako makahinga ng maayos.

Hindi ako sasagot. Ayokong sumagot. Hindi ko sasabihin ang impormasyong nalalaman
ko, I won't let that happen. I won't betray them! Ayos nang masaktan ako, wag lang
sila. Their life is more important than mine.

"Alam kong alam mo kung nasaan sila, you're close to them. I watched you for so
long kaya sumagot ka!" Muli niya akong sinampal, lumagapak ako sa malamig na sahig
kaya mas lalong lumakas ang iyak ko.

My head hurts.
"It's such a shame to waste a pretty girl like you" Aniya at binitawan ako. Gusto
kong gumapang palayo, I know I can't walk in this state. I just want to vanish and
transport to somewhere else. Gusto kong umuwi! Ayoko dito! Ayoko dito!

"No wonder he likes you, you look just like the other one" I heard bitterness in
his voice at malalim siyang tumawa.

Nahimasmasan ako nang marinig ko muli ang pagkalabog ng pinto ngunit patuloy parin
ang pag agos ng luha.

Nakahiga ako sa sahig at hindi makagalaw, I hit my head and now I can feel the
blood flowing on my forehead. Pati ang braso ko masakit na rin dahil sa lakas ng
impact. Nahihilo na ako at hindi ako makahinga.

Lumipas ang ilang minuto ng katahimikan, tanging pag iyak ko lang ang naririnig ko.

I cringe when I hear a loud bang and noises outside. A series of loud bangs
ensued, natatakot na ako. Those were gun shots.

My body went alert and frantic when I heard the door open again. Oh my god. He's
going to shoot me! Babarilin niya ako!

I cried harder at pinilit kong gumalaw, pilit akong pumiglas sa mga tali ngunit
wala itong silbi. Nasasaktan ko lang ang sarili ko.

"Shhhh...."

I stopped struggling when I heard a new voice. Biglang nawala sa pagkakatali ang
mga kamay at paa ko, soft hands lifted my face and lied it down on something soft
and warm. Nawala na rin ang nakatakip sa aking mata but I don't have the strength
to open my eyes anymore.

"I'm going to get you out of here"

That voice. I know who it belongs to. Kilalang kilala ko.

I couldn't move at mas bumigat pa ang pag hinga ko. I tilted my head ngunit lalo
lang sumakit ang ulo ko kaya napahikbi ako. The tears kept flowing down, wala na
akong kontrol sa katawan ko. I feel so tired and my body hurts all over.

I felt soft lips on my temple and a warm hand holding mine "Stay with me princess,
keep breathing. I'm going to get you out of here so stay with me okay?"

Naramdaman ko ang mainit na mga luha na tumulo sa mukha ko. It's his tears. He's
crying.

I managed to tighten my hold on his hand and shut my eyes tighter. Mas lalong
bumigat ang paghinga ko.

I feel so tired...

For the second time this day I surrendered myself to darkness.

-----------------------------------------------------------------------------------
---------

Posted na po ang side story ng SA, entitled 'The Elites'. It's the story of Carly,
Cain, and Rianne. The POV shifts from Carls, then Cain, and Riri tapos balik na
naman. May nag request noon na gawan ko sila ng story and I've had some ideas of a
while kaya naisipan kong ipost na. May mga spoilers na rin dito sa SA since may POV
sila dito but if you want to read the mind of a younger version of the three at
kung paano ang buhay ng fearsome four noon then pwede nyong basahin ang The Elites.
Hindi nga lang ganon ka frequent ang updates tulad ng SA :)

May OP account na rin si Adrianna sa facebook, the link is on my profile kaya kung
gusto nyo siya i-add click nyo lang 'yon. Hindi ako ang nag ma-manage ng account,
it's someone else.

Don't forget to thank God for the blessing na natanggap niyo ngayong taon and also
greet him a Happy Birthday dahil araw niya ito! ^_^ Thank you guys and Merry
Christmas!~

=================
Chapter Fifty

Chapter Fifty

"The truth is like a lion. You don't have to defend it, let it loose. It will
defend itself" - St. Augustine

Chapter Song: You & I by One Direction

"I can't believe she slept through christmas"

"Mas mabuti na iyong makapag pahinga siya ng maayos kaya anong pinagpuputok ng
buchi mo dyan?!"

"Tss. Ito yung unang pasko na kasama natin siya tapos tutulugan niya tayo?"

"Eh kung bugbugin kaya kita?! Iparamdam ko sayo kung ano ang physical pain na
naramdaman niya! Just be thankful she's okay"

"I am. Na miss ko lang talaga siya"

"Will the two of you fucking argue somewhere else?! Kita niyong natutulog yung
tao!"

And just like that I heard the voices stop. Only heavy breathing filled the room
and a constant 'beeping' sound. Saan galing 'yon?

Hindi ko pa mapagtanto kung kanino galing ang mga boses but I know those voices.
I've heard them before.

I felt myself being pulled. Bumibigat ang pakiramdam ko so I surrendered myself to

the darkness once again.

"You think she's going to be awake soon?"

"I don't know. You know what Vera said, she'll sleep till her energy is fully
restored. Para siyang battery'ng nag cha-charge habang nakahiga siya diyan"

"But it's been four days...hindi ko na alam ang gagawin ko"

"Just stay close to her. You need it, she needs it. You can't function properly
without her kaya hangga't maari wag kang

umalis sa tabi niya"

"I'm not planning on it. I'll be by her side whatever it takes."

I wanted to move ngunit hindi ko ma kontrol ang katawan ko. I heard the beeping
sound again, what was that? I can feel my body but I can't move.

I'm hearing those familiar voices again. They seem close, are they somewhere in
here? Are they with me? Can they see me?

I heard a sound, was that a door opening?

"Hindi pa ba kayo nagugutom?"

I know that voice too.

I heard footsteps, gusto kong tignan kung kanino galing 'yon ngunit wala talaga
akong kontrol sa katawan ko. Ano ba ang nangyayari sa akin? Why can't I move?

"How is she?"

"Doing good. She needs more rest, sabi ni Vera babawasan niya na ang dosage mamaya
para ilang araw lang ay magising na siya"

Ako ba ang pinaguusapan nila?

Half of me is awake kaya na poproseso ko ang mga sinasabi nila but half is still
asleep.

I feel tired again....

I felt a pressure on my forehead, napa awang ang bibig ko. May hangin na pumapasok
sa aking ilong na tumutulong sa paghinga.

"Wake up princess. I miss you"

Gusto kong umiyak. Hindi dahil sa narinig ko muli ang boses niya kundi sa takot na
baka panaginip lang ito. Natatakot akong buksan ang nga mata ko dahil baka hindi ko
siya makita, na baka guni-guni ko lang ang lahat, na baka pinaglalaruan na naman
ako ng isipan ko.

I breathe through my mouth and a traitor tear fell down. I felt someone touching my
cheeks,

wiping the tear away.

"Even when you're asleep, you're crying. Please don't cry, hindi na ako aalis. Dito
lang ako sa tabi mo. I won't leave you, not anymore"

Pinagsalikop niya ang kamay namin, his thumb carresed my hand like he's drawing
swirling patterns.

Hindi ko na kaya.

Humigpit ang hawak ko sa kamay niya at napahikbi ako.

"A-adrianna"

Hindi siya bumitaw ngunit naramdaman ko ang pag galaw niya. The bed dipped as he
sat beside me. Hinawakan niya ang pisngi ko "Gising ka na?"

Umiling ako at patuloy parin ang pag agos ng mga luha. My throat felt dry but I
managed to speak.

"P-please tell me this is not a dream"

"This is not a dream princess, c'mon open your eyes and see for yourself" Tumawa
siya.

God dammit. I haven't heard that laugh for so long!

Umiling ako "If I do you'll go away"

He laughs again "No I won't"

"This is a dream. This is a dream. This is dream" Paulit ulit kong bulong. Bakit ko
ba kinukumbinsi ang sarili ko?

I felt a pressure on my forehead again then it moved to my temple then to my cheeks

"Keep telling yourself that"

Inangat niya ang magkahawak naming kamay at inilapat ang palad ko sa kanyang mukha.
Hinimas ko ang malambot niyang pisngi at lumipat naman ang daliri ko sa labi niya.

"Open your eyes" He demanded softly "I'll be right here Adrianna, right here with
you. I won't go away"

This is real surreal.

I slowly opened my eyes and a saw a very real Senri in front

of me. His face only inches away from mine.

Mabilis kong hinigit ang leeg niya para yakapin. I burried my face in his neckat
hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pag iyak.

He's here. Real and in my arms.

"Ayoko nang gumising. Dito nalang ako" I whispered against his neck.

"Be trapped in a dream? Ayos lang sakin 'yon basta ikaw ang kasama ko" Tumawa siya.

Inilayo ko ang mukha niya at pinagmasdan ito. Tinusok tusok ko pa ang matangos
niyang ilong para masigurado na hindi panaginip ang lahat ng 'to.

Kinulong ko ang mukha niya sa mga palad ko "It was you wasn't it? Ikaw yung ng
ligtas sakin"

Tandang tanda ko ang lahat. I remember it like it was a nightmare. Yung boses ng
lalaki na nanakit sa akin ay hindi mawala sa isip ko, Ang mga putok ng baril at
kung paano ako hinanghina nang niligtas niya ako.

Hinaplos niya ang pisngi ko "You're safe now, wala nang mananakit sayo" at
hinalikan ang noo ko.

"Paano kayo nakabalik? Kailan? Senri hinahanap nila kayo!" Hindi naman sa ayaw kong
narito sila but it's dangerous, really dangerous. Parang nag hi-hysterical ang isip
ko ngayon. He's calm, I should be calm too.

"Walang may alam na naka balik na kami" Aniya.

"Pero nung niligtas mo ko sa lugar na 'yon...nandon yung mga taong gustong manakit
sayo"
Hinawi niya ang buhok ko at marrin akong tinignan "They never saw me, pinlano na
namin ang lahat. Mason's team was with me and Vera created and illusion para
mabilis akong makarating sayo"

"Yung Papa mo..."

Umiling siya "Naintindihan niya

ako. My Father is not a Monster Adri, I had to save my girl at walang makakapigil
sakin"

Bumuntong hininga siya at ipinatong ang noo niya sa balikat ko "I was on the verge
of killing anyone I see nong makita kitang nakahiga 'don. I was mad of myself for
leaving you alone, na ako ang dahilan kung bakita nasaktan ka" His voice breaks and
his face snuggled against my neck.

"Paano mo nalaman na nandon ako?" Curiosity strikes me. I wanted to know.

"Carly" He lets out a deep breath, hindi parin niya inaangat ang ulo niya.

Lumunok ako. May gusto pa akong itanong...

"Why did you come back Senri?"

"I never said Goodbye. Hangga't hindi ako nagpapaalam sa'yo, babalik at babalik
parin ako sa tabi mo" Bahagya niyang inangat ang ulo niya only to snuggle more
"Please don't push me away again. I need you"

Niyakap ko siya. I won't Senri, never again.

"I though I lost you" Bulong niya.

"Paano kung mahanap ka nila? I can't bare seeing you being taken away from me"
Natakot ako bigla.
"Wag mo na munang alalahanin 'yan ngayon, we're safe. Walang makakahanap sa atin
dito"

Iginala ko ang aking paningin para malaman kung nasaan kami. Pamilyar sa akin
itong kwarto...

"We're in SA?"

Tumango siya at umupo ng maayos. Nasa kwarto kami ni Carly sa Leisure room, na
mukhang ginawang hospital room. May nga empty bottles sa dresser at may IV na naka
kabit sa akin, so that's where the beeping sound came from. May oxygen tank rin sa
tabi ng kama at may dextrose na naka kabit naman sa ilong ko. I was dressed in a
red tank top a sweatpants. Inangat ko ang aking kamay

at nakitang walang bahid ng sugat. Tinignan ko si Senri.

"Cain?"

Umiling siya "You healed yourself. Cain had nothing to do with it"

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. I healed myself? How is that possible? I felt
the pain at alam kong hindi ako nakalabas doon ng walang sugat, I know I broke my
arm dahil sa paglagapak sa sahig. How long was I even asleep?

"You were asleep for 6 days" Sinagot ni Senri ang tanong sa isip ko.

"Ano?!" Anim na araw akong tulog? What da pak?

"You mean I slept through Christmas?! Oh my god si Mama! Baka hinahanap na niya
ako!" Bigla kong naramdaman ang takot. Alam ng Black Hunters kung nasaan ako ng mga
oras na iyon at nakuha nila ako with the help of...I felt bitterness, I can't even
say her name. I can't believe she betrayed me just like that.

Paano kung pamilya ko naman ang insunod nila?! Si Mama...Si Andy.

"Ayos lang sila! They're safe and protected in Rosehill, alam na rin ng Mama mo ang
nangyari sa'yo and she knows you're in safe hands kaya hinayaan ka niyang dumito
muna kasama kami" Kinapitan niya ang magkabila kong balikat nang pilit akong
tumayo.

"Paano kung mahanap nila tayo dito?"

Umiling siya at hinawi ang buhok ko "I told you, wag mo munang alalahanin 'yan.
Ligtas tayo dito, The Academy is still protected with the ward and the Hunters
won't be suspicious dahil ito ang huling lugar na paghahanapan nila. Mason is
already leading them to a wild goose chase"

Muli niyang hinimas ang aking pisngi "Calm down okay? We're safe"

Bumuntong hininga ako at tumango. Bumagsak ang mata ko sa aking nga braso at
napaisip ulit.

Kahit na tulog ako ng anim

na araw, I couldn't possibly heal that fast. Sariwa pa dapat ang mga sugat ko.

"Marami tayong pag uusapan. Mas mabuting kumain ka muna at mag ayos. I'll wait for
you outside" Aniya sabay halik sa noo ko.

Bigla akong nahiya dahil anim na araw na pala akong hindi nakakaligo tapos panay
yakap pa siya sa'kin.

"Don't worry, mabango ka parin namin" Nangingiti niyang sabi bago sinarado ang
pinto. Lalo lang uminit ang pisngi ko.

Nakahanap ako ng damit sa closet ni Carly, I know she won't mind me borrowing her
clothes. Pagkalabas ni Senri ay si Mason naman ang pumasok para tulunga ako sa
pagtanggal ng naka kabit na IV sa kamay ko, naka tikim pa nga ako ng sermon dahil
hindi ko raw dinala ang isang bagay na pwedeng makatulong sakin sa mga oras na iyon
but In the end, instead of arguing ay niyakap niya lang ako ng napaka higpit. He
never said anything after that at lumabas na rin siya kaya naka ligo ako. Saka ko
lang naramdaman ang gutom nang lumabas ako ng bathroom kaya nagmadali akong mag
bihis.
 Lahat sila ay nasa living room. Si Vera at Carly ay nakaupo sa sofa, Si Cain nasa
likuran lang ng kakambal niya at mukhang seryoso, Si Mason naman ay pinagalalaruan
ang isang kutsilyo habang nakatingin sa sahig at Si Senri naman ay naka hilig lang
sa pader.

"It's the only thing we can do to fully understand her, it may be risky but we can
try" Rinig kong bulong ni Vera na natigilan nang makita ako. Umangat ang tingin
nilang lahat, agad na tumayo si Carly

para lapitan ako.

Niyakapa ko siya ng mahigpit. God I miss her!

"Leaving you was the worst decision we ever made. I'm sorry Adrianna for all the
pain I caused you, please forgive me" Bulong niya.

"It's okay Carls, naintindihan naman kita" Bumitaw na ako at nakita ko siyang
nakangiti.

"I can't belive I'm capable of missing someone so much. Na home sick ako" aniya
sabay tawa.

I felt myself being lifted up at inikot ikot. Natawa ako at tinugunan rin ang
mahigpit niyang yakap sa akin.

"Hi Cain"

"God I missed you!" Pinanggigilan niya ang pisngi ko nang ibinaba niya na ako.

Napangiti ako at inayos ang aking sarili "What were you guys talking about?"

Mukha kasing seryoso ang pinag uusapan nila kanina bago ako lumabas and I can't
help but ask. I have a lot of questions too and I want answers, alam kong sila lang
makakasagot.

Something's not right with me. Iba ang pakiramdamam ko. I looked at my wrist na
natatakpan ng long sleeve na suot ko ngayon, napansin ko kanina ito nang nag shower
ako.

Something is growing on my skin. Like a mark or something.

Yung akala kong allergy lang ay iba na pala. I'm scared dahil hindi ko alam kung
ano ang nangyayari. May ginawa ba sa akin ang nga Hunters habang wala akong malay?
Do they know what's growing on my skin?

Tumayo si Vera at tinignan ako "I-I told them about your dreams and Audrina" Aniya.

Napasinghap ako. I never got the chance to tell them that.

"Bakit hindi mo sinabi sa amin A? That Audrina

is communicating with you" Ani Cain.

"She wasn't communicating with me. She's been giving me weird dreams" Umiling ako
at bumaba ang tingin.

"Vera already explained to us everything, even the trade. Hindi parin ako
makapaniwala hanggang ngayon na magagawa iyon ni Aydee" Utas ni Carly na mukhang
malungkot.

"We are still not definite kung isa nga ba sa buhay nyo ang itinaya niya" Sabi ni
Vera "Mason told me you haven't had dreams lately, the last was the--"

"The flower" Ako na ang tumuloy sa sinabi niya.

"I can't connect each dream kahit na detalyado na ang pag kwento sa'kin. I have to
see it for myself" Ani Carly at tinigan ako.

"We have to create a loophole, kailangan natin malaman kung ano ba talaga ang
ipinaparating ni Audrina. If it's bad then we have to beat her at her own game.
Hindi lang siya ang kalaban natin dito but also time and death. If the trade has
already been made then may hinihintay lang siyang tyempo" Wika ni Senri.
Napailing si Carly "There is no loopholes with the trade, we both know that"

"The we have to try and figure something out"

"We have to know the connection of each dream and come up with a conclusion and
fast dahil oras talaga ang kalaban natin dito. Hindi lang ito ang problema natin
kundi may mas malaki pa" Sabi ni Carly at lumapit sa coffee table kung saan may
naka latag na isang lumang papel.

"We figured out the whole pattern of attacks at alam rin namin kung kailan
magtatapos" This time it was Mason who speaks up.

Nakita kong umiling "It just like the last time. I can't believe we

haven't figured it out sooner"

"Just like the last time?" Tanong ko nang may bigla akong maalala.

"That night when you saved me..." Lahat sila ay naka abang sa sasabihin ko.

"Sabi ng lalaki sakin 'You look just like the other one', ano ang ibig sabihin
niya?" Kay Senri lang ako nakatingin dahil alam kong sya ang makakasagot sa tanong
ko.

Yumuko siya at kinagat ang kanyang labi "He means you look just like Audrina"

"May hawig nga kayo ni Aydee, A. Sa mata at sa buhok" Ani Cain at tumango tango.

"Noong unang umatake ang Black Hunters ay iyon rin ang gabi kung kailan namatay ang
Papa mo at si Aydee" Hinawakan ni Carly ang kamay ko "No one told you the full
detail of your Fathers death Adrianna"

Lumapit sa akin si Mason "They both died for the same reason"
"To protect Senri" Bahagyang ngumit si Carly.

Nakatingin ako kay Senri na ngayon at hindi makatingin sa mata ko. Was he guilty
dahil nawalan ako ng ama dahil sa kanya? I bet at some point he is dahil hindi
pumunta sa libing, naalala ko ang mga kwento ni Carly sa akin noon. They came on
Senri's behalf.

My Father died protecting the one I love.

Ngayon ko lang naisip kung bakit ganito si Senri ngayon, he had a dark past. Pain
altered his personality. Now I know.

"All of this will end on the night of the Blood Moon where all creatures are
powerful even hybrids like Lycanthropes. The hunters will fighting fire with fire "
Ani Vera.

Kinabahan ako. Fighting fire with fire, that will never be good.

"We still have to figure out this Audrina situation first" Cain speaks up.

"I was up all night thinking about the connection of the dreams!" Carly said in
frustration.

"Pasensya na kung sinabi na agad namin sayo ito Adri, we just don't want to leave
you out dahil malaki rin ang parte mo dito" Sabi ni Vera sa'kin.

Malaki ang parte ko?

"We can't fully understand your dreams unless we're the ones in it"

"Malaki ang parte ko?" I ignored what she said at tinanong ang nasa isipan ko.

Umiling si Vera at mariin akong tinignan,Bumaling ang tingin niya kay Senri at
nakita kong tumango ito sa kanya
"May importante kaming sasabihin sa'yo but first, will you let us enter your mind
Adrianna?"

=================

Chapter Fifty-one

Chapter Fifty-one

"Behind the most beautiful eyes, lay secrets deeper and darker than the mysterious
sea" - Yld

"Is everything clear?"

Salubong na tanong ni Vera pagkatapos isarado ni Mason ang pinto. Katatapos lang
niyang mag patrol sa buong Academy, tinanguan niya si Vera at humilig sa pader.

Nalaman ko na walang tao rito sa SA bukod sa amin.

We're protected by the ward and the ward only. No other protectors lurking around
maliban kay Mason. Anila'y maghihinala ang mga tao kung may mga nag babantay na
protectors dito sa Academy ng panahong ito. Nakasarado ang mga pinto at binatana
kaya walang makakalabas o makakapasok.

Nanginginig ang kamay ko na hinawakan ni Carly, she gives me a reassuring smile at

muling binaling ang atensyon niya kay Vera na ngayon ay kinakausap si Senri sa
isang tabi. I was too preoccupied para pakinggang ang pinag uusapan nila.

"Teka nga..." Biglang nagsalita si Cain at tinuro kaming dalawa ni Senri "Kayo ba
ulit?"

"Anong klaseng tanong naman 'yan Cain?" Mukhang iritado si Senri.

"Diba nag break na kayo? With a clean closure? Edi break na kayo ngayon! Back to
zero ka sa kanya brad. Hindi na ko papayag na walang ligawan na mangyayari!" At
nakasama pa talaga ang kumag na si Mason.

"I agree with him" Tinuro ni Cain si Mason "You won't get off easily now Sen, back
to zero ka kay Adri" At ngumisi pa talaga ang mokong.

Napailing ako. Senri looks like he's going to blow up

any second. They do have a point, ayoko nga lang isipin yon ngayon.

"Anna, pahirapan mo siya ha? Kung pupwede patagalin mo ng dalawang taon bago mo
ulit sagutin"

"Shut the fuck up" Matalim na sabi ni Senri sa kanila.

"Stop annoying him guys, it's not helping" Suway ni Carly sa dalawa na ngayon ay
tawa nang tawa at nag high five pa.

"Are sure you don't want to eat?" Nagaalalang tanong ni Carly.

Umurong ang gutom ko nang sinabi nila sa akin kung ano gagawin namin pagkatpos
kong sagutin ang tanong ni Vera.

She asked me to let them enter my mind, I asked how. At ang sagot nila?

Mind drift.

I have no clue what that is.

Tumayo si Carly and wiped her hands on her jeans "Okay, let's get this over with"
Aniya.

"Maybe you should eat first" Bumaling sa akin si Senri at katulad ni Carly, he
looks concerned. I shook my head.
"Don't force the girl, kung ayaw nya ayaw nya" Sabi ni Cain.

Naka ayos na ang living room, yung coffee table nilagay na nila sa gilid at yung
nga sofa. Nakatitig ako sa pulang carpet. Kinakabahan ako, mariin kong pinikit ang
mata ko at napakapit sa throw pillow na nasa tabi ko. I'm not afraid of the mind
drift, I'm afraid of what's gonna happen during it.

"Okay Adrianna" Tumayo si Vera sa gitna, inangat ko ang ulo ko para tignan siya.

"We're going to do a mind drift that means you'll be in our minds and we'll be in
yours. Nararamdaman namin

kung ano ang nararamdaman mo and vice versa. Ikaw parin ang may kontrol ng isip mo,
just show the images you want us to see and nothing else so we'll get by the drift
faster, while we're in it nararamdamam namin ang feelings mo sa oras na 'yon"

"We share a connection while we're in the drift?" Tanong ko.

Tumango siya "We are all in control, sabihin mo lang kung ayaw mo na then we'll let
go"

"I'll show you the dreams and that's it?"

Tumango siya at inilahad ang kanyang kamay sa harap ko. Malamig abg kamay ko
kumpara sa kanya, I am nervous as hell. Magagawa ko ba 'to? What if I suddenly want
to let go?

How hard can this drift be?

Tinignan ko silang lahat. Hindi lang ako ang mukhang kinakabahan, Cain looks more
nervous than me. I wonder why.

We formed a circle. Pinaggitnaan ako ni Vera at Senri, I let out a deep breath and
held his hand tighter. Hindi niya ako tinignan ngunit humigpit rin ang hawak niya
sa kamay ko.
"Everyone stay as calm as possible and let yourself be pulled" Sabi ni Vera at
pumikit.

I followed what she did and the next thing I know air is pulling my body. It feels
like I'm flying, or my mind is.

I tried to think hard and picture the dreams I had to relive it again. Inisip ko
ang una kong panaginip, or I thought it was. The girl crying at the cemetery.

I feel alone and its weird. Alam kong kasama ko sila, Vera said they'll feel what
I'm feeling. Does that mean they're here with me even if I can't see them?

The dream went by fast.

Then I heard a gun shot, I jolt in

suprise then I felt someone firmly holding onto my hand though I can't see who it
is. I'm reliving the dream where I was running from someone...and then I heard it.

"You can't run away forever Audrina"

That voice. Parehas na parehas sa boses ng lalaking nanakit sakin. Iisa lang sila?

The dream shifts. I'm running again this time around the familiar ballroom.

"Figure it out" My voice said. I'm not suprised anymore dahil nangyari na ito. Till
this time, I don't know what I'm suppose to figure out.

The dreams jump fast, it shifts from scene to scene hanggang sa makarating sa
pinka huli. The dream when I saw the flower at katulad ng iba, it ended fast.

I though it was over, na makakalabas na ako sa drift. It wasn't so bad but now I
don't know how to get out.

I felt myself being pulled again.

 A gush of wind passed by my face and I saw myself looking at a confusing scene.
Everyone was running and loud gun shots were erupting everywhere. I'm at the
Sinclaire Mansion in Rosehill dahil pamilyar sa akin ang mala kastilyong bahay na
ito.

Nakatayo ako sa gitna ng damuhan. I saw protectors fighting off people wearing
black with half of their faces covered in some kind of mask. I jumped when a body
passed through me.

Was I see through?

Nakita ko kung paano sinuntok ng isang protector ang isang lalaki and then shoved a
dagger through his throat. Napapikit ako. Who's mind was I in? I'm sure I'm not in
mine dahil wala pa akong nakikita

o napapanaginipan na ganito.

I grimace at the whole scene. Bakit nagpapatayan silang lahat? Why was I here? and
how can I get out?

Alam kong nararamdaman nila ako ngayon, can they get me out of here? where were
they? Narito rin ba sila?

I ran inside the house. Kahit na alam kong wala akong mababangga beause of my state
right now, I still dodged everyone. Pumasok ako sa loob at katulad rin ng nasa
labas ang eksena dito ngunit walang tao. The long hallway with glass wall was
broken, shattered peices of glass were scattered everywhere and pools of blood were
laying on the floor.

It suddenly dawned to me that this was the night that happened two years ago. The
night where the black hunters first attacked.

I was in Senri's mind.

"Senri!" A familiar voice yelled coming from the end of the hallway.
It was Carly.

"Please go back inside!" She pleaded.

I watched at a young Senri turned his back to face her "Please go back and hide
Carls, I have to save Audrina" His tone was also pleading.

Carly's dress is shattered and the color of blood stained it.

"Go back to Cain, he needs you. I can handle myself" Wika ni Senri and gives her a
weak smile then runs pass me.

I saw Carly tense and hides at a table placed near the wall. Narinig ko ang
mabibigat na yabag, the sound of glass breaking as feet step on it.

A guy wearing the same mask like the others turned to the hallway where I was
standing. A gun in hand and he looks like he's searching for something.

I watched as Carly covered her mouth, beggining

to cry, her sobs muffled. Nakatago siya at tanging ang buwan lang ang ilaw. Gusto
kong pigilan yung lalaki but I felt scared.

It wasn't me, I'm feeling Carly's feelings.

"Come out come out little Woodsen. I know you're here" The guys said in a menacing
tone.

Carly cried harder.

The guy took long strides and he's now standing next to the other end of the
table. The tips the vase making it fall and shatter to the ground.

Tinanggal ni Carly ang pagkakatakip sa kanyang bibig at umiyak ng malakas. Alam

niya kung ano ang mangyayari and I wished I didn't see it.
The guy grabs her by her hair as she yelps in pain. Tinutukan niya ng baril ang
hita ni Carly at nagpaputok.

Tumulo ang luha ko nang makita ko ang pag agos ng dugo sa tinamaan niyang hita.
Namutla bigla si Carly and stopped struggling. Naka kapit ang kamay niya sa kamay
ng lalaki na nakakapit naman sa buhok niya.

She closes her eyes at napaiyak ako dahil naramdaman ko ang pagtama ng bala sa hita
niya but the pain I felt was minimal compared to hers. I just felt the peice of
what she felt.

Carly felt hopeless and helpless and I did too.

The guy shoots her again this time on her back. Carly's limping arms fell to her
sides as she gives up. Tahimik siyang dumaing sa sakit.

Narinig ko ang sunod sunod na pagputok ng baril. The guy falls down and a man
towers over Carly Woodsen's lifeless body.

It was Tito Miguel, Mason's Father.

Agad niyang binuhat si Carly at tinakbo ito palayo.

Hindi na ako sumunod instead I ran outside hoping to find Senri in the sea of
people

who are running to different directions or killing each other.

A familiar face passed by. Pain erupted inside me and the feeling of longing.

Si Papa.

Sinundan ko siya, naiiyak na naman ako. I haven't seen his face for so long. He was
holding a dagger and a gun, hindi ko pa nakikita ang Papa ko na ganito. He looks
like he was ready to kill and I felt scared for him dahil alam ko kung ano ang
mangyayari.

Ito yung gabi na mamamatay siya.

I suddenly feel like escaping dahil ayokong manatili dito at hintaying mangyari
iyon.

The scene shifts, nakatayo na ako sa gitna ng kagubatan.

A girl running passes by me, she was holding her side and blood stained her
shoulers and hand. Muling umingay ang pag putok ng baril at nakita kong mas lalong
bumilis ang takbo ng babae.

The sight of familiar black dress and brown hair illuminated when the moonlight
hits her.

The girl is Audrina Patridge.

"You can't run away forever Audrina"

The guy who was following her...I finally saw his face. Katulad ng ibang Hunters ay
hindi nakatakip ang mukha niya.

Hindi ko siya kilala, I raked my mind para alalahanin kung nakita ko na ba siya
kung saan pero wala.

Audrina suddenly stops running and faces him, her face looks determined as she
presses her side harder, the blood still flowed. Bruises and scratches covered her
entire body.

"You want a pureblood right? Why won't you take me instead?" She said.

Napailing ang lalaki at ngumisi "Oh Audrina we can't go for that even if you want
to. Hunters like us don't go for second
best, we want a Pureblood with the Purest Blood of all. A Sinclaire not a Patridge"

She's giving herself up for Senri.

I desperately wanted to know what she's feeling at this moment yet I was left here
thinking.

Umiling siya "I'm not giving him up.
haven't noticed you are outnumbered.
you black hunters and you won't wake
you will enter hell" Wika ni Audrina
this time using Vampire speed.
All of us here have the same objective, if you
Our protectors can and will fight off all of
up to see daylight because this night all of
na determinado ang boses and she runs again,

The guy lets out a string of curses before following her.

The scene shifts again, ngayon ay nakatayo ako sa gitna ng damuhan. Tahimik ang
paligid but then I heard someone sobbing.

My eyes fell on a crying Senri holding a lifeless Audrina in his arms. Her body
covered in blood.

"I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry" Senri kept mumbling over and over again cradling
her in arms and rocking back and forth.

I felt it. The pain was there, he feels shattered and broken in so many ways
possible. Ang sakit sa puso.

"Sen..." Audrina mumbled, her eyes still closed.

"It's not your fault. None of this is your fault" She managed to rasp out.

"I'll give you my blood! Please don't leave me!" Desperadong sabi ni Senri.

"All the bullets were coated in some kind of poison so I'm broken beyond repair
Senri, your blood can't save me" Audrina

gave him a faint smile and touches his wet cheeks.

"Please don't cry for me. I did this to save you and I don't regret anything Senri
Sinclaire. Remember that, I die in peace with you safe and that's enough for me"
Muli niyang hinaplos ang pisngi ni Senri with her blood stained hands.

"No. You don't deserve this" Iling niya.

Pinagdikit ni Senri ang noo nilang dalawa and closed his eyes.

Gusto kong umalis, I feel like this scene was private at hindi ko dapat ito makita
but then again I am in Senri's mind. He wants me to see this kaya ako narito.

Lumipas ang ilang segundo na tanging pag iyak lang niya ang narinig ko. He's still
hurting and he too feels like he's beyond repair. Senri Sinclaire is too broken.

"I love you Audrina and I'm sorry for everything" He whispered but Audrina never
got the chance to hear it.

She was already gone.

I felt a tug on my arm. Binuksan ko ang mga mata ko and saw Carly staring blankly
at me.

Senri suddenly lets go of my hand and I watch as he storms out. I never got the
chance to see his face.

I can't get over the whole drift, hindi dahil sa mga pangyayari but the pain I
felt. Physical and Emotional.

Carly almost died and Audrina died in Senri's arms and she did it just to protect
him.
Hindi ako maka alis para sundan siya, I think he needs time for himself.

"Adrianna those weren't just dreams, some of them are drifts." Vera concluded.
Hindi ako makasagot, nahihilo kasi ako. The drift had an aftershock.

Sumalampak si Cain sa sofa looking stunned.

Mason is rubbing his head "I think the drift gave me a headache" Aniya.

Napagtanto ko na drifts nga iyon dahil may parehas na pangyayari, the time when
Audrina was running.

She made me see and feel what she wanted me to see and feel.

The back pain, the scratches, the bruises. Bakit niya kailangan iparamdam sa akin
iyon? O sadyang ganon lang talaga ang mangyayari pagkatapos ng drift? I'm still
feeling Senri's pain, na parang ako ang namatayan. Is that it? what happened to
Audrina, happened to me too in my dreams?

"She's telling us something" Ani Cain.

"The flower..." Carly mumbles at inangat ang kanyang tingin kay Vera.

"It's wolfsbane" She said. She shooks her head and closes her eyes, trying to
remember something.

"I've seen it in Romania and it's really rare. I know that flower is used as poison
to injure werewolves"

Tumango si Vera "I know. It was burned para hindi ito gamitin against werewolves"

"Lycanthropes are werewolf hybrids" Mason points out.

"Audrina said to figure it out" Cain says but he wasn't looking at us, he's like
talking to himself.

Carly smiles "I think I already did"

And I think I did too. Audrina knew what's going to happen, even death can't stop
her from telling us and she used me. Ganon nalang niya kamahal ang mga kaibigan
niya, she doesn't stop looking out for them.

"Hey A, I think you should follow him" Biglang sabi ni Cain, he gives me a faint
smile and points at the stairs "I'm feeling what he's feeling and right now he need
his girl with him"

-----------------------------------------------------------------------------------
------------------------

Happy New Year!~

=================

Chapter Fifty-two

Chapter Fifty-two

"He and I collide, like two predestined stars--- And in that brief exchange, I felt
what's it like to be immortal" - Lang Leav

Chapter Song: Take me to church by Hozier

Tahimik ko lang pinapakinggan ang paglagaslas ng tubig sa falls. Nakayakap ako sa

dalawa kong hita, absentmindedly staring at the clear water illuminated by the
moon.

It's already dark, I know I should go back but I don't have the strength to even
stand up. They know I'm here anyway at mabuti na rin na walang sumunod sa akin. I
needed time for myself, I needed time to think.
Tumingala ako sa buwan. The full moon shined the night sky, it doesn't look the
same anymore. The moon wasn't just the moon now.

"Why does have to be me? Bakit hindi nalang iba?" Bulong ko.

Why me?

Bakita nga ba ako ang pinili niya? What does it take to be that kind of creature
that I have no knowledge of. I stare at my wrist, it looks like its swollen because
of the growing mark.

Bakit ngayon pa? at bakit ngayon lang?

All this time I thought I was a normal girl living a normal life till we moved here
in Hangrove. Little did I know that this place is where the history was made, the
history that made me who I was now.

Ipinatong ko ang noo ko sa tuhod ko at bumuntong hininga. I should be happy dahil

alam ko na ang katotohanan but I can't knowing na malaki na talaga ang papel ko
dito. Siguro nga mas mabuti na

sinabi na sa akin ni Senri. I just wish na sana narito si Papa para gabayan ako, I
can't get through by myself. I need supervison and he's the one I need right now
but there are times that we can't have what we need.

Naalala ko pa ang sinabi ni Papa sa akin noon, I always admired him lalo na sa
pananalita niya. He was so cryptic about everything, he's talking to me na para
bang kailangan kong mag solve ng isang puzzle.

"There are certain things that ones mind cannot take even if you believe you can"

Pinagmasdan ko ang banayad na paggalaw ng tubig at inalala ang nangyari kanina.

I found him sitting by Audrina's grave. Hindi na ako nagulat, I knew he'd be here.
I sat beside him. Lumipas ang ilang segundo, parehas lang kaming nakatingin sa
pangalan ni Audrina.

"Do you believe in soulmates Adri?" Tanong niya still not looking at me.

Nangunot ang noo ko sa tanong niya pero sumagot parin ako.

"Of course I do, there is no harm in believing in something right? kahit na hindi
totoo"

He plays with the grass "You know, Audrina always believed in soulmates. She made
her life a fairytale where she's the princess and believed that she'll find her
prince someday and till that day comes I made sure I was her only prince" He smiles
"Cain and I were their knight in shining armor

After she died I don't know what to do anymore, parang nawalan na ako ng purpose
sa buhay. The three of them were here trying to cheer me up but it wasn't enough, I
needed Audrina like she was

my sun. I needed the comfort of my best friend. Carly was so mad at me because I
never went to the funeral but I didn't care though, may valid reason ako. I can't
bare seeing my best friend lowered to the ground like that knowing that I'll never
see her again.

I was still a wreck when her first death anniversary came but that's when I bade my
goodbye, dahil alam kong wala na. I should move on but I can't get the guilt out of
my system, sinisisi ko parin ang sarili ko sa nangyari sa kanya. Sa mga panahong
'yon I wished I never existed, na pabigat lang ako sa pamilya ko"

"Hindi nagsisi si Audrina sa ginawa niya" Bulong ko "And I know my Father didn't
too, they did it for the same reason Senri"

I heard him sigh "But I did"

"I shouldn't have gone out of the room, I shouldn't have followed Audrina, I
shouldn't have fucking existed. All of this is happening because of me!"

He's still blaming himself. He's still hurting.

"Senri..." I hug his side as his head rest on my shoulder.

"Going back to that night doubles the pain. Na alam ko na pwedeng mangyari 'yon
sayo" He shakes his head "Please no. I don't want that to happen"

"Hindi mangyayari 'yon Senri" Marahan kong sabi sa kanya and caressed his head.

"For years I've never let anyone get close to me again like Audrina did fearing
that the day will come and history will repeat itself pero nawala ang lahat ng iyon
ng dumating ka sa buhay ko"

He drapes his arm on my shoulder and kisses my temple "She made me believe you
know. All the soulmate shit, I believed her because she had proof"

"My great grandfather made her believe" Tinignan

niya ako and slowly smiles "His bond with Luna was unbreakable though he loved my
great grandmother dearly, Luna still held a place in his heart. Alam mo bang
nakikita ko siya noon na madalas na nasa labas at kinakausap ang buwan? He would
tell her how his day, he was casually talking to the moon. I always thought he was
crazy but Audrina thought it was amazing, how his admiration to Luna never faded"

He looks at the orange painted sky, palaubog na ang araw and the timid breeze made
the graveyard peaceful. Tinignan ko lang siya, absorbing everything he says.

"Napaisip ako noon, what if Luna didn't die? Would the world still be the world
now? Would the pyramid even exist? Would I be here? My family? Kung nagkatuluyan
sila then the Sinclaires would be a different family, hindi kami" He lets out a
deep breath.

Hinawi ko ang buhok niya and scoot closer to him "Why are you telling me this Sen?
Not that I don't enjoy listening, I'm curious"

He looks at the sky again, expression turning serious. Bumuntong hininga siya at
umupo ng maayos, he grabs my wrist and rubs the part where it's swollen. Habang
lumilipas ang oras pumupula ito, hindi ko na tuloy alam kung ano ang gagawin ko.
Hinigit ko ito palayo but he holds on it firmly.
"Kung hindi dahil sakin buhay pa sana ang Papa mo ngayon, buhay pa si Audrina,
hindi sana mapapahamak ang pamilya ko at si Carly...but I guess one thing really
does lead to another, kahit na napaka saklap ng nangyari sakin, Im glad it
happened. If it weren't for all those things, I wouldn't have met you. You're my
rock, you're the one who reminds me that life keeps going. If it weren't for you
then

I would still be the soulless boy that doesn't have a care in the world. You're my
Adrianna, and I thank the Moon Goddess that she bounds me to you"

I thank the Moon Goddess that she bounds me to you...

I shook my head, did I hear him right?

Hinawi niya ang buhok ko at mariin akong tinignan "You heard me right. Alam kong
mahirap paniwalaan even I had a hard time believing it but I can explain
everything"

"That's the main reason why we went back here, sinundan kami ni Vera sa Romania
para sabihin 'yon" Pinipilit kong intindihin ang mga sinasabi niya, he's really
onto something at hindi ko alam kung ano. His words sound like riddles.

He caressed my cheeks "Drift with me?"

I'm left speechless. I don't want to be in his mind again and feel his pain but if
the mind drift is the only thing that can answer my questions clearly then I'll do
it.

"Akala ko Witches lang ang nakakagawa ng mind drift?"

"I copied her power" He smirked. Hindi na ako nakapag salita dahil inilapat niya
ang kanyang kamay sa noo ko.

I suddenly found myself inside a big room, nilibot ko ang paningin ko and saw
Cain, Carly, and Vera standing by the middle of the room.
Senri was by the window, his arms crossed over his chest and his face looks like
he's in deep thought.

"What you're saying can't possibly be true" Carly said in disbelief.

"I know you're a very smart, special and all Vera but..." Tinagilid ni Cain ang ulo
niya with the same expression as his twin.

"Pakinggan niyo lang ako okay?" Vera sighs and points at Senri.

"He an Anikitos.

An Ability that can be handle only by a Pureblood, he can copy any power even from
another creature and make it stronger which makes him closer in being an Amity."

Tumango si Carly still not convinced "Okay, I'm not saying na pinaniniwalaan na
kita" She pursed her lips "How do you explain about Adrianna then?"

Nangunot ang noo ko. Hindi ko alam kung ano ang pinaguusapan nila yet by the
mention of my name made me more alert.

"Her Father was one of the best. The Walters are a Family of Protectors but the
lineage was cut when the first daughter was born. First daughter meaning Adrianna"

Puro lalaki ang mga panganay kong pinsan at puro babae ang kapatid nila, puro
lalaki rin naman sila Papa. I wasn't really that close to them, now that I think
about it...Ako ang pinaka bata sa mga mag pipinsan na panganay at ako lang ang
babae.

Tinaasan siya ng kilay ni Carly "That doesn't make sense"

Vera takes out her phone "The lineage was cut because another Guardian was born and
somehow Anthony Walter knew that"

Ipinakita niya sa kanila ang picture na kinuha niya noong una kaming nagkita, the
weird symbol on the bottom of the Ivory paper.
"This is the mark of the Guardian at nakalagay ito sa letter na binigay ng Papa
niya sa kanya

Nag research ako, inisa-isa ko ang mga lumang libro ng pamilya namin dahil alam
kong may ibig sabihin ang mark na ito because I know I've seen it before, hindi ko
lang alam kung saan. I had a hard time finding it but when I did it was hard to
figure out because it was written in Runes. I know the Woodsen

and Sinclaire Clan kept the Information about the bonds that's why I asked for
Mason's help and turns he knows everything. He confirmed my theory"

Kinuha ni Cain ang cellphone at tinignan ito "Does her mother know?"

"No. She knows limited information, her husband was very secretive to her" Iling ni
Vera.

"If Adrianna is a Guardian then who is she bounded to?" Tanong ni Carly.

Lumandas ang tingin ni Vera sa tahimik na si Senri, he bites his lip at nakatuon
lang ang paningin niya sa lapag.

Umiling siya "I've seen that mark before, on Thalia's shoulder"

"The Guardian and Amity bond?" Cain confirms at tumango si Vera.

"If Senri is an Amity then he's gotta have a Stardust" Ani Carly at tinuro si
Senri.

"He's the only one that can discover that, not me. Do you feel a connection with
anyone Senri?"

Carly runs to him at niyugyog ang balikat niya "Think about it!"

"It can be Aydee but she's not here anymore..." Wika ni Cain.
 I was left confused, at iyon talaga ang nararamdaman ko ngayon and I can Senri's
confusion too. He already knows the answer and I do too.

It was me.

"Adrianna" He answers in a hard tone "If I am connected to someone then it's her,
only her"

"The night when Senri had the Ability phase..." Sabi ni Cain "He only felt better
when Adrianna was there and he got over it faster, faster than we expected"

"Adrianna is a Guardian and a Stardust" The twins concluded and Vera nods in
agreement.

I gasp in shock at agad akong napahawak sa book shelf na nasa likuran ko. They
concluded it for me, napailing ako at kumurap kurap.

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba yung sinabi nila pero mukhang totoo nga. It
all connects. Ina-absorb ko pa ang mga sinasabi nila. Bakit kailangan itago sa akin
ni Papa 'to? I glance at the thing growing on my wrist, ngayon ay na a-outline na
ang simbolo. Why haven't I noticed it till now?

Inisip ko ang sinabi ni Senri noon, ang pag e-explain niya sa'kin tungkol sa
Guardian and how Thalia's blood awakened on her 25th birthday.

The Amity and Stardust bond is the strongest bond in the world and The Guardian
bond comes in second.

I have both of that with Senri Sinclaire.

I suddenly want to escape this drift. Gusto kong mag isip. This is too much!
Napasapo ako sa ulo ko. Get me out of here Senri!

"Why would Tito Anthony hide this from everyone?" Carly asked looking at Vera.
"Whatever his reason is doesn't matter, the fact that Adrianna is not entirely
Human is the thing we should focus on here. We have to go back and tell her, and
Tito Sander too" Wika ni Cain.

"There isn't any signs that she's a Guardian, what Cain said can confirm that she's
a Stardust. I can feel it too" Sabi ni Senri.

"Well kailangan nating tanungin siya if she feels the connection. It works both
ways Senri" Sagot ni Carly.

"Kailangan muna nating isipin ang kahahantungan nito, ano ang mangyayari kapag
nalaman ng iba? Things will get worse. My kind is preparing for war guys, there is
no doubt that it's going to happen. Hindi lang sa Rosehill katulad ng dati. The
Hunters will wipe out Hangrove from

the map to get what they want at ngayon ay hindi na sila titigil para makuha ito"

"Then we'll keep it a secret" Wika ni Senri.

When I got out of the drift I never had time to see Senri's reaction dahil umalis
na agad ako. I ran so fast at mangiyak ngiyak akong nakarating dito. I stayed here
and cried, mind clouded and cannot think straight hanggang sa abutin na ako ng
dilim. I had a hard time convincing myself, dahil parang imposible mangyari ang
lahat but they already confirmed it.

It's a good thing no one followed me well not until now.

Umpo siya sa tabi ko but he kept his distance.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" Tanong ko kay Mason.

"It wasn't my part to tell at wala ka pa sa tamang edad" Aniya at umiling "I know
the change will start after your birthday but the connection started after you met
Senri"

Diretso ang tingin ko, my eyes swollen from crying. There is no time for disblief
now, all I am thinking of is realization.
"I went to Germany to train Anna. Papa sent me there to train to protect you kahit
na ikaw ang Guardian. I had a hard time believing it myself. Matagal ko ng alam,
bata palang tayo at habang lumilipas ang panahon feeling ko nagtataksil ako sayo. I
felt like I was betraying you because I knew a secret that is going to change your
life someday. When you moved to Hangrove that is when I decided to come back dahil
alam kong simula na iyon. It was the first step towards the truth,

I made sure I was always there for you dahil alam kong kailangan mo ko"

"Why'd he do it? Hide everything from me?" Kung alam ni Mason that means Tito
Miguel knows too. I'm not surprised dahil siya ang pinaka matalik na kaibigan ni
Papa.

