Professional Documents
Culture Documents
Nurutkeun beja ti tatangga mah, maotna ge, matak ear sajagat, ngageunjleungkeun tatangga nu
dareukeut. Sabab maotna teh, ngagantung maneh. Duka teuing bener henteuna mah. Naha bener-bener
ngagantung maneh, atawa aya nu mateni? Sabab kuring teu nyaksian, nyahona sanggeus aya kana tilu
poena. Kuring meunang beja ti tatangga nu deukeut. Malah tatanggana mah, teu nyahoeun, yen kuring teh
pamajikanana. Sabab, ceuk tatangga deukeutna mah, salaki teh masih bujangan, lelengohan keneh. Beu,
matak sedih puguh. Salaki teh, geuningan teu bebeja geus kawin. Hayang bujangan saumur-umur. Duka
teuing ku naon.
Lantaran maotna teh araraneh, matak nyurigakeun. Nepi ka kiwari masih keneh ditalungtik ku pihak
berwajib. Lamun enya maot ngagantung maneh, piraku deuih ngagantungna teh, teu pati luhur. Estu
handap pisan. Jeung nu matak helok teh, ceuk tatangga nu nyaraksian mah, dina awakna aya raca tapak
neunggeulan. Boa, samemeh maot, salaki teh dirogahala heula atawa galungan heula jeung nu
maehanana. Tapi saha jalmana nu maehan salaki teh. Da, sidik, ceuk tatangga sejenna mah, basa salaki
ngagantung maneh, pantona dikonci di jero. Bingung puguh. Tapi ketang, pikeun pulisi mah teu putus
harepan kitu. Boa, loba carana pikeun nalungtik rajapati ieu teh.
Nu matak sedih iwal ti kuring sorangan. Kakara kawin, can sataun-taun acan. Salaki kalah ka maot
ngadadak, teu kabejakeun gering heula. Meureun budak nu dikandung teh, moal nyaho kana rupa bapa.
Padahal bapa hidep teh, kasep. Jangkung gede. Wah, matak loba wanoja nu kairut weh. Malah kuring ge,
bobogohan teh, aya kana dua belas taunna. Karek nincak ka tilu belas jalan, kakara kolot satujueun.
Lain kuring henteu hayang buru-buru kawin. Tapi kolot teu panujueun. Ari nu jadi sababna mah, lantaran
manehna jeung kuring beda agama. Ieu pisan, nu ngalantarankeun kuring jeung manehna teu bisa buru-
buru ngahiji. Malah bapa kuring ge geus sumpah, moal rek ngawinkeun kuring, lamun pisalakieun henteu
daek pindah agama, ku bapa teh moal rek dikawinkeun. Beu, cilaka we.
Aya kana dua belas taun bobogohan tea. Matak era, matak wirang, lamun henteu ngahiji, henteu tuluy
kawin, ngawangun rumah tangga mah. Era ku tatangga, era ku sobat-sobat. Hanas teu kawin ka batur, ka
manehna ngan saukur bobogohan wungkul. Boa batur mah, boga sangkaan goreng ka kuring teh. Dua
belas taun bobogohan kitu, geus lideug pisan, lamun imah mah. Geus kari hampasna. Geus lain parawan
deui, cenah.
Manusa tea, keuna ku owah gingsir. Komo salaki teh pinter ngarayuna. Pinter pisan, ngolo-ngolona, nepi
ka kuring ge bobor karahayuan. Serah bongkokan ka manehna. Kuring daek dikukumaha, daek
digulanggaper ku manehna, lantaran jangji isuk atawa pageto ge rek ngawin kuring, pokna teh.
Rumasa kuring ge bogoh pisan. Bogoh kabina-bina. Kawas euweuh deui kabogoh nu bisa nandingan
manehna. Sabab, manehna teh kasep, gagah. Loba kaom wanoja nu bogoheun. Malah, basa keur
bobogohan jeung kuring ge, loba kaom wanoja nu kapelet, kapentang asmara ku manehna. Lamun kuring
teu bisa buru-buru kawin jeung manehna, bisa cilaka tilu belas. Bisa manehna diiwat ku awewe sejen. Ti
batan, ku batur, leuwih hade dipiheulaan ku kuring.
Rumasa kuring teh ipis iman, daek dibobodo ku manehna. Rumasa deuih, kuring bogoh pisan, teu bisa
dihalang-halang deui. Kuring teh teu daek dijodokeun ku kolot. Sabab hate tetep manteng ka manehna.