"He thinks you're not ready, well not yet. Alam naman natin na walang tinatago na
hindi nabubunyag. He wanted the best for you Anna, he didn't know that you are
bonded with Senri and him being the Sinclaires Protector means na hindi ka talaga
makakatakas sa tadhana. Gagawa at gagawa parin ng paraan ito para mapagtagpo kayong
dalawa at alam ko naman na hindi kayo unang nag kita sa Academy"

Tumango ako "I first met him when I was six pero hindi ko na matandaan"

"He asked for Sander Sinclaire to erase your memory because he thinks he's saving
you"

You are born to be in the world I tried so hard keeping you away from.

That was his words sa letter na binigay niya sa akin. Somehow alam ni Papa na
mangyayari nga talaga ito at walang makakapigil, he was afraid of the effect it
will give on me and I am too. He tried so hard on delaying it.

"Why'd you act like you were helping me kahit na alam mo na noong simula palang?"

"I like to keep the thrill" Ngisi niya.

"You still have protector blood in you, the Guardian blood takes time to take over
it can be years katulad ng kay Thalia but one thing is for sure, Your bond with
Senri is the strongest thing in the world right now at hindi natin alam kung ano
ang maidudulot nito" Pumulot

siya ng bato and tossed it in the water creating a ripple.

"Your love for each other was bound to happen, it's the strongest feeling in the
world. Naniniwala ako na kayong dalawa ang susunod na babalanse sa mundo. Your bond
is strong enough to fix the broken balance na nangyayari ngayon dahil sa threat ng
war. Hindi kayo pwedeng magkalayo sa isa't isa dahil iyon ang tadhana nyo. You two
will continue Luna and Vladimir's story"

"What if I can't do it Mase?" Namumuo na naman ang luha sa mata ko. This
insecurities started floating nang ma realize ko na wala talaga akong takas dito,
ang daming 'what if's' na lumulipad sa isip ko habang lumilipas ang oras na ako
lang mag isa dito kanina.

"Paano kung hindi ko siya ma-protektahan? It's more of the other way around diba? I
need him here to protect me and with this war coming on, what if I am finally
tested? Kung kaya ko ba talaga maging Guardian niya"

"No one is going to test you Anna, it's a natural impulse na protektahan mo si
Senri. It is in your blood, that's how your bond works but remember you are his
Stardust too and he needs you close to him as possible because you are his energy"

Ipinatong ko ang ulo ko sa balikat and silently cried. I'm not going to blame
anyone dahil ganito ang kinahantungan ng buhay ko. Natatakot lang ako kung kaya ko
bang gawin 'to, I am afraid that I can't fulfill my duty as his Guardian and
Stardust.

Niyakap niya ako "There are two sides of a Stardust. A selfless and Dauntless, now
your mind is in between. There are two sides of you Adrianna, you just have to pick
and feel the right one to choose everytime. There will be times na kailangan mong
maging matatag para sa lahat pero meron ring panahon na kailangan mo munang isipin
ang iba para sa ikabubuti ng lahat bago sa sarili mo.

Luna never got the chance to get the answers from her questions, hindi niya alam
kung ano ba talaga siya hanggang sa mawala na siya but you're different from Luna.
You can and will get the answers you seek dahil narito lang naman kami sa tabi mo,
we'll never leave you alone."

If I keep convincing myself na hindi ko kaya then hindi ko nga talaga kakayanin.
He's right, kailangan kong maging matatag dito dahil hindi naman ako nag-iisa. My
questions will be answered because now I have all the time in the world but who
knows what the future brings?
 I'm not the person I was before...I don't know I am anymore.

-----------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------

Last Update before school stars (Sad, I know) but here it is guys. Na confirm na
ba ang mga theories nyo? :)

Taga saan kayong lahat? at meron ba akong lalaking readers? Kung ayaw nyong
sagutin, okay lang naman. Curious lang naman ako.

=================

Chapter Fifty-three

Chapter Fifty-three

"The most beautiful sound in the world to me is not forest birdsong or babbling
brooks or even the ringing or churchs bells. Its hearing you whisper, 'I love you',
over and over again. - Michael Faudet

"Hindi ka magkakaroon ng magandang depensa kung palagi kang umiilag" Mason said
while laughing. I dodge his attack and the sword barely hits my shoulder leaving a
small cut.

"Paano ba naman ako magkakaroon ng depensa kung sunod sunod ka umatake? Gago ka ba?
Pinapatay mo na ko e!" Sigaw ko sa kanya at tumakbo palayo.

"Can we please stop? My arms feels like they're going to fall of any second"
Reklamo ko sabay bitaw sa espada. I feel hot and sweaty, gusto kong maligo pero
ayaw pa akong pakawala ng kumag na 'to.

Tinaasan niya ako ng kilay and drops his sword "We've only been here for three
hours"

Binato ko naman sa kanya ang sapatos ko "Yeah 'three hour' where you made me run
freakin' laps and throw knives at trees na pagkalayo layo!"
Sa mag naka lipas na araw, Mason trained me. Sabi niya nasa combat lang kami sa
klase namin sa Academy, sya ang teacher at ako ang student. The bastard is trying
to kill me, I know it.

"A sword isn't the perfect weapon for you"

He says and sits on the grass. Since we're in SA dito na rin niya naisipang mag
training sa field para mas kumportable ako.

"Don't conclude that fast, hindi lang talaga ako sanay. I'm used to knives and hand
to hand combat remember?"

"We'll practice combat next" He points a finger at me and all I had to do was nod.

My Guardian blood hasn't awakened yet kaya Protector Blood pa

ang dumadaloy sa akin. I'm not that strong but I wish I was. Time is ticking, with
the blood moon coming closer nauubusan na rin kami ng oras.

Vera figured out what to do with the Wolfsbane na ipinahiwatig ni Audrina sa

panaginip ko. Apparently there is a potion used as a coat for weapons para labanan
ang mga werewolves noon since hybrids naman ang lycans the poison works for them
too. The effects are stronger for them because they're not that strong as
werewolves. The only problem is that Wolfsbane only grows in Romania and
Pennsylvania, at kadalasan sinusunog ang mga ito in order for it not to harm
werewolves at hindi alam ni Vera kung paano ang gawin ang potion.

Mason has been in contact with the Red Circle for the weapons na gagamitin para sa
hybrids, till now they remain anonymous. No one has actually seen their faces and
it is really weird, they're masked vigilants. Ang sabi sa akin ay sila ang
pumuprotekta sa borders ng land ng bawat realm and they refuse to interfere with
the war.

Their Organization is different from the Hunters that works with the Protectors.
Wala akong oras para intindihi ang mundo nila, tanging si Mason lang ang magaling
sa ganyan.

We can't prevent the war, all we have to do is prepare. Kahit na isiwalat namin sa
mundo kung ano ako, it will make things worse. If they want Senri then they'll want
him more knowing na siya ay isang Amity, alam kong alam na ng Black Hunters kung
gaano niya kalakas. They already tested his ability, the clockwise that triggered
his ability phase? Yeah, sila ang may gawa 'non.

I stiffened when I sensed him approaching.

It's really weird dahil ngayon naramramdaman ko kung malayo o malapit siya at alam
ko kung saan siya hahanapin sa leisure room. Carly said it was the connection, it
hasn't grown fully for both of us yet but we're connected, hindi nga lang ganon
kalakas.

"Mind if I take over?" Tanong niya kay Mason and smirked.

Inilahad ni Mason ang kamay niya "She's all yours buddy, try not to push her that
hard. Pagod na 'yan" at umalis na siya.

I threw Senri my other shoe at dumapa sa damo "Please go away"

"But I just got here" Natatawa niyang sabi.

Inangat ko ang ulo ko and look at me him dead in the eyes "I'm hungry"

"So?" Tinaasan niya ako kilay.

"Ayaw mo bang mag training kasama ako?"

"Ayaw" Iling ko "You're worst than Mason"

He laughs again "I decided not to be offened by that comment"

"You should be" I snorted and sat up.

"We're going to do a simple excercise and that's it" Nagkibit balikat siya at
inilahad ang kanyang kamay sa harap ko.
Sinamaan ko siya ng tingin bago tumayo "What are we doing exactly?"

Tumayo siya sa likuran ko and yanks at my ponytail causing my hair to fly to

different directions because of the wind.

"Why'd you that?" Inis kong sabi at inayos ang buhok ko.

How can I control my life if I can't even control my hair?

Hindi niya ako sinagot at inawi niya ang buhok ko then I felt his lips next to my
ear.

"Close your eyes" He whispered.

Pinikit ko ang nga mata ko and calmed myself. What is he planning?

"I want you to stand here and don't move" Naramdaman ko ang bahagya niyang paglayo
at

ginawa ko naman ang sinabi niya.

"It's important na paganahin mo rin ang ibang senses mo at hindi lang ang paningin"
Aniya.

"I want you tell me where I am habang nakatayo ka dito. Your answer will be either
North, South, East, and West then answer me my specific direction. Do you
understand Adrianna?" His voice was firm, even scarier than Mason tuwing
nagseseryoso na siya sa training. Mabilis akong tumango, my hand sweating.

"Since we have a connection, madali lang ito para sayo"

I can sense him in the whole room but not the whole field. Ang lawak kaya nito!
Tahimik ang paligid, tanging hangin lang ang nararamdaman ko. I waited for Senri to
talk again pero alam kong wala na siya sa likuran ko. A few seconds passed and I
stay silent.

"Now Adrianna, tell me where I am" I heard him say. Hindi pasigaw, malalim pa nga
ang boses niya that means he's not that far.

I sucked in a deep breath and let my senses kick in.

"East" Malumanay kong sagot. I sensed him on my left kaya iyon ang sinagot ko.
"You're next to a tree"

Lumipas na naman ang ilang segundo.

"Now where am I?"

"South. A few meters behind me" His voice was clear and loud kaya nalaman ko agad.

May narinig akong kaluskos. I wanted to open my eyes para makita ko kung nasaan
siya and I'm really hungry!

"Now where am I?" He asked in a low whisper. Napasinghap ako bago sumagot.

"North and you're in front of me" Bulong ko. Ramdam ko ang lapit ng mukha niya sa
akin and his intoxicating scent filling

my nostrils.

"Very good Miss Walter" Bulong niya. I can feel his breath against my lips at sunod
ko nang naramdaman ang paglapat ng labi namin.

"Come on Cain hindi naman ako nangangagat" Sabi ko sa kanya. He practically on the
other end of the couch! Mas sanay ako narito sa sya na ilang dipa lang ang layo
sakin pero ngayon parang may nakalahawa akong sakit kung makalayo siya.
Katatapos ko lang maligo at wala naman akong magawa kaya naisipan kong kulitin
nalang muna siya while Senri's preparing our food.

He grins at me but doesn't move.

"A, If I get an inch closer to you your EX-BOYFRIEND might storm in here at
ipatapon ako kung saan. We can't have that now, can we?" He yells the 'ex-
boyfriend' part making me laugh.

"Seriously Cain, stop joking around. Feeling ko tuloy ayaw mo na sakin"

Nagkibit balikat siya "I'm not joking"

For some reason Senri doesn't want him close to me. Yung tipong aakbay lang sakin
si Cain ang sama na agad ng tingin niya, kung tutuosin niyayakap pa nga ako ni Cain
noon and he doesn't even care. I don't know what's different now, with his twisted
mind. Who knows?

May dala si Senri'ng tray ng pagkain nang lumabas siya sa kitchen, pinitik niya
muna si Cain sa tenga bago umupo sa tabi ko at ilapag ang tray sa table.

"Stop bullying him" Saway ko sa kanya.

"I'm not" He retorts and looks at Cain "That's natural for us right Cainy?" He
smirks at him with a mischievous glint in his eyes.

Hindi ko alam kung ano ang meron sa dalawang 'to.

Cain

sends him the middle finger at napairap nalang ako. Boys.

Nagsimula na akong kumain, pang sa akin lang naman itong niluto ni Senri. Aniya'y
kumain na raw sila. Carly is in her room and Mason is taking a shower, Si Vera
naman ay lumabas sandali.
Senri's parents doesn't know yet, humahanap pa kasi sila ng tyempo at paraan para
makalabas dito ng walang nakakaalam. Hindi pa nila sinabi nung bumalik sila dito
dahil hindi pa naman kumpirmado and Vera is still looking for information about the
bonds. All the data is kept sa library ng mga Sinclaires sa Rosehill at busy rin
siya sa paghahanap ng information about sa potion. That potion will be out key to
beat Lycans but we do not keep our hopes up. Malakas sila, kung noon ay outnumbered
sila ng Protectors ngayon hindi na. They changed their game and played dirtier than
ever.

Senri was playing with my hair while I'm eating. Alam wala siyang magawa kaya
hinayaan ko nalang.

I heard Cain snicker at the other end of the couch. Natawa naman si Senri as he
buries head in my hair.

"Stop doing that, she's eating you know" Cain mumbles.

"Bitter" Senri said covering it with a cough. Nangunot naman ang noo ko.

"Palibhasa walang love life" Mason said walking out of Senri's room.

Napa ngiwi si Cain at tinignan ang bagong ligo na si Mason "What do you have?
Bionic ears?"

Bigla siyang tumayo and points a finger at him "We have this twin connection that
you should know of and I don't appreciate what my sister is feeling while you're
kissing her. Seriously dude it's torturing me" He says in a deadpan then walks to
the kitchen.

Senri burst out laughing at napailing

naman si Mason.

"I told he knows. Basta tungkol kay Carly wala kang maitatagong sikreto sa ka
kambal niya" Senri said still laughing.

"What was that all about?" Tanong ko at tinaasan siya ng kilay.

He gives me a lazy smile "Why don't you ask your best friend?"

"Mason?" Nilingon ko siya, he's sitting on the ground. Yung kinakain ko kanina ay
nasa kanya na.

Binigyan niya lang ako ng nakakalokong ngiti. Magsasalita na sana ako nang bumukas
ang pintuan sa kwarto ni Carly sabay naman ang paglabas ni Cain ng kitchen.

Lahat kami ay napatingin kay Carly, she stops in her tracks at looks back at us,
confused.

"What?"

"Wala" Sagot ni Cain at muling umupo sa sofa. May dala siyang mug.

"Nandito na daw sila Riri" Carly said sitting next to her twin.

"Is Celeste with her?" Tanong ko. Hindi ko nakakalimutan ang pag iiba ng kulay ng
mata ni Celeste noong umalis siya. I have a strong feeling that the one who left
wasn't her.

Tumango siya "She'll be here with Jake, Si Yna ay sa Rosehill tutuloy"

Habang nag hihintay kami sa pagdating nila ay naisip ng kambal na mag laro ng
scrabble kasama si Mason at Senri, nakakatuwa nga silang panuorin dahil kakaiba sa
paningin. My best friend and the hottest vampire trio in town seriously playing
scrabble was definitely good sight to see.

Natigilan kaming lahat nang bumukas ang pinto, all eyes darted to the stairs. My
eyes first landed on Rianne then Celeste, una kong tinignan ang mata niya and it
was her real eye color. Nginitian niya

ako at kumaway, I wave back. Binigyan ko siya ng matipid na ngiti. I'm going to
talk to her later.
Next up was Vera ngunit agad na lumandas ang paningin ko sa babaeng katabi niya.

Astrid.

Carly Woodsen's Point of view

"Quit it" Saway ko sa kanya but he keeps kissing my neck.

Humigpit ang hawak nya sa bewang ko.

I shriek when he suddenly lifts me off the ground and drops me on the table facing
him.

Sinalubong ko ng masamang tingin ang chinito nyang mata and crossed my arms.

"Don't look at me like that" He says and chastely places a kiss on my lips.

Hindi ba 'to nagsasawa?

"Why are you so bummed anyway?" I can hardly register his voice when he starts
kissing my neck again.

Pumagitna siya sa hita ko and places his arms on both sides, trapping me.

"I'm just stressed" I managed to answer. Tumigil siya at niyakap ako, his hand
running down my back.

"Bawal ma stress ang magandang tulad mo" Natawa naman ako. I will never get used to
him complimenting me.

Stressed ako dahil sa Wolfsbane, saan kami makakanap 'non kung lahat ay sinusunog?
I know ancient witches used it kaya tinanong ko rin si Vera kung may ka kilala siya
na gumagamit nito para sa nga potions but she's still searching till now and she
refused to ask for Tatiana's help. Sinabihan ko na rin si Jake na naghanap ng
Wolfsbane sa Romania habang naroon pa sila. It's our only shot to beat the Lycans,
kapag nagawa namin 'yon then it will be easy to beat the Hunters.

Yes, they will be playing fire with fire. Dahil sa peak ng blood moon ang oras kung
saan pinaka malakas kami. Lalo na ang Purebloods.

They say the Blood Moon was a gift from Luna and it's very rare.

I'm scared for Senri and Adrianna dahil alam ko kung ano ang pwedeng mangyari. I
don't want history to repeat itself. Ayokong mangyari kay Adri ang nangyari kay
Aydee. I don't want Senri broken again. He has suffered enough and he deserves
happiness. He deserves her. Kahit anong mangyari ay sila ang para sa isa't isa.

Tanggap ni Cain iyon. I feel his pain everytime and it saddens me, I don't want my
twin to feel like that at kahit ako na kambal niya ay hindi alam kung paano
papagaanin ang loob niya. Senri knows about his feelings towards Adri because of
the drift, Adrianna's mind was too preoccupied sa oras na iyon kaya hindi niya
naramdaman and her feelings for Senri is too intense.

Senri punched Cain. Hindi na lumaban si Cain dahil alam naman niya kung ano ang
ikinagalit ni Senri but Sen is okay now, hindi naman niya ugali ang mag tanim ng
sama ng loob lalo na pinaka matalik niyang kaibigan. They aren't just friends,
they're brothers.

Cain accepted it. He chose Adrianna's happiness over his. He really does love her
kaya niya ginawa 'yon.

Sa una palang naman ay wala na siyang planong agawin si Adri kay Sen, but when
everything goes down for the two he'll be the fist one to swoop Adri up.

We stayed like this for a few minutes when he starts kissing me again.

"You keep hugging me e hindi ka pa nga naliligo. I smell like sweat na tuloy dahil
sayo" I complained as he continues.

His lips decends to my earlobe and lighlty bites it, tickling me.

"Mabango ka parin naman" Bulong niya.

I bite my lower lip. Mason Heath's kisses is really addictive.

He kisses me on the lips and I did not think twice on kissing him back.

"I can never get enough of you" He said in between kisses.

"Kambal Kain na!" I heard Cain yell and pounds on the door. Agad kong inilayo ang
mukha ni Mason sa akin and see him smirking at my reaction.

"Just a minute Cain! Susunod nalang ako!" I yelled back.

Mason places a chaste kiss on my lips before stepping back. He mocks salute before
heading to the door.

"When's the next make out session?" Nakangiti niyang tanong. I glare at him at
binato siya ng sharpie na nasa lamesa.

"Just go and take a shower!"

Natatawa siyang lumabas and I can only roll my eyes.

Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas. I saw Adri and Sen enter hand in hand,
dumiretso si Adri sa kwarto ko para maligo at si Senri na naman sa kitchen para
ipagluto siya.

-----------------------------------------------------------------

Surprise? :)

Any Marly/Carson fans out there? ^_^ Kung gusto nyong simulan ang story ni Carls at
Mase sa The Elites nyo sya mababasa at kung saan hahantong ang story ng buhay ni
Cain.
Sa mga readers ng The Gangs Prized Possession, may facebook group na po. Libre
sumali! The link is on my profile. May OP account na rin si Carly nasa profile ko
rin yung link.

Nagtanong ako kung taga saan kayo kasi na curious talaga ako. Thank you for
answering! At may mga nakausap rin ako na malapit lang dito samin. I'm from Bacoor
Cavite btw. :) And I asked rin kung may lalaki ba akong readers since na curious
ako kung magugustuhan nila 'to. Teenage girls talaga kasi ang majority ng readers
eh, bihira lang ang lalaki.

=================

Chapter Fifty-four

Chapter Fifty-four

"There are nights where the wolves are silent and only the moon howls" - George
Carlin

"Who are you?" Tanong ni Carly. Napatayo naman si Mason at agad na lumapit sa tabi
niya, he looks at Astrid curiously.

"Umm guys this is Astrid, she offered to help with the potion and she has some
information" Ani Vera at inilahad ang kamay niya kay Astrid na nakatuon ang mata sa
akin.

She tilts her head like she's examining me, her face impassive. Sumiksik ako sa
tagiliran ni Senri at bahagyang yumuko. Bakit ba ganyan sya makatingin sa akin?

"Diba ikaw yung nakabangga ko sa Candy Wonderland?" She asks softly, her eyes still
locked to me.

Tumango ako. Tanda ko pa ang dala dala niyang Golden Butterfly knife at hindi iyon
fake. I know people carry weapons around but usually guns, hers was different.

"You're a Hunter" Matigas ang tono ni Cain at tinignan siya mula ulo hanggang paa.
Astrid was wearing tight leather pants, a fitted black tank top, and leather
jacket. Her hair cascading down her back, her big doe eyes with a different glint
in them everytime she looks at us.

Bahagya siyang ngumiti.

"Yes I am, no need to conclude Vampire. Obvious naman" She said.

Mason looks surprised for a second ngunit kinontrol niya rin ang expression niya.

"What organization are you from?"

"Do you really wanna to know?" Her words were taunting. Who are you Astrid? at
bakit ganyan ka nalang makapag salita?

Vera clears her throat "Since Celeste is here, we can travel to Rosehill

through portal"

Tumango si Carly and looks at Astrid, nangunot ang noo niya ngunit bamaling na siya
kay Rianne.

"Nakahap kayo?"

Umiling si Rianne "Kahit saan wala, we even searched the Main city. Kahit na ang
Blood Witches kinausap na namin, sinusunog talaga ang Wolfsbane Carls at sa ngayon
wala na kaming alam pa na hahanapan nito"

"What about Jake?"

Umiling ulit si Rianne "He's with Yna, they're traveling to Rosehill right now
dahil hindi niya kayang iwan ang kapatid"

"We should move now, para matapos na natin ito" Ani Celeste.
Tumango ang kambal "Start the portal then"

Wala talaga silang sinasayang na oras.

We all stepped in the portal and in an instant, we're in Rosehill. Na out of

balance pa ako pero sinalo agad ako ni Senri.

Sinalubong agad kami ng isang lalaki, he's wearing a black shirt and faded jeans,
he looks like he's in his early thirties at nakita ko ang baril na nakasabit sa
band ng pantalon niya.

"Lenix" Bati ni Carly at tumango. Nakipag kamayan naman sa kanya si Cain at Mason.

"Si Papa?" Tanong ni Senri, staying by my side.

"He's in his study and your Mother is asleep" Sagot ni Lenix. He's a protector, no
doubt.

Tumango si Senri "Don't wake her up"

"Sabihin muna ba natin kay Tito before we ask for permission to enter the old
library?" Tanong ni Carly kay Vera.

"We'll do the explaining" Tinuro niya ang sarili niya at si Carly "But I bet he'd
like you see Adrianna, kaya Senri isasama mo siya sa atin. The rest can head to the
library"

"It's locked" Sabi

ni Carly at tinaasan siya ng kilay.

"I can open it" Astrid piped in.

Bagahya namang tumango si Carly "Cain knows the way"

Cain, Rianne, Celeste, and Astrid head to the 'old library'. I watched as they walk
away.

Nasa loob kami ng mansyon, kita ang magandang pagkagawa dito. Iba nga lang ang
pumapasok sa isip ko. I've seen it at its worst before.

"Mason" Sinenyasan ni Lenix si Mason na sumunod sa kanya at walang sabing sumunod

si Mason.

This leaves the four of us.

Carly leads the way. Nakayuko lang ako habang naglalakas kami sa corridor. We walk
pass the glass hall where Carly was almost killed, napailing ako.

"Don't think about it" Bulong ni Senri.

Nanatili akong tahimik hanggang sa makarating kami sa harap ng isang pinto.

Humigpit ang hawak ni Senri sa kamay ko nang binuksan na ni Carly ang pinto.

Nakita ko si Sander Sinclaire na nakatayo kaharap ng isang malaking lamesa at may

mapa na nakalatag a harapan niya. May mga pulang bilog ito.

Inangat niya ang kanyang ulo, nangunot ang noo niya nang makita niya kami.

"Diba sabi ko wag kayong aalis roon?"

"I know" Carly holds her hands up in defense "Pero may kailangan kaming sabihin
sa'yo at importante ito"

"Can't you tell me through phone Carly? at paano kayo naka byahe papunta dito?"
"Through portal" Sagot ni Vera, causing Senri's Father to look at him.

"Aren't you the youngest sister of Tatiana Vander?"

"Yes sir, I'm here to help them out" Tango ni Vera.

Lumandas ang tingin niya sa akin, tinanguan naman ni Senri ang Papa niya.

"How are you doing son?"

Ngumit si Senri, it wasn't

a half smile. It was a full on grin "I'm doing good, better than ever"

Nanginiti ang papa niya at humilig sa lamesa "I'm all ears kids, ano ba ang
sasabihin niyo?"

Vera and Carly started explaining, Senri.gave his side and I did too. And we all
finished with a clean conclusion. Hindi makapaniwala ang Papa niya, shocked was an
understatement right now. He asked different questions para bang humahanap siya ng
loophole sa mga sinabi ni namin ngunit we all answered him clearly with ease.

Tinignan niya ako and I showed the mark growing on me.

"That is the Guardian and Amity bond" Aniya, binigay ko sa kanya ang kamay ko at
hinipo niya ito.

"So your attraction to each other wasn't that meaningless" Tinignan niya kaming
dalawa ni Senri the his eyes land to mine.

"I always knew you were special dahil anak ka ng isa sa pinaka matalik kong
kaibigan and your blood is different. I granted his wish noong niligtas ko kayo ng
Mama mo, it was a wish of a Father to protect his daughter at naintindihan ko siya.
You were too young to be sucked in our world, pero noong nalaman ko na nasa tamang
edad ka na I offered your mother to move to Hangrove para mabantayan kayo,
tinanggihan na ito ng Papa mo noon but when he died I brought up the offer again
and thankfully your Mother agreed. Tinanggap niya rin ang offer ko na mag aral ka
sa Sinclaire Academy dahil alam kong hindi ka naman ma a-out of place roon" Umiling
iling siya.

"Now I understand why kept you in the dark for so long Adrianna"

"We still don't know kung paano niya nalaman ang totoong katauhan ni Adrianna kahit
na bata palang siya. She showed no signs of

being a Stardust and a Guardian" Sabi ni Carly.

"Maybe it started when she met her Amity" Nakangiting sabi ni Vera.

"You first him when you were six but I erased your memory kaya hindi mo naramdaman
ang koneksyon niyo sa isa't-isa"

"But Senri did" Nakangising sabi ni Carly, naala ko yung gabing sinai niya sakin na
nagka crush sa'kin si Senri noon kahit na hindi niya alam ang pangalan ko. I smiled
and glanced at him.

Napayuko naman si Senri. He looks shy!

"Nasa library sila Cain ngayon Tito, we need access to the old books kung saan naka
record ang lahat ng information ng bonds"

"But this Wolfsbane Potion you were talking about, sigurado ba kayo na gagana
'yon?"

"We're sure po. Since the Lycans are Werewolf hybrids malaki ang chance na gagana
nga sa kanila iyon" Sagot ni Vera.

"Paano niyo nalaman ang tungkol sa potion na 'yon?" Tanong niya at tinaasan kami ng
kilay. Nagkatingin kaming apat. Should we tell him about Audrina?

"That's a story for another time Pa right now we need to do some research" Sagot ni
Senri. Tumango naman ang Papa niya.
"I'll tell the team to find some Wolfsbane pero itong tungkol sa inyo ay sa atin
lang, siguraduhin niyo na konti lang ang makakalam nito. The less the better"

Pagkatapos 'non ay lumabas na rin kami. Tahimik naglalakad sa corridor, hindi ako
pamilyar dito. Sa laki ba naman ng mansyon/kastilyo na 'to. Naalala ko nandito nga
pala sila Mama ngunit hindi ko alam kung saang parte dito, tanong ko nalang mamaya.
I want to help with this research thing.

"Where'd you find that Astrid girl?" Carly asks glancing at Vera.

"Kaibigan siya ni Francine"

"Francine? The Witch who owns Mad Moiselle?"

Tumango si Vera "Tatiana knows her too"

Carly's eyes narrowed "Well she's weird"

Akala ko ako lang ang nakapansin 'non.

We walked down a stoned staircase leading to another dark corridor, the torches
were lit up by Senri using his fire power, nakalamutan ko na nga na kaya niyang
gawin iyon. Nilagpasan namin ang sirang pinto and entered the room.

Mukhang luma na ito like it hasn't been opened for years and hidden from the world.
Tanging ang mga lampara lang ang nag bigay liwanag sa malaking library na ito. May
malaking lamesa sa gita at nagkalat ang mga libro roon.

Cain and Rianne were browsing the shelves, naka upo sa lamesa si Celeste at
nagbabasa ng isang libro habang si Astrid naman ay nakahilig sa pader, nagbabasa
rin.

"This book is hand written" Wika ni Astrid as she turned the page.
"Did you find anything?" Salubong na tanong ni Carly at lumapit sa lamesa para
tignan ang mga libro.

Tinaas ni Celeste ang librong hawak niya "This book has the record of the bonds but
it doesn't say anything I don't know. Alam ko na ang lahat ng narito"

"Then keep searching" She answered in authority.

"Diba may isa pang room dito where the other books are kept?" Ani Rianne.

Tumango naman si Cain "The door is hidden behind the book shelves. Hindi ko alam
kung saan eksakto"

Nagsimula na kaming mag hanap. Si Senri at Cain ang nag move ng mga shelves para
makita yung pinto sa isa pang library. It's hidden, ibig sabihin importante ang mga
nadoon?

Natigilan kaming lahat

when we heard a loud click.

Unti unting nabiyak ang pader sa huling shelf na inurong ni Senri at Cain. A few
seconds later, it's fully open. Mabilis kaming pumasok sa loob. This room is
smaller compared sa isang library at gawa sa bato ang mga pader, may maliit rin
itong lamesa sa gitna at halos sampu lang ang book shelf na narito.

Nag simula na ulit sila mag raid ng libro.

Nang mag hanap ako nakita kong puro blank ang cover page ng mga libro and all of it
was hand written. Iba't-iba ang sulat kamay sa bawat libro na binuksan ko.

"Hey guys check this out!" Biglang sigaw ni Cain, hawak niya ang isang itim na
libro at katulad ng iba wala ring nakasulat ng title sa cover page nito.

"Griffin Raveclaw made a sacred weapon that can only be used by a Guardian, he gave
it to Thalia Hangrove and Thalia declared that the weapon can only be used by the
next Guardian"
"The next Guardian..." Carly mumbles then looks at me "That means Thalia new there
will be someone just like her"

"Diniscribe ba nila yung weapon?" Tanong ni Celeste.

"Sabi dito 'It's a black crystal that is size of a thumb and Thalia can transform
it into any weapon she wants or desires and only the Guardian can manipulate it.
It's called the shadow crystal' Sabi rin dito walang nakakaalam kung nasaan ito
ngayon dahil nawala itong parang bula nang mawala si Thalia. They say the weapon
died too but the writer of this book doubts that. Maybe it's just waiting for the
next Guardian to rise

to finally show itself again"

Waiting for the next Guardian to rise...

"There's no picture kaya hindi ko alam kung anong itsura" Sabi ni Cain then closed
the book.

"We have to find the shadow crystal because that weapon is righfully yours
Adrianna" Senri said.

Umupo nalang ako sa lamesa pagkatapos 'non. Pinagmasdan ko lang sila habang
naghahanap. Sabi ni Senri the shadow crystal is rightfully mine, ibig sabihin ako
rin ang makaalam kung saan mahahanap ito. Kusa nalang kaya ito lilitaw or kailangan
pa namin ng treasure map?

Bawat araw ang dami kong nalalaman tungkol sa tunay na pagkatao ko at bawat araw
rin ay nauubusan kami ng oras.

Narinig ang pag buntong hininga ni Carly kaya napatingin ako sa kanya. Inilagay
niya ang isang libro pabalik sa shelf. Maybe she felt I was looking at her dahil
tinignan niya rin ako.

Blanko ang ekspresyon niya.

"Thalia declared that the weapon can only be used by the next Guardian" Nakatingin
lang siya sa akin habang sinabi 'yon.

"Ibig sabihin alam talaga nya na may susunod sa yapak niya. But the real question
is, paano niya nalaman?" Umiling siya at umiwas na ng tingin sa akin. Nawala rin
ang atensyon ko sa kanya dahil lumapit si Senri sa'kin.

"Tired of reading?"

Tumango nalang ako at ngumiti.

"Diba Great Grandmother mo si Minerva Eastwood, Vera?" Tanong ni Rianne, hawak ang
isang libro.

Nilingon naman siya ni Vera at tumango "But I never got the chance to see her,
because out of all the five Elders she's the first one who died"

"Well this book is all about her, bukod pala sa Illusion magic kaya nya rin makita

ang future" Ani Rianne.

"Just like Aydee" Kumento ni Celeste.

Rianne took time to read it. Lumipas na rin ang kalahating oras na halos nakaupo na
sila sa lapag at nagbabasa lang.

Tinamaan na rin ako ng gutom pero hindi ko masabi sa kanila dahil mukhang nalunod
na sila pagbabasa.

"Minerva Eastwood had a vision that a pair was picked by Luna to fix the broken
balance that eventually will happen years after she dies" Sabi ni Rianne at biglang
tumayo. "Iyon ang huling record ng vision ni Minerva, blanko na ang mga sumunod na
pages!"

"Maybe that happened first before Griffin Raveclaw made the shadow crystal" Dagdag
ni Cain.
"Now we know how Thalia knew na may susunod sa yapak niya" Rianne snaps her
fingers.

"So it was Minerva who had the vision of the next Amity and Guardian" Ani Celeste.

"Who wrote all of this anyway? Paano niya nalaman ang mga impormasyon na ito?"
Nagtatakang tanong naman ni Carly, flicking the pages of the book she's holding.

Nagkibit balikat si Cain "Who knows? Maybe all of these were written by the same
person"

Ngumiwi naman si Rianne "Each book has a different hand writing"

"We need to keep looking for clues guys, as of now all we have is the vision and
the shadow crystal. We need to find more background info on that vision and what
exactly Minerva saw" Sabi ni Carly. Umalis na rin ako sa lamesa at pumulot ang
libro at nagsimula na ring magbasa.

We need all the infromation we can get, kahit na ano pa ito.

"Vladimir Sinclaire married Cleo Kenettra and they had a son named Alexander."
Malakas na basa ni Astrid sa hawak niyang libro kaya

kahat kami'y napatingin.

"Alexander Sinclaire married Sandra Malimbri and they also had two sons named
Sander and Michael. Michael Sinclaire married Sophia Anestasia and they had two
chlildren, Jacob and Yna. Sander Sinclaire then married Selina Carlson and they had
a son named Senri.

You're not really that big of a family huh? Now I understand kung bakit kaonti lang
ang mga Purebloods" Aniya pagkatapos sabihin ang lahat ng iyon.

I look at her weirdly. Bakit niya binasa ang lahat ng iyon?

"That's not the reason" Carly said in a hard tone. "There was a Pureblood killing
spree before our generation even started kaya sila kumonti. That's why we treasure
them now especially the Sinclaires because they have the purest blood of all"

"Why kill Purebloods then kung totoong pakay naman nila ay siya?" She points at
Senri.

She talks straight to the point at medyo natatakot na ako. Mapagkakatiwalaan ba

namin ang siya?

"Alam niyo ba kung ano ang mangyayari kapag nalaman ng Black Hunters kung ano ang
kalagayan niyo ngayon? They'll want you more than ever and her too" Tinuro niya ako
at blanko ang kanyang ekspresyon "After they have their way with you both, they'll
drain and consume your power and re-arrange the pyramid"

I can feel the tension starting kaya lumapit ako sa tabi ni Senri.

"Bakit mo ba sinasabi sa amin 'yan? Yes we are aware of what's happening right now
at kung ano rin ang nagyayari sakaling makuha nga nila ang gusto nila" Medyo tumaas
ang boses ni Carly. Agad namang pumunta si Cain sa tabi niya at hinawakan ang
kanyang balikat.

"Because I like my world how it is! Ayokong may magbago! I like

the pyramid how it is now kahit na unfair sa aming mga Hunters dahil waka kaming
pwesto dito!" Astrid retorts with a raised voice.

"You're here to help not question what we're doing" Kalmadong sabi ni Celeste.

"Maybe you should go back Astrid baka hinahanap ka na nila" Ani Vera. Tinignan ko
siya. Hinihanap nila? Sino ba talaga ito si Astrid?

"No. I promised to help and keep your identity so I'm here to help no matter what,
I'm doing this for my team not for you" She looks at Senri and I with hard eyes.

"Now is not the time to fight, let's keep our opinions to ourselves para wala nang
gulo" Cain said in a hard tone.
"Vera said you had some info, why not tell us now?" Wika ni Rianne.

Bago pa man makapag salita si Astrid, Mason came rushing to us. Hinga na hingal
siya dahil sa pagtakbo.

"What is it Mason?" Tanong ni Carly.

He takes a deep breath before answering.

"Jake and Yna's car was ambushed"

We hudled up in the living room, hindi kami pinalabas. It would be a stupid move
kung pupunta kaming lahat 'don. What if the Hunters were watching the aftermath?

Its been an hour at hindi mapakali si Carly, pabalik balik sya at mukhang nahihilo
na si Cain kakasunod ng tingin sa kanya. Si Rianne ay nakatingin lang sa iisang
direksyon mula kanina, she looks like she's in deep thought. Si Mason at si Astrid
ang sumama sa nga protectors, hindi ko alam kung bakit naisipan ni Astrid na sumama
'don but right now I couldn't care less. Paano kung may nanyari kay Yna

at Jake?

Ilang minuto pa ang lumipas bago kami makarinig ng kaguluhan sa labas.

Ipinasok nila ang walang malay na si Yna na buhat ni Jake na puno ng blood stains
ang damit. We rushed to them as Jake puts Yna on the sofa.

"What happened?" Tanong ni Carly rushing to Yna's side, who also had blood stains
on her clothes.

Binalingan naman nya si Jake na nakatingin lang sa kanyang kapatid.

"Sira na yung kotse pag dating namin 'don, the protectors who were accompanying
them were already dead" Mason answered.
Jake kneeled beside Yna without saying a word. Carly hugs him by his side.

"Jake..."

Nakatayo kaming dalawa ni Rianne sa dulo ng sofa. Nakatingin ako kay Yna na maputla
ang mukha, her mouth was partially open and her chest heaving up and down like she
has trouble breathing. May natuyong dugo rin sa damit at noo niya ngunit wala akong
nakitang sugat.

"Her wounds are already healed but a Hunter stabbed her on her shoulder with a
knife..." Umiling si Jake at nagsimula nang mamuo ang luha sa kanyang mga mata nang
hinawakan niya ang kamay ni Yna "I think it was coated with some kind of poison
because she blacked out after she was stabbed"

"We found them by the river entering Rosehill" Ani Mason.

I looked at the ripped part on Yna's shoulder ngunit wala ring sugat dito, tanging
tuyong dugo lang. She healed fast yet the poison is still in her system.

"Help is on its way" Sabi ng isang babae sa amin at lumabas rin ng living room.

Inilipat nila si Yna sa kanyang kwarto at ginamot roon. Si Carly, Celeste at

Rianne ang naroon

kasama si Jake who never wants to leave his sisters side. Si Cain ay sumama kay
Mason to investigate what happened, Si Vera naman ay umalis kasama si Astrid. Hindi
ko maatim na pumasok sa kwarto kung saan ginagamot si Yna.

Pumunta ako dito sa lumang library, good thing naiwan naming bukas ang entrance
kaya mabilis akong naka pasok. Si Senri ay kausap ang Mama at Papa niya so I
decided to hide in here.

I absentmindedly picked up the books na naka kalat sa sahig. Nagbasa na rin ako ng
konti but wala naman akong nabasang importante.

I heard footsteps coming outside. Nilapag ko ang librong hawak ko at tinignan kung
sino ang pumasok. I thought it was Senri but it was the last person I expected to
see.
"Hiding down here?" Astrid said at humilig sa isang shelf.

"Akala ko umalis ka na" Wika ko at umayos ng pagkaka upo.

Ngumisi lang sya.

"Kroenen's sister has been watching the fearsome four for so long now and when you
came, you became her bridge to them" She says, nilibot nya ang kanyang tingin sa
mga libro sa harapan niya. Her actions says she's casually talking to me yet her
words were different.

"Kroenen's sister?" Sinundan ko ng tingin ang bawat galaw niya.

"The girl you were with noon sa Candy Wonderland, yung humila sa'yo palayo. She
probably saw me kaya siya nagmadaling lumabas" Sabi niya sabay ngiti.

Si Mia.

"She brought you to him, right? She just waited for the right time na nag iisa ka
lang bago ka niya sa kapatid niya"

"Sino si Kroenen? And Astrid..." Hinimtay kong lingonin niya

ako bago magsalita "Why are you telling me this?"

Nagkibit balikat siya "I gave you my word, didn't I? I promised to help and I'm
going to help. Totoo ang sinabi ko kanina, Ayokong may mabago sa mundo ko. I like
it how it is now, peaceful and balanced."

Hindi ko nag salita. Hinintay ko lang ang mga sasabihin niya.

"Kroenen is the Leader of the Black Hunters at noon parte siya ng organization
namin but with his wicked mind and hunger for power, tumiwalag siya. He wasn't that
of a loss anyway kaya hinayaan lang namin siya but it never crossed our minds na
gagawin niya ang ganon. I mean, draining a Pureblood for its power to rule the
world? That's got to be the most smartest yet stupidest thing ever. Walang
nakakalam kung ano ang side effects if a blood of a Pureblood is consumed" Muli
siyang humilig sa pader at hinarap ako.

"He's the one who killed the Patridge girl at siya rin ang dumukot sayo by the help
of his sister. Hindi ko alam kung paano niya napa payag si Mia na gawin 'yon, she's
a sweet girl totally opposite of her brothers sadistic ways."

"Paano mo nalaman na siya ang dumukot sakin? Nandoon ka ba?" My eyes narrowed.

"I have my sources Adrianna" Nag kibit balikat siya.

"Mia is a common, ibig sabihin 'non common rin si Kroenen?"

"No. They both have Hunter Blood, maybe Mia's blood was disguised to be a commons.
Knowing Kroenen, he won't waste his chance kaya gagawin niya ang lahat."

"But Mia was under the Vampire blood

diet and I saw how she sticks the needle in her veins katulad ng ginagawa ng ibang
Vampires!"

She shrugs again "Maybe she was properly trained to endure it"

"How do you know all of this?" I once again narrowed my eyes at her.

"Like I said, I have my sources. I'm a girl lurking around the shadows and I know
things others don't. Ako nalang ang mag dedesisyon kung ibabahagi ko ba sa iba ang
nalalaman ko" She tilts her heas and stares directly at me.

"I'm going against my team by doing this Adrianna"

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

May kinuha siya sa kanyang bulsa at inilahad sa akin ang isang papel. Mukhang luma
na ito dahil naninilaw na ang gilid at it has burned edges too. Nagdalawang isip
akong tanggapin ito ngunit kinuha ni Astrid ang kamay ko at inilagay dito ang
papel. Then she hands me a small bottle filled with something black.

"That's the recipe to make the Wolfsbane potion and inside the bottle is the burned
Wolfsbane. The only thing you need to focus on is how to make the Blue Fire.
Nandyan na rin ang mga weapons na kailangan nyong gamitin." Lumakas siya sa dulo ng
kwarto at pumunta sa isang book shelf at may kinuhang libro doon.

"And you might want to read this, this holds some answers you want for some time
now"

Hindi ako makapag salita. Hindi ako makapaniwala na ang matagal na naming hinahanap
ay nasa kamay ko na. Bumilis ang tibok ng puso ko at nanginig ang kamay ko nang
ilapag ang lahat ng ito sa lamesa.

"This meeting will be a one time thing, pagkatapos nito ay hindi niyo na ulit ako
makikita" Aniya at mariin akong tinignan.

"But promise me this Adrianna, you will bring back the balance. Whatever it takes"
Nakalapat na kanyang kamay sa balikat ko and I nodded.

Ibinaba niya ang kanyang kamay and steps back.

I look at her curiously.

"Who are you really Astrid?"

Instead of answering, she holds up her wrist and yanks her sleeve down.

Then I saw it.

A uniquely designed dagger in the center of a red circle marked on her wrist.
"You're a Hunter from the Red Circle" Mahina kong sabi.

Inilapat niya ang kanyang daliri sa kanyang labi "Shhh"

The she smirks and heads to the door. Nilingon niya muna ako "It was nice talking
to you Adrianna and let's keep my identity between both of us" at tuluyan nang
lumabas.

Nilingon ko ang tatlong bagay na nasa lemesa and took a deep breath.

A piece of paper, A bottle, and A book.

The recipe for the Potion, The Wolfsbane, and The answers.

=================

Chapter Fifty-five

Chapter Fifty-five

Chapter Song: Soldier - Before you exit

"The act of discovering who we are will force us to accept that we can go further
than we think" - Paulo Coelho

Mabilis kong tinago ang libro sa inner pocket ng jacket na suot ko nang maramdaman
kong papalapit si Senri.

He looks at me weirdly nang tumigil siya sa pinto. He eyes the paper and the bottle
at tinaasan ako ng kilay.

"What's that?"
Kinuha ko ito at ibinigay sa kanya, "Binigay ito sakin ni Astrid bago siya umalis"
Sambit ko at mabilis siyang hinila palabas ngunit mabilis niya akong hinigit
pabalik.

"Bakit ka nagmamadali?"

Ngumuso ako, "Wala lang. Wag ka ngang basag trip"

Sa totoo ay gusto ko nang mabasa ang laman ng librong binigay ni Astrid. Sabi niya
naroon ang sagot sa mga tanong ko, I have a lot questions in my mind right now.
Masasagot kaya ang lahat ng iyon ng librong bigay niya?

Pagkasabi ko 'non ay siya mismo ang humila sa akin palabas. 'O tignan nyo, siya
ngayon ang nagmamadali!

"Adeeeeeee!!!!"

Natigilan ako nang marinig ko ang munting tinig ng makulit kong kapatid.

Sinalubong niya ako ng yakap, muntik pa nga akong matumba dahil niyakap niya ang
hita ko.

"Andy!" Binuhat ko siya at kinurot ang kanyang ilong, "Bwisit kang bata ka, bakit
bigla bigla ka nalang sumusulpot?! Si Mama nasaan?"

Binigyan niya ako ng nakakalokong ngiti. Lagot, mukhang magmamana ata 'to kay
Mason. Alam ko kung kanino galing ang nga ngiting ganyan e. Tumuro siya sa dulo ng
hallway.

"Yun rin yung pinunta

ko, hinahanap ka na nga pala ng Mama mo" Wika ni Senri at kinuha sakin si Andy, nag
high five naman silang dalawa.
"Nasaan ba sila kanina?" Tanong ko nang maglakad ba muli kami.

"Kasama sila ni Tito Miguel, they went to the closet town here dahil na bo-bore na
daw 'to si Andy"

Tumango ako habang nag kamustahan silang dalawa. Kung makapag usap nga e parang
dalawang nag walay na kaibigan, Si Andy naman kung makasagot feeling diretso ang
salita, bulol naman.

Pumunta kami sa study room ng Papa ni Senri at pagpasok ko ay sinalubong agad ako
ng yakap ni Mama.

Kinamusta niya ako, halos hindi ko na nga masagot ang mga sunod sunod na tanong
niya. Kinalma ko ang sarili ko. Halos ilang araw kaming hindi nagkita at wala
namang gaanong nangyari sa kanila kaya naging maikli ang paguusap namin at maya't
maya niya rin akong niyayakap.

Napag alaman ko na mismong gabi ring iyon ay dinala sila ni Mason sa Rosehill nang
malaman niyang may dumukot sakin. Pinatuloy sila dito ng magulang ni Senri at
binantayan sila ni Tito Miguel. Hindi ko alam kung paano ko sila mapapasalamatan sa
pagbabantay nila sa pamilya ko.

Niyakap ko nalang si Tito Miguel nang lumapit siya sa akin.

"May aasikasuhin pa ba kayo?" Tanong ng Papa ni Senri na kapapasok palang sa

kwarto.

"I've got something here at kailangan kong ipakita kay Carly" Sagot ni Senri.

"Nasa living na si Carly at Cain, Rianne is still Yna and Jake at kararating lang
din ng Tito at Tita mo"

Tumango si Senri at hinawakan ang kamay ko, "Tara na" sabay hila palabas.

Kumaway

nalang ako kay Mama at Andy.

 "Where have you been?" Tanong sa akin ni Carly nang makarating kami sa living
room.

"Nandoon lang ako sa library, I don't want to intervene with Yna's situation dahil
hindi nyo naman ako kapamilya"

I heard Senri snort behind me.

"If it was up to me, you'd already be my wife" Bulong niya na rinig na rinig ko
naman.

Kinurot ko naman siya at kitang kita ko ang pag hugot ng ngisi sa kanyang labi
kahit napapikit siya sa kurot ko.

Kailangan niya talaga sabihin 'yon?!

"Wife wife ka dyan, hindi nga kayo e" Puna ni Mason na nakaupo sa tabi ni Cain,
parehas silang naka ngisi kay Senri.

"Wag nga kayong ano" Bagot na sabi ni Senri sa kanila at umupo sa sofa.

"Kamusta si Yna?" Tanong ko kay Carly.

"She's doing good, naroon si Vera ngayon para tumulong sa pagtuklas kung ano yung
poison na sinaksak kay Yna"

"Kailangan natin si Vera dito, may binigay kasi si Astrid sakin bago siya
umalis..." Sinipa ko si Senri para ipakita iyong tinutukoy ko at inilahad naman
niya ito kay Carly.

Kinuha ito ni Carly mula kay Senri at sinenyasan naman niya si Cain para tawagin si
Vera.
 Habang hinihintay namin si Vera, inalug-alog ni Carly yung bottle at ayaw niyang
buksan yong papel hangga't hindi pa kami kumpleto.

She looks at the bottle curiously "It looks like it's something burned, ashes to be
exact. Sinunog na bagay 'to," Tinignan naman niya ang papel "And this paper looks
old"

"That Astrid girl was

really weird" Sambit ni Mason.

Nagkaka goosebumps parin ako tuwing naalala ko yung mark niya.

She's a Hunter from the Red Circle, a team of Hunters na idol ng best friend ko at
hindi niya alam na isang miyembro na pala ng Red Circle ang nakaharap niya.

"Where did Vera find her anyway?" Tanong ni Mason.

"Sabi niya kakilala raw ni Tatiana and Francine" Kibit balikat na sagot ni Carly.

Dumating si Vera at Cain, lumakad si Vera palapit sa akin at nginitian ako. I smile
back.

"Yna's doing fine now, hindi na namin kung ano ang poison because her blood already
burned it before we could even find out" Aniya.

"Paano nangyari yon?" Nagtataka kong tanong.

"You'll be surprised what a Purebloods Blood can do Adrianna" Sagot niya.

"Their blood is one of the most powerful things in this world at kung mapupunta ito
sa maling kamay then we're all doomed" Dagdag ni Cain at umupo sa tabi ni Carly.

"If all Purebloods blood are powerful, bakit si Senri lang hinahabol ng Hunters?" I
haven't thought about this before, now that I have napaisip ako. Bakit nga ba siya
lang?

"Good point," Ani Cain. He rests his elbows on his knees at pinagsalikop niya ang
kanyang kamay and looks at me seriously, "Now I ask you this, why settle for the
second if you can have the best?"

"Senri is as pure as a Diamond Adri. Hindi lang dahil sa Sinclaire siya, we're not
talking about who has the thickest blood here. We're talking about power and
strength. As you can see Senri is an Anikitos

and his ability is a secret dahil sa panganib na dulot nito kung malaman ng iba
kung gaano siya kalakas and now the Hunters know his ability at kung malaman pa
nila na siya ay isang Amity, they'll want him more than ever and you too dahil
package na kayong dalawa" Wika ni Carly.

Nawala ang atensyon ni Carly sakin nang kinuha sa kanya ni Vera ang bottle. Umupo
naman si Senri sa tabi ko.

Tinignan ko siya.

He's as pure as a Diamond? If they find out what we are then they'll want me too?
Paano kung hindi ko siya maprotektahan ng maayos?

What if I can't protect this Diamond everyone has been treasuring?

I'm still doubting my skill dahil sa stage na ito, I am still learning. I'm still
classified as a student, a trainee.

"I can sense the negativity in your thoughts," Bulong niya.

Humalukipkip ako, "It's rising up again" Alam na niya kung ano ang tinutukoy ko.
Open naman ako sa ganitong usapan sa kanya. Yung mga 'What Ifs" ko, I can't hide it
from him anyway. He knows what I'm thinking and sometines it's really scary.

Ayoko naman na maging katulad siya ni Cain na nararamdaman na ang feelings ng ibang
tao.
I heard a groan in pain and my eyes darted to Cain, minamasahe ni Carly ang ulo
niya. He keeps getting headaches lately dahil malapit na niyang mabuksan ang mind
reading ability niya, and according to him. It sucks, big time.

Vera is examining the bottle at tinignan niya ako "Astrid gave this to you before
she left?"

Tumango ako "And the paper too. Ang sabi niya iyon raw ang huling beses na makikita
natin siya"

"I expected she'd say that" Aniya at bumuntong hininga.

Ipinatong ko ang ulo ko sa balikat ni Senri and he immidiately wraps his arms
around my shoulder.

I closed my eyes. Ramdam ko ang pag dikit ng libro sa manipis kong t-shirt.

Gusto ko nang basahin ito ngayon and I know they can figure out how to make the
process of making the potion without me.

"Sleepy?" Bulong ni Senri sa akin.

"I think you should let her sleep, masyado na yan napagod training niya kanina" Ani
Mason.

"Do Stardust even get tired?" Inosenteng tanong naman ni Cain, binuksan ko ang mata
ko nang marinig ko iyon.

Carly slaps her twin at the back of his head "Yes they do stupid, that's why they
need sleep to regenerate"

"But that's the cycle of being a Human being and even for other creatures!" Cain
argued sabay turo sa akin.
"She isn't that strong yet Cain. And even if Adri is a Stardust she still needs to
regain and retain the energy in her body" Carly said and rolled her eyes.

"You don't need outside Energy because you are Energy" Sambit ni Senri.

"He's right you know," Ani Vera at nginitian ako "You need all the sleep you can
get Adrianna.

We don't care if you sleep half of the day dahil alam na naman namin na iyon lang
ang paraan para makapag regenerate ka"

Tumayo na rin si Vera "I think we should open this in somewhere more private, we
can't be in the open like this at Ivory paper ito. I need my spell book to open it"

Tumango ang kambal at si Mason.

Uminat muna ako bago tumayo, I don't really feel tired at all and I bet Senri knows
it.

"May bakanteng kwarto two doors on the left from mine, You can sleep there" Sabi ni
Carly and motions Senri to accompany me.

Nang tumigil kami sa kwarto na tinutukoy ni Carly agas na binitawan ni Senri ang
kamay ko na kanina pa niya hawak.

"I know you want time for yourself and I know you're really not that tired" Aniya
sabay ngiti, showing me his oh so cute dimples.

Ngumiti na rin ako, "Why cover for me then?"

"Because you're my girlfriend and I support you on anything you and every decision
you make" He said it like it is the most obvious thing in the world.

"We're back together? Bakit hindi ko alam?" Nalaglag ang panga ko at nagpanggap na
nagulat sa sinabi niya.
His face fell like I expected.

"So I'm really back to zero?" Mahina ang boses niya.

"I'm kidding" Natatawa kong sabi but he didn't smile though, ganon parin ang
ekspresyon niya.

Bigla niya akong sinamaan ng tingin na para bang ngayon lang nag sink in sa kanya
ang sinabi ko.

"Don't joke about that" Seryoso niyang sabi. Bigla siyang nag kibit balikat and
stepped back.

"But you're right, we aren't officialy back to together but that doesn't mean I
don't love you?"

"So what's your point?" Tinaasan ko siya ng kilay.

Talk about mood swings.

Nginisian niya ako "I want you to experience what being courted feels like"

I gasp and points at him "Who

are you and what have you done to my Senri?!"

Hindi ako makapaniwala na sinabi niya yon. I mean, Him courting me? Senri Sinclaire
doens't do that sort of thing. Gusto niya mabilisan agad.

"I'm still gonna do it" Nag kibit nalikat siya and shoved his hands in his pockets.

"Does this mean you're willing to wait for two years?" I gave him a smug smile.
Gagawin niya talaga?
"If it takes you that long to give me your 'Yes' then yeah" He shrugs again.

Hinawakan ko ang balikat niya and stare at him straight in the eyes "You're hiding
Senri somewhere in there stranger, let him out"

Tinanggal siya ang kamay ko and holds onto it "I'm going to court you because I
want to feel what being courted feels like and I skipped that part in our
relationship at alam ko ring hindi papayag si Mason na basta ganon nalang. That
bastard wants me to suffer but I am willing to do it Adrianna"

"Seryoso ka talaga?"

He nods.

"Why think about that now?" My eyes narrowed at him.

He gives me a lazy smile.

What are you planning Sinclaire? Even with this connection thing there are still
times that he is hard to figure out.

"O-okay" Kumunot ang noo as I awkwardly stepped back, "I just need some privacy,
lalabas rin ako mamaya" Pag amin ko. Tumango siya ang quickly kisses my cheek.

"Call me if you need anything" at tinalikuran na niya ako. Napailing ako at

binuksan ang pinto.

I can't believe we had thay conversation. With all that's happening, Senri
Sinclaire still never fails to amaze me.

"Hey Human," I was about to close the door nang marinig ko ang boses niya.

He's already half way out of the corridor. I poke my head out to see him.
"I love you" Ang tanging sinabi niya and runs out of the corridor na parang bata na
may ginawang kasalanan.

Natawa nalang ako at sinarado ang pinto.

Nilibot ko mga mata ko sa buong kwarto and wasn't surprised on how big it is. Puti
ang umaangat na kulay nito at napaka linis. Nilingon ko ulit ang pinto at nilock
ito, of this book really holds the answers Astrid was saying then I don't want to
be bothered.

Umupo ako sa kama at agad na nilabas ang libro. I ran my hand over it. It looks
really old at mukhang sinunog rin ito dahil sunog yung edges ng cover ngunit hindi
natuloy. Maybe someone attempted to burn it but didn't succeed? If someone did then
this book must be really hiding something.

What if that someone was my father?

Halos lahat naman ng tanong ko ay tungkol kay Papa.

Paano niya nalaman na ako ang susunod na Guardian? Why did he keep me in the dark
for so long? Did he knew I was a Stardust too? Akala ba niya ay ganon nalang iyon?
Kung hindi niya ako ilalapit sa mundo nila then mawawala na ang pagiging Guardian
ko? I know I shouldn't questions the decisions he made now, alam ko naman na para
sa akin rin iyon.

But what if that particular attack that night hadn't happened? Would I met Senri
Sinclaire in a different way or I wouldn't have a chance to meet him at all?

This brings me back to the words he said. One thing leads to another.

I sat in a comfortable position and opened the book. Blanko ako ng mga unang pages,
binuksan ko yung kalagitnaan at nakitang may sulat ito. Nangunot

ang nook o kaya inumpisahan ko ulit.

The pages weren't entirely burned, yung gilid lang talaga. Para bang inilagay lang
ito sa apy at tinanggal agad and there were stains sa iba.
Nagsimula na akong magbasa.

Katulad ng ibang libro na nasa library, hand written rin ang isang ito. It started
with Vladimir's story after Luna died. Then how the Elders created the Council,
divided the lands, and how he created Sinclaire Academy in hope of it being the
symbol of peace. Coexistence of two Creatures, Vampires and Humans. Parang bumabawi
lang ang mga Vampires dahil sa slavery na ginawa nila sa Humans noon sa pahanon ng
War. I never knew about that slavery thing till now. Humas were skeptical at first,
hindi nila alam kung ano ang tunay na balak ni Vladimir sa patayo ng Academy. But
he told me "We all followed Luna's wish, she wanted us to coexist. What is stopping
you now?"

The first years of Sinclaire Academy went well. Still, the people were worried
about their safety. It was a big risk, putting Humans and Vampires in the same
school. No doubt na may mangyayari at sa panahong 'yon ay bago palang ang mga law.
Kaya Vampires made the blood diet but did not start it without the Council and the
Elders consent. Alam kong limang taon palang ang tinatagal ng Blood diet sa Academy
and Vladimir was long gone, bakit kaya noon lang nila sinimulan 'yon kung matagal
na palang na plano?

Napailing nalang ako and kept reading. My back was starting to hurt kaya nag iba
ako ng pwesto.

Binanggit si Minerva Eastwood dahil sa isang pangako nilang dalawa ni Vladimir.

They promised each

other na isa descendant nila ang mga-aaral sa Sinclaire Academy. That won't be a
problem to Vladimir dahil doon na nag-aaral si Senri ngayon and I know he won't be
the last. I guess the promised hasn't been fulfilled yet.

It also told the story of Vladimir and Cleo Kenettra. She's a Pureblood, her family
ranked second at that time and the Patridge's were third but then the Kenettra
Family were murdered kaya si Cleo nalang ang natira but she was turned to a
Sinclaire kaya nang mabura ang mga Kenettra sa Pyramid the Patridge's moved a rank
higher. Cleo was a lovely lady and everyone adored her, she was open minded about
Vladimir's relationship with Luna. It said that she was fascinated about their
bond, a bond that was unbreakable. That was the first mention of the bonds, hindi
parin ako nakakarating sa punto kung saan masasagot nito ang mga tanong ko so I
kept reading.

It tackled the years of how the Elders kept everything in place and in peace.
Minerva even created her own Academy for Witches. Zed Lockhart led the packs all
over the world and divided each land for each pack. The packs were named of course,
Zed was the Alpha of the Moonlight pack that resided in a pack house just outside
of Hangrove. It was the biggest pack in the world and probably the strongest.
Griffin Raveclaw was closest to Minerva Eastwood dahil sila ang magkaibigan noong
una palang. Minerva was the High Priestress and he was the High Warlock, he was
good in creating weapons

and dark magic. Kaonti lang ang mga Warlocks unlike Witches, kaya siguro Vampires
ang nasa taas ng Pyramid dahil sila ang may pinaka maraming population. The
Vampires came in First, Second ang Werewolves, Third ang Witches, Fourth ang
Warlocks, at sunod sunod na iyon from highlanders to downworlders. The Pyramid was
sorted based on the Power, Population, and distribution to the peace of the world.
Vladimir and Zed led the peace Luna wanted that's why they fall on First and
second, the rest just followed.

I was starting to wonder of Astrid gave me the right book. Narito ba talaga ang
hinahanap ko?

Pinalipas ko muna ang ilang minuto bago magbasa ulit dahil sumasakit na ang likod
ko. I stretched my body at humiga. Natatakpan ng makapal na kortina ang bintana
kaya hindi ko alam kung madilim na basa labas. Ano na kaya ang ginagawa nila? Did
they find the spell para mabuksan ang message sa Ivory paper? Alam ko naming kaya
nilang gawin yon kahit wala ko, I have to finish this book first bago ako maki
balita sa kanila.

I started reading again.

It finally described the bond, sinabi rito ang mga impormasyong alam ko na. All the
information here was coming from someone na para bang siya talaga ang naka
experience 'non. Who wrote this anyway? At paano niya nalaman ang lahat ng ito?

I turned to the next page. The hand writing was different.

It says that Griffin Raveclaw made the Shadow Crystal after Minerva Eastwood had
her vision. The Pyramid will lose its balance and peace

will be corrupted by a pair will somehow put it back together.

The said vision was seen by Minerva on the night of Thalia and Luna's birthday, the
next Guardian will behold the missing piece of the Eternal Moon on the day of its
birth...
"Eternal Moon..." I sat down and grip the book tighter.

I behold a piece of the Eternal Moon!

Napa singhap ako. Iyon pa ang nagging pruweba ni Papa para malaman na ako na ang
susunod na Guardian? Tinignan ko ang libro, there were a few pages left. Should I
keep reading?

Si Papa ba ang sumunog nito?

No. He can't be. He already knew what I was before he was the Protector of the
Sinclaires.

Nagbasa ulit ako but the page only showed the sketch of the mark that is growing on
me right now.

The next was the last page.

I took a deep breathe bago ko basahin ito.

A message to the next Amity and Guardian~

"Your love will be boundless. Your blood is tied together by the Moon Goddess. She
chose both of you because you will be the next epitome of peace and power. You are
destined to unite all thy race together" - V. Sinclaire

Vladimir Sinclaire wrote all of this.

Minerva's vision is coming true. The Pyramid is slowly falling apart and at the
night of the blood moon, it will finally crumble down. Masisira na ang katahimikan
na pinanatili ng mga Elders sa mundong ito and it's up to us to bring it back? How
exactly?

I jumped when I heard a knock, agad kong inilapag ang libro sa kama at pinagbuksan
kung sino man ang kumakatok.
"Mason," He was holding a gun that caught me by surprise and there was a small

red bird on his shoulder that was directly looking at me. Tinago niya agad ang
baril at napakamot ng ulo.

"Mase what's that?" Tinuro ko ang ibon. Nilingon niya ito at ngumiti.

"A phoenix. I found it flying around outside kaya kinuha ko," Nagkibit balikat
siya. "Pero hindi ito ang pinunta ko dito"

"Ano?"

"Inutusan nila ako na punatahan ka," Aniya. "Una nilang inutusan si Senri pero
tumanggi, nag away ba kayo?"

"Hindi"

His expression turned confused, "E bat ganon 'yon?"

"Aba malay ko!" Tumakbo nalang ako sa kama para kuhanin yun libro, tinago ko ulit
ito sa jacket ko.

Maybe I should ask Senri's father about the Eternal Moon and where is it now. Kung
nasa akin ang missing piece, nasaan na ito ngayon? Do I still have it?

Napailing ako at sumunod kay Mason.

"You look bothered" Nilingon niya ako.

I bit my lip, "Nung sinabi sa'yo ng Papa mo kung ano ako...what exactly did he tell
you?"
He takes the bird off his shoulder and caresses its head, hindi niya ako tinignan.

"Sabi niya kakaiba ka raw. He never said what you truly were the first time, he
just told me you needed protection and being your best friend it was my duty to
protect you at any cost. I never knew you were a guardian till I left for Germany,
I found out when I got back"

"Si Papa..wala ba siyang sinabi kung paano niya nalaman kung ano ako?"

Umiling siya, "They gave me limited information Anna, sabi ni Papa ikaw ang
Guardian and that alone is enough for me to protect you because I know you can't
handle this cruel world na mag-isa. I promised myself I'll be there for you every
step of the way" Nginitian niya ako pagkatpos sabihin 'yon, I smiled too.

"What's with all the questions anyway?"

"I've read this book...it said that the next guardian will behold the missing piece
of the Eternal Moon on the day of its birth. I'm the guardian that means I have the
missing piece pero hindi ko alam kung nasaan ito ngayon at kung para saan talaga
ito"

"Eternal Moon? Isn't that the stone where all the Elders put a portion of their
power to?"

Kumunot ang noo niya "Bakit hindi mo nalang tanungin si Tito Sander? Alam kong mas
marami pa siyang maisasagot sayo"

Mukhang siya nga lang ang makakasagot ng tanong ko. If the Eternal Moon is a stone
then it must have been cracked, shattered, or even destroyed para mapunta sa akin
ang isang piece nito. Bumuntong hininga ako.

My old questions were answered but now I have new ones.

=================

Chapter Fifty-six

Chapter Fifty-six
 Binuksan ni Mason ang pinto sa isang kwarto at pumasok kami sa loob. Naghihintay
roon si Celeste na naka halukipkip at may naka bukas na portal sa tabi niya.

"Why do have a bird on your shoulder?" Nginiwian niya si Mason.

"This is bullet, you wanna touch him?"

Now it has a name.

Mabilis na umiling si Celest at bumaling sa akin, "They're at west terra right now"

Kumunot ang noo ko, "Akala ko narito lang kayo sa mansion"

"Well Vera needed more resources to open the paper" Napakamot siya ng ulo. Inilahad
na niya ang kanyang kamay sa akin, "Come on"

Tinanggap ko ang kamay niya, kumapit naman si Mason sa bewang ko at hawak ng isang
kamay niya si bullet.

Pumasok kami sa portal at di kalaunan ay naramdaman kong tumapak na ang aking paa
sa sahig. We're at west terra fields, in the Vanders spell room.

Sinalubong ako ng yakap ni Carly. Hindi siya nagsalita at niyakap niya lang ako.

"Laking pasasalamat ko na kay Astrid ako lumapit!" Naka ngiting sabi ni Vera.

So they already opened it.

"The paper contains the recipe, hindi na ako magtataka kung paano at saan niya
nakuha ito. That girl can and will get what she wants" Aniya sabay iling. Binitawan
ako ni Carly at lumapit ako sa lamesa kung saan naroon ang papel.
"I don't know how she got the wolfsbane either but right now I won't complain. We
got the recipe at kailangan ko nang gawin agad ito!"

Tinignan ko ang lumang papel, my eyes caught the 'Blue Fire'.

Natandaan kong binanggit ni Astrid iyon bago siya umalis, yung ayon lang raw ang
magiging problema namin.

"May sinabi si Astrid tungkol sa Blue Fire na 'to"

Tumango si Carly "That's our only problem right now, hindi ganon kadali maka gawa
ng Blue Fire. It's sacred and can only be made by a pure warlock"

"But Warlocks don't reside here in Hangrove anymore, the Pure ones at least" Sabi
ni Senri.

"Where are we going to find them?"

"Leave it to me. Kakausapin ko si Papa tungkol dito" Tumango nalang ako sa sinabi
ni Senri.

"And Mason, you might want to check this out" Sinenyasan siya ni Carly na lumapit
and gave a weird look nang makita niya si bullet.

"Don't complain woman. I'm keeping him!" Inunahan siyang magsalita ni Mason at
inalayo niya si bullet.

"Wala naman akong sinasabi e!" Sigaw ni Carly at binatukan siya.

Napailing nalang ako. Linapitan naman ni Vera si Senri at nagusap sila sa kabilang
dulo ng kwarto, lumapit rin si Celeste. Gusto ko rin maki join sa usapan nila
ngunit na agaw ni Cain ang atensyon ko.

Naka hilig siya sa malaking book shelf at naka kunot noong tinitignan ang isang
picture. Seryosong seryoso siya. Lumapit naman ako ngunit nilingon ko muna si Senri
bago tuluyang lumapit kay Cain. Naka sunod ang tingin niya sakin.

Siya ang nagsabi na liligawan niya ako. So that means hindi ko siya boyfriend.
Pwede kong lapitan si Cain ng walang problema at hindi siya pwedeng mag reklamo.

Binangga ko ng bahagya ang balikat

ni Cain, mukha naman siyang natauhan nang makita niya ako sa tabi niya.

Tinignan ko yung hawak niya, picture ito ng dalawang babae na naka akbay sa isa't
isa at parehas na naka puting dress at flower crown. Malapad ang ngiti nila.
Namukhaan ko ang isang babae, nilapit ko pa nga ang mukha ko para maka siguro.

"Si Vera ba yan?"

"Yeah" Namamaos pa ang kanyang boses.

"Who's the other girl?"

Itim na itim ang buhok ng babae pero ang nakakuha talaga ng atensyon ko ay ang Blue
niyang mata. Her big doe eyes were wide and alive at perpekto ang hugis ng kanyang
mukha. Pulang pula ang kanyang labi at puting puti naman ang kanyang kutis, she's
not pale. Maputi talaga siya na para bang hindi nasisikatan ng araw yung balat
niya.

"Erised Blackwell"

Si Vera ang sumagot, may kinuha siyang libro sa hinihiligan ni Cain.

Nginitian niya ako. "She's my best friend"

"Nasaan na siya ngayon?" I can't help but ask.

"England, or so she said. Hindi ko talaga sigurado. She loves traveling kaya kung
saan saan siya pumupunta" Sagot niya at kinuha kay Cain ang picture, "Where'd you
get this?"

"It fell out of a book na nasagi ko" Malamig ang tono ni Cain. He was serious for
some reason kaya nagtaka ako.

"I thought she took this with her when she left" Napangiti si Vera at tinignan ang
picture.

Lumapit naman si Carly at sumilip galing sa likod ni Vera.

"Ooh is that Erised? Ang ganda talaga niya ano? Matagal ko na rin siyang hindi
nakikita"

"Hey Sen! You remember Erised Blackwell right?" Tinignan naming lahat si Senri na
nasa kabilang dulo ng kwarto na mukhang nasa isang heated conversation

sila ni Celeste. He stops talking and purses his lips at Carly's question.

"How can I forget her?" Aniya sabay ngisi.

Ngumisi naman si Cain, "Erised was his first love"

Kakaiba ang pinapakita ng mata nilang dalawa. Like they're communicating with their
eyes na para bang may alam silang hindi namin alam. It actually sent chills down my
spine. I can feel a different aura surrounding them both.

Tinaasan ko ng kilay si Senri. No, I'm not mad that he did not mention her to me.
He didn't mention Audrina either.

Senri Sinclaire will forever remain a mystery to me kahit na gaano pa kami katagal
mag sama.

"Mukha ngang wala na siyang balak bumalik e" Natatawang sabi ni Vera at bumaling
kay Senri, "Tell me Sen, may ginawa ka ba sa kanya bago siya umalis kaya ayaw na
niyang bumalik?"
Senri rolls his eyes "No hearts were broken when she left. Our goodbye was clean
and smooth as glass kaya hindi ako dahilan ng pag alis niya"

Umalis si Cain sa tabi ko at lumakad patungo kay Mason na ngayon ay binabasa ang
papel kung nasaan ang recipe.

"We only coat the bullets and knives with the poison and nothing more? That's it?"
Sambit ni Mason, lumapit naman ako sa kanya para silipin ang papel.

Nagkibit balikat naman si Vera. "That's what the paper said. Sundan nalang natin,
there will be no experimenting time sa gabing 'yon. Kailangan bilang ang bawat
galaw natin. One should not leave the other, especially the both of you" Tinuro
niya kamo ni Senri. "You both need to stay close to each other to make sure one
doesn't get killed."

I let out a deep breath and nod. Make sure the other

doesn't get killed. Got it.

"Now we have to figure out how to get the blue fire then calculate the exact night
of the blood moon then we're all set" Pinagsalikop ni Carly ang kanyang kamay.

"We should go back. It's already late at hindi pa tayo kumakain, we'll spend the
night at the mansion dahil kailangan ko pang kausapin si Papa" Sambit ni Senri at
tumango kaming lahat.

"Start the portal Celeste, may kukuhanin lang ako" Ani Vera. Tumango naman si
Celeste at sinimulan na ang portal.

Bago lumabas si Vera, inilapag niya ang picture sa lamesa kaya kinuha ko ito.
Erised has an exotic beauty, kakaiba talaga ang ganda niya.

"Tingin mo babalik pa siya?" Sumilip si Carly galing sa balikat ko making me jump

in suprise.

"How should I know? Hindi ko pa nga diya nakikilala"

Cain tips a vile at examins it, ang isang kamay niya ay naka lagay pa sa kanyag
bulsa.

"She'll come back because she owes me something" Mabagal niyang sabi sabay ngisi
but he isn't smirking at me, more like he's smirking to himself na para bang may
kabulastugan siyang iniisip.

Inilapag niya muli ang vile sa lamesa at humarap sa akin para ngumiti but I can't
smile back.

Nauna siyang pumasok sa portal.

"What was that all about?" Bulong ni Carly na hindi ko masagot.

My mouth was still hanging open. I sense something different.

I think I just saw a different side of Cain Woodsen.

Naiwan ako sa lamesa kasama si Mason na busy'ng busy kay

bullet. He has grown fond of it kahit na kaninang umaga niya lang ito nahuli. He's
feeding it with fresh meat na nadekwat niya sa kitchen.

May kanya kanya silang ginagawa kaya naiwan ko dito sa bagal kong kumain. Senri
went to his Father, Carly was with Celeste in Yna's room, Vera needs to learn how
to make the poison kahit na pagpuyatan niya pa raw iyon and Cain, well I don't know
where he went. Hindi siya sumabay sa amin. Nauna siyang pumasok sa portal at
pagkatapos 'non hindi ko na siya nakita.

Anong oras na rin at hindi namin iyon napansin kaya late na kaming nag dinner.
Pagkatapos nito sinabihan nila akong matulog na like I'm some kid. I wasn't tired
yet. Nasa kalawakan pa ang isip ko.

I need to know what the Eternal Moon, what it looks like and most importantly what
it's for.
"Do you really plan on keeping him?" Tinaasan ko na kilay si Mason.

"Mukha bang papakawalan ko pa siya?"

"A Phoenix needs to be free, they shouldn't be held captive Mase"

"He won't be held captive" Ngumiti siya at hinimas ang ulo nito, "I'm just going to
train him and make this his home, make me his home, kaya kahit pakawalan ko siya
alam niya kung saan uuwi"

Tinignan niya ako "Matulog ka na kaya"

"Ikaw rin"

Nagkibit balikat siya at tumayo "I still have to make rounds to keep ground control
in Hangrove tonight"

"You're leaving?"

Lumapit siya sakin at hinalikan ang noo ko "Yes but I'll be back tomorrow morning
so don't worry"

Tumayo na rin ako. Pupunta muna ako sa lumang library baka sakali may makuha akong
impormasyon

doon, I can't ask Senri's Father directly and besides naroon rin si Senri para
kausapin siya.

"Si Papa na ang nag paliwanag sa Mama mo tungkol sa mga nangyari, it's best if you
swing by her room para naman magkausap kayo" Tumango nalang ako at lumabas na siya.

I head to the library passing a couple of protectors rounding the Mansion as I

walk. Hindi ko pa kabisado ito and I think I never will kaya dumaan ako sa corridor
na pamilyar sa akin para mas madali. I don't want to get lost now.
Napadaan ako sa isang kwarto na medyo naka awang ang pinto. I heard voices inside
kaya natigilan ako. Lumapit ako ng kaonti ngunit may distansya parin ako sa pinto
then I heard the twins voices, they were arguing about something. Sumilip ako at
nakita ko sila sa gitna ng kwarto. Naka halukipkip si Cain and Carly looks mad for
some reason.

"Hey I'm older than you so don't talk to me like that!" Carly yells and points an
accusing finger at him.

"Yeah like four seconds" Was Cain's sarcastic remark making Carly throw her hands
up and hit him on the head.

"I swear Cain Christopher Woodsen if you fuck up I am going to kill you at wala
akong pakialam kung iyakan ka man ng mga babaeng nag mamahal sayo!"

"And you'll be one of them" Ngisi ni Cain sa kanya at hinawakan ang kanyang
balikat, "Admit it Sis, If I die you'll be the one crying hard"

Mabilis kong binuksan ang pinto at mariing tinignan si Cain.

"Mamatay ka ba talaga?"

Binitawan niya ang balikat ni Carly at hinarap ako. "No A, my lovely twin is just
being over dramatic

as always"

Sinapak naman siya ni Carly dahil doon but he didn't flinch.

Nangunot ang noo ko, "Then what was that all about?"

"You're an eavesdropper and that is not a good habit" Tumawa siya at nginitian ako
pero kakaiba ang ngiti niya.

"It's nothing so don't worry about it"

"I'm not buying that Christopher, Carly?" Bumaling ako sa kanya ngunit inilingan
niya lang ako.

"It's nothing" Nilapitan niya ako at hinalikan ang aking pisngi and lightly nudges
me to the door, "You should go to sleep. Senri won't be happy kung maabutan ka pa
niyang pa gala gala ng ganitong oras"

Tumango nalang ako. "All right. Good night"

"Good night A" Binigyan ako ng matipid na ngiti ni Cain at sinarado na ni Carly ang
pinto.

I stood there for a second. Alam kong may pinagtatalunan silang importante. Carly
hits Cain all the time kaya alam kong normal lang iyon but Cain was off.

Napailing nalang ako at naglakad nang muli.

Whatever his problem was I'm sure he won't tell anyone besides his Sister.

Bumaba ako sa madilim na hagdan patungong lumang library. Dahan dahan akong bumaba
kahit na halos wala akobg makita, pinatay na kasi ni Senri ang apoy dito nang
sinundo niya ako and I don't have that elemental magic thingy kaya magtitiis nalang
ako sa dilim.

Napatalon ako nang makita kong naka upo sa lumang lamesa si Celeste.

"What are you doing here?" Tanong niya at ibinaba ang binabasa niyang libro.

"Ikaw, ano'ng ginagawa mo dito?" Tanong

ko rin sa kanya.

Nagkibit balikat siya, "Don't feel tired so I decided to got down here"
"Parehas tayo" Umupo ako sa tabi niya.

The torches here were lit up probably by her. Ilang segundo kaming natahimik when I
suddenly remembered something.

"Celeste," Sabi ko making her look at me but I kept my eyes at the shelves.

"That day whe you left for Romania, that wasn't you. Wasn't it?"

Ngumiti siya at tinignan ang kanyang hita, "Yes. The girl you talked to that day
wasn't me. It was my sister"

Napalunok ako.

Alam kong hindi siya ang kaharap ko 'non. The eyes gave it away.

"How?"

Huminga siya ng malalim at yumuko, "I don't really know how it happened but the
night before that Audrina appeared in my dream telling me that she has to see
everyone one last time then she vanished and I fell into a deep sleep. I woke up
and I found myself standing in a room with Rianne, the Twins, Vera, and Senri. I
looked lost dahil hindi ko alam ang nangyari, I actually had to demand Rianne to
tell me what I was doing there. Nagtaka pa nga siya bago sumagot at sinabi niya
sakin na siya ang sumundo sakin sa airport dahil ayaw ko sa iba, tinawagan ko pa
nga raw siya ng araw na iyon and when I finally got there I hugged her tight, I
hugged all of them tight na para bang ilang taon ko silang hindi nakita," Natawa pa
siya.

"With our blood relation, it was easier for Audrina to posses my body kaya ginamit
niya ako para matupad ang huling hiling niya"

"She won't be coming back then? The dreams and drifts will finally

stop?"

Tumango siya. "She gave us a message and we got it, that was her plan all along"
"So she finally gets to cross?"

"Audrina's soul won't cross until Death gets his end of the bargain"

"Then her sould will remain in Ember till Death gets what he traded for?"

"Im actually thinking things through" Bumuntong hininga siya at malungkot na

ngumiti.

"About what?"

"The trade"

Muli siyang bumuntong hininga siya at mariin akong tinignan."Naisip ko kung bakit
inisip ng kapatid ko iyon, why she offered it I mean. It is confirmed that the
trade has already been made that means in the end may nawawala paring isa sa amin"

"Wala ba siyang sinabi sayo? You were connected for a while"

"She took over my mind Adrianna, walang conversation na nangyari. Madalas parin
akong pumupunta sa Ember para hanapin siya but I got nothing."

"Audrian found a way to tell what she knows and her plan that means she already
outsmarted Death maybe she has one more thing up on her sleeve. Kahit na hindi ko
siya nakilala, alam ko naman na hindi niya pababayaan ang mga mahal niya sa buhay
at hindi niya hahayaan na may mawala sa inyo"

"I hope you're right Adrianna" Bumaba na siya ng lamesa, "We should go to bed"

Tumayo na rin ako at sabay kaming lumabas. I'll head here first thing in the
morning.
Naisip ko na nakilala ko rin pala si Audrina, I got a chance to talk to her pero
hindi alam na siya iyon. She told me to be careful. Napailing ako at huminga ng
malalim bago buksan ang pintuan sa kwartong tinutuluyan ni Mama.

Nakita ko siyang naka upo sa kama at inangat niya ang ulo niya nang pumasok ako.
Niyakap niya ako agad.

"Si Andy Ma?"

"Nasa kabilang kwarto lang, tulog na tulog. Mukhang enjoy na enjoy siya sa pagtuloy
namin dito. Gusto na ngang mag aral kung paano humawak ng baril. Hindi talaga kayo
nalalayo sa Papa niyo kahit ano pa ang mangyari" Kinulong niya ang mukha ko sa
kanyang palad, "Ano'ng nararamdaman mo? Ayos ka lang ba?"

"Ayos lang ako Ma, I'm sorry for keeping things from you" Malungkot akong ngumiti.
Dapat ay alam ng Mama ko ang mga nagyayari sa akin but she won't understand because
she wasn't like me. She's human and I'm not that anymore.

Niyakap ko siya "Nadamay ka lang naman sa mundong ito katulad ko. Ang importante
lang sa akin ay ligtas kayo ni Andy"

"Sinabi na sa akin ni Miguel lahat, patawad dahil wala akong maitutulong sayo"
Bumitaw siya. Umiling ako at may biglang naisip.

The child will behold the piece of the Eternal Moon on the day of it's birth.

"Ma! Noong pinanganak ako may nakita ka bang bato o isang kakaibang bagay?"

Nangunot ang noo niya at inabot pa siya ng ilang segundo bago sumagot, "Now that
you've mentioned it, I did actually"

My body went rigid sa sagot niya. "Really? What does it look like? Nasaan na ito
ngayon?"

"It was a dark blue stone almost black, I found it when I woke up after giving
birth to you pero agad rin itong kinuha ng Papa mo"
Suminghap naman ako.

I did bare the Eternal Moon. I am the Guardian.

"Nasaan na 'to ngayon?"

Instead of answering she holds my shoulder and faces me to the Vanity mirror.
Kitang

kita ko ang repleksyon naming dalawa. Naka tayo siya sa likod ko at hawak hawak ang
aking magkabilang balikat ngunit dumausdos naman ang kamay niya sa kwintas ko.

"You've always had it with you" Bulong niya.

"You know, a gentleman doesn't go around sleeping in other peoples' bed" Sabi ko
at tinapik ang ilong niya, alam ko namang gising siya ayaw niya lang buksan ang
mata niya.

"Who said I was a gentleman?" He said in a sleepy voice.

Nakapatong ang isang braso niya sa bewang ko at iyon ang dahilan kung bakit ako
nagising. Nakita ko siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko, his face half buried
in the pillow, his mouth half open at natatakpan na ng buhok niya ang kanyang noo.

Naramdaman kong nagising siya nang umusog ako ng kaonti palayo dahil humigpit ang
yakap niya sa bewang ko. Kinurot ko naman ang ilong niya.

"Wala ka bang sariling kwarto?"

Hindi parin niya binubuksan ang kanyang mata at sumagot, "Meron"

"Yun naman pala e. Bakit hindi ka 'don natulog?" Tinanggal ko ang braso niya ngunit
binalik niya lang ulit ito at hinigit pa ako palapit.
"Nasa kabilang parte pa ng bahay yon kaya tinamad na 'kong mag lakad"

"Kaya naisipan mong dito na lang matulog kasi mas malapit?"

Naka grey siyang t-shirt at grey ring sweatpants, dito na rin siguro siya nagpalit
dahil may naka stock na mga damit sa closet dito. Hinila ko pataas ang kumot at
nilagay hanggang sa leeg niya kasi mukhang wala pa talaga siyang balak tumayo.

"Dito ka muna" Reklmao niya nang patayo na ako.

"Nagugutom na ko! Kung gusto mo

pang matulog edi dito ka muna basta ako kakain na"

Hindi siya bumitaw kaya tinapik ko pa ang kamay niya.

Pilit ko talang tinanggal ang kamay niya sakin but he won't budge.

"Bitaw na kasi! Sige kakagatin kita!" Banta ko.

Minulat niya ang kanyang mata at ngumisi, "Kakagatin rin kita, sige ka mas masakit
ako kumagat"

Mabilis kong tinakpan ng unan ang mukha niya, nang lumuwag ang kapit niya kumawala
agad ako at tumakbo palabas. I heard him laughing as I shut the door.

Lalabas na ko kaysa magkagatan pa kami 'don.

Naglakad ako patungo sa kitchen. Tahimik pa ang buong mansion, nang dumaan ako sa
malaking glass window nailawan ng papaakyat palang na araw ang kwintas ko kaya
hinawakan ko it. I stop there and examined it. Sabi ni Mama pinagawa ito ni Papa,
hindi naman siya nagtaka dahil regalo naman raw pero tinago muna ito ni Papa
hanggang sa dumating na ang araw na ibigay niya sakin 'to. My necklace was designed
as an eclipse, the dark portion was the stone. Mason said the Eternal Moon was
shattered and I have a part of it, I have to find out what the stone is for dahil
baka totoo ang hinala ko.
If the stone is powerful then I have a part of it's power.

Naglakad na ulit ako at nakitang naroon na rin ang kambal. Tahimik na kumakain si
Cain habang si Carly naman ay naglalakad ng pabalik balik.

May mga house servants rin na nag iikot sa malaking kitchen na ito at nginitian ako
ng isa bago lumabas. Tumabi ako kay Cain at binati siya ng good morning.

"Carls upo ka muna please, nahihilo

na ako sayo and I don't like what I'm feeling" Sambit ni Cain at sinundan ng tingin
ang ka kambal niya ngunit inirapan lang siya nito at dumiretso sa malaking ref para
kumuha ng orange juice.

"Ano'ng meron?" Bulong ko kay Cain.

"She's been like that since 6am, ni hindi pa nga niya ako kinakausap"

It's already 8. Edi kanina pa siya paikot ikot dito?

Lumabas si Carly at nagkatinginan kami ni Cain, ang paglabas niya ay ang pag pasok
naman ni Celeste na naka silk robe kumpara samin na naka sweatpants at pajama lang.

Kumuha muna siya ng fresh milk bago umupo sa tabi ko. Lumabas naman ang mga maid na
may dalang bagong batch ng bacon and eggs, mga tinapay at fried rice.

Binigyan ako ng plato ni Cain at agad rin akong kumain. Si Celeste naman ay kumuha
lang ng tinapay at paunti unting kinain ito.

"How did the talk go?" Tanong niya kay Cain. I'm guessing na iyong 'talk' na
tinutukoy niya ay ang pag uusap ni Senri at ang Papa niya.

"Natulog na ako agad, hindi ko na siya naabutan. How's Yna?"

"Hinihintay nalang siyang gumising, her body already burned the poision kaya we
have nothing to worry about. Ayaw parin nga siyang iwan ni Jake e kaya si Riri
hindi narin umaalis"

Biglang hinawakan ni Cain ang noo niya, "Sometimes I love that we have this
connection but right now I am totally hating it. I feel so damn worried about that
prick of a boyfriend of hers pero sa totoo wala naman talaga akong pakialam sa
kanya"

Natawa si Celeste. "Is that the reason why she's been wandering 'round the
mansion?"

"Sabi naman ni Mason ground control lang ang gagawin nila, sigurado naman akong
walang mangyayari sa kanya"

Sabi ko.

"Alam ko kasi alas sais ang balik nila then papalitan naman sila ng ibang team para
mag rounds ngayon umaga" Sabi naman ni Celeste.

Ngumiwi si Cain. "Malay mo nag gala lang o kaya nang babae"

Sinapok naman siya ni Celeste sa ulo sa sinabi niya. "Gago ka 'no? Imbis na
pagaanin mo yung nararamdaman ng kapatid mo puro reklamo ka pa!"

"E sa wala naman talaga akong pakialam! Anong gagawin ko? Ako yung hahanap sa
kanya? Boyfriend ko ba 'yon? Saka diba nga bawal tayong lumabas? Ikaw nga yung
nagsisilbing transportation natin"

"Wag nga kayong ganyan! Nag aalala na rin ako" Paano kung may nangyari nga talaga
sa kanya? Packing Tape na Mason 'yon!

"Walang nangyari 'don" Sabi ng kakapasok lang na si Senri. Kumuha siya ng baso at
uminom ng fresh milk then sat across from me.

"Paano ka naman nakakasiguro?" Tinaasan siya ng kilay ni Celeste.

"Kung may nangyari nga edi sana kanina pa nagwawala ang mga tao dito" He rolls his
eyes and grabs a piece of bread. Pumasok naman si Carly na dala ang kanyang
cellphone at sumalampak sa tabi ni Senri, hinagod naman ni Sen ang likod niya.

"Ang OA mo" Marahan pa yung tono niya kaya natawa ako. Bwisit 'to. Mag ko-comfort
na nga lang 'yon pa ang sasabihin.

Sinapak siya ni Carly. "Nakaka inis ka talaga!"

Tumawa lalo si Senri at muling kumain. Lumipas ang oras na puro pang aasar lang
ang ginawa ni Cain at Senri kay Carly, halos mabato na nga sila ni Carly ng baso.
Talaga ngang may namamagitan kay Carly at Mason. Napapansin ko na ring nagbabago
naman si kupal, sadyang magaling lang talaga siyang magtago. Ni hindi ko nga
inakala na mag ko-connect pala silang dalawa. Sana lang si Carly na ang makapag
patino sa mokong na yun.

Mason can be reckless sometimes, he needs a force to hold him down and that force
can be Carly Woodsen.

Narinig ko ang pag bukas ng pinto kaya tinignan ko kung sino ang pumasok.

She looks at all of us before taking a deep breath, "Pack your bags people, we're
heading to England"

-----------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------

I did a little back reading on SA at napansin kong marami talagang typos. Kaya
after siguro matapos ko 'to, I'll detach myself from this story for a while then
start editing :)

I'm promoting my friends' story. My Mistake by mister_mm (read it guys!) Denise,

salamat sa pag su-supply ng hotspot sa room at ako ay isa sa mga naka connect sayo.
Love na love kita Denise (wag kang kiligin please).

=================
Chapter Fifty-seven

Chapter Fifty-seven

Sumunod ako kay Celeste at Vera patungo sa kwarto ni Yna. I saw Carly standing
behind Jake and Rianne is sitting on the couch, eyes locked to her phone. Yna looks
like she's just in a deep sleep, payapa ang kanyang mala anghel na mukha. Malamig
ang kwarto at wala ring bintana dito kaya nakulong ang lamig.

"We're going to England" Sambit ni Vera.

Inangat naman ni Jake ang ulo niya. Alam niyang pumunta kami rito para ayain silang
sumama.

Rianne puts down her phone at lumapit sa kama ni Yna, "I can't just leave her yet,
gusto ko nandito ako pag gumising siya"

"Hindi ka naman namin pinipilit, ikaw Jake?" Bumaling naman siya kay Jake na
nakatuon ang mata sa kanyang kapatid.

"I'll stay here as well"

"Why are you guys going to England?" Tanong naman ni Rianne.

"You know Griffin Raveclaw's great grandson right?"

Tumango si Rianne, "Gavin Raveclaw"

"Doon na naka tira ang pamilya niya ngayon and we need 'em to create the blue fire
that we need for the wolfsbane poison" Sagot ni Celeste.

Iyon ang sinagot ng Papa ni Senri sa kanya. Apparently, the Raveclaw family are the
only Pure Warlocks that we can ask to help and are powerful enough to create the
blue fire. A Fire harnest by a Warlock is very powerful that's why it is considered
sacred. It's kind of like an energy fire and doesn't burn out till the energy dies
down. Vera said the poison won't cook if we use a normal fire, she tried
it yesterday without using the blue fire at wala raw nangyari sa mixture. Nabawasan
na rin ang wolfsbane, half of the bottle is empty and we need more kung lalagayan
namin ng poison ang bawat sandata na gagamitin.

"Do we have to leave now?" Mababa ang boses ni Carly. Naka upo na siya sa armrest
ng inuupuan ni Jake. Nauna siyang lumabas ng kitchen kanina, tumayo agad siya nang
dineklara ni Vera na aalis kami. We'll travel through portal ofcourse. Hindi ligtas
kung by plane kami aalis. Kung saan saan na kami nakakapunta at kailangan lang
namin siguraduhin na wala kaming maiiwang bakas.

Alam kong tinanong rin iyon ni Carly dahil ayaw niyang umalis nang wala si Mason.

"You can stay here if you want" Sabi ni Celeste sa kanya at mabilis naman siyang
umiling.

"Mag aayos pa naman tayo kaya we still have time to wait for him" Sabi ko. Tumango
nalang siya at binaling ulit at kanyang tingin kay Yna.

Bumalik ako sa kwarto para mag ayos, buti at may dinala si Mama'ng mga damit ko
galing sa bahay kaya iyon na ang sinuot ko. Sinabi ko na rin sa kanya kung ano ang
plano namin at sabi niya mag iingat kami. Pinuntahan ko rin ang bagong gising na si
Andy na gusto na agad nagliwaliw sa labas kahit na hindi pa siya naliligo.

"Andy naman! Ubusin mo muna yang pagkain mo!" Saway ko sa kanya dahil pilit siyang
bumababa sa high stool. Ni hindi pa nga niya nakakalahati ang pagkain sa plato
niya.

Napagkasunduan na namin na hintayin muna si Mason dahil alam kong hindi mapapanatag
ang loob ni Carly pag umalis kami ng ganon, kahit na ako rin. Hindi rin panatag ang
loob ko hangga't hindi ko pa nakikita ang kumag na 'yon.

Kailangan rin raw nilang pag uspan kung paano kukumbinsihin si Gavin, ang great
grandson ng Elder na si Griffin, ang gusto namin. Ang sabi nila may alitan raw na
nangyari noon kaya napilitang umalis sa Hangrove ang nga Raveclaws at wala na raw
silang balak na sumuot sa kung anong sitwasyon involving Vampires.

We will arrive there unannounced kaya alam kong mahihirapan kaming kumbinsihin
sila.
"Labas tayo Adee!" Sabay hila sa kamay ko.