Hate ngarasa bungah teh, manehna jangji rek pindah agama, rek ngangem agama Islam. Ngarah bisa
buru-buru ngahiji jeung kuring, ngawangun rumah tangga nu Sakinah.
Lantaran manehna jangji rek pindah agama tea, kuring ge daek dipihukum ku manehna. Kolot nu tadina
teu satujueun, ahirna mah jadi leah, satujueun. Sabab, manehna geus pindah agama. Kuring ge ngarasa
atoh kabina-bina, sabab, manehna moal lila deui bakal jadi salaki kuring. Salaki nu dipicangcam beurang
kalawan peuting.
Kawin jeung manehna, teu direnceng-renceng. Estu basajan pisan. Nu penting mah, asal salamet.
Tatangga, dulur jeung sobat-sobat deukeut wungkul nu diarondang mah. Ngan henteu kabeh. Ti pihak
salaki mah, teu aya pisan nu datang. Lantaran indung bapana di Jawa Tengah. Teu kaburu dibejaan,
pokna teh. Ngan sobat-sobat batur sapagaweanana aya nu datang teh. Teu diarondang kabeh.
Ngan nu ngarasa heran teh. Masing kuring geus kawin ge, manehna tara unggal peuting sare di imah.
Remen balik ka tempat kontrakanana. Duka teuing ku naon, kuring ge teu ngarti. Basa kuring hayang
mondok di tempat kontrakanana teh, kalah dicaram ku salaki. Padahal kuring teh, pamajikanana, lain
deungeun-deungeun atawa kabogohna. Wajar bae lamun mondok saimah bareng teh. Sabab kuring jeung
manehna teh geus sah jadi salaki jeung pamajikan, lain deungeun-deungeun. Ngan salaki kawas nu teu
panujueun. Kuring he ahirna teu bisa maksa, bisi tuluy jadi papaseaan.
Kuring ayeuna mah kakara sadar, boa manehna pindah agama teh kapaksa, lantaran hayang ngawin
kuring wungkul. Pedah manehna jeung kuring teh geus aya kana tilu belas taunna bobogohan. Lamun
henteu tulus dikawin, ngarasa karunyaeun ka kuring, bisa jadi wirang. Bisi jadi goreng. Geus kawin mah,
boa manehna teh balik deui ngagem agama manehna.
Loba Kabogohna
Teu nyaho bener atawa henteuna mah, sabab kuring sorangan can kungsi manggihan salaki
reureujeungan jeung awewe sejen. Nyaho teh, ngan saukur ceuk beja wungkul. Beja ti babaturana jeung
tatanggana. Ceuk batur mah, salaki teh remen reureujeungan jeung awewe sejen. Remen salingkuh jeung
awewe nu geus rumah tangga. Di tempat kontrakanana mah, ngakuna teh masih bujangan.Masih
lelengohan keneh. Padahal, nu sabenerna manehna teh resmi geus kawin jeung kuring. Tapi duka teuing
ku naon, manehna mah kalah ka tetep mungkir.
Naha gengsi kitu manehna kawin jeung kuring teh? Atawa manehna mah hayang tetep mertahankeun
status jajaka kasep nu can kawin, ngarah loba wanoja nu kabandang ku manehna. Sabab, lamun
manehna geus kawin mah, moal bisa bebas jeung laluasa bobogohan deui ka awewe batur. Bakal jadi
pamaeh. Duka tah, lamun hayang kitu mah. Kuring can kungsi ngobrol panjang lebar jeung manehna,
lantaran manehna kaburu maot manten.
Malah nurutkeun tatangga nu dareukeut mah, unggal poe Minggu, manehna teh remen ka Gereja, lain ka
Masjid. Padahal basa kawin ka kuring teh, manehna geus pindah agama. Geus ngagem agama Islam.
Tapi kunaon bet tetep bae indit ka Gereja? Kuring ge teu ngarti. Bener ari kitu mah. Manehna pindah
agama teh, lain kereteg hate sorangan, tapi kapaksa hayang ngawin kuring wungkul. Kawin ka kuring ge,
meureunan kapaksa. Sabab, di tempat kontrakanana mah, manehna teh tetep ngaku masih bujangan
keneh.
Malah ceuk tatangga nu dareukeut sejen mah, salaki teh loba kabogohna. Loba kaom wanoja nu ngahaja
daratang ka imahna. Hayang indehoy, ngobrol lila bari nyalse di imahna. Ngobrol paduduaan nu lain
muhrimna tea, masing teu ngalakukeun pagawean nirca oge, tetep bae bakal goreng kasebutna.