"Hindi nga pwede! Sabi ni Mama kumain ka raw muna saka maligo bago ka mag laro"
Ibinalik ko ulit siya sa stool at hinawakan ang magkabila niyang balikat para hindi
siya maka wala.

"But Kuya Senri said I can do whatever I want here" Sumimangot siya at
humalukipkip.

"Hindi naman palagi masusunod ang sinasabi ni Kuya Senri" Kinurot ko ang pinsgi
niya. Mukha siyang naka pout sa teddy bear dahil sa bear onesie na suot niya.

"But it's his house!" Pagmamaktol pa niya. Ano kaya ang mga pinagsasabi ni Senri
dito? Mukhang binebrainwash ata niya ang kapatid ko. Pag gising palang kung hindi
si Mason, siya naman ang bukang bibig nito.

"Sa Magulang niya 'to, hindi sa kanya" Sabi ko at nilagyan ng syrup ang pancakes
niya.

Natapos na siyang kumain at ako na rin ang nagpaligo sa kanya. Nasa study room pa
naman sila at kausap ang Papa ni Senri, si Carly ay hindi parin lumalabas sa kwarto
ni Yna at naroon rin si Rianne at Jake. Sarili lang naman namin ang dadalhin namin
doon dahil hindi kami magtatagal, kung mangyari

man 'yon may tutuluyan raw kami, ang bahay na tinuluyan ng Fearsome Four nang
umalis sila ng Hangrove.

Binuhat ko si Andy palabas, mukhang excited na e kaya binudburan ko nalang ng

pulbos sa likod at nagdala ng towel niya dahil pagpapawisan talaga siya niyan.

"Where's Kuya Mason, Adee?" Tanong niya nang bumaba kami sa malaking staircase ng
mansion.

"At Hangrove" Sagot ko.

"You're lying" Sabi niya. Mangunot ang noo niya sabay may tinuro sa aming harapan,
"There's Kuya"
Sinundan ko ang tingin at nakita si Mason na kakapasok lang ng malaking pintuan.
Pawis siya at mabigat ang hininga.

Ibinaba ko si Andy para salubungin siya ngunit nang humakbang ako palapit ay
lumagapak na siya sa sahig.

"Mason!"

Nanginginig siya nang binuhat nina Dean sa pinaka malapit na bakanteng kwarto.
Hindi ako umalis sa tabi niya at inutusan ko na ang isang protector na tawagin ang
iba.

Mason's teeth were chattering and his eyes were shut like he's in pain. Basang basa
ang likod niya dahil sa pawis at halos bumaluktot na siya sa kama.

Nilingon ko si Andy na mukhang paiyak na dahil sa nangyayari sa kanyang harapan.

"Punta ka muna kay Mama" Utos ko sa kanya.

"What's happening to Kuya? Is he going to be okay?" Nangingilid na ang luha niya.

"He's going to be okay Andy, punta ka muna kay Mama ha? Wag ka munang lalabas"
Tumango siya at mabilis na tumakbo palabas.

Tumabi ako kay Mason, naiiyak ako habang pinagmamasdan siya.

Ano naman kaya ang nangyari sayong baliw ka? Saang gulo ka na naman sumuot?

Bumukas ang pinto at tumabi ako para bigyan ng

space ang mukhang gulat na si Carly. Paiyak na ang kanyang mukha nang bumaling siya
sa akin.
"W-what happened to him?"

"I don't know Carls, bumagsak siya agad pag pasok niya ng pinto"

Lumapit si Senri sa akin at inakbayan ako. Tulala lang si Vera kay Mason at mukhag
malalim ang iniisip. Nakita ko namang lumabas si Cain.

"Stay here" Ani Senri at sinundan si Cain.

Tumingin ulit si Carly kay Mason at kinuha ang kamay nito. Narinig ko ang pag hikbi
niya. Niyakap niya ng mahigpit si Mason at patuloy na umiyak.

Rianne, Jake, and Celeste bursts through the door and gazes at Mason's state. Napa
singhap si Celeste and covers her mouth in shock.

"Ano'ng nangyari sa kanya?!"

Walang sumagot sa amin dahil wala namang may alam ng sagot. Namumutla na si Mason
ngayon and he keeps shaking kaya lumapit na ako para balutan siya ng kumunot.
Hinimas ko ang pawisan niya noo at nakitang may maliliit siyang sugat.

Tinanggal ko ang kumot at tinignan kung may iba pa siyang sugat sa katawan, may
iilang cuts sa kaliwang braso at punit rin ang ibabang bahagi ng t-shirt niya.

Nakita ko ang tuyong dugo sa kanang braso niya at nagpatuloy ito hanggang sa
kanyang shirt kaya tinaasan ko ito and there I saw two punctured wounds that can
only be made by a...

"Carly" Bulong ko.

"That's a Vampire bite!"

Hinawi ko pa pataas ang t-shirt niya at nakitang may ilan pang bite marks doon.
Lumapit si Celeste sa amin at nanlaki ang mata, "He's

been bitten"

"By a rogue?" Tanong ni Rianne.

"Most likely" Tumikhim si Vera.

"Then the venom won't spread that fast" Ani Jake.

"Won't spread that fast?! Look at him! He's already dying!" Muling humagulgol si
Carly.

"Calm down Carls," Sambit ni Vera. "All we need to do is suck the venom out because
his blood cannot fight it off like vampires could"

Huminga ng malalim si Carly at pinunasan ni Carly ang kanyang luha. "I'll do it"

Tumango si Vera at nagpabalik balik lang ang tingin ko sa kanilang lahat. She's
going to suck it out?!

Naramdaman ko ang paghigit sa aking balikat at nakita kong si Celeste iyon.

"It's best if you don't see this Adrianna,"

"Pero--"

"No. We'll wait outside" Hinila niya ako patayo at nilingon ko nalang si Carly na
ngayon ay pinagmamasdan si Mason with a sad look in her eyes.

Lumabas rin si Jake at Ri, sumunod sila sa amin sa living room kung nasaan si Senri
at Cain kasama ang mga ka-team ni Mason.
"He's been bitten and Carly is going to suck the venom out" Rianne informed them
pagkakita palang niya sa naka kunot noong si Cain.

"God dammit Caroline," Biglang sabi ni Cain at hinilamos ang mukha niya gamit ang
kanyang kamay sabay alis patungo sa kwartong nilisan namin kanina.

Tinignan ko si Senri at nagkibit balikat siya sa akin, naka hilig siya sa pader at
pinagmamasdan lang ang lahat.

"What happened Dean?" Tanong naman ni Jake.

Si Dean ay naka upo sa sofa

at may naka balot ng bandage sa kanyang braso at may malaki siyang hiwa sa pisngi,
pinasadahan ko naman ng tingin ang ibang protectors na pare-parehas na naglilinis
ng kani kanilang sugat.

"Nag hati kami sa dalawang grupo, ako ang nag lead mag rounds sa Town square habang
si Mason naman ay nag offer na mag rounds sa Academy," Yumuko siya at mukhang
inaalala ang mga pangyayari, "Then came a group of rogues that openly attacked the
place kaya nag send agad kami ng signal sa kabilang grupo tungkol sa nangyayari
kaya agad rin silang pumuntang Town Square but Mason wasn't with them. They said he
did a few rounds in the near by forest na hindi sakop ng ward kaya naisipan nilang
mauna na dahil nga sa sitwasyon,"

Inangat niya ang ulo niya at tinignan kami. "But when we got back to look for
him...we found him on the ground with five fucking rogues lying dead"

"He fought them off but manage to gey bitten in the process" Malungkot ang ngiti
ko.

"Dinala agad namin siya pabalik dito, when I stopped the car nagmadali siyang
lumabas"

Tinignan ko ang kwarto na nasa pag bungad lang ng hall.

Mason, please be okay. Gagawin kitang double dead kapag hindi ka lumaban!
 Naudlot na ang pag alis namin. Yung sana ay umaga naging hapon na. Yna finally
woke up kaya agad roong pumunta si Jake, Rianne, at Celeste. Hindi na ako sumama. I
stayed at the hall, pabalik balik ako roon. Nag send na rin sila ng iba pang
protectors sa Hangrove para tignan ang damage na tinamo sa attack and another is
going on at the moment.

Hindi pa lumalabas ng kwarto si Carly at

ayaw rin akong papasukin ni Cain at Senri sa loob. Nakabantay silang dalawa sakin
at halos harangan na nila yung pinto para hindi lang ako makapasok.

"I'm his best friend! I have the right to be there!"

Kanina pa ako nababanas sa kanilang dalawa! Hindi mapapanatag ang loob ko hangga't
hindi ko siya nakikita. Dammit!

Kumalas ako sa pagkakahawak ni Senri sa braso ko.

"Ang tigas naman ng ulo mo, sabing hindi nga pwede" Mariin niyang sabi sakin pero
nakatingin ako kay Cain na ngayon ay ang sama ng tingin sakin. He's been annoyed
with everyone after what happened, ewan ko kung bakit.

"Buti kung sinasabi niyo sakin na okay siya pero pero hindi e. Hindi! I'm dying
here in worry! Wala man lang akong alam sa nangyayari sa loob! I've waited all
morning, all freakin' morning!" Sigaw ko sa kanila. I don't care if everyone in
this house hears me.

Bumuntong hininga siya at pilit akong kinalma. "I know princess, I know. It's just
that..."

Naputol ng sasabihin niya nang bumukas ang pinto at sumilip si Vera, pinagmasdan
niya muna kami bago magsalita.

"He's awake at hinahanap niya si Adri"

Mabilis kong nilagpasan si Senri at Cain, pumasok na ko sa loob at nakita si Mason

na nala topless na at nay nakabalot na benda sa magkabila niyang braso. Namataan ko
namang natutulog si Carly sa isang sofa, nakabalot ng kumot ang kanyang katawan at
umupo naman si Vera sa bandang paanan niya.

Ngumiti si Mason nang makita ako.

"Bwisit ka!" Dinutdot ko ang noo niya at tinawanan niya lang ako. Mahigpit ko naman
siyang niyakap.

"You are a stupid and reckless prick Mason Heath,"

Bulong ko sa leeg niya. Hindi niya ako mayakap pabalik dahil sa kung ano ang meron
sa mga braso niya but I'm okay with it. I know he's okay and alive, I'm content
with that.

"Just be thankful I'm still alive" Bulong niya sakin. Bumuntong hininga siya at
hindi naman ako gumalaw kahit na pumasok na sa loob si Senri at Cain.

"Paano ka na kung mawala ako diba? Wala nang mag mamahal sayo ng todo" Natatawa
niyang sabi.

Senri clears his throat, "I'm still here dude"

Naka simangot siya at naka kunot ang noo. Cain looks annoyed again at umiwas ng
tingin.

"Hindi ka muna nila pinapasok dahil baka umepekto ang venom kay Mason" Ani Vera at
sinenyasan ang dalawa.

Bumitaw ako kay Mason at kumportableng umupo, "Ano ba ang mangyayari kung sakaling
umepekto?"

"The venom isn't that strong kung iisa lang ang kumagat sa kanya but we saw
multiple bite marks kaya naging mas matapang ito, it can affect him faster. He can
turned into a Vampire, Adrianna. A turned but can fall into a rogue and Carly is
still in frenzy. Senri and Cain won't take the risk kaya inilayo ka muna nila"

"Carly sucked the venom out but she got a little...carried away" Sambit ni Cain at
tinignan natutulog niyang kapatid.

"She hasn't fed for weeks kaya tasting a humans blood can be dangerous and her
emotions weren't intact causing her to have less control. We had to stop her before
she drains him"

"But if she hadn't done it then I won't make it till tomorrow" Ngiti ni Mason.
Niyakap ko na ulit siya and this time he kisses my head.

Natahimik kami nang pumasok si Celeste sa

pinto, tinanguan niya muna si Mason bago bumaling kay Vera.

"Aalis pa ba tayo?"

Tumango si Vera, "Tayong lima nalang. We have to get this over with, the blood moon
is only two nights away. We're running out of time"

Pumwesto kaming lima sa harap ng portal. Pinaggitnaan naman ako ni Senri at Cain,
Celeste's eyes were closed because she's visualizing the exact place we're going
to. Aniyay baka maging bumpy ang pag travel namin dahil hindi pa naman raw siya
nakakapunta roon kaya hindi klaro sa kanya ang lugar.

"Imagine Gavin's face, it'll help" Ani Vera sa kanya.

"A 9 year old Gavin is the face stuck in my head" Buntong hininga niya.

Hinarap ako ni Senri sa kanya. He runs his hand through my hair and wipes my tear
streamed face.

Nagdalawang isip na akong sumama kanina dahil sa nangyari kay Mason, I can't leave
him alone just yet.

Inangat niya ang baba ko para matigan ang aking mata, I gave him a closed mouth
smile, "I'm sorry for yelling at you and Cain kanina"
"It's okay, I should learn to get used to it right? Hindi naman iyon ang huling
beses na sisigawan mo ako" Ngisi niya.

I heard Vera snort, "Pag-ibig nga naman"

Humalakhak lang si Senri at sabay kaming limang tumalon sa portal.

Agad kong tinakluban ang ulo ko nang makaramdam ako ng pag patak ng ulan.
Tiningala ko ang malaking mansyon sa harapan namin ngayon ngunit naharangan rin ang
aking paningin nagf tinaklob ni Senri

sa akin ang hoodie na suot niya. Umakyat kaming lahat sa mataas na hagdan upang
maka iwas sa lumalakas na ulan.

Niyakap ko ang aking sarili dahil na rin sa lakas ng hangin.

Tumingin muna si Celeste sa paligid bago kumatok sa pinto.

After a few seconds, the opened reavealing a guy that looks like he's around our
age, his ginger hair was sticking in different directions and green eyes stared at
us with suprise and curiosity.

"Hi Gavin" Ani Celeste at nginitian.

"Celeste Patridge," Hinga niya at paulit ulit kaming tinignang lahat. "Senri
Sinclaire, Cain Woodsen, Vera Vander and..." Bumaba ang mata niya sa akin.

"Adrianna Walter" Sagot ko at tinanguan siya.

His eyes darted to Celeste's again, naka harang parin siya sa pinto at ang isang
kamay niya ay hindi naalis sa pagkaka kapit sa doorknob. He has his guard up.

"You know creatures like you aren't welcome here" He says with a thick british
accent.
Bumuntong hininga si Vera. "I know Gavin but we need your help."

"Why would I help you?" His eyes hardened.

"Come on Gav, don't waste our friendship for a simple family misunderstanding. It's
their problem not ours kaya labas tayo 'ron" Ani Senri. Waka akong alam sa alitan
na nangyari sa pamilya nila sabi ni Vera ay mas mabuti nang hindi ko alam.

"It was more than that Senri and we both know it" Tikhim ni Gavin.

"Please Gavin. We need you right now at wala nang iba pang makakatulong sa amin"
Celeste said.

Gavin looks at us before

sighing and steps back, letting us enter. Pinasadahan ko ng tingin ang buong
mansyon. Iba ang disenyo nito di katulad ng kayla Senri, mukhang moderno iyon
habang ito naman puno ng antique. Kakaiba rin ang kulay at mukhang may laman na
history ang bahay na ito. It's really beautiful.

"Gav, alam kong hindi ka sang ayon dito. You have the rights to hate us dahil
iniwan ka namin sa ere noon..." Nilingon ni Vera ang mukhang iritado na si Gavin.

"At pumunta lang kami rito para manhingi ng tulong. Alam kong mali 'yon but Gav,
please, ikaw lang at ang daddy mo ang makakatulong sa amin" Halos mag makaawa na
ang boses ni Vera. Umiwas naman ng tingin si Gavin.

"What does this have to to do with us?" Tanong niya.

"We need a blue fire" Sagot ni Senri. Lumipad naman ang tingin ni Gavin sa kanya,
malamig ang tingin niya sa bawat isa sa amin.

"What do you need it for?"

"I know you're already aware of what's happening to the pyramid. The Black Hunters
wants to bring it down and the Sinclaire family again. Ngayon ay naka hanap na kami
ng solusyon and we can't make it without your help" Malamig ang tono ni Cain, naka
halukipkip siya at ginala ang kanyang paningin sa bahay na para bang wala lang
'yong sinabi niya.

"I want you to explain to me exactly what I need to do before I agree to this"
Buntong hininga ni Gavin.

Nagpatuloy naman sa pag papaliwanag si Vera. Nagulat ako nang sinabi niya talaga
lahat. Sinula hanggang huli ay klaro ang pagkakasasabi niga kay Gavin.

Tinignan niya ako at pabalik kay Senri.

"You two share both the strongest bonds, huh" Mababa ang boses niya. He taps his
chin

and took a few second thinking to himself.

"Fine, I'll help but do not expect my Father's. Kahit anong gawin niyo ay hindi
siya papayag, he'll probably throw you out of our house kung sakali ay maabutan
niya kayo dito"

"Then we'll do this fast" Tango ni Vera.

"I need to gather up all my energy" Ani Gavin.

"We can do the ritual in a secured room para ligtas" Sambit ni Celeste. Gavin looks
at me then shakes his head.

We followed him to a room at the end of a dark corridor, walang pumapasok na ilaw
dahil sa ulan and I can still feel the cold. Binuksan ni Gavin ang pinto at nauna
kaming pumasok.

It's a big room ngunit kakaonti lang ang gamit. Isang malaking lamesa na naka dikit
sa pader na puno ng mga picture frames na mukhang tinaob and there were a few
shards of glass lying around kaya tinignan ko ang inaapakan ko, natatakpan rin ng
makapal na kurtina ang malaking bintana. Sumilip ako roon at nakita ang view ng
malawak na garden.
Si Senri at Cain ay may pinagbubulungan sa tabi, Si Celeste ay kausap si ang
nakakunot noong si Gavin, habang si Vera naman ay lumapit sa lamesa at kumuha ng
isang picture frame.

"Erised" Sambit ni Vera at hinarap ang picture frame kay Gavin. Cain and Senri's
eyes darted to her.

"She told me she's in England," Vera said and looks directly at Gavin.

Akala ko ay picture ito ni Gavin at Erised but when I saw a glimpse of it, I
realised I was wrong.

It was a picture of Erised and Senri looking very fomal, na para bang nasa isang
party sila. Mahaba pa ng konti ang buhok ni Senri sa picture and Erised's was
wrapped in a tight bun highlighting the shape of her face and

sharp blue eyes. Naka kapit si Senri sa bewang niya at parehas silang naka ngiti sa
camera.

"That's hers" Senri said at kinuha ang picture kay Vera, "I gave this to her before
she left"

"She's been here, Gavin?" Tanong ni Celeste.

Tahimik lang silang pinagmamasdan ni Cain katulad ko.

Nangunot ang noo ko. First there was Audrina and then there's Erised, now I'm
wondering what happened to her. Ano ang dahilan niya kung bakit umalis siya ng
Hangrove? Vera said she loves to travel but I know she hasn't returned ever since.

Naisip ko tuloy na may iniiwasan siya dito. Could it be Senri?

"She'll come back because she owes me"

I thought of Cain's cryptic words. Maybe it's Cain?

"She never left" Gavin answered and takes a look at the picture.

"What do you mean she never left?" Vera asked.

"What he means is, Erised lives here" Cain answered and smirks. Mukha namang hindi
nagulat si Gavin sa sagot ni Cain, he actually smirked too.

"Paano mo alam?" Tinaasan siya ng kilay ni Celeste.

"I saw her favorite shirt sa sofa" Sagot ni Cain at tinuro yung pinto. Senri
returns the frame to the table at tinignan ako.

I raise a brow at his look ngunit umiwas na siya ng tingin.

"Hindi ko naman siya hahayaan na mag hotel lang, tutal narito lang naman ako kaya
dito ko na siya pinatuloy" Kibit balikat ni Gavin.

"Then she's staying here permanently?" Tanong ni Vera.

"Don't know, It's okay for her to stay here as long as she wants. Wala naman sa
akin 'yon, if she wants to leave then I'll let her. Hindi ko naman siya pag-aari
and Erised has always been hard headed.

Ginagawa niya ang gusto niya at walang makakapigil sa kanya"

"Nasaan siya ngayon?"

"She lef this morning, babalik na lang 'yon kung kailan niya gusto"

"And it's okay with your Dad?" Celeste asked.

"Hindi naman siya palaging narito sa bahay, but he's in London at this moment kaya
baka maabutan niya kayo dito"
"We should start then" Bumuntong hininga si Vera and nods at Senri.

Lumapit siya sa akin at hinapit ang bewang ko, guiding me out. Sumunod rin si Cain
at Celeste.

"He's going to suck every energy in the room kaya kailangan nating lumayo. Vera can
block it kaya nanatili siya 'ron" Ani Cain habang patungo kami sa living room.

Nilibot namin ang buong bahay dahil ma bo-bore lang kami kung tutunganga kami sa
living room.

"We still have to find burned wolfsbane to make the poison, what Astrid gave us
won't cut it" Celeste said.

"Maybe we can ask her where she got it?" Sambit naman ni Cain.

"She said the meeting was only a one time thing" Sagot ko.

We were back to the corridor kung nasaan kami kanina. Natigilan kami nang lumabas
si Gavin sa kwarto, isang oras na ang lumipas at hindi ko inaasahan na magiging
ganon ka tagala iyon but I think they're finally done.

"Pumasok raw kayo sa loob" He said but his eyes were locked to me, "Can I talk to
you for a minute?"

"Ano'ng kailangan mo sa kanya?" Sabay na tanong ni Senri at Cain.

Gavin puts his hands up in surrender, "I just want to show her something so chill,
come with me please Adrianna?"

Hindi na ako napigilan ni Senri at Cain dahil willing naman akong sumama kay Gavin.
I have no clue on what he has to say to me, hindi ko nga siya kilala. He leads me
to a room and he never once said a thing to me habang patungo kami rito. Binuksan
niya ang pinto at pinapasok ako.
Mas maliit ang kwarto na ito kumpara sa kwarto kanina, sinundan ko siya papasok sa
isa pang pinto ni hindi ko na nga nalaman ang detalye ng kwarto dahil sa bilis
niyang mag lakad.

Binuksan niya ang ilaw sa kwartong pinasukan namin. It's looks old and dusty ngunit
ang naka kuha ng atensyon ko ay ang isang bagay na natatakpan ng puting tela.

Lumapit dito si Gavin at hinila ang tela revealing an old looking cabinet and
something is...glowing from inside.

"I think you have something of ours," Gavin said staring directly at my necklace.

Which was glowing too.

=================

Chapter Fifty-eight

Chapter Fifty-eight

Napahawak ako sa kwintas ko.

"Fearing it's power, Thalia Hangrove shattered the Eternal Moon. The Elders wanted
the pieces to be divided but the stone won't work kung hindi ito kumpleto kaya nag
agawan sila kung kanino talaga ito mapupunta," Bumuntong hininga si Gavin. His eyes
were locked with mine, hindi ko maiwas ang tingin ko sa kanya and his deep voice
was captivating.

"Iyon ba ang alitan na tinutukoy niyo?"

Tumango siya. "My grandfather wanted it dahil siya ang gumawa ng blue fire para
gawin ito but Vladimir put more of his energy into it than the other elders kaya
gusto niya rin na mapasakanya ito"

"Why would the Elders even made it if they fear it's power?" Naguguluhan kong
tanong.

"It was an experiment Adrianna. They never knew they could make a stone that
powerful. All the energy in it can be harness by the wrong person, iyon ang
kinatakutan ni Thalia kaya agad niya itong sinira but the stone was still alive,
like it has a mind of its own, it protected itself from Thalia to shatter it
completely." Lumapit siya sa cabinet at hinawakan ang marupok na kahoy.

"Thalia shattered it using the Shadow Crystal," Aniya at sinulyapan ako. "After
Minerva saw her vision about the fall of the pyramid and the next Guardian, the
stone vanished. Pinag aagawan parin nila ito noong panahong iyon at nang bigla
itong mawala, Vladimir immidiately accused my Grandfather. Doon na nagsimula ang
alitan ng dalawang pamilya"

Patuloy lang akong nakinig sa kanya, eyes now stuck

to the glowing stone inside.

"My Grandfather didn't steal it, hindi naman ganon ka kitid ang utak niya kahit na
gusto niyang mapunta ito sa kanya. The truth was," He sighs. "Minerva was the who
stole it and gave it to him. At that time the Elders knew about the next Guardian
ngunit hindi nila alam kung paano ito matutukoy kung wala ang Eternal Moon."

"Why did she steal it?" Tanong ko.

"My Dad said she wanted the energy to be kept in a rightful place. Vladimir doesn't
need the stone, him being a stardust and all but the stone will only work if it's
complete and if the one will handle can compete with the energy it carries"

May kinuha siyang susi sa kanyang bulsa at binuksan ang lock ng cabinet. "Minerva
put a spell on this cabinet to keep the energy of the stone concealed and not to be
sucked by any life form kahit na lapitan pa ito. It began glowing on October 31st"

Nanatili akong tahimik. That's my birthday.

"And on October 31st, exactly sixteen years ago..." Unti-unti niyang binuksan ang
cabinet. "A piece went missing"

Pinikit ko ang mata ko. I feel different. Like something was pulling me...
"Can you feel it?" Tanong ni Gavin na nagpamulat sa mata ko. Diretso ko siyang
tinignan. The broken pieces of the stone were scattered, each piece of it glowing
with a dark light.

"You and the stone are one, Adrianna. You are both made of energy" Lumapit siya sa
akin at hinawi ang buhok ko para tanggaling ang aking kwintas.

"But the stone doesn't belong to you, it doens't belong to anyone"

Itinaas niya ito sa ere, the part of the stone on my necklace is still glowing.

"My Grandfather said that only one can control it. It was part of Minerva's vision
na hindi niya pinagsabi sa iba.You're a Stardust yes, your energy can compete with
the stone o baka mahigitan pa but when I first laid eyes on you..." Napailing siya.

"You're just a beginner. Bago ka palang sa mundong ito, you see the world in your
own perspective and you're smart in your own way. I don't think you're ready to
face the stones power"

"I have my own doubts and insecurities Gavin," Mariin kong sabi sa kanya. "Nag
dadalawang isip pa ako kung handa na ba ako sa darating o hindi. I'm not ready to
face anything, inaamin ko but what's so hard on trying? Taking risks are inevitable
but I won't wing it. I don't even know what the stone will do to me but I feel the
connection. It's in here" Hinawakan ko ang dibdib ko. "I can feel the stone like
it's speaking to me, pulling me towards it energy"

"The stone can either make you or break Adrianna. Hindi ko alam kung ano ang
pwedeng gawin nito sayo if you harness it's energy. You're already powerful enough
but I can see that you still don't know how to use your power completely." Sinarado
niya ulit ang pinto.

"You're a Guardian and a Stardust. If the Elders were alive, they would keep you a
secret like what the Purebloods are doing with Senri's ability. You're a prey. An
Eye catcher to creatures who are hungry for power. Just a drop of your blood can
take someone miles. Minerva's vision is slowly coming true, they Pyramid will take
it's fall and you and Senri will bring it back but I don't know how you'll

do it, and The handler of the stone finally came"

Trust me, I don't know either.

"Even if you are the one that can handle the stones energy, I won't give it to you.
Like the Elders, I fear it's power. Hindi ko talaga alam kung ano ang pwede nitong
gawin sayo and now is not the time for taking risk considering the situation you
guys are into right now."

"I'm not asking you to give it to me, Gavin. I too, am afraid of the power it holds
at ikaw na rin mismo ang nagsabi na wala sa ito sa lugar but I can't deny the
connection. I hold a piece of it everyday at hindi ko man lang ito namamalayan. You
said I am made of it, we are both made of energy but one doesn't belong to the
other. We are considered as one, siguro sa tamang panahon kung handa na akong
harapin ang kapangyarihan nito then you'll finally trust me to have it. I've got my
hands full right now, I've had an identity crisis and I'm still finding myself in
the sea of this situation. Kinumpirma na sakin ng lahat kung ano ako kahit na miski
ako ay hindi pa handa sa lahat ng ito"

I held out my palm. "I own a piece of it. Hand me my necklace back"

Napangisi naman siya and handed it back. "I like the way you talk Adrianna. Kung
hindi ka lang pag aari ni Senri pinormahan na kita"

"Technically, hindi kami sa ngayon and I told you, I've got my hands full. Hindi
kita kailangan sa buhay ko" Nginisian ko siya.

You can't persuade me with your smiles Gavin, my heart is already

taken.

"Ouch" Hinawakan pa niya ang puso niya kaya natawa ako.

"What do you mean na hindi ngayon? Bukas ba kayo na? Ano yon alternate?"

"Ewan ko kay Senri. Kakaiba trip non sa buhay kaya hinayaan ko nalang"

"Gav..." Tawag ng isang boses. Sabay kaming lumingon sa pinto nang ito'y bumukas.

There stood Erised Blackwell na mukhang gulat nang makita ako. Her big blue eyes
windned but she immidiately composed herself. She eyes me from head to toe and I
did the same.

She looks older kumpara sa mga picture na nakita ko. Her hair is longer, falling to
her waist and its ebony color really gave her that 'mataray', 'sweet', and
'sophisticated' look. Kind of like Celeste.

"I didn't know you have a visitor" She said and glanced at Gavin.

"They showed up uninvited" Ngisi ni Gavin sa kanya.

"They?"

"You'll be suprised"

Nangunot nalang ano noo ni Erised sa kanya at bumaling na siya ulit sa akin.

"What's your name?"

"Adrianna Walter"

"I'm Erised Blackwell"

"I know you," Tumango ako sa kanya at tinignan si Gavin. She looks amused for a
second.

"When you mean they..." She trailed at napangisi lang si Gavin. He leads us out at
ni lock niya muli ang pinto.

I can sense Erised watching my every move ngunit patuloy lang ako sa pag sunod kay
Gavin.

I can feel the energy surging through the stone and through my hand. Ngayon ko lang
naramdaman ang enerhiya

na taglay ng maliit na parte ng stone na ito. Ano pa kaya kung nabuo na ito?

I have my natural energy, that is enough for now. I'm not that strong enough. I
have to be, para sa amin ito ni Senri.

If I gain energy from the stone, what will happen? It will mix with my natural
energy and being a stardust, my energy capacity isn't normal. Maybe I can control
like Gavin said but if I harness too much...I don't know what'll happen.

Tama siya na hindi pa ito ang tamang panahon. I want to explore my energy limit and
the stones too. I want to know what will happen if the stone and I will be one.
Hindi na muna siguro ngayon.

Nilagay ko sa bulsa ang kwintas ko, it wasn't glowing anymore. Siguro ay nagkaganon
lang ito nang nalapit na ito sa Eternal Moon.

"Where have you been?" Tanong ni Gavin na nagpa angat sa ulo ko.

"Just 'round London" Tipid nyang sagot.

"Cut the crap Gav, who's here? Is she with 'them'? By looks of it, she's not just
some girl you shagged on the street, hindi mo siya tipo" Tinuro niya pa ako. I
wanted to laugh, she talks straightforward.

"At paano mo naman nalaman ang tipo ko?" Natatawang sagot sa kanya ni Gavin.

"Because I am the perfect epitome ng 'tipo' mo" Ngisi ni Erised sa kanya.

"So you're saying she's not like you?"

"Is she?" She raised a brow and her lips quirked up.

"You haven't heard her talk yet, I think you'll be suprised. Again"
Nagpabalik balik ang tingin ko sa kanilang dalawa.

"I'm

still here guys" Paalala ko sa kanila.

Erised's gaze shifted to me. It looks like she's examining me.

"Don't look at her like that! You're making her uncomfortable" Nanatawang saway ni
Gavin sa kanya.

Napa 'tss' nalang si Erised at naunang lakad sa amin. Best friend siya ni Vera,
siguro matutuwa siya kung malaman niyang nandito ang best friend nya but I may not
be right one to break the news to her.

"She likes you" Sabi ni Gavin.

"Talaga? Para ngang ayaw nya sakin"

"Trust me. She likes you. Kamukha mo kasi si Aydee"

"I get that a lot" I shrug.

"Hey E! Kumain ka na ba?" He yells at Erised who was walking faster than us.

Natigilan naman ito at hinarap kami. "Hindi. Ipagluluto mo ba ako?"

"Why not make your best friend cook for you?"

"Don't make me laugh Gavin" She raised him a brow and crossed her ams.
"Mukha ba akong nagbibiro? Pinapangunahan mo kasi ako palagi--"

"Ano ba kasi yang drama mo? Lalayasan talaga kita Gavin sinasabi ko sayo"

"Edi lumayas ka! Kawalan ka ba?"

"Aba! Lagot sa'kin yang x-box mo!" Banta ni Erised at tinuro pa si Gavin.

Natatawa na ako pero pinipigilan ko lang, baka kasi masira yung moment nila. Sayang
naman. Ngayon ko lang nakilala 'tong dalawang 'to, feeling ko ang sarap nilang
kasama. They're like the twins.

"She's Senri Sinclaire's 'girlfriend' by the way" Sabi ni Gavin sabay turo sa akin.
May air quotations pa yung pagsabi niya ng 'girlfriend'.

"And you're expecting me to believe that?" Tinaasan

ako ni Erised ng kilay.

Hindi ba ako mukhang girlfriend material para kay Senri? Maganda naman ako a!

"Ayaw mo maniwala edi wag," Kibit balikat naman ni Gavin at hinigit ang kamay ko.
"Halika na nga! Baka mapatay pa ko ni Senri at Cain kapag hindi pa kita binalik"

Nilagpasan namin ang ngayon ay tulala na si Erised. Nagpahila lang ako kay Gavin.
Bumalik kami sa kwarto kung nasaan ang apat.

Vera was holding a squared shaped steel container. Naka pikit siya and was mumbling
some gibberish words that I can't understand. Celeste puts her finger over her lips
and motions us to 'Shhh' kaya tumango ako.

Tinaas naman ni Senri ang kamay and motions me to come closer kaya bumitaw na ako
kay Gavin at lumapit sa kanya.
"What'd he do to you?" Bulong nya sakin.

"I'll tell you later"

Tumango nalang siya. They told me Vera was putting a protective spell on the fire
kaya naisipan naming lumabas muna, Celeste stayed inside.

Naabutan namin si Erised na nakatayo sa gitna ng corridor at nakatingin sa amin.

"Erised" Gulat na sabi ni Senri.

"So you weren't joking" She said to a smirking Gavin.

"Senri Sinclaire...long time no see" Erised breathes out, ilang metro pa ang layo
niya sa amin and I think she's contemplating if she'll step forward or not.

"So Senri is the only one you can see right now?" Tanong ni Cain na nasa likuran
namin. His question was directed to Erised.

"Cain Woodsen. Still the same, I see" Ngiti ni Erised sa kanya.

"Where's your other half?" She asked looking for Carly.

"With her other half" Cain shrugs and puts his hands in his pockets. Cain is
emitting a different aura. I can sense it, he's been like that lately.

Erised raised a brow at his answer. "Why are you guys here?"

"Private matters" Sagot ni Cain.

"But Gavin will tell you anyway" Sabi ni Senri.

"Yeah, I bet he will" Erised smiles. Her blue eyes were alive na para bang sobrang
saya nya nang makita sila.

Gavin and Erised was part of their group. It wasn't just Senri, Cain, Carly,
Rianne, Audrina. One is still connected to the other kahit na iba iba na ang buhay
nila ngayon. They're long lost friends. There is no Adrianna back then, it was just
them but the thing is...Wala akong nararamdaman na kung ano. So what if she was
Senri's first love?

I'm gonna be his last. His finish line. There was no barrier between us but he we
chose to set aside our feelings for now. May mas importante pa. He can wait, siya
na ang nagsabi 'non and I can too.

"You can hug Senri you know. Hindi naman selosa si Adri, it's fine with her" Cain
said.

Napangiti naman si Erised at tumingin sa akin. "I'd rather not"

"Where's Vera?" Tanong nalang niya.

Tinuro ni Gavin ang kwarto at agad namang pumasok si Erised doon, then we heard
loud squeals. The best friends reunite.

"Naka simangot ka naman," Sabi ko kay Cain. Hindi ba siya masaya na nagkita ulit
sila ni Erised?

"Ignore me, A."

"How can I ignore you kung ganyan ka?" I pointed out.

"Should I throw a party? Erised haven't laughed for that loud in years" Rinig kong
bulong ni Gavin kay Senri.

"That means hindi siya masaya na kasama ka" Ngisi sa kanya ni Cain.
"Oh shut up Woodsen. Parehas lang tayo ng sitwasyon. Kung makapag salita ka parang
nalalayo ka sa'kin" Gavin retorts.

Now I am lost again. Wala akong clue sa pinaguusapan nila.

"Boys" Ang tanging nasabi ko.

The girls did a little 'catching up' session kaya medyo natagalan kami sa pag uwi.
Hindi naman ako nakisali, hindi naman kami close ni Erised. Kinuwento ko nalang kay
Senri lahat, pati yung mga nabasa ko sa libro na nakita ko sa undergroud library
nila. He said he knew I was up to something, hindi lang niya ako pinakialaman. He
said I can solve it on my own.

"Maybe after all of this Gavin will lend you the stone" Sabi niya.

"Maybe. If I'm ready at kung pagkakatiwalaan na ko ni Gavin. After this we have all
the time in the world Senri, marami pang mangyayari"

Napangiti siya. "Yeah, we have all the time in the world"

"Adri,"

I focused on him when he suddenly said my name.

"Say yes to me when all of this is over."

"What if I'll say yes to you now?" I raise a brow at him.

"Save it after the blood moon. Hindi natin alam lung ano'ng mangyayari pagkatapos
ng gabing 'yon. What if---"

"Don't tell me your 'What ifs'" Pagputol ko sa kanya pero hindi niya pinakinggan
ang sinabi ko.
"What if one of us dies?"

Hindi ako sumagot dahil pwede ngang mangyari 'yon.

The atmosphere felt heavy nang mag bukas na ang portal. Huminga ako ng malalim. I
felt for not

answering him after what he said. Ano ba naman ang sasabihin ko? Alam kong pwede
ngang mangyari ang sinabi niya.

Death can be our borderline like Vladimir and Luna's bond but death will not break
our connection.

Sumisikip ang dibdib ko kapag naisip ko 'yon. It will be me or him. Or both of us.

Tiwala, Adrianna.

Have faith in yourself. You can protect Senri and he can protect you. Everyone has
got your back kaya wala ka dapat ikabahala.

Magkahawak kamay kaming pumasok sa portal.

As soon as I felt the ground, I let go of his hand.

Naghihintay sa living room si Rianne at Jake. Celeste opens up another portal to

Romania. They have to find more wolfsbane for the poison to work. Hindi na ako
sumama. Kaya na nila 'yon kahit wala ako.

Dumiretso ako sa kwarto kung nasaan si Mason.

I caught him reading.

Hinanap ko rin si Carly pero wala na siya.

"She was transfered to her room" He said settling the book down.

He scoots over and I sat beside him. He looks better kumpara kanina, mukhang mamaya
lang tatayo na siya dito. Ayaw pa naman niyang maging missing in action sa lahat ng
pangyayari.

"Astrid, she's part of the Red Cirle. Isn't she?"

"She told me to keep it a secret" I gave him an apologetic smile. He was reading
the records of the Red Circles battles.

"I should've known" Napailing siya. "When Vera gave me the paper where the weapons
were written nagtaka na ako"

"At least nakita mo ang isang member nila. Be happy"

Natawa siya sa sinabi ko. We ended up talking about what happened in England. Turns
out he knew Erised too but hindi naman sila ganon ka close.

When he lived here for s short while mas madalas niyang kasama si Senri at Cain. He
only interacts with Gavin and Erised tuwing may events.

"Natatandaan ko lang siya dahil kakaiba yung mata niya"

"She does have cool eyes. Ang astig siguro pag blue yung mata ng anak ko"

"It's gonna be black like Senri's, trust me." He said then laughs kaya hinampas ko
siya ng unan.

"Tumigil ka nga!"

"Bakit ba?! Ikaw kaya yung nag simula" Sabi niya at umiwas sa sapak ko.
"Sabagay," Tumigil ako at umupo ng maayos.

"Feeling ko walang makukuha yung bata sa'yo, puro kay Senri lahat. Matinik kaya ang
lahi ng Sinclaires. Tignan mo halos magkakamukha silang lahat!"

Halos ilaglag ko na siya sa kama dahil don. Gago to. Wala akong pake kung
nagpapagaling pa siya.

"Ang unfair naman 'non!"

Hindi pwedeng hindi niya mamana ang magandang lahi namin!

Naupo ulit ako habang patuloy na tumatawa ang loko.

"I'm not even sure of there is going to be an us after all of this" I sighed and
smiled sadly at him.

"Why would you say that? Ofcourse you'll make it. Don't be afraid Anna. Hindi lang
naman ikaw ang may hawak ng buhay nyong dalawa, don't underestimate Senri. He can
do way more that what you are thinking. Kaya niyang protektahan ang sarili niya.
Senri has been trained eversince he was a kid. Kahit na kakasimula mo palang, may
tiwala naman ako na kaya mong protektahan ang sarili mo"

"Don't stress yourself" He pats my head.

"I can't help it"

"There are a lot of What ifs and never ending possibilities Anna. What if it's me?
Carly? Cain? Vera? Rianne? Or the rest of

us? Many lives are at risk. One death will not be enough. We're going to fight for
what Luna fought for years ago. The Pyramid the Elders made, we're going to bring
it back in order and the world will know your existance. When that happens, hindi
na kayo malalayo sa gulo. Both of you will spend the rest of your lives looking at
your backs for possible danger but think of this, at least you'll spend it
together. The both of you with us because whether you like it or not l will forever
be your best friend and I want to see little Senri or Adri running around the
mansion but lets wait ten years to make that happen, all right?" He laughs at the
last part.

"You never fail to be my stress reliever. Thanks Mase"

We heard a knock on the door kaya napalingon kami dito.

Senri pops his head in. "Am I interrupting something?"

Mabilis namana kong tinulak ni Mason pababa ng kama kaya halos mahalikan ko na yung
lapag.

"No dude, she's all yours"

I shot him daggers before following Senri out.

"About what I said---"

"I understand Sen. It just bothered me that's all. Alam ko naman na pwedeng
mangyari 'yon. Not only for both of us. Marami ang susugal ng buhay sa mangyayari"

He sighs and hold my hand but then binitawan niya agad ito.

"It's not just us. Think about all of the people who are going to risk their lives
for us." Natigil kami sa gitna ng corridor. I fixed my gaze on the beautiful garden
outside and the setting sun.

He's right. Hindi lang naman kami ang nakataya ang buhay dito.

"I can let them have me princess but not you. You have

a future ahead of you and I may not be a part of it pagkatapos 'non but remember
this...I love you, always have and always will."
"Nakakainis ka" I said in a serious tone without taking my eyes off the view.
"You're gonna make me cry"

"I'm declaring my love and it makes you cry?" He laughs.

I look at him and he shakes his head. He then wraps an arm around my waist and
pulls me closer to him.

"You're crazy" He whispers in a playful tone.

"Crazy over you"

"That makes the two of us"

He wanted to do something to keep him out of boredom. I know he misses Cain, hindi
lang niya sinasabi. Nag sparring session tuloy kami ng wala sa oras.

"Senriiiii!"

I dodged his punch and fell into fits of laughter when I heard Cain's voice.

This only means one thing, They're back.

"Dammit" He cursed and turned his eyes to the door where Cain was standing.

"Don't worry, I'll annoy you later. It's on my schedule" Cain grins and walks
closer to us.

Senri hands me a towel and a bottle of water.

"You annoy me with your presence." He said kaya siniko ko agad siya. He's so mean
to Cainy.
He rolls his eyes at me and looks at Cain again."Why are you here?"

Cain holds his hands up in surrender. "Chill dude. Baka ako naman yung masuntok mo"

"Mukha ka namang punching bag" I piped in and threw him my sweaty towel.

Bigla namang itinaas ni Cain ang t-shirt niya and points at his toned abdominal
muscles.

"See these? These are called abs. Abs! Hindi ako mataba para sabihin mong mukha
akong punching bag"

"Put your shirt down Cain, it looks disgusting" Senri scrunched his face at him and
Cain flips him his middle finger.

"Serious talking now Cain, got any news?"

"We've got the wolfsbane," I nod, letting him continue.

"I asked the blood witch about the shadow crystal and where to find it but hindi
niya alam kung nasaan ito. Nobody knows where it is actually."

The shadow crystal. I forgot about that.

Senri purses his lips "Maybe when her Guardian blood is fully awake, the shadow
crystal will finally show itself."

"It may take years..."

"Yes it may. Malay mo mas mapaaga?" Kibit balikat ni Cain

"How will I even notice it?"

"I don't know? It's up to you. Maybe the crystal will show right before your eyes
and that's when you'll know your blood is awake"

"The crystal has a mind of its own like the Eternal Moon" Senri said.

"Hey guys, dinner time. Carly's awake and she's asking for you Cain" Vera walks in
and points at Cain.

Cain groans. "I thought she'd ask for Mason first"

"Oh she did but Mase is asleep and he looks so cute, I didn't have the heart to
wake him so I went here for you. Gutom na ko so please sabayan niyo ako kumain. I
feel lonely when I eat alone" Vera smiled sweetly and points at the door.

Natawa nalang ako at sumunod sa kanya.

I woke up to a weird feeling. And it's raining...which is weird too. I stumbled in

the dark to find my blazer and

walked out of the room. Akala ko sa kwarto lang ako magdudusa, sa corridor rin
pala. All the lights were turned off kaya nangangapa lang ako sa dinaraanan ko. May
mga table kasi rito at may mamahaling vases pa, baka makabasag pa ako.

His room is on the other side of the house. I suddenly thought that he already
wants to isolate himself from anyone even from the start. Carly's room is next to
mine, Cain's is right across. Tapos nasa kabilang parte ng bahay yung kanya? What
is Senri thinking?

But this feeling in my chest woke me up.

Hindi naman ito ang unang beses na naramdaman ko 'to and I am fully aware that it
is because of him.
The lighting was my only source of light kaya sa bandang binatana ako dumaan.

I got to his room luckily without a broken toe, hindi na ako nagulat sa ilang beses
kong pagkadapa. I knocked on the door once and waited for him to answer, a few
seconds passed and I decided to open it.

I found him sitting on his bed with his back to me. The balcony door was open kaya
pumapasok ang hangin sa loob and it's freakin' raining!

"Hey! Are you alright?" Tumakbo agad ko para isarado ito. The carpet was wet and so
was his sofa.

He has his hands covering his face kaya nagdalawang isip ba ako kung lalapitan ko
siya o hindi.

"Sen..."

Ibinaba niya ang kamay niya but he looks directly at the floor kaya hindi ko rin
makita ang mukha niya.

"You shouldn't be here."

"I felt it and wanted to see if--"

"I'm fine, Adri. Now please leave."

I was in utter shock when he said that. Alam ko namang gabi na, gusto

ko lang naman tignan kung maayos yung lagay niya! Why does he even have to drag the
please?

"Base on your tone, You are not fine therefore, I am going to stay" I drag every
word and I watched as his hands twitched and he immidiately covered it with the
other.
I stood there in silence waiting for him to look at me.

"You were fine this morning Senri. What happened?"

He stands and pushes me to the wall, cathing me off guard. He has both of my hands
in a death grip and I stuggle to pull away.

"Y-you're hurting me!" Hindi ko siya maitulak palayo. God dammit! What is wrong
with him?!

"I told you to leave." He whispered against my neck.

I tried to calm myself for a few seconds by taking deep breaths and remind myself
that this is Senri, not just some stray vampire who is going to attack me.

"What's wrong? Please tell me" I closed my eyes as he loosen his grip on my hand
but did not let go of it.

I push him away and grab a hold of his face then I saw it.

Dilated black eyes with veins popping out of his neck, his fangs elongated
and...shit.

"Why didn't you tell anyone? You can't just live off with human food!"

"I tried but I couldn't do it...I'm sorry" He shook his head like he's ashamed of
himself.

Bakit ngayon ko lang napansin? He hasn't fed for weeks! There is no way he can hunt
now, even with the gang. We are practically on house arrest. He doesn't take the
blood dosage, a Pureblood has to live off with the natural resources not some
experiment.
I didn't have to think twice when I pulled my hair up and tilt my head.

"No!" He steps back and shakes his head. "No! I can't and I won't. Please just
leave Adrianna"

"I can't just leave you here, what am I crazy?"

"By staying here, you are" He glares at me.

"What I'm going to do is gonna be a one time thing, hindi naman kita pwedeng iwan
nalang dito"

He shakes his head. "No"

"Okay if you don't want to suck on my neck, my wrist then" I offered him my hand
and he looks at then takes a deep breath.

"You're crazy"

"So I've been told. Just do it"

He vanished from my sight and I found myself being pushed up on the wall again.

"I'm sorry princess but I'd rather do it on your neck"

It was fast and painful. I grab onto his shoulders as his grip on my waist and
neck tightened like I was going to pull away any second. I bit my lip and never
said a thing because the only thing that registered on my mind was...

My blood felt alive.

=================
Chapter Fifty-nine

Chapter Fifty-nine

"But first, on earth as vampire sent. Thy corse shall from its tomb be rent. Then
ghastly haunt thy native place. And suck the blood of all thy race" - excerpt from
The Giaour by George Gordon Byron

"Never turn your back on the blade!" He yells and sends me a roudhouse kick na
mabilis ko namang naiwasan.

"Or any weapon for that matter," Hingal ko sabi and punched his gut making him
stumble back but he quickly regains his stance kaya hindi na ako nag sayang ng
segundo. I send him another punch and a swift kick.

He grabs my foot, mid kick, and flips me over making me hit the ground with a loud
thud. Ah shit.

Tumayo ako agad and moved to have him in a headlock pero mabilis siyang makawala at
ako agad ang pinalit niya sa pwesto niya kanina.

"But remember, the blade won't always be there to save you." Bulong niya sa akin at
pinakawalan ako.

Another round.

Bumalik ulit ako sa pwesto ko at tinignan siya. He's stanced like a predator and
aint gonna be his prey.

We exchanged punches and kicks hanggang sa ma headlock ko na naman ulit siya. This
time his arm is locked too. I placed him in front of me facing the tree.

He pause for a second, calming himself, pero hindi ko siya binitawan. We're trying
out a new trick, kaya alam kong hindi siya manlalaban.

"Be your own hero in the war Anna, wala kami sa tabi mo sa segundong nangyayari na
iyon. Don't even think about searching for us because we'll be too busy trying to
save ourselves. Keep your mind set

and finish the battle. Finish the battle no matter what. Set your mind on Senri and
Kroenen, take Kroenen down and keep Senri safe. We'll be fighting our own battles,
our game will be different from yours kaya don't even think about finding us. You
hear me?"

I nod, my chest heaving up and down.

"Okay, now do it."

Senri taught me this trick just this morning and he said that I'll try it out on
Mason.

Huminga ako ng malamin and made my hold on him stronger and tighter, it looks like
I'm breaking his neck pero hindi naman talaga. Pinapabagal ko lang talaga ang pag
hinga niya hanggang sa mawalan na siya ng malay. Kung titignan talaga, mukhang
binali ko ang leeg niya.

I let go of him at hinayaan ko siya sa damo. Pinalipas ko muna ang ilang segundo
bago ko siya buhayin. I jolt him awake by using my energy, it's kind of like an
electric shock to the heart to wake him up.

Mason opens his eyes and pushed me down on the grass. "That was a really cool
trick. Will you teach me that one day?"

"You don't have the energy to revive a person" I roll my eyes at him and pushed him
off.

Hinahabol ko ang hininga ko at tinalikuran siya. We've been training all day, I
think I already have a broken rib but my body feels numb now. I'm healing, I'm sure
of it.

"You became stronger," Hingal na sabi niya at inabutan ako ng tubig. "And faster,
You would've sent me flying kung hindi ko lang agad na block ang attack mo and the
trick worked. Breaking necks are the most classic and coolest

trick in the book, you can kill someone without getting your hands filthy at pwede
mong gawin 'to kahit wala kang weapon"
"Break necks, got it." Uminom ako.

"Looks like Guardian blood is finally kicking in" Cain mused, walking closer to us.

"Parang kahapon lang pinag uusapan pa natin kung kailan magigising ang Guardian
Blood mo, now what do you know? You're all Guardiany" Pagtawa pa niya.

"Shut up Cain, I still have a headache kaya wag ako yung pagdiskitahan mo."

"And you're training out in the sun?" Tinaasan niya ako ng kilay at tinigan si
Mason. "Smart move Heath"

"Mas maganda ang open field kaysa sa gym." Mason defends.

Cain coughs and crossed his arms. "Boyfriend's here"

True enough, nandon nga si Senri sa pinto. He motions me to come closer kaya hindi
na ako lumapit.

"I guess training's over" Buntong hininga ni Mason at naghubad ng t-shirt. Cain
snorts at his move and whispered, "Show off"

Natawa nalang ako at iniwan sila. Whe I look back, Mason has Cain in headlock.
Silang dalawa naman ata ang t-training.

Inakbayan agad ako ni Senri nang makalapit ako sa kanya.

"How are you feeling?"

"Better, masakit parin ang ulo ko"

Tumango siya "Pain killers don't work on you kaya indahin mo nalang"

Pumasok kami ng loob. He doesn't mind with me being all sweaty, siya nga dapat ang
training partner ko kaso may inasikaso siya. With have to train all out because the
Blood moon is tomorrow.

Bigla akong nahilo kaya napa kapit ako sa kanya.

Sinapo ko nalang ang ulo ko and

remembered how I woke up with this giant headache.

"You smell different," Bulong niya and gave me a glass of water. It's five in the
morning at halos kalahating oras raw akong knock out. Good thing he didn't drain
me. Well he almost did.

Bago pa man ako maka simsim sa tubig na binigay niya, inagat niya yung ulo ko kaya
muntik ko nang mabitawan yung baso. I gave him a glare.

"Grin" Utos niya.

Ngumiti naman ako, awkward smile nga lang.

"May sugat yung labi mo"

"Whose fault is that?" Tinaasan ko siya ng kilay. Nakataas parin ang mukha ko and
looks like he's still inspecting my face.

"You bit it too hard" He sighed and let go of my face. Lumandas naman ang tingin
niya sa leeg ko.

Hinawakan pa niya ito and I saw there were still excess blood but the wound was
already closed. Natuyong dugo nalang.

Bumuntong hininga ulit siya at kumuha ng basang panyo at pinunasan ito.

"For the record Senri, I'm fine." I roll my eyes at him at binato niya yung panyo
sa lapag.

"You don't feel fine, I can feel it." Nangunot ang noo niya.

"Alam ko ang nararamdaman ko kaya wag kang ano"

My ears perked when I heard footsteps form outside. Kaya napalingon ako sa pinto.

"What it is?"

"Footsteps" Sagot ko at inibalik ulit ang tingin sa kanya.

He shook his head and bit his lip. "That's Cain and it's coming form the
hallway..."

"So? Bakit mo sinasabi sa'kin yan?"

"His footsteps came from the other side of the house, Adrianna. Paano mo iyon
naririnig?" Naka kunot noo niyang tanong sa akin.

I suddenly felt goosebumps

when the soft wind entered the room. Wala ng ulan dahil maayos na siya but it was
still cold. Napa yakap ako sa sarili ko kaya hinugot ni Senri ang kumot para ibalot
sa akin. I cringe when I heard someone running from outside, kung anu ano na rin
ang naririnig ko. Even the slightest drop of a broken twig because of the wind.

"Your senses are sensitive," He said and moved my hair to tuck it behind my ear.
Inangat niya ulit ako mukha ko. "Are you alright? I want an honest answer this
time"

"I am. I'm just hearing...stuff"

I feel fine. I fell normal. Hindi ko alam kung saan nanggaling iyong mga naririnig
ko. Maybe he's right, my senses are sensitive. Ganito ba ang mangyayari kapag
nakagat ka ng isang Vampire?

I jumped when I heard a knock. Alam kong si Cain iyon because I can smell him. oh
fudge. Bakit ngayon ko lang na realize na tumatak sa akin ang amoy ni Cain?

Senri slightly opens the door, not letting him in.

"I smell blood," Pabulong na sabi ni Cain sa kanya. I heard it kahit malayo ang
pinto sa kama. Sa laki ba naman ng kwarto ni Senri.

"Now is not the time Cain" Senri sighed and attempts to close the door pero
pinigilan ni Cain.

"I know A's there. I can smell her at base sa mukha mo, something's wrong" Biglang
tinulak ni Cain ang pinto kaya wala nang nagawa si Senri.

Natigilan siya nang makita niya akong balot na balot ng kumot sa kama. He raised a
brow at me at nagpa balik balik ang tingin niya sa amin ni Senri. Tumutok naman
bigla ang mata niya sa mga blood stains sa puting kumot at nagulat nalang ako nang
binatukan

siya bigla ni Senri.

"Walang nangyari gago!"

Anong walang nagyari?

"Well you still have your clothes on," Tinignan niya si Senri mula ulo hanggang paa
at bumaling naman sa akin. "And under that, I know you have yours too. Kaya mukha
ngang walang nagyari but can you both explain the blood stain? I can smell it
kanina but then it was gone and your scent is all over the room, A. It's
intoxicating but in a good way"

Namula ang pisngi ko sa sinabi niga at nabato ko siya ng unan nang mapagtanto ko
kung ano nga ba talaga ang sinabi niya at kung bakit siya binatukan ni Senri. Ang
dumi ng isip nito! Kainis!

"What? I was curious! Malay ko kung ano ang inatupag niyong dalawa dito?! Anong
oras na kaya!" He burst out laughing.

"Lumayas ka na nga! Nakaka istorbo ka!" Inis na sabi ni Senri sa kanya.

Tinanggal ko ang kumot para tumayo but I felt dizzy kaya natumba ako. Agad silang
napatakbo sa akin and pulled me up.

"Cain, get Vera." Utos ni Senri at inupo ulit ako sa kama. Tumango naman si Cain he
disappeared right before my eyes.

Kinuha naman ni Senri ang jacket niya nasa swivel chair at pina suot ito sa akin.
Hinipo naman niya ang noo ko. Hindi naman ako nilalaganat, nilalamig lang lang.
Bukod sa may awang yung pinto ng balcony niya, naka bukas rin ang aircon. Binuksan
niya siguro nang ma knock out ako. Tinaggal niya rin ang cardigan ko dahil sa blood
stains.

Pabalik balik lang siya ng lakad sa harao ko hanggang sa makarating si Vera na

mukha pang hinugot sa kama.

"Wala pa akong isang oras na tulog, ginising niyo na agad ako?!" Agad na reklamo
niya

pag pasok palang niya ng kwarto pero natigilan rin siya nang makita niya ako.

"Namumutla ka" Sabi niya at dinaluhan agad ako.

"I got it under control and she passed out and...I swear I didn't drain her" Senri
said exasperated. Napa sabunot pa siya sa buhok niya.

Kinuha niya ang kamay ko and felt my pulse.

"The beat is quicker," Vera said. "Are you in shock Adrianna?"

I shake my head.

Tinignan naman ni Vera ang mukhang problemado na si Senri, "I can't do a spell on
her because I'm too weak. Can you feel anything Senri?"

Nangunot naman ang noo ni Cain at nanatili siyang tahimik sa tabi. Hinihintay niya
ang sagot ni Senri.

"She smells different...and there's something in her bloodstream. It's not venom,
it's something else."

Napa buntong hininga si Vera, hinigit niya ang mukha ko para mapalapit sa kanya.
She touches the lower part of my right eye.

"Her eyes are changing color..." Binitawan niya ang mukha ko at bumaling ulit kay
Senri.

"Senri, I think you might have awakened her Guardian blood"

They gave me some peace after that. Vera said I have to adjust to it. And train to
control it, to be better and stronger. It will take time for it to fully enter my
system but I'm definite that it's awake.

They informed the others kaya nang magising ako, kahit na masakit pa ang ulo,
binunot parin ako ni Mason sa kama para sa training. We trained all out because
tomorrow night. It will be now or never.

Wala kaming alam sa mangyayari. All we ought to do is be ready and hope for the
best.

I did a little background check on Kroenen kanina so I know who and what I am
fighting against. I've learned that he used to be part of the Circle, an
organization of Hunters, iyon ang binaggit sa akin ni Astrid. Pero tumiwalag rin
siya because he wanted more. Hindi umubra sa kanya ang pagiging Hunter lang, that's
why he created his own army. We all know how their first attack ended up. The Black
Hunters were outnumbered kaya sinigurado na ni Kroenen ngayon na hindi na iyong
mangyayari. Rogues and Lycanthropes are a rather odd mix but really dangerous. We
can't wipe all evil in this world, after tomorrow night, there will still be
creatures who are after the particular Sinclaire blood. Kung matatalo namin sila,
then we have taken down the biggest threat that means makakaya na namin ang iba pa.

Kaonti lang ang record ng relasyon niya kay Mia. They're half siblings, they have
the same mother but a different Father. Patay na ang magulang nila at wala na rin
silang buhay na relative, ibig sabihin iba ang pinupuntahan ni Mia tuwing umuuwi
siya sa kanila. Astrid said she might have used a spell to hide her blood. She
wasn't a common, she just pretended to be one. Ngayon ko lang napagtanto kung bakit
hindi siya sumama sa Terra Veneficas noon, she was afraid na baka malaman ng
witches ang sikreto niya.

Mia is a pawn of her Brother, hindi ko alam kung napilitan lang siya because of a
threat or willing siyang gawin iyon. Astrid said she was a sweet girl, maybe her
brother manipulated her? I still refuse

to believe that she is a part of this, Mia is my friend. Mabait siya, ni hindi ko
naramdaman na delikado ako kapag kasama ko silang dalawa ni Gray. What would Gray
think? I know she'll be hurt. Mia is her best friend, mas matagal na silang
makaibigan bago pa man ako sumali.

Bumuntong hininga ako.

We still have the Element of suprise in this upcoming battle. Kaonti lang ang alam
naming galaw ng Hunters, they're not in Hangrove or even in the connected towns.
Wala na ring attacks, the towns are peaceful but the peace isn't something I should
be proud of. It means they're getting ready like we are. The witches are on our
side and other doesn't want to be part of the war but to keep the pyramid balance,
some are willing to fight for freedom. They want the attacks to stop, so do we.
Ayaw na nilang lumabas ng may dalang patalim o ano pang proteksyon, gusto nilang
bumalik sa dati ang buhay nila. Alam kong hindi lang sa amin direkta ang attack,
Kroenen will add some collateral damage. Idadamay niya ang ibang towns at Hangrove
ang pinaka mapupuruhan.

I bet they already know Senri and the gang is here, matagal na. Ngunit bilang lang
ang galaw nila. I think they ambushed Yna and Jake's convoy hoping that we'll show
up para makumpirma nila. We may not leave traces behind our whereabouts but I know
hindi naman tanga ang Hunters. They're called Hunters for a reason. Bukod sa may
hinihintay silang tamang oras, hindi rin sila pwedeng umatake ng basta basta. Our
moves are numbered.

I'm nervous, kahit na alam kong gising na ang Guardian Blood ko, that won't be
enough to keep my nerves at ease. My blood just woke and I'm already set for a
battle.

The battle will be my first test.

Senri and Mason trained me hard at sa ngayon ay sila rin ang nagpapalakas sa loob
ko, my family too.

"Ready to say goodbye?" Bulong sa akin ni Senri.

Malungkot akong ngumiti nang dumaan kami sa corridor patunong living room. Naroon
si Mama at Andy dala ang mga gamit nila, hiniling ko na ilayo sila dito. It's for
their own safety.

Niyakap agad ni Andy ang hita ko nang makita niya ako. I crouch down and picked him
up.

"Why won't you come with us?" Malungkot niyang tanong while fiddling with my
hoodie.

"Hindi naman tayo maghihiwalay ng matagal. Kailangan ko lang talaga maiwan dito"
Ginulo ko ang buhok niya. "We'll see each other soon Andy"

"Promise?" He looks up at me with his eyes hopeful.

"I promise."

Niyakap niya ako. Nahagip ko naman ang malungkot na mata ni Mama habang nakatingin
sa amin. Senri's Mother is here too and she has a sad smile on her lips.

"Kahit na madalas kitang pagtripan, mahala na mahal ka ni Ate. Isipin mo nalang na

bumalik na ako sa Academy para hindi ko ako ma miss" Niyakap ko rin siya ng
mahigpit at halos mapaiyak na ako.

"I'll be good," Tango ni Andy nang bumitaw siya sa akin. Namumula ang mataba niyang
pisngi. "Kuya Senri said if I will be pasaway, magagalit ka and hindi ka na
magpapakita sa'kin. I'll be good so you'll be with me soon right Adee?"

Natawa naman ako at ginulo ulit ang buhok niya. "Yes, be good. Wag kang magpasaway
kay Mama"

He gives me a cheeky grin and nods again. Binaba ko na siya at niyakap naman si
Mama.

Hindi

na ako nag salita. She comforted me with her silence and presence. Nasa ko na sa
kanya lahat and what might happen after this. Hinagod niya lang ang likod ko habang
mahigpit akong naka yakap sa kanya.

"If your Father was alive, he would be so proud of you," Hinawakan niya ang
magkabila kong pisngi. "You found your true identity on your own Adrianna, you made
decisions na mas inisip mo talaga ang nakabubuti sa iba bago ang sarili mo. That's
enough to make me proud of you. Kaya mo, niyong, lagpasan ito."

"We have to go" Singit ni Celeste na naka tayo sa tabi ng isang bukas na portal.

"Take care of my family, Tito." Tinanguan ko si Tito Miguel. Siya ang napili kong
sumama kayla Mama, mas ligtas sila kung kasama nila si Tito.

"Take care of my son" Ngiti niya sa akin pabalik.

I hug the both of them one last time before letting them go. This may be my last
chance to see my family.

Senri tugs on my arm when the portal closed. Nilingon ko siya and he points at
somewhere.

"Put me down!" I heard someone yell. Nangunot ang noo ko nang binuksan ko ang
pinto.

Jake was floating and Rianne has her hand up while laughing hysterically. Senri
chuckles behind habang pinapanuod naming nagdurusa si Jake. Tumatawa rin si Yna
habang nagtitiklop ng kanyang damit, pagbalik ni Celeste siya naman ang aalis. Ayaw
ng magulang nila na madamay siya rito. Yna suffered enough and Jake wouldn't allow
it either.
"Jake! What did you do?!" Bungad ng isang gulat na si Carly.

"Hey don't use that tone on me. Para kay Cain lang 'yan" Nangunot ang noo ni Jake,
still up in the air.

Humalukipkip si Carly

at tinignan si Rianne, "Put him down."

"You're no fun" Sabi ni Rianne ay biglaang binagsak si Jake with a loud thud. Napa
gulong naman si Jake, he moans in pain and looks directly at Carly.

"You could've said, put him down gently"

"Are you sure you're a vampire?" Asar ni Rianne sa kanya.

"Run!" Biglang tumayo si Jake and Rianne runs for her life using her Vampire speed.
Ilang segundo pa ay sinundan na rin siya ni Jake. Napailing nalang kaming tatlo sa
pagiging bata nung dalawa.

"Bakit naghahabulan yung dalawa?" Tanong naman ng bagong dating na si Cain and
points at the direction where Jake went off.

"I assigned Jake to be Rianne's partner for today because she hasn't been in the
field lately," Sabi ni Mason. "She needs training"

"I think that wasn't really a good idea" Ngumiwi si Carly. "But do keep and eye on
them, they might kill each other when no one's looking"

"Yna honey, gusto kang maka usap ng parents mo" Tawag ni Carly kay Yna who is now
zipping up her suitcase, bumuntong hininga siya at sumunod naman kay Carly. "I want
every Vampire in the field in 15 minutes! We're going to do a pre-battle to see
who's the strongest and who's ready." She smirked at us before turning her back,
Yna following her lead.

"She's going to be perfect mother someday," Senri said and smirked at Mason.
"You're a damn lucky bastard Heath" Cain grumbles sending him a glare.

"Oh Cainy, you'll find the right girl

for you" Asar ni Mason sa kanya.

Inakbayan naman ni Senri si Cain. "Yeah Cain, malay mo nandyan lang siya sa tabi
tabi"

Kinagat ko ang labi ko para maiwasan tumawa. Palaging kawawa si Cain sa kanilang
dalawa.

"You're ganging up on him again" Vera said coming out of a room and rolls her eyes
at the scene.

Padarag nakang tinaggal ni Cain ang braso ni Senri na naka akbay sa kanya.
Napailing nalang ako.

"So I've got news" Sabi ni Vera. "Where are the others?"

"Jake and Riri are chasing each other somewhere in the mansion, Celeste's with
Carly and Yna. Why?" Cain said and raised a brow at Vera.

"We'll train on the field in 15 minutes. Carly's order kaya nandoon lahat, why not
tell us then?" Sabi ni Mason. Tumango si Vera at sinenyasan si Senri and after that
they're off.

"Are you ready for another round Woodsen?"

Napa kamot naman ng ulo si Cain, "Pwedeng mamaya na? Gusto ko munang maligo."

Nagkibit balikat naman si Mason at tinignan ako. "How 'bout you Anna?"
Tumango nalang ako. Wala rin naman akong gagawin.

Pumunta na si Cain sa kwarto niya para maligo kaya naiwan kaming dalawa ni Mason. I
was about to take a step pero hinigit niya ang kamay ko, he motions me to stay put
at may kinapa siya sa bulsa niya.

He fished out my Woodsen bracelet.

Sinuot niya ito sa akin. Hindi ko man lang napansin na nalaglag 'to. It's
pratically invisible, I wear it everything because the twins gave it to me. Ganon

ito ka importante. It might have fallen off when I was training with him.

"Do you know what this means?" Bulong ni Mason pagkatapos niyang isuot sa akin ang
bracelet.

"Is this suppose to mean anything?" I raise a brow at him. It was a birthday gift
from the twins, iyon ba ang dapat kong isagot?

"When a vampire gives you their family crest, it means they are giving you their
gratitude" He hasn't taken his eyes off my bracelet.

"Meaning?"

"They offer you their life" He sighs and locks eyes with me. "The twins are willing
to die for you, hindi sila mag bibigay ng ganito basta basta. I can see that it was
a mutual decision"

Carly was pushing me away when her and Cain gave me this. She wanted what's good
for me at that time. Hindi naman alam ang ibig sabihin ng bracelet na ito. And it
is kind of extreme.

But with the Woodsen twins...anything is possible.

"How do you know about that?"

"Because I have the same thing," Ipinakita niya sa akin ang isang gold anklet kung
saan may kaparehas na 'W' na nakalagay bilang charm.

"Who gave it to you?" Napansinghap ako at natigilan. "Forget it. Carly did, didn't
she? When?"

"On my 14th birthday" He answered and shook his head.

"Weren't you in Germany at that time?"

"She came by to visit and well...yeah she gave me this. Hindi ko naman alam ang
ibig sabihin nito. I only found out when I got back." Inakbayan niya ako bigla and
leads me out.

"We have to make sure na hindi matutupad ang reason ng pag bigay nila sa atin nito"

All I answered was a smile. Kahit na kaya nilang protektahan ang sarili nila, hindi
ko naman hahayaan na may

manakit sa kanila.

They're twins. Hindi pwedeng mawala ang isa.

We're back at the field again. Naka latag patin doon ang weapons na ginamit namin
pang training kanina. He tossed me two bamboo sticks at napangiti ako.

He ended up on the ground habang naka tapak ang isang paa ko sa dibdib niya. I
smirked down at him, eksakto naman sa pag dating Carly.

"I can see that she inflated your ego, Babe" Ngisi ni Carly sa kanya. She was
dressed in blue sweatpans and a hoddie, her hair tied in a braid.

"Oh shut up," Mason grumbles and stands up.

"We're working on elemental abilities today, since matagal na kaming hindi nag
train well except for Senri, he probably spent his days in the gym while we were in
London" Tinignan niya naman ako. "Broken hearted problems but anyway, you two just
go sit back and relax. I think you've had enough for the day"

Nilapitan naman niya si Mason at kinurot ang pisngi nito. Kung bitter ako, nabato
ko na siguro ng sapatos 'tong dalawa 'to.

"Hindi ako papayag na wala kang dalang weapon, so you have to train on that too"
Sabi ni Mason sa kanya.

"I can handle myself" Carly rolls her eyes at me.

"No. You don't have a say in this"

"But---"

"What are you two arguing about? Lovers quarrle?" Singit ni Cain, mukha ngang
katatapos niya labg maligo dahil basa pa ang buhok niya. He's wearing the same
outfit as Carly, only in black.

His twin scoffs upon seeing him. "You took a shower kahit na alam mong magpapawis
ka rin naman dito? What a dumb move"

"You don't control my life" Cain replied sending her a glare.

Lumapit

naman si Carly sa kanya para tapikin ang balikat niya.

"I'm your twin. I control your life in more ways than you'll ever know." She said
and smirked.

Dumating si Jake at Rianne. Mukhang ngayon lang sila natapos mag habulan but
neither of them doesn't look tired. Perks of being a Vampire. You'll feel tired for
a second, then next you're okay.
Umupo ako sa damo at tumabi naman si Mason sa akin.

Nagtaas naman ng kamay si Rianne na parang estudyante.

"Can I change my training partner?" Tanong niya. "Gusto ko si Cain!"

Hindi naman nag react si Cain habang si Jake ay nangunot ang noo, siya kasi ang
partner ni Rianne.

"Why him?" Carly asked.

"Compared to this freak," Turo niya kay Jake. "Cain doesn't complain when I lift
him up in the air" Inosente pa ang boses niya kaya natawa ako.

"Sino ba naman ang matutuwa sa ganon?!" Bulyaw ni Jake.

"Obviously Cain" I pointed out and started laughing.

Nagkibit balikat naman si Cain at casual na inilagay ang kamay niya sa kanyang
bulsa, "It's not that bad. I've grown to love it. Ako ba naman ang maging practice
dummy niya sa buong taon"

"Fine! Pick anyone you want!" Carly said and waves her hand up. "Asan si Senri?"

"With Vera" Mabilis kong sagot.

Tumango naman siya, " So tayo lang. Lets start na! Boys fist! Jake against Cain!"

I haven't seen Jake's ability kaya medyo na excite ako. He's a pureblood, malang
malakas siya.
"Elemental then ability," Anunsyo ni Carly.

Tumikhim naman si Cain "It's unfair, I can't

control his mind yet."

"Just elemental then," Kibit balikat ni Carly at naipo na rin sa damo katabi ni
Rianne.

"That's too bad, gusto ko pa namang makita ang ability ni Jake" I said.

"Ipapakita ko nalang sayo mamaya" Sabi niya sa akin sabay kindat.

"Ang swerte mo wala si Senri dito kundi kanina pa bali yang kamay mo" Natatawang
sabi ni Mason. While Rianne says "Slut" and covers it with a cough and a sweet
smile na para bang wala siyang sinabi.

Tinanggal ni Cain ang black gloves niya and stretch his fingers.

Lalabanan lang naman nila ang isa't isa using elemental magic. The first one who
takes the other down wins.

Buong laban ay tumatawa at umiilag lang ako, lalo na nung nabasa si Cain. But he
won kaya masaya siya. He mainly used the air dahil iyon ang pinaka pinag praktisan
niya nung nasa SA. The wind was enough to bring Jake down.

Nakipag high naman si Cain sa amin dahil sa pagkapanalo niya. Si Carly at Rianne
ang sumunod.

I jumped when Vera suddenly appears beside me.

"Do you know why Vampires can control the elements?" Tanong niya sa akin while
watching the girls' fight. Umiling ako.
"Legend says that the first ones have witches' blood in them so the power mixed but
as time passed the blood died down as the purer vampire blood took over," Tinignan
niya ako. Her soft features were as calm as the wind. "Controlling the elements is
our forte. Yet it's more complicated when we train"

"And by training, you mean memorizing spells and locked up in a room all day?"
Ngumiti ako. She still complains about how her sister doesn't trust kaya nga ayaw
niyang humingi ng tulong sa iba. She

has to prove something to Tatiana. Hindi na nga siya umuuwi sa kanila e. Kung ako
si Tatiana, I would be really proud of Vera. Siya ang tumayong leader ng grupo
namin ngayon dahil siya ang may alam ng lahat and she discovered it by herself at
mukhang may nalaman na naman siya dahil sa sinabi niya kanina.

"Hey Heath!" Lahat kami ay napatingin kay Senri na ngayon ay papalapit sa amin with
Bullet on his shoulder. Tumayo naman si Mason at kinuha si Bullet sa kanya.

"Your bird--" Panimula ni Senri but Mase cuts him off.

"Phoenix, and his name is Bullet" Pagtatamas niya.

Senri rolled his eyes and continues talking.

"It came back with this." Inilahad niya ang kamay niya and showed us a bloody fang.
It's big, para bang galing ito sa isang malaking hayop.

Kinuha ito Carly and sniffs it. "Lycanthrope"

"Saan mo yan nakita?" Tanong naman ni Rianne.

"Dala ni Bullet, I told the protectors to patrol around the boarders and turns out
there was a Lycanthrope lurking by the river near the entrance of Rosehill."

"Nahuli?" Tanong ni Carly.

"It was passed out when the protectors found it and it's severly wounded. I told
them to take because we can run some test drives on the poison." Iling ni Senri.
"He's right, though are you sure it's alive?" Mason asked.

"Yes it is. Looks like it has been attacked by someone because they found a bloody
dagger next to it"

"Kinuha nila? Gusto kong makita"

Tumango naman si Senri. "Dean thought so too kaya nga kinuha niya talaga para
makita mo"

"Did they do a follow up patrol? Baka naman hindi iyong nag iisa" Ani Jake.

"Nag iisa lang. They

searched the connected towns and there weren't any attacks at wala ring trace. Si
Dean na mismo ang naghanap"

"Why would a Lycan trespass without it's pack?," Carly said more like talking to
herself. Napayuko siya. "That was a bold move. Malamang ay hindi sa Hunters natin
ang umatake dito but who did? I need to see that dagger too."

"We'll check on that later. Right now, I've got some news" Vera announced and
motions for us to sit down on the grass. Nang maupo kami, nagsalita na siya.

"Remember the rogues we caught and was put under interrogation? Well one was
bewitched and the other wasn't," She lets out a deep breath. Walang nagsalita ni
isa sa amin.

"How do I know this? I did a counterspell on the bewitched one and it worked. I
interrogated him once again and turns out he was under a threat. He wasn't suppose
to be a rogue, he was suppose to be a turned Vampire but did not complete the
process and was abducted by Kroenen and his goons. I discovered that Kroenen kept
tabs on humans who are under the process of being turned. Because lets face it,
kahit na kunin pa niya ang lahat ng rogues sa mundo, they will still be
outnumbered. Kaya ang ginawa niya, he let the 'Turned' fall into rogues, to
increase his army and bewitched them to do his bidding. The other rogue was willing
to do anything for Kroenen and he wasn't bewitched, he's merely a follower."
"Wait...you said he kept tabs on the humans who are under the process of being
turned. Isn't that information classified only for the Council? No one is suppose
to know about that" Naguguluhang tanong

ni Rianne.

"Maybe he hacked in the council's database?" Vera guessed.

"No. I know how the council works. Masyadong protektado ang mga impormasyon sa
kanila, Kroened couldn't hack in that easily." Ani Carly.

"Then it must be an inside job" Utas ko. Pwede naman diba? If the Council is
heavily protected then galing mismo sa loob ang impormayong nakukuha ni Kroenen.

"Yes! That means there's traitor in the council!" Cain exlaims and claps his hand
together.

"Isn't it too late? His army is already on the roll. Even if we discover who the
traitor is, the job is already done" Jake said.

"No, there is still hope for the bewitched rogues. I can make a counterspell" Vera
said then shakes her head. "Mahirap nga lang malaman kung sino ang bewitched at
hindi"

Suminghap si Carly nang mabalot kami sa katahimikan. "We can request sa council na
ibigay sa atin ang mga files ng mga turned? and who dissapeared and did not
complete the process? I'm sure they have the it"

"Bakit hindi pa naging issue ito noon nung magsimula palang mawala ang mga humans?"
Kunot noong tanong ni Jake.

He has a point.

"Kung inside job nga 'to di hindi talaga sasabihin. Pagtatakpan nila ang problema
kahit ano pa ang mangyari. The traitor could be more than one" I said my thoughts
out loud.
Tumango naman sila. We trust the vampires om the council because all of them are
nobles. Galing sa mga respetadong pamilya at dalawa doon ang Woodsen at
Dilaurentis.

"Everyone in the council

will be under survailance. We have to find out kung sino dahil labag sa treaty ang
ginawa niya, nila. They commited treason laban pa sa Pureblood. That is not
acceptable to the eyes of the Vampires and the law of the Pyramid" Senri said in a
serious tone.

"Causing harm to a Pureblood. Ang daming lalabagin na batas, 'yon pa" Umiling si
Rianne.

"If they're bewitched that means Kroenen has a witch by his side" Biglang sabi ni
Mason.

"And a powerful one at that" Dagdag ni Cain. "Siguro siya rin ang nag mask ng dugo
ni Mia"

"Oh there's one more thing!" Vera exclaims. "The rogue warned me that they are
going to use no ordinary. The weapons are made to kill Vampires! One bullet or
sword to the heart then poof! You're dead. Donezo!"

Napansin kong nangunot ang noo ni Senri, para bang may naisip siya bigla.

"What are you thinking?" Pabulong kong tanong sa kanya.

"Vampire weapons are made out of a Purebloods blood..."

Napansinghap naman si Carly. "That provide the exact power needed to kill a
Purblood or any other lower rank."

"Then our culprit is a Pureblood then?" Cain said.

"The only Purebloods in the council are the..." Jake trailed.

"Patridge clan," Buntong hininga si Carly.

"Does Celeste know about this?" Tanong ko.

"I don't think so. She has spent her whole time here with us and finding her
sister" Sagot ni Jake and pursed his lips.

"Then she has to know, she'll discover more to this than any of us"

"We can't conclude that fast. This is a Pureblood family we're talking about here
at ang mga Patridge pa" Rianne said.

Natahimik naman kami. Tama siya, magkakalapit ang mga pamilya nila kaya sabay sabay
silang lumaki. Mahirap paniwalaan na magagawa ng mga Patridge iyon sa mga
Sinclaires. Sila ang dalawang pamilya na pinaka mataas ang rank sa Pyramid.

Audrina died the night the Black Hunters first attacked, kung galit man sila sa
Sinclaires kaya nagawa nilang mag taksil, maling mali. They did not know how Senri
protected Audrina. And they did not know how she was willing to die for him.

"Lets think rational here. Matagal na ang pinagsamahan ng mga pamilya natin, hindi
natin pwede ibunton sa kanila ang lahat. We need clues" Sabi ni Vera.

"We don't have time for that. Tomorrow we'll find out who" Seryosong sabi ni Cain.

"I can't help thinking that, what if Kroenen is only a pawn? What if he really
isn't our main opponent and he's being used by someone bigger, who has access to
the council and can control everything?" Senri said, naka focus ang mata niya sa
damo at hindi sa amin. Ramdam kong nababagabag na siya, lahat namin kami. Iba lang
ang impact sa kanya.

"You're right, but I'm sure he's the main enemy and whoever he's working with wants
us dead too" Pag sang ayon ni Carly at tumango tango.
"Kroenen is just a pawn in a much larger game" Buntong hininga ni Senri at tumayo.
"Either way, we kill him and whoever he's working with."

"The attacks stopped right?" Pabulong na tanong ni Rianne nang umalis si Senri.
Habang ako naman ay naka sunod ng tingin sa kanya hanggang sa maka pasok siya ng
mansyon. He feels down, ramdam ko iyon.

Kung ang mga Patridge nga talaga, then they want him dead as much as Kroenen does.
At alam ko kung anong naiisip ni Senri ngayon, he's not that hard to guess. It made
me easier to understand him with our bond kaya nagpapasalamat ako 'don.

"It means they're getting ready," Sagot ni Carly kay Rianne at tumayo na rin. "We
need to check on those files to get even a slightest clue to who we're up against.
If it is the Patridge clan then...we have to get them no matter what"

He was sleeping on my lap, habang ako naman ay nagbabasa ng mga libro na galing
rito sa lumang library. He never said anything when I found him, all he wanted was
peace and quiet kaya dinala ko siya dito. He lit up the torches for heat and light
at agad rin siyang naka tulog. Batid kong kanina pa kami hinahap, I know karami pa
silang pag uusapan ng parents niya and the protectors to inform him about the plan
for tomorrow. He chose to sleep it off.

Hindi ko rin alam kung anong oras na. Inilapag ko ang libro at hinawi ang buhok
niya.

When my fingers touched his cheeks, his eyes flew open. He lies on his back now at
diretso ang tingin sa akin.

"I want your brown eyes back" He said, his voice a little raspy.

"Vera said it'll fade over time" Naka ngiti kong sagot. My eyes turned golden
brown, iyon ang sabi nila. I avoided mirrors for the whole dahil ayaw kong makita
ang kakaiba sa mata ko.

He carress my cheeks making me close my eyes and feel the touch of his soft hand.

"Ready to share your thoughts now?"

Ibinaba niya ang kanyang kamay, and runs it through his hair. Lumalim

ang mga mata niya and he focused on the torch above us.

"I know they hated me. Celeste's anger towards me after Audrina died was the proof
of how much their clan despised the Sinclaires. Yet they kept everything civil para
lang sa pyramid. Malaking issue kung malalaman ng iba ang personal matters ng
dalawang pamilya. I'm not surprised that hey would go this far in order to finally
kill me to end this madness"

"Senri, hindi ba naman tayo siguro kung sila nga. Celeste---"

"She isn't a part of it. Only her family, she forgave me a long time ago kaya
maayos kaming dalawa"

"But you haven't forgiven yourself," I said and slightly tugs on his dark hair.
"That's our main problem here. Learn to forgive ang forget, Sen. Be your own hero
dahil may mga panahon na ikaw lang ang sasagip sa sarili mo when you drown from
your thoughts, miski ako ay hindi ka na kayang sagipin. Do you think Audrina would
be happy if she sees you in this state tuwing binabanggit siya? She wanted you to
be happy. So be happy to honor her memory."

Hinimas niya ulit ang pisngi ko and lets out a deep breath. "You saved me in more
ways than you will ever know." Mahina ang boses niya and it actually sent shivers
down my spine kaya hindi ko na napigilan ang sarili ko.

I leaned in and kissed him.

I tossed and turned on my bed. Hindi ako maka tulog. My system won't surrender
itself to sleep. Kaya mulat na mulat parin ako kahit madaling araw na. I let out a
deep breath, sat up, grabbed my phone and my hoodie. Binuksan ko ang balcony door
and jumped out.

I ran out avoiding the protectors dahil sa oras na makita nila ako, they'll report

to the people inside at hindi sila magdadalawang isip na gisingin si Senri. I don't
want to wake him, he's more tired then I am. He needs more sleep than I do. I know
he's training privately with his Father. He needs different training and Mason
won't cut it.
I reached the river where Rosehill ends. I rest my hands on my kness at umupo sa
tabi ng puno. Tanging ang huni lang ng mga ibon at pagragasa ng tubig ang naririnig
ko. My chest was heaving up and down from all the running.

Unti-unti nang lumiliwanag and the water looks crystal clear kaya lumapit ako dito.
I saw my reflection. Golden eyes stared back at me, malungkot akong napa ngiti.
Hindi talaga ako sanay sa itsura ko, and like Senri, I want my brown eyes back.

I look like a warrior. A predator. Everything they wanted me to be.

My phone went off kaya nangunot ang noo ko, sino naman ang tatawag sa akin sa oras
na ito?

I fished it out of my pocket at nakitang si Mama ang tumatawag kaya hindi na ako
nag alinlangan pang sagutin ito.

"I can see you," A familiar voice said.

Napansinghap ako. My knees went weak and I gripped my phone tight. I immidiately
turned to find where he is pero wala akong makita kundi tanging mga puno. I can't
feel any other presence kaya hindi ko talaga siya makita.

"What do you want?" I answered him, my voice dripping with venom. I stood by the
river not moving a muscle, pinakinggan ko ang lahat ng nangyayari sa kabilang
linya.

"We both know what I want" He sang, rinig ko ang mga yapak niya. "I'm trying a
different tactic to get it."

"I swear if you do something to my family I will---"

"You'll what? As far as I know you're harmless" His sinister laugh was all I can
hear.

I remembered that I still have the upper hand. Kroenen doesn't know a thing.
"So let's start the real conversation shall we?"

Nanatili akong tahimik at pinakinggan lang siya. My hand turned ito a fist and all
I see is red. He's calling from my Mothers phone that only means one thing.

"Lets do a trade. You give me Senri and I will give you your brother"

"Where's my Mother?"

"Well it's for you to find out"

I bit my lip and massaged my temple. I know this is a trap. Hindi naman ako tanga
but the lives of my family is now in line.

"Still need something to convice you? How about this?" Muli kong narinig ang mga
yapak niya. My heartbeat went fast at mas humigpit pa ang hawak ko sa cellphone.

"Adee..." Andy cried out.

Halos maluha naman ako nang marinig ko iyon.

He paused for a minute and all I could hear was my brother crying. Nanlamig ang
buong sistema ko.

"So Adrianna, do we have a deal?"

Humugot ako ng malalim na, eyes locked to the glowing black crystal on the rock at
the edge of the river, before answering...

"Yes"
If he has a new tactic then I have one too.

--------------------------------------------------------------------------------

Please understand that I'm a student too. Hindi lang sa wattpad umiikot ang buhay
ko.

=================

Chapter Sixty

Chapter Sixty

(This is written in third person and notice the time difference. Thank you for
making it this far!)

Chapter Song: Surrender (Acoustic) by Cash Cash - Now by Paramore - Elastic Heart
by Sia

"To fight the unthinkable, you have to be willing to do the unthinkable" -

Canary/Sara Lance (Arrow)

Blood.

There was so much blood.

The Moon was red and everything was covered with the particular red substance.
Flashes of the familiar scenery invaded her mind. It was the place where everything
started...but then it was gone. It was changed with a hysterical laugh and she saw
a familiar body lying dead on the blood stained grass.

The flash of red flesh woke Carly Woodsen up. Hindi niya namalayan na tumutulo na
pala ang kanyang luha.

The dead body wasn't a stranger. It was Senri Sinclaire and it scared the wits out
of her. She didn't bother to cover her body at agad siyang tumakbo palabas ng
kwarto.

Tumakbo siya patungo sa isang kwarto na tinulugan niya noong isang araw. Hindi na
rin siya nag abala pang kumatok, binuksan na niya agad ito at tumambad sa kanya ang
natutulog na si Mason.

His soft snores filled the room. Dahan dahan siyang lumapit dito, tears still
flowing down her face.

Mahina siyang tinapik ang mukha ni Mason but he didn't stir. Inulit pa niya ito ng
ilang beses hanggang sa nasampal na niya ito ng pagkalakas lakas.

Mason jumped and fell

off the bed. Bumungad sa kanya ang umiiyak na mukha ni Carly kaya agad siyang
tumayo at niyakap ito. He stumbled a bit but regained his balance when his girl
hugged him back.

"He's dead...he's dead..." Paulit ulit na sabi ni Carly na patuloy parin sa pag
iyak.

"Who is? Babe calm down.." Hinahagod ni Mason ang likod nito. He's confused. Sino
ba ang tinutukoy nito? Sino ang namatay?

Sinulyapan niya ang digital clock at nakitang mag a-ala sais palang ng umaga.
Pasikat palang ang araw. Pinatahan niya si Carly, patuloy parin ito sa pag bulong.
She kept on repeating 'He's dead' and it's slowly creeping him out.

"Who is?" Pag uulit niya.

Suminghot naman ito and calmed a bit, she did not let go of him.

Her face is all red but she still looks cute, Mason thought. He smiled to ease up
her nerves, naramdaman naman niya ang epekto nito kay Carly. She calmed down.
Pinunsan niya ang kanyang luha.

"Senri" She breathelessly answered.

What she saw wasn't a dream. It was a vision. May posibilidad na mangyari ito. May
posibilidad na mawala si Senri. And Sinclaire Academy would be their battle ground.

Mason was about to answer but was cut when the door flew open, revealing Cain
Woodsen.

Cain's eyes traveled to his sisters tear streamed face. His face scrunched up at
lumakad siya palapit rito.

He hugged her. Her sadness woke him up, their twin connection works for even the
slightest emotion. One will feel the pain of the other kahit anong oras pa ito.

Carly started crying again. Cain

soothed her back and pinched her nose for a second then kissed her forehead. He
felt her pain, she doesn't have to say anything.

Cain knew she saw something and by the looks of it, it wasn't pretty.

Senri's eyes flew open when he felt Adrianna wasn't inside the mansion. Mabilis
siyang tumayo at nagsuot ng t-shirt. Lumabas siya at agad na sinalubong ng yakap ni
Carly. He stopped and turned still.

Why was she crying?

Carly tightened her arms around him. "Please don't die" She cried.

Senri's eyes turned to Cain and Mason who were standing behind Carly. Napa kamot ng
ulo si Cain and mouthed to him the word, Vision.

Tumango si Senri. He laughs and pull Carly's face up. He smiled at her. "I won't
die, you'll have to put up with me for the rest of your life Carls. You cant get
rid of me that easily"
Humihikbi parin si Carly, naisip ni Senri na para siyang bata. But he couldn't keep
his mind off about what she saw. It definitely scared the hell out of her and him
too.

When she cried and told him 'Don't die' kung anu ano nang scenario ang pumasok sa
isipan niya. He shook his head.

Visions are possibilities. They can be bent, changed. Pwede niyang mabago ang kung
ano man ang nakita ni Carly.

"Why were you running out?" Mason asked.

Bumitaw naman si Carly kay Senri at pinunasan ang ilong niya gamit ang t-shirt ni
Cain. Ngumiwi si Cain sa ginawa ng kakambal niya.

"Adrianna's

gone" Sagot ni Senri.

Ramdam niyang wala ito sa bahay kaya ganon nalang kabilis ang gising niya. He was
slightly worried, slightly. Alam niyang kayang protektahan ni Adri ang sarili niya,
she wouldn't waste her long hours of training for nothing. At hindi naman ito
makakalabas ng Rosehill. Maaring maka labas ito ng bahay ngunit hindi ito
makakalagpas ng boarder.

"What's with all the noise?" Tanong ni Vera na kalalabas lang ng kwarto na nada
pinaka dulo ng hallway. Mukhang wala pa itong tulog, dahil hindi naman bedroom ang
pinanggalingan niya. Pinagkakaalabahan ni Vera ang mga counterspell na gagamitin
laban sa mga Rogue, kaya sa kanilang lahat siya ang pinaka busy. Buong magdamag
niyang katapat lang ang Spell Book and refused to take the help of others, lalung
lalo na sa kapatid niya.

The witches are prepped for the war. They know about the Blood moon and how Kronen
is going to fight fire with fire.

Tonight will be Luna's gift. The Blood Moon will be everyone's strongest point.

Senri passed by Vera when he smelled Adrianna. She just entered the Mansion.
Kasabay naman niya sa pag pasok ang bulto ng mga protectors. Sinalubong ito ni
Senri, they all looked frantic. Kaya nagtaka siya.

"What's wrong?" Agaran niyang tanong.

"There has been an attack, Sir." Sagot ng isa.

"Where?" Nangunot ang noo niya. His eyes locked to his princess.

She was emotionless yet very attentive to what the protectors are saying. She was
fiddling with her fingers at nakatiim ang bagang niya. Lalo namang nagtaka si
Senri.

She was hiding something.

"The Kenettra Mansion,

Young Master" Dean answered. "It was attacked by Kroenen and abducted Andy and
Almira Walter."

He watched Adrianna's reaction but she didn't say a thing. Yumuko lang ito.

"Ang Papa ko?" Pambungad na tanong ni Mason.

Narinig ni Mason ang tungkol sa attack. Sa Mansion ng mga Kenettra ang tinutuluyan
ng pamilya ni Adri at ang Papa niya. Sander Sinclaire advised his Father to protect
Adrianna's family at all cost.

"He was badly injured, Mason." Dean answered at mukhang takot pa siyang dagdagan
ito. "He was the one who sent the distress signal"

Carly started crying again kaya minabuti nilang paupuin nalang ito sa sofa.
Nagtaka si Adri kung bakit ito umiiyak ngunit nanatili siya sa isang tabi. She's
aware of Senri's eyes on her. Ngayon palang ay alam na nitong may tinatago siya.
She will tell. Ngunit sa kanya lang.
She was serious when she thought of a new tactic. Hindi siya magpapadalusdalos,
kung trade ang gusto ni Kroenen then trade ang ibibigay niya, all she had to do is
to outsmart him. That's the only option left for her ngayong nasa kanya ang pamilya
niya.

"I--I s-saw a r-room..." Pag hikbi ni Carly. Lahat sila'y nakinig sa sasabihin
niya.

"There was so much blood...blood was everywhere! A-and t-then the scene flashed. I
saw the Academy and then there was this hysterical laugh..." Her voice broke,
nakatitig lang siya sa carpet at yakap yakap ang sarili.

Walang nagsalita kahit isa. Natakot bigla si Adrianna sa nakita ni Carly. That
means her vision will come true, she saw the Academy.

Pagkatapos ng tawag ni Kroenen, she recieved a text. They

will meet at Sinclaire Academy at exactly 9pm.

Hindi na siya nag abala pang i-trace ang tawag. It would be a dead end anyway.