Nu ngahaja daratang ka imahna teh, lain bae kaom wanoja nu lelengohan wungkul, tapi aya oge kaom
wanoja nu geus rumah tangga. Salaki teh loba kabejakeun sok resep ngaheroan pamajikan batur.
Ngaheroan pamajikan tatangga nu dareukeut, cenah. Duka teuing bener henteuna mah. Kuring masih
keneh can percaya. Lolobana kabogohna teh kaom wanoja nu geus aya umuran.
Beu, beu, boa salaki teh boga kasakit aneh. Resep ka wanoja nu geus umuran jeung boga salaki. Padahal
manehna teh, geus boga pamajikan. Naha teu wareug kitu boga pamajikan hiji teh? Hayang boga
sabaraha hiji kitu? Matak keuheul jeung sedih. Tapi teu bisa kabudalkeun. Sabab salaki geus maot.
Nurutkeun beja mah, samemeh salaki maot ngagantung maneh teh, kungsi parea-rea omong jeung
tatangga heula. Pedah, salaki kanyahoan salingkuh jeung pamajikan tatanggana, kapergo ku salakina.
Tuluy rame parea-rea omong, pasea. Nu ahirna salaki ngagantung maneh di imah kontrakanana. Bener
henteuna mah, duka teh teuing? Sabab kuring mah teu nyaho mimitina. Nyaho-nyaho, salaki ngagantung
maneh we.
Meureun mana kieu ge, geus nasib kuring. Lamun enya, salaki maot ngagantung maneh, muga-muga bae
sing dihampura dosa-dosana. Lamun, salaki bener aya nu maehan, sing kapanggih nu maehanna. Sing
bisa dijagragkeun ka pangadilan, saluyu jeung amal perbuatanna. Keun, kuring mah rek ngadoakeun ti
kaanggangan bae. Moal rek pipiluaeun deui.
Meuni Tega
Cerpen Karangan: Sirodin Ali
Kategori: Cerpen Bahasa Sunda
Lolos moderasi pada: 24 March 2019
Dina korsi taman, abi diuk sorangan. Kusabab baratur mah geus
baralik da ieu teh geus hampir tengah peuting. Diuk culang-cileung
bari jeung ngarasa sieun jeung gelisah.
Geus 2 jam abi didieu, nungguan maneh anu ceunah rek manggihan
abi di taman ieu, di taman anu pertama kali urang papanggih teupika
ayeuna maneh jadi kabogoh abi. Taman anu penuh cerita, penuh
warna jeung penuh rasa kabahagiaan lamun urang diuk babarengan
di taman ieu. Tapi peuting ieu, kabeh anu sok dirasa didieu, berubah
jadi rasa sieun jeung bosen, kamana atuh maneh teh? Geus jam
sabaraha ieu pan ceunah janji ketemuan didieu jam 9? Titatadi
ditungguan teu datang wae, ditelpon nomerna teu aktif, rek
ditinggalkeun balik da bisi maneh datang. Tapi ah, abi putus asa! abi
rek balik!
Di jalan, abi leumpang sorangan, jalan geus sareupi paling aya hiji
dua motor nu lalewat. Suku karasa cangkeul jeung bari awak tiris da
peuting ieu hujan girimis. Tapi rasa cangkeul jeung tiris eta can aya
nanaona mun dibandingkeun jeung kecewana hate abi kulantaran
maneh peuting ieu teu datang.
Tapi ah keun waelah, meureun maneh teh kasarean atau aya urusan
lain..
Abi terus leumpang rada gancang da hayang buru teupi ka imah. Tapi
langkah abi dilambatkeun deui, sabab panon serab kasorot lampu
motor anu datang tihareup. Pas motor eta ngadeukeutan lewat di
gigireun abi, abi reuwas, reuwas sa reuwas-reuwasna. Ternyata anu
dibonceng ku lalaki nu mawa motor eta teh maneh, ngadaplok bari
muntang kana cangkengna. Hate nu titadi geus karasa hancur
tambah hancur, hancur ningali kumata sorangan awewe nu salama
ieu di percaya, awewe nu titatadi ditungguan tapi teu datang,
salingkuh jeung lalaki lain, paingan attuhh!
Teu karasa, cai panon ngalucur kana pipi kulantaran hate ieu teu
tahan deui nanahan kanyeuri. Teu nyangka, maneh anu dipika cinta,
meuni tega!