"T-then I saw Senri's body lying on the blood stained grass..." She cried harder
and stared at Senri, who is now thinking things through.

Adrianna knew that. Ngunit nang marinig niya ang sinabi ni Carly, halos manigas na
ang buong katawan niya.

"What about Yna?" Celeste asked entering the scene. Kasunod niya si Rianne at Jake.

"We called. She was unharmed" Sagot ng isa. Napabuntong hininga naman ang tatlo
ngunit lumandas ang mata nila kay Adrianna, who was awfully quiet.

Adri did not now what to say or think after hearing Carly's vision. Naalala niya
ang pag iyak ni Andy, wala siyang narinig na balita tungkol sa Mama niya at it
saddened her more.

The possibility of loosing the three of them killed her inside.

 "Dammit" Mason cursed when he thought of the state of his Father, he looks
pointedly at Dean.

"Round up all the protectors and hunters, I want them all in the field in 5
minutes." Walang sabi-sabi siyang lumabas ng living room pagktapos 'non.

"What now?" Malumanay na tanong ni Vera. Nasa tabi ito ngayon ni Carly at
pinapatahan ito sa pagiyak kasama ni Rianne at Celeste. Naka pabilog ang mga babae
sa sofa. Pabalik balik naman ng lakad si Cain at mukhang malalim ang iniisip.

"Yna baby ayos ka lang ba?" Jake asked in a frantic tone kaya napatingin sa kanya
si Adri. He was still obviously concerned for his sisters safety kahit na sinabi ng
isang protector na ayos lang ito.

"Now we wait. Obvious naman na ibabalik ni Kroenen ang kinuha niya mamaya" Wika ni
Rianne.

"Malay mo hindi. We don't know how he thinks, Ri. He could kill them" Nag aalalang
sagot ni Celeste.

"Cain"

Natigilan si Cain sa tawag ng kakambal niya.

"Make sure he doesn't do anything stupid or else I'm gonna kill both of you" Kahit
na kagagaling palang nito sa iyak, buo na ang boses nito nang utusan si Cain. She
points the way out kaya wala nang nagawa si Cain kundi sumunod.

He stops and gives a reassuring smile to Adrianna which made her smile too. But she
was immidiately pulled by someone, and that someone happens to be Senri.

He angrily pulled her to her room, when they got there he slams the door shut.

"What did he say to you?" Walang emosyong tanong ni Senri. He's trying to lock eyes
with Adrianna but she was looking everywhere but him.

"How do you know he talked to me?" Pabalik na tanong naman ni Adri sa kanya. Senri
tightened his hold, her eyes were locked to opened balcony window now, iniiwasan
parin nito ang mata niya.

"Because you're calm princess, too calm. It's starting to scare me" He sighed. "Oh
and I am not stupid, I noticed something's off about you. It wasn't really a hard
guess"

Adrianna bit her lip. Hindi na niya tinanggal ang kanyang mata sa balcony door, she
was afraid to lock eyes with Senri because once they do, he would know how scared
she was about this. After hearing Carly's vision, her mind

went off a cliff. Tears started pricking her eyes, she bit her lip harder.

Kanina pa niya gustong ilabas ang kanyang luha. Simula palang nang marinig niya ang
umiiyak na tinig ng kanyang kapatid. She has to be strong, she has to stay strong
for the four of them and also for everyone else.

She had to show Kroenen he wasn't affecting her and it worked.

If he wants a trade then she will give him a trade, but not without a loophole.

Mason almost went crazy when he heard about the attack. He could not afford to
lose his Father dahil ito nalang ang nag iisa niyang pamilya, silang dalawa nalang.
Simula nang hindi na niya tinuring na magulang ang Mama niya. Adrianna is his
extended family and also his team.

He was fuming mad, he couldn't wait to break Kroenen's neck and make him beg for
mercy after he made his girl cry like that. If it weren't for him, Carly wouldn't
have that kind of vision. He only saw Carly Woodsen cry a handfull of times. She
only cries when she couldn't handle the pain anymore or her fear of loosing
someone. Now it's the latter. Kakaiba ang trauma na nadala sa kanya nang mawala si
Audrina and Mason hated himself dahil wala siya sa tabi nito nang mangyari iyon.

He weighed his descision and at that time Adrianna is the most important thing for
him. He had to complete his task for the sake of his best friend. Mahal na mahal
niya ito kahit ano pa ang mangyari. It was always them against the world but now he
had to accept that his Anna's heart doesn't belong to him anymore. He had to accept
that he is not the only man in Anna's life anymore. She grew up and like
his regret to Carly, he wasn't there to watch it.

He came back with her learning life on her own. Gone was the girl who depended on
Mason. Gone was the girl he always pranked and will always cry after then forgives
him. The cycle will go on and on, as each day passed by his love for his best
friend was still the same.

Alam naman niya kung paano ang pagkakaiba ng pagmamahal sa dalawang babae sa buhay
niya. He loved Adrianna and Carly both to bits yet hindi pa niya naamin sa isa. Now
is not the perfect time for it para sa kanya. Maraming mangyayari sa araw na ito
and if he would say it now and something unexpected would happen in the end,
mawawalan rin ito ng silbi. But he wanted to give her assurance, isa rin naman sa
pumipigil sa kanya ay ang kanyang sarili.

"Mason,"

Ang boses ni Dean ang nag balik sa kanya sa realidad. His anger lessened nang
makita niya kung gaano sila karami. Kronen wouldn't stand a chance, he was sure of
it.

Celeste opened the portal papuntang Kenettra Mansion. Silang tatlo ang pupunta sa
Kenettra Mansion upang imbestigahan ang nagyari kahit na delikado, kasama nila ang
isang bulto ng protectors. Kailangan rin nilang kunin ang Papa ni Mason, hindi
naman raw nila kayang mag madali dahil ayos lang naman raw ito. Tito Miguel can
handle himself, he wouldn't be the top protecror for nothing.

She held onto Jake's right hand while his other holds Rianne. Naka pikit pa ito,
ayaw naman talaga nitong sumama ngunit pinilit lang ni Jake. Rianne wanted to see
Yna kaya Jake coaxed her to come and

then they'll take her to Yna.

They jumped in and when their feet touched the ground agad nilang binuksan ang
kanilang mata.

Ang sumalubong sa kanila ay ang isang magulong kwarto, she let out a deep breath
and appreciated the beauty of the Cleo Kenettra's mansion.

She kept the portal open. Inuna nila si Miguel, tatlong protectors ang pumasok muli
ng portal pabalik ng Rosehill. Naiwan ang iba kasama nila.
Kinuha ni Celeste ang isang antigong salamin na nabasag sa pagkakabato o pagka
bagsak. May initials pa itong C.K sa likod, obvious na sa lola ito ni Senri. The
turned it and saw that there was blood sticking to the shards of glass. Her finger
touched it and brought it to her tongue. It was Human Blood.

"What's that?" Tanong ni Rianne na may hawak na gulagulanit na unan. May mga bakas
rin ng dugo rito.

"Human blood" Sagot ni Celeste. Nagkatinginan naman silang dalawa, they shared an
empathy moment right there. Pinagpalit nila ang kanilang hawak.

Rianne tasted the blood on the broken mirror and Celeste smelled the blood on the
ripped pillow.

"It's different" They said in unsion.

Hindi galing sa iisang tao ang dugo. May posibilidad na galing ito sa Mama ni Adri
o kay Andy. They haven't tasted their blood yet kay hindi sila sigurado.

"I found something!" Jake yelled from somewhere. Agad naman nilang binitawan ang
kanilang hawak at tumakbo papunta dito.

Tumambad sa kanila ang isang Lycan and a gun next to it. Napasinghap si

Celeste at tinakpan ang kanyang bibig sa gulat.

It was lying on the ground...heavily breathing.

"Oh my god! It's still alive!" Rianne screamed and stumbled back. Agad ring tumayo
si Jake at harangan si Rianne. Celeste stayed close, she kneeled in front of it in
spite of Ri's protest. It was indeed alive.

She heard Rianne order get Jake to get all the protectors that were rounding the
grounds outside of the Mansion but Jake wouldn't leave the two girls behind.
 Celeste knew Lycan's were a big threat to the Pyramid. They were dangerous even
more than their kind, and they do not fall in any category. They have no place.
Celeste pitied their kind because they were born out of an experiment, curiosity.
The first Lycan breeder did not know the risk. That's why it was forbidden to
create Lycans, the Elders did not allow it. Zed was afraid that their own kind
could bring danger to their peace. Lycans have werewolf blood that is why Zed felt
responsible for them when they started terrorizing the world.

Celeste grew up knowing how the pyramid works, how everything falls in it. If the
Elders were alive, they would be alarmed by the situation right now. They would not
accept the upcoming war even if it's going to be the night of Luna's gift. Even if
it's for peace. It wouldn't happen in the first place if they were alive. They
would still reign the world and keep everything in place.

She gasped when the Lycan opened its eyes. Its red eyes looked directly at her kaya
napaurong siya. Hinila naman siya ni Jake palayo.

Tinamaan si Celeste ng takot sa biglang pagka gising nito.

Paano kung bigla nalang itong umatake?

She gasped again when its neck snapped. Her head whipped to Ri who has her hands up
looking terrified. Hinila silang dalawa ni Jake and forced Celeste to open the
portal back to Rosehill. Jake gathered up all the protectors. Rianne and Celeste
stood there to wait, a good distance away from the now dead Lycan. Rianne was still
terrified. Ngayon lang kasi siya naka kita ng ganito.

Those creatures were rare kahit na parang kaparehas lang sila ng werewolves.

She shuddered upon seeing blood gushing out of its wound. Nabaril siguro ito, she
thought.

Naalala niya ang baril na nasa tabi nito. Lumapit siya para kunin ito kahit na
pinigilan siya ni Celeste.

She crouched down to get it, the Lycan was dead anyway kaya bumaba na rin ang takot
niya. But when her hand touched the gun, she immidiately dropped it. Mistulang
napaso siya dahil sa bilis ng pagkabitaw niya dito. She was shocked with some kind
of electricity and the gun glowed in some kind of gray color nang hawakan niya ito.
Now doubt, it was a vampire weapon.

Napanganga si Celeste sa kanyang nakita. Nilapitan niya si Rianne. Nag dalawang

isip siya kung hahawakan niya rin ba ang baril o hindi, but curiosity got the best
of her. For the seventeen years of her existence, ngayon lang siya nakakita ng
Vampire weapon. Yes, they are forbidden. Ang ganong mga weapon ay nakakasira lang
sa plano ng mga Elders noon kaya napagdesisyunan na nilang itigil ang paggawa nito.
And no Vampire wanted to donate blood to create these kinds of weapons. Hindi lang
naman basta common blood ang kailangan para gawin ito. They would need a Pureblood

or a Noble to create an almost industructible weapon.

Celeste gasped when she felt nothing nang hawakan niya ito.

Rianne's eyes flew to her, at ayon ang eksenang inabutan ni Jake.

His eyes hardened when he saw the girls close to the dead Lycan. Agad niyang hinila
silang dalawa palayo, he took out a white hankerchief and wrapped the gun Celeste
was holding in it. Pinauna na niya ang dalawa sa portal.

He took one last glance at the dead lycan and jumped in.

"How do you explain that Celeste?!" Rianne hissed at her nang makalabas sila sa
kwarto kung saan nagdidiskusyon si Vera, Jake, Tatiana, at Mason. Hinila niya ito
palabas, hindi naman siya tanga para hindi mapansin ang nagyari sa Kenettra
Mansion. Kitang kita niya ito at hindi ito maalis sa kanyang isipan.

Celeste picked up the gun with ease.

"Ano?!" Bulyaw niya ulit dito. Nasa gitna na sila ng tahimik na hallway. Naka tungo
si Celeste. Miski siya ay hindi makapaniwala sa kanyang nagawa.

"I swear Ri I don't know" Celeste answered.

Rianne sighed and massaged her temple. "Don't make me confirm my theory Ce," She
sighed again. "We know there is or are traitors in the council, hindi kami sigurado
but we know that the certain traitors donated blood to make the vampire weapons the
Black Hunters are using. Alam mo ba kung sino ang hinala nila? The Patridge clan.
Your family Celeste!" Dinuro duro pa ni Rianne ang dibdib nito. "May karapatan kang
magalit sa amin kung sisihin namin ang pamilya mo, alam kong may valid reason sila
para kamuhian ang Sinclaires but this time Celeste if it is them then they have
crossed the line. They comitted treason

against the Pureblood Law!"

Celeste glared at her, she gave her the right to be angry kaya iyon nga ang
emosyong nadama niya nang marinig niya ang sinabi ni Rianne.

"I don't appreciate you accusing my family Rianne, they would never do that."
Tumiin ang bagang niya.

"We both know how powerful your family is, Celeste. They run the council at kung
anong gusto nilang kunin o palabasin galing dito mananatili na malinis ang pangalan
nila! Paano mo ngayon ipapaliwanag sa akin kung bakit hindi ka naapektuhan ng
vampire weapon na iyon? Ha?!"

"Isa lang ang ibig sabihin 'non. She wasn't affected because the weapon was made
out of her own kinds blood." Malumanay na sabi ni Mason sa likod ng dalawa.

Nagtaka siya sa inasal ng dalawa kanina and knowing Celeste, alam niyang may
bumabagabag dito. But he did not leave till Tatiana cracked the code. Pinag
eksperikentuhan na ng Vander sisters ang inabot na Vampire weapon ni Jake na nakuha
nila sa Kenettra Mansion. It was indeed made out of a Pureblood's blood at isa lang
ang ibig sabihin non.

Tama ang hinala nila.

Iniwan na niya ang tatlo roon kahit na nasa gitna pa sila ng mag le-lace ng sarili
nilang weapon with the wolfsbane potion and curare for the hunters.

He found them in the middle of the hallway at mukhang hindi siya napansin ng dalawa
kaya pinakinggan niya lang ito hanggang sa siya na ang mag salita.

"Tatiana cracked it, Ce. The weapon was made out of a Pureblood's blood and the
Patridge's are the only Purebloods in the Council, even the whole area."

"Alam mo ba ang plano nila Ce?" Pagod

na tanong ni Rianne.

Umiling iling si Celeste at niyakap ang kanyang sarili. "I swear wala akong alam! I
barely even see my family anymore dahil mas importante sa akin ang pamilya ko
dito!"

Mason looked at the girl who was once the center of his world. She was crying.
Hindi na siya nagdalawang isip pang lapitan ito and wrapped her in a tight hug.

There was no denying that he still cared for her. And he was fucking sure she
wasn't lying. Celeste would never betray them.

"She wasn't lying" Cain said entering the living room. He just finished putting
Celeste to bed. He took that advantage to use his empathy ability on her kaya
nalaman niyang hindi nga ito nag sisinungaling. Once step foot in the living room,
he felt everyone's emotion. Well except for Senri, Adrianna, and Jake. The two
purebloods knew how to block him and he hasn't touched Adrianna yet without wearing
his gloves so he made sure he was far away from her this time. He knows he wouldn't
like when he feels her emotion.

The one you love loving someone else wasn't really the best feeling in the world.

He would rather put up with his twin sisters crazy emotions for a day than to feel
that.

It was good thing Tatiana put a blocking spell on his gloves. When he learned that
it will take time for him to master his ability, lumapit kaagad siya rito. He did
not like the feeling of feeling everyones emotions when he looked at them that's
why when they returned from Pennsylavnia kay Tatiana agad siya lumapit.

They were all cramped up in the living room dahil na confirm na nga ang hinala
nila. Naramdaman ni

Cain ang pagod at frustration nila, handa na ang lahat. Oras nalang ang hinihintay.

Sinclaire Academy would be their battle ground according to Carly's vision at ang
Blood Moon ang magiging asset nila.

The would be fighting fire with fire like Kroenen would.

Ito na ang gabi kung saan lahat sila ay malakas, advantage rin ito ng mga Lycans
because they can change in a blood moon not just a full moon.

He knows some people or even creatures does not approve of this war, at sa gabi pa
mismo ng Blood Moon. This night would be called 'Luna's gift' and what they're
going to do would be disrespectful for her.

Ngunit kailangan nilang tapusin ito ngayong gabi or else mas lalo pa itong tatagal
and things would get worse.

"There are five group of protectors in each town para sa look out. Two groups in
each boarder and another in the Academy para malaman nating ang oras ng pag dating
ni Kroenen. We will travel there by portal once Celeste wakes up. Change of
objective tayo, kill as many as you can" Mason said filling everyone about the
plans for tonight. Tinignan niya si Vera, mariing pinaglalaban nito na huwag
patayin ang mga rogues because they still had hope.

"Let's face it Vera, hindi natin malalaman kung sino ang bewitched o hindi" He told
her. Vera just nodded in defeat.

"Three covens are willing to participate" Napatango naman ito sa sinabi ni Tatiana.

"What about the Patridge's?" Senri pursed his lips and looks directly at Mason.

"We haven't gotten any sightings of them yet, halatang nagtatago na sila. We even
investigated the council without

them knowing At walang bakas nila 'ron. The Council said Cecilia and Gregory
Patridge did not show up for a meeting a week ago and that certain no show
continued hanggang ngayon. They acted clean, malinis ang gawa nila kaya hindi
talaga sila paghihinalaan ng mga naroon"

"And according to Celeste, ramdam niya ang pag layo ng magulang niya sa kanya nang
huli siyang umuwi sa kanila. Hindi na lang niya ito pinansin kasi may mas
importanteng bagay pa siyang aasikasuhin dito. It's obvious na hindi siya gustong
idamay ng magulang niya sa kung ano mang ginagawa nila" Cain said. He's gotten a
chance to talk to Celeste bago pa man ito makatulog dahil sa kakaiyak. Kinwento
nito sa kanya ang lahat ng kanyang nalalaman.
"Celeste will be devastated after tonight kung sakaling mahuli nga natin sila.
Committing Treason against the Purebloods equals Death or kung ano man ang desisyon
ng nakatataas na Pureblood family. They have broken na law the most sacred rule in
the Vampire society, kahit na gaano ka pa kataas sa pyramid when you've broken a
law for purebloods there will be no mercy" Carly said.

Senri rubbed his face out of frustration, "Si Papa ang bahala dyan. Labas ako, I
don't want to bring more pain to any of the Patridge's"

Nilingon niya si Adrianna na naka upo sa sofa. Nahuhulog na ang mata nito at
nakatuon na ang kanyang ulo sa kanyang kamay. Halatang inaantok. Naalala ni Senri
na hindi nga pala ito natulog, gising ito buong gabi at naisipan lang nitong
lumabas ng mansyon. Iyon

na ang oras na nagising siya dahil naramdaman niyang wala ito sa mansyon.

He sighed and walk closer to her then picked her up bridal style.

Adrianna's flew open when she felt him close. Naramdaman niyang umagat siya at
agad niyang nakita ang seryosong mukha ni Senri. He held her bridal style. Wala
itong sinabi sa kanya, she noticed that they were already out of the living room.

Everyone watched amused kaya napayuko nalang si Adri sa hiya. Senri didn't mind
though. He actually enjoyed it ngunit tinago nalang niya.

He kicks his door open and threw her on the bed. Napahiyaw naman si Adri sa ginawa
niya but she laughed afterwards.

He loved hearing her laugh. Kahit na gaano pa kabigat ang nararamdaman niya dahil
sa patung patong na problema, her laugh made him feel at ease. He felt happy
because has something to lose, he has something worth fighting for.

Adrianna's laughter died down when Senri looks down at her lovingly. She smiled
when she saw his lips quirking up. Inangat niya ang kanyang kamay and touched the
side of his lips. This time Senri have her a full grin. Tumawa na naman siya.

"Pangit mo" Kinurot niya ang pisngi nito.

"Gwapo ko" Senri laughed and pinched her cheeks too. He then lowered his head to
kiss her forehead.

Senri sighed in content as his lips touched her smooth skin.

"Sleep, princess. I'll wake you up later" He ordered in a soft tone at tumayo na.
He watched as Adriann followed his movement, ramdam niya na ayaw pa nitong umalis
siya but she felt damn tired to even

say so.

Senri decided to stay till she falls asleep.

He motioned her to scoot over para makahiga siya sa tabi nito.

Her heard her sigh and finally closed her eyes. When her breathing got even a few
minutes later, dahan dahan na tinggal ni Senri ang ulo nito sa kanyang braso
replaced it with his favorite pillow. Tinabi pa niya dito si Sendri, ang stufftoy
na smurf na palaging nasa kama nito. Dinala ito ni Adrianna sa kwarto niya nung
isang gabi at nakalimutan na niyang kunin.

He kissed her forehead one last time before grabbing her phone and storm out of the
room.

Pinuntahan niya si Mason sa study room ng kanyang Ama. He tossed him Adrianna's
phone at agad naman nitong nasalo.

"Trace the call and the message"

Mason was checking on the final number of protectors he's gonna put on the field
tonight for the battle. He picked them single handedly, alam niyang maraming
malalagas sa mga tao niya. Kahit na marami pa sila sa organization, he wouldn't
risk loosing many of his men. May mga pamilya ito at kanya kanyang buhay. He rubbed
his chin and put a red circle in Hangrove on the Map. Siguradong ito ang pinaka
mapupuruhan.

His teams main objective is to protect the towns. While his was protect the people
close to him.
His teem needs to lessen the collateral damage Kroenen planned and protect the
people in each town. Alam niyang gagawin ni Kroenen ang lahat, kaya kung gustuhin
man nitong atakihin ang mga tao na nasa sarili nilang bahay then he would.
Kailangan mapigilan iyon.

His teams may be outnumbered

by Kroenen and his men but they have the witches and werewolves by their side. A
few packs decided to join, one was the highest ranked from the werewolve community.
Kahit na ganon, it wasn't a sure ball win. He has trust in everyone around him kaya
that was enough para makampante siya.

Napatingin siya sa kakapasok lang na si Senri. He tossed him a phone, na mukhang

cellphone ni Adri. Senri asked him to trace a call and a message kaya agad niyang
binuksan ang desktop niya.

It was a phonecall from an unknown number and so was the message. Kaya nagtaka
siya. He tried tracing it, emphasize on the word 'tried'.

"It's a dead end, Sen. Hindi ko ma trace, all the infos are blocked"

Tinuon ni Senri ang kanyang kamay sa lamesa and looked directly at Mason. He knew
it was a dead end, gusto lang niyang malaman kung may makukuha ba si Mason dito. He
even tapped in to Adrianna's head without her noticing, he knew about the phone.
Alam niya kung saan at kailan ito nangyari. And what Kroenen wanted. He replayed it
using Adrianna's memory. Kahit na kinwento na nito sa kanya, he still wanted to see
the whole thing so he tapped in her head when she was too tired to notice. He knew
he took advantage but what she doesn't know wouldn't hurt her. He hated using his
ability on her but this is what they call 'Deseperate times calls for deperate
measures'.

"Tatiana took Vera back to West Terra to prepare and I sent Dean to Kenettra so
there won't be any help" Mason said.

Senri took the phone from him and leaves the room without saying anything.

Senri involved himself with the plans for tonight. He kept himself busy dahil
ganon rin naman ang nga tao sa paligid niya. Tahimik ang mansyon dahil lahat ay may
kanya kanyang ginawa.
Sinilip niya ang labas bintana, hindi niya napansin ang paglubog ng araw. He
suddenly felt the urge to go out kaya ayon ang ginawa niya.

He found the twins, Jake, and Rianne standing side by side. Lahat sila'y na tingin
sa kalangitan. He did too.

The moon was slowly turing red.

"Luna's gift" Carly whispered when he stood beside her.

It was indeed Luna's gift. He felt the energys surging through him. He felt
powerful. Invincible. Yet it won't be that easy.

They stayed there, laid on the grass in silence watching as the moon turn full
blood red. It's not just an eclipse. It will last till midnight tonight and during
that, alam na nila ang kailangan nilang gawin.

Senri stood up, he was about to walk away when he suddenly heard a howl.

A howl of a wolf.

It was a cry for war.

He let out a deep breath and continued walking. Narating niya ang kanyang kwarto,
he opened the door and saw that she wasn't there.

Naka ayos ang kama and there was Sendri sitting in the middle of the bed on top of
his favorite pillow.

That only means one thing.

It's time.
 Adrianna jumped from tree to tree to stay away from everyone's eyes. Nang magising
siya, agad siyang nag ayos para tumakas. She geared up. She was wearing a tight
white tank tank top underneath Senri's leather jacket,

ito yong sinuot niya nang una niya itong nakita. She wore it for protection, para
na rin maitago ang mga dala niya, and for the feeling of Senri Sinclaire. Habang
suot niya ito, feeling niya nasa tabi niya lang si Senri. His scent was all over
the jacket.

Nang namataan niya ang isang bukas na portal sa gilid ng river, she jumped off.
Lumapit siya dito and took a deep breath.

She knew someone opened a portal for her, maybe Kroenen did.

She gazed up. Sunset.

She had exactly an hour before the blood moon will turn full red and before the
people in the mansion will notice she's gone. She knows twins will go ballistic and
Mason would probably order Dean to search for her.

But she doesn't care.

They have their own plan and she has hers.

Pumasok siya dito and once her feet touched the ground, ang field ng Sinclaire
Academy ang nakita niya. Everything was silent.

Alam niyang nasa labas ng gates ang Protectors, Mason said so. Her business will be
inside kaya it will take a long time for them to find out she's here.

She knows her way around kaya madali lang siyang nakarating sa Dusk kahit na
madilim. Hindi bukas ang mga lamp post sa daan patungong Dusk kay nag mukha tuloy
ghost town ang SA.

She let out a sigh of relief when she saw the gates weren't locked. Pumasok siya
and again was meeted with silence. Pinakinggan niya ang paligid. There was really
no one else here but her. She felt no presence. Bumuntong hininga siya at
nagpatuloy maglakad.
She only has one weapon and that is the shadow crystal.

She found it floating on rop of a rock by the river after Kronen called.

Cain's description was right, it was indeed a black crystal about a size of a thumb
and it was waiting for the next guardian to rise.

Now it's hers. That means the Guardian has risen.

That have her a tiny but of confidence boost.

Binuksan niya ang main door, it opened with a loud creak and she jumped a bit when
it closed with a loud thud. Tanging ang paghinga nalang niya ang naririnig niya
ngayon, she went up the grand staircase and went to the east wing sa dorm room
niya.

She opened the door easily since required sa kanila na hindi i-lock ito nang umalis
sila. The classes were postponed dahil alam naman ng lahat ang nangyayari. Even if
the Academy is the safest place in the world, hindi parin ito bubuksan. Now that
Carly had her vision, mabuti nang hindi talaga tinuloy ang pagbalik ng students.

She looked around her room. It was the same, she actually missed being here.
Naalala niya ang mga kalokohan nila ni Gray, she haven't seen her for so long at
nawalan na rin siya ng balita rito. Adrianna broke all of their contacts para hindi
na ito madamay pa.

She sat on her bed and opened her tiffany floor lamp.

Naliwanagan na ang parte na iyong ng kwarto. She missed being a student where
everything was so easy. Yung mga exam lang niya ang pinoproblema niya at walang
kamatayang essays na favorite ng mga teachers dito. She missed waking up without
something to look forward to, without anything to worry about.

She got in being Adrianna Walter and now she's out being Adrianna Walter the
Guardian and Stardust.
She did not flinch when she felt a presence outside the door. She looked directly
at it.

Alam niyang makakapasok ito ng walang complication. Kroenen has his way, she
guessed being a Hunter served him well. She made an impassive face, showing no
fear. At this point her fear was only as big as a thumb. She had faith and trust.
That was enough. Naglaho ng lahat ng pangamba niya noon, her what if's washed away.

She will, can, finish this kahit na gaano pa ka komplikado.

She kept her eyes on the door when she felt another movement from outside.

She watched as the door knob slowly moved and the door creaked open.

She was expecting the man behind the sadistic laugh but she was wrong.

There stood Mia. She was looking directly at her. Her hazel eyes looked lifeless
yet when their eyes met, it turned to anger. Mia held a gun which made Adrianna
appalled, the black long sleeve she was wearing covered a certain mark on her
wrist. Nakita iyon ni Adri, her neck had those weird symbols too drawing across her
cheeks to the part of her forhead. Nanginginig ang kamay nito nang tumingin muli
kay Adrianna.

Adri examined Mia's marks again.

She stood up and looked at it closely. Parang ibinaon ito sa balat ni Mia, it was
like scars. May mga pulang marka at mga malalamin na sugat. Like it was drawn with
something sharp.

Mia's beautiful skin was tainted.

Mia glared at her.

"See this?" She points at her marks. "Ito ang kapalit ng sakripisyong ginawa ko. I
had to sacrifice my own blood to that whore of a blood witch para lang maitago ang
tunay kong pagkatao, leading to these marks grow on me. She literally put a spell
on me, this is what it did to me and I have to endure the pain everyday for not to
blow

my cover or else Kroenen would add some more pain. I couldn't take it anymore"

"Mia--" Galit na galit ang tono nito habang sinasabi ang mga iyon. Nang tinawag
niya ang pangalan nito, tinutok sa kanya ang baril na hawak.

"My name is Thea not Mia, don't ever call me that again" She said, pinagdiinan pa
niya ang 'Thea' at 'ever'. Adrianna did not move.

A tear rolled down Mi--Thea's face. Again, Adrianna did not flinch for even a
second while seeing her cry. There was still anger in her eyes.

"Your Father killed my Mom! She was the only thing I have pero kinuha parin. That
led me to agree to my half brother's wishes. He asked me to keep and eye on the
four and I did. I did it without any complications until you came along, you fucked
everything up so Kroenen made me keep an eye on you too. When I learned you were
the daughter of the man who killed my Mother mas naging curious ako sa'yo. How can
you fuck everything up by just your presence? It was a good thing you got involved
with them, mas madali kitang napagmasdan. You were my brigde but you made me more
drawn to you than the four. Hindi kita masundan ng maayos because you were always
protected with that dipshit of a bestfriend of yours." She shot the gun, at
dumaplis ito sa balikat ni Adri. She stayed still as Mia shot again, now it hit the
window.

"He's mine. I'm gonna kill him para naman malaman mo kung gaano kasakit mawalan"

"I've been there, trust me. It wasn't pretty" Adrianna grumbled.

Mia put down her gun and smirked. "Yes.

Kroenen shot your Father to avenge our Mother but it wasn't enough. Now were even
pero kailangan kitang lamangan. You have to pay for the pain you've caused!"

"I am not the who inflicted that pain on you Mia! Ikaw ang may gawa niyang sa
sarili mo!"

They already avenged their Mothers death pero para kay Mia hindi pa sapat iyon.
Kroened turned her into a ruthless doll, a mindless follower. She was blinded by
revenge kaya niya nagawa ang lahat ng iyon. She hid her true identity to everyone
and acted as one of them. The harmless one is sometimes the deadliest, Adrianna
thought.

"I said don't--"

"Thea my little sister, didn't I tell you to shut your mouth?" A voice said
entering the room. It gave Adri chills.

The man who entered the room pushed Thea aside, tumabi naman si Thea, yumuko at
nanahimik.

"Adrianna Walter, I must say I was impressed," Nangunot ang noo ni Adri sa sinabi
ni Kroenen.

She knew it was him, kilala na niya ang boses nito. Kroenen tapped Thea's shoulder,
Thea did not move a muscle.

"You turned Thea into the sweet little girl she once was, at some point she wasn't
acting anymore. Napamahal n siya sa mga tao sa paligid niya" Napa 'tsk' si Kroenen
at umiling. "I wouldn't have that, kaya nang bumalik siya sa puder ko, I turned her
into the girl I trained her to be. She is a Hunter by blood and she should be
trained to stay that way pero nang dumating ka lumihis ang landas niya. Do you
really have that effect on everyone you meet? You have Senri Sinclaire eating out
of the palm of your hand and what I'd pay for him to do that to me." He smirked at
her.

Yes, Kroenen was gorgeous

for a man. He had this devlish look going on with his deep green eyes. Iba ang mata
niya kumapara kay Thea. But his chisled did not make him look less dangerous.

"I want a trade and you agreed. Now where's Senri?" Diretso ang kata nito sa kanya.
He stepped forward and grabbed her face. Inangat ni Kroenen ang ulo and his green
eyes looked directly at her brown ones.

"Where's my family?" She countered, showing no fear.

Napangisi na naman ito at binitawan ang kanyang mukha.

"You can't outsmart me Walter, I have the upperhand and I will keep it that way"
Kroenen hissed.

Adrianna let out a deep breath.

"As long as you have me, you'll have Senri. I'll be your bait, just wait" Inilahad
niya ang kanyang kamay sa harap ni Kroenen.

"Thea!" He called.

Thea moved to tie Adrianna's hands.

Ang iniisip niya lang sa segundong iyon ay kailangan niyang magawa ang duty niya
bilang protector, kailangan niyang magawa ang misyon niya, at kailangang makalabas
sila dito ng buhay.

Mason had three guns, two with the bullet laced with wolfsbane and one for the
rogues. He had a few knives at marami pa silang back up gun na iniwan kung saan
saan sa Academy. He took a deep breath and stared at Senri who looks alarmingly
calm. Maybe he knew Adri was okay with their connection thing and all or he knows
better than to go ballistic like Carly did, He thought.

It was nine o'clock. Everything and Everyone was ready. He was worried yes, but he
knew better too. Adri wouldn't waste her training and he was sure she will make him
proud tonight.

Cain peaked

his head in and glared at Mason. Tinaasan naman niya ito ng kilay.

"Can you calm her down? Her emotions are fucking me up" Sabi nito at umalis na.

Mason sighed and left the room. He went to the living where everyone was but he was
startled when he saw everything was floating. Yung nga vases at figurines ay
mistulang lumalangoy sa hangin and one protector was running after a floating
chair. Nangunot ang noo niya. Pinasadahan niya ng tingin ang buong kwarto, and
there stood Rianne. Naka tungo ito at mukhang malungkot.
Senri was standing right next to her. The Blood has started having effects on her.

"I can't control it. It's too much" She whispered. Senri took her hands and kissed
it, the smiled.

"You can, Ri." He gave her an encouraging smile that made Rianne smile too and at
that moment, Mason felt like he was a child again. Ganong ganon silang dalawa noon
and he actually missed it kahit na hindi siya ang nasa pwesto ng dalawa. He admired
there bond, after all these years it was still there. It never went away.

Nagulantang siya nang may biglang humila sa kanyang tenga, nakita niyang si Carly
ito.

He faced her and grabbed her shoulders. "Inhale and exhale, babe. Do it"

Sumunod naman ito and after that she glared at him again. He smirked at her.

"Going hulk on everyone won't Anna come back" Mas lalo pang sumama ang tingin nito
sa kanya dahil sa kanyang sinabi.

"Hindi lang naman kasi iyon ang inaaalala ko." Carly sighed at stared at Celeste

who is now opening a portal to Hangrove.

Alam niya kung ano ang inaalala nito. And he will make sure na hindi ito
mangyayari, he won't leave. He hasn't said the three words yet kaya may rason pa
siya para bumalik sa bisig nito. He had a reason to live and that is Carly Woodsen.

"The attacks just started" Dean said cutting him off his thoughts, hinarap niya
ito. And like him, Dean was all geared up.

"Where?"

"Kenettra. Two packs of Lycans" Bahagyang bumaba ang tingin nito. "They're stronger
now Mase, a bullet won't cut it. Our team needed four to finally bring one down"
Mason just gave him a nod and dismissed him. They had enough teams para labanan ang
mga ito.

It has begun kaya kailangan na nila kumilos. He already instructed everything at

sinigurado niyang alam ng lahat ang gagawin nila.

He was the first one to jump and when his feet touched the ground. He was on the
move.

Nilibot ng mga mata ni Senri ang buong paligid. He chose to follow his gut, he
will find Adrianna first before dealing with everything else.

"Sen..." Natigilan siya nang tawagin siya ni Rianne.

Rianne and Carly stared at him kahit na bakas sa mata ng dalawa ang takot at kaba.

"Find her" Carly ordered him. "Don't ever look back Sinclaire just find her."

She did not have to say it again, he turned his back to everyone and ran to Dusk.

Hindi lang naman basta aalis si Adri ng ganon nalang. She had a resong leaving
Senri in the middle of the bed,

why she left the balcony door and his closet door open, and leaving her scent from
tree to tree. She gave him clues to find her.

His girl was smart and he was damn proud.

He stopped when he saw a bunch of rogues blocking the gate. He smelled their
bloodlust.

Blood red eyes stared at him. Black veins were showing under it but Senri did not
flinch under their hungry eyes. He was a Pureblood alam niya ang kakayahan niya.
He was only scared of losing the one he loves but not them. This time he will fight
back, he will kill.

He will not let history repeat itself.

The rogues were alread stanced to attack. Senri smirked. He had many options, he
could use the elements or his power but then again his power was saved for the
fucker who killed his Audrina and now has his Adrianna. So this only leaves him
with his first option.

Before making his move, howls erupted everywhere. Indicating that the battle has
began.

He swiftly moved his hand to move the earth. Now the rogues are tied up with vines
and that slowly penetrating them. A slow kill. He even smirked at one bago ito
lagpasan.

When he opened the main door, he was greeted by darkness and his scent was all over
the place. He knew Adri was wearing his jacket, that's why his scent was the one he
smelled not hers. He ran up the stairs and went to her dorm room. He opened the
door and saw that no one was there.

He stood in the middle of the room. He heard the commotion from outside. Growls and
howls erupted, gun shots were everything, and the slashing of sword through flesh
alarmed him.

His eyes darted

to the tiffany floor lamp on Adri's side of the room. It was open. And a part of
her bed was crumpled, gusot ito. Indicating that someone just sat there. And the
window was shattered.

He kneeled when he saw drops of blood on the floor. He did not have to think to
know that it was Adrianna's.

He crouched down by the door nang makita niya ang isang bagay. Isang panali sa
buhok.
He picked it up and smelled it.

It has the smell of Adrianna's hair. Ibig sabihin sa kanya ito.

His princess was leaving him clues. And the clues were leading him to her.

Sa segundong iyon ay napangiti siya muli. Adrianna was her own mystery, wala itong
binaggit sa kanya tungkol ito. All she told him was about the phone call so he had
it traced. He bet she already knew it was a dead end.

She has her own plan and Senri bet he was going to be her pawn.

Adrianna didn't where Kroenen and Thea were taking her. Naka tali ang kamay niya
at naka blindfold pa siya. She felt her scalp throb again, sinabunutan siya ni
Kroenen bago siya lagyan ng blindfold kaya natanggal ang panali niya sa buhok.

Naisip niya bigla ang isang excercise na ginawa nila ni Senri noon. She had her
eyes closed and he made her figure out where he was. She secretly smiled.
Pinakinggan niya ang paligid. She only heard the wind, ibig sabihin ay wala pa
sila.

She purposely dug her feet to the ground to leave marks. Mahina siya sumipa
patungong kanan, yung tipong hindi mapapansin ni Kroenen at Thea. Ginawa niya rin
iyon sa kaliwa. Tumama ang paa niya sa bato

making her stumble. She held out her hand to stop her fall and her hands were
meeted with the cold cement. Pinakiramdaman niya ito. There was something engraved
on it. Like letters.

She was on top of a grave. Ibig sabihin nasa cemetery siya.

A hand harshly pulled her up and pushed her to walk again.

Ngayon alam na niya kung nasaan siya.

Carly immidiately turned to find Mason when Senri left. Si Cain, Vera, Jake, at
Rianne nalang ang humarap sa kanya. The protectors all had their own jobs at ang
tanging gagawin nila ngayon is to protect themselves.

There was a blocking spell on the whole place kaya hindi niya magawang hanapin si
Adri. The one who casted it is strong dahil hindi naapektuhan ng blood moon and
spell.

She bit her lip when she heard a growl coming from behind her. Hindi siya natakot
harapin ito. She felt the power surging through her because of the blood moon. It
had a pull on each and everyone of them, the only downside is that the enemy had
the same power.

Napalibutan sila ng bloodthirsty rogues and Lycans. Tinignan siya ni Rianne.

Tinanguan nila ang isa't isa.

It's time to attack.

Vera was about to throw and energy ball at the Hunter when it was blocked by some
kind of force field. She immidiately pulled out the gun Mason gave her and shot the
Hunter instead. A Lycan was advancing to her kaya nitigal siya but she was saved by
a wolf. She gave it a nod and turned to find out who blocked her energy ball.

And there she saw Francheska, Francines younger sister, standing by the tree
wearing a velvet robe that indicates

her being a Blood Witch.

Francheska smirked at her.

Vera turned still. The next thing she knew, she was lying on the ground. Tatiana
was in front of her fighting Francheska.

It was Witch vs. Witch.

Senri closed the door behind him. Ibinulsa niya ang panali ni Adri. He closer his
eyes to feel if she was close pero wala siyang naramdaman. Maybe there was a
blocking spell in the whole place, he though. Iyon lang ang naiisip niyang
eksplenasyon kung bakit hindi niya madama ang presensya ni Adri. He went down but
turned still when he saw someone standing in the middle of the lobby. Hindi ito
maaninagan ng ilaw ng buwan, because the moon was red.

Senri kept a safe distance. But when he saw those eyes, his eent dark and hard.
Cecilia Patridge had the same eyes as Audrina.

She stood there staring at him. Nirirespeto at tinitingala niya ito dahil bukod sa
pangalawa ang pamilya nila sa pinaka mataas na rank sa pyramid, matalik ring
kaibigan ng pamilya nila ang mga ito. But the thought of them, her, puttinf his
life and everyone around him in danger, wanting him dead sickened him.

Senri took a step forward and the next thing he knows, she saw in front of him.

Cecilia was a teleporter. Kaya alam niyang hihiluhin siya nito. But he did not gave
her a chance to escape.

Senri grabbed her neck and turned hee back to him. Ang dibdib niya ay naka dikit sa
likod nito.

"I already did my part Sinclaire" She hissed at him.

"Your family comitted treason, alam

kong hindi lang ikaw. Your blood alone won't be enough to make all those weapons"

Hindi na nagtangka pang tumakas o manlaban pa si Cecilia, batid ni Senri na alam

nito kung ano na ang mangyayari sa mga susunod na segundo.

"Harming a Sinclaire's life earned you a death penalty, Cecilia. Even if you're
pureblood, a member of the second most powerful vampire family. There is no
exemption" His hand drifted to her back. His hand started pentrating her skin.

"As the Grandson of Vladimir Sinclaire and the son of Sander and Selena Sinclaire.
I, Senri Sinclaire, declare the cause your death acceptable to eyes of the Vampire
Society because of the harm you put my family into" He then grabbed her heart and
gave it a squeeze. Dumilim ang paningin niya when he heard her gasp in pain.

Without a second thought, he ripped her heart out.

Her body slumped on the floor and seconds later it shattered like a broken glass.

Senri knew he sounded ruthless. He would not let Adrianna see that side of him but
he will kill for his family and the love of his life.

Cecilia was an obstacle and was a big part of this battle. He had to pass through
every obstacle kahit na pumatay pa siya just to get his finish line. And his finish
line is Adrianna.

Cain ripped the Lycans mouth apart. Ramdam na niya ang sakit ng kanyang katawan
but he was slowly healing. He saw a hunter pointing a gun at him at mabilis niyang
iniwasan ito. He ran fast using his vampire

speed para baliin ang kamay nito. He coulnd't touch the gun at alam rin niya kung
ano ang mangyayari kung tamaan siya ng isang bala nito.

He kept his eyes on Rianne and Carly. Ghey were fighting good. Jake was by Rianne's
side kaya alam niyang ligtas ito. Tumabi siya sa kakambal niya. They were in this
together.

Celeste fought everyone in her way. She followed her Mother's scent kaya alam
niyang malapit lang ito. The scent led her to Dusk.

She looked back on the bloody pathway. Ngayon lang niya napansin ang nakalambitin
na mga rogues sa puno. Napailing siya, ibig sabihin someone has been here before
her. Dead rogues were lying on the ground. Wala na siyang paki alam kung sino ba
dito ang bewitched o hindi. She gulped before opening the double doors.

Naka pikit siya nang pumasok. Ayaw niyang makita ang kung ano man ang bubungad sa
kanya. The scent of her Mother was all over the place. A traitor tear rolled down.
She smelled the tang of blood. Napilitan na siyang buksan ang kanyang mata.

She cried when she saw the shattered flesh of Cecilia Patridge lying on the ground.
Humahagulgol siyang lumapit sa tabi ng kanyang ina.

"How could you do this Mom?" She cried.

It was like losing Audrina all over again. The time whe she saw Audrina's shattered
flesh. Parang may nabasag rin na parte sa kanyang puso.

She kneeled down crying over her Mother and feeling her heart breaking all over
again.

Adrianna was kicked and was forced to kneel down. She felt the grass beneath her.

Naka tali parin ang kanyang kamay. She stayed silent.

She heard the commotion. Kaya alam na niya na nagsimula na ang laban And any minute
now, Senri would be here.

Biglang tinggal ang piring niya. It took a second before getting hee clear sight
back. She was indeed in the cemetery and she was kneeling in front of Audrina
Patridge's grave.

Kroenen kneeled next to her and forced her head up by grabbing her hair.

"She was so willing to sacrifice her life for him," He said looking at Audrina's
tombstone. "Are you willing to do the same Adrianna? I bet you are. Thea told me so
many things about your relationship with Sinclaire, siguro mas matatag pa ang bond
niyo kaysa sa bond niya kay Audrina? That's good because when I kill you. It'll
hurt him more"

Hindi nagsalita si Adri. She endured the pain of her hair being pulled.

"I want my family!" She hissed and knocked her head against his chin which made him
stumble back.

"Bitch!" He yelled and slapped her acrossed the face kaya lumagapak siya sa lupa.

"You will get the end of your trade once I get mine" Kroenen's green eyes stared at
her. He harshly pulls her face close to him.

"I changed my mind" He smirked and glanced at Audrina's grave. A dark look crossed
his face that send Adrianna shivers down her spine. Hindi niya gusto iyon. Hw did
not like every bit of it.

"I will give you your family in exchange of Senri Sinclaire's corpse"

Senri followed the scent again. He fought every Hunter, Rogue, and Lycan who gets
in his way. His hand

was stained with different kinds of blood and the look he was giving them everytime
told 'em that he was ready to kill.

When he got close to the gates of the cemetery. Nakita niya ang bakas ng mga paa.
Naka bakat ito sa lupa at nagpatuloy ito hanggang sa pag pasok sa cemetery. Alam
niyang narito na si Adrianna, her scent was strong. Dinala ng hangin ang amoy niya.
At walang naka bantay rito. There were no prensence of an enemy kaya nagpatuloy
siya.

And there he saw on Audrina's grave was Adrianna kneeling and Kroenen was holding
her face. He ran and pushed him away from her. He grabbed Adri and burned the rope
tied on her hands. There was a burning feeling inside kaya apoy ang ginamit niya.
He held her close, napayakap naman si Adri sa tagiliran niya as if she was scared
yet he knew she wasn't.

Senri stared at Kroenen who is now smirking at him.

"Ah Senri Sinclaire, we meet again. Isn't it a little bit of a de ja vu? Ganito na
naman ang eksena natin" He clamped his hands together and looks at them both. From
him then to Adrianna, mas lalo pang lumaki ang ngisi nito.

"Well you see Sinclaire, your love agreed to a trade..." He moved to the motionless
Mia and touched her hair. Tumiim ang bagang ni Senri on the sight of Mia, mas
humigpit ang yakap niya kay Adri.

"I have her Mother and Brother captive and I will return 'em in exchange of you"
Kroenen's green eyes locked with his black ones. They had the same expression.

They were both ready to kill.

"Don't you feel a little bit betrayed? I mean she willingly offered your life."
Nanatiling walang ekspresyon si Senri.

"Thea!" Kroenen called.

Thea disappeared then emerged holding Any and was followed by a rogue holding her
mother.

Nag dilim ang paningin ni Adri, she pulls out the Shadow Crystal and turns it into
a sword then draws it across Kroenen's neck.

"I knew they wouldn't keep you for so long if there wasn't anything special about
you" Kroenen laughed. "You're a Guardian. I should've known."

Low growls erupted. One by one Lycans emerged from the bushes and blocked Thea and
the rogue.

"Do you know how long I trained these mutts?" Tinaasan siya ng kilay ni Kroenen at
ngumisi. "They only obey me. One snap of my finger then your family is dead, make
one wrong move Adrianna and I will do it"

Natigilan naman si Adri sa sinabi nito.

'Make one wrong move and your family is dead'

Nag paulit ulit ito sa isipan niya.

She took a step back but kept her eyes on him.

"I am giving you and option again, Adrianna. Will you do the trade or not? Ngayon
nasa harap mo na ang lahat. I need you to make the right or else magkakanda leche
leche na ang lahat."
Ilang segundo ang lumipas nang hindi siya nag sasalita. She found it hard to breath
now.

She felt his hand on her shoulder. Nilingon niya si Senri and he sadly smiled at
her.

"Let me make the question easier for you..." Kroenen broke the silence.

"Will you kill him or not?"

"Bakit kailangang ako pa?" Wika niya.

"Because I want to" Kroenen countered.

Naririnig

niya nalang ngayon ang mahinang hikbi ni Andy. Adrianna looked at both of them.

Two lives in exchange of one.

Dalawa kapalit ng pagkamatay ng isa.

She found herself slowly nodding which made Kroenen smile. His smile was sadistic.

"Drop the stone" Kroenen ordered. "Kill him with your bare hands. Since you're a
Guardian, you definitely have the strength of one"

She did as she was told. She dropped the shadow crystal on the ground.

Mabilis siyang kumilos. She grabbed Senri in a head lock. Her left arm was under
his right arm. At naka kapit ang kanang kamay niya sa ulo nito. Her left arm was
wrapped around his neck and her hand at the back of his neck.
She started to squeeze rhe life out of Senri Sinclaire with her eyes locked with
Kroenen.

Tuwang tuwa ang mata nito habang mabagal niya pinapatay si Senri.

Senri's breathing turned slow and a few seconds later it stopped. Agad na bumitaw
si Adrianna.

Now Senri Sinclaire laid lifeless on the ground.

She couldn't bare looking at him while he's in that state. Namuo ang luha niya sa
kanyang ginawa.

Jake couldn't believe what he saw. Adri just killed Senri. And she fucking did it
in a span of 30 seconds. Nagulantang talaga siya. He had to leave Rianne behind,
fight a bunch of Hunters, rogues, and Lycans just to find the two at iyon pa ang
bumungad sa kanya.

He felt anger rise up in his chest and he did not think twice to advance to the
scene. He swiftly grabs the Lycan and teared its mouth apart. Isa isa niya ring
binaril ang mga ito, wala siyang paki

alam kung maubusan siya ng bala. He was shocked when Adri was fighting beside him.
She was holding a black sword, he watched as Adri put an 'X' mark on Kroenen's
cheeks.

Halos hindi niya kilala ang Adrianna na pinapanuod niya ngayon.

Mason signalled the protectors to fire. His silencer gun shot Mia through the
back, nasalo ni Jake si Andy nang bumagsak si Thea. He shot two bullets to the
hunter who was holding Adri's mother, bumagsak silang dalawa.

Puro may silencer ang ginamit nila, they were on top of the trees. He jumped off
and stared shooting the Lycans who were advancing on him.

He figured out Kroenen's pattern. Iba iba ang grupo o pack sa bawat town. Hangrove
was being attacked by Rogues, Kenettra was being attacked by Lycans, and Lockhart
was being attacked by Hunters. All three was attacking here, but real battle was in
front of him.
A Lycan clawed him by his shoulder kaya nabitawan niya ang baril niya. Jake has
Andy and was protecting Senri's body at the same time.

What Adri did was distraction. Once Kroenen was distracted then they'll attack all
at the same time. Kroenen made a wrong decision by bringing a small group with him.
A group of Lycans won't stop them from killing him. Kahit na gaano pa kalakas ang
mga ito sa gabing ito.

Kahit na triple pa ang laki ng Lycan sa kanya, Mason did not falther when he saw
how big his wound was. He will sure be scolded by Carly by being so dumb, stupid,
and reckless. He can already imagine

her ranting at him. He punched one in the eye and grabs his gun again using his
other hand. He directly shoots in the mouth. Five bullets just to be sure.

Mason saw that there were no Lycans left. His team stood proud, walang nabawas sa
kanila. He was breathing hard nang lumandas ang mata niya sa kinaroroonan ni Adri.

Kroenen was directly pointing a gun at him and a vampire gun at Jake, who was
holding Andy in his arms.

Natigilan silang lahat lalo na si Adrianna.

She was breathing hard and looked at Kroenen's targets. Mason stood still and so
did Jake. Naka yakap si Andy sa kanya. She did not know how Jake managed to fight
off all the Lycans while holding her baby brother.

Tinignan niya muli si Senri. She took a deeo breath and faced Kroenen again.

"Drop the sword" He ordered. "Or I'll shoot them"

"Drop the guns!" He yelled to Masons team and they all did as they were told.

"Step back and leave us" Mason was the one who spoke up this time. Naiwan sila
roon, his team left with her Mother's body.
She how Kroenen's eyes hardened when he saw Thea, his sister, lying dead on the
ground. She saw veins almost popping out of Kroenen's neck dahil sa galit.

"Let's face it. Kahit na gaano pa kayo karami hindi parin kayo mananalo" Adrianna
said. "Do you hear the silence Kroenen? It means it's over. Tapos na ang laban sa
at tatapusin ko na rin ang laban dito"

She drew out three throwing knives at mabilis itong hinagis patungo sa direksyon ni
Kroenen. Two hits both of his hands making him drop the guns. Ang isa naman ay
huling hinagis ni Adri and it stabbed

him through his heart. Bumagsak ito.

Kroenen wasn't dead yet kaya linapitan pa ito ni Adri.

She picked up Mason's gun, stepped on the knife that was on his heart at kinasa ang
baril.

"This is for taking my family fucker" Diniinan pa niya ang pagkakaapak dito.
Kroenen groaned in agony.

"You just lost your own game" She points the gun directly at his head and shot him
without a second thought.

Hindi na siya nag sagang pa ng segundo. She immidiately went to Senri.

She touched his pulse on his neck and revived him. When Senri gasped for air,
humagulgol na siya. It killed her inside while she saw him lying lifeless.
Kinailangan pa niyang itatak sa isipan niyang buhay pa ito.

She hugged him for all that she was worth and kept repeating 'I'm sorry' over and
over again.

Senri jolted awake. Nang hinanap niya ang hangin ay nawala rin agad ito dahil sa
mahigpit na yakap ni Adri.
"I'm sorry...I'm sorry...I'm sorry!" She cried.

She sat on the ground and cried while holding the upper part of his body.

Senri was right, she did use him as a pawn. A distraction.

Kahit na ganon, he couldn't be happier.

He hugged her back and whispered sweet nothings to her ears to calm her down.

Lumapit naman si Mason at Jake sa kanila. Adri was startled when she noticed Mason
was injured. Bumitaw siya kay Senri at dinaluhan ito.

"It feels like my arm will fall off any second now" He groaned in pain. Natatakot
siyang hawakan si Mason dahil patuloy na umaagos ang dugo sa braso nito, she
actually saw his flesh.

"M-mase"

"I just need TLC from Carly and I'll be fine, Anna" Nakuha pa nitong bigyan siya ng
nakakalokong ngiti. Gusto niyang batukan ito pero hindi niya ginawa.

"If we don't get you to her now then you'll be dead dipshit" Jake grumbled.
Nakayakap sa kanya ang ngayong tulog na si Andy. She bet Jake made him sleep.

Si Senri ang umalalay kay Mason palabas ng cemetery.

They were meeted with silence while walking through the Academy. Dead Lycans were
lying on the ground. Vera wanted to capture the rogues and not kill them but sa mga
oras na iyon ay hindi na maiwasan na hindi sila patayin. There was no hope. Kung
bewitched man sila o hindi. They were all dead and killed. Hindi alam ni Adri kung
napatay plba lahat o may natitira pa, ano na kaya ang nagyari sa mga naging
collateral damage? The towns and everyone in it? Iyon ang mga tanong na lumitaw sa
kanyang isipan. Senri gave her a smile and she smiled back.
She felt relief and calm again. Her wounds are slowly healing, Jake's too. Si Senri
ay mukhang wala naman. Si Mason lang ang mahihirapan because protectors do not have
healing abilities. They bleed to death like normal people but skilled and trained
for battle than average.

They went to the field ngunit bago pa man sila makarating roon ay sinalubong na
sila ng isang umiiyak na Rianne.

"T-the twins...they were shot!" She cried.

Nagmadali silang pumunta sa kinaroroonan ng kambal.

Carly and Cain Woodsen were both lying on the ground, groaning in pain.

"Two bullets to the heart" Celeste silently cried while holding Cain's hand.

Naiiyak na namang muli si Adri. She

cried harder when she saw a cloaked figure standing by the tree. She did not have
to think twice to know who it was.

He was here to state his claim and he was claiming the twins' life.

"Make it stop..." Carly moaned in pain. Napansin niyang may tama pa ito sa hita.

They were shot with Vampire weapons, kahit na gaano pa sila kalakas. Their healing
abilities won't work. Pinalibutan nilang lahat ang kambal.

Mason was whispering to Carly's ears. Miski siya ay umiiyak na rin.

Adrianna did not know how to stop the pain. Kung pag papalitin sila ng pwesto then
she will willingly do it.

The twins did not deserve to suffer in pain. They did not deserve to die like this.
Adrianna felt Vera, she went frantic then pointed at her necklace.

"The Eternal Moon! It's energy can bring a soul back to life"

Naliwanagan silang lahat sa sinabi ni Vera. Bakit hindi niya alam iyon? Why didn't
Gavin tell her?

The energy of the Enternal Moon can bring life back.

"But you only have a piece of it and a small one too" Lumungkot muli ang mata ni
Vera.

Ibig sabihin ba 'non ay isa lang ang kaya niyang iligtas?!

"You can save only one" Cain coughed and twisted in pain. Kumpara kay Carly ay mas
marami siyang tama.

"Save him" Hindi na gumagalaw si Carly and Mason turned still. She only muttered
her words.

Mason held Carly's head on his lap and cried then kept whispering those three words
to her.

"Save Cain" Carly's voice came out as an audible whisper.

Nagpabalik balik ang tingin niya sa dalawa. She did not know who to pick.

Hindi ba pwedeng silang dalawa nalang? Mangiyakngiyak niyang tanong sa kanyang

isipan.

She did not want to choose between two of the most important part of her life!
Adrianna cried and held both of their hands.

Cain squeezed her hand back.

"Save my sister, please." He whispered. His eyes started dropping, napatakbo naman
si Rianne sa kanyang tabi.

"Cain!" Suway ni Rianne sa kanya.

"Cain Christopher Woodsen don't you dare close your eyes!" Adri cried.

"If I am willing to die for someone then it would be for you, Adrianna, and for my
twin sister. Now I'm picking the latter. Save my sister"

Adrianna glanced at Carly who was now motionless.

She saw pain in Mason's eyes. He was crying like a kid while holding Carly's hand.

Adrianna took a deep breath and ripped her necklace from her neck. It was glowing
on the palm her hand.

Its glow was like the color of the moon that was now slowly fading and a part of
her fading with it.

=================

Epilogue

Epilogue

Chapter Song: Eclipse (All Yours) - Metric - A Thousand Years - Christina Perri
"We took a step back, a restart; back to the beginning. The beginning of the end" -
Timothy Joshua

Senior Year

"Adrianna bilisan mo nga!" Gray called to her best friend. Tinuro pa nito ang
kanyang relo, it's the first day of the next level kaya ayaw niyang ma late.
Afternoom class na kasi nila. Simula na ang training.

It was hard for her to adjust ngayong wala na si Mia, kasama naman niya si Adrianna
na pumuno ng pwesto na iniwan ni Mia sa kanyang buhay. She lost her best friend,
simula nang malaman niya kung ano ang ginawa nito. Lumayo n ang loob niya kay Mia.
Ni hindi na nga niya alam kung nasaan ito ngayon.

Adrianna was admiring Senri's birthday gift for her last year. Puno ito ng drawings
na puro siya lang ang subject, she found it sweet. Really sweet. Hindi niya alam na
ganon pala ka observant ang boyfriend niya sa kanya. Pag abot lang niya sa isang
libro sa library ay meron pang drawing dito.

But what made the notebook so special was its lock.

It was a golden 'S', na realize lang niya na family crest ng Sinclaires ito nang
binigyan siya ni Senri ng makahulugang ngiti. He gave her the mark that symbolizes
how he would offer his life for her and she would do the same.

Gray called again, She sighed and stood up. Inayos na niya ang kanyang gamit. They
entered the building kung saan lahat ay pumupunta sa kanya kanyang klase.

Everything was renovated bago pa magsimula

ang klase after the battle. But it did not stop there, they still had to deal with
the Rogues, Hunters, and Lycans that weren't killed that night. And also Gregory
Patridge.

They made sure they're with Celeste through all of it. It was the least they could
do. The Sinclaire's took Celeste in, dahil wala pa naman siyang eighteen. Senri's
parents took full custody of her. Dahil ayaw niyang sumama sa pamilya niya.
Adrianna knew she despised her Father but she still loves him. Now she's traveling
on her own, she wanted to take break. Gusto niyang malayo sa Hangrove at Rosehill
pansamantala, hindi naman nito pinutol ang contact nila sa isa't isa. Madalas
niyang kausap si Celeste, her eyes would always when lit up tuwing nagkikwento siya
ng mga magagandang tanawin sa bansa kung nasaan siya sa araw na iyon.

The witches helped with the renovation, they gave the Academy a new look and the
students couldn't be happier.

The fearsome four returned to Sinclaire Academy. Well only three, she was the one
who took the fourth place.

"Nakita mo si Carly?" She asked Gray.

Gray pursed her lips. "I think she's in the infirmary again with Mason"

"Thanks!" Tumakbo siya at nilagpasan si Gray. Kahit na sinigawan siya nito ng "Hoy!
Saan ka pupunta?! May klase tayo!!"

Dumiretso siya sa infirmary, the halls were empty now dahil nagsimula na ang class
hours. She wanted to skip class, papasok lang siya sa combat mamaya but looks like
her partner was injured. Cause?

Stupidity.

She was damn right.

Pag pasok niya ng malaking infirmary, bumungad sa kanya ang naka busangot na mukha
ni Carly. Mason was grinning at her habang nilalagyan ng benda ng isang nurse ang
kanang kamay nito. She stood there and waited for the nurse to leave, when she
finally did. Carly started hitting Mason's should.

"Ang tanga tanga mo talaga! Sinabi ko na sayo na wag mong hamunin si Senri! Yan ang
napala mo loko ka!"

Napailing si Adri. Naghamunan na naman ang dalawa, hindi ito ang unang beses na
mabalian si Mason dahil kay Senri.

And Senri was nowhere to be found.

Nakangiti si Mason nang nilapitan siya ito. Carly sighed and sat on the stool.

"Di mo ba nakikita? Battered boyfriend ako." Mason grumbled to her kahit na

natutuwa ang tono nito.

"Battered boyfriend pala ha!" Carly smacked him with a pillow. Adrianna laughed out
loud at the two's crazy antics.

If Cain was here he would seriously go crazy ay puro reklamo nalang ang lalabas sa
bibig 'non habang nararamdaman niya ang emosyon ni Carly.

She missed Cain. So much. Minsan naiisip niya na hindi uubra ang kolokahan ni Mason
at Jake para mapasaya. She was missing one of her vitamins.

Naupo siya sa dulo ng kama. She heard the door open and revealed a smirking Senri.

Ngunit bago pa man ito makapasok, nag palipad na si Carly ng unan patungo sa
direksyon niya.

"Isa ka pa! Alam mo namang palaging talo 'to sayo pero payag ka pa nang payag!
Kalokohan nyong dalawa

no? Magsama kayo!" Carly crossed her arms over her chest and glared at the two
boys.

Senri dropped the pillow beside Mason and gave Adrianna a kiss on the temple before
sitting next to her.

The two boys did their everyday mission. Ang mapangiti muli si Carly. Adrianna
watched them amused.

She decided to buy a snack, may malapit na vending machine sa hall ng infirmary
kaya lumabas na siya.

Mr. Collins won't mind them skipping class, basta panatilihin lang nila ang mataas
na grade. Hindi rin naman kasi unang beses na mangyari ito, she skipped class a
handfull of times at hindi siya napapagalitan dahil sumasama sa kanya si Senri.

Bumili siya ng Kit Kat. She was about to open it but stopped when she felt a
presence behind her.

She made a slow turn then grinned when she saw Cain Woodsen grinning back at her
with his arms wide open.

She dropped the kit kat and jumped in his arms.

"CAIN!!" She screamed in happiness. Parang kanina lang ay namimiss niya ito ngayon
nandito na sa harap niya.

Yes she picked to save Carly's life, that's what Cain wanted. But to her suprised
the stone did not just save one life. It saved both of them.

The twins soul was one.

That totally explained why 'One cannot live without the other'.

When the stone revived Carly, it revived Cain too.

"KUPAL!" Narinig ni Adri ang boses ni Rianne and seconds later she joined their hug
fest. Hinalikan ni Rianne ang pisngi ni Cain.

A moment later another arm wrapped around them. Sunod na nilang narinig ang iyak ni
Carly. Bumitaw si

Adri at Rainne to give the twins their moment.

"Aww na miss mo ko" Pang aasar ni Cain sabay yakap sa kakambal niya.

"Kainis ka kasi! Kailan ka ba babalik dito? Permanently this time" Pinunasan ni

Carly and kanyang luha and she smiled at the two.
Cain left for England earlier this year. Kaya hindi siya sa Academy nag Senior
Year, wala siyang sinabi kung ano ang aatupagin niya roon. Kahit na si Carly ay
hindi rin alam. Adrianna and Senri sometimes spends the day with him tuwing
lumilipad sila pa England para bisitahin si Gavin and the Eternal Moon.

"Next week" Ngiti ni Cain sa kanya and touched her nose. "Kukunin ko lang lahat ng
gamit ko 'don"

Nag high five si Adri at Rianne sa tuwa. Pati na si Senri at Mason binatukan si
Cain for a warm welcome.

Adrianna laughed again and joined the group hug.

"Teka! Sama ako dyan!" Jake appeared at sumiksik nalang sa kanila.

They ended up hanging out in the cemetery, on Audrina's grave. May nakalatag na
blanket at nakaupo roon si Carly at Rianne. Jake and Mason sat next to each other
and as usual, Senri sat next to her.

"Umuwi rin pala ako para sa coronation ni Vera, she told me last week. Si Celeste
rin, nasa Sweden siya ngayon" Cain said.

"Oo nga pala no" Wika ni Rianne.

"She's finally taking the spot of being the high priestress" Napa ngiti naman si
Senri. They were all proud of her. At a young age binigay na sa kanya ni Tatiana
ang pwesto ng pagiging High Priestress. She will be the youngest in history. Kaka
18 palang ni Vera yet Tatiana and Lisa agreed that it's her time to shine.

"She's gonna create History" Mason laughed and tossed a grape then caught it with
his mouth.

Adri leaned on Senri's chest and sighed in content. His hand traveled to hers kaya
napangiti niyang nang pinagsalikop ito.
Senri started kissing her hair and she smiled at the feeling of him being close.

She was his strength. She was his Stardust. She was his Guardian. She belonged to
Senri Sinclaire.

Mason tossed her a twix bar then smirked. He totally ruined their moment kaya
sinipa niya ito.

Rianne and Jake started arguing, nag simula namang mang asar ulit si Cain at ang
pinupuntirya niya ay ang kanyang kambal and Mason joined. Senri just stayed quiet
behind her.

Some things don't change.

A gush of wind passed and the next thing she knew nag hahabulan na si Rianne at
Jake sa cemetery. Hinahampas na ni Carly si Cain and Mason was laughing so hard
kaya napahiga siya sa damo.

Senri laughed too but then he kissed her temple and whispered. "I love you"

And for that one moment, everything was perfect.

=================

Sinclaire Academy: Playlist

Sinclaire Academy: Playlist

Hello Cold World - Paramore

Spotlight (Twilight Remix) - Mutemath

Bloodstream - Stateless
Moonlight Sonata - Beethoven

Kiss the Rain - Yiruma

All I ever wanted - Brian Melo

Flightless Bird, American Mouth - Iron and Wine

Ashes and Wine - A Fine Frenzy

Prelude in E- Minor - Chopin

Piano Concerto No. 21 - Mozart

Secret - The Pierces

In the Mourning - Paramore

Think of me - Rosi Golan

Strange Days- Bryan Ellis

When the darkness comes - Colbie Caillat

Gravity - Against the current

Fix You - Coldplay ( Boyce Avenue Cover)

Painting flowers - All time low

You and I - One Direction

Take me to church - Hozier

Soldier - Before you Exit

Surrender (Acoustic) - Cash Cash

Now - Paramore

Elastic Heart - Sia

Eclipse (All Yours) - Metric

A Thousand Years - Christina Perri

=================

Special Chapter: Senri Sinclaire

Special Chapter: Senri Sinclaire

Senri watched as Adrianna sleep beside him. He laughed at her open mouth, she
turned to a deep sleeper and he didn't know why.

Adrianna moves slightly to nuzzle in his chest and he hugged her close.

After all these years he became so comfortable around her. She's his air now and
without her hindi na niya alam kung paano pa mabuhay. He shook his head and lightly
kissed her temple.

He loosened his hold when she started to move again. She turned her back to him and
he played with her brown hair.
 Senri's eyes windened when his Father entered the Mansion with a women. The woman
was holding a crying little girl, he got annoyed because of her loud holler. He was
playing chess with one of his protectors and he needed to think, the crying little
girl did not help.

The woman held the girl close and at that moment Senri's Mother, Selena, entered
the room. She asked her Husband what's wrong and he told her that he save the woman
and her daughter from a rogue attack.

Senri turned still when he heard that. There was no such thing as Rogues in
Rosehill, their home was heavily protected kaya siguro dito lang sa Hangrove niya
narinig ito.

His Mother's eyes turned to the woman in pity. Kinausap ito ng mga magulang niya.

He knew it was a serious matter so he decided to clean up his chess board and stand
up. He gave it to one of the maids and turned to the stairs but went still when he
noticed the little girl wasn't

crying anymore.

He turned to look at her and was suprised when she was already looking at him. Her
big doe chocolate brown eyes locked with his black ones.

Her head tilted to the right as if she was curious. Senri copied her and made a
face. The little girl smiled slightly. He cheeks were puffy and red and so was her
nose. She looks cute, Senri thought.

He decided to stay. He sat on the stairs and watched.

The little girls tearstreamed faced scrunched up and her eyes showed undeniable
fear at what her Mother said. Hindi iyon narinig ni Senri, the little girl started
crying again.

Her eyes then fell to his cookie jar that was placed on the center table. Senri
thought of an idea. He ran down ths stairs and scooped the cookie jar, he took one
out and offered it to the little girl who was watching his every move.
She stared at it but then flinched away and clutched her mother's shirt.

Selena's eyes fell to her son. She smiled when she saw what Senri was doing. She
crouched down to his level and touched his cheeks.

"Is she gonna be okay?" Senri asked.

"Yes sweetheart, we've already contacted the lady's husband to pick them up"

Senri fiddled with his fingers. "Are the rogues still in Hangrove, Mama? Does that
mean hindi na ulit kami pwedeng lumabas?"

There was a pang in Selena's chest when Senri's word sinked in. She smiled and
kissed his cheeks. "Your Papa killed them all and the protectors are keeping a
lookout" Senri turned to stare at her

and she smiled again. "You were the one who asked to visit Hangrove and I will let
my little prince enjoy his stay kaya hindi kita pagbabawalan lumabas but let's just
rest for the night, all right?"

"Yes Mama"

Senri sat on the stairs again, he refused to leave. He was silently watching the
scene in front of him. Feeling niya siya yung napapagod sa kakaiyak nung bata
ngunit kahit na ganon, nanatili parin siya sa kinauupuan niya.

He watched as his Mother attempted to give the girl a cookie but she refused it
again.

'Maybe the attack traumatized her' He thought. He would be too though he hasn't
seen a rogue before. Rianne was scared of them and the protectors told him they
were dangerous. 'Turned vampires that gave into bloodlust' that was their
description. That's why Rogues are considered as a disgrace to the Vampire Society.
Wala silang lugar sa pyramid dahil wala silang dala kundi gulo.

Rogues were one of the reasons why his Father agreed to spend the week Hangroves,
rogues sightings were increasing in a alarming rate and his Father had to fix it.
"Everything is okay now" The lady said to her daughter.

Senri pursed his lips as the little sniffled at what her Mother said.

'Yeah little girl, everything is okay now. As long as you're with us you'll be
safe'

"Her Father picked 'em up. Hindi ko alam kung anong oras na 'non" Senri said and
threw the ball to Cain but it hit Carly instead so she sent him a glare. He was out
of focus dahil kinikwento niya ang nangyari kagabi,

namali tuloy ang bato niya ng bola.

"If I cried for that long, my eyes will probably fall off" Rianne scrunched her
faced and continued to color her book.

He ignored Rianne's comment. Cain tossed the ball at him again.

"That was the first time I saw an aftermath of a person attacked" Well that was
actually his first time to see a person who was attacked.

"I couldn't get her out of my head...the fear in her eyes. I didn't know it was
possible for a person to fear a vampire that much"

At his young age, Senri already knew how the world works. Perks of being a
Pureblood. He knew what he saw, based on how he studied her. He thinks the attack
will leave a permanent scar on the little girls mind.

"Let it go, Sen. You probably won't see her again anyway" Carly said and grabbed
the baseball bat then chucked it to her brother.

"Yeah, probably" Senri sighed at inagaw kay Cain ang baseball bat.

The memory was vivid yet Senri forgot that it happened at some point because his
emotions were too caught up because of what happened to Audrina. As if he was
traumatized by loosing Audrina, he forgot about the years he spent with her and
became misserable.

Hindi naman niya alam na makikita pa niya ulit si 'Little girl'.

And Little girl grew up to be Adrianna Walter and now Sinclaire.

He didn't know he will spent the rest of his life loving that crying little girl.

Their first official meeting was in Sinclaire Academy and that was years ago. It
didn't go well, obviously. Minalas lang talaga si Adrinna na makabangga siya noong
araw

na iyon, sakto pang gutom siya at mainit ang ulo. He haven't fed for weeks so when
he saw Adri, nandilim ang paningin niya.

The smell of her blood intoxicated him at siya lang tanging naamoy nito sa mga
panahong iyon. Silang dalawa lang naman ang natira sa hallway.

He forgot how her chocolate brown eyes showed fear, he forgot how she sniffled as
she cried all night, he forgot how her nose turned pink when she finally stopped,
he forgot how she flinched everytime someone will get too close to her. He forgot
about everything. He forgot about her.

Even when he heard her name, her last name, it didn't ring a bell. All because of
the pain, his heart was like stone and covered with eyes, that had big walls around
it. He was in so much pain when Audrina died that he became so dense.

His protector, Anthony Walter, was so secretive about his daughter. Desidido talaga
siyang ilayo ang kanyang anak sa mundo ng mga Vampires kaya nawalan na rin ng lakas
ng loob si Senri na itanong kung ano ang pangalan ng anak nito. Even Mason never
mentioned her, he always dubbed her as his 'Best friend who lives far away'. Hindi
niya rin alam na ang best friend pala na tinutukoy nito ay si Adrianna na, yet
Mason mentioned her a couple of times during their childhood.

Kahit ang impormasyong iyon ay nakalimutan na niya. He asked Adri about her
relationship with Mason when they reunited in Sinclaire Academy.
Sa dami nang nangyari. Nawala na si 'Little girl' sa isip niya.

He regret that part of his life. He was so insentive towards his loved ones that
truly cared for him, na handang punan ang butas sa puso niya na ginawa ni Audrina.

He gave up

on life. He believed that his life was taken away from him. He always questioned
his existence kung ang dala lang naman niya ay pamahak sa mga nagmamahal sa kanya.
They tried so hard in protecting him and now he's the one who's going to protect
them. Escpecially the sleeping girl next to him.

Senri remembered how she fell off the bed in the middle of the night last week,
that's why he put a pillow barrier on her side. He smiled, Adrianna really turned
to a deep sleeper because of Zeus.

He closed his eyes and hugged her again, he listened to the soft tune of Adrinna's
favorite piano pieces.

He remembered how she had trouble sleeping when she was pregnant, even his hugs
didn't cut it. Only the soft tune of piano helped her fall asleep.

Bloodstream started playing and Senri smiled again.

Senri saw the girl who looked like Audrina running out of the party. It was
mandatory to join the game na kalokoha ni Carly, kaya sasalit ito. He found himself
following her.

It's been months since the incident happened. Till this day Carly is still nagging
at him because of his so called 'Stupidity'. He'd pity Carly's future boyfriend.

He remembered how he made her apologize to Adrinna Walter.

He never apologized to anyone. Especially a Human. A crazy one at that.

He's a pureblood for fucks sake.

Nangunot ang noo niya nang makita niya itong papasok ng cemetery. Dito niya naisip
mag tago? He wasn't sure if it was a smart move or just plain stupid.

He climbed up a tree, hindi siya nito napapansin. He jumped from tree to tree,
silently following her.

He doesn't know what's so special about this girl, she has got Carly talking non
stop for weeks and it's already hurting his ears.

'She's a Human, she's different from us' He thought.

She's not fit to be involed in the Social Pyramid. She looks like the silent type.
He has seen her wandering around the Academy all by herself, she doesn't know he
was watching her. He looked like a creeper, and that actually creeped him out.
Carly told him to stay away from the girl, yet she herself can't stay away from
her. It's probably a good idea for Adrianna to avoid him.

She stopped under a tree. He gave it a second before jumping down.

"Found you" He whispered.

Senri wanted to laugh when he felt her shudder against his touch. Tinakpan niya
ang bibig nito.

"You shouldn't be walking int the cemetery alone at night, Human" He said and let
go of her.

She took a step back. Shocked upon seeing him in front of her.

"Why? Because creatures like you are lurking around here Vampire?" She countered
and her voce sent an unknown feeling in his chest. Hindi niya inaasahan ang sagot
nito kaya he fought the urge to raise his brow.

His face was emotionless when he saw a familiar spark in her eyes.
"You're afraid of me" Senri's voice came out as an audible whisper as he took a
step forward.

"Wag kang lalapit! Tutusukin kita ng heels ko!" She threatend.

Senri fought the urge to laugh at her. She looked like a harmless kitten.

"Kahit naka sneakers ka?" Tinaasan niya ito

ng kilay.

Namula ang pisngi niya and looked at her feet, she was indeed wearing black
sneakers. Her eyes turned to him again.

"Ipapalamon ko sayo ang sneakers ko kasama medyas"

'Balahura ba talaga mag salita 'to?', He thought.

He rolled his eyes at her. "Tingin mo naman masasaktan ako nyan?"

Halatang nainis ito sa sinabi niya. Wala naman talaga siyang balaka sa babaeng ito
so he decided to take a nap instead. He ran to the tree.

"I'm not going to hurt you" He told her when he sat on the ground. He's telling the
truth and nothing but the truth. If something happened to this girl again, alam
niya malilintikan siya kay Caroline Woodsen.

"How can I be sure?" She narrowed her eyes at him.

"When I drink from you, the smell of your blood will mix with the air. The whole
Academy will know that a Human was bitten" She looked like she wanted and honest
answer so he gave her one.
"Fine by me" She shrugged and took a seat next to him. Gusto pa niyang kwestunin
kung bakit ito tumabi sa kanya kahit na hindi naman niya ito binigyan ng pahintulot
but he stopped himself. She was harmless. Wala naman siguro siyang germs.

"Diba naglalaro ng Hide and Seek? Dapat naghahanap ka ngayon" She said.

He got irritated when she started talking to him. He wanted to take a nap ngunit
hindi niya iyon magagawa kung kakausapin siya ni Adrianna.

"It's just a stupid game Carly wanted to play, I came here to get some peace and
quiet so shut up" What he said was a partial lie. At leat he got her to shut up.

He closed his eyes

and calmed himself.

In the end, hindi siya nakatulog katulad ng plano niya. He felt Adrianna staring at
him katulad ng ginawa nito noong French class nila.

He knew the game's done and Adrianna won. Since siya ang naka hanap dito, he had to
give her his prize. He hated for picking what his prize should be.

He opened his eyes and turned to her.

"You won"

"Huh?" Was her stupid reply.

"You won Carly's stupid game."

"Hala! Hindi pwede 'yon! talo na ko kanina pa! ikaw pa nga nakahanap sakin diba?"

"Oo nga, talo ka na kanina pero hindi ka naman pumunta sa Grand Hall after I found
you, kaya iniisip nila ngayon na ikaw ang panalo" He felt Carly breaking down his
walls. Hindi nito kayang pumasok sa isipan niya, he learned to master how to block
the twins abilities.

"Paano mo nalaman ang iniisip nila ngayon?"

"I know everything, kaya alam ko rin na kanina mo pa ako tinitignan" He smirked.

He ended up dancing with her. And she apologized about the thing she did the other
day. He actually liked it and she really did look beautiful. So he told her, hindi
niya rin pinalagpas na makita ang namula niyang pisngi because of what he said.
Then he finally let go of her.

He smiled at the memory. Lalo pang humigpit ang yakap niya kay Adrianna and then
his hands brushed to her growing tummy.

May naalala na naman siya.

"Senri naman e!" Reklamo ni

Adri at binato siya ng sharpie na hawak nito.

"What? wala naman akong ginagawa!" He was listening to her habang nag e-explain
siya tungkol sa meeting ng mga packs ng werewolves na kailangan nilang daluhan.

"You're laughing at me!" She yelled again.

He bit his lip to stop himself form laughing again. "I'm sorry princess, I can't
take you seriously with you eight months pregnant"

That was a long time ago yet natatawa parin siya tuwing naalala niya ito.

Biglang bumukas ang pinto. Alam na alam na si Senri kung sino ang bubulabog sa
payapa nilang oras. Lumundo ang kama nang maupo si Zeus sa tabi niya.

Gumapang pa ito palapit and laid himself on top of Senri, big doe black eyes stared
at him.
Zeus Achilles Sinclaire.

Hindi niya alam na may maibibigay pa palang kasiyahan si Adrianna sa kanya, and
then came Zeus. They named him after the God of Gods, and Achilles because he was
his parent's weakness.

He was their Achilles' heel.

But besides that, there was a thunder storm nang ipinanganak ni Adri si Zeus. And
that Thunder storm wasn't any storm.

"Papa, I'm hungry." Zeus whispered knowing his Mother's still asleep.

He was always awake before his parents and it actually worried Senri a bit. Zeus is
kind of nocturnal, may mga gabing ayaw nitong matulog so he made it his job to stay
with him still he falls asleep but in the end nag uusap lang sila buong gabi. Zeus
enjoyed listening to his Father's stories, lalo na yung War na nangyari noon. Zeus
was smart for his age and too mature.

It's only six in the

morning. Even if Senri wanted to sleep again hindi na pwede. Dahan dahan niyang
inalis ang kanyang kamay kay Adrianna. Binuhat niya si Zeus at lumabas ng kwarto.

Dito sila namamalagi sa Sinclaire Manor. Senri's Father gave it to him as a

wedding gift, alam nitong mapapangalagaan ng maayos ang bahay. The servants greets
them good morning as they pass by.

Humikab si Zeus nang iupo siya ni Senri sa isang stool. He started making pancakes
habang pinapanuod lang siya nitong mag luto.

Hindi niya maiwasang ngumiti. The kid is a Sinclaire, no doubt.

"Papa" Tawag nito. He is now eating an apple. "Kailan lalabas yung baby sa tummy ni
Mama?"
Napangiti muli si Senri, he walk closer to his son and kissed his forehead. "In
five months time"

Zeus pouts. "But that's too long"

Batid ni Senri na excited magkaroon si Zeus ng kapatid. He kept telling it to

everyone, he's proud na magiging dalawa na sila.

"Diba sabi ni Mama, patience is a virtue? Kaya dapat matuto kang mag hintay" A
voice said.

Nilingon ni Senri ang entrance ng kitchen at nakakita niyang naka tayo roon si
Adri. She's smiling at them.

Lumipat ito and gave Senri a quick kiss on the lips. "Upo ka na, ako na diyan"

Sinunod naman ito ni Senri.

Senri watched as Adri fix Zeus' boe tie. Naka tingin naman si Zeus sa ginagawa ng
Mama niya. Adri is wearing a white dress, and a new piece of the eternal was her
only jewelry. Regalo ito noon ni Gavin sa kasal nila.

He looks lovingly at both of them.

"Stop fidgeting!" Suwang ni Mason kay Senri. Sunod naman niyang narinig ang malakas
na

tawa ni Cain.

"Nag text sakin si Kambal, di niya daw mahanap si Adri. Tinakbuhan ka na ata"

Sinamaan niya ito ng tingin sabay naman sa pagbatok ni Mason kay Cain.
"Fuck you"

"I love you too bro" Cain laughs at inakbayan pa siya. "Chill kasi! Tingin mo
tatakbuhan ka pa niya? Taling tali na siya sayo Sen!"

"Saka wag ka ngang kabahan! Kasal nalang naman ang kulang sa inyong dalawa!" Dagdag
pa ni Mason.

"Wag niyo ngang pag tripan, pag kasal niyo kawawa kayo dyan!" Suway ni Rianne sa
dalawa na nagpatawa naman kay Celeste. She's home for the wedding of the century.

"Congrats Senri!~" Niyakap naman siya ni Erised, at tinanguan siya ni Gavin na nasa
likod nito. "You're so gwapo talaga" Dagdag pa nito, her blue eyes shining.

"Syempre naman! Dugong Sinclaire kaya yan!" Jake yelled from somewhere kaya natawa
si Senri.

The Walter-Sinclaire Nuptial.

Adrianna wanted it to be simple, ayaw nito ng bongga. So he made it as simple as

possible for his girl. Mga close friends lang ang narito, kamag anak at ang mga
tiga Council.

Alam niyang marami silang pinag daanan, bago pa man matuloy ang kasal na ito. Nagka
problema pa sila, maraming problema yet they solved it together. They already
created history by just being together.

Lumipas ang ilang minuto na kinakalma ni Senri ang kanyang sarili. 'Ganito ba
talaga pag kasal?' He thought.

Hind parin tumitigil ang dalawa sa pang aasar sa kanya, buti nalang ay

tahimik lang si Jake. Kung nakisali pa ito baka mapasabog na niya ang simabahan.
Naisip lang niya na lagot ang mga ito sa kanya kapag kasal na nila, lalong lalo na
si Cain. Hindi matanggal ang ngiti nito sa labi habang inaasar siya.

"They're here!" Vera announced and everyone took their places.

Senri took a deep breath when the doors opened, sunod sunod nang nag pasukan ang
mga brides maids at ang maid of honor, naka tatak na ang pangalan ni Carly sa
pwestong iyon simula palang, and finally it revealed Adrianna Walter soon to be
Sinclaire, arm in arm with Almira Walter and Miguel Heath.

He smiled upong seeing his soon to be wife at hindi na niya namalayan ang tumutulo
niyang luha.

Napaka ganda niya at hindi na maiwasan ni Senri ang maiyak, kahit na alam niyang
Cain is secretly holding a camera para ipakita sa kanya ang pag iyak niya mamaya.
He didn't care.

It was him and his princess.

An Amity and a Stardust. A Pureblood and a Guardian. Senri and Adrianna.

"My little prince is so cute" Adri gushed and kissed her son's cheeks.

"I'm not cute, Mama. I'm gwapo"

Biglang tumawa si Senri sa sagot nito. Nangunot naman ang noo ni Adri. Alam nilang
dalawa kung saan nakuha ni Zeus ang pag sagot ng ganon, dahil ganong ganon rin si
Asher. Cain Woodsen's son.

Senri can already hear the little boy running in the hallway papunta sa
kinaroroonan nila ngayon.

"You can go now, Zeus" He said. Bumaba na ito ng kama at didiretso na sana sa pinto
nang pahabol

pang sumigaw si Adri.

"Don't wander off too far!"

"Yes Mama!" Zeus yelled back and slammed the door shut.

Inabot naman ni Senri ang tie niya kay Adri para siya naman ang ayusan nito.

"You are so protective" He told her habang inaayusan siya nito. Adri stops.
Tinignan siya nito.

"You can't blame me" She sighed and started fixing his tie again.

"He's just like you," Napangiti ito. "He's like you in so many ways, kahit na
itsura sa'yo parin. Ang daya!"

Niyakap niya ito and kissed her hair, inhailing her scent. "You don't have to
worry. He'll be fine"

"Hindi ko maiwasan na hindi mag alala, kahit na nasaan pa tayo. Alam naman natin na
hindi pa tapos ang lahat, we might have eliminated the biggest threat but there are
people, creatures, who followed his footsteps. I don't want them to be after my
son, our son. Zeus' powerful even at his young age."

Senri kissed her again. "Even now you're still doubting your skills" He gave her a
reassuring smile. "He'll be fine, we'll be fine. Zeus is protected by everyone, and
no one will dare to touch the son of a Pureblood if they wan't to face the wrath
the Guardian"

"I'm thankful dahil hindi niya namana ang ability mo, akala ko pa naman easy easy
lang kaso nang nalaman na natin kung ano ang ability niya mas delikado pa" She
said.

Zeus can control Lightning. Napanindigan nito ang pangalan na binigay nila. It was
a rare element to control at wala pang Vampire na naitala na nakaka control nito.
The ability alone is an eye catcher.

Mason was right when

he said that they will spend the rest of their lives looking behind their backs for
possible danger.
"We'll protect him together" He smiled and touched her baby bump. "Kapag lumabas na
'to, aarangkada lalo ang pagiging over protective mo. Just remeber I'm here okay?
Hindi kita iiwan"

Adri snorts with her face pressed against hus chest. "Anakan mo ba naman ako e,
hindi ko hahayaan na iwan mo ako!"

Lumabas na sila. Alam ni Senri na nagtataka na ang magulang niya kung bakit wala pa
sila sa party samantalang tumatakbo na kung saan si Zeus.

May nagaganap ngayong formal party para sa birthday ni Vladimir Sinclaire, ofcourse
hindi papayag ang mga Sinclaires na hindi ito i-celebrate. Nang palabas sila ng
bahay nakasalubong nila ang isang batang babae. Naglalakad ito at palinga linga,
her aqua blue dress looks good on her. Nakatali pa ang kanyang buhok kaya halatang
halata kung kanino siya nagmana base sa hugis ng mukha.

"Ezra!" Tawag ni Adrianna sa bata. Natigilan ito at hinarap ang mag asawa.

"Ay! Hi Mama Adri! Papa Senri! Nandyan lang po pala kayo! Kanina pa po kasi kayo
hinahanap ni Lolo Sander at Lola Selena, si Mommy at Daddy rin po! Nag ha-hide and
seek po kami, ako po yung taya! Mama Adri ang daya daya po nila! Ako yung babae
tapos ako yung taya" Nagsusumamo ang boses nito nang ngumuso. "Si Zeus po hindi ko
alam kung saan nagpunta, si Asher po baka nagtatago na naman sa loob ng cabinet ng
dating kwarto ng Papa niya. Si Flame baka umakyat na naman ng puno" Ngumiwi si
Ezra. "Bakit ba hindi niya maintindihan

na hindi ako marunong umakyat ng puno?! Hindi naman ako monkey katulad ni Enzo!
diba Mama Adri? Sabi ni Mommy maganda ako, pangit si Enzo kasi kamukha siya ni
Daddy. Para kay Mommy pangit si Daddy kaya pangit rin siya!"

"I saw Enzo ran over here kaya dito po ako pumunta" Ezra said after a few seconds.

Adrianna crouches down to Ezra's level at hinawakan ang chubby nitong pisngi. "Baby
hihinga ka ha?" Natatawa niyang sabi. She grabs Ezra's hand and signalled Senri na
mauna.

"Tulunga kitang hanapin si Enzo" Senri heard as the two walk away.
Pumasok na siya sa ballroom at sinalubong agad siya ng bati ng nga naroon. Pumunta
muna siya sa kanyang magulang para magpakita rito at makipag diskusyon na rin para
sa plano ngayon gabi. The werewolves are requesting na sakupin ang one fourth ng
lupa ng Kenettra na pag aari naman ng mga Sinclaire's ngayon, gusto nilang gawin
ito because of the growing packs. Ito ang diskusyon sa council ngayon kaya
kailangan silang dalawa.

Lumipat siya sa table kung nasaan si Mason at Carly. He smiled upong seeing the
two, alam niya ang hirap na pinagdaanan ng dalawa. Mukhang mas mahirap pa nga ang
sitwasyon ng dalawang ito noon kaysa sa kanila ni Adrianna.

"The kids are playing hide and seek" Carly told him.

"Oo nga, nakasalubong namin si Ezra kanina"

"Siya na naman ang taya? Pinagkakaisahan talaga nila" Natatawang sambit nito.

"Si Adri nasaan?" Tanong ni Mason.

"Tinutulungan si Ezra" Senri smirked. Nilingon naman niya si Vera na kumalabit sa

kanya, kakalapit lang nito sa table.

"Si Flame ko nakita niyo?" She asked.

"Naglalaro sila ng hide and

seek, makihanap ka na rin. Si Adri nga naki join na!" Cain said, na ngayon ay
papalapit na table nila.

Napakamot naman ng ulo si Vera. "Baka kung saan na naman sumuot iyong batang 'yon.
Last time they played hide and seek nagkaroon ng skin allergy si Flame"

"And the hide and seek before that, Enzo, Asher, and Zeus almost started a forest
fire" Mason said.

Pinitik naman ni Carly ang tenga nito. "Ang sabi ko kasi sa'yo itabi mo yung flame
thrower na 'yon but you didn't, kung hindi pa ako dumating baka sunog na ang
kalahati ng Rosehill"

The kids were little balls of energy alright. Parang sila lang nung bata. Hindi
naman nila magawang pigilan dahil gusto nilang ma experience ng mga ito ang
childhood na katulad ng sa kanila. Masaya. Kailangan lang nila siguraduhin na
ligtas ang ginagawa ng mga ito.

Biglang natawa si Vera. "Kinabukasan non ay hinagis nila si Flame, ginawa nilang
literal ang Flame throw sa anak ko"

"Sayang talaga at wala si Rianne at Jake rito" Sambit ni Cain.

"Si Celeste rin, masyado nang na-enjoy ang Romania kaya minsan nalang umuwi" Wika
naman ni Carly.

Sunod sunod nang nagpasukan ang mga bata. Huli namang pumasok si Adri kasama si
Zeus.

Tumakbo ang kambal na si Ezra at Enzo kay Carly at Mason, Ezra was telling the
truth nang sinabi ni nito kung sino ang kamukha ng kakambal niya. They are
fraternal twins. Siya ay kamukha ni Carly at si Enzo naman ay kamukha ni Mason,
ngunit parehas sila ng mata. Parang si Carly at Cain lang, palaging tinatanggi

ni Ezra na magkamukha sila ni Enzo, tutol na tutol talaga ito. Pansin naman ng
lahat kung gaano magkaparehas nag kambal sa lahat ng bagay, hindi ito alam ni Ezra.
Parehas sila ng ugali, ngunit si Enzo ay mas kalmado sa kambal niyang babae. May
mga segundo rin na parehas sila ng galaw at salita, hindi talaga maipagkakaila na
kambal sila.

Malakas naman ang tawa ni Asher nang binuhat siya ng Papa niyang si Cain. Cain is
damn proud na kamukha niya ito, and the little vampire is the most troublesome
among their little group. Cain na Cain. Wala man lang naman ito sa kanyang Mama,
parang si Zeus lang.

Sinalubong naman ng yakap ni Cassandra Flame ang Mommy niyang si Vera, they prefer
to call her flame because of her red hair and green eyes. The little girl was a
real beauty kahit na bata palang, alam ni Senri na mahihirapan si Gavin na ilayo
ito sa mga lalaki pag laki nito. Maisip palang niya ito ngayon ay natatawa na siya.

Inabot ni Adrianna si Zeus sa kanya, naka ngiti ito nang hinarap siya. "I won" He
proudly said.
Tumawa si Senri at nag high five silang dalawa. Pumagitna naman si Adri para
halikan ang pisngi ni Zeus, napangiwi naman ito sa ginawa ng Mama niya. Senri knows
na nasa stage na Zeus na ayaw nitong bininigyan siya ni Adri ng affection dahil
aniya'y 'Big boy' na siya.

Nagulat silang tatlo nang biglang bumagsak si Enzo sa lapag.

"Ezra bakit mo biglang sinapak yung kambal mo?!" Gulat na tanong ni Carly habag
itinayo naman ni Mason si Enzo.

"Ang pangit po kasi niya, na badtrip ako" Naka ngusong sagot ni Ezra.

Wala silang nagawa kundi tumawa dahil alam nila kung kanino talaga ito nagmana.

-----------------------------------------------------------------------------------
----

Questions regarding sa story? Sa Author? Characters? Mga scenes na naguluhan kayo?

Just ask!~

Ito na ang pinaka ending, wala nang kasunod :) Salamat sa lahat ng sumuporta at
nagmahal sa mga characters, lalo na kay Senri haha. Wala pong book two, I like the
story the way it is. Masisira lang ang original pag may book two pa. Salamat rin sa
OP's, sa gumawa ng SA fb group, ang mga naging close friends ko dahil sa story na
to, yung mga madalas kong kausap sa SA group!~ Salamat sa walang sawang suporta
Sinclairians! I love you guys to the blood moon and back!

Special Thanks to Maximo Family for being my everyday inspiration, Jamaica Grace
Castillejos for believing in me na matatapos ko to, for being my first fan, and for
supporting my vampire festish sa simula palang (Love you negs, mas maputi parin
talaga ako sayo). To Michaella Marie Bengco na walang sawa sa pakikinig sa mga
sinasabi ko, mapa story idea pa yan, ramdom dream na plano kong gawing story, or
endless rants. Thank you for being my listener babe, kilala mo naman ako. I love
you!

This ends here :)

Thank you to all who dared to enter Sinclaire Academy. I hope you enjoyed your stay
and your blood and heart is still intact.

=================

Special Chapter: Adrianna Walter-Sinclaire

Special Chapter: Adrianna Walter-Sinclaire

Song: Chasing Cars - Snow Patrol

When I discovered I'm pregnant, I don't know how or what to feel.

I cried, hindi naman nakakagulat yon and I hit Senri nonstop. He doesn't know why
I'm hitting him and I don't know why too.

Nag sink in nalang sa akin sa akin ang takot habang hinahampas ko siya ng unan. He
just hugged me after that because he knew what I feel and he felt scared too.

Why do I feel scared?

I feel scared because I know the life of the little baby Pureblood inside will not
be easy. Its life will be harder compared to what we've experienced.

It will be the first born of a Pureblood and a Guardian.

A child of an Amity and a Stardust.

I'm scared of what its ability will be. I'm scared for it to be powerful like Senri
and I because that means he or she will be an eye catcher.

I broke down in Senri's arms.

It's not like we didn't want this, I am very grateful for this blessing. I think
the Motherly protectiveness just kicked in early kaya ganito ang naramdaman ko.

I blew the hair out of my face and stand in front of the mirror. That was a month
ago. I lift my shirt and run a hand on my stomach. It will probably take two more
for me to start showing. I sigh and pull my shirt back down. Carly's happy because
she has someone to talk about pregnancy with and how it's really shitty. She's
pregnant too, just 2 months ahead of me and her tummy looks bigger than

normal. When Mason knew I laughed so hard because he turned pale. Cain has a
picture of it and it's the wallpaper on Carly's laptop now. Mase is always frantic
when Carly asks for something she wants. Unlike Senri, he's taking my pregnancy
well. Kahit na minsan nararamdaman niya ang nararamdaman ko because of our
connection, I feel sorry for my husband. He doesn't have to feel my mood swings or
cravings. Napapasimnagot nalang siya ng wala sa oras.

I heard a knock kaya napalingon ako sa pinto. Yna pops her head in then smiles.

"You look sexy, Ate."

I laugh and shook my head. "I look the same" I told her, "Wala pa ngang sign yung
tyan ko na 'Baby in here!' hindi nga halata na buntis ako"

"But you look radiant" She says. "Don't argue with me cause it's true! You have
this different glow"

My cheeks redden sa sinabi niya. Different glow? The hell?

"What are you doing here, Yna?" A voice asked behind her.

Yna peaks up at Senri and smile at him, "I'm just complimenting your wife, Kuya.
You should do that more often because hindi siya naniniwala sa akin! Bye!" She runs
pass him but comes back to smack his shoulder.

Senri glares at the direction where she ran off before turning to me.

"What's got your panty in a twist Mr. Sinclaire?" I ask and he frowns at my
question but then it quickly turns into a small smile.
"You do have a different glow."

Narinig naman pala niya yung sinabi ni Yna, nag tanong pa siya. Kaloka lang.

I smack his shoulder and brush pass him. I walk through the corridor and a

few seconds later he's at my side.

"Start complimenting me and I'm gonna punch you" I roll my eyes at him. He's
grinning now and drapes an arm over my shoulder.

"I love you," He says and then lifts his fingers. "That wasn't a compliment so
don't get mad, princess"

Tumawa ako. "When this little vampire comes out you'll have a new princess"

"What if he's a boy?" He raise a brow at me and I grin at him.

"Then we'll have a little prince"

"It will be a girl!" Carly yells once we enter the living room. She's seated on the
couch eating some yogurt that has big chunks of blueberries in it.

"How can you be sure?" Senri drops on the on the floor while I sit on the couch and
played with his hair. He lays his head casually on my thigh.

"I know it will," She takes a spoon full of yogurt and then caresses her tummy.
"Para naman may best friend agad si Ezra ko"

I love seeing Carly happy again, her dark days are over now all thanks to the
little vampire in her tummy. Na miss ko ang mga ngiti niya, samantalang noon ay
halos hindi ko na siya maka usap ng maayos. She's a strong girl, kinaya niya ang
lahat and I am very proud of her.
"Sigurado ka bang isa lang yan babe? Ang laki kaya ng tyan mo" Mason said entering
the living room, a gun strapped to his waist. I think he just finished his rounds
that's why Carly's here para sunduin siya.

Napangiti naman ako. Perks of being a Guardian, my senses are sometimes more
sharper than them. But only a little bit.

Napangiti rin si Senri.

"You're having twins, Carls" We said in unision.

Nalaglag naman ang kutsara na hawak ni Carly. Her eyes widens and she gapes at us.

"Babe! May Enzo na agad tayo! Ang galing!" Her face breaks into a smile and tear
started forming in her eyes. Pregnancy hormones.

Mason stands still. Sinking in what we said. His eyes blinks rapidly as he stare at
the floor. Umiiyak na si Carly.

We have to break the news to them sooner or later, plano naman talaga naming
sabihin sa kanilang dalawa. Now is the perfect time.

Mason's reaction is priceless.

I heard the click of a camera and Cain emerges laughing his ass off. "Kambal! May
bagong wallpaper ka na!"

I'm not surprised that he's here. Bigla nalang siyang sumusulpot minsan.

Mukha naming natauhan si Mason sa presensya ni Cain and he glares at the cheeky
vampire.

"Go back to England, Cain. Hindi ka naming kailangan dito"

"Aww c'mon brother, didn't you miss me?"

It's true. He was in England this morning at hindi ko alam kung bakit nandito siya.

"Remind me to steal his phone and destroy it" Bulong ni Senri. I look down at him.

"Why? Nandoon yung video mo habang umiiyak ka nung kasal natin"

He frowns. "Kaya nga e."

"I watched that clip tons of times" I laugh.

"And you made fun of me tons of times too" He scowls.

"You know I can't let the moment pass"

"I suddenly craving for strawberries," He suddenly says kaya naman he narrows his
eyes at me.

I'm the one craving for strawberries not him. Nadamay lang siya. Poor Senri.

He gets up and grabs my hand, "I gotta feed my beast, have fun with the emotional
fest"

We leave the room at

dumiretso kami sa kitchen, he pulls out a bowl of strawberries coated with

chocolate from the fridge kaya napangiti agad ako.

I was happily eating my strawberries when Carly enters the kitchen, sniffling.
"Is that strawberries?" She croaks.

I nod and pop the piece of heaven in my mouth.

"Can I have some?"

Bigla naming humarang si Mason, he frowns at her. "Alright, I'm taking you home.
Baka maubos mo pa ang pagkain nila dito"

Bago pa man maka sagot si Carly, he grabs her by the waist and ushers her out of
the room.

"Bye guys!"

We yell our goodbye back at si Cain naman ang sunod na pumasok.

"What do you want?" Tanong agad sa kanya ni Senri.

"What? Bawal na ako dito ngayon?" Cain saunters beside me and reaches for my bowl
of strawberries but I slap his hand away. Mine!

"Seriously Cain, why are you here?" Ako na ang nag tanong sa kanya since I know
he'll answer me.

I'm kind of happy that I still hold a special place in Cain's heart. I love Cain
Woodsen with all my heart because he's my best friend at alam kong palagi siyang
nadyan para sa akin. I just wished na hindi ko siya nasaktan noon, sana nalaman ko
noong una palang. I've caused him so much pain and when I found out about his
feelings, I cried. I cried so hard dahil hindi ko naman talaga intension na saktan
sya. I was too blind to see what he was feeling, akala ko ay walang meaning ang mga
simpleng gestures na iyon sa kanya.

Cain let me go. Ni minsan ay hindi pumasok sa isip niya na agawin ako kay Senri
because he knows Senri makes me happy at wala talagang makakapaghiwalay sa aming
dalawa.
Masaya ako na masaya na

rin siya ngayon but he's still annoying as ever.

"I'm taking Yna out since Jake's at the other side of the world at wala man lang
siyang effort na bisitahin ang kapatid niya," He frowns. "And she was practically
begging for me to come home."

Senri rolls his eyes at Cain. "Jake was here yesterday"

"Talaga? E bakit sabi ni Yna hindi na umuuwi si Jake?"

"Nagtatampo lang yon kasi alam mo na," Senri shrugs. "But Jakes was here yesterday
kasama niya si Celeste, bumalik rin agad sila. And baka nakakalimutan mo, Yna is a
great liar"

Napailing nalang si Cain.

A few seconds later Yna emerges, wearing a bright yellow dress. Dalagang dalaga na
siya ngayon and she's becoming more like Rianne kahit na madalas niya itong
itanggi.

What Yna wants, Yna gets.

Yan ang motto naming sa kanya, umuwi nga si Cain dito ng biglaan para lang sa
kanya. Ganon siya ka persuasive. Palibhasa spoiled sa Kuya niya noon pa at si Senri
dumadagdag pa minsan.

"Sama kayo?" Yna offers but we decline.

"Uuwi na rin kami pagkatapos nito" Sagot ko.

"Alright then, tara na?" She looks at Cain at tumango naman ito.
Nagpaalam na sila kaya naiwan kaming dalawa ulit.

"Have fun suffering from Adri's pregnancy hormones Sen!" We heard Cain yell across
the hall.

I burst out laughing habang napa iling lang si Senri.

"How could he say that when he's suffering the same with Carly?" Iling niya ulit.

I laugh again and finished my food. After that umuwi na kami.

He held onto my hand habang pabalik kami ng Hangrove. Hindi talaga naming maiwasan
na hindi pumunta ng Rosehill and spend the

night there, with Mama and Papa traveling for the Society's purpose, wala nang naka
tira sa mansion. So whenever Mason has a shift there, napunta rin kami. Hindi naman
malayo so why not diba? At syempre naroon rin si Carly.

It's actually sad dahil hiwa-hiwalay kami but kung iyon ang gusto nila, tatanggapin
ko nalang. Madalas rin naman kaming mag kita.

"It's going to be our anniversary soon," Senri said as he parked the car. Lumabas
naman ako at hinintay siyang lumabas rin.

"What do you wanna do?" He asked.

"I want to go to England" I firmly tod him. His forehead creased, as expected,

"It's still safe to travel Sen," I rolled my eyes at him. "I'm not an average human
being yah know"

Kung alam ko naming kaya ko edi gagawin ko! Wala naman akong sakit at kaya ko
namang mag travel.

Pumasok ako sa loob ng bahay at naka sunod siya sa akin.

"Basta I want to go to England, maybe next week or next month. Hangga't kaya ko pa
ayos lang, malalaman mo rin naman yon diba?" Nagsasalita ako habang patungo sa
living room naming. "Vera called me last week and she finally convinced Gavin to
give me the stone entirely. About time! Hindi ko talaga alam kung ano ang
bumabagabag sa isip non ni Gavin at kung bakit hindi niya maibigay sa akin ang
Eternal Moon" I throw my hands up, exasperated. I got happy after that call.
Pinagplanuhan na talaga naming ni Vera iyon since kaya naman niyang papayagin si
Gavin for my sake, mas maayos daw kasi kung nasa puder ko na ang Eternal Moon. I am
the rightful

owner now since nasa aking parin ang isang piece. But it was a new one na, I used
mine sa twins. Gavin gave me a new one, ibig sabihin non ay hindi na talaga naming
magagamit ang stone dahil kulang na to. But it's still emitting energy na pwede
kong magamit.

"But anyway, I want to visit Erised and Erine too"

"Erine's there?" tumaas ang kilay niya upon hearing the name of Erised's sister.

"Yep at gusto niya akong makita! Hindi ko naman pwedeng ipagkait ang presensya ko!"

He shakes his head this time. "Besides that, what else do really want to do? We
have to celebrate"

"Hindi naman mandatory ang pag celebrate diba?" sa Council nga kami nag celebrate
last year dahil hindi naman niya maiwan ang Gawain niya doon. At syempre mabait
ako, sinamahan ko siya. "I just want to visit our friends and that's it. May gusto
ka ba? Palagi nalang kasi ako e"

I frowned at stared at him. "Ikaw naman pumili kung anong gusto mong gawin natin"

His lips quirks up.

"I want to go to Greece"

"Then it's settled. England then Greece" I crossed my arms over my chest.
"Bigla niya akong niyakap. I felt his breath close to my ear. Sa haba ng
pinagsamahan naming, I'm still not used to this. Para akong teenager ulit.

I should get used to his moves. But I'm not. Hell I am not.

I still turn stiff whenever he does this whispering thing. I find it sexy that's
why he keeps doing it.

"And then France...Germany...Autralia...California..." I bit my lip, stopping

myself from

letting out a gasp when he starts trailing kisses down my neck.

My eyes drifted shut as he bit my earlobe.

"I want to travel the whole world with you," he lifts my shirt, feeling my bare
stomach. "But we can't do that now because of this little one"

"Ang landi mo"

"Your fault" he pulls my shirt down and lands both of his hands on my waist.

Ako pa talaga ang sinisi niya?

He stares at me, smiling.

"Pregnancy really looks good on you, gumaganda ka lalo"

"I think you should stop hanging out with Mason, hinahawaan ka na niya"

"Why do you hate compliments now?" tumawa siya. "Noon aminado at proud ka pang
ipagkalat sa lahat na maganda ka. What happened?"
Ngumuso ako. "Wala basagan ng trip okay? Hindi naman kasi ikaw yung tataba e. Ikaw
ba yung buntis? Ikaw?!"

Instead of answering, he gives me a chaste kiss.

"Well you'll still look the same to me, beautiful as ever" He smiled.

His phone went off kaya binitawan niya ako. He mouthed me that it was Papa kaya
tumango ako.

"Alright, I'll be there" Ibinaba niya ang phone and smiled sadly at me.

"Emergency meeting at the Council"

"Can I come?"

"No" He answered flatly.

"Why?" I pout. Ang daya!

"Ayoko lang, angal ka?" Tinaasan niya ako ng kilay.

"Bahala ka nga, matutulog nalang ako"

"Mabuti pa 'yon kaysa nandon ka. I don't want anyone touching while you're this
state"

"At what state?" I asked, confused.

"Your pregnant state" He rolled his eyes at me then kissed my forehead. "I'll see
you later, princess. I love you"
I mumble the three words back but

he was already half way out. I sighed and fished out my phone, nitext ko si Mama na
pumunta dito. Since Carly will probably asleep by now, tulog yon ng ganitong oras.
Now I wish na narito lang sa Hangrove ang mga kaibigan ko. I peak down the window
and saw that there were protectors doing rounds, with Senri gone dumomble pa sila.

Akala naman niya hindi ko kaya protektahan ang sarili ko.

But in my state, I wouldn't risk losing the liitle one inside me. I just wish na
hindi darating ang time na ilalabas ko ang Shadow Crystal while in this state.

My pregnancy has been announced, it was a big deal after all but the Council and my
family told everyone not to fuss about it at bigyan kami ng privacy. Senri
requested that. Alam naman niya kung ano ang makakabuti sa akin.

Tumungo ako sa kwarto para magpahinga.

I laid on my side of the bed and my eyes landed on a picture frame on our night
stand.

The picture of us on our wedding day.

I took a deep breath as Carly held onto my hand. Kinakabahan ako.

It's my wedding day. It's my wedding day today. TODAY. Oh my god.

"Hey!" Carly's voice startled me. "Wag kang umiyak! Juskong babae ka! Sayang ang
pinaghirapan naming sa'yo!"

My eyes started welling up but umurong ang luha ko dahil sa reaksyon nya. She
forced me to stand in front of the mirror and she stood behind me.

"See? Ang ganda" She smiled and squared my shoulders. "Chin up, Adri. You're the
queen today. His queen. You're not his princess anymore because after today, iba na
ang title mo. You will rule Senri Sinclaire's life"

"Like she

hasn't been doing that for the past five years" Erine smiled and dropped her phone.
"Erised's outside na, she told me Senri was fidgeting and kawawang kawawa na siya
kay Cain"

"Fuck Cain. Hindi niya talaga palalagpasin ang opportunity" Carly grumbled at
Cain's antics.

I let out a nervous laugh and take a look at myself in the mirror.

The Grecian gown fit my curves perfectly and I decided not to wear a veil, nakaayon
ang suot ko sa theme ng wedding. I wanted it to be simple, and Senri made sure our
wedding will be as simple as I want it to be. Pinili ko na ditto nalang sa
Rosehill, bukod sa wala na akong maisip pang iba. Ito na ang pinaka magandang venue
para sa akin. Everyone close to me is here today at wala na akong mahihiling pang
iba..

A knock caught my attention. My Mother stood by the door, smiling.

"Ang ganda mo anak" She enters the room and hugs me.

"Mama matagal na kong maganda" My laugh was shaky. Nang bumitaw siya, she hands me
a flower crown.

"Nakalimutan ni Erised na ibigay sa'yo. It will complete the outfit daw"

The flower crown was designed with well, flower. Different kinds of flowers na nag
co-contrast sa kulay ng puti kong gown.

"Ilagay natin!" Erine and Carly gushed as they snatched the flower crown. Pinaupo
ulit ako nila sa tapat ng Vanity mirror and put it on.

"Kung maganda ka kanina mas maganda ka na ngayon" I rolled my eyes at Erine's

comment. I can't believe I just met her a few years ago at ganito agad kami ka
close. Umuwi pa talaga sila para sa akin.

"Pumunta ako dito para sunduin kayo, baba

na tayo?"

I took a deep breath before nodding.

"Sandali lang!" Pigil naman ni Carly. "Picture muna"

I gave her an awkward grin before snapping the pic. She didn't notice, instead they
grab both of my hand and ushered me down.

Sinalubong kami ni Tito Miguel sa baba. I didn't do the whole grand entrance thing
pag baba ng hagdan even if Carly wanted me to do it, no way in hell.

I smiled at Tito Miguel. He will be taking my Father's place.

Ito na iyong oras na hinihiling ko na sana narito pa si Papa. I cried nang mag sink
in sakin na wala siya sa araw na ito, isang araw na espesyal sa akin.

We stand arm in arm. Si Mama, Ako, at si Tito Miguel.

"Ready?" Tanong sa akin ni Mama.

"She was born ready" Tito Miguel smirked as the two double doors open.

It's my grand entrance.

My eyes fell on him exactly as a tear rolled down his face. My heart is beating
faster now.

He told me not to be nervous because this is just a day that will seal our forever.
But I can't help it. I wanted to laugh because we were both feeling the same way.

I'm going to tie the knot with Senri Sinclaire.

Senri freakin' Sinclaire.

I felt a soft hand brushing on my forehead. Minulat ko ang mga mata ko at nakita
si Mama.

I didn't realize I fell asleep. I took a glance at the window at nakitang madilim
na pala. I sat up and hugged her.

"Gutom ka na?" she asked.

"Kailan ba ako hindi gutom Ma?" Tinawanan ko siya and we went out.

"Si Andy? Hindi

ba siya uuwi ngayon?" Tanong ko habang kinakain ang ginagawa niya vegetable salad.
Senri wasn't home yet, mamaya pa siguro iyon. With Carly on leave, siya ang madalas
na nag g-guide sa Council kahit na naroon parin ang ibang Elders.

"Mamaya narito na 'yon." Sagot niya. "Mas madalas pa ngang umuwi yon kasya sa'yo
nung nasa Academy ka pa" Pag iling niya sa akin.

I threw her a tissue wad. "At least nga alam mo na buhay pa ko e! Saka love mo
naman ako Mama kaya ayos lang sa'yo yon"

"Mas madalas pa talaga si Senri sa bahay natin kaysa sa'yo" Iling niya ulit.

Sometimes, mas anak pa talaga niya si Senri kaysa sa akin.

Bago pa ako makasagot, Andy wanders in the room. Grabbing an apple and lazily threw
his backpack on the floor.

"Pinaguusapan niyo na naman ako no?"

"Ang assuming mo" I rolled my eyes at him. Kahit totoo naman.

He's a sophomore now. Andy's too tall for a fourteen year old, kay Papa niya siguro
namana yon. Mas matangkad na siya sa akin ngayon samantalang noon, hanggang hita ko
lang ang nayayakap niya.

"Si Kuya?" He asked.

"Nasa Council, mamaya nandito na 'yon"

Tumango siya and took a bite of his apple. Sunod sunod na ang tanong ni Mama sa
kanya about his week in SA. I made a mental note to visit the Academy sometime, na
mimiss ko na rin kasi.

I ended up joining their conversation. Si Mama kasi, kung anu ano nalang ang
tinatanong kay Andy making him annoyed pero hindi naman siya maka reklamo. I love
watching him squirm when Mama asked about

the girl he was courting. Kay bata palang ang landi na. Parang si Mason noon.

Manang mana talaga sa dalawang Kuya niya.

A hand wrapped around my waist while I was laughing and I already knew it was.

The time came and I wasn't prepared for it. There was a thunder storm outside,
meaning something is wrong. I can't breathe and I can't comprehend what's happening
around me. There was someone yelling and there was someone running around. Nahihilo
ako. Ang sakit!

"S-senri!" I cried. Natataranta na siya dahil umiiyak na ako. Oh god, it hurts so

bad!

I have experience different kinds of pain, and this is a first. The pain that I
know will bring joy after. My little Pureblood will finally face the world, I felt
nervous again. I took deep breaths to calm myself down, I tried to stop the tears
from flowing because I know it will not help in Senri's situation.

The loud thunder rumbled from outside. I kept my gaze fixed on the window as
everyone prepared.

The rain was falling so hard. Rain like this happens because of a Pureblood.

My eyes drifted shut as lighting struck.

Senri held my hand throughout of everything. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko
kung wala siya dito ngayon. I let out a deep breath as I heard the cry of my little
boy.

He's here. He's finally here.

Senri rested his forehead on my temple in relief. He then started kissing my

temple, over and over again.

"I love you. I love you. I love you"

His grip on me tightened as we listened to

our baby's first cry.

"Zeus" he finally whispered as the thunder roared from outside followed by flashes
of lightning.
Tears started flowing down again as I stared adoringly at the crying little boy in
my arms.

I felt vulnerable for him and at the same time scared for what life has in store
for my new born Pureblood.

I knew at the exact moment I felt him moving in my tummy I would lay down anything
just to protect him. Now that he's finally here, love and adoration collided in her
chest.

A tear rolled down again, hindi ako maiwasan ang pagtulo ng mga luha ko. Senri held
my and stayed by my side, nakita kong umiiyak rin siya. We are both overwhelmed by
the presence of the new Sinclaire. We were both sharing the same emotion as little
Zeus cried.

I closed my eyes.

When I laid my eyes on him, I knew I have another weakness.

"Achilles" my voice came out as an audible whisper as I felt Senri's lips on my

temple.

"Zeus Achilles Sinclaire"

--------------------------

Surprise!~ I just missed Senri and Adri kaya naisipan kong gumawa ng isa pang
special chap.

This is a product of a sleepless night.

So I'm gonna answer some FAQs-

#1 Sino ang asawa ni Cain?

- Sinclaire Academy: Half Bloods. Read it and you'll get your answer.

#2 - What happened between Audrina's bargain with Death?

- Explantion about the Death-Audrina trade:

- Death did not get the end of his bargain because Adrianna and Vera found a way to
save the life na tinaya ni Audrina, and Audrina knew that because of the stone. She
planned it all along, she had a loophole. She outsmarted Death.

- So Audrina saw that in her vision and created a plan. She bargained both the
twins or maybe one of them to Death. Because of the stone,she won the bargain and
Death lose it. Oh thank god, Audrina had her visions. - QueenEthereal (Ginamit ko
yung comment mo, okay lang? haha)

Follow me on Twitter @MEisYounique and @MESinclaire (I finally have a twitter

account! Yay!), Ig: youniquevecino and like my page on facebook YouNique09_Wattpad
or you can find the link on my profile (Credits to Shane and Shania for making the
page, sineryoso nyo talaga to. Akala ko joke lang yon haha)

Sa mga di pa kasali dyan sa FB group ng SA, it's not too late to join. Madalas nyo
akong makakausap doon and mahilig akong mag post ng spoilers.

If you plan to make a fanfic, or use my character's names. Just ask alright? Di
naman ako nangangagat.

=================

Sinclaire Academy: Half Bloods

Hello Sinclarians!
Sinclaire Academy: Half Bloods is already posted.

- Nique xx

=================

The last adventure

The Last Adventure

Adrianna Walter

"This is going to be our last night oh my gosh..."

Oh my gosh talaga.

Mukha kaming mga timang habang naka tingin sa ceiling ng Leisure room. Naka higa
kasi kami sa lapag, with futons of course--- maarte kasi si Jake, ayaw niya sa
carpet--- at nag ti-trip back to memory lane hanggang sa bigla kaming nanahimik
dahil nag sink in na ang lahat.

Graduation na bukas.

Graduate na kami sa Sinclaire Academy.

Graduate na ako oh my gulay!

Hindi ako namatay.

Matutupad ko ang life goals ko shet!

Buhay akong ga-graduate ng SA. I'm so freaking happy!

"Let's make it memorable, whaddya say guys?" Cain props himself on his elbows at
tinignan kami.

"Does it involve doing illegal stuff?" Tanong naman ni Jake sa kanya.

"Pwede"

"Then no. Baka hindi pa ako maka akyat ng stage bukas dahil d'yan sa kalokohan mo"

"I second the motion!" Itinaas naman ni Senri ang kamay niya.

"What the eff dudes? Nauna pa kayong umayaw sa mga girls? Bakla ba kayo?"

"Kami pa talaga ang sinabihan mo n'yan ha, ikaw nga yung walang love life dito"
Sagot ni Jake sa kanya.

"Yabang mo ha! Hindi pa kayo ni Riri kaya wag kang mag mayabang d'yan!"
"Kahit na! Gwapo naman ako!"

"Wala kong pakialam sa itsura mo at mas gwapo ako!"

"Mas gwapo ako" Malumanay na sagot ni Senri sa dalawa. His eyes were closed kahit
na ganon, ramdam ko ang pagka irita niya sa dalawa.

"Mas gwapo ako kaya wag kayong ano, at pwede ba manahimik nga kayo. Natutulog

yung gwapo dito oh" Mason grumbled beside Carly. Totoo namang natutulog siya.
Naalimpungatan siguro sa ingay ng dalawa.

"It depends..." Carly shrugged and mimicked her twin's position. "Tayo nalang naman
ang students na narito ngayon. The whole Academy is ours for the night."

All the students went home but we decided to stay. We wanted to spend our last
night before graduation here.

"What do you suggest then?" Umupo naman si Rianne na nasa tabi rin ni Senri. Si
Jake naman yung nasa kabila niya na walang gawin kundi kontrahin si Cain at sundan
ng tingin ang bawat galaw ni Rianne na kala mo tatakbuhan siya ni Riri anytime.
Ewan ko ba d'yan sa panget na 'yan kung bakit ganyan maka tingin. Konti nalang nga
dudukitin na ni Senri mata n'yan eh.

"Run around the whole Academy naked?" Suggest ni Cain.

"Mag-isa ka!" Hinampas ko siya ng unan. Nasa gitna namin siya ni Carly kaya hindi
lang ang hampas ko ang natanggap niya. Naka tanggap rin siya ng pingot galing sa
kambal niya.

"Carve our names on our desks?" Suggest naman ni Rianne.

"That's cute Riri baby but they'll probably re-do the Academy next year kaya wala
rin" Cain replied.

Senri opened his eyes and sat up. "How about we visit Audrina?"

Umupo na rin si Carly. "Oo nga pala. Sleepyhead, get up. Pupuntahan natin si
Aydee!" Tinapik niya ang tulog muling si Mason.

So it's decided then. We're going to pay Aydee a visit. Naka tayo na kaming lahat
pwera kay Mason na ginigising parin ni Carly.

Isinuot sa'kin ni Senri ang hoodie niya na alam niyang hindi ko na ibabalik sa
kanya. Now he's wearing a t-shirt

and sweatpants. "It's cold outside"

He fixed my hair too but then he captured me in a headlock that caught me off
guard.

"Senri!" I squirmed under his arm.

"Yes princess?"

"Let me go!" Akala ko ba inaantok na 'to? Bakit biglang tumaas energy niya?

"Never, Princess. I'll never let you go"

"Bakit hindi ka ganyan ka-sweet sa'kin, Riri? We could be them but you keep pushing
me away..."

Senri laughed at what Jake said to Rianne. Hindi naman intensyon nito na iparinig
sa amin iyon, he's clearly referring to us dahil kami lang naman ang naghaharutan,
pero narinig namin. Pasalamat siya at hindi si Cain ang naka rinig kundi uulanin
siya ng asar n'on.

"Kung gusto mo ng sweet kumain ka ng candy! Lumayo ka nga sa'kin!" And Rianne
stomped away leaving Jake standing there with his mouth wide open.

Nakatinginan kami ni Senri at sabay siyang inilingan.

"Who would dare reject a Sinclaire?" Jake mumbled to himself.

"Rianne, obviously" Senri snorted in reply. Nilapitan niya si Jake at tinapik ang
balikat nito. "Your time will come, my dear cousin"

Jake groaned. "Gusto ko lang naman ng love life, mahirap bang ibigay 'yon? Gwapo
naman ako. And I'm a Sinclaire for fuck's sake"

He ran after Rianne pagkatapos niyang sabihin 'yon kaya tumawa nalang kami ni
Senri.

"What's wrong with him?" Tanong naman ni Cain napalapit sa'min at naka sunod ang
tingin sa tinakbuhan ni Jake.

"Problema sa pag-ibig" I answered.

"Rianne's a hard nut to crack. Talagang mahihirapan siya"

"She already likes him," Senri chided. "But hindi lang siya sigurado

kung paano sabihin o i-express. Nahihiya pa kasi"

"Paano mo naman nalaman 'yon?" Nilingon ko siya.

"She told me but I already know her feelings before she did."

"My baby is all grown up..." Cain faked a cry sa sinabi ni Sen dahil confirmed
ngang may feelings na si Rianne kay Jake.

"Pag narinig niya iyang sinabi mo, sasampalin ka n'on."

"Alam ko, kaya nga sa inyo ko sinabi"

"Alright folks! Let's go!" Carly finally appeared with a sleepy Mason behind her.

"Can't I just sleep this one out? I'm really tired you know. Training is killing
me. Not all of us have fast healing skills..." Mason yawned. He really does look
tired. And I can feel his pain dahil nag te-training rin ako but mukhang mas malala
nga lang yung kanya. He is next in line to be the top protector of the association
after all he needs all the training he can get.

"Aww but brother-in-law hindi na magiging masaya pag hindi kumpleto. This is going
to be our last adventure before we leave SA, or maybe the second last adventure
kasi we need to make a scene after grad tomorrow---"
"Manahimik ka na, gising na ko" Mason shut Cain up by palming palming face.

Cain was blabbering out suggestions na pwede naming gawin habang naglalakad kami
patungong cemetery, he said it was 'harmless pranks' and the so called 'Prank
Master' Mason joined him.

"You and Senri can make a graffiti sa wall ng Dusk or Dawn since both of you are
the artistic ones"

"Senri can't get in trouble before grad, Cain. He's the Valedictorian" I rolled my
eyes.

"Psh! He'll still be Valedictorian kahit na ano pang kalokohan

ang gawin niya before grad at mahuli pa siya!" Umiling-iling pa siya. "Saka dude,
paano ka nga naging Valedictorian ulit? Palagi ka ngang absent."

"He's a Sinclaire, they're biased syempre" Sabi naman ni Carly and Senri nodded to
that. Sinabi talaga niya sa'kin na baka bias nga ang naging decision dahil isa
siyang Sinclaire. Tatanggihan dapat niya iyon but I told him not to.

"He is incredibly smart," I look up at him and he gave a small smile, showing his
dimples.

"You just saying that cos he's your boyfriend" Cain said, pointing at the two of
us. "So that makes you bias too"

"Just let it go, Cain." Carly rolled her eyed before opening the gates of the
cemetery.

"Do I have to remind you how I beat you at combat, Cain? Ilang beses nga 'yon?"

Cain narrowed his eyes at Senri. "It's unfair, Adri was there"

"I'm supposed to be there kasi klase ko rin 'yon" Ewan ko talaga kung ano ang
pinaglalaban ni Cain.

"Kahit naman wala siya d'on matatalon parin kita"

"Natalo kita nung nag Archery tayo!"

"We were kids and that was one time. One time." Senri even lifted his finger for
emphasis.

"At least natalo kita," Cain stuck his tongue.

I don't really know if he'll grow out of his childishness if he does though, he
wouldn't be our Cain anymore. I'd probably congratulate the girl who will marry
him. It takes a lot of energy to put up with Cain Woodsen.

"Aydee would probably smack you two on the head right now," yamot na sabi ni Mason
sa dalawa.

"Since Aydee's not here, I'll do it" Carly smack Senri and Cain on the back of
their heads to stop their pointless

banter.

Naupo kaming lahat sa tapat ng puntod ni Aydee. Kung hindi tumabi sa'kin si Jake,
hindi ko mapapansin na kasama na namin sila ni Riri. They were awfully quiet.

"Graduation na bukas Aydee..." Carly whispered as she leaned in to sweep away the
dead leaves on Aydee's headstone.

"Kung andito ka then ikaw sana ang Valedictorian at hindi si Senri," Cain added.
"He's a phony."

"Just let it go Cain geez" I stressed. Talagang ayaw niyang maging Valedictorian si
Sen and he loves voicing it out!

"Joke lang!" Cain made a peace sign. "I'm proud of you bro, I'm.sure Aydee is too
but it's true you know. She'd totally beat you over that spot"

Ngumiti lang si Senri at hindi nagsalita.

The others did all the talking. They were talking to Aydee like she's here with us
right now. Mason fell asleep in the middle of it all at si Senri ay nakangiting
nakikinig lang sa kanila.

He doesn't have to say anything dahil nasabi na niya ang lahat ng gusto niyang
sabihin kay Aydee noong isang linggo. I was there listening, I did not intervene
hanggang sa matapos siya. His whole monologue was still vivid in my mind.

I wipe the smudge off right below Carly's lips. Mason requested if I could draw her
as part of his graduation gift for his beloved girlfriend. Syempre kaya ko kahit na
walang kopyahan. Kasama ko ba naman 'tong babaeng 'to araw-araw then makakabisado
ko na ang itsura niya. It's not my first to draw her anyway kaya tinanggap ko ang
request ng best friend kong ewan. Syempre sisingilin ko siya dito. Mahal ang talent
fee ko. Buti nga't sa'kin siya nag request at hindi

kay Senri, mas mahal talent fee n'on.

Tataasan ko ang presyo nito kasi charcoal ang ginamit ko at nadumihan pa ng bongga
ang kamay ko.

Nag drawing rin ako ng regalo para kay Cain. Kaming dalawa magkasama. Sana naman
matuwa siya n'on, kung hindi ipapakain ko sa kanya yung drawing.

I've been on drawing mode since this morning, instead of staying in my dorm I chose
to stay at the cemetery and climb up a tree to get some peace and quiet. Gray's
blasting music in our room right now as a part of the celebration kasi last week na
namin sa Academy.

No one would bother me up here, except for Senri but he went out this morning and I
hadn't seen him since. He's okay, I can feel if kaya hindi naman ako worried.

I sharped the charcoal using my knife. I always have one in case it comes in handy.
I was in the middle of detailing Carly's hair when I felt he was near.

I was high up the tree kaya nakikita ko ang bukana ng cemetery and there I saw him.

Senri entered, closing the gate behind him with a loud creak. I can hear it because
of my hypersensitive ears. Kahit na malayo pa siya naririnig ko na ang mga yapak
niya.

He was holding white tulips in his left hand while the other was shoved in the
pocket of his maroon hoodie.
I had a hunch on what he's going to do nung umalis siya kanina and I was right.
Ibinaba ko ang drawing pad at umayos ng upo. Narating na niya ang puntod ni Aydee
and he sat there like he always do. There were already flowers on her headstone,
Cain left it there yesterday at sinama niya ako.

fixed the cap I was wearing to get a clear view of him. My butt is already numb
dahil kanina pa talaga ako naka upo dito.

Senri rested his arms on his knees before taking a deep breath.

"It's graduation next week, Audrina Danielle. Can you believe it? We're finally
leaving SA..." his tone was low. Senri was very transparent this week, hindi ko
alam kung napapansin ng iba iyon. Malungkot siya dahil aalis na kami ng SA, it was
a safe haven for us at hindi lang naman siya nag-iisa sa kalungkutang 'yon.

Audrina is part of the reason why he's sad.

"I'm here again to say thank you," he chuckled. "You're probably tired of hearing
those words from me, sinapok mo na siguro ako 'no? Anyway, Aydee... thank you again
for everything you did. Now that we're leaving SA, I won't get to visit you
whenever I want but I promise to stop by twice every week or at least once every
two weeks. I'll visit you, I promise."

It was so natural for him to talk to Aydee like that. He had done this so many
times at majority n'on ay kasama niya ako but he chose to talk to her alone now. He
knows I'm here, that I am sure. He just didn't want to acknowledge my presence
because it was his time for Audrina and I can live with that.

Audrina Danielle Patridge holds a special place in Senri Sinclaire's heart.

"Responsibilities are crashing down like bricks on me. I had a talk with Papa
and... let's just say I'll be very busy after graduation. It's okay though, I have
Adri with me so it's really okay. She makes everything better and bearable" He was
silent for a

minute.

" Adri said I should forgive myself for what happened to you.... It takes time you
know? The guilt is still in here," he lays his hand on his chest, "whenever I talk
to you, whenever I look at your name, whenever I talk to Celeste feeling ko lalong
lumaki ang kasalanan ko sa inyo for killing your Mother..." he shook his head.

His inner demons are out again. Pinigilan ko na ang sarili ko na bumaba para
yakapin siya. He needs this. Kailangan niyang ilabas lahat.

"It triples when I see your pictures, Aydee. It hurts to see your smile knowing I
can never see it ever again. Alam kong napatawad ko na ang sarili ko but it doesn't
erase the fact that I still want you here, with us... With me. But then Aydee,
everything would turn out differently if the things that has happened in the past
did not happen. Siguro nga hindi ko na talaga matatanggal ng nararamdaman kong 'to.
It will forever stay in my chest because seeing your name in this headstone reminds
me of everything--- every pain and guilt. But when I turn around and see Adrianna,
she reminds me that all of that really had to happen para mapunta ako sa kanya. She
reminds me that life has so much more to offer and I should not dwell on the pain
kasi lilipas rin 'yon. Audrina Danielle, you are the constant reminder of my past
and Adrianna is my future. That somehow makes everything all better..."
I had to hold my breath dahil ang bilis niyang magsalita. I can feel his guilt and
sadness in my chest but when he said the last part, gumaan yung pakiramdam ko dahil
iyon rin ang naramdaman niya.

"Thank

you for being my bridge to discovering who I truly am and also to Adrianna. For
that Audrina Danielle, I am eternally grateful."

"There's a lake near here right? Yung tamabayan niyong dalawa tuwing nawawala kayo"
I blinked when I heard Cain's voice. Naka turo siya sa aming dalawa ni Senri.

"Maglalakad pa tayo" Senri answered.

"Fine with me," Carly shrugged. "Matagal ko na ring hindi napupuntahan ang lugar na
'yon"

"May I remind you that it is 3 am in the morning and it's graduation tomorrow. We
need to sleep kung away niyong matulog in the middle of the ceremony" Mason said.

"Oh come on, we'll just take a dip then babalik na rin tayo!"

"C'mon," naunang tumayo si Carly. "Para matahimik na ang kaluluwa ni Cain. Lead the
way to your safe haven, Amity and Stardust" Inilahad pa niya ang kamay niya. Wala
na naman akong magawa dahil mukhang hindi nga matatahimik si Cain kapag hindi kami
nakapunta d'on. Mason's right though, bangag siguro kami bukas.

This is the last adventure so better make the most out of it. Tomorrow kasi it's
bye-bye Sinclaire Academy na.

Cain ran ahead of us when the lake came into view. Jake followed suit and pushed
him to the freezing water. I laughed along with them when Cain emerged from the
water with his teeth chattering.

"You're a Vampire, bakita ba nilalamig?" I walked to the edge para makita ng maayos
ang itsura niya. "Si Senri nga hindi nilalamig kapag naliligo dito."

"Thank you, Adrianna for pointing out the obvious and comparing me to your stoic
boyfriend. Talagang nilalamig ako! Bato kasi 'yan si Senri!" Winisikan

pa niya ako ng tubig, ramdam ko na ngayon kung gaano kalamig.

"Alright Cain had his dip, can we go now? Inaantok na ako! What the--- JACOB PUT ME
DOWN!"

We all actually ended up in the freezing water. Hindi ako naihagis ni Senri sa
tubig dahil kusa akong tumalon leaving my hoodie behind, at sumunod nalang siya.
Rianne was trying to drown Jake for what he did to her and Cain gladly helped.

My fingers ended up being pruned at lahat kami ay basang bumalik ng Leisure room.
We saluted the night patrol with our wet hands nang madaanan namin sila at nagpalit
kami agad ng damit para makatulog.

"The ceremony will start at 8," Carly said. My eyes were already close at halos
nakasiksik na ako sa tagiliran ni Senri dahil inagaw ni Cain ang kumot ko. That
bastard.

Senri gladly hugged me back kaya okay lang.

"It's almost five," Cain added with a laugh. "Good luck to us tomorrow."

Good luck talaga.

"Cain Christopher Woodsen if you drool on my gown I am so going to spank you with
my diploma!"

I had to suppress a laugh nang marinig ko na naman ng boses ni Carly. Since we were
arranged alphabetically malapit lang sila sa'kin. Walter and Woodsen.

Kanina pa sinasaway ni Carls si Cain dahil naka hilig ito sa balikat niya and yes
you guessed it right, he's sleeping. We had to wake up at 6:30 to get ready. If
Mason did not set his alarm then we'll be late and we'll be scolded like little
kids by our parents for being late on graduation.

The time finally came. Aakyat na kami ng stage para kunin ang aming diploma!

It wasn't really my proudest moment sa lahat

ng napagdaanan ko noong nakaraang taon. My Mother is happy and that is enough for
me.

"I really wished Mia was here," Gray gave me a sad smile after she took our picture
together.

"Mia's happy kung asan man siya." I'm actually on the verge of crying nang yakapin
ko siya. Si Gray ang pinaka mami-miss ko sa lahat dahil siya yung malalayo talaga
sa'kin.

"Mag iingat ka sa mga lugar na pupuntahan mo ha? Kumain ka ng marami. Kapag

kailangan mo ako I'm just a call away, o kung trip mong sulat ang ipadala sa'kin
okay lang! Mag re-reply agad ako! Pag may boyfriend ka na ipakilala mo agad sa'kin
ha?"

"Ang drama mo talaga kahit kailan!" Kinurot niya ang pisngi ko. "Oo, aalagaan ko
ang sarili ko. Invited ako sa kasal niyo ha? Hindi pwedeng hindi dahil ako ang maid
of honor!"

"I think you have to beat Carly for that position first," niyakap ko ulit siya.
Mami-miss ko talaga ang kaingayan nito. Hindi ako umalis ng dorm dahil sa kanya.
Inoffer-an ako noon ni Carly na gawan ng kwarto sa Leisure room, I declined since
ayaw kong mawalay kay Gray. We have our moments that I will forever cherish.
"Congrats sa'ting dalawa, Grace."

"Piste ka talaga!"

"PAGING ADRIANNA WALTER!" I hear Cain shout from a distance. They weren't that hard
to spot since they stuck out like a sore thumb. I was circling the whole field,
taking pictures with my classmates and all the students who were nice to me at
gustong makipag picture. Sana lang ay hindi sila nagpapanggap at gamitin ang
picture namin para kulamin ako. Some still hate me for being a so called social
climber but that doesn't bother me naman.

Hello, graduate na kami! At boyfriend ko parin ang boyfriend ko kaya enough na 'yon
para marealize nila na hindi ko siya ginagamit.

"Adri! Group picture halika na dito!" The fearsome four were already grouped and my
Mother was waiting there to take our picture.
Inayos ko muna ko sarili ko bago tumakbo sa kanila.

"Last na ba 'to?" Jake asked nang inabot ko sa kanya ang box na puno ng gamit ni
Rianne galing sa kwarto nito sa Leisure room. Silang dalawa ni Mason ang naghakot
ng gamit para ilagay sa sasakyan.

"Yeah that's the last"

Tumango siya. "We'll be outside, guys. Sunod agad kayo ha? Kundi si Cain ang
susundo sa inyo dito."

Umalis na rin siya pagkatapos. Naghakot na kami ng gamit sa Leisure room. Ang gamit
lang naman talaga nila ang kinuha. The room did not look bare at all dahil halos
lahat talaga ay iniwan nila dito. Tanging personal stuff lang ang tinanggal.

I trailed my hand on the cloth covered sofa. Everything was covered in white cloth.
It was Senri's idea at hindi ko pa naitatanung kung bakit niya naisip na cover-an
lahat. Wala namang makakapasok dito kundi kami lang.

I found standing in front of our graduation portrait at hawak niya ang isang puting
tela.

"Bakit naisipan mong lagyan ng cover yung mga gamit?" I hug him from the back at
tinignan rin ang portrait.

Inilapat naman niya ang kamay niya sa kamay kong nakapalupot sa kanya. "I want our
children to find this room on their own when the time comes"

"Kaya pala damit lang yung kinuha mo sa kwarto mo," I nodded in realization. Damit
lang talaga kasi ang kinuha niya at halos

iniwan siya doon ang lahat.

"Sa kanila na 'to kung mahanap nila"

"Paano kung hindi?"

"I doubt it. Hindi naman mahirap hanapin 'tong Leisure room" Hinarap na niya ako.

"Paano kung hindi ang anak natin ang maka hanap?" I raised a brow at him.

"Then I'll ask Vera to put a spell on the door. It will only open kung Sinclaire
ang magbubukas"

"It will be an adventure for them then"

He smiled at me before throwing the white cloth at the portrait, covering it like
the rest of the stuff here.

Magkahawak kamay kaming lumabas ng Leisure room to join the others. We found the
twins with Rianne sitting in the middle of the crossing field, admiring the view.

"I wish SA would stay like its original form, it would be real cool" Rianne said.

I remember the time when I stood here with Gray when she gave me the tour. Hindi ko
akalain ma aabot ang buhay ko sa ganito. Thinking about it feels really nostalgic
dahil iyon rin ang araw na nakilala ko si Senri at ang kambal.

"Changing the Academy's look every year keeps the enemies away and naging tradition
na rin," Carly answered.

Natahimik kami. From where I was sitting, kitang kita ko ang bawat building--- the
old and new ones. Seeing Dusk made me want to tear up.

"I can't believe this is really goodbye," Cain sighed. "Isipin niyo lahat ng
nangyari sa Academy'ng ito, hindi ba kayo naiiyak? Kasi ako, hindi. Hindi talaga."

Lakas maka tanggi pero siya 'tong may pinaka malungkot ma itsura sa'min.

"This is the last adventure guys," Senri said. "Bibisita nalang tayo dito sa
susunod"

"Someone should make a story about us," Carly said while wiping her tears. "Don't
mind the tears, ginatungan lang ng nararamdaman ni Cain yung feelings ko kaya ako
naiyak bigla"

Cain just gave his twin a cheeky smile.

"I second the motion" Rianne raised her hand.

"Ooh then our story should have an awesome title. Trip ko yung 'Fearsome Four'"
Cain says gazing up in wonder, totally into the topic.

"Ano ako hindi kasama?" I narrowed my eyes at him. Ang unfair naman kung hindi ako
kasama! Ako kaya ang pinaka maganda!

"Got any better ideas genius?" Carly raised a brow at her twin.

"How about the adventures of The Amazing Cain? Syempre part kayo n'on kasi kasama
ko kayo sa bawat adventure"

"Not everything is about you, Cain" Rianne rolled her eyes.

"You're raining on my parade again Riri baby" He snapped his fingers after he said
that. "I have another idea---"

"How about Sinclaire Academy?" Senri cuts him off.

Lahat kami ay napa tingin sa kanya.

Cain made a face, clearly not liking the idea. "Bakit pangalan pa ng ating beloved
Academy?"

Senri held my gaze and smiled. "Because Sinclaire Academy is where it all started."

---------------------

This was supposed to be part of SA: Untold Stories but I decided to make it a
special chapter instead ;)

Tag me in your tweets on twitter @MeisYounique and you can use #SinclaireAcademy
para mahanap ko ^_^

See you guys in SA:HB :)

- Nique xx